ตอนที่ 12
คืนนี้ผมรู้สึกเปล่าเปลี่ยวยิ่งนัก ผมพูดอะไรไม่ออก แม้ว่าจะถูกบังคับให้ขยับนิ้วไปตามแป้นพิมพ์ เพื่อบรรยายตัวอักษรที่ผมไม่ได้เขียน ที่ผมลบ ขีดฆ่า ที่เขียนไม่ได้ และคิดถึงไม่ได้
ลองนึกภาพว่า ผมเชื้อเชิญคุณเข้ามาในบ้าน และผมเล่าความทุกข์ใจทั้งหลายทั้งปวงให้คุณฟัง แต่ในอีกนาทีต่อมา ผมลุกขึ้นไปหยิบปืนที่แขวนไว้เหนือเตาผิง แล้วประทับจ่อหน้าอกคุณ จากนั้นคำรามอย่างดุร้าย ออกไป! ออกไปไอ้สวะ! ออกไปให้พ้นจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้! คุณจะรู้สึกยังไง รู้สึกเหมือนถูกตบหน้า ถูกหักหลัง ถูกทรยศ คุณจะทำยังไง จะกล้ำกลืนศักดิ์ศรีและเดินออกไปจากห้องรับแขกเหมือนกับที่คุณเดินเข้ามา คุณจะหยุดเช็ดเท้าบนพรมที่ผมใช้ต้อนรับคุณเมื่อครู่ไหม ก็ในเมื่อปากกระบอกปืนเย็นเฉียบดุนหลังคุณอยู่ตลอดเวลา
หรือคุณจะสู้ สู้เพื่อสิทธิและศักดิ์ศรีของคุณ คุณยอมให้ผมทำอย่างนี้กับคุณไม่ได้ ดังนั้นผมจะเหนี่ยวไก โดยปราศจากคำอุทธรณ์ คุณจะสะดุ้งเฮือก ผงะถอยไปข้างหลัง หยดเลือดกระเซ็นจากบาดแผล ความร้อนจัดที่ทะลวงร่างคุณทำให้ชาวาบไปทั้งตัว คุณจะร่วงล้มเหมือนนกปีกหัก หมุนคว้างลงกับพื้นกระเบื้องเย็นเยือก และเลือดจะค่อย ๆ แผ่จากตัวคุณช้า ๆ ราวกับหยดสีที่จิตรกรบรรจงหยาดลงไปบนถาด
เพื่อหลีกเลี่ยงตอนจบ ดังนั้นผมจึงไม่บอกกับคุณว่าผมเปล่าเปลี่ยวอย่างไร ทุกข์ใจและขมขื่นมากแค่ไหน เพราะเมื่อคุณรู้ ผมจะฆ่าคุณด้วยวิธีการที่โหดร้ายที่สุด ไม่มีใครในโลกที่ควรรู้เรื่องของผม ไม่..แม้แต่ความตาย
ไหมจีนหยุดพักจากงานที่ทำและมองนาฬิกา เวลาในนั้นบอกเธอว่าเป็นช่วงที่ชิตตพัณน่าจะเข้ามาในห้องแคมฟรอกแล้ว ถ้าเขาหายเป็นปกติ ทุกคนที่นี่เข้าใจว่าชิตตพัณจะไม่กลับมาอีกเลยด้วยซ้ำ เพราะฉากข่มขืนอันรุนแรงและโหดร้ายยังคงติดตาพวกเขาเหล่านั้นอยู่ มันยังถูกถ่ายทอดซ้ำแล้วซ้ำเล่าผ่านเครือข่าย และกลายเป็นคลิปที่มีคนค้นหามากที่สุดคลิปหนึ่ง แต่ไหมจีนเชื่อว่าชิตตพัณจะต้องกลับมา ความศรัทธาของเธอช่างพิเศษ และทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อ
กะเทยสาวลอกอินเข้าไปในโปรแกรม นั่นประไร เธอไม่จำเป็นต้องไล่สายตาค้นหาชื่อของเขาเลยด้วยซ้ำ เพราะหลายคนในห้องต่างก็ต้องการสื่อสารกับเขา ข้อความที่เต็มไปด้วยกิเลสหลายหลายรูปแบบของมนุษย์ ไหลพล่านไปทั่วห้อง และท่วมซัดสมองของหลาย ๆ คนให้บางอย่างหลุดออกไปจากหัว และกลายเป็นสัตว์ที่ถูกต้อนไปตามกระแสเหล่านั้น
ไหมจีนคลิกกล้องของชิตตพัณ เขาปรับกล้องไม่ให้เห็นหน้า แพนให้เห็นเฉพาะหน้าอกเนียน ๆ ยอดชูชันเหมือนติ่งบัว หน้าท้องเปลือยเห็นเรียวแพคชัดเจนเป็นรูปสวย ชิตตพัณยังคงใส่กางเกงขาสั้นอยู่ แต่มือเขาบีบจับเป้าของตนเองปลุกให้ตื่นขึ้นมากึ่งแข็งกึ่งอ่อนเห็นเป็นท่อนลำอยู่ภายในนั้นแล้ว
“ชิต” เธอพิมพ์หาเขา “ดีใจที่ได้เจอกันอีกจ้ะ”
“หวัดดีไหม แอบดูผมอีกแล้วเหรอ” เขาพูดพลางแกล้งเอามือปิดเป้าตุง ๆ ไว้
“มีคนดูเธอตั้งเป็นร้อยเป็นพัน ไหมดูอีกคนไม่สึกหรอหรอกน่า”
ชิตตพัณคลึงของเขาไปด้วยระหว่างที่อีกมือหนึ่งกดแป้นพิมพ์ เลยตอบไหมจีนได้ช้ากว่าหน่อยนึง
“ก็นะ ให้เพื่อนเห็น มันก็เขินนี่”
“แล้วหนุ่มนักบอลเมื่อวันก่อนล่ะ เขาก็เป็นเพื่อนเธอไม่ใช่เหรอ”
เงียบไป
“คุณเป็นใครกันแน่”
ไหมจีนเพียงแค่ยิ้ม ยิ้มหวานละมุนเหมือนนางฟ้า
“เธออยากให้ฉันเป็นใครกันล่ะชิต”
ชิตตพัณนิ่ง มือของเขาไม่ขยับ แผ่นท้องที่มีกล้ามสวยวูบไหวเหมือนกับเจ้าของร่างอัดลมหายใจหนัก ๆ เข้าไปอึดหนึ่ง
“อยากให้เป็นคนดู ดูเฉย ๆ ได้ไหม”
“เธอร้องขอเกินไปนะชิต ไม่มีคนดูคนไหนหรอก ที่สามารถทนดูเฉย ๆ ได้โดยไม่ก้าวเท้าเข้าไปร่วมแสดงด้วย”
ชิตตพัณไม่ทันตอบเขากลับ เขาคิดไม่ออก และข้อความนี้ก็ทำให้เขาหัวหมุน ความรู้สึกปลอดภัย ป้อมปราการที่เขาก่อขึ้นมาคล้ายจะมีรอยร้าวซึ่งเขาไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน และในขณะนั้นก็มีข้อความเข้ามาจากอีกคนซึ่งเขาไม่สามารถเมินเฉยได้
“ไงวะ หายหัวไปนาน เบื่อโชว์แล้วเหรอวะ”
“ก็คงงั้น” เขาพิมพ์ตอบบรรณศรไปอย่างไร้อารมณ์
“เงี่ยนว่ะ”
“ก็ชักว่าวไปดิ” ชิตตพัณตอกกลับไป
“ชักเองไม่มันส์ อยากมีคนช่วย”
“แล้วเพื่อนมึงอีกคนล่ะ” ชิตตพัณหมายถึงบรรณบถที่เขาเคยเห็นเมื่อหลายวันก่อน “ไปไหนซะล่ะ”
“เบื่อแล้ว อยากลองไรแปลก ๆ อย่างเช่น อืม...มึงก็น่าจะรู้”
“รู้อะไร”
“อยากให้มือของมึงมาช่วยไง”
“ทะลึ่งแล้ว”
“กูอยากรู้ว่าถ้าปากนุ่ม ๆ ของมึงเนี่ย ค่อย ๆ เม้มไปบนหัวKของกู จะเสียวแค่ไหนวะ ซี๊ด..”
บรรณศรทำหน้าเหยเกตามที่พิมพ์ไปด้วย และมันไม่ได้ยั่วแค่ชิตตพัณเพียงผู้เดียว ผู้ชมทุกคนต่างก็เข้าใจว่าบรรณศรกำลังยั่วพวกเขาแต่ละคน
เด็กหนุ่มจับเป้าของตัวเองให้ตึงเห็นเป็นท่อน แล้วลุกจากเก้าอี้ ยืนกระเด้าเอวเข้าหากล้อง
“แล้วกูก็จะเอามึงแบบนี้แหละ”
“มึงพูดจบยัง” ชิตตพัณถามอย่างเย็นชา
“ยัง ให้กูไปหามึงได้มั้ย กูจะให้มึงลืมไปเลยว่าสวรรค์มีแค่หกชั้น”
“เหอะเหอะ”
“มึงอย่าทรมานกูดิ แค่นึกถึงหน้ามึง กูก็จะแตกล่ะ”
บรรณศรพิมพ์ไปปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของตนไป กางเกงในสีเทาที่เขาใส่อยู่แทบจะไม่ได้ช่วยอะไร เพราะท่อนเอ็นดุ้นใหญ่มันขยายตัวจนแทงขอบกางเกงทะลุขึ้นมาโชว์เงี่ยงบาน ๆ แล้ว
เขาดึงกล้องมาจ่อใกล้ ๆ ท่อนเนื้อที่ยังคงถูกรัดไว้ด้วยขอบกางเกงใน มันดิ้นรนด้วยการกระดกเป็นจังหวะพร้อมกับสำลักน้ำหล่อลื่นใสเยิ้มย้อยอาบมาตามเส้นสองสลึง
ร่างกายของชิตตพัณตอบสนองต่อภาพที่เห็น ความร้อนพุ่งวูบวาบทั่วร่างกายจนหน้าอกแดงเป็นปื้น และแก่นกลางก็ชี้ชันจนเลิกขากางเกงขาสั้นของเขาออกมาชมโลกภายนอก
“มึงเงี่ยนแล้วใช้มั้ย มึงบอกสิว่าอยากได้Kกู กูจะเอาให้มึงอม จะเสียบเข้าไปในตัวของมึง จะทำให้มึงครางเหมือนหมา และร้องเรียกแต่ชื่อกู”
ชิตตพัณโกรธ แต่เป็นความโกรธที่ผสมกับตัณหา เขาโกรธบรรณศรว่ากล้าดีอย่างไรถึงมาพูดกับเขาแบบนี้ แต่อีกทางหนึ่งเขาก็ตื่นเต้น และเพริดไปกับถ้อยคำหยาบคายเหล่านั้น
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องทำให้ชิตตพัณสะดุ้ง เขาย่อโปรแกรมไว้แล้วลุกขึ้นไปที่ประตู เสียงเคาะดังมาอีกสองครั้งสั้น ๆ ให้เขารู้ว่าที่ได้ยินนั้นไม่ใช่หูฝาด ชิตตพัณส่องมองตรงช่อง คนที่ยืนอยู่หน้าห้องทำให้เขาประหลาดใจ และ..บอกไม่ถูก
เขาเปิดประตู อีกฝ่ายมองร่างเปลือยครึ่งท่อนของเขาและถาม
“เล่นแคมฟรอกอยู่เหรอ”
ชิตตพัณพยักหน้าและหลบให้ผู้มาเยือนเข้ามาในห้อง คนผู้นั้นผลักประตูปิดให้ มือตะปบคว้าเอวของชิตตพัณแล้วประกบจูบลงไปอย่างดุเดือด ในกล้อง บรรณศรมองเห็นแค่ขาสองคู่ที่แนบชิดกันและเสียดสีกันไปมา แต่แค่นั้นก็ทำให้เขาแทบคลั่ง ความริษยาพลุ่งพล่านเข้ามาเต็มพิกัด อารมณ์ทางเพศของเขาถูกเก็บกดไว้แทบระเบิด เขาพร้อมจะเอากับหมาที่ไหนก็ได้ หรือแม้แต่กับน้องชายของตนเองเพื่อคลี่คลายความรู้สึกนี้ แต่เขามีตัวเลือกที่ดีกว่า
-------------------
ผมจะไปต่างจังหวัดสักสามวันนะครับ กลับถึงกทม.คงพฤหัสตอนเย็นโน่นแน่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
