หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[Cha Ris Ma]

 
วันนี้หวานกว่าเมื่อวาน
พรุ่งนี้จะยังไงเนี่ย
l
l
l
l
l
v
อยากใช้อีโมตัวนี้ :haun4:แล้วอ่ะครับ
+1 ให้นักเขียนดีเด่น อัฟไวทันใจคนอ่าน

[ชินจัง]

รอตอนที่ทีมจะกลายจากข้าวสารเป็นข้าวสุก 
พี่ยอดเริ่มรุกมากๆเยี่ยงนี้ อีกไม่กี่ตอนต้องได้อ่านแหง่มๆ 

ใกล้จะได้บวกให้คนเขียนบ้างแล้ว เย้ๆ

[tutu]

  คุ้มจริงๆเลยที่เจ็บขา..ใช่ไหมคุณยอด

[Vesi]

เหมือนเป็นสามีภรรยากันแล้วเลย
น่ารักมากๆ

[thaitanoi]

ตอนนี้น่ารักมากๆ  ขอบคุณครับคุณเป้

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

   พี่ยอดนี่ใช่เล่นนนนนน จ๊วบบบบบบๆๆๆๆเข้าให้แล้นนนนนนนนนน   

จุ๊ฟแรกๆๆๆๆ   

   แถมต่อมายังรุกต่อด้วยของสำคัญมาสีๆกะสะโพกของทีมอีกนะ   


  ทีมไปต่อไม่เป็นเลย  นอนตัวแข็งด้วยอ่ะเด๊ะ   

[cavalli]

 



ของเค้าดี เจงๆๆๆๆๆ

[nana]

 :กอด1:อบอุ่นมากมาย 

[JJHJJH]

คิดไม่ผิดหรอกทีม อรั้ยยยย ไม่น่าต้องลำบากหอบผ้าห่มมาให้พี่ยอดหนุนขาเลยนิ เอิ๊กๆ

ขอถี่ๆ แบบนี้อีกน๊า จุ๊บุๆ ไร้ท์เตอร์ ^^

[a_tapha]

หวานชวนให้เบาหวานขึ้นนะเนี๊ยะ


แต่ไม่เป็นไร เราชอบ   

[jeaby@_@]

พี่เป้มาเเบบสั้นๆเเต่ได้ใจค่ะ

พี่ยอดเท่อีกเเล้ว ชอบอะ

ทีมชอบพี่ยอดก็บอกไปเหอะ ห้าๆๆ

เอาอีก เอาอีก

thx ja!

[Ploy-Tawan]

ชื่อเต็ม ๆ ของพี่ยอดคงจะชื่อ ยอดหวาน หวานไม่บันยะบันยังเลยทีเดียว
เจ็บนี้คุ้มจริง ๆ 

ขอบคุณคุณเป้ที่มาลงให้ถี่ ๆ ตามคำเรียกร้องของคนอ่านนะคะ 

[dragon3oyd]

อร๊างงง เขิลพี่ยอดง่ะ
 

พี่ยอดด ชอบเค้าก้บอกไปเล๊ยยยยย
น้องทีมมันรับรักอยู่แร้วว หุหุ

อยากได้ เอ็นซี โฮกกกกก
 

[mma419109]

       หมั่นไส้พี่ยอดจอมมารยา ฉวยโอกาสมากอดมาหอมน้องทีมของเค้าได้ไง
 น้องทีมอย่าเพิ่งใจอ่อนนะ

          :man1:น้องเป้ขยันแบบนี้รักกันตายเลย +ไปอีก1

[RomeO_C_Leng]

writer น่ารักจังงขอจุ๊บบบบบบ สอง ที อิอิ

[DexTunG]

พี่ยอดนี้ เจ้าเล่ห์ เหมือนกันนะ


น้องทีมระวังสักนิดก็ดีนะน้อง


ขอกอด writer  เป็นของรางวัลให้ครับ






 

[mist]

พี่ยอดนี่ พอตั้งตัวติดล่ะก็ รุกเอารุกเอา เล่นเอาน้องทีมตั้งตัวแทบไม่ทันเลยเชียว

[aha]

  รักเรา  หวานซะ 

[OitJi]

แบบว่านะ.......... เค้ารักคนเขียนอ้า



ชอบแบบนี้จังเอาอีกเยาะๆ และเยาะๆนะ ชอบให้ทีมเปลืองตัว 555 


ปล.พี่ยอดน่ารักจัง

[meduza]

เรื่องสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกชอบอ่ะ
น้องทีมน่าร๊ากกกกกพี่ยอดก็เทห์เหมาะกันมากกกกกกกกก
อยากอ่านฉากหวานสวีทแล้วอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่ะ

[RemySexyCool]

We belong together 26

…แปลกมาก...แทนที่ผมจะนอนไม่หลับ เพราะไม่คุ้นที่ และน่าจะกังวลที่ต้องนอนร่วมเตียงกับพี่ยอด...แต่...ไม่เลยครับ...นอนหลับสบายใต้ผ้าห่มอุ่นผืนเดียวกัน...อ้อมแขนแข็งแรงกอดกระชับ...ผมเผลอตัวซุกหน้ากับอกพี่ยอดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้...
“...กี่โมงแล้วทีม...”  พี่ยอดงัวเงียถามผมที่อยู่ในชุดพร้อมทำงาน
“...เจ็ดโมงแล้ว...พี่ยอดนอนต่อเถอะ...เดี๋ยวทีมไปเอาข้าวมาให้กิน...” 
“...ไม่เป็นไร...พี่ไม่ค่อยเจ็บขาเท่าไหร่แล้ว...ไปทำงานตามปกติได้...”  พี่ยอดลุกขึ้นนั่ง
“...พักหน่อยดีกว่าพี่...จะได้หายเร็ว ๆ ไง...”
“...พี่หายแล้ว...”  พี่ยอดยิ้มให้ผม พร้อมบิดตัวไล่ความเมื่อย
“...ตามใจ...”  ผมไม่อยากเซ้าซื้ ก็เลยเดินกลับห้องแบบไม่สนใจเค้าอีกเลย
*
*
...ผมหงุดหงิดที่พี่ยอดไม่รู้จักรักษาตัวให้ดี...เข้าใจว่าห่วงงาน...แต่ทำไมไม่ห่วงตัวเองบ้าง...ในเมื่อตัวเองยังไม่รู้จักห่วง...มันก็ไม่มีประโยชน์ที่ผมจะห่วงเค้า...ดังนั้นผมจึงไปรอเพื่อนสาวที่ห้อง...
“...นี่...ตกลงปาร์ตี้จะเอายังไงวะ...”  มิ้นท์ถาม
“...เลื่อนไปก่อนมั้ย...พี่ยอดเจ็บขานี่นา...”
“...เค้าบอกว่าเค้าหายแล้ว...เราไปปาร์ตี้ที่อื่นดีกว่า...ไปเที่ยวกลางคืนกัน...ตรงชายหาดเนี่ยจะกินเมื่อไหร่ก็ได้...คืนนี้ขอตะลุยเธคภูธรหน่อยเหอะ...”  ผมเสนอความคิด
“...ดีเหมือนกัน...ไม่ได้ยืดเส้นยืดสายนานแล้ว...”  อีมิ้นท์ควงเอวทำท่ารูดเสาพยายามเซ็กซี่
“...แล้วพี่ยอดล่ะ...”
“...อย่าไปยุ่งกับเค้าเลย...”  ผมตอบแบบปัด ๆ
*
*
...พวกผมกินข้าวเช้ากันเสร็จพอดี ก็เห็นพี่ยอดเดินกระเผลกลงมา...ผมมองเค้านิดนึงก่อนหันไปคุยกับเพื่อนสาวต่อ...พอพี่ยอดเดินมาใกล้ถึงโต๊ะพวกเรา ผมก็เดินสวนเอาถาดไปเก็บ และเดินออกไปจากแคนทีนทันที...
“...มึงงอนอะไรพี่ยอดหรือเปล่า...”  มิ้นท์ถามผมระหว่างแวะแปรงฟันอีกครั้งที่ห้องมัน
“...ไม่...” 
“...แต่กูว่ามึงแปลก ๆ นะ...”
“...ไม่มีอะไร...”
“...ไม่จริง...มึงต้องมีอะไรแน่ ๆ...”  อีมิ้นท์คาดคั้น
“...อีเวร...กูจะแปรงฟัน...”  ผมพูดทั้งที่ฟองเต็มปาก
“...ไม่เป็นไร...กูรอได้...” 
“...อีนี่ต่อมเสือกทำงานอย่างแรงเลยนะ...”  ผมบ้วนปากแล้วกัดมันทันที
“...เออสิ...”
“...เดี๋ยวคืนนี้เล่าให้ฟัง...ไปทำงานเหอะ...สายแล้ว...”  ผมแกล้งมันอีก
“...โห...คนสวยอยากรู้อ่ะ...”  มิ้นท์เดินตาม
“...แก้ว...ฝากไปชวนซอนย่า กับชวนไผ่ด้วยนะ...”  ผมบอกแก้ว เพราะห้องแม่บ้านใกล้กับห้องช่าง
“...ได้...เจอกันที่ไหนยังไง...”
“...ให้ไผ่จัดทริปเลยละกัน...”  ผมให้คนในพื้นที่จัดการคงได้เรื่องกว่า
*
*
...ผมช่วยพี่ ๆ รับเช็คเอ้าท์ในเช้าวันเสาร์อย่างนี้...เมื่อคืนห้องเต็มเพราะกรุ๊ปทัวร์เข้า...ตอนนี้หน้าฟร้อนท์ดูวุ่นวาย ทั้งแขกเช็คเอ้าท์ และแขกที่รอไกด์มารับไปเที่ยว...เจ๊เอ๋เดินร่อนเรียกแขก หวังว่าจะมีลูกค้าไปหลงไปใช้บริการเค้าท์เตอร์ทัวร์...แต่ทาร์เก็ตของชีคงจะเป็นแต่นักท่องเที่ยวผู้ชายมั้ง ถึงไม่สนใจแขกผู้หญิงเลย...
“...ยอดเป็นอะไรอ่ะ...เดินเป๋เชียว...”  เสียงพี่รุจทักพี่ยอดที่เดินขึ้นมาดูความเรียบร้อยของไฟหน้าฟร้อนท์ พร้อมลูกน้องที่แบกบันไดมาด้วย
“...เส้นพลิกอ่ะพี่...”
“...น้องทีม...ดูแลพี่เค้าดี ๆ นะ...”  พี่รุจบอกผม
“...พี่เค้าหายแล้ว...”  ผมพูดเสียงเรียบ ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารต่อ
“...ได้ยาดี มีคนดูแลทั้งคืนเลยอ่ะดิ...”  พี่รุจแซว
“...จริง ๆ แล้วมันก็ยังเจ็บอยู่นะพี่...”  พี่ยอดคุยกับพี่รุจ
“...ทีม...พี่ยอดยังเจ็บอยู่เลย...ทำไมปล่อยให้มาทำงานล่ะ...”  พี่รุจหันมาถามผมยิ้ม ๆ
“...เค้าบอกว่าเค้าหายแล้วเจ๊...ทีมไปรับเช็คเอ้าท์ก่อนนะ...”  ผมดินออกจากวงสนทนาไปหาแขกที่เพิ่งเดินลงมาจากลิฟท์
*
*
...ช่วงสายนี้แขกเริ่มซา...ผมก็เช็คงานตามที่พวกพี่ ๆ สอน...พอไม่มีแขกมาวุ่นวาย พี่บางคนก็เข้าไปพักหลังฟร้อนท์...ผมมองพี่ยอดผ่านกระจกที่สะท้อนอยู่ เห็นเค้ามองมาทุกครั้งที่ผมขยับตัว...ทั้ง ๆ ที่เราสองคนไม่ได้อยู่ห่างกัน แต่ผมทำเป็นไม่มีพี่ยอดอยู่ตรงนั้น...
“...ทีม...ผมซื้อขนมจากกรุงเทพฯ มาฝาก...ถุงนี้ของทีม...ถุงนี้ของฟร้อนท์...”  คุณกรณ์ยื่นถุงขนมสองถุงให้ผม พี่ยอดมองด้วยความไม่พอใจ
“...ขอบคุณครับ...”  ผมยกมือไหว้พร้อมยิ้มให้แบบจงใจเวอร์
“...โอ้โห...คุณกรณ์...เมื่อก่อนของฟร้อนท์ก็ถุงนึงเลย ทำไมเดี๋ยวนี้ต้องมีถุงเล็กถุงน้อยแยกออกมาให้น้องเค้าด้วยล่ะคะ...”
“...ทีมเค้าเคยบอกว่าชอบกินขนมยี่ห้อนี้อ่ะครับ...”
“...อืม...ทองหยิบทองหยอดก็หัดกินมั่งนะน้อง...ไม่ใช่กินแต่ของอิมพอร์ตจากยูเค...”  พี่เค้าแซวผม เมื่อเห็นโลโก้บนถุง
“...พอดีผมไปซื้อของใช้ยี่ห้อนี้เหมือนกัน...ก็เลยซื้อมาฝากทีมอ่ะครับ...”
“...งั้นเดี๋ยวขอเอาขนมเข้าไปเก็บก่อนนะครับ...” ผมหาทางเลี่ยงไปหลังฟร้อนท์
“...รบกวนเอาเข้าไปเก็บให้ทีมหน่อยได้มั้ยครับ..ผมมีเรื่องต้องคุยกับน้องเค้านิดนึง...”  คุณกรณ์พูดพลางมองไปที่ถุงสองใบนั้น พี่เค้าต้องรีบมารับไว้และเดินเอาไปเก็บหลังฟร้อนท์
“...พรุ่งนี้วันหยุด...คืนนี้ทีมไปเที่ยวกับผมนะครับ...” คุณกรณ์จู่โจมทันทีที่ประตูฟร้อนท์ปิดลง พี่ยอดทำท่าจะเดินเข้ามา แต่ก็ชะงักนิ่วหน้า คงเจ็บข้อเท้า
“...ทีมมีนัดแล้ว...ขอบคุณนะครับที่ชวน...” ผมปฏิเสธ พี่ยอดยิ้มออก คงคิดว่ามีนัดกับตัวเองอ่ะดิ
“...ไปกับเพื่อนเหรอ...” 
“...ครับ...ไปกันหลายคน...เด็กฝึกงานทั้งนั้นอ่ะครับ...”  ผมตอบตามความจริง พี่ยอดมองหน้าผมอึ้ง ๆ
“...ไปร้านไหนล่ะ...เผื่อผมรู้จัก จะได้ให้เค้าลดราคาให้...” 
“...ยังไม่รู้เลยครับ...คนที่จัดทริปยังไม่ได้บอกอะไรเลย...”
“...งั้นรู้เมื่อไหร่โทรบอกผมนะ...เอ...แต่วันนี้ผมอยู่ออฟฟิศถึงเที่ยง...ทีมเอาเบอร์ทีมมาให้ผมละกัน...เดี๋ยวบ่าย ๆ ผมโทรมาถามดีกว่า...”  พี่ยอดทำท่าลุ้นว่าผมจะให้เบอร์กับคุณกรณ์หรือไม่
“...ทีมอยู่ฟร้อนท์ถึงเย็น...คุณกรณ์มีอะไรโทรเข้าโรงแรมก็ได้ครับ...พอดีทีมไม่ได้เอาโทรศัพท์มาจากห้อง...”
“...อืม...โอเค...งั้นผมจะโทรมาถามละกัน...” 
“...ครับ...”
*
*
...พี่ยอดทำท่าโล่งอก...แต่ก็ทำหน้าโหดเมื่อเห็นว่าผมมองอยู่...พอเค้าเดินใกล้เข้ามา ผมก็เดินหนีไปหาแขกที่เพิ่งมาเช็คอิน เป็นฝรั่งหล่อมาก...ผมฉีกยิ้มต้อนรับสุดริด...ตอนนี้ไม่มีคนอื่นอยู่เลย คงเอ็นจอยขนมอยู่หลังฟร้อนท์...
“...สวัสดีตอนเช้าครับ...”  ผมทักแขก
“...สวัสดีครับ...เช็คอินที่นี่ใช่มั้ยครับ...”  ว๊ายยยยยย สำเนียงออสซี่ น่ารักแสนซน
“....ใช่ครับ...จองไว้ในชื่อของคุณอะไรครับ...”  ผมข่มความเชินถามแขกต่อ
“......ริชมอนด์...เดวิด ริชมอนด์ ครับ...”   แขกบอกนามสกุลก่อน แล้วตามด้วยชื่อ นามสกุลเต็ม ๆ
“...โอเค...ไอพบชื่อยูแล้ว...ขอหนังสือเดินทางด้วยครับ...”  ผมพูดพร้อมยิ้มให้อีกที
“...ได้ครับ...”  แขกยื่นหนังสือเดินทางให้ ตายแล้ว ขนาดในรูปยังหล่อเลย
“...รบกวนกรอกรายละเอียด และเซ็นชื่อตรงนี้ด้วยนะครับ...เดี๋ยวไอมา...”  ผมเดินเอาพาสปอร์ตแขกไปถ่ายเอกสารเพื่อเก็บไว้แนบกับใบลงทะเบียนเข้าพัก
*
*
“...นี่เธอ...แขกต้องการไปเที่ยวเกาะพรุ่งนี้...ขอเบอร์ห้องด้วย...แขกให้ชาร์จเข้าห้องเลย...”  เจ๊เอ๋มาจากไหนเนี่ย เผลอแป๊บเดียวยืนประกบแขกของผมเลย
“...รอสักครู่...”  ผมตอบ
“...มีอะไรที่ไอต้องเขียนเพิ่มอีกมั้ย...”  แขกยื่นใบลงทะเบียนเข้าพักคืน และถามผม
“...ครบแล้ว...ขอบคุณครับ...รบกวนรอห้องสักครู่นะครับ...”  ผมพูดแล้วยิ้มให้ ไม่ได้อ่อยนะครับ แต่กลัวแขกจะวีนที่ต้องรอห้อง
“...ต้องรออีกนานเท่าไหร่...” เจ๊เอ๋ตวัดเสียงถามผมเป็นภาษาอังกฤษโชว์พาวสุดริด
“...เราจะรีบหาห้องให้เร็วที่สุดครับ...”  ผมตอบแขก “...ส่วนยู...ถ้าเสร็จธุระแล้ว กลับไปรอที่เค้าท์เตอร์ของยูก็ได้นะ...แล้วถ้าได้เบอร์ห้องเมื่อไหร่จะโทรไปบอก...”  ผมไล่อีเจ๊เอ๋ มันถลึงตาให้ผม
“...ไอรอได้ครับ...เพราะรู้ว่าเวลาเข้าพักเป็นช่วงหลังเที่ยง...ไอมาเร็วเกินไปเอง...ไอไปนั่งรอตรงนั้นนะ...” 
“...จริง ๆ แล้วยูสามารถฝากกระเป๋าไว้ที่เบลบอย...แล้วออกไปหาอาหารทานก่อน หรือจะไปเดินเล่นใกล้ ๆ ก็ได้...ไอสามารถพาไปได้นะ...”  เจ๊เอ๋สาระแน
“...ไอคิดว่ายูไม่ต้องรอนานขนาดนั้นนะ...เพราะแขกที่เช็คเอ้าท์ไปตั้งแต่เช้าก็มีหลายห้องแล้ว...ขอไอเช็คห้องกับแม่บ้านสักครู่นะครับ...ยูเดินทางมาไกล คงจะเหนื่อย...เชิญดื่มเวลคัมดริ้งค์ของเราก่อนดีกว่านะครับ...”  ผมเบรกอีเจ๊เอ๋ ก่อนจะผายมือให้เค้ารับแก้วน้ำจาก GRO ที่เอามาเสิร์ฟ
“...โอเค...ไอรอตรงนี้ก็ได้...”
“...ห้องไหนวีซีแล้วมั้ง จะส่งแขกพิเศษไป ขอชั้นที่แก้วอยู่นะ จะได้ให้มันดูแลดี ๆ...” ผมโทรถามซอนย่า
“...ห้อง 1509 ส่งมาได้...สะอาดเอี่ยม...แก้วมันทำเองกับมือเลย...”  ซอนย่าบอกทันที ไม่มีเสียงแข็งแบบเมื่อก่อน
“...โอเค ขอบคุณมากจ้ะ...”  ผมวางสาย แล้วหันไปพูดกับแขกต่อ ขัดจังหวะอีเจ๊เอ๋ที่กำลังตะมอยผู้ชายอยู่
“...ขอโทษนะครับ...ห้องของยูคือ 1509 ...ยูสามารถเข้าพักได้เลยในตอนนี้...” แล้วผมก็สาธยายอะไรหลาย ๆ อย่าง เช่นเวลาอาหารเช้าที่แถมรวมกับค่าห้องแล้ว
“...ขอบคุณครับ...”
“...ด้วยความยินดีครับ...ขอให้พักที่นี่อย่างมีความสุขนะครับ...” ผมยิ้มให้อีกที พี่ยอดที่ยืนแถวนั้นเหล่มองด้วยสายตาดุ ๆ
“...แน่นอนครับ...คุณใจดีมาก...และผมชอบรอยยิ้มของคุณด้วย...” แขกชมผมซึ่ง ๆ หน้า อีเจ๊เอ๋เบะปาก
“...ไอก็ชอบสำเนียงยูมากเลยนะ...”  ผมชมกลับ ไม่สนใจอีเจ๊เอ๋ที่ยืนปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่
“...จริงเหรอ...มีแต่คนบอกว่าสำเนียงพวกผมเข้าใจยาก...”
“...ไอชอบศึกษาเรื่องสำเนียง...ก็เลยชอบสำเนียงที่บอกว่าเป็นคนเชื้อชาติไหน...”
“...แต่ยูกำลังพูดกับไอเป็นสำเนียงอังกฤษนะ...ทำไมไม่พูดแบบคนนี้ล่ะ...”  แขกหมายถึงอีเจ๊เอ๋
“...ถ้าพูดกับคนไทยด้วยกัน ไอก็พูดแบบเขานะ...” ผมมองไปที่เจ๊เอ๋ ซึ่งคงรู้ว่าเป็นส่วนเกิน
“...ตกลงพรุ่งนี้เจอกันตามเวลาที่คุยกันไว้นะ...”  ชีหาเรื่องเข้ามาเป็นส่วนร่วม
“...ครับ...อ้อ...ช่วยหาคนมาทำลายแม่กุญแจที่ล็อคกระเป๋าไอได้มั้ย...ไอทำลูกกุญแจหายที่ไหนซักที่...”
“...ได้แน่นอน...” เจ๊เอ๋รีบพูด ทั้ง ๆ ที่เป็นหน้าที่ของผม แล้วชีก็เดินนวยนาดไปหาพี่ยอด และพยุงเค้าพาเดินมาหาแขกพร้อมกล่องเครื่องมือ
“...เดี๋ยวไอออกไปช่วย...”  ผมเดินอ้อมเค้าท์เตอร์ เพื่อช่วยเหลือแขก
*
*
“...แหม...เห็นแขกหล่อหน่อยไม่ได้...มะรุมมะตุ้มรุมรักเชียวนะ...” เจ๊รุจแซว พร้อมฟร้อนท์คนอื่นออกมาเมื่อเห็นว่าอู้กันนานเกินไปแล้ว
“...ทีม...บอกแขกให้ระวังเส้นพิษด้วย...”  พี่ผู้หญิงคนนึงกัดเจ๊เอ๋  เมื่อเห็นชีช่วยแขกแบบถึงเนื้อถึงตัว ชีหันมาค้อน ผมรู้มาก่อนแล้วว่าสองคนนี้ไม่ถูกกันอย่างแรง
“...อุ๊ย...นั่นก้อนหินอะไรเหรอ...”  เจ๊เอ๋ถามผมเป็นภาษาอังกฤษ และชี้ที่แหวนเพชรบนนิ้วผม แขกมองหน้าผมแบบเข้าใจ และยิ้มให้ ส่วนพี่ยอดทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“...ไอก็ไม่รู้ว่าที่บ้านยูเรียกมันว่าอะไร แต่คนทั่วไปที่เค้าเห็น เค้าก็รู้มันคือเพชร...”  ผมตอกกลับ แขกกลั้นยิ้มจนหน้าแดง ส่วนพี่ยอดก้มหน้าหัวเราะเบา ๆ
“...เริ่ดค่ะน้อง...”  เสียงเชียร์จากหลังเค้าท์เตอร์ฟร้อนท์ดังพร้อมกับเสียงหัวเราะ
“...เสร็จแล้วครับ...”  พี่ยอดรีบพูด ก่อนที่อีเจ๊เอ๋มันจะหาเรื่องอื่นมากัดผมอีก
“...เดี๋ยวไอให้ผู้หญิงคนนั้นไปส่งยูที่ห้องนะ...”
“...ไออยากให้ยูไปส่งมากกว่า...พอจะเป็นไปได้มั้ย...”  แขกถาม ผมหันไปมองพี่รุจ ชีพยักหน้าให้ ผมก็พยักหน้าตอบแขก แล้วผมก็เดินคู่กับแขกขึ้นห้อง ตามด้วยพนักงานขนกระเป่าเข็นรถตามมา ผมหันไปยิ้มมุมปากให้เจ๊เอ๋อย่างสะใจ

****************************************************************************

...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็นนะครับ...เห็นการตอบรับที่ดีอย่างนี้ ค่อยมีกำลังใจหน่อย...ก็เลยตามใจคนอ่านนิดนึง...เห็นชอบแบบถี่ ๆ กัน...อดีตเด็กพาณิชย์คนนี้พิมพ์ได้ทนทานนานนับชั่วโมง...ที่ผ่านมาอาจจะมีพิมพ์ผิดบ้าง ต้องขอโทษด้วยนะครับ...

...เป้...

[jeaby@_@]

อ้าว ไหงน้องทีมทำเเบบนี้
พี่ยอดคงไม่อยากให้เป็นห่วง
เเล้วนี่ไปเที่ยว พี่ยอดจะได้ไปมั้ยเนี่ย

เเฟนคลับพี่ยอด ขออีกๆ

[nidnoi]

พี่ยอดนี่  นอกจากเจ้าเล่ห์แล้ว

ยังขี้หึงใช่เล่นนะเนี่ย

น้องทีมก็เสน่ห์แรงจัง

ขอบคุณคุณเป้นะคะ ที่มาต่อบ่อยๆ

ชอบ

 

[kaerokaeropy]

อย่าแกล้วพี่ยอดเลยยยย


หึงแย่แล้วเนี่ย 

[mecon]

สะใจมากๆคะน้องทีม...ชนะเลิศ!!!! ทำงานไปด้วย เอามีดกวัดแกว่งแมลงวี่ตอมแขกไปด้วย
เก่งเป็นที่สุด  ทั้งบู้ทั้งบุ๋น อุคิๆ

ส่วนชีเอ๋...แหม...ตอนกัดนุ้งทีมนี่ก็ล่อพ่นอังกิดชิมิย่ะ ไอ่คำว่าก้อนกรวดหนะ น่า ล้างน้ำทะเลเป็นที่สุด
จิกเด็กฝึกงานต่อหน้าแขกแล้วโดนเด็กมันถอนหงอกเนี่ย สะ..จวยชิมิคะ โส น้ำ หน้า ชิส์!!

ส่วนพี่ยอดดดดดดด รักหน้าที่มากมาย เท้ายังไม่หายก็ฝืน โดนนุ้งทีมงอนไม่พูดไม่กินข้าวด้วยแบบนี้
สมน้ำหน้ายกกำลังสองคะ ดื้อดีนักแล้วจะมาทำเป็นหวงก้างคุณกรณ์อีกเหอะๆดีนะน้องทีมมันรู้ว่า
ควรจะใช้เสน่ห์และสมองเวลาไหน ไม่ใช่โปรยไปเรื่อย เหอะๆแต่ว่างานนี้จะมีเจ้าภาพมั๊ยนะมาแบบเสนอตัว
ไม่ต้องชวนไรงี้อ่ะ 

+1 คะ...ขยันลงแบบนี้ เริ่ดคะ

[saramander39]

สงสารพี่ยอด

[kasarus]

คืนนี้น้องทีมจะโดนพี่ยอดลงโทษยังไงมั่งเนี่ย

[namtaan]

อัพถี่ได้ใจ

น้องทีมก็แรงชนะเลิศ 

บวกอีก 1 แต้ม พร้อมคำขอบคุณค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ

[Cha Ris Ma]

 
อัฟถี่ถูกใจ

พี่ยอดโดนงอนซะแล้ว
ง้อให้ทันก่อนเย็นนี้นะ
 

[gboy]

 
งอนพี่ยอดซะงั้น