มาอ่านสองตอนรวดค่ะ
คุณเป้บอกอยู่เสมอว่าเรื่องนี้แต่งสด แต่งหน้าจอ อะไรๆก็พลิกผันได้เสมอ
อาจจะขึ้นอยู่กับอารมณ์ ความรู้สึกของคนแต่ง คอมเมนท์จากนักอ่าน รวมถึง สภาวะแวดล้อมต่างๆรอบตัว (ใช่มั้ยคะ)
ซึ่งเมื่ออ่านสองตอนรวด รวมถึงความรู้สึกจากตอนเก่าก่อนหน้านี้ ทำให้เห็นว่า น้องทีม เป็นตัวละครที่มีชีวิตมากๆค่ะ และแม้แต่ พี่ยอด รวมถึง ตัวละครอื่นๆ
เพราะการที่เราคาดเดาเรื่องตอนต่อไปไม่ได้ หรือแม้แต่ผู้เขียนเองก็อาจไม่คาดคิดด้วยซ้ำว่าตนเองจะให้เรื่องและตัวละครดำเนินไปแบบไหน
ทำให้ความสนุกของการอ่านเรื่องนี้ คือความสดใหม่ของความรู้สึก ความมีมิติทางอารมณ์ของตัวละคร
สรุปสั้นๆได้ว่า สนุกแบบนิยายแต่ก็มีส่วนร่วมทางความรู้สึกเหมือนเป็นเรื่องจริงค่ะ
เมื่อเรื่องดำเนินมาถึงจุดนี้ เห็นว่านักอ่านหลายท่าน รวมทั้งตัวเอง ก็มีส่วนร่วมที่จะมองการกระทำของพี่ยอด และน้องทีมไปในรูปแบบต่างๆกัน
ร่วมลุ้น ร่วมเมนท์ เหมือนเป็นแรงเชียร์แรงใจให้กับน้องทีมและพี่ยอด กรี๊ดกร๊าดกับตัวช่วยแบบเจ๊รุจ ขณะเดียวกันก็อยากทำร้ายร่างกายเทมส์มากมาย
และถ้ามองเรื่องนี้แบบชีวิตจริง โดยที่พระเอกและนายเอกยังคือพี่ยอด และน้องทีม พระเอกในชีวิตจริงก็ไม่จำเป็นต้องเพอร์เฟ็กต์เต็มร้อย
ไม่ต้องฉลาดล้ำ รู้เท่าทันทุกการกระทำของคนอื่น ไม่ต้องใจกว้างเป็นสุภาพบุรุษที่สุดในโลก
นายเอกเองก็ไม่จำเป็นต้องเป็นนายเอกยอดนิยมแบบหวานอมขมกลืน หรือแก่น เซี้ยว เปรี้ยวไม่ยอมคนจนพระเอกต้องยอมทุกอย่าง หรือรอให้พระเอกมาปราบ
แต่สุดท้ายของความเป็นชีวิตคู่ ก็คือ ยังคงรักกัน และพยายามทำความเข้าอกเข้าใจกัน
ยอมกันไป ทนกันไป(ใครจะเป็นแบบที่อีกฝ่ายต้องการได้ทุกอย่างกันเชียว)
ถ้าพี่ยอดกับน้องทีมยังคงจะคู่กัน ไม่ได้ตายจากกัน หรือเลิกรากันไปจริงๆ
เรื่องนี้จะดำเนินไปยังไง ก็เชื่อในฝีมือของคุณเป้ค่ะว่า จะสร้างความสนุก เข้มข้น ชวนติดตามได้ตลอดแน่นอน
(ออกแนวยังเชียร์คู่นี้ให้รักกั๊น รักกันเนอะ)
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้มากนะคะ
ปล (แอบ)ตามไปเมนท์เฟซคุณเป้บ่อยๆ ได้เข้าเฟซแบบแวบไปแวบมา แต่จัดว่าบ่อย แต่เพิ่งจะมีเวลามาอ่านแบบต่อเนื่องค่ะ
หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว) (อ่าน 1948662 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก