หัวข้อ: รักวุ่นวาย วงดนตรีชายล้วน

[viky_mama]

ไม่นะ ไม่ๆๆๆ พี่โอเป็นพระเอกจริงอ่ะ แล้วพ่อยอดขมองอิ่มของเราจะเอาไปไว้ไหน เคืองงงงงงง

[DexTunG]

จะลุ้นใครดีนะครับ

 




   

[namtaan]

พี่โอ คะแนนนำลิ่วเลย
สงสารน้องยอดจัง
อยากจะเชียร์ยอดนะ ทันมั้ยทัย
บวก 1 แต้มให้หนุงหนิงจ้า ขอบคุณนะจ๊ะ

[Donpopper]

ใครคนนั้นของโอคือใครหนอ

[tagloveX-Mark]

อุ๊ย ๆๆ พี่โอแอบหยอดอะ แอบส่งสัญญาณบอกใบ้ให้ทัย ทัยจะรู้มั๊ยน๊อ อิอิ ใจตรงกันซักทีเถอะค้าบบบบบ อิอิ ลุ้น ๆ อยากให้รักกันไว ๆ จัง คริ ๆ รอตอนต่อไปอีกนะค้าบ

[andy_kwan]

พี่โอจะบอกอะไรน้องทัยหรือเปล่า 
สงสารยอดนะ   อิอิ

[aaax]

เพิ่งอ่านทันแค่ตอนที่ 9 เอง

แนวทางชัดเจนดี ข้อมูลแน่น เยี่ยม 

เดี๋ยวมาอ่านต่อนะครับ

[aimaim]

กรี๊ดๆๆๆๆๆ น่ารักอ่ะ เรื่องนี้ อ่านรวดเดียวทันถึงตอนปัจจุบันแล้ว เย้~~!! กล่อมนารี อืม -*- สงสัยจัง ไปหาด้ดีกว่า อิอิ มันต้องมีความหมายอะไรแน่ๆ อิอิ

[JkrR]

ตอนที่32

*********************************************************************************
ผมมองหน้าพี่โอ พยายามค้นหาคำตอบของคำพูดที่พี่โอบอกผม พี่โอยังคงมองไปข้างหน้า ส่วนผมพยายามมองดวงตาคู่นั้นของพี่โอ ที่ถึงแม้จะว่างเปล่า แต่เหมือนมีอะไรลึกซึ้งซ่อนอยู่

"เอ่อ...เค้าคนนั้นคือใครหรอครับ"ผมถาม

"...ช่างเถอะทัย อย่าใส่ใจเลย"

ผมพยายามมองตาพี่โออีกครั้งเพื่อพยายามค้นหาความหมายที่ซ่อนอยู่ พี่โอหลบตาผมแล้วหยิบขลุ่ยขึ้นมาเป่า

เอ....ว่าแต่ทำไมผมต้องอยากรู้ด้วยนะว่าคนๆนั้นคือใคร

ผมสลัดความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับคนที่พี่โอกล่าวถึงทิ้ง แล้วสังเกตเทคนิคการเป่าขลุ่ยของพี่โอแทน

เมื่อพี่โอเป่าจบเพลง ก็วางขลุ่ยลงอีกครั้ง แล้วทอดสายตามองไปยังทุ่งนาข้างหน้าอีกครั้ง

"พี่ไม่อยากไปจากโรงเรียนของเราเลย ไม่อยากไปจากวง และก็....ไม่อยากที่จะจากทัยและเพื่อนๆทุกคนด้วย"พี่โอพุดขึ้นมาลอยในขณะที่สายตายังคงทอดมองไปข้างหน้า

"พี่อย่าคิดมากเลยครับ ยังไงเสียเราก็ทำเพื่ออนาคตที่ดีกว่า พวกเราทุกคนต้องคิดถึงพี่โอแน่นอนครับ"ผมบอก

พี่โอหยิบขลุ่ยขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเป่าเพลงๆหนึ่งที่ผมไม่เคยได้ฟังพี่เค้าเป่าเลย แต่ท่วงทำนองนั้นคุ้นหูผมนัก

http://www.imeem.com/glaibarn/music/jgRrubpl//

เพลง"น้ำตาแสงไต้"

เมื่อผมนึกออกว่าเพลงที่พี่โอกำลังเป่าอยู่คือเพลงอะไร เนื้อร้องของเพลงนี้ก็ผุดขึ้นมาในหัว ผมร้องตามตลอเบาๆ

"นวลเจ้าพี่เอย คำน้องเอ่ยล้ำคร่ำครวญ
ถ้อยคำเหมือนจะชวน ใจพี่หวนครวญคร่ำอาลัย

น้ำตาอาบแก้ม เพียงแซมเพชรไสว
แวววับจับหัวใจ เคล้าแสงไต้ งามจับตา

นวลแสงเพชร เกล็ดแก้วอันล้ำค่า
ยามเมื่อแสงไฟส่องมา แวววาวชวนชื่นชม

น้ำตาแสงไต้ ดื่มใจพี่ร้าวระบม
ไม่อยากพรากขวัญภิรมย์ ........"

พี่โอหยุดเป่าต่อในขณะที่ยังเป่าไม่จบเพลง ผมสะดุด แล้วหันมามองหน้าพี่โอ

พี่โอหันมามองหน้าผม แล้วสูดลมเข้าปอดช้าๆ แล้วร้องวรรคสุดท้ายของเพลง
"จำใจข่ม...ใจ....ไปจาก....เธอ"

ผมมองหน้าพี่โอ ความสงสัยเกี่ยวกับบุคคลปริศนาที่โอกล่าวถึงกลับมารบกวนจิตใจผมอีกครั้ง

พี่โอเอื้อมมือมาลูบหัวผมอย่างเอ็นดูและทะนุถนอม แล้วพูดกับผม...
"อีกไม่กี่วัน พี่ก็ต้องไปจากทัยจริงๆแล้ว..."

"ครับพี่ ไม่กี่วัน"ผมรับคำ ใบหน้าผมร้นผ่าว และเกิดอาการเคืองตาขึ้นมาเสียเฉยๆ จนรู้สึกว่าน้ำตาเริ่มคลอๆ จนค่อยๆไหลรินที่ข้างแก้มช้าๆ

พี่โอเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาผม "อะไรกันทัย แค่นี้ถึงกับร้องไห้เชียวหรอ นายอุทัยคนเก่งของพี่หายไปไหนแล้ว"

"..."ผมไม่ตอบอะไร

"ช่างเถอะ ไหนๆพี่ก็จะไปจากทุกคนแล้ว พี่ขอได้ระบายสิ่งที่อยู่ในใจของพี่บ้างก็แล้วกัน ทัยสัญญาก่อนได้มั้ย ว่าถ้าพี่บอกทัยไป ทัยจะไม่โกรธพี่ และเราจะยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันเหมือนเดิม"พี่โอจ้องตาผม เพื่อเป็นการคาดคั้นขอร้องให้ผมรับปาก

"ครับ.."ผมรับคำ

พี่โอสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะเฉลยทุกอย่างให้ผมฟัง


.
.
.
.
.

"พี่ว่าพี่คงไม่ใช่ผู้ชายเต็มร้อยแล้วล่ะ ....เอ่อ...พี่หมายถึง ผู้ชายที่รักผู้ชายเหมือนกันน่ะ"

ผมสะดุ้งในคำตอบของพี่โอ...แต่แปลก ที่ผมไม่ตกใจเสียเท่าไหร่
"พี่หมายถึงพี่เป็น...เกย์....หรอครับ"ผมถาม

"มันก็คงจะเป็นอย่างนั้นมั้ง จริงๆแล้วพี่เองก็ไม่ได้อยากที่จะเรียกตัวเองว่าเป็นเกย์นะ พี่ว่าฟังแล้วมันให้ความรู้สึกที่เป็นลบยังไงไม่รู้ พี่ก็แค่รู้สึกอยากมีใครสักคนที่อยู่ข้างเรา อยากดูแลเอาใจใส่เขา แต่คนๆนั้นที่พี่รู้สึกมันกลับไม่ใช่ผู้หญิงเนี่ยสิ"พี่โออธิบาย

"..."ผมมองหน้าพี่โอ แต่ไม่ได้พูดอะไร

"และความรู้สึกนี้ มันเพิ่งจะเกิดกับพี่ ตั้งแต่วันที่พี่ได้เริ่มรู้จักกับ.....ทัยน่ะ"พี่โอหยุดพูด แล้วจ้องมองดวงตาของผมที่ยังคงคลอด้วยน้ำตา

ผมอึ้งในคำตอบของพี่โอ นานกี่วินาทีไม่รู้ที่ผมรู้สึกราวกับโลกหยุดหมุนตอนนั้น พี่โอยังคงจ้องตาผมไม่กระพริบ เมื่อผมพอจะตั้งสติได้ ก็....

"พี่โอกำลังจะหมายความว่า..."ผมพูดขึ้น แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ พี่โอก็...

.

.

.

.

.

.


คว้าตัวผมเข้าไปกอด แล้วบอกกับผมว่า

"พี่คิดว่า พี่รักทัยเข้าแล้วน่ะสิ"

?!

****************************************************************************
อาจจะสั้น แต่ผมอยากจบตรงนี้นะครับ แหะๆ

นายหนุงหนิง

-/\-

[ifwedo]

กรี๊ตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต รักแล้ว

[namtaan]

^
^
ขอกรี๊ดตามรีบนด้วยคนเหอะ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ก็ว่าเชียร์ยอดนะ แต่พี่โอก็บอกรักได้โดนใจมากๆ 

บวกไปอีก 1 แต้มจ้า ขอบคุณนะจ๊ะ

[Donpopper]

 

บอกรักแล้วจะจากไปอย่างนี้อ่ะนะ

โหดร้ายไปไหม

[4559]

เศร้า

ซึ้ง


กินใจ




 

[andy_kwan]

ไม่ยอมนะ   สารภาพรักแล้วก็จะจากไป
ให้นู๋ทัยเป็นม่ายตั้งแต่ยังเด็ก    อิอิ

[Cha Ris Ma]

 

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เข้าใจแล้วครับว่ายังไม่จบ

 

[okotba]

ตามองตา ... สายตาก็จ้องมองกัน...

