หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[Ak@tsuKII]

แหม คุณกรณ์ อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่  คิดจะเคลมน้องไผ่ล่ะสิ 

พี่ยอดนี่ก็น้าาาาา ทำไมมีงานเข้าตลอด มีอะไรลับลมรึเปล่าเนี่ย ถึงต้องไปจัดการทุกครั้ง  คราวก่อนก็ทีแล้ว

[viky_mama]

ทีมนี่แรงดีไม่มีตกจริงๆ สวนกลับพี่ยอดซะเฮียมึนไปเลย

จะว่าไปก็สงสารเฮียเค้า อุตส่าห์จะได้ไปกินกับน้องทีม (และเพื่อนอีกสาม) มาสองครั้งแล้วแท้ๆ

[kasarus]

อีตาคุณกรณ์ต้องได้ยินที่พี่ยอด
นัดกับพวกทีมในห้องอาหารแน่เลย
ก็เลยวางแผนให้แอร์เสีย
พี่ยอดจะได้ไปซ่อม จนไม่ได้ไปกินข้าวตามนัด
แล้วอีตากรณ์ก็มาฉกตัวทีมตัดหน้าไป

อืม เดินแผนได้ล้ำลึก น่าศึกษาจริงๆ คนๆ นี้

[Cha Ris Ma]

แอร์ห้องเซลไม่เย็น
ได้ข่าวคุณกรณ์เป็นเซลนะ

พี่ยอดเลยโดนงอนเลย คืนนี้คงง้อกันยาว

[a_tapha]

พี่ยอดอดไปอีกแระ

อิพี่กรณ์มีเอี่ยวไรกับเรื่องนี้ป่ะเนี๊ยะ

อ๊าคคคคคคคค รอตอนหน้าค่ะ


อ่ะ บวก 1 ให้เจ้าของเรื่องค่ะ

[wan]

พี่ยอดอดไป เพราะถูกวางยามากกว่า ก็ห้องเซลล์นะห้องใคร

มาดูกันว่า ปฎิกริยาตอนทีนเข้าห้อง จะเป็นยังไง

หรือทีนจะเอาน้องไผ่ เป็นยัตน์กันผี 

+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ เล่นช๊อปทั่วกรุง ฯ อย่างงี้ คงเก็บกดซินะครับ   

[jeaby@_@]

สงสารพี่ยอดจังเลย โดนน้องทีมปิดประตูใส่หน้าซะ
น้องทีมเข้าใจหน่อยเน้อ เป็นช่างก็เงี้ย งานเยอะ
เเล้วพี่ยอดจะทำคะเเนนได้ปะเนี่ย
ไม่ชอบพี่กรณ์เลย น่าเบื่อมาก จีบน้องอยู่ได้ เชอะๆ

เชียร์พี่ยอด

ขอบคุณค่ะ

[railay]

 

[mma419109]

        พี่ยอดโดนเรียกอีกแล้ว อย่าบอกนะว่าเจ้เอ๋อะไรนั่นอยู่แผนกเซลเหมือนคุณกรณ์
 จะบอกให้ว่าให้น้องไผ่นอนกับน้องแก้ว แล้วให้หนูมิ้นมานอนห้องน้องทีม น้องทีมก็ไปนอน
  กะพี่ยอด ลงตัวเป๊ะเลยว่าไหม อิ อิ   หนูแก้วนี่เธอนางเอ้กนางเอกเลย เคยบู๊กับใครบ้างไหมหนู


           :man1:น้องเป้  ทำงานด้วยความสนุกสนานนะคะ

[clubza]

ชอบใครโดนคุณพี่กรณ์งาบไปก็เพราะงี้
ไม่ทันพี่แกสักทีโดนแผนแอร์เสียไปซะแล้ว
แต่เอเเอร์ห้องเซลนี้เเอร์ห้องพี่กรณ์แกไหมนะ

[LEO]

...โดนทีมย้อนแบบนั้นคงคิดได้มั้งเน๊าะพี่ยอด...คนที่เก่งมากๆ...หรือจะไม่ไว้ใจใครให้ใครทำ
...ทุกคนที่ผ่านมาจะโดนคุณกรณ์งาบไปตลอด...ยกเว้น"ทีม"คนนี้แหละจะงาบพี่ยาบเอง...หึหึ

[railay]

 

[DexTunG]

     สงสารพี่ยอดโดนแกล้งแน่ ๆ งานนี้







 

[RemySexyCool]

We belong together 17

“...ทำไมแกไม่ให้คุณกรณ์ไปส่งไผ่วะ...”  มิ้นท์ถาม
“...เค้ารู้จักบ้านไผ่เหรอ...” ผมย้อนถาม
“...ไม่รู้...แต่ก็ปลุกมันมาถามได้ไง...” 
“...ปลุกไม่ตื่นหรอก...เมาขนาดนี้...”  แก้วพูดพลางลูบผมไผ่ที่ปิดหน้าปิดตา
“...แล้วเอาไงเนี่ย...แก้ว...แกดูแลมันทั้งคืนเลยละกัน...”  ผมแหย่
“...จะบ้าเหรอ...ไผ่มันเมาแล้วหลับ ไม่อ้วก ไม่อะไรเลย เอาไปนอนพักเฉย ๆ ก็พอมั้ง...” 
“...อืม...มันดูไม่ดีนะ ถ้าเอาไผ่เข้ามานอนที่ห้องเราอ่ะ...คนอื่นมาเห็นเข้าคงเม้าท์กระจาย...”  มิ้นท์พูดเป็นการเป็นงาน
“...พระเจ้า...แทบไม่เชื่อหูตัวเอง...แกคิดอย่างนั้นจริง ๆ เหรอมิ้นท์...”  ผมพูดยิ้ม ๆ
“...อีนี่...ถึงกูจะหื่นกามไปบ้าง แต่ก็มีจรรยาบรรณ ไม่นิยมลักหลับใครนะยะ...แล้วก็ไม่อยากเป็นขี้ปากใครด้วย...ถ้าเป็นพี่ยอดก็ว่าไปอย่าง...”  มิ้นท์ล้อ และนี่ก็ทำให้ผมหุบยิ้มทันที
"...เอางี้มั้ย...เอาไผ่ไปนอนห้องเรา...แล้วเราไปนอนห้องแก้ว...”  ผมหันไปถามความเห็นแก้ว เพราะถ้าคุยกับอีมิ้นท์ เดี๋ยวจะเข้าตัว
“...ก็ดีนะ...จะได้ให้พี่ยอดช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ไผ่มัน...” แก้วพูดอาย ๆ
“...เปลี่ยนทำไม...ก็นอนไปทั้งอย่างนั้นแหละ...” มิ้นท์พูด
“...เออ...ดี...เอาไผ่ไปหย่อนไว้ห้องเราก่อนละกัน...จะได้แวะเอาชุดนอนด้วย...”
*
*
...พวกเราช่วยกันพยุงร่างน้องไผ่ไปจนถึงห้องผม...ไฟยังเปิดไว้เหมือนเดิม...ผมกลั้นใจนิดนึง...นึกในใจว่า พี่ยอดต้องยืนกอดอกรอ และตามด้วยคำพูดเสียดสี...แต่...พี่ยอดไม่อยู่ในห้องลีฟวิ่งรูม...ขนาดว่าเราเสียงดังกัน...พี่ยอดก็ไม่ออกจากห้อง...พวกเราช่วยกันจัดท่านอนให้ไผ่นอนแบบสบายที่สุดบนเตียงผม กางแขน กางขาเต็มที่ ห่มผ้า วางขวดน้ำ และถังขยะ กระดาษทิชชู่ไว้ใกล้มือ ไม่ลืมเปิดไฟสีส้มหัวเตียงไว้ให้ด้วย...เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ผมก็รีบเอาของใช้ส่วนตัวพร้อมชุดนอนใส่กระเป๋าไปนอนห้องเพื่อนสาว...ใจนึงก็อยากจะเคาะประตูปลุกพี่ยอดมาเพื่อรายงานตัว หรือจะเขียนโน้ตแปะไว้หน้ากระจก...แต่...ไม่เป็นไรหรอก เค้าไม่ด้รอเรานี่...ก่อนออกจากห้อง ผมเกือบลืม ที่จะล็อคประตูห้องที่ไผ่นอนไว้จากด้านใน เผื่อพี่ยอดเข้าไปเปิดดู แต่เค้าคงไม่เปิดหรอก ทุกวันผมก็ล็อคประตูเวลานอนอยู่แล้ว...
