หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[ronlbb]

เขินนนนนนนนนน  พี่ยอด
อ๊ากกกกกกกกก

หนูชอบเด็กช่าง  55+

[giant]

โอ๊ยยย....ตกหลุมรักพี่ยอดเข้าแล้ว...
ทำมัยน่ารักอย่างนี้

[thaitanoi]

พี่ยอดน่ารักมากเลย ขอบคุณครับ

[Natavishi]

 


ไม่ได้เข้ามาหลายวัน


พี่ยอด  จีบ  ทีม  ซะแล้ววววว


คุคุคุ

[CocO naTtH mIlK]

 :z1:น่ารักดีอ่ะนายยอดชาย.....อิอิ

[ï_Kiss_U♥]

ทีมใจเต้นๆ

[Huo_To]

   มาเข้าคิวอ่านด้วยคน
เพิ่งตามทัน อ่านแล้วรู้สึกถึงเรื่องเก่าจริง ๆ ด้วย ได้อ่านเรื่องเก่าตอนจบแล้วน่ะค่ะ อ่านซ้ำหลายรอบชอบจิงอะเรื่องนั้น
ขอจิ้นว่า นายเอกเรื่องนี้เป็นเพื่อนเลิฟ กะเรื่องโน้น ถึงจะเป็นแบบเอาของหลายคนมามิกซ์กันอ่ะนะคะ

น้องทีม มิ้นท์ แก้ว เนี่ยรักเพื่อนรู้ใจเพื่อนจริงๆ ทำให้นึกถึงสามสาวนางฟ้าหน้าฟรอนได้อีก คิดถึง
จะมีแบบว่า ตอนพิเศษ มีพี่เอ้กะพี่วุธมาแจมอะไรอย่างนี้มั้ยคะ  555 บ้าไปแล้วเรา

[sayajang]

 

[seviophy]

แหม๋ยอมรับซะเถอะว่าชอบ 
 :impress2:พี่ยอด เร็วๆ เชียร์อยู่น้า

[uknowvry]

 

[jeaby@_@]

พี่ยอดมาเร็วๆน้า

น้องทีมน่ารัก

[RemySexyCool]

We belong together 14

…ผมกับพี่ยอดถือถุงอาหารพะรุงพะรังเข้าหอพัก...ผมจัดการแบ่งขนมให้พี่ รปภ. และแม่บ้านที่ยังนั่งเม้าท์กันอยู่ในห้องส่วนกลางที่เอาไว้เก็บจานชามช้อน และอุปกรณ์ที่ใช้ร่วมกันอีกหลายอย่าง...เสียงแม่บ้านฮือฮาที่เห็นพี่ยอดเชื่องเป็นแมวตอนที่เดินมากับผม...
“...แหม...พี่ยอด เดินตามน้องใหม่ต้อย ๆ เลยนะ...”  เสียงพี่แม่บ้านแซว
“...พาน้องเค้าไปตลาดเฉย ๆ...หิวเว้ย...ข้าวเย็นยังไม่ได้กินเลย...”  ผมยอดแก้ตัว
“...ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่...น่ารักดีออก...ว่าแต่ไอ้หนูนี่ก็หน้าตาจิ้มลิ้ม ถ้าเป็นผู้หญิงคงสวยน่าดู...”  ป้าแม่บ้านอีกคนแซวผมบ้าง
“...โห...ป้า...ก็ลองรูมเมทเป็นผู้ชายหน้าเหี้ยม ๆ สิ คงอยู่ไม่ทันข้ามคืน ต้องขอย้ายห้องหนี...”  เสียงพี่แม่บ้านคนเดิมแซวอีก
“...พี่ยอดใจดีจะตาย...นี่พี่ยอดก็ให้ซื้อมาฝาก...” ผมพูดถึงขนมที่เพิ่งให้ไป
“...ไม่มีทาง...พี่ยอดไม่ซื้อขนมดี ๆ อย่างนี้มาให้พี่หรอก...อย่างมากก็กล้วยแขก...” พี่เค้าพูดจบก็หัวเราะกันเฮฮา พี่ยอดหน้าแดง
“...เอาคืนมาเลย ไม่ต้องกินแล้ว...”  พี่ยอดแกล้งงอน เอื้อมมือมาจะหยิบถุงขนม
“...บ้าเหรอ...ให้แล้วจะเอาคืนได้ไงเจ้ายอด...” ป้าแม่บ้านตีมือพี่ยอดเบา ๆ
“...ป้าอ่ะ...”  พี่ยอดชักมือกลับ
“...ป้าจ๋า เดี๋ยวทีมต้องขอตัวพาพี่ยอดไปกินข้าวก่อนนะจ๊ะ...พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า...” ผมตัดบท เพราะท่าทางจะเล่นกันอีกนาน
“...หน้าตาก็น่ารัก พูดก็เพราะ...เจ้ายอดมันจะสิ้นลายก็เพราะหนูนี่ละมั้ง...”  ป้าแซวอีก คราวนี้เป็นผมที่ต้องอายแทน
“...ป้า...น้องเค้าเป็นผู้ชาย...” พี่แม่บ้านเบรก
“...เออ ข้ารู้...ถึงเค้าจะเป็นผู้ชาย แต่เค้าก็เรียบร้อย ดูเป็นผู้เป็นคนกว่าผู้หญิงแท้ ๆ อย่างเอ็งซะอีก...”  ป้าหันไปกัด พี่คนพูดค้อนปะหลักปะเหลือก
“...ป้าพูดถูก...ถ้าผู้หญิงเป็นแบบเอ็ง...พี่ว่าพี่ไม่มีเมียดีกว่า...”  พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...พี่ยอดอ่ะ...เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูจะฟ้องเจ๊เอ๋ว่าพี่ยอดพาน้องใหม่ไปตลาดดึก ๆ ดื่น ๆ...”
“...ฟ้องก็ฟ้องไปสิ...พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าซะหน่อย..”  พี่ยอดรีบแก้ตัว เมื่อเห็นผมมองอย่างสงสัยว่าใครคือเจ๊เอ๋
“...ไป...ไป...ขึ้นห้องไปกินข้าวกินปลากันได้แล้ว...อ้อ...ขอบใจอีกครั้งนะจ๊ะ สำหรับขนม ที่หนูทีมอุตส่าห์ซื้อมาฝาก...”  ป้าแกพูดยิ้ม ๆ เพราะรู้ว่าผมเป็นคนเลือกซื้อเองกับมือ
*
*
...อาหารทั้งหมด...ถูกแบ่งใส่จานที่ยืมมาจากห้องส่วนกลาง...ผมตัดสินใจเอาอาหารออกไปตั้งโต๊ะกินกันที่ระเบียง เพราะกลัวกลิ่นมันติดอยู่ในห้องแอร์...พอเปิดไฟที่ระเบียง บรรยากาศดูโรแมนติกอย่างไม่น่าเชื่อ...ลมทะเลพัดเย็นชื่นใจ...อากาศเย็นกำลังดี...เสียงคลื่นตอนนี้มันฟังเพราะกว่าเสียงดนตรีในร้านอาหารหรูที่ผมไปกับคุณกรณ์เมื่อเย็นซะอีก...
“...อันนี้อร่อย...อันนี้ก็อร่อย...ลองนี่สิ...อันนี้ในกรุงเทพฯ หากินยากนะ...”  พี่ยอดตักอาหารที่เค้าภูมิใจเสนอจนเกือบเต็มจานผม
