ตามทันแล้วววววววว อ่านมา 2-3 เรื่อง นิยายของคุณคทาวุธมีแต่คนเจ้าชู้เนอะ อิอิ 
บ่งบอกว่าคนเขียนเจ้าชู้อ่ะป่าว
ไม่เคยเจ้าชู้เลยซักครั้งเดียวครับ
แต่ว่ารู้นะ ว่าคนอ่านส่วนมากนั่นน่ะชอบคุณเจ้าชู้ ยอมรับกันซะเถอะ
คุณเลขาเต้ยสุดยอดดด 
ลื่นปรื๊ดๆๆ ยิ่งกว่าปลาไหล เหมือนใครหว่า???
นั่นสินะ คุณ M@nfaNG คิดออกแล้วบอกหน่อยนะครับ
12
หลังเที่ยง งานไม่ค่อยยุ่ง เต้ยนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน มองหน้าจอคอมพิวเตอร์พร้อมกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ส่วนธีรดนย์ผู้เป็นเจ้านายนั่งทำงานเซ็งๆ อยู่ในห้อง
...งานก็เสร็จแล้ว เบื่อไม่มีอะไรทำ เข้าไปคุยกับคุณธีรดนย์คนเจ้าชู้ดีกว่า...
เลขาขี้เบื่อลุกขึ้น แล้วเดินเข้าไปในห้องเจ้านาย แต่ทันทีที่เดินเข้าไปถึงกลางห้อง คนที่กำลังยืนกอดอกทำหน้าเคร่งมองออกไปนอกหน้าต่างก็รู้สึกตัว หันมามองเลขาช้าๆ ทำท่าตัดสินใจอะไรบางอย่างอยู่ชั่วครู่แล้วจึงพูดขึ้นว่า "เต้ย ช่วยอะไรหน่อยได้ไหม"
"ได้สิครับ ผมเกิดมาเพื่อช่วยคุณดนย์อยู่แล้ว"
"ไม่ต้องมาประชด"
"เปล่าประชด" เต้ยทำหน้าไร้เดียงสา
"ช่วยแบ๊คอัพข้อมูลจากโทรศัพท์เข้าคอมพิวเตอร์ให้หน่อย" ธีรดนย์พูดเบาๆ
"เจ้านายกลัวรูปภาพหายหรือครับ" เต้ยยื่นหน้าเข้ามาถาม
"ใช่ ผมกลัวเผลอลบรูปของวิธวินท์ กลัวโทรศัพท์หาย กลัวว่าแผ่นเมมโมรี่ของเครื่องจะพัง อยากได้ยินคำตอบแบบนี้ใช่หรือเปล่า"
"แหม ถามดีๆ ไม่เห็นต้องดุ" เลขาแบมือออกเพื่อรับโทรศัพท์ ก่อนจะถามต่อว่า "แล้วเบอร์ที่ไม่ค่อยได้ใช้โทรจะให้จัดการลบทิ้งให้ด้วยไหมครับ"
"บอกให้แบ๊คอัพก็แบ็คอัพเถอะ" ธีรดนย์ถอนหายใจเบาๆ
"ได้ครับ" เต้ยพยักหน้ารับคำแล้วเดินออกจากห้องไปเงียบ
ครั้นกลับมาถึงโต๊ะเลขาผู้มีความสามารถพิเศษทางด้านเทคโนโลยี่ก็เปิดรูปภาพใหม่ที่เพิ่งได้จากหุ้นส่วนคนหนึ่งของบริษัท Network Solutions
...รูปที่ห้า ให้ธีรดนย์เอาไว้ดูเล่นๆ คราวนี้ไม่ต้องส่งเอ็มเอ็มเอส แต่ส่งทางอีเมล์ ให้ได้ดูภาพใหญ่ๆ เต็มจอ รูปถ่ายสดๆ ริมสระว่ายน้ำที่หัวหิน ไม่หลงวิธวินท์ก็ให้มันรู้ไป...
เต้ยพิมพ์ข้อความสั้นเพื่อส่งอีเมล์ให้เจ้านาย และไม่ลืมแนบรูปภาพที่เพิ่งได้รับมา เมื่อช่วงพักกลางวัน เขาโทรศัพท์ไปที่บริษัทคอมพิวเตอร์เพื่อ 'จีบ' ศรายุธแต่โชคร้ายที่หนุ่มใหญ่ใจดีไม่อยู่จึงได้พูดกับภมร หุ้นส่วนอีกคนที่ดูท่าจะรู้ความเป็นไประหว่าง "สองบริษัท" เป็นอย่างดี และ 'โชคดี' ที่ภมรนั้นมีความคิดสร้างสรรค์และหัวสมัยใหม่มากกว่าศรายุธยิ่งนัก เขาจึงได้รูปภาพ 'ดีๆ' จาก ‘แนวร่วมคนใหม่’ มาอีกหนึ่งภาพ
...แค่ภาพเดียว แต่เป็นภาพเด็ดที่สุดในจำนวนสี่ภาพที่ 'คนขี้เก๊ก' วางฟอร์มบอกให้เขาแบ็คอัพข้อมูลโทรศัพท์มือถือให้...
...อยากดูรูปคนหน้าขาว คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ปากแดงบนหน้าจอแบบเต็มๆ ก็ไม่ยอมพูด...
พอ 'ทำงาน' เสร็จ เลขาผู้ทรงประสิทธิภาพก็นั่งเท้าคางคอยให้เจ้านายเดินออกมาจากห้องทำงาน เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาที ธีรดนย์ก็เปิดประตูออกมาด้วยใบหน้านิ่งเรียบ แต่เต้ยรู้ว่าเจ้านายพยายามทำหน้าขรึมไว้เพราะยังคงอยากรักษา 'ฟอร์ม'
...ประกายตาปิดเอาไว้ไม่มิดหรอกคุณดนย์เอ๊ย...
...ประกายตาที่อยากจะถามเขาว่า "มีอีกหรือเปล่า"...
"ครับ" เต้ยทำหน้าเป็น เลิกคิ้วถามเจ้านายแบบเดิมๆ เหมือนเวลาที่ธีรดนย์กำลังจะสั่งงาน
"เสร็จหรือยัง" ธีรดนย์ถามเบาๆ
"ยังครับ" เต้ยตอบ "แบ็คอัพโทรศัพท์นี่ต้องใช้เวลาพอสมควรนะครับ"
"ถ้าเสร็จแล้วก็เอาไปวางไว้บนโต๊ะผม" ธีรดนย์สั่งแล้วหันหลังจะเดินกลับเข้าไปในห้อง
"จะรีบเอาทั้งสี่รูปไปเทียบกับรูปที่ห้าให้เห็นชัดๆ บนหน้าจอหรือครับคุณดนย์" เต้ยส่งเสียงถาม
ธีรดนย์ชะงัก แล้วก็เดินต่อ ส่วนเลขาก็พูดต่อเช่นกันว่า "วันนี้หนังใหม่เข้า อยากจะขออนุญาตคุณดนย์ออกก่อนเวลาซักสองชั่วโมง"
"อือ" ธีรดนย์ทำเสียงรับรู้แล้วเดินเข้าห้องไป
...ป่านนี้คงเอียงคอดูรูปอยู่จนคอเคล็ดละสิ แล้วนี่จะรู้วิธีหมุนรูปให้ตั้งตรงหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคุณเจ้านาย...
"เต้ย" เสียงอินเตอร์คอมดังขึ้นทันใด
"ครับ" เต้ยตอบรับยิ้มๆ
"วิธีหมุนรูปทำยังไง" ธีรดนย์ถามเสียงเรียบ
เต้ยยิ้มมุมปากแล้วบอกวิธีปรับการมองภาพของโปรแกรมคอมพิวเตอร์ด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงาน ทั้งที่ในใจอยากจะตอบว่า ..."ยากนักก็จับจอคอมพิวเตอร์หมุนซะก็สิ้นเรื่อง"...
...ธีรดนย์พร้อมหรือยังนะ จะได้นัดให้คุณศรายุธส่ง 'จำเลย' มาขึ้นศาล...
อีกสิบนาทีจะถึงเวลาที่ขออนุญาตเจ้านายกลับบ้านก่อน เต้ยก็นึกได้ว่าต้องส่งอีเมล์ถึงหัวหน้าแผนกทุกแผนกเพื่อเตือนเรื่องหัวข้อการประชุมของวันศุกร์ ชายหนุ่มจึงลงมือพิมม์ข้อความโดยไม่รอช้า
แต่ทว่า มือเรียวขาวสะอาดที่กำลังขยับอย่างคล่องแคล่วอยู่แป้นพิมพ์หยุดชะงัก คนที่กำลังเร่งพิมพ์เงยหน้าขึ้นช้าๆ ส่งสายตาถามคำถามมายังคนที่ยืนเท้าเอวอยู่หน้าโต๊ะ
"เต้ย" ธีรดนย์ถามเสียงเรียบ ใบหน้านิ่งเรียบแปลกไปจากที่เลขาหนุ่มเคยเห็น
"ครับ" เลขาตอบรับสั้นๆ
"คุณคิดว่าผมหล่อไหม"
"ก็หล่อดี" เต้ยตอบด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเช่นกัน ไม่รู้สึกแปลกใจที่เห็นธีรดนย์อยู่เฉยๆ ก็เปลี่ยนไป เพราะรู้ว่าเจ้านายคนนี้มีอะไรไม่คาดฝันอยู่ได้ตลอด
"ทำไมไม่หลงรักผม"
...ตอนนี้แปลกใจแล้วล่ะ...
"จะบ้าหรือคุณดนย์" เต้ยเปลี่ยนสีหน้าและน้ำเสียงทันที "คิดอะไรเพี๊ยนๆ"
"คุณคิดว่าผมไม่หล่อ ไม่รวย ไม่เท่ ไม่เซ็กซี่ จนอยากจะกระโจนเข้าใส่ผมเลยหรือ อยู่ด้วยกันทุกวันขนาดนี้ไม่หลงเสน่ห์ผมเลยหรือไง คุณรู้ไหม ใครต่อใครอยากได้ผมทั้งนั้น ดารา นักร้อง นายแบบ นางแบบ ไฮโซ แม้แต่ลูกค้าที่มาติดต่องานยังอยากจะงาบผมเลยนะ" ธีรดนย์เริ่มเสียงดังขึ้น หน้าตาใกล้จะกลับมาเป็นแบบเดิมที่เลขาเคยคุ้นเคย
"เต้ยยังไม่เคยเห็นคุณเปลือย จะรู้ได้ยังไง" เต้ยพูดเสียงเรียบ ยกมือขวาขึ้นเท้าคาง มือซ้ายหยิบดินสอมาหมุนเล่น
"บ้าจริงๆ" ธีรดนย์พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ มองซ้ายมองขวาอย่างฉุนเฉียว
"จะให้ทำนัดกับหมอให้ไหมครับ" เลขาคนเก่งโพล่งออกมา "สมิติเวช หมอชนะชล ออกตรวจวันศุกร์ เต้ยเรคคอมเมนต์หมอคนนี้ จบจากอเมริกา หน้าใสๆ ขาวๆ คิ้วเข้มๆ จมูกโด่งๆ ปากแดงๆ เหมือนกัน หลับตาซักหน่อย คุณก็แยกความแตกต่างไม่ออกหรอก"
"เดี๋ยวโดนไล่ออก" ธีรดนย์กระแทกเสียงแล้วเดินหนี
"ขู่มาตั้งนานแล้ว ไม่เห็นจะเอาจริง มัวแต่ทำยึกยักท่าโน้นท่านี้อยู่ได้ ไม่แน่จริงนี่นา" เต้ยบ่นพึมพำเบาๆ หากเจ้านายที่กำลังเดินจะถึงประตูได้ยิน จึงหันมาสั่งลูกน้องเสียงเข้มว่า
"ตามตัวมาให้ได้นะคุณเต้ย ต่อให้ต้องส่ง รปภ. ไปดักตีหัวแล้วอุ้มตัวมาก็ต้องทำ"
"รปภ. จะไปทำอะไรได้ครับคุณดนย์ แบบคุณวิธวินท์นี่ต้องหน่วยคอมมานโด" เต้ยตอบแล้วก้มหน้าลงมองแป้นพิมพ์ หัวเราะคิกคัก ไม่สนใจเจ้านายที่ทำหน้าเป็นยักษ์ก่อนจะกระแทกประตูห้องทำงานปิดเสียงดังสนั่น
...ต้องเจอแบบนี้ ธีรดนย์จะได้สำนึก...
เต้ยรอชั่วครู่ แล้วมือก็พิมพ์ต่อ หากไม่ใช่พิมพ์งานที่ค้างอยู่ แต่เป็นข้อความในอีเมล์
"ผมก็คิดว่าคุณดนย์หล่อ เท่ เซ็กซี่ไม่มีใครเทียบอยู่เหมือนกันนะครับ แต่ว่า ผมไม่ชอบคนเจ้าชู้ ขี้เต๊ะ ขี้เก๊ก และหลงตัวเอง ผมเลยปลอดภัยไป ไม่ต้องมาตกเหวรักเหมือนใครบางคน แต่ที่สำคัญก็คือ คุณไม่ใช่สเป็คผม ต่อให้ยืนแก้ผ้าอยู่ตรงหน้า ผมก็จะวิ่งไปขึ้นรถและเร่งเครื่องหนีไปให้ไกล Have a good day"
เลขาหนุ่มยิ้มมุมปาก หยิบโทรศัพท์ กระเป๋าธนบัตร และกุญแจรถ จากนั้นกด "ส่ง" เมล์ให้คนที่คงกำลังนั่งหน้าบึ้งอยู่ในห้องแล้วก็รีบเดินไปที่ประตูก่อนที่ "คนรูปหล่อ" จะเด้งตัวผึงจากเก้าอี้เดินออกมาเอาเรื่อง
...หลังจากดูหนังกับศรายุธเสร็จ เขาถึงจะคุยกับ 'คุณอา' ผู้อ่อนโยนให้ส่ง 'คุณหลาน' ผู้ดื้อรั้น มาพบ 'คุณเจ้านาย' ผู้ที่ชอบ 'หาเรื่อง' และกำลังใกล้จะคลั่ง
...ตอนนี้ธีรดนย์พร้อมแล้วล่ะ...
แล้วคนอ่านพร้อมหรือยังฮับ 
หัวข้อ: นิยาย-ชุด Love, Finally ตอน เจ้าชู้นัก หลอกให้รักซะเลย Epilogue (อ่าน 397404 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก