ขอขอบคุณตัวผมเองที่เขียนเรื่องนี้
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่อดทนอ่าน
ขอขอบคุณเล้าเป็ดสำหรับพื้นที่
(เครดิตสั้นเนาะ
แหม
ก็ผู้ชมคงไม่อยากรอหรอก)
-----------------------
อาจารย์ภานุเรียกประชุมผู้ช่วยวิจัยอีกสองคน เขาวางหนังสือพิมพ์ในมือลงเมื่อทั้งคู่เดินกลับเข้ามาในห้อง สองสาวดูเศร้าเกินกว่าที่จะเอ่ยปากว่าอะไร
“แย่จริง ๆ นะ” อาจารย์ภานุเริ่ม “คุณได้อ่านข่าววันนี้หรือยัง”
“ค่ะ” แพรอาภรณ์ตอบ สายตาของเธอหลุบต่ำมองพื้นโต๊ะ
“พ่อใจโฉด ข่มขืนลูกชายแล้วยิงตัวตายหนีความผิด” อาจารย์ภานุอ่านพาดหัวข่าวให้ทั้งคู่ฟัง เขากวาดตาดูอีกแปบแล้วก็พับหนังสือพิมพ์ “ช่างมันเถอะ”
เขาหันมาหาผู้ช่วยทั้งสองคน “พวกคุณได้ความว่าไงล่ะ”
ไหมจีนหันไปมองแพรอาภรณ์ อีกฝ่ายเพยิดหน้าให้เธอพูดก่อน
“ธีรเดชหลงรักชิตตพัณจนแทบโงหัวไม่ขึ้น” เธอเริ่มด้วยน้ำเสียงชวนฝันผิดกับบรรยากาศเมื่อครู่
“เอาความจริงได้มั้ย อย่าลืมว่าเราทำวิจัยอยู่” อาจารย์ภานุพูดเสียงขรึม
“เอ้อ..ค่ะ หนูไม่แน่ใจว่าอะไรทำให้ธีรเดชไปหาชิตตพัณครั้งแล้วครั้งเล่า มันอาจจะไม่ใช่ความรักแต่เป็นเพราะชิตตพัณสามารถตอบสนองความต้องการของเขาได้มากที่สุด”
“แล้วธีรเดชล่ะ ตอบสนองความต้องการของชิตตพัณได้ไหม”
ไหมจีนส่ายหน้า “เท่าที่หนูคุยกับเขา เขาดูแย่ลงและห่อเหี่ยว แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนานกว่า 1 เดือนแล้ว”
“หลังจากนั้นล่ะ” อาจารย์ภานุถามอีก
“แพร” ไหมจีนเรียก หญิงสาวจึงค่อยเงยหน้าขึ้นมาและเล่าเรื่องส่วนของเธอ
“จู่ ๆ วันหนึ่งชิตตพัณก็ไม่มามหาลัย ธีรเดชดูหงุดหงิดมาก และเขาก็มาระบายแบบไม่ให้รายอะเอียดกับแพร เขาไม่รู้ว่าแพรรู้เรื่องทั้งหมด แต่แพรก็ไม่ได้แสดงอาการกระโตกกระตาก ดูเหมือนว่าในตอนนั้น ชิตตพัณได้หายไปจากชีวิตของธีรเดชแล้ว”
“อื้ม..”
ไหมจีนรู้ว่าเป็นตาของเธอ “มีคืนหนึ่ง ที่ห้องแคมฟรอกฮือฮา เพราะว่าสุดยอดดาวประจำห้องสองคนไปนัวเนียด้วยกัน ชิตตพัณซึ่งหายไปจากห้องนานแล้วดูมีความสุขมากกับบรรณศร พวกเขาเล่นกล้องด้วยกัน และเล่นกันและกันหน้ากล้อง”
อาจารย์ภานุโบกมือให้เลิกพูดสำนวนนิยายสักที
“ค่ะ ดูเหมือนว่าชิตตพัณจะไปหาคนที่ตอบสนองความต้องการของเขาได้มากที่สุด แต่หนูก็คุยกับเขาและพบว่า ความต้องการทางเพศกับความต้องการทางใจมันไม่เกี่ยวข้องกัน”
“น่าสนใจ” ผู้ชายคนเดียวในโต๊ะพึมพำและพยักหน้าให้พูดต่อ
“หนูลองตะล่อมเขาอย่างที่อาจารย์แนะนำ ในที่สุดเขาก็หลุดปากออกมาว่า...” เธอหยุด สายตาของทั้งสองคนจับจ้องที่เธอ “..เขาบอกว่า เขาคิดถึงเดช”
“แล้วหมอนั่นน่ะคิดถึงชิตไหมล่ะ” อาจารย์ภานุถามยิ้ม ๆ
“ดูเหมือนว่าจะไม่” แพรอาภรณ์ตอบ “เขาหัวเสียได้ไม่นาน แต่ก็ตัดใจได้ แล้วก็มาป้อ ๆ หนู แต่หนูไม่เล่นด้วย เขาก็เลยไปจีบผู้หญิงในคณะ”
“เขาอาจจะทำเพื่อกลบข่าวก็ได้นะ เพื่อนเขารู้กันทั้งนั้นว่าธีรเดชมีอะไรกับชิตตพัณ” ไหมจีนแย้ง
“ก็ไม่รู้นะ” แพรอาภรณ์ตอบ “แต่เขาดูมีความสุขดีนี่”
“ไม่เป็นไร เอาเรื่องที่เรารู้ได้ก็พอ” อาจารย์ภานุหาทางออกให้
ไหมจีนพูดต่อ “เมื่อหนูรู้ว่าชิตตพัณไปอยู่กับสองพี่น้องนั่น หนูก็เลยเข้าไปคลุกคลีกับพวกเพื่อนของบรรณศร”
“แล้วไงต่อ”
“ไม่นาน จู่ ๆ บรรณบถก็มาหากลุ่มเพื่อนของพี่ชาย ซึ่งไม่แปลกเพราะเขาก็เข้ากลุ่มตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เท่าที่หนูสืบรู้ เขาจะนัดคนอื่น ๆ ไปรุมโทรมใครสักคนซึ่งว่ากันว่าน่าเอามาก”
“ให้เดานะ ชิตตพัณ” ภานุพูดออกมาพร้อมกับเสียงถอนหายใจ
“มันเลวจริง ๆ” แพรอาภรณ์ซึ่งปกติไม่พูดคำหยาบยังโกรธเคืองถึงขนาดนี้
“จริงหรือนี่ แล้วเกิดอะไรขึ้นอีก”
ไหมจีนถอนใจเฮือก “ชิตตพัณหายไป และบรรณศรก็คลั่ง ลือกันว่าเขาอัดน้องชายปางตายเลยทีเดียว”
“เบาะแสของเราขาดหายไปแค่นี้ใช่มั้ย”
“ข้อมูลพอหรือเปล่าคะ” แพรอาภรณ์ถามอย่างกังวล
“พอเสียยิ่งกว่าพอ พวกตาแก่ยายแก่ที่วช.คงช็อคไปเลยกับงานนี้” หัวหน้าโครงการพูดอย่างหมายมาด สุดท้ายแล้วก็ไม่มีใครห่วงชิตตพัณอย่างจริงจัง ทุกคนล้วนแต่โล่งอกที่เรื่องนี้จบลงไปซะได้ และงานก็เสร็จลงอย่างสมบูรณ์
วช. : ตัวย่อ, สภาวิจัยแห่งชาติ
ธีรเดชกลับมาที่คอนโดของตัวเอง เขาเรียนจบแล้วและได้งานค่าตอบแทนสูงพอที่จะมีชีวิตหรูหรา และพอที่จะดึงดูดสาวใจง่ายให้มาที่ห้องเขา พวกเขาจูบกันมาในตอนที่เปิดประตูห้องและเปิดไฟ เธอหัวเราะคิกคักเมื่อมือของเขาเลื่อนไปใต้ชุดแซคและลูบต้นขาขาวจั๊ว
“อย่าซนสิคะ” เธอตีมือเขา
“แหม มารยาทของผมอยู่ที่ไหนหมดเนี่ย” ธีรเดชพูดพลางหลิ่วตา “ผมต้องเลี้ยงเครื่องดื่มคุณก่อนใช่มั้ยครับคุณผู้หญิง”
เธอค้อนใส่ เขายอมปล่อยเอวเธอและเดินไปที่บาร์เครื่องดื่ม สายตาเป็นประกายมองหล่อนผ่านชั้นแก้วไวน์ที่ห้อยเป็นตับจากหิ้งวาง
“อยากดื่มอะไรสำหรับคืนนี้ครับ”
“อะไรก็ได้ค่ะ แต่อย่าแรงมากนะคะ” เธอตอบแล้วลุกนวยนาดจากเก้าอี้ สำรวจทรัพย์สินของเขาในรูปของโฮมเทียร์เตอร์ ชุดโซฟา และเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ อย่างพึงพอใจ สายตาของเธอไปหยุดที่ห้องห้องหนึ่งซึ่งมีแม่กุญแจปิดล็อคเอาไว้
“ห้องนี้ห้องอะไรหรือคะ” เธอชี้นิ้วกรุยกรายไปทางนั้น
“ห้องไหนหรือครับ” ธีรเดชก้มหน้าดูเหมือนว่าง่วนกับการผสมคอกเทลอยู่จนไม่ทันเห็น
“ห้องนี้ไงคะ” เธอย้ำจนชายหนุ่มต้องเงยขึ้นมองอย่างเสียไม่ได้
“อ๋อ..” เขาลากเสียงยาว และตอบด้วยสีหน้าเรียบ “ห้องเลี้ยงแมวน่ะครับ ผมยกห้องหนึ่งให้แมวอยู่ไปเลย”
“ต๊าย รักแมวด้วยเหรอคะ น่ารักจังเลย จะว่าอะไรมั้ยคะหากว่าดาวจะเข้าไปดู”
“อย่าเลยครับ มันเหม็นฉี่แมวน่ะ คุณไม่ชอบหรอก”
เขาตัดบทแล้วสาวเท้ายาว ๆ เดินข้ามห้องมา มือหนึ่งคว้าเอวหญิงสาว อีกมือถือแก้วคอกเทล เธอรับมันไปจิบ และไม่นานก็ลืมเรื่องห้องเลี้ยงแมวนั้น...
จบ...เรื่องทางเพศ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
