แน๋วป่าวตัดทอนนา ก้อตอนที่24โมเค้าเขียนไว้แค่นั้นนี่นา
ถามโมเองจิว่าทะมายสั้นจาง หรือว่าโมชอบสั้นๆ
เหงว่าวันนี้โมปวดท้องอีกแย้ว ดูแลตัวเองดีๆนา พักผ่อนเยอะๆ ทานข้าวให้ตรงเวลา
"การไม่มีโรคเปงลาภอันประเสริฐ"
**************************************************************************************************************
ตอนที่ 25พอถึงรถ ผมก็ให้ไอแมน จับไอตี๋นั้นซ้อนท้ายผม..เอาแขนกอดเอวผมไว้..จับขามันขึ้นเหยียบที่เหยียบไว้....อย่าตุกติก นะมึงกูเอาตาย
“เฮ้ย ไอตี๋ มึงได้ยินไหมวะ.” ผมถามเพื่อความแน่ใจ ก่อนสตาร์ทรถ
“เฮ้ย...ยังดีอยู่รึเปล่า ไอตี๋ ” หงุดหงิดแล้วนะเว้ย
“อือ...คร้าบบบ” ไอตี๋มันทำเสียงอ่อยๆครับ
“เอ่อ ...ถ้ายังพอมีสติ นะ มึงก็กอดเอวกูไว้แน่นๆแล้วกัน…ไม่งั้นมึงได้ตายโหงกลางถนนแน่มึง...แม่มเซ็งชิบ ถ้าไม่คิดว่ามึงเปนเพื่อนไอนัทนะกูทิ้งแม่มไว้ตรงนี้แหละ” ผมอารมณ์เสียสุดๆเลยครับตอนนั้น…
“คร้าบ..ขอบคุณ คร้าบ...โม...” มันตอบผมเสียงอู้ อี้ ...แล้วซบหน้าลงกับแผ่นหลังของผม อย่ามาซบใครอนุญาติ หลังนี้ของไอนัทมัน อ้าว ม่ายช่ายยยยยยยยย
“เออ ...จำใส่หัวไว้เลยนะมึง มึงเป้นหนี้ กู..หึ” แล้วกูจะทวงคืนอย่างสาสมฮ่าๆๆๆ
“พวกมึงหน่ะ..แยกย้ายกันไปซะ อย่าพึ่งกลับมาที่นี้อีกแล้วกัน ..ไปได้แล้ว...ส่วนมึง” ผมหันไปชี้หน้าไอแมน
ไอแมนสะดุ้งเฮือก ทำหน้าแหยๆตลกชิบ น้องกู
“กูจะเลี้ยงเหล้ามึงวันหลังฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมหัวเราะอย่างถูกใจ ไอแมนทำหน้างงๆ เอ๋อๆ
แล้วผมก็สตาร์ทรถออกไป ขี้เกียจตอบคำถามมัน.........ระหว่างขับรถไปผมก้อคิดแหละครับว่าจะทำยังไงกับไอตี๋นี้ดีว่า....
*******
และผมก็ถึงทีที่ผมหมายตาหมายใจไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ผมขับรถเข้าไปจอดที่ คลีนิค แห่งหนึ่ง แถวๆ โรงเรียนเทคนิคฯที่ไอแมนมันเรียนนั้นแหละ .....
“เฮ้ย...ไอตี๋ตายยังวะ” ผมเอามือผลักหัวไอตี๋นั้นแรงๆ 2-3 ที
“คร้าบบบบบบบซี๊ด อู้ย” มันขานรับแล้วคราง อู้อี้ อยู่ที่หลังผม
“เฮ้ย เดินไหวปล่าววะ ...”ผมลุกออกจากอานแมงกะไซต์ จับแขนไอตี๋ที่กอด
เอวผมอยู่ มาโอบบ่าผมแทนแล้วลากมันไปอย่างทุกลักทุเล ไอตี๋แม่ม...ตัวหนักชิบ..
“เดิน ได้ก็ช่วยเดินด้วยนะเว้ย กูหนัก..” ผมบอกไอตี๋มันเบาๆ
ไอตี๋มันก็พยักหน้าหงึกๆ.....แล้วก็พยายามออกแรงช่วยผมเท่าที่ ความเจ็บและความเมาของมันจะอำนวย ...ไอเลวเอ้ย...มาคนเดียวแล้วยังจะเสือกเมาอีก...ไม่ตายก็บุญแล้วมึง
เข้าไปในคลีนิคทั้งหมอทั้งผู้ช่วย ก็เข้ามาพยุง และพาไอตี๋ ไปทำแผล หมอเค้าก็ถามผมไปแหละครับ ว่าไปโดนไรมาผมก็ตอบๆ..จริงบ้างเท็จบ้าง..แฮะกลัวเข้าตัวฮะ.........แต่หมอเค้าก็ไม่ถามมากหรอกฮะ เด็กแถวนี้มีเรื่องบ่อยๆ ….
ซักพักหมอก็ให้ผมเข้าไปดูไอตี๋ที่ห้องได้..พอเข้าไปในห้องก็เห็นไอตี๋นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง...ที่หัวมีผ้าพันแผลพันไว้...
“เป้นไงบ้างฮะหมอ...”ผมถามหมอด้วยอยากรู้ว่ามันเจ็บหนักปล่าว เงินกูจะพอค่ายามันปล่าววะ
“ก็ไม่เป็นไรมากหรอก...หน้าผากแตกนิดหน่อยเย็บ 5 เข็ม” ไม่หน่อยแล้วมั้ง
“ฟกช้ำตามตัว....มีแผลถลอกอีกนิดหน่อยหน่ะครับ” อ๋อ อืม แล้วไมมันนอนสลบไสลแบบนี้วะ
“แล้วทำไมมันถึงได้นอนนิ่งแบบนี้หล่ะครับ...แล้วเลือดมันก้อออกเยอะมากๆเลยอะครับ”ผมเริ่มเป็นกังวลฮะ
“หึหึ...ก้อคนเมา นี้ครับ....เลือดเยอะก็เป็นปกติ อยู่แล้ว....ที่หลับก็ไม่แปลกหรอกครับ” แป่วววววววววแม่มหลับเพราะเมาหรอเนี๊ยะ มึงนะมึงไอตี๋ทำเสียงอ่อยๆ ยังกะจะตายกูก็นึกว่าอาการหนัก
“อีก 2 ชม หมอจะปิดคลีนิคนะ ตอนนี้ก็ให้เพื่อนนอนพักก่อนแล้วกัน แล้วค่อยกลับบ้าน .....ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกครับ สบายใจได้” คุณหมอบอกผมยิ้มๆ แล้วเดินออกไป
เฮ้อ ลำบากกูจริง เอาไว้ มันตื่นค่อยคุยกันก็แล้วกันวะ แม่มกะว่าจะพามาหาหมอแล้วทิ้งให้กลับเองซะหน่อย คงทิ้งไม่ได้แล้วกู....
จากนั้นผมก็ไปเคลียร์ค่าหมอค่ายา กับ ผู้ช่วยสาวสวย..แม่ม หมดไปเป็นพันเลยกู ....ไอแมน..กูจะไปทวงคืนกะไอแมน...... เก็บใบเสร็จไว้ดีกว่ากุ..
หัวข้อ: ที่นายทำ...นี่เรียกว่ารัก ...งั้นเหรอ ภาคll (^_^)"(โมโม) (อ่าน 311980 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก