หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[kaporzung]

อ่านจนตาหลุดค่ะ ตั้งแต่แรกจนถึงนี่เลย ชอบทีมมั่ก เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ ^ ^ มิน่าพี่ยอดถึงได้ติดอกติดใจ อิอิ

เอาใจช่วยนะคะ ให้แต่งเสร็จไวๆ อยากอ่านต่อแล้ว อิอิ

สู้ๆค่ะ +1 จัดปายยยย 

[pollapat]

Oh yesssss, good goodddddddd
 

[wan]

หวานกันซะ ตอนนี้  

แต่กลับมา อะไรจะเกิด มาลุ้นกัน

ขอให้อากาศร้อน ๆ เป้จะได้ไม่ไป แRด  

+1 อีกด้วยครับ

[gypsy]

น้องทีมได้ยินเสียงขนาดนี้

ยังอดใจได้อีกเนอะ

พี่ยอดด้วย

เฮ่อ  ผ่านตอนกลางคืนมาได้ไงเนี่ย

ตอนนี้มีความสุขแล้ว กลับเข้าโรงแรมต้องไปสู้รบกับแม็กกับคุณกรณ์ต่อ

น้องทีมสู้ๆ 

[a_tapha]

1 แต้ม เป็นกำลังใจให้พี่เป้ค่ะ

และรอความวุ่นวายที่กำลังจะมาถึง

อิอิ งานนี้สนุกแน่ 

[หนุ่มร้ายนายหรู]

หวานขนาด   

อิจฉาตาเย็นแล้วนะเนี่ยะ   

[┗◎┗◎]

หวานเนอะ 

[kiss88]

รอๆๆๆ เมื่อไหร่ทีมจะเสียจิ้นให้พี่ยอดน้า คู่มิ้นท์นำไปเยอะแล้วน้า เป้มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ

[mma419109]

      อิจฉาตาร้อนผ่าวๆอยากให้น้องทีมมาแกะกุ้งแกะหอย เอ้ยยยมะใช่มะใช่ไม่เอาหอยนะ
 แกะกุ้งแกะปูให้บ้างอ่ะ ป้อนด้วยนะนะนะ   คอยวันกองถ่ายเช็คอินคงม่วนขนาด

          :man1:ร๊ากกกกกกกนู๋เป้

[Greenkub]

กี่เดือนแล้วเนี่ยยย

[railay]

 

[uknowvry]

มีฉากรีแลกซ์ให้ชุ่มชื่นหัวใจ...
 

[kaerokaeropy]

รักพี่ยอดแบบไม่มีเหตุผล


และ



ไม่แคร์สื่อ   อิอิ 

[tutu]

 

[vvivy]

 

 

[RomeO_C_Leng]

555+


อะไรก้เกิดขึ้นได้ เง่อ ๆ มีลุ้นแหะ

[JJHJJH]

กี๊สๆๆๆๆ จิ้มพี่เป้

[cavalli]

 


ทีม ยอม คู่ ของแก้วได้งายยยยยย????????????????




เอาแบบนั้น บ้างดิ


 

[thaitanoi]

พี่ยอดกล้าบอกรักแล้ว ขอบคุณนะครับ รออ่านตอนต่อไปนะครับ

[ronlbb]

แค่มองตาก็รู้ใจ

อ๊ากกกกกกก

เขินนนนน

พี่ยอดนี่ปล่อยให้รอดได้ไง  กดเลยๆๆ

[ping ping]

   ไม่รู้วันข้างหน้าจะเป็นยังไง

  รู้แค่วันนี้เรารักกัน มีความสุขแบบนี้ ก้ดีแล้ว

   :L2:ทีม พี่ยอด ..

[dragon3oyd]

หวานนนนนนนนนน!

พี่ยอดน้องทีมน่ารักที่สุดด

[V_we]

น่ารักอ่ะ
หวานกลมกล่อม
โอ้ย　อิจฉา!!!

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

หวานจรี๊งงงงงงงง       and     เอิ่มมมมม 

[kasarus]

ว้า....บรรยากาศออกจะดีขนาดนั้น
ทีมยังปล่อยพี่ยอดให้รอดมือไปได้อีกเหรอเนี่ย

[RemySexyCool]

We belong together 41
…เช้าวันจันทร์ผมแทบไม่อยากตื่น ไปเที่ยวเกาะครั้งนี้มันก็คือการไปเที่ยว ไม่ใช่ไปพักผ่อน เราใช้พลังงานมากกว่าตอนทำงานซะอีก...ร่างกายอ่อนล้า แต่ในใจกลับมีความสุขเต็มเปี่ยม...เมื่อคืนกลับถึงห้องผมก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และนอนหลับเป็นตาย ...ส่วนพี่ยอดยังมีแรงนั่งดูข่าวต่อคนเดียว...
“...ทีม...ไปเที่ยวมาสนุกมั้ย...”  ผมออกไปออนฟลอร์ แม็คก็เดินเข้ามาทักผมทันที
“...อืม...”  ผมตอบรับในคอ พยายามทำสีหน้าเป็นปกติ
“...ที่กรุงเทพฯ เรามีเวลาเหลือเยอะก็เลยไปร้านทำผมร้านประจำของทีมที่สยามอ่ะ...ช่างเค้ายังถามถึงทีมเลยนะ...”  แม็คพูดยิ้ม ๆ
“...เหรอ...”
“...พี่เค้าตัดผมดีเหมือนที่ทีมเคยบอกเลย...เนี่ยแค่บอกปากเปล่า ไม่ได้เปิดหนังสือให้ดู เค้าก็ตัดได้แบบที่ต้องการเป๊ะ...”  แม็คพูดพลางสะบัดผมโชว์
“...ทรงนี้สวยดีนะ...”  ผมชมตามมารยาท
“...อืม...เมื่อคืนเจอพี่ยอด เค้าก็ทักเรื่องผมเรา...”
“...ตอนแรกเราก็คิดจะตัดทรงนี้เหมือนกันหลังฝึกงานจบ...แต่พอเห็นแม็คตัดแล้ว เราว่ามันคงไม่เหมาะกับเราอ่ะ...”  ผมพูดเสียงเรียบ
“...เหมาะสิ...ช่างเค้ายังบอกเลยว่า ถ้าทีมตัดออกมาคงน่ารัก...เรากับทีม โครงหน้าคล้าย ๆ กัน...ตอนแรกพี่เค้านึกว่าเราเป็นพี่น้องกับทีม...”
“...พี่เค้าคงลืมไปแล้ว ว่าเราไม่มีพี่น้องที่กรุงเทพฯ...”  ผมพูดจบ ก็เดินไปรับแขกที่ลงมาเช็คเอ้าท์
*
*
...ตลอดทั้งวัน ผมแกล้งหาเรื่องทำให้ตัวเองยุ่ง เพื่อไม่ให้แม็คเข้าใกล้...เพราะนอกจากทรงผมที่แม็คตัดตามแบบที่ผมเคยบ่นว่าชอบทรงนี้...เมื่อเช้าแม็คเดินเข้ามาคุย ผมได้กลิ่นน้ำหอมยี่ห้อเดียวกับผม...มองที่ปาก ก็เห็นสีลิปกลอสสีเดียวกับที่ผมใช้...และที่ทำให้อึ้ง คือโทรศัพท์มือถือรุ่นที่ผมอยากได้...แม็คซื้อมาใช้แล้ว ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่เคยบอกว่าอยากได้มากอ่น...
“...ขอเบอร์ทีมหน่อยสิ....”  แม็คเอามือถือขึ้นมาเตรียมเมมเบอร์ผม
“...มีอะไรก็โทรขึ้นห้องเราก็ได้...ที่นี่ไม่ค่อยมีใครคุยมือถือกันหรอก...โทรศัพท์ภายในเยอะแยะ...วันนี้เราก็ไม่ได้เอามือถือมาจากห้อง...” 
“...ก็เมมไว้เฉย ๆ เผื่อมีธุระสำคัญไง...”
“...เราจำเบอร์ตัวเองไม่ได้แล้วแหละ...”  ผมแถ
“...ไม่เป็นไร...เดี๋ยวเราไปขอที่โอเปอเรเตอร์ก็ได้...”  แม็คพูดจบก็เดินเข้าห้องโอฯ ไป
*
*
...ผมอยากจะกรี๊ด...มันจะเอายังไงกับกูเนี่ย...ถ้าเป็นคนปกติ เค้าคงรู้ว่าคู่สนทนาไม่อยากจะยุ่งด้วย...แต่อีนี่มันยังตามตอแยอีก...อารมณ์เสีย...จะเหวี่ยงก็ไม่ได้ อย่างน้อยเค้าก็เป็นเพื่อนร่วมงาน และพี่รุจเตือนไว้ว่าอย่าให้เรื่องส่วนตัวมากระทบเรื่องงาน...แต่มันหงุดหงิดแบบบอกไม่ถูก...แม็คไปเจอพี่ยอดเมื่อคืนนี้ ที่ไหน ทำไมพี่ยอดไม่เห็นบอกล่ะ...แล้วทำไมต้องใช้อะไรเลียนแบบเรา...ทั้ง ๆ ที่น้ำหอม ลิปมัน หรือโทรศัพท์ก็มีหลากหลายยี่ห้อให้เลือกใช้...จะซื้อหลักหมื่น หลักแสน แม็คก็มีปัญญาซื้อได้
*
*
“...โห วันนี้อารมณ์ไหนอ่ะพี่ยอด...ฟังเพลงฝรั่งด้วย...”  ผมทักพี่ยอดหลังจากใส่ชุดนอนในห้องตัวเองเสร็จ
“...แม็คให้แผ่นซีดีมาเมื่อคืนนี้...”  พี่ยอดหันมาตอบ
“...เมื่อคืนนี้...”  ผมทวน
“...อืม...เมื่อคืนเค้าโทรมาบอกว่าแอร์ที่ห้องเค้าเสีย...เอ่อ...พี่ไปกับลูกน้องที่เข้าเวรอยู่...อย่ามองอย่างนั้นสิ...”  พี่ยอดหัวเราะ เมื่อผมจ้องหน้าเค้า
“...แล้วทำไมพี่ยอดต้องไปเองด้วยอ่ะ...”
“...พี่อยากให้เสร็จเร็ว ๆ อ่ะ ดึกแล้ว ทุกอย่างต้องแก้ไขให้เร็วที่สุด...”
“...ไม่ได้หึงนะ...แค่สงสัย...”  ผมร้อนตัว เมื่อพี่ยอดยิ้ม
“...หึงหน่อยก็ได้...แต่พี่รับรองว่า พี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับแม็คเลยจริง ๆ นะ...
“...แต่ท่าทางแม็คจะรู้สึกอะไรกับพี่ยอดนะ...รู้มั้ยเพลงนี้เค้าพูดถึงอะไร...”  ผมถาม พี่ยอดส่ายหน้า
“...ไม่รู้สิ...แต่เพราะดีนะ...”
“...ไม่รู้ก็ดีแล้ว...ขอลองฟังเพลงอื่นหน่อยนะ...”  ผมหยิบรีโมทมากดเปลี่ยนแทรค เพื่อฟังทุกเพลง แค่อินโทรขึ้น ผมก็รู้ว่าเป็นเพลงอะไร และความหมายของเพลงพวกนั้นสื่อถึงอะไร...
*
*
...ผมนั่งฟังเพลงกับพี่ยอดจนหมดแผ่น และคอยแปลให้ฟังคร่าว ๆ พี่ยอดถึงกับขำก๊าก ไม่นึกว่าแม็คจะน้ำเน่าได้ขนาดนี้...จะว่าเราแปลเกินไป ก็ไม่ใช่ เพราะผมแปลด้วยอารมณ์ประชดด้วยซ้ำ ไม่ได้แปลอย่างหวานซึ้งตามเนื้อเพลงแอบรักทั้งหลายเหล่านั้น...
“...แม็คเค้าหมายความอย่างนั้นจริง ๆ หรือแค่ล้อเล่นอ่ะ...”  พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...ถ้าเจอกันอีกก็ถามเค้าสิ...”
“...ไม่เอาอ่ะ...อืม...แล้วทีมจะให้พี่ทำยังไงก็ซีดีแผ่นนี้ล่ะ...”
“...ขอทีมเก็บไว้เองได้ป่าว...” 
“...อืม...”  พี่ยอดยื่นแผ่นซีดีให้ ผมรับมา แล้วยิ้มนิด ๆ
*
*
...เช้าวันต่อมา...ผมเอาซีดีเพลงแผ่นนั้นไปที่ห้องควบคุมเสียงบริเวณล็อบบี้...ขอให้พี่ในห้องเปิดแผ่นนี้ เพราะอากาศเย็น ๆ  เหมาะกับเพลงแอบรักอย่างนี้...ผมเดินลั้นลาออกมาหน้าฟร้อนด้วยสีหน้ามีความสุข...เพลงแรกผ่านไป ผมก็ร้องฮึมฮัมตาม...เพลงที่สองดังขึ้น ผมก็ร้องตามอีก...แม็คเริ่มขมวดคิ้ว...
“...เพลงเพราะจังเลยเนอะ...”  ผมพูดกับแม็คที่ยืนนิ่งอยู่กับที่ เมื่อเพลงที่สามร้องไปครึ่งเพลง
“...เค้าเอาแผ่นมาจากไหนอ่ะ...”  แม็คพึมพำ
“...เมื่อกี้เห็นพี่ยอดเดินถือเข้าไปนะ...เพิ่งรู้ว่าพี่ยอดฟังเพลงฝรั่งด้วย...”  ผมโกหกหน้าตาย แม็คถอนหายใจเฮือกใหญ่
“...เพลงพวกนี้เราช๊อบชอบ...ฟังมาตั้งแต่อยู่อเมริกา...”  แม็คพูดด้วยสีหน้าดีขึ้น
“...อืม...ทีมก็ชอบ...เราสองคนนี่ชอบอะไรคล้าย ๆ กันเลยนะ...เอ...แต่ถ้าเกิดเราชอบของชิ้นเดียวกันขึ้นมา...ไม่รู้จะทำยังไงเนอะ...”  ผมพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปช่วยแขกดูแผนที่ท่องเที่ยว ปล่อยให้แม็คยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้น
*
*
...เย็นนี้ผมต้องเจอภารกิจสำคัญหลังโดนพี่รุจโทรเรียก ขณะที่กำลังกินข้าวเย็นที่แคนทีน...แขกของโรงแรมโดนล้วงกระเป๋าที่ตลาด...เอกสารสำคัญหายหมด...พี่รุจมอบหน้าที่ให้ผมพาแขกไปสถานีตำรวจเพื่อเป็นล่าม...ตอนแรกผมก็ไม่อยากไป เพราะแอบเห็นแม็คยิ้มมุมปากนิดนึง...แต่พี่รุจอ้างว่า อยากให้ผมรับมือกับเหตุการณ์แบบนี้...ได้เจอสถานการณ์แปลก ๆ บ้างจะได้เก่ง...โอกาสแบบนี้มีไม่บ่อยนัก...ผมคิดดูแล้วก็เห็นด้วยกับพี่รุจ จึงตกลงรับงานนี้ไว้...
“...อย่าไปแอบชอบตำรวจล่ะ...”  พี่ยอดบอกกับผมเป็นประโยคสุดท้ายก่อนจะวางสายไป เหมือนรู้ว่าตำรวจที่นี่หน้าตาดี...ผมไปถึงสถานีตำรวจพร้อมกับแขกด้วยรถตู้ของโรงแรม...ระหว่างทางผมก็ถามแขกคร่าว ๆ ว่าโดนล้วงกระเป๋ายังไง ที่ไหน ทรัพย์สินอะไรหายไปบ้าง...เพื่อเป็นข้อมูลในการให้ปากคำ...หวังว่าเราเตรียมตัวดีขนาดนี้ คงใช้เวลาไม่นาน...
*
*
...ใครที่เคยไปติดต่อกับหน่วยงานราชการ โดยเฉพาะติดต่อกับตำรวจ...ขนาดทำใจไว้แล้ว แต่ก็ยังอดหงุดหงิดไมได้...นี่ถ้าเป็นเรื่องของตัวเอง ผมคงเดินลงจากโรงพักภายใน 15 นาทีแรก ประมาณว่าไม่แจ้งความก็ได้ฟะ...แต่เคสนี้ผมต้องทำหน้าทีของตัวเองให้ดีที่สุดตามที่ได้รับมอบหมายมาให้สำเร็จลุล่วง...และกว่าทุกอย่างจะเสร็จสิ้นก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่ม...ทั้ง ๆ ที่ควรจะใช้เวลาไม่เกินหนึ่งชั่วโมง...แต่ก็...นะ...พูดไม่ได้...
“...ขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะครับ...”  พี่ตำรวจที่ดูหนุ่มที่สุดเดินตามออกมา และเห็นผมยืนรอแขกที่แวะเข้าห้องน้ำ
“...พี่ไม่ได้ดูแลคดีนี้...ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ...ผมเชื่อว่าถ้าเป็นพี่ทำให้ คงเสร็จไปนานแล้ว...ไม่ใช่มานั่งจิ้มดีดทีละตัวแบบคุณลุงนั่น...”  ผมพูดด้วยเสียงหงุดหงิด
“...โห...น้อง...เมื่อก่อนเค้าใช้เครื่องพิมพ์ดีด พอเปลี่ยนเป็นคอมพิวเตอร์ แกคงไม่ถนัดอ่ะ...”  พี่เค้าแก้ตัวให้ตำรวจรุ่นลุง
“...อืม...ตอนแรกคิดว่าจะเสร็จพรุ่งนี้เช้า...แทบจะขอเสื่อมานอนให้ปากคำแล้ว...”  ผมอดประชดอีกครั้งไม่ได้
“...แล้วนี่กลับโรงแรมยังไงครับน้องเมธี...”  พี่ตำรวจมองที่ป้ายชื่อผม
“...มีรถโรงแรมรออยู่ครับพี่เสกสิทธิ์...”  ผมมองป้ายชื่อเค้าบ้าง
“...เรียกพี่สิทธิ์ก็ได้ครับ...”
“...ครับ...ขอตัวก่อนนะครับพี่สิทธิ์...” ผมพูดเมื่อเห็นแขกเดินออกมา
“...ว่าง ๆ พี่จะแวะไปกินข้าวที่โรงแรมนะน้องเมธี...”
“...เรียกทีมก็ได้พี่...แต่ทีมไม่มีส่วนลดให้นะครับ...”  ผมพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะไหว้ลาเค้า
*
*
...กลับถึงห้อง พี่ยอดเขียนโน้ตแปะไว้หน้าทีวีว่าออกไปกินข้าวกับเพื่อน ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร ปล่อยเค้าไปบ้าง ยังไงเค้าก็ต้องมีสังคมของเค้า...รีบอาบน้ำอาบท่า คืนนี้ผมจะนอนในห้องของตัวเอง...มันคงดูไม่ดี ถ้าพี่ยอดไม่อยู่ แล้วเราไปนอนอืดในห้องรอเค้า...ซึ่งพี่ยอดก็ไม่ว่าอะไรที่ผมจะไปนอนที่ห้องตัวเองบ้างในวันที่พี่ยอดไม่อยู่ห้อง...แต่ถ้าเค้าอยู่ในห้องก่อนที่ผมจะนอน เค้าต้องลากผมไปนอนในห้องเค้าทุกคืน...

...ขณะที่ผมกำลังพักผ่อนดูมิวสิควิดีโอในช่องเคเบิ้ลอย่างเพลิดเพลิน...เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นใกล้ตัว...พี่ยอดก็ยังไม่กลับ แล้วเสียงริงโทนแบบนี้ ไม่ใช่โทรศัพท์พี่ยอดนี่หว่า...ผมหันมองรอบตัวตามเสียง เอามือควานไปใต้โซฟาก็เจอกับโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่ง...ผมแทบโยนทิ้ง เมื่อเห็นว่ามันเป็นของใคร...เบอร์ที่โทรเข้ามา เป็นเบอร์โรงแรม...ผมตัดสินใจรับสาย...
“...สวัสดีครับ...”
“...ทีมเหรอ...โชคดีจัง...นึกว่าโทรศัพท์หายซะแล้ว...ที่แท้ลืมไว้ที่ห้องพี่ยอดนี่เอง...”
“...เดี๋ยวเราเดินเอาไปคืนให้นะ...”
“...ไม่เป็นไร...ฝากทีมเก็บไว้ก่อนดีกว่า...เกรงใจ พรุ่งนี้เจอกันค่อยเอามาให้...แค่นี้นะ...Good night จ้ะ...”  แม็ครีบพูด รีบวางสาย
*
*
...ผมโกรธจนตัวสั่น...เสียใจน่ะมันของแน่ แต่เสียหน้านี่สิ...รับไม่ได้...ผมนั่งรอเพื่อเคลียร์กับพี่ยอด หงุดหงิด งุ่นง่าน พล่านไปหมด...ในที่สุด ผมก็โทรหามิ้นท์ที่ครัวโรงแรม...เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟังคร่าว ๆ...มันแนะนำให้ผมนอนก่อน พรุ่งนี้ค่อยเคลียร์ เพราะมันรู้ว่าผมอารมณ์รุนแรง ถ้าทะเลาะกันดึก ๆ มันไม่มีอะไรดีเลย...รอให้ใจเย็นลงอีกนิด ไปนอนคิดทบทวน และหาวิธีแก้ปัญหา เผื่อว่าสิ่งที่ผมคิด อาจจะไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น...เมื่อได้ปรึกษาเพื่อน ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นนิดนึง...รีบเข้านอนก่อนที่พี่ยอดจะกลับมา...เพราะถ้าผมเห็นหน้าพี่ยอดตอนนี้ ผมคงเหวี่ยงกระจายแบบไม่ฟังเหตุผลแน่นอน...
*
*
...ผมพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติในตอนเช้า...พี่ยอดไม่ได้แสดงท่าทางมีพิรุธให้ผมจับได้เลย...เค้ายังแอบย่องมาหอมแก้มตอนที่ผมนั่งรอเค้าแต่งตัว เพื่อไปกินข้าวพร้อมกัน...
“...พี่ยอด...มีอะไรจะบอกทีมหรือเปล่า...”  ผมพูด แต่ตามองไปที่โทรทัศน์
“...มี...”  พี่ยอดตอบ ผมหันไปมองหน้าเค้าทันที
“...ว่ามา...”
“...พี่จะบอกว่าพี่รักทีมไง...”  พี่ยอดทำตาเจ้าชู้ใส่
“...อย่ามากลบเกลื่อนความผิดตัวเอง...”  ผมพูดเสียงแข็ง
“....อะไรอ่ะ...”  พี่ยอดทำท่าตกใจ
“...เมื่อคืนพาแม็คเข้ามาห้องนี้ทำไม...”  ผมถามตรง ๆ
“...เฮ้ย...ไม่มี...ไม่เคย...ทีมเอาอะไรมาพูด...”
“...นี่โทรศัพท์แม็ค...มันเข้ามาอยู่ในห้องได้ยังไง...”  ผมยกมือถือให้พี่ยอดดู
“...ไม่รู้...พี่ออกไปข้างนอกเหมือนกัน...” 
“...มันลอยเข้ามาเองเหรอ...” ผมถามประชด
“...พี่ไม่รู้จริง ๆ นะ...”
“...ทีมจะนับหนึ่งถึงสาม ถ้ายังไม่พูดความจริง ทีมจะไปอยู่ห้องมิ้นท์ อยู่ที่นั่นจนกว่าพี่ยอดจะบอกความจริงกับทีม...”  ผมขู่พี่ยอด
“...ไม่ต้องนับหรอก...พี่บอกความจริงทีมตั้งแต่แรกแล้ว ว่าพี่ไม่รู้เรื่อง...และพี่ก็มีวิธีพิสูจน์ด้วย...”  พี่ยอดยืนยัน และจูงมือผมออกไปทันที
*
*
...พี่ยอดพาผมมากินข้าวเช้าก่อน...เรานั่งกินกันแบบเซ็ง ๆ...ไม่มีการพูดคุยหยอกล้อกันเหมือนทุกวัน...บรรยากาศอึมครึม...ป้าที่แคนทีนยังไม่กล้าแซวผมกับพี่ยอดเลย...แต่มีอยู่คนนึงที่ยิ้มอย่างพอใจที่เห็นเราสองคนปั่นปึงต่อกัน...อีเจ๊เอ๋นั่นเอง...

...หลังอาหาร...พี่ยอดพาผมไปห้องพนักงานรักษาความปลอดภัย...ขอดูกล้องวงจรปิดในคอมพิวเตอร์ที่บันทึกไว้...ผมเห็นว่ายังมีเวลาเหลือพอก่อนจะออนฟลอร์ที่ฟร้อนท์จึงนั่งดูเงียบ ๆ...ส่วนพี่ยอดก็จัดการเร่งสปีดภาพที่บันทึกตั้งแต่เมื่อเย็นวาน...ในจอมอนิเตอร์ ผมเห็นพี่ยอดเข้าห้องตามปกติ แล้วใส่ชุดเตรียมเล่นบอล...เกือบทุ่มก็เข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกที...แล้วออกไปกินข้าวกับเพื่อนตามที่เค้าบอกไว้...

...พี่ยอดหันมามองหน้าผมเป็นระยะ...ผมก็ทำเป็นดูนาฬิกา...กลัวจะไปเข้างานสาย...ในจอเวลาสองทุ่มนิด ๆ ก็เห็นแม็คเดินมาพร้อมแม่บ้านประจำตึก...แม็คให้แม่บ้านเปิดประตูให้ และเข้าไปคนเดียว...แค่ไม่ถึงสามสิบวินาที...แม็คก็ออกมาจากห้อง...แม่บ้านก็ปิดประตู เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...คลาดกันนิดเดียว ผมก็เดินกลับเข้าห้องในสภาพอิดโรย...พี่ยอดหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นผมหน้าเสีย...
“...เป็นไงล่ะ...ไม่เชื่อใจกันมั่งเลย...”
“...ไปทำงานดีกว่า...สายแล้ว...”  ผมลุกขึ้น พี่ยอดลุกตามมาประกบผมไว้
“...เดี๋ยว...ใส่ร้ายคนอื่น...คืนนี้โดนทำโทษแน่... “  พี่ยอดกระซิบข้างหูผมก่อนจะใช้ปลายจมูกโด่ง ๆ ไล่มาเรื่อย ๆ ตามแก้มผม
“...ขอโทษนะพี่...”  ผมพูดเสียงเบา
“...ทีหลังอย่าหึงแบบหน้ามืดตามัวอย่างนี้อีกนะ...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...อืม...” ผมรับคำ ก่อนจะเดินหนีไปทำงาน อายแทบเอาหน้าซุกเสื้อสูท เราหึงไปเองจริง ๆ ด้วย
*
*
...ทันทีที่ผมออกไปออนฟลอร์ ผมก็เห็นแม็คกับอีเจ๊เอ๋ยืนคุยกันอยู่...พอดีว่ามีแขกมาเช็คเอาท์ ผมเลยต้องรีบไปจัดการให้เรียบร้อย...ช่วงเช้ามันจะยุ่ง ๆ แต่เจ๊เอ๋ก็ยังเม้าท์แบบไม่รู้เวลา...พี่ ๆ คนอื่นก็ได้แต่มองว่าทำไมแม็คไม่มาช่วย ปล่อยให้แขกยืนเข้าแถวรอกันหลายคน...

...พอแขกซาลงผมก็รีบเอาโทรศัพท์คืนแม็ค...เค้าแสดงสีหน้าแปลกใจที่ยังเห็นผมยิ้มระรื่นเป็นปกติ...อาจจะมีตาช้ำไปนิดนึง...แต่โดยรวมแล้วยังถือว่าพอดูได้อยู่...ผมทำหน้าใสซื่อ ไม่โกรธไม่เคือง ไม่สงสัยว่าโทรศัพท์เข้าไปที่ห้องผมได้ยังไง...แม็คเองก็ทำท่าจะพูดอะไร แต่ผมก็รีบชิ่งออกมา ไปทำงานอื่นต่อ...
“...ทำอะไรอยู่เหรอทีม...”  เสียงเจ๊เอ๋ทำให้ผมต้องเงยหน้าจากกองเอกสาร
 “...ห่อของขวัญให้พี่อยู่มั้ง...”  ผมประชด เจ๊เอ๋ชะงัก ก่อนจะยิ้มหวานผิดปกติ
“...ทะเลาะกับยอดเหรอ...”
“...เปล่า...”
“...เมื่อเช้าเห็นไม่พูดไม่จากัน...หน้าบึ้งทั้งคู่...ลิ้นกับฟันก็อย่างนี้แหละ...ถ้าเดาไม่ผิด คิดว่าคงมีมือที่สามใช่มั้ยล่ะ...”
“...เปล่า...”
“...ชั้นรู้นะว่าแม็คมันจ้องจะตีท้ายครัวเธออยู่อ่ะ...
“...แล้วไง...”  ผมยักไหล่ แล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
“...แม็คนี่เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวนะ...ถ้าไม่ระวังดี ๆ จะโดนฉกไปแบบไม่รู้ตัว...ชั้นน่ะกลัวอีพวกเงียบ ๆ แบบนี้จะตาย...”
“...ขอบคุณสำหรับคำเสี้ยม...อุ๊บส์...คำเตือน...แต่ไม่ต้องกังวลแทนทีมหรอก...คนน่ากลัวเนี่ย ทีมเจอมาเยอะแล้ว...”  ผมมองหน้าเจ๊เอ๋ แล้วพูดเสียงเรียบ
“...เตือนดี ๆ ไม่ชอบ...งั้นชั้นจะรอดูวันที่เธอโดนแม็คแย่งยอดไปละกัน...”  เจ๊เอ๋ตวัดเสียง ก่อนเดินเชิดออกไป
*
*
...มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก...เราอยู่กับที่เฉย ๆ ถ้ามีคนเข้ามายุ่ง ผมจะทำให้คนนั้นกระเด็นออกไปเอง...ยิ่งเข้ามาแรงเท่าไหร่ ผมก็จะตอบกลับไปให้แรงกว่า...ลองดูอีกสักตั้ง ถึงแม้จะว่าเหนื่อยกับเรื่องพวกนี้...แต่มันไม่ยุติธรรม ถ้าจะปล่อยให้คนประเภทนี้มีความสุขอยู่บนความทุกข์คนอื่น...ในเมื่ออยากเล่นสงครามประสาทกับผม...ก็คอยรับมือสงครามประสาทที่ผมจะก่อขึ้นมาบ้างละกัน...

****************************************************************************

...ขอบคุณสำหรับคำติดชม...คำแนะนำ และขอบคุณที่รออ่านนะครับ...วันนี้เข้ามาต่อให้ก่อน เพราะพรุ่งนี้มีโปรแกรมขัดตัว นวดตัว พักผ่อน ชาร์จแบตให้กับชีวิต ก่อนจะไปทำงานหนักในวันจันทร์...
...แล้วเจอกันเร็ว ๆ นี้ครับ...
...เป้...

[Vesi]

แรงมา ต้องแรงกว่าหรือเท่ากับ 

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

มาแล้วววว   


อยาก เตะ อิแมค มากมาย 

[pongsj]

แรงมาแบบนี้ สงสัยน้องทีมเอาตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย รอดุนะค้าบ

[namtaan]

แล้วแม็คให้แม่บ้านเปิดประตูเข้าห้องคนอื่นได้ไงกัน
ทีมเจอศึกหนักเหมือนกันนะ สงสัยต้องซ้อมรบและพร้อมรบตลอดเวลา
ส่วนพี่ยอดก็คงต้องระวังให้ดี เนื้อหอมได้อีก

บวก 1 แต้มนะคะ ขอบคุณมากค่ะ 
โปรแำกรมชาร์จแบตฯให้ตัวเองวันหยุดของคุณเป้น่าจะทำให้สดชื่นขึ้นได้เยอะเลย
มีความสุขกับวันทำงานที่ใกล้ถึงด้วยค่ะ