นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราฎษร์: คดีรัก ตอน ผู้กองธงรบชักธงรัก
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราฎษร์: คดีรัก ตอน ผู้กองธงรบชักธงรัก  (อ่าน 359361 ครั้ง)

ออฟไลน์ ลูกหมีน้ำแดง

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 471
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
ธงรบบอกอาทิตย์เถอะ จะได้ช่วยกันหาทางออกเรื่องของโจ้ สงสารโจ้มาก

gboy

  • บุคคลทั่วไป
 o22
น่าลดขั้นธงรบ
ไปเป็นพลตำรวจ
แล้วส่งไปประจำสามจังหวัดภาคใต้
จะได้รู้จักคิด

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
o22
น่าลดขั้นธงรบ
ไปเป็นพลตำรวจ
แล้วส่งไปประจำสามจังหวัดภาคใต้
จะได้รู้จักคิด

โหดร้ายกับพี่ธงไปหรือป่าวครับ คือว่า โดยธรรมชาติแล้วเนี่ยพี่เค้าเป็นคนคิดไรง่ายใม่ซับซ้อน

ตอนนี้มาเที่ยว อยู่บนภูเขาครับ ยังอุตส่าห์เล่นเน๊ตผ่านมือถืออีก กลับถึงกรุงเทพจะอัพตอนต่อไปให้อ่านนะครับ

gboy

  • บุคคลทั่วไป
 :z13:
พี่นาย
โหยยยยยยยย
อุตส่าห์มารอ
 o9

ออฟไลน์ emmybblood

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-2
ไปไม่ลาเลยอ่ะคุณคฑา   :z2: 

กลับมาๆ  :call:

ออฟไลน์ กุหลาบเดียวดาย

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 812
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-2
ไอ้เราก็มารอ ร๊อ รอ หนีไปขึ้นดอยซะงั้น

เที่ยวให้สนุกนะค๊า  หนาวเนื้อห่มเนื้อจึงหายหนาว

ออฟไลน์ MIkz_hotaru

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-4
อ้างถึง
โดยธรรมชาติแล้วเนี่ยพี่เค้าเป็นคนคิดไรง่ายใม่ซับซ้อน
เรียกว่า ไม่คิดเลย ได้ป่ะเนี่ย  :laugh:

พี่นายหนีเที่ยวซะงั้น  เที่ยวให้หนุกน้า กลับวันไหนเนี่ย

ออฟไลน์ หนุ่มร้ายนายหรู

  • ตกลงคบกันในฐานะไรวะ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-1
รีบกลับมาต่อนะคับ
รออยู่
เที่ยวให้สนุกนะครับ

mecon

  • บุคคลทั่วไป
อ้อคนแต่งไปเที่ยวนี่เอง...
นึกว่าโดนเด็กสก๊อยดักตีเพราะไปแย่งเด็กแว๊นซะแล้ว  :laugh:

morrian

  • บุคคลทั่วไป
 :z3: ยังม่ายลงจากดอยอีกเหรอเนี่ย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ RAKDEK_KA

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1798
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-1
ไม่ได้เข้ามาซะนานเลย คนแต่หนีขึ้นดอยไปแล้วเหรอ

ลงมาเหอะ  นะ ทางเล้วให้อภัยแล้ว  : 222222:

ออฟไลน์ the_pooh9

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 941
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-3
 :laugh:

อาทิตย์ดวง โต้ โต หรอ  :m20:

ผู้กองเสาธง หัก นี่งานเข้าแหงๆ

ออฟไลน์ หนุ่มร้ายนายหรู

  • ตกลงคบกันในฐานะไรวะ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-1

ออฟไลน์ kasarus

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
ไปเที่ยวดอยแล้วกลับมาต้องพิมพ์ภาษาไทยเหมือนเดิมนะครับ
อย่าพิมพ์เป็นภาษาบนดอยนะครับ เดี๋ยวคนแถวนี้เดือดร้อน

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
Tongrob Chapter 23

อาทิตย์ละสายตาจากพระอาทิตย์กลมโตสีแดงซึ่งกำลังโผล่พ้นจากขอบฟ้าทางทิศตะวันออกและหันไปมองคนที่วิ่งตามหลังมาพร้อมส่งเสียงเรียกลั่นหาด ธงรบสวมกางเกงแพรตัวเดียว แผ่นอกเปลือยเปล่า ในมือถือเสื้อกล้ามสีขาวแกว่งไปแกว่งมาขณะที่วิ่งเหยาะๆ มาหาเขา
“โอย เหนื่อย" ธงรบเสียงหอบ
“แล้วทำไมต้องวิ่งมาครับ" อาทิตย์เอียงหน้ามองคนตัวโตที่ยืนหายใจหอบ
“ก็คิดถึงไงล่ะ หนีมาทำไม ไม่ปลุกกันเลย"
“ผมมาดูพระอาทิตย์ขึ้น" อาทิตย์ตอบแล้วหันไปมองพระอาทิตย์ต่อ
“ทำไมไม่ส่องกระจก ยิ้มกว้างๆ ตาหยีๆ ซะหน่อยก็เหมือนพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว" ธงรบพูดเสร็จก็โผเข้ากอดคนที่กำลังชื่นชมธรรมชาติ อาทิตย์รีบยกมือขึ้นผลักแล้วก้าวถอยหลังออกห่าง
“อย่าทำอะไรบ้าๆ นะผู้กอง" อาทิตย์ห้าม
“บ้าที่ไหน คนจะแสดงความรักมาหาว่าบ้าได้ยังไง" ธงรบยังทำท่าจะพยายามกอด
“เดี๋ยวคนเห็น" อาทิตย์หันซ้ายหันขวา
“นี่ไม่ใช่ชายหาดพัทยานะจ๊ะอาทิตย์ แต่ถึงเป็นหาดพัทยา เช้าขนาดนี้ ยังไม่มีใครตื่นมาดูเราหรอก มามะ มาให้พี่กอดหน่อยเถอะ"
“กอดมาทั้งคืนไม่เบื่อหรือไง"
“ไม่เบื่อ" ธงรบส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะชอบใจ นัยน์ตาเต้นระริก และยกแขนขึ้นทำท่าจะคว้าอาทิตย์เข้ามากอดให้ได้ "วิ่งสิอาทิตย์ วิ่งหนีไป พี่จะได้วิ่งไล่ตามให้สนุก แต่ไม่ต้องวิ่งเร็วนัก เดี๋ยวตามไม่ทัน"
“ผมไม่เล่นอะไรเป็นเด็กแบบนั้นหรอก"
“งั้นมาเล่นกันแบบผู้ใหย่" ธงรบเอื้อมมือไปจับแขนของอีกฝ่าย "มาแก้ผ้าท้าแสงตะวันยามเช้ากัน"
“พอเถอะผู้กอง" อาทิตย์สะบัดแขน "อย่ามาทำเป็นหวาน ทีชวมมาไม่อยากมา"
“ใครว่า"
“ผมชวนไปกระบี่กับสิมิลันตั้งอาทิตย์ แต่ผู้กองพามาทะเลใกล้ๆ กรุงเทพฯ แค่สุดสัปดาห์" อาทิตย์เสียงเข้ม หน้าตาไม่พอใจเมื่อนึกถึงตอนที่ชวนธงรบมาเที่ยว ตอนนั้นธงรบดูอึกอักราวกับไม่อยากไปไกลๆ นานๆ
“ก็แหม มันฉุกละหุก แต่ที่นี่ก็โรแมนติก เห็นไหลล่ะ บ้านก็ของเราเอง อยู่ริมทะเล มีสนามหญ้า หาดก็เงียบ ไม่มีใครมากวนใจ" ธงรบหันไปมองรอบๆ แล้วทำตามกรุ้มกริ่มใส่อาทิตย์
เขาต่อรองพาอาทิตย์มาพักที่บ้านริมทะเลของอธิคมแทนที่จะเดินไปกระบี่ถึงเจ็ดวันโดยให้เหตุผลว่าลางานไม่ทันเพราะจู่ๆ อาทิตย์ก็ชวนเขาไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกันสองต่อสอง
เขาปรารถนาที่จะใช้เวลากับอาทิตย์ยิ่งนัก เจ็ดวันยังน้อยไปด้วยซ้ำ หากเป็นไปได้อยากพาอาทิตย์ไปไกลถึงทะเลมัลดีฟว์ อยู่ด้วยในรีสอร์ทหรูกลางน้ำบนเกาะเล็กๆ เหมือนเป็นคู่ฮันนี่มูน แต่ตอนนี้เขาห่วงภานุวัฒน์เพราะยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล เช้าวันจันทร์เขาต้องไปพาตัวภานุวัฒน์ออกมาแล้วหาที่พักให้ เขาตั้งใจว่าเย็นวันจันทร์จะพาไปฝากไว้กับเพื่อนที่คนใดคนหนึ่ง จากนั้นค่อยคิดต่ออีกทีว่าจะทำอย่างไรต่อไป
“วันนี้จะทำอะไรครับ" อาทิตย์ถามธงรบแล้วออกเดิมไปตามหาดทราย
“วันนี้ก็นอนกอดกันสิครับ" ธงรบตอบ จับมืออาทิตย์แกว่งไปมา เท้าเตะคลื่นที่สาดซัดริมหาดทรายเบาๆ
“ผู้กอง หยุดแกว่งได้แล้ว" อาทิตย์ทำเสียงดุ "แล้วเลิกเตะน้ำได้ไหม"
“อาทิตย์ก็หยุดห้ามพี่ซะที นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ เดี๋ยวก็อุ้มลงทะเลซะนี่"
“ผมอยากไปดำน้ำดูปะการัง" อาทิตย์ดึงมือกลับมาล้วงกระเป๋ากางเกง
“แถวนี้ไม่มีจ๊ะ"
“ถึงว่าไง ผมถึงได้อยากไปสิมิลัน" อาทิตย์เสียงเข้มขึ้น
“เอาน่า กลับกรุงเทพฯ พี่จะรีบส่งใบลา อีกอาทิตย์ถัดไปเราก็ไปเที่ยวทะเลอีกที ไปให้ถึงมัลดีฟว์ต่อด้วยฮาวายเลยยังได้ พี่จ่ายเองทุกบาททุกสตางค์" ธงรบทำหน้าทำตาออดอ้อน "ส่วนที่เป็นเงินดอลให้อาทิตย์จ่าย"
“ผมยุ่ง"
“อ้าว" ธงรบเลิกคิ้ว
“อาทิตย์ถัดไปผมมีงาน อาทิตย์นี้ผมว่าง แต่เราก็ได้มาแค่กระท่อมริมทะเล" อาทิตย์วกกลับเข้ามาเรื่องเดิม
“อย่าดูถูกกระท่อมริมทะเลของ...” ธงรบชะงัก ไม่กล้าเอ่ยชื่อเจ้าของ 'กระท่อม' ออกมาให้อีกฝ่ายได้ยินเพราะกลัวเสียบรรยากาศ เขาไม่แน่่ใจว่าอาทิตย์จะมีปฎิกิริยาอย่างไรหากรู้ว่าตัวเองพักอยู่ในบ้านของอธิคม ซึ่งครั้งหนึ่งเพื่อนของเขาเคยลักพาตัวอนุภาพมาอยู่ด้วยทั้งสุดสัปดาห์
...เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็อดรู้สึกเจ็บปวดไม่ได้ อาทิตย์อยู่กับเขา แต่ใจล่ะ ใจอยู่ที่ไหน ที่ชวนเขามาเที่ยวนี่เพราะต้องการทำตัวเป็นแฟนที่ดีตามหน้าที่หรือเปล่า...
“แล้วคิดยังไงอยากมาฮันนี่มูนกับพี่" ธงรบตัดสินใจถามสิ่งที่ค้างคาในใจ
“เราเป็นแฟนกันนี่ครับ" อาทิตย์พูดเสียงเรียบ แล้วหันไปมองพระอาทิตย์ที่กำลังลอยขึ้นสูงเรื่อยๆ แสงสีทองส่องกระทบผิวน้ำทะเลเป็นประกายระยิบระยับสวยงามยิ่งนัก
ตอนนี้เขารู้ใจตัวเองแล้วว่าต้องการอะไร เมื่อเห็นสภาพของสารวัตรอธิคมและความรักที่มีให้กับอนุภาพเขาก็ตัดใจจากอนุภาพได้ ส่่วนความรู้สึกร้อนรุ่มเพราะหึงหวงที่เป็นธงรบกับคนอื่นนั้นก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น เขาคงต้องตัดสินใจให้โอกาสตัวเองและให้โอกาสธงรบเสียที

ธงรบนั่งมองอาทิตย์ที่ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าเตาด้วยสายตาขำ อาทิตย์กำลังพยายามเจียวไข่เพราะเที่ยงวันนี้ตกลงกันว่าจะทำอาหารง่ายๆ รับประทานด้วยกัน ตอนเย็นถึงจะไปทานในร้านอาหาร
“จะได้กินไหมอาทิตย์" ธงรบชะเง้อมอง "พี่ลุ้นอยู่นะ หิวแล้วด้วย"
อาทิตย์ไม่ตอบเพราะกำลังตั้งใจอยู่กับสิ่งที่กำลังทำ แต่เมื่อธงรบถามต่อไปเรื่อยๆ ไม่ยอมหยุดเขาจึงหมดความอดทน รู้สึกอยากจะคว้าผ้าเช็ดมือยัดปากคนที่เอาแต่พูด
“ผมทำอาหารไม่เป็น ผู้กองอดทนหน่อย ถ้าหิวนัก็มาทำเอง"
“พี่ทำเป็นที่ไหน" ธงรบเบ้ปาก ยักไหล่
“งั้นก็เลิกถาม"
“ดุจริงวู๊ย" ธงรบทำเสียงเอือม "แค่ถามแล้วตอบจะเสียพลังอะไรนักหนา"
“ไม่เสียพลังหรอกครับ แต่ผมปวดหู"
“อาทิตย์เอาหูตอบพี่หรือไง" ธงรบเลิกคิ้ว
“ฟัง" อาทิตย์เสียงห้วน "แค่ฟังผู้กองถามผมก็เหนื่อยไม่เหลือแรงจะอ้าปากตอบแล้ว"
“เฮ้อ" ธงรบถอนหายใจ ทำราวไม่รู้สึกอะไรที่โดนว่า "นี่คิดผิดหรือคิดถูกเนี่ยที่ทำอาหารกินเอง รู้ยังงี้ขับรถออกไปซื้อไก่ย่างส้มตำมากินซะก็ดี"
“ผมไม่ชอบไก่ย่างส้มตำ" อาทิตย์อดต่อปากต่อคำไม่ได้
“อ้อ ลืมไปว่าเป็นตี๋ กินอาหารอีสานไม่ได้ เพราะไม่เข้ากับหน้าตา ต้องกินไข่เจียว" ธงรบอมยิ้ม
“ผู้กองหยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นจะไม่ได้กิน" อาทิตย์ใกล้จะหมดความอดทน
“งั้นพี่จะกินอาทิตย์แทน" ธงรบยิ้มทะเล้น "กินทั้งตัวและหัวใจ กินตั้งแต่หน้าอกขาวๆ ลงมาจนถึง...”
อาทิตย์หรี่ตามองคนปากดีด้วยความไม่ชอบใจ คนที่นั่งหน้าทะเล้นเมินไปมองทางอื่น มือเคาะโต๊ะเล่นเป็นจังหวะพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างชอบใจที่ได้ยั่วเย้า 'พ่อครัว'
“อย่าลืมนะครับ ครั้งต่อไปเป็นทีของผม ผู้กองโกงมาหลายครั้งแล้ว" อาทิตย์ทำเสียงเข้ม
“ไม่ลืมหรอกน่า" ธงรบเอียงศีรษะไปมาพร้อมกับกรอกตา ทำเหมือนเอือมระอาที่จะฟังยิ่งนัก "พี่ยอมอาทิตย์ขนาดไหนอาทิตย์ก็รู้ นี่รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น ไอ้คมยังไม่รู้เลยนะ ขนาดสนิทกับพี่มันยังไม่รู้เลย เห็นไหมล่ะว่าพี่รักอาทิตย์แค่ไหน ไม่รักไม่ยอมหันหลับให้นะเนี่ย"
“ขอให้จริงอย่างที่พูดเถอะ แล้วไม่ต้องลีลาท่ามากอิดออดอยู่เป็นชั่วโมงกว่าจะยอม ที่สำคัญ ชอบทำเป็นลืม ผมนับไว้อยู่นะ"
“ได้เล๊ย พอบอกว่าพี่ธงจ๋าหันหลังมาสิ พี่จะรีบม้วนหน้าตีลังกาหมุนตัวให้ในทันใด" ธงรบหันมายิ้มกรุ้มกริ่มให้อาทิตย์ ก่อนที่ดวงตาพราวระยับคู่นั้นจะเบิกกว้างเพราะความตกใจพร้อมกับชี้มือชี้ไม้ไปยังกระทะบนเตาแล้วโวยวายว่าไข่เจียวไหม้เสียแล้ว
อาทิตย์กลับไม่ตกใจ หันกลับไปองช้าๆ แล้วยกกระทะลงจากเตาพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดกับธงรบว่า "ออกไปทานที่ร้านอาหารดีกว่าครับ"
“ก็ถ้าไปตั้งแต่แรกป่านนี้คงกินอิ่มนั่งลูบพุงกันแล๊ว" ธงรบหัวเราะชอบใจ
“ผู้กองเป็นคนชวนทำกับข้าวนะ" อาทิตย์เสียงดัง หันไปเทไข่เจียวในกระทะลงถังขยะ
“เบาๆ สิคุณชายอาทิตย์ ไม่ต้องออกงิ้วออกลิเกก็ได้" ธงรบลุกขึ้นเดินเข้าไปสวมกอดพ่อครัวจำเป็นจากข้างหลังแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ "อยากกินอาทิตย์"
“ผู้กอง ถอยไป"
“เลิกห้ามซะที"
“ปล่อย" อาทิตย์เสียงเฉียบขาด
“อืม เนื้ออาทิตย์นี่แน่นจริงๆ ตัวก็อุ๊นอุ่น" ธงรบไม่สนคำห้าม โยกตัวคนที่เขากอดอยู่ไปมาแล้วพูดว่า "เรามานั่นกันก่อนออกไปกินข้าวเถอะอาทิตย์ อยู่เฉยๆ พี่ก็เกิดมีอารมณ์ทางเพศขึ้นมาซะยังงั้นล่ะ ตอนยืนทำกับข้าวพี่ก็อุตส่าห์นั่งมองก้นอาทิตย์อยู่ตั้งนาน"
“ได้ครับ งั้นผู้กองหันหลังมา" อาทิตย์ทำเสียงเข้ม
“ทำกันในครัวนี่หรือ" ธงรบอุทานทำเสียงตกใจ แล้วก็หัวเราะร่า
“ปล่อยนะผู้กอง ผมหิวข้าว"
“พี่ิก็หิวข้าวเหมือนกัน แต่พี่หิวอย่างอื่นมากกว่า" ธงรบส่ายหน้าแล้วก้มลงซุกจมูกคลอเคลียอยู่กับซอกคอชาวสะอาดของอีกฝ่าย
“ผมจะไปทานข้าว ผู้กองไม่หิวก็ไม่ต้องทาน อยู่กับบ้านนี่ล่ะ" อาทิตย์พยายามแกะมือของนายตำรวจ
“อาทิตย์จ๋า พี่รักอาทิตย์เหลือเกิน" ธงรบเสียงสั่นพร้าด้วยอารมณ์ปรารถนา "ขอบคุณนะครับที่จะพยายามทำกับข้าวให้พี่กิน"
“ผมถูกบังคับต่างหาก" อาทิตย์เสียงอ่อนลง
“ตอนนี้พี่ขอบังคับอีกได้ไหม" ธงรบเม้มติ่งหูของอาทิตย์
“ไหนบอกว่าหิวข้าว"
“ความหิวมันเปลี่ยนเป็นความกระหายแล้วล่ะอาทิตย์ สงสารพี่หน่อยเถอะ กรุณาพี่บ้าง อย่าให้พี่ขาดใจตายอยู่ในห้องครัวเลยนะครับ" ธงรบเสียงกระเส่า ทาบปากลงกับต้นคอขาวเนียนของชายหนุ่มแล้วระดมจูบจนอีกฝ่ายสะท้าน
"มากินไส้กรอกให้หายหิวกันนะอาทิตย์" ธงรบกระซิบ “ไหนๆ ก็มาฮันนี่มูนแล้ว เรื่องอาหารกลางวันเอาไว้ทีหลัง มากินอาหารรักกันก่อน"
ธงรบสอดมือเข้าใต้เสื้อด้านหน้าของอาทิตย์แล้วไล้มือขึ้นไปตามแผ่นท้องเนียนของชายหนุ่มจนปลายนิ้วแตะติ่งเล็กๆ บนยอดอกจึงเขีี่ยเบาๆ อาทิตย์สะดุ้งเฮือก บิดตัวราวจะหนีให้พ้นจากมือซุกซนของ 'ผู้รุกรานสันติราษฎร์' ธงรบดันตัวเบียดชิดกับด้านหลังของอาทิตย์ บดเน้นแผ่นท้องเข้ากับบั้นท้ายแน่นๆ ของชายหนุ่มอย่างหนักหน่วง มือซึ่งอยู่ด้านหน้าตะโบมบีบเค้นแผงอกของอาทิตย์หนักขึ้นเรื่อยๆ จากที่เริ่มต้นแบบเนิบนาบ ตอนนี้นายตำรวจทวีความหนักหน่วงขึ้นเพราะอารมณ์กำลังเตลิด
อาทิตย์พยายามเบี่ยงตัวหลบและหมุนตัวเข้าหาธงรบเพราะไม่อยากยืนหันหลังให้และโดนลุกล้ำโดยที่ตัวเองเป็นฝ่ายถูกรุกรานแต่เพียงข้างเดียว แต่ธงรบขืนตัวเอาไว้และกอดรัดด้วยแขนแข็งแกร่ง ตรึงร่างของคนตัวเล็กกว่าเอาไว้แน่นและพยายามดันให้ชิดกับโต๊ะทำครัว
“อาทิตย์จ๋า พี่จะไม่ไหวแล้ว ขอพี่เถอะนะ" ธงรบออนอ้อนเสียงแหบพร่า
“ผะ...ผม...” อาทิตย์เสียงขาดห้วง สัมผัสเล้าโลมระดับมืออาชีพของธงรบทำให้อารมณ์เขากระเจิง
“คราวหน้าพี่สัญญาจะยอมเป็นของอาทิตย์ แต่คราวนี้ขอพี่ก่อน" ธงรบอ้อนวอน "พี่ใจจะขาดอยู่แล้วอาทิตย์"
อาทิตย์เงียบ แหงนหน้าสูดลมหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่เมื่ออีกข้างของธงรบเลื่อนต่ำลงและสอดเข้าใปในกางเกงของเขาและบีบเค้นสิ่งที่เขาหวงแหนอย่างหนักหน่วง ตอนนี้เขารู้ว่าตัวเองคงขัดขืนธงรบไม่ได้อีกแล้วเพราะฝ่ายนั้นแสดงให้เห็นชัดเจนว่าต้องการอะไร ท่าทางของธงรบบ่งบอกถึงบทบาทที่ตัวเองต้องการ แม้เขาจะขัดขืนจนสุดแรงธงรบก็คงไม่ยอมและคงจะเอาให้ได้ดังใจ ครั้งนี้เขาจึงต้องปล่อยเลยตามเลยเหมือนครั้งก่อนๆ ซึ่งนับวันจะมีความถี่มากขึ้นกว่าเดิม
...สัญญาจะยอมเขาหรือ คำสัญญาของธงรบเชื่อได้ที่ไหน เจ้าเล่ห์ที่สุด เจ้าเล่ห์ไม่มีใครเกิน พอถึงทีเขาก็เอาแต่บ่ายเบียง หาเหตุผลมาอ้างสารพัด พอตัวเองต้องการก็จะเอาให้ได้...
...นี่เขาต้องยอมธงรบตลอดไปหรือไง เขาต้องเป็นของธงรบโดยสิ้นเชิงยังงั้นหรือ...
“อาทิตย์จ๋า พี่รักอาทิตย์" ธงรบเสียงสั่นแล้วหยุดพูด เปลี่ยนเป็นครางกระเส่าแทนเมื่อดึงกางเกงของคนที่เอาแต่ยืนเม้มปากให้หลุดลงกองที่เข่า ก่อนจะทรุดตัวลงแล้วทำในสิ่งที่ตัวเองโปรดปราน
อาทิตย์เกร็งตัว มือเท้าบนขอบโต๊ะ แหงนหน้าสูดปากเมื่อธงรบเริ่มรุกรานเขามากขึ้น ขาสั่นแทบจะทรงตัวไม่อยู่ รู้สึกเหมือนใจจะขาดเพราะหายใจไม่ทัน จนนายตำรวจหนำใจเขาจึงได้โอกาสที่จะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แต่ก็เป็นเพียงเวลาไม่กี่วินาทีเพราะธงรบหยุดเพื่อถอดเสิ้อผ้าของตัวเองออกจากร่างเท่านั้น อาทิตย์กำลังจะหันตัวไปหาแต่สารวัตรหนุ่มกับดันตัวเขาไว้ แล้วโผเข้ากอดจากด้านหลังเช่นเคยแล้วสอดดันความแข็งแกร่งเข้ามาหยอดเย้าซอกขา มือเอื้อมลงมากรุยทางให้ตัวเองแต่อาทิตย์พยายามดึงดันเอาไว้ ทว่าคนที่แข็งแรงกว่าก็ไม่ละความพยายาม
“อาทิตย์ เป็นของพี่นะครับ" ธงรบกระซิบข้างหู แล้วเรียกชื่ออีกฝ่ายซ้ำๆ ไม่ยอมหยุด จนอาทิตย์จำต้องพยักหน้า

ธงรบยืนมองจนรถของอาทิตย์แล่นออกไปพ้นบริเวณลานจอดรถเล็กๆ หน้าคอนโดมีเนียมที่พักของเขาแล้วจึงถอนหายใจหนักๆ เพราะยังคิดไม่ตกเรื่องของภานุวัฒน์ ความสุขสุดสัปดาห์ที่เขาได้รับนั้นแทบจุกอก แต่เมื่อถึงกรุงเทพฯ สถานที่กำลังเกิดขึ้นก็ทำให้เขารู้สึกจุกคอหอยพอๆ กัน ขณะที่นั่งรถกลับกรุงเทพฯ นั้นเขาคิดมาเกือบตลอดทางว่าจะทำอย่างไรดี และเขาเกือบจะบอกเรื่องนี้กับอาทิตย์ไปแล้ว แต่เมื่อเห็นใบหน้ายิ้มแย้มของอาทิตย์เขาก็เปลี่ยนใจ
...เขากลัวว่ารอยยิ้มอาทิตย์จะหายไป กลัวว่าอาทิตย์จะหยุดรถข้างถนนแล้วถีบเขาลงจากรถ กลัวอาทิตย์จะโวยวาย...
...เขาอยากจดจำสุดสัปดาห์อันพิเศษนี้เอาไว้ และเมื่อถึงกรุงเทพฯ เขาจะจัดการเรื่องที่กำลังเป็นปัญหาอยู่นี้ให้จบสิ้นไป...
...ทั้งที่ยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี...
ธงรบคิดเอาไว้ว่าจะพาภานุวัฒน์ไปฝากไว้กับเพื่อน แต่เมื่อนึกถึงชื่อแต่ละคนเขาก็ต้องถอนหายใจ ธนินท์นั้นมีแฟนแล้ว และมีแฟนสองคนในเวลาเดียวกัน ทั้งหญิงและชาย ไม่รวมกิ๊กอีกหลายคนซึ่งต้องคอยสับรางไปมายิ่งกว่าสถานีรถไฟหัวลำโพง ส่วนปกรณ์นั้นมีแฟนขี้หึงมาก ไม่ว่าไปไหนจะถูกแฟนสุ่มเลือกวันเวลาตามสะกดรอยอยู่เป็นประจำ ส่วนคนอืี่นๆ ก็ไม่ต่างกันเท่าใดนัก ใจหนึ่งเอาอยากพาไปฝากไว้กับอาวุธ แต่อาวุธนั้นเดินทางไปราชการเพราะกำลังตามคดีใหญ่ระดับประเทศอยู่ และที่สำคัญเขาก็คงถูก 'เทศนา' เสียยกใหญ่ว่าไปหลอกเด็กอายุยังไม่บรรลุนิติภาวะ และไม่แน่ว่าจะถูกบังคับให้ 'ทำอะไรให้ถูกต้อง' ตามแบบของคุณชายอาวุธ
...ทำให้ถูกต้องด้วยการบอกอาทิตย์งั้นหรือว่าเขายังเกี่ยวข้องกับภานุวัฒน์...
...อาทิตย์บอกว่าไม่เคยสนใจว่าเขาจะไปมีอะไรกับใครที่ไหน แต่ลึกๆ เขารู้ว่าอาทิตย์หึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับภานุวัฒน์...
...ภานุวัฒน์เคยเปรยให้ฟังว่ามีคนเข้ามาทำท่าจีบ แต่ไม่นานกลับซักไซร้ไล่เลียงเรื่องเป็นแฟนกับเขา พอภานุวัฒน์อธิบายลักษณะของหนุ่มหน้าใสคนนั้นให้ฟังเขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าคืออาทิตย์...

