หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[mma419109]

      เชื่อฝีมือว่าคนสวยรับมือได้ต่อให้ตัวแม่แค่ไหน เพราะคนสวยของเราเป็นตัวแม่ของแม่ของแม่ของแม่....
 อีกที อีกอย่างจะไปตรบวันไหนนัดมาเลยเอาให้พร้อมกันเลยทั้งสองแรดนั่นแหละ

[pay-it-forward]

คนสวยจะไปตบคริสหรือนนท์เมื่อไร
บอกพี่มาเลยนะ จะรีบไปช่วยด้วยความเต็มใจเลย
 

[patee]

อยากรู้จังว่า

ถ้าไอ้ลุง + ปอร์ +คริส +นนท์ มาพร้อมหน้ากัน

จะเกิดอะไรขึ้น   

[rero]

เป็นกำลังใจให้น้องปอร์
มีอะไรก็คุยกับลุงนะ อย่าเก็บไว้ หรือคิดว่าลุงจะรู้ทุกเรื่อง

แล้วบอกตาลุงอย่าใจดีมากเกินไป ปัญหามันจะตามมาไม่รู้จบ

[m_monkey019]

เป็นกำลังใจให้คนสวยนะ
อย่าพึ่งท้อ
ทุกสิ่งทุกอย่างกว่าจะได้มาย่อมมีอุปสรรคนะ
อย่ากลัว ขอเพียงแค่เราเชื่อใจในกันและกันอะ
สิ่งอื่นใดก็ไม่มีความหมายนะ
น้องปอร์สู้ ๆ

[pukpra]

ไหนจะคริส ไหนจะนนท์  เฮ่อ คนสวยต้องประสบ พบเจออะไรอีกเนี่ยะ เอาใจช่วยคนสวยของลุงให้ผ่านพ้น ปากเหยี่ยวปากกานะจ๊ะ สู้ ๆ จ้าคนสวย 

[RAKDEK_KA]

นังทั้ง 2 ตัวนี่มันน่านัก อย่าไปยอมนะจ๊ะ ปอร์ ของใครๆก็หวง
เค้าเลือกเราแล้วนะ ฉะนั้น สู้สุดฤทธิ์

[● MaYa~Boy ●]

แรงอ่ะทั้งพี่คริส ทั้งนนท์เลย

[luvY]

งานนี้สวยของเราเจอศึกสองด้านซะแร้วว

เอาใจช่วยนะคะ 

[4559]

ให้กำลังใจปอร์นะ

[maxtorpis]

 

[HydrA]

ปอร์มีอะไรก้อปรึกษาลุงนะ
อย่าแบกไว้คนเดียว
ช่วยกันคิดช่วยกันชนดีกว่านะ
ส่วนนนท์น่ะบาปกรรมมันมีจริง
คงเจอเข้าซักวัน

[broke-back]

  ขอปรบมือให้ไอ่ลุงแรงๆๆๆๆ หลายๆๆๆๆที
ชัดเจน....ชัดเจน....แล้วก็ชัดเจนมากกกก กอล์ฟ
  การกระทำ....สุดยอดไปเลย ดีกว่าการใช้คำพูดซะอีก

พอถึงเวลาเอาเข้าจริง....หูยยยยยย ไม่ต้องเกรงใจกัน
มั่นใจเกินร้อย   กอล์ฟ

อย่างนี้ต่อให้มีอีก...สิบไอ่พี่คริส...ร้อยไอ่นนท์
ปอร์ก็อย่าได้ไหวหวั่น เกรงกลัวอะไรอีก
พฤติกรรมของกอล์ฟ บ่งบอกได้เลยว่ามั่งคงกับปอร์มาก
คนรักของเราไม่วอกแวก เปลี่ยนใจแน่นอน

ขอบคุณครับ ปอร์  แต่ตอนล่าสุดนี่ ขอ +1 ให้กอล์ฟน่ะครับ.....ได้ใจจริงๆๆๆๆเล๊ยยย ไอ่ลุง  

[DexTunG]

v

v

v

v

v

    

ยังไงก้ออย่ายอมแพ้นะครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ 

    

[~NeMeSiS_PURE~]

อร๊ายยยยยยยยยย  ตรบ ๆๆๆ แรดนนท์  ตรบ ๆๆๆ ผีตัวแม่

กลัวความเป็นสุภาพบุรุษและความสุภาพของพี่กอล์ฟจัง

[a_tapha]

 


แรดออกมาจากป่าแล้ว

อุปสรรค2ด้านเลยงานนี้

สวยสู้ๆ

[bixzz]

ปอร์สู้ๆ นะครับ...เอาใจช่วย
ไหนจะพี่คริส ไหนจะนนท์รีเทิร์น 
....แต่ประโยคนี้ นี่ล่ะครับเป็นเสน่ห์ที่ติดตัวมันมาเสมอตลอดเวลาที่ผมกับมันคบกัน
อ่านแล้วแหม่งๆ อ่ะปอร์...ตลอดเวลาที่คบกัน แล้วตอนนี้ล่ะ...
โอ้ว...เครียดอีกแล้ว

[StillLoveThem]

...อ่านจบแล้วก็..อืมมมมมมมมมมมม
...ถ้าทั้งสองคนไม่..มั่นคง..หนักแน่น...ก็พังอย่างเดียว
...ตัวแปร..เยอะมากกกกกกกกกกก เชื่อแล้วโลกมันกลม
...นนท์ ถึงได้วนเวียนอยู่ใกล้ๆๆ ชีวิตน้องปอร์ เพื่อแย่ง น้องกอล์ฟ
...สู้ๆๆๆเพื่อ..คนที่เรารักเขา และเขาก็รักเรา  เนอะๆๆ

[POR_KA_DUN]

ผมนั่งรถพี่โจ๋.......สายตาก็มองไปตามถนน อย่างไร้โพกัส
คิดถึงสิ่งที่นนท์มันพูดไปเมื่อกี้.....  ใช่ว่าผมจะไม่รู้ความหมาย
มันเริ่มทำให้ผมไม่สบายใจขึ้นมาเสียแล้วสิครับ
อย่างน้อย มันก็น่าจะไม่หายไปเงียบๆ แบบนี้
ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดเพียงแค่นี้ บวกกับที่ผมไปเจอพี่คริส มันจะทำให้ผมไม่สบายใจและท้ออยู่หลายวัน
สวยจิตตกแล้วครับ

*********************-*********************

ผมชั่งใจอยู่นานทีเดียวครับว่าจะบอกให้ไอ้ลุงทราบหรือเปล่า
แต่แล้วผมก็ตัดสินใจที่จะไม่บอกมัน...เพราะนี่เป็นปัญหาของผมเองที่ต้องรับมือ
ต้องแก้เอง...ส่วนปัญหาของมัน มันแก้ไขของมันไปแล้ว
ผมยังเจอนนท์บ่อยๆ ตามตารางงานที่ผมต้องรับผิดชอบครับ
และผมเลือกที่จะอยู่เงียบ ๆ ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับนนท์
เลี่ยงได้ก็เลี่ยงครับ  เพราะเราเป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆ
ไม่สามารถไปต่อกรอะไรได้หรอก  แต่มันก็ยังมีความเกรงใจอยู่บ้าง
เพราะเรามาจากบริษัทที่ให้งานมัน
นนท์เห็นผมเงียบไป ...บางครั้งมันก็ไม่กล้าที่จะเข้ามาตอแยครับ
คงเกรงใจด้วยล่ะครับ ผมเจอกับมันเพราะเราทำงานร่วมกัน
 เรื่องส่วนตัวบางครั้งจึงพักไว้ก่อน ..แต่ก็ใช่ว่าจะทั้งหมดบางครั้งมันก็มีปะปนกันบ้างล่ะ
เรื่องส่วนตัวกับเรื่องานนี่แยกไม่ออกจากกันไม่ขาดหรอก
มีอยู่บางครั้งที่ทนไม่ไหว หรือถ้าเลี่ยงไม่ได้....ชนเป็นชน
 และผมเปลี่ยนจากแลกหมัด มาเป็นคำพูดที่ทำให้มันเจ็บจั๊ดเข้ากระดูกดำ
ไปเลยก็มีครับ  เช่น ทุกวันนี้แรดเขาโกนขนกันแล้วเหรอ สงสัยจะแรดมาก
หรือ คนเยอะขนาดนนี้ไม่รู้ว่านนท์จะตกใจ ใช้นอควิดใครหรือเปล่า
มีเหรอที่ผมจะไม่แลกกลับไปทันที อย่างสมน้ำสมเนื้อกันเลยทีเดียว
เวลาแห่งความโชคร้ายกำลังคืบคลานไปอย่างช้าๆครับ
โปรเจ็คกำลังผ่านไปด้วยดีครับ..........
*

*
ทุกคนยังเดินทางตามเส้นทางที่ตัวเองเลือกและที่คิดว่าเหมาะกับตัวเองแล้ว
แต่ถึงเราหลายๆ คนจะแยกกันไปทำงานที่ตัวเองเลือก ตัวเองชอบ แต่ผม และทุกคนยังเจอกันเสมอ

คุณย่าสุขภาพแข็งแรงดี  ท่านยังจิตใจดีเหมือนเดิม  
ยิ้มต้อนรับ หลาน ๆ เสมอทุกครั้งที่เห็นหน้าหลาน ๆ รวมทั้งผมด้วย
ป้านวล ยังคอยดูแลคุณย่าอย่างดี สมแล้วที่เป็นมือวางอันดับหนึ่งของบ้านทรายทอง
พี่นพเหรอครับ...   ช่วงนี้เดินทางต่างประเทศบ่อยขึ้นครับ  ช่วงหลัง ๆ มานี่ของฝากติดมือมาบ่อย ๆ
และผมก็ยังไม่รู้เรื่องส่วนตัวพี่นพกับนนทเหมือนเดิม5555
ใช่ว่าจะเป็นผมคนเดียวนะครับที่ได้ของฝาก  ทั้งบ้านนั่นหละครับ  หลานบ้านนี้จิตใจดีจริงๆ
ไอ้ลุง ยังคงเนื้อหอมตามประสาของมัน   แต่อยู่ในสายตาและโอวาทครับ ไม่ได้ออกนอกลู่นอกทาง
ผมยังมีอำนาจเหนือมันเสมอ55
พี่คริส ผีตัวแม่ ยังคงเกาะแกะมัน  เสมอต้นเสมอปลาย  โทรมาคุยไม่ได้ขาดสายในแต่ละวัน
ถ้าไอ้ลุงไม่อยากจะรับ  ผมก็ช่วยโกหกให้555 ปล่อยให้สายตัดไปเองบ้างซะส่วนใหญ่
เพื่อนเดช มีแฟนเป็นพริตตี้สาวไปแล้วครับ  ท่าทางจะหลายคนด้วย
ส่วน นนท์เหรอครับ..ตอบชัดๆเลยไม่รู้และไม่อยากสนใจ เจอบนหน้าจอทีวีเปลี่ยนช่องหนีแทบไม่ทัน
สงสัยผมชอบมันมากๆเลยครับ หลังจากที่ร่วมทำงานด้วยกันช่วงสั้น ๆ
ที่ร้าน ยังลูกค้ามาแวะเวียนไม่ขาดสาย….คือขายดีเหมือนเดิม555
ส่วนคนที่หายไปเลย คือพี่เอกครับ  ถึงแม้บางครั้งวันหยุดผมจะกลับไปช่วยบ้าง ก็ไม่เจอเลย
สงสัยอินเลิฟกับรักใหม่แน่ๆเลยครับ อันนี้ผมเดาเอานะครับ

*+*
วันนี้ผมตื่นตั้งแต่เช้ามืดครับ....ตามเสียงปลุกจากมือถือบนหัวเตียง
 หยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ   ปล่อยให้ใครบางคนหลับต่อได้อีก15นาที
“กอล์ฟ ตื่นได้แล้ว”  ผมปลุกมัน พร้อมเขย่าตัวเบา ๆครับหลังจากอาบน้ำเสร็จ
“หือ” คำตอบสั้น ๆ
“อาบน้ำได้แล้วครับ”  ผมบอกมันขณะเช็ดผมให้แห้งจากน้ำที่เกาะตาม
มันลุกขึ้นจากเตียงอย่างงังเงีย หัวกระเซิง ยุ่งเหยิง
 “อ้าวนี่ครับผ้าเช็ดตัว” ผมยื่นผืนใหม่ที่ยังไม่ได้ใช้ให้มันครับ
“อาบน้ำได้แล้วเดียวเข้าหอประชุมสายนะ” ผมเตือนมันครับ ว่าวันนี้เราต้องทำไร
พร้อมเอาเวลามาเป็นตัวบังคับเพื่อกระตุ้นมันอีกทาง
มันออกมาจากห้องน้ำทั้งที่ยังสะลึมสะลือ เหมือนคนไร้วิญญาณ คงเป็นเพราะตื่นเช้ากว่าปกติ
ผมจับมันนั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจกครับ จัดแจงเช็ดหัวให้มันแห้งพอหมาดๆ
ใส่เจลลงบนมือ แล้วลูบไปบนหัวมันครับ  จัดแต่งผมให้เข้าทรง
และไม่ต้องทำอะไรไปมากกว่านี้... มันก็ดูดีแล้วครับ555
“ ผมหล่อไหมครับ” มันถามผม ขณะ มองหน้าผมผ่านกระจก   เนื้อตัวปราศจากเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว
ผมไม่ตอบอะไรมันทั้งนั้นครับ.. เอาแต่ยิ้ม พอเป็นคำตอบให้มัน
เขิลมากกว่า  ไม่กล้าตอบตามความจริง เพราะมันก็รู้ๆ กันอยู่แล้ว555
ส่วนผมแต่งตัวเสร็จไปก่อนที่มันจะออกมาจากห้องน้ำแล้ว รวมทั้งทรงผมด้วย
เสื้อเชิ๊ตสีขาวแขนยาว  รีดเรียบ ด้วยฝีมือของป้านวล ถูกสวมทับบนร่างชายตัวสูงที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของผม
 ด้วยสองมือ ของผมเอง
กระดุมแต่ล่ะเม็ด ถูกติดอย่างช้าๆ จากเม็ดแรกยันเม็ดสุดท้าย
ไทที่ผูกไว้ก่อนแล้วถูกวางทับบนเสื้อเชิ๊ตสีขาวนนั่นแล้วรูดปลายที่ซ้อนไว้ให้เข้ารูป
กางเกงในสีขาวและแสลคถูกสวมด้วยเจ้าของมันเอง ตามด้วยเข็มขับหัวเงินมันวาว
ถูกไล่ตามหูหางเกงทีละอัน และเก็บปลายอีกด้านให้เรียบร้อย
น้ำหอมถูกบรรจงพรมพอประมาณกลิ่นกระจาย อบอวนไปทั่วห้อง
ผมหยิบเสื้อสูททั้งสองตัวที่แขวนไว้ไนตู้เสื้อผ้า ขึ้นวางบนแขนข้างซ้ายแล้วเดินลงไปรอไอ้ลุงข้างล่าง
เสียงป้านวลกำลังวุ่นอยู่กับกิจกรรมในครัวของแก
ส่วนคุณย่ายังหลับอยู่ครับ
“ไปแล้วเหรอค่ะคุณหนู  ไม่ทานไรก่อนเหรอคะ”
“ไม่เป็นไรครับป้านวล เดี๋ยวสายครับ” ไอ้ลุงตอบป้านวลขณะนั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก
เพื่อสวมถุงเท้า
“เดี๋ยวกอล์ฟโทรบอกป๊ากับม๊ามารับคุณย่านะครับป้านวล  ป้านวลแต่งตัวสวยๆ นะครับ กอล์ฟไปละครับ”
“ไปแล้วครับป้านวล แล้วเจอกันนะครับ”ผมเสริมต่อจากไอ้ลุง
.
...
.....
เช้ามืด แบบนี้บัณฑิตที่จะเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรยังมากันไม่มากครับ
เราจึงเลือกจอดรถได้ง่ายหน่อย
ผมอ้อมไปยังเบาะผู้โดยสารด้านหลัง หยิบชุดครุยออกจากถุงพลาสติกแล้วพาดไว้บนมือข้างขวาทับกับเสื้อสูท
แล้วส่งอีกชุดให้ไอ้ลุงครับ
เราสองคนเดินคุยกันไปอย่างเงียบ  ๆ สวนกับผู้คนเดินไปมา ค่อนข้างบางตา ส่วนมากก็จะเป็นบัณฑิตนั่นละครับ
ญาติๆ คงยังไม่มากัน  จะมาก็คงตอนสายๆ
ผมหยิบมือถือโทรหาเพื่อนเดชครับ ถามว่ามันถึงไหนแล้ว
และบอกว่าจะรออยู่ที่ใต้คณะ รวมๆ กับเพื่อนๆ ที่เรียนสาขาเดียวกันครับ
อยากบอกว่าตอนนี้อารมย์ของความตื่นเต้นเริ่มมาแล้วครับ
กับการจะได้เข้าเฝ้าพระองค์ท่านเป็นครั้งแรกของชีวิตคนธรรมดาอย่างเรา ๆ
เพื่อนๆ ยังคงมาสมทบเรื่อยๆ
รวมทั้งเพื่อนเดชด้วยครับ  มาอย่างหล่อทีเดียว และที่จะละสายตาไม่ได้ครับ
สาวสวยข้างกายมันนั่นเอง  สมแล้วครับที่มันมีอำนาจในมือเลือกใครทำงานก็ได้
และตอนหลังเธอคนนี้ก็กลายเป็นคนรับฝากของพวกเรานั่นเอง555
ทางเจ้าหน้าที่ประกาศรวมบัณฑิตแต่ล่ะคณะเพื่อเข้าหอประชุมครับ
ถึงเวลาที่ผมและไอ้ลุงต้องแยกกันแล้วครับ
ผมหยิบครุยในมือขึ้นมาสวมทับสูทที่กรม ไอ้ลุงเป็นคนช่วยตรวจสอบความเรียบร้อยด้านหลังให้
โดยมีเพื่อนเดชเป็นช่วงภาพจำเป็น คอยเก็บภาพตอนนี้ไว้ครับ
และผมก็ไม่พลาดที่จะตรวจดูความเรียบร้อยให้ไอ้ลุงเหมือนกันครับ
ท่านกลางสายตา ใครๆ หลายๆคนที่มองมายังเรา  
อย่าถามเลยนะครับว่าเขิลไหม  เปล่าเลยครับ
มันเป็นความเคยชินไปแล้ว สำหรับเรื่องแบบนี้ครับ
“วันนี้แฟนผมหล่อจังครับ”  ผมเอ่ยเบาๆ  
มันยิ้มที่มุมปากเช่นเคยครับ
“ถาม ไปตั้งนานเพิ่งจะมาตอบนะครับ   แฟนผมก็ไม่แพ้ใครเหมือนกัน”  คำหวานๆของเรายังมีให้กันเสมอครับ
ท่ามกลางสายตาและเสียงแซวจากเพื่อนเดชครับ
เราถ่ายรูปกันสักพัก ท่ามกลางความมืดของบริเวณนั่น
ก่อนที่เสียงตามสายของเจ้าหน้าที่จะเรียกเรารวมตัวกันอีกครั้งครับ
ผมตรวจสอบความเรียบร้อยของตัวเองและไอ้ลุงอีกครั้งรวมทั้งเพื่อนเดชด้วยครับ
ก่อนที่เราจะเดินไปยังที่รวมบัณฑิต
เจ้าหน้าที่ตรวจสอบความเรียบร้อยของบัณฑิตแต่ละคนก่อนที่จะนำเข้าสูหอประชุม
ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความปิติยินดีของเหล่าบัณฑิตทั้งหลาย


.........

..................

เสียงเพลงสรรเสริญพระบารมีดังขึ้น  เราทุกคนต่างยืนตรงเพื่อรับเสร็จพระองค์ท่าน
ที่ทรงเสร็จมาพระราชทานปริญญาบัตร
ขั้นตอนของพระราชพิธีต่างๆ ผ่านไป อย่างรวดเร็ว
ท่ามกลางความศักสิทธิ์ของพิธี  ผมยังคงจดจำได้จนถึงทุกวันนี้
และเชื่อว่าคนอื่นก็คงจำไม่ลืมเหมือนผมเช่นกัน
อธิการเบิกตัว ดุษฏีบัณฑิต มหาบัณฑิต บัณฑิต   เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร ตามลำดับ
ชื่อแต่ละชื่อถูกขานก่อนที่บัณฑิต จะเดินเข้าไปรับปริญญาบัตรจากพระหัตของพระองค์
คนแล้วคนเล่า ผมแทบไม่รู้จักเลย หรือผมไม่ใส่ใจที่จะฟังก็ไม่รู้ครับ
แต่พอชื่อของใครคนนั้นถูกขานขึ้น  
บัณฑิตเกียรตินิยมอันดับสอง
นาย............................................................  

สายตาทั้งสองของผมจดจ้องอยู่บนใจกลางของเวทีครับ ที่ใครคนนั้นยืนอยู่
และกำลังจะยื่นมือไปรับปริญญาบัตรนั้นจากพระหัต
หลังจากสิ้นเสียงขานของท่านอาจารย์
เขาคนนั้นโค้งคำนับอย่างช้าๆ หลังจากถอยหลัง  ก่อนม้วนตัวเดินลงไปจากเวที
น้ำตาแห่งความปิติยินดีของผมเริ่มล้นเอ่อทั้งสองตา
ผมถอดแว่นแล้วใช้มือลูบน้ำใสๆ นั่นก่อนที่มันจะใหล
ลงมายังสองแก้ม แล้วสวมแว่นกลับเข้าที่เดิม
เขาคนนั้นจะรู้ไหมนะ  ว่าการกระทำของเขากำลังตกอยู่ในสายตาของใครคนหนึ่ง
ตลอดระยะเวลาที่เขาลุกออกจากที่นั่ง จนเขาเข้าไปนั่งประจำที่ของเขาอีกครั้ง
คุณผู้อ่านเคยไหมครับ ความรู้สุขเหมือนผมตอนนี้ เห็นความสำเร็จของคนที่เรารัก
 มีความสุขจัง
บัณฑิตที่นั่งแถวเดียวกับผมเริ่มทยอยลุกและเดินเรียงแถวรอจะขึ้นเวทีแล้ว
ท่านอาจารย์หลายคนที่เคยสั่งสอน กำลังตรวจสอบความเรียบร้อยของบัณทิตอีกครั้ง
และผมเชื่อครับ ว่าใครบางคนก็กำลังที่จะมองผมอยู่เหมือนกับที่ผมมองเขาเช่นกัน
“อาจารย์ครับผมตื่นเต้น” ผมบอกท่านอาจารย์
“สูดลมหายใจลึกๆ” ท่านตอบกลับมายังผม
เสียง ขานชื่อ บัณฑิตแต่ละคนผ่านไป พร้อมกับการเข้าไปรับปริญญาบัตร

นาย........................................................

ผมแทบจำไม่ได้เลยครับ ว่าผมมายืนอยู่ต่อหน้าพระองค์ได้อย่างไร
รู้แต่เพียงว่า ในหูของตัวเองเต็มไปด้วยเสียงลม
ชื่อที่ท่านอาจารย์ได้ขานแทบไม่ยินเลย
ผมโค้งคำนับสวยที่สุดในโลกเท่าที่คิดว่าผมทำได้
แล้วก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว มือขวากระดกขึ้นๆช้า
หยิบปริญญาบัตรในพระหัตของพระองค์ที่กำลังยื่นให้ มาใว้ในมือของตัวเอง
แล้วเอาปริญญาบัตรนั่นมาแนบไว้ยังอก ถอยหลังไป3ก้าวโค้งคำนับที่สวยที่สุดในโลก
ให้กับพระองค์อีกครั้ง ก่อนที่จะม้วนตัวเดินลงเวทีไป
ตอนนี้ผมได้ขึ้นชื่อว่าเป็นบัณฑิตอย่างสมบูรณ์แบบแล้วครับ
ผมเดินตามเพื่อนบัณฑิตไปอย่างช้า ๆ  และไม่พลาดที่จะหันไปมองใครบางคน
เขาคนนั้น ชูปริญญาบัตรขึ้นให้ผมเห็นพร้อมกับโบกมืออีกข้าง
ก่อนที่จะทำมือมีความหมายว่า แฟนผมแน่มาก5555
ผมหยุดยิ้มอยู่ชั่วครู่และโบกมือตอบ ก่อนที่เดินเข้าไปยังที่นั่งของตัวเองอยากดีใจและภูมิใจ
ในเวลาเดียวกัน ส่วนไอ้เดชเหรอครับ  รอไปก่อนยังไม่ถึงเวลาของมันแต่อย่างใด
มันหลับอยู่หรือเปล่า เรื่องของมันครับ  ...55 ผมรักเพื่อนไหมครับนี่


 *-* ปล. เมื่อคืนใครดูรายการตี10 ช่วงสนทนาบ้างครับ คิดเห็นกันยังไงบ้างเอ่ย
 














 

 






















  
























































  























































  










 

[maxtorpis]

 

[pukpra]

อ่านแล้วชวนให้นึกถึงตอนรับพระราชทานปริญญาบัตรเลย จำได้ว่า ตื่นเต้นมากกก ตอนขึ้นไปเนี่ยะ ไม่ได้ยินชื่อตัวเองเลย

ชอบตอนที่คนสวยกับลุงดูแลกันและกันจังเลย น่ารักสุด ๆ หวังว่าหลังจากนี้คงไม่มีเรื่องทำให้คนสวยลำบากใจนะจ๊ะ
+1 ให้คนสวยแสนดีของลุง อิอิ

[broke-back]

 
อบอุ่น...หอมหวาน...ความรัก


  รักกันตลอดไปนะ ปอร์+กอล์ฟ


ขอบคุณครับ ปอร์

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[lomekung]

เป็นกำลังใจให้กับบัณฑิตอะคับบบบบบบ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
อ่านตอนนี้แล้วอยากรับปริญญาบ้างจัง ซึ้งใจมากมาย
แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ

[DexTunG]

ชวนให้นึกถึงตอนรับพระราชทานปริญญาบัตร  จังเลย 

น้องนิวคับ ขยันเรียนเข้านะ ตั้งใจเรียน เดี๋ยวก็ได้รับปริญญาแล้ว

  

[mecon]

ชีวิตน้อยๆของคนธรรมดาอย่างเราๆแต่มันโคตรจะยิ่งใหญ่ในความรุ้สึกและมโนสำนึก
ทั้งชื่อ และนามสกุล ต่อหน้าพระพักตร์  อ่านแล้วคิดถึงตัวเองเลยคะ
บวกกับเพลงของมหาวิทยลัยด้วยอ่ะนะคะ ร้องเพราะที่สุดเท่าที่ชีวิตนึงจะร้องได้เลยล่ะ  คิดถึงจัง


“ ผมหล่อไหมครับ” มันถามผม
“วันนี้แฟนผมหล่อจังครับ”  ผมเอ่ยเบาๆ 
>> ที่ร้ากของน้องปอร์กลับไปให้รางวัลด้วยนะคะ เอาฟอดใหญ่ๆๆๆๆ

ส่วนเรื่องน้องนนท์ เราก้อหนึ่งในตองอูนะคะอย่าไม่ยอมใคร หุุหุ

+1 จัดให้คะ

[leogemini]

ยินดีกับบัณฑิตใหม่ด้วยครับ

 

[alterlyx]

เอ๊ะ รู้สึกเหมือนตอนนี้สั้นๆแฮะ ... แต่หางยาววววว

ได้รับปริญญาพร้อมกัน และคอยให้กำลังใจเคียงข้างกันแบบนี้ น่ารักจังเลยคะ

คุณปอร์ อธิบายรายละเอียดได้ชัดเจนเห็นภาพ ... และสัมผัสความรู้สึกได้เลยนะคะ 1+ 

[a_tapha]

บรรยายได้บรรยากาศมากค่ะ

อิ่มเอิบใจไปด้วยเลย