รู้สึกเสียวส่านหัวใจ...

อิอิอิ....

 

[JkrR]

ตอนที่33

*******************************************************************************

ผมแน่นิ่งราวกับต้องมนต์ ในอ้อมแขนของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าผมในอ้อมแขนของเขา ความรู้สึกนึกคิดในหัวของผมว่างเปล่า ผมไม่มีแรงแม้แต่จะขัดขืน มันเป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูก ดีใจ เสียใจ รังเกียจ หรือจะ.....รัก ตอนนี้ผมตอบไม่ได้

พี่โอค่อยๆคลายอ้อมกอด แล้วจับไหล่ผมผลักออกจากตัวเองเบาๆ เราสองคนสบตากัน ตอนนี้ในแววตาของพี่โอที่จ้องมองผมนั้น ผมรู้สึกได้ถึงการค้นหา....ค้นหาคำตอบจากแววตาของผม ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่า แววตาของผมได้ตอบอะไรให้กับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าผมบ้าง

พี่โอยิ้มน้อยๆ แล้วค่อยๆจูบที่หน้าผากของผม และก็เหมือนเดิม ผมไม่ได้ขัดขืนอะไรเลย

ผมหลับตาลง แล้วเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย น้ำตาผมยังคงอาบแก้มจนชื้น

พี่โอผละออกจากผมช้าๆ แล้วถอยห่างออกไป แต่สายตายังคงจ้องมองที่ใบหน้าของผม

"พี่ขอโทษ พี่ไม่ควรทำแบบนี้เลย เพราะมันอาจจะทำให้ทัยโกรธพี่ และทำให้ความรู้สึกที่ทัยมีต่อพี่เปลี่ยนไป แต่พี่หวังว่าทัยจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับพี่นะ ว่าเราจะยังคงเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม"

"ค.ครับ"ผมอ้ำอึ้ง และน้ำตาก็ยังไหลอยู่

ผมกับพี่โอยังมองตาอยู่อย่างนั้น นานเท่าไหร่ไม่รู้ ด้วยความรู้สึกของผมที่ยากจะอธิบาย

แล้วพี่โอก็เบือนหน้ามองไปทางทุ่งนา ด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า

ส่วนผม ยังคงมองไปยังชายที่อยู่ตรงหน้า ด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย แต่ทว่า สิ่งที่ร่างกายและสมองของผมตอบสนองต่อความรู้สึกที่แปลกประหลาดนั้น ทำให้ผมเผลอพูดออกไปว่า..

"พี่โอครับ ..... ผมขอกอดพี่โออีกครั้งได้มั้ย"

พี่โอหันมามองผม แล้วยิ้มให้แทนคำตอบ

ผมโผเข้าไปกอดพี่โอทันที ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมทำแบบนั้นไปได้ยังไง แต่ว่าอย่างน้อย การที่ผมได้กอดคนๆนี้ในตอนนี้ มันทำให้ผมมีความสุข

ผมกำลังพยายามทำความเข้าใจกับความรู้สึกแปลกใหม่อันนี้

การได้อยู่กับใกล้ๆ ได้กอด ได้สัมผัสกับพี่โอ ทำให้ผมมีความสุขอย่างที่ไม่เคยได้รับความสุขในแบบนี้มาก่อน

ถ้ารักคือความสุข... บางทีความรู้สึกที่ผมบอกตัวเองไม่ได้ในตอนนี้..

มันอาจจะเรียกว่า"ความรัก"

นี่คือสิ่งที่ผมพยายามค้นหาคำตอบ จากอ้อมกอดของคนๆนี้

พี่โอลูบหัวผมเบาๆ ในขณะที่ผมยังอยู่ในอ้อมแขน

"ขี้อ้อนจังนะเรา เดี๋ยวพี่ก็หลงตายหรอก ทัยเป็นผู้ชายนะ อย่ามาทำให้คนที่ไม่ใช่ผู้ชายเต็มร้อยอย่างพี่หวั่นไหวแบบนี้สิ"

ผมค่อยคลายอ้อมกอดออก แล้วค่อยๆผละออกจากพี่โอช้าๆ

"ครับพี่ ผมคิดว่าผมเป็นผู้ชาย แต่..."

"แต่อะไร ทัย?"พี่โอถาม"

"แต่เวลาที่ผมได้อยู่ใกล้ๆพี่ ได้กอดพี่ มันเป็นความรู้สึกที่ดีอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ"

"ขอบใจนะทัย ที่รู้สึกดีๆกับพี่"พี่โอยอ้มกว้าง สีหน้าพี่โอดูร่าเริงขึ้นมาทันที

"แต่ผมขอบอกพี่ตรงนี้นะครับ ว่าผมเองก็ไม่แน่ใจ ว่าสิ่งที่ผมรู้สึกในตอนนี้นั้น มันใช่ความรักหรือเปล่า?"ผมบอก

พี่โอสีหน้าสลดลงเล็กน้อย แล้วก้มหน้าลงต่ำ "อืม..พี่เข้าใจ ยังไงทัยก็เป็นผู้ชาย ในขณะที่พี่.... คงกลับไปเป็นผู้ชายเต็มตัวอย่างเดิมไม่ได้แล้ว ตั้งแต่ที่พี่เจอทัย"

"หรอครับ ผมไปทำอะไรพี่ตอนไหนล่ะ พี่ถึงได้คิดกับผมได้ขนาดนั้น"

"ก็...ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันน่ะ ที่เรามาชนพี่ ความจริงพี่ก็ไม่ควรจะโกรธเรานะ เพราะมันไม่ใช่นิสัยพี่เลย เราน่าจะรู้ แต่พอพี่เงยหน้าขึ้นมามองเรา มันกลับหมั่นเขี้ยวยังไงพิกล ว่าไอ้น้องหน้าละอ่อนคนนี้ มันน่าแกล้งชะมัดเลย555+"พี่โอหัวเราะ

"อะนะ แล้วไงต่อละครับพี่"

"ก็จากนั้น พี่ก็เกิดคิดขึ้นมาในใจนะ ว่าเอ...ไอ้น้องคนนี้มันน่ารักน่าแกล้งดี ถ้าได้รู้จักก็คงจะดีนะ พี่เลยแกล้งถามชื่อเราไป แต่ก็ไม่คิดหรอกนะว่าเราจะได้เจอกันอีก แต่ก็เหมือนชะตาจะเล่นตลก ให้พี่ต้องรู้สึกลึกซึ้งกับทัย เพราะตอนที่พี่เข้าประกวดร้องเพลงด้วยความนึกสนุก แต่ทัยก็ดันมาสนใจลงประกวดกับพี่ด้วย พี่ก็เลยคิดว่า บางทีพี่กับทัย อาจจะต้องมีอะไรสักอย่าง ที่ฟ้ากำหนดให้เรามาเจอกันบ่อยๆก็ได้ "

"โห ขนาดนั้นเลยหรอ เว่อร์ไปมั้งพี่โอ"

"ถึงจะเว่อร์แต่มันก็เป็นเรื่องจริง ตั้งแต่วันนั้น พี่ก็คอยแอบมองเราอยู่ห่างๆ หลังจากที่แอบดูว่าเราเรียนอยู่ห้องไหน เหมือนโรคจิตเลยล่ะ พี่แอบตามทัยกับยอดกลับบ้านด้วยกัน จนพี่รู้จักบ้านทัย และยิ่งนานเข้า พี่ยิ่งอยากรู้จักอยากสนิทกับทัยมากขึ้น แล้วยิ่งพอได้ฟังทัยร้องเพลง พี่ยิ่งหลงในเสน่ห์ของเสียงทัย มันหวานจนพี่รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้อัดไว้ พี่ถึงได้หาเพลงที่เหมาะกับเสียงของทัย แล้วก็ให้โอกาสทัยได้แข่งตอนรอบสองไง ถึงมันจะเสี่ยง แต่พี่ก็เชื่อว่าทัยทำได้ พี่ยังนึกถึงหน้าทัยตอนที่เข้ามาถามพี่เรื่องการร้องเพลงเลยนะ เราทำหน้าแบบว่าหมดอาลัยตายอยากมากเลย 555+ พี่นะ ทั้งสงสาร ทั้งขำ และก็ดีใจที่ทัยนึกถึงพี่"

พี่โอหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ซึ่งผมก็พลอยหัวเราะไปด้วย แต่แววตาของพี่โอยังคงว่างเปล่า ผมยิ้มให้พี่โอแทนการบอกว่าเล่าต่อสิ

"ย้อนไปวันที่พี่ชนะการประกวด อาจารย์รตีก็เข้ามาคุยกับพี่เรื่องการไปแข่งชิงช้าสวรรค์ พี่ดีใจมากที่พี่จะได้แสดงความสามารถให้กับคนทั่วประเทศได้ชม และเป็นการสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนด้วย พี่ตอบตกลงทันที ซึ่งอาจารย์รตีก็บอกให้พี่ไปคิดหาเพลงที่จะประกวด พี่ก็คิดถึงเพลงโน้นเพลงนี้ไปเรื่อย แต่ที่น่าแปลกคือ...พี่คิดถึงทัยตลอดเวลา คิดถึงหน้า คิดถึงเสียงของทัย"พี่โอหยุดพูด แล้วมองหน้าผม ก่อนจะพูดต่อ

"พอหลังเลิกเรียน พี่ก็จะไปคุยกับอาจารย์ ถึงเรื่องการเตรียมทีมไปประกวด ซึ่งอาจารย์รตีแกก็บอกว่าจะเอาทัยเข้าทีมด้วย เป็นตัวเล่น มันทำให้พี่แปลกใจและดีใจอีกครั้ง ที่เราจะได้มาพบกัน แถมยังได้ร่วมทีมกันอีก มันทำให้พี่เริ่มแน่ใจแล้วว่า การที่พี่ได้มาเจอกับทัย มันน่าจะเป็นเพราะฟ้าลิขิตแน่ๆ 555+"พี่โอหัวเราะ

"แต่สำหรับผมในตอนนั้น เนี่ยเหมือนเป็นฟ้ากลั่นแกล้งเลยนะพี่ ก๊ากก"ผมขำ

"ก็อาจจะใช่ เพราะที่ผ่านมา พี่แกล้งเราไว้เยอะ ถ้าเราจะเกลียดพี่ก็คงไม่แปลก แต่เชื่อมั้ย พอพี่รู้ว่า ทัยอาจจะได้มาร่วมทีมไปประกวดกับพี่ พี่มักจะกลับบ้านค่ำๆ เพื่อที่จะมาดักมองเราที่หน้าบ้านทุกวัน ด้วยความรู้สึกที่ประมาณว่า พี่อยากรู้จักกับเราให้มากกว่านี้ เชื่อมั้ย พี่ไปนั่งมองหน้าบ้านทัยทุกเย็นเลยนะ"

"โหนะพี่ ขนาดนั้นเชียว"

"ใช่ พี่ก็ไม่เข้าใจนะ ว่าทำไมพี่ถึงได้รู้สึกแปลกๆกับน้องคนนี้ขนาดนี้ ทีนี้วันนึง พี่เปิดวิทยุฟังไปตามเรื่อง พี่ก็ไปได้ยินเพลงหัวใจเพรียกหาเข้า แล้วเกิดสะดุดกับเพลงนี้ คือมันแบบ...เนี่ยมันเหมือนเราตอนนั้นเลยนี่หว่า แล้วเพลงก็เพราะดีด้วย พี่เลยตัดสินใจเลือกเพลงนี้ จากนั้น พี่ก็เลยนึกสนุกๆไปถึงโชว์ พี่คิดถึงทัยขึ้นมาทันที พี่เลยผูกเรื่องเอาทัยเข้ามีบทอย่างที่พี่ได้บอกทุกคนไปนั่นแหละ และก็ได้ทำอย่างที่พี่คิดด้วย หุหุ"

"อ่านะ สรุปเป็นแผนพี่โอจริงๆด้วย"ผมทำหน้าดุใส่

"555+ ก็นะ แต่ยังไงเราก็หลวมตัวมาเล่นกับพี่แล้วล่ะ แล้วยิ่งตอนแข่ง ที่พี่ได้อยู่ใกล้ทัย มันทำให้พี่ติ่นเต้น ใจสั่น อย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน จนพี่ผิดคิวไปนิดหน่อยอย่างที่รู้นั่นแหละ"

"ใช่พี่ พี่รู้มั้ยวันนั้น ผมทั้งเขินทั้งอายเลยล่ะ"

"อืม... และจากวันนั้น พี่ก็เริ่มรู้สึกอยากรู้จัก อยากสนิทกับทัยมากขึ้นไปอีก และที่ร้ายที่สุดก็คือ พี่อยากที่จะทำอย่างในบท ที่เราไปแข่งกันรอบแรกอีกน่ะสิ"พี่โอจ้องหน้าผมนิ่ง จนทำให้ผมต้องหลบตา

"จากวันนั้นพี่ก็พยายามค้นหา คำตอบให้กับความรู้สึกของตัวเอง ซึ่งนานวันเข้า พี่ก็เริ่มแน่ใจแล้วว่า คนที่พี่อยากจะให้มาอยู่เคียงข้าง ไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นไอ้น้องหน้าหวาน คนที่อยู่ตรงนี้ต่างหาก...."พี่โอมองหน้าผมอีกทีก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

"แต่พี่ก็คงทำได้แค่คิด ความรักของพี่มันคงไม่มีทางเป็นจริงหรอก"

พี่โอมองไปยังทุ่งนาเบื้องหน้า แล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลอาบแก้มช้าๆ

"แต่พี่ก็ดีใจนะที่ได้บอกทัย และดีใจที่ทัยจะยังนับถือพี่เป็นพี่คนเดิมของทัย"

.
.
.
.

ผมใจหาย ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกอีกครั้ง

ผมเป็นอะไรกันแน่

.
.
.
.
.

เราสองคนนิ่งเงียบกันไปนานพอสมควร โดยปล่อยให้เสียงลม และเสียงเสียดสีกันของไผ่ทำลายความเงียบลง

ผมคิดทบทวนความรู้สึกของผมที่มีต่อพี่โอ ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่าความรักมั้ย แต่ที่ผมแน่ใจ มันคือความสุข

ผมหันไปมองพี่โออีกครั้ง พี่โอยังคงนั่งมองไปข้างหน้าด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า และมีน้ำตาคลออยู่

ผมกำลังทำให้คนที่ทำให้ผมมีความสุข รู้สึกทุกข์อยู่หรือเปล่า?

ผมคิดอยู่หนึ่งอึดใจ ก่อนจะพูดออกไป

"ผมขอโทษนะพี่โอ แต่ผมคงรักษาสัญญาที่ให้พี่โอไม่ได้แล้วล่ะ"

พี่โอหันมามองผมด้วยสีหน้างุนงง

?!

************************************************

ต่อตอนหน้าครับ หลังๆนี้ชอบจบลงด้วยคำถามแฮะ ไอ้หนิงนี่ - -*

นายหนุงหนิง

-/\-

ปล.ช่วงนี้คลิกเข้ามาดูเม้นท์ แล้วทั้งดีใจ และแอบน้อยใจ ดีใจที่มีคนอ่านหน้าใหม่ๆเข้ามา และแอบน้อยใจที่คนอ่านบางท่านหายไป เช่น นิว กะพี่หอยทาก(คนนี้ นี่รุ่นบุกเบิก 55+) ส่วนคนอื่นๆที่ยังตามอ่านกันขอขอบคุณมากๆครับ ที่ยังตามอ่านเรื่องนอกกระแสอย่างเรื่องนี้ ทุกๆครั้งที่เห็นเมนท์ของทุกคนๆ ทำให้ผมมีแรงเขียนอีกเยอะเลย หุหุ (อ้อนได้อีก 555+)

ปลล. คุณมาร์คครับ เรื่องนี้ยังไม่จบง่ายหรอก ตามพลอตนี่เพื่งจะครึ่งทางเองครับ นายอุทัยยังต้องเจออะไรอีกเยอะ

[ifwedo]

แรงทำให้ค้างแล้วจากไป

[viky_mama]

โหยหนุงหนิงเล่นปล่อยเพลงโปรดเรา น้ำตาแสงไต้ เพลงนี้พ่อเราชอบร้องมากเลย ฟังแล้วคิดถึงบ้าน 

สงสัยว่าพี่โอจะเป็นพระเอกจริงๆ ซะแล้ว ช้ำใจ X2

แต่สารภาพได้โรแมนติกมาก

[iota]

 :เฮ้อ:เหงาๆแฮะ
คิดถีงนายยอดจัง
 :กอด1:หนุงหนิง ขอบคุณนะครับ

[DexTunG]

     อะไรอะ  ทำไมต้องให้ค้างแบบนี้ด้วย



ทัย จะบอกอะไรพี่โอ หรอ   




      

[namtaan]

อย่าบอกนะว่า
ทัยไม่รักษาสัญญาที่จะเป็นพี่้น้องกับพี่โอ
เพราะจะเปลี่ยนสถานภาพเป็นอย่างอื่น
แบบนี้น่าสงสารยอดจังเลย
ขอบคุณหนุงหนิงจ้า รออ่านต่อนะจ๊ะ

[Cha Ris Ma]

ต่อตอนหน้าครับ หลังๆนี้ชอบจบลงด้วยคำถามแฮะ ไอ้หนิงนี่ - -*

เริ่มเขียนเก่งขึ้น ก็มีวิธีให้คนอ่านค้างคามากขึ้นไง นายหนุงหนิง

พี่โอก็หวาน และอบอุ่นดี
งั้นนายหนุงหนิง อย่าให้น้องยอดเศร้านานนะ ต้องมีคนมาด้ามใจ

  ปลอบใจน้องยอด มาซบอกพี่มาน้อง

[Donpopper]

ที่ทัยบอกนี้มันหมายความว่าอย่างไรกัน

ค้างอ่ะครับ

[4559]

อย่าบอกนะ

ว่านายยอดจะบอกว่า


เพราะผมรักพี่


อิอิ

รอลุ้น

[andy_kwan]

รอลุ้น   ทัยจะบอกรักพี่โอหรือเปล่า

[JkrR]

ตอนที่34

****************************************************************

"ทัยหมายความว่ายังไง?"

ผมมองไปที่ใบหน้าที่มีไรหนวดขึ้นเล็กน้อยของพี่โอ ที่ยังคงมีคราบน้ำตาชื้นๆอยู่ ผมรู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจ ผมกำลังทำให้คนๆนี้เป็นทุกข์หรือเปล่า ทั้งๆที่การที่ผมได้อยู่ใกล้ๆกับคนๆนี้ มันทำให้ผมมีความสุข

ผมโผเข้าไปกอดพี่โอโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตอีกแล้ว พี่โอทำสีหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะตัดสินใจบอกถึงสิ่งที่ผม "เลือก"

"ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าสิ่งที่ผมรู้สึก มันคือความรักหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ ผมรู้สึกมีความสุข ที่ได้อยู่ใกล้ ได้กอดพี่ ... "น้ำตาของผมไหลอีกแล้ว

พี่โอลูบหัวผมเล่นเบาๆ แต่มือยังคงไม่คลายอ้อมกอดนั้น

"ถ้าพี่ไม่รังเกียจน้องชายคนนี้ ผมอยากที่จะอยู่เคียงข้างพี่โออย่างที่พี่โอต้องการนะครับ ผมอยากให้พี่โอได้มีความสุขเวลาที่ได้อยู่ใกล้ผม อย่างที่ผมได้รู้สึกบ้าง ถึงผมอาจจะยังไม่กล้าพุดได้เต็มปากว่าผมรักพี่โอหรือเปล่า แต่ผมแน่ใจว่า ผมทำให้พี่โอมีความสุขได้แน่ครับ"

พี่โอหยุดลูบหัวผม แกนั่งนิ่งราวกับรูปปั้น ชั่วอึดใจ พี่โอก็ค่อยๆคลายอ้อมกอดลง แล้วมองหน้าผมด้วยสีหน้าที่บรรยายไม่ถูก แต่ที่แน่ๆนั้น รอยยิ้มที่มุมปากนั้น มันชัดเจนจนทำให้ผมรู้ได้ว่า อย่างน้อยหนึ่งในความรู้สึกที่พี่โอกำลังรู้สึกนั้น ต้องมีความดีใจอยู่ด้วยแน่ๆ

"ทัยหมายความว่า...ทัยตกลงเป็นแฟนกับพี่แล้วหรอ?"พี่โอถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นระคนดีใจ

"ไม่รู้สิครับ ผมยังไม่แน่ใจว่ามันคือความรักหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ ผมรู้ว่ามันคือความสุข แต่ถ้าพี่โอจะมีความสุข ด้วยการเรียกผมว่า 'แฟน' ผมก็ไม่รังเกียจครับ"

พี่โอยิ้มกว้างอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วคว้ามือผมมาจับเอาไว้

"งั้นต่อจากนี้ไป ทัยก็เป็นแฟนพี่แล้วล่ะ เพราะนี่ละ คือสิ่งที่ทำให้พี่มีความสุขที่สุดในตอนนี้แล้ว"

"ค..ครับ"ผมหน้าแดง หันหน้าไปทางอื่น ด้วยความเขิน


.
.
.

นี่ผมทำอะไรลงไป?

ผมกำลังตอบรับรัก "เกย์"

นั่นหมายความว่า....

ต่อจากนี้ ผมคงจะต้องเป็นจริงๆ อย่างที่เคยกลัวไว้

....แต่ว่า

อย่างน้อยในตอนนี้ มันก็ทำให้ผมรู้สึกดี และทำให้คนที่ทำให้ผมรู้สึกดี

ได้มีความสุข

หนทางข้างหน้าจะเป็นยังไง ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้ว

เพราะอนาคตเป็นสิ่งที่เราไม่สามารถรู้ได้

ดังนั้น วันข้างหน้าจะเป็นยังไง

.
.
.
.

ช่างมัน

ขอแค่วันนี้ ผมมีความสุข

มีความสุขด้วยกันกับคนที่ทำให้ทำให้เรารู้สึกดี

เป็นการตอบแทนต่อ "ความสุข" ที่คนๆนั้น

ได้หยิบยื่นให้เรา

เท่านั้น...พอแล้ว


.
.
.
.
.
.

ผมกับพี่โอนั่งมองหน้าและยิ้มให้กันเนิ่นนานจนผมไม่อาจรู้ได้ ว่านานเพียงใด

มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่ผมไม่รู้สึกเบื่อเลย และคิดว่าพี่โอเองก็คงคิดเหมือนกัน

พี่โอค่อยโน้มผมลงไปหนุนตักของแก ผมเอนตัวตามไปแต่โดยดี จากนั้น พี่โอก็หยิบขลุ่ยขึ้นมาเป่าเพลงกล่อมนารีให้ผมฟัง

สายลมพัดมาเบาๆ ราวกับว่าร่วมแสดงความยินดีกับเราสองคน เสียงไผ่เสียดสีกันแว่วมาดังเอี๊ยดอ๊าดเหมือนว่ากำลังอิจฉาคนสองคนในกระท่อมข้างๆมัน ที่กำลังอยู่ในภวังค์แห่งความสุข

เพลงกล่อมนารีจบลง พี่โอก้มหน้าลงมามองผม แล้วยิ้มให้ แล้วบอกกับผมว่า

"ร้องเพลงให้พี่ฟังทีสิ"

ผมพยักหน้าแทนคำตอบ

พี่โอเป่าขลุ่ยต่อไปด้วยบทเพลง "ไผ่สีกอ"

http://www.imeem.com/people/m_Yi8yp/music/KmEy_Rxo//

สาวบ้านนา...จะกลับมาแล้ว
คอยน้องแก้ว...อยู่หน้ากระต๊อบ
ฝากสายลม ...โชยพัด...ช่วยหอบ คำนึง ไปถึงนวลนาง

ไกลหนอไกล...กลิ่นไอเมืองหลวง
วอนเจ้าหวง....ห่วงตัวเนื้อเย็น
ชายใด...ห้ามเห็น ซ้อนเร้น...ไฝฝ้า

ขลุ่ยไม้ไผ่....ผิวครวญหวีดหวิว
ใบไม้ปลิว...ร่วงซบหลังคา
คิดถึงเธอ..ที่ไกลบ้านนา
ฝากฟ้า...อ้อนดิน...ช่วยเป็นพยาน

ทุย....เจ้าเอย เคี้ยวเอื้องเฝื่อนคอ
ไผ...สีกอได้ยินใจหาย
พรุ่งนี้....ข้าคงฟันเจ้าล้มตาย
เปลี่ยนไม้...ฟากใหม่ ไว้รอเธอมา

พี่โอหยุดเป่า แล้วก้มลงมามองหน้าผมต่อ

"หยุดเป่าทำไมละครับ ยังไม่จบเลย"ผมถาม

"แค่นี้ก็พอแล้ว แค่พี่ได้ยินว่าทัยคิดถึงพี่ พี่ก็ดีใจแล้ว...."พี่ทัยเว้นวรรค ก่อนจะพูดต่อไป "พี่จะมีแค่ทัยคนเดียวตลอดไป ถ้าพี่กลับมาบ้าน อย่าลืมตัดต้นไผ่มาทำไม้ฟากกระท่อมรังรักของเรานะ ฮะๆ"

"โหพี่ แผนอีกแล้วใช่มั้ยนี่ มาหลอกให้เราบอกว่าคิดถึง อะโด่ "ผมแกล้งงอน เบือนหน้าหนี

"โอ๋... อย่าหันหน้าหนีพี่สิ คนดี เร็วๆ เดี๋ยวเราก็จะไม่ได้เจอกันแล้วน้า ไม่กี่วัน เร็วๆ ถ้าไม่หันมาเดี๋ยวพี่โกรธ แล้วทัยจะโดนลงโทษนะ"

"ไม่หัน ทำไม จะทำไรผม ฮะ"

"นี่ไง....ฟอดดดด"พี่โอก้มลองมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่!!!

ผมหันหน้ากลับไปทางพี่โอทันที หน้าผมแดงระเรื่อ
"ไอ้พี่โอขี้โกง ยังไม่อนุญาตเลย มาขโมยหอมกันแบบนี้"ผมว่า

"ไม่สน เด็กดื้อต้องโดนลงโทษ 555+"

"โหยใจร้ายอ่าาา"

เราสองคนมองหน้ากันอีกครั้ง ด้วยความสุขใจ แล้วพี่โอก็ค่อยๆโน้มตัวลงมาที่ผมอีกครั้ง ผมหลับตาลง....

.
.
.
.
.

พี่โอจุบผมที่หน้าผาก แล้วมองหน้าผม ตอนนี้หน้าของผมและพี่โออยู่ห่างกันแค่คืบเท่านั้น

"ขอบใจมากนะทัย ที่ทำให้พี่มีความสุข พี่สัญญาว่าพี่เองก็จะทำให้ทัยมีความสุขตลอดไปเช่นกัน"พี่ทัยพุดกับผม

"ค...ครับพี่"

ผมนอนหนุนตักพี่โอต่อไป เราสองคนอยู่ท่ามกลางความเงียบ และความงามของธรรมชาติรอบตัว พี่โอลูบหัวผมเล่นอย่างเอ็นดู จนพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน

"พระอาทิตย์จะตกดินแล้วทัย"

"ครับพี่โอ"

"พี่ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่พี่ได้มาดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน ด้วยฐานะ...ของคนรู้ใจ เหมือนฝันที่เป็นจริงเลยล่ะ"

ผมฉุกคิดขึ้นมาทันที ใช่สิ...ฝัน ผมยังคงจำความฝันวันนั้นได้ดี

"555+ พี่ผมเคยฝันถึงพี่ด้วยแหละ ไม่คิดเลยว่า เรื่องในฝันว่าจะกลายเป็นจริงขึ้นมา"

"จริงอะ ทัยฝันถึงพี่ว่ายังไง"พี่โอก้มหน้าลงมาถามผม

"ก็...วันที่พี่โอให้ผมนอนหนุนตักครั้งแรกไง แล้วผมเผลอหลับไป ในผันนะ พี่โอบอกผมว่า พระอาทิตย์ตกที่ไหน ก็ไม่สวยเท่ากับนั่งดูที่บ้านเรา และจะสวยยิ่งกว่า..ถ้า..."

"ถ้าอะไรทัย"พี่โอทำหน้าสงสัย"

"อิอิ ถ้าได้นั่งดูกับคนที่เรารักน่ะ"ผมบอก

"อืม...ท่าจะจริง"พี่โอยิ้มให้ผม แล้วก้มลงมาจูบที่หน้าผากผมอีกครั้ง เราสบตากันแวบหนึ่ง แล้วพี่โอก็ชวนผมดุพระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขา

"พระอาทิตย์นี่จะยิ่งสวยถ้าได้นั่งมองกับทัยจริงๆนั่นแหละ"

****************************************************************
ต่อตอนหน้าครับ

.
.

อ๊ากกกก พอผมไปหาหมอที เบาหวานจะกินตาย นี่ผมแต่งตอนนี้จบได้ยังไงเนี่ย อ๊าก หวานเกิ๊น

นายหนุงหนิง

[DexTunG]

 


หนุงหนิง





    มาบอกรักกันตอนที่กำลังจะจากลา





มันจะมีความสุขสักเท่าใดนะ





แล้วก้อต้องแยกกันไปไกลขนาดไหนกันนะ







พี่โอ   น้องทัย   จะเป็นยังไง  กันต่อนี้









                 

[namtaan]

ตอนนี้หวานมากจริงๆด้วยหละ
แม้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงก็ตาม
แต่ตอนนี้คนคู่นี้ก็มีความสุขเพราะกันและกัน
จะว่าไปแล้วทัยก็เจ๋งนะเลือกที่จะทำตามหัวใจและความรู้สึกของตัวเอง
แถมได้รักษาความรู้สึกของคนที่ทำให้ตัวเองมีความสุขด้วย
ขอบคุณนะจ๊ะหนุงหนิง 

[viky_mama]

หวานมากเลยอ่ะหนุงหนิง แต่ๆๆๆๆ น้องยอดของพี่ละ

รักระยะไกลมันจะไปกันรอดเหรอ รักแท้แพ้ระยะทางน้า คนคนใกล้ตัวแบบยอดดีกว่า (ยอดไม่วายหยอดคนแต่ง อิอิ)