หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[｡◕rainfall◕｡]

อ๊ายยยค้างคาใจจริงๆด้วยค่ะ

หายนิ้วชาไวๆแล้วก็ทำงานให้เสร็จก่อนวันศุกร์นะค่ะ

แล้วมาต่อเรื่องที่ค้างคานะค่ะ

แบบว่าทรมาณใจมากมาย

ขอบคุณค่ะ   

[กะทิน้อย]

พี่ยอด
เข้มแข็ง อดทน
อย่าหวั่นไหว อย่าหูเบา
เหมือนพระเอกละครหลังข่าว
เชื่อมั่นในตัวคนที่เรารักมาก ๆ
เป็นพอ

[popeye]

เอ่อ..ค้างแฮะ

ต้าร์มาไมเนี่ย?,,กลับไปเลยไป ชิ่วๆ

 

อย่าหวั่นไหวนะฮับ ^^

[Ultramann]

ต้าา มาแล้ว
เหมือนที่คิดไว้เลยยย
 

[u-only-one]

อ๊ากกก ค้างจริงด้วย 
น้องทีมงานเข้าอีกละสิเนี่ย....
ส่วนน้องทีมจะตัดสินใจไงก็คิดดีๆน๊า
พี่ยอด พี่ยอด ท่องเอาไว้ 

 :pig4:ขอบคุณน้องเป้สำหรับเรื่องหนุกๆค่ะ ขอให้หายไวๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

[mma419109]

        เชื่อฝีมือน้องทีม สามารถเอาอยู่มือแน่ไม่ว่าจะหน้าไหน ต้าไม่กล้าหรอก
 ขืนมีเรื่องจะกลายเป็นดาวดับไปเสียก่อนจะรุ่งนะสิ


          น้องเป้ คิดถึงมากกกกกกกกก นิ้วเจ็บอีกแล้ว มาเป่าให้อีกที
 เพี้ยงงงงงหายนะคนดี

[หนุ่มร้ายนายหรู]

จะมีอะไรมารบกวนความรักอีกละเนี่ยะ

[DekDoy]

ทีมไม่เท่าไหร่

กลัวพี่ยอดฤาษีจะพิโรธซะก่อนอ่ะดิ

[jeaby@_@]

หายไวไวนะพี่เป้
สนุกเหมือนเดิม
ตาร์คัมเเบ็คเเล้ววว
พี่ยอดรู้จะยังไงนะ
 

[BeeRY]

รอค่ะรอ
รอตอนต่อไป
แต่งงตัวเอง ทำไมไม่ได้อ่านตอนที่ 45 หว่า
ความแม็คไม่ทันหาย ความต้าเข้ามาแทรก สงสารนู๋ทีม

[wan]

ดังไปแล้ว ยังจะกลับมาทำให้เจ็บอีกเหรอ ไอ้นักแสดงสองหน้า 

มั่นใจ น้องทีนจัดการปัญหานี้ได้ไม่ยาก ถ้าจะทำ 

เป็นกำลังใจให้ เป้ สู้กับตัวเลข 

พร้อม +1 ให้ด้วยครับ

[Little Devil]

น้องเป้ มืออาการดีขึ้นยังเอ่ย
เป็นกำลังใจ หายเร็วๆ นะ 

[Ak@tsuKII]

แม็กนี่ ทำอิชั้นทรมานนะเนี่ย

ต้องพยายามกลั้นหัวเราะตลอดเวลา

 (อยู่ในโหมดไม่สามารถหัวเราะได้ชั่วคราว )


เป็นไง ชอบเลียนแบบดีนัก เป็นอีโล้นซ่า มาเชียว 

แหม ตาร์จะมาถ่ายไฟเก่ายังร้อน รอวันรื้อฟื้นรึไง

ตอนนี้ เค้ามีหนุ่มหล่อเซอร์มาดแมนแฮนซัม น่ากินกว่า อยู่แล้วย่ะ 

เสียใจด้วยคุณได้ใช้สิทธ์ของคุณไปแล้ว





+1

[uknowvry]

รอได้สาเหมอ

[● MaYa~Boy ●]

อ่านจนทันแล้วหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลย

[RemySexyCool]

We belong together 47

...ผมกังวลกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นจนพี่ ๆ ต้องถามเมื่อเห็นผมคิ้วขมวดตลอดเวลาหลังจากกลับขึ้นมาจากพักกินข้าวกลางวัน...มึนไปหมด...ต้องทำงานไปด้วย คิดเรื่องของต้าไปด้วย...ไม่มีสมาธิอย่างนี้ แล้วผมจะหาทางรับมือต้าได้ยังไง...เมื่อมีโอกาส ก่อนเปลี่ยนรอบตอนสามโมงเย็น...ปกติผมต้องเอาเอกสารเช็คอินไปเคลียร์หลังฟร้อนท์ แต่แม็คที่วันนี้มักจะหางานที่ไม่ต้องเจอผู้คนด้านนอกของานผมเข้าไปทำ เพื่อให้ผมยืนอยู่ข้างนอกคอยรับแขกต่อ...เอาวะ...ตอนนี้มีรอบบ่ายออกมาช่วยแล้ว ส่วนพี่รุจก็ขึ้นประชุม...ผมหามุมสงบด้านในสุดที่แขกไม่ค่อยเดินผ่าน ยืนคิดอะไรเงียบ ๆ คนเดียว...
“...ทีม...ห้าโมงครึ่งต้ารอที่ชายหาดนะ...”  ต้าแต่งตัวหล่อเดินมาพูดกับผม
“...ไม่ไป...”  ผมปฏิเสธ
“...ทำไมล่ะ...ต้าอยากคุยกับทีม...ต้าคิดถึงทีมนะ...” 
“...ชายหาดของโรงแรม...พนักงานไปเดินเพ่นพ่านไม่ได้...”
“...งั้นเราเจอกันหน้าโรงแรมก็ได้...แล้วค่อยออกไปคุยกันข้างนอก...”
“...มีอะไรก็พูดมาตรงนี้เลยดีกว่า...”  ผมเริ่มรำคาญ
“...ไม่อ่ะ...ต้าอยากคุยกับทีมในสถานที่ที่เป็นส่วนตัวกว่านี้...”
“...กลัวเป็นข่าวหรือไง...”  ผมกัด
“...เดี๋ยวนี้ต้าไม่กลัวเป็นข่าวแล้ว...”  ต้าพูดยิ้ม ๆ กวนโมโหที่สุด
*
*
...ในที่สุดผมก็ต้องยอมรับนัด...เพราะไม่อยากให้ต้ามาวุ่นวายที่หน้าฟร้อนท์อีก...ถ้าให้มาป้วนเปี้ยนบ่อย ๆ ปัญหามันจะตามมาแน่นอน...มองจากแววตาแล้ว ต้าไม่ใช่คนเดิมที่ผมรู้จัก...เค้าดูผ่อนคลายขึ้น ดูเจ้าเล่ห์ เจ้าชู้ และยิ้มง่ายขึ้น...ตอนที่คบกัน ต้ามักจะคิดว่าอยู่เหนือผมตลอด จนวันที่ผมเปิดเผยตัวจริงว่าผมไม่ใช่คนยอมใครง่าย ๆ...ตอนนั้นต้าถึงได้รู้ว่าผมอยู่ในระดับเดียวกับเค้า...แต่วันนี้ เค้าอยู่ในฐานะแขกวีไอพีของโรงแรม เป็นคนที่พนักงานทุกคนต้องปฏิบัติกับเค้าแบบ ลูกค้าคือพระเจ้า และทำอะไรก็ไม่ผิด...
“...จะใช้วิธีนี้จริง ๆ เหรอ...”  แก้วถามผมที่ห้องหลังเลิกงาน
“...อืม...อย่างน้อยก็เป็นการป้องกันตัวอ่ะ...”
“...โห...เหมือนของจริงเลยพี่...”  ไผ่เข้ามามองใกล้ ๆ
“...เคยทำจริง ๆ เหรอ...”  ผมย้อน ไผ่หน้าแดง
“...ทีมจะไม่เล่าให้พี่ยอดฟังหน่อยเหรอ...”  แก้วถามแก้เขิน
“...ขอเราลองแก้ปัญหาด้วยตัวเองดูก่อนดีกว่า...ไผ่ พี่ยอดทำงานเสร็จมืด ๆ แน่นะ...”  ผมหันไปถามไผ่
“...ครับ...เดี๋ยวผมก็ต้องกลับไปช่วยพี่เค้า...”
“...โอเค...ดีมาก...แก้ว...อย่าลืมที่เราบอกนะ...”  ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินออกจากห้อง
*
*
...ผมรีบลงไปหาต้าที่จุดนัดพบ แล้วพาเค้าไปที่เก้าอี้หินตัวที่ห่างไกลสายตาคนอื่นที่สุด เงียบสงบที่สุดในบริเวณชายหาดส่วนของพนักงาน...ต้าเขยิบมานั่งติดกับผม และเค้าดูจะสนใจกับรอยจ้ำแดงบนต้นคอ ซึ่งผมเองก็พยายามปกปิด โดยเอามือที่ถือโทรศัพท์อยู่ปิดคอไว้ในลักษณะเหมือนเท้าคางคุย แต่นิสัยมนุษย์คือ ยิ่งปิดบัง ก็ยิ่งน่าสนใจ...
“...ทีมมีแฟนแล้วเหรอ...”
“...รู้ได้ไงอ่ะ...”  ผมแกล้งตกใจ
“...คงไม่ใช่แฟนเฉย ๆ ด้วยมั้ง...”  ต้ามองที่คอผม
“...ก็...ไม่เห็นจะเสียหายอะไรเลยนี่นา...อีกไม่กี่เดือนเราก็เรียนจบแล้ว...”
“...เค้าเป็นใครเหรอ...”
“...ขอไม่บอกดีกว่า...มันเป็นเรื่องส่วนตัวอ่ะ...”
“...เค้าดีกว่าต้าเหรอ...”  ต้าถามด้วยเสียงไม่พอใจ
“...ใช่...เค้าดีกว่ามาก...ดีชนิดที่ว่า ตัวต้าเองคงไม่คิดว่าตัวเองจะดีได้เท่าเค้าหรอก...”
“...ทำไม...เค้าหน้าตาดีกว่า รวยกว่า ดังกว่าต้าหรือไง...”  ต้าพูดเหยียด ๆ
“...เค้าเป็นคนดี...ดูปาก...คนดี...”  ผมพูดช้า ๆ ชัด ๆ
*
*
...ผมเริ่มหงุดหงิดกับพฤติกรรมซ้ำซากเดิม ๆ ของต้า...เป็นอย่างที่คาดไว้เลย...ตอนยังเป็นแค่นักศึกษาหน้าตาดีคนหนึ่ง ต้ายังเหยียดคนได้ขนาดนั้น...ตอนนี้กำลังเป็นดาราดัง ความคิดแบบตัวเองดีที่สุดกำลังจะไปกันใหญ่...ส่วนหนึ่งคงมาจากบรรดาคนรอบข้างที่คอยเอาใจเค้าแบบเวอร์ ๆ...
“...ตกลงมีอะไรจะคุยกับทีม...รีบพูดมา...หิวแล้ว...”  ผมถามด้วยสีหน้าเซ็ง ๆ
“...เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย...”
“...เป็นยังไงอ่ะ...เป็นคนที่ถูกทิ้งให้มาฝึกงานคนเดียว...เป็นคนที่แฟนบอกให้ดูแลตัวเองน่ะเหรอ...”
“...ทีม...ต้าขอโทษ...ตอนนั้นต้ามัวแต่ตื่นเต้นที่ได้เซ็นสัญญานักแสดงอ่ะ...”
“...เหรอ...ตอนนี้หายตื่นเต้นแล้วว่างั้น...”  ผมกวน
“...ทีมเปลี่ยนไปนะ...”
“...นี่คือตัวตนที่แท้จริงของทีม...ส่วนทีมคนที่ยอมต้ามาตลอดก็แค่ต้องการเอาใจเท่านั้นแหละ...ยังไงก็ขอบใจนะ...ถ้าไม่ได้ต้า ทีมคงไม่รู้ว่า เราควรจะหาคนที่รักเรา ที่เราเป็นเรา ไม่ใช่รักเราในแบบที่เราพยายามเป็น...”
“...ตั้งแต่เราห่างกัน...ต้าไม่เคยมีใครใหม่เลยนะ...ต้ายังรอทีมกลับกรุงเทพฯ แล้วเราจะได้ปรับความเข้าใจกัน...”  ต้าอ้อน
“...โอ๊ย...ต้า...ตั้งแต่ได้เป็นนักแสดงนี่ เคยคิดจะหยุดเล่นละครมั่งป่ะ...หยุดซะทีเถอะ...” ผมเริ่มเสียงดัง
“...ทีมพูดอะไรอ่ะ...” 
“...อย่าเอาทีมมาใช้เป็นเครื่องมือสร้างข่าวเลย...มันไม่ได้ผลหรอก...”
“...ข่าวอะไร...ทีมจะบ้าเหรอ...”
“...เฮ้อ...โอเค...งั้นทีมจะบอกต้าละกันว่าทีมรู้ทุกอย่างแล้ว...ต้าตั้งใจมาที่นี่ ไม่ใช่เพราะแค่ถ่ายเอ็มวีอย่างเดียวหรอก...ต้ามาเพราะจะเอาทีมเป็นเครื่องมือสร้างข่าวว่าพระเอกใหม่เป็นเกย์...พอกลับไปกรุงเทพฯ ต้าก็ควงผู้หญิงอีกคน ทำตัวให้ฉาวนิด ๆ จะได้เป็นที่สนใจของสื่อ...พอเวลานักข่าวสัมภาษณ์ ต้าก็แก้ข่าวเรื่องเป็นเกย์ พร้อมพูดถึงผลงานใหม่ไปด้วย...พีอาร์แบบนี้ ใคร ๆ เค้าก็ทำกัน...ครีเอทอีกนิดนึงนะ...”  ผมพูดพลางลุกขึ้นยืน
“...ทีม...”  ต้าตะคอก
“...ทำไม...บอกสิว่าไม่จริง...ที่ต้าเลือกทีม เพราะต้ารู้นิสัยทีมที่ไม่ยุ่งเรื่องของต้า...และไม่มีวันย้อนกลับไปหาต้าด้วย...ต้ารู้ว่าทีมไม่สร้างปัญหาทีหลังแน่ ๆ ไม่งั้นต้าคงไปหาคนอื่นให้มาช่วยสร้างข่าวบ้า ๆ นี่ไปแล้ว...”  ผมเสียงดังบ้าง
“...ใช่...รู้อย่างนี้ก็ดีแล้ว...จะได้ไม่ต้องเฟค...”  ต้าตะเบ็งเสียงแข่ง
“...เออ...ไม่ต้องเฟค...เพราะทีมจะไม่ตกเป็นเครื่องมือสร้างข่าวบ้า ๆ นั่นหรอก...ถ้าหล่อจริง เก่งจริงก็ดังเองแหละ...”  ผมจะเดินหนี
“...เดี๋ยว...”
“...อย่ามายุ่งกับทีมอีก...ไม่งั้น...”  ผมยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาทำท่าว่าผมได้อัดไฟล์เสียงสนทนาของผมกับต้าที่เพิ่งคุยกัน
“...ทำไมต้องอัดไว้ด้วย...”
“...เอาไว้ฟังเล่น...โชคดีแค่ไหนที่ดาราดังขอกลับมาคืนดีด้วย...แม้ว่าจะเป็นแค่การสร้างกระแสก็เหอะ...”  ผมยิ้มมุมปาก แล้วเดินหันหลังกลับขึ้นห้อง
*
*
...แต่ผมเดินไปไม่กี่ก้าวก็ต้องตกใจ เมื่อต้าเข้ามาแย่งโทรศัพท์มือถือของผมแล้ววิ่งหนีไปทางตัวโรงแรม...ผมโกรธจนลืมตัว วิ่งตามจนทันที่ชายหาดส่วนของโรงแรม...ต้าไม่ยอมคืนมือถือผม จนกว่าผมจะทำลายไฟล์เสียงนั้น...
“...นี่ ๆ ๆ คุณพระเอก...ช่วยดูหน่อยเหอะว่าอัดไว้หรือเปล่า...ทีมแค่ขู่ไปอย่างนั้นแหละ...”  ผมพูดขำ ๆ
“...ต้าไม่ได้กลัวหรอก...ระหว่างเด็กฝึกงานธรรมดากับดารา...คนจะเชื่อใครมากกว่ากัน...”  ต้าพูดหลังจากเช็คไฟล์เสียงทั้งหมดในโทรศัพท์ผม แล้วส่งคืนให้เมื่อไม่พบสิ่งที่เป็นหลักฐาน
“...โอ้โห...มั่นใจจังเลยนะ...เคยเห็นป่ะ...ดาราที่มีผลงานเรื่องเดียวแล้วหายไปเลยอ่ะ...ไปทำอะไรก็ไม่ได้เพราะติดสัญญา...ขอให้เป็นอย่างนั้นนะ...”  ผมแช่ง
“...ขอให้ทีมได้เป็นพนักงานเสิร์ฟบนเครื่องบินด้วยละกัน...แต่เราคงไม่ได้เจอกันบนนั้นหรอก...เพราะถ้าต้าจะขึ้นเครื่องคงเป็นเฟิร์สคลาส...ส่วนทีมก็อีกนานอ่ะนะ...กว่าจะได้เสิร์ฟชั้นธุรกิจ...และไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสเสิร์ฟต้าในชั้นเฟิร์สคลาสหรือเปล่า...”  ต้าดูถูกผม
“...ถ้ามีโอกาสได้เสิร์ฟดาราดังอย่างต้าคงเป็นเกียติอย่างสูง...แต่กลัวว่าจะได้เสิร์ฟดาราตกอับในชั้นประหยัดที่กำลังบินไปขายตูดที่เมืองนอกอ่ะดิ...”  ผมหัวเราะในคอ แล้วสะบัดหน้าเดินเชิด ๆ ขึ้นห้องพัก
*
*
...ผมแวะเม้าท์กับแก้วที่ห้องพักใหญ่ ก่อนจะกลับห้องตัวเอง...พี่ยอดนั่งหน้าบึ้งรอผมอยู่ที่โซฟา...ผมทำใจดีสู้เสือยิ้มให้ และนั่งลงข้าง ๆ พี่ยอดขมวดคิ้ว...
“...ไปไหนมา...”  พี่ยอดถามเสียงแข็ง พลางสำรวจผมทั้งตัว
“...ไปคุยกับแก้วมา...”
“...มีคนเห็นทีมอยู่กับไอ้พระเอกนั่นอ่ะ...”
“...อ๋อ...คุยกันนิดหน่อย...เค้าเรียนมหา’ลัยเดียวกับทีม...”
“...คุยอย่างเดียวทำไมคอแดงล่ะ...”  พี่ยอดพูดโกรธ ๆ
“...หึงเหรอ...”
“...ถ้ามีคนบอกว่าพี่อยู่กับแม็ค แล้วกลับมาคอแดง ทีมจะหึงมั้ยล่ะ...”
“...โอ้โห...แรงนะเนี่ย...”  ผมพูดขำ ๆ
“...เดี๋ยวมานะ...ถ้าง่วงก็นอนไปก่อนเลย...”  พี่ยอดพูดเสียงเครียดก่อนจะลุกขึ้น
“...ไปไหนอ่ะ...”
“...ไปหาเพื่อน...”
“...ไปไหนก็ไปเหอะ แต่ดูนี่ก่อน...”  ผมพูดจบ พี่ยอดก็หันมามองแล้วยิ้ม เมื่อเห็นผมเอากระดาษทิชชู่เช็ดรอยแดงบนคอที่ผมป้ายด้วยลิปสติกของมิ้นท์ก่อนจะไปคุยกับต้า ให้เค้าเข้าใจว่าเป็นรอย kiss mark จาง ๆ
“...เล่นอะไรเนี่ยทีม...พี่นึกว่าไปทำอะไรกับใครมา...”  พี่ยอดโถมตัวลงมาฟัดผมทันที
“...ทีมง่ายอย่างนั้นเลยเหรอ...”  ผมทำเป็นงอน
“...ก็เค้าเป็นดารานี่...”
“...เค้าเป็นแฟนเก่าทีม...”  ผมกลั้นใจบอกความจริงพี่ยอด
*
*
...มันคงไม่ดีนักหากคนคบกันมีเรื่องที่ต้องปิดบัง...ก่อนนอนคืนนั้นผมกับพี่ยอดคุยเปิดอกกันอีกครั้ง...ผมเล่าเรื่องแฟนเก่าคนอื่น ๆ ที่เคยคบตั้งแต่เด็กให้พี่ยอดฟัง...พี่ยอดก็เล่าเรื่องของเค้าบ้าง ตอนที่ฟังจากพี่รุจ ผมสงสารพี่ยอดมากที่โดนคุณกรณ์แย่งแฟนไปหน้าด้าน ๆ...แต่พอได้ฟังจากปากพี่ยอดเอง เค้าพูดเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่จากแววตา ผมรู้ว่าเค้าเสียใจมาก...เราสองคนเหมือนกันตรงที่ว่า เราผ่านประสบการณ์ร้าย ๆ ของแฟนเก่าที่ใจโลเลมาด้วยกันทั้งคู่...และถ้ายังคบกันอยู่...ผมกับพี่ยอดคงไม่ได้พบกัน และไม่ได้รักกันอย่างนี้...
*
*
...เช้าวันรุ่งขึ้น ผมมาทำงานด้วยสีหน้ามีความสุข วันนี้ทัวร์ไม่ค่อยเยอะ งานไม่ยุ่งเท่าไหร่ เพราะช่วงที่กองถ่ายเข้าพัก โรงแรมจะเลือกรับแขกละเอียดกว่าปกติ...ผมทำเอกสารเช็คเอ้าท์อยู่ซักพักพี่รุจก็เรียกเข้าห้องของแก...
“...เจ๊มีทั้งข่าวดี และข่าวร้ายจะบอก...อยากฟังอันไหนก่อน...”
“...บอกมาเถอะเจ้...ทีมรับได้หมดแหละ...”  ผมถอนใจ แล้วยืดตัวรอรับฟังพี่รุจ
“...ข่าวดีก่อนละกัน...บ่ายวันนี้ทีมต้องเข้าฉากในเอ็มวีกับคุณต้านะ...”
“...อะไรเจ๊...ไม่เอา...ไม่เกี่ยวกับงานฟร้อนท์เลยนะ...”
“...เจ๊อ่านบทแล้ว...ไม่ยากเลย...ถ้าหนังหน้าเจ๊เหมือนแก เจ๊ไม่ง้อแกหรอก...”
“...แม็คไง...หล่อจะตาย...”
“...อีนี่...เค้าไม่ได้ถ่ายซีนพระเอกมาทำบุญที่วัดนะยะ...บทแกง่าย ๆ เป็นพนักงานโรงแรม...แล้วก็ทำท่าคุยกับพระเอกหน้าฟร้อนท์นี่แหละ ซีนเดียวเอง...แต่แกต้องทำท่าเคลิ้มเวลาเจอพระเอกนะ...เนื้อเรื่องประมาณว่าใครเห็นพระเอกเดินผ่านแล้วต้องเคลิ้ม...เพราะพระเอกหล่อมาก...”
“...อี๋...ขอเปลี่ยนบทเป็นอ้วกได้มั้ย...แบบพระเอกเดินมาแล้วอ้วกใส่หน้าเลยอ่ะ...ทีมเล่นให้เต็มที จ้างร้อย เล่นให้หมื่นเลย...”
“...ไม่รู้แหละ...เค้าเจาะจงเลือกแก...และแกต้องทำ...อย่าลืม เกียรตินิยมของแกอยู่ในมือชั้น...”  เจ๊ตัดบท
“...โห...ตกลงนี่ข่าวร้ายใช่มั้ย...”  ผมโอดครวญ
“...โน โน โน...แกไปทำอะไรที่ชายหาดเมื่อวาน...”  พี่รุจเปลี่ยนโทนเสียงเป็นจริงจัง
“...ทำอะไร...ก็แค่...”  ผมหยุดคิด...ตายแล้ว ผมเผลอวิ่งตามต้าเข้าไปในเขตหวงห้าม
“...มีคนโทรแจ้งจีเอ็ม...แกทำผิดกฎหอพัก...”
“...ใช่...”  ผมยอมรับ
“...ไม่ต้องกังวล...เจ้คุยกับฝ่ายบุคคลแล้ว เราจะช่วยกันพูดกับจีเอ็มในที่ประชุมวันนี้แหละ...”
“...ไม่เป็นไรเจ้...ทำตามกฏเถอะ...อย่าให้คนเค้าว่าสองมาตรฐานเลย...”
“...แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหน...”  พี่รุจถาม
“...อืม...ทีมจะออกไปอยู่ข้างนอก...ทีมมีที่พักแล้วเจ้...”  ผมคิด แล้วยิ้มออกมาได้
“...อยู่ข้างนอกลำบากนะ...อีกอย่างอีตายอดจะยอมเหรอ...”
“...งั้นรบกวนเจ้ช่วยพูดกับพี่ยอดให้หน่อยนะ แล้วตอนเย็นทีมจะอธิบายกับเค้าอีกที...ทีมทำผิด ทีมก็ต้องยอมรับผิดสิ...ทีมจะไปอยู่กับมิ้นท์...”
“...อ๋อ...ถ้างั้นยอดมันคงไม่ว่าอะไรมั้ง...”

****************************************************************************

...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกความเห็น และขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ...รู้สึกผิดจังเลยที่ไม่ได้คุย หรือตอบคำถามคนอ่านในบางรีพลาย...แต่ผมจำได้นะ...เอาไว้วันไหนว่าง ๆ จะมาตอบรวดเดียวเลย...ถ้าอยากรู้อะไรก็ถามได้นะครับ...ตอนนี้นิ้วดีขึ้นแล้ว งานก็เสร็จแล้วด้วย...ปกติจ่ายภาษีทุกวันที่ 15 แต่เดือนนี้จ่ายวันที่ 11 Amazing จริง ๆ...
...ตอนหน้ามาลุ้นกันว่าจะเป็นยังไงต่อไป...รออีกนิดนึงนะครับ...
...เป้...

[Huo_To]

   แล้ว +1  อิอิ

[thaitanoi]

แย่จังทีมเลยโดนทำโทษเลย ต้านี่น้าไม่น่าทำอย่างนี้เลย รอตอนต่อไปครับ

[OitJi]

มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆๆๆ หายไวๆนะ...จะได้มีเรื่องมาลงบ่อยๆ 555 ล้อเล่นๆ หายไวๆ เป็น หอ ไม้เอก ออ งอ ห่วง : )



แหมดาราตกอับต้องอาศัยข่าวคาว ให้ทีมจัดข่าวคาวสักดอกดีไหมเนี่ย เอาให้จากดาวรุ่งเป็นดาวร่วงไปเลย 

[vvivy]

 

ทีมถูกลงโทษเลย..พี่ยอดมาช่วยทีมเร็ว

รอตอนต่อไปค่ะ

 :pig4:ขอบคุณคุณเป้ + เป็นกำลังใจให้นะคะ

[@BUA@]

อ่านแล้วหงุดหงิดกับคนอย่างต้าจริงๆ 

เรื่องลงโทษนี่ไม่มีทางผ่อนผันมั่งเลยเหรอเนี่ย
พี่ยอดอย่ายอมให้ทีมไปคนเดียวน้า   
 

[DexTunG]

น้องทีม ไปอยู่ข้างนอก แล้งพี่ยอด จะนอนกอดใครอะ

ไม่สงสารพี่ยอด ก้อ สงสารตัวเองบางก้อได้นะน้องทีม





 

[mecon]

กรี๊ดดดนังต้าร์นำภัียมาให้แล้วไง ไม่ทางตรงก็ทางอ้อมอ่ะนะ :เฮ้อ:
เชือ่เหอะพี่ยอดไม่มีทางยอมง่ายๆหรอกอย่างน้อยก็ขอสู้เพื่อแฟนอีกหน่อยไรงี้
แต่กฏก็ย่อมเป็นกฏสินะ  :เฮ้อ: เซ็งๆ ต้าคะคุณเมิงจะดราม่าไปไหนหมั่นไส้น่า
นังแม็คาหายไปจากจอเรดาร์เอ้ยวงโคจร...นังเกรียนนิ่งไปซะดีแล้ว
ส่วนไอ่คนแอ็บพระเอกนั่น...ปากร้ายจริงๆอยากให้แฟนเก่าเข้าฉากด้วยอ่ะนะ
แง่งง...ต้องมีแผนชั่วๆอีกแน่ น่ากัวเกิ๊นคนที่ทำทุกอย่างเพื่อตัวเองโดยไม่เลือกวิธีอ่ะนะเลวร้ายที่สุด
พี่ยอดขา...ถ้าเจอแฟนเก่าน้องทีมแนะนำเอากำปั้นอัดหนังหน้างามๆมันไปสักทีนะคะ
ลูกค้าคือพระเจ้าก็จริงแต่ลูกค้าชั้นเลวนี่ต้องสั่งสอน 
+1 จ้า

[hikikomori]

หูยยยย  อิต้าเลวได้อีกกกกก

สะใจค่ะที่ทีมตอกกลับไปได้  ไม่หลงกลคนชั่วๆอย่างนั้น

ตอนเข้าฉากต้องมีไรแน่เลย  เจาะจงขนาดนี้


น้องทีมสู้ๆ   

[ifwedo]

ดันค่า

[shiro_niji]

โห ต้าร์แรงหวะ
พี่ยอดย้ายออกมาอยู่ด้วยกันเลย

[Little Devil]

สงสารน้องทีมจังเลย
เข้มแข็งเข้าไว้  ดีแล้วได้เคลียร์กะพี่ยอด
ท่าทางจะเป็นดาวพระศุกร์ [เข้าพระเสาร์แทรก]
  สำหรับนายต้า
.......
รักษาสุขภาพล่ะน้องเป้ 

[aujozena]

ต้าร้ายจิงๆ

[WEERACHOT]

เขียนเรื่องนี้จบ เรื่องหน้าขอให้ต้าเป็นพระเอกน่ะ

แบบโดนทำร้ายจิตใจให้สุดๆไปเลย 


ทีมอยู่ข้างนอก


เหอ...เครียดดดดด

[โมโม่ที่รัก]

อ่านทันแล้วๆๆๆๆๆ
ไม่ชอบต้าเลยอ่ะ