“...พี่ยอด...รู้สึกว่าพี่ยอดจะเป็นคนที่หิวไม่ใช่เหรอ...อันนี้อร่อย...อันนี้ก็อร่อย...อันนี้ดีกับสุขภาพ...”  ผมตักอาหารที่ผมเลือกซื้อคืนพี่แกไปบ้าง
“...อืม...อร่อยดี...ตั้งแต่พี่อยู่ที่นี่มา ยังไม่เคยกินร้านนี้เลย...กลัวติดใจ เห็นมันแพง เดี๋ยวเดือดร้อนอ่ะ...”  พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...ของแพงบางอย่างถ้าใช้วัตถุดิบที่ดี ก็คุ้มนะ...แต่บางอย่างแพงที่แบรนด์ ทีมก็ไม่ซื้อเหมือนกัน...”
*
*
...เป็นครั้งแรกที่ผมกับพี่ยอดคุยกันดี ๆ ได้นานเกินกว่า 10 นาที...กินไปคุยไป...หัวข้อสนทนาจะเป็นเรื่องราวของโรงแรมนี้ซะเป็นส่วนใหญ่ พี่ยอดอธิบายงานโรงแรมคร่าว ๆ รวมถึงประสบการณ์แปลก ๆ ที่เคยเจอ...ใจนึงก็อยากรู้เรื่องชีวิตเค้า แต่มันก็เสียมารยาท ถ้าถามอะไรมาก...แต่พี่ยอดก็ทำให้ผมประทับใจอีกอย่างก็คือ เค้าเป็นผู้ชายที่ไม่เม้าท์คนอื่นลับหลัง แม้ว่าผมจะหลอกถามเรื่องคนที่ผมอยากรู้ เช่นคุณกรณ์ คุณแม่บ้าน คุณเจมส์ หรือแม้แต่พี่รุจ ผู้จัดการของผม...
“...ฮัลโหล...ยอดพูดครับ...” พี่ยอดรับโทรศัพท์หลังจากที่ปล่อยให้มันดังหลายครั้ง เพราะมัวแต่มองหน้าผม สลับกับโทรศัพท์ จนผมต้องพยักหน้าให้รับสายซักทีเหอะ ใจนึงก็อยากรู้ว่าใครโทรมา
“...โอเค ได้ครับ...เดี๋ยวผมไป...ทีม...พี่ต้องไปดูห้องแขกแป๊บนึง...ไฟหัวเตียงเค้าเปิดไม่ได้...”พี่ยอดวางสายแล้วหันมาพูดกับผม
“...ช่างรอบดึกไม่มีเหรอ...”  ผมถาม
“...มี...”
“,,,แล้วทำไมต้องตามพี่ยอดด้วยอ่ะ...”
“...อืม....เค้าทำไม่เป็น...”  พี่ยอดพูดแบบไม่เต็มปากเต็มคำ
“...ทำไมเป็นแล้วรับมาทำงานได้ยังไง...”  ผมบ่นเบา ๆ
“...ทีมเข้านอนเถอะ เดี๋ยวพี่กลับมาเก็บเอง...” พี่ยอดลุกไปเตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้า
“...ไม่เป็นไรพี่...ทีมเก็บได้...พี่ไปทำงานเหอะ...” ผมกวาดเศษอาหารไปรวมกันในจานเดียว และลงมือทำอย่างอื่นต่อ ขณะที่พี่ยอดวิ่งเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเครื่องแบบช่าง
...กว่าผมจะทำอะไรเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่ง...ต้องรีบนอนเพราะพรุ่งนี้เช้ามีนัดเจ็ดโมงครึ่ง...ปิดไฟได้ไม่ถึง 5 นาทีก็ได้ยินเสียงประตูด้านนอกเปิด พี่ยอดคงกลับห้องแล้ว...ผมหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย...
*
*
...ตื่นเช้ามา พี่ยอดยังไม่ตื่น...ผมอาบน้ำแต่งตัว...ออกมาจากห้องอีกทีในชุดนักศึกษา...คราวนี้ได้ยินเสียงทีวีเป็นภาษาไทย...พี่ยอดคงตื่นแล้ว...เพราะผมเปิดช่อง BBC เอาไว้ตอนอาบน้ำ แต่ตอนนี้กลายเป็นเรื่องเล่าเช้านี้ไปซะงั้น...
“...เมื่อคืนนอนกี่ทุ่ม...” พี่ยอดทัก
“...เกือบตีหนึ่ง...”  ผมตอบ แต่มองไปทางอื่น เดินเลี่ยงไปที่ระเบียง เพราะตอนนี้พี่ยอดอยู่ในชุดขนหนูสีขาว พันเอวไว้หลวม ๆ
“...วันนี้ไปแผนกไหนบ้าง...” พี่ยอดเดินตาม
“...จะเดินตามทำไมเนี่ย...”  ผมหยุดทันทีที่รู้ว่าพี่ยอดอยู่ข้างหลังในระยะประชิด
“...เฮ้ย...”  พี่ยอดไม่ได้ระวัง พอผมหยุดพี่ยอดหยุดไม่ทันจึงชนผมอย่างจัง
“...เป็นอะไรหรือเปล่าพี่....”  ผมหันไปตามเสียงร้อง แต่ต้องอ้าปากค้าง เมื่อเห็นพี่ยอดคว้าผ้าขนหนูที่เกือบจะหลุดจากเอว
“...จะหยุดทำไมไม่บอก...ดีนะไม่โป๊...”
“...เพี้ยง...ขอให้ผ้าหลุดที่เถ๊อะ...ชอบโชว์ดีนัก...”  ผมยกมือไหว้ท่วมหัว
“...อยากเห็นก็เข้ามาในห้องสิ...เดี๋ยวจะแกล้งหลุดให้ดู...ตรงนี้มันประเจิดประเจ้อ...”  พี่ยอดยิ้มทะเล้นพลางขยับปมผ้าขนหนู ไม่รู้ให้แน่นขึ้น หรือจะทำให้หลวมลง
“...โรคจิต...” ผมหันหลัง เดินไปริมระเบียงต่อ อากาศดีมาก มองดูแสงแดดอ่อน ๆ กระทบคลื่นลูกเล็ก ๆ
“...ยังไม่ได้บอกเลยว่าวันนี้ต้องไปไหนบ้าง...”  พี่ยอดยืนข้าง ๆ เอามือวางไว้ที่ราวระเบียงซะติดกับผมเลย
“...ไปฟร้อนท์...ไปบัญชี...ไปสโตร์...ไปเอฟบี...”  ผมตอบรัว ๆ คงรัวตามจังหวะหัวใจของผมตอนนี้มั้ง
“...โอเค...วันนี้คงไม่เหนื่อยเท่าไหร่นะ...”  พี่ยอดพูด แต่ตาก็มองไปที่ทะเลเหมือนกัน เป็นโอกาสของผมที่ได้แอบสำรวจพี่ยอดอีกแล้ว...หน้าตาที่ดูอิดโรยของเมื่อวาน...ตอนนี้ดีขึ้นเพราะได้พักผ่อน...เคราที่ไม่ได้โกนเห็นแล้วทำให้ผมขนลุกได้โดยไม่มีสาเหตุ...ช่วงอกแน่น...หน้าท้องเป็นลอนนิด ๆ...ทำเอาผมหน้าร้อนวาบ ๆ...
“...แอบมองพี่อีกแล้วนะ...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...บ้าเหรอ...”  ผมอายจนแทบอยากจะกระโดดจากชั้นสี่เอาหน้าทิ่มซุกลงไปในทรายชั้นล่าง
“...นาน ๆ ได้เห็นทีมอายซะที...ปกติเห็นแต่ลอยหน้าลอยตาเถียง...”  พี่ยอดยังแซวไม่เลิก
“...ไปห้องมิ้นท์ดีกว่า...หลีก...”  ผมก้มหน้าก้มตาจะเดินกลับเข้าห้องเพื่อไปเอากระเป๋าแล้วลงไปหาเพื่อน แต่พี่ยอดขวางไว้
“...จะรีบไปไหน เพื่อนยังไม่โทรตามเลยนี่...”  พี่ยอดไม่หลบ ผมไม่กล้ามองพี่ยอด ตาจึงอยู่ได้แค่ช่วงกล้ามอกแน่น ๆ ตรงหน้า ใกล้ซะจนได้กลิ่นลมหายใจหอมสดชื่นด้วยยาสีฟัน และสบู่กลิ่นหอมคุ้นจมูกจากร่างกายพี่ยอด
“...ไม่โทรตามก็ไปนั่งเล่นรอที่ห้องมันได้...”  ผมเถียง
“...โอเค...งั้นก็เชิญเลยครับ...”  พี่ยอดพูด แต่ก็ยังไม่หลบ
“...ก็หลีกทางหน่อยสิพี่...”  ผมพูดเสียงแข็ง ข่มความเขิน
“...ระเบียงตั้งกว้าง...”  พี่ยอดกวน ผมจึงเบี่ยงตัวมาด้านซ้าย
“...เฮ้ย...” ผมร้องเมื่อพี่ยอดชะโงกหน้ามาใกล้ อีกนิดเดียวจมูกพี่ยอดก็จะโดนแก้มผมแล้ว
“...โห...เก่งว่ะ...หลบทันด้วย...” พี่ยอดหัวเราะ
“...ถ้าเอาจมูกมาโดนแก้มทีมอีกทีนะ...”  ผมเลี่ยงคำว่าหอมแก้ม เพราะพี่ยอดเป็นคนบอกเองว่า แค่จมูกโดนแก้ม
“...ทำไม...ทีมจะทำอะไรพี่เหรอ...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...จะจับทำหมันถาวรเลยอ่ะดิ...”  ผมพูดพลางมองไปที่สวนกลางของร่างกายที่มันนูนขึ้น ถ้าไม่คิดอะไร คงมองเป็นปมผ้าขนหนู แต่มันต่ำกว่านั้นหน่อยนึง
*
*
...เช้านี้พี่ยอดเล่นเอาผมปั่นป่วนไปหมด...แฟนเราก็เคยมีมาก่อน ทำไมไม่รู้สึกวูบวาบ แบบตอนที่อยู่กับพี่ยอดหว่า...จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว...เหมือนตัวลอย ๆ มื้อเช้าผ่านไปแบบงง ๆ...หลายครั้งที่เพื่อนสาวทั้งสองต้องเรียกชื่อผม พร้อมเขย่าแขน เพื่อให้ผมหลุดจากภวังค์...พวกนั้นยังเข้าใจว่า คนที่ทำให้ผมเคลิ้มคือคุณกรณ์...แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่เลย...ไม่ใช่แบบสุดขั้ว...
...ทั้ง ๆ ที่ผมควรจะมีความสุขกับการนั่งเชิด ๆ ในเบ็นซ์คันละหลายล้าน...แต่ผมกลับมีความสุขมากกว่าบนอานมอเตอร์ไซค์คันละไม่กี่หมื่น...อาหารมื้อละหลายพัน เทียบไม่ได้กับอาหารราคาไม่กี่ร้อย...บรรยากาศโรแมนติกที่ถูกสร้างด้วยวัสดุราคาแพง สู้การนั่งริมระเบียง ฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งเบา ๆ ไม่ได้...
*
*
...หลังอาหารเช้า...พวกเราสำรวจความเรียบร้อยกันที่ห้องน้ำ ก่อนแยกย้ายกันไปรวมตัวกับเพื่อนใหม่กลุ่มใครกลุ่มมัน เพื่อไปแผนกอื่น ๆ ในวันนี้...พอความสนใจเริ่มไปอยู่ที่งาน...สติผมก็กลับเข้าที่...ตื่นเต้นที่วันนี้ต้องไปที่แผนกของตัวเองในตอนเช้า...
...พี่ ๆ ทุกคนให้การต้อนรับดีมาก...สอนเรื่องเอกสาร และความเกี่ยวข้องกันของแผนกต้อนรับส่วนหน้าที่ผมต้องสังกัด และแผนกอื่น ๆ ของเพื่อนในกลุ่ม ดังที่เคยได้รับการบอกกล่าวมาแล้วว่า ทุกแผนกในโรงแรม ต้องติดต่อถึงกันตลอด...
...สำหรับคนอื่น...พี่ผู้ช่วยผู้จัดการพาแยกออกไปสอนงาน...แต่ผมมีพี่รุจ ผู้จัดการแผนกต้อนรับส่วนหน้า หรือเรียกสั้น ๆ ว่า F/O ย่อมากจาก FOM หรือ Front Office Manager ส่วนพวกพี่ผู้ช่วยผู้จัดการ เราจะเรียกว่า แต๊นท์ ย่อมาจาก Assistant Front Office Manager…
…ถึงแม้ว่าเราต้องติดต่อกันทุกแผนก แต่มันมีหลายเรื่องที่เป็นความลับเฉพาะแผนกนั้น ๆ พี่ผู้จัดการพาผมเดินออกไปหน้าฟร้อนท์...สร้างความประหลาดใจเป็นอย่างมาก เมื่อพี่คนที่ผมเพิ่งคุยเฮฮา ทะลึ่ง รับส่งมุกกันที่หลังฟร้อนท์ จะออกมายืนรับแขกด้วยสีหน้าท่าทางที่ดูดีเป็นคนละคน เหมือนที่เพื่อนสาวผมบอกว่า หน้าฟร้อนท์ กับหลังฟร้อนท์คนละเรื่องกันเลย...
...แผนกต้อนรับส่วนหน้าประกอบด้วยตำแหน่งที่ผมจะต้องฝึกงานอีก 4 เดือน คือ พนักงานต้อนรับ สำหรับโรงแรมนี้ เราจะเรียกว่า GSA ย่อมาจาก Guest Service Agent หรือที่เรียกกันง่าย ๆ ว่า Reception แต่ GSA ไม่เหมือน Reception ตรงที่ ต้องทำทุกอย่าง ตั้งแต่ Check In – Check Out ถ้าเป็น Reception ธรรมดาในโรงแรมอื่น ก็รับ Check In อย่างเดียว ส่วน Check Out จะเป็นหน้าที่ของ Front Cashier…
…เป็นงานที่ท้าทายมาก เพราะผมจะต้องพร้อมทุกอย่าง...แต่ก็ยังดีที่มีตำแหน่งอื่น ๆ มาคอยช่วย เช่น GRO มาจาก Guest  Relation Officer เป็นตำแหน่งที่เอาผู้หญิงสวย ๆ มาคอยต้อนรับแขกสำคัญระดับ VIP หรือมาคอยช่วยรับเช็คอินเท่านั้นในเวลาที่ GSA ยุ่ง ๆ...และก็มีส่วนของ Concierge ดูแลหลายอย่าง เป็นตำแหน่งที่รับแต่ผู้ชายล้วน ดูแลเรื่องกระเป๋าแขก เรียกว่า Bell Boy และตำแหน่งพนักงานเปิดประตูหรือเรียกว่า Door Man...
...มีอีกตำแหน่งนึง ที่พี่รุจพาขึ้นไปบน Executive Floor สำหรับวีไอพี เรียกว่าตำแหน่ง  Butler หรือเรียกแบบบ้าน ๆ ว่าคนใช้ส่วนตัว...เค้าว่ากันว่า ตำแหน่งนี้ต้องเจ๋งจริง ถึงจะทำได้...ใครจะมองว่าเป็นคนใช้ก็ตาม แต่ทิปของพวกเค้า จะได้เยอะทุกแผนกในโรงแรม เพราะได้ใกล้ชิดกับแขกที่สุด...
...ผมถอนใจเบา ๆ อย่างโล่งอก เมื่อทุกคนในแผนกให้การต้อนรับแบบเป็นกันเอง เฮฮาปาร์ตี้สุด ๆ...ถ้ามองจากเสื้อผ้าหน้าผมทุกคนดูเหมือนจะ สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง แต่จริง ๆ แล้วก็เป็นพนักงานธรรมดา ที่มีพูดคำ ด่าคำ ปล่อยสัตว์เลื้อยคลานเพ่นพ่านหลังฟร้อนท์...ดังเช่นพี่อีกคนนึง ที่เปิดประตูเดินเข้ามาหลังฟร้อนท์ด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ ทันใดชีก็สบถแบบผมได้ยินแล้วอึ้ง...
“...เบา ๆ หน่อยแก...” พี่รุจเบรก
“...อุ๊ย...เจ้อยู่เหรอคะ...หนูไม่ทันมอง...โมโหอ่ะ...แขกข้างนอกมันเรื่องมากสุด ๆ เลยเจ๊...จะเอาโน่นเอานี่...หนู Offer ทุกอย่างจนแทบไม่เหลืออะไรแล้ว...มีเหลือแค่หอยหนูเนี่ยแหละ...ถ้ามันจะเอา หนูจะกระโดดคล่อมหน้ามันเลย...”  ผมนั่งฟังอ้าปากค้าง
“...อีนี่...เป็นตัวอย่างที่ดีกับน้องมันหน่อย...” พี่รุจปรามด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ
“...คุณน้องคะ...ตัวอย่างดี ๆ ดูไว้แล้วก็ทำตามนะคะ...ส่วนตัวอย่างเลว ๆ ดูเฉย ๆ ไม่ต้องทำตาม...เดี๋ยวจะติดออกไปใช้ในชีวิตประจำวัน...”
“...แล้วนี่ทิ้งแขกไว้เหรอ...”
“...เปล่าเจ้...หนูทนไม่ไหว ก็เลยให้อีติ๊กมันจัดการ...”
“...เออ...แกนั่งพักสงบสติอารมณ์ก่อน...อย่าออกไปทำหน้าบึ้งใส่แขกล่ะ...”
“...ค่ะ...” พี่คนนั้นรับคำแล้วเดินไปห้องโอเปอร์เรเตอร์
“...มา...ทีม...มาคุยกันในห้องเจ้...”  พี่รุจพาผมเข้าห้องผู้จัดการ
“...จำไว้นะ...หลังฟร้อนท์ เราจะเป็นยังไงก็ตาม แต่ออกไปข้างหน้า เราต้องดูเป็น Professional...ถ้าเจอแขกกวนจนทนไม่ไหวจริง ๆ ให้เข้ามาระบายข้างหลัง...เจ้เข้าใจว่ามันกดดันแค่ไหน ที่ต้องท่องในใจว่า “ลูกค้าคือพระเจ้า...แขกถูกเสมอ” มีอะไรก็ยิ้มเข้าไว้...เรายิ้มสวยจะตาย...แขกกวนมาก ๆ ก็ทนไว้ ยิ้มให้ทีนึง แล้วกลับเข้ามาเผาพริกเผาเกลือแช่งมันข้างหลังนี่...”  พี่รุจพูดแบบติดตลก
“...ครับ...”
“...โอ้โห...คุณน้อง...ยังจะมาครับกับเจ๊อีก...จะจ๊ะจ๋า คะขาก็ได้ เจ้ไม่ถือ...Be yourself...อย่าแอ๊บ...I don’t like it...”  พี่รุจพูดไปหัวเราะไป
“...จ้ะ...” ผมรับคำ ถึงแม้จะมีจุดยืนทางเพศแค่ไหน แต่ผมก็ไม่เคยพูดคะขากับผู้ใหญ่ ถ้ากับเพื่อน ๆ ก็มีบ้างเป็นมุกขำ ๆ
“...นี่...อยู่กับยอด เป็นไงมั่ง...”  เจ้แกเปลี่ยนเรื่องเร็วจนผมรับไม่ทัน
“...ก็เฉย ๆ อ่ะจ้ะ...”
“...เฉย ๆ...ไม่จริงอ่ะ...ใครอยู่ใกล้อีตายอดแล้วไม่ชอบมันมั่ง...ไม่มีอ่ะ...เจ้ไม่เชื่อ...”  พี่รุจเอามือทาบอก
“...จริง ๆ นะเจ้...”  ผมยืนยัน แม้จะรู้ตัวว่าโกหก แต่พูดอะไรมากตอนนี้ไม่ได้
“...เจ้ยังเคยชอบมันเลย...ตอนเรียนมัธยมอ่ะ...”  พี่รุจพูดจบ ผมถึงกับตาโตด้วยความประหลาดใจ
“...เจ้เรียนรุ่นเดียวกับพี่ยอดหรอ...”  ผมถาม
“...นี่...ดูหนังหน้าเจ้สิ...จะบ้าเหรอ...มันเป็นรุ่นน้องเจ้หลายปี...เจ้อยู่ ม. 6 มันเพิ่งเข้า ม. 1...ความหล่อมันกับไอ้กรณ์ตีคู่กันมาตั้งแต่วันแรกที่มันเหยียบโรงเรียนพี่เลย...”
“...หา...พี่ยอด กับคุณกรณ์เรียนที่เดียวกันเหรอ...” 
“...อืม...รุ่นเดียวกัน ห้องเดียวกันเลยแหละ...อู๊ยยยยย...เม้าท์เรื่องนี้แล้วยาว...มีเวลาอีกนิดนึง...จริง ๆ แล้วเจ้ไม่อยากจะเล่าเลย เรื่องชาวบ้านเนี่ย...ทีมรู้แล้วเหยียบเอาไว้นะ...เจ้เล่าให้ทีมฟังคนเดียว ในฐานะที่ต้องอาศัยกับร่วมกับยอด...เผื่อจะได้เข้าใจมันมากขึ้น....” พี่รุจพูดพลางมองนาฬิกาไปด้วย

***************************************************************************

...ตอนหน้า เราจะเข้าใจพี่ยอดมากขึ้น...รออีกนิดนึงนะครับ...
...มีคนทายถูกอีกแล้ว ว่าผมเคยเขียนเรื่องอะไร...มันคุ้น ๆ ใช่มั้ยล่ะ...แต่ห่างหายไปหลายปี ต้องอุ่นเครื่องก่อน ตอนนี้เครื่องกำลังจะติดแล้ว...จะสุข เศร้า แซ่บ เท่าเรื่องเก่าหรือเปล่า ติดตามต่อไปเรื่อย ๆ นะครับ...
...ขอบคุณทุกความเห็น และทุกกำลังใจครับ...
...เป้...

[mecon]

^
^ :z13:เด๋วแก้ดิทคะ
***************
กรี๊ดดดดดดคุณรุจเนี่ยแหละคนคายความลับของสองหนุ่มหล่อ สิงห์เหนือ เสือใต้
เจ๊ฮาแสด ...ไม่อยากจะเม้าท์แต่น้องทีมเหยียบให้สนั่นเลยนะคะ 

แหม.....รถเบนซ์ไฮโซหรือจะสู้มอเตอร์ไซด์ห้าง..ได้กระแซะๆให้อุ่นหัวใจด้วยอิอิ
เฮ้อ เช้านี้ก็หวีดอีกแล้ว จะแกล้งหลุดหรืออยากจะโชว์จริงน้องทีมเค้าก็มะห้ามพี่ยอด..ยาหยี
หรอกนะคะ เต็มที่เลย น้องทีมอยากเห็นของ....หญ่ายยยยยย 
แต่ก็นะฟีโรโมนของพี่ยอดโคดจะฟุ้งกระจาย ไม่ต้องมีพรมน้ำหอมสักหยดแค่กลิ่นสบู่
หัวใจดวงน้อยๆของนุ้งทีมก็ละลายแล้ว คะ  ขอน้องเค้าหอมดีๆสินะพี่
น้องมันให้อยู่แล้วล่ะ   

“...แอบมองพี่อีกแล้วนะ...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...บ้าเหรอ...”  ผมอายจนแทบอยากจะกระโดดจากชั้นสี่เอาหน้าทิ่มซุกลงไปในทรายชั้นล่าง
>> หวาย...เดะน้อยโดนจับได้
“...โอ้โห...คุณน้อง...ยังจะมาครับกับเจ๊อีก ...จะจ๊ะจ๋า คะขาก็ได้ เจ้ไม่ถือ...
Be yourself...อย่าแอ๊บ...I don’t like it...”  พี่รุจพูดไปหัวเราะไป
“...จ้ะ...” ผมรับคำ
>> น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

+1  จัดให้คะ

[jokirito]

วี๊ดดดดด  รอฟัง(อ่าน)เจ้แกเม้าท์พี่ยอด  อิอิอิ  สงสัยจะเป็นไม้เบื่อไม้เมามากะอิพี่กรณืตั้งกะวัยสะรุ่น  ออกแนว หยิน หยาง เลยละมั้งเนี่ยยย  ลุ้นๆๆๆๆ   

[viky_mama]

อยากฟังเรื่องเมาท์ ท่าทางจะมันส์ ว่าแต่พี่ยอดไปซ่อมไฟเมื่อคืนมีซัมติงรองอะไรหรือเปล่า

[namtaan]

โอ้โห พี่ยอดกับคุณกรณ์เป็นคู่แข่งกันตั้งแต่มัธยมเลยรึเนี่่ย
แต่ท่าทางเจ๊แกจะปลื้มพี่ยอดมากกว่าเห็นๆ
คราวหน้าจะได้รู้จักพี่ยอด เข้าใจพี่ยอดซะที
บวก 1 แต้มค่ะ ขอบคุณคุณเป้นะคะ

[IZE]

สงสัย พี่ยอด   กับคุณกรณ์เนี่ย ต้องมีเรื่องกันมาก่อนแน่ๆๆๆๆๆ

[ï_Kiss_U♥]

อยากเข้าใจพี่ยอดเร็วๆแล้ววววว 

[seviophy]

อย่าบอกนะว่าสองคนนั้นเคยเป้นแฟนกัน กี๊ชชชชชชชช
(ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี อ๊ากกก)

[thaitanoi]

อยากรู้เรื่องของยอดเหมือนกันครับ

[a_tapha]

อยากรู้เหมือนกันค่ะ


ตื่นเต้นๆ  มาต่อด่วน


 

[C2U]

แหม  อยากฟังเรื่องเม้าท์ คุณกรณ์กะพี่ยอด จากพี่รุจ  ซะแล้วสิ   

[Ploy-Tawan]

พี่ยอดกับน้องทีม  อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว กว่าจะฝึกงานเสร็จคงกลายเป็น.. สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน...
เรื่องเมาท์  ส่วนใหญ่ความลับจะมาจากคนที่ไม่อยากจะเมาท์นี่ล่ะค่ะ  เอ่อ..ว่าแต่ว่า พี่ยอดกับคุณกรณ์มีอดีตอะไรกันหรือคะ ขอฟังด้วยคนสิ 

ขอบคุณคุณเป้ค่ะ  ยิ่งอ่านยิ่งเข้าใจงานโรงแรมมากยิ่งขึ้น จากเคยมองผ่าน ๆ ตอนนี้เริ่มเข้าใจความกดดันของคนทำอาชีพนี้.. ลูกค้าคือพระเจ้า (หรือซาตานกันแน่นะ)
ถ้าเรื่องที่คุณเป้เขียนเป็นเรื่องเดียวกับที่มีคนทายไปแล้ว จะบอกว่าเคยอ่านแล้วเช่นกันค่ะ เป็นเรื่องที่ประทับใจเรื่องหนึ่งทีเดียว

[@24]

ก็ดีนะครับ ไปด่าแขกลับหลัง แต่เป็นผมอ่ะ ด่าต่อหน้าเลย ดีที่แขกหังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง ไม่งั้นโดนไล่ออกนานแระ 

[SoYiLovE]

โห ช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้ กำลังคิดจะกลับไปอ่านเรื่องนั้นอยู่พอดีด้วยความคิดถึง มาอ่านเจอเรื่องนี้ซะก่อน ดีใจจัง ชอบเรื่องนี้มากๆ

แต่ยังคงงง ตกลงเป็นคนแต่งคนเดียวกันป่าวคะ หรือคนแต่งเป็นเพื่อนกัน อิอิอิ

ยังไงก็ขอบคุณมากๆค่ะ ที่เอาเรื่องดๆีมาให้อ่าน จารออ่านนะคะ

[rom]

   ขอกรี๊ดตอนนี้...ด้วยคน พี่ยอดน่าร้าก............อีกแล้ว   ทีมก็..มองอะไรก็ไม่รู้

ขอบคุณสำหรับคำตอบที่ว่า ไม่ใช่คนเขียนเรื่องนั้น ...หน้าแตกละเอียดเลย

ตอนนี้รู้คำตอบแล้วว่าเคยเขียนเรื่องอะไร  เราเซฟเรื่องนั้นเก็บไว้ด้วยล่ะ เอามาอ่านบ่อยๆ
จะมีฝนดาวตกแล้วนะ พาวุธไปดูรึเปล่า

จะรอตอนต่อไปจ้า....

[DexTunG]

   แสดงว่าคุณกรณ์ กับ พี่ยอด ต้องมีเรื่องกันมาก่อนแน่ๆ



หรือจะเป็นคู่แข่งกันในเรื่องต่าง ๆมาก่อนนะ  สงสัยแล้วสิ

[mma419109]

       พี่ยอดรับโทรศัพท์แล้วมีพิรุธนะ ใครโทรมากันแน่หนอ พี่ยอดมียั่วยวนน้องทีมด้วย ดูๆไปพี่ยอดนี่ก็ไม่ธรรมดานะ
   ชักถูกใจอีเจ้ของน้องทีมแล้วล่ะ ท่าทางคงแสบได้ใจดี

            เป้จัง

[Chatcha]

หุหุหุ

เราจาได้รู้อดีตของพี่ยอดแล้ว

[nidnoi]

มานั่งรอ