ธงรบเดินเข้าไปในลิฟท์อย่างเนือยๆ มือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ตั้งใจว่าจะลองโทรศัพท์ปรึกษาคชานนท์ แต่เมื่อนึกได้ว่าฝ่ายนั้นเดินทางไปต่างประเทศก็เปลี่ยนใจโทรศัพท์หาพศวัตแทน ความจริงแล้วเขาอยากฝากภานุวัฒน์ไว้กับคชานนท์หรือไม่ก็พศวัต แต่ปัญหาก็คือว่า แม้จะเป็นหนุ่มโสดทั้งคู่ แต่ท้ั้งสองต่างก็อาศัยอยู่กับครอบครัว
“แล้วทำไมสารวัตรจะต้องเอาเขามาอยู่ด้วยครับ" หมอพศวัตถามขึ้นเมื่อธงรบถามความเห็นเกี่ยวกับเรื่องภานุวัฒน์และสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น
“จะให้ผมทำยังไงล่ะ เขาไม่ยอมกลับไปอยู่กับพ่อ แต่ถึงจะกล่อมจนยอมกลับ ตอนนี้ผมก็เอาไปส่งบ้านทั้งๆ ที่มีสภาพแบบนี้ไม่ได้หรอก ต้องรอให้หายเป็นปกติก่อน"
“ถึงให้กลับบ้าน อีกหน่อยเขาก็คงออกมาอีก"
“นั่นสิ หมอก็รู้นี่นา ฉลาดจริงๆ ไม่ต้องอธิบายมากก็รู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ งั้นหาทางออกให้ผมหน่อยสิครับ"
“บอกแฟนไปตามตรงสิครับว่าเกิดอะไรขึ้น"
“ถูกฆ่าตายพอดี กับคนอื่นไม่เท่าไหร่ แต่กับคนนี้ อาตี๋น้อยคงไม่ยอม"
“ใคร"
“ก็แฟนผม"
“อ๋อ อาตี๋น้อยคือแฟนสารวัตร" พศวัตทำเสียงเข้าใจ "เท่าที่ผมคิดได้ตอนนี้ผมก็ว่าสารวัตรน่าจะลองบอกไปตามตรง"
“บอกแล้วไงว่าถูกฆ่าแหงๆ"
“ถูกฆ่าตอนนี้กับตอนโน้นแล้วจะต่างกันตรงไหน พอแฟนรู้ก็คงโดนไม่ใช่น้อย รู้ตอนนี้บางทีอาจจะยังเบากว่าด้วยซ้ำ" พศวัตแนะนำ
“โธ่หมอ จะช่วยกันหรือเปล่านี่" ธงรบโอดครวญ "ผมกำลังหนักใจอยู่นะคร้าบ"
“งั้นก็ต้องเสี่ยง"
“เสี่ยงยังไงครับคุณหมอคนเก่ง" ธงรบรีบถาม
“แล้วสารวัตรคิดจะเสี่ยงยังไง" พศวัตกลับถามคนที่รอฟังคำตอบ
“ผมไม่รู้ ผมถึงต้องถามไงล่ะ นี่หมอกำลังพูดเหมือนน้องชายเพื่อนผมเข้าไปทุกที พูดแล้วทำให้ต้องคิดแล้วคิดอีกแปดตลบ"
“ที่จริงผมก็ตั้งใจให้สารวัตรคิด" พศวัตหัวเราะเบาๆ "คนเราทำอะไรก็ต้องคิด"
“นี่หมอกำลังหลอกด่าผมว่าไม่คิดหรือเปล่า"
“เปล่า ผมแค่เตือนให้คิดดีๆ" พศวัตยังหัวเราะอารมณ์ดี
“คิดหัวจะแตกอยู่แล้ว" ธงรบถอนหายใจ
“เขาแต่คิดหัวแทบระเบิด"
“อย่าเพ่ิงให้ระเบิดเลย แค่นี้ก็จะแย่อยู่แล้ว" ธงรบถอนหายใจแรงๆ อีกครั้ง พร้อมเอื้อมือไปเปิดประตูห้องพักแล้วพูดต่อว่า "หมอ ผมตั้งใจว่าจะเอาภานุวัฒน์ไปฝากไว้กับเพื่อนซักคน แต่ว่าคนที่คิดว่าจะไปฝากนี่ท่าทางไม่น่า....”
“ไม่น่าไว้ใจ เพราะแต่ละคนก็คงพันธ์เดียวกันกับสารวัตร" พศวัตพูดแทรกแล้วตามมาด้วยเสียงหัวเราะเช่นเคย
“เล่นเจ็บนะ" ธงรบบ่นอุบอิบแล้วทรุกตัวนั่งบนเก้าอี้ตัวโปรดและมองไปรอบๆ บ้าน แวบหนึ่งนึกถึงใบหน้าของน้องชายแต่เมื่อนึกได้ว่าชัชชัยเพ่ิงพาแฟนสาวไปอาศัยอยู่ด้วยกันเขาก็ต้องหยุดคิด
...เบื่อและเหงาะเหลือเกิน เขาอยากมีใครซักคน บ้านของเขารกเลอะเทอะ ข้าวของไม่เป็นระเบียบ ชีวิตเขาก็วุ่นวายยุ่งเหยิง ตอนนี้อยากให้ทุกอย่างมันเรียบร้อยแต่ทำไมมันยากจริงๆ เลยให้ตายสิ...
ธงรบหยุดสายตาที่เครื่องเแบบสีกากีซึ่งเขาถอดวางทิ้งไว้บนพื้นใกล้ประตูห้องนอนตั้งแต่วันศุกร์ ความเบื่อและความเหงาพลันถั่งโถมเข้ามาหาเขาเหมือนคลื่นในทะเลยามลมแรง แม้เพิ่งใช้เวลาสุดสัปดาห์กับอาทิตย์มาสามวันสองคืนเขาก็ยังรู้สึกเบื่อและเหงา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออาทิตย์มาส่งเขาที่บ้านแล้วก็รีบกลับเพราะมีนัดทานข้าวกับครอบครัว
...เย็นวันศุกร์และวันเสาร์และอาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่เขามีความสุขมาก พอๆ กับเป็นช่วงเวลาที่เขาหนักใจอย่างที่สุดเหมือนกัน...
...คำถามหนึ่งที่เกิดขึ้นก็คือว่า อาทิตย์รักเขาไหม อาทิตย์ทำเหมือนรักเขา แต่เมื่อเขาพร่ำบอกว่ารักอาทิตย์ก็เอาแต่เงียบเช่นเคย หรือว่าอาทิตย์ไม่เชื่อว่าเขารักจริง หรืออาทิตย์ไม่เชื่อคำพูดของเขา...
...แหงละสิ ตอแหลเป็นกิจวัตรประจำวัน ใครเชื่อก็บ้าแล้ว...
...โอย ทำไมอะไรมันยุ่งแบบนี้ เกิดมาไม่เคยคิดอะไรซับซ้อนแบบนี้ จะทำยังไงดี...
“สารวัตรต้องเลือก ขืนยังให้คาราคาซังอยู่แบบนี้ อีกหน่อยสารวัตรก็จะไม่ไหว คนจับปลาสองมือไม่เคยได้กินปลาตัวที่เนื้ออร่อยที่สุด" พศวัตเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงราบเรียบ
...ใครบอกว่าจับปลาสองมือ ตอนนี้ยิ่งกว่าจับปลาสองตัว ปากเขาก็คาบปลาตัวใหญ่เอาไว้ด้วย ส่วนเท้าทั้งสองก็เหยียบเอาไว้อีกหลายตัว แล้วยังร่ำๆ จะต้องกลิ้งตัวลงนอนทับปลาตัวเล็กตัวน้อยที่พากันกระโดดไปกระโดดมาอีกด้วยต่างหาก...
...เยอะเหลือเกิน ชักจะไม่ไหวแล้ว หมดเรื่องภานุวัฒน์แล้วนี่ก็ยังไม่รู้จะมีเรื่องอะไรอีก...
...ถ้าหากเขาจัดการเรื่องภานุวัฒน์ได้นะ...
...โธ่โว้ย ทำไมทีไอ้คมไม่เห็นมันจะต้องยุ่งขนาดนี้วะ ถูกยิงนอนโรงพยาบาลแล้วทำอ้อนคุณนุหน่อยเรื่องก็จบลงด้วยดี แบบเรานี่ต้องขนาดไหนวะ ต้องให้ตายก่อนหรือไงเรื่องถึงจะเรียบร้อย...


** หนาวเนื้อห่มผ้าห่มก็หายหนาวได้ (ว๊อย)**

ออฟไลน์ Ember

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 108
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1
เหอะๆ

รู้สึกว่าเรื่องนี้ตอนรักน่าจะยาวนานนะครับ ถ้าเกิดธงรบไม่ยอมบอกอาทิตย์

ทำไมไม่บอกน๊อ (ก็คนแต่งไม่แต่งแบบบนั้น) เหอะๆ

บอกเถอะครับ

จะได้ช่วยกัน อยากให้รักกันแล้ว

มีแต่หึงๆ ยังไม่รักซักที 5555

teenza

  • บุคคลทั่วไป
แปะก่อนแล้วไปอ่าน
edit
บอกๆไปเหอะ
หลบๆซ่อนๆแบบนี้
เดี๋ยวอาทิตย์รู้ที่หลังละเละแน่ o18
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-11-2009 11:23:15 โดย teenza »

Y2Y

  • บุคคลทั่วไป
สารวัตร  พาน้องโจ้ไปฝากกับ คุณหมอเลย  เค้าจะเชียรคู่นี้   :z2: :z2:

ว่าแต่ว่า อาทิตย์เคยจะจีบ น้องโจ้เหรอเนี่ยะ  หึหึ

cmos

  • บุคคลทั่วไป
คุณนายอ่ะแหล่ะ ใจดำจิงจิ๊งเชียะ

ทำไมถึงทำกับธงรบด้ายยยยยยย

 :m16:

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7
โห อาทิตย์เงียบๆแต่แอบร้าย

มีตามไปสืบด้วย  o13

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






mecon

  • บุคคลทั่วไป
แหม.......อิคนตะกละจับปลาน้อยปลาใหญ่ไว้หมดกะกินคนเดียวพุงกางว่างั้น
แฟนชวนไปเที่ยวยังทำท่ามากโน้นนี่ สม....ตี๋น้อยเค้าจะพูดคำว่ารักให้คนที่ยังไม่รู้เลยว่า
จะหยุดจริงๆที่เค้ารึป่าวได้ไงล่ะ เสียหายกันพอดีของแบบนี้อ่ะ หุหุยิ่งอีกฝ่ายอยากรู้แล้วเอาแต่พร่ำบอก
ตี๋น้อยคงคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาอ่ะนะ อยากฟังได้ฟังแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ นี่ขนาดพ่อตะวันน้อยกลอยใจ
โคดจะยอมแล้วนะ สัญญาอะไรนั่นถูกฉีกไปแล้วมั้งเหอะ  :laugh: แค่นี้ยังไม่รู้เรอะว่าอาทิ๊ตอ่ะเค้ายอมทิ้งทิฐิมากแค่ไหน
นี่ขนาดหมอพศวัตยังบอกให้สารภาพค.จริงเลย แต่อิธงรบยังปากแข็ง หึหึ อีกหน่อยต้องเจอไม้แข็ง เอาให้น้ำตาไหลพรากเป็นสายเลือดเลยเหอะ
กรรมเวรมันตามติดจรวดนะพ่อคุณ สรุปคือมีหมอไว้เป็ฯที่ปรึกษาว่างั้น อิอิไม่มีซัมธิงอะไรชิมิเพราะไอ้เท่าที่มีๆกันอยู่เนี่ย
ก็ปวดหัวเกินกว่าสมองเท่าเม็ดก้วยจี๋จะจัดการได้ล่ะ ถ้าโดนเมียจับได้คาหนังคาเขาล่ะก้อ หัวขาดแน่  :laugh: o18 แต่ก็น่าสนุกแหะ อิอิ

+1 คะ

ออฟไลน์ DEMON3132

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-1
+1 ให้คุณ katawoot ไม่อยากจะคิด ตาสารวัตรธงรบนี่คิดอะไรง่าย ๆ เนอะ
แทนที่จะรีบสารภาพตามที่หมอแนะนำ หากอาทิตย์รู้เรื่องสงสัยตามง้อกันอีกเป็นชาติ
อาจจะโดนมาตรการยิ่งกว่าที่อธิคมโดนก็ได้ แล้วจะคอยสมน้ำหน้าดีมะ ดูแล้วอีตา
สารวัตรธงรบเนี่ยเหมือนไม่ค่อยมีสมอง มองอะไรเป็นเรื่องสนุกไปหมด แต่ในบางครั้ง
มันต้องมีลักษณะที่จะให้ความน่าเชื่อถือบ้าง เท่าที่อ่านมายังไม่เห็นว่าจะมีความน่าเชื่อถือ
แบบจริงจังให้อาทิตย์ได้เห็นเลย อาทิตย์เลิกเหอะหาใหม่ดีกว่า เผื่อจะได้เป็นรุก......
อิจฉาคนได้ไปรับลมหนาวบนดอย ........ :serius2:

everytime

  • บุคคลทั่วไป
 o18 ผู้กองธงรบบเอ๋ย ถ้าอาทิตย์รู้เข้า แล้วหนีไปหาคนอื่นแล้วจะเสียใจจจจจ  :m15:

ออฟไลน์ SweetSacrifice

  • I always get,what I aim for
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +479/-1
จัดแจงระบบเด็กธงรบให้หมดนี่ไม่ง่ายเลยน่ะ

ออฟไลน์ Thep503

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 210
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
มาต่อแล้ว ดีใจจัง   รอมาเป็นชาติเลย  :haun4:

แต่สงสัยว่าตอนหน้าต้องทำใจเรื่องสารวัตร ไม่บอกความจริงอาทิตย์อย่างนี้  สงสัยจะอยู่รอดอีกไม่นาน  :jul1:

ออฟไลน์ กุหลาบเดียวดาย

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 812
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-2
ขอบคุณตน๊าบที่รีบมาต่อให้ กลุ้มใจกับสารวัตรคนนี้จริงๆ

แล้วทำไมต้องห่มผ้าล่ะ ไม่ขอยืมภานุวัฒน์ไปด้วยเล่า

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
งั้นลองให้อาทิตย์ยิงซักโป้งมั้ยล่ะ ธงรบ อิอิ

morrian

  • บุคคลทั่วไป
ลงจากดอยมาแล้ว ^^

ส่อเค้าความยุ่งยากมาระยะประชิด

นะคับสารวัตร เพราะถ้ายังไม่เด็ดขาด

อาทิตย์รู้ความจริงเมื่อสายไป หุหุ

ตี๋น้อยอาจจะหนีไป จนสารวัตรธงต้องตามหา

สุดล่า เหมือนที่สารวัตรอธิคมตามหาคุณนุ

ก็ได้น๊า!!

+1 ให้ด้วยคนค้าบบ

ออฟไลน์ kunkai

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3734
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2

ออฟไลน์ Ak@tsuKII

  • Honeymoon
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3845
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-3
 :fcuk:

ธงรบเมื่อไหร่จะฉลาด ตาซื่อบื้อ เอ้ยยย  

ดวงใกล้ถึงฆาตแล้วมั๊งเนี่ย  :amen:

ดูคุณภรรเมีย จะรมณ์เสียไม่น้อย 555+  

ก็เ้ค้าอยากไปฮันนีมูนที่สิมิลันนนนนนน

(นี่ถ้ารู้เหตุผลที่แท้จริงของเสาธง เหอะๆๆ  ตาย! :z4:)

อาตี๋น่ารักขึ้นทุกวัน ออร่าคุณนายสารวัตรเริ่มจับ ฮ่าๆ   :m26:

อุตส่าห์จะทำอาหารให้คุณสามีกินอีกด้วย

 แต่สุดท้ายไหง กลายเป็นอาหารแทน  :haun4:

+1 ค่ะ  รออ่าน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-11-2009 03:29:06 โดย Ak@tsuKII »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด