หัวข้อ: รักวุ่นวาย วงดนตรีชายล้วน

[4559]

หวานจับใจ

[Cha Ris Ma]

"แค่นี้ก็พอแล้ว แค่พี่ได้ยินว่าทัยคิดถึงพี่ พี่ก็ดีใจแล้ว...."พี่ทัยเว้นวรรค ก่อนจะพูดต่อไป "พี่จะมีแค่ทัยคนเดียวตลอดไป ถ้าพี่กลับมาบ้าน อย่าลืมตัดต้นไผ่มาทำไม้ฟากกระท่อมรังรักของเรานะ ฮะๆ"
"ขอบใจมากนะทัย ที่ทำให้พี่มีความสุข พี่สัญญาว่าพี่เองก็จะทำให้ทัยมีความสุขตลอดไปเช่นกัน"พี่ทัยพุด(พูด-หนุงหนิงพิมพ์ อู เป็น อุ หลายจุด) กับผม

 :-[หวานจังพี่โอ น้องทัย
ใช้ระยะทาง และเวลา พิสูจน์รักแท้

[tagloveX-Mark]

โหย ๆ Love Love กันมากมาย อิอิ น่ารักสุด ๆ อ่ะคับ ในที่สุดก็ลงเอยกันด้วยดี อิอิ พี่โอสมหวัง ทัยก็ตรงกับพี่โอ ดีใจ ๆ ^^
แอบสงสารยอดนิดนึง แต่ก็นะ ยอดมะใช่พระเอกนี่นา อิอิ
พี่โอ แบบว่า น่ารักได้อีก ดีนะที่ตัดสินใจพูดออกมามะงั้น จากกันไปทั้ง ๆ ที่รักกันแน่เลย อิอิ
รอตอนต่อไปค้าบผม ^^

[andy_kwan]

หวานจริงนะ   มดไต่หน้าจอแล้ว   อิอิ

[ifwedo]

หวานดีจังชอบบ

[ToeY_@_KP]

หวานแล้ว...ก็ให้หวานตลอดนะ   


อย่ามาทำให้ปวดใจทีหลังแล้วกัน



ไม่อย่างนั้นโดน 

[aaax]

เพิ่งอ่านถึงตอนที่ 11 แวะมาเมนท์อีกรอบก่อนนะ

ชอบรายละเอียดหลาย ๆ อย่างในเรื่องนะ อย่างเ่ช่น การทำวงดนตรี การซ้อม ฯลฯ เขียนดีอะ

เหมือนมีประสบการณ์ส่งวงดนตรีเข้าประกวด

แล้วจะค่อย ๆ อ่านต่อนะ ไม่อยากรีบอ่าน ขี้เกียจรออ่านตอนล่าสุดอะ

  เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า

[JkrR]

ตอนที่35

******************************************************
ผมขับรถกลับด้วยความรู้สึกที่อธิบายยาก มันทั้งงงและมีความสุข

ผมมีคนรักแล้ว

แต่ไม่ใช่ผู้หญิง

ถึงแม้ที่ผ่านมา ผมจะไม่เคยมีสเปคเกี่ยวกับความรัก แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะได้มาเป็น

แฟนผู้ชายแบบนี้เลย

ผมกินข้าวและอาบน้ำ ก่อนจะล้มตัวลงนอน

วันนี้ของผม แม้มันจะมีแค่24ชม.เหมือนทุกวัน

แต่ผมรู้สึกว่า วันนี้ช่างยาวนานเหลือเกิน

มีหลายๆอย่างที่ผ่านเข้ามา มันมากมายเสียจนไม่คิดว่า ผมใช้เวลาเพียงเท่านั้น

ผ่านมันไปได้อย่างไร

และค่ำคืนนี้ก็เหมือนยาวนานกว่าทุกที

ผมข่มตานอนอย่างยากลำบาก

อยากให้ถึงพรุ่งนี้...

คิดถึงพี่โอจัง

**************************************************

วันรุ่งขึ้น ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ พี่โอนัดผมให้ไปเรียนขลุ่ยกับพี่โอ แหะๆๆ ใช้เวลาให้

คุ้มค่าครับ ใกล้จะสอบแล้ว ถ้าสอบเสร็จ อีกไม่นาน พี่โอก็ต้องย้ายไปเรียนมหาลัย

แล้ว

วันนี้เราเรียนเกี่ยวกับไล่โน้ตอย่างจริงจังขึ้น คราวนี้ไม่มีอายกันแล้ว หุหุ ผมนั่ง

ตักพี่โอ แล้วให้พี่จับมือผมไล่นิ้ว วันนี้ผมทำได้ดีขึ้นจนพี่โอชม แน่ซี้ ได้ครูดีนี่

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนเย็น ผมนั่งพัก เราสองคนนั่งมองพระอาทิตย์ลับ

เหลี่ยมเขาอย่างเมื่อวาน

และมันก็ยังสวยมากเหมือนเมื่อวานเช่นกัน


.
.
.
***************************************************************
วันรุ่งขึ้น ผมตื่นเช้ากว่าปกติ พออาบน้ำแต่งตัวกินข้าวเสร็จ ผมก็เดินทางไป

โรงเรียนทันที

ผมไปยืนรอยอดที่สามแยกที่เดิม ไอ้ยอดทำสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย เพราะทุกครั้ง

มันมักจะได้ยืนรอผม

"ทำไมวันนี้ตื่นเช้าวะ หิมะตกที่หมู่บ้านหรอ"มันถาม
"หะๆๆๆ เปล่าหรอก ก็แค่วันนี้อารมณ์ดี อยากตื่นขึ้นมาสูดอากาศบริสุทธิ์"
"อ่านะ ไปทำไรมาวะอารมณ์ดี"มันถามยิ้มๆ
"ก็....ไม่บอกดีกว่า"ผมยิ้นกวนๆให้มัน
"โหยนะ ไหนบอกไม่มีความลับกะกูไง สาสส"
"ห้าๆๆ ไม่มีไรหรอก วันนี้อยากตื่นเฉยๆน่ะ"
มันเดินมาดักหน้าผม แล้วเอียงคอถาม "จริงอ่ะ?"
"เออสิวะ"
มันยังจ้องหน้าผมอย่างพินิจพิเคราะห์ "แต่วันนี้ดูยิ้มหน้าบานผิดปกติ เหมือน..."
"เหมือนไรวะ"ผมถามมัน
"เหมือนคนกำลังมีความรักน่ะ" มันตอบยิ้มๆ
ผมอึ้ง นี่หน้าผมมันฟ้องขนาดนั้นเชียวหรอเนี่ย พอเริ่มตั้งสติได้จึงแกล้งบอกปัดไป
"โอีย บ้าไปแล้ว แค่ไม่กี่วันที่ไม่เจอเอ็ง ข้าจะไปหาใครที่ไหนวะ ตลกละ"
"นั่นดิเนอะ แต่ไม่แน่นะ หน้าเอ็งตอนนี้บานมากเลย เหมือนคนมีความรัก แล้ว

เสาร์อาทิตย์นี้ไปไหนมามั่งล่ะ"มันถาม
ผมนิ่งคิด ผมควรจะบอกว่าไปหาพี่โอดีมั้ยนะ
"อืม ไปเรียนขลุ่ยกับพี่โอมาน่ะ"ผมตัดสินใจตอบตามจริง
ไอ้ยอดหน้าถอดสี โดยที่ผมไม่ทราบเหตุผล มันหันหน้าหนีผมแล้วมองไปข้างหน้า
"หรอ"มันพูดสั้นๆ แล้วเดินต่อไป

ผมงงกับท่าทีของมัน ผมทำอะไรผิดละเนี่ย?

ผมกับยอดเดินมาถึงที่หน้าประตูโรงเรียน แล้วพี่โอก็เดินมาหาพวกเรา ยิ้มหน้า

บานมาแต่ไกลเชียว

"หวัดดี ทัย ยอด"พี่โอทักพร้อมฉีกยิ้มกว้าง
"คับพี่ หวัดดีครับ"ไอ้ยอดทัก ส่วนผมแค่ยิ้มๆให้
"มาแต่เช้าเชียวนะครับ"ไอ้ยอดเปิดหัวข้อสนทนา
"ก็วันนี้อารมณ์ดีมั้ง เลยอยากออกมาสูดอากาศน่ะ"พี่โอบอก
"ดีจังนะครับ วันนี้มีแต่คนอารมณ์ดี" ไอ้ยอดว่านิ่งๆ แล้วหันมามองหน้าผม
"หะๆๆๆ นั่นสินะ สงสัยเป็นวันอารมณ์ดีแห่งชาติมั้ง เนอะยอด"ผมหัวเราะกลบ

เกลื่อน

ผมกับยอดขอตัวขึ้นห้อง แล้วแยกมาจากพี่โอ ผมเหลียวหลังไปมอง เห็นพี่โอยัง

ยิ้มมาทางผมอยู่ ผมได้แต่ส่งยิ้มกลับไป

.
.
.

วันนี้ทั้งวันผมเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ ผมมัวแต่คิดโน่นนี่ และคิดถึงคนที่ได้

เจอเมื่อเช้า สงสัยวันนี้ต้องชวนไอ้ยอดกลับไวๆหน่อย จะได้พอมีเวลาไปหาพี่โอ

*****************************************************
พักเที่ยง พวกผมทั้ง5คนก็ลงมากินข้าวกัน หลังจากที่ได้ไปซื้อข้าวของแต่ละคนมา

แล้ว เราก็มานั่งโต๊ะเพื่อกินข้าวพร้อมกันครับ

"พี่นั่งด้วยคนได้มั้ย"เสียงที่คุ้นหูดังมาจากข้างหลัง

พี่โอถือชามก๋วยเตี๋ยวอยู่ข้างหลังผม ผมกับไอ้ยอดที่นั่งข้างกันหันหลังมาทางเจ้า

ของเสียง ผมยิ้มให้พี่โอ และพี่โอก็ยิ้มให้ผมเช่นกัน แล้วก็ทำหน้าทะเล้นใส่ผม

"เอ้าว่าไง มันร้อนนะทัย นั่งด้วยได้มั้ย"พี่โอถาม

"ก็นั่งสิครับ ผมไม่ได้ซื้อโต๊ะเป็นส่วนตัวนี่ครับ" ไอ้ยอดบอก

พี่โอนั่งลงข้างผม ตอนนี้ข้างซ้ายของผมมีไอ้ยอดทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ ในขณะ

ที่พี่โอที่นั่งทางขวา ทำหน้าบานยิ้นแฉ่งอยู่ ส่วนผมได้แต่ยิ้มเจื่อนๆด้วยความเขิน

พวกไอ้แมนกับไอ้โกนั่งกินไปคุยไปอย่างเฮฮาเหมือนเคย ไอ้แมนนั่งมองยิ้มๆ

แล้วนั่งกินของมันเงียบๆ ส่วนไอ้ยอดนั้นยิ่งเงียบหนัก มันนั่งกินไม่พูดไม่จา ส่วน

ผมกับพี่โอน่ะหรอ แหะๆๆ แอบมองตากันเป็นระยะครับ กลัวความแตก หุหุ

"อะพี่ให้"พี่โอคีบลูกชิ้นให้ผม
"ขอบคุณครับ" ผมรับคำ แล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวบนจานผมต่อ ส่วนไอ้ยอดนั้น

หันขวับมาทางพี่โอ ซึ่งพี่โอก้ไม่ได้เอะใจอะไร

ไอ้ยอดตักหมูทอดในจานมันให้ผมบ้าง
"อะ กูให้ มึงผอมๆนะช่วงนี้ กินเนื้อมั่ง ลูกชิ้นน่ะมันมีแต่แป้ง"

ผมมองหน้ามัน ไม่เข้าใจว่ามันจะพูดแบบนี้ทำไม แล้วมองไปที่จานข้าวมัน ตอนนี้

เหลือแต่ผัดผัก

ผมตัดสินใจตักหมูคืนให้มัน แล้วบอกว่า
"มึงก็ไม่ได้อ้วนไปกว่ากูเลย ไอ้ยอด ดูดิเหลือแต่ผัก เอ้า มึงนั่นล่ะเอาไปกิน เดี๋ยว

ไม่มีแรงนา ไม่กินเนื้อกินหนัง"

ไอ้ยอดมองหน้าผม ด้วยสายตาที่อธิบายยาก แล้วกินข้าวของมันต่อได้อีกสองสามคำ
"กูขอตัวก่อน เดี๋ยวค่อยเจอกันบนห้องแล้วกัน"

"อืม" ผมมองหน้า แล้วรับคำมัน

เป็นอะไรของมันนะผมคิด ทุกทีไม่เคยกินข้าวไม่เหลือนี่ แถมยังไม่เคยทิ้งกัน

แบบนี้นี่

หรือจะปวดท้องนะ

ผมเลิกสงสัย แล้วกินข้าวต่อ

หันไปทางพี่โอ โหนะ พี่โอกำลังนั่งมองหน้าผม แล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี

ผมยิ้มแล้วกินข้าวต่อ

*****************************************************

ไม่รู้ผมคิดไปเองมั้ย แต่ผมรู้สึกว่า คาบบ่ายวันนี้ เหมือนถูกไอ้ยอดแอบมองอยู่

ตลอด แต่พอผมหันกลับไป ก็จะเห็นมันนั่งหลับ หรือมองกระดานแทน

แต่ที่แน่ๆเลย ผมรู้สึกว่ามันคุยกับผมน้อยลง

********************************************************
เลิกเรียน พวกไอ้โกชวนผมกับไอ้ยอดไปเล่นบอลครับ แต่ผมปฏิเสธ โดยอ้างว่า

ไม่ค่อยสบาย ซึ่งไอ้ยอดมันก็ตามผมไปด้วยทุกที่อยู่แล้ว

ซึ่งเหตุที่ผมรีบกลับ ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ

ผมอยากไปหาพี่โอน่ะ

ผมกับยอดเดินมาที่หน้าโรงเรียน เสียงมอเตอร์ไซค์ที่คุ้นหูก็ดังมา

"ว่าไงสองหนุ่ม เดินกลับกันอีกแล้วหรอ"

"ครับ"ผมตอบยิ้มๆ

"มา พี่ไปส่งละกัน ไม่ได้นั่งรถพี่กลับนานแล้วนี่"

"เอ่อจะดีหรอครับ" ผมแกล้งไว้ตัว หุหุ นายเอกสุดๆ

"โอีย...ทำเป็นไม่เคยซ้อนพี่แน่ะทัย"พี่โอทำตาเจ้าเล่ห์

"รู้สึกวันนี้พี่โอจะพิศวาสพวกเราจังนะครับ"ไอ้ยอดแทรกขึ้นมา

ผมกับพี่โอหันขวับมาทางไอ้ยอดทันที

"อ่า..ไม่มีอะไรหรอก ก็แบบว่าไงล่ะ เดี๋ยวพี่ก็จะไปแล้ว เลยอยากจะทำดีกับทัย

กับยอดมั่งไง อย่าคิดมากนะ พี่เจตนาดีนะ"พี่โอกลบเกลื่อน

"นั่นดิยอด ป่ะขึ้นรถเหอะ ข้าไม่ค่อยสบายด้วย"ผมช่วยพี่โอพุด

"เห้อ ไปก็ไป"ไอ้ยอดทำหน้าเซ็งๆ


.
.
.

พี่โอพาไอ้ยอดมาส่งก่อน จากนั้นก็มาส่งผม

พอขับลับตาสักพัก พี่โอก็ดึงมือผมมาโอบเอวของแกไว้

"เดี๋ยวตก"พี่โอหันมายิ้มๆ
"ระดับนี้ไม่มีตกหรอก ไม่เห็นต้องจับเอวใครเลย"ผมตอบหน้าทะเล้น แล้วแกล้ง

ดึงมือกลับ
พี่โอรีบดึงมือของผมไปไว้ที่เอวแกเหมือนเดิม แล้วทำตาดุใส่
ผมหัวเราะ แล้วโอบพี่โอแน่นขึ้น

.
.
.
.

เย็นนี้ พระอาทิตย์ตกก็สวยที่สุดเหมือนกับเมื่อวาน

***********************************************************
ช่วงนี้เครียดๆจังครับ โทดทีที่มาต่อช้า ด้วยสาเหตุบางอย่าง

นายหนุงหนิง

-/\-

[namtaan]

สงสารยอดแฮะ
แต่ทัยกับพี่โอก็กำลังมีความสุขนี่นา
แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไป
บวก 1 แต้มให้หนุงหนิง ขอบคุณจ้า

[iota]

 :undecided:น่าเห็นใจยอดเนอะ
รักทัยข้างเดียว.........
สู้กันต่อไปครับพี่น้อง........เป็นกำลังใจให้นายหนิงครับบบบบบบบ

[Cha Ris Ma]

 ::ยอด ทำใจเถอะทัยเค้ามีพี่โอคอยดูแลแล้ว

 :-[น้องทัยกับพี่โอ หวานซะ

 :กอด1:เป็นกำลังใจให้นายหนุงหนิง

[DexTunG]

ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไปนะ





คนหนึ่งหวาน  อีกคนเศร้า





        

[ToeY_@_KP]

   สงสารยอดอ่ะ..

[thaitanoi]

น่าเห็นใจยอดนะครับ  ไม่ได้มาอ่านนานเลยแต่ก็ยังสนุกเช่นเดิมนะครับ เป็นกำลังใจให้นายหนุงหนิงนะ

[tagloveX-Mark]

น่ารักกันจิง ๆ แต่
ชักแอบสงสารยอดนิด ๆ แฮะ ยังมะรู้ความจริง
ถ้ารู้จะเป็นยังงัยนะเนี่ย
งัยก็เชียร์พี่โอกับทัยเหมือนเดิม อิอิ ^^

[JkrR]

ตอนที่36 โทดทีนะครับ เผอิญหม่อมแม่เรียกตัวกลับวังด่วน เลยหายไปโดยไม่ได้บอกกล่าวอะไรทิ้งไว้ ขอโทดจริงๆก๊าบบบ -/\-
**************************************************************
ตั้งแต่วันนั้น ผมมักจะหาเรื่องที่จะกลับกับพี่โอทุกวัน โดยมีไอ้ยอดติดสอยห้อยตามไปด้วยทุกครั้ง และพี่โอก็มักจะไปส่งมันก่อนทุกครั้ง

พักเที่ยงก็เช่นกัน กลุ่มของผมได้มีสมาชิกรุ่นใหญ่เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน พี่โอกับพวกไอ้โกดูเข้าขากันได้ดี และทุกครั้ง แกก็มักจะส่งตาหวานให้ผมทุกครั้ง

แต่ผมนั้นก็ได้หารู้ไม่ ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่....

วันเวลานับถอยหลัง

การสอบไล่ใกล้เข้ามาทุกที

ชีวิตในวัยเรียนของพี่โอที่นี่ กำลังจะหมดลง

ชีวิตรักของผม กำลังจะเจออุปสรรคครั้งสำคัญ


*******************************************************

ทุกเย็น ผมจะไปที่กระท่อมปลายนาหลังนั้นกับพี่โอสองคน เพื่อไปเรียนขลุ่ย และไปศึกษาดูใจซึ่งกันและกันเพิ่มเติม แหะๆ

ถึงแม้ว่าเราสองคน ใกล้ที่จะได้เวลาที่จะต้องแยกจากกัน

แต่ความรู้สึกที่ผมมีต่อพี่โอนั้น มันเริ่มชัดเจนขึ้นทุกวัน

ว่าผมนั้น รัก ผู้ชายคนนี้จริงๆ

คนที่เราอยู่ได้ด้วยแล้วสุขใจ

อบอุ่น

เป็นที่พักพิงกับเราได้

ทุกครั้งที่เราได้อยู่ใกล้

ความสัมพันธ์ของเราพัฒนาไปเรื่อยๆ ตามพัฒนาการ การเรียนขลุ่ยของผมที่ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

ผมเริ่มเป่าเพลงง่ายๆได้บ้างแล้ว

และผมเองก็เริ่มมั่นใจเช่นเดียวกับพี่โอ

ว่าเรารักกัน

แม้อีกไม่นาน เราจะต้องไกลกัน

แต่เราก็สัญญาให้กัน

ว่าจะไม่ยอมให้ระยะทาง มาบิดเบือนความรู้สึกของเรา

ให้เปลี่ยนแปลงไป

แม้วันข้างหน้า เราจะคาดการณ์ไม่ได้

แต่วันนี้...เรามั่นใจ

.
.
.

ในขณะที่ความสัมพันธ์ของคนสองคนกำลังสุกงอม

แต่ของอีกคน

กลับกำลังรอเวลา

ที่จะระเบิดออกมา...

*****************************************************

"ทัย ยอด กลับบ้านกัน ป่ะ"พี่โอเรียกพวกเรา ผมยิ้มแฉ่ง ในขณะที่ไอ้ยอดทำหน้าบอกบุญไม่รับ

"พี่โอ ผมขอคุยธุระกับไอ้ทัยสักแปปได้มั้ยครับ"ไอ้ยอดบอก

ผมมองหน้ามันด้วยสีหน้างุนงง ในขณะที่มันจูงมือผมลากมาคุยกันใต้ต้นไม้สองคน

"มีไรวะ?"ผมถาม

"ทัย..เอ็งได้ถอดรหัสที่ข้าเคยให้ไปได้บ้างหรือยัง"

"อ่า...ยังเลย ช่วงนี้ยุ่งๆว่ะ"ผมตอบไอ้ยอด พลางเกาหัวแกรกๆ

"งั้นหรอ"มันเบือนหน้าไปทางอื่น แล้วพูดกับผมโดยที่ไม่มองหน้าผมอีก "งั้นพรุ่งนี้เอาหีบใบนั้นมาด้วยนะทัย"

ผมงงๆ แต่ก็ตกลง"อ่า..ได้ดิ"

มันยังคงไม่มองหน้าผม "รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวพี่โอจะรอนาน"

ผมพยักหน้า แล้วเดินตามไอ้ยอดซ้อนท้ายพี่โอกลับบ้าน

.
.
.

เย็นวันนั้น พระอาทิตย์เป็นสีแดงสดก่อนที่จะลาลับเหลี่ยมเขา

เป็นภาพที่งดงามเหมือนเคย

ผมกอดพี่โอด้วยความสุขที่โอบล้อมไปด้วยขุนเขาและทุ่งนาที่รายล้อม

ลมวันนั้นหยุดนิ่งไม่ไหวติง

ราวกับลมทะเลที่เงียบสงบ

รอเวลาที่พายุจะมา...

.
.
.

ผมกลับถึงบ้าน หลังจากที่อาบน้ำอาบท่ากินข้าวกินปลา ก็เข้ามาในห้องนอน

ผมหยิบเอาหีบเจ้าปัญหาใบนั้นมาพลิกดู แล้วครุ่นคิดถึงคำใบ้

จนปัญญาจริงๆ

ว่าแต่... ไอ้ยอดมันจะขอหีบคืนไปทำไมกัน ทั้งที่ตอนให้มา มันคะยั้นคะยอให้ผมแกะรหัสที่ว่า

หรือมันจะโกรธ ที่ผมไม่ยอมตั้งใจถอดรหัสจริงๆสักที

เมื่อคิดได้ดังนั้น ผมก็ใจหาบวาบ หรือจะจริงวะ!!!

ผมพยายามรวบรวมสมองคิดหาทางแก้รหัส

แล้วก็จนปัญญาอีกหน - -

นอนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน

What ever will be , will be

อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิดวะ

**************************************************************

วันรุ่งขึ้น ผมถือหีบใบนั้นพลางเดินคิดหาคำตอบของคำใบ้มาเรื่อย จนมาถึงสามแยกที่เดิม ซึ่งเห็นไอ้ยอดมารอผมอยู่แล้ว

"ไงทัย หวัดดี"ไอ้ยอดทัก ด้วยใบหน้าเรียบๆ

"อืม"ผมยิ้มตอบ แล้วยกมือทักทาย

"ทัยถอดรหัสได้หรือยัง"มันถาม

"แหะๆ ยังเลยว่ะยอด เอ็งโกรธข้ามั้ยวะ ที่ข้าถอดรหัสอะไรของเอ็งไม่ออกซะที"ผมยิ้มแก้เก้อ

มันนิ่งไม่ว่าอะไร แล้วพูดขึ้นมาว่า "คุยกับข้าหน่อยมั้ยทัยวันนี้ ไปสายซักวันคงไม่เป็นไร"

"อ่า..ได้"ผมทำหน้าเหรอหรา แล้วเดินตามมันไป

มันพาผมเดินมาที่ศาลานั่งพักกลางทาง ที่นี่ เป็นที่ๆมันได้ให้หีบใบนี้กับผม

มันนั่งลงแล้วก้มหน้า ก่อนจะพูดขึ้น

"เอ็งถามข้าใช่มั้ย ว่าข้าโกรธเอ็งหรือเปล่า ถ้างั้นข้าก็ขอไม่อ้อมค้อมนะ ว่าข้าโกรธ โกรธที่เอ็งไม่ตั้งใจที่จะถอดรหัสมัน เพื่อที่จะทำความเข้าใจข้าบ้างเลย"มันก้มหน้าพุดกับผม

"ยอด...เอ่อ ข้าขอโทษ แต่..ข้าเองก็ลองหลายทีแล้วนะ แต่มันจนปัญญาจริงๆ พอมันหมดปัญญา ข้าก็...เอ่อ..เลยค่อยๆลืมแล้วก็ไม่ได้ใส่ใจมันอีกน่ะ"ผมตอบตามตรง

"ขอบใจนะที่เคยพยายาม"มันตอบด้วยน้ำเสียงประชด

"แต่กับเอ็ง ข้ามั่นใจว่าเอ็งเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของข้าเลยนะเว้ย "ผมปลอบใจมัน

มันเงยหน้าขึ้นมาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ และมีน้ำตาคลอๆ "ใช่สิ ข้าคือเพื่อน เพื่อนจริง ข้าไม่ใช่พี่นี่ ไม่ใช่พี่โอนี่ทัย ข้าถึงเป็นเพื่อนเอ็งไง"น้ำตามันค่อยๆไหลลงมา

ผมอึ้งที่มันพูดอย่างนี้ แต่ก็ประคับประคองสติคุยกับมันต่อ "ยอด มึงเป็นอะไร มึงก็คือเพื่อนกู ส่วยพี่โอเค้าก็อยู่ส่วนของเขา ไม่เกี่ยวกันนี่"

มันจ้องหน้าผมนิ่ง แล้วกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนที่มันจะเค้นคำพูดออกมา

"มึงเป็นแฟนกับพี่โอใช่มั้ย?"

ผมอึ้งอีกครั้ง มันถามได้ตรงประเด็นมาก จนผมตกใจ ก่อนจะมองหน้ามันเป็นเชิงถามว่า มึงอยากรู้จริงๆหรอ? ซึ่งแววตาของมันนั้น จริงจังและคาดคั้นผมมาก

ผมหลบตามัน ก่อนใช้สติใคร่ครวญ

มันคือเพื่อนที่ผมสนิทที่สุด ถ้าผมบอกมันไป มันจะรับความเป็น"เกย์"ของผมได้มั้ย?

และเรื่องที่มันร้องไห้คืออะไร

เสียงของหัวใจผม กำลังบอกว่า คนที่กำลังอยู่ตรงหน้าผม ช่างน่าสงสารนัก


.
.
.

หากการที่ผมบอกความจริงกับมัน จะเป็นการไถ่โทษที่ผมละเลยที่จะถอดรหัส เพื่อทำความเข้าใจมัน

ผมก็ควรจะบอกมัน!!!
.
.
.
.

"ยอด...ในเมื่อเอ็งเป็นเพื่อนที่ข้าสนิทที่สุด และรักมากที่สุดดังนั้น ข้าจะบอกกับเอ็งก็ได้ เพื่อเป็นการไถ่โทษเรื่องรหัสนั้น"ผมมองหน้ามัน "แม้ว่า... มันอาจจะทำให้ข้าต้องเสียเพื่อนที่ดีไป"

ไอ้ยอดพยักหน้ารับ เป็นเชิงบอกว่าบอกมาเถอะ

ผมกลืมน้ำลายลงคอ แล้วเค้นเอาคำตอบมาบอก 'เพื่อนรัก' ที่สุดของผม

"ใช่...กูเป็นเกย์ แล้วก็กำลังคบกับพี่โออยู่ กูคงจะโกรธหรือบังคับให้มึงไม่รังเกียจกูได้หรอก แต่อย่างน้อย กุคิดว่า กูทำดีที่สุดแล้วที่ได้บอกมึง กูสัญญากับมึงไว้แล้วว่ากูจะไม่มีเรื่องปิดบังมึง ดังนั้น..."ผมค่อยๆน้ำตาไหล แล้วแข็งใจพุดต่อ

"ถ้ามึงจะรังเกียจกูเพราะกูเป็นอย่างนี้ กูก็จะไม่ว่าอะไร แต่กูดีใจนะ ที่ได้เป็นเพื่อนกับมึง "

ไอ้ยอดหลับตานิ่ง นำตาที่เอ่อนองอยู่อาบที่แก้มสองข้างของมันอีกครั้ง

"ขอบใจมากที่บอกความจริง กูไม่โกรธมึงหรอก และก็ไม่รังเกียจมึงด้วย แต่...เรื่องหีบใบนั้น กูว่ามันคงไม่สำคัญแล้ว กูขอมันคืนเถอะนะทัย"มันว่า แล้วยิ้มให้ผมทั้งน้ำตา

ผมหยิบหีบของมันใส่มือเจ้าของเดิม แล้วยิ้มให้มันเช่นกัน

"ไปกันเถอะทัย เดี๋ยวไม่ทันเข้าเรียน"

เราสองคนเดินทางไปโรงเรียน โดยที่ไม่ได้พูดกันอีก

**********************************************************
ต่อตอนหน้าคร้าบบ

นายหนุงหนิง

-/\-


*********************************************

[Cha Ris Ma]

 :z13:นายหนุงหนิงที่ทำให้น้องยอดเสียใจ

ดีที่น้องทัยบอกยอดไปตามตรงยอดจะทำใจได้ และก็อยู่ในฐานะเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อต่อไป

 :กอด1:โอ๋ๆ น้องยอด แต่ ช้า แต่ มาๆซบอกพี่เร็ว
เดี๋ยวพี่ปลอบใจยอดเอง

+1

[iota]

อดทนไว้ครับยอด อดทนไว้
เวลาจะช่วยให้เราผ่านพ้นมันไปได้
สู้ สู้ครับอย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอให้ทัยเห็น

[andy_kwan]

น้องยอดมาหาป้าขวัญดีกว่านะ
น้องทัยใจร้ายจัง

[namtaan]

โถๆๆๆๆๆ ยอดเอ๊ย น่าสงสารจริงๆเลย
รักเพื่อนมานาน อาจจะนานกว่าพี่โออีกนะ
แต่ไม่มีโอกาสได้เปิดเผยความในใจ ก็ต้องเจ็บซะแล้ว
บวก 1 แต้ม รอหนุงหนิงมาต่อจ้า

[DexTunG]

 








          

[mma419109]

       ยอดต้องไปหัดร้องเพลง ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ให้ทัยฟังซะแล้ว
 เอาเหอะยังไงก็มีตำแหน่งเพื่อนรักอยู่ในใจทัยเสมอ

[thaitanoi]

น่าสงสารยอดนะครับ ส่วนเรื่องของทัยกับพี่โอคงต้องรอเวลาเป็นเครื่องพิสูจ

[ToeY_@_KP]

รอคอยต่อไปนะครับยอด..



แล้ววันหนึ่งจะเป็นของเรา..

[JkrR]

ตั้งแต่เขียนตอนที่นายทัยกับพี่โอเริ่มปิ๊งกันนี่

มีแต่คนให้กำลังใจยอดมากมาย

จนคนเขียนอินตาม

อินตรงที่ว่า นายหนุงหนิงช่างใจร้ายนัก ทำไมถึงได้กลั่นแกล้งนายยอดขนาดนี้

หะๆๆๆ รุสึกผิดเลยแฮะ

เหมือนตัวเองเป็นผุ้ร้ายเลยอ่าาา

เอาเถอะครับ ยังไงก็คอยลุ้นกันต่อไปละกัน



ใกล้เปิดเทอมละ งานมารอมากมาย ทั้งโปรเจคทั้งอะไรต่อมิอะไร

กัวจะเขียนไม่จบก่อนเรียนจบแฮะ

นายหนุงหนิง

เด๋วปั่นมาให้อ่านกันต่อนะคับ

 

[JkrR]

ตอนที่37

***********************************************************

ตั้งแต่วันนั้น ไอ้ยอดมักจะหลบหน้าผมเสมอ มันไม่ได้รอผมไปโรงเรียนพร้อมกัน ไม่ยอมกินข้าวด้วย และก็ไม่รอกลับพร้อมผมกับพี่โออีก จนผมรู้สึกเสียใจที่ผมเป็นอย่างนี้ ทำให้ผมเสียเพื่อนดีๆไปหนึ่งคน

แม้ผมจะนั่งข้างมัน แต่มันก็ไม่พูดคุยหยอกล้อกับผมอย่างที่ผ่านมา มีบางอย่างที่กั้นกลางระหว่างผมกับมันเอาไว้

สำหรับมัน ผมไม่รู้ว่าคืออะไร แต่สำหรับผม สิ่งที่กั้นกลางระหว่างผมกับมัน คือความเหงา

พอไม่มีมึงแล้วมันเหงาจริงๆนะยอด

ผมบอกตัวเองในใจ

หีบใบนั้นที่มันเคยให้ผม ตอนนี้มันไปทำพวงกุญแจร้อยอยู่กับซิปของกระเป๋านักเรียนของมัน ทุกครั้งที่ผมมองมันสะพายกระเป๋านักเรียน ผมจะใจหายทุกครั้ง

ถ้าผมเปิดมันออกได้ มันอาจจะโกรธผมน้อยกว่านี้

ผมปรึกษากับพี่โอเรื่องไอ้ยอด ซึ่งพี่แกก็ได้แต่ยิ้มให้ แล้วก็ปลอบใจว่าเพื่อนกัน เรื่องแค่นี้มันไม่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนหมดลงง่ายๆหรอก

เพราะเพื่อนคือเพื่อน

ผมได้แต่ยิ้มให้พี่โอแล้วหนุนตักของแก โดยปล่อยความคิดล่องลอยไป

ภาพของหีบใบนั้น กับเจ้าของของมันลอยมาในห้วงความคิดของผมเสมอ เวลาที่ผมปล่อยใจไปเรื่อยเปื่อย

**********************************************************

อีกสองวันจะถึงการสอบกลางภาค ไอ้ยอดยังคงไม่คุยกับผม จนพวกไอ้โกพากันสงสัย ซึ่งก็แน่นอนว่าทั้งผมและมันต่างก็ไม่ได้ปริปากพูดอะไรออกไป ต้องขอบใจไอ้ยอดอย่างหนึ่งตรงที่มันไม่ยอมบอกเรื่องที่ว่าผมเป็น....กับพวกนั้น

และผมเองก็ไม่กล้าบอกเหมือนกัน

ผมกลัวที่จะต้องเสียเพื่อนไปอีก

.
.
.

ความอึดอัดของผมเพิ่มขึ้นทุกที แม้จะนั่งอยู่ข้างกัน แต่ก็เหมือนกับว่าผมนั่งคนเดียว

จนผมทนไม่ไหว ต้องคุยกับมันไปตรงๆ

"ยอด ข้าขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ"ผมลากมันไปที่หลังโรงเรียน โดยไม่ได้รอการตอบรับจากมัน ซึ่งมันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร

ผมพามันมาที่หลังโรงเรียน ไอ้ยอดมีสีหน้าที่เฉยชาเดาอารมณ์ไม่ถูก ภาพไอ้ยอดจอมทะเล้นหายไปหมด มันทำให้อารมณ์ของผมตึงเครียดมาก

"ยอด มึงรังเกียจที่ข้าเป็น....เอ่อ เป็นเกย์ขนาดนั้นเลยหรอวะ"ผมถามมัน

"ข้าไม่เคยรังเกียจเอ็งเลย ไม่ว่าจะเพสไหน ทุกคนก็ยังมีความเป็นคนข้าคิดอย่างนี้ตลอดแหละ"มันบอกผมเรียบๆ

"แล้วที่เอ็งไม่พุดไม่จากับข้าแบบนี้ ไม่เรียกรังเกียจเค้าเรียกว่าอะไรวะ วันนี้ข้าต้องรู้ให้ได้ ว่าเอ็งยังอยากเป็นเพื่อนกับข้ามั้ย ถ้าเอ็งตอบว่าไม่ ข้าจะยอมเลิกคบกับเอ็งให้สบายใจ เอ็งจะได้ไม่ต้องทนเหม็นหน้าข้าอีกต่อไป"ผมเริ่มขึ้นเสียง

"เพื่อน...เพื่อนหรอ"มันก้มหน้านิ่ง แล้วพูดต่อ "ทัย ข้าขอโทษนะ ข้ายังอยากเป็นเพื่อนกับเอ็งนะ...แต่... เอาเถอะ เอาเป็นว่าข้าไม่ได้รังเกียจเอ็งจริงๆ เพียงแต่ ขอเวลาให้ข้าอยู่คนเดียวสักพักเถอะ ตอนนี้ข้ายังไม่พร้อมที่จะคุยกับเอ็งเหมือนเมื่อก่อน ข้าขอโทษ ข้าสัญญานะ ว่าวันนึง ข้าจะกลับมาเป็นไอ้ยอก เพื่อนคนเดิมของเอ็ง"

ผมทรุดตัวลงนั่งก้มหน้า สิ่งที่มันพูดมา มันไม่ได้ช่วยให้ผมเข้าใจอะไรขึ้นเลย ทำไมล่ะ ถ้าไม่รังเกียจทำไมถึงไม่อยากคุย แล้วทำไมต้องขอเวลา เพื่อทำใจยอมรับที่จะเป็นเพื่อนกับเกย์? อย่างนั้นหรอ ผมคิด

ผมหันไปมองมันที่ยังคงก้มหน้าอยู่ "อีกนานมั้ยยอด กว่าที่มึงจะกลับมาเป็นเพื่อนรักของกูคนเดิม" ผมถาม แล้วเอื้อมมือไปกอดคอมัน

"ข้าไม่รู้ว่ะ ข้าขอโทษจริง..."มันมองหน้าผม แล้วหลบตา "บางที ถ้ามึงได้เปิดหีบใบนั้นออกดู มึงน่าจะเข้าใจอะไรมากขึ้น"

ผมสะดุดกึก หีบใบนั้นอีกแล้ว หีบใบนั้นมันสำคัญอะไรมากขนาดนั้น ไอ้ยอดมันถึงได้เฝ้าแต่พร่ำเพ้อถึงเรื่องนี้ซ้ำๆซากๆ

ผมหยุดความคอดตัวเองไว้เท่านั้น แล้วดึงมือมันลุกขึ้น
"ไปเถอะยอด ข้าจะรอวันที่เอ็งคนเดิมกลับมาก็แล้วกัน"

มันเงยหน้ามองผม แล้วส่งยิ้มเล็กๆให้ จากนั้นเราสองคนก็กลับเข้าห้องเรียน

แต่ในใจของผม กำลังวนเวียนคิดถึงหีบเจ้าปัญหาใบนั้น พลางคิดถึงรหัสที่พอจะไขมันออก

เผื่อบางทีอะไรมันจะดีขึ้น ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป

ผมกลัวที่จะเสียความเป็นเพื่อนไป...จริงๆ

**********************************************************
พี่โอรับผมมานั่งเล่นที่กระท่อม ผมนั่งครุ่นคิดแต่เรื่องรหัสลับที่จะไขหีบใบนั้นออก จนพี่โอสังเกตว่าผมนั่งเหม่อๆอยู่ จึงเอ่ยปากถาม

"ทัยมีอะไรไม่สบายใจหรอเปล่า"

"ก็เรื่องไอ้ยอดแหละครับ "ผมเล่าเรื่องวันนี้ให้พี่โอฟังคร่าวๆ "บางที ผมอาจจะยังพอมีเวลาที่จะไขรหัสเปิดหีบใบนั้น มันอาจจะช่วยให้ผมเข้าใจไอ้ยอดมากขึ้นกว่านี้"

"อืม... ลองว่ามาสิ สองหัวดีกว่าหัวเดียวนะ รหัสที่ว่ามันอะไรล่ะ"

"March B Ut er in English"ผมเขียนคำใบ้ที่ครั้งสุดท้ายไอ้ยอดใบ้ให้ผม แล้วบอกถึงวิธีไขรหัสกับพี่โอ

"อ่า.. เป็นเลข4ตัวหรอ แล้วยอดเค้าก็แยกมาเป็นตัวๆให้แล้วด้วยนี่ มีคำใบ้อะไรเพิ่มมั้ยทัย"พี่โอถาม

ผมครุ่นคิด แล้วก็นึกถึงคำใบ้ที่มันเคยให้ผมเมื่อครั้งแรก "อ่า..เห็นมันว่า จงใช้สิ่งที่ผมรักในการถอดรหัสอะ"

"555+ งั้นก็ต้องใช้พี่ช่วยแก้ไงทัย"พี่โอหัวเราะ

"โหย พูดเอาแต่ได้ ไม่ใช่เวลามาตลกนะพี่ ช่วยกันคิดหน่อยสิ"

"อ่ะ โอเคๆ ความจริงสิ่งที่ทัยรักนี่ทัยต้องรู้ด้วยตัวเองสิ ทัยรักหรือชอบอะไรมั่งล่ะ"

"ตอบยากแฮะ ผมชอบอะไรมั่งล่ะเนี่ย"ผมเกาหัว

"เวรกรรม เรื่องของตัวเองแท้ๆ ถ้าให้พี่มองนะ สิ่งที่ทัยรักคงเป็นดนตรีล่ะมั้ง เพราะที่ผ่านมา ทัยมีแต่เรื่องดนตรีทั้งนั้นเลย ไหนจะเรื่องวง เรื่องเรียนขลุ่ย ทั้งหมดที่ทัยทำมันมีแต่ดนตรีทั้งนั้นเลยนะ"

ผมหยุดคิด ใช่สิ ตัวแรกก็เกี่ยวกับการเรื่องของดนตรีจริงๆด้วย ไอ้หนึ่งห้องมี3เทมโปไง

"ใช่แล้วพี่โอ เรื่องดนตรีจริงๆนั่นแหละ"แล้วผมก้บอกถึงวิธีแกะรหัสตัวแรกให้พี่โอฟัง พี่โอกำมือไว้ที่ใต้คางทำหน้าครุ่นคิด พลางมองไปที่รหัสนั้น

"อ่า.. ถ้างั้น บางทีตัวBอาจจะหมายถึงเลข7"พี่โอบอก

"7มาไงอะพี่"ผมถาม

"ก็... การเขียนโน้ตโดยใช้ตัวอักษรภาษาอังกฤษแทนสเกลโดเรมีน่ะ มันจะเรียงแบบนี้ "แล้วพี่โอก็เขียนการไล่โน้ตแบบใช้ภาษาอังกฤษให้ผมดู

"แบบนี้ไงทัย C D E F G A B ใช้แทนโด เร มี ฟา ซอล ลา ที เรียงไป"พี่โอเว้นวรรคแล้วว่าต่อ

"จากนั้น ถ้าเรากลับมาเรียงโน้ตแบบใช้ตัวเลขอย่างที่เราคุ้นๆกัน โน้ตตัวเลขมันจะเรียงโดเรมี แบบนี้ 1 2 3 4 5 6 7 ดังนั้น เมื่อBแทนที Bก็จะได้โน้ต 7 ไงล่ะ"

"โห เก่งจัง อาจจะใช่จริงๆนะเนี่ย แล้ว ไอ้ Ut นี่ล่ะ"ผมถามต่อ

"อ่า...เด๋วนะคิดก่อน อืม...Ut Ut อ๋อนึกออกแล้ว อันนี้พี่อ่านเจอตอนสอบเข้ามหาลัยดนตรีที่พี่จะไปเรียนต่อนี่ล่ะ ไอ้Utนี่มันเป็นชื่อเรียกของโน้ตตัวแรก เพราะไอ้ชื่อเรียกโน้ตโดเรมีที่เราใช้กันทุกวันนี้เนี่ย ที่จริงมันเป็นชื่อตัวหน้า ของบทสวดมนต์ของฝรั่งเค้าน่ะ แล้วทีนี้ ครั้นจะเรียก Ut Ut (อุท) มันออกเสียงยากไง เลยเปลี่ยนมาใช้โดแทน"

"โอ้โห นะ งั้นUtก็แทน1อ่าดิพี่"

"อ่ะพี่คิดว่าอย่างนั้นนะ ก็ในเมื่อยอดเค้าอุตส่าห์เขียนแยกมาขนาดนี้ พี่คิดว่าน่าจะเป็นอย่างนี้นะ"

"โห แฟนผมเก่งจังเลย ไหนขอกอดหน่อยดิ๊"ผมคว้าพี่โอมากอดหมับ 555+

"ใจเย็นๆ แต่ที่เหลือนี่พี่จนปัญญาแฮะ ไอ้er in englishนี่ พี่ไม่เข้าใจว่ามันจะเกี่ยวกับดนตรียังไงอะ"

"อ่า...ไหนผมขอลองนั่งคิดมั่ง"ผมครุ่นคิด er er เอ๊ มันเกี่ยวอะไรกับอังกฤษล่ะ

เมื่อพุดถึงอังกฤษ ผมก้นึกไปถึงอาจารย์จอร์จ ที่สอนภาษาอังกฤษขึ้นมา เอ..แกเคยสอนอะไรเรามั่งนะ

ผมนั่งคิดถึงแต่ er er erซ้ำไปซ้ำมา แล้วผมก็นึกถึงคาบภาษา อังกฤษวันนั้น
.
.
.

"อ่าคับ นักเรียนทุกคน จากนี้เป็นการเทสต์ย่อยนะครับ เขียนคำศัพท์ที่ครูจะบอกต่อไปนี้นะครับ เอาล่ะ เอาสมุดขึ้นมา..... คำแรก Famous Important theater ..."

ผมเขียนคำศัพท์ทั้ง10คำที่อาจารย์จอร์จบอก จากนั้นอาจารย์ก็ให้ผมแลกกันตรวจกับคนข้างๆ ซึ่งผมกับไอ้ยอดก็สลับสมุดกัน ซึ่งครูจอร์จก็เฉลยบนกระดานให้เราตรวจให้เพื่อนครับ

ผมดูที่ไอ้ยอดเขียน

Famous ....อ่ะถูก

Important....ถูก

Theatre....เอ อันนี้ผิดนี่นา

.
.

ผมส่งคืนไอ้ยอด แล้วใส่คะแนน9/10 เมื่อมันเห็นคะแนนมันก็โวยวาย

"เห้ยทัย คำนี้มันถูกนี่ เนี่ย Theatre อะ"มันชี้ให้ผมดู
"ถุกยังไงล่ะ E กับ R มันสลับที่กัน แหกตาดูซะ ไอ้ห่า"
"โห โง่ละยังจะมา นี่กูเขียนแบบอังกฤษเว้ย เมืองผู้ดีอะ ไอ้ที่มึงเขียนกันerน่ะ มันเป็นแบบอเมริกัน"
"โห แม่งโม้ได้โล่ จะเอาให้ได้เลยใช่มั้ยคะแนนเนี่ย เถียงจะเอาให้ได้เลยนะ"ผมตบหัวมันเบาๆไปหนึ่งที
"เอ้ากูพูดจริง ไม่เชื่อถาม 'จารย์"มันบอก ซึ่งเมื่อไปถามก็เป็นจริงอย่างที่มันบอกจริงๆ แถมได้+1คะแนนในฐานะที่รู้จริงอีกด้วย

.
.
.
.

"ว่างัยทัย คิดออกยัง พี่คิดไม่ออกแล้วแฮะ" พี่โอบอก

ผมเรียบเรียงความคิด อ่า..ถ้างั้นตัวที่เหลือก็ไขรหัสออกแล้ว
"ผมรู้แล้วครับว่า er in English หมายความว่ายังไง"

*********************************************************

ต่อตอนหน้านะค้าบบ

Nai nhung nhing <<< ตอนนี้ภาษาอังกฤษมากมาย ขอลงชื่อเป็นภาษาอังกฤษมั่ง

-/\-

[DexTunG]

     หนุงหนิงครับ






       ทัยจะรู้มั้ยนะ  ว่ายอดคิดอย่างไรกับทัยกันแน่







       

[ToeY_@_KP]

   เรื่องราวน่าจะวุ่นวายแระ..

เนื่องจากนายยอดจะได้บอกความในใจผ่านหีบ..

[namtaan]

ถ้าไขรหัสถูก เปิดหีบได้ แล้วจะเป็นยังไงล่ะ
ในเมื่อตอนนี้ทัยเป็นแฟนพี่โอไปแล้ว
บวก 1 แต้มให้หนุงหนิงจ้า

[tagloveX-Mark]

โหย ค้างสุด ๆ อ่ะ ถอดรหัสจะเสร็จแล้ว อยากรู้จิง ๆ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะค้าบ มะไหวแล้วววววว ค้างคาใจอย่างแรง มาต่อไว ๆ นะค้าบ