หัวข้อ: วุ่นนัก...รักรุ่นพี่ UP UP UP!!! ตอนที่ 65 จุดเริ่มต้น 28-03-2553

[ranaways]

ไม่มีทางอ่ะะะะะะ


หล่อนทำไปเพื่อ

[4559]

อี่นี้แรดจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


เด๋วแม่จะตบให้หน้าหนเลย

อีสาดดดดดดดดดดดดดด

[Aey_Rika]

อ๊ากกกกกกกก
เอาแพรวไปเก็บ!!!!!!!!!!!!!!

ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

[kungyung]

  นังน้องแพรวนี่เค้าเป็นมารผจญของแท้จริงๆๆเล้ยยยยยยยยย

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

โผล่มาก็คิดฮอด
จะเอาเหนืออีกอีสานก็ว่ามา ชิส์ชิส์

ตัวน้องไปทำเขาท้องอีก ต๊ายตาย....

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

อยากจะ ร้องแทนแซนว่า " หางานให้กุแระสิ "   

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

แพรว
เมิงอะไรเมิงเนี่ยยยยยยยยยยย
อย่ามาขี้ตู่
ท้องกะใครมาก้อไม่รู้

[melon_jung]

โห..แพรว...ท้องกะแซนจิงอ่ะ...เป็นปลากัดจ้องตาแล้วท้องช่ายมั๊ย

[J_ann]

โกหกชัวร์......


ล้านเปอร์เลย.........


สตอเบอรี่มากมาก^^

[XTeND]

ตอนที่ 30 คืนที่เรือนราง

“ไม่จริง” ผมคิดในใจ ตอนนี้ผมอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ทำไม่รู้สึกเสียงเสียงมันก้องแปลกๆ ผมมองไปที่ประตู แซนยืนอยู่ตรงนั้น ผมมองไปทางแพรว เธอมีท่าทีตกใจเหมือนกัน

“ไม่จริงเหรอ...แซนเมาแซนจะรู้อะไรหล่ะ” เธอเถียงกลับทั้งน้ำตา

“เราไม่เชื่อ อย่าโกหกดีกว่า” แซนตอบพลางมองหน้าผมแล้วส่ายหัว

“ว่าเราโกหกงั้นเหรอ”

“ใช่เธอมันจอมโกหก” แซนตอบทันควัน แพรวเขื่อนน้ำตาแตก แต่สายตายังคงจับจ้องที่แซน

“เห้ย...ใจเย็นๆทั้งคู่แหละ” ผมปามทั้งสองคน “เฮ้อ... เอาเป็นว่า แพรวเล่าเรื่องมาดิ”

“พี่โอ๊ตอย่าไปฟังมัน” แซนค้าน

“แซนพี่รู้พี่ทำอะไร” ผมพูด ท่าทางแซนเซ็งสุดๆ

“ค่ะ...พี่จำเช้าวันที่พี่เข้าห้องมาแล้วหนูมาเจอพี่ได้ไหมคะ (จำได้สิวันนั้นเมิงเชิดใส่กู เล่นกูลืมนับพี่น้องกับมึงไปเลย) คืนนั้นหนูมาหาแซน แซนเขาเครียดกินเหล้า หนูเลยไปปลอบใจเขา เขาก็ไม่ยอมเลิกกินจนเมาแล้วเขาก็...” เธอนั่งร้องไห้เป็นคำตอบ ผมมองไปที่แซน แซนยืนนิ่ง

“แล้วกี่เดือนแล้วรู้ไหม” ผมถาม

“เดือนกว่าๆคะ เกือบๆ 2 เดือนแล้ว” เธอตอบ ผมนั่งคำนวณในใจตั้งแต่เธอเริ่มเล่า เวลามันก็ตรงพอดี

“ผมไม่เชื่อ” แซนค้าน ผมไม่รู้จะทำอย่างไงตอนนี้ผมอยากได้เครื่องตรวจการตั้งครรภ์ แต่ขืนผมปล่อยให้อยู่คู่กันงานนี้แซนได้ทำแท้งให้แพรวแน่ๆ

“คุณครับเบาๆหน่อยได้ไหม” มีคนมาเคาะที่ประตู

“อ่าว”

“อ่าว พี่โอ๊ต”

“บีม...” ผมทัก แซนหันไปมองท่าทางไม่พอใจนัก บีมชั่งมาได้เวลาพอดี ผมเดินไปหาบีม พาบีมออกไปนอกห้อง

“มีอะไรหรือเปล่าครับพี่โอ๊ต” บีมถามขึ้นด้วยท่าทางเป็นห่วง

“พี่นะไม่มี แต่แซนนะสิ...บีมพี่วานบีทซื้อเครื่องทดสอบการตั้งครรภ์ได้ไหม”

“ได้สิพี่ พี่ให้ทำอะไรผมทำให้ได้อยู่แล้ว...ใจผมเป็นของพี่นิ”

“อะไรนะ” ผมไม่ได้ยินประโยคหลัง บีมพูดเบามาก

“ไม่มีอะไรพี่ เดียวผมมา” ผมฝากตังค์บีมไปก่อนที่ผมจะเข้าห้องไปยืนอยู่ที่หน้าประตู แซนนั่งหน้าทีวี แพรวอยู่บนที่นอน อยู่กันคนละมุมทุกคนต่างมองหน้ากัน บรรยากาศมาคุสุดๆ ผมรู้สึกเวลามันยาวนานมาก บีมไปซื้อที่ตรวจครรภ์ในเมืองหรือเปล่าเนี้ย เวลาผ่านไป 5 นาที บีมก็มาครับ ผมมองดูนาฬิกายังตกใจ นึกว่าเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง พอบีมมาถึงผมขอให้บีมอธิบายให้แพรวฟัง บีมจัดการแกะกล่องเครื่องมือ

“ใช้ไงอ่ะ” แซนถามขึ้น

“โง่ว่ะ น้องเก็บปัสสาวะของน้องแล้วเอาใส่ช่องนี้นะครับ” บีมอธิบายให้แพรวฟัง ไม่สนใจแซนแม้นแต่นิด แซนมองตาเขียวใส่แต่ไม่ได้พูดอะไร
  
“เกลียดมันว่ะ” แซนพูดขึ้นหลังจากมายืนข้างๆ ผม ผมไม่ตอบอะไร แพรวเดินเข้าห้องน้ำไปโดยดี บีมเดินมายืนข้างๆผมอีกฝั่ง

“มันเชื่อได้กี่เปอร์เซน” ผมถามขึ้น

“99 เบอร์เซนครับ”

“แล้วจะตรวจได้ไหมว่าเป็นลูกใคร”

“ถ้าตอนนี้ท้องจริง น่าจะยังอ่อน อ่อนเกินไปที่จะตรวจนะครับ เท่าที่รู้นะครับ”

“เหรอ” เวลาที่ลุ้นระทึกก็มาถึง เมื่อประตูห้องน้ำถูกเหวี่ยงออก บีมเอาเครื่องตรวจมาเทียบกับใบบอกวิธีการใช้

“ดีใจด้วยครับ” บีมพูดแล้วหันมาทางพวกผม

“ไม่ท้องเหรอ” แซนตะโกนถาม “เห็นไหมเธอนะ ตอแหล” แซนไม่พูดเปล่าย่างเท้าสามขุมเข้าหาแพรว บีมเอาตัวมาขวางกันไม่ไห้แซนเข้าถึงแพรว

“เดี๋ยวสิ…ดีใจด้วย แพรวตั้งครรภ์” บีมพูดเสียงเรียบ แซนถึงกับทรุดลงไปนั่งกับพื้น

“กูไม่เชื่อ” แซนแย่งเครื่องวัดค่ามาจากบีม ตรวจดูอยู่หลายครั้ง “มันผิดพลาดหรือเปล่า...เธอเตรียมฉี่ใครไว้หรือ ฉี่ของเพื่อนที่ท้องหรือเปล่า” แซนไม่ยอมรับความเป็นจริง

“กูตรวจดูแล้วไม่มีอะไรในตัวเธอ ยอมรับความจริงสะเถอะ” บีมพูดแล้วเดินออกมาอยู่ข้างๆผม แพรวก็ทรุดตัวนั่งร้องไห้ ก่อนที่เธอจะเริ่มเก็บข้าวของทั้งหมดแล้วเดินออกไป แซนนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น เวลาผ่านไปไม่มีคำพูดอะไรจากแซนแม้นแต่คำเดียวผมเดินเข้าไปหาแซน แซนนั่งนิ่งเหมือนเป็นรูปปั้นหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางห้อง ผมลูปหัวปลอบใจโดยหวังว่าจะได้ยินเสียงใดๆจากแซนบ้าง เสียร้องไห้ก็ยังดี แต่ไม่มีเสียงใดๆ ผมเลยเดินกลับมาที่โต๊ะหน้าทีวี แล้วชวนบีมออกไปข้างนอก บีมก็ยอมแต่โดยดี

...ผมเดินออกมาโดยไร้จุดหมายเดินออกจากหอไปเรื่อยๆ บีมต้องคอยรั้งผมไว้ ผมเหม่อจนเกือบโดนรถชน โชคดีที่บีมจับมือผมไว้

“พี่โอ๊ตเป็นอะไรหรือเปล่า”

“...”

“พี่โอ๊ต”

“หา...ครับ”

“พี่โอ๊ตเครียดเหรอ”

“เออเปล่า” ผมทำเสียงคึกคัก เฮฮา

“ครับ” บีมเอามือมาลูปหัวผมเบาๆ รู้สึกดีเหมือนกัน ผมเริ่มเข้าใจว่าทำไมแซนถึงชอบให้ทำแบบนี้ แต่ที่ผมทำแบบนี้เพราะแฟนเก่าผมเขาเคยลูปหัวผมเหมือนที่บีมทำอยู่ตอนนี้ อยู่ดีๆน้ำตาผมก็ไหล ไม่รู้ทำไม “พี่โอ๊ตเป็นอะไร”

“เปล่าครับ”

“พี่บอกผมเถอะ”

“พี่ก็ไม่รู้บีม พี่เองก็ไม่รู้พี่เป็นอะไร”

“พี่อยากไปทานข้าวไหม”

“ไปสิ...”

...ผมกับบีมไปทานข้าวแถวๆ หอแหละครับบีมอาจทานแต่กับผมนั่งเขี่ยข้าวมากกว่า ผมคิดถึงแต่แซนจริงๆ เป็นห่วงมันแปลกๆ ถามว่าเชื่อแพรวไหมตอนนี้ 100% ครับที่ว่าท้อง แต่พ่อเด็กผมยังไม่เชื่อ แต่จะตรวจตอนนี้ก็เสี่ยงทางที่ดีและปลอดภัยกับเด็กคือรอให้เด็กเกิดมาก่อน แล้วถ้าแซนเป็นพ่อเด็กจริงหล่ะจะทำอย่างไง ไอ้แบงค์มันใส่ถุงยางช่วยได้ แต่แซนมันเมามันคงไม่ได้ใส่แน่ แล้วสภาพมันตอนนอนก็รู้ๆ อยู่ใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว

“พี่โอ๊ตไม่หิวเหรอ”

“วันนี้พี่ไม่ยากอาหารนะ”

“เครียดสินะ พี่ทานหน่อยก็ดีนะ”

“ครับ” ผมทานแค่สองสามคำก็พอ มันไม่อยากจริงๆ บีมเรียกจ่ายตังค์วันนี้บีมขอเลี้ยงผม ผมก็ไม่อยากขัดใจครับ พอเดินออกจากร้านก็คิดถึงแซนขึ้นมา

“บีมแป๊บนะ” ผมบอกบีม บีมทำหน้างงๆ ผมหันไปสั่งอาหารใส่กล่อง บีมคงพอเข้าใจว่าผมสั่งให้ใคร ผมรอนานอยู่ครับเพราะคิวอาไรมันเยอะมาก ตอนนี้ 12 กว่าๆแล้ว คนมันเยอะ ผมเกรงใจบีมเหมือนกัน แต่บีมก็ยิ้มและรอเป็นเพื่อนผม ชวนคุยบ้างไม่ให้ผมเครียดไปมากกว่านี้

...พอซื้อข้าวเสร็จผมกับบีมเดินขึ้นหอโดยบีมอาสาไปส่งผมที่ห้องแซน ผมเดินขึ้นมาปรากฏว่ามีของมาว่างกองหน้าห้อง สงสัยเป็นของแพรว แพรวจะย้ายมาอยู่กับแซนเหรอ แล้วผมหล่ะ แต่พอดูดีๆ คุ้นๆแหะ มันของของผมทั้งหมดเลย มีข้อความฝากถึงผมด้วย

“ผมขอโทษ... ผมไม่ดีพอ ผมอยากบอกให้รู้ว่าผมไม่ตั้งใจ ผมไม่รู้จะทำอย่างไงดี แต่ตอนนี้ผมรู้สึกผมไม่คู่ควรกับพี่แล้ว ผมว่าพี่มีคนอื่นที่ดีกว่าไม่มีตราบาปอย่างผม ผมขอโทษ”...แซน

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อีกด้านหนึ่ง

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

...ผมพยายามนึกถึงวันที่ผมเมา ผมยอมรับผมจำอะไรไม่ได้เลย ผมรู้ตัวอีกทีผมก็ใส่บ๊อกเซอร์นอนแล้วพี่โอ๊ตก็เข้ามาหาผม ผมจำอะไรไม่ได้ ผมเหมือนมีตราบาปติดตัว ยิ่งตอนนี้ผมเห็นพี่โอ๊ตอยู่กับบีมน่าจะดีกว่าผม ด้วยกฎของพี่โอ๊ตด้วยอะไรหลายๆ อย่างผมกับพี่โอ๊ตคงเป็นได้แค่พี่น้องกันจริงๆ  เหมือนฟ้าดินลิขิตให้ผมกับพี่แซนคบกันได้แค่นี้ ไม่ใช่ผมไม่อยากสู้ต่อ แต่ถ้าแพรวท้แงกับผมพี่โอ๊ตจะอยู่ไหน แต่ตอนนี้อย่างไงผมก็ยืนยันว่าผมไม่ได้มีอะไรกับแพรวจริงๆ ทั้งๆที่สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาผมยอมว่าผมมีความสุขที่สุด แต่ตอนนี้ผมเหมือนฝันสลาย หรือไม่ตอนนี้ผมอาจตื่นมาสู่ความเป็นจริงแล้วก็ได้

...ผมออกมาด้านนอก ผมเห็นพี่โอ๊ตกับบีมไปกันได้ดี มันยิ่งตอกย้ำผม ตัวจริงของเขาอาจจะมาแล้วก็ได้ ผมคงต้องตัดใจด้วยสิ่งที่ผมอาจจะเผลอกระทำลงไป ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียวด้วย ผมตัดสินใจรวมข้าวของของพี่โอ๊ตออกมาไว้หน้าห้อง มีแต่เสื้อผ้าแหละครับ ผมทิ้งข้อความไว้ให้ ล๊อกห้อง และขออยู่คนเดียว

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอนที่ 30

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สบายดี

...สบายดีครับทุกท่าน วันนี้ผมขอทักทายแต่เพียงเท่านี้เพราะผู้เขียนขอตัวไปสานต่อความรักครั้งอดีต กับความแค้นที่ยากจะฝังจำกับบุผผา ราตรี 3.2 นะขอรับบบบ

ผู้แต่ง

โฟล์คเต่า

[wicth]

ไม่มีคำรรยายอะไรให้กับผุ้หยิงคนนี้เท่ากับคำว่าเทอกล้ามาก

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

เธอก็ผ่านมาเยอะ ยังไม่มีอะไรประกันได้ แล้วอีกอย่างทำไมเธอถึงเพิ่งมาเอาตอนนี้ละ 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
ชะนี ใช้มุขเดิมๆกับผู้ชายอีกแล้วนะ ทำแบบนี้ต่อให้ได้อะไรๆคืนมา
แต่เธอจะไม่มีทางได้ ใจ หรอก จำไว้
เชื่อว่าท้อง แต่ไม่เชื่อว่าลูกแซน ออกจะร่านปานนั้นพ่อเด็กนะอาจจะเป็นใครสักคน
ใครที่ผ่านมาและผ่านไปในชีวิตของชะนีสกปรกอย่างเธอ
แล้วจะรออ่านต่อขอเม้นท์เครียดๆแรงๆตามเรื่องตอนนี้ด้วย ไปละ
นิว

[namtaan]

^
^
 
รีบนอินจัดพอกัน

เรื่องกำลังจะดีแล้วแท้ๆ 
มันมีความจริงอะไรที่ซับซ้อนซ่อนอยู่อีกมั้ย
บวก 1 ให้โฟลค์เต่าค่ะ

[CHOKUN]

ทำไมมันเป็นอย่างนี้อะ แซนเข้มแข็งไว้ เชื่อว่าไม่จริงอ่ะ ต้องท้องกับคนอื่นแน่ ๆ ๆ

[Cha Ris Ma]

น่าสงสานน้องแซน กะพี่โอ๊ตจัง
กว่าพี่โอ๊ตจะเชื่อใจก็มีเรื่องเข้ามาจนได้

ยัยแพรวทำแบบนี้จะดีเหรอ คิดแต่จะเอาชนะ หาแพะ

พี่โอ๊ตรอน้องแซนก่อนนะ อย่าพึ่งหวั่นไหวไปกะบีม

[kungyung]

ฉงฉานพี่โอ๊ตอ่ะ
แต่ยัยแพรวนี่เธอช่างกล้ามากๆๆๆเลยอ่ะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ไอ้บีมแม่งต้องมีเอี่ยวชัวๆ อ่ะ
รับรองได้

[lomekung]

ใจเย็นๆๆๆๆ นะ

ค่อยๆคิดกานนนนนนน

[gboy]

 
 
 

[Chatcha]

ทำไมอะ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

คำเดียว
"เธอสามารถ"

เป็นเรานะ ไปจับคนอื่นที่รวยๆ กว่าแซนดีกว่า คิคิ

หรือว่าเธอจับไม่ได้เลยมาจับคนหลอกง่ายๆ เหมือนแซนวะ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[Aey_Rika]

ทั้งสงสารเเซนเเละก็พี่โอ๊ต

เเพรวมันต้องท้องกับคนอื่นเเน่เลย

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

เอามาต่อเร็วๆนะค่ะ

หมอบีม... มีบทบาทมากขึ้นในการเเย่งพี่โอ๊ตไปจากเเซน

[kitty]

 :angry2:นางแพรวแกน่าตบนักกกกกกกกกก   แซนสู้ต่อไปปปปปปปปปปปปปปปปเอาใจช่วยยยยยยยยยย

[melon_jung]

ทำไมแซนกะพี่โอ๊ต...ต้องมาเจอมารผจญแบบนี้ด้วยนะ
กำลังดีกันอยู่แท้ๆ....

[SataRu]

จงเข้มแข็ง น่ะครับแล้วเรื่องร้ายๆ จะผ่านไปด้วยดี(อย่าหายไปนานน่ะครับ)

[DexTunG]

        

ท้องกับใครก้อไม่รู้  มั่วจะตาย

   ต่ก้อต้องทำใจกันบ้าง

มันต้องมีอุปสรรคความรักกันหน่อยใช่ป่าวหละ

    

[l_k]

น่าสงสาร  แซนกะโอ๊ตนะ

นี้คงเป็นทางออกที่ดีของชีมั่ง

เลือกเอาคนที่ใกล้ตัวที่สุด........ 

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

   ใจร้าย คนแต่งใจร้าย
ถ้าทำแล้ว พี่โอ๊ต จะได้ รู้หัวใจตัวเอง แล้วเลิกกฏ พี่น้อง
คนอ่านก็ยอมนะ 

[ToeyTato]

เซ็งงงงงมาก มาแบบเดิมเลยเนอะ จะจับผู็ชายต้องมาแบบนี้ตลอด แม่อยากจับโบกจิงๆ 555 อินเกินนะเนี้ย กร๊ากกก