“...คุณกรณ์นี่ยิ่งมองก็ยิ่งหล่อนะ...”  แก้วพูดขณะล้มตัวลงบนเตียงที่พวกเรานอนรออยู่
“...แต่กูว่า...เค้าเหมือนจะมีอะไรขาดไปนะ...”  มิ้นท์พูดบ้าง
“...นั่นสิ...ทำไมอยู่ใกล้ ๆ เค้าแล้วกูอึดอัดหว่า...” ผมระบาย
“...เออ...กูก็ว่าอยู่...ตอนเค้าอยู่ในห้องเกะอ่ะ...พวกมึงนั่งนิ่งเชียว...พอเค้าออกไปนะ...โอ้โห...องค์ลงกันเลย...” อีมิ้นท์พูดไปขำไป
“...อืม...ของพวกกูยังอินเตอร์บ้าง...ของมึงอ่ะ...ร้องหมอลำคล่องเชียว...ถ้าไม่บอกว่าเป็นคนเหนือ กูไม่เชื่อนะเนี่ย...”
“...อีเวร...”  อีมิ้นท์หันมาค้อน
“...พอ ๆ...นอนกันเถอะ...พรุ่งนี้ต้องไปฝึกงานวันแรกแล้วนะ...ตื่นเต้นว่ะ...”  แก้วห้ามศึก แล้วคลุมโปง ทำให้ผมกับมิ้นท์ต้องหยุดกัดกัน แล้วหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย
*
*
 ...ผมตื่นเช้ากว่าปกติ เพื่อย่องกลับห้องของตัวเอง ลองเขย่าเพื่อนสาวเพื่อปลุกให้ไปช่วยกันดูไผ่ แต่สองนางก็งัวเงีย ไม่ยอมลุก...ผมจึงตัดสินใจกลับห้องคนเดียว พร้อมด้วยชุดฟอร์มช่างของไผ่ เพราะคิดว่าให้น้องมันอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องผม ดีกว่าให้เดินเข้าเดินออกห้องเพื่อนสาวผม...
...ผมค่อย ๆ เสียบคีย์การ์ดเปิดประตูห้อง พยายามให้เสียงเบาที่สุด ไม่รู้ว่าพี่ยอดตื่นหรือยัง...ไฟยังสว่าง ไม่ได้เปิดแอร์ ไม่มีเสียงทีวี...พี่ยอดยังไม่ออกมา...ผมวิ่งจู๊ดเข้าห้องตัวเองด้วยความรวดเร็ว...อืมมมมมมมมม...น้องไผ่เอ๊ย...ดีแล้วที่ไม่ได้ไปนอนห้องพี่ ๆ เค้า...เพราะน้องเล่นนอนอวดกระบอกไม้ไผ่ที่เป็นลำตุงกางเกงในตอนเช้าตามประสาเด็กวัยรุ่นให้ผมใจสั่นอยู่เนี่ย...
...ผมตัดสินใจอาบน้ำก่อน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา...และเมื่ออาบน้ำเสร็จ พี่ยอดก็ยังไม่ออกมา...ผมผลุบเข้าห้อง...
“...ไผ่...ไผ่...ตื่นได้แล้ว...ไหวมั้ย...” ผมเขย่าแขนเบา ๆ พลางขยับชุดคลุมอาบน้ำให้กระชับขึ้น กลัวว่าน้องตื่นมาเห็นผมแล้วจะเกิดอารมณ์ 555++
“...พี่ทีม...ผมมานอนที่นี่ได้ไงอ่ะ...”  น้องไผ่สะลืมละลือ ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง
“...เมื่อคืนไผ่เมามาก พวกพี่ก็เลยลากมานอนที่ห้องนี้...เฮ้ย...แต่พี่ไปนอนห้องแก้วมันนะ...”  ผมรีบพูด เมื่อเห็นไผ่ทำตาโต
“...แล้วผมทำอะไรเลอะเทอะป่าวครับ...”  ไผ่สำรวจรอบตัว
“...ไม่หรอก...เมาแล้วน่ารักนะเนี่ย...นอนนิ่งเชียว...”  ผมแซว
“...กี่โมงแล้วครับ...”  ไผ่ถามพลางมองหานาฬิกา
“...จะหกโมงกว่าแล้ว...ไผ่ไปอาบน้ำซะ...พี่จะได้แต่งตัวด้วย...เอ้า...ผ้าขนหนู...”  ผมตอบพลางยื่นผ้าขนหนูผืนใหม่ให้
“...ครับ...”  ไผ่รับไว้ แล้วสลัดหัวไล่ความมึน ก่อนลุกเดินไปห้องน้ำ
...ผมหันซ้ายหันขวาหลังจากวิ่งไปล็อคประตูห้องเพื่อหาของใช้ส่วนตัว และคิดว่าต้องแต่งตัวให้เร็วที่สุด เพราะไผ่ต้องใช้ห้องนี้แต่งตัวต่อ...แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น...ผมเดินไปเปิดประตู คิดว่าพี่ยอดแน่ ๆ แต่กลายเป็นไผ่ที่อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน มีเพียงผ้าขนหนูพันเอวไว้หลวม ๆ...
“...พี่ทีม...ขอสบู่ แชมพู ยาสีฟัน แปรงสีฟันหน่อยครับ...”  น้องไผ่พูดรัวจนผมฟังแทบไม่ทัน
“...เออ...รอเดี๋ยว...”  ผมลืมเองแหละ ปล่อยน้องไปอาบน้ำตัวเปล่า ในห้องน้ำก็มีแต่ของใช้ส่วนตัวของพี่ยอดทั้งนั้น...
“...พี่ยอดยังไม่ตื่นเหรอพี่...” 
“...ไม่รู้สิ...อ่ะ...แปรงอันนี้ใหม่เอี่ยมเลย...”  ผมหอบของใช้ทั้งหลายไว้ในมือ แต่มันเยอะเกิน ขวดสบู่เหลวก็ดันหลุดมือหล่นกลิ้งไปใต้เตียง ผมโยนของทั้งหมดลงบนเตียง แล้วก้มลงเพื่อหยิบสบู่
“...ผมช่วยครับ...”  ไผ่เดินเข้ามาช่วย
“...เฮ้ย...เฮ้ย...เฮ้ย...”  เสียงอุทานสามเสียงดังขึ้นใกล้เคียงกัน ด้วยคีย์ที่ต่างกันตามอารมณ์ของผู้ร้อง
“...มึงจะทำอะไรกัน...”  พี่ยอดถามด้วยสีหน้าที่โหดที่สุดที่ผมเคยเห็น เมื่อผมมองไผ่ ถึงได้รู้ว่า พี่ยอดต้องเข้าใจไปในเรื่องอย่างว่าแน่ ๆ เพราะผมอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำ ไผ่ในชุดผ้าขนหนูผืนเดียว เมื่อกี้ไผ่ยืนซ้อนด้านหลังผมที่กำลังก้มตัวลงเพื่อเก็บสบู่...เหลว
“...เอ่อ...”  ไผ่พูดไม่ออก
“...น้องเค้าช่วยเก็บสบู่...”  ผมพยายามจะอธิบาย
“...อ๋อ...ชอบท่านี้เหรอ...”  พี่ยอดแทรก
“...คิดอะไรอยู่อ่ะ...”  ผมพูดเสียงดังข่มความอาย น้องไผ่ยืนตัวแข็ง
“...พี่ครับ...ผมขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ...”  ไผ่พูดเสียงอ่อย ๆ แล้วเดินตัวลีบผ่านพี่ยอดที่มองเหมือนกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“...ว่าไง...เย็นไปกับอีกคน...เช้าก็อยู่กับอีกคน...ไหนบอกไม่ใช่คนใจง่ายไง...”  พี่ยอดเปิดฉากพูดเสียดสี เมื่อน้องไผ่เดินพ้นประตูห้อง
