หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[thaitanoi]

น้องทีมเก่งจัง ตอนนี้ดูน่ารักดีนะแต่พี่ยอดเป็นอะไรมากหรือเปล่าติดตามต่อไป ขอบคุณคุณเป้นะครับ

[kaerokaeropy]

ดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


อ่านทันสักที



ขอบคุณครับพี่   สนุกมากกกกกก


รีบมาต่อไวๆนะ  รอๆๆๆ

[gboy]

 
ชอบคับ

[┗◎┗◎]

โห ทีมใจแข็ง หรือแข็งใจทน

อิอิ 

[Fern_YJ]

โอ้โห นี่จิ้นไปถึงตอนหน้า นางพยาบาลจำเป็นแล้วนะคะนี่ =[]=
อร๊ายยยย อย่าทำให้ผิดหวังนะคะคุณคนแต่ง >___<
ตอนนี้ซอนย่าก็มาเป็นพวกแล้วนะ ดีแล้วๆ มีเริ่งกะใครจะได้รุม เอ๊ย ช่วยกันได้
สู้ๆนะค้าคุณเป้ เป็นกำลังใจให้
ขอบพระคุณค่า  
 

[aha]

 

พี่ยอดเป็นอารายมากป่าวเนี้ย

น้องทีมไปดูด่วน  แล้วอย่าลืม

เป็นพยาบาลที่ดีด้วยน้า

 

[JJHJJH]

คิดถึงไร้ท์เตอร์ นึกว่าทีมกับพี่ยอดแอบไปหวีทกันลืมคนอ่านแล้ว อิอิ

ซอนย่ากลับใจซะระ ต่อไปทีมจะกัดกะใครล่ะเนี่ย อิอิ

ช่วยย้ำอีกรอบว่าชอบถี่ๆ จ้า

[SANDSEAME]

+1 ให้คุณเป้ค่ะ

ทีมเก่งจัง  เปลี่ยนศัตรูให้เป็นมิตรได้
 

[RomeO_C_Leng]

ใช่แล้วครับคนอ่านชอบแบบถี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยิ๊บบบบบบบบบบบๆๆๆๆๆๆ  เลยคร้าบบบบบบ

ขอบคุณมากครับ

ซ่อนย่า จะกลับใจจิงหรอออออออออออ?????

[nana]

พี่ยอดเป็นอะไรมากรึเปล่านี่

[LEO]

“...คงได้มีอะไรเร็ว ๆ นี้แหละ...ดูท่าแล้วไม่น่ารอด...”<<<< ฟันธง!!!

...พี่ยอดเป็นไรมากป่าว...แต่ยังไงก็คงมีพยาบาลทีมดูแลอยู่ดี 

[railay]

 

[SoYiLovE]

มาให้กำลังใจค่ะ

ชอบที่ทีมไม่ยอมคน ที่ชอบมารังแกเรานี่แหละค่ะ   

[dragon3oyd]

อ่าวพี่ยอดด เป็นไรอ้ะะะ?
น้องทีม ดูแลพี่ยอดดีๆ นะ หึหึ
 

[jeaby@_@]

พี่ยอดเท่ไปมั้ย
มาลงให้ถี่ๆเลยจ้ะ
รอวันที่ทีมจะบอกว่าพี่ยอดเป็นแฟน

[ชินจัง]

ดีมั่กๆได้ซอนย่ามาเป็นพวกอีกคน
ว่าแต่คนอ่านก็อยากเห็นไปถึงไหนต่อไหนด้วย แหะๆๆ 
ตอนหน้าต้องมีพยาบาลแบบถึงเนื้อถึงตัวแน่ๆเรยย

[หนุ่มร้ายนายหรู]

พี่ยอดบาดเจ็บ

อย่างงี้ทีมต้องผายปอดช่วย

อิอิ

[RemySexyCool]

We belong together 24


...พี่ยอดถูกพาตัวส่งโรงพยาบาลใกล้ ๆ ด้วยมอเตอร์ไซค์ของพนักงานคนหนึ่ง...พี่ยอดหันมาบอกกับผมว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่เจ็บเฉย ๆ ไปหาหมอกินยาเดี๋ยวก็หาย...ผมได้แต่ยืนมองพี่ยอดซ้อนรถออกไปจนสุดสายตา...

...ผมแยกย้ายกับเพื่อนสาว เพื่อไปรอพี่ยอดในห้องด้วยความกระวนกระวายใจ...นั่งไม่ติด...มองนาฬิกาครั้งแล้วครั้งเล่า...เดินเข้าเดินออกระเบียงห้อง...ทีวีที่เปิดไว้ก็ดูไม่รู้เรื่อง...พอเริ่มรู้สึกตัวว่ากำลังพล่าน...ผมต้องตั้งคำถามกับตัวเองว่า เราเป็นอะไร...ทำไมต้องร้อนใจอย่างนี้...ขณะที่กำลังคิดทบทวน เพื่อจะตอบตัวเองว่า เรารู้สึกยังไงกับพี่ยอด...เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น...

“...เอายอดมาส่งครับ...”  เพื่อนพี่ยอดพูดเสียงหอบ คงเหนื่อยที่พยุงพี่ยอดขึ้นบันไดมา
“...หมอว่ายังไงมั่งอ่ะพี่...” ผมถามพี่ยอดที่เดินกระเผลก ๆ มานั่งบนโซฟาพร้อมถุงยาในมือ
“...เอ็กซเรย์แล้ว ไม่มีอะไรแตกหัก...แค่เส้นพลิกเฉย ๆ...หมอให้ยามากิน...แล้วก็สั่งให้พัก ห้ามเดินเยอะ...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ เหมือนเป็นเรื่องเล็ก
“...อืม...จะเอาอะไรก็บอกละกัน...เดี๋ยวทีมจัดให้...” พูดจบ ผมก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้อง เพื่อไปเตรียมตัวอาบน้ำ
“...ตอนนี้อยากได้อยู่อย่างนึง...แต่ว่าทีมจะให้พี่ได้หรือเปล่าก็ไม่รู้...”
“...อะไรเหรอ...”  ผมตะโกนถาม
“...หัวใจทีมไง...”
“...โห...พี่ยอด...น้ำเน่าว่ะ...”  ผมพูดแก้เขิน พี่ยอดหัวเราะเบา ๆ
*
*
...ผมใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวไม่นานเหมือนเคย เพราะต้องรีบออกมาดูแลพี่ยอด...พอผมเปิดประตู พี่ยอดก็เอาขาลงจากโต๊ะ ผมยังทันเห็นพี่ยอดลูบคลำข้อเท้า สีหน้าแสดงความเจ็บปวด...แต่พอเห็นผมก็ยิ้มระรื่นเหมือนไม่รู้สึกอะไร...
“...มันบวมขึ้นนะเนี่ย...”  ผมนั่งกับพื้น จับข้อเท้าพี่ยอดที่ตอนนี้ไม่มีผ้ายืดพันไว้เหมือนเมื่อกี้ พี่ยอดชักเท้านิดนึง แต่ผมยึดไว้แน่น
“...สกปรกทีม...อย่าจับเท้าพี่เลย...”
“...สกปรกตรงไหน...พันผ้ามาจากโรงพยาบาล...หมอก็ต้องทำความสะอาดแล้วสิ...”
“...หมอบอกว่าบางทีมันจะเจ็บลามขึ้นมาถึงน่อง...”  พี่ยอดเปลี่ยนเรื่องพูด
“...แล้วตอนนี้เจ็บป่าว...”  ผมบีบเบา ๆ ที่น่อง รู้สึกว่ามันเกร็งแข็งเป็นก้อนยังไงไม่รู้
“...ไม่เจ็บเท่าไหร่นะ...”
“...มันแปลก ๆ นะ...”  ผมลูบเบา ๆ พี่ยอดชักเท้าคงเพราะจะโดนจุดที่เจ็บ
“...กินยาแล้วน่าจะดีขึ้น...โอ๊ย...”  พี่ยอดร้องเมื่อผมจับแรงขึ้น
“...ไปอาบน้ำเถอะ...เดี๋ยวทีมทายาให้...”  ผมพยุงพี่ยอดให้ลุก
“...แล้วพี่จะถอดเสื้อผ้ายังไงอ่ะ...”  พี่ยอดทำตาเจ้าเล่ห์
“...เข้าไปในห้อง นั่งบนเตียงนะ...ค่อย ๆ ถอดกางเกง...ค่อย ๆ ลุกใส่ผ้าขนหนู...แล้วค่อย ๆ เดินออกมาอาบน้ำ...”  ผมแกล้งอธิบาย
“...ถอดให้หน่อยดิ...”  พี่ยอดอ้อน
“...จะบ้าเหรอ...”
“...ไหนบอกว่าอยากได้อะไร ทีมจัดให้ไง...พี่อยากอาบน้ำ แต่ถอดเสื้อผ้าไมได้อ่ะ...”
“...พี่ยอด...แค่ขาเจ็บนะ ไม่ได้เป็นอัมพาต...อย่าเวอร์...เร็ว...ทีมจะนอนแล้ว...”
“...โห...เด็กอนามัย...นอนสามทุ่ม...ตอนอยู่กรุงเทพฯ ได้ข่าวว่านอนตีสามนี่...”  พี่ยอดประชด
“...ใครเม้าท์...”
“...ไม่บอก...ตกลงจะถอดให้ หรือไม่ถอด...”  พี่ยอดถาม
“...ไม่...”
“...งั้นพี่นอนอย่างนี้แหละ...ไม่รบกวนทีมแล้ว...”  พี่ยอดพูดจบก็เดินกระเผลก ๆ เข้าห้อง
“...โอเค...ถอดให้ก็ได้...ผ้าขนหนูอยู่ไหนอ่ะ...”  ผมเดินตามไปพยุงพี่ยอดเข้าห้อง
“...ในตู้...”

...ถึงแม้ว่าผมอยู่ห้องนี้หลายวัน แต่ไม่เคยได้เข้าห้องนอนพี่ยอดเลย...รู้สึกแปลก ๆ ที่ต้องพยุงผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าเข้าห้องนอน...แล้วให้พี่ยอดนั่งรอบนเตียง ระหว่างผมจัดผ้าขนหนู และชุดนอนให้...ผมเลือกเสื้อผ้าหนา และกางเกงขายาว เพราะเมื่อกี้ได้จับที่ขา และสัมผัสตัวพี่ยอดระหว่างพยุง รู้สึกว่าร่างกายพี่ยอดมีอุณหภูมิสูงผิดปกติ...การอักเสบอาจทำให้เป็นไข้ได้...ในถุงยาที่หมอจัดให้ก็มียาแก้ไข้ด้วย...

“...ถอดเสื้อเองนะ...”  ผมพูดพลางวางชุดนอนพี่ยอดไว้บนเตียงข้างตัวเค้า
“...ไม่เอา...” พี่ยอดส่ายหัว แล้วล้มตัวนอนหงายลงบนเตียง
“...ลุก...มา...มา...ถอดก็ถอดวะ...”  ผมดึงพี่ยอดให้ลุกนั่งอีกครั้ง
“...น่ารักจัง...”  พี่ยอดมองผมตาเยิ้ม
“...เงียบปากไปเลย...”  ผมดุพี่ยอดกลบเกลื่อนความเขิน


...ไม่น่าบอกให้พี่ยอดเงียบเลย...เพราะพี่ยอดหุบปาก แต่สายตาของเค้าเล่นเอาผมมือไม่สั่น...เกิดมาไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้ใคร...ยิ่งตอนที่ดึงเสื้อยืดของพี่ยอดขึ้นทางหัว...ผมเผลอสบตากับพี่เค้าอย่างจัง...หน้าผมร้อนวูบ ๆ...ต้องรีบบอกให้พี่ยอดลุกขึ้นยืนเพื่อเอาผ้าขนหนูพันเอวไว้กันอุจาด...ผมมองพี่ยอดได้แค่บริเวณหน้าอกที่อยู่ห่างไม่ถึงคืบ ไม่กล้ามองหน้าเค้าอีก...มือก็ช่วยพี่ยอดพันผ้า...กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อน ๆ กับกลิ่นเหงื่อจาง ๆ ทำให้ผมขนลุกซู่...

“...พี่ยอดนั่ง...”
“...โห...คุณพยาบาล...ทำไมให้คนเจ็บเดี๋ยวนั่ง เดี๋ยวลุกอย่างนี้ล่ะ...”  พี่ยอดบ่น
“...ก็ตอนยืนมันถอดกางเกงลำบากอ่ะ...”
“...ลำบากตรงไหน...ดึงปรื๊ดก็หลุดแล้ว...”
“...นั่งก็ดึงปรื๊ดได้...”  ผมเถียง ใจจริงแล้วกลัวผ้าขนหนูพี่ยอดหลุดระหว่างดึงกางเกงมากกว่า ถ้านั่งถึงผ้าหลุดยังไงก็ไม่โป๊
“...เดี๋ยวพี่ถอดเองก็ได้...เกรงใจทีม...”
“...ไม่เป็นไร...”
“...พี่เกรงใจจริง ๆ นะ...ท่าทางจะไม่เคยถอดให้ใคร...มือสั่นเชียว...”  พี่ยอดล้อผม
“...เออ...ก็ปกติมีแต่คนถอดให้ทีมอ่ะ...”  ผมทำปากดีแก้เขิน
“...จริงอ่ะ...”  พี่ยอดยิ้ม
“...ตกลงจะอาบน้ำป่ะ...”
“...อาบสิ...พี่จะถอดกางเกงแล้วนะ...”  พี่ยอดนั่งลงบนเตียงแล้วทำท่าจะดึงกางเกงออก ผมหันหน้าหนีทันที
“...เสร็จยัง...”  ผมถามหลังจากผ่านไปสักครู่
“...เสร็จแล้ว หันมาได้...”  พี่ยอดโยนกางเกงใส่ตะกร้า แต่ไม่ลง
“...โห...ไม่แม่นเลยว่ะ...”  ผมเดินไปหยิบกางเกงบนพื้นใส่ตะกร้า
“...ทีม...ไม่รังเกียจเหรอ...”
“...รังเกียจอะไร...”
“...ก็กางเกงพี่อ่ะ...”
“...ไม่นะ...”  ผมตอบตามความจริง
“...ทีมนี่มีอะไรให้พี่แปลกใจเรื่อยเลย...”
“...ทำไมอ่ะ...”
“...ก็ทีมเหมือนพวกลูกคุณหนู...แต่มาทำอะไรให้พี่ได้ขนาดนี้...พี่ก็เลยแปลกใจ...”
“...สำหรับพี่ยอด...ทีมทำได้ทุกอย่างแหละ...”  ผมแกล้งหยอดคำหวาน
“...จริงเหรอ...งั้นอาบน้ำให้พี่หน่อยนะ...”
“...โรคจิตว่ะ...ไปนอนดีกว่า...”  ผมทำท่าจะเดินออกไป
“...เดี๋ยวสิครับ...พาพี่ไปอาบน้ำก่อน...”  พี่ยอดอ้อน ผมดึงแขนพี่ยอดให้ลุก แล้วพยุงเดินไปห้องน้ำ
*
*
...นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเห็นพี่ยอดเปลือยท่อนบน...แต่เป็นครั้งแรกที่ผมได้อยู่ใกล้กับเค้าที่สุดในสภาพนี้ด้วยความตั้งใจ...ตอนพยุง...แขนผมได้สัมผัสกับเนื้อแน่น ๆ บริเวณสีข้าง...กล้ามแขนแข็งแรงแนบกับแขนเล็ก ๆ ของผม...ระหว่างทางเดินสั้น ๆ เราไม่ได้พูดกันเลย...ห้องเงียบจนได้ยินแต่เสียงลมหายใจของเราสองคน...

...หลังจากส่งพี่ยอดเข้าห้องน้ำ ผมก็เดินมาเปิดโทรทัศน์อีกครั้ง...ตาดูรายการตรงหน้า แต่ใจกลับลอยไปถึงไหนก็ไม่รู้...ผมกำลังสงบสติอารมณ์ไม่ให้หวั่นไหวไปกับรูปร่างหน้าตาของพี่ยอด...ไม่อยากจะเป็นเหมือนคนทั่วไป ที่รักชอบกันง่าย ๆ...มันคงเป็นความเข็ดขยาดคนหน้าตาดี หลังจากเจอคนหน้าตาดี แต่ใจร้ายอย่างต้า...ตราบใดที่ผมยังไม่แน่ใจว่าพี่ยอดพูดดี ทำดี ขยันหยอดคำหวานกับผม มันมาจากอะไร...พี่ยอดต้องการอะไรกันแน่...ชอบผมเหรอ...ตรงไหน...เพราะอะไร...

...แล้วเราชอบพี่ยอดหรือเปล่าล่ะ...ไม่ชอบก็บ้าแล้ว...ความน่ารักของพี่ยอดทำให้ผมสนใจก่อนรูปร่างหน้าตาภายนอกซะอีก...สายตาที่ทำให้ผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะคู่นั้นอีก...ถ้าเป็นคนที่ใจไม่แข็งพอ คงละลายไปแล้ว...แต่ทำไมเราใจแข็งกับพี่ยอดล่ะ...เค้าไม่ดีตรงไหน...คำตอบวนกลับไปที่เดิม...เพราะผมยังไม่รู้ว่าพี่ยอดคิดยังไงกับผมแน่...

“...ทีม...เสร็จแล้ว...”  พี่ยอดเปิดประตูออกมา
“...ค่อย ๆ เดินพี่ยอด...ทำไมนานจัง...”  ผมวิ่งไปพยุงพี่ยอดหน้าห้องน้ำ
“...ก็ไม่ได้อาบน้ำอย่างเดียวนี่...”
“...ทะลึ่ง...”
“...อะไร...พี่ฉี่ด้วย...มันยืนฉี่ไม่ได้ เกร็งขาอีกข้างจนปวดไปหมดแล้ว...ต้องนั่งฉี่...พอนั่งก็ฉี่ไม่ถนัดอีก...ก็เลยนานไปหน่อย...”  พี่ยอดอธิบายยาว
“...แล้วสระผมทำไมเนี่ย...”  
“...พี่สระผมทุกครั้งที่อาบน้ำอ่ะ...”  
“...ถ้าสระผมบ่อย ๆ พี่ยอดต้องเปลี่ยนไปใช้แชมพูอ่อน ๆ นะ...เดี๋ยวผมร่วงหมด...”  ผมแนะนำ
“...กลัวพี่ไม่หล่อเหรอ...”
“...อืม...”
“...แล้วถ้าพี่ไม่หล่อ...ทีมจะชอบป่าวอ่ะ...”  พี่ยอดถามยิ้ม ๆ
“...ทีมเคยบอกว่าทีมชอบพี่ยอดเหรอ...”  ผมย้อนถามแก้เขิน
“...ไม่เคย...แต่ไม่เป็นไรหรอก...ทีมจะชอบพี่หรือเปล่าพี่ไม่รู้...แต่พี่อยากให้ทีมรู้ว่าพี่ชอบทีมก็พอแล้ว...”

*
*

...นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนบอกว่าชอบผม...แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินแล้วใจเต้นแรง...หน้าร้อนวูบวาบ...มือไม้อ่อน...จะยิ้มก็ไม่กล้ายิ้ม การที่ต้องกลั้นยิ้มนี่มันยากมาก...ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ก้มหน้าก้มตาพยุงพี่ยอดเข้าห้อง...

*****************************************************************************

...ขอบคุณทุกความเห็น ทุกกำลังใจนะครับ...เห็นรีพลายแล้วชื่นใจ ต้องรีบมาต่อให้ก๊อกสองในวันเดียวกัน...สนอง Need ผู้อ่านนิดนึง เพราะตอนนี้มีแค่ทีม กับพี่ยอด...วันเดียวสองตอน ถี่ไปมั้ยครับคุณผู้อ่านที่รัก
...เป้...

[Huo_To]

 
ตามมาอ่านทัน คุณเป้พอดี

[kuraki]

เขินๆๆๆ น้องทีมน่าอิจฉาจริงๆเลย


 

[JJHJJH]

อร๊าย เขิลล์จังเลย พี่ยอดบ้าๆๆๆ (เอามือทุบกล้ามอก >.<) ... โหมดอินคิดว่าตัวเองเป็นทีม ...

[Vesi]

อ่านแล้วเขินง่ะ
โคตอ้อนเลย คุณคนป่วยเนี่ย

ปล. ไม่เบื่อหรอกครับ มาเท่าไหร่ก็อ่านเท่านั้นล่ะ

[kasarus]

อ๊ากกกกกกกกกกกกก อ่านแล้วอยากมีคนป่วยมาให้คอยพยาบาล
(แต่ขอคนป่วยดูดีแบบพี่ยอดนะ อิอิ)

[nidnoi]

 

ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ
วันนี้ได้อ่านจนจุใจเชียว

มาต่อถี่ถี่นะคะ  ชอบ

 

[Natavishi]

 


น่ารัก    จัง   เลย


 

[jeaby@_@]

ไม่ถี่เลยพี่เป้ เอาอีกๆ

พี่ยอดหยอดทีมทุกวันเลยนะ

ทีมเขินเเน่

[ARMTORY]

พี่ยอดน่ารัก ง่ะ

[Little Devil]

น่ารักจัง
มากกว่าวันละสองตอนก้อได้
มานอนรอตอนต่อไป

[ชินจัง]

   จะหาแบบพี่ยอดได้ที่ไหนหว่า ทั้งหยอดทั้งอ้อนขนาดนี้(เสียงพี่พุดเดิ้ล ลากยาวๆ)

พี่เป้คนแต่งขา มากี่ตอนก็ได้ค๊า คนอ่านบ้านนี้ชอบหมดแหละ 

[Cha Ris Ma]

 
มีขอหัวใจกันด้วย

ชอบๆมาอีกๆ