หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[McDeliVery]

ต้านี่มาเเผนสูง เเถมเลวกว่าเดิมอีก 


เจอน้องทีมเข้าไป หน้าหงายเลย 

[ai_no_uta]

ต้า  แกมัน เล ววววว




มารความรักอ่ะ แ ก




สม  โดน พี่ทีม  ตอกหน้า หงายเล้ยยยย 

[JJHJJH]

+ พี่เป้ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค๊า

[uknowvry]

 

[mamasung]

ไม่อยากให้ทีมไปอยู่ข้างนอกไมไ่ด้หรออ

ไม่อยากให้ทีมห่างกับพี่ยอดอะ  ไม่ก็พี่ยอดตามไปอยู่ด้วยเลย

อยากให้ 2 คนอยู่ด้วยกันตลอดดด 

[ronlbb]

ร้ายเหมือนกันนิ  นี่หรือพระเอกชื่อดัง

ตัวร้ายชื่อดังท่าจะรุ่งกว่านะก๊าบบบบบบ

อย่างนี้มันต้องเจอนายเอก

สุดโหดอย่างทีม

 

[RemySexyCool]

We belong together 48

...ปากผมก็บอกว่าไม่เครียด แต่ขอบตาร้อนผ่าว...การที่ต้องฝืนยิ้มให้แขกในขณะที่น้ำตาตกใน หน้าชื่นอกตรมเป็นยังไงวันนี้เพิ่งจะรู้ซึ้งด้วยตัวเอง...ยังนึกไม่ออกเลยว่าพี่ยอดจะว่ายังไง ถ้ารู้ว่าผมต้องออกจากหอพักภายในวันพรุ่งนี้...อย่างที่ฝ่ายบุคคลเคยเตือนไว้ตั้งแต่วันแรกที่ผมมาถึง...กฏระเบียบที่นี่เข้มงวดมาก และไม่มีใครที่กล้าฝ่าฝืน เพราะในเมื่อทางโรงแรมจัดสวัสดิการดีเยี่ยมให้ขนาดนี้ พนักงานต้องรักษาระเบียบอย่างเคร่งครัด และมีวินัยในการอยู่ร่วมกันด้วย...
“...จริงเหรอ...เดี๋ยวกูจัดห้องให้เลย...ห้องที่มึงจองไว้นั่นแหละ...แต่...มึงทะเลาะอะไรกับพี่ยอดอีกล่ะ...”  มิ้นท์กรี๊ดกร๊าดดีใจที่ผมโทรไปบอกว่าจะไปพักด้วยตั้งแต่วันพรุ่งนี้
“...เปล่า...”  ผมพูดเสียงเบา
“...อ้าว...เกิดอะไรขึ้น...ตบกับอีแม็คละสิ...โดนเด้งภายใน 24 ชั่วโมงอย่างนี้คงไม่พ้นเรื่องนั้นหรอก...”
“...เปล่า...กูทำผิดระเบียบหอพัก...เรื่องมันยาว...เดี๋ยวเย็นนี้เล่าให้ฟัง...กูไปกินข้าวก่อนนะ...”  ผมพูดก่อนวางสาย เมื่อเห็นพี่ยอดเดินมาตามที่หลังฟร้อนท์ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
*
*
...ตลอดทางไปแคนทีน พี่ยอดไม่พูดไม่จา สีหน้าเคร่งขรึมเหมือนวันที่เจอกันครั้งแรก...ผมเองก็ไม่กล้าพูดอะไรก่อน...ตกลงเราผิดมากขนาดนั้นเลยเหรอ...ผมไม่ได้ตั้งใจเข้าไปในบริเวณชายหาดนั่นนะ...แล้วตอนนั้นมันก็เริ่มมืดแล้วด้วยใครมันจับตามองเราขนาดนั้น...
“...แหม...มากินข้าวกันสองคนไม่ชวนเลยนะ...”  แม็คเดินถือถาดอาหารมาวางบนโต๊ะโดยไม่ขออนุญาต ทั้งที่มีโต๊ะอื่นว่างอีกหลายตัว ถ้าเป็นคนอื่นก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่แม็คนี่รับไม่ได้จริง ๆ อีกอย่างผมกับพี่ยอดต้องการกินข้าวกันเงียบ ๆ ด้วย
“...ปกติก็ไม่เคยชวนนี่...”  ผมพูดเสียงเรียบ แม็คชักสีหน้า แต่ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์
“...เออว่ะ...ยิ่งวันนี้ คงอยากอยู่ด้วยกันนาน ๆ เป็นครั้งสุดท้ายล่ะสิ...อีกหน่อยทีมก็ต้องไปอยู่ข้างนอกแล้วนี่...”
“...รู้ได้ยังไง...”  ผมเงยหน้ามองแม็คที่ทำท่าตกใจที่หลุดปากพูดออกมา
“...ก็...แหม...เค้ารู้กันทั้งโรงแรม...แถวนี้ข่าวไวยิ่งกว่าซีเอ็นเอ็นอีก...” แม็คอึกอัก
“...เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้...”  ผมพูดเสียงต่ำ
“...เหรอ...เราได้ยินมาจากไหนก็ไม่รู้สิ...กินกันไปสองคนละกัน...เราไม่รบกวนแล้ว...เก็บช่วงเวลาดี ๆ อย่างนี้ไว้นะ...”  แม็คยิ้มเยาะ แล้วลุกขึ้นยกจานไปนั่งกินโต๊ะข้าง ๆ
*
*
...ถึงแม้ว่าเราจะกินข้าวกันสองคนแล้วก็ตาม แต่พี่ยอดก็ยังนั่งกินข้าวเงียบ ๆ ด้วยสีหน้าเครียดคล้ายกับกำลังคิดอะไรอยู่...เมื่อกินข้าวเสร็จ...ผมก็ขึ้นห้องไปจัดการตัวเองให้อยู่ในสภาพดีกว่าปกติ เพราะบ่ายนี้ผมต้องเข้าฉากถ่ายทำเอ็มวีบ้า ๆ บอ ๆ กับต้า...พี่ยอดได้แต่มองผมหมุนตัวหลายรอบหน้ากระจก...เมื่อมองหน้าตัวเอง สลับกับพี่ยอดผ่านกระจก...ผมคิดได้ว่า ถึงแม้ผมจะผิด...และยินดีจะทำตามกฎ...แต่ขอรู้สักนิดเถอะว่าใครเป็นคนแจ้งจีเอ็ม...
“...เจ้...ทีมขอไม่เล่นเอ็มวีกับคุณต้านะ...”  ทันทีที่ผมกลับขึ้นไปที่ฟร้อนท์ ผมก็เดินเข้าห้องผู้จัดการเลย
“...เป็นอะไรยะ...ตายอดไม่ให้เล่นเหรอ...เดี๋ยวเจ้เคลียร์ให้...”
“...เปล่า...”
“...อย่าเรื่องมากน่า...ชั้นไม่อยากจะเอาเกียรตินิยมมาขู่แกนะ...แต่งานนี้ลูกค้ารีเควสมา No way to say no จำไมได้เหรอ...”
“...เจ้...เกียรตินิยมไม่สำคัญหรอก...เพราะทีมจบตรีมาก่อนหน้านี้แล้วใบนึง...ทีมสามารถจะเดินออกจากที่นี่ตอนนี้ได้เลย แล้วเทอมหน้าค่อยหาที่ฝึกงานใหม่...จบช้าหน่อย ไม่ได้เกียรตินิยม...ไม่เป็นไรหรอก...”  ผมพูดเสียงสั่น น้ำตาคลอ
“...เฮ้ย...ชั้นล้อเล่น...อย่าร้องไห้สิ...เป็นอะไร...ทำไมไม่อยากเล่น...แกก็รู้จักกับเค้าแล้วนี่...”
“...ทีมเล่นให้ก็ได้เจ้...แต่ทีมขอร้องเจ้อย่างนึงได้ป่าว...”  ผมถอนหายใจแล้วถามพี่รุจ
“...อะไรล่ะ...ถ้าทำให้ได้ก็จะทำ...”
“...ทีมอยากรู้ว่าใครเป็นคนโทรฟ้องจีเอ็มเรื่องที่ทีมออกไปชายหาดของโรงแรม...”
“...แกจะรู้ไปทำไม...”
“...อยากรู้เฉย ๆ...”
“...เออ เดี๋ยวถามให้...”  พี่รุจยกโทรศัพท์โทรถามเลขาจีเอ็ม...คำตอบของปลายสายเป็นใครไม่รู้ แต่พี่รุจหลบตาผมวูบ
*
*
...พี่รุจไม่บอกผมตรง ๆ แต่ผมก็รู้ว่าใคร...และเมื่อผมเอ่ยชื่อคนนั้น...พี่รุจไม่ตอบรับ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ...เมื่อแน่ใจผมจึงย้ำกับพี่รุจอีกครั้งว่า สำหรับแขกวีไอพีกรุ๊ปนี้ No way to say no ใช่มั้ย...พี่รุจยืนยันว่า ทุกอย่างที่แขกต้องการ เราห้ามปฏิเสธ...
“...ขอเรียนสายคุณต้าครับ...จากรีเซฟชั่นครับ...”  ผมใช้โทรศัพท์หลังฟร้อนท์โทรขึ้นห้องต้า ผู้จัดการส่วนตัวเค้ารับสายก่อนจะให้ต้าคุย
“...ทำไมทีมทำอย่างนี้...ต้องการอะไร...”  ต้าโวยวายทันทีที่ได้ถือโทรศัพท์
“...ถ้าไม่อยากให้คลิปเสียงนี้หลุดไปที่นักข่าว...รีบโทรไปบอกทางฟร้อนท์ว่า ขอเปลี่ยนคนที่จะเข้าฉาก ให้เป็นคนที่หัวโล้น ๆ...”
“...จะบ้าเหรอ...ให้คนทำผมทรงนั้นมาเข้าฉาก...เพลงนี้มันเป็นเพลงรักโรแมนติกนะ...ไม่ใช่เพลงลูกทุ่งหมอลำ...”  ต้ายังโวยไม่เลิก
“...เค้าไม่ได้น่าเกลียดขนาดนั้น...อีกอย่างเอ็มวีเพลงลูกทุ่งน่ะ...บางเพลงพระเอกหล่อกว่าต้าอีกนะ...”  ผมกัด
“...ทีม...อย่าเอาคลิปบ้า ๆ นี่มาขู่ต้านะ...ผู้จัดการส่วนตัวต้าเค้ามีวิธีแก้อยู่แล้ว...แค่ยืนยันว่าไม่ใช่ต้า แต่เป็นคนเสียงเหมือนก็จบ...”
“...ที่ให้แม่บ้านส่งไปเมื่อกี้...เป็นแค่ตัวอย่าง...คลิปเต็ม ๆ อยู่กับทีม...ที่ต้าหาไม่เจอวันนั้นอ่ะ...เพราะก่อนที่เราจะคุยกันทีมโทรเข้าเบอร์เพื่อนทีม...ให้เค้าอัดไว้ตั้งแต่ต้นจนจบ...เสียงชัดแจ๋วเลย...”  ผมหัวเราะในคอ
“...แสบมากนะทีม...”  ต้ากัดฟันพูด
“...ต้าก็รู้ว่าทีมไม่ทำใครก่อน...และไม่อยากยุ่งกับต้าด้วย...ทีมสัญญาว่าคลิปนี้จะไม่มีทางหลุดออกไปไหนแน่นอน...แต่ต้าต้องโทรไปเปลี่ยนตัวแสดงเดี๋ยวนี้...ถ้าอีกสามนาที ทีมยังไม่เห็นผู้จัดการของทีมรับโทรศัพท์...ทีมจะบอกให้เพื่อนทีมเอาคลิปส่งเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์ทันที...รีบโทรลงมาเบอร์ศูนย์ แล้วโอเปอเรเตอร์จะโอนสายให้ผู้จัดการทีมเอง...แค่นี้นะ...”  ผมวางสายทันทีที่พูดจบ
*
*
...ตอนที่คบกัน...ต้ารู้กิติศัพท์ความแรงของผมเป็นอย่างดี...และก่อนเลิกกันก็ได้โดนกับตัวเองซะด้วย...ที่เพื่อน ๆ ผมเม้าท์กันว่าผมน่ากลัว เพราะเป็นคนที่พูดจริง ทำจริง...และทุกอย่างที่ทำ ไม่เคย ไม่สำเร็จ...เป็นอย่างที่คิดไว้...ไม่ถึงนาที...ผมมองไปที่ห้องพี่รุจ เห็นแกรับโทรศัพท์ และทำหน้าตกใจ...ผมจึงเดินออกมาหน้าฟร้อนท์ เพื่อรอฟังข่าวดี...
“...วันนี้ไม่ค่อยออกมาหน้าฟร้อนท์เลยนะ...หน้าตาก็ดูไม่ค่อยสบายเลย...ไม่ดีใจที่ได้ถ่ายเอ็มวีเหรอ...เอ...หรือว่าเสียใจที่ต้องแยกกับพี่ยอดล่ะ...”
“...ถ้าแม็คได้ถ่ายเอ็มวีแม็คจะดีใจมั้ยล่ะ...”  ผมถามเสียงเบา แอ็คติ้งเศร้า
“...ดีใจสิ...ได้ออกทีวี...เริ่ดจะตาย...”
“...เหรอ...”
“...แม็ค...เจ้เรียก...”  พี่อีกคนเปิดประตูออกมาเรียก แม็คทำหน้างง ๆ ก่อนจะเดินเข้าไป
“...เริ่ดแน่...อีโล้นซ่า...”  ผมพูดกับตัวเองเบา ๆ แล้วยิ้มเมื่อนึกถึงภาพแม็คพยายามปฏิเสธพี่รุจเพราะอับอายสภาพตัวเอง
*
*
...เป็นไปตามคาด...แม็คกระฟัดกระเฟียดออกมาหลังจากคุยกับพี่รุจ...เค้าโทรไประบายเป็นภาษาอังกฤษกับคุณกรณ์...แจกฟักเป็นสวน เต็มล็อบบี้เลยมั้ง...ผมได้แต่ยืนยิ้มกับท่าทางกระวนกระวายของแม็ค...พี่รุจเดินมาประกบตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัว...
“...ตกลงแกไม่ต้องเข้าฉากแล้วนะ...”
“...ทำไมล่ะเจ้...แหม...ทีมอยากจะเป็นดาราจนตัวสั่นแล้วเนี่ย...”  ผมพูดขำ ๆ
“...แกนี่มันจริง ๆ เลยนะ...มิน่าล่ะอีตายอดถึงติดแหง็กได้ไปไหนไม่รอด...”
“...เกี่ยวอะไรกันอ่ะ...”
“...ก็แกไม่ได้มีดีแค่หน้าตาอย่างเดียวไง...ยอดมันหาคนอย่างนี้มานานแล้ว...แต่ชั้นสงสารมันจังเลย...พอหาเจอก็ต้องมีเหตุพลัดพราก...เฮ้อ...”  พี่รุจเอามือทาบอก และถอนหายใจเฮือกใหญ่
“...เจ้...เวอร์แล้ว...”
*
*
...ถ้าแม็คยังอยู่ในสภาพปกติ คงเล่นบทง่าย ๆ อย่างนี้ได้คล่อง...แต่คนมันไม่มั่นใจในตัวเอง บทง่าย ๆ ก็กลายเป็นยาก...ผมมองเค้าแสดงเก้ ๆ กัง ๆ ทำอะไรไม่ถูก มุมกล้องก็ไมได้ เพราะมัวแต่ห่วงทรงผมตัวเอง...ถึงจะแอบสมน้ำหน้า แต่ก็อดสงสารไมได้...คิดไปคิดมา...สงสารตัวเองมากกว่า...ถ้าไม่เพราะแม็คโทรไปฟ้องจีเอ็ม ผมก็คงไม่ต้องแยกกับพี่ยอด...นี่ยังทำใจไม่ได้เลย...ไม่รู้เค้าจะว่ายังไง...เงียบมาตลอดช่วงกลางวัน...เห็นอย่างนี้แล้วใจไม่ดีเลย...
*
*
“...ว๊าย...อีนี่...แรงมาก...คิดได้ยังไงอ่ะ...สะใจที่สุด...กูจะอัดวิดีโอเก็บไว้เลย...อยากเห็นหน้าอีไฮโซโป๊งเหน่งนั่นจัง...ถ้ามันรู้ว่ามึงเอาคืนได้เจ็บแสบขนาดนี้ มันคงกระอักเนอะ...” มิ้นท์กรี๊ด เมื่อฟังผมเล่าเรื่องราวต่าง ๆ จบ ขณะที่เราสามคนมากินข้าวเย็นพร้อมกัน
“...กูไม่ได้ทำอะไรรุนแรงซักหน่อย...ตัวเค้าก็บอกเองว่าอยากออกทีวี...”  ผมพูดหน้าตาเฉย
“...แต่ผมทรงนั้นไม่ผ่านนะ...”  แก้วหัวเราะเบา ๆ
“...แล้วมึงจะทำยังไงต่อไปวะ...ให้กูช่วยเก็บของมั้ย...”  มิ้นท์ถาม
“...เราช่วยเองดีกว่า...เดี๋ยวมิ้นท์ก็ต้องไปทำงานต่อแล้วนี่...”  แก้วอาสา
“...ไม่เป็นไรหรอกแก้ว...เราเก็บเองได้...สมบัติเราไม่เยอะ...แต่ต้องรบกวนฟิลิปมาช่วยขนของพรุ่งนี้เที่ยง ๆ ละกัน...”
“...ได้...สบายมาก...ผัวกูใจดีอยู่แล้ว...”
“...โอ้โห...เรียกผัวเต็มปากเต็มคำเลยนะ...”  แก้วกัด
“...แหม...ก็เต็มปากเต็มคำจริง ๆ นั่นแหละ...ทั้งปากบนปากล่างเลย...”  มิ้นท์พูดพลางจับที่ข้อมือตัวเองโชว์เพื่อนให้รู้โดยนัยว่าอะไรที่เต็มปากชี
*
*
...พี่ยอดเลิกงานเกือบสองทุ่ม...เค้าเดินมานั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่บนโซฟา มองผมเก็บของลงกระเป๋าด้วยแววตาเศร้า...ผมหันหน้าหนี ไม่อยากมองเค้า...กลัวจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่...ท่าจะบ้าไปแล้วเรา...เมื่อก่อนอยู่คนเดียวได้...นอนที่ไหนก็ได้...คอนโดย้ายทุกหกเดือน...ไม่เคยมีปัญหากับการนอนแปลกที่...แต่การย้ายครั้งนี้ ทำไมผมรู้สึกหดหู่อย่างนี้ล่ะ...เราแค่ย้ายไปพักกับมิ้นท์ในตัวเมือง ยังทำงานที่นี่ ยังกินข้าวกลางวัน และข้าวเย็นกับพี่ยอดได้เหมือนเดิม...
“...พี่ยอดกินข้าวหรือยัง...”  ผมถามทำลายความเงียบ
“...กินแล้ว...ข้าวกล่องกองถ่ายมันเหลือ เค้าเลยเอามาให้กิน...”
“...อร่อยปะ...”
“...ก็ดี...ถ้ากินช้ากว่านี้อีกนิดคงบูดอ่ะ...”  พี่ยอดพูดขำ ๆ แต่ผมรู้ว่ามันไม่ตลกสำหรับเค้า
“...ถ้าดึก ๆ พี่ยอดหิวก็กินขนมนี่ได้นะ...อีกหน่อยทีมไม่อยู่ แต่จะซื้อมาใส่ตู้เย็นไว้ให้เหมือนเดิม...” 
“...ถ้าทีมไม่อยู่ พี่ก็ไม่อยากกินอะไรหรอก...แค่คิดมันตื้อไปหมดแล้ว...”
“...พี่ยอดไปอาบน้ำดิจะได้สบายตัว...” 
“...อืม...”  พี่ยอดรับคำแล้วลุกขึ้นเปลี่ยนผ้าขนหนูช้า ๆ ผมมองพี่ยอดไม่ชัด เพราะตอนนี้น้ำตามันกลบตาไปหมด
*
*
...ผมนั่งมองกระเป๋าเสื้อผ้าที่ถูกจัดเก็บเรียบร้อย...ชุดฟอร์มรีเซฟชั่นถูกแขวนไว้ใกล้ ๆ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ ผมต้องเอาชุดไปไว้ที่ล็อคเกอร์เหมือนพนักงานคนอื่น...ถึงแม้ว่าผมยังมีสิทธิ์ขึ้นมาหาพี่ยอดหอพักแห่งนี้ แต่ก็นอนพักค้างคืนไม่ได้ นอกจากจะมีเหตุจำเป็น และต้องขออนุญาตที่ฝ่ายบุคคลเป็นลายลักษณ์อักษรด้วย...
“...พรุ่งนี้พี่จะไปคุยกับเอ็มดี...”  พี่ยอดทรุดตัวนั่งกับพื้นข้าง ๆ ผม
“...อย่าเลยพี่...ทีมไม่อยากให้คนเค้าว่าได้...”  ผมห้าม พี่ยอดถอนใจ
“...ถ้างั้นพี่จะไปอยู่ข้างนอกกับทีม...พรุ่งนี้เราไปหาอพาร์ท์เม้นท์แถวตลาดกันนะ...” 
“...เปลือง...อีกอย่างพี่ยอดจะลำบากด้วย...”
“...ลำบากตรงไหน...”
“...ก็เผื่อเค้ามีงานด่วน พี่ยอดต้องเดินทางมาดึก ๆ อันตรายนะ...”
“...ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วยวะ...”  พี่ยอดพูดเสียงเครียด แล้วฟุบหน้าลงกับหัวเข่าตัวเอง
“...ยังไงทีมก็ต้องไป...แต่มันเร็วกว่ากำหนดเกือบสองเดือนเอง...ตอนแรกทีมก็กะจะเช่าอพาร์ทเม้นท์เหมือนกัน แต่พี่ ๆ เค้าบอกว่า สัญญาเช่าขั้นต่ำหกเดือนทั้งนั้น...ทีมเลยต้องไปรบกวนมิ้นท์ก่อนเวลา...”
“...พี่เป็นห่วงทีม...”
“...ทีมเป็นห่วงพี่ยอดมากกว่า...ถ้ามีคนเคาะห้องตอนดึก ๆ อย่าเปิดนะ...”
“...ครับผม...”  พี่ยอดรับคำ และมองหน้าผมนิ่ง
*
*
...หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีก...พี่ยอดลุกขึ้นดูความเรียบร้อยของห้อง ก่อนจะดึงมือผมให้ลุกตาม เค้าจูงผมเข้าห้องนอนตามปกติ...แต่พอหลังผมสัมผัสกับพี่นอน...พี่ยอดโถมตัวลงมาคล่อมผมไว้...ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เรานัวเนียกันบนเตียงอย่างนี้...แต่ผมก็ใจเต้นรัวทุกครั้ง...มือของผมที่โอบหลังเปลือยของพี่ยอดอยู่ทำให้รับรู้ถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้น...ตอนแรกตัวพี่ยอดเย็นเฉียบ เพราะเพิ่งอาบน้ำออกมา แต่ตอนนี้มันร้อนขึ้น ซึ่งไม่ต่างกับผมที่หน้าร้อนผ่าว เมื่อพี่ยอดถอนริมฝีปากจากปากผม และเริ่มซุกไซ้ลงไปที่ซอกคอ ไล่มาเรื่อยถึงใบหู และไรผม...
“...ทำไมวันนี้ไม่ห้ามล่ะ...”  พี่ยอดกระซิบข้างหู
“...อยากรู้ว่าพี่ยอดจะหยุดเองได้หรือเปล่า...” 
“...ไม่ได้หรอก...ถ้าวันนี้ทีมไม่ห้ามถือว่าสมยอมนะ...”  พี่ยอดพูดเสียงหื่นพลางเอามือลูบบริเวณเอวของผม
“...ยอมมานานแล้ว...”  ผมเอานิ้วแซะขอบกางเกงบ๊อกเซอร์พี่ยอดบ้าง
“...จริงเหรอ...”  พี่ยอดยิ้ม มองผมตาเป็นประกาย...ผมพยักหน้า...
*
*
...แม้จะมีเพียงแสงสีส้มจากโคมไฟเล็ก ๆ หัวเตียง แต่ผมก็เห็นว่าพี่ยอดดีใจแค่ไหน...หลังจากนั้นผมก็ปล่อยให้เป็นไปตามความต้องการส่วนลึกที่รอมานานพอ ๆ กับพี่ยอด...เราสองคนต่างช่วยกันทำให้ภารกิจบอกรักด้วยภาษากายนี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี...ผมเจ็บแทบจะขาดใจ...แต่ซักพัก...ผมแทบสำลักความสุขตายภายใต้วงแขนกำยำ เสียงคราง และสีหน้าของพี่ยอดที่บ่งบอกถึงความสุข มันทำให้ผมสุขตามไปด้วย...จากตอนแรกที่ไม่คิดว่าจะทำเรื่องแบบนี้ได้ด้วยเงื่อนไขหลายอย่างที่ผมสร้างขึ้นมาเอง...กลัว กังวลไปสารพัด...แต่เพราะความรัก...แค่เห็นคนที่เรารักมีความสุข...เงื่อนไข และความกลัวต่าง ๆ ก็หายไปในทันที...กลับกลายเป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจ และแน่นอน...ติดใจ...ถึงแม้จะยังคงเจ็บอยู่ แต่ผมก็ยินดีให้ความสุขกับพี่ยอดอีกครั้งก่อนไปทำงานในเช้าวันรุ่งขึ้น...

*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกความเห็น...ทุกกำลังใจ...ทุกคำติดชมนะครับ...วันนี้มาดึกไปนิดนึง...เพิ่งกลับจากบ้าน และออกกำลังกายเสร็จ...ในที่สุดน้องทีมก็เสียซิงซะที...หวังว่าคงถูกใจผู้อ่านนะครับ...อีกสองตอนก็ต้องจบแล้ว ต่อไปจะได้ตามอ่านผลงานของคนอื่นบ้าง...

Happy Valentine's Day นะครับ ขอให้มีความสุขกับความรัก...รักอย่างมีสติ รักโดยไม่มีเงื่อนไข และอย่าคาดหวังในความรักนะครับ...เพราะรักไม่ได้ทำให้เราเจ็บ แต่เป็นเพราะความคาดหวังต่างหาก...น้องทีมเสียซิงในวันวาเลนไทน์พอดีเลย...กะว่าจะให้เสียซิงในตอนจบซะหน่อย...แต่อยากให้ตอนทีมเสียซิงเป็นของขวัญสำหรับคนอ่านที่รอกันมานาน...

...เป้...

[silverspoon]

มาดึกมากเลยค่ะ โอ๊ย อยากจะกรี๊ดสิบแปดตลบ  ในความเศร้าก็ยังมีความดื่มด่ำ
ในที่สุดทีมก็เป็นฝั่งเป็นฝาแล้วว  โฮก~

[namtaan]

  สุขสันต์วันแห่งความรัก และสวัสดีปีใหม่จีนนะคะ

ใกล้จบแล้วหรือนี่ พอใกล้จบแล้วก็ยิ่งอยากอ่านต่อแฮะ
ในที่สุดน้องทีมก็เปิดใจเปิดกายให้กับพี่ยอดเต็มร้อยซะที
รอลุ้นว่าอีกสองตอนจะทำให้เรื่องของพี่ยอดกับน้องทีมลงเอยอย่างไร
ยังบวกคะแนนเพิ่มไม่ได้ แต่ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ

[tutu]

    คุ้มสุดๆ....สุขสันต์วันเเห่งความรัก.....เฮงๆรวยในวันตรุษจีนด้วย

[vvivy]

 

happy valentine's day นะคะ คุณเป้

[Cha Ris Ma]

 
ลึกซึ้งกันแย้ววววว

[shiro_niji]

กรี๊ดดดด นี่ต้องไปจริงๆแล้วชิมิ?
นึกแล้วว่าต้องเป็นแม็กซ์ ชิชิ ขอให้ผมไม่ยาวขึ้นไปตลอดชีวิตเล้ยยย:angry2:

[hikikomori]

อร้ายยยยยยย  สุขสันตืวันวาเลนไทน์นะคะน้องทีม  หุหุ

ในที่สุดก็ยอมพี่ยอดซะที  ลุ้นมาตั้งนาน

อีกสองตอนจะจบแล้วหรอคะเนี่ย  ใจมันโหวงๆเลยอ้ะ

ไม่อยากให้จบเลยค่ะ  รอเรื่องนี้จนติดแล้วเนี่ย

[McDeliVery]

โฮกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!   


คุ้มจริง ๆ ที่เข้ามาตอนดึก ๆ

พี่ยอดนะพี่ยอด เล่นซะน้องทีมล้นความสุขเลย

 

[Little Devil]

Happy Happy สองเทศกาล
มีความสุขมากๆ นะน้องเป้
   

ของฝากนายร้าย   
น้องทีมจะปล่อยแบบนี้เรอะ   
หงุดหงิดแทน เล่นกัดไม่ปล่อย
เชียร์ให้พี่ยอดย้ายออก
งาน ก้อให้เวรกลางคืนทำไง
ที่พี่ยอดรับทำ เพราะเป็น favor
นังแม็กซ์จะได้บ้าไปเลย   
น้องเป้ ใกล้จบภาคแรกใช่มะ
ก้อต่อภาคสองไงล่ะ
เรื่องของแก้วกะไผ่ มิ้นท์กะเชฟ
แล้วภาคหลังของน้องทีมกะพี่ยอด
เรายังเจอกันอีกยาว คริ คริ

[ifwedo]

กี๊ตตได้แล้ววว เดี๋ยวพี่ยอดคงยอมทุกอย่างตามออกไปแหละ เพราะความติดใจ...ฮิๆๆ

[OhJa]

 

ในที่สุดน้องทีมก็ยอมพี่ยอดจนได้ 
แล้วอย่างนี้พี่ยอดจะยอมปล่อยทีมไปอยู่ข้างนอกได้จริงๆเหรอ

[jokirito]

     เย้  น้องทีมได้เป็นของพี่ยอดแล้ววว 

แต่แหม  ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ  ชอบอ่า

[jantaro]

 

ยังไม่อยากใ้จบเลยคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ


ขอบคุณคราบบบบบบบ

[hima]

ุขออนุญาตสักครู่......&^%$%^&*@#$#%&*%#!@#$%&$@$%^

แปลว่า ถูกใจอย่างแรงงงงงงง  แอบอ่านมานานแล้ว แต่เจอของขวัญวันวาเลนไทน์แบบนี้ ทำให้อดใจแอบอ่านไม่ไหว 

คุณเป้ 

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ และตรุษจีนนะครับ 

[JJHJJH]

  จุดพลุฉลองให้กับพี่ยอดในวันวาเลนไทน์ เย้ๆๆๆๆ

ไม่อยากให้จบเลยพี่เป้

[||WiTHOuT_YoU||]

 

 

ฉลองวาเลนไทน์ แบบยิ่งใหญ่

[Ultramann]

 

ติดใจแล้วละสิ อิอิ
แล้วพี่ยอดจะทำไง??
ทีมจะออกไปแล้วน้าาาา

[a_tapha]

และแล้วทีมก็     คึคึ

1 แต้มสำหรับพี่เป้ค่ะ

[Nichdia]

อ่า...จะจบแล้วหรอคับ

 

[BeeRY]

ทีมเสียซิงวันวาเลนไทน์ กีสส
แต่ว่าต้องแยกกันอยู่ มันก็น่าเศร้าอยู่น๊า
แต่ขำที่ทีมเรียกแม็คว่า "อิโล้นซ่า" จัง
+1 ขอบคุณพร้อมกับแฮปปี้วาเลนไทน์เดย์คร้า

[ronlbb]

สุขสมอย่างใจพี่ยอดเขาเลย

อ๊ากกกกกกกกกก

เขินนนนนนนนนน

นี่หรือฉากที่รอคอย วันวาเลนไทรน์ 55+

[mma419109]

      กรี๊ดดดดดดดดดน่ารักสุดๆ   พี่ยอดรีบไปหาเรือนหออยู่กับ
 น้องทีมเถอะ ไม่อยากให้ครบ 4 เดือนเลย


       :man1:น้องเป้ ไม่อยากให้จบเลย แต่ก็เข้าใจว่าน้องก็คงมีแผน
 ชีวิตของตัวเองอยู่ แต่มันอดคิดถึงไม่ได้อ่ะ

[IIMisssoMII]

พัฒนาไปอีกระดับล่ะ