“...ถ้าอธิบาย พี่ยอดจะเข้าใจหรือเปล่าล่ะ...” ผมย้อนถาม
“...อธิบายหรือแก้ตัวกันแน่...” พี่ยอดยิ้มมุมปาก
“....................”  ผมมองหน้าพี่ยอดด้วยสายตาว่างเปล่า ก่อนหันไปเตรียมเสื้อผ้า
“...ตกลงจะอธิบาย หรือแก้ตัว...”  พี่ยอดถามเสียงดังจนผมสะดุ้ง
“...ที่ทำไปไม่มีเหตุผลอะไรเลย...แค่พอใจ...แบบนี้เค้าเรียกว่าอธิบายหรือแก้ตัวดีล่ะ...”  ผมกวน
“...ทำไมทีมทำอย่างนี้อ่ะ...”  พี่ยอดเสียงอ่อนลง
“...ก็พอใจอ่ะ...”  ผมยิ้มมุมปากบ้าง  “...ทีมจะแต่งตัว...รบกวนออกไปข้างนอกด้วย...”  ผมมองที่ประตู พี่ยอดอึ้ง แต่ก็ยอมออกไปจากห้องผมแต่โดยดี
*
*
...ผมแต่งตัวอย่างเร็วที่สุด โดยที่ยังไม่ได้ใส่สูท...นึกได้ว่าน้องไผ่จะใส่ชุดชั้นในยังไงสองวัน...ผมจึงเอากางเกงชั้นในที่เตรียมมาจากบ้านใหม่เอี่ยม ยังอยู่ในกล่องอย่างดีเตรียมไว้ให้น้องไผ่...พอน้องมันเข้ามาห้องผมอีกครั้ง สีหน้าเค้าดูไม่ค่อยดี ผมต้องพูดปลอบใจไม่ให้กังวลอยู่พักนึง ก่อนปล่อยให้น้องแต่งตัว...แล้วผมก็เดินออกมา พอดีกับที่พี่ยอดนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำเช่นกัน เราสบตากันแว๊บนึง...ผมก็เดินไปนั่งรอน้องไผ่ที่เก้าอี้บนระเบียง...
“...พี่ขอโทษ...” พี่ยอดพูดจากด้านหลัง ก่อนจะเดินมานั่งข้าง ๆ ผม
“...พี่ยอดอย่าพูดเลย...”  ผมพูดเสียงเรียบก่อนหันไปมองหน้าพี่ยอดที่อึ้ง ๆ ไปกับท่าทีเย็นชาของผม
“...ทีมโกรธพี่เหรอ...”
“...เปล่า...ทีมจะบอกว่า พี่ยอดไม่ต้องพูดขอโทษหรอก...ทีมผิดเอง...ทีมต้องเป็นฝ่ายขอโทษพี่ยอดสิ...”  ผมยิ้มให้พี่ยอดทีนึง พี่ยอดถึงยิ้มออกมาได้
“...ไม่ต้องยิ้มเลย...คิดว่าพี่จะยกโทษให้ง่าย ๆ งั้นสิ...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...โห...ต้องให้ทีมกราบขอโทษเลยมั้ย...”  ผมแกล้งกราบลงไปที่อกแกร่งของพี่ยอด
“...ดี...อย่างนี้แหละ...” พี่ยอดพูดพลางรวมตัวผมไปกอดไว้ซะแน่น
“...เฮ้ย...พี่ยอด...ปล่อย...”
“...ไม่ปล่อย...บอกพี่มาก่อนว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น...ไผ่มันมานอนที่นี่ได้ยังไง...แล้วทีม...เอ่อ...”  พี่ยอดหยุดปากไว้
“...ปล่อย...เดี๋ยวก็โดนอย่างวันนั้นหรอ...” ผมขู่พี่ยอด
“...เอาสิ...คราวนี้ยอมให้ทำเลย...”  พี่ยอดก้มหน้าลงมาใกล้ผม
“...อย่า...”  ผมเอามือที่ว่างยันอกพี่ยอดไว้
“...บอกมา...”  พี่ยอดพูดขณะที่ตอนนี้ปลายจมูกพี่ยอดมันดุนอยู่ที่แก้มผม แถมยังเอาจมูกถูกเบา ๆ เล่นเอาผมขนลุกซู่
“...โอเค...ยอมแล้ว....ปล่อยก่อนนะพี่...เดี๋ยวเสื้อยับ...”  ผมพูดเสียงสั่น
“...ออกไปก็ใส่สูท...จะกลัวยับทำไม...”  พี่ยอดคลายวงแขนออก พอดีกับที่ไผ่เดินออกมาจากด้านในห้อง
*
*
...เรื่องราวทั้งหมดถูกผมเล่าโดยมีไผ่ช่วยยืนยันเหตุการณ์ ยกเว้นตอนที่หลังจากเมาไม่รู้เรื่องรู้ราว...พี่ยอดนั่งฟังไปยิ้มไป...ก่อนให้ไผ่ลงไปรอผมที่แคนทีน ซึ่งตอนนี้พวกมิ้นท์กับแก้ว ก็โทรมาบอกว่ารออยู่ที่นั่นเหมือนกัน...
“...พี่มาคิดดูแล้วว่าพี่ผิดเองที่ไม่ไว้ใจลูกน้อง...ไม่ปล่อยให้พวกมันลองทำกันเอง...”
“...ถ้าพี่ยอดยังไม่ไว้ใจ ตอนแรก ๆ พี่ยอดก็ไปคุมก่อน หรือให้เค้าทำรายงานส่งสิ...ไม่ใช่ลงมือทำเองทุกอย่าง...บางทีพวกนั้นเค้าอาจจะอึดอัดนะ...จ้างเค้ามาดูพี่ยอดทำงานอ่ะ...แต่บางคนก็ชอบนะ นั่งเฉย ๆ แล้วก็ได้เงินตามปกติ...”  ผมพูดเสียงจริงจัง
“...พี่รู้มาว่าทีมเรียนเอกภาษานี่...ทำไมดูคล่องเรื่องบริหารจัดการทุกอย่างจัง...”  พี่ยอดถามยิ้ม ๆ
“...ทีมจบบริหารที่รามด้วย...เพิ่งจบเมื่อเทอมที่แล้วเอง...”  ผมตอบ
“...โห...จบรามสามปีครึ่งอ่ะดิ...เก่งจัง...สงสัยพี่ต้องหาเรื่องมาปรึกษาทีมบ่อย ๆ แล้ว...”
“...ด้วยความยินดีจ้า...” 
“...รับปรึกษาปัญหาหัวใจป่าว...”  พี่ยอดพูดเขิน ๆ
“...ไม่รับ...เพราะทีมเป็นคนที่ไม่มีหัวใจ...” 
“...แหม...ไม่มีหัวใจ...แล้วทำไมตอนพี่กอดทีม พี่ถึงได้ยินเสียงหัวใจทีมเต้นแรงขนาดนั้นล่ะ...”  พี่ยอดแหย่
“...บ้า...ไม่ได้หมายถึงหัวใจอย่างนั้น...ไปแต่งตัวได้แล้ว...”  ผมลุกขึ้นหนี ไม่อยากให้พี่ยอดเห็นผมหน้าแดง
“...โอเคครับ...รอพี่แป๊บนึงนะ...เดี๋ยวพี่ลงไปกินข้าวด้วย...” พี่ยอดก้าวยาว ๆ เข้าห้อง
“...เร็ว ๆ นะ...เพื่อนทีมรออยู่...”  ผมตะโกนบอก
“...อยากให้เร็ว ทีมก็มาช่วยพี่แต่งตัวสิ...”  พี่ยอดโผล่หัวออกมาพูดยิ้ม ๆ
“...ทะลึ่ง...เร็ว ๆ เลย...”  ผมเข้าห้องตัวเองเพื่อไปเอาสูทและของใช้ส่วนตัว
*
*
...ผมกับพี่ยอดเดินคู่กันเข้าไปในแคนทีน...ทุกสายตามองมาที่เราสองคน...พี่ยอดยิ้มร่า ส่วนผมทำหน้าไม่ถูก...ป้าแม่ครัวก็มองยิ้ม ๆ...
“...แหม...พอใส่สูทแล้วดูโตขึ้นเยอะเลยนะหนู...”  ป้าแกทัก
“...เกิดมาก็เพิ่งเคยใส่นี่แหละจ้ะป้า...”  ผมพูดเขิน ๆ
“...ป้าจะบอกว่าน้องเค้าดูแก่ขึ้นเยอะเลยใช่ปะ...”  พี่ยอดกัด
“...เดี๋ยวก็สองทีสี่รูเลย...”  ผมยกตะเกียบขึ้นขู่
“...โหดว่ะ...”
“...หยอกกันน่ารักเชียวคู่นี่...สงสัยเกี้ยมอี๋ของป้าจะหวานแบบไม่ต้องใส่น้ำตาลซะละมั้ง...”  ป้าแซวมั่ง
“...ป้า...เค้าสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย...” เสียงห้าวที่ถูกดัดให้แหลมตะโกนออกมาจากด้านหลัง
“...เอาแล้วไง...เจ๊เอ๋อาละวาดแน่...”  ป้าพูดแล้วส่ายหัวเบา ๆ
“...อะไรกันเหรอ...”  ผมถามพี่ยอดแล้วหันไปมองเจ้าของเสียงนั้น
“...มองหน้าทำไม...” เกย์ในชุดสูทถามผมแบบเอาเรื่อง
“...ไม่มีอะไร...ก็แค่มองเฉย ๆ อ่ะ...”  ผมลอยหน้าลอยตาตอบ
“...มองเฉย ๆ ไม่ได้นะ...มองแบบนี้มันหาเรื่องรู้ปะ...”  เกย์เจ๊เอ๋พูดเสียงดัง ขณะที่ทุกคนในห้องนั่งเงียบ รวมทั้งเพื่อนผมด้วย
“...หาเรื่องตรงไหนพี่...แต่ถ้าพี่อยากจะมีเรื่องก็ได้นะ...”  ผมเดินตรงไปที่โต๊ะนั้น คนที่ปากดีเมื่อกี้อึ้ง เมื่อเห็นเด็กฝึกงานอย่างผมไม่กลัวชี
“...ทีม...ใจเย็น ๆ...”  เพื่อนผมลุกขึ้นมาดึงผมให้ไปที่โต๊ะพวกมัน
“...เอ๋...นี่น้องรูมเมทผม...พูดกับน้องเค้าดี ๆ หน่อย...”  พี่ยอดดุ
“...รู้แล้ว...ไม่มีใครในโรงแรมไม่รู้หรอก ว่าเด็กนี่มันอยู่กับยอดได้ข้ามคืน...ก็ดูหน้ามันสิ...”
“...ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย...”
“...เออ...เข้าข้างกันไปเหอะ...อย่าให้รู้ว่าเป็นมากกว่ารูมเมทละกัน...” พูดจบชีก็สะบัดตูดเอาชามไปเก็บ แต่ก็ยังหันมาค้อนผมอีกครั้ง
“...อย่าไปสนใจเค้าเลยทีม...”  พี่ยอดพูดเสียงเรียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“...อืม...รีบกินเหอะ...เดี๋ยวก็สายหรอก...” แก้วพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“...แก้ว...ต่อไปเราจะพยายามเบาลงนะ...” 
“...แต่เจ๊เมื่อกี้เค้าก็แรงนะ...”  มิ้นท์ทำหน้าสยอง
“...เค้าปากร้ายไปอย่างนั้นเองแหละ...ไม่มีอะไรหรอก...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...ยังจะมายิ้มอีก...แฟนหึงแล้วมาพาลคนอื่น...”  ผมกัดพี่ยอด
“...เค้าไม่ใช่แฟนพี่...”  พี่ยอดส่ายหัวแรง ๆ
“...หึงซะขนาดนั้น...ไม่ใช่แฟน แต่เป็นเมียหรือเปล่า...” ผมแกล้งต่อ
“...ถ้ายังยัดเยียดเอ๋ให้พี่อีก...สงสัยพี่ต้องเปิดตัวคนที่พี่ชอบจริง ๆ ซะแล้ว...”  พี่ยอดพูด แต่มองหน้าผมตาเยิ้ม
“...ระวังเจ๊เอ๋มาแหกอกละกัน...”  ผมหลบวูบ ก้มหน้าก้มตากินเกี้ยมอี๋ในชาม ไม่พูดอะไรต่อแล้ว

****************************************************************************

...ขอบคุณทุกความเห็น และทุกกำลังใจนะครับ...ตอนหน้าจะเป็นการฝึกงานจริง ๆ แล้ว จะมีอะไรให้ลุ้นกันอีก...ถ้าไม่ได้ออกไปไหน ก็รอไม่นานนะครับ...
...เป้...

[mecon]

แหม...เดะในสังกัดพี่ยอดนี่เป็นเก้งกวางติดยารึไงคะ ดุชิบแหมปากคอเราะร้าย
มาเจอนุ้งทีมพันธุ์ดุงานนี้ล่ะ มวยถูกคู่เลย จัดการเลยคะ  หมกส้วมเลย สั่งสอนผู้ใหญ่ที่แก่แต่อายุและหน้าตา
สมองและปากไม่สร้างสรรค์

ส่วนเจ้าไผ่แหมท่าเก็บสบุ่...เหลว เกือบทำน้องไผ่ไม่ผ่านฝึกงานแล้วนะคะ มาอิอ่ะให้รูมเมทแบบนี้ ถึงจะบังเอิญก็เหอะ
พี่ยอดแม่ง..ขู่ ฝ่อๆล่ะ

+1 จัดไปคะ ศัตรูเกือบทุกแผนกแล้วนะคะนังหนู

[sweetener]

ชอบน้องทีม รักน้องทีม
สู้เค้า  อย่าให้ใครได้หยาม

[Tifa]

น้องทีมขา......

คุณน้องจะฝึกงานจบมั้ยคะนี่

เล่นแรงซะ......น่าเป็นห่วง

[DexTunG]

น้องทีมเก่งจังในเรื่องสร้างศัตรู



สู้เค้านะน้องทีม   






 

[viky_mama]

อร๊ายยย พี่ยอดน่ารักที่สุด มีการมองหน้าน้องเค้าตาเยิ้มเลย เปิดตัวมากมาย 

[wan]

นึกว่างานจะเข้าอีกแล้วทีน ดีแต่เที่ยวนี้พี่ยอดใจเย็นลงมาก

แล้วก็เจอโจทย์อีกหนึ่ง กว่าจะฝึกงานเสร็จ ทีนคงได้โจทย์เต็มแผ่นชาร์ตแน่

รอตอนต่อไปอยู่นะครับ +1 เป็นกำลังใจให้เป้

[C2U]

น้องทีม กลัวไรเจ้เอ๋  มีแบ็คดีอย่างพี่ยอดทั้งคน   

[thaitanoi]

น้องทีมใจร้อนไปหน่อยน้า  เป็นกำลังใจให้และรอมาต่อนะครับ

[a_tapha]

เชียร์ให้พี่ยอดเปิดตัว "คนที่ชอบจริงๆ"

 

[jokirito]

   พี่ยอดเอาให้จริงนะ  กล้าๆ หน่อย  อย่ามัวทำเป็นหมาหยอกไก่  ถ้าไก่โดนจับไปเชือดซะก่อนแล้วจะอด

แต่ไก่ตัวนี้ไก่ชนพันธ์เลยวุ้ยยย แบบว่าสู้ยิบตาอ่ะ

[IZE]

พี่ยอด  อย่าช้าละ

[RomeO_C_Leng]

พึ่งเริ่มอ่าน จะอ่านให้ทันไว ๆ

เรื่องน่าสนุกดีครับ ชอบ ๆ สถานที่เหมือนกะที่ผม เรียนอยุ่ตอนนี้เลย เอิ๊ก ๆ อยากทำงานโรงแรมบ้างงงจังงงงงงง

[tutu]

อ่านได้รอบเดียว.....ติดซะงั้น..สนุกมากกกกกกกกก...

[Ak@tsuKII]

โหยยยยยยยย พี่ยอดน่ารักกกกกกกก 

 


เชียร์ๆๆๆพี่ยอด

ศัตรูเริ่มเยอะแล้วนะทีม  ระวังตัวด้วย  เฮ้ออออ

[Soulmate]

พี่ยอด

[Cha Ris Ma]

 :z1:พี่ยอดเปิดตัวเลย

ไผ่เกือบไปแล้ว...