-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย
หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆ
ที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย,
เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง
ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท
ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ
กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว
ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง
ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 %
ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก
เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว
ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย
และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ
เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ
ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ
โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459
*************************
จากใจผู้เขียน (หรือผู้แต่งวะ )
เรื่องที่ผมเล่าต่อไปนี้ เกิดขึ้นจริงกับชีวิตผมบางส่วน ย้ำนะครับว่าบางส่วน
มีการแต่งเติมบ้างเพื่อให้เนื้อหาน่าอ่านน่าติดตาม( หรือเปล่านะ )
ผมไม่เคยได้รู้เลยว่า จะมีนิยายแนวนี้อยู่บนโลก(อินเตอร์เน็ต)ใบนี้เลย
หลังจากที่ผมได้รับการแนะนำจากคุณหมอผู้หล่อเหลา หาที่ติดไม่ไ่ด้
เพื่อนคุยทางเอ็มของผมนั้นเองครับ คงจะหล่อจริงล่ะมั้ง เพราะรูปแต่ละรูปที่โพส xxx...... เชียวนะคุณหมอ
ทำให้ผมแทบไม่ไ่ด้หลับได้นอนเลย ไม่ใช่มีกิจกรรมเข้าจังวะ หรือจินตาการรูปคุณหมอ อะไรนั้นนะครับ 55555555
แต่มันเป็นเพราะนิยาย หรือเรื่องเล่าจากเว็ปแห่งนี้ล่ะครับ ที่เป็นตัวการ
ให้ผมไม่ไ่ด้หลับได้นอนนั้นเอง
ผมใช้เวลาอ่าน 1วันเต็ม ๆ กับเรื่องที่มีคนเข้าไปอ่านเข้าไปโพสมากที่สุด .เรื่องะไร หน้าๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วมันก็ทำให้ ผมน้ำตาซึม เศร้า ก็ากกก บ้าง ตามสภาพของตัวละครเหล่านั้น
และแล้วผมก็ไม่ได้ลังเลแม่แต่น้อยเลย ...
ที่จะถ่ายทอด ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริง..บ้างบางส่วน กับผมให้เพี่ยนๆ ได้อ่านกัน
ผมจะเสียความจิ้นไม่ครับนี่ 55555555
เพราะนี้มันคือครั้งแรกของผม 555555
**ยังไงช่วยติดตามและวิจารย์ด้วยขอรับกระผ้ม**
................................
ตอนนี้ไม่ต้องใส่หัวเรื่องแล้วนะ ว่านิยายหรือเรื่องเล่า นอกจากเรื่องสั้น ถึงจะใส่จ้า
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
เสิร์ฟจานแรก 1............ลาบหมู
เสียงมีดด้ามใหญ่ ๆ คล้ายปังตอ กระทบกับเขียง ส่งเสียงดังลอยไปไกลราว 10 เมตร 100 เมตร
แน่นอนครับ มันไม่ใช่ร้าน ขายเพชร หรือร้านขายทองแต่อย่างใดครับ
พี่ชายผม เหมือนเจ็บแค้นอะไรนักหนาก็ไม่รู้ กำลังจะระบายอารมย์อย่างแค้นแสนแค้น
ที่สะสมมานานเป็น 10 ๆ ปี ยังกะว่าเป็นหนังจีนกำลังภายใน ที่ได้เวลาชำระแค้น ยังไงอย่างงั้น ครับ
ลาบหมูพร้อมเสิร์ฟได้ถูกตักไว้บนจานเรียบร้อยแล้วครับ อีกไม่ถึง 30 วินาที ก็มีบริกร ( เรียกซะดูดีเชียว)
พูดง่ายๆ ภาษา บ้าน ๆ อย่างเราก็คือเด็กเสิร์ฟ นี่ล่ะครับ
ที่ต้องนำเมนูสุดแซ็บส่งตรงถึงยังคุณลูกค้าที่ตั้งหน้าตั้งตารอ อย่างหิวโหยยยยยและหิวโหยยยย
จานแล้วจานเล่า ถูกยกออกไป
หมูจุ่ม ลาบเป็ด คอหมูย่าง น้ำตกหมู ข้าวเหนียว ไกย่าง 9 รอ 9
ได้ส่งตรงถึงคุณลูกค้าผู้มีพระคุณ อย่างที่หาเปรียบมิได้เลย
บุญคุณครั้งนี้ใหญ่หลวงยิ่งนัก ข้าน้อยขอตอบแทนในชาติหน้า ..ขำๆ ครับท่านผู้อ่าน
'' วันนี้เป็นอะไรว่ะ มัน ( คุณลูกค้า ) มาจากไหนกันนี่ ยังกะปอบลง
ทั้งใส่ถูง ทั้งกินที่ร้าน มันนัดกันมาทำไมวันนี้วะ กรูไม่เข้าใจจจริง ๆ
หวยก็ไม่ได้ออกวันนี้ เงินเดือนออก ก็ไม่ใช่นะ ''
พี่ชายผมบ่น หลังจากที่หมดออเดอร์คุณลูกค้า
''คงจะหิว มั้ง.....ไม่ได้กินหลายวัน '' ..... พี่สาวผมตอบ ลอย ๆ
ใช่ครับ ชวงนี้เป็นช่วงเปิดร้านใหม่ๆ หลังจากที่หยุดช่วงสงกรานต์ ปีใหม่ไทยไปนาน
ลูกค้ามักบ่น เสมอว่า หายไปนานบ้าง
นึกว่าจะเลิกขายไปแล้วบ้าง และไม่รู้จะไปกินที่ไหน ช่วงนี้ บ้าง
เพราะแต่ละร้านมักจะพร้อมใจกันปิดช่วงนี้เสมอ
ร้านที่เปิดก็สุดแสนจะไม่อร่อย เอาซะเลยยยยย... นี้คือสิ่งที่ได้ยินประจำจากคุณลูกค้า
พอเปิดร้านมา ครับ .... งานเข้าทันที จนถึงวันนี้
จนบางครั้ง พ่อครัว แม่ครัว ถึงขั้นใช้สายตาพิฆาต... เกิดเป็นลำแสง.. ใส่กัน
ไม่เท่านั้นนะครับ............รังสีอำมหิตนั้นอย่างเผื่อแผ่มาถึงผม ด้วยเสมอ……..
หลบแทบไม่ทันเชียว......
แต่ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ.....................
เพราะเกรงใจลูกค้า ไม่อยากให้รอนาน
เลยกระทบกันบ้างเป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะธรรมด้า ธรรมดา ไปแล้ว
แต่ทำไงได้ล่ะครับ พี่ชายผมทำอร่อยนี้ คุณลูกค้าจึงเยอะอย่างที่เห็นเช่นวันนี้ล่ะครับ
ไม่ได้คุยนะครับ แต่ขอนิดนึง5555555555555
ผมกำลัง ดีด เครื่องคิดเลข ข้าง ๆ พี่สาว ได้ยิน เสียงและการสนทนานั้น ทุกอย่าง
แต่ก็ไม่ได้ ร่วมแจมแต่อย่างใด
บวก ลบ คุณ หาร ตามวิชาคณิต ที่เรียนมา เสร็จ ก็เดินไปยังโต๊ะที่ลูกค้าเรียกเก็บตังค์
'' ทั้งหมด 1000 กับ 15 บาทครับ '' ผมบอกคุณลูกค้า ในราคาที่เป็นกันเอ้ง กันเอง
คุณลูกค้ากลุ่มนี้เป็นคนวัยทำงานครับ ดูจากการแต่งตัวและหนังหน้า อายุคงมากกว่าผมกี่ปี
มีทั้งชายและหญิง 7 คนเห็นจะได้ครับ
อีกไม่นาน ตังค์ก็ถูกรวบรวมมาให้ผมในจำนวน 1000 กับอีก 100 บาทครับ
ผมรับตังค์ พร้อมกับหันหลังให้กับลูกค้า อย่างไม่รวดเร็ว ครับ ลูกข่างที่หมุนเร็ว ยังช้ากว่าผมครับ 555
เพื่อเป็นการคืนกำไรให้คุณลูกค้า แต่เปล่าครับเพื่อไปเอาตังค์มาทอนให้คุณลูกค้า ต่างหาก
ยังไม่ทันจะเดินไปแต่อย่างใด เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็บังเกิดขึ้น
"จะไปไหน ".....เสียงคุณลูกค้าคนที่จ่ายตังค์ผมก็พูดขึ้น น่ากลัวเชียว
"จะไปเองตังค์มาทอนให้คุณพี่ไงครับ " ผมตอบ….
"ไม่ต้อง นั้นเป็นทิป ในฐานะที่น้องหน้าตาน่ารัก และในฐานะแฟนในอนาคต "
น่าน.... มาแล้ว ขู่ฟ้อฟ้อ หลายตัวเชียว แม่งูเกงกอง ...ผมคิดในใจ
แต่ไม่ได้พุดอะไร นอกจากยิ้มแล้วขอบคุณ ...คุณลูกค้ากลุ่มนั้น
พร้อมกับคำเชิญมาใ้ช้่บริการอีกครั้ง….และอีกครั้ง
"มาครั้งหน้าพี่จะได้อะไรเป็นโปรโมชั่น.......". อีกแล้วครับ ยังไม่จบพี่นี( ชะนี )คนนี้
"ตัวผมดีไหมครับ " ผมก็แหย่ กลับบ้าง พรางหัวเราะ คิ คิคิ
'หวาย... งั้นพี่รับโปรโมชั่นคืนนี้ ก่อนเลยดีไหม "....... นางพล่ามต่อ
ขอโทษครับพี่ ผม ไม่ชอบเล่นดนตรีไทย เล่นไปก็ไม่เทิร์นโปร ผมคิดในใจ..5555555
คุยเล่นกับคุณลูกค้าสักพัก พอขำๆๆ
คุณลูกค้าก็ทยอยกับลุกออกจากโต๊ะทีล่ะคน ๆ
ต่อจากนี้ก็เป็นหน้าที่ผมกับเด็กที่ร้านต้องช่วยกันเก็บโต๊ะ
ครับ ...โต๊ะแรกลุก ก็จะมีอีกโต๊ะที่ลุกตามเสมอ นี้คือคุณลูกค้าที่ร้านผมครับ ( นิสัยไม่ดี นะคุณลูกค้านี่ )
ผมถึงได้บอกไงครับ ว่ามัน นัดกันมา(แดก) แค่นั่งคนล่ะโต๊ะ และแยกกันง่ายตังค์เท่านั้น
" เก็บตังค์ ครับ / คะ " เสียงด็ก 5 คน ในชุดนักศึกษาพูดขึ้นพร้อมกัน ( ตะภาพ อุ้ย สุภาพจริงนะ )
ดูจากเข็มที่ติดบนชุด นศ.แล้ว เป็นมหาลัยเอกชน แถวฝั่งธน นี่เองครับ
มันลงซัมเมอร์ สงสัย ติด F ล่ะสิ โสนะน่า อิอิอิ ผมคิดใจ.... ปากร้ายไหมครับ...ผมอ่ะ
"รอแป็ป นึงครับ " ผม ตะโกนบอก
ผมเดินไปยังโต๊ะที่ผมนั่งคิดตังค์ประจำ ใช้วิชาคณิตที่ร่ำเรียนมาอย่างชำนาญการ (ด้วยเครื่องคิดเลข)
แล้วกลับมา หา E และIลูกค้ากลุ่มนี้อีกครั้งครับ พร้อมบอกค่าเสียหาย
ยังไม่ทันจะเดิน ออกไปเลย
อีกแล้วครับ มันมาอีกแล้ว........... (ความจริง)
เสียง นศ .กลุ่มนี้ ลอยมา.. ลอยมา..กระทบโสตประสาทหู
แปลได้ความว่า. เด็ก เสิร์ฟร้านนี้น่ารักจัง (แหม๋ นินทาระยะเผาขน จริงนะคุณลูกค้า นักศึกษา )
สงสัยมันนัดกันมากับโต๊ะแรกที่กรูเก็บตังค์ไปแล้วล่ะสิ .. แต่พูดกันคนล่ะรอบ
กระซิบ ยังไม่วะ ให้กรูถึงได้ยิน... ผมคิดในใจ
ผมกลับมาพร้อมกับตังค์ทอน เหมือนเดิม
"ขอบคุณครับ สำหรับคำชมที่ ซุบซิบว่าผมน่ารัก ."........... ผมเอ่ยวาจา... ( เอ๋อแดกไปเรยยยยยครับคุณ)
นศ.กลุ่มนั้นถึงกับอึ้ง ครับ ตามมาด้วยอาการหน้าแดง มองหน้ากันแล้วขำ ก๊าก กกก ออกมา
แล้วรีบเดินออกจากร้านผมอย่างรวดเร็ว
โดยไม่หันกลับมามองผมแต่อย่างใด (แล้วจะอยู่ให้อายทำไมคร๊าบบ ชิมิ)
"ชิส์.............. ให้มันรู้บ้างสิ ว่าไผเป็นไผ " ผมพูดขึ้นหลังจากที่เด็ก พวกนั้นเดินไปค่อนข้างไกล
ผมจะพูดว่าเด็กพวกนั้นได้อย่างไร
ในเมื่อผมก็เด็ก พอ ๆ กัน55555555555 ยังไม่โตสักหน่อย ( กลัวแก่เอามั๊กมาก )
ผมกลับไปนั่งที่เดิมอีกครั้ง
นั่งทำงานตัวเองต่อไป ... เสียงมีดกระทบเขียงยังดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เสียงมือถือรุ่นโบราณมากก โนเกีย 3310 ก็ดังขึ้น นานพอ.......จนเสียงนั้นหยุดไป
พี่ชายผมก็ไม่ได้สนใจที่จะรับแต่อย่างใด ยังระบายความแค้นที่เก็บมา 10 ปี 20 ปี
กับเนื้อหมูก้อนนั้น อย่าง เอาเป็นเอาตาย .. แล้วใครจะตายก่อนกันวะ
เสียงมือถือดังขึ้นอีกครั้ง
ทีนี้ พี่ชายผมรับครับ สงสัยจะรำคาญ ( เสียงมือถือ 3310 ดังยังไงพอจินตนาการออกนะครับพี่น้อง )
อีกมือก็ยังระบายความแค้นกับเนื้อต่อ
"ครับ... ได้ครับ ....ครับ ..ครับ.. ได้ครับ "
ผมฟังไปสักพัก ก็จับใจความ ได้ว่า มีลูกค้าโทรมาสั่งของเหมือนเคย
'" ได้ครับ... เนื้อย่างติดมัน 5 ถึง อี 20 นาทีมารับนะครับ " พี่ผมพูดกลับไปยังปลายสาย
ร้านผม นอกจากจะมากินที่ร้านแล้ว ...ยังบริการส่งถึงบ้านด้วย...โทรสั่งก็ได้ด้วย
เทคโฮมก็ได้... ( ยังกะพิซซ่าแน่ะ เริศไหมครับร้านผม )
เนื้อติดมัน 10 ชิ้นใหญ่เห็นจะได้ครับถูกโยนลงหม้อ
เครื่องปรุงแต่ล่ะอย่างถูกละเลงบนเนื้อ อย่างเชี่ยวชาญ โดยไม่ต้องชิมก็รู้ว่าอร่อย .......น่านอีกแล้วผม
อีกไม่ถึง 2 นาที มันก็นอนแอ้งแม้งอยู่บนเตาย่างเรียบร้อยแล้วครับ
ผมยังทำหน้าที่ของผมตามเคย คืิอ เดินไปเดินมา
ยกน้ำให้ลูกค้าใหม่บ้าง เสิร์ฟ อาหาร บ้าง
คิดตังค์บ้าง .. ตามประสาเด็กเสริ์ฟร้านลาบธรรมดาที่ไม่ธรรมดาคนนึง ( เอ๊ะ...อะไรยังไง )
" ปอร์ " (ชื่อผม ) พี่ชายผมตะโกนเรียก (ชื่อตัวละครเริ่มปรากฏให้ทราบแล้วครับท่าน)
ผมหันไปตามเสียงนั้น
" ส่งของหน่อย...... " พี่ชายผมตะโกนอีกครั้ง
ผมเดินไปตามเสียงนั้น ทันที..... ลองไม่เดินไปสิครับปังตอนั้นได้ลอยมาแน่
"ส่งใครครับ " ผมถาม
"นั้นไง ลูกคุณนายที่ชอบสั่งเนื้ออย่างประจำไง " พี่ชายผมแจง
ผมทำหน้าๆ งง ไม่เข้าใจว่าคุณนายที่พี่ผมพุดถึงคือใคร และผมรู้จักเหรอ
พี่ชายผมคงรู้ว่าผม ...ง้ง งง
จึงชี้ไปที่จอดอยู่ข้างๆ ร้าน ( ริมฟุตบาทข้างร้านครับ )
ผมมองตามมือพี่ชายของผม
สายตาผมก็หยุด ที่ เอ่อ ...ที่.. เอ่อ ...ที่….
นั้นมันคนหรือว่า..........ผะผะ
โอ้วววววววววว............ อึ้ง ๆๆๆ สิครับพี่น้อง อึ้งมากๆ
*** :really2:***
สูตรเด็ดลาบหมู
หมูติดมันสับให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ ตั้งไฟให้สูก ปรุงด้วย ข้าวคั่ว พริกป่น
น้ำปลา ผงชูรส ซอสปรุงรส ต้นหอมหั่น น้ำมะนาว
ตักใส่จานโรยหน้าด้วยใบสะระแหน่....แซ่บหลาย
-
เจิมส์ ๆ นิยายใหม่
มารออ่านค้าบบบ :mc4:
-
:mc4: เย้ๆ เรื่องใหม่ กรู๊~
นั้นมันคนหรือว่า..........ผะผะ <<<กำลังคิดอยู่ว่าคืออะไร 55+
-
เจิมมมมม
:-[
สู้ๆนะ :ped149:
-
เรื่องใหม่ ๆ :mc4:
-
:mc4: :mc4:
มาเจิมเรื่องใหม่
เป็นกำลังใจนะคะ
ว้าวได้เจาะไข่คุณ POR_KA_DUN ด้วย :impress2:
-
ว๊าวๆๆๆ
เรื่องไหม่ทักทายเจ้าของเรื่องง
ชื่อหมิว ยินดีที่ได้รุจักและได้อ่าน
ฮ้าๆๆๆๆๆๆๆ
-
:mc4:
ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่คะ
พูดถึงลาบหมูแล้ว หิวววววววววววววววว
คุณลูกค้าแต่ละคน สงสัยอยากรับประทานเด็กเสริฟ์แกล้มด้วย :-[
ส่วนคุณลูกค้าวีไอพีก็ทำให้เด็กเสริฟ์ ถึงกับอึ้งเลยรึ หึหึ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :z13:+ จัดไป
แอบมาจิ้มเรา แตงโมหวานฉ่ำ เราก็จิ้มคืนนะ หุุหุ
v
V
v
-
:z13:จิ้มคุณ mecon ทะลุไปถึงคุณผู้แต่ง
มาเจิมเรื่องใหม่ครับ อิอิ
ท่าทางเรื่องนี้จะแซ่บอีหลีเด้อ
มาปูเสื่อ พร้อมด้วย น้ำตกซกเล็ก
ลาบหมู ตำซั่ว หุๆๆ น้ำยายไหย
เป็นกำลังใจให้ครับ
มาต่อไวๆเน้อ
-
อ้าาา เจิมๆๆๆ น่าติดตาม :mc4:
-
:impress2:มาเจิมเรื่องใหม่ และไม่อยากกินของดอง นะเจ้าข้า
-
:mc4: ต้อนรับนักเขียนคนใหม่จ้า
..ท่าทางจะได้บรรยากาศแปลกๆๆเรื่องนี้ ร้านลาบ กับร้านทอง
..แล้วไอ้ ..ผะผะ..นี่คงไม่ใช่ ผีผี หรือ ผัวผัว นะ อิอิ
..รีบมาเฉลยเร็วไวๆๆว่าเห็นอะไร ไม่งั้นจะเดาไปอีกไกล :L2:
-
555+
:z13: มาเจิมเรื่องใหม่ด้วยคนคร๊าบบ~
แล้วสิ่งที่เห็นจะคืออะไรล่ะนั่น o3 o3
-
อ่านแล้วแบบว่า เอ๊ะ!!
คุ้นๆนะเนี่ย
55555+
ม.... แถวบ้านเลย
:laugh:
:mc4:
-
:mc4:
:pig4:
-
:mc4: :mc4:
เรื่องใหม่
อิอิ
ร้ายนะเนี้ย
ตอนแรกก็ปล่อยค้างแล้ว
ปล.อยากให้ทำ ".." เ็นสัญลักษณ์แทนการพูดจังคะ
จะได้อ่านง่ายๆ
อิอิ
-
ลงทะเบียนอ่านด้วยคน
-
เด็กเสิร์ฟที่ปากทันคนอย่างเนี๊ยะ แถม (หลงตัวเองว่า) หน้าตาดีด้วย
น่าอ่าน น่าติดตามที่สุดครับ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ฉลองเรื่องใหม่
:L2: :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เข้ามาต้อนรับเรื่องใหม่พร้อมกับอ่านเจอคำที่เขียนผิด
ตรวจแก้เสียให้เรียบร้อยก่อนกดโพสต์ก็จะดีมากๆ เลยนะคะ
สู้ๆ
เจ้สอง :bye2:
-
มอบแต้ม+ ที่ 3 รับขวัญเรื่องใหม่
***
ขอบคุณคร้าบ :3123:
-
ฉลองเรื่องใหม่ด้วยคน
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เข้ามาเชียร์เรื่องใหม่ด้วยคน รอติดตามจ้า o13
-
โอ้วววลาบ โอ้วววเนื้อหมูติดมัน ดึกๆอย่างนี้อ่านแล้วหิวชะมัด อิอิ
-
อิอิ แป้งนมย่างของเด็กเสิร์ฟร้านนี้คงจะน่ากิน อิอิ
เจิมเรื่องใหม่ด้วยคน
-
:pig4:
ผมทำหน้าๆ งง ไม่เข้าใจว่าคุณนายที่พี่ผมพุดถึงคือใคร และผมรู้จักเหรอ
พี่ชายผมคงรู้ว่าผม ...ง้ง งง
จึงชี้ไปที่จอดอยู่ข้างๆ ร้าน ( ริมฟุตบาทข้างร้านครับ )
ผมมองตามมือพี่ชายของผม
สายตาผมก็หยุด ที่ เอ่อ ...ที่.. เอ่อ ...ที่….
นั้นมันคนหรือว่า..........ผะผะ
โอ้วววววววววว............ อึ้ง ๆๆๆ สิครับพี่น้อง อึ้งมากๆ
*****
เสิร์ฟ จานที่ 2 .........คอหมูย่าง
“ นั่ั้น นั่น มันไม่ใช่คน ” ใช่ครับ นั้นมันไม่ใช่คนจริงๆ จะใช่ได้ยังล่ะครับ
เพราะที่ตรงนั้นไม่มีใครอยู่เลยนี่ครับ
มองยังไงก็ไม่มีคนอยู่ดี เพื่อความแน่ใจ ผมจึงขยับแว่นตามัว ๆ ที่ผมใส่อยู่ อีกครั้ง
ก็ยังไม่มีใครเหมือนเดิม นอก จากรถเบนซ์คันสวยสีดำที่มันแว๊บบบ
สะท้อนแสงไฟ จอดเทียบอยู่ที่ริมฟุตบาท
เอาไงดีหว่า.... ผมคิดในใจ ในเมื่อไม่มีคนแล้วกรูจะส่งของให้ใครล่ะนี้
“เขานั่งอยู่ในรถ... เมิงก็เคาะกระจกเรียกสิ เดี๋ยวลุงคนขับรถเปิดกระจกให้ ” พี่ชายผมชี้ทางสว่าง
ปกติบ้านนี้จะให้คนขับรถมารับของที่สั่งไว้เสมอครับ...
ก๊อก ก๊อก......ผมเคาะกระจกรถไป ครั้ง แรก ยังไม่มีเสียงตอบรับ
คงไม่ได้ยิน ผมคิดในใจ งั้นเอาใหม่
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก เป็นครั้งที่ 2 แต่เพิ่มจำนวนครั้งและความ ดังของการเคาะ
ครับ ...คราวนี้ได้ผลจริงๆๆ
กระจกอัตโนมัติได้เลื่อนลงอย่างช้าๆๆๆ บรรยากาศด้านในเต็มไปด้วยความืด
“ลูงครับ เนื้อย่างที่สั่งได้แล้วครับ ค่าเสียหาย 250 บาท ครับลุง ” ผมติดตลกอย่างเคย
หลังจากพูดจบเงิน ฉบับ 1000 บาท ได้ยื่นออกมาจากรถเบนซ์คันงามนั้น
“รอเดี๋ยวนะครับลุง เดี๋ยวผมมาทอนให้ครับ.” ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาหาตังค์ทอน
ในไม่ช้า แบงค์ 500 1 ฉบับ
แบงค์ 100 2 ฉบับ
และแบงค์ 50 อีก1 ฉับก็อยู่ในมือผมเรียบร้อยแล้ว พร้อมที่จะทอนให้ลุงแล้วครับ
ผมก็ตรงไปยังรถลุงคนขับรถนั้นอีกครั้ง
“ มาแล้วครับลุง ตังค์ทอน” ผมพูด
ลุงคนขับรถนั้นก็ไม่ได้ส่งเสียงหรือว่าเอื้อมมือมารับตังค์ทอนจากผมแต่อย่างใดครับ
“ลุงครับ ลุงคร๊าบ” ……… ผมเรียกอีกครั้ง
สิ้นเสียงผม...อยู่ดีๆ ไฟในรถก็ถูกปิดให้สว่าง
ทันทีที่ไฟถูกเปิดให้สว่างขึ้น
สมองคนเราต้องประมวลผลสักครู่นึง ถึงจะรู้ว่าภาพที่เราเห็นนั้นเป็นอะไร
ผมก็เหมือนกันครับ 1 วินาทีผ่านไป ภาพที่ผมเห็นมันคือคนขับรถเหมือนเดิม
แต่ แต่ ๆๆๆ ว่า
คนที่กำลังขบรถคนนั้น หาใช่หน้าตาแก่จนต้องเรียกลุงไม่………….
เพล้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงหน้าแตกครับ)
ผมก็อึ้งไป 3.50 วินาที
คนขับรถคนนั้นก็ยังไม่เอื้อมมือมารับ เงินทอนแต่อย่างใด
เข้าวินาที่ ที่ 3.51 3.52 และ 3.53 ก็ตามมาติด ๆ
บรรยากาศ ช่วงเวลานั้น อึมครึม เหมือนฝนกำลังจะตกยังไง ยังงั้น
เสียงรถที่กำลังวิ่งผ่านไปผ่านมา จะดังแค่ไหน
ไม่ได้กระทบส่วนประสาทหูผมแม้แต่น้อย
แต่มันกลับดัง วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ในหูผมแทน
ผมพยายามรวบรวมสติสัมปชัญญะ สุดแรงเกิด
“ลุงครับ เงินทอนครับ” แต่น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมแทน
ผมยังคงเรียกลุงเหมือนเดิม เพื่อทำให้ผมคิดว่าสิ่งที่ผมพูดไปไม่ผิด และไม่หน้าแตกไปมากว่านี้
คราวนี้ได้ผลครับ …………
ลุงคนนั้นก็เอื้อม มือมารับตังค์ทอน จากผมไป
สีหน้าของลุงยังอยู่ในระดับอาการปกติ.......
กระจกรถสีดำสนิท ค่อย ๆ เลือนขึ้น จนปิดสนิท
ผมถอนหายใจดัง ๆ อีกครั้งเพื่อเรียกความั่นใจในตัวเองกลับคืนมา (มันจะกลับมาไหมนะ)
ผมหันหลังรถคันนั้นทันที่
ยังไม่ทันที่จะเลือกก้าวเท้าซ้ายหรือว่าขวา…….
“เดี๋ยว ...ผมไม่ใช่ลุง .” เสียงนั้นลอยมาจากรถ เบนซ์นั้น
ที่ตอนนี้กระจกนั้นได้เปิดอีกครั้ง
ผมหันกลับ ลุงคนขับรถก็หันมาสบตาผมเข้าอย่างจัง
สมองน้อยๆ ของผมก็ประมวลผลอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่ยังอึ้งไม่หาย
ลุงคนนี้อายุประมาณเท่าๆ ผม
หน้าตาตี๋ ผิวขาว หน้าเล็กได้รูป พร้อมกับแว่นขอบหนาสี ดำ วางบนใบหน้า
ปกปิดดวงตาคู่สวยคู่นั้น เอาไว้
สมองผมประมวลผลต่อ.... หลายๆ คำที่มันผุดขึ้นมามากมายตอนนี้
หล่อ .......น่ารัก ............ ชอบ ........ใช่เลย .......... มักหลาย..........
ตอนนี้ภาพที่ผมเห็นคือ กระจกค่อยๆเลื่อนขึ้นอีกครั้ง
แล้วรถเบนซ์คันงามนั้นก็ค่อยๆเลือนหายในความมืดของถนนเส้นนั้น
ทีเหลือไว้คือ ผม กับ อาการ อึ้ง อึ้งกิมกี่ต่อไป...................( เร็วครับ ยาดม ยาอม ยาหม่อง ขอผมที)
*** :really2: ***
สูตรเด็ดคอหมูย่าง
คอหมูติดมัน หมักด้วย ซอสปรุงรส น้ำตาลทราย พริกไทยป่น น้ำปลา ชูรส นมสด
ย่างบนไฟอ่อน ๆ
เสิร์ฟพร้อมน้ำจิ่มแจ่ว ( น้ำมะขาม น้ำมะนาว น้ำปลา พริกป่น ผงชูรส ข้าวคั่ว ต้นหอมหั่น)
-
โหยยยยยยยยยย มุกอึ้ง กับมุกประมวลผลเนี่ย ซู้ดยอด 555
มันมืดนี่เองเลยไม่รู้ว่า บุรษนิรนามผู้นั้นไม่ใช่ตาแก่ๆสูงวัย
แต่เป็นหนุ่มน้อย ถูกเปคมากเลยชิมิ 5555
:L2: ตั้งชื่อตอนซะน่ากิน ถึงจะหน้าแตกแต่เราต้องเก๊กไว้ก่อน เพื่อหนังหน้าของเรา :m20:
-
แซ่บ........................อิอิ
-
งืมๆ
เนื้อย่าง กับ ลูกคุณนายร้านทอง
น่ากินทั้งคู่
555+
-
มาอ่านด้วยนะครับ อิอิ o13
-
น่ารัก :laugh:
-
เอื๊กกกก
เปิดตัวอย่างไฮโซ คริคริ
***
คุณลุงชอบกินเนื้อย่าง 555
-
แหม๋ ลุง :impress2:
-
:z2:
-
เรื่องนี้ต้องสนุกแน่ๆๆ
ว่าแต่ร้านอยู่ตรงไหนหรอ
-
เจอลุงน่ารักเข้าแล้ว
-
น่าสนุกอีกแล้วววว o13
-
ร้านลาบอยู่แถวไหน ป้าจะตามไปกินเด็กเสิร์ฟ อิอิ
-
หนุกๆๆๆๆๆๆ ต่อด่วนค้าบ :mc4:
-
สนุกดีครับ ปากร้ายๆ แบบนี้ ชอบจัง
-
:o8: :-[
ขอบคุณทุกคนที่เป็น
commentatorให้นะครับ
ทุกเสียงมีความสำคัญมาก
เพราะมันคือกำลังใจให้สู้ต่อไป
น่าน AF ก็ยังอาย
เดี๋ยวจะพยายาม มาต่อให้เรื่อยๆนะครับ
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุฟ
-
สมัครเป็นแฟนเรื่องนี้ด้วยอีกคนครับ
ตัวเอกน่ารักมากมาย
-
/\
/\
จิ้มพี่โอม
---------------------
เข้ามาเป็นกำลังใจให้จ้า
สู้ๆๆๆนะ :L2:
---------------------
จิ้มรีล่างด้วย อิอิ
\/
\/
-
กด+1 เป็นกำลังใจให้จ้ะ :L2:
ติดตามต่อปายยยยยยยยยยยยยยย
-
:-[ :really2
ตอนนี้ ตอนที่ 3ก็เสร็จแล้วนะครับ
ขอเวลา re write แล้วจะเอามาลงให้ได้อ่านกันนะครับ
ตอนนี้รอไปก่อนนะครับ
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุฟ
-
มารออ่านครับ ติดตามด้วยคนนะ
-
มารอตอนต่อไปด้วยคน
-
ลุงเค้าหล่อน่ารัก
อิอิ
ลุงแบบนี้สงสัยคุณปอร์จะเอามาทำแฟน
ฮ่าๆๆๆๆ
-
ลุงงงงงง ขับกลับมาก่อนนนนนนน
-
เข้ามาลัลลาเรื่องใหม่
เป็นกำลังใจให้จ้าา
^^
-
:o8: :-[
ขอบคุณทุกคนที่เป็น
commentatorให้นะครับ
ทุกเสียงมีความสำคัญมาก
เพราะมันคือกำลังใจให้สู้ต่อไป
น่าน AF ก็ยังอาย
เดี๋ยวจะพยายาม มาต่อให้เรื่อยๆนะครับ
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุฟ
อ้อนแม่ยกสุดพลัง หุุหุ :o8:
-
:o8: :-[
ขอบคุณทุกคนที่เป็น
commentatorให้นะครับ
ทุกเสียงมีความสำคัญมาก
เพราะมันคือกำลังใจให้สู้ต่อไป
น่าน AF ก็ยังอาย
เดี๋ยวจะพยายาม มาต่อให้เรื่อยๆนะครับ
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุฟ
อ้อนแม่ยกสุดพลัง หุุหุ :o8:
ขอนิดนึงครับ คุณแม่ยก
-
+เป็นกำลังใจให้ครับ+
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องใหม่
แบบว่าขำๆๆ น้องแกดีอ่ะ
เรื่องเล่าเสริมมุกตลอด
อ่านแล้วก็สนุกดี
ปล.ขยันมาต่อนะจ๊ะ :L2: :L2:
-
:กอด1:
สมองผมประมวลผลต่อ.... หลายๆ คำที่มันผุดขึ้นมามากมายตอนนี้
หล่อ .......น่ารัก ............ ชอบ ........ใช่เลย .......... มักหลาย..........
ตอนนี้ภาพที่ผมเห็นคือ กระจกค่อยๆเลื่อนขึ้นอีกครั้ง
แล้วรถเบนซ์คันงามนั้นก็ค่อยๆเลือนหายในความมืดของถนนเส้นนั้น
ทีเหลือไว้คือ ผม กับ อาการ อึ้ง อึ้งกิมกี่ต่อไป...................( เร็วครับ ยาดม ยาอม ยาหม่อง ขอผมที)
**********
เสิร์ฟจานที่ .....3 ไส้ย่าง……….
วันนี้ลูกค้ายังคงเยอะเหมือนเมื่อวานครับ บางโต๊ะก็ลูกค้าประจำที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี
บางโต๊ะก็ลูกค้าใหม่ที่ผมไม่ค่อยจะคุ้นหน้าเท่าไร
หน้าที่ผมก็ยังคงเหมือนเดิมครับ กับเด็กเสิร์ฟผู้น่ารัก ……….. อย่าแหวะนะครับผมพูดความจริง
ทันทีที่ผมถึงร้าน งานเข้าทันที
โต๊ะ 3 แถว 1 เป็นโต๊ะแรกที่ผมต้องรับออเด่อร์ เพราะทุกคนต่างกำลังวุ่ยวายกับหน้าที่ของตน
พี่ชายผมประจำเขียง
พี่สะใภ้ ประจำครก …อันนี้ยกให้แกครับมิกล้าแย่งแต่อย่างใด
พี่ชายอีกคน ประจำเตาและเสิร์ฟ บ้างบางครั้ง
ออย เด็กเสิร์ฟหมายเลข 1 ประจำเตาย่างต่าง ๆ
นิด เด็กเสิร์ฟ หมายเลข 2 เก็บโต๊ะ ทำความสะอาดพื้น รวมทั้งล้างจาน
หลานสาว วิ่งเล่นแถวร้าน ก็นอนดูทีวีบ้าง ( มิได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์แต่อย่างใด.. แม่งโคระตะอิจฉา )
รายการอาหาร ได้ถูกวางบนโต๊ะอย่างช้า ๆๆ
หลังจากที่กระดาษ และปากกาในมือพร้อมที่จะรับออเด่อร์แล้ว
“ เหมือนเดิม ครับ ” เสียงสั้นๆ ได้ใจความ จากวิศวกรหนุ่ม ………
ผมหยุดชะงักนิดหน่อย (.แล้วกรูจะรู้ไหมเมิง )
นี่เป็นการรู้กันครับว่าสิ่งที่พ่อวิศวกรหนุ่ม พูดคืออะไร
“ เหมือนเดิมวันไหนครับ ” ผมตอบ กวนๆ หน้าตาติดตลกตามประสาผม
อันนี้ต้องทำความเข้าใจนิดนึงนะครับ ว่าเขามาบ่อยจริง ๆ
เลยไม่ทราบว่าเหมือนเดิมของเขานั้น มันเหมือนเดิมวันไหนนั้นเอง 5555555
ผมเริ่มทวนอาหารเท่าที่ผมจะคิดออกในตอนนั้น…..เดาซะส่วนใหญ่ครับ
โดยที่ผมจำไม่ได้หมดหรอกครับว่าเขาสั่งอะไรไปบ้างครั้งที่แล้ว
ใจในก็คิดว่าถ้าไม่ใช่เขาคงบอกเองว่าไม่เอา
และสั่งที่เขาต้องการแทน .........ไงครับผมฉลาดไหม
ไส่ย่าง กรอบ
เนื้อย่าง มัน
หมูแดด
ต้มแซบหมู-ใน
ลีโอ 2
น้ำแข็ง 1
น้ำเปล่า 1
“ขาดน้ำตกหมู และข้าวเหนียว 1 กระติ๊บ ครับ.” วิศวกรคนเดิมตอบ
เห็นไหมครับนี่คือการแก้ปัญหาในกรณีจำที่เขาสั่งไม่ได้
“ครับ” ผมตอบรับ พร้อมกับยิ้มให้ท่าไป1 ครั้ง
แล้วทุกอย่างก็ถูกจดลงบนกระดาษ ด้วยลายมือที่สวยงาม ในแบบผม เองนะ
ซึ่งใครๆก็บอกว่า อ่านยากโข ผิดกับหน้าตา
แต่ช่วยไม่ได้ ผมพยายามแล้ว 55555555
อีก ไม่ถึง 2 นาที เครื่องดื่มทุกอย่าง พร้อม และแก้ว 3 ใบ ถูกวางอยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้วครับ
“เต็มพี่ไปเลยครับเพ่” ( เป็นสัญญาณจากผมว่าให้คุณลูกค้าทั้ง 3 คนนี้ สุดเหวี่ยงไปเลย )
“ขอแก้วเพิ่มอีก1 ใบครับน้อง” เสียงคุณลูกค้ารีเควส
ผมคิดในใจ งั้นแสดงว่าลูกค้าต้องมาเพิ่มอีก 1 คน และมันจะเป็นแบบนั้นเสมอครับ ……ผมรอบรู้ไหม
ตอนนี้ไส้ย่าง พร้อมน้ำจิ้มแจ่วได้ถูกวางบนโต๊ะ 3 แถว 1
ที่เรียงรายไปด้วยขวดเบียร์ จานรอง ช้อน ส้อม พร้อมกับผักสด ต่าง ๆ
รวมทั้งแก้วใบที่ขอมาเพิ่ม ก็ยังถูกวางอยู่ และก็ยังว่างเปล่าเหมือนเดิม
ไม่ได้ถูกเติมด้วยเบียร์แต่อย่างใด
แถวร้านผมช่วงนี้กำลังมีการสร้างคอนโดมิเนี่ยมครับ
เลยทำให้ได้ลูกค้าใหม่ เป็นวิศวกรกลุ่มนี่
และคงกว่าจะสร้างเสร็จอีกหลายเดือน ไม่แน่อาจถึงปีก็ได้
แน่นอนครับ รายได้แต่ละวัน ที่ได้จากคุณลูกค้ากลุ่มนี้ก็หาน้อยไม่........อยู่นาน ๆนะ อย่าไปกินร้านอื่นล่ะ รู้ไหม
เนื้อย่าง ติด มัน
หมูแดดเดียวใบมะกรูดทอด
ต้มแซบหมูใส่เครื่องใน
พร้อมบนโต๊ะอีกครั้ง หลังจากที่ได้เสิร์ฟ ไส้ย่างไปก่อนหน้านี้แล้ว
ช่วงนี้จึงเป็นช่วงที่ ไม่ต้องบริการอะไรมากมาย
นอกจากเติมเบียร์และน้ำแข็ง แต่นานๆ คุณลูกค้าจะเรียกที
ใช่สิ ...กับแกล้มถูกปาก ขนาดนี้ พอบวกกับรสชาดเบียร์เข้าไป เหนื่อยแค่ไหนก็หายไปหมด
(รับบริการ นวดแขนนวดไหล่จากเด็กเสิ์ร์ฟ เพิ่มไหมครับ )(เหมือน 7-11)
สิ่งที่เห็นตามมาคือ เสียงคุยกันที่ออกรสชาด แต่ยังคงเถื่อนๆ ในแบบฉบับของวิศวกร
มึงๆ กรูๆ ได้ยินไม่ขาด………เถื่อนเชียว แต่กรูช้อบชอบ555
ช่วงเย็นค่ำ ๆ แบบนี้คุณลูกค้าจะทยอยเข้าร้านไม่ขาดครับ
โต๊ะต่อไปที่ผมต้องไปเสนอหน้า อันน่ารัก ๆ ของผม
เป็นพนักงานของ K แบ้งค์ อันนี้คุ้นหน้ากันดี
ผมส่งยิ้มไปทักทายเช่นเคย แสดงความเป็นมิตรและจริงใจ
ใครๆ เขาบอกว่าอยากได้ความจริงใจ จากใคร ต้องให้ความจริงใจกับเขาก่อน แล้วเงินจะตามมา 555555
“หมูจุ่ม” พนักงานสาวสวย .............(แต่น้อยกว่ากรู ) สั่ง
“ เครื่องในไหมครับพี่ ” ผมถาม
“เอาค่ะ แต่วันนี้ขอหัวใจเยอะนะคระ พี่ขาดความรัก”
มึงจะมามุกไหนกับกรูอีกนี่ ผมคิดใจใน
“เปลี่ยนจากหัวใจหมูเป็นหัวใจเด็กเสิร์ฟได้ไหม” นางพร่าม ไม่หยุด
แล้วทั้งโต๊ะก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ รวมทั้งผมด้วย....... อยากมีส่วนร่วมคร๊าบๆๆ
ไม่ต้องแปลกใจครับผู้อ่าน เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นบ่อยมาก
จนคนน่ารักแบบผมชินแล้วล่ะครับ… .....ไม่ต้องหวงผมนะครับ ผมสู้ได้สบาย พร้อมยก 2 นิ้วขึ้นทำท่าทางน่ารัก
“จะเอาห้องไหนครับพี่ รีบ ๆ หน่อยนะครับ เพราะโต๊ะ 3 แถว 2 และ
โต๊ะ 1 แถว 2 ก็เอาห้องบนขวา ซ้ายไปแล้ว”
“แหม๋ เอาห้องชุดหมดไปแล้วเหรอ นี้.” นางมาได้เรื่อยๆๆ
“ครับใช่ เหลือแต่ ซ้าย ขวา ล่าง เท่านั้นครับ เล็ก ๆ แต่อบอุ่นนะครับ” ผมหยอดต่อ
แล้วเสียงฮาก็กลับมาอีกครั้ง
ผมทวนรายการอาหารอีกครั้งหลังจากที่ได้รับออเด่อร์ครบแล้ว
อย่างเคยครับ เครื่องดื่มได้เสิร์ฟ ก่อน แล้วอาหารก็ค่อยทะยอยตามไป
ผมยังคงนั่งทำงานของผมไป ถ้าไม่มีลูกค้าเรียกใช้บริการอีก
กรวดสายตาไปยังลูกค้าอย่างสม่ำเสมอ
น่านนน...มาแล้วครับ พ่อวิศวกร หนุ่มรุปไม่งามเท่าไร แต่หุ่นดูสุดทรีน
ยกขวดเบียร์ขึ้น มันเป็นสัญลักษณ์ ที่คุณเด็กเสิร์ฟอย่างผม
รู้ว่า เบียร์ขวด ต้องการเพิ่มอีก
ผมไม่รอช้าครับ
และตอนนี้ครับเบียร์ลีโอ 1 ขวดก็อยู่ในมือผมแล้ว
ผมค่อยๆเดินตรงเข้าไปหาลูกค้า
แต่สายตาผมกับ ไม่ได้มองที่พ่อวิศวกรที่โต๊ะแต่อย่างใด
เอาอีกแล้วครับท่านผู้อ่าน
สมองผมเริ่มประมวลผมอีกแล้วครับ ............ ขยันทำงานจริงๆเลยสมองกรูนี่
ภาพที่ผมกำลังเพ่งอยู่นั้นมันเข้ามาในทิศสวนทางที่ผมกำลังเดิน
มันค่อยชัดเจนยิ่งขึ้น ยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ
เสียงในหู ก็ วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ เช่นเคย
สมองผมยังประมวลผมต่อ แต่ขาผมสิครับ มันหยุดอยู่กับที่ซะแล้ว
เพราะ เอ่อ. เอ่อ............ทำไมคนๆ นี้ ถึงได้ เหมือนคนที่ผมเคย..........
**** :really2: ****
สูตรเด็ด....ไส้ย่าง
ไส้ที่ต้มจนสุกในน้ำซูป หมักด้วย น้ำมันหอย ผงชูรส ทอดในน้ำมันร้อนให้เหลืองน่าทาน
เสิร์ฟพร้อมน้ำจิ่มแจ่ว ( น้ำมะขาม น้ำมะนาว น้ำปลา พริกป่น ผงชูรส ข้าวคั่ว ต้นหอมหั่น)
:z2:
มาต่อให้แล้วนะครับผม
เม้นท์มาได้นะครับ ยินดีและน้อมรับ
-
ค้างได้น่าหยิกที่สุด
เด็กเสริฟแถวไหนเนี่ย น่ารัก เป็นกันเองกับคุณลูกค้สุดฤทธิ์
โดนแถะ โดนจิก โดนทึ้ง ก็มะเกรง โต้กลับได้ทุกดอก เฮ้อน่าให้ติ๊บซะจริงๆ
บริการทุกระดับประทับใจเด็ก สตรีมีครรภ์ เก้ง กวาง และชานนี บราๆๆๆๆ
"เสียงคุยกันที่ออกรสชาด แต่ยังคงเถื่อนๆ ในแบบฉบับของวิศวกร
มึงๆ กรูๆ ได้ยินไม่ขาด………เถื่อนเชียว แต่กรูช้อบชอบ555"
>> หึหึ อาหารตาเวลางานยังไม่เข้าใช่มั๊ย ครึๆ :z1:
“หมูจุ่ม” พนักงานสาวสวย .............(แต่น้อยกว่ากรู ) สั่ง
>> แร๊ง...มากคระคุณน้องปอร์ 5555
จนคนน่ารักแบบผมชินแล้วล่ะครับ… .....ไม่ต้องหวงผมนะครับ ผมสู้ได้สบาย พร้อมยก 2 นิ้วขึ้นทำท่าทางน่ารัก"
>> เฮ้อออ เด็กเสริฟ์ร้านนี้ชมตัวเอง บ่อย ถึงบ่อยที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด 55
ปล. ฮามากๆ ถ้าได้ไปทานร้านนี้คงทั้งอิ่มท้องแล้วก็อิ่มตาชิมิคระ
เพราะเด็กเสริฟ์น่ารักกกกกกก ทานข้าวเหนียวแกล้มเด็กเสริฟ์คงหวานพิลึก กรั๊กกกก
+1 ลาบเด็กเสริฟ์หว๊าน หวาน :impress2:
-
ขอเป็นแฟนเรื่องนี้ด้วยคนนะคะ :mc4: :mc4:
อ่านไปนี่หิวเลยอ่ะ :serius2: น้ำตก คอหมู หิวๆๆ :serius2:
ต้องหาหนมมากินไปด้วยอ่านไปด้วยเลย ^^
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :-[
-
อ้ากกกก ค้าง รออยู่นะจ้ะ พ่อคนน่ารัก o22 o22
-
เ่อ่อ
อ่านแล้ว
เด็กเสิร์ฟผู้น่ารักทำไมทำผมค้างจังอ่ะคับ
..........
อีกอย่างเล่นให้ผมหิวตอนดึกเลย
ถ้าโทรสั่งมากิน ไกลจากร้านหน่อย
จะมาส่งให้ม่ะคับ
-
มอบแต้ม+ ที่ 9 คร้าบ
***
เหอะเหอะ-คุณพี่เบ๊นซ์ดำมากินเนื้อเด็กเสิร์ฟย่างชิมิ อิอิ...
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์
-
ใครเอ่ย :impress2:
-
:laugh:
ฮามากครับ
ชอบบบบ
อ่านแล้วอยากกินนนนนนน
-
หิวอ่าาาาาาาาาา
เที่ยงนี้ต้องหาหาซื้อกินละ
ทำให้อยาก
-
น้องปอร์น่าร้ากกกกก
อ่านไปอมยิ้มไป :z1:
ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆมาให้อ่านค้าบ ^^
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มาอ่านเรื่อยงนี้ด้วย ท่าทางน่ารัก น่าหม่ำ อิ อิ
เป็นกำลังใจให้ :L2:
-
เลือดดดด...............ข้าต้องการเลือดดด.............
ขอลาบเลือดด่วน
น้ำตกไม่เอามัน ตำปูไม่ใส่ปลาร้า
จุ่มหมู ไม่เอาหมู เอ๊อ... ยังไง
เด็กเสิร์ฟร้านนี้น่ารักเนอะ
ชมตัวเองได้ทุก 5 นาที
อิอิ ชอบทำให้ค้างด้วยสิ
เป็นกำลังใจให้ครับ
มาต่อไวๆ น๊า :z2:
-
มาต่อหั้ยนิดเด่วเองอ่ะ
อยากอ่านเยอะๆอ่ะครับ
น่าจะมาต่อหั้ยเยอะๆหน่อยนะครับ
-
แง่มๆ หิวเลย ตูจะไปหากินแบบในเรื่องได้ที่ไหนมั่งฟะ :serius2:
-
เลือดดดด...............ข้าต้องการเลือดดด.............
ขอลาบเลือดด่วน
น้ำตกไม่เอามัน ตำปูไม่ใส่ปลาร้า
จุ่มหมู ไม่เอาหมู เอ๊อ... ยังไง
เด็กเสิร์ฟร้านนี้น่ารักเนอะ
ชมตัวเองได้ทุก 5 นาที
อิอิ ชอบทำให้ค้างด้วยสิ
เป็นกำลังใจให้ครับ
มาต่อไวๆ น๊า :z2:
น่ากลัวจริง ปอบมาเอง555555555
-
มาต่อหั้ยนิดเด่วเองอ่ะ
อยากอ่านเยอะๆอ่ะครับ
น่าจะมาต่อหั้ยเยอะๆหน่อยนะครับ
ขอโทษนะครับ
ผมค่อยๆเขียน อะครับ
เขียนเสร็จก็เอามาลงเลย
ยังไงจพยายาม เขียนให้ยาว ๆำ ขอรับกระผม
ว่าแต่จะรับ อะไรเพิ่มไหมครับ 55555555
-
เ่อ่อ
อ่านแล้ว
เด็กเสิร์ฟผู้น่ารักทำไมทำผมค้างจังอ่ะคับ
..........
อีกอย่างเล่นให้ผมหิวตอนดึกเลย
ถ้าโทรสั่งมากิน ไกลจากร้านหน่อย
จะมาส่งให้ม่ะคับ
ถ้าค้าง จังซี่มันต้องถอน
เบียร์หรือเหล้าครับดีครับลูกเพ่
-
ค้างได้น่าหยิกที่สุด
เด็กเสริฟแถวไหนเนี่ย น่ารัก เป็นกันเองกับคุณลูกค้สุดฤทธิ์
โดนแถะ โดนจิก โดนทึ้ง ก็มะเกรง โต้กลับได้ทุกดอก เฮ้อน่าให้ติ๊บซะจริงๆ
บริการทุกระดับประทับใจเด็ก สตรีมีครรภ์ เก้ง กวาง และชานนี บราๆๆๆๆ
"เสียงคุยกันที่ออกรสชาด แต่ยังคงเถื่อนๆ ในแบบฉบับของวิศวกร
มึงๆ กรูๆ ได้ยินไม่ขาด………เถื่อนเชียว แต่กรูช้อบชอบ555"
>> หึหึ อาหารตาเวลางานยังไม่เข้าใช่มั๊ย ครึๆ :z1:
“หมูจุ่ม” พนักงานสาวสวย .............(แต่น้อยกว่ากรู ) สั่ง
>> แร๊ง...มากคระคุณน้องปอร์ 5555
จนคนน่ารักแบบผมชินแล้วล่ะครับ… .....ไม่ต้องหวงผมนะครับ ผมสู้ได้สบาย พร้อมยก 2 นิ้วขึ้นทำท่าทางน่ารัก"
>> เฮ้อออ เด็กเสริฟ์ร้านนี้ชมตัวเอง บ่อย ถึงบ่อยที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด 55
ปล. ฮามากๆ ถ้าได้ไปทานร้านนี้คงทั้งอิ่มท้องแล้วก็อิ่มตาชิมิคระ
เพราะเด็กเสริฟ์น่ารักกกกกกก ทานข้าวเหนียวแกล้มเด็กเสริฟ์คงหวานพิลึก กรั๊กกกก
+1 ลาบเด็กเสริฟ์หว๊าน หวาน :impress2:
ถ้าอยากกินผมต้องตรบตีกับลูกค้าที่กดบัตรคิวรออยู่นะครับ
-
+1 ขอปูปลาล้ารสแซ่บ :z1:
-
เนื้อเรื่องสนุกมากคับน่าติดตามมาก
ยังไงก็ขอติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคับ
-
สรุปว่าฮาได้อีกอ่ะ....อ่านแล้วดีนะคับ มีสูตรอาหารด้วย ไว้จะทำทานเองบ้าง
ติดตามต่อไป
-
ขอเป็นแฟนเรื่องนี้ด้วยคนนะคับ อร้ายยสสสสสส สนุกสนาน
อยากกินน้ำตก
-
หัวใจเด็กเสิร์ฟมีบริการด้วยหรือเปล่า อิอิ
-
:pig4: อ่านแล้วอมยิ้มเลย น่ารักดีนะเด็กเสริฟร้านนี้ แล้วจะติดตามเป็นกำลังใจให้นะครับ
-
น่ารักดี
หิวด้วย
ทำไงดี
ไปสั่ง
กินเลยดีกว่า
-
:pig4:
ขอบคุณที่เข้ามาติดตามนะครับ
ตอนต่อไป็้ได้เสร็จเรียบร้อยแล้ว
ขอเวลา rewrite ก่อนสักครู่นะครับ
เดี๋ยวจะเอามาลงให้ได้ฮากันนะครับ
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุฟ
-
หงึก
-
อ่านๆไปแล้ว
เกิดหิวขึ้นมา
ก็แต่ละเมนูมันชวน
น้ำลายไหล
อิอิ
-
เด็กเสิร์ฟร้านนี้น่ารักมิใช่น้อยเลยน๊อ
แถมมีฮารับมุขคุณลูกค้าได้ตลอดเลยอ่ะ :t2:
+1 ให้ลาบหมู คอหมูย่าง ไส้ย่าง ม่ายช่ายหล่ะ...บวกให้น้องปอร์จ้า :L2:
-
:pig4:
สมองผมเริ่มประมวลผมอีกแล้วครับ ............ ขยันทำงานจริงๆเลยสมองกรูนี่
ภาพที่ผมกำลังเพ่งอยู่นั้นมันเข้ามาในทิศสวนทางที่ผมกำลังเดิน
มันค่อยชัดเจนยิ่งขึ้น ยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ
เสียงในหู ก็ วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ เช่นเคย
สมองผมยังประมวลผมต่อ แต่ขาผมสิครับ มันหยุดอยู่กับที่ซะแล้ว
เพราะ เอ่อ. เอ่อ ทำไมคนๆ นี้ ถึงได้ เหมือนคนที่ผมเคย..........
เสิร์ฟจานที่ ...........4 ก้อยเนื้อดิบใส่เลือด ใส่ดี
เพราะ เอ่อ. เอ่อ ทำไมคนๆ นี้ ถึงได้ เหมือนคนที่ผมเคย.........
เคย เจอหรือเจอที่ห้าง......... แถวบ้านมา ก่อนวะ ผมไม่แน่ใจ
ตอนนั้นเขากำลังเดินอยู่กับผู้หญิงคนนึง น่าจะใช่
ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอกครับ เพราะไม่คิดว่าเขาจะเป็นทาเก็ตของผมถ้ามากับหญิง ..เลือกได้อีกแล้วเรา
ที่ไม่บอกว่าไม่ใส่ใจ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่แอบมองนะครับ……..มันจะเหลือเหรอ
เลดี้ เอ้ยยย เรดาร์ ผมมักจะทำงานเสมอในกรณีฉุกเฉินเจอคนหล่อขั้นเทพ
แน่นอนครับ อย่างน้อยมันก็เป็นอาหารตา ชิมิ.
ตอนนี้ขาผมไม่สามารถที่จะก้าวต่อไปได้แล้วครับ
เพราะมันติดกับเก้าอี้ลูกค้าคนที่นั่งหันหลังให้กับผมเสียแล้วสิ
ขืนเดินต่อไปสิ ชนเขาเข้าให้ ดีไม่ดีๆ ต้องไปขุดผมขึ้นมาจากถ้วยต้มแซ่บนั้น 555
สายตาอันใสซื่อบริสุทธิ์ของผมยังคงจ้องมองอยู่ที่ใบหน้าอันหล่อขั้นเทพนั้น
มิได้สะทกสะท้านกับสายตาใครๆ แถวนั้นเลย………ดูมั่นใจมิใช่น้อย
ช่วยไม่ได้คนมันรักเข้าแล้ว อิอิอิ................ใจง่ายจริงผม
คุณผู้อ่านเคยเห็นไหมครับ ถ้าไม่เคยเห็นก็จินตนาการตามผมล่ะกัน
ชายหนุ่มอายุประมาณ 22-23
สูง ประมาณ185
ผิวสีแทน เพราะเป็นวิศวกร
หน้าตาเล็กๆ รูปไข่ จมูกโด่งเป็นสัน
ผมตรงสั้น
ปากได้รูป
ตัวบาง ๆ ภายใต้เสื้อช๊อป
กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ
พอจะจินตนาการได้ไหมครับ.....คงไม่ยากใช่ไหม
ตอนนี้เขาได้นั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่ตรงข้ามผมแล้วครับ
พร้อมด้วยทักทาย เพื่อนรุ่นพี่ที่มาถึงก่อนแล้ว
แล้วินาทีที่ผมรอก็มาถึงครับ...........แอบลุ้นล่ะสิ
เขามองมาที่ผม แล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร….เปลี่ยนจากเป็นมิตรเป็นคนรักได้ไหม
ผมยิ้มตอบ กลับไป แต่พองามตามมารยาท ก่อนที่ผม หรือเขาจะท้อง…….55
“น้ำแข็งเพิ่มไหมครับ.”............. ผมหันไปถามคนที่ออเดอร์ผมคนแรก
แน่นอนครับนี้คือแผนการ ที่ผมกำลังก่อการเลิฟขึ้น
“เอาไรไหมมึง” เขาถามคุณลูกค้าที่เพิ่งมาถึง
นั่น เถื่อนอีกแล้ว ผมคิดในใจ
“อะไรอร่อยบ้างครับ” เขาตอบ.......หรือถามกลับกันแน่วะ
“แนะนำเลยไส้ย่าง” พี่คนเดิมตอบ
“งั้นเอาก็ได้พี่” นี้คือคำตอบสุดท้ายจากเขา
เด็กเสิร์ฟก็อร่อยไม่แพ้ไส้ย่างนะครับ ผมอยากพูดออกไปจริง ๆ
แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนดีและมีมารยาท ก็ทำได้แค่รับออเด่อร์แล้วหันกลับไปที่ทำงานของตัวเอง
คราวนี้ผมต้องเปลี่ยนที่นั่งแล้วสิครับ เพราะปกติผมจะนั้งหันด้านซ้ายให้กับลูกค้า
แต่คราวนี้ต้องให้หันหน้า ตรงไปหาคุณลูกค้า ไม่ใช่อะไรหรอกครับ55 ...อย่ามองผมในทางที่ไม่ดีนะ
เพรามันจะได้ดูเป็นการใส่ใจลูกค้ามากขึ้นนั้นเอง 55555555555
ผมถอดแว่นตาออกมาเช็ดอีกครั้งเพื่อหวังว่ามันจะมองอะไรชัดเจนขึ้นบ้าง
แต่มันก็ยังไม่ชัดพอ เท่าหัวใจของผมที่ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ในขณะนี้
อีกไม่ถึง 5 นาทีไส้ย่างก็พร้อมเสิร์ฟแล้วครับ
แต่ผมเกือบพลาดโอกาสทองแล้วเมืองเด็กออยเด็กเสิร์ฟ หมายเลข1
เจือก จะทำหน้าที่แทนผม
และเรื่องอะไรผมจะบอกล่ะว่าลูกค้าโต๊ะไหนสั่ง
“เอามา กรูเสิร์ฟเอง เมิงไปย่างของต่อ” ผมพูดขึ้นเพื่อรักษาสิทธินั้น
เรื่องไรจะต้องให้มันทำ เมิงไม่รู้เหรอว่ากรู จองแล้ว รักแล้วด้วย ดีนะไม่ท้อง ผมคิดในใจ
แล้วผมก็ได้ทำหน้าที่นั้น อย่างสมใจอยากครับ............อยาก อย่างอื่นมากว่า55
ผมพยายามยิ้มให้ลูกค้าทุกคนที่ผมให้บริการครับ
เพื่อเป็นการรักษาความเท่าเทียมกันของคนในสังคม
แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ สังคมไทยเรา ความไม่เท่าเทียมมักเกิดขึ้นได้เสมอ555
ผมเลือกที่จะยิ้มให้ วิศวกรหนุ่มคนนี้มากว่าใครเพื่อน
ได้ยิ้มกับมาบ้าง หรือไม่ได้ได้บ้าง มีหรือจะแคร์ครับ
ความพยายามอยู่ที่ไหน มันก็จะอยู่ที่นั่นเสมอครับ
วันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้ก็ยังมี
เบียร์ขวดแล้วขวดเล่า ได้ถูกยกไปบริการ
นับได้ตอนนั้นน่าจะถึงโหลแล้วครับ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมตกใจอะไร
เดินไปหาลูกค้ากลุ่ม k แบ้งค์ อีกครั้ง ตามสัญญาณมือที่ผมเห็น
“ว่าไงค่ะน้อง หัวใจที่พี่จองไว้อะมันยังอยู่ดีเหมือนเดิมไหม” เธอแซวมาได้อีก
“ครับผม ลงกลอนแล้วครับพี่ ข้างในนั้นมีพี่คนเดียวชัวร์” ผมตอบ ติดตลกอีกครั้ง
“งั้นพี่ขอตำไทยอีกจานนะ”
ผมพยักหน้ารับคำสั่งนั้น แล้ว ผมก็ต้องดีใจอีกครั้งเมื่อมือที่กวักเรียกผมนั้นคือ
โต๊ะพ่อหนุ่มรูปงามวิศวกรนั้นเอง แล้วผมจะช้าอยู่ทำไมครับ ....จริงไหม
ผมรีบเข้าไปสานความสัมพันธ์ เอ้ย.ให้บริการทันที
มีก้อยดิบใส่เลือดไหมครับ
ครับ...จากหน้าตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของผม นั้น มันหายไปไหนไม่รู้ครับภายในพริบตา
อกอีแป้น เอ้ยย E ปอร์จะแตก
หวาย.....ผู้บ่ายกินแมว .. รับไม่ได้นะ
ผมอึ้งไปชั่วขณะ ไม่คิดเลยครับว่า คนหน้าตาหล่อขั้นเทพนี้
จะกินอะไรสดๆ แบบนี้
ผมเกิดมาจนอายุ 20 อยู่กับมันเกือบทุกวัน ยังไม่เคยคิดที่จะกินเลย
อะไรกันอยู่ดีๆ มาสั่ง ก้อยดิบใส่เลือด………..เชิดใส่ดีไหมนี่
บอกตรงๆ ครับ มันรับไม่ได้ ..........จะเป็นลม เร็วครับ .. ยาดม ยาอม ยาหม่อง แก้มหอมๆ ของหนุ่มวิศวะ ด่วน
แล้ววันนี้ก็ผ่านไปด้วยดีเช่นเคยครับ ไม่ได้เกิดการ ได้หรือ เสีย ตัวอะไรกันทั้งสิน
เราเก็บร้านเสร็จตอน ตี1 ก็เข้าบ้านตามปกติไม่ได้มีใครติดไม้ติดมือกลับไปด้วยแต่อย่างใดครับ
ยกเว้นถูงข้าวแกงที่ซื้อมาจากรถเข็นที่เขาขายตามข้างทาง
ผมเลือกที่จะอาบน้ำก่อนทุกครั้งที่ถึงบ้าน เพราะมันทำให้เรารู้สึกสดชื่นมากกว่าทำอย่างอื่น
แล้วฉากโป้ๆ ก็เกิดขึ้นครับ………….คิดไรอยู่ครับ อิอิอิอ
เพราะตอนนี้เสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยของผมมันก็ได้ลงไปกองที่พื้นเรียบร้อยแล้ว
เหลือแต่ผ้าเช็ดตัวเท่านั้นที่ยังไม่ได้นำมาปิดร่างกายแต่อย่างใด
I got all my life to live if you say you love me
I got all my love to give if you say you want me
I will take this heart and show you what it's worth
I will take this lip to kiss you like it's first time that you love me
Just say you love me
แหมเป็นแค่เด็กเสิร์ฟ กระแดะใช้เสียงเรียกเข้าอินเตอร์เชียว ผมคิดในใจ
ผมหยิบมือถือมาดู มันเป็นเบอร์ที่ไม่ได้อยู่ในสาระบบ ของผมเลย
แมร่งใครโทรมาวะ ดึกดื่นเพลานี้
รับดีไหมนะ หรือจะไม่รับดี เอาไงดีหว่า ผมลังเล (แกล้งทำเป็นลังเลมากกว่า)
รับก็ได้วะ…ผมตัดสินใจรับ
เฮ้นโล...............สำเนียงดีไหมครับ
เฮ้นโล2 ก็ยังเงียบตามเดิม
เอ็นโล3 เหมือนครั้งที่2 ไม่มีผิด
“ใครครับโทรมาแล้วไม่พูด”
ในใจก็คิดหรือว่าเขาไม่ได้ยินวะ
กดวางดีกว่าเดี๋ยวคงโทรมาใหม่
น่านน..เป็นอย่างที่ผมพุดจริง
I got all my life to live if you say you love me
I got all my love to give if you say you want me
ยังไม่ทันจะให้มันร้องจบผมก็กดรับมันก่อน
“สวัสดีครับ
หะโหล ได้ยินไหมครับ”
“โหล” (น้ำเสียงเริ่มเปลี่ยนไป)
“ใครแกล้งกรูวะ” แล้วผมก็กดวางสายเดินเข้าห้องน้ำอย่างอารมณ์เสีย
อาบน้ำยังไม่ทันจะเสร็จ อะไรเลย มัน มัน มาอีกแล้ว มันมากับความเงียบ
I got all my life to live if you say you love me
I got all my love to give if you say you want me
I will take this heart and show you what it's worth
I will take this lip to kiss you like it's first time that you love me
Just say you love me
I got all my life to live if you say you love me
I got all my love to give if you say you want me
I will take this heart and show you what it's worth
I will take this lip to kiss you like it's first time that you love me
Just say you love me
I got all my life to live if you say you love me
I got all my love to give if you say you want me
I will take this heart and show you what it's worth
I will take this lip to kiss you like it's first time that you love me
Just say you love me
***** :really2:********
สูตรเด็ดก้อยดิบใส่เลือดใส่ดี
เนื้อดิบสับเป็นชิ้นเล็กๆ ปรุงด้วยพริกป่น ข้าวคั่ว น้ำปลา ผงชูรส น้ำมะนาว เลือดสด ดี
ต้นหอยหั่น ใบมะกรูดหั่นฝอย คนให้เข้ากันตักใส่จาน โรยด้วยใบสะระแหน
-
:o8: :-[
มาต่อให้แล้วนะครับ
ขอตัวไปงานแต่งงานก่องนะ แล้วดึกๆ
ถ้าว่างจะมาต่อให้อีก อิอิิอ
เม้นท์ติชมมาได้นะครับอย่าได้เกรงใจ อิอิอิ
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุฟ
:laugh:
-
อ่านละหิวเลย
เวรกรรมจริงๆ เลยอ่ะ
ทีหลังจะเชื่อคำแนะนำที่หัวเรื่องนะ
ว่าละก็ไปหาอะไรกินก่อน
-
อ่านแล้วหิวเลยอะ
ขอน้ำตกหมูจานหนึ่งคับบบ
-
อยากรู้จังว่าใครโทรมา??
ขอบคุณที่มาต่อค้าบ ^^
-
การี๊ดดดดดดดดผู้บ่าวกินแมว :haun4:
พออารมณ์กึ่มๆก็สั่งอะไรที่แสดงถึงค.ไทบ้าน 55
เปรี้ยวปากอยากกิน เลือด เลือดดด เอิ่ม น่ากัวคั่กๆ
ไม่อยากกินเด็กเสริฟ์บ้างรึ หุหุ
พ่อเทพบุตรทำเด็กเสริฟ์มึนเลยนะเนี่ย เปลี่ยนเป้าหมายตอนนี้ทันมั๊ย 555
"เขามองมาที่ผม แล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร….เปลี่ยนจากเป็นมิตรเป็นคนรักได้ไหม"
>> :-[
“อะไรอร่อยบ้างครับ”
“งั้นเอาก็ได้พี่”
เด็กเสิร์ฟก็อร่อยไม่แพ้ไส้ย่างนะครับ
>> ขอเด็กเสริฟ์ย่างแบบmedium ที่ีนึงนะ :z1:
ปล.ฮามากๆคะมุกเด็กเสริฟ์เนี่ย อยากจองใบคิวกินเด็กเสริฟ์ เอ้ย กินลาบหมู...ไว้เลยนะเนี่ย
หิวววววตลอดเวลา
เอิ่มแต่ว่าใครกันนะที่โทรหา ปอร์เนี่ย :z3:
-
ใครโทรฯมาหว่า พวกโรคจิตป่าว
-
แหม..อ้ายเราก็คิดว่า...เป็นหนุ่มที่ไปเรียกพลาดว่าลุงซะอีก
ดันกลายเป็นหนุ่มวิศวกรซะง้าน
แต่ตอนนี้อยากรู้จริงๆว่าใครนะโทรหาปอร์แต่มะยอมพูดเนี่ย :m28:
ป.ล.เมนูก้อยเนื้อดิบเนี่ยขอผ่านละกันนะ....เปลี่ยนเป็นหมูน้ำตกข้าวเหนียวแทนได้มั๊ย :oni1:
-
โอ๊ย ฮาาาาาาาาาา :pigha2:
ใครโทรมาค้างงงงงอ่ะ
-
เด็กร้านนี้ฮาดีเนอะ
-
^^
-
ขอเข้าร่วมร้านด้วยคน :z2:
ผู้บ่าวนั่น ... เป็นคนเดียวกะที่พี่ปอร์เรียกลุงป้าวเนี่ยย :m20:
-
อ่า ก้อยเนื้อดิบ
เหอๆ......น่าเชิดหนีนะคับเนี้ย
55555555555555
มีสูตรให้ด้วย....จะกล้าทำกินม่ะเนี้ย
-
ไส้ย่างของโปรดดด.....อิอิ
-
จากหิวเปลี่ยนเป็นฮาแทน :m20:
-
ส้มตำไท พริก1เม็ด หวานเปรี้ยว
คอหมูย่าง
ตับหวาน
ข้าวเหนียว
โต๊ะ1แถว1เน้อออออ
:กอด1: ปอร์ปอร์
-
อร๊ายยยยยยยยย
เค้าแพ้หนุ่มใส่เสื้อช๊อปอ่ะ :o8:
แม้จะกินก้อยดิบใส่เลือด :m29: เค้าก็ไม่แคร์
ว่าแต่ ถ้าอ่านเรื่องนี้จบนี่ ไปเปิดร้านส้มตำแข่งกับนู๋ปอร์ได้เลยนะเนี่ย
มีเมนูแนะนำตลอด 555+
-
อ่านแล้วหิว
เรื่องน่ารักดีครับ
-
แรกว่าจะสมัครเป็นแฟนคลับนิยาย
เปลี่ยนใจ ไม่สมัครแล้ว
ไปเป็นลูกค้าที่ร้านดีกว่า
อุ๊บส์ ลืมไป ... ทานหมูไม่ได้ :monkeysad: :pigha2:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วหิวทุกทีเลยสิ อิอิ
-
:a5: :a5: :a5:
-
o22 o22 o22
แล้วใครโทรมาล่ะเนี๊ย
-
แนวววมากกก
มีเพลงตอนจบด้วยย 555
-
o13ชอบๆๆๆๆๆ
-
:pig4:
Just say you love me
I got all my life to live if you say you love me
I got all my love to give if you say you want me
I will take this heart and show you what it's worth
I will take this lip to kiss you like it's first time that you love me
Just say you love me
เสิร์ฟจานที่ ...... 5 ต้มแซ่บหมู
ผมอาบน้ำเสร็จรีบตรงเข้าไปดูมือถือ
เห็นมิสคอล 3 มิสคอล กะว่าจะโทรกลับไปมอบโชคให้มันซะหน่อย
มันจะได้หลับฝันดี
ยังไม่ทันจะได้โทรกลับไปแต่อย่างใดครับ เสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น
เบอร์เดิมด้วยสิ มึงเตรียมรับโชคจากกรูได้เลย ..ผมคิดในใจ
“เฮ้ยมึง” เสียงกรอกผ่านมือผม
“โทรศัพท์มึงเป็นวะ กรูโทรหามึง 3 รอบ ไม่ได้ยินเชี่ยอะไรเลย”
เสียงไอ้เดชครับ เพื่อนรักผมเอง.........แบบนี้ผมอดมอบโชคเลยอะดิ
“มึงมีไรเปล่าโทรมาดึกๆ” ผมถามมัน
“ไม่มีแล้วจะโทรมาทำด๋องอะไรล่ะ.”
“คือว่าที่กรูทำงานอยู่ MC มันป่วยกระทันหัน มันเลยโทรมาบอกกรู เมื่อกี่เองว่ามันอยู่ที่โรงพยาบาล” มันร่ายยาวมา
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกรู มิทราบ” ผมกวนกลับ
“จะให้กรูทำยังไง ไปฉัดยามันเหรอ หรือป้อนข้าวป้อนน้ำ มัน”
“เปล่า ๆ กรูก็เห็นว่าเมิงไม่มีไรทำ เลยอยากให้มึงช่วยเป็น CM ให้กรูหน่อย” มันตอบ
“อ้าวเมิงพูดหมา ๆ แบบนี้หาว่ากรู ทำตัวไม่มีประโยชน์เหรอ แสดๆๆ.”
“เปล่า เชี้ยนี่ เมิงว่างไหมล่ะ.”
“แล้วกรูต้องทำไงบ้างหละเมิง”
“ก็แค่พุดๆ ตามสคริป เดี๋ยวพรุ่งนี้กรูเอาไปให้เมิงแล้วเมิงก็ท่องๆแล้วพูดตามสคริป ”
“เออ ง่ายดีนะมึง .”
“เมิงรู้ได้ไงว่ากรูจะทำได้” ผมถามกลับ
“เออ กรูเชื่อเมิง ว่าเมิงทำได้” มันตอบ
“แหม แสด ทีงี้ล่ะคิดถึงกรูเชียว ถ้าไอ้ นั้นไม่ป่วย แล้วเมิงจะคิดถึงกรูไหม” ผมตัดพ้อ
“เออ ช่วยกรูหน่อย เดี๋ยวกรู ให้ ค่าตอบแทน.”
“หนังโป้บ้านเมิงกรูไม่เอานะ ดูครบทุกเรื่องแล้ว.”
“เปล่า 1500 เอาเปล่า” มันสวนกลับมา ตกลงมันมอบโชคให้ผมแทนใช่ไหมครับ เสียหน้าไหมนี่มันเจือกมอบโชคให้ผมก่อนซะนี่
“เออ งั้นเจอกันพรุ่งนี้ที่ห้าง...............สิบโมงครึ่ง”
“หา.. 10.30 โมง ทำไมไม่โทรพรุ่งนี้เลยล่ะ” ผมประชด
“ก็อยากอยู่แต่เกรงใจเมิง”
“แล้วนี่เบอร์เมิงเปล่า” ผมถาม
“ใช่”
“กรูกะว่าอาบน้ำเสร็จจะโทรไปด่าให้มันลืม รหัสผ่าน MSN มัน กิ๊กมันจะได้หายหมด”
ตื่นมาตอน 10โมง แหกขี้ตาไปถึงห้าง 10.30
พอดิบพอดี ดีนะที่ห้างไม่อยู่ไกล ใช้เวลาอาบน้ำ นิดหน่อย
จะอาบบ่อยไปทำไม ในเมื่อเมื่อคืนอาบมาดีแล้วนี่ 55555
ไอ้เดช มันก็แจกแจงรายละเอียดต่างๆ ว่าสินค้าคืออะไร
ต้องพูดประมาณไหน แต่งตัวยังไง บลาๆๆๆ
จนเป็นที่เข้าใจกันดีแล้ว
เห็นไหมครับท่านผู้อ่านที่น่ารักทั้งหลาย อยู่ดีๆผมก็กลายร่างจากเด็กเสิร์ฟ
มาเป็น MC ซะแล้ว .....ไหนล่ะรถผักทองของผม..อิอิอิ
ช่วงเช้าผ่านไปได้ด้วยดีครับ ไม่มีอะไรผิดพลาด เพราะอาศัยรับฝีปากกับคุณลูกค้าที่ร้านมาอย่างดี
มุกไหนพอหยิบมาใช้ได้ก็ใส่ไปเต็มๆ แต่ยังคงคอนเซ็ปต์ ของสินค้าไว้
แต่ยังเหลือ ช่วงบ่ายอีกครั้งครับ ดูเวลาก็มากโขครับ กว่าจะได้ทำงาน
คลั้นจะกลับบ้านก็กระไรอยู่
พอดีช่วงนี้มีหนังเข้าใหม่เลยคิดว่าดูหนังดีกว่า
เพื่อฆ่าเวลาให้มันตายไปสัก 4 ชั่วโมง
ผมรีบบอกเพื่อนรักของผม ว่าช่วงเวลาที่รอทำงานอีกครั้งจะไปสิงห์สถิตอยู่ ณ ที่แห่งใด
ไปแม่งทั้งๆที่ยังอยู่ในชุด MC มันนี่ล่ะครับ คุณผู้อ่าน
ยังไม่ทันจะก้าวเท้าออกจากลาน แสดงสินค้าที่ผมเพิ่งทำงานเสร็จ
ผมก็ได้สวนกับแม่ลูกกลุ่มนึงครับ โดยลูกชายกำลังเป็นคนลากรถเข็น
ให้ผู้เป็นแม่เและน้องสาวเลือกดูสินค้าอย่างเพลิดเพลิน
เรดาร์ของผมเริ้มทำงานอีกแล้วครับ
ทำไมผู้ชายคนที่ลากรถเข็น หน้าตา ช่างคุ้นมาก.........................ผมจะคุ้นเฉพาะคนหน้าตาดีครับ55
พอออกจากลานแสดงสินค้าของห้างได้ผมก็ขึ้นมาถึงชั้นโรงหนังเรียบร้อยแล้วครับ
ผมยืนดูหนังตัวอย่างสักพักนึงว่าเรื่องไหนน่าดูมั่ง ทั้งๆ ที่มีสายตาหลายๆ คู่มองมาที่ผม
อยู่มิขาดสาย ก็ใช่สิครับเพราะผมมัน................. อยู่ในชุดที่แปลกว่าชาวบ้านที่เขาใส่มาดูหนังกันนี้
แต่ก็ใช่ว่าจะแคร์
ช่วงนี้ช่วงกำลังจะเที่ยง คนก็ยังคงบางตามาก สำหรับโรงหนังเวลานี้
ผมเดินเข้าไปซื้อตั่วกับพนักงานแสนสวย ที่ความสวยของเธอไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองกับเรดาร์ผมเลย
พร้อมซื้อป๊อปคอร์น เป็ปซี่ 1แก้ว
แล้วเดินเข้าโรงหนังไป โดยการนำทางของพนักงานหนุ่มๆ 555555555
จนผมได้ที่นั่งที่ผมเลือกไว้แล้ว แล้วป๊อปคอร์น รวมทั้งเป๊ปซี่ก็ถูกจัดแจงลงที่ๆ ที่มันควรจะอยู่
ทางด้านซ้ายของผมครับ
โฆษณา รวมทั้งหนังตัวอย่างถูกฉายออกไปสู่สายตาประชาชน 10 คนที่เห็นจะได้
พอหนังกำลังจะฉาย ก็ได้มีเงามืด ๆ ค่อยๆ ตรงเข้ามา ตรงเข้ามา ด้านซ้ายของผม
แล้วมันก็หยุดตรงที่ผมพอดี แสด กรูกลัวแล้วนะ
กรูก็ไม่ได้เลือกดูหนังผีสักหน่อย แต่ทำไมบรรยากาศเหมืนอยู่ท่ามกลางผี ๆ จังเลยวะ ผมคิดในใจ
มั้งง้างเบาะนั่งครับ แล้วก็นั่งลงข้าง ๆ ผม
ทั้งโรงมีที่นั่งที่เดียวเหรอ แม่ง มึงถึงได้เจือกมานั่งติดกรูขนาดนี้ ผมคิดในใจมิได้ส่งเสียง
บรรยากาศเริ่มเงียบขึ้นทุกที ทุกที ทุกที
บวกกับความกลัวที่ผมมี ไม่ได้กลัวหนังนะครับ
แต่กลัวไอ้เชี้ย ข่าง ๆ ผมนี้หละ
หนังที่ผมดู มันออกแนวรักโรแมนติก
แต่ทำไมวันนี้อารมย์กรูไม่โรแมนติกตามหนังเลยวะ.....อารมย์เสีย
กินป๊อปคอร์นดีกว่า
คิดไปพรางหยิบใส่ปาก อย่างเบื่อหน่าย ในใจก็คิดว่า
เมิงไม่คิดจะย้ายไปนั่งที่อื่นบ้างเหรอ ทั้งที่ที่ว่างก็มีเยอะแยะขนาดนั้น ไปสิ ชิว ชิว
แต่ก็ได้แค่คิดครับเพราะถ้าพูดไปจริงมีหวังผมนี่ล่ะจะได้เป็นผีซะเอง
“ขอกินด้วยคน” เสียงนั้นดังมาจากข้างๆๆๆๆ..เอ๋อสิครับ
ไม่พูดอย่างเดียวครับ คุณผู้อ่าน มือขวาของมันก็ล้วงเข้าไปอยู่ในป็อปคอร์นผมเรียบร้อยและหยิบใส่ปาดมันไม่ได้หยุดเลยครับ
เจอแบบนี้คนหน้าตาดีแบบผมเลยต้องอึ้งครับ
อยากบอกมั้งจริง ๆ ..ว่ารับเป๊ปซี่เพิ่มไหมครับ
ได้แต่ตอบเสียงอ่อยๆ ว่า “ครับ” และไม่มีเสียงพูดอะไรอีกเลย
จนหนังจบ จบทั้งๆ ที่ผมดูไม่รุ้เรื่องเลย มัวแค่เคืองไอ้คนข้าง ๆ
ไฟในโรงหนังเริ่มสว่างขึ้นอีกครั้ง ผู้คนเริ่มทยอยออก
ผมยังนั่งอยู่กับที่เหมือนเดิม เพื่อหวังจะให้มันลุกออกไปก่อน
แต่แล้ว มันก็ยังนั่งอยู่เหมือนเดิมครับ
หัวใจผมเต้นแรงขึ้นเร็วขึ้น คิดไปต่างๆนาๆ
เมิงต้องการอะไรจากกรูว่ะ
แล้วถ้ากรูตายแม่กรูจะเสียใจไหม ความ คิดต่าง ๆ พรั่งพรูออกมาจากหัวไม่ได้หยุด
เวลาผ่านไป จนพนักงานในโรงหนังต้องประกาศขอบคุณอีกครั้ง
เป็นสัญญาณว่า เมิงทั้ง 2 คนออกจากโรงหนังกรูไปได้แล้ว……เวลา( ชีวิต )ของเมิงได้หมดแล้ว
ผมรวบรวมความกล้า ครับ ทั้งๆ ที่ใจยังเต้นรัวอยู่ หันไปมองหน้ามัน
แล้วสิ่งที่ผมไม่อยากเชื่อเกิดขึ้นครับ......
ผมตะโกนสุดแรงเกิด
“ไอ้...........ง”
*** :really2:***
สูตรเด็ด ต้มแซ่บหมู
เนื้อหมูหมักชิ้นใหญ่ พอคำ ตับ หัวใจ เซี้ยงจี้
ต้มน้ำซุปให้เดือด ใส่ ข่า ตระไคล้ ใบมะกรูด ผักชีฝรั่ง พริกสดทุบ
สุกแล้วปรุงด้วย น้ำปลา ผมชูรส น้ำสด น้ำมันหอย เกลือ
-
o22 o22 หิวและค้างกลางดึกเลยเรา
-
ต้นแซ่บรสเด็ด หงะน้ำลาย ซู้ดดดดดดดดดดดดดด
ประหนึ่งเป็นนางซิน จะเรียกหารถฝักทองอีกแหนะคนเรา
จากเด็กเสริฟ์ก็รับจ๊อบกระทันหัน เก่งจริงๆเลย
แล้วนี่มีคนมากินป๊อบคอร์นด้วยเนี่ย เหอะๆถ้าหน้าตาไม่ดีก็ชมมันไปเลยนะคะ
ถ้าหนังหน้าดีก็บอกว่ารับผิดชอบค่าเสียหายด้วยคระ กินป๊อบคอนแถมคนซื้อ โอเคร๊ :oo1:
เรดาร์ของปอร์เนี่ย เป็นสีม่วงชิมิ 5555
+1 เปรี้ยวปากอยากกินต้มแซ่บเผ็ดฟ้าแตก
-
o22 o22 หิวและค้างกลางดึกเลยเรา
อะไรค้างกลางดึกเหรอครับ น่าสงสัยจัง 5555555555
-
^^
^^
ขอจิ้มจ่อก้นก่อนนะครับ
เข้ามาอ่านใหม่ +1 เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
เจอคนคุ้นเคยหน้าตาดีรึเปล่า :laugh:
-
มอบแต้ม+ที่ 16 คร้าบ
***
อะนะ...ใครกัน-ค้างงงงงงงงงงงงงง
-
ชอบเรดาร์ของน้องปอร์จังเลยอ่ะ....จำเฉพาะปู้ชายหน้าตาดี
ขอยืมมาใช้บ้างได้ป่าว....อิอิอิ :m13:
แล้วก็นะ...ติ่งไว้ให้อยากรู้แล้วก็จากไป
รอตอนต่อไปจ้า :z2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
...ใครวะนั้น...ค้างงงงงงง :angry2:
-
เพื่อนอ่ะเด้ ทำเป็นค้างโฮะๆ
-
ขอสั่งก๊อยดิบใส่เลือด
:z1:
-
ค้างอะ o18
-
ปากจัดได้ใจเลย อิอิ
มาต่อไวๆนะ :-[
-
รอสูตรเด็ด
จานต่อไป
มาเร็วๆ นะคับ
-
อ่านตอนเที่ยงแล้วหิวจัง ไปหาส้มตำกินบ้างดีกว่า
-
ค้างงงงงงง :serius2:
กล้ามากอ่ะขอป๊อปคอร์นคนข้างๆ :laugh:
-
ใครมาแอบกินป้อปคอร์นหว่า
-
แวะมาติดตามด้วยคน
มาอ่านช้าไปหน่อยไม่ว่ากันน๊า...
รออยู่นะค้าบ
มาต่อไวๆนะ
-
:m20:เค้าเป็นใครกัน
ท่าทางน่าจะรู้จักกันน่ะ
ไม่งั้น ไม่ร้อง ซะสุดเสียงขนาดนั้นหรอก
เหอเหอ
อยากรู้จังว่าเป็นใคร
มาอัพไวไวน่ะ
รออ่านอยู่
เป็นกำลังใจให้น่ะ o13
-
ง่ะ หนุกมากมาย :haun4:
-
อานสองตอนรวด
อิอิ
ใครหว่านั่งข้างๆ
ขอกินด้วย
ลุ้นๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงอีกแล้น
-
กำ
มีคนขอกินด้วยก็ให้กิน
ว่างๆผมไปขอกินบ้างได้ป่าว
เอิ๊กกกกกกกกกกกกกก
-
แล้วมันเป็นใครกันล่ะเนี่ย
-
แล้วมันเป็นใครกันล่ะเนี่ย
มันเป็นคนครับ 55555555555555
-
เข้ามาเม้นด้วย เมื่อวานอ่านแล้วลืมเม้น มัวแต่กินเบคอนมื้อดึกไปด้วย(ไม่งั้นหิว)
มาเพื่อบอกว่า ชอบไส้ย่าง
เอ้อยไม่ใช่แระ-*-
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ สนุกดี
แต่คุณชายร้านทองจะได้ออกโรงอีกเมื่อไหร่นี่
-
โถ น่าสงสาร โดนแย่งป๊อปคอร์น :z3:
ค้างอย่างแรง
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
rewrite อยู่คัรบผม
อีกไม่ถึง 10นาทีได้อ่านแน่นอนครับ อิอิิอิอ
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุฟ
-
:pig4:
เวลาผ่านไป จนพนักงานในโรงหนังต้องประกาศขอบคุณอีกครั้ง
เป็นสัญญาณว่า เมิงทั้ง 2 คนออกจากโรงหนังกรูไปได้แล้ว……เวลา( ชีวิต )ของเมิงได้หมดแล้ว
ผมรวบรวมความกล้า ครับ ทั้งๆ ที่ใจยังเต้นรัวอยู่ หันไปมองหน้ามัน
แล้วสิ่งที่ผมไม่อยากเชื่อเกิดขึ้นครับ......
ผมตะโกนสุดแรงเกิด
“ไอ้...........ง”
เสิร์ฟจานที่ ........ 6 เสิร์ฟตำซั่ว (บลูเบอร่า ) ปูปลาร้า
ด้วยความตกใจผมตะโกนสุดแรงเกิด
“ไอ้เฮี้ย..........เมิง”
ทำไมผมจึงกล้าร้องออกไปนะแบบนั้น
พลางหันหน้ากลับไปอย่างรวดเร็ว ตกใจกับคำพูดของตนที่หลุดออกไปให้กับคนแปลกหน้า
ใจเต้น ตุบ ตุบ ตุบ เร็วยิ่งขึ้น
หมายเลขที่ท่านเรียก......ไม่สามาติดต่อได้ในขณะนี้ ....ไม่มีเสียงใดๆ จากคนอีกคนเลย
ความเงียบก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ในเวลาเท่าที่เท่ากัน แต่ถ้าจิตใจเราเต็มไปด้วยความอึดอัด มันย่อมทำให้เรารู้สึกว่านานกว่าเวลาที่มันควรจะเป็น
ต่างคนต่างหันหน้ามองตรงไปยังหนังที่เพิ่งจบลง ที่เหลือไว้คือตัวหนังสือต่างๆ ที่กำลังวิ่งขึ้นด้านบน
ตอนนี้สิ่งที่ผมคิดได้ คือต้องออกจากตรงนี้ ที่ๆทำให้ผมอึดอัดให้เร็วที่สุด
คิดได้แบบนั้นผมจึงดีดตัวขึ้น สายตาผมจ้องมองประตูด้านขวา ของโรงหนัง
เพราะนั้นคือ ประตูสวรรค์สำหรับผม สิ่งที่ผมคิดออกในตอนนั้น
ยังไม่ทันจะก้าวออกไป มือซ้ายของผมก็ถูกพันธนาการไว้
ด้วยมือใครอีกคน มันคงไม่ใช่มือเด็กเดินตั๋ว หรือของคุณผู้อ่านแต่อย่างใด
ครับ แต่มันคือมือคนที่นั่งๆข้างผมนั่นเอง
ผมแปลกใจในพันธนาการนั้น มันเปลี่ยนจากความอึดอัด ความกลัว ที่เกิดขึ้นในตอนแรกเป็นความอ่อนโยน ที่ปราศจากการคิดร้ายแต่อย่างใด ทำไมผมจึงรู้สึกแบบนี้ขึ้นมา
ผมก็ตอบตัวเองไม่รู้ว่าเพราะอะไร
เมิงช่างกล้า ผมเปลี่ยนโหมดด้านความคิด
“เดี๋ยว จะไปไหน” ไปให้พ้นจากตรงนี้และจากหน้าเมิงไง ผมคิดในใจ
ก่อนหน้าที่นี้ว่าหัวใจเต้นแรงแล้ว ตอนนี้กับแรง และเร็ว เป็น 10 เท่า
เพราะนอกจากพันธนาการนั้นแล้ว ผมยังรับรู้มันได้ด้วยเสียงที่เขาเอ่ยออกมา
หมายเลขที่ท่านเรียกกลับ กำลังตื่นเต้น จนไม่สามาติดต่อกลับมาได้ กรุณาปล่อยแขนกรูด้วย555 ขอบคุณคระ
ยิ่งนานผมก็ยิ่งคิดว่าตัวเองต้องต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบแน่ๆ แต่ความรู้สึกว่าปลอดภัยยังไม่ได้หายไปไหน
ผมมองที่ประตูนั้นอีกครั้ง นั้นมันแสงแห่งสวรรค์ชัด ๆ
ตอนนี้ผมกำหมัดแน่น...................ตายแน่มึง
เปล่านะครับ ผมไม่ได้ชกไปที่ คนนี่นั่งอยู่แต่อย่างใด
ผมสะบัดบ๊อบ เอ้ย.... สะบัดแขนตัวเองอย่างแรง 1 ครั้ง
อ้าว มันได้ผลครับ มือผมหลุดจากมือเขาแล้ว
ผมไม่ได้หันมายิ้มสวยงามให้ มันแต่อย่างใด
เพราะถึงผมจะยิ้มสวยแค่ไหนคงไม่เปลี่ยนจากสัตรูคู่อาฆาต มาเป็นมิตร หรือแควน ได้ อิอิ
สิ่งที่ผมทำ คือต้องวิ่งสุดชีวิต ให้ถึงประตูสวรรค์นั่นให้เร็วที่สุด
ตอนนี้โลก แห่งอิสรภาพได้อยู่ในกำมือผมแล้วครับ
สิ่งที่ผมเห็นตอนนี้คือ ที่ๆ ผมกำลังซื้อตั๋วก่อนที่ผมจะเข้าไปดูหนังนั้นเอง
ผู้คนเดินไปมา
นั้นหมายถึงผมปลอดภัยจากความรู้สึกอึดอัดนั่นแล้ว ผมจึงลดจากการวิ่งเป็นเดินอย่างช้าๆ แทน
อีกไม่กี่ ชั่วโมงก็จะได้เวลาที่ผมต้องทำงานอีกครั้งครับ
ซึ่งตอนนี้ผมบอกตรงๆ ยังไม่พร้อมเท่าไร จิตใจยังคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
ตอนนี้ผมมาถึงที่ลานแสดงสินค้าอย่างไม่รู้ตัว
มือผมถูกกระตุกอีกครั้ง………………….งานเข้าอีกแล้วกรู
ยิ่งทำให้ตอกย้ำภาพที่เกิดขึ้นในโรงหนัง ให้ชัดเจนยิ่งขึ้น
“เป็นอะไรของเมิง”
ผมหันไปมองหน้าด้วยสีหน้าที่กังวล แต่ตอนนี้มันผ่อนคลายแล้ว เมื่อผมเห็นว่าคนๆ นั้นคือเพื่อนที่ผมรัก และคุ้นเคยเป็นอย่างดี
“ไอ้เดช..แม่ง กรูตกใจหมดเลย” ผมตอบอย่างพลางถอนหายใจดัง ๆ 1ครั้ง
“เป็นไรว่ะขวัญอ่อนจริงนะเมิง ไปโดนใครเขาข่มขืมมาล่ะ” มันถามกวน ๆ อีกครั้ง
“เปล่า” ผมตอบสั้นๆ ด้วยสีหน้าทีตื่นตกใจอยู่
อีกไม่นานผมก็คงต้องทำงานที่ได้รับมอบหมายจากเพื่อนรักของผมแล้วครับ
สคริป ได้ถูกงัดขึ้นมาอ่านทบทวนอีกครั้ง...................ลองจินตนาการท่างัดสคริปนะครับ
ผมทวนแล้วทวนอีก ทำจิตใจให้จดจ่อกับสั่งที่ผมจะต้องทำ
เพื่อขับไล่ความอึดอัด นั้นออกไปจากความคิด
เวลานั้นก็มาถึงครับ
หลังจากที่ มีการแสดงเล็กๆน้อยๆ พริตตี้สาวสวย 3 นาง เรียกคนดูเข้ามาที่บูธ
ต่อจากนี้ไปจึงเป็นหน้าที่ที่ผมต้องรับช่วงต่อ
ผมกล่าวทักทายบรรดาลูกค้าของทางห้างที่แวะเข้ามาในบริเวณนี้
พร้อมกับแนะนำตัวว่าผมเป็นใคร จากนั้นผมก็ดำเนินการทำตามสคริปที่ได้อ่านไปเมื่อสักครู่
ผมกรวดสายตาไปทั่ว ไปหาคนดูอย่างทั่วถึง ยิ้มแย้ม แจ่มใส
พูดจาติดตลกบ้างตามแนวทางการนำเสนอที่ผมคิดว่าน่าสนใจที่สุด
สร้างความสนใจจากผู้คนที่ผ่านไปมาไม่น้อย
เรียกผู้คนเข้ามาเชิญทดสอบสินค้าบ้าง
ตอบคำถามบ้าง เล่นเกมบ้าง
เป็นไปตามขั้นตอนไม่มีผิดพลาด
ผมมองนาฬิกาที่ข้อมือ อีก5 นาที่จะเป็นเวลาที่ผมต้องจบการเป็น CM ในครั้งนี้
ด้วยความที่ผมต้องมองไปคนที่เดินไปมาแถวนั้นตลอดเวลา
แล้ว แล้ว ๆๆ สายตาผม หยุดอยู่กับคนๆนึง ทันที
ผมจ้องมองเขา อย่างพินิจพีเคราะห์ ที่บนใบหน้า
เขาจ้องมาที่ผม โดยไม่ลดละสายตา
ภายใต้แว่นตาขอบดำอันใหญ่ ๆ
ปากพูดอย่างนึง แต่ใจผมคิดไปอีกหลายอย่าง
ภาพที่เพิ่งเกิดขึ้นในโรงหนังเมื่อกี่กลับเข้ามาในสมองผมอีกครั้ง อีกครั้ง
การสื่อสารระหว่างผมกับลูกค้าทางห้างเริ่มช้าลง ช้าลง
ภาพนั้นกับชัดเจนขึ้นมาเรื่อย ๆ
จิตใจผมสั่นรัว
แล้วภาพกระจากรถเบนซ์คันงานนั้นที่ค่อยๆ เลื่อนปิดลง มันค่อยๆโผล่ขึ้นมาแทน
ผมไม่ใช่ลุง ...ผมไม่ใช่ลุง.. ผมไม่ใช่ลุง..
เดี๋ยว จะไปไหน เดี๋ยว จะไปไหน เดี๋ยว จะไปไหน
คำนี้มันกลับมาดังก้องอยู่ในหูผมแทน
วิงค์ วิงค์ วิ้งค์ วิงค์
ขืนเป็นแบบนี้ อีกไม่กี่นาที ที่งานยังไม่เสร็จคงพังเป็นแน่
ผมเรียกสติกลับมาอีกครั้ง
ผมพยายามประคับประคอง งานผมให้จบไปด้วยดีในเวลาที่เหลืออยู่ ทั้งที่สมองก็ยังจดจ่ออยู่กับเรื่องอื่น
ผมจบการเป็น MC ครั้ง ได้อย่างไม่สวยงามเท่าไร
กล่าวลาผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา แล้วเดินลงจากบูธไป
ไอ้เดช วิ่งเข้ามาหาผมทันที ถามด้วยความเป็นห่วง
ว่าเกิดไรขึ้น ผมก็ไม่ได้เล่าอะไรให้มันฟัง
ขอตัวกลับบ้านในเวลาต่อมา
ผมนั่งรถเมล์กลับบ้าน สายตามองข้างทางอย่างไร้จุดโพกัสด้วยความจิตใจที่สับสน
ไม่ใช่เพราะความกลัวแล้ว ...แต่มันคือ..
*** :really2:****
สูตรเด็ด....... ส้มตำปูปลาร้า
พริกแล้วแต่ชอบเผ็ด กระเทียม ถั่วฝักยาว ตำให้พอแตกไม่ถึงกับละเอียด
หั่นมะเขือเทศ น้ำตาลปี๊ป ผงชูรส น้ำมะหนาวหันเป็นชิ้น ปูจืด หรือเค็มแล้วแต่ชอบ
น้ำปลาร้าต้มสุก ตำให้เข้ากัน ใส่เส้นมะละกอลงไปตำให้เข้ากันอีกครั้ง
เสิร์ฟด้วยผักสด
-
แต่มันคือ.........ความรัก ฮิฮิ :-[(มั่วนิ่มได้อีกเรา)
คุณชายร้านทองออกโรงแล้ว หลังจากปล่อยให้หนุ่มๆคนอื่นโผล่มาแย่งซีนมากมาย
ลั้นล้า :z2:
-
ทำตกอกตกใจหมดเลย นึกว่าจะเจอศัตรูคู่อาฆาตที่ไหน
ที่แท้ก็หนุ่มรถเบนซ์นี่เอง เฮ้อ ทำไมอยู่ดีๆถึงได้มากินของๆคนอื่น
แล้วยังมาจับมือถือแขนคนอื่นอีกล่ะ เด๋วแม่ก็เรียกค่าเสียหายเลยหนิ
หนุ่มรถเบนซ์นั่น บังเอิญเจอนุ้งปอร์ แล้วอยากเข้าไปยั่ว หรือว่าตั้งใจหวังผลเป็นอย่างอื่นกันนะ
ทำเอานุ้งปอร์หวั่นใจเลยอ่ะ โอ๋ๆๆ ขวัญเอ้ย ขวัญมานะ :man1:
ืชื่อสามัญของปูปลาร้า ไฮมากๆ
ขอข้าวเหนียว กับขนมจีนเปล่า เพิ่มด้วยนะคะ ฮ่วย แซ่บ!!!!
:L2: ยังไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของหนุ่มนิรนามนั่นเลยนะ
งานนี้รับรองว่าพ่อหนุ่มคงตามไปที่ร้านแน่ๆ หุหุ
-
ทำตกอกตกใจหมดเลย นึกว่าจะเจอศัตรูคู่อาฆาตที่ไหน
ที่แท้ก็หนุ่มรถเบนซ์นี่เอง เฮ้อ ทำไมอยู่ดีๆถึงได้มากินของๆคนอื่น
แล้วยังมาจับมือถือแขนคนอื่นอีกล่ะ เด๋วแม่ก็เรียกค่าเสียหายเลยหนิ
หนุ่มรถเบนซ์นั่น บังเอิญเจอนุ้งปอร์ แล้วอยากเข้าไปยั่ว หรือว่าตั้งใจหวังผลเป็นอย่างอื่นกันนะ
ทำเอานุ้งปอร์หวั่นใจเลยอ่ะ โอ๋ๆๆ ขวัญเอ้ย ขวัญมานะ :man1:
ืชื่อสามัญของปูปลาร้า ไฮมากๆ
ขอข้าวเหนียว กับขนมจีนเปล่า เพิ่มด้วยนะคะ ฮ่วย แซ่บ!!!!
:L2: ยังไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของหนุ่มนิรนามนั่นเลยนะ
งานนี้รับรองว่าพ่อหนุ่มคงตามไปที่ร้านแน่ๆ หุหุ
นี่เดาหรือว่าอ่านตอนต่อไปแล้วครับ แม่นยังกะตาเห็น
555555555ิิ แม่หมอ
-
งง อะ
-
เป็นคนเดียวกันใช่มั้ย :laugh:
-
หิวววววว
-
ค้าง
กำ
หนุ่มขับเบ้นท์นี่น่า.....มาทำให้ MC ปั่นป่วน เอิ๊กกกกกกกก
-
พระเอกมาแล้วววววววววววววววววววววววววววววว อิอิ
-
แล้ว มัน คือ อะไรอ่ะคับ
-
สูตรเด็ด....... ส้มตำปูปลาร้า
พริกแล้วแต่ชอบเผ็ด กระเทียม ถั่วฝักยาว ตำให้พอแตกไม่ถึงกับละเอียด
หั่นมะเขือเทศ น้ำตาลปี๊ป ผงชูรส น้ำมะหนาวหันเป็นชิ้น ปูจืด หรือเค็มแล้วแต่ชอบ
น้ำปลาร้าต้มสุก ตำให้เข้ากัน ใส่เส้นมะละกอลงไปตำให้เข้ากันอีกครั้ง
เสิร์ฟด้วยผักสด
มีสอนทำอาหารด้วยหรอครับ
-
ขวัญเอ๋ย ขวัญมา ที่แท้ก็เจอะพระเอกนี่เอง อิอิ
-
. . .เป็นตาแซ่บ น๊อ .. . หนุ่มเบนซ์ดำเนี้ย ทำคุณไสยรึเปล่าค่ะ อยู่ดีดี คุณปอก็มีอาการแปลกๆ เน้อ ยังไม่ได้เห็นหน้าตา
กันชัดๆ เลยอ่ะ ทำไมถึงได้คิดว่าเค้าหล่อล่ะ อาจจะตาเหล่ก็ได้นะ . . . .รอตอนต่อไปค่ะ .. . อยากกินน้ำตกหมูจัง .. .
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน...สนุกมากครับ อ่านรวดเดียวจบเลย
แถมสำนวนของคุณปอร์ก็เริ่ดสุดๆ จนต้อง +1 ให้ o13
หนุ่มรถเบนซ์นี่ยังไำงนะ อยู่ดีๆ ก็มาขอกินป๊อบคอร์นคนอื่น
มีแผนอะไรหรือเปล่าเอ่ย o18
รออ่านต่อนะครับ
-
แอบค้าง
55+
รอตอนต่อไปค่ะ
^^
-
กลับมาเฉลยก่อนเด้ ว่าไอ้หนุ่มป๊อบคอร์น กะไอ้หนุ่มรถเบนซ์นี่ มันคนเดียวกันรึเปล่า :serius2:
-
:mc4:
มาอ่านด้วยคนจ้า
เป็นกำลังใจให้ด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยย :L2:
-
อ้ออออออออออออ
ลุง
นี่เอง
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน...สนุกมากครับ อ่านรวดเดียวจบเลย
แถมสำนวนของคุณปอร์ก็เริ่ดสุดๆ จนต้อง +1 ให้ o13
หนุ่มรถเบนซ์นี่ยังไำงนะ อยู่ดีๆ ก็มาขอกินป๊อบคอร์นคนอื่น
มีแผนอะไรหรือเปล่าเอ่ย o18
รออ่านต่อนะครับ
เข้ามารักและเป็นกำลังใจให้น้องปอร์ ๆ บ่อยนะครับ
:o8:
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุฟ
-
+1 เป็นกำลังใจให้น้องปอร์ เรื่องสนุก อ่านเรื่องนี้แล้วรักอาหารไทยอิสานของบ้านเรามากมาย
คนภาคไหนก็ชอบกินกันทั้งนั้นเลย เป็นอาหารขึ้นชื่อของไทยเช่นเดียวกับน้ำพริกปลาทูเลย
อ่านแล้วทำให้น้ำลายสออยากกินอาหารอิสานทุกตอน แถมมีสูตรทำอาหารอิสานอีกด้วย
ไม่รักคนแต่งได้ไง ....... :pig4: ..........
-
มอบแต้ม+ ที่ 21 คร้าบ
***
เหอะๆ โคจรมาพบกันโดยไม่ได้นัดหมาย อิอิ
***
ขอบคุณคร้าบ :pig4:
-
หิวทุกที ..... ที่ได้อ่าน :pigha2:
แอบค้างทุกครั้ง ... เมื่ออ่านจบตอน
-
ตาลูกร้านขายทองใช่มั้ย
แล้วอยู่ดีๆมากินขนมของคนอื่น
ได้งัยเนี่ยะ ช่างกล้า
-
แล้วทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยละ
ตามกลับไปร้าน แล้ว... สั่งเนื้อยางอีกซิครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ +1 ให้ด้วยเช่นเคย
-
ตกใจอารายอะ......
-
งงอ่ะ
ตกใจอะไรหรอ
ทำไมถึงได้กลัวเค้าขนาดนั้นอ่ะ
-
งงอ่ะ
ตกใจอะไรหรอ
ทำไมถึงได้กลัวเค้าขนาดนั้นอ่ะ
ตกใจเล่นๆ
บับว่า กลัวผู้ชาย ในที่มืด 5555555
เดี๋ยวมาต่อให้นะครับ รอแป็บนุง
-
^
^
ไม่ใช่เพราะความกลัวแล้ว ...แต่มันคือ...วิ๊งๆๆ เรดาห์ทำงาน
เกิดอาการถูกใจ....เลยแอบหวั่นไหวอ๊ะป่าว...เอิ๊กกกกก :laugh:
-
กลัวผู้ชายเหรอเนี่ย ถึงได้ตกใจอะไรขนาดนั้น
-
^
^
ไม่ใช่เพราะความกลัวแล้ว ...แต่มันคือ...วิ๊งๆๆ เรดาห์ทำงาน
เกิดอาการถูกใจ....เลยแอบหวั่นไหวอ๊ะป่าว...เอิ๊กกกกก :laugh:
ถูกต้องนะคร๊าบบบบบๆ555555
-
ปู้ชายหน้าตาดี หาได้ตามร้านลาบ จริงอ่ะ
บอกพิกัดร้านลาบด่วนด้วย จะไปกินลาบแกล้มปู้ชายหน้าตาดี :z1: คงแซ่บอิหลี
-
:pig4:
ผมพยายามประคับประคอง งานผมให้จบไปด้วยดีในเวลาที่เหลืออยู่ ทั้งที่สมองก็ยังจดจ่ออยู่กับเรื่องอื่น
ผมจบการเป็น MC ครั้ง ได้อย่างไม่สวยงามเท่าไร
กล่าวลาผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา แล้วเดินลงจากบูธไป
ไอ้เดช วิ่งเข้ามาหาผมทันที ถามด้วยความเป็นห่วง
ว่าเกิดไรขึ้น ผมก็ไม่ได้เล่าอะไรให้มันฟัง
ขอตัวกลับบ้านในเวลาต่อมา
ผมนั่งรถเมล์กลับบ้าน สายตามองข้างทางอย่างไร้จุดโพกัสด้วยความจิตใจที่สับสน
ไม่ใช่เพราะความกลัวแล้ว ...แต่มันคือ..
เสิร์ฟจานที่..........7 หมูจุ่มชุดใหญ่
แต่มันคืออะไรผมไม่สามารถตอบได้
สิ่งที่ตอบได้คือตอนนี้ ผมไม่เป็นตัวของตัวเองเลย
จิตใจของผมกลับวุ่นวายไปหมด
เอานา... อีกเดี๋ยวมันคงจะดีเอง เรื่องแบบนี้ใช่ว่าจะไม่เคยเกิดขึ้นกับมึงซะหน่อยไม่ปอร์เอ้ย
แกต้องรับมือมันได้ จิ๊บ จิ๊บ เอง
ผมพยายามที่ปลอบตัวเอง ไม่ให้ จิตใจสับสนวุ่ยวายมากไปกว่านี้
ผมก้าวเท้าเข้าห้องนอน หลังจากที่ประตูบานใหญ่ ได้เปิดออกอย่างช้า ๆ
ที่ตรงนี้ทำให้ผมรู้สึกปลอดภัย ทุกครั้งที่ผมรู้สับสน วุ่นวาย และไม่สบายใจ
ก็แน่สิครับ คนที่เราไม่ได้รู้จักมาก่อน มาทำกับเราแบบนี้ มันต้อง สับสนวุ่นวายกันเป็นธรรดมา
อย่าบอกนะว่าผู้อ่าน ช้อบชอบอยากเจอแบบนี้เหมือนผม..555555555
I got all my life to live if you say you love me
I got all my love to give if you say you want me
I will take this heart and show you what it's worth
I will take this lip to kiss you like it's first time that you love me
Just say you love me
ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาดูเพื่อให้แน่ใจว่าปลายสายนั้นเป็นใคร หลังจากที่ปล่อยให้มันร้องไปพักนึง
นาทีนี้ผมไม่อยากพูดคุยกับใครเอาซะเลย แม้แต่คนที่ผมสนิทที่สุด
มันคงจะดีกว่าถ้าได้อยู่คนเดียว ถึงแม้ความรู้สึกนั้นจะหวิว หวิวก็ตาม
“ว่าไงเดช” ผมตอบเสียง อ่อย ๆ หลังจากตัดสินใจรับสายแล้ว
“มึงถึงบ้านยัง”
“ถึงแล้ว มึงมีอะไรไหม”
“เปล่าๆ ไม่มีไรเห็นมึงดูเงียบๆ ไป กรูแค่เป็นห่วง เลยโทรมา เดี๋ยวเสร็จงานแล้วกรูไปหามึงที่บ้านนะ”
“ไม่ต้องมาก็ได้ กรูไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวสักพักก็คงดีขึ้น”
“มึงพูดแบบนี้แสดงว่ามึงเป็นอะไรแน่ๆๆ”
“เฮ้ย กรูไม่เป็นไรจริง ๆ เดี๋ยวกรูขอตัวนอนก่อนนะ รู้สึกเพลีย ๆ” ผมแก้ตัว
“ เออ งั้นนอนเถอะมึง กรูไม่กวนล่ะอย่าคิดมากนะโว้ย กรูเป็นห่วง”
หลังจากจบการสนทนาผมกดปุ่ม ปิดมือถือ
เผื่อตัดขาดจากโลกภายนอกที่ทำให้ผมตกอยู่สภาพการณ์แบบนี้
พลางเดินไปนั่งที่ขอบเตียง วางเจ้ามือถือนั่นบนหัวเตียงที่เดิมที่มันเคยถูกวางไว้
แล้วเอ็นกายลงนอนบนที่ๆ ที่ผมคุ้นเคย
แปลกจังความรู้สึกผ่อนคลาย อบอุ่น ปลอดภัย นั้นมันกลับมาหาผมอีกครั้ง
ผมค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ ท้ามกลางเสียงนกที่ส่งเสียงเจื้อยแจ่วไปมาบนต้นไม้หลังบ้าน
บวกกับสายลมที่พัดเข้ามาผ่านหน้าต่างที่เปิดรับสว่าง เย็นสบายจัง ในที่สุดผมก็หลับไป
โดยปราศจากเรื่องราวใดๆ มารบกวน
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากหลับไหลในช่วงเวลาหนึ่ง
เมื้อเสียงโทรศัพท์บ้านดึงขึ้นด้วยน้ำมือพี่ชายผมเองครับ
ผมตื่นขึ้นมารับสายด้วยเสียงงัวเงีย
พอปลายสายพูดจบผมก็วางเจ้าโทรศัพท์ลงที่เดิม
แล้วมองดูนาฬิกาที่แขวนอยู่ในห้องนอนผม มันบอกว่าตอนนี้1 ทุ่มแล้ว
ถึงเวลาที่ผมต้องตื่นขึ้นมาสู่โลกความจริงซะที
หลังจากถูกโลกแห่งความหลับไหลเข้าครอบงำไปถึง 3 ชั่วโมงเต็มๆ
ผมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาพันตัวไว้หลังจากชุด พิธีกร นั่นได้ถูกถอดกองไว้กับพื้นแล้ว
ผมหลับ ไปทั้งที่ยังใส่ชุดแปลกๆ นี้เหรอ ผมคิดในใจก่อนก้าวเท้าเข้าไปให้น้องน้ำ
ผมเลือกที่จะส่องกระจกเป็นสิ่งแรก
สิ่งที่ผมเห็นตอนนี้คือใบหน้าอันน่ารักสดใสของผมกลับมาเป็นคนเดิมแล้ว
“Yes welcome back” ผมอุทาน เบาๆ ด้วยสีหน้าท่าทางกวนผ่านกระจกเงานั้น
ที่มัน( หน้าผมเอง )ยังคงเคลือบไว้ด้วยเครื่องสำอางและลิปมันบาง ๆ
แล้วฝักบัวก็ถูกเปิดให้น้ำไหลรินลงมาเป็นสาย ทาง
สบู่พร้อม ยาสระผมพร้อม แปรงสีฟันพร้อม ตัวผมก็พร้อม
กิจกรรมครั้งนี้จึงเสร็จไปได้ด้วยเวลาเพียง 5 นาที
เห็นไหมครับ ตัวผมกลับมาแล้วจริงๆๆไม่เชื่อดูเวลาที่ผมใช้อาบน้ำสิ
เสื้อแขนสั้น กางในสีขาวขอบแดง (จะบอกทำไมนี่ ) กางเกงขาสั้น เข็มขัด
รวมทั้งแว่นตาอันเก่า ๆ มัว ๆ ได้ถูกสวมอยู่บนตัวผมเรียบร้อยแล้ว
เมื่อทุกอย่างพร้อม รวมทั้งของที่พี่ชายผมโทรมาบอกให้เอาออกไปด้วยก็พร้อม
ร้านพี่ชายผมและ หน้าที่เด็กเสิร์ฟธรรมดาที่ไม่แสนจะธรรมดา จึงเป็นเป้าหมายต่อไป……….อิอิอิอิ
ผมเดินมาถึงที่ร้านด้วยหน้าตาที่แจ่มใส เบิกบาน ลั้ลล้าๆๆๆ
ไอ้เดช มันก็เจือกมาถึงร้านผมก่อนแล้ว
แถมเจือกมานั่งโต๊ะตัวเดิมที่ผมชอบนั่งทำงานแล้วสิ
ไอ้นี แม่งไม่โทรมาบอกเลย นิสัยไม่ดี กะจะมาแดกฟรีล่ะสิ อย่าหวังเอาซะล่ะ ไม่มีทาง
ผมคิดในใจขณะเดินเข้าร้าน
ผมวางน้ำจิ่มหมูจุ่มที่พี่ชายผมโทรให้เอาออกมาด้วยใว้ในตู้เย็นที่ใช้แช่ผัก
แล้วเดินเข้าไปหามัน มันส่งยิ้มพิฆาตมาให้1 ครั้ง ......... ดูน่ารักเน้อมึง จ้างให้กรูก็ไม่ตกหลุม
“ไงมึง” มันทักพร้อมกับทำหน้ายียวนกวนสองทีน ผม
“กรูก็น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย ไม่เปลี่ยนแปลง” ผมกวนกลับบ้างดิ
“เออ... ว่าแต่คนน่ารักษา.. อย่างมึงปิดมือถือทำไมว่ะ คนหล่อขั้นเทพอย่างกรูโทรหามึงเป็น100 รอบ ไม่ติดเลย”
“แหม ไม่ค่อยยอมกรูน่ารักว่าเลยนะมึง ปลวกเอ้ย” ผมด่ามัน
ผมล้วงมือไปที่เป้า เอ้ย..ที่กระเป๋าของผมเผื่อหยิบกางเกงใน เอ้ย หยิบมือถือในกางเกง
ขึ้นมาดู เครื่องยังปิดสนิทยังไม่ได้ถูกเปิดแต่อย่างใด
“ถ้ากรูเปิดมาแล้ว มีมิสคอลไม่ถึง100 มึงจะให้กรูทำไรวะ แสดๆๆ”
“มึงก็เลี้ยงส้มตำ น้ำตก ข้าวเหนียวกรูนะสิ ถามโง่ ๆไปได้” มันกระพริบตาตี่ ๆ มันติดต่อกันหลายๆ ครั้ง
“นี้ตลกไปไหมมึง ล้อต็อกกรูว่าก็ตายนานแล้วนะ ทำไมถึงยังมาเล่นตลกที่ร้านกรูได้วะ”
“เพรี้ย” เสียงมืออันใหญ่ๆ ของมันกระทบทีหัวผม 1ครั้ง
“โอ้ย.........ไอ้แสด” ผมร้อง
“คืนนี้กรูจะจุดธูปบอกให้เขามาหลอกมึง บอกว่ามึงคิดถึง ” มันพูดเสร็จแล้วก็ขำ
“หลอกได้ แต่ขอแบบฮาๆ หน่อยนะ ถ้าไม่ฮากรูจะบอกทางไปบ้านมึงแทน ” ผมก็กวนกลับ
แล้วมื้อนี้ ส้มตำไทยพริก 2 เม็ด กับน้ำตกหมูติดมัน เนื้อย่าง รวมทั้งข้าวเหนียว 1 กระติ๊บ
แถมเป๊ปซี่อีกขวด ก็ได้ถูกจัดมาสังเวยไอ้เดชแล้ว เข้าโหมดฟรีตามเคย ...กรูล่ะเซ็งตามระเบียบ
มันก็นั่งแดกของมันไป อย่างอารมณ์ดี
ผมก็ทำงานของผมไปอย่างอารมณ์ดีไม่มีอะไรมากวนใจ
เสิร์ฟ น้ำ เสิร์ฟ เบียร์ เสิร์ฟ อาหาร เก็บโต๊ะ ตามประสาของผมไป
เล่นกับลูกค้าบ้าง จิกกัดบ้างจำเป็น ถือเป็นการรับฝีปากไปในตัว.555555555555
สายตาก็มองดูไอ้เดชเป็นระยะ ท่าทางมันดูสนุกกับการกินไม่น้อย .....ใช่สิของฟรียังมีในโลกนี่
ปล่อยมันไปก่อน อย่าให้กรูได้ไปบ้านเมิงเชียวนะ แม่งจะแดกให้เรียบ 555555
ดูๆไป ไอ้บักเดชนี่มันก็น่ารักเอาการอยู่นา.........
เพื่อนกินเพื่อนนี่ สน.ไหน ไม่รับแจ้งความบ้างครับจะลากมันไปกินแถวนั้น 55555555
วันนี้คุณลูกค้าเข้าร้านน้อยกว่าปกติ อย่างที่บอกล่ะครับ ท่านผู้อ่านที่น่ารักทั้งหลาย
มันจะนัดกันมาครับ ถ้ามาก็มาพร้อมกัน จนต้องตายกันไปข้างนึ่ง
คนที่ตายส่วนใหญ่จะเป็นพ่อครัวแม่ครัวครับ เพราะมือเป็นระวิงเชียว
ถ้าไม่มาก็เงียบอย่างที่เห็นตอนนี้ละครับ
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((()))))))))
มันมาแล้ว มันมาอีกแล้วครับ คุณผู้อ่านทั้งหลาย เรดาร์ของผมเริ่มทำงานอีกครั้ง
จะบ้าตาย มึง จะ วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((()))))))))เมื่อไหร่
มึงช่วย แจ้งกรูล่วงหน้า อย่างน้อย 1 ชัวโมงได้ไหมฮึอ อีเรดาร์
หัวใจกรูจะวายตายอยู่แล้ว มึงรู้ตัวบ้างไหม
แล้ววันนี้ใครจะเป็นคนที่ทำให้กรูโชคดีอีกนา อยากรู้จัง............
*** :really2:***
สูตรเด็ด หมูจุ่ม…………
หมูสดและ เครื่องในหมักด้วย นมสด ซอส น้ำมันหอย น้ำตาลทราย เหลือ น้ำตาล ไข่ เรียงให้สวยงาม บนจาน
ผักกาดขาว ผักบุ้ง กระหล่ำ โหระพา วุ้นเส้น จัดใส่จานสวยงาม
หั่นข่า ตระไคร้ พริกสดแดงทุบ ใบมะกรูด ขึ้นฉ่าย ลงหม้อดิน เทน้ำซุปลงไป นำไปตั้งบนเตาที่ติดไฟแล้ว
เสิร์ฟกับน้ำจิ่มแจ่ว หรือน้ำจิ่มหมูจุ่มแล้วแต่ชอบครับ
-
มาอัพตอน ที่ 7 แล้วนะขอรับกระผ้ม
ขอให้สนุกนะครับ เม้นท์กลับด้วยก็คงดีไม่น้อย
***ใครไม่เม้นท์ขอให้ มีแฟนหน้าตาไม่ดี 5555555555***
อ้าว กลัวกันใหญ่เลยอะดิ
:-[
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
-
อ่านเรื่องนี้ ตอนท้งว่านี้ไม่ค่อยดีเลยแหะ
แบบว่าเค้าหิวอ่า :serius2: :serius2:
ปอร์ค่ะ เรดาห์ของปอร์นี้ดูเหมือนจะทำงานได้ดีเหลือเกินนะค่ะ
ส่วนเรื่องพ่อหนุ่มลึกลับคนนั้น รีบๆ มาเฉลยนะค่ะ
:L2: :L2:
-
อ่านเรื่องนี้ ตอนท้งว่านี้ไม่ค่อยดีเลยแหะ
แบบว่าเค้าหิวอ่า :serius2: :serius2:
ปอร์ค่ะ เรดาห์ของปอร์นี้ดูเหมือนจะทำงานได้ดีเหลือเกินนะค่ะ
ส่วนเรื่องพ่อหนุ่มลึกลับคนนั้น รีบๆ มาเฉลยนะค่ะ
:L2: :L2:
อ้าว ๆๆ ยังไม่ทราบอีกเหรอครับ
เดี๋ยวค่อยๆ เดี๋ยวก็จะรู้เองขอรับกระผ้ม
-
ดึกๆมาอ่านมันหิววววววววววววว :angry2:
พ่อหนุ่มนั้นเป็นผู้ใดเล่า
-
ใครมามะรู้...ถ้าจะให้ดีขอเป็นหนุ่มรถเบนซ์
แต่ที่แน่ๆ...คนที่มาต้องเป็นหนุ่มหน้าตาดี...มะงั้นเรดาห์คงไม่ทำงาน...:m9:
-
ขยันจัง ต่อ บ่อยนะจ๊ะ
-
ไม่กลัว เพราะแฟนหน้าตาดีอยู่แล้ว
(เเล้วเมิงจะเม้นต์เค้าทำไม?)
สนุกดีค้าบ
-
โจรขโมยป๊อบคอร์นทำให้เด็กใสซื่อถึงกับเสียศูนย์เลยเหรอ
อ่านแล้วเข้าใจปอร์มากๆคะ อยู่ๆมาทำแบบนี้กับหัวใจคนอื่น
อย่ามาล้อเล่นกับค.รู้สึกของคนอื่นแบบนี้นะ
มาจับมือถือแขน ทำให้ใจคนอื่นตุ้มๆต่อมๆ อกนุ้งปอร์จะแตกชิมิคะ
แต่ก็นะ ได้นอนหนึ่งตื่นอิ่มๆ หน้าก็เด้งขึ้นมาทันตา ค.มั่นใจในตัวเองก็
กลับเข้าร่างอันหล่อเหลาเข้ามาอีกหน เฮ้อออออ เป็นคนมองโลกในแง่ดีจัง
ตื่นมาอีกทีก็เป็นคนเดิมเลยนะเนี่ย
เรดา์ร์ทำงานกับเหยื่อรายใหม่ชิมิคะ :-[
สู้ๆนะคะ
-
:L1:อ่านเรื่องนี้แล้วได้สูตรอาหารอีสานเพียบเลย ไว้เอาสูตรอาหารไปทำให้คนที่รกทานดู แต่อยากให้ลงรายละเอียดปริมาณหน่อยอะกลัวทำออกไม่อร่อย :L1:
ปล. อ่านเรื่องนี้ทีไรน้ำลายไหลทุกที หิวทุกตอน
-
:L1:อ่านเรื่องนี้แล้วได้สูตรอาหารอีสานเพียบเลย ไว้เอาสูตรอาหารไปทำให้คนที่รกทานดู แต่อยากให้ลงรายละเอียดปริมาณหน่อยอะกลัวทำออกไม่อร่อย :L1:
ปล. อ่านเรื่องนี้ทีไรน้ำลายไหลทุกที หิวทุกตอน
ขอบคุณครับที่ แนะนำมานะครับ
เดี๋ยวจะปรับปรุงในตอนต่อไปนะครับ
รออ่านละกันครับผม
-
ชื่อตอนน่ากินง่ะ ดีนะตุนไว้แล้ว :o8:
เรดา์ร์ทำงานดีมากเลยนะคะเนี่ย ขอมาใช้มั่งจิคะ :-[
o18 o18
-
หาตามร้านลาบจิงหรอออะ
:call: :call: :call:
-
เรดาร์หรือเกย์ดาร์ครับ ปอร์
เป็นกำลังใจให้เหมือนเคย แต่ + ไม่ได้เพราะ + ไปเมื่อคืน :z1:
-
ทิ้งท้ายด้วยสัญญาณเรดาห์ ว่าพ่อหนุ่มผู้นั้นเป็นใครกันเล่า
ชอบๆๆ อยากกินจิ้มจุ่ม
แต่ขอหมูอย่างเดียวนะ ไม่เอาเครื่องใน
อยากหน้าตาดีเหมือนคุณปอร์มั่ง
ทำยังไงดีหว่า
อย่าบอกให้ไปเกิดใหม่นะ เพราะไม่รู้ว่าตอนเกิดใหม่จะได้เกิดเป็นคนหรือเปล่าก็ไม่รู้ :z3:
ชาตินี้บุญยังไม่พอ
-
ไอ้หนุ่มรถเบนซ์
-
หิวเลย
-
ซุ่มอ่านมาหลายวันแล้ว มา+1ให้เป็นแรงใจ อาจไม่เม้นท์บ่อยเพราะจิ้มดีดเอามันช้าไม่ค่อยทันเขา
อีกอย่างจะได้ไปนั่งอีกออฟฟิส(ไปๆมาๆสลับกับที่เดิม) อาจไม่มีคอมฯให้ ไม่อยากใช้ของคนอื่นเกรงใจเขา
น้องปอร์เขียนได้น่ากิน เอ้ย..น่ารักดี มีให้ลุ้นตลอด อย่างว่าคนมันหล่ออ๊ะนะ อยากมีไอ้วิ้ง วิ้ง มั่งแต่
วิ้งที่ไรเจอแต่ที่มีคนจองแล้วทุกทีสิน่า..เฮ้อ..
-
อยากมีเรดาร์แบบนี้บ้างจัง ชอบอ่ะ
-
+เป็นกำลังใจให้ครับ+
-
เจอนี่เข้าไป...***ใครไม่เม้นท์ขอให้ มีแฟนหน้าตาไม่ดี 5555555555***
ใครจะไม่กล้าเม้นท์ให้ล่ะปอร์ผู้น่าร๊ากกก :-[
เรด้าร์ทำงานแล้วใครจะมาหนอ...หนุ่มรถเบ๊นซ์อีกหรือเปล่าเ่อ่ย
รออ่านต่อนะครับ...ว่าแล้วก็ไปหาส้มตำมาทานเป็นมื้อเที่ยงบ้างดีกว่า อิ อิ
-
เรดาห์ทำงานอีกแล้ว แต่ว่าตอนนี้ป้าหิวข้าว
ไปหากินหมูจุ่ม+หัวใจเด็กเสิร์ฟดีกว่า อิอิ
-
อ่านแล้วหิว ตำไทย ตกหมู
ข้าวเหนียวหนึ่งส่งบ้านด้วย
-
ต่อได้ไวดีจิงๆๆ
ชอบๆครับต่อไวๆแบบนี้
ปล.อ่านเรื่องนี้กว่าจะจบคงได้เปิดร้านส้มตำแข่งแน่ๆ มีสอนทำทุกตอนเลย
-
เข้ามาให้กำลังใจคนเขียนจ้ะ :L2:
-
ไม่สนลูกชายร้านทองอ่ะ สนวิศวะกรหนุ่มหล่อล่ำเถื่อน ๆ แต่เอวบาง น่ากอด อิอิอิ
-
..น้องปอร์ เจอกันนี่.. สบตา.. กันอย่างเดียวเลยเหรอ
..ได้..คุย กันบ้างหรือยังกับ พ่อหนุ่มรถเบนซ์ เนี่ย
..หรือ ใช้สายตา ใช้ใจ คุยกัน ก็พอ..อีกนานคงรู้เรื่อง :L1:
-
:pig4:
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((()))))))))
มันมาแล้ว มันมาอีกแล้วครับ คุณผู้อ่านทั้งหลาย เรดาร์ของผมเริ่มทำงานอีกครั้ง
จะบ้าตาย มึง จะ วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((())))))))) เมื่อไหร่
มึงช่วย แจ้งกรูล่วงหน้า อย่างน้อย 1 ชั่วโมงได้ไหมฮึอ อีเรดาร์
หัวใจกรูจะวายตายอยู่แล้ว มึงรู้ตัวบ้างไหม
แล้ววันนี้ใครจะเป็นคนมอบโชคให้กรูอีกน้า.. อยากรู้จัง............
เสิร์ฟจานที่ .....8 ซุปหน่อไม้
“ปอร์จัดโต๊ะ” พี่ชายผมตะโกนบอกหลังจากวางสายโทรศัพท์ไป
จับใจความ( เอง )ได้ว่า มีลูกค้าโทรมาจองโต๊ะ
ผมเดินกลับไปหาพี่ชาย พร้อมกับดูรายละเอียดของคุณลูกค้ากลุ่มนี้สักหน่อยเพื่อจะได้ง่ายๆ ต่อการจัดข้าวของไป
หมูจุ่มชุดใหญ่ หมูล้วน 4
หมูแดดเดียว 4
คอหมูย่าง 4
ต้มแซ่บ 1
น้ำตกหมู 4
ลาบหมู 2
ตำไทย 2
ตำปู 2
เนื้อย่าง 2
ข้าวเหนียว 10
น้ำเปล่า
เป๊ปซี่ลิตร 2
ลีโอ....
20 คน ถ้าไม่พอเดี๋ยวสั่งเพิ่ม
แล้วโต๊ะตัวใหญ่ๆ 4 ตัวก็ได้ลากมาต่อกันอยู่ตรงกลางร้านใต้พัดลม อย่างพร้อมเพียงด้วยเก้าอี้อีกประมาณ20 ตัว
แก้ว พร้อมน้ำเปล่าพร้อม เป๊ปซี่พร้อม
จานรอง ช้อนส้อม ตะเกียบ พัดลมเย็นๆก็พร้อม
ผ่านไปไม่ถึง 15 นาที ทุกอย่างก็ได้วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะอย่างพร้อมเพียง
ด้วยความช่วยเหลือ จากเพื่อนรักของผมนั่นเอง.......บุญคุณมึงครั้งนี้ช่างใหญ่หลวงยิ่งนักนะมึง กรูขอตอบแทนด้วย น้ำตกจานใหญ่หมูล้วนๆ ไม่ติดมัน5555
ลูกค้าเริ่มทยอยกันมาเรื่อยๆ ตอนนี้โต๊ะตัวใหญ่เต็มไปด้วยชะนีสาว พริ้มด้วย กล่องใหญ่ๆ 1ใบ
ผมคาดว่าเพิ่งจะกลับจากโรงเรียนฝึกชะนี 555555555
ตอนนี้หม้อหมูจุ่มก็ได้ทยอย ยกออกไปตั้งลำดับสุดท้ายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ด้วยน้ำมือเจ้าออยเด็กเสิร์ฟมือวางอันดับ 1และ บักเดชเพื่อนรักตามเดิม
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((()))))))))
เรดาร์ผมยังทำงานอย่างสม่ำเสมอ
ทั้งที่ผมก็มองไม่เห็นเลยว่าใครจะหน้าตาดี พอจะเป็นทาเก็ตสักคน
ไม่ได้การล่ะ สงสัยต้องส่งเข้าศูนย์ซ่ะแล้วสิ
อะไรยังไง ทำงานไม่ได้มาตฐานได้ไง เดี๋ยวร้องเรียน สายด่วนผู้บริโภคดีไหมนี่
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((())))))))) ยังทำงานต่ออีก
เอาแล้วไหมล่ะเรดาร์กรู ทำงานผิดพลาดจริงแน่ ๆ ผมคิดในใจ
เพราะตอนนี้ ก็มีสาวสวย 1 นางในชุดนักศึกษามหาลัย……….(.น้องดาวแน่ๆ เลย)
อยากเปิดเพลงดาวมหาลัยประกอบท่าเดินของเธอจริงๆ 555 คงจะเข้ากันไม่น้อย
เธอเดินเข้ามาอย่างมั่นอกมั่นใจ คาดว่าเธอจะเป็นชะนีนางพญา
หรือเจ้าของวันเกิดนั้นเอง 55555555
เพราะขณะที่เธอเดินมาได้รับเสียงปรบมือจากชะนีนางสนมที่นั่งอยู่ก่อนแล้วอย่างพร้อมพียง
จนทำให้ลูกค้าโต๊ะอีกรวมทั้งบรรดา พ่อครัวแม่ครัวหันไปมองเสียง (ผัว ผัว )โห่ร้องนั้นๆ
เอาแล้วไหมล่ะเรดาร์กรู ทำงานผิดพลาดจริง ๆ
เพราะที่นั่งรายล้อมที่โต๊ะตัวใหญ่นั้น
มัน ..มัน
มันอุดมไปด้วยบรรดาเหล่าชะนี ฝึกหัดในคราบนักศึกษาทั้งนั้น ไม่มีผู้ชายสักหน่อย ...จะร้องไห้ดีไหมนี่
ผมถอนหายใจอย่างหมดหวัง เซ็งกับเจ้าเรดาร์นั้น
เดี๋ยวก่อน... ถ้าท่านโทรมาภายใน 10นาที เอ้ยไม่ใช่ ..ไม่ใช่ทีวีไดเร็ค
เดี๋ยวก่อน ก่อนที่ท่านผู้อ่านจะเสียใจไปมากกว่านี้ เอ่อ ..
และแล้ว ชายหนุ่มรุปงาม นามว่าอะไรนั้นผมไม่รู้
รู้แต่เพียงว่า ตอนนี้ เรดาร์ผมมัน วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((())))))))) ถี่อย่างมโหระทึก
ที่ตอนต้นว่าจะ ร้องเรียน สายด่วนผู้บริโภคนั้น ตอนนี้ขอยกเลิกด่วน 55555555 มังเจ๋งจริงๆครับพี่น้อง
แท๋นแทนแท้น ๆๆๆๆ ...........วงมโหรีมาเอง
วิศวกรหนุ่มหล่อ คนนั้น ได้ปรากฏกายที่ร้านผมแต่เพียงลำพัง ประกาศอีกครั้ง ว่าแต่เพียงลำพังเท่านั้น
สงสัยติดใจก้อยดิบใส่เลือดแน่ ๆ ผมคิดในใจ
ผมสะบัดบ๊อบใส่ชะนีสาวเหล่านี้
มุ่งหน้าตรงไปหาพ่อวิศวกรหนุ่มน้อยภายใต้แรงดึงดูดจากเรดาร์นั้น
ตอนนี้โต๊ะ4 แถวซ้าย ได้ถูกพ่อวิศวกรหนุ่มจับจองเป็นเจ้าของแล้ว
ผมเดินเข้าไปทักทายอย่างไม่กลัวเกรง ชะนีเหล่านั้น
ใช่สิครับ เจอในที่สว่างแบบนี้ขอสู้ตาย มิได้เกรงกลัวแต่อย่างใด
ผิดกับในที่มืด ผมมักจะตื่นเต้นเสมอ 5555
ผมยิ้มพิฆาต 1 ครั้งครับ
“สวัสดีครับพี่” เอ่ยทักทายหลังจากส่งยิ้มบาดใจนั้น
เขายิ้มกลับให้ผม 1 ครั้ง....................หัวใจจะหวาย
“มาคนเดียวเหรอครับ” ผมสนทนาต่อ
“ครับ ตอนนี้มาคนเดียว แต่เดี๋ยวเพื่อนจะตามมาอีก 3คน” เขาตอบผม..........รักแล้วนะ55
“พี่จะรับอะไรก่อนไหมครับในขณะที่รอเพื่อน” ผมเสนอตัวเอ้ย.. เสนอทางเลือกให้พี่เขาเพื่อเป็นการง่ายในการตัดสินใจ
“ลีโอสักขวดไหมครับ”
“ก็ดีได้ครับ” พี่ขอไส้ย่างด้วยนะ” กรูนึกว่าจะเป็นก้อยดิบใส่เลือดซะแล้ว ผมคิดในใจ
ผมยิ้มพิฆาต ครั้งที่ 2
พร้อมบอกพี่เขารอสักครู่ เดี่ยวผมยกเบียร์มาเสิร์ฟ
ช่วงที่ผมเดินกลับ รู้สึกว่าเรดาร์ของผมจะถูกรบกวนด้วยคลื่นอะไรสักอย่าง..............เดาล่ะสิ
ผมกลับมาอีกครั้งพร้อมด้วย เบียร์ 1ขวด แก้ว1 ใบ และน้ำแข็ง1 กระติก
คลื่นรบกวนนั้น แพร่รังสีอำมหิตแรงขึ้นเรื่อยๆ ขึ้นเรื่อยๆๆ
ในขณะที่เรดาร์ผมอ่อนแรงลงเรื่อย ๆๆ เหมือนกัน
ใช้สิครับผมจะไปสู้ได้ยังไงล่ะครับ
ผม 1 พวกนาง 20
ดีนะกลับมาแล้วพ่อวิศกรของผมยังเหลือเนื้อหนังในสภาพที่สมบูรณ์ดี
เพราะพวกเธอเล่นมองพ่อวิสกรหนุ่มตาแถบหลุดออกมาจากแมสคาร่า ที่เคลือบไว้อย่างหนา
ผมวางแก้วพร้อมขวดเบียร์ลงที่โต๊ะ
“พี่ทำงานแถวนี้เหรอครับ” ผมถามเพื่อเป็นการสร้างความสัมพันธ์......ความจริงอยากสร้างมากกว่านั้น
“ครับ พี่เป็นวิศวกรอยู่ตรงนี้เอง” พร้อมกับชี้มือไปบอกตำแหน่งของที่คอนโดนั้น
“อ่อ ครับ”
“แล้วน้องทำไรอยู่ละ” เขาถามกับ
“ผมก็เป็นเด็กเสิร์ฟร้านนี้ล่ะครับ” ใจจริงอยากตอบว่าทำใจไม่ให้รักเธอไปมากว่านี้ บอกไปคงโดนทรีน
วันก่อนพี่เป็นเราเป็น MC อยู่ที่ห้าง...........นี่
ตายล่ะความลับถูกเปิดเผย อับอายจริงๆ ผมใจเต้น ตุบ ตุบ เล็กน้อย
“อ่อ นั่นมันอาชีพรองครับพี่ อาชีพหลักเป็นเด็กเสิร์ฟครับ” ผมพูดพรางหัวเราะ
“ไส้ย่าง” เสียงพี่ชายผมตะโกน
เป็นการสิ้นสุดสนทนา
ผมเดินผ่านคลื่นรบกวนเหล่านั้นอีกครั้ง
หลายๆคน มองหน้าผมแล้วยิ้มๆ อายๆ ...........ทำเพื่อ? ขอโทษนะกรูไม่ผ่านโปร
ผมกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับ ไส้ย่างกับถ้วยน้ำจิ่มแจ่ว
รังสีอำมหิตนั้นยังแผ่มาเป็นระยะ ๆ
“แล้วน้องชื่อไร”
“ที่รัก” เปล่าครับผมไม่ได้ตอบแบบนี้แค่คิดเท่านั้นเอง
“ปอร์ครับ” ผมรีบตอบอย่างไม่ต้องคิดนาน
“พี่ว่าอย่างน้องต้องไม่ใช่เด็กเสิร์ฟธรรมดา” พูดไปยิ้มไป.................... หลงรักแล้วนะยิ้มอยู่ได้
ผมก็เป็นเด็กเสิร์ฟธรรมดานี่ละครับเพียงแต่ผม...........................
“พี่คระ พี่คระ”.............แล้ว เสียงน้องนี(ชะนี)ก็ดังขึ้น
*** :really2:***
สูตรเด็ดซุปหน่อไม้
หน่อไม้ดองที่ทำเป็นเส้นเล็ก ๆ หาได้ตามตลาดสดทั่วไปเขาจะทำเป็นถุง ๆ รวมกับน้ำใบยานางปั่น
ต้มให้สุกเติมเกือลงไปพอออกรส
เครื่องปรุง พริกป่น(แล้วแต่ชอบเผ็ดหรือไม่เผ็ด) ข้าวครั่ว( 1ช้อน) ผงชูรส น้ำปลา น้ำมะนาว หอมสดหั่น ใบซะระแหน่ (เอาไว้โรยหน้า)
คุกเคล้าให้เข้ากัน แล้วปรุงตามรสที่ชอบ
* :bye2:*
***ใครไม่เม้นท์ขอให้ มีแฟนหน้าตาไม่ดี 5555555555***
อ้าว กลัวกันใหญ่เลยอะดิ เม้นท์กันยิ๊ก ๆ เลย
-
มาอัพให้ตอนที่ 8 แล้วนะครับ
เชิญ ฮาได้เลยขอรับกระผ้ม
ยังไงก็จะมาอัพให้ได้อ่านกันบ่ายๆๆ คืนนี้่เจอกัน
:o8:
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
-
ว้าวๆๆๆ
มาลงบ่อยดีนะครับ
แบบนี้คนอ่านรักตายเลย :man1: :man1:
-
อ่านเรื่องนี้ทีไร ฮาเจงๆ
แล้วไอ้เรดาห์วิ้งๆนี่ใช้ได้ผลจริงป่าว
แล้วเมื่อไหร่จะรู้ว่าพระเอกเรื่องนี้เป็นใคร
-
มุกแพรวพราวมากกกกกกกกกกกกก ชอบจริงๆชะนีนางพญาเนี่ยคิดนานป่ะคะ
ช๊อบชอบ ส่วนจะส่งเรดาห์เข้าศูนย์นี่ก็อีก เฮ้อ หัวเราะจนน้ำตาซึมแล้วนะ
เอิ่มไม่แซบว่า (ทราบว่า) โรงเรียนฝึกชะนีอยู่แถวไหนรึคระ ว่าจะเอาค่างไปฝากฝึกด้วยสักตัว
จะไปฝึกจับคลื่นเรดาร์สีม่วงอ่อน อ่ะเคอะ หุหุ จะตามไปแอบดู
มีลูกค้าเป็นน้องนี เรดาห์เริ่มรวน พอพี่วิศวะมานี่ ถึงเรดาห์จะถูกรบกวนแต่ว่า ปอร์สู้ตายคระ
กลัวซะที่ไหน วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((()))))))))
สู้เค้าคระ แค่ 1 ต่อ 20 เอ๊ง เครื่องพังเด๋วเทริน์ใหม่ได้ อ่ะหุๆ (เกลียดเสียงหัวเราะแกรจัง )
“พี่จะรับอะไรก่อนไหมครับในขณะที่รอเพื่อน” ผมเสนอตัวเอ้ย.. เสนอทางเลือกให้พี่เขาเพื่อเป็นการง่ายในการตัดสินใจ
>> เต็มที่คะปอร์โอกาสมาแล้น เด๋วเหยื่อดิ้นหลุดมือ อิอิ
“แล้วน้องทำไรอยู่ละ” เขาถามกับ
“ผมก็เป็นเด็กเสิร์ฟร้านนี้ล่ะครับ” ใจจริงอยากตอบว่าทำใจไม่ให้รักเธอไปมากกว่านี้ บอกไปคงโดนทรีน
<< 555555555555555
“แล้วน้องชื่อไร”
“ที่รัก”
>> :-[ แรงมาก ทานอาหารแล้วแถมเด็กเสริฟ์หิ้วเข้าสะเอวกลับบ้าน
อ่านแล้วแก้มแถบปริ ฮามากมายคะ เก่งจริงๆเลย
o13 เลิศเลอเป็นที่สุด
เล้าล่ม :เฮ้อ:
-
....มัวแต่จีบ ลูกค้า..ขาจำ ขาจร อยู่นี่แหละ
....เมื่อไหร่ จะปิ๊งๆๆกับ..ลูกคุณนายร้านทอง ซะที :z3:
-
อยากมีเรด้า วิ้งๆๆๆๆๆๆๆ 555
-
อ่านเรื่องนี้แล้วเปลืองอารมณ์มากมาย
ทั้งขำ ทั้งหิว แถมแอบติดหื่นนิดๆ
อยากกิน Bamboo Soup ด้วยคน
-
หิวอะ....... :sad4:
-
เข้ามารอหนุ่มที่สั่งเนื้อย่าง
(((((((((((*)))))))))))))))
วันนี้-ต้องมา อิอิ
-
อ่านแล้วก็อมยิ้มไปกับมุก ขำ ๆ
เป็นกำลังใจให้นะครับ ปอร์ แล +1 ด้วย น้า.....
-
เมื่อไร พระเอกจะโผล่มาเยอะ อ่ะ อยากเจอแล้ว เล่ามา 8 ตอน ออกมา 2 ฉากเอง :jul1:
-
น่าสงสารเรดาห์ของน้องปอร์จริงๆ.....เจอสาวๆเข้าไปถึงกะอ่อนแรงกันทีเดียว...ฮ่าๆๆ
แต่พ่อหนุ่มวิศวกรนั่นอ่ะ...เล่นเป็นหนุ่มหล่อหน่อเดียวในร้าน...ก็สมควรเป็นอาหารตาให้คนอื่นเค้าแทะโลมแล้วหล่ะ
ดีเท่าไหร่แล้วที่เนื้อหนังในสภาพที่สมบูรณ์ดี...ทั้งที่เจอรอยยิ้มพิฆาตเข้าให้ด้วย... :t2:
-
คุณปอร์อ่ะ แอบค้างนิดหน่อย
อ่านไปยิ้มไปโดนเพื่อนหาว่าบ้าเลย :t2:
เป็นกำลังใจให้ค่า :L2: :L2:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
สั้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากได้แบบยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่ะคับ
-
ชะนีขัดจังหวะ :z6:
-
ยังไม่รู้ชื่อพระเอกเลย ตามลุ้นต่อไป
ว่าแต่เรดาห์เนี่ยติดตั้งร้านไหนค่ะ จะไปติดตัง้บ้าง ทำงานดีมากๆ
-
((((((((((((((()))))))))))))))))))
น้องปอร์ พระเอกนี่มายัง
เรดาร์มาเเล้วนะ วิ้ง วิ้ง วิ้ง
555
อ่านเเล้วหิว
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
พี่คนโพสนิ่ ร้ายกาจกว่า พวกโต๊ะนั้นอีกนะคร่า
แหมมมมม
ค้างซะทุกตอน
เดี๋ยวเอาไปทำลาบเลือด เลยนิ่
แหมมม
ไงก้ขอบคุณนะ ที่แบ่งปัญความฮา 555
-
เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (ถี่ยิกเลย) :z13: :z13: :z13:
แฟนมาช้ายังพอทน หน้าตาไม่ดีด้วยนี่ ม่ายหวายๆๆๆ :m16:
-
พ่อหนุ่มวิศวะน่จะรอดจากนังชะนีหรือจะโดนปอร์จีบดีกว่านะ อิอิ
-
อ่านเรื่องปอร์แล้วช่างอารมณ์ดีจริงๆ o18
+1 ให้แล้วนะครับที่ลงเรื่องอย่างรวดเร็วทันใจ
ตกลงเรดาร์จะเลือกหนุ่มวิศวะหรือหนุ่มเบ๊นซ์ล่ะเนี่ย
ส่วนแก๊งค์ชะนีก็น่ารำคาญซะ...จะอะไรกันนักกันหนาเนอะ :z6:
รออ่านต่อนะครับ
-
อ่านมาตั้ง 8 ตอนเพิ่งรู้ว่าตัวเอกชื่อ ปอร์ น่าอายจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
-
ร้ายจิงๆ นายปอร์นิ :laugh: :laugh:
-
พรุ่งนี้ไม่รู้ว่าจะได้มาอัพหรือเปล่านะครับ
เพราะติด สัมภาษณ์งานวิทยากร
ตอนที่ 9 เลยลงให้ยาวกว่าตอนที่ผ่านมาครับ
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
-
:pig4:
“แล้วน้องชื่อไร”
“ที่รัก” เปล่าครับผมไม่ได้ตอบแบบนี้แค่คิดเท่านั้น
“ปอร์ครับ” ผมรีบตอบอย่างไม่ต้องคิดนาน
“พี่ว่าอย่างน้องต้องไม่ใช่เด็กเสิร์ฟธรรมดา” พูดไปยิ้มไป.................... หลงรักแล้วนะ
ผมก็เป็นเด็กเสิร์ฟธรรมดานี่ละครับเพียงแต่ผม...........................
“พี่คระ พี่คระ”............. เสียงน้องนีัีดังขึ้น
เสริ์ฟจานที่ 9...................ตับหวาน
“พี่คระ พี่คระ”............. เสียงน้องนี(ชะนี)ดังขึ้น
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ในใจ)กรูยังไม่ทันบอกรักมึงก็เจือกมาขัดจังหวะกรูล่ะ เดี๋ยวกรูก็จับเข้าร่วมโครงการกลับคืนสู้ป่าหรอก ผมคิดในใจอีกแล้ว555
ผมหันไปทางโต๊ะใหญ่ ด้วยสีหน้าอย่างเป็นมิตร
“น้ำตกหมู 1
ไส้อย่าง2
แล้วก็หมูจุ่มเพิ่มอีก1 ชุดค่ะ” สั่งเสร็จนางก็จัดการข้าวของที่วางอยู่ข้างหน้าเธอต่อทันที
เออ พอให้อภัยได้ คราวหลังเรียกกรูบ่อยๆ ก็ได้นะ ถ้าแบบนี้5555555
ผมเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานผมอีกครั้งพร้อมกับลงรายการอาหารที่สั่งเพิ่ม
ลืมไปเลยว่าเพื่อนรักผมมันยังเสล่อแป๊ะนั่งอยู่ ยังมิได้กลับบ้านแต่อย่างใด
“อิ่มแล้วเหรอมึง เอาอีกสักชุดไหม” ผมแกล้งแหย่มันแกมประชด
“วันหลังล่ะกัน” กรูมาแน่
คราวนี้ก็ได้เวลา เสิร์ฟอาหารอีกครั้งตามออเดอร์ที่เพิ่งรับมาเมื่อกี่
ผมเดินไปเสิร์ฟ พรางก็คิดว่าแล้วกรูจะหาทางเข้าไปคุยกับพี่เขาได้อย่างไรอีก
เป็นเพราะแกแท้ ๆ นาง......... ทั้งหลาย
เสิร์ฟเสร็จก็หันกลับมานั่งกับบักเพื่อนเดชตามเดิม โดยสายตามิได้ลดละไปจากพี่วิศวกรแต่เยี่ยงไร
รอจังหวะและเวลาที่ เขาจะกวักมือเรียกใช้บริการ
รอแล้วรอเล่ากี่รอบ กี่รอบ ก็มีแต่พวกนางชะ...ทั้งหลาย ใช้เอ้าใช้เอา
น้ำบ้าง เข้าเหนียวบ้าง เป๊ปซี่บ้าง 9ล9 .........หยุดบ้างก็ได้กรูเหนื่อยแล้วนะ(ขึ้นเสียงสูง)
และแล้วนาทีแห่งความหวังก็มาถึง เมื่อขวดเบียร์เปล่าๆที่เพิ่งหมดไปได้ถูกยกชูขึ้น
ตอนนี้ผมเลยต้องปล่อยให้เพื่อนรักของผมนั่งตามลำพังไปก่อนอย่างช่วยไม่ได้
ตอนนี้ผมถือขวดเบียร์อยู่ในมือแล้ว ผ่านโต๊ะแถวแรก แถวสอง ผ่านคลื่นรังสีอำมหิตนั่น
และตอนนี้ก็ถึงโต๊ะซ้ายแถว4 สักที
“นี่ครับเบียร์” พร้อมยิ้มพิฆาตครับที่ 3 ........ยังนับกันได้ไหมว่ากี่ครั้งแล้วอิอิอิ
“เพื่อนยังไม่มาเหรอครับ” ผมสร้างสัมพันธ์ต่อ
“ยังครับ สงสัยอีกนาน.”
อย่ามาเลยเป็นดีที่สุดผม ผมอวยพรพี่เขาในใจ 55555555555
“เออ เมื่อกี่พี่ถามผมว่าไงนะครับ” ผมถามกลับ
เออ พี่เขาคิดสักพัก อ่อ “นึกออกหละ พี่ถามว่านอกจากเราเสิร์ฟแล้วเราทำไรอีก
เพราะพี่ดูแล้วเราน่าจะเรียนอยู่”……ความหลับที่2 เริ่มถูกคนพบอีกครั้ง
เก่งจริงๆ นะพ่อวิศวกรของผม
“อ่อ ผมก็กำลังศึกษาหาอนาคตปกติเหมือนเด็กทั่วไปนั้นหละครับพี่.”
รังสีอำมหิตนั้นยังทำการรบกวนอยู่ มิได้ขาด
“น้องปอร์เรียนอะไรครับ”...........เรียนรักครับอิอิอ ตอนนี้
“ผมเรียน ด้านการสื่อการครับพี่
แล้วพี่เอ่อ....................”
“พี่เอกครับ” เสียงตอบกลับมาหลังจากเขาที่น่าจะรู้ว่าผมกำลังถามถึงชื่อ
“แล้วพี่เอกจบจากไหนครับ”
พี่ค่ะ พี่ค่ะ..........เอาอีกแล้ว กรี๊ดใส่หน้ามันดีไหมคุณผู้อ่าน ซักทีดีไหมนี่
“เติมถ่านหน่อยได้ไหมคระ ไฟมันดับแล้ว”
พรางทำหน้าตาน่าสารส้าน น่าสงสาร ………..อยากได้ถ่านหรืออยากได้อะไรหือ
“ได้ครับ” ผมตอบ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม... ........แต่ในใจสินัง นางชะนีตัวอิจฉา
แล้วกรูจะหาเรื่องอะไรเข้าไปคุยกับพี่เขาอีกล่ะนี่ ปลวกมากนะ. ผมคิดในใจตามระเบียบ
ผมจำต้องมานั่งที่เดิมหลังจากเติมไฟที่กำลังมอดดับของน้องนีเหล่านั้นให้ลุกโชนขึ้นมาอีก…อย่าเอาไฟสเน่หาไปใช้กับพี่เอกของกรูนะ 555
เออ ก็ได้วะ กรูนั่งมองหน้าไอ้เดชก็ได้ ดีกว่า มองหน้าพวกหล่อนเป็นไหน ๆ ชิส์
แล้วบทสนทนาระหว่างผมกับไอ้เดชยังมีต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะมีลูกค้าเรียกใช้บริการ
เวลาผ่านไปสักพักเพื่อนของพี่เอก ก็ได้มาสมทบเรียบร้อยแล้ว ผมก็ยังทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟผู้เป็นมิตรกับโต๊ะพี่เอกเหมือนเดิมครับ
เบียร์ลีโอ 2ขวด
ไส้ย่าง
เนื้อย่างติดมัน
น้ำแข็ง
ผมจดลงบนกระดาษแต่สายตาผมไม่ได้จ้องอยู่บนกระดาษที่ผมจดเลย
แต่มันกลับจ้องอยู่ที่หน้าที่เอกแทน.555
แล้วทุกอย่างก็ถูกเสิร์ฟ เรียบร้อย ช่วงเวลาแห่งความสุขก็ได้เกิดขึ้นกับ4 วิศวกรหนุ่ม
ส่วนความทุกข์ตกอยู่ที่ใครล่ะครับ ถ้าไม่ใช่ผม
เพราะจะเข้าไปคุย จะไปเสนอหน้ากับพี่เอกคงไม่ได้แล้ว
เดี๋ยวเพื่อนพี่เอกจะสงสัยในความรักของเราสองคนขึ้นมาจะทำยังไง
งานนี้มีแต่เสียกับเสีย..ผมเสียให้พี่เอกคงดีไม่น้อย 5555
อารมณ์จึงเปลี่ยนมาที่โหมดอารมณ์เสียซะแล้ว
เวลาเริ่มเดินไปเรื่อย ๆครับ คุณลูกค้าที่นั่งทานก็คงได้ที่กันแล้วเพราะไม่ค่อยมีการสั่งเพิ่มมากมายเท่าใดนัก
แต่ที่ยังต้องวุ่นกันอยู่เพราะคุณลูกค้าอีกพวก คือพวกที่ใส่ถุงกลับไปกินบ้านนั่นเอง
อะไรจะรักบ้านรักครอบครัวกันขนาดนั้น มาทานที่ร้านกรูบ้างก็ได้
กรูยอมเสียสละล้างจาน ดีเป็นไหนๆ ไม่ต้องล้างเอง เอาเวลาไปทำอย่างอื่นกันดีกว่า555 ทำไรดีวะ
ตอนนี้ 5 ทุ่มเห็นจะได้ครับ วินาทีที่คุณผู้อ่านรอคอยก็มาถึง…..หรือจะยังก่อนดี เอาไว้เล่าตอนหน้าดีไหม
แหม ผมไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกครับ
เสียงเวสป้า ดังมาแต่ไกลค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ ท่ามกลางความเงียบของถนนในยามดึก
แล้วก็มาจอดเทียบฟุทบาตข้าง ๆ ร้าน
มันก็เป็นปกติล่ะครับที่ลูกค้าจะขับรถออกมาหาไรกินตอนดึกๆ แบบนี้
“ปอร์ๆ ลูกค้าเข้า” บักเดชพูดพร้อมทั้งสะกิดแขนผมเบาๆ
ผมเดินเข้าไปหาลูกค้าที่เพิ่งมาถึง ยังไม่ทันจะได้ออกปากเชิญ
เขาก็จับจองโต๊ะ3แถวซ้ายแล้วครับ ซึ่งมันก็ถัดจากโต๊ะพี่เอกเข้ามา
ห้างจากตรงที่ผมนั่งมากพอสมควร
เมนูอาหารถูกวางลงอย่างช้าๆ อีกครั้ง
โดยมีผมคอยรับออเดอร์ตามเดิมอย่างเต็มใจ
ผมยิ้มพิฆาต 1 ครั้ง ให้กับคนที่ถือเมนู ให้ท่าแต่พองาม
มีเหรอจะพลาดครับ เขายิ้มตอบให้ผม1 ครั้งเช่นกัน
“มีอะไรน่าทานบ้างครับ แนะนำได้ไหมครับ”.............เขาเอ่ยปาก คนอะไรพูดเพราะจังผมคิดในใจ
“ถามแบบนี้ มาครั้งแรกเหรอครับ” .ผมชวนคุย
“ใช่ครับพอดีเพื่อนชวนมา เลยลองมาทานดู” ผมงวยงงสงกะสัยเล็กน้อยก่อนที่จะเหลือบไปมองเพื่อนเขาอีกคนที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม
อุแม่เจ้า ... ผมก็อยากอึ้งไป 3 ถึง 5 วินาทีเหมือนกัน แต่ติดที่เรดาร์ไม่ทำงาน
ทำไมคนน่ารักแบบนี้ เรดาร์ผมพลาดไปได้ยังไง สงสัยจะทำงานหนัก
คนนี้เองเหรอเป็นคนที่ชวนมา คิดในใจ
สังเกตจากหน้าตาแล้วคงไม่ใช่ลูกค้าร้านที่ใช้บริการเป็นแน่แท้ครับ
ผมเริ่มแนะนำเมนู ที่คุณลูกค้าสั่งบ่อย
“ลองหมูแดดเดียวไหมครับ
ไส้ย่าง ก็อร่อยนะครับ
หรือจะเป็นพวกน้ำๆ ก็จุ่ม กับต้มแซ่บ ครับ ” ผมสารทยายตามความเป็นจริง ในใจก็อยากจะบอกทุกอย่างละครับเพราะอร่อยทุกอย่าง.......โลภด้วย แต่กลัวเขาทานไม่หมด
“ผมขอไส้ย่างครับ 1 ที่ ” เสียงนั้นช่างนุ่มนวลชวนฟัน เอ้ย ฝัน เหลือเกิน
ผมยิ้มและก้มลงจดไปในกระดาษ รอ คำสั่งจากคุณลูกค้าต่อไป
“หมูจุ่ม” คุณลูกค้าสั่งเพิ่ม น้ำเสียงที่นุ่มนวลกับแข็งกร้าว จนผมรู้สึก ถึงความแตกต่าง อย่างเห็นได้ชัด ทำให้ผมสะดุดกับน้ำเสียงนั่นเล็กน้อย
ผมเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัยกับเจ้าของเสียงนั่น
แล้วโลกทั้งโลกของผมก็เต็มไปด้วย ความตะลึง งึงงวย
เจ้าของเสียงนั้น เป็นคนๆ เดียวกับที่ผมเพิ่งเจอมาเมื่อตอนบ่ายๆของวันนี้นี่เอง
แล้ว คำว่า เดี๋ยว..จะไปไหน ผมไม่ใช่ลุง ที่เขาพูดกับผม คำๆนี้ กลับมาก้องในหูผมอีก
แต่ครั้งนี้กลับไม่เหมือน2 ครั้งผ่านมา
ผมดูจะเก็บความรู้สึกนั้นได้ดีพอสมควร
อาจเป็นเพราะตอนนี้ มันเกิดขึ้นในสถานที่ที่ๆ ผมคุ้นเคย บรรยากาศ ที่เป็นกันเอง
และคงจะเป็นเพราะเจ้าเรดาร์ ที่มันขัดข้องตอนที่สำคัญ ๆ แบบนี้
เพราะถ้าไม่อย่างงั้น
ผมคงทำตัวไม่ถูกเหมือนๆ ครั้งที่แล้วมาอย่างแน่นอน
เมนูอาหารถูกเปลี่ยนมือตอนไหนผมไม่ทราบได้ครับ
ทราบแต่ตอนนี้ เขาได้สั่งหมูจุ่มเป็นเมนูต่อไป
ผมแอบมองหน้าชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามกับที่ผมยืนผ่านกระดาษที่ผมใช้จดรายการอาหาร
ความคิดต่างๆ ก็แว๊บเข้ามา
คนนี้เองหรอ ที่กรูเรียกเขาว่าลุงเมื่อคืนวันก่อน
คนนี้เองเหรอ ที่เขา ดึงมือกรูไว้ในโรงหนัง
คนนี้เองเหรอที่เขายืนดูกรู ตอนที่กรูเป็นMC ทำให้งานกรูเกือบพัง
และคนนี้เองที่เขากำลังเข็นรถเข็นในห้างแห่งนั้น
และตอนนี้ คนๆนี้ เขานั่งอยู่ต่อหน้ากรูแล้ว
ผมพูดกับตัวเอง ภาพเหตุการณ์นั้นก็ลอยเข้ามาในความคิดอีกครั้ง
น่ารักจัง จมูกโด่งๆ หน้าเรียวเล็ก ตาใสๆ เป็นประกาย ภายใต้ขอบแว่นอันโตๆ
อยากแอบมองแบบนี้ไปนานๆจังเลย
และแล้ววิมานในอากาศที่ผมเพิ่งสร้างไปเมื่อกี้ผมก็พังทะลายลง
“หมูจุ่ม จดหรือยัง” เขาทวนพร้อม ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงห่วน ๆ
แล้วจ้องมาที่ผมด้วยสายตาไม่ค่อยดูจะเป็นมิตร
ผมทำหน้าเหลอหลา“ครับ” ผมตอบในลำคอ อย่างเกรงๆ ไม่มองหน้าเขาคนนั้น
“หมูจุ่มมีอะไรบ้าง” น้ำเสียงยังคงแข็งกร้าวตามเดิม
“มีหมูกับเครื่องในครับ ”
‘เครื่องในมีอะไรบ้าง” หน้าตายังเหมือนเดิม ......................กวนที่ 1
“หัวใจ ตับ ไส้ เซี้ยงจี่ ครับ” ผมตอบในลำคอ
“เอาหัวใจห้องซ้ายบน
ตับด้านซ้าย
ไส้ขดที่3
ถ้าไม่ได้ตามนี้ไม่เอา”
แล้วเขาก็ส่งเมนูกลับให้เพื่อนตามเดิม ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“งั้นผมขอเป็นตับหวานและน้ำเปล่าครับ อ่อ ข้าวเหนียวด้วย 1กระติบครับ.”
“ครับ” ผมตอบรับเสียงลื่นหูนั้นอีกครั้งก่อนหันหลังไป
“มึงกวนเขาทำเหี้ยไรวะ” เพื่อนเขาพูดขึ้น
“เปล่ากรูไม่ได้กวน” เสียงยังไล่หลังผมตามมาซึ่งผมยังคงได้ยินนั้น
กะว่าจะเอาคืนใช่ไหม มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอกครับลุง
ปอร์ขอท้า...........ผมคิดในใจ แล้วก็เดินกลับมาที่โต๊ะทำงานผมทันที
*** :really2:***
สูตรเด็ดตับหวาน
ตับหมูสดหั่นเป็นชิ้นพอค่ำ ตั้งไฟให้สูกมาก หรือน้อย ตามใจชอบ
เครื่องปรุง พริกป่น ข้าวคั่ว ผมชูรส น้ำปลา น้ำมะนาว ต้นหอมสดหั่น
หลังจากตับสุก ตักเครื่องปรุงลงไปคนให้ทั่ว ตกใส่จาน โรยด้วยต้นหอมหั่นอีกครั้ง
ทานกับผักสด
-
^
^
มา :z13: บั้นท้าย เด๋วค่อยกลับมาเม้นนะคะ อ่านก่อน ฟิ้ววววววววววว
สั่งเครื่องในเอาหัวใจห้องซ้ายบน ตับด้านซ้าย ไส้ขดที่3
>> สั่งแบบนี้ ขอเนื้อลุงไปทำลาบเลือดหน่อยได้มั๊ย กวนประสาทเป็นที่สุด
อย่าทำให้เด็กเสริฟมีน้ำโหนะเด๋วแม่จับปล้ำซะเลย :pighaun:
ส่วนพี่เอก หึหึ อืม..น่ารักดีนะ มาทานบ่อยๆล่ะ เจริญหูเจริญตาเด็กเสริฟ์ดีแท้
นี่ถ้าเพื่อนๆมาช้ากว่านี้ เราจะทำงานสำรวจร่างกาย เอ้อ สำรวจสำมะโนครัวพี่เอกกันแน่ๆ o18
"กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ในใจ)กรูยังไม่ทันบอกรักมึงก็เจือกมาขัดจังหวะกรูล่ะ เดี๋ยวกรูก็จับเข้าร่วมโครงการกลับคืนสู้ป่าหรอก "
>> ฮามากมาย กัวน้องนีสูญพันธุ์เป็นที่สุด :m20:
"อุแม่เจ้า ... ผมก็อยากอึ้งไป 3 ถึง 5 วินาทีเหมือนกัน แต่ติดที่เรดาร์ไม่ทำงาน
ทำไมคนน่ารักแบบนี้ เรดาร์ผมพลาดไปได้ยังไง "
<< อิอิ เรดาร์ไม่ได้เสียแต่ทำงานช้า เพราะว่าแสกนแล้วว่าขั้วเดียวกันจะผลักกัน
สู้ๆนะคะ ปอร์ +แต้มที่ 32
-
:jul3:โดนเอาขืนเลยพี่ปอร์
ยังงี้ยอมไม่ได้
-
เหอๆ-((((((((((((((((*)))))))))))))
มาแล้วๆๆๆๆๆ
เอาหัวใจห้องซ้ายบน
ตับด้านซ้าย
ไส้ขดที่3 หุหุ
-
ขอหัวใจห้องขวาบน ของปอร์ได้มิ
:laugh:
-
เหอๆๆ...“เอาหัวใจห้องซ้ายบน ตับด้านซ้าย ไส้ขดที่3" คิดได้น๊อคนเรา...แล้วยังบอกมะได้กวนอีก
รอตอนน้องปอร์เอาของมาเสิร์ฟดีกว่า....จะพรีเซนต์หนุ่มรถเบนซ์ว่ายังงัย...อิอิ
-
มีแต่หนุ่มๆ น่ารัก เล่นเอาเรดาร์น้องปอร์ทำงานหนักจนไม่ส่งสัญญาณเลย :z1:
-
แล้วหมูจะได้กินอ่ะป่าว
อิอิอิอิ
-
อ่านแล้วหิวทุกที :oni2:
-
สงสัยจะแอบติดใจเด็กเสริฟร้านลาบ ไอ้รังสีอำมหิตแปลกๆนั้นคงจะซุ่มดูอยู่นะสิ
เห็นจีบหนุ่มวิศวกร เลยทนไม่ได้ต้องไปชวนเพื่อนมาเป็นคุณลูกค้าให้รู้ดำรู้แดงกันไปเล้ยยย
แล้วไหงมากวนกันซะงั้นล่ะเออ
อ่านแล้วนํ้าลายไหลทุกตอน เราอยู่ภูธรห่างไกลความเจริญ(พูดง่ายๆก็บ้านนอกนั้นแหละ)
ร้านมุงใบตองตึงขายแต่ส้มตำไก่ปิ้ง เซ็งจริงๆเลย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อ่านเรื่องนี้ทีไร หิวทุกที
-
เอาหัวใจห้องซ้ายบน
ตับด้านซ้าย
ไส้ขดที่3
จะจัดให้ลูกค้าได้ไหมนั้น
ฮามากๆค่ะ
-
เรายังหิวอย่างต่อเนื่อง
-
5555555555+
กวนมากกกกกกก
น่าเอาหม้อหมูจุ่มกระแทกหน้าซักที :m20:
-
งานนี้จะได้รู้กันว่าใครจะน็อคใคร
-
ตัดเอาไส้ติ่งหมูให้กินเลยดีมั้ยเนี่ย
-
เข้ามาหาอาหารกิน
เอิ้กๆๆ ...ไม่ใช่แระ
^^
ขอบคุณค่ะ
-
อยากกินตับหวานอะ โห้ๆๆๆๆๆ
-
ตับหวาน แซ่บหลาย
-
ปากดีงี้ เดี๋ยวเจอของดี ฮ่าๆ
-
มาละหนุ่มเบนซ์
เพราะคนขายน่ารักเลยกวนตีนใส่ใช่ป่ะ :laugh:
-
ตอนที่ 10 เสร็จแล้วนะขอรับ กลับมาถึงบ้านก็รีบปั่นเชียวล่ะ
เดี๋ยวรอ Re write แล้วคืนนี้จะมาลงให้ รอหน่อยนะครับ
แต่ตอนนี้ของตัวไปเป็นเด้กเสิ์ืฟตามเดิมก่อน ฟิวส์ืๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:impress2:
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
-
Thank you, :pig4:
Lovely story :really2: and also hungry :pigha2:
Waiting for next chapter na ka.
-
เหอะๆๆๆ คิดได้ไงไส้ขดที่ 3
:pigha2:
-
แว๊บ...เข้ามาอ่าน
แล้วก็รอตอนต่อไป :man1: :man1:
ว่าแต่นั่นใช่พระเอกรึป่าวน่ะ
กานใช้ได้เลยนะ :laugh: :laugh:
-
มันเลือกชิ้นส่วนอาหารได้ถึงขั้นนี้เชียวรี
หึ หึ ลุงที่ปอร์คู่ควร
ก็ไปเรียกเขาลุงก่อนทำไมล่ะครับ
ถึงทีลุงเอาคืน
รีบๆ เอามาลงน้า
ประเดี๋ยวจะพาลนอนไม่หลับ
แล้วลำบากครัวอีก !
-
ในที่สุดลุงก็ได้พูดยาว ๆ ซะที :laugh:
-
:pig4:
“ครับ” ผมตอบรับเสียงรื่นหูนั้นอีกครั้งก่อนหันหลังไป
“มึงกวนเขาทำเหี้ยไรวะ” เพื่อนเขาพูดขึ้น
“เปล่ากรูไม่ได้กวน” เสียงยังไล่หลังผมตามมาซึ่งผมยังคงได้ยินนั้น
กะว่าจะเอาคืนใช่ไหม มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอกครับลุง
ปอร์ขอท้า...........ผมคิดในใจ แล้วก็เดินกลับมาที่โต๊ะทำงานผมทันที
เสิร์ฟจานที่ 10 ส้มตำไทย
“ออย น้ำเปล่า แก้ว 3 แถวซ้าย โต๊ะ 3” ผมตะโตนบอกเจ้าออย
สั่งเจ้าออยไม่ทันไร อยู่ดีๆ ไฟทั้งร้านก็ดับพรึบลงอย่างน่าตกใจ
เหลือ เพียงตรงครัวที่พ่อครัว แม่ครัวใช้ทำกับข้าวเท่านั้นครับ ที่ยังสว่างไสว
สร้างความตกใจให้ลูกค้าไม่น้อย รวมทั้งตัวผมด้วย ลางสังหรณ์เริ่มมา
“เอาแล้วไหมล่ะ” ผมอุทานขึ้น ความมืดมาเยือนกรูอีกแล้ว แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นกับกรูอีกนี่
อีกไม่ถึง 2 นาที แสงสว่างจากเทียนถูกจุดขึ้นทีล่ะเล่มๆ จนครบทุกเล่ม
จากโต๊ะใหญ่ตรงกลางร้าน มันเป็นคำตอบว่าทำไมทั้งร้านเต็มไปด้วยความมืดมนต์
เสียงร้อง ผัว ผัว ผัว เอ้ย เพลงสุขสันต์วันชะนีเกิด จากชะนีนางสนมร้องให้กับชะนีนางพญาก็ดังขึ้น
ท่านกลางสายตาคุณลูกค้าทั้งร้าน
ผมล่ะอยากเข้าไปร่วมอวยพรเธอเหลือเกินครับ ว่า ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะครับน้องนี
โดยเฉพาะสุขภาพแขนและฝ่ามือ มาถึงตรงนี้ผู้อ่านคงสงสัยแล้วว่าทำไม ผมถึงอวยพรแบบนั้น
ผมเฉลยก็ได้ ครับ
เวลาโหนกิ่งไม้ จะได้ไม่พลาดท่าตกลงมายังไงล่ะ เดี๋ยวมันจะเจ็บตัวเข้าให้ 555555555
ตอนนี้เพลงสุขสันต์วันชะนีเกิดก็ได้จบลงไปพร้อมกับแสงสว่างที่กลับคืนมาอีกครั้ง
ด้วยความร่วมมือร่วมใจจากพี่ชายผมนั้นเอง ทำหน้าที่ปิดเปิดไฟ
เค้กถูกตัดเป็นชึ้นเล็ก ๆ แจกจ่ายไปทั่วทั้งโต๊ะใหญ่
แต่ที่ทำให้คุณผู้อ่าน ตกตลึงไป 3 ถึง 8 วินาที คือ ผมน้องปอร์ผู้น่ารัก บักเดชเพื่อนสุดเลิฟ
ได้รับเค้กวันเกิดกับเขาด้วยเหมือนกัน สร้างความตกตะลึง งึงงวยเล็กน้อย
แล้วที่ทำให้ผมตกตะลึงมากไปกว่านั้น ครับ
พี่เอกของผม ...........คิดแล้วอยากร้องไห้ ฮือ ฮือ
ก็ได้รับเค้ก จากมือชะนีนางพญาที่ผมอยากอวยพรให้มันเหลือเกิน............ยอมมันไปก่อน รอให้มันเกิดเสร็จ รวมทั้งเช็คบิลแล้วเมื่อไร...........เห็นดีกันแน่มึง
แล้วโต๊ะ 3 แถวซ้ายจะเหลือรอดปลอดภัยเหรอครับ เสร็จมันหมด..............มึงจะแดกทั้งร้านเลยใช่ไหม หือออ
และตอนนี้ เตาเล็ก ๆ ถูกเติมถ่านลงไปพัดด้วยพัดลม พร้อมที่จะตั้งด้วยหมอจุ่มแล้ว
ผัก สด น้ำจิ่ม จานรอง ช้อนส้อม ตะเกียบ ถ้วยน้ำซุป
วุ้นเส้น รวมทั้งไส้ย่าง ตับหวาน ข้าวเหนียว 1กระติบ และหม้อจุ่ม
ได้พร้อมแล้วที่จะยกไปเสิร์ฟแล้วโดยเจ้าออย
“พี่ปอร์ หมูกับเครื่องในยังไม่ได้นะ” ออยเตือนผม
“เออ เดี๋ยวพี่จัดไปเอง แกเอาน้ำตกหมูไปส่ง โต๊ะหน้าที่วีด้วย” ผมบอกเจ้าออย
ผมจัดแจงสิ่งที่เจ้าออยเตือนผมเสร็จก็ดินไปพร้อมกับถาดใบใหญ่ ตรงไปที่โต๊ะซ้ายแถว3 ทันที
โดยยิ้มพิฆาตให้พี่เอกอย่างเช่นเคย
แต่ผมต้องหยุด ใจและเท้าไว้แค่นั้น เพราะของที่ยกมาต้องเสิร์ฟโต๊ะ3
“นี่ครับหัวใจห้องบนซ้าย
นี่ครับ ตับด้านซ้าย
แล้วนี่ครับ
ไส้ขดที่ 3” ผมพูดไปพรางยกของที่สั่งลงทีล่ะจาน ทีล่ะจาน
“ทานให้อร่อยนะครับ”
“เดี๋ยว” เสียงผมเบรกดังเอี๊ยดๆๆๆๆ หลังจากเขาทักขึ้น
“แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าของที่คุณมาเสิร์ฟได้ตามที่ผมต้องการ
เอาแล้วไหมล่ะกรู งานเข้าอีกแล้ว ยังเจือกจำได้อีกนะมึง ว่าสั่งอะไรไป
ผมถอนหายใจ 1ครั้ง
“คืออย่างงี้ครับ บลาๆๆ.” ผมสาทยาย
“หัวใจห้องบนซ้ายมีขนาดเล็กที่สุดในห้องหัวใจทั้งสี่ห้อง
และวางตัวอยู่ทางด้านหลังสุด
โดยหัวใจห้องนี้จะรับเลือดที่ได้รับออกซิเจนจากปอดผ่านทางหลอดเลือดดำพัลโมนารี
และจึงส่งผ่านให้หัวใจห้องล่างซ้ายทางลิ้นไมตรัล” ผมสาทยายต่อ
“ที่ผมรู้ว่านี้คือหัวใจห้องซ้ายบนเพราะผมเลือกดูแล้วว่าห้องนี้เล็กที่สุดในบรรดาหัวใจ4ห้องที่ผมมี
และอีกอย่าง เลือดมันยังสดๆ อยู่แสดงว่ามันอุดมไปด้วย ออกซิเจน”
ทุกคนอยู่ในความเงียบสงัด รับฟังอย่างตั้งใจ…………ยังกะเป็นครูวิทย์ยังไงยังงั้น อิอิอ
แต่ก็ยังมีรอยยิ้มที่มุมปากของเพื่อน อีก2คน ทำให้รู้ว่าพอจะมีมิตรที่แฝงอยู่ในหมู่ศัตรูบ้าง555555555
“ส่วนนี่ ตับด้านซ้าย ผมก็ได้เสิร์ฟโดยวางไว้ที่ด้านซ้ายของคุณ อย่างที่คุณบอก
และยืนเสิร์ฟด้านซ้ายด้วย คุณได้ถึง 2ต่อเลยนะ
รอยยิ้มยังอยู่ที่มุมปากของเพื่อน 2 คนนั้นตามเดิม….แน่ใจนะว่ามาด้วยกัน555
“แล้วไหนล่ะไส้ ขดที่ 3 ที่คุณยกมาผมจะรู้ได้ยังไง” เขาถามกลับด้วยหน้าตาที่เอาจริงเอาจัง….แต่มีเหรอจะกลัว
รอยยิ้มที่มุมปากของ 2 คนนั้นได้หายไปแล้ว
“แล้วที่วางในจาน คุณเห็นมันเรียงกันอยู่กี่ขด แล้วขดที่เท่าไรมันว่างไว้.”
“คำตอบก็คือ ขดที่ 3” ผมตอบแทนเขาทันทีกลัวเขาเถียงกลับ
พูดจบผมก็ยกจานเล็กๆ อีกจานที่ใส่ไส้ อีก1 ขด ลงไปที่หน้าเจ้าลุงนั้นทันที
นี่ครับ ขดที่3 ที่มันว่างไว้เพราะ ขดนี้ สำหรับคุณ
“แล้วจะไม่ถามเหรอครับว่านี่เนื้อหมูตัวผู้หรือตัวเมีย.” สะอึกล่ะสิครับท่านผู้อ่าน
ผมรีบหันหลังให้ทันที่ หลังจากทิ้งระเบิดไว้ --------------------( ตอกกลับกวนครั้งที่1 )
เหลือไว้แค่ร่องรอยของความโกรธแค้นทีตอนนี้ไม่แผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของลุงเข้าแล้ว
“กรูว่าแล้ว มึงกวนดีนักเป็นไงล่ะมึง เจอของแข็งเข้าให้ สมน้ำหน้า”
เสียงนั่นยังตามไล่หลังผมมาให้ได้ยิน
ผมนั่งลงโต๊ะตัวเดียวกับไอ้เดช ตอนนี้มันกำลังกินเค้กของน้องนีอยู่
“เป็นไรมึง หน้าตายังกำลังโดนปอบ แดก” บักเดชถามผม
“กินเค้กต่อไปเลยมึง ถ้าไม่อยากโดนกรูแดก” มันหัวเราะ คิก คิก แต่ผมอารมณ์เสีย จินตนาการต่อไปว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตกรูนี่
สัญญาณมือยกขึ้นเป็นอันรู้ว่าลูกค้าต้องการเรียกใช้บริการ
ครับ มันคือโต๊ะ ซ้าย แถว 3นี่เอง ก็จะใครอื่นอีกล่ะครับท่านผู้อ่าน
ผมเดินไปหยุดที่หน้าเขาคนนั้น ที่หน้าตาเขาไ่ม่้ได้มองมาที่ผมเลย
แต่เราต้องต่อสู้กันด้วยลำแสง แห่งความดีกับความเลวร้าย
โดยมีผมเป็นเทพ อีกคนเป็นมาร โดย 2 ลำแสงนี้ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้นอกจากเราสองคน
“ขอตะเกียบใหม่ มันหล่น” เขาออกคำสั่ง ----------------------(กวนที่ 2)
มันหล่นจริงๆ ครับ อันนี้ยอมให้เพราะเห็นหลักฐาน
ผมเดินจากไปและกลับมาใหม่ด้วย ตะเกียบคู่ใหม่ที่ยังอยู่ในซองพลาสติก
“นี่ครับ ตะเกียบ” ผมยื่นให้พร้อมกับเดินจากไป
สัญญาณมือยกขึ้นเป็นอันรู้ว่าลูกค้าต้องการเรียก(จิก)ใช้บริการ แต่มันคือโต๊ะเดิมครับ
“ขอช้อนใหม่ ช้อนหล่น” คำสั่งเหมือนเดิม --------------------(กวนที่3 )
หน้าตาของคนออกคำสั่งนั้น ยังจ้องมองที่หม้อจุ่มเหมือนเดิม
ผมกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับ ช้อน 1 คัน
“นี่ครับช้อน” พร้อมกับยื่นให้เขาไปอีกครั้ง
“หวังว่า ครั้งต่อไป ส้อมคงไม่หล่นอีกนะครับ” ผมกวนกลับบ้าง
พูดยังไม่ทันขาดคำ ส้อมก็หล่นลงพื้นเสียแล้ว โดยเขา (มัน) จงใจแกล้งผมต่อหน้าต่อตา -----------กวนที่ 4
ผมพยายามเก็บความรู้สึกสุดชีวิต
“ไม่เป็นไรครับ” ผมตอบ แต่น้ำเสียงเบาลงอย่างเห็นได้ชัด …………กรูทนไม่ไหวแล้วนะนะ
เพื่อน 2 คนนั้นตกอยู่ในอาการ เหว่อ สิครับ มองหน้ากันทำตา ปริบๆ
ผมเดิมกลับไปที่ครัว
แล้วกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับ
จานรอง 3ใบ
ถ้วยน้ำซุป 3ใบ
ช้อนและส้อม 3คู่
ตะเกียบ 3คู่ -------------------( ตอกกลับ กวนที2-4 รวมกัน )
“นี่ครับ ผมเอามาให้เยอะๆๆ เผื่อว่าที่คุณมีอยู่ จะใช้ไม่พอ”
เขาเปลี่ยนจากมองที่หม้อหมูจุ่ม มามองที่หน้าผมแทน.............สะใจจริงกรู
คราวหน้าคงไม่ใช่หม้อจุ่มหล่นนะครับ ถ้าหล่นอันนี้คิดตังค์เพิ่ม” ผมดักคอแล้วสะบัดบ๊อบเดินจากไป
“กรูว่าพอเถอะกอล์ฟ เดี่ยวเขาจะหาว่ามึงมาหาเรื่องเขานะ” เพื่อนเขาเอ่ยปากเตือน
ผมได้ยิ้ม ยิ้ม แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะตามเดิม…………..ใช่สิแต้ม กรูนำอยู่
แล้วอะไรจะเกิดขึ้นอีกนะ ชักมีลุ้นแล้วล่ะสิเรา...........
*** :really2:****
สูตรเด็ด..............ส้มตำไทย
พริกขี้หนู 3 เม็ด กระเทียม 3 กลีบ ถั่วฝักยาว 3 – 4 ท่อนหักพองาม ตำรวมกันในครกให้แตก อย่าละเอียดมาก
ใส่น้ำตาลปีบ ¼ ทัพพี น้ำปลา ¼ ทัพพี ชูรสเล็กน้อย น้ำมะหนาวครึ่งลูก(ปีบสด ๆ) กุ้ง ถั่วลิสง มะเขีอเทศ ใส่ลงไปในครก ตำให้เข้ากัน แล้วใส่ เส้นมะละกอ 1 กำมือใหญ่ๆ แล้วคนให้เข้ากัน ชิมตามใจชอบ
**********
มาต่อให้แล้วนะครับกลัวคนรีบเข้านอนไม่ได้อ่าน
ยังไงถ้ามีคำผิดเดี๋ยวจะกลับมาแก้ให้นะคัรบขออาบน้ำก่อน อิอิิอ
-
^
^
^
:z13:จัด+ให้น้องปอร์ก่องเลย...ถูกจายเป็นทีสุด o13
สมน้ำหน้านายกอล์ฟนั่นจริงๆ...กวนไม่เลือกที่เลือกทาง
เจอน้องปอร์จัดให้ซะจอดไปเลย (ให้รู้ซะมั่งว่าไผเป็นไผ...ฮ่าๆๆๆ) :z2:
อยากรู้จริงว่าตอนต่อไปนายกอล์ฟจะหาทางกวนอารายน้องปอร์อีกมั๊ย
-
น้องปอร์
สุดยอดมาก..............
-
จะมีวางมวยมั๊ยเนี่ย คุณลูกค้ากวนประสาท เด๋วก็ได้กินยำเท้าไก่หรอก 55
เจอปอร์แก้เผ็ดเข้าให้ เป็นไง ควันออกหูเลยจิ สู้ในถิ่นเราจะยอมแพ้ได้ยังไง
เอิ่มแต่กอล์ฟจะใช่พระเอกป่าวเนี่ย เฮ้ออออออออ
ส่วนเรื่องเพลงวันเกิดที่ชานนีนางสนมร้องให้ชานนีนางพญา แม่จ้าวฮามากมาย :m20:
อิอิ บริการลูกค้าทุกระดับประทับใจ ต่อไปนี้ร้านนี้คงได้ต้อนรับคุณลูกค้าประจำแน่ๆ
o13 เลิศเลอ
-
โอ๊ย อ่านไปหิวไปด้วย ฮาขี้แตกไปด้วย 5555 :laugh:
-
เข้ามาขำ :laugh:
ไม่มีใครยอมใคร :m20:
-
น้องปอร์แสบได้ใจมากค่ะ ใครร้ายมาเราร้ายตอบ
(แต่น้องคงไม่อยากได้ใจพี่ เพราะพี่เป็นผู้หญิง 55)
เออน้องปอร์คะ พี่งงนิดนึง
ปลวกมาก นี่หมายความว่าไง
-
ลุงกอล์ฟกวนเบื้องล่างได้แรง
ฝ่ายปอร์ก็เอาคืนได้อย่างแสบสันต์ไส้ติ่งเสียว
เหอ เหอ
เจอกันบ่อยๆ นะคู่นี้ :z1: ช๊อบชอบมากเลยครับ :man1:
(พลัดหลงถิ่นเมื่อไหร่ ลุงกอล์ฟได้แต้มคืนมั่งละทีนี้)
-
น้องปอร์แสบได้ใจมากค่ะ ใครร้ายมาเราร้ายตอบ
(แต่น้องคงไม่อยากได้ใจพี่ เพราะพี่เป็นผู้หญิง 55)
เออน้องปอร์คะ พี่งงนิดนึง
ปลวกมาก นี่หมายความว่าไง
พี่เป็นผู้หญิง จริงๆ เหรอครับ
ปลวก เป็นคำด่าครับผม ความหมายกว้างมาก
เช่น อุบาท อีทุเรศ อีเีคี้ย สาด อีไม่สวย อีโง่ อะไรประมาณนี้ครับ
หรือใครรู้ความหมายจริงๆ ช่วยมาตอบที
แต่ที่รู้ มันเป็นคำด่าครับ อิอิิอ เข้าใจเปล่า งง
-
เจ๋งมากปอร์ ชนะน็อค
-
สรุป กอล์ฟเด็กปอใช่ป่ะ งั้นที่เหลือเราเหมา :haun4:
-
อัพไวจิงๆ เข้ามาได้อ่าน2 ตอนรวดเลย
ฮามาก o13
คุงกอล์ฟนี่กวนดีจิงๆ ชอบๆ :-[ :-[
-
เข้ามาเม้นท์ให้ตัวเองในฐานะที่เข้ามาอ่านเป็นคนที่ 4000 พอดี
และขอเริ่มต้นเป็นคนที่ 4001 ด้วย อิอิอิ
-
น้องปอร์แสบได้ใจมากค่ะ ใครร้ายมาเราร้ายตอบ
(แต่น้องคงไม่อยากได้ใจพี่ เพราะพี่เป็นผู้หญิง 55)
เออน้องปอร์คะ พี่งงนิดนึง
ปลวกมาก นี่หมายความว่าไง
พี่เป็นผู้หญิง จริงๆ เหรอครับ
ปลวก เป็นคำด่าครับผม ความหมายกว้างมาก
เช่น อุบาท อีทุเรศ อีเีคี้ย สาด อีไม่สวย อีโง่ อะไรประมาณนี้ครับ
หรือใครรู้ความหมายจริงๆ ช่วยมาตอบที
แต่ที่รู้ มันเป็นคำด่าครับ อิอิิอ เข้าใจเปล่า งง
อ้อ คำนี้ต้องจดๆๆๆๆๆ อธิบายได้โคดเห็นภาพ
ยังไม่นอนหรือคะคนแต่ง :กอด1:
-
o13เจ๋ง....
ปอร์จัดการคนกวนได้สะใจ
-
มอบแต้ม+ ที่ 36 ให้คร้าบ
"เอาคืน" คุณลุงได้เท่มาก...
ขอบคุณคร้าบ
-
คุณลุงนี่ตัวจริงอ่ะดิ แต่กวนมากเลย อ่านแล้วเราหิวข้าวจังเลยอ่ะ ยังไงก้อรอตอนต่อไปนะ o13 o13 o13 o13 o13
-
ขอ....ก้อยมะนาวจานหนึ่งคร๊าบบบบ o18
-
พี่ท่านจ๊าบจริงๆ o13
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เหอะๆๆๆๆ แสบได้จายมากมายน้อง o13 o13
-
มาอ่านนะคับ
ชอบดีคับ
ซะใจดี
สมน้ำสมเนื้อกันหน่อย
-
วันนี้เว็บเป็นไรหว่า เข้าไม่ได้ทั้งวัน
ท่านผู้อ่านเป็นกันบ้างไหม อิอิอิ
ช่วงนี้เป็นช่วงคุยกับท่านผู้อ่าน
**melon_jung**
^
^
^
:z13:จัด+ให้น้องปอร์ก่องเลย...ถูกจายเป็นทีสุด o13
สมน้ำหน้านายกอล์ฟนั่นจริงๆ...กวนไม่เลือกที่เลือกทาง
เจอน้องปอร์จัดให้ซะจอดไปเลย (ให้รู้ซะมั่งว่าไผเป็นไผ...ฮ่าๆๆๆ) :z2:
อยากรู้จริงว่าตอนต่อไปนายกอล์ฟจะหาทางกวนอารายน้องปอร์อีกมั๊ย
**ตอบ**
อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรต่อไปต้องติดตามครับ
**Cn-Nt**
น้องปอร์
สุดยอดมาก..............
** ตอบ **
ขอบคุณครับที่ชม o13
**mecon**
จะมีวางมวยมั๊ยเนี่ย คุณลูกค้ากวนประสาท เด๋วก็ได้กินยำเท้าไก่หรอก 55
เจอปอร์แก้เผ็ดเข้าให้ เป็นไง ควันออกหูเลยจิ สู้ในถิ่นเราจะยอมแพ้ได้ยังไง
เอิ่มแต่กอล์ฟจะใช่พระเอกป่าวเนี่ย เฮ้ออออออออ
ส่วนเรื่องเพลงวันเกิดที่ชานนีนางสนมร้องให้ชานนีนางพญา แม่จ้าวฮามากมาย :m20:
อิอิ บริการลูกค้าทุกระดับประทับใจ ต่อไปนี้ร้านนี้คงได้ต้อนรับคุณลูกค้าประจำแน่ๆ
o13 เลิศเลอ
**ตอบ**
สมพรปากนะครับ ผมจะได้รวยๆซะที อิอิอิ
ศึกครั้งนี้ยังมีอีกเยอะเป็นกำลังใจให้หนูปอร์ด้วยนะครับ
**kuraki**
โอ๊ย อ่านไปหิวไปด้วย ฮาขี้แตกไปด้วย 5555 :laugh:
**ตอบ**
หิวก็หาไรกินก่อนนะครับ
ส่วนขี่แตกเอาไว้หลังกินอะไรเสร็จก่อนดีไหม
แต่อย่าขี้แตกตอนกินล่ะ อิอิอิ มันจะเหม็น
**สมุนไพร**
เข้ามาขำ :laugh:
ไม่มีใครยอมใคร :m20:
**ตอบ**
เดี๋ยวต้องมี1คนที่ต้องยอมครับ แต่จะเป็นใครรอติดตามนะครับ อิอิิอ
**SecondaryTrauma **
ลุงกอล์ฟกวนเบื้องล่างได้แรง
ฝ่ายปอร์ก็เอาคืนได้อย่างแสบสันต์ไส้ติ่งเสียว
เหอ เหอ
เจอกันบ่อยๆ นะคู่นี้ :z1: ช๊อบชอบมากเลยครับ :man1:
(พลัดหลงถิ่นเมื่อไหร่ ลุงกอล์ฟได้แต้มคืนมั่งละทีนี้)
**ตอบ**
นั่นสิครับมันจะมีการเอาคืนเร็วๆนี้แน่นอน อุ้ยพุดอะไรออกไป
**HydrA**
เจ๋งมากปอร์ ชนะน็อค
**ตอบ
ไงละครับ เชียร์ผมอยู่ใช่ไหม555
**j4c9y**
อัพไวจิงๆ เข้ามาได้อ่าน2 ตอนรวดเลย
ฮามาก o13
คุงกอล์ฟนี่กวนดีจิงๆ ชอบๆ :-[ :-[
**ตอบ**
เข้ามาอ่านให้ทันนะครับผม เดี๋ยวจะลงบ่อย ๆๆ
**mecon**
น้องปอร์แสบได้ใจมากค่ะ ใครร้ายมาเราร้ายตอบ
(แต่น้องคงไม่อยากได้ใจพี่ เพราะพี่เป็นผู้หญิง 55)
เออน้องปอร์คะ พี่งงนิดนึง
ปลวกมาก นี่หมายความว่าไง
**ตอบ**
อย่าลืมเอาไปใช้นะครับ กำลังฮิตให้หมูวัยรุ่นเชียวละ ไม่มีค่าลิขสิทธ์ครับ 555
**kunkai**
o13เจ๋ง....
ปอร์จัดการคนกวนได้สะใจ
**ตอบ มาขอตีมือ1ที แปะแปะแปะ
**mackerel**
มอบแต้ม+ ที่ 36 ให้คร้าบ
"เอาคืน" คุณลุงได้เท่มาก...
ขอบคุณคร้าบ
**ตอบ**
ขอบคุณครับ เดี๋ยวมีอีกนะติดตามละกัน อิอิิอ
**CHOKUN**
คุณลุงนี่ตัวจริงอ่ะดิ แต่กวนมากเลย อ่านแล้วเราหิวข้าวจังเลยอ่ะ ยังไงก้อรอตอนต่อไปนะ o13 o13 o13 o13 o13
**ตอบ แน่แค่ไหนมาเจอกันอีกสิ ครับคุณลุง อย่าหายไปตั้งแต่เจอครั้งแรกล่ะ
**lomekung**
ขอ....ก้อยมะนาวจานหนึ่งคร๊าบบบบ o18
**ตอบ**
เอาเลือดลุงเพิ่มไหมครับ 555
**→Yakuza★**
พี่ท่านจ๊าบจริงๆ o13
**ตอบ**
ยังจะจ๊าบอีกเหรอครับ เปลี่ยนมาใช้คำว่าปลวกแทนที่ไหม5555
**● MaYa~Boy ●**
มาอ่านนะคับ
ชอบดีคับ
ซะใจดี
สมน้ำสมเนื้อกันหน่อย
**ตอบ**
แค่ยกแรกครับ รอยกต่อไป
-
เอ่ออออ
ตอนล่าสุดเหมาะกะชื่อเรื่องว่า เด็กเสิร์ฟปากร้ายซะจริงๆ
-
ตอนนี้ตลกมากๆเลยค๊า
:laugh: & o13
-
:z3: ยิ่งอ่านยิ่งมันส์...ยิ่งฮา ยิ่งสะจาย
+1 ให้แล้วนะปอร์ (อยากจะ + ให้ซักร้อยนึงเลย :laugh:)
ช่างเป็นคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อ กินกันไม่ลงจริงๆ
รอลุ้นต่อนะครับ...กลอ์ฟไม่น่าจะยอมปอร์ง่ายๆ แค่นี้หรอกมั๊ง ใช่มะ
-
น่าต่อยปากจริงๆ คุณลูกค้านี่
เป็นเรา เราก็ทำนะ เอามาให้มันซัก สิบ ชุด ตกกันสะใจไปเลย
-
มันส์
พุ่งเน้บอกพ่อ ทำน้ำตกให้กินดีฟ่า 555
อ่านแล้วหิว
-
ช่วงนี้ก็จบไปอีกตอนแล้วนะครับผู้อ่านที่น่ารักทุกคน
จะเลือกตอบใครก่อนดีนะอ่อคนแรก คุณ
**SainTDiA**
เอ่ออออ
ตอนล่าสุดเหมาะกะชื่อเรื่องว่า เด็กเสิร์ฟปากร้ายซะจริงๆ
**ตอบ**
ปากดีน่าจูบก็มีครับผม ตอนนี้ขอปากร้ายก่อนนะ
**ชินจัง**
ตอนนี้ตลกมากๆเลยค๊า
:laugh: & o13
**ตอบ**
ตลกแล้วชอบไหมละครับ555
**bixzz**
:z3: ยิ่งอ่านยิ่งมันส์...ยิ่งฮา ยิ่งสะจาย
+1 ให้แล้วนะปอร์ (อยากจะ + ให้ซักร้อยนึงเลย :laugh:)
ช่างเป็นคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อ กินกันไม่ลงจริงๆ
รอลุ้นต่อนะครับ...กลอ์ฟไม่น่าจะยอมปอร์ง่ายๆ แค่นี้หรอกมั๊ง ใช่มะ
**ตอบ**
อันนี้ไม่รู้ครับ ตอนต่อไปมัน์ืแน่นอน
**Vesi**
น่าต่อยปากจริงๆ คุณลูกค้านี่
เป็นเรา เราก็ทำนะ เอามาให้มันซัก สิบ ชุด ตกกันสะใจไปเลย
**ตอบ**
ใจเย็นครับพี่ ปล่อยมันไปก่อน ครั้งหน้ามาช่วยผมด้วยนะ
**•NonG_MeE•**
มันส์
พุ่งเน้บอกพ่อ ทำน้ำตกให้กินดีฟ่า 555
อ่านแล้วหิว
**ตอบ**
อ่านตอนต่อไป็้ดีนะครับมีสูตรให้ด้วย อิอิิอ
**ขอบคุณนะครับ สำหรับทุกเม้นท์
แล้ว จะมาสนทนากับคนอื่น หลังตอนต่อไปนะครับ
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
-
:pig4:
“นี่ครับ ผมเอามาให้เยอะๆๆ เผื่อว่าที่คุณมีอยู่ จะใช้ไม่พอ”
เขาเปลี่ยนจากมองที่หม้อหมูจุ่ม มามองที่หน้าผมแทน.............สะใจจริงกรู
คราวหน้าคงไม่ใช่หม้อจุ่มหล่นนะครับ ถ้าหล่นอันนี้คิดตังค์เพิ่ม” ผมดักคอแล้วสะบัดบ๊อบเดินจากไป
“กรูว่าพอเถอะกอล์ฟ เดี่ยวเขาจะหาว่ามึงมาหาเรื่องเขานะ” เพื่อนเขาเอ่ยปากเตือน
ผมได้ยิ้ม ยิ้ม แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะตามเดิม…………..ใช่สิ แต้มกรูนำอยู่
แล้วอะไรจะเกิดขึ้นอีกนะ ชักมีลุ้นแล้วล่ะสิเรา...........
เสิร์ฟจานที่11......................น้ำตกเนื้อติดมัน
ในที่สุดวันเกิดของชะนีนางพญาก็ ผ่านไปด้วยดี
เหลือไว้แค่ร่องรอยของความเสียหายที่ต้องจ่ายเป็นตัวเงินให้กับทางร้าน
จานแต่ล่ะใบ ช้อน ส้อม ถูกเก็บลงกะละมังขนาดใหญ่ ที่ใช้สำหรับรวบรวม ของที่ใช้แล้ว
ทุนคน รวมทั้งผม ช่วยกับเก็บกวาด โต๊ะตัวใหญ่ ถูกซอยเป็นตัวเล็ก ๆ เข้าที่ตามเดิม
“กรูว่ามึงกลับไปกินอาหารจีนจืด ๆ อย่างเดิมดีกว่าวะ
อาหารอีสานรสแซ่บแบบนี้คงไม่เหมาะกับมึงวะกรูว่า
คนขายนี้ก็สุดยอดเลยวะมึง ปากจัดพอๆ กับอาหารเลย
ทำเอาไอ้กอล์ฟถึงกับอึ้งไปเลย กรูละนับถือ” เสียงหัวเราะเกิดขึ้นเบา ๆ
เสียงจากโต๊ะไอ้ลุงลอยเข้ามาในหูเป็นระยะ ๆ พูดเสร็จก็หยิบอาหารเข้าปาก
แต่ไม่รู้อารมณ์อีกคนจะเป็นยังไง แล้วสิตอนนี้โดนเพื่อนแซวเข้าให้
ผมไม่ได้แอบฟังนะ แต่เขาคุยกันเสียงดัง และผมแอบได้ยินเท่านั้น55
ที่เขาพูดว่าให้ลุง กลับไปกินอาหารจีนจืดๆ เหมือนเดิมหมายความว่ายังไงว่ะ
มันหมายถึงแค่อาหารหรือเปล่า หรือว่ามันมีความหมายอื่นแฝงอยู่ ผมคิด..
เศษกระดาษต่าง ๆ ที่หล่นตามพื้น ถูกโกยลงถุงขยะใบใหญ่ๆ ข้างร้าน
ไม่ถึง 5 นาที ทุกอย่างก็ถูกจัดเข้าที่
หลังจาก โดนชะนีบุก ซะแหลกลาน
พี่เอกยกมือขึ้นอีกครั้ง คราวนี้คงเป็นสัญญาณครั้งสุดท้ายของวันนี้แล้ว
“น้องปอร์ครับ เก็บตังค์ด้วยครับ” พูดพร้อมกับมองที่หน้าผม
ผมไม่พลาดเลยครับที่จะยิ้มพิฆาตกลับไปหนึ่งครั้ง
“อ้าว จะกลับแล้วเหรอครับ ไม่อีกสักขวดเหรอครับพี่”....................ในใจก็อยากบอกไม่ค้างด้วยกันเหรอ55
ผมชวนคุยต่อ
“ไม่ไหวล่ะครับ หลายขวดแล้ว เจอเค้กเมื่อกี่เข้าไป เลยมึนๆ มากขึ้นกว่าเดิม” พี่เอกตอบ
ใช่สินังชะนี ร้อยเล่นเกวียน กะจะมอมพี่เอกชิมิ .............กรูรู้ทันนะ
ผมหัวเหราะ พร้อมบอกจำนวนเงินให้พี่เอกทราบ
ถึงจะสนทนากับพี่เอกอยู่ แต่หางตาผมสิครับ กลับมองไปที่อีกคน ..…ความสามารถที่ผู้อ่านลอกเลียนแบบได้
คนที่กำลังมองมาที่ผมกับพี่เอก ด้วยสายตาที่อยากรู้เหลือเกินว่าผมคุยอะไรกัน
เขาคงไม่รู้ว่าผมมองอยู่ (ย้ำ ว่าด้วยหางตา)จึงกล้ามองผมเต็มๆตาซะขนาดนั้น
ผมรับเงินจากพี่เอกที่รัก แล้วเดินผ่านโต๊ะลุงเขาอย่างไม่ได้สนใจอะไรเลย แม้จะด้วยหางตา ก็ตาม 5555
กลับมาอีกครั้งผมกับเงินทอนในมือ ส่งให้พี่เอก
“อาหารเป็นไงบ้างครับวันนี้พี่” ผมสร้างประเด็นต่อ พร้อมกับกรวดสายตาไปหาทุกคนในโต๊ะที่ตอนนี้เปลี่ยนจากนั่งมาเป็นยืนแล้ว
“อร่อยเหมือนเดิมครับ” คำตอบกลับเป็นจากพี่วิศวกรอีกคน
สิ่งที่ได้กลับมาจากพี่เอกคือรอยยิ้มที่สุดแสนหวานทรมานใจน้องปอร์
“งั้นวันหน้ามาอีกนะครับพี่ ขอบคุณนะครับ” ผมปิดการสนทนานั้น
แล้วพี่เอกกับเพื่อนก็ค่อย ๆ เดินออกจากร้าน เรียกแท๊กซี่ นั่งออกไป
คุณลูกค้าโต๊ะอื่น เริ่มทยอยกลับบ้านกันหมด รวมทั้งบักเดชเพื่อนสุดเลิฟ
เหลือเพียงโต๊ะเดียวเท่านั้นครับที่กำลังนั่งทานกันอย่างเงียบ ๆ
อาหารมื้อนี้อาจจะอร่อยสำหรับพี่เอกและเพื่อน ๆ
แต่จะอร่อยหรือเปล่าสำหรับใครคนนั้น อันนี้ผมไม่สามารถตอบได้..……..ฝากคุณผู้อ่านช่วยถามด้วยนะ555
จานกองพะเนินถูกยกไปรวมกันเพื่อรอใครบางคนมาช่วยล้าง ทำความสะอาดมัน
เพราะตอนนี้มันถึงเวลาที่ต้องเตรียมเก็บร้านแล้วครับ
ผมตรงไปยังห้องน้ำหลังจากที่ไม่ได้เข้าเลยทังวัน เพราะมัวแต่บริการคุณลูกค้า
ผมทำธุระเสร็จ สะบัด สะบัด สลัด .. ….....ห้ามจินตนาการตามแรงสะบัดสลัดนะครับ อิอิอ
ก็จัดเก็บให้เข้าที่ เข้าทางตามเดิม
แล้วย้ายมาล้างมือ ที่อ้างล้างหน้าอย่างช้า ๆ
เสียงเท้า ทำให้ทราบว่ามีคนกำลังเดินเข้ามาในห้องน้ำ คงจะเป็นพ่อค้าแม่ค้าแถวนั้นล่ะครับ
เพราะชอบมาเข้าห้องน้ำที่ร้านผมเป็นกระจำ ใช่สิก็มันฟรีนี่ แล้วใครจะไม่ชอบล่ะ
เรดาร์ ผมส่งสัญญาณขึ้น วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((0)))))))
เมิงจะทำงานตอนนี้ไม่ได้นะกรูจะในห้องน้ำ เลือกที่เลือกทางด้วย นะกรูขอร้อง
เสียงเท้านั้นดังเข้ามาเรื่อย ๆ แล้วตอนนี้ขาของเขาก็ก้าวเข้ามาให้ห้องน้ำแล้วครับ
ผมก้มล้างมือตามเดิม วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((((((((((((((0))))))))))))))))))))
หนักขึ้น หนักขึ้นเรื่อยๆๆ
เขาเดินผ่านหลังผมไปอย่างรวดเร็ว ตรงเข้าไปที่โถฉีทันที
ผมเงยหน้าขึ้นมองเขาผ่านกระจก วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((((((((((((((0))))))))))))))))))))
ตายแล้ว มีคนกำลังโป้อยู่ข้างหลังเราหันไปมองดีไหมนี้
ครับ คนที่ยืนฉี่ คือลุงนั้นเอง ใจผมเต้น ตุบ ตุบ อีกครั้ง กลัวที่สุดคือไฟในห้องน้ำจะดับลง
ผมก้มลงไปล้างมือตามเดิม (ล้างนานจริง อิอิอ)
อาจเป็นเพราะด้วยความตื่นเต้น ก็คงไม่ผิด มันคงทำให้ยากที่สมองกับการกระทำของเราจะสัมพันธ์กัน
ใจบอกให้ออกไปจากตรงนี้ แต่ขามันไม่ก้าวตาม
เรดาร์ ยิ่งทำงานหนักขึ้น ยิ่งทำให้ผมใจเต้นแรงและเร็วขึ้น
เหมือนคนที่โลกทั้งโลก ตกลงสู่เหวลึก มันคล้ายกับการเวียนหัว ผมสมกับคลื่นไส่ หวิว หวิว
ตอนนี้คนๆนั้นได้ย้ายมายืนอยู่ข้างๆผมแล้วโดยที่เขากำลังส่องกระจก ……….แกล้งทำเป็นไม่เห็นกรูใช่ไหม
วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((((((((((((((0)))))))))))))))))))) ตุบ ตุบ ตุบ หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ
เอาไงดีหว่ากรู ใจก็คิดว่า ออกไปจากห้องน้ำสิ ก้าวสิ ก้าวสิคุณขา ก้าวๆๆๆ ผมสั่งขา แต่ไม่ได้ผล
ตอนนี้เขาก้มลงล้างมือ เหมือนกับที่ผมทำอยู่ตอนนี้
ตุบ ตุบ ตุบ วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((((((((((((((0))))))))))))))))))))
เอาไงดีหว่า เอาไงดี คิดสิ คิดสิ ผมคิดในใจ
ผมตัดสินใจเกยหน้าขึ้นส่องกระจก สำรวจหน้าตาตัวเอง ทั้งที่ในใจวุ่นวายชิบหาย
ผมใช้หางตาอีกครั้ง สำรวจคนข้างๆที่กำลังล้มลงไปล้างมือ อย่างระมัดระวัง
กลัวเขาจะเงยหน้าขึ้นมารู้ว่าเรากำลังมองเขาผ่านกระจก จึงได้ใช้แค่หางตามอง
ผมก้มลงไปล้างมือออีก ครั้งหลังจากที่สัญชาตญาณบอกว่าเขากำลังเงยหน้าขึ้นมาแล้ว
ผมไม่รู้หรอก ว่าเขาจะมองมาที่ผมผ่านกระจกเหมือนที่ผมมองเขาหรือเปล่า
เวลาเริ่มเดินช้าลง ช้าลง ความเริ่มอึดอัดมากขึ้น ทั้งที่ห้องน้ำก็กว้างพอ
เขาสะบัดมือ เพื่อให้น้ำที่เกาะอยู่หลุดจากมือแล้วหยิบกระดาษที่วางอยู่ข้างๆ มาเช็ดอย่างช้าๆ
มึงสบายใจจริงนะ แต่กรูสิ ตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว มึงรู้ไหมว่ะ
กระดาษนั้นถูกทิ้งลงขยะใบเล็ก ๆ โดยที่หน้าเขายังจ้องมองที่กระจกนั้น
แล้วเขาก็เดินออกจากห้องน้ำไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาเลย .........เก็บได้เก็บไปนะ อารมย์มึงอะ
ตอนนี้ผมหายใจหายคอสบายขึ้นเป็นไหน ๆ
อยากจะร้อง ดังๆ ออกไป เพื่อนเอาความตื่นเต้นนี้ทิ้งไป
ก็ได้แต่วิดน้ำขึ้นมาล้างหน้าแทน เพื่อลดความตื่นเต้นนั้นให้เร็วที่สุด
ผมมองไปที่โต๊ะนั้นตลอดระยะเวลา ที่ผมเดินกับมานั่งที่โต๊ะตัวเดิมที่ผมนั่งทำงานอีกครั้ง
แต่ว่าทำไมผมมอง มอง เอ่อ..
ลูกค้าโต๊ะสุดท้ายที่เหลืออยู่ก็เรียกเก็บตังค์
ผมเดินเข้าไปหาพร้อมกับรายการอาการที่จดไว้
“อิ่มแล้วเหรอครับ” ผมยิ้ม พร้อมกับทักทายไป............กล้าไหมล่ะกรุ
“ครับ อิ่มแล้ว” เสียงลื่นหนู ตอบพรางยิ้มกลับมาอย่างเป็นมิตร
“พอทานได้ไหมครับ ติชมได้อย่าเกรงใจ”
“อร่อยมากครับ”ผมยิ้มอย่างพอใจในคำตอบนั้น
“คุณเอ่อ.............” เขาลากเสียงยาว เป็นคำถามให้ผมตอบ
“ผมปอร์ครับ”...............................ฝากไปบอกเพื่อนคุณด้วยนะ55555
“ผมต้องขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับ วันนี้มันเป็นไรของมันไม่รู้
ก่อนมามันก็ดีๆอยู่นะครับ หวังว่า ปอร์คงไม่ถือนะครับ”
“อ่อ ไม่เป็นไรครับ ถือว่าตลกๆ แหย่กันสนุกๆ สนานๆดีกว่าครับ อย่าจิงจังเลย
ยังไงก็ฝากถึงเพื่อนคุณเหมือนกันนะครับ ว่าผมก็ขอโทษที่อาจดูเล่นแรงไปหน่อย”
“ว่าแต่เพื่อนคุณ.เอ่อ................เขาไปไหนแล้วล่ะครับ”
“ อ๋อ มันกลับบ้านไปเมื่อกี่นี่เองครับ
ผมก็ยังงง ๆ อยู่ ว่ามันจะรีบอะไรขนาดนี้”
เอาแล้วไหมล่ะ มันเกิดไรขึ้นกับเขานี่ ผมเริ่มกังวลใจ
ผมเกลียดกรูแล้วใช่ไหม
กรูสวยไม่พอ
กรูเล่นแรงไปหรือเปล่านี่
แล้วเขาจะมากินที่ร้านกรูอีกไหม ต่างๆ นานา (ยังงกอยู่)
ขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลยล่ะกัน...สาธู้
*** :z3:***
สูตรเด็ด น้ำตกเนื้อติดมัน
นำเนื้อติดมันย่างบนไฟ สุกแค่ข้างนอกข้างในให้บิดๆ พอให้น้ำในเนื้อออกมาเมื่อเจอความร้อน
แล้วหันเป็นชิ้นพอคำ ปรุงด้วย พริกป่น ข้าวคั่ว ผมชูรส ซอส ปรุงรส น้ำปลา น้ำมะนาว ต้นหอมสดหั่น
ปรุงตามรสที่ชอบ
มาต่อให้แล้วนะครับผ้ม
เชิญอ่านได้ทุกอิริยาบถ 5555
-
ตาลุงรีบกลับไปฝึกรับฝีปากล่ะสิ :laugh:
-
โหยไรว้าาาาาาาลุง มะมันส์เลยอ่ะ
นึกว่าลุงจะคึกเพราะซัดหัวใจห้องล่างซ้ายไปแล้ว
จะเด็กเสริฟ์ปล้ำในห้องน้ำที่มีเพียงเราสองซะแล้น
ท่าทางงานนี้ลุงต้องกลับไปลับฝีมือและฝีปากมาใหม่นะ โอเคร๊
เอ..หรือว่าหึงพี่เอกของนุ้งปอร์กันนะ เหอะๆอยากให้ปอร์เค้าพูดดี
กับเราเหมือนๆกันพี่เอกสุดหล่อ ก็ต้องทำใส่เค้าก่อนจิ
นี่ขนาดปากไม่ดี เรดาร์ของปอร์ยังทำงานซะ หัวใจจะหลุดออกจากอกแหนะ
คุณลูกค้าไม่ได้กลับไปแล้วกลับไปลับหรอก ของแบบนี้ศึกครั้งแรกพ่ายไป
ต้องกลับไปตั้งหลักก่อน เหอะๆ o18
:L2: สู้ๆนะคะ :กอด1: นุ้งปอร์
+1แต้มจัดไปคะ เลิศเลอเหมือนเคย
-
:t3: :t3: :t3: :t3:
-
[size=120]
สงสารลุงเป็นที่สุด :m15:
สู้อุตส่าห์หาทางเข้าใกล้เข้าหาสารพัด
โดนตอกกลับมา ไม่พออออออออออออ
ยังไม่ระริกระรี้กับชายอื่นต่อหน้าต่อตา
อยู่ตัวแทบจะติดกันที่อ่างล้างมือในห้องน้ำ ก็ไม่ยอมทักสักคำ
จะใจจืดใจดำเกินไปแล้ว
........... ดราม่าอีกลุง เข้าทางๆๆๆๆ แล้ว
อีกนิ๊ดดดดด !
[/size]
-
อ่านะ...นึกว่าลุงจะห้าว...จะหาอะไรมากวนน้องปอร์เพิ่มซะอีก
แต่นี่เล่นกลับไปง่ายๆซะง้าน....มะได้รู้ซะมั่งเลยว่าเรดาห์ของอีกคนอ่ะ...วิ๊งค์หนักขนาดไหน :a3:
-
ลุงหายซ่าเลย
นึกว่าจะไ ด้ฟังปอร์จัดการต่อ
ขอบอกชอบจริงๆนะไว้คำว่า วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((((((((((((((0))))))))))))))))))))
-
ชอบ ๆ
-
ลุงยอมแพ้กลับไปซะและ
สงสัยไปเตรียมตัวมาสู้กะเดกเสิฟใหม่
ฮ่าๆ
-
ไม่อยากจะคิดเลยว่าคนที่จะมาเป็นแฟนกับปอร์เนี่ย
(ต้องปากกล้าแบบปอร์ด้วยอ่ะป่าว)
ไอ้เรดาร์นี่มีเองหรือว่าไปเรียนมาอ่ะปอ
อิอิ
:laugh:
-
:o8: กอล์ฟถอยทัพกลับไปเงียบๆ ซะงั้น
โธ่...นึกว่าจะหาเรื่องอะไรมาแกล้งปอร์ต่อซะอีก
ว่าแต่... o18 ปอร์ล้างมือซะนานขนาดนั้นมือไม่เปื่อยหมดเหรอ
ยังคงสนุกสนานมากมายเหมือนเดิม...รออ่านต่อนะครับ
-
ตกลงน้องปอร์หมายตาใครไว้กันแน่ ระหว่างพี่เอกวิศวกรหนุ่มกับ อิลุง (กอล์ฟ) ปากร้าย
-
น้องปอร์กะจะเอาทั้งสองคนหรือเปล่า
ลุงกอล์ฟเอาไว้กวนอารมณ์
พี่เอกเอาไว้ให้เอาใจ
อิอิ
-
สงสัยจะเจอผู้ชายสายซึนเดระอีกคนแล้ว รักนะแต่ไม่แสดงออก แล้วเมื่อไหร่จะจูนเครื่อง
เข้ากันได้ซะทีล่ะ อุตส่าห์ทิ้งหูฉลามมาซดต้มแซ่บทั้งที
น้องปอร์จะนำเสนอเมนูเด็ดในร้านทุกเมนูเลยหรือเปล่า ขอสูตรนํ้าจิ้มแจ่วรสเด็ดหน่อยเถอะ
กินที่ไหนก็ไม่แซ่บเหมือนที่เคยกินตอนเด็กๆเลย
รักน้องปอร์จ้าาาา (ยกมือทำสัญญาลักษณ์ว่ารัก แล้วส่งจูบ จูบุ จูบุ ให้น้องปอร์)
-
รักนะ แต่ไม่แสดงออก
ไม่ให้รู้หรอก
-
เนี่ยะแหล่ะคู่สร้างคู่สมของแท้ เอิ้กๆๆ
-
ลุงนั่น รีบกลับไปไหนอะ
-
หนุกดีเรื่องนี้ อ่านแล้วหิว
:z1:
:กอด1: เป็นกำลังใจ อิอิ
ลุ้น เมื่อไหร่จะรักกัน :z2:
-
ใจเย็นๆ
เค้าอาจจะเป็นพวกรักนะแต่ไม่แสดงออกก็ได้
รอเค้าแสดงออกเมื่อไหร่ละ...จัดการ!!! ~? :z2:
-
ตอกกลับได้เด็ดดวงมากมายค่ะ
-
ลุงงอลไปแล้วนั่น ๆๆ
-
เสียงลื่นหนู น่าจะเป็นคำว่า เสียงรื่นหู :really2:
น้ำตกเนื้อย่างติดมัน น่าหม่ำที่ซู้ด :laugh:
เมื่อไหร่ตาลุงจะเริ่มจีบเด็กเสิร์ฟปากร้ายเสน่ห์แรงซักที :t3:
:กอด1: กอดปอร์กะกอล์ฟค๊า
-
น้องปอ.....นี่
ย่อมาจาก
ปอ
ออ
บอ
ปอบ
ป่าววะ
จ้องแต่จะแดกลูกค้า...555
:laugh:
กูรู้งี้แล้วจะกล้าไปแดกร้านมึงมะนี่
กลัวมันเอาไส้ย่างมาแลกกะใส้กรอกกูอ่าเดะวะ
อิอิ
:z3: :z2:
-
แล้วลุงหายไปไหนล่ะเนี่ย
ใครรู้บอกหน่อย ทำไมกลับไปเร็วจัง อิอิ
-
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่คร้าบ
***
รอลุงกลับมาหม่ำเนื้อเด็กเสิร์ฟย่าง อิอิ
-
ชอบตอน
กวนกลับอ่ะ
แรง :z2:
-
+เป็นกำลังใจให้ครับ+
-
แล้วน้องปอร์ต้องการแบบไหนล่ะคะ
อยากให้มา(ทำหัวใจสั่นไหว)
หรือไม่อยากให้มา(กัดกัน)
หึหึ
-
:-[
หลังจากที่อ่านตอน11 ไปแล้วพอจะชอบกันบ้างไหมครับ
แล้วใครนะจะเป็นคนที่น้องปอร์ หยิบมาตอบก่อน อ่อ
ตาลุงรีบกลับไปฝึกรับฝีปากล่ะสิ :laugh:
**ตอบ**
นั้นสิครับ ผมก็คิดอยู่
โหยไรว้าาาาาาาลุง มะมันส์เลยอ่ะ
นึกว่าลุงจะคึกเพราะซัดหัวใจห้องล่างซ้ายไปแล้ว
จะเด็กเสริฟ์ปล้ำในห้องน้ำที่มีเพียงเราสองซะแล้น
ท่าทางงานนี้ลุงต้องกลับไปลับฝีมือและฝีปากมาใหม่นะ โอเคร๊
เอ..หรือว่าหึงพี่เอกของนุ้งปอร์กันนะ เหอะๆอยากให้ปอร์เค้าพูดดี
กับเราเหมือนๆกันพี่เอกสุดหล่อ ก็ต้องทำใส่เค้าก่อนจิ
นี่ขนาดปากไม่ดี เรดาร์ของปอร์ยังทำงานซะ หัวใจจะหลุดออกจากอกแหนะ
คุณลูกค้าไม่ได้กลับไปแล้วกลับไปลับหรอก ของแบบนี้ศึกครั้งแรกพ่ายไป
ต้องกลับไปตั้งหลักก่อน เหอะๆ o18
:L2: สู้ๆนะคะ :กอด1: นุ้งปอร์
+1แต้มจัดไปคะ เลิศเลอเหมือนเคย
**ตอบ**
สังสัยกลับไปคิดแผนการแน่ๆ น่าสงสัยมาก อิอิอ
:t3: :t3: :t3: :t3:
**ตอบ**
อันนี้จะตอบหวว่าไงดีหว่า
[size=120]
สงสารลุงเป็นที่สุด :m15:
สู้อุตส่าห์หาทางเข้าใกล้เข้าหาสารพัด
โดนตอกกลับมา ไม่พออออออออออออ
ยังไม่ระริกระรี้กับชายอื่นต่อหน้าต่อตา
อยู่ตัวแทบจะติดกันที่อ่างล้างมือในห้องน้ำ ก็ไม่ยอมทักสักคำ
จะใจจืดใจดำเกินไปแล้ว
........... ดราม่าอีกลุง เข้าทางๆๆๆๆ แล้ว
อีกนิ๊ดดดดด !
[/size]
**ตอบ**
ด่าหนูชิมิ ตกลงพวกลุงใช่ไหม 555
อ่านะ...นึกว่าลุงจะห้าว...จะหาอะไรมากวนน้องปอร์เพิ่มซะอีก
แต่นี่เล่นกลับไปง่ายๆซะง้าน....มะได้รู้ซะมั่งเลยว่าเรดาห์ของอีกคนอ่ะ...วิ๊งค์หนักขนาดไหน :a3:
**ตอบ**
อันนี้ก้เสียวๆอยู่ครับว่ามันจะเอาคืนยังไง
ลุงหายซ่าเลย
นึกว่าจะไ ด้ฟังปอร์จัดการต่อ
ขอบอกชอบจริงๆนะไว้คำว่า วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((((((((((((((0))))))))))))))))))))
**ตอบ**
ชอบ็้เอาไปใช้ได้นะครับ ไม่สงสนแต่อย่างใด ใช้ใหูุ้ถูกกับกลุ่มเป้าหมายนะ 55
ชอบ ๆ
**ตอบ **
ชอบลุงใช่ไหมบอกมานะ
ลุงยอมแพ้กลับไปซะและ
สงสัยไปเตรียมตัวมาสู้กะเดกเสิฟใหม่
ฮ่าๆ
**ตอบ**
สังสัยเหมือนกัน แต่ขอให้มันเจ๋งๆนะลุง
ไม่อยากจะคิดเลยว่าคนที่จะมาเป็นแฟนกับปอร์เนี่ย
(ต้องปากกล้าแบบปอร์ด้วยอ่ะป่าว)
ไอ้เรดาร์นี่มีเองหรือว่าไปเรียนมาอ่ะปอ
อิอิ
:laugh:
**ตอบ**
ปากร้ายเพือ่ป้องกันตัวเองครับ ส่วน วิ้งค์ วิ้งค์มีกันทุกคน ลองงัดมาใช้สิครับ อิอิิอ
:o8: กอล์ฟถอยทัพกลับไปเงียบๆ ซะงั้น
โธ่...นึกว่าจะหาเรื่องอะไรมาแกล้งปอร์ต่อซะอีก
ว่าแต่... o18 ปอร์ล้างมือซะนานขนาดนั้นมือไม่เปื่อยหมดเหรอ
ยังคงสนุกสนานมากมายเหมือนเดิม...รออ่านต่อนะครับ
**ตอบ**
ครับผมได้กำลังใจดีขนาดนี้ มาต่อบ่อยๆ แน่ครับกรัผ้ม
ตกลงน้องปอร์หมายตาใครไว้กันแน่ ระหว่างพี่เอกวิศวกรหนุ่มกับ อิลุง (กอล์ฟ) ปากร้าย
**ตอบ **
อยากเก็บเธอไว้ทั้ง2คน อิอิิอ
น้องปอร์กะจะเอาทั้งสองคนหรือเปล่า
ลุงกอล์ฟเอาไว้กวนอารมณ์
พี่เอกเอาไว้ให้เอาใจ
อิอิ
**ตอบ**
รู้ทันจริง ๆๆ อุตส่าเงียบแล้วนะ
สงสัยจะเจอผู้ชายสายซึนเดระอีกคนแล้ว รักนะแต่ไม่แสดงออก แล้วเมื่อไหร่จะจูนเครื่อง
เข้ากันได้ซะทีล่ะ อุตส่าห์ทิ้งหูฉลามมาซดต้มแซ่บทั้งที
น้องปอร์จะนำเสนอเมนูเด็ดในร้านทุกเมนูเลยหรือเปล่า ขอสูตรนํ้าจิ้มแจ่วรสเด็ดหน่อยเถอะ
กินที่ไหนก็ไม่แซ่บเหมือนที่เคยกินตอนเด็กๆเลย
รักน้องปอร์จ้าาาา (ยกมือทำสัญญาลักษณ์ว่ารัก แล้วส่งจูบ จูบุ จูบุ ให้น้องปอร์)
**ตอบ**
มากินที่ร้านผมไหมเดียวทำให้หลายๆ ถ้วยเลย
รักนะ แต่ไม่แสดงออก
ไม่ให้รู้หรอก
**ตอบ**
ไม่แสดงออกแล้วคนที่รักจะรู้ไหมอิอิอิ
เนี่ยะแหล่ะคู่สร้างคู่สมของแท้ เอิ้กๆๆ
**ตอบ**
สาธุ
ลุงนั่น รีบกลับไปไหนอะ
**ตอบ**
สงสัยแฟนลุงโทรมา อิอิิอ
เสียงลื่นหนู น่าจะเป็นคำว่า เสียงรื่นหู :really2:
น้ำตกเนื้อย่างติดมัน น่าหม่ำที่ซู้ด :laugh:
เมื่อไหร่ตาลุงจะเริ่มจีบเด็กเสิร์ฟปากร้ายเสน่ห์แรงซักที :t3:
:กอด1: กอดปอร์กะกอล์ฟค๊า
**ตอบ**
กอดทีละคนก็ได้ให้กอดลุงก่อนดีไหม อิอิอ
น้องปอ.....นี่
ย่อมาจาก
ปอ
ออ
บอ
ปอบ
ป่าววะ
จ้องแต่จะแดกลูกค้า...555
:laugh:
กูรู้งี้แล้วจะกล้าไปแดกร้านมึงมะนี่
กลัวมันเอาไส้ย่างมาแลกกะใส้กรอกกูอ่าเดะวะ
อิอิ
:z3: :z2:
**ตอบ**
ยังไม่ได้กลายพันธ์แต่อย่างใดครับ 55
เดี๋ยวจะเข้าไปอ่านเรื่องของคุณบ้าง หาเวลาว่างทั้งวันก่อน จะได้สะใจไปเลย 55
แล้วลุงหายไปไหนล่ะเนี่ย
ใครรู้บอกหน่อย ทำไมกลับไปเร็วจัง อิอิ
**ตอบ**
ลุงมันอิ่มก่อนใครมั้งเลยกลับก่อน 55
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่คร้าบ
***
รอลุงกลับมาหม่ำเนื้อเด็กเสิร์ฟย่าง อิอิ
**ตอบ**
เมนีนี้แพงนะครับ 555
ชอบตอน
กวนกลับอ่ะ
แรง :z2:
**ตอบ**
นึกว่าชอบลุงซะอีก
+เป็นกำลังใจให้ครับ+
**ตอบ**
ขอบคุณครับ
แล้วน้องปอร์ต้องการแบบไหนล่ะคะ
อยากให้มา(ทำหัวใจสั่นไหว)
หรือไม่อยากให้มา(กัดกัน)
หึหึ
**ตอบ**
อยากเก็บเธอไว้ทั้ง2 คน 55
*******
ตอบ ทุกคนแล้วนะครับผม
ยังไงขอให้สนุกกับตอนต่อไปนะครับ
ตอน 12อาจจะยาวหน่อยเพราะว่า เสาร์ อาทิตย์นี้มีอบรม
ไม่รู้ว่าจะ มีเวลามาต่อไหม
ขอบคุณสำหรับการติดตาม ปอร์ที่น่ารัก
-
:pig4:
“ อ๋อ มันกลับบ้านไปเมื่อกี่นี่เองครับ
ผมก็ยังงง ๆ อยู่ ว่ามันจะรีบอะไรขนาดนี้”
เอาแล้วไหมล่ะ มันเกิดไรขึ้นกับเขานี่ ผมเริ่มกังวลใจ
ผมเกลียดกรูแล้วใช่ไหม
กรูสวยไม่พอ
กรูเล่นแรงไปหรือเปล่านี่
แล้วเขาจะมากินที่ร้านกรูอีกไหม ต่างๆ นานา (ยังงกอยู่)
ขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลยล่ะกัน
เสิร์ฟจานที่12...........หมูแดดเดียว
หลังจากวันนั้นมา ชีวิตน้อย ๆ ของน้องปอร์ ก็เต็มไปด้วยความเงียบเหงาอีกครั้ง
ทุกคนดูจะนัดกันอย่างที่ผมเคยบอกไว้แล้ว
บักเดชเพื่อนเลิฟ ก็ยังทำงานอีเว้นท์ ของมันตามปกติ
พี่เอก อันเป็นที่รักก็หายไปกับกลีบเมฆ…….มาหลอกให้รักแล้วก็จากไปสินะ
แล้วใครอีกคน จะเป็นยังไงบ้างนะ
หวังว่าคงไม่โกรธกันถึง 3 ชาติ 8 ชาติหรอก
กลับมากวนกรูอีกก็ได้นะ คราวนี้สัญญาว่าจะไม่แกล้งด้วยไส้ขดที่สามอีกแล้ว สัญญา สัญญา
เวลาผ่านไปแล้วเกือบ2 อาทิตย์
ชีวิตผมก็มีแต่ร้านนี่ล่ะครับที่เป็นที่สิงสถิตได้ ในเวลาช่วงปิดเทอมที่แสนจะยาวนานเช่นนี้
เมื่อไรจะเปิดเทอมสักที อยากได้ช่วงชีวิตวัยเรียนกลับมาแล้ว
จะได้เจอเพื่อน ๆ มีอะไรที่สนุกๆได้ทำร่วมกัน
เพราะที่สำคัญผมจะเห็นหน้าตา อันน่ารักสดใสของรุ่นน้องปีหนึ่ง ที่น่ารักไม่แตกต่างไปจากผมเลย555
ถ้าเวลานั้นมาถึง ผมคงเป็น รุ่นพี่ปีสุดท้าย ของเมเจอร์แอดเวอร์...ไปแล้ว….
แต่มันคงไม่นานหรอกครับ รอไปหน่อยล่ะกันเจ้าปอร์ ช่วงนี้ก็เป็นเด็กเสิร์ฟไปก่อน
เฮ้ย...... ผมถอยหายใจยาวๆ อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้วสินะ ชีวิต ที่เงียบเขาบอกกรู
ก็จะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกปี เพื่อน ๆยังปล่อยให้ชีวิตกรูเงียบเหงาเหมือนเดิม ไม่มีใครติดต่อมาสักคน
ต่างคนต่างใช้เวลาช่วงปิดเทอมเป็นของตัวเองอย่างเต็มที่กับครอบครัว กับคนรัก
น้อยคนนักที่จะนึกถึงวันสำคัญของอีกคน ถ้าไม่ใช่คนพิเศษจริง ๆ
“ปอร์ ส่งของ คลินิคนางฟ้า ” เสียงพี่ผมลอยมา
ตอนนี้ผมต้องไปส่งของให้กับลูกค้าแล้วสิ
กับข้าวสามสี่ อย่างถูกใส่ลงถุงเรียบร้อย และมันก็อยู่ในมือผมแล้ว
ผมก็พร้อมที่จะนำความอร่อยนั้นส่งตรงไปยังคุณลูกค้า
ผมก้าวเท้าเข้าสู่คลินิค แห่งนั้น อย่างคุ้นเคย เพราะบ่อยครั้งที่ผมได้มาส่งของ
และมันก็ไม่ได้ไกลจากร้านผมเลย
บางครั้งที่ นางฟ้าผ่าตัด(ผมเรียกเอง) หรือที่คนทั่วไปจะเรียก คุณหมอ
จากคลินิคแห่งนี้ก็ชอบไปนั่งทานที่ร้านกับคนไข้เป็นประจำ
แล้วคนไข้ทุกคนก็กลับบ้านด้วยอาการที่หายจากอาการป่วยทุกราย555
ทุกครั้งที่เข้ามาส่งของผมจะแอบมองเข้าไปในตู้ กระจกที่บรรดาหมอๆนั่งทำสวยเรียกคนไข้
มันก็เลยไม่แปลกที่ผมจะคุ้นหน้าตา บรรดาหมอนวดที่คลินิคแห่งนี้เป็นอย่างดี
ผมกลับถึงร้าน พร้อมได้รับขอความจากเพื่อนเลิฟ
ว่าเดี๋ยววันนี้จะมาทานข้าวด้วยนะ ให้รอมันรอด้วย
ดีจัง อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนคนที่ผมรักที่สุด ยังไม่ลืมวันสำคัญของผมไป
ผมอ่านข้อความแล้วยิ้มๆ อย่างพอใจ ..........ใช่สิ อย่างน้อยมึงก็เห็นกรูสำคัญอยู่
หรืออาจเป็นเพราะความอร่อยของน้ำตกที่มันชอบกินนะ แอบคิด
วันนี้ลูกค้ามาพร้อมกับฝน อาจจะตั้งใจมากิน หรืออาจจะใช้ร้านผมเป็นที่หลบฝนก็ไม่รู้
ช่วงนี้กำลังเข้าปลายเดือน พฤษภาคม เข้าสู้ ช่วงปลายๆ ของฤดูร้อน และเป็นตอนต้นของฤดูฝน
ฝนจึงเริ่มมาทักทายให้เรารู้สึกเย็นสบายอยู่บ่อยครั้ง
เสียงพี่ชาย คุยโทรศัพท์อยู่นานสองนาน อีกมือก็จดสิ่งที่คุยอยู่ลงบนกระดาษ
รายการอาหาร ประมาณ 5 อย่างที่ถูกเขียนลงและพร้อมจะเริ่มลงมือ
ปฏิบัติการตามล่าหาความอร่อย โดยพี่ชายเป็นพอครัวใหญ่ และทุกคนเป็นลูกมือ รวมทั้งผมด้วย
ไส้ย่าง 2
ตำไทย 1
ตำปู 1
หมูแดดเดียว 2
แน่นอน ครับ เมนูที่เด็ดที่ขาดไม่ได้คือ เนื้อย่างติดมัน 5 ถุง
ทำให้ผมสึกแปลกว่า ทำไมเขาสั่งไปเยอะขนาดนี้ โดยเฉพาะเมนูสุดท้าย
เมื่อ ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยพร้อมส่ง แน่นอนครับ หน้าที่นี้คงไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากไอ้ปอร์ตามเคย
พี่ชายผมส่งถุงใบใหญ่ๆให้ พร้อมกับ แผนที่บ้านลูกค้า เบอร์โทร 02-.xxxxxxx ให้ผม
บ้านนี้คงหาไม่ยาก และคงไม่ไกลเท่าไร
ผมสังเกตจากเบอร์โทรที่คุณลูกค้าให้มา แต่ระยะทางให้เดินไปด้วยเท้าคงทำไม่ได้
ตอนนี้ฝนหยุดแล้ว แต่บรรยากาศทั่วไปยังเต็มไปด้วยละอองของฝน บวกกับเป็นช่วงเวลากลางคืน
ที่ค่อนข้างดึกแล้ว ผมเรียกใช้บริการพี่วินมอเตอร์ไซด์ แถวนั้น เพื่อจะช่วยให้ถึงที่หมายเร็วยิ่งขึ้น
ในสุดผมก็มาถึงบ้านคุณลูกค้าที่เป็นเจ้าของเมนู
มองจากเข้าไปภายในบ้านหลังนี้ผ่านประตูลวดลายสวยงาม
เป็นบ้านขนาดปานกลาง ไม่ถึงกับใหญ่มาก
แต่รู้สึกเต็มไปด้วยความอบอุ่นที่สัมผัสได้
ผมจัดการโทรถามเพื่อความแน่ใจว่าเป็นบ้านหลังนี้ พร้อมบอกของที่สั่งไปตอนนี้ได้มาส่งถึงหน้าบ้านแล้ว
สิ้นเสียงตอบรับจากเลขหมายปลายทาง
ประตูหน้าบ้านก็เปิดขึ้น พร้อมมี หญิงสาวก้าวเท้าออกมา
รับถุงนั้น แล้วกลับบ้านเข้าไป
ผมสังเกตว่าผู้หญิงคนที่ออกมารับถุงนั้นคงไม่ใช่เจ้าของบ้านแต่อย่างใด
จากนั้นผมกระโดดขึ้นพี่วินมอเตอร์ไซด์ กลับร้านทันที
ผมก็ทำหน้าที่ผมเหมือนเคยครับ เก็บตังค์บ้าง เก็บจาน ชามบ้างแล้วแต่ว่าหน้าที่ไหนจะมาถึง
พี่ชายผมก็เหมือนกัน ทำกับข้าวไป รับโทรศัพท์ไป
วันนี้มีคนโทรมาสั่งเยอะจัง ผมทำงานไปพร้อมสังเกตเหตุการณ์
ก็โทรมาสั่งให้จัดโต๊ะรอ บ้างก็โทรมาสั่งใส่ถุงเดี๋ยวมารับกลับไปกินที่บ้าน
“ปอร์ส่งของ บ้านหลังเดิม” เสียงพี่ชายเรียกตามเดิม
ผมใช้บริการพี่วินมอไซด์คนเดิม
“มาส่งของครับ ตอนนี้อยู่หน้าบ้านแล้ว”
“ เออ ...รู้แล้ว เดี๋ยวให้คนออกไปรับ” เสียงห้วนๆ ตอบมา แล้วก็วางโทรศัพท์ไป
เออ ถ้ามึงรู้แล้วทำไมให้กรูยืนรอ ไม่มาเปิดเองเลยวะ ผมคิดใจใจ
แล้วผู้หญิงคนเดิมรีบวิ่งออกมาเปิดประตูให้ แล้วบอกผมเข้าไปรอที่หน้าบ้านก่อน
เพราะยังไม่ได้เตรียมตังค์ไว้ให้เลย
ผมก้าวเท้าเขาไปตามคำเชิญของหญิงผู้นั้น
ผมมองตามหลังหญิงคนนั้นที่กำลังวิ่งเข้าบ้าน
ข้างในมีแสงไฟกระพริบเป็นช่วงๆ ผู้คนกำลังนั่งล้อมกันเป็นวง
ทำให้ผมทราบว่าภายในบ้านคงมีงานอะไรสักอย่าง
เธอออกมาพร้อมกับเงินส่งให้ผม และผมกลับถึงร้านด้วยบริการจากพี่วินคนเดิม
“ว่าไงมึง” บักเดชทักทายผมพร้อมถือถุงใบเล็ก ๆ ในมือ
ไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ว่าของในถุงนั้นคืออะไร
ตอนนี้มันนั่งที่โต๊ะตัวเดิมแล้ว พร้อมวางถุงนั้นไว้บนโต๊ะ
“ปอร์ส่งของ ” ยังไม่ทันจะเอ่ยคำทักทายเพื่อนรักของผมเลย พี่ชายผมก็ร้องเรียกขึ้นอีกครั้ง
“บ้านเดิม.”
“เอาอีกแล้ว ไม่รู้จักสั่งทีเดียว แม่งน่ารำคาญวะ” ผมพูดพรางหันหน้าไปหาไอ้เดช
“อะไรของมึงวะ” ไอ้เดชทำหน้า งง งง
“เปล่าไม่มีไร เดี๋ยวมา”
ผมถึงบ้านนั้นอีกครั้ง ด้วยเนื้อตัวที่เปียกปอนไปด้วยฝน ที่ตอนนี้กำลังหล่นปรอยๆ
บวกด้วยอารมณ์ ที่กำลังอยากจะระเบิดออกมา
“มาถึงแล้วครับ ของที่สั่งเป็นรอบที่สาม” ผมกระแทกว่ารอบที่สาม
“เออ เห็นแล้ว” เสียง คนเดิมที่ผมเพิ่งได้ยินไปเมื่อกี้
“เห็นแล้วมึงจะให้กรูยืนตากฝนอีกนานไหม” ผมพูดหลังจากวางโทรศัพท์(นะ)
((((((0)))))))
((((((((0)))))))))
((((((((((0)))))))))))))
ฝนตกสภาพอากาศแปรปวนบ่อยดูแลสุขภาพด้วยนะครับ เอ้ยไม่ใช่ ฝนตกสภาพอากาศแปรปวน ทำให้เรดาร์ทำงานผิดปกติ ผมคิดในใจ
ประตูหน้าบ้านค่อย ๆ เปิดออก ผมก้าวเข้าตามไป ตอนนี้ผมเห็นหลังไหว ไหว เปิดประตูเข้าบ้านไปแล้ว
มึงจะไม่เอาของที่สั่งเข้าไปด้วยเหรอวะ
ผมเดินเข้าไปหยุดที่ประตู
ลังเลว่าจะเข้าไปหรือรออยู่ที่ตรงนี้ดี
สักพัก ก็มีเสียงลอยออกมาว่า เข้ามาสิ ด้วยน้ำเสียงห้วนๆตามเดิม หลังจากนั้นประตูบ้านเปิดออก
ผมก้าวเข้ามาตามคำสั่งนั่นแต่โดยดี
((((((0))))))) ((((((((0))))))))) ((((((((((0)))))))))))))
ทันที่ทีประตูถูกเปิดออก ผมต้องตกใจกับภาพที่ผมเห็น
ไอ้ลุง มันยืนอยู่ข้างในบ้าน ตุบ ตุบ ตุบ ใจเต้นแรง ภายใต้เสื้อผ้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝน
บวกกับแอร์ที่เปิดอยู่กระทบมาที่ผิวกาย ทำให้ผมรู้สึก หนาว ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“นั่งรอตรงนี้ก่อน” เขาออกคำสั่งอีกครั้งด้วนเสียงห้วนๆ อีกครั้ง
พร้อมกับเดินหายเข้าไปยังกลุ่มคนที่กำลังล้อมวงกัน
เวลาผ่านไป เวลาผ่านไป ก็ยังไม่มีหวี่แววมา มันจะกลับมา
หนาว ตัวสั่น ใจเต้น ตุบ ตุบ ((((((0)))))))
“อ้าวนั่งรอน้องกอล์ฟเหรอค่ะ” เสียงผู้หญิงคนเดิมดังขึ้น
พร้อมกับจานขนมวางลงให้ผม
“ทานไปก่อนนะค่ะเดี๋ยวน้องกอล์ฟคงมา”.....กรูรอเงินไม่ได้รอมันเข้าใจไว้ด้วย
ขืนเมิงไม่มากรูกลับแล้วนะ กรูก็มีคนรออยู่เหมือนกัน
และที่สำคัญมันเหลือเวลาไม่นานจะเที่ยงคืนแล้วนะ ผมคิด
“เออ พี่ครับ ผมขอเข้าห้องน้ำได้ไหมครับ พอดีว่าผม .............”
เธอบอกทางผมแล้วก็ขอตัวพร้อมกับถุงที่ผมส่งให้
ผมวางมือถือลงข้างๆ จานที่เธอเพิ่งส่งให้ กลัวมันเปียกไปมากกว่านี้
ผมถอดแว่นตาออกมาเช็ด แล้วทำธุระของผมเสร็จก็เดินออกไป ยังที่เดิมที่ผมนั่งอยู่
ผลไม้ที่เรียงสวยงามบนจานถูกวางลงข้างๆ จานขนมเมื่อไรผมไม่รู้
เมื่อไรจะจ่ายตังค์กรูวะ จะได้กลับสักที่
มันหนาวนะเฟ้ย อีกอย่างพี่ วิน จะรอกรูไหมนี่ หวังว่ากรูคงไม่ต้องเดินกลับบ้านเองนะ
เวลาก็เดินไปเรื่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ อย่างช้าๆ
เมิงแกล้งกรูใช่ไหม นี่มึงเอาคืนแล้วใช่ไหมไอ้ลุง ผมคิดในใจ
สีหน้าผมยังอยู่ในอาการปกติ แต่เริ่มมีอาการตัวสั่นแล้ว
ไอ้ลุงกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับตังค์ที่อยู่ในมือ
“ทำไมไม่กิน” สีหน้าเฉยชา………เมิงเป็นแฟนกรูแล้วเหรอมาออกคำสั้ง
“ไม่หิว” ผมตอบด้วยเสียงสั่นๆๆ ตุบ ตุบ ตุบ ((((((((((0)))))))))))))
ไอ้ลุงยื่นเงินในมือส่งให้ผม
ผมลุกขึ้นแล้วเปิดประตูออกไปโดยที่ไม่ได้บอกลาหรือขอบคุณเจ้าของบ้านแต่อย่างใด……อย่าตามกรูมานะ
“อ้าวปอร์ครับ มาวันเกิดไอ้กอล์ฟด้วยเหรอครับ” ผมสวนกับเพื่อนไอ้ลุงที่กำลัง จะเปิดประตูเข้าบ้าน
“เปล่าครับผมแค่มาส่งของ” แล้วก็ขอตัวกลับ
ตอนนี้ผมถึงบางอ้อแล้วครับ งง อะไรมันจะบังเอิญกันขนาดนี้
แหม อยากให้กรูมาวันเกิดน่าจะบอกกรูดี ๆ นะไอ้ลุง ไม่เห็นต้องใช้วิธีการนี้เลย
แล้วถ้าอยากให้กรูไปวันเกิดทำไมไม่รั้งกรูไว้นานกว่านี้ หรือเมิงจะแค่อยากเอาคืน
มันคงแค่อยากเอาคืนมั้ง เพราะกรูไม่ได้เป็นไรกับมันนี่ ผมแอบคิดไปต่างๆ นา นา
ผมถึงร้าน ด้วยอาการ งง งง
“เมื่อกี่กรูโทรหามึง ทำไมมึงปล่อยให้กรูพูดคนเดียววะ” เสียงไอ้เดช
อะไรอีกล่ะมึง กรี๊ด..........................
** :really2:**
สูตรเด็ดหมูแดดเดียว
หั่นหมูสดเป็นชึ้น เล็กๆ พอประมาณ หรือถ้าชอบแบบติดมันก็แล้วแต่
หมักด้วย กระเทียม พริกไทย ซอสปรุงรส น้ำตาลทราย ผมชูรส นมสด น้ำมันหอย
ทอดในน้ำมันที่ดำลังเดือด คนบ่อยๆ เพื่อไม่ให้ติดกระทะ จนเหลืองน่ากิน แล้วใส่ใบมะกรูดลงไปปิดฝา
อย่างราดเร็ว เพื่อกันน้ำมันกระเด็น พอใบมะกรูดกรอบ(5วินาที )พักขึ้นพักบนตะแกรงกรองน้ำมัน
เสิร์ฟพร้อมซอสพริก หรือน้ำจิ่มแจ่ว
-
"หมูแดดเดียว" เสิร์ฟตอนตี 1 :z1:
-
มาคอยหมูแดดเดียวด้วยคน น้องกอลฟ์หัดพูดเพราะๆคงน่ารักขึ้นอีกพะเรอเลย
ดูท่าน้องปอร์จะต้องไปบ้านนั้นเป็นรอบที่4เป็นแน่แท้
-
วัดเกิดไล่เลี่ยกัน หรือเกิดวันเดียวกันเนี่ย
แสดงว่า.....เป็นเนื้องอก เอ้ย เนื้อคู่กันแน่ๆเลย :กอด1:
อิตาลุงนี่แผนเยอะเนอะ จะอยากให้ปอร์อยู่ร่วมอวยเบิร์ดเดย์
ก็พูดกับเค้าดีดีดิ พูดกับคนอื่นแบบมะนาวไม่มีน้ำเนี่ย
ถึงหน้าตาหล่อแถบอยากจะนอนใต้ร่างยังไง ก็นะคงรับประทานไม่ลงหรอก
หรือว่ายังไง นุ้งปอร์ :m12:
บักเดชคงโทรมาเร่งไปเป่าเค้กล่ะจิ ชิมิ
พอลูกค้าหน้าตาน่ากินหายสาบสูญราวกับนัดกัน
ชีวิตนุ้งปอร์ก็เหมือนปลาขาดน้ำขาดซากุระเลยนะ :sad4:
o13 นุ้งปอร์เลิศมากมาย
+1 จัดไปคะ
-
╔╗╔╗╔══╗╔══╗╔══╗╔╗╔╗
║╚╝║║══║║══║║══║║╚╝║
║╔╗║║╔╗║║╔═╝║╔═╝╚═╗║
╚╝╚╝╚╝╚╝╚╝...• Birthday •... ทั้งน้องปอร์ และ ลุงกอล์ฟครับ
เกิดวันเดียวกันเลย สร้างมาคู่กันโดยแท้ หุหุ
ปล. ลืมโทรศัพท์มือถือไว้อย่างนี้ เสร็จลุงกอล์ฟล่ะ :z1: :m20:
-
ลืมมือถือไว้ซะงั้น
หึหึ เกิดวันเดียวกันด้วย
แล้วเดชโทรมาหาให้รีบกลับไปฉลองวันเกิดรึเปล่า
แล้วอย่างนี้ลุงกอล์ฟรู้แล้วยังหว่า ว่าเกิดวันเดียวกัน :impress2:
สงสารน้องปอร์ กลายเป็นวันเกิดที่แย่ไปเลย ขณะที่ลุงกอล์ฟได้เจอน้องปอร์ผู้น่ารักเป็นของขวัญแล้ว
-
มาคอยหมูแดดเดียวด้วยคน น้องกอลฟ์หัดพูดเพราะๆคงน่ารักขึ้นอีกพะเรอเลย
ดูท่าน้องปอร์จะต้องไปบ้านนั้นเป็นรอบที่4เป็นแน่แท้
วัดเกิดไล่เลี่ยกัน หรือเกิดวันเดียวกันเนี่ย
แสดงว่า.....เป็นเนื้องอก เอ้ย เนื้อคู่กันแน่ๆเลย :กอด1:
อิตาลุงนี่แผนเยอะเนอะ จะอยากให้ปอร์อยู่ร่วมอวยเบิร์ดเดย์
ก็พูดกับเค้าดีดีดิ พูดกับคนอื่นแบบมะนาวไม่มีน้ำเนี่ย
ถึงหน้าตาหล่อแถบอยากจะนอนใต้ร่างยังไง ก็นะคงรับประทานไม่ลงหรอก
หรือว่ายังไง นุ้งปอร์ :m12:
บักเดชคงโทรมาเร่งไปเป่าเค้กล่ะจิ ชิมิ
พอลูกค้าหน้าตาน่ากินหายสาบสูญราวกับนัดกัน
ชีวิตนุ้งปอร์ก็เหมือนปลาขาดน้ำขาดซากุระเลยนะ :sad4:
o13 นุ้งปอร์เลิศมากมาย
╔╗╔╗╔══╗╔══╗╔══╗╔╗╔╗
║╚╝║║══║║══║║══║║╚╝║
║╔╗║║╔╗║║╔═╝║╔═╝╚═╗║
╚╝╚╝╚╝╚╝╚╝...• Birthday •... ทั้งน้องปอร์ และ ลุงกอล์ฟครับ
เกิดวันเดียวกันเลย สร้างมาคู่กันโดยแท้ หุหุ
ปล. ลืมโทรศัพท์มือถือไว้อย่างนี้ เสร็จลุงกอล์ฟล่ะ :z1: :m20:
ลืมมือถือไว้ซะงั้น
หึหึ เกิดวันเดียวกันด้วย
แล้วเดชโทรมาหาให้รีบกลับไปฉลองวันเกิดรึเปล่า
แล้วอย่างนี้ลุงกอล์ฟรู้แล้วยังหว่า ว่าเกิดวันเดียวกัน :impress2:
สงสารน้องปอร์ กลายเป็นวันเกิดที่แย่ไปเลย ขณะที่ลุงกอล์ฟได้เจอน้องปอร์ผู้น่ารักเป็นของขวัญแล้ว
**ตอบ**
ตายล่ะรู้กันหมดวะแล้วเหรอนี่
งั้นตอนต่อไปข้ามเลยหละกัน
ไปเขียนตอน 14 แทนดีไหม อิอิอิ
-
^
^
คนดีของคนอ่านนนนนนนนนนนนนน
ไม่ทำแบบนั้นนะคะ
ถ้า ตอนที่13 มาในคืนนี้รับอะไหล่เรดาห์ฟรีประกันอายุการใช้งานตลอดชีพ :m11: :m4: 55
-
เพิ่งเข้ามาอ่านอ่ะ อย่าว่ากันนะ
ฮาได้ใจมั้กๆๆ แต่ละมุข ของเค้า กรามค้างเรยย
หิวๆ ขอสั่ง ตำนัว คอหมูย่าง ลาบเป็ด ต้มแซบ น้ำตกหมู ตำบรูเบอร่า ข้าว 2 ขนมจีน 1
เอามาส่งเลยนะ ตอนนี้ หิวๆ หะหะหะ
:L1: :L1: :L1:
-
ชอบมากๆ อ่านแล้วได้สูตรไปทดลองทำด้วย
มีโอกาสจะลองทำกินเองแก้เซ็งดู
-
เฮ้อ
อ่านเรื่องนี้ทีไรหิวเรื่อยเลย
(ที่จริงกะจะลดความอ้อนนะเนี้ย คงทำไม่ได้แล้วแหละ<<ข้ออ้าง)
ลุง ทีหลังจะจีบก็จีบให้มันนุ่มนวนหน่อยซิ
ไม่ก็ตบจูบๆไปเลย
อืดอาดอยู่ได้ ชิชะ
-
บุกถึงบ้านลุงแล้ว 555
***
ขอบคุณคร้าบ :pig4:
-
อ่ะ คราวนี้มีเมนูโปรดผมด้วยอ่ะ หิวอีกละ
ไมไม่ฉลองด้วยกันไปเลยอ่ะคับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
วันนี้รออยู่หน้าบ้าน วันหลังขึ้นไปรอบนห้องนอนเลยนะคับ อิอิ
-
คิดในแง่ดี...ลุงเค้ามะได้แกล้งหรอกนะ
แค่อยากฉลองวันเกิดกะน้องปอร์...แต่ปากหนักมะรู้จักชวนดีๆ
ต้องให้น้องปอร์เหนื่อยเทียวไปเทียวมา
ถ้าแค่ชวนคำเดียว...ป่านนี้น้องปอร์แถมคาราโอเกะเพลงHBDให้แล้วมั๊ง...ฮ่าๆๆ
แต่น้องปอร์ลงทุนนะเนี่ย...ทิ้งมือถือเป็นของขวัญให้ลุงซะง้าน...กร๊ากกกก :laugh:
-
+1 ให้น้องปอร์ นายเอกเราปากดีสุดยอด แล้วก็ทันคนดี ไม่ชอบนายเอกที่อ่อนแอไม่ทันคน
แบบนี้ได้ใจดี แล้วลุงจะยอมแพ้ปอร์ไม๊เนี่ย แถมเกิดวันเดียวกันอีก เป็นแฟนกันจะได้ไม่ต้อง
จัดงานวันเกิดสองหนให้สิ้นเปลือง จำง่ายด้วย หรือจะถือโอกาสฉลองกันเองฉองคนก็ได้เนอะ
.....ชอบจ้า....จะรอตอนต่อไปมาไว ๆ นะ ........ :pig4:
-
งั้นก็กลับไป
อวยพรวันเกิดดิ
กลับเข้าไปบอกว่าเป็นแฟนกอล์ฟอ่ะ
5555
-
โทรหายหรอครับ
กรีดซะเสียงดังเชียว
-
หิว....หมูแดดเดียว
ลุงท่ามากจัง จะชวนเค้ามาวันเกิดก็บอกตรงๆ ซะก็ได้
-
อ่านเรื่องนี้แล้วหิวข้าว
อยากให้ลุงกอล์ฟเลี้ยงข้าวป้าขวัญด้วย
ขอหมูแดดเดียว ส้มตำไทย แล้วก็ข้าวเหนียว อิอิ
-
ตาลุงมันร้ายยยย :m20:
-
ตาลุงนี้ เล่นตัวนักเดี๊ยวปั๊ด จับปล้ำไปเลย :z2:
-
มากท่าจังเลยนะลุง
แล้วแบบนี้จะลงเอยกันไหมเนี่ย
พอดีเมนูหมดกัน
-
ลุงแผนสูง
อยาก กิน ข้าวเหนียว ส้มตำ น้ำตก แง๊
-
รอตอนต่อไป
มื้อค่ำวันนี้ ได้กินส้มตำแระ 55
อ่านเรื่องนี้แล้วว้อนมากมาย
-
แผนสูงนะเนี่ยะ ลุงแกคงจะฟอร์มจัด
เลยเล่นวิธีนี้
-
เกิดวันเดียวกันด้วย o18 เนื้อคู่กันแน่เลย อิอิ
ลุงเก็บโทสับน้องปอร์ไว้ใช่ม้า :o8:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
มาส่งกำลังใจให้ครับ
-
:pig4:
ตอนนี้ผมถึงบางอ้อแล้วครับ งง อะไรมันจะบังเอิญกันขนาดนี้
แหม อยากให้กรูมาวันเกิดน่าจะบอกกรูดี ๆ นะไอ้ลุง ไม่เห็นต้องใช้วิธีการนี้เลย
แล้วถ้าอยากให้กรูไปวันเกิดทำไมไม่รั้งกรูไว้นานกว่านี้ หรือเมิงจะแค่อยากเอาคืน
มันคงแค่อยากเอาคืนมั้ง เพราะกรูไม่ได้เป็นไรกับมันนี่ ผมแอบคิดไปต่างๆ นา นา
ผมถึงร้าน ด้วยอาการ งง งง
“เมื่อกี่กรูโทรหามึง ทำไมมึงปล่อยให้กรูพูดคนเดียววะ” เสียงไอ้เดช
อะไรอีกล่ะมึง กรี๊ด..........................
เสิร์ฟจานที่.......... 13 ลวกจิ้มเนื้อลาย
ผมตกใจเล็กน้อยค่อน ๆ ไปทางปานกลาง 55555
เมื่อรู้ว่าลืมมือถือไว้ที่บ้านไอ้ลุงหรือเปล่านะ หรือมันอาจจะหล่นระหว่างทางที่ผมนั่งวินมาก็ได้
ผมเริ่มลำดับเหตุการณ์
แต่ที่ทำให้ผมวิตกดัดจริต < --- (ตั้งใจเขียน) มากกว่านั้นคือคนที่รับสายไอ้เดชกับไม่ใช่ผมนะสิครับ
“เปล่ากรูไม่ได้รับสายมึงนะ มึงโทรไปตอนไหนวะ”
“ก็เมื่อ 10 นาทีเห็นจะได้” ผมไม่แน่ใจว่าตอนที่ผมเข้าห้องน้ำหรือตอนที่ผมออกมาจากบ้านไอ้ลุงแล้ว
“แล้วมึงพูดไรบ้าง” ผมถามมัน
“ไม่ได้พูดอะไรมากนี่ กรูแค่ถามว่าเมื่อไหร่มึงจะกลับมาเป่าเค้ก เพราะมันกำลังจะถึงเที่ยงคืนแล้ว
ทำไมเหรอวะมึง” มันทำหน้า งง งง พร้อมกับยกมือขึ้นเกาหัวแครกๆ …......... หรือว่าคนที่รับสายคือไอ้...
กร๊ากกๆๆๆ “ไหนยืมมือถือหน่อยดิมึง สงสัยกรูลืมมือถือไว้ที่บ้านลูกค้าวะ ”
พูดแล้วก็กดเบอร์ตัวเอง
“ขอโทษครับ นี่ใช้บ้านที่ร้านลาบไปส่งของเมื่อกี้ใช่ไหมครับ พอดีผมลืมมือถือไว้ครับ”
“โทรผิดแล้วมั้งครับ” เสียงตอบมาสั้น ๆ แล้ววางสายไป
ตายล่ะ อะไรจะซวยต้อนรับวันเกิดขนาดนี้วะกรู
อ้าวเบอร์ก็เบอร์มือถือกรูนี่ ผมดูเบอร์ที่หน้าจอเพื่อความแน่ใจ
ผมลองโทรอีกครั้ง และ อีกครั้ง แต่ตอนนี้มือถือของผมก็เข้าโหมดติดต่อไม่ได้แล้ว
ผมแน่ใจว่าผมวางมือถือไว้ ข้างๆ จานขนมนั่น ก่อนเดินไปเข้าห้องน้ำ
ผมโทรเข้าเบอร์02-xxxxxxx ก็ต้องผิดหวังเมื่อปลายสายเป็นผู้หญิงรับ บอกว่าไม่มี
ตายล่ะซวยจริงๆ เลยกรู ซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยไม่มีที่สิ้นสุดดดด
ตอนนี้เทียนวันเกิดของผมได้ถูกจุดแล้วขึ้นแล้วโดยไอ้เดช
แต่ใจยังรู้สึกเสียดายมือถือเครื่องที่เพิ่งหายไป เพราะผมใช้มาเป็นเวลานาน
อีก15 นาทีเวลาก็จะเข้าสู่วันใหม่แล้ว จะเป็นวันแรกของปีที่ 21 ในชีวิตน้อยๆ ของผม
“มาเป่าเค้กเลยมึง ไม่ต้องเสียดายแม่งหรอกมือถือ กระรั่ว ๆ ของมึงงะ ” เพื่อนสุดลิฟของผมพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วงปนด่า
“เร็วสิวะแม่ง ชักช้า เดี๋ยวมึงก็ได้ฉลองปีที่ 21 ตั้งแต่ต้นปีหรอก ”
มันเตือนผมเพราะกลัวจะเลยเวลาวันสุดท้ายของปีที่ 20
“ เออ ร้องเบาๆ นะกรูอายเขา”
แล้วเสียง เพลงสุขสันต์วันผมเกิดก็ดังขึ้นโดยไอ้เดชเป็นต้นเสียง
มันทำให้ผมรู้สึกรักมันขึ้นเป็นไหนๆ แต่ในฐานะเพื่อนนะครับอย่าได้คิดไปไกล
เทียนถูกเป่าให้ดับ ด้วยลมปากของผมเอง 5555เพราะมันวันเกิดผมนี้………ลมปากร้ายๆ ที่ไอ้ลุงกำลังหลงใหล
แล้วเทียนเพียงเล่มเดียวถูกดึงด้วยน้ำมือไอ้เดชอีกแล้วครับท่าน
มันบรรจงตัดเค้กออกเป็นชึ้นเล็กๆใส่จานเท่าจำนวนของคนในร้าน
ส่งให้คนนั้นคนนี้ ยังกะว่าเป็นเจ้าของวันเกิดตัวเอง
"แหม แย่งซีนกรูหมดเลยนะมึง ตกลงใครเกิดกันแน่วะ"
ผมแซวมัน มันก็ได้แต่หัวเราะพร้อมกับบอกว่าที่กรูทำให้มึง เพราะกรูอยากกินน้ำตกฟรีหรอกนะ
ไม่ได้พิศวาสอะไรมึงอย่าคิดมาก
“แม่ง ที่แท้มึงก็หวังผล เป็นน้ำตกฟรีนี่เอง” แล้วเสียงหัวเราะ ก็ตามมา
เสียงเวสป้าดับลงที่ข้าง ๆ ร้าน เพียงระยะเวลาสั้น ๆก็มีชายหนุ่มรูปงานคนนึง
เดินเข้ามา ทุกสายตาเปลี่ยนจุดหมายจากเค้ก เป็นมองที่หนุ่มรูปงามแทน
ตอนนี้ผู้อ่านกำลังคิดว่าเป็นลุงใช่ไหมครับ5555
เสียใจด้วยนะครับคุณตอบผิด……….ผิดนะคร๊าบบบๆๆๆ
เขายื่นถุงให้ผมหนึ่งใบ แต่อะไรที่อยู่ข้างในนั้นผมมิทราบ
ปอร์ มีคนฝากของมาให้
“อ้าว ครับ อ้าวว่าไง” เพื่อนของไอ้ลุงนั่นเอง ผมรับของในมือแล้วกล่าวขอบคุณ
“ปอร์ก็เกิดวันนี้เหมือนกันเหรอ สุขสันต์วันเกิดนะครับ” ตายละ มีคนอวยพรกรูอีกคนแล้ว
ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาอีกแล้ว เพราะอย่างน้อยตอนนี้ก็มีคนอวยพรผมเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน
“อ่อ ขอบคุณครับ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิ.”
“ ไม่เป็นไรครับ มีคนรออยู่ที่รถ เดี๋ยวมันด่าเอา”
ผมรีบหันไปมองที่รถเวสป้านั่นทันที
“ฝากแฮปปี้เจ้าของวันเกิดอีกคนนะครับ.”
ใช่ครับ ...มีคนกำลังนั่งอยู่บนเวสป้าจริงๆ แต่หน้าเขากลับมองไป
โดยรอบทั่งบริเวณนั้นเหมือนไร้จุดหมาย…….....มองมาที่กรูก็ได้ไม่ต้องเขินหรอกไอ้ลุง55
“แล้วทำไมเจ้าบ้านไม่เอามาคืนเองล่ะครับ” ผมถามกลับ
“5555 มันคงกลัวหาไส้ขดที่สามไม่เจออะครับ.”มีแซว
เสียงหัวเราะ เกิดขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่เพื่อนไอ้ลุงพูดขึ้น
“แหม เล่นผมอายเลยนะครับนี่” ผมตอบพร้อมกลับหันไปมองไอ้ลุงนั้นอีกครั้ง
หน้าตาไอ้ลุงก็มองไปไหนต่อไหนตามเดิม
เสียงเวสป้าดังขึ้นแล้วก็ขับออกไป อย่างช้า ๆ
ผมมองตามรถนั่นจนเวสป้าหายไปในความมืด
กล่องในถุงพลาสติกนั้นถูกเปิดอย่างรวดเร็ว
ของในนั้นทำให้ผมดีใจอย่างมากมาย เมื่อรู้ว่าผมได้มือถือนั้นคืนกลับมา
ไม่รอช้าเลยครับที่จะสำรวจว่าสภาพมันยังอยู่ดีหรือเปล่า
ผมเปิดมือถือนั้นอย่างรวดเร็ว ด้วยความที่อยากรู้ว่า มันยังใช้งานได้ไหม หลังจากเปียกน้ำฝนไป
ตอนนี้มือถือผมกลับเข้าโหมดใช้งานได้ตามเดิม ดีใจแฮะ ยังใช้งานได้อยู่
แล้วเสียง แมสเสจก็ดังขึ้น แน่นอนครับมันเป็นเบอร์ของไอ้เดชนั้นเองที่ผมใช้โทรเช็คกลับเบอร์ตัวเอง
ข้อความยังทยอยเข้ามาเรื่อย ๆ
ผมเปิดทีละข้อความ ที่เพื่อนๆส่งมาหา
อ่านไปยิ้มไป
ตามประสาคนมีความสุขที่ได้รับคำอวยพรจากเพื่อน ๆ
Form June
สุขสันต์วันชิงหมาเกิดนะมึง
จุบ จุ๊ฟ
Option Back
ผม *-* *--* *---*
Form Tom
เกิดอีกที ยังกะเกิดมาแล้ว 30 ปี
แฮปที่นี้...ไปปี้กันไกล ๆ
Option Back
ผม *-* *--* *---*
Form Mauy
เกิดมารกโลกใบนี้
อย่าลืมทำความดีเผื่อชาติหน้า..
จะได้เกิดมารกโลกอีก...รักนะไอ้เฮี้...
Option Back
ผม *-* *--* *---*
Form TOR
ขอให้ได้เป็นนางสาวไทย
Option Back
ผม *-* *--* *---* 5555
“แหม ข้อความนี้ถูกใจจริงๆ สมพรปาก”
เอ๊ะ นี้เบอร์ใครไม่คุ้นเลย ผมคิดในใจ
ไม่ได้อยู่ในสาระบบด้วย
+6681-xxxxxxx
22/05/200.. 23.55
Option
Open
ผมกดเข้าโหมดข้อความด้วยความสงสัย
มันเป็นข้อความเสียงครับ ผมแนบมือถือนั้นเข้ามาข้างหู
“ท่านมีสองข้อความใหม่” เสียงจากระบบตอบรับอัตโนมัติ
* ........................... วินาทีที่ี่ 1……………. เสียงเงียบ
* ..........................วินาทีที่ 2 ผ่านไป...................(เสียงบรรยากาศ บวก เสียงหายใจ )
* .......................... วินาทีที่3 .......................( เสียงบรรยากาศ บวกเสียงหายใจที่ดังขึ้น )
****
ข้อความที่ 2 เสียงจากระบบตอบรับอัตโนมัติดังอีกครั้ง
* . .......................... วินาที่ที่ 1………… เสียงเงียบ
* ..........................วินาทีที่ 2 ผ่านไป ..................( เสียงบรรยากาศ บวก เสียงหายใจ )
* .......................... วินาทีที่ 3 .. ..................( เสียงบรรยากาศ บวกเสียงหายใจที่ดังขึ้น )
* .......................... วินาทีที่ 4 .. ................( เสียงบรรยากาศ บวกเสียงหายใจที่ดังขึ้น ดังขึ้น ๆ )
( เหมือนกำลังรวบรวมความกล้า )
* .......................... แฮปปี้เบิร์ทเดย์นะ เด็กเสิร์ฟ
เงียบไปอีก 3 วินาที
“วันนี้ยอมให้หนึ่งวันเท่านั้นนะ..
ฟังข้อความซ้ำกด 1
** :really2:**
สูตรเด็ด......ลวกจิ้มเนื้อลาย
เนื้อลายหาได้ตามตลาดสดทั่วไป มีลักษณะเป็นเนื้อติดเอ็น หันเป็นชิ้นเล็กๆ พอคำ โดยหั่นในทางขวาง รวมไว้กับ
ใบมระกรูดฉีก และตระไคร้หั่นเป็นแว่น ๆ ลวกในน้ำร้อนที่เดือดที่ใส่เกลือลงไปนิดหน่อย
อย่าลวกนานเพราะเนื้อลายมันสุกเร็วมาก
เสิร์ฟพร้อมน้ำจิ้มแจ่ว และผักสด
-
:z13:จิ้มคนเขียนก่อน เด๋วค่อยมาอ่าน รอกินเนื้อลวก อิอิ
-
แหมมมมลุงงงงงงงงง
ตกหลุมรักแล้วเด้ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตายแล้วอิลุงมันน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:-[ :impress2: ตีลังกาม้วนหน้าแปดรอบ ไปเขิน
* .......................... แฮปปี้เบิร์ทเดย์นะ เด็กเสิร์ฟ
เงียบไปอีก 3 วินาที
“วันนี้ยอมให้หนึ่งวันเท่านั้นนะ..
ฟังข้อความซ้ำกด 1
>> :z13: :z13: ฟังข้อฟามซ้ำเว้ยยยยหลายๆรอบด้วยคืนนี้ฝันหวานแน่ๆ 555
ยอมให้วันเดียวจริงๆเหรอคนปากแข็ง อ่ะโ่ด่ๆ บอกร้ากเจ้าของวันเกิด
เค้าเลยก็ได้นะ อ่ะโด่ๆ กล้าป่าวๆ :m12:
โหยไรฟ่ะแค่นี้ก็ป๊อด จะเอาโทรสับมาคืนเจ้าของเค้ายังเก๊กอยู่ได้
คอจะหักตายมั๊ยนั่น ต้องเอาเพื่อนเป็นไม้กันหัวใจตัวเองร่วงแถวร้านลาบด้วย
ส่วนSMS เพื่อนเลิฟแต่ละคนจะฮาไปไหนเนี่ยนุ้งปอร์
ข้อความของต่อ เลิศเลอที่สุด 555 จะได้เป็นนางสาวไทยรึป่าวก็มะรู้
จะเป็นนางก่อนได้ตำแหน่งล่ะสิไม่ว่า
เป็นวันเกิดส่งท้ายปีที่ 20 ที่มีค.สุขมากๆเลยสินะ
ส่งกลับไปให้คนปากแข็งด้วยนะ โอเชร๊
เกิดวันเดียวกัน เป็นเนื้องอกกันชัวร์ๆ
o13 นุ้งปอร์เลิศเลอ
-
กร๊ากกกกกก คุณชายขี้อายดีจริง ๆ :m20:
-
น้องปอร์ค่ะ...วันนี้น้องปอร์ถูกแย่งซีนแล้วหล่ะ
ถึงวันนี้ลุงจะโผล่มาน้อย...แถมเงียบเยอะ
แต่สองประโยคของลุงอ่ะ..กินขาด...น่าร๊ากกค๊อต...อิอิ :-[
-
ลุงเนี่ย ท่าเยอะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
-
ต๊ายยยยยตาย..ลุงขา แค่แฮปปี้เบิร์ทเดย์เนี่ยกว่าจะพูดได้ แล้วที่ยอมให้วัน
นี้วันเดียวนี่ยอมอาไรเหรอ น้องปอร์น่าจะแบ่งเค้กวันเกิดให้ลุงด้วยนะ
สงสัยคุณเพื่อนจะรู้แล้วว่าลุงชอบ(กิน)เด็กเสริฟ
เพื่อนๆน้องปอร์แต่ละคนอวยพรกันเด็ดดวง ดูอบอุ่นกันทุกคนเลย
อืม..เนื้อลายลวกจิ้ม หิวอีกแล้วเด็กเสริฟใจร้ายชอบมายั่วตอนดึกๆ
-
เขิลแทน เด็กเสิร์ฟ
เพื่อนอวยพรกันดีมาก ชอบ
อยากเปงนางสาวไทย ก๊ากกกกกกกกกกกก
-
น่ารักมากเรื่องนี้
อ่านไปอมยิ้มไป :-[
ขอบคุณคนเขียนจริงๆครับ ที่ทำให้ผมยิ้มได้ทุกครั้งที่อ่านเรื่องนี้ ^^
-
แหมๆ อิตาลุงเก็ก ตายเลย
แต่น่ารักนะ ชอบนุงปอร์ก็บอกไปแร้ยยย
วันนี้ต้องนยก o13 ให้อิตาลุงเค้าวันนึง
-
อร๊ายยยยยยยย :-[
:impress2: ตาลุงน่าร้ากกกกกกกก
สนุกๆ :m4: น่ารักดีค่ะ
มาต่อเร็วๆ นะ
-
:o8: อายจัง
วันนี้ทำไมเม้นท์มันพุ่งพรวด ๆ แบบนี้
อ้ายอาย :-[ :-[
ถ้านับเม้นท์์จากตอนที่13 แล้ว ถึง 100 เม้นท์
จะมาต่อตอนที่14 ให้นะครับ 555
:impress2:
-
พี่ปอร์เอาให้ว่อง คิคิ
กำัลังอิน
-
อ่านแล้วรีบ +1 ให้ปอร์ทันที
ตาลุงนี่นะ...ฟอร์มจัดจริงๆ แถมยังแผนสูงอีกนะเนี่ย
จริงๆ น่าจะส่งข้อความว่า "รักนะเด็กเสิร์ฟ" เนอะ อิ อิ :-[
รออ่านตอน 14 ต่อนะครับ ชอบมากมายจริงๆ
-
เขินแทน :-[ :-[
ลุงน่ารักจังเลย
รอตอน 14 ด้วยคน :L2:
-
ชอบมากมาย มาต่อให่ครบเซ็ตค้าบ
-
บอกกันอย่างนี้ก็มีเขินดิ่
-
เย้ยยยย
ท่าทางลุงจะขี้อายนะนั่น
ฮ่าๆๆ
-
มอบแต้ม+ ที่ 46 คร้าบ
***
ยอมวันเดียวเนี่ย
ยอมอารายกันนะ...
555
***
ขอบคุณคร้าบ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย
ยอมให้วันนึงนะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจ อย่างน้อยเค้าก็พูดด้วยแล้วววววววววววว
-
เกิดวันเดียวกันด้วย
แล้วลุงยอมอารายปออะ........
-
ถูกใจๆทำได้ดีมากค่ะลุง
ลุงกล้ากว่านี้อีกนิดก้อจะดีมาก
-
ไม่ได้อ่านนานมาก
กลับมาแล้ว เย้!
สนุกมากครับ ฮากระจาย
อยากกินด้วย
ตอนล่าสุดนี่ อิลุงแอบน่ารักมาก ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ กวนตีนมาก
กร๊ากกกกกก
อิลุงน่ารักเว่ย!
-
ลุงนี่ร้ายนะแอบชอบเค้ายังวางฟอร์มอีกเล่นตัวหน่อยนะปอร์อย่ายอมง่ายเดี๋ยวเสียเชื่อเด็กเสิร์ฟหมด รักนะเด็กเสิร์ฟ
-
+1 ให้น้องปอร์ ลุงน่ารักนะถึงเก๊กแต่ก็น่ารัก
ลุงคงจะเขินเลยไม่กล้ามองหน้าสบตาเด็กเสิร์ฟ
แต่ก็อวยพรวันเกิดให้แล้ว แค่นี้ก็น่าชื่นใจตายแล้ว
..... :กอด1: ลุงซักที ..........
-
นึกว่าจะซื้ออารายมาหั้ยเป็นของขวัญซะอีก
แค่เอาของมาคืนเองหรอ
-
ลุงกอล์ฟยอมอะไรเด็กเสิร์ฟอ่ะ
วันหนึ่ง แสดงว่า วันพรุ่งนี้ จะลุกขึ้นมาฮึดสู้ใช่ไหมลุง
เย้ๆๆๆๆ เชียร์ลุงน๊า
-
:m1: :m1: :m1: :m1:
ลุงแอบหวานนะเนี่ย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มารอลุง กะ พี่ปอร์ 55
-
ตาลุงแกเริ่มรุกแล้ว
-
เข้ามารอน้องปอร์
อยากรู้ว่าคุณลุงจะรุกยังไงต่อ :z2:
-
หุหุ ลุงทำอะไรแบบนี้ก็เป็นนะเนี่ย
ท่าทางคงจะเขิล
ดีจัง เกิดวันเดียวกันเลยวุ้ย
มาเป็นกำลังใจให้ลุง 555
อยากรู้ว่าลุงจะทำไงต่อ :z1: :z1:
-
ตอนที่ 14 กำลังปรุงรสครับ
อีกไม่นานคงพร้อมเสิร์ฟ รอนิดนึง 555
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุฟ
-
สั่งออเดอร์ 5 ตอนล้วน
เนื้อล้วน-ติดมันส์ๆ อิอิ
***
ขอบคุณคร้าบ :pig4:
-
อุกริ๊ดดดด ไอ่เบอร์สุดท้ายมันน่ารักวุ้ย :-[ :o8: :-[
-
5555555 เข้ามาฮา น่ารักดี เม้นคงไม่ถึงร้อยง่ายๆ หรอกค่ะ แค่สิบ ยี่สิบก็เอามาลงได้แล้ว
-
:pig4:
ข้อความที่ 2 เสียงจากระบบตอบรับอัตโนมัติดังอีกครั้ง
* ........................... วินาทีที่ 1………… เสียงเงียบ
* ..........................วินาทีที่ 2 ผ่านไป ......................( เสียงบรรยากาศ บวก เสียงหายใจ )
* .......................... วินาทีที่ 3 .. ..................( เสียงบรรยากาศ บวกเสียงหายใจที่ดังขึ้น
* .......................... วินาทีที่ 4 .................( เสียงบรรยากาศ บวกเสียงหายใจที่ดังขึ้น ดังขึ้น ๆ )
( เหมือนกำลังรวบรวมความกล้า )
* ....................... แฮปปี้เบิร์ทเดย์นะ เด็กเสิร์ฟ
เงียบไปอีก 3 วินาที
“วันนี้ยอมให้หนึ่งวันเท่านั้นนะ..
ฟังข้อความซ้ำกด 1
เสิร์ฟจานที่.......... 14 ส้มตำคอหมูย่าง
เวลาก็เลยเข้าสู้เที่ยงคืนแล้ว วันแรกของปีใหม่ในชีวิตผม และของใครอีกคนได้เริ่มขึ้นแล้ว
แต่ยังรู้สึกว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม
ผมยังรู้สึกว่าตัวเองยังอายุ 20 ปีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลย
อาจเป็นเพราะมันเพิ่งผ่านไปเมื่อไม่กี่วินาที
ทุกคนต่างสนุกสนานกับงานวันเกิดเล็กๆ ของผม
อาหารง่าย ๆ จากที่ร้าน ไม่กี่อย่าง ก็ทำให้มีความสุขได้
เสียงเวสป้าดับลงที่ข้าง ๆ ร้านผมอีกครั้ง
โดยไม่มีใครสนใจเลย นอกจากสายตาผมเท่านั้น
ภาพที่ผ่านไปเมื่อกี้ ภาพที่ใครกำลังนั่งอยู่บนเวสป้านั้น มันยังคงอยู่ในหัวผม
และนี้เองเป็นเหตุผลที่ผมต้องหยุดสายตาไว้ที่เวสป้าคันนั้น
อ้าว เพื่อนไอ้ลุงนี่กลับมาทำไมอีก
หรือเขาลืมของอะไรนี่ ก็เปล่านะเพราะตอนที่มาก็ไม่ได้เอาอะไรมา
นอกจากถุงพลาสติกที่ใส่มือถือมาคืน
หรือว่าจะซื้อของเพิ่ม
จะให้ผมเรียก ผมก็จำชื่อเขาไม่ได้ เพราะไม่ได้ถาม
ไม่ใช่สิ เ ขาไม่ได้แนะนำต่างหาก ....เรื่องไรผมจะผิด ไม่มีทาง555
“ปอร์ ปอร์” เสียงเรียกตามด้วยกวักมือ จากเพื่อนไอ้ลุงด้วยท่าทางที่ตกใจ
ผมวางช้อนแล้วเดินเข้าไปหา ถามว่าเกิดไรขึ้น ถึงได้กลับมาอีกด้วยท่าทางที่ตกใจขนาดนี้
“พอดีว่าไอ้กอล์ฟมัน มัน ขึ้นมาก่อนเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง เร้ว”
ด้วยสีหน้าท่าทีที่ตกใจบวกกับเสียงเร่งของเพื่อนไอ้ลุง ทำผมพลอยตกใจไปด้วย
ผมรีบกระโดดขึ้นรถซ้อนท้ายเพื่อนไอ้ลุง ที่ตอนนี้ติดเครื่องไว้แล้วพร้อมที่จะออกทันที
สองมือผมเกาะที่เอวเพื่อนไอ้ลุง
“เกิดไรขึ้นครับ กอล์ฟเป็นไรครับ” ผมเริ่มถามในสิ่งที่สงสัย
แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบจากเพื่อนไอ้ลุงแต่อยากใด
อาจเป็นเพราะเสียงรถที่วิ่งค่อนข้างเร็วคงทำให้เขาไม่ได้ยินเสียงผม
ความเร็วของเวสป้าก็ได้ถูกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งทำให้ผมคิดไปในทางที่ไม่ดี
ผมพยายามที่จะถามอีกครั้ง อยากรู้เหลือเกินว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ตอนนี้รถค่อยถูกลดความเร็วลง อย่างช้าๆ
ภาพที่ผมเห็น คือเงาดำๆ ของใครอีกคนกำลังนั่งอยู่ทีริมฟุตบาท
จิตเริ่มตก รถเริ่มวิ่งเข้าไปใกล้
สายตาผมมองไปยังเบื้องหน้า รถวิ่งเข้าใกล้เรื่อย ๆ เรื่อย ๆ
ตอนนี้เงาดำ ๆนั้นชัดเจนยิ่งขึ้น
รถเวสป้านั้นจอดตรงหน้าของเงาดำๆ นั้น ทั้งๆ ที่ยังไม่ดับเครื่อง
ไอ้ลุง นั่งก้มหน้าอยู่ริมฟุตบาท ร่างกายไม่ ขยับ ไม่เคลื่อนไหว ใดๆ ทั้งสิ้น
เป็นไรนะ ผมจิตตกมากขึ้น
ทันทีที่รถจอด เพื่อนไอ้ลุงรีบ ลุกออกจากตัวรถเดินเข้าไปหาไอ้ลุงอย่างรวดเร็ว
ยิ่งสร้างความตกใจให้ผมขึ้นไปอีก…………ทำไมไม่ตอบกรูเลย แม่ง
“เกิดไรขึ้น” ผมถามด้วยความเป็นห่วง ทั้งที่ยังนุ่งอยู่บนรถนั้น แต่เท้าซ้ายยันที่พื้นถนน
ผมเพ่งไปทีไอ้ลุงที่กำลังนั่งอยู่ สังเกตความเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ
ของไอ้ลุงที่กำลังนั่งอยู่บนฟุตบาท มันลุกขึ้นอย่างเร็วรวดเดินเข้ามาหาผมอย่างรดเร็ว
สร้างความ งวย งงสงสัยว่ามันเกิดไรขึ้นกันแน่
มึงเจ็บหรือเป็นไรหรือเปล่าอยากตะโกนถามจริงๆ
แต่..แต่อยู่ดีมันก็สอดเท้าขวาขึ้นมาที่รถเว้สป้านั้น ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
สองมือ จับที่แฮนด์ของเวสป้านั่น
มันเล่นไรของมันวะ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ
“เออ กรูช่วยได้แค่นี้แหละ ต่อไปเป็นหน้าที่มองเมิงเองนะ” เพื่อนไอ้ลุงพูด
จบเสียงนั้น รถเวสป้าค่อยๆเลื่อนตัวออกไป
ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า นี้มันคือแผนของไอ้ลุง เลวมาก สุมหัวหลอกกรู
และตอนนี้ผมโดนดีเข้าให้แล้ว
คิดไปไกล เป็นไหน ๆว่าจะเกิดไรขึ้นกับกรูอีกล่ะคราวนี้
ไหนมันบอกวันนี้มันจะไม่แกล้งกรูไง ตุบ ตุบ ตุบ
ผมนึกถึงข้อความที่มันส่งมา ......................กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บางอ้อเริ่มมาในหัวผมแล้ว
1 วันของผมมี 24 ชั่วโมง หรือ 1440 นาที หรือ 86400 วินาที
แต่สำหรับไอ้ลุงแล้ว 1 วัน มันมีแค่ 5 นาที หรือ 300 วินาที เท่านั้น
ถ้าผ่าน 5 นาทีนี้ไปแล้วก็จะเข้าสู่วันใหม่
ฉลาดจริงนะ เล่นส่งข้อความมาตอน 23.55 นาฬิกา แบบนี้ผมเสียเปรียบเต็มๆ ใช่ไหมครับ
แล้วไหนจะที่กรู นั่งวินมอไซด์ไปส่งของมึงถึง 3 รอบ นั้นไม่นับใช่ไหม .............แสด
รสเว้สป้าค่อย ๆ เพิ่มความเร็วขึ้น
มุ่งหน้าไปเรื่อยๆ แล้วทีไหนคือจุดหมายล่ะ
“……………………...” ไอ้ลุงพูด
ผมเงียบ เพราะได้ยินไม่ชัด จึงไม่รู้ว่าเขาถามผมหรือว่าพูดคนเดียว ไม่แน่ใจ
“……………………...” ไอ้ลุงพูดอีกแล้ว ผมก็ยังไม่ได้ยินตามเดิม
คงเป็นเพราะเสียงรถมันดังเกินกว่าที่ผมจะได้ยินเสียงนั้น
ตอนนี้รถค่อย ๆ ลดความเร็วลง ไอ้ลุงคงจะรู้ว่าผมไม่ได้ยินที่มันพูด
“บอกว่าให้.........”
“อะไรนะ ไม่ค่อยได้ยิน” ผมตอบไอ้ลุง เบา ๆ ............อย่างกลัวดอกพิกุลจะร่วง จริงๆ555
“บอกว่าให้.............ว”
ให้ตายเถอะ ผมไม่ได้แกล้งนะ แต่มันไม่ได้ยินจริงๆๆๆ
“บอกว่าให้กอดเอว” เสียงดังฟังชัดเจนมากๆ หลังจากทีเวสป้าจอดสงบที่ข้างทาง
ผม หน้าแดงสิครับ แต่มันคงไม่เห็นหรอกนะเพราะมันหันหลังให้ผม…..
มือก็ยังจับอยู่ที่เดิมไม่ได้ทำตามคำสั่งนั้นแต่อย่างใดครับ
ทำก็กลัวอะดิ ผมคิดในใจ มือก็เกาะที่ ที่ใกล้ๆ ไฟท้ายของเวสป้าเหมือนเดิม
“จะกอดเอวไหม”
ผมก็ยังเหมือนเดิม ไม่ได้ทำตามคำสั่งแต่อย่างใด กลัวซะทีไหนล่ะ ผมท้าทายในใจ
“ได้” ไอ้ลุงลากเสียงยาว ๆ ท่าทางจะโกรธแล้ว
รถเวสป้านั่นค่อยๆออกตัวอีกครั้ง แต่ แต่
ผมกับรู้สึกว่ามันวิ่งไม่เป็นจังหวะ
วิ่งไปแล้วก็หยุด แล้ววิ่งต่อ
วิ่งไปแล้วก็หยุด แล้วก็วิ่งต่อ เป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้ง
บ้างก็เพิ่มความเร็ว และเบรกหนักหน่วง เป็นจังหวะ
หน้าอกผม กระทบแผ่นหลังไอ้ลุง ตามจังหวะเบรคนั้น
ผมพอจะตอบคำถามได้แล้วละครับว่า ทำไมเวสป้า ถึง วิ่ง ๆหยุด ๆ แบบนี้
ตอนนี้ผมจึงเป็นคนที่ตกที่นั่งลำบากเข้าซะแล้ว จะกลับก็กลับไม่ได้
จะไปก็ไปไม่ถึง 5555555555555 (พี่เบิร์ทมาเอง) เพราะไอ้ลุงมันขับๆ หยุด ๆ
“ตกลงจะไม่กอดเอวใช่ไหม”
มึงแกล้งกรูหรือว่ามึง กลัวกรูตกกันแน่ไอ้ลุง ผมคิด
“เอองั้นได้” ไอ้ลุงท้าทาย
แล้วเวสป้านั้นก็พุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ทำผมหงายเงิบเลย 5555
มือผมทั้งสองข้าง ได้วางแนบอยู่ที่ข้างเอวของมันแล้วครับ ท่านผู้อ่าน
เป็นครั้งแรกที่ผมได้อยู่ใกล้ ๆ และสัมผัสไอ้ลุงมากมายขนาดนี้
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((((((((((((0)))))))))))))))))))))))))) มันมาอีกแล้ว แต่ครั้งนี้มันมาช้า
นี่ แกล้งกรูได้แกล้งไป ทีของเมิงแล้วนี้
และตอนนี้เวสป้าก็ขับไปเรื่อยๆ ผ่านบ้านผู้คนสองข้างทาง ผ่านป้ายรถเมล์
แสงไฟส่องสว่างสองข้างทางวิ่งสวนทางกับเราสองคน
เวสป้าค่อยๆ วิ่งผ่านความเงียบ ของถนนเส้นนี้ที่ไม่ค่อยมีรถแล้ว
อาการวิ่งๆ หยุดๆ ก็ได้หายไปแล้วเหลือไว้แค่จังหวะของหัวใจที่ยังเต้นผิดปกติอยู่
ผมมองสองข้างทาง อย่างแปลกตา ไม่เคยเลยที่จะได้นั่งเวสป้าในตอนกลางคืนแบบนี้
ส่วนอีกคน ยังอยู่ในอาการเงียบ หน้ามองตรง ผมลู่ตามลม เผยให้เห็นใบหูเล็กๆ อย่างชัดเจน
อะไรจะตั้งใจขับขนาดนั้น มึงจะไม่ชวนกรูคุยบ้างเหรอ ผมคิด
เวสป้าก็ลดความเร็วลงเรื่อยๆ เรื่อยๆ
แล้วตอนนี้ ก็จอดเทียบฟุตบาท บนสะพานพระราม.......... แล้ว
ที่สองข้างทางตอนนี้เป็นแม่น้ำ เจ้าพระยา
ไอ้ลุงค่อยๆ ก้าว ลงจากรถแล้วเดินไปที่ขอบสะพาน ใช้มือทั้งสองพาดราวสะพาน
สายตามองออกไปยังสายน้ำแห่งนี้ ที่ตึกใหญ่น้อยถูกปลูกเรียงรายไว้ข้างๆ
ส่วนผมยังคงนั่งอยู่บนเวสป้าตามเดิม ที่จอดไม่ห่างจากไอ้ลุงมากนัก
ไม่กล้าแม้แต่ขยับตัวไปไหนเลย
ลมเย็น ๆ พัดมา เสียงรถนานๆ ผ่านมาสักครั้ง
เวลาค่อยๆ เดินไปช้าๆๆ
ไอ้ลุงมันหันหน้ากลับมา มือสองข้างยังพิงที่ราวสะพานเหมือนเดิม
มันมองที่ผมหรือมองสายน้ำอีกฝั่งอันนี้ผมไม่แน่ใจ
ไม่กล้าหันไปมอง ได้แต่มองตรงไปยังด้านหน้าที่เป็นถนน
อ้าว ตายล่ะ กรูจะทำยังไงล่ะนี่..............ชิ้ว ชิ้ว หันกลับไปอย่างเดิมสิ
กรูเขิล หน้าแดงแล้วนะ 555
ผมกับไอ้ลุงยังอยู่ ในความเงียบนั้น ไม่มีใครเอ่ยปากพูดแต่อย่างใด
อยู่แบบเงียบ ๆ บวกกับความตื่นเต้นก็ดีเหมือนกันนะ
เวลาผ่านไป ผ่านไป ลมพัดมาเรื่อย ๆ
มันกลับมาที่รถอีกครั้ง
มันเอื้อมมือไปหยิบหมวกกันน็อคที่ตะกร้าหน้ารถ แล้วมาใส่ให้ผมอย่างช้าๆ
หวายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาใส่ทำไมตอนนี้ทีตอนมาไม่เห็นใส่ให้อิอิอิ
อายสิครับ ณ จุด ๆ นี้ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ
ผมอยากพูดว่าขอบคุณจริงๆ แต่ไม่กล้าพูด...ให้ตายสิผู้อ่าน
เสียงเวสป้าดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่จะขับวนไปยังอีกฝั่งของถนนสายนี้
ผ่านที่เดิมที่เราเพิ่งผ่านมาเมื่อกี้ แสงไฟส่องทางบนสะพานยังวิ่งสวนทางกับเราเหมือนเดิม
ผ่านไปทะล่ะอัน ทีละอัน
แล้ว ………………..
แล้ว ………..........................
แล้ว ........................................................................
แล้วผมกระซิบข้างๆหูไอ้ลุง เบา ๆ ขณะที่ไอ้ลุงกำลังลดความเร็วของเวสป้านั่นอย่างช้าๆ
ว่า ...................
ว่า...............................
ว่า..............................................
"สุขสันต์วันเกิดนะ "………….ที่รัก( อันนี้ผมพูดต่อในใจ5555 )
ทั้งที่มือทั้งสองของผมไม่ได้ปล่อยจากเอวไอ้ลุงแต่อย่างใด
ไอ้ลุงได้ยินเปล่านะ ทำไมยังเงียบอยู่ได้ หรือจะพูดอีกครั้ง ไม่ดีกว่า เขิลลลล
พอกลับมาถึงร้าน ไฟก็ถูกปิดกันหมดแล้ว
พี่เข้าบ้านกันแล้ว กุญแจก็ไม่มี กรูจะนอนทีไหนละคืนนี้
...........................................
** :really2:**
สูตรเด็ดส้มตำคอหมูย่าง
คอหมูย่างหั่นเป็นชิ้น เล็กๆ พอคำแล้วแต่ชอบ
นำพริกขี้หนู 3 เม็ด กระเทียม 3 กลีบ ถั่วฝักยาว 3 – 4 ท่อนหักพองาม
ตำรวมกันในครกให้แตก อย่าละเอียดมาก
ใส่น้ำตาลปีบ ¼ ทัพพี น้ำปลา ¼ ทัพพี
ชูรสเล็กน้อย น้ำมะหนาวครึ่งลูก(ปีบสด ๆ) กุ้ง ถั่วลิสง
มะเขีอเทศ ใส่ลงไปในครก ตำให้เข้ากัน แล้วใส่ เส้นมะละกอ 1 กำมือ
และคอหมูย่างที่หั่นเป็นชึ้น แล้วตำให้เข้ากัน ชิมตามใจชอบ
-
:o8: :o8:
มาเสิร์ืฟตอนที่ 14แล้วนะครับ
ขอให้อร่อยๆ กันนะครับกระผ้ม
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
:-[
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ตอนนี้แอบหวาน แบบเงียบๆอ่ะ อิอิ
-
นอนที่ไหนล่ะคืนนี้
ไปนอนในใจลุงไง ... อ้วกกกกกกกกกกกก
:laugh: :laugh:
-
แล้วจะนอนที่ไหนหว่า??
เอาล่ะเว้ยจะได้เป็นหนุ่มเต็มตัวก็อิคืนนี้แหละ :z1: 5555
-
แผนการของลุง โรแมนติกแบบเงียบๆ ซะไม่มีอ่ะ :-[
แล้วจะนอนที่ไหน โอวว มาต่อที่ค้างเร็วๆนะน้องปอร์ :-[
-
:m11: :m11:
จ้าววววววข้าเอ้ย มีคนปากแข็งลักพาตัวเด็กเสิร์ฟไป เจ้าคะ
ลักพาตัวแบบสมยอมด้วยนะ เหอะๆ เพื่อนนี่ก็ได้ใจมากมาย
ไม่ต้องซื้อของขวัญวันเกิดให้แล้วใช่มั๊ย เอาเด็กเสิร์ฟผูกโบ
ก็เป็นอันใช้ได้ ของขวัญเคลื่อนที่ดิ้นดุ๊กดิ๊กได้ ครึๆ
จะบอกให้เค้ากอดเอวตัวหนะ ก็พูดกับเค้าดีๆสิพ่อคุณ
นี่ถ้าเค้าไม่มีใจให้มีหวังโดนศอกกลับไปแล้วนะ
อยากให้เค้าทำอะไรก็อย่าใช้ประโยคคำสั่งสิ พูดประโยคบอกเล่า
เป็นมั๊ยนั่น พ่อคู๊นนนนนนนนน บังคับกันจัง
“บอกว่าให้กอดเอว”
“จะกอดเอวไหม”
“ได้”
>> โสรยา 2009 อยู่ที่ร้านลาบนี่เอง 555
ล่อลวงเค้ามาที่ๆโรแมนติกแบบนี้ด้วย นึกว่าจะเอาเด็กเสิร์ฟไปฆ่าทิ้งลงแม่น้ำ 555 ที่ไหนได้พามาสร้างบรรยากาศนี่เอง คนอะไรก็ไม่รู้ บร้าๆๆๆ
"มันเอื้อมมือไปหยิบหมวกกันน็อคที่ตะกร้า แล้วมาใส่ให้ผมอย่างช้าๆ
หวายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
>> อุทานซะ คนอ่านตกใจเลย เปลี่ยนจากหวายๆ เป็นการี๊ดดดดดดด
ก็ดีนะคะ คนบร้าๆๆๆๆ (เอามือทุบแขนฝ่ายตรงข้ามเบาๆ ด้วยกิริยาน่ารัก) ทำแบบนี้ก็เป็นด้วย สงสัยพึ่งนึกได้ว่ามีหมวกกันค.รักพุ่งเข้าใส่ :o8: :m1:
"หวายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อายสิครับ ณ จุด ๆ นี้ "
>>เขียนซะน่ารัก ต้องณ จุดๆนี้ด้วยนะ
"สุขสันต์วันเกิดนะ ………….ที่รัก( อันนี้ผมพูดต่อในใจ5555 )"
>> เฮ้ออออออ อย่าออกตัวเยอะนะคะมันจะไม่งาม555รอให้เหยื่อ ตายใจก่อนค่อยจัดการ
ไม่มีกุญแจเข้าบ้านรึคะ ขอไปนอนบ้านคนข้างๆสิ อิอิ :m12:
o13 เลิศเลอ งานนี้มีได้เสียแน่ๆ :L2: สู้ๆนะคะ
+1 จัดไปคะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วหิว
สนุกค่ะ ปอน่ารักดี ปากแบบนี้ใช้ได้
-
ตอนนี้ลุงมาแรงแหะ
เอิ๊กๆๆๆๆๆ
-
โรแมนติคมากๆๆๆ
ไม่ต้องใช้คำพูดอะไร
ชอบเรื่องนี้มากๆครับ o13
-
:pig4:ค้าบ
ลุงน่ารักแล้วปอร์จานอนไหนหล่ะ
คงต้องนอนบ้านลุงแหละเนาะ
-
:z1:เหอะเหอะ
นึกถึงลุงหลิวเต๋อหัวขี่มอร์เตอร์ไซค์ในผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ
(น้าแม็คมีDVD-เกิดไม่ทันคร้าบ) อิอิ
แต่ว่าเวสป้าจะหวานไปนิ้ดสนึง 555
-
:-[ :-[ กรี๊ด เริ่มหวานกันแล้ว หุหุ ต่อไปคงขอเป็นแฟนกันละ คึคึ
ชอบลุงจัง น่ารักมากๆๆ การแสดงออกของคนปากแข็ง ขี้เก๊ก ม๊านนนนนนนน น่ารัก
ชอบตอนที่ฝากข้อความเสียงมา HBD :impress2:
-
ฮา
:กอด1:
-
สวัสดีจ้า ปอร์ ... :L2:
อ่านมาหลายตอน ..
ยิ่งเขียนยิ่งดีขึ้นเรื่อย ..นะเนี่ย
ยิ่งตอนล่าสุดเนี่ย น่ารักเชียว
คิดได้ เนอะ ..สงสัยเคยใช้วิธีนีแน่ ๆ..... :bye2:
-
เอาใจช่วยลุง..... :L1:
-
น่ารักดีตอนนี้
-
ลุงยิ้มแก้มปริมั้ยเนี่ย
-
ลุงกอล์ฟนี่แผนการร้ายจริงๆ
แล้วนู๋ปอร์ก็ต้องนอนค้างกัลลุงกอล์ฟ อิอิ
อยากกินส้มตำคอหมูย่าง หิว หิว อิอิ
-
น่ารักอะ แผนร้ายนะ
คืนนี้ไปนอนบ้านกอล์ฟเลย
ฉลองวันเกิด กัน 2คน
หิวอะ อ่านไปหิวไป
-
นอนบ้านกอล์ฟดิคับ
-
นุ้งปอร์...ทีหลังอย่าไปขัดใจลุงเค้านะ...เค้าบอกให้กอดก็รีบๆกอดซะนะ..อิอิ :t2:
(จริงๆแล้วอยากกอดเอวลุงตั้งแต่แรก...แต่เราต้องเล่นตัวไว้ก่องช่ายป่ะ...ฮ่าๆๆ)
เอ่อลุง..ห้องลุงยังว่างชิมิ...รับผิดชอบด่วน...มาส่งน้องเค้าดึกเกิน...เข้าบ้านมะได้ซะง้าน :laugh:
-
โหย ลุงโรแมนติกกะเค้าก็เป็น :-[ :-[
ตอนนี้น่ารักดีอ่ะ
-
เอาใจช่วยด้วยคนคับ
-
งานนี้ดูท่าว่าทั้งคู่จะได้เสียหนุ่มรับวันแรกของปีที่ 20
อยากรู้ลีลาบนเตียงของลุงอ่ะ :-[ :z1: :pighaun: :haun4:
-
โห...ลุงกอล์ฟช่างแผนสูงจริงๆ
อยากพาน้องปอร์นั่งซ้อนท้ายไปเที่ยวก็บอกตรงๆ ก็ได้เนอะ o18
ลุ้นตอนหน้าว่าปอร์จะไปนอนที่ไหน...หรือ :o8: จะได้ไปฉลองวันเกิดต่อกับลุงล่ะเนี่ย
-
ปากหนักนะเนี่ย แล้วเมื่อไหรจะรู้เรื่องกันละทีนี้ :เฮ้อ:
-
ก็จะมีที่ไหนให้นอนล่ะ นอกจาก... :o8:
-
ไม่พูดแต่เข้าใจกนได้เหรอเนี่ย มหัศจรรย์แห่งรักแท้ๆ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สุขสันต์วันเกิดนะ
5555 น่ารักดีอ่ะ
รักกันซะทีสิ
-
อิตาลุงอ่ะ แผนสูงนะ ชอบๆๆๆ :L1:
-
:L2:...ลุง..ออกฤทธิ์
...ชอบเค้า..แต่ไม่กล้าแสดงออก
...กลัวเสีย....ฟอร์มมมมมมมมมมม
...เกิดวันเดียวกัน ก็อายุเท่ากันสิ หรือเปล่า :L2:
-
ก็นอนบ้านลุง
แล้วตื่นมาบีบน้ำตาส่งเสียงกระซิกข้างเตียงซิ :o7:
-
ชิส์!
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/goeteerh1.jpg)
อ่านแล้วหิว !!!
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ตามมากดโหวต อิลุง555555555 :-[ :o8:
อย่าน้อยใจเน้อ นุ้งปอร์ผู้น่ารัก คนอ่านกำัลังหลงก็งี้ :-[
-
โดนลุงสอยแน่เด็กเสิร์ฟ o18
-
:o8: :-[
ดูสิแต่ละเม้นท์
มันยังไงกันนี่
อยากให้เสียตัวกันจริง จิ้ง เลย
แบบนี้เขาจะมองเรายังไงอะดิ
เอ๊ะ หรือว่ายิ่งจะหลงรักมากขึ้น 55555 น่าเสี่ยง
o22
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
-
^^
^^
^^
ว้าวววว น่ารักจังเพ่ ปอร์
อ้ากกก
จุฟฟๆ
-
เมื่อไหร่จานที่ 15 จะมาเสริฟคราบ รอจนหิว
ปล . กดโหวตให้ลุงแว้วด้วย ลุงคะแนนนำ :laugh:
-
ตายล่ะ มีแต่คน
รุมประนาม ถึงความน่ารักของไอ้ลุง
น้องปอร์เสียใจนะ 555555555
ตอนที่15 กำลังจะปรุงแล้วครับ
รอสักคูร่ แต่ไม่รู้ว่าจะอร่อยไหมนะ
เพราะ งอนแล้ว 555
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
:impress2:
-
เอามาเสิร์ฟด่วนเลยคร้าบ... อิอิ
หิวตาลายแล้วนะ 555
-
จานที่ 15 ขอก้อยมะนาวที่หนึ่ง
:sad4:
-
ลุงทำดีมากแต่จะดีกว่านี้ถ้าลุงกล้าบอกความในใจ o13
-
รักไอ้ลุง อ่ะ
..
..
เเปลกกว่านี้มี อีกมั้ย
.
..
น้อง น้อง ปูปลาร้า หนึ่ง คร้าบบบบบบ
แซ่บหลายยยยยยยยยยย
-
:pig4:
แล้วผมกระซิบข้างๆหูไอ้ลุง เบา ๆ ขณะที่ไอ้ลุงกำลังลดความเร็วของเวสป้านั่นอย่างช้าๆ
ว่า ...................
ว่า...............................
ว่า..............................................
“สุขสันต์วันเกิดนะ” ………….ที่รัก( อันนี้ผมพูดต่อในใจ5555 )
ทั้งที่มือทั้งสองของผมไม่ได้ปล่อยจากเอวไอ้ลุงแต่อย่างใด
ไอ้ลุงได้ยินเปล่านะ ทำไมยังเงียบอยู่ได้ หรือจะพูดอีกครั้ง ไม่ดีกว่า เขิลลลล
พอกลับมาถึงร้าน ไฟก็ถูกปิดกันหมดแล้ว
พี่เข้าบ้านกันแล้ว กุญแจก็ไม่มี แล้วกรูจะนอนทีไหนละคืนนี้
...........................................
เสิร์ฟจานที่.......... 15 ลาบเป็ด
อ๋อลืมไป มือถือได้คืนมาแล้วนี่ เดี๋ยวโทรให้พี่ออกมาเปิดให้ก็ได้
นึกว่าจะต้องเกาะประตูเรียกแล้วสิเรา
ตอนนี้ผู้อ่านแอบเสียใจละสิ โสนะน่า .....ช่วยไม่ได้คนมันยังไม่เคย จะใจง่ายได้อย่างไร
รถของไอ้ลุงก็จอดริมฟุตบาทที่เดิม ที่เคยจอด
สองมือผมยังเกาะที่เอวเขาคนนั้นอยู่ ยังไม่ปล่อยแต่อย่างใด……..ลืมตัว
เขาคนนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไร หน้าก็ยังมองตรงเหมือนเดิม.....หันมามองกรู ๆไม่กัดหรอกไอ้ลุงขี้เก๊ก
เวลาเดินไปเรื่อย ๆ
สองมือก็ยังเกาะที่เอวไปเรื่อย ๆ
ไอ้ลุงก็มองไปข้างหน้าเรื่อย ๆ.........กำลังวางแผนร้าย
“จะกอดเอวอยู่อย่างนี้ใช่ไหม” ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน (ครั้งแรกที่ได้ยิน)
งะ ผมสะดุ้ง เฮือก สองมือ หลุดจากเอวนั้นทันที .......หน้าแดง ตัวชา
บ้าเหรอ แค่เกาะไม่ได้กอด ผมแย้งในใจ กลัวเสียหายไปมากกว่านี้
หน้าแดง หน้าแดง ตัวชา ตุบ ตุบ ตุบ
“กอดอีกก็ได้นะ ไม่ว่าไรหรอก ก็บอกแล้วไง วันนี้ยอมให้หนึ่งวัน” น้ำเสียงอ่อนโยนอีกแล้ว
หุย ยังจำได้อีกนะมึง มือผมก็ยังอยู่ที่เดิมไม่ได้เกรงกลัวคำสั่งที่แสนหวานนั่นเลย
“จะกอดไม่กอด” มันมาอีกแล้วคร๊าบ ไอ้คำสั่งเสียงห้วนเชียว....... ตกลงมึงยอมกรูหรือว่ากรูต้องมึงกันแน่นี่
มือผมเกาะที่เอวมันอีกครั้งอย่างสุดเร็ว ไม่ได้กลัวนะ ทำไปแล้วปลอดภัยทำไปเถอะ 55
ไอ้ลุงปล่อยมือจากแฮนด์ให้ห้อยไปมา สักครู่นึง……….มันมีแผนแน่ๆ ครับ
แล้วตอนนี้มันเปลี่ยนโหมดจากมือที่ห้อยไปมา ค่อย ๆมาทาบมือผมที่กำลังเกาะเอวมันอยู่
อย่างช้า เน้นนะครับอย่างช้า ๆ
แล้วเลื่อนมือทั้งสี่ เข้ามาประสานกันที่หน้าท้องของไอ้ลุง
ตื่นเต้นสิครับแบบไม่ต้องถามเลย
ตุบ ตุบ ตุบใจเริ่มสั้น ส่งผลไปถึงตัวให้สั่น ตามแรงสั่นของหัวใจ
อย่านะ หยุดเด๋ียวนี้นะ พอแล้ว พอได้แล้ว
เดี่ยวเขารู้ว่าแกไม่ประสาเรื่องแบบนี้ ผมสั่งตัวเองให้หยุดจากอาการตื่นเต้นนั้น555
“หนาวเหรอ” งะ คิดได้ไงว่ากรูหนาว กรูกำลังตื่นเต้นอยู่ต่างหาก
เออ แต่ก็ดีครับที่ไอ้ลุงคิดว่าที่ตัวสั่นเพราะหนาวดีกว่ารู้ว่านี่คืออาการตื่นเต้น
ถ้ามันรู้ความจริง กรูไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเหมือนกัน.....ซุกที่หน้าอกมันดีไหมช่วยคิดหน่อย
เอ๊ะ หรือว่าไอ้ลุงมันก็ไม่ประสาเรื่องนี้เหมือนกันวะ แอบคิด
ไอ้ลุงดึงมือผมเข้าไปเรื่อย ๆ ตัวผมก็ค่อยๆเลื่อนตามแรงดึงนั้น
ขัดขืน ขัดขืนสิ ทำแบบนี้ไม่ดี.............ความคิดแรก
อย่านะ แบบนี้ดีแล้ว อุ่นดี ...................ความคิดที่สอง
ความดีกับความเลวกำลังต่อสู้กัน
“ทำแบบนี้จะได้ไม่หนาว” ไอ้ลุงพูด หลังจากที่ตัวผมแนบชิดกับแผ่นหลังนั่นแล้ว
อุ่นดี สงสัยไอ้ลุงจะสนับสนุนความคิดที่สองของผม55
อยากมีเพลงประกอบจังเลย คงจะโรแมนติคน่าดู
เพลงไรดีนะ เพลงไรดี อ่อ รู้ล่ะ
**
เมื่อในวันนี้ ที่ฉันได้เจอเธอ
เพราะเธอ ยังห่วงใยมาหากัน
อยากขอบคุณจริง จริง
ที่เห็นความสำคัญ
แหละรู้ว่าฉันยังเฝ้ารอเธอ
ทุกทุกอย่าง ช่างดูสดใส
ที่ในวันนี้ฉันมีเธอยู่
อยู่นาน ๆ ได้ไหม นาน ๆ จะเจอกันสักที
ให้ฉันได้มีวันที่ดี
อบอุ่นอย่างนี้นาน ๆ ได้ไหม
แล้วค่อยลา
ที่ผ่านมานั้น คิดถึงเธอเพียงใด
ต้องคอย ต้องทนเพื่อจะได้เจอ
เฝ้ารอคอยมานาน อยากขอร้องให้เธอ
สงสารใจของคนที่รอคอย
ทุก ๆ อย่างช่างดูสดใส
ที่ในวันนี้ ฉันมีเธออยู่
อยู่นาน ๆ ได้ไหม นาน ๆ จะเจอกันสักที
ให้ฉันได้มีวันที่ดี
อบอุ่นอย่างนี้นาน ๆ ได้ไหม
อยู่นาน ๆ ได้ไหม นาน ๆ จะได้มาสักที
ให้ฉันลืมวันคืนที่เหินห่าง
อยากเติมความรักให้เต็ม... หัวใจ ** ( เพลงอยู่นาน ๆ ได้ไหม เครดิต จาก ศรันย่า )
ช่างเถอะ ถึงจะเก่าไปหน่อยแต่ยังใช้ได้อยู่
เข้าบ้างไม่เข้าบ้างช่างประไร ในเมื่อตอนนี้
มือประสานมือ หน้าอกแนบแผ่นหลัง ใจสื่อถึงกัน
อะไรก็ดีไปหมด ชิมิผู้อ่าน
***
อยู่นาน ๆ ได้ไหม นาน ๆ จะเจอกันสักที
ให้ฉันได้มีวันที่ดี
อบอุ่นอย่าง……
“ฮาดชิ้ววว” เอาแล้วไหมละ เพลงหยุดทั้งที่ยังไม่จบท่อนฮุก
ด้วยเสียงจามที่ต้นตอมาจากไหนวะ อ่อมาจากผมเอง
“ไม่สบายเหรอ” พร้อมค่อยๆ ปล่อยมือผมอย่างช้าๆ แล้ว แล้ว
ปิดตัวหันหน้ามามองผม
ตายล่ะ ไม่สบายยังพอทนได้ แต่สบตาชายนี้สิจะตายเอา
ตุบ ตุบ ตุบ
ผมพยักหน้าหนึ่งครั้ง “สังสัยจะโดนฝนตอนไปส่งของ”
หึ หึ หึ เสียงหัวเราะในลำคอออกมาจากไอ้ลุงเบา ๆ เหมือนกำลังนึกถึงตามที่ผมพูดอยู่
อายนะหันไปได้แล้ว
“ต้องกลับบ้านแล้ว” ผมแก้เขิล
ไอ้ลุงหันตัวกลับแล้วดึงมือผมเข้าไปโอบมันอีกครั้ง………เอาใหญ่เลยนะมึงบอกว่าจะกลับไม่ได้บอกว่าจะกอด
“บ้านอยู่ตรงไหนเดี่ยวไปส่ง” น่านรู้จักร้านกรูแล้วยังอยากรู้จักบ้านกรูอีก
ไม่ได้การล่ะครั้งหน้าไปส่งของต้องบุกถึงห้องนอนไอ้ลุงเลยดีไหม อิอิอิ
เวสป้าหยุดอีกครั้งที่หน้าบ้านผม
ที่ตอนนี้ ยังพอมีแสงจากไฟหน้าบ้านที่พอจะส่องสว่างให้เราสองคน(พอดรักกัน 55555)
“ขอบคุณนะครับที่มาส่ง” เดี๋ยวคงต้องโทรเรียกคนมาเปิดประตูให้แล้ว
ผมบอกไอ้ลุงพรางเดินเข้าามาชิดที่ริมประตูบ้านให้ไอ้ลุงได้กลับรถ
เพราะซอยหน้าบ้านมันไม่ใหญ่เท่าไร
“อย่าลืมทานยา ก่อนนอนนะ”ไอ้ลุงมันบอกผม หลังจากที่มันกลับรถแล้ว แต่เท้าซ้ายยังยันที่พื้นไว้
ผมยิ้มกลับหนึ่งครั้งเพื่อเป็นการขอบคุณแทนคำพูด
แล้วเวสป้าก็ค่อยวิ่งห่างออกไป
เอ้ย หมวกกานน็อคเมิงงงง
มารู้ตัวอีกครั้งว่าหมวกกันน็อคยังอยู่บนหัว ไอ้ลุงก็ไปถึงไหนต่อไหน
จะเรียกก็คงไม่ทันแล้ว
ผมจัดการอาบน้ำ สระผมเสร็จ ก็หายากินเพราะกลัวจะไม่สบายไปมากว่านี้
เวลาดึกเกินกว่าทุกครั้งที่เข้านอน บวกกับฤทธิ์ของยาที่ทานไป ทำให้ง่วงเป็นสองเท่า
ผมสอดตัวเข้าในผ้าห่มบนเตียงนุ่ม ๆ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น อย่างคุ้นเคย
จะเอื้อมมือปิดไฟที่หัวเตียง พร้อมที่จะนอนแล้ว
“ติงตอง ขณะได้มีข้อความมาถึงท่านหนึ่งฉบับ กรุณาเปิดอ่านด้วยคระ. เสียงข้อความเข้า
ติงตอง ขณะนี้..........
+6681-xxxxxxx
22/05/200.. 03.30
Option
Open
ถึงบ้านละ ขอโทษที่ทำให้ไม่สบาย หลับฝันดีนะ
“ใช่สิ ฝันถึงมึง”’ 5555555555
ผมมองไปที่หมวกกันน็อคที่วางอยู่โต๊ะปลายริมเตียงแล้วยิ้ม เอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงอีกครั้ง
มันช่างเป็นวันแรกของปีที่ 21 ของผมที่มีความสุขจริง ๆ ถึงจะไม่สบายเป็นของแถมมานิดหน่อยก็ตาม
แล้วผมก็หลับไป...................................
** :really2:**
สูตรเด็ดลาบเป็ด
เดียวมาลงให้
-
:o8: :-[
ตอนที่ 15 พร้อมเสิร์ฟแล้วครับ
ขอเชิญทานให้อร่อยนะ
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ ดวบด๊อฟ
:z2:
-
มอบแต้ม+ ที่ 51
ให้จานที่ 15 คร้าบ
ขอบคุณคร้าบ
****
เพลงประกอบป้าศรัณญ่า-เข้ากับลุงมากอ่ะ คริคริ
-
แว๊บมากดโหวตให้นุ้งปอร์ก่อนกลับบ้าน...(จริงก็อยากให้ลุงด้วยนะ...แบบว่าช่วงนี้ลุงทำตัวน่ารักอ่ะ..ฮ่าๆๆ)
แต่งัยก็มะมีใครทำวิ้งค์ๆๆๆ...ได้น่ารักเท่านุ้งปอร์แล้ว...อิอิ :L1:
**แปะโป้งไว้ก่อง....ถึงบ้านเมื่อไหร่จะมาเมนท์จานที่15์ให้นะ**
----edit-----
อิลุงน่ารักอ่ะ...เห็นป่าวเค้าบอกแล้วว่าลุงสั่งให้กอดก็รีบกอดซะ
ถ้ากอดช้าโหมดโหดจะเข้าสิง...แต่รอบนี้มีของแถม..ทั้งจับมือ
ทั้งให้ซบหลัง...แล้วตกลงว่าอุ่นพอมั๊ยอ่ะน้องปอร์... :m12:
-
ลุงนี้ค่อยๆหยอดทีละน้อยนะ
แต่ก็ดีแล้ว กลัวน้องปอร์หัวใจวายไปซะก่อน 5555 :laugh:
-
หวานๆจริงๆเลย เอาอีกๆ
ลุงเค้าช่างวางแผนเนอะ
เชียร์ลุงสุดตัวเลยนะเนี่ยะ
-
:impress2: เพลงเพราะจัง
แต่ว่าอิลุงมันน่ารักได้โล่อีกแล้ว จับมือถือแขนลูกคนอื่น
ขืนมือให้โอบตัวเองไว้ อิอิ อุ่นในอกดีพิลึก :impress2:
ได้หวัดเป็นของแถมแค่นี้ก็ยอมนะ การกระทำบ่งบอกค.รู้สึกทุกอย่างเลยรึป่าว
เห็นเค้าสมยอมไปกับตัวเองเนี่ย จะไม่พูดอะไรให้เป็นกิจลักษณะเลยรึ รออยู่นะ :กอด1:
o13 เลิศ รอลุ้นให้ตกร่องปล่องชิ้นกัน ไวไวนะึคะ
ลาบเป็ดแซ่บๆกินกับข้าวเหนียวอุ่นๆตอนนี้ก็ดีมิใช่น้อย หิวววววว
-
ตาลุงนี่ บทจะรุกก็รุกซะ :o8:
-
:impress2: เพลงเพราะจัง
แต่ว่าอิลุงมันน่ารักได้โล่อีกแล้ว จับมือถือแขนลูกคนอื่น
ขืนมือให้โอบตัวเองไว้ อิอิ อุ่นในอกดีพิลึก :impress2:
ได้หวัดเป็นของแถมแค่นี้ก็ยอมนะ การกระทำบ่งบอกค.รู้สึกทุกอย่างเลยรึป่าว
เห็นเค้าสมยอมไปกับตัวเองเนี่ย จะไม่พูดอะไรให้เป็นกิจลักษณะเลยรึ รออยู่นะ :กอด1:
o13 เลิศ รอลุ้นให้ตกร่องปล่องชิ้นกัน ไวไวนะึคะ
ลาบเป็ดแซ่บๆกินกับข้าวเหนียวอุ่นๆตอนนี้ก็ดีมิใช่น้อย หิวววววว
:z3:
เปล่านะ
เพลงมันแค่เข้ากับบรรยากาศ อิออิอิอ
พุดแบบนี้น้องปอร์เสียงหายนะครับ
อาจมีงอลเกิดขึ้นนะ 555
รักทุกคนนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ ดวบด๊อฟ
:serius2:
-
^
^
โอ๋ๆๆ หัวไม่ล้านซะหน่อยอย่าน้อยใจไปนะคะ
อ่ะๆ :n1: ดีกันนะๆ 55
-
^
^
^
^
^
^
^
อะไรยังไง
หายงอลก็ได้ 55555
แกล้งกลัับเข้าหน่อย ง้อเร็วจัง อิอิอิ
-
o13 หนุกมากมาย :z1:ชักอยากกินส้มตำแล้ว
-
รุกแบบได้ใจมากอะ
ตั้งตัวแทบไม่ทัน
แต่ก็ชอบนะแบบนี้
เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ
-
ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม
:sad4:
-
โหหหหหห ขยันเสิร์ฟมากๆ มอบ + 1 ให้เลยค่ะ สำหรับคนน่ารัก แต่เค้าไม่ได้โวทให้ตะเองน้า โวทลุงอ่ะ o13
-
ว้า นึกว่าจะไปนอนบ้านลุงกอล์ฟ
ตอนนี้ลุงน่ารักมากเลย อ๊ายยยย :-[ :-[
-
เข้ามาเชียร์ลุงกอล์ฟ น่ารักสุดๆ :L1:
-
กอดกันกลมกิ๊ก 555
อุ๊ย คะแนนพี่ปอร์ จะทันลุงแว้ว ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:กอด1: ถูกใจน้องปอนะของขวัญวันเกิดแบบนี้
-
ตอนนี้ตาลุงทำคะแนนไปอื้อเลย พี่เอกตกกระป๋องแล้ว อิอิ
-
เพลงโปรดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิอิ เพลงบอกอายุป่ะเนี่ย อิอิ
-
ชอบเพลงที่เอามากๆ เลย
-
ขอแรงๆกว่านี้หน่อยคับลุง
-
:z6:
-
Vote นี้ เพื่อลุง
Cheer 4 Win !
-
เราหายไปหลายตอนมากก
กลับมาอ่านรวดเดียว
น่ารักๆ
ตาลุงน่ารักมากกก
พี่ปอร์น่ารักๆ
-
:o8: :o8:
น่ารัก น่ารักเกินไปแล้ว ฮิ้วววววววววว
ข้อความหวาน เชียร์ลุงสุดพลัง
:กอด1:
-
คุณลุงน่ารัก
คึกคักเวลาลงเล่น
คุณลุงใจเย็นๆ
เวลาลงเล่น น่ารัก น่ารัก
-
+1 ให้ปอร์แล้วนะครับ
ลุงกอล์ฟมาในโหมดนี้ก็ทำให้ละลายได้เหมือนกันนะเนี่ย :-[
จะบอกว่าตอนที่แล้วนี้ "น่ารัก" ได้ใจที่สุดเลยครับ :L2:
รออ่านต่อนะครับ
-
+1 ให้ปอร์แล้วนะครับ
ลุงกอล์ฟมาในโหมดนี้ก็ทำให้ละลายได้เหมือนกันนะเนี่ย :-[
จะบอกว่าตอนที่แล้วนี้ "น่ารัก" ได้ใจที่สุดเลยครับ :L2:
รออ่านต่อนะครับ
:o8:
ที่บอกว่าน่ารัก นี่ปอร์หรือไอ้ลุงครับ 555
เอาให้เครียร์นะ จะได้ไม่เข้าข้างตัวเอง 5555
-
ดูท่าจะไม่เคยทั้งคู่ต่างคนต่างเขิลลล ว่าแต่น้องปอร์ที่สั่นเนี่ยที่จริงสั่นสู้ใช่ป่ะ
แล้วน้องปอร์จะเอาหมวกกันน็อคไปคืนดี หรือจะคอยให้ลุงมาเอาเองดีหนอ
อ่านตอนที่แล้วแอบลุ้นให้มี first kiss นะนั่น จามีเมื่อไหร่เหรอ คอย คอย :oni2:
-
ต๊ายยย ไอ้ลุงนี่ บทจะหวานก็หวานได้เหมือนกันนะนี่
-
ตอนนี้ น่ารักดีครับ
-
ลุงแอบหวานนะเนี่ย หุหุ
แบบนี้ไม่ใจอ่อนได้ไง
ใช่ป่ะปอร์ :z1:
-
+1 ให้ปอร์แล้วนะครับ
ลุงกอล์ฟมาในโหมดนี้ก็ทำให้ละลายได้เหมือนกันนะเนี่ย :-[
จะบอกว่าตอนที่แล้วนี้ "น่ารัก" ได้ใจที่สุดเลยครับ :L2:
รออ่านต่อนะครับ
:o8:
ที่บอกว่าน่ารัก นี่ปอร์หรือไอ้ลุงครับ 555
เอาให้เครียร์นะ จะได้ไม่เข้าข้างตัวเอง 5555
น่ารักทั้งปอร์และลุงกอล์ฟเลย...
แต่ให้ปอร์น่ารักกว่า(หน่อยนึง)ก็ได้ อิ อิ :laugh:
-
:m3: น่ารักจังค่ะ
:a13: ขอร่วมย้อนหลังด้วยคน
-
ตลกดีคัฟ ม่ายเครียด :laugh:
-
สืบเนื่องมาจาก
ผลการประนามความน่ารัก
ของไอ้ลุงกำลังทิ้งห่างน้องปอร์ผู้น่ารัก
ออกไปเรื่อย ๆ
ทำให้น้องปอร์ผู้น่ารัก(หรือเปล่า)
เสียใจเป็นอย่างมาก
จึงขอ(ทำตัว )หายไป ไม่ลงตอน 16 ในวันนี้ 55
หรือจนกว่าผลโหวตจะกลับมานำไอ้ลุง 5555
:laugh:
รักทุกคนแล้วนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
-
^
^
...ตรูว่ามัน..เพี้ยน ไปแล้ว..น้องปอร์ เนี่ย..
...โอ๋ๆ อย่าน้อยใจนะมา.. :กอด1: หน่อย
-
ต่อครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ทันแล้ว
-
พี่ปอร์อย่าทำแบนี้น้า มาต่อเลย :laugh: :laugh: :laugh:
ก็ลุงน่ารักนิ ก๊ากกกกก
ลุงนำ เย้ๆ
-
:z2:อิลุงน่ารัก
ไม่ต้องพูดมากก็หวานได้
:pig4:ค้าบ
-
กะว่าจะแกล้งผู้อ่านซะหน่อย
แต่ด้วยที่เราเป็นคนใจง่าย เอ้ย ใจอ่อน
เลยต้องแวะเข้ามาบอกนิดนุงว่า
รอ REwrite แป็บนึง
แล้วจะมาลงให้ อิอิิอิ
อย่าโกรธหนูนะ
:z2:
รักทุกคนแล้วนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
-
รออ่านค้าบ ^^
-
รอคับ มาเร็ว ๆๆ o13
-
:laugh:
ตอนที่16 พร้อมเสิร์ฟแล้วนะครับ
ขอให้มิตรรักแฟน นิยาย
อิ่มหนำสำราญกับ
เรื่องของนายปอร์ผู้น่ารัก กับไอ้ลุงจอมวางแผน ได้ ณ บัดนาว
รักทุกคนแล้วนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ -
-
:pig4:
“ติงตอง ขณะได้มีข้อความมาถึงท่านหนึ่งฉบับ กรุณาเปิดอ่านด้วยคระ. เสียงข้อความเข้า
ติงตอง ขณะนี้.........”
+6681-xxxxxxx
22/05/200.. 03.30
Option
Open
ถึงบ้านละ ขอโทษที่ทำให้ไม่สบาย หลับฝันดีนะ
“ใช่สิ ฝันถึงมึง”’ 5555555555
ผมมองไปที่หมวกกันน็อคที่วางอยู่โต๊ะปลายริมเตียงแล้วยิ้ม เอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงอีกครั้ง
มันช่างเป็นวันแรกของปีที่ 21 ของผมที่มีความสุขจริง ๆ ถึงจะไม่สบายเป็นของแถมมานิดหน่อยก็ตาม
แล้วผมก็หลับไป...................................
เสิร์ฟจานที่.......... 16 ยำผ้าขี้ริ้วขาว
“ติงตอง ขณะได้มีข้อความมาถึงท่านหนึ่งฉบับ กรุณาเปิดอ่านด้วยคระ. เสียงข้อความเข้า
ติงตอง ขณะนี้..........”
ผมงัวเงียตื่นมาอีกครั้งเพราะเสียงข้อความเข้า มือก็เอื้อมไปหยิบมือถือที่หัวเตียงมาอ่านโดยอัตโนมัติ
+6681-xxxxxxx
23/05/200.. 15.30
Option
Open
ตื่นหรือยัง รออยู่ที่ห้าง...................นะ
และเจอกันเด็กเสิร์ฟ
Option
ตายแล้วๆ อกอีแป้น เอ้ย อกEปอร์จะแตก อะไรยังไงไอ้ลุงมึง
เท่าที่จำได้ไม่ได้ไปตกลงนัดเดทกับใครนะ เมิงอย่าทำเนียนมอบโชคแบบไม่ให้ตั้งตัวนะไอ้ลุง
เมื่อคืนก็สติสัมปชัญญะครบดี ไม่ได้หลวมตัวไป เออ ออ ห่อหมก(ปลาช่อน)ตกลงกับอะไรกับใครนะ
ทำไงดีหว่าหรือว่าจะแกล้งทำเป็นตายดีไหม ไอ้ลุงมันก็ไม่ใช่หมี555
ฝนตก รถติด ไปไม่เป็น ห้างอยู่ไกล เอ๊ะ มันคงไม่เชื่อเพราะบ้านห่างกันไม่เท่าไร
หรือว่าจะแกล้งป่วยดี อุ้ย คิด สิ คิด สิ
เออ กรูก็ป่วยอยู่นี เอาเหตุผลนี้ละกันน่าเชื่อถือที่สุดแล้ว
งั้นแกล้งป่วยหนักกว่าเดิมดีกว่า การแสดงที่เรียนมางัดออกมาใช้ แอ็คโ้ต้่ง แอ็คติ้งขนออกมา
ตอนนี้เข้าโหมดป่วยหนักอยู่นะ
Messag
New Messag
Taxt massage
Select
คงไปไม่ได้เพราะไม่สบาย ขอโทษด้วยนะ
To. +6681-xxxxxxx
Option
Send
กรูไม่ผิดทำไม่ต้องไปขอโทษมันด้วยนะ มันสิต้องมาขอโทษกรู กรูไม่สบายเพราะมัน
นอนต่อดีกว่า หัวถึงหมอนก็หลับอีกครั้ง
“ติงตอง ขณะได้มีข้อความมาถึงท่านหนึ่งฉบับ กรุณาเปิดอ่านด้วยคระ. เสียงข้อความเข้า
ติงตอง ขณะนี้........”
อะไรกันอีกนี่กรูจะนอนทำไมกวนกรูจัง วันอื่นไม่ส่งขยันส่งมาวันที่กรูแกล้งป่วยกันจัง เชี่ยนี่ โมโหแล้วนะ
+6681-xxxxxxx
23/05/200.. 16.00
Option
Open
ตื่นหรือยัง รออยู่ที่หน้าบ้าน
ออกมารับหน่อยเด็กเสิร์ฟ
Option
หยิบมือถือมากด กด สาม สี่ครั้ง
กรอกสายตายไปอ่านแบบไม่ค่อยใส่ใจอ่านเท่าไร
เออ มึงจะส่งมาซ้ำอีกเพื่ออะไรไอ้ลุง กรูบอกแล้วนี่ว่ากรูไปไม่ได้ ยังจะส่งมาย้ำอยู่ทำไม
อย่าให้คนสวยอารมย์เสียนะ เดี๋ยวปัดเหนี่ยวเข้าให้ดีไหมนี่
นอนต่อดีกว่า เอ๊ะ อะไรแปลก ๆ ตงิดๆ ในใจ
ทำให้ต้องกดอ่านข้อความอีกครั้ง
+6681-xxxxxxx
23/05/200.. 16.00
Option
Open
ตื่นหรือยัง รออยู่ที่หน้าบ้าน
ออกมารับหน่อยเด็กเสิร์ฟ..
Option
ตื่นน่ะมันตื่นแล้ว แต่ แต่ แต่
“รออยู่ที่หน้าบ้าน”
อยากร้อง(กรี๊ด) ให้ดังไปได้ยินสามบ้านแปดบ้าน อะไรยังไง มึงใช้สิทธิ์อะไรของเมิง
ตายหละ หน้าบ้านเลยหรือ มึงจะเอาใหญ่แล้วนะ
หน้าบ้านกรูเปล่านี่ ชักไม่แน่ใจ แล้วเมิงมีตัวช่วยไรให้กรูบ้างวะ
ผมรีบวิ่ง4คุณ100จากบนบ้านลงมาชั้นล่างอย่างนักวิ่งทีมชาติ เขาวิ่งกัน
บันไดมี10 ขั้น ผมสัมผัสมันไม่ถึง3 ครั้ง
แง้ม ๆ ประตูบ้านอย่างช้า ๆ ดูว่าไอ้ลุงมาจริงหรือเปล่า
รางวัล เลขท้าย2ขา ที่ออกงวดประจำวันนี้คือ......ไอ้ลุง ผมถูกมันมอบโชคเข้าแล้ว
มันยืนหันหลังให้กับประตูบ้าน
เอาไงดี เอาไงดี
ทั้งตัว ใส่แค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามเน่า ๆ
ต้องขึ้นไปเปลี่ยนชุด ผมคิดได้แค่นี้ 4คูณ100 จึงเริ่มขึ้นอีกครั้ง
กลับลงมาอีกที สำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง
ตกลงนี้ดีหรือว่าแย่กว่าเดิมวะ
เปิดประตู อย่านะ ยังไม่พร้อม แบบว่า ขอสวยนิดนึง
ตายละ ต้องแกล้งป่วย ตัวร้อนพอหรือยัง พรางมือขึ้นแตะที่หน้าฝาก วิ่งไปวิ่งมา
สีหน้าท่าทาง ดูป่วยพอไหม กระจกช่วยได้ ส่อง ส่อง
หัวๆ ยุ่งพอเปล่า คิดหนัก ทีนี้กรูจะทำยังไง
กรี่งหน้าบ้านดังขึ้น ยิ่งเพิ่มความ ตื่นเต้นมากขึ้นไม่รู้จะทำไรก่อนหลัง ลำดับไม่ถูกแล้ว
ดังอีก เออ ได้ยินแล้ว เดี๋ยวออกไป กดอยู่ได้
ผมรีบวิ่งออกไปเปิดประตู ด้วยสีหน้าท่าทางป่วยระยะสุดท้าย 5555
ไอ้ลุงหันมามองผม ด้วยสีหน้าท่าทางที่ตกใจ……….ใช่สิปอร์ทำได้ทุกอย่าง
อ้าวได้ผลจริงๆ ด้วย มันเชื่อ มันเชื่อผมสนิทใจเลยครับ
การแสดงที่กรูเรียนมา มีประโยชน์ก็ตอนนี้ล่ะวะ ช่วยชิวิตกรูได้ ชะงัดนัก
มันเอามือมาแตะที่หน้าฝากผมทีนึง
อ้าวตายละไม่ได้การละ ท่าทางแสดง แกล้งทำได้
ที่กับการสัมผัสนี้สิ แกล้งไม่ได้จริง ๆ…..จะรอดไหมนี่กรู
“งั้นไปหาหมอกัน” มันลากผมขึ้นรถ ทั้งที่ผมอยู่ในชุดราตรียาว555
เปล่าครับ ชุดอยู่บ้าน เน่าก็เน่า มีกลิ่นหรือเปล่ายังไม่รู้เลย ที่สำคัญ กกน. ม่ายยยมี
เวสป้าจอดหน้าคลีนิคใกล้บ้านผมเท่าที่ไอ้ลุงจะหาได้ตอนนี้
มันเดินนำเข้าไปเปิดประตูให้ ส่วนคนแกล้งป่วยเดิมตามเข้าไป ....สุภาพบุรุษอีกแล้ว
ใช่สิ สำนึกแล้วใช่ไหม ว่ากรูไม่สบายเพราะใคร
จนในที่สุดก็ตรวจเสร็จ รับยา แก้ไข้หวัดธรรมดามากิน
“เป็นไรมากเปล่า”
เป็นไข้ใจ55555 “เปล่าเป็นไข้ธรรมดา ไม่เป็นไรมาก” ผมตอบ พรางแกล้งไอ ค๊อกแคร๊กไปหนึ่งครั้งเพื่อความเนียน
“กินไรหรือยัง”
“ยัง ยังไม่หิวอยากกลับบ้านไปนอน ” …..เปล่านะครับนี่ไม่ใช่แผนหลอกล่อชายเข้าบ้านนะ 55
เวสป้าวิ่งมาจอดที่เซเว่นข่างทาง ไอ้ลุงวิ่งเข้าไปแล้วกลับออกมาอีกที่ได้ของ สองสามอย่างติดมือออกมา
แล้วเวสป้านั้นก็มาจอดที่หน้าบ้านผมเหมือนเดิม ประตูบ้านถูกเปิดออก
ไม่ใช้สิถูกเปิดไว้แบบนั้น เพราะขาไปก็ยังไม่ได้ปิดแต่อย่างใด
ตุบ ตุบ ตุบ อะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตกรูอีกนี่
อย่านะ กรูกำลังป่วยอยู่ อย่าทำอะไรแบบนั้นนะ กรูสยิว
คิดไปได้คนเรา55555
ไอ้ลุงเดินนำเข้าบ้านอย่างรู้ทาง เปิดประตูบ้านให้อีก................. โอ้ย ยอมก็ได้ อิอิอิ
ถึงมารยา จะไม่มีเป็น 100 เล่มเกวียนเท่าชะนี ก็คงพอทำไอ้ลุงเชื่อได้ว่าป่วยจริง 55
“ไปห้องนอนเลยไหม” กรี๊ด มึงถามแบบนี้กรูคิดนะ ตุบ ตุบ ตุบ
“อยู่ข้างล่างก็ได้ ข้างบนมันร้อน” ผมปฏิเสธการเสียตัว เอ้ย ความหวังดีที่ไอ้ลุงมันบอกมา
แล้วเดินไปยังโต๊ะรับแขกที่สามารถใช้เป็นที่นอนได้
“งั้นนอนตรงนี้ละกัน”พูดจบพรางจัดหมอนให้เข้าที่เข้าทาง อย่างรู้งาน
ไอ้ลุงเดินเข้าไปในครัวอย่างรู้ทางอีกแล้ว ไม่ถึง5นาที ไอ้ลุงออกมาพร้อมกับโจ๊ก 1 ถ้วยที่ซื้อมาจากเซเว่น
วางลงที่โต๊ะ แล้วบอกให้ผมรีบกิน กลัวมันจะเย็นเดี๋ยวจะไม่อร่อย……..อยากกินไอ้ลุงมากกว่า
ผมทำตามคำสั่งนั้น อย่างว่าง่าย แล้วทานยาตาม(มันเตรียมให้อีกแล้ว)
ต้องให้มันได้อย่างนี้สิ ไหนก็โดนกรูอำแล้ว ขออำต่ออีกหน่อยละกัน
พอกินโจ๊กเสร็จ ผมก็โน้มตัวลงนอน ในที่ๆ มันเตรียมให้ อย่างช้าๆ ( เตรียมแค่หมอน )
ผมแกล้งหลับตาอย่างช้า ๆ เหมือนกำลังว่าจะเคลิ้มหลับ แต่จริง ๆ รู้ตัวตลอดเวลา 555
ดูสิว่าไอ้ลุงมันจะทำไรต่อ…………แผนการเอาคืนได้เริ่มแล้ว ณ บัดนี้
เวลาผ่านไป เวลาผ่านไป บรรยากาศในบ้านเริ่มมืดลงเรื่อย ๆ ไอ้ลุงก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม
ยังจ้องมองมาที่ผมตลอดเวลา.........ผมกำลังจะท้องแล้ว
“หนาว” ปากพูดออกไปเบา ๆ สายตายังจ้องอยู่ที่ไอ้ลุง ภายใต้ม่านตาที่ปิดอยู่
ไอ้ลุงหันมามองหน้าผมแล้วหันไปสำรวจบริเวณบ้านอย่างช้าๆ
มันออกเดินไปแล้วกลับเข้ามาอีกครั้ง พร้อมด้วยผ้าห่มผืนบางที่พอทำให้ร่างกายอบอุ่นได้
เวลาผ่านไป เวลาผ่านไป ความมืดเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
ตายละ ผมเริ่มร้อนจริงๆแล้วสิ ทำไงดี ๆ
“ร้อน” พูดไปด้วยเสียงงึมงำ เนื้อตัวมีเหงื่อเล็กน้อย พร้อมทำมือกำลังจะดึงผ้าห่มนั้นออกจากตัว.. ...การแสดงนี้สมบทบาท จริงๆ55
แล้วผ้าห่มผืนเล็ก ๆก็ถูก ดึงออกไปอย่างช้าๆ ด้วยมือไอ้ลุง........รางวัลดารานำกำลังมาเยือน
ไอ้ลุงเดินเข้าครัวอย่างเชี่ยวชาญ กลับเข้ามาอีกครั้งด้วย กะละมังเล็กๆ แล้วผ้าเช็ดหน้าหนึ่งผืน
ค่อยๆ จุ่มผ้าลงไปในกะละมังบิดหมาด ๆ แล้วเช็ดทีหน้าผาก ใบหน้า ตามแขนอย่างบรรจง
อย่านะ ไอ้ปอร์ มึงอย่า มึงอย่าเด็ดขาด ผมกำลังสั่งตัวเองว่าอย่าหลุดขำออกมาเชียวนะ เดี๋ยวแผนการจะพังเอาได้
ไอ้ลุงค่อย บรรจงทำต่อไปอย่างช้า ๆ
เห็นแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า คนที่กรูเพิ่งรู้จัก มาทำอะไรให้กรูมากมายขนาดนี้ มันมากเกินไปหรือเปล่า
หรือว่ามันสำนึกผิดที่ทำให้กรูไม่สบาย เลยต้องค่อยดูแลเป็นการไถ่โทษ
“เออ เออ เออ อือ อือ ” เสียงละเมอออกมาอย่างต่อเนื่องกัน
พร้อมกับส่ายหน้าไปมาเหมือนกำลังฝันร้าย แต่ตายังหลับอยู่55
สร้างความตกใจให้ไอ้ลุงเป็นอย่างมาก ดูเหมือนจะทำอะไรไม่ถูกเข้าแล้ว…………การแสดงยังคงดำเนินต่อไป
“ปอร ปอร์” เสียงไอ้ลุงเรียก พรางเขย่าตัว ให้ผมรู้สึกตื่นจากละเมอ
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ มองที่หน้าไอ้ลุงอย่าพิจารณา
“เป็นอะไรเปล่า ไปหาหมออีกไหม” เสียงเอ่ยออกมาอย่างเป็นห่วง
ตายล่ะกรู อ่อนไหวสิครับ นี้เป็นครั้งแรกที่มันเรียกชื่อผมนอกจากคำว่าเด็กเสิร์ฟ
“ปอร์ ปอร์”
“หือ” ผม ตอบสั้น สายตายังมองที่หน้าไอ้ลุงตลอด …………..acting must go on
ผมค่อยๆ พยุงตัวขึ้นจากการนอนมานั่งด้วยอาการที่เหนื่อยหล้า...............กรูจะบาปไหมนี่
“เป็นไงบ้าง รู้สึกตัวยัง”………ไม่รู้สึกตัวจะลุกมานั่งได้ไง ถามแปลก
ไอ้ลุงยกมือขึ้นมาแตะที่หน้าฝากผมอีกครั้ง ด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
มองแล้วทำให้รู้ว่า อาการของผมน่าจะดีขึ้นแล้ว.............ไม่ได้แย่ลงอะไรเลย อิอิอิ
ผมเดินไปเปิดไฟ เพื่อให้มองเห็นอะไรชัดเจนยิ่งขึ้น
เพราะตอนนี้ก็เป็นเวลา1ทุ่มแล้ว
ตายละ กำลังเล่นละครเพลิน ที่ร้านคงกำลังจะยุ่งแน่ ๆ
แล้วพี่เอกจะมาหรือเปล่าวันนี้.............อิอิิอ
ผมบอกไอ้ลุงให้ขับรถออกไปส่งที่ร้าน
มันก็ทักท้วงว่าไม่สบายแบบนี้น่าจะนอนพักจะได้หายไหว ๆ
แต่ผมแย้งมันว่าสบายขึ้นมากแล้ว ได้นอนพักให้เหงื่อออกทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
ไอ้ลุงจึงเชื่ออย่างสนิทใจ
มันขับรถไปส่องผมที่ร้าน เตือนให้ทานยาจนกว่ายาจะหมดแล้วก็ขับรถออกไป
ผมก็เดินเข้าไปที่ร้านเพื่อจะทำหน้าทีเด็กเสิร์ฟตามเดิม
อุ้ย นั้นอะไร......................
** :really2:**
สูตรเด็ด ยำผ้าขี้ริ้วขาว
เดี๋ยวมาลงให้คัรบผม
-
^
^
จิ้ม
เลิฟ ลุงกอลฟ
-
ลุงโดนหลอก น่ารัีกจริงๆ ดูแลน้องปอร์เป็นอย่างดีอีก แอ๊ยย รักลุงอ่ะ :-[
เรื่องนี้อ่านไป ยิ้มไป ได้ทั้งเรื่องจริงๆเลย o13
-
อุ้ยยย
อะไรอ่าาา
ลุงโดนต้มจนเปื่อยเลยอ่าา
-
...โห..มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียน..
...ลุงน่ารักจังเลย ไม่คิดว่าจะมาทำอะไรแบบนี้ได้
...ไม่เหลือมาด..หนุ่มรถเบนซ์ลูกร้านทองเลย
...น้องปอร์ เขียนได้ตลกดี อ่านแล้วขำมากๆๆ :laugh:
-
ลุงดูแลพี่ปอร์ดีไปมั้ย คิคิ
มารยาชาย เย้ย มารยาหญิงเลยนะเนี่ย
-
นายเอก เล่นละครเก่งจัง สงสาร อิลุงมากมาย :sad4: 555
อิลุงก็แสนดีไม่มีพิษมีภัยอะไรทั้งสิ้น นี่ถ้าจับได้ว่าโกหกเนี่ย
จะโดนเอาคืนรึป่าว 5555
เห็นมั๊ยนุ้งปอร์คนเค้าทำดี ดูแลเอาใจใส่ถามโน้นนี่นั่น บริการสารพัด
ยังจะแกล้งเค้าได้ลงคอ อยู่กับอิลุงแล้วยังคิดถึงชายอื่นอีก :serius2: :angry2:
:L2: รักอิลุงมากมาย 555
+1 จัดไปให้ค.น่ารักและแสนดีของอิลุง :-[ :o8:
-
มึงใช้สิทธิ์อะไรของเมิง--->ลุงเค้าก็ใช้สิทธิ์ของว่าที่แควนในอนาคตอันใกล้นี้งัยหล่ะ.... :m20:
เอ่อ..ดูแล้วเชื่อได้ว่าน้องปอร์มีมารยาไม่ถึง 100เล่มเกวียนจริงๆด้วย
จะมีก็แค่รางวัลนักแสดงนำยอดเยี่ยมมากองอยู่ข้างหน้าเท่าน้านเอง :m29:
-
รับรางวัลออสการ์ไปเลยคับ :mc4:
-
แอคติ้ง ดารายังอายอ่ะ o13
-
ดารานำฝ่าย นายเอก เจ้ามารยา ได้แก่ นายปอร์
แหม เจ้ามารยาซะผู้หญิงยังอายอะ
แบบนี้เขาทำไม่เป็นนะ
ไว้ว่าง ๆ สอนหน่อยนะ
-
:3123:ไม่มีรางวัลตุ๊กตาทองจะให้ เอาดอกไม้ไปก่อนแล้วกัน :3123:
.................เนียนมากกกกกกกกกก...................................
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
ลุงเป็นคนดีมากๆ
-
แอ๊คติ้ง 9 จริง ๆ เลยปอร์ หุหุ
ลุงก็แสนจะดี ทำให้ทุกอย่างเลย
ว่าแต่ว่า อุ๊ยย..... อารัยหว่า ๆๆๆ
-
นั่นอะไร นั้นอะไร เอ๊ะ นั้นอะไร๊ :confuse:
ก้าวหน้ามาก พาเข้าบ้านแล้ว55
ลุงเป็นห่วงปอร์มากเลยนะเนี้ย
-
ตาลุงทำตัวดีมาก น่าจับหอมแก้มหลายๆฟอด
น้องปอร์เจออะไรที่ร้าน พี่เอกมานั่งรอ อิอิ
-
ลุงบ้า โดนหลอกเรื่องง่ายๆ น่าจะแอบหอมแก้มให้หลาบจำ
-
หลอกลุงได้ลงคอเน้อ
น้องปอร์ได้รางวัลนักแสดงยอดเยี่ยมไปเลย
:L2: :L2:
-
:really2: :really2: :really2:
-
เจ้าเด็กเสิร์ฟหลอกลุงอีกแร่ะ :fire:
ลุงก็พาซื่อเชื่อได้อี๊ก
แต่...
จำไว้นะครับ
"หลอกใครก็มักจะได้คนนั้นเป็นแฟน"
ว้า ห่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
มารยาร้อยเล่มเกวียน อิอิ
-
อิอิ....คนมายาสาไถย :z1:
อุ๊ย......นั่นอะไร
อะไรเหรอ.....
:pig4:ค้าบ.....ช๊อบบบบบบบบบบ
-
น้องปอร์ อยู่กะลุงยังกล้าคิดถึงพี่เอกอีกเหรอ เดี๋ยวบอกให้ลุงจัดการซะเลย :oo1:
-
ตามอ่านจนทันแล้วอ่ะ
จะบอกว่าชอบลุงอ่ะ
เห็นน้องปอร์บอกว่าลุงร้ายเค้าว่าน้องปอร์ร้ายกว่านะอิอิ
-
+1 ให้แล้วนะปอร์
o13 Acting นายนี่ขั้นเทพจริงๆ โดยเฉพาะ...
“เออ เออ เออ อือ อือ ” เสียงละเมอออกมาอย่างต่อเนื่องกัน
พร้อมกับส่ายหน้าไปมาเหมือนกำลังฝันร้าย แต่ตายังหลับอยู่55
มีการแกล้งละเมอได้อีกแน่ะ...สุดยอดจริงๆ
ว่าแต่... :o8: ไม่เห็นใจลุงกอล์ฟบ้างเหรอปอร์ อุตส่าห์ทำให้ขนาดนี้เลยนะเนี่ย น่ารักจริงๆ
รออ่านต่อนะครับ
-
น่าสงสารลุงจัง โดนต้มซะเปื่อย :m20:
แต่ตอนนี้ลุงน่ารักมากๆ ดูแลอย่างดีเชียว
-
เอาตุ๊กตาทองไปเลยดีกว่าไม๊น้องปอร์...เยี่ยมจริง ๆ
-
โอ๊ยยยยยยยยย
น่ารักอีกแล้ว
-
ดุ๊กดิ๊ก :z2: มากดโพล
มากดให้คนน่าฮัก
-
เหอะๆ นุ้งปอร์ มารยาสุดฤทธิ์ ลุงกอล์ฟโงหัวม่ายขึ้นแย้วววว :z1:
-
ออสการ์ปีนี้จะไปไหนเสีย
-
ระวังน้า จะโดนลุงแก้ลำ แอคติ้งให้ร้อยเต็มไปเลย
-
:-[ ลุงน่ารักมากๆๆๆ
ดูแลไม่ห่างเลย
ปอร์เนี่ยมารยามากๆๆแอร๊ยยยย
ดาราเตรียมตกงาน ถ้าเจอน้องปอร์ชิมิ o13
-
ขอบคุณสำหรับทุกคำด่า เอ้ย คำชมนะครับ5555
ที่บอกว่าน้องปอร์ เจ้ามารยา
เจ้าของรางวัลออกสการ์
ตุ๊กตาทอง
สุพรรณหงส์
ท็อป อวอร์ดส์
เพราะกวาดมาเกือบหมดแล้ว555
อันนี้เรื่องจริง ไม่เถียง55
แหมทีไอ้ลุงมันแกล้งน้องปอร์ล่ะ ชมเอ้า ชมเอา ว่าน่ารัก
3 4 (นับจังหวะเหมือนเชีย์ืลีดเดอร์) น้อยใจแล้วนาาานะ
เพิ่งกลับจากอบรม รถไฟฟ้าข้ามมาฝั่งธนก็ติดเอามาก ๆ เลย
พอเปิดเน็ตก็เหมือนจะมีปัญหา
ตอนที่17 เลยยังไม่ได้ปั่นเลยขอรับ
ยังไงคืนนี้อาจจะมาลงให้ดึกหน่อยล่ะกัน
รอหน่อยนะครับ
:z3:
รักทุกคนแล้วนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
-
ุ
ูู :z13: ดาราเจ้าบทบาท :laugh:
บวกหนึ่งจัดไป :z2:
รอค่ะรอ อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ลุงน่าจะปลำปอนะ :z1: :z1:
-
ก้อลุงน่ารักแสนดีแบบนี้
คะแนนถึงทิ้งห่างเลย :laugh:
-
3 4 :m20: :m20:
มีการนับให้ลีดเดอร์พร้อม แล้วค่อยงอนด้วนนะ คนเรา
ฮาเป็นที่สุด
-
3 4
พร้อม
รอ ลุง กะ พี่ปอร์ :laugh:
-
มารอ...ลุงกะนุ้งปอร์ :z2:
-
รอค่ะ :-[
-
รอน้องปอร์ครับ เมื่อไหร่จะมาลงต่อ
-
น้องปอร์เรียนเอกการแสดงหรือเปล่าเนี่ย ตินี๊ดดดดนึงเวลาทำเป็นละเมอต้องออกแนว
เซ็กซี่ๆหน่อย พยายามไขว่คว้า พอลุงเข้ามาใกล้ก็...เลย ถึงจะดี
รักน้องปอร์เหมือนกัน จูบุ จูบุ
-
:o8::-[
ต้องขอโทษผู้อ่านด้วยนะครับ
เมื่อคืนเขียนไปได้ครึ่งเดียว
เผลอหลับไปก่อน
วันนี้เลยมาต่อให้เสร็จ
ตอนนี้เสร็จแล้ว
ขอเชิญชิม
ตอนที่ 17 เนื่อย่างเกลือได้เลย55555
:impress2:
รักทุกคนแล้วนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
-
ู^
^
อยากกินเลือดเด็กเสริฟ์ :pighaun: o18
-
:pig4:
ตายละ กำลังเล่นละครเพลิน ที่ร้านคงกำลังจะยุ่งแน่ ๆ
แล้วพี่เอกจะมาหรือเปล่าวันนี้……อิอิอิอิ
ผมบอกไอ้ลุงให้ขับรถออกไปส่งที่ร้าน
มันก็ทักท้วงว่าไม่สบายแบบนี้น่าจะนอนพักจะได้หายไหว ๆ
แต่ผมแย้งมันว่าสบายขึ้นมากแล้ว ได้นอนพักให้เหงื่อออกทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
ไอ้ลุงจึงเชื่ออย่างสนิทใจ
มันขับรถไปส่องผมที่ร้าน เตือนให้ทานยาจนกว่ายาจะหมดแล้วก็ขับรถออกไป
ผมก็เดินเข้าไปที่ร้านเพื่อจะทำหน้าทีเด็กเสิร์ฟตามเดิม
อุ้ย นั้นอะไร......................
ตอนที่ 17 เนื้อย่างเกลือ
อุ้ย นั้นอะไร อุ้ย นั้นอะไร
อุ้ยนั้นพี่เอกขอใครล่ะครับนั้น (ออกแนวลิเก)
คำตอบคือของผมนั่นเอง ว่าแต่ทำไมมานั่งซดเบียร์คนเดียวแบบนี้ล่ะ
ปกติเห็นมากับเพื่อวิศวกรด้วยกัน วันนี้กับมาฉายเดี่ยวหวังอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า
แล้วอะไรเป็นแรงจูงใจให้พี่เอกมานะอยากรู้จัง น้องปอร์ หรือไส้ย่างนี่
ว่าแล้วต้องเดินเข้าไปส่งยิ้มพิฆาตให้พี่เอกสักหน่อยล่ะ
“สวัสดีครับพี่เอก ทำไมวันนี้มาคนเดียวครับ เพื่อนหายไปไหนหมด” ผมทักทายอย่างอยากกก สนิทสนม..55
“อ้อ กลับกันหมดล่ะครับชวนใครก็ไม่ว่างสักคน พี่ไม่รู้จะไปไหน ที่ ๆ เคยไปก็ไปไม่ได้แล้วครับ”
พูดไปก็หัวเราะแห้ง ๆ ออกมา แววตาท่าทางเศร้าบวกถ้อยคำที่ใช้น่าสงสัย แต่ยังหล่อเหมือนเดิม555
“พูดแบบนี้แสดงว่าเห็นผม เอ้ย เห็นที่ร้านผมเป็นของตายแล้วใช่ไหมครับ555
อยากจะมาเมื่อไรก็ได้ อยากไปเมื่อไรคงไม่ร่ำลา” พูดไปหัวเราะไป
พี่เอกเอาอะไรเพิ่มไหมครับ เดี๋ยววันนี้ผมบริการเอง เบียร์อีกขวดไหมครับ”
“เอาอย่างอื่นได้ไหมครับน้องปอร์ นอกจากเบียร์” พูดยิ้ม ๆ
“นอกจากเบียร์คงเป็นเหล้าครับ หรือไม่ก็คงเป็นคนขาย อะไรดีล่ะ
จะรับอย่างแรกหรือ อย่างหลังดีครับ” 5555 ผมเห่าเพิ่มสีสันการสนทนา
คราวนี้สีหน้าของพี่เอกเริ่มกลับมามีรอยยิ้มบ้างแล้ว
เห็นไหมล่ะครับยาผมดีแค่ไหน ไม่ต้องกิน ไม่ต้องทา แค่เห็นหน้าบวกคำพูดนิดหน่อยก็หายเป็นปลิดทิ้ง
ผมขอตัวจากพี่เอกเดินไปยังโต๊ะตัวที่ผมนั่งประจำ ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเช่นทุกวันที่ผ่านมาครับ
คุณลูกค้าไม่ค่อยเยอะ เลยทำให้เดินเข้าไปหาเรื่องคุยกับพี่เอกได้อยู่บ่อยครั้ง
ไม่พลาดที่จะสังเกตความเป็นไปของพี่เอก ไม่ใช่อะไรอย่างที่ผู้อ่านคิดนะครับ อย่ามองผมผิดไป55
แค่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายหนึ่ง ว่าต้องมีอะไรมีสบายใจแน่ๆ
ว่าแล้วก็แวะเวียนไปดูบ่อย ๆ เห็นคนอื่นเศร้าไม่ได้ครับ
มักอยากเข้าไปปลอบประโลมอยู่ตลอดเวลา……55555555555
วิญญาณนางเอกเข้าสิงห์อีกแล้ว สงสัยจะยังไม่ออกตั้งแต่เมื่อเย็น
มีคนบอกว่าสายตามักเก็บความรู้สึกเศร้าไม่ได้ อย่างที่พี่เอกเป็นอยู่ตอนนี้
เบียร์ เริ่มหมดไปทีละขวด ๆ อาการเมาก็เริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ตามจำนวนของขวดเบียร์
วันนี้ร้านเก็บเร็วกว่าปกติเพราะพี่ชายจะพาลูกสาว และคนในร้านไปเที่ยวต่างจังหวัด
แต่คุณลูกค้าที่นั่งอยู่นะสิครับ จะทำยังไง
คั้นจะไล่ก็เกรงใจเพราะกำลังจะป็นลูกค้าประจำ…..ข้ออ้างมาแล้ว
น้องปอร์จึงพร้อมเป็นหน่วยกล้าตาย กล้าได้ กล้าเสีย อาสาปิดร้านให้........55555555โอกาสมาถึงแล้วนี่
แล้วทั้งร้านจึงเหลือเพียงแค่ผมกับพี่เอกเพียงสองคนเท่านั้น
แล้วผมจะรอดพ้นจากเงื้อมือพี่เอกไปได้ไหม มันน่าติดตามอยู่นะ
เบียร์ยังถูกยกซดไปเรื่อยๆ อย่างช้า ๆ ไม่มีท่าทีว่าจะเต็ม
ผมยังเดินไปเดินมา ทำเป็นสำรวจอะไรไปเรื่อยเปื่อย...............จอมวางแผนติดมาจากไอ้ลุง
ไฟฟ้าเริ่มถูกปิดทีละหลอดเหลือไว้เท่าที่จำเป็นพอส่องส่ว่าง
พี่เอกก็ลุกไปห้องน้ำบ้างเมื่อเวลานั้นมาถึง
“น้องปอร์ครับ มานั่งคุยกันหน่อยไหม” เสียงพี่เอกลอยมา………..เป็นไปตามแผน
ผมเดินเข้าไปหานั่งลงอีกมุมหนึ่งของโต๊ะข้างๆ พี่เอกครับ
“น้องปอร์ยังไม่เปิดเทอมเหรอครับ พี่เห็นทุกครั้งที่มา” ครั้งนี้พี่เอกเริ่มบาทสนทนาก่อน
“กำลังครับพี่ เดือนหน้ากลางเดือน” ผมตอบ
“อ้าว ถ้าเปิดเทอมแล้วพี่จะเห็นหน้าน้องปอร์ไหมครับ”
555 พี่ครับผมแค่เปิดเทอมไม่ได้ไปอาสารบเพื่อชาติ เดี๋ยวพี่มาก็เจอผมเองละช่วงเย็นๆ ทำไมเหรอครับ”
“เปล่า กลัวคนอื่นเสิร์ฟไม่ถูกใจเหมือนน้องปอร์ไง” เริ่มยิงมาหนึ่งดอก
เสียงหัวเหราะในตอนนี้พอจะทำให้บรรยากาศกลับคืนมาเป็นปกติบ้างถึงในใจดูเศร้าๆก็ตาม
“พี่เอกมีไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ ดูแววตาไม่ค่อยเหมือนทุกวันที่ผ่านมา” ผมเริ่มบทสนทนาที่ดูจะเพิ่มความเครียดเข้าไปอีก
“น้องปอร์สังเกตพี่ทุกวันเหรอครับ” ผมหัวเราะแก้เขิน อายจังโดนย้อนกลับแล้วนั้น
พี่เอกถามพร้อมยกแก้วเบียร์ขึ้นซด
“เอาเป็นว่าผมรู้ล่ะกันครับ มีอะไรก็เล่าให้ผมฟังได้นะครับ เผื่อพี่เอกจะได้สบายใจขึ้น”
ผมเสนอทางเลือกให้พี่เอก ปฏิกิริยาตอบรับยังเป็นศูนย์
“เรื่องหัวใจใช่ไหมครับ” ผมดำเนินการสืบสวนสอบสวน
พี่เอกก้มหน้าลงมองที่แก้วเบียร์ ทำให้ผมพอทราบว่าประเด็นที่ผมยกขึ้นมานั้นมันถูกต้อง
“ครับ ” เสียงตอบสั้นๆจากชายหนุ่มรูปงาม
ตายล่ะทีนี้ กรูจะพูดไรต่อดีนี่ ไอ้เรื่องของความรัก กรูยังสอบไม่ผ่านบทที่หนึ่งกับเขาเลย
แต่ถ้าเป็นการแสดงล่ะก็กรูได้โล่ห์
เรื่องปลอบคนอื่นกรูเป็นซะที่ไหน แต่เรื่องกัดคนนั้นคนนี้สิกรูถนัดนักแล
แล้วจะไปให้คำปรึกษาใครได้เจ้าปอร์เอ้ย
บรรยากาศเงียบขึ้นเรื่อย ๆ
ผมมองหน้าพี่เอก ด้วยสีหน้าว่าพร้อมที่จะรับฟังอยากเต็มใจ
พร้อมที่จะร่วมทุกข์ ร่วมสุขในเวลานั้น………เว่อร์ไหมครับ555
“เล่ามาเถอะครับถ้ามันทำให้พี่สบายใจ ผมพร้อมที่จะรับฟังนะ”
สิ้นเสียงผม แต่กลับเป็นเสียงสะอื้นเล็ก ๆ จากพี่เอกแทน
“แฟนพี่เขามีแฟนใหม่” สะอื้นต่อ
ตายล่ะเจอประโยคแรกเข้าไป
และผู้ชายแม้น แมน กำลังร้องไห้อยู่ต่อหน้าแบบนี้ กรูจะทำยังไง
มีช้อยส์ให้เลือกไหม
1.เดินเข้าไปกอด แล้วบอกว่าน้องปอร์พร้อมอยู่เคียงข้างพี่เอกเสมอ
2. กระซิบข้างหูว่า ผมขอเป็นคนซับน้ำตา
3.ปลอบใจพี่เอกว่า คนดี ๆยังมีอยู่อีกตั้งหนึ่งคน เช่นน้องปอร์ไง อย่าเสียใจไปเลย
4. น้องปอร์ขอเป็นคำตอบสุดท้าย
หวายเลือกไม่ถูกเลยว่าจะเลือกทำตามข้อไหนดี
น่าจะมีข้อ 5. ทุกข้อรวมกัน555
“ครับ” เสียงตอบสั้น ๆ จากผมหลังจากที่รู้สาเหตุ
“แล้วพี่เอกจะทำยังไงต่อไปครับ”
“พี่ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้คิดไม่ออกแล้ว” เสียงสะอื้นหนักกว่าเดิม
ผมดึงทิชชู่ออกจากกล่องส่งให้พี่เอก
บรรยากาศตอนนี้ช่างเต็มไปด้วยความเศร้าไม่ชอบเลย
“แล้วมีหนทางจะกลับมารักกันอีกไหม” ผมถามต่อ
“คงไม่มีแล้วครับ เขาพูดกับพี่ชัดเจนแล้ว ” เสียงสะอื้น.............งั้นกรูเสียบ555
ผมยื่นทิชชู่ให้พี่เอกอีกครั้ง
“พี่ไม่เคยจะมองใครเลยนะปอร์ เพราะพี่คิดว่าเขาคือคนที่ใช่สำหรับพี่แล้ว”
เสียงสะอื้นนั้นหายไปเหลือไว้แค่น้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทาง
“ผู้หญิงเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าครับปอร์”
งะ ผมอึ้งไปพักนึง ไม่คิดว่าอดีดแฟนพี่เอกจะเป็นชะนีน้อยร้อยเล่มเกวียน
แอบคิดในใจ มาถามกรูทำไม กรูไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อย อย่าบอกนะคิดว่ากรูเป็น.......มันไม่จิ้ง ไม่จริง
แล้วจะตอบยังไงดี กรูก็ไม่ใช้เพศหญิงด้วยซิ ถึงอยากจะเป็นก็ตาม 5555555555
“ไม่ว่าจะผู้ชาย ผู้หญิงหรือเพศไหนก็คงเหมือนกันล่ะครับพี่เอก
ทุกคนมีสิทธิเลือกในสิ่งที่เขาคิดว่าเหมาะกับเขามากที่สุด
ขึ้นอยู่กับว่าเขาเจอหรือยัง อย่าเสียใจไปเลยครับ” ทิชชู่ถูกยื่นไป
“ทำไมเขาไม่เลือกพี่” เสียงสะอื้นกลับมาอีกครั้ง
เวลาเดินช้า ๆท่ามกลางความเงียบและคนสองคน
“ผมตอบแทนเขาไม่ได้หรอกครับพี่ แต่ผมปลอบใจพี่เอกได้นะ”
“ความรักของเราก็เหมือน กับเบียร์กับไส้ย่างนั่นละครับ” นี่คือสิ่งที่ผมคิดได้ มันอาจดูตลก 55555
“ตอนนี้ ไส้ย่างอาจจะเหมาะกับเบียร์มากที่สุด
เมื่อวันนึงผ่านไป พี่เอกรู้ว่าไส้ย่างเหมาะเหล้ามากกว่า
แล้วไม่กลับมากินไส้ย่างกับเบียร์อีกเลย
สิ่งที่เบียร์ทำได้ ก็คือ รอลูกค้าคนต่อไป
คนที่เขา เห็นว่าเบียร์เหมาะกับไส้ย่างมากที่สุด
และเวลานั้นมาถึง เบียร์จึงได้เจอไส้ย่างอีก.........................เป็นไงละเจอมุขนี้เข้าไป
ขอโทษนะครับพี่ผมอาจปลอบพี่ไม่ดีเท่าไร เพราะผมก็ไม่เคยเจออะไรแบบนี้”
ผมก้มหน้ามองไปยังแก้วเบียร์เหมือนคนที่รู้ว่าตัวเองไม่เอาไหน
“ขอบคุณครับน้องปอร์ ที่ช่วยปลอบพี่” เสียงสะอื้นดังขึ้น
“ถ้าพี่มองอะไรออกเหมือนน้องปอร์ พี่คงไม่เสียใจแบบนี้”
“ไม่หรอกครับพี่ ผมไม่ได้เก่งอะไรไปมากว่าพี่เลย ผมก็คนธรรมดานี่ล่ะครับ
ที่มีทุกข์ ผิดหวัง เศร้าไม่ต่างกับพี่ครับ เพียงแต่ตอนนี้
พี่เอกอยู่ในอารมย์เศร้า อาจไม่มีสติเท่านั้นเอง
เมื่อเวลาผ่านไปพี่เอกอาจยิ้มอย่างสบายใจ มองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเข้าใจ
เปิดโอกาสให้กับตัวเอง แล้วหาคนที่ทั้งเขาและเราเหมาะสมกัน
เหมือนกับที่ไส้ย่างเหมาะกับเบียร์ไงครับพี่เอก” รอยยิ้มของผมมีบนใบหน้าให้พี่เอกเสมอ
เสียงสะอื้นออกมาพร้อมกับคำขอบคุณอีกครั้ง
ตอนนี้ผมรู้สึกหายใจลำบาก มันต่างจากวินาทีที่เพิ่งผ่านไป
ร่างของใครอีกคน กำลังแนบชิดตัวของผมอย่างไม่ทันจะตั้งตัว
สองมือโอบรัดแผ่นหลังพันธนาการกายผมไว้
ผมสัมผัสเสียงหัวใจเต้นแผ่วเบาเหมือนคนกำลังหัวใจแตกสลายผ่านไล่ด้านซ้าย
ที่ตอนนี้ใบหน้าพี่เอกห่างจากใบหน้าผมไม่ถึง5 เซน
เสียงสะอื้นออกมาพร้อมกับคำขอบคุณ
“น้องปอร์ครับ พี่ขอกอดได้ไหม” พี่เอกพูดขึ้น ขณะที่กอดผมแล้ว
แล้วผมจะปฏิเสธได้อย่างไรเล่า
ทำไมเขากล้าที่จะเปิดเผยความรู้สึกและความอ่อนแอที่เขามีกับผมขนาดนี้ ความคิดแว็บเข้ามาในหัว
มือทั้งสองของผมยังวางอยู่บนโต๊ะตามเดิม ปฏิกริยายังเป็นศุนย์
เสียงสะอื้นและคำขอบคุณ เข้ามาในหูผมเป็นระยะ ๆ
ผมลังเลอยู่นานที่จะเอื้อมมือขึ้นไปสัมผัสที่แผ่นหลังพี่เอก
ในที่สุดผมก็ตัดสินใจที่จะทำมัน ผมลูบที่แผ่นหลังที่เอกเบาๆ
เหมือนคนที่กำลังถ่ายผ่านความอบอุ่นไปให้ใครอีกคนที่กำลังอ่อนแอ
และตอนนี้ผมก็เต็มใจที่จะทำ ถ้าอีกฝ่ายหนึ่งได้รับความสบายใจนั้น
ผมยังคงลูบที่แผ่นหลังพี่เอกต่อไป เรื่อยๆ ตราบใดที่พี่เอกยังต้องการ
ถึงแม้ว่าวันพรุ่งนี้ผมจะเสียอะไรไปก็ตาม …………………..
*** :really2:***
สูตรเด็ด เนื้อย่างเกลือ
นำเนื้อสดติดมันหมักด้วยเกลือ และน้ำมันหอย ผมชูรส ย่างบนไฟให้สุก มาก
หรือน้อยตามชอบ แล้วหั่นเป็นชิ้นพอคำ
เสิร์ฟด้วยผักสด กับน้ำจิ่มแจ่ว
-
:z3: กอดปลอบชายอื่นกลางร้าน เลยรึ กลัวงานเข้านุ้งปอร์จริงๆ
ส่วนพี่เอก :man1: คงอัดอั้นมากสินะเจอหนุ่มน้อยปลอบใจใ้ห้
เข้าหน่อย ก็โดนกลางใจซาบซึ้งซะ น่าสงสารจริงๆ
พี่เอกลาบเลือดเหมือนนกปีกหักมาอาศัยชายคาร้านลาบพักพิง
เจอคนใจดีปลอบอีก คงประทับจิตประทับใจมากๆเลยสินะคะ
แต่พี่เอกก็ระวังตัวด้วยนะคะ กลัวใจคนดีจัง จับพี่เอกลากเข้าบ้าน 555
ไม่มีใครอยู่ด้วยอ่ะ :-[ ทางกำลังสะดวกเป็นที่สุด 555
สู้ๆนะคะ +1 จัดไป
-
มีแววว่าจะฟ้าเหลืองกันทีเดี่ยว
:haun4:
-
มาจิ้มให้ครับ
-
ลุงคงกลับมารับปอร์แล้วก้อเจอฉาก
กระชากใจเลยงอนปอร์ไป3วัน
-
ลุงกอล์ฟ อยู่หนายยยยยยยยยยย
เมียในอนาคต กอดกะชายอื่นแน่ะ o18
แอร๊ยยยยยย
เดี๋ยวพี่เอกมีหวั่นไหว แน่ๆๆ คึคึ :z2:
-
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆ :z10:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เด๋วต้องมีการลากขึ้นห้องแน่ๆ อิอิ
-
อ่ะๆๆๆๆๆแล้วเอาลุงไปเก็บไว้ไหน
-
เดี๋ยวลุงก็น้อยใจหรอก :m31:
-
แรงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปอร์นี้ร้ายบริสุทธ์นะ
-
:z3: :z3: ไม่รุจะดีใจหรือเสียใดที่พี่เอก......เฮ้อเศร้า :L3:
เพราะเราเชียร์ เจ้าลุงอยู่ :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่เอกอกหัก น่าสงสาร
หาคนดามหัวใจด่วน
-
ยกมือสุดแขนน
ให้พี่เอกเห็น ว่าทางนี้ยังว่างงงง
:laugh: :laugh:
-
รัก เข้าใจยาก
-
กอดพี่เอกซะงั้น :z2:
-
แล้วลุงไม่ว่าไรหรอเนี้ย
ต้องให้ลุงมาเหนนนน
-
:HBD1:
วันนี้วันเกิดเธอ
มีความสุขมาก ๆ นะที่รัก
คนๆนี้ขอสัญญาว่า
จะเป็นคนดีของลุงตลอดไป
:c4:
เด็กเสิร์ฟ
:b:
-
^
^
กาี๊รี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นุ้งปอร์อวยน่ารักมากกกกกกกกกกกเด๋วจะให้ลุงยก
ขันหมากไปสู่ขอนะคะ
:L2: :L2: :L2: :L2:
แฮปปี้เิบิร์ดเดย์ลุงด้วยนะคะ
มีความสุขมากๆ ร่างกายแข็งแรง
ปล. วันเกิดลุง แล้วก็วันเกิดนุ้งปอร์ด้วยรึป่าวคะ จะได้อวยพรเจ้าบ่าวเจ้าสาวทีเดียวเลย อั๊ยยยยย :-[
-
เบียร์กับไส้ย่างเรอะ พูดไปได้ :เฮ้อ:
-
^
^
กาี๊รี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นุ้งปอร์อวยน่ารักมากกกกกกกกกกกเด๋วจะให้ลุงยก
ขันหมากไปสู่ขอนะคะ
:L2: :L2: :L2: :L2:
แฮปปี้เิบิร์ดเดย์ลุงด้วยนะคะ
มีความสุขมากๆ ร่างกายแข็งแรง
ปล. วันเกิดลุง แล้วก็วันเกิดนุ้งปอร์ด้วยรึป่าวคะ จะได้อวยพรเจ้าบ่าวเจ้าสาวทีเดียวเลย อั๊ยยยยย :-[
ดีนะที่ยังมี ปล.
ไม่งั้นน้องปอร์คงเสียใจ
งอลแฟนนิยายมือวางอันดับ 1 เช่น mecon ไปแล้ว
-
:a13:
HAPPY BIRTHDAY TO น้องปอร์
ขอใ้ห้มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ร่างกายแข็งแรง คิดสิ่งใดสมหวังทุกประการนะคะ
ไ่ม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องงาน เงินทองไหลมาเทมา
ความรักกกกสุกงอมหอมหวาน อั๊ยยยยยยยยยย
และที่สำคัญขอให้ลุงเป็นเด็กดีของนุ้งปอร์ตลอดไป :-[ :impress2:
-
เอิ๊ก สะอึกพูดไม่ออก
o22 o22 o22
-
:L2: สุขสันต์วันเกิดนะครับ...ปอร์และลุงกอล์ฟ (เกิดวันเดียวกันนี่นา)
มีความสุขมากๆๆๆๆๆ และรักกันหวานชื่นไปนานๆ นะครับ :กอด1:
+1 ให้ปอร์แล้วด้วยนะ
o18 ปอร์ร้ายจริงๆ กอดลุงกอล์ฟซ้อนท้ายมอ'ไซค์อยู่แหม็บๆ...ไปกอดปลอบขวัญพี่เอกต่อซะแล้ว
-
ไปกอดพี่เอกแบบนี้ แอบคิดอะไรหรือเปล่า
ถ้าไอ้ลุงมาเห็นละก็ งานเข้านะจ๊ะน้องปอร์
-
:HBD5: :catrun: :HBD5:
ขอให้น้องปอร์ผู้แสนน่ารักกับอีลุงคนไม่ช่างพูด ไม่เจ็บไม่จน เกี่ยวก้อยกันมีความสุขตลอดไป
-
:HBD2:
ให้ลุงอีกคน
-
HBD ครับ น้องปอร์ & ลุง :L2:
มีความสุขมากๆนะครับ
-
Happy Birthday ปอร์ & กอล์ฟ
ขอให้ปอร์สวยวันสวยคืน :m20: และเป็นที่รักของลุงตลอดไป
-
หลายใจนะเนี่ยยยยยยยยยยยยย
หลายคนเชียววววววววววว
-
กอดเสร็จจะพาขึ้นห้องเลยมิ
-
.... :HBD2:น้องปอร์ น้องกอล์ฟ
.... เค้ามีอวยพร กันหวานๆๆๆ หน้าบอร์ดด้วยวุ้ยยยยยย
.... ไม่เรียกว่า..คู่..กันแล้วจะเรียกว่าอะไร
.... วันเกิดยังเกิดวันเดียวกันอีก ฉลองก็ต้องฉลองพร้อมกันสิ
.... เม้น อยากรู้ว่าพี่เอก อกหักจากชะนี จะเปลี่ยนใจมารักกับ..ปู้ชาย
... อย่างน้องปอร์ หรือ เปล่า :L1:
-
อยากรู้ว่าคืนนี้ตาลุงจะมีเซอร์ไพรซ์หรือเปล่า อิอิ
ความรักสุกงอมหอมหวานขนาดนี้ ลุงกอล์ฟน่าจะให้แหวนหมั้นวงหย่ายๆๆๆๆๆ
-
น่าสงสาร ไม่แคล้วพี่เค้าคงหันมาชอบผู้ชาย :กอด1:
ลูบแค่หลังก็พอนะคะ อย่าลูบเลยเถิดล่ะ
-
สงสารพี่เอก
แต่ก็แอบหวั่น ๆ กลัวลุงมาเห็น
หรือว่าเราจะคิดมากเอง
เอาน่าอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด
รอ
-
วันนี้ปักเพื่อนเดชพาไปเลี้ยงวันเกิด
ดีจัง ไม่ต้องเสียตังค์
และมันก็มีของขวัญวันเกิดให้
ท่านผู้อ่านรู้ไหมครับ มันคืออะไร
มันคือ แผ่นซีดี 50 แผ่นเห็นจะได้
ในแผนซีดี มีหนังโป้บรรจุอยู่เต็มทุกแผ่น
555555 ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคิดอะไรยังไงของมัน
เห็นผมเป็นอะไรกัน อิอิอิ
ใครอยากแบ่งไปดูบ้างบอกกันได้นะครับ55
ผมคงดูไม่หมด
เดียวตอน18 อีกแป็บนึงจะมาลงให้นะครับ น้องปอร์
-
^
^
เพื่อนร้ากกกกกกให้ของขวัญไว้ฝึกซ้อมเป็นวิทยาธานการมีบุตรล่ะมั้ง
ช่างรู้ใจกันจริงๆ :pighaun: :jul1:
รอคอยค้าบบบบบบบบ
-
:pig4:
ผมลังเลอยู่นานที่จะเอื้อมมือขึ้นไปสัมผัสที่แผ่นหลังพี่เอก
ในที่สุดผมก็ตัดสินใจที่จะทำมัน ผมลูบที่แผ่นหลังที่เอกเบาๆ
เหมือนคนที่กำลังถ่ายผ่านความอบอุ่นไปให้ใครอีกคนที่กำลังอ่อนแอ
และตอนนี้ผมก็เต็มใจที่จะทำ ถ้าอีกฝ่ายหนึ่งได้รับความสบายใจนั้น
ผมยังคงลูบที่แผ่นหลังพี่เอกต่อไป เรื่อยๆ ตราบใดที่พี่เอกยังต้องการ
ถึงแม้ว่าวันพรุ่งนี้ผมจะเสียอะไรไปก็ตาม ………
ตอนที่ 18 ...............
หลังจากวันนั้นผ่านไป ทุกคน ต่างล้มหายตายไปจากชีวิตผมอีกแล้วครับ
พี่เอกเพิ่งพรากจากนางชะนีอันเป็นที่รัก คงต้องการเวลาทำใจให้ลืมเรื่องราวร้ายๆ
ส่วนใครอีกคนที่ผมไม่รู้สาเหตุว่าทำไม เขาถึงหายเงียบไปแบบนี้……ทองอาจทับตายแล้ว
ดูช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย คนอะไรจะมาก็มา จะหายก็หายไปเลยหายไปในอากาศ
อย่าให้ได้เจออีกนะ จะเล่นละครให้สมบทบาทมากว่าครั้งที่แล้วเลย...555
ในที่สุดช่วงเวลาอันแสนยาวนานของช่วงปิดเทอมใหญ่ก็ผ่านไป
ผมได้อะไรมาไม่น้อยจากช่วงเวลานี้..........ได้มาถึง2 คน 55
อย่างน้อยที่สุด มันทำให้ผมรู้ว่าผมเป็นใคร ต้องการอะไร
และจะก้าวเดินต่อไปทางไหนในอนาคต………เหมือนเจอเนื้อคู่แล้ว
ผมได้ชีวิตวัยเรียนของผมกลับมาอีกครั้ง หลังจากที่เป็นเด็กเสิร์ฟมานาน
และครั้งนี้เป็นหนึ่งปีสุดท้ายที่ผมจะได้ใช้ชีวิตในฐานะ
นักศึกษา เอก โฆษณา โทการตลาด….เริศเชียว
มีคนเขาบอกว่าช่วงชีวิตในวัยเรียนเป็นอะไรที่สบายที่สุด
และเป็นช่วงที่มีค่าที่สุด ควรเก็บเกี่ยวเวลาและความสุขนี้ไว้
เพราะถ้าผ่านเวลาไปแล้ว ไม่มีใครสามารถย้อนกลับไปเรียกร้องให้มันหวนกลับมาได้อีก
สิ่งที่ทำได้คือคิดถึงมัน ยิ้ม และเดินหน้าต่อไป
วันนี้ผมกับไอ้เดชเพื่อนเลิฟ นัดเจอกันเพื่อไปมหาลัยด้วยกัน
มันบอกจะขับรถมารับผมในตอนเช้าที่ปากซอยหน้าบ้าน
ผมเตรียมตัวเสร็จก่อนเวลา นิดหน่อย เผื่อเวลาเดินออกไปรอ
ไอ้เดชเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเพียงคนเดียวที่ผมมี
ไม่ว่าผมเป็นยังไง เพื่อนคนนี้แคร์ความรู้สึกผมเสมอ
หลายครั้งที่มันดูแลผมมากเกินไป จนทำให้มันดูไม่ดีในสายตาคนอื่น
แต่มันก็ไม่เคยแคร์คำพูดของคนพวกนั้นเลย
เสียงแตรดังมาแต่ไกล เป็นอันรู้กันว่ามันมาถึงแล้วครับ ท่านผู้อ่าน
แล้วรถคันเล็กๆ จอดอยู่ตรงหน้า ผมเปิดประตูก้าวขึ้นรถมันอย่างคุ้นเคย
“ว่าไงที่รัก” มันทักผมด้วยคำพูดเก่าๆ ที่ผมได้ยินมาจนชิน
“ที่รักสบายดีครับ ไอ้เหี้... ไม่ต้องเป็นห่วง” ผมตอบกวนไปหนึ่งที
เสียงหัวเราะที่มุมปากมันดังเบา ๆ บอกให้รู้ว่าพอใจในคำชมของผม
เสียงแตร ดังอีกขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้กับไม่ใช่จากรถไอ้เดชแต่อย่างใดครับ
ไอ้เดชก็ออกรถทันทีตามเสียงแตรไล่ของรถคันหลัง
เราขับรถผ่านเส้นทางที่เราคุ้นเคยดี ข้ามสะพานเพื่อไปยังอีกฝั่ง
สายตามองบรรยากาศทั้งสองข้างทางอย่างคิดถึง นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เจอ
ผมปล่อยให้ไอ้เดชเพื่อนเลิฟขับรัถของมันไป อย่างเงียบ ๆ
“ดูแม่งดิ ขับรถเหี้..ไรวะ”
ผมหันมองหน้ามันบ้าง คอยเตือนมันบางเวลา
“เอาอีกละ เมิงดูไอ้คนข้างหลังสิ ก็รู้อยู่ว่ามันไปไม่ได้ แม่งจะบีบทำห่าไรกันนักหนาวะ”
เป็นเรื่องปกติครับถ้าใครขับรถประจำจะขี้บ่นแบบนี้ละ
“กรูว่าคนหลังนี่มันตามมาจากที่ๆกรูจอดรับเมิงแล้ววะไอ้ปอร์” ไอ้เดชมันช่างสังเกต
“ไม่ใช่มั้ง รถคงเหมือนกัน” ผมมองผ่านกระจกข้างไปยังรถคันที่จอดต่อจากรถเราสองคน
รถคลื่อนตัวไปได้เรื่อย ๆ
“อีกละ เมิงดูมัน มึงดูมัน บีบ หาพ่..... มันเปล่าวะ” อารมณ์ไอ้เดชดูจะเพิ่มมากขึ้น
ผมก็ได้แค่เตือนมันให้ใจเย็น ๆแล้วมองผ่านกระจกออกไปมองสองข้างทางตามเดิม
“เมิงคอยดูนะ ถ้ามีอีกครั้งกรูลงไปต่อยมันแน่” มันพูดด้วยท่าทีจริงจังจนผมกลัว
ผมก็ภาวนาอย่าให้มีอีกเลยไม่อยากเห็นมวยคู่เอก ท่ามกลางจราจรที่ติดขัด
ความคิดยังไม่ทันจางหายไปดี
เสียงแตรครั้งที่สี่ ห้า ตามกันมาติด ๆ ยิ่งเพิ่มความโมโหให้กับไอ้เดชมากโข
มันไม่รอช้าที่จะเปิดประตูแล้วตรงไปยังรถคันหลัง…..เป็นไงครับเพื่อนผม
ส่วนผมตอนนี้กลัวหดอยู่ในรถนะสิครับ กล้าที่จะเผชิญหน้าแบบนี้ที่ไหนละ
ผมมองผ่านกระจกหลังด้วยความเป็นห่วงว่าจะเกิดอะไรกับมัน..ห่วงจริงๆนะ
แต่คู่กรณีก็ยังอยู่ในรถ ไม่ได้ออกมาตอบโต้แต่อย่างใด
ผมคิดว่าจะดีกว่าไหมถ้าผมไปอันเชิญมันกลับมาขับรถอย่างเดิม
เพราะตอนนี้รถคันหน้าก็เลื่อนไปไกลพอควรแล้ว
ไอ้เดชยังคงยืนอยู่ที่ประตูบานหน้าของรถนั้นอย่างจะเอาเรื่อง
ผมตัดสินใจลงไปตามมัน ขืนให้มันอยู่อย่างนั้นยิ่งจะมีปัญหากับคนอื่นไปด้วย
ผมตรงไปหาไอ้เดช ด้วยท่าทีที่เร่งรีบ เพื่อหวังลากมันออกมาจากที่ตรงนั้น
คนที่นั่งในรถทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมพยายามที่จะลากไอ้เดช แต่ด้วยความที่มันเป็นตัวใหญ่ มันจึงยากที่จะทำเช่นนั้นได้
เวลาผ่านไป ๆ
ผมหันหน้าไปตามเสียงปิดประตูของรถคนนั้น
โอ้วไม่นะ ไม่อยากเชื่อเลย ว่าชายคนนั้นจะเป็นไอ้ลุง
ไอ้ลุงก้าวออกจากรถ ตอนนี้มันอยู่อยู่ข้างๆ ผมกับไอ้เดชแล้ว
ไอ้ลุงเดินเข้ามาหาผมสองคน ทำให้ผมคิดว่าต้องมีเรื่องกันแน่ๆ...……ใจเย็น ๆ ได้ทุกคนอย่าแย่งกัน55
แต่กลับไม่ใช่อย่างที่ผมคิดครับ ไอ้ลุงจับแขนผมแน่นมากจนผมรู้สึกได้ว่ามันเจ็บ
แล้วลากผมไปอีกฝั่งของตัวรถ เปิดประตูออกแล้วผลักผมเข้าไปนั่งลง ปิดประตูเสียงดัง
ผมได้แต่มองตามไอ้ลุงกลับไปที่ประตูคนคับอย่าง งง งง
ไม่คิดว่าคนที่ บีบแตรนั้นจะเป็นคนเดียวกับที่ไอ้เดชบอก
เหตุการณ์ตรงนี้สร้างความ งวย งง กับไอ้เดชเป็นอย่างมากเช่นกัน
ไอ้ลุงเลี้ยวรถออกจากตรงนั้น ผมหันมองดูเพื่อนรักของผมผ่านกระจกหลัง ตอนนี้มันเอ๋อแดกเอา
เห็นมันค่อยๆ เดินขึ้นรถ ขับตามออกมา
บรรยากาศตอนนี้ถูกครอบงำด้วยความเงียบ ดูอึดอัดจัง
รถวิ่งไปอย่างช้า ๆ ท่านกลางรถที่ติดบนถนน
สีหน้าอีกคน นิ่งเชยไม่บ่งบอกอารมย์
“คุยกันหน่อยไหม” ผมเริ่มบทสนทนาเผื่อว่าอะไรจะดีขึ้น
เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ
“ทำไมนายต้องทำแบบนี้ด้วย” ผมพูดเบาๆ
เวลาผ่านไปผมก็ยังไม่ได้คำตอบ
“งั้นจอดรถได้ไหม เราจะลง” รถยังเลื่อนช้าๆ
“จะกลับไปหาไอ้หมออีกใช่ไหม” ลุงถามด้วยสีหน้าไม่บอกอารมย์อีกครั้ง
“ใช่ เรามากับเขา เราก็ต้องไปกับเขา” ผมพอจะมองออกแล้วว่าไอ้ลุงคิดยังไง อยู่ในอารมย์ไหน
“นายนี่เป็นคนยังไงกันนะ” เจอประโยคนี้จากลุงเข้าไป เป็นใครจะไม่อึ้ง
แล้วเราเป็นคนยังไง ไอ้ลุงมันพูอะไรของมัน เริ่ม งงอีกครั้ง
“เราเป็นคนยังไง ขอโทษนะ เราไม่เข้าใจว่านายพูดถึงอะไร” ผมทวนคำถาม
เวลาเดินช้า ๆ
“กลางคืนกอดอยู่กับอีกคน พอกลางวันนั่งรถไปกับอีกคน มันจะดูไม่มากไปหน่อยเหรอ”
อึ้งครับ ผมอึ้ง “เงียบทำไม” ตายล่ะ แสดงว่าวันก่อนไอ้ลุงมันเห็นพี่เอกกอดผม
“นายเห็นใช่ไหม” ผมแกล้งถามทั้งที่รู้คำตอบแล้ว ด้วยเสียงตอบเบา ๆ ไอ้ลุงเงียบ
“แล้วทำไมนายต้องมาทำเหมือนหึงเราด้วย ทั้ง ๆ ที่เราก็ยังไม่ได้เป็นไรกัน
เราว่านายนั้นล่ะที่ทำอะไรมากเกินไป” ไอ้ลุงเงียบ
“นายรู้เหตุผลเหรอว่าทำไมคืนวันก่อนทำไมเราทำแบบนั้น แล้ววันนี้คนที่นายลากเรามาจากเขา
เขาเป็นใครนายรู้หรือเปล่า” ไอ้ลุงเงียบ
“เรารู้สึกดีนะ กอล์ฟที่นายทำให้เราวันที่เราไม่สบาย แต่วันนี้นายกับทำให้เรารู้สึกตรงกันข้าม”
ระฆังช่วยชีวิตดังขึ้น เมื่อเสียงมือถือผมดังขึ้น
“.....................................”
“เออกรูไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง” ผมตอบอย่างเบา ๆ
“.....................................”.
“เออ กรูรู้จัก ขอโทษนะเดชที่ทำให้ตกใจ
ขอบใจมากเพื่อนที่เป็นห่วง แล้วเจอกันที่มหาลัยนะ”
ผมวางสายไปแล้วทุกอย่างก็กลับเข้าโหมดเงียบเหมือนเดิม
ตอนนี้ไอ้ลุงน่าจะรู้แล้วว่าคนที่มันเพิ่งลากผมมาจากเขานั้นเป็นใคร
เพราะผมย้ำให้มันได้ยินชัดเจนไปแล้วเมื่อกี่
ผมกับไอ้ลุงถึงมหาลัย ผมก็แปลกใจอยู่ไม่น้อยว่ามันรู้ได้อย่างไรว่าผมเรียนที่นี้
แต่ก็ช่างเถอะ ไม่อยากถาม เป็นห่วงก็แต่เพื่อนเดชนะสิ ว่าป่านนี้จะถึงไหนแล้ว อาการเอ๋อหายหรือยัง55
“เรียนตึกไหนเดี๋ยวไปส่ง” คำพูดเบาๆ จากไอ้ลุง .........ถ้าเมิงแน่จริงน่าจะรู้ว่ากรูเรียนวิชาอะไร55
“ส่งเราลงตรงนี้ก็ได้ นายก็ควรกลับไปมหาลัยนายได้แล้ว เดี่ยวเข้าเรียนสายนะ”
“ไม่สายหรอก เราเดินไป 5 นาทีก็ถึงแล้ว” สิ้นเสียงไอ้ลุงพูด สมองผมเริ่มประมวลผล
ผมมองกลับไปไอ้ลุงอีกครั้ง สำรวจการแต่งกายของมัน อุปกรณ์ หนังสือ สมุด
ที่อยู่ในรถ แอฟรีติง แล้วผมแถบอยากร้อง กรี๊ด เป็นภาษารัก55
อะไรของเมิงอีกไอ้ลุง บ้านใกล้กันกับกรู เกิดวันเดียวกันกับกรู แล้วมึงยังเจือกเรียนที่เดียวกับกรูอีก มึงจะสะใภ้ เอ้ย เซอร์ไพรส์ กรูมากไปแล้วนะ555
ต่างกันที่แตงแค่มันเรียน คณะพานิชย์เท่านั้น อกอีปอร์จะแตก55555
มันจะเกินไปแล้วนะ เมิงย้ายมหาลัยด่วนเลย นี่คือคำสั่ง
“หรือว่าวันนี้จะข้ามมาเรียนฝั่งนี้ดีนะ” ไอ้ลุงมันพูดยียนกวนทีน
ผมยิ้มที่มุมปากอีกที อย่างพอใจ
“ตามใจนะ ถ้าไม่อยากเจอเรายืนกอดกับใครตอนเช้า และตอนบ่ายนั่งรถออกไปกินข้าวกับอีกคน” ผมยียวนกวนมันกับไปก็คนมันสวยช่วยไม่ได้
ตกลงนี้มันหายโกรธผมแล้วหรืออย่างไร ผมเริ่มงง ผีเข้าผีออก
ผมมองผ่านกระจกหน้ารถเห็นไอ้เดชกำลังเดินมา จึงขอตัวลงจากรถ
เพื่อปล่อยให้ไอ้ลุงได้กลับไปยังที่ๆ มันสิงห์สถิต
ผมปิดประตูรถเบาๆ พรางกระจกก็เลื่อนลงช้า ๆ...................เอาอีกแล้วกรูไม่ได้ส่งเนื้อย่างนะ55
“เดี่ยวเย็นนี้มารับ” กระจกค่อยๆ เลื่อนขึ้นแล้วขับออกไป ทั้งที่ผมยังไม่ได้อนุญาตอะไรเลย
แล้วเย็นนี้น้องปอร์จะไปลั้นล้าที่ไหนได้ไหมนี้..........
*** :really2:***
ตอนนี้ งดปรุงครับ
-
:-[
ตอนที่ 18พร้อมเสิร์ฟแล้วนะครับ
:z2:
รักทุกคนแล้วนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
:o8:
-
แหมมมตาลุง ... หัวล้านป่ะเนี่ย ... ขี้น้อยใจนะ :laugh:
-
เล่นมาก งานเข้าเลย
-
HBD ลุง+ปอร์ จ้าาา
มีความสุขน้าาา
รักกันไปนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตลอดไป
อิอิ
-
ว้าวๆๆๆๆ ขอย้อนไปเม้น :HBD2: น้องปอร์ก่อน
ของขวัญวันเกิดที่เพื่อนเดชให้ ถ้าดูไม่ทัน แบ่งคนแถวนี้ดูก็ได้นะ 555
อ้อ งั้นวันนี้ก็วันเกิดลุงด้วยสิ HBD ลุงด้วยนะ :กอด1:
ตอนล่าสุด ลุงมีการหึง น่าร๊ากกก
ุแถมเรียนที่เดียวกันอีก พรหมลิขิตจริงๆ นะเนี่ย :-[
-
คนสวยเลือกด้ายยยยยยยยย หมั่นไส้เป็นที่สุด 555
มีหนุ่มหน้าตาดีฐานะเลิศมาฉุดให้มุดเข้าไปในรถหรูกลางถนน
จะแรงเกินไปแล้ว เป็นไงเสน่ห์ของคนหน้าตาดีเกือบโดนพระเอก :beat: :จุ๊บๆ:
เพราะความขี้หึงแล้วมั๊ยล่ะ อิลุงก็หน้ามืดเกิ๊นไม่ถามไถ่ก็เหมาว่านุ้งปอร์
ผู้ใสซื่อเป็นนางสองใจ คนที่พูดน้อยๆเนี่ย เวลาหึงก็หน้ามึนเหมือนกันนะ
กล้ามากๆ ตกลงเป็นแฟนกันก็ไม่ใช่
แล้วตอนเย็นยังมีหน้ามาสั่งอีก อั๊ยยยยยยย น้องปอร์หมดโอกาสไปลั้ลลาหาอาหารตาแล้วนะ
ต่อไปนี้อิลุงคงตามติดแจล่ะ อิอิ
อิลุงนี่น่ารักจริงๆ :man1:
ปล. :L2: เป็นกำลังใจคะรักษาสุขภาพด้วย +1 จัดไป
วันนี้งดเสิรฟ์ หิวจัง
-
ลุงหึงน่ารักดี
ขอบคุณคร้าบบบ :pig4:
-
แหม ปอร์ เหมือนควบคุมสถานการณ์ได้ดี
ไม่ตอบโต้รุนแรง
กอดปอร์ :กอด1:
-
รักปอร์
เชียร์ปอร์
อยากเป็นแควนขรับปอร์
แต่ชอบลุงที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปอกะดั่น แปลว่าไรครับ น้องปอร์
-
กำ อาจาร์สอนทำอาหารผมหาย
ทำไมวันนี้ไม่สอนนี้
กะว่าอ่านเรื่องนี้จบ
จะไปเปิดร้านลาบเปงอาชีพเสริมซะหน่อย
-
รักปอร์
เชียร์ปอร์
อยากเป็นแควนขรับปอร์
แต่ชอบลุงที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปอกะดั่น แปลว่าไรครับ น้องปอร์
:really2: :z3:
รู้แล้วยังมาถามอีกนะครับคนเรา อิอิอิ
-
เมื่อไหร่ใจจะตรงกันก๊าบบ
ตอนที่เท่าไหร่คราบ :impress2:
็ฺHBD ทั้งคู่ ด้วยครับ :L2:
-
นาย Golf รุกเร็วโคตร
แอบซุ่มอยู่นานแล้วอ๊ะเปล่าเนี่ย
-
:HBD5: ขอให้ลุงมีความสุขมากๆ...ไม่โดนน้องปอร์แกล้งนะ...อิอิ
ส่วนของนุ้งปอร์ก็ขอให้น่ารักขึ้นเรื่อยๆ..เติมความกวนเข้าไปเยอะๆ..
สนุกสนานเฮฮาทุกวัน....แถมให้ลุงรักลุงหลงเพิ่มเป็นเท่าตัว.... :จุ๊บๆ:
เอ่อ..เพื่อนเดชจะให้ซีดีเยอะไปมั๊ย...ปีหน้าแนะนำให้เพื่อนเดชซื้อเรดาห์สำรองให้นุ้งปอร์นะ
ดูแล้วเป็นสิ่งจำเป็นที่นุ้งปอร์ใช้แทบทุกวัน... :laugh:
--------------------------
นุ้งปอร์เจอมัดมือชกเข้าให้อีกแล้ว...ลุงเค้าจะมารับก็กลับกะเค้าเถอะ
ไม่ต้องไปลั้นล้าที่ไหนหรอก...เด๋วนอกจากจะหึงแล้วลุงจะเพิ่มโหมดงอลกะน้อยใจเข้าให้อีก.. :a3:
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังจ้า :L2:
-
ลุงเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยหน้าแตกเลย
-
อ่าวแล้วไงเนี่ย
ปอร์ จะเสดลุงมั้ยเนี่ย
:laugh:
-
น่ารักจังหึงปอร์ขนาดตามติดเลย น่าร๊ากที่ซู้ดเลยลุง
ปล.สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะค่ะ ทั้งคู่เลย ขอให้มีความสุขมากๆและรักกันแบบนี้ตลอดไปเลยค่ะ
-
น้องปอร์รักนะ :กอด1: ไม่ได้เข้าตั้งหลายวัน
พี่ไม่รู้เลยว่าร้านลาบ จะมีเมนูใหม่ มีขนมจีบด้วย
รับเด็กเสริฟเพิ่มสักคนมั๊ยน้อง
-
"ก็คนมันสวยช่วยไม่ได้" หมั่นไส้นุงปอร์สุดดดด แหมๆๆ สวยเลือกได้นะเค้อะ นุ้งปอร์ :laugh:
-
รักปอร์
เชียร์ปอร์
อยากเป็นแควนขรับปอร์
แต่ชอบลุงที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปอกะดั่น แปลว่าไรครับ น้องปอร์
:really2: :z3:
รู้แล้วยังมาถามอีกนะครับคนเรา อิอิอิ
ไม่ทันสังเกตุ แต่ก็แอบสงสัย
ตอนนี้น่าจะเข้าใจแล้ว
5555
-
รักปอร์
เชียร์ปอร์
อยากเป็นแควนขรับปอร์
แต่ชอบลุงที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปอกะดั่น แปลว่าไรครับ น้องปอร์
:really2: :z3:
รู้แล้วยังมาถามอีกนะครับคนเรา อิอิอิ
ไม่ทันสังเกตุ แต่ก็แอบสงสัย
ตอนนี้น่าจะเข้าใจแล้ว
5555
อย่าแปลไปในทางที่ไม่ดีนะ
มันจะเสื่อมเสียเกียรติภูมิของเด็กเสิร์ฟ555
-
^
^
^
:a5: o22 :m20: :m30:
ิมิเสียแรงที่อยู่โลกนี้มานาน อั๊ยยยยยยยยยยยยย
-
อร๊ายยยยยยยยย เพิ่งเคยได้อ่าน น่ารักไม่ไหวแล้ว
การดำเนินเรื่องสนุกสนานดีค่ะ มีมุขตลอดเวลา อ่านแล้วยิ้มได้ตลอดเลย
ยังกดบวกให้ไม่ได้ เอากอดไปแทนละกันจ้า :กอด1:
-
ลุงรุกหนัก
555555555555
-
ทำไมไม่มีวิธีปรุงอาหารหว่า สงสัยหมดร้านเเล้ว อิอิ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เหตุผลที่ลุงหายไปก้อปรากฏ
-
ว่าแล้วเชียว ดีนะ
ที่ไม่เกิดเหตุรุนแรงไปกว่านี้
รักกันมาก ๆ นะ
-
ลุงมัดมือชกเลยวุ้ย
น่ารัก เชียร์ลุงสุดพลัง :oo1:
-
คุณลุง ถือว่าแรง
ลาก ปอร์ มาขึ้นรถซะงั้นนนนนนนนนนนนนนน
-
ลุงมาแรงเชียวว
เชียร์ลุงเหมือนเดิมค่า :-[ :-[
-
มา happy birthday ย้อนหลังให้น้องทั้งสองคนมีความสุขมากๆนะค่ะ
เออเราก็นั้งลุ้นแล้วมันก็เป็นไปตามที่นึกใว้เลย
ลุงน่ารักอ่ะ
-
ลุงชอบปอร์มาตั้งกะเมื่อไหรน้อ :-[
-
แบบนี้ปอร์ไม่รอดแน่ อยากรู้ว่าจะโดนตาลุงจับกดเมื่อไร อิอิ
-
มาต่อได้แระครับ
-
มาดันให้ครับ
-
น่าร้ากกกกกกก
-
:-[
ตอนที่ 19กำลังจะยกเสิร์ฟแล้วนะครับ
รอสักครู่นะครับกระผ้ม
:z2:
รักทุกคนแล้วนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
:o8:
-
พรหมลิขิตบุพเพสันนิวาส บุพเพอาละวาดจริงๆ เลยนะ
เกิดก็วันเดียวกัน บ้านก็อยู่ใกล้กัน เรียนก็ที่เดียวกันอีก
-
เข้ามารอน้องปอร์ :impress2:
-
:pig4:
ผมมองผ่านกระจกหน้ารถเห็นไอ้เดชกำลังเดินมา จึงขอตัวลงจากรถ
เพื่อปล่อยให้ไอ้ลุงได้กลับไปยังที่ๆ มันสิงห์สถิต
ผมปิดประตูรถเบาๆ พรางกระจกก็เลื่อนลงช้า ๆ...................เอาอีกแล้วกรูไม่ได้ส่งเนื้อย่างนะ55
“เดี่ยวเย็นนี้มารับ” กระจกค่อยๆ เลื่อนขึ้นแล้วขับออกไป ทั้งที่ผมยังไม่ได้อนุญาตอะไรเลย
แล้วเย็นนี้น้องปอร์จะไปลั้นล้าที่ไหนได้ไหมนี้..........
ตอนที่ 19.......... เนื้อทอดแดดเดียว
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ (((((((((((((0))))))))))))))
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ (((((((((((((0))))))))))))
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((0)))))))))
ตายล่ะ วันนี้เกิดอาการแบบนี้ทั้งวันเลยครับท่านผู้อ่าน
ทำไงได้ละครับ เปิดเทอมใหม่ อะไรก็ใหม่ ผู้ชายก็ใหม่ มีแต่อะไรใหม่ ๆ
โดยเฉพาะน้องปีหนึ่งนี่ โหย น่ารักน่ารับประทานเกลื่อนกลาดอยู่เต็มมหาลัย
ทั้งในคณะ ต่างคณะ สนามบอล ร่มไม้ มองไปทางไหนก็เจริญหู เจริญตาไปหมด
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ (((((((((((((0))))))))))))))
อย่างนี้ละครับ พวกเริ่มแก่ จะมองหาอะไรที่ยังอ่อน ไม่ได้เข้าไว้เคี้ยวนะครับ เพราะไม่ใช่โค
แต่เอาไว้กิน คงอร่อยน่าดูน้องขนมหวานทั้งหลาย
แปลกนะ มหาลัยเขาให้คนเข้าเรียนกัน แต่ทำไม มองไปทางไหนผมกลับเห็นผี
มองซ้ายที ขวาที ผีเต็มไปหมด ................ ตายแล้วคนเห็นผี หรือผีเห็นผีกันนี่
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ (((((((((((((0))))))))))))))
นี่ล่ะครับเหตุผลที่เรดาร์กลับมาทำงานอย่างหนัก
วันนี้ผมบอกเพื่อนเดชให้กลับบ้านคนเดียว เพราะสวยมีนัดแล้ว 55555
มันก็ไม่ขัดข้อง แต่อย่างใดกลับดีซะอีก มันจะได้รีบกลับไปลั้นล้ากับบรรดาน้องนีในสังกัด
ผมนั่งรออยู่ที่คณะ รอใครบางคน(ของผู้อ่าน) ตามคำสั่งมองมัน...อันนี้ไม่ได้กลัวนะขอรับ
แต่ไม่ได้นั่งเฉยๆนะครับ นั่งไปเช็ค เรตติ้ง ตัวเองไปด้วย
แหมถึงจะอยู่ปี4แล้วก็ตาม ยังได้อยู่ นะ55 วิ้งค์ วิ้งค์ ถี่เชียวล่ะ
วันนี้แม่ค้าเต็มมหาลัยไปหมด เดินไปไหนมาไหน ก็ได้ยินแต่ไก่ย่าง
เผามันบ้าง เสียบตูดซ้ายบ้าง ขวาบ้าง ผมเลยสงสารไก่เป็นธรรมดา.....เสียบตูดคนอ่านดีไหม อิอิอ
อย่าให้กรูได้เอาส้มตำ น้ำตก มาวางข้างๆนะ ไก่ย่างอร่อยแค่ไหนก็บ่ยั่น 555
กำลังปล่อยอารมย์ได้ที่เชียว ก็ต้องสะดุดจนได้เมื่อคนที่เดินเข้ามาข้างหลัง
เป็นไอ้ลุงนั้นเอง ผมเก็บอาการทันทีปรับอารมย์เข้าโหมดปกติ
“รอนานไหม ทำไรอยู่” ลุงถาม
“จะเอาจริงๆ หรือจะเอาแบบโกหก” ผมก็กวนตามประสาของผมไป
ไอ้ลุงหน้าตาเฉยไม่ได้พูดอะไร
“ปะกลับกันหรือยัง ไปหาอะไรกินกัน” ไอ้ลุงชวนแล้วมันก็เดินนำผมไปที่รถ
อยากตอบจังว่ายังไม่อยากกลับ เพราะทั้งมหาลัยตอนนี้ก็เต็มไปด้วยขนมหวานกรุบกรอบ555
ไอ้ลุงเดิมนำผมเดิมตามหลังมันช้าๆ เว้นช่วงห่างเยอะพอสมควร ด้วยเพราะกลัวสายตาคนรู้จัก
เดี๋ยวจะรู้ว่ามีชายมาหมายปองแล้ว เดี๋ยวจะไม่มีใครมาเสี่ยงมาลัยอีก 555
“อ้าวนนท์” เสียงลุงทักใครที่ผมไม่รู้จัก อีกคนยิ้มกลับ
เด็กเสิร์ฟนี่นนท์ เพื่อนที่คณะ ไอ้ลุงแนะนำ หลังจากที่เดินมาถึงที่รถ
นนท์กำลังพิงอยู่ที่รถ สายตามองผ่านไอ้ลุงมาที่ผม ผมจับคลื่นความถี่นั้นได้
เอาอีกแล้ว ครับ
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ (((((((((((((0))))))))))))))
นั่น นั่น มันไม่ใช่คนธรรมดาครับ เพราะนั่นมันคือคนที่เป็นดารา...555
นนท์หน้าตาเหมือนคนที่ผมเคยเห็นทางทีวี
แค่รู้ว่าเรียนที่เดียวกัน แต่ไม่คิดว่าจะเจอตัวเป็น ๆ วันนี้
อึ้ง อีกแล้วครับ คนธรรมดาอย่างเรา กำลังจะรู้จักดารากำลังจะมีชื่อเสียง
“นนท์ นี่เด็กเสิร์ฟ” ไอ้ลุงแนะนำอาชีพผมแทนชื่อ55
นนท์มีสีหน้า งง สงสัยเล็กน้อย ก่อนที่ไอ้ลุงจะบอกซื่อเล่นผมไปอีกครั้ง
“นนท์ไปด้วยกันไหม” ไอ้ลุงหันมาถามนนท์และผม
ผมเป็นอันงง ว่านนท์มารอ หรือนัดกันไว้ก่อน
แล้วนนท์ก็จัดการเปิดประตูเข้าไปนั่งอย่างรวดเร็วข้างๆคนขับซะด้วย
ตอนนี้รถของไอ้ลุงวิ่งออกจากมหาลัยแล้วครับ โดยที่ผมนั่งเบาะหลัง
ปล่อยให้เพื่อนสองคนนั่งคุยกันไป
นนท์มองผมเป็นระยะ ผ่านกระจกหน้า มองแล้วมองอีก
คงอยากรู้ว่าผมเป็นใคร แต่คงไม่กล้าถามผมตรง ๆ
“นนท์จะให้เราไปส่งที่บ้านเลยไหม” ไอ้ลุงถามขึ้น
นนท์นิ่งไปสักพัก บอกกับไอ้ลุงว่ายังไม่อยากกลับบ้าน
ถามไอ้ลุงต่อว่าไอ้ลุงจะไปไหนขอไปด้วยคน
ไอ้ลุงมองกระจกส่องหลังมาสบตาผมหนึ่งครั้ง ปิ๊ง ปิ๊ง
เหมือนกำลังจะขออนุญาตพานนท์ไปด้วยได้ไหม..555
เกี่ยวไรกับกรู ไม่ได้เป็นไรกันสักหน่อยอยากไปก็แล้วแต่มึงสิผมคิดในใจไม่มีเสียง
“ไปส่งปอร์ก่อนก็ได้ดูท่าทางจะรีบ แล้วค่อยไปส่งนนท์”
นนท์พูดพร้อมกับหันหน้าไปหาไอ้ลุง ..ท่าทางกรูรีบงั้นเหรอ55
ผมยิ้มที่มุมปากไม่ได้พูดไรต่อ หลังจากที่ฟังนนท์สรุปเอง ไอ้ลุงมองผ่านกระจกส่องหลังมาอีกครั้ง
แต่ตอนนี้สายตาผมไปอยู่ที่บรรยากาศข้างทางแทน.......โกรธแล้วนะว้อย
“ว่าไงปอร์ รีบกลับบ้านหรือเปล่า”
ผมยิ้มๆ เหมือนเป็นคำตอบว่าใช่ คงไม่มีทางเลือกอื่นเพราะนนท์เลือกให้แล้ว
“งั้นไปส่งปอร์ก่อนแล้วเราไปหาไรกินกันนะกอล์ฟ”นนท์จัดแจงให้ผมอีกครั้ง
พร้อมถามว่าบ้านผมแถวไหน ผมตอบตามความเป็นจริงว่าบ้านแถวเดียวกับไอ้ลุง
สายตาของไอ้ลุงมองผ่านกระจกนั้นเป็นระยะๆ
แต่ผมก็ไม่ได้สบตากลับแต่อย่างใด
รถวิ่งถึงห้างแห่งหนึ่งที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี ไอ้ลุงหักพวงมาลัยเข้าไปทันใด
“ อ้าว ไม่ไปส่งปอร์ก่อนเหรอ” นนท์พูดตามที่ตนสงสัย
“อ่อ เราหิวมาก ขอกินก่อนละกัน เดี๋ยวอิ่มแล้วค่อยไปส่ง” ไอ้ลุงตอบข้อสงสัยนั้น
“จอดตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวเรานั่งรถเมล์กลับเอง ไม่ต้องไปส่งหรอก”ผมรู้สึกว่าจะเป็นส่วนที่เกิน
ผมเสนอทางเลือกที่ดูเหมือนจะถูกใจใครบางคน 555
ไอ้ลุงเลือกกินบาร์บีคิวตามข้อเสนอของนนท์
ผมก็ชอบอยู่ไม่น้อย ไปกินกับบักเดชบ่อย ก็ได้แต่เงียบไว้ไม่ส่งเสียง
นนท์เดินนำเข้าไปเลือกที่นั่งริมสุดไอ้ลุงและผมเดิมตาม ผ่านการทักทายของพนักงาน
“นั่งฝั่งนี้นะ” ไอ้ลุงออกคำสั่ง พร้อมกับใช้มือโอบเอวผมเบาๆ
ให้ผมนั่งตรงข้ามกับนนท์แล้วไอ้ลุงก็นั่งลงฝั่งเดี๋ยวกันกับผม……การีดกรี๊ดๆเขาเลือกรู
“อ้าวกอล์ฟไม่มานั่งฝั่งเดียวกันกับนนท์ละ ปอร์จะได้นั่งสะดวก ๆ”……ลูกอีช่างจัด
“ไม่เป็นไร นั่งตรงนี้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่เกะกะนนท์ไง เห็นชอบกินนี่ จะได้ย่างสะดวกๆ” นนท์ทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย
หุย ไม่ยอมนะ พุดแบบนี้แสดงว่ามาด้วยกันบ่อยใช่ไหม ถึงรู้อะไรขนาดนี้อย่าให้กรูได้มาบ้างนะ
นนท์สั่งเมนูตามที่เขาต้องการโดยให้ไอ้ลุงเป็นตัวช่วยในการเลือก
นนทั่งเสร็จวางเมนูลงตามเดิม ไอ้ลุงหยิบเมนูนั้นขึ้นมากางแล้วถามผมว่าอยากกินไรเพิ่มไหม
ผมกับไอ้ลุงตกอยูในสายตาของใครบางคนด้วยความสงสัยถึงสถานะภาพของเราสองคน
อยากรู้ใช่ไหมเดี๋ยวตอบให้ แต่รอให้แน่ใจก่อน5555555555555
อาหารมื้อนี้ดูจะทำให้นนท์มีความสูขเหลือเกิน แต่คนที่เซ็งสุด ๆ คือผมนี่ล่ะครับ
ทำอะไร หยิบจับไรตกอยู่ในสายตานนท์ทุกตลอดเวลา
แม้แต่เวลาไอ้ลุงหันมาถาม นนท์ไม่พลาดเลยที่จะสังเกตุ........เปลี่ยนจากลูกอีช่างจัดมาเป็นลูกอีช่างสังเกตแทน
แต่ยังดีที่ยังไม่ถามออกมาตรงๆ ถ้าถึงตอนนั้นคงไม่รู้จะตอบว่ายังไง…….ตอบว่าแฟนดีไหม555
“อ้าวนี้กอล์ฟ เบค่อน” นนท์พูดพร้อมกับคีบเบค่อนที่สุกแล้วใส่จานให้กอล์ฟ……ทนไม่ไหวแล้วนะกรี๊ด
ผมยังคงก้มหน้าก้มตา กินอย่างเงียบ ๆ ของผม โดยไม่กล้าเจรจาสนทนาอะไรกับดารานนท์คนนี้เลย
“อ้าวนี้กอล์ฟ กินเยอะ ๆ เห็นบอกว่าหิวมาก ตั้งแต่อยู่ในรถแล้ว”
“พอแล้วเดียวกินไม่หมด.ไอ้ลุงปฏิเสธ เสียงนุ่มนวล
พลางคีบของที่อยู่บนเตามาให้ผม มาแล้วครับสายตาพิฆาตของไอ้นนท์........ชิส์
กรูจะรอดจากครั้งนี้ไปได้ไหมนี้ ผมคิดในใจ พรางนั่งแง่วตัวฟีบแทบจะแซกเข้าไปสิงห์พนังอยู่แล้ว
เมิงจะแสดงออกเกินไปแล้วนะว่าเมิงชอบไอ้ลุง……กรูไม่ยอมนะของๆกรู
ไม่น่ามาเลยกรู กิน ส้มตำน้ำตกยังอร่อยและไม่อึดอัดแบบนี้เลย
กรูจะทนไม่ไหวแล้วนะผมคิดในใจ
พนักงานเสิร์ฟ แวะเวียนเข้ามาเรื่อยๆ
สงสัยจะเป็นเพราะอยากเข้ามามองนนท์ที่หล่อเว่อร์อยู่ในร้าน
เวลาแห่งความอึดอัดจากสายตาพิฆาตเดินไปอย่างช้าๆๆ
ผมหยิบของกินเข้าปากอย่างช้า ๆ ไม่อร่อยเอาซะเลย ทั้งๆ ที่ก็ชอบอาหารแนวนี้อยู่ไม่น้อย
นนท์กับไอ้ลุงคุยกันไปเรื่อย ๆ
มีบ่อยครั้งที่ไอ้ลุงหันมาสนใจตักอะไรให้ผม
และทุกครั้ง กลับมีแสงอำมหิตส่งตรงมาถึงผมตลอดเวลาเช่นกัน.....มันมาพร้อมกับอาหาร555
นนท์เป็นคนดูเปิดเผยกับการกระทำของตัวเองไม่น้อยเลย
เหมือนรู้ว่าผมกับไอ้ลุงกำลังมีอะไรพิเศษมากว่าคนรู้จัก
เวลาที่ผมรอคอยมาถึงแล้วครับ มันเหมือนเป็นเวลาที่สวรรค์กำลังเปิด
ไอ้ลุงเรียกพนักงานเก็บเงิน
ได้เวลาที่ผมจะเป็นไทยแล้ว( ก่อนนี้เป็นพม่า )หลังจากที่นั่งแง่วตัวฟีบอย่างไม่มีตัวตน
ผมรู้สึกโล่งออกมากที่จะได้ออกไปไกล ๆจากดารานนท์และไอ้ลุง
รู้สึกอึดอัดที่อยู่ต่อหน้าคนหล่อ ๆ เปล่าครับ ต่อหน้าคนที่รู้สึกว่าไม่เป็นมิตรเลย
ผมขอตัวกลับหลังจากที่เราออกมาจากร้านบาร์บีคิวแล้ว
ดูเหมือนใครอีกคนจะพอใจกับคำพูดของผมไม่น้อยเลย……...กรูก็เหมือนกัน
“เดี๋ยวไปส่งเอง” อีกคนแสดงความคิดเห็น
“ไม่เป็นไรหรอก บ้านเราแค่นี้เองไปส่งนนท์เถอะ บ้านไกลกว่า”ผมปฏิเสธ
พูดพรางขยับตัวเป็นนัย ๆ ว่ากรูจะชิ่งจากตรงนี้แล้วนะ
“เดียว ววว...” ส่งนนท์แล้วจะกลับไปเอาเนื้อย่าง บอกพี่ทำไว้รอด้วยนะจะเอาไปฝากที่บ้าน
ผมสะดุดตามเสียงไอ้ลุง....แดกไม่เบื่อบ้างเหรอมึงเนื้อย่างอะ
นนท์มองผมกับไอ้ลุงไปมาด้วยความสงสัยว่าที่ไอ้ลุงพุดมันคืออะไร...นางมารร้ายในคราบดาราชัดๆ ปลวกมาก
ผมเดินออกหน้าห้าง ด้วยความ งง
คิดไปเรื่อย มีใครมาด้วยก็น่าจะบอกกรูก่อนไม่น่าเซอร์ไพรซ์ กรูแบบนี้เลย
เมิงรู้ได้ไงว่ากรูบ้าดารา กรูอุตส่าไม่พูด ไอ้ลุงบ้า
วันนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้
นึงหนึ่งดารา หล่อเว่อร์
อีกคนนึง หล่อ รวย
ส่วนกรู เด็กเสิร์ฟ มันเข้าพวกกันตรงไหนฟะ
ผมเดินเข้าบ้าน ด้วยอาการเหงาหงอย เศร้าสร้อยเล็กน้อย
ไม่สนใจที่ไอ้ลุงสั่งไว้แต่อย่างใด
สงสัยต้องยอมแพ้ ให้แก่ดาราหน้าหล่อแล้วมั่งนี่เจ้าปอร์
หมายเหตุ นนท์เป็นชื่อสมมุติขึ้นเพื่อเป็นการปกปิดชื่อจริงนะครับ
** :z2:**
เมนูเด็ด........เนื้อทอดแดดเดียว
หั่นเนื้อสดเป็นชึ้น เล็กๆ พอประมาณ หรือถ้าชอบแบบติดมันก็แล้วแต่
หมักด้วย กระเทียม พริกไทย ซอสปรุงรส น้ำตาลทราย ผมชูรส นมสด น้ำมันหอย
ทอดในน้ำมันที่ดำลังเดือด คนบ่อยๆ เพื่อไม่ให้ติดกระทะ จนเหลืองน่ากิน แล้วใส่ใบมะกรูดลงไปปิดฝา อย่างราดเร็ว เพื่อกันน้ำมันกระเด็น พอใบมะกรูดกรอบ(5วินาที )พักขึ้นพักบนตะแกรงกรองน้ำมัน
เสิร์ฟพร้อมซอสพริก หรือน้ำจิ่มแจ่ว
-
:z2:
ตอน19 พร้อมเสิร์ฟแล้วครับ
ขอให้อร่อยกับเมนูเนื้อทอดแดดเดียวนะ
เม้นท์มาติชมเมนูนี้ได้นะขอรับกระผ้ม
:o8:
รักทุกคนแล้วนะ (พร้อมกับทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่ารัก ชี้ไปคนผู้ชม )
อย่าลืม ปอร์ นะคร๊าบ.......จุบจุ๊ฟ
-
น้องปอร์สู้ๆๆ นนท์ไหนก็น่ารัก(ในสายตาลุง) สู้น้องปอร์ไม่ได้หรอก อิอิ :-[
ทำเป็นสั่งเนื้อย่าง จริงๆอยากมาหาน้องปอร์มากกว่าใช้ม้า :impress2:
-
นนท์ร้ายลึกๆ :m31:
-
ปอร์สู้เขานะ ดารงดาราไม่ต้องไปสนใจมัน
-
ทำไมน้องปอร์ช่วงนี้ฝีปากไม่ค่อยคมเลย
เล่นบทนางเอกอยู่เหรอ ไม่ใจเลยอ่ะ
-
สงสัยไส้ย่างจะเป็นไส้ขมแล้วละมั้ง
-
คู่แข่งน่ากลัวเชียว เอาส้มตำปลาร้าสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเลยสิ
-
อยากจะบอกนายเอกว่า...."ร้ายนะ.....แต่ไม่แสดงออก" :man1:
ไม่อย่างนั้นดาราก็ดาราเหอะ เจอ :beat: แน่ๆ แสดงกิริยาจ้องจะเปิดศึกชิงนายมากๆ
แต่นุ้งปอร์เป็นคนดีกว่านั้น นั่งเริ่ด....เป็นหลังเบาะไป แต่มีสายตาห่วงใยส่งมาจากคนขับตลอดเว...
นายเอกเป็นที่สุด แล้วคนขับรถก็รู้หน้าที่ ตามมาง้อ ให้ใจชื่น ดีมากๆอิลุงถ้าไม่ทำ
แกนั่นแหละจะเป็นศพต่อไป ชิๆๆ :a14: จะจีบสาว?? ยังเอาก้างมาขวางคอตัวเองอีก
บ้าหรือป่าว หรือคิดจะเขี่ยนนท์โดยยืมมือฆ่าแบบนี้ แ่ต่ไปๆมาๆ อิลุงนั่นแหละจะโดนซะเอง
น้องปอร์ :m26: เราสวยเลือกได้งอนให้ถึงที่สุดนะคะ เหอะๆ
"……การีดกรี๊ดๆ"
……ทนไม่ไหวแล้วนะกรี๊ด
……กรูไม่ยอมนะของๆกรู
>> ชอบกิริยานี้ แสดงความเป็นนายเอกมั่กๆ
อ่านบรรยากาศเปิดเทอมแล้วเนี่ย ฮามาก เรดาห์ทำงานเห็นแต่ผี :m20:
ยังไงมันต้องมีของดี กรุบๆหวานๆ ซ่อนอยู่ในบรรดาเรดอาร์มี(ผี) สิ ชิิมิ :-[
o13 เลิศเลอเป็นที่สุด
-
ที่แท้ก้อนางสาวนนนี่ นี่เองที่จะงาบลุง
-
ปอร์สู้ๆๆๆๆ
:z6: แล้ว :beat:
-
ไหงลุงทำงี้เนี่ย :m16:
น้องปอร์สู้ๆค่า
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มาหล่ะ.....
บุคคลที่สาม :m26:
ปอร์สะบัดบ๊อบใส่อีตาลุงเลย
เชอะ..........หมั่นไส้ดารา :a14:
-
นุ้งปอร์ม่ายสบายอ๊ะป่าวเนี่ย...หรือโดนสายตาพิฆาตมากเกินไป
เลยเรียบร้อยผิดปกติ...แบบนี้ผิดหลักการนะ...
นุ้งปอร์สู้ๆหน่อย..จะยอมแพ้นางมารร้ายในคราบดาราได้งัย :a14:
-
เจอคู่แข่ง? เข้าแล้ว
-
:z3:
ตายละน้องปอร์งง
ทำตัวไม่ถูกแล้วนะนี่ 555555555
พอเป็นคนดี ก็บอกให้ร้าย
พอเล่นร้ายก็สงสารไอ้ลุง
น้องปอร์รับไม่ได้
ถ้าเล่นร้ายตลอด
มันเสื่อมเสียเกียรติภูมิเด้กเสิร์ฟ
สรุปแล้วถ้าถึงเวลาตรบ อย่ายั้งมือชิมิ 555
:call:
-
น้องปอร์เคอะ การเป็นนางร้ายต้องมีเทคนิคนิดน่อยเคอะ ช่วงนี้ทำตัวให้น่าฉงฉานไว้ดีแย้วเคอะ
เดี่ยวตาลุง มันสำนึกผิดมันมาง้อเองและ
ถ้ามันไม่มาง้อ ก็ช่างหัวมันเคอะ :fire:
-
นนท์อย่ามาร้ายนะ
-
ชักไม่ปลื้มลุงแว้ว
:z6:
-
นี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยัยปอร์กะดั่น ผู้น่ารัก
ดารง ดาราที่ว่า ไปปิดชื่อมันทามม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
มันร้ายลึกปานนั้นอ่ะ ให้พวกเรารู้มั่งจิ จาได้เอาทุเรียนไปช่วยตบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บังอาจมาทำร้ายจิตใจหนูปอร์ของชาวเล้า เดี๋ยวไม่ดังนานหรอกเฮ้ย
เออๆ เอางี้ พีเอ็มมาบอกก็ได้ เออ นั่นแหล่ะ เฮ้ย อย่าเพิ่งวาง
ผู้อ่านยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร โหยกลัวไปทำมัยอ่ะ เออ ก็ได้ งั้นแค่นี้นะ บาย บาย
-
ร้ายจังนายดาราคนนั้น อยากเอาชื่อไปให้ซ้อเจ็ดเม้าจังว่ะ :m20:
อย่าไปยอมๆ ๆ ๆ
-
ช่าย เอาชื่อดาราให้ซ้อเจ็ดขุดมาเม้าท์ อิอิ
-
น้องปอร์งานเข้าเฉยเลย
ดาราคนนั้นนี่ ไม่ค่อยเลยนะคะ
แรงจริงๆ
-
ปอร์ สู้ๆ
ลุงแสดงออกชัดเจนว่า...เลือกใคร o16
-
มา +1 พร้อมให้กำลังใจปอร์ด้วยคน :L2:
สู้ๆ นะครับ...ยังไงลุงกอล์ฟก็ต้องเลือกปอร์อยู่แล้ว
แต่ก็เข้าใจเลยว่าตอนตกอยู่ในสภาพเหมือนเป็นส่วนเกินนั้นมันน่าอึดอัดขนาดไหน
รออ่านต่อนะปอร์...อยากรู้เรื่องต่อแล้วว่ายกต่อไปใครจะชนะ ระหว่างนนท์(ใครหว่า?) กับปอร์ผู้งามเลิศ
:o8: ปล. บอกใบ้ชื่อย่อแบบข่าวกอสซิปดาราได้ไหมอ่ะ ว่านนท์คือใครกัน
-
อย่ายอมแพ้
ปอร์์สู้ๆ
-
ง่ะ ไม่มีวิธีปรุงหรอ ก่ะจะเปิดร้านอยู่แล้วเชียว 55+++
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
o13 o13
-
ปอร์สู้เค้า อย่ายอมพ่ายแพ้รัศมีดารา เฉิดฉายให้ชีดับดิ้นไปเลยยยยย
-
:กอด1:...ดารา คนไหนฟะ อาศัยรถคนอื่นกลับบ้าน
...มีอะไรอีก ที่น้องปอร์ ไม่รู้เกี่ยวกับคุณชายกอล์ฟ
...ยังไงก็ไม่ต้องห่วง ดูเหมือนลุงไม่ปลื้ม ดาราเท่าไหร่
...อย่าพึ่งท้อสิ มันไม่เกี่ยวกันหรอกว่าเป็น..ดารา หรือ เด็กเสริฟ
...มันอยู่ที่..ใจคนสองคน..ต่างหากว่า..คลิ๊ก.. กันตรงไหม
...ความรัก มันเกิดได้โดยไม่เลือก..เพศ..วรรณะ..ฐานะ
...น้องปอร์...นำอยู่เห็นๆๆ ลุงแคร์น้องปอร์อยู่เห็นๆๆ ไม่ต้องกลัวสู้ๆๆ :กอด1:
-
สวัสดีค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
หลังจากที่แอบซุ่มอ่านมานาน อิอิ
น่ารักจังเลยค่ะพี่ปอร์
ปานว่านะ ยังไงลุงกอล์ฟก้อต้องตายรังพี่ปอร์แน่นอนค่ะ
เอ แต่ว่า
ตอนนี้ยังคบกันอยู่หรือป่าวคะ :กอด1:
-
ปอร์
สู้มัน
อย่าให้เอาของเราไปได้
-
:man1:
ตายละ เข้ามาแทบตกใจ
นึกว่าคนอ่านหลงไหล
ในความหล่อของนนท์ซะแล้ว
ที่ไหนได้ กำลังใจให้น้องปอร์ตรึม555
แบบเจอกับนนท์ครั้งหน้า
จะรับฝีปากสักยกดีไหม อิอิอิ
:impress2:
-
^
^
หึหึ อีกส่วนหนึ่งก็กำลังรอให้ลุง :oo1: เด็กเสิร์ฟ ก็เท่านั้น :laugh:
-
^
^
หึหึ อีกส่วนหนึ่งก็กำลังรอให้ลุง :oo1: เด็กเสิร์ฟ ก็เท่านั้น :laugh:
น้องปอร์ :oo1: ไอ้ลุง
แทนได้ไหม 55
-
^
^
เอาใหม่... ถ้าลุงยอม เพ่ก็อยากดู :z3: :-[
-
อยากกินผู้ชาย...
มะทราบว่า ปอร์มี ทำป่าว
จะได้ตามไปสั่ง
อิอิอิ
อิอิ
อิ
-
ใครหว่าดาราผู้นั้น
ไม่มีปกปิดเลย
ลุงรู้ตัวบ้างป่ะเนี้ย
ความหล่อของดาราผู้นั้น
หรือจะสู้ความ
แบ๋ว(รึป่าว)+ความน่ารัก(จริงๆ)
ของปอร์
555
-
รอตอนตอ่ไป
สู้ๆนะปอร์
-
รอจานที่ 20 มาเสิร์ฟ แว๊กกกก
-
o22อ่านมาตั้งนานเพิ่งรู้ว่าน้องปอร์กะลุงกอล์ฟนี่รุ่นเดียวกัน ติดกะการเรียกลุงจนคิดว่าเป็นรุ่นพี่
-
ปอร์คุงสู้ๆ :mc4: :mc4:
:bye2:
-
นนท์นี่ไม่ไหวนะ
ปอร์อย่ายอมน๊า ๆๆ
สู้ ๆๆ
แต่ไม่ต้องสู้ก้อรุ้ ๆ กันอยู่ว่าลุงเลือกใครเนอะ :z1:
-
เชื่อมั่นในตัวเองปอร์
ปอร์ก้อนึงในตองอูเหมือนกัน
ดูท่าทีไปก่อนว่าลุงจะยังงัย
จริงๆแล้วลุงน่ะต้องจัดการนะ
ควรจะเด็ดขาดกว่านี้
-
ลุง
ใช้ปอร์
เป็นไม้กันหมารึเปล่า
-
น้องปอร์ ปรุงตอนที่ 20 อยู่หรออ
คืนนี้หิวแล้วอ่าา :monkeysad:
-
ตามอ่านทันแล้ว อยากพูด 3 ประโยค
ปอร์เยี่ยมค่ะ o13
หิวจังเลย
เป็นกำลังใจให้นะค้า :L2:
-
:z3:
กำลังปรุงตอนที่ 20 อยู่อะครับ
แต่คิดว่าคืนนี้คงไม่เสร็จ
พรุ่งนี้เที่ยงๆ จะลงให้ละกันครับผม
พอคืนนี้ที่ร้านคนเยอะมาก
เลยต้องออกไปช่วยเป็นเด้กเสิร์ฟตามเคย
ขอบคุณสำหรับ ทุกเม้นท์นะครับ
ใครที่แอบอ่านอย่างเงียบๆ ก็เปิดเผยตัวมานะครับ55
บอกว่าชอบไอ้ลุงก้ได้ น้องปอร์ไม่โกรธหรอกครับ 555
:impress2:
-
^
^
ที่ร้านคนเยอะ...แบบนี้เรดาห์ทำงานหนักด้วยป่าวเนี่ย
แล้วก็รอ...นุ้งปอร์ลับฝีปากกะนนนี่...อิอิ :z2:
-
ไม่เป็นไรๆ
เมื่อกี้เหนไปเจิมเรื่องใหม่มาหนิ
555
อยากกินศพหรอ
งั้นแลกกันเอาลุงมาแลกนะ
เด๋วศพมาให้กิน
:laugh: :laugh:
ปล.สงสัยอินกะเรื่องปอร์มากไป วันนี้ไปซื้อน้ำตกมานั่งกินคนเดียว - -
-
สวัสดีจ้า น้องปอร์ ...
ถึงแม้จะ เตรียมข้าวเหนียว
รอจกกับจานที่ 20 อยู่ ...
รอก่อนก็ได้จ้า เค้าบอกอยากกินอาหารอร่อยต้องใจเย็น
เพื่อลุงและน้องปอร์ ศรีทนได้ ............ :bye2:
-
น่ารักเป็นที่สุด :man1:
กำลังปรุงก็บอกให้คุณลูกค้า รับทราบด้วย :man1:
-
น่ารักเป็นที่สุด :man1:
กำลังปรุงก็บอกให้คุณลูกค้า รับทราบด้วย :man1:
:o8: :-[
หาศพกินรอไปก่อนนะครับ 555
เห็นไปเจิมเรื่องของหมอกับวิศวะ
คิดถึงพี่เอกจริง 555
:z2:
-
^
^
^
อยากกินใส้ขดที่สามมากกว่าอ่ะ :z1:
-
^
^
ใจร้ายยยยยเหวี่ยงลูกค้าอีก :a14:
ยังไงก็จะรอนะคะ ลุง น่ารักเป็นที่สุดของที่สุด :man1:
-
^
^
ใจร้ายยยยยเหวี่ยงลูกค้าอีก :a14:
ยังไงก็จะรอนะคะ ลุง น่ารักเป็นที่สุดของที่สุด :man1:
งั้นรอนะครับที่รัก
ไม่เกินตี 3
ได้อ่านแน่ๆ
รอไหวไหม
5555
:haun4:
-
ููุ^
^
จิ้มพี่ปอ รอจานที่ 20 คราบ
พี่ปอมาต่อเร็วๆเน้อ
จะรีบไปนอนแว้ว
ถ้ามาต่อตีสาม
จะรอไหวมะเนี่ยตรู
พุ่งเน้ต้องไปมอ อีก เซ็ง
-
ตามทันแล้ว
ขออย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอแม้จะ............
o18 o18 o18
-
:pig4:
วันนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้
นึงหนึ่งดารา หล่อเว่อร์
อีกคนนึง หล่อ รวย
ส่วนกรู เด็กเสิร์ฟ มันเข้าพวกกันตรงไหนฟะ
ผมเดินเข้าบ้าน ด้วยอาการเหงาหงอย เศร้าสร้อยเล็กน้อย
ไม่สนใจที่ไอ้ลุงสั่งไว้แต่อย่างใด
สงสัยต้องยอมแพ้ ให้แก่ดาราหน้าหล่อแล้วมั่งนี่เจ้าปอร์
ตอนที่ 20...............ก้อยเนื้อคั่ว
วันนี้ผมตื่นนอนแต่เช้า กะว่าจะนั่งรถเมล์ไปหาไอ้เดชที่บ้าน ไม่ต้องให้มันมารับ
คิดว่านั่งรถเมล์ไปมหาลัยกับมันดีกว่า เพราะกลัวจะเกิดเหตุการณ์เหมือนเมื่อวานอีก
หยิบตำราเรียนขึ้นมาถือไว้ในมือรวมทั้งมือถือถูกยัดลงกระเป๋ากางเกง
ทั้งๆที่มันยังปิดอยู่ ไม่ได้สนใจอะไร
ถึงบ้านไอ้เดชเช้ากว่าปกติ ต้องมานั่งรอมันอาบน้ำอีก ช่วยไม่ได้เพราะเจือกไม่โทรบอกมันก่อน
ไม่มีไรทำ เดินไปมา เปิดมือถือดีกว่า เผื่อว่าจะมีสาร์นรักจากคนหลายใจบางคน
เปิดแล้วแทบตกใจตายคาบ้านไอ้เดชเพื่อนเลิฟ เพราะข้อความที่ได้รับเป็นศูนย์ครับ
มันกะว่าจะไม่โทรมาง้อกรูเลยใช่ไหม มึงทำผิดอยู่นะนี่เป็นหน้าที่ๆ มึงต้องทำ
อย่าให้กรูโมโหนะว้อย เดี๋ยวกรูจะปิดมือถืออีกรอบ
มือถือเข้าโหมดใช้งานอีกครั้ง แล้วยัดมันลงกระเป๋ากางเกงตามเดิม
“แล้วมันจะโทรมาง้อมึงทำไมวะ”
“ก็มันทำผิดนี่”
“ผิดตรงไหนยะ”
“มันพาผู้ชายพอดรักต่อหน้ากรู”
“ผู้ชายที่ไหนนั่น เก้ง”
“เออ นั่นล่ะ มันพาเก้งมา นัวเนียต่อหน้ากรู แล้วลิ้นกันด้วย”
“ตอนไหนวะกรูไม่ยักกะเห็น มันแลกลิ้น มั่วล่ะมึง”
“ตอนมึงไปเข้าห้องน้ำ มั้ง ”
“มั่วละ ๆ กรูอยู่กับมึงตลอด”
“อยู่ตลอดทำไมมึงไม่เห็นวะ เป็ดมากนะ มึง”
คีบเบค่อนให้อ้าว ให้เอา กรูล่ะอยากตรบมัน”
“เอาสิ”
“ไม่ห้ามกรูหน่อยเหรอ มึง ”
“ไม่”
“นะนะ ห้ามกรูหน่อย”
“เออ มึงว่ามันชอบกรูไหมวะ”
“รู้มันเหรอ กรูคนละคนกับมันนี่ แต่คนคนเดียวกันกับมึง”5555
“เสร็จเรียบร้อย แล้วที่รัก” เสียงไอ้เดชเพื่อนเลิฟดังมาจากหน้ากระจกห้องนอนมัน
เป็นอันว่าสมองฝ่ายธรรมะและฝ่ายอาธรรมของ ผมเลิกทะเลาะกันเรื่องผู้ชายเพราะเสียงไอ้เดช......55555555
เราโบกรถเมล์ที่หน้าบ้านไอ้เดชเพื่อนเลิฟ ไปต่อเรือข้ามฝากเพื่อข้ามไปยังมหาลัย
วันนี้ถึงมหาลัยเช้ามาก แต่ยังเจือกสายกว่า พ่อค้าแม่ค้าไก่ย่างที่เจอเมื่อวานอีก
วันนี้เรียน 9โมงครึ่ง แต่เจือกมาเร็ว เลยไม่รู้จะไปที่ไหน เพื่อนเดชชวนเดินดูชะนีปีหนึ่งแถว ๆ คณะ
ผมบ่ายเบี่ยงที่จะไปเพราะนั่นมันไม่ใช่ทาเก็ตของผม แต่ด้วยความที่กลัว
จะเจอใครโดยลำพังจึงต้องเกาะติดเพื่อนเดชแจ ไปไหนไปกัน-----ไม่ใช่เลือดสุพรรณก็ไปด้วยกันได้ 555555555
เพื่อนเดชจะได้วิ่งหนีก่อน เอ้ยไม่ใช่ละ เพื่อนเดชจะได้ปกป้องน้องปอร์ผู้เลอโฉม555
เดินไป เดินมาก็เพลินอยู่หรอกนะ แต่เป็นไอ้เดชครับที่เพลิดเพลิน
ไอ้จะไปขัดเพื่อนก็ไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่เก้งกวางอย่างผม
มันนะแมนทั้งแท่ง และแท่งใหญ่ด้วย 5555555555555
ถึงเวลาเรียนแล้ว เย้ว ๆ ดีใจจริง ผมรีบลากไอ้เดชออกจากป่าสงวนแห่งนั้นทันที
ตายละมือถือดัง ผมภาวนาใจในอย่าให้เป็นใครคนนั้นเลย สาธุ สาธุ
ภาวนานั้นเป็นผลครับ แต่เป็นผลลบ555…….ภาวนาทรยศกรี๊ดๆ
ตายแล้วทำไงดี มันโทรมาจะรับดีไหม
หรือว่าจะโกหก เอาไงดี เอาไงดี คิดสิ ตุบ ตุบ
รนรานไปหมด
จนไอ้เดชต้องถามว่าเป็นไร แต่ก็ต้องปฏิเสธไปว่าไม่มีอะไร
ไอ้เดชไม่ใช่คนโง่ครับ มีเหรอมันจะไม่เชื่อ555………นินทาเพื่อน
มึงช่วยรับแทนกรูหน่อย บอกว่าอะไรก็ได้ กรูตายแล้ว ยังไม่กลับมาเกิด
บอกให้รอชาติสองชาติก็ว่าไปตามแต่สะดวก ขอให้สนุกนะเพื่อน
พูดแล้วก็ยื่นเจ้ามือถือให้ไอ้เดชที่กำลังทำหน้าเอ๋อแดกอยู่
“รับสิ” ผมเร่งมัน
“ครับ เดชครับ เพื่อนปอร์ครับ”
“........................................”
“เอ่อ ....ปอร์ไปห้องนะนะน้ำครับ” ผมทำตาปริบๆ อยู่ข้าง ๆมันอยากรู้ที่อีกคนกำลังพูด
“…………………..”
ตอนนี้ไอ้เดชหน้าเอ๋อยกกำลังแปดครับท่านผู้อ่าน มองหน้าผมทำตาละห้อย เป็นนัยๆ น่าสงสัย
มือลดจากระดับหูมาแนบลำตัวค่อยๆหันหลังกลับไปมะมะมอ................................ง
ผมหันตามแนวสายตาไอ้เดช.......................กรี๊ด อกจะแตกตายภายใน3วินาที
ผมกับไอ้เดชเพื่อนรักหันมามองหน้ากันอีกครั้ง 2 วินาที
สมองลำดับว่าอะไรที่ต้องทำก่อน ในตอนนี้
ไอ้เดชเพื่อนรักยื่นโทรศัพท์ใส่มือผม แล้วมันก็ใส่เกียร์หมาวิ่งขึ้นตึกเรียนไป
ผมหันไปมองเจ้าของเสียงปลายทางนั้น 2 วินาที แล้วสวยๆแบบผมจะรออะไรอยู่ล่ะ
ตอนนี้ผมกับไอ้เดชถึงห้องเรียนแล้วครับ ด้วยอาการหอบแฮ่กๆๆๆ
เราหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ไม่คิดว่าจะกล้าทำอะไรตลกแบบนี้
ไอ้ลุงมันคงจะรู้ละครับว่าทำไมผมจึงต้องวิ่งหนีมัน
ชั่วโมงนี้ขอเกาะเพื่อนเดชไว้ก่อน ไม่ใช่เล่นตัวนะครับ
แต่รู้ว่าตัวเองโดนทำร้ายความรู้สึกไปแล้ว เลยต้องหาที่พึ่งพิง
วันนี้เรียนไม่รู้เรื่องทั้ง วัน เพราะมีสายเข้ามาตลอด
ผมไม่ได้รับแต่อย่างใด ได้แต่แอบมองหน้าจอมือถืออยู่บ่อยครั้ง
ใจแข็งไว้ปอร์ เขามีแฟนแล้ว แฟนเขาเป็นถึงดารา หน้าตาอย่างมึงเขาคงไม่สนใจหรอก
ท่องไว้ ว่าเราสวย5555 เปล่าครับ ท่องไว้ว่าเรากับเขามันคนละชนชั้นกัน
ไม่ผิดใช่ไหมครับที่ผมจะเจียมเนื้อเจียมตัว อะไรควรอะไรมิควร
น่านนนน สวยแล้วยังมาสมองอีกเรา
ช่วงบ่ายวันนี้ก็ผ่านอีกวัน เฮ้ย ผมถอนหายใจยาว ๆ แล้วพรุ่งนี้กรูจะเจออะไรอีกนี่
คงไม่ต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้แล้วมั้ง 555
เจอเลยวันนี้ล่ะ มันมาอีกแล้วๆๆ คราวนี้มันนั่งรอยู่ที่บันใดชั้นหนึ่งเลยครับ
แล้วสวยแบบเราจะรอดจากเงื้อมือชายไปได้ไหมวันนี้ คุณผู้อ่านเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ
อย่ามัวแต่ไปเชียร์ไอ้ลุงมันล่ะ
เพื่อนในเอกค่อยๆ ทยอยกันลงจากตึกเรียนทีละคนผ่านที่ไอ้ลุงที่นั่งอยู่
ผมยังชั่งใจอยู่ว่าจะลงไปดีไหม ขืนลงไปตอนคนน้อยๆ คงจะเจอมันเข้าอย่างจัง
แล้วตอนนั้นจะโดนไอ้ลุงข่มขืนเอา 55555555555
เลยตัดสินใจตายหมู่แทน ค่อย ๆ แฝงตัวไปกับกลุ่มเพื่อนที่เดินลงไป เผื่อจะรอดจากการตามล่าสวาทครั้งนี้ได้
การภาวนาล้มเลวอีกครั้ง ครับ ไอ้ลุงมันเห็นเข้าจนได้
เลยต้องเลยตามเลย เสียตัวให้มัน เอ้ย เลยต้องเลี่ยงไป จากกลุ่มเพื่อนออกมาด้วยกับกับบักเพื่อนเดช
“ปอร์เดี๋ยว” เสียงไล่ตามหลังมา คนที่หันไปกับเป็นไอ้เดชแทน ท่าทางมันจะเอาเรื่องไอ้ลุง
ผมเลยต้องหยุดแล้วหันไปตามเสียงนั้น พร้อมบอกไอ้เดชว่าไม่เป็นไร กรูจัดการเองได้…เสร็จกรูแน่
‘มีอะไรไหม จะรีบไปคุยงานกับเพื่อน” ข้ออ้างจากผมครับ
“หนีเราทำไมเมื่อเช้า โทรไปก็ไม่ยอมรับมีอะไรหรือเปล่า” ไอ้ลุงมันสอบสวนผม
“จะให้ตอบคำถามไหนก่อน” ผมกวนกลับมาสิ โดยมีเพื่อนเดช ยืนสังเกตเหตุการณ์อยู่ห่างๆ
พร้อมที่จะเข้ามาช่วยเหลือทุกเมื่อ...... ยังกะมีองครักษ์แน่ะ..5555
“เปล่า พอดีต้องรับไปเรียนเลยไม่สะดวกคุย หมดธุระหรือยัง” ผมถามต่อ
“กลับบ้านด้วยกัน เดี๋ยวไปส่ง” น้ำเสียงอ้อนวอนเชียวนะ ลุงมันพยายามต่อ
“ไม่ดีกว่า พอดีวันนี้ไม่อยากกินเบค่อน” ตายละประชดได้ตรงมาก อิอิอิอ อีลุงจะรู้ไหมนี่55
“แล้วอยากไปไหนละ.”
“บอกแล้ว มีงานต้องทำ บ้านไม่ได้รวย”
“เดี๋ยวไปส่งที่ร้านไง จะได้ทำงานเลย” พูดจบไอ้ลุงเดินไปหาไอ้เดชเพื่อนเลิฟ คุยไรกันนานสองนาน
ต่อยกันเลยใครชนะบอกกรูด้วยนะ กรูจะไปกับคนนั้น5555
ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ
“ปอร์ กรูไปที่ออฟฟิสคนเดียวละกัน เดี๋ยวโทรหา” ไอ้เหี้... เดชเพื่อนรัก ...ดูมันทำ
พูดแล้วก็หันหลังจ้ำอ้าวไปทันทีทันใด แล้วสวยจะทำไรทีนี้
ไอ้ลุงเดินกลับมาหาผมอีกครั้งด้วยร่างกายที่ครบ32 ไม่รู้ไปคุยอะไรกับไอ้เดช
มันถึงยอมทิ้งผมแต่โดยดี ไอ้เพื่อนเลว
“ไปกัน” ผมยังคงยืนอยู่ไม่ได้มีปฏิกิริยา ตามเสียงเชิญชวนนั้นเลย
“หรือว่าจะให้จับมือและจูง” เอาสิ ถ้ากล้า ผมท้าในใจ555
ขาซ้ายก้าวนำอย่างง่ายดาย ลองขาขวาไม่ก้าวตามดูสิ
สายตา กี่ร้อยคู่จะหันมามองด้วยอาการอิจฉาริษยา เอา......5555555
รถจอดที่เดิมครับ ไอ้ลุงเดิมนำผมเหมือนเดิม แต่ไม่ลืมที่จะเว้นระยะห่างเอาไว้เป็นระยะปลอดภัย
ผมกลัวเหลือเกินว่าจะมีใครอีกคนพิงประตูรถอยู่
คิดแล้วภาพนั้นมันก็ติดตาจนมาถึงตอนนี้
ประตูขวาของรถถูกเปิดออกด้วยมือของไอ้ลุง.............ตายละสุภาพบุรุษจริง ใจอ่อนแล้วนะ ตรงนี้เลยไหม5555
ผมมองหน้าลุงหนึ่งครั้งปราศจากยิ้มพิฆาตใดๆ
ก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ ตามคำเชื้อเชิญด้วยภาษากายของสุภาพบุรุษท่านนั้น
ประตูถูกปิดอย่างแผ่วเบาแต่แฝงไปด้วยพลัง555
ผมส่องสายตาอย่างช้า ๆ ตามชายหนุ่มที่กำลังกึ่งวิ่งถึงเดินไปอีกฟากหนึ่งของรถ
ตายละคนอะไรไม่รู้ น่ารักจริง ดูสิแสงแดดอ่อน ๆ ยามเย็น กระทบผมและใบหน้า
เสร็จกรูในรถแน่ ๆ ผมคิดในใจ555
รถเลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆ ผ่านที่ต่างๆมากมาย ไม่มีเสียงสนทนาใดๆ ระหว่างเรา
สองตาผมจดจ้องอยู่ข้างทางครับ มันมีอะไรน่ามองเสมอ
แต่สายตาอีกครู่สิ มองมาที่ผมเป็นระยะ บวกกับมองถนนที่รถจะวิ่งฝ่าไป
แล้วแบบนี้กรูจะกล้าหันไปมองข้างทางอีกฝั่งได้อย่างไร แม้แต่ทางตรงกรูยังไม่กล้าเลย
รถวิ่งตรงเข้าไปยังถนนที่เราคุ้นเคยดี
เสียงอินโทร คุ้นจัง หลังจากที่ไอ้ลุงเอื้อมมือไปกดปุ่มที่หน้ารถเพียงหนึ่งครั้ง
ฟังไปสักพักเสียงที่เริ่มคุ้นนั้นคือเพลงที่ผมชอบมากที่สุดอีกเพลงหนึ่ง
เสียงอินโทรมาไม่ขาด
I know you don't kiss me like you used to do
And now you don't touch me like I want you to
Now I realize that I could lose it all
Do I take the fall? Walk away alone
ตายแน่กรู เป็นไงเป็นกัน เสร็จในรถก็ยอม
เมโรดี้ มาเรื่อยๆ
There's a pain that I'm feeling, that I've tried to hide
You may have your reason but you hurt my pride
And I'm holding on cause we're not said and done
You're the one, you're the only one
* I got all my life to live if you say you love me
I got all my love to give if you say you want me
I will take this heart and show you what it's worth
I will take this lip to kiss you like it's first time that you love me
Just say you love me
ตอนนี้ใบหน้าผมเริ่มบ่งบอกว่ามีอารมย์ร่วมกับเพลงแล้ว
อยากร้องเบาๆ ตามจังแต่อายไอ้ลุง
เมโรดี้เล่นไปเรื่อยๆๆๆ
I don't wanna hurt you but I'm not gonna lie
I could say that I love you. I could break down and cry
Now I walk a million miles to hear you say
Don't walk away, don't walk away
ตกลงมึงง้อกรูด้วยเพลงใช่ไหมไอ้ลุงบ้า
แผนสูงอีกแล้วนะมึง เป็นใครจะไม่ยอมใจอ่อนล่ะ ใช่ไหมครับ
เอาเลยไหมในรถนี้ละ 555
มึงรู้ตัวไหมมึงทำกรูเขินอยู่นะ ขับรถต่อไปเลยไม่ต้องมายิ้ม ผมพูดในใจ555
Crazy for the love you gave me
You're the memory, the time we share together me and you
I can't live another day, I can't love another way without you
Without you
*** เครดิต Just say you love me Malachi
เปิดฟังดูนะครับ จะได้รู้ว่าเพลงเพราะแค่ไหน
** :z2:**
สูตรเด็ดก้อยเนื้อคั่ว
เนื้อดิบสับเป็นชิ้นเล็กๆ ปรุงด้วยพริกป่น ข้าวคั่ว น้ำปลา ผงชูรส น้ำมะนาว เลือดสด
ต้นหอยหั่น ใบมะกรูดหั่นฝอย คนให้เข้ากันนำไปตั้งไฟให้สุก ตักใส่จาน โรยด้วยใบสะระแหน่
เสิร์ฟ ด้วยผักสด พริกขี้หนู กระเทียม
-
:o12: :o12: :o12:
ตอนนี้ปั่นซะจนน่องปูดเลยครับ
กลัวไม่ทันคนจะรีบเข้านอน
พิมพ์ตกไปก็ขอโทษนะครับ
เดี๋ยวตามแก้ไขทีหลัง 555
ลงตอน ตอน 02.58 นะครับ ทันเวลาพอดี
:z2: :z2:
-
ช้ากว่านี้อีก สามนาที เจอ :z6: แน่ๆ
คนดีของคนอ่าน 5555
ไปอ่านก่อนนะคะ เด๋วกลับมาเม้นใหม่
............................................
อยากจะบอกว่า ชอบนิสัยของปอร์อ่ะ
แบบไม่ผิดหรอกที่เราจะเจียมเนื้อเจียมตัวไม่ให้ ใจเราเจ็บอ่ะ
มันเป็นธรรมดา นี่คือวิถีทางหนึ่งในการป้องกันตัวเองของมนุษย์นั่นแหละ
ชิงหลบออกมาก่อน แต่ก็นะ ฮามากตอนให้บักเดชรับโืทรสับอ่ะ ไม่ไหวจะหน้าแตก
แล้วเนอะ ถึงสวยหน้าก็พังได้นะเคอะ อิอิ
คนเค้าอุตส่าห์มารอง้อ ยังทำเสียงแข็ง เป็นนางเอกเลือกได้ อยู่อีก
แต่ก็ชอบนะ ถ้าง่ายไป อิลุงมันจะหลงหัวปรักหัวปรำแบบนี้เหรอ
จะเจอใครง่ายๆมาก็ช่าง แต่น้องปอร์สวยไม่แคร์ใคร ก็ใช่ว่าทำให้โกรธแล้วจะมา
ทำเป็นลืมๆไปได้ง่ายๆนะคะ ทำดีดดิ้นแต่พองาม โต้ตอบกึ่งประชดแบบนี้
เฮ้ออออออ บอกเค้าไปตรงๆง่ายกว่ามั้ยเนี่ย 5555 ว่าไม่พอใจเรื่องไรเล่น
พูดกระทบกระเทียบแบบนี้ โธ่ๆแม่นายเอกของคนอ่าน 555
ใจอ่อนตั้งแต่เปิดประตูให้นั่งแล้วนะเนี่ย จะพาไปไหนก็ยอมทั้งนั้น
แล้วยิ่งเห็นตอนกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาเป็นสารถีเนี่ย จะทำท่าไหนก็ยอมเคอะ :oo1:
คนเราตกหลุมรักคนคนเดิมอีกกี่ครั้งก็ยอม
ง้อด้วยเพลง คลาสสิกมากกกกกกกก ถ้าบังเอิญกว่าน้องปอร์ชอบเพลงลำซิ่งมากกว่า
เพลงสากลคลาสสิกเพลงนี้ล่ะ จะทำไงนะ อิลุงผู้น่ารักกกกกกกกกก :laugh:
ตายละมือถือดัง ผมภาวนาใจในอย่าให้เป็นใครคนนั้นเลย สาธุ สาธุ
"ภาวนานั้นเป็นผลครับ แต่เป็นผลลบ555…….ภาวนาทรยศกรี๊ดๆ"
>> ภาพพจน์นายเอกผู้เลอโฉม จะเสื่อมเพราะเวิร์ดดิ้งท้ายประโยคนี่แหละ :m20:
จะฮาไปไหน
“ไม่ดีกว่า พอดีวันนี้ไม่อยากกินเบค่อน” ตายละประชดได้ตรงมาก อิอิอิอ อีลุงจะรู้ไหมนี่55
>> อิลุงมันไม่ได้กินฟางหนิ แม่หนู ประชดซะหัวทิ่มแบบนั้นอ่ะ 555
"ก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ ตามคำเชื้อเชิญด้วยภาษากายของสุภาพบุรุษท่านนั้น "
>> ภาษาเลิศเลอมากๆ ดีจัง
ปล. เป็นเด็กเสิร์ฟที่คำไหนคำนั้นจริงๆ รักอิลุงตายเลย ชะอุ้ย รักนุ้งปอร์ตายเลย
ปลล. สำนวนจัดจ้านมากๆ ชอบคะ o13 +1 เช่นเคยนะคะ
-
แปะ ก่อนอ่าน
มาตรงเวลาเว่อร์ๆ
อ่านเสร็จแล้วว
อ่านแบบเบลอๆ
เพราะง่วง
แต่เพื่อพี่ปอร์เรารอได้ อิอิ
ให้อภัยลุงเหอะน้าาา
ลุงเค้าน่าจะไม่ได้เป็นไรกะคุณดารา
ก็ลุงเค้าดูร้ากกกกรักพี่ปอร์
แคร์พี่ปอร์ม๊ากกกมาก
เหมือนคนอ่านเลย
5555
ไปดูทีวีต่อแระ
คืนนี้ฝันดีจ้าาาา รีบๆนอนน้าาา
:bye2:
-
อ่านจบก็ไปนอนแ้วครับพี่ปอร์
ฝันดีทุกคน
ตื่นเจ็ดโมง
ไประชุมรับน้งอีก แม่เ้จ้า
ปล.ฟังเพลงแล้ว เพราะดีครับ อิอิ
-
ตอนนี้ปั่นซะจนน่องปูดเลยครับ
>> + 1เลยจ้า น่ารักจริงๆๆ :z2:
ลุงมาง้อละ อิอิ :-[
เขียนดีนะคะ อ่านแล้วสนุกมาก
ชอบ ๆๆ ชอบเรื่องนี้ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
+1 ให้แล้วนะปอร์
ตอน 20 นี้ต้องขออนุญาตปอร์ชมลุงกอล์ฟหน่อยนะว่าง้อได้ "น่ารัก" ได้ใจมากๆ :L2:
ปอร์อย่างอนเลยเนอะ ลุงอุตส่าห์ทำให้ขนาดนี้แล้ว
รออ่านต่อนะครับ
-
น่ารักทั้งคู่ น้องปอร์ก็น่ารักเจียมเนื้อเจียมตัวดี
ลุงกอล์ฟก็เข้าใจง้อน้องปอร์ เปิดเพลงเสียหวานแบบนั้น
ถ้าเป็นป้าก็ต้องเปิด Beethoven หมายเลข 5 เอาให้บ้ากันไปเลย อิอิ
-
เค้ามาง้อแล้วววววว :impress2:
-
คนสวยขา!!~ทำไมคนสวยยอมง่ายอย่างนี้ล่ะคะ เด๋วลุงได้ใจนะ อิอิ555
-
น้องปอร์รักนวลสงวนตัวมากเลยนะนั่น ไม่กล้ามองได้แต่แอบเหล่เอา555
ลุงกอล์ฟก็นะโรแมนติกมากเลยใช้เพลงบอกรักเนี่ย ส่วนนายนนท์นั้นออกหน้าออกตา
ขนาดนั้นไม่ห่วงภาพตัวเองหรือไง บอกพวกปาปารัสซี่ไปทำข่าวเลย
หลงรักเด็กเสริฟชื่อปอร์เข้าเต็มเปาแล้ว นั่งเ้ฝ้าเด็กเสริฟเป็นเพื่อนลุง
-
พี่ปอร์อย่างอลนานนะ
สงสารลุงอ่ะ
รออยู่นะ :กอด1: :กอด1:
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ต่อออออออออออออออ
-
แหมๆมีง้อด้วยเพลงด้วย :-[
งั้นก็ยอมในรถเลยค่ะน้องปอร์ :jul3:
-
:o8:
:laugh:
ตอนที่ 21 ปรุงกำลังเสร็จแล้วนะครับ
อยู่ในขั้นตอนของการ rewrite
เดี๋ยวคืนนี้จะมาเสิร์ฟให้ตอนดึกๆ
รักปอร์ เชียร์ปอร์
รักลุงก็เชียร์ปอร์ นะครับ
ส่วนใครรัก นนท์ ...ปอร์สบัดบ๊อบใส่ ชิส์ 555
รักนะครับ จุฟ จุ๊ฟ ด้วบ ด๊วฟ
-
ู^
^
จะรอนะเคอะ แอบจิกเราในทู้นิสิตแพทย์ด้วยนะ เด๋วจับ :oo1: เลยหนิ :m14:
-
เพลงเพราะเนอะปอร์คุง o13
-
ลุงน่ารัก :-[
แฟนคลับลุง :m1:
-
รอเสริฟจานที่ 21 นะคะ
เชียร์น้องปอร์ :กอด1:
แต่แอบชอบลุง อิอิ
-
รออ่านตอน 21 คืนนี้นะ :bye2:
-
เราเป็นถึงเด็กเสิฟ จะไปกลัวอะร๊ายยย เป็นดาราเราก้อบ่ยั่น
:กอด1:
-
เพิ่งมาค๊าบบบบ
เด้วเริ่มเลยละกานนน
-
เริ่มต้นง้อได้น่ารักมาก
แต่..ลุงช่วยเคลียร์ให้ชัดๆแจ่มๆ
แบบเด็ดขาดด้วยได้ป่ะ
-
รักลุง เชียร์ลุง 5555
ให้เผด็จศึกน้องปอร์ 5555
มารอตอน 21 จ้าา :call:
-
อ่านะ....ก็เข้าใจอ่ะว่านุ้งปอร์ยังไม่พร้อมจะเจอลุง
แบบว่าอยากขอเวลาทำใจจิ๊ดนึง...แต่เล่นวิ่งหนี
กันต่อหน้าเนี่ย...ลุงแกคงจะอึ้งอ่ะ...ทำไปได้น๊อ...เหอๆๆ :z3:
แต่ลุงน่ารักอ่ะ...มีเปิดเพลงง้อด้วย
นุ้งปอร์ไม่ใจอ่อนให้รู้ไปจิ...อิอิ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ปอร์
แต่เชียร์ลุงสุดใจขาดดิ้น
ง้อได้น่ารักมาก ใช้เพลงริงโทน
เห้นไหมว่าลุงตั้งใจและดรแมนติกขนาดไหน
-
เอาดิ เริ่มต้นสวยนะ
อย่าตายปลายยกละ
เอาใจช่วยให้ง้อน้อปอร์ ให้สำเร็จเสร็จในรถนะ
-
มาอ่านค๊าบ
-
มาปูเสื่อนอนรอจ้าาา
-
เปิดเผยตัวฮ่าๆ เม้นท์ครั้งแรก หลังจากตามอ่านเงียบๆมาหลายตอน
วิธีง้อของลุงนี่มานช่างน่าหายงอนจิงๆ
รักพี่ปอร์.........แต่........เชียร์ลุงค๊า
รอจานที่ 21 อยู่นะคะ เมื่อไหร่จะมาเสิร์ฟซักที
โอมเพี้ยง จงเอามาเสิร์ฟๆๆๆๆๆ :call:
-
ตาลุงไปติดสินบนอะไรเพื่อนเดชหว่า :confuse:
o18 ถึงปล่อยน้องปอร์คนสวยมาได้
แต่ลุงนี่มันน่ารักจริงๆ o13 ง้อได้โรแมนติกมากกกกกก :-[
-
:pig4:
ตกลงมึงง้อกรูด้วยเพลงใช่ไหมไอ้ลุงบ้า
แผนสูงอีกแล้วนะมึง เป็นใครจะไม่ยอมใจอ่อนล่ะ ใช่ไหมครับ
เอาเลยไหมในรถนี้ละ 555
มึงรู้ตัวไหมมึงทำกรูเขินอยู่นะ ขับรถต่อไปเลยไม่ต้องมายิ้ม ผมพูดในใจ555
Crazy for the love you gave me
You're the memory, the time we share together me and you
I can't live another day, I can't love another way without you
Without you
ตอนที่21----------------ผ้าขี้ริ้วขาวย่าง
“อ้าว ไม่ไปส่งที่ร้านเหรอ” ผมถามไอ้ลุงด้วยความสงสัย หลังจากที่ไอ้ลุงเลี้ยวรถเข้าห้างเดิมเหมือนเมื่อวาน
เบค่อน เบค่อน ลอยมาในความคิด
รถวนขึ้นไปจอดชั้นสาม
ผมเปิดประตูรถเองโดยที่ไม่ต้องรอให้ไอ้ลุงมาเปิดประตูให้
มันจะเป็นสุภาพบุรุษเกินไปเดี๋ยวจะต้องยอมมันที่ลานจอดรถ 555
เราเดินออกจากโรงรถเข้าตัวห้างโดยมี รปภ. เปิดประตูกล่าวคำยินดีต้อนรับ
“วันนี้อยากทำอะไร” มาอีกครับกับคำถามสามแง้สี่ง้ามของไอ้ลุง
มันชวนให้อีกฝ่ายหนึ่งอย่างผมคิดไปไกลแสนไกล555
“หรือจะกินไรดี” เออ ประโยคนี้ค่อยน่าฟังหน่อยไม่ต้องใช่สมองประมวลผมมาก
ว่ามันมีความหมายอะไรแอบแฝง แต่เอ๊ะ หรือว่ามันอยากกินเรา 555
“อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เบค่อน” ผมประชดต่อ
ไอ้ลุงยิ้ม ๆ “หรือว่าจะดูหนังดีครับ” ทางเลือกต่างๆ เริ่มทยอยออกมาจากไอ้ลุง(ไตรภพ)
เวลาเดินไป ๆ
เสียงโทรศัพท์ ไอ้ลุงดังขึ้น ไอ้ลุงหยิบขึ้นมาดู พร้อมมองหน้าผม สีหน้าเปลี่ยนไป
ตายละใครโทรมา ขัดคอกรูจริง
“สวัสดีครับ ว่าไงนนท์” ไอ้ลุงกรอกเสียงไปยังต้นสาย …………กำลังนินทา ตายยากจริงๆ
“------------------------“
“อยู่ห้างเดิมเมื่อวาน”
“------------------------”
“จะเอาอย่างงั้นเหรอครับ”
“------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------------------”
ผมสงสัยว่านนท์คงพูดเป็นชุด เพราะลุงได้แต่ อือ อือ ครับ เป็นระยะ
ผมมองนู้นมองนี้อะไรเรื่อยเปื่อย แต่หูยังสนใจประเด็นที่ไอ้ลุงสนทนาอยู่…….มะได้เจือกนะแต่มันเป็นสิทธิอย่างชอบทำ555 หวังว่าไอ้ลุงคงไม่ชวนนนท์มาอีกนะ ภาวนาสาธุ
“------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------------------”
“อือ ครับ ครับ”
อะไรกันอีกนะ มึงมากับกรูแล้วยังจะคุยกับคนอื่นอีก ...................มันจะมากไปแล้วนะว้อย
“อืม แต่ว่า ”
“------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------------------”
“คงไม่ได้ครับนนท์ พอดีเรามากับ เอ่อ…………..”
บอกไปเลยว่ามากับกรู กล้าพอไหม ผมท้าในใจอีกแล้ว55
“---------------------------------------------------------”
“ใช่ครับผมมากับปอร์ แค่นี้นะนนท์ ปอร์รออยู่”
ตายละ กรูนึกว่าจะตอบว่ามากับแม่ กับพ่อ ซะอีก
เอาแล้วสิครับผม เขินนะสิคุณผู้อ่านก็ ไอ้ลุงกล้าบอกนนท์ขนาดนี้ แสดงว่าไม่เกรงใจนนท์แล้ว
ช่วยไม่ได้เขาเลือกกรูแล้ว เพราะกรูสวย ยกที่สอง คะแนนกรูนำ5555
หลังจากยกแรกผมต้องพ้ายแพ้ให้นนท์ด้วยเบค่อน.. เอิ๊ก เอิ๊ก
อย่าลืมนะเจ้าปอร์ มึงจะสวยแค่ไหน แต่ไอ้นนท์หล่อระดับดาราเชียวนะ สมองฝ่ายธรรมะผมเตือน
นั้นสิ เห็นทีการนี้จะประมาทไม่ได้เสียแล้ว
แล้วไอ้ลุงก็เก็บมือถือมันไว้ในกระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม เดินเข้ามาหาผม
“ปอร์ดูหนังกันไหม” งะ ความมืดจะมาเยือนกรูอีกแล้ว อย่าเป็นโรงเดิมอีกนะ ภาวนา ภาวนา
ผมยิ้มๆ ไม่พูดไรเป็นเหมือนการให้ท้า เอ้ย เหมือนเป็นการตอบลงตกว่าก็ได้ยอมแล้ว..5555
วันนี้เป็นวันที่หนังใหม่เขาโรงพอดี ส่วนคนที่กำลังจะเข้าโลงกลับเป็นผมนั้นเอง….แซดแซ็ด
มีเสียง ฉึก ฉัก ฉึก ฉัก ดังมาแต่ไกล
โดยอีกขบวนจอดเทียบอยู่ข้างๆ ผม อีกหนึ่งขบวนกำลังวิ่งตรงเข้ามาด้วยความเร็วสูง
พี่เอกเดินตรงเข้ามาที่ผมอย่างไม่รอช้า ส่งยิ้มมาแต่ไกล.........ตายละผู้ชายยิ้มให้หมายถึงผู้ชายรัก
งานเข้าอีกแล้วกรู ผมยิ้มให้พี่เอกกลับไปแล้วหันไปมองหน้าไอ้ลุง
ตอนนี้หน้าหล่อๆ ของไอ้ลุงก็ยังหล่อเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือแววตาที่มันมองพี่เอกสิครับ
มุนแดง มุนน้ำเงินกำลังเกิดขึ้นกลางห้างแล้วครับ
ไม่เกี่ยวกับกรูนะ กรูไม่ผิด เขาเข้ามากอดกรู กรูแค่เอามือลูบหลังปลอบใจเขาเท่านั้น
“หวัดดีครับปอร์”
“หวัดดีครับพี่เอก” ยิ้ม
“เปิดเทอมแล้วเหรอครับ”
“ครับเปิดเทอมแล้ว” ยิ้มต่อ
“แบบนี้ก็ไม่ค่อยได้ไปที่ร้านแล้วสิครับ” รังสีอำมหิตแผ่มาจากไอ้ลุง อย่างสม่ำเสมอ ฟิวส์ ฟิวส์
“ครับ ก็แวะไปบ้างครับ ไม่บ่อยเหมือนตอนปิดเทอมครับ ”
“แย่จังเลยครับ แบบนี้ก็คงไม่ได้เจอปอร์บ่อย ๆ อีกแล้วนะสิครับ” คนที่กำลังแย่นะไม่ใช่พี่เอก
แต่เป็นผมสิครับ ไอ้ลุงมันพร้อมที่จะฆ่าผมแล้วหั่นศพผมแล้วมั้งดูจากแววตา
“อ่อ แล้วนี้ เพื่อนปอร์เหรอครับ”
“นี่กอล์ฟครับ” ผมเลี่ยงตอบสถานะภาพของใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างผม ด้วยการบอกชื่อแทน
อย่างน้อยก็เลี่ยงได้ในตอนนี้ ขืนบอกว่าเพื่อน ไอ้ลุงคงกัดหัวผมแน่ๆ
“หวัดดีครับน้องกอล์ฟ” ไอ้ลุงก้มหัวลงเล็กน้อยเหมือนคำตอบว่า เออหวัดดี ยังไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าเหมือนเดิม
“พอดีผมกับกอล์ฟมาดูหนังครับพี่ ดูด้วยกันไหม” ผมถามเป็นมารยาทเท่านั้นนะ
มาแล้วครับสายตาอำมหิต มองมาที่ผมแล้ว……….ด่ากรูละสิว่าชวนทำไมฟะ
พี่เอกมองผมกับไอ้ลุงสลับกันไปมา อย่างสงสัย แต่พอจะเดาสถานการณ์ได้
“แล้วเจอกันที่ร้านนะครับน้องปอร์ พี่ไปละครับ” .....................มอบโชคกรูอีกแล้ว
งานเข้าอีกแล้วกรู ไหนจะต้องเก็บระเบิดที่พี่เอกเพิ่งทิ้งไว้
ไหนจะต้องต่อสู้กับรังสีอำมหิตที่ส่งตรงมาจากไอ้ลุง
ตอนนี้หน้าตาไอ้ลุงเข้าสูโหมดไม่รับแขกขั้นรุนแรงแล้วครับ
ทำไงได้ละ ไอ้เราก็ไม่คิดว่าจะชนกันโครมแบบนี้ ถ้ารู้จะสลับรางคนละเวลากันแล้ว 5555555
ไอ้ลุงเดินเข้าไปซื้อตัวหนังมา2ใบ แล้วเดินนำริ้ว ๆ ไปในโรงหนัง ผมวิ่งตามไม่ทันเอาซะแล้ว
แหม มึงกับกรูนี่ แบ่งกันงอนสลับคนละวันเลยนะ ได้ ได้เลย แบบนี้ดีมาก พรุ่งนี้วันของกรู จำได้555
ตอนนี้บรรยากาศในโรงหนังมืดสนิท จะเห็นแสงสว่างบ้างก็จากตัวอย่างหนัง
ผมมองไม่เห็นด้วยสิว่าไอ้ลุงมันนั่งตรงไหน ก็แล้วจะเห็นได้ยังไงในเมื่อตั๋วอยู่ที่มันหมด ไม่รู้กระทั้งที่นั่งตัวเอง….กำ
ผมออกมานั่งรอมันออกมารับที่หน้าโรงหนัง
อย่าให้กรูโมโหบ้างนะ จะหนีตามพี่เอกให้มันรู้แล้วรู้รอด55
ผมกลับออกมาซื้อน้ำ และป๊อปคอร์น แล้วเดินเข้าไปนั่งรอมันที่เดิมอีกครั้ง
เมื่อไรมันจะโทรมานะ รอนานแล้ว ยังไงก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะโทรมา
ครั้นจะโทรไปมันคงรับสายไม่ได้เพราะอยู่ในโรงหนัง..........นางงามมารยาทไทยเข้าสิงห์
ขืนเมิงไม่มาเมิงได้ดูหนังคนเดียวเป็นแน่ ผมขู่ไอ้ลุงในใจ
เวลาผ่านไป 20 นาที นานเกินไปแล้วนะ สำหรับการนั่งรอครั้งนี้อยากให้กรูกลับบ้านใช่ไหม ได้เลย
ผมลุกขึ้นจากที่นั่งหน้าโรงหนัง
เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ไอ้ลุงออกมาพอดี มันจับมือผม แล้วลากเข้าไปยังโรงหนังอีกครั้ง….ตบจูบกรูด้วยสิ55
อะไรมึงจะข่มขืนกรูตรงนี้เหรอ ไม่นะ กรูยังไม่พร้อม ไม่มีอุปกรณ์5555
ผมกึ่งเดิน กึ่งวิ่งในโรงหนังที่ค่อนข้างจะมืด ตามแรงดึงของไอ้ลุง
โดยที่ไอ้ลุงไม่แคร์สายตาใครๆในโรงหนังเลย คงเห็นว่าเป็นเพราะความืด
ความงอน ทำให้โรงหนังเหมือนมีโลกคนละใบ
ทั้งที่โต๊ะนั่งใกล้กันแค่ไหนมันเหมือนห่างไกลกันเป็น100ปีแสง
ความอึดอัดเริ่มคืบคลานเข้ามา ทีละนิด ทีละนิด
ผมยึดที่วางแขนด้านขวาของผมเป็นที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจ แล้วเอ็นตัวไปตามมือนั้น
ไอ้ลุงก็เช่นกันของมันเป็นด้านซ้าย
ระยะห่างไม่ถึงหนึ่งช่วงตัวมีแค่ที่วางแขนกั้นอยู่ ทำไมมันทำให้เราดูห่างไกลกันเหลือเกิน
ตัวอย่างหนังจบลงไปแล้ว เข้าสู่หนังเรื่องที่เราเลือกดูแล้ว เปล่าสิไอ้ลุงเลือกคนเดียว
บรรยากาศยังคงเหมือนเดิม ต่างคนต่างยึดที่มั่นของตัวเองต่อไป
หนังดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ เราสองคนก็ดำเนินการงอนไปเรื่อยๆ เช่นเดียวกับหนัง
เริ่มอึดอัดแล้วนะ เออ งั้นกรูง้อก่อนก็ได้ ผมคิดในใจ
ตัดสินใจว่าหันหน้าไปเพื่อที่จะ ชวนคุย หวังทำลายบรรยากาศอึมครึมนั้น
แต่ช้าไปแล้ว เพราะโดนไอ้ลุงชิงตัดหน้า.......หวายตัดหน้า
“ปอร์’ ชื่อผมถูกเรียกขึ้นอย่างเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน โหยหา555 และอาทร
“หื” คราวนี้ผมหันไปมองหน้าไอ้ลุง ภายในความมืดที่พอจะมีแสงสว่างรำไร จากหนังนั้น
หล่อเหมือนเดิม แล้วตอนนี้ที่วางแขนถูกยกเก็บเข้าที่แล้ว เหมือนเก้าอี้ฮันนีมูน ยังไงยังงั้นเลย 555
ไอ้ลุงเลื่อนตัวมันมาช้า ๆเข้ามาหาผม แต่ยังคงเว้นระยะห่างไว้
“โกรธเหรอ” เสียงกระซิบแผ่วเบาใกล้หูผมพอสมควร.............มากรูพร้อมละ ท่าไหนดี 555
ผมมองหน้ามัน เราสบสายตากัน แล้วผมส่ายหัวเพื่อให้อีกคนนึงทราบว่าไม่ได้โกรธอะไร
อยากโกรธอยู่หรอกนะครับแต่ทำไม่ลง ที่เห็น ๆ คือการแสดงทั้งนั้น 555
“ขอจับมือได้ไหม” ตายแล้ แล้ว ความเงียบกลับเข้ามาอีกครั้ง ตุบ ตุบ ผู้ชายขอจับมือ
เวลาผ่านไป ไม่มีเสียงตอบรับจากผมแต่อย่างใด
ไอ้ลุงเลื่อนตัวกับไปยังที่เดิม เมื่อรู้ว่าคำขอไม่เป็นผล
(ขอโทษคนอ่านนะครับ ที่กำลังลุ้นจนตัวโก่งอยู่555)
เวลาเดินไปช้าๆๆ
ก่อนที่ท่านจะผิดหวัง ผมเอื้อมมือซ้ายของผม
ผ่านช่องว่างระหว่างแขนกับลำตัวของลุงอย่างบรรจงไปหามือของไอ้ลุงที่วางอยู่หน้าตักมัน…….ย้ำนะครับว่าหน้าตัก5
แล้วผมก็วางฝ่ามือผมลงบนมือของไอ้ลุงอย่างช้าๆ...........จินตนาการเห็นภาพไหมครับท่านผู้อ่านอิอิ
ไอ้ลุงหงายฝ่ามือมันสอดนิ้วประสานกันกับมือผม ส่งผ่านความรู้สึกที่อ่อนโยนด้วยการกระทำนั้น
ผมเอ็นตัวตามมือเอาไล่ไปชิดกับไล่ไอ้ลุง.....แหม้ เขิลจริง
ไอ้ลุงเอ็นตัวรับแรงสัมผัสผมเบา ๆเหมือนเป็นปฏิกิริยาสะท้อนกลับ แต่อ่อนโยน
ชอบจัง อยากอยู่อย่างนี้นานๆจัง
ความคิดมักมาก่อนการทำในบางครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่
ผมทำถูกใช่ไหม ที่ทำแบบนี้ เหมือนคนที่กำลังให้ความหวังตัวเอง ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักอะไรเขาดีพอ
บางครั้งคนที่เสียใจอาจไม่มีแค่ผม อาจเป็น นนท์ หรืออีกหลายๆ คน
ช่างเถอะ เวลานี้ผมขอเต็มที่กับมันก่อน พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรค่อยว่ากัน
ผมไม่สนใจเลยว่าหนังนั้นจะดำเนินไปอย่างไร สิ่งที่ผมรู้สึกและสัมผัสได้ในตอนนี้
คือความรู้สึกของผมลอยไปไกลแค่ไหนแล้ว เมื่อไอ้ลุงกุมมือผมไว้ในมือทั้งสองข้าง สายตาไอ้ลุงยังจ้องมองที่หนัง
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนกรูสิ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ เขาคิดอะไรอยู่นะ
หัวใจไอ้ลุงจะเต้นแรงเหมือนกับหัวใจของผมที่กำลังเต้นอยู่ไหมนะอยากรู้จัง
** :really2:**
สูตรเด็ด.......ผ้าขี้ริ้วขาวย่าง
หั่นผ้าขี้ริ้วขาว เป็นชึ้นใหญ่ๆ ใส่หม้อ หมักด้วย พริกบ่น ข้าวคั่ว น้ำปลา ซอส น้ำมันหอย ผมชูรส น้ำตาลปีบ
ในปริมาณที่พอเหมาะ นำไปย่าง ให้สุก แล้วหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ
เสิร์ฟ ด้วย น้ำจิ่มแจ่ว ผักสด
-
:sad4:
มาแล้วครับกระผ้ม สดๆ ร้อน
ขอให้สนุกกับจานที่21 นะครับ
อ้อ อย่าลืมนะ
รักปอร์ เชียร์ปอร์
รักลุงก็เชียร์ปอร์ นะครับ
ส่วนใครรัก นนท์ ...ปอร์สบัดบ๊อบใส่ ชิส์ 555
รักนะครับ จุฟ จุ๊ฟ ด้วบ ด๊วฟ
:z3:
-
เข้าข้างน้องปอร์ (มุขฮาเยอะดีพี่ชอบ ) แต่ขอแอบเชียร์อิลุง นิดนุงนะ
กรีสสซุ่มแตก ก่อนนอน เค้าไปเดทกันแล้ว
:L2: น้องปอร์รักษาสุขภาพนะคร้าบ
-
:laugh: :laugh:
มุขพี่ปอร์เยอะจริงๆเลยเชียว
เด๋วลุงก็จับปล้ำจริงๆหรอก
ตอนนี้น่ารักมากกก
แต่ลุงงอนนานเกิ๊นนนน
ตอนง้อน่ารักๆ
-
งอน งอน ง้อ ง้อ พอเป็นยาชูความรักนะ
แบบนี้พี่ชอบ มากเกินไปพี่รับไม่ได้
ทำไมทำตัวน่ารักกันอย่างนี้
-
ซาวด์ประกอบรถไฟชนกัน ฮามากกกกกกกกกกก :m20: :laugh: คนอ่านจะบ้าล่ะ
คนดีของคนอ่าน(แน่นอนคืออิลุง55) สามารถสลัดนางนนท์ออกไปจากเส้นทางการง้อได้อย่างสวยงามมาก
ถ้ายังจะรักษาน้ำใจนนท์ไว้ล่ะก็ เพลงเพราะๆที่เปิดในนุ้งปอร์เขินแปดตลบนั่นคงไม่มีความหมาย
อิลุงคงได้นอนจมกองเบค่อนแน่ๆ เพราะจะโดนน้องปอร์เหวี่ยงด้วยเบค่อนตลอดชีวิต 55
แต่การปฏิเสธแบบมีมารยาทและรักษาน้ำใจว่าที่แฟนของตัวเอง ก็เริ่ดมากกกกกกกกกก ชื่นใจเป็นที่สุด
ส่วนสถานการณ์ล่อแหลม พี่เอกคนดีนี่ก็ช่างฉลาดปฏิเสธไปตามน้ำแต่ทิ้งขรี้ไว้ให้คนสวยจัดการ
หึึหึ อิลุงงอนได้น่ากลัวมากๆ แต่ก็นะ จะมาทำให้เสียบรรยากาศอยู่ใย มืดๆ เย็นๆ ชื้นๆ (??)
น่ากลิ้งเอาตัวทับกันเป็ฯที่สุด ชะอุ้ยไม่ใช่แล้น แต่บรรยากาศเหมาะกับการหวีดเป็นที่สุด
ไม่รู้จะชมอิลุงยังไง มันน่ารักกกกกจริงๆ ขอก่อนจับด้วยนะ มารยาทดีเริ่ดดดดดด
ส่วนคุณอีกคนก็นะตัดสินใจภายใจเสี้ยววิ ประหนึ่งทีวีไดเร็ก 55
นุ้งปอร์นี่ก็ช่างอ้อนนะเนี่ย ค่าตั๋วหนังกับการเชื่อมสายสัมพันธ์เล็กๆ คุ้นซะยิ่งกว่าคุ้ม :-[
o13 เลอเลิศ!!!
อิลุงคะระวังด้วยนะคะอย่าทำอะไรลุ่มล่ามให้นุ้งปอร์คิดไปไกล
ต้องเลือกสถานที่นิดส์นึง เท่าที่อ่านนุ้งปอร์พร้อมจะเสียได้แม้กระทั่งลานจอดรถเลยนะคะเนี่ย 55
-
ตอนแรกก็หลงคิดว่าเรดาห์รุ่นใหม่....ทำไมเสียงมันแปลกไปจากเดิม
ที่แท้ดันเป็นสัญญาณงานเข้า....เสียงรถไฟมาชนกันซะหล่ะ....ฮ่าๆๆๆ
(สวยเลือกได้...สับรางไม่ทันก็งี้แหล่ะ) o16
แต่ยังงัยลุงก็ยังน่าร๊ากกกกกกกอ่ะ....ถึงจะงอนนานไปนิดแต่ก็ง้อตัดหน้าหล่ะนะ
หนังรอบนี้มีทั้งกระซิบ...ทั้งจับมือ...เอาไหล่มาชิดกันอีก...ฮิ้วว. :m1:
:pig4: +1 เพิ่มพลังให้นุ้งปอร์จ้า
-
อยากไปมีคนดูหนังด้วยจัง 555
เริ่มมีใจให้กันแ้้ล้ว
หรือมีใจมาตั้งนานแล้วนะ เคี๊ยกๆ
-
:angry2:
กฎข้อแรก
รักปอร์ เชียร์ปอร์
รักลุงก็เชียร์ปอร์ นะครับ
ส่วนใครรัก นนท์ ...ปอร์สบัดบ๊อบใส่ ชิส์ 555
กฏข้อต่อมา
จะรักจะเชียร์ใครก็ตาม
ตอนกดคะแนน โหวตน้องปอร์เท่านั้น 555
:z2:
รักนะครับ จุฟ จุ๊ฟ ด้วบ ด๊วฟ
-
^
^
จิ้มพี่ปอร์ ทะลุถึง...
555 เชียร์ลุง แต่ไม่กดให้พี่ปอร์ คิคิ
-
:angry2:
กฎข้อแรก
รักปอร์ เชียร์ปอร์
รักลุงก็เชียร์ปอร์ นะครับ
ส่วนใครรัก นนท์ ...ปอร์สบัดบ๊อบใส่ ชิส์ 555
กฏข้อต่อมา
จะรักจะเชียร์ใครก็ตาม
ตอนกดคะแนน โหวตน้องปอร์เท่านั้น 555
:z2:
รักนะครับ จุฟ จุ๊ฟ ด้วบ ด๊วฟ
ตอนนี้ยังกด+ ไม่ได้ TT^TT
เด๋วรอโพส 250 ก่อนน้าาา
เด๋วจิ้มพี่ปอร์ แน่ๆ
อิอิ
-
ลุงนี่งอนนานไปนิดนะเนี่ย
เป็นผม สิบ นาที ไม่มา ก็ไปละ
ปล. หึงออกนอกหน้าขนาดนี้ ยังไมได้ตกลงเป็นกันเลยนะลุง :m20: หึงเค้าซะ เหอะๆๆ
-
:-[
-
กรี๊ดๆ สวีทกันจังเลย :-[
ลุงน่ารักที่สุดดด เชียร์ลุงเหมือนเดิมค่า :L2:
-
:angry2:
กฎข้อแรก
รักปอร์ เชียร์ปอร์
รักลุงก็เชียร์ปอร์ นะครับ
ส่วนใครรัก นนท์ ...ปอร์สบัดบ๊อบใส่ ชิส์ 555
กฏข้อต่อมา
จะรักจะเชียร์ใครก็ตาม
ตอนกดคะแนน โหวตน้องปอร์เท่านั้น 555
:z2:
รักนะครับ จุฟ จุ๊ฟ ด้วบ ด๊วฟ
ด้วยร้ากกกกกกกกกกกกคนดีของอิลุง
+1 ก่อนไปนอน :จุ๊บๆ:
-
:angry2:
กฎข้อแรก
รักปอร์ เชียร์ปอร์
รักลุงก็เชียร์ปอร์ นะครับ
ส่วนใครรัก นนท์ ...ปอร์สบัดบ๊อบใส่ ชิส์ 555
กฏข้อต่อมา
จะรักจะเชียร์ใครก็ตาม
ตอนกดคะแนน โหวตน้องปอร์เท่านั้น 555
:z2:
รักนะครับ จุฟ จุ๊ฟ ด้วบ ด๊วฟ
ได้เลยจัดให้ :z2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:angry2:
กฎข้อแรก
รักปอร์ เชียร์ปอร์
รักลุงก็เชียร์ปอร์ นะครับ
ส่วนใครรัก นนท์ ...ปอร์สบัดบ๊อบใส่ ชิส์ 555
กฏข้อต่อมา
จะรักจะเชียร์ใครก็ตาม
ตอนกดคะแนน โหวตน้องปอร์เท่านั้น 555
:z2:
รักนะครับ จุฟ จุ๊ฟ ด้วบ ด๊วฟ
เพิ่งเข้ามาอ่านอ่ะ...
เห็นกฎในการอ่านแล้วอยากทำให้จัง
แต่กดไม่ได้อ่ะ..
รอให้ถึง 250 ก่อนแล้วกันเนอะ...
แต่เป็นกำลังใจให้ครับ...สู้ๆ
-
ยัง +1 ให้ปอร์ไม่ได้ เพราะเพิ่งกดไป อิ อิ o18
ลุงกอล์ฟนี่น่ารักได้ใจจริงๆ ไหนจะเทคแคร์ดูแล ไหนจะปฏิเสธนนท์เพื่อพาปอร์ไปดูหนัง ไหนจะขอจับมือ
ปอร์...ยอมลุงไปเลยเหอะ :-[ พี่เอกอะไรนั่นอย่าไปสนเลยเนอะ
-
:L2:...อ่านไปก็ขำไป น้องปอร์ ช่างคิด ช่างโต้ตอบจริงๆๆ
...ลุง พูดจาสุภาพดี การกระทำก็สุภาพ เด็ดขาด ดีด้วย
...ขอจับมือไม่ให้ก็ไม่จับ เป็นคนที่คิดว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด
...อย่างนี้แหละถึงจะอยู่ด้วยกันยืด เพราะน้องปอร์ช่างพูด
... แล้วพี่เอกนี่คิดยังไงเนี่ย...คุณนนท์ แกน่ากลัวเหมือน...ปลิง :L2:
-
ไม่ให้โหวตให้ลุง โหวตให้เดชเพื่อนเลิฟก็ได้ อิ อิ
กรี๊ดดดดดดดดตอนนี้น้องปอร์นางเอกมากมาย ลุงอ่ะขอจับทำไมแค่มือ
ขอกอดไปเลย เด๋วจะน้อยหน้าพี่เอก พี่เอกก็คงรู้แล้วว่าไผ๋เป็นไผ๋ เลยชิ่งไปก่อน
ยังไม่วายทิ้งระเบิดไว้ให้อีลุงหึงเล่นอีก ท่าทางพี่เอกจะไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย
รักปอร์คนงาม จุฟจุ๊ฟคืนน้องปอร์ :จุ๊บๆ:
-
พี่เอก-สุภาพบุรุษมั่กกกกกกกก
ลุงกอล์ฟก็ง้อได้หวานนนนนนน
น้องปอร์ทำใจลำบาก เลือกไม่ถูก ก็เอาทั้งคู่ดีกว่า อิอิ
-
อิจฉาคำเดียวเท่านั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
:m1: ดูหนัง
:m11: จับมือ
:o211: น่าอิจฉาจริงจริงเลยเนี่ย
-
มาอีก1เมนู
อ่านจบเปิดร้าน ลาบ
-
เริดดดดดดดดดดดดดด อยู่นะ
ค่อยเป็น ค่อยไปจ้า
-
จับมือกันแล้ววว ~~
-
ได้จับมือกันแล้วดีใจด้วยนะน้องปอร์คนสวย
-
ฮิ้ววววว หวานออกหน้าออกตา
น้องปอร์กับลุงอย่าสปาร์คกันมากนัก เดี๋ยวมดจะขึ้น(ไปมากกว่านี้)
-
สงสารพี่เอก
แต่ชอบกอล์ฟ
อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน
555+
o13 o13
-
ฮึ่ม ฮึ่ม มาบอกว่า มันจะเลิฟซีน กันแล้วก็ไป ฮึ่ม ฮึ่ม
-
o18
ตอนที่22 กำลังจะเสร็จแล้วนะครับ
เดี๋ยวยังไงถ้าไม่พลาด
คืนนี้เวลาเดิมจะยกขึ้นเสิร์ฟนะครับผม
o22
ไม่รู้จะกล้ากินกันไหม ลาบเลือกหมู อิอิอิ
อย่าลืมนะครับ
รักน้องปอร์ เชียร์น้องปอร์
รักนนท์ ปอร์สบัดบ๊อบไส่ 1 ที 555
-
:z13: น้องปอร์ จะรออ่านตอนที่ 22 นะจ๊ะ
:L1: น้องปอร์
-
เลิฟซีนตรงไหน(ฟะ) :m31:
-
รอเลิฟซีนของจริง
-
รอตั้ง 20 นาที ความอดทนเป็นเริดดดดดดดดดด
เป็นเรานะ 10 นาทีก็มากเกินไปแล้ว
-
^
^
เห็นด้วยกะรีบน เลิฟซีนตรงไหนอ่ะ
รอเลิฟซีนจริงๆ ตอนที่ 22 นะ น้องปอร์
-
น้องปอร์ ถ้ามาดึึกมากก็รออ่านพรุ่งนี้้้เช้านะค้า
ตอนล่าสุด หวานจนมดขึ้นนนนนนคอมเลยอ่ะ :o8:
-
จะมีเลิฟซีน ในโรงหนัง หรอ
.
..
...
....
.....
มารออ่านด้วยคนน่ะคร้าบบบบบบบบบบบ
-
เดี๋ยวนนท์เข้ามาในโรง
เอิ้ก
แล้วปอร์ก็ :z6:นนท์
เยสสสสส สะใจ
-
ร๊าากกกก หนูปอร์ คร่าาาา
อ่านแล้ว แซ่บหลาย
ตอนหน้าขอซีนเลิฟ แซบๆๆ เด้อจ๊ะ :impress2:
ปล. ร้านอยู่หนใด จะตามไปแซบ!!!!!!
-
ูู^
^
:z13: ไข่ลูกเป็ดร้านลาบบบบ o18 หว๊าน หวาน 55
-
อ่านตอนที่ 21 จบอย่างมึนๆกะเลิฟซีนของปอร์
เอาncแบบละเอียดๆนัวๆแบบลาบเป็ดด่วนๆ
:serius2:
-
เดทสองก็จับมือกันแล้ว
-
:o8: :กอด1:
-
ตามทันแล้วคร้าบบบบ
มาต่อด่วนนนน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด :sad4:
โรแมนติกอีกแล้ว สองคนนี้ง้อกันแบบไม่ต้องมีคำพูด
แล้วนนท์นี่ยังไง เอาไงกันแน่ :m16:
มาต่อเร็วๆ นะคะ
-
:pig4:
ช่างเถอะ เวลานี้ผมขอเต็มที่กับมันก่อน พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรค่อยว่ากัน
ผมไม่สนใจเลยว่าหนังนั้นจะดำเนินไปอย่างไร สิ่งที่ผมรู้สึกและสัมผัสได้ในตอนนี้
คือความรู้สึกของผมลอยไปไกลแค่ไหนแล้ว เมื่อไอ้ลุงกุมมือผมไว้ในมือทั้งสองข้าง
สายตาไอ้ลุงยังจ้องมองที่หนัง
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนกรูสิ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ เขาคิดอะไรอยู่นะ
หัวใจไอ้ลุงจะเต้นแรงเหมือนกับหัวใจของผมที่กำลังเต้นอยู่ไหมนะอยากรู้จัง
ตอนที่ 22.............ลาบเลือดหมู
คืนนี้ผมเข้านอนเร็วกว่าปกติ ไม่ได้ไปที่ร้านแต่อย่างใด
เหมือนมีอะไรมารบกวนหัวใจตลอดเวลา และมันก็ชัดเจนขึ้นมาเรื่อยๆ จากวันนั้นถึงวันนี้
ภาพใบหน้าไอ้ลุงยังวนเวียนเข้ามาให้หัว อย่านะ อย่าใจง่ายนะ เสียงเตือนตัวเอง
ไหล่ที่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น มือสองมือที่พร้อจะปกป้อง เพลงนั้นยังลอยมา..........เป็นเอามากแล้วสิเรา
จะพยายามข่มตาให้หลับได้ยังไงในเมื่อหัวใจผมยังคงว้าวุ่น ใครอีกคนจะเป็นเหมือนเราไหม
ผมพยายามลบภาพต่าง ๆออกไปจากวิมานที่ผมวาดในอากาศนั้น
สลัดยังไงก็ไม่หลุดออกไป มันทำให้ผมต้องลุกขึ้นมาหาไรทำเพื่อเป็นการฆ่าเวลา
อินเทอร์เน็ตเป็นสิ่งแรกที่ผมคิดได้ในตอนนี้
โปรเอ็มเอสเอ็นถูกป้อนรหัสผ่านอย่างช้า ๆ ด้วยปลายนิ้วนิ้วเดิมที่เพิ่งถูกใครบางคนสัมผัสไป
ผมยกมือนั้นขึ้นมาดูอีกครั้งด้วยสายตาที่ดูจะเป็นกังวล สับสนหลังจากป้อนรหัสนั้นไป
ผมยกอีกมือมาสัมผัสปลายนิ้วที่ใครเพิ่งจับไปเมื่อเย็น
แล้วจะเปิดทำไมนะ สมองแย้งการกระทำ ใจลอยไปไหน ต่อไหน
เอ๊กพอเล่อร์ถูกดึงขึ้นมา หลังจากคลี๊กไปมั่วไปเหมือนไร้จุดหมาย
หรือมันเป็นความคุ้นเคยโดยสัญชาติญาณที่ต้องทำ เวลาเปิดคอม
สายตาจดจ่อที่หน้าคอม แต่จิตใจไม่ใช่อย่างงั้นเลย
กูเกิ้ล เป็นโปรแกรมต่อไปที่ถูกเปิดอย่างไรจุดหมายเช่นเดิม
แล้วเราจะหาอะไรจากตรงนี้ ความคิดยังวิ่งเข้ามาเรื่อยๆ
ตัวหนังสือค่อยๆ ถูกป้อนเข้าหน้าต่างการค้นหา
ความรั_
ไม่สิ สมองแย้งสิ่งทีนิ้วป้อนลงไป
ตัวหนังสือค่อย ๆ ถูกลบทีละตัว แล้วพิมพ์ใหม่อีกครั้ง
รักครั้งแรก enter
ข้อมูลขึ้นมามีแต่เพลง ไม่น่าสนใจเลย ผมคิดในใจ สายตายังเบลอๆ
คนมีความรั_
ไม่สิ ไม่ใช่เราตอนนี้ ผมปฏิเสธสิ่งที่ตัวเองพิมพ์ไป
ตัวหนังสือถูกลบทีละตัวอีกครั้ง
อาการของคนมีความรัก ผมพิมพ์จบประโยคครั้งแรกแล้วปุ่ม enter ก็ถูกสัมผัสอีกครั้งด้วยปลายนิ้วผมเหมือนเดิม
อาการของคนมีความรัก in love ********************************
*****************************************************
อาการของคนมีความรัก ***************************************
*******************************************************
คุณเคยเป็นแบบนี้รึเปล่า ( อาการของคนมีความรัก) ************************
*******************************************************
อาการของคนมีความรัก ****************************************
******************************************************
Bloggang :พระจันทร์เสียว อาการของคนมีความรัก in love ***************
*******************************************************
กลอน อาการคนที่กำลังมีความรัก **********************************
*****************************************************
ข้อมูลมากมายที่แสดงออกมาตามที่ผมป้อนเข้าไปผ่านทางโปรแกรมกูเกิ้ล
ผมกรวดสายตาอย่างช้าๆตามขอ้มูลที่แสดงทีละบรรทัด ทีละบรรทัด
สายตาผมหยุดอยู่ที่บรรทัดหนึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
ข้อความมันอาจดูน่าค้นหา หรือมันพิมพ์ไม่เหมือนใคร หรืออะไรก็แล้วแต่ภายในใจผม
ผมเลื่อนเม้าท์ไปที่มันอย่างช้าๆและไม่ลังเลที่จะคลิ๊กมันเบา ๆ
คุณเคยเป็นแบบนี้รึเปล่า ( อาการของคนมีความรัก)************************
***************************************************
มันอาจเป็นคำถามที่ผมอยากตอบตัวเองอยู่เหมือนกัน
ว่าตอนนี้ผมเป็นอะไร จิตใจสับสนวุ่นวายเหลือเกิน
ตอนนี้หน้าคอมพิวเตอร์แสดงผลตามคำสั่งของปลายนิ้วผมแล้ว
--------------------------------
หัวข้อ คุณเคยเป็นแบบนี้รึเปล่า ( อาการของคนมีความรัก) ( อ่าน 63478 ครั้ง)
เมื่อ: 16 มิถุนายน 200.., 21:17
โหคนตกหลุมรักอะไรกันขนาดนี้ 63478 คนอ่านเลยเหรอ ผมอุทานในใจ สายตาเลื่อนลงระดับที่ต่ำกว่าเรื่อย ๆ
แล้วคำต่าง ๆ ก็ผ่านสายตาผมทีละบรรทัด )
1.อยากเห็นหน้าไม่งั้นบ้าตาย (…….เว่อร์ไปล่ะท่าทางจะเป็นเอามาก ผมแย้งกับข้อความที่อ่าน)
2.คิดถึง ... ตั้งแต่ตื่นนอน ... จนถึงเข้านอน ... หรือไม่ก็ฝันมันซะเลย ไม่เว้นแม้แต่เข้าห้องน้ำ
( …………อันนี้ยิ่งมั่วเข้าไปใหญ่ ไม่ใช่นะ ยังกรูไม่เคยฝัน ผ่าน )
3. เห็นหน้าเขาคนนั้นทีไร หัวใจก็เต้นโครมครามโดยไม่มีเหตุผล
(ผมสะดุดอยู่ที่ประโยคนี้พักหนึ่งสมองประมวลผม เออ มีส่วน )
4. แอบมองเขาทั้งระยะใกล้และระยะไกล ไม่ให้เขารู้ตัว ไม่กล้าสบตา เดี๋ยวเขารู้
(เคยมองด้วยหางตาที่ร้าน อันนี้ไม่นับ หรือว่านับดีหว่า 555)
5. เกาะติดสถานการณ์ เห็นเขาอยู่ไหน พยายามพาตัวเข้าไปใกล้ใกล้
(ข้อนี้ดูจะแรดเกินไป ไม่ใช่เราแน่นอน)
6. อยากรู้จัก อยากพูดคุย อยากได้ยินเสียง อยากยิ้มให้
( ไม่เข้า ผ่าน )
7. โรแมนติกขึ้นมาหน้าตาเฉย มีการพับดาวใส่ขวด เขียนกลอน เพ้อรำพึงรำพัน
(พับดาวเหรอ ทำไม่เป็นว่ะ เออเขียนกลอนยังพอทน ผ่าน )
8. เห็นเขาเดินกับใคร คุยกับใคร หัวใจปั่นป่วนจวนจะระเบิด
(เออ ข้อนี้มีส่วนนะ ภาพเบค่อนเริ่มผุดเข้ามาในสมอง )
9. ห่วงใยความหล่อของตัวเองอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
( เปล่านะ ไม่มีแป้งพับติดตัวสักหน่อย อันนี้ไม่ใช่ )
10. สืบเสาะแสวงหาข้อมูลส่วนตัวของเขา เกิดวันไหน เรียนห้องไหน บ้านอยู่ไหนเบอร์โทรอะไรหาให้วุ่น
( ขอนี้ไม่ใช่ อันนี้มันเซอร์ไพรส์กรูเอง ทั้งบ้าน ทั้งเบอร์โทร
ว่าแต่มันเข้าเปล่าวะ คิด คิด )
11. หวั่นไหวไปกับเสียงเพลง และมิวสิควีดีโอ แอบยิ้มหวานคนเดียว
( หวาย กรูชัดๆๆ เริ่มจะเข้าแล้ว ต่อๆ )
12. อยากรู้ว่าเขาชอบอะไร ดูหนังฟังเพลงแบบไหน อะไรนะที่เป็นของโปรด
(เออ มันเลือกหนังของมันเอง กรูมีหน้าที่แค่ดู ยังไม่ใช่ ผ่าน )
13. เริ่มคิดหนักว่าเขามีใครเป็นหวานใจหรือยัง แล้วอย่างเรานี่สเป็กเขารึเปล่าเนี่ย เริ่มจินตนาการไปต่างต่างนานา
( อันนี้ก็ใช่ ตายแล้วเริ่มเป็นกังวลขึ้นมาแล้วสิ นอกจากนนท์แล้วมีใครอีกนะที่ยังไม่รู้ นับ ๆ )
14. เริ่มบนบานศาลกล่าว ผ่านดวงดาว ลมหนาว ดวงจันทร์ ยันดวงอาทิตย์ ช่วยให้สมหวังทีเท๊อะ
(หวายไม่ใช่กรูนะ ความรักของกรูไม่ได้มาด้วยการบนบานศาลกล่าว
แต่ได้มาเพราะเนื้อย่าง5555ข้อนี้ก็ผ่าน )
**หากคุณถูกรุมเร้าด้วยอาการเหล่านี้ เพียงแค่ 5 ข้อ ก็เข้าข่ายให้รู้ตัวไว้นะ ว่ามันชัวร์ (ไม่มั่วนิ่ม) แต่ถ้าอ่านแล้ว ปรากฏว่าถูกทุกข้อ ไม่ต้องคิด ไม่ต้องสงสัยอะไรอีกต่อไป มันใช่ มันโดน มันถูกเผง ... ยังนี้แหละที่เขาเรียกว่า รักกกกกก ... **
กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านครบทุกข้อ ผมรีบย้อนกลับไปอ่านอีกทีและนับว่าข้อไหนมันน่าจะตรงกับที่เราเป็นอยู่ขณะนี้ หนึ่ง สอง...................... มือเลื้อนเม้าท์ลงมาเลื่อย ๆ แอบมีลุ้นเล็กๆ ตายละ รัก ไม่รัก 4 หรือ 5
ตายแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 6 ข้อเลยนะนี่ ไม่นะ ไม่ใช่กรู สงสัยจะนับผิดแล้วละ งั้นเอาใหม่ตั้งสติดีๆ เจ้าปอร์
ผมทำการสำรวจความคิดเห็นของตัวเองอีกครั้ง อ่านอย่างระมัดระวัง.
นับให้ตายยังไงก็ 6เหมือนเดิม นับแล้วนับอีก 6 ข้อคือคำตอบสุดท้าย
ไม่ใช่ละ อีคนตั้งกระทู้นี้มันบ้าละ ปลวก ผมเริ่มเอาตัวเองเป็นที่ตั้งอย่างน้อยต้องครึ่งๆสิ 7ข้อนะถึงจะเข้า
6 ข้อมันไม่ครึ่งนะมันตกเลขเปล่า มันไม่จริงๆๆๆๆๆๆๆๆ จบเลิกคิด
ความรู้สึกแบบนี้มันมีมาตอนไหนนะ ผมพยายาหาสาเหตุที่ตัวเองเป็นอย่างข้อความที่ได้อ่านมา
ตอนนี้ผมพร้อมที่จะเข้านอนแล้วครับหลังจากที่อ่านอะไรไปเพลิน
แล้วก้หลับไป
ตื่นเช้าตามปกตินั่งรถเมล์ไปบ้านเพื่อเดชเหมืนอย่างเคย แต่ครั้งนี้เพราะไม่ใช้กลัวใครนะครับอย่าใจผิด55
พอดีเพื่อนเดชได้งานพิเศษมาอีกแล้ว เพื่อนปอร์เลยได้รับอานิสงส์ไปด้วย
ทำให้ช่วงบ่ายต้องเข้าไปบริษัทที่เพื่อนเดชเคยทำงานช่วงปิดเทอม
เพื่อทราบรายละเอียดว่าวันเสาร์และอาทิตย์ที่จะถึงนี้ ต้องทำอะไรบ้าง
โชคดีวันนี้มีเรียนเช้าเท่านั้น ช่วงบ่ายว่าง……ลั้นล้า ลั้นล้า
ตายแล้ว ทางสะดวก เลยได้ไปลั้นล้ากับเพื่อนเดชไม่ต้องมีใครคนนั้นกวนใจ
เดี๋ยวคืนนี้ค่อยไปเลี้ยงเพื่อนเดชขอบคุณมันที่ให้งานเหมือนกับครั้งที่แล้ว....แดกฟรีตามเคย
เอาอีกแล้วครับ คิดถึงใคร คนนั้นจะคิดถึงผมกลับเสมอ
เรดาร์ ยังคงมากด้วยประสิทธิภาพ
มือถือผมดังขึ้น ไม่ต้องบอกก็รู้นะครับว่าใครโทรมา
ไอ้ลุงกรอกเสียงมาตามสายบอกว่า จะไปรับ
5555 ผมหัวเราะในใจ มึงพลาดสิทธินั้นแล้ว ตอนนี้กรูอยู่กับที่รักเดช
เลยบอกไอ้ลุงว่าวันนี้ มีเรียนเช้าแล้วตอนบ่าย มีงานพิเศษที่ต้องทำ ไม่ต้องมารับ
ช่วยไม่ได้ ไม่นัดมาก่อน ใครจะสับลางทัน เอ้ยเครียคิวทัน อย่างน้อยต้องนัดข้ามปีใช่ไหมครับ55555
แต่ยังมีย้ำถามตอนท้ายอีกครับ ว่า ไม่ได้หนีเหมือนเมื่อวานใช่ไหม 555
ผมเลยต้องบอกความจริงมันไป ไอ้ลุงก็เชื่ออย่างว่าง่ายแสนง่าย
ครั้งที่แล้วก็ช่วยแม่เข็นรถเข็นและแอบดูผมอยู่ไกลมากแล้ว
ก็เลยไม่ยากที่จะเชื่อว่าผมได้งานพิเศษทำจริง ๆ
“แล้วคืนเจอกันที่ร้านนะ” นี้คือข้อความที่ลุงมันพูดแล้วก็วางไป
ตายละ กะจะเลียงไอ้เดชฟรี ไอ้ลุงก็อยากกินฟรีเหมือนกันเหรอนี้
ทุกอย่างเป็นไปตามที่ผมและไอ้เดชแพลนไว้ครับ
หลังจากที่เรียนเสร็จก็ไปประชุมต่อที่บริษัทแห่งนั้น
เสียวๆ เหมือนกัน ว่าไอ้ลุงจะมาทำเซอร์ไพรส์ รอที่บันใดเหมือนเดิม
เย็นก็กลับมาถึงร้านพร้อมกับเพื่อนเลิฟเดช
มันจัดแจงทักทายพี่ชายผมอย่างรู้การะเทสะ
นั่งเก้าอี้ตัวเดิมที่มันเคยนั่งแดรกฟรี
บริการเสิร์ฟน้ำเปล่าเอง อย่างไม่ต้องมีใครบอก
ผมจัดการสั่งกับข้าว สองสามอย่างให้ไอ้เดช ตามที่มันบอกอยากกิน หนึ่งในนั้นก็เหมือนเดิมครับ
น้ำตกหมู อีกนั่นหละ ปล่อยให้มันกินไปอย่างเพลิดเพลิน
สายตามองมันเป็นระยะ ๆ ทำไงได้ละเพื่อนรักผมนี่ต้องมองบ่อย ๆ เดี๋ยวใครคาบแดรก5555555555
ผมยังทำหน้าที่เสิร์ฟแขกโต๊ะอื่นไปเรื่อย ๆตามหน้าที่
อย่างนี้ละครับช่วงวันศุกร์ เย็น ๆมักไม่ได้ไปไหน
ร้านจึงเป็นคำตอบสุดท้ายของ ชีวิตน้อย ๆ น้องปอร์
อีกสักพักไอ้ลุงก็ตามมาครับ รถคันงามๆ ถูกจอดไว้ข้าง ๆ ร้านผมเหมือนเดิม
เดินเข้ามาหาผมกับไอ้เดช ยิ้มให้ผม1ครั้ง
ผมต้องอันเชิญไอ้ลุงไปนั่งที่เดิมที่มันเคยนั่ง
ไอ้ลุงมองผมด้วยอาการสงสัยว่าทำไมมันนั่งทีเดียวกับไอ้เดชไม่ได้…..กลัวมึงกินฟรีไง55
ผมไม่บอกเหตุผลอะไรกับไอ้ลุงทั้งนั้น แต่ผมมีเหตุผลของตัวเอง
ที่ๆ ตรงนั้นมันอยู่ในสายตาพี่ผมเกินไปครับ เรื่องอะไรจะให้ไอ้ลุงนั่ง 555
ทำอะไรไม่ถนัด ไม่อยากฆ่าตัวตายเร็วเกินวัยอันควร
ที่ตรงนั้นจึงขอสงสนสิทธิให้เพื่อนเดชคนเดียวเท่านั้น
ผมจัดการน้ำดื่มให้กับไอ้ลุง ทั้งที่ยังอยู่ในชุด เด็กเสิร์ฟ เอ้ย ชุดนักศึกษา
แล้วมันต่างกันกับชุดเด็กเสิร์ฟยังไงนี้555 ในเมื่อสีขาวเหมือนกัน
ผมยกน้ำไปให้ไอ้ลุงเหมือนกับยกให้ให้ลูกค้าคืนอื่นๆ แต่พิเศษหน่อยคือใส่หัวใจคงไป555เขิลจัง
ไอ้ลุงสั่งอะไรไม่เป็นหรอกครับนอกจากเมนูประจำของมัน
วันนี้รถไฟคงไม่ชนกันโคมเหมือนเมื่อวานนะ ผมคิดในใจ พรางเดิมกลับมาสั่งเนื้อย่างให้ไอ้ลุง
พอหันกลับมาเท่านั้นละครับ ผมต้องเปลี่ยนตัวเองจากนางเอกมาเป็นนางร้ายทันที
มีคนคาบไอ้ลุงไปแดรกซะแล้ว ไม่ได้ ต้องเข้าไปเครียซะแล้ว
ถิ่นใครให้มันรู้บ้าง………….555
** :really2:**
สูตรเด็ด ลาบเลือดหมู (กล้ากินเปล่า อิอิอ)
หมูสดดิบสับเป็นชิ้นเล็กๆ ปรุงด้วยพริกป่น ข้าวคั่ว น้ำปลา ผงชูรส น้ำมะนาว เลือดสด
ต้นหอยหั่น ใบมะกรูดหั่นฝอย คนให้เข้ากันนำไปตั้งไฟให้สุก ตักใส่จาน โรยด้วยใบสะระแหน่
เสิร์ฟ ด้วยผักสด พริกขี้หนู กระเทียม
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
จิ้มพี่ปอร์ แล้วค่อยอ่าน
-
:-[
อะไรยังไง
เลิฟซีนนะครับท่านผู้อ่าน
มะใช่ฉากหนังโป้นะ
จะได้มีอะไรแบบนั้น 55
ตอนที่22 มาลงให้แล้วนะครับ
ลงไปแก้ไขไป ไม่ว่ากันนะครับ
เพราะ พิมพ์ๆที่word กับที่โพสมันต่างกัน
เลยต้องค่อยแก้ไปด้วย
:กอด1:
-
จิ้มอีกรอบ
:z13: :z13: :z13: :z13:
ใครคาบลุงไปเนี่ย คิคิ
-
อ้าววว
ใครคาบลุงไปแหลกกก อ่าาา
ไม่เอานะ
ลุงเป็นของพี่ปอร์คนเดียว
:laugh:
-
:angry2: ใครบังอาจมาคาบลุงไปกิน
เด๋วยกไหปลาร้าทุ่มเลยหนิ หนอยไม่รู้ซะแล้วว่า คนเขามีเจ้าของแล้ว
จะเป็นน้องนี หรือเป็นเก้งกวาง ที่ไหนใครจะสนล่ะ มาเหยียบถิ่มแบบนี้
เจอกันตัวๆเลยดีกว่า เอิ่มลืมไปต่อหน้าลุง ต้องปรายสายตาได้เท่านั้น
แสดงความเป็นนางเอกให้ถึงที่สุด โอเชร หลังร้านค่อยว่ากัน 55
เครื่องดื่มที่ยกมาบริการลุงคงหวานเป็นพิเศษสินะเพราะมีหัวใจ
เวอร์จิ้นของเด็กเสิร์ฟอยู่ในนั่นด้วยเนี่ย :-[ คู่นี้ดีกันไม่ทันข้ามวัน เด๋วมีงอนอีก เอิ๊กซ์
o13 เิลิศเลอไม่มีใครเกิน ยัง+ให้นุ้งปอร์ไม่ได้รออีกนิดส์นะจ๊ะ
:man1: รักลุงมากมาย
:กอด1: รักนุ้งปอร์มากกว่า กรอดๆ (กัดฟันสุดฤทธิ์ 555 ล้อเล่นนะๆ)
-
ชะนีที่ไหนมาคาบไปกินคะ
หุหุ น้องปอร์ ทำเป็นไม่ยอมรับความจริงนะ ว่าตกหลุ่มรักเข้าแล้ว ฮิ้ววว
-
ใครที่ไหน กล้ามาคาบลุงของน้องปอร์ไป
เดี๋ยวเจอคนแถวนี้ลุมไม่รู้ด้วย :beat:
-
คราย ๆๆๆ ใครบังอาจมาคาบไป :z6:
ให้รูซะมั่งของคราย :laugh: :laugh:
-
เหวี่ยงถังเลือดหมูใส่มันเลยจิ
:laugh: :m20:
-
นุ้งปอร์...6ข้อเนี่ยน้อยไปช่ายปะ...งั้นเด๋วเพิ่มข้อ7ให้ก็ล่าย....นุ้งปอร์จะได้มั่นใจ
ว่าตัวเองอ่ะเข้าข่ายหล่ะ....ฮ่าๆๆๆ
- อาการนอนไม่หลับ....ใจว้าวุ่น...จนต้องมาเสริชอากู๋...หาอาการของคนมีความรัก ...อิอิ :laugh:
ว่าแต่ลุงนั่งอยู่ในร้านได้แป๊บเดียว...ไหงมีคนมาคาบลุงไปได้หล่ะ
นุ้งปอร์ดูแลยังงัยเนี่ย....แบบนี้ยอมมะล่ายนะ...จัดการด่วน...o18
-
:z13:
-
หวาย ใครมาคาบบบบบบ ลุงคนหล่อก็งี้ น้องปอร์ต้องแสดงให้โลกรู้ ว่าลุงอ่ะของใคร!
หุหุ :z2:
-
อินังนนท์แน่เลยอ่ะ...ปอร์จัดการซะให้กระเด็น...
:z2:
-
ใครกันบังอาจมาคาบลุงกอล์ฟไปในถิ่นของปอร์แท้ๆ :m16:...
ลุยมันเลยปอร์ อย่ายอมๆ
แล้วจริงๆ ไอ้แบบสอบถามนั่นอ่ะ ปอร์ไม่เห็นต้องเสียเวลาไปทำเลย
อาการก็ออกจะชัดเจนขนาดนั้นว่า in love แหงๆๆ :-[
+1 ให้แล้วนะครับ รออ่านต่อจ้า
-
:L2:..ฝีมือการเขียนพัฒนาขึ้นเรื่อยๆๆเนอะ
..อ่านแล้วรื่นไหลดี แต่ทำมายชอบ....ค้างงงงงงงง
..ให้จิ้นเองอีกแล้วว่าใครจะมาคาบ..สุดหล่อ..ชะนี หรือ ดารา :L2:
-
ต่อด่วนๆ
ยางไม่อิ่ม
-
อิอิ
ไต้ฝุ่่นเองนะครับ
แวะมาอ่าน
ชอบๆๆๆๆๆๆๆมากเยยย
รีบมาต่อนะครับ
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:m4: แปลงร่างจากนางเอกเป็นนางร้ายไวไวน๊า
เดี๋ยวลุงจะโดนคว้าไปซะก่อน รออ่านต่อจ้า
:m32:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วหิวเป็นระยะๆ o18
ว่าแต่ใครบังอาจเข้าถ้ำเสือมานี่
เดี๋ยวตายก่อนวัยอันควรหรอก
หวังว่าคงไม่บังเอิญขนาดเป็นนนท์ล่ะมั้ง
ปอร์อย่าปล่อยให้มันคาบไปนะ ไปคาบกลับมาเร็ว เดี๋ยวลุงหาย[/color]
-
ใคร ๆๆ กล้าเข้ามาถึงถิ่นปอร์เนี่ย
-
o12 ใครชั่งกล้า
-
ใครบังอาจเหยียบหาง เอ้ย..บังอาจมากระตุกหนวดเสือปอร์ถึงในถิ่น
จับมันมา ทำซกเล็กเลย น่าน..ให้นั่งกับเพื่อนเดชก็หมดเรื่องแล้ว เพื่อน
ที่มอ แล้วก็เป็นลูกค้าประจำด้วย พี่เขาไม่ว่าอะไรหรอก
-
:3125:
เพิ่งกลับจาก ออดิชั่นงานพิเศษมาครับ
ยังปั่นไม่ถึงไหนเลย55
ไม่รู้ว่าคืนนี้จะได้เสิร์ฟไหม
แต่ยังไงน้องปอร์ผู้น่ารัก
จะพยายามละกันครับกระผ้ม
รับรองตอนที่23 นี้
สนุกไม่แพ้ตอนไหนๆครับ
เป็นกำลังใจให้น้องปอร์ด้วยนะ 55555
ทำตัวน่าสงสารเรียกคะแนน
จากFC สุดริด
รักปอร์น้อยๆ แต่รักนานๆ นะครับ
:z3:
-
^
^
แม่ยกแวะมาดันคะ
:beat: :จุ๊บๆ:
:z13: +1 จัดไป รอร๊อ รอ :m18: :m18:
-
ใครกัน
-
:L2: มาส่งกำลังใจให้คนน่ารัก... :กอด1:
-
ปอร์ผู้น่ารักสู้ๆ
-
เอาคีมคีบหมู
ทิ่มจาหมูกมันลุย
ช่างกล้ามาคาบลุง :m16:
-
เข้ามาให้กำลังใจน้องปอร์ สู้ๆๆ :angellaugh2:
แล้วก็รอตอน 23 o18
-
มาให้กำลังใจคนน่ารัก
แล้วใครแอบมาคาบของ ๆ ปอร์อะ
อย่ายอมนะน้องปอร์ จัดการมันเลย
-
:L2: :L2: ให้น้องปอร์
เรื่องเล่า-นิยาย สนุก
(สูตร) อาหารอร่อย ถูกใจมากๆ
:pig4: ที่แบ่งปันเรื่องดี ๆ :pig4:
-
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ใครช่างกล้ามาแหย่หนวดเสือออออออออออออออออออปอร์
-
ใครหว่า?
ปอร์มาเคลียร์อย่างรวดเร็ว
-
:กอด1: น้องปอร์ ....
หิ้วข้าวเหนียว ...มานั่งรอ
จานที่ 23 ...
ที่คนปรุงบอกว่า แซบมากมาย :a11:
รักน้องปอร์ เชียร์ลุงกอล์ฟ คริ คริ .... :bye2:
-
จะมาต่อมั๊ยนะ :o11:
เอ..
หรือว่าไปนอนฝันว่าได้เป็นรูมเมทกับน้องหมอไต้ฝุ่น บอม แล้วนะ :laugh3:
เด็กลุงนี่เนียนได้อีก อิอิ
-
จะมาต่อมั๊ยนะ :o11:
เอ..
หรือว่าไปนอนฝันว่าได้เป็นรูมเมทกับน้องหมอไต้ฝุ่น บอม แล้วนะ :laugh3:
เด็กลุงนี่เนียนได้อีก อิอิ
:sad4:
เขียนร่างไว้แล้วอะครับ
แต่ มึนสาโท 555
เลย rewrite ไม่ได้เพราะเบลอๆๆ
สงสัยต้องเป็นพรุ่งนี้แล้วมั้ง 5555
น้องปอรืขอโทษนะครับกระผ้ม
:z3:
-
^
^
ไม่เป็นไร พี่ให้อภัยกับ เด็กของลุง เสมอ :man1:
พูดถึงสาโท ดื่มซะโอท๊อปเชียว :m20:
ดูบอลซะตัวเกร็ง นึกว่าจะได้ซดลาบเลือดซะแล้น อิอิ
-
อ้าว ใครคาบอ่ะเนี่ย
-
อ้าววว..... ใครช่างกล้า :beat:
-
:pig4:
ผมยกน้ำไปให้ไอ้ลุงเหมือนกับยกให้ให้ลูกค้าคืนอื่นๆ แต่พิเศษหน่อยคือใส่หัวใจคงไป555เขิลจัง
ไอ้ลุงสั่งอะไรไม่เป็นหรอกครับนอกจากเมนูประจำของมัน
วันนี้รถไฟคงไม่ชนกันโคมเหมือนเมื่อวานนะ ผมคิดในใจ พรางเดิมกลับมาสั่งเนื้อย่างให้ไอ้ลุง
พอหันกลับมาเท่านั้นละครับ ผมต้องเปลี่ยนตัวเองจากนางเอกมาเป็นนางร้ายทันที
มีคนคาบไอ้ลุงไปแดรกซะแล้ว ไม่ได้ต้องเข้าไปเครียซะแล้ว
ถิ่นใครให้มันรู้บ้าง………….555
ตอนที่23................ตำถั่วปลาร้า
ผมเดินเข้าไปยังโต๊ะที่ไอ้ลุงนั่งทันที ด้วยตอนนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนคุยกับไอ้ลุงอยู่
ผมกล่าวทักทายเธอพร้อมมองไปที่หญิงคนนั้น
เผื่อไม่ใช่ในฐานะคุณลูกค้าก็คงในฐานะคนรู้จักของไอ้ลุงเป็นการให้เกียรติ ……….เห็นไหมผมดีแค่ไหน
เขาอยู่ในชุดนักศึกษา มีเข็มประจำมหาลัยติดอยู่ที่หน้าอกซ้ายในมือหอบหนังสือสามสี่เล่ม
เกี่ยวกับด้านบริหาร สะพายกระเป๋าราคาแพงป้าดา ผมถอนหายใจ โล่งอก
นึกว่าใครชะนีที่ไหนจะมาคาบไอ้ลุงของผมไปแดรกซะแล้ว
"เพื่อนกอล์ฟเหรอครับ " ผมถามผู้หญิงคนนั้นทั้งที่น่าจะใช่คำตอบ
เขายิ้มให้ผมหนึ่งครั้ง แล้วสะบัดบ๊อบให้ใส่………..ขอให้คอหักตาย
ผมมองตาไอ้ลุง งงกับการกระทำของเธอคนนี้ คิดว่ายังไงคงมีอะไรมากว่าเพื่อน.....คงเป็นสัตว์เลี้ยงไอ้ลุง555
ไอ้ลุงเชิญน้องนีคนนั้นนั่งด้วยเพราะมารยาทดีของมันตามเคย
"ปอร์ครับ " ว่าไงที่รัก5555 ผมตอบในใจหลังจากที่ลุงเรียก
"ขอแก้วเพิ่มหนึ่งใบครับ " ฟังแค่ไอ้ลุงบอกก็น่าจะรู้แล้วว่าน้องนีคนนี้มาร่วมโต๊ะกับไอ้ลุงเป็นแน่แท้......ดีนะแค่ร่วมโต๊ะ
แต่จะนั่งนานแค่ไหนอันนี้ผมไม่รู้….. มืดแล้วจะกลับเข้าป่าลำบากนะน้องนี ชิว ชิว
เธอมองมาที่ผม ด้วยสายตาที่ไม่พอใจ บวกกับความน่าสงสัย
ว่าทำไมไอ้ลุงถึงพูดกับผมเพราะขนาดนั้นทั้งที่เป็นผู้ชายด้วยกัน
นี้คื่อสิ่งที่ผมจินตนาการไป เธอยิ้ม ไม่ใช่สิทำเป็นยิ้ม เหมือนยิ้ม
หรืออะไรสักอย่างที่ให้ผมคิดว่าเธอกำลังยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร
ขอโทษนะผมได้กินหญ้าเลยพอจะมองออกว่านั้นมันไม่มีความจริงใจซะเลย
"สวัสดีค่ะ " ไม่รอกลับเลยละค่อยทัก เธอทักทายเป็นมารยาท….ทราม
พร้อมหันมามองผมตั้งแต่หัวจดเท้าอย่างช้า ๆ..........เอาสักข้างไหม555 ซ้ายหรือขวาดี
ผมยิ้มให้เธอเหมือนกับคนทั่วไปที่เขายิ้มให้กัน เพราะผมถือว่าตอนนี้เธอคือคุณลูกค้าผมอยู่
ผมเดินกลับไปหยิบแก้วมาเพิ่มอีกหนึ่งใบให้เธอคนนี้
"ขอโทษนะค่ะขอเพิ่มอีกหนึ่งใบ' คราวนี้เป็นคำตอบสุดท้ายครับ……มึงจะมาทั้งคณะเลยไหมยะ
เธอบอกผมว่าจะมีคนมาเพิ่มอีกหนึ่งคน ผมมองไปที่ไอ้ลุงเหมือนกับเป็นคำถามว่าชวนเพื่อนมาด้วยเหรอ
คำตอบที่ได้จากแววตาคือไม่ใช่.................มองตาก็เห็นอะไรที่อยู่ข้างในกางเกง เอ้ย มองก็ตารู้ใจ555
ผมเดินไปหยิบแก้วมาตามคำสั่งคุณเธอ
"มาธุระแถวนี้เหรอแพม บังเอิญจัง " ไอ้ลุงเอ่ยถามเจ้าหล่อนคนนี้
และนี้จึงเป็นคำตอบที่ไอ้ลุงมีให้ผม ผมวางแก้ว พร้อมน้ำเปล่าให้เธอหนึ่งขวด
เพราะคิดว่าน้ำเปล่าคงเป็นสิ่งที่เธอต้องการ เหมือนคุณลูกค้าสุภาพสตรีทั่วไป
"ปล่าตั้งใจมา " กร๊ากกกกก เธอตอบตรงมากเหมือนตั้งใจให้ผมได้ยิน..........ชัดมากเต็ม2รูหูกรูเลย
คำถามต่างๆๆผุดออกมาจากหัวมากมาย
มันมากับใคร
แก้วใบนี้ของใคร
มึงเป็นญาติฝ่ายไหนของที่รักกรู
มันต้องการอะไรจากไอ้ลุง
มันต้องการอะไรกับผม
และมึงต้องการอะไรจากเราสองคน.............5555555555
" แถวนี้หาที่จอดรถยากมากกก ก" เสียงคุ้น ๆ ลากยาวๆ นั้นลอยมาจากทางด้านหลังผม
ผมมองตามเจ้าของเสียงนั้น เพื่อตอบอคำถามตัวเองว่าใช่คนที่เราคิดไว้หรือเปล่า
ครับ ถูกต้องนะคร๊าบบบบ นนท์ยืนอยู่ข้างหลังผม …........การี๊ดกรี๊ด กรี๊ด ไหน ไหน ด้าย สายสิญจน์
" อ้าวปอร์ มาทานข้าวกับกอล์ฟเหรอ บังเอิญจัง เจอกันอีกแล้ว " สร้างภาพชัดๆ มันบังเอิญมากเกินไปแล้วนะ
และที่บังเอิญกว่านั้นเมิงลืมเตี้ยมกับเพื่อนสาวมึงเลยใช่ไหม……….กรูทันมุขมึงหรอก
ตอนนี้มีไก่ตัวเบอเล่อหนึ่งตัวกำลังวิ่งเล่นแถวร้าน นนท์เพิ่งปล่อยมัน
ไม่เนียนเลยนะ ผมตอบคำถามตัวเอง หลังจากที่รู้ว่าไอ้ลุงของผมคงไม่ได้ชวนนนท์กับแพมมาแน่นอน…สวยมั่นใจ
คนที่น่าสงสารตอนนี้กลับไม่ใช่ผมหรอกครับ ขวัญใจของคนอ่านนะสิ
ไม่ได้ชวนใครมาเล้ย แต่เหมือนมีความผิดติดตัว...........ที่รักเขาไม่โกรธหรอก55
“สวัสดีครับนนท์ มากับแพมเหรอ”
ไอ้ลุงทักทายนนท์ด้วยคำสุภาพอย่างเดิม...........กรูจะโกรธมึงก็ตอนนี้ละ
“นนท์เอาน้ำไรครับ" ลุงถามต่อ
“เป๊ปซี่ก็ได้ครับ กอล์ฟ”
“ปอร์ครับ ขอเป๊ปซี่หนึ่ง”
นนท์ทำหน้าสงสัยว่าทำลุงต้องบอกผมแบบนั้น
ผมกลับมาอีกครั้งผมกับเป๊ปซี่หนึ่งขวด ตอนนี้นนท์ยิ่งจ้องมองผมหนักว่าเดิม ตาแถบหลุดมาจากเบ้า
คงรู้แล้วละว่าฐานะของผมคืออะไร.................แฟนไอ้ลุงไง5555
เด็กเสิร์ฟนั่นเอง
ตายแล้ว ความไม่มั่นคงในชีวิตมาเยือนกรูถึงที่เข้าแล้ว ชีวิตน้อยของน้องปอร์ใครกำหนด
มันมองกรูด้วยสายตาเหยียดหยัน ไม่ได้นะต้องอยู่ในอาการปกติ
“ตามสบายนะนนท์” ผมขอตัวไปดูแลลูกค้าโต๊ะอื่นบ้าง
นนท์กับชะนีเพื่อนสาว สั่งกับข้าวสาม สี่อย่าง พร้อมเบียร์หนึ่งขวด นางแรงแดรกเบียร์ ทั้งๆ ชุด นศ.
ผมเดินไปหาไอ้เดชทำหน้าเซ็งๆ
ลูกค้าที่มาทานข้าวมองนนท์อย่างสงสัยบวกกับความไม่แน่ใจว่านนท์เป็นดาราหรือเปล่า
นนท์ก็ไม่ได้สนใจใครเลย
“แดรกฟรีพอยังเมิง เอาอีกสักจานไหม” ผมประชดเพื่อนเลิฟด้วยอารมย์ที่ต้องเข้าศูนย์แล้ว (เสีย)
“ว่าไงมึงจะให้กรูจัดการคนไหนบอกมาเลย ผู้หญิง หรือผู้ชาย เดี๋ยวหล่อจัดให้”
ไอ้เดชเห่า อย่างเพื่อนที่รู้ใจ
“แหวะหล่อตายละมึง ให้มันแน่เถอะ พอเอาเข้าจริงมึงก็วิ่งหนี ทุกที” มันหัวเราะ
“ส่งของ” เสียงที่ชายผมเรียก
ผมมองที่จานกับข้าวที่ต้องไปส่ง ถอนหายใจ
อ้าว เป็นไงเป็นกัน สู้ตาย ความรู้สึกตอนนี้เมือนกำลังถูกโยนเข้าสู่ดงชะนี บวกกับฝูงเก้งกวาง
หรือทุ่งหญ้าสะวันน่าอะไรก็ไม่ปาน ที่อุดมด้วยสิงสาราสัตว์ อันตราย เช่นแรด เป็นต้น55
ถึงจะเป็นถิ่นตัวเองก็ตามแต่มันก็หวิว ๆ 2 มือ 2 เท้า ไหนจะสู้ 4 มือ4 เท้า---------4เท้าคือไรแปลเอง
ผมวางจานกับข้าวนั้นลงบนโต๊ะหน้านนท์
เธอมองด้วยความสงสัยว่านั้นมันคืออะไร ใช้ช้อนเขี่ย ไปมา
“ กินยังไง สะอาดไหมนี่” เสียงถูกเปล่งออกมาจากปากนังชะนี....... หวาย นั้นปากหรือว่า ท่อระบายน้ำเสีย กทม.ยะ
มึงกะจะให้กรูหมดทางทำมาหากินเลยใช่ไหม
อยากจะร้องกรี๊ดๆๆใส่หน้ามันจัง มันจะมากไปแล้วนะอีชะนี
คิดแล้วชักอยากต่อด้วยการเอาจานกับข้าวนั้นสาดเข้าที่หน้ามัน พร้อม ตรบ ตรบ ให้มันหลงฝูงไปเลย55
แหม คนอื่นเขากินแล้วไม่เห็นจะตายเลย ......................วันตายของมึงมาถึงแล้วอีชะนี
มีแต่กลับมาพร้อมกับคำชมทุกรายไป อีเควี้ย (เหี้_ + ควาย ) ผมด่ามันในใจตามเคยครับ
คิดอะไรไปก็ทำไม่ได้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือ ทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วเดินกลับออกไป เก็บความแค้นไว้ในใจดวงเล็ก ๆ
ผมกลับไปนั่งกับไอ้เดชอีกครั้ง คราวนี้มันเงียบครับ ไม่กล้าแม้แต่ยิ้มอะไรกลับมาอีกเลย
สายตามองลูกค้าโต๊ะอื่นตลอดเวลา
นนท์กวักมือเรียกผม เป็นอันรู้ครับว่างานเข้าแล้ว
“ปอร์ลาบหมูเผ็ดไปกินไม่ได้”บอกผมอย่างหน้าตาเฉย
ผมรับจานนั้นกลับมา แล้วให้พี่ชายทำใหม่อีกจานให้ ใส่พริกไปนิดหน่อย
เวลาผ่านไป
ปอร์ เติมพริกหน่อยครับ มันไม่เผ็ดเลย……….อ้าวแล้วตกลงมึงแดรกเผ็ดหรือไม่เผ็ด
ลาบหมูถูกยกเสิร์ฟอีกครั้ง ด้วยผมเอง
ไอ้ลุงมองผมที นนท์ที น้องนีที พอเดาออกว่าเกิดไรขึ้นกับผม..........นายเอกโดนแกล้งเจ้าค้าเอ้ยย
ปอร์ เติมน้ำปลาหน่อยมันจืด
ปอร์เค็มไปกินไม่ได้..............การี๊ดกรี๊ดกรี๊ดๆ
ลาบหมูถูกทำใหม่จานแล้ว จานเล่า
“ปอร์ นนท์ไม่กินผัก”....แดกทีนกรูแทนไหม55
แพมก็ไม่กิน..............อีชะนีฝ่ายสนับสนุน
ไอ้ลุงหน้าตาเริ่มเอ๋อแดก ยังไม่พูดไรตามเดิม พ่อสุภาพบุรุษสุดขอบฟ้า
ปอร์นั้น
ปอร์นี้
ปอร์ ปอร์ ปอร์ และก็ปอร์
หนำใจมึงหรือยัง อีห่า ....กรูทนไมไหวแล้วนะ เมิงจะแกล้งกรูใช่ไหม อีนนท์ อีชะนี อีเควี้ยยยยยยยย
เวลาผ่านไป พุธโท พุธโท พุธ โท ธรรมโม สังโฆ
และแล้วโชคก็เข้าข้างคนดีๆ อย่างผม เมื่อพี่ขายแมลงทอดขับรถผ่านมาพอดี
และมีเหรอที่ผมจะปล่อยให้โอกาสเอาคืนดีๆ แบบนี้ผ่านไปง่ายๆ
ผมเดินออกไปสั่งทุกตระกูลแมลงที่แม้แต่ผมยังไม่เคยกิน แมงดา แมงป่อง ตัวหนอน ดักแด้ อีกหลายอย่าง
พี่เขาบรรจงเลือกตามที่ผมสั่ง จัดแจงใส่ถุง
ผมจัดการเทใส่จาน ตกแต่งด้วยผักอย่างน่ากิน55 หรือเปล่า
พร้อมเบียร์สองขวด ที่ถูกเทออกไปบางส่วนแล้วผสมดี บวกเลือดสด ๆ
และที่เด็ดกว่านั้นครับ น้ำปลาร้าาาาเข้าไปแทน
ด้วยความขมของเบียร์ กับดีของวัว กับปลาร้า แยกกันไม่ออกแน่นอนครับ...............ไงละสะใจว้อย
แล้วเดินไปยังที่โต๊ะไอ้ลุงทันที……….ขอยืมชื่อแก้แค้นหน่อยนะที่รัก
“นนท์ นี้เบียร์อีกสองขวด กอล์ฟบอกให้ปอร์เปิดมาเลี้ยงนนท์
ไอ้ลุง ทำหน้าตางง ได้แต่ ยิ้ม ๆ ไม่ได้พูดอะไร เพราะถูกผมสะกดด้วยสายตา
“กอล์ฟเลี้ยงจริงเหรอ ได้เลยกี่ขวดก็ไม่กลัว” นนท์ถามไอ้ลุงด้วย น้ำเสียงที่อ้อนทีนสุด ๆ
ขวดเบียร์ถูกกวางลง
“แล้วก็นี่ เมนูพิเศษจากปอร์ หวังว่าคงชอบนะ
เห็นกอล์ฟบอกว่านนท์ชอบ ปอร์ซื้อมาให้ เกือบไปต่อยแย่งกับคนอื่นมาไม่ทันแล้วนะนี่
ใช่ไหมกอล์ฟ อย่าทำให้ปอร์และกอล์ฟต้องผิดหวังนะ” 555
งงสิครับไอ้ลุงของผม มันจะไปรู้อะไรละเพราะมันไม่มีส่วนคิดอะไรเลย…….หนูปอร์ล้วนๆๆ
ตอนนี้หน้าตาของนางชะนี กับนนท์เปลี่ยนไปแล้วครับ
ค่อยๆ มองมายังจานที่ผมวางลง อย่างอยากรู้
ครับผม เสียงกรี๊ดจากชะนีดังมา นี่ละครับถูกใจผมนัก
แต่กลับเป็นเสียงขำจากไอ้ลุงแทน มันช่วยลดความตกใจ ของชะนีได้เยอะเลย
ลูกค้าหันมามองตามเสียงชะนีที่ตกใจร้องเรียกผัว ผัว
ไอ้ลุงก็ช่างเข้าใจในความคิดผมเหลือเกิน --------ขอบคุณนะที่รัก555
ไอ้ลุงเลือกหยิบอะไรที่พอกินได้ มองมันสักครู่แล้วเอาเข้าปากอย่างไรรอช้า
นนท์มองที่ไปไอ้ลุงกำลังเคี้ยวด้วยหน้าตาที่รังเกียจสุด ๆ ปากปิดเบี้ยว คิ้วชนกัน ร้องหยี
เวลาผ่านไป
ไอ้นนท์กับน้องนีแพมยังยกเบียร์เป็นระยะ ๆคงจะมึนเบียร์ผสมปลาร้าเข้าแล้ว........ สม เป็นไงบ้างละเดี๋ยวกรูมีเฉลยตอนหลังให้เมิงเจ็บใจเล่น ๆ
เวลาผ่านไป
ไอ้ลุงลุกไปเข้าห้องน้ำเหลือหนึ่งเก้งหนึ่งนีไว้ที่โต๊ะ ผมเดินผ่านลูกค้าทีละโต๊ะๆ
เพื่อตามไอ้ลุงไปยังห้องน้ำ
“พี่ครับ พี่เห็นดาราโต๊ะนั้นไหมครับ เพื่อนผมเอง ขอลายเซ็นต์ ขอถ่ายรูปได้ตามสบายนะครับ” ผมกระซิบคุณลูกค้า
“น้องครับ น้องเห็นคนที่หล่อ ๆ ไหมเขาเป็นเพื่อนพี่เอง กำลังจะดัง ขอถ่ายรูปได้ตามใจเลยนะครับ” โต๊ะต่อมา
“ป้าครับ ป้ารู้จักดาราคนนั้นไหม เพื่อนผมเอง เขากำลังเป็นพระเอกช่อง_ ครับ ขอถ่ายรูปกับเขาได้ครับ
เขาไม่ถือตัว”แล้วโต๊ะอื่นๆ ก็ตามมา ติด ๆ
ผมยืนรอไอ้ลุงที่หน้าห้องน้ำ สักพักไอ้ลุงก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
ผมลากไอ้ลุงอ้อมออกไปด้านหลังร้าน ไม่พลาดที่สายตาจะมองกลับเข้ามาในร้านครับ
ตอนนี้ครับฝูงห่า เอ้ยฝูงคุณลุกค้ากำลังลุมกินโต๊ะไอ้นนท์ซะแล้ว
ผมหัวเราะออกมาอย่างสะใจ แต่ไอ้ลุงสิครับ มันยังงงว่าเกิดไรขึ้นกับไอ้นนท์และน้องนีแพม
“นนท์ฝากบอกว่ากลับเองได้ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวใหแพมไปส่ง” ผมกระซิบที่ข้างหูไอ้ลุง
แล้วไอ้ลุงก็ขับรถออกไป โดยมีผมนั่งข้างๆ ไปกับไอ้ลุงเท่านั้น
เหลือไว้แค่ เก้งกวางนนท์ กับน้องนีแพมที่โดนลุมกินโต๊ะ
ช่วยไม่ได้ทีใครทีมัน.....................
** :really2:**
สูตรเด็ด ......ตำถั่วปลาร้า
พริกขี้หนู 5 เม็ด กระเทียม 3 กลีบ ลงครกตำให้แตก
หั่นถั่วฝักยาวเป็นท่อนๆ ตับให้แตกไม่ต้องละเอียดมาก
ใส่น้ำตาลปีบ ¼ ทัพพี น้ำปลา ¼ ทัพพี ชูรสเล็กน้อย น้ำมะหนาวครึ่งลูก(บีบสด ๆ) กุ้ง ถั่วลิสง น้ำปลาร้าต้ม มะเขีอเทศ ใส่ลงไปในครก ตำให้เข้ากัน แล้วคนให้เข้ากัน ชิมตามใจชอบ
เสิร์ฟพร้อมผักสด
-
:o8:
ในที่สุดก็มาลงให้แล้วนะครับ55
ด้วยอาการเมาและมึนสาโท
ที่ซื้อมาจากเวเว่น
เพราะชอบกิน มาก
พิมพ์ตกยังไงขอโทษนะครับ เบลอ จริงๆ
เดี๋ยวมาตามแก้ให้พรุ่งนี้
ไปนอนหละ
ฝันดีครับทุกคน
:เฮ้อ:
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คนดีของคนอ่านน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เมาๆ มึนๆ ยังอุตส่าห์เอามาให้แม่ยกได้อ่านนนนนนนน
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก :man1: :กอด1:
ไปอ่านก่อนนะคะ
.................................
อีเควี้ย (เหี้_ + ควาย) <<< :m20: :laugh: ฮาอีก ชุดใหญ่ๆ
ทั้งนี ทั้งเก้งลุมรังแกนายเอกของพี่ได้ไงเนี่ย
หนอยๆๆ เรียกนุ้งปอร์อย่างกับเรียกใช้นางทาสในเรือนเบี้ยเลยนะนั่น
เก้งหัวหน้าฝูง น่า :beat: ให้ลืมบ้านเลขที่สักร้อยที
ส่วนน้องนี ก็นะ น่าโดนเยี่ยงกัน เฮ้อออออ นึกว่านุ้งปอร์จะออกโรงอาละวาด
คุณลูกค้าซะแล้ว เลิศมากกกกกกกกกก ใช้สมองจัดการไปซะ
นี่ท่ายังอยู่ในสภาพป่วนๆแบบนี้นะ กลัวใจพี่ชายนุ้งปอร์เหมือนเกิน
คงไม่พ้นเชียดเลือดน้องนี เก้งกวางไฮโซมาทำลาบ ก้อย เป็นแน่แท้
ส่วนสุดที่รักของน้องปอร์ ก็นะพระเอกฟ้าสร้างจริงๆ ไม่ค่อยมีบทหรอก
เข้าฉากมานั่นหล่อให้นายเอกใจสั่นแต่นั้น :m20: อิอิ แต่ลุงมันก็น่ารักนะ
นั่งนิ่งๆ ดูเค้ารุมกัด รุมทึ้ง ว่าที่แฟนในอนาคตของตัวเอง เกือบไปแล้วไง
เกือบโดนเหวี่ยงเข้าให้อีกคน ดีนะน้องปอร์ตาสว่าง เชื่อมั่นว่า ว่าที่แฟน
ไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เป็นแฟนอิลุงต้องเป็นอัจฉริยะข้ามคืน อ่านเกมส์ออก
แล้วอย่าทำให้ครอบครัวเราร้าวฉานนนนนน
ส่งบรรดาลูกค้าไปรุมทึ้งทั้งเก้งทั้งชานนีแล้วก็นั่งรถเย็นๆกลับไปกับสารถีหล่อ เิริ่ดดดซะไม่มี :m19: :m18:
ปล. o13 เลิศเป็นที่สุด
-
แรง
-
...เจ๋งว่ะปอร์ :pig4:
-
:z2: คิดได้ไง...วิธีนี้อ่ะ...สุดยอด.
-
แก้เผ็ดได้มันส์มาก เลยน้องปอร์ 555++
อ่านเรื่องนี้ทีไร หิวส้มตำทุกทีเลยอะ 555+ :laugh:
-
:-[ :-[ ยิ่งอ่านยิ่งช้อบชอบบ o18
-
เล่นบทนางร้ายได้แจ๋วเลยปอร์
ขออีกนะ
-
น้องปอร์แซ่บหลายเด้อ อ่านไปหัวเราะไปดีที่น้องที่อยู่ด้วยเอาเอกสารไปส่งห้องประชุม
ไม่งั้นโดนหาว่าบ้าแหงๆ
เหล้าขึ้นราคาเลยชวนเพื่อนทำนํ้าขาวกินกัน ใช้ข้าวเหนียวแดงทำจะออกมาสีชมพูสวย
ไม่มีใครรู้ว่าเป็นนํ้าขาว สาวๆคิดว่าเป็นไวน์ซดกันใหญ่ ไอ้จะบอกว่าไม่ใช่ก็กลัวจะเสียนํ้าใจ
ดีว่าตอนสาวๆกินมันเหลือไม่เยอะ เฮ้อ..
รักน้องปอร์จ้าาาาา
-
แซ่บบบบบบบบบบบบบบบบบบบ จานนี้สิเด็ด สงสัยจานต่อๆไปจะเด็ดขึ้นเรื่อยๆน่ะเนี่ย อิอิ
-
:laugh: มันต้องอย่างนี้สิปอร์...ขอลุกขึ้นยืนปรบมือให้ 1 นาทีเต็ม
ตอนที่อ่านถึง...หรือทุ่งหญ้าสะวันน่าอะไรก็ไม่ปาน ที่อุดมด้วยสิงสาราสัตว์ ที่อันตราย เช่นแรด เป็นต้น55....
ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ว่าปอร์ผู้น่าสงสารจะผ่านการกลั่นแกล้งต่างๆ นานาของฝูงสัตว์ร้ายได้อย่างไร
แต่พออ่านถึงช่วงท้ายก็โล่งใจ+สะใจที่ปอร์จัดการได้อย่างแสบสันต์มากๆ
แถมยังฉกลุงกอล์ฟหนีไปนั่งรถเที่ยวกัน 2 ต่อ 2 อีกตะหาก :-[
ปอร์...ตอนหน้าหวังว่าปอร์จะ้จัดการรวบรัดลุงกอล์ฟได้แล้วนะครับ ฝูงเหลือบไรมันเยอะเหลือเกิน
เดี๋ยวจะช้าเกินไปไม่ทันการนะครับ
สู้ๆ ปอร์...เอาใจช่วยเต็มที่
-
สะะะะะะะจายยยยยยยยยยคนสวยจิงจิง 55566+
:m20:
-
แรง
น้องปอร์เริ่ดมาก :m20:
-
งานนี้น้องปอร์กลายเป็นอั้มไปเลย ช่างวางแผนมาก ๆ o13
-
น้องปอร์แซ่บหลายเด้อ อ่านไปหัวเราะไปดีที่น้องที่อยู่ด้วยเอาเอกสารไปส่งห้องประชุม
ไม่งั้นโดนหาว่าบ้าแหงๆ
เหล้าขึ้นราคาเลยชวนเพื่อนทำนํ้าขาวกินกัน ใช้ข้าวเหนียวแดงทำจะออกมาสีชมพูสวย
ไม่มีใครรู้ว่าเป็นนํ้าขาว สาวๆคิดว่าเป็นไวน์ซดกันใหญ่ ไอ้จะบอกว่าไม่ใช่ก็กลัวจะเสียนํ้าใจ
ดีว่าตอนสาวๆกินมันเหลือไม่เยอะ เฮ้อ..
รักน้องปอร์จ้าาาาา
:sad11:
อยากกินบ้างจัง
บอกสูตรได้ไหมครับ 555
เดี๋ยวให้พี่สาวทำให้กิน
เป็นวิธีการที่ดีครับ
เบียร์เหล้าขึ้นราคา
สมัยที่ยังเด็กๆ
ยายจะชอบทำ
ข้าวหมากให้กิน
ชอบกันใหญ่เลย
แต่พอยายเสีย
ก็ต้องหากินตามเซเว่น
หรือซื้อกินตามที่เขาหาบขาย
แต่ก็ไม่อร่อยเหมือนยายทำ
ปล* รู้สึกว่าคนอ่านจะชอบให้ทำตัวร้ายๆนะ อิอิ
ไม่กลัวน้องปอร์เสียภาพพจน์บ้างหรอกเหรอ
:z3:
-
น้องปอร์ แร๊งงงงงงงงงงงงงงง
มากมายนะ น้อง
เอาคืนซะ น่ากินเชียว
อ่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
น้องปอร์สุดยอดดดด :m20:
ถ้าเป็นกิมตี๋ เราจะให้นังเควี่ยเข้าครัวไปทำเอง เรื่องมากแบบนี้กรูให้กินฟรี 2 ตัว ปลาตรีนนนน เบอร์ 7
-
o13สุดยอดน้องปอร์
-
สนุกอ่า ชอบๆ สะใจ อิ่ม :m11:
-
:กอด1:...แสบบบบบบบบบบบ จริงๆๆแฟนใครวะ.. :กอด1:
-
ชอบอะตอนนี้
ขำโครต
พี่ปอร์เอาคืนได้แบบ นางเอ๊ก นางเอกมาก ก๊ากกกกกกกกกก
-
แอบร้านเหมือนกานนะนี้
-
ของเค้าแรงจริงๆน่ะเนี๊ย
-
เด๊กเสร์ฟ....แร๊งงงงงง
555+
-
ร้ายไม่เบาเลย
นางเอกของเรา
-
แซ่บมาก พี่สาว~!!! o18
-
+1 ให้น้องปอร์ ชอบมากที่นายเอกอย่างปอร์ทันคน สู้คน และกล้าดี
เกลียดนนท์กับนางแพม ทำเป็นสูงส่งไฮโซ แล้วมานั่งกินร้านนี้ทำไม
น่าจะทำลาบเลือดมาให้มันกินให้หายอยากไปเลยนะ ........
:pig4:
-
:m20: :m20:
สะใจจริง ๆ เลยปอร์
-
เอาคืนเเบบทันควันเลย
-
โอ้ยยย แสบๆเจ็บๆคันๆมันส์ๆดีมากค่ะ 555
เลิศศศศค่ะคนสวย
สะจายยยยยย
-
:laugh: ก๊ากกกกกกกก
สะใจมากเลยตอนนี้
ดีมากน้องปอร์ ต้องทำแบบนี้แหละถูกต้องแล้ว
นนท์&ชะนี้ตนนั้น ไม่คลั่งไปแล้วหรอ อิอิ
อยากรู้ลุงกอล์ฟกะน้องปอร์ หายไปไหนกัน
รอเสริฟจานที่ 24 ต่อไปค่า
-
สะจายยย :m20:
น้องปอร์ เจ๋ง o13
-
เจ๋งจิงอะปอรื
:z6:
-
แจ๋วมาก .... เริ่ดสุดๆพี่ปอร์ o13
-
:z2:
เข้ามาเช็คเรตติ้งครับ
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
ครับ
:bye2:
-
:z13:ร้ายนะคุณเด็กเสิร์ฟหรือนี้คือนางเอกยุค2009
-
ต้องเล่นอย่างนี้ละ ถึงจะมัน
-
เด๊ด
-
เอาคืนได้ สะใจเจ๊ เลย
ดีสมน้ำน่า
ที่จริงอยากให้เอาคืนหนีกกว่านี้ แต่กลัวเดี๋ยวมีปัญหากะ ที่รักอีก
แค่นี้ก็พอ
-
มารึป่าวนะคืนนี้... :o11:
คนดีของคนอ่าน คนอ่านจะรอนะ นะ นะ นะ :m18: :m18:
-
มารึป่าวนะคืนนี้... :o11:
คนดีของคนอ่าน คนอ่านจะรอนะ นะ นะ นะ :m18: :m18:
:laugh:
รอไปเถอะ 55555
อยากบอกว่า
วันนี้ ทำงานหนักมาก
กลับถึงบ้านก็เย็น
ไม่ได้เตรียมอะไรไว้ปรุงเลย
คืนนี้จริง งดเสิร์ฟ ขอครับกระผ้ม
ยังไงถ้าพรุ่งนี้กลับบ้านเร็ว
จะรีบมาต่อให้นะครับ
รักปอร์น้อยๆ แต่รักนานๆนครับ จุบจุ๊ฟ ด๊วบด๊วฟ
:o8:
-
:a14: :a14:
โอเชร๊ รับทราบบบบบบบบบบ
พักผ่อนเยอะนะคะ หน้าจะได้เด้งๆ
ไปดีฟ่า :oni1: อ่ะๆๆ ลืม :z13: + ให้อิลุงด้วยความคึดฮอดดดด ด๊วบ ด๊วบ
-
สะใจ ป้าเกือบจะส่งสากบินให้อีนนท์กับนังชะนีแพมแล้ว อิอิ
-
โอ้ แสบได้จายมากน้อง ของใครๆก็หวง :m20: :m20: :jul3: :jul3:
-
วิธีจัดการเยี่ยมมากค่ะ o13
พวกผู้ดีตีนแดงต้องเจอแบบนี้
หุหุ
-
แรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
รอคนน่ารัก
นอนพักเยอะๆนะค้าบ
จาได้ไม่เป็นสิว
ตาลุงจาได้รักจาได้หลง
หายเหนื่อยแล้วมาต่อนะค้าบ
รักปอร์
สบัดบ๊อบใส่นนท์สองที.......เช๊อะ :a14:
-
ต่อไปจะทำอะไรให้กินอ่ะ
รอ รอ รอ นะ
-
o11
อยากอ่าน ตอนที่ 24 :sad4:
-
อยากกินจานที่ 24 อ่ะ รืบๆ มาเสริฟนะ น้องปอร์
เด๋วคนอ่านรอจนเป็นโรคกระเพาะ
น้องปอร์ต้องรับผิดชอบด้วยนะ
-
นนท์เนี่ยะเป็นคนยังงัยกันนะ ขาดการอบรมนะเนี่ยะ ตื้อจนน่าเกลียด
ส่วนแพมคนนี้เค้าเป็นคนใช่ป่าวเนี่ยะ ทำเป็นกินอะไรแบบนี้ไม่ได้ ชีท่าจะบ้า คนเค้ากินกันทั้งประเทศ ถ้าชีกินไม่ได้ก้อแสดงว่าชีไม่ใช่คนแล้ว ดัดจริตจริงๆ :beat:
-
กร๊าก...สะใจมากปอร์ :m20:
-
เข้าใจแกล้งนะนายปอร์ o13 o13 o13
แต่สะใจวะ o13 o13 o13
ได้ใจ :m20: :m20:
-
น้องปอร์ แร๊งสสสส
แต่ชอบว่ะ สะใจดี
-
:sad4:
รู้สึกว่าตอนที่ 23 นี้เรตติ้งจะดีมากนะครับ
สังเกตจากจำนวนเม้นท์แล้ว คนเม้นท์หน้าใหม่ๆ ที่ไม่เคยเห็นก็เห็นในตอนนี้
แสดงว่าน้องปอร์มี FC ที่ไม่แสดงตัวอยู่อีกเยอะ 555
ชอบให้เล่นร้ายก็ไม่บอกจะได้เริ่มตั่งแต่ตอนแรกเลย 555
คืนนี้ต้องขอเบี้ยวอีกคืนนะครับ
และไม่รู้ว่าจะเบี้ยวอีกหลายวันแค่ไหน
ช่วงนี้เขียน แผนธุรกิจอะครับ แย่เลย
ไม่รุ้ว่าอีกนานไม่กว่าจะเสร็จ
ใครก็ได้ช่วยน้องปอร์ที
สับสบมาก งง ไม่รู้จะทำบทไหนก่อน
ปล. รักปอร์น้อยๆ และค่อยรักเพิ่มขึ้นทุกวันนะครับ
จุบจุ๊ฟ ด๊วบด๊วฟ แลกลิ้น 555
:laugh:
-
:z13: รีบวิ่งเข้ากระทู้มาช่วยปอร์เขียนแผนธุรกิจ อิอิ :laugh:
เขียนเสร็จไวไวนะคะ อยากหม่ำจิ้มจุ่มจะมีเสิร์ฟมั๊ยเนี่ย :-[
-
+1 เพิ่มพลังให้กะนุ้งปอร์ก่อนหล่ะ....ดูท่าจะเสียพลังงานกะการฟาดฟันนนท์กะน้องนีไปเยอะ :laugh:
สองคนนั้นก็กวนเจงๆอ่ะ...สั่งเปลี่ยนโน่นเปลี่ยนนี่อยุ่น่านหล่ะ...ดูก็รู้ว่าแกล้งกันเห็นๆ...ชริ
ดวงจะตกแล้วยังมะรู้ตัว..จะแกล้งใครก็ให้ดูซะบ้าง...เจอน้องปอร์จัดเข้าให้เนี่ย...สมน้ำหน้าเจง :m14:
-
ตำถั่วปลาร้านี่มันช่าง แซ๊บบบ!!! ดีจริงๆ o13
นนท์มาแผนสูง รุมกันอีกต่างหาก
อิตาลุงก็ดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย
น้องปอร์แจ่มแจ๋วมากกก เลิศๆๆ
-
แอบร้ายนะคับเนี่ย
หุหุ
-
รีบมาต่อด่วนเลยนะปอร์
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ :pig2:
สนุกดี :m20: อ่านไปหิวไป :เฮ้อ:
จะคอยติดตามนะคะ :bye2:
-
ชอบเรื่องนี้จัง รีบมาต่อเร็วๆนะครับปอร์ :3123:
[/b]
-
เพิ่งเข้ามาอ่านอ่ะ โหวตให้น้องปอร์ผู้น่ารักด้วยคน ชอบ ชอบ :-[
รีบทำงานให้เสร็จ แล้วมาลงตอนต่อไป ไวไวนะคะ
น้องปอร์ fc :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่า
ป้าชอบรสจัดๆน๊า
ว่าแต่... ไอ้สูตรไส้หมูย่าง o22 เอาไปทอดแล้วเรียกว่าย่างได้ไงอ่ะหลาน :pigha2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่า
ป้าชอบรสจัดๆน๊า
ว่าแต่... ไอ้สูตรไส้หมูย่าง o22 เอาไปทอดแล้วเรียกว่าย่างได้ไงอ่ะหลาน :pigha2:
:-[
แหม นึกว่าจะไม่มีคนถามซะแล้ว
ที่ร้านจะใช้วิธีการทอดแทนครับ
เพราะถ้าย่างจะใช้เวลานานมากกว่ามันจะสุก
ไม่ทันใจลูกค้าครับ
รอหน่อยนะครับผม
เดี๋ยวมาต่อให้
น้องปอร์ครับกระผ้ม
-
^
^
:a14: :a14:
ส่วนลุง :จุ๊บๆ: :m18:
สบายใจล่ะ :oni1:
...................................
:เฮ้อ: :o11: :a12:
-
:z2: รอด้วยๆๆๆๆ
-
ซะใจ สมน้ำหน้าคุณนนท์ :jul3:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ทันแล้ว
สนุกดีคับ ปอร์เล่าเรื่อง มีฮาแทรกอยู่ตลอด มุขเยอะนะเนี่ยะ o13
แต่ทำไม...อ่านแล้วรู้สึกว่า ปอร์ กะ ลุง น่ารักพอๆกัน แล้วจะกดโหวตให้ใครถูกอ่ะ ฮ่าฮ่า
กดโหวตไปแย้ว...ม่ายบอกว่าโหวตให้ครายยยย ฮี่ฮี่
:กอด1:ขอบคุณคับ +1 ให้ปอร์เด็กเสริฟ น่ารักค่อดๆๆๆๆๆๆ :L1:
-
:o12:
ตอนนี้นักปั่นน่องเหล็ก
กำลังเข้าเส้นชัยแล้วครับ
เป็นกำลังใจให้น้องปอร์ด้วยนะครับ 5555555555555
รออ่านกันนะขอรับกระผ้ม
:o8:
-
^
^
รออ่านอยู่ค่ะ
-
:3123:
ตอนนี้ครับฝูงห่า เอ้ยฝูงคุณลุกค้ากำลังลุมกินโต๊ะไอ้นนท์ซะแล้ว
ผมหัวเราะออกมาอย่างสะใจ แต่ไอ้ลุงสิครับ มันยังงงว่าเกิดไรขึ้นกับไอ้นนท์และน้องนีแพม
“นนท์ฝากบอกว่ากลับเองได้ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวใหแพมไปส่ง” ผมกระซิบที่ข้างหูไอ้ลุง
แล้วไอ้ลุงก็ขับรถออกไป โดยมีผมนั่งข้างๆ ไปกับไอ้ลุงเท่านั้น
เหลือไว้แค่ เก้งกวางนนท์ กับน้องนีแพมที่โดนลุมกินโต๊ะ
ช่วยไม่ได้ทีใครทีมัน.....................
ตอนที่ 24..........อ่อมเนื้อ
หลังเสร็จงานประมาณ5โมงเย็น
ผมกับเพื่อนเดชชวนกันไปกินฟูจิในห้างแห่งนั้นโดยมีไอ้ลุงตามไปทีหลัง
5555เนื่องด้วยไม่ได้รับอนุญาตให้มาหาในเวลาทำงาน 555..........สวยมีอำนาจ
ขืนลองมาสิจะพูดถูกๆ ผิดๆ เอา เดี๋ยวงานจะเสีย
อีกอย่างไอ้ลุงต้องไปส่งคุณม้าที่บ้านอาม่าและไปดูแลร้านช่วยที่บ้าน เลยมาได้เย็นๆ
หลังจากกินเสร็จไอ้ลุงรับอาสามาส่งผมที่บ้านแทนเพื่อนเดช สร้างความเสียใจให้เพื่อนเดชไม่น้อย55
รถค่อยๆวนลงจากลานจอดออกสู่ถนนใหญ่หน้าห้างแห่งนั้น
“อยากไปไหนต่อไหม” ไอ้ลุงถามเบาๆ ผสมกับเสียงเพลงลอยมา
“กลับบ้านดีไหม” ผมเลือกตอบคำถามเพื่อให้ไอ้ลุงช่วยตัดสินใจ
“กลับบ้านใครดีครับปอร์” ไอ้ลุงถามกลับแบบมีนัยสำคัญที่0.5 อิอิอิ
“บ้านเราสิ” ผมตอบ
“ได้ครับ ว่าแต่บ้านของเราจะมีกี่ห้องนอน จะเอาเตียงใหญ่ มีสนามหน้าบ้าน หรือว่ายังไงครับ”
ผมทำหน้างง กับคำตอบของไอ้ลุง ไม่พลาดที่จะใช้สมองประมวลผล
เพื่อหาคำตอบว่าไอ้ลุงมันพูดอะไรของมัน ผมไม่เข้าใจ
“แล้วบ้านเราจะซื้อแถวไหนดี ชานเมืองดีไหมครับ บ้านจะได้กว้าง ๆ ลูกจะได้มีที่วิ่งเล่น”
งะ ตอนนี้ผมถึงบ้าอ้อ แล้วครับ หน้าแดงสิครับ มึงพัฒนาเกินไปแล้วนะไอ้ลุง
แหม มึงคิดไปถึงไหนแล้วนี้
แต่ขอบอกว่าช้ากว่ากรูนะ เพราะกรูคิดถึงการมีลูกคนที่2แล้ว 555555555555
เปล่าหรอกครับผม ไม่ใช่อย่างงั้น นี้เป็นครั้งแรกที่ไอ้ลุงมันเล่นมุข
มันก็ทำเอาผมงงเหมือนกัน กับมุขผู้ชายสุภาพๆ แบบมัน
ไอ้ลุงพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ราบเรียบ ไม่เขินอาย ถ้าไม่ฉลาดแบบผมคงจะไม่รู้แน่ว่าเป็นมุข 555
“ดีครับ เราก็ชอบสนามหน้าบ้านกว้างๆ เหมือนกัน จะได้ทำอะไรได้หลายๆ อย่างนอกจากให้ลูกวิ่งเล่น”
ผมพูดต่อเพื่อเพิ่มสีสันของการสนทนา
“จะเอาไว้ทำไรอีกครับ” ไอ้ลุงมันหันหน้ามามองผมมือทั้งสองจับที่พวงมาลัย
“อ่อ เอาไว้ยืนอาลัยมุขแป็กของใครบางคน กว้าง ๆยืนสบายดี ไม่อึดอัด”55555555
ไอ้ลุงยิ้มที่มุมปากมองผมด้วยหางตาซ้าย ไม่พูดอะไรต่อ …………เจอปากแมวๆ ของกรูเข้าแล้ว
ช่วงค่ำของวันหยุดรถไม่ค่อยติดเท่าไรครับ
เราสองคนจึงนั่งรถมาเรื่อยๆ ไอ้ลุงไม่ได้ขับเร็วอะไร เพราะไม่ได้รีบไปไหน ดูเหมือนจะออกนอกเส้นทางอยู่บ่อยๆ ……..รู้นะคิดอะไร555
“ทำไมเมื่อคืนทำแบบนั้นละ” ไอ้ลุงถามผมหน้าตามองตรง
“แบบไหน” ผมถามกลับ แกล้งโง่………ความจริงก็โง่
“ไปแกล้งนนท์แบบนั้นทำไม” ตายละ นึกว่าลืมๆ ไปแล้วยังขุดมาถามอีก ทีนี้จะตอบยังไงละนี่กรู
คิดไปสายตามองออกนอกรถ ทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่รู้ไม่ชี้ ถึงรู้ก็ไม่ชี้55
ดีนะที่แค่เห็น แต่ถ้ารู้ว่ามีอะไรมากว่าแมลงที่เติมลงไปในเบียร์ ไอ้ลุงคงจอดรถไล่ผมลงแน่ๆ
เงียบไว้เจ้าปอร์ ห้ามพูดอะไรทั้งสิ้น แกล้งหลับหรือแกล้งตายก็ได้555
รถไอ้ลุงค่อยๆ เข้าไปจอดเทียบฟุตบาทปากซอยหน้าบ้านผม
“เดี่ยว พรุ่งนี้เช้าจะมารับนะ ห้ามหนีไปก่อน” เอาอีกแล้วกรู สงสารเพื่อนเดชจังเลยไปมหาลัยคนเดียวอีกแล้ว55
ผมเปิดประตูรถหลังจากที่ได้ยินเสียงปุ่มล๊อกประตูดังขึ้นเป็นอันรู้กันว่าประตูเปิดออกได้แล้ว...ไล่กรูทางอ้อมชิมิ
ผมปิดประตูเบาๆ หลังจากมู๊ฟออกมากจากตัวรถแล้ว
กระจกรถเลื่อนลงช้าๆ หน้าหล่อ ๆยื่นออกมาให้เห็นชัดเจน
“ อย่าหนีไปมหาลัยก่อนละ รู้ไหม”
เออ รู้แล้ว เดี๋ยวจะไม่แค่หนีไปมหาลัยก่อน แต่จะหนีตามผู้ชายที่มหาลัยไปเลยดีไหม555
แล้วกระจกก็เลื่อนขึ้นช้า ๆ รถออกตัวไปยังท้องถนนนั้น
ผมกลับเข้าบ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาช่วยที่ร้านตามปกติ ได้เวลาก็เข้าบ้านนอน
วันนี้หลับเร็วกว่าปกติเพราะเหนื่อยจากการทำงานที่ได้รับมอบหมายจากเพื่อนเดช
ไอ้ลุงมารับผมแต่เช้าๆเราไปมหาลัยพร้อมกัน
“วันนี้มีเรียนวิชาอะไรครับปอร์”
“วิชาโทครับ” ผมเลือกตอบกว้างๆ มากว่าจะตอบเจาะจงเป็นรายวิชาไป
ไอ้ลุงมองหน้าผมแล้วถามต่อ
“เลือกอะไรเป็นวิชาโท” มิสเตอร์พยายามซัก
“พวกมาร์คึททิงอะ” สำเนียงเริศไหม55 (มาร์เก็ตติ้งครับ)
“ตกลงจะไม่บอก ใช่ไหมว่าวิชาไร”
“ทำไมจะไปเรียนด้วยเหรอ ไปสิถ้ากล้าพอ” ผมถามออกแนวท้าทาย
“ครับ เดี๋ยวจะไปนั่งเรียนด้วย ตกลงตามนี้” …….คำท้าทายเป็นผล
“ให้มันแน่เถอะ” ไอ้ลุงยิ้มๆ แล้วขับรถของมันต่อไป
รถจอดที่เดิม เราสองคนเดินเข้าไปมหาลัยพร้อมกัน
ผมขอตัวไปรอเพื่อนเดชที่คณะ เพื่อหวังจะไปเรียนพร้อมกัน
เพราะผมกับไอ้เดชเลือกสาขาการตลาดเป็นวิชาโทเหมือนกัน
อันที่จริงผมบังคับมันมากว่าครับ เอามารยา108 เล่มกวียนมาหลอกล่อ
เอ้ยเปล่าครับ เอาแม่น้ำทั้งห้า ยกมาหมด ไม่ว่าจะเห็น แม่น้ำเจ้าพระยาก็ไม่เว้น
ในที่สุดมันก็คล้อยตายผมจนได้
ผมนั่งรอมันสักพัก มันก็โผล่หัวมาพร้อมด้วยตาตี่ๆ ออกแนวเกาหลี
“ว่าไงที่รัก มึงมีสามีน้อยแล้วใช่ไหม” มันถามกวนๆ ตามระเบียบ
“เออ ข้าวใหม่ปลามันอยู่ ไม่ได้เป็นของตายเหมือนแกนี่”
ผมกับมันกัดกันตามประสาเพื่อนเลิฟ กอดคอที่สูงๆ ของมันเดินไปเรียนอีกคณะที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับคณะตัวเอง
ขออย่าให้เจอะอะไรเลย เดินไปภาวนาไป
เพราะ ที่ตรงนี้ มันไม่ใช่ที่ๆ ของเรา ต้องบนบานสิ่งสักดิ์สิทธิ์ให้ปกป้องคุ้มครองสักหน่อย 555555555555
ยังอยากมีชีวิตที่ตายตอนแก่เหมือนคนอื่น
ที่สำคัญมีโจทย์ที่เพิ่งสร้างขึ้นใหม่เมื่อสองคืนก่อน
เราเดินขึ้นชั้นเรียน ตามตารางเรียนที่อยู่ในมือ ห้องเรียนหาไม่ยากครับ
ผมเลือกที่นั่งที่คิดว่าเหมาะที่สุด เงียบที่สุด ไกลอาจารย์ที่สุด 555
นศ.ทยอยเข้ามาในคลาสเรื่อยๆ แต่ละคนไม่คุ้นหน้าเท่าไรครับ
เพราะเป็นวิชาโท ต่างคนต่างเลือกอะไรที่สนใจ ยกเว้นไอ้เดช555
ส่วนมากคนที่เลือกเรียนสาขาตลาด จะต้องเอื้อกับวิชาเอก
ผมก็คงเข้าพวกมั้ง แอดเวอร์ มาเต็งติ้ง เหมาะกันจะตาย หรูซะไม่มี
นศ.ส่วนมากจึงมาจากคณะพาณิชฯ ซะส่วนใหญ่ครับ
สายตาผมยังคง ลั้นล้าที่ นศ.ใหม่ๆอยู่ ไอ้เดชก็เช่นกันครับ
แต่ไม่ต้องตบตีกับเพื่อนเดชแต่อย่างใดครับ เพราเป้าหมายเราแยกกันชัดเจน
ไม่แย่งกันอย่างแน่นอน คอนเฟิร์มฟันธง 5555
สายตามัวแต่ลั้นล้าไปเรื่อยๆ รู้สึกว่ามีคนนั่งข้างๆๆ
วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((0))))))))))
วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((0))))))))))
วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((0))))))))))
เรดาร์กลับมาทำงานอีกครั้ง
ตายละใครกัน ทำใมเรดาร์ถึงทำงานหนักขนาดนี้
“มองใครอยู่เหรอครับ” ตายละ เขาว่าหนุ่มทักหมายถึงหนุ่มหลงรัก
กรูถูกหลงรักแล้วหรอนี้ แต่งวันไหนดี จองโรงพยาบาลหรือยัง จะคลอดแล้ว
ซื่อลูกล่ะหาหรือยัง ใช้นามสกุลใครดี 55555555555 คิดไปไกล
“เอาที่ซับเลือดกำเดาหน่อยไหมครับรู้สึกว่า มันจะทำงานเยอะไปแล้วนะ” เสียงข้างๆมาอีกละ
ความลับเปิดเผย ไม่ได้ละต้องเก็บอาการแล้วซะแล้ว
“อ้าวกอล์ฟ ไม่ไปเรียนเหรอ” ผมถามัน
“ก็บอกแล้วไงว่าจะมานั่งเรียนด้วย”
ไมทันสิ้นเสียงไอ้ลุง
“อ้าว กอล์ฟ ทำไมไปนั่งข้างหลัง”
“เสียงดังมาจากประตู” สายตาทุกคนจ้องมองที่เขา
ครับ นนท์ตรงเข้ามาหาผม เปล่าครับตรงเข้ามาหาคนข้าง ๆ ผมมากว่า
“ไม่ไปนั่งข้างหน้าด้วยกัน” นนท์แจงต่อ
“อ๋อ วันนี้อยากลองนั่งข้างหลังดูครับ เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง” ไอ้ลุงมันตอบ.......เยส กรูสวย
เออ กรูก็นั่งข้างๆมัน มึงเห็นกรูบ้างไหม ทักกรูบ้างก็ได้นะ
ตอนนี้ผมคงไม่มีตัวตนในสายตานนท์แล้วครับ
“เออ ย้ายมานั่งข้างหลังบ้างดีกว่า” นนท์พูดแล้วนั่งลงข้างๆ ไอ้ลุงโดนมีชะนีแพมตามมาติดๆ
โฮ้มาย บูดด้า (มายก๊อด) อยากร้องกรี๊ดเป็นภาษาแรดใส่หน้านนท์กับชะนีแพมเป็นที่สุด……มันคงคุ้นภาษานี้เป็นอย่างดีกลัวมันสวนกลับ
โลกหนอโลก ทำไมจะมากลมตอนนี้ก็ไม่รู้ ยิ่งเกลียดกรูยิ่งมาเจอกรู ใช่ไหมไอ้นนท์
วิชามีเป็นร้อยเป็นพัน ไม่ลงเรียน เจือกมาเรียนตัวที่กรูลง ดรอกทองมาก
เออ หรือว่าเป็นความผิดของกรูเองวะ ที่เจือกมาเรียนโท บริหาร
ฮาว แคน ไอ ดู นาว ? ตอนนี้ที่ๆ ผมเลือกว่าเงียบที่สุด ท่าทางจะดีที่สุด
เปลี่ยนเป็นทุ่งหญ้าสวันน่าอีกครั้งครับหลังจากที่ผมได้ไปเยือนมาแล้วคืนวันก่อน คราวนี้ผมบุกถึงถิ่นมันเองเลย
ผมจะรอดชีวิตชั่วโมงแรกที่เรียนวิชานี้ไหมครับ เอาใจช่วยผมด้วยนะคัรบผู้อ่าน
“อ้าวปอร์ เรียนวิชานี้ด้วยเหรอ” นนท์ทัก ตอนนี้ตัวตนผมเริ่มค่อยชัดเจนยิ่งขึ้น
หลังจากเมื่อกี่ร่างผมเป็นลมเป็นอากาศ
ทำไมมึงไม่ให้ตัดเกรดแล้วค่อยทักหึ ไอ้นนท์
ผมยิ้มสวยๆ ไปหนึ่งครั้งเหมือนกับเป็นการตอบว่าเยส
บรรยากาศในห้องเรียนที่เต็มไปด้วยคนแปลกหน้าตอนนี้สำหรับผม ไม่น่าลั้นล้าอย่างที่คิดแล้วครับ
เพราะไอ้นนท์แท้ๆ ไอ้ครั้นจะเปลี่ยนที่นั่งไปที่อื่นมันก็ไม่มีแล้ว
เอาวะเป็นไงเป็นกัน ขอสู้ตายสักหนึ่งยกละกัน
สู้ไม่ไหวค่อยงัดปลาร้ามาฟาดใส่หน้ามัน55555
แสงอำมหิตแผ่ข้ามไอ้ลุงมาหาผมเป็นระยะ ๆ
ผมรับรู้ได้ถึงแรงอาฆาตของรังสีอำมหิตนั้น
เพราะนนท์ได้แรงสนับสนุนจากชะนีแพมนั้นเอง
ส่วนผมจะไปขอกำลังเสริมจากบักเดชเพื่อนรัก ก็ไม่ได้
เพราะชะนีในห้องมันสวยเกินกว่าที่จะสนใจช่วยเพื่อนได้.......เพื่อนเลว
แต่ก็ยังดีที่มีคนข้างๆ คอยเป็นกำลังใจ หรือจะเป็นตอเหมือนคืนวันก่อนก็ไม่รู้
เสียงชะนีทั้งห้องเงียบลงอย่างน่าตกใจเมื่ออาจารย์เดินเข้ามาหน้าห้อง
พร้อมกล่าวทักทาย ลูกศึษย์ หลานศิษย์ทั้งหลาย
แนะนำว่าวันนี้จะเรียนอะไรการตัดคะแนนยังไง บลา ๆ เหมือนกับวิชาอื่น ๆที่ต้องทำก่อนสอน
“วันนี้เป็นวันแรกที่เรียนวิชานี้ หลังจากอาทิตย์ที่แล้วเรางด เพราะทางมหาลัยจัดการรับน้องไป
คลาสนี้มีนศ.หลายเอก ต่างคณะบ้าง ทั้งเลือกเป็นวิชาเอก วิชาโท อ้าวใครมาจากไหนบ้าง
แนะนำตัวกันหน่อย ค่ะ ”
ตายละกรู สิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลาย ตอนนี้ลูกช้างขอภาวนาอีกครั้ง อย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับลูกช้างเลย
แล้วลูกช้างจะหาลาบหาน้ำตกมาถวาย ผมภาวนาในใจ
อย่าให้เกิดอะไรที่ทำให้เพื่อนรู้ว่าตัวเองแปลกปลอมมาจากแอดเวอร์เลย
“ตลาดครับ
บัญชีค่ะ
พีอาร์คะ” อ้าวอุ่นใจ อย่างน้อยก็มาจากคณะเดียวกัน
“มีอีกไหมคระ” ท่านอาจารย์ถามอีก อย่างอยากรู้อยากเห็น
“อาจารย์ครับ” ไอ้นนท์พูดขึ้นด้วยเสียงดังไปทั่วบริเวณห้อง
...................................โอ้..ไม่นะ
สูตรเด็ด
เดี๋ยวมาลงให้
-
:laugh:
มาลงให้แล้วนะครับ
ทีนี้น้องปอร์ขอตัวไปเข้านอน
กอด(ในฝัน)ไอ้ลุงก่อนนะครับ
555555555
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
ร้ายมากๆ ชักอยากขอชื่อหลังไมค์ละนิ
ทายว่าตอนหน้าต้อง the show must go on ชัวร์ๆ พี่ปอร์ไม่โป๊ะแตกง่ายๆ หรอก :laugh:
ปล. อ่านเรื่องนี้จบ ผมจะเปิดร้านลาบ มั่งดีป่ะ จดสูตรไปทำกินเองละใช้ได้เลย
-
กำลังเพลินอยู่เชียวววว
ทำไม___ซะก่อน
ชอบบบบบบบบบบบบ
-
+1 ให้น้องปอร์ เป็นกำลังใจไว้ต่อสู้บรรดาเก้งกวางชะนี
ที่มารุมล้อมรอบ ๆ ตัวลุง เหล่า fc เชื่อมั่นว่าน้องปอร์ต้อง
รับได้ทุกสถานการณ์แม้นนท์กับชะนีแพมจะมีอะไรมาต่อกร
ก็ตาม ........ :ped149: :ped149:
-
:angry2: มาตัดฉับแบบนี้ได้ไง...
ค้างอ่ะ...มาต่อน้า....เร็วๆด้วย :m15:
-
ระดับน้องปอร์ ยังงัยก็รอด o18
-
เอาหล่ะสิ
นนท์รูปหล่อจาว่าอะไร
ปอร์คนจ๋วยจาแย่ไม๊เนี่ย
ลุงขี้เก๊กจาช่วยได้ไม๊
นีแพมจากรี๊ดดดดดหรือปล่าว
......รอต่อปาย........... :pig4:
-
น้องปอร์สวยยยยยเลือกได้.....ชอบจริง ๆ รั่ว & แสบได้ใจมั่ก ๆ :m20:
เอ้า :z2: เชียร์น้องซะหน่อย รักน้อง ชอบน้อง ให้กำลังใจน้องมาต่อไว ๆ นะจ๊ะ
-
ชักอยากรู้แหะว่าอินนท์นี่ตัวจริงคือใคร
เผื่อเป็นคนที่เราชอบจะได้แบนมันซะเลย
บังอาจมาทำตัวขัดขากะน้องปอร์สุดสวย
-
รอตอนต่อไปนะ
-
เชื่อฝีมือและฝีปาก+จินตนาการอันกว้างไกลของน้องปอร์ จัดการพวก
เห็บหมัดเหลือบไรพวกนี้ได้ ยังไงมีกำลังใจอยู่ข้างๆนี่ไง :fire:
รักน้องปอร์จ๊ะ :man1:
-
ฮามากกกกก : 222222:
-
น้องปอร์งานเข้าซะแล้ว
สู้เขานะ
-
ได้เอาไหปลาร้าฟาดปากนนท์แน่ๆ
-
นนท์ นี่มันน่าตบจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หมั่นไส้
-
:beat:
:z6:
-
นนทฺ์ตามราวีไม่เลิก :angry2:
จะให้ไปช่วยรุมนนท์บอกได้นะ หุหุ :z6:
เอาใจช่วยน้องปอร์ต่ิอไป :z2:
-
ปอร์จะได้เกิดก็ชั่วโมงนี้แหละ
-
งานเข้าว่ะ
-
น้องปอร์งานเข้า :laugh:
-
ไม่ต้องกังวลใจไปหรอกคับ น้องปอร์
ลุงเค้าเลือกปอร์แล้ว ตัดสินใจแน่วแน่...ปอร์ คนเดียวเท่านั้น o13
ถ้าเป็นการแข่งขันว่ายน้ำ ปอร์แตะขอบสระ ที่หนึ่ง ชนะเลิศ
ส่วนไอ่นนท์ มันไม่ได้รับสิทธิ์ให้เข้าร่วมแข่งขัน ซะด้วยซ้ำ
กิ้่วววว....กิ้วววว ไอ่นนท์...ไอ่ขี้ตู่ ว่ะ จะเป็นได้ก็แค่คนดู เห่าหอนข้างสระ กร๊ากกกก :laugh:
:กอด1:ขอบคุณคับ น้องปอร์..คนจ๋วย คริคริ :L1:
-
งานเข้าซะแล้ว น้องปอร์
เอาใจช่วยนะ พี่คิดว่ากำลังใจจากคนข้าง ๆ จะช่วยปอร์ผ่านมันไปได้
-
อุกรี๊ดดดด อิลุงมันน่าร้ากกกกกเป็นที่สุด
เมื่อยุคคนสวยเป็นใหญ่ สั่งอะไรได้อย่างใจจริงๆ
มันน่ารักกกกกกก ยังไม่ทันอะไรจะสร้างครอบครัวกันแล้ว
เอิ่ม... มุกของเด็กผู้ชายพูดน้อยเนี่ย มันน่าปล้ำจริงๆ
“กลับบ้านใครดีครับปอร์”
>> เปิดทางแบบนี้เด๋วฉุดเข้าบ้านแล้วค่อยไปขอกับหม่าม้าที่หลังเลยหนิ
พ่อคู๊นนนนน
วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((0))))))))))
> เปลี่ยนจากเรดาร์หาเหยื่อ เป็นเรดาร์เตือนภัยดีมะ ท่าทางจะเจอคุณน้องนนท์&
ชานนีทหารเอกอีกนานนนนนนนนน แล้วนี่ยิ่งมาเรียนด้วยกันแบบนี้
จะเก็บและข่มอารมณ์ไม่ให้พุ่งไปตบชีได้ไงได้เนี่ย ก็นะ ชีนนท์แสดงตัวเป็นอริซะขนาดนั้น
ส่วนพ่อคุณคนกลางก็นั่งหล่อทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ศึกชิงนายที่กำลังปะทุเป็นระยะแบบนี้อ่ะ
คิดดู คนเค้าจะตีกันจะตายพ่อคุณยังถามนิ่งๆว่า “ไปแกล้งนนท์แบบนั้นทำไม”
ท่าทางจะมองโลกในแง่ดีมั่กมากกกกกก คนดีของคนอ่าน ถ้าภัยไม่มาถึงตัวเนี่ยคงไม่รู้สึกร้อนใจซะทีชิมิ
นุ้งปอร์เนื่องจากเราเป็นนางเอก สวยๆ เริ่ดๆ :m19: ต้องข่มอารมณ์ไว้นะคะนิ่งไว้ก่อน
ถ้าอีกฝ่ายเริ่มเปิดศึกอีกรอบค่อยสวมหน้ากากพร้อมรบนะคะ
ตอนนี้ทำอะไรต้องใจเย็นๆ ท่องไว้ๆ :m13:
ปล. o13 เริ่ดดดดด +1 จัดไปคะ
-
นนท์แกสังกัดช่องไหนเนี่ยะ
เราจะได้เลิกดูแก
-
นนท์นี่ ท่าจะเล่นละครมากไปป่ะเนี่ย
รู้สึกจะละครน้ำเน่าด้วยนะเนี่ย
ตามจองล้างจองผลาญไม่เลิกจริงๆ
-
อยากรู้ว่านนท์จะพูดว่าไร
ซวยเนอะดันมาเรียนวิชาโทด้วยกันอีก
น้องปอร์สู้ๆๆ :L2:
-
เชียร์น้องปอร์จ้า :L2:
สงสัยต้องเจอกะนนท์อีกนานแน่ๆเลย
ลุง พระเอกจริงจริ๊ง
ปล.อยากรู้ด้วยคน ว่าอินนท์เล่นละครช่องไหนเนี่ยะ
-
ทักทายคับ หุหุ
อ่านแล้วก้อหิว หุหุ หิวอารายดีนะ :z1: :z1:
ก้อสู้ๆๆนะคับ
เปงกำลังจายให้คับ
บะบาย :bye2:
-
นนท์
แรงงงง
จัง
-
o18
โหเปิดเข้ามาเช็คเรตติ้ง
มีแต่คนให้กำลังใจเต็มเลย
ยังไงก็ขอบคุณนะครับผมที่เข้ามา
อ่านเรื่องราวชีวิตน้อย ๆของน้องปอร์ 55555
น้องปอร์ขอสัญญาว่าจะเอาไอ้ลุงมาเป็นสมบัติของตัวเองให้เร็วที่สด
แล้วแบ่งFC ใช้ด้วยดีไหม 555555
ยังไงวิจารย์ สำนวนการเขียนด้วยนะครับ
จะเอาปรับปรุงการเขียนในตอนๆ ต่อไป
แต้งคส์หลาย
:3123:
-
ง่ะ วิจารณ์ไม่เก่ง ขอชมอย่างเดียวได้ม้าย ว่าน้องปอร์เขียนได้ฮามากๆๆ และลุงก็น่ารักมากๆๆ ( :laugh:)
ว่าแล้วก็มากดดันตอนที่ 25 o18
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งฮา
อิอิ
-
จาไหวเหรอจ๊ะปอ ท่าทางคู่แข่งอื้อเลยนะเนี่ย o22
ถ้าว่าไหวก็ สู้ สู้ เด้อ น้องเด้อ :L2:
ปล. ตบมือข้างเดียวไม่ดัง แต่ท่าปอกะกอล๊ฟ คนละข้าง ก็OK o13 o13
-
จะโดนอะไรอีกน้องปอร์
นนท์นี่คอยตามจิกตามกัดทุกระยะ
อะไรจะดวงสมพงษ์กันขนาดนี่ ฮ่าๆ
น้องปอร์สู้ๆ
-
:sad4:
โอ้ยอยากจะบ้าตายครับ
ตอนที่25เสร็จเรียบร้อยแล้ว
กำลังrewriteอยู่
อยู่ดีๆ แฟ้มล้มเหลวไม่สามารถกู้คืนได้
ใครพอจะช่วยได้บ้างครับ
ด่วนครับผม
ด่วนที่สุด
ช่วยน้องปอร์ที่ ไม่อยากพิมใหม่
:sad4:
-
จะช่วยยังไงดีงับ
ไม่สัทืัดทางด้านนี้
:m15:
-
:haun4:
ตายละกรู สิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลาย ตอนนี้ลูกช้างขอภาวนาอีกครั้ง อย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับลูกช้างเลย
แล้วลูกช้างจะหาลาบหาน้ำตกมาถวาย ผมภาวนาในใจ
อย่าให้เกิดอะไรที่ทำให้เพื่อนรู้ว่าตัวเองแปลกปลอมมาจากแอดเวอร์เลย
“ตลาดครับ
บัญชีค่ะ
พีอาร์คะ” อ้าวอุ่นใจ อย่างน้อยก็มาจากคณะเดียวกัน
“มีอีกไหมคระ” ท่านอาจารย์ถามอีก อย่างอยากรู้อยากเห็น
“อาจารย์ครับ” ไอ้นนท์พูดขึ้นด้วยเสียงดังไปทั่วบริเวณห้อง
...................................กรี๊ดไม่นะ
ตอนที่ 25.........ก้อยหมูดิบ
“แอดเวอร์ไทซิ่งครับ” เสียงเทพบุตรสุดหล่อไม่ต้องขี้ม้าขาวก็มาช่วยน้องปอร์ได้55
ไอ้ลุงพูดขึ้นทันทีหลังจากสิ้นเสียงของไอ้นนท์
ผมหันไปมองไอ้ลุง45องศา ยิ้มให้ท่าเล็กน้อยเป็นการขอบคุณ……ตรงนี้เลยไหมที่รัก55
ไอ้ลุงก็ไม่ได้หันมาสบตาหรือสนใจในรอยยิ้มของผมเลยแม้แต่น้อย
สงสัยกลัวได้ซื้อบ้านเร็วกว่าปกติ เพราะผมจะท้อง 555
แต่ผมก็เข้าใจนะครับว่าไอ้ลุงมันมักไม่แสดงออกอะไรแบบนี้
แต่ผมสัมผัสมันด้วยใจดวงน้อยๆ 555
อาจารย์เริ่มเข้าบทเรียน วิชาที่เราเรียนกันเกี่ยวกับพฤติกรรมผู้บริโภคครับ
จะว่าไปแล้วมันก็เกี่ยวกับที่ผมเรียนไม่น้อยเลยครับ
เพราะถ้าเรารู้จักพฤติกรรม และความต้องการของผู้บริโภคแล้ว
สามารถทำโฆษณาสินค้าให้โดนใจกลุ่มเป้าหมายได้…….โอกิลวี่มาเอง55
นี่ละครับเป็นเหตุผลที่ผมเลือกเรียนวิชาโทด้านการตลาด
สองชั่วโมงแรกผ่านไป การเรียนการสอนก็ยังคงดำเนินไปตามปกติ
ส่วนมากอาจารย์จะเป็นคนอธิบายมากว่า นักศึกษาตาดำๆ ก็ได้แต่นั่งฟัง
จดรายละเอียดบ้าง ทำเป็นจดบ้างตามสะดวก 555
“อ้าว นศ.ค่ะ มาถึงตรงนี้แล้วใครมีข้อสงสัยอะไรไหมค่ะ เกี่ยวกับ พฤติกรรมของผู้บริโภค”
เสียงท่านอาจารย์เปิดช่องว่างให้ได้ถามตามความสงสัย
เอาอีกแล้วครับ รางสังหรณ์ ไอ้นนท์มันจะหาอะไรมาแกล้งผมอีกนี้………ภาวนา
เริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังเล่นบทนางเอกยังไงไม่รู้55
ทำไงได้ล่ะ อยู่ในถิ่นเขานี้ไอ้จะไปงัดข้อตรงๆเลยมันก็ไม่ใช่
“อาจารย์ค่ะ พฤติกรรมผู้บริโภคนี่มันเกี่ยวกับ วิชาการบัญชีที่หนูเรียนอยู่ยังไงคระ” คำถามจากสาวสวยนางหนึ่ง
ที่น่าจะมาจากบัญชี
“…………………………………………….. แล้วมีคำถามอื่นอีกไหมคระ”
อาจารย์เว้นช่วงพักหายใจ
“จะไม่ถามเลยใช่ไหม แสดงว่าไม่สงสัยอะไรเลย อาจารย์สอนดีขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ ถ้าไม่มีอาจารย์จะปล่อยแล้วนะค่ะ เอกอื่นไม่ถามแล้วใช่ไหมนอกจากบัญชี ”
เวลาเดินช้าๆ
“มีครับ” เสียงจากไอ้นนท์ตามเคยครับ ทีนี้แสงแห่งชีวิตผมเริ่มหลี่ลงเรื่อยๆ จวนจะดับอยู่แล้ว
“อาจารย์ครับ ในกรณีที่เราเป็นนักโฆษณา เราสามารถเอาวิชาพฤติกรรมผู้บริโภคไปใช้ได้อย่างไรครับ”
ตกลงมึงเรียนแอดเหรออีปลวกนนท์ เจือกดีนักเดี๋ยวมีตลบสลบ แกล้งโง่เนียนนะมึง
“เป็นคำถามที่ดีมากค่ะนศ.” เสียงอาจารย์ตอบ
“ถ้าเรารู้พฤติกรรมผู้บริโภคแล้วเราสามารถทำโฆษณาเพิ่มยอดขายได้”ท่านอาจารย์ตอบ
“จะเป็นไรไหมครับอาจารย์ ถ้าผมอยากทราบแนวคิดของ นศ.ที่กำลังเรียนเอกโฆษณา”….เป็นสิอีเควี้ยกรูว่าล่ะ
ตอนนี้แสงแห่งชีวิตผมดับสนิททันที
เมื่อรู้ว่าไอ้นนท์พยายามโยงคำถามเข้ามาให้เกี่ยวกับผมแล้ว……….ที่รักช่วยที่รักด้วย
นศ.เอกโฆษณาช่วยสงเคราะห์คำถามของเพื่อนหน่อยสิค่ะ…….ด้วยทีนได้ไหมจารย์555
บรรยากาศตอนนั้นเริ่มเงียบ สายตาของทุกคนมองมายังผมกับบักเดช
ด้วยใจจดจ่อกับคำตอบ หรืออยากให้รีบตอบซะที เพราะจะได้ไปกินข้าวหรือเปล่าก็ไม่รู้
“เดชมึงตอบสิ” ผมโยน
“มึงนั้นละตอบ กรูเขินแม่งมีแต่หญิงสวย ๆ
ตอบผิดไปกรูตายอย่างเขียดเลยนะมึง มึงนั้นละเหมาะสมที่สุด”
เมื่อเพื่อนเดชเป็นที่พึ่งไม่ได้แล้ว
ตนจึงเป็นที่พึ่งแห่งตน ไอ้จะไปให้ไอ้ลุงช่วยอีกครั้งมันก็มากเกินไป……..สวยเกรงใจ
เดี๋ยวจะหาว่าสวยแต่โง่ในสายตาผู้ชาย อันนี้เสียหายมากกว่าอีก555
ผมมองหน้าไอ้นนท์ ที่มันกำลังยิ้มเยาะอย่างพอใจโดยที่ชะนีแพมก็ไม่น้อยหน้าเลยครับ
เวลาผ่านไป ๆ
“ว่าไงค่ะ นศ. ไม่มีใครตอบได้เลยใช่ไหม งั้นก็ยังไม่ต้องไปทานข้าวนะค่ะ” เจอมุขนี้อาจารย์เข้าไป
ความตายเริ่มปรากฏกับชีวิตครับ เสียงโห่เริ่มมาจากนังชะนีแพม….อีชะนีจ่าฝูง
ผมลุกขึ้นอย่างรวดเร็วครับด้วยแรงส่งจากทั้งสองมือของไอ้เดช…..เพื่อนดีมีชัยไปกว่า100
ผมหน้าตาเหลอหลา มองหน้าคนนั้นทีคนนี้ที แล้วกรูจะตอบยังไงนี้
“ในที่สุดเราก็ได้ตัวตายตัวแทนมาแล้ว ว่าไงค่ะ นศ. มีความเห็นว่ายังไงบ้างคระ” ท่านอาจารย์มาพร้อมมุข
“เอ่อ”
“ตอบไปเลยดิแม่ง” เสียงบักเดช
โอเค โอเค เป็นไงเป็นกัน ตายเป็นตาย ผมพยายามควบคุมสติให้กลับมามากที่สุด
หลังจาก มันหายไปไหนต่อไหน ครับ ในฐานะแฟนไอ้ลุง เอ้ย ไม่ใช่
“เอ่อ เอ่อ ในฐานะที่ผมเรียนด้านโฆษณา ขอแสดงความคิดเห็นดังนี้นะครับ
เราสามารถทำการวิจัยพฤติกรรมของผู้บริโภค เพื่อออกผลิตภัณฑ์หรือสินค้าตัวใหม่ๆได้
แล้วใช้การโฆษณามาเปลี่ยนพฤติกรรมนั้น ๆ ของผู้บริโภค
ให้หันมาใช้สินค้าและรู้สึกว่าสินค้าที่เราออกใหม่มีความจำเป็นต่อการดำรงชีวิตของเขาอย่างไร
โดยใช้ผู้มีชื่อเสียง เช่นดารา นายแบบ หรือคนที่เป็นที่ยอมรับของสังคม
เพื่อเป็นการสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับสินค้า
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นดาราที่เป็นพรีเซนเตอร์นั้นต้องมีภาพลักษณ์ที่ดีจริงๆ
ไม่ใช่ว่าหน้าจอเป็นพระเอกที่แสนดีเป็นสุภาพบุรุษ
แต่ชีวิตจริงตัวร้ายดี ๆ นี้เอง คอยแต่จะหาเรื่องคนอื่นอยู่เสมอ
เมื่อวันหนึ่งผู้บริโภครู้ว่าดาราคนนั้นไม่ได้เป็นอย่างในโฆษณาเลย
สิ่งที่ตามมาคือผู้บริโภค มีพฤติกรรมที่ไม่ตรงกับสารที่เราสื่อไปในโฆษณานั้น
คือไม่ใช้สินค้าเราเลย แถมยังบอกต่ออีก ด่าเอ้ยตอบได้แค่นี้ครับ ขอบคุณครับ”
“ตอบได้ดีมาก ชัดเจนไหมค่ะ นศ..” อาจารย์ กล่าวอย่างชื่นชม
พร้อมด้วยเสียงปรบมือจากเพื่อน นศ.ในห้อง เพราะผมตอบโดนใจ หรือว่า เพราะหิวข้าวแล้วก็ไม่ทราบ
ผมไม่ลืมที่จะหันไปมองไอ้นนท์ ด้วยรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้า…ยิ้มเยาะเย้ย555
แต่ใบหน้าไอ้นนท์สิครับ อยู่ในโหมด หงิกงอ ไม่รับแขกเข้าแล้วสิครับ
รวมทั้งชะนีแพมด้วย………55คะแนนกรูนำอีกแล้ว
“ตอบได้ดีมากค่ะ ชนะเลิศสสส ไม่ทราบว่า มีแฟนหรือยังคะ สมัครได้ไหม ต้องเตรียมอะไรไปบ้าง 55”
เสียงแซวมาจากเพื่อนร่วมคลาส เธอหันหน้าไปมองไอ้นนท์พร้อมสะบัดบ๊อบใส่
ก่อนที่จะทยอยออกจากคลาสเรียนไป
ผมยิ้มไม่ได้พูดไร พร้อมเดิมตามออกไป ขืนช้ากว่านี้มีหวังเป็นศพ
ส่วนเจ้าเดชสิครับ แหม เจอสาวๆพูดด้วยเข้าหน่อย เช็ดเลือดกำเดาแทบไม่ทัน
ผมเดินออกจากคลาส ไอ้เดชตามผมมาติด ๆ ถึงบันใด
ผมเหมือนได้แสงแห่งชีวิตกลับคืนมา
โลกแห่งความมืดมนต์กลับมาสว่างไสวโชติช่วงชัชวาลอีกครั้ง
ผมสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด ก่อนที่จะเดินลัดเลาะริมสนามมายังถิ่นของตัวเอง
และตอนนี้ผมปลอดภัยจากใครบางคนที่อาศัยชอบอยู่ในทุ่งหญ้าสวันน่าแล้ว
เออกรูทำไรลงไปนี่ แล้วไอ้ลุงจะมองกรูยังไงหว่า นางมารร้ายแน่ๆ……….ไม่นะ
แล้วมันจะยังชอบกรูอยู่เปล่า ผมคิดไปต่างๆ นานา
“กินไรมึง เดี๋ยวกรูเลี้ยง” ไอ้เดชเพื่อนรักถาม
ความคิดนั้นจึงหยุดตามเสียงบักเดช
“หวาย เนื่องในโอกาสอะไร จะมาเลี้ยงกรู เห็นมีแต่แดรกฟรีตลอด
หรือว่าที่กรูตอบคำถามไปเมื่อกี้มันโดนใจเมิงวะ5555”
มันไม่ตอบอะไร ได้แต่หัวเราะ เพราะมันรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนปอร์ปากร้ายแค่ไหน ทันคนทุกรูปแบบ555
“เดี๋ยวแป็บนึงเดช ใครแม่งโทรมาตอนนี้วะ หัวใจจะหวาย”
“อยู่ไหนครับ” เสียงจากปลายสาย
“กำลังโดนลุมอยู่ครับ” ผมตอบกวน ๆ
“อย่าพุดเล่นสิครับ เดี๋ยวผมไปทานข้าวด้วย” เสียงจากไอ้ลุงอีกครั้ง
“อยู่ที่คณะ เลี้ยงด้วยนะจะรอ” ผมตัดบทด้วยการวางสายไป
เพราะรู้ยังไงไอ้ลุงมันก็หาผมเจอและต้องเลี้ยงผมอยู่แล้ว 555
“ลาบปากกรูกับมึงอีกแล้วเดช สงสัยมึงต้องเลี้ยงกรูวันหลังแล้วละ เพราะวันนี้มีเจ้ามือแล้ว” ผมพูดกับเพื่อนรักเดช
** :really2:**
สูตรเด็ด ก้อยหมูดิบ
เดี๋ยวมาลงให้
-
สะใจยิ่งนักคับ
-
สม นนท์ :m20:
-
จะไปกินข้าวเนี่ย ลุงต้องพกไอ้นนท์กะชะนีแพมไปด้วยหรือเปล่า :z10:
-
โอ้วววว...สะใจมากมายเลยน้องปอร์ สำหรับวิธีวิธีแก้เผ็ดในครั้งนี้.... o13
-
o13 เห็นด้วยกับปอร์นะครับ..
เกี่ยวกับพรีเซนเตอร์ที่มาโฆษณา..
หรือว่าดาราที่หน้าฉากทำตัวดี แอ๊บแบ๊ว...
แต่ว่ากลังฉากทำตัวเหลวไหล...
แบบนี้เท่ากับว่าหลอกประชาชนอยู่..
ต้องร่วมมือกัน :z6: ออกไป... :z2:
-
แจ่ม o13
-
*
*
*
*
*
5555
พอจะสะใจคนอ่านไหมครับ
นี้เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นนะครับ
มันยังเอาคืนผมอีกเยอะ
ถึงขั้น............... เลย
5555ปล.คอมกำลังเจ้ง
กลัวไม่ได้ลงต่อ
เลยให้เพื่อนเดชกำลังมาลงให้ใหม่
สงสัยต้องเสียตัวให้มันแน่ๆ55555
*
*
*
*
*เป็นกำลังใจให้น้องปอร์ด้วยนะครับ
เข้ามาเม้นท์คุยกันได้นะครับ
รักนะ จุฟจุ๊ฟ ดวฟด๊วบ แลกลิ้น
-
จิ้มน้องปอร์ รักน้องปอร์เขียร์น้องปอร์ให้ได้ลุงมาเป็นกรรมสิทธิ์แต่เพียงผู้เดียว
พฤติกรรมผู้บริโภควิชานี้ได้ A นะ ที่บ้านทำร้านอาหารเหมือนกัน พอดีข้อสอบถาม
เรื่องการสื่อสารภายในองค์การเพื่อการบริการที่เป็นที่น่าพอใจของลูกค้า ใช้ฉากในร้าน
บรรยายเลย วิชานี้ที่จริงเกี่ยวกับทุกสาขาอาชีพได้เลยนะ
-
สะใจดีแท้ หาเรื่องกันดีนัก
-
ตลอดๆๆๆๆๆ
ของฟรี ตลอดดๆๆๆ
เลยนะน้องปอร์
-
สะใจมากกกกกคระ ฉีกหน้าน้องปลวกนนท์ซะ อุคิอุคิ(เสียงหัวเราะรึเนี่ย)
อธิบายซะเห็นภาพ ท่านอ.คงพอใจอยู่ใช่น้อง จะพรีเซ็นต์เลยมั๊ยคะนั่น
ส่วนที่รักของนุ้งปอร์ เฮ้อ เข้าฉากมาเป็นพระเอกโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย
ยังพูดเพราะเหมือนเดิมทุกระเบียดนิ้ว อีกอย่างไม่ว่าน้องปอร์จะแกล้งแซวแค่ไหน
อิลุงมันก็ยังน่ารักกกกกกไม่เปลี่ยน
……ตรงนี้เลยไหมที่รัก55
……….ที่รักช่วยที่รักด้วย
>> จะบ้าตาย น้องปอร์น่ารักกเว้ยยยยยยยย ที่รักช่วยที่รักด้วย อุกรี๊ดดดคิดได้ไง
ปล. สู้ๆนะคะ +1 จัดไป หุหุ o13 เลิศเลอไม่เปลี่ยน
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ว้าววว
ปอร์แรงอ่ะ
ชอบๆ
ฮ่าๆ
-
ดีมาก เราไม่ควรจะยอมนนท์นะ อิอิ
-
+1 ให้แล้วนะปอร์...
o13 ปอร์ยังคงเริ่ดและเก่งอยู่เสมอ ได้แสดงความสามารถแถมยังได้กระชากหน้ากากอินนท์ไปด้วยในตัว
อยากรู้จริงๆ ว่าอินนท์นี่มันดาราคนไหนกันฟระ...เรียนบัญชีอีกตะหาก ติ๊กต้อกๆๆๆ
ไม่ใบ้หน่อยเหรอปอร์ น๊าๆๆๆ
:o8: ปอร์อย่าเพิ่งหลวมตัวยอมเพื่อนเดชง่ายๆ นะครับ...เก็บไว้ให้ลุงกอล์ฟก่อนเถอะ
-
คบลุงนานๆระวังอ้วนนะจ๊ะ ก็ลุงเลี้ยงตลอด
-
ลุงเลี้ยงดีจัง สงสัยจะขุนมั้ง
ยิ่งอ่าน ผมยิ่งอยากรู้ชื่อจริงนายนนท์จัง
-
o13
น้องปอร์สุดยอดไปเลยค่ะ
-
สะใจอ่ะปอร์ เอาซะน้องเก้งกะน้องนีหน้างิกไปเลย หุหุ
-
สมน้ำหน้าจริงๆ
จ้องจะหาเรื่องนักเลยโดนว่ากลับเลย หึหึ
ไม่รู้ซะแล้วว่าใครสวย :laugh:
-
555++
สมน้ำหน้า
-
สะใจอีกแล้ว
น้องปอร์เก่งจริงๆ
o13
-
สะใจเจงวุ้ยยยยยย เอาอีกคับ ชอบๆๆๆๆ o13
[/b]
-
ตอบได้โดนใจมากครับน้องปอร์
ให้10คะแนนเต็มครับ
-
สะจายย
เหอะๆ
พี่ปอร์สู้ๆ
สวยชนะเลิศอยู่แล้ววววว o13
-
ไง
นัง นนท์
แรงไม่พอ
เจอ โอปอร์
แรง
กว่า.......
อิอิอิ
o13
-
โดนนนน.....
เชียร์น้องปอร์เต็มที่ o13
-
เรียน MKTG แจก C กระจาย
-
สะใจ สมน้ำน่า ดาราตัวร้าย
แต่ปอร์กินแต่ของฟรีนะ เดี๋ยวก็อ้วนหรอก
-
นนท์เนี่ยะมันโตมาได้ยังงัยนะ
กินมดเป็นอาหารรึยังงัยนิสัยถึง
ได้น่ารังเกียจขนาดนี้
-
อย่างนี้แหละที่ใช่นายเอกยุคใหม่ ทันคนและทันสถานการณ์
ถ้ามัวแต่รอคนอื่นช่วยเหลือ จะไม่ทันกินเอานะ ดีมากมายที่ได้
แสดงกึ๋นให้ลุงได้เห็นความฉลาดล้ำของว่าที่ภริยาอย่างน้องปอร์
จะสงสารนนท์ดีมะเนี่ย อุตส่าห์พยายามจะทำให้น้องปอร์หน้าแตก
แต่ก็ไม่สามารถ
จะรอตอนต่อไปนะ ........ :pig4:.............
-
นุ้งปอร์คนสวย...สมกะเป็นนางเอกเจงๆ
มะต้องลงไม้ลงมือแบบตบตี...แต่เราเชือดคู่ปรับแบบนิ่มได้อ่ะ
ก็คนสวยมีสมองนี่เนอะ...ตอบคำถามได้ไฮโซแถมปนจิกกัดนนท์ไปด้วย
งานนี้คนสวยชนะเลิศ...อิอิอิ o13
จัด+ให้คนสวยกันเลยจ้า
-
สะใจมากครับปอร์
จัดการมันเลย :beat: :z6:
-
สะจายยยย มากมายคร้าบบ ปอร์
:m20:
-
แรงไม่แคร์สื่อจริงๆ ค่ะ
-
:3123:
หุยอะไรยังไงครับท่านผู้อ่าน
เล่นบทร้ายยังเชียร์อีก
เดี๋ยวตอนหน้าเล่นบาทน่าสงสารดีไหมนี่
ดูสิคุรผู้อ่านจะว่าไงบ้าง
o18
ปล. วันนี้ไปส่องของพี่ยาม แถวร้านมา
พี่ยามให้ซีดีเพลง มา2 แผ่น
และเงาะอีก1 ถึง
พี่แกบอกว่าฟังซีดีไม่เป็น
อยากให้ผมเอาไปฟังแทน
อยากถามผู้อ่านว่า
เราควรงาบยามเลยดีไหม 55555
ให้ท่าดีนัก
ตลกๆนะครับนำมาเล่าสู้กันฟัง ครับ
-
งาบไปก่อนเลยค่ะ ฝึกฝนให้ชำนาญก่อนที่จะไปออกศึกกับลุง :o8:
-
จะงาบ หรือไม่นั้น
ถ้าพี่ยามหล่อออออออ หน้าตาดี ไม่มีพันธะ ก็จัดการเลยคระ :oo1:
แต่ถ้าหน้าตางั้นๆ แต่ดันอยากเลี้ยงต้อยเรา ก็ปล่อยยามเค้าไปเหอะคระ
แต่ว่าคิดจะนอกใจลุงงั้นเรอะ :fire: โยนลุงมาให้FCแถวนี้ช่วยดูแลก็ได้นะ เอิ๊กซ์
แม่ยกรอรักษาใจลุงเพียบ :m20:
-
เล่าไป...หยอดมุขไป...ไม่ต้องยั้งเลยนะ น้องปอร์
:pigha2:
คนแบบปอร์้ ใครอยู่ใกล้ รับรอง สบายใจ อารมณ์ดีไม่มีเครียด
วาทะ คารมคมคาย ธรรมชาติ มั่กมั่ก
:กอด1:ขอกอดคนร่ำรวยอารมณ์ขันโหน่ย +1 ให้น้องปอร์คร้าบบบ ฮ่าฮ่า...อารมณ์ต่อเนื่อง ฮี่ฮี่
-
สงสารยาม.... :z2:
-
:L2: มาให้ กำลังใจน้องปอร์ จ้า
เจ๋งมากน้อง .....
คนดีๆ อย่างเรา ต้องไม่ยอมแพ้ ...
:bye2:
-
ชนะเลิศ
-
นนท์กัดไม่ปล่อยเลย
-
:-[ :-[ :-[ คุณลุงมัวทำไรอยู่เนี่ย ปล่อยให้น้องปอร์ โดนรุมได้ไงกัน
เด๋วเหอะ หาแควนใหม่เลยปอ
ปล. คอมหายเจ๊งยังอะ :z1: เพื่อความต่อเนื่องในการลง
-
คอมใช้ได้เหมือนเดิมละครับผม
เพื่อนเดชมาลงโปรแกรม
และทำความสะอาดใหม่หมดเลย
ผมมีหน้าที่นอนรอเท่านั้น 555
นอนรอนี้หมายถึงรอให้คอมเสร็จนะครับ อย่าคิดไปไกล55555
มีเพื่อนดีก็แบบนี้ละครับผม
อิอิิอ
เดี๋ยวดึกๆๆ มาลงให้นะครับผม
-
^
^
น่ารักแบบนี้หาได้ที่ไหนเนี่ย :laugh:
แจ้งข่าวให้ผู้ใช้บริการโปรดแซ่บด้วย
-
ทำไมตอนนี้ไม่มีสูตรอาหาร
-
:haun4:
-
:sad4:
“เดี๋ยวแป็บนึงเดช ใครแม่งโทรมาตอนนี้วะ หัวใจจะหวาย”
“อยู่ไหนครับ” เสียงจากปลายสาย
“กำลังโดนลุมอยู่ครับ” ผมตอบกวน ๆ
“อย่าพุดเล่นสิครับ เดี๋ยวผมไปทานข้าวด้วย” เสียงจากไอ้ลุงอีกครั้ง
“อยู่ที่คณะ เลี้ยงด้วยนะจะรอ” ผมตัดบทด้วยการวางสายไป
เพราะรู้ยังไงไอ้ลุงมันก็หาผมเจอและต้องเลี้ยงผมอยู่แล้ว 555
“ลาบปากกรูกับมึงอีกแล้วเดช สงสัยมึงต้องเลี้ยงกรูวันหลังแล้วละ เพราะวันนี้มีเจ้ามือแล้ว” ผมพูดกับเพื่อนรักเดช
ตอนที่26-------------ตำแตง
เราสามคนทานไรเสร็จแล้ว ไอ้ลุงขอตัวไปเรียนในช่วงบ่าย…ลองไม่ขอดูสิ555
ผมกับไอเดชเพื่อนรัก ต่างก็ว่างเพราะวันนี้มีเรียนแค่ช่วงเช้า
ไอ้ลุงมันขอให้ไปนั่งเรียนกับมัน แต่เรื่องอะไรจะไปด้วยล่ะครับ
เอาชีวิตที่มีค่าของเราไปให้เขาลุมกัดเล่นๆ ทำไม 55เดี๋ยวจะรับบทนางเอกหนักไปละเพราะมีแต่คนรังแก
ครั้นจะรอกลับพร้อมกับมันก็ไม่แน่ใจว่า มันจะเลิกเรียนตรงเวลาหรือเปล่า……สวยไม่ชัวร์
เลยต้องกลับบ้านกับเพื่อนเดชสองคน
ไอ้เดชบอกผมว่าวันอาทิตย์มีงานอีกแล้วครับ เย็นนี้ต้องเข้าไปคุยคอนเซปงานอีก
ดีจังเรียนไป ทำงานไป เสิร์ฟไป จีบกันไป มีความสุขเสียนี่กระไร…..เหลือแค่เสีย....กันไป .55
ช่วงบ่ายเป้าหมายของเราสองคนจึงเป็นบ้านเพื่อนเดช
บ้านมันมีอะไรให้ทำเยอะแยะครับ เกมส์ออนไลน์ เป็นอีกหนึ่งอย่างที่มันชอบเล่น
แต่ผมไม่ได้เล่นหรอกครับ ไปนั่งเฝ้ามันเล่นมากว่า
ถ้าเบื่อจริงๆก็หาหนังที่มีเป็นพันๆเรื่องมาดูครับ……หนังโป้55
บ้างก็ไปว่ายน้ำกันที่สระของหมู่บ้าน
อันนี้ชอบมากเป็นพิเศษครับ ถ้ามีชายหนุ่มในหมู่บ้านมาว่ายด้วย………จับขืนใจเลย55
อย่างน้อยก็เป็นอาหารตา ถึงจะไม่ได้รับประทานก็ตาม5555
ไอ้ลุงโทรมาบอกว่าวันนี้ บ่าย 4 โมงจะมารับที่บ้านไอ้เดช
ให้รอไปก่อน ผมต้องบอกไอ้ลุงว่าเย็นนี้ไปด้วยไม่ได้แล้ว
เพราะต้องเข้าบริษัทไปรับทราบรายละเอียดของงานพิเศษที่ได้มา
ไอ้ลุงขอไปด้วยเพื่อนเดชก็ไม่ขัดข้องอะไรครับ
เผื่อมันจะพอทำไรที่เป็นประโยชน์ได้ อย่างน้อยก็คนขับรถ55555
ห้าโมงเย็นถึงบริษัท
ไอ้เดชทักทายพนักงานทุกคนอย่างคุ้นเคย ก็ใช่สิครับ
มันมาทำงานที่นี้ตลอดระยะเวลาที่ปิดเทอม
ส่วนผมได้ทำก่อนที่จะเปิดเทอมเท่านั้นจึงยังไม่สนิทกับใครมากเป็นพิเศษ
สายตายสาวน้อยสาวใหญ่ รวมทั้งสาวเทียม
ต่างจ้องมาที่ไอ้ลุง คงเป็นเพราะมันหน้าใหม่สำหรับที่นี้ครับ……….อย่านะของกรู
ทุกคนคงต่างคิดไปกันว่าคงเป็นเด็กใหม่ที่จะมารับงาน
มารับทราบรายละเอียดงานแน่นอน………สวยช่างจินตนาการ55
แต่ที่ไหนได้ครับ คนขับรถผมเอง 555
เราสามคนนั่งรอที่ห้องรับแขกรอคุยงานกัน
พี่เจ้าของโปรเจ็ค เอ่ยปากชวนไอ้ลุงมาทำงานด้วยกันแต่มันปฏิเสธไป
เพราะมันไม่คิดว่ามันจะทำได้.............เดี๋ยวสอนให้แลกกันกับ..........นะ อิอิอิ
ดีแล้วละครับ สำหรับความคิดผม เพราะถ้ามาทำด้วยกันมีแต่จะเสียงานเอาสิไม่ว่า…..แต่อาจได้เด็ก555
งั้นก็เป็นคนขับรถเหมือนเดิมดีแล้วที่รัก55
คุยงานเสร็จก็ประมาณ 1ทุ่มครับ ได้เวลากลับบ้านแล้ว
ไอ้ลุงมันอาสาไปส่งไอ้เดชที่บ้าน คงจะมีแผนอะไรสักอย่างที่ผมไม่สามารถคาดเดาได้ตอนนี้
แผนสูงตามเคยอะครับไอ้ลุง
“อยากไปไหนต่อ” ไอ้ลุงถามหลังจากที่ส่งไอ้เดชเรียบร้อยแล้วครับ
“วันนี้ไม่กลับบ้านเรานะ” กลัวมุกแบบเมื่อวานผมแซวไอ้ลุง มันยิ้ม ๆ
“ได้ครับ งั้นไปบ้านผมนะ” ผมได้แต่เงียบเหมือนเป็นคำตอบในตัว
ผมสังเกตสองข้างทางด้วยความสงสัยว่าทำไมไอ้ลุงมันไม่ขับรถกลับบ้านทางเดิม
“จะไปไหน” ผมถามไอ้ลุง
“กลับบ้านผมไง เตียมตัวพร้อมแล้วใช่ไหม” งง พร้อมอะไรของมึงวะ เออ พร้อมก็ได้....ตรงนี้นะในรถเลย55
“นี้มันไม่ใช่ทางที่จะกลับบ้านเรานี่” ผมเอ่ยปาก ไอ้ลุงหันกลับมายิ้มให้ผมอีกหนึ่งครั้งและไม่พูดอะไรเลย
รถเลี้ยวเข้าซอยเล็กๆ แถวถนนสาทร สองข้างทางเป็นต้นไม้ที่ปลูกไว้อย่างสวยงาม เปิดไฟประดับตอนกลางคืน ดูสวยงามมากครับ รถไอ้ลุงค่อยๆ เคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆ ผมมองสองข้างทาง ด้วยความรู้สึกแปลกตา
ไม่คิดว่าในกรุงเทพจะมีถนนที่สวยแบบนี้อยู่
ดูแล้วมันน่าจะเป็นซอยส่วนตัวมากว่าที่เป็นซอยสาธารณะ
เพราะไม่มีรถขับผ่านไปมาแม้แต่คันเดียว สายตาผมยังเพลิดเพลินกับสองข้างทางในเวลาค่ำๆ
“คุณย่าครับ กอล์ฟมาถึงแล้วครับ” เสียงไอ้ลุงลอยมา
“-------------------------------------------------------.”
“ครับ”
----------------------------------------------------------”
“ครับคุณย่า
ได้ครับ” พูดเสร็จไอ้ลุงเก็บมือถือวางไว้ข้างๆที่เปลี่ยนเกียร์ตามเดิม
ครับผมพอจะตอบคำถามของตัวเองได้แล้วว่าไอ้ลุงพาผมมาบ้านใคร……ญาติฝ่ายเจ้าบ่าว อิอิอิ55
เลยไม่จำเป็นต้องถามต่อ
ตายละจะพากรูมาให้ผู้ใหญ่ดูตัวแล้วเหรอไอ้ลุง ไม่บอกรูล่วงหน้าเลยนะมึง
แล้วแบบนี้กรูจะเตรียมตัวทันเหรอ………..ไม่นะ หวาย อยากสลบ
มารยาททางสังคม การเข้าหาผู้ใหญ่กรูยังไม่เคยเรียนนะ
ไหนครอสเจ้าสาวก็ยังไม่ได้จอง แล้วแบบนี้กรูจะผ่านการพิจารณาไหมนี่มึง……ตายแน่ๆๆ
ตายแน่ๆ กรูทำไงดีหว่า ทำไงดี คลานเข่า ตั้งแต่หน้าบ้าน ไม่ใช่สิ หน้าประตูบ้านเลยดีไหม
มือไม้อ่อนหรือยัง คำพูดตลาดๆๆ ลบทิ้งไปจากสมองแล้วใช่ไหม หน้าตา ผม เสื้อผ้า โฮ้ยๆๆๆ
หวาย ให้เวลากรูเตรียมตัวน้อยมาก ไม่ทันแล้ว
ตอนนี้รถไอ้ลงุจอดที่ประตูหน้าบ้านแล้วครับ
“ปอร์ พร้อมหรือยัง” ไอ้ลุงถามผมเป็นครั้งที่สอง
ผมได้แต่งง ๆ มึงจะให้พร้อมอะไรอีกวะ
ไม่นานมียามที่ยืนอยู่วิ่งมาเปิดประตูให้
ไอ้ลุงกล่าวทักทาย พร้อมยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม ไม่ได้ถือตัวแต่อย่างใด
“สวัสดีครับ คุณลุง สบายดีไหมครับ ” มันสุภาพอย่างเคย
“สบายดีครับคุณหนู” ลุงยามตอบ
“ไม่ต้องเรียกแบบนั้นหรอคกรับ เรียกกอล์ฟก็ได้ครับ ดูเป็นกันเองดีครับ”
ได้ครับคุณหนู เอ้ยคุณกอล์ฟ” ลุงตอบ
แล้วรถของไอ้ลุงก็ค่อยเลื่อนเข้าไปในบ้านเทียบจอดยังข้างๆประบานใหญ่
ตอนนี้มีผู้หญิงคนกำลังยืนอยู่ข้างประตูนั้นครับ อายุอานามดูยังไงก็คงไม่ใช่ย่าเป็นแน่
ทันที่รถจอดไอ้ลุงรีบเปิดประตูเดินวนไปยังหน้ารถ เข้าไปหาผู้หญิงคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ประตูนั้นทันที
ผมเปิดประตูลงตามลงไปด้วยความสงบเสงี่ยมเจียมตัว..... สวยต้องออกมาจากข้างใน555
สวัสดีครับคุณป้า ไอ้ลุงยกมือขึ้นไหว้ผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับกล่าวทักทาย............มารยาทดีจังนะที่รัก
“หวัดค่ะคุณหนูของป้า หิวหรือยังค่ะ” ผู้หญิงที่ไอ้ลุงเรียกป้านั้นถาม
ตอนนี้ผมยืนอยู่ข้างๆไอ้ลุงแล้วครับ ผมยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น
ตามมารยาท ไม่รอการแนะนำจากไอ้ลุง ผมชิงตัดหน้ายกมือขึ้นไหว้ก่อน
ผู้หญิงคนนั้นยกมือขึ้นไหว้ตอบผม ใบหน้ายิ้มแย้ม
“อ้าวคุณหนูนี้ใครค่ะ น่าตาน่ารักเชียว”………. อยากบอกจังครับว่าสวยด้วย
ผู้หญิงคนนี้ละสายตาจากไอ้ลุงมามองที่ผมแทน
มึงจะตอบ อะไรละทีนี้ เอาให้ตรงกับความจริงนะ ไม่งั้นโดน............. ขอหย่าแน่55
เพื่อนที่มหาลัยครับป้า พอดีบ้านใกล้กัน เลยแวะมาด้วย ป้าคงไม่ว่านะครับ
“รบกวนด้วยนะครับป้า” ผมสร้างภาพ เอ้ย สร้างสัมพันธภาพ
“จะไปว่าอะไรละค่ะ เพื่อนของคุณหนูก็เหมือนกับคุณหนูของป้าอีกคนนั้นล่ะค่ะ”….หวายคุณหนูปอร์
“เชิญข้างในดีกว่าค่ะ คุณย่าท่านรออยู่ค่ะคุณหนู”
“ครับคุณป้า” ไอ้ลุงตอบแล้วเดินตามผู้หญิงคนนี้ไป
ผมสงสัยไม่น้อยเลยครับ ว่าทำไมไอ้ลุง มึงถึงเรียกย่ามันสุภาพขนาดนี้
และคนอื่นๆที่เรียกมันก็ดูสุภาพกันหมด มีแต่ผมนี้ละที่ไม่เข้าพวก…….55สวยกว่านั้นเอง
ผมเริ่มจะคลานเข่า ตามที่คิดไว้ 5555 ไม่ใช่ละ ผมเดินตามไอ้ลุงไปติดๆ
พอขาเริ่มก้าวเข้าประตู สองตาเริ่มสำรวจว่าอะไรน่าหยิบกลับบ้านได้บ้าง 5555555
บรรยากาศภายในบ้านให้อารมย์สมัยเก่าๆ ของแต่งบ้านแต่ละชิ้น ดูมีอายุ
รวมทั้งคำพูดสุภาพๆ ทำใผ้ผมคิดว่าตัวเองได้กลับเข้าสู่บ้านทรายทองอีกครั้ง
-----------------------------
อินโทรเริ่มมา
http://www.youtube.com/watch?v=E_c_OBt68PA&feature=related
..นี่คือสถาน แห่งบ้านทรายทอง ที่ฉันปองมาสู่
..ฉันยังไม่รู้ เขาจะต้อนรับ ขับสู้เพียงไหน
..อาจมียิ้มอาบ ฉาบบนสีหน้า ว่ามีน้ำใจ
..แต่สิ่งซ่อนไว้ ใน ดวงจิต คือความริษยา
เครดิต บ้านทรายทองสวลี ผกาพันธ์..
“ปอครับเข้ามาสิ ยืนอยู่ตรงนั้นทำไม ” ไอ้ลุงพูดเบาๆ เป็นการเตือนให้ผมตามเข้าไป
หลังจากที่ผมชะงักอยู่ที่ประตูด้วยสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้น จึงยังไม่ได้ก้าวเท้าเข้าไปในบ้านแต่อย่างใด
“เชิญเลยคะคุณย่ารออยู่ที่ห้องนั่งเล่นของท่านคะ ” เสียงป้าคนเดิมเชื้อเชิญ
ไอ้ลุงนำไปอย่างช้าๆ ผมเดินตามติดๆ
“กอล์ฟ กอล์ฟ” ผมเรียกมันเบา ๆ
“หือ หือ มีอะไรครับ” น้ำเสียงยังอ่อนโยนเหมือนเดิม.........ครับตรงนี้เลยไหมที่รัก พร้อมละ55
“ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะมาที่แบบนี้” ผมเอ่ยขึ้น
“บอกก็ไม่ตื่นเต้น สิครับ ไม่ต้องกลัวนะ ผมบอกคุณย่าแล้วว่าจะมีเพื่อนมาด้วย คุณย่าใจดีมาก
ท่านจะชอบปอร์เหมือนที่ผมช.... ปะ ไปหาคุณย่ากัน” อะไรนะพูดมาให้จบอย่าให้มันคั้งค้างอีลุงบ้า ช.... อะไรของเมิงบอกมานะ
สายตาผมยังมองไปทั่งบริเวณบ้าน สองเท้าก้าวตามไอ้ลุงผ่านห้องต่างๆมากมาย
“สวัสดีครับคุณย่า” เสียงไอ้ลุงทัยทาย
“อ้าวมาถึงแล้วเหรอ”
…………….หวาย คนนี้คือ..................
** :t3:**
สูตรเด็ด ตำแตง
-
:L3:
มาลงให้แล้วนะครับ
นั่งปั่นแทบตาย อิอิิิอิ
แต่เผื่อผู้อ่านแล้ว
น้องปอร์ ทำได้เสมอ บ่ยั้น
หวังว่าคงสร้างความเพลิดเพลิน
เจริญใจ ไม่มากก็น้อย
อย่าลืมนะครับ
รักน้องปอร์ น้อย
แต่รักนานๆๆ
พิมพ์ตกไปขอโทษด้วยนะครับ
จุฟจุ๊ฟ ดวฟ ด๊วฟ แลกลิ้น
:impress2:
-
เปิดตัวฝ่ายเจ้าบ่าว ฮิ้วววววววววววว :-[ :impress2:
มาลงทะเบียนเรียนคอร์สมารยาทไทยด้วยคนคะ คุณหนูปอร์
อุ๊ยต๊ายยยยยยย ขอหน่อยเหอะ หมั่นเขี้ยวมานานแล้น
คำก็...สวยช่างจินตนาการ คำนี้คิดได้ไงเนี่ย น่าหมั่นไส้ 555
สองคำก็...สวยไม่ชัวร์
แต่ที่ได้ใจสุด ....... สวยต้องออกมาจากข้างใน แม่ยกอยากจะบ้าคิดคำนี้ได้ไงเนี่ย 55555 :o8:
อ่านไปฮาไป จะสำลักน้ำลายตาย อุคิๆ :jul3:
ตายแล้วคุณหนูปอร์ได้เข้าบ้านทรายทองแบบไม่ต้องนัดหมาย ระทึกดีมั๊ยล่ะนั่น
อิลุงมันกะเซอร์ไพรส์คุณย่าด้วยหลานสะใภ้ที่ไม่ได้น่ารักอย่างเดียว แต่สวยมีสมองด้วยยยยยยยยยยยยยยย เริ่ดมากกกกกกก
แล้วแบบนี้ถ้าคุณย่าไม่ปลื้มนี่ไม่ถูก โดนเฉดศีรษะออกจากคฤหาส์นเลยเรอะ 55555
เฮ้ออออออ ทำไมมุกมันแพรวพราวแบบนี้
ไปบ้านเดชหรือว่าไม่พักสายตาหาหนุ่มๆละจ๊ะนั่น ฮามากกกกกก อิลุงมันน่ารักอ่ะ ให้ทำอะไร ไปที่ไหร ก็ขอทำ ขอตามไปด้วย น่ารักจริงๆ
"เพราะมันไม่คิดว่ามันจะทำได้.............เดี๋ยวสอนให้แลกกันกับ..........นะ อิอิอิ"
>> แลกกับอะไรห๊ะ เป็นสาวเป็นนาง ชี้โพลงซะ กระรอกหน้าตาดีเห็นหมดแล้นนั่น
ท่านจะชอบปอร์เหมือนที่ผมช.... ปะ ไปหาคุณย่ากัน” อะไรนะพูดมาให้จบอย่าให้มันคั้งค้างอีลุงบ้า ช....
>> อุกรี๊ดดดด จะเปิดตัวกลางบ้านเลยรึคะไม่เอาน่าไปบอกต่อหน้าคุณย่าโน่นไป :o8:
o13 o13 เลอเลิศมะมีใครเกิน
อิลุงก็ได้ใจมากกกกกกกกก คุณหนูมารยาทดี สุภาพ น่าฝากเนื้อฝากตัว ฝากอนาคต มากถึงมากที่สุด
ส่วนคนสวยยยยยยยยย (กลั่นใจ..555) มุกเรี่ยราดมากกกกกกก คุณหนูคะต้องจับคุณหนูกอล์ฟให้ได้นะคะ
เืพื่อสมบัติบ้านทรายทอง :m20:
ยังกดบวกให้ไม่ได้ เอานี่ไปก่อนนะคะคนดีของคนอ่าน (http://www.geocities.com/contact_tome/emo/64.gif) :L3:
จุฟจุ๊ฟ ดวฟ ด๊วฟ แลกลิ้น
:impress2:
ตอนหน้าเอ็นซีเรอะ มีดวฟ ด๊วฟ แลกลิ้นด้วย 5555555
-
น้องปอร์โดนลุงเซอร์ไพรส์อีกแล้ว :laugh:
กรี๊ดๆ เปิดตัวเจ้าสาว
ลุงน่ารักซะ :กอด1:
-
ลุงพาคนสวยเข้าบ้านญาติผู้ใหญ่หล่ะ...แบบนี้จะแต่งเมื่อไหร่ดี....อิอิ
แต่ลุงเล่นมะบอกให้นุ้งปอร์เตรียมตัวล่วงหน้าเลยนะ...ถ้าไม่สวยเนี่ยลำบากแย่เลยอ่ะ
ยังดีนะที่นุ้งปอร์เค้ามารยาทงาม..สวยสร้างภาพได้...เอร๊ย...สวยมาจากข้างใน... :jul3:
ลุงฮับ...แล้วมา ช.....ไว้ทำมาย...จะพูดอารายก็พูดให้จบจิ๊
จะกั๊กไว้ทำไม...กล้าๆหน่อย :laugh:
-
กีสสสสสสส น่ารักมากเลย เปิดตัวเจ้าสาวของลุง :o8:
-
กรี๊ดดดดดดดดด เปิดตัวว่าที่หลานสะใภ้ เอิ้กกกกกกก
พจมานมาเอง คึคึ
ฮามากมาย เจอมุกแต่ละอย่าง ชอบๆๆ o13 เขียนอ่านได้เพลินดี บวกหนึ่งนะจ๊ะ
ลุงน่ารักได้อีก แอร๊ยย หลงรักลุง พ่อหนุ่มช่างเป็นคนสุภาพ คนดีจริงๆๆ :man1:
ส่วนนนท์ กะ น้องนี แอบฮากร๊ากกกก ตอนที่ปอร์บอกว่ามมือแล้วจะกลับเข้าป่าไม่ถูก 5555
คิดได้ไง :m20:
-
:z2: ลุงกอล์ฟน่ารัก...
พาพบผู้ใหญ่ล่ะ...น่าจะใหญ่สุดล่ะ...
ถ้าย่าผ่านอย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง.. o13
-
มารยาททางสังคม การเข้าหาผู้ใหญ่กรูยังไม่เคยเรียนนะ
ไหนครอสเจ้าสาวก็ยังไม่ได้จอง แล้วแบบนี้กรูจะผ่านการพิจารณาไหมนี่มึง……ตายแน่ๆๆ
ตายแน่ๆ กรูทำไงดีหว่า ทำไงดี คลานเข่า ตั้งแต่หน้าบ้าน ไม่ใช่สิ หน้าประตูบ้านเลยดีไหม
^
^
^
นั่งอ่าน แล้ว ฮา ตอนนี้มากมาย....น้องปอร์ไม่ต้องมารยาทคลานเข่าขนาดนั้น ก็ได้...แค่เสน่ห์ ของน้องปอร์ อย่างเดียว เดี๋ยวทั้งบ้าน ของลุงกอล์ฟ ก็หลง เหมือนที่ลุงกอล์ฟหลงน้องปอร์ นั่นแหละ อิ อิ :laugh:
-
พจมานจ์ ใช่ป่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย อิอิ
-
โดนพาไปให้คุณย่าดูตัวหลานสะใภ้ซะละ
-
:L2:...อ่านไปก็..ขำ ไป
...สไตล์การเขียนแบบน้องปอร์ก็ดีนะอ่านแล้วเพลินดี
...น้องปอร์เขียนแบบ..เล่าเรื่องไป..บ่นไป..รำพึงรำพัน ไปด้วย
...พี่ว่าอ่านเรื่องน้องปอร์จบ ไปเปิดร้านขายส้มตำได้เลยนะเนี่ย
...น้องกอล์ฟ นี่ลูกผู้ดีเก่าแหงๆๆ พูดจาสุภาพดีแท้ๆๆ :L2:
-
ลุงแกรักจริงหวังแต่งนะเนี่ย พามาบ้านทรายทองให้หม่อมย่าดูตัวด้วย
ไม่ต้องกลัวน้องปอร์ของเราสวยมั่นใจ เพรียบพร้อมทุกอย่างแบบนี้ไม่ผ่านให้มันรู้ไป
(ไม่ผ่านอีลุงอด) พยามเข้านะหนูปอร์ อยู่บ้านทรายทองเราคือพจมานผู้ใสซื่อ ออกบ้าน
เมื่อไหร่ค่อยกลับเป็นพจมาร(ร้าย)ต่อ สู้ว๊อย :fire:
รักน้องปอร์ :กอด1:
-
:o8:
น้องปอร์ที่น่ารัก(อ็วกก็ได้ครับถ้าเอียน555)
มีอะไรจะเล่าให้ฟังครับ
นี่เป็นความจริงครับผม
แม่ของน้องปอร์ มีนานสกลุเดิมว่าสว่างวงษ์
ก่อนจะจดทะเบียนกับพ่อ
ลูกทุกคนจึงใช้นามสกุลพ่อแทน
ส่วนลูกของน้าชาย2คน
ยังคงใช้สว่างวงษ์ตามพ่ออยู่
แม่บอกผมเสมอครับ
ว่าอยากให้ลูกหนึ่งคนกลับไปใช้สว่างวงษ์
ซึ่งเป็นนามสกุลของตัวเอง
แม่ไม่อยากให้มันหายไปในรุ่นตัวเอง
เพราะตาและยาย(คนที่ชอบทำข้าวหมากให้หลานๆกิน) เป็นคนที่ลูกหลานรักมาก
:กอด1:
น้องปอร์จึงมีเลือดสว่างวงษ์อยู่ในตัว ถึงครึ่งหนึ่งเลยนะครับ
แล้วไม่ผิดใช่ไหมครับที่น้องปอร์กำลังเดินเข้าบ้านทรายทองอีกครั้ง
-
^
^
ไม่ผิดเคอะที่จะเดินเข้าบ้านทรายทองเพื่อทวงสิทธิ์ความเป็นหลานสะใภ้ :jul3:
เอิ่ม...แต่เวอร์นี่.... ทำไมรู้สึกสงสารพระเอก ชายกลาง ขึ้นมาจับหัวจิตหัวใจ
ถ้าได้เค้าวัง ท่าทางท่านชายกลางคงโดนใช้เยี่ยงทาส...ทาสอารมณ์อ่ะนะ แน่ๆ :z2:
-
:กอด1: กอดปอร์ 1 ที...(ขออนุญาตชายกลางกอล์ฟ)...ที่มาลงเรื่องต่อให้
ลุ้นต่อไปว่าคุณหญิงย่าจะว่าอย่างไรบ้าง และ (พจมาน)ปอร์จะทำคะแนนได้ดีแค่ไหน (เชื่อมั่นว่าปอร์ทำได้แน่นอน)
รออ่านต่อนะครับ
-
หวายๆๆ เริ่มเปิดเผยฐานะที่แท้จริงกันละหรอ ทั้งปอร์ทั้งลุง ฮ่าๆ
จ้าวกันมาเชียว
^^
อ่านเรื่องนี้ทีไร หิวทุกที อ๊ากกก
-
พจมาน สว่างว๊าบ !!
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
โอ..พจมาน สว่างวงษ์ ตัวจริงเสียงจริง น้องปอร์ก็ตามใจคุณแม่สิ
คุณแม่ท่านจะได้ดีใจ ที่บ้านคุณแม่จะให้ไปใช้นามสกุลคุณชวดโน่น
เพราะความหมายดี ท่านรักนามสกุลนั้นน่ะ
-
o4 :ped149: ลุงน่ารักจัง ชอบๆ
คุณหนูปอร์สู้ๆน้า :oo1:อย่ายอมลุงหล่ะ ในบ้านนี่และเริ่ดที่สุด :z1:
-
ปอสู้ๆ
-
ว้ายๆ
พี่ปอร์มาอัพแล้ว
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่า
อัพเร็ว แล้วก็แต่งได่้ฮามากเลยอ่ะ
แต่ว่าตอนนี้ค้าง 555
มาอัพเร็วๆเน้อ
-
โห น้องปอร์ สว่างวงษ์ มาเอง
ชายกอล์ฟก็เกือบสารภาพรักและ :z1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
แสดงความดีใจล่วงหน้า
สู้ๆครับน้องปอร์
เอาใจช่วยเต็มที่เลยยยยยย
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
อิอิ.....คราวนี้กลายเป็น
บ้านทรายทอง
อยากเห็นชายน้อยยยยย :-[
-
สู้ ๆ นะปอร์ ลุงกอล์ฟ
พาไปพบหญ้าผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าบ่าวแล้ว
อีกไม่นานคงมีข่าวดีนะ
-
:o12:
เข้ามาอ่านแล้วมีกำลังใจเขียนมากๆเลยครับ
ยังไงน้องปอร์
จะทำหน้าที่นักปั่นน่องเหล็กให้ได้อ่านกันเร็วๆ นะครับ
ใครรอยกมือขึ้น ครับ
:laugh:
-
ยกสองมือเลยคร้าบ
นั่งเกาะหน้าคอมรอน้องปอร์
-
มายกมือ ด้วยท่า เลิฟยูวววววววววว รออิลุง :man1: :impress2:
-
มายกมือรอพจมานด้วยคน อิอิ
-
ลุงทำดีมากพานู๋ปอร์ไปเปิดตัว
กับท่านคุณหญิงย่าด้วย
ลุงก้อนะปากหนักจริงๆเลยบอกรัก
นู๋ปอซะทีสิ
-
ยกวงแขนรอรับพจมานนน :z2:
-
มาต่อด่วน ป้ารออ่านเรื่องของ พจมาน ปอร์ สว่างวงศ์ ณ.บ้านทรายทอง
ท่านย่าออกมาแล้ว
เด๋วต้องมีหญิงใหญ่ หญิงเล็ก มาจิกน้องปอร์
อิอิ
-
อุ๊ย
พาไปไหว้ญาติผุ้ใหญ่ด้วย
งานนี้สงสัยพาไปดุตัวกานแน่ๆๆ
-
สู้ๆๆคับคุณหนูปอร์
เอิ๊กๆๆ
-
สู้ๆๆ o13
-
มีค้างนะ
-
:pighaun:
“กอล์ฟ กอล์ฟ” ผมเรียกมันเบา ๆ
“หือ หือ มีอะไรครับ” น้ำเสียงยังอ่อนโยนเหมือนเดิม.........ครับตรงนี้เลยไหมที่รัก พร้อมละ55
“ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะมาที่แบบนี้” ผมเอ่ยขึ้น
“บอกก็ไม่ตื่นเต้น สิครับ ไม่ต้องกลัวนะ ผมบอกคุณย่าแล้วว่าจะมีเพื่อนมาด้วย คุณย่าใจดีมาก
ท่านจะชอบปอร์เหมือนที่ผมช.... ปะ ไปหาคุณย่ากัน” อะไรนะพูดมาให้จบอย่าให้มันคั้งค้างอีลุงบ้า ช.... อะไรของเมิงบอกมานะ
สายตาผมยังมองไปทั่งบริเวณบ้าน สองเท้าก้าวตามไอ้ลุงผ่านห้องต่างๆมากมาย
“สวัสดีครับคุณย่า” เสียงไอ้ลุงทัยทาย
“อ้าวมาถึงแล้วเหรอ”
หวาย คนนี้คือ..................
ตอนที่27.............ต้มแซบเนื้อ
ผมอุทานในใจ
ภาพผู้หญิงสุงวัยอายุประมาณ70 กว่าๆ ผมขาวแซมผมดำ มัดเป็นมวยอย่างเป็นระเบียบ
หันมาตามเสียงทักทายของหลานชาย
ไอ้ลุงคลานเข้าไปหาหญิงผู้นั้นที่นั้งอยู่บนเก้าอี้ ด้วยท่าทางน่าเกรงขาม................ตกลงมึงหรือกรูจะคลานเข่า
มันกราบลงที่ตักหญิงคนนั้นอย่างช้าๆ แล้วหัวของไอ้ลุงก็ถูกลูบเบาๆ
อย่างเอ็นดูด้วยสองมือที่ดูอบอุ่นของหญิงสูงวัยท่านนี้
สองตาผมแทบไม่อย่าเชื่อเลยว่าไอ้ลุงมันจะทำแบบนี้
คิดว่ามันแค่เป็นคนที่สุภาพเท่านั้น
แต่ที่มันทำนี้ มันเกินกว่าคำว่าสุภาพไปแล้วนะ...........กรูอาย
ไอ้ลุงเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของหญิงท่านนี้ด้วยรอยยิ้ม
“ครับคุณย่า หลานมาถึงแล้วครับ” ไอ้ลุงตอบเบาๆ
“ แล้วนี่ใครมาด้วย นนท์หรือเปล่าจ๊ะ” คุณย่ามองผมอย่างพิเคราะห์
“กอล์ฟเคยเล่าให้ย่าฟัง วันนี้เพิ่งได้เจอ” รอยยิ้มส่งมาอย่างเป็นมิตร
ผมหันไปสบตาไอ้ลุงทันใด ด้วยพอจะจินตนาการออกว่าอะไรเป็นอะไร ไอ้ลุงไม่ได้สบตาผม
ผมสะอึกเล็กน้อยครับ ไม่คิดว่าคุณย่าของไอ้ลุงจะคิดว่าผมเป็นไอ้นนท์
เก็บเอาไว้นะเจ้าปอร์ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาสงสัยอะไรทั้งนั้น
“อ่อขอโทษครับคุณย่า หลานไม่ทันแนะนำให้รู้จัก”
“นี้ปอร์ครับ” ไอ้ลุงหันมามองที่ผม
“เข้ามาสิครับปอร์ มากราบคุณย่า” ไอ้ลุงเรียกผม
ตายละจะทำไงดีกรูยิ่งไม่เคยทำตัวเรียบร้อยขนาดนี้อยู่ด้วยสิ
จะเดินเข้าไปก็ดูจะไม่สุภาพ จะคลานเข้าไปก็ทำไม่เป็น
ผมตัดสินใจเดินเข้าไป แล้วนั่งลงข้าง ๆ ไอ้ลุง พนมสองมือขึ้นที่หน้าอก....... ตัวสั่นไปหมดแล้วนะ
คุณย่ามีรอยยิ้มเต็มใบหน้าตลอดเวลาสายตาบ่งบอกถึงความจริงใจที่มีให้ผม
ผมกราบลงที่ตักคุณย่า อย่างช้าๆ ………..งามไหมละ
“สวัสดีครับคุณย่า” ผมทักทายท่านอย่างเป็นทางการ
เธอก้มลงมากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูผมด้วยคำทักทายเช่นกัน
ช่างดูอบอุ่นเหลือเกิน.....................คุณย่าครับผมขอหลานชายนะ55555
“เป็นลูกเต้าเหล่าใครล่ะจ๊ะ ท่าทางน่าเอ็นดูจัง” ……… อยากจะกรี๊ดแต่คำว่ามารยาทค้ำคอ555
ผมยิ้มด้วยความเขินอาย ไม่รู้จะพูดจะบอกอะไร
ผมมองไปที่ไอ้ลุง ด้วยความไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนั้นยังไง
ช่วยกรูหน่อยสิ ช่วยกรูหน่อย ผมคิดในใจ
“ปอร์อยู่กับพี่ชายครับคุณย่า” ผมรู้สึกโล่งใจไม่น้อยที่ได้ยินคำตอบจากไอ้ลุง
“ที่บ้านทำอะไรจ๊ะ” คุณย่าถามต่อ
ผมมองหน้าไอ้ลุงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไอ้ลุงพยักหน้าให้ผม
ผมพอจะเดาออกครับว่าไอ้ลุงมันพยายามให้ผมพูดในสิ่งที่คุณย่าถาม
“เอ่อ ที่ชายผมเปิดร้านอาหารครับ ส่วนพ่อแม่อยู่ต่างจังหวัดกับพี่สาวครับคุณย่า
พี่สาวเปิดร้านก่อสร้างและเครื่องเกษตรครับ”
“คุณย่าครับพี่ชายของปอร์ ทำกับข้าวอร่อยมากนะครับ
คุณพ่อชอบทานมากเลย ซื้อมาทีล่ะเยอะมาก” ผมหันไปมองไอ้ลุงด้วยสายตาที่ผ่อนคลาย
รู้สึกว่าความอึดอัดนั้นค่อยๆ หายไป
“อย่างงั้นเหรอจ๊ะ ว่างๆ พาย่าไปทานได้ไหม” ไอ้ลุงตอบรับทันใด
“ย่าก็นึกว่าหนูเป็น นนท์ กอล์ฟเคยเล่าให้ย่าฟังแต่ไม่เคยพามาเจอหรอก
หนูเป็นคนแรกนะที่กอล์ฟพาเข้าบ้าน”……………หวายเป็นคนแรกของไอ้ลุง
ตอนแรกที่คุณย่า นึกว่าผมเป็นนนท์ผมรู้สึกเสียใจครับ
แต่พอถึงตอนนี้ความเสียใจเปลี่ยนเป็นความปลาบปลื้มแทน...............หว้ายสวยปราบปลึ้ม
ถึงจะรู้จักกันมาก่อนแต่ก็ไม่ได้หมายว่าชอบมากว่า5555......เข้าข้างตัวเองอีกละกรู
“คุณท่านค่ะ ตั้งโต๊ะพร้อมแล้วค่ะ” เสียงจากป้าแม่บ้านคนทีเพิ่งออกไปรับผมกับไอ้ลุง
ไอ้ลุงพยุงคุณย่าค่อย ๆ เดินไปที่โต๊ะอาหาร
ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากห้องนั่งเล่นของคุณย่าเท่าไร่ครับ
ผมช่วยไอ้ลุงด้วยการเลื่อนเก้าอีให้คุณย่า..............เริ่มรู้งานละ อิอิอิ
“เชิญนั่งจ๊ะ ปอร์ ตามสบายเลย คิดว่าเป็นบ้านตัวเองล่ะกัน” ……………แน่ล่ะสมบัติในอนาคต55
คุณป้าตักข้าวให้ทุกคนรวมทั้งผม
กับข้าวสี่ ห้าอย่างถูกจัดวางบนโต๊ะอย่างสวยงามน่ากินเชียว
เห็นแล้วลืมลาบ กับน้ำตกก ซกเล็ก ไปชั่วขณะ................ขอทรยศหน่อยละกัน
“คุณย่าครับทานนี้หน่อยนะครับ ท่าทางน่าอร่อย”
ไอ้ลุงตักกับข้าวให้คุณย่า ผมมองแล้วเป็นภาพที่น่ารักมากครับ
“อ้าวนี่ครับปอร์ ลองชิมดูนะครับ” ไอ้ลุงพูดพรางตักกับข้าวใส่จานให้ผม
ผมยิ้มเป็นการขอบคุณ
“แล้วที่ร้านขายอะไรจ๊า” คุณย่าถามต่อ
“อ๋อ ร้านพี่ชายผมขายอาหารพวกลาบครับ อาหารสีสานทั่วไปครับคุณย่า”
“อืม น่าอร่อยจังนะ แต่ย่าแก่แล้วกินของแบบนั้นไม่ค่อยได้หรอก ฟันกำลังจะหมดปากแล้ว”
คุณย่าเล่าไปหัวเราะไป
“เนื้อย่างอร่อยมากเลยครับคุณย่า กอล์ฟยังติดใจเลย เดี๋ยววันหลังถ้าคุณย่าอยากทาน กอล์ฟจะมารับไปถึงร้านเลยดีไหมครับ คุณย่า ” ไอ้ลุงยิ้มอย่างมีความสูขเมื่อได้พูดเอาใจคุณย่า
“ครับเชิญเลยครับคุณย่า ถ้าไม่รังเกียจว่าเป็นอาหารพื้น ๆ ครับ” ผมถ่อมตน................สร้างภาพมากกว่า55
คุณย่ายิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ยินผมพูดเช่นนั้น
“แล้วเรียนที่ไหนกันละจ๊ะ.”
“ปอร์เรียนที่เดียวกับกอล์ฟครับคุณย่า แต่คนล่ะคณะครับ” ไอ้ลุงจัดแจงตอบให้เสร็จสรรพ.....ดีมากรู้หน้าที่อิอิ
ไอ้ลุงหันมายิ้มให้แล้วทำหน้าตาลอยไปมา ท่าทางพอใจเป็นอย่างมาก………ขอบคุณนะที่รัก
“ย่าฝากดูแลเจ้ากอล์ฟมันด้วยนะ ปอร์”คุณย่าฝากมันกับผม
ผมตอบรับด้วยรอยยิ้ม...............ฝากฝังไว้ในหัวใจผมได้ไหม อิอิอิ
“แล้วจบมาจะทำอะไรจ๊ะ” คุณย่าถามต่อ ผมตอบคุณย่าตามความเป็นจริงครับ
ว่าคงหางานทำแล้วอีกสักพักคงเรียนต่อ
การสนทนาของเราสามคนดำเนินไปเรื่อยๆ
ครับผมรู้สึกว่าความอึดอัดที่ผมมีในตอนแรกได้หายไปหมดแล้ว
เหลือเพืยงแค่ความสบายใจที่ได้คุยกับคุณย่าและมีไอ้ลุงอยู่ข้างๆ
คุณย่าเล่าให้ฟังว่าตั้งแต่ที่พ่อของไอ้ลุงออกไปแต่งงานกับม้า
ก็ไม่ค่อยได้กลับมาบ้านเลย
เพราะที่บ้านไม่เห็นด้วยที่จะให้ลูกชายคนโตแต่งงานกับครอบครัวคนจีน
แต่ด้วยความรักที่มีให้กับม้าไอ้ลุง พ่อไอ้ลุงจึงยอมทิ้งทุกอย่างทั้งสมบัติ ยศฐาบรรดาศักดิ์ ต่างๆ
ไปใช้ชีวิตปกติเหมือนคนธรรมดาทั่วไป
ทิ้งคุณย่าไว้กับน้องชายน้องสาวหลังจากที่คุณปู่เสียแล้ว
แต่ก็ยังดีที่พ่อ ม้าของไอ้ลุงไม่ได้ห้ามให้มันเข้ามาหาคุณย่ามันบ่อยๆ
ไอ้ลุงจึงสนิทดับย่ามากว่าหลานๆ คนอื่น
นี่เป็นครั้งแรกทีผมรู้เรื่องราวครอบครัวของไอ้ลุงมากมายขนาดนี้
ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณย่าถึงได้เล่าเรื่องราวที่ดูเหมือนจะเป็นความลับให้ผมได้ฟัง
มากมายขนาดนี้ ผมเชื่อว่าคุณย่าคงรู้จักหลานตัวเองดีพอ
มื้อนี้เป็นอีกมื้อหนึ่งที่ผมมีความสูขมากที่ผมได้นั่งทานได้นั่งคุยกับคนที่ผมเพิ่งรู้จักได้ไม่กี่ชั่วโมง
แต่เหมือนว่าได้รู้จักกันมานานแสนนาน....................ย่ากะหลานสะใภ้555
ได้เวลาพอที่จะขอตัวกลับบ้านได้แล้ว ผมจึงขอตัวกลับเพราะต้องการให้คุณย่าได้พักผ่อน
พร้อมกับขอบคุณคุณย่า คุณป้าที่ให้การต้อนรับคนธรรมดาอย่างผม
ไอ้ลุงสวมกอดคุณย่า แล้วเราขอตัวกลับด้วยการเข้าไปกราบคุณย่าอีกครั้ง
รถไอ้ลุงค่อยๆ เคลื่อนตัวออกมาจากบ้านหลังใหญ่นั้น
ผ่านแนวต้นไม้สวยงามที่เปิดไฟยาวตามทาง
สายตาผมยังจดจ่อกับความสวยของสองข้างทางไม่คาดสายตา
“จะมองอยู่แบบนั้นอีกนานไหม” น้ำเสียงเบา ๆของไอ้ลุง
ผมยังเงียบอยู่เหมือนเดิมไม่ได้ตอบอะไรทั้ง
“ไม่ตอบแบบนี้ต้องทำโทษ”ไอ้ลุงพูดอีกครั้ง พรางเอื้อมมือไปกดอะไรหนึ่งครั้งที่หน้ารถ
อินโทรเพลง เริ่มมาครับ
อ่อนี้คือการลงโทษของไอ้ลุงครับ คือการเปิดเพลงให้ผมฟังนั้นเอง………กร๊ากเพลงโปรดกรูอีกแล้ว
เคเค ตรงนี้เลยก็ได้กรูยอมแล้ว5555
อินโทร ....................
http://www.youtube.com/watch?v=eQlj6dpq7IY&feature=PlayList&p=647748AC19FCC659&playnext=1&playnext_from=PL&index=9
It's been a long and winding journey
but i'm finally here tonight
Picking up the pieces
and walking back into the light
Into the sunset of your glory
where my heart and future lies
There's nothing like that feeling
when i look into your eyes...
My dreams came true, when i found you
I found you, my miracle...
มือสัมผัสมือ หัวใจเริ่มสั่น ตุบ ตุบ
If you could see, what i see,
that you're the answer to my prayers
And if you could feel, the tenderness i feel
You would know, it would be clear
that angels brought me here...
Standing here before you,
feels like i've been born again
Every breath is your love
every heartbeat speaks your name...
My dreams came true
right here in front of you
My miracle...
เมื่อมือสัมผัสมือแล้ว หัวใจยิ่งสั่น ตุบ ตุบ ตุบ
If you could see, what i see
you're the answer to my prayers
And if you could feel
the tenderness i feel
You would know, it would be clear
that angels brought me here...
Brought me here to be with you
I'll be forever grateful (oh forever Faithful)
My dreams came true
When I found you
My miracle...
If you could see, what i see
you're the answer to my prayers
And if you could feel, the tenderness i feel
You would know, it would be clear
that angels brought me here...
Yes they brought me here...
If you could feel, the tenderness i feel...
You would know, it would be clear
that angels brought me here...
เครดิต Angels Brought Me Here ของ Guy Sebastian
ลองเปิดฟังไปด้วยนะครับ
และตอนนี้ไอ้ลุงมันก็ทำโทษผมด้วยการจับมือผมไปวางไว้บนตักของมัน
แล้วรถก็วิ่งตรงไปยังถนนเส้นนั้น นำเราไปสู่ที่ๆ.................กัน55555 โรแมนติกจัง
** :fire:**
สูตรเด็ดต้มแซบเนื้อ
-
:laugh:
มาลงให้แล้วนะครับขอรับกระผ้ม
ปั่นจนน่องปูดเลย 55555
ยังไงก็ช่วยวิจารย์กันมาเยอะๆนะครับ
จะได้เอาไปปรับปรุง
รักน้องปอร์น้อยๆ แต่รักนานๆ
จุฟจุ๊ฟ ดวฟ ด๊วฟ แลกลิ้น
:haun4:
ปล. รีล่างเร็วมาก อย่างงี้สิรักกันจริง
*
*
*
*
*
*
*
V
v
V
V
V
-
หวายยยยยยยยยย (เสียงอุทานน่าหมั่นไส้ 55)
ในที่สุด คุณย่าก็ทั้งรักและเอ็นดูว่าที่หลานสะใภ้ซะแล้ว
หุหุ หลานชายก็แสดงออกซะมากมายแบบนั้น คุณย่า
ก็คงอ่านได้ไม่ยากหรอก อะหุๆ มีการตักอาหารให้ด้วย
น่ารักเป็นที่สุด เฮ้อออออออ แล้วแบบนี้มรดกจะไปไหนเสีย อิยะฮ่าฮาๆๆ(หัวเราะเสียงโฉด)
ชีวิตอิลุงนี่ไม่ต่างจากในนิยายแล้วนะเนี่ย แต่เพราะได้รับการอบรมเลี้ยงดู
ที่ดีมากๆเลยล่ะสิถึงทำให้เป็นเด็กผู้ชายที่ทั้งสุภาพและกิริยมารยาทดีแบบนี้
ต๊าย คุณย่าขามีหลานชายเหลือบ้างมั๊ยคะ อยากยื่น resume เป็นที่สุด
ส่วนวิธีทำโทษของอิลง อยากโดนทำโทษแบบนี้บ่อยๆจัง
คนอะไรก็ไม่รู้ บร้าๆๆๆๆ จะอ่อนโยนและสุภาพไปไหนคระ :กอด1:
“ไม่ตอบแบบนี้ต้องทำโทษ”
>> กายพร้อม ใจพร้อม ปอร์ทำได้คระ :oo1:
that you're the answer to my prayers
>> นิ้วนางข้างซ้ายพร้อมแล้ว ไหนแหวนล่ะคระ
สวมแล้วจูบสาบานกันเลยมั๊ยคะ พร้อมแล้วอีกเช่นกัน :-[
ปล. เห็นคุณย่าเอ่ยถึงเก้งน้องนนท์แล้วใจหายไปสามวิ
อยากจะลากอิลุงมาขังเดี่ยวเป็นที่สุด แต่พอรู้ว่า
เป็นเพื่อนหลานชายที่เปิดซิง... เอ้ย เปิดตัวคนแรก
ต๊ายยยยยยย รู้สึกดีขึ้นมาเป็นสิบเท่า ปลื้มมมมคุณย่ามากมาย
ปล.2 o13 เลิศเลอ เป็นที่สุด
เพลงก็หวานจับจิต รู้สึกสะเทือนเครื่องในมากกกกกกกก เพลงเพราะจัง
ฟังแล้วอยากหนีตามคนเปิดให้ฟังจังเลย อุคิๆ
+1 จัดไปงามๆ
-
อ๊ายๆๆ
เข้าทางผู้ใหญ่เลยนะเนี้ย
-
ว้าวววว เปิดตัว
คุณย่าท่าทางจะชอบหลานสะใภ้นะ :-[
เหมือนกอล์ฟจะสนิทกะนนท์มาก แต่ไม่หวั่น :a14: เราเป็นคนแรก55 ปอร์สู้ๆ
-
ย่ากะหลานสะใภ้เข้ากันได้ดีอย่างงี้
อนาคตสดใสแล้วคะพี่ปอร์ :mc4:
-
:mc4:
เข้ากันได้ดีเลยหลานสะใภ้ กะคุณย่า
เตรียมขันหมากไปขอลุง
เอ้ยยยย ทำสวยรอลุงมาขอ เอิ้กกกก ๆ
ดูท่าปอร์ใกล้สละคานทอง&ออกเรือนแระ ฮิ้วววววววว :z2:
ตอนแรกแอบเคืองลุงนิดๆ แหมมีเคยเล่าเรื่องนนท์ให้คุณย่าฟัง
ดีนะว่ากู้เรตติ้งคืนได้ทีหลัง
:pig4:
ขอบคุณจ้า หนุกเหมือนเคย ชอบๆๆ
-
หนุกๆ ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
ต้องตื่นมาอ่านตอนดึกๆดื่นๆเลยนะเนี่ย :m13:
คิดว่าปอร์ต้องเอามาลงแน่ๆและก็มีให้อ่านจริงๆ
รอตอนหน้าจะมีซีนแบบ :z1: ใช่ป่าว อิอิ
คุณย่าน่ารักนะคะ ดูใจดีและอบอุ่นจัง :m3:
-
ดูท่าคุณย่าจะถูกใจหลานสะใภ้มากมาย...แถมนุ้งปอร์ยังเป็นคนแรกของลุงอีก (ที่พามาบ้าน)
อนาคตในบ้านทรายทองดูท่าจะสว่างสดใสเต็มที่หล่ะ
แบบนี้นุ้งปอร์ต้องให้พี่ชายเริ่มเตรียมดีดลูกคิดคำนวนค่าสินสอดได้แล้วนะ...เผื่อลุงจะให้คุณย่า
มาขอแบบมะทันตั้งตัว....อิอิ :m1:
ส่วนลุงเนี่ย....ทำไมถึงได้หาวิธีทำโทษได้น่ารักแบบนี้....เปิดเพลงให้ฟัง
จับมือไปวางบนตักอีก.....โอ๊ยยยยย....คนอ่านอยากโดนทำโทษบ้าง :laugh:
-
กร๊ากกกกกก เปิดตัวกับคุณย่าำได้อย่างสวยงาม o13
โหย เพลงโปรดเค้าเลยอ่ะ ชอบมากเพลงนี้ :sad4:
ลองไปฟังเวอร์ัชั่น carrie underwood ก็เพราะน้า
ปอร์ลุงไป....อะไรกันต่อ ขอแบบละเีอียดๆ :z1:
-
ทำไมต้องคิดว่าเป้นนนท์ครับคุณย่า
-
ถึงคุณย่าจะปลื้มหลานสะใภ้ก็เหอะ...แต่แอบสงสัยว่า แต่ก่อน ลุงกอล์ฟ ต้องพูดถึง นนท์ ให้คุณย่าฟังบ่อย แหง แหง ไม่งั้นคุณย่า ไม่เข้าใจผิดว่าปอร์ เป็น นนท์ หรอก....แสดงว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดานะเนี่ยปอร์ (แอบเสี้ยม ซะงั้น 555++) :z1:
-
แอบสงสัยเหมือนรีบน มีนอกมีในอะไร สารภาพมาเด๋วนี้นะลุง o18
-
ว้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีใจด้วยนะค่ะน้องปอร์เข้ากับคุณย่าของว่าที่สามีได้เป็นอย่างดีเลยนะค่ะ
แต่เออทำไมพอเห็นหน้าน้องปอร์ถามถึงนนท์อ่ะลุกไปบอกอะไรคุณย่าใว้อ่ะ
บอกมาเลยนะลุง o18
-
:-[ อ่านตอนนี้แล้วก็เขิน+อิ่มเอมใจแทนปอร์ไปด้วย
+1 เพิ่มคะแนนให้แล้วนะปอร์...เกือบ 100 คะแนนแล้วนะเนี่ย
........................
ลุงกอล์ฟนี่น่ารักสุดๆ :กอด1: ...ตอนแรกก็แอบมีเคืองแทนปอร์ว่าทำไมคุณย่าถึงคิดว่าเป็นนนท์
แต่พอรู้ว่าเป็นคนแรกที่ลุงกอล์ฟพาเข้าบ้านก็เลยปลาบปลื้มแทนปอร์
แถมยังดูแลเทคแคร์ไม่ให้ปอร์ต้องเสียหน้าและยังคลายความอึดอัดลงได้อีก...เยี่ยมจริงๆ
ตอนนี้ก็เลยรู้ความเป็นมาของลุงกอล์ฟกันมากขึ้นแล้วนะครับ
เหลือลุ้นก็ตอนจบเนี่ยแหละ...
และตอนนี้ไอ้ลุงมันก็ทำโทษผมด้วยการจับมือผมไปวางไว้บนตักของมัน
แล้วรถก็วิ่งตรงไปยังถนนเส้นนั้น นำเราไปสู่ที่ๆ.................กัน55555 โรแมนติกจัง
ตกลงไปไหนกันต่อเอ่ย หรือปอร์จะได้ตกร่องปล่องชิ้นกับลุงกอล์ฟซะแล้ว
รออ่านต่อนะครับ
-
จะโรม้านนนไปไหนน อิจฉาๆๆๆ
ลุงน่ารักนะ มีการจะเปิดเพลงลงโทษ แหม๋ๆๆๆ อ่านไปยิ้มไม่หุบเลย :m3:
-
ลุงโรแมนติกมากๆ
ไม่ทำถึงขนาดนี้ปอร์ก้ยอมทั้งตัวและหัวใจอยุ่แล้ว (ใช่ป่ะ)
อิอิ
-
อะหุ เข้ามาบอกร้ากกกกกกอิลุง :impress2:
5555
-
อะหุ เข้ามาบอกร้ากกกกกกอิลุง :impress2:
5555
ได้ครับ ยอมให้ 1 วัน
เอาไปทำอะไรได้เลย
แต่เวลากลับเอามาส่งขอให้ครบ 32 นะครับ
อย่าหายส่วนหนึ่งส่วนใดไป 5555
-
:z13:น้องปอร์
งานนี้น้องปอร์ชนะเลิศ อีลุงพาไปเปิดตัวกับท่านย่าเป็นคนแรก
การันตีว่าคนนี้แหละตัวจริงของผม ลุงน่ารักมากจริงไหมน้องปอร์
น้องปอร์เขียนได้ดีแล้วมีสะกดผิดบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไรไม่เยอะทนได้
-
ได้ครับ ยอมให้ 1 วัน
เอาไปทำอะไรได้เลย
แต่เวลากลับเอามาส่งขอให้ครบ 32 นะครับ
อย่าหายส่วนหนึ่งส่วนใดไป 5555
โหยเบื่อนักคนรู้ทัน :m14:
ฉาวโฉดแต่รักเด็ก ไปดีกว่า :m32:
-
น่ารัก...อิลุงนะ..อิอิ
เข้าใจง้อนะครับ...เปิดเพลงหวานๆ ให้เคลิ้ม..
แล้วก็.............. :z2:
-
ตอนแรกใจแป้วเลยแต่พอคุณย่า
บอกว่าปอร์คือคนแรกที่ลุงพาเข้า
บ้านค่อยยิ้มได้หน่อย
-
Oh! wow มีนิยายหนุกๆมาให้อ่านอีกแระ ชอบ ชอบ สำนวนดี ลีลาเด็ด ฮ่าได้อีก
-
น่าร๊ากจิงๆเลย
-
:z13:น้องปอร์
งานนี้น้องปอร์ชนะเลิศ อีลุงพาไปเปิดตัวกับท่านย่าเป็นคนแรก
การันตีว่าคนนี้แหละตัวจริงของผม ลุงน่ารักมากจริงไหมน้องปอร์
น้องปอร์เขียนได้ดีแล้วมีสะกดผิดบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไรไม่เยอะทนได้
ขอบคุณครับพี่ ที่เข้ามาให้กำลังใจ
น้องปอร์ต้องแจ้งให้ทราบนึดนึงนะครับ
รู้ตัวว่าเป็นคนที่สะกดคำไม่ค่อยเก่ง
เลยทำให้บางครั้งผู้อ่านสดุดกับคำที่สะกดผิด
ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยครับ
จะพยายามทวนหลายๆรอบก่อนลงนะครับผม
ขอบคุณครับ สำหรับเม้นท์ดี
รักนะ ดวฟ ด๊วฟ
-
:z13:
จิ้มน้องปอร์ อิอิ
ท่านย่าดูจะปลื้มว่าที่หลานสะใภ้นะ
แต่ป้ากลัวว่าเวลาลุงพาปอร์ไปหาพ่อแม่นี่จะเป็นไง
ชอบวิธีของลุงจริงๆ หวานซะไม่มี
-
...คุณย่า ทำไมน่ารัก น่าเคารพเช่นนี้
...คุณน้องปอร์ ยอมรับว่าเป็น...หลานสะใภ้
...เออๆๆ ยอมรับไปเถอะอ่านๆไปก็เห็นว่าน้องปอร์..สาวแตก
...น้องกอล์ฟเค้าได้เชื้อผู้ดีเก่า มาจากทางคุณย่าเนอะ สุภาพจริงๆๆน่ารักอะ
...แล้วเนี่ย น้องปอร์ จะต้องสอบสวนน้องกอล์ฟไม๊ว่าไปคุยเรื่อง นนท์ไว้กับคุณย่า :กอด1:
-
เข้าถูกทางผู้ใหญ่จริงๆ อิอิ
-
เค้าทำไรรึยังปอร์
ถ้ายังก้ออย่าส่งเสียง
ไม่เจ๊บอย่าร้องนะ
อิอิอิอิอิ
-
...คุณย่า ทำไมน่ารัก น่าเคารพเช่นนี้
...คุณน้องปอร์ ยอมรับว่าเป็น...หลานสะใภ้
...เออๆๆ ยอมรับไปเถอะอ่านๆไปก็เห็นว่าน้องปอร์..สาวแตก
...น้องกอล์ฟเค้าได้เชื้อผู้ดีเก่า มาจากทางคุณย่าเนอะ สุภาพจริงๆๆน่ารักอะ
...แล้วเนี่ย น้องปอร์ จะต้องสอบสวนน้องกอล์ฟไม๊ว่าไปคุยเรื่อง นนท์ไว้กับคุณย่า :กอด1:
สาวแตกได้ในใจ
กับผ่านตัวหนังสือให้ได้อ่านเท่านั้นครับเท่านั้นครับ
นอกนั้นก็แม้น แมน 5555555
-
เบาหวานขึ้นเลย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:laugh: อิอิ น่ารักจังลุงเนี่ย
อิจฉาตาร้อนเลยอ่า
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ลุงต้องทำให้น้องปอร์คนสวยพอใจเข้าไว้นะ
ไม่งั้นน้องปอร์ไปซบวิศกรหนุ่มแน่
คิคิคิ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
น่ารักกันจริงๆเลยยยย
น้องปอร์ ก็น่ะ (ขอจูบปากที)
-
:z3:
งะ รีบนขอจูบปาก
แล้วรีล่างจะขออะไรดีนะ
ว่าแต่ไม่อยากได้มากว่าจูบปากเหรอครับ5555
ขอมาได้
ตอนนี้ ตอนที่28
เหลือแค่ขั้นตอนREwrite เท่านั้นนะครับ
ยังไงขอตัวออกไปทำธุระก่อนนะครับ
ประมาณ 5 ทุ่มจะกลับเข้ามาลงให้นะครับผม
ใครรอบ้างยกมือขึ้น
1 คน
2 คน
3 คน
3คนเองเหรอ
งั้นอด5555
รักปอร์น้อยๆ แต่รักมาขึ้นทุกวันนะครับ
แลกลิ้น
:-[
-
รีล่าง
ขออ่าน แบบ เล้าโลม เอ้ย เร้าใจ เยอะ อ่ะ
:call:
-
^
^
ทำมากกว่ายกมือได้ป่าว
ยกใจให้อิลุงหมดเลย หวายยยยยยยยยยยยยยอยากโฉบเด็ก :o8:
v
v
v
ฮารีล่างเป็นที่สุด สมกะเป็นน้องจ๋าวโฉดๆแต่อ่อนโยนของเพ่
-
ุ^
^
กระซวกคุณพี่รีบน เก็บอาการนิดนุงค่ะ :z2:
แอร๊ยยยย เราฉาวโฉดอ่อนโยนนะ :laugh:
ฺBUT
ยกทั้งกายและใจ
ให้อิลุงเลย อุ๊บ :-[
-
ลุงกอล์ฟ ลงโทษน้องปอร์อย่างนี้
น้องปอร์จะกลัวเหรอ
แนะนำให้ ตบด้วยปาก กระฉากด้วยลิ่นดีกว่าไหม
-
มายกมือรออ่านด้วยคนค่า
ขอเลิฟซีนจริงๆได้ป่าวอ่ะน้องปอร์ :impress2:
-
ยิ่งอ่านไป ๆ คนอ่านก็เริ่มหลงรักอิลุงกันหมด ช่างสุภาพเรียบร้อย
น่ารัก สุขุม สมกับเป็นผู้ชายในอุดมคติของคนอ่านเสียจริง ๆ เล้ย
ขั้นตอนแรก พาไปหาคุณย่า ขั้นตอนต่อไปก็ตองพาไปพบพ่อ+แม่
ก่อน แล้วค่อยข้ามไปฝั่งปอร์ใช่ไม๊ เข้าตามตรอกออกทางประตูให้
ถูกต้องก่อนนะ แต่ไม่ห้ามนะถ้าจะพากันไป........เสียก่อน
จะรออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ ...... :pig4:.....
-
เขียนน่ารักมาก ชอบลูกหยอดตอนท้ายประโยค
ฮาดี น่ารัก
ขอบคุณนะคะ
-
มาอ่านคับ
-
หุหุ ได้ฤกษ์กลับเข้ามาอ่านเรื่องนี้อีกรอบหลังจากหายไปนาน
พี่ปอร์ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะค่ะ :-[
ส่วนลุงนี้ก็นะ เห็นคนอื่นชมไปเยอะแล้วไม่ชมดีกว่า :laugh:
-
:fire:
If you could see, what i see
you're the answer to my prayers
And if you could feel, the tenderness i feel
You would know, it would be clear
that angels brought me here...
Yes they brought me here...
If you could feel, the tenderness i feel...
You would know, it would be clear
that angels brought me here...
และตอนนี้ไอ้ลุงมันก็ทำโทษผมด้วยการจับมือผมไปวางไว้บนตักของมัน
แล้วรถก็วิ่งตรงไปยังถนนเส้นนั้น นำเราไปสู่ที่ๆ.................กัน55555 โรแมนติกจัง
ตอนที่28..............
เวลาเดินผ่านไปอย่างช้าๆ
คนเราเดินตามเวลาของแต่ละคนไปทีละวินาที
ไอ้ลุง ผม ไอ้เดช นนท์ และใครหลายๆคนก็เช่นกัน
ผมยังคงทำอะไรเดิม ๆ ไปเรียน ไปช่วยงานที่ร้าน ทำงานพิเศษ
แต่ที่เพิ่มเติมคือ ทุกนาทีที่ผ่านเข้ามา ผมได้เจอสิ่งใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต
เป็นเพราะใครคนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตของใครอีกคนหนึ่งเช่นนายปอร์คนนี้ไม่เงียบเหงาเมื่อทุกวินาทีผ่านไป
มันจึงเป็นเวลาที่มีค่าอยากให้ผ่านไปช้าๆ หรืออย่าผ่านไปเลย............พลีส ได้โปรดเถอะ
ไอ้ลุงพาผมไปเยี่ยมคุณย่าอยู่บ่อยๆครับ ทำให้ผมรู้อะไรมากมายเกี่ยวกับครอบครัวของไอ้ลุง
ไอ้ลุงยังคงมารับผมไปเรียนแหมือนเดิม รับไปกินข้าว
ไอ้เดชยังเป็นเพื่อนรักด้วยดีตลอดมาไม่เปลี่ยน
ไอ้นนท์ เป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้นครับ ยังแกล้งนายเอกเหมือนดิม
แต่ที่เปลี่ยนไปคือบทบาทที่ได้รับตามหน้าจอต่างกับชีวิตจริงยังกะฟ้ากับเหว55
แพมยืนยันการแฟนพันธ์แท้ไอ้นนท์และเป็นส่วนหนึ่งของทุ่งหญ้าสะวันน่าเมือมเดิม........ชะนีย้ายถื่น
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการสอบไฟนอลครับทุกคนต่างเครียดกับการทำข้อสอบรวมทั้งผม
อีกไม่กี่วันผมก็จะเป็นอิสระจากทุ่งหญ่าแห่งนี้แล้ว หลังจากที่ต้องเล่นบทเป็นผู้ถูกล่า
คอยสู้รบปรบมือกับเก้งกวาง ชะนีพาดร้า(กระเป๋า) ที่คอยเข้ามาทำร้ายน้องปอร์ผู้น่ารักเป็นเวลาหลายเดือน
ผมก็ได้แต่หวังว่าเทอมหน้าคงไม่ต้องพบกับวิบากกรรมเช่นเทอมนี้ ไม่ต้องมานั่งเรียนกับไอ้นนท์อีก
ไม่ใช่เพราะมันสวยกว่านะครับ 555
แต่เพราะน้องปอร์ไม่อยากใช้ความสงบสยบความแรดของไอ้นนท์555
มันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของน้องปอร์ 555...........น้องปอร์ผู้ร่าเริง
การสอบผ่านไปแล้ว นศ.นั่งกันเป็นกลุ่ม อยู่หน้าห้องสอบต่างพุดคุยกันถึงข้อสอบที่เพิ่งผ่านไป
ผมออกจากห้องสอบเกือบเป็นคนสุดท้าย ไม่ใช่เพราะสวยแต่โง่นะครับ55
ผมชอบใช้เวลาที่มีอยู่ให้มีค่า และไม่ใช่เฉพาะเวลาสอบเท่านั้น เวลาอื่นก็นานๆ5555
ไอ้ลุงนั่งจับกลุ่มอยู่กับนนท์ แพม และเพื่อนๆ คุยกันอย่างสนุกสนานคงเป็นเพราะสอบเสร็จแล้ว
ผมรู้ว่าตัวเองตกอยู่ในสายตาใครบางครั้งตั้งแต่เดินลงมาจากบันไดแล้ว
“เป็นไงบ้างปอร์ ทำข้อสอบได้ไหม มันยากหน่อยนะ สำหรับคนที่ไม่มีพื้อนฐานด้านบริหาร”
เสียงคล้ายกับเสียง ตด อันไม่พึงประสงค์ออกมาจากปากไอ้นนท์
ลอยหน้าลอยตา สองมือมันเอื้อมไปเกาะแขนไอ้ลุงนั่งอยู่ข้าง มัน.................หวายด้าน นั้นมันของกรูนะ
ไอ้ลุงหันมายิ้มให้ผม หันกลับไปคุยกับเพื่อนเหมือนเดิม
มึงไม่สนใจกรูใช่ไหม มึงจะคุยกับมันต่อไปอีกนานแค่ไหนห๊าไอ้ลุง อย่าให้กรูได้สบัดบ๊อบใส่นะ555
ผมเลยเลือกที่จะเดินไปหาเพื่อนเดชซึ่งมันนั่งรอผมอยู่
ผมทักทายเพื่อนตามประสาคนสอบเสร็จ ถามไถ่เพื่อนบ้างว่าทำได้ไหม
เพื่อนรักผมนี่ครับ ถ้าไม่ถามจะให้ไปถามเก้งนนท์เหรอ 555 แต่เจ้าสายตาผมมันไม่ได้อยู่ที่ไอ้เพื่อนรักเลย
“กลับกันเลยไหม”
“แล้วมึงไม่รอกลับกับไอ้กอล์ฟเหรอ” เพื่อเดชทำหน้างง
“คงไม่ต้องแล้วละ มันอยู่กับไอ้นนท์แล้ว คงอยากอยู่กับเพื่อนมันบ้าง เหมือนที่กรูอยากอยู่กับมึง”
“เอางั้นเหรอ”
ผมพยักหน้า แววตาเศร้าเล็ก ๆ
“แล้วเรื่องที่จะไปเที่ยวกันหลังสอบล่ะ มึงจะไม่อยู่ถามมันหน่อยเหรอ”
“คงไม่ต้องแล้วมั้ง มันคงลืมไปแล้ว” ในใจผมตอนนี้เศร้าเป็นสองเท่า
ไอ้เดชกอดคอผมเบาๆ เราสองคนเดินเลาะริมขอบสนามหญ้า ที่มีต้นไม้ปลูกไว้รายรอบ ลมเย็นๆ พัดเข้ามาเป็นระยะ
“มึงจะไปไหนต่อ”
“ไปไหนก็ได้ ตามใจมึง”
“งั้นไปกินไก่กัน” กร๊าก เพื่อนผมเป็นปอบ ซะแล้ว
อยู่ดีๆ มาชวนกินไก่ อารมย์เศร้าแค่ไหนก็ฮาได้ครับคุณผู้อ่าน
ไม่ใช่ไก่สดนะครับ ต้องบอกไว้ก่อน 555
นอกจากน้ำตกแล้ว เพื่อนเดชของผมก็ชอบกินไก่กอดเคเอฟซี เป็นที่สุด
มันทำให้ผมชอบกินไปด้วย สั่งมาเยอะแค่ไหนก็บ่ยั้นครับสู้ตาย ไม่หมดไม่หยุด
หรือจะหยุดก็ต่อเมื่อท้องจะแตกแล้วเท่านั้น5555555555
“ชุดใหญ่ครับ” เสียงเพื่อนรักผมสั่งพนักงานสาวสวยหรือเปล่าไม่รู้
อันนี้ต้องถามไอ้เดชครับ เพราะเรดาร์ผมไม่ทำงานนี่
เราสองคนเลือกที่นั่งประจำครับ เป็นมุมเงียบที่สุด ผู้คนไม่ค่อยผ่านไปมา
ละแล้วก็ถึงเวลาจัดการเพื่อนเดช 555555555
เปล่าครับ ได้เวลาจัดการไก่ชุดใหญ่ที่ซื้อมา
ซอสพริก ซอสมะเขือเทศถูกเปลี่ยนที่ จากในขวดมาอยู่ในจานแทน
ช้อนพร้อม ส้อมพร้อม เฟรนควาย55 แซลัดทูน่าพร้อม เพ็ปซี่พร้อม………..สำเนียงผมดีไหม55
ความอร่อยและวิญญาณไก่จึงตามมา
ช่วงเวลานี้จึงเป็นช่วงเวลาแห่งความสูขที่ผมกับเพื่อนมีร่วมกัน
“เดี๋ยวนะ มีโทร” เพื่อนเดชหยิบมือถือขึ้นมาดูพร้อมมองที่หน้าผม ผมรู้ความหมายในแววตามัน
“รับไม่สิ ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”
“โหล”
“..........................................”
อยู่ที่ห้าง...................... กินไก่อยู่.
“……………………………..”
เพื่อนเดชมองหน้าผมอีกครั้ง
ผมพยักหน้า เหมือนกำลังแฮ็กเข้าไปฟังการสนทนาของพวกมัน55555 ......ฉลาดเป็นนางสาวไทยเชียว
“ตามมาสิ มันอนุญาติแล้ว” แล้วการสนทนาก็หยุดไปครับ
“มึงไม่เปิดมือถือเหรอ”
อ้าวตายละลืมไปเลยตั้งแต่ก่อนสอบแล้ว ผมเอามือถือออกจากกระเป๋ามาดูมันปิดอยู่จริงๆ
ไม่ชักช้าที่จะเปลี่ยนโหมดมือถือนั้น เสียงข้อความเข้า
ที่ทั้งโทร ทั้งฝากข้อความเสียง เป็น10ครับ 555 แต่จากคนๆเดียวกันนะ
ให้มันได้อย่างนี้ครับคนเรา เขาถึงจะเรียกว่า มีเสน่ห์มัดใจชายจริงๆ555
อีกไม่ถึง20นาทีไอ้ลุงมาถึง ที่ที่ผมกับไอ้เดชจัดการศพไก่ มันเลือกนั่งลงข้างๆผมครับ
ใช้สิลองมึงนั่งข้างไอ้เดชดูสิ กรูจะงอน เท่าอายุมึงคูณด้วย30 บวกอีก100 นั้นละคือจำนวนวันที่มึงต้อง้อคนสวยแบบกรู ให้มันรู้มั่งว่ากรูนางสาวไทย55
ผมลุกขึ้นอีกฝั่งของโต๊ะทันทีเดินออกไปไม่พูดอะไร ไม่มีแม้รอยยิ้มที่มีให้กับมัน
ทั้งเดชเพื่อนรัก ทั้งไอ้ลุง ต่างมองตามผมอย่างรู้ความหมายเป็นเพราะอะไร
ผมถึงได้เดินออกไปแบบนั้น โดยไม่พูดอะไรเลย
เวลาผ่านไป เวลาผ่านไป มันก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม
ใช่ครับท่านผู้อ่านทายถูกแล้ว
ผมโกรธ เอ้ยผมกลับมาอีกครั้งพร้อมกับจานแล้วเป็ปซี่1แก้ว 5555555555555
วางมันลงที่หน้าไอ้ลุงแล้วกลับมานั่งที่เดิมของผม
มาถึงตอนนี้ ใครโดนหลอกบ้างเอ่ยนอกจากไอ้ลุงและไอ้เดช5555ผู้อ่านใช่ไหม
อยากจะหัวเราะให้เหล็กที่ดัดฟันหลุดออกมากองที่พื้นจัง
“ขอบคุณครับปอร์ ปิดมือถือหนีผมอีกแล้วนะ”
“เปล่า ลืมเปิดหลังจากสอบเสร็จ” ผมพูดไปตามความจริงครับ เพราะความจริงเป็นสิ่งไม่ตายมีแต่จะทำให้เราสวยขึ้นเป็นนางสาวไทย 55เกี่ยวกันไหมนี่
“อือ” ไอ้ลุงตอบเบา ๆพร้อมยกแก้วเป็ปซี่ขึ้นดื่ม
“เออ ปอร์ครับ” เออ มึงจะพูดอะไรเพราะนักหนานี้มันร้านแคแอฟเซ นะมึง ถ้ากรูเคลิ้มยอมมึงขึ้นมาแล้ว มันจะเป็นยังไง 55 เอาไม่ต้องสุภาพก็ได้
ทานเสร็จแล้วไปบ้านคุณย่าต่อนะครับ ท่านทำของว่างรอ
หวาย จริงเหรอ แบบนี้จะพลาดได้อย่างไร อิอิอิ ผมชอบของฟรีนี่ครับ......ของฟรียังมีในโลก55
“ไปรบกนท่านทำไมอีก ท่านให้ที่พักฟรีก็ดีแล้ว”ผมดุไอ้ลุง
“ผมเปล่านะครับปอร์ เพียงแต่ท่านรู่ว่าเราจะไปหาท่าน ๆเลยทำของว่างไว้รอ”
จริงเหรอที่รัก งั้นที่รักขอโทษนะ คืนดีกัน จุฟ จุ๊ฟ
“อืม” ผมตอบไอ้ลุงเบา ๆ ยิ้มๆ
“ว่าไงเดช มึงแดรกเสร็จยัง”
“โหยมึง พอกอล์ฟมาไล่กรูเลยนะ”
“หรือว่ามึงจะไปด้วยกัน”
“ไปด้วยกันไหมครับเดช ไปทานของว่างที่บ้านย่าผมกัน” ไอ้ลุงเป็นฝ่ายสนับสนุนผมครับ
“ไม่ กลับบ้านดีกว่า” ใช่สิบ้านคือวิมานของมึงนี่
รถไอ้ลุงวิ่งจอดเรียบประตูทางเข้าบ้านอีกครั้ง โดยมีลุงยามเปิดประตูหน้าบ้านให้เหมือนเดิมครับ
ผมและไอ้ลุงยกมือสวัสดี ป้าแม่บ้าน ด้วยมารยาทไทย555
“มากันเร็วจังคะคุณหนู ของว่างยังไม่เสร็จเลย”
“กอล์ฟกะว่าจะมาช่วยทำครับ คุณป้า” มึงหรือกรูกันแน่ห๊า
“รอทานกันเลยดีกว่าไหมค่ะ เดี๋ยวป้าโชว์ฝีมือทำให้ทานเอง”
ตายละ สะใภ้ เอ้ยเซอร์ไพรส์อีกแล้วนะไอ้ลุง นี่มึงกะว่าจะให้กรูมาโชว์เสน่ห์ปลายจวักที่ไม่มีใช่ไหม
เป็นแผนหรือด่านทดสอบของการคัดเลือกสะใภ้เข้าบ้านห๊า กรูอยากรู้
ตายละ ลาบ น้ำตก ส้มตำที่กินอยู่ทุกวันทำอร่อยซะทีไหน เด็กเสิร์ฟเท่านั้นขอบอก
โอเคเป็นไงเป็นกัน ตายเป็นตาย................... สงสัยตายชัวร์5555
“แล้วคุณย่าอยู่ไหนครับคุณป้า”
“คุณท่านอยู่ในสวนหลังบ้านคะคุณหนู”
ไอ้ลุงเดินนำไปอย่างคุ้นเคยครับ โดยมีผมเดินตามมันติดๆ ไม่ให้คลาดสายตา ด้วยเพราะกลัวหลงทาง(รัก)
เราสองคนผ่านประตูทีละบานๆ สายลมเย็นพัดเข้ามาสัมผัสกาย เย็นจัง
สวนหลังบ้านตกแต่งสวยงามเข้ากับตัวบ้าน
ต้นไม้น้อยใหญ่สีเขียวปลูกไว้สลับกันในพื้นที่กว้างใหญ่………จองเป็นที่แต่งงานเลยไหมที่รัก
ไม่คิดว่าถนนสาทร ที่เจริญด้วยตึกรามบ้านช่อง คอนโม จะมีที่ๆยังสวยงามแฝงตัวอยู่งแบบนี้
ไอ้ลุงหยุดรอผมที่กำลังชื่นชมกับสถาพแวดล้อมใหม่ๆยังไม่เคยเห็น
“ปอร์” ไอ้ลุงเรียกผมเบา.....................จะเอาตรงนี้เหรอที่รัก555
ผมมองที่ใบหน้าไอ้ลุงตอนนี้ลมกำลังพัดผมที่ปิดอยู่หน้าผากมันออก
คนอะไรก็ไม่รู้ ทั้งหล่อทั้งสุภาพ ตายกี่ชาติจะหาคนแบบนี้ได้…………. เพราะฉนั้นห้ามตายทุกชาติ555
ตอนนี้ไอ้ลุงใช้แขวนขวาไปโอบที่แผ่นหลังของผม เคลิ้ม ๆ....….ห้ามใจไว้นะอย่ายอมเรี่ยราด5555
เหมือนกำลังจะบอกว่า เราสองคนเดินไปพร้อมกันนะ(ที่รัก)………...กรี๊ดเป็นอันสลบซบที่อกมึง55
“คุณย่าท่านรออยู่ตรงนั้น”
** :call:**
ตอนนี้คิดเมนูไม่ออกว่าจะเสิร์ฟไรดี55
-
:o8:
มาลงให้แล้วนะครับผม ช้าไปหน่อย
ไม่เป็นไรนะขอรับกระผ้ม
พิมพ์ตกหล่นอะไรขออภัยด้วยนะครับ
เดี๋ยวจะเช็คอีกทีนึงขอรับ
รักน้องปอร์น้อย
แต่รักนาๆเพิ่มขึ้นทุกวันนะครับ
แลกลิ้น
:haun4:
-
..
ชอบอ่ะ
-
:-[ ขอให้น้องปอร์สอบผ่านการเป็นหลานสะใภ้จากคุณย่าน้าาาาา
:L2:
-
ด่านของคุณย่านี้อะไรอ่ะ
-
:L1:
-
:mc4:
-
เสียงคล้ายกับเสียง ตด อันไม่พึงประสงค์ออกมาจากปากไอ้นนท์
^
ช่างสรรหามาเปรียบเปรยเจงๆๆ...คิดได้น๊อ...ถูกจายอ่ะ :m20:
ว่าแต่เป็นโชคดีของลุงนะเนี่ย....ที่ไม่ไปนั่งข้างเพื่อนเดช
ไม่ง้านลุงอาจจะงานเข้า...เพราะทำคนสวยงอน...
แต่คราวนี้คนสวยน่ารักนะ...นึกว่าจะลุกหนีไปซะหล่ะ
ที่แท้กลับมาพร้อมจานกะเป๊ปซี่....เอาใจลุงเค้าซะหน่อย
เค้าจะได้อยู่ในกำมือตลอดไป....ลุงเค้ายิ่งเป็นของหายากอยู่ด้วย :laugh:
-
ทดสอบหลานสะใภ้รึเป่าเนี่ย
-
หมั่นไส้นนท์ :m16:
น้องปอร์สู้ๆ เร่งทำคะแนน
-
หญิงพจ สู้ๆเพื่อความรักและบ้านทรายทอง 555 :m11:
พี่กอล์ฟเป็นผู้ชายหวานๆและโรแมนติกมากกกกกกกกกกก :give2:
ทั้งจับมือ(ในโรงหนัง) > หอมแก้ม (ตอนไหนแล้วหว่า) > เปิดเพลงซึ้งๆ (ในรถ) > โอบไหล่ (ที่บ้านคุณย่า)
:confuse: รออ่านต่อไป จะมีอุปสรรคอะไรบ้างเนี่ย & ลาไปงีบแระ :a12:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหลานคุณย่าจัง
ดีใจคะที่น้องปอร์รอดชีวิตจากทุ่งสะวันนาได้สักที
ไม่อยากงั้น ถ้าขืนอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่มีแต่เก้งนนท์แบบบริวาร
ท่าทางกิริยาอันงดงามเยี่ยงนางสาวไทยจะถึงคราวถูกพับเก็บเป็นแน่ๆ
เหอะๆๆ เด๋วอิลุงจะเจอ "ปอร์ครับ" เวอร์ชั่นสวยสู้คน ฟัดไม่เลี้ยง แล้วจะเซอร์ไพรส์นะเคอะ (อุคิๆ)
อิลุงคงเป็นคนดีเกินไป หรือมองให้โลกในแง่ดีมากกกกถึงได้ไม่แสดงหวงตัวกับเพื่อนนนท์เลย
ทั้งๆที่เพื่อนนนท์แถบอยากจะลากเข้าถ้ำอยู่แล้ว
ก็ยังเฉยๆ ปล่อยให้เค้าลวนลามอยู่นั่น เอ...รึว่ามีใจห๊ะ
พอนนท์กัด"ปอร์ครับ"ที่ไร ก็รู้ๆกันอยู่ว่า "ปอร์ครับ" ต้องเคืองอยู่แล้ว
เห็นป่ะตัวเองนั่นแหละที่ต้องมาตามเก็บสแปร์ง้ออีก นี่ถ้าไม่มากับเจ้าเดชแล้วจะใช้โทรจิตรึยังไงกัน
หล่อ หน้าตาดี มารยาทงาม สุภาพ น่ารัก น่ากิน แบบนี้
มันต้องมีเซนส์กันบ้างนะเคอะคนดี
ส่วนคนสวย (เหรอ555) หงุดหงิดกับนางนนท์แล้วมาลงกับไก่แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย
อิ่มแล้วอารมณ์ดี หายโกรธว่าที่ซะมีในอนาคตแถมบริการให้ถึงที่แบบนี้
เริ่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
"แซลัดทูน่าพร้อม เพ็ปซี่พร้อม"
>> หมั่นไส้สำเนียงมากกกกกกกกกกกก 5555 :serius2:
"จริงเหรอที่รัก งั้นที่รักขอโทษนะ คืนดีกัน จุฟ จุ๊ฟ "
>> รู้สึกอยากเป็นเก้งนนท์ขึ้นมาตะหงิดๆ แหละ :m14:
"ไอ้ลุงเดินนำไปอย่างคุ้นเคยครับ โดยมีผมเดินตามมันติดๆ
ไม่ให้คลาดสายตา ด้วยเพราะกลัวหลงทาง(รัก)"
>> :m20: ฮาได้อีก
“ปอร์” ไอ้ลุงเรียกผมเบา.....................จะเอาตรงนี้เหรอที่รัก555
ผมมองที่ใบหน้าไอ้ลุงตอนนี้ลมกำลังพัดผมที่ปิดอยู่หน้าฝากมันออก
>>> ได้อารมณ์ตกหลุมรักแล้ว ตกหลุมรักอีก
ฮิ้ววววววววขอเชือกหน่อยอยากปีนออกจากหลุม น้ำตาลในเลือดสูงเกิ๊น :-[ :impress2: :man1:
ปล. ชอบบบบบบบบบบอิลุงเรียกว่า "ปอร์ครับ ปอร์ครับ" (จะมีปอร์หลวมมั๊ยน้า) :m21:
ปล2 ร้ากกกกกกกกกกกกกกกอิลุงกันถ้วนทั่ว เฮ้ออออออออ ผิดผีเค้าแล้ว
อย่าลืมเอาขันหมากมาขอล่ะ "ปอร์ครับ"จะรอนะคะ
ปล.3 ภาษาพูดกับอิลุง และเพื่อนเดช นี่ แยกชนชั้นวรรณะกันมากกกกกกกกกกกกกกก
อ่านแล้วฮา
o13 เิลิศเลอ ไม่มีใครเกินไม่ใช่เพราะคนสวยเป็นนางสาวไทยนะ
แต่เพราะ ที่รักของคนสวยต่างหากกกกกกกกกกก :man1: :กอด1: น่ารักในปฐพี
บวกแต้มรออีกนิดนะคะคนดีของคนอ่าน ฮิ้ววว
แต้มที่ 98 สำหรับหลานสะใภ้คุณย่า :m11:
-
ชอบเรื่องนี้มาก....ฮาได้ใจจริงๆ :laugh:
-
อ่านเรื่องน้องปอร์ทีไร ขำทุกที...สถานการณ์กดดันแค่ไหน ก็ทำให้ฮาได้เสมอ...สรรหาคำจิกกัดได้สุดยอด....ชอบ ชอบ :pigha2: แหมเราก็นึกว่าน้องปอร์จะ งอลล เดินหนีลุงกอล์ฟ ที่ไหนได้ ไปเอาจาน + เป๊บซี่มาให้...นั่นเอง...น่ารักนะเนี่ย มีเอาใจด้วย อิ อิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:mc4:
ดีใจกับคนสวยก่อนที่จะไม่ต้องไปเจอกับสิ่งไม่ดีอีกแล้วนะค่ะ
เอาใจช่วยให้ผ่านด่านคุณย่าแบบสบายๆนะค่ะ
แค่เรื่องทำของว่างเองนะแสดงฝีมือเลยคนสวยทำได้อยู่แล้ว
ปล.ชอบคำในความคิดคนสวยจังแต่ละอย่างคิดออกมาได้งัยอ่ะ
ถ้าไม่สวยคิดไมได้ใช่มัยค่ะ
อิอิ
:bye2:
-
:z2: อ่านเรื่องนี้ทีไรก็ยิ้มได้ทุกทีสิน่ะ...
-
ค้างเติ่งงงง ตลอดนะ น้องปอร์
ไม่ดี ไม่ดี อย่าทำ อิอิอิอิ
-
ว้ากก
ลุงกอฟเท๊เท่จิงๆ
ลุงไม่ค่อยโกด หรือ งอนปอร์เลยนะ
ถึงแม้ปอร์จะหนีมากินไก่กับเพื่อนเดชก่อน
แสดงว่าลุงกอฟต้องรักปอร์มากๆจิงๆ
^^
-
คนสวยทำอะไรก็ชนะเริ่ดใช่ไหมค๊ะปอร์
ประสบพบเจออะไรก็ บ่ ยั้น
ยิ่งลุงรู้เห็นเป็นใจอะไรอะไรก็ :m3: น้อ
เข้าใจนะค๊ะ เพราะเราก็สวยเหมือนกัน :laugh:
-
+1 คะแนนที่ 99 ให้ปอร์ :mc4:
มีการโอบหลังพาเดินไปหาคุณย่าซะด้วย
เป็นการ confirm ว่านี่คือหลานสะใภ้หรือเปล่าเอ่ย...
ลุงกอล์ฟนี่สุภาพน่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
หาแบบนี้ให้อีกสักคนสิครับปอร์ :-[
ปล. เมื่อไรจะถึงฉากเรียกเลือดซะทีล่ะปอร์
-
รู้สึกหลังๆมานี้ จะมะมีอารายตื่นเต้นเลยอ่ะ
ขอฉากแบบว่า เอ็กๆๆกานซะดีไหมนี้
-
:L2:...เหอะๆๆ นึกว่าจะแน่..งอลเดินหนีออกนอกร้านกลับบ้านไปเลย
...ที่แท้ทำหน้าที่...แม่บ้าน...บริการที่รัก...นี่เอง เอิ๊กๆๆ..หลานสะใภ้ท่านคุณย่า.. :L2:
-
คนสวยชนะเลิศ คริคริ
-
หญิงพจมาน ปอร์ เข้าไปแสดงให้ท่านย่าได้เห็นเสน่ห์ปลายจวัก
แล้วจะได้ให้ลุงเปิดตัวได้เสียที
สองคนนี้เขางอนง้อกันน่ารักดี อิอิ
-
:haun4:
ตอนที่29 ปั่นเสร็จเรียบร้อยแล้วนะขอรับกระผ้ม
ยังไงประมาณ5 ทุ่มจะมาลงให้นะครับ
ส่วนตอนที่ 30 จะมีอะไรดีเกิดขึ้นแล้ว คอยติดตามนะครับ
ขอตัวไปทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟก่องนะขอรับกระผ้ม 555
อ้าว ใครมารอบ้างยกมือขึ้น
:jul3:
-
เริดมากน้องปอร์
ร้ายนิกๆ จิตแจ่มใส
อิอิ
-
:haun4:
ตอนที่29 ปั่นเสร็จเรียบร้อยแล้วนะขอรับกระผ้ม
ยังไงประมาณ5 ทุ่มจะมาลงให้นะครับ
ส่วนตอนที่ 30 จะมีอะไรดีเกิดขึ้นแล้ว คอยติดตามนะครับ
ขอตัวไปทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟก่องนะขอรับกระผ้ม 555
อ้าว ใครมารอบ้างยกมือขึ้น
:jul3:
น้องลุง ...เพ่จะรอนะคะ คืนนี้เจอกันเลย :จุ๊บๆ:
-
ชอบเรื่องนี้อะ เขียนได้หลากหลายอารมณ์ดี
บางที อ่านไปยิ้มไป
ใช้คำได้ดีอะ เวลาอ่านสนุกมันลื่นไหลดี
ชอบค่ะ ชอบ ชอบว่าที่หลานสะใภ้คุณย่าด้วย
-
น้องปอร์ช่างฝันจริง ๆ อ่านไป ๆ เผลอ ๆ นึกว่าอ่านบ้านทรายทองอยู่จริง ๆ :laugh:
-
ปอร์น่ะมีเสน่ห์ในตัวเองอยู่แล้ว
เพราะงั้นทำให้เป็นธรรมชาติ
ที่สุดก้อพอ
-
:haun4:
เข้ามารอ
-
อ่านเรื่องน้องปอร์แล้วอมยิ้มทุกที รอตอนต่อไป o13
-
ขอให้สอบผ่านด้าน การเปนสะใภ้ นะคร้าบบ
เอาใจช่วย อิอิ ว่าไปนั่น
o13
-
:pig4:ค้าบ ......พี่ปอร์ผู้น่ารัก
จารออ่านต่อคืนนี้นะค้าบ
จ๊วบ......จุฟๆๆๆๆ
-
:oo1:
“ปอร์” ไอ้ลุงเรียกผมเบา.....................จะเอาตรงนี้เหรอที่รัก555
ผมมองที่ใบหน้าไอ้ลุงตอนนี้ลมกำลังพัดผมที่ปิดอยู่หน้าฝากมันออก
คนอะไรก็ไม่รู้ ทั้งหล่อทั้งสุภาพ ตายกี่ชาติจะหาคนแบบนี้ได้…………. เพราะฉนั้นห้ามตายทุกชาติ555
ตอนนี้ไอ้ลุงใช้แขวนขวาไปโอบที่แผ่นหลังของผม เคลิ้ม ๆ....….ห้ามใจไว้นะอย่ายอมเรี่ยราด5555
เหมือนกำลังจะบอกว่า เราสองคนเดินไปพร้อมกันนะ(ที่รัก)………...กรี๊ดเป็นอันสลบซบที่อกมึง55
“คุณย่าท่านรออยู่ตรงนั้น”
ตอนที่29……ยำคอหมูย่าง
“มาแล้วเหรอจ๊ะ ปอร์ กอล์ฟ”
ผมและไอ้ลุงก้มลงกราบคุณย่า
“สวัสดีครับ คุณย่า”
“คุณย่ากำลังทำไรครับน่าทานจัง” เสียงไอ้ลุงอ้อนคุณย่า
“ย่ากำลังทำข้าวแช่ชาววังอยู่จ้ะ กำลังจะเสร็จแล้ว เหลืออีกนิดเดียวก็จะทานได้แล้วล่ะ หิวกันมากไหม
หาไรรองท้องกันก่อนละกัน นวล” คุณย่าเรียกป้าแม่บ้าน
“คุณย่าครับกอล์ฟกับปอร์ ทานมาบ้างแล้วครับ ไม่ต้องรบกวนคุณป้าก็ได้ครับ”
ป้านวลเดินออกมาพร้อมกับน้ำหวาน ขนม วางลงบนโต๊ะที่เราสามคนกำลังนั่งอยู่
“ปอร์เคยทานข้าวแช่ชาววังไหมลูก”…………. เคยครับแต่ก่อนอยู่วัง555
“ไม่เคยครับคุณย่าเคยทานแต่ข้าวเหนียว” สิ้นเสียงพูดคุณย่าขำออกมา……….ตายละหน้าคนสวยแตก
ผมพลาดอะไรไปหรือเปล่า คุณย่าถึงได้ขำออกมาแบบนี้ ก็มันข้าวเหมือนกัน
น่าจะมีส่วนคล้ายกันบ้าง นี่คือสิ่งที่ผมคิดได้ในตอนนี้
“โห กอล์ฟไม่ได้ทานข่าวแช่ฝีมือคุณย่านานแล้วนะครับ ชักหิวแล้วสิครับ” ไอ้ลุงเบี่ยงประเด็น.... ที่รักช่วยชีวิตอีกแล้ว
“รอไปก่อนนะ เดียวย่าทำเสร็จแล้วจะเรียกมาทาน กอล์ฟ พาปอร์เข้าไปในบ้านก่อนก็ได้จ๊ะ ตรงนี้มันร้อน”
“ไม่เป็นไรครับคุณย่าครับ ตรงนี้ลมเย็นสบายดี”
“ผมขอดูคุณย่าทำข้าวแช่ชาววังได้ไหมครับ อยากรู้ว่าทำยังไงบ้าง”
“ครับใช่ กอล์ฟก็อยากช่วยคุณย่าทำเหมือนกัน วันหลังจะได้ทำให้คุณย่าและปอร์ชิมบ้างไงครับ”
“เอางั้นเหรอลูก งั้นก็ตามใจ”
“คุณย่าครับ ทำไมถึงเรียกว่าเข้าแช่ชาววัง” ผมถามคุณย่าด้วยความอยากรู้
“ข้าวแช่ทำกินได้ทุกที่ล่ะจ๊ะไม่ว่าจะในวัง หรือนอกวัง แต่ว่าสูตรจะไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับสูตรที่ทำมาจากไหนเท่านั้น ย่าได้สูตรมาจากหม่อมแม่” คุณย่าอธิบายไป พร้อมหยิบจับอุปกรณ์ใช้อย่างคล่องแคล่ว
“แล้วมันต่างกันยังไงครับคุณยาย” ผมถามอย่างสนใจ
“ต่างกันที่ดอกไม้ที่นำมาลอยในน้ำ ที่อื่นจะใช้แค่ดอกมะลิ แต่ข้าวแช่ชาววังจะใช้ ดอกกะดังงา
หรือดอกชมมะนาดแทนแทนก็ได้” คุณย่าอธิบาย
“เหรอครับคุณย่า”สายตาจ้องมองมือคุณยายที่กำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมของ อย่างสนใจ ไอ้ลุงก็เช่นกันครับสนใจไม่น้อยเลย
“และเครื่องเคียง ข้าวแช่ชาววังมีผักด้วยจ้า
กระชายมะม่วงดิบ หั่นบางๆ ขมิ้น หั่นบางๆ
นอกนั้นก็คล้ายๆกันจ๊ะ” คุณย่าเสริมต่อ
“อ่อที่วางอยู่บนโต๊ะนี้ใช่ไหมครับคุณย่า”
ผมมองไปที่โต๊ะมีถ้วยเล็ก ๆ ลวดลายสวยงามที่ปิดฝาไว้อย่างมิดชิด ผมเปิดดูเครื่องเคียงนั้นที่ละถ้วย ๆอย่างสนใจ ในสมองก็พยายามคิดชื่อเครื่องเคียงนั้นไปด้วย
หมูเค็มผัดหวาน ปลาแห้งป่นผัดหวาน หัวไชโป๊วผัดไข่
กระเทียมดองผัดไข่ ไข่เค็ม ข้าวเหนียวแดง และอะไรหลายอย่างที่ผมไม่รู้ว่าเรียกอะไร
ก็ผมไม่ใช่ชาววังนี้ครับ 555..........แต่กำลังจะเป็น555
“กอล์ฟดูให้ย่าหน่อยสิจ๊ะว่าข้าวในหม้อใช้ได้หรือยัง”
“ครับคุณย่า”
ไอ้ลุงตักข้าวที่อยู่ในหม้อออกมาแล้วยื่นให้คุณย่าดูอย่างรู้งานครับ
“ได้ที่ละ ปอร์ไปตักน้ำเย็นในตุ่มมาให้ย่าหน่อยลูก”
“ครับคุณย่า” ผมหยิบขันลายโบราณใบที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเดินไปตามมือที่คุณย่าชี้ทาง
กลับมาพร้อมกับน้ำเย็น1ขัน
“กอล์ฟ ตักเฉพาะข้าวในหม้อออกให้ย่าหน่อยลูก ใส่หม้อใบดินนี้นะ
แล้วเอาน้ำที่ปอร์ตักมาเทลงไปให้ข้าวมันเย็น”
“ครับคุณย่า” ไอ้ลุงใช้ทัพพีอันใหญ่ ตักข่าวที่ยังไม่ค่อยสุกมากทีละทัพพี อย่างช้าๆ ลงไปในหม้อดินใบสวยอีกใบ
ผมมองภาพพ่อครัวรูปหล่อที่ตอนนี้ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างตั้งใจ ...........ดีมากที่รักฝึกไว้ก่อน
“ปอร์ช่วยไหมกอล์ฟ” ผมเสนอตัว55555ช่วยไอ้ลุง
“ครับปอร์ ช่วยเทน้ำเย็นลงในหม้อให้กอล์ฟหน่อยครับ” ตายละแพ้คนพูดเพราะประจำเลยเรา
ยอมไอ้ลุงกลางสวนดีไหมนี่
เวลาผ่านไป
“คุณย่าครับ ทำไงต่อครับ”
“ปอร์หยิบกระชอนให้ย่าหน่อยลูก” ผมตามคำสั่งของคุณยายทันที
“มาส่งมา ตรงนี้ย่าทำเอง”
คุณย่าใช้กระชอนนั้นกรองเอาข้าวที่แช่ด้วยน้ำเย็น แล้วนวดที่ข้าวเบา ๆ
ล้างด้วยน้ำเย็นอีกที ผมและไอ้ลุงมองตามด้วยความสนใจ
คุณย่านำข้าวใส่ในผ้าขาวบาง ห่อแล้วนำไปนึ่งในน้ำเดือดจนข้าวสุก
“คุณย่าครับ ตรงนี้เหมือนนึ่งข้าวเหนียวที่ร้านเลยครับ แต่ที่ร้านไม่ใช้ผ้าขาวบางนะครับ”
“จ๊ะ” คุณย่าตอบเบาๆ พรางยิ้มๆๆ
ไม่นานคุณย่ายกข้าวที่นึ้งนั้นลงพักให้เย็น
”นวลเอ๊ย” ป้านวลออกมาพร้อมกับถือขัน1 ใบส่งให้กับคุณย่า
ผมกับไอ้ลุงมอง ด้วยความสงสัย อยากรู้
”นี่น้ำข้าวแช่จ๊ะ”
“หอมจังครับคุณย่า ทำยังไงเหรอครับ” ผมถามกรรมวิธีด้วยความสงสัย
“นำดอกมะลิ ไปลอยในน้ำดื่มสะอาด จ้า หรือจะเป็นดอกกะดังงา ดอกชมมะนาดใส่ภาชนะปิดฝ าให้สนิททิ้งไว้ข้ามคืนจ๊ะ แล้วค่อยตักดอกไม้ออกให้หมด อย่าเลือกดอกที่มันช้ำนะเ ดี๋ยวน้ำจะไม่หอม เอาดอกสด ๆ ”
“กอล์ฟกับปอร์ ช่วยไปเลือกดอกกุหลาบแถวนั้นมาให้ย่าสักสองดอกนะ ถ้ามีมะลิก็เด็ดมาด้วยล่ะ”
อ๋อ เอามีดไปด้วย ระวังหนามด้วยนะ”
“ครับคุณย่า” ไอ้ลุงหยิบมีดด้ามเล็กบนโต๊ะที่วางของ แล้วเดินไปยังสวนย่อมนั้นโดยมีผมเดินตามไปไม่ห่าง.................กลัวตกหลุมรักอีกครั้ง555
“ปอร์อยากได้ดอกไหนครับ” ตายละผู้ชายถามว่าอยากได้ดอกไหนแสดงว่าผู้ชายรัก แน่ๆ เอาสีใหนดีนะ
กุหลาบสีขาว บอกว่า ฉันรักเธอด้วยใจบริสุทธิ์ ไม่หวังสิ่งใดๆ
สีชมพู ความอ่อนโยน
สีเหลือง บอกถึงความแคร์และห่วงใย ที่จะรักใครสักคน
สีแดงและขาวรวมกัน สื่อความหมายให้รู้ว่า สองเราเป็นหนึ่งเดียวกัน
กุหลาบแดงเข้มแทนคำว่า เธอช่างสวยเหลือเกิน
“ปอร์”
“ปอร์ กอล์ฟถามว่าจะเอาสีไหน เป็นไรหรือเปล่าครับ” เสียงไอ้ลุง ผมทำหน้าเหลอหลาหลุดออกจากจินตนาการของตัวเอง
“อ่อ เอาสีไหนก็ได้มั้ง แล้วแต่กอล์ฟละกัน”
ในใจของผมก็อยากได้สีแดงรวมกับขาวเลยครับ555 แต่มันดูจะข้ามขั้นตอนไปหน่อยและที่นี้มันคือสวนบ้านคุณย่า คุณย่าก็อยู่ด้วย จะให้เราสองคนเป็นหนึ่งเดียวกันเหมือนความหายของกุหลาบได้อย่างไร 555
“งั้นกอล์ฟเอาสีแดงนะ”
หวาย ขอบคุณที่รักที่บอกตามความเป็นจริงว่าที่รักสวย555
“อ้าวแล้วทำไมตัดสีขาวมาด้วยละ” ผมถามไอ้ลุงด้วยความสงสัย
“ไม่บอก เป็นความลับครับ ” ไอ้ลุงทำหน้า ยิ้มๆ แล้วเดินนำผมไปยังพุ่มมะลิ
ผมยังเพลิดเพลินกับการมองกุหลาบหลายสี
ไอ้ลุงกลับมาหาผมอีกครั้งพร้อมกับดอกมะลิในมือ
“ทำไรอยู่ครับ ปอร์”
“เปล่านะ ไปกันเถอะเดี๋ยวคุณย่ารอ”ผมกับไอ้ลุงกลับไปหาคุณย่าอีกครั้ง
“อ้าวมาแล้วเหรอ” คุณย่ายิ้ม
ตอนนี้ข้าวแช่ที่คุณย่าเตรียมไว้ได้ถูกตักใส่ถ้วยเล็กๆ 3ใบ
คุณย่าค่อยๆ รินน้ำข้าวแช่ที่มีมะลิลอยอยู่ลงในถ้ายข้าวแช่อย่างช้าๆ
โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดงที่ไอ้ลุงเด็ดมา
ความรู้สึกตอนนี้เหมือนเป็นราชนิกูลยังไงก็ไม่ปาน555
เครื่องเคียงแต่ละอย่างถูกจัดเรียงอย่างสวยงามด้วยคุณป้า
“อ้าวทานกันได้เลยจ๊ะลูก”
เหมือนเดิมครับ ไอ้ลุงตักเครื่องเคียงให้คุณย่าก่อน และไม่พลาดที่จะตักให้ผม
สุภาพบุรุษจริงนะมึง แต่อย่าลืมตักให้ตัวเองนะที่รัก ช่วยตัวเองไปก่อนนะ 555555555
เราสามคนคุยกันไปมากมายหลายเรื่อง
บรรยากาศตอนเย็นในสวนหลังบ้านร่มรื่นมากครับ ลมเย็นโชยกลิ่นหอมของดอกไม้เขามาเป็นระยะ
แสงสว่างกำลังจะจากลาขอบฟ้า
เราสามคนย้ายจากสวนเข้ามานั่งเล่นในห้องรับแขกเมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว
ไอ้ลุงประคองคุณย่าเดินเข้ามายังห้องรับแขก
แสงสว่างจากโคมไฟหลายๆดวงถูกเปิด
คุณย่า ท่านเป็นคนที่คุยสนุกครับ ไม่ถือตัว ไอ้ลุงจึงได้ส่วนนี้มาจากท่าน
และนี้มั้งจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ไอ้ลุงรักและเคารพในตัวคุณย่ามาก
คุณป้านวลเดินเข้ามาหาเราสามคนที่กำลังนั่งอยู่ในห้องรับแขก
“คุณท่านค่ะ ได้แล้วคะ” ป้านวลยื่นของที่อยู่ในมือให้กับคุณยาย
“ขอบใจ กอล์ฟมารับไปสิลูก”
หวาย ๆๆๆๆนั้นมันแหวนเพชรนี่ กี่กระรัต ต่ำกว่าร้อยไม่เอานะ……….เลือกได้อีกแล้วเรา
เอาละคราวนี้กรูจะโดนตีตราจองแล้ว ต่อไปนี้จะไปลั้นล้าที่ไหนไม่ได้แล้วนะ
จำเอาไว้เรามันคนมีเจ้าของแล้ว นะเจ้าปอร์555
ตุบ ตุบ ตุบ
ไอ้ลุงคลานเข้าไปหาคุณย่าที่นั่งอยู่บนโซฟา
คุณย่ายื่นของสิ่งนั้นให้ไอ้ลุง ไอ้ลุงรับมันมาอย่างสุภาพ
แล้วมาสวมให้ผมที่นิ้วนางข้างซ้าย5555................โรม้านมาก
เปล่าครับ ไอ้ลุงรับมันมาจากมือคุณย่าแล้วมาถือไว้ในมือ
“ขอบคุณครับคุณย่า”
“ย่าโทรไปบอกคนดูแลเขาทำความสะอาดให้แล้ว เข้าอยู่ได้เลย”
“แล้วไปกันวันไหนละนี่”
“พรุ่งนี้เช้าครับคุณย่า”
“ อ่อ ย่าฝากดูแลด้วยละกัน ไม่ได้ไปนานเหมือนกัน ไม่รู้จะทรุดโทรมมากหรือเปล่า”
“ครับคุณย่า”
“ดูแลปอร์ให้ดีละกอล์ฟ รู้ไหม”
ไอ้ลุงมองมาที่ผม ด้วยสายตาที่อ่อนโยน
“ ครับ คุณย่า” ดูแลตลอดไปเลยนะที่รัก
รถไอ้ลุงค่อยเลื่อนออกจากบ้านหลังใหญ่ทรงโบราณนั้นอย่างช้า ๆ
ออกมาถนนใหญ่อีกครั้ง ตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้ว รถจึงเยอะเป็นธรรมดา
“ปอร์ครับ” ชอบข้าวแช่ไหม
ผมหันไปมองไอ้ลุงแล้วยิ้มให้หนึ่งครั้ง………อยากตอบจริงๆเลย ชอบคนกินข้าวแช่มากกว่า555
อินโทรมาอีกแล้วครับ
เอาอีกละไอ้ลุง…..กรูเขิลนะว้อย
อินโทร............ http://www.youtube.com/watch?v=QOUsg_ELpss
ไอ้ลุงเอิ้อมมือมาจับมือผมหงายขึ้นอย่างช้าๆ ----------กรี๊ดโดนลวนลาม อย่านะ อย่านะ อย่าช้า คีส
อีกมือหยิบกุหลาบสีขาวที่ไม่รู้แอบไว้ตรงไหนออกมาวางลงบนมือผม
ตุบ ตุบ ตุบ
แล้วใช้มืออีกมือบีบมือผมให้กำกุหลาบไว้ ปล่อยให้ผมรับรู้ด้วยภาษากายที่ปราศจากคำพูดใด ๆ
He finally gave in to his friend's girlfriend when she said "there's someone you should meet"
At a crowded restaurant way cross town, he waited impatiently
When she walked in, their eyes met,
And they both stared
Right there and then,
Everyone else disappeared, but
One boy, one girl,
Two hearts beating wildly,
To put it mildly, it was love at first sight.
He smiled, she smiled, and they knew right away
This was the day they'd been waiting for all their lives.
For a moment the whole world
Revolved around one boy, and one girl
เครดิตCollin Raye - One Boy, One Girl lyrics
ชิส์ รถจะติดก็ติดไปกรูไม่สน ติดข้ามวันยันพรุ่งนี้ไปกรูก็ไม่แคร์
ในเมื่อกรูได้รับกรูหลาบขาวจากคนที่อยู่ข้าง ๆ กรูแล้วนี่555
เอ๊ะ แล้วกุหลาบขาวมันหมายถึงอะไรวะ.............หวายๆๆๆ
*****
ตอนหน้ามีอะไรดีๆครับ ห้ามพลาด
-
มาลงให้แล้วนะขอรับคุณผู้อ่านทั้งหลาย
ผิดพลาดประการใด ไอ้ลุงยอมตายแทน555
ขอบคุณนะครับสำหรับกำลังใจ
และขอบคุณใครๆหลายๆ ใครที่รอไอ้ลุง
อย่างตั้งใจ5555
น้องปอร์สัญญาว่าจะให้ยืมใช้ ถ้ามันจำเป็น
รักนะ แลกลิ้น
-
อร๊ายยยยยยยยยยย อิจฉาอ่ะ ตาลุกวาวเลยอ่ะ :fire: :fire: :fire:
มะไหร่จะมีแบบนี้บ้างเนี่ย :seng2ped:
-
หมั่นไส่ ชิส์
-
บทนี้ผ่านไปได้อย่างราบรื่น คุณย่ารับเป็นหลานสะใภ้แล้วแน่นอน ฮิฮิ
อุกรี๊ดดดด กุหลาบแดงกอล์ฟ กุหลาบขาวปอร์ :-[
แล้วลุงจะพาน้องปอร์ไปดูเรือนหอหรออ เอ๊ะ หรือไปฮันนีมูน 5555 :o8:
รอตอนต่อไป :impress2:
-
ปอร์บรรยายซะน้ำลายสอแล้วอ่ะ
ทั้งกะปิทอด ไชโป๊วหวาน พริกหยวก หอมแดง
อยากหม่ำข้าวแช่ฝีมือคุณย่าพี่กอล์ฟมั่งจัง :impress:
ปีนี้กินข้าวแช่แม่ยุ้ยไปกล่องเดียวไม่อร่อยเลย :z3:
ลุงเอากุญแจบ้าน คอนโด หรือบ้านพักตากอากาศมานะ
ทั้งกุหลาบ เพลง บิ้วท์จังเลย ตอนที่แฟนๆรอคอยมาถึงแล้วใช่ม่ะ
:z2: 55555
-
หวายยยย
อยากได้กอล์ฟมาเปงแฟนนนน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด เรื่องน่ารักมากมาย
อ่านเรื่องนี้แล้วแบบฮาอ่ะ น้องปอร์แบบขำมากมาย เธอมั่นมากมาย น่ารักวุ้ย ปากกับใจหลายรอบไม่ตรงกันเล้ย อยากได้เขาทำไมไม่พูดตรงๆ จ้ะหนูปอร์ อ้อลืมไป รักษาภาพนางเอกนี่เนอะ อิอิ
ส่วนลุงกอล์ฟเนี่ย แรกๆ ให้อารมณ์เหมือนเถื่อน ไปๆ มาๆ ไหงกลายเป็นสุภาพบุรุษพูดน้อย สุภาพน่ารักได้เยี่ยงนี้ แอบตะหงิดเรื่องของตานนท์ ไอ้การไม่รักแต่ไม่ปฎิเสธเนี่ย คิดยังไงก็ไม่ถูกต้องน้อ เรื่องนี้คุณลุงกอล์ฟต้องแก้ไขโดยด่วน ปล่อยไว้ยิ่งยืดเย้อเดี๋ยวตานนท์กับยัยปาด้ามาทำอะไรนางเอกสุดสวยของเราจะยุ่งได้
ปล เรารู้สึกได้ว่ากอล์ฟต้องเล็งปอร์มานานแน่นอน ว่างๆ มาไขข้อข้องใจตรงนี้หน่อยเน้อ
ปล ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้มากมายว่านนท์เป็นใคร จะได้เลิกดูละครหรือหนังของเขา
ปล เดชน่ารัก หนังโป๊ที่ให้ไปดูหมดยังเนี่ย มาแบ่งๆ กันบ้างสิ ฮ่าๆๆๆๆ ล้อเล่นเน้อ
-
ลุง ลุง
บ้านเค้าก็มีกุหลาบแดงนะ
สนมั้ย
[/b][/size] :impress2:
555 แอบ :z13: ข้างหลัง
-
ทำไมลุงน่ารักอย่างงี้ ภาพลักษณ์กลับจากเถื่อนๆ กลายมาเป็นสุภาพ อ่อนหวาน ได้ขนาดนี้
จำใส่กะลาไว้ไปทำให้ที่บ้านกินมั่งดีก่า แถวบ้านพอจะมี กระดังงา ชมมะนาด บ้าง
แต่มันจะอร่อยมั้ยนี่
-
น้องปอร์
ลุงน่ารักมากกกกกกก
ตกลงคุณย่า รับหลานสะไภ้แล้วสินะ
หุหุ ลุงจะพาไปเที่ยวไหนอ่ะยชนั่น มีคุณแจห้องหอด้วย :-[
-
หวายๆๆๆๆ (ติดจากเจ้าปอร์ ชิส์) ... ไอ้ลุงหมั่นทำโรม๊านซ์เหลือเกิน
ตอนหน้ามีอะไรให้ลุ้นแหงมละ เล่นไปพักบ้านตากอากาศคุณย่าท่านสองต่อสองนี่
จะรีบออกไปหาซื้อซื้อกล้องมาส่องดีไหมเนี่ย จะทันไหม?
-
อุกรี๊ดดดดดดดดดดดดเบาๆ
อิจฉี อิจฉา ตาร้อนวาวๆมากถึงมากที่สุด :sad4:
เฮ้อ...น้องลุงขา น่ารักมากกกกกกถึงมากที่สุดในสามโลก
ช่างเอาอกเอาใจคุณย่า กิริยามารยาทงดงามไม่มีที่ติ
และสำคัญ.... ไมหวานแบบนี้ล่ะพ่อน้ำผึ้งเดือนห้าของนุ้งปอร์
คนอ่าน ยิ้มมมแก้มจะแตกอยู่แล้ว แม่ยกรักแม่ยกหลงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน 555
อิจฉีว่าที่หลานสะใภ้ได้ทานข้าวแช่สูตรในวังฝีมือคุณย่าของที่รัก
ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว ช่วยกันทำ ช่วยกันปรุง ผ่านคำบอกเล่าของคุณย่า
น่ารักจริงๆสองหนุ่มนี่ น้องปอร์หัดไว้นะไว้ทำให้ว่าที่ซะมีในอนาคตทาน
รู้สึกว่าน้องปอร์ผู้เลอโฉมเนี่ย จะตกอยู่ในภวังค์รักบ่อยนะ น่าหมั่นไส้ ชิ :beat:
(ปิดตาอิลุง หันไปทำร้ายนายเอก ) กลางสวนสวยก็ไม่เว้น อิลุงมันมีความลับที่
น่าหยิกที่สุดในโลกกกกกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดดดดดดให้ดอกกุหลาบขาว
กันด้วยยยยยยยยยยยยย โรแมนติกมากกกกกกกกกก อิจๆๆๆๆๆๆ
"เอาละคราวนี้กรูจะโดนตีตราจองแล้ว ต่อไปนี้จะไปลั้นล้าที่ไหนไม่ได้แล้วนะ
.....จำเอาไว้เรามันคนมีเจ้าของแล้ว นะเจ้าปอร์555"
>> นายเอกเรื่องนี้ ฮาไม่มีอะไรจะเปรียบ จะหมั่นไส้ก็ทำไม่ลง
ติดอยู่ที่ว่าอิลุงมันรักของมันเนี่ยแหละ แม่ยกเลยไม่ถือสา :impress2:
“ดูแลปอร์ให้ดีละกอล์ฟ รู้ไหม”
ไอ้ลุงมองมาที่ผม ด้วยสายตาที่อ่อนโยน
>> คุณย่าไม่รู้อะไรซะแล้ว ต้องบอกให้ว่าที่หลานสะใภ้ดูแลหลานชายให้ดีสิคะถึงจะถูก
555 ระดับนี้แล้ว งานนี้มีได้เสียแน่ๆ เฮ้ออออ แม่ยกห่วงอิลุง
"ผมหันไปมองไอ้ลุงแล้วยิ้มให้หนึ่งครั้ง………อยากตอบจริงๆเลย ชอบคนกินข้าวแช่มากกว่า555"
>> หึหึ นี่แหละคนสวยตัวจริง 555
"แล้วใช้มืออีกมือบีบมือผมให้กำกุหลาบไว้ ปล่อยให้ผมรับรู้ด้วยภาษากายที่ปราศจากคำพูดใด ๆ"
>>กรี๊ดดดดดดดดดดด อิจฉาตาร้อนวาวววววววววววว ใช้ภาษากายคุยกัน
อุกรี๊ดดดดดดดดด
ปล. มีสปอยล์ตอนหน้าด้วย หึหึ ห่วงสวัสดิภาพอิลุงเหลือเกิน
เปลี่ยนบรรยากาศไปหวีดกันที่ไกลๆ จะเหลืออะไรกลับมาให้คุณย่ามั๊ยนั่น
ปล.2 เอ..หรือว่าจะเป็นสามพี 5555 เจ้าเดชไปด้วยรึป่าวนะ
o13 เลิศเลอมะมีใครเกิน รักอิลุงที่ซู้ดดดดดด รอคอยลุงเสมอนะ ฮิ้วววววแม่ยก
อยากยกบ้านพร้อมที่ดินให้แต่ติดที่ว่า น้องลุงรวยแล้วแต่แม่ยกยังจนอยู่ งั้นเสนอตัวไปล่ะกัน 5555
กดบวกได้แล้ว +1 จัดไป
-
อะไรดีๆที่ว่านี่คือไรอะพี่ปอร์
:-[
-
:m31:
-
งี๊ดดด....อิลุงจะน่ารักไปหนายก๊านนนนนนน
มีให้ดอกกุหลาบขาวด้วย....... :-[
แหม..มีสปอร์ยด้วยน๊อ...ว่าตอนหน้าห้ามพลาด
งี๊ก็ต้องตั้งหน้าตั้งตารอกันหน่อยหล่ะ :impress2:
-
แอบมาอ่านก่อนไปเรียน
จะไปทันไหมเนี่ย
-
ตอนหน้าตอนปอร์เจอลุงจับกดใช่ม๊า
-
น้องปอร์ ... หวัดดีจ้า
อ่านจานที่ 29 แล้ว
แซบ อร่อยเหมือนเดิม แต่งได้น่ารักมาก
แต่พอดี เห็นมีผิดเล็กน้อย อะครับ
เลยมาส่งข่าวแล็กน้อย ตามประสาคนรักน้องปอร์ ... แล้วก้อลุงกอล์ฟ :กอด1:
v
“ครับคุณยาย” ไอ้ลุงใช้ทัพพีอันใหญ่ ตักข่าวที่ยังไม่ค่อยสุกมากทีละทัพพี อย่างช้าๆ ลงไปในหม้อดินใบสวยอีกใบ
เหมือนเดิมครับ ไอ้ลุงตักเครื่องเคียงให้คุณย่าก่อน และไม่พลาดที่จะตัดให้ผม
แล้วก้อ ...อีกนิดนึง มีเพลงแนะนำจ้า I ain't got you
เผื่อน้องปอร์จะสน ....
http://www.youtube.com/watch?v=jhPAK8HjcPI
แล้วจะรออ่าน จานต่อไปนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้ ... :bye2:
-
เปิดตัว :laugh:
-
ฮาเหมือนเดิมเสมอ ไม่มีเปลี่ยนแปลง เลยน้องปอร์ .....หวาย หวาย หวาย มีให้กุหลาบขาวกันด้วยอ่า.... :-[
งวดหน้าห้ามพลาดใช่ปะ อิ อิ ตั้งหน้าตั้งตารอ อ่าน... :z1:
-
:o8:
-
:m1:
-
อุ๊ยๆๆ ตอนนี้โรแมนติคนะนี่ ให้ดอกกุหลาบกันแล้วด้วย
รอของดีตอนหน้า อิอิ
-
คุณย่าให้กอล์ฟตีตราจองน้องปอร์แล้ว ยินดีด้วยจ๊ะ
-
ผู้ชายแบบลุงกอล์ฟนี่..ไม่รักไม่ได้แล้วน้องปอร์ มิสเตอร์เพอร์เฟคจริงๆ
โรแมนติกมากๆเลย หม่อมย่าให้แหวนลุงแสดงว่าน้องปอร์สอบผ่านแล้วใช่มะ
กุหลาบขาวนี่อะไร รักเธอตลอดไปหรือเปล่า จะคอยดูว่าลุงกอล์ฟจะมีอะไร
หวานๆมาทำให้น้องปอร์ใจละลายอีก :กอด1:
-
น่ารักมากมาย หวานกันเจงๆ รีบมาต่อนะครับ อยากเห็นอะไรดีๆแล้วสิ :impress2: :impress2: :impress2:
-
พี่ว่าตอนหน้าไม่ควรพลาดนี้มันยังไงเหรอ
แอร๊ยย อยากรู้ o18
รึว่า ...............รึว่า ว่า......
_______________________________-
ลุงยังคงน่ารัดสุดตรีน เหมือนเดิม :man1:
ต่างจากตอนแรกที่ขี้เก๊ก กวนตรีน อยากกินไส้ขดที่สาม อ่ะ คึคึ
-
โรแมนติกมากๆ :L1:
-
ขอตามมากินอาหารอีสานอีกคนน่ะครับ อิจฉาๆหวานกันจังเลยยยยยยยยยยยยยยย :-[ หวายยยย เราไม่เห็นมีอย่างงี้มั่งหว่า :m17:
มะเดี่ยว
-
อะไรดี ๆ ที่ว่านี่ คือนุ้งปอร์จะเสียสาวแล้วช่ายม้ายยยยยย :z1:
-
:haun4:
ไปทำการทำงานก่อนนะครับ
เดี๋ยวเย็นๆ มาจะเป็นนักปั่นน่องเหล็กให้นะครับ
ขอบคุณทุกเม้นท์นะครับ
แลกลิ้น
:z2:
-
ดอกกุหลาบขาว หมายถึงความรักที่อ่อนโยนและไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน
อยากได้บ้างจัง
อะไรจะโรแมนติกจังนะลุง
-
หมายถึงไรอ่ะ
อยากรู้ ก็ ถามคนให้สิ
ว่าคนให้เค้าคิดอย่างไร
-
ต่อด่วน
ลุ้นๆ
-
อาหารอีสานเข้าวัง แล้วงานนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้อ่านแล้วดูไฮโซปาร์ตี้มากๆ o18
แต่ตอนหน้านี่สิ...กอล์ฟรับกุญแจอะไรมาจากท่านย่า แล้วจะพาปอร์ไปไหนกันเอ่ย
หรือ... :-[ จะได้ค้างคืนกันแล้วเนี่ย
ลุ้นจริงๆ...มาต่อเร็วๆ นะครับปอร์
-
ตอนหน้ามีอะไรดีอ่ะ
มาต่อโดยด่วยเลยนะ
เค้าอยากรุ้อ่ะ
กุหลาบขาวด้วย
บอกมาให้หมดเลยนะ
รักน้องปอร์ แลกลิ้นกับลุงได้มันอ่ะน้องปอร์
-
มาต่อเร็วๆๆอยากอ่านตอนหน้า :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
สนุกมาก ๆ ค่ะ อ่านไปขำไป ปอร์น่ารักมาก ๆ แถมเก่งอีกต่างหาก o13
ส่วนพี่กอล์ฟ ก็สุภาพบุรุษมาก ๆ เวลาอยู่ด้วยกันเนี่ยหวานมาก ๆ
อิจฉาจัง
รออ่านต่อไปนะค่ะ
-
ชอบไอ้ลุงเจงๆ ได้ใจ มาต่อเร็วๆนะคร๊าบ :o8:
-
ลุงโรแมนติกจังเลย :-[
น้องปอร์น่าอิจฉา อร๊ายยย
-
โรแมน..........มากมายนะครับ :o8: :-[ :impress2:
มาต่อเร็วๆนะครับ
รอ รอ รอ :z13: :z13:
-
:laugh:
รออีกแป็บนุงนะครับผู้อ่านที่รักทั้งหลาย อิอิอิอิ
เดี๋ยวขอเวลาrewrite สักครู่แล้วจะมาลงให้ได้อ่านกัน
เตรียมตัวเตรียมใจไว้ก่อนได้เลย555
:z2:
-
อะไรดีๆ เตรียมตัวอะไร
อร๊ายยยยยย ตื่นเต้นๆ :impress2:
คุณย่าพูดเหมือนมีเลศนัย
รอๆๆ มาต่อเร็วๆ นะคะ
-
ปอร์น่ารักมากเลย
ลุงก็หวานซะ โรแมนติกได้อีกอ่ะ
กุหลาบขาวกับแดงแหมใจตรงกันซะด้วย อิอิ
-
:L2:...เม้นตอนนี้ก่อนละกัน คุณชายโรแมนติกมากๆๆๆ ข้าวแช่อร่อยเนอะ
...น้องปอร์ โชคดีนะที่ท่านย่า ไม่เจ้ายศเจ้าอย่าง เหมือนในละคร
...เพราะท่านรักหลาน และเห็นความสุขของหลานสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด
...แต่ไอ้แหวนเพชร 100กะรัต น่ะ มันกุญแจบ้านพักตากอากาศไม๊
...เสร็จแน่ ไปกับคุณชายกอล์ฟ โดนเก็บตัว ไว้ในหัวใจ แหงๆๆ รอตอนเรียกเลือดนะๆๆ :haun4:
-
จะรอน้องลุงอย่างตั้งใจ :man1:
-
ตอนหน้าเสจลุงแน่ๆเลย
-
:haun4:
One boy, one girl,
Two hearts beating wildly,
To put it mildly, it was love at first sight.
He smiled, she smiled, and they knew right away
This was the day they'd been waiting for all their lives.
For a moment the whole world
Revolved around one boy, and one girl
เครดิตCollin Raye - One Boy, One Girl lyrics
ชิส์ รถจะติดก็ติดไปกรูไม่สน ติดข้ามวันยันพรุ่งนี้ไปกรูก็ไม่แคร์
ในเมื่อกรูได้รับกรูหลาบขาวจากคนที่อยู่ข้าง ๆ กรูแล้วนี่555
เอ๊ะ แล้วกุหลาบขาวมันหมายถึงอะไรวะ.............หวายๆๆๆ
ตอนที่30.1
ไอ้ลุงมารับผมตอนเช้ามืด เพราะอยากไปถึงจุดหมายตอนสายๆครับ
เราวางแผนจะไปทานมือเช้าที่นั้น ไม่รู้มันมีอะไรเซอร์ไพรส์อีกหรือเปล่า..........มันอะจอมวางแผน
ส่วนเพื่อนเดชโทรหาผมเมื่อคืนบอกว่าที่ออฟฟิสให้เข้าประชุมด่วนในตอนเช้าเพราะได้โปรเจ็คใหญ่มา
เดี๋ยวจะขับรถตามไปตอนเที่ยง ถึงคงเป็นเย็นๆ
ผมเตรียมเสื้อผ้าไปสี่ห้าชุดครับ ผ้าขนหนู ของใช้ที่จำเป็น และที่ขาดไม่ได้
คือ กางเกงว่ายน้ำที่เซ็กซี่มากที่สุด 55555 เอาไว้ไปอ่อยหนุ่มๆๆ ส่วนราตรียาวตอนกลางคืน 555
ไอ้ลุงขับรถผ่านที่ต่างๆที่ผมไม่ค่อยจะคุ้นตาเท่าไร อาจจะเป็นเพราะมาไม่บ่อยเลยจำไม่ได้
“ถ้าง่วงก็หลับก็ได้นะครับปอร์” เสียงไอ้ลุงแทรกเสียงเพลงที่เปิดเบา ๆ เป็นเพื่อนระหว่างการเดินทาง
“เดี๋ยวอยู่คุยเป็นเพื่อนก็ได้”
ไอ้ลุงยิ้มๆ เป็นอันรู้กันว่าโอเค
เวลามาต่างจังหวัดแบบนี้ สิ่งที่ผมชอบมากที่สุดคือการได้เป็นคนนั่งข้างๆคนขับ 555….ตุ๊กตาหน้ารถชิมิ
มองสองข้างทางที่เต็มไป ธรรมชาติ
ต้นไม้ ภูเขา ทำให้ผมรู้สึกสดชื่น ดีกว่าเดินทางตอนกลางคืนที่มองไปไหนมีแต่ความมืด มันรู้สึกอึกอัด
“ปอร์ครับ ง่วงก็นอนได้นะไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ
แต่ตอนหลับนี่ผมขอ เอ่อ เอ่อ ผมขอ ผมขอจับมือนะครับ”……..จับไรก็จับไปเถอะ555
หวาย ๆๆหน้าเลือด เอ้ย หน้าแดงสิครับคุณผู้อ่านเมื่อผู้ชายขออนุญาตลวนลาม 5555
“แสดงว่าตอนไม่หลับไม่อยากจับใช่ไหม” ผมพูดแก้เขิน
“เปล่านะครับ ตอนที่คุณไม่หลับผมยังมีเพื่อนคุยไงครับ
แต่พอคุณหลับ ได้จับมือคุณ ทำให้ผมรู้สึกว่าคุณอยู่ข้างๆผม ไม่ได้ฝันถึงใครคนอื่น” .............ถึงไม่หลับกรูก็ฟัน เอ้ยฝันได้555
“อ้าวนี่มือ” ผมยื่นมือไปให้ไอ้ลุง พรางหันหน้าออกไปนอกตัวรถดูนั่นดูนี่ 55
ไม่ใช่เพราะอะไรนะครับแก้เขินนะสิ55
ไอ้ลุงบีบมือผมเบา ๆ แล้วเลื่อนไปวางไว้ที่หน้าตก …….อย่าเลื่อนต่ำกว่านั้นนะว้อย
“นอนแล้วนะ” …………สวยพักผ่อน 55
ไม่รู้ผมเผลอหลับไปตอนไหน ตื่นมาอีกที
มือผมยังถูกลวนลามเหมือนเดิม ด้วยมือผู้ชายอีกคน เปล่าครับ มือไอ้ลุงนั้นล่ะ555
ตอนนี้เราถึงชะอำกันแล้วครับ
ภาพความทรงจำในอดีตกลับเข้ามาอีกครั้งครับ
สมัยที่เรียนอยู่ปีหนึ่งถึงปี3 ผมมาชะอำบ่อยมากครับ คิดถึงลานปลา บาแนน่าโบท... ..สำเนียงดีอีกล่ะ
อาหารทะเล ทั้งมาเที่ยวกับเพื่อนๆ และมาถ่ายมิวสิคส่งอาจารย์
ไม่ได้เป็นนายเอกมิวสิคนะครับแต่เป็นทีมงานลั่นสะเรดแทน555
สะเรดในที่นี้จะเป็นตัวบอกว่าเราถ่ายฉากไหน ซีนไหน ครั้งที่เท่าไร แล้วคนถือสะเรดจะบอกว่าแอ๊คชั่น
นั้นหละครับหน้าที่ผม 555(เขียนคำว่าสะเรด ผิดขอโทษด้วยนะครับ)
“ตื่นแล้วเหรอครับ” ยังมั้ง ถ้าไม่ตื่นแล้วใครหลับตาปริบๆอยู่นี่ละ อยากท้องใช่ไหม55
“แวะปั้มก่อนไหมกอล์ฟ หาไรดื่มก่อนก็ได้ จะได้พักเหนื่อยบ้าง”
“มีปอร์อยู่ข้างไม่เหนื่อยครับ” ตอนนี้ไม่อายครับแต่เริ่มจะเอียน555
รถไอ้ลุงค่อยเคลื่อนตัวเข้าไปตัวเมืองหัวหินครับ ผ่านพระราชวังที่เรารู้จักกันดี
ผ่านตัวเมือง ตลาดหัวหิน วัดหัวหิน
“จะหาไรกินก่อนไหมครับ หรือว่าจะไปที่พักก่อนเลย” ไอ้ลุงเสนอความคิดเห็น
แถวที่พักไม่ค่อยมีไรขายครับ ต้องขับรถกลับเข้ามาหาไรกินในตัวเมือง
เราหาร้านข้าวตัมนั่งทานและซื้อของติดมือเข้าไปกินมื่อเที่ยงด้วย
ไม่ต้องขับรถไปกลับหลายรอบ อีกอย่างไอ้ลุงจะได้พักผ่อนเพราะขับรถนานถึงสี่ชั่วโมง
เห็นไหมครับผมเป็นห่วงมันแค่ไหน555……..หลับตลาดทางเชียว55
ขับรถออกจากตลาดหัวหินได้ไม่ไกลเท่าไร
ก็ถึงทางเลี้ยวซ้ายจากถนนใหญ่ไอ้ลุงค่อยๆขับช้า ๆ เพราะถนน
เป็นทางเล็ก ๆ ขับสวนกันลำบากทีเดียว
สองข้างทางเป็นบ้านพักตากอากาศที่ถูกปลูกไว้อย่างสวยงาม
ไอ้ลุงเลี้ยวรถเข้าไปจอดข้างๆบ้านหลังหนึ่ง
ซึงประตูหน้าบ้านถูกเปิดรอไว้เหมือนรู้ว่าจะมีราชนิกูลมาพัก55
ผมมองไปข้างหน้ากระจกรถเห็นทองฟ้าสีครามในยามสายๆ
เชื่อมต่อกับน้ำทะเลสีคราม เข้ม มีเพียงราวรั่วเตี้ยๆ
กั้นไว้ระหว่างลานหน้าบ้านกับหาดทรายสีขาว ต้นหูกวางริมรั่วปริวไสวตามแรงรม
ผมเปิดประตูรถเพื่อ ออกไปรับลมทะเล สูดลมหายใจเข้าให้เต็มปอด
ไอ้ลุงเปิดประตูรถแล้วเดินตามออกมา
“บ้านพักตากอากาศของตระกูล......(ชื่อตระกูล )............ ยินดีตอนรับครับ
ผม...........(ชื่อจริงไอ้ลุง).....หลานชายของ มล. ......(คุณย่า ).......ยินที่ต้อนรับอีกครั้งครับ”
ไอ้ลุงกล่าวต้อนรับแขกผู้มาเยือนด้วยความเต็มใจ พร้อมโค้งศรีษะให้ผมหนึ่งครั้ง และแล้วธรรมเนียมเจ้าได้เกิดขึ้นแล้ว555
ผมหมุนตัวกลับไปมองไอ้ลุง ยิ้มๆ
“ ผม...........(ชื่อจริงผม )..... ประชาชนคนธรรมดาไม่มียศฐาบรรดาศักดิ์แต่อย่างใด ขอน้อมรับด้วยความเต็มใจครับ”
ผมโค้งศรีษะตอบไอ้ลุงไปหนึ่งครั้งเช่นกัน
เสียงหัวเราะของไอ้ลุงและผม ออกมาพร้อมกันอย่างสนุกสนาน ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำแบบนี้
และเรื่องอะไรผมจะยอมให้มันเล่นคนเดียวครับ555……สวยแต่ฮา55
“สวัสดีครับคุณกอล์ฟ โหไม่ได้เจอกันนานโตเป็นหนุ่มแล้วนะครับ”
“สวัสดีครับลุง สบายดีนะครับ แล้วป้าไปไหนครับ” ไอ้ลุงกล่าวทักทาย
“ป้าไป หาเคยมาทำกะปิครับ ว่าจะฝากไปให้คุณท่าน”
ไอ้ลุงแนะนำผมให้รู้จักกับลุงผู้ดูแลบ้าน ลุงบอกถ้าต้องการอะไรให้เรียกได้เลยอย่าเกรงใจ
แล้วแกก็ขอตัวไปทำธุระของแกตามเดิม
ผมและไอ้ลุงช่วยกันขนกระเป๋าที่เตรียมมา รวมทั้งของกินต่างๆที่แวะซื้อมาจากตลาดหัวหิน
เพื่อจะนำไปเก็บไว้ที่ห้องพัก ไอ้ลุงเปิดกุญแจเข้าไปในบ้าน
บ้านพักเป็นบ้านสองชั้น ชั้นล่างมีห้องนอนและห้องน้ำในตัว บริเวณกลางของบ้านเป็นโต๊ะชุดรับแขก
ของใช้มีไม่มากเท่าไรครับเพราะไม่ได้มีคนอยู่ประจำ
ประตูด้านหน้าเป็นกระจกทึบมองผ่านออกไปเห็นทะเลได้
เราแยกกันอยู่คนละห้อง ผมกับเพื่อนเดชนอนด้วยกัน ส่วนไอ้ลุงนอนคนเดียว
ข้าวของถูกลื้อออกมาจากกระเป๋า จัดวางเป็นระเบียบเข้าตู้เสื้อผ้า
เสียงโทรผมดังขึ้น ผมหยิบขึ้นมาดูเพื่อนเดชผมโทรมานั้นเอง
“มึงออกจากรุงเทพหรือยังวะ” ผมใส่มันก่อน
“………………..............................................
...” มันรัวใส่กลับเป็นชุดครับ....พรุนทั้งตัวเลยกรู
อ้าวมึง เหลวแล้วไหมละ โหล โหล โหล ไอ้เดช ไอ้หี้...” มันวางสายไปโดยไม่ให้ผมสวนกลับแต่อย่างใด
ครับ สวัสดิภาพและความปลอดภัยในชีวิต
รวมทั้งทรัพย์สินติดตัวที่มีค่าที่สุดในชีวิต ที่ผมหวงแหนมาตั้งแต่เกิดยังไม่เคยให้ใคร
คือสิ่งแรกที่ผมเป็นห่วงในตอนนี้55555
หมายเลขที่ทานเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาติดต่อกลับมาใหม่
ติส ติส ติส(เสียงกดปุ่มโทร) หมายเลขที่ทานเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาติดต่อกลับมาใหม่
ขอบคุณคะ
“ออรู้แล้วย้ำอยู่ได้อีเครี้..” ผมด่าระบายอารมย์กับเสียงตอบรับนั้น 555
“มึงอย่าทำแบบนี้กับกรูนะบักเดช บักเพื่อนทรยศ”
ผมทิ้งตัวลงบนที่นอน ดิ้นไปมา ด้วยความปวดร้าวในก้อนตับแผ่เข้าไปถึงปอดรวมถึงม้าม
แค้นใจในการกระทำของเพื่อนที่สุดแสนจะรักหมดขี้หมดตด เลยเผลอหลับไป
เดี๋ยวตอนที่ 30.2 จะมาลงให้นะครับ55555
ปั่นซะจนน่องปูด
ผิดตกอะไรขออภัยด้วยนะครับ
ปล.เป็นแฟนคลับของคนสวยต้องทนนะครับ555
-
ขอจองหัวจายย....น้องลุง :-[
***
:m16: อยากเป็นแฟนคลับสวยแต่ฮา ต้องอดทนชิมิ :angry2: มาไวไวนะเค้าคิดถึงลุง
กรี๊ดด เพื่อนเดชทำอะไรเหรอ หรือว่ามาไม่ได้เลยเปิดโอกาสให้เจ้าบ้าน
ตอนรับขับสู้แขกและกำลังจะเป็นว่าที่คนสำคัญในอนาคต อุกรี๊ดดด อิลุงมะ้รอดแน่ๆ :o8:
:impress2: อิจฉาตาแหกเหมือนเดิม อนุญาตให้นอนได้แต่ขอจับมือ
อั๊ยยยยยย รีบส่งมือให้อย่างไว ยินดีให้ลวนลามมากกว่ามือนะเคอะขอบอก 555
อิลุงหวานมากกกกกกกกก
“ปอร์ครับ ง่วงก็นอนได้นะไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ
แต่ตอนหลับนี่ผมขอ เอ่อ เอ่อ ผมขอ ผมขอจับมือนะครับ”……..จับไรก็จับไปเถอะ555
>> คนสวยไ่ม่เคยหวงตัวสักกะนิดส์ 555
คืนนี้สินะ บรรยากาศเป็นใจ :jul1:
มาไวไวนะคนสวย
-
ชิ่งเลยนะบักเดช :laugh:
รอ 30.2 :o8:
-
มารอด้วยคน :กอด1:
-
เหอะๆๆ จะเสร็จซะละมั้งงานนี้ :laugh: :laugh: :haun4:
-
ต้องอดทนรอ........ :o12:
-
ลุงกอล์ฟพ่อเจ้าประคุณทูนหัวน่ารักไม่บันยะบันยังซะเลย
เพื่อนเดขตั้งใจจะลอยแพน้องปอร์ ให้ติดเกาะกับอีลุงสองคนใช่ไหม
-
สวยรอได้
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
รอด้วยคน :z1:
ท่าจะมีอะไรเด็ดๆ
-
มารอเป็นกำลังใจให้ครับ
-
เพื่อนเดชทิ้งกันกลางอากาศซะงั้น
-
บักเดชเป็นใจมากกว่าอิอิ
-
+1 ให้ปอร์แล้วนะครับ :L2:
ตอนแรกอ่านถึง...เราแยกกันอยู่คนละห้อง ผมกับเพื่อนเดชนอนด้วยกัน ส่วนไอ้ลุงนอนคนเดียว...ก็รู้สึกขัดใจ
สุดท้ายดูเหมือนเพื่อนเดชจะไม่มาซะแล้วก็เลยใจชื้นขึ้นมาหน่อย :laugh:
รออ่าน 30.2 นะจ๊ะ...คืนแรกที่หัวหินจะเกิดอะไรขึ้นไหมเนี่ย :-[
-
บักเดชไม่มาแล้ววว
สงสัยเป็นแผนของลุงรึป่าวเนี่ยยย
-
:impress3:ลุง....กอล์ฟ น่าร้ากกกกกกกกก
ขอได้ไม๊อ่ะคร้าบบบบบบ น้องปอร์ 555++
:กอด1:น้องปอร์ +1 ให้คนสวยแต่ฮา
ป้อล่อ...สองคนนี้ผลัดกันหยอดตลอด เด๋วคืนนี้ครายจะหยอดคราย คงได้รู้กัน :m20:
-
บักเดชรู้เห็นเป็นใจให้ตาลุงจัดการ :oo1:น้องปอร์
-
ทำม๊ายทำมาย..ลุงถึงได้หวานขึ้นเรื่อยๆขนาดนี้
ลุงกะจะหวานเอาโล่ห์อ๊ะงัย...แต่เค้าก็ชอบนะ
แถมแอบอิจฉาคนสวยแต่ฮาด้วยหล่ะ... :-[
ลุงฮับ...ท่าทางคืนนี้จะทางสะดวกหล่ะ...เหมือนเพื่อนเดชจะเบี้ยวคนสวย (ลุงแอบติดสินบนเพื่อนเดชป่าว) :laugh:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
อ้าว
สวยโดนทิ้งแล้ว
ทำไงหละทีนี้
-
เพื่อนเดชนี่ช่างเป็นใจซะจริง อิอิ :L2:
-
ถ้าบักเดชทิ้งก็ดีอะดิ...อยู่กับลุงกอล์ฟ 2 ต่อ 2 อิ อิ o13
-
เพื่อนเดชทำดีมากเปิดโอกาสเต็ม
ที่
-
บักเดชเปงใจ อิอิ
มารอด้วยคน
-
ไงก้อรอครับ
รอทุกวัน
-
อ้าว เพื่อนเดช โดนใครล็อบบี้ไว้ป่าวเนี้ย o18
-
:a5: บักเดชนี่น่าจะมีแผนให้เพื่อเสียตัวแน่เลย..ชิส์ :z2:
-
:m26: มีใครบางคน "ใต้โต๊ะ" ให้บักเดช
-
จิบน้ำขิงรอ :m14:
-
เพื่อนเดช ทำดีมาก
ขั้นต่อไปรอดูน้ำยาของลุง :laugh:
-
เอาล่ะลุงจะทำยังไงกับพี่ปอร์ต่อ
เป็นกำลังใจให้ครับ :L2:
-
:z3:
วันนี้ยุ่งทั้งวัยเลยครับ
เพิ่งมาถึงบ้าน
ยังไม่ได้ปั่นด้วยอะครับ
เลยมาต่อให้ไม่ได้
ยังไงต้องขอโทษFCที่มารอด้วยนะครับ
สัญญาว่าจะมาต่อให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ
:call:
-
^
^
รับทราบคะคนจ๋วย
พักผ่อนแยะนะคะ ไม่เป็นไรคนอ่านรอน้องลุงได้ :man1: อั๊ยยยย
-
รับแซ่บจ้า....รอคนสวยกะลุงได้ซำเหมอ
จัด + ให้ระหว่างรอละกัน :impress2:
-
เดี๋ยวคืนนี้สวยจะฮาไม่ออก 555อิอิ
-
รอได้จ้าน้องปอร์ :man1:
-
ท่าทางสวยจะต้องเป็นหม่อมก้อคราวนี้หละ :-[
55555+ ขอให้สมหวังคร๊าบบบบบบบบ :3123:
-
:กอด1: :L2:
วันนี้เป็นวันครบ 1 เดือน
ของการเขียนเรื่องราว
ให้ FC ได้อ่านกันครับ
ใครมีความรู้สึก ยังไง
ต่อน้องปอร์ผู้น่ารัก
ไอ้ลุงจอกเก๊ก
เพื่อนเดชเลิฟ
พีเอกวิศวกร
นนท์ตัวอิจฉา
หรือใครอื่น ๆ
บอกมาได้นะครับ
หรือจะติชมเรื่องราวที่นำมาเล่าสู่กันฟังยังไงก็ไม่ว่ากันครับผม
ปล.เต็มที่เลยครับ อย่าได้เกรงใจ
รักน้องปอร์น้อยๆ ค่อยๆ เพิ่มขึ้น ทุกๆ วัน 555
:laugh:
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
แล้วไมไม่ลงต่ออ่ะ
เออว่าแต่พี่เอกไปไหนน้า
คิดถึงจัง
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:mc4: ฉลองครบ 1 เดือน ด้วยเรตติ้งของเรื่องที่กระฉูดมาก
น้องปอร์เอา 30.2 มาลงฉลองเร็วๆนะจ๊าาาาา :m25:
ี
-
บักเดชทำปอได้ :bye2:
-
ช๊อบ...ชอบ :L1:
คนสวย...แต่ฮา
กะ
ลุงซ่าส์...น่ารัก
:กอด1: ปอร์ & กอล์ฟ
-
มาอ่านนะคับ
-
:z1:
รอสักแป็ปนึงนะครับขอrewriteแล้วจะมาลงให้
ใครรอน้องปอร์ผู้น่ารักบ้าง ครับ
ยกมือขึ้นหน่อย 555
:pig2:
-
จิ้ม :-[
รออยู่จ้า แต่ง่วงมากไม่ไหวแล้วว :t3:
-
กรี๊ดดดด รออยู่ค่ะ
-
รอหลานคุณย่า ณ บ้างทรายทอง
วันนี้ข้าวสารจะเป็นข้าวสุกรึป่าวนะ
อั๊ยยยยยย ไม่ได้กลัวอิลุงจะทำอะไรใคร
แต่กลัวอิลุงไม่ทำ คนสวยใส่ทูพีชเล่นน้ำรึป่าวนะ 555
-
:haun4:“ออรู้แล้วย้ำอยู่ได้อีเครี้..” ผมด่าระบายอารมย์กับเสียงตอบรับนั้น 555
“มึงอย่าทำแบบนี้กับกรูนะบักเดช บักเพื่อนทรยศ”
ผมทิ้งตัวลงบนที่นอน ดิ้นไปมา ด้วยความปวดร้าวในก้อนตับแผ่เข้าไปถึงปอดรวมถึงม้าม
แค้นใจในการกระทำของพื่อนที่สุดแสนจะรักหมดขี้หมดตด เลยเผลอหลับไป
ตอนที่ 30.2
รู้สึกตัวมาอีกที เมื่อรู้ว่ามีสายตาหนึ่งคู่กำลังจ้องผมอย่างเอาเป็นเอาตาย
ด้วยความตกใจอยากร้องกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดัง ๆ เพราะจิตตกคิดว่าตัวเองกำลังโดนข่มขืน555
แต่พอมองดีๆ ชายคนนั้นกลับเป็นหนุ่มรูปงามครับ ไอ้ลุงนั้นเอง55
สร้างความเสียใจให้กับผมเป็นยิ่งนัก ฝันสลายภายในชั่วพริบตา555
“หลับสบายไหมครับ” ผมยิ้มให้ท่าไอ้ลุงหนึ่งครั้ง555บนเตียงแล้วดีดตัวขึ้นจากเตียงนั้น
“เห็นหลับสบายเลยไม่ได้เคาะประตู เย็นแล้วนะครับหิวไหม แล้วนี่เดชถึงไหนแล้วครับ” ตอบคำถามไหนก่อนล่ะกรู
ผมเงยหน้าขึ้นจ้องไอ้ลุงเพื่อ เป็นการตรวจคำตอบว่าที่ผมคิดไว้มันถูกหรือเปล่า
ครับผม ใช่เลย ไอ้ลุงมันหลบสายตาผม ผมจึงเดาได้เลยว่าคำตอบของผมถูกทุกข้อ555 เกรดเอเห็นๆ
“รู้แล้วยังมาถามอีกนะ”ผมพูด ไอ้ลุงมันยิ้มๆๆ
“กี่โมงละ” ผมถาม
“5โมง กว่าแล้วครับปอร์” ตายละ ได้เวลาอวดโฉมชุดว่ายน้ำสุดแสนจะเซ็กซี่ที่เตรียมมาแล้ว 5555
ไหนมันอยู่ไหนออกมาให้กรูได้ใส่บัดเดี๋ยวนี้นะ กรูเกิดแน่ๆ
“ไปเล่นน้ำกันไหมครับ ” ลุงชวน
ผมบอกไอ้ลุงให้ไปรอข้างนอก ขอเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วจะตามไป
ครั้นจะเปลี่ยนทั้งที่ไอ้ลุงอยู่ก็กลัวมันตกใจกับชุดว่ายน้ำที่เตรียมมา5555
ผมเลือก ใส่ชุดว่ายน้ำที่เซ็กซี่นั้น 55555
เปล่าหรอกครับ เลือกใส่กางเกงขาสั้นที่เตรียมมาเล่นน้ำทะเลโดยเฉพาะ
แล้วเดินตามไอ้ลุงไป มองผมซ้ายขวาทั่วบริเวณห้องรับแขก
ก็ไม่เห็นไอ้ลุงครับ เลยเดินออกไปลานร่มหูกวางหน้าบ้าน
บรรยากาศยามเย็นน่าเสียตัว เอ้ย น่าเล่นน้ำทะเลเป็นไหนๆ ครับ
ผมมองออกไปยังทะเลนั่น ไอ้ลุงกำลังกวักมือเรียกผมให้ตามลงไปยังที่ๆ ไอ้ลุงเล่นน้ำอยู่
คลื่นทะเลซัดเข้าหาฝั่ง กรบรอยเท้าบนทรายของไอ้ลุ่งที่ละรอย ปูลมตัวเล็ก วิ่งไปมา
ตอนนี้ผมอยู่บนหาดนั้นแล้วครับ
เบื้องหน้าของผมมีผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลกยืนอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น
“ปอร์ มาเล่นน้ำกันครับ”น้ำอะไรมึงอย่ามาทะลึ้ง
เสียงไอ้ลุงที่กำลังวิดน้ำด้วยสองมือเข้ามาหาฝั่ง
ท่อนบนไม่มีอะไรปกปิดแม้แต่น้อย ………หวายสวยหวั่นไหว มึงเสร็จกรูแน่
เผยให้เห็นผิวกายที่ขาวระยิบระยับเมื่อแสดงแดดอ่อนๆตกกระทบที่ผิวน้ำแล้วสะท้อนไปยังผิวไอ้ลุง
ตายหละ เราตกหลุมรักเขามากมายขนาดนี้เลยเหรอนี่
มองยังไง ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงไม่มีที่ติแม้แต่น้อย ถึงภาพนั้นจะมัวๆเพราะไม่ได้ใส่แว่นตาก็ตาม
ไอ้ลุงยังพยายามกวักมือเรียกผม ให้เดินเข้าไปหาอยู่ตลอด
ผมไม่รอช้าครับเดินเข้าไปหาแล้วแลกลิ้นกับไอ้ลุงทันที ก๊ากก
ไม่ใช่นะ ผมเดินเข้าไปหาไอ้ลุงอย่างช้าๆครับ ผ่านแรงคลื่นที่ซัดเข้าหาตัวผมเป็นระรอกๆ
“มาเลยครับปอร์” ไอ้ลุงยื่นมือขวามาให้เกาะด้วยความเป็นห่วงว่าผมลื่นล้มตามแรงเหวียงของคลื่นนั้น
ผมจับที่แขนมันเบาๆ แล้วมือเราสองคนก็เลื่อนนลงไปอยู่ในน้ำแล้วครับ
ผมมองไบหน้ามันที่ตอนนี้ไม่มีแว่นตาอยู่บนใบหน้าครับ
เผยให้เห็นดวงตาดำสนิท คิ้วเข้ม ปากเล็กได้รูป น่าจูบจริงๆ555
ตอนนี้ความรู้สึกตื่นเต้นมาอีกแล้วครับ เพราะไม่เคยเห็นมันถอดเสื้อแบบนี้มาก่อน
ผิวขาวๆ น่ากินเป็นที่สุด อดใจไว้นะปอร์คืนนี้ได้กินแน่ๆ555
โชคดีครับ ที่เวลานี้ไม่ค่อยมีคนเท่าไร
อาจเป็นเพราะนี่เป็นหาดส่วนตัว เลยทำให้เราสองคนกล้าที่จะทำอะไรๆ มากกว่านี้ เอ๊ะอะไรยังไง55
ไอ้ลุงดึงผมเข้าไปใกล้มันมากที่สุด ตอนนี้หน้าอกมันแนบชิดกับแผ่นหลังผมครับ
สองมือมันประสานกับมือผมในระดับเอวผม คางเล็กเรียวเกยอยู่ที่บ่าด้านซ้าย
“ชอบไหมครับ”
“ครับ ชอบครับทะเลสวยดี” 5555ผมไม่แน่ใจในคำถามเลยตอบไปแบบนี้
“ผมก็ชอบครับ แต่ชอบที่จะกอดปอร์ไว้แบบนี้” ไอ้ลุงกระซิปที่ข้างหูผมเบาๆ
“ขออนุญาตนะครับ” งะขออนุญาตกอดหรือขออนุญาตบอกห๊าไอ้ลุง
อยากจะบ้าตายคนอะไร ขออนุญาตตลอดทุกการกระทำ ทำไมไม่เสร็จกิจแล้วค่อยขอเลยละ55
“อยากอยู่แบบนี้นานๆจังครับ มีปอร์อยู่ในอ้อมกอดแบบนี้ ดีไหม”
“อยากอยู่นานเหมือนกัน แต่กลัวเค็มตาย” ผมตอบห้วน ๆ ไม่ใช่ไม่ชอบนะครับแต่เขิลมากกว่า
“ตายเราก็ตายด้วยกัน ในอ้อมกอดผมไงครับ” หวาย ผู้ชายขอร่วมตายด้วย มักหลาย มักจริงๆ
“ตายคนเดียวละกัน 55 จะขึ้นละหนาว” ผมแปลกใจจังครับว่าทำไมผมเพิ่งลงทะเลได้ไม่ถึง10นาที
แต่ผมกับรู้สึกว่าผมหนาวขึ้นมา ถึงจะอยู่ในอ้อมกอดของไอ้ลุงก็ตาม
ผมดันตัวออกจากอ้อมแขนไอ้ลุง ก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆครับ
แต่ด้วยความหน่วงของน้ำทะเลทำให้ผมเดินค่อนข้างลำบาก
บวกกับมือไอ้ลุงที่ยังไม่ได้ปล่อยจากมือของผมแต่อย่างใด
ผมนั่งลงบนหาดทราย ที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอ่อนเพราะแสงสว่างจากพระอาทิตย์ได้ลาไปแล้ว
สองแขนผมยื่นไปด้านหลังค้ำตัวไว้ สองขาเหยียดตรงสายตามองออกไปยังทะเล เสียงคลื่นเบาๆยังลอยเข้าหูเราสองคนตลอดเวลา
ไอ้ลุงนอนลงข้างๆผม เหยียดตัวตรง สายตามองที่ท้องฟ้า มือด้านซ้าย กุมมือผมอีกมือนึงวางอยู่บนอกที่ขาวเนียนของมัน ผมสัมผัสได้ถึงจังหวะของหัวใจ
“ปอร์ครับ มามองท้องฟ้ากันใครจะเห็นดาวก่อน”
ผมเปลี่ยนระดับสายตาจากท้องทะเลแหงนมองที่ท้องฟ้าแทน
แล้วค่อยๆเลื่อนตัวนอนลงข้างๆไอ้ลุงตามคำสั่งนั้น.
“ไม่เห็นมีอะไรเลย”
“มีสิครับ ทำไมจะไม่มีละ”
“ไหน” ผมถามด้วยความสงสัย เพราะตอนนี้มันยังไม่มืดมากพอที่จะเห็นแสงสว่างจากดวงดาว
“เอาอะไรมอง มั่วละ”
“อย่ามองแค่เพียงด้วยสวยตามองครับปอร์ ใช้ความรู้สึกที่มี” ไอ้ลุงเอามือมันอีกมือมากุมมือผม
ยังไงผมก็ยังไม่เห็นดาวเหมือนเดิม แต่แทนที่ผมจะจดจ้องสายตาอยู่กับท้องฟ้า แต่ใจกับจดจ่อที่แรงสัมผัสของไอ้ลุงแทน
“เห็นไหมครับปอร์” ไอ้ลุงพริกตัวในท่านอนงายมานอนคว่ำแทนใช้ศอกทั้งสองยันที่ทรายไว้โดยยังจับมือผมมไว้เหมือนเดิม
“มีดวงหนึ่งที่กำลังสว่างไสวในใจผมครับ ปอร์” ผมเปลี่ยนจากมองที่ท้องฟ้ามาสบสายตาไอ้ลุงแทน
กล้าพูดนะ มึง แน่จริงมึงเอาดาวดวงนั้นออกมาให้กูดูหน่อยสิว่ามันมีจริงหรือเปล่า555
สายตาคู่นั้นยังจ้องมองผมตลอดเวลา
ผมควรทำอย่างไร ขืนจ้องมองมันเหมือนกับที่มันจ้องมองผมอะไรต่างๆจะเกิดตามมา
แม้จะอยู่บนหาดทรายหน้าบ้านก็ตาม5555 ความคิดในหัวยังไม่ทันจางหาย
ไอ้ลุงค่อย ๆ โน้ม ตัวลงมาอย่างช้าๆ ลงมาที่ใบหน้าของผม ….หวายๆๆๆๆๆๆๆๆๆการี๊ดกรี๊ดๆ
เวลาหยุดเดินไป 3 วินาที ตายแน่กรู มันจะรุกกรูมากไปแล้ว อย่านะสวยยังไม่พร้อม
สองตาผมก็อยากจะหลับอย่างช้า ๆ ทำปากเผยอ ๆ
เหมือนในหนังรักโรแมนติก รอคอยจูบแรกจากใครคนนั้นที่อยู่เบื้องหน้าผมเหมือนกันนะครับ
แต่...............
-
^
^
:z13: จิ้มๆๆๆๆ ปอร์ (ด้วยความรักหรอกนะครับ อิอิ)
+1 ให้แล้วนะครับ ดีใจที่นอนดึกเลยได้อ่านเรื่องปอร์ต่อ
...แต่...ขัดใจตอนจบจริงๆ :serius2:
อะไรกัน...แล้วตกลงจะได้จูบกับลุงไหมล่ะเนี่ย
(ปล. ทำคนอารมณ์ค้างนี่บาปนะปอร์)
-
กรี๊ดดดดดดดดด ตาลุงหวานมากกกกกกกกกก มีทั้งกอด ทั้งหยอด ทั้งจับมือ แต่เหมือนจะแอบเสี่ยวนะ 555555 :-[
แล้วแต่อะไรอ่ะน้องปอร์..... แล้วสรุปได้ (จูบแรก) ลุงมั้ยอ่ะ 5555
ไปนอนละ :bye2:
-
:m16: :beat: ค้างๆคาๆ อั๊ยยยยยย
“อย่ามองแค่เพียงด้วยสายตามองครับปอร์ ใช้ความรู้สึกที่มี”
>> อั๊ยยยยยยยยย คนหล่อ...ช่างคิด น่าฟัดๆๆๆๆ
ส่วนสวยยังไม่พร้อมเนี่ย อิอิ ลืมทาลิปกรอสมารึไงจ๊ะ อิจ!! เป็นที่สุด
อย่าเล่นตัวเลยนะ โอกาสมาถึงแล้ว บรรยากาศให้ ปลอดคน ไฟพร้อม
กล้องพร้อม คนดูพร้อม จัดการเลยคระลุง อย่าให้มีโอกาสได้หายใจหายคอนะคะ 55 :man1:
เอาให้รู้ฤทธิ์ชายกลางบ้างว่า ทำอย่างอื่นได้มากกว่าจับมือวินาทีนี่
ไม่ต้องขออนุญาตด้วยนะคะ สัญญาณไฟเขียวตลอดเว เดินหน้าลุยโลด
o13 เลิศเลอ ตอนหน้าอย่าค้างๆคาๆนะคะให้เสร็จเป็นกิจๆไป :impress2:
-
อ่านแล้ว น้องปอร์น่ารักอ่ะ
อารมณ์ขันเยอะมาก
พลอยทำให้คนอ่าน อ่านไปยิ้มไปได้ตลอด
แหม แต่มันค้างอ่ะนะ
ชิส์ ไม่น่ารักก็ตรงนี้แหละ เอิ๊กกกก
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
อ้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
ค้างอย่างแรง
ทำมายชอบค้างอะ.....มะทำให้มันเสร็จ ๆ
-
บรรยากาศออกจะเป็นใจ...อ้ายเราก็รอลุ้นว่าคนสวยจะได้เสียจูบแรกให้ลุงมั๊ย
แต่...ทำไมต้องมีแต่.......!!!!
ขัดใจอ่ะ... :serius2::a14:
งัยก็ยังคงลุ้นกะตอนต่อไป :impress2:
-
o18 ค้างอย่างแรงส์ ต่อด่วนเลยคะปอ :angry2:
ปล. แต่...........อน่าบอกนะว่ามีมารมาผจญ เซ็งจิตเลยทีนี้ :z10:
-
ว้ายๆๆ
พี่ปอร์แอบแรงนะเนี้ยย
555
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เราก้อนึกว่าขายแต่ลาบ น้ำตก ขายขนนหวานด้วยก้อไม่บอก
-
งานนี้ปอร์เสียตัวแน่ๆ อุอุอุ
-
น่ารักอะตอนนี้
โอ๊ยไม่ไหวระดับน้ำตาลในเลือดสูง
แต่
มันค้างอย่างแรง ถ้าให้จิ้นต่อเอง เดี๋ยวได้
เสียตัวบนหายแน่
อย่านะ อย่าให้รอนอน
จะเสียตัวหลายรอบ
-
อ้าว...........นายปอร์ทำได้ไงอะ :m16: :m16:
ค้างมากมาย... :m31: :m31:
มาต่อเร็วๆนะ
รอ
รอ
รอ :serius2: :serius2: :z3: :z3: :z13:
-
แต่อย่างงี้ จะได้จูบแน่เร้อ :o9:
-
มันเป็นงึกๆงักๆ มันเป็นกะอึกกะอัก จังซี่มันต้องถอน เอ้ยยย.. ต้องต่อมาต่อไวๆน่ะครับ :z2:
-
แต่...... อะไรอ่ะ ค้าง o18 o22
-
...คำที่เขาพูดกันว่า คนนิสัยเหมือนกันสองคน จะอยู่ด้วยกันไม่ยืด
...คนที่จะอยู่กันยืด ต้องมีนิสัย ต่างกัน คงจะจริงเนอะ
...คู่นี้อีกคนสุภาพ อีกคนร่าเริงแจ่มใส มันเหมือน..เติมเต็มซึ่งกันและกัน
...นักเขียนเกือบทุกคน เค้าไม่ตกเทรนด์ กันเลย อินเทรนด์ กันหมด เรื่อง..ค้างงงงงงง :L1:
-
คงเป็น "ปอร์ครับ ทรายติดแก้มแหนะ ขออนุญาติเขี่ยออกให้นะครับ" การี๊ดดดดดดดดดด การี๊ดดดดกรีด :z2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ค้างซะงั้น...
-
ค้างซะงั้น...
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่ารุนแรงเลยอ่ะ
-
ค้างคา มากมาย....... :sad4:
รีบๆมาต่อนะ......
-
แค่จูบบบบบ อย่างเดว
เจรงเร้ออออออออออ หุหุ
ไอ่ลุง....อย่าปล่อยให้คนสวย...ลอยนวล ฮ่าฮ่า
:L1: ปอร์&กอล์ฟ
-
ตอนต่อไป ปอร์จะเสร็จตาลุงหรือเปล่า อิอิ
แต่ว่าตอนนี้ กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
จูบแรกกำลังจะมา...
แต่ยังม่ายมา
:o12: :o12: :o12:
-
อ๊ายยยย ขัดใจจจจจจ๊ค้างอย่างแรงงงง
อีกนิดเดียวๆๆ......
-
:haun4:
ไอ้ลุงค่อย ๆ โน้ม ตัวลงมาอย่างช้าๆ ลงมาที่ใบหน้าของผม ….หวายๆๆๆๆๆๆๆๆๆการี๊ดกรี๊ดๆ
เวลาหยุดเดินไป 3 วินาที ตายแน่กรู มันจะรุกกรูมากไปแล้ว อย่านะสวยยังไม่พร้อม
สองตาผมก็อยากจะหลับอย่างช้า ๆ ทำปากเผยอ ๆ
เหมือนในหนังรักโรแมนติก รอคอยจูบแรกจากใครคนนั้นที่อยู่เบื้องหน้าผมเหมือนกันนะครับ
แต่..............................
ตอนที่ 31.1
http://www.youtube.com/watch?v=YTcx9GaVcbA&feature=PlayList&p=867F34E068B94BDE&index=1
(ฟังเพลงนี้ตอนอ่านด้วยก็ดีนะครับ)
แต่แล้วที่สุด ผมก็ไม่สามารถทันทาน สภาพแวดล้อมที่เป็นใจ สายลมที่พัดมาเอื่อย ๆ เสียงคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง
บวกกับแววตาที่ไอ้ลุงมันมอง เหมือนเป็นมนต์สะกด ทุกอย่างให้หยุดหมุนไปราว8วินาที
ไอ้ลุงค่อยบรรจงใช้ริมฝีปากชมพูระเรื่อ ของมันลงบนหน้าฝากของผมอย่างแผวเบา.............หวายจะท้องไหมนี่
ผมหลับตาลงช้าๆเป็นปฏิกริยาตอบสนองในสัมผัสนั้น เวลาผ่านไป3วินาที
ลืมตาขึ้นอีกครั้ง สายตาไอ้ลุงยังจ้องมองที่หน้าผมอยู่ เราสบตากัน……….ตอนนี้ผมท้องละ55
ไอ้ลุงเปลี่ยนท่านั่งเป็นคุกเข่าลงข้างๆผมแทน
แล้วมันใช้มือทั้งสองของมันประครองที่ใบหน้าผมขึ้นมาเล็กน้อย
ผมไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด มือสองมือของผมยังคงวางแนบลำตัวอยู่อย่างนั้น
ปล่อยให้มันเป็นไปตามความต้องการของไอ้ลุงและผม
ไอ้ลุงใช้ริมฝีปากของมันประกบลงที่ริมฝีปากผมอย่างช้าๆ
ผมสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนผ่านริมฝีปากบางๆนั่น และเสียงของลมหายใจที่รวยรินอยู่เบา ๆ
ตาผมค่อยๆ หลับลงอีกครั้งอย่างช้าๆ เหมือนว่านี้คือโลกแห่งความฝันที่ฉันรอมานาน
แล้วทำไมผมจะไม่รู้สึกยินดีที่จะไห้มันเกิดขึ้น เพราะนี้ความต้องการของผมและไอ้ลุงเหมือนกัน
ไอ้ลุงถอนริมฝีปากนั้นออกจากผมอีกครั้ง ............อย่านะ
ผมลืมตาขึ้นอีกครั้งเพราะด้วยความอ่อนโยนของสัมผัสนั้นหายไป
ตอนนี้ใบหน้าของไอ้ลุงเต็มเปรี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม เหมือนกำลังถามผมว่ามีความรู้สึกเหมือนผมไหมในตอนนี้
ผมยิ้มตอบให้กับไอ้ลุง
ไอ้ลุงค่อย ๆ ก้มหน้ามาอีกครั้ง
แต่ความรู้สึกผมครั้งนี้กลับไม่เป็นเหมือนเมื่อกี่ที่ผ่านมา ……..มันทรยศผมอีกแล้ว
ผมไม่รู้ว่าทำไม จิตสำนึกของความดีอะไรจะมาทำงานตอนนี้ ไม่นะจูบแรกของผมต้องไม่เป็นแบบนี้
ผมเบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากนั้นของไอ้ลุง
ไอ้ลุงชักหน้ากลับด้วยความตกใจเล็กน้อย สายตามัมเปลี่ยนเป็นความสงสัยแทน
ผมใช้สองมือยันพื้นขึ้นมานั่งอีกครั้ง ไอ้ลุงค่อยๆปล่อยมือออกจากใบหน้าผม
สายตามองออกไปยังทะเลนั้น จิตใจสับสน ความคิดในตอนนี้ยากที่จะอธิบายว่าดีใจ เสียใจ ในเมื่อผมยังไม่รู้เลยว่าฐานะผมตอนนี้คืออะไร
เวลาดินไปช้าๆ
สายตาผมยังคงจ้องมองไปท้องทะเลนั้นเหมือนเดิม สิ่งที่ผมได้ยินตอนนี้คือเสียงลม
เสียงคลื่น และน้ำทะเลทีกำลังซัดแล้วซัดเล่าเข้าหาทดรทาย
“เป็นไรครับปอร์” เสียงไอ้ลุงถามผม และตอนนี้มันนั่งข้างๆ ผม สายตามันทอดออกไปยังท้องทะเลไม่ต่างจากผมเลย สองมือผมยังค้ำยันที่ทรายนั้น
ผมไม่สามารถตอบใครได้ เพราะผมยังไม่สามารถตอบตัวเองได้เลยว่าทำไมผมถึงหยุดทำในสิ่งที่เพิ่งผ่านมา
เวลายังเดินช้าๆไปเรื่อยๆ ไม่มีเสียงจากเราทั้งสองคนเลย
ตอนนี้ผมอยากจะแทรกเข้าไปในความรู้สึกไอ้ลุงจังครับว่ามันกำลังคิดอะไร
ผมทำให้มันผิดหวังอะไรหรือเปล่า
ถ้าผมทำให้มันผิดหวังในสิ่งที่ทำผมก็อยากขอโทษในใจเช่นกัน
เสียงคลื่นยังซัดเข้ามาเรื่อยๆ
ผมลุกจากทรายนั้น แล้วเดินเข้าบ้านพักนั้นโดยไม่ได้หันมามองไอ้ลุงแต่อย่างใด
“ ขอโทษนะกอล์ฟ เรายังไม่พร้อม เรารู้ว่าที่นายทำมันหมายถึงอะไร แต่นายไม่เคยบอกเลยว่าเราเป็นอะไรกัน ” ผมพูดออกมาเบา ๆ แต่ไอ้ลุงคงไม่ได้ยิน
ในใจผมตอนนี้นอกจากคำว่าขอโทษแล้ว มันไม่มีคำอื่นอีกเลย
ผมกลับเข้าไปในห้องพักผมอีกครั้ง
ตรงเข้าไปในห้องน้ำ สิ่งแรกที่ผมต้องการคือกระจก…………บอกข้าสิว่าใครงามเริศ55
ผมสำรวจในหน้าตาตัวเอง ถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
ไม่นะ หน้าตา ปาก หรืออะไรต่าง ๆ มันก็ยังเหมือนเดิม
ภายนอกไม่มีอะไรต่างไปจากเดิมเลยแม้แต่น้อย แต่ที่เปลี่ยนไปคือสิ่งที่อยู่ข้างใน ใจผมต่างหาก
ผมจัดการอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย
ตอนนี้เวลา 2 ทุ่มแล้วครับ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมลุกไปเปิด
ไอ้ลุงยืนอยู่หน้าประตู เสื้อผ้าชุดใหม่ กางเกงขาสั้นเสื้อยืด
“ไปทานข้าวกันปอร์”
รถไอ้ลุงคลื่นตัวช้าๆ เข้าไปจอดในวัดหัวหิน
เราสองคนค่อยๆเดินเลือกร้านทีละร้านเพื่อหาของกิน
ผู้คนต่างเดินไปมา คงเป็นเพราะวันนี้เป็นช่วงวันหยุดผู้คนจึงหนาตาเป็นพิเศษ
ผมเลือกที่จะทานผัดไทกุ้งสดและไอ้ลุงก็เช่นกัน พร้อมกับน้ำมะพร้าวสองแก้ว
เราสองคนเดินดูของต่าง ๆ ที่วางขายอยู่สองฝากของถนน
สายตาผู้คนมองมาที่ผมและไอ้ลุงอยู่เสมอ
อาจเป็นเพราะผมมากับไอ้ลุงที่หล่อเว่อร์ ผมจึงได้รับอานิสงส์จากมันด้วย ........ส่วนผมสวยเริศ555
ตายแล้ว ผมอุทานในใจ ผมเจอคู่แข่งซะแล้ว
ผมมาสะดุดตาแม่ค้าชุดไทยคนหนึ่งที่กำลังขายผลไม้ เธอมีลีลาการเรียกลูกค้าที่ไม่เหมือนใคร555
ผมเลยจัดการตรบ ๆ กระชากชุดไทยนั้นมาใส่แล้วขายผลไม้แทนเธอ555
เปล่าครับ ผมจัดการเป็นลูกค้าของเธอ โดยการซื้อผลไม้นั้นสาม สี่อย่าง กลับมากินที่บ้านพักนั้น
“ผมขอโทษนะปอร์ ที่ทำไปแบบนั้น” ไอ้ลุงชวนสนทนา หลังจากที่เราสองคนอยู่บนรถปลายทางของเราคือบ้านพัก
ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไร แต่สบสายตาไอ้ลุงเป็นพัก ๆ
“ปอร์ไม่แน่ใจในตัวผมใช่ไหม” ไอ้ลุงถามผมอีกครั้ง
ผมก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม
รถไอ้ลุงจอดที่เดิมที่เรามาถึงในช่วงเช้า ผมและไอ้ลุงเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านไป
ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียง แล้วภาพเมื่อเย็นๆ ก็ลอยเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง
ผมเอื้อมมือไปจับที่ริมผีปากผมเบา ๆ
แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง
การี๊ดกรี๊ด(ในใจ)......... ความไม่ปลอดภัยในความบริสุทธ์ กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว ไม่นะ
-
:monkeysad:
ฮือ ฮือๆ
ต้องไปทำงานที่สุราด 5 วันเลยอะครับ
เลยเอาตอนที่31.1 มาลงให้ครึ่งนึงก่อนครับ
รีบมากเลยไม่รู้ที่พิมพ์ไปผิดเยอะไหม
ขอโทษด้วยนะครับผม
สัญญาว่า
ถ้าช่วงไหนว่างๆ จากการทำงาน
จะรีบปั่นและหาร้านเน็ตลงให้นะครับ
รักปอร์น้อยๆ แต่รักนานๆ
ปล. แลกลิ้น55
:oo1:
-
ง่ะ ไม่ต้องการี๊ดดดดดดดดด ค่ะ ยอมๆ ไปเหอะ เจ๊รออ่านอยู่
-
ดีแล้วค่ะ สวยเริ่ดอย่างน้องปอร์ต้องเล่นตัวไว้เยอะๆ นะคะ
เราจะได้ดูมีค่ามากๆๆๆๆๆๆ
-
หุ หุ ยอมๆไปเหอะค่ะน้องปอร์
เพราะพี่รออ่านตอนนั้นอยู่ค่ะ o18
-
อ๊ากกก น้องปอร์ไม่อยู่หลายวันแน่ะ take care นะ
จะรออ่านนะ ไม่กดดันใช่ม้า o18
อิอิ ตอนหน้ารอลุ้นว่าลุงจะทำให้น้องปอร์ยอมใจอ่อนมะ :-[
-
ไม่เป็นไรค่ะ ไปทำงานเถอะ
แต่ถ้าว่างอย่าลืมมาต่อให้นะคะ
ชอบปอร์ที่สุดเลยน่ารัก แบบโกะ โกะ ดี
-
ลุงเอ้ยยยยยยยยยยยยยยย บอกๆไปเลย
-
อ่านแล้วชอบค่ะ
น้องปอร์ ดูท่าจะไม่ใช่แค่สวยอย่างเดียว
แต่ฉลาดด้วยนะคะ
ทำงานให้สนุกนะคะ ว่างก็โพสนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
อิอิ พี่ปอร์เสียตุว เอ้ย เสียจูบแรกไปซะแล้ว
กลับมาเร็วๆเน้อ fc รออยู่เพียบเลย
-
ปอร์ตัดสินใจหยุดแค่นั้น...มันก็ถูกของปอร์ อ่ะนะ
แต่
มันไม่ถูกใจคนอ่านนี่ซิ หุหุ
:mc4: จุดประทัดเตรียมฉลองล่วงหน้าให้ไอ่ลุงเลย ฮ่าฮ่า :laugh:
:กอด1:ขอบคุณคับ ปอร์คนสวย +1 เพื่อกระตุ้นปฏิกิริยาทางเคมีให้ไอ่ลุง...กอล์ฟ
-
โอย โดนคนสวยแกล้งอีกแล้ว การมาเที่ยวครั้งนี้คงมีอะไรดีๆเกิดขึ้นหลายอย่างใช่มิค่ะปอร์
-
:3125: โอ้ยยยยยยยยย น้องปอรทำกันได้นะ
แล้วไหนจะไปสุราษตั้ง 5 สันแหน่ะ :impress3: :impress3:
-
สวยเลือกได้
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
อิจฉานะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
-
เสียวน่าดู
-
หว๊าแอบเสียดาย หยุดทำไม๊.......................!!!!!
แต่ก็เข้าใจนะเพราะลุงก็ไม่พูดอะไรให้ชัดเจน
ถึงการกระทำมันจะบอกว่ารักว่าชอบแต่บางทีถ้าพูดไปให้มันชัดเจนมันก็ดี
บางคนอาจบอกว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดแต่คำพูดบางคำแม้จะสั้นๆแต่มันก็แทนการกระทำได้เช่นกัน
เพราะถึงแม้ฝ่ายตรงข้ามจะรับรู้ได้แต่มันก็จะช่วยย้ำในการะกระทำนั้นๆ โดยเฉพาะถ้ามันมาจากใจจริงๆ
.....เพราะฉะนั้นเชียร์ให้ลุงงงพูดไปเลย
แต่แบบแอบลุ้นให้ปอร์เสียตัว เอิ้กกๆๆ
ไม่อยู่หลายวันเลย ไม่เป็นไรนะก้อไปทำงานนี่เนอะ คิดถึ๊ง คิดถึงแย่เลยย
ไงก็สู้สู้นะ แต่อย่าลืมมาต่อให้อีกน๊า
-
เล่นตัวไว้ก่อนสักนิด ดีแล้วนะน้องปอร์
เดี๋ยวจะไม่มีราคา อิอิ
-
ลุงอ่ะ...ทำคนสวยสับสน....ถึงคนสวยจะดูมั่น
แต่เรื่องหัวใจอ่ะ..ต่อให้มั่นแค่ไหน...ก็ยังอยากได้คำยืนยันอยู่ดีนะ
รอบเคาะห้องเนี่ย...อย่าให้พลาดอีกนะลุง...บอกให้รู้ๆกันไปเลย
ว่าลุงคิดกะคนสวยยังงัย....เอาให้เคลียร์หล่ะ
เผื่อตอนหน้าคนอ่านจะได้เตรียมฉลองซะที...ฮ่าๆๆๆ
ป.ล. เดินทางปลอดภัยหล่ะ...ส่วนเรื่องงานก็ขอให้ราบรี่นนะจ๊ะ :กอด1:
-
ลุงสุดยอดของความสุขุมและใจเย็น
ปอร์ก้อสวยเลือกได้
-
ถึงจะมั่นใจแต่ก็นะ สาวไทยขอยืนยันเป็นคำพูด
ให้ได้ยินจากลมปากของหนุ่มหน้าตาดี บ้างจะได้มั๊ย
ต๊ายยยยยยยยย อิลุงยังไม่ได้ซ้ำอีกรอบเลย โดนดักทางรักซะอย่างงั้น
เฮ้อออออ คราวนี้พ่อคุณต้องรีบไปเดินลมปราณรวบรวมความกล้ายกใหญ่เลยนะนั่น
จะรัก จะชอบ จะขอเป็นแฟนหรือจับจองเป็นว่าที่คู่หมั้นก็บอกกันมาตรงๆนะคะ
อย่าให้คนสวยรอนานนนนนนนนนนน คนสวยมีหลายคิวนะ เอ..หรือว่าที่จะเป็น
รถด่วนขบวนสุดท้ายกัน
ทำคนหล่อเสียเซลฟ์เนี่ย สวย..ยังนอนตาหลับอยู่อีกรึคะ
ม่ายยย ยังไงก็ต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องนะ ไหนๆก็ได้มีโอกาสอยู่กันสองต่อสอง
แล้วเนี่ย
ปล. เดินทางปลอดภัยนะคะ ดูแลสุขภาพด้วย +1 จัดไป
ไปหลายวันเด๋วแม่ยกน้องลุงจะเฝ้าทู้ให้เน้อ นุ้งปอร์ ดูแลตัวเองดีๆนะคะ
อุกรี๊ดดดดดด 111 แล้นนะ
-
รอต่อนะคับ
-
ค้างเลยคับงานนี้ :z3:
-
ลุงก็นะ น่าจะพูดให้ปอร์เชื่อมั่นหน่อย...ถึงตอนนี้ มันดู แอบน่าสงสารปอร์เล็กน้อย แต่ก็ยังคงเขียนแฝงความฮาได้เหมือนเดิม จริงๆ นับถือ นับถือ 555++
ลงใต้ 5 วัน เดินทางโดยสวัสดิภาพนะ กลับมา อย่าลืมมาต่อตอนต่อไปนะจ๊ะ.... :bye2:
-
งงงงงงงงงงงงงง
ไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เล่นตัวมาก ๆ ไม่ดีนะคะ น้องปอร์ เด๋วได้จะกินผลไม้มงคลซะเปล่า ๆ
-
อ่านเรื่องนี้ทีไร พอเจอคำว่า "การี๊ดกรี๊ด" ของน้องปอร์เมื่อไรฮาตลอด สุดยอดจริง ๆ :laugh: :pigha2:
-
ห้าวันแน่ะ
ไม่เป็นไร รอได้คับ ตั้งใจทำงานนะคับ :L2:
-
:beat: ไอลุงกอร์ฟ...ไม่บอกรักซักคำ
:angry2:จะให้ยอมเสียตัวง่ายๆ ได้ไง จริงป่ะ..
ลองบอกซิ...พี่ไม่ต้อง น้องจัดให้.. :z2:
เดินทางปลอดภัยนะครับ...
-
:monkeysad: ปอร์ไปไกลตั้ง 5 วันแน่ะ...คิดถึงแย่เลย
+1 ให้แล้วนะครับ
อ่านไปก็อึดอัดเล็กน้อย อยากให้ปอร์พูดหรืออธิบายในสิ่งที่ตัวเองคิดให้กอล์ฟได้รับรู้บ้าง
ส่วนตอนต่อไป...ให้กอล์ฟสวมบทหื่นแล้วบุกเข้ามาปล้ำปอร์ซะเลยดีไหม อิ อิ o18
-
สวยค๊ะ สวยมาตัดบทให้จิ้นเองอย่างนี้
คนอ่านนอยค่ะ :m16:
เดี๋ยให้ลุงทำโทษซะ :laugh:
ปล.เดินทางปลอดภัยนะค๊ะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
มาอ่านนะคับ
-
ทะเล...บรรยากาศโรแมนติกเป็นใจดี :laugh:
เชียร์ให้ลุงรุกมากขึ้น :laugh:
เป็นกำลังใจให้ครับ :L2:
-
แวะมาให้กำลังใจคะ
อิลุงคระบอกรักแล้ว ฉลองเลยนะคะ
-
ลุงกอล์ฟสมกับเป็นหลานหม่อมย่า พระเอกบ้านทรายทองสุดๆ
น้องปอร์ก็น่ารักมากๆ ต้องแน่ใจก่อนว่านี่คือความรัก ไม่ใช่แค่ความ
หลงไหล แต่ใจจริงรู้แล้วใช่ไหมว่าคนนี้แหละคนของเรา
พักผ่อนบ้างนะน้องปอร์ อากาศชวนไม่สบายรักษาตัวด้วย :กอด1:
-
เข้ามารายงานตัวใหม่ครับเรื่องนี้สนุกมากๆเลยครับฮาได้อีกเลยอ่ะ :กอด1:
-
:L2:...ลุงเป็นประเภท..การกระทำ สำคัญกว่า คำพูด.. :L2:
...เดินทางปลอดภัยนะน้องปอร์ :L2:
-
:pandalaugh: ช่วงนี้กำลังฟีเวอร์
-
เสร็จแน่ๆๆปอร์ :z1:
-
อ่าวค้าง :call:
-
ซะทีเหอะ 5555+ :haun4:
-
หุหุ
ดัน อึ๊บๆ
จะรอนะจ๊ะ แม่คนสวย :a14:
คิดฮอดดดดดดดดดดด อิลุง +1 จัดไปๆ
-
ดัน
ดัน...... :z2:
คิดถึงคนสวยกะลุงคนน่ารักหล่ะ :กอด1:
-
เข้ามาช่วยดัน อีกแรง......ปอร์หายไปไหนหว่า..อยากอ่านใจจะขาดแล้วนะ อิ อิ :z1:
-
:laugh:
อุอุอุอุ การี๊ดกรี๊ด
เพิ่งกลับถึงกรุงเทพตอน 6โมง ขอรับกระผ้ม
ไปทำงานที่สุราดสนุกมากครับ 555
ด้วยอนุภาพความสวยของน้องปอร์
ได้มีโอกาสได้เจอหนุ่มใต้เยอะมากๆๆ
คอยแวะเวียนมาหาน้องปอร์ที่โรงแรม
ตั้ง 2 วันเลย 555
ไอ้เราก็รอในห้อง หนุ่ม ๆก็เข้ามาทีละคน ทีละคน
พอเสร็จกิจแล้วก็ออกไป ทิ้งให้น้องปอร์รอคนต่อไป 55 แบบนี้อยู่เรื่อย ๆ
ปล. เดี๋ยวจะเป็นนักปั่นทีมชาติให้นะครับ
ตอนนี้เหนื่อยมาก
อังคารหน้าไปอีสาน เปลี่ยนจากหนุ่มใต้ ไปหนุ่มอีสานบ้าง สวยเดินสาย55
:haun4:
-
เอิ่มม.. อย่าหักโหมนะคับ รักษาสุขภาพด้วย
ฮ่าๆๆๆๆ
-
น้องปอร์ๆ มีติดเด็กๆหนุ่มๆ เดี๋ยวฮั้วกับแฟนคลับลุง ขโมยลุงช่วงน้องปอร์ไม่อยู่ซะเรย 555 o18
ล้อเล่นนนนนนนน :laugh:
-
อุอุ...คนสวยกลับมาแล้ว (http://i385.photobucket.com/albums/oo293/melonjung_photo/emotion/36346.gif)
แหม...แต่พึ่งจะกลับมา...ก็จะไปเดินสายอีกหล่ะ
ยังงัยก็อย่าไปบริหารเสน่ห์มากนักน๊า....เด๋วลุงแถวนี้เค้าจะเคือง... (http://i385.photobucket.com/albums/oo293/melonjung_photo/emotion/21973.gif)
-
การี๊ดดดดดดดดด คนสวยกลับมาแล้น
แหม๋ๆ มีหนุ่มใต้มาเรียงคิว เอ้ย ต่อคิวด้วยรึนั่น เดี๋ยๆๆ เด๋วริบหลานคุณย่าคืนเลยหนิ
อาทิตย์หน้าไปอีสาน ตกปู้ชายที่ราบสุงมาให้ได้นะจ๊ะ คุณพี่ฝากด้วยได้แล้วส่ง ems มาด้วยนะอั๊ยยยยยยย :z1:
+1 จัดไป รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ถึงสวยแต่ก็ป่วยได้
-
:3123:
รถไปลุงจอดที่เดิมที่เรามาถึงในช่วงเช้า ผมและไอ้ลุงเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านไป
ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียง แล้วภาพเมื่อเย็นๆ ก็ลอยเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง
ผมเอื้อมมือไปจับที่ริมผีปากผมเบา ๆ
แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง
การี๊ดกรี๊ด(ในใจ)......... ความไม่ปลอดภัยในความบริสุทธ์ กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว ไม่นะ
ตอนที่ 31.2
ผมเดินไปเปิดประตูตามเสียงเคาะนั้น
“ปอร์ไปเดินเล่นริมทะเลกัน”
ยังไม่ทันจะแหกปากพูด เซเยสอ่อโนว หรือขอความช่วยเหลือจากหนุ่มๆ บ้านข้างๆ5555
ด้วยเพราะมีคนกำลังจะกระทำชำเรา
ไอ้ลุงมันก็ลากผมออกจากห้องมุ่งตรงไปยังริมทะเลทันที
191 ครับ ผมมีความจะมาแจ้ง55 ข้อหาอันมีเจตนาว่าจะข่มขืน555
เสียงคลื่นลอยมาเป็นระยะเหมือนเดิม ไอ้ลุงยังจับมือผมลากไม่ปล่อย
ตายละ มึงจะตบจูบ กรูใช่ไหมลากกรูอยู่ได้ ปล่อยนะ(ยะ)
หาดทรายที่เวลาสี่ทุ่มกว่าๆ ช่างต่างกับเมื่อตอนเย็นที่ผ่านมา อาจเป็นเพราะความมืด
ไอ้ลุงเปลี่ยนจากลากมาเป็นจูงมือผมช้า ๆ ผมเดินตามหลังไอ้ลุงไม่ได้ขัดขืนอะไร
“โอ้ย” ผมอุทานขึ้น เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังชนอะไรบางอย่าง ที่อยู่เบื้องหน้า
ไอ้ลุง มันหยุดเดินโดยไม่ประชาสัมพันธ์ให้ผมทราบล่วงหน้าครับ
มันหันกลับมามองผม แล้วตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดมันอีกครั้ง
ภายใต้ความมืดของทะเล ที่มีแสงจากไฟหน้าบ้านพอให้มองเห็น
“ปอร์”
เสียงกระซิบแห่งความหายนะมาอีกครั้ง ผมคิดไปร้อยแป็ด ว่ามันจะขออะไรอีก
ขอแต่งงานแน่ๆ หวายๆๆๆ อนาคตหม่อมลูกปลา เอ้ย หม่อมลูกปอร์เห็นอยู่รำไร55
หรือว่าจะขอจูบอีก ได้ คราวนี้แลกลิ้นยังไหว555
ผมแหงนหน้าขึ้นไปมองหน้าไอ้ลุงอีกครั้ง
สองแขนของไอ้ลุงรัดตัวผมเข้ามามันแน่นขึ้นครับ อ็อยหายใจไม่เข้า เอ้ย หายใจไม่ออกต่างหาก
ตอนนี้ใบหน้าของผมซบลงที่ไหล่มันแล้วครับ ไอ้ลุงโยกตัวเบาๆ ไปมา
ผมเลื่อนตัวไปมาตามแรงโยกนั้น
“เต้นรำกัน”
หวายๆๆๆ ได้เลย แบบนี้บ่ยั่น รำปอบผีฟ้า เซิ้งกระติ๊บยังไหว 555
ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้ลุงอีกครั้ง ทั้งที่อยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นของมัน
นาทีนี้ปฏิเสธอะไรไม่ได้แล้ว เต้นก็เต้น รำก็รำ จึงเป็นคำตอบสุดท้ายสำหรับผม
“ไหนละเพลง ” ผมถามเบาๆ ใบหน้ากลับมาซบที่อกไอ้ลุง นอกจากเสียงหัวใจที่กำลังเต้น ตุบ ตุบ ของไอ้ลุงไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกเลย
“เสียงคลื่นไงครับ”
ตายละ เสตปไหนดีละ ลีลาศประกอบเลยดีไหม หรือจะชะชะช่า แทงโก้ จัมโป้ ปีโป้ โอ้ยๆๆๆเลือกไม่ถูก
ไอ้ลุงยังกอดผมแล้วโยกไปมาอย่างเดิม……….โยกๆๆๆเข้าไปให้มันหลุดโลก โลกนี้ โลกหน้า 5555
เสียงคลื่น ยังเป็นเพลงให้เราได้เต้นรำอย่างไม่รู้เหนื่อย
ท่ามกลางแสงสว่างจากหมู่ดาวที่ส่งแสงระยิบระยับบนท้องฟ้า
เวลาผ่านไป
ไอ้ลุงผลักผมออกจากอ้อมกอดด้วยสองมือของมัน
ผมมองหน้ามัน หลังจากความอบอุ่นจากแผ่นอกได้หายไปเหลือไว้แค่รมทะเลที่พัดมา
“ปอร์” ว่าไงที่รัก555ผมตอบในใจ
อีกละครับ เสียงเรียกแห่งความหายนะ จะทำเป็นตายก็ไม่ได้ เพราะมันคงรับรู้ถึงแรงเต้นของหัวใจผม
“ปอร์ครับ”
เออออออ กรูรู้แล้วว่ากรูชื่อปอร์ มึงจะเรียกให้ตายกรูก็ยังปอร์เหมือนเดิม ไม่มีทางเปลี่ยนไปเป็น ป๊อป อารียาหรือปอบหยิบ แต่อย่างใด55
“มองหน้าผมหน่อยได้ไหมครับ” เจอคำสั่งของผู้ชายเมื่อไรเป็นต้องทำตามทุกที ใจง่ายที่สุดเลยกรู นี้คือข้อเสียนะครับ ผู้อ่าน ห้ามทำตาม
“รู้ไหม ว่าผมรู้จักปอร์ตอนไหน” ผมคิดอยู่นานเพราะผมไม่รู้ว่าตอนไหน
“มาเอาเนื้อย่างมั้ง” ผมตอบไป ขำไป
“มันนานกว่านั้นครับ” ไอ้ลุงหน้าตาจริงจังมาก ทำให้ผมเริ่มที่จะขำไม่ออกซะแล้ว
อย่านะกรูกลัว ข่มขืนกรูเลยสิ
“ผมรู้จักปอร์นานมาแล้วครับ ใครจะไม่รู้จักปอร์บ้าง ถ้าพูดถึงคณะนี้ ”
รู้จักกรูฝ่ายเดียวละสิมึง กรูรู้จักมึงซะทีไหนล่ะ
“ เจอปอร์ที่มหาลัยผมไม่กล้าที่จะเข้าไปทัก
หรือแม้กระทั้งขับรถผ่านที่ร้านผมไม่กล้าที่จะเข้าไปหาขอ โทษนะครับ”
ไม่เป็นไรที่รักให้อภัย ว่าแต่พร้อมหรือยัง 555
“ตอนนั้นผมไม่สามารถที่จะทำความรู้จักกับใครได้
แต่ตอนนี้ผมพร้อมที่จะรักและทำความรู้จักปอร์แล้ว”
ตายละนี้ถือว่าเป็นคำสารภาพแล้วใช่ไหม...........อย่านะ อย่าช้า
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ความตื่นเต้นมาอีกล่ะ
“กอล์ฟ นายแน่ใจในคำพูดของตัวเองแล้วเหรอ” ผมเตือนความทรงจำไอ้ลุงให้มันได้สติกับสิ่งที่มันพูดออกมา
“ครับ” เสียงตอบเบา แต่จริงจัง
“กอล์ฟ นายก็เห็นใช่ไหมว่าเรา เป็นแค่คนธรรดมาคนนึงนะ” ผมยืนยันฐานันดรศักดิ์อันต้อยต่ำของตัวเอง
“แล้วผมต่างจากปอร์ตรงไหนล่ะ ถ้าตัดคำนำหน้าออกเราไม่ต่างกันเลยครับ ”
ผมดันตัวเองออกจากอ้อมกอดไอ้ลุง
เสียงคลื่นๆๆๆๆพัดมาเป็นระรอก
“เราไม่มียศฐาบรรดาศักดิ์ ไม่มีอะไรที่เทียบกับนายได้เลยนะ
นายไม่แคร์สายตาคนอื่นที่เขามองเหรอกอล์ฟ บลา บลา บลา
ที่สำคัญเราไม่คิดว่าเอ่อ เราสองคนจะ เอ่อ ไปด้วยกันได้ เพราะ นายเป็นถึง”
ตอนนี้ผมอ้างเหตุผลต่างๆ นานา ไม่ได้แล้ว เพราะปากผมถูกปิดมิดด้วยความริมฝีปากที่อบอุ่นของไอ้ลุงแล้วครับ
การี๊ดกรี๊ด ช้อบชอบ
http://www.youtube.com/watch?v=E79J6wYGk1s&feature=related (ฟังประกอบนะครับ)
ตายแล้วๆ นี้กรูเสียจูบครั้งที่สองแล้วนะ มึงจะมากไปแล้วไอ้ลุง แน่จริงต่อด้วยครั้งที่สามเลยไหม5555
“ปอร์ ผมไม่รู้ว่าที่ผ่านมาคุณคิดยังไงกับผม แต่สิ่งที่ผมจะขอคุณต่อไปนี้
มันมาจากมันมาจากความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณ
ผมอยากให้คุณมั่นใจในตัวผม ว่าสิ่งที่ผมแสดงออกต่อคุณมันมาจากความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณจริง ๆ”
ไอ้ลุงสูดลมหายใจเข้าปอดเหมือนกำลังจะปล่อยกำลังภายใน5555
“ผมรักคุณนะ” การี๊ดกรี๊ดๆๆๆๆ ผู้ชายบอกรักแล้ว ครับพี่น้อง
ไอ้ลุงดูจริงจังกับคำพูดของตนเอง ร้อยทั้งร้อยเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เสร็จทุกราย ด้วยอนุภาพแห่งความหล่อของมัน
แต่มันไม่ใช่สำหรับคนสวยแบบผม 555
ผมแกล้งทำเป็นอึ้งไป3 วินาที เพราะรู้อยู่แล้วว่าไอ้ลุงมันจะพูดเรื่องนี้
ผมแค่อยากรู้วิธีการบอกรักของคนสุภาพ อ่อนโยนในแบบมันแค่นั้นเอง 555 ผิดด้วยเหรอครับที่จะเอาการแสดงที่เรียนมามาใช้
อย่างน้อยก็ทำให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าเราไม่คิดจะเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน 555
ผมทำเป็นอึ้งต่อไปเป็นนาทีที่5 และ6
น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากสองตา...........ออสการ์ดารานำชายถูกยัดใส่มือแล้วกรู5555
แล้วผมมีสิทธิ์ที่จะเลือกได้มากว่าหนึ่งข้อไหม นอกจากตกปากรับคำตามที่ไอ้ลุงมันขอ
นาทีที่ 7 และ8 9 10 ตามมาติดๆ
“เรามีสิทธิที่จะเลือกอะไรได้บ้างกอล์ฟ นอกจากตอบตกลง” ผมหาทางเลือกอื่นเพื่อเพิ่มมูลค่าให้ตัวเอง
“อันนี้ตามความรู้สึกจากใจปอร์ ว่าอยากคบกับผมไหม” ไอ้ลุงตอบผม ท่าทางมันลุ้นอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
หวายไม่เซเยสก็บ้าล่ะคนเรา55
ผมแกะมือของไอ้ลุงที่กำลังบีบที่แขนผมออก สีหน้าไอ้ลุงเปลี่ยนตามแรงแกะนั้น
เหมือนรู้ความหมายของการกระทำ
“ขอโทษนะกอล์ฟนาทีนี้เราไม่คิดว่าเราจะไปด้วยกันได้ ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้เรา”
น้ำตาผมไหลรินอาบลงสองแก้ม ผมหมุนตัวแล้วเดินจากไอ้ลุงอย่างช้าๆ
เสียงสะอื้นเริ่มดังขึ้นเรื่อย มันไม่ได้มาจากไอ้ลุงแต่มันมาจากผมแทน แต่มันไม่ใช่เพราะความเสียใจหรอกครับ
ผมไม่รู้ว่าภาพคนที่อยู่เบื้องหลังผมนั้นจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้โลกทั้งโลกอยู่ในกำมือของผมแล้ว จะบีบก็ตาย จะคลายก็ตายยิ่งกว่า55
ผมหันกลับไปมองหน้าไอ้ลุงอีกครั้ง
ตอนนี้ไอ้ลุงทรุดตัวลงคุกเข่า ก้มหน้ามองทราย ราวกับผิดหวังครั้งใหญ่ในชีวิต
ตายละกรู สมบทบาทไปหรือเปล่านี่ น่าจะตอบรับไป ไม่มาเล่นอะไรแบบนี้ สวยเลือกได้จริงๆกรู
ผมเดินกลับไปหาไอ้ลุงอีกครั้ง
ผมสูดลมหายใจเข้าปอดยังกะจะปล่อยพลังกลับไป5555
“นายจะเชื่อเราไหมกอล์ฟ ถ้าเราจะบอกว่านาทีที่เพิ่งผ่านไปนั้น เราหลอกตัวเอง”
ไอ้ลุงมันเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่เต็มไปด้วยความดีใจ สองมือมันดึงตัวผมเข้าไปกอด หน้าไอ้ลุงซบที่หน้าท้องผม
“เราพร้อมแล้ว ที่จะเดินไปข้างๆกับนาย” ผมตอบ สองมือผมลูบหัวมันเบาๆ
“ขอบคุณมากครับปอร์ ขอบคุณครับ” เสียงสะอื้นนั้นกลับไม่ได้มาจากผมแล้วในตอนนี้
:z2:
* แล้วพบกับตอนพิเศษ ตอน เรื่องบนเตียง * /color]
-
:pighaun: :haun4:
มาต่อให้แล้วนะครับ
หลังจากที่ไม่ได้ต่อมาหลายวันมาก
คิดถึงFC ทุกคนมากๆๆๆ เลยนะครับ
ตอนหน้ามีสยิวแน่ๆครับผม
อย่าพลาดนะ55
ปล. รักปอร์น้อยๆ แต่รักเพิ่มขึ้นทุกวันนะครับ
-
เกือบได้จิ้มตูดป็นคนแรก
-
:z2: :z2:
-
“ตอนนั้นผมไม่สามารถที่จะทำความรู้จักกับใครได้"
^^^^
ประโยคนี้มันแหม่งๆ นา ฟังดูแปลกๆ ชอบกล
ส่วนน้องปอร์คะ เดี๋ยวพี่มอบออสการ์ให้เลยนะคะ อะร๊ายยยย น้ำตาจะสั่งได้ขนาดนี้
-
ปอร์จ๋า...ได้อีกจ่ะ ได้อีก.. :jul3:
เป็นกำลังใจให้นะ..เรื่องนี้น่ารักมาก ๆ
-
น้องปอร์คะ เล่นอะไรไม่เข้าท่า ดีนะที่มีตอนพิเศษมาเซ่นไว้ก่อน ไม่งั้นล่ะก็... o18
-
โอ๊ย ความรักเข้าตา
ทำไมแต่ละเรื่องหวานกันจังอ่ะคับ
คนโสดอิจฉา
-
โห จัดมาด่วนๆเลยคับ ตอนพิเศษเนี่ย
-
แหมๆๆๆๆ............... :serius2:
สมบทบาทจนพี่ลุงเราเศร้าเลย
รักกันแล้ว :-[
ต่อไปก็.........
รอค้าบ........รอค้าบ :z2:
-
คนสวยยยยยยยยยจะออสการ์มากเกินไปล่ะนะ หมั่นเขี้ยว :m16:
แกล้งมาทำให้น้องลุงของเพ่เสียน้ำตา อั๊ยยยยยยยปู้ชายหน้าตาดี
ฐานะเลิศๆแบบนี้อ่ะไม่เหมาะกับบทโศกๆหรอกนะ ถ้าบทโฉดๆล่ะว่าไปอย่างอั๊ยยย
แต่ว่าอิน้องลุงมันโรแมนสติก (โรแมนติก) อีกแล้นนนนนนน
อั๊ยยยจับนุ้งปอร์เซิ้งตามเสียงคลื่นโหยยยยยยยยยยย
ร้อยทั้งร้อยน่ายกร่างตัวเองใส่พานให้น้องลุงไปเลยนะ
เด็กอะไร๊ จินตนาการล้ำเลิศ จะบอกรักฉาว ก็ทำได้โรม๊านมากกกก
เฮ้ออออ น่ารัก หล่อ เท่ เก๋ โรม๊านที่ซู้ดดดดดดดในสามโลก :o8:
"ขอแต่งงานแน่ๆ หวายๆๆๆ อนาคตหม่อมลูกปลา เอ้ย หม่อมลูกปอร์เห็นอยู่รำไร55"
>>> เฮ้อออ ถ้าเป็นหม่อมลูกปลาจริงๆอ่ะ ขอคนอ่านกรอกยาพิษ
ว่าที่หม่อมก่อนได้มะ 555
“เต้นรำกัน”
“ไหนละเพลง ”
>> คนสวยแอ๊บโง่ น่าจับกดน้ำนัก :oo1: 555 คนหล่อเค้าจะทำโรม๊าน นี่ก็ช่างแกล้ง
"ไอ้ลุงยังกอดผมแล้วโยกไปมาอย่างเดิม……….โยกๆๆๆเข้าไปให้มันหลุดโลก โลกนี้ โลกหน้า 5555"
>> ฮา non stop มากมาย :m20:
“ผมรู้จักปอร์นานมาแล้วครับ ใครจะไม่รู้จักปอร์บ้าง ถ้าพูดถึงคณะนี้ ”
>> นอกจากสวยแล้วยังดังอีก ดาว(ซินโดรม)มหาลัยฯสินะ
“ตอนนั้นผมไม่สามารถที่จะทำความรู้จักกับใครได้
แต่ตอนนี้ผมพร้อมที่จะรักและทำความรู้จักปอร์แล้ว”
>> อั๊ยย นิ้วพร้อมแล้ว ไหนแหวนหมั้นล่ะคะ
"ตอนนี้ผมอ้างเหตุผลต่างๆ นานา ไม่ได้แล้ว
เพราะปากผมถูกปิดมิดด้วยความริมฝีปากที่อบอุ่นของไอ้ลุงแล้วครับ
การี๊ดกรี๊ด ช้อบชอบ"
>>ปู้ชายหน้าตาดีเนี่ ชอบใช้กำลังปาก ชิมิ อั๊ยยยยรีเควสอีกซ้ำๆ ดีดดิ้นๆ
“ผมรักคุณนะ”
>> กลิ้งไปเขิน สิบแปดตลบ อิจ!!!! :o8:
"ผิดด้วยเหรอครับที่จะเอาการแสดงที่เรียนมามาใช้
อย่างน้อยก็ทำให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าเราไม่คิดจะเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน "
>> อั๊ยยยยยย อยากดักตีดาวมหาลัยฯ จัง ข้อหาทำร้ายจิตใจ นุ้งลุง
“เราพร้อมแล้ว ที่จะเดินไปข้างๆกับนาย”
>> เด๋วคนอ่านไปแก้บนก่อนนะ อั๊ยยยยยยยยยยยยยยย งานนี้มีได้เสีย
คนอ่านจะรอนะ จร๊วบๆ
ปล. รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ถึงจะเป็นดาว(ซินโดรม)มหาลัยฯ ก็ป่วยได้
ตอนหน้าสัญญาว่าได้เลือดชิมิ เอ..รึเสียเลือดนะ :z1:
-
จัดมาเลยคร้าฟฟฟฟเพ่น้อง
คริๆๆๆ
-
รักคนสวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ตอนหน้าๆๆ รอตอนหน้าอย่างใจจดจ่อ
ปอร์เค้าพร้อมแล้ว รีบๆกลับมาต่อเน้อ
:haun4: :haun4:
-
เล่นพูดแบบเมื่อกี้ เป็นใครก็ใจหาย
-
:really2: :really2: :really2:
-
หมั่นไส้น้องปอร์....
พูดเล่นแบบนี้ไม่สนุกนะจ๊ะ ไอ้ลุงน้ำตาร่วงเลย
-
หมั่นไส้น้องปอร์....
พูดเล่นแบบนี้ไม่สนุกนะจ๊ะ ไอ้ลุงน้ำตาร่วงเลย
5555ใช่สิ ใครๆ ก็รักแต่ไอ้ลุง
มิสงสารน้องปอร์บ้างเลย
โดยจูบแล้วจูบอีก
ไม่เคยว่าไอ้ลุงเลย สักครั้ง 55
แบบนี้มันน่าน้อยใจจัง
:o12:
-
ตอนโรแมนติก นายปอร์ยังทำตลกได้อีกเนอะ
-
ลุงกอล์ฟโดนน้องปอร์แกล้งอีกแล้ว ต้องทำโทษให้ลุง
กอด+จูบให้หนำใจ
คนสวยไปเดินสายจีบหนุ่มๆทิ้งอีลุงให้เฝ้าบ้านเหรอเนี่ย
-
o13 ปอร์...เยี่ยม เลิศเลอ สุดยอดจริงๆ
อยากจะกด+ สัก 100 คะแนนพร้อมโล่แสดงนำยอดเยี่ยมให้จริงๆ
สงสารก็แต่ลุงกอล์ฟผู้ใสซื่อ(รึเปล่า :o8:)ที่เกือบจะตามอารมณ์ acting ของปอร์ไม่ทัน
แต่ก็ยินดีด้วยใจจริงที่สรุปจบลงได้ด้วยดีขนาดนี้
... :pighaun: รอเลือดพุ่งในตอนหน้านะครับ อิอิ
ปล. อิจฉาคนสวยเดินสายจริงๆ เจอหนุ่มๆ เพียบ
แล้วจะไปเหนือบ้างรึเปล่าครับปอร์...หนุ่มเหนือขาวๆ เนื้อแน่นๆ ก็เร้าใจสุดยอดนะครับ o18
-
o13 ปอร์...เยี่ยม เลิศเลอ สุดยอดจริงๆ
อยากจะกด+ สัก 100 คะแนนพร้อมโล่แสดงนำยอดเยี่ยมให้จริงๆ
สงสารก็แต่ลุงกอล์ฟผู้ใสซื่อ(รึเปล่า :o8:)ที่เกือบจะตามอารมณ์ acting ของปอร์ไม่ทัน
แต่ก็ยินดีด้วยใจจริงที่สรุปจบลงได้ด้วยดีขนาดนี้
... :pighaun: รอเลือดพุ่งในตอนหน้านะครับ อิอิ
ปล. อิจฉาคนสวยเดินสายจริงๆ เจอหนุ่มๆ เพียบ
แล้วจะไปเหนือบ้างรึเปล่าครับปอร์...หนุ่มเหนือขาวๆ เนื้อแน่นๆ ก็เร้าใจสุดยอดนะครับ o18
หลังจากกลับจากขอนแก่นแล้ว
น้องปอร์จะไปเดินสายต่อที่พิดโลกครับ
กะว่าจะไปหาหมอฝุ่นที่ ม. นเรศวรครับอิอิอิ
:laugh:
-
แหมมมมมม เบื่อดาราเจ้าบทบาทจริงเชียะ ทำกอล์ฟร้องไห้ :o12:
รู้ได้ไงคะว่า มน ฝุ่นเยอะ
-
หมั่นไส้น้องปอร์....
พูดเล่นแบบนี้ไม่สนุกนะจ๊ะ ไอ้ลุงน้ำตาร่วงเลย
เดี๋ยวตอนหลัง
น้องปอร์จะน้ำตาร่วง
ด้วยน้ำมือไอ้ลุงบ้าง
อย่ามาสงสารน้องปอร์ละกัน อิอิอิ
:o8: :laugh:
-
แหมมมมมม เบื่อดาราเจ้าบทบาทจริงเชียะ ทำกอล์ฟร้องไห้ :o12:
รู้ได้ไงคะว่า มน ฝุ่นเยอะ
งะ หมอฝุ่นจากเรื่องนี้ครับ 5555
พูดซะผมงงเลย
<บันทึกรัก&เรื่องเล่า>^^นิสิตแพทย์เอาแต่ใจกับนายวิศวะจอมกวน
-
:z13: :z13:
จิ้มน้องปอร์
ป้าขอไปเติมเลือดไว้ก่อน สำหรับตอนต่อไป อิอิ
-
ทำไมพี่กล์อฟช่างโรแมนติกอะไรเช่นนี้ อยากมีแบบนี้สักคนจังเลย อิจฉา :fire: :fire: :fire:
ปล. พี่ปอร์จะเดินสายมา มน. จริงเหรอ เค้าจะได้ปูพรมแดงรอรับเลย เอาคอหมูย่างมาฝากด้วยนะ อยากกิน
-
แหม...คนสวยแกล้งลุงได้ลงน๊อ
น่าสงสารอิลุงเจงๆ....เจอขั้นออสการ์เข้าให้...ถึงกะสลดกันทีเดียว :o11:
แต่ตอนหน้าเนี่ย...มาเร็วๆนะ...รอๆๆ :z1:
-
ชอบเวลาน้องปอร์เขียนอะ...อ่านแล้ว ฮาดี 555++ แต่ไปแกล้งลุง อย่างนี้ไม่ดีนะ....
จะไปเยี่ยมน้องฝุ่นเหรอ ที่พิษณุโลกเหรอ....ฝากไปเยี่ยมด้วยนะ อิ อิ เป็นกำลังใจให้น้องปอร์จ้า...... :3123:
-
รางวัลออสการ์จริงๆเลยปอร์เนี่ย
แสดงสมบทบาทจริงๆเลยนะเนี่ย
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นที่สำคัญ
ก็คือ ตอนพิเศษที่กำลังจะมาแบบว่า :haun4:
คอยมานานแล้วววววววว :z1:
-
น้องปอร์สุดยอดมาก
รางวัลมารยายอดเยี่มแห่งปี 2009
อิอิ
แต่น่ารักอ่า
ทำตัวให้มีคุณค่าอีกนิดดดดดดดดดดด...นึง
-
ไอ่ลุง...สู้ สู้
พวกเรามาเชียร์
เอาปอร์ทำเมีย
ให้ได้นะ...ไอ่ลุง
:laugh:
-
เข้ามารอตอนพิเศษ เตรียมเลือดสำรองมาเต็มที่ 55 :jul1:
-
ไอ่ลุง...สู้ สู้
พวกเรามาเชียร์
เอาปอร์ทำเมีย
ให้ได้นะ...ไอ่ลุง
:laugh:
ตกลงใครจะเป็นเมีย อันนี้ยังสรุปไม่ได้ครับ 555
-
ู^
^
คนอ่านเชื่อฝีมือ อิลุงคะ ว่าต้องจัดการจับ :oo1: นุ้งปอร์ได้แน่ๆ
จะรอนะคะ อยากเสียเลือดล่ะ o11
-
ไอ่ลุง...fighting :a2:
จับปอร์มาปิ้ง
เป็นเมียจริงๆ
ซะที ซะที...ไอ่ลุง
:laugh5:
-
ลุงสู้ๆ :mc4:
-
ปอร์สุดสวย เล่นเอาใจหายใจคว่ำ
อ่านแล้วเครียดกว่าลุงอีกเนี้ย
เอาตอนพิเศษมาเร็ว o11
-
...รอตอนพิเศษ "เรื่องบนเคียง"
-
หวัดดีค่าปอร์ ตามอ่านแบบรวดเดียวจบ ปรบมือให้เลย เขียนเรื่องได้น่าชวนติดตามมากเลย เนื้อเรื่องสนุกมากค่า อีกอย่าง ตอนท้ายของเรื่อง ชวนให้หิวอาหารมากมายเลย
มารอลุ้นลุงให้จัดการปอร์ :z1:
+1 ให้ปอร์คนน่ารักจ้า
-
หวัดดีค่าปอร์ ตามอ่านแบบรวดเดียวจบ ปรบมือให้เลย เขียนเรื่องได้น่าชวนติดตามมากเลย เนื้อเรื่องสนุกมากค่า อีกอย่าง ตอนท้ายของเรื่อง ชวนให้หิวอาหารมากมายเลย
มารอลุ้นลุงให้จัดการปอร์ :z1:
+1 ให้ปอร์คนน่ารักจ้า
น้อนรับด้วยความดีใจครับ55
และขอต้อนรับแฟนคลับคนใหม่ครับผม
ตอนหลังๆอาจไม่ได้เสริฟนะครับเพราะไม่ค่อยมีเวลา
ต้องไปทำงาน ตจว. ครับ
พรุ่งนี้ก็ต้องไปขอนแก่นละ
ขอบคุณนะครับสำหรับเม้นท์ดี
มีกำลังใจอู้ขึ้นเยอะเลย 555
:impress3:
-
พ่อช่างฮาได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ :laugh:
-
เราหลอกนาย
กล้าเล่นนะ
-
:laugh:
พรุ่งนี้เช้าน้องปอร์
จะเดินทางไปขอนแก่นอีกแล้วครับ
จะไม่ได้เจอกันถึง4 วัน
คิดถึงกันบ้างไหมนะ
วันนี้ว่างเลยแต่งให้เสร็จทีเดียว4 ตอนเลย 5555555
เดี๋ยวคืนนี้จะมาลงให้นะครับ
ตอนพิเศษ เรื่องบนเตียง 1 นะครับกระผ้ม
ปล.รักน้องปอร์น้อยๆค่อยๆ มากขึ้นทุกวันนะครับ
รักนะ แลกลิ้น
:z2:
-
เอ..ตอนที่ลุงกอล์ฟทำให้น้องปอศรี เสียน้ำตานี่เพราะเป็นตอนที่ทำให้น้องปอเจ็บปนเสียวอ่ะเปล่าอ่ะ คริคริ
เสียวจนน้ำตาร่วง...
-
รอคอยบทอัศจรรย์ด้วยใจหวั่นไหว
และไหวหวั่น น้องลุงมีน้ำยาชิมิคะ พี่อยากกินขนมจีน :m20:
-
โอ่ยยยยย ชอบไอ้ลุงจัง ได้ใจสุดๆ :impress2:
-
:pighaun:
จิ้นรอแระคร้าบบบบบบ
-
น้องปอร์ กลั่นแกล้งลุงเหรอ..... :z6:
ถ้าปฎิเสธไปจริงๆ รับรอง ลุงโดน สมาชิกเล้าเป็ด งาบแน่ 555 :oo1:
รอ ร๊อ รอ ตอน เรื่องบนเตียง
-
ผมสูดลมหายใจเข้าปอดยังกะจะปล่อยพลังกลับไป5555
“นายจะเชื่อเราไหมกอล์ฟ ถ้าเราจะบอกว่านาทีที่เพิ่งผ่านไปนั้น เราหลอกนาย”
ไอ้ลุงมันเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่เต็มไปด้วยความดีใจ สองมือมันดึงตัวผมเข้าไปกอด หน้าไอ้ลุงซบที่หน้าท้องผม
“เราพร้อมแล้ว ที่จะเดินไปข้างๆกับนาย” ผมตอบ สองมือผมลูบหัวมันเบาๆ
น้ำตาไอ้ลุงไหลริน
“ขอบคุณมากครับปอร์ ขอบคุณครับ” เสียงสะอื้นนั้นกลับไม่ได้มาจากผมแล้วในตอนนี้
:haun4:
ตอนพิเศษ ( เรื่องบนเตียง 1)
สองแก้มผมถูกพันธนาการไว้ด้วยสองมือไอ้ลุง
ความอบอุ่นแทนที่จะส่งผ่านด้วยสองมือนั้น แต่ผมกับรับรู้มันด้วยสายตาที่ไอ้ลุงมองผม
ผมใช้มือขวาจับมือไอ้ลุงที่อยู่บนแก้มของผม แล้วลูบที่ใบหน้าไปมา
ไอ้ลุงก้มลงมาจูบผม จูบแล้วจูบอีก จูบแล้วจูบอีก อยู่บ้างนี้ไม่รู้จักพอ
สองมือไอ้ลุงเปลียนมาเป็นลูบผมที่ปิดอยู่บนหน้าผากออก
แว่นตาผมถูกถอดออกวางไว้บนหัวเตียง เผยให้เห็นรูปหน้าที่ชัดเจนยิ่งขึ้น
ไอ้ลุงเปลี่ยนจากจูบปากมาบรรจงจูบที่หน้าผากแทน
ผมหลับตาลงช้าๆ รับสัมผัสจากแรงจูบนั้น เหมือนกับคนที่เพิ่งเคยจูบครั้งแรกในชีวิต
ตอนนี้คำพูดใดๆคงไม่สำคัญมากว่าการกระทำอีกแล้ว
ถึงแม้ว่าผมเพิ่งได้ยินจากไอ้ลุงใน10นาทีที่ผ่านไป มันจะมีความหมายกับเราสองคนในวันนี้
ส่วนพรุ่งนี้จะเป็นยังไงผมและไอ้ลุงไม่สามารถตอบได้ เพราะมันยังมาไม่ถึง
ไอ้ลุงเปลี่ยนจากที่หน้าผากมาเป็นที่ซอกคอ ใบหูอันบางๆ ของผม
ทำให้อารมย์ผมกระเจิดกระเจิงไปไหนต่อไหนยากที่จะเรียกกลับมาแล้ว
ผมสนองตอบไอ้ลุงด้วยการใช้มือแทรกเข้าไปที่ผมไอ้ลุง บีบดึงเบาๆ ตามแรงจูบนั่น
แผ่นหลังผมโค้งงอขึ้นลงจากเตียงนอนสลับไปมา มืออีกข้าง บีบกำที่ผ้าปูเตียงเป็นรอยยับ
ปากส่งเสียงคราง ราวกับว่า ตัวตนไร้น้ำหนัก กำลังลอยจากเตียงนั่นแล้ว
เสื้อยืดสีขาวที่ใช้ปิดคลุมร่างกายถูกเปิดออกอย่างช้าๆ ด้วยมืออีกข้างของไอ้ลุง
เผยให้เห็นหน้าท้องที่ขาวเนียน ของผมกำลังขยับขึ้นลงเป็นคลื่น ตามแรงจูบนั่น และแรงลูบนั้น
ไอ้ลุงลูบไปมาทั่วบริเวณหน้าท้อง ไม่เว้นแม้แต่จุดที่เรียกความเสียวซ่านให้กับผมได้ไม่น้อย
อารมย์ที่ว่ากระเจิดกระเจิงแล้วนั้น เทียบกันกับตอนนี้ไม่ได้เลย ไอ้ลุงบีบเค้นที่หน้าอกทั้งสองของผมเบา ๆ
แต่แรงตอบสนองนั้นกลับไม่เป็นเช่นนั้น แผ่นหลังผม โค้งงอขึ้นจากที่นอนถี่ขึ้น ถี่ขึ้น
ปากส่งเสียงครางไม่ยอมหยุด
ผมเปิดดวงตาทั้งสองขึ้นจากโลกแห่งฝันที่กำลังจะเป็นจริงอีกครั้ง เมื่อไอ้ลุงหยุดการกระทำทุกอย่าง
ไอ้ลุงถอดเสื้อที่ปิดร่างกายอันผอมบางของผมออกด้วยความเต็มใจ เผยให้เห็นร่างกายครึ่งบนอย่างชัดเจน
ไอ้ลุงถอดแว่นตาขอบหนาๆ ของตัวเองวางไว้ข้างแว่นตาผมที่อยู่บนหัวเตียง
แล้วจัดการถอดเสื้อตัวเองอย่างไม่รู้อาย เผยให้เห็นหน้าอกที่ผายกว้าง ผิวขาวเนียน หัวนมสีชมพู ฐานนมเล็กๆ
พอดีคำ มีไรขนบางๆ ทั่วแผงอกเป็นทางยาวลงไปถึงเจ้าสะดือและต่ำลงไปกว่านั้น
ตอนนี้ผมและไอ้ลุงเราต่างเสมอภาคกัน เพราะเหลืออีกแค่ไม่กี่ชิ้น
กายของเราก็จะเป็นอิสระจากสิ่งที่พันธนาการไว้แล้ว
ไอ้ลุงเปลี่ยนจากนั่งที่ขอบเตียงขึ้นมาคุกเข่าข้างตัวผมที่นอนเหยียดยาวบนเตียง
ปลายจมูกไอ้ลุงสัมผัสที่หน้าอกผมอีกครั้ง สองมือลูบไล้ตามเนื้อตัว
มือผมยังไม่ระไปจากหัวไอ้ลุง บีบเค้นเบาบ้าง แรงบ้าง ตามตามจังหวะที่ไอ้ลุงส่งมา
ไอ้ลุงใช้ปากไล่ลงไปต่ำเรื่อยๆ หยุดที่หน้าท้องแบนราบของผม
อีกมือสอดเข้าไปไนสิ่งที่ปิดร่างกายผมชิ้นสุดท้าย
ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้ว่าตัวเองโดนบุกรุกถึงจุดสำคัญแล้ว
น้องปอร์น้อยๆ ตอดรับมือไอ้ลุงอย่างรู้งาน สร้างความภาคภูมิใจให้คนที่เป็นเจ้าของ
เพราะอย่างน้องไอ้ลุงก็คิดว่าผมพอจะเรียนวิชาเพศศึกษามาบ้าง ถึงจะไม่เทิร์นโปรก็ตาม
ตอนนี้น้องปอร์น้อยๆถูกล้อมรอบด้วยนิ้วทั้งห้าของไอ้ลุงครับ ไม่ต้องบอกว่าใครเสียเปรียบ
คำตอบคือไอ้ลุงนั้นเอง เพราะมันเป็นฝ่ายกระทำผมเพียงคนเดียว
ผมมีหน้าที่เพียงแค่ตอบสนองในสิ่งที่มันกระทำเท่านั้น
ตกลงใครได้เปรียบเสียเปรียบครับ 555 เขียนเองก็ยังงง
กางเกงตัวสุดท้ายค่อยถูกเลื่อนลงไปอย่างช้าๆ ด้วยน้ำมือไอ้ลุง
ขนบางๆ ที่เป็นไรของผมค่อยๆ ชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อกางเกงได้ล้นลงมาอยู่ที่เข่าตามแรงมือไอ้ลุง
และในที่สุด น้องปอร์น้อยๆก็ได้ออกมาทักทายเจ้าของมันในอนาคต
พร้อมทั้งสูดอากาศบริสุทธิ์ในบ้านริมทะเลอย่างเต็มปอด ค่อยๆ พองขึ้น 5555
ไอ้ลุงมันมองยังกับว่าไม่เคยเห็นน้องปอร์น้อยๆ มาก่อน ก็ใช่ครับ มันไม่เคยเห็นจริงๆ
ผมสิที่อยากแทรกแผ่นดินหนี เข้าไปประเทศเพื่อนบ้านของเรา เพราะอายมากเมื่อตกอยู่ในสายตาผู้ชายหล่อ ๆ
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยที่จะมีชายใดได้ล่วงล้ำอาณาเขตบริเวณแห่งนี้ น้องจากมือผมเอง55
ไอ้ลุงคะแนนตามผมแล้วครับคุณผู้อ่าน
เพราะตอนนี้ผมถือว่าใครเหลือน้อยที่สุดเป็นผู้นำ ส่วนใครเหลือมากที่สุดเป็นผู้ตาม
แล้วผมไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้นเลย จึงเป็นผู้นำครับ555
ผมใช้มือซ้ายปิดหน้าตัวเองเหมือนเป็นการบอกไอ้ลุงว่า กรูอายนะ มึงจะจ้องอีกนานไหม
ไอ้ลุงมันกลัวเสียเปรียบผมอย่างแรงครับ หรือกลัวตามไม่ทันก็ไม่รู้
มันค่อยๆถอดกางเกงขาสั้นตัวสุดท้ายที่เหลืออยู่ออกแล้ววางมันทับบนกางเกงของผม
สังสัยมันจะถือเคล็ดที่จะข่มผมให้อยู่ในอำนาจเป็นแน่แท้
อุแม่เจ้า ตอนนี้คะแนนเราเสมอกันครับ ไม่มีใครนำ ไม่มีใครตาม
ไอ้ลุงก้มมาจูบที่ปากผมอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง
“ปอร์” เอาอีกแล้วเมิง เสียงเรียกแห่งความหายนะที่ไอ้ลุงมันเอ่ยขึ้น
หลังจากที่เราสองตกอยู่ในความเงียบเป็นเวลายาวนาน
“ไม่ต้องอายครับ” ผมถอนหายใจเมื่อไม่เป็นอย่างที่ผมคิด มือที่ปิดอยู่ที่ใบหน้าเริ่มคลี่ออก
หน้าตาอันน่ารักของผมเด่นขึ้นมาอีกครั้ง เราสบตากัน
ผมใช้สายตาสำรวจทั่วทุกอนูของไอ้ลุงตั้งแต่หัวต่ำลงไปเรื่อยๆ
ผ่านไรขนตามสะดือ หญ้าในสนามกอล์ฟที่ตัดไว้อย่างสวยงาม เท่า ๆ กัน ไม่มีเส้นไหนสั้นหรือยาวกว่าเส้นอื่น
ลูกกอล์ฟสองลูกถูกวางอยู่ข้างล่างไม้กอล์ฟไซด์ขนาดใหญ่ที่พร้อมใช้งานแล้ว
ผมรวบรวมความกล้าขออาสาเอื้อมมือไปหยิบไม้กอล์ฟขนาดใหญ่นั้นแทนผู้อ่าน
โห................ไม่นะ มันโคตรยะยะ....
:oo1::oo1:
-
:-[
มาลงให้แล้วนะครับผม
55555
ใครเลือดกำเดาไหลบ้างยกมือขึ้นครับ5555
เดี๋ยวน้องปอร์ไปซับให้เอง
พรุ่งนี้กะว่าจะหาร้านเน็ตแถวโรงแรมในขอนแก่นอัพให้ตอนที่2
ไม่รู้จะมีหรือเปล่า
พักโรงแรมใหนยังไม่ทราบเลย
แฟนคลับน้องปอร์คนไหนอยู่ขอนแก่นยกมือขึ้นหน่อนครับ555
:fire:
-
^
^
:z13: จิ้มปอร์...
อยากจะเลือดกำเดาไหลหรอกนะครับ...แต่ :fire:
มันเพิ่งจะเริ่มต้นบทอัศจรรย์เองอ่ะ แล้วทำไมน้องปอร์ตัดฉับไปซะงั้นล่ะครับ
มารับผิดชอบอารมณ์ที่ค้างด้วยการมาต่อเร็วๆ นะครับ
...........
เดินทางปลอดภัยนะปอร์...+1 ให้แล้วครับ
-
:pighaun: :pighaun: กระฉูดเพราะไม้่กอล์ฟนี้ล่ะ 555
ฝันดีน้องปอร์ เิดินทางโดยสวัสดิภาพนะจ๊าา :bye2:
-
:serius2: :serius2:
แล้วอย่างไงต่อ
อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
หยิบไม้กอล์ฟแล้วเอาลงหลุมเลยป่ะ :haun4:
-
เล่ามาซะเสียว ขนาดนี้
มีหักมุม หละ
เคือง แย่ๆเลย
-
:pighaun: :jul1:
มิเสียแรง ที่ได้เป็นผู้นำก่อนจริงๆอั๊ยยยยยยยยยยยยยย
มิเสียแรง ที่ได้เจอะเจอผู้เป็นเจ้าของแล้ว อั๊ยยยยยยยยยยยยย
มิเสียแรง ที่ดั้นด้นมาซะไกล มีสนามกอล์ฟ ไม้กอล์ฟ :z1: (น่าชิม) ลูกกอล์ฟ
เป็นของตัวเองแล้ว พระจ้าววววววววววว ช่างเปรียบ :m20:
ปล.แม่คนงาม รักษาตัวด้วยนะ คนทางนี้จะเตรียมเลือดไว้มากกกก
+1 จัดให้เลยคะ อิลุงไม่เบาเลยนะ อั๊ยยยยยยเขินสิบแปดตลบ :man1:
-
ไม้กอล์ฟของลุงคงจะหย่ายมาก
แล้วหลุมของน้องปอร์จะรับไหวหรือเปล่า อิอิ
-
:haun4: :m25:
-
เค้ากอดกันแน่...แล้ว
เค้าจูบกันแน่....แล้ว
:impress3:
:กอด1:ขอบคุณคับ ปอร์....สวยยยยย
-
:pighaun:
เอิ๊กกกกกกกกกก
-
อยากรู้ว่าปอร์ตีกอล์ฟจะสนุกมั้ย อิอิ ตีกอล์ฟให้สนุกนะคะ
อ้อ....ขอเชียร์ลุงให้ตีลงหลุมหลายๆ รอบด้วย อิอิ
-
ยังฮาได้อีกพี่ปอร์ผู้งามเลิศในปฐพี :-[
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :jul1:
-
:pighaun: :haun4:
-
:o8: :impress2: :oo1:
-
น้องปอร์เขียนได้ฮาเสมอ ชอบ ชอบ...แล้วจบค้างไว้อย่างนี้....สรุปแล้วไม้กอล์ฟของลุง หย่ายยย เหรอ 555++ :z1:
รอคอยตอนต่อไปนะจ๊ะ....เป็นกำลังใจให้ปอร์ จ้า..... :กอด1:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ตลอดดดดดดดดดดดดดด
-
:z2: :z2: :z2:
ตามอ่านจนทันซะทีสำหรับเรื่องนี้ ยอมรับเลยว่าฮาสุดๆ มุขที่นำมาใช้ฮาจริงๆ
แล้วจะรออ่านต่อไป (เรื่องนี้นั่งอ่านในมือถือทั้งเรื่องเลยนะเนี่ย 555+)
นิว
-
เหอะๆๆๆ :sad4:
-
เมื่อไหร่จะพัทลูกลงหลุมละเนี่ย อิอิ
-
เขิลอ่ะครับน่ารักมากมายอ่ะ :-[
-
มารอฉากเด็ด :z1:
-
:-[
อยากได้ไม้กอล์ฟบ้างจัง :oo1:
:sad4:
-
:z1: ขอเลือด ขอเลือด เลยน้องปอร์ โอวววว ลุงขา ไม่เบา :laugh:
ว่าแต่ น้องปอร์ผู้น่ารัก รีบมาต่อไว ๆ น้า เดี๋ยวจาเตรียมเลือดสำรอง ไว้รอ อิอิ
-
นายเอกเรื่องนี้ ฮาได้ทุกชอตจริงๆ
เขียนได้ภาษาสวยดีอ่ะ ชอบจัง
-
:haun4:..เรื่องบนเตียง..จะโดนกิน อยู่แล้วยัง ฮาได้อีก น้องปอร์... :laugh:
-
น้องปอร์เนี่ยฮาได้ใจจริงๆ o13
-
แบบนี้มานค้างอ่ะ
ลงอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:m25:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เรื่องนี้สนุนมากเลย ฮามาก
นายเอก เนี๊ยเจ๋งจริง สมแล้วที่เรียนโฆษณา
รออ่านต่อไป
-
เป็นฉาก.....ที่อ่านแล้วยังมีฮ่าๆๆๆ
มาไวไวไวน่ะ แบบว่า
ค้างอย่างแรงงงง
-
ตอนนี้ต้องบอกว่า เลือดกำเดาไม่ทะลัก เพราะมันค้างทำให้เกิดการอุดตัน
เป็นฉากหื่นที่ฮาดี ชอบค่ะ ชอบมากกกกก มาต่อตอนต่อไปไว
-
มาอ่านแล้วนะคับ
รอตอนต่อไปคับ
^^
-
วันนี้คนงามไปเดินสายโชว์ตัวหนิ
อั๊ยย ดูแลตัวเองด้วยนะ อย่าไปทำอันตรายกับใครนะ เจ้ขอร้อง :m20:
-
ปูเสื่อรอแล้วค่ะ :serius2:
-
:oo1:
หน้าตาอันน่ารักของผมเด่นขึ้นมาอีกครั้ง เราสบตากัน
ผมใช้สายตาสำรวจทั่วทุกอนูของไอ้ลุงตั้งแต่หัวต่ำลงไปเรื่อยๆ
ผ่านไรขนตามสะดือ หญ้าในสนามกอล์ฟที่ตัดไว้อย่างสวยงาม เท่า ๆ กัน ไม่มีเส้นไหนสั้นหรือยาวกว่าเส้นอื่น
ลูกกอล์ฟสองลูกถูกวางอยู่ข้างล่างไม้กอล์ฟไซด์ขนาดใหญ่ที่พร้อมใช้งานแล้ว
ผมรวบรวมความกล้าขออาสาเอื้อมมือไปหยิบไม้กอล์ฟขนาดใหญ่นั้นแทนผู้อ่าน
โห................ไม่นะ มันโคตรยะยะ....
ตอนพิเศษ ( เรื่องบนเตียง 2 )
โห................ไม่นะ มันโคตรยะยะ....
อะไรมันจะใหญ่ขนาดนั้น
ตอนนี้ผมเชื่อแล้วครับว่าสุภาษิตไทยในอดีตเชื่อได้จริงๆ สองตาดูหรือจะเท่ามือคลำ.....ว่าแล้วก็คลำละนะ55
ผมค่อยๆ จับ ค่อยๆ คลำอย่างเอ็นดูด้วยกลัวไม้กอล์ฟไซด์ใหญ่ราคาแพงจะมีรอยขีดขูด
โดยเจ้าของไม้กอล์ฟนั้น มองดูสิ่งที่ผมกำลังทำการสำรวจด้วยความตั้งใจ
ผมแหงนหน้าขึ้นไปมองไอ้ลุงอีกครั้ง เหมือนกับขออนุญาต คุณเจ้าของไม้กอล์ฟนั้น555
“ชอบไหมครับ” หวายช่างกล้าถาม ชอบเจ้าของหรือชอบไม้กอล์ฟวะ มึงกล้าถามกรูก็กล้าที่จะตอบ
ผมคิดในใจ แต่ถ้าให้เลือกแล้ว
คนสวยฉลาดแบบผมต้องเลือกเจ้าของไม้กอล์ฟอยู่แล้ว
เพราะถ้าได้เจ้าของมา ไม้กอล์ฟจะไปไหนเสีย
“ชอบครับ” จึงเป็นคำตอบในใจ555 ผมตอบไอ้ลุงด้วยรอยยิ้มแทน
ผมทำหน้าที่หนูปอร์น้อยนักสำรวจอีกที ตวรจดูคุณภาพไม้กอล์ฟนั้นอย่างละเอีอดถี่ถ้วน
ด้วยความอึ้งในขนาดและรูปทรง ใครได้เป็นของขวัญคงจะปลื้มจนลืมไม่ลง555
ไม้กอล์ฟไอ้ลุงสุดยอดมากครับ ตรง ยาว ขนาดอาจดูเกินมาตรฐานชายไทยสักหน่อย
อาจเพราะด้วยความที่มันเป็นคนตัวสูงผอมๆ
แต่ไม้กอล์ฟไม่ผอมตามตัวเลย แล้วยิ่งทำให้ไม้กอล์ฟนั้นเด่นขึ้นมา
จำไว้นะครับ คนผอมจะเป็นแบบนี้เสมอ
มันออกมีสีชมพู ระเรื่อ หัวสีแดงสด ลูกกอล์ฟทั้งสอง
ออกที่ชมพูออมแดง ผืนหญ้าสีดำเข้ม เพราะมันเป็นคนตัวขาว อะไร ๆชัดเจนไปหมด
ไอ้ลุงกลับไปสำรวจน้องปอร์น้อยอีกครั้งหลังจากที่รู้ว่าผมทำหน้าที่แคดดี้สาวสวย55 อย่างพอใจแล้ว
“ปอร์น้อยน่ารักจังครับ” ความอายกลับมาอีกครั้งครับ แต่คราวนี้มันคุณด้วยสอง สาม สี่
ผมก็ไม่รู้ว่ามันแกล้งชมหรือพูดจากใจจริง
ไอ้ลุงสำรวจมันไปเรื่อยๆตามที่มันต้องการ ผมไม่ขัดขืนอะไร555 ช้อบชอบ
แล้วแต่ตามใจมัน มือไอ้ลุงวกไปวนมา ทั่วอาณาบริเวณที่ผมสงวนไว้ น้องปอร์น้อย ๆที่ออกสีคล้ำนิดหน่อย
วนไปที่เจ้าสองใบเถาของผมบ้าง
“ชอบไหม” ผมถามมันกลับบ้างอยากรู้เหมือนกันว่ามันจะตอบว่ายังไง
“ครับ’” เป็นคำตอบที่สั้นๆ แต่ความหมายที่ผมรับรู้ได้ตอนนั้นคือ โปรดปรานเลยละ555...เข้าข้างตัวเองจริงๆ เรา5
ไอ้ลุงก้มลงใช้ปลายจมูกที่โด่งเป็นสันของมันมาสัมผัสน้องปอร์น้อย ๆ
ผมตกใจกับการกระทำของไอ้ลุงมากครับ ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำแบบนี้ ผมจึงขยับตัวออกมาให้ห่าง
ไอ้ลุงผงะหน้าขึ้นมา
“ปอร์รังเกียจผมเหรอครับ” ไอ้ลุงมันพูดแล้วมองมาที่ผม
คนที่แสดงความรังเกียจน่าจะเป็นไอ้ลุงมากว่า ไม่ใช่ผม ผมคิดในใจ
“เปล่า ไม่คิดว่ากอล์ฟจะกล้าทำแบบนี้”
“ถ้าปอร์ไม่ชอบ ไม่เป็นไรครับ” เสียงพูดที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ
“ไม่ใช่อย่างนั้นกอล์ฟ เพียงแต่ เราคิดว่านายรังเกียจที่จะทำแบบนี้มากว่านะ”
“เปล่าครับ ผมจะดีใจมากกว่านะ ถ้าผมได้ทำให้คนที่ผมรัก” ......ลอย ล้อย ลอย
ผมยิ้มด้วยปิติ มานะ มานี ชูใจ
ปลายจมูกนั้นสัมผัสที่น้องปอร์น้อย ๆ อีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ได้มีการถอยห่างออกมาแต่อย่างใด
ไอ้ลุงสูดกลิ่นของน้องปอร์น้อย ๆ อย่างไม่มีท่าทีว่าจะรังเกียจอะไรเลย
จากปลาย ต่ำลงมา แม้กระทั้งเจ้าสองใบนั้น ผมมองทุกการกระทำของไอ้ลุงอย่างไม่ระสายตา
อยากเก็บทุกภาพทุกรายละเอียดไว้ด้วยกล้องแคนนั่น แต่กลัวเป็นคลิป5555
ไอ้ลุงค่อยๆใช้ริมฝีปากอันบางๆของคอบลงทีปลายของน้องปอร์น้อยๆ
ผมมองถึงความเป็นไปนั้น ไอ้ลุงมองผมทั้งๆ ที่ปากนั้นยังคอบอยู่ที่เจ้าปอร์น้อย
ผมยิ้มให้ไอ้ลุง มันใช้ลิ้นทำความรู้จักกับเจ้าปอร์น้อย ๆ อย่างเป็นกันเอง
น้องปอร์น้อย ๆ รับการทักทายอย่างเป็นกันเอง
ปากไอ้ลุงคอบลงไปช้าๆ ช้าๆ จนในที่สุด น้องปอร์น้อยๆ ก็เผชิญชะตากรรมในความืดในปากไอ้ลุง
โดยมือทั้งสองของไอ้ลุงยังวนเวียนอยู่ที่ผืนหญ้าสีดำของผม
ไอ้ลุงขยับปากขึ้นลง เร่งจังวะเร็วขึ้น ตามเสียงครางที่ผมร้องออกไป
มือไอ้ลุงเลื่อนขึ้นมาที่ส่วนกลางของน้องปอร์น้อย ๆ
ขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ บวกกับปลายที่กำลังรับสัมผัสจากปากและปลายลิ้นของไอ้ลุง
ผมแทบไม่อยากให้เวลานี้ผ่านไปเลย
ไอ้ลุงใช้เวลาอยู่นานจนหนำใจ แล้วค่อยๆ เลื่อนตัวขึ้นมาค่อมที่ตัวผม
ผมมองที่ไม้กอล์ฟอันใหญ่ๆ ของไอ้ลุงที่ตอนนี้มันกำลังเลื่อนเข้ามาใกล้หน้าผมแล้ว
ตายละ ไม้กอล์ฟมีไว้กินเหรอครับท่านผู้อ่าน......ลองชิมไหมผมจะแบ่ง
ตุบ ตุบ ตุบ เสียงหัวใจผมเต้นเร็วขึ้น แรงขึ้น
ตัวเริ่มสั้น ไอ้ลุงคงสัมผัสมันได้ ...สวยอายจัง
ไม่คิดว่า สิ่งที่ตัวเองเพิ่งเห็นไปเมื่อกี้ ตอนนี้ตัวเองต้องเป็นคนกระทำบ้างแล้ว
ผมมองหน้าไอ้ลุง มีคำถามผ่านทางสายตา
เวลาผ่านไป
“ไม่เป็นไรคัรบปอร์ ไม่เป็นไรครับ” ไอ้ลุงถอยห่างออกจากใบหน้าของผม
ระยะห่างระหว่างหน้าของผมกับไม้กอล์ฟไอ้ลุงค่อย ๆ เยอะขึ้น
ผมรู้สึกผิดจังที่ทำให้ไอ้ลุงรู้สึกแบบนั้นครับ
ผมรวบรวมความกล้าอีกครั้ง เพราะคนที่อยู่ต่อหน้าผมเป็นคนที่ผมรักนี่ครับ
ในเมื่อเขาไม่รังเกียจในสิ่งที่เราเป็น ไม่รังเกียจที่จะทำให้เรา
แล้วเรื่องอะไรที่เราจะทำให้เขาบ้างไม่ได้ในเรื่องแค่นี้
ผมใช้ทั้งสองมือจับที่บั้นท้ายที่ขาวเนียนของไอ้ลุงดันเข้าหาไบหน้าผมอีกครั้งครับ......เขิล
ตอนนี้ระยะห่างระหว่างหน้าผมกับไม้กอล์ฟไอ้ลุง เหลือน้อยลงเรื่อยๆ
หรือแทบจะไม่เหลือเลยก็ว่าได้ในตอนนี้
ผมใช้เวลาสำรวจมันอีกครั้ง อย่างช้าๆ ภายใต้การสังเกตการณ์ของเจ้าของไม้กอล์ฟ
แล้วจึงตัดสินใจใช้.............................
-
:laugh:
:oo1:
มาต่อให้แล้วนะครับแอบใช้เน็ตของโรงแรม
โรงแรมนี้น่ากลัวมาก อิอิอิ
ไม่รู้ว่าคืนนี้จะมีชายหนุ่ม หรือ ผะผะผะผู้ชาย55
มาทักทายหรือเปล่าอิอิอิ
ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับสำหรับ แฟนคลับที่
มารอน้องปอร์
ตอนพิเศษ แต่ละตอนอาจจะสั้นไปหน่อยนะครับ
เพราะว่า อยู่ตจว ไม่สะดวกเท่าไร
ปล. รักน้องปอร์น้อยๆ แต่อย่าแอบรักไอ้ลุงละ อิอิ เพราะหวง
:z2:
-
รอ :haun4:
-
:haun4:
สลบและจมคากองเลือด ขนาดยังค้างอยู่นะเนี่ย น้องปอร์ทยอยมาลงให้เสียเลือดจริงๆเลย :jul1:
-
:pighaun:
ไปไม่เปงแระ ค้างงงงงง
-
:m25: โอยๆๆไม่ไหวๆเลือดหมดตัวแล้ว แบบนี้มันต้องถอน ปอร์ค๊าต่อด่วนเลยค่ะ
-
ป้าแอบรักไม้กอล์ฟของลุง ไม่รู้น้องปอร์จะให้ยืมใช้หรือเปล่า อิอิ
-
น่ารักมาก
ไม้กลอ์ฟคงใหญ่จิงๆอ่า
-
ค้างสุดๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:
-
:oo1: อ้ากกกกกกกกกก :z1: :haun4: :pighaun: :m25: :jul1:
-
มีกั๊ก นะ มีกั๊ก
-
อะไรนี่
นัดกันตัดฉากหรือเปล่า
-
ตัดกันแบบไม่สงสารผู้ชมเลย :sad4:
-
:m22: แวะมาขโมยกล้องแคนนั่น แคนนี่ แคนโน้น คลิปก็มะถ่าย :m24: :a14:
:a5: หมั่นเขี้ยวนุ้งแคดดี้เป็นที่สุด ได้ทั้งไม้ ได้ทั้งเจ้าของ
อีกหน่อยคงหุบกิจการไม้กอล์ฟให้ตกอยู่ในความมืดมน ล่ะสิท่า :pighaun:
ใกล้ล่ะ ต้องเขยิบเจ้ามาดูใกล้ๆ อั๊ยยยยยยยยย
“ชอบไหมครับ”
>> ค.สามารถพิเศษ ทำให้...สวยเขินได้ อั๊ยยยยย :z3:
“ครับ’” เป็นคำตอบที่สั้นๆ แต่ความหมายที่ผมรับรู้ได้ตอนนั้นคือ โปรดปรานเลยละ555...เข้าข้างตัวเองจริงๆ เรา5
>> ลุงไม่ต้อสำรวจล่ะ ปล้ำเลยดีกว่า 555
“เปล่าครับ ผมจะดีใจมากกว่านะ ถ้าผมได้ทำให้คนที่ผมรัก” ......ลอย ล้อย ลอย
ผมยิ้มด้วยปิติ มานะ มานี ชูใจ
>> :m20: บทอัศจรรย์ซูดดดดดดน้ำลาย ฮาโว้ยยยยยย
น้องลุงเคอะ ใจเย็นๆนะคะ....สวยไม่เคย
ต้องใ้ช้เวลานิดส์
"ตอนนี้ระยะห่างระหว่างหน้าผมกับไม้กอล์ฟไอ้ลุง เหลือน้อยลงเรื่อยๆ"
"แล้วจึงตัดสินใจใช้......."
>> ตะโกนออกไปว่า "ทานแล้วนะค้าบบบบบบบบบบ" :a2: :mc1:
ปล. +1 จัดไปคะ หึหึ
-
ซะงั้นอ่ะ น้องปอร์สุดสวย
ตอนหน้าต่อไม่ติดมีเคือง หึๆๆ
นี่ขนาดฉากระทึกขวัญ ก็ยังจะขำได้อีก55
-
:impress2: ค้างซะ แบบนี้ทนม่ะไหวนะตัวเองงงงงง :z3:
-
คนสวย
กินไม้กอล์ฟซะหล่ะ......อิอิ :z2:
-
กว่าจะตามทัน อิอิ นั่งอ่านไปก็เตรียมแอดมิทตัวเองเข้าโรงบาล เพราะกรามค้าง :laugh:
ฮากับมุขที่เล่นได้ตลอดเวลา แม้กระทั้งเวลาซึ้ง
อ่านเมนูอาหารแต่ละอย่างก็น้ำลายไหล เพราะชอบอาหารอีสานมาก (ยกเว้นไอ้ที่มันยังดิบ ๆ อยู่ :oak:)
แต่ งง :confuse:ว่าหลัง ๆ มีหัวข้อว่าสูตรเด็ด แต่ทำไมไม่มีรายละเอียดสูตรเลยอ่าา
แล้วนี่พี่ปอร์ไว้ผมยาวยังอ่า รีบ ๆ ไว้นะ เด๋วยาวไม่ทันถักเปียเดินเข้าบ้านทรายทอง (บ้านทรายทอง Boyslove Version)
อ๊ากกกก ตามอ่านมาแล้วทำไมต้องมาค้างตอนพิเศษนี้ด้วย ม่ายน้าาาาาาา สวยเบอร์ 2 want !!!!!
-
ใช้กำแน่นๆฮ๋าๆ
-
บรรยายได้เห็นภาพโคตๆ
ในหัวนี่เป็นหนัง...เรื่องหนึ่งเลยอ่ะ - -"
ปล. หลุมปอร์จะรับไม้กอล์ฟไหวมั้ยอ่ะ :laugh:
-
เมื่อกี้ตัดสินใจกดโหวต เลือกไม่ถูกว่าจะให้ใครดี
พี่ลุงก็สุภาพ น่าร๊ากมากกก
พี่ปอร์ก็ฮาแตก ชอบ ๆๆๆ
พี่เดชก็น่าร๊ากกกก อยากมีเพื่อนงี้ซักคนนน
แต่ก็ตัดใจให้พี่ปอร์ไป อิอิ
ปล.ด้วยความโก๊ะกด+ให้ไปก่อนหน้านี้แระ แต่ลืมมากดใหม่ มันบอกว่า ยังไม่ครบ 24 ชม. บ้านไม่มีนาฬิกาหรอ อิปลวก :laugh:
ปล2.จากสวยเบอร์ 2 :jul3:
-
อีกแล้ววววววอ่ะ
ค้างงงงงงงงงงงงงงงง
:haun4:
-
2รอบแล้วนะ ตัดจบกันได้ลงคอ ค้างงงงงงง่า :m31:
รีบมาต่อนะคับ เค้ากะลังอิน :impress2:
-
อ้ากกกกก..ขนาดมาต่อแล้วไมยังรู้สึกว่าค้างละเนี่ยน้องปอร์.....ตอนนี้ขอบอกอย่างเดียวว่า :pighaun: 555++
เขียนได้ฮาเสมอไม่เปลี่ยนแปลง ชอบจัง อิ อิ...เป็นกำลังใจให้ปอร์นะจ๊ะ... :3123:
-
ขนาดฉาก NC ยังฮาเลยค่ะ จะเสียว หรือจะหัวเราะดี เลือกไม่ถูกจริงๆ
ชอบคนสวยจริงๆ เขียนได้สนุกทุกตอน
-
...แม้ๆๆช่างฉากรักที่สุภาพเหลือเกิ๊นนนนน
...เค้าเรียกว่าฉากรักฉบับชาววังหรือป่าว
-
แรงงงงงงงงงงงงงงงงง
พอๆ กันอ่ะนะ
-
เป็นอะไรที่น่ารักมากมายแถมฮาสุดๆ :m20:
-
น้องปอร์ค้า สมแล้วที่เตรียมเลือดเอาไว้สำรอง 5555
โปรกอล์ฟกับแคนดี้สุดสวยเนี่ยะ ทำเอาเสียเลือดไปหลายอยู่
แล้วจะรอตอนต่อไปนะจ๊ะ
+1 ให้แคนดี้จ้า :man1:
-
:กอด1: ปอร์น่ารักที่ซู้ด...+1 ให้แล้วนะครับ
ถึงแม้จะค้างตอนจบ...แต่ก็ขอบคุณที่ปอร์อุตส่าห์หาเน็ตโรงแรมมาลงเรื่องให้ได้อ่านกัน
แล้วหนุ่มขอนแก่นเป็นไงมั่งอ่ะปอร์...
เอ่อ...แล้วที่ว่า...ตายละ ไม้กอล์ฟมีไว้กินเหรอครับท่านผู้อ่าน......ลองชิมไหมผมจะแบ่ง
ปอร์จะยอมแบ่งให้ชิมจริงๆ เหรอ :-[
รออ่านต่อนะครับว่าปอร์จะจัดการกับไม้กอล์ฟยังไงต่อไป อิอิ
-
:pighaun: :pighaun:
:haun4: :haun4:
-
น้องปอร์ จะค้างอีกหลายตอนไหมนี่ พี่จะได้รออ่านรวบยอดทีเดียว :m16:
-
ร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยก้นลุงขาวซะด้วย
-
แล้วก็ แล้วก็ แล้ว...........ก็ !!!!!! o22
-
อยู่โรงแรมยังขนาดนี้ :haun4: แล้วถ้าอยู่บ้านจะเป็นไงเนี่ย :pighaun: :jul1:
-
หวายๆๆเลือดจะหมดตัว
เอ็นซีแรงได้ใจ ชอบๆ
โปรกอล์ฟจะพลัสกอล์ฟลงหลุมไม๊หน๊อ ลุ้นลุ้น
ปอร์มาต่ออีกนะ
-
ค้งอย่างแรง
แต่ไม่เป็นไรอภัยให้ได้
เพราะ คนอ่านจะไปเติมเลือด
รอต่อไป
-
เอิ่ม...ตัดสินใจ ใช้อาไยอ่าคับ
-
:serius2:รอตอนต่อไป
-
อร๊ายยยยยยย
อ่านแล้ว อยากตีกอล์ฟ จัง :z2: :z2:
รู้สึกว่าเขียน ฉาก นี้ แล้ว ใช้ภาษาอ่อนโยน ขึ้นรึเปล่าเอ่ย...
-
มาอ่านแล้วนะคับ
-
โฮก~~~~~~~~~~~~~~~~~
ค้างอย่างแรง
-
:oo1:
ผมใช้ทั้งสองมือจับที่บั้นท้ายที่ขาวเนียนของไอ้ลุงดันเข้าหาไปหน้าผมอีกครั้งครับ
ตอนนี้ระยะห่างระหว่างหน้าผมกับไม้กอล์ฟไอ้ลุง เหลือน้อยลงเรื่อยๆ
หรือแทบจะไม่เหลือเลยก็ว่าได้
ผมใช้เวลาสำรวจมันอีกครั้ง อย่างช้าๆ ภายใต้การสังเกตการณ์ของเจ้าของไม้กอล์ฟ
แล้วจึงตัดสินใจใช้.............................
ตอนพิเศษ ( เรื่องบนเตียง 3 )
ผมตัดสินใจใช้มือลูกเบาๆ เพื่อสร้างความคุ้นเคยกับไม้กอล์ฟไอ้ลุง อีกครั้ง
ก่อนที่จะใช้ปากคอบลงไปที่ไม้กอ์ฟไซด์ยักษ์ที่อยู่ข้างหน้าผม
ปลายลิ้นสัมผัสลงปลายไม้กอล์ฟ
ไอ้ลุงใช้สองมือประสานกันที่หัวผมลูบไปมา ตามจังหวะที่ลิ้นผมสัมผัสกับปลายไม้กอล์ฟนั้น555
“ขอบคุณครับปอร์ ขอบคุณครับ”
ผมก็อยากจะตอบกลับไปหรอกครับ ว่าไม่เป็นไรที่รัก แต่ผมทำไมได้
ไม่ใช่ว่าสวยแล้วหยิ่งนะ
แต่ปากผมสิมันไม่ว่างสิครับ5555 เลยพูดได้แค่ในใจ
ผมค่อยๆใช้ปากครอบไม้กอล์ฟของไอ้ลุงให้ลึกเข้าไปอีก แต่ทำได้ไม่มากครับ ด้วยเพราะกลัวที่จะสำลัก(เธอ)
เกิดจากท้องอีแม่มาไม่เคยที่จะทำอะไรแบบนี้เลย.....ให้ตายสิดาวมหาลัย55
มือไอ้ลุงยังบีบเค้นที่หัวผมเป็นจังหวะ อยู่ไม่ขาด
ผมเร่งจังหวะเข้า ออกเร็วขึ้น ตามจังหวะที่ไอ้ลุงส่งมา........ส่งมาบ่อยๆ นะช้อบ ชอบ55
ไอ้ลุงมันครางออกมา
ปอร์ครับ ปอร์ครับ อยู่อย่างงนี้ตลอดเวลา
มันอาจดูยากไปหน่อยนะครับ ที่ผมจะเอาทั้งไม้กอล์ฟของไอ้ลุงไว้ในปากทั้งหมด
เพราะปากผมมันเล็กมาก ส่วนของไอ้ลุงมันใหญ่เกิ้นสำหรับผม แต่ที่สำคัญกลัวเจ้าเหล็กที่อยู่ในปากผมไปเกี่ยว
ไม้กอล์ฟที่มีราคาแพงของไอ้ลุงเข้า เดี๋ยวเป็นรอยเสียราคากันพอดีๆ5555
ที่รัก เขาสัญญาว่าจะทำเท่าที่ทำได้นะที่รัก 5555
เวลาผ่านไป
ผมยังทำความรู้จัก และเรียนรู้ไม้กอล์ฟของไอ้ลุงอย่างไม่รู้เบื่อ
ทำไงได้ละครับ ผมมันไม่เคย เลยต้องใช้เวลาเรียนรู้ ทำความรู้จักมันมากนิดนึง
เจ้าของมันก็ไม่ว่าด้วยสิ มีแต่จะชอบ เสียงครางถึงได้ยินไม่ขาดสาย444
“ปอร์ครับ ปอร์ครับ” เสียงเรียกแห่งหายนะมาอีกแล้ว การี๊ดกรี๊ด
ผมเริ่มที่จะกลัวแล้วว่าไอ้ลุงมันจะขออะไรต่อไป..อย่านะ
ผมปล่อยให้ไม้กอล์ฟไอ้ลุงเป็นอิสระอีกครั้ง แหงนหน้าขึ้นมองไอ้ลุง
มันก้มลงมาจูบที่ปากผมอย่างรวดเร็วครับ
หนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ แต่อ่อนโอน เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ผมสัมผัสได้ครับ
ตอนนี้ผมโล่งอกครับ นึกว่าเวลานั้นมันจะมาถึงซะแล้ว บอกตามตรงผมกลัว
ไอ้ลุงกึ่งนั่งกึ่งนอนข้าง ๆตัวผม ใช้มือยันกับเตียงนอนไว้ อีกมือลูบไปมาที่หัวผมครับ
ไอ้ลุงดันลิ้นเข้ามาในปากผม ผมดันลิ้นตัวเองเข้าไปในปากไอ้ลุง เราสลับกันทำแบบนี้อยู่นานสองนาน
เวลายังเดินไปเรื่อยๆ
ไอ้ลุงไล่จากปากผมอีกครั้ง ลำคอ ผ่านหน้าอกทั้งสองข้างผมอย่าง ช้าๆ ใช้เวลากับตรงนี้ไม่นาน
ผมแอ่นหลังขึ้นรับแรงกระต้นนั้น ไอ้ลุงลากลิ้นลงไป สลับกับจูบอย่างนุ่มนวลผ่านหน้าท้อง
ที่กำลังหุบเข้า ออก
ไอ้ลุงแหย่ลิ้นเข้าไปในสะดือผม แรงบ้างเบาบ้างสลับกัน
ความรู้สึกตอนนี้แทบไม่สามารถอธิบายได้ว่านี้มันคือความสุข
สยิว หรือว่า จักกระจี้ แต่ผมชอบนะ ผมบีบเค้นที่หัวไอ้ลุงด้วยสองมือ
ใช้นิ้วแทรกเขาไปยังผมมันบ้าง พรางกดหัวไอ้ลุงลงเข้าหาหน้าท้องตัวเอง
สองมือไอ้ลุงยังลูบไล้ที่หน้า
ไอ้ลุงลดมือลงมาเลื่อยๆ ตอนนี้ทั้งสองมือมันอยู่ที่อาณาเขตบริเวณที่เป็นของผมครับ
ไอ้ลุงใช้ปากคอบที่น้องปอร์น้อยอีกครั้ง
ตอนนี้ไม่มีปฏิกริยาต่อต้านจากผมอีกแล้ว ปาก ลิ้น และน้องปอร์น้อย ๆ ได้คุ้นเคยกันเป็นอย่างดีแล้วครับ
สิ่งที่ตามมาคือความสุขที่ผมไม่เคยได้รับมาจากใคร
ไอ้ลุงมันเปลี่ยนจากนั่งข้างๆผม เลื่อนตัวมาอยู่หว่างขาผมแทนแล้วครับ..........หวายๆๆๆๆ
ปากกับลิ้นยังคงคอบน้องปอร์น้อย ๆของผม ไม่ยอมที่จะปล่อยให่หลุดออกจากปากได้เลย
“ปอร์ครับ ปอร์ครับ”
“หือ” ผมตอบในลำคอ ให้รู้ว่าผมยังสนใจในเสียงเรียกของไอ้ลุงอยู่
มันเหงยหน้ามามองผมซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ยังไม่ปลอยน้องปอร์น้ยแต่อย่างใด
“ปอร์ครับ” ไอ้ลุงเรียก เหมือนกำลังมีอะไรในใจ กล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะพดออกมา
ผมก็พอรับรู้ได้ว่ามันหมายถึงอะไร
“ปอร์ครับ ปอร์ครับ” ครับ หายนะที่กำลังมาเยือนครั้งนี้ใหญ่หลวงยิ่งนัก 555 ผมกำลังถูกพรากความบริสุทธิ์ไปแล้ว
จากคนที่อยู่เบื้องหน้า ในหว่างของผมนั่นเอง5
ไอ้ลุงมันปล่อยเจ้าปอร์น้อย ๆ เป็นอิสระ มันสบตาผมด้วยสายตาที่วิงวอนขอความสงสาร
คนที่ควรทำแบบนั้นน่าจะเป็นผมนะครับ ผมส่งสายตาวิงวอนน่าสงสารเป็นสองเท่าของไอ้ลุงกลับไปบ้าง555
เวลาผ่านไป
ผมกับไอ้ลุง สื่อสารกันด้วยสายตามากกว่าคำพูดแล้วครับ
สายตาวิงวินน่าสงสารของผมเพิ่มเป็นสาม สี่และห้าเท่า ตามลำดับ น้ำตาเริ่มคลอ
“จะเป็นไรไหมกอล์ฟถ้าเราจะขอนาย.......................
-
:oo1:
มาต่อให้ตอนดึกๆๆๆ ไม่รู้ว่าอ่านแล้วงงกันหรือเปล่าอะครับ
น้องปอร์เบลอ ๆๆ เพราะวันนี้เจอหนุ่มอีสานเกือบ100คน
วนเวียนเข้ามา 555 ในห้อง
5555 อย่าอิจฉาน้องปอร์ที่สวยเลือกได้นะครับ 555
:m15:
-
69
หึหึ วัยรุ่นใจร้อน เด๋วตัดหน้านะ
********************
หึหึ คนสวยจะขออะไร..... ขอให้อิลุงทำเบาๆชิมิ :pighaun:
ขอบริจาคเลือดด่วนด้วย พรุ่งนี้แล้วสินะ แม่คนงามจะโดนพรากค.ซิงซิง 555
ส่วนน้องลุงพ่อยอดขมองอิ่มของเพ่ ครางไม่เป็นภาษาเลยรึจ๊ะ
แหมๆ ครวญออกมาแต่ภาษารักนะนั่น อั๊ยยยยยยย ปอร์คับ... เด๋วก็จะได้รู้ว่าปอร์คับจริงมั๊ย :o8:
+1 จัดให้
v
v
ชิ ถึงแก่ก็แก่ประสบการณ์ย่ะ :a14: 555
-
69
หึหึ วัยรุ่นใจร้อน เด๋วตัดหน้านะ
:fire:
ใจเย็นเจ้ อายุอานามก็เลยเข้า40แล้ว
จะรุ่นนไปถึงไหนอีก 555
พรุ่งนี้จะมาอ่านเม้นท์นะ วันนี้ไม่ไหวละ
นอนเอาแรงพรุ่งนี้เจอหนุ่มอีกเป็น 100 5555
-
อร้ายยยยยยยยยยยยยยย
ทำไรกันอ่ะ
รับไม่ได้
บอกมา ใครจะรุก ใครจะรับ
เป่ายิ้งฉุบ
-
อ้ายหนุ่มเป็นร้อยนี่ เค้ามาทำอาไรละเนี่ย
ทำงานอะดิ ช่ายม๊ะ :jul3:
-
ทู้กกกกทีอ่ะปอร์อ่ะ ตัดฉึบตอนสำมะคัญทั้งปี บาปนะแกล้งคนอ่านอ่ะ
-
:pighaun:
-
ทำไม NC ฉากนี้ปาไป สามสี่ตอนเลย :-[
(บ่งบอกสถานะผู้แต่งได้อย่างดี) :m25:
-
:haun4:
-
น้องปอร์จะขออะไร
อย่าบอกว่าน้องปอร์กลัวขึ้นมาซะงั้นนะ
-
ตัดฉับอีกแล้วอ่ะคุรปอร์คนสวย
-
ปอร์ จบตอนได้ค้างคาอีกแล้วววววว555++ ว่าแต่น้องปอร์จะขออะไรเหรอ....เหอ เหอ.... :z1:
เป็นกำลังใจให้น้องปอรืเสมอจ้า...ชอบ ชอบ อ่านแล้วฮาได้เสมอไม่เปลี่ยนแปลง o13
-
ค้างเลยอะน้องปอร์ มากมายนะเนี่ย :z3: :z3:
แต่ไอ้ที่ขอ.....................อะ :o8: :o8: :-[ :-[ :-[
อย่าบอกนะว่าขอเอา.................... :oo1: :oo1::m20: :m20: :m20:
-
ค้างคาอีกแล้วววววววววววววววววววววววว :z3:
-
ลุงเค้าขออะไรก็ให้ ๆ เค้าไปเถอะน้องปอร์
-
ขออะไรก็ได้ แต่อย่าเสียบกอล์ฟน้าาาาาาาาาาาาา :laugh:
-
กรี๋ด กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ :m25:
-
+1 ให้แล้วนะปอร์...อย่าหักโหมมากนะครับ...เจอหนุ่มๆ ทีละเป็น 100 คนเลย :impress2:
สงสัยคดีจะพลิก...กลายเป็นปอร์ขอรุกลุงกอล์ฟแทนซะละมั๊งเนี่ย :o8:
-
:a5: ตัดฉับ..หลายตอนแล้วนะ :angry2:
-
.... :a5: :serius2:
-
ค้างเลย
ใจง่ยนักไม่ดี
เล่นตัวมากไปก็น่าเบื่อ
ให้ๆ ไปเหอะ
อิอิ
-
อย่าเล่นตัวมากนัก ถึงตอนนี้ลุงกอล์ฟหน้ามืดเต็มทีแล้ว
น้องปอร์จะอ้า จะยก ก็รีบๆทำได้แล้ว เด๋วลุงมันจะหมดอารมณ์ อิอิ
-
:L2:
กำลังจาย
-
ตัดฉากได้ เฉียบขาดมากเจ้าค่ะ :L1:
-
น้องปอร์ค้า เลือดที่สำรองกะลังจะหมดไป เดี๋ยวไปหาเลือดมาสำรองตอนต่อไปก่อนนะค้า คาดว่าคงต้องใช้อีกเยอะ :z1:
+1 ให้ปอร์น้อยและไม้กอล์ฟ เอิ๊กกกกก
-
แหม......ตัดจบแต่ละตอนนี่มันน่า :z3: :z3: :z3:
ค้างได้อีก
ปล.ฉากNCรอบนี้ทำมาแบบไตรภาคจริงๆ Episode3ละ :laugh: :laugh:
-
NC นี้ช่างยาวนานนัก
:z3:
-
ตัดให้ขาดเลย ...ฉับ ๆ ๆ :m25:
-
:z3: :m15:
จากคนที่อยู่เบื้องหน้า ในหว่างของผมนั่นเอง5
ไอ้ลุงมันปล่อยเจ้าปอร์น้อย ๆ เป็นอิสระ มันสบตาผมด้วยสายตาที่วิงวอนขอความสงสาร
คนที่ควรทำแบบนั้นน่าจะเป็นผมนะครับ ผมส่งสายตาวิงวอนน่าสงสารเป็นสองเท่าของไอ้ลุงกลับไปบ้าง555
เวลาผ่านไป
ผมกับไอ้ลุง สื่อสารกันด้วยสายตามากกว่าคำพูดแล้วครับ
สายตาวิงวินน่าสงสารของผมเพิ่มเป็นสาม สี่และห้าเท่า ตามลำดับ น้ำตาเริ่มคลอ
“จะเป็นไรไหมกอล์ฟถ้าเราจะขอนาย.......................
ตอนพิเศษ ( เรื่องบนเตียง ตอนจบ)
“จะเป็นไรไหมกอล์ฟถ้าเราจะขอนาย......
เก็บสิ่งที่มีค่าที่สุดไว้กับเราเหมือนเดิม”
แววตาแห่งความสงสารยังมีอยู่บนใบหน้าผมให้ไอ้ลุงได้เห็น
ความเงียบเป็นแขกรับเชิญของผมและไอ้ลุง ครับตอนนี้
เวลาผ่านไป
“กอล์ฟเรื่องนี้สำหรับเราแล้วมันมีข้อแม้นะ ถึงมันจะจากความรักก็ตาม”
ไม่มีเสียงตอบรับจากไอ้ลุงแต่อย่างใด
“ขอเราบอกเหตุผลนายได้ไหม”
ความเงียบยังอยู่ ....อึดอัดจัง
“ครับปอร์” ไอ้ลุงเสียงอ่อยๆ
“นายรู้ไหม ว่าเรามาจากครอบครัว ผัวเดียว เมียเดียว
นี่คือสิ่งที่ครอบครัวเราปลูกฝังมา และเราอยากดำเนินชีวิตแบบนั้น
เราคิดว่ามันสำคัญนะ ถึงคนอื่นจะมองข้ามไป และอาดูเชย
แต่สำหรับเราแล้วเรายังยืนยันว่ามันสำคัญอยู่
ถึงตอนนี้มันอาจจะใช้กับชีวิตเกย์ไม่ได้ก็ตาม นายเข้าใจเราใช่ไหม”
ไอ้ลุงมันก้มเหมือนคนกำลังผิดหวังจากการโดนปฏิเสธ
เวลาผ่านไป
“ปอร์ครับ ผมเข้าใจความรู้สึกคุณนะครับแต่ว่า คุณไม่เชื่อใจผมใช่ไหมครับ”
“ไม่ใช่เราไม่เชื่อใจนายนะกอล์ฟ เรามาที่นี่เพียงสองคนกับนาย แล้วตอนนี้เราอยู่ตรงนี้อยู่บนเตียงกับนาย
ถึงขนาดนี้แล้วนายยังคิดว่าเราไม่เชื่อใจนายอีกเหรอ
เพียงแต่เราอยากใช้เวลาให้นานกว่านี้เพื่อจะเรียนรู้ และรู้จักที่จะรักนาย”
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากไอ้ลุงแต่อย่งใด
ขอโทษนะกอล์ฟ นี่ไม่ใช่สื่งที่สำคัญที่สุดที่เราต้องการจากความรัก ผมคิดใจใน
ไอ้ลุงมันเงยหน้ามองที่ผมอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม
มันเอื้อมมือมาลูบที่แก้มผม ทั้งๆ ที่ยังอยู่ในหว่างขาผม
“โอเคครับปอร์ โอเคครับ” มือที่ลูบอยู่บนแก้มตอนนี้มาลูบบนหัวแทน
“ขอบคุณครับกอล์ฟ ขอบคุณครับ” น้ำตาผมค่อยเอ่อล้นออกมาจากสองตา
ไหลเป็นทางอาบสองแก้มด้วยความดีใจ
“เรารักนาย กอล์ฟ เรารักนาย”
นี้คือคำว่ารักครั้งแรก และเป็นคนๆ แรกที่ผมได้บอกออกไปจากความรู้สึกข้างใน
ไอ้ลุงใช้มือค่อยๆ ปาดน้ำตาออกจากสองแก้มผมช้าๆ
พร้อมกับก้มลงมาจูบที่ปากผมอย่างแผ่วเบา
“ผมก็รักคุณครับปอร์” ไอ้ลูงตอบผมด้วยสายตาที่ไม่โกหก
ผมดึงตัวไอ้ลุงเข้าไปกอด เจ้าน้ำตาไม่รู้ไหลมาจากไหน หลั่งออกมาเป็นสายทางไม่ยอมหยุด
ไอ้ลุงกอดผมไว้ในอ้อมแขน มือลูบหัวผม
เสียงสะอึกสะเอื้อนของผมไม่รู้มากจากไหน
แต่ที่รู้คือตอนนี้ผมหยุดร้องไม่ได้แล้ว
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องร้องไห้ ผมอยู่ตรงนี้แล้ว” ไอ้ลุงยังลูบหัวผมเบาๆ ไปมา
“ไม่ร้องนะครับปอร์ ไม่ร้องนะ” เสียงปลอบโยนกระซิบช้างหูไม่ขาด
พลอยทำให้ผมหยุดจากการร้องไห้นั้น ตอนนี้ผมสัมผัสได้ถึงเสียงเต้นของหัวใจไอ้ลุง
ที่ดังมาเป็นระยะ ๆ ร่างกายของเราร่วมกันเป็นหนึ่งเดียว
ไอ้ลุงผลักผมออกจากอ้อมกอดมันช้า ๆ เช็ดน้ำตาผมที่สองแก้ม
โน้มหัวลงมาจูบที่แก้มทั้งสองข้าง
“ปอร์ครับ”
“หือ” ผมตอบไป จากเสียงในลำคอ
“พร้อมหรือยังครับ” งะ กรูเพิ่งพูดจบไปเมื่อเองนะ มึงยังไม่เข้าใจอีกเหรอไอ้ลุง
หรือจะเล่นละครอีกสักเรื่องดีไหมเรา555 แต่กลัวน้ำตาจะท้วมจอคอมฯคนอ่าน555
“พร้อมที่จะเดินไปเคียงข้างไปด้วยกันผมแล้วใช่ไหม”
ตอนนี้ผมเริ่มยิ้มออกเมื่อรู้ความหายของไอ้ลุงที่มันพูดไป
“ระหว่างเดินไปขอจับมือได้ไหม” ผมพูดเสริม....อ้าย อาย คนสวยอ้ายอาย
“ครับ สัญญานะว่าจะปล่อยนะ” พูดจบไอ้ลุงมันใช้มือทั้งสองของมันกุมมือผมไว้ในมือมัน
แล้วไอ้ลุงจูบผมอย่างดูดดื่ม โดยที่ผมไม่ได้ปธิเสธการกระทำของไอ้ลุงแต่อย่างใด
คืนนี้เราช่วยกันจนเสร็จกิจ อันควรทำ 5555ทั้งผมและไอ้ลุง ยังรักษาไว้ซึ่งเอกราชของตัวเอง
เอ๊ะ หรืออาจจะเป็นของผมคนเดียวที่ยังรักษาไว้ได้ ส่วนไอ้ลุงอันนี้ผมไม่รู้
แต่ทีรู้คือ คืนนี้ผมต้องแบ่งที่นอนให้กับไอ้ลุงไปตั้งครึ่งเตียงเลยนะ
แต่ก็ช่วงเถอะ เสียไปครึ่งเตียงแต่ได้อยู่ในอ้อมกอดของไอ้ลุงทั้งคืน
มันคุ้มไหมละครับคุณผู้อ่าน ช่วยคิดที555
ปล.ขอโทษคุณผู้อ่านทั้งหลายนะครับที่ไม่มีฉากแบบนั้นในตอนพิเศษแบบนี้
ทำไงได้ครบน้องปอร์คนสวยหัวโบราณ55 รักนวลสงวนตัว 55
-
:haun4:
พรุ่งนี้เช้ากลับกรุงเทพแล้วครับ555 ดีใจจัง
หลังจากที่เจอป้อจาย เยอะแยะ 555
กลับไปพักร่างอีก4 วันครับ แล้วก็ออกเดินสายต่อ
ที่พิดโลกแล้วครับอาทิตย์หน้า
สวยเดินสายครับช่วงนี้ 555
ปล. น้องปอร์จะโดนด่าไหมครับนี้
ที่ตอนพิเศษ ไม่มีใครเสียเลือด 55
:oo1: :laugh:
-
ู^
^
:z13: กระซวกตับ คนสวยซ้ำรอยน้องลุง :m20:
************************
:m4: :m11:
กรี๊ดดดดดดดดด ตอนนี้น้องลุงก็ยังไม่มีพันธะใดๆ นอกจากพันธะทางใจคนดาวมหาลัย
สินะ กรี๊ดดดดดด เด๋วเอายกขันหมากไปขอคุณหญิงย่า ตัดหน้าคนบางคน :a14: :a14:
เข้าใจคะว่าความรักมันมีอะไรที่มากกว่าค.ใคร่ กำลังซึ้งได้ที่
“ระหว่างเดินไปขอจับมือได้ไหม” ผมพูดเสริม....อ้าย อาย คนสวยอ้ายอาย
>> :beat: :จุ๊บๆ: แ้ล้วซะบัดบ๊อบออกไป 5555
ถึงนุ้งปอร์จะรักษาเอกราชและความซิงไว้ได้ แต่อย่าใส่ร้ายยอิลุงคนดีของคนอ่านนะคะ
ว่าจะเสียไปหรือว่ายังมะเสีย ลุงเค้าไม่เจนโลกแบบนั้นหรอก :m14:
น้องลุงคะ พิชิตด่านต่อไปให้ได้นะคะ อั๊ยยยยย :man1: กอดหนุบหนุับ
คนสวยเดินสาย เอาป้อจายอิสานแพคให้กล่องมาฝากคนอ่านรึป่าวคะ :m16:
น้ำใจหนะมีมั๊ย 5555 :o8:
-
:mc4: :mc4: เอกราชยังเป็นของเรา :jul3: :jul3:
-
แหม รอดไปได้แบบสวยงามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม อารมณ์เสีย อิอิ
-
แหม่ ยังกะอ่านนิยายสมัยเปลี่ยนการปกครอง
ตาลุงคงอึ้งอ่ะเจอเหตุผลนี้เข้าไป ไม้กอล์ฟคงเหี่ยวลงถนัดตา
-
อ้าว...เราเดาผิดซะงั้น :o8:
นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าคดีจะพลิกสองตลบกลายเป็นน้องปอร์รักนวลสงวนตัวได้
แต่ก็ดีไปอีกแบบ...ความรักเพิ่งจะเริ่มต้น ยังต้องดูกันไปอีกนานๆ นะครับ
...ต้อนรับกลับเมืองหลวง(ซะที) นะปอร์ พักผ่อนเยอะๆ เก็บแรงไว้สู้งานต่อไปนะครับ :mc4:
-
น้องปอร์คนสวย รักนวลสงวนตัวจริงๆ สมแล้วที่เป็นสะใภ้บ้านทรายทอง 55 :laugh:
-
สุดท้าย ลุงก็ยังไม่ได้แอ้ม :z3:
:L2:
ให้กำลังใจลุง สู้ต่อไป o13 :oo1:
-
:a5: :z3: :m15:
-
ไม่เป็นไรนะคะปอร์ คนอ่านรอได้
:haun5: เหมือนที่ตาลุงคงรอด้ายยย(รึป่าว)
หญิงไทยเราต้องรักนวลสงวนตัว :o8:
แต่ถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็ลุยได้เลยนะคะ 55
ป.ล. ให้กำลังใจ สู้ต่อไปนะลุง 555
-
เหอๆ ไอ้เราก็คิดไปไกล :oo1:
ขนาดฉาก NC ยังฮาได้อีก :m20:
-
หญิงไทยใจเด็ดเดี่ยว เจ้าค่ะ
นุ้งปอร์ทำถูกแล้วเคอ้ะ
ตาลุงจะรักนุ้งปอร์จนชีวาจะหาไม่แรยยย อิอิอิ
-
แอบเสียอารมณ์เล็ก ๆ ที่น้องดั๊นมาเกิดรักนวลสงวนตัวเอากลางคันแบบนี้ :m31:
-
โห๊ย สวยรอดมาได้ไงนี่ ไม่แฟร์ๆ 555+ :z3:
-
นิสัย
.
.
.
:laugh:
แรงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
(อยากรู้ด้วยความสัตย์จริง ... ดารานนท์คือใครอ่ะตัว หลังไมค์ได้ป๊ะ เค้าสัญญาว่าจะไม่แพร่งไปบอกใคร)
:laugh:
-
ลุงฮับ..กินแห้วอร่อยมั๊ย...ฮ่าๆๆๆ
พอดีคนสวยเราเป็นพวกรักนวลสงวนตัวอ่ะ
เพราะงั้นลุงก็อดทนหน่อยน๊า...สู้ๆเข้าไว้เพื่อวันข้างหน้า :laugh:
-
:-[ :-[ o13 :bye2: หุหุ อ่านไปขำไป อิอิ น่ารักดี
-
น้องปอร์ได้ใจมาก มาก..เป็นคนรักนวล สงวนตัวแบบพองาม 555++... ลุงก็เป็นสุภาพบุรุษ โค่ด โค่ด....
มีตอนไหนบ้างไหมที่จะเขียนแบบไม่ฮา ... ชอบจัง อิ อิ เป็นกำลังใจให้จ้า.... o13
-
น้องปอร์ค่ะ
ยังคงเป็นชายไทยเต็มตัวต่อไปอีกนะค่ะ
-
ดีมากกกกกกกกก
น้องปอร์
ได้ง่ายมันก็ทิ้งเราง่ายยยยยยย
ให้มันช้าๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่างนี้แหละ
-
น้องปอร์พ่อคุณพ่อทูลหัวขอ :man1:หน่อยเถอะถูกใจคนแก่จริงๆ ใช่..เรื่องอะไรจะ
ยอมกันง่ายๆ ของแบบนี้มันต้องใช้เวลา ดูท่าครอบครัวลุงก็มีปัญหาพอสมควร ถึงจะผ่าน
ด่านหม่อมย่ามาได้แล้วก็เถอะ ให้เวลาศึกษากันและกันอีกสักนิด ลุงเองก็คงเข้าใจนะ
-
อ้าวววววววววว เลือดที่เตรียมไว้มะได้ใช้เลย แต่มะเป็นไร สวยเลือกได้อย่างน้องปอร์ กะพี่ไม้กอล์ฟ ทำเอาหัวใจชุ่มชื่นไปด้วยความร๊ากกกก ช่างมีความสุขเสียนี่กระไร :L1:
-
มาอ่านคับ
-
มาสมัครเป็นแฟนคลับน้องปอร์ด้วยคน ^^
o13 อย่าให้เค้าง่ายไป เด๋วเค้าจะมาดูถูกเราที่หลัง ทำแบบนี้เยี่ยมมากๆๆค่า
ส่วนตาลุง เบรกได้นี้ ให้คะแนนบวก 1 ค่า
-
o13 ให้ลุงกอร์ฟ...ความอดทนเป็นเลิศ
-
รักนวลสงวนตัวจริงนะน้องปอร์ ลุงกอล์ฟเลยไม่ได้เข้าชมถ้ำทองเลย อิอิ
-
เข้ามาฮากับน้องปอร์ ขนาด NC (เกือบจะ) ยังฮาได้อีก :laugh:
-
เก็บสิ่งที่ดีที่สุดไว้ให้กับคนพิเศษที่สุดในชีวิตเนอะๆ
-
55555555555+
คนสวยรักนวลสงวนตัว แม่เจ้า!!!
เกือบจะเสียแล้วแท้ยังคิดได้อีก
-
เบื่อจริงคนหัวโบราณ
:serius2:
-
+1 ให้น้องปอร์ ขอปรบมือให้น้องปอร์เลยสำหรับการรักนวลสงวนตัว
ถึงแม้เราจะเป็นเกย์ แต่ก็ยังรักษาจารีตประเพณีเก่าไว้ ไม่เรียกว่าหัวโบราณหรอก
ถือว่าเป็นการทำสิ่งที่ดีสำหรับตัวเองและครอบครัวด้วย ควรให้มีความแน่ใจหรือ
เข้าตามตรอกออกตามประตูเสียก่อนว่า จะใช้ชีวิตครอบครัวแบบผัวเดียวเมียเดียว
ยอมรับเลยว่า เพิ่งเคยเจอสำหรับความคิดแบบนี้และกล้าที่จะเรียกร้องเอากับกอล์ฟ
และกอล์ฟก็สมเป็นสุภาพบุรุษจริง ๆ หายากค่ะในสมัยนี้ ได้คะแนนเชียร์จาก fc ไป
ทั้งคู่เลย น่ารักทั้งคู่ค่ะ :L1: :L1:
-
น่ารักมาก น้องปอร์
อย่างนี้ลุงรักตายเลย :o8:
-
ทำดีแล้วค่า
คนสวยอย่างเราๆ ต้องรักนวลสงวนตัวนะค้า
-
พี่ปอร์ นี่ขนาดดตอน เรื่องบนเตียงง ยังมีเล่นมุกกอ่าคนเรา
๕๕๕๕
-
:serius2:จบซะแล้วเรื่องบนเตียง
-
มันเป็นความรัก ที่เป็นความรักจิงๆคับ
ผมชอบนะ
บางที เซ็กส์มันก็ไม่สำคัญเท่ากับการไว้ใจซึ่งกันและกัน
-
มันเป็นความรัก ที่เป็นความรักจิงๆคับ
ผมชอบนะ
บางที เซ็กส์มันก็ไม่สำคัญเท่ากับการไว้ใจซึ่งกันและกัน
ซึ้งใจจัง
:man1:
:o8:
:-[
-
คนสวย รักนวลสงวนตัว น่ารักจัง
o13
-
สาววารินทร์ วันนี้ต้องกินน้ำตา
เพราะว่าอดจิ้มมมมมม :haun4:
-
น่าสงสาร...ไอ่ลุงกอล์ฟ
ปอร์...ใจร้ายกับไอ่ลุง ทำมายยยยยยย
:o12:
อดอ่าน NC เลย เห็นม่ะ
:กอด1: กอดปอร์ แทนไอ่ลุงดีก่า +1 นะครับ
-
น่ารักอ่ะ :o8:
(ระวังลุงจะลงแดงตัยน่าาาา คริๆๆ)
-
ดีมากปอร์
รักนวลสงวนตัวมั้ง
อิอิ
-
อีกคนที่รักเธอ
-
มาลุ้นให้ปอร์เสียสาวเร็ววัน :oo1:
-
รอน้องลุงนะเคอะ
วันนี้จะมามั๊ยนะ
:z2:
-
รอน้องลุงนะเคอะ
วันนี้จะมามั๊ยนะ
:z2:
ไม่มา 555
ติดงานด่วน 555
ขอโทษนะป้า
แผนงานยังไม่เสร็จเลย
ไหนจะต้องพรีเซนต์อีก
โอ้ยๆๆๆอยากจะบ้าตาย
:laugh:
-
อ้าววันนี้ติดงานเหรอ มาแอบรอเหมือนกัน :m32:
-
sexไม่ใช่ทั้งหมดของความรักเลิศค่ะคุณน้องชอบมากๆ
-
น้องปอร์รักนวลสงวนตัวดีเจงๆ
(แต่เป็นการทำร้ายตัวเอง&อิลุงป่าวคะ อิอิ :m20:)
-
เอาใจช่าย สู่ ๆ
:L2:
-
ปอร์น่ารัก แถมยังรักนวลสงวนตัวอีก สวยอย่างมีคุณค่าจริงๆ
เซ็กไม่ใช่สิ่งสำคัญเสมอไป ความรักความเชื่อใจกันซิสำคัญที่สุด
แต่ก็แอบเสียดายแทนลุงกอล์ฟ สงสัยต้องรออีกนาน ^^
-
ต่อๆๆัคับบบ
-
อ่านเรื่องนี้ทีไรหิวทุ๊กที มีแต่อาหารที่ชอบ
แต่ทำไมตอนพิเศษ NC ต่ำจังหวะ :laugh:
-
:serius2:
พรุ่งนี้เดินสายไปพิดโลกอีกแล้วครับ ท่าน
เลยไม่มีเวลาเขียนมาอัพให้ได้อ่านกันเลย
รอน้องปอร์คนสวยหน่อยนะครับ
หลังจากเดินสายเสร็จ
คงไม่ค่อยได้เดินทางไปไหนแล้ว อิอิ
:bye2:
-
^
^
เดินทางโดยปลอดภัยนะจ๊ะคนสวย
อย่าไปทำอะไรใครเค้าล่ะ นางงอม เอ้ย..นางงาม
สู้ๆนะคะ :L2: 136
-
เดินทางดีๆๆน่ะ
รีบกลับมาไวไว
ทางนี้รออยุ่ :-[
-
:bye2: อย่าลืมของฝากนะจ๊ะ o13 o13
-
ช่วงนี้น้องปอร์เดินสายบ่อยแฮะ ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยน๊า :bye2:
-
คนสวยเดินทางปลอดภัยนะค่ะ
รีบกลับมาด้วยหล่ะ...คนทางนี้คิดถึง :กอด1:
-
เข้ามารอน้องปอร์คนสวยครับ :o8:
เรื่องของน้องปอร์น่ารัก + ตลกมากมายครับ
ชอบบบบบบบบบบมากกกกกกกกกกกกกกกก
-
โอ้ย โอ้ย โอ้ย เธอทำให้ฉันรอ เมื่อไรจะกลับมาน่าๆๆ
-
:เฮ้อ: ขอให้สงวนตัวจริง ๆ นะจ๊ะ ไม่ใช่ไปเผลอใจให้พี่เอกอีกล่ะ ไม่ไว้ใจปอร์อ่ะ :เฮ้อ:
-
ไฮ!!! คนสวย
เดินสายโปรโมทลดแลกแจกแถมอยู่ชิมิ :m20:
คิดถึงจังเลย แวะมาให้กำลังใจคะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เดินทางถึงที่หมายโดยปลอดภัยนะค่ะปอร์จัง
-
พิดโลกมีอะไรอร่อยๆเอามาฝากด้วยนะ
-
:laugh:
คนสวยกลับมาแว้วขอรับกระผ้ม
ไปกินก๋วยเตี๋ยวห้อยขาที่พิดโลกมาด้วยอร่อยดี
ไปไหว้พระ เอาบุญมาฝาก..สาธุ รับบุญไปด้วยนะครับ
กะว่าจะหาหนุ่ม ๆที่พิดโลกกิน แต่หาไม่ได้สักคน55
เพราะไม่ได้ออกไปไหนเลยอยู่แต่ในโรงแรม
เลยอดเอาหนุ่ม ๆชาวพิดโลก มาฝากแฟนคลับเลย ...อดกันทั่วหน้า สม 55
ไปทำงานที่พิดโลกครั้งนี้สนุกดีครับ
มีป้อจายจังหวัดใกล้เคียงเข้ามาสังเวยถึงในโรงแรม 5555
น่ารักน่ากินทั้งนั้น
พอทำให้หัวใจชุ่มช่ำ บ้าง
อยากรู้ละสิว่าทำงานอะไร
:fire: :fire:
-
อยากบอกว่าคิดถึง
ถึงไม่มีหนุ่มมาเผื่อเพราะรับประทานหมดแล้ว ก็ยังคิดถึง
มารับอนุโมทนาบุญด้วยคน สาธุ๊ สาธุ ขอให้ได้สบตาเด็กอิมพอร์ตเนื้อนุ่มสักหน่อยเหอะ :call:
อย่าลืมดูแลสุขภาพ
รักนะแต่เก็บไว้ในใจ อั๊ญยยยยยยย :กอด1:
-
อ่ะ..ไม่มีป้อชายมาฝากก็มะเปงไร
เอาลุงกอล์ฟมาสังเวยก็พอ..หุหุ :haun5:
-
มาดักรอ :a5:
-
รอพี่ปอร์ เอ้กๆ
-
มาคอยคนสวยกลับจากเดินสาย ได้หนุ่มมาฝากบ้างหรือเปล่าหนอ :z2:
-
:o12:
น้องปอร์คนสวยหายไปนานแล้วนะ
ไปเดินสายแถวไหนอ่ะ
ออกมาส่งข่าวกันบางสิค่ะ
คิดถึงน้องปอร์คนสวยกับลุงจังเลยอ่ะ
-
:L1: :L1: :L1:
-
:pig2:
หนุ่มๆ สุโขทัย น่าเป็นเจ้าของมากๆครับ55
กะว่าจะเอามาฝากสักคนสองคนเหมือนกัน
แต่กลัวเขาไม่ยินยอม
เลยได้แต่เสียใจ 55
เดี๋ยวตอนต่อไปกำลังเสร็จครับ รอนิดนึง
แล้วจะมาอัพให้แล้วครับ
ปล. รักน้องปอร์น้อยๆ ค่อยๆเพิ่มขึ้นทุกวันนะครับ
รักนะ แลกลิ้น
:fire:
-
เข้ามานั่งรอนั่งปอร์....อย่างใจจดจ่อ....
เป็นกำลังใจให้จ้า...... :L2:
-
น้องปอร์ คิดถึงลุงมากกกกกกก มาต่อไวๆเลยน้า :jul3:
-
:haun4:
แล้วไอ้ลุงจูบผมอย่างดูดดื่ม โดยที่ผมไม่ได้ปธิเสธการกระทำของไอ้ลุงแต่อย่างใด
คืนนี้เราช่วยกันจนเสร็จกิจ อันควรทำ 5555ทั้งผมและไอ้ลุง ยังรักษาไว้ซึ่งเอกราชของตัวเอง
เอ๊ะ หรืออาจจะเป็นของผมคนเดียวที่ยังรักษาไว้ได้ ส่วนไอ้ลุงอันนี้ผมไม่รู้
แต่ทีรู้คือ คืนนี้ผมต้องแบ่งที่นอนให้กับไอ้ลุงไปตั้งครึ่งเตียงเลยนะ
แต่ก็ช่วงเถอะ เสียไปครึ่งเตียงแต่ได้อยู่ในอ้อมกอดของไอ้ลุงทั้งคืน
มันคุ้มไหมละครับคุณผู้อ่าน ช่วยคิดที555
ตอนที่ 32
เสียงมีดด้ามใหญ่ ๆ คล้ายปังตอ กระทบกับเขียง ส่งเสียงดังลอยไปไกลราว 10 เมตร 100 เมตร
แน่นอนครับ มันไม่ใช่ร้าน ขายเพชร หรือร้านขายทองแต่อย่างใดครับ
พี่ชายผม เหมือนเจ็บแค้นอะไรนักหนาก็ไม่รู้ กำลังจะระบายอารมณ์อย่างแค้นแสนแค้น
ที่สะสมมานานเป็น 10 ๆ ปี ยังกะว่าเป็นหนังจีนกำลังภายใน ที่ได้เวลาชำระแค้น ยังไงอย่างงั้น ครับ
ฟังแล้วคุ้น ๆไหมครับท่านผู้อ่าน55
กับข้าวจานแล้วจานเล่าถูกยกเสิร์ฟเหมือนทุกๆ วัน
วันนี้คุณลูกค้าเข้าร้านพร้อมกันอีกแล้วครับ
ตั้งแต่ช่วงเย็นเลย คงเป็นเพราะวันนี้เป็นวันศุกร์
ทำให้ผมต้องรับหน้าที่กลับมาเป็นเด็กเสิร์ฟ แสนสวย555 อีกครั้ง
น้ำตกพร้อม ไส้ย่างพร้อม สาม สี่( จังหวะแบบเชียร์ลีดเดอร์ ) เสิร์ฟๆๆๆๆ
“สวัสดีครับน้องปอร์”
เสียงชายหนุ่มดังมาจากข้างหลัง ในขณะที่ผมกำลังวุ่นวายอยู่กับการดูแลคุณลูกค้าผู้มีพระคุณอยู่
ไม่อยากที่จะหันไปมองหรอกครับ 55 เพราะสวยมีเจ้าของแล้ว
แต่เจ้าของเสียงนั่นมันคุ้น ๆ
เหมือนเคยพบประสบพักต์กันมาก่อน
อุแม่เจ้า เจ้าของเสียงนั้นยังหล่อเหมือนเดิม ไม่ใช่สิ หล่อมากกว่าเดิมอีก
อาจเป็นเพราะไปหลบเลียแผลใจเป็นเวลานาน จากความผิดหวังในรักกับนางชะนีป่า
ตอนนี้ทุกอย่างคงดีขึ้นแล้ว เลยพร้อมที่จะออกมาเจอของสวยๆ งาม ๆ เช่นต้องปอร์55
“สวัสดีครับพี่เอก” ผมทักทายกลับไปหลังจากที่แน่ใจแล้วว่า ป้อจายที่หล่อๆ เจ้าของเสียงนั้น
เป็นคนที่ผมไฝ่ฝัน 55 เปล่าคัรบ เป็นคนที่ผมรู้จักมาก่อน
“มาคนเดียวเหรอครับพี่เอก”
“แล้วจะให้มากับใครละครับ ในเมื่อตอนนี้ก็ว่างแล้วนี่ครับ”
ผมยิ้มให้พี่เอกหนึ่งครั้ง พร้อมกับเลือกโต๊ะให้พี่เอกนั่ง ก็เป็นตัวเดิมที่เขาชอบนั่งนั้นหละครับ
คงเป็นเพราะไกลผู้คนมั้ง หรืออาจเป็นเพราะมุมนี้มันเงียบ ทำอะไรได้สะดวก เช่น ฉุดน้องปอร์เป็นต้น 55
ลีโอ ไส้ย่างคือเมนูเดิม ที่พี่เอกสั่งครับ
“ไม่คิดจะกินอย่างอื่นบ้างเหรอครับ” ผมถามเพราะอยากแนะนำเมนูใหม่บ้าง
“อะไรดีครับ น้องปอร์แนะนำพี่ได้ไหมหละครับ” พี่เอกยิ้มๆ
“ว่าแต่พี่เอกอยากทานแนวไหนครับ เดี๋ยวบอกพี่ชายทำให้พิเศษเลยครับ”
ผมเสนอไอเดีย แทนที่จะเสนอตัว55
“เอาหัวใจเด็กเสิร์ฟแทนได้ไหมครับ”
ตายละเขิลจัง ผู้ชายให้ท่า อยากเป็นเจ้าของอีกคน
“อันนี้ราคาแพงหน่อยนะครับ พี่เอกคงสู้ไม่ไหว”
“แล้วรู้ได้ไงละว่าพี่สู้ไม่ไหว ยังไม่รู้ราคาเลย” หวาย เอาจริงหรือเปล่านะ สวยชอบนะ55
“ก็มันมีแค่ชิ้นเดียวในโลกนี่ครับ พี่เอกลองประเมินราคามาสิครับ” พูดเสร็จผมก็ขำออกมาเบา ๆ
“หัวใจดวงโตๆ ที่เพิ่งหายจากการแตกสลายมาหมาด ๆ รอให้ร้องปอร์รักษา พอจะสู้ไหวไหมครับ” ตกลง นี้มันของเก่าที่ผ่านการใช้งานมาแล้วใช่ไหม
“พี่มาผิดร้านแล้วมั้งครับ ร้านนี้ไม่รับซื้อของเก่าผ่านการใช้งานแล้วครับ
ไม่รับซ้อม หรือเทิร์นของใหม่แต่อย่างใด”
พูดจบผมกับพี่เอก ฮาแตกพอๆกัน กับมุขที่แต่ละคนยิง ดีนะที่ผมหลบทันเลยสวนกลับไปทันท่วงที55
พี่เอกนั่งโต๊ะตัวเดิม
ผมจัดแจง ของตามที่พี่เอกสั่งโดยเบียร์ยกไปก่อน ส่วนไส้ย่างเดี๋ยวตามมาทีหลัง
ผมขอตัวจากพี่เอกไปดูแลลูกค้าโต๊ะอื่นบ้าง เดี๋ยวเขาจะน้อยใจสวยเอา
หาว่าดูแลไม่ทั่วถึง จะพานโกรธไม่มาทานที่ร้านผมอีก555
แบบนี้ ผมจะแย่โดนไล่ออกจากงานพิเศษเอา
เดี๋ยวจะกระทบกับการศึกษา เพราะขาดผู้อุปการะคุณเรื่องค่าเทอม55
แต่ไม่ว่าจะเดินไปไหน มาไหน เสิร์ฟโต๊ะนั้นก็แล้ว โต๊ะนี้ก็แล้ว
ผมยังรู้สึกว่าตัวเองตกอยู่ในสายตาของใครบางคนแทบไม่คลาดสายตา
เนื้อผมค่อยไ ปหวิ่นทีละนิดๆ 555 ตับม้านกำลังจะทะลุออกมา55
ผมหันกลับไปมองเจ้าของสายตานั้น บ้างตามเวลาจะเอื้ออำนวย
แทนที่เขาคนนั้นจะหลบสายตาแทนกลับไม่ใช่แบบนั้นครับ
สิ่งที่ได้กลับมาคือรอยยิ้มที่แสนหวาน บาดใจน้องปอร์เป็นยิ่งนัก
ครับ เวลาเปลี่ยน ทำให้อะไร ๆ เปลี่ยนตาม ……..แต่ไม่ใช่สำหรับน้องปอร์ครับ ยังสวยเหมือนเดิม
จากคนไม่มีท่าทีว่าจะเป็นเก้งกวาง อย่างที่เอก มันก็ค่อยๆ ปรากฏร่างให้ได้เห็นชัดเจนยิ่งขึ้น
แต่ยังคงดูเป็นผู้ชายทั่วไป ไม่ผิดเพี้ยน
เป็นเพราะอนุภาพความงานเริศของน้องปอร์ หรือเพราะนางชะนีใจร้ายตัวนั้น
พี่เอกถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้
อย่าให้ได้เจอนะเดี๋ยวจะตรบ เอ้ยจะขอบคุณที่ได้ปล่อยผู้ชายหล่อๆให้หลุดจากอุ้งมือชะนี
กลับมาสู่โลกแห่งความจริงของพี่เอกซะที
พี่เอกยกมือขึ้น พร้อมชี้ไปที่ขวดลีโอ
ใช่ครับ พี่เอกคงไม่ได้ต้องการน้ำส้มแต่อย่างใด
ผมผงกหัวพร้อมกับรอยยิ้มให้พี่เอก ไม่ใช่ให้ท่านะครับแต่รู้กันว่ามันคืออะไร
ตอนนี้ลีโอหนึ่งขวดอยู่ในมือผม พร้อมที่จะเสิร์ฟแล้ว
“ลีโออีกขวดได้แล้วครับพี่”
ผมวางขวดเบียร์ไว้ๆ ข้างๆ ขวดเดิมที่ตอนนี้เบียร์ได้หมดไปแล้ว
ขอบคุณครับ เป็นสิ่งที่ผมได้รับจากพี่เอก
“แล้ว ของที่พี่สั่งไว้ละครับ เมื่อไรจะได้” อ้าวทวงแล้วครับ พี่น้อง
แล้วกรูไปสัญญาตอนไหนละนี้ว่าจะทำให้ หัวใจแตกละเอียดใครจะไปซ้อมได้วะ
ถึงจะสวยพอๆ กับพี่เบิร์ด แต่เรื่องซ้อมยังห่างไกลกันหลายขุม
“เอากับอะไรอีกไหมครับ ยกเว้นหัวใจหัวใจเสิร์ฟ ” ผมถามพี่เอกหลังจากที่รู้ว่าไส้ย่างได้หมดไปแล้วพร้อมใส่มุขลงไป
“งั้นเอาก้อยดิบครับ” หวาย ถึงน้องปอร์จะสวยแค่ไหนเจอก้อยดิบเข้าไป
แทบอยากจะกรี๊ดให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย คนอะไรหน้าตาก็ดี แต่เป็นปอบ 555
“งั้นรอแป็บนึงครับพี่เอก เดี๋ยวมาครับ”
สองเท้าผมรีบจ้ำอ้าวออกจากบริเวณนั้นทันทีก่อนที่พี่เอกจะเปลี่ยนเมนูมาเปิบน้องปอร์แทน
ผมจัดการสั่งพี่ชายตามเมนูของลูกค้าหน้าตาดีคนนั้นทันที
แล้วไม่ลืมที่จะยกของไปเสิร์ฟลูกค้าโต๊ะอื่นบ้าง.. ...สวยแบ่งบัน
เห็นไหมหครับท่านผู้อ่าน ถึงจะมีหนุ่มหล่อหน้าตาดี เป็นวิศวกรมาให้ได้เลือก
แต่เราก็ไม่ลืมที่จะแบ่งบันความงามของเราให้ลูกค้าโต๊ะอื่นได้เชยชม55
กับข้าวจานแล้วจานเล่าได้ยกเสิร์ฟด้วยสองมือของน้องปอร์และเด็กเสิร์ฟคนอื่นๆในร้าน
ผมยังตกอยู่ในสายตาใครคนนั้นเช่นเดิม
แลดูมีความสูขจัง55 การได้อยู่ในสายตาของคนหล่อๆ
เวลาก็ดึกเข้าไปเรื่อยๆ
คืนนี้หวังว่ารถไฟคงไม่มาชนกันที่ร้านผมหรอกนะครับ
ข้าวของคงต้องพังกันเป็นแถบ ๆ แน่
แบบนั้นคงต้องเสียตังค์ไปหลายอยู่เพื่อมาปรับปรุงร้านใหม่
ไอ้ลุง มันทำผมสะใภ้ได้ทุกที่และทุกเวลา เลยต้องกลัวไว้ก่อน
เวลานี้ความสวยที่มีอยู่จะใช้โดยไม่มีวิจารณญาญไม่ได้แล้ว
โดยเฉพาะโต๊ะพี่เอก อย่าได้ย่างกรายเข้าไปใกล้เป็นอันขาดเวลานี้
ถ้ำมองอาจมีอยู่ทุกทิศทั่วไทยโยงใยทั่วร้านของผมก็เป็นไปได้
เบื่อ จัง คนมีเจ้าของ ทำอะไรก็ไม่อิสระเอาซะเลย ทำไงได้หละครับ
ไปตบปาก เอ้ยตกปากรับคำกับเขาไว้แล้วนี้ ทางเดียวที่ทำได้คือ
ยอมรับมันซะ กับธุระกรรมของหัวใจที่ตัวเองเป็นผู้ยินยอม555
ไอ้เรดาร์ก็ไม่ทำงานซะแล้ว จะหวังพึ่งพาก็ไม่ได้ด้วยซะ……ชิส์เจ้าเรดาร์ทยรศ
ไม่ใช่ไรหรอกครับ จะได้ระวังตัวเสียแต่เนิ่นๆ ถ้าไอ้ลุงมา
นี่จึงเป็นทางเดียวที่ทำได้คือ ออกมาห่างพี่เอกเป็นดีที่สุด
เวลายังคงเดินไปเรื่อย ๆ สามทุ่มครึ่งก็แล้ว สี่ทุ่มก็แล้ว
ลูกค้ายังคง นั่งกินข้าวอย่างสบายอุรา ไม่มีท่าทีว่าจะกลับ
คงเป็นเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุด ไม่ต้องทำงาน จึงเต็มที่ได้เสียนี่กระไร55
หน้าที่อันหนักอึ้งจึงตกอยู่ที่น้องปอร์แต่เพียงผู้เดียว ยากแท้หาใครมาช่วยรับผิดชอบ
พี่เอกยกมือขึ้นอีกครั้ง
แน่นอนครับ ลีโอขวดที่สามอยู่ในมือผมแล้ว พร้อมที่จะเสิร์ฟเสมอถึงมือคุณลูกค้าเลยละครับ
“นั่งคุยกันหน่อยไหมครับปอร์” พี่เอกพูด เอาอีกแล้วครับสัญญาณแห่งความตายได้บังเกิดขึ้น
“เอ่อ เอ่อ อ่อ อ้า เอ่อ ” ผมยังสงวนท่าที
“หรือว่าน้องปอร์รังเกียจพี่ครับ” ใช่มากเลยละ55
เจอมุขนี้เข้าไปแล้วใครจะกล้าปฏิเสธได้ลงละครับ
ยิ่งหล่อด้วยสิ 555
อ้าวเป็นไงเป็นกัน เสี่ยงตายเลย อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ในเมื่อหัวใจอันแหลกสลายของพี่เอกมันเรียกร้อง
จะตายก็ตายหมู่เลยวะคราวนี้5
ผมนั่งลงข้าง ๆพี่เอกครับ
“ดีขึ้นแล้วใช่ไหมครับพี่เอก” ผมเริ่มบทสนทนา
“ครับดีขึ้นแล้วครับ” พี่เอกยิ้ม
“อ่อ แล้วงานเป็นไงบ้างครับ”
“ก็เรื่อยๆ ครับ ไม่มีอะไรเปลียนแปลง แต่ ” ผมมองหน้าที่เอกตามเสียงที่หยุดไป
“แต่ไรครับ”
“แต่มีสิ่งอื่นที่เปลี่ยนไปครับน้องปอร์ ”
“อะไรเหรอครับ พี่เอก”
“หัวใจครับ”
“อืม ครับ” ผมตอบ
“หัวใจพี่เปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่เลยครับน้องปอร์”
“ดีใจด้วยนะครับที่หัวใจแข็งแรงขึ้น เดี๋ยวก็มีคนเข้ามาใหม่ครับ ”
เวลาผ่านไป
“แล้วน้องปอร์จะไม่ถามเหรอครับว่าหัวใจพี่เปลี่ยนไปยังไง”
“เอ่อแล้วหัวใจพี่..................................”
“ไส้อย่างหนึ่งที่ครับ”
-
:impress2:
มาต่อให้แล้วนะครับผม
หลังจากที่หายไปนาน
ยังไงก็เต็มที่กับเมนูนี้นะครับผม
เมนูพี่เอกวิศวกรสุดหล่อ
ปล. รักน้องปอร์น้อยๆค่อยๆเพิ่มขึ้นทุกวันนะครับ
แต่ไอ้ลุงห้ามนะครับ เพราะหวง 555
o18
-
เย้ น้องปอร์คนสวยกลับมาแล้ว :mc4:
ส่วนเสียงที่สั่งไส้ย่างหนึ่งที่เนี่ย สงสัยเป็นลุงแน่ๆ
งานเข้าน้องปอร์ซะแล้ว o18
-
จัดไป!!!!
ไส้ปอร์ย่าง
[/b]
-
งานเข้าแล้วววววววว 5555 :z1:
-
ดีใจคนสวยมาแล้ว...มุขฮายังเพียบเหมือนเดิม +1จัดให้
พี่เอกค่ะ..คนสวยอ่ะเค้ามีเจ้าของแล้ว
อย่าแหยมดีก่า...เด๋วรถไฟชนกันนะ...ฮ่าๆๆ :laugh:
-
เอ่อออ...คนสั่งไส้ย่าง นี่ลุงกอล์ฟ หรือ เปล่าเนี่ย...ถ้าใช่ละก็ งานเข้าเห็น เห็น 555++
รอคอยตอนต่อไปจ้า.....เป็นกำลังใจให้น้องปอร์เสมอ :3123:
-
หายไปตั้งนานในที่สุดก็กลับมานะค่ะคนสวย
-
รับออเดอร์ด้วย................. :m20: :m20:
-
คนสวยกลับมาแย้วววว มุขยังแพรวพราวเหมือนเดิม เริ่ดดดค่าคุณน้อง +1 ให้คนสวยของลุงซะเรยยยย :o8:
-
งานเข้าคร่า!!! สวยมัวแต่นั่งให้พี่เอกเปิบอยู่ อั๊ยยยยยยยยยยย
เจอดีแน่คึๆ สั่งไส้ย่าง เสียงอิลุงคนดีของคนอ่านรึป่าวนะ
สวยโดนแน่ๆ ริอาดนอกใจเป้นเด็กเสริฟ์ไม่เห็นต้องเทคแคร์ถึงที่เลยหนิ ก็แค่หล่อ ก็แค่หน้าตาดีเท่านั้นเอ๊ง ครึๆั้
อิลุงคะจับขังเลยคะ หรือไม่ก็ประกาศแสงยานุภาพไปเลย เด็กเสริฟ์คนนี้มีเจ้าของแล้วห้ามแตะ
หรือใช้สายตาแทะโลม :m20:
พี่เอกสงสัยไปจูนเรดาร์ในสมองมาใหม่มาคราวนี้น่ากลัวพิลึกสงสัยพบทางสว่าง
แวะเอาหัวใจตัวเองมาให้สวยเทรินถึงที่ แต่ช้าไปก้าวล่ะ สวยมีเจ้าของแล้น
เวิร์ดดิ้งนุ้งปอร์เลิศเลอ อ่านแล้วแก้มจะปริอั๊ยยยยยยลูกค้าร้านนี้คงไม่ไปไหนหรอก
เพราะว่ากำลังจะดูว่าสวยจะแก้ัปัญหายังไงเมื่อรถไฟชินคังเซนสองขบวนกำลังจะชนกันสนั่น อั๊ยยย
ทางเดียวที่ทำได้คือ
ยอมรับมันซะ กับธุระกรรมของหัวใจที่ตัวเองเป็นผู้ยินยอม
> สวยลิเก๊ ลิเก นะคะ น่ารักได้อีก :laugh:
+1ให้คนสวย
-
+1 ให้ปอร์แล้วนะครับ...
เอาล่ะสิ...รถไฟจะชนกันไหมเนี่ย :o8:
แต่ไหนๆ ปอร์ก็ต้องเลือกลุงกอล์ฟอยู่แล้ว...งั้นส่งพี่เอกมาทางนี้แทนแล้วกันนะ o18
-
คนสวยกลับมาแล้ว
เรากนึกว่าคนสวยจะเอาผู้ชายหล่อๆมาฝากเพื่อนด้วยอ่ะ
เออคนสวยลืมลุกเราไปแล้วเหรอ
เราอยากรู้แล้วอ่ะว่าใครมาสั่งอาหารคนต่อไป
คนสวยกลับมาต่อเร็วๆนะเค้าอยากรู้แล้ว
-
พี่เอกกกกกกกกก
อย่ามาทำให้น้องปอร์หวั่นไหวนะ
-
ลุงค่ะมาจัดการน้องปอร์ด่วนเลยค่ะ
-
:laugh: สงสัยตาลุงจาแอบสั่งตัดหน้า งิงิ
-
...มาแล้ว...เจ้าของใส้..น้องปอร์
...ข่าวด่วนนนนนนนน...รถไฟ ชนกัน สนั่นร้านลาบ
...โชคเลือด เอ๊ย.......โชคดีนะ น้องปอร์ ผู้เลอโฉม :bye2:
-
น้องปอร์จ๋า ถ้ากลัวรถไฟชนกันก็ส่งพี่เอกมาไว้ที่บ้านป้าขวัญสักสองสามคืนก็ได้ อิอิ
-
อ้าว ค้าง
-
มีงานเข้า
มีงานเข้า
มีงานเข้า
รถไฟชนกันจิงๆๆ
ไอ้ลุงมาละไม่น่าเลยนะปอร์
เสียดายพี่เอก
ส่งให้เรามะ
เราจะรับเอง
อิอิ
-
เย้ๆๆๆ
มาแย้วววว :impress2:
-
ต๋ายยยยยยยยย
งานจะเข้าน้องปอร์ไหมเนี้ยะ
งานนี้คงไม่ใช่แค่รถไฟชนกันแล้ว
น้องปอร์อาจจะถูกไม้กอล์ฟตีหัวเอา
-
งานเข้าแล้ววววววว
-
เกิดการเปลี่ยนแปลงกะพี่เอก :sad3:
อร๊ายยยย อะไร ยังไงค่ะ
o8 แต่ที่แน่ๆ น้องปอร์สุดสวยอย่าเพิ่งเปลี่ยนตามนะคะ
เดี๋ยวจะได้ลงหลุม o18
-
:L1:
“แต่มีสิ่งอื่นที่เปลี่ยนไปครับน้องปอร์ ”
“อะไรเหรอครับ พี่เอก”
“หัวใจครับ”
“อืม ครับ” ผมตอบ
“หัวใจพี่เปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่เลยครับน้องปอร์”
“ดีใจด้วยนะครับที่หัวใจแข็งแรงขึ้น เดี๋ยวก็มีคนเข้ามาใหม่ครับ ”
เวลาผ่านไป
“แล้วน้องปอร์จะไม่ถามเหรอครับว่าหัวใจพี่เปลี่ยนไปยังไง”
“เอ่อแล้วหัวใจพี่..................................”
“ไส้อย่างหนึ่งที่ครับ”
ตอนที่ 33
“อะไรนะ อีกทีสิ” เป็นคำถามที่เกิดขึ้นในใจ
อยู่ดีๆ หัวใจเปลี่ยนเป็นไส้ย่างแทน ตลกแล้วไหมครับพี่เอก มามุขไหนกันนี่
ผมมองหน้าที่เอกชัดๆอีกครั้งงงกับคำพูดที่เพิ่งได้ยิน
แต่สายตาของพี่เอกกลับไม่ได้มองมาที่ผมแล้วสิครับในตอนนี้
ไปจ้องมองที่อีกคนข้างหลังผมแทน
เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นลูกค้าที่สั่งใส่ถุงกลับบ้าน
แล้วทำไมบอกให้ใส่จาน แทนที่จะบอกว่าหนึ่งถุง ....สวยงง
เพราะถ้าเป็นไอ้ลุง มันน่าจะสั่งเนื้อย่างมากว่า มีเหรอจะหันมาสั่งไส้ย่าง
อุเหม่ชิชะ ไม่ได้การแล้วครับต้องหันไปมองเพื่อให้รู้ความจริงนั่นเป็นเช่นไร
หวาย ร้านของน้องปอร์พังก็คราวนี้ละครับคนอ่าน
รถไฟขบวนนึ่งจอดสนิท อีกขบวนหันหน้าตรงดิ่งเข้ามาอย่างแรง
ป่อเต๊กตึ่งมาด่วนเลยครับ น้องปอร์ตอนนี้กำลังจะเป็นศพ เพราะรถไฟชนกันซะแล้ว55
ทำไมมึงเลือกมาถูกจังหวะตลอดเลยไอ้ลุง เวลาทีกรูเดินเสิร์ฟอยู่มึงไม่เจือกมาห๊า
มาช่วงเวลาแบบนี้คนที่ตายจะเป็นใครละ ถ้าไม่ใช่กรู
ให้กรูทำไงละทีนี้ บอกว่าเรื่องทั้งหมดที่เห็นไม่เป็นความจริงเหรอ
เมิงคงเชื่ออยู่หรอก ดีนะพี่เอกมันไม่กอดกรูอีก
“อ้าวกอล์ฟ มาแล้วเหรอ” ผมทักไปด้วยกายปกติ ไม่ได้แสดงออกถึงอะไรที่ผิดแปลกไป
ก็ใช่สิครับผมไม่ได้ทำผิดอะไร ลูกค้าผมๆก็ต้องดูแลเป็นธรรมดา555
“อ๋อ มาเมื่อกี่เองครับ พอดีเห็นคุยกับลูกค้าอยู่เลยเดินมาหา” ไอ้ลุงพูดเสร็จก็ยิ้มหวานให้ผมหนึ่งครั้ง
ก่อนที่โลกทั้งโลกจะสลายด้วยรอยยิ้มของไอ้ลุง ผมชิงตัดหน้าด้วยอาการเอ๋อแดก
วึท แฮพ เป้น ? ผมมีคำถามสงสัยว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น กันนี่
ไอ้ลุงไม่มีท่าทีว่าจะหึงหวง แสดงความเป็นเจ้าของ เป็นแฟน คนรัก หรืออะไรก็ตามแต่
ต่อหน้าพี่เอกเลยแม้แต่น้อย งง ครับคุณผู้อ่าน สวยงงไปหมดแล้ว หึงกรูหน่อยสิ อย่าเนียน55
สงสัยว่าตอนนี้ผียังไม่ออกจากไอ้ลุงเป็นแน่แท้
“ทานอะไรมาหรือยัง”
“ยังเลยครับ ก็กะว่าจะมาหาไรทานที่ร้านปอร์นี่ละครับ”
“สวัสดีครับ ขอร่วมโต๊ะด้วยคนนะครับ ” ไอ้ลุงกล่าวคำทักทายพี่เอกยังเป็นมิตร
สร้างความงวยงงสงกะสัยเป็นอันมากกับผม
พี่เอกทำหน้าเจื่อนๆ ก่อนตอบรับคำทักทายของไอ้ลุง
เหมือนรู้ตัวว่า เจ้าของตัวจริงเขามาแล้ว555 ทำไงได้หละครับ นี่คือเรื่องจริง
ผมไม่ต้องแนะนำอะไรมากเพราะคิดว่าพี่เอกและไอ้ลุงคงจำกันได้ เพราะเคยเจอกันหลายครั้งแล้ว
“แล้วจะกินไรดี เดี๋ยวสั่งพี่ทำให้”
“อะไรดีละครับ ทานปอร์เป็นไง” อ้าว ไอ้นี่ นี้มันพับลิคแพส นะ มาพูดแบบนี้เดี๋ยวก็ได้กินทีนแทนหรอก
คำพูดของไอ้ลุงทำพี่เอกมองหน้ามัน
“เมนูนี้แพงนะ” ผมแหย่ไอ้ลุง เหมือนกับที่แหย่พี่เอก ไอ้ลุงหัวเราะเบาๆ อย่างพอใจ
“เนื้อย่างก็ได้ครับ” กรูว่าละ เหมือนเดิมทุกอย่างไม่เปลี่ยนเลย
ทำไมคนหล่อ ชอบอะไรแห้งทั้งนั้นวะ ผมละงง
พี่เอกงี้ไส้ย่าง ไอ้ลุงนี้เสื้อย่าง
อยากเจอคนอื่นบ้างที่ชอบอะไร น้ำ ๆๆ555
ผมปล่อยให้หนุ่มหล่อสองคนอยู่ตามลำพัง
ไปเอาน้ำมาให้ไอ้ลุง ด้วยเพียงหวังว่า เขาคงไม่ลงมือกินกันก่อนที่ผมจะมาถึง 55
ถ้าเป็นแบบนั้นผมสิครับจะเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด
ผมกลับมาอีกครั้งผมกับโค๊กในมือจานรอง ข้าวเหียว1 กระติ๊บวางลงให้ไอ้ลุง
“ขอบคุณครับปอร์”
เวลาเริ่มดึกเข้าเรื่อยๆครับ เพี่เอกขอตัวกลับก่อนเพราะดึกมากแล้ว
เหลือผมกับไอ้ลุง ร่วมโต๊ะกันเพียงสองคน
ต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับผมก็ยังไม่รู้ได้
ชีวิตผมจะหาไม่ หรือเปล่าอันนี้ต้องคอยลุ้นครับ
“เอากุญแจไปคืนคุณย่าหรือยังกอล์ฟ”
“ผมคืนไปหลังจากวันที่มาถึงแล้วครับ ทำไมเหรอปอร์”
“เปล่า แล้วที่ฝากขอบคุณ คุณย่าละ”
“อ๋อ ผมบอกท่านแล้วครับ คุณย่าบอกถ้าว่าง ๆก็ให้เข้าไปหาท่านบ้างนะ”
“อ่อ อืม อืมยังเอาไรอีกไหม”
“เอาปอร์ครับ” เอาอีกละ มาแนวเดียวกับพี่เอกอีกแล้ว
เขิลสิครับ ถึงจะสวยแต่หนังหน้าก็บางนะอายเป็นเหมือนกัน
“เออ ปอร์ครับ อีกไม่กี่วันจะถึงวันเกิดคุณย่านะ ท่านฝากมาชวนให้ปอร์ไปด้วย ท่านสั่งว่าต้องไปให้ได้”
หวายๆๆ ได้เวลาเปิดตัวหลานสะใภ้แล้วเหรอนี้ ไม่นะไม่พร้อม
“แล้วใครไปบ้างละ”
“ในงานก็มีแต่ญาติๆ ทั้งนั้นไม่มีคนอื่นหรอก ไม่ต้องกลัวนะครับ” ไอ้ลุงบอกผมเพื่อลดความตื่นเต้น
มีด้วยเหรอครับที่ผมจะกลัว555
แต่ว่า แต่ว่า ถ้าเป็นการรวมญาติแล้ว ก็แสดงว่า พ่อแม่ ของไอ้ลุง และญาติจากสกุลต่างๆต้องมากันนะสิ
หวายๆๆ ถอนตัวออกมายังทัน มันจะเป็นไปได้ไง บะบะบะ บ้านเธอสิ55
แล้วสวยจะถอนตัวทันไหมนี่ครับ หลวมตัวมาขนาดนี้แล้วเหรอเรา หลวมมากไปแล้วนะ55
ไหนจะพ่อแม่สามี555 ไหนจะผู้รากมากดี นามสกุลดัง โอ้ย คิดแล้วต้องรีบให้ถึงวันงานเร็วๆ55
“ไม่ไปไม่ได้เหรอกอล์ฟ ทำตัวไม่ถูกนะ”
“กลัวทำไมครับ คนอื่นก็คนเหมือนกัน อีกอย่างไปกับผมไม่ต้องกลัวครับ ”
“แล้วเราจะตอบคำถามคนอื่นๆ ว่ายังไงละ ญาติก็ไม่ใช่”
“ ใครบอกว่าไม่ใช่ละ ก็ตอบตามความเป็นจริงครับ ว่า ว่า เป็นหลานอีกคนของคุณยายไงครับ”
“เออ ตอบง่ายดีนะ แล้วถ้าเขาซักมาอีกละ คงไม่จนมุมนะ”
“เดี๋ยวตอนนั้น ผมจะช่วยปอร์เองครับ” เออ ช่วยเก็บศพกรูส่งคืนพี่กรูละสิไม่ว่า55
“แล้วนี้ยังไม่เข้าบ้านอีกเหรอครับ ที่รัก” มึงจะมากไปแล้วนะ กล้าที่จะเรียกที่รักออกเสียงเหรอ
“ยัง กะว่าจะช่วยพี่ล้างจานก่อน”
“ผมช่วยเอาไหม”
“อย่าเลย เดี๋ยวน้ำยาล้างจานจะกัดมือคุณชายเอา”
“ปอร์ยังมีความผิดอยู่นะครับ ห้ามขัดขืนนะครับ” มันหัวเราะผมครับ
อ้าวความผิดตอนไหนฟะ ยัดเยียดกันชัดๆ ”
“เมื่อกี้ไง เห็นนั่งคุยกันสนุกสนานเชียว”
“คุยกับลูกค้ามันผิดศิลข้อไหนเหรอ” กาเมแน่เลยๆๆ55
“นี่ถ้าเป็นลูกค้าทั่วไปผมจะไม่ว่าไรเลย แต่นี้มันกำลังจะเกินลูกค้าแล้วนะ
นะครับ ปอร์นะ ให้ผมช่วยนะครับ” อ้าวไอ้นี่ ให้กรูไถ่โทษด้วยการให้มึงล้างจานนี่นะ กรูเสียเปรียบแย่เลย55
สายตาไอ้ลุงยังอ้อนวอนขอล้างจาน เหมือนเป็นสิ่งแปลกใหม่ ท้าทาย ยังไงยังงั้น
แบบนี้แกล้งให้มันล้างสัก3 กะละมังดีไหมนี้ แต่ก็อย่าเลย กลัวคุณผู้อ่านจะตรบน้องปอร์เอาที่แกล้งไอ้ลุง
สองกะละมังก็พอละ555
ว่าแล้วกะละมังที่บรรจุด้วยจานที่ผ่านการใช้งานแล้ว
ถูกวางเรียงรายไว้ที่สำหรับล้างจานด้วยน้ำมือพี่ชายผมเอง
พร้อมแล้วที่จะให้ผมทำการล้างเนื้อตัวมันที่เปอะเปื้อนจากคราบอาหาร
กะละมังแต่ละอันถูกแยกเป็นสัดส่วนครับ
น้ำแรก น้ำที่สอง (อย่าคิดลึก กว่าผมนะ555 ) น้ำสำหรับล้างเศษอาหาร
กะละมังสำหรับใส่ช้อน ซ้อม ถูกแยกไว้ต่างหาก
ผมปีบน้ำยาล้างจานลงในกะละมังเล็กๆ แล้วตีให้เป็นฟอง
“จะจ้องอีกนานไหม นี้เก้าอี้ใช้นั่งล้างจาน ”
“โห มันเยอะขนาดนี้เหรอ แล้วแบบนี้อีกนานไหมครับกว่าจะเสร็จ”ไอ้ลุงนั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กที่ผมสั่งให้ ปากก็บ่นไปตามประสาคนแก่
“จะถอนตัวตอนนี้ก็ยังทันนะ ถ้ากลัวมือนุ่มๆของคุณชายจะพังเอา ว่าไง”
“ปอร์ยังทำได้แล้ว ทำไมผมจะทำไม่ได้”
“ถ้าทำได้ ไหนลองทำให้ดูหน่อย” ผมท้าไอ้ลุงที่ตอนนี้ ท่าทางมันน่าขำไม่รู้จะหยิบอะไรก่อนหลัง เก้ๆ กังๆ ตลกพิลึก
“พอๆๆ สะอาดแล้วไม่ต้องขัดมาก”
“ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย อย่าแกล้งผมสิครับ”
“ทำไม่เป็นหรืออำ นี่ ท่านชาย”
“ทำนะ ทำเป็น แต่พอจะทำ ปอร์กลับไม่ยอม” หน้าแดงเป็นสีทาบ้านเลยครับผมเจอไอ้ลุงกระซวกตับเข้าให้
“อ้าวนี้ก็ยอมแล้วไงถึงให้ช่วยล้างจาน” ผมตอบทั้งๆที่หน้ามองไปยังกะละมังน้ำยาล้างจานที่เป็นฟองจนล้น
“ตกลงจะล้างหรือจะกลับ เลือกเอา”
“โหดูพูดเข้า ไม่สงสารผมบ้างเหรอครับ”
“สงสารเรื่องอะไรอีกหละ อยู่บ้านไม่ต้องลำบาก สะบายจะตาย”
“อยู่บ้าน นอนคนเดียวก็เหงาครับ ก็ปอร์ไม่ยอมไปนอนด้วยกันกับผมนี่ครับ พอมาหาก็เจอปอร์นั่งคุยกับคนอื่น แอบนอกใจผมใช่ไหม”
“เว่อร์ไปแล้วท่านชาย”
จานแต่ละใบค่อยๆถูกล้างด้วยผมและไอ้ลุง สองสามีภรรยา555
ผมเงยหน้ามองหน้าไอ้ลุงอีกครั้งเมื่อรู้ว่าผมถูกคุมคามทางเพศ ใต้น้ำ55
“ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวมีคนมาเห็น”
“ไม่มีใครเห็นหรอกครับ มันเกิดขึ้นใต้น้ำ”
“นั้นละปล่อยเถอะ เดี๋ยวล้างไม่เสร็จ ไม่ได้กลับบ้านนะ”
“ไม่ปล่อยครับ”
“แช่น้ำล้างจาน นานๆ เดี๋ยวมือจะเสียนะ”
“ไม่กลัวครับ”
“โอ้ย หายใจไม่ออก”
“ไม่เกี่ยว” ยังทำหน้าตาลอยไปมาอีก
ผมหาเหตุผลต่างนานา มาอ้างก็ไม่เป็นผลครับ
ไอ้ลุง ยังจับมือผมภายใต้ฟองของน้ำยาล้างจานอยู่เป็นนานสองนาน
อะไรกันไอ้ลุง เมิงจะเลือกที่โรแมนติคหน่อยได้ไหมห๊า ไม่ใช้ที่ล้างจานแบบนี้
เดี๋ยวถ้ากรูเกิดยอมขึ้นมาแล้วเ...ยวจะไม่เต็มไปด้วยฟองน้ำยาล้างจานเหรอมึง
ไอ้ลุง
-
:oo1:
ว่างอีก2 วันขอรับกระผ้ม
เลยมีเวลามานั่งเทียน
เอ้ยนั่งเขียนลงให้ได้อ่านกัน
หลังจากนั้นก็จะเดินสายต่ออีกครับ
ปล. รักไอ้ลุงมากกว่าน้องปอร์เมื่อไรเป็นเห็นดีกัน 555
:angry2: :m15:
-
สำนวนเรื่องของพี่ปอร์ตลได้อีก คิคิ
-
:m20: โรแมนติกได้แม้แต่ยามล้างจาน
-
แหนนะแอบหมั่นไส้อะ
หวานกันซะ แม้แต่เวลาล้างจาน
อิจฉา
-
นึกว่าจะมีศึก พี่เอกศิษย์ไส้ย่าง ปะทะ ไอ้ลุงศิษย์เนื้อย่าง ซะแล้ว อิอิ
-
งานนี้เปิดตัวหลานสะไภ้แน่ๆ
ลุงยังคงน่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะ
-
หวานมากๆเคอะคู่นี้ ท่าทางจะมีลูกครบโหล อิอิอิ
-
เอ๋ ทำไมวิธีทำโทษมันแปลกๆอยู่
พี่ปอร์เลยได้ประโยชน์เลย
(ได้แต๊ะอังอีลุงอีก เอ๋ยังไง)
-
o13 งิงิ หวานกันในกะละมังล้างจาน คิดได้ไงเนี่ย งิงิ
-
หูย...ลุงจะพาคนสวยไปเปิดตัวอีกแล้วหรอ
เวลาใครถามให้บอกว่าหลานคุณย่าเนี่ยไม่พอหรอกนะ
ต้องเป็นหลานสะใภ้ต่างหาก... :m4:
ลุงยังคงน่ารักได้อีกนะ...วิธีลงโทษแบบเนี้ย
ก็เข้าทางน้องปอร์สิ...มีคนช่วยล้างจานด้วยอ่ะ
แถมยังสามารถ...มีแอบหวานตอนล้างจานอี๊ก...ฮ่าๆๆ :m18:
-
แล้วจะล้างจานเสร็จไหมเนี่ย จับมือกันแบบเนี่ย
-
ขนาดล้างจานนะเนี่ย
ลุงมีแผนอะป่าว
-
แหม๋ ลงโทษกันหวานซะ o18
-
ทำโทษช่วยล้างจาน เหอ เหอ คิดได้เนาะคนเราหรือจะเป็นแผนเอาใจพี่ชาย
พิชิตใจสุดสวยก็ได้นะ แล้วกว่ามนต์รักใต้นํ้าจะเสร็จมือคงเปื่อยกันหมดแน่
งานเปิดตัวหลานสะใภ้เอ๊ย..งานวันเกิดหม่อมย่าน้องปอร์อาบนํ้าแร่แช่นํ้านม
เอาให้ใสกิ๊กเปล่งประกายกลบรัศมีคนอื่นให้หมดนะ
แล้วคนสวยจะไปเดินสายทางทิศไหนอีก รักษาตัวรักษาสุขภาพด้วยนะ
หลงรักเด็กเสริฟ์คนสวยไปหมดใจ :man1:
-
โอ๊ยยยย ...ขำเสมอ ไม่มีเปลี่ยนแปลง 555++.... ชอบ ชอบ...
ว่าแต่ แค่ไปช่วยล้างจานเนี่ย ลงโทษตรงไหน..จับมือใต้น้ำ เนี่ย ลงโทษแล้วเหรอง..ลุงกอล์ฟ เอาให้หนัก หนัก เลย เชียร์ อยู่ อิ อิ
เป็นกำลังใจให้น้องปอร์จ้า....... :3123:
-
จะน่ารักปไหนเนี่ย
คู่นี้
มากมาย
-
ตายละ คนสวยงานเข้า
ใครนะ...ช่างสั่งไส้ย่างได้ขัดจังหวะเช่นนี้ :laugh: :laugh:
แล้วมาต่ออีกนะครับ อย่าหายไปนานนะ คนอ่านคิดถึง :bye2: :bye2:
-
คนสวยกำลังจะออกนอกลู่นอกทาง
อั๊ยน้องลุงคนดีของคนอ่านก็โผล่มาขัดขวางการอ่อย เอ้ยการบริการประทับ
จิตประทับใจคุณลูกค้า เข้าให้นี่ นั่งโต๊ะเดียวกันเลย เลิศเลอ ประกาศซะ ให้
เครื่องหมายแสดงฟามเป็นเจ้าของที่ตัวเด็กเสริฟ์คนนี้ด้วย :impress2:
มาร้านนี้มีแต่ลูกค้าอยากกินปอร์ๆๆๆ ไม่กลัวปังตอพี่ชายนุ้งปอร์เลย = ='
แล้วนี่จะต้องไปเปิดตัวในงานวันเกิดคุณย่าีอีก ตอนนี้ลางสังหรณ์เห่า กำลังทำงาน
ไม่อยากจะคิดเลยว่านุ้งนนท์คงไม่พลาดๆแน่ๆ งานใช่เล็กๆแบบนี้
งานนี้จะมีเสียเลือดมั๊ยคะ :sad4:
ส่วนเรื่องใช้คุณชายล้างจาน ตอนนนี้ก็หวีดดีอยู่หรอก แต่เวลาแพ้น้ำยาล้างขึ้นมา
ล่ะแย่ๆแน่ๆ มีการจับมือกันในกะละมังด้วย อั๊ยยยยยยยยยอิลุงมันน่ารักกกกกกกกกกกกกก
อยากจะลากกลับบ้านซะจริงๆ 555
นุ้งปอร์สู้ๆนะคะ ดูแลสุขภาพด้วย ส่วนน้องลุงรักมากมายนะคะ 555
-
ว้าวๆวๆวๆววๆวๆวๆววๆวๆวๆ
ได้เวลาเปิดตัวว่าที่สะใภ้แล้ว
-
โห ลุงโรแมนติคแนวใหม่ ล้างจานไปด้วย หวีทกันไปด้วย เริ่ด ๆ 555
o13
-
:jul3: :jul3:
นึกว่าคนสวยจะแย่แล้วนะ
ที่ไหนได้กลับมีคนมาช่วยทำงานซะงั้นอ่ะ
ลุงน่ารักมากเลยอ่ะ
:กอด1:คนสวยด้วย
-
ลุงกอล์ฟมีแผนอะไรซ่อนไว้ อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
หวานได้อีก 10 Level
-
นึกว่าจะงอลรุนแรง
แค่นี้สบายมากนะปอร์
-
หวายๆๆๆ......คนสวยงานเข้า :o8:
ได้เปิดตัวคราวเนี๊ย.... :-[
-
:oo1:
ตอนที่34 รอแป็บนึงนะครับเดี๋ยวมาเสิร์ฟให้นะครับ
น้องปอร์ปั่นสุดพลัง ขอรับกระผ้ม
:fire: :o12:
-
ให้เวลา2นาทีนะ
ไม่งั้นจะรักให้น้อยกว่าเดิม
-
ให้เวลา2นาทีนะ
ไม่งั้นจะรักให้น้อยกว่าเดิม
แลดูใจร้ายไปหรือเปล่าครับ
คนสวยนะไม่ใช้จักรยาน555
:o12:
-
:3123:
ยังไม่มผมหาเหตุผลต่างนานา มาอ้างก็ไม่เป็นผลครับ
ไอ้ลุง ยังจับมือผมภายใต้ฟองของน้ำยาล้างจานอยู่เป็นนานสองนาน
อะไรกันไอ้ลุง เมิงจะเลือกที่โรแมนติคหน่อยได้ไหมห๊า ไม่ใช้ที่ล้างจานแบบนี้
เดี๋ยวถ้ากรูเกิดยอมขึ้นมาแล้วเ...ยวจะไม่เต็มไปด้วยฟองน้ำยาล้างจานเหรอมึง
ไอ้ลุง
ตอนที่34
“ป้าครับ ข้าวมันไก่สองครับ เนื้อหนังหนึ่งครับ
“แล้วอีกนึ่งละจ๊ะหนู” เสียงป้าเจ้าของร้านข้าวมันไก่ตัวอ้วนๆ ใส่ผ้ากันเปื้อนลายดอกออกมารับลูกค้า
ผมมองไปที่ไอ้ลุงให้มันรู้ตัวว่ามันต้องสั่งเอง
“อ๋อ ผมเอาเหมือนกับจานแรกครับป้า” ป้าทำหน้างงก่อนที่จะเดินออกไป
“ป้าครับ ขอน้ำซุปกระดูกไก่เยอะๆนะครับ”
ป้าหันกลับมายิ้มให้ผมและรีบเดินเข้าไปยังออฟฟิสป้า หน้าเขียงขนาดใหญ่55
“ทำไมไม่บอกว่าเอาเนื้อหนังไปละ เดี๋ยวโดนปังตอป้าหรอก”
“ก็ผมอยากกินเหมือนปอร์นี่ครับ”
“แล้วสั่งป้าว่าเนื้อหนังมันไม่เหมือนตรงไหนหละ”
“มันไม่มีคำว่าเหมือนไงครับ” ไอ้ลุงทำหน้าแบ้ว
เออ จริงของไอ้ลุงนะ มันไม่มีคำว่าเหมือนจริงๆด้วย มีแต่คำว่า เนื้อหนัง55
น้องสาวคนสวย เดินเข้ามาหาเราทั้งสองคน พร้อมด้วยน้ำแข็งแห้งสองแก้ว
วางลงที่โต๊ะผมกับไอ้ลุง
“น้าป่า หรือเปะซี่”
“อะไรนะครับ” ไอ้ลุงมันสงสัย
“อาน้าป่า หรือเปะซี่ (เอาน้ำเปล่าหรือเป็บซี่)” น้องสาวคนสวยยังพยายามต่อ
“อะไรนะครับ” ไอ้ลุงก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน หันหน้าอันหล่อเหลาของมันมาหาผมด้วยอาการเอ๋อแดก
สงสัยอยากให้ผมเป็นล่ามให้ครับ
“อาน้าป่านื่อ เปะซี่นิ่อ ครับ น้อโคสัว ( เอาน้ำเปล่าหนึ่งเป็บซี่หนึ่ง ครับ น้องคนสวย)” เธอได้ยินเช่นนั้นรีบหายจ้อยเข้าไปหลังร้านทันที
ออกมาพร้อมกับ น้าป่านื่อ เปะซี่นิ่อ วางลงบนโต๊ะข้างๆน้าแขป่า (น้ำแข็งเปล่า) พร้อมส่งรอยยิ้มที่เธอคิดว่าสวยที่สุดให้ไอ้ลุง
อย่าแม้แต่ได้คิดนะ นี้มันของกรู ถึงเมิงจะเป็นชาวต่างชาติที่เข้ามาพักผ่อน ทำงานพาร์ทไทม์
ในเมืองไทยอย่างเมิงกรูก็ไม่ยอมนะ ตรบเป็นตรบ5555
ข้าวมันไก่สองจานถูกยกมาวางพร้อมด้วยน้ำซุปกระดูกไก่ตามที่ผมขอ ตามด้วยน้ำจิ้มที่อร่อยที่สุดในย่านนี้
ช่วงนี้เป็นเวลาตีสองกำลังจะเข้าตีสามครับ พ่อค้าแม่ค้าเริ่มวางของขายกันในตลาดเล็กๆ ในระแหวกนั้น
บ้างก็เดินไปมาเลือกซื้อของที่จะกลับไปทำกับข้าวในตอนเช้า
หรือทำของขายในตอนกลางวัน
ในขณะที่คนอีกกลุ่มหนึ่งกำลังหลับไหลตามกาลเวลายามราตรี
ไอ้ลุงตักน้ำจิ้มราดลงที่เนื้อไก่ติดมันอย่างช้าๆ คงเพราะกลัวเผ็ด
ซึ่งต่างกับผมครับ ตักแล้วตักอีก เพราะร้านนี้เป็นร้านประจำที่ผมมานั่งทานหลังจากปิดร้านเสร็จแล้ว
จึงรู้ว่าน้ำจิ้มนั้นไม่ได้เผ็ดแต่อย่างใด
ไอ้ลุงมันกินอย่างเอาเป็นเอาตาย สงสัยว่ามันจะลืมเนื้อย่างร้านผมไปแล้วแน่ ๆ
จานที่สองของไอ้ลุงถูกยกมาด้วย น้อสาวโคสัว(น้องสาวคนสวย) เหมือนเดิม
ไอ้ลุงเริ่มลงมือจัดการจานที่สองอย่างด่วนครับ
โดยมีผมนั่งทำสวยเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆ คอยกันน้องสาวโคสัวคนนั้น
ไม่ให้เข้ามาใกล้555
“อิ่มยัง เอาอีกไหม ” ผมถามไอ้ลุง หลังจากที่เปะซี่ในแก้วถูกดูดไปอย่างช้า ๆ จนหมดแก้ว
“อิ่มมากครับ”
“ เออ กะว่าจะพาไปกิน ซาละเปาเจ้าอร่อย งั้นก็คงไม่ต้องไปแล้ว กลับบ้านเลยละกัน ”
อ้าว ตอนนี้หล่อมีเคืองแล้วครับพี่น้อง
ผมขำกับท่าทางที่ไอ้ลุงมันแสดงออกมา
ตอนนี้ปอบได้ย้ายจากพี่เอกมาสิงที่ไอ้ลุงแทน แปลกไหมปอบตนนี้สิงแต่คนหล่อๆ
อีปอบช่างเลือก555
“น้องเก็บตังค์ครับ”
“รอซะคู่คะ” รอยยิ้มเธอตามมาติด ๆ
“นื่อร้อยี่สิบ่า คะ(หนึ่งร้อยยี่สิบบาทคะ)” เหมือนเดิมครับ ไอ้ลุงเอ่อแดกไม่ต่าง อะไรจากเปะซี่ น้าป่า
ต่อมภาษาไทยสำเนียงพม่าช่างไม่ทำงานเอาซะเลยนะที่รัก
ผมกับไอ้ลุงเดินฝ่าความมืดของริมฟุตบาท ที่พอจะมีแสงไฟจากรถที่วิ่งไปมา
ไม่นานเราก็เสียตัวให้กันท่ากลางความมืด555
เปล่าครับ ไม่นานเราก็ถึงร้านแปะ ที่ตอนนี้กำลังทอดซาละเปา โดยมีศรีภรรยา
ยืนอยู่ข้างกายคอยช่วยหยิบจับของที่แปะต้องการ
ร้านนี้เป็นร้านอร่อยมากครับ ผมชอบซิ้อกินบ่อยๆ
ใครกินเป็นติดใจในคนซื้อ55 เปล่าครับติดใจในซาละเปา
แต่เสียอย่างเดียวจะขายตอนตี3 ไม่รักกันจริงไม่พามากินนะนี่
ผมกับไอ้ลุงมาถึง ยังไม่เสร็จดีครับ ชุดแรกกำลังลอยอยู่ในกะทะ
เลยต้องนั่งรอสักครู่ข้างๆริมฟุตบาทนั่นหละครับ
สวยเชียว เฟอร์นิเจอร์สำหรับลูกค้านั่งรอของแปะ555
ไอ้ลุงนั่งดูอย่างคนไม่เคยเห็นครับ ก็แน่ละ มันไม่เคยเห็นจริงๆ
“จำไว้นะว่าเขาทำยังไงเดี๋ยวจะได้ไปทำขายหลังจากเรียนจบ”
“ขายกับปอร์ ปอร์เป็นคนช่วยผมนะ”
“ได้ เดี๋ยวช่วยนับตังค์ละกัน กอล์ฟเป็นคนขายกับคนทอดนะ ตกลงตามนี้”
“โห จะไม่ช่วยทอดบ้างเหรอ’
“ทอดใช้แค่แรงนะ แต่นับเงินมันใช้สมอง คิดดูละกันอะไรหนักกว่า” 555
ไอ้ลุงไม่ได้ตอบโต้อะไรครับ หันกับไปดูอาแปะทอดซาละเปาต่อ
“ได้แล้วอาตี๋ เอากี่ลูก” เสียงแปะถามไอ้ลุง
ลองเรียกผมตี๋สิจะไม่มาซื้ออีกเลย55
“เอากี่ลูกครับ ปอร์”
“สามสิบครับแปะ” ผมตอบแปะแทนไอ้ลุง
“โหซื้อเยอะขนาดนี้จะกินหมดเหรอครับปอร์”
“ลองดูละกันว่าจะหมดไหม” ปอร์ขอท้า
แปะค่อยๆ คีบซาละเปาใส่ถึงที่รองด้วยกระกาษซับน้ำมัน ทีละลูก
เพราะเพิ่งยกขึ้นจากน้ำมันเดือดๆๆ
“เท่าไรครับแปะ” ผมถามพร้อมยื่นตังค์ให้แปะ
ผมยื้นถุงซาละเปานั้นให้ไอ้ลุง
“อ้าวนี้ลองกินดูก่อน แต่มันยังร้อนอยู่ค่อยๆกิน” ผมเตือนไอ้ลุงเพราะเป็นห่วงมัน
แต่ช้าไปแล้วครับท่านผู้อ่าน ซาละเปาลูกเล็ก ๆร้อน ๆหายเข้าไปในปากของไอ้ลุงซะแล้ว
แล้วอะไรจะเกิดขึ้นละครับ ไอ้ลุงกำลังพ้นซาละเปาออกมาอย่างแรง
ดูแล้วช่างเป็นภาพที่น่าสงสารเสียนี่กระไร
“ร้อน ร้อนๆ” ไอ้ลุงตะโกน เป่าลมออกจากปาก มืออีกข้างปัดลมไปมา
“ก็บอกว่ามันร้อน แล้วจะรีบกินทำไม”
“เห็นปอร์บอกว่าอร่อยเลยต้องรีบกินดูครับ” น่านกรูผิดอีกแล้ว
“ค่อยๆสิ รอให้เย็นก่อน แล้วเป็นไหมครับนี่” ผมถามที่รักด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ครับ พ้นออกมาทัน”
“ไม่มีน้ำด้วยสิ”
“ไม่เป็นไรคัรบปอร์ ไม่ได้เป็นไรมาก”
เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างเย็นลง รวมทั้งเจ้าซาละเปานั่นด้วย
ไอ้ลุงดูมีความสูขกับการกินมันเหลือเกินโดยไม่มีท่าทีว่าจะพ้นมันออกมาอีกแล้ว
ลูกแล้วลูกเล่า ปลี่ยนที่อยู่จากในถูง ไปอยู่ในท้องไอ้ลุงแทน
คล้ายกับการเปลี่ยนถ่ายความสมดุลของธรรมชาติ555
“อร่อยมากครับ ซื้อไปฝากม้าได้ไหมครับปอร์”
มาถามกรูทำไมนี่
“ก็ตามใจนะ ถ้าไม่กลัวมันเย็น”
“ไม่เป็นไรครับที่บ้านเข้าเวฟได้”
ผมกับไอ้ลุงเดินมาเอารถที่จดไว้ที่ร้านอีกครั้งครับ
เวลาก็กำลังจะตีสี่ละ
“ไปไหนต่อครับปอร์”
“อ้าว ยังไม่อยากกลับบ้านเหรอครับท่านชาย ดึกแล้วนะ”
“ยังครับ’
‘พรุ่งนี้มีงานต้องทำด้วยสิ ไอ้เดชมันโทรมาบอกเมื่อเย็น”
“อ้าวงั้นเหรอครับ เดี๋ยวผมไปส่งนะ”
“ไม่ต้องหรอก เดินเข้าไปเองได้ไม่ไกล นายรีบกลับบ้านไปเถอะ”
“ชอบไล่ผมจัง” งะ
“แบบนี้เขาเรียกว่าบอก ไม่ได้เรียกกว่าไล่ เออ งั้นตามใจ อยากไปส่งก็ไป”
“ค้างด้วยได้ไหมครับ” ย้ายบ้านเลยไหมเมิง555
“ได้ แต่ต้องไปขอพี่ก่อนนะ”
ผมนัดเจอเดชเพื่อนรักเวลาเที่ยงตรงที่ห้างดังแห่งหนึ่ง
เราคุยรายละเอียดของงานที่รับมาว่าควรจะพูดประมาณไหนส่วนข้อมูลต่างๆ
ผมได้รับทราบก่อนหน้านี้แล้ว จึงไม่มีปัญหาสำหรับคนสวยเชกเช่นน้องปอร์55
งานที่รับมาผ่านไปได้ด้วยดีครับ เสร็จเกือบหนึ่งทุ่มเห็นจะได้ บักเดชเพื่อนรักรับอาสามาส่งผม
เพราะ มันหวังอะไรนั้นเหรอผู้อ่านคงรู้ดีครับ
“ไงมึงไปเที่ยวมาสนุกไหม” มันถามผมสองมือกำที่พวงมาลัยรถ
“เออก็สนุกดี แต่ที่ไม่ดีเพราะมึงนั่นหละไอ้เหี้...”
“อ้าวก็กรูบอกแล้วไงว่าติดงานด่วน”
“อันนี้รู้ แล้วมึงบอกว่าจะตามไปนะ แล้วมันหมายความว่ายังไง”
มันทำหน้าตาลอย เหมือนไม่รับรู้ในความผิดอันใหญ่หลวงที่ได้ก่อไว้
เกือบทำให้เพื่อนเสียตัวไปแล้ว
“อ้าว แล้วมึงจะให้กรูทำไงวะ มึงไปกับไอ้กอล์ฟสองคนอะดีแล้ว กรูไม่อยากไปขัดคอใครนี่”
“จำได้เลยมึง อย่ามาชวนกรูไปไหนอีกนะ”
“วันนี้กรูจะทำโทษมึงด้วยการลดน้ำตกฟรีเหลือแค่ครึ่งจาน
ตกลงตามนี้ห้ามพูดอะไรทั้งนั้น ไม่งั้นจะลดเหลือศูนย์จานทันที”
:angry2: :z6:
-
:o8:
มาต่อให้แล้วนะครับกระผ้ม
พรุ่งนี้ต้องเดินทางอีกแล้ว
คงไม่ได้มาต่อให้เป็นแน่
ทริปนี้น้องปอร์จะไปเจอชายหนุ่ม
ทางฝั่งตะวันออกของประเทศไทยแล้วนะครับ
อวยพรให้น้องปอร์ได้กลับมาเป็นฝูงด้วยนะครับ
แล้วจะเอามาฝาก FCทุกคนเลยสัญญา
ปล. รักน้องปอร์น้อย ๆ แต่มากว่าไอ้ลุงนะครับ55
:L3:
-
ู^
^
:z13: จิ้มนุ้งปอร์คะ แค่กๆๆๆ ไวรัสเด็กลงคอ แย่จัง
เด๋วมาดิทแก้เม้นะคะ นุ้งปอร์
***
เพื่อนเดชโดนคิดบัญชีร้ากล่ะ 55 น่าสงสารเกิ๊น
แต่ว่าน้องปอร์ก็ทำเกินไปนะสงสารเพื่อนออก
เพื่อนอุตส่าห์เปิดทางสวรรค์ให้ อิอิ
ส่วนน้องลุงคะ กินเยอะกินแยะและก็ติดดินแบบนี้เนี่ย
อั๊ยยยยยยยย บ้านพี่เลี้ยงไหวนะคะ เด็กกำลังโตกำลังกินกำลังนอน
ปอบลงทีน่ารักน่าเอ็นดู คนสวยก็สรรหาอะไรเอร็ดๆให้คนหล่อกิน กะเลี้ยงให้พี
แล้วมะมีใครมองชิมิคะ
ส่วนต่างด้าวนั่นก็ฮามากๆ น้องลุงคงมะถนัดเจรจาต้องส่งล่ามไป เก่งเกิ๊น
เิดินทางปลอดภัยนะคะ ดูแลตัวเองดีๆอย่าไปทำอะไรใครระหว่างทางนะคะ
สู้ๆคะน้องปอร์
-
ู^
^
:z13: จิ้มนุ้งปอร์คะ แค่กๆๆๆ ไวรัสเด็กลงคอ แย่จัง
เด๋วมาดิทแก้เม้นะคะ นุ้งปอร์
ไม่สบายเหรอครับเจ้
หายไวๆนะ
หรือจะสำลักเด็กออกมาจากคอก็ได้นะ จะได้หาย อิิอิอิอิอ
-
น้องปอร์นี้ชอบขู่จิงๆๆ
ส้งสัยชาติแล้วเกิดเป็นแมวเหมียวผู้น่ารัก
คิคิ
-
พี่งรู้นะเนี่ย...ว่าลุงคนหล่อมีปอบเข้าสิงซะด้วย
ห้ามขัดเรื่องกิน...มะง้านอาจจะมีเคืองกันได้..เหอๆๆ :laugh:
-
อ่านแล้วทำให้หิวเลยค่ะคนสวย
มะอยู่หลายวัน เดินทางดี ๆ น้า แต่ถ้าจะไปกระเตงปู้จายมาด้วยเนี่ยะ มะกัวลุงหวงเหรอจ๊ะ :laugh:
-
โอ้ย โอ้ย ไอ่ลุง น่ารักจัง
-
อ่านตอนนี้แล้วหิวเลยอ่ะปอร์จัง ปอร์พาลุงไปทัวร์ตลาดยามเช้ามืดเหรอค่ะ ท่าทางลุงจะตื่นตาตื่นใจ
-
:-[ ลุงแบ๊วๆ น้องปอร์ต้องพาลุงไปลุยเยอะำๆเลยน้า
อ่านแล้วหิวเปากลางดึกเลยอ่า :z2:
-
ปอร์...เดินทางโดยสวัสดิภาพและทำงานอย่างมีความสุขนะครับ :L2: +1 ให้แล้วนะ
ลุงกอล์ฟยังคงสุภาพ น่ารัก และใสซื่อจริงๆ :-[
-
ลุงกอล์ฟน่ารักจังเลยอ่า แต่พี่ปอร์น่ารักกว่านะ อิอิ
คนสวยเดินสายอีกแล้ว ดูแลตัวเองดีๆนะครับ
แล้วกลับมาต่ออีกนะ คนอ่านคิดถึง :กอด1: :กอด1:
-
ลุงกอล์ฟกินเก่งแบบนี้ ลุงกอล์ฟตัวอ้วนหรือเปล่าจ๊ะ
ถ้าลุงตัวอ้วนก็แสดงว่าน้องปอร์ทำกับข้าวอร่อย อิอิ
-
น่ารักกันจัง
-
เดทกันอย่างงี้บ่อย ๆ น้องปอร์ต้องระวังน้ำหนักลุงบ้างนะจ้ะ โดยการพาลุงไปออกกำลังกายบ้าง :z1:
-
เออลุงค่ะเวลากินนิ้คนสวยก็ไม่อยู่ในสายตาเลยนะ
เออคนสวยค่ะแล้วตอนกลางคืนหายไปไหนอ่ะ :m16: :angry2: :m31:
เอาตอนกลางคืนมาเล่าด้วยสิว่าลุงไปนอนไหน
คนสวยเดินทางดีนะค่ะ
โชคดีแล้วเอาผู้ชายหน้าตาดีมาฝากบางนะ
-
:t3:
-
นับวันยิ่งน่ารักขึ้นทุกวัน
-
สวยค่ะน่ารักมากมาย :กอด1:
-
น่ารักกันหมดเลย :-[ :impress2:
-
:-[
-
สวยฮาทุกฉากเลย
แอบขำ
อิอิ
-
ฮาได้กระทั่งฉากบนเตียงง่ะ เรื่องนี้ ขำจนไม่เสียเลือดเลยแต่บรรยายได้เห็นภาพยังกะเปิด DVD ดูอยู่เลย
ลุงกอล์ฟนี่ทำไมตอนหลังๆ มา น่ารัก+แบ๊วๆ จังเลย จะน่ารักแข่งกับสวยป่ะครับ
-
ลุงกินจุน่าดู แบบนี้เลี้ยงไหวเหรอปอร์
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
คู่นี้มีเรื่องให้หัวเราะได้ตลอดเลยนะ
อย่างว่า คนสวย คนหล่อทำไรก็น่ารัก ดูดี
แม้จะโก๊ะไปบ้าง
-
:z13: 146
เดินสายปลอดภัยนะคะนุ้งปอร์
ดูแลตัวเองด้วยแล้วก็อย่าลืม จกเด็กๆมาฝากด้วยนะเคอะ :laugh:
-
รักปอร์นะค้าบ
แต่ตอนนี้ขอ :กอด1:ลุงนิ๊ดได้ม๊า
น่ารักเกิ๊นนนนน
-
o13
-
:L3:
ตอนนี้สวยอยู่ระยองครับ555
แอบเพื่อนที่โรงแรมมาเล่นเน็ตแถวตลาดตรงข้ามโรงแรม โกลเด้น ซิตี้
อาหารแถวนี้อร่อยมากครับ
เด็กในร้านเน็ตก็น่ากิน555
แต่ที่น่ากินไม่แพ้เด็กคือ หนุ่มๆชายตราดครับ55
น่ากินน่ารับประทาน
เสียดาย จริงๆ ที่เอากลับไปฝากFCไม่ได้
สุดแสนจะเสียใจ ที่ทำใฟ้FCผิดหวัง
:haun4: :haun4:
-
ู^
^
อย่าให้รู้มาจกไว้รับประทานคนเดียวล่ะ :laugh:
เด๋วมีฟ้องหย่าแน่ อั๊ยยยยยยยยฟ้องน้องลุง
เดินทางปลอดภัยเน้อแม่คนงาม
-
ปอร์ใจร้าย...เอาหนุ่มมาฝากกันมั่งก็ไม่ได้ :m16:
จะลงเรื่องต่่อไหมครับ...
(เคยนอนโกลเด้นซิตี้เหมือนกัน ตรงข้ามเป็นโต้รุ่ง ของกินเพียบๆๆ
เทคแคร์ รักษาสุขภาพด้วยนะปอร์ :กอด1:)
-
ยังรอเสริฟตอนต่อไปอยู่นะคะน้องปอร์สุดสวย
ปล.ทำงานอะไรคะ เดินสายตลอดเลย
-
อ่า! สวยมั่น
-
นุ้งปอร์เดินทางอีกแล้วเหรอ รักษาสุขภาพดีๆๆ นะ
เดินทาบ่อย อากาศ เปลี่ยน :L2: :L2:
แล้วรีบๆๆ มาต่อนะก๊ะ
ปล. หายไปนาน ตามอ่านยาวเลย 2 ตอน แหนะ :z2:
-
หุหุ
รอคนสวยมาต่อคร้าบบบ
-
แม่คนงามมมมมมมมมม ณ ร้านลาบ
คิดถึงนะคะ อยากรับทานเมนู พล่าน้องลุงสดๆ อ่ะคะ จัดให้ได้มั๊ยเอ่ย :-[
คนอ่านรอนะคะจะรับทานหมากรอ :pigha2:
-
:pighaun:
มันทำหน้าตาลอย เหมือนไม่รับรู้ในความผิดอันใหญ่หลวงที่ได้ก่อไว้
เกือบทำให้เพื่อนเสียตัวไปแล้ว
“อ้าว แล้วมึงจะให้กรูทำไงวะ มึงไปกับไอ้กอล์ฟสองคนอะดีแล้ว กรูไม่อยากไปขัดคอใครนี่”
“จำได้เลยมึง อย่ามาชวนกรูไปไหนอีกนะ”
“วันนี้กรูจะทำโทษมึงด้วยการลดน้ำตกฟรีเหลือแค่ครึ่งจาน
ตกลงตามนี้ห้ามพูดอะไรทั้งนั้น ไม่งั้นจะลดเหลือศูนย์จานทันที.”
ตอนที่35.1
ผมกับไอ้ลุงคิดกันไว้ว่าจะไปถึงบ้านของหม่อมย่า เอ้ยคุณย่าก่อนงานจะเริ่มครับ
จะได้ไปช่วยป้านวลเตรียมข้าวของกันก่อน อย่างว่าครับต้องไปทำคะแนนกันหน่อย
ถึงตำแหน่งหลานสะใภ้จะอยู่ในกำมือแล้วก็นิ่งนอนใจไม่ได้
ถ้าหม่อมย่าไม่ปลื้มขึ้นมา หันไปสนใจคู่แข่งขึ้นมาแล้ว สวยแบบผมจะตกที่นั่งลำบาก555
และที่สำคัญเราไม่ใช่แขกคนสำคัญอะไร การที่จะไปถึงตอนงานเริ่มนั้น
คือเป็นสิ่งที่ไม่ควรเป็นอย่างยิ่ง55
ครัวจึงเป็นที่ๆ เหมาะที่สุดที่ผมเล็งไว้
ผมแต่งตัวเสร็จตอน5โมงเย็นรอคนขับรถมารับที่ร้าน555
ไอ้ลุงมาถึงประมาณ5โมงครึ่งครับ ผมหยิบของที่เตรียมไว้สำหรับเป็นของขวัญวันเกิดคุณย่า
แล้วกระโดดขึ้นรถไอ้ลงไปอย่างฉับไว
ผู้อ่านคงอยากรู้ใช่ไหมครับว่าผมเตรียมอะไรเป็นของขวัญสำหรับคุณย่า55
เดี๋ยวมีเฉลยครับ
รถไอ้ลุงแล่นผ่านจราจรที่ติดขัดพอสมควรแถวสาทร คงเป็นเพราะแถวนี้เป็นที่ตั้งของออฟฟิตต่างๆ
รถจึงหนาแน่นมากพอดู
ไอ้ลุงขับผ่านถนนส่วนบุคคลนั้นอีกครั้ง
ที่ๆ ผมชอบมองเสมอเวลามาบ้านคุณย่า ตอนนี้ไฟสองข้างทางเริ่มจะเปิดแล้ว
แต่ยังไม่ส่องสว่างมากเท่าไร ถึงอาทิตย์จะลับขอบฟ้าแล้ว
คงเป็นเพราะความสว่างจากท้องฟ้ายังไม่ได้จางหายไป
ผมกับไอ้ลุงได้รับการกล่าวทักทายจากลุงยามคนเดิมด้วยความเป็นมิตร
ประตูบ้านหลังเก่าๆ ได้ค่อยๆเปิดต้อนรับผมและไอ้ลุงอีกครั้ง
http://www.youtube.com/watch?v=s85gUJ_Kljg&feature=PlayList&p=FC23C1BB556EAFA4&index=0
( ประกอบตอนอ่านนะครับ ใช้ตอนต้นๆเท่านั้นนะครับ )
ป้านวลยืนรอรับผมกับไอ้ลุงเชกเช่นเดิมเหมือนครั้งที่ผ่านๆมาครับ
ในชุดเสื้อผ้าที่แตกต่างจากวันก่อน คงเป็นเพราะวันนี้เป็นวันดีของคุณย่า
อะไรๆ ก็เลยเปลี่ยนไป
รถไอ้ลุงจอดที่เดิม ผมเปิดประตูลงจากรถและเดินเข้าไปหาป้านวล ไหว้ป้านวลด้วยมารยาทดี
ไอ้ลุงตามมาติดๆ
“เชิญเลยคระ คุณหนู คุณย่ารออยู่ค่ะ” เสียงป้านวลกล่าวต้อนรับว่าที่หลานสะใภ้ของบ้าน55
ผมและไอ้ลุงเดินเข้าบ้านอย่างคุ้นเคยครับ ไม่ได้มีอาการเกร็งๆเหมือนครั้งแรกที่มาแต่อย่างใด
ผมเดิมตามหลังไอ้ลุง ผ่านห้องต่างๆเช่นเคย
ความรู้สึกครั้งแรกที่เคยมาบ้านหลังนี้กลับมาในความคิดอีกครั้งครับ
คุณย่าส่งยิ้มให้ผมกับไอ้ลุงมาแต่ไกลครับ แน่นอนครับผมยิ้มตอบกลับไปทำคะแนนเสียแต่เนิ่นๆ
ไอ้ลุงคลานเข่าเข้าไปหาคุณย่า แล้วผมจะช้าอยู่ทำไมละ ทำคะแนนต่อสิ
ผมคลานเข่าตามหลังไอ้ลุงไปติดๆ เราสองคนกราบที่ตักคุณย่าพร้อมกันครับ
เหมือนกำลังจะรับ การเจิมที่หน้าฝาก
ต่อด้วยการให้พรจากญาติผู้ใหญ่ฝ่ายชาย ยังไงยังงั้นครับ55
555 ผิดงานละ นี่งานวันเกิดคุณย่าครับ ไม่ใช่งานแต่งของผมกับไอ้ลุงแต่อย่างใด
“สวัสดีครับคุณย่า” ผมกล่าวคำทักทาย คุณย่า ตามหลังไอ้ลุงซึ่งมันชิงตัดหน้าผมไปก่อนแล้ว
“ทำไมมาถึงเร็วจังละจ๊า แขกคนอื่นยังไม่มาเลย”
“ปอร์เขาอยากมาช่วยงานก่อนนะครับคุณย่า” ไอ้ลุงตอบ
“อ้าวเหรอจ๊า” ผมไม่ได้ตอบอะไรไปนอกจากยิ้ม
“ป้านวลเขาเตรียมเสร็จหมดแล้วละ เหลือก็แต่ยกออกมาตั้งที่โต๊ะอาหารเท่านั้นละ” คุณย่าแจงให้ผมกับไอ้ลุงทราบ
“แบบนี้ผมกับปอร์ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยสิครับคุณย่า”
ป้านวลที่ยืนอยู่ข้างๆคุณย่ายิ้มอย่างพอใจ เมื่อรู้ว่าผมกับไอ้ลุงอยากช่วยงาน
“งั้นคุณหนู ค่อยช่วยป้านวลยกของกินมาวางที่โต๊ะละกันนะคะ”
“ได้ครับป้า” ไอ้ลุงตอบ
“คุณย่าครับ ขอบคุณนะครับที่คุณย่าให้ที่พัก ยังไม่มีโอกาศมาขอบคุณด้วยตนเองเลย นอกจากฝากกอล์ฟมา’
“สนุกกันไหมละ ปอร์ กอล์ฟดูและดีไหม”
“ครับสนุกดีครับ” ส่วนคำถามหลังๆนั้นผมไม่ตอบ ไอ้ลุงยิ้มจนแก้มปริอยู่ข้างๆผม
อย่าให้รู้นะว่าคิดถึงอะไรขึ้นมา ไม่งั้นพร้อมขึ้นมาตอนนี้จะหาว่าสวยไม่เตือนนะ55
“คุณย่าน่าจะไปด้วยนะครับ คงสนุกมากกว่านี้”
“คงไม่ไหวหรอกจ้า ย่า แก่แล้วไปไหนมาไหนลำบาก ให้ หมุ่นๆ ไปกันนะดีแล้ว”
“คุณย่าครับ พอดีเห็นหลังบ้านมีต้นไม้สวยๆปลูกอยู่เยอะ เลยซื้อต้นไม้มงคลมาฝาก ไม่รู้ว่าคุณย่าจะชอบไหม”
ผมพูดพรางยกต้นดอกพุดสีขาวมีดอกตูมเล็กๆ แซมใบอยู่ในกระถางสวยงามที่วางอยู่ข้างๆยื่นให้คุณย่า
“ผมขอให้คุณย่ามีสุขภาพแข็งแรง อยู่กับลูกหลานตลอดไปนะครับ”
“อ๋อ ขอบใจจ้า ไม่น่าลำบากเลยนะ” รอยยิ้มกว้าง ๆจากคุณย่า เผยให้เห็นอย่างชัดเจน
“ไม่ลำบากครับคุณย่า ผมไปเดินที่สนามหลวงสองมาครับ มีต้นไม้สวยๆเยอะแยะครับ”
“อ๋อเหรอจ๊า ว่าแต่มันอยู่ทีไหนละจ๊าสนามหลวงสองนี่ ว่างๆ พาย่าไปเดินบ้างนะ”
“ได้ครับ คุณย่า” ไอ้ลุงมันตอบแทนผมอย่างรู้งาน
“แล้วกอล์ฟมีอะไรมาเป็นของขวัญวันเกิดย่าละจ๊า” คุณย่าหันไปมองที่หลานชาย
“คุณย่าครับ กอล์ฟไม่มีสิ่งใดมาให้คุณย่าในวันเกิดนอกจากสิ่งนี้ครับ”
ไอ้ลุงยื่นหน้าขึ้นไปหอมแก้มคุณย่าทั้งสองข้างสลับกันไปมาอย่างช้าๆ
หุย อิจฉาคุณย่าจัง ขอบ้างได้ไหมลุง55
หมดกันครับคุณผู้อ่าน สำหรับคุณค่าต้นไม้ของผม เมื่อโดนไอ้ลุงแย่งซีน
“กอล์ฟขอให้คุณย่า สุขภาพแข็งแรง อยู่กับกอล์ฟตลอดไปนะครับ”
ครับเห็นไหมครับท่านผู้อ่าน ไอ้ลุงนอกจากจะแย่งซีนแล้วยังไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลย
ก็อปปี้ผมทั้งคำพูดของผมตามความหมายของต้นไม้ที่ผมนำมาเป็นของขวัญให้คุณย่าครับ
“คุณท่านคระ” เสียงป้านวล
คุณย่าหันไปตามเสียงนั้น
“สงสัยคุณนพ จะมาถึงแล้วละคะ ”
ป้านวลพูดหลังจากที่เสียงรถมาจอดที่หน้าบ้านดับไป
-
:laugh: :m20:
มาต่อให้แล้วนะครับ 35.1 ครึ่งแรก
เดี๋ยวครึ่งหลังจะตามมาครับผม
น้องปอร์สุดสวย ได้พักบ้างครับช่วงนี้
เลยได้มานั่งเทียน เอ้ย นั่งเขียนให้ได้อ่านกัน
อย่าลืมนะครับ
รักน้อยๆ ค่อยๆ เพิ่มขึ้นทุกวัน
ปล.แลกลิ้น
5555555
:call:
-
^
^
เป็นสาวเป็นนางนั่งเทียน :laugh: ตลกล่ะ
น่ารักเกิ๊น เรียกปุ๊บก็มาปั๊บ เครมไวจริงๆ
-
^
^
เป็นสาวเป็นนางนั่งเทียน :laugh: ตลกล่ะ
น่ารักเกิ๊น เรียกปุ๊บก็มาปั๊บ เครมไวจริงๆ
มาตามกลิ่นธูปครับเจ่ 555
กลิ่นแรงเลยมาเร็ว5555
-
:z3: 35.2 ๆๆๆๆๆๆ เร็วๆๆนะคนสวย
-
:z3: 35.2 ๆๆๆๆๆๆ เร็วๆๆนะคนสวย
ขอรับกระผ้ม
ยังไงขอสวยผักผ่อนบ้างนะครับ 555
-
^
^
ตามก้นแม่คนงามมา
...
จะทำคะแนนคุณย่าซักหน่อย 5555 เจอของขวัญของหลานชายคนโปรดไปซะ
ฟอดใหญ่ๆสองฟอด อั๊ยยยยยยยยยยยยย ชนะเิลิศ
แต่ว่าของขวัญว่าที่หลานสะใภ้ก็เลิศอยู่นะ
ไอ้ลุงยื่นหน้าขึ้นไปหอมแก้มคุณย่าทั้งสองข้างสลับกันไปมาอย่างช้าๆ
หุย อิจฉาคุณย่าจัง ขอบ้างได้ไหมลุง55
>> เปลี่ยนนายเอกทันมั๊ยนั่น 5555 น้องลุงบอกว่า เด๋วจัดให้นอกรอบนะ
ถ้าให้จริงแล้วอย่าดิ้นล่ะ ขี้เกียจจับ :oo1:
จะเจออะไรที่ตื่นเต้นอีกมะเนี่ย ต้องเ่ร่งทำคะแนนมากๆนะคะคนสวย เด๋ซโดนคัดออก
+1 คุงพี่จัดไปให้แล้วนะคะ เป็น 147
-
มาดูคนสวยทำคะแนน...แบบนี้ตำแหน่งหลานสะใภ้จะหลุดมือไปได้ยังงัย
แต่ก็นะ...คนสวยถูกคนหล่อแย่งซีนได้อีก...อิอิ :laugh:
+1ให้คนสวยจ้า :กอด1:
-
วิชานินจาเลียนแบบ :laugh:
-
ทีงี้อยากให้เขาหอม
เขาเอาจริงขึ้นมาทำไมไม่สู้ละจ๋ะ
-
น้องปอร์คนสวยเข้าวัง อิอิ โดนลุงแย่งซีนเลย ว่าแต่ อยากให้เค้าหอมแก้มซ้ายขวาจริงอ่ะ ทีเค้าจะหอมจริง จายอมอ๊ะป่าวว :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
คุณนพนี่ใครกัน พ่อลุงกอล์ฟหรือเปล่า????
น้องปอร์นั่งเทียนลุงกอล์ฟเขียนตอน35.2โดนด่วนนะจ๊ะ อิอิ
-
:L2:...น้องปอร์ นี่สงสัยจะสวยจริงๆๆ ยอมรับด้วยว่าตัวเองสวย
...ครอบครัวนี้ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ ดูแล้วอบอุ่นจัง
...เอ๊ะ แต่น้องปอร์ยังไม่ได้เล่าเรื่องคุณพ่อคุณแม่น้องกอล์ฟนี่นา
...แล้วดารา หายไปไหนแล้ว โดนรัศมีน้องปอร์ ทับเลยดับไปเลยเหรอ
...เป็นกำลังใจให้คนสวย ฝ่าฟันอยู่ในบ้านทรายทองอย่างมีความสุขนะ :L2:
-
:L2:...น้องปอร์ นี่สงสัยจะสวยจริงๆๆ ยอมรับด้วยว่าตัวเองสวย
...ครอบครัวนี้ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ ดูแล้วอบอุ่นจัง
...เอ๊ะ แต่น้องปอร์ยังไม่ได้เล่าเรื่องคุณพ่อคุณแม่น้องกอล์ฟนี่นา
...แล้วดารา หายไปไหนแล้ว โดนรัศมีน้องปอร์ ทับเลยดับไปเลยเหรอ
...เป็นกำลังใจให้คนสวย ฝ่าฟันอยู่ในบ้านทรายทองอย่างมีความสุขนะ :L2:
555
สวยออกมาจากข้างในครับ
แต่มันติดอยู่ตรงที่ผิวหนังเลยไม่มีใครเห็นครับ55
:laugh: :laugh:
-
งานนี้เปิดตัวหลานสะไภ้ด้วยมั๊ย
เอ่ย
-
ถ้าเราสวยเรามั่น
ก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้นเพราะความสวยจะคุ้มครองเราเอง อิอิ (เกี่ยวกันมั้ยอ่ะ)
-
คุณนพ
คุณพ่อสามีเหรอคะ
หนูปอ
-
สวยอย่างฮา
แอบขำโดนแย่งซีนจากอิลุงซะงั้น
(อิลุงมันไม่ลงทุนเลยจริงๆ)
-
เป็นสะใภ้ที่เข้าถึงมากๆ
-
:L2:...น้องปอร์ นี่สงสัยจะสวยจริงๆๆ ยอมรับด้วยว่าตัวเองสวย
...ครอบครัวนี้ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ ดูแล้วอบอุ่นจัง
...เอ๊ะ แต่น้องปอร์ยังไม่ได้เล่าเรื่องคุณพ่อคุณแม่น้องกอล์ฟนี่นา
...แล้วดารา หายไปไหนแล้ว โดนรัศมีน้องปอร์ ทับเลยดับไปเลยเหรอ
...เป็นกำลังใจให้คนสวย ฝ่าฟันอยู่ในบ้านทรายทองอย่างมีความสุขนะ :L2:
555
สวยออกมาจากข้างในครับ
แต่มันติดอยู่ตรงที่ผิวหนังเลยไม่มีใครเห็นครับ55
:laugh: :laugh:
นางเอกเรื่องนี้จะฮาไปไหนเนี่ย :laugh:
งามอย่างมีคุณค่า แอร๊ยยยย
ให้กำลังใจคนสวยนะเค่อะ ขยันทำคะแนนขนาดขนาดนี้ ตำแหน่ง สะใภ้กงสี
เอ้ย !!! สะใภ้คุณย่าจะไปไหนเสีย :man1:
เลิฟๆๆลุงเหมียนเดิม :man1: :man1:
-
ฮา สะใภ้เจ้า เอิ๊กกกก
-
:laugh: :impress2:
“กอล์ฟขอให้คุณย่า สุขภาพแข็งแรง อยู่กับกอล์ฟตลอดไปนะครับ”
ครับเห็นไหมครับท่านผู้อ่าน ไอ้ลุงนอกจากจะแย่งซีนแล้วยังไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลย
ก็อปปี้ผมทั้งคำพูดของผมตามความหมายของต้นไม้ที่ผมนำมาเป็นของขวัญให้คุณย่าครับ
“คุณท่านคระ” เสียงป้านวล
คุณย่าหันไปตามเสียงนั้น
“สงสัยคุณนพ จะมาถึงแล้วละคะ ”
ป้านวลพูดหลังจากที่เสียงรถมาจอดที่หน้าบ้านดับไป
ตอนที่ 35.2
http://www.youtube.com/watch?v=-WC93SRqwa4
ป้านวลหายออกไปตามเสียงรถคันที่เพิ่งดับเครื่องไปสักพัก
ผม ไอ้ลุง และคุณย่าสนทนากันตามปกติ
“สวัสดีครับคุณย่า” เสียงหนุ่มๆลอยดังมาจากข้างหลังผม
สายตาคุณย่าละจากผมและไอ้ลุง ไปตามเจ้าของเสียงนั่น รวมทั้งสายตาผมและไอ้ลุงด้วย
มีเหรอจะพลาด ตามประสาคนอยากรู้ อยากเห็น .........มะได้เจือกนะ555
ชายหนุ่มหน้าตาไทยแท้อายุราวไม่น่าเกิน 25 ผอมบาง สูงเท่าๆ กับไอ้ลุงเห็นจะได้
ผิวสีแทนบ่งบอกว่าไม่มีสายเลือดใดมาปะปนนอกจากสายเลือดไทยๆ
ซึ่งต่างจากไอ้ลุงที่มีความเป็นตี๋มาผสม ทำให้ดูต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เขาแต่งกายด้วยเชิ๊ดขาว กางเกงสแล็คผูกไท ผมเผ้ายังจัดแต่งเป็นทรงเรียบร้อยเรียงเส้น
ถึงแม้จะเลยเวลาจะเข้าสู้ช่วงเย็นแล้วก็ตาม กำลังคลานเข่า เข้ามาหาคุณย่า
ตายละ หัวใจอันน้อยๆของน้องปอร์ที่มีเจ้าของแล้วเกิดอาการหวั่นไหวอีกครั้ง
อย่าเพิ่งผุดออกมานะเจ้านอ สงบนิ่งไว้ก่อน555555555555
เจอคนหน้าตาดีเป็นไม่ได้ หวั้นไหวทุกที นิสัยไม่ดีจริงๆ
แต่ก็ได้แค่เก็บไว้ในใจครับ แสดงออกไม่ได้ กลัวว่ายังไม่ได้เป็นหลานสะใภ้ แต่จะกลายเป็นศพแทน55
ชายหนุ่มผู้นี้กราบลงที่ตักคุณย่าซ้ำรอยเดิมที่ผมและไอ้ลุงกราบ
คุณย่าลูบหัวชายหมุ่นผู้นี้อย่างเบา ๆ
“สวัสดีครับคุณย่า” คำกล่าวทักทายดังขึ้นอีกครั้งอย่างเป็นทางการ
“มาถึงแล้วเหรอจ๊า นพ” มือของคุณย่ายังลูบอยู่บนหัวชายหนุ่มผู้นั้น
“ครับคุณย่า เครื่องเพิ่งลงตอน4โมงเย็นครับ”
ตอนนี้ผมได้ข้อมูลเพิ่มครับ ว่าชายหนุ่มคนนี้ชื่อนพ เพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศมาถึงสดๆร้อนๆ
สังเกตจากคำว่าเครื่องเพิ่งลง คงเป็นเครื่องบินครับ ไม่ใช่เครื่องคูโบต้าแต่อย่างใด
แต่ถ้าเป็นผมก็ว่าไปอย่าง ไม่ต้องเดาเลย 5555เครื่องคูโบต้าแน่นอน
“มาถึงเหนื่อยๆ หิวหรือยังลูก” คุณย่าถามหลานชายด้วยสายตาแห่งความเป็นห่วง
“ยังไม่ค่อยหิวเท่าไรครับคุณย่า”
“แล้วพ่อแม่เรารู้หรือยังว่ามาถึงแล้ว”
“ยังครับ ลงเครื่องแล้ว นพก็ตรงมาที่นี่เลยครับ คิดถึงคุณย่า และอยากมาอวยพรคุณย่าเป็นคนแรกครับ”
คุณย่าขำออกมาเบาๆ
หล่อแค่ไหนก็พลาดได้ครับคุณผู้อ่าน เพราะผมกับไอ้ลุงได้อวยพรไปก่อนแล้ว55
“อ้าว เมื่อกี่กอล์ฟกับปอร์เพิ่งอวยพรย่าไปเอง”
“อ้าวเหรอครับคุณย่า ผมช้ากว่าหลานรักคุณย่าตามเคย”
ตอนนี้เสียงคุณย่าขำออกมาดังกว่าเดิมครับ คงพอพระทัย
เอ้ย คงพอใจที่ใครๆต่างรู้ว่าคุณย่ารักไอ้ลุงมากว่าหลานคนไหน ๆ ทั้งมวล55
แล้วแบบนี้บ้านทรายทองจะหนีไปไหนเสีย
“ว่าไงเจ้ากอล์ฟ จะสบายดีไหม” ชายหนุ่มละสายตาจากคุณย่ามาที่ไอ้ลุงแทน
“สวัสดีครับพี่นพ สบายดีครับ”
ไอ้ลุงยกมือไหว้ หลังจากคำกล่าวทักทายนั้นจบไป
และแล้ว เวลาที่ผมต้องแจ้งเกิดก็มาถึง ณ บัดนี้
สายตาคู่นั้นของชายหนุ่มที่ตอนนี้ผมทราบชื่อแล้ว
ได้มาหยุดที่ผมแทนครับ อย่างที่ผมเคยบอกคุณผู้อ่านครับ ว่าสวยแค่ไหน ถ้าตกอยู่ในสายตาคนหล่อๆ แล้ว
ย่อยทำให้หวั่นไหวเป็นธรรมดา สามัญ
“อ่อ พี่นพครับ นี่ปอร์ครับ เพื่อนกอล์ฟ”………..เพื่อนเท่านั้นเหรอที่รัก
ผมยกมือไหว้พี่นพ ตามคำแนะนำที่ไอ้ลุงเพิ่งพูดไป พร้อมกับรอยยิ้มพิฆาต
สายตาที่พี่นพมองมาที่ผม เหมือนมีอะไรสงสัยมากกว่าฐานะที่ไอ้ลุงเพิ่งบอกไป
“แล้วคราวนี้จะมาอยู่นานแค่ไหนละ เจ้านพ”
ครับ หม่อมย่าช่วยชีวิตผมไว้ คำพูดของคุณย่าเบี่ยงเบนความสนใจของพี่นพที่มีต่อผมได้เป็นอย่างดี
“อ๋อ ยังไม่รู้เลยครับ คุณย่า ถ้ามีอะไรดีคงไม่กลับไปแล้วครับ”
สายตาคู่นั้นหันกลับมาจ้องมองที่ผมอีกครั้ง ไม่ได้สนใจเจ้าของคำถามนั้นเลยแม้แต่น้อย
ตอนนี้รังสีอำมหิตค่อยแผ่ขยายจากไอ้ลุงไปทั่วยังบริเวณนี้ครับ
ผู้อ่านครับ จงจำไว้นะครับ อย่าสวยมาก ให้สวยแค่พอประมาณ ไม่งั้นความสวยนี่ละ มันจะฆ่าเราเอง
เหมือนผมตอนนี้เป็นต้น 555
ไอ้ลุงยังคงก้มหน้า ของมันต่อไป เหมือนกำลังหาของที่หล่นลงบนพื้นยังไงยังงั้น
“ป้านวลครับ ผมช่วยงานในครัวดีไหมครับ” ผมใช้ความสาวเอ้ยความสามารถที่มีอยู่น้อยนิดเพื่อหาทางหลีกหนีออกจากเขตพื้นที่อันตรายให้เร็วที่สุด เพราะดีไม่ดี
มันจะยิ่งเพิ่มความอันตรายมากว่าสามชายแดนภาคใต้ก็เป็นได้
“งั้นตามป้ามานะคะ”
“คุณย่าครับ ผมขอตัวไปช่วยป้านวลนะครับ”
“จ๊า”
ตอนนี้ผมออกมาจากจุดที่กำลังจะถูกวางระเบิดนั้นได้แล้วครับ ผมค่อยสาวเท้าตามป้านวลเข้าไปยังครัว
ไม่หันหลังกลับไปมองว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนี้55
อาหารต่างๆมากมายถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ
เหลือเพียงแค่ยกไปเสิร์ฟเท่านั้นตามที่คุณย่าบอกแต่แรกครับ
ผมกับป้านวลช่วยกันยกกับข้าวออกจากครัวไปวางที่โต๊ะใหญ่กลางบ้าน
โดยมีไอ้ลุงช่วยอีกแรง แต่เราสองคนเหมือนอยู่คนละโลกกันครับ ไม่มีแม้แต่คำพูดใด ๆ หรือรอยยิ้มที่จะมีให้ผม
สิ่งที่ผมสัมผัสได้คือรังสีอำมหิตเท่านั้นครับ
ตกลงสวยผิดใช่ไหมครับที่เสน่ห์แรงเกินไป5555
“คุณย่าครับ จะเป็นไรไหมครับท่าผมจะมีเพื่อนมาด้วยหนึ่งคนครับ”
“อ่อตามสบายเถอะจ๊า ถือว่าเป็นงานตัวเองละกัน”
เสียงสนทนาระหว่างย่าหลานคู่นั้น ลอยเข้ากระทบโสตประสาทผม ขณะ
ที่ผมเดินไปมา ช่วยป้านวลยกของจัดวางที่โต๊ะ โดยมีไอ้ลุงเดินไปมาไม่ยอมห่าง
อย่าเพลอละกัน เดี๋ยวสวยอาจจะเปลี่ยนใจได้นะไอ้ลุง 555
-
:o12: :o8:
มาต่อให้แล้วนะครับ
เป็นนักปั่นทีมชาติมาเลยละครับ
กลัวFC จะเข้านอนเร็วกัน
อย่าลืมนะครับ รักน้องปอร์น้อย ๆ
แต่เพิ่มขึ้นทุกวัน55
ส่วนไอ้ลุง ลดๆลงบ้างก็ดี555
ปล.แลกลิ้น
:laugh: :z2:
-
ู^
^
คนสวย ฟิตจัง น่ารักกกกกกกกกกกก
*****
เอิ่มพี่นพญาติข้างไหนล่ะเนี่ย ทำมาแพร่เชื้อความหล่อและเสน่ห์แถวนี้
เจอรังสีน้องลุงเข้าไป เหอะๆๆ นอคนสวยครับ หดซะ อิอิ
แต่ว่าน้องลุงจะชวนเพื่อนคนไหนมาอีกล่ะ รึว่าคนโปรดของน้องลุงกัน
จะเอามาหยามหน้ากันรึคะ ....งานนี้คนสวยเด่นได้คนเดียวนะคะ
อย่าลากเอาใครมาแย่งซีน ทำคนสวยเสียเซลเมื่อไหร่เจอกันนะคะ
แม่คนงามมมมมมมมมโลกที่สามกอดหนุบหนับ
-
งานนี้น้องปอร์คนสาวโดนรุมทึ้ง เจ้ากอล์ฟตาพ่นไฟแร้ววววว อิอิอิ
-
ปอร์ฟิตมากเลยอะ
ถ้าจะให้ดีคนสวย.......ต้องขอ 3
-
ู^
^
คนสวย ฟิตจัง น่ารักกกกกกกกกกกก
*****
เอิ่มพี่นพญาติข้างไหนล่ะเนี่ย ทำมาแพร่เชื้อความหล่อและเสน่ห์แถวนี้
เจอรังสีน้องลุงเข้าไป เหอะๆๆ นอคนสวยครับ หดซะ อิอิ
แต่ว่าน้องลุงจะชวนเพื่อนคนไหนมาอีกล่ะ รึว่าคนโปรดของน้องลุงกัน
จะเอามาหยามหน้ากันรึคะ ....งานนี้คนสวยเด่นได้คนเดียวนะคะ
อย่าลากเอาใครมาแย่งซีน ทำคนสวยเสียเซลเมื่อไหร่เจอกันนะคะ
+1 จัดให้คะแม่คนงามมมมมมมมมโลกที่สาม
โลกนี้โลกหน้า
หรือโลกไหนครับที่ว่าโลกที่3อะครับ55
:fire:
-
^
^
:m20: เอาน่าจะโลกนี้โลกหน้าโลกที่สาม ก็งามคือกัน อิอิ
150 แล้นน้องชาย จร๊วบๆ
-
^
^
กระซวกรีบน
+1 ให้นักปั่นน่องเหล็ก ฟิตเจรงๆๆ :z2:
ยังสวยไม่เกรงใจสื่อเหมือนเดิมเลย
แอร๊ยยย นางเอกของอิลุง :laugh:
ให้กำลังใจนะจ้ะ คนงามโลกที่สามมมมมมมมมมม
-
:pigha2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สวยแล้วเสน่ห์แรงจังนะปอร์
แล้วทีนี้ใครมาอีกละเนี่ย
-
เป็นคนสวยเสน่ห์แรงก็ปัญหาเยอะนะ....เจอรังสีอำมหิตเข้าซ๊า
แต่ก็ช่วยไม่ได้นี่เนอะ...คนเค้าสวยให้ทำงัย...ฮ่าๆๆ o16
+1ให้คนสวย...จะได้สวยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ :laugh:
-
คนสวยจะเป็นไรไหมเนี้ยะ
เป็นห่วงนะ
เจอรังสีพิฆาตแน่เลยงานนี้
ลุงอย่าโหดร้ายกะนู๋ปอร์นะ
-
...ทนไม่ไหว อ่านไปขำไป เลยต้อง +1ให้น้องปอร์คนสวย
...คนสวยหาคำพูดมาเปรียบเทียบได้อย่างฮา ไปอ่านเรื่องเครียดเรื่องอื่นมา
...มาเจอเรื่องนี้เข้า คลายเครียดเลย แต่รู้สึกน้องกอล์ฟ กำลังเครียดอยู่นะ
...คนสวย โปรยเสน่ห์เนี่ย น้องกอล์ฟเคยเข้ามาอ่านไม๊เนี่ย รู้ไม๊ว่าแฟนตัวเองฮาขนาดไหน
...ใครพาเพื่อนมาด้วย พี่นพ เหรอ รอตอนต่อไปนะ คนสวย&ฮา :laugh:
-
ฝุ่นแวะมาจิ้มตูดพี่ปอ
กวน แหย่ฝุ่นดีนัก
มันต้องโดน
ฮ่าๆ
-
รีบมาต่อเลยครับ
รอๆๆๆๆๆๆๆ
-
ขำอะ คนสวยโลกที่สาม
:pigha2:
-
ใครจะเอาใครมาเพิ่มล่ะนี่ งานนี้
-
หวังว่าจะไม่ใช่นนท์นะที่ตามมา
-
สวยไม่หยุดก็แบบเนี่ยยยยยยยยยยย
-
เอาใครมาก้อได้ขอแค่คนนั้นไม่ใช่
คู่แข่งของปอร์สุดสวยก้อพอ
-
สงสัยงานนี้คงต้องมีการแย่งกันซะล่ะมั้ง
-
:oo1:
“คุณย่าครับ จะเป็นไรไหมครับท่าผมจะมีเพื่อนมาด้วยหนึ่งคนครับ”
“อ่อตามสบายเถอะจ๊า ถือว่าเป็นงานตัวเองละกัน”
เสียงสนทนาระหว่างย่าหลานคู่นั้น ลอยเข้ากระทบโสตประสาทผม ขณะ
ที่ผมเดินไปมา ช่วยป้านวลยกของจัดวางที่โต๊ะ โดยมีไอ้ลุงเดินไปมาไม่ยอมห่าง
อย่าเพลอละกัน เดี๋ยวสวยอาจจะเปลี่ยนใจได้นะไอ้ลุง 555
ตอนที่36.1
บรรยากาศเริ่มมืดขึ้นเรื่อยๆ ครับ แสงไฟที่ติดอยู่ทั่วบ้านเริ่มสว่างไสวขึ้น
อาหารถูกจัดเตรียมพร้อมแล้วสำหรับงานค่ำคืนนี้ครับ
คุณย่าบอกกับผมและไอ้ลุงว่าคืนนี้จะมีแขกมากันเยอะพอสมควร
ส่วนมาก จะเป็นรุ่นลูกรุ่นหลานครับ สายเดียวกันบ้างต่างสายบ้าง
เพราะวัยเดียวกันคงมาไม่ไหว หรือไม่ก็จากโลกไปแล้ว
ฟังดูแล้วเศร้าใจขึ้นมาทีเดียว สำหรับคนจิตใจอ่อนไหวอย่างน้องปอร์55
เพราะฉนั้นแล้วแขกที่จะมาจึงเป็นตัวแทนของแต่ละต้นสกุลต่างๆ ที่ยังไปมาหาสู่กันจนถึงทุกวันนี้
คุณย่ายังบอกอีกว่า สมัยก่อนสกุลต่างๆ จะพยามยามให้ลูกๆ หลานๆ ทำความรู้จักกัน และต่างงานกัน
เพื่อนรักษาไว้ซึ้งเชื้อสาย และนามสกุลที่สืบทอดกันมาแต่โบราณไม่ให้หายไปในรุ่นลูกของตัวเอง
บางคนถึงขั้นคุมถุงชนก็มี ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้เต็มใจแต่อย่างใด พอนานไปก็รักกันไปเอง
หน้าตาและสายเลือดของแต่ละรุ่น จึงยังคงไว้ซึ่งความเป็นไทยแท้ เช่นเดียวกับพี่นพอะไรเทือกนั้น
แต่เรื่องแบบนี้ใช้สำหรับพ่อไอ้ลุงไม่ได้ครับ คุณย่าเล่าอีกว่า พ่อไอ้ลุง ยึดมั่นในรักแท้ที่มีให้ม้าไอ้ลุง
ยอมทิ้งทุกอย่างแม้แต่ครอบครัว สมบัติ ชาติตระกูลเพื่อให้ได้มาซึ่งความรัก
ฟังแล้วขนลุกครับ คนอะไรจะยอมทำทุกอย่างได้ถึงขนาดนี้
เป็นคนสวยหน่อยไม่ได้555 จะยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต
เพื่อถีบ ดัน ผลัก หรือทั้งถืบทั้งดัน ทั้งผลักตัวเองให้ เชิดหน้าชูตาลอยเด่นเป็นที่ยอมรับของสังคม555
ฝันไปแล้วเรา ผู้อ่านครับช่วยหยิกที่ผิวบางๆของสวยทีได้ไหม55
จะได้ตื่นจากโลกแห่งความฝัน มาสู่โลกแห่งความจริงที่โหดร้ายเสียที55
ไอ้ลุงของผู้อ่าน จึงเป็นสปีชีส์ ใหม่ที่เกิดขึ้นมาจากความรักของพ่อและม้า
หน้าตาจึงตี๋อย่างที่เห็นนี่ละครับ แต่คงไว้ซึ่งจิตใจที่เป็นไทยแท้
ด้วยเหตุนี่ละครับคุณย่าจึงรักไอ้ลุงมากกว่าหลานคนใด
เพราะสงสารหลานตัวเองที่เกิดมาจากความรักของคนสองคน
ซึ่งญาติทางพ่อไม่มีใครเห็นดีเห็นงามด้วยเลย แม้แต่น้อย
แต่ผิดกับญาติฝ่ายหญิง ที่แหกกฏของคนจีนให้ลูกสาวของตัวเอง
แต่งงานกับชายที่ลูกสาวของตัวเองรัก และให้สืบทอดกิจการร้านทองของตัวเอง
โถที่รัก ชีวิตของตัวเองน่าสงสารจริงๆ ถ้าเขารู้แบบนี้ยอมไปแล้วละ 555
เวลาเริ่มค่ำลงเรื่อย ๆ
แขกผู้มีเกียรติเริ่มทยอยมาเรื่อยๆ มีทั้งที่ผมรู้จัก และไม่รู้จัก
ที่รู้จักเพราะเคยอ่าน บทความต่างๆ ที่ลงประวัติของบุคคลเหล่านี้
ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อนเลย
ส่วนที่ไม่รู้จักก็เยอะครับ
คุณย่าย้ายจากห้องที่เรานั่งคุยกันในตอนแรกออกไปนั่งที่โซฟาห้องโถงที่ใช้เป็นที่จัดงาน
โดยมีพี่นพยืนอยู่ข้าง ๆ ช่วยรับแขกที่เข้ามาในงาน
ตอนนี้พี่นพอยู่ในชุดลำลองที่ดูเป็นผู้เป็นคน55
เปล่าครับ ที่ดูเป็นกันเองมากกว่าที่ผมเห็นตอนแรกครับ ในชุดเสื้อยืดมีปก กางเกงขายาวสบายๆ
ผมกับไอ้ลุง เราสองคนสิงสถิตในครัว ไม่ได้ออกไปเสนอหน้าอันงามๆ แต่อย่างใดครับ 55
ป้านวลจึงลดภาระไปได้เยอะครับ ด้วยเพราะสองมือของหนูปอร์ และสองมือของไอ้ลุง
ผู้อยู่เบื้องหลังของความสะดวกสบายของแขกทั้งหลายๆ555
ช่างดูเป็นบุคคลที่มีความสำคัญเชียว555
“ปอร์ครับ เบื่อไหม” รอยยิ้มมาพร้อมกับสายตาที่เป็นห่วง
“ไม่หรอก สนุกดีออกนะ” ผมยิ้มตอบกลับไปเพื่อไม่เป็นการได้เปรียบเสียเปรียบ
ไอ้ลุงยกมือขึ้นมาลูบที่ใบหน้าผม ในบรรยากาศที่มีเพียงแค่เราสองคน
สวีทอีกแล้วครับท่านผู้อ่าน ทุกที่ที่ทุกเวลา ถึงจะไม่ทั่วไทยก็ตาม55
ผมรีบจับมือไอ้ลุงที่อยู่บนแก้มผมออก ด้วยเพราะสวยเล่นตัวครับ5
เปล่าหรอกครับป้านวลเดินไปมาบ่อยๆ เดี๋ยวมาเห็นเอา
เดี๋ยวงานแต่งงานระหว่างผมกับไอ้ลุงจะมาเร็วผิดปกติเอาครับ55
ดีไม่ดีจะต่อจากงานวันเกิดของคุณย่าเอานะสิครับ
“ป้านวลจะมาเห็นเอากอล์ฟ”
“ไม่เห็นต้องอายเลยนี่ครับปอร์” ไอ้ลุงยังต่อได้เรื่อยๆ
“หรือว่าปอร์อาย” ผมไม่พูดอะไรปล่อยให้ไอ้ลุงมันง้องแง้วต่อไป
กาละเทศะเริ่มผุดเข้ามาในสมองผม ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่มี55
“คุณหนูคุณพ่อคุณแม่มาถึงแล้วนะคะ ไม่ออกไปรับหน่อยเหรอ”
เสียงป้านวลลอยมาก่อนที่ตัวจะโผล่ที่ประตู
สวยกับไอ้ลุงเด้งดึ๋งออกจากกันอย่างกะตัวมีสปริง
“เกือบไปแล้วไหมหละ” ผมพูดเบาๆ พร้อมมองหน้าไอ้ลุง ขมวดคิ้วตาม
“ครับป้า เดี๋ยวผมตามออกไปครับ”
“ปอร์ไปด้วยกันครับ” หวาย เวลานี้มาถึงแล้วเหรอ มันจะเร็วไปไหนนี่
ไหนละหน้าต่าง รั่วหลังบ้านเตี้ยพอจะวิ่งข้ามได้ไหม55
สวยยังไม่พร้อมเปิดตัวกับหม่อมม้าครับ
“อยู่ตรงนี้ได้ไหมกอล์ฟ” ผมเสนอตัวเฝ้าคลังสะเบียงให้ต่อไป
:laugh: :sad4:
-
:z3:
ได้เวลาที่จะเปิดตัวลูกสะใภ้แล้วนะครับคุณผู้อ่าน
ค่อยๆต่อทีละครึ่งตอนคงไม่ว่ากันนะครับผม
รักกันน้อย ๆ ค่อยเพิ่มขึ้นทุกวันนะครับ
ปล.รักนะแลกลิ้น
:z13:
-
^
^
อย่าทำร้ายตัวเองสินะ โขกทำไมกำแพงอ่ะ เด๋วเป็นรอยหมด :m20:
จิ้มฝากไว้ก่อนนะคะเด๋วมาดิท
*****
สวยมาแบบสั้นๆแต่ขยันสุดพลัง น่ารักกกกก :man1:
ได้ฤกษ์เปิดตัวลูกสะใภ้แล้วนะ ได้เวลาทั้งผลักทั้งดันตัวเอง
ออกสู้ๆแสงสว่าง เอ้ย ออกสู่สังคมแล้วนะเคอะ รีบๆออกไป
เสนอหน้าพร้อมแนะนำตัวสิคะ อั๊ยยยโอกาสทองมาแล้วนะคะสวย
อย่าช้านะเด๋วใครจะฉวยโอกาสนี้ิชิงได้หน้าไปก่อนนะคะ
งานนี้ถ้าพลาดจะทำมากกว่าหยิกในผิวบางๆของคนสวยช้ำหนองเลยคะ :impress2:
สู้ๆนะคะ
-
+1 ให้แล้วนะปอร์...ได้อ่านเรื่องยาวสะใจจริงๆ
เอาล่ะสิ...คุณพ่อคุณแม่ลุงมาซะแล้ว
:L2: เอาใจช่วยนะปอร์...แต่ด้วยความน่ารักของปอร์ ต้องชนะใจทุกคนได้อยู่แล้วใช่ม๊า อิอิ
-
เอาน่ะ ป้าให้อภัย มาวันละนิดละหน่อย แต่ขยันมาบ่อยๆก็ โอเช่ และ :bye2: :bye2:
-
กรี๊ดดดดดด ผู้ร้ายมาแว้ววว (รึป่าวหว่า)
-
ว่าที่ลูกสะใภ้จะได้เจอหม่อมพ่อหม่อมแม่ก็งานนี้หล่ะสินะ
คนสวยสู้ๆหน่อย...อย่างคนสวยอ่ะต้องรีบเปิดตัว
อย่ามัวแต่หมกตัวเฝ้าคลังเสบียงเลย..อิอิ :L2:
-
รีบต่อนะ
-
โธ่ น้องปอร์ แทนที่จะรีบไปฝากเนื้อฝากตัวกะคุณพ่อคุณแม่สามี กลับป๊อดซะนี่ :laugh3:
-
ปอร์ สู้ ๆ หน่อยดิ
ไปไหว้ว่าที่ พ่อตา แม่ยาย หน่อยเร็ว
-
แหม คนสวยเนี่ยเปิดตัวทั้งทีนนี่ เปิดทั้งตระกูลเลยนะตัวเอง
:laugh: :laugh:
-
Grand opening แล้ว ลูกสะใภ้แสนสวย
ให้อารมณ์ สะใภ้จ้าว+บ้านทรายทองจริงๆ นะ
-
ไมคนสวยไม่กล้าซะงั้น :m20: :m20:
ขาดตอนมากมายนะน้องปอร์ :m16: :m16:
-
แม่เจ้ากอล์ฟต้องตะลึงในความสวของน้องปอร์แน่นอนเคอะ อิอิอิ :L1:
-
:3123:
วันนี้ใครไปทำบุญที่ไหนมาบ้าง
มาแชร์บุญกันได้นะครับ
สำหรับปอร์ ไปทำบุญโลงศพที่วัดหัวลำโพงสามย่าน
และวันปากน้ำครับผม
ปล.ใครอยากได้บุญที่น้องปอร์เอามาฝาก
แค่พนมมือขึ้นแล้วพูดว่าสาธุ
แค่นี้บุญจะออนไลน์ไปถึงที่เลยครับ
:call: :call: :call: :call:
-
^
^
สาธุคะ ขออนุโมทนาบุญด้วยคน
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:กอด1:
สวยกับไอ้ลุงเด้งดึ๋งออกจากกันอย่างกะตัวมีสปริง
“เกือบไปแล้วไหมหละ” ผมพูดเบาๆ พร้อมมองหน้าไอ้ลุง ขมวดคิ้วตาม
“ครับป้า เดี๋ยวผมตามออกไปครับ”
“ปอร์ไปด้วยกันครับ” หวาย เวลานี้มาถึงแล้วเหรอ มันจะเร็วไปไหนนี่
ไหนละหน้าต่าง รั่วหลังบ้านเตี้ยพอจะวิ่งข้ามได้ไหม55
สวยยังไม่พร้อมเปิดตัวกับหม่อมม้าครับ
“อยู่ตรงนี้ได้ไหมกอล์ฟ” ผมเสนอตัวเฝ้าคลังสะเบียงให้ต่อไป
ตอนที่36.2
ไอ้ลุงเดินนำออกไปก่อนครับ โดยมีผมเดินตามออกไป
ผมรู้สึกว่าความเป็นประชาธิปไตยหดหายไปจากชีวิต
เหมือนโดนบังคับจิตใจอย่างรุนแรงยังไงยังงั้น
ผ่านผู้คนที่กำลังคุยกันอยากสนุกสนาน บ้างก็นั่งบ้างก็ยืน
กริยามารยาท ต่างๆ ตามแบบผู้ดี
ผมทำตัวลีบที่สุดเท่าที่ทำได้ หรือไม่ก็อยากกลายเป็นอากาศไปเลย
ไอ้ลุงหยุดอยู่กับที่ครับ เบื้องหน้าของมันคือคุณย่าที่นั่งอยู่บนโซฟาลายเก่า ๆ
พี่นพยืนอยู่ข้างๆ คุณย่า หญิงผิวขาว ทำผมตีโป่ง แต่งหน้าบางๆ ซึ่งผมเคยเห็นมาก่อนแล้วครับ
เพราะเธอเคยไปนั่งกินข้าวที่ร้าน จึงพอคุ้นหน้าบ้าง เธอนั่งอยู่ข้างๆ คุณย่าบนโซฟาเดียวกัน
ส่วนชายข้างกายของเธออายุประมาณ50 เห็นจะได้ครับ
นั่งอยู่บนเก้าอี้เล็กอีกตัวที่ทำมุม45องศาต่อจากหญิงสาวผิวขาวนั่น
เดาได้ไม่ยากเลยว่าคนนี้น่าจะเป็นพ่อของไอ้ลุง
จมูกเป็นสัน ตัวสูงเด่น ผมดำสนิท ผิวสีแทน บ่งบอกว่าเป็นไทยแท้ อย่างที่คุณย่าเล่าให้ฟังครับ
ท่านอยู่ในชุดสุภาพเข้ากับงาน กริยามารยาทผู้ดีมากครับ ไอ้ลุงถอดแบบมาจากพ่อทุกกระเบียบนิ้ว
ต่างจากไอ้ลุงก็ตรงสีผิวเท่านั้นครับ เพราะได้มาจากหม่อมม๊ามันครับ55
“มาถึงแล้วเหรอครับม๊า ป๊า” ไอ้ลุงนั่งคุกเข่าลงข้างคุณย่าโดยที่ผมทำตามอยู่ข้างๆ มันอย่างรู้หน้าที่
ไอ้ลุง กล่าวทักทายพ่อแม่ของมัน
ตอนนี้สายตาของวงสนทนานั้นจดจ้องอยู่ที่ไอ้ลุงแทนครับ
แล้วมีเหรอ ที่สวยจะไม่ประหม่า อยู่ท่ามกลางบุคคลสำคัญในอนาคตแบบนี้555
“จ้า” ม๊าตอบ
“มาช่วยงานป้านวล หรือมาช่วยกินจ๊าลูก ม๊าเห็นเดินออกมาจากในครัว”
เสียงหัวเราะดังขึ้นเมื่อสิ้นเสียงของม๊าไอ้ลุง
ไอ้ลุงไปมีท่าทีว่าจะเขินอายอะไรเลย
“แล้วนั่นใครจ๊า” มาแล้วครับคำถามที่ยากสำหรับการหาคำตอบ
สะใภ้ของม๊าครับ นี้เป็นคำตอบในใจที่ผมคิดว่าไอ้ลุงมันไม่กล้าที่จะตอบเป็นแน่แท้55
“ปอร์ครับม๊า ม๊าจำไม่ได้เหรอครับ ที่บ้านเขาขายลาบไงครับ ม๊ายังเคยไปนั่งกิน และซื้อเนื้อย่างกลับมากินที่บ้านบ่อย ๆป๊ายังบอกว่าอร่อยดีเลย ” ไอ้ลุงใส่ไปรวดเดียว เกือบลืมหายใจ
“อ้าวเหรอ”
“ครับม๊า ปอร์เรียนที่เดียวกับกอล์ฟด้วยครับ” ไอ้ลุงมันใส่ต่อ ไม่ทันเหยียบเบรค
แต่คราวนี้ไม่ลืมที่จะหายใจครับ
“สวัสดีครับคุณน้า” ผมไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ครับหลังจากกล่าวทักทายไปแล้ว
ม๊าและป๊าของไอ้ลุงรับไหว้ผม ด้วยสีหน้าที่ยังสงสัยอยู่ไม่น้อยครับ
ให้เดาคงอยากรู้ว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน
“เรียกม๊า กับป๊าก็ได้จ้า” ความเป็นมิตรเริ่มแสดงออกมาที่ใบหน้าของม๊าไอ้ลุง
ทำให้ผมเริ่มคลายความอึดอัดลงมาบ้างครับ แต่ยังไม่หมดซะทีเดียวครับ
ไม่รู้ว่าต่อไปจะโดนเปิดแผ่นป้ายคำถามอะไรอีก…..เกมโชว์ แม่กับลูกสะใภ้
“ม๊ากับป๊า ทานไรดีครับ เดี๋ยวผมให้ปอร์ไปตักมาให้” ไอ้ลุงมันเสนอตัว
ไม่ใช่สิ เสนอความคิด ให้ผมเป็นผู้กระทำตามความคิดนั้น หรือมันจะมีแผนอะไรของมันอีก
คุณย่ามองมาที่หลานชายของตัวเองแล้วยิ้มอย่างพอใจ
อ้าวอะไรของมึงนี้ แล้วทำไมกรูต้องไปตักด้วย ผมแย้งไอ้ลุงในใจ
“จะไปรบกวนปอร์ทำไม เรา นั่นละไปตักมาให้ม้ากับป๊าเลย คุณแม่เอาอะไรไหมคะ” ม๊าหันไปถามคุณย่า
คุณย่าไม่ตอบได้แต่ยิ้มๆกับคำพูดหลานรัก
“ไม่เป็นไรครับม๊า ปอร์ไปตักให้ก็ได้ครับ” ผมยิ้มแสดงความยินดีที่จะได้ทำหน้าที่อันพึงมีในฐานะสะใภ้55
ไอ้ลุงยิ้มอย่างพอใจที่ได้แกล้งผม
ผมหายตัวเข้าไปในครัว โดยมีเจ้าตัวการวางแผนเดินตามมาติดๆ
“เป็นไงครับปอร์ แม่ผมใจดีไหม”
“คิดจะทำอะไรอีก บอกมาเลย” ผมถามไปมือสองมือก็วนอยู่กับทับพี ที่กำลังตักของกินใส่จานเล็ก ๆ
ที่เตรียมไว้สำหรับคนในบ้านไม่รวมกับแขกในงาน
“เปล่าครับ แค่อยากให้ ม๊ากับปอร์สนิทกันเร็วๆ”
“นี้แก้ว” ผมยื่นแก้วใส่มือไอ้ลุง
“โกรธเหรอ” ไอ้ลุงถามพรางเทน้ำส้มลงในแก้วที่ผมส่งให้
“เปล่า แค่ตื่นเต้นเท่านั้นละ” ผมตอบไอ้ลุงโดยที่ไม่ได้มองหน้ามัน มือยังถือทัพพีค่อย ๆ ตักของกินนั้นให้ม๊ากับป๊า ตามคำสั่งของไอ้ลุง
“ยื่นให้ม๊าสิปอร์” มาอีกแล้วครับคุณผู้อ่าน คำสั่งของคนจอมบงการ
“อ่อครับ” ผมยื่นจานเล็กๆที่ใส่ของกินพอประมาณให้กับม๊าของไอ้ลุง
ม๊ามองหน้าผมกับไอ้ลุงสลับกันไปมา ถ้าถามได้ คงถามไปแล้วว่าใครเป็นลูกกรูกันแน่
หรือดีไม่ดี คงจะถามว่าเมิงสองคนเป็นอะไรกัน
“ขอบใจจ๊าลูก” หวาย ตอนนี้ได้เป็นลูกแล้ว อีกนิดเดี๋ยวต้องมีคำว่าสะใภ้ตามหลังคำว่าลูกแน่ๆ การี๊ดกร๊ดๆ
“ป๊าครับ” ผมยื่นจานอีกใบที่อยู่ในมือให้พ่อไอ้ลุงด้วยความเก็งสุดชีวิต
“ขอบใจ”ตายแล้ว สั้นสุดๆๆ ความอึดอัดเริ่มกลับมาครอบงำอีกครั้งตอนนี้มันมาเป็นสองเท่าเลยครับ
กับท่าทีของป๊าไอ้ลุงที่มีต่อผม เดายากจริงๆ............สวยเสียเซลฟ์แล้วสิทีนี้
เสียงมือถือพี่นพดังขึ้น มันยังไม่สามารถที่จะหยุดอะไรต่างๆ ได้รวมทั้งความตื่นเต้นที่ผมมี
“คุณย่าครับนพขอตัวสักครู่นะครับ” พี่นพพูดเสร็จ ก็เร่งเดินออกทางหน้าบ้าน
โดยการสนทนายังคงดำเนินต่อไป แต่ผมสิมองตามหลังพี่นพจนเขาเดินผ่านแขกไปยังลานหน้าบ้านที่รถจอดอยู่
พร้อมยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูอีกครั้ง
“ม๊ากับป๊าจะเอาไรอีกไหมครับ”
“พอก่อนจ้า”
“คุณย่าละครับ” ผมถามต่อ
“ยังก่อนจ๊า”
“แล้วปอร์ไม่ถามผมบ้างเหรอครับ” เสียงกระซิบนั่นลอยมาเข้าหูผม
ถามเพื่ออะไรมิทราบยะ ก็เห็นว่าจกใหญ่เลยในครัว
:angry2: :-[
-
:call:
มาต่อให้อีกนิดครับผม
ใครไปทำบุญมาคืนนี้ขอให้หลับฝันดีนะครับ
และอย่าลืมบอกน้องปอร์นะครับว่า
กี่ตัว บน ล่างยังไงบ้าง
ปล. แลกลิ้น
:-[ :o8: :o8:
-
กลัวจริงๆนะเนี่ยะพี่นพเค้าจะพาใครมาด้วยอ่ะ
-
จะเกิดไรขึ้นอีกไหมเนี้ยะ
แล้วใครที่จะมาเป็นคนต่อไป
สถานการณ์ระหว่างกอล์ฟ กะ นู๋ปอร์จะเป็นไงเนี้ยะ
คนอ่านเริ่มคิดมากละ
-
สนุกๆ 555+
-
:L2:..เฮ้ย ไอ้กี่ตัวบน ล่าง นี่อะไรฟะ..รู้แล้วบอกบ้าง..อ้าว
..ท่าทาง ม๊า จะไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ ป๊า นี่สิ...เสียวๆๆว่ะ
..น้องกอล์ฟ เค้า เจ้าแผนการณ์ เหมือนกันนะ
..อยากให้ ลูกสะใภ้ กับ แม่ปั๊ว เข้ากันได้ไวๆๆ
..แต่ระวัง..ป้อปั๊ว นะน้องปอร์คนสวย ท่าทาง..ดุอะ :L2:
-
น้องปอร์นี้แรงมากๆๆๆ
ดีใจด้วยนะได้ไหว้พ่อแม่สามีละ
555+
-
งานนี้ได้หลาย
นอกจากทำคะแนนทางคุณย่าแล้วยังมี ป๊า กับ ม๊า อีก
(เผลอๆได้พี่นพอีก)
-
ปอร์ ฮ่าได้จายจิ้งๆๆๆๆๆ :m20:
-
ไปกราบหลวงพ่อเงินวัดดอนยายหอมมาจ๊ะ
เอาบุญมาฝากปอร์และทุกๆท่านในเล้านะจ๊ะ
-
น้องลุงคะ ช่วยกรุณออกนอกหน้าให้มันน้อยๆหน่อยนะเคอะ
จากที่คุณพ่อคุณแม่จะปลื้ม จะกลับกลายเป็นว่าท่านจะไม่โปรดเอา
เีชียร์กันออกนอกหน้านอกตามากกกกกกกกกก :-[ ติด ระบบABSหน่อยก็ดีนะคะ
แล้วที่สำคัญเป็นที่สุดคุณย่าท่านก็มักว่าที่หลานสะใภ้หล๊ายหลาย
กลัวใจคุณพ่อซะจริงๆ ท่านอาจจะตั้งรับไม่ทัน :เฮ้อ:
ส่วนม๊า :o8: มีลูกชายแบบนี้อีกคนมั๊ยคะ อยากจะร่อนใบสมัครจะแย่ อิอิ
ปล. อะไรบน อะไรล่างคะ ตีให้ด้วยนะคะ แม่คนงามจากนอกโลก :m20: +1จัดให้เลย
-
จกอะไรจ้ะสวย บอกให้ครบสิ ว่ากอล์ฟจกอะไรที่ในครัว :impress2:
-
เร่งทำคะแนนสุดงานนี้
-
อะนะ เป็นคนสวยต้องลำบากหน่อย สวยเลือกด้ายยยยยยยยยย
แต่ระวังรังสีอำมหิตของลุงหน่อยน้า เดี๋ยวลุงหึงขึ้นมาแล้วสวยจาแย่ :o8:
-
ผ่านด่านแม่สามีแล้วเหรอออออออออออออออออออออ
-
ขอให้น้องปอร์ฉลุยทุกด่าน :call:
ขอให้น้องปอร์สวยขึ้นอีกๆ จนลุงมีคู่แข่งเพิ่มขึ้นอีกเยอะๆ ชอบเวลาลุงหึงอ่ะ 555 :laugh:
-
คนสวยพยายามเข้าน๊า...เราต้องมุ่งมั่นผ่านด่านพ่อกะแม่สามีให้ได้..ฮ่าๆๆ :a2:
-
:laugh:
-
แฟนพี่นพหล่อมั้ยเคอะน้องปอร์คนสวย
-
อ้ออ....ไม่ได้ไปวัด หรอกจ๊ะ :เฮ้อ:
แต่ตะกี้ไปอ่านอีกเรื่องงเค้าใบ ว่า 69 อ่ะ
ไม่รจะเข้าเป่า :laugh: :laugh: :laugh:
-
อะไรกัน
คุณพ่อไม่ปลื้มเหรอ
-
:L1:
-
เป็นกำลังใจให้ีครับ
-
ไม่อยากคิดไปว่า พี่นพไปตามไอ้ดาราคนนั้นมา ยี้ หยะแหยง ตัวสั่น ขนลุก
น้องปอร์กะดั่น คนสวย(ห้ามผวนน้าาาาาาาาาาาาา) ทำไมน่ารักเยี่ยงนี้
แอบคิดว่าตัวเองเป็นลูกสะใภ้แล้ว เลยเขิลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล
บร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ห้อยกะบองทั้งคู่ยังเขิลอีกนะ
ไม่คิดว่าแม่สามีจะคิดว่าเป็นเพื่อนลูกชายเลยเหรอ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
(ใครถีบกะรูว๊ะ)
:z1: :m20: :mc4:
-
:pig3:
“คุณย่าครับนพขอตัวสักครู่นะครับ” พี่นพพูดเสร็จ ก็เร่งเดินออกทางหน้าบ้าน
โดยการสนทนายังคงดำเนินต่อไป แต่ผมสิมองตามหลังพี่นพจนเขาเดินผ่านแขกไปยังลานหน้าบ้านที่รถจอดอยู่
พร้อมยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูอีกครั้ง
“ม๊ากับป๊าจะเอาไรอีกไหมครับ”
“พอก่อนจ้า”
“คุณย่าละครับ” ผมถามต่อ
“ยังก่อนจ๊า”
“แล้วปอร์ไม่ถามผมบ้างเหรอครับ” เสียงกระซิบนั่นลอยมาเข้าหูผม
ถามเพื่อ อะไรมิทราบยะ ก็เห็นว่าจกใหญ่เลยในครัว
ตอนที่37
ม๊าแอนด์ป๊า ไถ่ถามสุขภาพของคุณย่าด้วยความเป็นหว่งอยู่บนที่สูงครับ
โดยมีผมกับไอ้ลุงนั่งฟังการสนทนานั่นอยู่ภาคพื้นล่างอย่างสนใจ555
ไม่ค่อยอยากรู้เลยนะครับ แต่ทุกเรื่อง
คุณย่าบอกว่าไม่ค่อยมีเวลาได้เหงาเท่าที่ควร55 เพราะมีหลานรักวนเวียนมาหาอยู่บ่อยๆ
รวมทั้งหลานสะใภ้ด้วย สร้างความปลิ้มปิติ ให้ไอ้ลุงและหนูปอร์เป็นอย่างมากครับ
แก้มปริแทบแตกตาย เรียกรถพยาบาลเกือบไม่ทัน55
คุณย่าพูดไปก็ลูบหัวไอ้ลุงไป…..ดีนะไอ้ลุงไม่แล็บลิ้นพร้อมยกสองขาหน้าขึ้นมา
ญาติ ทั้งสายตรงและต่างสาย แวะเวียนเข้ามาหาคุณย่าไม่ได้ขาดครับ
มีทั้งเข้ามาอวยพรบ้าง เอาของขวัญวันเกิดมาให้บ้าง ส่วนมากจะเป็นพวกของบำรุงร่างกายต่างๆ
ผมกับไอ้ลุงมีหน้าที่ยกของขวัญนั้นไปเก็บในที่ๆป้านวลจัดไว้ให้วาง
บ้างก็ทำหน้าที่ถ่ายภาพบ้าง ตามแต่จะมีคนบอกให้ทำอะไร สวยไม่ขัด55
เวลาเดินไปเรื่อยๆ ครับ แขกในงานก็มาสบทบเพิ่มมากขึ้น
“มีใครเห็นนพบ้างไหมจ๊า ” เสียงแว่วมาจากด้านหลังของผม
คุณย่าบอกว่านี้คือพ่อแม่ของพี่นพ บ้านอยู่อีกหลังภายในบริเวณเดียวกัน
“สงสัยพี่นพออกไปรับแขกด้านนอกครับคุณป้า” ไอ้ลุงพูดเหมือนรู้ดีไปเสียทุกอย่าง
“ให้กอล์ฟไปตามให้ไหมครับ”
“อ่อ ถ้าพี่เขารับแขกอยู่ก็ไม่เป็นไรจ๊า ป้านึกว่าเขายังไม่มา ปล่อยให้กอล์ฟช่วยงานคุณย่าอยู่คนเดียว”
“อ่อนั้นมาแล้วครับคุณป้า”
พี่นพค่อยๆ แทรกตัวจากแขกที่มาร่วมงานเข้ามาทางประตูใหญ่หน้าบ้าน ครับ
โดยมีใครคนนึ่งที่ผมคุ้นมากเหลือเกินเดินมาด้วย ครับใช่ครับ นนท์นั้นเอง……….กรูจะตรบมึง55
อันนี้ผมก็ไม่คาดคิดว่าโลกมันจะกลมอะไรขนาดนี้ครับ
นนท์คงรู้จักกับพี่นพ แต่จะรู้จักยังไง ตอนนี้ผมยังไม่ทราบได้
รู้แต่ว่าดารามักมาพร้อมไฮโซอย่างที่เป็นอยู่เช่นทุกวันนี้.... ........อะไรนิ่ เปิดตัวพร้อมกันสองคู่เลยชิมิส์
ผมต้องสืบจากศพ 555แล้วละ คือถามจากไอ้ลุงนั่นเอง
ผมหันกลับไปมองที่ไอ้ลุงครับ สายตาที่ร่าเริงเมื่อกี่กลับหายไปหมด
เหลือไว้เพื่อความสงสัยว่านนท์มาได้ยังไง
แต่ที่สงสัยมากกว่าไอ้ลุง คือผมนี่ละครับ55 มันเกี่ยวอะไรกับไอ้ลุงของผมหรือเปล่า
“นนท์นี่คุณย่าครับ” นนท์ค่อยๆ คลานเข้ามากราบคุณย่า………ชิส์เลียนแบบ
“สุขสันต์วันเกิดนะครับคุณย่า” พร้อมยื่นกระเช้าผลไม้และ เครื่องบำรุงร่างกายส่งให้คุณย่า
ไอ้ลุงรับของนั่นผ่านมือคุณย่าออกไปตั้งวางรวมกับพวกที่รับจากแขกก่อนหน้านี้
“นนท์นี้พ่อ กับแม่ของพี่ ” นนท์ยกมือสวัสดีกล่าวทักทาย พ่อแม่ของพี่นพครับ
ท่านสองคนก็รับไหว้ และคิดว่าคงจะรู้ว่านนท์เป็นดารา
จึงมีสีหน้าท่าทางที่ไม่ค่อยจะสงสัยว่ามันมาทำไมและรู้จักลูกฉันไม่ยังไง
และแล้ว สายตานางมารร้ายก็ฝาดเข้ามาที่ผมอย่างแรง ด้วยความเร็วเหนือแสง555
ในมุมที่น้อยความ45องศา มันช่างสามารถจริง ๆ55
สถานที่แห่งนี้ร้อนเกินไปที่สิ่งมีชีวิตจะอาศัยอยู่ได้
ผมถอยหลังออกมาในขณะที่การสนทนาระหว่างแม่พี่นพกับ นนท์ออกรสชาติ
สถานที่เดียวที่ผมจะหนีร้อนไปพึ่งเย็นได้คือในครัวนั้นเอง
“ป้านวลครับ ให้ผมช่วยอะไรอีกไหมครับ”
“ยังไม่มีอะไรเลยคะ ไม่ออกไปอยู่กับคุณหนูละคะ”
“ไม่ละ เขามีคนอยู่ด้วยแล้ว คนเริ่มเยอะละครับป้า เดี๋ยวป้านวลจะเสิร์ฟของไม่ทัน อยู่นี่จะดีกว่าครับ”ป้านวลยิ้มพรางส่งจนผลไม้ให้ผม
“ปอร์ครับ คุณย่าเรียกหา” ผมพึ่งเย็นได้ไม่นาน เสียงไอ้ลุงลอยมาเหมือนรู้ว่าผมกำลังสถิตในครัว
“คุณย่าจะเอาไรเหรอกอล์ฟ”
“ไม่รู้ครับ” ตายละหนีออกมาได้แล้ว ยังต้องกลับไปเผชิญชีวิตกับแรดในคราบดาราอีก
แล้วผมจะเจออะไรอีกละครับนี้ อิมเมจิ้นไม่ออกจริงๆ
ตรบเป็นตรบเลยไหมครับท่านผู้อ่านอย่าได้เชียร์นะจ้างให้ก็ไม่ทำ555
“คุณย่าครับ”
“ปอร์จ๊า นนท์บอกว่าปอร์ถ่ายรูปเก่ง ย่ารบกวนหน่อยนะหลาน”…….การีดกรี๊ดมันเอาคืนแล้วครับ
“ครับคุณย่า” ที่ตอบไปไม่ใช่ว่าถ่ายรูปเก่งนะครับ แต่ตอบเพราะทำตามคำขอของคุณย่าต่างหาก
พี่นพยื่นกล้องดิจิท้อล แคนนั่นให้ผม ที่ฟังชั่นการใช้งานง่ายมาก .............คนที่ไหนก็ใช้เป็นยกเว้นควายนนท์55
ง่ายยิ่งกว่าการปล่อยลำแสงอำมหิตใส่ใครต่อใครอีก หรือเล่นละครเสียอีก
ตอนนี้พอจะรู้แล้วละว่า อะไรคืออะไร
ผมรับกล้องจากมือพี่นพครับ
“คุณแม่คุณพ่อถ่ายกับคุณย่าก่อนครับ คุณแม่นั่งตรงนี้ คุณพ่อนั่งข้างซ้าย”สไตลีสต์คนใหม่กำลังจัดท่า
ตอนนี้นนท์เริ่มใช้พ่อแม่ร่วมกับพี่นพแล้ว ครับ555
“เป็นไงบ้างพี่นพ แบบนี้สวยไหมครับ”
“ครับได้ครับ”
“นนท์ว่ายังขาดอะไรไปนะ” ลางสังหรณ์มาอีกครั้ง
“เอ่อ คิดออกละ ปอร์นนท์วานหยิบกระเช้าแบรนด์มาให้หน่อย” ตอนนี้ผมถูกหวยเลขท้ายสองตัว
ผมยังไม่ทันจะก้าวเท้าแต่อย่างใดคนที่ยืนหลับตาปริบๆ อยู่ข้างผม
มันวิ่งไปถึงไหนต่อไหนแล้วครับ กลับมาอีกทีของที่นนท์ต้องการอยู่ในมือนนท์แล้ว….555สวยสั่งได้ด้วยใจ
“โอเคครับ คุณพ่อคุณแม่ทำเป็นมอบของขวัญวันเกิดให้คุณย่านะครับ ทุกคนยิ้ม” ผีสไตลีสต์ยังไม่ออกจากนนท์
“ปอร์” อ้าว นึกว่าจะให้กรูหลับอีกยาวถึงจะให้ถ่าย
“ครับ พี่นพเข้าไปนั่งลงพื้นระหว่างคุณย่ากับคุณแม่” สไตลีสต์นนท์เจ๋อต่อ
คงติดมาจากกองถ่ายมั้งครับ ชำนาญเชียว55
“ต่อไป ใครดีนะ อ่อ พ่อแม่ของกอล์ฟ ปอร์ นนท์รบกวนอีกที ช่วยไปเชิญพ่อแม่ของกอล์ฟมาร่วมถ่ายรูปกับคุณย่าหน่อยนะ โทษที” นนท์บอกผมแต่สายตานนท์ไปจดจ้องอยู่บนเพดาน สงสัยจะหาจิ้งจกกิน5555
วันนี้เป็นไงเป็นกัน ตรบเป็นตรบ ต่อยเป็นต่อย ทำหน้าตาลอยไปลอยมาอยู่ได้นะมึง
แต่ผมเลือกที่จะทำตามคำสั่งของนนท์ครับ55ไปเชิญป๊ากับม๊าของไอ้ลุงมาถ่ายรูปกับคุณย่า
แต่ช้าไปอีกเช่นเดิมครับ ไอ้ลุงมันจัดการของมันอีกแล้ว
ผมยิ้มออกมาอย่างเปิดเผย แสดงออกให้นนท์ว่าไม่มีทางชนะสวยไปได้เลย
ดูสิมึงแกล้งกรูผลที่ได้รับมันเป็นยังไงเห็นไหมละ ชิส์
“ม๊า กับป๊านั่งตรงนี้นะครับ กอล์ฟนั่งตรงนี้ บนพื้นข้างคุณย่า”เหมือนที่มันจัดให้ครอบครัวพี่นพไม่มีผิด
“ปอร์มาถ่ายด้วยกันครับ” ได้ที่รัก ภาพแห่งครอบครัว 55
พร้อมหน้าพร้อมตา สามีภริยา คุณย่า พ่อสามี แม่สามี โอ้ย มีความสูข แต่แล้วฝันของผมต้องแตกสลาย
“ขอภาพครัวครับ” เสียงนนท์เสล่อพูดออกมา อ้าวอีนี่ แล้วกรูคนอื่นที่ไหนยะ ลูกสะใภ้ชัด ๆ
ผมจึงทำหน้าที่ของผมอย่างเจียมตัวต่อไป
สายตาแห่งความอื้อาทร แผ่มาไม่ได้ขาดครับจากไอ้ลุง
แต่มันสู้รังสีอำมหิตของไอ้นนท์ไม่ไหว ผมจึงได้รู้ได้อย่างแผ่วเบา555
“คราวนี้หลานๆบ้างครับ กอล์ฟ นั่งตรงนี้นะ พี่นพ นั่งตรงนี้ นนท์จะนั่งตรงนี้เองครับ”
แล้วใครจะถ่ายให้ละนี่ ผมคิดในใจว่าตัวเองต้องนั่งเชิดๆ อยู่ข้างคุณย่านั่น
“ปอร์นนท์พร้อมละ” นี่ละครับคำตอบว่าใครจะถ่าย
เออในเมื่อมึงแกล้งกรูดีนัก มึงก็หลุดเฟรมไปละกันไอ้นนท์
มึงอย่างหวังว่าจะได้มีภาพแห่งความประทับใจที่กรูไม่อนุญาตเลย555
ผมจึงเลือกที่จะโฟกัสไปที่ไอ้ลุง คุณย่าและพี่นพแทนครับ
“ปอร์ถ่ายบ้างไหม เดี๋ยวกอล์ฟถ่ายให้”
“อ่อยังไม่เสร็จครับกอล์ฟ เห็นไหมมีแขกมากมายที่อยากถ่ายกับคุณย่า เชิญเลยครับ”….นังมารร้าย
ผมจึงต้องรับกรรมทำหน้าที่โพโต้กราฟเฟอร์แสนสวยต่อไป
โดยที่มีไอ้ลุงยืนเอ๋อแดกอยู่ข้างๆ ให้พออุ่นใจในยามภัยจากแรดมาเยือน55
เวลาผ่านไป
ถึงเวลาที่เป็นธรรมเนียมของงานวันเกิดแล้วครับเจ้าของวันเกิดต้องเป่าเค้กแล้ว
เทียนแต่ละอันถูกปักบนเค้กด้วยน้ำมือของไอ้ลุงพี่นพ เป็นตัวแทนของหลานๆที่มาร่วมงานและไม่มาสารมารถาได้เพราะติดเรียนที่ต่างประเทศ เช่นพี่สาวพี่ชายไอ้ลุงเป็นต้น
ไฟในห้องรับแขกก็ถูกปิดลงด้วยด้วยน้ำมือป้านวล
เทียนถูกจุดให้ส่วางขึ้นที่ละอัน ๆ ภายใต้ความมืด
แล้วเพลงสุขสันต์วันเกิดก็ถูกร้องขึ้น ด้วยแขกภายในงาน
ไฟถูกเปิดให้สว่างอีกครั้งหลังจากคุณย่าเป่าเค้ก
ไอ้ลุงตัดเค้กออกเป็นขึ้นเล็กๆ ใส่จานลายเก่า ๆ คลานเข้าไปให้เจ้าของวันเกิด ที่กำลังยิ้มด้วยความสุข
รอรับเค้กจากหลานรัก
ผมเห็นแล้วช่างเป็นภาพแห่งความอบอุ่น น้อยนักที่หลานชายจะกล้าแสดงออกถึงความรักที่มีต่อญาติผู้ใหญ่แบบนี้
สวยเห็นแล้วปราบปลื้มเป็นไหนๆ
ผมถือเค้กที่ไอ้ลุงส่งให้ กับน้ำส้ม1แก้วออกไปทำสวยที่สวนหลังบ้านครับ
ที่ๆผมไอ้ลุงและคุณย่า เคยไปนั่งทำข้าวแช่กิน เวลานี้ดอกไม้ส่งกลิ่นหอมลอยมากระทบจมูก
สดชื่นอย่าบอกใครเชียวครับ ผมใช้เวลาไม่นานครับกับการสัมผัสธรรมชาติแสนสวยยามค่ำคืน
ที่ดูสงบแตกต่างจากเหตุการณ์ที่กำลังดำเนินอยู่ภายในบ้าน
“ปอร์ครับ ทำไมมาอยู่เงียบๆคนเดียว” เป็นไปตามแผนครับ5555 แผนนี้คือหลอกผู้ชายให้ติดกับ555
“อ่อเปล่าไม่มีไร คนเยอะเวียนหัว”
“ไม่สบายเหรอครับ”
“เปล่า ๆ สบายดี ไม่ได้เป็นไรเลย ออกมารับลมเย็นๆ หลังบ้านเท่านั้น”
“ครับ งั้นกอล์ฟอยู่ด้วยนะ”
“แขกกลับไปบ้างหรือยัง”
“เริ่มทยอยกลับกันบ้างแล้วละครับ”
“อืม” ผมตอบไอ้ลุงสายตามองไปยังต้นไม้ในความมืดที่สั่นไหวไปมาตามแรงลม
ไอ้ลุงเอื้อมมือมันมาจับมือผมแล้วเอามาวางไว้บนตักของมันครับ
ผมไม่ได้ปฏิเสธการกระทำของไอ้ลุงแต่อย่างใด
สงสัยตอนนี้ต่อมรักนวลสงวนตัวเกิดการไม่ทำงานขึ้นมาซะแล้ว
เวลาผ่านไป
“เข้าไปข้างในเถอะ เดี๋ยวคุณย่าจะถามหา” ผมบอกไอ้ลุง
“แป็บนึงได้ไหมครับปอร์” ไอ้ลุงมันเอามืออีกข้างโน้มหัวผมไปซุกที่ไล่มัน
แล้วช่วงเวลาที่เราสองคนเฝ้ารอก็มาถึง555
“ไปเถอะ เดี๋ยวคุณย่าจะถาม” ครับ เวลาโปรโมชั่นสำหรับไอ้ลุงได้หมดลงแล้วสำหรับคืนนี้
ผมเดิมนำไอ้ลุงเข้าไปในงาน ซึ่งตอนนี้แขกได้กลับบ้านไปเกือบหมดแล้ว
รวมทั้งไอ้นนท์ พี่นพคงไม่ส่ง............สวยเดา
จะเหลือก็บางคนที่กำลังนั่งคุยกับคุณย่าครับ
ป้านวลเริ่มเก็บข้าวของต่าง ๆ ที่เพิ่งถูกใช้ไปครับ
ตอนนี้วิญญาณของผีบ้านผีเรือน เอ้ยแม่บ้านแม่เรือนได้เข้าสิงผมแล้วครับ
ผมกับไอ้ลุง ช่วยป้านวลเก็บกวาดอย่างช้าๆ
“ปอร์จ๊า กอล์ฟ”
“ครับคุณย่า” ผมขานรับเสียงที่คุณย่าเรียก
“มานี่ลูกมา ยังไม่ได้ถ่ายรูปคู่กับย่าเลย มั่วแต่ยุ่งถ่ายให้คนอื่น”
“ครับคุณย่า”
ผมกับไอ้ลุงเข้าไปนั่งบนพื้นข้างๆคุณย่า
“เดี๋ยวนวลถ่ายให้เองคะ”ป้านวลอาสา
“ขึ้นมานั่งข้างบนกับย่าเถอะ”
“ครับคุณย่า”
“นวลถ่ายละนะคะ”
ผมกลับไอ้ลุง รวมทั้งป้านวล ผลัดกันถ่ายภาพอยู่นานพอดู
นึกว่าจะไม่ได้ถ่ายกับคุณย่าเสียแล้วครับ
“คุณย่าครับ กอล์ฟกับปอร์มีของขวัญจะให้คุณย่าครับ”………อะไรอีกนี่มึง
ไอ้ลุงล้วงไปในกระเป๋ากางเกงของมัน มีของติดมือขึ้นมาด้วยครับ
เป็นทองในผ้าห่อสีแดงนั้นเอง
“กอล์ฟกับปอร์ให้คุณย่าเป็นของขวัญวันเกิดนะครับ”..กรูมีส่วนร่วมอีกแล้ว
คุณย่ายิ้มแก้มปริเลยครับคราวนี้ เมื่อหลานชายสุดที่รัก ทำเซอร์ไพรส์ในตอนท้าย
“ไหนลองใส่ให้ย่าสิ”
“ครับคุณย่า”
-
:angry2: :serius2:
มาต่อให้แล้วนะครับ
ตอนที่37 ทั้งตอนเลยไม่มีกั๊ก
ยังไงขอกำลังจากFCด้วยนะครับ
ช่วยเม้นท์กันเยอะๆ
เพื่อว่าน้องปอร์นะได้มีกำลังไปสู้รบปรบมือกับไอ้นนท์
ปล.ได้รับบุญที่ส่งไปให้ทางออนไลน์ไหมครับ55
:z2: :mc4:
-
สวยงานหน้าสัญญาน่ะ ว่าสวยจะแก้แค้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนมัน :fire:
-
:-[ ดีใจจังเลยได้อ่านเต็มๆ สนุกดีคับ รอตอนต่อไปนะคับ o13
-
สาธุ......... :call: :call: :call: :call:.............รับพร
แล้วมาต่ 38 แบบไม่กั๊กอีกนะจ๊ะ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
:-[ ดีใจจังเลยได้อ่านเต็มๆ สนุกดีคับ รอตอนต่อไปนะคับ o13
กร๊าก แต่งวันต่อวันครับ
ใจเย็นๆนะครับ
คนสวยอย่าเร่งรีบ
555 :fire:
-
แล้วอินนท์มันเกี่ยวอะไรกับตระกูลนี้เหรอ เสนอหน้าจิงๆ ออร์กาไนซ์ที่โลกไม่ต้องการ
หรือว่า แม่อินนท์เคยเป็นสาวใช้ในวังนี้
-
แล้วอินนท์มันเกี่ยวอะไรกับตระกูลนี้เหรอ เสนอหน้าจิงๆ ออร์กาไนซ์ที่โลกไม่ต้องการ
หรือว่า แม่อินนท์เคยเป็นสาวใช้ในวังนี้
มันมีที่มาที่ไหนครับ
รอติดตามนะครับ
o13
-
นนท์นี่แค้นฝังหุ่นจริงๆ :laugh:
ความสวยชนะทุกสิ่ง ก๊ากๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้หมั่นไส้สวยไม่ลง น่าสงสารเนอะ
โดนนางมารร้ายยยยยยยมาทำร้ายถึงที่ไม่มีปากมีเสียง สวยรันทด555
แกล้งกันชัดๆหน่อยแน่ นังนนท์ :beat: สวยไม่ต้อง เจ้เองคนแบบนี้
ต้องเจ้เท่านั้น :z6: อั๊ยยยยยยยกระดูกคนแก่เคลื่อน :laugh:
ส่วนน้ำส้มกับเค้กนั่น สงสัยใส่เสน่ห์ยาแฝกว่าที่ภรรเมียรัก หลง ชิมิคะน้องลุง
เลยได้โปรโมชั่นแสนอบอุ่นและโรแมนติกแบบนี้อ่ะ น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก
น้องลุงมันน่ารักกกกกกกกกกมันเ้ข้าใจ ปล่อยให้ดาวพระศุกร์โดนรักแก
แล้วพระเอกก็ขี่ม้าขาวมาช่วย อั๊ยยยยยยได้ใจอิป้าเป็นที่สุด :man1:
คุณย่าน่ารักกกกกกกกกกให้ความเอ็นดูแบบทั่วถึงและเป็นธรรมอย่างที่สุด
สวยเป็นแขก สวยเป็นเด็กดี ต้องได้รับความเอ็นดูและเมตตาจากคุณย่า
คุณย่ารักหลานชายสุดที่ร้ากกกกกกก ก็ต้องรักคนที่หลานชายโปรดด้วย อั๊ยยยยย
ปล. สวยเป็นนางเอก เป็นว่าที่ภรรยาในอนาคตอนางอ สวยต้องอดทนนะคะ
สวยฉลาด ใครมาไม่ดีจะแพ้ภัยตัวเองไปเอง สักวันนังน้องนนท์คงโดนนอตัวเองทิ่มแทงแหละ
ดูแลสุขภาพกายด้วยนะคะสวย +1 จัดให้สวยเสมอ รักนะแต่ไม่แสดงออก
-
มีช็อตเซอไพรส์ตอนงานจบ :mc4:
-
งานนี้คนสวยต้องเอาคืนนะ ไม่งั้นคนอ่านไม่ยอมด้วย อิอิอิ :z2:
-
เนตเดี้ยงไป6วัน คิดถึงงงงงงงงงสุดสวยที่ซู้ดดดดดดดดด :จุ๊บๆ:
พรุ่งนี้ไปดักตบนังนนท์ให้เอาม่ะ เอาให้เจ็บสาระแนดีนัก บังอาจมา
แกล้งคนสวยของเค้าได้
-
เนตเดี้ยงไป6วัน คิดถึงงงงงงงงงสุดสวยที่ซู้ดดดดดดดดด :จุ๊บๆ:
พรุ่งนี้ไปดักตบนังนนท์ให้เอาม่ะ เอาให้เจ็บสาระแนดีนัก บังอาจมา
แกล้งคนสวยของเค้าได้
ถึงว่าครับ
ไม่มาเม้นท์หลายวัน
รักนะ แสดงออกบ้างก็ได้55
:haun4:
-
คุณย่าเป็นใจขนาดนี้
ตำแหน่งหลานสะใภ้จะไปไหนได้
ลุงน่ารักมากกกกกกเลยอ่า
มาต่อเร็วๆ นะคะ สวยสู้ๆ
-
นังนนท์คงจะให้พี่นพไปส่งที่โรงแรม อิอิ
-
ไป :beat: ตบนนท์วันไหนอย่าลืมชวนนะหนูปอร์
ตบแล้วจะได้กระทืบซ้ำ :z6:
:jul3:
-
To น้องปอสุดสวย
ดารานนท์นี่ไม่ไหวจะเคลียร์จริง ๆ
:beat:
-
o18ชีเล่นบทนางร้ายมา เราก็เล่นบทนางเอกซิค๊ะ แอ๊ปบีบน้ำตาข่ะสวยๆ :o8:
-
แหง่มๆ...น่าสงสารพจมานอ่ะ...โดนอินนท์แกล้งซะได้
พจมานคงต้องทำใจนะ...เกิดมาเป็นนายเอกก็เงี้ย
เลยต้องเจอกับพวกตัวอิจฉาเป็นธรรมดา
แต่ก็นะตัวอิจฉาหรอจะมาสู้คนสวยได้อ่ะ...เห็นๆอยู่
ว่าใจของพระเอกเราอยู่ที่ใคร o13
+1 เพิ่มแรงไว้ให้คนสวยเอาไว้สู้รบกับอินนท์
-
:call: อนุโมทนาบุญกะน้องปอร์คนสวยด้วยนะค้า ขอให้สวยวันสวยคืน ลุงรักลุงหลง เอาบุญมาฝากน้องปอร์คนสวยด้วยน้า
มาเรื่องคนสวยมั่ง อ่านแล้ว แทบอยากถวายทุเรียนให้นนท์เลย มาทำอย่างนี้กับคนสวยได้งัย อยากรู้จริง ๆ ฮีมายุ่งเกี่ยวอะไรกับครอบครัวลุงหว่า แต่ช่างฮีเถอะ เพราะงัยลุงก็เป็นผู้พิทักษ์คนสวยอย่างน้องปอร์ได้ดีเริ่ดดดดด ตอนนี้ลุงได้ใจไปเลย ดูแลน้องปอร์คนสวยได้ดีมากกกก อ่านแล้วรักคุณย่าด้วยเลย รักหลานมาก ๆ
รอตอนต่อไปนะจ๊ะคนสวย +1 ให้เลย :จุ๊บๆ:
-
ร้ายนักนะนังนนท์ :beat:
มาทำกับสวยของพวกเราได้ยังไง กอดจูบให้กำลังใจ :จุ๊บๆ: :laugh:
-
สงกะสัยงานทางสะดวกแล้ว..................
คุณย่าน่าจะป็นใจ.............................
คนสวยสบายเลยดิ....................... :m20: :m20:
-
เข้ามาให้กำลังใจน้องปอคนสวย....สู้เขานะจ๊ะสวย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
นนท์เอ้ยสิ่งที่นายทำน่ะนายไม่กลัวบาปกรรมรึยังนะ ถ้าวันนึงข้างหน้านายเกิดตกบ่อโคลนไปรักใครเข้า นายอาจโดนคนอื่นทำกับนายแบบที่นายทำกับปอร์ก้อได้นะ กรรมเดี๋ยวเนี้ยะมันตามทันเร็วจะตายไป นนท์เอ้ยสำนึกตัวกลับตัวเสียใหม่เถิด :angry2:
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งสนุก
เหอเหอ เหมือนบ้านทรายทอง จริงด้วย
คุณชายลุง ก็รัก สุดสวยปอร์ ซะมากมาย
แอบอิจฉา ติ๊ดๆ o18
:pig4: ขอบคุณคับ ปอร์สวย
ป้อล่อ...ตะหวัดลิ้น ฮ่าฮ่า
-
^^^^^^^^
-
นนท์ กินไก่ได้โล่เลย
-
น่ารักกว่า นังนนท์อีก
น้องปอร์อ่ะ
-
เบื่อตัวอิจฉา
บังอาจมากลั่นแกล้งนางเอกอยู่ได้
ชิชิ
ไม่เป็นไรนางเอกมีไอ้ลุงคอยปกป้อง
-
ขอตรบ ถีบ เตะ อีนนท์ทีเหอะ
-
หมั่นไส้นังนนท์ :m16:
ปอร์สู้เขานะลูก ยังไงไอ้ลุงมันก็ไม่ปล่อยปอร์แน่
-
เพิ่งอ่าน วันนี้รวดเดียวจนจบ ...
เนื้อเรื่องน่ารัก กุ๊กกิ๊ก ขำๆ ฮาๆ ... เรียกน้ำย่อย และรอยยิ้ม ได้ตลอดทั้งเรื่องเลยนะคะ o13
คุณปอร์นี่ฮาแตกมากเลย ... ดูเหมือนเป็นคนเรียบร้อย
แต่ในใจคิดอะไรแผลงๆตลอดเลย แอบรั่ว แอบหื่น ... มีเสน่ห์พอสมควรเลยน๊า :-[
ขอ เอาไปบอกต่อ ใน " นิยายแนะนำ...เรื่องนี้ต้องอ่าน" o13
-
เอาคืนก็ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงน้องกอล์ฟก็เป็นของสวยแล้ว อย่าไปแคร์ :laugh:
-
เพิ่งอ่าน วันนี้รวดเดียวจนจบ ...
เนื้อเรื่องน่ารัก กุ๊กกิ๊ก ขำๆ ฮาๆ ... เรียกน้ำย่อย และรอยยิ้ม ได้ตลอดทั้งเรื่องเลยนะคะ o13
คุณปอร์นี่ฮาแตกมากเลย ... ดูเหมือนเป็นคนเรียบร้อย
แต่ในใจคิดอะไรแผลงๆตลอดเลย แอบรั่ว แอบหื่น ... มีเสน่ห์พอสมควรเลยน๊า :-[
ขอ เอาไปบอกต่อ ใน " นิยายแนะนำ...เรื่องนี้ต้องอ่าน" o13
:o8: เขิลจังมีคนชม555
ขอต้อนรับแฟนคัลบคนใหม่นะครับ
ยังไงก็ช่วยPRด้วยนะครับผม
ลงเรื่องเป็นอย่างเดียว
อย่างอื่นทำไม่เป็นครับ
ปล. รักนะแลกลิ้น
-
มีความสุขมากกับการอ่านเรื่องนี้
น่ารักมากจริง ๆ น้องปอร์
-
น่ารักจังเลย แต่ในที่สุดก้อได้ถ่ายรูปกับคุณย่าด้วย รอตอนต่อไปนะ บอกตรง ๆ อิจฉาสวยจัง :o8: :o8: :o8:
-
บังอาจมาแกล้งน้องปอร์ได้เยี่ยงไร
อย่างนี้ต้องสั่งสอนนนนน
555555555555+
ตอนต่อไปมาไวไวไวน่ะ
-
โห......
คนสวยของพี่.......เป็นอย่างไรบ้าง
เป็นกำลังใจให้เด้อ......
อยากเจอนนท์จังเลยเนอะ......คันมือ...อยากช่วยตบ
แรงข้าวเหนียวอย่างพี่เนี่ย.....ตบรับรองผล... :beat:
-
ว๊าว.....สวยโดนแกล้ง :m16:
แต่ พี่ลุงเข้าใจอยู่แล้วเนอะ
สวยสู้ๆก๊าบ........... :really2:
-
คนสวยไงก็สู้ ๆ นะ
อย่าไปสนใจเลยนนท์อะ
แค่ตัวประกอบฉาก ที่น่าเปลี่ยนก็แค่นั้นเอง
จะจัดการเมื่อไหร่บอกนะ
จะไปช่วย
-
:call:
-
:impress3: :impress3:
ผมกลับไอ้ลุง รวมทั้งป้านวล ผลัดกันถ่ายภาพอยู่นานพอดู
นึกว่าจะไม่ได้ถ่ายกับคุณย่าเสียแล้วครับ
“คุณย่าครับ กอล์ฟกับปอร์มีของขวัญจะให้คุณย่าครับ”………อะไรอีกนี่มึง
ไอ้ลุงล้วงไปในกระเป๋ากางเกงของมัน มีของติดมือขึ้นมาด้วยครับ
เป็นทองในผ้าห่อสีแดงนั้นเอง
“กอล์ฟกับปอร์ให้คุณย่าเป็นของขวัญวันเกิดนะครับ”..กรูมีส่วนร่วมอีกแล้ว
คุณย่ายิ้มแก้มปริเลยครับคราวนี้ เมื่อหลานชายสุดที่รัก ทำเซอร์ไพรส์ในตอนท้าย
“ไหนลองใส่ให้ย่าสิ”
“ครับคุณย่า”
ตอนที่38
งานวันเกิดคุณย่าผ่านไปด้วยดีครับ
คืนนั้นไอ้ลุงมาส่งผมตอนเที่ยงคืนครับ เราสองคนไม่ได้ไปทำไรกันต่อ เพราะต่างคนต่างเหนื่อย
ขืนไปทำไรกันอีกจะเหนื่อยเพิ่มขึ้นอีก555อยากพักผ่อนมากกว่า
ผมบ้านอาบน้ำเสร็จ เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น
แต่มันเป็นโหมดข้อความครับ
ผมไม่ช้าที่จะเปิดดูว่าใครส่งสารรักอะไรมายามดึกขนาดนี้
ไอ้นนท์อาจท้าต่อย หรืออาจจะท้าตรบ ก็เป็นไปได้555
สวยสู้ได้สบายอยู่แล้ว ไม่เคยกลัวแต่อย่างใดยกเว้นถ้ามันมี3 นอ55
ไอ้ลุงส่งข้อความมาขอบคุณสำหรับที่ช่วยงานวันนี้
และบอกให้ผมรีบเข้านอน จะได้หลับฝันดีฝันถึงมัน พรุ่งนี้จะมารับไปสุพรรณแต่เช้า
ผมกับไอ้ลุงนัดกันไว้ครับ ว่าจะไปเดินตลาดร้อยปีกัน หาของกินอร่อยๆ
มาฝากที่บ้านมันด้วยตามประสาคนชอบกิน
มาถึงตอนนี้เอาเป็นว่านอนทั้งคืนแล้วละกันครับ555
ผมตื่นตอน8โมงเช้าครับ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ9โมงตรงพอดี
รอให้คนขับรถมารับ วันนี้คงได้เป็นตุ๊กตาหน้ารถเหมือนเดิม นั่งสวยๆ เชิดๆ เริศๆ แต่ไม่หยิ่ง555
ผมเดินออกจากบ้านไปรอไอ้ลุงที่เดิมที่มันเคยมารับผมเป็นประจำครับ
ผมเห็นรถมันมาแต่ไกล แต่ทำไมเหมือนมีคนนั่งมากับมันซะอย่างงั้นครับ
อ้าวแบบนี้ตุ๊กตาหน้ารถก็มีคนจองไปแล้วสิครับแบบนี้......สวยพลาดอีกแล้ว
ไอ้ลุงขับรถเข้ามาเทียบฟุตบาทที่ๆ ผมยืนรออยู่ครับ
คนนั้นคือพี่นพครับ ญาติในอนาคตนั้นเอง
ผมถอนหายใจ เพราะคิดว่า ไอ้ลุงกับพี่นพคงไม่บริโภคกันเองเด็ดขาด555
ชะโงกหน้าในระดับกระจกตอนนี้ประตูรถได้ถูกเปิดออก พี่นพก้าวท้าวลงมาจากรถ
“ปอร์วันนี้พี่ขอไปเที่ยวด้วยคนนะครับ พี่ขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อน พอดีว่าพี่โทรหากอล์ฟว่าจะชวนไปอยู่พอดี”
พี่นพออกตัวก่อนที่ผมจะวีน555
“ไม่เป็นไรครับไปหลายๆคนสนุกดีครับผม” ผมรักษามารยาท
“งั้นปอร์มานั่งหน้าครับเดี๋ยวพี่ย้ายไปนั่งหลังเองจะได้ชวนกอล์ฟคุยระหว่างทาง”
ก็แหงละที่ประจำผมนี่ ใครหน้าใหนจะเหมาะกับตำแหน่งนี้เท่าผมละ555
“พี่นพนั่งก็ได้ครับไม่เป็นไร เดี๋ยวผมนั่งหลังเองก็ได้” ผมแกล้งพูดไปเพื่อสร้างภาพ ในใจจริงอยากนั่งข้าง ๆ กับไอ้ลุงจะเป็นจะตายอยู่แล้ว55
เมื่อตกลงกันได้แล้วผมก็คาบไอ้ลุงไปแดก 55 เลยต้องนั่งหน้าตามคำบอกของพี่นพครับ
ไอ้ลุงขับรถออกทางบางบัวทองครับ
อย่างเคยครับ ผมไม่พลาดเลยที่จะมองสองข้างทาง ต้นไม้ถูกวางเรียงรายเป็นทางยาว
ผมกะว่าจะชวนไอ้ลุงแวะซื้อตอนขากลับ
“ปอร์ชอบต้นไม้เหรอครับ เห็นซื้อไปฝากคุณย่าด้วย” พี่นพสร้างประเด็น
“ครับพี่ผมชอบปลูกครับ ชอบตัด ชอบแต่ง ชอบตอน ตอนนี่ชอบมาก ไม่ใช่แต่เฉพาะต้นไม้นะครับ” พูดแล้วผมก็หันไปทางไอ้ลุง
มันยิ้มที่มุมปากครับ คงรู้ความหมายที่แฝงอยู่555
มือถือพี่นพดังขึ้นขณะเราสามคนกำลังสนทนากันอย่างสนุกสนาน เฮฮาพาร์ตี้
“ว่าไงครับนนท์” พี่นพกรอกเสียงใส่โทรศัพท์
“-----------------------------------------------------------------”
“อยู่แถวบางบัวทองครับ ทำไมเหรอครับ”
“-----------------------------------”
“ ครับ กำลังจะไปสุพรรณครับ กะว่าจะไปสามชุก”
“-----------------------------------------”
“ครับพี่ขอติดรถไปกับกอล์ฟ กับปอร์ครับ”
“----------------------------------------”
“เอาอย่างงั้นเลยเหรอครับ กอล์ฟขับรถอยู่ครับ พี่เกรงว่า งั้น รอแป็บนึงครับ”
ผมกำลังบอกไอ้ลุงแวะปั๊มเพื่อซื้อเรียงเบอร์ ตรวจว่าตัวเองถูกลอตเตอรี่หรือเปล่า55
“กอล์ฟ นนท์อยากคุยด้วย”
ตอนนี้สามตัวแรกตรงกันกับเรียงเบอร์แล้วครับ55
“ว่าไงครับนนท์” ไอ้ลุงกรอกเสียงอันหล่อๆของมันบ้าง
“-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------”นนท์ร่ายยาวไปถึงสุพรรณก่อนพวกเราแล้ว55
“ อืม จะดีเหรอครับ มาไกลแล้วนะ”
ตัวที่4
“จะเอาแบบนั้นเหรอครับ”
“----------------------------------------”
ไอ้ลุงมันหันหน้ามามองผมครับ
ตัวที่5
“ตามใจ” ผมตอบพร้อมยิ้มเจื่อนๆให้ไอ้ลุงเพื่อให้มันไม่รู้สึกลำบากใจ
ตอนนี้ผมถูกรางวัลที่1 ครับ เหมือนตามที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด
ไอ้ลุงแวะเข้าปั้มที่อยู่ไม่ไกลบริเวณนั้น เพื่อรอนนท์.............ย้ำอย่างเป็นทางการว่ารอนนท์คนเดียว55
ผมแวะเข้าไปซื้อของกินพวกเครื่องดื่ม ขนมต่าง ๆ เพื่อรองท้องระหว่างที่รอนนท์
โดยที่ไอ้ลุงช่วยถือตระกล้าเดินตาม
ส่วนที่นพเข้าไปนั่งรอในร้านกาแฟข้างๆห้องน้ำ
เวลารอใครสักคนที่เรารักมันทำให้เรายิ้มได้ ท่านผู้อ่านเป็นไหมครับ
แต่สำหรับการรอนนท์ครั้งนี้ 1วินาทีเหมือนกับ สามชาติแปดชาติ
เหมือนมันยาวนานเหลือเกิน ทำไงได้ละครับ คนของเราเป็นแบบนี้เอง
ไม่กล้าที่จะปฏิเสธอะไรเอาเสียเลย สวยก็เลยได้แต่ทำใจ ไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้
เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงครับ
กินขนมที่ซื้อมาหมดแล้ว เข้าห้องน้ำก็แล้ว จนของที่กินเข้าไปจะออกมาอีกรอบแล้ว555
นนท์ก็ยังไม่มาแต่อย่างใด
ทนไม่ไหวแล้วนะ มาถึงนะกรูจะด่าให้มันลืมไปเลยว่ามันสวยมากกว่ากรู55
ทริปนี้เริ่มกร่อยตั้งแต่ยังไม่ถึงเลยครับท่านผู้อ่าน
ในที่สุดไอ้นนท์ก็ปรากฏตัวจนได้ครับ ในชุดราตรียาว พร้อมพล๊อพ ครบชุด5555555555
เปล่าครับชุดที่คนทั่วไปจะใส่ได้ ถ้าไม่ใช่ดาราคุณหมดสิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้5
สร้างความอิจฉาให้ผมอย่างมากเพราะสู้มันไม่ได้ครับ55
เพราะผมมีแค่แว่นกันแดดอันเดียวเท่านั้น
ในเมื่อดาวเด่นประจำทริปมาแล้วจะช้าอยู่ทำไมครับ
ผมและไอ้ลุงเดินไปหารถที่จอดอยู่ครับ
ไว้เวลาต้องไปแล้วเพราะเสียเวลามามากแล้วครับ
ผมยิ้มแหยะๆให้นนท์เพื่อเป็นการไม่เสียมารยาทเกินไปครับก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตู
“อ้าวปอร์ นนท์ขอนั่งหน้าได้ไหมร้อนมาก ข้างหลังแอร์ไม่ถึง” ตอนนี้มันเปลี่ยนจากดารามาเป็นวิศวะกรเครื่องกล
ผมชักมือกลับทันทีด้วยรู้ว่าหมดสิทธ์ที่จะนั่งตรงนี้แล้ว
ที่นั่งข้างหลังจึงเป็นตัวเลือกสุดท้ายที่ผมจำใจต้องเลือกคู่กับพี่นพข้างหลังไอ้ลุง
ไอ้ลุงขับรถไปเรื่อยๆรถไม่เยอะทำให้เราใกล้จะถึงสุพรรณ สองข้างทางเป็นต้นไม้สวยงาม
สลับกับทุ่งนา พอทำให้อารมย์เสียหายไปได้บ้าง
สายตาผมยังจดจ้องมองออกไปสองข้างทางเสมอครับ เพราะรู้ว่าบรรยากาศในรถไม่ได้ดีอย่างที่คิดเอาไว้แล้ว
สายตาใครบางคนมองผ่านกระจกมองหลังมาเป็นระยะๆ
เรื่องอะไรกูจะสบตาเมิง อารมย์เสียซะขนาดนี้55
แต่ก็สงสารไอ้ลุงอยู่เหมือนกัน คนปากหนัก จะพูดอะไรก็ไม่พูด เกรงใจอยู่ได้
บรรยากาศในรถจึงเปลี่ยนเป็นห้องกับจิตยังไงอย่างงั้นครับ
โดนมีนังนนท์เป็นนางมารคอยเฝ้าห้องดับจิต พูดอยู่คนเดียว
ในที่สุดครับ ไอ้นนท์ก็ลมเข้าท้องตาย55
ครับในที่สุดเราก็มาถึงตลาดสามชุกด้วยอาการหงอยเหงาไม่ร่างเริงสดใสเหมือนตอนแรกเลย
ที่ลั่นล้าร่าเริงคือไอ้นนท์คนเดียวครับ
ไอ้ลุงค่อยๆขับรถวนเข้าไปจอดในที่เขาบริการ
กว่าจะมาถึงก็เกือบเที่ยงครับแดดจึงแรงมาก
ผมตื่นตาตื่นใจไม่น้อยครับเพราะไม่เคยมาสุพรรณเลย ถึงจะอยู่ใกล้กรุงเทพก็ตาม
ความดีนี้ต้องยกให้ไอ้ลุงที่มันบังอาจชวนผมมา
เราตกลงปรงใจกันว่าจะหาของกินก่อนแล้วค่อยเดินเที่ยวตลาดแห่งนี้ครับ
ไอ้ลุงแนะนำเมนูเด็ดครับ ข้าวห่อใบบัว
เราไปหาที่นั้นได้ไม่ยากครับ เพราะเหมือนมีไกด์ไปด้วย
คนไม่ค่อยเยอะเท่าไรครับ อาจเป็นเพราะอากาศร้อนด้วยมั้ง ยังเช้าอยู่ด้วย
ไอ้นนท์เลือกที่นั่งริมคลองครับ ทุกคนจึงต้องนั่งตาม แต่ก็ดีครับติดคลองเย็นสบาย
ร้านนี้จะอยู่ใกล้ ๆกับลานอะไรสักอย่างครับที่เป็นที่โล่งๆ มีป้ายบอกว่าที่นี่เป็นตลาดร้อยปี สามชุก มีตู้ไปรษณีย์
หน้าทางเข้าเป็นร้านขายขนมหวาน
ไอ้นนท์นั่งติดระเบียง โดยมีไอ้ลุงนั่งข้าง ๆด้วยการขืนใจไอ้ลุง แล้วพี่นพจึงต้องนั่งอีกฝั่งครับ
ผมเลือกที่จะนั่งตรงข้ามกับไอ้ลุง จะได้สบตากันง่ายหน่อย55 ใหนๆก็ขอบ้างเถอะ ถึงจะไม่ได้นั่งข้าง ๆ ก็ตาม
กอล์ฟแนะนำนนท์หน่อยว่าอะไรอร่อย
ทีนกรูนี่ละอร่อยสุด ผมคิดในใจ อะไรไม่เหมาะกับแกไม่มากกว่าตืนแล้วนังนนท์
“ข้าวห่อใบบัวครับที่นี้อร่อยนะ”
“รสชาติ ยังไง เผ็ดไหม กลิ่นแรงไปหรือเปล่า ท้องจะเสียไหม มีอะไรน่ากินอีกนอกจากข้าวห่อใบบัว
น้ำละสอาดไหม บรา บรา แล้วกอล์ฟทานอะไรละ”
ทานปอร์ไง ผมตอบแทนไอ้ลุงแต่ตอบในใจ55
“ปอร์ทานไรครับ พี่นพละ” ในที่สุดยังมีคนจำได้ว่าผมและพี่นพมาด้วย
“ทานไรก็ได้ครับ ง่ายๆ ไม่เรื่องมาก” ผมอยากชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ ๆ อีนนท์ให้มันได้รู้ว่าผมด่าใคร
“พี่นพละครับ ทานไรดี” ผมถามพี่นพครับ
“อะไรก็ได้ครับ”
“งั้นป้าครับ ขอข้าวห่อใบบัว 4 ที่ครับ เป๊ปซี้ด้วยครับ”
ไม่นานครับของกินที่สั่งไว้ก็มาเสิร์ฟ น่ากินเชียว
จะว่าไปแล้วมันก็คล้ายๆกับ บะจ่าง นี่ละครับ เพียงแต่มันห่อด้วยใบบัวเท่านั้น
แต่ก็อร่อยไปอีกแบบ เพราะสวยชอบกิน บะจ่างอยู่แล้วโดยเฉพาะไส้หวาน
“อร่อยจัง” บวกแอ๊คติ้งเป็น10เท่า เกินที่มนุษย์ทั่วไปเขาจะทำกันครับ
ผมได้ยินเท่านั้น ความหิวที่มีหายไปหมดเลยแทบอยากเปลี่ยนร้านทันทีทันใดครับ
“อร่อยไหมกอล์ฟ” ตอนนี้ความอร่อยไม่ได้มีแค่มัน แต่เผื่อแผ่ไปถึงไอ้ลุงแล้วครับ
ไอ้ลุงยิ้มที่มุมปากไม่ได้พูดอะไรครับ คงเกรงใจผมมั้ง
“เป็นไงบ้างครับพี่นพ พอไหวไหมครับ ที่โน้นหาของกินแบบนี้ลำบากไหมครับ” ผมถามพี่นพ เพราแกไม่ค่อยจะได้รับความสนใจจากไอ้นนท์และลุงมากเท่าที่ควรเลยครับ
มันเจือกไปสนใจไอ้ลุงซึ่งเป็นของผมแทน
“ไม่มีหรอกครับของกินแบบนี้ ร้านอาหารไทยก็ไม่ค่อยอร่อย รสชาติแบบนี้หากินไม่ได้เลย”
“ถ้าวันไหนว่างก็ให้กอล์ฟพาไปกินที่ร้านผมนะครับ”
“อ้าวเหรอครับ ได้ได้ แล้วขายอะไรละครับปอร์”
“ส้มตำน้ำตก ลาบ อาหารอีสานครับพี่นพ”
“ใช่ครับพี่นพ ปอร์เขาเป็นเด็กเสิร์ฟ”
????? กรี๊ดดด เมิงอีนนท์
-
:call: :call:
มาต่อให้แล้วนะครับตอนที่38
รักน้องปอร์
หรือเกลียดไอ้นนท์
ใส่ได้เลยครับผม อย่างได้ยั้ง
555
ปล. พรุ่งนี้ไปเที่ยไหนกันบ้างครับ
อย่าลืมชวนผมไปด้วยนะครับ
ชวนในใจก็ยังดี555
:m20: :laugh:
-
อืม...........อยากตบดารา....
:beat: :beat: :beat:
น้องปอร์ สู้สู้......
-
รีบน
+
+
+
+
+
:o12:
ระดมพล ไปตรบ อีนนท์กัน
วันไหนใครว่าง นัดมา
เห็นอยากตรบดีนัก 55
น้องปอร์จัดให้
:haun4: :laugh:
-
พูดงี้ ลุยกันเลยดีกว่าว่ะ อยากรู้จริงๆ มันคือใคร ให้ตาย ดาราเจ้าบทบาทจริงๆ
-
นอกจากจะเป็นมารคอหอยแล้วยังเป็นพิธีกรรายการสาระแนด้วยรึคะนังน้องนนท์ :beat:
สาระ.... ให้มันได้ทุกเรื่องสิน่า สวยเลยเข้าโหมดนางเอกขอแท้ล่ะทีนี้
มาถึงสามชุก จับนังนนท์ท่วงน้ำเลยนะคะ เหอะๆๆ
ปล.คนสวยอย่ายอมแพ้นะคะ นิ่งเข้าไว้เด๋วน้องลุงมันก็มาสยบแทบตักเองอ่ะเคอะ :กอด1:
น้องลุง :man1: :กอด1: รักนะอยากแสดงออกม๊ากมาก +1 จัดให้คะ
-
คราวหน้าเจอมัน ควักตับมันออกมากินเลยน่ะ น้องสวย หมั่นไส้มันนัก อิอิ
-
โอ๊ย โอ๊ย..คันไม้คันมือคันเท้าอยากถีบนังนนท์ตกคลองไปเลย
แล้วขากลับช่วยเอาไปทิ้งไว้ที่ศูนย์อนุรักษ์ควายไทยไม่ต้องเอากลับ
มาด้วยนะ อีลุงนี่ก็ไม่ได้อย่างใจเลย แล้วตกลงนังนนท์จะเอาพี่นพ
หรืออีลุงกันแน่เนี่ย เค้าเชื่อฝีมือสุดสวยนะ อัดมันให้เละไปเลย :3125:
-
เห็นนังนนนี่ แล้วคันพระบาทมากเคอะ :z6:
-
อ่ะๆๆ ทานร้านเดียวกันเลยอ่ะ แต่ชอบเตี๋ยวยำบก มากกว่า
ส้มตำ ลาบ น้ำตก ก็ชอบนะ แต่ถ้าฟรี หรือมีส่วนลดนี่ป้ายิ่งชอบ :laugh: :laugh:
อ้อ.... ไม่ต้องไปตรบเค้าหรอก แค่ผลักตกส้วมที่เค้ากพอมั้ง น่าจะชอบ :jul3: :jul3: o18
-
ดูท่านนท์นี่จะไม่ยอมเลิกง่าย ๆ แฮะ
-
แหม๋นังน้องนนท์ นี่มันน่านัก มันช่างถอดแบบละครตอนเย็นมาแบบเป๊ะมาก
ส่วนสวย นางเอกมากค่ะ ช่างสมกับอิลุงเจรงๆ :m20:
เป็นเจ้คงได้เอาน้ำพริกนรกร้านข้างๆ ยัดปากอินนท์เป็นแน่แท้ หรือไม่ก็ให้อิลุงพาไปบึงฉวาก แล้วเราก็จัดการเอาดาราไปหมกอวอเรี่ยมซะเลย o18
โฮะๆๆ สบายใจล่ะไปนอนได้ :bye2: บะบายน้องปอร์
-
พี่ปอร์เล่าเป็นเรื่องสนุกสนาน ฮาขี้แตก 5555
นึกสภาพ นั่งยิ้มหน้าคอม เวลาจะตีสาม ก๊ากกกกกกกกกกกก
-
:beat:
-
เข้ามาอ่านสามตอนรวด
โอ้ววว นนท์ร้ายจริง หมั่นไส้ๆ :z6:
-
แง่มๆๆ...หมั่นไส้คน...รำคาญนนท์มากมาย :beat:
ทำได้ก็แค่แย่งที่นั่งหน้ารถหน่ะแหล่ะ...
แต่ที่นั่งในหัวใจอิลุงอ่ะ...ของนุ้งปอร์เท่าน้าน :กอด1:
-
น้องปอร์คิดแผนเลยค่าาาา
ทำให้นังคุณนนตกรถไปเล๊ยยยยย
-
:beat: :beat: :beat:
ขอตบนังนนท์สักทีสองที
-
เหมาะสมกับชื่อตอนนนนนนนนน
-
ตัวจริงอินนท์นี่คือ ดาราคนไหนอ่ะ ดูจากความ rad แล้วคงสาวแตกกลางกองถ่ายแน่ๆ ใครมีเบาะแสบ้าง Rad เกินชาย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อ่านตอนนี้แล้วหมั่นไส้ อิดารานนท์ซะจริงๆ ขอ :beat: และ :z6: แทนน้องปอร์คนสวยแล้วกันนะจ๊ะ
เอ่อ..แล้วลุงกอล์ฟ จะสุภาพบุรุษไปไหมคะนั่น ปากหนักละเกิ๊นน ชริ :z3:
เชียร์สุดสวยเหมือนเดิม o13
-
ตรบมานเลย
เด๋วช่วยเอง
อีแสรดนี้คันมากเกินไปละ
ต้องตรบล้างน้ำ
:3125: :3125: :3125:
:beat: :beat: :beat:
-
ระดมพลชาวเล้าเป็ดไปตลาดสามชุก
ไปช่วยกันตบนังนนท์ :beat:
-
น้องปอร์ครับกรีดใส่หน้านังนนท์เลย :m31: :m31: :m31:
:beat: :beat: :beat: :beat:
-
แคนทีน(คัน...)แทนคุณปอร์ซะจริงๆ
ถ้าไปตบ :beat:แล้วบอกหน่อยนะคับ
จะได้ตามไปกระทืบซ้ำ :z6: :z6:
-
สันดอน...ขุดได้
สันดาน...ขุดไม่ได้
ใช้อธิบายกับมารยาท(แย่ๆ)ของนนท์ได้เป็นอย่างดี
ยิ่งแสดงพฤติกรรมเว่อร์ๆ มากเท่าไหร่ สันดานเดิมก็จะยิ่งออกมาให้คนอื่นเห็นชัดเจนมากขึ้นเท่านั้น
นนท์ไม่ได้มีความเกรงใจผู้อื่นอยู่เลย ให้คนอื่นรอตัวเองเป็นชั่วโมงๆ ทั้งๆที่คนอื่นเค้าก็ไม่ได้นัดตัวเองเอาไว้
นั่นก็หมายความว่าเค้าไม่ได้ต้องการให้ร่วมเดินทางไปด้วย แถมตอนมาถึงก็ไม่คิดจะ้เอ่ยคำพูด "ขอโทษ"
กับคนที่เค้ารอตัวเองเป็นชั่วโมง บ่งบอกได้เลยว่านนท์เป็นคนไม่มีมารยาท ไร้มารยาทเอามากๆ ขาดการอบรมสั่งสอน
ส่วนปอร์...กอล์ฟ...พี่นพ ได้รับการอบรมเลี้ยงดูจากบุพการี ครูบาอาจารย์ มาเป็นอย่างดี
มารยาทที่ดีทางสังคมย่อมมีอยู่แล้ว โดยเฉพาะเรื่องความเกรงใจผู้อื่น -- ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี
เคยอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง ตัวเอกพูดว่า " ในเมื่อเธอกล้าขอเสื้อจากเรา เราก็กล้าให้เสื้อกับเธอ เช่นกัน "
กอล์ฟ...ปอร์...พี่นพ ก็คงคิดแบบนั้นเช่นเดียวกัน " ในเมื่อนนท์กล้าให้พวกเรารอ พวกเราก็กล้าที่จะรอนนท์ เช่นกัน "
o13
:pig4: ขอบคุณคับ +1 ให้ปอร์สวย ละเลงลิ้น ฮ่าฮ่า
-
ขอ :beat:ดาราซักทีเถอะ
หมั่นไส้มาก
อยากรู้เหลือเกินว่าคนไหน :m16:
สวยอย่ายอม
เราเป็นนายเอก(นอกจอ)
-
เห็นด้วยกับหลายๆรีบน สงสัยต้องรวมพลไป :beat: :beat:ดารา
คนสวยอย่ายอมแพ้นะจ๊ะ
-
ลุงครับ....
เป็นผู้ดีมากไปก็ไม่ดีนะครับ...
ต่อสู้เพื่อคนที่เรารักบ้างนะ...มองตาก็รู้ใจแล้วว่าคนรักของตัวเอง
รู้สึกอย่างไร...แก้ปัญหาไม่ยาก..ถ้าลุงจะเข้าไปจัดการมากกว่า
คนอย่างนนท์... ความเกรงใจเค้าไม่รู้จักหรอก...
อย่าทำให้คนรักต้องอึดอัด...ชัดเจนหน่อยลุง :angry2:
โอ๊ย..พิมพ์เหนื่อย + โมโห
-
:L2:...น้องกอล์ฟ เค้าก็นิสัยขึ้เกรงใจคนเนอะ ก็คงตามเชื้อสายเขาแหละ
...ดารา ก็ ตามชื่อตอนเลย น้องปอร์ พี่นพเค้าไม่รำคาญบ้างเหรอ
...ยังไงก็ ตบมือข้างเดียว ไม่ดังหรอกเนอะน้องปอร์ สู้ๆๆนะ :L2:
-
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเกียจใครเท่า นนท์เลยอะ
เซ็งจะมาด้วยทำไม
ขากลับอย่าลืมเอาทิ้งไว้ที่สุพรรณนะ
-
สวยอย่ายอมแพ้นะ
พี่ลุงใจอ่อนเกินไปป่าวค้าบ
สวยสะบัดบ๊อบใส่เลย.......ชิส์ :a14:
-
นังนนท์ช่างกล้าม๊าก.........
ถือว่ายังไงๆ ตาลุงกับพี่นพคงไม่กล้าปฏิเสธล่ะสิเนี่ย....
ถึงขอตามมาด้วย...แถมนั่งหน้าซะงั้น :m16:
น้องปอร์คนสวยสู้ๆๆ นะ ยังไงน้องปอร์ก็แฟนตัวจริงเสียงจริง :L2:
-
กระทืบนังนนท์เนี่ย
เสียเงินเท่าไหร่ครับ
:z6:
-
นนท์นี่ เกิดมาเพื่อเป็นตัวอิจฉาป่าวเนี่ยะ :m16:
-
เพิ่งสังเกตโหวตความน่ารัก
มีคนโหวตให้นังนนท์ด้วยตั้ง 1%แน่ะ
น้องปอร์รีบจัดการนังนนท์ด่วน :beat:
-
:-[
ใจเย็นๆ กันก่อนนะครับ
เดี๋ยวไอ้นนท์ตายก่อนจบเรื่อง55
เบาๆ มือบ้าง
:z2:
-
ใจเย็นไกันนะครับ
เดี๋ยวไอ้นนท์ตายก่อนจบเรื่อง55
เบาๆ มือบ้าง
นั่นสิ เดี๋ยวนนท์ตายก่อน ยั้งๆไว้บ้าง
ค่อยๆ ทรมานให้ตายช้าๆ 55555 :z10:
-
กระจกวิเศษไม่ต้องบอกข้าก็รู้ว่าข้างาม...ในสามโลก
^
^
หมั่นไส้คนงามใน สามโลกกกกกกกกกกก....แม้กระจกมันยังไม่ได้ทำหน้าที่ของตัวเองเลย :m20:
-
กระจกวิเศษไม่ต้องบอกข้าก็รู้ว่าข้างาม...ในสามโลก
^
^
หมั่นไส้คนงามใน สามโลกกกกกกกกกกก....แม้กระจกมันยังไม่ได้ทำหน้าที่ของตัวเองเลย :m20:
แย่จังครับความจริงเปิดเผย555
:laugh:
-
ยุคนี้นางเอกต้องตาต่อตาฟันต่อฟันนะคนสวย :m31:
-
น้องปอร์สุดสวย
ช่วยถีบนังคุณนนท์ลงคลองให้ทีได้มั้ยคะ
หมั่นไส้เหลือประมาณ ด้านจริงๆ เลยวุ้ย
คนสวยอย่ายอมแพ้นะคะ สู้ๆ
-
:fire:
-
:m31: :angry2:
“เป็นไงบ้างครับพี่นพ พอไหวไหมครับ ที่โน้นหาของกินแบบนี้ลำบากไหมครับ” ผมถามพี่นพ
เพราะแกไม่ค่อยจะได้รับความสนใจจากไอ้นนท์และลุงมากเท่าที่ควรเลยครับ
มันเจือกไปสนใจไอ้ลุงซึ่งเป็นของผมแทน
“ไม่มีหรอกครับของกินแบบนี้ ร้านอาหารไทยก็ไม่ค่อยอร่อย รสชาติแบบนี้หากินไม่ได้เลย”
“ถ้าวันไหนว่างก็ให้กอล์ฟพาไปกินที่ร้านผมนะครับ”
“อ้าวเหรอครับ ได้ได้ แล้วขายอะไรละครับปอร์”
“ส้มตำน้ำตก ลาบ อาหารอีสานครับพี่นพ”
“ใช่ครับพี่นพ ปอร์เขาเป็นเด็กเสิร์ฟ”
????? กรี๊ดดดเมิงอีนนท์
ตอนที่39
ผมทนไม่ไหว เลยสาดข้าวห่อใบบัวใส่หน้าไอ้นนท์ครับ55
เปล่าหรอกครับ เขียนให้ผู้อ่านดีใจเล่น ๆไปอย่างงั้นละ
ผมได้แต่ตักข้าวใส่ปาก อย่างคนน่าสงสารครับ ตอบโต้ก็ไม่ได้ ถึงคุณแม่จะไม่ขอร้องก็ตามครับ
สวยต้องรักษาภาพพจน์นิดนึงครับต่อหน้าพี่นพ
ขืนทำอะไรที่ไม่ดีมันเสื่อมเสียถึงเกียรติภูมิแล้วรู้ถึงหูคุณย่าอะไรที่สร้างมามันจะพังทลายไป
คนที่รักที่หวังจะได้เข้าหอลงโรง มันจะหลุดมือไปด้วยนะสิครับ
“อ่อช่วยงานที่ร้านครับพี่นพ ถ้าไม่ได้ไปไหนก็อยู่ที่ร้านครับ”
“อ้าวเหรอครับ น่าสนุกจัง”
“ก็สนุกครับ คงดีกว่ากองถ่ายมั้งครับ เพราะบอกให้กอล์ฟไปกองถ่ายก็ไม่ยอมไป
มีแต่บอกว่าอยากมาช่วยล้างจาน พูดแล้ว ไล่ก็แล้วไม่ยอมไปสักที สังสัยผีที่กองถ่ายจะเหี้ยนมั้งครับ” พูดแล้วผมก็ขำเพื่อเป็นการดูไม่จริงจังเกินไป
“หรอครับ แบบนี้วันหลังต้องไปช่วยปอร์ล้างจานบ้างละ” พี่นพพูดแบบงงๆกับคำพูดที่ผมเพิ่งพ้นออกไป
“อ่อครับ ไม่ลองไปกองถ่ายกับนนท์ดูก่อนเหรอครับพี่นพ จะได้รู้ว่าเอี้ยนจริง ๆ เป็นไง” ผมยังติดตลกเหมือนเดิม
พูดแล้วพี่นพ กับไอ้ลุงก็ฮาก๊ากออกมาครับ ช่วยลดภาวะความตึงเคียดได้เป็นอย่างดี
ส่วนไอ้นนท์ สงสัยมันยังไม่อิ่มครับ หาจิ้งจกกินต่อ เพราะสองตามันไอจดจ้องอยู่บนเพดานครับ
ไอ้ลุงเรียกป้าเจ้าของร้านเก็บตังค์ เราจึงได้เวลาออกเดินแบบต่อ55
เวลาเริ่มบ่าย คนเริ่มเยอะขึ้นเรื่อย ๆครับ
ของกินก็แยะ ดูแล้วเพลินตามองแล้วน่ากินไปหมดครับ
โดยเฉพาะคนที่กำลังเดินตามผมอยู่ตอนนี้ครับ น่ากินเป็นที่สุด
คนที่เดินผ่านไปมา พ่อค้า แม่ขาย มองมาที่เรายังกะตัวประหลาด ครับ
ก็แน่ละสิครับ ดาราเจ้าบทบาท มาด้วยซะขนาดนี้ แล้วใครจะไม่มองละ
เราเดินผ่านบ้านไม้เก่าๆครับ เป็นบานใหญ่ๆ ทำเป็นประตูพับได้
ต้องเก็บภาพไว้มั้งละ
“หมวกใบนี้สวยจัง เหมาะกับนนท์ไหม” พูดแล้วมันก็หยิบหมวกที่แม่ค้าวางขายมาใส่แล้วบอกให้ไอ้ลุงเก็บภาพ
เอาเถอะแม่คุณทำไรตามสบาย
เราเดินผ่านร้านลูกชิ้นยักษ์ครับ ผมแทบอยากจับยัดปากไอ้นนท์แต่กลัวมันจะตายเอา
ผ่านร้านของเล่นไม้ ของเล่นสมัยโบราณ เสียงดนตรีไทยลอยมาแต่ไกลครับ
เดินเข้าไปใกล้ ๆ เห็นเด็กนักเรียนกลุ่มนึง กำลังนั่งเล่นดนตรีอยู่ครับ เลยไม่พลาดที่จะเก็บภาพเอาไว้อีก
ด้วยกล้องแคนนั่นที่เตรียมไป
“ปอร์ถ่ายยรูปให้นนท์กับกอล์ฟหน่อย เอาให้ติดตรงนี้นะ” อ้าวกรูโกรธมึงอยู่นะเฟ้ยมึงลืมไปเปล่า
มันเนียนมากครับ จัดองค์ประกอบของภาพให้ผมเสร็จสรรพ
พร้อมกับรอยยิ้มแหยะๆๆส่งมาทางผม
เราผ่านบ้านโค๊ก อากาศร้อนเลยแวะเข้าไปสักหน่อยครับ ออกมาได้ ติดมือมาสองสามกระป๋อง
ผมส่งให้ไอ้ลุง พี่นพ คนละกระป๋อง
ส่วนไอ้นนท์ยังลั้นล้าของมันไป ไม่รอชาวบ้านที่เขาเดินตามเอาซะเลยครับ
มันทำการสำรวจโลกยังกะมันไม่เคยอยู่ในโลกใบนี้มาก่อน
ผู้คนยังมองมาเป็นระยะ ๆ คัรบไม่ได้ขาด
เหมือนมีตัวประหลาดมาด้วยยังไงยังงั้นครับ555
ไอ้ลุงสุดที่รักแวะร้านขายโปสการ์ด ร้านนี้มีโปสการ์ดมากมายให้เลือกครับ
มีทั้งที่เกียวกับสามชุก และภาพเกี่ยวกับประเทศไทย สวยงามจนเลือกไม่ถูกเลย
เลือกอยู่นาน ในที่สุดไอ้ลุงก็หยิบมาสาม สี่ใบครับ ส่วนมากจะเกี่ยวกับตลาดร้อยปีครับ
ก็แน่ละครับมาสามชุกทั้งทีจะให้ไปซื้อโปสการ์ดเกี่ยวกับ เชียงใหม่ มันก็กะไรอยู่
ไอ้ลุงขอปากกากับซองจดหมายจากเจ้าของร้าน ขีดๆ เขียนๆ ตามเรื่องตามราวครับ
“ส่งให้นนท์เหรอกอล์ฟ” 55 ผมแซวไอ้ลุง
“เปล่าครับ ส่งให้คุณย่า”
“อ้าวเหรอ”
“อะไรนะ ใครส่งอะไรให้นนท์เหรอ” มาละครับเสียงแห่งนรก อยากมีส่วนร่วมตลอดทุกเรื่อง ทุกกิจกรรม
ต้องโทษผมเองครับที่เอ่ยชื่อไอ้นนท์เพียงเพื่อหวังจะแกล้งไอ้ลุง
“น่ารักจังกอล์ฟ จะส่งภาพนี้ให้นนท์เหรอ ชอบจัง”
ไอ้ลุง ยังเขียนต่อไม่ได้โต้ตอบอะไร
“เปล่าครับ กอล์ฟกำลังส่งให้คุณย่า” ผมชี้ทางสว่างเพื่อนนท์จะได้รู้ความจริง
ว่าอะไรคืออะไรไม่หลงตัวเองอีก55
“งั้นส่งให้นนท์บ้างสิ นนท์จะบอกที่อยู่ให้ ส่งไปที่ไหนดีนะ บ้านหรือที่ช่อง…ดีนะ”มันมาอีกแล้วครับคราวนี้ภาคบังคับเลย
น่าจะเป็นที่ซ่อง หรือไม่ก็ทุ่งหญ้าสวันน่ามากว่านะ55
“แม่ค้าจ้า นนท์ของซองครับ” ...ตอนนี้มันเป็นญาติกับแม่ค้าไปเรียบร้อยแล้ว
ไอ้นนท์หยิบซองที่แม่ค้าส่งให้มาจดๆเขียน ๆ ที่สิงสถิตของมันแล้วส่งให้ไอ้ลุง
คนว่าง่ายอย่างไอ้ลุงมีเหรอจะขัดคนอื่นได้ครับซื่อซะขนาดนั้น
เราผ่านร้านของเล่นไม้ ที่ทำเป็นท่าทางแม่ไม้มวยไทย ครับ
ผมก็อยากเป็นสักท่าสองท่าจะเอามาใช้กับไอ้นนท์บ้างครับ55
หรือไม่ก็ใช้กับไอ้ลุงเวลามันแอบไปมีกี๊กอะไรแบบนี้55
เราเดินไปมาอยู่นานครับ เพราะมีอะไรแปลกตาที่หาซื้อไม่ได้จากรุงเทพ
มีของติดไม้ติดมือมาเยอะพอสมควรครับ โดยเฉพาะพี่นพไม่ค่อยพูดอะไร แต่ช๊อพหนักเอาการเลยทีเดียว
ไปอยู่ต่างประเทศ นาน กลับมาเลยเอาใหญ่เลยครับ ทั้งของกิน ของที่ระลึก
เราเดินออกมาเกือบถึงทางออกแล้วครับ ใกล้ ๆกับสำนักงานอะไรสักอย่างที่เราจอดรถอยู่
ไอ้ลุงขอตัวแวะกลับเข้าไปตลาดอีกครั้งบอกว่าลืมซื้อของบางอย่าง
แล้วมันก็เดินหายเข้าไปเพียงลำพัง โดยไอ้นนท์ยังไม่ทันจะอ้าปากขอตามไป
ดีมากที่รัก ครั้งหน้าเอาอีกนะ555…….สวยสะใจ
เราสองคน ผมกับพี่นพ และแรดอีก1ตัว55 เดินดูของอะไรแถวนั้นต่อระหว่างที่รอไอ้ลุงครับ
ผมได้ของกินมาเพิ่มอีกอย่างครับเป็นขนมท้องถิ่นหาซื้อที่ไหนไม่ได้ครับ ไม่รู้ชื่อ แต่น่ากิน
ไม่นานไอ้ลุงก็โผล่หน้าเดินออกมาจากตลาด มีของติดมือพรุงพรังตรงมายังพวกผมครับ
ไอ้ลุงใช้มือปาดเงื่อ ที่ไหลตามใบหน้าที่กำลังกระทบแสงแดดยามบ่ายๆ
ผิวขาวๆ ของมันยิ่งทำให้ขาวมากขึ้น ตายละผมตกหลุมรักแฟนตัวเอง55
“กอล์ฟมา นนท์ช่วย” ช่วยไปไกลๆสิไม่ว่า 55
ไอ้ลุงยังไม่ทันอนุญาตของที่อยู่ในมือไอ้ลุง ก็เปลี่ยนไปอยู่ในมือมันแทนครับ
“ไหนดูสิ ซื้อะไรมาบ้าง” มันทำตัวเป็นแรดน้อยนักสำรวจอีกครั้ง
ภาษาบ้าน ๆ อย่างเราๆ ใช้กันคือเสือกนั้นเองครับ
แต่สำหรับดาราแล้วต้องใช้คำที่มันคู่ควรกันหน่อย555
ตอนนี้ไอ้นนท์มันผูกขาดแล้วครับ ที่นั่งข้างๆคนขับเป็นของมันทั้งๆไปและกลับ
มันเข้าไปนั่งในรถเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
หลังจากกดรีโมทปลดล๊อกไม่ถึง3 วินาที
แต่มีเหรอครับที่ผมจะให้มันสมดังที่มันคิดไว้ ทั้งไปและกลับ
“พี่นพครับ ช่วยขับรถขากลับได้ไหมครับ กอล์ฟบอกว่าปวดหัว”
ไม่รู้ครับละ ปวดหรือไม่ปวดยังไงไม่รู้ รู้แต่เพียงว่าตอนนี้ไอ้ลุงมันต้องปวดหัวเท่านั้น
มันมองหน้าผม อย่างไม่ต้องคิด คงอยากตอบคำถามเป็นแน่ๆว่ากรูปวดหัวตอนไหนฟะ
พี่นพก็ยินดีที่จะขับรถให้ครับ ทั้งที่ไม่ค่อยจะรู้ทางอะไรเลย
ผมแทรกตัวเข้าไปนั่งในรถต่อจากไอ้นนท์ ตามด้วยไอ้ลุงและพี่นพเป็นคนสุดท้าย
นาทีนี้ผมไม่อยากทำอะไร นอกจากดูสีหน้าของอีตุ๊กตาแรดหน้ารถนั้น55
Yes I win เป็นไปตามแผนครับ
ไอ้นนท์มีสีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปตั้งแต่เห็นไอ้ลุงเข้ามานั่งข้างหลังกับผมแล้วละครับ
มันเปลี่ยนจากแรดมาเป็นยีราฟแทน
หันมามองอย่างกับว่าคอมันหมุนได้380 องศาเลยทีเดียวครับ
เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น เป็นอันรู้กันว่า สิทธ์ของมันได้หมดลงแล้วที่จะเปลี่ยนที่นั่งหรือใช้ตัวช่วยใดๆ
“ขอโทษนะครับนนท์ กอล์ฟปวดหัวขับรถไม่ไหว” คำพูดสุภาพนี้กลับไม่ใช่มาจากปากไอ้ลุงครับ
ผมเองเป็นเจ้าของคำพูดนั้นครับ55
“อ้าวกอล์ฟเป็นไรมากไหม” ผมมองหน้าเพื่อสะกดจิตไอ้ลุงครับ เหมือนมันรู้ ว่าต้องปฏิบัติยังไงในตอนนี้
“เออออ เอ๋ อ๋อ อากาศอบอ้าวมากครับเลยปวดหัวนิดหน่อย พักสักครู่เดี๋ยวก็ดีแล้วครับ”
“ไม่ต้องห่วงครับนนท์ เดี๋ยวปอร์จะดูแลกอล์ฟให้อย่างดีเลยครับ
เป็นไงบ้างแอร์ข้างหน้าเย็นพอไหมนนท์ นั่งให้สบายนะ”ตอนนี้ผมหาจิ้งจกในรถกินบ้าง55
พี่นพขับรถออกจากสามชุก เวลาบ่ายๆแก่ๆครับ
ในรถไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงเพลงที่เปิดเบาๆเป็นเพื่อนคนขับ
ไอ้นนท์จะทำอะไรนั้นตอนนี้สวยไม่ใคร่ที่อยากจะรู้แล้วครับ
สองข้างทางยังเป็นทุ่งนา เหมือนตอนไปครับ
แต่ความที่เป็นเวลาบ่าย แสงแดดทำให้สีนั้นเปลี่ยนไปจากเดิม
พี่นพขับรถช้ามากครับ คงเพราะไม่คุ้นเส้นทางจึงไม่กล้าที่จะขับเร็วเหมือนไอ้ลุง
ก็ดีครับจะได้ใช้เวลานั่งข้าง ๆ ที่รักของสวยนานกว่าขามาอิอิอิ
ให้คนข้างหน้ามันอิจฉา เล่นๆ ต่อไป
ความเย็นแอร์กับความเหน็ดเหนื่อยทำให้เราสองคนที่นั่งข้างหลังเคลิ้มบ้าง ตื่นบ้าง สลับกันไปครับ
ผมหันไปมองไอ้ลุงเวลาที่มันเผลอหลับบ้างบางครั้ง
มันหันมามองยามที่ผมแกล้งหลับบ้างบางครั้ง555
ตอนนี้ผมกำลังจะโดนคนรักของตัวเองลวนลามในรถครับ55ไอ้ลุงมันแอบจับมือผมวางไว้ที่ตักของมันครับ
นั่นวางให้ถูกที่นะมึง ถ้าไปโดนจุดสำคัญขึ้นมาแล้วจะลำบากพี่นพให้ช่วยหาปั๊ม55
ผมแกล้งหลับทำเป็นนั่งตัวตรงแต่เอ็นหัวไปฝั่งทางประตูครับ
เหมือนคนกำลังคอหัก ดูสิว่ามันจะปฏิบัตกับผมยังไง
ได้ผลครับแผนร้าย ทำลายไอ้นนท์
ไอ้ลุงค่อย ๆ ใช้มือด้านขวาของมันพยุงหัวผมไปวางที่ไหล่ของมันครับ อย่างไม่อายใครในบริเวณนั้น
แน่นอนครับ ผมไปตามแรงมือนั่นไม่ช้าแม้แต่1 วินาที55
ตอนนี้ผมแทบไม่อยากจินตนาการเลยครับว่า ถ้าผมอยู่ในสายตาของใครบางคนแล้ว
มันจะรู้สึกยังไง55
พี่นพขับรถตามทางมาเรื่อยๆครับ จนตอนนี้เข้าสู่ชาญเมืองแล้วครับ
ที่ๆผมบอกกับไอ้ลุงว่าจะแวะซื้อต้นไม้ไปฝากคุณย่าตอนกลับนั้นเองครับ
พี่นพจอดรถข้างๆร้านขายต้นไม้ ตามคำบอกของผมครับ
ผมและไอ้ลุงเดินเลือกซื้อต้นไม้ ตามที่คิดว่าคุณย่าน่าจะชอบได้ประมาณ5ต้นครับ
จัดการใส่ท้ายรถอย่างระวังกลัวมันหักก่อนที่จะถึงบ้าน
เดี๋ยวคุณย่าจะตำหนิได้ว่ารักษาของไม่ดี แล้วไม่ยกหลานชายให้ผมต้องมานั่งเสียใจภายหลัง
พี่นพค่อยๆขัยรถเข้าเมืองอย่างช้าๆ เหมือนเดิมครับ
ตอนนี้ไอ้ลุงยังปวดหัวเหมือนเดิมครับไม่สามารถขับรถได้ แต่ผมอนุญาตให้ดีขึ้นแล้ว55
ผมยังรักษาที่นั่งข้าง ๆ ไอ้ลุงไว้ได้ชนิดแบบสวยงาม
เราถึงบ้านคุณย่าก็เย็นแล้วครับ ไฟข้างทางเปิดต้อนรับเราทั้งสามคนเหมือนกำลังจะบอกว่าขอต้อนรับสะใภ้เจ้า
กลับสู่วังอีกครั้ง 55โดยการกลับมาครั้งนี้มาพร้อมกับสัตว์เลี้ยงที่เพิ่งได้รับอนุญาตให้เลี้ยงเพียงแค่ตัวเดียวในประเทศไทยคือแรดนนท์นั่นเอง
:sad4: :pig4:
-
:haun4:
มาต่อให้แล้วนะครับ
รีบมาก พิมพ์ตกยังไงต้องขอโทษด้วยนะครับ
น้องปอร์จะไม่ได้มาต่อประมาณ5 วันนะครับ
ทำงานในกรุงเทพนี่ละครับ
แต่ไม่มีโอกาสได้กลับบ้าน
เขากักขังไว้ที่โรงแรม
ไม่ใช่เพราะเป็นไข้หวัด2010 นะครับ55
แต่กลัวเรื่องการเดินทาง
ของผมนั่นเอง กลัวไปสาย
เลยต้องเปิดโรงแรมให้พัก ซะเลย 55
น้องปอร์เลยต้องสวยๆ เชิด ๆ
ในโรงแรม แถวสาทรนั่นเอง
:laugh:
รีล่าง
สวยมาก
*
*
*
*
V
v
v
v
v
-
^
^
กระซวกแม่คนงาม o18 ไปอ่านก่อน
รีนี้ไม่อยากสวยแข่ง ขอแก่แต่เซะซี่แทนได้มะ
...
ตุ๊กตาแรดหน้ารถ :m20: คุณค่าที่พี่นพถูกยัดเยียด
อิน้องลุงอิสรเสรีภาพหมดแล้วสินะ อ่านดูก็รู้ว่า เมียเป็นใหญ่ เฮ้ออออออออ
ใช้สายตาบังคับให้ร่วมมือรับนังน้องนนท์สุดพลัง
แล้วยังอนุญาตให้อาการปวดหัวหายเป็นปลิดทิ้งได้แค่สบตาเท่านั้น 555
แต่เรื่องดันหัวดาราเจ้าบทบาทมาซบที่ไหล่เนี่ย อั๊ยยยยยยยยยยยแอ็คติ้งเริ่ดดดดดด
นางน้องนนท์คงมองตาถลนสุดพลัง
น้องลุงคนดีที่สุดในสามโลก โดนใช้เป็นเครื่องมืออีกแล้วสินะ 55555
+1 จัดให้เลยคะ คนสวย
สู้ๆนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยเด้อ
-
พี่ปอร์คนงาม เอาคืนได้ฮามาก ก๊ากกกกกกกกก
-
:z13:
น้องปอร์ คับ แต่ เชียร์ น้องกอฟล์
:z2: สนุกดีเรื่องนี้
:fire: นังแรด นนท์ คับ
-
คนสวยชนะเลิศศ.....ฮิ้วววววววววววววว
ได้เวลาสวยเอาคืนบ้างหล่ะนะ
ยิ่งเวลาแอ๊บเนียน...ให้อิลุงจับไปซบไหล่เนี่ย...ถูกจายยยยยยย o13
+1 เติมพลังไว้ให้สวยเอาไปสู้กับแรด :laugh:
-
o13สวยแก้เกมได้เจ๋ง
อย่างนี้พี่ลุงจะไปไหนได้
หุหุ........ซ่าสะใจ :z2:
-
เอาคืนได้สาสมมาก
ดีมาก
ยกความดีให้เลย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ชื่อเก๋ดีจัง "แรดนนท์" สงวนไว้นะ ตัวนี้หายาก แรดตัวจริงนอยังไม่ใหญ่เท่านี้เลย 555+
-
เยี่ยมๆๆๆๆๆๆ
5 วันเชียว รอได้เสมอ
-
กอฟล์นี่ก้อกวนนะ ไม่รู้จักปฎิเสธนนท์บ้าง เกรงใจนนท์ แต่ไม่เกรงใจปอร์
หงุุดหงิดแทน
-
สวย หัวเราะทีหลังดังกว่าเนอะ อิอิ
-
นนท์บาปกรรมมันมีจริงนะ
ไปเป็นมารความรักของปอร์น่ะ
ระวังเถอะนนท์ในอนาคตจะไม่มีใคร
รักนายเพราะนายทำตัวนายเอง
-
ดูท่าสวยกะนนท์คงได้ฟาดฟันกันอีกหลายยกแน่ ดูเป็นศัตรูฟ้าประทานยังไงไม่รู้ :z1:
-
ตอนนี้ไอ้ลุงยังปวดหัวเหมือนเดิมครับไม่สามารถขับรถได้ แต่ผมอนุญาตให้ดีขึ้นแล้ว
ประโยคนี้ฮามาก ... สงสัยต้องยืมไปใช้บ้างล่ะ อิอิ
คึกคักกันจังเลยน๊า :-[
-
สวย..........เริ่ดดดดดดดดดดดดด
:3123:
-
และแล้วก็ถึงเวลาที่สุดสวยเอาคืน
แรดนนท์คงอยากลงไปนอนชักดิ้นชักงอ
ถ้าเห็นว่าเบาะหลังเขาทำไรกัน
555555555555
อยากเลี้ยงบ้างจังแรดนนท์ตัวนี้
จะเอาไว้ออกงานวัด
-
มือคนละชั้นจริงๆ
ถ้าเปรียบเป็นเชิงมวยล่ะก็.....
นนท์เป็นแค่มวยวัด ชกสนามต่างจังหวัด
ปอร์เป็นมวยอินเตอร์ ชกสนามโอลิมปิก
นนท์ ดูโง่ๆๆๆๆ อ่ะ ดารามันโง่ยังงี้ทุกคนเปล่าว๊ะ ตรูชักสงสัย
นนท์เอ๊ยยยยย....อย่าไปยุ่งกับกอล์ฟ กับปอร์เลย
อยู่ตามประสาคนโง่ๆ ไปเห๊อะ ฮ่าฮ่า
o13 แจ่ม แหล่มเลย +1 ให้ปอร์สวย
ละเลงลิ้น เอิ้กเอิ้ก :z2:
-
ต๊าย....นังนนท์เปลี่ยนจากดาราเป็นตุ๊กตาแรดแล้วเหรอ :m20:
น้องปอร์เอาคืนได้น่ารักมากเลย
-
:jul3: :jul3:
น้องปอร์ต้องออกเดินทางแล้วครับ55
ไม่ได้เจอกัน5วัน..เชียวนะ
อย่าปล่อยให้เรื่องของน้องปอร์ตกไปอยู่หน้าท้ายๆนะครับ
สัญญานะ เจอกันวันศุกร์ครับ
ปล.แลกลิ้น
:bye2: :bye2:
-
คนสวยแจ่มมากคร่ะ
ฮิ้ว ชอบมากกกกก
o13
อ๋อลืม +1ให้คนสวยในสามโลกด้วย
-
มาส่งสวยสุดยอดในสามโลก
เดินทางปลอดภัย :L2:
แล้วรีบกลับมานะค้าบ :L1:
-
เกาะติดทุกสถานะการณ์
-
เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะน้องปอร์คนสวย
ถ้าเป็นห่วงลุงกอล์ฟก็เอามาฝากไว้ที่บ้านป้าขวัญก็ได้นะ อิอิ
-
รอก้อรอครับ
ปอร์คนสวย
-
:L1:
-
ขำพี่ปอร์
แรดมากก็งี้แหละ
เจอพี่ปอร์คนสวย
จ๋อไปเลย
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
น่าสงสาร ทั้งตัวเอง :monkeysad: และคนสวย เดินสายบ่อยจัง :เฮ้อ:
แต่ว่าเป็นกำลังใจ ให้นะ สู้ๆๆ o13 o13
ปล. หลังเดินสายรีบมานะจ๊ะ
ปล.2 คิดได้ไงเนี่ย :jul3: แรด...นนท์ :jul3: :m20: :laugh: :pigha2:
-
สะใจจังอะ
ให้มันรู้ซะบ้างเนอะ..........ปอร์
-
o13 o13 o13
-
:n1:ร่วมเดินทาง :n1:
-
หายไปหลายวัน...คิดถึงน้องปอร์ที่ซู้ด :กอด1:
ยิ่งอ่านก็ยิ่งหมั่นไส้ "แรดนนท์" และก็ยิ่งอยากรู้ว่าสิ่งนี้คือดาราคนไหนกันเนี่ย :fire:
แต่ไม่เป็นไร...ยังไงความดีก็ชนะทุกสิ่งนะปอร์ เอาใจช่วยครับ
ทำงานให้สนุกนะ เสร็จงานแล้วมาลงเรื่องต่อด้วนะครับ จะรอครับ :bye2:
-
น้องปอร์คนสวยรีบมารายงานต่อนะครับ
ขาดตอน.............ค้างมากมาย.....
ไมไม่ถีบนังนนท์ตกลงรถไปเลยกอนกลับบ้าน..... :laugh: :laugh: :m16: :m16:
หมั่นไส้............. :m31: :m31:
-
แม่คนงามจากนอกโลก
ตั้งใจทำงานอยู่สินะ
อย่าไปอันตรายใครที่โรงแรมล่ะ อั๊ยยยยยยยยยย
จะรอน้องลุงนะคะ
-
^
:z13: คนงามที่แสนจาเซะซี่? ข้างบนด้วยความคิดถึง
:laugh: น้องปอร์คนงาม สุดยอดดดดด o13 ไร้คำบรรยาย น้องปอคนงาม +1 ให้เลย 5555
-
กีซซซซซซ ร้ายกาจมากค่ะคนสวย
เอาคืนได้สะใจมาก วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ปล.อย่าไปตีหัวใครแล้วลากเข้าห้องนะจ๊ะปอร์ :haun4: อิอิ :laugh:
-
นนท์นี่ต้องจัดการแล้วมั้ง
-
o13 เริ่ดดดมากกกกกกค่ะ
ทำเอานังคุณนนท์ไปไม่ถูกเลยทีเดียว
ถึงจะมีมารมาขัด แต่สวยก็ยังสวีทกับลุงได้ :impress2:
-
ปอร์ครับ
น่าจะถามไอ้ลุงไปตรงๆเลยนะ
แบบนี้อึดอัดแทน
หมั่นไส้นนท์นะครับ
-
ฮามากมาย :m20:
-
ดันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ช่วยกันหน่อยนะ
-
มาดันด้วยคน... :a11:
-
ดันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
จั่งซี่มันต้องรอ จั่งซี่มันต้องรอ :z2: :z2: :z2:
คิดถึงน้องลุงจัง :z1:
-
ในที่สุด ... ก็ตามคนงามในสามโลกทันจนได้
เกลียดลุง ปากหนักหลาย :fire:
รักปอร์ จะไป :z6: ดาราเมื่อไหร่บอกนะ
-
คนสวยจะไป :z6: นนท์ตอนไหนบอกด้วยนะ
เค้าจะไปช่วยอ่ะ
อิอิ
คิดถึงคนสวยอ่ะ
-
เข้ามารอต้อนรับคนสวย
-
:laugh: :laugh: :laugh:
5555
คนสวยกลับมาแล้วครับ
กลับมาพร้อมกับความเหนื่อยหล้า
ทั้งกายและหัวใจ55
ถึงแม้จะอยู่ในกรุงเทพ ใกล้ แสนใกล้
ก็ไม่มีทางได้เปิดเน็ต เพื่อส่งข่าวคราวให้ Fc
ได้รู้อะไรเลย
ตอนนี้ที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีแล้วครับ
งานที่รับผ่านไปแล้ว
โลกกลับมาเป็นเหมือนเดิม อีกครั้ง
วิ๊ด วิ๊วๆๆๆ555
แล้วจะรีบปั่นให้ได้อ่านกันนะครับ
รอ อีกนิดนึง
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
พักกายพักใจให้สบายก่อนก็ได้คับ
ยังไงก็อ่านเรื่องของคุณปอร์แสนสวยอยู่แล้วววววว
:really2:
-
ดันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
นั่งแต่งหน้าทาปากคอยคนสวยเลิศลําสามโลก
พักผ่อนก่อนเถอะรอได้อยู่แล้ว เพื่อคนสวยนานแค่ไหน
ก็จะรอ :man1:
-
พักผ่อนก่อนเน้อ
โดนกักขังมาหลายเพลาสินะคะ
:man1: คนอ่านก่อนได้คะ
-
กร๊ากกกกก
แรดแบบ นนท์ พี่ไม่เลี้ยง น่ะจ๊ะ นู๋ ปอร์ แรดเกิ๊น....รับไม่ได้
ฮาได้อีก เด็ดดวงจิงๆ นู๋ปอร์
-
เข้ามารอนุ้งปอร์คนสวยนะค่ะ :กอด1:
-
คนสวยกลับมาแล้ว เย้ๆๆๆ
รออ่านอยู่น่ะจ๊ะ
-
:z2:สวยกลับมาแย้ว :z2:
-
เข้ามารอ...ปอร์สวย
:mc4: คนสวยชอบประทัด ฮ่าฮ่า
-
มารอน้องปอร์คนสวยของลุงกอล์ฟจ้า
:impress2:
-
คนสวยกลับมาแล้ววววว
ยังไงก็พักผ่อนเยอะๆนะ หายเหนื่อยแล้วอย่าลืมมาต่อไวๆนะ
รอร๊อรอปอร์คนสวยกับลุงกอล์ฟ
-
:m1: :m1: :m1: :m1: คนสวยมาแล้ว :m4: :m4: :m4: :m4:
-
:3125: :m16: :3125:
นพค่อยๆขัยรถเข้าเมืองอย่างช้าๆ เหมือนเดิมครับ
ตอนนี้ไอ้ลุงยังปวดหัวเหมือนเดิมครับไม่สามารถขับรถได้ แต่ผมอนุญาติให้ดีขึ้นแล้ว55
ผมยังรักษาที่นั่งข้าง ๆ ไอ้ลุงไว้ได้ชนิดแบบสวยงาม
เราถึงบ้านคุณย่าก็เย็นแล้วครับ ไฟข้างทางเปิดต้อนรับเราทั้งสามคนเหมือนกำลังจะบอกว่าขอต้อนรับสะใภ้เจ้า
กลับสู่วังอีกครั้ง 55โดยการกลับมาครั้งนี้มาพร้อมกับสัตว์เลี้ยงที่เพิ่งได้รับอนุญาต
ให้เลี้ยงเพียงแค่ตัวเดียวในประเทศไทยคือแรดนนท์นั่นเอง
ตอนที่ 40
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมอีกครั้ง หลังจากที่ช่วงปิดเทอมสั้นๆ ได้หมดลงไปกับ การใช้ชีวิตส่วนใหญ่
อยู่กับไอ้ลุงและที่ร้านครับ
เทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้วครับที่จะได้ใช้ชีวิตในฐานะนักศึกษาสาวแสนสวย55
อีกเพียงไม่กีเดือนก็จะเรียนจบ และต้องหางานทำแล้ว เป็นผู้ใหญ่ หรือต่างงาน
อันหลังนี้อยากมากสุดในบรรดาที่กล่าวมาครับ เลยต้องเร่งทำคะแนนให้ไอ้ลุงมาขอ55
คุณผู้อ่านเคยเป็นไหมครับตอนเรียนอยู่ก็อยากจะจบเร็วๆ แต่พอจะจบแล้วกับรู้สึกใจหาย ไปกับหนุ่ม ๆ 55
ไม่ใช่ละ ใจหายเมื่อรู้สึกว่าต้องจากมหาลัยอันเป็นที่รักไปแล้ว
ชีวิตที่ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร เรียนอย่างเดียว เฮฮา บ้าบอ ทอแหล ไปวันๆ
คิดแล้วมันเศร้า เรื่องมันเศร้า ไม่อยากให้ถึงเลย
ผมกับเพื่อนเดชลงเรียนเหมือนกันอีกแล้วครับท่าน
ไม่รู้จะอะไรนักหนา มาลงเหมือนกรูอยู่ได้
คิดเองไม่เป็นบ้างหรือยังไงว่าจะลงตัวไหนบ้าง
ไปไหนมาไหนเป็นคู่แบบนี้ เดี๋ยวกรูก็ขายไม่ออกพอดี
ถึงกรูไม่สวยกรูก็อยากทอดตัวเองเข้าสู่ตลาดนะมึง555
มึงคิดถึงข้อนี้บ้างไหมหา ไอ้เพื่อนรัก
ผมกับเพื่อนเดชไปมหาลัยด้วยกันครับโดยที่ไม่มีไอ้ลุงสุดที่รักเป็นคนขับรถให้ครับ
เพราะมันมีเรียนบ่ายเลยไม่ต้องมามหาลัยแต่เช้า
ส่วนผมมีเรียนเช้า เลิกเที่ยง เวลาอยู่ในมหาลัยจึงไม่ตรงกัน
จะเรียกร้องอะไรก็ไม่ได้ครับ ไอ้จะลงตัวเดียวกัน ก็กลัวเจอแรดนนท์
กลัวมันจะเอาหนอแหลมๆ มาควิดเอา
เวลานี้ จึงเป็นเวลาที่สวย เริงร่ามาก สายตาแพรวพราวไปหมด
มองไปไหนก็โอ้ว น้ำลายไหล55 ไม่ใช่สวยแล้วเป็นหมาบ้านะครับ
แต่ด้วยอนุภาพของบรรดาหนุ่มๆทั้งในหรือต่างคณะ
ผมกับเพื่อนเดชเลือกที่จะนั่งข้างหลังห้องตามเดิมครับ
เพื่อหลีกหนี คำถามจากท่านอาจารย์ที่ส่งตรงจากปากมาถึงลูกศิษย์ แบบไม่ยั้ง
นอกจากคำถามแล้วของแถมยังเป็นพวกน้ำลายอะไรเยี้ยงนี้555
บรรยากาศในห้องเรียนสุดแสนจะคึกคักเป็นพิเศษครับ
เพราะความที่ไม่ได้เจอกันช่วงปิดเทอมจึงมีอะไรมากมายที่อยากเล่า
อยากมีส่วนร่วม ไปเสียทุกเรื่อง ครับ 555
ไม่เว้นแม้แต่น้องปอร์ครับ ที่ช่างเจื้อยแจ้วเจรจา
อาจารย์ถึงเป็นบุคคลที่นักศึกษาลืมไปว่ามีตัวตนในห้องเรียนครับ555
ไอ้ลุงโทรมาแจ้งข่าวครับว่าเรียนเสร็จอย่าเพิ่งไปไหน….มาอีกแล้วครับพวกจำกัดสิทธิคนอื่น
จะรีบมาทานข้างเที่ยงด้วยที่โรงอาหาร ตอนนี้สวยจึงต้องรีบโปรยเสน่ห์ไว้ก่อน
เพราะถ้าเลยเข้าช่วงเที่ยงแล้ว คงไม่สามารถทำแบบนี้ได้แล้ว
ผมและไอ้เดช เดินลงมาจากห้องเรียนด้วยกันครับ
ตามประสาผัวเมีย5555 ตามประสาเพื่อนรักครับ
ตรงไปยังโรงอาหารที่ไอ้ลุงมันบอกไว้ว่าจะไปรอที่นั้น
ตอนที่เดินไปก็ได้แต่หวังครับว่า ไอ้ลุงครบ 32 ยังอยู่ดีทุกประการครับ
ชะนี คณะสื่อสาร รวมทั้งเก้งกวางมันธรรมดาที่ไหนกันครับ
เจอหนุ่มหล่อเป็นไม่ได้ครับ เสนอขายสินค้าทันที55ขนมจีบอะครับ
ผมกับไอ้เดชเร่งฝีเท้า เพื่อรีบมารับศพของไอ้ลุง555
หลังจากชะนีลง
แต่ผิดคาดครับ ผมเจอไอ้ลุงด้วยสภาพทุกอย่างไม่เปลี่ยนไป
เสื้อผ้ายังใส่ครบทุกชิ้น555 โต๊ะที่ไอ้ลุ่งนั่งก็ยังว่าง……….เกิดไรขึ้นนี่
ไม่มีใครมาร่วมรับประทานอาหารเที่ยงกับมันแต่อย่างใด
ผมเดินตรงเข้าไปหาไอ้ลุงทันทีครับ
จ๊ากกกก เบรคเอบีเอสทำงานแทบไม่ทัน
เมื่อไอ้แรดนนท์มันกำลังถือจานข้าวที่เพิ่งซื้อจากแม่ค้าเดินตรงเข้ามายังไอ้ลุง
มิน่าละครับ เพราะแบบนี้นี่เองไอ้ลุงจึงไม่มีชะนีนางไหนกล้าเข้ามานั่งด้วย
กลัวแรดตัวแม่นี่เอง
ผมไม่ลังเลครับที่จะแสดงความเป็นเข้าของในสิทธิที่ผมพึงมี55
รีบเดินเข้าไปนั่งข้างๆไอ้ลุงก่อนที่จะเสียสิทธินั้นไปให้ไอ้นนท์
“อ้าว มาถึงแล้วเหรอครับ”
ผมยิ้มสวยงาม ก่อนนั่งลงข้างๆมัน ไอ้ลุงผงกหัวให้เพื่อนเดชเพื่อเป็นการทักทายเชกเช่นกิ้งก่า ที่กำลัง
มีปฏิกริยาตอบสนองกัน 5555
“ทานไรหรือยังครับ ปอร์ เดช” ไอ้ลุงมันโง่อีกแล้วครับกรูเพิ่งเรียนเสร็จแดรกแล้วมั้ง
“ยัง” ไอ้เดชตอบสั้นๆก่อนนั่งลงอีกฝั่งนึงของโต๊ะ
“อ้าวมาถึงแล้วเหรอปอร์” คำถามโง่ๆมาจากแรดตัวแม่อีกละ
อยากตะโกนใส่หูอันเล็ก ๆ ของมันที่กำลังกระดิ๊กจังครับ ว่าถ้ามาไม่ถึงแล้วเมิงจะเห็นนางฟ้าที่ไหนละ555
ไอ้นนท์นั่งลงข้างๆเพื่อเดช พร้อมวางจนหญ้า เอ้ยจานข้าวลงบนโต๊ะ
ผมไม่ได้ตอบคำถามนั้นแต่อย่างใด ใช้แต่เพียงรอยยิ้มตอบแทน
“ไปหาข้าวกินกัน” ผมเอ่ยปาก
“มึงนั่งเป็นเพื่อนนนท์ เดี๋ยวกรูซื้อมาให้” ผมพูดขึ้นหลังจากเพื่อนเดชมีท่าทีว่าจะขยับตัวออกจากโต๊ะนั่งนั้น
คำพูดนี้สร้างความตกใจให้ทั้งเพื่อนเดช แรดนนท์เป็นอย่างมากครับ
มันคงรู้ว่าผมคิดการใหญ่อีกแล้ว ใช่ครับ ผมคิดแผนการยึดที่นุ่งข้างๆไอ้ลุงไว้ยังไงละ
ขืนไปกับบักเดช แรดนนท์มันจะย้ายถิ่นมาหากินแถวข้างๆ ไอ้ลุงเอานะสิครับ555
ตอนนี้ขอเป็นคนไม่ดีในสายตาเพื่อนก่อนละกัน
สงสารก็สงสารเพื่อนตัวเอง ที่ต้องปล่อยให้อยู่กับแรดตัวแม่ตามลำพัง
แต่ทำไงได้ละครับ ของของสวย สวยต้องแสดงความเป็นเจ้าของ55
และหวังว่าเพื่อนเดชคงจะเข้าใจ
ผมเดินนำไอ้ลุงไปหาของกิน โดยมีไอ้ลุงเดินตามไม่ห่าง
ปล่อยบักเดชไว้นานไม่ได้ เดี๋ยวมันจะตายเอานะสิครับ
เพราะแรดควิด ด้วยนอ555 ตกลงแรดหรือควายครับนี่
เดินกลับมาอีกทีพร้อมจานข้าวที่ถือด้วยมือทั้งสองครับ
จานนึงวางลงที่หน้าไอ้เดชครับ อีกจานสาดใส่แรดนนท์555
เชียร์ให้ทำกันอยู่ใช่ไหมละครับคนอ่าน แต่ไม่หรอกครับ55
อีกจานวางข้างหน้าที่นั่งตนเอง
“เดช นี่ตังค์ไปซื้อน้ำ ” ผมจัดการต่อ
“ผมไปซื้อให้ก็ได้คัรบปอร์” ท่านชายกอล์ฟอาสาอีก
“ไม่เป็นไร ไอ้เดชมันชอบซื้อน้ำ อย่าขัดใจมัน” ผมยังยืนยันตามเดิม
เพื่อนเดชยังไม่ทันที่จะตักข้าวคำแรกใส่ปาก ต้องชักกลับออกมาวางลงบนจานอีกครั้ง
แล้วหยิบตังค์ที่ผมวางให้เดินเกาหัว แบบงงไปซื้อน้ำ ตามคำสั่งของสวย
โดยไม่ปริปากบ่นสักคำ
ตอนนี้สีหน้าของแรดเริ่มมีเครื่องหมายคำถามครับผม
แล้วสวยจะแคร์ที่จะตอบทำไม55
“ปอร์รู้หรือยังว่าเสาร์นี้ นนท์จะจัดการเลี้ยงเล็ก ๆ ตอนรับการกลับมาของพี่นพ”
พี่นพกลับมาจากโลกไหนเหรอ555
“เปล่า” ผมตอบห้วนๆพร้อมมองไปหาไอ้ลุงของผู้อ่านด้วยความคิดที่ไม่ดีผุดขึ้นมาในหัว
ตอนนี้เครื่องหมายคำถามย้ายจากหน้าไอ้นนท์มาที่หน้าผมแทนแล้ว ครับ
มึงเอาอีกแล้วใช่ไหมไอ้ลุง วางแผนกับไอ้นนท์อีกแล้วใช่ไหม
“พอดีนนท์ คิดว่าไหนๆ พี่นพก็จะไม่กลับไปอีกแล้วก็เลยจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ แนะนำเพื่อนๆให้พี่นพรู้จัก
จะได้มีสังคมไว้บ้าง” อีนี่เสือกไปรู้กับเขาอีกและ ว่าเขาจะไม่กลับ ดวกจริงๆ
“เหรอ” ผมเริ่มวางระเบิดอีกแล้ว
“กอล์ฟยังไม่ได้บอกอีกเหรอปอร์”มันวางระเบิดบ้าง
“ยัง” ผมยังตักข้าวใส่ปากเรื่อยๆ ไม่ได้สนใจ เจ้าของเสียงนั้นเลย
เพราะตอนนี้สิ่งที่ผมคิดคือ มึง กับไอ้ลุงไปปรึกษาคิดแผนนี้กัน ทีไหน เมื่อไหร่ อย่างไร ถึงขั้นไหน มากว่า55
รังสำอำมหิตได้แผ่จากผมไปทั่วบริเวณครับ แต่เน้นตรงที่ไอ้ลุงมากที่สุด
“อ้าว แต่ก่อนตอนที่เอ่ออออออออออออ ตอนที่เอ่อ แต่ก่อนทำอะไรกอล์ฟมักจะบอกนนท์ก่อนเสมอนี่”
แต่ก่อนทำไมยะ บอกมานะ เป็นคำถามที่ผมเกิดในใจ
“เหรอ ไม่เห็นบอกอะไรนี่ คงไม่สำคัญขนาดนั้นมั้งเลยไม่ได้บอก แต่เรื่องอื่นที่สำคัญนะ บอกก่อนนอนทุกคืนเลย จริงไหมกอล์ฟ”
ผมหันหน้าไปหาไอ้ลุงครับ รังสีอำมหิตเพิ่มถี่มากขึ้นครับ
ไอ้ลุงก้มหน้าตักข้าวใส่ปากตามเดิมไม่ได้พูดอะไร ลองพูดดูสิครับ พิกลุทองร่วงแน่ๆ
ไอ้เดชเพื่อนรักยกน้ำมา2ขวดพร้อมน้ำแข็งเปล่า
“งานจัดขึ้นที่บ้านนนท์นะ วันศุกร์นี้นะอย่าลืมไปนะปอร์ พี่นพฝากชวน
อ่อ มีเพื่อนพี่นพด้วยนะ รู้สึกว่าจะจบมาจากอังกฤษหลายคน มีชาติตละกูลทั้งนั้นเลยนะปอร์ นอกจากนั้นก็มีเพื่อนนนท์ที่กองถ่ายก็มานะ
และเพื่อน ๆ ที่มหาลัยที่นนท์สนิทเท่านั่นละ” แรดนนท์พูดไปเน้นเสียงสูงที่คำว่าผู้ดี้ผู้ดี ฟังแล้วแทบกลายเป็นผู้ดีตามในบัดนาว
“อืม” แล้วมึงสนิทกับกรูเหรอ ถึงได้มาชวนกรู ไปชวนชะนีแพมสิมึง คิดไปก็ตัดข้าวใส่ปากไป
“นนท์รู้ว่าปอร์ไม่เคยไปงานแบบนี้ ไม่ต้องเตรียมตัวอะไรมากหรอกนะ แต่งตัวธรรมดาก็ได้ กันเองไม่เรื่องมากนะ”…………. การีดกรี๊ด
ไม่ต้องย้ำกรูรู้ว่ากรูบ้านนอก อีเควี้ยนี่ วอนทีนแล้วมึง
“อ้าวเหรอ ได้เดี๋ยวแต่งไปให้ตามที่บอก ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวจัดให้ สบายบาก ” ข้าวแต่ละคำทยอยเข้าปากไม่ได้หยุด
ไอ้ลุงเปิดน้ำเทใส่แก้วแจกจ่ายให้ทุกคน ยังไม่คิดที่จะพูดเหมือนเดิม
“อิ่มยังวะเดชมึง” คำพูดผมทำให้เพื่อนเดชชะงักอีกครั้งครับทั้งๆที่มันเพิ่งลงมือกิน
“กรูอิ่มจนเอียนแล้ววะมึง ค่อยๆกินนะเดี๋ยวข้าวจะกระเด็นออกมาจากปาก เป็นผู้ดีไม่ใช่เหรอมึง”555
อะไรอะไรก็ลงที่เพื่อนเดชครับ น่าสงสารเชียว
เพื่อนเดชได้ยินแบบนั้นแทบที่กินจานทั้งจานเข้าไปในทีเดียวเลยครับ
ผมรู้ว่าเพื่อนเดชเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดและสื่อออกไป
“อิ่มละ”
“อ้าวนี้ น้ำ ค่อยๆดื่มนะเดี๋ยวสำลัก ผู้ดีเขาค่อยๆดื่มนะมึง” ผมบอกเพื่อนรัก
“แบบนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าผู้ดี” ตามเคยครับเพื่อนเดชพูดไปก็ทำท่าทำทางค่อยๆ ดื่มน้ำเหมือนที่ผู้ดีเขาดื่มกัน555
“ไป กลับ” เพื่อนเดชพูดไปลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว เหมือนกำลังจะกลัวแรดนนท์ขึ้นมากระทันหันครับ
“อย่านะ หยุดเดี๋ยวนี้ แบบนั่นไม่ได้ ผู้ดีไม่ทำแบบนั้น นั่งลงใหม่เดี๋ยวนี้ มึง” เพื่อนเดชทำตามคำสั่งของผมอีกครั้งครับ
“มึงดูกรูนะ ผู้ดีเขาทำกันแบบนี้ ดูดีๆ ห้ามกระพริบตา แบบนี้นะ ”
ผมค่อยๆ ลุกขึ้น ใช้มือสองมือประสานเข้าหากันที่เป้ากางเกง แล้วค่อยๆงก้าวท้าวซ้ายนำ
แล้วตามด้วยขวาไปด้านหลัง ในขณะที่มือยังประสานกันอยู่
แล้วค่อยๆ หันหลังให้กับไอ้นนท์ ไอ้ลุง โดยมีเพื่อนเดชเดินตามมาไม่ได้ห่างครับ
มีคนที่งงมากที่สุดคือไอ้ลุงครับ มันไม่คิดว่าผมจะใช้วิธีนี้เพื่อออกจากดงผู้ดีนั่นไป555
เรียกตามแทบไม่ทัน
:z2: :impress3: :z2:
-
:o8: :-[
มาต่อให้แล้วนะครับ
หลังจากที่หายไปนานเลย
ผิด หรือตกหล่นตรงไหน
ขออภัยด้วยนะครับFC ทังหลาย ดึก แล้วเบลอๆ
ช่วงนี้พอมีเวลามาอัพให้ หลังจากที่ได้พักผ่น2 วัน เต็ม
เหนื่อยครับ ทั้งอาทิตย์รับแขกเยอะมาก555
วนเวียนเข้ามาทำร้ายน้องปอร์ถึงที่เลย 55
ปล.เป็นกำลังใจให้น้องปอร์ด้วยการเม้นท์ด้วยนะครับ
ปล2. แลกลิ้น
:z3: :really2: :z3:
-
สวยฮามากมาย :jul3:
ซะใจ ผู้ดีนนท์ :beat:
สงสารอีลุง
คงอึ้งมาก
-
อุอุ...นุ้งปอร์ทำถูกแล้วหล่ะ...ของๆเราจะไปยกให้คน(?)อื่นง่ายๆได้งัย
ยิ่งที่นั่งข้างๆอิลุงเนี่ยเราก็ไม่ละเว้น...ต้องยึดไว้ก่อน...อิอิ
แต่ดูแล้วงานนี้...แจ๊กพ๊อตความซวยจะไปตกอยู่ที่เพื่อนเดชหล่ะนะต้องมานั่งข้างแรด...ฮ่าๆๆๆ :laugh:
เอ่อ...อยู่ๆมัยลุงกอล์ฟงานเข้าซะง้าน...ไปเตรียมแผนอะไรกับนนท์แล้วมะบอกคนสวยได้งัย
แถมปล่อยให้นนท์มาขวิดคนสวยอยู่ได้....คนอ่านเคืองนะเนี่ย...ชริชริ :a14:
แต่ที่จริงแรดก็สมควรอยู่ส่วนแรดนะ...เขาดินน่าจะว่าง....กลับเข้ากรงไปเหอะ o12
+1แก้เหนื่อยให้คนสวย...อิอิ :จุ๊บๆ:
-
ใครเอาเข็มไปเย็บปากกอล์ฟไว้อ่ะ ไม่เห็นมันจะพูดจาอะไรบ้างเลย
ผิดกับช่วงห้าตอนแรก ตาลุงนี่ปากดีเชียว
-
หงุดหงิดกับกอล์ฟอ่ะ ค้างๆ คาๆ อยู่ได้ เพื่อนก็เพื่อนสิ มาแขวะกัดแล้วไม่เห็นปกป้องอะไรสักอย่าง
ไม่ปลื้มกอล์ฟอ่ะ
-
ขอฮาแบบผู้ดีด้วยคน ฮิฮิฮิ(เอาฝามือปิดปาก)
จะอะไรกันนักหนาเนี่ย แรดนนท์ ลุงกล์อฟก็ไม่ทำอะไรเลย ปล่อยให้คนสวยต้องช่วยเหลือตัวเองตลอด
เป็นกำลังใจให้พี่ปอร์นะครับ :กอด1: :กอด1: มาต่ออีกนะ ช๊อบชอบ
-
ดูๆ ไป ก็สงสาร กอล์ฟ อยู่เหมือนกันนิ
นั่งอยู่กลางสนามรบ
เอ รึจาสมน้ำหน้าดีหว่า
ขอบคุณนะคะ ปอร์
-
รีบมาต่อครับ
สางสารน้องปอร์ละ
-
สวยได้โล่ห์ข่ะ เดี๊ยนให้ 10 10 10 ชนะเริศ
(http://i269.photobucket.com/albums/jj45/mongyao/A5694729-28.jpg)
-
คนสวยแน่จริงต้องอย่างน้องปอร์...ฮามาก :z2:...
เราว่าลุงต้องทำอะไรมากกว่าเฉยไม่รู้เรื่องรู้ราวนะ
เดี่ยวจะกลาย มานั่งเป็นเคี้ยวเอื้องเป็นเพื่อนแรด
:m16:
-
ว๊าวววว ปอร์ ชนะใส ได้โล่ :laugh:
ถึงกรูไม่สวยกรูก็อยากทอดตัวเองเข้าสู่ตลาดนะมึง
เอ่อ ... อยากจะขอยืมประโยคนี้ไปใช้บ้างนะคะ ... แต่ไม่รู้จะมีโอกาสพูดรึป่าว แป่วววว
-
สวยชนะขาดคร่ะงานนี้
o13
-
น้องปอร์คนสวย แรงงงงนะค่ะ
-
น้องปอร์ แรงงงงงงงง
-
สวย อ่ะแรงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สงสารลุงเลย
-
เข้ามาฮาแบบต่อเนื่อง :laugh:
-
พี่สวยคะ น้องอยากชมการแสดงตบแบบผู้ดีค่ะ
ไม่ทราบพี่สวยจะเปิดการแสดงหรือไม่คะ
หมันไส้แรดนนท์เข้าตับแล้วค่ะ :laugh:
-
น้องปอร์สวย แรง แต่แอบฮาอะ
คิดได้ไง ดาราตุ๊กตาทองยังต้องยอมเลยนะ
อิลุงทำไมมัน บื้อ บื้อ อย่างนี้อะ
ทำไรก็ไม่เคลียร์
เดี๋ยวให้สวยจัดการเลยนิ
-
จัดการกับนนท์ซะทีเถอะ รำคาญมาก
-
:beat: ขัดใจอิลุงกอล์ฟ
นั่งอมไรอยู่ไม่เห็นพูดไรเลยอ่ะ..
เห็นแล้วอึดอัด.. :z3:
-
:m20:
ซะจายยย
-
ได้จัยมากน้องปอร์
แล้ว......นนท์.....ออกมาแล้ว :beat: :z6:
-
ไม่ไหวละ
นนท์
เมิงเป็นแรดพันธ์ไดโนเสาร์
ที่ยังหลงเหลืออยู่แน่ๆ
-
คนสวยสู้ ๆๆๆๆ นะ
-
ไม่เคยเจอใครหน้าด้านเหมือนดาราคนนี้เลยจริงๆ
พันธุ์นี้ยังเหลือในโลกนี้อีกเหรอ
มีลางสังหรณ์ว่า น้องปอร์คนสวยจะโดนแกล้งในงานของพี่นพอีกแน่ๆ เลยทีเดียว :sad4:
สู้ๆ มันนะน้องปอร์ :beat: :beat: :beat:
-
ได้ใจมากจ๊ะน้องปอร์
แต่ป้าไม่ชอบลุงกอล์ฟนะ ซื่อบื้อเกินไปแล้ว
-
:haun4:
ใจเย็นๆครับFCทุกคน ทุกอย่างมันมีที่มา
ว่าแต่ชวนไปตบแรดนนท์ใครไปบ้างยกมือขึ้นครับ555
:fire:
-
เข้ามายกมือ ขอไปด้วยคน
จะไปเมื่อไหร่ ตอนไหน ไปยังไง บอกมา
พร้อมเสมอ รอเวลานี้มานาน
-
:pig2:
เข้ามายกมือ ขอไปด้วยคน
จะไปเมื่อไหร่ ตอนไหน ไปยังไง บอกมา
พร้อมเสมอ รอเวลานี้มานาน
:L1:
เป็นเอามากขนาดนั้นเหรอครับ55
เบาๆมือด้วยนะครับเดี๋ยวแรดนนท์ตายเอา
:z3: :z3:
-
:haun4:
ใจเย็นๆครับFCทุกคน ทุกอย่างมันมีที่มา
ว่าแต่ชวนไปตบแรดนนท์ใครไปบ้างยกมือขึ้นครับ555
:fire:
ไปด้วยคนคร้าบบบ
ยินดีที่จะร่วมขบวนการ "สหบาทา" แรดนนท์
:z6: :z6: :z6:
-
:haun4:
ใจเย็นๆครับFCทุกคน ทุกอย่างมันมีที่มา
ว่าแต่ชวนไปตบแรดนนท์ใครไปบ้างยกมือขึ้นครับ555
:fire:
ไปด้วยค้าบ :m18:
เตรียมเปลือกทุเรียนไว้พร้อมแล้ว
ลุยได้ทุกเมื่อค้าบ:a2:
-
อร๊ายยยยยยยยยส์
มันจี๊ดดดดดดด :m31:
อยากเอามือไปสัมผัสหน้าผู้ดีด้วยคน
-
นนท์เกาะติดยังกะเห็บหมาเลย
สลัดไม่หลุด เกาก็ไม่หลุด
-
เอ่อ..โดยปกติเป็นคนเรียบร้อย.. คิดว่านะ.. o18
แต่เพื่อน้องปอร์คนสวยที่สุดของพวกเรา..
จะยอมทำเพื่อน้องปอร์..... :z6:
ตาลุงนี่ก็ผู้ดีจัดจริง ๆ เชียวไม่ได้ดั่งใจเล้ย... :seng2ped:
-
น้องลุงไม่ได้ดั่งใจเลย :m31: ขัดใจ
ปล่อยให้นนท์ทำแบบนี้ได้ไง ทำใมไม่ห้าม :m16:
ขอมอบรางวัลแรดทองคำให้นนท์ :beat: :z6:
-
น้องลุงไม่ได้ดั่งใจเลย :m31: ขัดใจ
ปล่อยให้นนท์ทำแบบนี้ได้ไง ทำใมไม่ห้าม :m16:
ขอมอบรางวัลแรดทองคำให้นนท์ :beat: :z6:
55555555555
ชอบมาก รงวัลแรดทองคำ
คิดได้ไง55
-
ขอยกสองมือ
สงสัยต้องตั้งโครงการ "ตบแรดนนท์คืนสู่ป่า" อิอิ
:laugh:
-
ปกติเรียบร้อยนะคะ
แต่....เพื่อน้องคนสวย....
เมื่อไหร่ ที่ไหน บอกด้วย.....
:beat: :beat:
-
น้องปอร์ทำถูกแล้วเคอะ ต่อไปเวลาหัวเราะต้องออกเสีบงสูงด้วยนะคะ แบบนี้ หหิ้ๆหิ้ หิ้ๆ พร้อมเอามือปิดปากไว้ค่ะ
:laugh:
-
ลุงขัดใจอ่ะ ขัดใจ
ส่วนนนท์มาจากหลุมไหนก้ฬไปหลุม
นั้นเลย แต่นนท์กับลุงเคยคบกัน
เหรอ
-
ตัวเองเค้าไปด้วยคน
แต่เค้าไม่ตบนะ :beat:
เค้าขอกระทืบเอา :z6:
กร้ากกกกกกกกกก :jul3:
-
:laugh: น้องปอร์คนสวยยังคงชนะเลิศเหมือนเดิม สุดยอดดด o13
-
ลุงกอล์ฟคงงงน่าดู แบบชนิดที่ งอ งู ห้าร้อยตัวแปะอยู่บนหน้าผากว่ามันเกิดอะไรกันขึ้น
ยังฮาเหมือนเดิมเลยนะครับ :laugh:
-
น่าสงสารลุเนอะๆๆ แต่ก็นั่นแหละ เงียบอยู่ได้ :m16: :m16: :m16:
ปล. ปอเก็บพิกุลทองได้กี่ดอกแล้วอ่ะจ๊ะ :z1: ทองกะลังขึ้นเลยตอนี้ :เฮ้อ:
-
มันพูดเอง...เออเอง อีกแล้ว ไอ่แรดนนท์ปนควาย
สงสารก็แต่ไอ่ลุง เจอแรดนนท์ปนควายแบบนี้ ไอ่ลุงคงเบื่อ เหนื่อยหน่าย ขี้คร้านที่จะพูดถึงอ่ะ
คนเงียบอย่างไอ่ลุง...ไม่ได้หมายถึงคนไม่ทันคน เสมอไปนะคร้าบบบบ --- เชียร์ไอ่ลุงซะหน่อย กลัวจะเสียใจ
แต่งานนี้....ปอร์สวยชนะเลิศ อีกแล้ว ทำให้ไอ่ดารานนท์ นอกจากจะเป็นแรดแล้ว ยังแอบพ่วงเป็นควายไปด้วยอีกหนึ่ง
ฮ่าฮ่า ไอ่นนท์ ไอ่แรดปนควาย แสดงความโง่ออกมาซะไม่มีความฉลาดให้เห็นเล๊ยยยยยย 555+++++
ไอ่แรดดดดดดดดดดดปนควายยยยยยยยยยยยยยย
:กอด1: กอดปอร์สวย ดีก่า หุหุ
-
:oo1: :oo1: :oo1:
“มึงดูกรูนะ ผู้ดีเขาทำกันแบบนี้ ดูดีๆ ห้ามกระพริบตา แบบนี้นะ ”
ผมค่อยๆ ลุกขึ้น ใช้มือสองมือประสานเข้าหากันที่เป้ากางเกง แล้วค่อยๆงก้าวท้าวซ้ายนำ
แล้วตามด้วยขวาไปด้านหลัง ในขณะที่มือยังประสานกันอยู่
แล้วค่อยๆ หันหลังให้กับไอ้นนท์ ไอ้ลุง โดยมีเพื่อนเดชเดินตามมาไม่ได้ห่างครับ
มีคนที่งงมากที่สุดคือไอ้ลุงครับ มันไม่คิดว่าผมจะใช้วิธีนี้เพื่อออกจากดงผู้ดีนั่นไป555
เรียกตามแทบไม่ทัน
ตอนที่41.1
ผมเริ่มนับเวลาถอยหลังทีละวันสองวัน แมร่งงงง ช่างผ่านไปเร็วจริงๆครับ
อะไรก็ไม่รู้ ยิ่งไม่อยากไป เวลานั้นยิ่งมาถึงเร็ว สวยละเบื่อ
หลับตาสองสามทีลืมตาขึ้นมาก็เย็นวันศุกร์แล้วเหรอนี่ ขี่เกียจโว้ยยย
คืนนี้สิ สวยจะได้เกิดและเจิดจ้าส่องสว่างท่ามกลางหมู่ดาว
หมู่ไอโซ หมูแรดในคราบดาราทั้งหลาย
ชุดราตรียาวสีฟ้าสดใส สร้อยคอเพชรเม็ดใหญ่ ต่างหูมุก รอท้ายป้าดา กระเป๋ากุ๊ดจี่
ถูกเตรียมให้เข้าเซตเรียบร้อยวางอยู่หน้ากระจกบานใหญ่555
ผมบังคับตัวเองให้ตื่นจากเตียงนอน ขึ้นมารับโทรศัพท์ของไอ้ลุงหลังจากเผลอหลับไป
“ฮะเหลว” ผมรับโทรศัพท์ด้วยเสียงอู้อี้ของคนที่กำลังงัวเงียขึ้นจากที่นอน
“------------------------------------”
“นอนอยู่”
“------------------------------------”
“ยังไม่ได้ทำไรเลย ” งัวเงีย งัวเงีย
“-----------------------------------------------”
“ไม่ไปได้ม้า” เสียงผมยังงัวเงียต่อ
“------------------------------------------------------------------------------------”
มายาวเลยครับทีนี้ เป็นชุดเชียว ไอ้ลุงมันร่ายเวชมนต์ หวังให้ผมตื่น
“ยัง ยังหอมเหมือนเดิม”
“----------------”
“มาสิ แน่จริงก็มาอาบให้สิ ”
“----------------”
“มากด้วย โหล โหล ๆ ฮะเหลว วิ๊ดวิ้ว กอล์ฟ ไอ้ลุง อยู่ไหม”
ตายละพ่อ แม่ พี่ น้อง น้า อา ป้าๆ Mecon 55
ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่คุณเรียก ถึงเรียกก็ไม่ตอบเพราะมันวางสายไปแล้ว55
ผมวางมือถือเก็บไว้บนหัวเตียงที่เดิมครับ หัวถึงหมอนอีกครั้ง สักพักก็คงจะอาบน้ำตามคำบอกเล่าของไอ้ลุง
เวลาผ่านไป เวลาผ่านไป เวลาผ่านไป
เสียงกริ้งหน้าบ้านดังขึ้นอยู่นานครับ ตามความคาดหมาย
สลับกับเสียงมือถือ หลับสนิทแค่ไหนก็ตื่นขึ้นมาได้ครับ
ผมงัวเงียขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยน้ำมือของไอ้ลุง
แหกขี้ตาลุกขึ้นจากเตียง ทั้งที่ยังอยู่ในชุดแอร์สาว555 เปล่าครับชุดนักศึกษาสุดสวย
ก้าวลงบันใดทีละคั้นอย่างสติไม่อยู่กับตัวๆๆ
ไม่ใช่มันไปอยู่กับไอ้ลุงนะครับ แต่มันอยู่บนเตียงนอนนะสิครับ ยังตามมาไม่ทัน55
ผมพาร่างที่ตอนนี้วิญญาณอยู่บนเตียงนอนไปเดินประตูบ้านให้แขกที่ได้รับเชิญเข้ามาข้างใน
อ้าปากหาวให้กว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนที่จะเปิดประตูให้ไอ้ลุงเข้ามา
หลังจากเปิดประตูแล้ว ทุกอย่างต้องสวย เพอร์เฟค ถึงวิญญาณจะไม่มาด้วยก็ตาม555
“มาถึงแล้วเหรอ ทำไมมารับไวจัง”
“เปล่ามารับครับ มาทำตามคำท้าต่างหาก” แว๊กกกกก จ๊ากกกก กา รี๊ด กร๊ดๆๆ ชอบนะ555
งั้นเชิญที่ห้องนอนเลย55 พร้อมละ
“ท้าอะไร ตอนไหน ยังไง ที่ไหนไม่รู้เรื่องเลย” ผมหน้าแดงเป็นลูกแอ๊บเปิ้ล
“ก็ท้าว่ากล้ามาอาบน้ำให้หรือเปล่าไง ต อนไหนเหรอ ก็ตอนที่ผมโทรหาปอร์ไง บนเตียง”
งะ มันตอบทุกข้อที่ผมถามเลยครับ แล้วก็ถูกด้วย
“ตอนนั้นเสียงเป็นไง” ผมซักต่อ
“เสียงงัวเงียครับ สังสัยอยู่บนเตียง”
“อ๋อแสดงว่ามีสติสัมปชัญญะไม่ครบดี ตามกฏหมายแล้วไม่ถือว่าท้า หรือสัญญาอะไรทั้งสิ”
นักกฏหมายสาวมาเองครับ555
ผมต้องเอามือลูบโคลนที่ติดบนปลายจมูกออกครับเพราะดำน้ำไปจนได้55
“งั้นอาบให้ตรงประตูเลยดีไหมครับนี่ ปากดีนักนะ”
“แพ้แล้วห้ามมั่วนะ ไม่เอานะ อย่า อย่านะ เดี๋ยวคนเห็น กอล์ฟ” ผมร้องตามแรงมือที่ไอ้ลุงมันลูบคลำตามตัวของผม
จะมีคนเห็นได้ยังไงละครับก็ทั้งบ้านเขาอยู่ที่ร้านกันหมด55
พูดเสร็จผมก็ให้ท่าไอ้ลุงด้วยการนำวิ่งเข้าบ้านก่อน ไปรอในห้องน้ำทันที55เป็นไงบ้างครับเนียนไหม
“นั่งรอตรงนี้ละกันเดี๋ยวจะรับอาบให้เร็วที่สุด อยากกินไรหากินเองนะ ” ครับห้องรับแขก 55ผมชี้มือไปทางครัวแต่ไอ้ลุงมันคงรู้ มันเคยมาแล้ว
“อยากทานอย่างอื่นมากว่าครับ”แน๋ะ มันมาอีกแล้วครับ กับมุขชวนเสียตัวแบบนี้
“รออยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหนเด็ดขาด” ผมขู่ไอ้ลุงเล็ก ๆ และไม่แน่ใจว่ามันจะเอาจริง
ผมรีบสาวท้าวขึ้นบันไดให้เร็วที่สุด ไม่ใช่เพราะกลัวนะครับ แต่เร่งรีบมากว่า กลัวไอ้ลุงมันรอนาน55
ชุดนักศึกษาลงไปกองในตระกล้าหลังจากที่ใช้คลุมกายผมมาทั้งวัน รวมถึงน้องลิงเผือกด้วยครับ
ผ้าขนหนูสีขาว ถูกเลือกใช้คลุมกายแทนอากาศ
ครืมล้างหน้าถูกเคลือบลงบนหน้าเรียวงาม ได้รูป จมูกโด่งเป็นสันถูกชะโลมครีมนั่นด้วยสองมือเรียวเล็ก555
หน้ากระจกที่วางชุตราตรียาว พร้อมด้วยเพชรเมล็ดโต
เวลาเดินไปเรื่อยๆ คนที่อยู่หน้ากระจกดูจะมีความสูขกับการมองตัวเอง
ส่วนอีกคนที่กำลังรออยู่ข้างล่างจะทำอะไรอยู่นะ ความคิดเริ่มผุดเข้ามาในหัวของผมครับ
แอบลงไปดูมันดีกว่า ว่ามันทำไรอยู่
ว่าแล้วสองขาก็ก้าวพาร่างของน้องปอร์ไปยังประตู
แต่เดี๋ยวก่อน ถ้าท่านโทรมาภายใน5 นาทีนี้555 เปล่าครับ
เอ๊ะ นั้น นั้นมันอะไร ความสงสัยเริ่มผุดเข้ามาให้หัวอีกครั้ง
ตัวยังไม่ทันจะถึงประตูแต่อย่างใด ต้องหยุดชะงักที่ปลายเตียง
ทำไมเตียงนอนมันเหมือนมี เอ่อ มี
กรี๊ด ช่วยด้วย......................................โจรขโมยเพชร
อย่านะ ก่อนที่มึงจะเอาเพชรไป ข่มขืนกรูก่อน พลีสสสส
:fire: :laugh: :fire:
-
:L2: :3123: :L1: :pig4:
วันนี้เอาไปครึ่งแรกก่อนนะครับ
เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาอีกครึ่งที่เหลือครับ
อ่านได้ตามใจชอบนะครับ55
ปล. คอมเม้นท์คือกำลังใจที่น้องปอร์ต้องการครับ
ปล.2 แลกลิ้น
:m15: :monkeysad: :sad11:
-
งานนี้อาจเสียตัวได้ถ้าคุณยังไม่รีบแต่งตัวภายในสามวินาที
:jul3:
-
เข้ามาช่วย....ลุ้นให้กอล์ฟ
ไอ่ลุง ข่มขืนคนสวย ให้สำเร็จซะทีเด๊
ปอร์คร้าบบบบ....ยอมมมมๆๆๆๆ ไปเห๊อะ
คิดซะว่าสงสารไอ่ลุงมันก็แล้วกัน
คนอ่านก็อยากอ่าน NC จะแย่อยู่แล้ว ฮ่าฮ่า
:กอด1: กอดอีกที น้องปอร์คนจ๋วย หุหุ
-
ลุงกอล์ฟนี่ยังไงๆอยู่น๊า ... เริ่มเคือง
เวลาอยู่กันสองต่อสองเนี่ย คารมดีดี๊
แต่พอคุณปอร์ตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน เห็นลุงกอล์ฟแกเงียบทุกทีเลยง่ะ
ไม่ได้ดั่งใจ ฮึ้
ปล. ถ้าโจรขโมยเพชรไม่ยอมลงมือข่มขืน ... คุณปอร์ก็ชิงข่มขืนโจรเลยค่ะ
วันหน้าวันหลัง จะได้ มาขโมยบ่อยๆ เอริ้ก ๆ :laugh:
-
:oo1: :oo1: :oo1:
ตายละพ่อ แม่ พี่ น้อง น้า อา ป้าๆ Mecon 55
ฮามาก มี Mecon ดั๊ว
เข้ามาช่วย....ลุ้นให้กอล์ฟ
ไอ่ลุง ข่มขืนคนสวย ให้สำเร็จซะทีเด๊
ปอร์คร้าบบบบ....ยอมมมมๆๆๆๆ ไปเห๊อะ
คิดซะว่าสงสารไอ่ลุงมันก็แล้วกัน
คนอ่านก็อยากอ่าน NC จะแย่อยู่แล้ว ฮ่าฮ่า
:กอด1: กอดอีกที น้องปอร์คนจ๋วย หุหุ
เรื่องนี้ ของเค้าดีจริง ฮาทั้งคนเขียน คนอ่าน
อ่านแล้วขำกลิ้ง
ขอบคุณนะคะ POR
-
โจรคือคนที่คุนก็รู้ว่าไผปล้ำเลยมาอ่อยถึงที่เจ้เสี้ยมเลิฟๆคนสวย
-
ตามอ่านจนทันแล้วคะ
จบตอน 40 ก็มีตอน41.1 มาต่อทันทีเลย
เอิ๊ก เอิ๊ก ฮาครับฮา
ฐานะทางบ้านน้องปอร์ร่ำรวยมากเลยนะคะ
มีมุกมาเหวี่ยงกระจายทุกตอนเลย o13
จะติดตามเรื่อยๆนะคะน้องปอร์คนสวย :L2:
-
ลุงได้ตำแหน่งใหม่เป็นโจรขโมยเพชรซะหล่ะ...ฮ่าๆๆๆ
แหม..แต่โจรบุกมาถึงห้องแล้ว...งั้นนุ้งปอร์คนสวยคงต้องเตรียมตัว หล่ะ:oo1: :oo1:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: อยากเจอโจร :serius2: :serius2: :serius2:
-
ปอร์ปล่อยระเบิดไว้แล้วจากไป
แอบงง
อะไรคือเพรช
ใครคือโจร
ตามมุกสวยไม่ทัน โทษที
-
โอ๊ะ ! โอ๊ย สุดยอดผู้ดีเลยนะคับ
ให้มันได้อย่านี้สิ :laugh:
:call: นับถือ นับถือ
แล้วมาต่อนะคับ อย่านานหละ กำลังดุเด็ด เผ็ดมันเลย
-
:call: ด้วยคน
-
มีโอกาสที่จะโดน :oo1: สูงมากๆน้องปอร์เอ๊ย..
-
คนสวยทำให้.......ค้างอีกแล้วอะ :m31: :m31: :m31:
:z13: :z13: :z13:
-
คนสวยใจร้ายอ่ะคนเค้ามีน้ำใจมาช่วยอาบน้ำอ่ะ
รอดูดีกว่าว่าใครเข้ามาในห้อง
-
รอดูว่าคนสวย หรือลุงใครจะล่อลวงใคร o18
-
การิ๊ด กรี๊ด หนูปอร์ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ละ
อยู่กัน 2 คน ในสภาพที่พร้อมจะถูกกด
ยอม ซะเลยดีไหม
อยากบอกว่าตอนนี้แอบเอาใจช่วยลุง
สู้ ๆ นะลุง
-
ชุดราตรียาวสีฟ้า จะตบสะดวกเหรอคะ :m20:
-
สงสัยจะได้ติดพันกับลุงกอล์ฟจนไม่ได้ไปงานซะล่ะมั๊งเนี่ย :-[
...+1 ให้น้องปอร์แล้วนะครับ...รอลุ้นกับครึ่งหลังต่อไป
-
อิ๊บๆ
ใครเสร็จใคร
ใครล่อลวงใคร
-
โอย อ่านไปขำไปยังกะคนบร้า แอร๊ยยยย
สรุปโจรจะขโมยเพชร หรอว่าขโมยความบริสุทธฺน้องปอวววววววววววววววววววววววววววววววววววว์กันแน่ การี๊ดๆมั่ง อิอิ
-
ทุกอย่างมีที่มา แล้วแรดนนท์มาจากป่าแถวภาคไหนคะ
กีสสสส ขัดเคืองงงง
ลุงปากหนักเหลือเกินให้คนอื่นมาพูดแขวะแฟนตัวเองอยู่ด๊ายยยยยยย :z6:
อย่าทำผมทรงกระบังพร้อมมงกุฏและสายสะพายด้วยนะ คนสวย
-
o18
วันนี้ฝนจะตกทั้งวั้นไหมครับนี้
น่านอนมากๆๆๆๆ
:oo1:
-
ไอ้ลุงจัดการน้องปอร์ทีเหอะ
แมร่งรำคาญอ่า
สวยเลือกได้อ่า
555+
เมื่อน้องปอร์ได้ลุงเสร็จ
ต้องต่อด้วยพี่เอกเลย
5555+
-
ดูท่าจะไม่ได้ไปงานกันแล้วล่ะ
-
พี่ปอ
อยากบอกพี่ปอว่า
หมั่นไส้พี่ปอ
หุหุ
ชิชิ
-
งานนี้ใครจะเสร็จใครกานแน่หว่าๆๆ คริๆๆ มาลุ้น อิอิ
-
จัดการน้องปอร์ได้เลย
กอล์ฟ
เจ๊หมั่นหลีหม่ง
เดี๋ยวกอล์ฟเปลี่ยนใจนะปอร์
ยอมๆไปเหอะ
เดี๋ยวจะหาว่า
เจ๊ไม่เตือนนนนนนนนนน
-
โหย!ปอร์ไม่แน่จริงนี่นา
ลุงจัดการปอร์เลย
-
แรงได้อีก
-
ค้างอะ :serius2:
-
พี่ปอ
อยากบอกพี่ปอว่า
หมั่นไส้พี่ปอ
หุหุ
ชิชิ
:laugh:
งะ น้องฝุ่นมาหมั่นไส้พี่ปอร์เนื่องในเหตุผลที่สวยกว่าชิมิ555
เคเค ยังไงจะลดความสวยให้เท่าเทียมมนุดทั่วไปละกัน 55
ปล.รักนะแลกลิ้น
:z3: :z3:
-
เอาครึ่งสองมาต่อด้วยนะคับ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
แต่เดี๋ยวก่อน ถ้าท่านโทรมาภายใน5 นาทีนี้555 เปล่าครับ
เอ๊ะ นั้น นั้นมันอะไร ความสงสัยเริ่มผุดเข้ามาให้หัวอีกครั้ง
ตัวยังไม่ทันจะถึงประตูแต่อย่างใด ต้องหยุดชะงักที่ปลายเตียง
ทำไมเตียงนอนมันเหมือนมี เอ่อ มี
กรี๊ด ช่วยด้วย......................................โจรขโมยเพชร
อย่านะ ก่อนที่มึงจะเอาเพชรไป ข่มขืนกรูก่อน พลีสสสส
ตอนที่41.2
ผมวิ่งไปยังหน้ากระจกบานใหญ่
ที่วางเพชรเม็ดโตหวังเพื่อจะให้มันรอดพ้นจากมือโจรนั่น555
ไม่หรอกครับ ผมวิ่งไปหาผ้าขนหนูอีกผืนมาคลุมร่างกายท่อนบนเพื่อไม่ให้โป้เกินไป
การกระทำที่ดูตลกของผมนั่นอยู่ในสายตาโจรหน้าหล่อที่นอนอยู่บนเตียงตลอดเวลา
“จะอายไปทำไมครับ” ไอ้โจรหน้าหล่อนั่นเอ่ยปาก ด้วยวาจาที่สุภาพอย่างเช่นเคย
“ขึ้นมาตอนไหนนี่” ตอนนี้ผ้าขนหนูอีกผืนได้คุลมร่างกายท่อนบนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ก็ตามปอร์ขึ้นมาติดๆ นั่นหละครับ”
งะ “งั้นก็แสดงว่าเมื่อกี่ที่ ที่ ที่ ....... เห็นหมดนะสิ” กร๊าก การี๊ดกรี๊ดๆๆ ไม่นะสวยโดนเอาเปรียบ
“ครับ” คำตอบสั้นๆแต่ได้ใจความ แสดงให้เห็นว่าเป็นไปตามที่ผมคิด
“จะอายทำไมครับ เคยเห็นมาหมดแล้วนี่” โจรนั่นลำพึงภาพที่เกิดขึ้นในอดีต
“ก็มันคนละที่ คนละอารมย์นี่”
“ถ้างั้นก็ทำให้เป็นอารมย์เดียวกันสิครับปอร์ ถึงแม้จะคนละที่ก็ตาม” ไอ้โจร เอ้ยไอ้ลุงมันไม่ได้พูดอย่างเดียวครับ ขามันก้าวเข้ามหาผมตามคำพูดครับ
ตอนนี้ใบหน้าอันงามๆ ของผม555 ได้ตกอยู่ในอุ้งมือมาร เอ้ยอุ้งมือมันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
งั้นขอเล่าแค่นี่นะ555555
ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวกลัวผู้อ่านจะลงแดง หรือฆ่าน้องปอร์ก่อนที่จะเข้าประตูวิวาห์กับโจรก่อนนะสิครับ5555
ผมได้ถูกมนต์สะกดให้แน่นิ่งอีกครั้งจากโจรหน้าหล่อ ร่างกายปราศจากการเคลื่อนไหว ใดๆ ทั้งสิ้น
เมื่อปากของโจรขโมยเพชรได้ฝังลงบนปากอันเรียวเล็กของผม555
สองตาผมเริ่มปิดลงอย่างช้าๆ ช้าๆ และก็ช้าๆ
เคลิ้มไปในที่สุด ห้องของผมถูกเปลี่ยนเป็นสีชมพู กลีบกุหลาบล่นลอยลงมาจากเพดาน
กลิ่นหอมของมวลไม้ตลบหอมอบอวลคล้าย ๆ แดนสวรรค์55
ที่ ๆ มีเพียงนางฟ้าผู้งามเลิศกับจอมโจรขโมยเพชร555.......... บรรยายซะ
ปากอันเรียวเล็กของไอ้ลุงเปลี่ยนจากปากผมค่อยๆไล่ลงไปที่ลำคอ ไหล่
ผ้าขนหนูที่ใช้คลุมกาย ค่อยๆเปิดออกเผยให้เห็นไหล่ที่ขาวเนียน55
และในที่สุดมันก็ลงไปกองอยู่บนพื้น หมดหน้าที่หมดประโยชน์อีกต่อไป
สองมือของไอ้ลุงเปลี่ยนจากใบหน้าลงมาทที่หัวไหล่ ปากเปลี่ยนจากหัวไหล่มาอยู่ที่ยอดหน้าอกแทน
นาทีนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคือหัวนมดีๆ นั่นเอง5555
สองมือผมลูบไล้ปาล์มโอลิฟที่หัวโจรขโมยเพชรนั่น ลูบไปมามิได้หยุดครับตามจังหวะช้าเร็วที่โจรส่งมา
มือโจรค่อย ๆ เลื้อยลงต่ำเรื่อยๆ มาที่หน้าท้องเรียบเนียนไร้ซึ่งขนหนาปกคลุม มีเพียงไรขนบางๆเท่านั้น
ที่กั้นระหว่างปากกับผิวหนังส่วนหน้าท้องที่ตอนนี้ถูกกระตุ้นให้อารมย์กระเจิงด้วยปลายลิ้น
โจรจะขโมยเพชรได้สำเร็จไหนนั้น อ่านต่อไปครับ555
สองมือถูกวนขึ้นไปยังบนยอดหน้าอกอีกครั้งครับ ครั้งนี้โจรนั่นได้เพิ่มแรงสัมผัสแรงขึ้น
แรงขึ้น และแรงขึ้น ผมผ่อนคลายความเสียวซ่านด้วยเสียงร้องผ่านออกมาทางปากอย่างแผ่วเบา
โอ้ อ่า ซี๊ดๆ ร้องไม่เป็นจังหวะ..........นี่มันหนังโป้แล้วนะ5555
สองมือผมยังยึดพื้นที บนหัวไอ้ลุงไว้มั่นครับ
สองมือไอ้ลุงค่อยลอดผ่านเอวทั้งสองข้างไปหาแผ่นหลังของผมอย่างแผ่วเบา ช้าๆ
คราวนี้ผมรู้สึกเหมือนว่ากำลังจะลอยสวนทาง
กับกลีบดอกไม้ที่กำลังถูกโปรยลงมาด้วยเพื่อนนางฟ้าของผม555
เมื่อไอ้ลุงได้แหย่ปลายลิ้น เข้าไปในหลุมอุกาบาทที่ติดตัวผมมาตั้งแต่เกิด.............สะดือนั้นเอง555
ความเสียวซ่านทวีขึ้นเป็นสามเท่า สังเกตจากความดังของเสียงที่ผ่านออกมาทางปากครับ
ไอ้ลุงค่อยๆลากลิ้นลงมาเรื่อยๆครับ ต่ำกว่าน้องดือของผม
มายังขอบผ้าขนหนูชิ้นสุดท้ายที่ผมใช้ปกปิดร่างกาย
สองมือลดต่ำลงมายังบริเรณเอวลากวนเวียนไปมา
ไอ้ลุงลากลิ้นลงไปยังผ้าขนหนูนั้น ที่กำลังปกปิดอะไรบางอย่างมันกำลังพองตัวเต็มที่แล้ว
พร้อมที่จะใช้งาน55……กับใครหว่า
ไอ้ลังหุยดการกระทำทุกอย่างแล้วเงยหน้าไปมองที่หน้าผมแทนครับ
ผมก้มลงมามองตอบเมื่อแรงสัมผัสนั้นได้หายไป
ครับ แค่มองตาก็รู้ไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ
รับรู้ถึงความหมายที่ไอ้ลุงต้องการจะสื่ออกมาผ่านทางสายตา
ผมยิ้มให้ไอ้ลุง เพื่อเป็นการอนุญาตให้มันทำตามที่หัวใจและสองมือมันต้องการ
และแล้ว..................................
-
:haun4: :haun4:
แอบมาต่อให้ตอนดึกๆครับ
อ่านแล้วขอให้เลือดกำเดาไหลกันทั่วหน้า
555
ฉากแบบนี้จะเขียนให้ยาวๆนะครับ
แกล้งให้ FC อารมย์ค้างเล่นๆ
สนุกอย่าบอกใครเลยอะ อิอิอิ
ปล.แลกลิ้น
:laugh: :laugh: :laugh:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
ค้างอย่างแรง น้องปอร์คนสวยทำไมทำอย่างนี้ :z3:
-
อยู่บนยอดตึกเลยคับ เพราะว่าสูกว่ายอดไม้คับ
งงหละสิ ก้อมัน ค้าง งัยคับ แบบนี้ :z3: :serius2:
อย่าปล่อยให้ค้างนานนะคับ เดี๋ยวลงมายาก
น้องปอร์ น่าจะโดนแบบนี้หน่อยนะ :z6: :beat:
ด้วยความ :m16: :fire: :m31:
-
:z3:ทำไมทำอย่างนี้ละคุณปอร์
ค้างอย่างแรงงงงงงงส์ :sad4:
-
กะจะให้มันค้างทุกตอนไหมเนี่ย
ค้างตอนไหนไม่ค้างมาค้างตอนเรียกเลือดซะงั้น
กลับมาไวไวนะ เข้าหายใจไม่ออกแล้ว
เลือดจะหมดตัว มิอยากจิ้นเอง
-
การี๊ดดดด น้องปอร์ปล่อยให้ค้างแบบนี้ได้ไง :z3:
เข้ามาฝากตัวเป็นแฟนคลับคนสวยด้วยคนนะจ้ะ
เรื่องนี้เขียนได้ฮามาก อ่านแล้วคลายเครียดดี
แต่จะเครียดก็ตอนที่แรดนนท์โผล่มานี่แหละ
ขอร่วมเป็นมือตบแรดนนท์อีกคนนะจ้ะ
:man1:
-
แกล้งกันนี่หว่า
โหหหหหหหหห ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงงงง :z3:
ยังไงก้จะรอ :z1:
-
น้องปอร์ทำใมทำแบบนี้ :serius2:
กลับมาต่อด่วนเลยนะ :angry2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เพชรซาอุป่าวเนี่ย อิอิ
-
เพชรปลอมป่าวเนี่ย
ค้างเลย
-
อู้ยยยย ๆ ๆ ๆ คุณปอร์ ๆ ๆ ๆ ๆ
บทจะฮา ก็ขำท้องคัด ท้องแข็ง ... รั่วไม่ปราณี
บทจะ NC ก็ ...... ค๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงง o22
แค่อินโทร ก็เล่นเอากระเจิดกระเจิงไปไหนแล้ววววววว
กลับมาต่อ ด่วนนนน :haun4:
+1 ให้โจรขโมย......
-
น้องปอร์แกล้งคนอ่านนนนน :sad4:
-
:seng2ped: ค้างสุดๆๆๆๆๆๆเลยอะครับ
-
ผมยิ้มให้ไอ้ลุง เพื่อเป็นการอนุญาตให้มันทำตามที่หัวใจและสองมือมันต้องการ
และแล้ว..................................
^
^
และแล้ว.......ไอ้ลุงก็กลายร่างเป็นยักษ์
มันเป็น...มันเป็น....
ยักไม่มีเพชร :m20:
ฮ่าฮ่า เหอเหอ
:jul3:
ขอบคุณครับ ปอร์จ๋วย คริคริ :กอด1: หยุดพักบ้างก็ได้นะคร้าบ ไอ้ลุง กร๊ากกกก :laugh:
-
:laugh: คุณ broke-back คิดได้ยังไำงเนี่ย...ยักไม่มีเพชร...สุโค่ยมากๆๆๆ o13
ส่วนน้องปอร์...ชิ
ค้างได้ค้างดี...งอน
(งอนยังไงก็ +1 แต้มที่ 180 ให้แล้วนะปอร์)
[attachment deleted by admin]
-
น้องปอร์คนสวยคร่ะ
ทำไมทำกับคนอ่านได้เยี่ยงนี่
:o12:
-
ค้างมากมาย
ตัดฉากได้แหม..ซะอยากจะตัดหัวคนแต่งแทนแล้ว :angry2:
จริงๆเล้ย
-
อ้าก............... :a5: :a5:
ค้างมากมาย :oo1: :oo1: :oo1:น้องปอร์คนสวย
มาต่อเลย :z3: :z3: :z3: :z13: :z13: :z13:
-
เฮ้ออออ.....
น้องลุงคะคุณพี่ปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
จัดการคนสวยให้ระทวยในอ้อมกอดเลยนะคะ
ไหนไหนก็อยู่ในชุดวันเกิดแล้น :z1: หุหุ
คุณพี่จะเกาะติดสถานการณ์ ณ ขอบเตียง 555
ได้ใจคุณพี่จริงเป็นลูกปู้ชายตัวจริงคำไหนคำนั่น หุหุ
ปล้ำแล้วค่อยมาคิดค่าเสียหายกับแม่นางคว้าตกสวรรค์นะคะ
แค่นี้จิ๊บจิ๊บเนอะ มาทวนบทเรียนกันหน่อยเป็นไร เอิ๊กซ์
บวกหนึ่งจัดให้แม่นางคว้ากับพ่อโจรปล้นใจแม่ยกนะคะ :กอด1: :man1:
ได้อย่างใจจริงจริงเลย
ปล.คุณ broke-back อลังการมากคะ 5555555555 ช๊อบชอบ คิดได้เนอะอิอิ
จัดไปบวก1 แบบเน้นเน้นคะ
-
ค้างอ่ะ
สั้นๆ
ได้ความหมาย
-
และแล้ว
และแล้วก็ค้างอีกตามเคย :m16:
-
ไม่มีเพชรนี่หว่า มีแต่ขนเพชร อิอิ
น้องปอร์เข้าใจตัดนะ ค้างมั่ก
-
ผมยิ้มให้ไอ้ลุง เพื่อเป็นการอนุญาตให้มันทำตามที่หัวใจและสองมือมันต้องการ
และแล้ว..................................
^
^
และแล้ว.......ไอ้ลุงก็กลายร่างเป็นยักษ์
มันเป็น...มันเป็น....
ยักไม่มีเพชร :m20:
ฮ่าฮ่า เหอเหอ
:jul3:
ขอบคุณครับ ปอร์จ๋วย คริคริ :กอด1: หยุดพักบ้างก็ได้นะคร้าบ ไอ้ลุง กร๊ากกกก :laugh:
:m20: :m20: :m20: :m20:
5555 มุขนี้ได้ใจมากครับผม
ผมว่าผมเป็นคนฮาๆๆแล้วนะครับFC
ฮามากกว่าผมอีก
ยังไงขอยืมไปใช้บ้างนะครับ มักหลายๆๆ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
:z13:คนสวย
ค้างๆแบบนี้ มีแววว่าอีลุงจะแห้วอีกก็ไม่รู้
อย่าค้างให้นานเดี๋ยว..หมด อด..ไม่รู้นะเอ้อ
-
น้องปอร์ทำไมค้างล่ะ
อยากรู้ว่าโจรมันทำอะไรมั่ง
-
แหม เราก็นึกว่าอะไร ที่แท้แบบนี้นี่เอง
-
นิยายอ่านสนุก มีอารมณ์ขันแม้แต่ฉากเลิฟซีนก็ยังทำด้ายยย หัวเราะทั้งที่เลือดกำเดาไหลไม่หยุด :z1:
แต่ชอบค้างอ่ะ ทำยังกะละคร ยังงี้ มันน่า... :z6:
-
:sad4: :sad4: :sad4: มันค้างอ่ะ อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
-
อ๊ากกกก หยุดเล่า ทาม๊ายยยยยยยยยยยยยย
ฮึ่ยยยย
-
นิยายอ่านสนุก มีอารมณ์ขันแม้แต่ฉากเลิฟซีนก็ยังทำด้ายยย หัวเราะทั้งที่เลือดกำเดาไหลไม่หยุด :z1:
แต่ชอบค้างอ่ะ ทำยังกะละคร ยังงี้ มันน่า... :z6:
:oo1:
มันเป็นเหตุผลทางการตลาดครับ555
สัญญาว่าจะไม่ค้างบ่อยๆๆ นะขอรับ
:jul1: :jul1:
-
เล่นข้างลุง 10 บาทเลย
ลุงอย่าทำให้ผิดหวังนะ
-
:laugh: ตกลงเป็นบทเลิฟซีนหรอคะ
ทำไมมันฮายังงี้ :m20:
รอๆ..หื่นๆ
-
น้องปร์ คงเจอ เพชรไปยา แน่ๆ :impress2:
-
เพชรกัลยา นะคะ
:laugh:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
เพชรกระได ยิง ยิง ยิง ยิงยิง 55555555555
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
รอแป้บนึงนะครับ กำลังrewriteเดี๋ยวมาลงให้
-
:3123: :L1: :pig4:
ไอ้ลุงลากลิ้นลงไปยังผ้าขนหนูนั้น ที่ปกปิดอะไรบางอย่างมันกำลังพองตัวเต็มที่แล้ว
พร้อมที่จะใช้งาน55……กับใครหว่า
ไอ้ลังหุยดการกระทำทุกอย่างแล้วเงยหน้าไปมองที่หน้าผมแทนครับ
ผมก้มลงมามองตอบเมื่อแรงสัมผัสนั้นได้หายไป
ครับ แค่มองตาก็รู้ไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ
รับรู้ถึงความหมายที่ไอ้ลุงต้องการจะสื่ออกมาผ่านทางสายตา
ผมยิ้มให้ไอ้ลุง เพื่อเป็นการอนุญาตให้มันทำตามที่หัวใจและสองมือมันต้องการ
และแล้ว..................................
ตอนที่41.3
และแล้วผ้าขนหนูผืนนั้นก็ถูกทำให้หลุดด้วยสองมือของไอ้ลุงจอมโจรขโมยเพชร
ในขณะที่กลีบกุหลาบยังโปรยลงมาเป็นสายทางด้วยเหล่าเพื่อนนางฟ้าของผม..........สวยเหมือนกันเชียว
ยังกะสวรรค์ชั้นเจ็บ(ยับ) ก็ไม่ปานครับ55
ไอ้ลุงใช้มือของมันทักทายน้องปอร์น้อยๆ อย่างไม่เขิลอาย…..….อย่าเขิลอาย เลียนแบบเสียงทาทา55
ส่วนคนที่กำลังจะตายมันคือผมครับ ตัวเกรงไปหมดแล้ว
จะรีบทำอะไรก็ทำสิ ที่นอนมีไว้ทำไม อยากถามมันเหมือนกัน
แต่ปากไม่สามารถที่จะบอกแบบนั้นได้ครับ นอกจาก โอ้ว อ้า เท่านั้น555
น้องปอร์น้อยๆ ตอนนี้ไม่คิดแม้แต่ที่จะอายครับ แถมยังสู้มือไอ้ลุงด้วยซ้ำ
ดีมากลูก อย่าให้แม่ได้อายนะ555 ไม่งั้นจะตีให้ร้องไห้ด้วย5นิ้วเลย
ไอ้ลุงจับ ลูบคลำ น้องปอร์น้อยอย่างเบามือครับราวกับว่านี่เป็นเพชรเม็ดงามที่มีมูลค่ามหาศาล
ควรค่าแก่การถนุถนอมไม่ให้มีรอยขูดขีดใดๆ ทั้งสิ้น
ไม่ช้าไอ้ลุงก็เปิดผ้าที่ห่อเพชรเม็ดงามนั้นให้มันเจิดจรัสทอแสงเปร่งประกาย
อวดเพชรเม็ดงามเม็ดใหญ่รูปหัวใจสีชมพูเลอค่าหาที่เปรียบมิได้555
เพชรเม็ดงามที่ติดตัวผมมาตั้งแต่เกิดตอนนี้มันได้หายเข้าไปในปากของไอ้ลุง
อย่างที่เจ้าของเพชรมันอยากให้เป็น
ความอบอุ่นภายในถ้ำนั้นแผ่เข้าหาเพชรเม็ดงาม สร้างความพอใจให้ทั้งเจ้าของเพชร
และเจ้าของถ้ำเป็นอย่างมากครับ
เพชรเม็ดงามค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปยังถ้ำแห่งนั้นตามแต่ที่มันจะสามารถเข้าไปได้ครับ
ตราบใดที่ถ้ำยังมีที่ว่างพอ
สองมือผมยังอยู่บนหัวไอ้ลุงไม่ได้ปล่อยแต่อย่างใดครับ มีแต่จะจิกตรบ เอ้ยจิกด้วยเล็บเบาๆ
ปากร้องครางอย่างมีความสูข
ไอ้ลุงค่อยๆถอนปากมันออกจากน้องปอร์น้อยๆแล้วผลักที่หน้าอกผม
เหมือนกำลังจะบอกว่า นอนลงเถอะที่รัก ยืนมาพอแล้ว มันเหนื่อย 555
ผมนั่งลงบนที่นอนนั้นแล้วค่อยๆโน้มตัวลงนอนบนเตียง
ตามคำส่งของมือไอ้ลุง
ไอ้ลุงก้มหน้าลงมาคิส คิส และก็คิส ผมอีกครั้ง ตอนนี้ปากเราประกบกัน
ใบหน้าผมยังเต็มไปด้วยครีม ตอนนี้มันเริ่มจะแห้งรู้สึกตึงพอสมควรครับ
ไอ้ลุงลากลิ้นลงไปยังคอ ผ่านหน้าท้อง ผ่านบ่อเลี้ยงปลาทอง(สะดือ)
และเพชรเม็ดงามสีชมพูรูปหัวใจอีกครั้งครับ ดูไอ้ลุงจะมีความสูขกับกับการสำรวจเพชรเม็ดนี้จริงๆครับ
ผมก็เลยได้แต่ปล่อยให้ไอ้ลุงทำตามที่มันต้องการ ไม่ได้ขัดขืน
เวลาผ่านไป เวลาผ่านไป และเวลาผ่านไป
อะไรก็ยังดำเนินต่อไปเท่าที่ใจเราสองคนต้องการจะให้เป็น
และแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นครับ เหมือนเป็นระฆังพักยก
เมื่อเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
ตอนนี้ผมไม่มีกจิตกใจที่จะไปรับสายอะไรทั้งสิ้น นอกจากรับรักจากไอ้ลุง 55
เมื่อไม่มีคนรับมันก็คงหยุดดังไปเองฉันใดก็ฉันนั้น
มีครั้งแรกก็มีครั้งที่สองครับฉันใดก็ฉันนั้นเหมือนกัน.........มันเลียนแบบครับ
เสียงมือถือผมดังขึ้นอีก เหมือนมันกำลังจะบอกว่า ถ้ามึงไม่รับกรูก็ไม่ล้มเลิกความพยายาม
มือผมอีกมือเปลี่ยนจากที่ยึดหัวไอ้ลุงเป็นที่มั่นเปลี่ยนไปควานหามือถือที่วางอยู่บนหัวเตียง
ยังไม่ทันที่จะหาต้นตอเจ้าของเสียงที่รบกวนเวลาอันมีค่านั้น
ผมก็ถูกกำจัดสิทธิที่จะรับรู้ข่าวสารนั่นด้วยมือของไอ้ลุงครับ
มันจับมือผมที่กำลังเอื้อมไปหยิบมือถือมาบีบไว้แล้วแทรกนิ้วทั้ง5เข้าประสานกันไว้ข้างตัวผม
ปากของไอ้ลุงยังสนุกกับถ่ายเทความอบอุ่นให้กับเพชรเม็ดงามนั้นครับ
เสียงมือถือนั้นเงียบไปและดังขึ้นมาอีกครั้ง มีความพยามยามเป็นเลิศจริงนะมึง
ผมใช้มืออีกมือที่วางอยู่บนหัวไอ้ลุงเอื้อมไปรับสายนั้นครับ
คราวนี้ไอ้ลุงไม่ได้ขัดขวางผมแต่อย่างใด
จิตสำนึกของมันคงทำงานครับ เผื่อว่าใครๆที่โทรมาจะมีสารรัก เอ้ยสารสำคัญมาบอก
ตอนนี้มือถืออยู่ในมือผม สองตามองที่หมายเลขนั้น ไม่คุ้นเอาซะเลย แต่มันขึ้นต้นด้วย02 ลงท้ายด้วย00
ส่วนปากยังโอ้ว อ้า เหมือนเคย
ผมไม่ช้าที่จะกดรับสายนั้น อยากไถ่ถามว่ามีกิจอันใดถึงได้โทรมาเวลาที่คนรักเขากำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะกัน
“……………………………’
“ครับใช้ครับ โอ้ว”
ตายละ ตอนนี้กำลังจะกินต้มยำปลาช้อน มึงจะเจือกโทรมาทำไมอีกวันนี้
กรูสั่งไปตั้งแต่เมื่อวานและมึงก็มาส่งแล้วนี่
“……………………………’
“เปล่าครับ มีอะไรเหอรครับ สะดวกครับ อ้า”
“……………………………’
“ ผมสั่งไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะครับ และก็มาส่งแล้วด้วย โอ้ว”
“……………………………’
“ครับ สวัสดีครับ”
ให้มันได้อย่างนี้ครับ ให้มันได้อย่างนี้ แล้วความเสียหายของกรูครั้งนี้ มึงจะรับผิดชอบกี่ถาดหน้าอะไรบ้าง
รวมได้ไหม 55 ผมแทบอยากขอบคุณในการบริการทุกระดับประทับใจของมันเลยทีเดียว
สวยรมย์เสียแล้วครับตอนนี้ เหตการณ์แบบนี้เกิดขึ้นไม่บ่อย และมันก็เลือกเกิดขึ้นกับผมแล้ว
ท่านผู้อ่านเคยไหมครับกับเรื่องแบบนี้
“อะไรเหรอครับปอร์” ไอ้ลุงถาม
“อ๋อ พิซซ่าที่สั่งกินกับไอ้เดชไปเมื่อวานเย็นๆ มันจะมาส่งอีกรอบวันนี้มั้ง”
พอผมพูดจบประโยค สวรรค์ชั้นเจ็ดที่กำลังโปรยด้วยกลีบกุหลาบ
เปลี่ยนเป็นธนบุรีพลาซ่าทันทีครับ
ไอ้ลุงขำก๊ากกกออกมาอย่างไม่เกรงใจแขกโต๊ะอื่นที่นั่งอยู่ข้าง5555
อย่างไม่เกรงใจผมเอาซะเลย
มันลงไปกองอยู่ข้างๆผม หัวเราะท้องแข็ง เป็นบ้าเป็นบอ
มันคงลืมตัวว่าเป็นผู้ดีครับตอนนี้
มันก็สมควรครับ กำลังจะกินอาหารไทย จำพวกต้มยำแท้
อาหารฝรั่งกับตามมาหลอกหลอนอีก โอ้ย สวยจะบ้าตาย
ตอนนี้บรรยาศของธนบุรีพลาซ่ากำลังจะจางไปสวรรค์ชั้นเจ็ดกำลังจะเข้ามาแทนที่ครับ
เสียงมือถือก็ดังขึ้นอีกครั้งครับ
แต่คราวนี้เป็นของไอ้ลุง ไม่ใช่ของผมแต่อย่างใด
มันไม่ช้าที่จะกดรับโดยที่สวยยังไม่ทันจะอนุญาติ
“ว่าไงครับ”
“……………………………’
“อยู่บ้านปอร์ครับ”
“……………………………’
“อีกสักพักครับผม ปอร์กำลังอาบน้ำ”
“……………………………………………………
…………………………………………..………………………’
“อืม อืม ได้ครับ”
“……………………………’
“เดี๋ยวจะรีบไปครับ”
“………………………………………………
…………………………………………………
………………………………………………………………..………………’
พอจะเดาได้แล้วใช่ไหมครับว่าใครโทรมา
ผมยังนอนอยู่บนที่นอนเหมือนเดิม
ส่วนไอ้ลุงขยับตัวไปนั่งที่ขอบเตียงไม่มีท่าทีว่าจะวางสายมาทำการสำรวจเพชรต่อแต่อย่างใด
เวลาผ่านไป
ผมหยิบผ้าขนหนูผืนที่กองอยู่บนพื้นมาพันตัวแล้วรีบเดินเข้าไปยังห้องน้ำ ปล่อยให้ไอ้ลุงมันคุยโทรต่อไป
ไม่ใช่โกรธไอ้ลุงนะครับ ถึงต้องรีบเข้าห้องน้ำไป
แต่กลัวรักษาเอกราชที่เป็นของตัวเองไม่ได้ต่างหาก5555
ตอนที่41 จึงจบลงแต่เพียงนี้5555
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:oo1: :oo1: :oo1:
เป็นเพราะไอ้นนท์นะเนี้ยครับ
น้องปอร์เลยอดเสียเลือดเลยเห็นไหม55
แบบนี้ จะโทษใครละครับถ้าไม่โทษไอ้นนท์
อ่านแล้วนอนหลับฝันดีนะครับ FCทุกคน
ปล.แลกลิ้นก่อนนอน
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มารอฮาก่อนนอน เอิ๊กกกก
เลิฟซีนที่ฮาเจงๆๆ
ขอบคุณนะคะปอร์
-
อิคนส่งพิซซ่าาาาาาาาา :z6: :z6:
มาส่งอะไรเอาป่านนี้ฟ่ะ คนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มงมเพชรกันอยู่ :laugh:
ไปรอให้ถึงชาติโน้นก่อนล่ะแล้วค่อยมาส่งแบบดิลิบเวอรี่อ่ะ ฮ่วย!!!!!
เฮ้ออออหมดกัน สวรรค์ชั้นเจ็ดของคนสวย เหอะๆสวยค้าง สวยหน้าบาง
ต้องไปเป็นพรีเซนต์เตอร์โลกสวยด้วยมือเรา :m20:
ส่วนน้องลุง เหอะๆ แม่งานเค้าโทรให้ตามไปเป็นเซเลบงานคืนสัตว์สู่ทุ่งสะวันนารึคะ
เฮ้อออแล้วนี่จะห่อสารร่างด้วยเครื่องทรงอะไรล่ะ แม่คนงามนอกโลก
เอางามนะคะ เด๋วจะโดนแม่งานเค้าแทะจนตัวซีดอ่ะคะ หุหุ
ส่วนน้องลุงบทเรียนครั้งต่อไป กรุณาปิดเครื่องมือสื่อสารทุกชนิดเวลาจะ
ทำการโจรกรรมเพชรและจกบ่อปลาทองนะคะ
ปล.เลิฟนะคะแม่คนงาม อยากจกบ่อปลาทองบ้างคงเค็มพิลึก :m20:
-
เพชรใหญ่ นะคะ น้องปอร์ :L1:
-
หมดอารมณ์ :oo1: เลย
:เฮ้อ:น่าสงสารนะ :angry2:
-
สวยเลือกได้ เลือกที่จะรักษาเอกราช อิอิ
รอบหน้า ปิดมือถือลุงไว้เลยนะ
+1 :กอด1:
-
เซ็งแรดนนท์
:กอด1:คนสวย
-
อ้าว ไม่ใช่ว่าสวยจะรีบไปต่อในห้องน้ำหรอกเหรอ :z1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
น้องปอร์รอดไปได้อีกแล้ว o16
:angry2: แกนะแก๊ อิเด็กส่งพิซซ่า ขัดจังหวะจริงๆ
พิซซ่าร้านไหนนี่ o21 1 วันผ่านไปแล้ว จะดีเลย์ไปไหน
โชคไม่เข้าข้างลุงเลยอ่ะ โถๆ น่าสงสาร
-
มาดักรอสวยคร่ะ
:z2:
-
:jul3:
-
สวยคะทำไมไม่ใช้โอกาสนี้ประกาศอำนาจปกครองเหนือดินแดนกอล์ฟผ่านสัญญาณโทรศัพท์ล่ะคะ :z3:
-
จัดไป ซักทีนึง
น้องปอร์
-
เจอหน้านนท์ปุ๊บ...น้องปอร์จัดตบ :beat: ไปแบบไม่ยั้งเลยนะ
โทษฐานทำอารมณ์ค้าง :m16:
...........
รออ่านต่อนะ...+1 ให้ปอร์แล้วครับ
-
เพชรยักษ์ป่ะเนี่ย อิอิ
-
ค้างมากมายเลยน้องปอร์คนสวย :oo1: :oo1:
แล้วแบบนี้ต้องหาตัวช่วยไหมเนี่ย :m20: :m20: :m20: :m20:
-
คราวต่อไป อย่าลืมปิดเครื่องมือสื่อสาร ก่อนจะเพชรกัลยา
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
อีนนท์
อีตัววรนุช
กูละเบื่อมรึงจิงๆๆๆ
อีมานคอหอย
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
อีหน้าด้าน
อีทอแลลลลลลลลลลลลล
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
:beat: :beat: :beat: :beat:
เด๋วแมร่งตรบสังสอน
-
มารเยอะจริง ทั้งพิชซ่า
และก็แรดนนท์
เข้ากะลังจะไปสวรรค์กัน
มาขว้างไว้ทำไม
มันจะมีชีวิตอยู่อีกนานไหมเนี่ย
อีนนท์เนี่ย เป็นคนที่น่าเบื่อมาก
มาทำให้น้องปอร์ค้างเลย
-
เจอขัดด้วยเด็กส่งพิซซ่าไม่พอ....ยังตามมาด้วยแรดอีกตะหาก
ลุงกอล์ฟเลยมะได้ทำการยึดดินแดนเลยอ่ะ.... :serius2:
คราวหน้าลุงควรทำการปิดโทรศัพท์ให้เรียบร้อย...พร้อมทั้งดูฤกษ์ยามให้ดีก่อนนะ..เหอๆๆ :laugh:
-
เพชรดี
กอล์ฟทำไมไม่ดูแลดีๆ
ไปคุยกับอีเพชรปลอมทำไม
-
ค้างกัน 2 เด้ง เลยทีเดียว o22
แบบนี้ต้องโทษที่ โจรมัวแต่สำรวจเพชรอยู่นานเกินไปรึป่าว ... เหอ ๆ
NC สำนวนดีเหลือเกิน ... แต่รู้สึก เจ้าของเพชรจะรั่วไปหน่อย
เป็นกำลังใจให้เสมอ ... ในการรักษาเอกราช นะคะ :haun4:
-
ไรกานเนี่ยยยยน้องปอร์รอดได้ไงงงงงงงง
555555555+
-
เป็น NC ที่ฮาที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยทีเดียวครับพี่ปอร์คนสวย
ว่าแต่...
ที่เข้าห้องน้ำเนี่ย แน่ใจเหรอคร้าบว่าไม่อยากเสียจิ้น :laugh:
เสียดายจัง นังนนท์บังอาจมาทำสวรรค์ของพี่ปอร์กับคนอ่านล่มซะได้ มันน่านัก ... :m16:
พร้อมบุกเมื่อไหร่บอกนะครับพี่ปอร์ ชาวเล้าพร้อมเสมอ o18
แล้วมาต่อไวๆ นะคร้าบ :L2:
-
น่าสงสารปอร์นะ อิอิ
-
แล้วเจ๊สวยก็ยัง รักษาเอกราชได้ด้วยประการฉะนี้ :laugh:
-
ปอร์จะเสียตัวก้อดันมีมารมาขัด
อีกวุ้ย
-
ชอบ
-
งะ
ซะงั้นเลย :seng2ped:
-
มรึงกล้ามาก....แรดนนท์
กล้าดียังไง บังอาจ :3125:
มาขัดขวางความสำราญการอ่าน NC ของกรู :m25:
โหยยยย....เสียดายอ่ะ
อดได้เห็น ได้ดูเพชรเม็ดงามตั้ง 2 เม็ดแน่ะตรู
ย๊ากกกกกกกกกก...... :z6: ไอ่นนท์ เจือกมาแรดนอกจอ
ขอบคุณคร้าบบบ ปอร์จ๋วย +1 ให้กับ 2 ตอนหลัง หุหุ
-
หายไปตัดชุดแข่งกับแม่งานชิมิคะ
ดีเหมือนกัน งานนี้ต้องเกิดนะคะ คนสวยบ่ย่าน :impress2:
+1 ชิวๆรอคนงาม
-
โอ๊ยยยยยยยย ยิ่งอ่านยิ่งอยากตบแรดนนท์
แม่งงงงงงงงงงงงงงงง :m16:
-
:o8: คนสวยเกือบเสียเอกราชแล้วมั้ยหล่ะ เซ็งเจง มะได้ละ ต้องจับลุงมาเทรนกันใหม่ 555
-
จิ้มตูด ลุงปอร์
ฮ่าๆๆๆๆ
แบร่ๆๆๆ
-
ที่น้องชอบบอกให้แลกลิ้นอ่ะ ถ้าเค้าจะบอกว่า
อยากแลกลิ้นส่วนตัวกะน้องปอร์ที่สวนรถไฟดึกๆ จะได้ป่าวคร้าบบบบบบบบบบบบ
ฮี่ ฮี่ ย้อเย่น เน้ออออออออออออออ
ใครจะไปสวนรถไฟได้ อยู่ชายแดนใต้เนี่ยะ
:o12: :o12: :m20:
-
จิ้มตูด ลุงปอร์
ฮ่าๆๆๆๆ
แบร่ๆๆๆ
มาจิ้มพี่ปอร์ เดี๋ยวพี่ปอร์ก็จิ้มกลับหรอก 555
-
มาแอบบดันให้พี่ฝุ่นนะงับ.....อิอิ
:L1:
-
^
หุหุ ดันผิดคน เหรอปล่าวคร้าบบบบ
ปอร์จ๋วย....งง อ่ะเด๊ o2
ฮ่าฮ่า :laugh5:
-
^
หุหุ ดันผิดคน เหรอปล่าวคร้าบบบบ
ปอร์จ๋วย....งง อ่ะเด๊ o2
ฮ่าฮ่า :laugh5:
งงครับ
สงสัยดันผิดแน่ๆๆ
ก๊ากๆ
ปอร์หรือฝุ่นหว่า
:laugh: :laugh: :laugh:
-
วันนี้ไม่ต่อหรอครับ
ปอร์คนสวยยยยยยยยยยยย
-
:L1: :pig4: :pig2: :pig2:
“เดี๋ยวจะรีบไปครับ”
“………………………………………………
…………………………………………………
………………………………………………………………..………………’
พอจะเดาได้แล้วใช่ไหมครับว่าใครโทรมา
ผมยังนอนอยู่บนที่นอนเหมือนเดิม
ส่วนไอ้ลุงขยับตัวไปนั่งที่ขอบเตียงไม่มีท่าทีว่าจะวางสายมาทำการสำรวจเพชรต่อแต่อย่างใด
เวลาผ่านไป
ผมหยิบผ้าขนหนูผืนที่กองอยู่บนพื้นมาพันตัวแล้วรีบเดินเข้าไปยังห้องน้ำ ปล่อยให้ไอ้ลุงมันคุยโทรต่อไป
ไม่ใช่โกรธไอ้ลุงนะครับ ถึงต้องรีบเข้าห้องน้ำไป
แต่กลัวรักษาเอกราชที่เป็นของตัวเองไม่ได้ต่างหาก5555
ตอนที่42 .1
ไอ้โจรขโมยเพชรเลี้ยวรถจอดข้างๆกำแพงของบ้านหลังหนึ่งครับ
ตอนเวลาเกือบ2 ทุ่ม
บ้านหลังนี้อยู่ในหมู่บ้านของเหล่าบรรดาคนมีอันจะกินครับ
สงสัยมีอันจะกินมากด้วยเพราะบ้านแต่ละหลัง เท่าที่ดูด้วยหางตาที่เพิ่งปัดมาสคาร่า555
รวยยังเรียกยายเลยครับ
ไอ้ลุงมันจอดรถอย่างคุ้นเคย สงสัยมันจะเคยมาจอดบ่อยผมเดาไป สายตายังมองบรรยากาศที่ผมไม่คุ้นเคย
จะคุ้นได้ไงครับผมเคยมาแถวนี้ซะที่ไหน ยามตรวจละเอียดมากครับก่อนเข้ามา
ต้องแจ้งชื่อ และบ้านที่จัดงาน ตรงกันครับถึงจะเข้ามาได้
ถึงผมจะสวยแค่ไหนก็ตามยามที่หน้าหมู่บ้านคงไม่ให้ผ่านเข้ามาหรอกครับ ถ้าไม่มีชื่อเป็นคนที่จะมาร่วมงาน
แต่ถ้าพลีกายถวายความสาว ก็ไม่แน่ครับยามก็ยามเถอะ555
มีแต่จะให้ผ่านโดยดีสิ กลับออกมาอาจจะขออีกรอบก็ได้55
ผมเปิดประตูก้าวเท้าลงจากรถอย่างระมัดระวังครับ เพราะกลัวจะไปเหยียบขี้หมา
เอ้ยเหยียบขอมีค่าแถวนั้นเข้าให้นะสิครับ
เดี๋ยวอีกสอง สามวันมีบิลเรียกเก็บค่าเสียหายถึงบ้านจะทำไงดีละ
เพราะอิฐแต่ละก่อน กำแพงรั่วบ้านแต่ละอันดูช่างมีระดับจริงๆ
“พร้อมยังครับ” เสียงหล่อ ๆลอยมาจากอีกฟากของประตูรถที่ผมเพิ่งก้าวออกมา
ผมยิ้มสวยงามให้ว่าที่สามี(หรือภรรยาหว่า)ในอนาคตยังกะนางสาวสยามยิ้มให้ประชาชนก็ไม่ปาน
“มาถึงแล้วเหรอกอล์ฟ” เสียงแรดตัวแม่ดังมาจากประตูบ้านที่กำลังเปิดออก
อีนี่มันโก่งอีกแล้วครับ คำถามโง่ๆ ถ้าไม่มาจะเห็นเหรอมึง
คราวหลังต้องให้มันกินหญ้าผสมอาวโป้แล้วมั้ง555
“ครับ” ไอ้ลุงตอบสั้น ๆ โดยมีผมเป็นหัวหลักหัวตอ ไม่มีตัวตนอีกแล้วครับท่าน
สองมือ สองกีบ สองคากิ อะไรก็แล้วแต่ครับ ของมันสอดเข้าไปเอาแขนไอ้ลุงไปกอดไว้
เห็นแล้วปี๊ดเลยครับ อยากจะถลกชุดราตรียาวที่ใส่มาจากบ้านแล้วถอดส้นเข็มฟาดเข้าที่หน้ามัน55
มึงจะมากไปแล้วนะอีเควี้ย ไม่เกรงใจกรูบ้างเลย ตรบเป็นตรบผมคิดในใจ55
แล้วมันก็ลากไอ้ลุงเข้าไปในบ้านหลังนั้นครับโดยมีผมเดินตามเข้าไปห่างๆ
กลัวหางแรดฟาดเอาครับ
แสงไฟดวงเล็กๆหลายๆดวงถูกเปิดไว้ด้านข้างของตัวบ้านครับ
คนเริ่มมากันหนาตาพอสมควรครับ แต่ละคนเป็นผมที่ไมเคยรู้จักเลย
จะพอคุ้นหน้าก็มีชะนีแพมครับที่เกือบเคยวัดรอยฝ่ามือกันมาแล้ว
เธออยู่ในชุดราตรีสั้นที่สวยที่สุดในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้ 555.......สงสัยเธอคิดไปเอง
ตอนนี้ผมเดินตามไอ้ลุงเข้าไปอยู่ไม่ห่างครับ ด้วยความกลัวว่าจะมีแรด หรือชะนีคาบไปแดกซ้ำซ้อน
ผ่านกระถางต้นไม้เตี้ยที่ถูกตัดเป็นพุ่มสวยงาม มีไฟกระพริบประดับอยู่
ผ่านริมสระน้ำใสๆที่ลอยไปด้วยลูกโป่งสีสดใส
มีข้อความที่กำลังลอยอยู่บนน้ำว่า ขอต้อนรับกลับสู้บ้านนะครับพี่นพ
Welcome home P NOP เปิดไฟส่องมาจากด้านล่างของสระน้ำ ดูเด่นเชียว
“มาแล้วเหรอครับ ปอร์” เสียงทักทายจากเจ้าของงานวันนี้ นั้นเองครับ
“สวัสดีครับพี่นพ ขอต้อนรับกลับบ้านอย่างเป็นทางการนะครับ”
“ขอบคุณครับ ปอร์”
“จะไม่กลับไปอีกแล้วเหรอครับ ได้ยินนนท์พูดกับกอล์ฟครับ”
“ครับก็คิดไว้แบบนั้นครับ แต่ก็ไม่แน่ ถ้าคนแถวนี้ไม่อยากให้อยู่ก็คงกลับไปครับ”
“ใครเขาจะไม่อยากให้พี่นพอยู่ละครับ ”
“ไม่รู้ละครับ ก็เห็นลากเจ้ากอล์ฟไปไหนต่อไหนแล้ว ว่าแต่ปอร์นะทานไรดีครับ เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้ครับ”
“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอคกรับพี่นพ เดี๋ยวปอร์ช่วยตัวเองได้ครับ สบายมาก”
“ครับ”
“เห็นบอกว่าพี่นพมีเพื่อนมาด้วยเหรอครับ ทำไมเห็นอยู่คนเดียวละ”
“ครับเพื่อนสมัยเรียนที่..................... นะครับ ยังไม่มากัน ส่วนมากก็มีแฟนกันหมดแล้วครับเหลือแต่พี่นี่ละยังโสด"
ผมกับพี่นพคุยกันอยู่เพียงสองคนครับ คนที่ผมมาด้วยก็ไม่รู้หายไปไหนครับ
หรืออาจโดนคาบไปแดกแล้วก็เป็นได้ จะไปใช้สิทธิลากกลับมากินเองก็ไม่กล้า เพราะนี้ไม่ใช่ถิ่นของผมครับ
แต่นี่มันเป็นทุ่งหญ่าสวันน่านะสิ
“พี่นพสวัสดีครับ” เสียงคุ้นๆลอยมาจากข้างหลังผมครับ
“อ้าวสัวสดีครับโฮม ไม่ได้เจอเลย สบายดีไหม”
“สบายดีครับพี่ เห็นนนท์บอกว่าจะไม่กลับไปอีกแล้วเหอรครับ”
“ครับคงจะอย่างงั้นละ ถ้าเขาไม่เบื่อพี่ก่อนนะ แล้วงานเป็นไงบ้างละครับ”
“อีกไม่นานก็จะปิดกล้องแล้วครับพี่ ว่าจะไปเที่ยวต่างประเทศสัก2อาทิตย์ครับ”
“อ่อมีอะไรให้พี่แนะนำได้นะครับ”
“แล้วนี้ เอ่อ เอ่อ ใครครับพี่นพ” นาทีที่สวยจะเกิดมาถึงแล้ว
“อ่อโทษที...... ลืมแนะนำ นี่ปอร์ครับ เพื่อนของน้องชายพี่” เชิด ฉันต้องเชิด 55
และแล้ว ทั้งตัวตั้งแต่หัวจดเท้าของผมถูกสำรวจด้วยสายตาจากคนที่เพิ่งถูกแนะนำให้รู้จัก
“ปอร์ นี่ โอมครับคงพอรู้จักนะ”
“ครับสวัสดีครับ ยินดีที่รู้จักครับ” ผมกล่าวทักทายตามมารยาท
ไม่พลาดที่จะเลียนแบบสำรวจตั้งแต่หัวจดท้าวเหมือนกัน เพื่อเป็นการไม่ได้เปรียบเสียเปรียบกัน555
“อ้าวมาแล้วเหรอ.โอม” เสียงแรดนนท์ลอยมาจากข้างหลังพี่นพครับ
“เจอเจ้าของงานแล้วนะ พี่นพ ส่อนนี่กอล์ฟ” ไอ้นนท์เปลี่ยนแรดมากมาเป็นแรดนักประชาสัมพันธ์ทันที
“กอล์ฟนี่โอม เพื่อน นนท์เอง...”
“สวัสดีครับ กอล์ฟ เพิ่งเจอตัวจริง เห็นนนท์เล่าให้ฟังบ่อยๆ ดีใจที่ได้รู้จักครับ”
“สวัสดีครับ ยินดีเช่นกันครับ” เสียงไอ้ลุงเอ่ยไปอย่างเบาๆ
“ปอร์ นนท์วานขอน้ำให้....”.....แก้วนะ” พร้อมชี้นิ้วบอกทาง
งะ ................การีดกรี๊ดกรี๊ดๆๆกรูจะตบมึง
-
แอบมาลงให้ดึกๆๆ ครับ
หมู่นี้เป็นไรไม่รู้ครับ
เป็นโรคเบื่อความสวยขึ้นมา
ทำให้ไม่อยากเขียน5555
แต่จะพยายามสลัดมันออกไปครับ
ปล.แลกลิ้น
:call: :oo1: :oo1:
-
^
^
^
ต้องสลัดให้ออกเลยน่ะ
เอ้าอีกแล้วทำเป้นเนียนๆๆใช้สวยให้หยิบน้ำให้ได้ไงเนี่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สั้นมั๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่หนำใจ
แต่ก็พอประทังชีวีได้
-
น่าน...แรดตัวแม่ทำเนียนอีกหล่ะ...พิการรึงัย
ถึงมาใช้ให้สวยหยิบน้ำให้เนี่ย...เด๋วผสมยาถ่ายใส่ให้กินซะเลย
เคืออออออองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:m31: :beat: :m16:
ว่าแต่โอมเนี่ยแนวไหนอ่ะ...ขอแค่อย่าติดเชื้อบ้ามาจากแรดตัวแม่ก็พอหล่ะ :laugh:
-
ยังคงความแรดไว้อย่างเหนียวแน่นปีนี้คงไม่พลาดรางวัล
ดาราแรดยอดเยี่ยมเป็นแน่ แล้วตกลงมันจะทิ้งพี่นพแล้วมาทึ้ง
อีลุงแทนใช่ไหม อีลุงก็สุภาพเกินไปแล้วชักเคืองแล้วนะ :m31:
น้องปอร์(จะเรียกลุงตามน้องฝุ่นก็เกรงใจ)สลัดความสวยทิ้ง
บ้างก็ดีนะ เพื่อความปลอดภัยของคนสวยเอง กลัวห้ามใจไม่ให้
รักเธอไม่ได้จริงๆ :man1:
-
อยากได้แบบเต็มตอน งานนี้จะมีฉากตบแรดไหม :m31:
-
กระโดดตบแม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงเลย
-
นังนนท์นี่ชักเอาใหญ่และ
-
ไม่ไหวกับนนท์
แล้วก็กอล์ฟด้วย
ไม่คิดทำไรเลยหรอ
สงสารสวย
-
ช่วยตบ :beat:
-
ตอนหลังๆมานี่โดนเเรดเอาคืนนะ
-
ทำไม แรดนนท์มันร้ายอย่างนี้
เอาไปปล่อยสวนสัตว์ดีไหมเนี่ย
น้องปอร์ เอาคืนบ้างนะ อย่าให้มันข่มเราฝ่ายเดี๋ยว
ถ้าต้องการความช่วยเหลือบอก
จะรีบไปช่วยอย่างด่วนเลย
-
อยากตบนังนนท์ด้วยเปลือกทุเรียนซักฉาด! :beat:
กอล์ฟจะคนดีไปไหนเนี่ย เขาแกล้งแฟนตัวเองยังยืนเฉย หมั่นไส้คนดีเว่อร์! :m16:
คนสวยสู้ๆ ตบมันเลย o13
-
ลุงกอล์ฟนี่ไร้ความรู้สึกจริงๆ ผู้ดีเกินไปแล้ว
-
พี่นพท่าจะชอบน้องปอร์แล้วใช่ป่าว
-
..เออ พึ่งรู้เหมือนกันว่า พี่นพ ชอบ นนท์
..แต่สงสัยจะแห้ว รู้สึกว่า นนท์จะชอบกอล์ฟนะ
..เปลื่ยนใจเถอะพี่นพ จีบปอร์ดีกว่า จะโดนกอล์ฟเตะไม๊ตรู
..ก็หมั่นใส้น้องกอล์ฟนี่หว่า อะไรจะยอมให้นนท์จูงอยู่ได้
..เกรงใจได้ แต่ให้พองาม ตรูเป็นปอร์ กอล์ฟโดนตรูวีนละ :fire:
-
:z6:
สำหรับแรดนนท์
หึหมั่นไส้
-
ไมสั้นงี้อ่ะค่ะ
ยังไม่ได้ :beat:แรดเลยอ่ะ
เซ็งสวยแหละ
-
นางนี่แร๊งแรง น่า :beat: :z6: :angry2:
ไม่มีมารยาทมาใช้แขกของงานได้ยังไง เลวซ้ำเลวซ้อนเลวซ่อนเงื่อนเลยนะย่ะหล่อนนางจ่าฝูง :z6: :beat:
งานนี้ใครจะมาช่วยนางซินของเพ่ล่ะเนี่ย ถ้าไม่ใช่เจ้าชายที่ชื่อ..... อิน้องลุงอ่ะ ให้ไวนะคะ
ว่าที่ภรรเมียกำลังโดนรังแกต่อหน้าต่อตาสาธารณะชน อั๊ยยยยยยยยยยยยยอมไม่ได้ :m31:
ส้นเข็มอยากเดียวคงไม่ระคายเคืองหนังหน้าหรอกนะคะ ต้องตีลังกากระโดดขาคู่ยันหนังหน้ามันเลยคระ ถึงจะสาสม
+1 จัดให้คะ คือนี้นางเอกของงานต้องมีคนเดียวนะเคอะ ห้ามใครแย่งซีน โอเค๊
-
เอออ.........โรคเบื่อความสวย หรือดรคอะไรหันแน่จ๊ะ ต้องมีสงัดด้วยอ่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
จัดการเลยน้องปอร์ :z6:
-
เรื่องนี้นายเอกปากจัดมาก แต่ก็น่ารักกับฉลาดมาก
ในขณะเดียวกัน นนท์ก็น่า :z6: เช่นกัน
รอต่อไป
-
เรื่องนี้นายเอกปากจัดมาก แต่ก็น่ารักกับฉลาดมาก
ในขณะเดียวกัน นนท์ก็น่า :z6: เช่นกัน
รอต่อไป
สวัสดีครับ NEW FC
เผยตัวแล้วใช่ไหมครับ555
ขอต้อนรับครับ
ปล.แลกลิ้น
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
กอล์ฟครับ...ถ้ารักกรูแล้วไม่ค่อยแคร์กรูยังงี้...ไม่ต้องมารักกรู ดีกว่ามั้ยครับ
:seng2ped:
แรดนนท์ พาเพื่อนร่วมฝูงมรึงมาด้วยเหรอไง
กะจะมาถล่มคนสวยของกรู เด๋วมรึงจะโดน :z6: ไม่ใช่น้อย
พี่นพ...ขอจุ๊บทีนึงน๊ะ :จุ๊บๆ: น่ารักว่ะ
ขอบคุณครับ ปอร์จ๋วย คนนี้ขอทั้งกอด :กอด1: ทั้งจุ๊บเลย :จุ๊บๆ: ฮ่าฮ่า
อ้อ.....+1 ให้คนจ๋วย โต่ยยยยเน๊อออออออ หุหุ
:mc4: :mc4: :mc4: ฉลองหน้า 100 ให้...ปอร์จ๋วย
-
กอล์ฟครับ...ถ้ารักกรูแล้วไม่ค่อยแคร์กรูยังงี้...ไม่ต้องมารักกรู ดีกว่ามั้ยครับ
:seng2ped:
แรดนนท์ พาเพื่อนร่วมฝูงมรึงมาด้วยเหรอไง
กะจะมาถล่มคนสวยของกรู เด๋วมรึงจะโดน :z6: ไม่ใช่น้อย
พี่นพ...ขอจุ๊บทีนึงน๊ะ :จุ๊บๆ: น่ารักว่ะ
ขอบคุณครับ ปอร์จ๋วย คนนี้ขอทั้งกอด :กอด1: ทั้งจุ๊บเลย :จุ๊บๆ: ฮ่าฮ่า
อ้อ.....+1 ให้คนจ๋วย โต่ยยยยเน๊อออออออ หุหุ
:mc4: :mc4: :mc4: ฉลองหน้า 100 ให้...ปอร์จ๋วย
:-[ :impress2: :o8:
โหๆๆๆๆๆๆ
เปิดซิงคนแรกของหน้าที่100เลยนะครับ555
มะยอมๆๆนะ
เป็นคนแรกได้ไง555
แงๆๆๆๆๆ
ปล. แลกลิ้น
:กอด1: :กอด1:
-
มาดูว่าคนงามดีใจอะไร
อ้อ ที่แท้โดนเปิดซิงนี่เอง หุหุ ดึใจเกินงามมากมาย :laugh:
:mc4: อย่างงี้มันต้องฉลอง อย่างงี้มันต้องถอน :z2: :z2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: ฉลองด้วยคน อิอิ
-
ยินดีด้วย ^^
-
อะนะ ฉลองงงง :mc4: :mc4:
-
นึกว่าเทพีคนสวย
จะเมตตาเอาตอนใหม่มาร่วมฉลองนะ
แต่ไม่เปงไร
ฉลองกันหน่อยเร็ว
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
มาฉลองด้วยคน 100 หน้าแล้วจ้า
ช่วงหลังๆมาเจ๊อ่านอย่างเดียวเลยไม่ได้เม้นสักเท่าไหร่(แย่จัง)
แต่ติดตามตลอดนะ ก้อมันสนุกนี้ ฮาตลอดแม่แต่ตอนที่...ยังฮาเลย เจ๊ชอบบบบบบบบบ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
HAPPY HUNDRED PAGES
-
:pig2: :L1: :pig4:
“ปอร์ นี่ โอมครับคงพอรู้จักนะ”
“ครับสวัสดีครับ ยินดีที่รู้จักครับ” ผมกล่าวทักทายตามมารยาท
ไม่พลาดที่จะเลียนแบบสำรวจตั้งแต่หัวจดท้าวเหมือนกัน เพื่อเป็นการไม่ได้เปรียบเสียเปรียบกัน555
“อ้าวมาแล้วเหรอ.โอม” เสียงแรดนนท์ลอยมาจากข้างหลังพี่นพครับ
“เจอเจ้าของงานแล้วนะ พี่นพ ส่อนนี่กอล์ฟ” ไอ้นนท์เปลี่ยนแรดมากมาเป็นแรดนักประชาสัมพันธ์ทันที
“กอล์ฟนี่โอม เพื่อน นนท์เอง...”
“สวัสดีครับ กอล์ฟ เพิ่งเจอตัวจริง เห็นนนท์เล่าให้ฟังบ่อยๆ ดีใจที่ได้รู้จักครับ”
“สวัสดีครับ ยินดีเช่นกันครับ” เสียงไอ้ลุงเอ่ยไปอย่างเบาๆ
“ปอร์ นนท์วานขอน้ำให้....”.....แก้วนะ” พร้อมชี้นิ้วบอกทาง
งะ ................การีดกรี๊ดกรี๊ดๆๆกรูจะตบมึง
ตอนที่42.2
ทำไมๆ กรูอยู่ของกรูดีๆ ใครต่อใครชอบเข้ามายุ่งเกี่ยวกับกรูจริงๆ สวยละรมย์เสีย
ไปสิกอล์ฟวิ่งไปเอานน้ำมาให้ไอ้ดารานี้แทนกรูหน่อยสิ เหมือนอย่างทุกครั้งที่ผ่านมาไปสิ
แต่แล้วผมก็ได้แค่คิดในใจเท่านั้นละครับ มันไม่เห็นจะกระดิ๊กตัวไปเลย
สุดท้ายผมก็ต้องไปยกน้ำมาให้โอมตามที่นนท์มันส่ง
ขอบคุณครับ คือสิ่งที่ผมได้จากโอม แต่ก็ยังดีกว่าการที่ไม่ได้อะไรกลับมาเลย
ผมกับพี่นพยังคุยกันต่อ ตามแต่เรื่องราวที่คิดจะขุดมาได้ครับ
ไอ้นนท์ ยังลากไอ้ลุงไปรับแขกที่ค่อยทยอยเข้ามาในงาน
โอม ยืนคุยกับเพื่อนๆของเขา ถ้าผมบอกว่าใครคนอ่านคงร้องอ๋อเป็นแน่แท้ครับ
ว่าใครเป็นใคร ดาราคนไหนบ้าง555อันนี้ขอเก็บเป็นความหลับนะครับ
ส่วนเพื่อนของพี่นพได้ถูกลำเลียงส่งต่อเข้ามายังที่ๆผมกับพี่นพยืนคุยกัน โดยแรดนนท์
พี่นพแนะนำให้ผมรู้จัก เพื่อนเขาทุกคน อย่างเป็นกันเองครับ
ไม่ได้มีท่าทีว่าจะมิชอบอะไรในตัวสวยเลย 55เอ๊ะ หรือว่าแรดนนท์ยังไม่ได้รายงาน
บอกคุณสมบัติของผมให้เพื่อนพี่นพทราบ
หรือว่าเราจะชิงตัดหน้าบอกเสียตอนนี้เลยดีไหม55
ผม พี่นพและเพื่อนพี่นพ ยังคุยกันและเปลี่ยนประสบการณ์กันอย่างสนุกสนานครับ
ท่ามกลางงานเลี้ยงที่ผู้คนยังมาร่วมงานไม่มากเท่าไรครับ
คงเป็นเพราะนังแรดหัวสูงจำกัดสิทธิและเลือกคนที่มาร่วมงานด้วยมั้งครับ
งานเลี้ยงต้อนรับของพี่นพคืนนี้ดูจะไม่ใช่มีแต่คนครับที่มาร่วมงาน
มองไปทางในก็มีแต่ผี ผี และก็ผี เต็มไปหมด
งานเลี้ยงนี้จึงเป็นงานเลี้ยงผีๆ โดยมีชะนีมาร่วมอยู่ปะปราย
เวลายังเดินไปเหมือนเดิมครับ
ไอ้ลุงก็ยังถูกลากไปลากมาอยู่ตลอดเวลา ไม่คิดแม้แต่จะมาหาผม
น้ำส้มก็แล้ว น้ำเปล่าก็แล้ว ของกินหมดไปกี่จานก็แล้ว
ไอ้ลุงยังปล่อยให้ผมเผชิญชะตากรรมอยู่กับพี่นพและเพื่อนๆเขาเหมือนเดิม
ไม่คิดถึงความปลอดภัยในชีวิตและความบริสุทธิ์ที่ผมมีเอาซะเลย55
แขกเริ่มมากันเยอะขึ้นครับ พื้นที่ๆจัดงานตอนนี้เต็มไปด้วยแขกครับ
นนท์กับไอ้ลุงยังแวะโต๊ะนั้นโผล่กลุ่มนี้ อย่างเคย
แก้วเครื่องดื่มถูกยกดื่มบ่อยครั้ง ถี่ขึ้นครับ
หมดลงไอ้นนท์มันก็เติมให้ไอ้ลุงไม่ได้ขาด
ทุกการกระทำของมันอยู่ในสายตาผมตลอดเวลาครับ ไม่คิดที่จะพลาดแม้แต่เสี้ยวนาที
ถึงจะสนทนาอยู่กับพี่นพก็ตาม ตาแทบแหล่
“มองหากอล์ฟอยู่เหรอครับปอร์” เสียงพี่นพถามผม
ผมยิ้มให้พี่นพพร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
“สงสัยจะเริ่มมึนแล้วมั้งครับพี่ว่าเห็นยกเอา ยกเอา”
ผมคิดว่านนท์กับไอ้ลุงจะอยู่ในสายตาผมคนเดียวซะอีก แต่ไม่ใช่ครับ
พี่นพก็เป็นเหมือนผมเหมือนกัน
“เดี๋ยวพี่ไปตามมาให้ดีไหม” พี่นพเสนอตัวครับ
“ไม่เป็นไรครับพี่ ปล่อยให้เขาสนุกแบบนั้นนะดีแล้ว เดี๋ยวคงมาเอง”
“แน่ใจนะ”
“ครับ” ผมยกน้ำขึ้นดื่มอีกครั้งครับ ในใจอยากจะบอกพี่นพเหลือเกิน ช้าอยู่ทำไมคละรับพี่
รีบไปเลยสิ จิกมันกลับมา ผมคิดถึงไอ้ลุงจะแย้อยู่แล้ว55
งานเลี้ยงคืนนี้ยังดำเนินต่อไป ดูไปแล้วงานเลี้ยงที่ผมมานี้จะไม่ใช่งานเลี้ยงตอนรับพี่นพแล้วสิครับ
เป็นงานเปิดตัวคู่รักคู่ใหม่ระหว่างไอ้ลุงกับแรดนนท์มากกว่า
เพราะเจ้าของงานไม่ได้มี ส่วนร่วมอะไรกับเขาเอาซะเลยครับ
นอกจากนั่งอยู่กับที่ เป็นพระประธานมกากว่า55
น้อยนักที่มันจะแนะนำคนที่มาร่วมงานให้พี่นพรู้จัก
มันแนะนำให้รู้จักกับที่รักผมมากกว่า
“ปอร์ นนท์ยืมตัวพี่นพหน่อยนะ เดี๋ยวจะเอามาคืนให้” ไอ้นนท์มันพูดขออนุญาติทั้งที่ยังเกาะแขนไอ้ลุงอยู่ครับ
ด้วยอาการมึนๆ แต่ยังสามารถควบคุมตัวเองอยู่
“นนท์ฝากกอล์ฟใว้แป็บนึงนะปอร์ เดี๋ยวจะมาเอาคืนนะ”เห็นมันพูดไหมครับน่าตรบจริง
มาร่วมงานก็นานแล้วนะครับ สิทธิที่พึงมีเพิ่งจะเกิดก็ตอนนี้ละครับด้วยการสนับสนุนจากไอ้นนท์แท้ๆ
ตอนนี้พี่นพถูกลากจากผมหายในงานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เหลือไว้แต่เพียงไอ้ลุงเท่านั้น บรรยากาศเริ่มอึมครึม รังสีอำมหิตเริ่มแผ่อีกครั้งทั่วบริเวณ
“ไง สนุกไหม เห็นดื่มใหญ่นะ” ผมทักไอ้ลุงด้วยเสียงที่ตึงพอควรพร้อมที่จะปล่อยระเบิดออกมา
“ครับปอร์ นิดหน่อย พอดีนนท์แนะนำเพื่อนให้รู้จักเลยดื่มไปบ้าง”
แล้วปอร์ทานไรหรือยัง” ยังมีหน้ามาถามอีกนะมึงกรูคงรอมึงอยู่หรอก
“อ๋อ พี่นพจับการให้เรียบร้อยแล้ว เขาดูและเราดีมาก ไม่ต้องห่วงหรอกนะ เชิญทำอะไรตามสบายเลยไม่ต้องเกรงใจ” แก้วน้ำถูยกกขึ้นดื่มถี่ขึ้น ๆ
ยกแรกเริ่มขึ้นด้วยการประชดประชันจากผม
บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไปครับ เสียงดนตรีในงานที่เปิดเบาๆ แทบไม่ได้ยินแล้ว
เพราะลมมันเริ่มที่จะออกหูแล้ว
“ผมขอโทษครับ”
“มาขอโทษทำไม โน้นไอ้นนท์ตามมันไปสิ จะมาอยู่ที่นี้ทำไม ”ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเบา หน้าตาปกติ
เพื่อหวังทำให้ไอ้ลุงมันได้คิด ในสิ่งที่มันเพิ่งทำลงไป
“ผมขอโทษนะครับปอร์”
“หรือว่านี่เป็นคำสั่งของไอ้นนท์อีก ที่มันบอกให้อยู่นี่ นายจึงไม่กล้าขัดขืน”
ผมเริ่มแรงขึ้นด้วยฤทธ์ของน้ำแก้ววนั้น
มันยกแก้วที่อยู่ในมือดื่มบ้าง ก้มหน้าก้มตาเหมือนคนกำลังสำนึกผิด
ระยะห่างระหว่างเราสองคนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆครับในความรู้สึก ทั้งๆที่ความจริงแล้วเราอยู่ใกล้กันแค่ช่วงตัวเท่านั้น
“ขอโทษครับ ที่ปล่อยให้ปอร์อยู่คนเดียวครับ”
“นายขอโทษมาสามครั้งแล้วนะกอล์ฟ”เสียงผมยังราบเรียบเหมือนเดิม
ส่วนมันยังก้มหน้าต่อไป
เสียงดนตรีที่เปิดในงานได้ถูกหยุดลงครับ เปลี่ยนเป็นเสียงแรดนนท์แทน
มันแนะนำพี่นพให้ทุกคนในงานได้รู้จัก
ยกแรกระหว่างผมกับไอ้ลุงได้หยุดลงรามเสียงระฆังจากไอ้นนท์นั้น
แขกที่มาร่วมงานทุกคนดูท่าทางจะสนกับการที่ไอ้นนท์แนะนำพี่นพให้ทุกคนได้รู้จัก
แต่สำหรับผมแล้วมันไม่สามารถที่จะเปลี่ยนสิ่งที่จิตใจกำลังจดจ่ออยู่ได้เลย
พี่นพกล่าวคำทักทายแขกผู้มาร่วมงาน ตามคำเชิญของไอ้นนท์ครับ
ได้รับเสียงปรบมือต้อนรับจากแขกทั้งหลาย รวมทั้งผมด้วย ปรบมือไปอย่างไร้อารมย์
ไอ้ลุงมันยกแก้วถี่ขึ้นๆ จนหมดแก้ว
รังสีอำมหิตยังคงแผ่กระจายเหมือนเดิม
พี่นพถูกนำตัวมาคืนที่เดิมครับหลังจากที่ถูกจัดคิวให้พูดเสร็จ
ส่วนคนที่กำลังจะโดนยึดตัวกลับไป คือคนที่ได้ชื่อว่าแฟนผมนั้นเองครับ
“ปอร์ นนท์เอาพี่นพมาคืนแล้วนะ ฝากดูแลด้วยนะจ้า”
“กอล์ฟ อยู่คุยกันก่อนสิ” พี่นพพูดขึ้น คงรู้ว่าผมเริ่มจะปล่อยระเบิดลูกแรกแล้ว
“อ่อ เดี๋ยวนนท์เอากอล์ฟมาคืนครับพี่นพ พอดีมีเพื่อนเขาอยากรู้จักกอล์ฟนะครับ นะนะ ไม่นาน ยืมหน่อยนะปอร์”
มึงเสือกขอซะขนาดนี้ แล้วใครที่ไหนเขาจะกล้าปฏิเสธละ
และแล้วไอ้ลุงก็ถูกลากหายไปอีกครั้ง โดยที่ผมไม่คิดแม้แต่จะมองตามมันอีกต่อไป
ตอนนี้มันเจ็บครับ เจ็บมากด้วย เจ็บที่ใจ คนที่ได้ชื่อว่าแฟนเราไม่คิดจะพุดหรือจะทำอะไรเลย และไม่คิดที่จะเกรงใจเราแม้แต่น้อย
น้ำตาของผมเริ่มไหลแต่มันเลือกที่จะไหลข้างในแทน
เวลาเหมือนเริ่มเดินช้าลงเรื่อยๆหนึ่งชั่วโมงของผมตอนนี้มันมี120นาที
มันช่างเดินช้าเหลือเกิน เมื่อไรงานนี้จะจบซะทีนะ
ผมเริ่มอึดอัดมากขึ้น สภาพแวดล้อมเริ่มที่ไม่เป็นมิตร
หันไปทางไหนก็เหมือนที่คนที่คอยจะสมน้ำหน้า
คนในงานเริ่มดูแปลกหน้า ขึ้นทุกที
เวลายังเดินช้าๆ เหมือนเดิม
“เดชมารับกรูหน่อย”
“………………….”
“เปล่าไม่ได้เป็นอะไรเลย กรูยังไหว”
“………………….”
“มึงมารับกรูหน่อยนะ ได้ไหม กรูอยู่ที่..........”
มือถือผมถูกวางเก็บเข้าที่เดิม
“จะกลับแล้วเหรอครับปอร์” เสียงพี่นพ
“ครับ”
“ไม่รอให้กอล์ฟไปส่งละ”
“ไม่เป็นไรครับพี่ อย่าไปกวนเวลาแห่งความสูขของมันเลย”
“ให้พี่ไปส่งไหมครับ”
“ไม่เป็นไรครับพี่ ผมโทรให้เพื่อนผมมารับแล้วครับ”น้ำเสียงผมยังราบเรียบเหมือนเดิม
แต่ในใจสิครับ มันแทบจะแตกสลายอยู่แล้ว
“เอาแบบนั้นเหรอครับ”เสียงที่ดูห่วงใยจากคนที่ไม่ได้ชื่อว่าแฟนผมยังคงเข้ามาเรื่อยๆ
ผมยิ้มไม่ได้พูดอะไรออกไป พร้อมยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
“ปอร์” เสียงชะนีสาว ดังลอยมา
ผมหันไปตามเสียงนั้นทันทีครับ
“อ้าว ว่าไงแพม”
“กอล์ฟท่าทางจะไม่ไหวแล้วนะสิจ๊า ปอร์ช่วยไปดูหน่อยได้ไหม นนท์เขาฝากให้แพมมาตาม”
“แล้วกอล์ฟอยู่ไหนละแพม”
“อยู่ที่ห้องรับแขกในบ้าน แพมไปละ”
ชะนีแพมสื่อสารเสร็จก็โหนกิ่งไม้หายเข้าป่าไปทันที
ผมยังคงนั่งเงียบ ตัดสินใจว่าจะไปหรือเลือกที่จะนั่งอยู่ที่เดิมครับ
“ไม่ไปดูกอล์ฟมันหน่อยเหรอปอร์”
เสียงจากพี่นพลอยมาจากข้าง ๆ ซึ่งนั่งห่างไม่ไกลครับ
“นนท์เขาคงดูแลอยู่ไม่ห่างครับพี่ ไม่รู้จะไปทำไม”
“พี่ว่าปอร์ไปหน่อยดีกว่านะ”ผมก้มหน้า
“จะดีเหรอครับพี่”
พี่นพยิ้มให้ผมเหมือนเป็นคำตอบว่านี่ละคือการกระทำที่ดีที่สุดที่ควรทำในตอนนี้
ผมค่อย ๆ ย้ายตัวจากที่ๆผมกับพี่นพ ผ่านแขกในงานที่จับกลุ่มยืนคุยกันท่ามกลางเสียงเพลง
ผ่านประตูบ้านด้วสองเท้าอย่างช้าๆ เข้าสู่ห้องรับแขกใหญ่ๆนั้น
สองตามองหาไอ้ลุงว่ามันอยู่ตรงไหนของห้องรับแขก
ผมกวาดสายตาไปโดยรอบ
และเดินเข้าไปเรื่อย ตามที่ๆพอจะเดินหาได้ครับ
“ทำไมกอล์ฟเย็นชากับนนท์แบบนี้” นี่คือเสียงแรกที่ผมได้ยิน
หลังจากที่ผมก้าวเข้ามาในห้องรับแขกนี้
“หรือเป็นเพราะว่าปอร์ ที่ทำให้กอล์ฟเปลี่ยนไป”
เสียงไอ้นนท์ลอยมาอีกครั้งพร้อมกับเสียงสะอื้น
ผมเลือกที่จะยืนอยู่กับที่เพื่อฟังสิ่งที่ผมได้ยินมาให้แน่ใจ
“กอล์ฟไม่คิดถึงสิ่งที่กอล์ฟเคยสัญญาไว้กับนนท์บ้างเหรอ ว่าจะรักนนท์คนเดียว แต่แล้วตอนนี้มันหมายความว่าอะไร ช่วยบอกนนท์หน่อยได้ไหม ” สิ่งที่ผมได้ยินในตอนนี้เริ่มจะชัดเจนมากขึ้น
ผมเป็นมือที่สามเหรอ
นี่เราทำอะไรลงไป ผม ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นมือที่สามเหรอ
แล้วสิ่งที่เราทำลงไปก่อนหน้านี้ละ มันหมายว่ายังไง
ภาพต่างๆที่เกิดขึ้นระว่างผมกับไอ้ลุงเริ่มผุดขึ้นมา
เหตุการณ์ที่มันขอผมเป็นแฟนที่ริมหาดในค่ำคืนนั้น
ภาพบนเตียงที่ผมกับมันทำร่วมกันที่บ้านที่หัวหิน มันหมายความว่าอย่างไรกัน
แล้วที่ๆต่างๆที่เราได้ทำ ได้ใช้ชีวิตร่วมกันเป็นเวลามากว่าครึ่งปีที่ผ่านมา นี้มันหมายความว่า
ผมแอบกินของคนอื่นเหรอ
ผมเองเหรอที่เป็นคนที่ต้องกินหญ้าแทนไอ้นนท์
น้ำตาแห่งความเสียใจได้ไหลอาบสองแก้มผม
และนี่มันเป็นครั้งแรกที่น้ำตาผมไหลเพราะความรัก
“ว่าไงกอล์ฟ กอล์ฟ พูดอะไรบ้างสิ นนท์ยังรักกอล์ฟเหมือนเดิมนะ นนท์ทนไม่ได้ที่เห็นกอล์ฟไปทำดีกับคนอืนที่ไม่ใช่นนท์อีกแล้ว”
คำว่ามือที่สามมันตอกย้ำชัดเจนว่าผมมาทีหลังใช่ไหมครับ
แล้วถ้าไม่ใช่แล้วทำไมไอ้กอล์ฟ มันไม่ตอบโต้อะไรไปเลย
น้ำตาผมไหลเป็นสายทางไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเอาเลย
บ้านทั้งหลังเริ่มหมุน
ภาพต่างๆในอดีตยังผุดขึ้นมาไม่ได้ขาดสาย
กรูเป็นใครกันกอล์ฟในสายตามึง กรูเป็นใคร
กรูป็นแค่คนโง่ใช่ไหมที่ไม่เคยถามว่ามึงกับไอ้นนท์เป็นอะไรกัน
กูโง่เอง แล้วจะโทษใครกัน
ขอบคุณนะที่วันนี้มึงสองคนทำให้กรูรู้ว่ามึงเป็นอะไรกันและกูเป็นใครที่ไม่ต่างจากควาย
น้ำตาผมยังคงไหลไม่ยอมหยุด
“กอล์ฟตอบนนท์มาสิ เงียบทำไม เงียบอยู่ทำไม ตอบนนท์มาซิ ฮือ ฮือ ฮือ” นี่คือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินจากไอ้นนท์
คำว่ามือที่สาม ก้องอยู่ในหูผม นี่คือความจริงที่ผมต้องยอมรับว่าผมเป็มมือที่สาม ผมเป็นมือที่สาม
ทำให้คนอื่นต้องมาทะเลาะกันแบบนี้
ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว มันตันไปหมด ผมคิดได้เพียงต้องออกไปให้ไกลจากที่ตรงนี้ให้เร็วที่สุด
ผมพยายามเรียกสติกลับมา ถึงแม้ว่าจิตใจผมจะไม่อยู่กับผมแล้วครับตอนนี้
มือถือในกระเป๋าผมสั่น
เป็นเหมือนสิ่งที่บอกผมว่าถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องออกจากที่ตรงนี้
ออกจากความเจ็บปวดที่ตรงนี้
แต่ก่อนที่จะไป ขอเราดูหน้านายก่อนได้ไหม
ผมมองตามเจ้าของเสียงนั่น
ภาพที่ผมเห็นคือไอ้นนท์กำลังกอดไอ้กอล์ฟ เขาสองคนกำลังหันหลังให้ผมอยู่
สองขาผมเริ่มที่จะมีเรี้ยวแรงก้าวออกไปช้า ๆ
น้ำตายังไหลเป็นสายทาง
ผ่านประตูบ้านบานใหญ่ที่ผมเพิ่งผ่านเข้าไป
ผู้คนยังคงสนุกสนานกับปาร์ตี้นี้
พี่นพยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
สระน้ำ ลูกโป่ง ไม้ที่จัดเป็นพุ่ม
“ปอร์”
“ปอร์ครับ เป็นอะไรหรือเปล่า” เสียงพี่นพเรียกสติผมกลับมา ตอนนี้ภาพต่างๆเริ่มจัดเจนขึ้นครับ
“เป็นอะไรครับ ทำไมร้องไห้”
เมื่อถูกทัก เจ้าน้ำตาไม่รู้มันมาจากไหน ไหลเป็นสายทางแทบไม่มีท่าทีว่าจะหยุดได้
“เปล่าครับไม่มีอะไรครับพี่นพ ผมขอตัวนะครับ” ผมเร่งฝีเท้าออกจากงาน
ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
สองข้างทางเต็มไปด้วยความมืดของถนนภายในหมูบ้านนั้น
เสียงสั่นของมือถือยังดังเรื่อยๆ ผมไม่คิดแม้แต่จะรับ
ปล่อยให้มันตัดไป แล้วดังขึ้นใหม่
ผมเดินตามถนนเส้นนั้นอย่างไร้สติ เหมือนตัวกำลังรอเยเคว้งไร้จุดหมาย
แสงไฟตามสองข้างถนนส่องเข้ามาพอให้เห็นสายทางบ้าง
“………………….”
“มึงมาถึงหรือยัง”ผมพูดพอฟังรู้เรื่องแต่ปนไปด้วยเสียงสะอื้น
“………………….”
“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฮือ ฮือ ฮือ” ผมปฏิเสธ ที่จะตอบคำถามของเพื่อนทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่เป็นตามนั้นเลย
“………………….”
“กรูอยู่ป้อมยามหน้าหมู่บ้าน... มารับกรูที กรูไม่ไหวแล้ว”
ผมวางสายเมื่อรู้ว่าเพื่อนทราบในสิ่งที่ผมพยายามสื่อสารทั้งที่จิตใจสับสน วุ่นวาย น้ำตาไหล
แสงไฟของรถไอ้เดชเริ่มส่องสว่างชัดขึ้นเรื่อยๆ
“ปอร์ ปอร์ครับ”และ เสียงเรียกผมดังขึ้นมาเรื่อยๆ เช่นเดียวกับเสียงรถ
ผมหันกลับไปมองเจ้าของเสียงนั้นด้วยสองแก้มยังอาบไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจ
“ปอร์ กอล์ฟขอโทษ กอล์ฟไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้”
เสียงนี้มันลอยเข้ามาข้างๆหูผม
ผมถูกใครบางคนที่ตอนนี้ไม่ใช่ของๆ ผมแล้ว กอดเหมือนกับว่าทั้งสองร่างแทบรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน
โดยมีชายอีกสองคนอืนอยู่ข้างๆ ดูเหตการณ์ที่กำลังดำเนินไป
“ปล่อยเราเถอะ นายไม่ใช่ของเราอีกต่อไปแล้ว”
“ไม่นะ ผมไม่ปอล่ยคุณไปไหนทั้งนั้น ผมรักคุณ” เสียงนั้นมาพร้อมกับความเสียใจ
“เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว”เสียงร้องไห้ผมไม่ได้แพ้ไอ้ลุงเลย
“วันนี้เรารู้แล้วว่าเราแอบเขากิน และมันถึงเวลาแล้วที่เจะต้องคืนเขาไป เราขอโง่แค่นี้นะ”
รถขันนั้นจอดอยู่ตรงหน้าผมแล้วครับตอนนี้
ไอ้เดชเปิดประตูลงมา มันตรงเข้ามาหาผมทันที
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นปอร์”มันยืนอยู่หน้าผม
“เดช ช่วยพากรูไปจากที่นี่หน่อยนะ กรูขอร้อง” ผมพูดทั้งที่ยังอยู่ในอ้อมแขนของใครอีกคน น้ำตาไหลริน
“มันเกิดไรขึ้นเหรอกอล์ฟ” ไอ้เดชพยายามที่จะซักเพื่อเอาความจริงจากไอ้ลุง
“เราไม่รู้เดช เราไม่รู้”
“ไอ้กอล์ฟ มึงทำอะไรเพื่อนกรู”
ไอ้เดช มันดึงมือผมเพื่อหวังให้ผมขึ้นรถไปกับมัน
แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ เพราะยังอยู่ในอ้อมแขนของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนแปลกหน้าแล้วในตอนนี้
“มึงปล่อยเพื่อนกรูเดี๋ยวนี้” คำสั่งจากไอ้เดชดังขึ้น
“ไม่นะ เดช เราไม่ปล่อย”
“กรูบอกให้มึงปล่อยไง มึงไม่ได้ยินใช่ไหม” เพื่อนเดชเริ่มเสียงดังขึ้น
“ไม่ เราไม่ปล่อย” ไอ้ลุงยังทำตามที่มันคิด
“ได้ มึงไม่ปล่อยใช่ไหม”
ไอเดชปล่อยมือมันจากมือผมแล้วเข้าไปกระชากที่คอเสื้อไอ้ลุง หมัดของมันถูกยกขึ้น
“ใจเย็นๆครับ อย่าให้มันถึงขนาดนี้เลย” เสียงจากพี่นพดังขึ้น ผมยังสะอื้นไม่หยุด
“พอเถอะเดช เห็นแก่กรูเถอะ กรูขอร้อง พากรูกลับบ้านที”
“ไอ้เฮี้ยเอ้ย ดูมันทำกับมึงสิ มึงจะมาห้ามกรูทำไมวะ แม่ง”
ผมยังสะอื้นไม่หยุด
“ช่างมันเถอะ กรูผิดเอง กรูมาทีหลังเขา กรูแย้งเขามา พากรูกลับบ้านทีนะ กรูของร้อง”
“ได้ ต่อไปนี้กรูขอบอกมึงเลยนะไอ้กอล์ฟ นี่เพื่อนที่กรูรักมากที่สุด มึงอย่าให้กรูเห็นว่ามึงเข้ามาตอแยกับเพื่อนกรูอีกนะ ไม่งั้นมึงเจอดีแน่ไอ้กอล์ฟ”
“นนท์เราขอโทษนะ เราผิดเอง เราขอโทษจริงๆ ของๆนาย เราให้คืน” ผมพูดหลังจากที่หันไปมองไอ้นนท์
“ไป” เสียงจากเพื่อนเดชดังขึ้นหลังจากที่มันเปิดประตูรถให้ผม
ผมเลื่อนตัวเข้าไปนั่งในรถตามแรงมือของเพื่อนเดช ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก มันจัดการคาดเบ้วให้ผม แล้วปิดประตูทันที
“ปอร์ ปอร์ครับ ฟัง กอล์ฟอธิบายก่อน” เสียงนั้นลอดผ่านกระจกให้ผมได้ยิน
http://www.youtube.com/watch?v=tRwGXz5qaqY (ฟังประกอบนะครับ)
แล้วรถก็วิ่งออกมาอย่างช้าๆ โดยน้ำตาผมยังไหลไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหลเลยแม้แต่น้อย
ทิ้งผู้ชายสองคนให้หันมามองตามรถที่กำลังวิ่งออกมาอย่างช้า ส่วนชายอีกคนเหรอครับ
“ปอร์ รอกอล์ฟด้วย ปอร์” มันยังคงวิ่งตามรถไม่คิดว่าจะหยุดวิ่งเลย
ผมมองมันผ่านกระจกข้าง น้ำตายังไหลริน
ระยะห่างระหว่างเราเพิ่มขึ้นทุกที
ตอนนี้มันเท่ากับศูนย์ เท่ากับจุดเล็กๆ
เท่ากับอากาศที่เลือนลาง จนผมมองเห็นไอ้ลุงแล้ว
สายตาผมยังไม่ละไปจากกระจกนั่นทั้ง ๆที่ไม่มีอะไรให้มองอีกแล้ว
ลาก่อนความรัก
ลาก่อนคนที่ผมเคยเรียกว่าคนรัก
ลาก่อน
จบตอน
-
:pig2: :pig2:
ตอนนี้ยาวมาก ๆ ครับ หวังว่าคงจะสะใจFCนะครับ
แต่สำหรับน้องปอร์สิ ตอนนี้หัวใจแทบแตกสลายเอา
ขอบคุณครับสำหรับการติดตาม ที่ดีเสมอมา
พิมพ์ตกยังไง ขอโทษนะครับ ออกตัวก่อนเลย เพราะรีบมาก
ปล.รักนะ แลกลิ้น
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
^
^จิ้มแม่คนงาม
ทะลุใจน้องลุง :-[
**************
:sad4: :o12: :o12:
แม่คนงาม ดราม่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กระซิกๆทำไมถึงทำกับคนงามของพี่ได้เนี่ย
เฮ้ออออออ สร่างเลยมั๊ย นนท์เล่นได้สมบทบาทจริงๆเรียกชะนีแพมให้เรียก
น้องปอร์มาดูฉากสำคัญ เฮ้ออออออออออออออออออออออออออ
ถ้าไม่มีมูล นังนนท์มันคงดราม่าไม่ได้ขนาดนี้หรอกชิมิ
อิลุงเอ้ยยยยยยย งานเข้าแบบพายุนากีสสสสสสสสสเรียกป้าเลยนะเนี่ย
ทำนุ้งปอร์ร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆแบบนี้อ่ะ มาอธิบายตอนคนเค้าสติแตกเนี่ย
ใครจะอยู่ฟังกัน ตั้งนานสองนานปากก็ปฏิเสธนังจ่าฝูงไม่ได้ เหอะแล้วเป็นไง
ตอนนี้ พิกุลเลิกร่วงแล้วจะมาพูด มาบอกอะไรใครจะฟังล่ะนั่น
เพื่อนเดช มันขโมยซีนจริงๆ สอยซะ เท่มากๆคระนุ้งเดช
รีบมาโกยหัวใจช้ำของเพื่อนรักได้ทันเวลาพอดี เฮ้อออออออออ
มือที่สามงั้นเหรอ ไม่ใช่หรอกนะ ต้องไม่ใช่สิ :serius2:
o13 อลังการมากมายคระ แม่คนงาม
-
ไม่รู้จะว่ายังไงดี
โกรธก็โกรธลุงนะ ลุงคงทำอะไรไม่ถูก เพราะยังไม่ได้เคลียร์กับนนท์ ลุงก็ผิดเต็มๆนั่นแหละ :z6:
ให้กำลังใจน้องปอร์นะ น้องปอร์เขียนได้ดีจริงๆ พอจะเศร้า ก็เศร้ามากๆเลย :L2:
หวังว่าลุงจะเคลียร์ตัวเองให้ได้เร็วๆนะ ไม่งั้นเรตติ้งตกไม่เหลือแน่ๆ :beat:
-
เป็นตอนฉลองที่ กร๊าซซซซซซ จะพูดยังไงดี
อิลู๊งงงงงง ทำไมทำอย่างนี้ :angry2:
เอาใจช่วยคนสวย อิอิ :กอด1:
-
:o12: :o12: :o12:
-
น้องปอร์ อ่า...ทุกทีอ่านเรื่อง น้องปอร์ มีแต่ ความฮา กับสำนวนการเล่าเรื่อง.... แต่ทำไม คราวนี้ มันเศร้าจังเลยอ่า...... :m15:
เป็นกำลังใจให้น้องปอร์ เสมอจ้า...แล้วก็ ยินดี ที่ครบ 100 แล้วน้า...... :mc4:
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย เซงกอล์ฟอะ
ไม่รู้จักเคลียร์ไรให้มันเรียบร้อยซะก่อน
แล้วเป็นไงละ ผลที่ตามมา
เจ็บเลยทั้ง 2 ฝ่าย
สงสารน้องปอร์อะ ไงก็ใจเย็น ๆ นะ
เอาใจช่วย ทุกอย่างมีทางแก้
สู้ ๆ นะ
ยังเขียนได้ดีเหมือนเดิม เวลาฮาก็ กร๊ากกกเลยย
เวลาเศร้าก็เรียกน้ำตาซะ
-
เป็นแผนของนนท์แน่ๆ
แต่ลุงขอต่อว่าหน่อยเถอะ
เด็ดขาดเป็นมั๊ยถ้าเรื่องแค่นี้
ยังจัดการเคลียร์ไม่ได้ก้อเหมาะ
แล้วที่จะไปเลี้ยงแรดนนท์ในป่า
ชิ ทำคนสวยของพวกเราร้องไห้เลย
-
ทำไมเป้นแบนี้ ปอร์ร้องไห้เลยอ่ะ
แต่เดี่ยวก่อน ที่ว่าปอร์มาหลังนนท์ต้องมายจริ๊งๆๆๆแน่ๆๆๆๆๆๆ
เป็นดารานี่หว่าต้องจัดฉากแน่เลย
รายกานเนี่ยๆๆๆๆกลอฟ์มะได้จายเลย :เฮ้อ:
-
ได้ใจมาก
-
ซึ้งได้อีก
อ่านตอนนี้แล้วปอร์น่าสงสารจริงๆเลย :sad11:
-
:o12: อ่านไปก็แทบจะขาดใจไป โฮ :เฮ้อ:
จุ๊บน้องปอร์ แม่นางคนงามในสามโลก ต่อได้ยาวสะจายยย มากมาย อิอิ
-
เข้าใจฉลองหน้า 100 นะ ปอร์จ๋วย
เล่นเอา FC น้ำตาท่วมบอร์ด :o12:
อ่านมาตั้งแต่ตอนแรก เพิ่งจะมีตอนนี้แหละที่ฮาไม่ออก
เศร้าได้ใจเจรงๆๆๆๆๆๆ เศร้่าว๊อยยยยยยยยย......ย
กอล์ฟผิด ที่ไม่ได้ใส่ใจ ดูแลปอร์ในฐานะคนรักกัน
ปล่อยปละ...ละเลยกันเกินไป ทั้งๆที่ก็รู้อยู่ว่า ปอร์ไม่รู้จักใครในงาน นอกจากพี่นพ
ด้วยเหตุผลนี้ กอล์ผิดเต็มๆ เห็นกันจะๆ ไม่ต้องอาศัยคำอธิบายอะไรเข้ามาช่วยได้เลย
ไม่สงสารนะ แอบสมน้ำหน้ากอล์ฟซะด้วยซ้ำ เพราะดูๆแล้ว กอล์ฟเองก็หลงระเริงไปกับนนท์และเพื่อนๆ
แบบว่า...เต็มใจ สนุกกับการรับแขก+เพื่อนๆของนนท์ที่มาในงาน ขอซักทีเห๊อะ ไอ่ลุง :beat:
แรดนนท์....มันแสดงละครนอกจอได้สมบทบาท มากกว่าในจอซะอีก ย๊ากกกกส์ :z6: แรดได้โล่ห์นะมรึงน่ะ
เพื่อนเดช ได้ใจไปเต็มๆ เพื่อนรักดีๆยังงี้ กรูรักตายว่ะ o13
ขอบคุณครับ ปอร์จ๋วย...แต่ตอนนี้เป็นจ๋วยเศร้า ไปซะแล้ว :sad11:
-
งานนี้เพื่อนเดชพระเอกสุดๆ o13 เยี่ยมมากเพื่อนรัก
ปีนี้น้องแรดต้องกวาดรางวัลทุกสาขาแน่ เขียนบทเอง สร้างฉากเอง
แสดงเอง กำกับเอง ทู๊กกกกอย่างแบบนี้ รับกะโถนทองคำไปเลย
อีลุงสมควรถูกลงโทษนะ ทำให้คนสวยต้องร้องไห้แบบนี้โกรธนะว๊อยยยยย :z6:
รักคนสวยที่ซู๊ดดดดด :man1:
-
ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้มา ยอมรับว่าตอนนี้เครียดสุดเลย อะไรกันเนี่ย
เป็นกำลังใจให้พี่ปอร์สุดสวยนะคับ :L2:
ปล. แอบสะดุ้งตอนท้าย บอกจบตอน ดันอ่านเป็น ตอนจบ :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้กระชากอารมณ์มาก น่าสงสารที่สุดเลย
-
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad:
-
:monkeysad: ทำไมฉลองหน้าที่100ได้เศร้าอย่างนี้โฮ โฮ โฮ :sad11:
ขอจัดการแรดนนท์กับไอ้ลุงหน่อย :beat: :z6:
-
:impress3: อ่านไปก็คลอไป แต่ก็รู้สึกมานานแล้วว่ากอล์ฟอ่ะน่า :z6: อย่าแรง มิเคยเล้ยที่จะปกป้องเรา :เฮ้อ:
แต่ว่ามันคงมีอะไรที่มากกว่านั้นใช่ม่ะ สุดสวย o18 รียมาต่อนะจ๊ะ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ตัดใจเถอะ ผู้ชายที่ไม่มีความเด็ดขาดแบบนี้ จะนำมาแต่ความช้ำใจให้เรา
กอล์ฟเป็นคนที่ไม่กล้าปฏิเสธคนอื่น พูดเป็นแต่คำว่าขอโทษๆๆๆ ที่ไม่มีประโยชน์อะไรเลย
โลเล เหยาะแหยะ มิเหมาะจะเป็นคนรักของ สาวมั่นข่ะ น้องปอร์เชิดใส่เลย
-
:impress3:สงสารสวย
:angry2:ไอ้พี่ลุงทำงี้ได้ไง
:z6:นังนนท์
o13เพื่อนเดช
:กอด1:พี่นพ
:pig4:สวยหนึ่งเดียวในหล้าที่มาเล่า
:3123:ให้กำลังค้าบ
-
งื๊ออออ...น่าสงสารนุ้งปอร์ที่สุด...ทำไมถึงได้เข้าโหมดสลดแบบนี้ :o12:
ไอ้ลุงอ่ะ...ขอโทษแล้วมีอะไรดีขึ้นมาม๊ายยยย....ถ้าหัดใส่ใจนุ้งปอร์มากกว่านี้
เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดหรอก.... :angry2:
-
พี่ปอร์โดนแรดนนท์จัดฉากแน่ๆ เลยคร้าบบบ (โดยมีชะนีแพมช่วย)
แต่ตอนนี้มันดราม่าเกิ๊นนนนน :serius2:
ปล. พี่เดช ได้ใจมากครับตอนนี้ เจ๋งง่า o13
พี่ปอร์คนสวย สู้ๆ น๊า :L2:
-
หญ้าน่ะไม่ต้องให้ใครทั้งนั้น ยัดปากไอ้ลุงไปเลย
-
+เป็นกำลังใจให้ครับ+
-
ถ้าคิดว่าคนรักกัน
ทำกันแบบนี้ก็
เลิกกันเลยดีกว่า
จบบบบบบบบบบบบบบบ
-
อะไรกันเนี่ย...... :z3: :z3: :z3:กลายเป๋นรักสารเสา.........ได้ไง
ลุงกอล์ฟไม่เคลียร์ปัญหาเก่าก่อนที่จะมาคบน้องปอร์คนวสยหรอ
ไมปล่อยให้มันคาราคาซังอยู่ได้......................... :z6: :beat:
แต่ถ้านเป็นเรื่องเข้าใจผิดแล้วนังนนท์สร้างสถานะการหละก็ :beat: :beat: :beat: :z6: :z6:
เเป็นกำลังใจให้คนสวยนะ :3123: :3123:น้องปอร์...สู้ๆๆๆๆ
-
หงุดหงิดกอล์ฟเหมือนกันนะ ตามใจนนท์ จนไม่ถึงใจปอร์บ้าง
เกรงใจคนนอก ไม่เกรงใจคนใน แบบนี้น่าเบื่อหว่ะ :fire:
-
เหมือนจะมีการสมคบคิดวางแผนร่วมมือกันจัดฉากสร้างสถานการณ์ แต่ยังไงทั้งหมดทั้งหมด ความหวั่นไหวที่เกิดขึ้นประจวบกับสถานการณืที่เกิดขึ้นคงจะประสบผลสำเร็จไปไ่ม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะนิสัยอันแสนสุภาพ กลัวดอกพิกุลจะร่วงของคุณชายกอล์ฟนี่ล่ะจ้ะ ชอบมาอธิบายหลังเหตุเกิด เหมือนวัวหายล้อมคอกยังไงพิกล ไม่แมนเลยยยย
-
เชื่อว่า สวย สู้ไม่ถอยอยู่แล้ว
:ped149: :ped149:
รออ่านตอน น้องปอร์คนสวย จัดการ ไอ้ลุง :-[
-
:L2:..มีเศร้าด้วยวุ้ย อ่านมามีแต่ ฮาตลอด
..ไม่งั้นรักนี้มันก็ราบเรียบเกินไปสิเนอะ
..กอล์ฟ เค้าเป็นคนดี ผู้ดีจนเกินไป
..ก็ดีนะเป็นแบบนี้ เป็นบทเรียนที่ดีให้กับกอล์ฟเลย
..ถ้าเค้ารักเราจริง เคียร์ตัวเองแล้วกลับมาใหม่ด้วย..เหตุผลดีๆๆ
..ก็น่าจะกลับมาคบกันได้ แต่กอล์ฟคงต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้าง
..แต่ถ้าคิดว่า..ถ้าเขาจะรักเรา ก็ต้องรักเรา ที่เราเป็น..ก็คงจบแหละ
..เพราะพี่ก็รับไม่ได้เหมือนกัน รักกันไม่ดูแล เทคแคร์เราเลย จะรักไปใย
..รอตอนต่อไปนะจ๊ะ..คนสวยยยยยยยยยยยยยยย :L2:
-
พี่นพ โดนแรดส์นนท์ ทำคุณไสย ป่าวเนี่ย
เชียร์ให้พี่นพ จับนังนนนี่ข่มขืนซะให้เข็ด อิอิออิ :haun4:
-
ทำไมเป็นอย่างนี้อ่าาาาาา :sad4:
ถ้าเราเปงพี่ปอร์นะ จะโผล่เข้าไปตอนที่กำลังกอดอยู่นั่นแหละ
คุยให้รู้เรื่องตรงนั่้นเลย
-
:m15:
แลดูเหมือนการจัดฉาก ตั้งแต่ให้แพมไปเรียก
ยันการสนทนาโดยไร้การตอบโต้ของคู่สนทนา
แล้วจะรออ่านต่อว่าความจริงมัน คือ อะไรการวิ่งหนีปัญหาโดยไม่รับฟังอาจไม่ใช่สิ่งที่ดี
แต่บางครั้งอารมณ์ และความรู้สึกมันก็เกินกว่าที่จะทนรับฟังได้
-
สงสารคนสวยอ่า
ว่าแต่ คราวนี้คนสวยใช้วิธีจัดการผิดปกติ ไปป่าวอ่า
เลือกที่จะไม่ฟังคนของตัวเองอ่ะ
ขอบคุณนะคะ ปอร์
-
สสส==>สงสารสวย
กอล์ฟน่าจะทำอะไรให้ชัดเจนนะครับ
-
ถึงจะเป็นแผนของแรดนนท์ แต่ไอ้ลุงผิดเต็มประตู
พาปอร์มางานแทนที่จะอยู่ดูแล พอโดนนนท์ลากไปไหนก็ไป ปากมีไว้ทำไมยะ ปฏิเสธน่ะเป็นมั้ย :fire:
ดีนะที่ได้พี่นพอยู่เป็นเพื่อน
แล้วอีกเรื่อง ความสัมพันธ์กับนนท์เนี่ย ทำไมไม่เคลียร์ให้ชัดๆไปเลยว่ายังไงกันแน่
เห็นเป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้วนะ พอนังแรดนนท์โทรมาทีไรก็ตามใจมันตลอด เซ็งแทนคนสวยเลย
ตอนนี้ยกความดีให้เพื่อนเดชกับพี่นพเลย
คนสวยต้องให้บทเรียนไอ้ลุงนะ ถ้ามาง้ออย่าเพิ่งยอมง่ายๆ
คนที่ทำอะไรไม่ชัดเจน ไม่เด็ดขาด เป็นที่พึ่งให้เราไม่ได้เนี่ย สงสัยต้องทบทวนและตัดสินใจใหม่อีกรอบแล้วมั้ง
:beat:แรดนนท์
:z6:ไอ้ลุง
:L2:พี่นพ-เพื่อนเดช
:กอด1:น้องปอร์
-
เลิกดีสุดละ
มีแฟนแบบนี้ไม่มีดีกว่า
ไม่ต้องไปสนมันเลยปอร์
ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน
คิดแล้วเหนื่อย
ที่ปอร์ทำถูกต้องแล้ว
:z6: :z6: :z6:
-
ลุงกอล์ฟทำไมทำแบบนี้
แล้วพี่นพเป็นอะไรกับนนท์
ความสัมพันธ์ทั้ง 3 คน คลุมเครือ
รอฟังคำอธิบายจากลุง ตอนหน้า :m16:
ปอร์สู้ๆ นะคะ :กอด1:
-
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนจัดฉากให้ปอร์ไปดูยังงัย ยังงั้นเลย
ความรักแท้ต้องมีอุปสรรคทั้งนั้นแหละ แถมเป็นความรักต้องห้ามอย่างนี้แล้ว ชีวิตมันต้องสู้นะปอร์ สู้ สู้ o13
แค่จบตอน ยังไม่จบเรื่องนี้ เราว่าคงมีต่อมั้ง ถึงจะโลเลแต่ก็น่าลองอีกสักตั้งกับคนๆนี้นะ
-
อ่านตอนนี้แล้วนึกว่า
พระเอก เอ๋อ หรือ บูชานกเอี้ยง :z6:
น้องปอร์ ถึงจะหล่อ แต่ได้เป็นแฟนแล้วเหนื่อยนะ
-
:L1: :L1:
-
ตอนที่ 42.3 มรึงนี่เองแรดนนท์ อิส้นตรีนแตก
ตอนหน้าชื่อนี้ เหรอปล่าวคร้าบบบ...ปอร์ ฮ่าฮ่า
:pigha2:
:L2: รออยู่นะ...ปอร์จ๋วย หุหุ
-
นางเอกมากนะจ๊ะน้องปอร์
ป้าอยากจะ :beat:ลุงกอล์ฟจริงๆ
มาจีบน้องปอร์ แต่ก็ไม่เคลียร์นังนนท์ให้จบ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
เรื่องมันเปนแบบนี้หรอ
-
แวะมากระซวกคนสวย :z13:
เฮ้ออออ รักกันแล้วทำแบบนี้เหรอ อิน้องลุงไปเคลียร์กับเจ้าถิ่นทุ่งสวันนาให้เรียบร้อยนะ
แล้วค่อยมาว่ากัน เชอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แวะมากระซวกคนสวย :z13:
เฮ้ออออ รักกันแล้วทำแบบนี้เหรอ อิน้องลุงไปเคลียร์กับเจ้าถิ่นทุ่งสวันนาให้เรียบร้อยนะ
แล้วค่อยมาว่ากัน เชอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยังไม่หลับไม่นอนอีกเหรอเจ้
ปล. รักนะแต่ไม่แสดงออก
:fire:
-
^
^
หุหุ กำลังปั่นงานให้เป็นเงินอยู่
o2 มึนมากกกกกกกกกกกกกก
คนสวยดูแลสุขภาพด้วยนะคะ รักนะและอยากแสดงออก ม๊ากมาก :pigha2:
-
หมั่นไส้พี่ปอร์ๆๆๆๆๆ
แวะมาจิ้ม
มาอ่าน
แล้วก็มางอน
เมื่อวานมาทักเอ็มฝุ่น แล้วก็มากวนฝุ่นนะ คอยดู
ฮ่าๆๆๆๆ
ปล. อย่าลืมส่งแว่นมานะ ฝุ่นจะเอาไปขาย สิบบาทก้อขาย
ฮ่าๆๆๆๆ
-
:sad4: กะว่าจะเข้ามาฮาก่อนทำงาน ฮือๆ น้องปอร์ :กอด1:
ยิ่งฟังเพลงไปด้วย เศร้าไม่ไหวจะเคลียร์ :เฮ้อ:
:z13: น้องหมอฝุ่น กอล์ฟจะโดนแบบถึกบอมมั้ยเนี่ย
-
สงสารปอ อ่า รออ่านตอน ต่อไป ครับ
-
สวยสู้ๆ
จัดการแรดให้นอหักไปเลย
จัดการมานนนนนนนนนน
:angry2:
-
มาให้กำลังใจสวย แอร๊ยยยยยยยย
แรดนนท์ :beat:
:z6: อิลุง
เพื่อนเดช น่ารักจริงๆๆ
ได้ใจไปเยอะเลย
ส่วนลุง เหอะ รีบมาเคลียร์ตัวเองด่วนเลย เรตติ้งตกแระ
และหวังอย่างยิ่งว่า จะไม่ใช่แค่คำว่า ขอโทษ นะ
เปลี่ยนคำอื่นบ้างเถอะ สวยเบื่อจะฟัง :a14:
-
สมัครเป็น FC น้องปอร์คนสวยด้วยคน เรื่องนี้อ่านแล้วฮามาตลอด แต่เจอตอนล่าสุดแล้ว :sad4:
-
อ่านตอนนี้แล้วฮาไม่ออกเลย
สงสารปอร์สุดสวย
อิลุงกอล์ฟ...พูดได้แค่นั้นเองเหรอ
ไม่เคลียเลยวุ้ย ขัดใจ FC จริงๆเลย
เพื่อนเดช เป็นพระเอกไปเลย
เป็นกำลังใจจ้า :L2:
-
มาอีกเรวๆจิ รอน้ะ เศร้ามากมายเลยอ่ะ :m15: :monkeysad: :sad11:
-
คนสวยให้ไวไวนะเคอะ :m16:
คุณพี่จะซับหน้ารอ หัวเปลี่ยนแล้น อิอิ
-
waiting please
-
:m20: :laugh: :pigha2:
“ปอร์ รอกอล์ฟด้วย ปอร์” มันยังคงวิ่งตามรถไม่คิดว่าจะหยุดวิ่งเลย
ผมมองมันผ่านกระจกข้าง น้ำตายังไหลริน
ระยะห่างระหว่างเราเพิ่มขึ้นทุกที
ตอนนี้มันเท่ากับศูนย์ เท่ากับจุดเล็กๆ
เท่ากับอากาศที่เลือนลาง จนผมมองเห็นไอ้ลุงแล้ว
สายตาผมยังไม่ละไปจากกระจกนั่นทั้ง ๆที่ไม่มีอะไรให้มองอีกแล้ว
ลาก่อนความรัก
ลาก่อนคนที่ผมเคยเรียกว่าคนรัก
ลาก่อน
ตอนที่ 43
“เออเดช มึงหิวเปล่าวะ แวะที่ร้านกรูหาไรกินก่อนไหมเดี๋ยวกรูเลี้ยงมึงเองที่ไปรับกรูทันเวลาพอดี อิอิอิ” ผมบอกเพื่อนเดชขณะที่รถกำลังวิ่งมุ่งตรงไปยังที่ร้านผมครับ
“อ้าวไอ้นี้ มึงมาอารมย์ไหมของมึงนี่ เมื่อกี้ยังจะเป็นจะตาย ตอนนี้ยังมีหน้ามาชวนกรูไปกินของฟรีอีก
ฝนก็ไม่ตก ฟ้าก็ไม่ได้ร้อง อากาศก็ปกติ อารมย์เกย์นี่มันปวนแปรรวดเร็วจริง กรูละงง วะ ”
“แล้วมึงจะแดกไหมของฟรี ของฟรีนะท่องไว้ว่าฟรี น้ำตกอร่อยๆ ส้มตำไทยงี้ เนื้อย่างงี้ คิดแล้วน้ำลายไหล
แม่งในงานกรูแทบไม่ได้แดกอะไรเลย นอกจากน้ำ อึดอัดบรมเลยมึง มางานแบบนี้เลยไม่กล้าแดกอะไร
เก็งไปหมด ดารางี้ เพื่อนพี่นพงี้ แต่ละคนขั้นเทพ ทำให้กรูแทบไม่กล้ากระดิ๊กตัวไปไหนเลยวะมึง”
“ไอ้นี่เป็นเอามาก เจอคนหน้าตาดีเป็นไม่ได้นะต่อมแรดแตกซะ แล้วเป็นไงละน้ำตาตก กรูจะไปจีบหญิงก็ไมได้
ต้องมาคอยรับใช้มึงนี่ละ เลวมากเลยนะมึง”
“อ้าวแล้วมึงมาทำไมวะ ใครใช้”
“น้อยๆ หน่อย ทำปากดี ถ้าไม่ไปคงไม่เห็นมึงร้องไห้เอาเป็นเอาตายเพราะไอ้กอล์ฟหรอก
แล้วนี้ตกลงมึงเสียใจ หรือยังไงวะ ดูหน้าตามึงแล้วดูไม่ได้เสียใจอะไรเลย”
“ อิอิอิอิ ไม่บอก เออ จอดตรงนี้ละกรูจะสั่งของฟรีให้มึงแดก เดี๋ยวกรูมา ไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านก่อนจะไปค้างบ้านมึงนะ นะนะ คืนนี้ไปค้างด้วย”
ผมจัดการสั่งให้พี่ชายทำกับข้าวตามที่เพื่อนเดชชอบ ให้มันแดกรอในขณะที่ผมเข้าบ้านไปเอาเสื้อผ้าครับ
ระหว่างเดินเข้าบ้านผมหยิบมือถือในกระเป๋ากางเกงออกมาดูครับ มีมิสคอล20มิสคอลและข้อความประมาณ5ข้อความจะได้ครับ
ผมใช้ระบบสั่นจึงไม่รู้ว่ามีคนโทร หรือส่งสารรักมาขอโทษครับ555
ไม่ต้องบอกคงรู้ละครับว่าใคร ผมไม่ช้าที่จะเปิดเข้าไปอ่านข้อความครับ
ปอร์ กอล์ฟขอโทษ ปอร์อยู่ไหน
อยู่บนสวรรค์เพิ่งกลับขึ้นมา หลังจากลงไปเผชิญชะตากรรมบนโลก 555ผมคิดในใจ
ปอร์ รับสายกอล์ฟด้วยครับ ฟังกอล์ฟอธิบายได้ไหม
อย่าเลยค่าโทรศัพท์ทางไกลจากโลกและสววรค์มันแพงเดี๋ยวจ่ายไม่ไหว55
ปอร์ อย่าคิดมากนะครับ เดี๋ยวหายโกรธแล้วรับโทรศัพท์กอล์ฟด้วยนะครับ ที่รัก
ก็บอกแล้ว ระยะทางระหว่าง เรามันไกลกัน ปอร์อยู่สูงแค่ไหน กอล์ฟเป็นแค่คนเดินดินทั่วไป ไม่เหมาะกับนางฟ้าอย่างปอร์หรอก ตัดใจเถอะ ปอร์ไม่ลงมายังโลกที่โหดร้ายอีกแล้ว555
ผมอ่านข้อความไปพร้อมกับรีบเข้าบ้านไปเก็บเสื้อผ้าหนีตามผู้ชายจริงๆ อีกคนที่เขารอผมอยู่ที่ร้าน
กลับออกมาอีกทีเพื่อนเดชลงมือจัดการ ศพหมู ศพวัวและศพของมะละกอ ไปได้ครึ่งทางอย่างแซ๊บหลาย
ไปจวนจะหมดแล้วครับ ผมจึงจัดการต่อช่วยมันในส่วนที่ยังเหลือ จะได้รีบไปค้างบ้านมัน ขืนอยู่ที่นี่นานกว่านี้
ไม่รู้ผู้ดีทั้งหลายจะแห่ขบวนมาหานางฟ้าแสนสวยอย่างผม รับกลับเข้าบ้านทรายทองครองคู่กันตลอดไป พานจะไม่ได้กลับสวรรค์กันพอดี555
ทางที่ดีแล้วออกจากพื้นที่นี้เร็วได้แค่ไหนเป็นดีที่สุด
“ชอบเก้งตัวผู้ด้วยกันแล้วมันเป็นแบบนี้ เปลี่ยนใจกลับมาชอบผู้ชายแท้ๆบ้างคงดีกว่า
ว่าไงสนไหมเพื่อนเดช คืนนี้เตรียมตัวให้พร้อมด้วยละ” ผมแกล้งอำเพื่อนเดชสุดเลิฟระหว่างที่มันขับรถกลับบ้าน
“อย่านะว้อย กรูยังไม่อยากส้วมแตก ตอนดึก”
“อ่อ มึงจะรวมกันทีเดียวตอนเช้าเลยใช่ไหม งั้นได้ ปอร์จัดให้”
“ อ้าวไอ้นี่ มากไปหละ เดี๋ยวกรูวนรถกลับไปส่งมึงให้ไอ้กอล์ฟดีไหมนี่ ปากดีนัก”
“อย่า นะมึง ถ้ามึงทำแบบนั้น กรูจะรวบยอดทีเดียวทั้งอาทิตย์ เอาส้วมมึงแตก แบบ หมอไม่รับเคมเลย555”
“เออ มึงเมื่อกี่ไอ้กอล์ฟโทรมาหากรู”
“แล้วมันว่าไงบ้างมึง”
“ไม่รู้วะ เพราะกรูไม่ได้รับเลยไม่รู้ว่ามันจะว่ายังไง” เพื่อนเดชตอบ
“ไม่รับวะ บอกมันไปเลยว่ากรู โดดตึกใบหยกตาย หรือวิ่งให้รถเบนซ์ชน กลืนเพชรเม็ดเท่าหัวให้มันติดคอตายไปแล้ว ดูสิว่ามันจะว่ายังไง”
“เออ เดี๋ยวมันโทรมากรูจะรับและบอกอย่างที่มึงพูด ตกลงตามนี้วัยรุ่น”
ผมกับไอ้เดชถึงบ้านมันเวลาประมาณ5ทุ่มครับ
เราสองคนอาบน้ำเสร็จก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่าครับ
ผมเลือกมุมส่วนตัวเปิดหนังดูเพียงลำพังครับ
ส่วนเพื่อนเดช มันก็เลือกมุนส่วนตัวของมันเหมือนกัน
ผมเลือกที่จะดูหนังเรื่องเดิม ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูยังไงก็ไม่รู้จักเบื่อ ผมจำ ทุกฉากได้ติดตา
Sweet Home Alabama บางคนอาจถามผมว่าดูเข้าไปได้ยังไง ทั้งที่รู้แล้วว่าการดำเนินเรื่องเป็นอย่างไร
แต่สำหรับผมแล้ว ง่ายๆครับ ไม่ต้องคิด หรือจินตนาการไปก่อนที่หนังนั่นดำเนินไป แค่นี้เราก็ไม่รู้แล้วว่าหนังจะออกมาแนวไหน ง่ายไหมครับ55
ส่วนเพื่อนเดช เช็คผลบอลทางเน็ตครับ ตอนนี้มันเป็นผู้จัดการทีมเลยครับ ขอบอก
มันเป็นผู้ทีมเองเลยครับ จัดการซื้อตัวนักเตะดังๆจากสโมสรต่าง ๆ
มาเสริมทีมของมันด้วยเงินหลายร้อยล้านปอนด์เลยทีเดียว เห็นไหมครับ เพื่อนผมมันรวยแค่ไหน ไม่ได้การละ ว่างๆต้องยืมมันหน่อยละครับ เอาไปลงทุนทำอะไรก็ได้ให้ผู้ชายงอกเงยมาเป็นของตัวเองสักสิบยี่สิบคน555
แล้วเรียกใช้บริการวันละสามสี่คนคงจะดีไหมน้อย
CFคนไหนสนใจบอกได้นะครับ เดี๋ยวแบ่งให้….สวยมีน้ำใจไหม
“ไอ้ห่านี่ มึงไม่เบื่อบ้างเหรอวะ มาทีไรดูแต่เรื่องนี้”
“ถามควายๆ อีกละมึง เบื่อแล้วกรูจะดูทำซากอะไรวะ” ผมสวนมันกลับบ้าง
“เออใช่แหะ ถามควายจริงๆ” แล้วนี่ตกลงว่าผมเป็นควายอีกแล้วครับ ผมชี้ทางให้เพื่อนด่าตัวเองแท้ๆ
ที่งานนั่นก็ทำเป็นควายทีและ มาบ้านไอ้เดชนึกว่าจะได้เป็นคนกับเขา กลับต้องมาเป็นควายอีกจนได้
เพื่อนเดชพูดขึ้นหลังจากที่มันแบ่งงานให้กับนักเตะแต่ละคนเสร็จ
มันนั่งลงข้างๆผม ขณะที่แสงไฟจากทีวีส่องสว่างมายังใบหน้าผมภายใต้ผ้าห่มผืนหนาหัวที่ยังไม่แห้งดี
มันสอดตัวของมันเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกับผมครับ หัวมันวางอยู่ที่หมอนใบเดียวกับผม
สองตามันจ้องมองมาที่ผม หลับตาปริบๆ ช้า ๆ เหมือนกำลังรอให้ผมสบตา
สองตาผมยังจ้องมองที่หนังอยู่ครับ ทั้งที่รู้ว่าเพื่อนกำลังรอให้ตัวเองทำอะไรอยู่
ครับแน่นอน ผมพริกตัวกลับไปสบตาเพื่อนเดช ตามที่มันต้องการให้ผมทำ
แล้วมันก็จูบที่หน้าฝากผมเบาๆๆครับ55555
เปล่าครับ มันไม่ได้จูบผมหรอกครับ
ผมหมุนตัวกลับไปสบตามันทั้งๆที่หัวเราสองคนอยู่บนหมอนใบเดียวกัน
“อยากรู้ใช่ไหมว่ากรูไปเจออะไรมาเมื่อเย็นๆที่ผ่านมา”
“แล้วมึงอยากเล่าไหมให้กรูฟังไหมละ” มันถามกลับผมด้วยน้ำเสียงเรียบเบา
ตอนนี้ รีซ วิทเทอสพูน อยู่ในชุดแต่งงานโดยมีแม่ของเธอเป็นคนสวมผ้าคลุมหน้าให้ครับ
ในใจของเองยังสับสนว่า เธอคิดถูกไหมที่ตัดสินใจแต่งงานใหม่อีกครั้งกับลูกนักการเมืองของNYในครั้งนี้ ซึ่งมันตรงกับความรู้สึกของผมตอนนี้ครับ ราวกับว่าผมเป็นนางเอกของเรื่องซะแล้วครับ55
“ถ้ากรูไม่เล่ามึงจะโกรธกรูไหมวะ”ผมยังเลือกที่จะเล่นต่อ
“ไม่หรอกสิทธิของมึงนะ” ตายละผู้ชายประชด จัดการเสียตัวให้เพื่อนเลยดีไหม ไหนก็อกหักแล้วนี้
ให้เพื่อนกำขี้ดีกว่าเรากำตด555 เปล่าครับ กำขี้ดีกว่ากำตด
ผมลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ให้เพื่อนเดชฟัง ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
มันฟังอย่างตั่งใจ ตายังหลับปริบๆเหมือนเดิม
คิดภาพเหตการณ์ที่ผ่านมาตามนะครับ
“แล้วมึงคิดยังไง” มันถามผมหลังจากที่ผมเล่าเสร็จ
“กับมึง หรือกับไอ้กอล์ฟ” ผมกวนมันกับ555
“ไอ้ห่านี่ ยังมีหน้ามากวนอีก เอาจริงๆสิวะ”
“มึงว่ามันเร็วไปไหมวะที่กรูตัดสินใจเป็นแฟนกับมัน” คำถามแรกที่ผมพูดออกไป
ความเงียบเข้าครอบงำเราสองคน เสียงจาก ริซ ปฏิเสธการแต่งงานยังดังมาให้ได้ยิน
“ปอร์อันนี้กรูตอบแทนมึงไม่ได้หรอกนะเว้ย มึงเป็นคนที่ใช้ชีวิตกับมัน อยู่ด้วยกันกับมันมากที่สุด มึงเองนะที่จะตอบคำถามนี้ได้วะ” นี้คือสิ่งที่มันตอบครับ พอให้พูดก็น่าเชื่อถือเชียว
“ถ้าเป็นกรูนะ มันดีทุกอย่างวะเดช แต่สิ่งเดี๋ยวที่กรูไม่ชอบคือ มันเลือกที่จะไม่เกรงใจกรู แต่ไปเกรงใจคนอื่นแทน”
“ไอ้นนท์เหรอ”
“อืม”
“มึงก็เห็นใช่ไหมเดช ว่ามันไม่เคยที่จะปฏิเสธอะไรไอ้นนท์เลย ตรงนี้กูก็อึดอัดนะเดช แต่กรูไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี รอให้มันเปลี่ยนตัวเอง หรือบอกให้มันเปลี่ยนตัวเองกรูก็ไม่กล้านะ มึงรู้ไหมเพราะอะไร”
ไอ้เดชมองหน้าผมแทนคำถาม
“เวลาที่กรูกับมันคบกันมันยังไม่มากพอวะ ที่กูจะสามารถบอกให้มันเปลี่ยนตัวเองวะ”
“แล้วมึงจะทำยังไงต่อไปวะ”
“ยังไม่รู้เลยวะ แต่กรูก็เพิ่งให้บทเรียนมันทางอ้อมไปแล้ว หวังว่ามันคงจะคิดได้นะ”
“หมายความว่าไงวะ บทเรียนทางอ้อมของมึง” เพื่อนเดชมันเริ่มสงสัย
“กรูไม่ได้โง่เชื่อคนอื่นแบบไม่คิดตามหรอกนะเดช เพียงแต่กรูลอยตามน้ำเท่านั้นเอง”
มันมองหน้าผมแบบงงๆ ไม่สามารถประมวลภาพตามได้ พูดง่ายๆครับว่าเพื่อนเดชกำลังโง่นั่นเอง
ถึงเวลาที่สวยต้องเฉลยแล้วครับ55555ฟังดี ๆ นะครับผู้อ่านทั้งหลาย
“มึงจำที่กรูเล่าได้ไหมว่าแพมเข้ามาบอกกรูให้ไปดูไอ้กอล์ฟตามที่ไอ้นนท์บอกได้ไหม”
“ อืม อย่าบอกนะว่า มึง” ตอนนี้มันลุกขึ้นนั่งแล้วมองมาที่หน้าผม
“นนท์มันเกลียดกรูนะโว้ย มึงก็รู้”
“ไอ้เฮี้ยเอย กรูว่าละ หลังจากที่มึงขึ้นรถแล้ว มึงไม่ได้เสียใจเหมือนตอนที่อยู่บนถนนนั่นเลย”
“มึงนะมึง มึงกล้าทำขนาดนี้เลยเหรอวะ”
“อ้าวช่วยไม่ได้นะ ในเมื่อไอ้นนท์มันต้องการแบบนั้นกรูก็สนองมันหน่อย แล้วแบบนี้กรูผิดเหอรวะ ร้องให้นิดร้องไห้หน่อย ผู้ชายจะตายตามเอาเห็นไหม เพื่อนมึงเก่งแค่ไหน ”5555
“เออ เก่งมากสุดยอดเลยเพื่อน กรูแทบต่อยมันเพราะมึงแล้วนะไอ้ห่า”
“ขอโทษวะ กรูไม่คิดว่ามึงจะทำขนาดนี้”
“เออ แม่ง คราวหลังบอกกรูก่อนก็ได้นะ”
“บอกไปแล้วมึงคงไม่สมบทบาทขนาดนี้หรอกนะ ไอ้เดช”
“ไม่คุยละ ดูหนังดีกว่า” เพื่อนเดชทิ้งท้าย
“ขอกอดหน่อย นะนะนนะ”
“ไม่เอา กรูไม่ใช่ไอ้กอล์ฟของมึงนะ อย่าดิเ ฮ้ย มึง ไอ้นี่”
“นะนะนะนะนะ”
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
มาต่อให้แล้วนะครับ
ขอให้มีความสูขกับการอ่านนะครับ
หวังว่าน้องปอร์คงอยู่ครับ32ดีนะครับ
ไม่โดนด่านะ555
ทำไงได้ละ คนมันสวย555
ปล.แลกลิ้นเหมือนเดิม
-
^
^
กระซวกคนงาม หุหุ
ทันใจวัยรุ่น ม๊ากมาก
หุหุ ปริศนาไขกระจ่างแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ถึงอิป้าจะตามเกมส์นุ้งปอร์มะทัน แต่การตามน้ำของนุ้งปอร์ก้อเริ่ดอลังการ
เหอะๆ บทเรียนของผู้ชายที่แสนดีสินะ เกรงใจใครๆไปทั่ว แต่ลืมนึกถึงค.รู้สึกของคนใกล้ตัว
นางจ๋าฝูงนั่นเป็น ดารานำยอดเยี่ยมชิมิ
แล้ว นางคว้าของคนอ่านล่ะ เป็นอะไรดี อิอิ ผู้กินกับ เอ้ย ผู้กำกับดีมะเคอะ
หุหุ ตอนนี้ก็ต้องลุ้นล่ะนะว่า ผู้ชายที่แสนดีนั่น จะใช้ไม้ไหนมาง้อสวยกัน
“ขอกอดหน่อย นะนะนนะ”
>> ยังมีน่ามาอ้อน เพื่อนเดชอีก :beat: นี่แหนะ
เก็บเพื่อนเดชให้คนอ่านบ้างอะไรบ้าง อย่ากินหมดเข้าไจ๋ อิอิ
ตอนแรกที่เพื่อนเดชมานอนหมอนเดียวกัน อิป้าก็คิดว่าจะมีดราม่า
ร้องไห้โฮ ซุกจักกุแร้เพื่อนซับน้ำตามั๊ยนะอะไรแบบนี้ แต่นี้แค่มีคนรับฟัง
ก็ดีแล้วเนอะ เจ๋งจริงๆเพื่อนเดช
CFคนไหนสนใจบอกได้นะครับ เดี๋ยวแบ่งให้….สวยมีน้ำใจไหม
>> สวยแลดูมีน้ำใจ แต่อิป้าชอบของมือสอง สนใจอยากมีน้ำใจกับอิป้ามั๊ย :m20: :laugh: 5555
o13 อลังการมากมายนะคะ สุโค่ยยยยยยยยย +1 ให้แล้วนะคะ หุหุ
-
^
^
กระซวกคนงาม หุหุ
ทันใจวัยรุ่น ม๊ากมาก
รุ่นไหนครับป้า555
กล้ารุ่นนะ
:laugh: :laugh:
-
^
^^^ :z13:
จิ้มคนงาม เล่นละครเนียนมากๆ คนสวยคิดบวกแถมฉลาด ด้วย อิอิ
-
คนสวยนี่ช่างร้ายกาจจริงๆ
อีกทั้งแผนการยังแยบยลอีก
ข้าน้อยขอคาราวะแม่นางปอร์
:jul3:
-
555+ บ๊ะ ว่าแล้ว การแก้ปัญหาครั้งก่อนมันผิดวิสัย ปอร์
อย่างนี้สิ สวยของแท้ ฮี่ๆๆๆ สะจายยย
ขอบคุณนะคะ ปอร์
-
ว่าแล้วเชียววว
ว่ามันคือละครฉากนึงที่แรดนนท์ทั้งแสดงทั้งกำกับเองเลยทีเดียว
พี่ปอร์ทั้งสวยทั้งฉลาดเลยจริงๆ :laugh:
รอดูว่าเหตุการณ์จะเป็นเยี่ยงไรต่อไป คุณลุงจะฉลาดขึ้นมาได้มั่งรึปล่าว :L2:
-
:laugh: :laugh:
-
แรวง ร้าย
-
o13 เหนือฟ้ายังมีน้องปอร์คนสวย
-
ที่แท้ก็เป็นแผนนี่เอง
-
สวยจอมวางแผน....ร้ายนะ(แต่น่ารัก)
-
พี่ปอร์เปลี่ยนหัวเรื่องผิดแล้ว
ที่จริงแล้วแรดนนท์ได้แค่ตัวประกอบหญิงแห่งปี
พี่ปอร์ต่างหากที่ได้ดารานำหญิงแห่งปีควบตัดต่อบทอีกตังหาก
:jul3:
-
พี่ปอร์เปลี่ยนหัวเรื่องผิดแล้ว
ที่จริงแล้วแรดนนท์ได้แค่ตัวประกอบหญิงแห่งปี
พี่ปอร์ต่างหากที่ได้ดารานำหญิงแห่งปีควบตัดต่อบทอีกตังหาก
:jul3:
แบบนั้นคนอ่านจับทางถูกหมดครับ555
ขอบคุณครับ
o13 o13
-
แม่นางนุ้งปอร์ แรงส์คระ อิอิอิ
อย่าทำไรเพื่อนเดชนะ เดี๋ยวเพื่อนเดชติดใจโงหัวม่ายขึ้น ซะที หุหุหุ :oo1: :กอด1:
-
น้องปอนี่ฉาดจัง o13
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
นักแสดงนำนายเอกยอดเยี่ยมประจำปี2009ได้แก่ น้องปอร์สุดสวย 55555
-
ว่าแล้วว่าน้องปอร์คือนางเอกแบบทันสมัย มีหัวคิด ไม่เชื่อคำยุแหย่แผนลวงของตัวร้ายง่ายๆ
เอาใจพี่ไปเลยน้องปอร์
เมขลา นนท์อาจได้
แต่ออสการ์ พี่ให้ปอร์เลยนะจ้ะ
-
:z13:
o13 o13 o13
สุดยอดเลย น้องปอร์ ไม่นึกว่าจะเก่งกว่าดาราที่แสดงบ่อยๆ
ทำให้ตกใจไปเลยนะ o13 o13 o13
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
โอ้โห คุณปอร์ ... มาเหนือเมฆจริง ๆ
รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง
เสียทองเท่าหัว อย่ายอมเสียลุงให้ใคร
แบบนี้ก็ดี ... หลอกให้ นนท์ตายใจ ... เผลอดีใจ แล้วกระซวกกลับให้ซอกซ้ำไปเล้ยยยย :laugh:
-
คนสวยชนะเลิศ
o13
-
สวยแล้วยังฉลาดด้วย
อย่างนี้สิ นายเอกยุคใหม่ต้องทันคน
ดีแล้วให้บทเรียนไอ้น้องลุง
ดูสิว่าน้องลุงจะทำยังไงต่อไป
o13
ปล. รักเพื่อนเดชอ่ะ :กอด1:
-
:laugh: คนสวยสุดยอดดดดด เอาไปเลยรางวัลตุ๊กตาทอง
ป่านนี้ลุงคงวิตกจริตแน่ ๆ แย่ ๆ โดนคนสวยแกล้งซะงั้น
ส่วนยัยดารานนท์ หึหึ โดนคนสวยเอาคืนแล้วจาหนาววววว
+1 ให้คนสวยตุ๊กตาทอง เริ่ดดดดดดด
-
โหน้องปอร์คนสวยเอาไปเลย 100 จากเต็ม 10 o13 o13 o13
แอ็กติ้งกินขาด ตีบทแตกกระจาย นังนนท์คงตายไปเลย :laugh: :laugh:
ถ้าคุณบอยได้เห็นผลงานคงให้แสดงแม่นาคเดอะมิวสิคคัลแทนพี่นัทมีเรียแล้วหละ
ป.ล. นักแสดงมืออาชีพตกงานแน่ๆ :m20: :m20: :m20:
-
สงสารลุงกอล์ฟเหมือนกันนะเนี่ยไม่เรื่องรู้ราวกับเค้าเลย :m15: :m15:
-
:3123:...ชื่อตอนผิด หรือเปล่าน้องปอร์ มันต้องเป็น
...ดารานำหญิง แห่งปีคือ...ปอร์ ต่างหาก อิอิ
...ทำให้พี่สงสาร คุณชายกอล์ฟ ผู้ซื่อบื้อ แห่งบ้านทรายทอง นะเนี่ย :laugh:
-
ค้างอย่างแรงงงงงงงง :m31:
-
แต่ผมคิดว่า.....มีคนเดียวที่ฟาดไปหลายรางวัล
:m4:
1.แสดงนำยอดเยี่ยม
2.เขียนบทยอดเยี่ยม
และ
3.กำกับการแสดงยอดเยี่ยม
อ้อ....หรืออาจจะควบอีกรางวัลก็ได้(แถมให้)
4.อำนวยการแสดงยอดเยี่ยม
ปอร์จ๋วยของเรา ฟาดคนเดียวซะเรียบเลย
ไม่เหลือแบ่งให้ใคร แม้กระทั่ง...แรดนนท์
ก็อย่าหวัง ฮ่าฮ่า :m11:
ให้มันรู้ซะมั่ง ว่าไผเป็นไผ กร๊ากกกกก :laugh:
-
แรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ปอร์ของเราเริดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
เจ๋งอ่า
-
อ่านจบแล้วขอลุกขึ้นยืนปรบมือให้น้องปอร์ดังๆ พร้อมกด +1 ให้...มันต้องอย่างนี้สิ :laugh:
แต่ก็นะ... :m16: ทำเราเสียน้ำตากับตอนก่อนหน้านี้ซะได้
รออ่านต่อนะครับว่ากอล์ฟจะทำยังไงต่อไป
-
o13
-
ตายละ คนสวยหักมุม พี่ปอร์เล่นสมบทบาทมาก จนเค้าเชื่อละนะตัวเอง
ออสก้าร์ปีนี้จะไปไหนเสีย :laugh: :laugh:
-
ตอนแรกก็ว่าแล้วทำไมพี่ปอร์ ตัดใจง่ายจัง รู้สึกไม่ใช่พี่ปอร์
มารู้ตอนหลัง คนสวยไม่โง่นี่หว่า :laugh:
เรื่องนี้นายเอกทั้งสวยทั้งฉลาด หาจากไหนได้อีกเนี่ย :oak:
-
แต่ปอร์
ออสการ์อ่ะ
ได้ไปเลย
-
นังนนท์โดนย้อนเกล็ด
-
การิดกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชิส์ แรดนนท์จ๋า ถึงจะเป็นดาราเจ้าบทบาทขนาดไหน
เจอดอกนี้ขอกหนูปอร์เข้าไป
รางวัลตุ๊กตาทองก็หลุดลอยเลยนะ
อย่างนนท์ต้องรางวัลยอดเยี่ยมแรดตัวแม่แห่งปี ถึงจะเหมาะ
-
งานนี้คนสวยชนะเลิด
ตอนแรกคิดว่าจะตัดใจ แต่คดีกลับผลิกซะนี่
o13
-
เล่นแบบงี้เลยหรอน้องปอร์คนสวย o13
:m20:
-
สวยชนะเลิศ o13
-
อ่า อ่านตามทัีนจนได้
-
โอ้ววว มายก็อดด :sad3:
:laugh: สวยชนะเลิศศศจริงๆ
นึกว่าปอร์จะเป็นนางเอกหนังไทยซะอีก o18
ดารานนท์สนใจมาเรียนแอ็คติ้งกะน้องปอร์ดีกว่ามั้ย?
ปล. ปอร์ตั้งหัวข้อผิดอ่ะค่ะ 555
-
สวยและมีสมองสมเป็นปอร์คนสวยจริงๆ
-
เมื่อวาน นายเอกและเพื่อนนายเองขโมยซีน
วันนี้พระเอกผู้สูงศักดิ์จะได้ออกมารึป่าวนะ รึว่าจะเป็นตัวปรากอบแบบเมื่อวานอีก อิอิ
อั๊ยยยยยยยยยย ร๊อ รอ
v
v
v
มีคนมารอบทำร้ายแล้วด้วยล่ะ >///<
-
^
^
มารอกะคนข้างบน 555
คนสวยจะมามะเนี่ยะ หรือว่ามัวแต่ไปวิ่งเล่นในใจลุงน้า อิ้วววววววววววววววววว :o8:
-
นุ้งปอร์ชนะเลิศศศศศศศศศศศศ o13
ตกลงแรดนนท์เป็นดาราแน่หรอ....ดูท่าฝีมือการแสดงยังอ่อน
สู้คนสวยของเราก็มะได้....อิอิ :กอด1:
+1 ให้คนสวย :จุ๊บๆ:
-
o13
โดนมาก แล้่วจะรออ่านต่อ นานๆจะเห็นนิยายที่ใส่ความคิด
แบบชีวิตจริงๆเข้ามาให้อ่านแล้วจะรออ่านต่อไปนะคราบ อิๆ
-
:pigha2: มาขำรออ่านต่อ
แต่ยังไม่มา
สงสัยว่า
ปอร์
คงจะ
ปั่น
ก.ด.
ของไอ่ลุงอยู่ ละม๊างงงงงงง
ฮ่าฮ่า :laugh:
-
เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือแรดยังมี..มี..มีอะไรดีล่ะ วุ๊ย..สะจายยย
น้องปอร์เล่นแผนซ้อนแผนได้เนียนมากเลย ช่างเลิศลํ้าทั้งปัญญาและความงาม
แต่..ชิล์.. :a14: หลอกให้เค้าต้องเสียนํ้าตา ไม่ยอมนะไม่ยอม
รักน้องปอร์ผู้งามอย่างมีคุณค่า จุบุ จุบุ
-
บอกได้คำเดียวว่า เจ๋ง
สุดยอดนายเอก
-
:m20: :m20:
คนสวยสุดยอดเลยอ่ะ
เออเริ่มสงสารลุงอ่ะ
แต่ตอนจบทำไมไปกอดเพื่อนเดชอ่ะ :angry2:
-
น้องปอร์คนสวย วางแผนได้แยบยลจริงๆ :laugh:
-
แวะเอาตุ๊กตาทองมาให้ สวย แอร๊ยยยย ตีบทแตก โดนต้มจนเปื่อยเลย
ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว ทั้งดัดนิสัยลุงกอล์ฟ ทั้ง(น่าจะ)กำจัดนนท์ออกไปได้ 555
-----------------
-
:sad11: :monkeysad: :m15:
“เออ เก่งมากสุดยอดเลยเพื่อน กรูแทบต่อยมันเพราะมึงแล้วนะไอ้ห่า”
“ขอโทษวะ กรูไม่คิดว่ามึงจะทำขนาดนี้”
“เออ แม่ง คราวหลังบอกกรูก่อนก็ได้นะ”
“บอกไปแล้วมึงคงไม่สมบทบาทขนาดนี้หรอกนะ ไอ้เดช”
“ไม่คุยละ ดูหนังดีกว่า” เพื่อนเดชทิ้งท้าย
“ขอกอดหน่อย นะนะนนะ”
“ไม่เอา กรูไม่ใช่ไอ้กอล์ฟของมึงนะ อย่าดิเ ฮ้ย มึง ไอ้นี่”
“นะนะนะนะนะ”
ตอนที่44
ช่วงวันหยุดผมใช้เวลาอยู่ที่บ้านเดชเพื่อนรักครับไม่ได้ออกไปโปรยเสน่ห์ที่ไหนแต่อย่างใด
เพราะเท่าที่มีก็ปวดหัวพออยู่แล้วครับ555 ขืนหามาเพิ่มคงไม่เป็นอันทำอะไรกันพอดีครับ
โทรศัพท์ยังมีมิสคอลเข้ามาตลอดครับทั้งของผมและของเพื่อนเดช
โดยปลายสายเป็นคนๆเดียวกัน โทรก็แล้ว ข้อความก็แล้ว
แต่สวยเลือกที่จะไม่รับครับ และเลือกที่จะให้เพื่อนเดชไม่รับเหมือนกัน ไม่ได้บังคับเพื่อนนะครับ
แค่ขอความร่วมมือด้วยการยื่นคำขาดว่าถ้ารับจะบีบไข่ เท่านั้นและครับได้ผลทันที สังสัยยังอยากสืบพันธ์ต่อ555
ผมจะคอยดูครับว่าไอ้ลุงมันจะมีไม้ตายอะไรมางัดกับค้อบางๆของผม
ดูสิว่ามันสมควรที่จะได้ความรักอันสูงส่งจากนางฟ้าคนนี้อีกครั้งหรือไม่55
ถ้าไม่เป็นอย่างที่สวยต้องการงานนี้เลิก เลิกแล้วก็เลิก สถานเดียวเท่านั้นครับ55 ไม่มีข้อต่อรองใดๆทั้งนั้น
ถึงจะไม่สวย แต่ก็เลือกได้ครับ แต่ตอนนี้ขอเลือกที่จะอยู่คนเดียวไปก่อน
“เออเดชกรูกลับแล้วนะเว้ย ต้องไปช่วยที่ร้านหน่อยเดี๋ยวพี่จะหาว่าเปิดเทอมแล้วแรดอย่างเดียวไม่ทำประโยชน์อะไร
“ให้ไปส่งไปมึง” เพื่อนเดชถามผมด้วยความเป็นห่วง หรืออยากแดกฟรีอีกครั้งก็ไม่รู้
“ไม่ต้องหรอกมึง เกรงใจ” ผมตอบอย่างคนสร้างภาพ55
“กล้าพูดนะมึงว่าเกรงใจ ความเกรงใจมึงนี่มีเฉพาะตอนต่อมแรดยังไม่แตกใช่ไหมมึง”
“ให้มันน้อยๆหน่อยนะมึง มึงจะพูดดูถูกนางฟ้าไปแล้วนะ ขอเตือนให้กลับคำเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นมึงจะได้ไปส่งกรูจริง ๆ นะเว้ย”
“เออ ไปส่งก็ได้ อย่าให้เหลือร่องรอยอะไรแม้แต่อย่างเดียวนะเว้ย ลิงเผือกของมึง เก็บไปด้วยไม่งั้นกรูจะปล่อยมันกลับคืนสู่ป่าหลังบ้านของกรูเอง”
“จะเก็บไว้ดมเองก็ไม่บอก จะได้เพิ่มความหอมเป็นสองเท่า555”
“ไอ้แสด รีบเลยมึง”
“ไม่ต้องหรอกกรูจัสคิดดิ้ง กรูกลับเองก็ได้ มึงไม่ต้องลำบากมึงหรอก แค่นี้กรูก็เกรงใจมึงหาที่เปรียบไม่ได้แล้ว
จะชดใช้ด้วยการเสียตัวให้มึง มึงก็ไม่ยอม”
‘ไปเถอะ เห่าอยู่ได้ รำคาญละ” มันพูดพร้อมวางมือที่หัวผม แต่วางแรงไปหน่อย กะว่าจะสวนกลับก็ไม่ได้ครับเพราะมันตัวโตมากเกินที่จะสวนคืนได้
ผมเรียกรถเมยล์สายสามห้าที่หน้าบ้านมันครับ เพื่อให้มาส่งที่หน้าร้านผมใช้เวลา7นาทีก็ถึงละครับ
ตอนนี้หน้าที่เด็กเสิร์ฟได้รอผมอยู่ครับ
ผมสลัดจากคราบนางฟ้ามาสวมชุดเด็กแล้วครับ(ผ้ากันเปื้อน) หน้าที่รับผิดชอบอย่างแรกที่ต้องทำคือ
ยกของที่พี่ชายผมปรุงด้วยหัวใจไปให้ลูกค้าที่นั่งรอออเดอร์อยู่แล้ว
กับข้าวแต่ละจานถูกยกไปเสิร์ฟด้วมมือของผมจนครบเรียบร้อย แล้วนาทีแห่งความอร่อยก็บังเกิดขึ้นอีกครั้งครับ
กับบรรยากาศเดิมๆ ที่มีผมและคนอื่นคอยบริการ
ผมยังสนุกกับการทำหน้าที่ของผมไม่รู้เบื่อครับเพราะนานทีจะได้มาช่วยจริงๆจังสักทีครับถ้าเป็นช่วงเปิดเรียน
ลูกค้ายังวนเวียนมาเรื่อยๆ ครับ ทั้งเทคโฮม ทั้งทานที่ร้าน บ้างก็เดริเวอร์รี่แถวๆใกล้ ในรัศมีไม่เกิน200เมตร แต่มีกรณียกเว้นเสมอ555ถ้าจ่ายหนัก
ผมยังเอ็นจอยกับการเสิร์ฟอยู่ เสียงรถได้เข้ามาจอดเรียบถนนริมฟุตบาทข้างร้านครับ ได้ของที่ต้องการเสร็จก็ขับออกไป เป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆไม่ขาดสาย
ผมก็เช่นเคยครับ ไม่ผลาดที่จะอยากรู้อยากเห็นว่าใครหน้าไหนมาจอดรถข้างๆร้านผมอย่างเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา
ไม่แน่นะครับครั้งนี้เรดาห์ อาจกลับมาทำงานอีกก็ได้หลังจากที่ห่างหายไปหลายเดือน ดีไม่ดี อาจทำงานไปสนิมหลุดไปก็ได้ครับ555
อีกละครับ เป้าหมายมาแล้ว ชายหนุ่มรูปงามคนนึง กำลังเปิดประตูด้านคนขับกึ่งเดินกึ่งวิ่งมายังอีกด้านนึงของคนโดยสารด้านหลังซิ่งอยู่ติดกับฟุตบาท ผมสังเกตการณ์อยู่ไม่ได้หนีหาย
แอบไปหลบอยู่ในห้องน้ำหรือซอกใจชายอื่นแต่อย่างใดครับ
ไม่ได้ทำอะไรผิดนนี่ครับ ทำไมต้องหนี ถ้าจะหนีก็คงหนีตามชายอื่นไปไม่ดีกว่าเหรอครับอย่างน้อยก็มีสยิวกิ้ว
ส่วนคนที่ทำผิดคือไอ้ลุงมากกว่า แต่ก็ยังดีที่มันไม่หนีหายไปไหน กลับมาให้เห็นหน้าอีก555
สวยโล่งอกครับที่ความสวยยังมัดใจไอ้ลุงได้555
ผมมองภาพที่ชายหนุ่ม กำลังพยุงหญิงชราไม่มาก ให้ค่อยๆลุกจากที่นั่งฝั่งผู้โดยสารด้านหลัง ให้ค่อยๆลูก โดยมีหญิงวัยกลางคนยืนอยู่ข้างๆ ไม่ห่างคอยช่วยเหลือหนุ่มนั่นอีกคน
แหม้ ๆ ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจผมเหลือเกินครับ ใจน้อยๆของสวยเห็นคนทำความดีเป็นไม่ได้ครับมักอยากจะเสียตัวให้ชายคนนั้นอีกจัง555
ตอนนี้หน้าตาอันไม่หล่อเอาซะเลยของเพื่อนเดชเริ่มลอยมาแล้วครับ มันเปลี่ยนจากโหมดเพื่อนรักมาเป็นเพื่อนแค้นแทน อะไรจะสื่อสารกันเร็วขนาดนั้น พอผมถึงร้านปุ๊บ ใครบางคนก็มาจอดรถปั๊บทันที
ผมรีบเดินเข้าไปหาชายคนนั้นทันทีครับ ทำให้สิ่งที่คิด คือเสียตัว5555
เปล่าครับผมเดินไปหาหญิงสูงวัยคนนั้นทันทีครับหลังจากที่สมองผมประมวลผลว่านั่นคือคุณย่า ของใครบางคน
โดยไม่พลาดที่จะกล่าวคำทักทายและยกมือสวัสดี รวมถึงป้านวลด้วยครับ
ส่วนไอ้ลุงเหรอ ไม่ได้รับการปฏิสัมพันธ์จากผมแต่อย่างใด
เพราะผมได้ตั้งโหมดให้กับตัวเองว่าอยู่ในสถานะ งอลเท่านั้น
“สวัสดีครับคุณย่า สวัสดีครับป้านวล” ตอนนี้ผมเลือกที่รักมักที่ชังครับโดยไม่มองหน้าไอ้ลุงแต่อย่างใด
คุณย่ายิ้มตอบครับ
“สวัสดีจ้าปอร์”
“สบายดีนะครับคุณย่า ป้านวล วันนี้มาทานถึงร้านเลยนะครับ”
“เห็นปอร์บอกว่า กับข้าวที่ร้านอร่อยพอมีโอกาศจึงลองมาดูนะจ้า”
“เหรอครับคุณย่า งั้นเชิญนั่งเลยครับ” ทั้งที่ในใจผมคิดว่าน่าจะมีเหตุผลมาจากอย่างอื่นมากว่า
ผมเลือกที่จะช่วยพยุงคัณย่าแทนครับส่วนใครบางคน ไอ้ลุงเดินไปเลือกโต๊ะตัวที่ไม่ไกลจากรถเท่าไรครับแต่ใกล้ตัวเดิมที่มันเคยนั่งก่อนหน้านี้
“เชิญนั่งครับคุณย่า ป้านวลด้วยครับ ” โดยมีไอ้ลุงเป็นคนลากเก้าอี้ให้คุณย่าและป้านวล ครับ
“เดี๋ยวผมก็ตัวไปเอาเมนูมาให้นะครับ”
ผมจัดการหาพวกเครื่องดื่ม แก้ว รวมถึงเมนูอยู่ในมือเรียบร้อยแล้วครับ
“คุณย่าครับนี่เมนู” พูดเสร็จผมเลือกนั่งลงข้างๆคุณย่า คีบน้ำแข็งลงในแก้ว ส่งให้คุณย่าและป้านวลครับ
“มีอะไรน่ากินบ้างละนี่” คุณย่าถามครับแต่ไม่เจาะจงว่าถามใคร
“มี”
“มี” ผมหยุดพูดทันทีครับเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนพูดแทรกขึ้นมาพร้อมผม
ตอนนี้ผมและไอ้ลุงตกอยู่ในสายตาของคุณย่าครับ ท่านมองสลับกันไปมารอให้ใครคนใดคนนึงตอบคำถามท่าน
“มี”
“มี” ครับ ใจตรงกันอีกแล้วและผมก็เลือกที่จะหยุดเหมือนเดิมครับ
“มีอะไรกันหรือเปล่าจ้าสองคนนี้ไม่เห็นพูดอะไรแล้วย่าจะรู้ได้ยังไงว่าอะไรน่ากินบ้างหือ”เสียงคุณย่า
มีอะไรกันแล้วครับตั่งแต่ไปเที่ยวหัวหินแล้วครับคุณย่า และอีกครั้งก็ที่บ้านผมเอง5555 ผมตอบในใจนะครับ
“ปะ”เสียงไอ้ลุง
“เปล่าครับคุณย่า”เสียงผมกับไอ้ลุง
“ เดี๋ยวคุณย่าดูเมนูไปก่อนนะครับ ผมไปเอากระดาษ จานรองมาให้ครับ”
“จ้า กอล์ฟไปช่วยปอร์เถอะ ย่าให้นวลดูเมนูแทนก็ได้ ไม่ต้องห่วงย่า”
“ไม่เป็นไรครับคุณย่า’
“ไปเถอะ ย่าดูเองก็ได้ นวล อยากกินไร” พูดจบคุณย่าหันไปคุยกับป้านวลต่อ
ผมจึงลุกจากโต๊ะแล้วตรงยังที่ตระกล้าถ้วยชามที่วางอยู่ข้างๆครัวครับ โดยมีไอ้ลุงเดิมตามมาติดๆ
ผมเช็ดช้อนและจานเล็กๆ ทีละใบก่อนที่จะยกไปให้ลูกค้าเสมอ โดยมีไอ้ลุงยืนอยู่ข้างๆ
“ปอร์ครับมาเดี๋ยว กอล์ฟช่วยเช็ด”
ผมยื่นผ้าให้ไอ้ลุงแล้วทำท่าจะเดินเข้าครัวไป ไอ้ลุงเดินตามมาครับ
“ปอร์ไปไหนครับ”
“ไปเอาบังตอในครัว”ผมตอบเสียงห้วนๆสุดชีวิต
“เอามาทำไมครับ” มันถาม
“เอามาสับใครบางคน” ผมสวนกลับทันทีครับ
“โหใจร้ายจัง ใครนะที่เป็นคนโชคร้ายคนนั้น’ มันแกล้งโง่ครับ
“บางคนแถวนี้ละ ระวังให้ดีละกัน”
“กอล์ฟเหรอครับ” มันยังแกล้งที่จะถามผมต่อทั้งๆที่มันรู้ว่าผมหมายถึงใคร
“เปล่า คนขี้เกรงใจ และไม่กล้าปฏิเสธคนอื่น”
“ใครนะ ที่เป็นคนแบบนั้น ช่างเป็นคนไม่ดีๆจริงเลย” มันยังพยายามต่อ
ผมเดินเข้าไปในครัวปล่อยให้มันเช็ดจานต่อไป
“พี่ครับสวัสดีครับ” มันทักทายพี่สาวผมขณะที่เดินสวนทางผมออกมาจากครัว
“มาทานข้าวเหรอจ๊า”
“ ครับ วันนี้ผมพาคุณย่ามาทานข้าวครับเห็นท่านบ่นว่าอยากมาทานหลายครั้งแล้ว”
คุณย่าอยากมาหรือแกบังคับท่านกันแน่ ผมคิดในใจขณะที่เข้าครัวหาพวกผักและทิชชู่
“ตามสบายนะ” พี่สาวผมพูดแล้วขอตัวไปทำอย่างอื่นต่อ
“ครับ”
ผมออกมาอีกครั้งได้ของครบตามที่ต้องการแล้วเดินไปยังโต๊ะที่คุณย่านั่งอยู่ทันทีครับ โดยมีไอ้ลุงถือถ้วยจาน4 ชุดเดินตามมา
“เลือกได้ยังครับคุณ ว่าอยากกินไรครับ” ผมถามคุณย่าหลังจากวางของลงบนโต๊ะ
แล้วจดรายการอาหารประมาณ5อย่างลงบนกระดาษโดยมีไอ้ลุงช่วยเลือกอีกทีครับ
ผมเดินไปปักรายการอาหารไว้ยังในครัวครับแล้วเดินกลับมายังโต๊ะคุณย่าทันที
“รอสักครู่นะครับคุณย่า พี่ชายปอร์ทำอาหารอร่อยมากครับ จริงไหมครับปอร์”
ผมไม่ได้พูดตอบกลับไอ้ลุงแต่อย่างใดครับ เพราะยังอยู่ที่โหมดงอล
“อย่างนี้ป้านวลต้องลองบ้างแล้วละ ไม่ได้กินอาหารอีสานมานานละ”
“เหรอครับป้า”
เราคุยกันสักพักพี่ชายผมก็เรียกให้ผมไปยกอาหารที่คุณย่าและป้านวลสั่งมาครบ
ทุกคนลงมือทานกัน อย่างช้า ๆครับ ส่วนผมเดินไปมา เสิร์ฟลูกค้าโต๊ะอื่นบ้าง
สายตาก็มองมาที่โต๊ะ คุณย่า สบสายตาใครบางคนก็ออกบ่อยครับ
แต่วันนี้ไม่เลือกที่จะยิ้มกลับแต่อย่างใดครับ โหมดงอลเปลี่ยนเข้าสู่โหมดอารมย์ดียากครับ ณเวลานี้
“เป็นไงบ้างครับ คุณย่า ป้านวลพอทานได้ไหมครับ”
“อร่อยมาก จ้า”ป้านวลเลือกที่จะชิงตอบก่อนใคร สงสัยไม่ได้ทานมานานมากตามที่แกบอกครับ
“ส่วนคุณย่ายิ้มกว้าง ไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้ว่าถูกใจ”
“รสเผ็ดไปไหมครับ” ผมเลือกที่จะถามให้ตรงประเด็นครับเพราะรู้ว่าพี่ชายผมเน้นเผ็ดนำเสมอ
เพราะเขาบอกว่าถึงใจดี ซึ่งมีหลายครั้งครับต้องเบลคความเผ็ดไว้บ้าง
“เผ็คจ้าแต่อร่อย” ป้านวลตามเคยครับ สงสัยแซ๊บถึงใจแก55
“เอาไรอีกไหมครับป้านวล นานๆกินทีเอาให้เต็มที่ไปเลย”
“เอาไรอีไหมคะคุณหนู”
“กอล์ฟไม่ไหวแล้วครับป้านวล ดูสิ พุงป่องเลยครับ”
หลังจากที่คุณย่าป้านวลอิ่มกันแล้วคุณย่าก็ถามผมครับ ถึงความเป็นมาของร้านครับ
แต่ผมก็หยังหวั่นๆอยู่ว่าเรื่องที่คุณย่ามาวันนี้ท่านจะเอ่ยถามขึ้นมาตอนไหน
ผมรู้ครับว่าคุณย่าคงไม่อยากที่จะมากินเองแต่อย่างใด แต่คงเป็นเพราะไอ้ลุงจอมวางแผนนั่นเอง
ถึงต้องไปรบกวนคุณย่าท่านถ่อมาถึงร้านของผม
เรา3คน ผม คุณย่า ป้านวล คุยกันหลังอาหารมื้อนี้ครับ
“อ้าว ย่าพาแล้วนะกอล์ฟ จะพูดอะไรก็พูดซะ”
ตอนนี้คุณย่าเปลี่ยนโหมดกระทันหันครับ ผมแทบแตะเบรคแทบไม่ทัน
จะทำไงดีละทีนี้นอกจากนั่งตัวตรง
ไม่ใช่ผมคนเดียวนะครับที่เป็นแบบนี้ ที่รักของคนอื่นก็เหมือนกัน มันก้มหน้าครับ
ถ้าพูดอะไรก็คงกลัวดอกพิกุลทองจะร่วงเหมือนเช่นเคยครับ
“จำไว้นะหลาน มีอะไรไม่พอใจก็รีบเคลียร์กันซะ ปล่อยไว้นาน มันไม่ดี เดี๋ยวที่รักๆกันอยู่มันจะกลายเป็นอย่างอื่นแทน” คุณย่าท่านเตือนสติผมและไอ้ลุง
“ครับ คุณย่า”
“ครับผม ขอบโทษนะครับคุณย่าที่ต้องรบกวนคุณย่าแบบนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก ถือว่าพาย่าออกมาเที่ยวนอกบ้านละกัน คนแก่อยู่แต่บ้านมันเหี่ยวเฉาเป็นธรรมดา
มีอะไรก็รีบเคลียร์กันนะ กอล์ฟ อาทิตย์หน้าพอปอร์ไปหาย่าด้วยนะ หลังเลิกเรียนก็ได้”
“ครับคุณย่า”
ไอ้ลุงพยักหน้าแล้วค่อยๆพยุงแขนคุณย่าลุกจากเก้าอี้
และผมรับช่วงต่อจากไอ้ลุงพยุงคุณย่าไปนั่งรอมันในรถโดยมีป้านวลช่วยอีกข้างนึงครับ ส่วนไอ้ลุงมันไปลาพี่ชายพี่สาวผมครับ
“ทำไมต้องรบกวนคุณย่าแบบนี้ด้วย” ผมทักมันด้วยคำพูดห้วนๆ อย่างเคย
“ไม่ทำแบบนี้แล้วจะได้เจอปอร์เหรอครับ”
“ร้านก็รู้จัก บ้านก็เคยไป มหาลัยคณะก็ไม่ไกลกันมาก แล้วจะหนีไปไหนได้”
“ผมโทรไปไม่รับสายนี่ครับ ฝากข้อความก็ไม่โทรกลับ ก็เลย.....”
“ก็เลยรบกวนคุณย่า” ผมแทรกขึ้นมาทันที
ส่วนไอ้ลุงมันก้มหน้าสำนึกในความผิดที่ตัวเองทำแล้วไม่สามารถแก้ปัญหาเองได้
แต่ผมก็มีส่วนผิดด้วยละครับที่ทำไปแบบนั้นลงไป
“ไปเถอะ รีบไปส่งคุณย่าเถอะ อย่าให้ท่านต้องลำบากเ พราะเรื่องของเด็กเลย”
“ครับ เดี๋ยวผมจะมาอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทีหลังนะครับปอร์ ผมไปส่งคุณย่าก่อนนะครับ ”
“อืม”
-
:laugh: :laugh:
มาต่อให้แล้วนะครับ ดึกๆๆ
หลับกันหรือยังครับผม
ปล.รักนะ อึ๊บๆๆ55
:fire: :fire: :fire:
-
^
^
แวะมากระซวก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดงานนี้ด่านแรกอิลุงชนะเลิศ
ใช้คุณย่ามาล่อ กรี๊ดๆๆแม่คนงามเลยพอได้ใช้มารยาสะดีดสะดิ้งบ้าง :laugh:
ส่วนอิน้องลุง ยังคงมีหลายด่านนะย่ะ จะมาง้อด้วยการทำหน้าหล่อ สายตาเศร้าสร้อย ก้มหน้ามุดดิน
แบบนี้ไมได้นะเคอะ สวยอุตส่าห์เปลืองตัวไปแยะ
ไปส่งคุณย่าก็รีบๆมาง้อมาอธิบายนะคะ น้องปอร์ใช่ว่าจะเป็นคนพูดยากมากมาย
ดีไม่ดีก็จับปล้ำก่อนแล้วค่อยอธิบายกันนอกรอบบบบบบบบบบบบบบ :oo1:
แต้มที่ 198 มอบให้คนสวยเจ้าเสน่ห์ o13 o13
คุณย่าคะ หลานชายคุณย่า งานนี้เป็นแมวเชื่องๆนี่เอง หุหุ
-
ยังไม่หลับ เอิ๊กก ก ก อย่าเพิ่งหายงอลนะพี่ปอร์
ต้องเอาให้เข็ด :a14:
-
o13
สวยสุดยอด
รอตอนต่อไป
-
รอฟังเหตุผลน้องลุง
-
:mc4:
ด่านแรกผ่านไปแล้วนะลุง ดีใจด้วย
แล้วคนสวยจะใจอ่อนตอนไหนละ
-
อ่ะๆ สายสามห้า จิ้มจุ่ม อิอิ
กอดสวย +1 :กอด1:
-
กว่าจะแก้เน็ตได้ก็สายโด่ง ฮี่ ฮี่.............
น้องปอร์ล้ำเลิศ สุดยอด
ติดกับเหนียวๆ ทั้งย่า ทั้งป้า ทั้งหลาน ฮึ ฮึ
งานนี้ตาลุงถ้าไม่หัวปักหัวปำก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ววววววววววววว
น้องปอร์คร้าบบบบบบบบบบบ
ใช้กี่ศาสตร์ในการปฏิบัติการครั้งนี้ ผู้อ่านเองยังเสียน้ำตาที่คาเฟ่ทั้งฝูง เอ๊ย ทั้งก๊วนเลย
กว่าจะรู้ตัวว่าเป็นแผน ตายแล้วเธอ.......
เราเป็นแฟนคลับ ยังตามไม่ทันเลย
:a5: :m20: :m20:
-
และแล้วพระเอกก็มาง้อขอคืนดี :L1:
สวยซะอย่าง ไม่ต้องกลัวอะไร o18
-
โห ลุงกอล์ฟ ง้อน้องปอร์ด้วยตัวเองไม่เป้นผล...ถึงขั้นต้องพาคุณย่ามาเลยนะเนี่ย.... อิ อิ...
ว่าแต่ ขนาดนนท์เป็นดาราเจ้าบทบาท..ก็ยังแพ้น้องกอล์ฟคนงาม จนได้.. ต้องให้ออสการ์น้องกอล์ฟ แล้วมั้ง เนี่ย 555++... อย่างอนลุงกอล์ฟนานนักนะ....นางฟ้าน้องปอร์คนสวยยยย... :z1:
-
น้องปอร์
อย่ายอมง่ายๆ สิ
-
เฝ้ารอฉากอัศจรรย์ เอ๊ยไม่ใช่ ฉากการง้องอน เล่นตัวพองาม เอาแค่ให้สยบอยู่ใต้ฝ่าเท้าก็พอนะคนงาม :impress2:
-
คุณย่าถ้าจะโปรดหลานสะใภ้
พูดกันให้เคลียร์นะปอ+กอล์ฟ
-
ตุ๊กตาทองปีนี้เป็นของน้องปอร์แน่ ๆ 555 สวย เริด เชิด หยิ่ง จริง ๆ น้องปอร์คนสวย
-
+1 คะแนนที่ 199 ให้น้องปอร์แล้วนะครับ :กอด1:
รออ่านต่อว่าลุงกอล์ฟจะเคลียร์ว่ายังไงบ้าง...แล้วแรดนนท์จะทำยังไงต่อไป
คุณย่าน่ารักมากๆ เลยนะครับ... :L2:
-
o13 o13 o13ให้คุณย่า
คุณย่าเห็นดีเห็นงามแบบนี้ น้องปอร์คนสวยสบายแน่เลยงานนี้ :m20: :m20:
-
คุณย่าน่ารักมากเลยอ่ะ ลุงเอ้ยจอมวางแผนจริงๆ แต่เดี๋ยวจะดูดิ่จะมาอธิบายยังงัย
-
คุณย่ายื่นมือช่วยขนาดนี้ ก็ต้องยอมเค้าแหละเนอะ อิอ
-
แผนตื้นๆ แค่นี้ ทำอะไรปอร์จ๋วยไม่ได้ร๊อก
สวยรับมือได้ หุหุ
ไอ่ลุง...มีแผนการเดียวที่จะกำหราบคนสวยได้
นั่นคือ....ล่อลวงพาไป :oo1: เท่านั้น
ฮ่าฮ่า :jul3:
ขอบคุณครับ ปอร์จ๋วย +1 ให้สวยใจอ่อนยอมไอ่ลุง ซะที ซะที หุหุ
-
สุดสวยช่วยถามอีลุงหน่อยว่าถ้าไม่มีเพื่อนเดชกับหม่อมย่า อีลุงจะใช้วิธีไหนมาง้อ
สุดสวยได้เนี่ย ทำอะไรก็ให้มันเด็ดขาดหน่อย สลัดความสุภาพทิ้งไปเสียบ้าง
ร๊ากกกกน้องปอร์ปานจะกลืนจะกิน มนเขี้ยวอยากฟัด เอ๊ย อยากกอดอีกแล้ว :man1:
-
คุณย่าเปิดทางให้ขนาดนี้แล้ว ลุงกอล์ฟรีบง้อน้องปอร์ให้ได้นะ อิอิ
-
เจ้ากอล์ฟ รีบๆรวบรัดเผด็ดศึกซะเลย อย่าให้เลยเที่ยงคืน ประเดี๋ยวน้องปอร์คนงามอารมณ์ค้างงงงงงงงงงง :oo1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ห้ามใจอ่อน
ใจแข็งไว้
สวยแบบมีคุณค่านะน้องปอร์
:o8: :o8: :o8:
-
ตายละ แทคทีมกันมาทั้งบ้าน ไม่ใจอ่อนก็ไม่รู้จะว่าไงละ :-[
พี่ปอร์มาต่อด่วนเลยนะ อยากรู้ว่าเกิดไรขึ้นมั่ง
-
นู๋ปอร์อย่าพึ่งใจอ่อนยอมนะ
ของอย่างนี้ต้องให้ชัดเจนไปเลย
ให้อิลุงเลิกนิสัยเกรงใจแรดนนท์ลงเสียบ้าง
ไม่งั้นเดี๋ยวก็มีเรื่องอื่น ๆ ตามมาอีกหรอก
แต่นะ ลุงก็ใช่เล่นนะเอาคุณย่ามาเลย
นู๋ปอร์ก็ทำไรไม่ได้พอดี
-
อย่านะคับ น้องปอร์ รอให้สำนึกอีกนิดก้อยังดี
หรือไม่ก้อแกล้งอีกสักพักก้อได้นะ
:z10: :z10:
-
ไหนๆก็งอลลลมาตั้งนานแระ
อย่าใจอ่อนง่ายๆละคับคุณปอร์
งานนี้ต้องเอาให้เข็ด
คราวหลังจะได้ไม่ทำอีก
อีกหน่อยพอกลายเป็นๆคนเดียวกันแล้วงานนี้ใครจะเป็นคนชี้นิ้ว
เห็นอยู่ชัดๆ
o13
-
อธิบายเหตุผลมาซะดีๆ
-
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
แน่ะ ไอ้คุณลุงไม่ธรรมดา เล่นเอาคุณย่ามาช่วยซะงั้น
พี่ปอร์จะยอมใจอ่อนแล้วอ่าดิ๊ :laugh:
ยังไงเล่นตัวหน่อยก็ได้นะครับคนสวย ให้เค้ารู้ซะบ้าง ว่าเราไม่ใช่จะมาให้หลอกง่ายๆ นะเฟ้ยยย :m20:
แล้วมาต่อไวๆ นะคร้าบพี่ปอร์คนสวย :L2:
(http://img258.imageshack.us/img258/5971/gmscbsavethaigo.png)
-
จับมา ตบจูบๆ เลยดีไหมพี่ปอร์
-
ถึงเวลาพิพากษา
-
อย่างงี้แสดงว่า คุณย่ารู้เรื่องแล้วสิครับ
ถึงเป็นใจให้ขนาดนี้
-
เรื่องนี้นางเอก สวย ฉลาด ทันคน ไม่หูเบา
แอบร้าย มั่นใจในความสวยของตนเอง
เหมาะกับโลกปัจจุบัน ไม่มีแล้วนางเอกน้ำตาเช็ดหัวเข่า
ยอดมากกกกกกกกกกกกกก :L2:
-
โห ลุงช่างแผนสูง เอาคุณย่ากับป้านวลมาบังหน้า เพื่อมาง้อคนสวย
คนสวยก็อย่างอลนานนะจ๊ะ แค่สั่งสอนเบาะ ๆ ก็พอน้า
ตอนนี้คุณย่าชนะเลิศ :impress2:
-
ความคันของน้องปอร์เนี่ยยยยยยยยยยยยยยย
สุดๆ อ่ะ
-
สวัสดี นุ้งปอร์คนจ๋วย
ไม่ได้เข้ามาเม้นท์เสียตั้งนาน อาศัยอ่านผ่านอ่านขาด (ทางโทรศัพท์มือถือ) เสียเป็นส่วนใหญ่
ตกใจเสียเป็นอันมากกับตอนที่ 42
นุ้งปอร์เล่นโหมดเศร้าไม่เคล้ามุขฮาเลย หลุดคาแรคเตอร์มากๆ
เลยลำบากต้องคร่อมเครื่องขี่เครื่องไปเชิญของรางวัลมาให้
.
.
.
.
.
.
เอาไปเลย
(http://www.biojobblog.com/AwardOscar.jpg)
And Oscar Award 2009 goes to .............. นุ้งปอร์กะดั่น (ปั่นดีๆ นะ)
ว่าจะไม่เข้ามาอ่านแล้วนะเนี่ย แต่ก็อดไม่ได้
พรุ่งนี้มีสอบ แต่นอนไม่หลับถ้าไม่ได้กลับกับไอ้ลุง 555
เปล่า ถ้าไม่ได้อ่านตอนต่อไป
สวยทำให้ค้าง สวยต้องรับผิดชอบด้วย !
ถ้าสอบตก ต้องให้ไอ้ลุงมาปลอบ
ถ้าผลสอบออกมาดี สวยต้องเลี้ยงเนื้อย่าง น้ำตก ต้มแซ่บ เป็นรางวัล
ตกลงตามนี้ 555
ILFC (แฟนคลับไอ้ลุง)
-
ไอ่ลุงครับ....เมื่อไหร่ดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากซะทีล่ะครับ
ถ้าปอร์จ๋วย...เค้ายังไม่อยากฟังเหตุผลของกอล์ฟ ก็ช่างสวยเค้า
แต่....ผมอยากฟัง
เร็วดิว้อยยยย....ไอ้ลุง
พูดซะที อยากฟัง ใจจะขาดแต๊เด๊
:serius2:
-
เอาคุณย่ามาบังหน้านะลุง
รีบเคลียร์กันซะทีน๊า ลุ้นอยู่
-
สวัสดี นุ้งปอร์คนจ๋วย
ไม่ได้เข้ามาเม้นท์เสียตั้งนาน อาศัยอ่านผ่านอ่านขาด (ทางโทรศัพท์มือถือ) เสียเป็นส่วนใหญ่
ตกใจเสียเป็นอันมากกับตอนที่ 42
นุ้งปอร์เล่นโหมดเศร้าไม่เคล้ามุขฮาเลย หลุดคาแรคเตอร์มากๆ
เลยลำบากต้องคร่อมเครื่องขี่เครื่องไปเชิญของรางวัลมาให้
.
.
.
.
.
.
เอาไปเลย
(http://www.biojobblog.com/AwardOscar.jpg)
And Oscar Award 2009 goes to .............. นุ้งปอร์กะดั่น (ปั่นดีๆ นะ)
ว่าจะไม่เข้ามาอ่านแล้วนะเนี่ย แต่ก็อดไม่ได้
พรุ่งนี้มีสอบ แต่นอนไม่หลับถ้าไม่ได้กลับกับไอ้ลุง 555
เปล่า ถ้าไม่ได้อ่านตอนต่อไป
สวยทำให้ค้าง สวยต้องรับผิดชอบด้วย !
ถ้าสอบตก ต้องให้ไอ้ลุงมาปลอบ
ถ้าผลสอบออกมาดี สวยต้องเลี้ยงเนื้อย่าง น้ำตก ต้มแซ่บ เป็นรางวัล
ตกลงตามนี้ 555
ILFC (แฟนคลับไอ้ลุง)
[
:laugh:
เอื้อมมือไปรับรางวัลนั่น
แล้ว..กล่าว.
ขอบคุณครับสำหรับรางวัลแรกในชีวิต
เว้นวรรคหายใจนิดนึง ทำท่าเหมือนน้ำตากำลังจะไหล
ขอบคุณพ่อ คุณแม่ ที่ให้พรสวรรค์ด้านการแสดง
ขอบคุณไอ้ลุงที่เข้ามาในชีวิตของผม ทำให้ผมได้เล่นบทที่ผมใฝ่ฝัน
ขอบคุณนนท์ ที่ส่งอารมย์มา ทำให้ผมเต็มที่กับบทที่ได้รับ
และขอบคุณตัวเองที่กำกับบท ได้อย่างดีเยี่ยม555
ส่งจูบให้ผู้ร่วมงานแล้วเดินจากเทวีไป
:haun4: :-[ :o8:
/color]
-
^
^
:m24: :m24:
หมั่นไส้ แม้แต่ตอนรับรางวัลยังดราม่า เชอะๆๆๆ
ในฐานะผู้ชมการถ่ายทอดผ่านดาวเทียมตราช้าง
อยากจะปลื้มด้วย ถ้าพาคนที่เป็นแรงบันดาลใจมาให้ผู้ชมได้สูบดมบ้างอะไรบ้าง
ให้ชื่นใจก็นอนตายตาหลับแล้ว :laugh: นั่งเอียงซ้ายเอียงขวาหลบจูบที่ส่งมานั่น 555
v
v
v
สู้แรงกระซวก เด็ดน้อง จร๊วบๆกอดหนุบหนับ กลางงานพิธี
-
ู^
^
กระซวกบั้นท้ายย เด็ดพี่
นึกว่าสวยมาต่อซะอีก ที่แท้ก็งานรับรางวัลนี้เอง กร๊ากกกกกก :laugh:
:z2:
-
ไม่ได้เข้ามาทวง
แต่....
เป็นห่วงตัวเองจะไม่ได้อ่านคืนนี้
o18
ปอร์จ๋วย....เลิกแกล้งเหอะ :n1:
-
ไม่ได้เข้ามาทวง
แต่....
เป็นห่วงตัวเองจะไม่ได้อ่านคืนนี้
o18
ปอร์จ๋วย....เลิกแกล้งเหอะ :n1:
ใจเย็นๆครับ
รอไม่เกินตี1 ครับผม ได้อ่านแน่ๆ
:laugh:
-
แล้วจะนอนรออ่านเรื่องของคุณปอร์ผู้เลอโฉมนะคับ
:z2: :z2: :z2:
-
รอ รอ รอ o18
นอนดึกเพราะรอคนสวย มาไวๆ น้า~ :impress2:
-
ปูเสื่อ จองแถวหน้าแล้ว มีข้าวโพดคั่ว โอเลี้ยง พร้อม
:z2: :z2:
-
^
^
แจมด้วยคนนะคะ เขยิบหน่อยค่ะ :impress2:
-
เขยิบๆให้ค้าบ ว่าจะไปซื้อตำปูปลาร้า ลาบ น้ำตก ซกเล็ก ข้าวเหนียว มานั่งจกรอหละ
หิวมากมาย 555+ ใครกินมั้ง เด๊วซื้อเผื่อ
:z2: :z2:
-
กินด้วยจิ เดี่ยวแจมด้วย ของหวานล้างปาก ที่มีรสขมปะแล้มๆ ขวดสีเขียว :laugh:
-
ไม่กินเบียร์อ่ะ เหล้าก็ไม่เอา ขอเหล้าปั่น หรือไม่ก็สาโทดีกว่า ของแฮนด์เมด ไทยทำไทยใช้
:z2: :z2:
-
ไม่เกินตี 1 เหรอครับ ปอร์จ๋วย
ได้เลยครับ.... 01.01 น. ก็ยังรอไหวอยู่
:mc4:
-
:3123: :L1: :pig4:
“ไม่ทำแบบนี้แล้วจะได้เจอปอร์เหรอครับ”
“ร้านก็รู้จัก บ้านก็เคยไป มหาลัยคณะก็ไม่ไกลกันมาก แล้วจะหนีไปไหนได้”
“ผมโทรไปไม่รับสายนี่ครับ ฝากข้อความก็ไม่โทรกลับ ก็เลย.....”
“ก็เลยรบกวนคุณย่า” ผมแทรกขึ้นมาทันที
ส่วนไอ้ลุงมันก้มหน้าสำนึกในความผิดที่ตัวเองทำแล้วไม่สามารถแก้ปัญหาเองได้
แต่ผมก็มีส่วนผิดด้วยละครับที่ทำไปแบบนั้นลงไป
“ไปเถอะ รีบไปส่งคุณย่าเถอะ อย่าให้ท่านต้องลำบากเ พราะเรื่องของเด็กเลย”
“ครับ เดี๋ยวผมจะมาอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทีหลังนะครับปอร์ ผมไปส่งคุณย่าก่อนนะครับ ”
“อืม”
ตอนที่ 45
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=supertoync&month=08-2005&date=30&group=1&gblog=1
ผมรีบวิ่งออกจากห้องน้ำทันทีครับทั้งๆที่ตัวเองยังเปียกปอนจากน้ำ ที่เพิ่งลาดลงตัว เพื่อมาดูให้รู้แน่ว่าปลายสายเป็นใครกัน บังอาจนัก บังอาจรบกวนเวลาที่สวยจะ สงน้ำ555
มือถือได้หยิบเข้าใกล้ใบหน้าอันเล็กเรียวของผมทันที55555555555
เพราะตอนนี้ใบหน้าผมปราศจากแว่นตาที่ใส่ไว้เพื่อปกปิดความสวยเสียแล้วอะไรต่อมิอะไรจึงมัวไปหมด
เมื่อรู้แน่ชัดแล้วว่าปลายสาย คือหนุ่มในฝันที่ผมเพิ่งสลัดรักออกจากหัวใจไป
ผมก็วางมือถือลงที่เดิมครับ
ผมบีบสบู่เหลว ลงโฟมช้าๆ ครับ สบู่เหลวนั่นส่งกลิ่นหอม อ่อนๆ กระจายไปทั้วบริเวณห้องน้ำ
ผมสูดกลิ่นหอมนั้นเข้าปอด ได้สามฟ๊อด เจ้าเสียงโทรศัพท์นั่นก็ดังขึ้นอีกครับ คราวนี้ผมไม่ได้วิ่งออกไปดูด้วยตัวที่เปียกโซกแต่อย่างใดครับ555
ผมจุ่มฟองน้ำนั่นลงในขันน้ำที่วางอยู่ในอ่างล้างหน้า แล้วบีปฟองน้ำนั่นหเบา ๆหวังให้สบู่เป็นฟอง
เสียงมือถือยังดังไม่ยอมหยุดครับ ผมก็ไม่ใจอ่อนที่จะออกมารับแต่อย่างใด มึงจะร้องก็ร้องไป
กรูไม่แคร์ ถึงจะแคร์แต่ก็ไม่รับ ถึงจะรับมึงก็ไม่มีทางได้รุกกรู555
ดีไม่ดีใช้ฟองน้ำนั่นถูตามเนื้อตัวประกอบเสียงงริงโทนนั่นซะเลย555
ซะใจว้อย ได้แกล้งคน จะมีอะไรมาสะใจไปมากกว่านี้ไม่มีแล้วครับ
น้ำในถังถูกตักขึ้นมาลาดตัวเพื่อที่จะล้างสบู่นั้นออกเนื้อตัวทีละขัน ที่ละขันครับ
อย่าคิดไปไกลถึงว่าผมกำลังอาบน้ำอยู่ที่ ตจว หรือบุรีรัมย์เปอนะครับ กรุงเทพนี่ละ
บ้านผมมีฝักบัวครับ แต่ไม่ใช้ เพราะมันไม่สะใจเอาซะเลย ไหลยังกะเยี่ยวแมว ใช้ถังรองน้ำจากฝักบัวอีกทีแล้วค่อยบอาบ เป็นสิ่งที่ผมชอบมากครับ5555
ผมเงี้ยหูฟังให้แน่ใจว่าเสียงนั้นได้หายไปหรือยังก่อนที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันร่างกาย
“ขณะนี้ ท่านได้มีสารรัก1ฉบับกรูณาเปิดอ่านด้วยคะ ขอบคุณคะ” นี่คือเสียงข้อความผมครับ
ผมรีบกดรับทันทีก่อนที่มันจะทวนให้ผมทราบอีกครั้งว่ามีสารรักส่งมา เพราะทนในความทอแหลขอเสียงมันไม่ได้5555
From I_lung jom wangpan
อีก5 นาทีถ้าโทรไปแล้วไม่รับสาย
อีก15 นาทีลงมาเปิดประตูให้ผมด้วยนะครับ
และอีก25นาที จะมีอะไรต่อมิอะไรตามมาครับ
Option back
มือถือถูกโยนแอ้งแม้ง ให้ลงไปกองบนที่นอนทันทีครับ
หวาย นี่มันไม่ใช่สารรักนี่ครับ แต่นี้มันคือสารขู่กันโชกความสาวที่เก็บไว้มาชั่วชีวิตวัย20กว่าๆของน้องปอร์นี่
จะไม่ให้กรูบิ้วอารมย์เลยฤ ไง25นาทีมันจะพออะไร
ผมรีบวิ่งหาผ้าเช็ดตัวอีกผืน สองตามองไปยังนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง
ตอนนี้รู้สึกว่ามันจะเดินเร็วมากกว่าปกติครับ
ข้อความแค่นี้ทำไมมันถึงมีอิธิพลกับชีวิตผมขนาดนนี้ครับ โดยเฉพาะไอ้25นาทีนี่ละ ครับ ผมกลัวเป็นที่สุด
เวลาผ่านไปไม่ถึง3นาที กิจผมเสร็จทุกกรณี พร้อมอยู่บนที่นอน รอปลายสายให้โทรมาตามเวลาที่เขานัดไว้ครับ
ความจริงมันก็ไม่ได้นัดหรอกครับขู่มากกว่า
“สวัสดีครับปอร์ รีบรับเลยนะครับ กลัวผมไปหาขนาดนั้นเหรอครับ” เสียงแรกที่ถูกกรอกมาตามสาย
“ เปล่า ไม่ได้กลัว เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ งั้นวางก็ได้แค่นี้นะ ” จริงครับผมไม่ได้โกหก เพราะผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จจจริงๆ
“อย่านะครับปอร์ อย่าเพิ่งวาง กว่าจะรับสายได้ ทำเอาผมเหนื่อยเลยนะครับ”
“เหนื่อยเพราะโทร หรือว่าเหนือยเพราะอะไรกันนี่” ผมสวนกลับทันทีครับ
“ปอร์อยากเหนื่อยร่วมกับผมไหมละครับ ผมจะรีบไปหาเลยดีไหม” ไม่น่าส่งมุขไปให้มันก่อนเลยครับมุขนั่นจึงย้อนกลับมาหาผมเอง ไม่ใช่มุขอย่างเดียวครับมันจะฝังมุกด้วยนะสิ555
“นี่ก็เหนื่อยเพิ่งเสร็จเอง จะให้เหนื่อยอีกแล้วเหรอ ”ผมยังไหลได้อีก
“ไปเหนื่อยกับใครมาเหรอครับ แอบนอกใจผมหรือเปล่า น่าเสียใจจังเลย แฟนตัวเองแอบปันใจให้คนอื่น”
กล้าพูดนะมึง
“แล้วถ้าแฟนเราไม่ได้แค่นอกใจแต่แอบไปกอดกับคนอื่นจะทำยังไงดีนะ”ผมสวนมันกลับทันทีครับ ได้ผลครับ
ความเงียบเริ่มเข้าครอบงำ เมื่อผมเริ่มที่จะเป็นฝ่ายขุดประเด็นที่เป็นรอยร้าวระหว่างสองเรา
“ยังไม่หายโกรธอีกเหรอครับ ปอร์”
ตอนนี้เสียงหายใจผมกับไอ้ลุงสลับกันไปมาครับ
“มีเหตุผลที่สมควรจะหายโกรธไหมละ”
ผมกลิ้งไปมาบนที่นอน ทั้งที่หัวยังเปียกครับ หูยังแนบโทรศัพท์นั้นเหมือนเดิม แต่น้ำเสียงยังดูจริงจังครับ
“ว่ายังไง ถ้าไม่มีเหตุผล จะวางแล้วนะ”
ผมยังกลิ้งไปมาเหมือนเดิมครับ
“อยากเห็นหน้าปอร์มากว่าครับ ไม่อยากพูดทางโทรศัพท์ พรุ่งนี้ผมไปรับหลังจากเรียนเสร็จดีไหมครับ”
“อย่าเลย ตอนนี้เรายังไม่พร้อมที่จะรับฟังอะไรจากนายนะ เอาให้นายเคลียร์ตัวเองและมีเหตุผลที่น่าฟังก่อนแล้วค่อยมาเจอละกัน ”
“แล้ววันไหนจะได้เจอครับ”
“ ก็บอกแล้วไง ว่าวันไหนที่มีเหตุผลน่าฟังก็วันนั่นหละ” เสียงผมยังจริงจัง
“ปอร์โกรธผมมากขนาดนั้นเหรอครับ”
“ถ้าอยากรู้ว่าเราโกรธนายมากแค่ไหน เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะกอดกับพี่เอกตอน4 ทุ่มนะที่ร้าน อย่าลืมมาดูซะละ”
“ทำไมต้องประชดด้วยนะครับ ”
“ไม่ได้ประชด ยกตัวอย่างมาให้ฟังเท่านั้นเอง แค่อยากรู้ว่า ถ้านายเจอกับตาตัวเองแบบเราในวันก่อน นายจะมีความรู้สึกเหมือนที่เรารู้สึกไหมก็เท่านั้นเอง ”ได้ทีผมใส่ใหญ่เลยครับไม่ยั้ง555ดีนะไม่ทำเป็นร้องไห้ตาบวม
“ผมกับนนท์เราเป็นแค่”
“เป็นแค่อะไรก็ช่างเถอะ ตอนนี้เรายังไม่พร้อมที่จะรับฟังนะ” ผมรีบแทรกไอ้ลุงทันทีครับก่อนที่มันจะพูดอะไรไปมากกว่านี้
“ครับ ขอโทษครับ”
ตอนนี้ผมและไอ้ลุงเข้าหมวดแข่งกันหายใจครับ ใครดังที่สุดเป็นฝ่ายชนะไป555
เวลาผ่านไป เวลาผ่านไป และเวลาก็ผ่านไป
“ไม่อยากให้เราสองคนเป็นแบบนี้เลย”ไอ้ลุงมันขุดประเด็น
“เราเลือกแล้วนะกอล์ฟ เราเลือกที่จะเป็นอยู่นี้ตั้งแต่วันที่เราตกลงเป็นอะไรกับนายแล้วนะ”
“นายก็เลือกได้นะกอล์ฟว่านายอยากให้เราเป็นแบบนี้ต่อไปหรือเปล่า แต่ขึ้นอยู่กับว่านายจะเลือกไหมเท่านั้นเอง” ผมใส่บ้าง
“ครับผมเข้าใจ แต่ถ้าใครไม่มาอยู่ตรงนี้ ไม่มาเป็นผม ไม่มีใครรู้หรอกนะว่าผมลำบากแค่ไหน”
“เราไม่รู้หรอกนะว่านายลำบากแค่ไหน แต่ตอนนี้เรารู้แค่ว่า นายต้องแก้ปัญหาของตัวเองให้ได้ แล้วเราจะรอนายนะ”
“ขอบคุณครับปอร์”
“นายเคลียร์ตัวเองและพร้อมเมื่อไรก็บอกเรานะ 1 วัน 1 อาทิตย์ หรือ 1 ปี เราจะรอนาย ถึงมันจะนานแค่ไหนก็ตามเราจะยังรอนาย”
“หมายความว่า”
“ใช่ครับ นายเข้าใจถูกแล้วละ”
“ต่อไปนี้เราจะทำตัวเหมือนว่าเราไม่รู้จักนาย เจอที่มหาลัย หรือที่ไหนก็ตาม เราจะไม่เข้าไปทักนาย
และนายก็ไม่ต้องเข้ามาทักเรา ไม่ต้องมามองหน้ากัน ไม่ต้องมาแคร์กัน นายทำได้ไหม”
ความเงียบทวีเป็นสองเท่าครับ
“ กอล์ฟ นายเข้าใจความรู้สึกเราใช่ไหม เรารู้ว่านายเต็มที่กับความรู้สึกตัวเองที่มีต่อเรานะ เรามองออกตลอดมา แต่เรายังอยากได้ทั้งหมดคนเดียว ”
“ครับ” ไอ้ลุงมันฟังผม ถ้าผมเห็นแววตามันตอนนี้คงดีสินะ
มันจะเสียใจอย่างที่ผมเสียใจที่พูดออกไปในตอนนี้ไหม
“ถ้าพร้อมที่จะกลับมาเป็นของเราอีกครั้ง เราก็พร้อมที่จะกลับมาเป็นของนายอีกครั้งเช่นกัน
ขอบคุณนะครับสำหรับโพสการ์ด ฝันถึงเราบ้างนะคนดีของผม”
ผมทิ้งท้ายไว้ที่โพสการ์ดที่ผมเพิ่งได้รับ หรือได้รับนานแล้วก็ตาม
แต่มันเพิ่งวางอยู่ที่ห้องรับแขก ประทับตราว่ามาจากสามชุก
ก่อนที่จะวางสายเพื่อที่จะเข้านอนเพราะพรุ่งนี้ต้องไปมหาลัยแต่เช้าครับ
ผมปิดไฟที่หัวเตียง พยายามข่มตาให้หลับ แต่จิตใจผมสิครับมันยังวุ่นหวายกับสิ่งที่ผมทำลงไป
เหมือนกับผมเป็นคนเห็นแก่ตัวที่ต้องบอกหรือคอยออกคำสั่งให้ใครทำตามความต้องการตัวเอง
แต่ว่านี่คือความรู้สึกของผมนะครับ ผมมีชีวิตจิตใจ ทุกครั้งที่ผมต้องเล่นละครไป ใช่ว่าผมจะไม่เจ็บปวด
แล้วผิดไหมครับ ที่ผมปกป้องความรู้สึกนั่นของผมจากความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าจากคนที่เป็นแฟนของตัวเองที่มีแต่ความเกรงใจคนอื่น
ถึงพรุ่งนี้เราจะไม่รู้จักกัน แต่มันเป็นเพียงสิ่งที่เราสมมติขึ้น เชื่อเถอะครับ ว่าผมยังอยากเข้าไปหาไอ้ลุงแทบขาดใจ
ถึงแม้ 1 อาทิตย์ที่มันแสนจะยาวนานกับเวลาที่เดินช้า ๆ ผมต้องทำให้ได้เพราะผมคิดว่าถ้าผมได้เขากลับมาเป็นของผมเพียงคนเดียวแล้ว มันคุ้มนะ
หรือว่ามันจะยาวนานเป็นปีเลยก็ตาม สวยต้องอดทน
อดทนให้ไอ้ลุงเคลียร์ตัวเอง แล้วมาเป็นของคนสวยเพียงคนเดียว555555
-
มาแว้ว
เชิญนั่งจกส้มตำปลาร้า อ่านตามสบายครับ
ปล.รักนะไม่แลกลิ้น เพราะน้องปอร์ไม่ชินกับกลิ่นปลาร้า555
:laugh: :laugh:
-
นางเอกนัมเบอร์วันรักษาเวลามากกกกกกกกก
น่าเอาเลขไปแทงหวย อิอิ
******************
:serius2: :o12: เศร้าแบบไม่ต้องมีตัวแสดงแทน
ฮืออออออออออทำไมผลของการเล่นละครเล็กๆน้อยๆมันถึงได้บีบเค้นอารมณ์มืดได้ขนาดนี้
พูดสลัดรักกันแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงอีกครั้งแล้วสินะ โหยยยยเจ็บอ่ะ อิลุงมันก็คงสะอึกเหมือนกันนะ
ไม่รู้ว่าอะไรที่อิลุงมันบอกว่า "ครับผมเข้าใจ แต่ถ้าใครไม่มาอยู่ตรงนี้ ไม่มาเป็นผม ไม่มีใครรู้หรอกนะว่าผมลำบากแค่ไหน”
มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าทนกับคำขอของนุ้งปอร์ได้เนี่ย แสดงว่าที่ผ่านมาค.รักของเรามันไม่มีค.หมายหรืออะไรเลยสักอย่างสินะ
ที่จะทำให้อิลุงมันทุ่มเทมากไปกว่าที่ทำอยู่นี่ไม่ได้ ถ้าปล่อยให้เวลากัดกร่อนค.ทรงจำที่สวยงาม และกัดกินพื้นที่
ในใจของทั้งสองคน ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วคิดว่ามันจะไม่เป็นเส้นขนานต่อไปเหรอ :เฮ้อ: :เฮ้อ: ขอยาดมอิป้าหน่อย
ค.สัมพันธิกับนนท์คงไม่ได้เรียกแค่เพื่อนสินะ จะเป็นถึงขนาดผูกพันโตมาด้วยกันอะไรแบบนี้รึป่าว
หรือถ้าอิลุงมันไม่อยากแก้ปัญหาแบบฮาร์ดคอ อะไรแบบนั้นเพราะกัวว่าจะเสียเพือ่นอ่ะนะ เอ็งก็เป็นคนดีศรีอยุธยาแล้วล่ะ เฮ้อ
ต้องมีซัมธิงสักอย่างสินะ เรื่องแค่นี้ทำไมถึงปากหนักอยู่ได้
นุ้งปอร์พูดตัดรอนแบบนั้นอ่ะบอกตรงๆนะคะว่าใจร้ายพอตัว แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ มีหลายทางเลือกให้อิลุงเลือกและตัดสินใจ
หลังจากนี้ไปก็ขึ้นอยู่กับเจ้าตัวแล้วล่ะ ว่าจะทำยังไงต่อไป :เฮ้อ:
“ต่อไปนี้เราจะทำตัวเหมือนว่าเราไม่รู้จักนาย เจอที่มหาลัย หรือที่ไหนก็ตาม เราจะไม่เข้าไปทักนาย
และนายก็ไม่ต้องเข้ามาทักเรา ไม่ต้องมามองหน้ากัน ไม่ต้องมาแคร์กัน นายทำได้ไหม”
>> สวยใจร้ายยยยยยยยยยย :o12: :sad4: :o12: มาซุกอกอิป้ามาอิลุง นิ่งเตะนิ่งเตะนะ
“นายเคลียร์ตัวเองและพร้อมเมื่อไรก็บอกเรานะ 1 วัน 1 อาทิตย์ หรือ 1 ปี เราจะรอนาย ถึงมันจะนานแค่ไหนก็ตามเราจะยังรอนาย”
>>> สวยไม่แคร์สื่อเลยอ่ะ ฮืออออออ รู้นะว่าเสียใจ แต่แบบ :o12: :m15: ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ
+1 ให้กับค.รักที่ต้องเลือก เลือกที่จะเดินเคียงข้างกันหรือเลือกที่จะเดินเป็นเส้นขนานต่อไป
:m15: :monkeysad:
-
คนสวยตรงต่อเวลามั่กๆ :impress2:
ทำไมอ่านบรรทัดล่างแล้วมันเศร้าๆ หว่า :monkeysad:
มันเศร้าแปลกๆ ค้างๆ คาๆ อ๊าก! แล้วจะนอนหลับมั้ยเนี่ยเรา :m31:
ความอยากรู้มีอยู่เต็มไปหมดเลย เพราะงั้นรอตอนหน้ามาเร็วๆ นะคะ :call:
-
ไม่ชินไม่เป็นไร มากินด้วยกันมะค้าบป๋ม เหลืออีกเยอะ
มีคนมาร่วมในวงเยอะจัด สงสัยจะขายดี
:z2: :z2:
-
ใครกัน บอกนะว่า...ความรักไม่ใช่เรื่องยาก
แต่ผมว่า...ไม่ใช่เรื่องง่ายต่างหาก
ขอบคุณครับ ปอร์จ๋วย :pig4: +1 ให้กับความสวยของเจ้าของกระทู้ หุหุ
:serius2: ไม่น่าเลยเรา...อึดอัดก่อนนอน แง๊แง๊ :L3:
-
เอาอีก เอาอีก :z3: :z3: :z3:
-
ตอนนี้เหงาๆเน๊อะ
-
ลุงขยันโทรศัพท์ดีจัง แต่ถ้าจะให้ดีทำอะไรให้ชัดเจนกว่านี้หน่อยเต๊อะ :beat:
-
เจ็บทั้งคู่เลยเนอะ
ลุุงกอล์ฟก็ลำบากใจน่าดู คนที่อยู่ตรงกลางอ่าเหนื่อยใจสุดๆละ :เฮ้อ:
-
ลุงกอล์ฟใจกล้าอีกนิด ทำให้มันชัดเจนเด็ดขาดไปเลย อิอิ
-
หง่ะต้องทำเป็นเหมือนคนไม่รู้จักกันด้วยอ่ะ :o12:
ลุงรีบเคลียร์ตัวเองด่วนเลย :angry2:
-
เห็นด้วยกะสวยครั้งนี้ ชอบ o13
อย่างงี้แหละ เด็ดขาด ไม่ต้องคาราคาซัง
ได้อย่างก็๋ต้องเสียอย่างงี้แหละ กอล์ฟจะคบกับปอร์โดนที่ยังพยายามรักษาความสัมพันธ์ รักษาน้ำใจของนนท์ไว้ ไม่ได้หรอก
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นนท์ที่เจตนาชัดเจนขนาดนี้ + กอล์ฟที่คอยเกรงใจคนอื่นเสมอโดยเฉพาะนนท์ = ความสัมพันธ์ที่สั่นคลอนแน่นอน
ถ้าต้องอยู่กับควาวมหวาดระแวง ขอถีบตัวเองออกมากอยู่วงนอกดีกว่า(ให้เค้าคลุกวงในกันเอาเอง) ถึงจะเจ็บแต่ก็คงจะเจ็บน้อยกว่าแน่นอน
เม้นท์ชวนมึนไปนิด (ตามประสาคนเปื่อย) สวยจะงงไหมหว่า 5555
-
เห็นด้วยอ่ะ เกิดเป็นคนสวยต้องอดทน
รอแบบนี้ ดีกว่า เรา3คน :o211:
-
โห
สวยโหดอ่ะ
อย่างนี้อีลุงจะทำยังไงเนี้ย
-
น้องปอร์นี่กดดันเจ้ากอล์ฟ จังอ่ะ ระวังจะถูกจับกด นะเหอๆ :oo1:
ปล.เด็ดดวงไปเลยน้องงงง o13
-
ก็รู้นะว่ากอล์ฟแคร์ กอล์ฟรักน้องปอร์มาก.....
แต่ถ้าหากยังลังเล ยังไม่เด็ดขาด....ยังเกรงใจนนท์
ผลที่ออกมากอล์ฟกับปอร์ก็เจ็บด้วยกันทั้งคู่.....
เป็นกำลังใจให้น๊า ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีเน้อ :bye2:
-
คุณปอร์เด็ดขาดมั่กกกก ๆ ๆ o13
ส่วนลุง .... ทำเป็นพูดดีนะ
อีก5 นาทีถ้าโทรไปแล้วไม่รับสาย
อีก15 นาทีลงมาเปิดประตูให้ผมด้วยนะครับ
และอีก25นาที จะมีอะไรต่อมิอะไรตามมาครับ
แบบว่าฟังแล้ว เกือบจะซึ้ง
คือถ้าโกรธกันขนาดนี้ ... น่าจะรีบมาหาที่บ้านซะด้วยซ้ำ ... ประมาณว่า
อีก 5 นาทีลงมาเปิดประตูให้ด้วย
เชียร์ลุงนะ .... แต่อยากให้ลุงรุกกว่านี้ .... ไม่ไหวแล้ว ลุงเรียบร้อยเกิน ไม่ทันใจ :เฮ้อ:
-
:sad11:
-
อุ้ย นุ้งปอร์ Still งอล
ใช่ซี๊ เป็นนางฟ้านี่ ต้องเชิดใช่ม่ะ เพราะสวย เลยต้องไว้ตัว ไว้ศักดิ์ศรี
ไฉนเลยจะยอมแบ่งปันสมบัติของหวงให้ใคร
ดีนะ ที่สวยยังไม่เสียเอกราชให้ มิอย่างนั้นได้ชีช้ำกระหล่ำปีมากกว่านี้แน่
อดทนอีกนิดนะสวย
ถอยหลังให้กับสัมพันธภาพเพียงชั่วครู่ แต่ไม่ถึงกับ Break down relationship ใช่ม๊า
ส่วนไอ้ลุงนี่ก็ซื่อและบื้อได้อีก
เฮ้อ! สงสัยงานนี้ต้องสอนวิทยายุทธกันซะบ้างแล้ว
(อืมมม พี่ๆ ป้าๆ พยักหน้าเห็นด้วยกันเป็นทิวแถว)
อย่ากระนั้นเลย ว่าแล้วก็เสียสละ (ปวารณาตัว) เป็นครู
ยอมให้ไอ้ลุงขึ้นครู 555 ซร๊วบบบบบบ (ปาดน้ำลาย)
ชัดเจนหน่อย ไอ้ลุง เดี๋ยวแฟนคลับไม่ปลื้ม
ILFC (แฟนคลับไอ้ลุง)
-
มันต้องอย่างนี้ครับพี่ปอร์
เราควรมีสิทธิ์เรียกร้องบ้าง
ไม่งั้น เค้าจะคิดว่า จะทำอะไรก็ได้ ยังไงเราก็คงไม่คิดมาก
สู้ๆ นะครับ
แล้วมาต่อไวๆ นะครับ :L2:
(http://img258.imageshack.us/img258/5971/gmscbsavethaigo.png)
-
อุ๊ สวยเด็ดขาด!! o16
แต่ 1 ปี คนอ่านรอไม่ไหวอ่ะค่ะปอร์
ลุงกอล์ฟรีบเคลียร์ตัวเองด่วนนนน!!!
-
มันคงมีปมอะไรซักอย่างอยู่ละมั้งเนี่ย ถึงทำให้พี่ลุงเป็นแบบนี้
รีบแก้ด่วนเลยนะพี่ลุง เอาใจช่วย อิอิ :call:
-
:L2: เอาใจช่วยให้ลุงกอล์ฟเคลียร์ตัวเองให้ได้เร็วๆ นะครับ
-
แบบนี้ลุง ต้องรีบแล้วแหละ จาก 1 ปี จะได้ร่นลงมา
-
ลุงเด็ดขาดอ่ะคำนี้อ่ะรู้จักเอา
มาใช้บ้าง
-
อยากรู้จริง ๆ ทำไมลุงถึงได้เกรงใจคนที่คุณก็รู้ว่าใคร (ไม่อยากเรียกชื่อ 555) ขนาดนั้นเนี่ยะ
อ่านตอนนี้ก็รู้สึกโหว๋ง ๆ นะ สงสารทั้งคนสวย สงสารทั้งลุง หวังว่าลุงจะกลับมาหาคนสวยไว ๆ น้า
-
:t3: :t3:
-
ดึกแล้วนะคะ น้องลุง ดื่มวีต้าร์แล้วไปนอนกันดีกว่าเนอะๆๆๆๆ
คืนนี้ต้องฝันดีแน่ๆเลยนะคะเพราะว่ายามหลับ นางฟ้าที่ไหนก็ตามมาหลอกหลอนเราสองมิได้ :m20:
อิป้าแปะยันต์กันนางฟ้าไว้ที่ห้อง :laugh:
-
รอข่าวจากสวย
มารายงานข่าวด้วยค้าบ
รักสวย.....เชียว์สวย :3123:
หมั่นไส้ไอ้พี่ลุง :a14:
ไม่แลกลิ้น ยังไม่ได้แปรงฟัน
ขอหอมแก้มแทน
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆ :จุ๊บๆ:
-
จะรอได้ไหมเนี่ยยยยยยยยยย
-
วันนี้ต้องได้อ่าน yes!!!! :a2:
:จุ๊บๆ: แลกลิ้นกันนะ คนสวย
-
ทำไมต้องเว้นที่ว่างไว้เยอะด้วยละปอร์
นึกว่ามีต่อทุกที
-
น้องปอร์ทำถูกแล้วล่ะ
ถ้าน้องลุงไม่เคลียร์ตัวเองซะที
คบกันไปเรื่อยๆทนกันไปแบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ
สุดสวยมาต่อบ่อยๆนะ
:L2:
-
ดีแล้วปอร์
เห็นด้วยอย่างยื่ง
10คะแนนบวกเลย
555+
-
:haun4: :haun4:
ขอบคุณสำหรับเม้นท์ทุกเม้นท์นะครับ
ที่ทั้งให้กำลังใจผมและไอ้ลุงนะครับ
คืนนี้จะมาต่อให้ตอนที่46
กำลังจะเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ555
ใครมีเสื่อก็มาปูเสื่อรอ
ใครมีตำปลาร้าก็นำมาจกรอ
หรือมีหมาก พลูก็นำมา
ร่วมวงนั่งเสื่อกินหมาก กินส้มตำปลาร้ากัน555
ปล. แลกลิ้นกับรีล่าง
v
v
v
v
:laugh: :laugh:
-
จิ้มพี่ปอ
ฝุ่นมารอ
-
เอิ้กๆๆๆๆๆๆ....หลังจากอ่านมานานนนนนนนนนนน....ขอเม้นบ้าง....รอตอนต่อไป.....เอาเสื่อมาปูนอนรอ....อุอุ o13 o13
-
มารอสุดสวยด้วยคนค่ะ
:z2:
-
มีปลาร้าสับกับข้าวเหนียวมาจกรอ :laugh:
-
ปูเสื่อ
มีข้าวนึ่งกะไส้อั่ว
แถมแคบหมูกะน้ำพริกหนุ่ม
ปั้นจิ้มๆ
พร้อมแล้วค้าบ.......... :really2:
-
ช้ า น นั่ ง ต ก ป ล า อ ยู่ ริ ม ต ลิ่ ง
แ ป ล ก ใ จ เ สี ย จ ริ ง ลุ ง ไ ม่ กิ น เ ห ยื่ อ
ต บ น น ท์ อ ยู่ น า น จ น ฉั น นึ ก เ บื่ อ
ลุ ง ไ ม่ กิ น เ ห ยื่ อ น่ า แ ป ล ก ใ จ
:call:
-
มาแต่หัว....ตัวยังไม่มา
รอนะคร้าบบบ ปอร์จ๋วย
:L2:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
ถึงพรุ่งนี้เราจะไม่รู้จักกัน แต่มันเป็นเพียงสิ่งที่เราสมมติขึ้น เชื่อเถอะครับ ว่าผมยังอยากเข้าไปหาไอ้ลุงแทบขาดใจ
ถึงแม้ 1 อาทิตย์ที่มันแสนจะยาวนานกับเวลาที่เดินช้า ๆ ผมต้องทำให้ได้เพราะผมคิดว่าถ้าผมได้เขากลับมาเป็นของผมเพียงคนเดียวแล้ว มันคุ้มนะ
หรือว่ามันจะยาวนานเป็นปีเลยก็ตาม สวยต้องอดทน
อดทนให้ไอ้ลุงเคลียร์ตัวเอง แล้วมาเป็นของคนสวยเพียงคนเดียว555555
ตอนที่ 46
http://www.youtube.com/watch?v=QKv9QdHkKJY
(ฟังก่อนอ่านนะครับ)
ชิวิตผมและหลายๆคนยังเดินตามเวลาที่เดินไปทีละวินาที หรือเดินตามโลกที่มันมหมุนไปอย่างช้าๆ ถึงผมจะหยุดความสัมพันธ์ของตัวเองกับไอ้ลุงไว้แค่ตรงนี้ด้วยเหตุผล เพื่อให้มันได้เคลียร์ตัวเอง ก่อนที่จะกลับมาคบกันอีกครั้ง แต่ยังไม่รู้เลยครับว่า เราจะกลับมาคบกัน ตามที่ผมและไอ้ลุงได้คุยกันไว้ ถึงแม้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นระหว่างนี้ ผมกับมันเลือกที่จะกลับมาคบกันแบบนั้นผมจะดีใจมาก หรือมันเลือกที่จะเดินตามเส้นทางที่มันคิดว่าดีแล้วนั้นก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่มันทำได้
หรือเราสองคน ผมและมัน เลือกที่จะเดินคนละเส้นทางไม่มีทางที่จะวนกลับมาเจอกันได้อีก
ตอนนี้ผมตอบไม่ได้ คนที่ตอบได้คือไอ้ลุง
เพราะผมได้ยืนยันไว้แต่แรกแล้ว จะยืนอยู่ตรงที่เก่า เพื่อรอให้มันกลับมาหาผม
กลับมาหาผมคนที่รอมันอย่างมีความหวัง
ผมยังคงตั้งใจเรียนเหมือนเดิมครับที่นั่งหลังห้องเรียนยังมีผมนั่งจดๆๆ สิ่งที่อาจารย์ได้บอกได้สอนลงบนสมุดอย่างไม่รู้เหนื่อย จดมันลงไป จดมันลงไป ใจผมมันบอกแบบนี้ อย่าได้คิดอะไรไปมากกว่าสิ่งที่เรียน
ผมยังไปไหนมาไหนกับเดชเพื่อนรักเสมอ ทำตัวเฮฮาสนุกสนานแต่ก็แค่ภายนอกเท่านั้น
นั่งเล่นด้วยกัน ทำรายงานด้วยกัน
รับงานพิเศษด้วยกัน กินข้าวเที่ยงด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน
และเหงาด้วยกันบ้างเป็นบ้างครั้ง เพื่อให้วันหนึ่งๆผ่านพ้นไป
แต่เจ็บปวดนั้นมันไม่ได้เกิดขึ้นเป็นบางครั้งสิครับ ทุกครั้งที่เห็นเขาสองคนเดินด้วยกัน คนนึงเป็นคนที่เราเคยรัก ไม่ใช่สิ ยังรักอยู่ และรักอย่างเต็มหัวใจเลย ส่วนอีกคนเป็นคนที่คนรักของเราเคยรัก รักอยู่ หรืออะไรก็ตามแต่ ทุกครั้งที่เห็นมันเจ็บจี๊ดขึ้นมาทุกครั้ง แต่ทำเป็นไม่เห็นทำเป็นไม่เจ็บ ไม่รู้สึกอะไรเลย มันยากแค่ไหนที่จะเก็บความรู้สึกที่แท้จริงของเราไว้ข้างใน แล้วแสดงออกอีกแบบให้คนอื่นรู้ เพราะนี้มันไม่ใช่การแสดง
คุณเคยไหมที่ต้องควบคุมตัวเองไม่ให้เดินเข้าไปหา และเลี่ยงเดินไปทางอื่น ทั้งๆที่เขายืนอยู่ตรงหน้า รอให้เราเดินเข้าไป หรือเวลาเดินสวนกันคุณอยากหันไปมองแล้วยิ้มให้แค่ไหน
แต่ก็ทำได้แต่เดินผ่านไปด้วยใบหน้าที่เฉยชาเท่านั้น
หรือบางครั้งมันเลือกที่จะนั่งรอผมที่ชั้นล่างของคณะ แต่ผมเลือกทึ่จะอยู่ท่านกลางเพื่อนๆแล้วเดินผ่านไป ไม่ได้สนใจความรู้สึกของมันเลย
ผมรู้ว่าสายตาของมันเศร้ามากขนาดไหน
ผมรู้ว่ามันเสียใจเพียงใดที่ผมทำกับมันแบบนี้
ผมละ ผมดีใจเหรอที่ต้องทำแบบนี้ ผมแทบไม่ต่างอะไรกับมันเลย เพียงแต่ผมต้องเก็บไว้ขางใน
ผมเลือกที่จะทำแบบนี้ ตามคำพูดของตัวเอง เพราะผมเลือกแล้ว เลือกที่จะเป็นแบบนี้เอง
และคุณเคยไหมครับ อยากเข้าไปหา แต่สมองกลับบอกว่าอย่าเลย ชอบแต่กลับปฏิเสธความรู้สึกของตัวเอง หรือรักนะ รักมากด้วย แต่ กลับคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาที่ต้องเคลียร์ปัญหาระหว่างเรา ตอนนี้ผมกำลังเป็นอย่างนั้น และผมก็ยังไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน เมื่อไรความรู้สึกแบบนี้มันจะหมดไป ผมได้แต่บอกตัวเองให้เก็บมันเอาไว้ ถ้าเขาเป็นของเรา เขาก็จะกลับมาเป็นของเรา ไม่ช้าก็คงนานกว่านี้ แต่ถ้าเขาไม่ใช่ก็คิดว่าเวลาที่เราใช้ใปร่วมกันมานั้นเป็นเพียงแค่ความฝันที่มีความสุขที่สุดช่วงหนึ่งในชีวิต
แต่ถึงจะยังไงชีวิตก็คงยังดำเนินต่อไป ผมยังช่วยงานที่ร้านเหมือนเดิม ชีวิตก็เดิมๆก็มีอยู่แค่นี้ ไม่เปลี่ยนแปลง และมันก็เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถึงความรักไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต ถึงชีวิตของเราจะเกิดมาจากความรักก็ของคนสองคนก็ตาม แต่ความรักก็ทำให้เราอยากที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ อยู่เพื่อใครคนนั้นที่เราเรียกว่าคนรัก
สิ่งที่สำคัญที่สุดของชีวิตของผมตอนนี้คือการเรียน ผมต้องคว้าปริญญาเกียรตินิยมมาครองให้ได้ครับ มันแค่นิดเดียวเท่านั้น มันแค่นิดเดียวเท่านั้นผมก็จะได้มันมาแล้ว ถึงมันจะแค่อันดับสองเองก็ตาม เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ เป็นกำลังให้ผมด้วยนะกอล์ฟ เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะคนดี
เวลาเดินไปจนจวนจะถึงสิ้นปีอีกไม่กี่นาที และอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ปีใหม่ นาทีใหม่จะเข้ามาแล้ว
ชีวิตผมสิ ไม่รู้ว่าจะมีสิ่งดีๆ เกิดขึ้นไหม
เสียงวุ่นวายของลูกค้าในร้านยังมีมาให้ได้ยินไม่ขาดสาย แก้วแต่ละแก้วถูกยกต่อ ๆ กัน ต่อแล้วต่ออีก ชนแล้วชนอีก ยังกับจะบอกว่านี้คือเทศกาลแห่งความสุข แล้วชีวิตผมละ เมื่อไรชีวิตแห่งความสุขนั้นจะกลับมาอีกครั้ง
สองเดือนแล้วเหรอ ที่ผมต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ ใช้ชีวิตแบบนี้คนเดียว แบบที่ไม่มีไอ้ลุง
9....................................
8...............................
7...............................
เสียงนับถอยหลังจากคุณลูกค้าตามรายการสดทางโทรทัศน์ที่เปิดเฉลิมฉลองต้อนรับเทศกาลปีใหม่
อย่าสนุกสนาน
6…........................ ก็แล้ว ชีวิตยังเงียบเหงาเหมือนเดิม
5 ...........................มันช่างยาวนานเหลือเกินกับแต่ละวินาที
4 ................................. “ชนแก้วกันหน่อย” เสียงลูกค้าลอยมา
3 2 1 “สวัสดีปีใหม่ สวัสดีปีใหม่”
สวัสดีปีใหม่ที่เหงาหงอยเช่นกันครับ ผมคิดในใจบอกสวัสดีปีใหม่กับใครต่อใครอย่างที่ไม่มีจุดหมาย
ผมวิ่งขึ้นไปบนสะพานลอยตามเสียงพลุที่จุดขึ้นทีละดอก เพื่อฉลองเทศกาลปีใหม่ สายตาผมมองไปยังพลุที่แตกกระจายทีละดอกเหมือนหัวใจและความรักของผมที่กำลังแตกสลายไปทีละน้อยๆ
พลุที่แตกไปแล้วเหลือเพียงเศษฝุ่นที่ยังล่องลอยในอากาศและที่สุดก็จางไปจนผมมองไม่เห็น
แต่ความรักของผมหละเหลืออะไรอยู่บ้าง จะค่อยๆจางไปเหมือนฝุ่นจากพลุหรือเปล่า
สายตาผมยังมองไปที่พลุที่แตกกระจายออกที่ละดอกนั้น
ความสวยงามของมันมีให้เห็นเพียงไม่กี่นาทีแล้วก็หายไป
ความรักของผมละแตกต่างจากพลุนี้ยังไง
ผมขยับแว่นตาอันเก่าที่ผมใส่ประจำแล้วมองนาฬากาที่ข้อมือ 00.01
เลยเข้าปีใหม่แล้ว พลุยังส่องแสงสว่างให้กับท้องฟ้ายามค่ำคืน
สายลมยังพัดกระทบร่างผมที่ยืนคนเดียวอยู่บนสะพาน
ความเหงามาเยือนผมแต่ต้นปีเลยเหรอนี่
ผมปล่อยอารมย์ไปตามสิ่งที่มาสัมผัสกายผมคิดไรไปเรื่อยๆ
“ผมพร้อมแล้วครับ ผมพร้อมแล้ว”นี้คือเสียงแรกของปีจากใครบางคนที่แทรกเสียงพลุนั้นเข้ามาประทบโสตประสาทผม
สองมือเจ้าของเสียงอ้อมมากอดผมจากด้านหลังเมื่อเสียงนั่นหายไป
ผมกลับตัวช้าๆ เพื่อมองให้รู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นคือใคร ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วแต่ผมกับหมุนตัวไม่ได้เพราะอ้อมกอดนั้นมันแน่นเกินกว่าที่ผมจะขยับตัวได้
“อยู่แบบนี้สักแป็บนึงครับปอร์ ผมขอนะครับ” คำขอจากเจ้าของอ้อมกอดนั้นครับ
ผมไม่ปฏิเสธที่จะทำตามคำขอนั้น และเอื้อมมือไปกุมสองมือของเจ้าของอ้อมกอดที่มันกอดผมไว้
“ผมอยากให้ความรู้สึกที่ไม่ดีของเราหมดไปกับปีที่เพิ่งผ่าน และเริ่มต้นสิ่งดีๆกับคุณ ผมขออยู่อย่างนี้นานๆนะครับ ” เจ้าของเสียงยังคบซบที่แผ่นหลังผมถ้อยคำต่างๆพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย
“ผมพร้อมที่จะตอบคำถามคุณแล้วครับ ผมพร้อมแล้ว ถึงคำตอบของผมมันจะทำให้ปอร์หยุดความสัมพันธ์ของเราไว้แค่ตรงนี้ก็ตาม” ผมไม่ได้พูดอะไรทั้งสิ้นนอกจากเป็นฝ่ายรับฟังอย่างเดียว แต่บอกความรู้สึกที่มีผ่านมือของผมที่กำลังจับอยู่บนมือของไอ้ลุงและลูบเบาๆ
00.07
00.08
00.09
00.10
เวลาแห่งความสุขมักจะเดินเร็วเสมอครับ ไม่ใช่เฉพาะไอ้ลุงนะครับที่อยากอยู่แบบนี้นานๆ ผมก็เช่นกัน
ไอ้ลุงมันใช้มือเลื่อนตัวผมออกห่างจากมันแล้วมุนตัวผมช้าและตอนนี้อกผมชิดกับอกของมันแล้ว
แต่มันมีบางสิ่งที่ยังมากั้นขวางความรู้สึกของผมให้ไม่กล้าที่จะมองหน้าของเจ้าของอ้อมกอด
“ปอร์”
“ปอร์ครับ มองหน้าผมได้ไหม’ ผมก็อยากมองนะ แต่มันยังเร็วเกินไปที่จะปรับความรู้สึกตลอดระยะเวลาสองเดือนที่เราไม่ได้พุดคุยกันให้กลับมาเหมือนเดิม
ไอ้ลุงมันใช้มือจับทีคางผมให้แหงนหน้าขึ้นมองมัน ผมยิ้มเล็กๆที่มุมปาก
“ไปนี่กับผมได้ไหมครับ” มันพูดเสร็จกำแขนผมวิ่งลงจากสะพานนั้นไปยังรถเวสป้าคันเดิมที่ผมกับมันเคยนั่งไป
ไม่อายสายตาลูกค้าคนอื่นที่นั่งอยู่ในร้านผมแม้แต่น้อย
มันขับผ่านที่เดิมๆ เหมือนครั้งแรกที่ผมนั่งเวสป้ากับมัน ลมหนาวพัดมากระทบเราสองคนตลอดเวลา
แสงไฟจากสองข้างทางส่องมาเป็นระยะ
สองข้างทางยังเติมไปด้วยพลุที่ยังจุดต้อนรับเทศกาลปีใหม่
ผมยังไม่กล้าที่จะกอดเอวมันเหมือนทุกครั้ง อยู่ๆจะให้ทำเหมือนคนที่ความรักไม่มีปัญหา ผมทำไม่ได้ครับ
มันจับมือผมทีละมือมากอดเอวของมันทั้งที่มันยังขับรถอยู่ครับ
ผมค่อย ๆเอาหน้าอกแนบกับแผ่นหลังของไอ้ลุงตามที่มันต้องการ แก้มซุกที่ต้นคอมัน
ภาพแห่งความหลังที่มันเคยฉุดผมมาจากที่ร้านได้กลับเข้ามาในความคิดของผมอีกครั้ง
เพียงแต่ครั้งนั้นมันมีสายฝนปอยๆ ตกลงมาเท่านั้น
ไอ้ลุงจอดรถเทียบทางเดินบนสะพานที่เดิมที่มันเคยจอดครับ
โดยมีผมยังนั่งบนรถเหมือนเดิมยังไม่ได้ลงตามมันไปที่ขอบสะพานนั้นแต่อย่างใด
“มาสิครับ”
ผมยังมองมันแต่ไม่ได้ขยับตัวไปตามคำสั่งนั้น เมื่อมันไม่เห็นผมเดินไปหามันตามคำบอกของมัน ไอ้ลุงก็เดินเข้ามาหาผมเอง
“ไม่เป็นไรครับ ไม่เดินมาหาผม ผมเดิมมาหาปอร์เองก็ได้” คำพูดนี้เหมือนเคยออกมาจากปากผม ว่าผมจะอยู่ที่เดิม รอให้นายเข้ามา เอะ หรือว่านี้ มันจะเป็นคำตอบที่มันลากผมมาในวันนี้
มันนั่งลงบนเบาะรถเวสป้าข้างๆผมที่กำลังกอดอกเพราะหนาวจากลมที่พัดเข้ามา
เราสองคนมองหน้าไปยังแม่น้ำสายยาวนั้นที่สองฝั่งเต็มไปด้วยตึกสูง
ไอ้ลุงใช้เท้าของมันยันอยู่กับริมทางเดินของสะพานกอดอกเหมือนผมที่ทำอยู่ก่อนแล้ว
เวลายังเดินเข้าสุ่ปีใหม่ โดยไม่มีท่าทีว่าใครจะพูดอะไรออกมาเลย
แต่ผมไม่ได้รู้สึกอึดอัดแต่อย่างใดครับ ในเมื่อมันบอกว่าพร้อมแล้ว
เดี๋ยวมันคงจะเป็นผ่านเริ่มเอง รอแค่ตอนไหนก็เท่านั้น
“หนาวไหม”
ผมผงกหน้าเป็นคำตอบให้มันทราบ จะไม่หนาวได้อย่างครับ เพราะนี้เข้าสูฤดูหนาวแล้ว แถมยังอยู่บนสะพานที่ข้างล่างเป็นน้ำยิ่งทำให้หนาวกว่าปกติ ผมได้แต่ตอบในใจหนาวกายนะแต่ทำใมหัวใจรู้สึกอบอุ่น
มันเอามือขาวมาโอบที่เอวผมแล้วถึงตัวเข้าชิดตัวมันมากขึ้น แล้วเลื่อนมือเดิมขึ้นไปโน้มหัวผมวางบนไหล่ขวาของมัน ผมไม่ได้ขัดขืนครับ ปล่อยให้มันทำไปตามที่ใจมันต้องการ
“ปอร์ครับ”
“อืม” ผมตอบในลำคอพอให้มันได้ยิน
แล้วสิ่งที่มันอยากจะเล่าให้ผมฟังก็ค่อยพรั่งพรูออกมาจากปากของมัน อย่างไม่เขินอายอะไรทั้งสิ้น โดยมีผม
ซบไหล่ขวามันอยู่ข้างๆคอยฟังสื่งที่มันเล่ามาอย่างตั้งใจ พร้อมกับเวลาที่เดินไปเรื่อยๆ เข้าสู่ปีใหม่
โดยเบื้องหน้าของเราสองคนเป็นท้องฟ้าที่เริมส่องสว่างจากแสงอาทิตย์ที่กำลังต้อนรับอรุณเช้าวันใหม่
http://www.youtube.com/watch?v=q9dh3X_QxAg
(เพลงเพราะมาก)
(http://pic.hi5thai.com/images/693_123.jpg.jpg)
-
:oo1: :oo1:
มาลงแล้วนะครับ
ไม่ทราบว่าหลับกันหรือยัง55
หาไรกินเพลินไปหน่อย
ใครพอจะทราบวิธีการลงรูปบ้างครับ
หาไม่เจอ PM มาบอกได้ไหมครับ
ขอบคุณล่วงหน้าครับ
ปล. แลกจูบ
:3125: :3125:
-
ช็อค o22
ต่างคน ต่างรอ นานขนาดนี้ได้ไงอ่ะ ... อดทนรอกันถึง 2 เดือน ได้ไง อ่ะ
คุณปอร์เข้มแข็งมากเลยนะ ... ที่รอให้ ลุงกอล์ฟมาพิสูจน์ตัวเองแบบนี้
เคืองลุงอ่ะ ... ความรักนี้มันไม่หนักแน่นพอ ให้ตัดสินใจได้เร็วกว่านี้เหรอ
ปล่อยให้คนคนนึงรอ 2 เดือน อ่ะ ... ใจร้ายไปป่ะ
ไม่รู้เหรอว่า ใจของคนรอ .... เวลามันเดินช้ากว่าขนาดไหน
แต่ก็นะ สุดท้าย ... อ้อมกอดลุง ก็เป็นของขวัญปีใหม่ ที่อบอุ่นใช่ม๊า :กอด1:
ปอร์รอ ... ลงรูป ... ก็เอารูปไปฝากเวปอื่น แล้วกอป link มานะคะ
ใช้โค้ด จาก ไอคอน ในแถบเมนู แถวล่าง ตัวที่ 3 นะคะ เอาเม้าไปแตะ มันจะขึ้นว่า Insert Image
-
ต้องเข้าใจว่าลุงเป็นคนทำอะไรช้า o22 แต่ลุงอาจจะรอจนถึงเวลานี้ก็ได้ เวลาที่มันเหมาะสมที่จะเริ่มต้นกับน้องปอร์อีกครั้ง
เพลงประกอบซึ้งมากอ่ะค่ะ ลุงเคลียร์มาแล้วและต้องการบอกความในใจน้องปอร์แบบในเพลงใช่มั้ยคะ ??
รอลุ้นนะคะ ว่าลุงเล่าอะไรบ้าง กลับมาหากันและกันนะคะ
:กอด1:
-
อยากรู้ว่าลุงไปทำอะไรมาบ้างง่ะ
อ่านตอนนี้แล้ว สุขแบบเหงาๆ ยังไงชอบกล ให้อารมณ์ยิ้มทั้งน้ำตามาก
-
ตอนนี้รู็สึกตัวเองเขียนวกวนมากเลย
พยายามลงรูปแล้วแต่ทำไม่ได้ครับ
เอาโค๊ดมาวางแล้วมันไม่ขึ้นภาพเลย
ผู้รู้แนะนำด่วน ขอบคุณครับ
****************
ปล2 ผู้รู้Pmมาแล้วคัรบ
ทำได้แล้ว ขอบคุณครับ
:serius2: :serius2:
-
:กอด1:
-
ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดต่อไปจากนี้มั่ง
รู้แต่ว่า
อิลุงหวานมากกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
แล้วมาต่อไวๆ นะครับพี่ปอร์ :L2:
(http://img258.imageshack.us/img258/5971/gmscbsavethaigo.png)
-
ว้าย ทำไมขึ้นชื่อหัวเรื่องยังงั้นหละค่ะ
แอบหวานแบบค้างๆ :serius2: เหอะๆ
:L2:มาเร็วๆเน้อ
-
เอาความรู้สึกแรกก่อนนะ
โรแมนติกจัง เหมือนเดินกลับมาสู่จุดเริ่มต้นของทุกอย่างอีกครั้ง
ไม่ว่าเวลานานแค่ไหนที่เราจำใจเดินเป็นเส้นขนานใส่กัน ทั้งๆที่เห็น ทั้งๆที่รู้สึกว่ามีใครอีกคน
มองหรือแอบรอคอยให้เราใจอ่อนอยู่ทุกขณะจิต แต่จิตใต้สำนึกมันสั่งให้เราทำตามคำที่ได้ลั่นวาจาเอาไว้
ไม่ใช่เพื่อบีบคั้นให้อีกฝ่ายยอมหมอบราบให้กับเรา แต่มันเป็นการให้อิสระอีกฝ่ายต่างหาก
ให้อิสระให้เค้าได้ตัดสินใจ ให้พื้นที่ส่วนตัวให้เค้าได้ทำความรู้จักกับตัวเค้าเอง และทำค.รู้จักกับ
หัวใจของเค้าต่างหาก นุ้งปอร์เองก็เช่นกันรักษาระยะห่างเพื่อมาฟังเสียงใจตัวเอง การได้อยู่กับตัวเองมันก็ทำให้เรา
รู้ก้นบึ้งของใจเรามากขึ้นนะ แล้วตอนนี้น้องลุงมันก็คงรู้แล้วล่ะมั้ง
คนที่เงียบๆเนี่ย ค.โรแมนติกอยู่ในสายเลือดเวลาจะเลือกจะทำอะไรก็ดูน่าปลื้มอกปลื้มใจเนอะ
อ่านแล้วยิ้มแก้มจะแตก ทั้งๆที่ก็เป็นแค่จุดเริ่มต้นของการรับฟังคำตอบอ่ะนะ เด็กบ้าไรฟ่ะ อ่อนโยนเป็นที่สุด
ส่วนน้องปอร์ พี่เค้าใจว่า การที่รออยู่ที่เดิมวาดฝันให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมอยู่ทุกวันซ้ำๆอ่ะนะ มันก็ไม่ต่าง
จากระเบิดเวลาที่พร้อมจะทำลายตัวเองทุกเมื่อ มาถึงคราวนี้แล้ว... ปีใหม่ก็ขอให้ได้แฟนคนใหม่แต่หน้าเดิมด้วยเถอะนะ
"พลุที่แตกไปแล้วเหลือเพียงเศษฝุ่นที่ยังล่องลอยในอากาศและที่สุดก็จางไปจนผมมองไม่เห็น
แต่ความรักของผมหละเหลืออะไรอยู่บ่าง จะค่อยๆจางไปเหมือนฝุ่นจากพลุหรือเปล่า"
>> เปรียบเทียบได้ดีจัง กรี๊ดดดดดดดดดสวยช่างคิด คนอ่านช๊อบชอบ น้ำตาซึมเลยอ่ะ :sad4: :o12:
คนอ่านช่างอ่อนโยน
“ผมอยากให้ความรู้สึกที่ไม่ดีของเราหมดไปกับปีที่เพิ่งผ่าน และเริ่มต้นสิ่งดีๆกับคุณ ผมขออยู่อย่างนี้นานๆนะครับ ”
>> โธ่ๆๆ คนดีของคนอ่าน :man1: :กอด1: อ่านแล้วใจชื่นมากมาย ตาสว่างแล้วสินะตัดสินใจได้แล้วใช่มั๊ยห๊ะ
ถ้าคิดดีแล้วก็ลุยโลด
+1 ให้สวยนะคะ สวยช่างอ่อนโยนเหมือนคนอ่านเหลือเกิน อิอิ o13 o13 เอานิ้วโป้งไป 10 แต้มเลยเน้อ
เลิศ!!!!!!!!! ชอบพลุ ชอบสะพาน ชอบแม่น้ำ ชอบสายฝน ชอบคนขี่เวสลุง(...ป้า) ชอบสก๊อยนิดนึงก็ได้เด๋วน้อยอกน้อยใจ
สรุปโรแมนติกมากกกกกกกกกกก
-
ทีแรกอ่านแล้วค้างอย่างแร๊ง อิลุงบอกอะไรกะสวยของเรามั่งเนี่ย
พอได้ฟังเพลง แล้วซึ้งตายไปเลย :jul3:
I'm here to win your heart
and soul
that my goal.
Please don't go
:กอด1:
-
o13 ซีนอารมณ์ล้วนๆเลยครับ ปอร์
ขึ้นต้นด้วยอารมณ์เหงาเหงา แล้วค่อยๆจางลง จบซึ้งที่อารมณ์อันอบอุ่น
ขอบคุณครับ ปอร์ :pig4:
ป้อล่อ....เพลง Thats My Goal เพราะมากครับ คืนนี้คงหลับฝันดี :t3:
-
ซึ้งมากมายอ่ะ
-
ทำเจ๊น้ำตาร่วงซะงั้นมีทั้ง เศร้า เหงา ซึ้ง ประทับใจ
แต่แอบเคืองตาลุงนะ ปล่อยให้คนสวยรอซะนานเชียว ชริส์
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
ขอโทษนะครับ
ที่ทำให้CFน้ำตาร่วง หลั่ง ไหลริน
:m20: :laugh: :haun4:
-
จิ้มตะหรูดคนสวย
แง แง ดีใจหรือเสียใจเนี่ยะ มันใกล้จะจบเหรอ
ไม่อยากให้จบอ่ะ
นะนะนะนะนะนะนะนะนะ
ต่อไปเรื่อยๆนะ
นะปอร์นะ
จะเตรียมลิ้นไว้ให้ปอร์แลกทุกๆวันเลยยยยยยยยยยย
:กอด1:
-
ตอนนี้อินกับบรรยากาศซึ้งๆ
:-[
-
อ่า เศร้าจัง สมหวังด้วยเทอญญญ :call:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มา +1 ให้น้องปอร์ :mc4: และฉลองหน้า 111 ครับ
....ปีใหม่ เริ่มต้นกันใหม่เนอะน้องปอร์...
อยากรู้ว่ากอล์ฟเคลียร์ว่ายังไงบ้างอ่ะครับ รออ่านต่อนะ
-
จะจบจริงเหรอเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อยากรู้ว่าลุงจะเล่าอะไรให้คนสวยฟังบางอ่ะ
คนสวยอย่าลืมมาเล่าให้ฟังบางนะ
:กอด1:
ทั้งสองคนเลย
เริ่มต้นกันใหม่แล้วหวังว่าคงไม่มีอะไรมากวนใจแล้วนะค่ะ
-
ในที่สุดอีลุงก็ได้สติคิดได้เสียที กำลังคิดอยู่ว่าถ้าอีลุงมันพาซื่อ(บื้อ)รอปีหนึ่งจริงๆ
จะตัดอีลุงออกจากกองมรดก ของเราเหายไปเดือนเดียวก็ตัดใจเลิกแล้ว คงเป็นอย่าง
ที่หลายๆรีฯบอก เวลา ระยะห่าง ช่วยให้เราได้รู้จักหัวใจของเราว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่
คอยฟังคำอธิบายของอีลุงหน่อยก็ได้
รักน้องปอร์ (ชอบรูปจัง)
-
น้องปอร์คนสวย บอกอิตากอล์ฟไปเลย :L1:
เราเดินไปด้วยกันนะ :L1:
-
ใช้เวลาเคลียร์ตัวเองนานมาก เสียงหัวใจลุงมันสับสนอะไรอยู่ถึงพูดออกไปตอนนั้นไม่ได้ มันมี something wrong อะไรขนาดนั้น หรือนนท์ป่วยเป็นโรครักษาไม่หาย ถ้าทำร้ายจิตใจจะอาการทรุดป่วยตายไปในบัดดล อ๊ายยยย จินตนาการบ้าๆบอๆเริ่มทำงาน
รอฟังเรื่องราวจากปากลุงอยู่นะนี่ ลุ้นตัวโก่ง น้องปอร์ทำพี่อกจะแตกตายมา 2-3 ตอนแระ :z10:
-
สู้ต่อไปนะปอร์
อะไรจะเกิดก้อปล่อยมันไป
-
พี่ลุงปล่อยให้พี่ปอร์รอนานมากกก แต่คงคิดไว้แล้วว่าต้องการใช้วันนี้ในการเริ่มต้นชีวิตใหม่
อ่านจบแล้วก็ยัง :confuse: ว่าพี่ลุงบอกอะไรกับพี่ปอร์มั่ง พอฟังเพลงแล้วเข้าใจเลย
:m1: :m1: :m1:
แต่พี่ปอร์อย่าลืมมาเล่านะ ว่าพี่ลุงไปจัดการกะแรดนนท์ยังไง
-
คนสวยเขียนภาษาสวยจัง ชอบ ๆ อ่านไปก็รู้สึกเศร้า ๆ แต่ตอนท้ายเนี่ยะ รอลุงมาเครียแล้วรู้สึกว่า และหวังว่าอะไร ๆ จะดีขึ้นนะจ๊ะ
:จุ๊บๆ: คนสวย +1 ให้เลย คำสลวยสวยเก๋ เริ่ด ๆ
-
น้องปอร์คนสวยทำค้างอีกแล้ว :m31: :m31: :z3: :z3::m16: :m16: :m16:
:z13: :z13:
-
เกือบได้แฟนใหม่ตอนปีใหม่แล้วไหมล่ะ :laugh:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
“ผมพร้อมที่จะตอบคำถามคุณแล้วครับ ผมพร้อมแล้ว ถึงคำตอบของผมมันจะทำให้ปอร์หยุดความสัมพันธ์ของเราไว้แค่ตรงนี้ก็ตาม”
จ๊ากกกกกกก แปลว่าไรอ่ะ คนสวย
ม่ายน้า ม๊ายน้าๆๆๆๆ
-
อยากรู้ว่าลุงกอล์ฟจะสารภาพอะไร
-
หวังว่าลุงจะทำสำเร็จนะ
เคลียร์ให้ขาวเอี่ยมเลยนะลุง
-
รัก หรือ เลิก
-
:เฮ้อ: จะเปนยังงัยต่ออะนี๊
มาเปนกำลังใจให้คับ
จะได้มาลงต่อเร็ว ๆ
:z2: :z2:
[/color]
[/quote]
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ยังอยู่กันหรือเปล่าจ๊า
(เลียนแบบเสียงทาทา )
:m20: :m20:
-
^
^
แวะมา :beat: :beat: ไม่เลียนแบบใคร :m20: :laugh:
รักนะแต่ไม่อยากบอก เชิ่ดๆๆ
-
A
A
A
A
A
รีบนไม่สวยแล้วยังใจร้ายอีก
:m20: :laugh: :pigha2:
ปล.ขึ้นหัวตอนที่ 47 ไว้ก่อนนะครับ
คืนนี้จะมาเป็นนักปั่นทืมชาติให้รอหน่อยนะครับ
v
v
v
v
แลกลิ้นรีล่าง
-
^
^
ไม่แลกลิ้นด้วยเราเป็นฉาวเป็นนางนะ :-[
ปั่นไปนะ น่องโป่งไปถึงไหนแล้นเนี่ย
V
V
ปลูกป่า พรืดพูดใจ เค้าต่อคิวแลกกับอิลุงด้วยนะ 5555
-
^
^
คิดถึงคนข้างบนนะตะเอง รอต่อคิวจากเค้าหล่ะ กร๊ากกกกก :-[
:จุ๊บๆ: มาแลกลิ้นกะลุง กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
มากดบัตรคิวรอน้องปอร์...แค่ชื่อตอนก็เร้าใจ+เสียวซ่านแล้ว :impress2:
-
อ่ะโด่แอบหลงดีใจให้เสียวหัวใจเล่น น้องปอร์ลงดึก งั้นเจอกันพรุ่งนี้เช้าเลยแล้วกัน :z3:
-
รับบัตรคิวกานดีกว่าครับ
รอน้องปอร์จ๋วยก่อน
อิอิ
-
มานั่งฟังเพลง :music:
รอคนสวย
-
มารอจ้า :t3:
-
มารอด้วยคนค่ะ
:really2:
-
มายางอ่า
-
ทานยาแก้แพ้ง่วงแล้วอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
สงสัยจารอม่ายหวายยยยยยยยยยยยย
พรุ่งนี้ค่อยอ่านละกานน๊าาาาาาา
จุ๊ฟๆๆๆ
รักทุกคนเรยยยยยยยยยย
-
:m15: :monkeysad:
“ปอร์ครับ”
“อืม” ผมตอบในลำคอพอให้มันได้ยิน
แล้วสิ่งที่มันอยากจะเล่าให้ผมฟังก็ค่อยพรั่งพรูออกมาจากปากของมัน อย่างไม่เขินอายอะไรทั้งสิ้น โดยมีผม
ซบไหล่ขวามันอยู่ข้างๆคอยฟังสื่งที่มันเล่ามาอย่างตั้งใจ พร้อมกับเวลาที่เดินไปเรื่อยๆ เข้าสู่ปีใหม่
โดยเบื้องหน้าของเราสองคนเป็นท้องฟ้าที่เริมส่องสว่างจากแสงอาทิตย์ที่กำลังรับอรุณวันใหม่
http://www.youtube.com/watch?v=q9dh3X_QxAg
ตอนที่47
“ขอชุดใหญ่ครับ” ตายแน่ๆ ไอ้ลุงออกคำสั่งกับผมครับ55555
เปล่าครับผม ผมชี้มือไปที่ภาพพ้รอมออกคำสั่งกับพนักงานสาวสวยแต่น้อยกว่าผมที่กำลังรอออเดอร์จากลูกค้า
“ทานนี้หรือกลับบ้านคระ”
“ทานในรถครับ” ผมบอกจุดประสงค์ของผมกับแม่สาวสวยแคแอฟเซ แถวๆอะไรซักอย่างครับที่จะมุ่งหน้าออกจากกรุงเทพไปฉะเชิงเทรา
เธอทำหน้างงก่อนจะถามผมอีกครั้งครับ
“ขอโทษนะคระ ทานนี้หรือกลับบ้านคระ” ผมทำหน้างงบ้างหลังจากที่เธอทวนคำถามอีกครั้ง
ว่าหล่อนไม่เข้าใจคำตอบผม หรือว่าหล่อนเล่นเกมส์นางงามทวนคำถาม ผมไม่แน่ใจ555
“ขอบคุณสำหรับคำถามอีกครั้งครับ ทานที่นี่คงไม่นะครับ เพราะบอกแล้วว่าทานในรถ
ส่วนบ้านนะคงไม่กลับเพราะเพิ่งมากำลังจะไปเที่ยว ” พูดเสร็จผมฉีกยิ้มสวยๆ ให้คณะกรรมการหนึ่งครั้ง55
เปล่าคัรบผมยิ้มให้เธอต่างหาก แล้วผมตอบผิดตรงไหนครับ ผมไม่ได้ทานนี้ หรือกลับบ้าน ผมเลือกที่จะทานในรถระหว่างทางต่างหาก ผมตอบไม่ตรงคำถาม หรือเธอถามไม่ตรงคำตอบที่ผมมี สวยเริ่มงงในตัวเองแล้วสิ55
“เพิ่มอีก5 บาท ได้โค๊กแก้วใหญ่ คระ”
ไม่เป็นไรครับ มีมาเองแล้ว คืนนี้คงได้กิน55555555555555 ผมคิดในใจ
“เอาเล็กหรือใหญ่” ผม หันมาถามชายหนุ่มรูปหล่อที่ยืนข้างกายเหมือนหุ่นที่ยืนแข็งถื้อ ตามห้าง
“ใหญ่ก็ได้ครับ” ไอ้ลุงมันพูดออกมาพร้อมดอกพิกุล
“เฟรนควาย เล็กหรือใหญ่ดีคระ” นางทำหน้าที่เซลล์เกิร์ลต่อ แต่สายตานางสิครับ
“น้องถามใคร พี่หรือคนข้างๆ” สายตาผมดูจริงจังนิดๆ เพราะตอนนี้นางมองของๆของนี่ครับ
มีเหรอสวยจะยอม มันต้องแสดงความเป็นเจ้าของกันหน่อยสิ
“ขอโทษคระ” เล็กก็พอ มีมาเองอีกตามเคยคืนนี้คงได้กินก่อนโค๊กแข็ง.......แน่5555
“เล็กครับ” ผมชิงตัดหน้าไอ้ลุงก่อนที่พิกุลทองจะร่วงไปมากกว่านี้
รอยู่3นาที เธอจัดการของที่สั่งให้ครบทุกเมนู ผมรับตังค์ทอนแล้วเดินออกมาจากร้านแคแฟเซนั่นครับ
ไม่รอที่จะให้เธอเสนอขายของให้อีก
“ไปแกล้งเขาทำไมครับปอร์’
“เออ น่า เงียบไว้ดีแล้ว เดี๋ยวพิกลุทองจะร่วง”
เราสองคนออกมาจากร้านตรงมาที่รถจอดอยู่ริมสายทาง วันนี้รถ ค่อนข้างเยอะที่เดียวครับ
สงสัยจะสอบเสร็จมิดเทอมหลังปีใหม่ เช่นเดียวกับผมและไอ้ลุง เลยออกมาพักผ่อนเริงร่า ลั่ลล้า
มองไปทางไหนก็โอ้ว หล่อ และหล่อมากก มองไปทางนี้ก็โอ้ว ชะนี ส่วนั้นก็โอ้ว ผี ลอยวนเวียนไปมา
ตามแถวสองข้างทางที่รถจอดอยู่
ไอ้ลุงเปิดเพลงเบาๆ สองมือจับพวงงงงงงงงงงงงมาลัย
ส่วนผม หยิบไก่ที่เพิ่งไปตบตีแย้งชิงมาจากเด็กเสิร์ฟนั้นเข้าปากอย่างอร่อย
สองตามองข้างทางไปเรื่อย ไม่ได้สนใจคนขับรถส่วนตัวแต่อย่างใดครับ
ปล่อยให้ขับใป สนใจอยากได้อะไรเดียวเขาคงบอกเอง5555
“กินไหม” เปลี่ยนใจมาถามหน่อยก็ได้ ผมถามไอ้ลุงตามด้วยภาคบังคับ ฉีกไก่เป็นชิ้นเล็กๆด้วยมือจ่อที่ปากมันหลังจากถามมันเสร็จ
ตามด้วยโค๊กแก้วใหญ่ ซ้อมๆ ไว้ก่อน คืนนี้มีใหญ่กว่านี้ครับ555
สองมือของไอ้ลุงยังจับพวงมาลัยเหมือนเดิม เมื่อรถวิ่งเข้าสู่ตัวเมืองครับ
อะไรสักอย่าง คงใกล้ถึงที่หมายแล้วดูจากป้ายสองข้างทาง
ผมก็ยังทำหน้าที่เป็นผู้โดยสารแสนสวยของผมเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
ทำไงได้ละครับ จะไปช่วยไอ้ลุงขับกระดูจะเกินหน้าเกินตาหญิงไทยเอา
เลยนั่งสวยๆ เชิด ๆอย่างนี้ดีแล้ว
รถค่อยๆเคลื่อนตัวเลี้ยวซ้ายเข้าไปจอดยังลานจอดรถตามมือของคนโบกรถ
ผมเปิดประตูออกมาเห็นผู้คนเดินไปมา ทั้งชาวไทยแล้วชาวต่างชาติ
หล่อบ้าง ไม่หล่อบ้างปนกันไป ใครเป็นเป้าหมายก็มองนานหน่อย ใครไม่ใช่ก็มองครับ แค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น
เห็นไหมครับไม่สวยเสือกเลือก55
ผมม้วนตัวกลับไปเอากระเป๋าที่อยู่เบาะท้ายแล้วเดินตามว่าที่สามีเพื่อไปซื้อตั๋วเรือครับ
รอไม่นานก็มีคนเดินๆไปที่ท่าเทียบเรือครับ ผมกับไอ้ลุงเลยเดินตามบ้าง
ถึงได้รู้ว่าเขาเดินมาเพื่อลงเรือนั้นเอง ไอ้ลุงเอื้อมมือมาให้ผมจับหลังจากที่มันลงไปยืนบนเรือแล้วครับ
สวยไม่พลาดที่ตอบสนองความต้องการของมัน55และของตัวเอง เพื่อเป็นการประกาศให้ผู้โดยสารทั้งลำว่านี้ของกรูห้ามแม้แต่จะมอง ว่าแล้วผมก็เอาถุงปุ๋ย ครอบไอ้ลุงตั้งแต่หัวจดเท้า555
ไอ้ลุงจูงมือผมเดินหาที่นั่งบนเรือ อีกมือถือกระเป๋าสองใบ
ส่วนสวยเดินสวยตัวปริว
ตอนนี้เนื้อตัวไอ้ลุงเริ่มหวิ่นไปทีละนิดๆ แต่ยังไม่เห็นกระดูกครับ
ขืนปล่อยไปมากกว่านี้เป็นอันหมดแน่นอน ตับ ไต ไส้ พุง และที่สำคัญคือหัวใจ555
ผมเลือกที่นั่งตรงกลางลำเรือด้านซ้ายแล้วเหวี่ยงไอ้ลุงเข้าไปนั่งข้างในโดยมีผมนั่งใกล้ทางเดิน
อย่างน้อยผมก็กันมันได้บางส่วน555
ผมจัดการหยิบแว่นตากันแดด ไม่ใช่สิครับ แว่นกันผีออกมาจากกระเป๋า ป้าดา แล้วจัดการใส่ให้ไอ้ลุงที่กำลังทำหน้าหล่อข้างผม
ผมทอดสายตาให้ยาวสุดลุกหูลูกตาเท่าที่จะทำได้ครับ ออกไปยังท้องทะเลสีคราม
ที่ระทบแดดตกกระทบ เปร่งประกายระยิบระยับเป็นผืนกว้าง ลมทะเลระหว่างทางช่างเย็นเสียนี่กระไร
เริ่มง่วงแล้วสิครับ แต่ไม่ได้ครับ เมื่อยังไม่ถึงฝั่งจะหยุดแผนการสกัดพวกผีบนเรือไม่ได้ครับ
ว่าแล้วผมก็หลับไปตอนไหนไม่รู้555 รู้แต่ว่ามีมือนุ่มๆ ของใครบางคนมาจับหัวผมที่กำลังหลับโยกเยกไปมาด้วยความเย็นสบายของลมทะเลให้เข้าไปซบไหล่ สบายจัง ฝันดีแน่กรู ถึงโลกแห่งความเป็นจริงบนเรือตอนนี้จะเป็นยังไงสวยไม่สนครับ
ขอทิ้งอุดมการเพื่อหลับ ฝันดีบนไหล่กว้างของไอ้ลุงก่อนละกัน
สายตาคนอื่นเหรอ แคร์ที่ไหนกันครับ เพราะหลับแล้วนี้ ตื่นขึ้นมาแค่ทำหน้าตาเหลอหลา ทำเป็นไม่รู้เรื่อง ว่าเกิดไรขึ้น ซบใคร แค่นี้ก็น่าจะได้อยู่นะ555
อะไรขาวๆ เหมือนดอกเห็ดอันใหญ่ๆๆๆๆๆ (อย่าคิดลึกนะครับ) เด่นมาแต่ไกล ตั้งอยู่ริมชาวหาดทรายขาว ๆ เมื่อเรือลำที่เราโดยสารแล่นเข้ามาถึงเกาะที่เป็นเป้าหมายของเราครับ
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยเพราะแรงของเรือกระแทกกับน้ำทะเล
“อ้าวตื่นแล้วเหรอครับ”เสียงไอ้ลุงแทรกเสียงลมผมสมเสียงเรือเข้ามากระซิบผมเบาๆที่ข้างหู
“ถึงไหนแล้ว” สวยแกล้งโง้บ้าง ทั้ง ๆ ที่ รู้อยู่แล้วว่ากำลังถึงเกาะที่เรากำลังจะมากัน
“กำลังถึงแล้วครับ นอนต่อก็ได้เดี๋ยวผมปลุก” ปลุกอะไร กลางเรือเนี้ยนะมึง
เดี๋ยวกรูก็ได้กินโค๊ก ก่อนถึงคืนนี้หรอก5555
ผมซบลงไปบนไหล่ไอ้ลุงอีกครั้งตามคำบอกของมันครับ
เหล่าผีๆๆยังคงลอยไปมาบ้างก็เดิน บ้างก็ส่งสายตามาให้ผมและไอ้ลุงไม่ได้ขาด ทั้งๆที่ผมฉี่ใส่มันแล้วตั้งแต่ออกจากบ้าน สงสัยกลิ่นมันแรงไม่พอครับ ว่าแล้วผมก็ยกขากะจะฉี่ซ้ำอีกครั้ง555
เปล่าครับผมเป็นนางฟ้าไม่ใช่หมา
ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ส่วนหลังของเรือครับมองลงไปในทะเลเห็นน้ำกำลังพ้นออกมาจากท้ายเรือ
ส่วนตัวเรือ ยังพาเราแทรกตัวเข้าไปยังทะเลนั้นที่เป้าหมายคือเกาะเสม็ดที่ใครๆ หลายคนต่างบอกว่า
ไปเสม็ดเสร็จทุกราย อันนี้ไม่รู้ว่าจะเชื่อได้จริงแค่ไหน นี่ละครับคือเหตุผลที่ต้องมาที่นี่และตอนนี้ เป้ามหายของเราอยู่ไม่ไกลแล้ว เห็นรำไรๆ
ผมตกใจสุดพลังเหมือนความสาวหรือพรหมจารีย์แทบพังพินาศ ยังกะนากีสถล่มพม่าก็ไม่ปานเมื่อมีชายหนุ่มแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้ครับมายืนข้างๆ สองมือเขากำลังจับอยู่บนราวไม้ของเรือที่กั้นเราไว้ระหว่างเรือกับอากาศด้านนอก
“มากับแฟนเหรอครับ” เขาคนนั้นบอกจุดประสงค์ที่อยากรู้มาให้ผมทราบ
“ครับ” ผมหันมายิ้มแล้วตอบไปในสิ่งที่เขาอยากรู้
สายตายังมองไปที่ท้องฟ้าสีครามอีกครั้ง ไม่ได้สนใจอะไรอีกครับ
“แฟนคุณน่ารักดีนะครับ” มันมีต่อครับ สงสัยผมกับไอ้ลุงจะตกอยู่ในสายตาผีตนนี้ตลอดทาง คราวนี้ผมจะตอบว่าไงดีละ
“ชอบเหรอครับ เดี๋ยวบอกให้ครับผม” ผมพูดพรางหัวเหราะออกไปอย่างสนุกกับคำพูด เหมือนให้ความหวังเขาแต่ไม่ได้จริงจังอะไรเลย
“ถ้าชอบจะได้ไหมละครับ” หุยมากไปแล้วนะ มึงอยากลงไปลอยน้ำทะเลเล่นกับพวกปลาข้างล่างนั้นไหม
ผมเริ่มตะหงิดในใจว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆผมมันเอาจริงหรือแค่หาเพื่อนคุยเล่นๆ
“จะถึงแล้วครับปอร์”
“อ้าวถึงแล้วเหรอ” ผมตอบพรางเดินกลับมานั่งที่เดิมตามเจ้าของเสียง ไม่ได้บอกลาแขกคนแปลกหน้าคนนั้นเลย เพื่อที่จะเอากระเป๋าที่มีเสื้อผ้าไม่กี่ชุดอยู่ข้างในเตรียมขึ้นฝั่ง หลังจากที่ทำตัวสวยท่ามกลางสายลม แสงแดด ทะเลอันกว้างใหญ่ และที่สำคัญคือ ผีๆ และห่าชะนีฝูงใหญ่ทั้งหลาย
http://www.youtube.com/watch?v=jmUbMGuHfkU&feature=related
ผมถึงที่พักด้วยบริการจากรถสีเขียว เราสองคนจัดการเช็คอินทันทีเพื่อจะได้เข้าทีพักสักทีหลังจากเหนียวตัวเพราะลมทะเล ผมจัดการรื้อเสื้อผ้าออกจากกระเป๋า ทั้งของผมและไอ้ลุงเข้าที่ ของใช้ต่างๆถูกจัดเข้าที่ให้เรียบร้อยตามแบบอย่างสตรีไทยที่เขาทำกัน555
แต่ที่ทำให้ผมตกใจจนหาที่เปรียบไม่ได้คือสิ่งที่ผมเจอในกระเป๋าไอ้ลุง
ถุงกระดาษสีน้ำตาลเล็กที่ข้างในเป็นถุงก๊อปแก๊ป 5 เปล่าครับ ถุงยางอนามัยนั้นเอง สร้างความดีใจให้กับผมเป็นอย่างมาก คืนนี้แน่ๆผมจะต้องเสียตัวให้มันแล้วสินะ55
ผมหยิบมันขึ้นถือไว้ในมือ
“นี่อะไร” ผมถามเพื่อแกล้งโง่
“อะไรเหรอครับ” มันถามกลับ ด้วยหน้าตาอายๆ ขณะที่มันกำลังนอนอยู่บนเตียงนอนหลับตาปริบๆ
“จะเอาไปใช้กับใคร บอกมานะ” ผมซักต่อจะเอาคำตอบให้ได้เลยทีเดียว
“เปล่าครับ” มันตอบแล้วเอื้อมมือไปหยิบรีโมท แล้วชี้ไปทางทีวีปลายเตียง
“บอกมานะ”ผมพูดพรางกระโดดขึ้นไปบนเตียงกะหมายจะเอาชีวิต555 กะว่าจะเอาคำตอบให้ได้
“ไม่บอก”
“ไม่บอกใช่ไหม ได้ คอยดูว่าจะบอกไหม” นี่คือคำขู่แรกที่ผมจะมีให้ไอ้ลุง555
ผมเอามือจี้ไปที่เอวทั้งสองของมันครับ มันดิ้นไปมาหัวเราะคิกๆๆอย่างพอใจ ไม่มีท่าทีว่าจะบอก
“ตกลงจะบอกไหม” ผมยังขู่เรื่อยๆๆ ฟ้อ ฟ้อ
“ไม่บอกครับ”เมื่อได้ยินแบบนั้นผมไม่ยั้งครับขึ้นค่อมบนตัวมันทันที
“เตรียมพร้อมเลยใช่ไหม หือ เตรียมพร้อมเลยใช่ไหม มาเสม็ดกะจะมาเสร็จใช่ไหม งั้นเสร็จเราก่อนละกัน”
ผมพูดเสร็จผมเปลี่ยนเป้าหมายครับ จากเอวไปที่เป้าไอ้ลุงทันทีครับ555
“อย่านะครับ”มันขัดขืนโดยการดิ้นไปมา พร้อมเสียงหัวเราะอย่างชอบใจอีกแล้ว
ตกลงมึงยังไงกันชอบหรือไม่ชอบ55555
“จะบอก หรือไม่บอก” ผมขู่ไปเพิ่มความแรงของมือทั้งสองขึ้นเรื่อยๆ
“โอ้ย โอ้ย ยอมแล้วๆๆ ยอมแล้วครับ ยอมแล้ว ” ผมคลายแรงบีบลงเมื่อได้ยินแบบนั้น
มัมมองที่ตาผมแล้วเอื้อมมือขึ้นมาลูบที่หัวผม แล้วค่อยเปลี่ยนท่ามาทับอยู่บนตัวผมบ้าง
คราวนี้ผมเสียเปรียบเต็มประตูครับ ดิ้นก็ไม่ได้ เพราะตัวไอ้ลุงมันใหญ่กว่าผม
มือมันทั้งสองจับมือผมไว้ ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้ครับ สู้ก็ทำไม่ได้ เลยต้องยอมละกัน55
สายตามันมองมาที่ผม ยังกับจะบอกมึงถูกกรูเอาคืนแน่ๆ 555
น้องปอร์น้อยๆ คงโดนมันบีบแน่ๆ ผมคิดไป
มันก้มลงมาที่ซอกคอผมแล้วไซ้เบาๆ สร้างความสยดสยอง 555เปล่าครับสร้างความสยิวให้ผมเป็นอย่างมากครับ
จุดอ่อนของผมไม่ได้อยู่ที่หัวนมครับแต่อยู่ทีซอกคอแทน55
“ใช้กับปอร์ไง” เสียงกระซิบเบาๆ เออ คำตอบนี้เป็นที่น่าพอใจมาก งั้นผ่าน
“ใครอนุญาติเหรอ” ผมต่อสู้ไอ้ลุงด้วยคำพูดแทน เพราะทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว
“ไม่อนุญาติก็จะข่มขืนครับ” มันพูดจบก็ทำการไซ้ซอกคอผมต่อ
“ไม่เอานะ พอแล้ว”
“ไม่พอครับ” มันยังพยายามต่อ
‘จะไปอาบน้ำเหนียวตัว”
“ไม่ให้อาบครับ ผมไม่อนุญาติ” มันพูดเหมือนมันได้เปรียบครับ งะก็มันได้เปรียบจริงนั้นละ
เพราะผมทำอะไรมันไม่ได้นี่
“อาบน้ำเสร็จค่อยมาต่อ นะนะนะนะ” แผนสุดท้ายที่ผมมี
มันชักหน้ามันกลับ ออกมาจากซอกคอผมครับ เมื่อเห็นข้อเสนอที่ผมยื่นให้มันน่าสนใจ
“จริงนะครับ”
“จริง” คำตอบสั้นๆจากผมครับ
ได้ทีผมดีดตัวสุดแรงให้มันหลุดออกจากตัวผมแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ
เวลาประมาณ30นาทีเห็นจะได้ครับ อาบบ้างนั่งเล่นบ้างแล้วแต่จะทำไป
ยังได้ยินเสียงทีวีเปิดตลอดเวลา พอออกมาจากห้องน้ำครับ ทุกอย่างก็เป็นไปตามแผน
ไอ้ลุงมันหลับอยู่บนที่นอนมีเสียงกรนเบาๆให้ได้ยิน สงสัยคงจะเหนื่อยจาดการขับรถและนั่งเรือเป็นเวลานาน
ผมจัดการมันๆๆๆ
เปล่าครับจัดการนอนลงข้างๆมัน ให้เบาที่สุดกลัวมันตื่น
ไม่ใช่กลัวกอล์ฟใหญ่นะครับ กอล์ฟน้อยต่างหาก เพราะถ้าแบบนั้น ถุงยางคงได้ใช้แต่หัววัน และผมคงได้กินโค๊กก่อนที่จะถึงกลางคืนเป็นแน่แท้
:haun4: :haun4: :haun4:
-
:L2: มาแว้วครับผม
หลังจากที่จกตำปลาร้ารอนานแล้วก็จกข้าวเหนียวต่อเลยครับ
เชิญแซ๊บครับ
ปล. อะไรดีหว่า
:angry2: :serius2:
-
^
^
สวยมาล่ะ หาครีมทาน่องซะนะคนสวย เอิ๊กซ์
กอดหนุบหนับ
**************
อยากดูคนกินโค้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20: :laugh: เป็นฉาวเป็นนางบร้าๆๆๆ :-[
ตัดฉากมาหวีดกันสองคนแอ๊ยยยยยยยยยยยน่ารักกกกกกกกเกือบโดนผีในเรือกินแล้วมั๊ยล่ะ
ผีก็แร๊งเกิ๊น น่าจับฝังใต้ท้องเรือนัก ต่อไปต้องดูแลคนของเราให้ดีนะเคอะน้องปอร์
เด๋วโดนผีและ"ห่าชะนี(คิดได้ไงคำนี้)" สูบไปเน้อออออออออออออ
งานนี้เส็ดที่เสม็ดแน่ๆ อุปกรณ์พร้อมม อิน้องลุงฟิต ส่วนคนสวยมะรู้ฟิตป่าวเนี่ย ให้ไวนะเคอะ
ไหนๆก็ขัดตัวในห้องน้ำเกือบชั่วโมงแล้น ส่งตัวเลยนะคะคืนนี้ ฮิ้วววววววววววววววววววววววว
o13 o13 เลิศ!!! +1 จัดให้คะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ระวังคนแถวนั้นให้ดี เดี๋ยวโดนงาบ
-
อ่านตอนนี้แล้ว
ไม่รู้ว่าจะหวาน หื่น หรือฮากันแน่
แต่น่าจะฮาซะมากกว่านะ ...ชอบบบบบ o13
ปล.ระวังปู้ชายคนนั้นดีๆนะนุ้งปอร์สุดสวย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:z1: :z1: :z1: :o8: :o8:
-
โหย พี่ปอร์คนสวยอ่ะ ใช้แฟนการเอาตัวรอดเหมือนแฟนผมเลย
เวลาเค้าไม่อยากมีอะไรงี้ ก็จะใช้วิธีหนีไปอาบน้ำนานๆ แล้วให้เรานอนรอ จนหลับไปเอง
ร้ายกาจอ่ะ :sad4:
แต่ว่า .. ตอนนี้นี่มัน :z1: :z1: :z1: จริงๆ
แล้วมาต่อไวๆ นะคร้าบ :L2:
(http://img258.imageshack.us/img258/5971/gmscbsavethaigo.png)
-
โหย พี่ปอร์คนสวยอ่ะ ใช้แฟนการเอาตัวรอดเหมือนแฟนผมเลย
เวลาเค้าไม่อยากมีอะไรงี้ ก็จะใช้วิธีหนีไปอาบน้ำนานๆ แล้วให้เรานอนรอ จนหลับไปเอง
ร้ายกาจอ่ะ :sad4:
แต่ว่า .. ตอนนี้นี่มัน :z1: :z1: :z1: จริงๆ
แล้วมาต่อไวๆ นะคร้าบ :L2:
(http://img258.imageshack.us/img258/5971/gmscbsavethaigo.png)
:sad4: :sad4:เพิ่งลงเองนะเฟ้ย
ไม่ถึง ชม.เลย จะให้มาต่ออีกแล้ว
แหม อยากให้ถึงฉากนั้นเร็วชิมิส์55 รู้นะคิดไรอยู่
:m31: :m31:
-
ไปที่ไหนอิลุงก็มีแต่คนมอง
มั่นไส้
-
เอิ๊กก ก ก อยากกินโค้กด้วยคนน :z2:
-
ตกลงว่า ลุงกอล์ฟป้อนโค้กให้น้องปอร์กี่กระป๋องจ๊ะ อิอิ
+1 ให้น้องปอร์คนสวย
-
พี่ปอร์ระวังให้ดีอาจจะเป็นแผนของอีตาลุงก็ได้
:z10: :z10:
-
สวยเมาโค้กรึป่าว ทำไมมันค้าง :beat: :serius2:
เอาตอนอิลุง อธิบายเหตุผลมานะ มันหายไปหนายยยยย :z3:
-
:impress2:
ไอ้ลุงแกล้งหลับ แน่แน่ เอาเลย :oo1: ไอ้ลุง สู้ สู้
:z2: :z2:
-
น้องปอร์ล้างสะอาดเอี่ยมเลยใช่ป่ะ อ่ะ งั้นตาลุงลงลิ้นได้เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มาเสม็ดมันต้องเสร็จในสองชั่วโมงแรกมะใช่เหยออออ
ไม่อยากบอกว่า เค้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฮี้วววววววววววววววววว
:oo1: :m20:
-
รอสวยกิน
:z1:
มาต่อให้ไวคร๊า
-
รีบๆกินโค้กนะคนสวย
:L2:
-
:-[ :-[
คนสวยทำไมมาตัดแบบนี้อ่ะ
เค้าอยากรู้ว่าตอนกลางคืนจะเกิดอะไรขึ้น
มาต่อเร็วเลยนะคนสวย
อยากรู้ว่าคนสวยจะได้กินโค้กมัย อิอิ
-
ทำไมคนสวยทำอย่างงี้
:impress2:
ยอมๆไอ้ลุงไปเหอะ
-
ป๊าดดดด คุณปอร์
ค้างกว่านี้ มีอีกมั้ยเนี่ย
รู้สึก เมื่อคืน ก็เอาชื่อมาปล่อยค้างไว้ ให้อยากรู้
ไอ้เราก็ง่วงนอน ไม่ได้รออ่าน
แล้วพอเอามาลงทั้งที ... โหหหห ... ค้างค๊า ค้างคา o22
-
:laugh: ไปเสม็ด เสร็จแน่ ๆ ไม่รู้จะลุง หรือคนสวยอะเนอะ เอ..หรือว่าทั้งคู่หว่า :m20:
-
หวังว่าคงได้ใช้จริง ๆ นะ
-
ลุงจะได้ใช้เสื้อกันฝนรึป่าว!? :man1:
มาเสม็ด เสร็จ ทุกคน จิงป่ะๆ อิอิ
-
น้องปอร์ไม่ให้ลุงกอล์ฟใช้....................กับตัวเองระวังลุงจะไปใช้กับหนุ่มอื่นนะ :m20: :m20:
“ขอบคุณสำหรับคำถามอีกครั้งครับ ทานที่นี่คงไม่นะครับ เพราะบอกแล้วว่าทานในรถ
ส่วนบ้านนะคงไม่กลับเพราะเพิ่งมากำลังจะไปเที่ยว ” พูดเสร็จผมฉีกยิ้มสวยๆ ให้คณะกรรมการหนึ่งครั้ง55
คณะกรรมการพิจารณาแล้วตัด 0.5 คะแนน
เนื่องจากลืมขอบคุณคณะกรรมการ...... :m20: :m20: :m20:
:กอด1: :กอด1:น้องปอร์คนสวย
-
ดีใจด้วยนะ ที่เคลียร์กับกอล์ฟได้แล้ว.....
อ่านช่วงตอนก่อนๆ เศร้ามากมายเลยอ่ะ :freeze:
รู้สึกเหมือนน้องปอร์คนสวยพยายามทำทุกอย่างให้คนอื่นเฮฮา ทำให้เหมือนกับว่าตัวเองเข้มแข็งแต่...
จริงๆ แล้ว
เศร้าและเหงาแต่ไม่สามารถบอกใครได้.... (เฮ้อ...ดีนะที่มันผ่านพ้นไปแล้วและกลับมาเฮฮาได้เหมือนเดิม)
ปล. น้องปอร์คนสวยคราวนี้ไม่รอดแน่ๆ เค้าว่ากันว่าไปเสม็ดเสร็จทุกรายนะ o3
-
ตกลงลุงพ้นผิดแล้วใช่ไหมผู้พิพากษาคนงาม ลุงเอาเสื้อกันฝนมา 5 อันเองเอง จะพอเหรอ :-[
-
มารายงานผลไอ้ 5 ซองนั้นด้วยน่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบ
-
เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องปอร์โดนแน่ๆ
-
๕ ซอง หรือ ๕ กล่อง อ่ะพี่ปอร์สุดสวย
ไม้กอล์ฟจะปะทะกับหลุมปอร์แล้ว :laugh:
คนสวยจะรับความหื่นของลุงไหวมั้ยครับ
-
ไม่รู้ว่าที่เคืองนี่เพราะอีลุงซื้อเสื้อฝนมาน้อยไปหรือเปล่าน้องปอร์
อ่านไปๆชักไม่แน่ใจว่าใครจะหื่นกว่ากันกันแน่ แต่ที่แน่ๆถึงเสม็ดแน่นอน
รักน้องปอร์ผู้งามละม่อมพร้อมสิ้นทั้งอินทรีย์ ชายใดในปฐพีไม่มีเหมือน
-
อิอิ o3 เสม็ด!!
:haun5: ตอนหน้าคนสวยคงได้เปิดโค้กฉลองแน่นอน
แต่ลุงนี่เสน่ห์แรงดีจริงๆ ปอร์ระวังภัยด่วนนน
รอลุ้นค่ะ เอาโค้กมาเปิดเร็ว o11
-
ไอ้น้องลุง ทำไมทำกับพี่อย่างนี้ ห๊า ทำไมๆๆๆๆ :m31:
ก็ไหนว่า จะเอาแรดนนท์มาเป็นเงื่อนไขในการเลิกกับนุ้งปอร์
จากนั้นก็จะสลัดรักแรดนนท์
แล้วมาเปิดตัวคบหากับพี่อย่างเปิดเผย
บอกกับพี่ ว่าจะอยู่กับพี่ตลอดจนกระทั่งปีเก่าผ่านพ้น
แต่นี่มันอะไร อะไรก๊าน :z3:
หว๋ายๆๆๆๆ แล้วนี่ ไอ้ลุงจะเสียเอกราชแล้วใช่ไหม :angry2:
สุดจะชอกช้ำ กระซิก กระซิก กระซิก :m15:
ใครก็ได้ช่วยเอาไอ้ลุง เอ้ย ยาดมมาให้อมหน่อย :z1:
-
ลุ้นว่าใครจะเสร็จใคร
-
555+
ไปเสม็ด เสร็จทุกราย
ไม่เหลือแน่ๆๆเลยคับ ปอร์
-
:haun4:
หื่นมากมายตอนนี้ มุขยังคงความฮาได้เลิศ แล้วจะรออ่านต่อคราบบบบบบบบบบ
-
:m16: :m16:
อยากดูคนกินโค้กจะแย่
มาให้ไวนะคนสวย เสื่อพร้อม เชี่ยนหมากพร้อม พ๊อพคอร์นพร้อม....
-
ค้างคา....ใจใส่อวย
ไอ่ลุงจะ...โค้กเพ่บิ๊ก...หรือ...โค้กโคตรบิ๊ก
เด๋วรู้กัน
:L1:
-
A
A
A
A
:haun4: :m20:
หมดหมากพลู ไปกี่อันแล้วนะ ป้า
ใจร่มๆๆนะรอสักครู่ครับ
เดี๋ยวสวยรีบมาลงให้เลยวันนี้
-
:laugh: :m20:
ได้ทีผมดีดตัวสุดแรงให้มันหลุดออกจากตัวผมแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ
เวลาประมาณ30นาทีเห็นจะได้ครับ อาบบ้างนั่งเล่นบ้างแล้วแต่จะทำไป
ยังได้ยินเสียงทีวีเปิดตลอดเวลา พอออกมาจากห้องน้ำครับ ทุกอย่างก็เป็นไปตามแผน
ไอ้ลุงมันหลับอยู่บนที่นอนมีเสียงกรนเบาๆให้ได้ยิน สงสัยคงจะเหนื่อยจาดการขับรถและนั่งเรือเป็นเวลานาน
ผมจัดการมันๆๆๆ
เปล่าครับจัดการนอนลงข้างๆมัน ให้เบาที่สุดกลัวมันตื่น
ไม่ใช่กลัวกอล์ฟใหญ่นะครับ กอล์ฟน้อยต่างหาก เพราะถ้าแบบนั้น ถุงยางคงได้ใช้แต่หัววัน และผมคงได้กิน
โค๊กก่อนที่จะถึงกลางคืนเป็นแน่แท้
ตอนที่ 48 :กอด1:
ผมตื่นขึ้นมาเห็นไอ้ลุงมันหลับตาปริบๆ อยู่ข้างๆผม หลังจากที่เผลอหลับไปนอนไหนไม่รู้
สำรวจเครื่องแต่งกายของผม ยังอยู่ครบทุกชิ้น ไม่ได้หายไปไหน รวม ถึงน้องลิงเผือกด้วย
แต่คนที่ไม่เหลืออออออออออออออออออ ไม่เหลือ เสื้อผ้าชุดเก่าเลยคือไอ้ลุงครับ
สังสัยมันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่แล้ว
“ตื่นแล้วเหรอครับ หิวหรือยัง”
“กี่โมงแล้ว” ผมตอบเป็นคำถามแทน
“5โมงแล้วครับ หิวไหม” มันถามด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เหมือนมีอะไรในใจ
“ยังไม่หิวเท่าไรครับ”
“แต่ผมหิวแล้วนะ” มันยังมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แบบเดิม
“ทำไมไม่ปลุกละ จะได้ไปหาไรกินกัน” :pig2:
“ เห็นนอนสบายเลยไม่อยากรบกวน รอกินทีเดียวเลยดีกว่า”
ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าที่มันหิวนี่ อยากกินอะไรกันแน่ ผม หรือข้าว หรือ คนอื่น555
สองอย่างแรกได้ครับ แต่อย่างหลังนี้สิ ไม่ได้นะครับ สวยไม่ยินยอม ถึงมันจะพกถึงยางมาพร้อมก็เถอะ
ผมลุกไปส่องกระจกสำรวจร่างกายว่าสวยพอที่จะเปิดตัวริมชายหาดหรือยัง
“ปะ หาไรกินกัน ผมชวน เพราะคิดว่าไอ้ลุงมันคงหิวมากแล้ว” พูดแล้วก็หยิบกระเป๋าตังค์เตรียมพร้อม
ส่วนไอ้ลุงหยิบถุงยาง55555ไม่ใช่ละ
เดินออกไปที่ริมชายหาดมีร้านขายของไม่มากครับส่วนมากก็จะเป็นบริการจากทางบังกะโลที่เราเช่าอยู่นั่นละครับ
มองไปชายหาดมีหนุ่มๆ กำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน แต่แปลกจริง ทำไมหาดนี้ไม่ค่อยมีชะนีเท่าไร
หรือนางตายระว่างเดินทาง แล้วเรือเจอพายุห่าใหญ่ แล้วลมทะเลพัดไปติดอีกหาดนึงซึ่งห่างไกลจากแถวนี้
มองซ้ายขวา หาดนี้ต้นไม้ก็ออกจะเยอะ ไม่น่าจะกลัวว่ากลับเข้าป่าลำบากเลย555
อาหารที่ผมและไอ้ลุงสั่งก็ได้ตามต้องการ มือตักข้าวใส่ปากตัวเอง ส่วนสายตา มองไปยังหาดทรายนั่นครับ
ลมทะเลพัดมาเบา ๆ เย็นสบาย โต๊ะตัวเล็ก และเสื่อ เริ่มออกไปกางยังชาดหาดให้แขกได้นั่งดื่มริมทะเล
“เอาไรอีกเปล่า” ผมถามไอ้ลุงเพราะดูมันกินแล้วคงจะหิวมากยัดเอ้ายัดเอา
โยนหมาทั้งตัวมาคงหมดเป็นแน่ ถ้ามันกินนะครับ555
“ไปไหนต่อ” ผมถามเมื่อมันอิ่มแล้วครับ :laugh:
“ไม่รู้ครับ กลับห้องมั้ง.” สายตาเจ้าเสน่ห์นั่นกลับมาหลอกหลอนผมอีกครั้ง
“หมดเวลาแล้ว เสียใจนะ ใครใช้ให้หลับละ บอกให้ร้อ รอ ช่วยไม่ได้ ไปเล่นน้ำทะเลกันดีกว่า” :oo1: :haun4:
ผมพยายามออกนอกประเด็นที่สายตาไอ้ลุงมันขุดขึ้นมา
“ยังอิ่มอยู่เลยครับ”ผมลากแขนไอ้ลุงหลังจากที่จ่ายตังค์แล้วกลับเข้าห้องทันที55555
แหม ลุ้นอยู่ละสิว่าผมจะกลับไปทำอะไร5555 บ้า คิดมากไปมั้ง
และแล้วโลกก็เจือกมากลมเอาที่ตรงทางเดินที่ผมกำลังจะเดินเข้าห้อง
รอยยิ้มส่งตรงมาแต่ไกล ผมหัดหลบทันที รอยิ้มนั้นจึงลอยผ่านผมและไอ้ลุงไป555
“อ้าว เจอกันอีกแล้วนะครับ” เสียงทักทายมาจากเพื่อนร่วมโลก และตอนนี้มันกำลังร่วมบังกะโลใกล้กัน
ไม่แน่คืนนี้อาจได้ร่วมห้องก็เป็นได้55555
“ครับ” ผมยิ้มให้และตอบเพียงสั้น ๆ
ตอนนี้เนื้อของไอ้ลุงบางส่วนกำลังถูกประกอบอาหารครับ อุปกรณ์คือสายตาของเพื่อนร่วมโลกคนนี้นั่นเอง
“แล้วจะไปไหนต่อครับ เอ่อ อ่า โอ้ว อี้” :angry2:
“ ปอร์ครับผมชื่อปอร์ กลับห้องครับ และกำลังจะไปเล่นน้ำครับ ” ผมเลือกที่จะตอบก่อน ถามผมหรือเปล่าไม่
แน่ใจเพราะสายตาเขาอยู่ที่ไอ้ลุง
“อ้าวเหรอครับ ผมก็กำลังจะไปพอดีเลย แล้วเจอกันที่หาดนะครับ” ไปขึ้นอืดรอเถอะยะ
ผมฉีกยิ้มให้เพื่อนร่วมโลกกลมๆอีกครั้งแล้วก็ลากไอ้ลุงหายวั๊บเข้าห้องไปภายในสองนาทีขืนอยู่ตรงนี้นานอีกนิด
โลกอาจจะกลมดิ๊กอีกที ใครจะไปรู้ละจริงไหมครับว่าจะเจอใครอีก555
ผมกับไอ้ลุงยังใส่เสื้อผ้าชุดเดิมครับ
“อ้าว มานี่เดี๋ยวทาครีมกันแดดให้” ผมออกคำสั่ง และมันก็ยื่นหน้ามาตามที่ผมบอกครับ
ผมบีบครืมลงฝ่ามือ แล้วใช้นิ้วค่อยๆ แนะครีม ไปป้ายบนหน้าของมัน ใช้นิ้วเกลี่ยๆเบาให้ทั่ว
โดยที่มันมองผมแทบไม่กระพริบตาเลย
“เสร็จละไปได้” ผมออกคำสั่งเหมือนมันเป็นเด็กนักเรียนอนุบาลและผมเป็นคุณครูสาว555
แล้วก็บีบครีมลงฝ่ามือของตัวเองอีกครั้ง
“มากอล์ฟทำให้บ้าง” มันเอานิ้วจิ้มๆลงฝ่ามือผมแล้วมาแต้มที่หน้าผาก ใช้นิ้ววนไปมาอย่างสนุกสนาน
“เสร็จยัง” ตอนนี้นักเรียนอนุบาลกำลังเรียนวิชาศิลปะครับ ละเลงใหญ่เลย
เดี๋ยวครับยังไม่เสร็จ มือวนไปเวียนมา แต่ตามันยังจ้องมาที่ผม
“อีกนานไหม” ผมยังมีคำถามให้มันตอบเรื่อยๆครับ
มันก้มลงมาจูบปากและปลายจมูกผมช้าๆ แล้วถอนออก
“จากนั้นก็มาที่แก้ม ซ้าย แล้วขวา” มันพูดไปเหมือนบ่นมือลากตามปากที่พูด
“เสร็จยัง” ผมเร่งมันทั้งที่อีกมือยกขึ้น มีครืมไว้ในมือ :t3:
“กำลังครับ อะ เสร็จแล้วครับ’ ผมรู้สึกว่ามันจะใช้เวลานานเกินไปนะครับสำหรับทาครีมกันแดดแค่นี้
และแล้วผลงานนักศิลปะตัวน้อยก็พร้อมส่งอาจารย์สาวอย่างผม55
ผมเดิมไปส่องกระจกสำรวจใบหน้าอีกครั้งครับว่ามันทำอะไรกันแน่
เห็นแล้วเขินแทบตาย ต้องรีบใช้นิ้วมือเกลี่ยครีมนั่นให้ทั่วหน้าฝากครับเพราะมันทำเป็นจุดๆ สามจุดเหมือนคน
กำลังแต่งงานกับและมีญาติผู้ใหญ่มาเจิมให้
ส่วนมันหัวเราะกลิ้งไปมาบนเตียงอย่างชอบใจ
“มาแต่งงานกัน” มันเสริม
เราสองคนเดินไปริมหาดเมื่อเวลาเย็นๆ พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า
เสียงคลื่นทะเลยังซัดเข้าฝั่งให้ได้ยินตลอดเวลา
ผู้คนเดินไปมา บางเดินเป็นคู่จับมือกัน อย่างไม่อายใคร
ที่ไม่อายใครไม่ใช่อะไรนะครับก็นี่มันผู้ชายด้วยกัน เดี๋ยวฟ้าก็ผ่ากันพอดี เรียกเก็บศพเกย์ก้ามปูตายเกลื่อนหาด
แทบไม่ทัน
ผมก็เคยมาเสม็ดมาก่อนนะครับ คราวนั้นมากับบักเดชและแฟนมัน
แต่ไปอ่าวลุงหวังครับผมยังจำชื่อได้ ส่วนตรงนี้ไม่รู้มาก่อนว่ามีหาดส่วนตัวของเกย์ด้วย
ผมกับไอ้ลุงมองหน้ากันไม่ใช่เพราะสงสัยนะครับ
แต่รู้คำตอบมากว่า ว่าทำไมที่ๆเรามาพักกันมันทำไมมีแต่..เอ่อ
หรือว่าเราตกจากสวรรค์มาสู่หายทารยเกย์กันนี้
เพราะถ้าเป็นแบบนั้นผมคงต้องระวังตัวให้มากกว่านี้ครับ ไม่ใช่เรื่องความสาวนะครับ
แต่เป็นห่วงว่าใครต่อใครจะมาคาบไอ้ลุงไปกินในน้ำทะเลหรือตามโคดหินนะสิครับ555
ถึงว่า ตอนขึ้นจากเรือ มันมีแต่ผู้ช้าย ผู้ชาย ผมก้แอบดีใจ ไหนจะบนรถเขียวๆนั่นอีก
ไหนเพิ่งจะเดินสวนกับเพื่อนร่วมโลกคนนั้นอีก :z3:
แล้วตอนนี้ หาดทราย ที่เต็มไปด้วย เกย์ทั้งหาด ก้ามปูบ้าง ก้างปูบ้างโฮ้ย แล้วไอ้ลุงกรูจะรอดไหมนี้
คิดไม่ตก ฉันอยากตาย.... ร้องเป็นเพลง55
ในที่สุดเราก็หาที่หย่อนก้นลงในน้ำทะเลได้ครับผม เพราะคนเยอะกันเสียงจริง ทั้งวัยเรียน
วัยทำงาน โอ้วชุดว่ายน้ำที่เขาใส่กันถ้าไม่มั่นใจว่าสวยคงไม่กล้าใส่นะครับ
หนูว่าหนูสวยแล้วยังแค่กางเกงผ้ามันขาสั้น ไอ้ลุงด้วย ไม่รู้จะมาอะไรกันนักหนา สวยกับสามีจะมาซ้อม
ฮันนีมูนกันเหรอครับ555ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
เราสองคนลอยไปมา ตามที่ว่างที่เราจะหาได้ครับ
บ้างก็วิดน้ำใส่กันบ้าง ลากกันไปมาในน้ำบ้าง ทำ อย่างว่าบ้าง555
มีชาวบ้านเข้ามาทักผม และไอ้ลุงบ้างก็ว่ากันไป ในเมื่อเราหลงเข้ามาแล้วนี่ครับ
ต้องเต็มที่กันหน่อย เคยได้ยินไหมครับเอ็น จอย ยัว บิ้วตี้ฟูล ไลฟ์55นั่นละผมเลย55
เดี๋ยวเขาจะหาว่าสวยแล้วหยิ่ง แต่ที่จริงก็ไม่ผิดนะถ้ากรูมั่น55
“สวัสดีครับ มาแล้วเหรอครับ’ ไอ้ลุงมองตามเสียงโดยที่ผมมองตามหลังมันไป
ครับเพื่อนร่วมโลก มันมาอีกแล้ว ทำยังไงจะสลัดแพแพรัสซี่ ออกได้นะ55... พูดยังกะตัวเองเป็นดาราฮอลีวูด
“ครับสวัสดีครับ” ผมตอบเขาไปหลังจากหยุดกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์ระหว่างไอ้ลุงครับ
“มาคนเดี๋ยวเหรอครับ”ผมส่งคำถามต่อ
“มากับเพื่อนครับเล่นน้ำกันอยู่ทางโน้น” เพื่อนร่วมโลกชื้มือไป
“อ่อ”
“ขอเล่นน้ำด้วยคนนะครับ เอ่อ อออ ปอร์ โทษครับถ้าจำชื่อผิด”
“จำเก่งมากเลยนะครับนี่ ท่าทางจะใส่ใจ” ผมพูดพรางหัวเราะ มีความหมายแฝงเสมอครับ55
“อ่อครับ แล้ว เอ่ออออ”
“แล้วอีกคนชื่ออะไรใช่ไหมครับ” ผมแทรกขึ้น
“คนนี้ชื่อกอล์ฟ เป็นเพื่อนผมเองครับ” ไอ้ลุงมองหน้าผมเหมือนจะถามว่ามึงลดความสัมพันธ์กรูเร้วเร็วเมื่อเจอ
ชายหนุ่ม
“จีบได้ไหมครับ” หว้ายๆๆๆๆ มึงไม่มีความเป็นหญิงไทยเลยใช่ไหมอีปลวก ผมกรี๊ดในใจ มาเดี๋ยวกรูบูธู๊ทให้เลย
ซะดีไหม ผมอยากตะโกนไปแบบนั้นจริงๆ มึงมองไม่ออกหรือยังไงกัน มาสองคนขนาดนี้แล้ว ยังจะมาถามอีก
ว่า จีบได้ไหม กรูคงมากับคนสวนหรอกนะมึง55
“ว่าไงจะให้เขาจีบไหม”ผมถามแล้วหันหน้าไปมองไอ้ลุงยิ้มฮาๆไปหนึ่งทีครับ
ไอ้ลุงผงกหัวให้เพื่อนร่วมโลกไปหนึ่งครับครับ ไม่รู้ว่ามันมีความหมายอะไรของมัน สวัสดีหรือตกลงก็ไม่รู้
ช่างเถอะสวยทนได้
ผมกับไอ้ลุงยังเล่นน้ำกันไปมา อย่างสนุกสนานอย่างไม่แคร์สื่อ
หรือสายตาคนทั่วไปครับ รวมทั้งเพื่อนร่วมโลกนั่น
เพราะรู้แล้วครับว่าที่ตรงนี้เราสามารถที่จะแสดงความเป็นตัวเราออกมาได้ ไม่ต้องเก็บอะไร
หรือต้องอยู่ในสายตาใครครับ เพราะมองไปทางไหนผี ผี และก็ชะนีเพื่อนสาวปะปราย นอนตายเกลื่อนหาดครับ
ผมขี่หลังมันในน้ำบ้าง ดำลงไปในน้ำ ดึงกางเกงมันบ้าง มันมุดลงตามผมไปบ้าง สนุกสนานเชียว
ไม่กล้าลงไปลึกครับเพราะมันมีหินใต้น้ำเต็มไปหมด กลัวเหยียบแล้วจะได้เลือดก่อนคืนนี้55
เมื่อตะวันลับขอบฟ้าแล้ว น้ำทะเลเริ่มขึ้น ผู้คนเริ่มจะขึ้นจากน้ำแล้ว เหลือบางส่วนเท่านั้นที่ยังสนุกสนาน
ผมและไอ้ลุงขึ้นมานอนเยียดตัวบนหาดทรายมองดูท้องฟ้าความสว่างค่อยจากไปความมืดค่อยๆ เข้ามาแทน
“ไปเถอะครับ หนาวละ” เสียงของท่านชายดังพร้อมเปลี่ยนท่าจากนอนหงายมาเป็นนอนคว่ำ
แขนทั้งสองดันที่ผืนทรายเม็ดหยาบๆ สายตามองมาที่ผมกำลังมองยังท้องฟ้าอยู่
“เดินไม่ไหว ทำไงดีนะ ’ ตอนนี้ผมมองที่มันแทนแล้ว
“เป็นไร ครับ ถึงเดินไม่ไหว”
เป็นโรคสำออยไปงั้นหละผมตอบในใจ
“มางั้น ขี่หลังผม เดี๋ยวผมแบกไปเอง” การี๊ดกรี๊ดๆ
“แน่ใจนะ” ผมเปลี่ยนท่านอนเหมือนมันบ้าง
“ครับ”
“ไม่อายใครนะ”
“อายทำไมครับแฟนตัวเองเดินไม่ไหวนี่”555555 สวยจะละลายลงทะเลแล้วครับคราวนี้
ไอ้ลุงมันลุกขึ้นแล้งดึงมือผมที่กำลังนั่งอยู่ แบกขึ้นหลังมันอย่างไม่อายใครครับ ส่วนคนที่อายคือสวยนะสิ
แต่อย่าได้แคร์ครับ อายไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา อีกไม่กี่วันก็ไม่เจอกันล่ะ จริงไหมครับ
อีกอย่างเรามาปลดปล่อย ไม่ได้มาปฏิบัติธรรม555 จริงไม่ต้องอายใคร ขอแต่พองาม
ผมขี่หลังมันผ่านชะนีน้อยใหญ่ เก้งกวางที่บางตาแล้วครับตอนนี้ ใบหน้าซบที่ต้นคอของมัน
“หนักไหม”
“อืม ไม่หนักครับ ” อืมคงหมายถึงหนักมั้งครับเพราะมันเดินมาไกลแล้ว อันหลังมันคงเริ่มโกหกแล้วว่าไม่หนัก
ผมบอกให้มันปล่อยผมลง แล้วเราสองคนก็เดินเข้าห้องพัก คุยกันว่าเดี๋ยวอาบน้ำเสร็จจะออกมาหาไรกิน
ตรงร้านอาหารริมทะเลเพราะมองเห็นป้ายแล้วน่ากินอยู่หลายร้านเหมือนกัน
แต่ต้องเข้าไปอาบน้ำก่อนครับ
และเดียวค่อยออกมาเช็คเรดติ้งว่าของผมกับไอ้ลุงใครดีกว่ากัน555
ว่าไงครับคนอ่าน สนใจอยากร่วมเช็คเรดติ้งบ้างไหม
ตามมาเลยครับที่เสม็ด จะรอนะ5555
:fire:
-
^
^
:z13: :z13:
กระซวกทะลุม้าม ไวทันใจจริงๆ
*******************************
"ผมกรี๊ดในใจ มาเดี๋ยวกรูบูธู๊ทให้เลย ซะดีไหม"
>> :m20: :m20: น้ำหมากกระจายยยยยยยยยยยยยฮาโคดๆ
นังปลวกนี่จีบว่าที่ซะมีชาวบ้านไม่กัวบาปเลยนะย่ะ สวยคะป้าแนะนำให้ฝังมันซะ
หลอนเหลือเกิ๊น คนเค้าจะหวีดกัน อั๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องลุงเคอะคืนนี้รีบๆเผด็จศึกคนสวยซะนะคะ
คนอ่านเตรียมกล้องพร้อมจะเป็นแพแพรัสซี่ล่ะ (สำเนียงน่า :beat: มากกกก555)
รอคนกินโค้กเก้อเลยเห็นมะ อั๊ยยยยยยยไม่ได้อย่างใจ :z6: อยากเห็น :jul1: ใจจะขาดแล้นนะ
อั๊ยยยยยยยยยยย
o13 o13 เลิศศศศศศศศศศศศศศ เอาไป10 แต้มเต็มเคอะ
+1 จัดให้
-
อีตาคนนั้นมันความรู้น้อยรึงัยนะ
คนเค้าเป็นแฟนกันยังจะไปยุ่งกะ
เค้าอีก
-
สรุปเพื่อนร่วมโลกกลมๆ
จะสอยลุงหรอ
-
ไม่เห็นอะไรเลยครับ...ปอร์
ไหน..ล่ะ
โค้ก
แข็ง
ปวย
:z3:
+1 ให้ปอร์ แต่จะรอดู...โค้ก...ไอ่ลุง ฮ่าฮ่า
-
อ๊ายยย คุณปอร์ แวร๊งงงงงงงงงงงง ชนะเลิศ 1+ :กอด1:
ยุทธวิธีต่อกรกับเพื่อนร่วมโลก น่านำไปใช้บ้างจังเลยค่ะ
ว่าแต่ ไปหาดอะไรเนี่ย ... อยากแวะเวียนไปบ้างจังเลย ... เอริ้ก ๆ
เวลาที่เสม็ดมันนานจังเลยแฮะ .... มาถึงตั้งนานแล้ว ทำไมมันไม่มืดซักที :laugh:
-
สาธุ ขอให้มาเที่ยวเสม็ดคราวนี้
น้องปอร์ เสร็จไอ่ลุงด้วยเถอะ
จะรอติดตาม คืนแรกที่เสม็ดของน้องปอร์นะ
-
ไปเสม็ด เสร็จทุกราย
แล้วหวังว่าพี่ปอร์คนสวย จะรอดเหรอครับ
ขอให้พี่กอล์ฟรวบหัวรวบหางพี่ปอร์สำเร็จที่เถอะ :call: :call: :call:
:laugh3: :laugh3: :laugh3:
แล้วมาต่อไวๆ นะครับ :L2:
(http://img258.imageshack.us/img258/5971/gmscbsavethaigo.png)
-
ไปคราวหน้าพกยยาฉีดปลวกไปด้วยน่ะ อิอิ
-
ไอ้หาดนี้คือหาดอะไรอ่ะ อยากรู้
-
โห คนสวยคะ คาดว่าตามคนสวยไป คนสวยก็คงยังไม่เป็นไปตามคำพูดที่คนเค้าว่ากันหรอกว่า ไปเสม็ดเสร็จทุกราย
กว่าคนสวยกับลุงจะไปกินข้าว มะไหร่จา...เนี่ยะ คริ คริ :o8:
-
ท่าทางจะไม่เสร็จแฮะ... :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
สงสัยว่าโค้กลุงกอล์ฟไม่แข็ง อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เอาอีก
อ่า
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
สวยโดนหวดแน่
-
และแล้วก็ถึงเวลา
อิอิอิอิอิอิอิอิ
-
ขนาดไปเที่ยวยังไม่วายมีปลวกคิดจะหม่ำลุงอีกน๊อ
แหม...แต่คนที่ลุงเค้าคิดจะหม่ำเนี่ยยังไม่ยอมเค้าสักที..เหอๆๆ
ลุงก็พยายามเข้าหน่อยนะ...มาเสม็ดทั้งทีอย่าให้เสียสโลแกนหล่ะ :laugh:
-
เสม็ดไม่ขลังเลย
น้องปอณ์ไม่เสร็จซะงั้น
-
อ้าวไปเสม็ดต้อง.... นะ น้องปอร์เดี้ยวเสียชื่อ :z1:
-
ตอนหน้า
ขอให้สวยได้กินโค๊ก(แข็งปวย)เท้อะ
:call:
รอตั้งนานแล้ว
-
โอ้ยยยยยยยยย :serius2: :serius2:
คนสวยอ่ะขัดใจ
มันต้องเป็นไปตามที่เค้าพูดสิคนสวย
ลุงเอาใจช่วยนะ
-
พี่ลุงอ่ะ เมื่อไหร่จะใช้เนี่ยถุงอ่ะ เตรียมมาแต่ไม่ใจเลยอ่ะ
รีบ ๆ ใช้นะพี่ลุง ใช้เยอะ ๆ เลย :laugh:
-
:z1: ปอร์...อุตส่าห์ไปเสม็ดตั้ง 2 ตอนแล้ว ทำไมยังไม่เสร็จซักทีล่ะ อิอิ
รออ่านต่อ พร้อม +1 ให้แล้วนะครับ
( :o8: สงสัยเราจะเชยมากๆ ทำไมไม่รู้ว่ามีหาดเฉพาะกลุ่มแบบนี้ด้วยเนี่ย)
-
:o8: :o8: ตามมาจนทันเเล้ว :L2:
-
คนสวยต้องระวัง เพราะรู้สึกลุงจะเป็นที่ต้องตาต้องใจหลายๆคนอยู่
มาเสม็ดทั้งที อย่าลืมทำตามคอนเซ็ปนะ
พยายามเข้าลุงกอล์ฟ รอดูคนสวยกินโค๊กอยู่
-
ตอนนี้อาจยังไม่เสร็จ แต่ตอนหน้า............ :z1: :z1: :z1:
:L2:
-
:z2: :z2: :z2:
ฮาได้คงเส้นคงวานะ แล้วจะมารออ่านต่อดูว่าเรตใครจะแรงกว่าฮิๆ
-
ไอ้น้องลุงก็พร้อมแล้ว >>> จากคำพูดที่ว่า "ผมพร้อมแล้ว ผมพร้อมแล้วครับ"
สถานที่ก็พร้อมแล้ว >>> "ไปเสม็ด เสร็จทุกราย" เกือบจะเป็นทฤษฎีไปแล้ว
อุปกรณ์ก็พร้อมแล้ว >>> จากที่ค้นเจอในกระเป๋าเดินทาง
แล้วน้องปอคนสวยมหาชนยังรีรออะไรอีกเล่า ???
:angry2: :beat: :z6:
:seng2ped: เซ็งเนอะ วัยรุ่น :seng2ped:
-
ลุงกอล์ฟกะน้องปอร์
อย่าให้ผิดคอนเซป
ไปเสม็ดต้องเสร็จทุกรายนะ
รอตอนนั้นอยู่เน้อ :impress2:
-
มารอลุ้น
:oo1: :oo1: :oo1:
คับ
-
:L2:...อยู่โซนไหนวะนี่ ที่พี่ไปมันมีแต่ฝาหรั่ง ทั้งหญิง และชายเยอะแยะ
...อ้อนให้เขาแบกไปนะ มีแผน สกัดเก้ง กวาง บ่าง ชะนี ละซิ
...อ่านไปขำไป ยังคงคอนเซป ได้อย่างดี...น้องกอล์ฟนี่..หล่อลากดิน
...ดูไว้ให้ดีนะ..มีแต่คนคอย...จะ..งาบบบบบบบบบบบบบบบบ :เฮ้อ:
-
สุดยอดดดดมากกกกเลยครับบบ
-
ไปเสม็ด เสร็จทุกรายยยยยย
o18 o18
-
ต่อๆๆคับบ
-
เดี๋ยวลงให้นะครับ ตรวจคำผิดก่อน
เพราะรู้สึกจะพิมพ์ตกเยอะเหมือน
ยังไงรอสักคู่ครับ
:fire: :o12:
-
:t3:มานอนรอ :t3:
-
“อืม ไม่หนักครับ ” อืมคงหมายถึงหนักมั้งครับเพราะมันเดินมาไกลแล้ว อันหลังมันคงเริ่มโกหกแล้วว่าไม่หนัก
ผมบอกให้มันปล่อยผมลง แล้วเราสองคนก็เดินเข้าห้องพัก คุยกันว่าเดี๋ยวอาบน้ำเสร็จะออกมาหาไรกิน
ตรงร้านอาหารริมทะเลเพราะมองเห็นป้ายแล้วน่ากินอยู่หลายร้านเหมือนกัน
แต่ต้องเข้าไปอาบน้ำก่อนครับ
และเดียวค่อยออกมาเช็คเรดติ้งว่าของผมกับไอ้ลุงใครดีกว่ากัน555
ว่าไงครับคนอ่าน สนใจอยากร่วมเช็คเรดติ้งบ้างไหม
ตามมาเลยครับที่เสม็ด จะรอนะ5555
ตอนที่ 49
ช่วงเย็นเราแต่งตัวกันแบบสบายๆ แล้วออกมาทานข้าวเย็นตามร้านที่ผมและไอ้ลุงเล็งไว้ตอนเย็น
อาหารโอเคครับอร่อย อย่างอื่นก็ดีมีมาให้มองเป็นคู่ๆหรือเป็นหมู่แน่ๆคืนนี้555
ผมกับไอ้ลุงทานเสร็จก็เดินเล่นตามชายหาดไปเรื่อย ตามแต่ว่ามันจะเดินไปได้แค่ไหน
ตามแสงไฟจะส่องทาง
เวลานี้สามทุ่มเห็นจะได้ครับ ตามชายหาดมีแสงไฟสว่างเป็นช่วง ๆ สลับกับความมืดตามโขดหิน
ส่วนที่มืดจะเป็นที่ตั้งของบังกะโลซะส่วนใหญ่
เราสองคนยังสนุกกับการเดินสำรวจบริเวณแถวนั้น
ระหว่างทาง มีคนเดินผ่านไปมา ตลอดครับ อย่างน้อยเราก็มั่นใจได้ในความปอดภัย
ที่บอกว่าปลอดภัยนี้คือจากโจรนะครับ
:-[
แต่สิ่งที่เราได้รับจากคนที่เดินสวนไปมาคือเสียงทำปากเหมือนนกชนิดหนึ่งครับ
สงสัยนกชนิดนี้ออกหากินเฉพาะตอนกลางคืนแน่ๆ
แต่ก็อุ่นใจครับ อย่างน้อยก็พวกเดียวกันคงไม่ทำอะไร นอกจากชิงรักหักสวาท…บนหาดทราย55
บ้างก็นั่งตามโขดหินเป็นคู่ๆ ดูแล้วอย่างทำบ้างจัง
เดี๋ยวชวนไอ้ลุงดีกว่า โขดไหนดีหว่าที่ยังไม่ใครจองนะ55
ไหนจะนั่ง หรือนอน นี่เหรอครับที่เขาเรียกว่าเกาะเสม็ด มาแล้วคงเสร็จกันจริงๆ
ผมมองออกไปทะเลเห็นแสงไฟจากเรือประมงเล็ก ๆออกหาปลาตอนกลางคืน
เป็นสีสันตอนกลางคืนของทะเล
บ้างก็มีแสงไฟสีแดงที่ค่อยลอยออกไปไกลเรื่อยๆ ผมไม่แน่ใจว่านั่นเป็นโคม
หรืออะไรสักอย่างเพราะถ้านั้นเป็นดาวแล้วสีคงไม่แดงสดขนาดนี้
เดินมาได้สักพัก ผมก็เห็นเด็กฝรั่งสาม สี่คนกำลังจุดไฟเล่นอะไรบางอย่างกันอย่างสนุกสนาน
พอเดินเข้าไปใกล้ ๆ จึงรู้ว่าเขากำลังปล่อยโคมกัน
แสงสีแดงๆที่ผมเห็นนั้นมันคือไฟสว่างจากโคมนั้นเอง
เราสองคนถามเด็กฝรั่งพวกนั้นว่าไปซื้อมาจากไหน
ไอ้ลุงจึงเดินไปซื้อตามที่เด็กฝรั่งพวกนั้นบอกครับ
ลักษณะของโคมเขาทำกันง่ายๆครับด้วยพลาสติกบาง ๆ
ผมเป็นคนจุดไฟตรงส่วนกลาง ส่วนไอ้ลุงเป็นคนดึงส่วนปลายของโคมให้มันเป็นโพงคล้ายกับเป่าลมใส่ลูกโป่ง ในลักษณะคว่ำลง
เมื่อควันจากไฟที่เราจุดค่อย ๆ รวมตัวกันที่พลาสติกที่ไอ้ลุงจับไว้ โคมจะค่อยๆออกไปตามแรงลมออกสู่ทะเล
แล้วเสียงปรบมือจากเด็กฝรั่งกลุ่มนั้นก็มีทุกครั้งตามโคมที่ปล่อยออกไป
เมื่อเวลาดึกเข้า ผมกับไอ้ลุงชวนกันเดินกลับ ออกมาไกลเดี๋ยวจะกลับลำบากเพราะว่ามืดมาก สองข้างทางผู้คนเริ่มน้อยลงละครับ
แสงไฟจากไฟฉายส่องลงไปในน้ำบนท่าเทียบเรือเล็กๆ ทำให้ผมและไอ้ลุงสงสัยว่านั้นเขาทำอะไรกัน
เราสองคนเดินออกไปตามทางเดินที่ยื่นเข้าไปในทะเล เห็น หนุ่มสาว สองคู่กำลีงหย่อนเบ็ดลงไปในทะเลครับ
แล้วส่องไฟไปยังเหยื่อที่เกี่ยวอยู่ปลายเบ็ดนั้น
ผมมองตามแสงไฟที่ส่องไปยังทะเล เห็นปลาหมึกกำลังลอยเล่นแสงไฟอย่างสนุกสนาน
ไม่รู้เลยว่าภัยจะมาถึงตัวเอง ช่างน่าสงสารจริงเชียว55
:serius2:
ไม่นานเมื่อมันมาเล่นแสงไฟหลายๆตัวแล้ว มันก็ถูกช้อนขึ้นมาด้วยตาข่ายอันใหญ่ๆกลมๆ ขอบเป็นเหล็ก
ผมและไอ้ลุงดูด้วยความสนใจ อยากทำบ้าง แต่ไม่รู้จะไปหาอุปกรณ์เหมือนเขามาจากไหนครับ
เลยเดินกลับที่พักด้วยความเสียดาย
เสียงดนตรีเปิดให้ผมได้ยินดังมาแต่ไกลครับ
โดยไอ้ลุงจับมือผมเดิมช้าๆ ไปด้วยกันตามโขดหิน :really2:
ผมไม่แน่ใจว่าเขามีอะไรกัน สองข้างทางผู้คนที่เคยนั่งเป็นคู่ก็หายไป โขดหิน ผืนทราย
ตอนนี้ว่างเปล่า
เราสองคนสาวเท้าไปบนทรายที่ละเยีอด แต่เดินลำบากครับเพราะทรายมันละเอียดทำไห้ผมเดินช้ากว่าไอ้ลุงครับ
บ่อยครั้งที่ไอ้ลุงต้องรอผม และหันมาถามตลอดทางว่าไหวไหม
อยากตอบจังครับทำไมจะไม่ไหวละที่รัก ถ้าข้างกายมีนายเดิมร่วมทาง แหวะ555
เสียงเพลงนั้นชัดขึ้นเรื่อยๆขณะที่สี่ขา ผมกับไอ้ลุง55 ( ไม่ใช่หมานะ ) ก็พยายามที่จะเดินให้เร็วขึ้น
เรากลับมาหาดที่เราเล่นน้ำอีกครั้งครับ เห็นแล้วแทบอยากจะบอกว่า โอ้ว อ่า อู้
คนที่เดินสวนกับเราระหว่างทาง คนที่นั่งอยู่บนโขดหิน คงจะมาร่วมกันที่นี่แน่ๆครับ
เราเดินแทรกเข้าไปยังคนเหล่านั้น สิ่งที่เราเห็นชัดเจนขึ้นครับ
มันเป็นผับริมชายทะเลนั่นเอง นึกว่าเป็นร้านอาหารเสียอีกครับ ตอนนี้เพลงกำลังสนุกสนาน
เริ่มมีคนโยกตัวเบาๆตามแล้วครับ แต่ยังไม่มาก ส่วนมากจะยืนคุยกัน บ้างก็นั่งดื่ม
ตามโต๊ะเล็ก ๆ ที่เขาตั้งไว้กับหาดทรายริมทะเล
เป็นคู่บ้างกลุ่มบ้าง
ไอ้ลุงค่อย ๆ จูงมือผมฝ่าผู้คนไปอย่างช้าๆ ยังไม่รู้เลยครับว่าเราจะไปไหนกันดี ขอให้เดินไว้ก่อน
ห้องพักคงเป็นที่แรกที่เราคิดได้ครับ
เรากลับมาในห้องอีกครั้ง เพราะไม่คิดว่าจะมาเจอคนเยอะขนาดนี้
ก็อย่างที่ผมบอกละครับ ช่วงนี้เป็นช่วงสอบเสร็จและวันหยุดงานเสาร์อาทิตย์
คนจึงออกต่างจังหวัดมาผักผ่อนเป็นธรรมดาอย่างที่เห็นครับ
อันนี้ผมไม่รู้ครับไอ้ลุงเป็นคนจัดการ ทั้งที่พัก ทั้งวันเดินทาง
ไอ้ลุงเปิดทีวีหลังจากที่มันนั่งลงบนเตียงนอน :sad11:
ส่วนผมเข้าไปล้างเท้าในห้องน้ำ เพราะรู้สึกอึดอัด และแสบถ้ามีอะไรติดที่เท้า
กลับออกมาอีกที มันยังเลือกช่องไม่ได้ครับว่าจะดูช่องไหนดี
ผมนั่งลงข้างๆมันมือที่ไม่ได้จับลีโมทของไอ้ลุงมันเอื้อมมากอดผมจากด้านหลัง
สายตามันยังจ้องที่จอทีวีตามเดิม ครับ
เวลาผ่านไปช้าๆ ดึกขึ้นเรื่อยๆ เสียงดนตรีลอยผ่านอากาศมาให้เราสองคนได้ยิน
ผมเอ็นคอไปหนุนที่ไหล่ไอ้ลุงตามองที่ทีวี
“ง่วงหรือยัง”
ผมขยับหัวไปมาบอกให้มันรู้ว่าผมยังไม่ง่วง
“ยังไม่อยากนอนเลย หาไรทำกันไหม” ผมเสนอไอเดีย
“ทำไรดีครับ”
“ไปหาไรดื่มหน่อยไหม” พูดพรางมองที่หน้าไอ้ลุง เพื่อฟังคำตอบ
มันยิ้มให้ผม
เราสองคนจึงเดินจูงมือกันมายังผับริมชายหาดอีกครั้ง
เดินออกมาแล้วแทบตกใจตายครับ ชายหาดก็ว่ากว้างแล้ว แถบไม่มีทียืนเลย
ตัดสินใจกลับห้องก็ไม่ได้ละครับ555 เพราะบรรยากาศมันม่วนชื้นโฮแซวมากครับ
ทุกคนถือขวดเล็กๆอยู่ในมือ บ้างก็ถือถังน้ำพลาสติกเล็ก ๆมีหลอดหลายๆอัน
ผมและไอ้ลุงแทรกตัวไปยังริมชายหาด เสียงคลื่นแทบไม่ได้ยินครับ
เพราะเสียงดนตรีมันเล่าร้อนกว่าเสียงคลื่นแล้วครับ :L3:
หลายๆคนจับคู่กัน หลายคู่กอดกัน และหลายกลุ่มเต้นกันอย่างสนุกสนาน
ยังกะยกซอยสองมาตั้งไว้ที่เสม็ดยังไงยังงั้นเลยครับ
ผมเดินตามแรงมือไอ้ลุงที่มันจูงผม แทรกตัวตามช่องว่างที่สามารถเดินได้ครับ
ตอนนี้เราได้ที่ว่างพอที่จะยืนแล้ว
“ยืน ตรงนี้นะครับปอร์ รอตรงนี้นะครับ เดี๋ยวผมไปซื้อเครื่องดื่มมาให้”
มันพูดแล้วก็เดินแทรกคนแถวนั้นออกไปเลยครับ ไม่สนใจว่าผมอยากไปด้วยหรือเปล่า
ทิ้งผมให้ยืนอยู่เพียงคนเดียว ไม่ห่วงสวัสดิภาพของคนอื่นบ้างเลยว่าผมจะไปกัดเขาไหม555
“สวัสดีครับ” ผมมองตามเสียงทักนั้น งานเข้าอีกแล้วกรู
ไม่ทักเขาก่อน เขาก็มาทุกกรูอยู่ดี ทางที่ดีแบบนี้ชวนขึ้นห้องเลยดีไหม55
“มาคนเดียวเหรอครับ” แปลกจังทำไมคนเราก่อนเข้ามาทักต้องแกล้งโง่กันทุกครั้ง
มันก็เห็นอยู่ว่ากรูมากับคนอีกคน ยังจะถามอีก หรือว่ามันเป็นคำที่ต้องเอ่ยก่อนเพื่อเป็นการแก้เขิล
ประโยคอื่นจึงจะตามมา
“เปล่าครับ มาสองคน” ผมตอบ แล้วยิ้มให้เพื่อนร่วมโลกอีกคนครับ
“ดิ่มหน่อยไหมครับ”…………. ไหนละน้ำส้ม ฉันนางเอกนะมคิดในใจ5555
ผมยังยิ้มให้เขาต่อ มาแล้วครับพลาสติกที่เป็นถังเล็ก ๆ มีหลอดหลาย ๆ อัน ตอนนี้มันจ่ออยู่ที่ปากผมแล้วครับ
ผมจะทำไงได้ละ กินคนที่มันยื่นให้เลยดีไหม555
ผมรับถังที่เขายกมาให้แล้วดูดไปนิดหน่อยครับเพื่อนเป็นการักษาน้ำใจที่เขามีให้
หน้าตาเขาก็ได้อยู่ครับ ถือว่าดีเลยที่เดียว แต่ที่ผมไม่ชอบคือพวกมีกล้ามครับ
มันทำให้ผมรู้สึกว่า เขาคนนั้น กำลังชวนผมกลับคืนสู่ธรรมชาติยังไงก็ไม่รู้55
เพราะส่วนมากเขาจะมีแต่วิวัฒนาการมาเป็นคน
แต่พวกนี้อยากกลับไปเป็นคิงคอง555555555555555555
ไม่นานไอ้ลุงก็มาครับถือขวดอะไรสักอย่างที่ไม่ใช้เบียร์
นอกจากของที่มันติดมือมาด้วย ก็มีคนที่พยายามทำตัวให้คุ้นเคยครับ
เพื่อนร่วมโลกนั่นเอง ตามติดจริงๆ
“สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้วนะปอร์” ผมว่ามันพยายามมากกว่าครับที่จะเจอกัน
:m16:
“คนเยอะเป็นร้อย อังเอิญอีกแล้วครับ”
“นั้นสิ บังเอิญอีกแล้วนะครับ” มันพูดพร้อมกับยกขวดเบียร์ในมือมันดื่ม
“ปอร์ครับ”ไอ้ลุงพูดขึ้น พร้อมส่งขวดในมือให้ผม
ผมรับไว้ในมือแล้วก็ยกดื่มบ้าง หวานดี รสอ่อนๆ เสียงดนตรียังคงกระตุ้นอารมย์ของ
ผมและไอ้ลุง ยกดิ่มตามคำขอจากคนรอบข้าง รวมทั้งเพื่อนร่วมโลกนั้นด้วย
เครื่องดื่มในมือจึงหมดลงอย่างง่ายดาย เหลือไว้เพียงขวดเปล่า
ผมลากไอ้ลุงเดินซื้อเครื่องดื่มด้วยกัน ปล่อยให้เพื่อนร่วมโลกทั้งสองได้คุยกันให้หนำใจครับ
หลังจากซื้อเสร็จก็ไปหาที่อื่นยืนกัน โชคดีครับที่พอมีที่ว่างมันก็ไกลจากที่เดิมพอควรครับ
โยกตามจังหวะเพลง อย่างสนุกสนาน ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับใครครับ
มีแต่ใครๆที่อยากเข้ามายุ่งเกียวกับไอ้ลุงของผม555
ดีเจเรื่มลดจังหวะความเร็วของเพลงลงหลังจากที่ปล่อยมาอย่างเต็มที่
ไอ้ลุงเอื้อมมือมากอดผมไว้ สองมือกันประสานกันที่หลังผม ถือขวดเครื่องดื่ม
ผมทำตามมันบ้าง มันมองตาผมและผมก็มองตามันบ้าง ไม่แค่ร์สายตาของคนรอบข้างแต่อย่างใด
ทำให้บรรยากาศน่าเต้นรำมากแค่ไหน ณะเวลานี้ แสงไฟจากดวงดาวและพระจันทร์
เสียงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งให้ได้ยินตลอดเวลา เหมือนเป็นดนตรีที่ธรรมชาติบรรเลง
ผู้คนที่กำลังจับคู่เต้นรำอย่างสนุกสนาน
และที่สำคัญการได้อยู่ในอ้อมกอดของคนที่รักเรา มันมีความสูขมากแค่ไหน
ผมมองคนที่อยู่ในอ้อมกอดผมอีกครั้ง เหมือนกำลังถูกมันต์สะกด
*********-*********
“ปอร์ครับฟังผมนะ” เสียงรถที่วิ่งผ่านไปมาจากข้างหลังยังลอยเข้ามาหาเราไม่หยุด
“สองเดือนที่ผมไม่ได้พูดคุยกับคุณเลย มันทรมานแค่ไหน
:L1:
ผมเจ็บปวดทุกครั้งที่เจอหน้าคุณแล้วคุณทำเป็นไม่รู้จักผม
คุณรู้ไหมผมแวะเวียนไปหาคุณทุกวันที่ร้าน แต่คุณไม่เห็นหรอก หรือคุณมองแล้วทำเป็นไม่รู้
ผมไปเกาะขอบประตูบ้านคุณ เห็นไฟยังเปิดอยู่ทางหน้าต่าง แต่ผมเข้าไปหาคุณไม่ได้ เพราะข้อตกลงของเรา
ผมรู้ว่าผมเป็นคนที่ไม่ดีในสายตาคุณ
แต่วันนี้ผมพร้อมแล้วที่จะเล่าทุกเรื่องให้คุณฟัง
ผมกับนนท์ เราเคยรักกันมาก่อน ตั้งแต่สมัยกางเกงน้ำเงินขาสั้น และเราจะเข้าเรียนมหาลัยด้วยกันครับ
ตอนนั้นเขาคือคนที่ใช่สำหรับผม และเราวางแผนที่จะไปเรียนต่างประเทศด้วยกันและใช้ชีวิตอยู่ที่นั้น.”
ผมยังคงนั่งอยู่บนเวสป้า โน้มหัวไปพิงที่ไหล่มันคอยฟังเรื่องต่างๆที่มันเล่า
มองออกไปยังแม่น้ำสายยาวนั่นแสงไฟจากพลุยังส่องสว่างมาให้เห็นตามริมฝั่ง เฉลิมฉลองปีใหม่
“แต่พอเขาเริ่มทำงานทุกอย่างก็เปลี่ยนไป คนเริ่มเข้ามาในชีวิตเขา จากที่เราเคยมีเวลาให้กัน
กลายเป็นว่าผมต้องวิ่งตามเขาเพียงฝ่ายเดียวโดยที่เขาเหมือนพยายามหนีห่างผมไปเรื่อยๆ”
เสียงเศร้าจากคนที่นั่งอยู่ข้างผม
“แต่พอเวลาที่ผมเริ่มถอยออกมาทุกครั้ง เขาจะกลับเข้ามาหาผมเสมอ และมันจะเป็นอยู่แบบนี้ตลอดเวลา”
เสียงรถข้างหลังเรายังแทรกเข้ามา และผมยังฟังมันอย่างตั้งใจภายใต้อ้อมกอดมัน
หลายครั้งที่มันต้องเจ็บปวดจากการแอบไปมีใคร หลายครั้งที่ไอ้ลุงต้องตามง้อทั้งที่มันไม่ผิดคิดนอกใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว
แต่สิ่งที่ไอ้ลุงได้รับกลับมาคือเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า คำง่ายๆที่ไอ้นนท์ชอบใช้คือ เขามาชอบนนท์เอง
นนท์ขอโทษ เรามาเริ่มต้นใหม่ได้ไหม สุดท้ายคนที่ใจอ่อนทุกครั้งคือไอ้ลุง นี่คือสิ่งที่มันเล่า
“ปอร์ครับ วันนี้ผมอยากบอกปอร์นะ ผมเป็นคนใหม่แล้ว ผมได้เคลียร์สิ่งที่ผมค้างคากับนน์แล้ว ตอนนี้ ปอร์คือคนที่ใช่ที่สุดแล้วสำหรับผม
ผมไม่ได้มองหรือเลือกคบคนที่หน้าตา หรือฐานะ ชาติตระกูล นะครับ ผมอยากให้ปอร์รับรู้
ปอร์จำครั้งแรกๆที่เราเจอกันไหม ตอนนั้นผมทำนิสัยไม่ดีกับคุณเพราะผมไม่รู้จะเข้าหาคุณยังไง
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมทำไปแบบนั้นได้ยังไง
แต่พอผมได้รู้จักคุณไปนานๆ ผมรู้แล้วว่าคุณเป็นคนที่ผมมองหา.”
เวลาค่อยๆเดิน
“สองเดือนที่ผ่านมา ผมถามตัวเองทุกวัน จะกลับไปเจอเหตุการณ์ซ้ำ ๆ แบบเดิม หรือเปล่า
คำตอบคือไม่แล้ว เพราะตอนนี้ผมได้เจอใครคนใหม่
คนที่เขาพร้อมจะรอผมและให้โอกาสผมเปลี่ยนตัวเอง เพราะผมรู้ถึงความรู้สึกนั้นแล้วความรู้สึกที่ผมเคยให้กับนนท์
และวันนี้ปอร์เป็นคนให้โอกาศนั่นแล้ว ขอบคุณนะครับ ที่รัก ช่วยผมด้วยนะ
ช่วยผมให้ได้รักคุณมากจนหมดหัวใจที่ผมมี ผมสัญญา ว่าผมจะไม่เป็นอย่างที่ผ่านมาอีกแล้ว ผมรักปอร์นะ”
**************-**************
http://www.youtube.com/watch?v=CR3hg452VGc&feature=related
(เปิดฟังไปพร้อมกับอ่านนะครับ เพลงประมาณนนี้ละครับเท่าที่จำได้)
ผมจ้องมองหน้ามันอยู่อย่างงั้น หลังจากสิ่งที่มันพูดไปในคืนปีใหม่ผุดขึ้นมาให้หัวผม
และผมไม่แน่ใจหรอกว่าสิ่งที่ผมกลับมาคบกับมัน
และให้โอกาสมันอีกครั้งเป็นสิ่งที่ถูกสำหรับมัน หรือผิดสำหรับผม
แต่วันนี้ผมพร้อมครับ ที่จะเดินไปกับมัน ยอมรับในสิ่งที่มันเป็น คือคนขี้เกรงใจ ปากหนัก หล่อ55
และช่วยมันให้หลุดออกมาจากสิ่งที่มันต้องเผชิญอยู่กับความรู้สึกที่ถูกทิ้งตลอดเวลาอยู่อย่างนั้น
ถึงแม้ว่าวันนี้ผมจะตัดสินใจผิดพลาด แต่อย่างน้อยผมก็ได้เรียนรู้ที่จะรักใครคนนึงอย่างสุดหัวใจที่ผมมี
ถึงคำตอบในวันข้างหน้าที่ผมจะได้รับ จะเป็นยังไง วันนี้ผมยังตอบไม่ได้
และไม่คิดที่จะตอบเพราะมันยังมาไม่ถึง หลายคนบอกว่ารักครั้งแรกลืมยาก ผมเชื่อนะครับ
เพราะไอ้ลุงคือรักครั้งแรกของผมและไม่คิดจะลืมถ้าเราต้องเลิกกัน
ถึงตอนแรกมันอาจจะเจ็บปวด แต่ตอนหลัง มันจะมีค่าให้ผมได้จดจำ และยิ้มทุกครั้งที่ผมคิดถึงมัน
คุณอาจจะบอกว่ารักแท้ ไม่ได้มาจากรักครั้งแรกเสมอไป
แต่ผมกลับเชื่อว่ารักแท้มาจากใครบางคนที่เขาเห็นรักแท้ในตัวเรา ถึงจะมาจากรักครั้งใหม่ก็ตาม
มันก้มลงมาจูบผมท่ามกลางสายตาคนนับร้อยอย่างไม่แคร์ใครเลยครับ
ผมตอบรับรอยจูบนั้นอย่างไม่คิดที่จะปฏิเสธเช่นกัน
ริมฝีปากเราบดเบียดกันอย่างหนักหน่วงแต่อ่อนโยน ท่ามกลางเพลงรักจังหวะช้าๆ บนริมทะเลแห่งนั้น
“ขอบคุณสววรค์ที่ส่งเกย์มาบนโลกใบนี้”
“อิจฉาโว้ย”
“ฉลอง มาจูบกันหน่อย”
“วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงจากคนรอบข้างที่แทรกผ่านเพลงซึ้ง ๆ ลอยมา
และผมไม่ใช่คู่เดียวที่ทำแบบนี้ :L1:
แล้วสายฝนแห่งความชุ่มช่ำก็ตกลงมาจากบนท้องฟ้าที่มีดาวอยู่เต็ม
เหมือนจะบอกนี้คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต
ผมและไอ้ลุงแหงนหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้า หยดน้ำฝน ตกลกระทบนใบหน้าเรา
ไอ้ลุงมันดึงมือผมวิ่งแทรกจากผู้คนบนหาดทรายนั่น
เหลือไว้แค่คนที่ยังสนุกกับสายฝนที่โปรยลงมา :monkeysad:
ส่วนผมกับไอ้ลุงจะไปยังที่ไหนนั้น ตอนหน้าจะมาเล่าครับ
ตอนนี้ยาวมากเป็นพิเศษนะครับ
ยังไงช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ
ปล.รักนะยื้มตังค์5555
-
มีความสุขจังได้อ่านก่อนนอน :impress2:
ตอนนี้หวานอะ แอบอิจฉาเลยทีเดียว คนมีคู่ :-[
รอคอยตอนหน้าอยู่นะคะ :bye2:
-
เจ๊ยยย อ๊ากกกก ว๊ากกกก เฮ๊ยยยยยยยย o22
กำลังจะไปนอนพอดีเลยค่ะ .... แว้ปเข้ามา ไม่คาดคิดว่า คุณปอร์จะยังมาอัพดึกดื่น
โอ่ยยยย เวลาที่เสม็ดมันเดินช้าจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย ....
ผ่านมากี่ตอนแล้ว ยังไปไม่ถึงไหนกันเลย
ป่าวน๊า .... ไม่ได้อยากอ่าน nc เลยน๊า ... แค่จะว่า ทำไมยังไม่กลับบ้านนอนกันอีก ดึกป่านนี้ อิอิ ... อิอิ :haun4:
แหม ลุง บทจะกล้า ก็กล้าซะ .... กล้าจูบต่อหน้าประชาชนซะด้วย
+1 โทษฐาน ที่ทำให้เรา นอนดึกกว่าที่ควร ... เอริ้ก ๆ
-
อ๊าย...... :z13:ไม่ทันคนแรก
หวานตอนดึก
มดขึ้นคอมฯเลย :-[
:pig4:ค้าบที่มาต่อตอนก่อนนอน
ฝันหวานแน่เรา :impress2:
-
หววานนนน ว่าแต่ไอ้ลุงทำไม เหมือนจะโดนฉุดบ่อยจัง :z1: (ลุงเสน่ห์แรง) :z2:
-
:เฮ้อ:
ในท :เฮ้อ:ในที่สุดก็รู้ถึงเบื้องหลังความจริงที่ถูกปิดบังเอาไว้
แล้วตอนหน้าละจะมีอะไรน๊า อิๆ :impress2:
จะมารออ่านอย่างใจจดใจจ่อนะคราบ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
มาอ่านแล้วนะคับ
จะโดนใครงาบป่ะเนี่ย
-
เอ้ย.......................มดมาจากไหนเนี่ย เพียบเลย :jul3:
หวานซะ :impress2: :impress2: :oo1: :oo1:
-
หวานซ้าน้ำตาลยังอาย
:-[
-
หวานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักกันให้ดีนะมั่นคงนะ
:L1: :L1: :L1:
-
หวานจริง หวานจัง
ขอให้
หวานงี้ตลอดไป
ตอนนี้ความหวานเกินพิกัดชนิดน้ำตาลผสมน้ำผึ้งทีเดียว
อ่านๆ ไป จะเป็นโรคเบาหวานไหมเนี่ย
-
:-[
หวานกันไปไหนอ่ะ
แล้วก็ได้รู้ที่มาที่ไปของชะนีนนท์ แล้วหวังว่าคงจะไม่กลับมาอีกนะ
เค้าอยากอ่านตอนต่อไปอ่ะอยากรู้ว่าเข้าไปในห้องแล้วลุงจะได้ใช้ของที่ลุงเอามามัย
แล้วคนสวยจะได้กิน.......หรือเปล่านะ
:laugh:
-
อร๊ายยยยยยยย....ระดับน้ำตาลกำลังพุ่งอย่างแรง
หวานนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกก :-[
+1ให้คนสวยยยยยย :กอด1:
-
หวานจับใจเหลือเกิน
ลุงเมื่อรู้ใจตัวเองดีแล้วก้อจง
อย่าทำพลาดอีกล่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อ่านแล้วชอบความรู้สึกตอนที่มองตากันแล้วจูบกันอ่ะ เหมือนโลกนี้มีแค่สองเรา รักและเข้าใจกัน โอยยย หวานนนน
แต่..ช่วยกลับห้องให้ไว :laugh:
-
:L1:...จูบ เย้ยยยย จันทร์... :L1:
-
น้องปอร์ค่ะ รีบวิ่งให้ไว ไปให้ถึงห้องนอนเร็วๆน่ะคะ่ :-[
-
โอ๊ยยยยยยย หวานนนนนนนนนนน
โอ๊ยยยยยยย อิจฉา
:L2:น้องปอร์+น้องลุง
-
ในที่สุด คุณลุงก็เลือกได้ซักทีนะครับ
ดีใจกับพี่ปอร์คนสวยด้วยนะครับ :L2:
-
:o8:
:o8:
:o8:
-
ยาวเจงๆๆๆ
ตอนนี้
สะใจดี
-
:-[ หวานกันจังเลย :-[
-
:o8: หวานชื่นกันดีจัง :-[
-
อิจฉาคนสวย +1ให้เลย :L2:
-
หวานนนนนนนนนนนนน
เมื่อไรจะถึงตอน :oo1: :oo1:
-
หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :-[
-
:L2:
มาส่งกำลังใจให้คับ
:z2: :z2:
-
:fire: อิจฉาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
แต่อ่านแล้วรู้สึกแปลก ๆ อ่ะ ถ้าพี่ปอร์ไม่บอกว่าจะรอ แสดงว่าพี่ลุงจะกลับไปคบกะพี่นนท์ต่อหรออ
อ่านแล้วได้ความรู้สึกนั้นจริง ๆ อ่ะ แบบเหมือนยังลังเลอยู่ว่าจะเอาใครดี :confuse:
-
:-[ ซึ้งเป็นที่สุด ทั้งหวานและมีกลิ่นอายของข้าวใหม่ปลามัน เอิ๊ก
บรรยายได้น่ารักน่าประทับใจมากๆคะคนสวยของคนอ่าน
คนอ่านยิ้มแก้มแตกเลยคะ น่ารักกันจริงๆ ริมชายหาด ท่ามกลางเสียงผู้คน
แต่เหมือนมีเราแค่สองคนในสายตาของกันและกันเท่านั้น อั๊ยยยยยยย อิจ!!!!! :o8:
น้องลุงน้องผ่านอะไรมาเยอะมากมายก็จริงๆแต่สิ่งที่ผ่านมาแล้วพี่เชื่อว่า
น้องสามารถปรับและเปลี่ยนใ้ห้เป็นน้องลุงคนดีคนเดิมของน้องปอร์ได้แน่นอน
ความเป็นสุภาพบุรษ ความขี้เกรงใจ การเทคแคร์และดูแลคนใกล้ชิดรอบๆตัวนั้น
มันเป็นคุณสมบัติที่ลูกผู้ชายพึงมีและน้องก็มีครบถ้วน คนเราไม่ว่าอดีตที่ผ่านมาจะเป็นยังไง
มันเลี่ยงหรือลืมไม่ได้หรอกคะแต่มันจะอยู่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แต่สิ่งที่เราทำหรือแสดง
ออกณ ปัจจุบันต่างหากคือสิ่งที่มันเกิดขึ้นจริงๆ ตอนนี้เส้นขนานบรรจบกันเป็ฯเส้นเดียวแล้วนะคะ
ดูแลกันและกันให้ดีล่ะ ถึงจะเดินไปพร้อมๆกันแ่ต่ก็ต้องศึกษาและเรียนรู้กันและกันไปเรื่อยๆ
เหมือนเดิมนั่นแหละเนอะ รักน้องลุงและอยากแสดงออกม๊ากมาก
ส่วนคนสวย ไปดื่มอะไรของใครมาคะนั่นเกิดเค้าใส่ยาอะไรมาให้เนี่ย
น้องลุงของคนอ่านไม่ฟ้าเหลืองเลยรึคะ ระวังๆหน่อยก็แล้วกันนะคะ
ชอบตอนน้องลุงจูงมือเดินบนทราบละเอียดดดดอั๊ยยยยอยากขี่คอเหลือเกิ๊น
น่ารักกันจริงๆ
+1 เลิศอลังการ น่าประทับใจมากๆคะ เอาไป สิบดาวนะเคอะคนสวย
รักนะแต่ไม่ให้ยืมตังค์คะ ต้องกู้โอนลี่ เอิ๊ก
-
น้องปอร์...อ่านชื่อตอนก็เล่นเอาตกใจว่าจะทำอะไรกันบนหาด
:กอด1: แต่พออ่านแล้วก็อยากจะกอดน้องปอร์ 1 ทีที่เคลียร์ทุกข้อสงสัยได้อย่างกระจ่างชัด
รออ่านต่อนะครับว่าจะไปหลบฝนกับลุงกันที่ไหน แล้ว...จะได้กันตอนฝนตกเหมือนหนังไทยไหมเนี่ย :-[
-
ต้องได้สิ เคยได้กันแล้วนิ ต้องได้อีก
อะจึ๊ก อะจึ๊ก จึ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ประมาณว่าฝนมาไล่ให้ไปทำในที่ลับตา ฮี้ววววววววววววววววววววววว
-
ดีใจที่ในที่สุดก็เข้าใจกัน แต่แอบสงสัยว่าทำไมลุงใช้เวลาเคลียร์ตัวเองนานจัง ในเมื่อเลิกกับนนท์ไปตั้งนานแระ สงสัยแรดนนท์ไม่ยอมแหง :m31:
ชอบฉากเต้นรำจังเลย :impress2: รีบไปหลบฝนเช็ดเนื้อเช็ดตัวกันในห้องพักดีกว่าน้า
-
:laugh: :laugh:
เห็นนะ ว่าเปลี่ยนหัวข้อแล้ว
รออีก 5 นาที ถ้ายังไม่ลงเรื่อง .... จะหนีไปนอน :z13:
-
รอแป็บนึงนะครับ
ตรวจคำผิดก่อนเพื่อความสมู๊ทและเรียบเนียน
o18 :haun4:
-
จร้า
จะรออีก3นาที
-
รอตอนดื่มโค๊กอยู่นะจ๊ะ :haun4:
-
นั่งปูเสื่อรอพร้อมแก้วแช่เย็นใส่น้ำแข็งพูนแก้ว :impress2:
-
ริมฝีปากเราบดเบียดกันอย่างหนักหน่วงแต่อ่อนโยน ท่ามกลางเพลงรักจังหวะช้าๆ บนริมทะเลแห่งนั้น
“ขอบคุณสววรค์ที่ส่งเกย์มาบนโลกใบนี้”
“อิจฉาโว้ย”
“ฉลอง มาจูบกันหน่อย”
“วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงจากคนรอบข้างที่แทรกผ่านเพลงซึ้ง ๆ ลอยมา
และผมไม่ใช่คู่เดียวที่ทำแบบนี้
แล้วสายฝนแห่งความชุ่มช่ำก็ตกลงมาจากบนท้องฟ้าที่มีดาวอยู่เต็ม เหมือนจะบอกนี้คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต
ผมและไอ้ลุงแหงนหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้า หยดน้ำฝน ตกลกระทบนใบหน้าเรา
ไอ้ลุงมันดึงมือผมวิ่งแทรกจากผู้คนบนหาดทรายนั่น
เหลือไว้แค่คนที่ยังสนุกกับสายฝนที่โปรยลงมา
ส่วนผมกับไอ้ลุงจะไปยังที่ไหนนั้น ตอนหน้าจะมาเล่าครับ
ตอนที่ 50 พอดี
ไอ้ลุงมันถอดเสื้อออกระหว่างทางที่เราวิ่งมา ใช้เสื้อของมันกันฝนที่ตกลงมา
โดยที่เรากิ่งเดิน กึ่งวิ่ง ผมอยู่ใต้วงแขนของมัน ถึงฝนจะตกกับทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น
ทันที่ทีประตูถูกเปิดออก 555ผมเดินไปหยิบผ้าขนหนูส่งให้ไอ้ลุงให้มัน
เพื่อให้มันไปอาบน้ำก่อนส่วนผมจะรออาบทีหลังครับ
ทันทีที่มันรับผ้าขนหนูจากผมมันก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดฝักบัวเสียงดัง ผมงัวเงียหารีโมทเพื่อที่จะเปิดทีวี
“โอ้ย” เสียงไอ้ลุงร้องลั่นออกมาจากห้องน้ำ
ผมตกใจนึกว่าเกิดอะไรขึ้นกับมันเรียกตะโกนทำให้ผมวางรีโมทลงบนเตียงนอนแล้ววิ่งไปยังหน้าห้องน้ำ
ผมเคาะประตูห้องน้ำปากก็ร้องถามมันว่าเกิดไรขึ้น
แต่ก็ไม่มีเสียงไรตอบกลับออกมาให้ได้ยิน
“กอล์ฟ เป็นไรเปล่า” ผมเริ่มตกใจแล้วสิครับ
“กอล์ฟ เป็นไรหรือเปล่า” มือผมยังพยายามที่จะเคาะประตูต่อ
“ปอร์ ช่วยกอล์ฟด้วย” เสียงดังออกมาจากห้องน้ำที่มีเพียงประตูไม้กั้นเราอยู่
“เปิดประตูสิ” ผมตะโตนต่อ
ไม่มีเสียงตอบอะไรออกมาเลย นอกจากเสียงปลดล๊อกประตู
แล้วมันก็ค่อยๆแง้ม ๆ ออก เผยให้เห็นว่าไอ้ลุงกำลังยืนอยู่ใต้ฝักบัว
มือกำลังขยี้อยู่ที่ตา
“เป็นอะไรหรือเปล่า” ผมถามพร้อมเดินเข้าไปหามัน
“กอล์ฟ เป็นอะไร” ผมยังถามต่อไปเรื่อยๆ
“ปอร์ กอล์ฟมองไม่เห็น” เสียงมันพูดออกมามือยังขยี้ตาต่อ
“ไหนดูสิ” ผมลูบฟองของยาสระผมออกจากหน้ามันในใจก็คิดว่าฟองของยาสระผมอะไรจะแสบจนทำให้ตามองไม่เห็น
ผมเอื้อมมือไปเปิดฝักบัวให้แรงขึ้น เพื่อให้มันล้างหน้า
ผมยังตกใจอยู่เพราะคิดว่ามันคงมีอะไรมากกว่าฟองยาสระผมเข้าตามมันถึงร้องเสียงดังขนาดนนี้ครับ
พอฟองพวกนั้นถูกล้างออก ผมพยายามที่จะขอดูมันว่าเป็นไรมากหรือเปล่า
“ไหนดูสิ ลืมตา” ผมพยายามสำจวจสองตาของไอ้ลุงว่ามีอะไรติดอยู่หรือเปล่า
‘แสบไหม” ผมถามมัน มันพยักหน้าตอบ :call:
“มองเห็นอะไรไหม” คำถามจากผมเป็นชุดๆ
“ไม่เห็นครับ” มันตอบทั้งที่โฟกัสสายตาที่ใบหน้าผมเต็ม
ผมเริ่มสงสัยแล้วครับ มีด้วยเหรอ ถ้ามองไม่เห็นแต่เสือกโฟกัสที่ใบหน้าผมได้
“มองเห็นไหม มองเห็นหน้าปอร์ไหม?”
“ไม่เห็นครับ” สายตามันไม่ได้โฟกัสที่ใบหน้าผมแล้วครับ แต่มันที่สองตาผมชัดๆ
“ความรักบังตา เลยมองไม่เห็น” ทันทีที่คำนี้หลุดออกจากปากมัน สมองผมประมวลผลในเวลา1วินาที
เสียงมันหัวเราะ
“อ้าว แกล้งใช่ไหม” ผมไม่เพียงแต่พูดครับมือผมมันไปถึงแล้ว เข้าให้ที่หน้าอกมันซึ่งกำลังเปือยอยู่
ยังไม่ทันจะแจกของกำนัลให้มันอีกครั้งผมก็อยู่ในอ้อมกอดของมันเรียบร้อยแล้วครับ
สองมือมันอยู่บนแผ่นหลังผมครับ
“ปอร์ กอล์ฟรักปอร์นะครับ”มันผลักร่างผมออกอย่างช้าๆ มองตาผมอีกครั้ง
:t3:
“จะรักได้ยังไงความรักมันบังอยู่” 555 ผมแกล้งมัน
มันก้มลงมาจูบปากผมอย่างช้าๆ
เสียงน้ำไหลจากฝักบัวยังดังต่อไป
ผมหลับตาพริ้มๆ รับรอยจูบจากมันอีกครั้งหลังจากที่มันดึงตัวผมเข้ามามัน
มันผลักตัวผมออกอีกครั้ง แล้วถอดเสื้อที่พันธนาการบนร่างของผมไว้ ด้วยความเต็มใจจากผม
แล้วตามด้วยกางเกงขาสั้น เหลือไว้เพียงกางเกงในที่ยังปิดร่างกายผมอยู่
:mc4:
ผมรับการจูบจากไอ้ลุงไม่รู้กี่ครั้งผมจำไม่ได้ครับแต่ที่ผมรับรู้คือ มันเต็มไปด้วยความนั่มนวล ชวนฝัน
ผมแทบล่องลอยออกไปไหนต่อไหน สองมือผมอยู่บนแผ่นหลังมัน ลูปไปมา
“พอก่อนครับ พอก่อน” ผมพูดหลังจากถอนริมฝีปากออกมจากไอ้ลุง แล้วหันไปคว้าฝักบัวมาราดตามตัวไอ้ลุง
มันพยายามที่จะทำอีกแต่ผมก็ห้ามไว้ครับ
“อาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวไม่สบาย เพิ่งตากฝนมาไม่ใช่เหรอ” ผมบอกมัน
มันก็เชื่อฟังครับ
“อ้าวนี่ถือไว้” ผมยื่นฝักบัวให้มันแล้วหยิบสบู่ที่ชั้นว่างถูตัวให้มันไปมาตามตัวไม่เว้นแม้แต่ ที่ตรงนั้น
ตอนนี้มันสู้มือผมครับ
ผมแกล้งมันถูตรงนี้หลายรอบ วนไปมาอยู่นาน ยิ่งถูมันยิ่งสู้มือครับ
ไอ้ลุงหยิบยาสระผมมาสระให้ผมบ้าง
:oo1:
“กอล์ฟสระให้” มันพูดทั้งที่ผมยังถูสบู่บนตัวมันเหมือนเดิม
นี่เป็นครั้งแรกครับที่ผมและไอ้ลุงอาบน้ำด้วยกันครับ
ผมและมันก็ไม่ได้อายอะไร เพราะเราสองคนทำอะไรมากว่าอาบน้ำแล้ว
เห็นอะไรต่อมิอะไรกันแล้วครับ
แต่ยังไม่มีอะไรกันมากว่าภายนอกครับ
ผมเดินออกไปก่อนหลังจากที่ราดน้ำล้างให้มันเสร็จแล้วครับ
ผ้าขนหนูผืนที่ผมหาให้มันนั้นละครับพันตัว
ส่วนมันก็ตามออกมาแบบไม่ได้ใส่อะไรเลย
โตงเตงออกมาเลย เดินไปมา หาผ้าเช็ตตัว
ผมมองมันผ่านกระจากที่ผมนั่งอยู่ครับ มองไปยิ้มไป ไม่ถึงกับตลกครับ
แต่ไม่ค่อยเห็นอะไรแบบนี้มากว่าครับ นานทีที่เราจะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ :z6:
และนานทีเราจะที่เราจะได้อยู่ภายในห้องที่เสื้อผ้าไม่มีความจำเป็นต้องใส่ครับ
ไอ้ลุงมันเดินเข้ามาหาผมใช้ผ้าขนหนูที่มันหา มาเช็ดหัวให้ผม
เราทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันครับ นอกจากภาษากายที่ปล่อยให้มันพูดเอง
บ่อยครังที่มันมองผมผ่านกระจก บ่อยครั้งที่ผมเห็นรอยยิ้ม
ผมมีความสูขมากครับที่มันทำอะไรให้ผม มันอาจดูเล็กๆน้อยๆ แต่ผมสัมผัสการกระทำนั้นได้ครับ
ถึงบางครั้ง เจ้าโค๊กของมันจะกระทบแผ่นหลังผมบ้าง 555
“มาปอร์เช็ดให้บ้าง” ผมพูดแล้วลุกให้มันนั่งบ้างครับ
ผมจัดการเช็ดหัวให้มันไม่ได้สนใจที่จะมองหน้ามันหรอกครับ แต่มันสิ
จ้องผมอย่างกับว่าจะกินผมผ่านกระจกใบนั้นให้ได้ครับ แทบไม่คาดสายตาเลยครับ
ผมรู้แต่ไม่อยากมองตอบเท่านั้นครับไม่ได้เล่นตัวนะครับเขิลมากกว่า
“เสร็จละ” ผมเดินไปหาเสื้อให้ผมและมันใส่
ยื่นให้มันใส่ครับครับ มันอ้อนให้ผมใส่ให้ เหมือนเด็กกำลังอ้อนจากพ่อแม่
:n1:
“ไม่รู้จะใส่ทำไม เดี๋ยวก็ถอดเหมือนเดิม”มันพูดมาครับ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจมันครับ
ผมจัดการใส่เสื้อผ้าในส่วนของตัวเองแล้วเดินไปที่กระเป๋าอีกทีๆ หา ยาแก้ไข้หวัดที่เตรียมมาด้วยให้ไอ้ลุงและผมกิน
ผมยื่นยาให้มันสองเม็ดพร้อมกับน้ำที่เทใส่แก้วไว้พร้อม
“กินซะ เดี๋ยวไม่สบาย” มันรับยาและแก้วน้ำกินตามที่ผมบอกมัน
ผมกินบ้างหลังจากที่มันกินเสร็จ…วิชาชีพนางสาวพยาบาลเริ่มเข้าสิงห์55
ผมเดินไปจัดแจงที่นอนหลังจากที่มันไม่ค่อยจะเป็นระเบียบ เพราะใช้มาบ้างแล้วในตอนกลางวันครับ
“นอนแล้วนะ” พูดจบหลังจากให้สัญญาณไอ้ลุง จึงสอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มครับ
เอื้อมมือไปปิดโคมไฟที่เปิดไว้แต่หัวค่ำ ไอ้ลุงมันเดินมาอีกฟากนึงทั้งที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยครับ มือยังมันถือรีโมท
มันคงมีจุดหมายอะไรของมัน ผมเริ่มคิดหนักอีกแล้วครับคราวนี้
มันสอดตัวเข้ามายังผ้าห่มผืนเดียวกับผม เขยิบตัวเข้ามาติดกัน วางหัวลงบนหมอนข้างๆผมนอนตะแคง
หลับตาปริบๆ เหมือนมีคำขอเกิดขึ้นอีกแล้วครับ เริ่มมาเถอะ55 ผมรู้ครับว่ามันต้องการแบบนี้
“ปอร์”
“หือ” ผมตอบในลำคอหลังจากที่ไอ้ลุงมันเรียกเบา ๆ
มันลุกขึ้น แก้มผมถูกวางด้วยมือทั้งสองของมัน ความอ่อนโอนเริ่มส่องผ่านถึงผม
มันก้มลงมาจูบผมด้วยริมฝีปากอันเล็กๆ ชมพูของมันอีกครั้ง
“ไม่เบื่อจูบบ้างเหรอครับ” ผมถามมัน
http://video.mthai.com/player.php?id=14M1177083722M0
“ไม่เบื่อครับ ปอร์ไม่ชอบเหรอครับ” ผมเงียบไปขณะช่วงเวลาหนึง โดยสายตามันยังรอคำตอบจากผมอยู่
“ถ้าไม่ชอบคงไม่จูบตอบกลับไปหรอก’ ความกังวลเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแทน ทั้งผมและมัน
พอรู้อย่างงั้นมันเอาใหญ่เลยครับ
มันจูบแล้วจูบอีก และแน่นอนครับ ผมตอบสนองมันด้วยจูบเช่นกัน
มันเปลี่ยนจากที่ปากแล้วใช้ปากมาขบที่ปลายจมูกผมเบาๆ กลิ่นปากอ่อนๆลอยเข้ามา
กระตุ้นความรู้สึกผม แล้วมันค่อยๆ ไล่ลงไปที่ซอกคอ ติ่งหู
และขบมันเบาๆอีกครั้ง คราวนี้ผมสะดุ้ง มือขวามันลูบไปตามหน้าท้องที่เด้งตามจังหวะแรงสัมผัสนั้น
ไอ้ลุงค่อยไล่ลิ้นต่ำลงมาที่คอ วนไปที่คาง กลิ่นปากอ่อนนั้นยังลอยมากระตุ้นผมอยู่ไม่ขาด
หัวใจผมเริ่มเต้นแรงขึ้นเมื่อมันไล่ลงไปหน้าอกผม ส่วนมือยังวนที่หน้าท้อง
มันมองหน้าผมแล้วประกบปากลงที่หัวนมเล็กๆของผมแล้วขบมันเบาๆ อีกครั้งมือทั้งสองผมที่วางอยู่บนเตียงนอน
ถูกยกมาวางบนหัวมันแล้วค่อยๆดึงผมมันตามแรงเสียวซ่านที่มันขบหัวนม
o13
ปากผมครางเบา ๆ ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปลายอยู่ด้านนอก
มันเปลี่ยนจากนั่งข้างๆผมมาขึ้นค่อมผม
“ปอร์ครับ” เสียงเรียกผมเบาๆ
“หือ ” ผมตอบมันพร้อมกับเสียงคราง
ปากมันลากไปที่หัวนมอีกข้างแล้วขบมัน เหมือนกลัวว่ามันจะน้อยใจอีกข้างนึงยังไงอย่างงั้น
ปลายลิ้นถูกลากลงต่ำมาเรื่อยหลังจากที่ไอ้ลุงหนำใจที่หัวนมแล้ว คราวนี้มือถูกเปลี่ยนจากที่หน้าท้องมาอยู่ที่ปลายหน้าอกแทน
ส่วนปากยังต่ำลง หน้าท้อง ต่ำลงอีก ใกล้ถึงตรงนั้นแล้ว มือผมยังจิกที่ผมมันแรงขึ้น
ปากครางดังขึ้น สายฝนไม่มีท่าทีว่าจะหยุด เหมือนสองมือมันที่กำลังขยำอยู่เนินหน้าอกผม
มันเริ่มจะเพิ่มความแรงขึ้น แต่อ่อนโยน
ไอ้ลุงมันถอนปากออกจากหน้าท้องผม แล้วทักทายปอร์น้อยๆด้วยสองมือ
ตอนนี้มันพร้อมที่จะให้เขาคนนั้นทำอะไรตามใจเขาแล้วครับ
:L1:
ไอ้ลุงปอกเปลือกน้องปอร์น้อยออกอย่างช้าๆ แล้วเอาปลายจมูกมันไปสัมผัส
อย่างไม่มีท่าทีว่าจะรังเกียจแต่อย่างใด ไม่ช้า น้องปอร์น้อยถูกครอบด้วยปากไอ้ลุง
แล้วมันค่อยๆ หายไปในที่สุด เสียงครางยังออกมาจากปากผม มือยังจิกอยู่บนหัวไอ้ลุง มันขยับปากขึ้นลง แล้วเพิ่มความถี่ขึ้นครับ
โอ้ย ตอนนี้ ผมแทบจะกลับสู่ที่ๆผมมาแล้วครับ คือสวรรค์นั่นเอง
ไอ้ลุงใช้ปากให้ผมอยู่นานก่อนผมจะลุกขึ้นมานั่งแล้วปล่อยให้มันนอนบ้าง
ผมค่อมตัวไปอยู่บนมันบ้าง ไล่จูบมันช้า ๆ โดยเริ่มจากปาก ผมสอดลิ้นเข้าไปในปากไอ้ลุง
มันดันลิ้นเข้าไปในปากผมบ้างสลับกันไปมาอยู่นานจนเป็นที่พอใจ ผมเปลี่ยนจุดหมายเป็นที่คอ ใบหู
ขบมันเบาๆ เหมือนอย่างที่มันทำกับผมบ้าง
สร้างความเสียวซ่านให้มันไม่น้อยครับ สองมือมันจิกที่แผ่นหลังผม
ผมไล่ปลายลิ้นลงไปตามไหล่ หน้าอกและหยุดอยู่ที่นี่ ที่ปลายยอดหน้าอกมัน
ผมลิ้มรสปลายหน้าอกมันด้วยปลายลิ้นของผม มือขวาแทรกเข้าไปที่ไรผม :fire:
ส่วนอีกมือวนเวียนที่หน้าท้อง สะโพกมันแอ่นรับตามจังหวะมือที่ลูบอยู่บนหน้าท้องที่มีไรขนบางๆ
:o8:
ปากครางเสียงดังต่อเนื่อง ผมย้ายปลายลิ้นไปยังอีกข้าง รับรสมันอย่างหิวกระหาย
แล้วเริ่มไล่ลงมาที่หน้าท้องมือที่ลูบไล้อยู่ที่หน้าท้องเปลี่ยนเป็นที่โค๊กขวดใหญ่ของไอ้ลุงแทนครับ
:oo1:
ตอนนี้ขวดมันเปิดรอให้ผมได้กินและรับรู้ถึงความซ่าส์ของมันแล้ว
ผมถอนริมฝีปากอันเรียวเล็กจากที่ตรงนั้น มองที่ปลายขวดโค๊กอย่างไม่สงสัยในขนาด
ที่เรียกว่าได้ว่าโค๊กพี่บิ๊ก ผมเริ่มแหย่ปลายลิ้นเข้าไปยังปลายขวดโค๊กอย่างช้าๆ
เจ้าของขวดโค๊กนั้น ครางออกมามันเด้งสวนมาในทิศทางตรงข้ามกับปลายลิ้น
สองมือมันเปลี่ยนมาอยู่บนหัวผม กดหัวผมลงลิ้มรสโค๊กพี่บิ๊กขวดนี้อย่างเป็นจังหวะ
ผมพยายามแหย่ลิ้นลงไปให้ลึกมากที่สุดเท่าที่จะทำได้หวังกินน้ำในขวดนั่น
สองมือลูบตามขา หน้าท้อง ไรขน หรือแม้แต่ลูกสองลูกของไอ้ลุง
“ปอร์ครับ ปอร์ เสียวครับ” เสียงมันเรียกผม
เมื่อผมรู้แบบนั้น ผมใช้ปากคอบขวดโค๊กนั้น หวังให้มันหายไปในปาก แต่ผมทำไม่ได้ครับ
อย่างที่ผมบอก ครับ ขนาดขวดรุ่นพี่บิ๊ก มันจึงยากที่จะกินทั้งขวด ผมทำปากขึ้นลง
ห่อปากให้เล็กลงเท่าที่จะทำได้ ยิ่งขึ้นลงเร็วเท่าไร ไอ้ลุงยิ่งครางเสียงดังมากขึ้นเท่านั้น
“ปอร์ครับ ผมจะไม่ไหวหละครับ” ตอนนี้ความหวังที่ผมจะได้กินโค๊กอยู่ไม่ไกลแล้วครับ
แต่ผมเลือกที่จะถอนปากออกจากปากขวดแทน แล้วนอนลงข้างๆไอ้ลุง เราสองคนจูบปากกันอีก
ต่างคนต่างช่วยกัน ใช้มือ ผมจับที่ขวดโค๊กไอ้ลุง ไอ้ลุงจับที่น้องปอร์น้อย ๆ
เราจูบกัน เราจูบกันอย่างเมามัน และใช้มือให้กันและกัน
หน้าไอ้ลุงเริ่มเหยเก แต่ยังหล่อเหมือนเดิม
:seng2ped:
“ปอร์ครับ ปอร์” เสียงเรียกเริ่มมาอีกครับ
:oo1:
“ไม่ไหวแล้วครับ ผมไม่ไหวแล้ว”
เมื่อผมได้ยินแบบนั้น ขวดโค๊กที่อยู่มือจึงถูกผมรูดขึ้นลงอย่างไม่รอช้า และในที่สุด
ไอ้ลุงก็ได้ปล่อยน้ำโค๊กที่อยู่ในขวดออกมา เจิ่งนองบนหน้าท้องของมันและบางส่วนยัง เกาะอยู่ที่ปลายขวดนั้น
ตอนนี้ไอ้ลุงหอบแหกๆ หัวใจเต้นแรง
และมันไม่ลืมที่จับน้องปอร์น้อยๆรูดขึ้นลงอย่างไม่กลัวว่ามันจะร้องไห้แต่อย่างใด
:z10:
และในที่สุดเมื่อน้องปอร์น้อยถูกรังแกจนเป็นที่พอใจของไอ้ลุง ก็ได้ปล่อยน้ำตาออกมาให้กองอยู่บนหน้าท้อง
สมใจไอ้ลุงมัน เราสองคนหอบแหกๆอยู่นาน
และไอ้ลุงมันฝ่ายลุกไปหยิบกระดาษทิชชู่ที่วางอยู่หน้ากระจก
มาเช็ดทำความสะอาดให้ผมก่อนแล้วตามด้วยทำความสะอาดให้ตัวเอง
ก่อนที่ผมจะกระซิบข้างหูมัน ขอบคุณไอ้ลุงที่รู้ลิมิตที่ผมสามารถทำได้
เราก็นอนกอดกันฟังเสียงฝนใต้ผ้าห่ม ก่อนที่ผมจะหิวกระหายโค๊กอีกครั้ง :3123: :oo1:
และไอ้ลุงมันอยากที่จะแกล้งน้องปอร์ในรอบดึกอีกครั้ง
ปล. ผมยังยืนยันนะครับว่าแต่ละครั้งที่ผม make love กับไอ้ลุงว่าผมทำได้แค่ไหน
ขอโทษคนที่คอยลุ้นนะครับ55 อาจจะไม่ถูกใจ รอหน่อยละกัน
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับผม อ่านแล้วขอให้นอนหลับฝันดีทุกคนเลยนะ555
อย่าทำร้ายใครก่อนนอนนะครับ :haun4: :haun4:
-
:z13: :z13: :z13:
จิ้มปอร์ อิๆ
อ่านแล้วแบบว่าคำเดียวให้ตอนนี้ หื่น 555+ :haun4: :haun4:
แล้วจะมารออ่านต่อนะ
ปล.สมแล้วที่บอกว่านั่งทวนคำผิดหาไม่เจอเลยนะเนี่ย
นิว
-
:laugh: ... คุ้มค่าการรอคอย
+1 โทษฐาน ได้ใจอย่างแรง
แล้วรอบดึกที่ว่า ลงต่อคืนนี้เลยป่าวค่ะ เอริ้กกกก ๆ
โอ้ย ตอนนี้ ผมแทบจะกลับสู่ที่ๆผมมาแล้วครับ คือสวรรค์นั่นเอง
มุขนี้ ร้ายกาจมาก ... คิดได้ยังงายยยยยย
-
น้องปอร์...
หื่น..................
-
น้องปอร์ได้ใจจริง ๆ
ติดใจรสชาดโค๊กบิ๊กแล้วซิถ้า
น้องปอร์
-
:haun4:
-
:m25:
:m25:
-
สรุปว่าหื่นทั้งคู่เลยคร้าบบบบ
พี่ปอร์คนสวยหื่น :z1:
คุณลุงก็หื่น :m25:
:laugh3: :laugh3: :laugh3:
แล้วมาต่อไวๆ นะคร้าบ :L2:
-
แรงอ่ะ เห็นภาพเลย 555
-
น้องปอร์ลืมกินน้ำโค้กใช่มะ ธ่อ เสียของโม้ดดดดดดดดดดดดดดดดด
อย่างนี้ยังไม่เรียกว่าเสร็จหรอกนะ จะบอกให้
ต้องให้ตาลุงเข้าเยี่ยมถ้ำทองก่อนจิ ถึงจะเรียกว่า "เสร็จที่เสม็ด" ฮ่า ฮ่า
:oo1: :m20:
-
เมื่อไหร่จะเสียตัวอ่า
ลุงช้าจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คนสวยจ๋า กินโค้กหลายรอบเดี่ยวเป็นเบาหวานน้า :o8:
-
เพ่ปอร์ วุ้ยย
โค้กซ่าส์มากป่าวว
-
เมื่อไหร่จะไปถ้ำลอดกันครับ อิอิอิ :L1: :o8: :กอด1:
-
:m24:
เป็นสาวเป็นนางอย่ากินโค้กบ่อย เด๋วอ้วน :laugh:
แต่ถ้าเป็นโค้กพี่บิ๊กของน้องลุงล่ะก้อ น้องปอร์ของสองเคอะ :yeb:
แหม่ๆๆๆๆๆ น้องลุงหนูจะมารยาเกินไปแล้นนะลูก ความรักบังตา เด๋วคนอ่านจับ
ลงโทษซะเลยหนิ บร้าๆๆๆๆเดะไรมะรู้อยากกินแฟนตัวก็ใช้มารยาอื่นก็มะได้
เอิ๊ก เส็ดๆๆๆๆๆๆ :oo1: :oo1: สมใจเป็นที่สุด 55555
"ไปเสม็ด" ได้กินโค้กสมใจ :m20:
"มันสอดตัวเข้าไปยังผ้าห่มผืนเดียวกับผม เขยิบตัวเข้าไปติดกัน วางหัวลงบนหมอนข้างๆผมนอนตะแคง
หลับตาปริบๆ เหมือนมีคำขอเกิดขึ้นอีกแล้วครับ เริ่มมาเถอะ55 ผมรู้ครับว่ามันต้องการแบบนี้"
>> เป็นสาวเป็นนาง อั๊ยยย
o13 o13 รักน้องลุงจัง ถึงจะมารยาก็เหอะแต่ นางสาวพยาบาลแถวนั้น
ก็ใช่ว่าจะน้อยหน้า อุคิๆ
เอาไปสิบดาวพิษวาสนะคะ o13
-
เมื่อไรโค้กจะมุดถ้ำน้องปอร์ อิอิ
แบบนี้ก็ยังไม่ได้ใช้ถุงยาง ทิ้งไว้นานเดี๋ยวจะหมดอายุนะ
-
คนสวยกินโค้กตอนดึกๆไม่ดีนะเด๋วไม่สวย
หรือโค้กที่คนสวยกินอ่ะต้องกินมากๆ อิอิ
แล้วของที่ลุงเอามาจะได้ใช้มัยนะ
-
ทำไปได้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้
แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:haun4:
คนสวยหื่นอะ
-
ชอบจัง โค๊กพี่บิ๊กของไอ้ลุง
:laugh:
-
+1 ฉลองตอน 50 ให้น้องปอร์แล้วนะครับ :mc4:
:m25: ตอนนี้เรียกเลือดได้ถูกใจจริงๆ
สรุปแล้วทั้งปอร์และลุงกอล์ฟก็ยังไม่มีใครสูญเสียอธิปไตย...
รออ่านต่อนะครับ
-
"โค๊กแข็งปวย" บ้า :o8: :m25:
-
แวะมากดคนงามบ่อสร้าง
ตอง2 :m11: เลขสวยน่าแทงหวย
-
:haun4: :haun4: :haun4:.......เหลืออีกนิสนุง
-
เอ่อ..โค๊กพี่บิ๊ก...รสชาดชวนติดใจมั๊ยค่ะ...เอิ๊กกกกก :m25:
-
:haun4: :jul1: :z1:
ชื่อตอนที่ 50 นี้ช่างสรรหาจริงๆเลย
หื่นๆจริงๆ
-
:z1:
เมื่อคืน....ไอ่ลุงเสิร์ฟปอร์ ด้วย โค๊กแข็งปวย ไปแล้ว
ตื่นเช้ามา....ไอ่ลุง ก็คงเตรียมเมนูเด็ดไว้ให้ปอร์อีก
เมนูเช้า...ของไอ่ลุง
คงเป็นอาหารจานหรู ดูดี
ไอ่ลุงเสิร์ฟด้วย " ปูโกก "
ผลิตผลของกอล์ฟเองคร้าบบบบ ฮี่ฮี่
:jul3:
ขอบคุณครับ....ไอ่ลุง ที่ทำให้ปอร์ ทั้งสวยและหื่น คิกคิก :m20:
-
ณ ร้านค้าแห่งหนึ่ง
"ลุงคร้าบๆ ขอ โค้กพี่บิ๊กขวดครับ"
"อ่าซ์ อร่อย ซ่า สะใจ"
-
มาอ่านนะคับ
-
หนุกหนานๆๆ
:z1:
-
ปอร์สุดสวยอย่าว่าเค้านะ
เค้าน่ะเชียร์ให้ปอร์เสียตัว
ให้ลุงทุ๊กวันทุกวัน
-
อ้าวนึกว่า ครั้งนี้จะถึงที่ละอ่ะ :z1:
-
:haun4:โค๊กพี่บิ๊กนี่ท่าทางจะอร่อยน่าดูใช่ป่าวปอร์คนสวย
มาเสม็ดแต่ก็ยังมะเสร็จสักที พยายามต่อไปนะลุง
-
:z2: มารอสวยเสียสาว คึคึ
-
:laugh:
-
และมันไม่ลืมที่จับน้องปอร์น้อยๆรูดขึ้นลงอย่างไม่กลัวว่ามันจะร้องไห้แต่อย่างใด
และในที่สุดเมื่อน้องปอร์น้อยถูกรังแกจนเป็นที่พอใจของไอ้ลุง ก็ได้ปล่อยน้ำตาออกมาให้กองอยู่บนหน้าท้อง
สมใจไอ้ลุงมัน เราสองคนหอบแหกๆอยู่นาน และไอ้ลุงมันฝ่ายลุกไปหยิบกระดาษทิชชู่ที่วางอยู่หน้ากระจก
มาเช็ดทำความสะอาดให้ผมก่อนแล้วตามด้วยทำความสะอาดให้ตัวเอง
ก่อนที่ผมจะกระซิบขอบคุณมันที่รู้ลิมิตว่าผมทำได้แค่ไหน
เราก็นอนกอดกันฟังเสียงฝนใต้ผ้าห่ม ก่อนที่ผมจะหิวกระหายโค๊กอีกครั้ง
และไอ้ลุงมันอยากที่จะแกล้งน้องปอร์ในรอบดึกอีกครั้ง
ตอนที่ 51 เกินครึ่งร้อย
สองคืนที่เราใช้ชีวิตด้วยกันที่เกาะแห่งนั้น มันเป็นช่วงเวลาที่มีค่าสำหรับชีวิตผมนะครับ น่าจดจำเชียวละ
และคิดว่าไอ้ลุงก็คงไม่ต่างไปจากผมเท่าไรหรอกครับมันสิคงชอบมากกว่าครับ
เราทำอะไรซ้ำๆ เหมือนคืนแรกที่เราไปถึง :serius2:
เล่นน้ำทะเล จับมือ เดินเล่นริมชายหาด กินข้าวเต้นรำ ในวงแขนมัน และที่ลืมไมได้แน่นอนครับ
เรื่องบนเตียง อยากหลับตาอยู่อย่างงั้น ทำอยู่อย่างงั้น ทำกับเธอเรื่อยไป55
มันขอแล้วขออีกไม่รู้จักเบื่อครับ มีหลายครั้งที่ต้องใช้วิชานางฟ้าสยบซาตานไม่เลือกที่จะตามใจมัน
ขืนทำทุกครั้งที่มันขอ เซเยสหมดทุกรอบ มีหวังตายกันพอดี
มิได้กลับบ้านกลับช่องกันมีแต่จะฟ้าเหลืองกันพอดีครับ
แต่ ถึงจะกี่คราต่อกี่ครั้งก็ตาม ครับใช่ คำว่าลิมิต ยังมีอยู่ในหัวของผมเสมอครับ
:z3:
ถึงมันจะรักผมและผมจะรักมัน ก็ไม่ได้ทำให้ผมละทิ้งสิ่งที่ผมคิดเอาไว้
ตอนนี้ผมถือว่าได้มันกลับมาแล้วครับ ผมได้มันกลับมาอยู่ในอ้อมกอดของผม
เป็นคนใหม่ที่พร้อมจะเดินไปกับผม แล้วทิ้งใครบางคนไว้ให้เป็นแค่อดีตของเราสองคน
อุ้ยส์ ของมันคนเดียวดีกว่าครับ55
ตอนนี้และต่อไปนี้จะมีแค่ปอร์ กับกอล์ฟ เท่านั้น
ผมก็ช่วยงานที่ร้านเป็นปกติคนั่นละครับ จานทุกใบผมยังล้าง
และเช็ดมันแล้ววางบนตระกร้าไว้พร้อมที่จะใช้งานอีกครั้ง
:-[
ช้อนซ้อม ยังถูกวางเลียงไว้อย่างเป็นระเบียบพร้อมที่จะหยิบจับไปใช้ได้อย่างง่ายดาย :m31:
หรืออะไรก็ตามที่ผมสามารถแบ่งเบาภาระพี่ได้ผมพร้อมยอมทำ ยกเว้น ทำกับข้าวครับ
เพราะถ้าทำแล้วนอกจากคนจะไม่แดกแล้ว หมามันก็คงเมิน ไม่แดรกตามคนไปด้วย
หน้าที่เด็กเสิร์ฟนั่นหละครับเหมาะสมกับผมแล้ว
หลังจากที่เรากลับจากไอ้ซ์แล่นด์(เกาะ)นั่นแล้วไอ้ลุงมันขยันมาที่ร้านผมทุกวันครับ
บ้างก็มาช่วยรับลูกค้า จดรายการอาหารบ้าง งกๆเงิ้น ๆ ทำเป็นบ้างไม่เป็นบ้าง เรียกถามผมบ้าง
แล้วแต่มันจะมีปัญหา ถ้าผมพอจะช่วยมันได้ก็ไม่พลาดครับวิ่งไปหามันแน่นอน
ใช่สิครับแฟนผมนี่ แก้ปัญหาอะไรไม่ได้ ผมต้องเสนอตัวอยู่แล้ว o18
คนอ่านอาจสงสัยว่าทำไมที่บ้านผมไม่สงสัยเลย ว่าทำไมอยู่ดีๆ
ซาตานรูปงาม โผล่เข้ามาในชีวิตทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้เห็น
อันนี้ต้องบอกก่อนครับ ว่าที่บ้านรู้ว่าผมเป็นยังไง
ผมแสดงตัวให้ที่บ้านเห็น ตั้งแต่เล็กๆแล้วครับ ว่า ผมได้เลือกเพศแล้ว
ต่างจากบางคน รวมทั้งผู้อ่านด้วย555 เพศที่ติดตัวมาแต่เกิดอาจไม่ใช่เพศที่แท้จริง
และมาเลือกเอาตอนอายุ 20 หรือบางครั้งก็ ไม่เลือกเลยเก็บเป็นความหลับสุดขอบฟ้า
แม้แต่ผียังไม่สามารถที่จะเห็นผีได้
แต่สำหรับผม ชิงตัดหน้าเลือกก่อนจะ10 ขวบด้วยซ้ำ555 :oo1:
ก็ใช่ว่าผมจะสาวแตกนะครับ นั่นไม่ใช่วิสัยของผมครับ
พอโตขึ้นอะไรๆก็เปลี่ยนตาม ไม่ใช่เฉพาะอากาศ55 ผมยังรักที่จะมี ด.เด็ก ไม่ได้รังเกียจอะไรเลย
โตขึ้นมาอีก กลับพอใจในสิ่งที่ตนเองมีและคิดว่าใช้มันทำอย่างอื่นได้ด้วยนอกจากฉี่
หรือเข้าใจง่ายๆ คือเป็นผู้ชายดีๆนี่ละครับ แต่ไม่สามารถที่จะ
แต่งงานได้เท่านั้นเอง เพราะอะไรนั้นเหรอครับ เพราะ เราไม่มีวาสนาที่จะได้เกิดมาเป็นพ่อคน
หรือได้เกิดมาเพื่อเกิดเป็นแม่ เรายังยังโชคดีที่ได้เกิดมาเป็นน้า เป็นอา หรือเป็นลุง
o13
เห็นไหมครับ อย่างน้อยเราก็ยังไม่ได้เป็นคนที่ถูกลืมให้ได้เล่นบทบาทต่างๆเลยครับ
ที่บ้านผมรู้ครับว่าผมเป็นเด็กดีไม่ได้นอกลู่นอกทาง แค่แตะขอบๆเท่านั้น
ถึงบางครั้งจะขีดเส้นทางเดินของตัวเองเป็นส่วนใหญ่ แน่นอนครับที่บ้านผมต้องสนับสนุนความคิดนั่นด้วย
นี่ละครับ จึงไม่เป็นปัญหาที่ไอ้ลุงจะ ทำความรู้จักมักคุ้นกับผมทีร้าน
ขอแค่รู้ตัวเองก็พอว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำอะไร อยู่ในสายตาใครบ้าง
ส่วนครอบครัวไอ้ลุง อันนี้ผมไม่รู้ครับ เพราะผมไม่ค่อยได้เจอท่าน
และไม่รู้ว่าท่านจะรับได้ไหมถ้ารู้ว่าลูกชายของท่าน :jul3:
สละเวลาส่วนตัว ตัวลงมาคบกับคนแบบผม อันนี้ผมรู้ครับและพร้อมที่จะบอกเสมอว่าผมเจียมตัวเสมอ
ไม่มีครั้งไหนเลยที่ผมจะไม่คิดว่าไอ้ลุงมันมาจากตรงไหน ผมอยู่ตรงไหน และเราอยู่ตรงไหน
ดูถูกตัวเองยังดีกว่าคนอื่นมาดูถูกทีหลัง จริงไหมครับ
แต่ในเมื่อรักมันแล้วนี่ และทำไมไม่ยอมรับสิ่งที่เราเป็นละ
อันนี้ก็ได้แค่คิดนะครับ ข้างหน้ายังตอบไม่ได้หรอก
ผมก็เคยถามนะครับว่าที่บ้านรู้ไหมว่าเราคบกัน แต่คำตอบที่ผมได้รับ :n1:
มันกลับไม่ชัดเจนเท่าไรครับ ผมคิดเองนะครับว่ามันคงกลัวที่พ่อและม๊าของมันรับไม่ได้มากกว่า
เอาเป็นว่าถ้ามันพร้อมแล้วมันคงแก้ปัญหาของมันเองได้
เราไม่ได้ทำไรผิดนี้ อย่างน้อยเราก็รู้ตัวเองว่าเราเป็นอะไร ทำไรอยู่ และไม่ได้ทำร้ายใครซะหน่อยจริงไหมครับ
เรายังมีคุณย่าที่รับรู้เรื่องผมกับใอ้ลุง แต่จะรับรู้ขนาดไหนนั้น ผมว่าท่านดูออก
ถึงท่านจะเกิดมาต่างยุคต่างสมัยกับเราก็เถอะ ผมเชื่อว่าท่านมองออกนะมองอย่างคนที่ผ่านโลกมาแล้ว
ไอ้ลุงมันเข้ากับพี่ชาย และพี่สาวผมได้ง่ายครับ
มันเป็นคนพูดเพราะ รู้จักกาลเทศะ ไปลามาไหว้ ก็อย่างว่าละครับ
ใครจะไม่ชอบคนที่รู้จักกาลเทศะบ้าง :o8:
นี่ละครับจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้มันเริ่มสนิทกับพี่ชาย พี่สาวผม
สงสัยมันไม่ได้หวังแค่ตัวน้องชายเขาเท่านั้นนะครับ แต่มันคงคิดไปถึงสูตรอาหารมั้ง55
ผมว่าวันข้างหน้าเดี๋ยวพี่ชายผมคงสอนวิธีการทำก้อยเนื้อให้มันแน่นอนเลยทีเดียว
คราวนี้ละครับ ไม่ใช่แค่ผู้บ่าวกินแมว แต่มันจะเป็นผู้ดี กินก้อยดิบซะแล้วสิ
ไม่ใช่ไรหรอกครับหลายครั้งที่มันยกของไปส่งลูกค้าดูมันจะชอบถามเหลือเกิน
ว่านี้อะไร ทำยังไงบ้าง :3123:
และหลายครั้งที่ผมตอบคำถามมันไม่ได้จึงต้องโยนให้มันไปถามพี่ชายผมเอง55
ไม่ใช่ว่าไม่อยากตอบนะครับ ไม่ได้ใส่ใจมากกว่าเขาจะทำยังไง คือง่ายๆ ไม่รู้นั่นเอง
มีหน้าที่แค่ยกเสิร์ฟเท่านั้นเองนิ55 บางครั้งก็สงสารมันนะครับ ว่าทำไมมันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย
ไม่ได้ดูถูก อาชีพพี่ชายตัวเองนะครับ เพียงแค่คิดว่า มันควรเอาเวลาไปอยู่กับที่บ้านมัน
หรือไปเทียวกับเพื่อนมัน แต่เอ๊ะ ไม่ดีครับถ้าแบบนั้นเดี๋ยวเจอคู่แข่งจะไม่ดีเอา
มันคงเข้ากับสุภาษิตไทยที่ว่าความรักทำให้คนหน้าตาดีตาบอด
เห็นลาบดีกว่าหูฉลามก็เป็นได้ หรือ เสน่ห์เด็กเสิร์ฟเย้ายวนเกินห้ามใจก็เป็นไปได้นา
(ผมตั้งเองนะครับสุภาษิตบ้าๆบอๆแบบนี้)
อันนี้อย่าประมาทเชียว ดีไม่ดี โงหัวไม่ขึ้นก็ได้นะครับ555 :t3:
ไม่แนะนำให้อยากลองนะครับเพราะรสชาติเป็นแซ็บเกินกว่าที่จะวางช้อนได้
โดยเฉพาะตอนที่กินกับโค๊กพี่บิ๊กนี้สุดยอดไปเลย กร๊ากๆๆ
นอกจากจะทำอะไรต่อมิอะไรที่ร้าน มันจะขับรถมารับผมไปเดินเล่นห้างแถวบ้านๆบ้าง
ดูหนังบ้าง กินข้าวบ้าง มันจะรู้นะครับ ว่าผมชอบกินไก่ทอด
และมันจะพาผมไปกินเสมอ เลยทำให้มันชอบตามไปด้วย.. น่ากินจังไก่นะ ไม่ใช่ไอ้ลุง55
เคยเป็นไหมครับ กินอะไรก็จะกินอยู่อย่างงั้น น้อยนักน้อยหนาที่จะเปลี่ยน
ผมชอบกินไก่ ไม่เหลือไว้ให้มันไปเกิดหรอกครับ หรือถ้าเกิด มันคงพิการแน่ๆ
ชอบมากคือกระดูกไก่อ่อนๆ จิ้มกับซอสพริกรวมกับซอสมะเขือเทศ โอ้ย
น้ำลายไหลครับ มันรู้ว่าผมชอบกินซอส มันจะขอแก้วที่เข้าให้ใส้น้ำมาด้วย1อันเสมอครับ
และกดๆๆๆซอสลงไปเกือบเต็มและผมก็มีหน้าที่จัดการให้เรียบ ไม่มีเหลือ :really2:
หลายครั้งที่ผมโดนไอ้เดชมันด่าผมว่าไอ้ลาวทรยศ อันนี้ยอมรับครับ55
ว่าไม่ค่อยรักบ้านเกิดเท่าไร ส่วนผมเหรอชอบเรียกไอ้ลุงครับว่าไอ้เจ๊กกบฏ
แต่แอบเรียกลับหลังนะครับ ยังไม่กล้าเรียกต่อหน้านะครับเพราะกลัวมันโกรธเอา
เดี๋ยวจะซวย ถ้ามันจะขอแลกสัญชาติเอา55
แต่ปิดเทอมแบบนี้ก็ใช่ว่าไอ้ลุงมันจะไม่ช่วยอะไรที่บ้านนะครับ
มันยังคงช่วยงานบ้านกิจการของม๊ามันนั่นหละครับ แต่ยังดีที่มันยังโทรมาบอกบ้าง
มันบอกทองที่มันซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดคุณย่าก็มาจากที่ร้านมันนั้นละครับ
ได้มาแบบไหนนั่นเหรอครับ คิดเองนะ55
:haun4:
แต่ผมก็ไม่ได้ถามอะไรมันมากมายเพราะคิดถ้ามันอยากเล่ามันคงบอกผมเอง
บางครั้งผมก็ถามมันนะ และว่ามาที่นี่บ่อยๆแล้วม๊าไม่ถามเหรอว่าไปทำไม
ถึงท่านจะรู้ว่าเราเป็นเพื่อนกันก็เถอะ
มันบอกว่ามันก็ตอบไปตามความจริงไม่ได้โกหกอะไร
ผมว่าด้วยความที่มันเป็นลูกคนเล็กด้วยละครับ พ่อแม่จึงได้ต้องบังคับอะไรมากมาย ปล่อยอิสระเสรี
แต่ผมว่านะครับ (ว่าอีกแล้ว ) ผู้ใหญ่ท่านคงจะพูดกันบ้างละ หรืออาจเป็นเพราะไอ้ลุงเป็นหลานรักของคุณย่า
พ่อและม๊าจึงเกรงใจไม่กล้าพูดอะไรมาก อันนี้ก็น่ากลัวครับกลัวพ่อแม่มันจะพูดไรไม่ได้แล้วมาลงที่ผมซวยเลย :mc4:
ผมว่าท่านเฝ้ามองเราอยู่ห่างๆมากว่า คงรอให้เข้าไปสารภาพมากกว่าอิอิอิ
รีบเข้าข้างตัวเองเชียวนะเจ้าปอร์
ตอนนั้นท่านอาจมีแหวนทองหนักหลายๆบาท พร้อมรับขวัญว่าที่ลูกสะใภ้ก็เป็นได้นะครับ
คิดไปนู้นเรา555 ครับอะไรก็เกิดขึ้นได้ ถึงจะไม่มีปาปีก้าก็ตาม
เบื่อฟังที่ผมพร่ามหรือยังครับ ถ้าเบื่อแล้วก็พร่ามต่อเลยละกัน
จะได้เบื่อทีเดียวไปเลย อิอิอิ :pig4:
ผมกับไอ้ลุงคุยกันว่าต่อจากนี้ไปให้มันลดความสุภาพของมันลงหน่อย
หรือเอามาให้ผมแทนจะได้ครึ่งหนึ่งของมันบ้าง
ความสุภาพทุรังสูง ลด ลดลงมาหน่อย
เวลาอยู่กับผมไม่ต้องมีครับ พิธีรีตองอะไรมากมาย
ไม่รู้ผมทำถูกหรือเปล่านะและเวลาผมเรียกมันก็ให้เรียกชื่อมันเลย ไม่ต้องมีนาย
มันบอกว่าเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันแล้วข้ามขั้นเลย รู้จักแล้วเป็นแฟนเลย จึงไม่ต้องเรียกนาย น่าน
มันยอมผมซะที่ไหนละครับเอาคืนทันควันเชียว
ยังมีอีกนะครับมันบอกผมให้เรียกที่รักเลยก็ได้ ไม่ต้องเรียกชื่อมัน
แต่ผมว่าไม่ดีแน่ๆ ขืนไปเรียกสุ่มสี่ สุ่มแปดแล้วติดขึ้นมาเหมือนติดโค๊กแข็งปวย
หลุดปากเผลอเรียกมันต่อหน้าใครๆ :call:
แบบนั้นมีสองช้อยให้บังคบเลือกครับ อย่างแรกคือแต่งงานเร็วขึ้นหลังจากเรียนจบ อย่างที่สอง
เขาจะช่วยถีบให้ล่มเร็วกว่ากำหนดนสิ ข้อนี้จึงไม่ผ่านด้วยประการชะนี้แล
ตอนนี้เบาๆนะครับไม่มีอะไรมากมาย เดี๋ยวมาต่อให้ครับขอไปอ่านเรื่องของคนอื่นก่อนครับ
-
^
^
กระซวกนุ้งสวย o18
**
:beat: นี่แหนะมาว่าน้องลุงชั้นเป็นซาตาน เชอะๆๆๆ
เค้าเรียกว่าพ่อเทวดาย่ะ :a14:
กลับมาจากเกาะแล้วเนี่ยค.หวีดสยองเกาะติดหนึบเป็นแพคคู่เลยนะเคอะ
น่าอิจเป็นที่สุด คนของเราอย่าให้คลาดสายตานะคะ ช่วงดูพฤติกรรม 5555
อย่าให้ใครมารังควานเชียว
หมั่นไส้สวย แก่แดดแต่เด็ก :m20: แต่ดีแล้วล่ะคะที่บรรดาพี่ๆ
เค้ายอมรับและเปิดใจในสิ่งที่เราเป็นและเราแสดงออกอ่ะคะ
ร้านลาบได้เดะเสิร์ฟหน้าตาหล่อมาเรียกยอดขายนะเนี่ย อั๊ยยยยยยยย
อีกหน่อยคงเปิดขายแข่งได้เลย ครูพักลักจำไปเรื่อยนะน้องลุงของคนอ่าน
+1 จัดให้คะ o13
-
ชอบช้อย 2 อันสุดท้าย 55
-
คับ เบา จริง จริง ไม่มีรสชาติเลย
เหมือนมันเหงา เหงา ยังงัยไม่รู้
:z2: :z2:
-
ก็น่ารัก
อย่างเคยยยยยยยยยย
-
o13 o13 o13
ตอนนี้เบาๆ แต่่มีเนื้อหาในเรื่องของความรู้สึกที่ถูกใส่ลงมาซะเยอะเลยนะ
แล้วจะมานอนรออ่านต่อคราบบบบบบบบ
-
o13
-
:pig4: ค่ะ
จะรออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
-
ต้องเข้ามาอ่านเรื่องน้องปอร์ทุกวันเลย
อ่านแล้วมีความสุขอ่ะ ได้หัวเราะกับอมยิ้มทุกครั้งที่อ่านเลย
รออ่านตอนต่อไปนะจ้ะ
:L2:
-
+1 ให้แล้วนะปอร์...
ถึงจะเป็นตอนเบาๆ แต่ก็ทำให้รู้เรื่องราวของปอร์+กอล์ฟมากมายเลยทีเดียว
สรุปว่า...ยังไงก็ชอบอ่านเรื่องของน้องปอร์อยู่ดี o13
-
:o8:หลังจากกลับจากเกาะเสม็ดแล้ว คนสวยและลุงช่างหวานกันซะนี่กระไร
แหม..ลุงก็นะ เข้าทางผู้ใหญ่ซะด้วย อย่างนี้คนสวยจะไปไหนเสีย
คนสวยก็ต้องรีบไปทำคะแนนกับว่าที่คุณพ่อ คุณแม่สามีด้วยนะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้คนสวยนะจ๊ะ :L2:
-
ว่าที่หลานสะใภ้คุณย่านี่น่ารักน่าหยิกเชียว อิอิ
-
ตอนนี้เป็นการบรรยายคสวามรู้สึกล้วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
เข้าใจกันและกันได้อย่างนี้ก็ดีแล้วค่ะ
ขอให้มีความสุขไปนานๆ นะคะ :m1:
-
ดีนะเนี่ย...อยู่ๆนุ้งปอร์ก็ได้แรงงานฟรีมาช่วยงานในร้าน
แต่แรงงานคนนี้ไว้ใจได้ป่าวเนี่ย...แอบมาจำสูตร
เตรียมไปเปิดร้านแข่งอ๊ะป่าว...ฮ่าๆๆๆ
น้องลุงยังคงหวานได้อีกนะ...ให้เรียกที่รักแทนชื่อเนี่ย :laugh:
นุ้งปอร์ไม่ลองจัดให้ตามคำขอหน่อยหรอ...ฮ่าๆๆๆ
แต่มีความสุขกันแบบนี้ก็ดีแล้วนะ...เอาใจช่วยให้มีความสุขเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจ้า :L2:
+1 จัดให้คนจ๋วย :กอด1:
-
ที่รัก ที่รัก ที่รัก ที่ร้ากกกกกกกกก อีลุงก็คิดได้เนอะ แต่เค้าชอบเรียกทูลหัวมากกว่านะ
ตอนนี้ได้สัมผัสตัวตนและความในใจของน้องปอร์อย่างมาก น่ารักอยากกอดหนูจริงเลย :man1:
-
:fire: :fire:
-
:110011: คอแห้ง คอแห้ง เป็นผง :z7:
แม่โฉมยง ขอน้ำกินที ...
น้ำบ่อพี่ก้อไม่เอา
พี่จะเอาน้ำโค้กกกก.... :a2:
สบายใจล่ะไปดีฝ่า :oni1:
-
ู^
^
เครียด เพลงของรีบน :m29: :m20:
อ่านตอนนี้สวย สบายๆๆ ชิวๆๆ คึคึ :z2:
-
ทำไมตอนสุดท้ายนี่เหมือนพี่ปอร์จะสรุปจบเรื่องไงไม่รู้แหะ
เอาให้จบนะพี่ปอร์อย่าหนีหาย :laugh:
ปล.อย่ากินบ่อยนักนะครับโค้กอ่ะ มันกัดกระเพาะ ลำไส้ (ใหญ่) :z1:
-
o13 ซึ้งได้อีก
-
ลุงแกทำคะแนนน่าดูเลยนะเนี่ยะ เชียร์ลุงมิผิดหวังจริงๆ ถึงแม้บางครั้งลุงจะไม่ได้ดั่งใจมั่งก้อเหอะ
-
ความรักของน้องปอร์กับลุงน่ารักจัง
-
:z2:
-
ยังมีอีกนะครับมันบอกผมให้เรียกที่รักเลยก็ได้ ไม่ต้องเรียกชื่อมัน
แต่ผมว่าไม่ดีแน่ๆ ขืนไปเรียกสุ่มสี่ สุ่มแปดแล้วติดขึ้นมาเหมือนติดโค๊กแข็งปวย
หลุดปากเผลอเรียกมันต่อหน้าใครๆ :fire:
แบบนั้นมีสองช้อยให้บังคบเลือกครับ อย่างแรกคือแต่งงานเร็วขึ้นหลังจากเรียนจบ อย่างที่สอง
เขาจะช่วยถีบให้ล่มเร็วกว่ากำหนดนสิ ข้อนี้จึงไม่ผ่านด้วยประการชะนี้แล
ตอนที่52 แล้วนะ
เวลาเดินเร็วอย่างที่ใครๆบอกกันจริง ๆ ครับเผลอไม่เท่าไร อีกไม่กี่วัน ก็จะเป็นวันแห่งความรักแล้วนะครับ :3125:
หลังจากที่เราเปิดเทอมกันไม่กีวัน วันที่คู่รักหลายคู่อยากให้มาถึง
วันที่จะได้แสดงออกกันอย่างเต็มที่ว่ารักกันแค่ไหน
....
ส่วนใครยังไม่มีแฟนก็รีบหานะครับ จะได้มาหวานกัน
แต่สำหรับผมแล้วนะครับ ก็แค่วันแห่งความรักนะ ไม่มีอะไรต้องทำตัวพิเศษเหมือนกับคนอื่น
มันอาจจะใช่ เพราะตอนนั้นผมยังไม่มีความรักนี่ครับ
แต่ตอนนี้ผมมีแล้ว และผมก็ไม่รู้ว่าไอ้ลุงมันจะให้ความสำคัญมากแค่ไหน สงสัยต้องไปถามนนท์และล่ะ55ถ้าอยากรู้
ไอ้ลุงก็ยังมารับผมไปเรียนเหมือนเดิมครับ
ผมก็ยังเป็นตุ๊กตาหน้ารถของผมเหมือนเดิม บางครั้งเพื่อนเดชก็ขอติดรถไปด้วย
หรือไม่ก็ไปเจอมันที่มหาลัยเลยครับ :pig2:
ผมเคยบอกมันหลายครั้งนะครับว่าถ้าไม่มีเรียนเช้าก็ไม่ต้องมารับก็ได้นะ ต่างคนต่างไปแล้วค่อยเจอกันที่มหาลัย
พูดยังไงมันก็ไม่ยอม มันบอกว่าเป็นความสูขของมันครับ ขอให้มันได้ทำเถอะ เจอแบบนี้ผมคงกล้าที่จะปฏิเสธหรอกนะครับ
มีแต่จะทำให้ผมเคยตัวไปไหนเองไม่เป็นมากกว่าครับ
แต่แปลกจังผมแทบไม่เห็นใครบางคนที่มหาลัยเลย
คงเป็นเพราะบทที่ผมได้รับไปนั่นมันดีเกินคาดหรือเปล่าไม่รู้นะ ครับนนท์มันหายไปจากชีวิตผมเลย
รวมทั้งอาจหายไปจากมหาลัยเลยมั้ง คิดไปแล้วก็เริ่มเป็นห่วงมันเหมือนกันนะครับ ไม่รู้ว่าไอ้ลุงไปพูดอะไรจึงทำให้
ไม่เห็นมันเลย ชักเป็นห่วงมันแล้วสิครับ ผมไม่ได้สร้างภาพว่าเป็นคนดีนะครับ เพราะมันกำลังจะจบแล้ว
อยากน้อยถ้ามันทิ้งการเรียนไปผมว่าสาเหตุหนึ่งคงมาจากเรื่องความรัก
และผมนั่นเองคือมือวางอันดับต้นที่เข้าข่ายนั้นครับ :mc4:
ส่วนผม ผมยังต้องเรียนหนังสือ ยังคงนั่งหลังห้องรวมหัวกับเพื่อนเดช ทำรายงานส่ง
หรือทำอะไรก็แล้วแต่ที่ได้ขึ้นชื่อว่านักศึกษาปีสุดท้ายเขาทำกัน ยกเว้นเที่ยวกลางคืนไม่ใช่ผมไม่ชอบนะครับแต่ไม่มีเพื่อนไปมากกว่า
ไอ้เดชงี้ ติดเกมส์ ยังจะอะไรดี เหล้าเหรอครับไม่มีทางได้เข้าปากมัน ขืนเข้าไปนับได้เลยครับไม่ถึง10 วิ พุ่งทันที
เคยลองมาแล้วครับ นับจากนั้นมา มันเลยไม่คิดที่จะดื่มอีกเลย
ถึงมันจะอกหักแทบเป็นแทบตาย มันก็ไม่เคยที่จะดื่มเด็ดขาด ขอเผามันหน่อยครับ55
ส่วนไอ้ลุงรายนี้ก็ไม่ค่อยนะครับ ส่วนมากจะเน้นเรื่องกินมากว่าครับ เห็นอะไรแปลกตาชอบกินไปหมด
บางครั้งแถวมหาลัยมีอะไรน่ากินไม่พลาดที่จะชวนผมทุกครั้ง
แต่กินยังไงมันก็ไม่อ้วนเลยครับ ผอมเหมือนเดิม ถึงจะผอม
แต่อะไรๆ ก็ตรงข้ามไปหมดมันอันนี้ต้องยกให้มันครับ
สำหรับผมดื่มบ้างบางครั้ง แต่รู้ลิมิตตัวเองครับว่าแค่ไหนควรหยุด
และสิ่งที่จะทำต่อไปคือ หาที่นอนให้เร็วที่สุด
เพราะจะหลับง่ายถ้าเมาและมึม จึงไม่ดีถ้าไปเที่ยวแล้วเกิดเมาขึ้นมาครับ
เดี๋ยวจะแย้งที่นอนของน้องหมาๆข้างทาง หรือถ้าใครฉุดไปไหนต่อไหนมันจะไม่ดีเอา 55 :really2:
ถึงจะเมาก็ยังรักนวลสงวนตัวนะครับ แม่สอนมาดีก็งี้ละ555เม้าท์กันไป
เพื่อนๆเคยเป็นบ้างไหมพอเวลาที่เราจะจบยิ่งใกล้เข้ามาเท่าไร
ยิ่งทำให้เรารู้สึกใจหายมากขึ้นเท่านั้น ความรู้สึกนั้นมันหวิวๆ อ้างว้าง เหมือนในตัวเราเต็มไปด้วยอากาศ
ซุ้มที่เราเคยนั่งกันบ่อยๆ โรงอาหารที่เรากินข้าว
แม่ค้า
คนขายน้ำ
ห้องเรียน
สนามบอล
*
* :m15:
*
ที่เย็นๆจะมีคนมานั่งใต้ร่มไม้ หรือเตะบอล
แต่ทำไมเมื่อก่อนมีแต่อยากจบเร็วๆ อยากให้เวลาเดินก้าวกระโดด ตอนนั้นจิตใจมันเดินเร็วกว่าเวลาด้วยซ้ำ
อยากโตเป็นผู้ใหญ่ อยากทำงาน อยากมีรถ หรือแม้แต่อยากมีแฟน
ไงละครับตอนนี้ พอมันจะมาจริง ๆ ตั้งตัวแทบไม่ทันเลย คิดแล้วเศร้าครับ
อยากหยุดเวลาวัยนี้ให้ยาวนานกว่านี้ครับ บ่นไปเท่านั้นละครับ
“ปอร์วันเสาร์นี้ว่างไหม” ไอ้ลุงถามผมขณะขับรถกลับบ้านครับ
“ว่าง ทำไมเหรอ” จะไม่ว่างได้ยังไง มึง เพราะวันนั้นมันเป็นวันแห่งความรักนะมึง
“พอดีต้องทำธุระกับม๊า เรื่องออกแบบลาดลายของทอง ไปด้วยกันนะ” มันบอกผมและผมก็เริ่มรู้สึก หวิว ๆขึ้นมาครับ ไม่ใช่เพราะกลัวนะครับ
แต่มันไม่เคยที่จะชวนผมไปทำอะไรต่อมิอะไรกับม๊ามันเลย นี่เป็นครั้งแรกที่มันออกปากชวน
ผมก็คิดไปโน้นว่า มันคงอยากให้ผมทำความรู้จักกับครอบครัวมันมากขึ้นมั้ง
ไงครับผมจินตนาการเก่งไหม
“เอางั้นเลยเหรอ ไม่ดีกว่ามั้ง ยังไม่พร้อมหรอก”ผมตอบไปตามที่ใจคิดครับ
ยังไม่อยากให้เวลานี้มาถึงนะครับ ยังไม่กล้าที่จะเผชิญหน้า สำหรับผมแล้วมันเรื่องใหญ่เกินไป
:z3:
เผื่อมันไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ กลัวหัวใจสลาย :sad4:
“ครับ ไม่เป็นไร ถ้ายังไม่พร้อม ยังไงกอล์ฟฝากคุณย่าด้วยนะ
เห็นท่านบ่นว่าครั้งที่แล้วที่บอกว่าปอร์นะไปหาแล้วเบี้ยวท่าน ท่านยังไม่ลืมนะ”
เท่าที่จำได้ น่าจะเป็นก่อนที่ผมกับมันมีเรื่องให้ต้องเคลียร์กัน จึงไม่ได้เข้าไปหาท่าน
“ อืมพรุ่งนี้เลยเหรอ กอล์ฟน่าจะไปด้วยนะ ไปคนเดียวเขิลตายเลย” ผมบอกมัน มือจับอยู่ที่พวงมาลัยตามันยังมองถนน
“ไม่ต้องเขิลหรอกเดี๋ยวกอล์ฟเสร็จงานแล้วจะรีบตามไปละกัน” มันบอกผมก่อนที่จะแวะที่ร้านผมครับ
วันนี้ลูกค้าเยอะครับ เพราะเป็นวันศุกร์
ผมลงจากรถก็รีบจัดของให้กับลูกค้าครับ
ส่วนไอ้ลุงมันก็ถือเมนู กับกระดาษจดรายการอาหารไปยังโต๊ะที่ลูกค้าเพิ่งจะนั่ง
ผมจัดแก้วเท่ากับจำนวนลูกค้าที่มานั่งพอดีคน และน้ำเปล่าสองขวด
สายตาผมก็มองมันไปครับ อยากรู้ว่ามันทำไรบ้าง
มันก็คงจะคล่องแล้วล่ะ เพราะผมใช้งานมันมาเยอะแล้วครับ
มันก็ยังจดยิกๆตามเรื่องตามราวของมัน
:L2:
ผมเดินไปไปยังโต๊ะนั้นทันที่ทีของได้ครบในมือแล้วครับ
แก้วถูกวางลงบนโต๊ะทีละใบ
“น้องคระ พี่สั่งไรไปบ้างแล้ว” จิบปากจิบคำได้น่าตบครับคุณลูกค้าคนนี้
ไอ้ลุงก็บอกไปตามที่จดในกระดาษให้เธอฟัง
ผมยังวางแก้วทีล่ะใบของผมต่อไป
“เออ พี่ครับ มี่ทราบว่าหมูจุ่มชุดใหญ่พี่จะรับหมูอย่างเดียวหรือเครื่องในด้วยครับ” น่านรู้งานจริงๆ
นางหันหน้าไปถามเพื่อนในกลุ่มของเธอ ที่แต่งตัวลืมเหมือนตายชนิดแบบไม่ยอมแพ้กันเลยทีเดียวครับ
คงลืมไปว่านี้คือร้านหมูจุ่ม ไม่ใช่ร้านหรูๆแต่อย่างใด
“ไม่เอานะคะ พี่ไม่ทานเครื่องใน ขอหมูอย่างเดียว และก็ตับด้วย ไส้อ่อน และก็หัวใจ”
พอนางสั่งเสร็จนางละสายตาจากเมนูอาหารส่งให้ไอ้ลงุที่กำลังจดออเดอร์เพิ่ม มันทำท่าจดๆๆ ชั่ววินาทีครับ มันต้องชะงักขึ้นมาทันที
งึกๆงักๆ เหมือนเพลงที่กำลังได้ยินบ่อยๆตอนนี้ละครับ :jul3:
สงสัยสมองมันเพิ่งจะทวนสิ่งที่คุณลูกค้าสาวเพิ่งสั่งไป
แต่สำหรับผมเหรอครับ เข้าใจไปไกล ถึง เชียงใหม่แล้วครับ555
ผมเริ่มจะขำแล้วครับ เพราะเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นบ่อยมากครับ
นางไม่เอาเครื่องใน ครับ ไม่เอาสักอย่างเลย สาบานได้
แต่ที่นางบอกไอ้ลุงไปเมื่อกี่เขาเรียกว่า โคตะระ พ่อโคตะระแม่เครื่องในชัดๆ
สำหรับผม ผมชินแล้วครับ เข้าใจว่าเราเสนออะไรลูกค้าจะปฏิเสธก่อนเสมอครับ
แต่สำหรับไอ้ลุง มันยังใหม่อยู่
‘พี่ครับ”มันถามต่อ
‘ขา” :z3:
ผมเดินออกจากโต๊ะนี้ก่อนแล้วครับ ก่อนที่ไอ้ลุงจะกลายเป็น นายพรานล่าชะนีสาวออฟฟิส
ผมพรางหัวเราะระหว่างทางเดิน มาจัดจานและถ้วยเล็ก ๆให้พอกับจำนวนลูกค้าครับ
มันเดินตามมาแล้วครับ
“ปอร์ เขาบอกว่าเขาไม่เอาเครื่องใน แต่ที่เขาบอกมานี่มันอะไรกัน” มันถามผมเบาๆ
คงจะสงสัยมาก ผมบอกมันให้ยกของที่ผมเพิ่งจัดเสร็จไปให้ลูกค้าโต๊ะเดิม
มันถือถาดใบใหญ่ๆไปยังโต๊ะลูกค้าที่ผมบอกครับ
อีกไม่นานผมก็ ยก โคตะระ พ่อโคตะระแม่เครื่องใน ที่เธอไม่เอา
ตามไอ้ลุงไปพร้อมกับตอกใข่ลงไปอย่างละจาน
เสียวๆเหมือนกันครับว่าเธอจะไม่เอาไข่5555ไก่
แต่จะเปลี่ยนเป็นไข่เด็กเสิร์ฟแทน กร๊ากกกกกอย่านะกรูหวง
ปล่อยให้ไอ้ลุงมันเอ๋อ เรื่องพ่อโคตะระแม่เครื่องในต่อไปครับ
ไอ้ลุงมันช่วยผมอยู่ถึงสี่ทุ่มครับผม ผมก็ผลักใสไล่ส่งมันให้ออกไปจากชีวิตผม55
เปล่าครับให้มันกลับบ้านได้แล้วเพราะมันก็ดึกมากแล้วด้วย
ความจริงมันก็อยากช่วยผมล้างจานนะครับ แต่ผมไม่อยากโดนใครจับมือในน้ำล้างจานอีก
คือ บับว่า มันจะหวีดเกินไปครับ
ก่อนกลับผมก็ยัดๆ ยาบ้าใส่มือมันสองถุงครับให้มันเอาไปฝากม๊าของมัน
เนื้อย่างครับ 555 :angry2:
มันจะยัดยาบ้ากลับมาให้ผม แต่ผมปฏิเสธที่จะรับไว้ครับ
เปล่าครับ มันจะยื่นตังค์ให้ผม55 มันมาช่วยซะขนาดนี้ใครจะไปรับละครับ
ถ้าเป็นยื่นอย่างอื่นให้อันนี้รับทันทีเลยไม่ปฏิเสธ555
รับแล้วเดียวมาแบ่งกันกินดีไหมครับ ที่พูดถึงคือโค๊กพี่บิ๊กนะครับ
ผมส่งเงินคืนให้มันเราสองคนยืนอยู่บนฟุตบาท ข้างรถที่มันจอดครับ
“เดี่ยวพรุ่งนี้จะรีบไปนะ ไปคนเดียวได้ใช่ไหม”มันบอก
“อืม” รีบกลับเถอะ เดี๋ยวของกินจะเย็นหมดไม่อร่อยเอา
“ไปล่ะ” มันพูดเสร็จก็เดินอ้อมไปทางด้านหน้ารถแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งครับ
กระจกมันค่อยๆเลื่อนลง
“ไปได้แน่นะครับ” มันยื่นหน้ามายังประตูผู้ไดยสารหน้าครับ
“เออ รีบกลับเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วง” ผมย้ำมันอีกที
กระจกมันค่อยเลื่อนขึ้นครับพร้อมกับขับออกไปอย่างช้าๆๆ
ผมมองจนมันเลี้ยวรถออกไป แล้วก็กลับเข้าไปในร้านอีกทีครับ
ช่วยเก็บโต๊ะอยู่สักพัก ล้างจานกองเพนินอยู่นานครับกว่าจะเสร็จ
ผมเดินเข้าบ้านคนเดียวครับเพราะไม่ไกลจากร้านเท่าไรครับ
อาบน้ำเสร็จหาหนังสือมาอ่านเพิ่มเติมสักหน่อยครับ
ทั้งที่อ่านมาทุกวันอยู่แล้ว เดี๋ยวจะทำคะแนนไม่ได้ตามที่ต้องการครับ
เสียงมือถือดังขึ้น :o8:
ผมลุกจากที่นอนครับเดินไปเอามือถือที่วางไว้หน้ากระจก
“โทรมาทำไมอีก เพิ่งเจอกันนี่’ ผมใส่ก่อนครับ
“………………………….”
“ให้มันน้อยๆหน่อยคิดถึงทุกวันเดี๋ยวก็หมดก่อนหรอกนะเก็บไว้พรุ่งนี้บ้าง”
“………………………….” :L1:
“ เปล่า ไม่ได้คิดถึง เฉยๆ ทำไรอยู่ ยังไม่นอนอีกเหรอ เดี๋ยวพรุ่งนี้มีธุระแต่เช้าไม่ใช่เหรอ”
“………………………….”
“เป็นไรมากเปล่าเนี้ยถึงนอนไม่หลับ” ผมคุยไปก็กลิ้งไปมาบนที่นอนครับ
มือถือแนบหู ปล่อยหนังสือให้กองข้างๆตัวบนที่นอนและมันจะอยู่ท่าไหนนั้นไม่รู้ครับ555
“………………………….”
“มากไปละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว ไม่ใช่ไม่เจอกันสักหน่อย”
“………………………….” :haun4:
“ได้เดี๋ยวจะฝันถึงนะ”ผมตอบมันไป
ตกลงหนึ่งวัน มันอยากเจอผมกี่ชั่วโมงครับนี่ แม้กระทั้งในฝันอีกเนี้ยนะ
ยอมดีไหมครับ เดี๋ยวกรูย้ายไปอยู่บ้านมึงแล้วมึงจะคิดถึงไม่ออกนะบักลุง
ฝันดีนะครับทุกคน
-
^
^
:laugh: ดีใจได้จิ้มน้องปอร์ก่อนลุงกอล์ฟ 55555+
แหม...ยังไงก็รู้คำตอบว่าปอร์ต้องยอมกอล์ฟอยู่แล้ว
รอลุ้นตอนหน้า ปอร์ต้องไปพบคุณย่าโดยไม่มีกอล์ฟ เอ๊ะ...หรือจะได้เจอนนท์ที่หายไปด้วยเนี่ย
+1 ให้แล้วนะครับ ฝันดีนะ
-
จิ้มพี่ปอร์ก่อน เดี๋ยวค่อยอ่าน
กำลังจะไปนอนละ พอดีมีลางสังเห่า ว่ากระทู้จะเคลื่อนไหว อิอิ
ฝันดีนะครับ :กอด1: :กอด1:
-
:laugh: ทำงานแลกเนื้อย่างเนี่ย คุ้มมั๊ยคะคนดีของคนอ่าน
นอกจากจะเจอลูกค้าหน้ามึนแล้ว ยังต้องมารับออเดอร์ของซังกุงปกครองอีกเนี่ย
(หึหึ เชื่อฟัง มะ เอีย เค้าว่าเจริญชิมิ o13) วันวาเลนไทน์ไม่ว่างแต่ก็ยังฝาก
ว่าที่หลานสะใภ้ของคุณย่าไว้ที่วัง ดีมากๆคะ สวยจะได้ไม่ต้องออกไป ร... ที่อื่น เอิ๊ก
ตอนหน้าของหวีดๆนะเคอะคนสวยยยยยยยยย พักนี้ชีวิตมะค่อยมีน้ำตาลเลย :เฮ้อ:
+1 จัดให้คะ
-
กลัวนังนนท์จะโผล่ออกมาหลอกหลอนกันอีก
กำลังหวานหวีดกันอยู่ อิอิ
-
วันนี้มาแบบสบายๆอีกแล้วแฮะ ... หลังจากที่ไปเสม็ดกันซะหลายตอน :z1:
น่ารักสม่ำเสมอเลยนะคะ ... ขำตรง บับว่า ... หวีดมากอ่ะ นึกเป็นเสียงออกเลย เหอ ๆ
+1 โลดดดด
อ่อ พอดี เจอประโยคที่คาดว่าจะพิมตกค่ะ ... แต่ก็ทำความเข้าใจเองได้
เห็นปกติ คุณปอร์ ตรวจทานหลายรอบ เลยอยากช่วยทำงานบ้าง ... อิอิ
“เอางั้นเลยเหรอ ดีกว่ามั้ง ยังไม่พร้อมหรอก”ผมตอบไปตามที่ใจคิดครับ
-
วันนี้มาแบบสบายๆอีกแล้วแฮะ ... หลังจากที่ไปเสม็ดกันซะหลายตอน :z1:
น่ารักสม่ำเสมอเลยนะคะ ... ขำตรง บับว่า ... หวีดมากอ่ะ นึกเป็นเสียงออกเลย เหอ ๆ
+1 โลดดดด
อ่อ พอดี เจอประโยคที่คาดว่าจะพิมตกค่ะ ... แต่ก็ทำความเข้าใจเองได้
เห็นปกติ คุณปอร์ ตรวจทานหลายรอบ เลยอยากช่วยทำงานบ้าง ... อิอิ
“เอางั้นเลยเหรอ ดีกว่ามั้ง ยังไม่พร้อมหรอก”ผมตอบไปตามที่ใจคิดครับ
:pig4:มากๆครับ ช่วยกันแบบนี้รักตายเลย
-
สงสารเด็กเสิร์ฟมือใหม่จริงๆ....เจอลูกค้าหยอดเข้าให้
ถึงกะไปต่อไม่ถูกเลยทีเดียว...เหอๆๆ
แบบนี้คนสวยคงต้องติวเข้มให้หน่อยแล้วหล่ะ...ไม่งั้นต่อไปอาจ
โดนลูกค้าเขมือบแบบมะทันตั้งตัวก็ได้ :laugh:
แต่เรื่องความหวานเนี่ยคงไม่ต้องติวหรอกเนอะ...ขนาดเจอกันทั้งวัน
ก็ยังจะให้ฝันถึงอีก...ฮิ้วววววววว :-[
-
เอาเหอะ ลุง
เจ้เขาสั่งอะไรก็ตามนั้นเลย (ลูกค้าถูกเสมอ ... แม้ไม่เอาเครื่องใน :m20: :m20:)
-
สุดๆเลย
-
:m20:
ขำอะไม่เอาเครื่องใน แต่ใส่โคตะระเครื่องในแทน 555+
จะบอกว่าเป็นเหมือนกันปกติไม่กินตับ
เวลาสั่งก็บอกว่าไม่เอาเครื่องในแต่ใส่ทุกอย่างยกเว้นตับ
แล้วจะรออ่านต่อนะ (อย่าหวานมากนักตาเริ่มจะร้อนแล้ว 555+)
นิว
-
:z13:
ดีมากลุง กอร์ฟ ขอ :กอด1: นะ
:z2: :z2:
-
อิจฉาาาาาาาาาาาาาาาา o9
-
สวยค่ะ รู้สึกว่าช่วงนี้
มดจะเต็มทู้นะค่ะ
เอิ๊กๆ หวานซ้า...
-
ลุงอ้อนปอร์จังเลยนะ
อยากได้รางวัลอ่ะจิ่
ปอร์สุดสวยตบรางวัลให้ลุง
หน่อยเร๊ว
-
ข้าวใหม่ปลามัน แถมเนื้อย่าง น้องปอร์พี่ขอตำไทยจานนึง :impress2:
-
ยังหวานกันได้อีกนครับน้องปอร์คนสวย :กอด1: :กอด1:
แต่ว่าขอแถมต้องเป็เนื้อย่างอย่างเดียวหรอ :z2: :z2:
หรือว่าอย่างอื่นหมดแล้ว :m20: :m20: :m20:
ขอคอหมูย่างบ้างนะ........ไม่ทานเนื้อ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้น่ารักจัง....
แค่ชีวิตประจำวันอย่างนี้ก็มีความสุขแล้ว
อิจฉาจริง ๆ
-
:m31:
งะ หวานไปและ
:z3:
อิจฉามาก
อยากได้แบบนี้ซักคน
เฮ้อ
-
อยากมีคนรักอย่างนี้บ้างจัง
น่ารักที่สุด
-
อ่านแล้วยังเขิล :-[ ช่วงนี้ลุงขาทำคะแนนกับคนสวยสุด ๆ ไปเลย หวานจนน้ำตาลเรียกพี่
คนสวยก็อย่าลืมไปทำคะแนนกับที่บ้านลุงขาเยอะ ๆ นะจ๊ะ :กอด1:
-
เริดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:L1: มามอบดอกไม้ให้ครับ อ่านแล้วสบายใจจังเลย :กอด1:
-
หวานจนอิจฉา..น้องปอร์ :serius2:
-
:o8:
ว๊านหวานเนาะ
-
:z1:
รักกันหวานซึ้ง
แบบไม่ต้องพึ่งยา...???
ฮ่าฮ่า
o13 รักกันเข้าไปเยอะๆๆๆๆ เลยน่ะ ปอร์&กอล์ฟ +1 ให้คู่แหวว หุหุ
-
ช่วงนี้หวานกันจริงๆเลย
:z1:
-
“เป็นไรมากเปล่าเนี้ยถึงนอนไม่หลับ” ผมคุยไปก็กลิ้งไปมาบนที่นอนครับ
มือถือแนบหู ปล่อยหนังสือให้กองข้างๆตัวบนที่นอนและมันจะอยู่ท่าไหนนั้นไม่รู้ครับ555
“………………………….”
“มากไปละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว ไม่ใช่ไม่เจอกันสักหน่อย”
“………………………….”
“ได้เดี๋ยวจะฝันถึงนะ”ผมตอบมันไป
ตกลงหนึ่งวัน มันอยากเจอผมกี่ชั่วโมงครับนี่ แม้กระทั้งในฝันอีกเนี้ยนะ
ยอมดีไหมครับ เดี๋ยวกรูย้ายไปอยู่บ้านมึงแล้วมึงจะคิดถึงไม่ออกนะบักลุง
ตอนที่53
“ไปสาทรซอย.... ครับ” ผมบอกแท๊กซี่เหลืองเขียว
หลังจากที่กวักมือเรียกให้จอดข้างทางที่ๆ ไอ้ลุงมันมารับผมประจำ :jul3:
แท๊กซี่วนไปอีกฝั่งของถนนเพื่อมุ่งตรงไปยังเส้นสาทรครับ
ช่วงเย็นรถติดพอสมควร แต่แท๊กซี่ก็พาผมมาถึงถนนสาทรจนได้ครับ
แสงไฟตามท้องถนนเริ่มส่วางขึ้นทั้งแสงไฟจากรถ หรือแสงจากหลอดไฟข้างทาง
ผมมองออกจากตัวรถ ผู้คนกำลังรอรถเมล์ บ้างก็เดินสวนกันไปมาบนฟุตบาทครับ
เสียงเพลงเบาๆเริ่มเปิดให้ได้ยินหลังจากที่พี่คนขับแท๊กซี่เอื้อมมือไปเปิดเพลง
แน่นอนครับ เพลงที่ผมได้ฟังจึงเป็นลูกทุ่งนั่นเอง
คงไม่ต้องบอกนะครับว่าพี่คนขับแกมาจากโซนไหนของประเทศไทยครับ
“ขนาดวันหยุดนะนี่ รถยังติดอีก” ผมไม่ในใจว่าแกพูดกับผมหรือแค่พูดคนเดียว
เพราะแก่ไม่ได้เอ่ยอะไรให้ผมรู้เลยครับว่าแกกำลังพูดกับผม
“ชิดขวากลับรถข้างหน้านะครับพี่” ผมบอกพี่แกหลังจากทีรถเคลื่อนตัวผ่านแยกๆหนึ่งครับ
ที่ตึกใหญ่ๆเป็นที่ตั้งของสำนักงานบริษัทเอกชน
พี่แกทำตามคำบอกครับ o13
“ชิดซ้ายครับพี่แล้วเลี้ยวเข้าไปในซอย...เลยครับ”ผมบอกทางคนขับอย่างคุ้นเคยครับ
แสงไฟของสองข้างทางเปิดสว่างไสวเช่นเดิมครับเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
แต่ที่ต่างก็คงเป็นแค่ครั้งนี้ที่ผมมาคนเดียว
“จอดหน้าประตูนี่ละครับพี่”ผมบอกพี่คนขับ
แล้วยื่นตังค์สองร้อยให้พี่แท๊กซี่ครับ รอจนแกทอนให้แล้วจึงก้าวลงจากรถ
มากดกริ่งหน้าบ้าน รอไม่นานครับป้านวลแกวิ่งมาเปิดประตูให้ผม
แปลกวันนี้ผมไม่เห็นลุงยามที่คอยเปิดประตูให้ครับ สงสัยกลับตจว.แน่เชียว
เข้ามาเลยค่ะ คุณท่านรออยู่ เสียงปิดประตูดังขึ้นครับหลังจากที่ผมก้าวเข้าไปภายในรั้วบ้าน
ผมเดินไปคุยกับป้านวลไป
“วันนี้ไม่ไปฉลองวันแห่งความรักที่ไหนเหรอค่ะ” ป้านวลถามผม
“ไม่ครับป้านวล พอดีกลอ์ฟบอกคุณย่าท่านถามหาครับ สงสัยผมจะได้ฉลองกับคุณย่าสองคนมั้งครับ”
ผมหัวเราะเบาๆครับหลังจากพูดจบ
“อ่อค่ะ”
ผมก้าวเข้าประตูใหญ่อย่างคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมาภายในตัวบ้านครับ
มากี่ครั้งก็ยังเป็นเหมือนเดิมไม่เปลียนเลย อะไรๆ ตั้งอยู่ตรงไหนก็ยังคงตั้งอยู่อย่างงั้น
“มาถึงแล้วเหรอจ๊าปอร์” เสียงเจ้าบ้านใจดีกล่าวทักทายผมทันทีที่ผมผ่านประตูบานใหญ่นั่นเข้าไปครับ
ผมยิ้มให้ท่านก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆ และนั่งลงกราบที่ตักท่าน
“สวัสดีครับคุณย่าไม่ได้เจอกันนานเลยนะ สบายดีนะครับ” ผมถามต่อ
“สบายดีตามประสาคนแก่” ท่านพูดพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างไม่ถือตัวเลยครับ
“มาคนเดียวเหรอจ๊า กอล์ฟไปไหนไม่มาด้วยกัน” :pig2:
“ไปทำธุระกับม๊าครับเห็นบอกว่าพอเสร็จจะรีบตามมาครับ”
“อ้าวอย่างงั้นหรอกเหรอนี้ ทำไมไม่เห็นโทรมาบอกย่าเลยละ”
ป้านวลวางแก้วน้ำเปล่าลงบนโต๊ะเล็กๆแล้ว เดินเข้าไปในครัว
“ทานอะไรมาหรือยังจ๊า” คุณย่ายังถามต่อครับ
“ยังครับ วันนี้กะว่าจะมาฝากท้องที่บ้านคุณย่านี่ล่ะครับ หวังว่าคงไม่รบกวนนะครับ’
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก คนกันเองจ๊า ว่าแต่นวลทำไรกินบ้างย่ายังไม่รู้เลย
มาขึ้นมานั่งข้างบนกับย่าก็ได้ ไม่ต้องนั่งหรอกบนพื้นมันเย็น” เสียงป้านวลพูดเบาๆลอยมาจากในครัวบอกสิ่งที่คุณย่าอยากทราบ
“ครับคุณย่า ผมขออนุญาตไปช่วยป้านวลในครัวนะครับคุณย่า” :o8:
“อ้าวเหรอ นวลคงจะเสร็จแล้วนะ ย่าว่าอย่าเลย เดี๋ยวกลิ่นติดเสื้อมันจะไม่ดีเอานะ”
“ผมไม่ได้ไปไหนต่อครับคุณย่า”
“อยู่คุยกับย่านี่ละ ไม่ได้คุยกันนานดูสิ ผอมไปเยอะเลยนะ”
ผมตอบตามคำถามที่ท่านอยากทราบครับ
ท่านเล่าให้ผมฟังด้วยครับว่าพี่นพได้งานเป็นผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายต่างประเทศ
จึงต้องคอยตามนายไปต่างประเทศบ่อยๆ จึงไม่ค่อยมีเวลาได้มาเจอท่านถึงบ้านจะอยู่ติดกันก็ตาม
ส่วนไอ้ลุงครับ แน่ละ หลานรักคุณย่า คุณย่าบอกว่าเดือนที่ผ่านมา
มันมาค้างกับท่านอยู่เป็นอาทิตย์ครับ บ้างก็ขลุกอยู่แต่ในห้อง
ไม่ยอมออกไปไหน เย็นๆป้านวลต้องขึ้นไปตามลงมากินข้าว
“เสร็จแล้วค่ะคุณหนู เอ๊ย เสร็จแล้วค่ะคุณท่าน เชิญที่โต๊ะอาหารเลยค่ะ” เสียงป้านนวลเรียกคุณหนู
ผมงี้รีบหันไปมองที่ประตูเลยครับ นึกว่าไอ้ลุงมาแล้ว ถ้ามันมาทำไมไม่ได้ยินเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้านเลย
กลิ่นของกับข้าวเย็นลอยมากระทบจมูก หอมหน้ากินเชียวครับ ท้องเริมจะร้องแล้วสิ
กับข้าวชาววังเสร็จผมแน่มื้อนี้ ผมคิดในใจ
“เออปอร์จ๊า ย่าวานไปเด็ดดอกกุหลาบมาให้ย่าหน่อยนะสัก2ดอกเอาสีขาวหรือแดงก็ได้นะจ๊า”
ผมคิดไปว่าต้องเป็นข้าวแช่ชาววังอย่างที่เคยกินแน่ๆเลยครับ แต่แปลกตรงที่ทำไมเขากินกันกลางคืนด้วยเหรอ
“ระวังด้วยนะ พอดีไฟหลงบ้านมันเสีย ย่ายังไม่ได้เรียกช่างมาซ่อม” คุณย่าท่านเตือนมา
“ครับ” ผมตอบท่านสั้นๆเดินออกประตูหลังบ้าน ยังไม่ทันจะออกจากประตูบ้านเลยครับ
กลิ่นอ่อนๆของดอกไม้ในสวนก็ลอยมากระทบจมูก พร้อมกับสายลมเย็นสบายๆ
ผมเดินผ่านประตู ออกไปในสวนอย่างระวังครับภายใต้ความมืดของสวนที่พอสว่างบ้างจากไฟที่ลอดออกมาจากตัวบ้าน
ด้วยความที่เคยมาแล้วจึงพอรู้ครับว่าดอกไม้ที่คุณยายต้องการให้ผมมาเด็ดอยู่ตรงไหน
ตอนนี้ดอกไม้ที่คุณย่าท่านต้องการอยู่ในมือผมเรียบร้อยแล้วครับ ผมเด็ดมันโดยใช้มือพร้อมติดก้านยาวๆ
พอที่จะปักแจกันได้ครับ ผมก้าวเท้าเดินหวังจะเข้าบ้านไม่อยากให้ท่านรอนานครับ
“ดอกไม้ในมือ ผมขอได้ไหม” เสียงลอยเข้ามาในความมืด ตรงกลางของสวนพอดีครับ
เจ้าของเสียงนั่นใช้สองมือดึงตัวผมที่กำลังเดินเข้ามาไว้ในอ้อมกอดมันอย่างช้า ๆ
ผมตกใจเล็กน้อยก่อนที่สมองผมจะประมวลว่าเสียงที่ลอยมานั่นเป็นของใครครับ
ตอนนี้เริ่มอุ่นใจขึ้นมา ความตกใจกลับกลายเป็นความตื่นเต้นแทนครับ :L1:
“ว่าไงครับ ดอกไม้ในมือผมขอได้ไหม ยังไม่ตอบผมเลย” เสียงนั่นกระซิบผมที่หูเบาๆ
ความที่ผมไม่คิดว่าจะเจอเรื่องแบบนี้ในชีวิต ทำให้ผมเริ่มทำตัวไม่ถูกแล้วสิครับ
“ไหนบอกว่าจะไปธุระกับม๊าไง” ผมถามมัน
“ไปมาจริงนี่ครับ” เสียงมันยังลอยเข้ามาในหูผม
“ยังไม่ตอบผมเลย ว่าดอกไม้ในมือให้ผมได้ไหม” :L2:
“เอาไปให้คุณย่าต่างหาก ใครบอกให้ไปเด็ดก็ให้คนนั้นละ” ผมยังต่อความไปเรื่อย
“แล้วปอร์รู้ไหมใครบอกคุณย่าอีกที”
ตอนนี้ความลับอีกอย่างถูกเปิดเผยครับ แผนร้ายล่อหลานสะใภ้เข้าบ้านนี่เอง
เราสองคนตกอยู่ท่านกลางความมืด แต่ยังมีแสงไฟดวงเล็ก ๆ จากด้านหลังที่พอจะส่องมายังเราสองคน
“ไปนังตรงนั้นดีกว่าครับ” เสียงกระซิบจากไอ้ลุงพร้อมกับจูงมือผมไป แสงที่ส่องสว่างมาจากด้านหลังผมและไอ้ลุงเป็นแสงเทียนนั้นเองครับ
ไม่รู้ใครมาจุดไว้ตอนไหน ไอ้ลุงจูงมือผมไปอย่างช้าๆ :L3:
อีกมือผมยังถือกุหลาบอยู่ ไอ้ลุงเปล่อยมือจากผมแล้วเลื่อนเก้าอี้สีขาวออกจากโต๊ะตัวกลมๆ
ที่มีเทียนจุดอยู่ ข้างๆเทียนมีแจกันดอกไม้พร้อมดอกไม้วางอยู่กับของกินสองสามอย่าง
มันสวมมือเข้าที่เอวผมแล้วดันฝ่ามือเป็นการเชิญให้นั่งครับ
ผมไม่ปฏิเสธครับที่จะนั่งตาม ภาษากายที่เชื้อเชิญ
แล้วมันก็ลากเก้าอี้อีกตัวตรงหน้าผมแล้วนั่งลงช้าๆ
นาทีนี้ผมอยากบอกว่าผมอายจริงๆนะครับ เคยเห็นแต่ในหนังหรือเรื่องเล่าของคนอื่น แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นกับผม
จึงไม่รู้ว่าจะหยิบละครที่เคยดู หรือเรื่องเล่าไหนที่อ่านมาใช้กับตัวเอง
“ปอร์ครับ มองหน้าผมหน่อยสิครับ” ผมยังคงมองที่โต๊ะนั่นเหมือนเดิมไม่ได้ทำตามคำบอกของไอ้ลุงแต่อย่างใด
มันเอื้อมมือมาจับที่คางผมครับแล้วจับให้ใบหน้าผมเงยขึ้น
ผมมองหน้ามันผ่านแสงสว่างสีนวลจากเทียนแท่งนั้นครับ
ความสว่างตกที่ใบหน้าไอ้ลุงเพียงครึ่งเดียวครับ คุณเชื่อไหมครับความรู้สึกที่ผมมีตอนนี้กระเจิงไปไหนต่อไหนแล้ว
มันน่ารักมากกว่าตอนไหนทั้งนั้น หรืออาจจะเป็นเพราะบรรยากาศทำผมคิดไปเอง แล้วจะผิดไหมครับถ้าจะบอกว่าตกหลุมรักแฟนตัวเองเข้าแล้ว
เสียงลมยังพัดปลายยอดไม้ไปมา ผิดกับข้างล่างที่มีสองเรากับนิ่งสงบ ไม่มีแม้แต่ใบไม้จะปริวไหวแต่อย่างใด
แสงเทียนยังส่องสว่างต่อไป อากาศกำลังเย็นสบาย :3123:
“ปอร์ครับ”
“หืม” ผมตอบในลำคอเท่าที่จะดังได้ครับ
“ปอร์รู้ไหมวันนี้เป็นวันอะไรสำหรับเราสองคน”คำถามนี้ตอบยากตรงไหนละ ผมคิดในใจ
“วันแห่งความรักครับ”
‘ครับ นั่นมันสำหรับคนอื่นด้วยที่ไม่ใช่เรา’
“’งั้น ไม่รู้ครับ.” ผมตอบตามความคิดตัวเอง
“วันนี้เป็นวันแห่งความรักปีแรกและครั้งแรกของเราสองคนครับ ฮือ รู้ไหม”
“ครับ” เล่นง่ายๆ แต่ซึ้งเชียวละครับ
เอาแล้วสิครับ ความโรแมนติกแบบนี้บางครั้งมันก็ทำผมทำอะไรไม่ถูกสิครับ มือเริ่มสั่น หน้าเริ่มแดง ขนเริ่มลุก
ทำตัวไม่ถูก ไม่คิดว่ามันจะโรแมนติกได้ขนาดนี้
“กุหลาบนี้ผมขอนะครับปอร์ ผมจะเปรียบมันว่านี้คือความรักปอร์ที่มีต่อผม”
ไอ้ลุงค่อยๆจับกุหลาบนั่นเสียบลงบนแจกันแทนดอกไม้ที่มันเพิ่งถอดออกวางลงข้างๆ
เหมือนมันจะบอกว่าดอกไม้ที่อยู่ก่อนนี้คือใครและไม่สมควรที่จะอยู่ในใจมันอีกแล้ว
“ ปอร์เป็นดอกไม้ส่วนกอล์ฟจะเป็นแจกัน ต่อไปนี้ดอกไม้ดอกนี้จะอยู่คู่กับแจกันใบนี้ตลอดไป ”
ผมนั่งฟังมันพูดไปเรื่อยๆ น้ำตาเริ่มคลอๆที่สองตา มือกมันลับมาจับที่มือผมอีกครั้ง
“ปอร์ครับ หลับตาสิ”
http://www.youtube.com/watch?v=MrHk4Do6Gsw
“หลับทำไมครับ” ผมแย้งถาม
มันผงกหัวแล้วบอกผมหลับตาลงอย่างช้าๆ
“ห้ามลืมตาก่อนนะครับ” คำขู่เล็กๆ ลอยมา
ผมทำตามคำสั่งนั้นอย่างไม่ขัดเขินครับ มันยกมือซ้ายของผมขึ้นมากุมไว้ในมือทั้งสอง
“อย่าเพิ่งลืมตานะครับ” :กอด1:
“เล่นอะไรอีกนี่ หือ” ผมพูดเบา ๆ ในลำคอครับ
“เดี๋ยวนะครับกำลังเสร็จละ อย่าเพิ่งลืมตานะครับคนดี”
ผมรู้สึกว่ามันจะทำไรผมมากไปกว่ากูมมือแล้วสิครับนี้
ความเย็นสบายของสวนหลังบ้านยังสัมผัสกายเราสองคนตลอดเวลาครับ
กลิ่นหอมของมวลดอกไม้ยังคงวนเวียนมา
“เสร็จละครับ ลืมตาได้แล้ว” ผมลืมตาขึ้นความมืดค่อยหายไปจากสองตาผมครับ
เห็นมันยังก้มลงจูบที่มือผมครับตอนนี้มันสบตาผมแล้ว
และไม่ช้าที่จะมองที่มือว่ามันเกิดอะไรขึ้นครับ หลังจากที่รู้สึกว่ามันมีอะไรเย็นๆมาพันรอบที่ข้อมือครับ
พอเห็นแล้วอารมย์แรกตอนนี้ดีใจเล็กน้อยครับกับสิ่งที่มันให้ผม
ผมพริกข้อมือไปมาครับเพื่อดูให้แน่ใจและไม่ได้ดูผิดครับ
สร้อยข้อมือหนักประมาณ2บาทเห็นจะได้ครับมันพันรอบมือผม และมีนตัวอักษรสลักไว้บนสร้อยข้อมือนั่น
ผมยื่นข้อมือเข้าหาแสงเทียนนั่น for our first Valentine G&P
นี้คือคำที่สมองผมแปลข้อความนั่นออกมาครับ
แต่อารมย์หลังที่เพิ่งเกิดขึ้นหลังจากดูสิ่งที่อยู่บนข้อมือสิครับผมรู้สึกตกใจ เพราะนี่มันมากไปหรือเปล่า
ราคาไม่ใช่น้อยเลยครับ :3123:
“มากไปแล้วนะกอล์ฟ ราคามันมากไปนะ” ผมมองหน้ามันแล้วพูดไป
“ไม่มากไปหรอกครับสำหรับความรักที่ปอร์มีไห้ผม” ตายละมันรู้ด้วยเหรอครับว่าแค่ไหน
“วันนี้ที่ทิ้งผมไว้คนเดียวเพราะ” ผมยังไม่ทันพูดจบประโยคเลย ปากผมก็ถูกบดบี้ด้วยริมฝีปากมันแล้วครับ
ตอนนี้ผมตัวเกร็ง ทำไรไม่ถูกแล้วครับ ได้แต่ปล่อยให้มันทำอะไรตามที่มันอยากทำ
ผมลืมตาขึ้นหลังจากที่รู้ว่าไอ้ลุงถอนปากออกไปแล้ว
http://www.youtube.com/watch?v=2Fqmoz0OGlg&feature=related
“มาเต้นรำกัน” มันพูดพรางลุกขึ้นมายืนข้างผม ไม่ทันให้ผมตั้งตัวจากสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นกับผมเมื่อสักครู่เลยครับ
“ไหนเพลงไม่เห็นมีเลย” ผมยังแย้งไม่หยุด
“ลุกขึ้นมาครับเดี๋ยวเพลงจะมา”
ผมลุกตามเสียงเรียกของไอ้ลุง มันดึงตัวเองเข้าไปกอดไว้ เสียงหัวใจดังเต้นตุบตุบ
อย่าบอกว่าเสียงเพลงนี่คือเสียงหัวใจที่กำลังเต้นของมันนะ ตลกวะ ผมคิดในใจ
แล้วเสียงเพลงก็ดังมาจริงๆครับจากไหนเหรอ จากในบ้านผ่านหน้าต่างชั้นสองของบ้านที่กำลังเปิดอยู่
มันทำให้ผมตกใจและประหลาดใจไม่น้อย จนไม่อยากเชื่อว่านี้คือความจริงที่ผมกำลังเผชิญอยู่ครับ
และมันก็เป็นเพลงที่ผมชอบเสียด้วยสิครับ
“เห็นไหมครับผมบอกว่ามีก็ต้องมี”ผมแหงนหน้าขึ้นมองมันไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้ม
เสียงลมพัดปลายไม้ยังมีอยู่ตลอดเวลา เหมือนเป็นจังหวะดนตรีให้เราเต้นรำพร้อมกับเสียงเพลง
เสียงเพลงยังลอดผ่านอากาศมาไม่ขาดสาย
โรแมมติกจัง :3123:
“ขอโทษนะครับวันนี้ไม่มีอะไรมาให้’ ผมพูดขณะที่เราโยกตัวตามเพลง
“ใครบอกละครับว่าไม่มีอะไรมาให้ผม”ผมทำท่างงกับคำพูดของมัน
“นี่ไงครับ ที่อยู่ในอ้อมแขนผมนี่ละคือสิ่งที่ปอร์ให้ผมครับ”ผมทำหน้างง
“ก็ที่มันเต้นแรงอยู่ในอ้อมกอดผมไง”
หัวใจเหรอผมคิด พร้อมยิ้มออกมา บทขี้เกรงใจไม่มีใครเปรียบได้
แต่บทที่มันจะหวานนี่สิก็ไม่มีใครเกินมันจริง ๆ ครับ แฟนผมนี่
เรายังอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันเป็นเวลานานเท่านานตามที่ใจเราต้องการบนพื้นหญ้าสีเขียว
รายรอบไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้กลางสวนหลังบ้าน ถ้าผมขอพรวิเศษได้เพียงแค่ข้อเดียว
สิ่งที่ผมจะขอคือ ขอให้หยุดเวลาของเราเพียงสองคนไว้ตรงนี้ ผมเชื่อว่าไอ้ลุงมันก็คงคิดเหมือนผมเช่นกัน
คืออยากมีผมในอ้อมกอดของมันแบบนี้ตลอดไป
จบ :bye2:
ตอน
-
ขอจองในจายยยยยยยยยยย
***
คนบร้าาาาเซอร์ไพรส์แบบโรแมนติกสุดตับ
อีกอย่างนะบรรยากาศนอกจากจะไม่ต้องลงทุนแล้ว
คุณย่าสุดที่รักยังเป็นใจยกพื้นที่ให้เป็นการส่วนตัวอีก
อั๊ยยยยยยยยย เบาหว๊าน หวาน กำเริบ อิจ!!!~ คนสวยคุณย่าท่านรับเป็น
หลานรักแล้วสินะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แล้วมีของกำนัลแทนใจอีก น่ารักเว้ยยยยยยยยยยยยยยยย
นุ้งปอร์คะไม่ต้องเตรียมของให้น้องลุงหรอกนะคะ แค่พลีเรือนร่างก็พอ :m20:
น่ารักมากกกกกกกกกกกกก หวานมากกกกกกกกกกกกกก
โรแมนติกมากกกกกกกกกกกก
ของที่ให้และคำพูดที่บอกออกไปนั่นใช่คำสัญญารึป่าวนะ คนดีของคนอ่าน :man1: :กอด1: :L2:
เลิศ!!!!! +1 ให้หลานสะใภ้ณบ้านทรายทอง
ได้ใจดีจริงๆ
-
อ้าก
อิจฉา
:jul1:
:serius2:
ใจละลาย
-
ละลายแล้ว โอ่ยยยยยยยย
หวานมากมาย
-
น้องลุงโรแมนติกมากกกกกกกกกกกกกกกก
แอบอิจคนสวยยย...รับรองว่าคนสวยคงไม่เจอภาวะขาดน้ำตาลแน่ๆ
แฟนคนสวยเล่นหวานไม่เกรงใจกันใครแบบนี้...ชอบวุ้ย :impress2:
+1 จัดให้ :กอด1:
-
โรแมนติกมากมายยยยยยยย
อ่านแล้วอิจฉาตาร้อนไปหมดแล้ว
5555
-
หวานมากๆ อ่ะ ทำไมไม่เคยได้อะไรแบบนี้บ้างเนี่ย
-
อ๊ากกกกกก คนย่ารู้เห็นเป็นใจ :m3:
-
:z13:
น่าอิจาจังเลย :impress2:
:z2: :z2:
-
o13 o13 o13
คุณย่านี่แอบมีวางแผนกับกอล์ฟก็ไม่บอก อิๆ
-
รีบวิ่งไปดูกระจก เฮ้ย คนอ่านหน้าแดงอ่า
น่ารักมากเขินจัง....ไม่มีโอกาสอย่างนี้กับเขา
แค่ได้อ่านก็สุขใจแล้วน๊า
-
:-[
อิจฉาคนมีแฟน
:sad4:
-
โรแมนติกได้อีก ถึงแม้ตอนนี้จะเดือน 8 แต่บรรยากาศก็เป็นสีชมพูได้ น่ารักจัง
-
อิจฉาตาร้อน หวานอะไรจะปานนั้น
คุณย่าก็ช่างเป็นใจกับหลานจริงๆ
อิอิ
-
เอาอีกๆเอาแบบนี้อีกชอบๆ
ลุงทำดีมั่กๆ
-
:L1:
-
หวานมากกกก น้องลุงนี่โรแมนติกสุดๆเลย
ของขวัญน้องปอร์ให้น้องลุงไม่ต้องอะไรมาก
แค่ให้น้องลุง :oo1:ก็พอแล้ว
ตกลงคุณย่ารับเป็นหลานสะใภ้แล้วใช่ป่าว
ช่วยหลานชายคนโปรดขนาดนี้
น้องปอร์มีแอบเล่นมุขนะ นึกว่าตอนจบจริงๆซะแล้ว
:กอด1:น้องปอร์+น้องลุง
-
ลุงกอล์ฟ ทียังงี้กล้าทำกล้าพูดนะ หมั่นไส้และอิจฉาริษยาเป็นที่สุด
รักน้องปอร์ :L1:
-
“ ปอร์เป็นดอกไม้ส่วนกอล์ฟจะเป็นแจกัน ต่อไปนี้ดอกไม้ดอกนี้จะอยู่คู่กับแจกันใบนี้ตลอดไป ”
:-[ หวานสุดยอดจริงน้องปอร์...อ่านแล้วตาร้อนผ่าวๆ จนต้อง +1 ให้
คุณย่าก็ช่างน่ารัก ช่วยเหลือหลานรักอย่างดี
-
ลุงกอล์ฟโรแมนติกมากกกกกๆ
บรรยากาศหวานชื่นแถมทุกคนยังให้ความร่วมมือซะ
:L2: :กอด1: :L2:
-
:-[ ลุงขา บทจะหวานขึ้นมากเนี่ยะ ทำเอาคนสวยระทวยไปเลย ตอนนี้หวานหวีดวิ้ว ได้ใจมากเลยค่า คุณย่าสุดแสนจะน่ารักเป็นใจให้ทั้งคู่ได้แสดงฉากหวาน ๆ ต่อกัน คนไม่มีคู่อย่างเราอิจฉาตาร้อนอย่างแรง 555
-
และแล้ว....เจ้าหญิงกับเจ้าชาย
ก็ครองรักกันอย่างมีความสุข
:z1:
.
.
.
จบ
.
.
.
บทบาทการแสดงมารความรักของนนท์ ซักที ซักที 5555++++
:laugh5: ฮ่าฮ่า ตั้งแต่ตอนหน้าก็จะไม่มีบทให้อินนท์ อีกต่อปายยยยยยยยยย สุขใจจริงวุ้ยยยยยย +1 ให้เจ้าหญิงปอร์กับเจ้าชายกอล์ฟ คิคิ :กอด1:
-
มารอ มารอ มารอ ตอนต่อไปคับ
:z2: :z2:
-
โหยยยย ลุงงงงง สุดยอดดดดด :กอด1:
อะไรจะเตรียมพร้อมขนาดนี้อ่ะ ... หวานทั้งคำพูด และ บรรยากาศ
แค่อ่านก็จะเป็นเบาหวานแล้วเนี้ยะ
นอนค้างบ้านคุณย่าเลยรึป่าวหว่า ... ดูท่าคุณย่าจะสมรู้ร่วมคิดทุกงานเลย เอริ้ก ๆ
-
อิจฉาคนสวย... :L1:
-
อะไรจะหวานได้ขนาดนี้
-
หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จนมดขึ้น......โรแมนติกมากมาย
-
ไมคนสวยยังไม่มาซักทีน้าาาา :m21:
-
หวานไปไหนค่ะคนสวย
ต่อไปคนสวยระวังอ้อนนะเพราะมีแต่ความหวานรอบตัวเลยอ่ะ
อย่างนี้ต้องให้ลุงช่วยออกกำลังแล้วอ่ะ
-
:impress2:
ลุงกอล์ฟกะน้องปอร์สุดสวย
หวานกันจัง
-
น่าอิจฉาจริงๆ
o18 o18
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวจบ 3 วัน
อ่านแล้วรู้สึกดีนะ กับความรัก
แต่......
ทำไม........
ไม่เกิดกะเราบ้างวะ
อิจฉาอะ
ขอให้ Por & Golf มีความสุขมาก ๆ นะ :L1:
-
อิจฉา
และ
น่ารัก
และ
อิจฉาอีกรอบบบบบบบ
-
:n1:
หัวใจเหรอผมคิด พร้อมยิ้มออกมา บทขี้เกรงใจไม่มีใครเปรียบได้
แต่บทที่มันจะหวานนี่สิก็ไม่มีใครเกินมันจริง ๆ ครับ แฟนผมนี่
เรายังอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันเป็นเวลานานเท่านานตามที่ใจเราต้องการบนพื้นหญ้าสีเขียว
รายรอบไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้กลางสวนหลังบ้าน ถ้าผมขอพรวิเศษได้เพียงแค่ข้อเดียว
สิ่งที่ผมจะขอคือ ขอให้หยุดเวลาของเราเพียงสองคนไว้ตรงนี้ ผมเชื่อว่าไอ้ลุงมันก็คงคิดเหมือนผมเช่นกัน
คืออยากมีผมในอ้อมกอดของมันแบบนี้ตลอดไป
ตอนที่54
วันนี้ผมตื่นตอนสายๆครับ ไม่ต้องไปเรียนแล้วเย้ๆ เศร้าจริงอ้าวทำไมเป็นอย่างงั้นล่ะครับ
ตอนนี้อยู่ในช่วงอ่านหนังสือก่อนสอบ :3125:
และพอดีว่ามีนัดสัมภาษณ์งานตอน 11 โมง สมัครไปทางอินเตอร์เน็ต มีแววว่าจะได้งานก่อนที่เรียนจบครับ
และอีกไม่กี่วันก็จะสอบไฟนอลแล้วครับ พอดีว่าความแรดลงตับเลยสมัครดู
ปรากฏว่าเขาเรียกเข้าไปคุยจริงๆครับ เขาให้ทำผลงานไปนำเสนอด้วย1 ชิ้น อะไรก็ได้
เป็นสตอเบอรี่ เอ้ย สตอรีบอร์ดเกี่ยวกับแอดที่เรียนมานั่นละครับ
เลยเสียเวลาอ่านหนังสือไป2คืน มัวแต่เตรียมงานและเตรียมตัวไปพรีเซนต์ นี่ละครับ
ไอ้ลุงมันจะมารับตอน10โมงครับมันอยากไปส่ง คงไปถึงที่เขานัดไว้คงพอดีครับ11โมง
ผมถามมันว่าไม่รีบหางานก่อนชาวบ้านเขาเหรอ มันตอบผมว่าเอาให้จบชัวร์ๆ ก่อน
แล้วค่อยหาทีเดียวเลย....มึงจะรอไรอยู่ผมก็แย้งมันในใจครับ
อย่างว่าครับบ้านรวยไม่ต้องทำไรก็มีกินไปตลอดชาติ ชาตินี้ชาติหน้า 55 ถ้าได้เกิดนะครับ
ผมถือสตอรี่บอร์ดออกไปรอที่เดิมครับ o18
ไม่นาน มันโผล่หน้ามาพร้อมกับรถคู่ใจของมันครับคันเดิมที่มารับผมบ่อยๆ
ช่วงสายๆรถไม่ติดเท่าไรครับ ผมกับมันไปถึงที่หมายก่อนเวลา15นาที
ความจริงผมก็ตื่นเต้นตั้งแต่อยู่ในรถแล้วครับ ขี้หดตดหายไปไหนต่อไหนแล้ว
ก็นี่มันครั้งแรกนะครับที่จะได้เข้าสู่การสัมภาษณ์งานจริงๆ พูดไปแล้วก็จะใช่ว่าครั้งแรก
เพราะงานที่ทำกับเพื่อนเดชมันก็พรีเซนต์คือๆ กันนั่นหละ
แต่มันคนล่ะความรู้สึกกันครับ :o8:
ผมให้มันรออยู่ข้างล่างของตึก ส่วนผมขึ้นไปคนเดียวครับ
ออกคำสั่งว่าหาไรกินรอ ไม่เกินเที่ยงจะลงมา
ผมขึ้นตึกไป ตรงเวลานัดครับ
พนักงานสาวสวยท่านหนึ่งสอบถามผมและยื่นเอกสารใบสมัครงานให้ผมกรอก
เวลาผ่านไป15นาที สาวสวยคนนี้ก็เรียกผมเข้าสัมภาษณ์ทันที
เพื่อนๆ เคยสัมภาษณ์งานมาบ้างไหมครับ คงพอจะเข้าใจนะครับ
ว่าบรรยากาศตอนนี้เป็นยังไงบ้าง
ครับใช่ ขาสั่น เหงื่อแตก เบลอๆ ทั้งที่อยู่ในห้องแอร์ครับ
คำถามแรกที่โดนคือ ให้แนะนำตัว จบที่ไหน เคยทำงานอะไรมาบ้าง
เกิดที่ไหน บลา บาล บลา และก็บลา บลา อันนี้เบสิกครับ :haun4:
ทุกที่ต้องมีอยู่แล้วครับ แต่จะให้เป็นภาษาควาย55 หรือภาษาคน(ไทย)เท่านั้นเอง
ตอนนั้นภาษาควายไม่กระดิกหรอกครับ 55ตอนนี้ก็ยังไม่กระดิกเหมือนเดิม
เลยต้องดำน้ำไปตามความคิดตัวเองครับ ว่าแบบไหนน่าจะดีพูดไม่ยั้ง ในที่สุดปลายจมูกก็มีโคลนตมติดมา
เพราะดำเก่งเหลือเกิน
และแล้วผลงานที่เตรียมไปก็ได้ใช้สักทีครับ
อย่างแรกที่เขาถามคือ อะไรคือ แรงบันดาลใจในการทำแอดตัวนี้
ก็สาทยายไปตามความจริง จากนั้นก็พรีเซนต์ไปตามภาพ
ให้กับกรรมการ3คนได้ฟังแนวคิดของเราเอง
อันนี้ เคยมาแล้วครับ เพราะเคยทำสปอต วิทยุส่งคลื่นวิทยุแห่งหนึงแถวอโศกครับ
ผมยังจำบรรกากาศตอนนั้นได้ดี มีทั้งดีเจ และครีเอทีฟ4 คนมานั่งฟังผมเสนองานของตัวเอง
มีทั้ง ทอม ผี เก้งกวางมาหมด ทำท่าทางสนใจในสิ่งที่เราจะนำเสนอ หรือสนใจจะกินผมก็ไม่รู้
สงสัยจะเป็นศูนย์รวมแน่ๆ
ที่นี่ก็ไม่ต่างกันครับ :man1:
เลยง่ายหน่อย เอามาใช้ได้บ้าง แต่ไม่ทั้งหมดครับ
“เคยทำงานอะไรที่ไหนมาบ้าง” เอาเถอะถามมาละกันเจ้าค่ะ อยากทราบอะไร
“แล้วเราจะติดต่อกลับไปครับ” นี่คือสิ่งที่เขาฝากไว้กับผม ประโยคสั้นแต่ได้ใจความ
ว่าให้รอไปเถอะ จะเอาไรมากมายล่ะครับ เรามันเด็กใหม่มีประสบการณ์นี่ครับ
หลังจากที่พร่ามไปซะเกือบชั่วโมง
ผมเดินออกมาจากห้องสัมภาษณ์อย่างวิงเวียน คล้ายจะเป็นลม
กดลิฟ ชั้น1 ไม่รู้ผ่านแม่สาวสวยนั่นตอนไหนแทบจำไม่ได้ครับ
เพื่อลงมาหาไอ้ลุงครับ
“เป็นไงบ้าง’ นี่คือคำถามครับที่มันถามผม แล้วจะเป็นไงล่ะครับ
ก็อย่างที่เห็นนี่ล่ะ เอ๋อแดกมานะสิครับ
กังวลไปต่างๆนา นา ๆว่าจะได้ไหม จะออกมายังไง
ตรงใจเขาไหม โอ้ยปะดังเบซาเข้ามาเชียว นี่ละครับ บริษัทที่เปิดซิงครั้งแรกของผม
ต่อไปก็ร้องเพลงรอไปครับ หรือไม่ก็สมัครที่อื่นอีก
“หิวยังปอร์ ไปกินข้าวกัน ” ไอ้ลุงมันไม่ถามต่อครับ
มันคงรู้ว่าผมคงไม่อยู่ในอารมย์ที่จะตอบคำถามมันไปมากกว่านี้
ไอ้ลุงมันบอกว่ามันก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกันครับ
มัวแต่รอผม ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมย้ำแล้วนะครับว่าหาไรกินก่อน
เราหาไรทานง่ายๆใต้ตึกที่ผมสัมภาษณ์งานนั่นละครับ
ตอนเที่ยงๆแบบนี้ในร้านแฟสฟู๊ดมีพนังานออฟฟิสเยอะมากครับ เดินไปมาเวียนหัวเชียว
ช่วงพักเที่ยงครับเขาพักกินข้าว
เด็กที่ยังไม่พ้นรั่วมหาลัยอย่างเรา ต้องมองไว้ครับ เพราะจะได้ไม่เขิลอาย
เวลาทำงานจริงๆ กินเสร็จผมชวนไอ้ลุงไปเดินหาซื้อเสื้อผ้า กางเกงทำงานครับสามสี่ชุดครับ
เพราะที่ใส่วันนี้เป็นเสื้อขาวธรรมดา ที่ใส่ไปเรียนนั่นเอง55
ยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย
ไหนๆ ก็จะซื้อแล้ว บังคับไอ้ลุงด้วยละกันครับ เผื่อว่ามันจะสนใจสมัครงานเหมือนผมบ้าง
จะได้เตรียมตัวตั้งแต่เนิ่น ๆ เลยครับ ความคิดดีจังผม
ไอ้ลุงมันขับรถกลับบ้านทางเดิมที่มันขับผ่านขามาครับ
ไม่ได้แวะบ้านคุณย่าแต่อย่างใดถึงจะไม่ไกลกันก็ตาม
ก่อนไปส่งผมที่บ้านเราก็แวะห้างเดิมแหละที่เราไปบ่อยๆ
ผ่านคอนโดที่พี่เอกทำงานอยู่ครับ กำลังจะเสร็จแล้ว มองจากด้านนอกตัวตึกเสร็จล่ะครับคงเหลือตกแต่งภายใน
แต่แปลกใจทำไมไม่เห็นพี่เขามาทานที่ร้านเลย :pig4:
คงอาจเป็นพราะผมไม่ค่อยได้ไปร้านมั้งครับช่วงหลัง ๆ
หรืออาจจะมีแฟนใหม่ไปแล้ว เลยไม่ต้องคิดถึงผม55 คิดไปโน้นคนเรา
ว่าแล้วชักอยากให้ไอ้ลุงโยนผมเข้าไปยังคอนโดนั่นจังครับ
ดูสิว่าจะเหลือรอดชีวิตออกมาไหม หรืออาจเสร็จคนงานก่อสร้างก่อนที่จะถึงหนุ่มๆ วิศวะก็ได้
แหม อย่างน้อยก็เสร็จล่ะวะ คิดไรมาก กร๊ากๆ
ไอ้ลุงมันเดินนำผมเข้าไปยังร้านไอติมครับ สงสัยความหวานที่มันมียังไม่พอเลยต้องไปเติมอีกมั้ง
เราสองคนเลือกนั่งเก้าอี้คู่ครับ ช่วงเที่ยงแบบนี้ในห้างคนไม่ค่อยมาเดินกันครับ ถ้าเป็นวันธรรมดา
จะมีบ้างก็พวกเด็กหนีเรียน หรือ นักศึกษาเท่านั้นละ
พนักงานสาวพาร์ทไทม์ เดินเข้ามาถามว่าผมจะกินไรดีครับ
นาทีนั้นผมสั่งก๋วยเตี๋ยวเนื้อเปื่อยทันที55 55 เม้าท์ไป :really2:
ไอ้ลุงมันเป็นคนจัดการตามเรื่องราวของมันครับ แน่ละผมมีหน้าที่กินอย่างเดียว
ไอติมถูกตักเข้าปากทีละคำๆครับ สายตาผมเหลือบไปเห็นใครบางคนที่นั่งเลยไอ้ลุงไปด้านหลัง
เขามองกลับมาเป็นระยะๆ ยิ้มให้บ้าง ด้วยความที่ผมใส่แว่นด้วยครับ
มองระยะไกลขนาดนั้นไม่ค่อยเห็นหรอก แต่มันเลือนๆ พอเห็นบ้าง
แต่บ่อยครั้งเข้าครับ มันเริ่มแปลกแล้ว เริ่มจะไม่ใช่แล้วสิครับ
สงสัยเสน่ห์ของเรายังใช้ได้ครับ ทั้งๆที่ไม่ค่อยได้บริหารแล้วนะครับนี่55
ผมขยับแว่นตาอันเดิมนั่นล่ะครับเพ่งดี ๆอ้าว ตายยากจริงๆ
พี่เอกนั้นเอง ถึงว่าครับ ยิ้มมาบ่อยขนาดนั้นถ้าไม่รู้จัก ผมก็คงคิดว่าเขาบ้าแน่ๆ
เอ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อน มากับใครหว่า ผู้ชายที่พี่เอกมาด้วยนั่งหันหลังให้ไอ้ลุงครับ
แต่งตัวแนวๆเดียวกับกับพี่เอกละครับ สงสัยเป็นเพื่อนที่ทำงานด้วยกันครับ ผมก็จิ้นไปเรื่อย
แต่ก็แปลกอยู่นะครับ ทำไมเพื่อนกันต้องมานั่งกินไอ้ติมกันด้วย
มีด้วยเหรอครับ ชายๆด้วยกัน มานั่งกินไอ้ติมกัน มันจะหวานไปแล้วนะว้อยพี่เอก
เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็สรุปเองเลย ว่าแดอิสซัมทิงสเปเชี่ยล แน่เลย555
ผมพงกหัวให้คนที่ยิ้มให้ผม จนไอ้ลุงมันต้องหันตามไปมอง
“พี่เอก”ผมพูดเบาๆ :serius2:
มันหันกลับมาตักไอ้ติมเข้าปากมันตามเดิมไม่ได้พูดอะไรครับ ความหึงหายไปไหนหมด
เอามาใช้บ้างก็ดีนะ เดี๋ยวคุณค่าในตัวกรูมันจะหมดก่อน55
ผมกับมันยังกินไอ้ติมตามเดิมครับ เสียงจากนักเรียนม.ปลาย ยังคงคุ้งไปทั่วร้านครับ
“หวัดดีครับน้องปอร์”พี่เอกทักผมมาจากด้านหลังของไอ้ลุง
โดยมีชายที่หันหลังให้ไอ้ลุงอยู่ข้างหลังพี่เอกอีกทีครับ
“สวัสดีครับพี่เอก” ผมทักกลับครับ ส่วนไอ้ลุงมันโค้งหัวให้แต่ไม่ได้พูดอะไรครับ
“ไปไหนมาครับแต่งตัวหล่อจัง”คำพูดที่ทำให้ผมสิ้นชีพก่อนวันอันควรมาละครับ
ไอ้ลุงเปลี่ยนจากตักไอ้ติมเข้ามาก คนมันไปมาแทน
“อ่อ ผมไปสัมภาษณ์งานมาครับพี่ เสร็จแล้วเลยแวะมากินไอติมก่อนกลับบ้านครับ”
“จะเรียนจบแล้วเหรอครับ แล้วไปสัมภาษณ์ทีไหนครับ”
“ ครับ แถวสาทรครับพี่” :t3:
“ไม่อยากมาทำงานกับพี่เหรอครับ ใกล้บ้านด้วยนะ ไม่ต้องหอบไปไกลถึงสาทร เช้าๆ รถติดนะครับ”
ความที่คิดว่าจะตายจริงเริ่มเห็นเค้ามาเลือนๆแล้วครับ
“อ๋อ ทำได้เหรอครับพี่ นอกจากผสมปูน” ผมยังตลกไปเรื่อยๆ พร้อมกับมองหน้าไอ้ลุงสลับกับ
มองหน้าพี่เอกครับ
“อ่อลืมไป นี่เพื่อนที่ทำงานพี่ครับ” พี่เอกแนะนำเพื่อนเขาให้ผมและไอ้ลุงได้รู้จักครับ
เราคุยกันอยู่พักนึงก่อนที่พี่เอกจะขอตัวกลับไปทำงาน เพราะแอบมาหาไรกินในห้างนี้ครับ
ก่อนไปยังบอกผมด้วยนะครับว่าเย็นนี้เดี๋ยวพาเพื่อนไปกินข้าวที่ร้าน
และยังย้ำด้วยครับว่า ให้มาทำหน้าที่ของตนด้วย
ความซวยตกอยู่ที่ใครล่ะครับ ถ้าไม่ใช่ผม
แทนที่ไอ้ลุงมันจะโกรธครับท่าทีมันเฉยมากครับ ต่างจากตอนแรกๆมากมาย
พี่เอกไปแล้วเรายังนั่งกินไอติมกันต่อครับ เสียงน้องนีม.ปลายยังร้องระงมยังคิดว่านี่คือป่าครับ
ไอ้ลุงมันขับรถออกมาจากห้างผ่านคอนโดที่พี่เอกทำงานอยู่ครับ และวนรถเข้าไปจอดข้างๆร้านผม
ตอนนี้ที่ร้านพี่ชายเริ่มที่จะออกมากันแล้ว มันจอดรดไว้ข้างๆร้านที่เดิมที่มันเคยจอดนั่นละครับ
เดินตามผมเข้าบ้าน ผมก็นึกว่ามันจะกลับบ้านไปซะอีกที่ไหนได้ครับ
ประเด็นมันอยู่ที่เย็นนี้มากว่าครับ55
ผมเปิดประตูบ้านไอ้ลุงก็ตามเข้ามาครับ :L2:
“ถึงบ้านแล้ว”
“ครับก็ถึงบ้านแล้ว” มันทำหน้างงก่อนที่จะมองหน้าผม
“ถึงบ้านปอร์แล้ว” ผมยังพูดต่อ พร้อม ทำหน้าขำๆ กวนๆ มันครับ
“แล้วถึงบ้านกอล์ฟ หรือยังละ’ ผมเล่นต่อ
“นี่ปอร์จะบอกว่าจะให้กอล์ฟ กลับบ้านแล้วเหรอ”
“อืม” พร้อมมองหน้า
“จ้างให้ก็ไม่กลับหรอก มีแผนการอะไรใช่ไหมเย็นนี้” พูดจบก็คว้าผมเข้าไปกอดไว้
“มีแผนจะไปจีบพี่เอกอะไรนั่นใช่ไหม รู้ทันนะ” ยิ่งพูดมันก็ยิ่งกอดผมแน่นๆขึ้น จนหายใจแทบไม่ออกครับ
“อุตส่าไม่พูดแล้วนะนี่ ยังรู้ทันอีก เก่งจริงๆเลยแฟนใครหว่า” ผมพูดกลับบ้าง
“แฟนคนที่กำลังโดนกอดไง”
“จะกอดอีกนานไหม จะขึ้นบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ปล่อยได้แล้ว”
“ไปด้วย”
“รออยู่ตรงนี่ละเดี๋ยวลงมา”
“เดี๋ยวค่อยลงมาให้กอดต่อ นะ”
“ไม่เอา จะตามไปกอดต่อข้างบน”
“โทษฐานมีแฟนหล่อ ๆ อยู่แล้วแต่ยังให้ท่าคนอื่น นี่ มันต้องเจอแบบนี้ ” มันหัวเราะกับคำพูดของมันเองครับ
กอดรัดฟัดเหวี่ยงผมอยู่นานสองนานครับ
“ไม่เชื่อใจปอร์แล้วเหรอ”ผมเข้าโหมดจริงจังบ้าง
มันวางคางลงที่ไหล่ผมครับ
“ไม่มีครั้งไหนที่ไม่เชื่อใจปอร์เลย แต่กอล์ฟ อดหวงไม่ได้นี่” ฟังแล้วน้ำตาซึมครับทั้งที่อยู่ในอ้อมกอดมัมครับ
“กอล์ฟจะพยายามนะครับไม่หึงมากกว่านี้ แต่ทำไงได้ละ เป็นแฟนแม่ค้าแสนสวยแบบนี้ต้องอดทน”
ก๊ากๆๆๆๆที่ซึ้งๆมาทั้งหมด มันหายไปหมดเลยครับเมื่อเจอแม่ค้าแสนสวยนี่ล่ะ
“ใครเป็นแม่ค้า หือ” :angry2:
และมันก็ปล่อยผมให้ขึ้นไปบนห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าครับ
ตอนนี้ไม่มีฉากแบบนั้นนะครับไม่ต้องลุ้น55 เอิ๊กๆๆ
ผมว่ามันรู้ครับว่าผมไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล หว่านไปทั่ว หรือไม่แยกแยะอะไรออกจากกัน
:impress3:ผมหยุดที่จะทำตัวสวยใส่ใครๆ แล้วตั้งแต่ผมตกลงเป็นแฟนกับมัน
แต่บางครั้งเราก็ห้ามคนอื่นให้เขาเลิกคิดอะไรกับเราแบบนั้น ….เพราะเราสวยนี่555
แต่สิ่งที่เราทำได้คือห้ามตัวเองไม่ให้คิดแบบเดียวกับเขาคนนั้นต่างหาก จริงไหมครับ
***มาต่อให้แล้วนะครับ นอนหลับฝันดี** :pig2:
-
^
^
อ๊ะ จิ้ม คุณปอร์ก่อน
เดี๋ยวเม้นใหม่
------------------------
------------------------
พาร์ทนี้น่ารักกันอีกแล้วแฮะ ... ไปสัมภาษณ์งานร้อนๆ แล้วมานั่งกินไอ้ติมเย็นๆ
ลุง ดูแลดีตลอดเลยนะค่ะเนี่ย ... แถมหึงหวงพองาม ไม่แสดงอาการต่อหน้าสาธารณชน
แต่ แสดงอาการหื่นเป็นปกติเชียวน๊า เวลาอยู่กันสองคน เอริ้ก ๆ
... อ่านมาถึง ท่อนสุดท้าย ..... เจอลูกหยอดเด็ดๆอีกแล้ว ... + 1 จัดไป :laugh:
ผมหยุดที่จะทำตัวสวยใส่ใครๆ แล้วตั้งแต่ผมตกลงเป็นแฟนกับมัน
แต่บางครั้งเราก็ห้ามคนอื่นให้เขาเลิกคิดอะไรกับเราแบบนั้น …. เพราะเราสวยนี่555
-
:m20:
แหมรู้สึกว่าปอร์ยิ่งเขียนจะยิ่งสาวนะ ตอนนี้เล่นสวยเลย 555+
แล้วจะรออ่านต่อคราบ
-
โหยยไรน้องลุงหึงบ้างก็ได้นะ จะได้ตบจูบๆอะไรแบบนี้อ่ะ อิอิ
ส่วนคนงาม หึหึ มะต้องบริหารเสน่ห์แล้วอ่ะเนอะ ก็ว่าที่ซะมีในอนาคตมาคุมซะขนาดนี้
หมดกันกับดักที่ทำไว้ไม่ได้ใช้รึเนี่ย ต้องกลับมาตายรัง เอิ๊ก :o8:
+1 จัดให้คะ น้องลุงรักนะแบบใส่ไข่ :man1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
โย่วๆๆๆ
-
ร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยที่สุด
-
ตอนหลังๆเขียนสไตล์หวานแหววต่างจากตอนต้นๆที่ออกแนวเฮฮามากกว่า แต่ชอบทั้งสองอย่างค๊า
ปล.คุณยายใจดีและเอ็นดูทั้งปอร์กะกอล์ฟมากๆเลย
:pig4:
-
คิดถึงพี่เอก อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้ลงสังเวียนเลย :z10:
-
น้องปอร์แกล้งยั่งลุงกอล์ฟแบบนี้ ต้องให้ลุงกอล์ฟทำโทษด้วยการ :oo1: :oo1:
-
:haun4:
คุณลุงแค่กอดเท่านั้นเหรอ
-
ลุงเลยไม่ยอมกลับบ้านเลยทีนี้กะเฝ้าคนสวยนี่เอง กลัวพี่เอกแทะปอร์แน่ๆ :laugh:
-
ยังหวานกันได้อีกนะ :o8:
อิจฉาต่อปายยยยย
+ 1 จัดปายยย
รีบมาต่อไว ๆ นะคับ :bye2:
-
..เหอะๆๆ..แม่ค้าสาวสวย..สมใจสิน้องปอร์.. :laugh:
-
จะหวานกันไปถึงไหน :o8: :-[ :impress2: :-[
-
:pig3:
อ่านแล้วแฮปปี้ดีแท้
ขอบคุณครับ ปอร์
-
ตอนนี้ หวาน
เปรี้ยว
มัน
กลมกล่อม
อร่อยดี
-
นึกว่าไม่หึงละ
ที่ไนได้เก็บอาการนี้เอง
-
พูดถึงเป็นแม่ค้าแล้วตลกดี อิอิ
-
คนสวยขนาดมีแฟนแล้วยังเนื้อหอมขนาดนี้ ลุงต้องอดทนหน่อยนะ 555
แต่แหม มีแอบสวีตหวานกันได้ตลอดเวลาจริง ๆ น้า น่ารักกันได้อีก :man1:
-
อะไรจะสะนได้อีกอะ
สงสัยคนแต่งจะชอบสั้นๆๆ
:z2:
-
ตอนนี้ไอ้ลุงหวานดีจัง :impress2:
-
อ่านจบแล้ว บอกได้คำเดียวเลย ............. อิจฉา อย่างแรงส์ :serius2: :serius2:
น้องก๊อฟน่ารัก ดูแล้วเหมือนเป็นผู้ใหญ่ดีอ่ะ o13 o13 o13 o13
-
แวะมาทักทายสวยคะ
อยากกินลาบเด็ก ที่ร้านพอมีมั๊ยคะ
เอาหวานๆ กรอบๆนะคะ :z1: (พูดแล้วน้ำยายสอ)
+1 จัดไปเก๋ๆ
-
:o8: :o8: :o8:
แม่ค้าแสนสวย
:z2: :z2:
-
รักกัน
แอบหวงด้วย
น่ารัก
-
และมันก็ปล่อยผมให้ขึ้นไปบนห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าครับ
ตอนนี้ไม่มีฉากแบบนั้นนะครับไม่ต้องลุ้น55 เอิ๊กๆๆ
ผมว่ามันรู้ครับว่าผมไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล หว่านไปทั่ว หรือไม่แยกแยะอะไรออกจากกัน
ผมหยุดที่จะทำตัวสวยใส่ใครๆ แล้วตั้งแต่ผมตกลงเป็นแฟนกับมัน
แต่บางครั้งเราก็ห้ามคนอื่นให้เขาเลิกคิดอะไรกับเราแบบนั้น ….เพราะเราสวยนี่555
แต่สิ่งที่เราทำได้คือห้ามตัวเองไม่ให้คิดแบบเดียวกับเขาคนนั้นต่างหาก จริงไหมครับ
ตอนที่55
เย็นวันนั้นไอ้ลุงมันก็อยู่กับผมที่ร้านนั่นล่ะครับ
ผมไม่รู้นะครับว่ามันหวงหรือมันอยากอยู่กับผมกันแน่ แต่ยังไงก็เข้าข้างตัวเองไว้ก่อนครับว่ามันหึง
และพี่เอกก็มาจริงๆครับ มากับเพื่อนคนที่เจอช่วงบ่ายในห้างแห่งนั้นล่ะ
แต่มันก็ไม่ได้มีปฏิกริยาใดที่บอกว่าหึงนะครับมันเงียบซะส่วนใหญ่ตามแบบฉบับของมันเอง
มีแต่คอยจะช่วยผมยกของไปเสิร์ฟพี่เอก
ทำไมแฟนผมเป็นคนพูดน้อยแบบนี้ :m20:
แต่เฉพาะอยู่ต่อหน้าคนอื่นนะครับ ถ้าอยู่กับผมล่ะคนละคนกันเชียว
เฮ้ย....................ผมถอนหายใจยาวๆ ก่อนจะเล่าต่อครับ
ช่วงเวลาคาบเกี่ยวระหว่างวัยเรียนกับวัยทำงานเริ่มเข้ามาทีล่ะวัน ......ทีล่ะวัน
ยิ่งการสอบเทอมสุดท้ายเข้ามาใกล้มากขึ้นเท่าไร.......ใจหายทุกทีครับ
จนแล้วจนรอดมันก็ผ่านไปได้ด้วยดี ....ดีกว่าที่ผมคิดไว้ครับ
ตอนนี้หน้าที่ที่เราทำเพื่อตัวเอง ...ทำเพื่อครอบครัวก็ผ่านไปแล้วครับ หลังจากที่ผมสอบเสร็จวันสุดท้าย
ต่อไปก็เหลือแค่ลุ้นว่าผลสอบจะออกมาตามที่คิดไว้ไหมเท่านั้นเอง
และจุดหมายใหม่ในชีวิตคือทำงานนั่นเองครับ……….. :sad11:
เป็นไปตามเสต็ปแบบนี้... เหมือนคนอื่นๆที่เขาเป็นกันครับ คือ เรียนจบ ทำงานสักพัก เรียนต่อ หรือ แต่งงาน มีลูก
55อันที่ว่าแต่งานนี้ สำหรับคนอื่นนะครับ สำหรับผมแล้วอยากแต่งครับถ้าไอ้ลุงมันอย่างแต่งกันผมนะ
แต่ว่าแต่งตอนเด้ก ลูกจะออกมาสมบูรณืไหมครับนั่น555..........
ว่าแล้วก็โทรจองโรงแรมเลยล่ะกัน55 ของชำร่วยที่ไหนสวยบอกด้วยครับเพื่อนๆ
ผมยังคงสมัครงานไปเรื่อยๆครับ ที่ไหนคิดว่าน่าสนใจก็สมัครไปทั่ว
ไม่คิดหรอกว่าเขาจะเรียกเราใหม...ไม่ได้สนใจครับขอให้ได้สมัครเป็นพอ
ไอ้ลุงมันเห็นผมจดจ่ออยู่กับการสมัครงาน มันจึงเอาบ้าง แล้วก็ผมนี่ละครับ ที่ต้องคอย ทำรีซูเม่ให้มัน
ตกลงมันสมัครหรือผมสมัครก็ไม่รู้ครับ ..แต่ผมว่ามันคงหางานได้ง่ายกว่าผมครับ มันเรียนด้านบริหารมา
อีกอย่างภาษามันดีมากครับ จะไม่ดีได้ยังไงละปิดเทอมตอน ม.ปลายก็ไปลงซัมเมอร์ต่างประเทศ :t3:
ไม่พูดได้ก็คงเป็นควายแล้วละครับ
อันนี้มันเล่าให้ผมฟังนะครับพอดีช่วงกรอกความสามารถด้านภาษานี่ผมถามมันเองล่ะ ว่าจะใส่ช่องไหนดี
มันจึงบอกว่าเคยไปต่างประเทศกับเขาเหมือนกัน
มันได้เปรียบผมก็ตรงนี้ละครับ แต่เรื่องความสวยผมกินขาด555
ส่วนเกรดมัน มากกว่าผมนะ 555 แต่จะเทียบกันคงไม่ได้มั้งครับ มันบริหาร ส่วนผมสื่อสาร อะไรที่ตอแหลนี่ผมถนัดครับ5555
วิชาส่วนมากของผมจึงเป็นด้านผลิต งานเขียน มากกว่าที่จะเป็นตัวเลขเหมือนไอ้ลุง
เพราะสมัยสอบเข้ามหาลัยพยายามหนีให้ไกลเลขมากที่สุดเพราะคิดว่าตัวเองโง่เลขมากครับ
จึงเบนมาเรียนด้านนี้แทน :impress2:
และในที่สุดครับ คนที่ได้งานก่อนใครคือ ไอ้ลุงนั่นเอง มันได้เริ่มทำงานหลังเมษายน
ทั้งที่เอกสารอะไรจากทางมหาลัยยังไม่ออกมาเลยครับว่าจบแล้ว มีใบรับรองเท่านั้นล่ะครับไปยืนยันว่ากำลังจบจริงและอยู่ในเทอมสุดท้าย
ส่วนผมเหรอ ก็ยังไปสัมภาษณ์เรื่อยๆ พยายามต่อ แต่สุดท้ายแล้วความพยายามอยู่ไหน มันก็จะอยู่ที่นั่นเสมอครับ ผมได้งานห่างจากไอ้ลุงเพียงหนึ่งเดือนครับ ปล่อยมันลองทำงานไปสักเดือนก่อน มันจะได้มาเล่าครับว่าเจออะไรบ้าง
ส่วนผมจะได้ทำตัวถูก555 ผมได้งานตามที่เรียนมาครับ จนท.การตลาด
ที่คอยดูและด้านการโฆษณาและประชาสัมพันธ์ บริษัทแห่งหนึ่งครับ หน้าที่รับผิดชอบเหรอครับ
เขียนข่าวส่งให้สื่อ .. ...... ดิวกับเอเจนซี่บ้างครับ
ว่าเราอย่างได้แอดตัวนี้ออกมาแนวไหน นี่คืองานคร่าวๆ ที่ผมต้องรับผิดชอบ
บ้างก็ดิวกับออแกไนซ์ จัดบูธตามงาน หรือห้างต่างๆ
ส่วนไอ้ลุงมันทำงานเกี่ยวกับการเงินบริษัทต่างชาติครับ แต่ดีครับที่เราสองคน ทำงานใกล้กัน
คือแถวสีลม สาทรนั่นเองครับ จึงทานข้าวด้วนกันบ่อยเวลาพักเที่ยง
การแต่งตัวของเราจะต่างกันครับเวลาทำงาน
ผมแต่ตามสบาย แต่ต้องสุภาพครับ สายงาม55 :jul1:
ส่วนบักลุงเรียบร้อยทุกวัน มีเนคไท เสื้อเชิ้ด กางเกงแสล็คดำ หรือแล้วแต่ความสุภาพ ...
ใครละครับมีหน้าที่จัดการหาให้ท่านชายใส่ ถ้าไม่ใช่ผม555
อ่อ ลืมไปครับ บักเดชเพื่อนรักครับ ไอ้นี้มันความสามารารถเยอะ เริ่มทำงานหลังจากสอบเสร็จเลย
ที่ไหนเหรอครับ ก็ที่ๆผมกับมันรับจ็อบพิเศษกันเองละ งานที่มันรีบผิดชอบจะเป็นด้านครีเอทีพครับ
คล้ายกับของผมนะ แต่ไม่เหมือนซะทีเดียว ออกแบบเวที ออกำแบบการนำเสนอ
เชื่อไหมหลังจากมันเข้าทำงานอย่างเต็มตัว
เจ้านายมันให้สิทธิมันคัดเลือก พริตตี้เองเลยครับ และมีเหรอครับที่พริตตี้เหล่านั้นจะไม่ติดมัน
เพราะมันจะเลือกเอาใครก็ได้ตามความพอใจของมัน55 แต่ต้องไม่ทำให้งานเสียแค่นั้นเอง เห็นไหมครับเสน่ห์เพื่อนรักของผม
ยั่วยวนสาวสวยแค่ไหน..... แล้วตกลงใครได้ทำงานก่อนกันหว่า555
ส่วนคนที่จะลืมเล่าให้ฟังไม่ได้เลย....คือนนท์ ผมยังเห็นเขาตามหน้าจอโทรทัศน์เหมือนเดิม มากขึ้นด้วยซ้ำครับ
อย่างว่าครับงานเยอะ ข่าวเสียหายก็เยอะตามตัว เหมือนกับสมัยนี้ไม่ผิดครับ
ข่าวที่ได้ยินบ่อยก็หนีไม่พ้นข่าวเป็นเกย์นี่ละครับ แต่ใครจะไปยอมรับให้โง่ใช่ไหมครับ
…งานคือเงิน เงินซื้อความสูขได้
เพราะสมัยนั้นยังไม่เปิดกว้างเหมือนสมัยนี้เท่าไร ปิดได้ควรปิด เงียบได้ควรเงียบ
แต่สมัยก่อนสื่อมวลชนไม่ค่อยจิกจนตายไปข้างนึงเหมือนทุกวันนี้
แหมพูด ว่าสมัยก่อน ๆ เริ่มไม่แน่ใจแล้วใช่ไหมครับว่าผมอายุเท่าไร555
อย่าเพิ่งรู้เลยครับผมก็พอๆ กับคนอ่านนั่นล่ะ
ช่วงเริ่มงานใหม่ๆ อะไรก็ไม่ค่อยจะคล่องเท่าไรครับ เพราะเรายังมอบภาพของการทำงานไม่ออก
สลัดคราบของนักศึกษายังไม่หลุด ไหนจะปรับตัวเรื่องเวลา
การแต่งตัว แม้กระทั้งการเข้าสังคมกับคนที่ทำงาน
ส่วนเรื่องที่หนักใจมากที่สุดคือ เราเป็นเด็กใหม่ที่สุดในออฟฟิต สิ่งที่เราต้องพยายามมากที่สุดคือ
เรียนรู้งานให้เร็วที่สุด จะได้ทำงานที่นี่ยาวนานนั่นเอง o18
ไอ้ลุงมันเล่าให้ผมฟังว่าที่ทำงานใหม่มันได้นายเป็น.... บอกดีไหม555เป็นเก้งครับผม เขาคอยกัน
พนักงานคนอื่นๆที่จะเข้าหาไอ้ลุงสุดฤทธ์เลยครับ คงหวังจะกินเอง จนทำให้มันไม่ค่อยจะได้คุยกับใครเลยวันๆ
พูดไปแล้วจะดีใจหรือว่าเสียใจดีครับ คิดแล้วไม่รู้ว่ามันจะทันเล่ห์เหลี่ยมของคนอื่นหรือเปล่าครับ
ตอนนั้นนี้ผมก็ไม่สบายใจเหมือนกันนะครับที่มันเล่าให้ฟัง แต่ทำไงได้ล่ะครับ ต้องทำใจ
แต่ก็ดีครับที่มันเล่าให้ผมฟังไม่ได้ปิดบังอะไร…น่ารักจริงๆ
เออลืมเล่าครับ ช่วงเช้าที่ไปทำงานนี้ มันจะมารับผมที่บ้าน และไปทำงานด้วยกันทุกวัน แต่ถ้าวันไหนผม
ต้องเข้าประชุมเรื่องการทำแอดตัวใหม่ หรือไปพบเอเจนซี่กับพี่ๆที่ทำงานแล้ว มันก็จะไปรอผมที่บ้านคุณย่าครับ
เพราะที่ทำงานไอ้ลุงจะอยู่สาทร ส่วนผมสีลม
และให้ผมโทรตามหลังจากที่งานเสร็จ ดึกๆ เป็นแบบนี้ประจำครับ
ส่วนงานของมันเลิกตรงเวลา ไม่มีอะไรมาก ….
บางครั้งถ้ามันไม่อยากไปรอผมที่บ้านคุณย่า ก็ให้มันไปออกกำลังกาย
ที่ฟิตเนสแถวสีลมนั่นละครับ อันนี้มันเล่าให้ผมฟัง อีกนั่นละครับว่า ไปออกกำลังกายก็ไม่ค่อยจะกล้า
เพราะคนเยอะ อีกอย่าง มันไม่ชอบตกอยู่ในสายตาใครด้วยครับ 5555 เยอะเกิน
ตอนหลังผมเป็นสมาชิกอะครับถึงรู้ว่ามันเป็นอย่างที่ไอ้ลุงพูดไว้จริงๆ ทุ่งหญ่าสวันน่าถูกยกมาไว้ กลางกรุง กลางสีลมครับ
หรือบางครั้งถ้าเลิกงานดึกจริงๆ ผมจะนั่งแท๊กซี่ไปหามันที่บ้านคุณย่าเองเลยครับ ไม่ต้องให้มันขับรถมารับผม
ถ้าวันไหนเป็นแบบนี้แล้ว ผมมักจะอิ่มท้องกลับบ้านทุกวัน 5555ของฟรียังมีในโลก
ป้านวลกับคุณย่าท่านเป็นคนจัดแจงให้ครับ ………
บางครั้งผมก็เกรงใจนะครับ......... ท่านแก่แล้วยังต้องมาคอยทำอะไรให้เด็กๆแบบผมและไอ้ลุง .
ทานเสร็จแล้วเราสองคนขับรถกลับบ้าน มันก็ไปส่งผมเหมือนเดิม ..
แต่เราจะไม่ค่อยได้แวะที่ร้านครับ เพราะเหนื่อยมากคงไม่ไหว แต่เสาร์อาทิตย์ก็ยังเหมือนเดิมนะครับ
มีอยู่หลายครั้งที่คุณย่า บอกให้ผมเอาเสื้อผ้าไปทิ้งไว้บ้านท่านสักสองสามชุด ครับ
ถ้าวันไหนกลับจากที่ทำงานดึก จะได้ค้างที่บ้านท่านเลย
ไม่ต้องขับรถกลับบ้านตอนดึกๆ มันอันตรายท่านบอกแบบนี้
เชื่อไหมครับคนที่ดีใจกลับไม่ใช้ผมครับ จะใครอีกละ ถ้าไม่ใช่ไอ้ลุงของคนอ่านละ
เจ้าหมอนี้ มันเตรียมเสร็จตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณย่าท่านบอกแล้วครับ
แต่จะว่าไปแล้ว มันก็แค่เสื้อผ้าชุดทำงานของมันนะครับ พวก เสื้อยืดต่างๆ มันก็ทิ้งไว้ที่บ้านคุณย่าเป็นปกติอยู่แล้ว
แต่ไอ้ลุงมันไม่ยอมให้ผมเข้าห้องของมันนะครับ มันบอกว่ามันอายที่จะให้ผมเข้าไป
เพราะถ้าเจออะไรต่อมิอะไรแล้วจะทำให้มันอายผม ป้านวลยังไม่ค่อยจะได้เข้าไปทำความสะอาดเลยครับคิดดูมันจะอายอะไรนักหนาครับ
จำได้ใช่ไหมครับ ห้องที่เปิดหน้าต่างไว้วันที่มีเพลงลอยมาในสวนที่ผมกับมันเต้นรำกัน
ห้องนี้ละเป็นห้องของมันเอง
ผมต้องรู้ให้ได้ อิอิอ เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังครับว่ามันแอบใครไว้ งานนี้มีเผาแฟนตัวเองแน่ๆ
วันนี้ช่วงบ่าย เพื่อนเดชมันแวะเข้าไปมหาลัยครับ เพื่อดูผลสอบเทอมสุดท้าย และผลสอบรวมครับ
ตอนนี้ผมตื่นเต้นมากเพราะคาดการว่าผลสอบต้องออกมาช่วงนี้ :z2:
ทันทีที่มันโทรมาหัวใจแทบลุดออกมาจากออกเลยทีเดียวครับ
ยิ่งมันอำผมแล้วยิ่งทำให้ตกใจไปกันใหญ่ อย่างว่าละครับ มันนะจอมลีลา
ทำให้ผมตกใจได้เป็นดี ยิ่งมันรู้ด้วยครับว่าผมมีลุ้นอะไรอยู่มันยิ่งลีลาเข้าไปใหญ่
แต่สำหรับมันจบก็พอเป็นดีทีสุด แต่ไม่ได้สำหรับผมครับ ก็อีกนิดเดียวจะได้แล้ว
“เออ ตกลงของกรูเป็นยังไง มึงลีลาจังวะ’ ผมถามมันอย่างใส่อารมย์
“ไม่บอก” มันพูดตอบกลับมา มันยิ่งบีบหัวใจผมเข้าไปใหญ่
งานแทบไม่เป็นอันจะทำครับ ในสมองมีอยู่แต่เรื่องเดียว โอ้ยจะบ้าตายครับ
ความจริงจะดูทางเน็ตก็ได้ครับ แต่มันจะช้ากว่าปกติ ไม่งั้นคงไม่ง้อมันให้ไปดูหรอกครับ เพราะที่ทำงานมันไม่ไกลจามหาลัย
ทั้งตัวเงินตัวทอง แย้บ้าง กะปอมบ้าง ลอยอยู่เต็มที่ทำงานครับ ผมด่ามันนั่นเอง
“ตกลงว่าไงมึงจะบอกหรือไม่บอก ถ้าไม่บอกกรูจะไปดูเอง” ผมข่มขืน เอ้ยข่มขู่มัน
ครับในที่สุดมันก็ยอมเปิดปากบอกผมครับ แต่ก่อนที่มันจะบอกผมมันบอกของมันก่อน
แต่ผมอยากรู้ที่ไหนละครับ
มันบอกผมได้อันดับ 2 ครับ ... นาทีนั้นผมแทบอยากลงไปนอนกลิ้งกับพื้นเลยก็ว่าได้ 555
เลยไปนิดเดียวครับแค่0.02 เอง ดีนะครับที่แผงหน้าผมแข็งแรง คาบเส้นพอดีแบบไม่ปล่อยเลย
โล่งมากครับที่ทำได้ตามที่หวัง
ส่วนของไอ้ลุงเทอมสุดท้ายไม่รู้ครับ เพราะไอ้เดชมันไม่ได้ไปดูให้ และไอลุงก็พอๆ กับไอเดชครับไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ขอให้จบก็คงเป็นพอ555 หรือมันอาจจะหวังอยู่ก็เป็นได้ครับ มันคงไม่ชอบแสดงออกเรื่องแบบนี้
ทันที่ที่ผมวางหูจากไอ้เดชแล้ว ปลายสายที่ต้องระบายความอัดอั้นตันใจคือไอ้ลุงนั่นเอง
ผมใส่เป็นชุดๆแทบไม่เปิดโอกาศให้มันได้ตอบกลับมาเลย ...มัวแต่อยู่ในอาการดีใจเกินเหตุครับ
นึกถึงตอนนั้นแล้วฮามากครับ ถึงจะได้ฟังจากเพื่อนเดชแล้วก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดีครับ อยากดูด้วยสายตาตัวเอง
กลัวมันอำด้วยสิครับ ตอนสุดท้ายก็ต้องไปดูเองอีกรอบครับ พร้อมเช่าชุดครุยแถว มหาลัย รวมทั้งถ่ายรูปไว้ไปยื่น
ให้กับทางมหาลัยเพื่อขอทรานสคริป และขึ้นทะเบียนบัณฑิตครับ
ผมและไอ้ลุงลางานวันเวียนกันเพื่อไปทำเรื่องต่างๆที่ผมพูดมาให้เสร็จ ตามที่มหาลัยกำหนด
และที่สำคัญเสียไม่ได้เลยคือ ต้องไปฉลองครับ ที่ที่ผมและไอ้ลุง รวมทั้งบักเดชเลือกไปฉลองกันเป็นร้านที่หรูมากครับ5555
ร้านผมนั่นเอง เพื่อนๆ คงถามนะครับว่าหรูตรงไหนเนี้ย เอาเป็นหว่าหรูล่ะกันครับ
เออ ลืมเล่าไปตอนหลังมารู้ว่า ไอ้ลุงเกรดมันเยอะกว่าผมอีกครับ มันก็ได้อันดับสองเหมือนกัน
ขาดอีกนิดเดียวมันจะได้อันดับหนึ่งครับ อย่างว่าละ ผมเกิน ส่วนมันขาด เหมาะสมกันเป็นที่สุด555
แต่มันไม่ได้แสดงความดีใจอะไรเกิดเหตุเหมือนผมนะครับ
มันเฉยมาก และยังบอกผมอีก ว่าได้แล้วก็ไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้น มันก็แค่กระดาษใบเดียวเท่านั่น
ใช่ครับสำหรับมัน เพราะที่บ้านมันคงชินแล้วมั้งครับพี่ชายพี่สาวมันจบกันหมดแล้ว ตอนนี้ก็กำลังทำโทอยู่
หลังจากเลิกงานครับเรานัดกันที่ร้านประมาณ2 ทุ่มครับ ...................
ถึงก็สองทุ่มกว่าๆๆ พอผมไปถึงไอ้เดชมันนั่งทำหน้าสลอนอยู่ที่ร้านผมก่อนแล้วครับ แดกฟรีนี่เป็นชอบที่สุดครับ
หลังจากที่ไอ้ลุงมันจอดรถเสร็จมันก็ตามผมเข้าไปที่ร้านครับ :n1:
คราวนี้มันนั่งโต๊ะตัวเดิมที่ไอ้เดชนั่งประจำ ใกล้พี่ชายพี่สาวผมนั่นเองครับ 555
ความสัมพันธ์เพิ่มขึ้น เลยได้เลื่อนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง555
ผมบอกบักเดชและไอ้ลุงว่าอยากกินไรสั่งมาเลย เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง
ผมหรือพี่ผมหว่า คิดคิดมาแล้วชักจะขำแล้วสิเรา
คืนนั้นเราสามคนกินกันอย่างสนุกสนานครับ เลิกประมาณ4 ทุ่ม เพราะพรุ่งนี้เช้าต้องไปทำงาน
เราแยกย้ายกันกลับบ้าน ไอ้ลุงเดินมาส่งผมเข้าบ้านตามเดิมครับ ปล่อยให้เพื่อนเดชกลับคนเดียว
สำหรับมันแล้วสบายๆ บ้านไม่ไกลเท่าไร....เดินก็ได้ถ้ามันอยากเดินครับ
มันบอกว่ารีบกลับไปบริหารนักเตะที่เพิ่งซื้อตัวมาใหม่ด้วนเงินหลายล้านปอนด์
ผมเปิดประตูเข้าบ้านไอ้ลุงก็เดินตามเข้ามาติดๆครับ
มันกอดผมมาจากด้านหลังที่ทีประตูบ้านปิด
“แฟนใครนะเก่งจังเลย” ผมเอื้อมมือไปเปิดไฟ
“แล้วอยากให้เป็นแฟนใครล่ะ” มันยังกอดผมต่อครับแทบจะไม่ได้ขยับตัวไปไหนเลย
มันยิ่นจมูกมาหอมแก้มผมครับจากด้านหลัง
“นี่ เป็การลงโทษที่ไม่ตอบคำถาม”
ผมยังเงียบตามเดิมไม่ตอบอะไร มันก็ยังหอมต่อ ไม่สนใจว่าผมจะขัดขืนหรือเปล่า
มันค่อยๆที่จะไล่ลงมาทีคอ ลงมาที่ไหล่แล้วสิครับ ปากมันก็พูดในลำคอ ว่าจะตอบคำถามมันไหม
ตอนนี้ผมเริ่มจะเสียเปรียบแล้วสิครับ เออ หรือได้เปรียบหว่า แล้วจะปล่อยให้มันทำต่อเหรอ
555
“ก็แฟนของคนที่กำลังกอดอยู่นี่ไงครับ”
“ใครละ” มันเอาอีกแล้วครับ ไม่ยอม หาคำถามอื่นๆ ต่อ
“บอกไปแล้วคนที่กำลังกอดอยู่นี่ไง”
ผมหมุนตัวกลับไปมองหน้ามันครับ มันเลื่อนมือทั้งสองดึงผมเข้าไปใกล้มันมากขึ้นและแน่นขึ้น
ผมมองหน้ามัน
“คนที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี่ไงครับ”
สองตามันเป็นประกาย รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของมัน ทำให้มันน่ารักขึ้นเป็นไหน ๆครับ
“แฟนผมก็เก่งไม่เบาเหมือนกันนะครับ”ผมเอาบ้าง มันยิ้มๆๆๆ
“รู้ไหมแฟนผมชื่อไร”
“ไม่รู้ครับ” มันตอบ
“ให้ตอบใหม่อีกที”ผมพูดช้าๆ” เวลาเดินไปท่ามกลางสองเรา
“ชื่อกอล์ฟไงครับ และตอนนี้เขากำลังกอดแฟนเขาอยู่ไง”
ผมยิ้นหน้าขึ้นไปจูบปากมันบ้างครับ เราจูบกันอยู่นาน .....เวลาก็เข้าไป5ทุ่มแล้วครับ
ผมออกมาส่งมันที่หน้าประตูอีกครั้ง เพราะพรุ่งนี้เช้า เราสองคนต้องไปทำงานแต่เช้า
โดยมันมารับผมเหมือนเดิม
ปล. ช่วงนี้เป็นการเล่ามากว่าที่จะยกเหตุการณ์ขึ้นมานะครับ
หลับฝันดีนะครับทุกคน คิดถึงเสมอ ปอร์สุดสวย :L1: :L1:
[/color]
-
วุ้ย...เด๋วนี้เค้าทำโทษกันแบบนี้หรอเนี่ยเวลาไม่ตอบคำถามอ่ะ
เป็นการทำโทษที่หวานไปมั๊ยยยยยยยยยย....ฮิ้ววววววววววววว :-[
-
อ๊าาาาาาาาก
จบจริงง่ะ
ขอบคุณนะค้าบ
สำหรับเรื่องดีและหนุกหนาน
o13
-
ยังคงหวานกันเสมอต้นเสมอปลายเลยทีเดียว
ชีวิตเริ่มต้นสิ่งใหม่ ๆ อีกแล้ว จากชีวิตการเรียน เปลี่ยนมาเป็นชีวิตการทำงาน แต่ความรักของน้องปอร์คนสวยกะลุงคนหล่อ ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง กลับหวานเพิ่มกันมากขึ้นซะอีก อ่านตอนนี้แล้วมดขึ้นจอเลยทีเดียว :o8:
-
:z2: :z2: :z2:
พักนี้บรรยายแต่หวานๆนะ เอาฮาๆบ้าง ชอบฮาๆ 555+
แล้วจะรออ่านต่อน๊าาาาาาาาา
-
หลอกให้ตกใจนะน้องปอร์ นึกว่าเรื่องจบแล้ว
ว่าแต่เรียนจบไปนานยัง ถ้านานแล้ว อาจจะแก่กว่าเราก็ได้ 555
:pigha2:
-
จ๊ากกกก รีบกดเข้ามาด้วยความตกใจ .... นึกว่าจบแล้วจริง ๆ o22
ที่แท้ หมายถึงเรียนจบ ทำเอาใจหาย ใจคว่ำ ....
ตอนต่อไป ก็คงเป็นการผจญภัยท่ามกลางทุ่งหญ้าสะวันนาอันกว้างใหญ่แล้วสินะคะ ... อันตรายรอบด้านลุงจริง ๆ
อยากอ่านไปเรื่อยๆ จนถึงอัพเดทปัจจุบันเลยน๊า :กอด1:
-
จบเหรอปอร์...อย่าเพิ่งเลยนะ ยังอยากอ่านเรื่อยๆ เลยอ่ะ
+1 ให้แล้วนะครับ...ดีใจจริงๆ ที่ทุกอย่างลงตัวและเป็นไปได้ด้วยดีแบบนี้ :mc4:
-
น่ารักจริง ๆ
หวานซะ :o8:
อิจฉา :m31:
-
:-[ :-[ :-[ เมื่อไหร่เค้าจะพาผู้ใหญ่มาขอละเนี่ย :o8: :o8: :o8:
-
จบ
-
:L2:
*
*
*
ตอนนี้จำนวนคนเข้ามาอ่าน 55553 ครับ
ใครเข้ามาเป็นคนที่ 55555 ติดต่อกลับด่วนนะครับ
จะมีรางวัลให้อย่างงาม :L2:
*
*
**
-
^
^
:mc4: ดีใจด้วยนะคะ สวยไม่สร่าง
เค้าสู่วัยทำงานแล้วสินะ โตกันแล้ว เรียนเก่งทั้งคู่เลยนะคะ
สวยคงตัวพองแย่ เข้าใจเลยคะว่ามันน่าภูมใจขนาดไหน :กอด1: สุดยอด
ส่วนเพื่อนเก่ง เฮ้ออออไม่คิดจะมาเป็นเก้งบ้างรึ ไปเป็นเสี่ยหานุ้งพริตตี้ซะละ :เฮ้อ:
น้องลุงยังหวานเหมือนเคยนะคะ เหมือนไรจะได้ไปฮันนีมูนดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์รอบที่ แปดกันนนะ :man1:
+1 จัดให้คะ o13
-
o13 o13 :bye2:
-
ชีวิตการทำงานต้องปรับตัวหลายอย่างแต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนคือความรักของคุณลุง อิอิ :impress2:
น่าจะหาโอกาสไปเที่ยวสักแปปก่อนทำงานนะ
-
เริดมากมาย
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก
-
ทุกอย่างราบรื่นปอร์สุดสวยของคน
อ่านมีความสุขคนอ่านก้อมีความสุข
ไปด้วย
-
ปอร์ ลุง น่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
-
ตกใจหมดเลยเห็นหัวกระทู้ :m16:
ต้อให้ไอ้ลุงจัดการให้เรียบร้อยเรียนจบแล้วนี่นะ อิอิ :oo1:
-
ตกใจหมดจบอะไร :m16:
-
จบแล้ว
ดีใจด้วยนะ
ต่อไปก็...................
NC ใช่ไหมคะ :haun4:
-
เฮ้อ...เรียนจบ แล้วไป นึกว่าเรื่องจบ
ยังรอน้องปอร์มาต่ออีกน่ะจ๊ะ
-
แค่จบตอนแหละ
มาหลอกให้ใจหายนึกว่าจบจริงๆ
-
นึกว่าจบจริงๆ
ตกใจนะพี่ปอร์สุดสวย(?)
ต้องสั่งให้ลุงจัดการ!!
-
:a5:
ดีนะเนี่ยะ ที่เข้ามาอ่านหลังคนอื่น
พอมาอ่านเม้นท์เพื่อนๆ แล้ว
ถึงรู้ว่าเข้าใจผิด คิดว่าจบเรื่องแล้วซะอีก
ปอร์นะปอร์ ทำกันได้
me ยิ่งเป็นคนเชื่อคนง่ายอยู่ด้วย :sad11:
ขอบคุณๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ +++++1 ให้ปอร์ ----- งอนวุ้ยยยยย :m16:
-
ตกใจหมดเลย
นึกว่าเรื่องจบแล้ว
สรุปเรียนจบเฉยๆ ดีใจด้วยค่ะ
รู้สึกว่าตอนหลังๆ หวานกันจังเลยนะ
แล้วช่วงทำงาน จะหวานเหมือนตอนเรียนป่าวคะ
รอตอนต่อไปค่า
-
:laugh:
ก่อนอื่น..... ต้องขอขอบคุณ เพื่อนๆ หรือ FCทุกคนนะครับที่คอยติดตาม
เรื่องราวของผมที่เขียน... ตลอดระยะเวลาเกือบ 4เดือนที่ทยอยลงเรื่อยๆ...
ตอนนี้ก็ถึงตอนที่ 55แล้วนะครับ
ซึ่งมันยัง..........ไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
*
*
*
ชีวิตผมยังมีสิ่งต่างๆเข้ามาอีกเยอะแยะนะครับ
ยังมีเรื่องราวที่อยากถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือ
ใครทุกคนได้อ่านกัน
ตอนสุดท้ายที่ลงก็เพิ่งจะเรียนจบ......และเริ่มทำงาน
เลยไม่แน่ใจว่ายังอยากอ่านกันต่ออยู่อีกหรือเปล่า 5555
อยากรู้ว่า*
*
*
*
คนเก่าๆยังอยู่ไหม ...ขอเสียงและคอยเป็นเพื่อนกันระหว่างทางที่เล่าด้วยนะครับ
*
ส่วนคนใหม่ๆมี เข้ามาอ่านบ้างหรือเปล่าบอกกันให้ชื่นใจด้วยนะครับ
V
V
V
หรือคนที่แฝงตัวอยู่ ยังไม่กล้าเผยตัว แต่ชอบเรื่องที่ผมเขียนและเล่า
ลองเผยตัวมาให้รู้บ้างก็ได้นะครับ จะได้รู้ว่ายังมีตัวตนอยู่.....
ปล. ลองทายมานะครับ ว่าบทสรุป หรือตอนจบแล้ว
ชีวิตของผมจะเป็นยังไง...
ใครทายถูกมีรางวัลให้ครับ อาจจะไม่ใช่รางวัลอย่างงามเหมือนคนเขียน555
แต่ก็งามมากอยู่ครับ555
ปล สุดท้าย . บอกความรู้สึกกันได้เลยครับอย่าได้ยั้ง5555
* ปอร์ กะ ดั่น :oo1:
-
อ่านมานานแล้วค่ะ โพสต์บ้างไม่โพสต์บ้าง แต่ตามอ่านเสมอ
บทสรุปหรือคะ เดาค่ะเดา
คนสวยยังคงเป็นสวยค่ะ คือ เวลาผ่านไป สวยยังคงสวย มองโลกในแง่ดี เข้มแข็ง เติบโต และเป็นนางเอกในใจของหลายๆ คน เดาว่าตอนนี้คงมีการงานที่ดี ส่วนเรื่องกับกอล์ฟ เราหวังว่าจะเป็นไปได้ดีนะคะ ลุงมีงาน สวยก็มีงาน ออกมาอยู่ด้วยกันสองคน แล้วแวะไปเยี่ยมคุณย่าเรื่อยๆ ส่วนนนท์ เดาว่าป่านนี้ไม่ได้บทตัวรอง คงเป็นตัวร้ายไปแล้วค่ะ เหอะเหอะ
-
อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆยันลุงกะปอร์
แก่ซัก90ปีอ่ะค่ะ ตราบที่ปอร์มี
แรงเขียนเราก้อจะตามอ่านไปเรื่อยๆ
บทสรุปก้อหวังให้ปอร์กะลุง
รักกันและดูแลกันตลอดไป
แต่ที่ปอร์เกริ่นมานิดๆเราคิดว่าปอร์กะลุงน่ะต้องฟ่าฟันอะไรหลายๆอย่างเลยใช่มั๊ย เราก้อขอเอาใจช่วย
นะขอให้ลุงกะปอร์เข้มแข็ง
และสามารถผ่านสิ่งต่างๆเหล่านั้น
ไปได้ด้วยดี
-
ตามอ่านเรื่อยๆครับชอบวิธีเขียนฮาๆ
อย่าพึ่งหมดไฟน๊าสุดสวยมารออ่านเรื่อยๆชอบ
ถ้าถามว่าตอนจบเป็นยังไง ตอบว่า :เฮ้อ:
ไม่แฮปปี้เอนดิ้งคราบ เดาดูนะเพราะรู้สึกจากหลายๆอย่างที่เล่ามา
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมรู้สึกอย่างงั้น อย่าว่ากันน๊าแค่ขอลองเดาดู
อาจจะเป็นอีกแบบก็ได้โอ้ยยิ่งเดายิ่งลุ้นตื่นเต้น
ถึงอย่างไรไม่ว่าจะจบยังไงเรื่องนี้ก็จะรออ่านต่อครับ
ชอบมากขนาดนั่งบนรถยังแอบเปิดมือถืออ่านเลย 555+
นิว
-
โอ๋ๆๆๆๆๆ :man1: :กอด1: กอดซ้ายกอดขวา
เป็นอะไรไปคะ สวยสุด เสนอface มาให้กำลังใจแล้วนะคะ
เหนื่อยก็พักนะคะอย่าพึ่งท้อ โอ๋ๆๆๆๆ :กอด1:
ยังไงคนอ่านก็ยังรอคอยการเล่าเรื่องตามแบบฉบับนุ้งปอร์อยู่นะคะ
ฮาปนหวาน ปนขม คลุกเคล้ากันไป
จริงๆเนื้อเรื่องจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง หรือว่า เลิกร้างห่างไกล
ในฐานะคนอ่าน รับได้ทุกแบบอยู่แล้วคะ เพราะว่าชีวิตคนเราไม่ได้
เหมือนในนิยายทุกคนนี่คะ บางครั้งก็น้ำเน่าคละคลุ้งยิ่งกว่านิยายซะอีก
แต่ไม่รู้ว่าเรื่องเล่าของนุ้งปอร์จะแนวไหน แต่ความสุขของคนอ่าน
คือการได้รับรู้ความรู้สึกและอารมณ์ของคนแต่งผ่านตัวอักษร
ทั้งที่ตลกฮาเฮ ทั้งที่ตลกโปกฮา แต่มันก็มีกลิ่นอายของ
ความหวานแบบละมุน อ่ะคะเฮ้อออออออออออออออออ
คนอ่านถึงได้ถวายหัว.....จายให้นุ้งปอร์แต่...
ถวาย....ร่างให้นุ้ง..... :o8: เพ้อล่ะ
อ่านทุกครั้งก็มีความสุข ยิ้มมุมปากบ้าง กรีดร้องบ้าง
โหยหวนบ้างแล้วแต่องค์แบบไหนจะลง สรุปตัวอักษรของนุ้งปอร์
มอบความสุขในหัวจายยยยยยยให้คนอ่านคะ
สุ้ๆนะคะ คนดีของคนอ่าน o13
-
:กอด1: เข้ามาให้กำลังใจสวย เล่าต่อไปเถอะ ติดตาม ให้กำลังใจนะ :L2:
ขอชมเรื่องภาษาที่เล่าหน่อย เพราะเป็นคนที่เล่าเรื่องสนุก น่าติดตาม และถือว่าใช้ภาษาได้ดี o13
ในส่วนความผิดพลาดทางภาษาพบน้อย พิมพ์ถูก พิมพ์ตก พิมพ์ผิด ก็พยายามแก้ไขอยู่เสมอ ชื่นชมตรงจุดนี้ :L1:
-
ตามอ่านมาตลอดคร้าบ ^^ :3123:
-
ตกกะใจหมดเลย นึกว่าจบแล้วจริงๆ หลอกกันได้อ่า
บทสรุป ขอไม่เดาดีกว่าครับ มันเป็นไปอย่างไง มันก็ต้องเป็นไปตามนั้น แค่ขอให้รักตัวเองให้มากๆ ก็พอละครับ
แต่ลุงเค้าไม่รู้ใช่มะครับที่เอาเรื่องมานั่งเล่ากัน อยากให้พาลุงมาพบประชาชนมั่งจัง หุๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
ตามอ่านเรื่อยๆครับชอบวิธีเขียนฮาๆ
อย่าพึ่งหมดไฟน๊าสุดสวยมารออ่านเรื่อยๆชอบ
ถ้าถามว่าตอนจบเป็นยังไง ตอบว่า :เฮ้อ:
ไม่แฮปปี้เอนดิ้งคราบ เดาดูนะเพราะรู้สึกจากหลายๆอย่างที่เล่ามา
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมรู้สึกอย่างงั้น อย่าว่ากันน๊าแค่ขอลองเดาดู
อาจจะเป็นอีกแบบก็ได้โอ้ยยิ่งเดายิ่งลุ้นตื่นเต้น
ถึงอย่างไรไม่ว่าจะจบยังไงเรื่องนี้ก็จะรออ่านต่อครับ
ชอบมากขนาดนั่งบนรถยังแอบเปิดมือถืออ่านเลย 555+
นิว
คิดเหมือนกานเลยอ่ะคุณพี่ แต่ก็แอบหวังไว้ว่า จะ Happy Ending น้าาา :call:
เอาตอนฮา ๆ มาอีกนะพี่ปอร์คนสวย :z2:
เหมือนกันอีกอย่าง ไปข้างนอกต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หา Wi-fi ฟรีแถวนั้น เพื่ออ่านเลยนะ
(แบบว่าเป็นห่วงเงินที่อยู่ในโทรศัพท์ที่สุด เลยต้องใช้ Wi-fi :laugh:)
-
ตามอ่านเพราะเขียนสนุกครับ
บทสรุป :เฮ้อ:
ไม่รู้ง่ะ
ไม่ขอเดาดีกว่า
:oni1:
ชิ่งกันซะงั้น
-
:L2: ยังอยากอ่านเสมอนะคะ ... อยากอ่านไปตลอดเลย ตามติดสถานการณ์ชีวิตคุณปอร์ไปเลยได้ยิ่งดี อิอิ
คุณปอร์เล่าเรื่องได้สนุก มีสีสัน มีการเปรียบเทียบกับอะไรที่คิดไม่ถึง ... อ่านแล้วต้องบอกว่า "โคตรขำ"
ไม่เวิ่นเว้อ ไม่รวบกันเกินไป ... แต่น่าหมันไส้ตรงที่ ชอบปล่อยให้ค้าง นะคะ
บทสรุป ... เท่าที่ดูลุง ก็ไม่ใช่คนหลายใจเลย ขนาด(แรดนนท์)ที่ร้างลากันไป กอล์ฟก็ยังอุส่ามีมิตรภาพดีๆด้วยตลอด
ส่วนคุณปอร์ ถึงจะสวยเลือกได้ ... ก็คงเลือกที่จะรักลุงคนเดียวมากกว่าละม้างงงง
แต่ถ้าจะ จบ เป็น แบบอื่น ก็รับได้อีกเช่นกันค่ะ ... ดีซะอีก ความคาดไม่ถึง มันน่าตื่นเต้นจะตาย
ผม ไม่ใช่ลุง ... ผม ไม่ใช่ลุง ... ผม ไม่ใช่ลุง :laugh:
-
ติดตามอ่านเรื่องของปอร์ตลอดจ้า ชอบวิธีการเขียนมาก ๆ อ่านแล้วสนุก น่าติดตาม ยังไงก็รอติดตามเรื่องราวของน้องปอร์ต่อไปนะจ๊ะ สู้ ๆ จ้า
o13
-
ยังอยากอ่านต่อนะตราบเท่าที่คนสวยยังไม่เบื่อคนอ่านและเบื่อการเขียน ตอนจบของเรื่องนี้จะเป็นยังไงนะเหรอ เดาไม่ถูกเลย เพราะชีวิตจริงของปอร์มันก็ยังไม่จบนี่ (กะให้เขียนให้อ่านจนตายกันไปข้างเลยเรอะ555) ถึงท้ายที่สุดไม่ว่าทางเดินของปอร์กับลุงจะกลายเป็นเส้นขนานหรือบรรจบหรือไม่ ก็คงต้องอ่านต่อปายยยย ก็คนมันตกหลุม (รัก) ปอร์ไปแล้วนี่ 555
:3123:
ดอกไม้แด่คนสวย
-
มาส่งเสียงว่าตามอ่านมาตั้งแต่แรกเลย
รอทุกวันเลยว่าคนสวยจะมาอัพเมื่อไร
อ่านแล้วฮาได้ตลอด ถึงแม้บางครั้งออกแนวขมๆบ้างอะไรบ้าง
ตอนจบไม่อยากเดาเลย แต่ก็คงเหมือนทุกๆคนที่อยากให้เป็นแบบ happily ever after
แต่ไม่ว่ายังไง ก็อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆนะคะน้องปอร์
:กอด1:
-
อืม...แอบอ่านมานานและ..บอกได้คำเดียวว่ารักคนเขียน :-[ :-[ :-[ :o8: :o8: :o8: :o8:...อุอุ...(พลั่ว..ตุ้บ..โป้ก....โอ๋ย...ไอ้ตัวดีของผมมันทามร้ายผมมมมมมข้อหาไปบอกรักคนอื่นนนนนนนน) :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
:call: :call: :mc4: :mc4: o13 o13
-
มาให้กำลังใจคนสวย....อยากอ่านเรื่องของสุดสวยต่อ....
ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไปแต่ก็อยากให้คนมีรัก....รักกันนานๆ :L1:
-
อ่านมาตั้งแต่น้องปอร์เริ่มลงเรื่อง...แล้วก็จะอ่านต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ แน่นอนครับ :กอด1:
ส่วนบทสรุป... :เฮ้อ: ไม่อยากเดาเลยอ่ะ รออ่านดีกว่านะ แต่ก็หวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดีนะครับ
-
:man1: คนสวย มาทำให้เขารักเขาหลงแล้วจะมาทิ้งกันได้ไงน้องปอร์
จะคอยติดตามเสมอก็หลงกลิ่นปลาร้า ติดใจรสชาดส้มตำนํ้าตกไปเต็มรักแล้วนี่ :L1:
-
พักนี้ทำงานไม่ค่อยได้อ่านเลย
ถ้าว่างจะกลับมาตามอ่านเหมือนเดิมนะครับ
รักกันจิงๆคู่นี้ ชอบๆๆ
-
ดีใจด้วยคนสวยเรียนจบแล้ว
แต่รอตอนคนสวยจะไปทำงานอยู่นะคะ
-
นะ ... คนสวยเราก็นึกว่ามีเรื่อง คิดไปซะว่าคนสวยออกมาประกาศ ณ บัดนาวเข้าไปอยู่
ในคฤหาส ใจกลาวเมืองซะละ (เรือนหอของเราสอง)
... แต่จั๋ว แพล่มมาว่าไม่ถึงครึ่งนี่มันยังไงอยู่น้า :z2:
มีเรื่องไรมากกว่านี้อีก เล่า มา เล่ามา :impress2: :impress2:
-
ตามอ่านตลอดค่ะชอบน้องปอร์คนสวย อ่านแล้วฮาดี
-
:3123:
ไม่อยากเดาอ่ะ
ตามต่อไปดีกว่า
คนสวยต่อเถอะครับ
-
เข้ามาให้กำลังใจน้องปอร์คนงาม
เข้ามาอ่านทุกตอนไม่เคยพลาด แต่ไม่ค่อยได้เม้นอ่ะ โทษน้า
น้องปอร์เล่าเรื่องได้น่ารัก น่าติดตาม ใสๆ ชิวๆ มีเสน่ห์เป็นของตัวเองครับ ให้คนอื่นมาเขียนแบบน้องปอร์เนี่ย หาไม่ได้แล้วครับคนดี จุ้บๆ :กอด1: :L1:
ปล. เขียนต่อไปเรื่อยๆนะครับ จะอ่านทุกตอนเลย เขียนไปจนแก่เลยยิ่งดี อิอิอิอิ :L1: :L1: :L1:
-
ยังติดตามเรื่องนี้ตลอดน๊า :really2:
มีความสุขกับการได้อ่าน
ชอบการเขียน อ่านแล้วต้องยิ้ม
หัวเราะตลอด ขอบคุณน๊า
-
เราอะติดตามเรื่องนี้ตลอดเลย แต่ไม่ค่อยเม้นท์เท่าไหร่ เพราะขี้เกียจจะพิมพ์อ่ะ เราชอบนะ ได้อ่านทีไรอ่ะ ยิ้มได้ตลอด พอเศร้าเราก้อเศร้าตาม อยากรู้ตอนคนสวยทำงานแล้วอะ มาต่อไวๆ ๆ นะ o13 o13 o13 o13
-
รักคุณเสมอคับ คนแต่ง
-
:L2:...โผล่หน้าออกมายกมือ อ่านอยู่ตลอด แต่อาจจะไม่ได้อ่านทุกครั้ง อาจจะ 2 ตอนครั้ง
...เลยเม้นบ้างไม่เม้นบ้าง ไม่ว่ากันนะ ตอนนี้เรียนจบแล้ว รักหวานชื่น
...ตอนต่อไป ถึงตอนจบ และปัจจุบัน ก็ขอให้..รักสมหวัง.ตลอดไปจ้า
...ส่วนประโยคนี้...แหมพูด ว่าสมัยก่อน ๆ เริ่มไม่แน่ใจแล้วใช่ไหมครับว่าผมอายุเท่าไร555
อย่าเพิ่งรู้เลยครับผมก็พอๆ กับคนอ่านนั่นล่ะ...ฮ่าๆๆๆๆ ถ้ารู้อายุพี่แล้ว...จะหนาววววววว :laugh:
-
เป็น FC น้องปอร์เหมือนกันค่ะ
ชอบความตลกของน้องปอร์ และชอบความหล่อของลุง 5555
ถึงจะเม้นบ้างไม่เม้นบ้าง แต่อ่านตลอดนะคะ
สู้ๆค่า
:3123: :3123:
-
เข้ามารายงานตัวครับ
แอบอ่านมานานแล้วครับ
-
มายกมือด้วยคนว่าอยากอ่านต่อค่ะ
ปอร์บอกว่ายังไม่ถึงครึ่งทางเลย
ถ้ายังงั้นก็เล่าไปเรื่อยๆจนถึงปัจจุบันเลยดีมั้ยคะ
ตอนจบจะเป็นยังไงก็ยังอยากอ่านเสมอค่ะ
แต่ถ้าจำไม่ผิด..วันเกิดปีนี้ของปอร์และลุง..
ปอร์อวยพรให้แบบหวานๆชิมิ..
ก็เลยคิดว่าน่าจะแฮปปี้กันน้า
ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เป็นไรจ้า :L2:
-
กลัวจะจบไม่ Haappy จังเลย
-
ยังติดตามเรื่อยๆครับบบบบบ
-
ติดตามอยู่ค่า
อ่านทีไร ได้ฮาทุกที
-
login เข้าเล้าเมื่อไหร่
ก็ต้องแวะเข้ามาดูเรื่องนี้ทุกครั้ง
แล้วยังงี้จะเลิกเล่า...ได้ยังไง ห๊า ปอร์แต่กระดั่น
เล่ามา....เล่าให้จบด้วย ไม่จบ....ไม่ยอมมมมมมมม :m31:
ถ้าให้เดา...เดาเหมือนเดิม
เจ้าหญิงกับเจ้าชาย ก็ครองรักกันอย่างมีความสุข.....ตลอดไป
-
ยังตามอ่านเรื่องของคนสวยเสมอ ถึงช่วงหลังจะไม่ได้ค่อยเม้นท์ แต่ไม่เคยพลาดสักตอนเลยนะ
เล่าต่อเลย ถ้าไม่เล่าต่อมีเคืองด้วย
-
มาเสนอหน้าจ้า....ชอบเรื่องของนุ้งปอร์นะค่ะ
อ่านไปแล้วก็ขำๆฮาๆ กับสำนวนเด็ดของน้องปอร์เสมออ่ะ
แต่พอจะดราม่าก็เขียนได้รื่นไหลอ่ะ o13
ตอนจบเนี่ยไม่ขอเดาละกันนะ....แต่ไม่ว่าจะจบยังงัย
ก็เป็นกำลังใจให้คนสวยนะค่ะ
+1 จัดให้จ้า
-
ป้าไม่กล้าเดาบทสรุปหรอกนะ ให้นู๋ปอร์มาเฉลยดีกว่า อิอิ
ชีวิตจริงต้องมีครบรส ใช่ป่าว
-
อิอิ
น่ารักกันจังเลยนะ
-
“รู้ไหมแฟนผมชื่อไร”
“ไม่รู้ครับ” มันตอบ
“ให้ตอบใหม่อีกที”ผมพูดช้าๆ” เวลาเดินไปท่ามกลางสองเรา
“ชื่อกอล์ฟไงครับ และตอนนี้เขากำลังกอดแฟนเขาอยู่ไง”
ผมยิ้นหน้าขึ้นไปจูบปากมันบ้างครับ เราจูบกันอยู่นาน .....เวลาก็เข้าไป5ทุ่มแล้วครับ
ผมออกมาส่งมันที่หน้าประตูอีกครั้ง เพราะพรุ่งนี้เช้า เราสองคนต้องไปทำงานแต่เช้า
โดยมันมารับผมเหมือนเดิม
ตอน 56 ครับ
ชีวิตการทำงานของเด็กใหม่ที่เพิ่งสลัดคราบของนักศึกษาไป....
มันอาจดูยากนะครับสำหรับการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม
ด้วยเพราะด้วยวัย และที่มา ของเพื่อนที่ทำงานจะแตกต่างกันออกไป
เราเป็นเด็กสุด การวางตัวจึงลำบาก แต่ก็ไม่ใช่เป็นปัญหาทั้งหมดครับ
บางอย่างที่ได้รับการชื่นชมจากที่ทำงานคือ มีความคิดที่แปลกออกไป
อาจเป็นเพราะไฟแรงครับ ต่อๆไป อาจมอดหรือเปล่าก็ยังไม่รู้555
ไอ้ลุงมันยังมีเรื่องเล่าในที่ทำงานมาให้ผมได้ฟังอยู่เสมอครับ
ไม่ว่าจะเป็นเจ้านายแจกขนมจีบ..5555 สงสัยเบื่อเนื้อย่างแล้วมั้งครับ
ไม่รู้ว่ามันจะเปลี่ยนแม้ค้าด้วยหรือเปล่า …. ถ้าเปลี่ยนคงจะเห็นดีแน่ๆๆ
มันบอกว่าหลังเลิกงาน เขามักจะชวนไปหาไรทานเสมอครับ
จนมันไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไงแล้วครับ เพราะอะไรที่พอจะพูดได้ก็พูดไปหมดแล้ว
ผมเคยแหย่มันนะครับว่า บอกไปเลยสิว่ามีแฟนแล้ว
มันบอกว่ามันก็เคยพูดแล้วครับ ว่าจะรีบไปรับแฟนกลับบ้านด้วยกัน
แต่เขายังไม่ยอมเลิกราไป
เขาเคยถามมันครับว่าแฟนผู้หญิงหรือผู้ชาย55
มันบอกว่า เดี๋ยวมันพามาแนะนำ...แล้วตอนนั้นจะรู้ว่าว่าชายหรือหญิง...
สวยแบบผมจะกล้าไหมนี่55กับการเปิดตัวแบบนี้
ผมชอบนะครับตรงที่ไอ้ลุงมันเป็นคนค่อนข้างที่จะเปิดเผย
และไม่ปิดว่ามันเป็นอะไร และผมเป็นใคร..
... ..แต่ที่มันยังไม่กล้าที่จะเปิดก็มีอยู่แค่ที่บ้านมันเท่านั่นครับ และผมก็ไม่กล้าที่จะล้ำเส้น
ไปถามมันด้วยครับ รอให้มันพูดเองครับ แต่ไม่รู้เมื่อไร
คิดแล้วอ่อนอกอ่อนใจจริงเชีวย ไม่รู้ว่าถ้าท่านรับรู้เรื่องราวของเรามากแค่ไหน
ท่านจะว่ายังไงบ้าง.. อยากให้ท่านทั้งสองคนเป็นเหมือนคุณย่าจังครับ..ภาวนา
.....
...
. บ่ายวันนี้ผมโทรบอกไอ้ลุงครับจะกลับดึก ไม่ต้องรอกลับบ้านด้วยกัน
เดี๋ยวผมจะนั่งแท๊กซี่กลับบ้านเอง ไม่ต้องให้มันไปรอที่บ้านคุณย่าครับ
แต่คิดเหรอครับว่ามันจะยอม มันยังยืนยันที่จะไปรอที่บ้านคุณย่าเหมือนเดิม
และถ้าผมเสร็จงานแล้วให้ผมตามไปที่บ้านคุณย่าทันที
แน๋ะ....ออกคำสั่งอีก ไม่รู้ว่าเวลานั่นผมจะไปเที่ยวกับใครที่ไหนกันล่ะ
คงกลัวผมข้ามฝั่งไปมองใครต่อใครมั้ง55 อีกฝั่งของถนนสีลม
มันบอกเดี๋ยวมันจะทำกับข้าวไว้รอ ผมแอบแซวมันว่าทำหรือให้ป้านวลทำกันแน่
คำตอบมันคือผู้ช่วยครับ55 ช่วยป้านวลอีกที
หลังจากที่ผมประชุมเกี่ยวกับงานที่จะต้องทำในวันจันร์เสร็จก็เลยเข้า4ทุ่มครับ
เพื่อนที่ทำงานชวนกันหาไรกินก่อนที่จะกลับบ้านกัน แต่ผมต้องขอตัวครับ
เพราะต้องรีบไปหาไอ้ลุงครับ ไม่ใช่กลัวนะครับ...แต่เกรงใจมันมากว่าเพราะงานผมค่อนข้างไม่ตรงเวลา
ผมเดินข้ามสะพานที่เชื่อมต่อกับสถานีรถไฟฟ้าเรียกแทรกซี่ทันทีลงจากสะพาน
แท๊กซี่ตรงไปยังถนนพระรามสี่ครับเลี้ยวเข้าสาทรซอยต้น ๆ ครับ
*
“ถึงไหนแล้วครับ” เสียงงัวเงียกรอกมาตามสายเหมือนคนเพิ่งตื่นตอน
“ถึงหน้าบ้านแล้ว” ผมพูดพร้อมกับจ่ายตังค์ให้กับแท๊กซี่ไปครับ
วันนี้เจอลุงคนเดิม ผมทักทายแกแล้วเดินเข้าบ้านไป
กึ่งเดินกึ่งวิ่ง เพราะเกรงใจมัน เหมือนกำลังไล่ควายยังไงอย่างงั้นครับ555
คนอ่านคงพอรู้นะครับว่าเดินยังไง
“มาถึงแล้วเหรอครับ” เสียงมันถามผม
“ทานไรมาหรือยัง เดี๋ยวกอล์ฟ อุ่นให้ ปอร์ไปนั่งรอที่โต๊ะไป” มันพูดไปงัวเงียไปครับ
“คุณย่าหลับหรือยัง”
‘ยัง ครับ อยู่ในห้องคงเตรียมตัวนอนแล้วละ”
“บอกว่าให้กลับไปก่อน ก็ไม่ยอม เดี๋ยวปอร์นั่งแท๊กซี่กลับไปเอง รบกวนท่านบ่อยๆ แบบนี้ ปอร์เกรงใจ”
“ถ้าเกรงใจก็ย้ายมาอยู่เลยสิ” มันพูดเบาๆ แต่ผมได้ยินครับ
“อะไรนะ”
“เปล่า ไม่มีอะไรครับ”
“ไม่สบายอะไรหรือเปล่า ทำไมเสียงงัวเงียแบบนี้” ผมเดินเข้าไปมองหน้ามัน....มันกำลังเอากับข้าวเข้าเตาไมโครเวฟ
“เปล่า ปอร์ไปรอที่โต๊ะเถอะครับ”
สักพัก คุณย่ากับป้านวลเดินเข้ามาหาผมครับ
ผมยกมือสวัสดีท่าน เหมือนตามปกติที่เคยทำ ท่านอยู่ในชุดนอนครับคงได้ยินเสียงผมกับไอ้ลุงคุยกันมั้งครับ
จึงเดินลงมา ทำให้ผมรู้สึกเกรงใจมากขึ้นไปอีกครับ ลูกหลานจริงๆก็ไม่ใช่เลย
มารบกวนเวลานี้ เกรงใจสุดๆๆ....สร้างภาพในใจอีกแล้วผม55
ในความรู้สึกผมคิดว่าท่านคงดีใจมั้งครับที่เด็ก ๆไปๆ มา ๆ บ้านท่านตลอด อย่างน้อย
ก็คงทำให้ท่านมีเพื่อนคุยบ้าง ...ไม่ได้คิดไปเองจริงๆนะ แต่เข้าข้างตัวเอง55
คุณย่านั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับผม มีป้านวลยืนอยู่ข้างๆ ส่วนไอ้ลุงนั่งเก้าอี้ตัวชิดกับผมครับ
หัวยุ่งเชียวครับ
“ไม่สบายแบบนี้จะขับรถกลับยังไงละเรา’ เสียงคุณย่าครับ
ผมละสายตาจากจานข้าวไปมองหน้ามันแทนครับ
ตอนนี้มันกำลังเทน้ำลงใส่แก้วให้ผม
“น้ำครับ”
“สักพักคงกลับได้ครับคุณย่า’
“แล้วทานยาหรือยังล่ะ’ คุณย่าท่านมองหลานชายสุดที่รักอย่างเป็นห่วง
ดูแล้วมันคงจะไม่สบายจริงๆล่ะครับ ตาแดง หน่อยๆ เสียงเปลี่ยนไปเยอะ เหมือนกำลังเจ็บคอ
“ยังครับ คุณย่า ไม่เป็นไรครับ”
“หรือถ้าไม่ไหวค้างกันที่นี่ก็แล้วกัน นะจ๊าปอร์ ขับรถกลับดึกๆ แถมไม่สบายอีก
เกิดอะไรขึ้นมาเดี๋ยวมันจะไม่ดีเอา”
นาทีนี้ผมรู้ชะตากรรมของตัวเองแล้วครับ ว่าต่อไปจะอะไรเกิดขึ้น
‘ไหวไหมกอล์ฟ ทานยาก่อนไหม” ผมถามซ้ำคำถามเดิมคุณย่าครับ มือยักตักข้าวข้าปากตามเดิม
สีหน้าเป็นกังวลเล็กน้อยครับ กังวลในที่นี้คือ..... กรูจะได้กลับบ้านไหนคืนนี้ต่างหาก
“สักพักคงดีขึ้นครับ” มันยังพยายามที่จะปฏิเสธการกินยาอย่างเดิมครับ
“เดี๋ยวป้านวลไปหยิบยามาให้นะค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับป้านวล กอล์ฟไม่เป็นไรหรอกครับ”
“ย่าลืมนะปอร์ ถ้าไม่ไหวจริงก็อย่าฝืนละ ค้างมันที่นี่ล่ะ เดี๋ยวย่าเข้านอนละ ไปนวล”แล้วคุณย่าก็จากไปครับ
ทิ้งยาสองเม็ดไว้พร้อมกับความสงสัยว่าผมเป็นคนขับรถพาไอ้ลุงกลับบ้านได้เหรอ555
หรือท่านบอกไอ้ลุงแต่เอ่ยชื่อผมแทน งง
“ครับคุณย่า”
ผมยังตักข้าวใส่ปากต่อไปเรื่อยๆครับ
เพราะความหิวเลยไม่ค่อยจะสนใจอะไรมันมากมาย ..ความหิวนี่ มันทำให้ลืมที่จะเป็นห่วงมันจริงๆนะครับ
ไม่ดีเลย อย่าทำตามนะครับ5
“เอาไรอีกไหม เดี๋ยวกอล์ฟไปเอามาให้อีก”
“นั่งเถอะจะตายอยู่แล้ว ยังห่วงคนอื่นอืกนะ’ ผมปรามมันครับ
“แล้วนี้จะขับรถกลับบ้านได้ไหมนี่ กอล์ฟ ”
“อืม ไหว”
“ถ้าไม่ไหวก็บอกมา”
“ถ้าบอกไม่ไหวแล้วปอร์จะค้างที่นี่ไหมหละครับ”
“กอล์ฟก็ค้างไปสิ เดี๋ยวปอร์ทานเส็จแล้วนั่งแท๊กซี่กลับบ้านเองก็ได้”
“งั้นไม่เป็นไรกอล์ฟขับไปส่งปอร์ที่บ้านก็ได้’
“แล้วถ้าเอ่อ.....” ผมยังพยายามที่จะถามมันต่อครับ
“คงไม่หรอกมั้ง”
“ปอร์ไม่ได้เอาอะไรเตรียมมาด้วยเลย เท่าที่มีก็เสื้อผ้าติดตัวมานี่ละ”
“ของกอล์ฟ ก็มีออกเยอะแยะ น่าจะใส่ได้นะ” มันเตียมพร้อมเสมอครับ
เอาแล้วสิครับ คืนนี้ผมต้องค้างคืนที่นี่แล้วสิ
ทั้งบ้านผมมันก็ไม่ได้ไกลจากบ้านคุณย่าเท่าไรครับนั่งแท๊กซี่ข้ามสะพานสาทร เลยอีกอีก20นาทีก็ถึงแล้ว
เสียร้อยกว่าบาทเองครับ แต่ปัญหามันติดอยู่ตรงไอ้ลุงสิครับ ท่าทางมันคงขับรถกลับไม่ไหวด้วยสิ
ขืนขับไปเกิดไรขึ้นมา แล้วคงไม่ดีแน่
ผมทานข้าวเสร็จก็เก็บถ้วย เก็บจานไปล้าง ปล่อยให้มันนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเดิมครับ
กลับมาอีกที ยายังวางอยู่ที่เดิม มันยังไม่กินแต่อย่างใด
“ตกลงยานี่จะกินยา ไหม ถ้าไม่กินจะได้กลับบ้าน” ผมเริ่มมีข้อต่อรองกับมันครับ
มันรีบหยิบยาสองเม็ดใส่ปากแล้วกินน้ำตามทันที
คิดถึงตอนนั้นแล้วนะตลกนะครับ
…………
.
……
จะเข้าบ้านทรายทองทั้งที กระเป๋าเสื้อผ้าโบราณ ๆล่ะอยู่ไหน กระโปรงยาว
ชลอมใส่ของฝากเจ้าบ้านที่ข้างในเป็น มะละกอ มะขามเปียก มะนาว ปลาร้า ไม่มีเลย555
ผมก็ไม่ยาวพอที่จะถักเปีย แต่ความสวยฮาๆๆๆ ได้อยู่ครับ
แล้วอีกไหนล่ะ หม่อม ชายกลาง ที่ต้องมาต้อนรับการเข้าบ้านอย่างเป็นทางการครั้งนี้
การเข้าบ้านจะมีความหมายอะไรครับ ถ้าไม่มีตัวอิจฉา ......55ขำจริง
“ไหวไหม” ผมถามมัน มันก็ผงกหัวตามประสาคนจะอ้อนหรือเปล่าก็ไม่รู้ครับ
“ปอร์จะค้างไหม”
………..
.
.
“อืม” ผมตอบในลำคอ พองามครับ หน้าตา อารมย์ปกติ กลัวมันรู้ว่าไม่ค่อยอยากค้างครับ
“เดี๋ยวกอล์ฟขึ้นห้องไปก่อนนะ ปอร์ทำไรเสร็จแล้วค่อยตามขึ้นไป”
“อ้าว ไม่ขึ้นไปพร้อมกันเหรอ กำลังเสร็จแล้ว”
“ไม่อะ จะรีบนอนครับ” ผมคิดในใจนะครับว่ารอนิดเดียวคงไม่น่าจะเป็นอะไร
“แล้วห้องไหนบอกก่อน” ผมตะโกนตามหลังมันครับ
“เลี้ยวซ้าย ห้องแรกครับ ” มันทิ้งไว้แค่เสียงครับ ส่วนตัวมันขึ้นไปอยู่ชั้นสองเรียบร้อยแล้ว
หลังจากเก็บอะไรเสร็จแล้วผมก็เดินตามขึ้นไปชั้นบนทันที
หลังจากวางชลอม ของฝากจากบ้านนอกที่เต็มไปด้วย มะละกอ มะขามเปียก มะนาว ปลาร้า
ไว้ในครัว 55555เปล่าครับ
นี้เป็นครั้งแรกนะครับที่ผมได้ขึ้นมาชั้นสองของบ้าน.... ถึงแม้จะมาหลายครั้งแล้วก็ตาม
ผมเลี้ยวซ้ายตามที่มันบอกครับ เห็นประตูห้องแรกแง้มไว้ จึงเดินไปเปิดประตูครับ
แต่มองไม่เห็นอะไรเลย เพราะมันปิดไฟหมดแล้ว คนอะไรจะนอนเร็วขนาดนี้
แล้วผมจะรู้ไหมล่ะครับว่า อะไรอยู่ตรงไหนบ้างละ
ผมจึงเรียกชื่อมันเบาๆๆๆเพราะบ้านมันเงียบมากครับ กลัวไปรบกวนคุณย่า
เรียกเท่าไรก็ไม่เห็นว่ามันจะส่งเสียงตอบกลับมา อีกใจจึงก็คิดว่าเข้าห้องผิดเป็นแน่ๆครับ
………………
………..
….
“เข้ามาสิครับปอร์” เสียงไอ้ลุงลอดผ่านประตูที่ผมเพิ่งจะปิดไปครับ
“เปิดไฟหน่อย มองไม่เห็น’
“เข้ามาก่อนครับ ไฟอยู่ด้านขวา’ เสียงมันลอยมาจากความมืดครับ
ผมคลำหาสวทช์เพื่อเปิดไฟครับ เจอจริงๆด้วย
…………..
.
.
แล้วสิ่งที่ทำให้ผมตะลึงหลังจากไฟสว่างขึ้นไม่ถึง2 วินาทีครับ
คนอ่านทายสิครับ มันคืออะไร
ผิดครับ
+
+
+ ไม่ถูก
อย่าเดากันเลย ....ยังพอจำที่ผมเล่าให้ฟังได้ไหมครับ ว่าเราสองคนไปเที่ยวไหนมาบ้าง
ครับถูกครับ หัวหิน เสม็ด สุพรรณ หรือแม้กระทั้งงานวันเกิดคุณย่า
ภาพที่เราสองคนถูกถ่ายไว้ตอนนั้น และตอนนี้มันถูก ขยายเป็นภาพใหญ่ ติดอยู่บนฝาพนังห้องสีครีม
ที่สภาพของตัวห้องออกจะดูตกแต่งให้ทันสมัยกว่าสภาพภายนอกบ้านครับ
เตียงนอนตัวใหญ่ๆ วางไว้ตรงกลางห้อง โคมไฟสองหัวเตียง ตู้ หรือเฟอร์นิเจอร์ต่างตกแตงเข้ากัน
สายตาผมยังไม่ละจากสภาพแวดล้อมที่ยังไม่คุ้นตา
“เชิญครับ” เสียงเชิญชวนจากชายเจ้าของห้องครับ
ผมเดินเข้าไปตามเสียงของไอ้ลุงครับ.....ที่ตอนนี้มันมัวแต่ยืนยิ้ม อย่างพอใจ
มันคงไม่แปลกครับ สำหรับคนที่เจออะไรแบบนี้เป็นประจำ แต่ด้วยความที่ว่านี่คือครั้งแรก
มันอาจดูเขิลๆครับที่จะทำตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่อย่างง่ายดาย
“มานั่งที่เตียงสิครับปอร์” ไอ้ลุงเดินนำไป
ผมมองตามหัวเตียงฝั่งที่ไอ้ลุงมันนั่งอยู่ครับ
ผู้อ่านยังจำดอกไม้ที่ผมไปเด็ดมาจากสวนคืนวันวาเลนไทน์ได้ไหมครับ
ตอนนี้มันเสียบอยู่บนแจกันข้างหัวเตียงใกล้ๆ กับไอ้ลุง ถึงมันจะเหี่ยวแล้วก็ตาม
ทำให้ผมคิดถึงคืนวันนั้นจังครับ
ผมเดินเข้าไปหามันยังไม่ทันจะนั่งที่บนเตียงนอน
แต่มีสิงที่ดึงดูดผมให้เดินต่อไปใกล้ ๆ หัวเตียงกับไม่ใช่ดอกไม้บนแจกันใบนั้นครับ
ลมเย็นยามดึก พัดมากระทบหน้าผม หลังจากที่ผมยื่นหน้าออกไปยังหน้าต่างที่กำลังเปิดอยู่ครับ
ผมทอดสายตาลงไปยังสวนหลังบ้านนั่น แทบไม่เห็นอะไรเลย เพราะมันตกอยู่ในความมืด
สิ่งที่สัมผัสได้คือ เสียงลมพัดกระทบยอดไม้ ที่กำลังลู่ไปมาตามสายลม
หน้าต่างห้องนี้เองเหรอ ที่เป็นที่มาของเสียงเพลงวันนั้น ผมคิดในใจ
ภาพวันนั้นยังผุดขึ้นในหัวผมต่อไปเรื่อย ๆ
มันเข้ามากอดผมจากข้างหลัง อย่างที่มันเคยทำ
ผมและมันปล่อยเวลาให้เดินไปช้าๆ เท่าที่เราจำทำได้
แล้วความคิดนึงในหัวผมมันก็ผุดขึ้นมาทันที
“อ้าวไหนบอกว่าไม่สบาย” ผมถามมันทั้งที่มันยังกอดผมอยู่ครับ
“ดีขึ้นนิดหน่อยครับสงสัยยาจะออกฤทธ์แล้ว’
“ไม่ได้หลอกกันใช่ไหม” ผมลดระดับเสียงลง
“เปล่าครับ จะหลอกไปทำไหม รักสิไม่ว่า”
ตอนนี้เวลานี้ผมจะโดนหลอก หรือเปล่านั้นคงไม่สำคัญแล้วครับ
เพราะเวลามันเดินไปเกือบจะเข้าเที่ยงคืนแล้วสิครับ
“มีผ้าเช็ดตัวไหม จะอาบน้ำล่ะ”
มันเดินไปยังตู้เสื้อผ้าอีกฝั่งของเตียงนอนแล้วค่อยๆ เปิดหยิบ ฝ้าขนหนูสีขาวออกมาให้ผม
ผมมองตามตอนที่มันเปิดตู้เสื้อผ้า เห็นเสื้อผ้าหลายชุดเหมือนกัน
ที่คุณย่าพูดไว้ว่ามันมาค้างบ่อยๆ คงเป็นความจริง
ปล.มาต่อให้แล้วนะครับ คิดถึงทุกคนเหมือนเดิม ปอร์ :n1:
-
^
^
กระซวกหลานสะใภ้คุณย่า :man1:
********************
กรี๊ีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รูปที่ถูกขยายใหญ่ ในห้องนอนคืนส่งตัว กรี๊ดดดดดดด หวีดและโรม๊าน มากๆๆๆๆๆๆๆ
กลิ้งไปเขินแปดตลบ :-[ :o8: ดูคนเค้าทำเข้าว่าจะล่อให้ลูกแกะเข้าถ้ำได้
ถือว่าเป็นฤกษ์งามยามดีเลยก้อว่าได้เนอะๆๆๆๆ อิลุงไข้หายไวเชียวนะ
“ตกลงยานี่จะกินยา ไหม ถ้าไม่กินจะได้กลับบ้าน” ผมเริ่มมีข้อต่อรองกับมันครับ
มันรีบหยิบยาสองเม็ดใส่ปากแล้วกินน้ำตามทันที
>> :a14: หมั่นไส้ ลุงเค้ารักเค้าหลงเข้าหน่อยก้อวางอำนาจเชียว 555
ลุงนี่ก้อดื้อจริงๆนะเนี่ย เป็นตายร้ายดีก็ไม่ยอมปลอ่ยคุณแฟนให้กลับบ้านเอง
น่ารักน่าหลงซะจริงๆ :man1: ส่วนคุณย่าก็นะเปิดทางให้หลานชายเต็มที่
ไม่สบายแล้วยังไม่ประมาณตัวอีก น้องลุงเนี่ย
ส่วนคุณเจ้านายน้องลุง เอาคนสวยไปเปิดตัวก็ดีนะคะจะได้รู้แล้วรู้แรดกันไปเลย
จะได้ไม่ต้องขายขนมจีบกับลูกน้องตัวแบบนี้ น่านักๆๆๆๆ
เอาใจไป 10แต้มเลยนะคะ o13 อ่านแล้วอุ่นในหัวใจของสาวโฉดๆพิลึก
ช๊อบชอบคะ
-
:z1: ค้างคืน หุหุ ........จะมีโค้กไหมกว่า
โค้กพี่กอล์ฟ เอ้อ! โค้กพี่บิ๊ก :pighaun:
:L2: ให้กำลังจวยนะจ๊ะ
มีสะใภ้ เอ้ย เซอร์ไพรส์ ด้วยรูปถ่ายแสนหวานติดฝาบ้าน :-[
-
:o8: จะหวานกันไปถึงไหนค่ะคนสวย รู้ไหมขอบตามันร้อนผ่าวๆ
เมื่อไหรจะมีใครมาทำแบบนี้ให้บ้าง...เฮ้อ...
-
กอล์ฟป่วยการเมืองป่าว....พอคนสวยยอมค้างด้วยเนี่ย
อาการดีขึ้นทันตาเลยเนอะ... :oni2:
-
เดี๋ยวจะไปปล้นชะลอม
-
สงสัยย่าหลานแทคทีมกนอีกแหงๆ
-
ยังหวานกันได้อีกไม่รู้จบ
สงสัยคุณย่าจะเป็นใจ รับหลานสะไภ้เข้าบ้านอีกแน่ ๆ เลย
-
ทำมัยลุงหายเร็วจังเลย
คนสวยระวังตัวนะ
-
ลุงจะขอลูกสาวเค้ามานอนกอด ตั้งขันหมากไปสู่ขอก่อนสิคะ :-[
-
อิจฉาอ่ะ
:serius2:
-
น่าอิจฉาน้องปอร์คนสวยนะนี่ :z1: :z1:
ได้แฟนน่ารัก เอาใจเกรง แถมโรแมนติก :กอด1: :man1: :L2: :3123:
-
:-[ หวานกันได้ตลอดจริง...
(แอบหวั่นๆ ว่าตอนจบจริงๆ จะเป็นยังไงเนี่ย ขอให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ สาธุ)
-
ยังน่ารักกันเหมือนเดิม ดีจิงๆครับ
ถ้าว่างๆมาต่ออีกนะครับ
รออ่านเรื่อยๆๆ
-
มดเต็มจอแล้ว อิอิ
-
ลุงป่วยจริงป่าวเนี่ยะ หวานพร้อมซะขนาดนี้ อิอิ
-
ทำไมลุงน่ารักอย่างนี้
อ่านแล้วเขินจัง :o8:
-
สงสัยว่า..........ปอร์น่าจะได้กินโค๊กอะ
-
หวานไปไหนคะคนสวย
ตกลงคืนนี้จะได้ดื่มโค๊กพี่บิ๊กป่าวเนี่ยะ :laugh:
-
555+
ปอร์คงโดนดี
-
คุณย่าใจดีมากๆเลย
ลุงก้อหวานดีจริงๆ
แล้วปอร์สุดสวยจะรอดมั๊ยเอ่ย
-
คืนนี้พี่ปอร์เสร็จแน่ o3
-
:z1:
อ่านเสร็จแล้ว....ก็ลุ้นต่อดีก่า
ครายจะเสร็จคราย
ปอร์เสร็จกอล์ฟ....กอล์ฟเสร็จปอร์
หรือ
เสร็จทั้งสองคน นั่นแหละ
:pighaun:
:L1: ขอบคุณครับ ปอร์&กอล์ฟ +1 สำลักความหวาน หุหุ
-
o13
-
:impress2: กอร์ฟ ทำรัยอะ น่ารักจัง หาเหตุผลให้ปอร์ค้างที่นี้
ร่วมมือกับคุณย่าอะป่าว มีอะรัยแอบแฝงมากกว่านี้แน่ ๆ :oo1:
:z2: :z2:
-
:z2: :z2: :z2:
คืนนี้ยังอีกยาว ปอร์จะต้องอะไรอีกน๊าคืนนี้ อิๆ
แล้วจะรออ่านต่อ
ปล.พักนี้ขยันลงจังเลยนะ
นิว
-
ทักทายยามดึกครับ
ทำไรกันอยู่เอ่ย...
ดึกขนาดนี้แล้วยังไม่หลับไม่นอนกันอีกเหรอ
ดูบอลช่อง7 หรือเปล่าครับ
กำลังจะมาแล้วนะครับ
ปล. คิดถึงนะครับ :กอด1:
-
:z2: :z2: :z2:
นอนรอดูอย่างใจจดใจจ่อ
เพิ่งจะเริ่มวันใหม่เองพี่ปอร์ วันนี้ยังอีกยาว 555+
-
:z2: :z2: :z2:
นอนรอดูอย่างใจจดใจจ่อ
เพิ่งจะเริ่มวันใหม่เองพี่ปอร์ วันนี้ยังอีกยาว 555+
นิวครับ
เมื่อ ไร 1 กะออย
จะมาลงอีกครับ
ติดต่อได้บ้างไหม
คิดถึงสองคนนี้จังเลย
บอกคุณ1 ด้วยนะคัรบ
ว่าพี่เชียร์ออยนะ
....
รู้ไหมว่าเรื่องนี้ละคือ
แรงบันดาลใจให้พี่เขียน
พี่แนะนำให้CF อ่านเรื่องนี้ไปหลายคนละ
กะว่าจะคิดค่าคอมด้วยนะ เก็บที่ใครหว่า
ปล. ใช่นิวเดียวกันไหมเอ่ย55
-
^
^
:z13: ด้วยความร้ากกกกกกกกแบบมะมีเหตุผล
คืนส่งตัวจะเป็นไงนะ :m28:
-
มานั่งรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :o8:
-
มาอ่านนะคับ
-
..สมกับเป็น..พจมาน แห่งบ้านทรายทอง จริงๆๆนะน้องปอร์
..บรรยายเรื่องราว ได้อย่างดี แล้ว น้องกอล์ฟ ป่วยจริง หรือ อ้อน .พจมาน เนี่ย :L1:
-
ตอนนี้เวลานี้ผมจะโดนหลอก หรือเปล่านั้นคงไม่สำคัญแล้วครับ
เพราะเวลามันเดินไปเกือบจะเข้าเที่ยงคืนแล้วสิครับ
“มีผ้าเช็ดตัวไหม จะอาบน้ำล่ะ”
มันเดินไปยังตู้เสื้อผ้าอีกฝั่งของเตียงนอนแล้วค่อยๆ เปิด หยิบ ฝ้าขนหนูสีขาวออกมาให้ผม
ผมมองตามตอนที่มันเปิดตู้เสื้อผ้า เห็นเสื้อผ้าหลายชุดเหมือนกัน
ที่คุณย่าพูดไว้ว่ามันมาค้างบ่อยๆ คงเป็นความจริง
ตอนที่ 57
ผมหยิบผ้าเช็ดตัวทันทีที่มันส่งให้........แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันทีครับ
ทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้องน้ำ ผมก็จัดแจงอาบน้ำทันทีครับ เพราะดึกมากแล้ว
แต่อยากบอกว่าอาบไม่ค่อยถนัดเลยครับ ผมเป็นคนที่ไม่ชอบใช้ฝักบัวเลย
มันรู้สึกว่าไม่ทำให้เราสะอาดขึ้นมาแม้แต่น้อย เอ๊ะ..........หรือว่าผมคิดไปเองครับ
ผมออกมาจากห้องน้ำ มันก็ยื่นเสื้อยืดและกางเกงที่มันเตรียมไว้ให้ผมครับ
“ใส่ของกอล์ฟไปก่อน ....วันหลังปอร์ค่อยเตรียมมา”อ้าว ไอ้นี่ มันยังจะมีวันหลังอีกเหรอครับ
ผมล่ะเริ่มเสียวๆแล้วสิครับว่ามันคงต้องมีครั้งต่อไป
ผมรับเสื้อที่อยู่ในมือของมันแล้วเดินไปที่กระจกครับ
มันเดินตามผมมา o18
“ขอผ้าเช็ดตัวครับ”
“อ้าว ปอร์ยังเช็ดไม่แห้งเลย”
“กอล์ฟเช็ดให้นะ” มันบอกผมแบบนี้ครับ เออ อยากทำไรก็ทำไป
กรูไม่ต้องเช็ดเองสบายจะตาย
ถ้ามันหายดีแล้ว มันคงทำมากกว่าเช็ดตัวให้ผมครับ55 ...ผมหมายถึงเช็ดหัวครับ
อ้าว คิดไปถึงหัวล่างอีกแน่ะ คนอ่านนี่ หัวบนครับ หัวบน
“ไม่อาบน้ำเหรอครับ” ผมถามมันกลับบ้าง
“เดี๋ยวอาบครับ” หลังจากที่มันเช็ดตัวให้ผมเสร็จแล้ว
มันก็ถือผ้าขนหนูอันเดิมที่ผมเพิ่งใช้เสร็จ เดินเข้าห้องน้ำไปปรับ
“ เสื้อ กับกางเกง กอล์ฟเตรียมให้แล้ว ปอร์ใส่ซะ”
ครับผม ผมใส่ได้จริง แต่ใส่ได้แบบหลวมๆไม่พอดีตัวครับ
ผมมองที่หน้ากระจกครับ .....ว่าพอมีอะไรใช้ได้บ้าง อย่างน้อยก็น่าจะมีโลชั่นสักอย่างที่ทาผิวได้ครับ
ลมจากด้านนอกพัดเข้ามาให้รู้สึกเย็นกายตลอดเวลาครับ
กลิ่น อ่อน ๆ ของดอกไม้ในสวนลอยเข้ามา แต่ผมไม่รู้ว่ากลิ่นดอกอะไรกัน หอมแบบโบราณๆเชียว
จะว่ามะลิก็คงไม่ใช่ กุหลาบเหรอ ก็ไม่นะ
ความรู้สึกกลัวเริ่มเข้ามาแล้วครับ ผมมองตัวเองในกระจก คิดไปว่า ถ้ามีใครโผล่มาข้างหลังแล้ว จะทำยังไงดี
มีครับผม มีจริงๆ แต่เป็นไอ้ลุง มันเดินออกมาจากห้องน้ำและตรงเข้ามาหาผมทันที
“อาบเสร็จเร็วจัง” :z3:
‘ไม่อยากสระผม เดี๋ยวจะไม่สบายมากกว่านี้’
“มา เดี๋ยวปอร์เช็ดให้บ้าง มีผ้าขนหนูอีกผืนไหม” ผมถามมันครับ
เพราะที่มีอยู่นี่ มันเริ่มจะเช็ดตัวไม่แห้งแล้วครับ
ผมเดินไปหยิบในตู้เสื้อผ้าตามคำบอกบอกมัน ก่อนที่จะเช็ดตัวให้มันตามที่ผมอาสาครับ
“เสื้อผ้าล่ะ” ผมถามมัน
“ในตู้ครับ’ ผมเดินกลับไปยังที่เดิม เลือก ๆเสื้อผ้าตัวที่คิดว่าน่าจะใส่สบายที่สุด กับกางเกงบ๊อกเซอร์
ออกมา จากในตู้นั่น ใช่ครับ ผมต้องใส่ให้มันในที่สุด
เวลาเลยเข้าเที่ยงคืนกว่าครับ..... ผมกับมันยังไม่มีท่าทีว่าจะเข้านอนกันเลย
เวลายังที่จะเดินเข้าสู้เช้าวันใหม่... แสงไฟจากห้องๆหนึ่งของบ้านหลังใหญ่ๆ ที่กำลังเปิดไฟสว่างไสว
ลมเย็นๆ ยังพัดมาไม่ขาดสาย
มันกับผมยัง ทำอะไรต่อมิอะไรที่หน้ากระจกนั่น
ผ้าเช็ดตัวถูกโยนลงตะกล้าเพื่อที่จะรอการทำความสะอาดพรุ่งนี้เช้า
หลังจากที่เสร็จจากกิจกรรมหน้ากระจกนั่นครับ
ไอ้ลุงเดินนำ ไปยังเตียงนอน ผมเดิมตาม
มันดึงผ้าห่มออกจากเตียงแล้วสอดตัวเข้าไปอย่างช้าๆ.... ผมเดินเลยไปจากหัวเตียงอีกครั้ง
กะว่าจะไปปิดหน้าต่างครับ แต่ไอ้ลุงมันบอกว่ามันชอบนอนเปิดหน้าต่างไว้เวลากลางคืน
มันชอบเสียงลมตอนกลางคืน เสียงใบไม้ไหวไปมา มันบอกว่าเป็นเหมือนเสียงดนตรี
ทำให้มันนอนหลับสบายครับ
แต่สำหรับผมสิครับ กลัวละสิไม่ว่า มาต่างที่ แบบนี้ มันต้องมีกลัวบ้างล่ะคนเรา
อย่างน้อยถ้าไม่ใช่สิ่งที่เรามองไม่เห็น มันก็คือคนนั่งล่ะที่น่ากลัวมากว่าผี
คิดไปร้อยแปดครับสำหรับผม55
ผมล้มตัวลงนอนข้างๆมันบนผ้าห่มนั่น สายตามองไปยังภาพต่างๆที่มันขยายไว้ครับ
คุณย่านั่งอยู่ตรงกลาง โดยมีผมและไอ้ลุงนั่งอยู่ข้างๆ ผมจำได้เลยครับ
ว่าภาพนี้ป้านวลเป็นคนถ่ายให้เราหลังจากที่แขกกลับบ้านกันหมดแล้ว
จำได้นะครับ ว่าใครใช้ผมทำอะไรบ้าง...
คนอ่านคนไหนตอบถูกจะให้ไอ้ลุงไปกอด1คืน555
อ่อ แล้วอย่าลืมเอามาส่งคืนที่ผมด้วยนะครับ555
ไอ้ลุงมันตบที่เตียงนอนเบาๆ บอกให้ผมเขยิบเข้าไปใกล้มันครับ
เป็นภาษากายที่ผมพร้อมจะทำตาม
“ง่วงหรือยัง” :เฮ้อ:
ผมผงกหัวเป็นภาษากายตอบกลับไป
“ง่วงก็นอนนะ ไม่ต้องห่วงปอร์หรอก” ผมบอกมันเพราะมันน่าจะรู้ว่าผมคงไม่หลับง่ายอะไร ถ้าแปลกที่แบบนี้
ผมดันตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆมันครับ หัวผมวางลงบนไหล่มัน
เสียงลมหายใจเบาๆ ของมันตกกระทบบนแก้มผม
“ปิดไฟนะ’
“ครับ”
แล้วผมก็หลับอยู่ในอ้อมแขนของไอ้ลุงทั้งคืนครับ.
.................
นี่เป็นคืนแรกที่เราได้ค้างด้วยกันในที่ๆเราคุ้นเคยมาก่อน
ผมไม่สามารถที่จะตอบได้ว่า มันจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกหรือเปล่า
เหตุการณ์ที่ทำให้เราสองคนแสดงออกให้คนในบ้านได้รู้แล้วว่าความสัมพันธ์ของเรา
ที่มีต่อกันนั้นมันถึงขั้นไหนแล้ว
จริงครับที่ผมกับไอ้ลุงไปค้างด้วยกันสองต่อสองมาหลายที่
แต่นั่น... มันห่างไกลจากที่ๆ คนรู้จักเรา ห่างไกล จากสายตาคุณย่า ป้านวล ห่างไกลจากกรุงเทพ
และห่างไกลจากบ้านหลังนี้ ... เขาอาจจะไม่ได้ใส่ใจ จินตนาการถึงความสัมพันธ์ของเรา
มันก็จริงอยู่ครับที่ว่า ความสัมพันธ์ของเรา อยู่ในสายตาผู้ใหญ่ ตลอดเวลา อย่างน้อยก็มีคุณย่า
พี่ชายผม แต่สำหรับผู้ใหญ่บางคนแล้ว ผมแทบไม่เคยรู้ความคิด หรือสิ่งที่ท่านรับรู้สำหรับ
ความสัมพันธ์ของเราเลย …..
…………
….. :o8:
นี่จึงเป็นปัญญาที่ผมกลัวครับ กลัวว่าวันนึงถ้ามันไม่เป็นอย่างที่ผมคิดไว้ขึ้นมาแล้ว
ผลมันจะเป็นอย่างไร ใช่ครับสังคมไทยเราการเคารพผู้ใหญ่เป็นสิ่งที่ควรทำ และต้องทำทันที
แต่บางครั้งด้วยความที่เราไม่สามารถที่จะบอกทุกเรื่องที่เป็นตัวเราได้
มันเหมือนมีเสียงกระซิบเบาๆ ที่คอยตอกย้ำให้เรารู้สึกกลัวมัน
และในเมื่อเจ้าตัวเอง ยังไม่กล้าที่จะทำอะไรเลย และผมล่ะครับ
จะมีสิทธิอะไรลุกขึ้นไปเป่าประกาศว่าผมและลูกชายของคุณ รักกันครับ
มันคงดูโหดร้ายไปนะครับ สำหรับจิตใจ ของคนที่เป็นพ่อแม่
เมื่อรู้ว่าลูกตัวเอง มีโลกส่วนตัวอีกโลกนึงที่พ่อแม่ไม่สามารถเข้าถึงได้เลย
แล้วผม กล้าคงไม่อาจหาญที่จะเป็นคนทำลายสิ่งที่กั้นระหว่างโลกของเรากับโลกแห่งความจริงลงได้
เพื่อให้ท่านได้รับรู้ในสิ่งที่เราเป็น…………………
ตอนนี้.... และเวลานี้ ผมได้มาอยู่ที่ตรงนี้ ถึงแม้ว่ามันจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
ผมว่ามันคุ้มค่าที่เราได้ใช้เวลากับเจ้าของอ้อมกอด
และถึงแม้ว่ามันจะแกล้งไม่สบาย หรือไม่สบายจริงก็ตามแต่ครับ
แล้วผมต้องถามมันไหมครับ ในเมื่อ ผมและมันพอใจในผลลัพท์ที่เกิดขึ้น
........................
..........
..
ผมตื่นขึ้นมา...ด้วยแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาจากภายนอกหน้าต่าง
นกกระจอก ส่งเสียงดังๆเจื้อยแจ่ว ลอยมาทักทายเราสองในยามเช้า
สายลมที่พัดพาใบไม้ไห้ปริวไสวในตอนกลางคืนได้หายไปแล้ว
เหลือไว้เพียงความสงบนิ่งท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ ของยามเช้า
“ตื่นแล้วเหรอครับ” กลิ่นปากอ่อนๆ ลอยมากับคำทักทายของคนข้างๆ
หลังจากที่ไอ้ลุงรู้ว่าผมขยับตัวออกห่างจากมัน
สองตามันพยายามหลับตาถี่ๆ เพื่อปรับสภาพความสมดุลย์ของแสงภายนอกกับแสงในดวงตา
“อืม” ผมตอบมัน
มันขยับตัวให้ออกห่างจากผมเล็กน้อย พอให้มีที่ว่างระหว่างเราสองคน
“หลับสบายดีไหมครับ หือ” กลิ่นปากอ่อนๆ ยังลอยมา
และ...... ผม.. ไม่เลยที่จะรังเกียจอะไรที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นของคนที่เรารัก จริงไหมครับ
‘หลับสบายไหม” มันจ้องตามผม อย่างรอคำตอบครับ
ผมยิ้มตอบมันไป........ มันเอามือลูบที่หัวผม อย่างเอ็นดู
มันดึงตัวผมเข้าไปกอดอีกครั้ง :z10:
เวลายังเดินไปเรื่อยๆ เสียงนกกระจอกยังแว่วเข้ามาให้ได้ยินตลอดเวลา
“หิวหรือยัง” เสียงกระซิบเบาๆ ข้างหู
ผมล่ะกลัวจริงๆครับกับคำตอบที่ไม่ค่อยจะเคลียร์ในเรื่องของผลลัพท์ แบบนี้
หิวของมัน อาจมีความหมายไม่ตรงกับหิวของผม
แล้วหิวของคนอ่านล่ะครับ หมายถึงอะไร555
แน่นอนครับ.....หิวข้าวอะไรทำนองนี้ใช่ไหม
ทางที่ผมจะป้องกันตัวเองจากความหิวของไอ้ลุงคือการอยู่เฉยๆ ไม่ตอบคำถามมันครับ
อย่างน้อย มันคงทำให้มันรู้ว่าผมตีความหมายไปมากกว่าที่มันคิดซะอีก
เอ๊ะ ......... หรือว่าผมระแวงมันเกินไปครับนี่..ไม่ได้หรอกครับปลอดภัยไว้ก่อนนาทีนี้
ผมอยู่ในอ้อมกอดนานเท่าไรไม่รู้ได้ครับ รู้ตัวอีกที
ตอนนี้ป้านวลได้มาเคาะประตูห้องบอกให้เราลงไปกินข้าวเช้าได้แล้ว
วิมานของเราจึงถูกรบกวนด้วยความหวังดี
กลัวว่าเราขาดสารอาหารพวกโปรตีน5555 เพราะทานแต่ของหวานมาทั้งคืน
มันจะน่าเกลียดไหม ถ้าผมจะลงไปแบบนี้ คำถามผุดขึ้นมาในหัว
หรือจะดีกว่าไหม ถ้าผมอาบน้ำ แล้วค่อยลงไป
แต่ว่า ผม..ไม่มีเสื้อผ้ามาด้วยนะครับ ที่ใส่ปกปิดร่างกายอยู่ตอนนี้ก็ของไอ้ลุงทั้งนั้น
ผมมองไปที่มันตั้งคำถามผ่านสายตาครับ
เหมือนมันรู้ว่าผมกำลังถามอะไร
“ลงไปแบบนี้ก็ได้มั้งครับ คุณย่าท่านคงไม่ว่าอะไร”
“ แต่ ไม่มี....................... กางเกงในนะ ลงไปเดี๋ยวคุณย่าท่านตกใจทำไง”
“ไหนดูสิ ว่าไม่มีจริงหรือเปล่า”
ปากว่า มือถึงครับ .............. .ผมล่ะงงว่ามันเป็นแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหน
ไอ้ลุงมันเป็นคนหน้ามึนแล้วเหรอนี่55555
ผมหยุดมือมันแทบไม่ทัน.....ก่อนที่มือมันจะถึงกางเกงผมครับ…..ความจริงคือเป้าต่างหากครับ
ผมลุกขึ้นจากเตียงเดินไปหาเสื้อผ้าชุดเดิมที่แขวนได้ครับ
กะว่าจะหากางเกงในมาใส่แล้วค่อยลงไป
“ปอร์ใส่ของกอล์ฟ ก็ได้” ผมไม่แน่ใจครับว่าได้ยินผิดๆๆ ว่ามันเรียกให้ผมใส่กางเกงในของมัน
หลังจากที่ผมกำลังถอดกางเกงที่ใส่นอนเมื่อคืนออก
มันลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปค้นๆ ในตู้เสื้อผ้ามันนั่นละครับ
และในที่สุดก็มีอะไร สิ่งทีมันหาติดมือออกมาด้วยครับ
ครับใช่แล้ว กางเกงในมันนั้นเอง :man1:
ผมหยิบกางเกงในมาทาบครับ เพราะผมไม่แน่ใจว่าจะใส่ได้ไหม
เพราะไอ้ลุงมันตัวใหญ่กว่าผม
ผมมองมันด้วยสีหน้าไม่แน่ใจ ว่าจะใส่ได้หรือเปล่า
“ทำไมครับ ไม่อยากใส่เหรอ หรือว่ารังเกียจกางเกงในแฟนตัวเอง”
ผมเงียบไปนิดนึง เพราะมัวแต่ทาบกางเกงในลงบนตัวผมเอง
“เปล่าๆใส่แล้วกลัวมันลงไปกองที่พื้น’ มันขำ
“ไม่หรอก” มันดึงกางเกงในมันจากมือผมครับ
แล้วเอามาทาบที่ตัวผม ไปมา ยืนยันว่ายังไงก็ใส่ได้
จนในที่สุดผมก็ต้องเป็นคนใส่ต่อหน้ามันครับ
เออได้จริงๆ แต่หลวมนิดหน่อย...........ไม่ได้พูดอะไรต่อ ครับกลัวมันจะหาว่ารังเกียจมันอีก
ผมหันไปถามมันครับว่าไม่ใส่เหรอ เดี๋ยวจะได้รีบลงไป
แต่มันบอกว่า เวลาป้านวลเรียกลงไปทานข้าว มันก็ไปแบบนี้ประจำครับ
ไม่ได้เกรงว่าอะไรต่าง ๆ จะออกมาสวัสดีคนแก่เลย555
มันคงเคยชินมั้งครับ........
พอลงมาก็เจอคุณย่านั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิมที่เคยนั่งเป็นประจำ
ท่านถามผมว่าหลับสบายดีไหมเมื่อคืน แปลกที่แบบนี้
ไอ้จะไปตอบว่าไม่ค่อยหลับสนิทเท่าไรก็คงไม่จริงครับ เพราะกว่าจะตื่นก็สายโด่งขนาดนี้555
เสียงป้านวลเรียกเข้าไปในครัวหลังจากที่แกเตรียมอาหารเช้าให้เราสองคนครับ
ส่วนคุณย่าทานไปก่อนแล้ว เพราะท่านตื่นเช้ามาก......
หลังจากที่ผมกับไอ้ลุงทานเสร็จก็กลับขึ้นไปบนห้องอีกครั้งครับ
ตอนสายๆ เสียงนกเริ่มหายไปแล้ว คงเพราะแดดแรงเกินกว่าที่มันจะออกมาส่งเสียง
หรือหากินแถวนี้มั้งครับ
“รูปพวกนี้ทำไว้เมื่อไหร่ ไม่เห็นบอกเลย”
“บอกก็ไม่ตื่นเต้นสิครับ”
“เตรียมการไว้นานแล้วใช่ไหม”
มันยิ้มที่มุมปากเหมือนเดิม
“แล้วดอกไม้นั่น ทำไมไม่ทิ้งไปอีก มันแห้งมากแล้วนะ”
“ทิ้งได้ไง กอล์ฟ หวงนะ ... ป้านวลบอกจะทิ้งหลายครั้งแล้วแต่กอล์ฟ ห้ามไว้ครับ”
“ดอกไม้ในสวนก็ออกจะเยอะ”
“ไม่เอาครับ จะเอาดอกนี้ ดอกเดียวเท่านั่นครับ”
มันพูดเสร็จก็ดิ้นไปมาบนเตียง โดยมีผมคอยมองมันอยู่ข้างๆ
หลังจากนั้นไม่รู้ว่าผมกับมันเผลอหลับกันไปตอนไหนครับ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็บ่ายแก่ๆแล้ว
ผมหยิบผ้าขนหนูผืนเดิมนั่นล่ะครับที่ใช้ไปเมื่อคืน แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป
ปล่อยให้มันหลับต่อ ผมออกมาอีกที มันยืนอยู่ริมหน้าต่าง
มองออกไปทางสวนหลังบ้าน อย่างอารมย์ดี
มันบอกผมว่ามันชอบห้องนี้ที่สุดครับ
มันจึงเลือกที่จะอยู่ห้องนี้ พอเวลามันมองลงไปที่สวน ทำให้มันอารมย์ดี
ผมแต่งตัวเสร็จ เลยส่งผ้าขนหนูให้มันบ้าง
กะว่าจะให้มันไปอาบน้ำบ้างครับ และเราจะได้กลับบ้านกัน
เพราะผมไม่ได้โทรบอกที่บ้านไว้ว่าจะค้างที่ไหน
กลัวพี่เป็นห่วง
ปล. อ่านแล้ว คิดถึงกันบ้างนะครับ ปอร์ :pig4:
-
ู^
^
o18
*****
:m10: ใส่กกน.โชว์น้องลุงด้วยกรี๊ดดดดด
มีเช็ดเนื้อเช็ดตัว เช็ดหัว(บน)ให้กันด้วย หวีดอีกแล้ว....
น้องลุงไม่เคยขาดเลยนะการเอาใจใส่ดูแลเทคแคร์สมกับเป็น
สุภาพบุรุษจริงๆ :m3: น่ารักอยากเอาไปเลี้ยงที่บ้าน เอิ๊ก :-[
ส่วนคนสวยก็นะ เอาใจว่าที่ซะมีบ้างอะไรบ้าง ได้อยู่นะเคอะการเรือนไม่มีบกพร่อง
คนอ่านคนไหนตอบถูกจะให้ไอ้ลุงไปกอด1คืน555
อ่อ แล้วอย่าลืมเอามาส่งคืนที่ผมด้วยนะครับ555
>>> ใครซะอีกล่ะที่ กลั่นแกล้งสวยหนะ นุ้งนนท์ไงล่ะ
อย่าลืมรางวัลนะ ส่งems มาก้อได้ อย่าลืมกันกระแทกห่อมาด้วยนะ :laugh:
แปลกที่แบบนี้ต้องมานอนบ่อยๆนะคะจะได้ชิน อ้อมกอดอุ่นๆแน่นๆ :man1:
คงหลับสบายจายยยยยยยยย
เลิศ!!!!!!
-
:-[
น่ารักทั้งคู่เลย
-
ตอบไม่ทัน หนูนนท์นี่ :z1:
ปล. ขอรูปอิลุงมานอนกอดคืนนึงแทนก็ได้ เพราะมาช้า มีคนได้ตัวไปละ
ส่วนอันนี้เดี๋ยวส่งฮอร์ไปรับ ๕๕
-
โหหหห สวีท หวาน เยิ้ม หยดย้อย .... ช่างเป็น เช้าวันใหม่ที่น่ารักมากๆเลยคะ :impress2:
บรรยากาศห้องลุง ... อ่านแล้ว อยากไปนอนด้วยคนจังเลย ... เอริ้ก ๆ
อยากรู้จังเลยว่าตอนนี้ ที่บ้านของลุงรู้เรื่องรึยังน๊า :เฮ้อ:
-
ตอบไม่ทันข้าวอ่ะ
แต่ข้าวเอาลุงมาแบ่งบางนะ
คนสวยไม่ว่าใช่มัยอ่ะ
-
ตามอ่านจนทันแล้วงับ
ชอบ ๆ
o13
-
ทานข้าวกันไม่ต้องกินของหวาน อิ่มแล้วทั้งสองคน อิอิ
-
หวานได้อีกเน้อ...อ่านไปไล่มดไปด้วย...หวานจริง ๆ o13
-
:-[ หวานได้ใจจริง...มีการให้ยืม กกน. ใส่ด้วย
รออ่านตอนหน้าว่าน้องปอร์จะได้กลับบ้านหรือเปล่า
+1 ให้แล้วนะครับ
-
ดีนะที่ กกน. ไม่ใช่แบบขาบาน
ไม่งั้นงานนี้มีเฮแน่
เอิ๊กๆ :z2:
-
หวานมากมายนะ :-[ :-[
กางเกงในมันใหญ่หนือของน้องปอร์เล็กอะ :m20: :m20: :m20: :jul3: :jul3:
-
หวานจริงนะ
กางเกงในใหญ่ตามขนาดของโค้กลุงกอล์ฟ อิอิ :impress2:
-
ฮิ้ว ๆๆ !!!
อิจฉาจริง ๆ
:serius2:
-
ช่วงนี้ อ่านแล้วทำให้ น้ำตาลในเลือดขึ้นสูงเลย
เพราะหวานมาก ๆ ครับ ยังงัยก้อยังคิดถึงน้องปอร์กับกอล์ฟอยู่นะครับ
:z2: :z2:
-
:L2:...ตอนนี้ก็คงเป็นตอนที่..รักกัน..เข้าใจกัน
...ต่อไปปัญหาจากพ่อแม่ต้องมีทุกคู่ ไม่ว่าช/ช หรือ ญ/ช
...ยังไงก็จับมือกัน แล้วก็สู้ไปด้วยกัน อย่าท้อซะก่อน
...ไม่นานหรอก ขอให้พ่อแม่เข้าใจ ในสิ่งที่ลูกๆๆเป็น..ท่านก็จะรับได้
...ยังไงก็มี..คุณย่า..และพี่ชาย ที่เข้าใจ สิ่งที่น้องๆๆเป็นอยู่..สู้ๆๆนะ
...ไม่รู้ว่าปัญหาเหล่านี้ ผ่านมาหรือยัง..จะรออ่านต่อๆๆไปนะ เป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1:
-
อ่านแล้วทำไมรู้สึกถึงความเศร้าก็ไม่รู้สิ
เหมือนปอร์จะถ่ายทอดอารมณ์ช่วงนั้น
ผ่านตัวอักษร........
ตอนจบอาจจะ Happy ก็ได้เนอะ
อย่าว่ากันนะ รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ
-
สวีทกันจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
....น่ารักมากครับ....
-
ยังคงหวานชิว ๆ กันได้น่ารักมากมายนะจ๊ะ คุณย่ากับป้านวลก็น่ารักจัง เอ็นดูคนสวยมากมาย :กอด1:
-
แต่อยากบอกว่าอาบไม่ค่อยถนัดเลยครับ ผมเป็นคนที่ไม่ชอบใช้ฝักบัวเลย
มันรู้สึกว่าไม่ทำให้เราสะอาดขึ้นมาแม้แต่น้อย เอ๊ะ..........หรือว่าผมคิดไปเองครับ
^
^
เหมือนกันครับ...ผมก็ไม่ชอบใช้ฝักบัวอาบน้ำ อาบเสร็จแล้วก็ยังรู้สึกว่าร่างกายไม่สะอาดเท่าไหร่เลย
เก็บเกี่ยวความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันเอาไว้ อย่างน้อยเวลาเราเหงาก็ยังมีให้เรานึกถึงไว้อบอุ่นใจ :n1:
:L1: ขอบคุณครับ....ปอร์+กอล์ฟ
-
ย้ายเลยค่ะปอร์ย้ายมาอยู่บ้าน
คุณย่าเลย ลุงจะได้ย้ายตามปอร์มา
ด้วยงัย
-
อิจฉาคู่นี้จิงๆๆเลย
-
น่ารักทั้งคู่อะ
-
:z2: :z2: :z2:
นอนรอดูอย่างใจจดใจจ่อ
เพิ่งจะเริ่มวันใหม่เองพี่ปอร์ วันนี้ยังอีกยาว 555+
นิวครับ
เมื่อ ไร 1 กะออย
จะมาลงอีกครับ
ติดต่อได้บ้างไหม
คิดถึงสองคนนี้จังเลย
บอกคุณ1 ด้วยนะคัรบ
ว่าพี่เชียร์ออยนะ
....
รู้ไหมว่าเรื่องนี้ละคือ
แรงบันดาลใจให้พี่เขียน
พี่แนะนำให้CF อ่านเรื่องนี้ไปหลายคนละ
กะว่าจะคิดค่าคอมด้วยนะ เก็บที่ใครหว่า
ปล. ใช่นิวเดียวกันไหมเอ่ย55
นิวเดียวกันครับพี่
ขอบคุณนะคราบที่ช่วยเชียร์คนไปอ่านอิๆ
นิวก็รออ่านต่อเหมือนกันพี่ แต่ต้องรอไปก่อนไม่รู้เมื่อไหร่เหมือนกัน
มาว่าถึงตอนนี้แหมหวานกันจริงนะ น้ำตาลยังอายเหอะๆ
ย้ายเลยๆอยากรู้ย้ายมาจะเป็นไงจะจัดการกับอะไรยังไง
แล้วจะริอ่านต่อนะ
นิว
-
หวานนนนนนนนนนนนนนเกินไปแล้วน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :m31:
-
สองตอนนี้
แลดูรุนแรงขึ้นนะ
ไม่เบาๆ เหมือนแต่ก่อน
เพราะว่าแสดงความรักกันมากขึ้น
น่ารักดี
-
มานั่งรอตอนต่อไปคัฟ :L1:
-
หวานกันจัง :-[
ลุงเกงในใหญ่ โอ้วววววววว :haun5:
:3123: ให้กำลังใจเหมือนเดิมนะจ๊ะ
-
แวปมาดูคนสวย....
-
หวานจัง
-
ปล่อยให้มันหลับต่อ ผมออกมาอีกที มันยืนอยู่ริมหน้าต่าง
มองออกไปทางสวนหลังบ้าน อย่างอารมย์ดี
มันบอกผมว่ามันชอบห้องนี้ที่สุดครับ
มันจึงเลือกที่จะอยู่ห้องนี้ พอเวลามันมองลงไปที่สวน ทำให้มันอารมย์ดี
ผมแต่งตัวเสร็จ เลยส่งผ้าขนหนูให้มันบ้าง
กะว่าจะให้มันไปอาบน้ำบ้างครับ และเราจะได้กลับบ้านกัน
เพราะผมไม่ได้โทรบอกที่บ้านไว้ว่าจะค้างที่ไหน
กลัวพี่เป็นห่วง
ตอนที่ 58
หลังจากที่ผมได้ค้างบ้านคุณย่าครั้งนั้นแล้ว
มันก็มีครั้งต่อๆ ไปตามมาครับ
คืนต่อมา ผมและไอ้ลุงฉลองวันเกิดกันไปแบบเรียบง่ายที่บ้านคุณย่า
งานวันเกิดครั้งนี้อาจไม่มีอะไรให้ตื่นเต้นเหมือนกับครั้งที่แล้ว
เหมือนที่เราเพิ่งรู้จักกันใหม่ ๆ ครับ ครั้งนั้นทำผมไม่เคยที่จะลืมเลย
คงจะจำได้กันนะครับว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้าง
ใครลืม....... สงสัยคงต้องกลับไปอ่านแล้วนะครับผม
อ่อ ลืมบบอกไปครับ....ในงานวันเกิดของเรา มีแขกคนสำคัญมาร่วมด้วยนะครับ
ใช่ครับท่านชายนพนั่นเอง :o8:
พอเขารู้ว่าผมและไอ้ลุงเกิดวันเดียวกันอีก
ถึงขั้นอาสาเป็นเจ้ามือจัดเลี้ยงวันเกิดให้เลย55555
แต่เสียดายครับมารู้วันงานซะแล้วสิ....เลยพลาดเป็นเจ้ามือซะนี่
สงสัยชอบน้องสะใภ้จัดมั้งครับ
แต่ผมและไอ้ลุงอยากจัดกันง่ายๆ มากกว่าครับ เลยมีแค่คนในบ้าน
ไม่อยากให้สิ้นเปลือง.... เพราะเพิ่งทำงาน ยังไม่มีรายได้เยอะแยะอะไรพอที่จะไปจัดร้านหรูๆ
ผมบอกไอ้ลุงครับว่า วันเกิดของเราไม่ต้องมีอะไรให้กัน
ความรักที่เรามีให้กันนั่นมันมีค่ามากว่าของสิ่งใดทั้งสิ้นครับ
และมันให้ผมนั่นมันมากพอแล้ว มากพอจนผมไม่กล้าที่จะถอดมันออกด้วยซ้ำครับ
อ่อ ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้อะไรเลยครับ อย่างน้อยก็มีอะไรที่ทำให้หัวใจเราพองโตในวันเกิดของเรา
ดอกไม้ที่หาง่ายๆ จากสวนหลังบ้าน แบบไม่ต้องลงทุน
กับคำพูดที่มีความหมายสำหรับเราสองคนก็พอแล้วครับ
ตอนหลังดอกไม้นั่นก็ไปรวมกับดอกที่แห้งก่อนแล้วบนแจกันข้างๆ หัวเตียง
พี่นพมีของฝากให้เราสองคนด้วยครับ แกซื้อตอนไปทำงานต่างประเทศ
และด้วยความที่แกเพิ่งรู้ จึงหาของใกล้ตัวนั่นเอง
คืนนั่นผมก็ค้างที่บ้านคุณย่าอีกนั่นล่ะครับ และก็ตามด้วย.......(เดาเองครับ555)
พี่นพก็คงแปลกใจไม่น้อย ที่เห็นผมมาค้างบ้านคุณย่าครับ
รวมไปถึงพ่อแม่พี่นพด้วย นี่ละครับ จึงเป็นปัญหาที่ไอ้ลุงมันกลัว
กลัวว่าเรื่องมันจะถึงหูป๊าและม๊า มันเร็วขึ้น :serius2:
ทำให้ผมพูดกับมันบ่อยขึ้น ว่าเราสองคนควรเข้าไปบอกท่านได้แล้ว
ขืนปล่อยไปแบบนี้..........ถ้าได้ยินจากคนอื่นที่ไมใช่ลูกของท่าน
คงทำให้ท่านเสียใจไม่น้อยครับ ลูกจะเป็นยังไง คนเป็นพ่อแม่คงรับได้เสมอ
ไม่รู้ว่าเข้าข้างตัวเองหรือเปล่านะครับ ครอบครัวผมเป็นแบบนี้นะครับ
ถึงจะเป็นครอบครัวคนต่างจังหวัดก็ตาม แต่สิ่งที่ท่านหวังในตัวเราคือ
เป็นคนดีเท่านั้น มีงานทำเป็นหลักแหล่ง
:L2:
และแล้ว.........55555555555 และแล้ว ..แหมอย่าเพิ่งทำหน้าตกใจสิครับ
อะไรๆ ยังไม่เกิดขึ้นเร็วขนาดนั้นหรอกนะครับ
และแล้ว.......ในที่สุดผมก็ต้องไปค้างบ้านคุณย่าบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น
จนแทบไม่ได้ได้กลับบ้านของตัวเองเลย
เหตุผลหลัก ๆ มาจากงานของผมเอง เพราะเลิกไม่เป็นเวลาอย่างที่บอก
ยิ่งช่วงไหนงานเร่งให้ทันเวลา มีประชุมดึก เลิกเทียงคืนยังมีครับ
กลับบ้านไปต้องโทรให้ไอ้ลุง มันลงมาเปิดประตูให้ ..
คุณย่าป้านวลสองคนหลับไปแล้ว... ไม่อยู่รอแล้วครับ
ถ้าจะถามผมว่าทำไม...ไม่เลือกกลับบ้านตัวเอง เหตุผมคือ
พรุ่งนี้ตื่นเช้ามาทำงานอีกครับ เลิกดึก แค่ไหนก็ต้องเข้าเช้าเป็นปกติ
เหตุผลที่สอง ไอ้ลุงมันไม่ยอม ........หรือว่าผมไม่ขัดมันกันแน่ๆ และเหตุผลอื่น
เช่น ต้องจ่ายค่าแท๊กซี่บ่อยๆก็ไม่ไหวครับ
ไอ้จะกลับเอง รถไฟฟ้าก็เปิดให้บริการแค่5 ทุ่ม ไหนจะต้องต่อเรือ นังรถเมล์
ไอ้รถเมล์เจือกมีแค่4 ทุ่ม อะไรก็ไม่อำนวย
ไม่ใช่สีทนได้แล้วสิครับ........... แต่เป็นสวยทนไม่ด้ายยยยแทน555
จึงเข้าทางไอ้ลุง อย่างที่มันต้องการเป๊ะครับ
วันนี้หลังเลิกงาน เรานัดกันไปออกกำลังกายครับ แถวที่ผมทำงานนี่ล่ะครับ
ไปไกลไม่ได้ เดี๋ยวต้องรีบกลับไปทานข้าว คุณย่าให้ป้านวลโทรตามแล้ว
ผมเป็นแขกของไอ้ลุงครับ เพราะมันเป็นเมมเบอร์อยู่ก่อนแล้ว พูดง่าย ๆคือ ไปลองใช้ฟรีนั่นเอง
ไม่เสียอะไรทั้งสิ้นครับ :call:
ไอ้ลุงโทรหาผมหลังจากมันหาที่จอดรถได้แล้วครับ
เรานัดกันที่ทางเข้าสถานที่ออกกำลังกายแห่งนั้นที่ไอ้ลุงเป็นสมาชิกครับ
คนเดินเข้าออกจนเวียนหวัครับ ส่วนมากจะเดินเข้ามากกว่าครับ
เพราะเป็นเวลาหลังเลิกงาน คนจะทยอยมาออกกำลังกายกัน
แต่ให้ตายเถอะครับ มองไปทางไหนก็ อย่างว่าแหละ ผีทั้งนั่น ชะนีปะปราย555
ทันทีที่เจอผม มันพาผมขึ้นไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อทันที
ความที่เราไม่เคยมาที่ๆ แบบนี้ ผมเริ่มทำตัวไม่ถูกสิครับพี่น้อง เอ๋อแดก
ไอ้ลุงมันต้องคอยแนะนำผมครับ ว่าอะไรอยู่ที่ไหน
แต่ล่ะชั้นมีอะไรบ้าง อะไรเทือกนั้นครับ
ผมมอง คนที่เดินไปเดินมารายรอบห้องแต่งตัวแล้ว
อย่างแรกที่ต้องบอกครับ ตกใจ อย่างว่าครับอะไรล้วนแต่เป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับผม
แต่ไอ้ลุงคงไม่ใหม่แล้วครับ เพราะมันสมัครหลังจากที่มันได้งานไม่นาน
มันมักมาเล่นรอผมหลังเลิกงาน ถ้าวันไหนผมมีท่าทีว่าจะเลิกงานเร็วกว่าปกติ
“เป็นไรครับ” ไอ้ลุงมันถามและตามด้วยหัวเราะ หลังจากที่มันเห็นผมจ้องมองอะไร
อย่างไม่คิดที่ละสายตาครับ ก็จะไม่ให้ละสายตาได้ยังไงละครับ ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าชาย
นี่ครับ มันย่อมมีอะไรทีมากกว่าเปลี่ยนเสื้อผ้า
ผมว่ามันน่าจะเปลี่ยนชื่อว่าเป็นห้องเปลือยจากเสื้อผ้ามากกว่าครับ
บางคนไม่ใส่อะไรเดินไปมา บางคนก็นั่งอยู่กับที่
บางคนก็เช็ดตัวไปมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ ส่องกระจกสำรวจความหล่อบ้าง
อะไรมันจะขนาดนั้นครับ555 ชักติดใจ ไม่อยากเป็นแค่เกส ของไอ้ลุงแล้วสิครับ55
ใช่ว่าเขาจะเป็นเป้าสาตาของเราเท่านั้นนะครับ เรา ผมและไอ้ลุงก็เป็นเป้าสายตาคนอื่นเหมือนกัน
ผมอยู่ตรงนั่นจนเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จไอ้ลุงจึงเดินนำผมออกไป
ในห้องต่างๆ ผู้คนอยู่ในชุดกีฬา กำลังร่วมกิจกรรมอย่างสนุกสนาน
บ้างก็ใช้อุปกรณ์ที่ตั้งอยู่กับที่บ้าง
ผมต้องหยุดสายตาที่คลาสหนึ่งครับ จะว่ามันเหมือนโยคะก็ไม่ใช่
มองผ่านกระจกเข้าไปแล้วมีแต่ผู้หญิงส่วนใหญ่
ผู้ชายน้อยมาก 5คนเห็นจะได้ครับ ไอ้ลุงมันบอกว่านี้เป็นคลาสบอดี้บาลานซ์
มันทำให้ผมสนใจมากครับ ผมค่อยๆเปิดประตูเข้าไป
บางคนเดินตามหลังผมมา แสดงว่าคลาสเพิ่งจะเริ่ม
ด้านหลังของคลาสยังพอมีที่ว่างพอสำหรับเราสองคน :man1:
เราใช้เวลาคลาสนี้ครึ่งชั่วโมงครับ เพราะขืนอยู่ต่อไปมากกว่านี้ คงตายก่อนวัยอันควรแน่ๆ
ผลที่ได้กลับมาวันนั้นเหรอครับ นอนแทบไม่อยากตื่นเลยในตอนเช้า
เพราะปวดเหมื่อยตัวไปหมด นี่ละครับของฟรีที่ได้จากการไปเป็นเกสไอ้ลุงมัน
“ว่าไงครับม๊า” เสียงไอ้ลุงดังขึ้นหลังจากที่รถมันเลี้ยวออกจากหัวมุมของตัวตึกที่ตั้งของฟิตเนส
มุ่งหน้าไปยังถนนที่รถกำลังติดพอสมควรครับ
นาทีนี้สิ่งที่ผมทำได้คือมีแค่ตัว ห้ามมีเสียงเด็ดขาดครับ
“………………………………………..……….”
:mc4:
“กำลังจะกลับบ้านคุณย่าครับ”
“………………….”
“ครับม๊า ป้านวลโทรมาให้รีบกลับครับ คุณย่ารอทานข้าว”
“………………….”
“ครับม๊า ใช่ครับ อยู่กับปอร์ครับ ’ ตอนนี้เหมือนโดนฟ้าผ่ายังไงยังงั้นครับ
“………………….”
“ได้ครับ ครับ ได้ครับ ม๊า เดี๋ยวเสาร์นี้กอล์ฟกลับนะครับ”
“………………….”.
“ ครับม๊า เดี๋ยวกอล์ฟบอกให้ครับ ม๊าครับ กอล์ฟมีสายซ้อน เดี๋ยวกอล์ฟโทรกลับนะครับ”
มันหันมามองหน้าผมอย่างเกรงใจก่อนที่จะรับสายซ้อนนั่นครับ
ผมมองออกไปยังนอกตัวรถไม่ได้ใส่ใจว่าใครจะโทรมาอีกหลังจากมันวางสายของม๊ามันครับ
“สวัสดีครับพี่คริส ”
“………………………….”
“เพิ่งออกจากฟิตเolครับ ............ กำลังจะกลับบ้านครับ”
“…………………..……….”
“ครับ คือ... :z10: ”
“…………………………………………………………
………………………………….………………………
……………………………………….…….”
“ครับ พี่ ครับ ครับ เอางั้นเลยเหรอครับพี่”
“………………….”
การสนทนาของมันผมฟังอย่างตั้งใจ เพียงแค่ทำเป็นไม่ได้ยินเท่านั้นครับ
ถึงจะคบกันแต่ทุกคนยังต้องการที่ว่างเป็นของตัวเอง ผมก็เช่นกัน
“คือว่า............................ผมคงไปไม่ได้ครับ ”
“………………….” :o8:
“ครับพี่วันหลังได้ไหมครับพี่ พอดีว่ากอล์ฟมีนัดกับคุณย่าไว้แล้ว”
“………………….”
“ทานให้อร่อยนะครับพี่ แล้วเจอกันที่ทำงานครับ”
มันมองมาที่ผมครับซึ่งไม่มีตัวตัน
ลืมบอกไปครับว่านายไอ้ลุงชื่อคริสนะครับ
คนที่คอยกันสาวๆทั้งหลายไม่ให้เข้าหามันนั่นเอง
สิ้นเสียงไอ้ลุงเราสองคนตกอยู่ในความเงียบงัน
เสียงจราจรข้างนอกยังดังเข้ามาในตัวรถ รถเราจอดต่อรถคันอื่นที่จอดติดไฟแดงอยู่บนถนนครับ
ในใจผมมีคำถามครับ แต่ไม่กล้าที่จะถามมันออกไป
เพราะความที่ทุกคนอยากมีที่ว่างเป็นของตัวเองนี่ละครับ
ความเงียบงันยังแฝงตัวอยู่ในรถตลอดระยะเวลาที่ตัวรถค่อยๆเลื่นผ่านไฟแดง
สีหน้าท่าทางไอ้ลุงเปลี่ยนไปยิ่งทำให้ผมเคลียดเข้าไปอีกครับ
ถึงไม่มองหน้ามันผมก็รับรู้ได้
รถมันยังขับไปอย่างช้าๆ :pig4:
“เปิดเพลงหน่อยไหม” ผมพูดเบาๆ เผื่อว่าจะทำให้บรรยากาศอึดอัดนั้นหายไป
เพราะผมรู้ว่ามันกังวลในสิ่งที่มันเพิ่งคุยกับ คุณม๊ามันไปครับ
“ไม่มีไรหรอกครับ ไม่ต้องคิดมาก คุณแม่แค่ให้กอล์ฟไปเจอเท่านั้นไม่มีไรหรอก” มันตอบไม่ตรงคำถาม
เสียงราบเรียบ
ยิ่งทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจเข้าไปอีกครับ ความเงียบงันยังไม่หายไป
รถคันที่เรานั่งตรงเข้าไปจอดยังหน้าประตูใหญ่ หลังจากที่ต้องเบียดเสียดอยู่บนท้องถนนเป็นเวลานานครับ
ป้านวลวิ่งออกมา บอกให้เรา รีบไปล้างมือ คุณย่ารอทานข้าวครับ
วันนี้เรามีแขกมาทานข้าวด้วยเหมือนเดิมครับ พี่นพนั่นเอง
ช่วงนี้พี่นพ ไม่ค่อยได้เดินทางครับ จึงได้เจอกันบ่อยๆ
พี่นพทักทายผมพร้อมรอยยิ้มครับ อย่างอบอุ่นครับ
และใจดี สุภาพไม่ต่างไปจากไอ้ลุงเลย
ผมยังไม่แน่ใจว่าเขาไปชอบนนท์ได้ยังไง………..คนเขาอาจจะมีดีก็ได้ใช่ไหมครับ55
แต่ผมไม่เคยที่จะถามอะไรมากมายเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของสองคนนี้ครับ
รู้แต่ว่าเขารู้จักกันเท่านั้น
“ป้านวลครับ ขอข้าวเพิ่มครับ” เสียงไอ้ลุง
ผมต้องรีบลุกเดินไปยกโถข้าวมาเติมให้มัน เกรงใจป้านวลครับ
ทำกับข้าวให้แดรกแล้ว ยังต้องมาบริการให้ท่านชายกอล์ฟอีก ว่าแล้วก็เติมเองเลย555
พี่นพ มีเรื่องเล่าระหว่างทานข้าว ตลอดเวลาครับ
ผมและไอ้ลุงนั่งฟังอย่างหน้าสลอน
ตักข้าวใส่ปากไปด้วย ส่วนคุณย่าเหรอครับ
แหม หลานชายสุดที่รักอยู่ข้างกายทั้งสองซะขนาดนี้แล้ว
ไม่ให้หน้าตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มได้ยังไงครับ :pig4:
บางครั้งผมก็สงสัยนะครับว่า บ้านพี่นพอยู่ข้างๆแท้ๆ
นานทีพ่อแม่พี่นพถึงจะแวะเข้ามาหาคุณย่าสักที่ แค่สงสัยนะครับ ไม่ได้ถามอะไรไปมากกว่านั้น
เดี๋ยวจะมองไม่ดีในสายตาคนอื่นๆ ทั้งๆ ที่อยากรู้อยู่เต็มอก
“งานเป็นไงบ้างลูก”
“ช่วงนี้นพไม่ค่อยได้เดินทางครับคุณย่า อย่าเบื่อล่ะครับ ถ้าจะมาทานข้าวเย็นด้วยบ่อยๆ”
พี่นพเล่าพร้อมออกตัวก่อนเลย
“แล้วเจ้ากอล์ฟล่ะลูก”
“เรื่อยๆครับคุณย่า ไม่เหมือนใครบางคนหรอกครับ กลับดึกประจำ”
ครับมันโยนมาที่ผม
เสียงคุณย่าหัวเราะอย่างพอใจ
“อดทนนะลูก” :jul3:
“ครับคุณย่า” ผมตอบคุณย่า
“มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะครับน้องปอร์ ปรึกษาได้ครับ”
พี่นพเป็นคนดีจริงๆ ผมชักอยากรู้แล้วสิครับ ว่าหลานๆของคุณย่าทั้งหมดนี่
จะเป็นเหมือนไอ้ลุงและพี่นพกันหรือเปล่า
“ครับ” ผมตอบพี่นพสั้นๆ
หลังจากกินข้าวเย็นกันเสร็จผมกับไอ้ลุงช่วยป้าบวล เก็บโต๊ะ แล้วเราย้ายไปห้องรับแขกกัน
นั่งดูทีวีสักพัก คุณย่าก็ขอตัวขึ้นห้องนอน
เหลือผมกับไอ้ลุง และพี่นพครับ ยังคงนั่งดูทีวีไปเรื่อย
และด้วยความที่ผมเพิ่งเข้าฟิตเนสครั้งแรก สิ่งที่กำลังออกฤทธ์คือความสวย555
ผมเริมปวดเมื่อยตามตัว
เลยขอขึ้นไปบนห้องหวังจะอาบน้ำอุ่นและคงเข้านอน ปล่อยให้สองหนุ่มนั่งคุยกันไป
ผมหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำอุ่นใช้ฝักบัวราดตามตัวครับ
น้ำอุ่นทำให้ผมสบายตัวขึ้น กล้ามเนื้อที่ปวดรู้สึกว่าจะผ่อนคลายไปบ้าง
……………
.
.
“สวัสดีครับพี่” เสียงไอ้ลุงดังขึ้นครับ หลังจากที่เสียงเรียกเข้ามัมหายไป
“………………….”
“ถึงบ้านแล้วครับ กำลังจะอาบน้ำเข้านอน”
“………………….” :pigha2:
“ครับผม”เสียงไอ้ลุงยังคงลอดเข้ามาให้ผมได้ยินตลอดเวลาครับ
เวลาผ่านไป................จนผมอาบน้ำเสร็จ
เดินออกจากห้องน้ำ ด้วยผ้าขนหนูยังพันตัวอยู่
ไอ้ลุงมันยังไม่เลิกคุยแต่อย่างใดครับ
ปล่อยมันคุยตามแต่มันอยากจะทำ เพราะผมไม่อยากรู้อะไรขนาดนั้นถ้ามันไม่เล่าเอง
“พี่ครับ ผมต้องอาบน้ำแล้วครับ เจอกันที่ทำงานนะครับ พี่คริส”
มันวางสายไป เดินเข้ามาหยิบผ้าขนหนูที่ผมเพิ่งใช้เสร็จ
เดินเข้าห้องน้ำไปครับ ด้วยความที่ผมเพลียเลยกระโดดขึ้นเตียงนอนไป
หลังจากที่ทำอะไรเสร็จ เคลิ้มไปตอนไหนไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าเตียงนอนข้างๆผมยวบลงไปอีกครั้งก่อนที่ผมจะหลับสนิทไป
ปล. แว็ปๆๆ มาอัพให้ตอนดึกครับ นอนหลับกันหรือยัง
คิดถึง FC ทุกคนครับ
-
ไอ้คริสมันโทรมาบ่อยเกินไปปปปปปปปปปป :z3:
-
:กอด1:คนสวย
ระวังคริสไว้บ้างก็ดีน๊า o12
-
ลุงจะโดนงาบมั้ยเนี่ย จิกเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน ก่อนหลังอาหารงี้ เชื่อเค้าเลยจริงๆ
-
:z13: คุณปอร์ครับ
:L2:แวะมาส่งกำลังใจให้ครับ
:z10: :z10:
-
:เฮ้อ: เป็นห่วงกอล์ฟจริงๆ
กลัวว่าจะตามเล่ห์เหลี่ยมไอ่พี่คริส มันไม่ทัน
ตามจิกกันขนาดนี้ ก็ไม่ไหวน่ะ ไม่มีความเกรงใจกันเลย
ปอร์เข้าใจไอ่ลุงให้มากๆๆๆ ไว้ใจกันนะ :n1:
ขอบคุณครับ ปอร์แอนด์กอล์ฟ +1 ให้ที่ปอร์ลงให้อ่านตอนดึกๆแบบยาวจุใจ
-
เปงกำลังใจให้คับบบบบบ..............สู้ๆๆ :3123:
-
โหคริส....โทรมาบ่อยเว่อร์ไปมั๊ย...อาการน่าเป็นห่วงหล่ะ :เฮ้อ:
-
มาให้กำลังใจพี่ปอร์
ไอ้คุณคริสโทรมาทำใม
-
ศัตรูหัวใจค่อย ๆ คืบคลานมาแล้ว
แต่เราสวยนิ
อย่าได้แคร์
เพียงแต่ระวังไว้บ้างนะคร้าบบบ
:z2:
-
:L2:....อย่าเครียดนะน้องปอร์..ไว้ใจคนที่อยู่ข้างๆๆ
....อย่าระแวง..ถ้าระแวง มันจะทำให้เราไม่มีความสุข
....ถ้าเกิดปัญหาก็ค่อยๆๆๆ แก้ไปทีละข้อทีละข้อ
....แต่ดูจากลักษณะการเขียนตอนนี้เหมือน กำลังรำลึกถึง..ความเครียด
....ตอนเกิดเหตุการณ์นั้นเลย ดูอารมณ์ตลกหายไปนะ หรือมาลงเรื่องตอนดึกๆๆฟ๊ะ สู้ๆๆนะ :L2:
-
รักน้องลุง :กอด1:
รักพี่นพ :กอด1:
ลักสวย :กอด1:
:m16: อิพี่คริสนี่จะยังไง จะเอาใหได้เลยชิมิ
ตามจิกยังกับเจ้าหนี้หวยอ่ะ น่า :beat: นัก หนอย
ส่วนคนสวย เรื่องคุณป๊ากับม๊าของน้องลุง :เฮ้อ:
ถ้าถึงเวลาก้อคงต้องบอกนั่นแหละแต่มันคงต้องทำใจกันอีกนิดส์
แหะๆ ต้องรวบรวมความกล้าและกำลังใจที่จะยอมรับและบอก
กับบุพการีว่าเราเป็นอะไร ว่าเรารักใคร และเราอยากร่วมอนาคตน้อยๆนั่นกับใคร
ถึงคุณย่าจะไฟเขียวเปิดรอไว้ตั้งแต่ปีแสงที่แล้ว แต่เรื่องแบบนี้อย่าให้ผู้ใหญ่
อย่าคุณย่ามาเกี่ยวด้วยเลยเนอะ ให้ทั้งสองคนเผชิญหน้ากันเองก่อน
แต่แค่ขอคำแนะนำและกำลังใจจากคุณย่า แค่นี้ก้อคงพอแล้ว
ส่วนพี่นพ น่ารักเกิ๊น ดูแลว่าที่น้องสะใภ้ซะดีมากถึงดีมากที่ซู้ด ใจดีจัง
พี่น้องตระกูลนี้คุณย่าเลี้ยงมาดีจริงๆ กรี๊ดดคนอ่านของฉอง :yeb:
+1 จัดให้สวยๆคะ
-
โทรมาบ่อยเกินจำเป้นไปแระ พี่คริสเนี่ย
ว่าแต่พี่นพกับนนท์มีซัมธิงรองกันรึนี่ :impress2:
-
บอสของไอ้ลุง มันน่าสงสัยนะ
คิดอะไรกับไอ้ลุงหรือเปล่า
-
พี่นพน่ารัก เจิง ๆ :o8:
-
ขอให้ม้าอนุญาตินะครับ
ขอให้พี่คริสมาทำร้ายปอไม่ได้ ทั้งทางตรง และอ้อม
รักปอครับ
-
นู๋ปอร์ให้ลุงกอล์ฟนวดให้สิจ๊ะ จะได้หายเมื่อยเร็วๆ
แต่คอยระวังอีตาคริสด้วยนะ อิอิ
-
หัวหน้าก็หัวหน้าเถอะโทรบ่อยเกิน
ลุงก็ปฏิเสธมั่งเดี่ยวประวัติศาสตร์ได้ซ้ำรอยแน่
-
พี่คริสนี่
อะไรกันนะ
-
:m16: พี่คริสเนี่ยะงัยดี โทรมาตลอดเลย
ส่วนเรื่องป๊า กับม๊า ของกอล์ฟ เชื่อว่าซักวันก็ต้องรู้ เอาใจช่วยคนสวยกะลุงนะจ๊ะ :man1:
-
เจอเจ้านายแบบนี้ จะไหวหรอ
เป็นผม สงสัยลาออก
-
เจอจิกเหมือนกันนะ เบื่อคริส อย่ามายุ่งกะลุงนะ :serius2:
-
ลุงเอ้ยงัยก้อคุยกะตาคริส
ให้รู้เรื่องเถอะ เจ้านายนะไม่ใช่
เจ้าชีวิต
-
:serius2:
-
พี่คริสนี่ท่าทางแรงไม่ใช่เล่น
หวังว่าคงไม่เป็นนนท์คนที่สองนะ
:กอด1:คนสวย+น้องลุง
-
พี่คริสนี่ รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว แต่ยังไงนี่
พี่กอล์ฟก็นะนิสัยเกรงใจยังเหมือนเดิม คุยกับเค้านานสองนาน
พี่ปอร์ต้องจัดการด่วนเลยนะ อย่าปล่อยให้เธอลอยนวลลล :music:
-
+1 ให้น้องปอร์แล้วนะครับ :กอด1:
...เริ่มหวั่นๆ กับตอนต่อๆ ไปซะแล้วสิ
เหมือนจะเริ่มมาคุซะแล้ว...ไหนจะคุณพ่อคุณแม่กอล์ฟ ไหนจะ(อี)เจ้านายคริส
เอาใจช่วยนะครับ
-
:z6: คริสสสสสสสสส
ยุ่งกะฝามีชาวบ้าน ต้องโดน :beat:
:L1: ให้กำลังใจนะคะ
-
:z2: :z2: :z2:
เจ้านายใหม่คนนี้ชักจะยังไงๆอยู่นะ
แล้วจะรออ่านต่อคราบ
-
กอดดดดดดดดน้องลุง :กอด1:
กอดดดดดดดดพี่นพ :กอด1:
:oo1: สวยระยะสุดท้าย
รีบๆกำราบน้องลุงซะนะว่า ที่เงียบๆนิ่งๆเนี่ย ไ่ม่ใช่ไม่คิดอะไรนะ
อิน้องลุงปากหนักแบบนี้ เดี๋ยะๆมีได้เสียแน่ๆ :เฮ้อ: ค.เกรงใจเป็นคุณสมบัติที่ดีของคนนะคะ
แต่ถ้าค.เกรงใจนำมาใช้ในทางที่ไม่ควร เรดาร์การเสียตัว สูงมากกกกก :laugh:
รักนะ :จุ๊บๆ: แม่คนงามบ่อสร้าง
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้น้องปอร์คนสวย :really2:
-
เป็นกำลังใจให้น้องปอร์คนสวยครับผม
แรดอย่างสงบ.........ตบเมื่อจำเป็น......
สวยแบบเหยื่อกเย็น.........เพราะกรูเป็นไฮโซ......
ปัญหาเราคล้ายๆกันเลยอะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อิพี่คริสไม่มีสมบัติผู้ดีเหรอคร๊า
โทรมาจิกอยู่ได้
ความเกรงใจน่ะมีมะ
คนสวยอย่าไว้ใจอิพี่คริสนะค่ะ
:angry2:
-
ปล่อยมันคุยตามแต่มันอยากจะทำ เพราะผมไม่อยากรู้อะไรขนาดนั้นถ้ามันไม่เล่าเอง
“พี่ครับ ผมต้องอาบน้ำแล้วครับ เจอกันที่ทำงานนะครับ พี่คริส”
มันวางสายไป เดินเข้ามาหยิบผ้าขนหนูที่ผมเพิ่งใช้เสร็จ
เดินเข้าห้องน้ำไปครับ ด้วยความที่ผมเพลียเลยกระโดดขึ้นเตียงนอนไป
หลังจากที่ทำอะไรเสร็จ เคลิ้มไปตอนไหนไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าเตียงนอนข้างๆผมยวบลงไปอีกครั้งก่อนที่ผมจะหลับสนิทไป
*******************-*************************
555 ดูเหมือนคนอ่านจะเป็นเดือดเป็นแค้นแทนผมจริงๆเลย แต่ยังไงขอบคุณครับ
ว่างๆ ไปตบพี่คริสกัน หลังจากที่ต้องล้มไปแล้วงานหนึ่งครับ
จำได้นะครับที่ผมชวนไปตรบนนท์5555
อย่างว่าล่ะครับ....... เราอยู่ในสังคม สังคมให้เราอยู่
เราอยู่ร่วมกับคนอื่น คนอื่นอยู่ร่วมกับเรา :pig4:
เราไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับใคร..ใครๆ ก็มักมายุ่งเกี่ยวกับเรา เป็นแบบนี้ครับ
เป็นสัจธรรมของการอยู่กันในสังคม...แต่เราจะปฏิบัติกับเขายังไงนั้น
ขึ้นอยู่กับว่าเขาเข้ามายุ่งเกี่ยวเพื่อหวังอะไรในตัวเรา
และเรามีวิธีที่จะตอบสนองสิ่งที่เขาต้องการอย่างไร....นี่สิครับอย่างนี้น่าสนใจกว่า…..
ตอนนี้พี่คริสเจ้านายไอ้ลุง จะหวังอะไรไปมากว่าลูกน้องกับเจ้านาย
ผมก็ยังตอบไม่ได้หรอกครับ.... นานไปก็คงรู้เอง
และถ้าถามว่าผมมีสิทธิจะไปห้ามไม่ให้มันติดต่อกับพี่คริสอะไร
ผมทำได้ไหม :3123:
ครับ คำตอบคือได้ แต่จะทำไปให้ได้อะขึ้นมา เพราะถ้าไอ้ลุงยังคงทำงานอยู่ อย่างที่ผู้อ่านบอก
นั่น มันดูจะก้าวก่ายกันเกินไป เพราะบางครั้งคนที่ทำงานก็โทรมาคุยกับผมหลังเลิกงานเหมือนกัน
ไอ้ลุงยังใจกว้างพอที่จะไม่พูด... ไม่ทำอะไร
จริงอยู่เราเป็นแฟน เรามีสิทธิในตัวแฟนเรา แต่คนที่จะมายุ่งกับแฟนเราล่ะครับ เราห้ามเขาไม่ได้นี่
คิดมากไปแล้วครับสำหรับผม5555 เป็นตัวของตัวเอง ลั่ลล้าเข้าไว้
มันอาจจะยังไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ก็ได้….
ถึงตอนนั้นถ้ามีแล้วเดินเข้าไปตรบ ๆๆ จิกแฟนตัวเองกลับ แล้วสบัดบ๊อบใส่สักทีคงไม่เสียหาย555
ใช่ไหมครับ
o18
วันนี้ผมถึงที่ทำงานด้วยร่างกายที่เมี่อยล้า ผลพวงมาจากเมื่อสามสี่วันก่อน
เพื่อนร่วมงานยังไม่ถึงสักคน ผมถึงเป็นคนแรกที่มาถึงก่อนชาวบ้าน
ประจำครับ... ผมชอบมาเช้าๆ อย่างน้อยรถก็ยังไม่ติด
ผมเริ่มชอบดื่มกาแฟบ้างแล้วครับ หลังจากเริ่มทำงาน
อย่างน้อยมันก็ทำให้เราหายง่วงได้ครับ
โดยเฉพาะเช้าๆ กับแซนวิชแล้วนี่.....โห เอาผู้ชายมาแลกก็ไม่ยอม
ยอมนะ ถ้ามามากว่า10คน55555 พูดเล่นครับ
ความจริงเขาบอกว่า เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม
ผมแค่เปลี่ยนนิดหน่อยให้เป็นสโลแกนของตัวเองเท่านั้น
และที่สำคัญครับ ฟรีนี่ละ ถูกใจสวยนัก
เวลาที่เอาขนมบังไปจุ่มในน้ำกาแฟด้วยแล้วโอ้ย .....อร่อยมากครับ
พูดมาแล้วน้ำลายไหล
หลังจากที่ผมอิ่มเอมกับกิจกรรมยามเช้าที่ผมชอบทำแล้ว
พี่ที่ทำงานก็เริ่มทยอยกันมาเรื่อยๆ ครับ
“เที่ยงนี้มีนัดทานข้าวกันนะครับ อย่าลืมเด็ดขาด อ่อ คิดถึงนะครับ” ข้อความโชว์ที่หน้าจอมือถือ
หลังจากที่มือผมเปิดข้อความนั้นอ่านอัตโนมัติ ผมยิ้มอย่างพอใจเมื่อมันเข้าสู่โหมดหน้าจอปกติ
แล้วกรูนัดมันตอนไหววะ55ไอ้ลุงมันเนียน
พอถึงเวลาเทียงผมก็กระโดดขึ้นรถไฟฟ้า.... ถึงที่หมายภายใน5 นาทีครับ
ผมเดินเข้าไปในร้านอาหาร แห่งหนึ่ง...ใต้ตึกที่ทำงานของไอ้ลุง
มันนั่งรอผมอยู่ก่อนแล้วครับ พร้อมกับอาหารง่ายๆ บนโต๊ะ
ผมนั่งลงก็มีหน้าที่กินได้ทันทีไม่ต้องรอให้เสียเวลา
“หิวหรือยังครับปอร์” มันพูดพร้อมยื่นทิชชู่ให้ครับ
ผมหยิบจากมือมันมาวางข้างๆ กะว่าจะลงมือกิน............แต่แล้ว
สิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นครับ
ไอ้ลุงมันคุกเข่าลงข้างๆโต๊ะที่เรานั่ง.......ขอผมแต่งงาน55 พร้อมยื่นแหวนเพชร เม็ดใหญ่มาให้ผม
เปล่าครับ5555 มีคนๆหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเราสองคน ผมรับรู้ด้วยสัญชาติญาณ
และเขาเลือกที่จะนั่งลงข้าง ๆ ไอ้ลุง
ผมไม่เคยรู้จักหรอกครับ แต่สำหรับไอ้ลุงแล้วแน่นอนครับ
มันยิ้มให้เขาคนนั้น
“ปอร์นี่พี่คริสครับ เจ้านายกอล์ฟเอง” มันแนะนำครับ
“อ่อ สวัสดีครับพี่คริส ได้เจอตัวจริงซะทีนะครับ” ด้วยมารยาทครับ
“พี่คริสครับนี่ปอร์ครับ”
“สวัสดีครับ น้องปอร์ กอล์ฟ เอาอะไรไปเล่าให้ฟังบ้างล่ะครับ อย่าไปเชื่อเขานะครับ”
พี่คริส ออกตัว คงสงสัยว่าหลังจากผมเจอตัวจริงแล้วอาจไม่ใช่อย่างที่ผมคิดไว้ กะมังครับ
“ทานเลยครับพี่คริส” ไอ้ลุงยื่นทิชชู่ให้ตามเดิมครับ
“มีอะไรน่ากินบ้างไหนดูสิ ของโปรดของพี่เลยนะเนี้ย น้องกอล์ฟรู้ใจพี่จัง”
ตอนนี้ใจกลางกรุงเทพกลับกลายเป็นป่าดิบชื้นแทนครับ งูอยู่บนหัวพี่คริสทันที และหลายตัวด้วย
“ไหนลองชิมสิ” แกพูดจีบปากจีบคอ พร้อมใช้ช้อนตักกับข้าวเข้าปาก
“อร่อยดีจัง”ปากพูดแต่ตาไปหยุดที่ไอ้ลุงครับ
พี่คริสเป็นผีตัวแม่ อายุราย30 ครับ ตัวสูงพอประมาณแต่น้อยกว่าไอ้ลุง
แต่งตัวเรียบร้อย ทรงผมอยู่ในสมัยนิยม ผูกไท เรียบร้อยสมกับเป็นหัวหน้างานของไอ้ลุง
ผมสำรวจด้วยสายตา ขณะที่เขาสองคนกำลังคุยกัน
“ปอร์ทำงานที่ไหนครับ”
“แถวสีลมนี่เองครับพี่ ไม่ไกล” :really2:
‘เหรอครับ แล้วบ้านแถวไหนครับ ” ผมยิ้มๆๆ แกยังจีบปากจีบคอเหมือนเดิมครับ
“บ้านเดียวกันกับกอล์ฟครับ” ผมเริ่มเปิดประเด็นให้ตรงจุดก่อนทันที
ไอ้ลุงยิ้มที่มุมปากนิดหน่อย พี่คริสทำหน้างง ๆ ด้วยไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้ไม่ทราบครับ
แต่ผมว่าพี่เขาไม่โง่หรอกครับ
“ครับพี่คริส พี่คริสจำได้ไหมครับ ว่า พี่เคยถามว่าผมมีแฟนหรือยัง และผมบอกว่าจะพามาแนะนำ
ปอร์นี่ละครับแฟนผม”
ถึงตอนนี้คนอ่านรู้ไหมครับปฏิกริยาพี่คริสเป็นยังไง
จากที่บอกว่ากับข้าวอะไรอร่อย แกรีบวางช้อนแล้วเดินออกไปเลย
เปล่าครับ5555 แกมองมาทีผมทันที ผมมองตอบกลับไป หลับตาปริบเหมือนมีคำถามเป็นร้อยเป็นพันในหัว
ผม เห็นตัวเองเป็นภาพเล็กๆ อยู่ในสองตาพี่คริสๆ
1. อาจเป็นเพราะตกใจไม่คิดว่าไอ้ลุงมันจะกล้าพามาแนะนำ ถึงป่าดิบชื้นแห่งนี้
หรือ 2. อีกใจนึงคงคิดว่านี้เหรอ ศัตรูหมายเลขหนึ่งของกรู
และ 3. อาจคิดไปว่า อย่างน้อยก็ไม่ใช่ชนะกรูมีสิทธิตบกลับมาเป็นของกรูได้... อะไรเทือกนั่น
ผมมองไอ้ลุงอีกครั้งหลังจากที่จ้องหน้าพี่คริสอยู่นานครับ
ผมรู้ว่า มันพยายามทำอะไร.... อย่างน้อยคงเพื่อความสบายใจของผม
และตัดปัญหาของใครบางคนที่จะเข้ามาในชีวิตเรา ออกไปก่อนที่มันจะเป็นปัญาขึ้นมา
อย่างน้อยตอนนี้ผมก็ยังพออุ่นใจครับ ว่า คนที่ผมรักยังรักษาสัญญากับผม
พี่คริสดูจะดรอปการแสดงออกของตัวเองลงเล็กน้อย ...หลังจากที่รู้สถานะของผมแล้ว
ผมว่าเขาคงอึ้งมากกว่าที่ไอ้ลุงมันกล้าขนาดนี้ครับ
แต่ทำไงได้ล่ะ... ผมก็เพิ่งรู้พร้อมๆ กับพี่คริสนี่ล่ะว่ามันพาผมมาเปิดตัวกับพี่ตัวแม่
แต่การสนทนาของเรายังมีมาเรื่อยๆ
ชั่วขณะที่เราทานข้าวด้วยกันครับ
พี่คริสมองหน้าผมบ่อยครั้งครับ เวลาที่ผมไปสบตากับไอ้ลุง
แต่จะหลบตาผมเสมอเมื่อผมหันกลับมามองพี่แก
แค่นี้พอจะตอบได้แล้วใช่ไหมครับว่า พี่แกคิดอะไรกับผม
และหวังอะไรในตัวไอ้ลุง
แน่นอนครับ เขาคงไม่หันมาชอบผมอีกคนเป็นแน่แท้55
เราใช้เวลาทานข้าวจนถึงเวลาเที่ยงกว่าๆ
เลยขอตัวกลับที่ทำงานโดยไอ้ลุงมาส่งผมขึ้นรถไฟฟ้าครับ
ส่วนพี่คริสขึ้นออฟฟิสก่อน
“ขอโทษนะครับที่ทำไปโดยไม่บอกก่อน” ความสุภาพของมันยังมีมาให้ผมเสมอเมื่อมันทำไรไป
ในเรื่องที่ผมไม่รู้มาก่อนเสมอ นี่ล่ะครับเป็นเสน่ห์ที่ติดตัวมันมาเสมอตลอดเวลาที่ผมกับมันคบกัน
“สบายใจแล้วนะครับ”
ผมเงียบไปสักพัก
“ไม่ได้บอกว่าไม่สบายใจนะ”
“อ้าวก็นึกว่างอนผม เลยหลับไปก่อน วันที่พี่คริสโทรหาผมดึกๆ ” มันช่างสังเกตจริงๆ
“ปวดเมื่อยตัวมากกว่านะ อย่าเข้าข้างตัวเองให้มากมาย”
“ไปเถอะครับ เดี๋ยวเข้างานไม่ทัน เย็นนี้เจอกันนะครับ คนดี” มันหยอดมา ก่อนส่งผมยังบนสถานีรถไฟฟ้า
มองตามผมขึ้นบันไดเลื่อน จนละจากสายตามันไป
ตอนนี้ผมอยากขอบคุณมันนะครับที่มันรู้ถึงความรู้สึกผมโดยที่ผมโดยไม่ต้องบอกออกไป
อย่างน้อยตอนนี้ปัญหาระหว่างเราก็หายไปอีกหนึ่ง
สำหรับคนสองคนที่เรียนรู้จะใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน
แถงแม้ว่ามันจะเป็นชีวิตคู่ที่มาเร็วกว่าปกติก็ตามครับ
ผมกลับถึงที่ทำงานตรงเวลาพอดีครับ
พี่ที่ทำงานแจ้งผมว่าบ่ายนี้จะมีประชุมเกี่ยวกับแผนงานที่เคยประชุมกันมา
สรุปเลือกตัวพรีเซนเตอร์ที่จะมาถ่ายภาพนิ่ง ตลอดจนร่วมกิจกรรม
ทางการตลาดของบริษัท ผมรับทราบ และก็เตรียมตัวเข้าประชุมตามคำบอกของพี่เขาครับ
เหมือนเพิ่งหนีเสือมาปะจระเข้จริงครับ หนีผีตัวแม่ มาปะ แรดนางพญา ยังไงยังงั้นครับ
ครับผู้อ่านทายถูก คำตอบสุดท้ายที่ถูกเลือกคือ แพนเค็ก
5555 เปล่าครับ แพนเค็กไม่เหมาะที่จะเป็นพรีเซนเตอร์ สำหรับกลุ่มลูกค้าโฮโม
นนท์ต่างหาก เพราะอะไรเหรอครับ เพราะนนท์มีข่าวออกมาบ่อยขึ้นว่าเป็น
.................เป็นอะไรเติมเองนะครับ นนท์จรึงเหมาะที่สุด เพราะอย่างน้อยการเลือกเขา
เป็นภาพลักษณ์ของสินค้า จะได้กลุ่มลูกค้าขึ้นมาอีก1กลุ่ม
ไงละครับ.... โลกยังกลมอยู่เสมอสำหรับผม
ผมคิดภาพไม่ออกเลยว่าการทำงานของผมจะเป็นยังไงต่อไปตลอดโปรเจ๊คที่ผมต้องเรียนรู้มันไปด้วยตลอดระยะเวลา3 เดือนข้างหน้า
1.ผมจะไม่ผ่านโปร เพราะทำงานไม่ดี
ข้อ 2. จะไม่ผ่านโปร เพราะตรบนนท์ ตรบพรีเซนต์เตอร์ ที่เขาได้เลือกแล้ว ว่าเหมาะสมที่สุด
หรือ 3 .ผมจะไม่ผ่านโปร เพราะลาออกไปก่อน
หลังจากที่ประชุมเสร็จโลกกลมๆของผมยิ่งกลมเข้าไปใหญ่อีกเมื่อ
ผมและพี่โจ๋ต้องไปดูมันถ่ายภาพนิ่งที่สตูดิโอแห่งหนึง
หลังจากนั้นก็เป็นโชว์ตัวตามงานต่างๆที่ทางมาเก็ตติ้งจัดขึ้น
ตลอด3เดือนเลยนะครับ ต่อไปนี้ไม่รู้ว่ามันจะมอบโชคอะไรให้ผมบ้าง555
ถ้าแจกจริง... ก็เลขท้ายสองตัวก็พอครับ ไม่ต้องมาทีเดียวรางวลัที่1
แบบนั้นผมคงรับไม่ไหว เป็นแน่แท้ครับ
คิดแล้วท้อแสนท้อครับ
อย่าว่าครับยิ่งไม่ชอบยิ่งพบเจอ
พอวันนั้นมาถึงครับ เดาไม่ออกเลยว่าจะเกิดไรขึ้นบ้าง
พี่โจ๋ขับรถมุ่งตรงการจราจรที่ติดขึ้นในช่วงบ่าย
อ่อ ลืมบอกไปครับพี่โจ๋ เป็นสาวสวยครับ บุคลิกดีมาก เหมาะกับการเป็นนักการตลาดที่สุดครับ
ยิ่งทำงานกับผมแล้วด้วย ยิ่งสวยพอๆ กัน55555 เปล่าครับ กินกันไม่ลง
ถ้าประกวดนางงามแล้วคงเป็นสองคนสุดท้ายที่จะจับมือกัน(จับมือกันโฉด555)
เราสองคนทำงานเข้าขากันดี ครับ พี่โจ๋ใจดีมาก น่ารัก สอนงานให้ผม ตอบคำถามผมตลอดเวลาเท่าที่ผมอยากรู้
เราใช้เวลา1ชั่วโมง ถึงที่หมายแห่งนั่นครับ
อุปกรณ์ที่จะใช้ในการถ่ายภาพ ทุกอย่างทุกเซตเตรียมไว้หมดแล้ว
โดยเอเจนซี่ที่เราดิวงานกันไว้นั่นเอง ผมและพี่โจ๋แค่ไปดูงานทำงานแค่นั้นครับ
ผมมีกล้องติดมือไปด้วยครับ เพื่อถ่ายภาพบรรยากาศการทำงานตั้งแต่ต้นจนจบโปรเจ็คเก็บไว้
เพื่อทำเป็นผลงานที่เราทำขึ้นของแต่ละโปรเจ็ก
ผมมองผ่านกระจกเห็นนนท์กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่ครับ มีสไตลีสท์2คนกำลังนั่งล้อมรอบมันอยู่
และมีหญิงอีกคนนั่งข้างๆบนโซฟา คนนี้ผมเคยเห็นแล้วครับเป็นผู้จัดการส่วนตัวมันครับ
เราเดินเลี่ยงๆเข้าไปยังห้องรับแขกเพื่อ รอให้ดาราใหญ่ พรีเซนเตอร์สาวแต่งหน้าแต่งหัวให้พร้อม
แล้วจะได้เริ่มถ่ายกัน
พอได้เวลาเริ่มทำงานเด็กกอง มาตามเข้าไปยังสตูนั่นครับ
ช่วงภาพผมยาว กำลังใส่ฟิล์มกล้องตัวที่อยู่ในมือ
เชิญนั่งตรงนี้ครับ เสียงเด็กคนที่ไปเชิญเรามาจากห้องรับแขก
พอดีตรงนั้นมันมีโซฟา อยู่ครับ ผมและพี่โจ๋ นั่งคุยกันเงียบๆ
ประตูถูกเปิดออกช้า ๆ ใครบางคนกำลังเดินเข้ามา โดยมีผู้จัดดการส่วนตัวมันเดินตามเข้ามาด้วยครับ
ข้าวของในมือเต็มไปหมด
ผมเห็นแต่แรกแล้วละครับ จึงยิ้มให้นนท์ทีนึง
ก่อนที่นันท์มันจะหยุดอยู่ที่โซฟานั่น
นนท์ยกมือไหว้ พี่โจ๋ที่นั่งอยู่ข้างๆผมครับ
อ่อ ลืมบอกไปครับดาราถ้าเจอใครบริเวณที่ทำงานจะยกมือไหว้เสมอ
ไม่รู้ว่าเป็นมารยาท ที่ได้ร่วมงาน หรือหวังผลประโยชน์ระยะยาวก็ไม่ทราบครับ นนท์ก็เหมือนกัน
หรืออีกอย่างเขาคงรู้ครับว่าเรามางานนี้เพราะอะไร
นนท์หยุดสายตาที่ผมครับ คงคิดว่าผมมาเสนอหน้าอยู่ทำไมที่ตรงนี้
“อ้าวปอร์ มาทำไมเหรอ”
คำแรกที่นนท์เอ่ยทักผมก็สร้างความแปลกใจให้พี่โจ๋ครับ
ว่าไปรู้จักนนท์ยังไง ตอนหลังผมจึงเล่าใหฟังว่าเรียนที่เดียวกันเลยทำให้รู้จักกันมาก่อน
และไม่คิกว่าโลกจะกลมขนาดที่ต้องมาเจอกันอีก
“มาทำงาน” ผมตอบสั้นๆ ยิ้มพอสวยงาม แต่ในใจสิครับ วางมวยกันแล้ว
“งานไร สไตลีสท์เหรอ” ตอนนี้ผมโดนเปลี่ยนตำแหน่งงานให้แล้วสิครับ
จากมาเก็ตติ้งแสนสวย กลายเป็นช่างแต่หน้า คนหาเสื้อผ้าเสียแล้ว
พี่โจ๋หัวเราะเบา ๆ เมื่อได้ยินแบบนั้น
และพี่.โจ๋นี่ล่ะครับเป็นคนแจ้ง ฐานันดรศักดิ์ที่แท้จริงของผมให้นนท์ทราบ
และบอกมันให้หายโง่ซะทีว่าเรามาจากไหน สูงศักดิ์เพียงใด5555
“อ้าวเหรอ นึกว่า เป็นสไตลีสท์ แบบนี้ก็เจอกันบ่อยนะสิปอร์” สายตามัมนิ่งเฉยมาก
“ก็คงงั้นล่ะ แล้วจะคอยเจอนะ อย่างตั่งใจเลยล่ะ” ผมปากดีครับ แต่ไม่ลืมที่จะยิ้มแบบท้าทาย
ปนเสียงหัวเราะออกมา ผู้จัดการส่วนตัวมันสีหน้างงเล็กน้อยครับ ว่าเราพูดอะไรกัน
รวมทั้งพี่โจ๋ด้วยครับ
“อ่อ ปอร์ นนท์ฝากของมีค่าไว้ก่อนนะ ว่างๆ เดี๋ยวจะไปเอาคืน” แววตาอำมหิตมันส่งมาถึงผม
ผมยิ้มตอบกลับไป
“ ได้ ว่างเร็ว ๆนะ จะรอวันนั้น ” วันที่เป็นไปไม่ได้
“แน่นอน” นี่คือคำที่มันทิ้งไว้ให้ผมแล้วเดินเข้ายังที่ๆ เขาจัดไว้ให้มันครับ
ตรงกึ่งกลางที่เตรียมไว้สำหรับภาพนิ่งครับ โดยมีไฟ ที่ใช้สำหรับถ่ายถาพ
ในสตูดิโอต่าง ๆ เขาใช้กัน
ทันทีที่เริ่มงาน ผมถ่ายเก็บบบรรยากาศต่าง ๆ ไว้ จนน่าจะพอแล้วครับ สักพักผมกับพี่โจ๋
ก็เดินทางกลับมาที่ออฟฟิส เพื่อ ประชุมงานในส่วนต่างๆ ส่วนนนท์ก็ถ่ายงานของตัวเองต่อไป
ผมนั่งรถพี่โจ๋.......สายตาก็มองไปตามถนน อย่างไร้โพกัส
คิดถึงสิ่งที่นนท์มันพูดไปเมื่อกี้..... ใช่ว่าผมจะไม่รู้ความหมาย
มันเริ่มทำให้ผมไม่สบายใจขึ้นมาเสียแล้วสิครับ
อย่างน้อย มันก็น่าจะไม่หายไปเงียบๆ แบบนี้
ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดเพียงแค่นี้ บวกกับที่ผมไปเจอพี่คริส มันจะทำให้ผมไม่สบายใจและท้ออยู่หลายวัน
สวยจิตตกแล้วครับ ตอนนี้
ปล. ฝนตกหนักครับช่วงนี้
รักษาตัวเองให้ดีนะครับ คิดถึงทุกคนเสมอ :o8:
-
^
^
o18
***
รักแท้ย่ิอมมีอุปสรรคเป็นธรรมดา :เฮ้อ:
คนสวยกับชายคนรัก ย่อมมีมารตัวแม่ นางพญาตัวพ่อ ปรากฏกายเสมอๆ
สะใจพี่คริสดีจัง งานนี้น้องลุงมันรับหน้าแทนแบบนี้ โล่งอกเป็นที่สุด แหม่นกรู้ด้วยนะ
ว่าปอร์กำลังงอนอย่างน่ารัก เหอะๆๆ
ส่วนนางพญาตัวพ่ออ่ะจิ ด้วยเรื่องงาน ด้วยการวางตัวอะไรหลายๆอย่าง
ต้องทำงานกับคนแบบนี้เนี่ย ต้องไปฝึกพลังประสาทมาอย่างดีเลยนะ
ประกาศสงครามกันกลางกอง งานนี้คงไม่มีตบหรอกแต่จะต้องฟาดกันด้วยฝีปากต่างหาก
เลือดซิบแน่ๆ o18
แม่คนงามร้อยเวที คิดถึงจัง
-
:z2: :z2: :z2:
และแล้วคนที่คุณรู้ว่าใครก็กลับมาอีกครั้ง
ไม่รู้ว่าการกลับมาครั้งนี้จะเป็นอย่างไร แล้วจะรออ่านต่อคับพี่ปอร์(กะดั่น)
นิว
-
:beat: ต้อนรับการกลับมาของนนท์ :z6:
-
^
ขออนุญาต ช่วยอีกแรงนะคะ :z6:
ลุงน่ารักจังเลยอ่ะ มีการพาไปเปิดตัวกะหัวหน้า
ไม่รู้เพื่อความสบายใจของคุณปอร์ รึ เพื่อตัดรำคาญให้หัวหน้าเลิกตอแยก็ไม่รู้เน๊อะ
เจ๊ยยย มันจะเป็นอย่างหลังไปได้ยังไง ... เอริ้กกก ๆ
ศึกสนามต่อไปกับ(แรด)นนท์ สู้เต็มที่นะคะ ... นนท์คงจะเตรียมแผนไว้กลั่นแกล้งคุณปอร์เต็มที่เหมือนกัน
-
เข้ามาเชียร์ปอ
อย่ายอมเค้าน้าาาาาาา
:110011: :z7:
-
นี่ล่ะข้อเสียของการมีแฟนหล่อ
:laugh:
+1ให้กำลังใจน้องปอร์ สู้กับตัวแม่ด้วย
-
น้องปอร์คนสวยสู้ ๆ นะค่ะ..ไงก็ระวังแรดนนท์+แรดคริสตัวแม่ด้วยหละ เป็นห่วงเน้อ
-
เออปอร์ เรื่องที่เจอนนท์เนี่ย อย่าลืมเล่าให้ลุงฟังเน้อ ไม่งั้นเราเกิดเจออะไรภายหลังลุงจะช่วยไว้ไม่ทัน
-
จิ้มหนึ่งบวกให้อิลุง หุหุ ทำดีมากเริ่ด o13 จ๋อยไปเลยสิคริส :z2:
ส่วนนังนนท์นี่ แอร๊ยยยยยยยย :z6: ฝากอะไรเดี๋ยวเจอ :beat:
ให้กำลังใจค่า
-
มีแฟน หล่อ รวย นิสัยดี ย่อมเหนื่อยใจเป็นธรรมดา :z10: น่าเหนื่อยแทนจัง พี่นพรีบมาสอยนนท์ไปเร็วๆ ได้ไหมนิ :serius2:
-
ปอร์สู้เค้า ๆ
:z2:
-
ตำแนะนำของป้านะจ๊ะ น้องปอร์หาหมอเก่งๆมาจับนังนนท์กับนังคริสใส่หม้อ
แล้วก็เอายันต์ปิดปากหม้อ เอาไปถ่วงน้ำ เหมือนกับแม่นาคพระโขนง อิอิ
-
เชื่อฝีมือว่าคนสวยรับมือได้ต่อให้ตัวแม่แค่ไหน เพราะคนสวยของเราเป็นตัวแม่ของแม่ของแม่ของแม่....
อีกที อีกอย่างจะไปตรบวันไหนนัดมาเลยเอาให้พร้อมกันเลยทั้งสองแรดนั่นแหละ :13223:
-
คนสวยจะไปตบคริสหรือนนท์เมื่อไร
บอกพี่มาเลยนะ จะรีบไปช่วยด้วยความเต็มใจเลย
:กอด1:
-
อยากรู้จังว่า
ถ้าไอ้ลุง + ปอร์ +คริส +นนท์ มาพร้อมหน้ากัน
จะเกิดอะไรขึ้น :z1:
-
เป็นกำลังใจให้น้องปอร์
มีอะไรก็คุยกับลุงนะ อย่าเก็บไว้ หรือคิดว่าลุงจะรู้ทุกเรื่อง
แล้วบอกตาลุงอย่าใจดีมากเกินไป ปัญหามันจะตามมาไม่รู้จบ :เฮ้อ:
-
เป็นกำลังใจให้คนสวยนะ
อย่าพึ่งท้อ
ทุกสิ่งทุกอย่างกว่าจะได้มาย่อมมีอุปสรรคนะ
อย่ากลัว ขอเพียงแค่เราเชื่อใจในกันและกันอะ
สิ่งอื่นใดก็ไม่มีความหมายนะ
น้องปอร์สู้ ๆ
-
ไหนจะคริส ไหนจะนนท์ เฮ่อ คนสวยต้องประสบ พบเจออะไรอีกเนี่ยะ เอาใจช่วยคนสวยของลุงให้ผ่านพ้น ปากเหยี่ยวปากกานะจ๊ะ สู้ ๆ จ้าคนสวย o13
-
:angry2: :angry2: :angry2: :fire: :fire: :fire: :fire: :beat: :beat: :beat: :beat:
นังทั้ง 2 ตัวนี่มันน่านัก อย่าไปยอมนะจ๊ะ ปอร์ ของใครๆก็หวง
เค้าเลือกเราแล้วนะ ฉะนั้น สู้สุดฤทธิ์
-
แรงอ่ะทั้งพี่คริส ทั้งนนท์เลย
-
งานนี้สวยของเราเจอศึกสองด้านซะแร้วว
เอาใจช่วยนะคะ :3123:
-
ให้กำลังใจปอร์นะ
-
o18 o18
-
ปอร์มีอะไรก้อปรึกษาลุงนะ
อย่าแบกไว้คนเดียว
ช่วยกันคิดช่วยกันชนดีกว่านะ
ส่วนนนท์น่ะบาปกรรมมันมีจริง
คงเจอเข้าซักวัน
-
:m4: ขอปรบมือให้ไอ่ลุงแรงๆๆๆๆ หลายๆๆๆๆที
ชัดเจน....ชัดเจน....แล้วก็ชัดเจนมากกกก กอล์ฟ
o13 การกระทำ....สุดยอดไปเลย ดีกว่าการใช้คำพูดซะอีก
พอถึงเวลาเอาเข้าจริง....หูยยยยยย ไม่ต้องเกรงใจกัน
มั่นใจเกินร้อย :impress2: กอล์ฟ
อย่างนี้ต่อให้มีอีก...สิบไอ่พี่คริส...ร้อยไอ่นนท์
ปอร์ก็อย่าได้ไหวหวั่น เกรงกลัวอะไรอีก
พฤติกรรมของกอล์ฟ บ่งบอกได้เลยว่ามั่งคงกับปอร์มาก
คนรักของเราไม่วอกแวก เปลี่ยนใจแน่นอน
ขอบคุณครับ ปอร์ แต่ตอนล่าสุดนี่ ขอ +1 ให้กอล์ฟน่ะครับ.....ได้ใจจริงๆๆๆๆเล๊ยยย ไอ่ลุง :L2:
-
v
v
v
v
v
o18 o18
ยังไงก้ออย่ายอมแพ้นะครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ :L2:
:z2: :z2:
-
อร๊ายยยยยยยยยย :beat: ตรบ ๆๆๆ แรดนนท์ :beat: ตรบ ๆๆๆ ผีตัวแม่
กลัวความเป็นสุภาพบุรุษและความสุภาพของพี่กอล์ฟจัง
-
:beat:
แรดออกมาจากป่าแล้ว
อุปสรรค2ด้านเลยงานนี้
สวยสู้ๆ
-
ปอร์สู้ๆ นะครับ...เอาใจช่วย
ไหนจะพี่คริส ไหนจะนนท์รีเทิร์น :เฮ้อ:
....แต่ประโยคนี้ นี่ล่ะครับเป็นเสน่ห์ที่ติดตัวมันมาเสมอตลอดเวลาที่ผมกับมันคบกัน
อ่านแล้วแหม่งๆ อ่ะปอร์...ตลอดเวลาที่คบกัน แล้วตอนนี้ล่ะ...
โอ้ว...เครียดอีกแล้ว
-
...อ่านจบแล้วก็..อืมมมมมมมมมมมม
...ถ้าทั้งสองคนไม่..มั่นคง..หนักแน่น...ก็พังอย่างเดียว
...ตัวแปร..เยอะมากกกกกกกกกกก เชื่อแล้วโลกมันกลม
...นนท์ ถึงได้วนเวียนอยู่ใกล้ๆๆ ชีวิตน้องปอร์ เพื่อแย่ง น้องกอล์ฟ
...สู้ๆๆๆเพื่อ..คนที่เรารักเขา และเขาก็รักเรา เนอะๆๆ :L2:
-
ผมนั่งรถพี่โจ๋.......สายตาก็มองไปตามถนน อย่างไร้โพกัส
คิดถึงสิ่งที่นนท์มันพูดไปเมื่อกี้..... ใช่ว่าผมจะไม่รู้ความหมาย
มันเริ่มทำให้ผมไม่สบายใจขึ้นมาเสียแล้วสิครับ
อย่างน้อย มันก็น่าจะไม่หายไปเงียบๆ แบบนี้
ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดเพียงแค่นี้ บวกกับที่ผมไปเจอพี่คริส มันจะทำให้ผมไม่สบายใจและท้ออยู่หลายวัน
สวยจิตตกแล้วครับ
*********************-*********************
ผมชั่งใจอยู่นานทีเดียวครับว่าจะบอกให้ไอ้ลุงทราบหรือเปล่า
แต่แล้วผมก็ตัดสินใจที่จะไม่บอกมัน...เพราะนี่เป็นปัญหาของผมเองที่ต้องรับมือ
ต้องแก้เอง...ส่วนปัญหาของมัน มันแก้ไขของมันไปแล้ว
ผมยังเจอนนท์บ่อยๆ ตามตารางงานที่ผมต้องรับผิดชอบครับ
และผมเลือกที่จะอยู่เงียบ ๆ ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับนนท์
เลี่ยงได้ก็เลี่ยงครับ เพราะเราเป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆ
ไม่สามารถไปต่อกรอะไรได้หรอก แต่มันก็ยังมีความเกรงใจอยู่บ้าง
เพราะเรามาจากบริษัทที่ให้งานมัน
นนท์เห็นผมเงียบไป ...บางครั้งมันก็ไม่กล้าที่จะเข้ามาตอแยครับ
คงเกรงใจด้วยล่ะครับ ผมเจอกับมันเพราะเราทำงานร่วมกัน
เรื่องส่วนตัวบางครั้งจึงพักไว้ก่อน ..แต่ก็ใช่ว่าจะทั้งหมดบางครั้งมันก็มีปะปนกันบ้างล่ะ
เรื่องส่วนตัวกับเรื่องานนี่แยกไม่ออกจากกันไม่ขาดหรอก
มีอยู่บางครั้งที่ทนไม่ไหว หรือถ้าเลี่ยงไม่ได้....ชนเป็นชน
และผมเปลี่ยนจากแลกหมัด มาเป็นคำพูดที่ทำให้มันเจ็บจั๊ดเข้ากระดูกดำ
ไปเลยก็มีครับ เช่น ทุกวันนี้แรดเขาโกนขนกันแล้วเหรอ สงสัยจะแรดมาก
หรือ คนเยอะขนาดนนี้ไม่รู้ว่านนท์จะตกใจ ใช้นอควิดใครหรือเปล่า
มีเหรอที่ผมจะไม่แลกกลับไปทันที อย่างสมน้ำสมเนื้อกันเลยทีเดียว
เวลาแห่งความโชคร้ายกำลังคืบคลานไปอย่างช้าๆครับ
โปรเจ็คกำลังผ่านไปด้วยดีครับ..........
*
*
ทุกคนยังเดินทางตามเส้นทางที่ตัวเองเลือกและที่คิดว่าเหมาะกับตัวเองแล้ว
แต่ถึงเราหลายๆ คนจะแยกกันไปทำงานที่ตัวเองเลือก ตัวเองชอบ แต่ผม และทุกคนยังเจอกันเสมอ
คุณย่าสุขภาพแข็งแรงดี ท่านยังจิตใจดีเหมือนเดิม
ยิ้มต้อนรับ หลาน ๆ เสมอทุกครั้งที่เห็นหน้าหลาน ๆ รวมทั้งผมด้วย
ป้านวล ยังคอยดูแลคุณย่าอย่างดี สมแล้วที่เป็นมือวางอันดับหนึ่งของบ้านทรายทอง
พี่นพเหรอครับ... ช่วงนี้เดินทางต่างประเทศบ่อยขึ้นครับ ช่วงหลัง ๆ มานี่ของฝากติดมือมาบ่อย ๆ
และผมก็ยังไม่รู้เรื่องส่วนตัวพี่นพกับนนทเหมือนเดิม5555
ใช่ว่าจะเป็นผมคนเดียวนะครับที่ได้ของฝาก ทั้งบ้านนั่นหละครับ หลานบ้านนี้จิตใจดีจริงๆ
ไอ้ลุง ยังคงเนื้อหอมตามประสาของมัน แต่อยู่ในสายตาและโอวาทครับ ไม่ได้ออกนอกลู่นอกทาง
ผมยังมีอำนาจเหนือมันเสมอ55
พี่คริส ผีตัวแม่ ยังคงเกาะแกะมัน เสมอต้นเสมอปลาย โทรมาคุยไม่ได้ขาดสายในแต่ละวัน
ถ้าไอ้ลุงไม่อยากจะรับ ผมก็ช่วยโกหกให้555 ปล่อยให้สายตัดไปเองบ้างซะส่วนใหญ่
เพื่อนเดช มีแฟนเป็นพริตตี้สาวไปแล้วครับ ท่าทางจะหลายคนด้วย
ส่วน นนท์เหรอครับ..ตอบชัดๆเลยไม่รู้และไม่อยากสนใจ เจอบนหน้าจอทีวีเปลี่ยนช่องหนีแทบไม่ทัน
สงสัยผมชอบมันมากๆเลยครับ หลังจากที่ร่วมทำงานด้วยกันช่วงสั้น ๆ
ที่ร้าน ยังลูกค้ามาแวะเวียนไม่ขาดสาย….คือขายดีเหมือนเดิม555
ส่วนคนที่หายไปเลย คือพี่เอกครับ ถึงแม้บางครั้งวันหยุดผมจะกลับไปช่วยบ้าง ก็ไม่เจอเลย
สงสัยอินเลิฟกับรักใหม่แน่ๆเลยครับ อันนี้ผมเดาเอานะครับ
*+*
วันนี้ผมตื่นตั้งแต่เช้ามืดครับ....ตามเสียงปลุกจากมือถือบนหัวเตียง
หยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ใครบางคนหลับต่อได้อีก15นาที
“กอล์ฟ ตื่นได้แล้ว” ผมปลุกมัน พร้อมเขย่าตัวเบา ๆครับหลังจากอาบน้ำเสร็จ
“หือ” คำตอบสั้น ๆ
“อาบน้ำได้แล้วครับ” ผมบอกมันขณะเช็ดผมให้แห้งจากน้ำที่เกาะตาม
มันลุกขึ้นจากเตียงอย่างงังเงีย หัวกระเซิง ยุ่งเหยิง
“อ้าวนี่ครับผ้าเช็ดตัว” ผมยื่นผืนใหม่ที่ยังไม่ได้ใช้ให้มันครับ
“อาบน้ำได้แล้วเดียวเข้าหอประชุมสายนะ” ผมเตือนมันครับ ว่าวันนี้เราต้องทำไร
พร้อมเอาเวลามาเป็นตัวบังคับเพื่อกระตุ้นมันอีกทาง
มันออกมาจากห้องน้ำทั้งที่ยังสะลึมสะลือ เหมือนคนไร้วิญญาณ คงเป็นเพราะตื่นเช้ากว่าปกติ
ผมจับมันนั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจกครับ จัดแจงเช็ดหัวให้มันแห้งพอหมาดๆ
ใส่เจลลงบนมือ แล้วลูบไปบนหัวมันครับ จัดแต่งผมให้เข้าทรง
และไม่ต้องทำอะไรไปมากกว่านี้... มันก็ดูดีแล้วครับ555
“ ผมหล่อไหมครับ” มันถามผม ขณะ มองหน้าผมผ่านกระจก เนื้อตัวปราศจากเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว
ผมไม่ตอบอะไรมันทั้งนั้นครับ.. เอาแต่ยิ้ม พอเป็นคำตอบให้มัน
เขิลมากกว่า ไม่กล้าตอบตามความจริง เพราะมันก็รู้ๆ กันอยู่แล้ว555
ส่วนผมแต่งตัวเสร็จไปก่อนที่มันจะออกมาจากห้องน้ำแล้ว รวมทั้งทรงผมด้วย
เสื้อเชิ๊ตสีขาวแขนยาว รีดเรียบ ด้วยฝีมือของป้านวล ถูกสวมทับบนร่างชายตัวสูงที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของผม
ด้วยสองมือ ของผมเอง
กระดุมแต่ล่ะเม็ด ถูกติดอย่างช้าๆ จากเม็ดแรกยันเม็ดสุดท้าย
ไทที่ผูกไว้ก่อนแล้วถูกวางทับบนเสื้อเชิ๊ตสีขาวนนั่นแล้วรูดปลายที่ซ้อนไว้ให้เข้ารูป
กางเกงในสีขาวและแสลคถูกสวมด้วยเจ้าของมันเอง ตามด้วยเข็มขับหัวเงินมันวาว
ถูกไล่ตามหูหางเกงทีละอัน และเก็บปลายอีกด้านให้เรียบร้อย
น้ำหอมถูกบรรจงพรมพอประมาณกลิ่นกระจาย อบอวนไปทั่วห้อง
ผมหยิบเสื้อสูททั้งสองตัวที่แขวนไว้ไนตู้เสื้อผ้า ขึ้นวางบนแขนข้างซ้ายแล้วเดินลงไปรอไอ้ลุงข้างล่าง
เสียงป้านวลกำลังวุ่นอยู่กับกิจกรรมในครัวของแก
ส่วนคุณย่ายังหลับอยู่ครับ
“ไปแล้วเหรอค่ะคุณหนู ไม่ทานไรก่อนเหรอคะ”
“ไม่เป็นไรครับป้านวล เดี๋ยวสายครับ” ไอ้ลุงตอบป้านวลขณะนั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก
เพื่อสวมถุงเท้า
“เดี๋ยวกอล์ฟโทรบอกป๊ากับม๊ามารับคุณย่านะครับป้านวล ป้านวลแต่งตัวสวยๆ นะครับ กอล์ฟไปละครับ”
“ไปแล้วครับป้านวล แล้วเจอกันนะครับ”ผมเสริมต่อจากไอ้ลุง
.
...
.....
เช้ามืด แบบนี้บัณฑิตที่จะเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรยังมากันไม่มากครับ
เราจึงเลือกจอดรถได้ง่ายหน่อย
ผมอ้อมไปยังเบาะผู้โดยสารด้านหลัง หยิบชุดครุยออกจากถุงพลาสติกแล้วพาดไว้บนมือข้างขวาทับกับเสื้อสูท
แล้วส่งอีกชุดให้ไอ้ลุงครับ
เราสองคนเดินคุยกันไปอย่างเงียบ ๆ สวนกับผู้คนเดินไปมา ค่อนข้างบางตา ส่วนมากก็จะเป็นบัณฑิตนั่นละครับ
ญาติๆ คงยังไม่มากัน จะมาก็คงตอนสายๆ
ผมหยิบมือถือโทรหาเพื่อนเดชครับ ถามว่ามันถึงไหนแล้ว
และบอกว่าจะรออยู่ที่ใต้คณะ รวมๆ กับเพื่อนๆ ที่เรียนสาขาเดียวกันครับ
อยากบอกว่าตอนนี้อารมย์ของความตื่นเต้นเริ่มมาแล้วครับ
กับการจะได้เข้าเฝ้าพระองค์ท่านเป็นครั้งแรกของชีวิตคนธรรมดาอย่างเรา ๆ
เพื่อนๆ ยังคงมาสมทบเรื่อยๆ
รวมทั้งเพื่อนเดชด้วยครับ มาอย่างหล่อทีเดียว และที่จะละสายตาไม่ได้ครับ
สาวสวยข้างกายมันนั่นเอง สมแล้วครับที่มันมีอำนาจในมือเลือกใครทำงานก็ได้
และตอนหลังเธอคนนี้ก็กลายเป็นคนรับฝากของพวกเรานั่นเอง555
ทางเจ้าหน้าที่ประกาศรวมบัณฑิตแต่ล่ะคณะเพื่อเข้าหอประชุมครับ
ถึงเวลาที่ผมและไอ้ลุงต้องแยกกันแล้วครับ
ผมหยิบครุยในมือขึ้นมาสวมทับสูทที่กรม ไอ้ลุงเป็นคนช่วยตรวจสอบความเรียบร้อยด้านหลังให้
โดยมีเพื่อนเดชเป็นช่วงภาพจำเป็น คอยเก็บภาพตอนนี้ไว้ครับ
และผมก็ไม่พลาดที่จะตรวจดูความเรียบร้อยให้ไอ้ลุงเหมือนกันครับ
ท่านกลางสายตา ใครๆ หลายๆคนที่มองมายังเรา
อย่าถามเลยนะครับว่าเขิลไหม เปล่าเลยครับ
มันเป็นความเคยชินไปแล้ว สำหรับเรื่องแบบนี้ครับ
“วันนี้แฟนผมหล่อจังครับ” ผมเอ่ยเบาๆ
มันยิ้มที่มุมปากเช่นเคยครับ
“ถาม ไปตั้งนานเพิ่งจะมาตอบนะครับ แฟนผมก็ไม่แพ้ใครเหมือนกัน” คำหวานๆของเรายังมีให้กันเสมอครับ
ท่ามกลางสายตาและเสียงแซวจากเพื่อนเดชครับ
เราถ่ายรูปกันสักพัก ท่ามกลางความมืดของบริเวณนั่น
ก่อนที่เสียงตามสายของเจ้าหน้าที่จะเรียกเรารวมตัวกันอีกครั้งครับ
ผมตรวจสอบความเรียบร้อยของตัวเองและไอ้ลุงอีกครั้งรวมทั้งเพื่อนเดชด้วยครับ
ก่อนที่เราจะเดินไปยังที่รวมบัณฑิต
เจ้าหน้าที่ตรวจสอบความเรียบร้อยของบัณฑิตแต่ละคนก่อนที่จะนำเข้าสูหอประชุม
ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความปิติยินดีของเหล่าบัณฑิตทั้งหลาย
.........
..................
เสียงเพลงสรรเสริญพระบารมีดังขึ้น เราทุกคนต่างยืนตรงเพื่อรับเสร็จพระองค์ท่าน
ที่ทรงเสร็จมาพระราชทานปริญญาบัตร
ขั้นตอนของพระราชพิธีต่างๆ ผ่านไป อย่างรวดเร็ว
ท่ามกลางความศักสิทธิ์ของพิธี ผมยังคงจดจำได้จนถึงทุกวันนี้
และเชื่อว่าคนอื่นก็คงจำไม่ลืมเหมือนผมเช่นกัน
อธิการเบิกตัว ดุษฏีบัณฑิต มหาบัณฑิต บัณฑิต เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร ตามลำดับ
ชื่อแต่ละชื่อถูกขานก่อนที่บัณฑิต จะเดินเข้าไปรับปริญญาบัตรจากพระหัตของพระองค์
คนแล้วคนเล่า ผมแทบไม่รู้จักเลย หรือผมไม่ใส่ใจที่จะฟังก็ไม่รู้ครับ
แต่พอชื่อของใครคนนั้นถูกขานขึ้น
บัณฑิตเกียรตินิยมอันดับสอง
นาย............................................................ :monkeysad:
สายตาทั้งสองของผมจดจ้องอยู่บนใจกลางของเวทีครับ ที่ใครคนนั้นยืนอยู่
และกำลังจะยื่นมือไปรับปริญญาบัตรนั้นจากพระหัต
หลังจากสิ้นเสียงขานของท่านอาจารย์
เขาคนนั้นโค้งคำนับอย่างช้าๆ หลังจากถอยหลัง ก่อนม้วนตัวเดินลงไปจากเวที
น้ำตาแห่งความปิติยินดีของผมเริ่มล้นเอ่อทั้งสองตา
ผมถอดแว่นแล้วใช้มือลูบน้ำใสๆ นั่นก่อนที่มันจะใหล
ลงมายังสองแก้ม แล้วสวมแว่นกลับเข้าที่เดิม
เขาคนนั้นจะรู้ไหมนะ ว่าการกระทำของเขากำลังตกอยู่ในสายตาของใครคนหนึ่ง
ตลอดระยะเวลาที่เขาลุกออกจากที่นั่ง จนเขาเข้าไปนั่งประจำที่ของเขาอีกครั้ง
คุณผู้อ่านเคยไหมครับ ความรู้สุขเหมือนผมตอนนี้ เห็นความสำเร็จของคนที่เรารัก
มีความสุขจัง :sad4: :กอด1:
บัณฑิตที่นั่งแถวเดียวกับผมเริ่มทยอยลุกและเดินเรียงแถวรอจะขึ้นเวทีแล้ว
ท่านอาจารย์หลายคนที่เคยสั่งสอน กำลังตรวจสอบความเรียบร้อยของบัณทิตอีกครั้ง
และผมเชื่อครับ ว่าใครบางคนก็กำลังที่จะมองผมอยู่เหมือนกับที่ผมมองเขาเช่นกัน
“อาจารย์ครับผมตื่นเต้น” ผมบอกท่านอาจารย์
“สูดลมหายใจลึกๆ” ท่านตอบกลับมายังผม
เสียง ขานชื่อ บัณฑิตแต่ละคนผ่านไป พร้อมกับการเข้าไปรับปริญญาบัตร
นาย........................................................ :m15: :monkeysad:
ผมแทบจำไม่ได้เลยครับ ว่าผมมายืนอยู่ต่อหน้าพระองค์ได้อย่างไร
รู้แต่เพียงว่า ในหูของตัวเองเต็มไปด้วยเสียงลม
ชื่อที่ท่านอาจารย์ได้ขานแทบไม่ยินเลย
ผมโค้งคำนับสวยที่สุดในโลกเท่าที่คิดว่าผมทำได้
แล้วก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว มือขวากระดกขึ้นๆช้า
หยิบปริญญาบัตรในพระหัตของพระองค์ที่กำลังยื่นให้ มาใว้ในมือของตัวเอง
แล้วเอาปริญญาบัตรนั่นมาแนบไว้ยังอก ถอยหลังไป3ก้าวโค้งคำนับที่สวยที่สุดในโลก
ให้กับพระองค์อีกครั้ง ก่อนที่จะม้วนตัวเดินลงเวทีไป
ตอนนี้ผมได้ขึ้นชื่อว่าเป็นบัณฑิตอย่างสมบูรณ์แบบแล้วครับ
ผมเดินตามเพื่อนบัณฑิตไปอย่างช้า ๆ และไม่พลาดที่จะหันไปมองใครบางคน
เขาคนนั้น ชูปริญญาบัตรขึ้นให้ผมเห็นพร้อมกับโบกมืออีกข้าง
ก่อนที่จะทำมือมีความหมายว่า แฟนผมแน่มาก5555
ผมหยุดยิ้มอยู่ชั่วครู่และโบกมือตอบ ก่อนที่เดินเข้าไปยังที่นั่งของตัวเองอยากดีใจและภูมิใจ
ในเวลาเดียวกัน ส่วนไอ้เดชเหรอครับ รอไปก่อนยังไม่ถึงเวลาของมันแต่อย่างใด
มันหลับอยู่หรือเปล่า เรื่องของมันครับ ...55 ผมรักเพื่อนไหมครับนี่
*-* ปล. เมื่อคืนใครดูรายการตี10 ช่วงสนทนาบ้างครับ คิดเห็นกันยังไงบ้างเอ่ย
-
:angry2: :angry2:
-
อ่านแล้วชวนให้นึกถึงตอนรับพระราชทานปริญญาบัตรเลย จำได้ว่า ตื่นเต้นมากกก ตอนขึ้นไปเนี่ยะ ไม่ได้ยินชื่อตัวเองเลย
ชอบตอนที่คนสวยกับลุงดูแลกันและกันจังเลย น่ารักสุด ๆ หวังว่าหลังจากนี้คงไม่มีเรื่องทำให้คนสวยลำบากใจนะจ๊ะ
+1 ให้คนสวยแสนดีของลุง อิอิ
-
:L1:
อบอุ่น...หอมหวาน...ความรัก
:3123: รักกันตลอดไปนะ ปอร์+กอล์ฟ
ขอบคุณครับ ปอร์
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เป็นกำลังใจให้กับบัณฑิตอะคับบบบบบบ
-
:z2: :z2: :z2:
อ่านตอนนี้แล้วอยากรับปริญญาบ้างจัง ซึ้งใจมากมาย
แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ
-
ชวนให้นึกถึงตอนรับพระราชทานปริญญาบัตร จังเลย
น้องนิวคับ ขยันเรียนเข้านะ ตั้งใจเรียน เดี๋ยวก็ได้รับปริญญาแล้ว
:z2: :z2:
-
ชีวิตน้อยๆของคนธรรมดาอย่างเราๆแต่มันโคตรจะยิ่งใหญ่ในความรุ้สึกและมโนสำนึก
ทั้งชื่อ และนามสกุล ต่อหน้าพระพักตร์ o13 o13 อ่านแล้วคิดถึงตัวเองเลยคะ
บวกกับเพลงของมหาวิทยลัยด้วยอ่ะนะคะ ร้องเพราะที่สุดเท่าที่ชีวิตนึงจะร้องได้เลยล่ะ :monkeysad: คิดถึงจัง
“ ผมหล่อไหมครับ” มันถามผม
“วันนี้แฟนผมหล่อจังครับ” ผมเอ่ยเบาๆ
>> ที่ร้ากของน้องปอร์กลับไปให้รางวัลด้วยนะคะ เอาฟอดใหญ่ๆๆๆๆ
ส่วนเรื่องน้องนนท์ เราก้อหนึ่งในตองอูนะคะอย่าไม่ยอมใคร หุุหุ
+1 จัดให้คะ
-
ยินดีกับบัณฑิตใหม่ด้วยครับ
:L2:
-
เอ๊ะ รู้สึกเหมือนตอนนี้สั้นๆแฮะ ... แต่หางยาววววว :a5:
ได้รับปริญญาพร้อมกัน และคอยให้กำลังใจเคียงข้างกันแบบนี้ น่ารักจังเลยคะ
คุณปอร์ อธิบายรายละเอียดได้ชัดเจนเห็นภาพ ... และสัมผัสความรู้สึกได้เลยนะคะ 1+ :กอด1:
-
บรรยายได้บรรยากาศมากค่ะ
อิ่มเอิบใจไปด้วยเลย
:L2:
-
ง่า..สุดสวยไม่ได้ถอนสายบัวหรอกหรือครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
...ปล.ใส่สูทแล้วใส่ครุยทับแสดงว่าคนละที่กะเรา หุหุ
-
วินาทีนั้นอะไรก็จำไม่ได้ทั้งนั้นแหะๆ กลับมาที่นั่งได้ไงยังไม่รุ้ตัว ได้ถอนสายบัวตอนลงจากเวทีไหมยังไม่รุ เหอเหอ :laugh:
-
อ่านตอนนี้แล้วไม่มีคำคอมเม้นท์ใดๆ...นอกจากขอปรบมือและ +1 ให้น้องปอร์
เยี่ยมมากครับ o13
-
ลุงหล่อเสมอแหล่ะในสายตาปอร์
และแควนคลับ
-
อิจฉาคนสวยมีแฟนหล่อเลยอ่านแบบจับผิดคนสวยพิมพ์ผิด กระดุมเป็นกระดืม
แล้วก็หมุนตัวไม่ใช่ม้วนตัว แล้วก็พระหัตถ์ แค่นี้แหละอาจมีอีกแต่เจอเท่านี้
รักคนสวยชื่อน้องปอร์ :man1:
-
น่ารักจิงๆ
-
ง่า..สุดสวยไม่ได้ถอนสายบัวหรอกหรือครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
...ปล.ใส่สูทแล้วใส่ครุยทับแสดงว่าคนละที่กะเรา หุหุ
เผยตัวแล้วชิมิครับ5555
ยินดีต้อนรับครับ
ถอนสายบัวได้ไง
มิไช่นุ๊กสุทธิดา
-
อิจฉาคนสวยมีแฟนหล่อเลยอ่านแบบจับผิดคนสวยพิมพ์ผิด กระดุมเป็นกระดืม
แล้วก็หมุนตัวไม่ใช่ม้วนตัว แล้วก็พระหัตถ์ แค่นี้แหละอาจมีอีกแต่เจอเท่านี้
รักคนสวยชื่อน้องปอร์ :man1:
จับผิดได้ครับ
แต่อย่าจับผิด....ที่ละกันครับ555
ขอบคุณครับที่ช่วยเป็นหูเป็นตานะครับ
-
อยากรับบ้าง :m31:
สู้ ๆ (บอกตัวเอง)
เอิ้ก ๆ
-
เข้ามาดูคนหล่อน้องลุงกับคนสวยน้องปอร์
ตกลงจบม.ไรเนี่ย แถวๆท่าพระจันทร์แน่เลย
หวังว่าแรดนนท์และพี่คริสจะหายไปจากวงจรน้องปอร์เร็วๆนะจ้ะ
:L2:
-
พี่ปอคร้าบบ
อิจฉาจัง
ยังไม่มีโอกาศได้รับ
แต่พี่ปอเล่าจะเห็นภาพเลยครับ
ไม่รู้ว่าพี่ลุงหล่อไหม
แต่พี่ปอร์น่ารักเสมอ เอิ้กๆ
-
เหอะๆๆ เป็นเหมือนกัน อ่ะ แบบว่า ชื่อเราเป่าอ่ะ แล้วมายืนอยู่ตรงนี้ได้ไง งง :confuse:
อ่ะๆๆ แต่ยัง เหลืออีกใบที่ยังเรียนอยู่นา...ปริญญาชีวิตไง :L2: :L2:
-
สวยมะเส็ดเคอะ คนอ่านรอน้องลุงจะเสร็จนุ้งสวยหรือว่าจะเสร็จท่านสมภาร
หรือสุดท้ายกลับไปตายรังกับถ่านไฟเก่าคระ :laugh:
-
เขาคนนั้น ชูปริญญาบัตรขึ้นให้ผมเห็นพร้อมกับโบกมืออีกข้าง
ก่อนที่จะทำมือมีความหมายว่า แฟนผมแน่มาก5555
ผมหยุดยิ้มอยู่ชั่วครู่และโบกมือตอบ ก่อนที่เดินเข้าไปยังที่นั่งของตัวเองอยากดีใจและภูมิใจ
ในเวลาเดียวกัน ส่วนไอ้เดชเหรอครับ รอไปก่อนยังไม่ถึงเวลาของมันแต่อย่างใด
มันหลับอยู่หรือเปล่า เรื่องของมันครับ ...55 ผมรักเพื่อนไหมครับนี่
-------------------------*----------------------------
เสียงเพลงสรรเสริญพระบารมี สิ้นสุดลง
เราทุกคน ต่างทยอยออกจากหอประชุมครับ
จุดหมายของผมเหรอครับ........ ไม่ใช่ไอ้ลุงแล้ว ผมเลิกกับมันแล้ว55
เปล่านะครับ ผมไม่ได้นอกใจมัน..แต่ผมกำลังจะออกไปหาพ่อแม่ของผมต่างหาก
ท่านคงรอผมอยู่.... ผมจะเอาปริญญาใบแรกของผม และของบ้านไปฝากท่าน
ผมเดินไปอย่างช้า ๆเพราะบนทางเดินรายรอบเต็มไปด้วยบัณฑิตที่กำลังกรูออกมาจากหอประชุมเช่นกัน
กว่าที่ผมจะมาถึงที่ๆ เรานัดกันก็กินเวลาไปเยอะเหมือนกันครับ
ไอ้เดชมันถึงก่อนผมแล้ว ผมไม่ช้าที่จะขอของที่ฝากไว้กับแฟนมันครับ
เพื่อจะโทรหาที่บ้านผมนั่นเอง... ไม่รู้ว่ารออยู่ตรงไหน
ทันทีที่หยิบมือถือขึ้นมา มันเต็มไปด้วยมิสคอล
และข้อความ แน่นอนครับผมเลือกที่จะเปิดดูว่าใครโทรมาและ
เลือกอ่านข้อความก่อนที่จะโทรหาที่บ้าน
แต่แล้วการสื่อสารที่ติดยิ่งกว่าการจราจรแถวสีลม
ถึงทำให้ยากกว่าที่จะติดต่อได้ครับ เพราะใครๆ ก็ต่างหยิบโทรศัพท์โทรหาญาติของตัวเองทั้งนั้น
โทรติดครับ... แต่ปลายสายเป็นใครก็ไม่รู้
ผมรอไอ้ลุงสักพักครับ เพราะลืมไปว่ามันฝากของไว้ที่เดียวกับผม
มันก็มาถึง พร้อมกับปริญญาบัตรในมือ บนใบหน้ามันมีเหงื่อเล็กน้อย
มันยิ้มให้ผม และรับมือถือของมันที่ผมกำลังยื่นให้ครับ
มันก็เช่นกันครับ ไม่ลืมที่จะเปิดดูมือถือ ไม่ต่างอะไรจากผมและคนอื่น ๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ครับ คราวนี้เป็นของผมเอง พี่ชายผมโทรมาถามว่าอยู่ไหน ให้เดินมาที่....
เขาอธิบายสักพักจนพอผมจะรู้แล้วครับว่าเขาอยู่ตรงไหน
ตอนนี้พ่อ แม่ พี่ และ หลาน มาถึงแล้ว
หลังจากวางสายแล้ว ผมหันไปหาไอ้ลุงถามมันว่าคุณย่า ป๊า และ ม๊า มาถึงหรือยัง
มันส่ายหัวครับ ว่า ยังติดต่อไม่ได้ มันก็พยายามที่จะกดมือถือไปเรื่อยๆ
ผมช่วยมันอีกทางนึงครับ 55 ที่ไม่ติดนี่คงมาจากสาเหตุนี้ด้วยมั้งครับ
เวลาผ่านไปมันก็ยังติดต่อไม่ได้สักที ผมเลยออกความเห็นว่า ให้มัน
เดินไปกับผมก่อน 55ไปเจอที่บ้านผมนั่นเอง
ถ้าติดต่อได้แล้วค่อยแยกตัวออกไปอีกทีครับ
มันก็เห็นดีเห็นงามด้วยครับ
ผมและไอ้ลุง กว่าจะแหวก ผู้คนที่ค่อนข้างเยอะมาได้ก็ยากพอสมควรครับ
ไหนจะแดดที่กำลังส่องแสงลงมาในยามเที่ยงๆแบบนี้
ร่มไม้ตามไหล่ทางก็มีคนจับจองกันหมดแล้ว
เพื่อนๆไม่ถามหน่อยเหรอครับ ว่าทำไมไม่มีวันซ้อมใหญ่
ครับผมไม่เล่านั่นเอง ตัดบ้างอะไรบ้าง55 อ่อ วันซ้อมนี่เองครับ
เราถ่ายรูปไว้เยอะแล้ว จึงไม่ต้องถ่ายอีกในวันนี้
มีถ่ายบ้างก็คงกับญาติๆ เท่านั้น
เราสองคนยังเดินแทรกผู้คนไปเรื่อย ๆ ครับ จนในที่สุด ผมก็หาพี่ชายไม่เจอ
แต่คนที่เจอพี่ชายผมก่อนคือใครรู้ไหมครับ.... ไอ้ลุงมันสะกิดผมเบาๆ
และบอกว่าพี่ผมอยู่ตรงไหน รอยยิ้มผมเปื้อนบนบนหน้า
และไม่ช้าเลยครับที่จะรีบเข้าไปหาท่าน
อย่างแรกสิ่งที่ผมทำคือ......... กอดแม่..... กอดคนที่ทำให้ผมมีวันนี้
น้ำตาผมเริ่มเอ่อล้นสองตา ค่อย ๆไหลอาบสองแก้ม และน้ำตานี้มันคงไม่ใช่มาจากเหตุผลข้างต้นอย่างเดียว
วันนี้แม่ยืนอยู่ต่อหน้าผม หลังจากไม่ได้เจอกันนาน วันที่ผมทำให้แม่เห็นว่าผมก็ทำสำเร็จกับเขาได้เหมือนกัน
และที่สำคัญ ผมอยู่ในอ้อมกอดแม่ครับ
“ไม่ต้องร้อง ร้องทำไม เดี๋ยวไม่หล่อนะ”แม่ผมส่งภาษาฝรั่งเศสมาเบาๆ ข้างหูผม
เมื่อได้ยินแบบนั้น เชื่อเถอะครับ คุณไม่มีทางที่จะหยุดในสิ่งที่ท่านบอกได้
เจ้าน้ำตาไม่รู้มาจากไหน มันยิ่งไหลออกมาเป็นสายทางมากกว่าเดิม
แถม ด้วยเสียงสะอื้นตามมาอีก
ผมใช้เวลาอยู่นานครับ กว่าจะเปลี่ยนจากคราบน้ำตา และเสียงสะอื้นนั่น เป็นรอยยิ้ม
เพราะคอยมีแม่เป็นคนลูบหลังผมเบา ๆ และมันก็ช่วยได้เยอะทีเดียว
“สวัสดีครับแม่’ ผมทักแม่ด้วยภาษาฝรั่งเศสกลับยังไปยังแม่พร้อมกราบที่อกแม่ครับ
“สวัสดีครับพ่อ’ และสวมกอดพ่อผมอีกครั้ง แต่ไม่ได้ใช้เวลานานเหมือนกับแม่นะครับ
เพราะตอนโตมานี้ ผมสนิทกับแม่มากกว่าเพราะ
แต่มันจะต่างจากตอนที่ผมเด็กมาก ครับตอนนั้น ผมสนิทกับพ่อมากกว่าแม่
ผมกล่าวทักทายพี่เขย และพี่สาว และที่สำคัญเจ้าตี๋ตัวน้อยครับ
ที่ผมเคยเลี้ยงเขาตั้งแต่ตอนเด็ก ๆตอนนี้เหรอโตแล้วครับ กำลังจะเข้าโรงเรียนแล้ว
“มาให้พี่กอดหน่อย’ภาษาฝรั่งเศสถูกส่งอีกครั้งจากผม ถึงหลาน
เจ้าตัวน้อยเดินเข้ามาตามคำขอของผม
“คิดถึงจังเลย”พูดจบ ผมก็หอมเข้าไปหลายที่ ที่แก้มเจ้าหลานของผม
55 มันน่ารักขึ้นมาก อ่อลืมบอกไปครับพี่สาวผมแต่งงานกับคนจีน ที่มาจากจีนจริงๆนะครับ
แล้วก็เปิดกิจการของตัวเองที่บ้านเกิดผม หลานผมจึงเป็นอาตี๋ ที่พูดภาษาอีสานได้อย่างชัดเจน
เราถามสาระทุกข์ กันอยู่นาน จนผมลืมไปว่ามีใครบางคนมากับผมด้วย
มันก็ยืนสงบนิ่งไม่ยอมพูดอะไรเหมือนกันครับ สงสัยจะอึ้งกับสิ่งที่ผมเพิ่งทำลงไปกับแม่ผู้เป็นอันที่รักยิ่งของผมมั้ง555
ที่ผมรู้เพราะสายตาหลายๆคนในครอบครัวผม หันไปมองมัน ผมถึงรู้ตัวครับว่า ต้องทำอะไรไปมากว่าให้มันยืนเคารพธงชาติต่อไป
“กอล์ฟ นี่พ่อ นี่แม่” มันยกมือไหว้ พร้อมกับกล่าวทักทาย อย่างเก็งๆเหมือนกันครับ
เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มันเจอพ่อแม่ผม
และพ่อแม่ผมก็รับไหว้ตอบกลับไป
ส่วนพี่ชายอีกคนไม่ต้องแนะนำเพราะรู้จักกันดีแล้ว
คำถามต่างๆ เกิดขึ้นครับ ....คงไม่ใช่มาจากพี่ชายที่รู้จักมันดีอยู่และ
พ่อและแม่ผมต่างหาก และแน่นอนครับ คำถามนั่นคือ
คนนี้ใช่ไหมที่เป็นเพื่อนสนิทของลูกตัวเอง
ท่านถามผมด้วยภาษากายมากกว่า ครับ มากกว่าที่จะถามออกมาตรงๆ
อย่างที่ผมบอกล่ะครับ ผมเป็นแซลเล่อร์ แปลงกายให้ท่านเห็นแต่เด็กแล้ว
ท่านจึงไม่สงสัยว่าผมเป็นอะไร แต่ที่มีอาจสงสัยอยู่บ้างว่าผมเป็น แซลเล่อร์ตัวไหน ในบรรดา
เธอๆ เหล่านั้น555 ผมว่าผมเป็นแซลเล่อร์มูนนะครับเพราะสวยเหมือนๆ กัน5555
อีกอย่างที่ทำให้ท่านรู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเอง คือพี่ชายนั่นเองครับ ที่คอยเป็น
คนส่งตรงข่าวสารจากเขียงลาบ ถึงท่านอย่างสม่ำเสมอ
จึงไม่แปลกเลยที่ท่านพอจะเดาออก
เราเก็บภาพแห่งความประทับใจของคนในครอบครัวไว้ครับ ว่าครั้งหนึ่งเรามีวันนี้
เหมือนกับครอบครัวอื่นๆนั่นละ และภาพความทรงจำต่างๆ ถูกบันทึกด้วยพี่ชายผมเอง
โดยมีใครบางคนร่วมถ่ายและช่วยถ่ายอยู่เป็นบางครั้ง
เสียงมือถือไอ้ ลุงดังขึ้นครับ หลังจากที่พลาดการติดต่อเป็นเวลานาน
ด้วยเหตุผลคือการสื่อสารติดขัดนั่นเองครับ
มันปลีกตัวออกไปคุยสักพักแล้วจึงกลับเข้ามาอีกครั้ง
ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มในแบบของมัน
มันบอกผมว่าพี่นพโทรมา และกำลังจะพาคุณย่าเดินมาหาเราที่นี่
ผมแย้งไปทำไมไม่เดินเข้าไปหาท่านเอง จะได้ไม่ลำบากคุณย่า
และป๊ากับม๊า
แต่มันบอกว่ามันมีเหตุผลของมันเอง ความลับ บอกผมไม่ได้
และที่พี่นพอยู่นั้นก็ไม่ไกลเลยครับเดินมาแค่2 นาที
นี่คือเหตุผลข้อต่อมาของมัน
เราถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน โดยมีผมเป็นนายแบบหลัก
นายแบบและนางแบบสมัครเล่นคนไหนอยากถ่ายก็เดินเข้ามา
ส่วนช่างภาพสมัครเล่นคือ ไอ้ลุงและพี่ชายผมครับ
“กอล์ฟ” เสียงดังมาจากข้างหลังครับ
เราทุกคนต่างหันไปมองต้นเสียงนั่น
พี่นพนั่นเองครับ พี่นพมากับคุณย่า ป๊าและม๊าไอ้ลุง รวมทั้งป้านวลด้วยครับ
ผมและไอ้ลุงเดินเข้าไปหาคุณย่าครับ
กราบท่าน อย่างที่เราเคยทำกันมาก่อน ไม่ได้เขิลอายอะไร
แต่ที่ผมเก็งๆอยู่ คืออะไรผู้อ่านคงทราบนะครับ
ผมยกมือไหว้ ป๊ากับม๊าของไอ้ลุง ด้วยความกังวลต่างๆนา นา ว่าท่านรู้เรื่องอะไรของเราหรือยัง
แต่แปลกครับ ท่านยังคงยิ้มและทักทายกลับมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่ใช่ว่าจะดีใจนะครับ กลับทำให้วิตกเข้าไปอีก
ตอนนี้ผมวิตกดัดจริตเป็นทวี คูณ
ท่านอาจรู้แต่ท่านไม่พูด หรือท่านไม่รู้เลยไม่พูด
พี่นพมีช่อดอกไม้เล็ก ๆ น่ารัก ให้เราทั้งสองคนๆ ละช่อครับ
ส่วนคุณย่า มีกล่องของขวัญเล็กๆ ให้เราคนล่ะกล่องเหมือนกัน
เราไม่ได้เปิดตอนนั้นหรอกครับ กว่าจะรู้ว่าเป็นอะไรก็ถึงบ้านนั่นล่ะครับ
ผมพาครอบครัวของผมมาแนะนำให้คุณย่ารู้จัก
เพราะเรายืนห่างกันไม่มากครับ
และไอ้ลุงมันก็แนะนำครอบครัวมันมาให้ที่บ้านผมรู้จักด้วยเช่นกัน
ผู้ใหญ่คุยกันสักพักครับ 555 ไม่ใช่เรื่องงานหมั้นเรานะครับ
แต่ถามสาระทุกข์กันมากกว่าตามประสาคนเพิ่งรู้จักกัน
เราถ่ายรูปสักพักก็ได้เวลาที่ต้องกลับบ้านกันแล้ว เพราะผมก็เหนื่อยมาทั้งวัน
และตอนนี้อากาศมันก็ร้อนเกินไปครับ เกรงใจคืนอื่นที่ต้องทรมาน
ถึงจะเต็มใจมาก็เถอะ......
ไอ้ลุง มันคุยอยู่กับป๊าม๊ามันนานสองนานครับ ก่อนที่มันจะมาบอกผมว่า
ป๊ามันชวนไปทานข้าวด้วยกัน มัน ไปบอกกับพ่อแม่ผมเองเลยครับ
คงกลัวว่าท่านจะปฏิเสธเอา แต่ก็จริงครับ พ่อแม่ผมปฏิเสธไปเพราะความเกรงใจ
จนป๊าของมันต้องเข้าไปคุยเองเลย พ่อแม่ผมจึงยอมตกลงไป
นี่ละครับ คือสิ่งที่เจ้าจอมวางแผนได้คิดไว้แล้ว และมันก็ได้ผลนะครับ
เราถึงร้านอาหารด้วยเวลาไม่นานครับ เพราะมันไม่ไกลจากบ้านผมและบ้านไอ้ลุงเลย
พี่ชายผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ข้างๆรถไอ้ลุง ที่จอดอยู่ร้านแห่งนั้นครับ ตามคำบอกของไอ้ลุง
มันบอกว่านี่เป็นร้านประจำที่บ้านมันมากินบ่อยๆ
เราเดินเข้าไปยังร้านแห่งนั้น โดยมีพนักงานออกมาต้อนรับครับ
ไอ้ลุงเดินออกมาหาผมและนำเราทุกคนเข้าไปอีกครั้ง
และมันเลือกที่จะพยุงแขนแม่ผมเข้าไปในร้านครับ
โดยมีคุณย่า ป้านวล พี่นพ ป๊าม๊าของมันนั่งรออยู่แล้ว
คำเชิญชวนให้เรานั่งมีมาอีกครั้งครับ จากคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
และเมนูอาหารจึงถูกแจกจ่ายไปยังทุกคนที่นั่งร่วมโต๊ะใหญ่นั่น
โดยมีไอ้ลุงตามเดิม เป็นคนถาม คุณย่า ป้านวล รวมทั้งพ่อแม่ผม
ว่าอยากกินอะไร
ไม่นานครับอาหารถูกยกมาเสิร์ฟครบตามที่สั่ง
พร้อมกับคำเชิญชวนให้ลงมือจัดการมันอีกครั้งครับ..ไอ้ลุงตามเดิม
ผมสังเกตพ่อแม่ผมไม่ค่อยจะถนัดกับอาหารวันนี้เลยครับ ....เพราะอะไรรู้ไหมครับ
มันรสชาติจืดไปนั่นเอง ก็ร้านอาหารจีนนี่ครับ
แต่ถูกใจพี่เขยผมนะ ส่วนคนอีสานอย่างเราๆ จึงไม่ค่อยถูกปากเท่าไรครับ
บทสนทนามีมาเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะในบางครั้ง
แสงแฟลชสว่างขึ้นเป็น ด้วยผมและไอ้ลุง
ผมจินตนาการแทบไม่ออกเลยครับว่า ถ้าไอ้ลุงไม่วางแผนแบบนี้
ครอบครัวเราสองคนจะได้มีโอกาสมานั่งทานข้าวด้วยกัน
อย่างมากแต่ละคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน หรือทานกับครอบครัวของตัวเองซะมากว่า
เราใช้เวลาทานข้าวร่วมกันสองชั่วโมงเห็นจะได้ครับ
เพื่อเต็มที่กับความสุขและความสำเร็จที่เรามีร่วมกัน
หลังจากนั้นเราจึงกลับบ้านกันครับ บ้านใครบ้านมันนะครับ
ไอ้ลุงกลับบ้านมันกับป๊าม๊า พี่นพ กลับไปพร้อมคุณย่า
ผมก็กลับพร้อมครอบครัวผมนั่นเอง
นี่จึงเป็นครั้งแรกที่เรา ทั้งสองครอบครัว ได้เจอกัน
อาจเป็นเพราะใครคนนึงที่เป็นคนกำหนด คนที่ไม่ใช่ไอ้ลุง ที่ทำให้เราได้มาเจอกัน
วันหน้า จะมีแบบนี้อีกหรือเปล่าที่เราจะได้กินข้าวด้วยกัน
หรือว่านี่เป็นครั้งสุดท้าย ตอบยังไม่ได้ครับ555 รออ่านต่อไปนะ
หลังจากถึงบ้านเสร็จแล้ว ต่างคนต่างหามุมของตัวเอง
โดยเฉพาะผมครับ ตื่นมาแต่เช้ามืด ง่วงมากจึงขึ้นห้องตัวเองทันที
ปล่อยให้คนอื่นเขาคุยกันอยู่ข้างล่าง ตามอัธยาศัย แต่จะเรื่องอะไรนั้น
ไม่รู้ครับเพราะผมหลับไปแล้ว
ที่สำคัญ นอนเร็วพอตื่นขึ้นมาแล้วสมองปลอดโปร่ง จะได้ตอบคำถามใครบางคนไม่เคอะเขิลไงครับ
ตื่นขึ้นมาอีกทีเวลาก็เลยเข้าไป6โมงเย็นครับ บรรยากาศเริ่มมืดแล้ว
เสียงคุยกันยังดังมาเรื่อยๆ สมกับที่ไม่ได้เจอกันเป็นเวลานาน
ผมเปิดไฟให้ความืดที่ครอบงำห้องผมหายไป
หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำอย่างสบาย หลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวัน
เสียงมือถือผมดังขึ้น ครับ แต่ก็ต้องปล่อยให้มันดังไปจนเสียงมันหายไปเอง
อยู่ในห้องน้ำจึงไม่สะดวกที่จะออกมารับ
เวลาผ่านไปจนผมอาบน้ำเสร็จ
ผมแทบตกใจเมื่อมีใครคนนึงครับนั่งอยู่บนเตียงนอนผม
คงรู้ครับว่าผมตื่นแล้ว
เขามองผมเดินออกจากห้องน้ำอย่างตั้งใจ ด้วยเสื้อผ้าชุดเดิมที่ยังไม่ได้เปลี่ยนแต่อย่างใด
คงถึงเวลาแล้วสิครับที่ผมจะต้องคุยกับเขาอย่างจริงจัง และต้องตอบคำถามที่เขาอยากรู้เสียที
ผมเช็ดตัวให้แห้งเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดที่ใส่สบายๆที่สุด
ใช้เวลาอยู่หน้ากระจกสักพักครับ ปล่อยให้คนๆนั้นรออีกหน่อย
แล้วผมจึงตัดสินใจหยุดทุกกิจกรรม เข้าไปนั่งลงข้างๆของคนๆนั้น
เพื่อที่จะให้เขาถามในสิ่งที่เขาอยากรู้จากผม
และผมก็เต็มใจที่จะไม่ปิดแม้แต่เรื่องเดียว
เพื่อที่จะให้เขารู้ความจริงจากปากผมเอง คนที่ได้ชื่อว่าเป็น......คนสวย555 ของเขานั่นเอง
------------------------*------------------------
ปล. มาอัพกันดึกๆครับ นอนหลับกันหรือยัง555
ช่วงนี้รู้สึกว่าจะมีFCใหม่ๆมามเม้นท์ให้หลายคนเหมือนกัน
ขอต้อนรับนะครับ และขอบคุณคนเก่าๆ ที่คอยติดตามอย่างเหนียวแน่นหนึบ
ฝันดีนะครับ ปอร์
-
:z13: :z13:
แวะมาก่อนอ่านครับ
:z2: :z2:
-
:z13:
จิ้มพี่ชายรีบน อิๆ
อ่านตอนนี้แล้วแอบลุ้นๆตามไปด้วยกลัวว่าป๊ากับม๊าจะรู้เหมือนกัน
โชคดีว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วแหม
ปิดท้ายมีมาให้ถามกันไม่มีปิดบังด้วยนะจะถามอะไรกันหรอ 555+
แล้วจะรออ่านต่อตอนหน้า
นิว
-
วันรับปริญญาเป็นอะไรที่น่าปลื้มใจจริงๆ ครับ
ลุงน่ารักมากๆ เลยครับ วางแผนให้ครอบครัวได้มาปะกันบนโต๊ะอาหารงี้ ทองแผ่นเดียวกันจะหนีไปไหน
-
ใครนั่งดักตบพี่ปอหรอ ๕๕๕
-
ที่ว่าจะคุยกันอย่างจริงจังเนี่ย....จะคุยกันเรื่องอะไรหว่า :o9:
รอตอนต่อไปจ้า :z2:
-
ลุงทำดีมั่กๆปอร์มีความสุข
แควนคลับก้อมีความสุขด้วยเช่น
กัน
-
น้องลุงนี่น่ารักอ่ะ
สงสัยจะเป็นแม่น้องปอร์มารอฟังคำบรรยายเกี่ยวกับว่าที่ลูกเขยแน่ๆ
:กอด1:
-
กรี๊ดคุณหลานของสวยลูกครึ่งพูดไ้ด้ทั้งภาษาจีนและฝรั่งเศส เก๋มาก :impress2:
ส่วนปาร์ตี้เล็กเชื่อมใจสองครอบครัวนั่น น้องลุงเลิศอีกเช่นเลย หุหุขโมยซีนเจ้าคะ
บริการคุณแม่คุณพ่อว่าที่คนในอนาคตได้น่าประทับใจมากๆ คุณย่าขราเตรียมของหมั้นไว้พร้อมรึยังคะเนี่ย
แล้วใครกันเข้ามาในห้องสวย คงได้เวลาตอบคำถามสื่อแล้วสินะ คุณแม่ขราปลื้มน้องลุงบ้างมั๊ยเนี่ย อิอิ :o8: :-[
:กอด1: กอดสวยให้กระดูกร้าวราน
-
ปลื้มจริง ๆ :กอด1:
-
:L2:..น้องกอล์ฟ เป็นคนพูดน้อย ต่อยหนักนะ
..แต่แผนการณ์นี้ใช้ได้ดีทีเดี่ยว อย่างน้อยต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
..ทั้งสองครอบครัว ก็รู้จักกันแล้ว ยังไงก็จะต้องมี..เกรงๆๆใจกันบ้าง
..แต่ดูเหมือนทางครอบครัวน้องปอร์ จะผ่านฉลุยนะเนี่ย มีพี่ชายเป็นแบล็คนี่
..แต่ครอบครัวน้องกอล์ฟ ก็มีคุณย่าเป็นแบล็ค เหมือนกันนี่หว่า ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ฝ่าฟันละกัน :L2:
-
:o8:
พี่กอล์ฟแมร่งเท่ห์
-
:man1: ลุงกอล์ฟ น่ารักกกกกกก
ลุ้นๆๆ ว่าจะเป็นยังไงต่อไป ขอให้ฟันฝ่าไปได้
ให้กำลังใจนะคะ
-
ในที่สุดก็มาต่อแระ ดีจัยจังเลย
-
พิมพ์ตกๆหล่นๆ ไปเยอะมากครับ
ดีที่มีสาวสวย ช่วยแก้ไขให้
ยังไงก็ขอโทษFCด้วยนะครับ
ที่ทำให้การอ่านสะดุด
ขอน้อนรับผิดแต่เพียงผู้เดียว
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
ไม่เป็นไรจ๊ะ ตามอ่านทีหลังไม่สะดุดเท่าไร :o8:
คนสวยมาต่อไวๆๆ นะจ๊ะ
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:L2: มอบดอกไม้แสดงความยินดีให้กับงานฉลองแต่ง โอ๊ะ... งานปาร์ตี้ของ 2 ครอบครัว ลุงขาน่ารัก เจ้าแผนการชักพาให้ 2 ครอบครัวมาเจอกัน :o8: ชอบวิธีการเขียนของคนสวยมากมาย อ่านทีไรไม่เคยผิดหวัง :man1:
-
A Boyfriend is someone who knows the Song of your Heart, and he can sing it back to you, when you have forgotten the Word.
-
รอลุ้น ครับ
ว่าคือ อะไร
:o8:
-
ลุงกอล์ฟนี่จอมวางแผนเลยนะ สงสัยคราวนี้ให้ผู้ใหญ่เจอกันหมดแล้วก็จัดการสู่ขอ อิอิ
-
จะคุยกันเรื่องสู่ขอน้องปอร์เข้าตระกูลเหรอ :-[
-
น้องปอร์คนสวย.............ยังไฮโซเหมือนเดิมนะ
ค้างอีกแล้ว......................... :m31: :m31: :m31:
-
o18 น้องปอร์ยังคงทิ้งท้ายเรื่องให้น่าติดตามต่อเสมอ...
ตอนนี้ต้องยกนิ้วให้ลุงกอล์ฟที่จัดการให้ทั้ง 2 ครอบครัวมาพบและทานข้าวร่วมกันได้
เยี่ยมมากครับ o13...รออ่านต่อนะจ๊ะ
-
แล้วววเมื่อไหร่จะแต่งงงงงงงงงง :laugh:
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปอร์จ๋วยค้างคามากมาย
-
ลุงของน้องปอร์น่ารักไม่หยุดหย่อนจริง ๆ
การเขียนทุกครั้งของผู้แต่งเรียกรอยยิ้มได้ทุกครั้ง...สำหรับคำว่า "คนสวย"
ชอบมากกกกกก :z2:
-
ดูมีความสุขจังเลยอ่ะๆ
-
แล้วผมจึงตัดสินใจหยุดทุกกิจกรรม เข้าไปนั่งลงข้างๆของคนๆนั้น
เพื่อที่จะให้เขาถามในสิ่งที่เขาอยากรู้จากผม
และผมก็เต็มใจที่จะไม่ปิดแม้แต่เรื่องเดียว
เพื่อที่จะให้เขารู้ความจริงจากปากผมเอง คนที่ได้ชื่อว่าเป็น......คนสวย555 ของเขานั่นเอง
------------------------*------------------------
“ไงหือ สบายดีนะลูก” เสียงทักทายจากแม่ผมครับ หลังจากที่ผมนั่งลงข้างๆ แม่
ผมไม่รอที่จะให้ท่านเปิดประเด็น แต่ผมเลือกที่จะเป็นคนเปิดประเด็นซะเองเลย
เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับไอ้ลุง ค่อยๆทยอยออกจากปากอันเรียวเล็กได้รูปของผมเอง555
ผมเล่าไปอย่างช้าๆ ลำดับเหตุการณ์เท่าที่จำได้ ถ่ายทอดผ่านเสียงและสำเนียงภาษาฝรั่งเศส
โดยมีแม่ผมเป็นคนฟังอย่างตั้งใจ
เข็มนาฬิกายังเดินยังไง เวลาก็เดินตามอย่างงั้น
“รักเขามากใช่ไหม”ผมเงียบไปชั่วขณะครับ
“อืม”ผมตอบในลำคอ
“อย่าเพิ่งจริงจังมากนะลูกยังเด็กกันทั้งคู่ อนาคตยังอีกไกลนะ แม่รู้ว่าความรักแบบนี้ มันไม่ยาวนานนะ แต่เมื่อลูกของแม่เลือกที่จะรักเขา แม่ก็ไม่ห้าม รักอย่างมีสตินะลูก” ผมมองที่หน้าแม่
“ครับ” ผมตอบ
“อีกอย่าง ลูกรู้ใช่ไหมว่าเราต่างกับเขานะลูก …ไม่ใช่ที่ความดี แม่รู้ว่าลูกของแม่เป็นคนดี แต่มันต่างกันที่ฐานะ
ลูกเข้าใจนะ ไม่รู้ว่าเขาจะจริงจังกับลูกของแม่ไปอีกนานแค่ไหน”
“ครับแม่ผมจะจำได้ครับ แม่ว่ามันเป็นคนยังไงครับ” ผมแอบลุ้นว่าคำตอบแม่ผมจะเป็นยังไง
“แม่ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นคนดีหรือไม่ดียังไง แต่แม่รู้ว่าเขาเลือกคบคนไม่ผิด” รอยยิ้มเต็มอยู่บนใบหน้าผม
แม่พยายามที่จะพูดในความจริง ที่บางครั้งผมอาจไม่ได้มองถึงมัน
หรืออาจจะมอง แต่มองในมุมของเด็กๆ
อย่างว่าครับท่านเป็นแม่คนแล้ว ท่านผ่านอะไรมาบ้าง
ท่านย่อมมองออก และนั่นมันก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนที่เป็นแม่จะสอนลูก
“อย่าลืมนะลูก ลูกเป็นลูกของแม่นะ ลูกจะเป็นยังไง ลูกยังเป็นลูกของแม่เสมอ”
แม่ผมทิ้งท้ายก่อนที่เราจะลงไปทานข้าวเย็นกันครับและ ประโยคสุดท้ายนี้ มันทำให้ผมรู้ว่าแม่รักผมแค่ไหน
คืนนั้นผมกอดแม่ทั้งคืนครับ และแม่ยังอยู่กับเราอีก2คืนก่อนที่จะกลับบ้านไป
โดย2คืนนั้นผมไม่ได้ไปค้างที่บ้านคุณย่าครับ
เพราะนานทีแม่จะมาหาครับ แต่แม่ก็เลือกมาเฉพาะโอกาสที่สำคัญเท่านั้น
เรื่องเล่าต่างๆระหว่างแม่ลูกเกิดขึ้นตลอดระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน
และไอ้ลุงเองครับ ที่มันขับรถมาส่งผมที่บ้าน ช่วงที่แม่ผมมาหา
และมันอีกนั้นละ คอยมาช่วยงานที่ร้าน หลังจากเราสองคนเลิกงานครับ
สงสัยพยายามทำให้แม่ผมเห็นมั้งว่า มันเข้ากับพี่ชายผมได้เป็นอย่างดี
และมีเหรอครับที่คนช่างวางแผนอย่างมัน จะไม่ได้คะแนนจากแม่ผมไปมากโข
มันรู้ว่าแม่ผมชอบกินหมาก และของฝากที่มันซื้อให้แม่ผมติดรถกลับไปด้วยคืออุปกรณ์ที่ใช้ในการกินหมากครับ
พลู ลูกหมาก อีกหลายอย่างที่ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร แต่มัน หามาครบ
คะแนนจึงมากโขเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
ส่วนของพ่อผมเหรอครับ เครื่องดื่มบำรุงร่างกายธรรมดา
และอาตี๋น้อยก็ได้หุ่นยนต์ตัวใหญ่1 ตัว ถูกใจมาก ดีใจใหญ่เลย
ทันทีที่รถของพี่เขยล้อหมุนจากข้างๆร้านหลังจากที่เตรียมตัว
จะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดแล้ว เราล่ำรากันอยู่นานพอสมควร
และไม่ลืมครับ ที่แม่ผมจะให้ข้อคิดกับผมและไอ้ลุง
และมันก็รับฟังอย่างตั้งใจ ราวกับว่าแม่ผมเป็นแม่มันเลยที่เดียว
“เดี๋ยวผมกับปอร์จะไปเยี่ยมนะครับแม่” นี่คือประโยคสุดท้ายที่ มันใช้ทำคะแนนครับ
ผมว่ามันคงได้ใจแม่ผมไปบ้างแล้ว
รถไอ้ลุงมุ่งตรงจากร้านผมไปยังสาทร บ้านคุณย่าอีกครั้งครับ
ผมเริ่มใจหวิว ๆ หลังจากที่ต้องห่างกับแม่ตัวเองอีกครั้ง
ไอ้ลุงมันคงรับรู้ถึงความรู้สึกของผมครับ
มันเอื้อมมาจับมือผมสลับกับจับเกียร์ เพื่อให้ผมรู้สึกว่าผมยังมีมันอีกคนที่ยังรักมัน
แต่นั่นมันเป็นความรักและความรู้สึกคนละแบบ ทดแทนกันไม่ได้
แต่อย่างน้อยการกระทำของมันก็พอทำให้ผมอุ่นใจได้อยู่เหมือนกัน
พอถึงบ้าน ป้านวลก็บอกเราสองคนว่าคุณย่ารออยู่ในห้อง
เราแวะเข้าไปทันทีครับ เห็นคุณย่านั่งอยู่บนเตียงนอน
ท่านถามเรื่องพ่อแม่ผมว่ากลับกันหรือยัง
ผมก็เล่าให้ท่านฟังครับว่าเพิ่งส่งกลับและก็เลยมาที่นี่เลย
ผมยกมือไหว้ขอบคุณคุณย่าอีกครั้งครับ สำหรับของขวัญวันรับปริญญาที่ท่านให้ผม
แหมคนอ่านอยากรู้แล้วใช้ไหมครับว่ามันคืออะไร ไม่บอกดีกว่าไหมนี่
วันเป็นแหวนทองวงเล็กๆ พอดีนิ้วกลางครับ
ไม่รู้ว่าท่านจะให้พอดีนิ้วนางหรือเปล่าครับ ไม่รู้เหมือนกัน
แต่มันหลวมไปหน่อยเลยใส่นิ้วกลางแทน555
ไม่รู้เป็นไร ใครก็คงคิดว่าผมเป็นตู้ทองเคลื่อนที่ ไอ้ลุงก็คนนึงแล้ว
มาครั้งนี้ก็คุณย่าอีก55555โอ้ยสวยเหลืองอร่าม
คุยกันสักพักครับ เราขอตัวคุณย่า ไปยังห้องนอน
ปล่อยให้คุณย่าพักเพราะค่อนข้างดึกมากแล้วครับ สำหรับคุณย่า
แต่สำหรับวัยแบบเรายังมีอะไรให้ทำอีกเยอะครับ55
อย่าคิดลึกละครับ ว่าเราทำกิจกรรมเข้าจังหวะกัน เปล่าครับ
ผมยังคงถือคอนเซ็ปต์เดิมไม่เปลี่ยนแปลง5555
คือถ้าประเทศไทยไม่เป็นเมืองขึ้นของใคร เอกราชย่อมเป็นของข้า ฉันใดก็ฉันนั้น55
ผมยื่นผ้าเช็ดตัวให้มันครับ มันก็หยิบแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
เสียงน้ำที่ไหลออกจากฝักบัวลอยเข้ามาเป็นระยะ
ผมยืนริมหน้าต่างทอดสายตาไปยังนอกตัวบ้าน
สายลมยังลอยมากระทบใบหน้าผม ทำให้รู้สึกเย็นสบาย
กิ่งไม้ยังลู่ตามลมตลอดเวลา ท่ามกลางความสงบเงียบของทั่งบริเวณ
สิ่งที่แม่ได้พูดกับผมได้ผุดขึ้นมา ความที่ท่านเตือนไม่ให้ประมาทในการใช้ชีวิตคู่ของเราสองคน
ชีวิตคู่แบบชายกับชาย ชีวิตคู่น้อยนักน้อยหนาที่จะไปด้วยกันยืดยาว เหมือนชายหญิงทั่วไป
ผมรู้ครับท่านเตือนเรา เพื่อให้เราระวังในการใช้ชีวิต
แต่ทำไมผมกับเปลี่ยนเป็นความกังวลแทน
กังวลว่าเราจะรักกันไปนานแค่ไหน เราจะใช้ชีวิตร่วมกันไปนานเพียงใด
เพราะตอนนี้เราสองคนเพิ่งเริ่มเข้าสู่โลกของความจริงๆ
โลกที่เราเพิ่งหลุดออกมาจากอ้อมแขนของครอบครัวที่คอยปกป้อง
ไม่ให้อันตรายมาทำร้ายเราได้
แต่เมื่อเราออกมาจากตรงนั้นและเผชิญความจริง จากสังคมอีกแบบที่ต่างไปจากเดิม
แล้วเราสองคน ยังคงที่จะมั่นคงต่อความรู้สึกของตัวเองได้นานแค่ไหน
สายลมยังกระทบใบหน้าผมอยู่เช่นนั้น
จนผมลืมไปว่าเสียงน้ำจากฝักบัวที่ผมได้ยินก่อนหน้านี้ มันหายไปไหน
“คิดไรอยู่ครับ” คำถามลอยมาจากด้านหลังพร้อมกับอ้อมกอดของใครคนนึงที่เนื้อตัวยังชุ่มไปด้วยน้ำ
ผมนิ่งไปสักพักไม่ตอบอะไร
“ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า’ คำถามจากเจ้าของคนเดิม ไอ้ลุงใช้คางก่ายที่ไหล่ผม
หัวยังเปียกน้ำอยู่ครับ
“มีอะไรเหรอครับ” ผมใช้สองมือขึ้นมาโอบของแขนไอ้ลุงที่กอดผมอยู่
“เราใช้ชีวิตคู่ร่วมกันเร็วไปไหม กอล์ฟ” คำถามหลุดออกมาจากปากผม
เสียงเต้นของตัวใจที่ผมสัมผัสได้ผ่านแผ่นหลังของผม
เวลายังเดินไป เสียงกิ่งไม้ยังแกว่งเอ็นไปมา
“ทำไมถึงคิดแบบนั่นครับ หือ”
“เปล่า” น้ำตาเริ่มไหล
ผมค่อย ๆ ถูกผลักร่างออกจากใครบางคนแล้วเขาหมุนร่างผมช้าๆ
กอดผมแนบอก เสียงหัวใจยังเต้นเป็นจังหวะให้ผมได้สัมผัสเฉกเช่นเดิม
เพียงแค่เปลี่ยนจากผ่านหลังเป็นแผ่นหน้าอกเท่านั้น เสียงเต้นของหัวใจบอกผมว่ามันถี่ขึ้น
น้ำตาผมยังคงไหลริมอาบสองแก้ม
แต่คราวนี้มันไม่ได้มาจากความดีใจเหมือนเมื่อกี่วันที่ผ่านมา
แต่คราวนี้ มันมาจากความกังวลไปต่างๆ นานา ถึงอนาคตของเรามากกว่าครับ
ผมรู้ว่าผมอาจคิดไปก่อนแล้ว ทั้งๆ ที่มันยังไม่เกิดขึ้น และเวลานั้นยังมาไม่ถึง
แต่มันไปแปลกนี่ครับ ที่คนเราจะคิดไปก่อนเสมอ เพราะอย่างน้อย มันก็พอจะเตือนเราได้ ว่าเราควรจะเตรียมตัว และใช้ชีวิตรับมือกับวันนี้ยังไงเพื่อที่จะให้วันข้างหน้า เป็นอย่างที่เราต้องการ
แต่ก็ใช่ว่า ผลที่ตามมาจะเป็นอย่างที่เราต้องการทั้งหมดครับ
บางคนบอกว่าอยู่กับชีวิตปัจจุบันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ไม่ต้องคิดถึงอนาคต
แล้วถ้าแบบนั้น เราจะวางแผนชีวิตเราทำไม
บางคนก็บอกว่าคาดหวังกับชีวิตคู่มากไปถ้าเกิดมาเป็นแบบนี้
แล้วมันผิดด้วยเหรอที่ครั้งหนึ่งเราเกิดมา และอยากมีชีวิตคู่ เหมือนกับคนอื่นที่เขามีกัน
ถึงจะเป็นชีวิตคู่ ที่บางครั้ง อาจต้องอยู่ในมุมของตัวเอง มุมเงียบ ๆของเรา
“ไม่สบายใจอะไรเหรอครับ หือ เล่าไม่ได้เลยเหรอครับ”ไอ้ลุงมันเปลี่ยนจากคำตอบที่จะตอบผม มาเป็นคำถามแทน
“กอล์ฟคิดว่าวันข้างหน้าเรายังจะคบกัน ยังกอดกัน ไปไหนมาไหนกันแบบนี้ไหม”
มันผลักผมออกจากอ้อมกอดมันแล้วจ้องมาที่ผม
“ทำไมคิดไปไหนต่อไหนแบบนั้นละครับ” น้ำตาผมไหลริน
“อย่าร้องไห้เลย เมื่อในวันนี้เรายังมีกันและกัน” เมื่อเวลาเราอ่อนไหว สิ่งที่เราอยากได้มากที่สุด คือกำลังใจและคำพูดดีๆสักคำที่ทำให้เรารู้สึกสบายใจขึ้น ไม่ใช่สำหรับตอนนี้
“ปอร์ครับ กอล์ฟไม่อยากให้คำสัญญามาเป็นเหตุผลที่ทำให้เราสองคนสะบายใจนะครับ ถึงกอล์ฟ จะรู้ว่ามันจะมีค่าแค่ไหนในตอนนี้ ปอร์คงไม่ได้ยิน แต่กอล์ฟอยากให้ปอร์ได้เห็นมากกว่า ได้เห็นว่ากอล์ฟ วันนี้ กับวันพรุ่งนี้ต่างกันยังไง อย่าคิดมากไปเลยครับ” มันดึงผมเข้าไปกอดอีกครั้งครับ คราวนี้
ผมรับรู้ได้ว่าหัวใจมันเต้นแรงมากขึ้นกว่าเดิม หยดหน้าที่เกาะตามตัว
ความชื้นที่เคลือบตัวของมันอยู่ เปลี่ยนเป็นความแห้ง และความอบอุ่นแทน
ถึงแม่ว่าคำตอบที่ผมได้รับจากไอ้ลุงจะไม่ใช่คำตอบที่ผมต้องการก็ตาม
แต่มันก็เป็นคำตอบที่ใช้ได้ในโลกแห่งความจริง ความจริงที่เราต้องทำใจยอมรับว่า
การกระทำ มันมีค่ามากกว่าพูด แต่เชื่อเถอะครับ ว่าผมก็ยังอยากได้คำหวานๆ
มาค่อยหล่อเลี้ยงจิตใจของผมเช่นกัน ผมได้แต่แอบเสียใจอย่างแรง5555
“มาเดี๋ยวกอล์ฟจะส่งความรักผ่านอ้อมกอดนี้”
“อยากให้อีก10ปี หรือ20ปี กอล์ฟ ยังกอดปอร์แบบนี้ตลอดไป”
หลังจากที่ผมพูดจบ แรงกอดนั้นแน่นขึ้น จนผมแถบหายใจไม่ออกครับ
“พอเถอะ ปลอบใครไม่ได้เรื่องแล้วยังจะฆ่าให้ตายอีกเหรอ พอแล้วจะไปอาบน้ำ”
“ไม่ปล่อย”
“จะไปอาบน้ำแล้วป ล่อยเถอะ”
“เดี๋ยวอาบให้เอาไหมครับ”
“อย่าเลย เกะกะเปล่า”
“โห ไม่เจอปอร์น้อยหลายวันกอล์ฟน้อยคิดถึงนะครับ” คำหวานๆ หยอดมาแล้วครับ
หลังจากอาบน้ำ เสร็จ ชะตากรรมชีวิตของปอร์น้อย กับกอล์ฟน้อยจะเป็นยังไงนิ่จินตนาการแทบไม่ออกเลยครับ555
ผมค่อย ๆ แกะมือไอ้ลุงออกทีละข้างครับ แล้วเดินเข้าไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้องน้ำ
สักชั่วครู่กลับออกมาไอ้ลุงมันใส่เสื้อผ้านอนดูทีวีบนเตียงครับ
ผมวนเวียนอยู่ระหว่างตู้เสื้อผ้ากับกระจกชั่วครู่แล้วจึงกระโดดขึ้นเตียงอีกข้างที่ ๆ ผมนอนประจำครับ
มันหันหน้ามายิ้มให้ผมครับแล้วตบที่เตียงนอนเบาๆ
อ๋อนี้คือสัญลักษณ์บอกว่าให้เขยิบเข้าไปใกล้ๆมันนั่นเอง
ผมคิดในใจว่าทำไมไม่เขยิบเข้ามาหากรูเองล่ะ
ในเมื่อมันเห็นผมไม่ปฏิบัติตามที่มันบอก มันก็ทำอีกครับ คือตบลงที่เตียงนอนอีกครั้ง
“ก็เขยิบมาเองสิครับ”
คำบอกของผมได้ผลครับ555 มันค่อยๆ เขยิบมานอนข้างๆผมแล้วตะแคงข้างใช้มือซ้ายท้าวที่หมอน
ตามองมาที่ผม
“อยากให้ปอร์นอนข้างๆ ผมแบบนี้ทุกวันจังครับ” มันพูดพร้อมเอามือลูบที่ผมของผมอย่างช้าๆ
“อ้าวไม่เบื่อบ้างเหรอ”
“โหใครจะเบื่อแฟนตัวเองได้ล่ะครับ” กลิ่นปากอ่อนลอยมากระทบจมูกผม
“กอล์ฟ เรารักกันนาน ๆ นะ”
“มันแน่อยู่แล้วครับ”มันไม่พูดเฉยๆครับ พูดจบมันก็บรรจงจูบเข้าที่ปาก หน้าผาก
อย่างที่มันเคยทำ และอย่างที่ผมเคยถูกทำเช่นกันครับ555
วันนี้ผมยอมรับคำครับว่าคำสอนของแม่ มันมีอิทธิพลความความคิดของผมเป็นอย่างมาก
ไม่ใช่ว่า คำเตือนนั้นไม่ไม่ดีนะครับ ดีมากด้วยซ้ำ
เพราะมันคอยเตือนสติของผม คอนเตือนสติเรา ให้รู้ว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไร
และเล่นบทบาทอะไร ถึงบางครั้งมันจะทำให้เราเก็บไปคิดมากก็ตาม
คืนนั้นผมหลับในอ้อมกอดของไอ้ลุงเช่นวันที่ผ่านมา
โดยผมขอมันอย่างนึงครับ ไม่ว่าเวลาไหนก็ตาม
ขอให้มัน อย่าหันหลังให้ผม แม้กระทั้งเวลานอนหลับแล้วก็ตาม
*
**
*
*
**
ด้วยอนุภาพของจันทรา จงสำแดงฤทธา ณ บัดนี้555
ปล.แอบมาลงดึกๆๆ อย่ารู้ตัวนะครับ555
คิดถึงCFทุกคนจังครับ
ฝันดีนะครับ
รักษาสุขภาพด้วย
-
:z13:
จิ้มรีบน อิๆ
อ่านตอนนี้แล้วอยากบอกว่า
ความรักไม่ใช่เรื่องของการรอคอย เฝ้าฝัน เพ้อถึงสิ่งที่ไม่น่าจะคิดถึง
จงมองมันอย่างรู้และเข้าใจว่ารัก คือ LOVE is ...
ความรักเป็นเรื่องของความเชื่อใจกัน ความเข้าใจ ความรู้สึกดีๆที่มอบให้กัน
การอยู่กับวันเวลาที่ต่างมีกันและกัน ล้วนแล้วแต่เป็นเครื่องพันธนาการความรักให้
ดูมีรูปร่าง และอยู่กับเราไปตลอด
ฉะนั้นอย่าพะวงอยู่กับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง และอาจไม่มีวันมาถึงเลย
จงทำรักของเราให้เบิกบาน...
จงสมานรอยปริที่แตกออก...
จงประคองกันและกันให้มั่นคง...
อย่าพะวงกับสิ่งไร้ในแดนดิน
อย่าถวิลหารักให้มากมาย
อย่าก้าวก่ายบางสิ่งให้มากล้น
แล้วจะอยู่คู่ครองสองใจดล
นิว(LOVEis)
:z13:
จิ้มรีล่างครับไม่เจอเลยน๊า
-
:z13:
จิ้ม น้องนิวครับ
มาเป็นกำลังใจให้น้องปอร์ กับ พี่กอล์ฟ นะ
ทำวันนี้ให้ดี วันนี้เป็นอย่างไร อย่าไปคาดหวังวันข้างหน้าให้มากเกิน
:z2: :z2:
-
ดึก้อบ่อยั้น
เหอะๆๆๆ
กอล์ฟน่ารักอ่ะ
-
หวานนนนนนน
หวานนนนนนนน
หวานนนนนนนนนน
:z1:
-
:o8: น่ารักจังเลย
ถึงลุงกอล์ฟพูดน้อย ... แต่ก็สามารถใช้คำพูดง่ายๆ สั้นๆ มาทำให้รู้สึกดีได้เสมอเลยน๊า
ก็จริงของลุงนะคะ ... ที่ไม่อยากสัญญาถึงอนาคตล่วงหน้ามากมาย
แค่ ในวันนี้เรายังมีกันและกัน ... กับความรักที่แสดงออกมาสม่ำเสมอ ก็อบอุ่นแล้วนะคะ
ว่าแต่ คุณปอร์ เป็นเซเล่อร์มูน ไปตั้งแต่เมื่อหร่ายยยยยย o22
-
แม่น้องปอร์คนสวย สอนดีจังเลย
ดูแลความรักของทั้งคู่ดี ๆ นะจ๊ะ ลุงหน่ะเค้ารักน้องปอร์คนสวยมากมายเลยน้า อุปสรรค์ยังมีอีกมากมาย แต่เชื่อความความรัก ความเข้าใจ ความไว้ใจกันของลุงและน้องปอร์คนสวยจะฝ่าฟันอุปสรรคไปได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า
+1 ให้ความรักของคนทั้งคู่ :man1:
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
:กอด1: +1 ให้กำลังใจปอร์+กอล์ฟนะครับ
ขอให้ "ทำทุกวันให้ดีที่สุด" และรักกันมากๆ นะครับ
-
น่ารักมากเลยคู่นี้ ขอให้มีกันและกันตลอดไป :L2:
-
อิอิ กอล์ฟน้อยคิดถึงปอร์้น้อย คิดถึงบ่อยๆรับรองมีน้องหลายคน อิอิ
-
>>ด้วยอนุภาพของจันทรา จงสำแดงฤทธา ณ บัดนี้555
...
ว๊ายคุณพระ เซเลอร์มูล
ปล.รักกันนานๆนะค๊ะแม่คนงาม เดี๊ยนเอาจีช่วยข่ะ
(http://i269.photobucket.com/albums/jj45/mongyao/101702951.jpg)
-
:L2:...ทำในสิ่งที่ดีที่สุดแหละน้องปอ ทำทุกๆๆวันให้ดีที่สุด
...บางที่เราวางแผนอนาคตไว้ แล้วเหมือนเราต้องไปให้ถึง
...มันก็กดดันนะ ถ้ามันราบรื่นมันก็โอเค แต่ถ้าไม่ราบรื่น ..เราก็เครียด
...ความเครียด มันจะบั่นทอนความสุขของเรา ทั้งในปัจจุบัน และอนาคต :L2:
-
If tomorrow never come......
ทำวันนี้ให้ดีที่สุดคะ
น้องปอร์เป้นลูกครึ่งฝรั่งเศสเหรอ
-
ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเนอะ :n1:
ให้กำลังทั้งคู่ค่า :กอด1:
-
:pig4: ปอร์คนสวยในสามโลก
เอิ๊กๆ
-
อนาคตเป็นสิ่งที่ยังมาไม่ถึง เราไม่รู้หรอกว่า วันนี้ในอีกไม่กี่เดือน กี่ปีข้างหน้าจะเป็นยังไง
การที่คนสวยคิดมากก้อย่อมเป็นเรื่องธรรมดา โธ๋ๆร้องไห้เลยอ่ะ :m15: โอ๋ๆ
ส่วนน้องลุงเยี่ยมมากคะปลอบประโลมด้วยอ้อมกอดและคำพูด ซึ้งจริงๆคนสวยหายคิดมากนะ
“อยากให้อีก10ปี หรือ20ปี กอล์ฟ ยังกอดปอร์แบบนี้ตลอดไป”
>> ซึ้งที่สุด :m15:
ส่วนเรื่องคุณว่าที่แม่ยาย กรี๊ดดดดดดดดดดอิลุงช่างเอาใจซะขนาดนั้น หลงกันทั้งบ้านคุณย่าสอน
คุณหลานมาดีก้องี้ล่ะเนอะๆ :กอด1:
+1 ให้สวยคะ งานนี้ไม่ต้องให้ใครมาร่ายมนต์หรอกคะ แค่นี้ก้อหลงจะแย่อยู่แล้ว รักนะ
-
รักกันตลอดไปนะคะ
:กอด1:ปอร์+กอล์ฟ
-
พรุ่งนี้ยังมาไม่ถึง
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
ดูแลกันและกันตลอดไปนะคะ :man1:
-
สู้ๆนะครับบบบบบบบบบบบบ
-
"รักอย่างมีสติ" ชอบคำพูดคุณแม่น้องปอร์จัง
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะ :L1:
-
เอาน่าปอร์อย่าเพิ่งคิดไกล
พลังแห่งรักน่ะมันมีอานุภาพนะ
-
ชอบที่แม่พี่ปอร์บอกอ่ะ
แม่ไม่รู้ว่าเค้าเป็นคนดีมั้ย แต่รู้ว่าเค้าเลือกคนไม่ผิด :m20:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ดูแล หวงใย ใส่ใจซึ่งกันและกันตลอดไป
เป้นกำลังใจให้ครับ :L2: :3123: :L2:
:pig4: :pig4:
-
เพราะมันคอยเตือนสติของผม คอนเตือนสติเรา ให้รู้ว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไร
และเล่นบทบาทอะไร ถึงบางครั้งมันจะทำให้เราเก็บไปคิดมากก็ตาม
คืนนั้นผมหลับในอ้อมกอดของไอ้ลุงเช่นวันที่ผ่านมา
โดยผมขอมันอย่างนึงครับ ไม่ว่าเวลาไหนก็ตาม
ขอให้มัน อย่าหันหลังให้ผม แม้กระทั้งเวลานอนหลับแล้วก็ตาม
*
**
*
*
**
ด้วยอนุภาพของจันทรา จงสำแดงฤทธา ณ บัดนี้555
--------------------*------------------------------
หลังจากคืนนั้น.... คืนที่เราขอกันว่าแม้แต่เวลานอนอย่าได้หันหลังให้กัน
5555 คิดไปไกลใช่ไหมครับว่าทำไมถึงขอแบบนั้น ไม่ใช่กลัว.....หรอกนะ
แต่แค่ขอนะครับ.....ไม่ได้สัญญาแต่อย่างใด และไม่รู้ว่าจะเผลอตอนไหนก็มันหลับนี่ครับ
ควบคุมตัวเองได้ซะที่ไหน
แน่นอนครับ ตื่นขึ้นมาทุก ๆ วัน มันทำให้เราอุ่นใจเสมอเมื่อเห็นหน้าเขาเป็นคนแรก
ถึงหน้าจะเต็มไปด้วยอะไรที่ไม่ต้องการ รวมทั้งกลิ่นปากด้วย555
รังเกียจซะที่ไหนครับ มีพอๆกัน
ผมเชื่อว่าทุกคนก็คงเคยเป็นเหมือนผมนะครับ ถึงจะหลับอยู่ เรายังรู้สึกตัว
ว่าเรากำลังฝันหรือบางครั้งฝันว่าเราถูกจูบ
พอตื่นขึ้นมา ...เรายังสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากรอยจูบนั้น
555 ละเมอไปกันใหญ่แล้ว
ครับหรือแม้แต่เรารู้ตัวเองว่าตอนนี้เรากำลังฝันอยู่และปล่อยให้ฝันนั้นดำเนินต่อไป
ผมเช่นกันครับ... ด้วยความที่ขอกันนี่ล่ะครับ....บางครั้งยังเผลอคิดขึ้นมาเลย ว่าตอนนี้เราหลับอยู่ เราหันหลังหรือนอนในท่าไหน
จนบางครั้งต้องเอามือคลำ รอบๆบริเวณ ว่าตรงไหนคือหัวเตียงและตรงไหนคือข้างๆ
หลังจากคลำอยู่นาน ถึงได้รู้ว่าเรานอนท่าไหน และก็พลิกตัวกลับใปนอนยังท่า ที่เราไม่หันหลังให้กันตามเดิม
จนหลัง ๆ เริ่มชิน และติดเป็นนิสัยครับ
บางครั้งลืมตาตื่นขึ้นมา สายตาอีกคู่นึงจะหลับปริบๆอยู่ข้าง ๆ รอเวลาให้อีกคู่นึงตื่นขึ้นมาจากการหลับไหล
เพื่อมาสบตาสายตาอีกคู่นึง5555 จินตนาการตามนะครับแล้วจะเห็นภาพ
เมื่อเวลาผ่านไป อีกคนยังไม่คิดที่จะตื่นขึ้นมา เราก็หาวิธีการ มาทำให้อีกคนตื่นจนได้
และสบตาเราในที่สุด555
ทุกวันของเราสองคนยังเป็นเหมือนเดิมครับ
ไอ้ลุงยังเป็นคนขับรถของผมเหมือนเดิม
แต่คนขับรถคนนี้ต่างจากคนขับรถอื่น ๆ คือมันแต่งตัวหล่อทุกวัน
ส่วนผมยังนั่งปั้นหน้าสวยเป็นตุ๊กตาหน้ารถของมันเหมือนเดิม
แต่งตัวสบายๆ ไม่ต้องมีไทร์ เหมือนไอ้ลุง เราก็ดูดีได้ในแบบเรา
555น่าจะสลับหน้าที่กันนะครับ ถ้าดูจากการแต่งตัว
แต่มันก็ไม่เคยคิดว่าให้ผมขับให้มันนะครับ
คงเป็นเพราะมันยังรักชีวิตของมันอยู่
ขืนให้ผมขับ มีหวัง จากที่สวยๆ จะเป็นศพแทน555
ตอนนั้นมันคงหาแฟนใหม่ได้ไม่ยาก
เม้าท์ไป เรื่อยๆ คนเรา
และเหตการณ์แบบนี้ก็ยังเกิดขึ้นเป็นกิจวัตรครับ
ถึงหน้าตึก ผมก็เปิดประตูรถและก้าวท้าวออกมาจากตัวรถวางจิกลงบนฟุตบาท อย่างสวยๆ
ก่อนที่จะหมุนตัวกลับมาส่งยิ้มสวย ๆให้ไอ้ลุง
และอนุญาตให้มันขับรถไปยังออฟฟิตของมันครับ
หน้าที่ช่วงเช้าเป็นอันเสร็จ....แต่เพียงนี้
จะเริ่มขึ้นอีกครั้งก็ตอนหลังเลิกจากงานแล้วครับ
ถ้าเลิกเร็วนะครับ.... แต่ถ้าผมเลิกดึกก็ตามเคย
สวยแค่ไหนมันเริ่มไม่รอ คำตอบสุดท้ายคือกลับเอง 555555
ชิส์ง้อที่ไหนกันล่ะพ่อ พี่แท๊กซี่หล่อ ๆ ตอนดึกมีออกเยอะ
ดีไม่ดีพี่ท่านจะพาขึ้นสวรรค์ล่ะสิ55
วันนี้ ไอ้ลุงโทรหาผมว่าเย็นนี้มันเอง มารับผมไม่ได้ครับ
ม๊ามันโทรให้กลับบ้าน มันไม่บอกว่ามีธุระอะไร ให้ผมกลับไปรอที่บ้านคุณย่าก่อนเลยครับ
เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วมันจะกลับมา คงเป็นจะดึกหน่อย
มันบอกว่าจะทานข้าวที่บ้านกับม๊าด้วยเลย
ไม่ต้องรอทานข้าว... และฝากบอกคุณย่าด้วย
นี้คือสาส์นที่มันส่งตรงถึงผมครับก่อนที่มันจะบอกว่าพี่คริสเรียกพบและวางสายไป
อย่านะห้ามจิก ของกรูนะ55
ช่วงเที่ยงผมจึงไปท่านข้าวกับพี่โจ๋ และช่วงบ่ายไม่มีประชุม จึงเป็นผลดีให้เลิกงานตรงเวลาครับ
ไม่กล้าไปไหนโดยที่ไม่มีไอ้ลุง นิสัยไม่ดีจริงๆครับทำอะไรไม่ได้เพราะขาดผู้ชายเคียงข้าง
ที่เดียวที่สิงห์สถิตได้คือบ้านคุณย่านั่นเองครับ
ผมปิดคอมและดูความเรียบร้อยขนโต๊ะทำงานก่อนที่จะเดินสวยๆออกจากออฟฟิศครับ
ช่วงเวลานี้รถติดมาก ผมจึงเรียกใช้บริการพี่วินรูปหล่อ แถวๆที่ทำงานครับเพื่อไปส่งยังบ้านคุณย่า
ส่วนพี่แท็กซี่หล่อ ๆรอ ดึกๆ แล้วกันครับ555 เดี๋ยวเรียกใช้บริการ
ผมรายงานคุณย่าตามที่ไอ้ลุงมันบอกครับ
คุณย่ารับทราบแล้วผมจึงขึ้นบนห้องไปอาบน้ำ
แล้วลงมาช่วยป้านวลเข้าครัว แต่ก็เหมือนๆขาดอะไรไปครับ
เพราะถ้าวันไหนมาเร็วเราก็ช่วยป้านวลทำครัวเสมอกัน
แต่วันนี้มีผมคนเดียว จึงเหมือนสีสัน ความน่ากินของอาหารจะดรอปลง
แต่ความอร่อยยังเหมือนเดิม ป้านวลซะอย่างครับ
คุณย่านั่งดูเราทำหน้าที่แม่ครัวอยู่ที่โต๊ะเตรียมของใกล้ ๆ
เหมือนกับอาจารย์โรงเรียนสอนทำอาหาร เพื่อคอยให้คะแนนยังไงยังงั้นครับ
ไม่นาน กับข้าว3 -4 อย่างก็ พร้อม เรา ผม คุณย่า และป้านวล
ก็จัดการของที่ทำกันอย่างเงียบๆ ไม่เหลือไว้ให้ไอ้ลุงตามคำบอกของมันครับ
แหงล่ะ เห็นกับข้าวฝีมือม๊าดีกว่า หนูปอร์ แล้วจะเหลือไว้ทำไม555
ความจริงฝีมือป้านวลครับ ควรจะบอกว่าฝีมือผู้ช่วยแม่ครัวมากกว่า55
คุณย่าท่านย้ายเข้าไปหนังดูทีวีที่ห้องรับแขกครับ
ผมและป้านวลช่วยกันจัดการในครัว
เมื่อเสร็จแล้วผมจึงขอตัวขึ้นห้องบรรทม
ไปนอนสวยๆรอใครบางคนให้กลับมา เคียงคู่ตุนาหงันยังบ้านทรายทองแห่งนี้ครับ
บ้านที่ใครๆ หลายคน และหลายตัว หลายนอ อยากเข้ามากัน
http://www.youtube.com/v/bO8ZQbHHtwE&hl=en&fs=1&
(กดฟังเพลงขณะอ่านนะครับได้อารมย์ดี)
เวลายังเดินไปเรื่อยๆ รายการทีวีต่างๆยังดำเนินตามเวลาของมันไป
รายการบันเทิงก็แล้ว เข้าสู่ละครหลังข่าว จนตอนนี้มันจะจบแล้วครับ
เวลาก็เลยเข้า4ทุ่ม ไม่มีวี่แววว่ามันจะมา หูก็คอยเงี่ยฟังว่าเมื่อไรเสียงรถมันจะวิ่งเข้ามา
หรือเมื่อไรมือถือจะดังสักที
และแล้วจึงต้องเป็นแม่สายบัวรอแล้วรอเล่า
ว่าแล้วจึงหยิบมือถือขึ้นมา กดโทรหามันครับ
ครั้งแรกฟังเพลงอยู่นานจนมันตัดไป
ผมจึงเว้นระยะ เพราะคิดว่าคงทำธุระยังไม่เสร็จ
หลังจากนั้นจึงกดโทรอีกครั้ง คราวนี้ก็ยังไม่รับเหมือนเดิมครับ
ครั้งที่สามและที่สี่จึงตามมาติดๆ มันก็ยังไม่รับอีกครับ
เอาแล้วสิครับ ผมเริ่มใจไม่ดีแล้ว เพราะปกติถ้ามันไม่รับก็ก็จะรีบโทรกลับเลย
ไอ้จะโทรเข้าบ้านก็ไม่มีเบอร์ ถึงมีเบอร์แล้วจะขอสายใครดีนะ
แล้วถ้าเขาถามว่าจากไหน อันนี้สิสำคัญกว่าครับ ตอบไงหว่า
ภรรยาเหรอ ไม่นะ55
ผมวางมือถือลงบนเตียงนอนข้าง ๆ ผม
ใจคิดไปต่างๆนา นา เพราะมันไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาครับ
ละครก็จบแล้ว รายการวาไรตี้ เพิ่มมาแล้ว มือถือผมยังเงียบอยู่เลย
หมายเลขที่เพิ่งเรียกท่านไปไป รอการติดต่อกลับมาอยู่ครับ
5 ทุ่มก็แล้ว เที่ยงคืนก็แล้ว ผมเริ่มมองนาฬิกาถี่ขึ้น ถี่ขึ้น
จึงตัดสินใจโทรหามันอีกครั้งครับ
“ทำไมไม่รับสาย” ผมพูดไปโดยปราศจากคำทักทาย อย่างมารยาทไทย เพราะอารมย์เริ่มเข้าโหมดโมโหแล้ว
“…………………….”
“ไม่มีไรทำไมไม่รับสายครับ” น้ำเสียงเริ่มสูงขึ้น
“……………………….” น้ำเสียงมันราบเรียบ เกินกว่าปาติ จนผมรับรู้ได้ว่าต้องมีอะไรสักอย่าง
เกิดขึ้นเสียแล้ว
“มีอะไรหรือเปล่า” ผมยังพยายามที่จะคาดคั้นมันต่อไป
“………………………………..…….…………….”
มันพูดจบแล้วก็ขอวางสายไป ทั้งๆที่ผมยังไม่รู้เลยว่ามันมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น
ผมวางมือถือไว้ที่เดิม ความวิตกร้อยแปดเริ่มผุดขึ้นมาๆ เสียงทีวียังลอยเข้ามาเรื่อยๆ
แต่ผมฝังแทบไม่รู้เรื่องเลย ว่ารายการนั้นมันพูดอะไรของมัน
ใช่ครับ เพราะสมองของผมจดจ่ออยู่กับเรื่องที่ผมเพิ่งรับรู้เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
ครับใช่มันอยู่ที่บ้านของมัน มันปลอดภัยดี ไม่ได้เกิดอุบัติเหตุแต่อย่างใด
แล้วอะไรล่ะ ทำให้มันต้องรีบวางโทรศัพท์โดยไม่ไบอกเหตุผลว่าทำไม และเกิดอะไรขึ้น
เรื่องแล้วเรื่องเล่าที่วนเวียนเข้ามาให้หัวผม
ป๊ากับม๊ารู้แล้วใช่ไหมว่าเราสองคนเป็นไรกัน
และรู้แล้วใช่ไหมที่ผมมาค้างบ้านคุณย่ากับมัน นอกจากประเด็นนี้แล้ว
ผมคิดว่าไม่น่าจะเป็นอย่างอื่นได้เลย
หรือว่าท่านจะให้เราเลิกคบกัน
หรือว่าท่านจะแยกเราออกห่างกัน คืนนี้มันถึงกลับมาหาผมไม่ได้
แล้วมันอะไรกันล่ะ ช่วยผมคิดที
ผมหยิบรีโมทขึ้นมา หยุดภาพเคลื่อนไหวนั้น ตามสมองที่สั่ง
มือเอื้อมไปปิดไฟหัวเตียง เข้าสู่โหมดความความืดให้มันมาเยือน
แสงสว่างจากด้านนอกยังผ่านหน้าต่างนั้นเข้ามา....พอให้ห้องสว่างขึ้นบ้าง
เสียงปลิวไสวของใบไม้ยิ่งเพิ่งความเงียบเหงาให้จิตใจของผม
ผมพลิกตัวตะแคงข้างหันหน้าไปยังที่ๆ ไอ้ลุงมันนอนประจำครับ
อีกมือลูบไปยังที่ตรงนั้น
คืนนี้คงเป็นคืนแรกที่ไม่มีมันนอนข้างๆผมเหมือนทุกวันที่ผ่านมาสินะ
ห้องที่ดูกว้างใหญ่ ตอนนี้ มันยิ่งดูเพิ่มขนาดใหญ่กว่าเดิมเป็นหลายเท่า
ผมพยายามทบทวนหาสาเหตุอีกครั้งว่าทำไม
เพราะอะไร
ทำไม.... เพราะอะไร
ทำไม....เพราะอะไร
และทำไม.... เพราอะไร อยู่แบบนี้ตลอดเวลาที่ผมหลับตาลง
จนผมไม่รู้ว่าผมหลับไปตอนไหนด้วยซ้ำ
เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือ บอกเวลาให้รู้ว่า นี่ถึงเวลาที่จะต้องตื่นขึ้นมาจากโลกแห่งความฝันเสียที
เพื่อมาเจอโลกแห่งความจริงที่ผมยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร
ผมถึงที่ทำงานด้วยเวลาที่สายกว่าปกติครับ ส่วนนึงมาจากผมใช้เวลาในห้องน้ำยาวไปเพราะมัวแต่คิดถึงเรื่อง
ที่ทำให้ผมวิตก ทั้งคืน
“ ถึงที่ทำงานหรือยัง” ผมหยิบมือถือโทรหามันอีกครั้งและกรอกเสียงไปตามสายนั่นครับ
อืม สั้นๆ คือคำตอบที่ผมได้รับ
ใจผมอยากถามเหลือเกินว่ามันเกิดอะไรขึ้น เล่าให้ฟังไม่ได้เลยเหรอ
แต่ผมก็ทำไม่ได้ เพราะตอนนี้มันคงไม่อยู่ในอารมย์ที่จะเล่าได้
“เย็นนี้จะกลับบ้านคุณย่าไหม”
กลับ คำตอบที่ผมได้.....ยังสั้นเหมือนเดิมครับ
โอเค อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้เจอกันอีกคืนนี่ และตอนนั้นผมคงถามมันได้ว่าเกิดไรขึ้น
ถ้ามันอยากบอกผมนะครับ
วันทั้งวันผมแทบไม่เป็นอันทำงานเลย ดีครับที่วันนี้ไม่มีงานอะไรหนัก ๆ จนถึงต้องใช้ความคิด
วันเวลาแต่ละนาทีจึงผ่านไปอย่างๆช้า สวนทางกับจิตใจที่กำลังเร่งรีบ
ผมมองนาฬิกาที่ข้อมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนพี่โจ๋ถามว่า กลัวมันหายหรือไง
ผมก็ได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ ตอบกลับไป อยากบอกว่าว่าตอนนี้ผมทรมานเหลือเกิน ถึงยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไร
แต่เชื่อเถอะครับ ด้วยความที่เราจินตนาการไปก่อนแล้ว มันยากมากที่จะทำให้เราสลัดความคิดนั้นทิ้งไปได้
แล้วกลับเข้าสู่โหมดสถานการณ์ปกติ
ยามเช้าเพิ่งผ่านไปแล้ว อย่างช้าๆๆ
บ่ายจึงเริ่มและค่อยๆคืบคลานไปทีละนิด ทีละวินาที
ตอนนี้จิตใจผมเป็นตัวกำหนดเวลาเองเสียแล้ว
ผมดีดตัวออกจากออฟฟิศก่อนเวลาเล็กน้อยครับ ขืนรอต่อไปให้เลิกตรงเวลาผมเองนั่นละครับที่จะตายเอง
เสียงสัญญาญาณเปิดประตูของรถไฟฟ้าดังขึ้น
ผู้คนต่างกรูออกมา หลังจากที่ประตูเปิดออกแล้ว
ผมเดินเข้าไปยังด้านไหนซึ่งตอนนี้มันเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังจะกลับบ้านแล้ว
ที่ว่างจึงพอมีให้ยืนครับ
สถานีต่อไป................................... เสียงจากเธอคนนั้น คนที่เราไม่เคยเห็นตัวตนของเธอเลย
แต่เสียงช่างเพราะอะไรอย่างงี้
ระยะห่างแค่ไม่เท่าไร แต่มันเหมือนระยะทางไกลเป็น10สถานี
ผมไม่ช้าที่จะรีบก้าวออกจากตัวรถเมื่อประตูได้เปิดออกแล้ว
สาวท้าวให้เร็วที่สุด เพื่อไปยังที่ๆ ไอ้ลุงทำงานอยู่
“ตอนนี้รออยู่ใต้ตึก.............นะครับ” คำพูดสั้นๆ จากผม ก่อนที่จะเก็บมือถือเข้าที่เดิม
และเลือกที่จะนั่งรอมันยังม้านั่งใต้ตึกที่ทำงานไอ้ลุง
ปล. แอบมาลงตอนดึกๆอีกแล้วครับ
หลับกันหรือยังครับนี่ ใครที่แอบอ่านอยู่ก็เผยออกมาเลยนะครับ
คนเขียนจะรีบให้อภัยไม่ถือโทษโกรธใคร555
การแอบเป็นการกระทำที่ไม่เปิดเผย เอ๊ะ ยังไง เหมือนกันไหมนี่
-
:z3:
อ่านตอนนี้ เข้าสู่ภาวะ " จิตตก" แล้วช้านนนนนน
ขออย่าให้มีอะไรเลย :o12:
-
:z3 :z3:
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมถึงเป็นแบบนี้อ่ะ
สังหรณ์ใจไม่ดีอ่ะ คุณป๊าคุณม๊าเรียกอิลุงไปทำไมคระ
คนดีของคนอ่านบอกหน่อยสิ ทำปากแข็งแบบนี้ สวยปวดใจนะ
แค่ห่างกันไม่กี่ชั่วโมงทำสวยไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานอ่ะ :เฮ้อ:
รู้มั๊ยคนรอคอยคำอธิบายร้อนใจเป็นไฟเผาอกนะเนี่ย
อย่าบอกนะว่าคุณม๊าจะให้ไปเรียนต่อ หรือไม่ก้อหาคู่ให้อ่ะ
หรือไม่ก้อรับว่าที่ลูกสะใภ้ไม่ได้อ่ะ กรี๊ดดดดดดดดด :serius2: :angry2:
คิดไปไหนต่อไหนแล้วนะอิลุง รีบๆพูดนะ :m15:
+1 ให้สวยตลอดกาลคะ เพลงก้อเพราะปวดตับ
-
หวั่นใจ...กลัวมีเรื่อง
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อ่านแล้วเครียดเรื่องชักยังไงๆแล้วสิ กลัวๆจัง
หวังว่าคงไม่เป็นอย่างที่คิดนะ เข้าใจว่ามันควรจะเป็นเหอะๆ
นิว(LOVEis)
-
เริ่มจะน่ากลัวอ่ะ
ทำไมลุงเปลี่ยนไปอ่ะ
กลัวตอนต่อไปแต่ก็อยากอ่านนิะคนสวย
-
มีไรรึปล่าวอะ............
ค้างอย่างแรง
-
:serius2:
ทำมายลุงเปลี่ยนปาย
มาต่อเร็วๆเน้อ
-
น้องปอร์เขียนให้ แฟนคลับ นอยด์รึป่าว
ไม่เชื่อหรอกว่าลุงจะเปลี่ยนปายยยยยยย
ไม่น้าาาาาาาาา
:serius2:
-
เป็ำนกำลังใจให้ครับ
-
:z3: เครียดดดดด เกิดอะไรขึ้นกับลุงเนี่ยะ โอยยย คนอ่านเครียดดดดด
-
ความอ่อนแอที่มีวันนี้มันทำให้กลัว ... ขอแค่เพียงเวลาปรับตัว ให้ได้เตรียมหัวใจ
อย่าเปลี่ยนเป็นคนละคน ... อย่าเปลี่ยนไปจนฉันรู้ตัว :z3:
อ่านตอนนี้แล้ว ใจร้าวมาก ... ไม่ชอบให้ ลุง เงียบๆแบบนี้เลยค่ะ
ถ้ามีธุระอะไรที่ปฏิเสธคนอื่นไม่ได้ ก็เข้าใจนิสัยอยู่ ... แต่ก็ไม่อยากให้ต้องปิดบังกันเน๊อะ มันอึดอัดหัวใจ :เฮ้อ:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ม๊ายยยยยยยย
พี่ปอคนจ๋วย :z3:
-
:serius2:
อ่านตอนนี้แล้วจิตตกอ่ะ
แล้วต่อไปจะเป็นไงเนี๊ย
โอ๊ยยยยยยยยยเครียด
-
โอ๋ย....อ่านแล้วเครียด.....
ลุงอย่าทำให้เครียดน๊า ...เดี๋ยวนอนไม่หลับตาม :z10:
รออยู่...
-
ลุงกอล์ฟจะมีอะไรให้นู๋ปอร์แปลกใจอีกนะ อิอิ
-
:z3:
โอ๊ยยยยยย เครียดแทน
เกิดอะไรขึ้น
น้องลุงอย่าเก็บไว้นะ เล่าให้คนสวยฟังให้หมดเลยนะลุง
-
แอบอ่านอยู่เสมอ
จิตตกนะคะตอนนี้
-
กังวลจิตตกกันไปตามๆ กัน มีเรื่องอะไรเน้อ หรือคุณป๊ากะม๊าจะรู้แล้ว :เฮ้อ:
-
เครียด คนสวยทำค้าง :z3: :z3:
-
:L2:...น้องกอล์ฟ คงโดนป๊ะ ม๊ะ ถล่มแหละ เลยอึ้งๆๆๆๆ
...ถามไป 3 คำตอบมาคำเดียว ให้เวลาเขาตั้งหลักหน่อย
...ยังไงก็ต้องช่วยกันแก้ปัญหาแล้วละ ตอนนี้ตั้งสติกันให้ดี
...ต้องสู้ถึงจะชนะ อย่ายอมแพ้ อย่าท้อ ตั้งแต่ยังไม่สู้ก็แล้วกัน :ped149:
-
อ่านแล้วจิตตกนะเนี่ย
ถ้าเป็นไปได้รีบมาต่อหน่อยเด้อ :bye2:
-
เครียดครับ
พี่ปอ
ทำไมเครียดจังตอนนี้
มันอึดอัดจัง
-
มีปัญหา
ค่อยๆแก้นะครับ
-
:seng2ped:
-
ไม่น่าจะโดน ป๊ะ ม้า มั้งครับ น่าจะเป็นมือที่สาม สี่ ห้า :m16:
สวยสู้ สู้ :เฮ้อ:
-
อย่าเพิ่งจิตตก นอยด์แดกไปนุ้งปอร์คนสวย (แต่ก็ไม่เท่าไร 555)
อุปสรรคขวากหนามจะเป็นสิ่งทดสอบรักมั่นของคนทั้งคู่
จงยึดมั่นในสโลแกน
"ถ้าประเทศไทยไม่เป็นเมืองขึ้นของใคร เอกราชย่อมเป็นของข้า ฉันใดก็ฉันนั้น" (เกี่ยวกันไหมเนี่ย)
สู้ต่อไปปปปปปปปปปปปปปปปปป พจมารรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร !!!
:L2: :L2: :L2:
ILFC มาช่วยเป็นกำลังใจอีกแรง
ป.ล. ว่าแต่เมื่อไหร่จะเพิ่ม ท่านชายนพ และ พี่คริส เป็นตัวเลือกในโพล :z1:
เผื่อลางเนื้อชอบลางยา
พลาดจากดวงจันทร์ก็ยังอยู่ท่ามกลางหมู่ดาว :m20:
-
รายอ่ะ ปอ จินตนาการฟุ้งซ่านก่าคนแต่งอีกอ่ะ :serius2: :serius2: :serius2:
-
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอให้
เข้มแข็งอย่าได้ปล่อยมือจากกัน
เด็ดขาดเลยนะ สู้ๆ
-
เกิดไรขึ้นอ่ะ
-
:serius2: เครียด...อึดอัด...จิตตก
(เป็นเอามากแฮะ)...ขอให้ไม่มีอะไรร้ายแรงนะปอร์...รออ่านต่อครับ
-
แล้วเรื่องมันเป็นยังงัยอะ
:z2: :z2:
-
:call:
เหอะ
-
ได้ข่าวว่า ตอนนี้กรุงเทพกำลังฝนตกหนัง
FC ทำไรกันบ้างครับ เหงาๆ ไหม
:m15:
-
น้องปอร์ร้องไห้ทำไม
ถ้าเหงา จงอย่าอยู่คนเดียวและอย่าฟังเพลงเศร้านะ
มามะมาให้กอดที :z2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านคับ
ใช้เวลาสองวัน กว่าจะตามอ่านทัน
ทำไมมันเศร้าๆ อย่างนี้ล่ะค๊าบ
ตอนท้ายๆ
ยังไงก็มาต่อด้วยนะค๊าบพี่ปอ
-
เครียดอะ
-
ช่วงนี้ กทม ฝนตกทุกวันจริงๆด้วยแหละ
ไม่เหงาแต่เบื่อ
รอคนสวยเอานิยายมาลง
จะได้มีไรอ่าน ไม่เบื่อไง
-
เพิ่งเข้ามาอ่านคับ
ใช้เวลาสองวัน กว่าจะตามอ่านทัน
ทำไมมันเศร้าๆ อย่างนี้ล่ะค๊าบ
ตอนท้ายๆ
ยังไงก็มาต่อด้วยนะค๊าบพี่ปอ
ขอต้อนรับFCคนใหม่นะครับ
เข้ามาอ่านบ่อย ๆ นะครับสัญญาว่าจะลงอย่างต่อเนื่อง
อย่างเช่นคืนนี้เป็นต้นรออ่านกันครับ
เข้ามาปูเสื่อ กินหมากรอ หรือจกส้มตำบูเบอร่า ข้าวเหนียวรอนะครับ55
อ้าวใครรออยู่ยกมือขึ้น :กอด1:
-
วิ่งเข้ามาเสนอหน้า :man1: คนสวยคิดถึ๊งคิดถึง
เนตที่ทำงานมันไม่ยอมให้เข้าหน้ารีพลายอ่ะมันหมุนๆๆๆๆๆ
แล้วก็เอ๋อเหรอไปเลย :เศร้า2:
-
ู^
^
จะจิบกระแช่ ปี 1978 รอนะคะ :laugh5:
-
เครียดไปกับน้องปอร์ด้วย :เฮ้อ:
-
เดี๋ยวอ่านสือรอ
ดึกๆจะเข้ามาใหม่ค๊าบบบบ
-
สถานีต่อไป................................... เสียงจากเธอคนนั้น คนที่เราไม่เคยเห็นตัวตนของเธอเลย
แต่เสียงช่างเพราะอะไรอย่างงี้
ระยะห่างแค่ไม่เท่าไร แต่มันเหมือนระยะทางไกลเป็น10กิโล
ผมไม่ช้าที่จะรีบก้าวออกจากตัวรถเมื่อประตูได้เปิดออกแล้ว
สาวท้าวให้เร็วที่สุด เพื่อไปยังที่ๆ ไอ้ลุงทำงานอยู่
“ตอนนี้รออยู่ใต้ตึก.............นะครับ” คำพูดสั้นๆ จากผม ก่อนที่จะเก็บมือถือเข้าที่เดิม
และเลือกที่จะนั่งรอมันยังม้านั่งใต้ตึกที่ทำงานไอ้ลุง
------------------*ตอนที่64*----------------------
ผมเอื้อมมือไปวางบนมือมัน.....ที่จับอยู่บนเกียร์
ขณะรถจอดนิ่งอยู่บนถนนสาทร มันทอดสายตาผ่านกระจกออกไปยังภายนอก
ไร้ปฏิกิริยาใด ๆ ตอบสนองผมกลับมาเหมือนทุกครั้งที่ผมเคยทำ
เหมือนไม่รับรู้เลย....ว่าผมกำลังจับมือมันอยู่…
ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม หรือการหงายมือขึ้นมาบีบมือผมตอบ
ผมไม่ต่างไปจากมันครับ
ถึงผมจะจับมือมันอยู่ แต่สายตาผมยังมองออกไปข้างนอกเหมือนกัน
แม้ว่าในรถจะเงียบงันปราศจากเสียงใดๆ แต่ภายในจิตใจเราเงียบงันกว่าเป็นหลายพันเท่า
บรรยากาศโดยรอบเริ่มมืดล…ง เมื่อพระอาทิตย์เริ่มจะบอกลาท้องฟ้า
แสงไฟจากรถคันข้างหน้าเริ่มส่องสว่างขึ้นทีละคัน
แต่จิตใจผมยังมืดมนไม่ต่างจากแสงสว่างที่กำลังโบกมือลาเรา
มองไม่ออกเลยว่าปัญหาของไอ้ลุงมันคืออะไร เดาไม่ออกจริง ๆ
ผมต้องถอนมือออกจากมือที่เย็นเฉียบนั่น เมื่อรถคันหน้าเลื่อนไปอย่างช้าๆ
มันทำให้ผมไม่กล้าที่จะเอื้อมไปจับมือมันอีกครั้ง เมื่อรถจอดตามรถคันหน้า
เพราะกลัวเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นไปกลับมาเกิดกับผมอีกครั้ง
แบบนั้นมันบั่นทอนจิตใจผมเกินไป ผมเลือกที่จะปล่อยความเงียบให้เข้าครอบงำเราสองคน
มันอาจเร็วเกินไปที่จะให้มันพูดอะไรออกมา ทั้งที่สภาพจิตใจมันยังไม่พร้อม
ผมก็ได้แต่หวังว่า เรื่องราวที่เข้ามากวนใจนั้น ไม่ร้ายแรงจนต้องทำให้เราสองคนต้องเลิกกัน
เพราะถ้าเป็นแบบนั้นผมอีกคน ....ผมอีกคนคงตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับมัน
ผมพยายามที่จะสลัดความคิดพวกนี้ออกจากไปสมอง แต่ทำยังไงมันก็ยังกลับเข้า
อยู่เรื่อยๆ คงเป็นเพราะจิตใจเราจดจ่ออยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่งมากเกินไป
เหมือนภาพเหล่านั้นถูกสร้างในอากาศ.. เรามองไปทางไหนก็เห็นแต่เรื่องนั้นตลอดเวลา
“กลับมาแล้วครับป้านวล” เสียงไอ้ลุง หลังจากที่เราสองคนถึงบ้านแล้ว
แล้วมันตรงขึ้นไปบนห้องทันที จนป้านวลทำหน้าสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
ป้านวลหันมามองที่ผมครับ สีหน้ามีคำถามเกิดขึ้น แต่ปราศจากการตอบใดๆจากผม
จนแกต้องเดินเข้าไปในครัว ไปด้วยอาการงง ๆ
เมื่อแวะเข้าไปทักคุณย่าแล้ว....จึงตามมันขึ้นไปบนห้อง
มันยืนอยู่ริมหน้าต่างที่มันชอบยืน เสื้อปล่อยหลุดลุ่ยออกจากกางเกง
ภายใต้ความมืดของห้องที่มันไม่คิดแม้แต่จะเปิดไฟ
ผมเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบผ้าขนหนูที่พับไว้อย่างหยาบๆ แล้วส่งให้มัน
“อาบน้ำก่อนไหม” ผมพูดเบาๆ ข้างหูมัน พร้อมสวมกอดมันจากด้านหลัง
ใบหน้าแนบที่แผ่นหลัง กลิ่นอ่อน ๆของเหงื่อ จากแผ่นหลังผสมกับกลิ่นโคโรน
ที่ผมสัมผัสได้
คราวนี้มันลูบที่มือผม ไปมา เบาๆ ถึงแม้มันจะทำแค่นี้
แต่สำหรับผมแล้ว มันมีค่ามากแค่ไหน เพราะอย่างน้อย มันก็มีปฏิกิริยาตอบกลับมาหาผม
ผมยิ้มเล็กๆ ทั้งที่หน้ายังซบอยู่ที่บนแผ่นหลังของมัน
สายตาผมไปหยุดอยู่ที่ดอกกุหลาบแห้งสองดอกนั้นบนแจกัน
ที่ตอนนี้ใบแห้ง ๆของมันหล่นลงมากองอยู่กับพื้นแล้ว
เหลือไว้เพียงกรีบดอกบนก้านแห้งๆ
รอยยิ้มเล็กๆ ของผมไม่มีแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นมาแทนคือ จิตใจที่วิตกกังวล
แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรไปมากกว่านี้
บอกตัวเองว่ามันก็แค่ดอกไม้แห้งเท่านั้น ไม่มีความหมายอะไรมากไปกว่าดอกไม้ที่เหี่ยวแห้งตามกาลเวลา
*
*
*
*
“เป็นห่วงนะ” คำพูดจากผม หวังว่ามันคงได้ยิน
แรงสัมผัสบนมือผมเปลี่ยนเป็นบีบเบาๆ แทนคำตอบที่ไม่ต้องการสื่อสารออกมาเป็นคำพูด
ผมยังชอบที่จะทำแบบนี้ ยังชอบที่จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป
“อาบน้ำด้วยกันนะ” ครับ แน่นอนคำขอจากผม ถึงคนรักที่อยู่ในอ้อมกอด
คำขอที่แฝงไว้ด้วยความอ้อนวอนขอให้ใครบางคนทำตาม
ผมออกแรงหมุนตัวมันด้วยสองมือผม และไอ้ลุงไม่ปฏิเสธที่จะทำตามแต่อย่างใด
ไทสำเร็จรูปคลายออกจากปกเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าอ่อน
ผมปลดกระดุมมันทีล่ะเม็ดๆ มันมองผมด้วยสายตาที่ดูกังวล จนกระดุมเม็ดสุดท้าย
ถูกปลดออก ผมวางสองมือบนปกเสื้อ แล้วสอดสองมือเข้าใต้เสื้อเชิ๊ตเพื่อไล่เสื้อ
ที่ปิดกายของมันออกไปทางด้านหลัง เผยให้เห็นผิวขาวๆของมันที่ตอนนี้มีเพียงไทเส้นนั้นปกปิดอยู่
สายตาคู่นั่นยังจ้องมองผมอยู่ตลอดเวลาที่ผมปดเปลื่องสิ่งพันธนาการออกจากกาย
เข็มขัดเส้นโปรดของมันถูกไล่ออกจากหูกางเกงที่ละอันอย่างช้าๆ
ผมเดินจูงแขนมันไปยังห้องน้ำหลังจากผ้าที่ห่อร่างกายชิ้นสุดท้านของไอ้ลุง
หลุดออกจากตัวมัน
เสียงน้ำไหลออกจากฝักบัวเข้ามาแทนความเงียบที่ปกคลุมทั่วห้อง
น้ำที่ไหลจากฝักบัวค่อย ๆเพิ่มจำนวนจนท้วมตัวของใครคนนั้นที่นั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ
ผมถอดเสื้อผ้าตัวเองแต่ละชิ้น
เพื่อให้หลุดการพันธนาการจากกายเช่นเดียวกับไอ้ลุง
ร่างขาว ๆของไอ้ลุงถูกชโลมให้เปียกด้วยฝักบัวที่อยู่ในมือผม
ใช้อีกมือลูบไปตามตัวให้คราบเงื่อหลุดออกไป ถ้าผมทำได้สิ่งที่ทำให้มันกังวลหลุดไปด้วยคงดี
สายตาที่เต็มไปด้วยความไม่สบายใจยังส่งผ่านมาทุกครั้งที่ผมแหงนหน้าขึ้นไปสบตา
และมัน ไม่คิดที่จะหลบสายตาผมเลย
แต่กลับเป็นผมเอง.....เลือกที่จะหลบสายตามันแทน
อย่างน้อยมันเป็นการดีกว่า ที่จะทำให้ใครคนนึงรู้สึกว่า เราไม่พยายามที่อยากรู้
เรื่องที่ใครคนนึงเก็บไว้ในใจ
เจ็บปวดจริงๆ ความรู้สึกตอนนี้
ถ้าเป็นไปได้นะ ผมแทบอยากเข้าไปอยู่ในความคิดของมัน ว่าตอนนี้ มันรู้สึกอย่างไร มันคิดอะไรอยู่
แต่ผมทำไม่ได้ครับ สิ่งที่ผมทำได้ คือ อยู่กับมัน อยู่เป็นเพื่อนมัน
คอยทำให้มันรู้สึกว่า เวลาที่มันปวดร้าวจากอะไรที่มาสะกิดใจมัน
ผมคือคนต้นๆ ที่มันเห็นหน้าก่อนใครเสมอ ถึงจะไม่ใช่คนแรกก็ตาม
เพราะผมคงไม่สามารถที่จะแย่งหน้าที่นั้นจากคนในครอบครัวมันได้
สิ่งที่ผมทำได้คือขอเป็นคนต้นๆ... คนต้นๆ ที่อยู่กับมันเวลามันตกอยู่ในสภาพเช่นตอนนี้
ผมยังเต็มใจที่จะทำอะไรๆต่อมิอะไรให้มันไปเรือยๆครับตราบใดที่มันต้องการ
ในตอนนี้ ผมแต่ละเส้นถูกชะโลมด้วยน้ำจากฝักบัว
ก่อนที่ผมแต่ละเส้นนั้นจะเต็มไปด้วยฟองจากยาสระผมที่เคลือบลงไป
กิจกรรมต่างๆ ยังดำเนินต่อไปโดยปราศจากถ้ออยคำที่เราใช้สื่อสาร
แต่ผมเลือกที่จะส่งผ่านความรู้สึกที่มีต่อมันด้วยสองมือที่เป็นภาษากายมากกว่า
เพราะนาทีนี้ผมเชื่อว่า คำพูดสวยหรูแค่ไหน ถ้าพูดแล้วสัมผัสถึงความรู้สึกไม่ได้
แล้วมันจะมีค่าอะไรละ
สบู่เหลวกลิ่นส้มถูกชะโลมบนตัวมันอีกครั้งครังหลังจากผมวิดน้ำจากอ่างขึ้นมาทำให้ตัวมันเปียกชุ่มอีกครั้ง
สายตาคู่นั้นยังจดจ้องการกระทำผมอยู่เสมอ แต่ไร้ซึ่งปฏิกิริยาใดๆ อย่างเคย
ผมยังลูบไล้ตามร่างกายมันช้าๆ ฟองสบูส่งกลิ่นหอมทั่วบริเวณ
น้ำจากฝักบัวถูกเปิดให้ไหลอีกครั้ง ลงบนตัวมัน
หลังจากนั้นผมจึงจัดการตัวเองเหมือนกับที่ทำให้มัน
*
*
*
*
ผ้าขนหนูอีกฝืนถูกวางผมศีรษะมันเพื่อดูดซับความเปียกชื้นนั่น
ด้วยผมตามเดิม สายตาที่ดูอ่อนล้า ยังมองผมผ่านกระจกเงาที่อยู่เบื้องหน้ามัน
เสียงป้านวลเคาะประตูบอกเราสองคนถึงเวลาต้องลงไปทานข้าวแล้ว
เสื้อยืดบาง ๆ ถูกสวมทั้งผมและมัน
แต่มีเพียงผมคนเดียวเท่านั้นครับ... ที่ลงไปทานข้าวตามที่ป้านวลบอก
ไม่หิว คือคำตอบที่ผมได้ หลังจากที่มองหน้ามันเป็นคำถามนัยน์ๆ
มันลุกจากโต๊ะ ไปยังบนเตียงนอนแล้วเอ็นตัวลง
ส่วนผม ลงมาทานข้าวตามปกติครับ
แล้วคำถามจากคุณย่าก็เกิดขึ้นครับ
ผมต้องหาข้ออ้างมาทำให้ท่านไม่ต้องคอยกังวล
แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าท่านนะเชื่อหรือเปล่าครับ เพราะท่านไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้
ทุกครั้งเราจะพร้อมหน้ากันเสมอ หรือถ้าไม่เห็นหน้าท่านก็มันจะได้ยินเสียงมันแทน
นมจืดถูกเทลงแก้วขนาดใหญ่ และตอนนี้มันอยู่ในมือที่กำลังยืนอยู่ข้างๆเตียง
ในส่วนของเตียงที่มันชอบนอน
“กินนมหน่อยนะ” ผมวางนมแก้วนั้นลงข้างๆโคมไฟบนหัวเตียง
แล้วก็กลับไปยังส่วนเตียงนอนที่เป็นของผม
เวลายังเดินไปอย่างช้าๆ
ภาพคนสองคนอยู่บนเตียงในมุมที่เป็นที่ของตัวเอง
ผมนอนหงายมือก่ายหน้าผาก
ส่วนมันตะแคงข้างหันหลังให้กับผม
มันไม่เป็นอย่างที่เราเคยคุยกันไว้ครับ และผมเองไม่กล้าด้วยที่จะบอกมันว่านี้คือ สิ่งที่เราไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น
แต่จะทำไงได้ นอกจากยอมรับว่ามันยังต้องการพื้นที่ว่างให้กับตัวเองอยู่
ผมพยายามข่มตาให้หลับด้วยเวลาที่เร็วกว่าปกติเพราะสภาพแวดล้อมมันบังคับ
และมันยากแค่ไหนตอนจิตใจของเรายังกังวลอยู่กับเรื่องที่เราจินตนาการมันขึ้นมา
ผมหลับไปตอนไหนไม่รู้หรอกครับ
http://www.youtube.com/v/uQRASxLfWiI&hl=en&fs=1
(กดฟังนะครับได้อารมย์ดี)
รู้แต่ว่าพอตื่นขึ้นมาด้วยเงื่อนไขของกาลเวลา
และที่สำคัญความรู้สึกว่าตัวเองตกอยู่ในสายตาใครคนนึงตลอดระยะเวลาที่เรารู้สึกตัวอยู่
เพียงแต่ยังไม่ได้เปิดดวงตามารับรู้ว่าความจริงนั่นคืออะไรเท่านั้นเอง
ไอ้ลุงมันนอนตะแคงอยู่ข้างๆผม มันจ้องมาที่หน้าผมตลอดเวลา
ตาคู่นั้นกระพริบลงช้า ๆสลับกับเปิดรับสิ่งที่อยู่เบื้องหน้ามัน
ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันกำลังมองมาที่ผม แต่ผมยังชอบที่จะทำตัวเหมือนว่าหลับไหลอยู่เช่นเดิม
ตราบใดที่มันยังอยากมองผมอยู่แบบนั้น
มันยกมืออีกข้างมาลูบที่ผม ไล่ลงมาที่สองแก้มเบาๆ อย่างกับกลัวผมมันจะเป็นรอย
เสียงนกทักทายกันยามเช้า เริ่มลอยเข้ามาให้เราได้ยิน
แก้มผมยังถูกสัมผัสไปมาด้วยมือของคนที่อยู่ข้างๆผม
น้ำตาของมันไหลลงมายังสองแก้มขอมัน เสียงสะอื้นเล็กๆ
ส่งผ่านอากาศเข้ามาถึงผม
มันก้มลงจูบที่แก้มผมอย่างทะนุถนอมราวกับว่าผมเป็นสิ่งมีค่าที่สุดของมัน
ก่อนที่มันจะถอนริมฝีปากมันออกแล้วมองที่ผมเหมือนเดิม
เตียงนอนข้างๆผมยวบลงอีกครั้งพร้อมกับคนๆนั้นได้ลุกออกจากมันไปแล้ว
ผมลืมตาขึนอย่างช้าๆ รอยจูบนั้นยังทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น และยังสัมผัสมันได้จนถึงตอนนี้
ผมไม่พลาดหรอกครับที่จะลูบรอยจูบบนแก้มผม
ปากยิ้มอย่างพอใจกับสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้น ทั้งที่ยังนอนอยู่บนเตียงนอนเหมือนเดิม
เสียงน้ำไหลจากฝักบัวลอยมาให้ผมได้ยิน
ครับไอ้ลุงมันจูบผมแล้วไม่ได้หนีไปไหนหรอกครับ
มันกำลังอาบน้ำนั่นเอง
*
*
*
“ปอร์ ตื่นเถอะ’ เสียงมัน
ผมเผลอหลับไปอีกครั้งด้วยอากาศยามเช้าเย็นสบายเหลือเกิน
พอลืมตามขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้มันแต่งตัวในชุดทำงานเรียบร้อยแล้วครับ
พร้อมทั้งยื่นผ้าขนหนูให้ผม
ผมยิ้มให้มัน “ กี่โมงแล้วครับ”
“7โมงแล้ว อาบน้ำเถอะ เดี๋ยวสายครับ”
ตอนนี้ผมรู้สึกดีใจครับ เช้าวันนี้ สิ่งที่ผมได้รับ คือ
รอยจูบ คือปฏิกิริยาที่ตอบสนองผมสิ่งแรก
และสิ่งที่สอง คือคำพูด เพราะอย่างน้อย มันก็ทำให้ผมอุ่นใจนะว่า มันคงดีขึ้นกว่าเมื่อวาน
ผมหยิบผ้าในมือมันแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ออกมาอีกครั้งเห็นมันกำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างเหมือนเช่นที่มันเคยยืนนั่นละครับ
“อ้าว เสร็จแล้วเหรอครับ”
“อืม”
ผมมองดอกไม้แห้งนั้นอีกครั้ง ตอนนี้ ใบที่ร่วงหล่นกองอยู่บนพื้น
กลับมาอยู่บนกิ่งเดิมของมันอีกครั้ง คงเป็นเพราะใครไปเสียไม่ได้นอกจากไอ้ลุง
ทำไมเหรอครับ ผมเห็นขวดกาวเล็กๆวางอยู่ข้างๆ แจกันนั่นสิครับ
“รีบแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวไปทำงานสาย’ เสียงมัน
ผมยิ้ม.....เพราะรู้ความหมายของสิ่งที่มันทำ
“ครับ” ผมตอบไปสั้น ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าเปิดกว้าง
สิ้นเสียงมันแล้ว ผมจัดการแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ไม่อยากให้มันรอนานกว่านี้ครับ
มันคงอารมย์ดีขึ้นแล้ว แต่ผมก็ไม่กล้าถามมันอยู่ดี
รอให้มันเล่ามาเองถ้ามันอยากเล่า และตอนนั้นผมคงมีสติที่จะรับฟังมัน
รับฟังมันอย่างตั้งใจ และพร้อมที่ช่วยมันแก้ปัญหา ถ้ามันต้องการ
ผมว่ามันคงต้องการล่ะ ก็ผมแฟนมันนี่5555
ทำเป็นขำ ...ทั้งที่ในใจมันจะแตกสลายอยู่แล้ว จริงไหมครับคนอ่าน
-
^
^
เฮ้ออออ อารมณ์นี้ช่างหน้าหดหู่เสียนี่กระไร
ทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ทำได้แค่เพียงอยู่ข้างๆ
คอยให้กำลังใจและให้อิลุงเห็นว่าสวยยังมีตัวตน
ยังอยู่ในสายตา ยังนอนอยู่ข้าง เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ชอบอารมณ์ตอนที่อิลุงมันตื่นก่อนแล้วเฝ้ามองแอนด์จูบ
เป็นที่สุด จะตัดสินใจยังไงการยอมรับความจริงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
มีปัญหาก้อพูดมาใช่ทำเงียบรู้ป่าวสวยอ่ะ ทรมานนะ
ไม่ได้ฟูมฟายใช่ว่าไม่เจ็บ :m15:
+1 ใ้ห้สวยระยะสุดท้ายคะ
-
เฮ้อออออออออ สงสารๆๆๆๆ ถึงจะยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไร (แต่คิดว่าเดาออก :sad11:) แต่ก็คงหนักมากสำหรับกอล์ฟแน่ๆ
ถึงกะหลั่งน้ำตา เฮ้อออออ ปวดร้าวด้วยกันทั้งคู่
ขอให้อะไรๆดีขึ้น :call:
หนึ่งบวกค่ะ ให้กำลังใจนะ
-
โอว ยาวสะใจ :laugh: ไม่มีเคาะสเปช ส่งท้าย ไม่มีสวยฮา แต่ซึ้งกับตาลุงมาก ๆ แฟนลุงก็น่ารัก :กอด1:
ตามบรรยากาศมาคุมาแต่เมื่อวาน ตอนนอนหันหลังอ่ะอ่านแล้วมันแปบ ใจหายเลย
เฮ้อ ค่อยโล่งอกหน่อยที่ตื่นมาแล้วลุงยังรักสวยเหมือนเดิม กอลฟ์ :n1: ปอร์ ไม่ว่าอะไรต้องผ่านมันไปได้
-
โอว ยาวสะใจ :laugh: ไม่มีเคาะสเปช ส่งท้าย ไม่มีสวย แต่ซึ้งกับตาลุงมาก ๆ แฟนลุงก็น่ารัก :กอด1:
ตามบรรยากาศมาคุมาแต่เมื่อวาน ตอนนอนหันหลังอ่ะอ่านแล้วมันแปบ ใจหายเลย
เฮ้อ ค่อยโล่งอกหน่อยที่ตื่นมาแล้วลุงยังรักสวยเหมือนเดิม กอลฟ์ :n1: ปอร์ ไม่ว่าอะไรต้องผ่านมันไป
หาสาเหตุอยู่นานครับ
ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั่น ไอ้เรื่องสเปชยาวๆ ตอนท้ายนี่
ตอนนี้รู้แล้วครับว่าทำไมมันถึงมี :sad4:
ปล.น้องปอร์เริ่มฉลาดแล้ว หลังจากที่โง่อยู่นานมาก555
-
:z13: น้องปอร์อะ
รู้สึกเหงา ๆ เศร้า ๆ อย่างไรก้อไม่รู้
:z2: :z2:
-
:เฮ้อ:
เหงาใจ ยิ่งอ่านยิ่งเหงาตาม อารมณ์มันมาถึงจุดที่ใกล้แล้วสินะ
นิว(LOVEis)
-
อ่านตอนนี้แล้วอารมณ์มันตึงๆอะครับ :z3:
-
+1 ให้กำลังใจปอร์และกอล์ฟนะครับ...
อ่านแล้วก็ยังคงจิตตกเช่นเดิม :เฮ้อ: ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกันแน่
...ใม่อยากคาดเดาไปเอง รอน้องปอร์มาเฉลยต่อแล้วกันครับ
-
ลุงไม้กอล์ฟที่น่ารักเป็นอะไรไปเนี่ย มีปัญหาอะไรกันเอ่ย
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
+1 ให้กำลังใจปอร์และกอล์ฟนะครับ...
อ่านแล้วก็ยังคงจิตตกเช่นเดิม :เฮ้อ: ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกันแน่
...ใม่อยากคาดเดาไปเอง รอน้องปอร์มาเฉลยต่อแล้วกันครับ
ไม่รู้ทำไมว่าทุกๆครั้งที่ผมลงแต่ละตอน
ผมจะรอ FC คนนี้ ว่าเขาเข้ามาเม้นท์หรือยัง
สารภาพเลยละกัน555 ครับ
ว่าผมหลงรัก ผู้ชายคนนี้....ฮุนบิน 555
เห็นแล้วใจเต้นทุกทีเลย
อ้าวรู้กันหมดแล้วเหรอนี่ อายจัง :-[
-
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :fire: :angry2: :beat: หลายใจ
-
หวัดดีค่ะพี่ปอร์ .. มาเม้นท์ครั้งแรกเพราะว่าเพิ่งจะเริ่มอ่านค่ะ :กอด1:
ตอนนี้อ่านทันแล้ว .. ตั้งแต่ตีสอง แฮ่ๆ .. โต้รุ่งกันเลยทีเดียว ..
อ่านถึงตอนนี้ .. แบบรู้สึกได้ว่าชีวิตพี่ปอร์มีหลายรสชาติสุดๆ ..
ตอนแรกก็อ่านไปขำไป .. จนถึงบางจุดที่เศร้าๆก็มีอะไรให้พลิกอารมณ์ได้อีก ..
แถมช็อตหวานๆก็โรแมนซ์ซะคนอ่านแทบจะลงไปนอนละลายที่พื้นกันเลยทีเดียว .. ตาร้อนผ่าวๆด้วยความอิจฉา 55+
ตอนหลังๆมานี้รู้สึกว่า ชีวิตของพี่สองคนจะมีเรื่องเข้ามาให้คิดเยอะเลยนะคะ ..
ไหนจะศัตรูหัวใจ ที่มันเป็นปัญหารองๆ .. กับปัญหาใหญ่คือเรื่องที่อยู่ในใจพี่กอล์ฟนี่สิ ..
ยังไงก็ขอให้ผ่านมันไปได้ด้วยดีนะคะ .. คอยเชียร์คอยมองพี่คนสวยอยู่ห่างๆแบบห่วงๆเสมอ (แต่คงมองไม่เห็นนอกจากตามอ่านนี่ล่ะค่ะ 55+) ..
ปล. แต่ที่สัมผัสได้ .. คือต่อให้ไอ้ลุงของพี่ปอร์จะไม่สบายใจขนาดไหน .. แต่สิ่งที่ทำให้เห็นมันคือเค้ารักพี่ปอร์มากจริงๆนะคะเค้าว่า :L2:
รออ่านต่อเน้คะ ^^ ไม่จิตตกหรอก เพราะเค้ามองโลกในแง่ดี อิ๊ๆ
-
+1 ให้กำลังใจน้องปอร์
-
สงสารและเห็นใจทั้งคู่เลย
อาการแบบนี้ให้นอนอย่างไรก็นอนไม่หลับแน่
ลุงคงมีเรื่องลำบากใจมากจริง ๆ ....
ไม่พร้อมที่จะอธิบายให้ใครแม้แต่คุณย่าได้
เฮ้อ...ขอให้ผ่านไปด้วยดีเถอะ..สาธุ :3123:
-
ลุงชอบเก็บแต่ไม่เก็บอาการ :m15:
:call:
สวยสู้ต่อ
-
หวัดดีค่ะพี่ปอร์ .. มาเม้นท์ครั้งแรกเพราะว่าเพิ่งจะเริ่มอ่านค่ะ :กอด1:
ตอนนี้อ่านทันแล้ว .. ตั้งแต่ตีสอง แฮ่ๆ .. โต้รุ่งกันเลยทีเดียว ..
อ่านถึงตอนนี้ .. แบบรู้สึกได้ว่าชีวิตพี่ปอร์มีหลายรสชาติสุดๆ ..
ตอนแรกก็อ่านไปขำไป .. จนถึงบางจุดที่เศร้าๆก็มีอะไรให้พลิกอารมณ์ได้อีก ..
แถมช็อตหวานๆก็โรแมนซ์ซะคนอ่านแทบจะลงไปนอนละลายที่พื้นกันเลยทีเดียว .. ตาร้อนผ่าวๆด้วยความอิจฉา 55+
ตอนหลังๆมานี้รู้สึกว่า ชีวิตของพี่สองคนจะมีเรื่องเข้ามาให้คิดเยอะเลยนะคะ ..
ไหนจะศัตรูหัวใจ ที่มันเป็นปัญหารองๆ .. กับปัญหาใหญ่คือเรื่องที่อยู่ในใจพี่กอล์ฟนี่สิ ..
ยังไงก็ขอให้ผ่านมันไปได้ด้วยดีนะคะ .. คอยเชียร์คอยมองพี่คนสวยอยู่ห่างๆแบบห่วงๆเสมอ (แต่คงมองไม่เห็นนอกจากตามอ่านนี่ล่ะค่ะ 55+) ..
ปล. แต่ที่สัมผัสได้ .. คือต่อให้ไอ้ลุงของพี่ปอร์จะไม่สบายใจขนาดไหน .. แต่สิ่งที่ทำให้เห็นมันคือเค้ารักพี่ปอร์มากจริงๆนะคะเค้าว่า :L2:
รออ่านต่อเน้คะ ^^ ไม่จิตตกหรอก เพราะเค้ามองโลกในแง่ดี อิ๊ๆ
ถวายตัว...ขอต้อนรับครับ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้เด้อ คนสวยยยยยยย
:L2: :L2:
-
รอลุ้นตอนต่อไป...ค๊าบพี่ปอ
จะเข้าใจกันรึเปล่าเนี่ยยยยย
-
อ่านตอนนี้แล้ว
มันจุกๆ ที่คอ
แล้วก็ร้อนที่ท้องด้วยอ่ะครับ
แบบว่า ไรดี
-
งงไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นครับพี่กอล์ฟอย่าท้อง่ายนะครับ
-
เรื่องคงจะร้ายแรงมาก กอล์ฟถึงได้เป็นอย่างนี้
น้องปอร์ตั้งสติให้ดีนะ "ต้องใจมั่นยิ้มได้เมื่อภัยมา"
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน :กอด1:
-
ร
-
ตั้งสติให้มั่นนะนู๋ปอร์
อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยมันไป อิอิ
-
ลุงกอล์ฟก็ยังไม่ยอมบอกว่ามีปัญหาอะไร :serius2:
เป็นกำลังใจให้สวยนะคะ
-
มาเป็นกำลังใจให้นะคับ :L1:
-
โอ้ยยยย ๆ ๆ ๆ ๆ โอ้ยยยยยย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ค้างงงงง ๆ ๆ ๆ ๆ ค้างงงงงงง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
อึดอัด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ อึดอัด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
มันเกิดอะไรขึ้นกับลุงเนี้ยะ o22 ... แอบใจร้าว อินไปกับคุณปอร์ ... อึดอัดมากเลยค่ะ
แต่ต้องขอ +1 ให้กับความอดทนของคุณปอร์ และการใช้ความเชื่อใจ ประคับประคองความสัมพันธ์ที่สั่นไหว :กอด1:
ปล. ถ้าเป็นตัวเองก็ไม่กล้าถามเหมือนกันค่ะ .......................................................กลัวคำตอบ
-
มาเล่าต่อนะ บอกมาเลยดีกว่าน้องปอร์
-
ให้ไวเลยนะ
-
:เฮ้อ: ยังรู้สึกอึดอัดอยู่เลยอ่ะ ลุงของคนสวยเป็นอารายยยย :L2: หอบดอกไม้มาเป็นกำลังใจให้คนสวยกับลุงผ่านช่วงเวลาที่น่าอึดอัดนี้จ้า
-
ความรักของสองคน
ต้องชนะอุปสรรคทั้งหลาย
สู้ต่อไปครับ
คุยกันซะน้า :n1:
...
-
อ่านตอนนี้จบแล้วอยากให้ถึงตอนหน้าไวๆเลย
จะได้ฟังจากปากน้องลุงว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
:กอด1:คนสวย+ลุง
-
บรรยากาศอึมครึมนี้มันคืออะไรกันเนี่ย
ลุงกอล์ฟเจอปัญหาอะไรมาก็ไม่รู้
ถึงอยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...แต่อีกใจก็กลัวกับคำตอบเหมือนกัน :เฮ้อ:
+1 เป็นกำลังใจให้คนสวยนะค่ะ
-
+1 ให้กำลังใจปอร์และกอล์ฟนะครับ...
อ่านแล้วก็ยังคงจิตตกเช่นเดิม :เฮ้อ: ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกันแน่
...ใม่อยากคาดเดาไปเอง รอน้องปอร์มาเฉลยต่อแล้วกันครับ
ไม่รู้ทำไมว่าทุกๆครั้งที่ผมลงแต่ละตอน
ผมจะรอ FC คนนี้ ว่าเขาเข้ามาเม้นท์หรือยัง
สารภาพเลยละกัน555 ครับ
ว่าผมหลงรัก ผู้ชายคนนี้....ฮุนบิน 555
เห็นแล้วใจเต้นทุกทีเลย
อ้าวรู้กันหมดแล้วเหรอนี่ อายจัง :-[
เป็นปลื้มนะเนี่ยที่น้องปอร์รอเม้นท์จากพี่
พี่ก็รออ่านและลุ้นเรื่องของปอร์ตลอดนะครับ
อ้าว...หลงรักฮุนบินหรอกเหรอ อุตส่าห์ดีใจนึกว่าเป็นเรา อิอิ :impress2:
รออ่านต่อนะครับ อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
สู้ๆ นะปอร์...
-
คืนนี้อ่านเรื่องเซ็งเป็ด
ด้วยเพราะมีFC ที่น่ารักคนนึงแนะนำมา
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้เลยว่ามีเรื่องนี้ด้วยบนเว็บแห่งนี้
อ่านจบแล้วตอนตี5.02
อยากบอกว่าดีใจที่ได้อ่านเรื่องดี ๆ แบบนี้
ถึงตอนสุดท้ายจะไม่เป็นอย่างที่เราอยากให้เป็นก็ตาม
ขอบคุณครับคุณ เป็ดที่แบ่งเรื่องราวดีๆ
ให้เราได้ซึมซับความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
ขอบคุณเล้าเป็ด ที่เป็นที่ให้เราได้แบ่งเรื่องราวดีให้กันและกัน (ไม่):seng2ped:แล้วครับ
-
:L1: เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่อะ...
สู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
อ่านตอนนี้แล้วแบบ
:serius2:
มีเรื่องไรเกิดขึ้นอีกแล้ว
-
ลุงอย่ายอมแพ้นะ สู้ๆ
อย่าท้อค่อยๆคิดค่อยๆแก้ไปนะ
-
รอให้มันเล่ามาเองถ้ามันอยากเล่า และตอนนั้นผมคงมีสติที่จะรับฟังมัน
รับฟังมันอย่างตั้งใจ และพร้อมที่ช่วยมันแก้ปัญหา ถ้ามันต้องการ
ผมว่ามันคงต้องการล่ะ ก็ผมแฟนมันนี่5555
ทำเป็นขำ ...ทั้งที่ในใจมันจะแตกสลายอยู่แล้ว จริงไหมครับคนอ่าน
:m15: :monkeysad: :m15:เข้าใจความรู้สึกน้องปอร์คนสวยเลย
ให้เวลาเค้า...........ถ้าเค้าพร้อมเค้าก็จะบอกเราเองแหละ
คนเป็นแฟนกันนะ......................
เป็นกำลังใจให้ครับ :3123: :3123: :3123:
:pig2: :pig2:รีบมาต่อนะครับ
-
ตามอ่านมาตั้งแต่ต้น สนุกดีค่ะ
น่ารักๆหวานๆอ่านเพลินๆดี
ตอนแรกออกอาการหมั่นไส้นายเอกเล็กน้อยแต่พองาม 55 สวยเริ่ดเชิดหยิ่งแต่ฮา น่ารักดีจัง
คุณพระเอกก็แนวแสนดี ซะเหลือเกิน
ตอนนี้มาก็ลุ้นไปกับความรักของทั้งคู่ สู้ๆนะจ๊ะทั้งสองคน รออ่านอยู่จ้า
-
ตามอ่านมาตั้งแต่ต้น สนุกดีค่ะ
น่ารักๆหวานๆอ่านเพลินๆดี
ตอนแรกออกอาการหมั่นไส้นายเอกเล็กน้อยแต่พองาม 55 สวยเริ่ดเชิดหยิ่งแต่ฮา น่ารักดีจัง
คุณพระเอกก็แนวแสนดี ซะเหลือเกิน
ตอนนี้มาก็ลุ้นไปกับความรักของทั้งคู่ สู้ๆนะจ๊ะทั้งสองคน รออ่านอยู่จ้า
ขอต้อนรับ ครับ
-
น่ารักมาก
เอาใจช่วยกะปัญหาครั้งนี้นะ
-
ขอสมัครเป็นแฟนคลับคุณปอร์ด้วยคนนะครับ ในฐานะที่แอบอ่านแอบปลื้มคุณปอร์มาก็หลายเพลาอยู่
คิดว่าถึงเวลาต้องออกมา "อยากจื๋อร้องด๋าาาาาางดัง ให้ใครๆเค้ารู้ทั่วกัน" สักที...อิอิ
อยากส่งกำลังใจผ่านโลกไซเบอร์ไปโผล่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เวลาที่คุณปอร์เปิดอ่านมันนะครับ
ถึงรู้ว่าคุณปอร์ได้มันจากหลายๆ คนในนี้อยู่แล้ว แต่ผมขอเป็นเพียงส่วนเล็กๆ อีกส่วนหนึ่ง
ให้คุณปอร์ไว้คอยเติมเต็มในเวลาที่เหงาหรืออ่อนแอ และอยากได้กำลังใจจากใครสักคนแล้วกันครับ
อ้อ...แอบน้ำลายไหลไปกับเมนูอาหารฝรั่งเศส ที่ร้านคุณปอร์
หวังไว้ว่าคงมีโอกาสไปนั่ง ไล่ชิมจนครบทุกเมนูในเรื่องสักมื้อ
หรือถ้าจะให้ดีขอผูกท้องเอาไว้กับร้านนี้เสียเลย คุณปอร์จะว่าไงครับ :man1:
-
ขอสมัครเป็นแฟนคลับคุณปอร์ด้วยคนนะครับ ในฐานะที่แอบอ่านแอบปลื้มคุณปอร์มาก็หลายเพลาอยู่
คิดว่าถึงเวลาต้องออกมา "อยากจื๋อร้องด๋าาาาาางดัง ให้ใครๆเค้ารู้ทั่วกัน" สักที...อิอิ
อยากส่งกำลังใจผ่านโลกไซเบอร์ไปโผล่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เวลาที่คุณปอร์เปิดอ่านมันนะครับ
ถึงรู้ว่าคุณปอร์ได้มันจากหลายๆ คนในนี้อยู่แล้ว แต่ผมขอเป็นเพียงส่วนเล็กๆ อีกส่วนหนึ่ง
ให้คุณปอร์ไว้คอยเติมเต็มในเวลาที่เหงาหรืออ่อนแอ และอยากได้กำลังใจจากใครสักคนแล้วกันครับ
อ้อ...แอบน้ำลายไหลไปกับเมนูอาหารฝรั่งเศส ที่ร้านคุณปอร์
หวังไว้ว่าคงมีโอกาสไปนั่ง ไล่ชิมจนครบทุกเมนูในเรื่องสักมื้อ
หรือถ้าจะให้ดีขอผูกท้องเอาไว้กับร้านนี้เสียเลย คุณปอร์จะว่าไงครับ :man1:
ขอต้อนรับ ครับผม
สัญญาว่าจะลงต่อเนื่องเรื่อยๆ จนเบื่อไปเลย555
ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจ :sad4:
-
รอปอมาต่อดีกว่า ว่าเหตุอันใด คุณลุงท่านถึงเป็นได้ขนาดนี้นี่ :เฮ้อ:
กัวเดาแล้ว......... :z3: ไม่ ไม่ ไม่ เรารออ่านดีกว่า
ปล.ว่าจะถามนานแล้วว่าร้านปออยู่แถวไนอ่ะจ๊ะ
เหอะ แบบ ว่ามีเพื่อน เป็นเด็กฝรั่งเศล เยอะอ่ะ จะได้แนะนำเพื่อนไป
แต่ต้องรอหลังทอกกฐินนะ แบบว่า เพื่อน งดข้าวเข้าพรรษาอ่ะ :bye2: :bye2:
-
เกิดอารายขึ้นคร๊าบบบบ กรี๊ดดดด :z3:
-
^
^
o18 เจาะไข่ลูกเป็ดคะ หว๊านหวาน
.....
:amen: รอสวย คืนนี้จะมามั๊ยนะ
ปูเสื่อ จิบกระแช่เย็นๆรอ เจียนหมากเจียนพลู เรียบร้อย
รอนะคะ :110011: :z7:
-
^
^
มาแน่นอน
*-*
สัญญาต้องเป็นสัญญา
สัญญาว่ามาต้องมา
(ร้องเป็นเพลง)
เตรียมไว้หลายๆขวดนะ จะได้ขอกินบ้าง
เออ.เดี๋ยวแวะ7-11 เอาข้าวหมากมาแจมด้วยดีกว่า
บับว่า มักหลาย55
:laugh:
-
รอ
ร้อ
รอ
:z2:
-
มานั่งรออีกรอบ :call:
-
สิ้นเสียงมันแล้ว ผมจัดการแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ไม่อยากให้มันรอนานกว่านี้ครับ
มันคงอารมย์ดีขึ้นแล้ว แต่ผมก็ไม่กล้าถามมันอยู่ดี
รอให้มันเล่ามาเองถ้ามันอยากเล่า และตอนนั้นผมคงมีสติที่จะรับฟังมัน
รับฟังมันอย่างตั้งใจ และพร้อมที่ช่วยมันแก้ปัญหา ถ้ามันต้องการ
ผมว่ามันคงต้องการล่ะ ก็ผมแฟนมันนี่5555
ทำเป็นขำ ...ทั้งที่ในใจมันจะแตกสลายอยู่แล้ว จริงไหมครับคนอ่าน
*************65************
คนหลายคนบอกว่าเวลาที่เรามีปัญหา เรามักสร้างโลกอีกโลกซึ่งไม่มีใครเข้าไปได้ นอกจากตัวเราเอง
เพื่ออะไรเหรอครับ เพื่อทำให้รู้สึกว่าตัวเองปลอดภัย จากปัญหาที่คอยมารบกวน
และกันเราออกจากโลกแห่งความจริงที่ปัญหานั้นยังไม่สามารถแก้ไขได้
และเมื่อใดก็ตามที่เรารู้สึกว่าโลกที่เราสร้างขึ้นกับโลกแห่งความจริง
เริ่มสมดุลย์กันแล้ว จิตใจเราสามารถเผชิญกับปัญหาได้แล้ว
เส้นบางๆ ที่คอยกั้นระหว่างโลกสองใบนี้จะพังทลายลง
ด้วยอะไรนั่นเหรอครับ.....คำตอบคือด้วยความรู้สึกว่าปลอดภัยของ คนๆ นั้นเอง
ไอ้ลุงก็เช่นกัน
มันเป็นแบบนี่อยู่และตอนนี้มันก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมันได้
แม้กระทั่งผม ที่คอยอยู่เป็นเพื่อนมันก็ตาม
ปัญหาที่มันเจอ......คงใหญ่เกินกว่าที่มันจะแก้ได้
จากคนที่เคยสุภาพ และเงียบๆ กลับกลายเป็นคนที่สุภาพเหมือนเดิม แต่เงียบมากขึ้นจนน่าตกใจ
จากนั้นมันก็ค่อย ๆทำตัวปกติในแบบที่มันเป็น
แต่ ..... แต่ว่า สิ่งที่อยู่ในใจมันยังไม่พร้อมที่จะถูกเปิดเผยเช่นเดิมครับ
ระยะห่างระหว่างเราสองคนยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
*
*
*
บางครั้งการที่มันได้อยู่คนเดียว คิดอะไรคนเดียว หรือ เจอเพื่อนมันบ้าง
อะไรก็คงจะดีมากกว่าที่จะเจอผมเพียงคนเดียว เจออะไรที่เดิมๆ
ตอนนั้นผมคิดเช่นนั้นครับ
หลังจากที่เราเลิกงานมันก็ยังมารับผมเหมือเนเดิมครับ คืนนี้เราไม่ได้ค้างบ้านคุณย่า
เพราะมันตรงกับวันศุกร์ ถือโอกาสกลับบ้านเลย
เสียงเพลงในรถยังดังสม่ำเสมอในแนวที่ผมชอบฟัง
“อืม .......ว่าไง” เสียงมันกรอกตอบกลับไปยังโทรศัพท์หลังจากที่เสียงเรียกเข้าจบลง
“------------------------------------”
“อืม ที่ไหน”
“------------------------------------”
“กี่โมงครับ”
“------------------------------------”
“ครับ เดี๋ยวตามไป ดึกหน่อยนะครับ” มันพูดจบก็เข้าโหมดเงียบเหมือนเดิมครับ
*
*
*
“ไปด้วยกันไหมครับ” มันถาม
“หือ..... ไปไหนครับ” ผมเปลี่ยนจากคำตอบมาเป็นคำถามแทน
“พอดีเพื่อนจะไปนอก.... มีงานเลี้ยงส่งครับ”
*
*
*
*
งานเลี้ยงส่งเหรอ ส่งไปไหน... ในโลก ...นอกโลก... งานอะไร... ที่ไหน.. เมื่อไร ... ผมเกิดคำถามครับ
ปล่อยให้มันรอคำตอบผมสักพัก
“ไปเจอเพื่อนดีเหมือนกันนะ จะได้รู้สึกดีขึ้น” ผมตอบมัน
แต่ไม่ได้บอกครับว่าผมจะไปด้วย
“เพื่นอที่ไหน” ผมพยายามถามต่อ
“เพื่อนสมัยเรียนมหาลัยครับ”มันก็บอกว่าผมเคยเจอแต่มันไม่ได้แนะนำให้รู้จัก
ความรู้สึกหวั่นๆ เริ่มจะเข้ามาแทนคำตอบที่ผมได้แล้วล่ะสิครับ
ผมอยากไปนะ แต่ว่า ...มันจะดีกว่าไหม ถ้ามันไปคนเดียว
ได้อยู่กับเพื่อนมัน ไม่ต้องมีผมที่ต้องมาคอยดูแล
มันจะได้เต็มที่กับเพื่อนๆของมัน
และที่สำคัญ.... ไม่ต้องเจอใครบางคน..... ชะนีบางตัว
คือป่าถูกทำลายมากไป...จนเขาปลูกไม่ทันกลัวหาที่ปล่อยไม่ได้ครับ555
“ไม่ไปได้ไหม” คำตอบหลุดออกจากปากผมแล้วครับ
“อืม” มันตอบสั้นๆเหมือนมันรู้ครับ ที่ไม่ไปเพราะอะไร
คงรู้ด้วยล่ะครับ นอกจากนนท์ และ แพมแล้ว เพื่อนของมัน
ผมแทบไม่รู้จัก และไม่สนิทสนมเลย
พูดแบบนี้ใช่ว่านนท์กับแพมผมสนิทนะครับ
ม้ายเลยๆๆๆๆ
อยากว่าครับ.... สังคมเราต่างกัน การเลือกคบเพื่อนมันก็ต่างกันไปด้วย
สาขาที่เราเรียน มันคือตัวหนึ่งกำหนดสภาพแวดล้อม กำหนดสังคม ของเราตั้งแต่ต้นแล้ว
คนรวย ...เขาคงให้ลูกมาเรียนสื่อสารเหมือนผมหรอก
หรือฐานะปานกลาง น้อยนักที่จะเรียนบริหาร
แต่ใช่ว่าจะทั้งหมดนะครับ มันก็มีข้อยกเว้นอยู่บ้าง
เพียงแต่มันน้อยเท่านั้นเอง….ผมคิดแบบนี้นะ
งงไหมครับกับที่ผมพยายามสื่อออกไป555
งงก็ช่วยไม่ได้นะ งั้นผมเข้าใจคนเดียวก็พอ5555
เอาง่ายๆ สังคมไอ้ลุง กับสังคมผม มันต่างกันนั่นเอง ง่าย ๆ ได้ใจความไหมครับ55
มีแต่ไอ้ลุงเท่านั้นที่มันลงมาหาผมครับในเวลานี้
และส่วนกลุ่มเด็กแว้นแถว ๆ บ้านของมันก็หายหน้าหายตาไป
สงสัยหายไปกับเวสป้าคันนั้นแน่ๆ
เอ๊ะ หรือว่ามันจะแค่เทศกาล สำคัญ เช่น เทศกาลง้อ
เทศกาลวันเกิด หรือปีใหม่
ครับอันนี้เข้าใจว่า เวลาแห่งความเป็นเด็กของเรามันได้หมดลงแล้ว
มันคงยากและจินตนาการไม่ออกที่เรา....... วัยทำงาน
จะไปขับเวสป้าเหมือนเดิม เหมือนวันที่มันมาง้อผมช่วงปีใหม่
หรือวันที่มันลักพาตัวผมไปจากร้าน ช่วงวันเกิด จนเกือบเสียสาวบนสะพาน ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา
รถมันจอดเทียบริมฟุตบาท ให้ผมลงที่ๆมันเคยมารับผมนั่นละครับ
และมันก็ตรงกลับไปยังบ้านมันเลย
*
*
*
*
*
ผมออกที่ร้านสองทุ่มเห็นจะได้ครับ ..วันนี้คนแน่นร้านครับ ไม่เหลือแม้แต่ที่จะนั่งเลย
คงเป็นเพราะว่าเป็นวันศุกร์ พรุ่งนี้ไม่ต้องไปทำงานด้วยมั้ง
ปอบจึงนัดกันมาลงที่ร้านผม...... ดีๆ รับทรัพย์กันทั่วหน้า อุราบิกบานเป็นจานดานเทียม
น้องปอร์คนสวยขอพักเรื่องเศร้าๆของหวานใจไว้ก่อนครับ
มาทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟขั้นเวลาก่อน
เพราะเท่าที่เดินไปสังเกตการณ์ใกล้ ๆ แล้วนี้
อาจมีการกินกันเองระหว่างปอบก็เป็นได้ครับ
หรือไม่ก็เอาเลือดจากปอบมาทำลาบเองเลยมั้ง
ด้วยไรเหรอครับ บังตอพี่ชายผมไง5555 อาจลอยได้
ปอร์ โต๊ะ7
ปอร์ โต๊ะ3
ปอร์ โต๊ะ15 แถว1 ลอยข้ามหัวบรรดาปอบๆ เหล่านั้นมาตลอดเวลาที่ผมเสิร์ฟอยู่
สวยๆเริ่มจะตายแล้ว หลังจากที่ใส่รองเท้าส้นเข็มเป็นสาวออฟฟิศมา
กลายร่างมาเป็นเด็กเสิร์ฟ ....สวยปรับตัวไม่ทัน
แบบนี้ มันไม่เหมาะกับสวย สวยรับไม่ได้ 555
“ปอร์ เนื้อย่าง” เสียงจากพี่ชายผมเช่นเดิมครับ แต่คราวนี้ไม่บอกโต๊ะ
ตายละไม่บอกกรูว่าโต๊ะไหนกรูจะส่งได้ไหมนี้ ผมคิดในใจครับ
ผมเดินเข้าไปหาพี่ชายถามว่าให้ไปส่งที่ไหน
“บ้านไอ้ลุง” คือคำตอบสุดท้ายจากพี่ชายผม.....คำตอบที่จะทำให้ใครเช่นผมตายอย่างเขียดครับ
และแล้วห่า.... ฝนไม่รู้มาจากไหนครับ... ตอนนี้มันเริ่มเทลงมาในใจผมให้เปียกปอน
ลมพายุ ยิ่งกว่านากีส มันเริ่มจะถล่มผมเสียแล้ว
สมองผมเริ่มประมวลผม...ในทางที่ไม่ดีก่อนทันทีครับ
ว่าเรื่องร้ายๆ จากที่เกิดกับไอ้ลุง เออ คราวนี้ มันจะเกิดกับกรูแน่นอน
แต่ไม่รู้ว่าจะเรื่องอะไรนั้นเอง ผมได้แต่ภาวนาครับ คนที่สั่งขอให้เป็น
ไอ้ลุง แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่มันทำเลย
ถ้ามันอยากกิน มันคงมาเองแล้ว หรือว่ามันจะต้องไปงานอะไรนั่น
จึงไม่อยากมาเอง
โอ้ยๆ หรือว่าป๊ากับม๊า มันสั่ง
หรือว่า..............................
หรือว่า...................................................
และหรือว่า......................................
ต่างๆนานา พัดโถมเข้ามา สมองน้อยๆของผมเริ่มรับไม่ได้
ผมโบกมือเรียกพี่วินที่ๆเดิมที่ผมเคยใช้บริการครับ
โดยที่ผมก็ไม่ร็เลยว่าพี่วินสุดหล่อ นั่นมาจดรถรอผมตั้งแต่เมื่อไร
ไม่ใช่ไม่สนใจในความหล่อนะครับ55
แต่สมองมันจดๆจ่อ ๆอยู่กับเรื่องอื่นมากว่าครับ
“ไปไหนครับน้อง”
ไปเกิดใหม่มั้ง สงเคราะห์กรูที ผมตอบในใจ555
ถ้าทำได้นะครับ สองล้อ พี่วินค่อยๆออกจากหน้าร้านผม
จุดหมายปลายทางคือ ศาลไคฟงครับ
วันนี้ผมได้รับโทษประหาร...ต่อจากไอ้ลุงแล้ว
ขอที่เถอะ ...อย่าเอาเครื่องประหารหัวชะนีล่ะกัน
เพราะนั้น มันเหมาะกับแพม เท่านั้น555
สองล้อวิ่งฉันใด หัวใจ และสมองผมก็คิดตามฉันนั้นครับ
อย่างที่สวยเคยบอก เวลาที่เราอยากให้มันเดินช้าๆ มันกลับเจือกเดินเร็วชิบหาย
บวกกับเหยียบสุดทีน ของพี่วินแล้ว
แค่หลับตาลืมมาอีกที ผมอยู่หน้าบ้านไอ้ลุงแล้วครับ
ประตูหน้าบ้านอันเดิม
ภาพวันที่ผมยืนรอให้คนมาเปิดประตูให้......มันกลับเข้ามาหาผมอีกครั้งครับ
แต่คราวนี้ฝนกลับตกใจในผมแทน ไม่ใช่เย็นสบายนะ แต่มันกลับกลายเป็นความกลัวแทน
ผมกดออด1ครั้งครับ ด้วยนิ้วที่ยาวเรียวสวยของผม555
รอสักพัก เธอคนนั้น เปล่าครับไม่ต้องลุ้น ยังไม่ใช้ม๊าครับ
แต่เป็นหม่อง หรือ อะไรสักอย่างครับมาเปิดประตูให้ผมเข้าไป
“เชอข้านา(เชิญข้างใน)” แล้วประตูศาลไคฟงก็เปิดออก.. ต้อนรับนักโทษสาวสวยอย่างผมทันที
เวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
วูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คงไม่ต้องหรอกครับ
ผมก้าวท้าวอย่างไม่ต้องคิดว่าซ้ายหรือขวาก่อน เพราะนาทีนี้
มันบังคับแล้ว ว่าต้องรีบเข้าไป โดยมีเธอ หม่องคนเดิมนำทางเข้าไป
ในบ้านยังเหมือนเดิมครับ ไม่ต่างจากครั้งแรกที่ผมเข้าเลย แต่
ทำไมรถไอ้ลุงมัน....................................................หรือว่า
เธอเปิดประตูให้ผมช้าๆครับ
และเชิญผมเข้าไปด้วยสำเนียงพม่าเช่นเดิม
โอ้...... ท่านเปา นั่งอยู่........เคียงข้างด้วยฮูหยาง ..เอ้ย ฮูหยินครับ
เออ…. ว่าแต่ท่านเปามีเมียตอนไหนนี่
ป๊าและม๊านั่งอยู่ที่ห้องรับแขกครับ
ทีวีเปิดเสียงดังพอควร ถึงผมจะอยู่ที่ประตูยังได้ยิน
เอามันไปประหาร...............
ข้อหาไรมิทราบยะ 5555555555
เปล่าครับ ยังครับ ไม่ยังไม่ไตรสวนแต่อย่างใด
ผมเดินช้าๆ เข้าไปตามคำเชิญของเธออีกครั้งครับ
คำปลอบใจตัวเองเริ่มเข้ามาแทนที่ อะไรต่อมิอะไรที่ผมจินตนาการไป
อย่างน้อยเราก็ให้กำลังใจตัวเอง ถึงแม้ว่าอีกไม่กี่นาทีมันจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามครับ
นี้คือสิ่งที่ผมจินตนาการไปเองล้วน แต่มันอาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้
“อ้าวปอร์ มาถึงแล้วเหรอลูก”เสียงทักมาจากป๊า มัน แทนที่จะเป็นม๊า ผมก็เริ่มสังหรณ์ขึ้นมอีกครั้ง
เพราปกติป๊า มันจะเงียบมากว่าครับ
“ครับป๊า” ผมยักมือไหว้ท่านทั้งสองหลังจากตอบทักทายไป
“นั่งก่อน”
“ครับ”
บรยากาศเริมอืมครึมๆแล้วสิครับ ผมยังคิดต่อ
“กอล์ฟไม่อยู่เหรอครับปา ม๊า” ผมถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามันคงไม่อยู่ เพราะที่จอดรถ ไม่มีคันที่มันใช้ประจำครับ
“ไปตั้งแต่สองทุ่มแล้วจ๊าลูก”
“นี่ครับของที่สั่งไว้ครับม๊า” ผมยื่นของที่เหมือนจะเป็นข้ออ้างเสียมากกว่าครับที่จะให้ผมมาเจอในวันนี้
ม๊ารับแล้วก็วางลงยังโต๊ะด้านหน้าที่มีจานขนมวางอยู่
เวลาแห่งความเงียบยังเดินไป
หัวใจผมเริ่มเต้นแรงขึ้น
เดาไม่ออกครับว่าเรื่องอะไรจะเกิดขึ้น แต่มันต้องสักเรื่องแน่นอน
และไม่รู้ว่าผมจะเปิดถูกป้ายไหนเท่านั้นเอง ตอนนี้เกมโชว์เข้ามาแทนศาลไคฟง
++++++
+++
+
“ไงลูกบ้านคุณย่า อยู่สบายไหม” สายฟ้าฟาดเข้าให้...ที่ผมแล้วครับ
ตอนนี้ผมอึ้งมาก จนแทบมองไม่เห็นอะไรทั้งสินครับ
ความมืดมน เข้ามาแทนทั้งที่ดวงตาผมเปิดกว้าง
“ครับ สบายดีครับ ป๊า” เสียงตอบที่คิดว่าปกติที่สุด
ไอ้ลุง ช่วยกรูด้วย ผมคิดในใจครับ
เวลาแบบนี้ คนที่ผมอยากให้อยู่ข้างๆ ผมกลับเป็นไอ้ลุง
อยากให้มันมาช่วยรับหน้า หรืออะไรต่างๆที่มันกำลังถาโถมเข้ามาหาผมต่อจากนี้
แต่ไม่ได้ครับ นี้ไม่ใช่เวลาของมัน เวลาของมันได้ผ่านไปแล้ว
และผมต่างหากครับที่ต้องเผชิญชะตากรรม เพียงลำพัง
เวลาช่างเป็นใจอะไรอย่างนี้
ผมอยู่บ้านไอ้ลุง ทีๆผมควรจะสบายใจ
แต่มันกลับไม่ใช่
*
*
*
*
ผมเดินออกมาจากบ้านไอ้ลุง ด้วยร่างกายที่อ่อนล้า
สมองไม่สามารถที่จะคิดอะไรได้แล้ว เพราะมันหนักเหลือเกิน
สิ่งที่ผมทำได้คือ แค่พยายามก้าวขาให้ออกมาจากบ้านม๊า แล้วป๊าให้เร็วที่สุดครับ
ขืนอยู่ต่อไปให้นานกว่านี้
ผม..... คงหัวใจแตกสลายย่อยยับ จนไม่สามารถที่จะเยียวยาได้อีกต่อไปแล้ว
พี่วินเหรอครับเข้ากลับไปโดนไม่รอผมแล้ว
ผมเป็นคนที่จะโดนทิ้งเหรอ แม้กระทั้งพี่วิน ยังทิ้งผมไปได้เลย
แล้วไอ้ลุงล่ะ ....ถ้ามันเจอเรื่องที่เกิดขึ้นเช่นเดียวกับผม มันยังจะอยากทิ้งผมไปเหมือนพี่วินอยู่ไหม
*
*
*
น้ำตาที่ควรจะไหลตั้งแต่อยู่ในบ้าน ....มันกลับเอ่อล้น ตลอดระยะเวลาที่ผมเดินเงียบๆ
ผ่านเงามืดของตันไม้ แสงสว่างจากไฟที่ส่องริมทางนั้นยังมีให้ผมพออุ่นใจว่าผมจะไม่ถูกทำร้ายร่างกาย
อีกครั้ง หลังจากที่ผมเพิ่งถูกทำร้ายจิตใจไปแล้ว
อาจจะเป็นเพราะป๊า หรือม๊า หรือเวลาที่มันสมควรเดินทางมาถึง
ผมรู้แต่ว่าตอนนี้ มันกำลังจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
เสียงสะอื้น ...จากผมยังมีให้ได้ยิน
คนเดินผ่านไปมา เขาเหล่านั้น มองมาที่ผม
แต่ผมไม่ได้เลือกที่จะอายเขาครับ หรือสั่งน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา....เพราะผมไม่รู้จักเขา
ส่วนคนที่ผมรู้จัก เขากำลังทำให้ผมเสียใจ
ผมมาถึงที่ร้านด้วยจิตใจที่ล่องลอยไปไกลแสนไกล
และไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน
ผมเดินไปบอกพี่สาวครับ ว่าขอตัวเข้าบ้านก่อน
เพราะง่วงมาก นี้คือเหตุผลที่พยายามให้เขาเชื่อครับว่าผมเป็นแบบนั้นจริงๆ
แต่ว่าน้ำตาที่เปื้อนสองแก้มผมละมันคืออะไร
เขาจะเชื่อไหม
ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนผมที่คุ้นเคย
แต่จิตใจกลับไปเต็มด้วยความรู้สึกที่ต่างออกไป
สมองผมยังคงเปิดรับจินตนาการใหม่ๆ ที่ผมสร้างขึ้น
จากสิ่งที่ผมเพิ่งรับมาตลอดเวลาที่ผมอยู่บ้านไอ้ลุง
ความจริงที่ผมยังรับมันไม่ได้
เพราะมันมาเร็วเหลือเกิน ....
จนผม และ หรือ ไอ้ลุง มันเป็นแบบนี้
ผมอาจคิดมากไป ความจริงมันอาจไม่เร็วร้ายอย่างที่เราคิด
แน่นอนครับสำหรับพรุ่งนี้และวันต่อไป
แต่สำหรับวันนี้ มันหนักเกินไป ที่ผมจะทำตัวเข้มแข็งได้
ก็ไอ้คำว่าหัวใจนี่ละครับ ที่มันทำให้ผม อ่อนแออยู่ในเวลานี้
น้ำตาผมยังไหล ตลอดเวลาที่ผมคิดถึงเรื่องนั้น
หมอนข้างตอนนี้มันไม่สามารถให้ความอบอุ่นใจกับผมได้เลย
นี่หรือ.....คือสิ่งที่ทำให้ไอ้ลุงมันเปลี่ยนไป
นี่หรือคือสิ่งที่ผมได้รับจากการที่ผมรักใคร
และนี่หรือ คือสิ่งที่ผมจะต้องยอมรับมันให้ได้ ว่ามันกำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิตผมในอีกไม่กี่วัน
เจ็บปวดจริงๆ เจ็บปวดจนหัวใจผมจะแตกสลายอยู่แล้ว
กอล์ฟ คุณอยู่ไหน คุณอยู่ไหนครับ ผมอยากกอดคุณ
ปล. วันนี้มาลงให้แต่บ่ายเลยนะครับ55
สงสารคนนอนเร็ว
เปลี่ยนบ้างอะไรบ้าง
-
ไวมากยิ่งกว่า ควิกแคช
************************
:m31: :z3: เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมถึงเป็นแบบนี้อ่ะ
การที่อิลุงอยู่ในโลกของตัวเอง แล้วไม่คิดบ้างเหรอว่าคนที่มองอ่ะ
เค้าจะเป็นห่วงแค่ไหน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่จริงๆแล้ว
มันไม่มีทางเป็นแบบเดิมหรอกนะ ถ้ายังจะขังตัวเองไว้แบบนั้นอ่ะ
ไม่พูดไม่จามันแก้ปัญหาไม่ได้หรอกนะ :fire:
อีกอย่างคุณป๊าคุณม๊าพูดอะไรกับสวยอ่ะ ทำไมทำให้สวยเหมือนลูกนก
ที่ปีกหักเลยอ่ะ ทำม่ายยยยยยทำร้ายว่าที่ลูกสะใภ้แบบนี้
คงไม่ได้พูดร้ายๆแบบในหนังชิมิ แต่ต้องใช้คำพูดผู้ดีๆอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดเจ็บปวด แล้วไมถึงพูดเรื่องไปอยู่บ้านคุณย่ากันล่ะ
เฮ้ออออ สวยร้องไห้เป็นดาวพระศุกร์เลยอ่ะน่าสงสาร
อิลุงหายเฮดไปงานปาร์ตี้เนี่ย ปาร์ตี้งานเพื่อน หรืองานตัวเอง
ทำไมสังหรณ์ใจนะว่า ปัญหาครั้งนี้มันต้องอะไรที่ต้องทำให้แยกกัน
หรือไม่ก้อห่างกันนานๆแน่ๆ จะไปเรียนเมืองนอก หรือว่า ป๊าม๊าจะจับแต่งงานกันเนี่ย
กรี๊ดดดดดดด คนอื่นปวดใจ
-
:z3:
เกิดไรขึ้นเนี๊ยะ
คนสวยมาเฉลยด่วน
-
:m15: สงสารสวยสุดทรีน
กอล์ฟพยายามสร้างอีกโลกเพื่อปกป้องตัวเอง แต่นั่นกลายเป็นทำร้ายคนรักโดยไม่รู้ตัว
จะรู้ม๊ายยยยยยยยยยยยยยย ว่าสวยทุกข์ใจขนาดไหน ปิดไว้ๆๆๆๆ :beat:
แล้วเนี่ยเกิดอะไรขึ้น ทำไมโดนทำร้ายจิตใจเช่นนี้ :z3:
แล้วกอล์ฟหายไปไหนในเวลาเช่นนี้ คิดว่าคนบ้านนั้นคงวางแผนที่จะเชือดสวยในวันนั้น
ถึงโทรมาสั่งของให้สวยไปส่ง
แล้วเนี่ย กอล์ฟหายหัวไปไหนในเวลาเช่นนี้
:m31:
-
ไม่เคลียร์อ่ะ
:serius2:
-
สวยเจอปีญหาบ้างละ
แก้ให้ได้นะ
เปงกำลังใจครับ
-
ทำไมพี่คนสวยเป็นแบบนี้ล่ะคะ .. พี่ไปเจออะไรมากันแน่ ?
ป๊ากับม๊าว่าอะไรหรือเปล่า .. โอย เครียดอ่ะ .. จากที่หนูเคยบอกว่าจะไม่จิตตก แต่แค่อ่านก็จะโศกตามพี่แล้ว :z3:
พี่กอล์ฟหายไปไหนกันแน่ ..
ไม่ดีเลยอ่ะ .. มีอะไรทำไมถึงไม่พูดออกมา ..
คนที่ปวดใจมันไม่ใช่พี่กอล์ฟคนเดียว .. แต่พี่ปอร์ก็เจ็บไม่แพ้กันเลย ..
อ๊า .. ทำไมมันมีแต่ปัญหาน้าา .. :เฮ้อ:
อยากให้พี่ๆผ่านมันไปให้ได้ ..
เข้มแข็งนะคะพี่ปอร์ .. :กอด1:
-
ตามอ่านทันแล้ว..... แต่.....
เกิดไรขึ้นกับน้องสวยเลิศ 3 โลกของพี่กันละเนี่ยยยยย
อ่านตอนนุ่งปอร์เดินร้องไห้น้ำตานองหน้า แล้วอยากกอดปลอบแน่นๆๆ :กอด1:
เป็นห่วง เน้อ :L1:
-
ตามอ่านทันแล้ว..... แต่.....
เกิดไรขึ้นกับน้องสวยเลิศ 3 โลกของพี่กันละเนี่ยยยยย
อ่านตอนนุ่งปอร์เดินร้องไห้น้ำตานองหน้า แล้วอยากกอดปลอบแน่นๆๆ :กอด1:
เป็นห่วง เน้อ :L1:
ขอต้อนรับFCคนใหม่ครับผม
อยู่ด้วยกันนานๆ นะครับ
-
:เฮ้อ:
ปัญหาโลกแตก
พ่อแม่รับบ่ได้
-
ลุงเก็บงำไว้แบบนี้ สักวันปอร์ต้องรู้เข้าจนได้ คุณพ่อคุณแม่เล่นเข้าทางปอร์เลย เจ็บยิ่งกว่าอีก
ลุงอยุ่ไหน กลับมาด่วนนนนนนนนน :monkeysad:
-
อ๊ากกก เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
รึจะเป็นอย่างที่คิดจริงๆ โลกความจริงมันโหดร้าย
อิลุงไปไหน ทำไมปล่อยให้ปอร์ต้องเผชิญปัญหาคนเดียว
โอ๊ยๆๆ เครียดดด :sad4:
-
ปัญหาโลกแตก พ่อแม่รับไม่ได้นี่นะ
อ่านแล้วนึกถึงตอนไปดูละครนิเทศจุฬา เลยอ่ะครับ
"คุณนั้นต้องเข้าใจว่าเราต่างกันสุดฟ้าไม่อาจจะมารักกันได้เลย ต้องเข้าใจและยอมรับความเป็นจริง ความรักที่ให้ไปทั้งใจไม่เคยสงสัย ไม่ว่าคุณนั้นจะเป็นเช่นไร ทั้งหัวใจเป็นของคุณ..." จากเพลงประกอบในละครครับ ผมชอบเพลงนี้จังง่ะ
-
โอ๊ย...เครียดแทน
เจ็บปวดกันครั้งนี้เหมือนคิดว่าตัวเองเจ็บปวดดีกว่าให้คนรักเจ็บปวด
แท้ที่จริงแล้วคนที่ตัวเองรักไม่ได้ความเจ็บปวดแต่ได้ความสับสน
ไม่รู้เรื่องเป็นอย่างไร ทุรนทุราย ทรมาน ...อย่างนี้ดีกว่าหรือ
คนรักกันไม่ทำร้ายกัน...โดยไม่เจตนา...ก็สาหัสนะ
-
ง่า
ทำไมเป็นงี้อ่ะ
พี่ปอร์สุดสวยสู้เขานะค่ะ
(นิยายมันหน้า 144 ไม่ใช่หรอค่ะ :m28:)
-
แล้วน้องปอร์จะทำแบบที่นางเอกทั่วๆ ไปเค้าทำกันป่าวอะ
-
....อุปสรรครักครั้งนี้คงจะหนักหนาสาหัสมาก...เครียดไปกับคนสวยเลย
เอาใจช่วยคนสวยนะ
:L2:
-
:เฮ้อ: อ่านไปแต่ละตัวอักษร มันบีบคั้นหัวใจเหลือเกินคนสวย ปวดตับ =*=
อยากให้หันหน้ามาคุยกันมีปัญหาอะไรก็ช่วยกันแก้ไข เป็นอย่างนี้ บรรยากาศมันมาคุอ่ะ :m15:
เอาใจช่วยความรักของลุงกับคนสวยน้า :L2:
+1 ให้กำลังใจคนสวยที่สุดดดดดด
-
เอิ่มม เกริ่นนำช่วงแรก ๆ แทรกมุขตลกไว้ เหมือนช่วยสวยสอนทำอาหารแรก ๆ แต่ว่ามันดูตั้งใจซะจน
ทำให้เรากลับเห็นเป็นภาพว่า สวย พยายามหัวเราะ แต่น้ำตามันไหลอยู่ข้างใน มันยิ่งกว่าร้องไห้ น้ำตาไหลอีกนะ :m15:
ปล. เลขหน้ายังไม่แก้นะจ๊ะ ตอนใหม่ อยู่หน้า 144 เน้อ
-
ตอนใหม่แอบเครียดไปกับน้องปอร์คนงามเลย :m15:
หวังว่า น้องปอร์คงเศร้าไม่นาน กลับมาเป็นปอร์ที่สดใสเหมือนเดิมน่ะค่ะ
-
:monkeysad:
สามตอนล่าสุด ดูมันเครียดๆน่ะครับ
--- ทะเลหลังเกิดพายุ จะดูสวยงามกว่าเดิมครับ ---
:L2:
-
เกิดไรขึ้นกะน้องปอร์ คนสวย อะ
อะไรทำให้น้องปอร์ร้องไห้
เครียดแล้วนะ
ไม่ว่าจะเกิดไรขึ้น น้องปอร์ต้องสู้ ๆ นะ
-
เหมือนจะรู้
แต่มันไม่รู้อ่ะครับ
-
ง.งูมากมาก ...............
เซ็งจิต.....................
:fire: :fire: :fire:
-
สู้สู้นะครับคนสวย :a2:
-
เฮ้ออออ เจอปัญหาคลาสสิค
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
เกิดอะไรขึ้นกับปอร์สุดสวยคะ
เอาใจช่วยทั้งสองคนให้ผ่านพ้นอุปสรรคนะคะ
ปล.ปอร์คะ อัพเดทบนหัวเรื่องผิดหน้าป่าวคะ P.144
-
OK.I like your fiction :impress2:
-
:monkeysad:
:L2:
-
ท่านเปาและฮูหยินจะลองใจว่าที่ลูกสะใภ้หรือเปล่า
ท่านเปาเรียกน้องปอร์ว่า"ลูก" ใช่ป่าว อิอิ
-
เฮ้อ...ไม่รู้ว่าคนสวยเจออะไรเข้าไปบ้าง...ถึงได้อาการหนักแบบนี้ :monkeysad:
แถมอิลุงก็ยังไม่อยู่ในเวลาที่คนสวยต้องการซะอีก :เฮ้อ:
-
:m15:
วันนี้ผมได้รู้ข่าว
ว่าคนที่ผมรู้จักเขาเพิ่งเลิกรากันไป
ทั้งที่ใช้ชีวิตด้วยกันมานาน
สิ่งที่ผมได้รับรู้วันนี้
มันทำให้ผมน้ำตาตกในอีกครั้ง
ผมรู้สึกหดหู่จัง
ใครก็ได้ช่วยปลอบผมหน่อยครับ
ใครก็ได้ ช้วยกอดผมที
-
มาเป็นกำลังใจให้คับ :L2:
อยากให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปเร็วๆจังใจจะขาดรอนๆ :serius2:
-
:L2: ในชีวิต ของคนทุกคน ต้องเคยผ่านร้อน และหนาว และพบเรื่องราว บางอย่างที่ฝังใจ
ทุกครั้งที่เธอ ปวดร้าว หมดสิ้นกำลัง จะก้าวเดินไป วันเวลาที่แสนมืดหม่น ก็คงจะเดิน ผ่านไป ช้าช้า
จนเธอเองลืมนึกไปว่า ได้เดินมาไกลเท่าไร จนเธอเอง มองข้ามบางอย่าง นั่นคือพลัง แกร่งกล้าในใจ
ที่ยังฝัง อยู่ในจิตใจลึกลึก มานาน
และในวันนี้ เธอนั้นจงหยัดยืน และลุกขึ้นอีกครั้ง ด้วยพลัง ในหัวใจ
อย่าไปยอมแพ้ ให้กับปัญหาใดใด จงพร้อม จะอดทน ก้าวไปสู่หนทางที่ฝันใฝ่ ด้วยตัวเอง
// เอาเพลง มาฝากน้องปอร์
-
ปวดตับ :o12:
-
กำลังจะเข้ามาทวง ว่ามันเกิดอะไรขึ้นน
มาเจอโพสต์ของพี่ปอร์ คนเรานะขนาดมีลูกด้วยกัน 2-3 คนยังเลิกกันได้
ไม่มีอะไรแน่นอนไปทุกอย่างง (พูดเหมือนตัวเองทำใจได้)
-
เอ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ไมมันเป็นแบบนี้อ่ะ
-
:กอด1:
-
มันเกิดอะไรขึ้นกับน้องปอร์คนสวย...เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
...น้องกอล์ฟ โดนจับคลุมถุงชน...ใช่ปล่าว
...น้องปอร์ นั่นน่ะมันคู่ ที่น้องปอร์รู้จักไง อย่าคิดว่ามันจะเหมือนกันทุกคู่สิ
...บางคู่ที่น้องปอร์ ไม่รู้จักอะ..เขาอยู่กันจนแก่เฒ่า..ก็มีเยอะ
...รักครั้งแรก ไม่สมหวัง ก็มีรักครั้งต่อไปก็ได้..หาคู่ของตัวเองให้เจอ..
...คำธรรมดาๆๆ ที่ใช้กันทั่วๆๆไป แต่เป็นกำลังใจได้ดี ..สู้ๆๆๆ..เอากอดไป.. :กอด1: :กอด1:
-
:sad4: เกิดอะไรขึ้น
น้องลุงไปไหน
กลับมากอดคนสวยด้วย
:z3:
-
:man1: คนสวยอย่าเศร้าไปเลย ภาพที่เราเห็นกับความจริงที่อยู่ภายในมันคงไม่เหมือนกัน
การเลิกลาอาจเป็นหนทางสุดท้ายที่ดีที่สุดแล้วก็ได้ แถวบ้านก็มีครอบครัวที่ดูเหมือนจะสมบูรณ์ มีหน้าที่
การงานระดับสูง วันดีคืนดีก็มีเสียงด่าทอ ทั้งอวัยวะเพศและสัตว์เลื้อยคลานออกมาเพ่นพ่านเต็มไปหมด
เสียงดังชนิดชาวบ้านแถวนั้นรู้หมดว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร ใครทำอะไรบ้างรู้กันหมด ทะเลาะกันแทบทุกวัน
แล้ววันหนึ่งฝ่ายหนึ่งก็ออกจากบ้านไป อย่าคิดว่าจะสงบศึกนะ เคยเห็นคนยืนทะเลาะกับโทรศัพท์อยู่หน้าบ้านไหมล่ะ
พวกเราก็ได้แต่ปลงนั่นแหละ :เฮ้อ:
What ever will be, will be. The future not our to see. Que sera sera , what will be, will be.
อ่านไปก็นําตาตก ขนาดคนสวยพยายามเขียนให้ขำแล้วนะ :z8:
:man1:คนสวย
-
เกิดอะรัยขึ้นหรือครับ
ช่วงปอกเรื่องราวให้บางก้อยังดี
ว่าคุยอะรัยกันบ้างระหว่างพ่อแม่ ของกอล์ฟ กับปอร์
อย่าปล่อยให้คนอ่านต้องงง และค้างมากนักนะครับ :really2:
:z2: :z2:
-
ป๊ากับม๊าจะส่งลุงไปเรียนต่อเหรอ
ค่ะ
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 o13
-
ง่ะ กำลังลุ่น พี่ปอร์ไม่มาต่อซักที ลุ้นจนจะขาดใจตายละ :z3:
-
ง่ะ กำลังลุ่น พี่ปอร์ไม่มาต่อซักที ลุ้นจนจะขาดใจตายละ :z3:
อยากอ่านแล้วเหรอ ได้ เดี๋ยวจัดให้
แต่พรุ่งนี้นะ อิอิอิ วันนี้เขียนแล้วเบลอ
มะไหวแล้ว
-
มาจิ้มน้องปอร์ มาลงไว ๆ นะคนสวย
คนอ่านค้างคามากมาย :call:
-
:z13:
:z13:
:z13:
รออ่านอยุค๊าบ เป็นกำลังใจให้คับพี่
-
แอบมานอนรอพี่คนสวยค่ะ ^^
หอบกำลังใจมาฝากค่าา ,,, :L2:
-
หอบเสื่อผืน หมอนอิงอีกหนึ่งใบมานอนรอสวยคะ
จะซดเครื่องดื่มเย็นๆรอนะคะ
คืนนี้ถ้าไม่มา o18 เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย
-
แวะมาทักทายพี่ปอร์ค่ะ :L2:
-
แวะมาทักทายพี่ปอร์ค่ะ :L2:
ดีครับผมพี่
รออีกชั่วอึดใจเดียวนะครับ กำลังจะเสร็จละ
รอ สาวงามตรวจอักษรให้อยู่ครับ
จะได้อ่านไม่สะดุดครับผม
-
รอพี่ปอออออ
แบบว่าชื่อตอนมันชวนใหหงุดในอารมณ์เนื้อเรื่องมากกกกกกก
เพราะมันเศร้ามาซักพักแล้ว เข้าใจว่าต้องมีเศร้าบ้าง แต่อย่าเศร้านานได้มะ
เค้าใจจะขาด :sad4:
-
น้ำตาผมยังไหล ตลอดเวลาที่ผมคิดถึงเรื่องนั้น
หมอนข้างตอนนี้มันไม่สามารถให้ความอบอุ่นใจกับผมได้เลย
นี่หรือ.....คือสิ่งที่ทำให้ไอ้ลุงมันเปลี่ยนไป
นี่หรือคือสิ่งที่ผมได้รับจากการที่ผมรักใคร
และนี่หรือ คือสิ่งที่ผมจะต้องยอมรับมันให้ได้ ว่ามันกำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิตผมในอีกไม่กี่วัน
เจ็บปวดจริงๆ เจ็บปวดจนหัวใจผมจะแตกสลายอยู่แล้ว
กอล์ฟ คุณอยู่ไหน คุณอยู่ไหนครับ ผมอยากกอดคุณ
*************66*******************
มือถือ.... มือถือคือสิ่งที่ผมคิดว่า มันน่าจะช่วยผมให้ติดต่อใครบางคนได้ในเวลานี้
ผมกดหมายเลขปลายทางเบอร์ที่ผมรู้สึกว่าเขาคงทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาได้บ้าง
เวลาที่ผมเจ็บปวดใจ
เสียงรอสายเป็นเพลงที่ผมชอบ แต่ใจในผมกับปฏิเสธจะฟังมัน
สิ่งที่ผมต้องการคือให้เจ้าของมือถือ รับสายเสียที
เวลายังเดินไปอย่างช้าๆ
เวลาแห่งชีวิต เวลาแห่งความเสียใจเดินช้าๆ เช่นกัน
และในที่สุด มันก็ตัดไป
ผมกดเบอร์เดิมอีกครั้ง
น้ำตายังไหลริน เสียงสะอื้น อย่างคนเจ็บปวด
มันไม่ต่างจากครั้งแรกเลย ไม่มีอะไรทำให้ผมรู้สึกว่าเจ้าของมันจะรับสายเลย
ผมรู้สึกปวดใจขึ้นกว่าเดิมเป็นหลายพันเท่า
*
*
*
ผมกดเบอร์เดิมไปอีกครั้ง... ในใจยังหวังว่าไอ้ลุงจะรับสายเหมือนเดิม
ครับ... ครั้งนี้มันรับ
ผมเอามือปาดน้ำตาที่ยังไหลเป็นสายทาง ...ความรู้สึกดีใจเข้ามาแทน ใบหน้ามีรอยยิ้ม อย่างน้อยมันก็ยังติดต่อได้
“กอล์ฟ” เสียงเรียกจากผม....เสียงเรียกที่ใครๆฟังก็คงรู้ว่าเสียงที่ผ่านการร้องไห้มานานแค่ไหน
“กอล์ฟ ได้ยินไหม” ผมยังต้องการคำตอบจากอีกคนปลายสาย
แต่สิ่งที่ผมได้มันกลับมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับอะไรทั้งสิ้น
ผมยังคงพยายามที่จะเรียกชื่อมันแบบนั่นอยู่เรื่อยๆ
และในที่สุด ปลายสายก็วางสายไป
ผมดูหน้าจอมือถือ เพื่อดูเวลาที่ผมได้คุยกับความว่างเปล่า และกดเบอร์เดิมอีกครั้ง
“หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้...........................”
นี้คือเสียงที่ผมได้ยินตอบกลับมา ผมพยายามอีกครั้ง
“หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้.........................
ครับ............. มันปิดมือถือ
ผมวางมือถือลงข้างๆ รู้สึกว่าตัวเองปราศจากเรี่ยวแรง
น้ำตาพรั่งพลรูออกมาอีกครั้ง และมันไม่คิดที่จะหยุดไหลเลย
แต่ในทางกลับกัน มันกับเพิ่มขึ้นเป็นเป็นหลายเท่า
ห้องที่ผมคุ้นเคย เตียงนอน หมอนข้างไม่ต่างอะไรจากที่ๆผมไม่รู้จัก
ทุกอย่างดูเป็นสิ่งแปลกหน้า เป็นอะไรที่ผมไม่รู้จัก
ไม่ปลอบใจผมเลย แต่ผมว่ายังมีใครคนนึงที่เขาพร้อมจะรับฟังผมเสมอ
ตอนนี้ผมคิดถึงแม่ครับ
หลายคนเขาบอกว่าเมื่อเรารู้สึกอ่อนแอ แม่อาจไม่ใช่คนแรกที่เราคิดถึง
แต่แม่ คือคนเดียวที่ปลอบเราได้ดีที่สุด
แต่ตอนนี้ผมมันดูเห็นแก่ตัวเกินไปที่จะโทรหาแม่ให้ท่านได้รู้ในสิ่งที่ลูกท่านเป็นอยู่
แม่เชื่อว่าลูกเลือกคนไม่ผิด ประโยคนี้ก้องอยู่ในหูผม
ประโยคที่แม่พูดให้ผมสบายใจกับการตัดสินใจของผม
ที่เลือกใครสักคนเข้ามาในชีวิต
แม่ครับ.......ผมขอโทษ ผมขอโทษครับแม่ ผมคิดถึงแม่จังครับ
ผมพูดกับตัวเอง ยังกับคนบ้า
แต่ผมกับโทรไปหาแม่ไม่ได้ ทั้งที่มือถือนั้น..มันอยู่ในมือผมแท้ๆๆ
ไม่อยากให้ท่านเห็นอีกด้านที่ลูกคนนี้ช่างอ่อนแอ
จินตนาการผมยังบรรเจิด อยู่ตลอดเวลาครับ
พยายามหาเหตุผลต่างๆนานา ว่าที่มันไม่รับและติดต่อไม่ได้เพราะอะไร
แบตหมด
ไม่มีคลื่น
หรือมันไม่อยากรับสาย
แล้วแต่เหตุผลมาจากข้อใด มันก็ทำให้ผมเจ็บไม่ต่างกันเลย
เวลากี่โมงผมไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าผมหลับไปทั้งน้ำตา ตื่นขึ้นมาอีกที บ่ายกว่าๆ
สิ่งแรกที่ผมต้องทำคือหยิบมือถือขึ้นมาดูเผื่อว่า มันจะติดต่อกลับมา
ผมต้องเข้าโหมดผิดหวังอีกครั้ง
ผมจะร้องไห้อยู่เพียงลำพังในมุมเงียบๆ
เสียงมือถือผมดังขึ้นครับ
เสียงที่ทำให้ผมเสียใจมากหมายเป็นร้อยเป็นพันเท่า
สิ่งที่ มันอธิบายได้มากกว่าคำพูดเป็นไหน ๆ
มันคือรูปภาพที่ทำให้ผมจดจำถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
รูปภาพที่จะทำให้ผู้อ่านหัวใจแตกสลายไม่ต่างจากผมเลย
พร้อมข้อความสั้นๆจากเบอร์ที่ผมไม่รู้จัก จากผู้หวังดี
ที่เขาทำให้ผมตายทั้งเป็นมากกว่า
*
*
*
*
*
ผมมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยหัวใจที่แตกสลาย
น้ำตาคลอๆ จนไม่สามารถเก็บให้อยู่อย่างงั้นได้
และสุดท้ายมันไหลลงอาบยังสองแก้ม
‘ต้องการอะไรให้ช่วยไหมค่ะ” เธอยิ้มพร้อมกับยื่นกระดาษทิชชู่ให้ผม
“ขอบคุณครับ” พร้อมกับใช้มือปาดน้ำตา หยิบกระดาษที่เธอส่งให้
เมฆสีขาว ก้อนใหญ่ลอยอยู่ข้าง ๆ หน้าต่าง
แต่พอเมื่อผมเข้าไปใกล้มัน มันกับค่อยๆจางหายไป
จนผมสัมผัสมันไม่ได้ ถึงอยากกจะเอื้อมมือออกไปจับมันมาไว้ในอ้อมกอดแค่ไหนก็ตาม
“ปอร์เหรอ”
“นนท์เองนะ” เสียงนั่นกรอกมาตามสาย ผมไม่มีแม้แต่น้ำเสียงที่จะตอบกลับไปถามว่ามันต้องการอะไร
“ร้องไห้อยู่เหรอ”เสียงมันหัวเราะ อย่างพอใจ
“พอดีแค่จะโทรมาบอกว่าเมื่อคืน กอล์ฟเมามาก จนกลับไม่ได้ เลยมาค้างที่บ้านนนท์
บ้านนนท์ก็ยุงเยอะเสียด้วยสิ ตามเนื้อตัวกอล์ฟเลยเป็นจ้ำๆ แดงเต็มตัว จะดูภาพไหม เดียวถ่ายไปไห้ดู”
ผมร้องไห้โห เมื่อได้ยินมันพูดจบ
“มึงจะเอายังไงกับกรู”
“แค่ขอยืมใช้ชั่วคราวเท่านั้นเอง เดี๋ยวส่งคืนนะ ไม่ต้องคิดมาก หรือฆ่าตัวตายนะ”
“ไอ้บ้า ไปตายซะ”ผมด่ามันกลับไป
“เอาไปแค่ภาพตัวอย่าง ก่อนนะ ถ้าต้องการอีกก็บอก”
คนหวังดีที่โทรมาบอกผมว่าอยู่กับไอ้ลุงทั้งคืนวางสายไป
พร้อมด้วยเสียงข้อความดังขึ้น
*
*
*
*
*
*
ผมเปิดข้อความหลังจากเสียงข้อความมันดับไป
มันโหลดสิ่งที่ผมกำลังเปิดอยู่ในเวลาไม่นาน
ภาพใครคนนึงกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง มีผ้าห้มสีขาว คลุมร่างกายท่อนล่วงไว้
ไม่ต้องบอกผมรู้ได้ทันที เพราะอะไรเหรอ
เนื้อตัวเขา ผมเคยสัมผัส เคยเห็นมาหมดแล้ว
แต่สิ่งที่ผมไม่เคยเห็น คือรอยแดงๆ ตามแผ่นหลังนั้น
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง...... นนท์…ข้อความในตอนท้ายที่มันฝากถึงผม
ผมร้องไห้บนเตียงแทบไม่มีน้ำตา
*
*
*
*
“ท่านผู้โดยสารครับ”
ผมสะดุ้งตื่นจากภาพที่ผมหวนกลับไปคิดในสิ่งที่เกิดขึ้นในวันที่ไอ้ลุงมันปิดมือถือ
และวันที่ผมร้องให้บนเตียง วันที่ผมได้รับข้อความ ข้อความที่ผมรู้แล้วว่า
ทำไมผมถึงโทรไปไม่ติด ไอ้ลุงมันรับสายแล้วไม่พูด
ตอนนี้ผมพอมองภาพออกว่ามันเป็นยังไง มันอยู่กับใคร
ปีกนั่นค่อยๆกางบางส่วนออกต้านแรงลม ท่ามกลางเมฆบางๆเหล่านั้น
บางจนมองไม่เห็นแล้ว เหมือนความรักของเราสองคนตอนนี้
“ขณะนี้เราได้นำท่านมาสู่ท่าอากาศยาน
จังหวัด.................... แล้วครับ กรุณานั่งรัดเข็มขัดอยู่กับที่
ปรับพนักเก้าอี้ให้อยู่ในระดับตรง ปิดโทรศัพท์มือถือและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ไว้
จนกว่าสัญญาณรัดเข็มขัดจะดับครับและโปรดตรวจสอบเอกสารการเดินทาง
และสิ่งของของท่านก่อนที่จะออกจากเครื่องบินครับ”
คำพูดต่างๆ ไหลหลั่งเข้ามาหาผม แต่ผมปฏิเสธที่จะตำตามคำบอกของเขาคนนั้น
สิ่งที่ผมยังทำคือ น้ำตาไหล กำกระดาษทิชชู่ไว้ในมือ
“ในนามของสายการบินไทย กัปตันพร้อมทั้งลูกเรือทุกคน
ขอขอบพระคุณที่ท่านเลือกใช้บริการของการบินไทย
และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีโอกาสต้อนรับท่านอีก ขอบคุณและสวัสดีครับ”
เสียงนั้นยังลอยเข้ามาไม่หยุด
”Ladies & Gentlemen Now We have landed at -------------------------- Airport
Please keep your fasten seat belt Return a seat back up right”
“ขอโทษนะค่ะ” เสียงแอร์สาว
“Open your window shade and turn off your mobile phone and electronic devices
until the fasten sign has been turn off”
“ดิฉันไม่รู้ว่าเขาทำไมถึงทำให้คนน่ารักแบบคุณเสียใจได้”
ผมมองหน้าเขาคนที่ไม่ได้สวยแค่ภายนอก .... เสียงกัปตันยังลอยมาไม่หยุด
“Please check your personal belonged and travel documentary before you leave the aircraft
On behalf of Thai Airways International”
“ตอนนี้อย่าไปเสียน้ำตาให้กับเขาเลยนะค่ะ ชีวิตยังมีค่า” เขาพยายามปลอบผม
“Captain and together with our crew would like to thank you for flying with us and we look forward to see you again”
“รัดเข็มขัดก่อนนะค่ะ เดี๋ยวเครื่องจะลงแล้ว” เธอพูดจบแล้ว
ยื่นกระดาษทิชชู่ให้ผมอีกครั้ง พร้อมยิ้มแล้วก็เดินจากไป
“Thank You for Flying THAI,Sawasdee Krab”
พอเท้าผมก้าวลงสู้พื้น สิ่งที่เกิดกับผมก่อนหน้านี้ ผมถือว่า มันเป็นความหลังไปแล้ว
น้ำตาที่มันไหล หัวใจที่แตกสลาย มันจะหยุดอยู่แค่ ที่ประตูแอร์พอท แห่งนี้เท่านั้น
ผมจะไม่เอามันกลับไปที่บ้านให้คนที่รักผมได้รู้ ได้เสียใจเป็นอันขาด
ผมจะมีแต่รอยยิ้มบนใบหน้า
*
*
*
**
“มาถึงแล้วเหรอลูก” เสียงแม่ผมทักทันที่ทีประตูรถเปิดออก
อ่อ พี่เขย กับหลานๆ ผมขับรถไปรับที่สนามบินครับ บ้านผมห่างจากสนามบิน100กิโลเห็นจะได้มั้งครับ
มันจึงไม่ค่อยไกลเท่าไรมั้ง555 ขับรถ1 ชัวโม่งก็คงถึงครับ
ที่ขับนี่หมายถึงคนอื่นนะครับ สำหรับผม นั่งสวยๆ เศร้าๆ ตามเดิม
“สวัสดีครับแม่ พ่อไปไหนครับ” ผมถามแม่พร้อมยกมือไหว้
“ทำไมมาไม่บอกกันล่วงหน้าล่ะลุก ปุบปับ แบบนี้ถ้าไม่มีคนไปรับจะกลับบ้านได้ยังไง”
“แม่” ผมถลาเข้าไปกอดแม่ น้ำตาแห่งความดีใจหรือ เสียงใจผหลออกมาอีกครั้ง
จนผมแทบแยกมันไม่ออกเลย
ผมควรจะขอบคุณเจ้าน้ำตาที่มันปกปิดสิ่งที่ผมเสียใจก่อนหน้านี้ไว้ได้
“ร้องไห้ทำไมลูก”
“ผมคิดถึงแม่ครับ” ข้ออ้างที่ดูจะได้ผลสำหรับน้ำตาครั้งนี้
คราวนี้ได้ผลครับ
“เจอกันทุกครั้ง ทำไมต้องร้องไห้ด้วยลูก พอแล้ว พอแล้ว ถึงบ้านเราแล้ว”
บ้านเหรอ .....รู้สึกอบอุ่นอีกครั้ง แม่ผมลูบหลังเบา ๆ พร้อมคำพูดที่ทำให้ผมดีขึ้นได้
“จะกลับวันไหนลูก”
“โหแม่ครับ ผมเพิ่งมาถึงจะให้กลับแล้วเหรอครับ”
“เปล่าจ้า จะได้รู้ไง เพราะพี่แกจะได้ไม่ต้องไปทำธุระวันที่ลูกจะกลับไง”
“ขากลับผมคงนังรถทัวร์ครับแม่ ไม่ต้องไปส่งที่สนามบินหรอกครับ
อีกอย่าง ถ้าจะกลับคงต้องขอตังค์แม่แล้วมั้ง”
ผมขอแม่เอาของไปเก็บบนบ้านครับ
บ้านที่ผมคุ้นเคย ตลอดระยะเวลาที่ผมเป็นเด็ก
ก่อนที่จะย้ายเข้าไปเรียนม.ปลายที่กรุงเทพ
ภาพวัยเด็กผมยังจำได้เสมอ ไม่เคยลืมแม้แต่สี้ยววินาทีเดียว
ผมขับมอไซด์ได้ตอนม.1 มันอาจจะดูเร็วไปใช่ไหมครับ
แต่สำหรับเด็กตวจ.เขาเป็นกันแบบนั้นครับ
ว่าแล้วผมก็ จับเจ้ามอไซด์คันเก่า ซิ่งมัมแถวบ้านซะเลย555
http://www.youtube.com/v/229lTgxuVUg&hl=en&fs=1&
(ฟังไปด้วยนะครับ ให้อารมย์ดี)
ลืมความทุกข์ในใจไว้ชั่วขณะแล้วปลดปล่อยอารมย์ไปกับมอไซด์คันเดิมที่ผมเคยขับ
สมัยเป็นเด็ก ๆๆ
ผมขับรถไปช้าๆ มองสองข้างทาง
ทุกอย่างยังเหมือนเดิมครับ
แต่ที่ต่างไปคือต้นไม้เยอะขึ้น คงเป็นเพราะช่วงนี้เป็นหน้าฝน มองไปทางไหนก็เขียวไปหมด
สดชื่นจัง
สองข้างทางยังมีคนเดินไปมาตามถนน คุ้นบ้างไม่คุ้นบ้าง
คงเป็นเพราะย้ายเข้ากรุงเทพเป็นเวลานานครับ
เด็กๆ มันโตกันหมด จนผมจำไม่ได้แล้ว
บางคนโบกไม้ โบกมือให้ ครับ เขาคงพอจำผมได้บ้าง
นานทีการที่เราได้กลับมาบ้านมันก็ดีเหมือนกันนะครับ
ทำให้เรารู้ว่าตัวเราเองเป็นใคร มาจากไหน ควรจะยืนอยู่ที่ใด
และทบทวนสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นกับเราอย่างมีสติ
ปล.เต็มที่เลยครับ อย่าได้ยั้งนะ อยากได้อะไรก็บอก
กระดาษทิชชู่
ผ้าเช็ดหน้า
ปืน หรือ อะไร บอกมาเลย มีพร้อมครับ
-
:beat: :z6: นังเก้งควายเผือก
:fire: :angry2: :beat: อดีตคนดีของคนอ่าน
:a5: น้ำตาไหลอ่ะ สงสารสวยโคตรๆ
นังเก้งควายเผือกมันยังจองล้างจองผลาญไม่เลิกจริงๆสินะ
พอปล่อยให้คลาดสายตา ผลออกมาเป็นแบบนี้ทุกที
ขโมยกินของชาวบ้านท่าทางจะมีค.สุขสุดๆเลยสินะ :z6:
แล้วที่แสบสันต์กว่านั้น ไอ้คนกลางเนี่ยโดนเค้าบังคับจับเหล้ากรอกปากรึไง
ถึงได้เมาแบบถึงใจมันแบบนี้อ่ะ เฮ้อออออออออออออโดนมันลอกคาบแบบนี้
คงเรียกว่ามันขืนใจไม่ได้สินะ เพราะเมาเละเป็นหมาแบบนี้อ่ะ เจ็บใจที่สุด :z3:
โหยคิดดูดิ...สวยต้องหนีไปเลียแผลใจที่บ้านเลยอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:m15: :o12: ทำไมต้องที่รักกัน เชื่อใจกัน ไว้ใจกัน ถึงได้ไม่ระวังตัว
แล้วดันไว้ใจคนอื่น อีกต่างหากเนี่ยนะ อืม......สุดๆจริงๆ
+1 ให้สวย รักนะ โอ๋ๆๆๆๆ อาวุธอิป้าพร้อมแล้วให้ไปถล่มเมื่อไหร่ แจ้งมานะคะ :fire:
-
:seng2ped: เซ็งกอล์ฟมาก ไปอยู่กับนนท์ได้ (หรือนี่คือแผนการชั่วร้ายของนนท์ :m31:)
ตอนนี้น้องปอร์กลับไปสวยเหมือนเิดิมโดยไม่ต้องแคร์ใดๆัทั้งสิ้นดีกว่า พักใจๆ
:3123:
-
:dont2: ขอผ้าขนหนูหน่อย
-
เออ อยากได้ตต่อไป ไม่ต้องรอนานเพราะว่านอยด์ไปแล้วเดี๋ยวไม่อ่านต่อนะ :sad4:
มันนอยด์อ่าาาา T^T
-
T__________________T
โฮกกกกกกกกกกกกกก
:beat: :z6: :m31:
(เศร้าและนอยด์กว่าไม่ได้อ่านอีกค่ะพี่ปอร์ ฮึกๆ)
---
มาใหม่อีกรอบ .. หลบไปทำใจมา เหอๆ (ปกติเป็นประเภทเจออะไรสะเทือนใจแล้วจะเลื่อนหนีอ่ะค่ะ)
ข้างล่างนี่ถ้าหลุดอะไรไม่ตรงความเห็นใครเค้าขอโทษด้วยนะค้า อารมณ์ว่าอินไปแล้ว ..
v
v
เอาความคิดเค้านะ .. ใครว่าพี่กอล์ฟไม่ผิดแต่เค้าขอเถียงอ่ะ
ถ้ามีสติมันจะเมาจนโดนลอกคราบได้เหรอ?
ถ้าเข้มแข็งกว่านี้จะปล่อยให้พี่ปอร์ต้องเจ็บเหรอ?
แล้วถ้าลืมคนเก่าได้หมดจริงๆ .. ทำไมเรื่องแบบนี้มันถึงเกิดขึ้นง่า T T เค้าอุตส่าห์เชียร์มาตลอดอ้ะ
ทำร้ายจิตใจ ..
ส่วนอินนท์นี่ก็ไม่รู้จักปล่อยวางเนอะ ..
พวกแพ้ไม่ได้ ชอบเอาชนะ อยากเหนือคนอื่น ..
นิสัยที่มีแต่กำเนิดมันเลยแก้ไม่หาย ..
เค้าไม่รักแล้วก็ยังยื้อเพื่อความสะใจ ..
จะรอดูว่าต่อไปยังจะยิ้มเยาะหัวเราะร่าได้อยู่หรือเปล่า ..
พี่ปอร์เข้มแข็งน้า .. ตอนนั้นคงน็อตหลุดสติหายหมดเลย ..
แต่ได้กลับบ้าน .. บางทีจิตใจอาจจะดีขึ้น ..
วันข้างหน้ามันอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่กลัวก็ได้ ..
ฮึกๆ .. สวยสู้ๆ .. เราสวยเราต้องได้เชิดใส่มัน หัวเราะดังกว่ามันแน่ๆ
โอ๊ยช่วยด้วย .. นอนไม่หลับ 55+ นอยด์ไปแล้ว .. พี่ปอร์รีบมาต่อนะคะ .. จิตตกตามกันเป็นแถบๆแล้วเนี่ย~ :z3:
-
+1 ให้กำลังใจเข้าใจว่าอารมณ์ตอนนั้นคงจะแย่ถึงขั้นของที่สุด :กอด1:
:m15: ของผ้าเช็ดหน้างานศพ ของ นนท์ :fire: o18
ความเชี้ย ความเลวมันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ คนเราเกิดมาส้นตีนยังไงก็เป็นอย่างนั้น
สวย(ณ ตอนนั้น)อย่าคิดมากนะครับ มันแค่ต้องการยั่วสวย ถ้ามีสติทุกอย่างก็ดีเอง
ลุงมันไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยหรอก ก็แค่ถูกจับฉวยไปเป็นเครื่องมือในการใช้เล่นงาน
และทำร้ายจิตใจของสวย (ซึ่งดูแล้วว่าจะได้ผล มากย้ำว่ามากๆ เกินคาด) เข้มแข็งไว้น๊า
ไม่รู้ว่าป๊า กับ ม๊า พูดอะไรแต่ขอให้ทุกอย่างลงตั๊วลงตัว สาธุ
นิว(LOVEis)
-
:o12: :o12:
เค้ากำลังอิน เพลงนี้แทงใจเค้าดัง ฉึกๆๆๆ กระซิกๆๆๆ
http://www.youtube.com/v/KOC_1ucDppo&hl=en&fs=1&
-
คุณหญิงย่า ออกมาด่วน !!!!
5555+
ไอ้ลุง
"ตาย"
:m31:
-
โอ๊ยยยย ปาดน้ำตา :m15: สงสารสุดสวยของพี่จัง เจ็บนี้อีกนานเลยเนอะ
ไม่เป็นไรๆๆ สวยสะอย่าง ต้องผ่านความทุกข์นี้ไปได้แน่นอน กอดแน่นๆๆ สู้ๆๆ เน้อ :กอด1:
ง่ะ กอล์ฟไมมันทำอย่างงี้อ่ะ เกิดอะไรขึ้น ป๊าม๊าพูดอะไรกับสวยง่ะ :z3:
ตอนต่อไปเสริฟด่วนๆ
สวยที่รักกกกก เข้มแข็งนะ :กอด1:
-
ไม่ได้เม้นนาน แต่อ่านตอนนี้แล้วบอกตรงๆ
ของขึ้นอะพี่ปอร์
ผู้ชายห่วยๆๆ
อย่าไปสนใจเลยครับ
เลว :z3:
-
อย่าเพิ่งฟูมฟายไปนะนู๋ปอร์
I will survive ท่องเข้าไว้ แล้วลุกขึ้นมา เดินหน้าไปชนกับมัน อิอิ
-
เกียจแกทั้งสองคนเลยไอ้กอล์ฟกะอีนนท์
มีไรทำไมไม่คุยดีๆทำประชดทำไม
-
ผิดหวังในตัวลุงตั้งแต่ที่ไปเจออะไรต่อมิอะไรจากพ่อแม่มาแล้ว ทำตัวเงียบเฉยแบบนั้น มันเป็นลักษณะของผู้ที่ไม่กล้าจะเผชิญหน้ากับปัญหา แทนที่จะเอามาบอกกล่าวกันไปเลยแต่แรก มีอะไรจะได้ช่วยกันคิด เพราะปัญหาที่ว่านั่นมันเป็นปัญหาส่วนรวมอยู่แล้ว ยิ่งไปดื่มแล้วไปอยู่กับนนท์อีก แย่ๆ ต้องพยายามง้างปากลุงหน่อยนะครับ ปากหนักแบบนี้ จะว่าดีก็มีส่วนดี จะว่าแย่มันก็แย่นะ
ขอเป็นกำลังใจให้ ของแบบนี้ไม่ตายก็หาใหม่ได้ 55555555555
-
:a5:
:z6:
:beat:
:angry2:
-
มันเกิดขึ้นอีกแล้วหรอ
มันมาอีกแล้วหรือนี้ นนท์
ฝากด้วยนะครับ :beat: :z6:
:z2: :z2:
-
ไม่มีคำพูดเลย คนมันเลวเกินอินนท์ มันอยากได้ให้มันไป
ส่วยนายกอล์ฟ เหอะนายได้ฆ่าคนรักนายทั้งเป็นแล้ววววว
ในเวลาที่ต้องการที่สุด แล้วเนี่ยอะไรห๊า แล้วเนี่ยอะไร
เอี้ยจริงๆๆ เมาอย่างหมา เอาไม่เลือก ก็นะของมันเคยๆ
ผิดหวังจริงๆ :angry2:
สงสารปอร์ที่สุดดด เจ็บใจจริงๆ เจ็บจริงๆๆเจ็บเกินบรรยายเลย
จากที่ปีกหักเพราะเรื่องก่อนนั้นอยู่แล้ว ยังมาซ้ำอีกแผล
มันจะเกินไปแล้ว ........... :m15:
:3123:ขอให้สวยฟื้นคืนสภาพโดยเร็ว (แม้มันจะยากแค่ไหน)
แล้วกลับมาเฉิดฉายอย่างนางพญา ไม่ต้องไปสนใจผู้ชายห่วยๆ
ตัดมันไปเถอะ แค่ขี้หมากองเดียว
ชิส์ มันถึงคู่ควรกะกระสือนนท์ไง :fire:
*****
กลับมาเม้นท์อีกรอบ (ใจเย็นขึ้นมาหน่อย)
ถ้าหากว่าจัดฉากนะ(แต่ไม่มีอะไร) ไอ่ลุงงมันก็ผิดอยู่ดี เหอะ
ที่ไม่ระวังตัวเลย และไม่ห่วงสวยเลย เมาเรื้อนน
ต้องกลายเป็นเครื่องมือคนอื่นมาทำร้ายคนของตัวเองอยู่ร่ำไป
สวยหนีไปให้ไกลๆเลย :กอด1:
แต่ถ้านอนกับแรดนนท์นะ ขอด่าตามข้างบนเลย
ไม่ต้องเอาเรื่องเมามาอ้าง จะตั้งใจรึไม่ตั้งใจก็ตาม
เจอยั่วเข้าหน่อย เหอะ :beat:
+1 นะคะ สู้ๆๆ
V
V
V
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
วันนี้ทู้ร้อนแรงเป็นไฟเลย
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
ไอ้สันดานเลวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว :fire:
สงสัยต้องจัดการขั้นเด็ดขาด จับมาตบไม่เลี้ยง :beat: กระทืบให้จมดิน :z6: กรีดหน้าเอาเลือดชั่วๆมันออก ห่วยอย่าให้เจ๊เจอ...
ส่วนไอ้ลุงจะทำไปเพราะเมา หรือยังไม่ได้ทำ(แตอีนนท์มันจัดฉาก) มันก็ไม่สมควรไปกินเหล้ากับมันตั้งแต่แรกแล้ว รู้ก็รู้อยู่ว่าไปยุ่งกะอีนี้มันมีแต่เรื่อง แล้วเป็นไง เมาแล้วกลายเป็นหมา เจ๊จะยุให้คนสวยไปหาใหม่ ชริส์...เซ็ง มาทำคนสวยของเจ๊เศร้า
น้องปอร์คนสวยของเจ๊สู้ๆนะคร้า :L2:
เจ็บให้พอ ร้องไห้ให้พอ แล้วบอกตัวเองว่า ตรูจะขอเจ็บเป็นครั้งสุดท้าย แล้วลุกขึ้นมาทำตัว สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง หาแฟนใหม่ดีๆกันดีกว่าเนอะ :L1:
-
มารับจ้างร้องให้หน้างานศพ นนท์ ค่ะ :monkeysad: ดูถ้าแล้วนนท์คงถูกคนในทู้รุมยำแน่ๆ
แต่ละคนน่ากลัวโคตรๆ o21
-
ไอ้ลุงทำงี้ได้ไงอ่ะ
สงสารปอร์อ่ะ
:beat: นนท์
-
อยากได้อะไรอ่ะเหรอ
อยากได้ เค้าคนนั้นกลับคืนมาอ่ะดิ
ทำไมนะ
ทำไม
-
นนท์มันคงจ้องไว้อยู่แล้ว
ลุงน่ะคงจะเมามากเลยพลาด
เรื่องนี้คงต้องให้ลุงเคลียร์ตัว
เองก่อนแล้วล่ะ เด็ดขาดแบบ
ลงดาบน่ะลุงทำได้ใช่มั๊ย
-
อ่านแล้วโค_ตร โมโหเลยอ่ะ น้ำตาไม่มีจะไหลหรอกนู๋ปอร์ แต่แค่อยากรู้ว่าปอร์จะทำงัยต่อ
จะหยุดทุกอย่างแล้วกลับไปยืนอยู่ที่เดิมใช่ไหม รีบกลับมาต่อนะ :a2:
-
กอล์ฟคงโดนป๊าแม่อบรมอะไรมาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างกอล์ฟกับปอร์
กอล์ฟกลุ้มไม่รู้จะปรึกษาใครดี จะคุยกับปอร์กลัวปอร์จะไม่เข้าใจ พาลน้อยใจ
เลยคิดถึงนนท์ คิดว่าเป็นที่พึ่งได้
แล้วนนท์ก้อเลยจัดระลึกความหลังไป
ใช่มะ ๆ
เด่วพระเอกกะนายเอกก้อต้องเข้าใจกัน
คนเรารักกันนะครับ
สู้ ๆ
ป.ล. แอบเห็นด้วยนะครับว่ากอล์ฟอ่อนแอไปหน่อย
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้น้องปอร์คนสวย เกลียดไอ้ลุง :z6:
-
ขอหลบไปทำใจก่อนรับไม่ได้ :o12: :o12:
-
รัก ทำไม เข้าใจยาก
-
แรดนนท์ รีเทิร์น :z6:
ช็อคมาก ใจตุ้มๆต่อมๆมาหลายตอน แต่ก็ไม่คาดคิดเลยว่า จะมาจากสาเหตุเก่าๆอย่าง แรดนนท์
ของขึ้นที่สุด
คือไม่ว่าจะเมา จะโดนหลอก จะอะไรๆๆๆๆๆๆ ก็แล้วแต่อ่ะ ... แค่การทักทาย แรดนนท์ ก็ผิดมหันต์แล้ว
เรื่องง่ายๆแค่นี้ กอล์ฟไม่รู้เชียวเหรอ
เสียใจมาก
ผิดหวังจริงๆ
ผิดหวังในตัวกลอ์ฟที่เกรงใจทุกคน แต่ลืมเกรงใจหัวใจของคุณปอร์อยู่บ่อยๆ
ขึ้นมากกก เจ็บแค้นเคืองโกรธสุด ๆ :fire:
-
บอกได้คำเดียวว่า
"คนอ่อนแอ ไม่สมควรได้รักจากคนที่มั่นคง"
ลุงกอล์ฟเอ๊ย ...นายเหมาะที่จะเป็นพระเอก...ในดวงใจของใครวะ
โมโห... :z6:
-
อ่านแล้วอึ้งข่ะ จุดจบของคู่รักส่วนมากจะเป็นเช่นนี้แล
หันมองคู่อิชั้นเอง แอร๊ยส วันนึงอิชั้นต้องเสียใจแบบน้องปอคนงามหรานี่
ต้องรีบถอยใจออกมาครึ่งนึงแอร๊ยสสส
me/ บวชชีหนีรัก
(http://i269.photobucket.com/albums/jj45/mongyao/spw004-1.jpg)
-
ที่ทุกคนเขียนว่าลุงอย่างนั้นอย่างนี้
ทำไมไม่มองปอร์กลับบ้างหล่ะว่า
ที่ผ่านมาบอกว่ารักนักรักหนา
แต่ทำไมบางอย่างถึงไม่กล้าให้กับเขาหล่ะ
จะบอกว่ากลัวเสียใจมากถ้าให้ไปแล้ว
ก็อาจจะใช่ แต่มองในมุมกลับ
คุณก็ยังรักเขาไม่มากพอ
-
อย่าไปสนใจ อย่าไปแคร์
-
:a5: :a5: :a5:
นังนนท์ยังอยู่หรอเนี่ย
น่าเห็นใจทั้งสองคนนะ
เป็นกำลังใจให้นะครับน้องปอร์คนสวย
แต่ตอนนี้ขอตอนต่อไปด้วนเลยครับคนสวย
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:z6: นนท์ ทำไมเป็นคนแบบนี้เนี่ยะ นางร๊าย ร้าย ชัด ๆ โกดดดดดดด
คนสวยเจอทั้งพ่อ แม่ลุง ไหนจะเจอนนท์อีก โอยยย จะทดสอบอะไรคนสวยนักหนาเนี่ยะ
พาลโกรธอิลุงไปด้วย มีอะไรก็ไม่พูดไม่จา แล้วไงหล่ะ เป็นเรื่องเลย ว๊ากกกกก คนอ่าน
คุ้มคลั่ง หงุดหงิด หงุดเงี้ยว โมโหแทนคนสวย อยาก :beat: นนท์นัก ทำไมร้ายได้
ขนาดนี้เนี่ยะ แย่ๆๆๆๆๆๆ
+1 ให้กำลังใจคนสวย สวยอยู่แล้ว อย่าได้แคร์ค่ะคุณน้อง เราเป็นนางเอก งัยพระเอกก็ต้อง
คู่กับนางเอกสวย ๆ อย่างคุณน้องน่าแน่ค่า อิอิ
-
โถๆๆๆๆๆ อิลุง ปู้จายแสนดีในตอนก่อนๆ พลาดนิดเดียวกลายเป็นปู้จายห่วยๆ ไปเลย
-
อืมม์ กอล์ฟ เค้าจะรู้มั๊ยเนี่ย คนดี สุภาพ กับ ขี้ขลาด นี่มันต่างกันนิดเดียวนะ
มัยมีนนท์ เป็นเพื่อนแค่คนเดียวรึไงเนี่ย ไม่เข้าใจ
แล้วงี้จะไปพิทักษ์ อะไรใครเค้าได้ ฮึ
สำหรับปอร์คนสวย ฉลาด และ กล้า เสมอนะคะ
ที่ ทุกข์ใจกลับไปหาแม่
-
ตั้งสติไว้น้องปอร์ ไม่มีเขาเราต้องอยู่ให้ได้
ชีวิตของเรามีค่ามากนัก :กอด1:
-
เบื้องหลังควมเศร้า เสียใจของสวยคือแรดนนท์นี่เอง
หึหึ อย่างงี้ต้องเอามันให้ตาย
:angry2:
-
ที่ทุกคนเขียนว่าลุงอย่างนั้นอย่างนี้
ทำไมไม่มองปอร์กลับบ้างหล่ะว่า
ที่ผ่านมาบอกว่ารักนักรักหนา
แต่ทำไมบางอย่างถึงไม่กล้าให้กับเขาหล่ะ
จะบอกว่ากลัวเสียใจมากถ้าให้ไปแล้ว
ก็อาจจะใช่ แต่มองในมุมกลับ
คุณก็ยังรักเขาไม่มากพอ
...
จากข้อความข้างบน เดี๊ยนเดาว่า ที่ลุงนอกใจปอร์เพราะปอไม่ให้ลุง ยิ้ม นี่เอง
ต๊าย น้องปอร์ขารีบให้ลุงกอฟยิ้มสิค๊ะเผื่อเค้าจะกลับมา
แต่เดี๊ยนว่า ผุชายอ่อนแอเยี่ยงนี้ปล่อยให้นนนี่ชีไปเถอะ
เหมาะกันจะตาย ผุชายไร้สมองให้นนนี่ชีสนตะพายจูงจมูกอะดีแล้ว
เราสวยจริง อะไรจริง หาใหม่อย่าได้แคร์
เชื่อเถอะถ้าหมดเรื่องนนท์ก็ต้องมีเรื่องแบบนี้กับคนอื่นอีก
เพราะความไม่เด็ดขาดของกอฟ สาวสวยอย่างเราจะหาสมีทั้งที
ต้องหาคนที่ปกป้องเราได้ ดูแลเราได้สิ ไม่ใช่อ่อนปวกเปียกเยี่ยงนี้
(http://i269.photobucket.com/albums/jj45/mongyao/spd_20070413214241_b.jpg)
-
แอบ + คะแนนมาตลอด
แต่ตอนนี้ไม่ไหวละ ไม่ไหวจะเคลียร์กะอารมณ์
อ๊ากกก อยากจะเสยปลายคางไอ้นนท์จริงๆ วุ้ย
ไอ้คุณชายนั่นก็เหมือนกัน รู้ทั้งรู้ วุ้ยยยยยยยยย
กลับบ้านนั่นละดีแล้วครับ ยังไงกำลังใจก็ได้จากที่บ้านเสมอ T-T
:z3: :z3:
-
มอบ :L1:เป็นกำลังใจให้คนสวยยามต้องเศร้า พ่อกับแม่คือคนที่รักเราที่สุดแล้วล่ะ
เม้นท์ไม่ออกได้แต่ :man1:คนสวยไว้เท่านั้น
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: เลิกเลย เลิกเลย
แหะๆๆๆ มุมมองจากคนนอกนะ คิดว่าปอร์มีทางเลือก และอาจมีตัวเลือก ที่มากกว่าแค่กอล์ฟคนเดียวอ่ะ ก็เข้าใจนะว่าปอร์ก็รักกอล์ฟอ่ะ อืม...เท่าที่อ่านมานี่ ตาลุงนี่ก็ดูดีนะ แต่ว่าเป็นคนปากหนักมีปัญหาอะไรก็ไม่ค่อยจะพูดจะจากัน ชอบเก็บเอาไว้คนเดียว บางครั้ง มันก็เหมือนระบิดเวลานะ ที่ไม่รู้ว่าจะระเบิดเมื่อไร (ทั้ง 2 คนแหละ) ถ้าทั้งสองยังเป็นแบบนี้อยู่ละก้อ เลิกกันดีก่าอ่ะ อีกอย่างกอล์ฟก็เหมือน ไม่แคร์ปอร์เลย หรือว่าแคร์มากไปก็ไม่รู้นะ เลยไม่บอกไรเลย ไม่อยากให้คิดมาก :z3:
ยิ่งมาเกิดเหตุการนางงมารนนท์ นะ เลิกเลย สนับสนุน กะอีแค่เราไม่ให้ ก็เก็บกดซะ ก็ให้เค้ากลับไปหาคนที่ยอมพร้อมพรีกายแล้วกันนะปอร์ เราทำใจดีกว่า คิดว่ามันเป็นประสบการณ์อย่างหนึ่งของชีวิตที่เราต้องเรียนรู้และต้องฝ่านมันไปให้ได้
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ปล. ไม่เคยรีพรายเยอะขนาดนี้มาก่อนเลย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:beat: :beat: :beat: :beat: For G.
:beat: :beat: :beat: :beat: For N.
-
อืมมมมม ขอเป็นขวานกะปังตอดีกว่าจ้ะ
เหอเหอ
อาจเป้นการจัดฉากหรืออะไรก็สุดแล้วแต่ แต่ไม่ค่อยปลื้มลุงเท่าไหร่เลยช่วงนี้ ปากหนักก็เท่านั้น แถมไม่ค่อยจะพยายามเพื่อรักษาความรักที่มีเอาไว้เท่าไหร่เลย
ส่วนแรดนนท์ ปล่อยมันเข้าป่าไปเถอะ
-
สวยเจ็บ เราก็เจ็บ(กว่า) รักสวย อยู่ข้างสวยเสมอ มากอดที....^.^
-
กลับมาที่ห้องเดิม เปิดเพลงซ้ำๆ เดิมๆ อยู่อย่างนั้น
ภาพเราที่มีกัน ยังคงชัดเจน
นั่งมองที่เตียงเก่า ยิ่งมองยิ่งเหงาจนใจเริ่มหวั่นไหว
ภาพเธอข้างๆ กาย ไม่มีแล้วใจ หาย..
มันเหงาจนแทบจะทนไม่ไหว เมื่อฉันและเธอต้องไกล
ความรักยังเต็มในใจ และแม้จะนานเพียงใด
แต่ฉันก็ยังจะมีเพียงเธอ (แต่ฉันก็ยังจะมีเพียงใจ)
เมื่อฉันและเธอต้องไกล ความเหงามันเต็มในใจ
และแม้จะนานเพียงใด แต่ฉันก็ยังจะมีเพียงเธอ
หาย...
-
อย่าเศร้าไปเลยพี่..
เรื่องมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิด..มั้ง
อาจารย์บอกว่า ให้คิดในทางบวกเข้าไว้ แล้วมันจะดีเอง
สู้ๆ คับ
-
อ่านเรื่องปอร์แล้ว วันนี้เราคิดเรื่องปอร์ทั้งวันเลย ท่าจะบ้า :laugh:
เราว่าดีนะที่ปอร์กลับบ้านกลับไปหาความรักที่มีให้ตัวเองตลอด ใครจะรักเราเท่าครอบครัวไม่มีอีกแล้วหล่ะ
ตอนนี้คงผ่านเรื่องพวกนั้นมาหมดแล้วใช่มั๊ย ใจคงแข็งแรงแล้วซินะ :a2:
เราขอตบอินนท์แทนปอร์ 100 ทีนะ :fcuk:
-
ดีละปอร์
เค้าไม่รักเรา
เราก้อไม่ต้องรักเค้าดิ
พี่เอกอ่ารักปอร์มากนะ
-
อยากด่ากอล์ฟเพราะความปากหนักมากกกกกกก
ไม่ยอมคุยกะปอร์ว่าปัญหาคืออะไร
คนรักกันต้องหันหน้าเข้าหากันจิ
ไม่ใช่อมพะนำอยู่ยังงี้
แล้วเป็นไงล่ะ..เจอนนท์สอยอ่ะ ..เชอะ :fire:
สวยห้ามใจอ่อนนะ งอนนานๆ
เป็นยังงี้กี่ครั้งมาแล้ว
จะต้องเหนื่อยอย่างนี้ไปอีกนานเท่าไหร่
เลิกไปเลย สวยอย่างปอร์ หาใหม่ได้ไม่ยากหรอก
สำหรับกอล์ฟ :beat: :fcuk:
สำหรับนนท์ :z6: :z6: :z6: :z6:
ปล.เม้นท์ด้วยความโมโห
ยังรอตอนต่อไปนะคะ อิอิ
-
:3125:
อยากได้กอล์ฟมากนัก...ก็เอาไปเหอะนนท์
ขอเพียงอย่างเดียว...เท่านั้น
เอาไปแล้ว...เอาไปเลย
ไม่รับคืนวุ้ยยยย เพราะ...ไม่นิยมสินค้าหลายมือ
ฮ่าฮ่า ก็แค่คนเคยคบหา...แค่นั้นเอง
--- จะไม่ขอกล่าวโทษคนอื่น ก็คนของเรามันไม่ดีเอง ---
:L2: หนักแน่น รักตัวเอง +1 ให้ครับ
-
อย่าว่ากอล์ฟเลยครับ
ผมว่า มันเป็นความรู้สึกของผู้ชายที่ว่า เวลามีปัญหาก็จะเก็บเอาไว้ไม่บอกคนอื่น
แล้วอีกอย่าง เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่าง 2 คนด้วย กอล์ฟก้เลยคงยังไม่อยากบอกอะไร เพราะไม่อยากให้ ปอร์ต้องเอาไปคิดมากอีกคน
เพราะว่าผู้ชายจะไม่อยากให้คนที่ต้ัวเองรัักต้องเป็นทุกข์ใจ ขอเก็บเอาไว้คนเดียว
เพียงแต่ บางทีผู้ชายก็ลืมไปว่า เรื่องหลาย ๆ เรื่อง คนเดียวไม่สามารถแก้ไขได้ ต้องช่วยกัน
ส่วนนนท์นั้นก็เป็นเหมือนดาราที่โหยหาความรักที่ไม่สามารถแสดงออกได้ นอกจากอยู่กับคนที่รู้จักเป็นอย่างดี
ถึงกล้าแสดงออกแต่ก็คงเป็นเพียงคนที่โหยหาความรักแล้วไม่สมหวังเท่านั้นเอง
ปอร์ก็อย่างเพิ่งคิดมากควรจะเชื่อใจกันและกันให้มากเข้าไว้ นอกเสียจากว่า ปอร์ไม่เชื่อในความรักของตัวเอง ^ ^
-
อย่าว่ากอล์ฟเลยครับ
ผมว่า มันเป็นความรู้สึกของผู้ชายที่ว่า เวลามีปัญหาก็จะเก็บเอาไว้ไม่บอกคนอื่น
แล้วอีกอย่าง เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่าง 2 คนด้วย กอล์ฟก้เลยคงยังไม่อยากบอกอะไร เพราะไม่อยากให้ ปอร์ต้องเอาไปคิดมากอีกคน
เพราะว่าผู้ชายจะไม่อยากให้คนที่ต้ัวเองรัักต้องเป็นทุกข์ใจ ขอเก็บเอาไว้คนเดียว
เพียงแต่ บางทีผู้ชายก็ลืมไปว่า เรื่องหลาย ๆ เรื่อง คนเดียวไม่สามารถแก้ไขได้ ต้องช่วยกัน
ส่วนนนท์นั้นก็เป็นเหมือนดาราที่โหยหาความรักที่ไม่สามารถแสดงออกได้ นอกจากอยู่กับคนที่รู้จักเป็นอย่างดี
ถึงกล้าแสดงออกแต่ก็คงเป็นเพียงคนที่โหยหาความรักแล้วไม่สมหวังเท่านั้นเอง
ปอร์ก็อย่างเพิ่งคิดมากควรจะเชื่อใจกันและกันให้มากเข้าไว้ นอกเสียจากว่า ปอร์ไม่เชื่อในความรักของตัวเอง ^ ^
น้ำตาไหล พรากๆๆ :sad4: :o12: :L3:
ขอบคุณทุกเม้นท์นะครับ
รู้สึกว่าลงตอนนี้แล้วเมนท์จะเยอะกว่าทุกตอน
สงสัยจะอินจัด ยังไงขอบคุรแล้วจะรีบมาลงเร็วนะครับ ถ้าเขียนเสร็จ
-
^
^
จะรอนะคะ
คนอ่านอยากเห็นน้ำตาอดีตคนดีของคนอ่านจัง ชิส์ :a14: :fire: :fire:
v
v
เรียนคุณ Huo_To
เพลงอะไรกันน้า เกิดไม่ทัน กร๊ากกกกกกกก
-
มาพอดีรอน้องปอร์นะ นอกจากเสียใจกะการกระทำของอิลุงแล้วตอนปอร์กลับบ้าน นึกถึงเพลงนี้เลย
กลับบ้านเรารักรออยู่
กลับบ้านเรารักรออยู่ สู่อ้อมใจของบ้านเก่า
สู่ลำเนาของบ้านเกิด
คิดถึงบ้านเก่าตั้งแต่เยาว์วัยศิวิไลซ์ที่น้ำใจคน
ของคนซื่อ ๆ เปี่ยมความเป็นคน แม้จะอับจนก็คนเช่นเรา
สุขจริงหนอคนบ้านเราไม่มีเขาที่เห็นแก่ตัว
โอ้ว่าใจเรานี่เอยเฝ้าแต่คิดถึงบ้านเกิด
กลับบ้านเรารักรออยู่
กลับบ้านเรารักรออยู่ สู่อ้อมใจของบ้านเก่า
สู่ลำเนาแต่ก่อนมา
โฮะๆ มีใครรู้จักเพลงนี้กับเราบ้างมั้ยเนี่ย :m20:
-
นี่ :z6: สำหรับไอ้ลุง
เข้ามารออ่านนะครับคนสวย
-
มาพอดีรอน้องปอร์นะ นอกจากเสียใจกะการกระทำของอิลุงแล้วตอนปอร์กลับบ้าน นึกถึงเพลงนี้เลย
กลับบ้านเรารักรออยู่
กลับบ้านเรารักรออยู่ สู่อ้อมใจของบ้านเก่า
สู่ลำเนาของบ้านเกิด
คิดถึงบ้านเก่าตั้งแต่เยาว์วัยศิวิไลซ์ที่น้ำใจคน
ของคนซื่อ ๆ เปี่ยมความเป็นคน แม้จะอับจนก็คนเช่นเรา
สุขจริงหนอคนบ้านเราไม่มีเขาที่เห็นแก่ตัว
โอ้ว่าใจเรานี่เอยเฝ้าแต่คิดถึงบ้านเกิด
กลับบ้านเรารักรออยู่
กลับบ้านเรารักรออยู่ สู่อ้อมใจของบ้านเก่า
สู่ลำเนาแต่ก่อนมา
โฮะๆ มีใครรู้จักเพลงนี้กับเราบ้างมั้ยเนี่ย :m20:
ทำหน้างง งง แล้วส่ายหน้า ทำเป็นไม่รู้ไม่เคยฟัง
เกิดทันไหมครับนี่55
-
:serius2:........... :beat:....... :z10:............ :z6:
-
พี่ปอร์สู้สู้ สวยซะอย่างเดี๋วลุงก็กลับมา :m15:
แต่อยากรู้ว่าป๊าม็า ลุง คุยอะไรกับพี่หรือค๊ะ
บอกได้มั๊ยเอ่ย :กอด1:
-
พี่ปอร์สู้สู้ สวยซะอย่างเดี๋วลุงก็กลับมา :m15:
แต่อยากรู้ว่าป๊าม็า ลุง คุยอะไรกับพี่หรือค๊ะ
บอกได้มั๊ยเอ่ย :กอด1:
ได้ครับ เดี๋ยวบอกให้
แต่ต้องร้องเพลงให้พี่ฟัง1เพลงครับ
เอาเพลงนี้นะ.. บอกหน่อยได้ไหม... บอกหน่อยไหม...
ของนันทิดา555 อันนี้เกิดทัน
-
พี่ปอร์สู้สู้ สวยซะอย่างเดี๋วลุงก็กลับมา :m15:
แต่อยากรู้ว่าป๊าม็า ลุง คุยอะไรกับพี่หรือค๊ะ
บอกได้มั๊ยเอ่ย :กอด1:
ได้ครับ เดี๋ยวบอกให้
แต่ต้องร้องเพลงให้พี่ฟัง1เพลงครับ
เอาเพลงนี้นะ.. บอกหน่อยได้ไหม... บอกหน่อยไหม...
ของนันทิดา555 อันนี้เกิดทัน
อร้ายยย น้องปอร์ เพลง เจ๊ตู่ กะพี่ปั่น เนี่ย มันห่างกันนานกี่ปีกันคะ
ไม่ยอมลงต่อ อย่างนี้มันต้องร้องเพลงนี้รอค่ะ
ฆ่าฉัน ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า
ใยถึงไม่เข่นฆ่า และไม่ใยดี
ทิ้งฉันขื่นขมสมใจผละหนี
ฝากไว้คือความบัดสี ราคี ติดกาย ( อันนี้ รึยังไม่รู้ )
(ร้อง โดย สวลี ผกาพันธ์) :laugh:
ปล. เพิ่งเห็น พี่ mecon เกิดไม่ทันเพลงโน้น แต่ทันเพลงนี้ ชิมิ
-
เข้ามารอ สวยจะมาป่ะวันนี้
นั่งขัดปืนรอแรดนนท์แระ :z4:
-
:z3: ไม่รู้จะด่าคุณชายยังไงถูก สวนนางเอกของเรา เข้มแข็งไว้นะตัว ในสมรภูมิอึดดีมีชัยไปกว่าครึ่ง
แหม๋มีการส่งภาพให้ด้วย(จำผิดป่าวหว่า) นายเอกของเราเป็นคนดี๊ดี
ไม่งั้นนะ จะช่วยทำให้นนท์ ดังขึ้นกว่านี้ ด้วยการเอารูปนี้ไปพรีเซนต์ และแบ่งปันกับเพื่อน ๆ
ให้ดูโดยทั่วกันเลยเชียว :laugh:
ปัญหาปากหนักเนี่ย ต้องรีบผ่าตัดด่วนนะครับ ฮิฮิ นายเอกของเรา ควรช่วยรักษาแบบ>> :beat:
(พูดเล่นน้า)
ปล. ตรูว่าแล้ว...มันต้อง..มีฉากนี้..นายเอกน่ารัก มารักกับผมแทนดีกว่า จุ๊บ ๆ :impress2:
-
โป้งอิลุงแล้ว
บังอาจมาทำให้หนูปอร์สุดสวยเสียใจ
-
ไร้ซึ่งคำจะบรรยายย
ขอกระสอบทราย :o12: จะเอามากั้นน้ำตาไหลหลาก
นึกว่าได้อ่านตอนนี้แล้วจะหายอัดอั้นตันใจ ที่ไหนได้ ยิ่งกว่าเดิม :z3:
แต่ว่า ตอนต่อไปอยู่ไหนอ่ะพี่ปอร์ นี่นั่งรอจนถึงตี 2 ละ
-
เข้ามานั่งรอน้องปอร์คนสวย ยังไม่มาอีกเหรอ :z13:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
จุดธูปเรียกน้องปอร์ มาลงต่อไว ๆ
ค้างคามากมาก อยากอ่านต่อใจจะขาด
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยน่ะ...เค้าเชื่อว่า ความรักชนะทุกสิ่ง แต่ ความสวยชนะทั้ง 3 โลก
เพราะฉะนั้น สู้ค่ะ..อย่ายอมแพ้...ส่วน อันนี่ :fcuk: :z4: ให้นนนี่จร้า
-
พี่ปอ
มาต่อด้วยค๊าบบบบ :call: :call:
-
ไม่รู้จะพูดยังไงดี :m15: :m15:
ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลยนะคะ ผ่านอุปสรรคสาหัสนี้ไปให้ได้
อุปสรรคปัญหาต่างๆมีไว้ให้แก้ ให้ต่อสู้ ไม่ได้มีไว้เพื่อท้อแท้เนาะ :เฮ้อ:
-
คิดว่าน้องลุงคงไม่ตั้งใจนอกใจน้องปอร์หรอก
แต่ว่าทำไมไม่รู้จักระวังตัวบ้าง :angry2:
ถ้าเป็นเราก็คงหัวใจแหลกสลายไปเลย :m15:
ส่วนนังนนท์เนี่ย อย่าให้รู้ว่าจริงๆเป็นใครนะ
ไม่ไหวละ แรดมาก ขอ :z6:ซะทีเหอะ
น้องปอร์มาต่อเร็วๆนะ อ่านตอนนี้แล้วนอนไม่หลับเลย
:กอด1:
-
คิดว่าน้องลุงคงไม่ตั้งใจนอกใจน้องปอร์หรอก
แต่ว่าทำไมไม่รู้จักระวังตัวบ้าง :angry2:
ถ้าเป็นเราก็คงหัวใจแหลกสลายไปเลย :m15:
ส่วนนังนนท์เนี่ย อย่าให้รู้ว่าจริงๆเป็นใครนะ
ไม่ไหวละ แรดมาก ขอ :z6:ซะทีเหอะ
น้องปอร์มาต่อเร็วๆนะ อ่านตอนนี้แล้วนอนไม่หลับเลย
:กอด1:
จะพยายามต่อให้เร็วที่สุดครับผม
-
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
เย้ๆๆๆๆ
มองไปมองมา เห็นเม้นท์จะครบ 3000 แล้ว
เลยฉลองเม้นท์ที่ 3000 เลยละกัน555
ขอเป็นตัวเองเม้นท์นะครับ 5555
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
-
รออยู่น้า :call: :call: :call: :call:ห
-
อ้าวนึกว่าจะเอาเรื่องอิลุงมาต่อซะอีก
:ped149:
ฉลองด้วยหละกัน
-
:mc4: :mc4:
ยินดีด้วยนะคะคนสวย
ตอนต่อไปให้ไวนะคะ
เจียนหมาก เจียนพลู พร้อมกับยาดม พร้อมแล้วนะคะ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ฉลองด้วย
-
มาแล้วว...มาร่วมฉลองเป็นรีที่ 3005 พร้อม +1 ให้น้องปอร์ :กอด1:
ให้กำลังใจและรออ่านต่อนะครับ...ยิ่งอ่านยิ่งบีบหัวใจและปวดตับขึ้นเรื่อยๆ อ่ะ
-
ฉลองด้วยครับ
:L1:
-
มาแล้วว...มาร่วมฉลองเป็นรีที่ 3005 พร้อม +1 ให้น้องปอร์ :กอด1:
ให้กำลังใจและรออ่านต่อนะครับ...ยิ่งอ่านยิ่งบีบหัวใจและปวดตับขึ้นเรื่อยๆ อ่ะ
คิดถึงอยู่นะ555
แอบสังเกตด้วยว่าหายไปนานเหมือนกัน
คิดถึงจัง ฮุนบิน555
:haun4:
รอแป็ปนึงครับ ตอนนี้ให้สาวสวยตรวจคำผิดให้อยู่
เดี่ยวลงให้แล้วครับ
-
ฉลองด้วยคน
ชอบมากมาก
มาต่อเร็วๆนะคะ :L2:
อยากอ่านมากกกกกกกกกก
Fighting!!! :impress2:
-
เด็กๆ มันโตกันหมด จนผมจำไม่ได้แล้ว
บางคนโบกไม้ โบกมือให้ ครับ เขาคงพอจำผมได้บ้าง
นานทีการที่เราได้กลับมาบ้านมันก็ดีเหมือนกันนะครับ
ทำให้เรารู้ว่าตัวเราเองเป็นใคร มาจากไหน ควรจะยืนอยู่ที่ใด
และทบทวนสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นกับเราอย่างมีสติ
**********67**************
ผมอยู่บ้านกับครอบครัว2วัน โทรมาลางาน1วันครับ
1วันหลังนี้เอาไว้เดินทางกลับกรุงเทพโดยรถทัวร์ครับ
ผมรู้สึกว่าการกลับมาพักที่บ้านช่วงระยะสั้นๆ ทำให้ผมได้รับรู้อะไรหลายๆ อย่าง
อย่างแรกล่ะ คือ เมื่อเรามีเรื่องทุกข์ร้อนอะไรสิ่งที่เราไม่ต้องการ
ให้คนที่เรารักมารับรู้เรื่องราวต่างๆที่ทำให้เราไม่สบายใจ
ผมกับไอ้ลุงก็คงเช่นเดียวกัน มันไม่อยากให้ผมรู้ เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับมัน จนทำให้มันซึมเศร้าไป
ส่วนผมไม่อยากให้แม่รู้ ในเรื่องที่ผมเสียใจ กลัวท่านไม่สบายใจ เช่นเดียวกับผม
เหตุผลของเราคงเหมือนๆ กัน แต่เหตุผลปลีกย่อยมันต่างกัน
อย่างที่สอง ครอบครัว คือที่พักทั้งกายและใจเสมอเวลาที่เราผิดหวังและท้อแท้
ถึงเราจะอยู่ห่างครอบครัวแค่ไหน ระยะทางไม่เคยหยุดความรักที่เรามีให้กันได้เลย
เมื่อเรามีสติ อยู่ในมุมเงียบๆ ทำให้เราไตร่ตรองหาเหตุผลได้ดีทีเดียว
มือถือผมยังอยู่ในโหมดไม่พร้อมที่จะสื่อสารอะไรจากใครทั้งนั้นครับ
ยกเวนถ้ามีเรื่องจำเป็นถึงจะเปิดและโทรไป หลังจากนั้นก็ปิดมันไว้แบบเดิมครับ
ใช่ครับ ..มีข้อความส่งมาบอกผมว่ามีใครโทรบ้าง และหลายๆในข้อความนั้น ก็มาจากไอ้ลุง เช่นกัน
อย่างน้อยผมก็ยังรู้สึกดีใจที่มันพยายามที่จะโทรหาผมบ้าง
ถึงมันจะรู้เหตผลที่ผมรีบด่วนกลับมาบ้านหรือไม่ก็ตาม
ผมคงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะติดต่อกลับไป หรือแจ้งข่าวอะไรทั้งสิ้น
ด้วยอารมณ์ตอนนี้เหรอครับยังโกรธอยู่ และเสียใจกับเรื่องที่เพิ่งเกินขึ้น
*
*
*
แม่ผมเตรียมพวกของกินเล็กน้อยๆ ให้ผม กลับมากรุงเทพด้วย
ก็เอามาฝากพี่ชายพี่สาวผมนั่นล่ะครับ
พวก กบ อึ้ง เขียด แย้ หรือแม้แต่ แมงกุดจี่ที่อยู่ในกองขี้ควายๆ55555
เปล่าคับ ผมไม่ใช่ ดาวมหาลัยนะ
ทุกครั้งผมจะไม่ชอบถืออะไรติดมาด้วยหรอกครับ มันหนัก ไม่ชอบถือ
อีกอย่างที่กรุงเทพก็มีเหมือนกัน แบกมาให้หนักทำไม
แม่คงอยากให้ลูกได้กินของที่ตัวเองทำครับ ผมจึงปฏิเสธไม่ได้ในบางครั้ง
แม่ผมให้หลานไปตามป๊ามัน บอกให้ขับรถไปส่งผมที่สถานีรถทัวร์
ไม่ไกลจากบ้านเท่าไรครับใช้เวลาไม่นาน
หลังจากที่พี่เขยไปส่งของที่ลูกค้าสั่งไว้ ก็ขับพาผมไปส่งยังที่ผมต้องขึ้นรถ
“ปอร์...ลูกมีอะไรจะบอกแม่ไหมลูก จะจากกันอีกแล้วนะ” แม่ผมถาม
และผมก็ยังคงเงียบอยู่ไม่ได้ตอบอะไร
“ แม่รู้นะว่าตอนนี้ลูกกำลังเสียใจอยู
แม่ไม่ถามไม่ใช่แม่ไม่รู้นะลูก ว่าลูกของแม่เป็นยังไง” แม่ผมพูดขึ้นครับ
ผมว่าแล้ว... น้ำตาผมมันไม่สามารถปิดบังความจริงอะไรได้เลย
ใช่ครับ ในสายตาคนอื่น ผมอาจได้ออสการ์ ในฐานะดารานำหญิง555
เพราะตีบทแตกกระจุย
แต่สำหรับแม่ผมแล้ว ผมมันแค่ดาราตัวประกอบที่ไม่เคยเรียนการแสดง
และมันช่างไม่สมบทบาทเอาเสียเลย555
มันแน่อยู่แล้วครับคนเป็นแม่นี่
ผมเริ่มน้ำตาซึม
“มีเรื่องอะไรไม่เข้าใจกัน คุยกันนะลูก อย่าเก็บไว้คนเดียว
พ่อแม่ หรือพี่น้อง เขาก็พร้อมที่จะรับฟัง หรือแม้แต่ไอ้คนนั้นของลูก
ไม่พอใจอะไรมันก็ถามมันนะ อย่าต่างคนต่างเก็บไว้เอง และใครจะไปเข้าใจ”
แม่ผมร่ายยาวมาเป็นชุดครับ เวอร์ชั่นภาษาฝรั่งเศสเช่นเดิม
ที่ท่านพูดมาถูกทุกอย่าง เรามีปัญหา เราไม่คุยกัน
ส่วนหนึ่งก็เพราะผมอยากให้เวลากับมันอยู่กับตัวเอง และถ้ามันสบายใจ
คงคงพร้อมจะเล่าให้ผมฟัง แต่มันไม่เป็นอย่างงั้นสิครับ ยิ่งปล่อย ยิ่งไปกันใหญ่
ส่วนผม วันนั้นผมพยายามที่จะโทรไปบอกมันว่าผมเจออะไร แต่มันไม่รับสาย
และเกิดเหตุการณ์ แรดตกมันเสียก่อน”
“มันบอกอะไรแม่เหรอครับ” ผมถามแม่
“เปล่าหรอกลูก มันไม่ได้บอกหรอกว่า เกิดเรื่องอะไรกัน มันแค่โทรมาถามว่า ลูกอยู่ที่บ้านหรือเปล่า
เพราะหนีมาแบบนี้ ไม่บอกมันเลย มันก็คงเป็นห่วงธรรมดาของมัน”
ในใจผมอยากบอกแม่เหลือเกินว่า คืนวันก่อนมันทำอะไรไว้กับผม
แต่ผมก็ต้องเก็บไว้ในใจ บอกไปกลัวแม่ตกใจ
แล้วถีบตกคันนา หน้าขมำ ลงที่นาเหมือนดาวมหาลัยครับ55555 เปล่าครับ
+
++
+++
ผมคิดถึงสิ่งที่แม่ผมพยายามสอนครับ ขณะที่รถทัวร์วิ่งพาผู้โดยสารเข้ากรุงเทพ
ผมยังรู้สึกเสียดาย ที่ใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่น้อยเกินไป
ก็ต้องรีบกลับมากรุงเทพแล้ว คงเป็นเพราะอะไร ๆมันฉุกละหุกเกินไป
ทำอะไรไม่ทันคิด อยากไปก็ไปเลย เพราะตอนนั้นมันเสียใจมาก
ขืนมีใครมาฉุดไว้ก็พร้อมที่จะโต้ตอบ หรือต่อต้านทันทีครับ
8ชั่วโมงที่ผมใช้เวลาอยู่บนรถทัวร์ครับ
ทั้งนั่ง ทั้งนอน หรือมองออกไปทางนอกตัวรถ มันช่างยาวนานเหลือเกิน
ต่างจากขากลับ 45 นาทีก็ถึงแล้ว แต่แพงมากครับ
เพิ่งมาเสียดายตอนหลังนี่ละ
ผมถึงบ้านก็เย็นครับ ที่ร้านยังคงแน่นไปด้วยลูกค้า
ผมขอตัวเข้าบ้านเลยไม่ได้ช่วยแต่อย่างใด เพราะเดินทางหลายชั่วโมง
จึงเหนื่อยมาก ไม่ขอปฏิบัติหน้าที่อันทรงเกียรติที่ติดตัวมา
ว่าแล้วก็เหมือนรู้ครับ
ผมก้าวเข้าบ้านปุ๊บ ก็มีสายเข้าทันที
อะไรจะรู้เวลาขนาดนี้ สังสัยผมว่าสวยโดนหักหลัง
จากใครๆหลายคน เป็นแน่ครับ
ผมปล่อยมือถือให้ดัง อยู่แบบนั้นเรื่อยๆ
ไม่คิดจะรับมันแต่อย่างใด อยากดังก็ดังไป เดี๋ยวมันก็คงดับไปเอง
ผมตรงขึ้นไปยังห้องนอนทันทีครับ
เข้าห้องน้ำ ทำอะไรไปเรื่อย มือถือก็ดังของมันไป
เปิดฝักบัวแรงๆกลบเสียงคงพอช่วยได้
เห็นผมไม่รับ มันก็เงียบไปสักพัก แล้วเสียงโหมดข้อความก็เข้ามาแทน
From ………ใครสักคน
รับสายได้ไหมครับ ปอร์
Option Back
ผมเปิดอ่านข้อความนั้นพรางเช็ดผมไปด้วยครับ
ฝันไปเถอะ พูดในใจ
From ………ใครสักคน
เรายังรักกันอยู่ใช่ไหมครับ
Option Back
คงรักอยู่มั้ง กรูก็เริ่มไม่แน่ใจ
From ………ใครสักคน
มันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ ผมทำผิดอะไร
Option Back
ไม่หรอก มึงไม่ทำผิดออะไรหรอกที่ผิดคือกรูเองที่เจือกไปรักลูกหม่อมอย่างมึง
From ………ใครสักคน
รับสายทีเถอะครับ ผมขอร้อง
Option Back
สักกี่เพลงเอาได้ตามใจชอบ ถ้าไม่สะใจก็หาร้านคาราโอเกะไปเลย
ข้อความต่างๆ มันยังส่งมาเรื่อยๆ เพราะมันคงรู้ว่าเป็นวิธีเดียวที่จะสื่อสารกับผมได้มั้งครับ
และก็คงเป็นอย่างนั้น ผมก็เชื่อว่าคนอ่านก็คงเหมือนกัน
คงเลือกที่จะอ่านข้อความมากกว่าที่จะเลือกรับโทรศัพท์
อย่างน้อยมันคงดีกว่าที่ไม่ได้ยินเสียง ในขณะที่เราตกอยู่ในสถานะการณ์แบบนี้
ผมรีบแต่งตัวให้เสร็จ ปิดไฟนอนแต่หัวค่ำครับ
ตั้งมือถือปลุก เช้ากว่าปกติ เผื่อเวลาเดินทางไปทำงานเร็วกว่าที่เคยไป
ไหนจะต้องนั่งรถเมล์ และต่อเรือ ขึ้นรถไฟฟ้าอีก หลายเพลาอยู่
แล้วก็ปิดมือถือไป ไม่ต้องรับรู้สิ่งใดๆ ไม่ต้องมีอะไรมากวนใจอีก กรูจะนอน
พอหัวถึงหมอน ก็เคลิ้มจะหลับครับคงเพราะเหนื่อยจากการเดินทาง
เวลาผ่านไปเท่าไรไม่รู้แล้ว รู้แต่เพียงว่า
ตอนนี้มีเสียงมากดกริ่งอยู่หน้าบ้าน
ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันไปมากกว่าครับ
ไม่คิดว่ามันจะเป็นความจริงอะไร หนักเข้า
มีเสียงเรียกมาอีก
ปอร์ ปอร์ๆ ปอร์ครับ อยู่ตลอดเวลาครับ
เมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป จึงลุกจากที่นอน มาส่องดูทางหน้าต่างว่าใครมาเรียก
ครับ ไอ้ลุงนั่นเอง มันกำลัง พรีเซนต์แฟส (เสนอหน้า) อยู่ที่ประตูบ้าน
“ผมรู้นะว่าคุณอยู่ ช่วยลงมาเปิดประตูให้ผมหน่อย”ความสุภาพมีแม้กระทั้งเวลาเรียกคนที่แกล้งไม่อยู่บ้านเช่นผม
ปอร์ครับ มันเรียก อยู่เรื่อยๆ ไม่คิดที่จะเกรงใจบ้านข้างๆ
ผมก็ยังอยู่ในความมืดเหมือนเดิมครับ ไม่คิดที่จะลงไปเปิดประตูให้มันแต่อย่างใด
มันเรียกอยู่นานเหมือนกัน แล้วเสียงมันก็เงียบไป..สงสัยเริ่มเกรงใจบ้านบ้างๆ
ผมส่องหน้าต่างลงไปดูมันอีกครั้ง
คราวนี้มันไม่อยู่แล้ว ดีเหมือนกัน ผมจะได้นอนสักที
ผมล้มตัวลงนอนอีกครั้ง แต่คราวนี้ ไม่ง่ายแล้วสิครับที่จะนอนให้หลับง่ายๆ
เพราะผมเป็นคนที่นอนยากเหมือนกัน ถ้าได้หลับแล้วมีคนมาปลุกแบบนี้
แต่ในที่สุดผมก็หลับไปเวลาไหนก็ไม่ทราบครับ
ราตรีที่แสนยาวนาน ผ่านไปเมื่อไรไม่รู้ รู้ตัวอีกที
ค่ำคืนก็หายไปจากเราแล้ว สิ่งที่มาแทนคือ เช้าวันใหม่
ที่ผมยังต้องรับมันให้ได้ เช้าวันใหม่ที่สิ่งต่างๆ จะถาโถมเข้ามาในชีวิตผมบ้าง
ผมพลิกตัวตื่นก่อนเวลาที่ตั้งไว้เสียอีกครับ
คงเพราะกังวลด้วยละว่าจะตื่นสายไปทำงานไม่ทัน
ยังไม่ทันที่ผมจะพลิกตัว ผมก็รู้สึกมีอะไรมันหนัก ๆมาทับตัวผมไว้
ไม่ช้าที่ผมจะมองมันชัดๆ อีกครั้งครับ
ครับ ก่อนที่ผู้อ่านจะตกใจ ผมขอตกใจก่อนละกันนะครับ
ไม่ได้มีโจร แอบเข้าบ้านผม หรือไม่ได้มีไอ้บ้าที่ไหนมาลักหลับผมแต่อย่างใด
ไอ้ลุง.... มันคือไอ้ลุง....มันนอนอยู่ข้างๆ ผม จะตั้งแต่เมื่อไรนั้นผมไม่รู้ครับ
ผมพลิกตัวนอนตะแคง
หันไปมองมัน ทั้งๆที่มันยังหลับอยู่ ผมยังปิดหน้ามันเหมือนเดิม
เสียงหายใจยังดังมาให้ผมได้ยิน ไม่ต่างจากที่บ้านคุณย่าครับ
เวลายังเดินไปช้า ๆ
เสียงนกบนต้นไม้หลังบ้านยังส่งเสียงมาไม่ขาด ส่วนมากเวลาแบบนี้นกเขาจะขันครับ
สองตาผมยังจ้องมองมันตลอดเวลาครับ
น้ำตาเริ่มจะไหลอีกครั้งแต่ผมไม่ปล่อยให้มันไหลอีกแล้ว
ผมพยายามขยับร่างลงจากเตียงให้เบาที่สุด เท่าที่จะทำได้ครับ
หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เปิดฝักบัวอาบให้เบาที่สุด
ไม่ใช่ไม่อยากรบกวนมันนะครับ แต่ด้วยเหตุผลอื่น
ออกมาอีกทีมันยังหลับอยู่ในท่าเดิมครับ
ผมใช้เวลาอยูหน้ากระจก รวมทั้งแต่งตัว 10นาทีเห็นจะได้ครับ
เมื่อเห็นว่าพร้อมแล้วผมก็เดินลงไปชั้นล่างเดินออกจากบ้าน
ทั้งๆที่ทุกคนยังหลับสบายกันอยู่ รวมทั้งไอ้ลุงด้วยครับ
รอไม่นานรถเมล์ก็มาครับ ผู้คนกรูขึ้นไปจับจองที่นั่งกันอย่างรวดเร็ว
แต่ยังพอเหลือที่ยืนไว้ให้ผมบ้าง
ไม่นานก็ถึงท่าเรือครับ เพราะเช้าอยู่รถยังไม่ติดเท่าไร
ตังเหรียญถูกกำไว้ในมือ พร้อมที่จะส่งให้เป็นค่าบริการเรือข้าวฝากครับ
สายลมพัดมาเย็นสบายตัวดีจัง...หลังจากที่เรือข้ามฟากลอยอยู่บนแม่น้ำเจ้าพระยาแห่งนี้
ผู้คนหันหน้าออกจากเรือมองไปยังแม่น้ำนั้น
บ้างก็คุยกันส่งเสียงดัง บ้างก็ยืนคนเดียว
ผมก็เหมือนกันครับ เลือกที่จะสังเกตุใครๆหลายๆคนในมุมของผมเอง
กูปฏิกิริยาของคนต่างๆ ว่าเขาทำอะไรกันบ้าง
บนสะพานสาทรรถเริ่มจะติดแล้ว
ผู้คนต่างกรูกันขึ้นจากเรืออีกครั้ง โดยมีเจ้าหน้าที่คอยเตือนให้ระวัง
คงเพราะกลัวผู้โดยสารจะตกจากเรือ
*
*
**
***
“สีลมครับ” ผมบอกจุดหมาย ระยะทางที่จะใช้บริการกับเจ้าหน้าที
แล้วผมจึงยื่นเงินตามที่เธอบอกให้กับผมครับ
*
*
**
“สถานีต่อไปสีลม” ผมก้าวท้าวตามผู้โดยสารคนอื่นๆ ออกจากตัวรถในเวลาเพียงไม่กี่นาที
ยังไม่ทันจะลงจากสถานีครับ มือถือผมก็ดังขึ้นในโหมดข้อความ
From ………ใครบางคน
คุณใจร้ายมากเลยนะครับปอร์
Option Back
ตอนนี้ผมไม่รู้สึกเลย ว่าผมเป็นอย่างที่ใครบางคนกล่าวหาเลยแม้แต่น้อย
เพราะสิ่งที่ใครคนนั้นทำกับผม ผมว่าแค่นี้มันน้อยไปด้วยซ้ำ
และผมคงไม่ใจง่ายพอที่จะให้อภัยกับการกระทำครั้งนี้ได้
*
*
**
ผมเอื้อมมือไปกดลิฟฟ์ชั้นที่ทำงานตั้งอยู่ครับ
ไม่นานลิฟฟ์จึงเปิดออก
ผมไม่ช้าที่จะกดชั้นที่ผมต้องการทันที
แล้วลิฟฟ์นั่นค่อยๆปิดอย่าง ช้าๆ สายตาผมจ้องอยู่มุนบนของลิฟฟ์ที่บอกชั้นที่เราอยู่
“รอด้วยครับ” เสียงร้องจากใครบางคน
ปล.ครับ ดึกหน่อยนะครับ เพราะปั่นสดๆเลย
:bye2:
-
^
^
:เฮ้อ: ตัดจบแบบนี้ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :serius2:
อิลุงโผล่จากหลุมมาแล้วรึ :fire: :m31: เผามานนนนนนนนนนนนน
ไม่รู้หรอกว่าอิลุงทรมานใจแค่ไหนที่อยู่ดีๆแฟนก็หนีหายไป
แต่อิลุงน่าจะรู้ตัวนะว่าทำอะไรผิดลงไปบ้าง อย่างน้อย
คำพูดตัดพ้อสวยคงไม่มีมาให้เห็นแบบนี้
ได้เข้ามาบ้านได้ไงนะ คงเป็นอนิสงฆ์ผลบุญจากพี่ชายชิมิ
ถึงได้เข้ามานอนกอดน้องชายบ้านนี้อ่ะ มันน่าเจ็บใจจัง :o12:
ถึงเวลาแก้ตัวก็ ใช้น้ำคำให้มันซื่อๆหน่อยนะคะ คำน้ำเน่าอ่ะมันใช้ไม่ได้ผลทุกครั้งหรอก
อยากจกตับอิลุง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ีดีนะเนี่ยที่นอนดึก เลยได้อ่านเรื่องน้องปอร์ต่อให้หายคิดถึง... :impress2:
อ่านจบแล้วก็คิดว่า ถึงกอล์ฟจะทำให้เสียใจยังไง ก็ยังอยากให้ทั้งสองคุยกันให้รู้เรื่องอยู่ดี
แต่ท่าทางตอนหน้ากอล์ฟจะบุกตามมาหาปอร์ถึงที่แล้วล่ะมั๊ง
...รออ่านต่อนะครับ อ้อ...แล้วตกลงป๊ากับม๊าคุยอะไรกับปอร์ล่ะเนี่ย :m15:
-
:o12:
อยากจะหนี หนี T^T
-
ขออีกตอน แบบบึ๊บๆๆๆๆ เยยยยย
:call: จุดธูปเรียกเจ้าของทู้ก่อน :laugh:
-
ไม่หรอก มึงไม่ทำผิดออะไรหรอกที่ผิดคือกรูเองที่เจือกไปรักลูกหม่อมอย่างมึง ชอบประโยคนี้จริงๆ 555555
เผาลุงๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ยังไม่รู้อีกตัวเองไปทำไรไว้ :m31:
-
หึหึหึหึหึหึ สะใจ :mc4:
ขออีกค่ะ ขออีกกกก
สวยต้องเอาคืนอีกกกก
เอาประมาณรีบกดปิดลิฟท์ให้หนีบหัว "ใครบางคน"
ถีบให้ตกเตียงแล้วหัวไปฟาดกับโต๊ะข้างเตียงถ้า "ใครบางคน"
มาแอบนอนบนเตียงเราแต่เราดันตื่นมาเจอก่อน
ฯลฯ ... เอาอีกค่ะสวย ชอบตอนเอาคืน ><
-
อ้ายยยย
ง้อให้สำเร็จนะค่ะ
-
:mc4: ฉลองก่อน .. ยินดีด้วยค้าา .. ^____________^ สามพันกว่ารีแล้ว~
มาเม้นๆ ..
พี่ปอร์สุดสวย ~~~ ใจร้ายยยยยยยยยยย !!!! ตัดจบตอนเฉยเล้ย .. ค้างเติ่งกันทีเดียว 55+
แต่ว่า .. ยังไม่สะใจเลยอะค่ะ -*-
(ไอ้)ลุงนี่ .. ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยใช่มั้ย??????
งี่เง่ามากมายมหาศาล .. มีการปีนบ้านเข้ามานอนด้วยอีก ..
(ตอนแรกไอ้เราก็นึกว่าจะโชว์พาวแบบพระเอกในซีรีส์เกาหลี .. อารมณ์ว่านั่งรอมันหน้าบ้าน .. ทางที่ดีควรฝนตกด้วยแล้วเช้ามาก็จะไม่สบายเรียกคะแนนสงสารได้อีกมากโข)
พอปรับอารมณ์จากตอนที่แล้วได้ .. ก็มานั่งไล่อ่านเม้นอ่ะค่ะ ..
ก็ว่า .. เออจริงนะ .. พี่ปอร์เองก็มีดี .. สามารถจะเลือกได้ ..
ถ้าอย่างคนๆนี้ทำให้เราเจ็บปวดมากมาย .. บางทีไม่ทนคงจะเจ็บน้อยกว่าไหม?
แต่เพราะพี่ๆยังไม่เคยปรับความเข้าใจ .. ยังไม่ได้คุยกัน ..
ก็เลยอาจจะเลือกแบบนั้นไม่ได้อ่ะเนอะคะ ..
ยังไงเค้าก็เชียร์คนสวยน้าา ..
เอาคืนให้เค้าเข้าใจความรู้สึกเราบ้าง ..
อย่าคิดอะไรง่ายๆ หรือคิดว่าเรายอมได้ทุกอย่าง ..
ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นเร็วๆนะคะ ^_____________^
ปล. มีใครจะฝากทำบุญมั้ยคะ? พรุ่งนี้หนูจะไปวัดทำบุญวันเกิดม่ะม๊าค่ะ อิอิ~
-
:กอด1: น้องปอร์ ดีกว่า แวะมาทักทายเยี่ยมเยือนตอนดึกครับ
:z2: :z2:
-
:เฮ้อ:
เอาซักหน่อย
สิ่งที่สวยเจอมันก็หนักเหลือเกิน คงไม่อยู่ในอารมณ์พูดคุยไปรับฟังคำแก้ตัวจากใครหรอกไอ่ลุง
ไม่งั้นอารมณ์ที่พยายามสะกดให้นิ่ง คงได้ปะทุแน่ :m31:
:z6: เบื่อ
From ………ใครสักคน
o13 เยี่ยม!!
อยากโชว์มือถือให้ไอ่ลุงเห็นจัง 555+
รอตอนต่อไปจ้า
-
:mc4: ฉลองก่อน .. ยินดีด้วยค้าา .. ^____________^ สามพันกว่ารีแล้ว~
มาเม้นๆ ..
พี่ปอร์สุดสวย ~~~ ใจร้ายยยยยยยยยยย !!!! ตัดจบตอนเฉยเล้ย .. ค้างเติ่งกันทีเดียว 55+
แต่ว่า .. ยังไม่สะใจเลยอะค่ะ -*-
(ไอ้)ลุงนี่ .. ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยใช่มั้ย??????
งี่เง่ามากมายมหาศาล .. มีการปีนบ้านเข้ามานอนด้วยอีก ..
(ตอนแรกไอ้เราก็นึกว่าจะโชว์พาวแบบพระเอกในซีรีส์เกาหลี .. อารมณ์ว่านั่งรอมันหน้าบ้าน .. ทางที่ดีควรฝนตกด้วยแล้วเช้ามาก็จะไม่สบายเรียกคะแนนสงสารได้อีกมากโข)
พอปรับอารมณ์จากตอนที่แล้วได้ .. ก็มานั่งไล่อ่านเม้นอ่ะค่ะ ..
ก็ว่า .. เออจริงนะ .. พี่ปอร์เองก็มีดี .. สามารถจะเลือกได้ ..
ถ้าอย่างคนๆนี้ทำให้เราเจ็บปวดมากมาย .. บางทีไม่ทนคงจะเจ็บน้อยกว่าไหม?
แต่เพราะพี่ๆยังไม่เคยปรับความเข้าใจ .. ยังไม่ได้คุยกัน ..
ก็เลยอาจจะเลือกแบบนั้นไม่ได้อ่ะเนอะคะ ..
ยังไงเค้าก็เชียร์คนสวยน้าา ..
เอาคืนให้เค้าเข้าใจความรู้สึกเราบ้าง ..
อย่าคิดอะไรง่ายๆ หรือคิดว่าเรายอมได้ทุกอย่าง ..
ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นเร็วๆนะคะ ^_____________^
ปล. มีใครจะฝากทำบุญมั้ยคะ? พรุ่งนี้หนูจะไปวัดทำบุญวันเกิดม่ะม๊าค่ะ อิอิ~
ฝากทำบุญด้วย
และเอามาฝากคนในเล้าด้วยนะครับ
หวัดดีรีบนด้วยครับ :fire:
-
ยังมะรู้ตัวอีกหรอครับอิพี่ลุง
ยังมีหน้ามาถามว่าผมผิดอะไร ยังมีหน้ามาว่าคนอื่นเค้าใจร้าย
ยังไม่รู้อีกหรอว่าแรดนนท์มันร้ายขนาดไหน
:beat: :beat: :beat:
-
เล่นตัวไปเลย น้องปอร์
อย่าได้แคร์
ให้โทรมาซัก 3,000 missed calls (เท่ากับตอนฉลองทู้เน้)
แล้วค่อยให้เกียรติรับสายซักครั้ง
:z2:
-
:pigha2:
-
ปอร์ ตอนนี้ทำไม่ใครสักคนของคุณ ดูไม่ฉลาดเลยอ่ะ
อยากรู้ว่าเค้าจะแก้ตัวยังงัย รีบมาต่อนะ
-
เฮ้ออ โดนงอนขนาดนี้ อิลุงยังไม่รู้เรื่องรู้ราว มาว่าสวยใจร้ายอีก :laugh: อย่างนี้มันต้องเจอ งอนคอมโบเซต
น้องปอร์งานเยอะมาดึก ๆ เค้าก็ตื่นมาตามตอนเช้า :z2:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
o9
ใครทักง่ะ
-
อิลุงเอ๊ย...ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองมีชนักปักอยู่
ยังกล้ามาบอกอีกว่าคนสวยใจร้าย..ชริ..ชริ :a14:
-
ง่ะ ยีงมีหน้ามาถามอีกทำผิดอะไร สวยเริ่ดต่อไป ให้รู้ซะบ้าง :m31:
-
แวะมาทักทาย
-
อะโห อิลุงยังไม่รู้ตัวเลยหรอว่าตัวเองทำไรไว้
มันน่า :beat: นักเลย
จะแก้ตัวว่าไง เหตุการณ์ครั้งนี้
ปอร์อย่าใจอ่อนนะ
-
คุณแม่น่ารักมากครับบบ
:pig2:
-
"ผมทำอะไรผิด"
พูดมาด้าย
คนสวยอย่าใจอ่อนเร็วนักนะ
ต้องสั่งสอนให้รู้
อิลุงตายแน่
:m16:
-
ชอบมากมาย
มาต่อไวไวนะ
:impress3:
ไอ้ลุงมันต้องเจอ :beat:
-
พี่ปอร์ เอาคืนเยอะๆเลยครับ
ปล.ฉลอง 3000 รี ย้อนหลัง ก๊ากกกกกก :L2:
-
หรือว่าจะเข้าใจผิดกัน
ยังหวังในตัวลุงอยู่นะ :monkeysad:
แต่ถ้ามันเป็นความจริง
ก็ตายซะเถอะ อย่าอยู่เลยลุง :z6:
-
จะเคลียร์กันลงตัวไหมครับน้องปอร์คนสวย
หรือว่าจะรับบทนางเอกแสนงอนไปนานๆครับ
รีบมาต่อนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ :3123: :man1: :man1:
-
ปอร์ ครับ
ไอ้กอล์ฟ ไม่รู้เรื่องหรอกงานนี้ ซื่อซะขนาดนั้น
มันต้องไปจัดการ นนท คนเดียวเท่านั้น :z6: :z6: :z6:
-
..เหอๆ ...สงสารลุงเหมือนกันนะคะ ....ถ้าไม่มีใครมาเปิดประตูให้คงได้นอนหน้าบ้านเน้อ
-
น้องปอร์เอาคืนให้ไอ้ลุงมันกระอักไปเล้ยยยยย :fire:
-
น้องปอร์ใจร้ายจริง ๆ จบแบบค้างอีกแล้ว
รีบมาต่อไว ๆ นะ :call:
ใจร้ายกะอีลุงมะเป็นไร แต่อย่าใจร้ายกะคนอ่านนะ o13
-
หาผัวใหม่เถอะนู๋ปอร์ อิอิ
-
ปอร์จ๊าคุยกับลุงเถอะนะ
รู้สึกยังงัยเกิดอะไรขึ้นพูดกัน
ให้เคลียร์ไปเลย
ผลสรุปจะเป็นยังงัยคงว่ากันอีกที
-
คนสวยอย่าใจร้ายมากเลยนะ
มีอะไรคุยกันนะ
ลุงมีอะไรก็คุยกับคนสวยนะๆๆๆๆๆๆ
เงียบกันแบบนี้เสียใจกันทั้งสองคนเลยนะ
-
อยากฟังคนนั้นเค้าแก้ตัวอ่ะ อยากรู้ว่าจะว่างัยบ้าง
คนสวยอย่าลืมมาต่อล่ะ เรารออยู่
-
น้องปอร์รีบมาเอาคืนไอ้ลุงเร็วๆสิ
อยากต่อมาก
อารมณ์ค้าง
เอาให้ :o12: ให้รู้สำนึกซะมั่ง
เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับน้องปอร์สุดสวย
-
:เฮ้อ: อ่านถึงตรงนี้แล้วแอบโล่งใจไปได้นิดนึงแล้วจะรออ่านต่อ
นิว(งามอย่างผู้ดี)
-
หาใหม่
-
คุยกันเถอะ บางทีอาจทำไปโดยไม่รู้ตัวก้อได้นะ... :z1:
สู้ ๆ ค่ะ....อน่ายอมแพ้ดพื่อ เกียรติภูมิของเรา...
-
มาจิ้ม
พี่ปอ
ให้ไส้ทะลุ แล้วกระทืบซ้ำ ให้ตายเลย (โหดไปป่าวเนี่ย)
ไปแระ
-
เยส รอชม ปอร์ ทำโทษ ลุง
เอาให้หนัก 55+
ยังไงก็รับไม่ได้ มีปัญหา ไปหานนท์ เนี่ย
นั่นอ่ะ คนรักเก่านิ ยังไงก็ไม่ใช่เพื่อน
-
มารอดูคนใจร้ายยยเอาคืนลุงกลอฟผู้น่าสงสาร :sad4:
-
:3123:
อ่านข้อความที่กอล์ฟส่งมาให้ปอร์....มันแหม่งๆๆๆนะ
เหมือนกับว่าไอ่ลุงไม่ได้รู้เรื่อง...รู้ราว อะไรกับนนท์ด้วยเลย
หรือว่า...จริงๆแล้วคืนนั้น กอล์ฟก็ไม่ได้ไปนอนกับนนท์จริง
แต่....นนท์มัน make เรื่องขึ้นมาเองทั้งหมด รวมทั้งรูปนั่นด้วย
ฟังกอล์ฟซักหน่อย...น่าจะดีน่ะ ปอร์สวย
อาจจะไม่ใช่อย่างที่เห็น อย่างที่ฟังก็ได้
:L2: เม้นท์นี้เอาใจช่วยไอ่ลุง...กอล์ฟ เคลียร์กับสุดที่รักได้แจ่มแจ้งแดงแจ๋ :L2:
--- FC ไอ่ลุง...กอล์ฟ พันธุ์แท้ --- :-[
-
พี่ปอร์เอาคริปที่เเรดนนท์ส่งมาให้ไอ้พี่กอล์ฟดูทีเสียรมณ์
-
:m31: ยังรู้สึกถึงความอึดอัดและคลุมเคลืออยู่
แม่ของคนสวยสอนดีมาก ๆ เลยจ้า มีอะไรก็ต้องคุยกัน
ปัญหามีไว้แก้ไข 2 หัวดีกว่าหัวเดียว กลับมาดีกันไว ๆ น้า
สู้ ๆ จ้าคนสวยที่สุดในสามโลก o13
-
ตกลงลุงมันไม่ไ้ด้รู้ตัวเลยใช่ป่ะเนี่ย
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับปอร์บ้าง
ค่อยๆคุยกันดีกว่านะ อย่าให้มันค้างคาเลย
สงสารปอร์ สงสารลุง
-
ชอบพาร์ทนี้จัง ... เหมือนมีอะไรหลายๆแง่มุม ทั้งความรักในครอบครัว :กอด1:
ในสายตาคนอื่น ผมอาจได้ออสการ์ ในฐานะดารานำหญิง555
เพราะตีบทแตกกระจุย
แต่สำหรับแม่ผมแล้ว ผมมันแค่ดาราตัวประกอบที่ไม่เคยเรียนการแสดง
และมันช่างไม่สมบทบาทเอาเสียเลย555
และแม้กระทั่ง ช่องว่างของคนรัก .... ทั้งอบอุ่น อิ่มใจ อึดอัด เก็บกด ... แต่ก็รักเหลือเกิน
โอ้ยยยๆๆ +1 ให้กับความหลากหลายในอารมณ์ ที่ได้อ่าน พาร์ทนี้ค่ะ
และ ที่ ทิ้งท้ายไว้แบบนั้น ... คงเข้าใจนะคะว่า "ค้างงงงงมากกกกกกกกกกกกกกกก" o22
-
ชอบพาร์ทนี้จัง ... เหมือนมีอะไรหลายๆแง่มุม ทั้งความรักในครอบครัว :กอด1:
ในสายตาคนอื่น ผมอาจได้ออสการ์ ในฐานะดารานำหญิง555
เพราะตีบทแตกกระจุย
แต่สำหรับแม่ผมแล้ว ผมมันแค่ดาราตัวประกอบที่ไม่เคยเรียนการแสดง
และมันช่างไม่สมบทบาทเอาเสียเลย555
และแม้กระทั่ง ช่องว่างของคนรัก .... ทั้งอบอุ่น อิ่มใจ อึดอัด เก็บกด ... แต่ก็รักเหลือเกิน
โอ้ยยยๆๆ +1 ให้กับความหลากหลายในอารมณ์ ที่ได้อ่าน พาร์ทนี้ค่ะ
และ ที่ ทิ้งท้ายไว้แบบนั้น ... คงเข้าใจนะคะว่า "ค้างงงงงมากกกกกกกกกกกกกกกก" o22
ชอบเม้นท์นี้จังวุ้ย
-
:z13: รอ
มาอิดิทใหม่หลังจากจิ้มสวยไปแล้ว ว่า ป้าฝืนสังขารมิไหวแระ ไปนอนก่อนละ :t3:
-
ฝากทำบุญด้วย
และเอามาฝากคนในเล้าด้วยนะครับ
แวะมาบอกว่า .. วันนี้ไปทำบุญมาเผื่อแล้วค่ะ ^^
แต่ว่าไม่ได้ไปวัดเพราะฝนตกหนักมาก ..
สุดท้ายเลยได้ไปทำบุญ(กระเพาะ)ที่ MK แทนค่ะ .. ฟาดบุญมาเผื่อพี่ๆน้องๆเต็มคราบเลยค่ะ แหะๆ
ปล. วันนี้พี่น้องปอร์จะมาต่อไหมน้อ??
-
ฝากทำบุญด้วย
และเอามาฝากคนในเล้าด้วยนะครับ
แวะมาบอกว่า .. วันนี้ไปทำบุญมาเผื่อแล้วค่ะ ^^
แต่ว่าไม่ได้ไปวัดเพราะฝนตกหนักมาก ..
สุดท้ายเลยได้ไปทำบุญ(กระเพาะ)ที่ MK แทนค่ะ .. ฟาดบุญมาเผื่อพี่ๆน้องๆเต็มคราบเลยค่ะ แหะๆ
ปล. วันนี้พี่น้องปอร์จะมาต่อไหมน้อ??
ได้รับเรียบร้อยแล้วครับ555สดชื่นเชียว
-
:z13:
จิ้มคนฉวย
วันนี้จะต่อไม๊น้อ
-
ฟัง The Shock รออยู่น้าพี่ปอร์ :z2:
-
มาต่อไวๆน้า
พี่ปอร์ คนสวยสุด..................................ซอย
-
เอาคืนลุงเสร็จแล้ว เอาคืนแรดนนท์ด้วยนะพี่ปอร์
ลุงนี่ก็ไม่รู้เลยเหรอ ถามมาได้ว่าทำอะไรผิด อาบน้ำไม่ได้ส่องกระจกหรือค๊ะ ขนาดโทรศัพท์ยังชัดขนาดนั้น
แล้วลุงจะไม่เห็นได้ยังไงไอรอยหลายแหล่ที่ตัวน่ะ :angry2: โกรธแทนพี่ปอร์
ประเภทคิดมากแล้วหันไปผึ่งเหล้าจนเมาไม่รู้เรื่องแล้วปล่วยตัว(มาก)ขนาดนี้ เนี่ยมันน่า :beat:
คนรักกันมันต้องช่วยประคับประครองกันนะค๊ะ (ในหลายหลายเรื่อง :z1:) ความเข้าใจ การสื่อสาร บอกกล่าว เล่าเรื่อง และแชร์ ความรู้สึก
คือเราของคนสองคนที่รักกันพึงมี คิดเอง ช้ำเองคนเดียวแบบนี้ พอพลาดสิ่งที่มีกลับมาเรียกร้องเอาคืน มันน่า :m16:
สรุปงอนลุง ให้กำลังใจพี่ปอร์คนสวย(เท่าเรา---ขอนิสนะพี่)ผ่านอุปสรรคทั้งสามโลก :กอด1:
-
o18เคลียร์กันให้เข้าใจน้า สั่งสอนมาน ถ้ามันทำเรื่องจริงฮิฮิ
แต่เคลียร์ก่อนนะ ภาพที่เราเห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เราคิดเสมอไปจริงม้า :L2:
กายมันพลาดกันได้ ต้องถามใจต่างหาก พลาดไปหรือเปล่า :fire: มีอะไรอย่าเก็บเป็นหนามตำใจดีกว่า
มารู้ทีหลังว่าเข้าใจผิด หรือเป็นแผนของคนอื่น คนที่เสียใจก็คือเรา ไม่ใช่คนอื่นเลย
-
:really2: กว่าจะตามอ่านทัน ทำเอาเกือบสลบคาคอมเลยค่ะพี่ปอร์คนสวย 555
งุงิงุงิ อ่านตอนนี้แล้วปวดใจ เมื่อไหร่จะคืนดีกันคะ
อ่ะนะ แต่ถ้าเป็นนู๋จะเลิกไปเลยค่า ผู้ชายมีอีกเยอะไป สวยเลือกได้นี่คะ อิอิ
ล้อเล่นค่า :o8: เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลย
มาต่อเร็วๆนะคะ :impress2:
-
ใช่เลยปอร์ เราไม่ใช่คนใจร้านซะหน่อย
ที่ทำไปนี้ยังน้ยไปด้วยซ้ำ ต้องเอาให้หนักให้กระอักไปดลย
ให้รู้ไปเลย ขาดฉันแล้วเธจะรู้สึก :laugh: :laugh: :laugh:
ปล....เอ้......แล้วใครตามเข้าลิฟอ่ะ :z3:
-
ค้างเลยคับพี่ปอ
มาต่อ
ด่วนๆ
:call: :call:
>>> พี่ปอ อยู่ขอนแก่น ป่ะ 45 นาทีถึง
-
หวัดดีคับ
เพิ่งอ่านจบ หลายอารมณ์ กวน ฮา แล้วก้อหวานซ้าาาา เคลิ้มตาม พออ่านทันแล้ว เครียดเลย
สงสารน้องสวยก้อเลยรีบพุ่งไปโหวตให้ในความน่ารัก น้องปอร์จาได้มีกำลังปั่นมาให้อ่านต่อ
แบบว่าค้างอ่ะ เป็นพวกอ่านไรแล้วจะเข้าสู่โหมดอารมณ์ตัวเองตามเรื่องที่อ่าน จนกว่าจะอ่านเรื่องที่ให้อารมณ์ใหม่ได้
เฮ้อ นะ คนเรามักมองและคิดแต่ในมุมของตัวเองก่อนซำเหมอ ถ้ามองเห็นทุกมุมพร้อมกันได้โลกมันคงเงียบ ไม่มีสีสันของชีวิต อุอุอุ บ่นเหมียนคนแก่เชียะ
ร้ากกกกเดะจ๋วยจ๋วย
-
วันนี้น้องปอร์จะมามั้ยน้า
:call:
-
วันนี้น้องปอร์จะมามั้ยน้า
:call:
:call: :call: :call: :call: ร่วมด้วยช่วยกันเรียก
-
วันนี้น้องปอร์จะมามั้ยน้า
:call:
:call: :call: :call: :call: ร่วมด้วยช่วยกันเรียก
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
มาช่วยเรียกอีกแรง
-
วันนี้น้องปอร์จะมามั้ยน้า
:call:
:call: :call: :call: :call: ร่วมด้วยช่วยกันเรียก
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
มาช่วยเรียกอีกแรง
จุดธูปหลายดอกขนาดนี้ไม่มาได้ไงครับ
รออีกนิด ตรวจคำผิดอยู่ครับ :fire: :fire:
-
ผมเอื้อมมือไปกดลิฟฟ์ชั้นที่ทำงานตั้งอยู่ครับ
ไม่นานลิฟฟ์จึงเปิดออก
ผมไม่ช้าที่จะกดชั้นที่ผมต้องการทันที
แล้วลิฟฟ์นั่นค่อยๆปิดอย่าง ช้าๆ สายตาผมจ้องอยู่มุนบนของลิฟฟ์ที่บอกชั้นที่เราอยู่
“รอด้วยครับ” เสียงร้องจากใครบางคน
**********68**************
ใครบางคนที่ผมไม่คิดแม้แต่จะมองหน้า
ใครบางคนที่ผมไม่เคยคิดจะยิ้มตอบกลับไปเวลาที่ผมตกอยู่ในสภาพการณ์แบบนี้555
ผู้อ่านคงคิดว่าไอ้ลุงใช่ไหมครับ ผิดหวังไปตามๆ กันล่ะสิ
“ขอบคุณครับ” หลังจากที่ลิฟท์เปิดออกอีกครั้ง
ใครๆต่างก็บอกว่า หน้าตาเป็นหน้าต่างดวงใจ
แต่ตอนนี้หน้าลิฟท์นี่ละครับ มันจะเป็นหน้าต่างดวงใจแทน555
เปรียบเทียบได้ดีไหมครับ
ผมและเขายืนอยู่คนล่ะมุมของลิฟท์หลังจากที่เขาก้าวเข้ามาข้างใน
คงพอเข้าใจความรู้สึกนะครับ คนสองคนที่ไม่รู้จักกันอยู่ในลิฟท์ตัวเดียวกัน
ครับใช่ ความรู้สึกอึกอัด
ผมรอให้เขาบอกว่าชั้นไหนที่เขาจะไป และผมก็พร้อมที่จะกดตามคำบอกของเขา
ส่วนผมเหรอ กดไปก่อนแล้วครับ สววรค์ชั้นที่นางฟ้าสวยๆเยี่ยงผมสถิตย์อยู่เป็นประจำ555
“มาทำงานเช้าจังเลยนะครับ” เขาเริ่มสนทนาอีกครั้ง พูดยังกะกรูเคยมาสาย
“อ่อครับ”ผมยิ้มแหยะๆ ให้เขาตามประสาคนไม่รู้จักไม่ได้มองหน้าตาด้วย
“ทำงานที่นี่เหรอครับ ” คำถามโง่ๆ กรูไม่ทำงานที่นี่แล้วจะแหกขี้ตามาแต่เช้าทำแป๊ะไรวะ
และอีกอย่างกรูออกจะงามเลิศกว่าใครในตึกนี้
ชื่อเสียงโด่งดัง ขจรไปไกลถึงไหนต่อไหน มึงตกข่าวอะไรหรือเปล่ามิทราบยะ ผมคิดใมใจ..อีกแล้ว
“ ครับ..ทำมาได้สักพักแล้วครับ” ลิฟท์ยังนำผมและเขาขึ้นไปเรื่อยๆ
“ผมชื่อ พีทนะครับ มาติดต่องานที่ตึกนี้.... ดีใจที่ได้รู้จักครับแล้วไม่ทราบว่าชื่อไรครับ” ถามกรูไหมว่ากรูดีใจเปล่าที่มึงได้รู้จักกรู อารมณ์กำลังจะเสีย...ของรักของข้า(ทำเสียงแบบกอลลัมในหนังโหลดออฟเดอะลิงโทน)
ไม่มีอารมณ์จะมาปฏิผสมพันธ์เอ้ย ปฏิสัมพันธ์กับใคร
อีกอย่าง มึงมาติดต่องานหรือมาเปลี่ยนกะยามตอนเช้ากันแน่55มาเช้าโคตร
“ผมชื่อ..... อ่อ” ยังไม่ทันทอดตัวเองสู่ตลาดอีกครั้งลิฟท์เปิดออกพอดี อะไรๆ ก็ช่างไม่เป็นใจเหลือเกิน
แม้แต่ลิฟท์....กรูจะตรบมึง
“ถึงชั้นที่ทำงานแล้วครับ ดีใจที่ได้รู้จักนะครับ คุณพีท” ผมก้าวออกจากตัวลีฟท์ ยังไม่ทันจะแนะนำตัว
ลิฟท์ก็เปิดอยู่อย่างงั้น... เพราะเขาไม่ได้กดชั้นที่เขาจะไป
และสงสัยชั้นล่างยังไม่มีใครกดลิฟท์มันจึงค้างอยู่กับที่
ผมหันไปมองเขาว่าทำไมเขาไม่ไปสักที
“ลืมกดชั้นครับ” เขาพูดพร้อมกับหัวเราะ เขินอาย และที่แปลกใจกว่านั้นครับเขาก้าวเท้าออกมาจากลิฟท์
ทำหน้างง ๆ เหมือนกับกำลังอายปนงงสักอย่าง จนทำตัวไม่ถูก
“ทำงานชั้นนี้เหรอครับ” บทสนทนาเริ่มขึ้นอีกครั้งโดยเขา และผมมั่นใจแล้วนะว่าผมบอกแล้วว่าชั้นนี้คือชั้นที่นางฟ้าเขาทำงานกัน
“ใช่ครับ” ผมตอบ
“บริษัทน่าทำงานนะครับ” เขาพูดพร้อมมองเข้าไปข้างในที่ประทับของผมซะงั้น
“ครับ แล้วนี่ เอ่อ...”ผมพูดเหมือนอยากทราบจุดประสงค์ของเขาที่ย่างกลายมาบนสวรรค์แห่งนี้
“อ่อ ลืมไปเลยว่าจะมาติดต่องานชั้นไหน”
ผมขำให้กับสิ่งที่เขาพูดออกมา... กรูสวยขนาดจนมึงทำอะไรไม่ถูกเลยเหรอ
งั้นผมขอตัวเข้าไปข้างในก่อนนะครับ
“อ่อครับผม”เขาพูดพรางยิ้ม
ผมเดิมเข้าไปยังออฟฟิศ ตรงไปยังที่ทำงานของผมก่อนเลย
เอกสารอะไรต่าง ๆ ถูกวางไว้บนโต๊ะผมแล้ว
มันเป็นตารางงานของผมที่ต้องทำวันนี้ครับ หลังจากที่หายไป2 วัน
อย่างเช่นเคย ผมเปิดคอม ใจมันบู๊ทขึ้นมา หลังจากนั้นก็หยิบแก้วใบเดิม
เดินเข้าไปยังครัว เช้าแบบนี้ยังไม่มีใครโผล่หัวมาให้ผมเห็นเลย
ตายละ กรี๊ด ลืมไปเลย ไม่มีไรกิน รีบจนลืมซื้อขนมปังขึ้นมาด้วย
ว่าแล้วจึงวางแก้วลงข้างๆที่กดน้ำร้อนแล้วทอดกายออกไปยังห้องรับแขกที่อยู่หน้าออฟฟิศ
กรี๊ด ๆๆๆๆ ช่วยด้วยโจรปล้นสวาท ..อย่านะ อย่าฆาถ้ายังไม่ได้ข่มขืน
หรือฆ่าก่อนแล้วค่อยขมขืนก็ไม่ได้555
ผมตกใจในความหล่อ ด้วยระยะห่างประมาณ10เมตรเห็นจะได้ครับ
ป้าดดดดด คนอะไรหล่อจริงเชียว
ว่าแล้วต้องรีบเข้าไปฉี่รด แสดงความเป็นเจ้าของซะหน่อย คนอื่นจะได้หมดสิทธิ555
ตอนนี้หน้ามืดตามัวเป็นอะไรต้องมองว่าหล่อไว้ก่อนครับ
พลาดจากลูกหม่อม เป้าหมายต่อไปจะได้เข้ามารอคิวเลย555
ผมเดินเข้าไปหาเขา...ให้ท่าหน่อยๆแต่พองาม
“อ้าว หาชั้นที่จะไปไม่เจอเหรอครับ” ผมแซวเขา
“อ๋อ ผมมาติดต่องานที่นี้ล่ะครับ”
อ้าวเหอรครับ ยังไม่มีใครมาเลยครับเช้าแบบนี้ งั้นคุณรอสักครู่ก่อนล่ะกัน
อีกสักพักคงมีพนักงงานมา
“แล้วคุณเอ่อ......”
“ผมจะลงไปข้างล้างหาของกินครับ รีบขึ้นมาจนลืมว่าไม่มีอะไรติดมือมาด้วย” ยกเว้นคนที่ติดลิฟท์มาด้วย
จับกินดีไหมนี่5555
“ผมไปด้วยได้ไหมครับอพอดีผมก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน”บังเอิญอะไรอย่างงี้
ผมต้องสดุดรักใหม่55 เปล่าครับสดุดกับคำพูดที่เขาเพิ่งพูดจบ จะจีบกรูก็ไม่บอก
“อ้าวเหรอครับงั้นก็ เชิญเลยครับ”
หน้าตึกมีของขายเยอะครับ เลือกได้ตามใจฉันได้เลย
ส่วนผมเหรอ ขนมบังตามเดิมครับ กินกับกาแฟ ยามเช้าๆ อย่างที่ผมชอบกิน
คุณพีทอะไรนั่นเห็นต่อแถวซื้อกาแฟอยู่
หลังจากที่ผมซื้อเสร็จก็ยืนรอเขาสักพัก
พอได้กาแฟแล้วเขาก็รีบเดินเข้ามาหาผมครับ
และเราสองคนก็แต่งงานกันที่ริมฟุตบาทนั่น ครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดไป55
เปล่าครับ ...ผมและเขาขึ้นลิฟท์กลับไปยังออฟฟิศตามเดิม
ผมขอตัวเข้าไปชงกาแฟโดยให้เขารอที่โต๊ะรับแขกไป
กลับออกมาอีกทีกาแฟก็อยู่ในมือผมแล้วครับ
“คุณเอ่อ....”
“ครับ ว่าไงครับ’
“ผมยังไม่ทราบชื่อคุณเลยครับ”
ต๊าย น่าจะรอให้ท้องแล้วค่อยถาม555
“ปอร์ครับ”
“คุณปอร์ ...คุณปอร์อยู่แผนกตลาดหรือเปล่าครับ”
ครับสวยที่สุดในแผนกตลาด และในออฟฟิศ ผมคิดในใจ
“ใช่ครับ รู้จักผมเหอรครับ”
“พอดีผมจาก................” เขาแนะนำตัวครับ ว่ามาจากที่ไหนแล้วมาติดต่อเรื่องอะไรกับผม
และแล้วสวรรค์ ก็เข้าข้างคนอย่างผม ส่งอาหารว่างมาให้ได้ชิมตั้งแต่อาหารหลักยังไม่หมด55
ในช่วงเวลาที่หัวใจแตกสลาย ต้องการใครสักคนมาปลอบให้หายจากความเศร้าเสียใจที่มันได้ทำไว้555
คิดไปนู้น55555
เรานั่งคุยกันสักพักพี่โจ๋ก็มาถึงครับ
แล้วอีกสักพักเราก็เริ่มคุยงานกัน ไม่ต้องแนะนำอะไรกันแล้วเพราะรู้จักกันโดยบังเอิญแล้ว
พอถึงเวลาพักเที่ยงครับ ผมกับพี่โจ๋ ชวนคุณพีททานข้าวเที่ยงด้วยกันแล้วค่อยกลับ
เราสามคนเดินออกไปยังหน้าลิฟท์พนักงานเริ่มเยอะ
ยืนออกันอยู่ เราสามคนคุยตามประสาคนที่จะต้องทำงานร่วมกันระยะเวลาหนึ่ง
เรื่องส่วนตัวเหรอ ผมจึงอยากรู้บ้างเป็นบางครั้ง55
เจือกอยู่บางครั้ง บางเวลา พวกมีแฟนหรือยัง บ้านแถวไหนอะไรเทือกนั้น
พืทก็ไม่ได้ที่จะปิดครับ หรือหลอกก็คงไม่รู้
คราวนี้.. มีทำความรู้จักกันบ้าง
พีททำงานทีนี้หลายปีแล้วครับ แต่เขาไม่อยากให้ผมเรียกพี่
เพราะเขาบอกว่าหน้าเขายังเด็ก พอๆ กับผม อันนี้ยอมครับ
แต่สวย ผมเถียงสุดใจขาดดิ้น
จบโทแล้วในเมืองไทยนี่ละครับ
หน้าตาโอเคอยู่มวกมากเลยทีเดียว ที่สำคัญดูจะเป็นผู้ใหญ่เกินตัว
อันนี้ล่ะครับที่สวยถวิลหามานานแสนนาน555
*
*
**
****
“อ้าว ปอร์ลงมาแล้วเหรอครับ” ความบังเอิญ เสียงใครคนนั้นทักมาหลังจากที่ลิฟท์เปิด
ผมตกใจเล็กน้อย และไม่คิดที่จะมองหน้ามันหรอกครับ
“หวัดดีครับพี่” มันพูดแล้วยกมือไหว้พี่โจ๋กับพีททั้งที่ยังไม่รู้จักกันมาก่อน
พี่โจ๋กับพีท ทำหน้างงเล็กน้อยก่อนที่จะเข้าใจว่ามันรู้จักผม
“กำลังจะไปไหนครับ” มันถาม
“กำลังจะไปทานข้าวครับ” พีทตอบ
“ไปด้วยกันไหมค่ะ” พี่โจ๋เสริม แต่เสริมได้น่าตบมากๆๆๆ
“พอดีผมกะว่าจะมาทานข้าวเทียงกับปอร์อยู่แล้วครับพี่ ไปด้วยกันก็ได้ครับ”
แสดงความเป็นเจ้าของกรูเชียว ถามกรูบ้างยังว่ากรูยากไปไหม ปลวกมากๆ
ผมไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไรออกไป ยังคงทำหน้าสวยๆ เชิดๆ อย่างไม่ใยดีอะไร
หรือคุยด้วยง่ายๆ ทั้งที่หัวใจยังโกรธ มันง่ายไปไหมห๊า
พี่โจ๋กับพีท นำไปก่อน ยังร้านอาหารที่ตกลงกันไว้คือในตึกนั่นเอง
ผมเดินตรงกลาง หลังสุดเป็นใครคนนั้น
“ปอร์รอผมด้วย” เสียงแมงหวี่
ผมสนใจซะที่ไหน
“กี่ท่านคะ”
“4ท่านค่ะ” สิ้นเสียงบอกจำนวนเธอวาดมือให้เราเดิมตามเข้าไปข้างในทันที
และแนวนอนครับ ผมยังไม่สนใจที่จะใยดี ใครบางคนเช่นเดิม
ถ้าไม่อยู่กับพี่โจ๋และพีท ผมคงด่ามันไปพร้อมกับชกมันสักสอง สามหมัดแล้วครับ
แต่นี่มันทำไม่ได้ เลยต้องรักษามารยาทไว้
พี่โจ๋กับ พืทไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนแล้ว
ผมเลือกนั่งลงข้างๆพีท ปล่อยให้มันเลือกที่นั่งเอง แน่นอนครับ ข้างๆพี่โจ๋ และตรงหน้าผม
“ทานไรดีครับพีท” ผมไม่ช้าที่จะถามพีททันที และก่อสงครามเล็กๆ
“อะไรดีละครับ”พีทพูดพรางดูเมนูอาหารญี่ปุ่นที่พนักงานเพิ่งยื่นให้
“งั้นปอร์แนะนำนะ” ผมเสนอไอเดียวอีกครั้ง
“นั่นก็อร่อย นี่ก็อร่อย พี่โจ๋ ทานไรครับ”
“ เดี๋ยวพี่จัดการเอง ดูแลคนข้างๆ พี่แทนละกัน เห็นบอกว่าจะมากินข้าวเทียงกันเรา”
ผมยังทำหน้าทำตาลอยไปอย่างไม่สนใจ และทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินในสิ่งที่พี่โจ่พูดครับ
เหมือนมันไม่มีตัวตน
“พีทเอาน้ำไรครับ”
“พี่ครับ ลองทานนี่ดู”
“นี่ด้วย” พูดไป มือก็คืบของไปวางบนจานพีท
“และนี่ก็ด้วย ”
“พีทครับ อร่อยไหม”
“พีทครับ แล้วนี่ล่ะ เคยทางยัง”
พีทครับ สั่งเพื่มไหม”
แล้วก็ พีท พีท พีท พีท......................
ทั้งพีทและพี่โจ๋ก็งงว่าทำไมผมสนิทกับพีทเร็วขนาดนี้
และใครคนนั้นก็มองทุกอย่างที่ผมทำตลอดเวลา
แต่ไม่กล้าที่จะแสดงปฏิกิริยาอะไรออกมาทั้งสิ้น
ด้วยเพราะมันรู้ว่าผมกำลังโกรธ..โกรธมาก
เลยไม่กล้าหือ หรือ อือ อะไรทั้งสิ้น
ได้แต่นั่งมองตาปริบๆ มองผมหยิบอาหารไปวางที่จานของพีท
ชิ้นแล้วชินเล้า555
ผมก็รู้สึกผิดไปไม่น้อยหรอกครับ ที่เอาพีทมาเกี่ยวด้วย ทั้งที่เขาไม่รู้อะไรเลย
สนทนาของเรา4 คน เอ้ย แต่มันดูเหมือนว่า3คนมากกว่าครับ
เพราะอีกคนไบ้รับประทาน หรือสำนึกผิดก็ไม่รู้ เอาปากมาแดกอย่างเดียว
ผมแอบมองมันตอนที่มันเอากับข้าวปั้นเข้าปากแล้วก็อดสงสารไม่ได้ครับ
แต่ผมเลือกทีจะสงสารความรู้สึกตัวเองมากว่า
“พีทกินอื่มแล้วอย่าเพิ่งกลับนะ ขึ้นไปคุยกันบนออฟฟิสก่อน”
พูดจบผมก็ส่งสายตาให้พีท1ที ส่วนพีทนะเหรอครับ ทำหน้างงงวย
ว่าธุระของกรูก็เสร็จแล้ว และยังต้องให้กรูขึ้นไปคุยอะไรอีก
พี่โจ๋ก็เช่นกัน งงกันสิครับ
“งั้นพี่โจ๋ ครับ ผมกลับแล้วนะ” มันยกมือไหว้
“ปอร์ผมไปแล้วนะครับ เย็นนี้จะมารับนะ”
ผมเหรอ ลอยหน้าลอยตา มองไปทั่วบริเวณ ยกเว้นที่ ๆ มันยืนอยู่ หูไปนา ตาไปไร่
คุณยายและคุณปูไปสวน
มันพูดจบแล้วก็เดินไปออกไปยังหน้าตึกไปขึนรถไฟฟ้า
เรื่องของมึงใครเขาสนใจยะ
สนใจพีทดีกว่า555 เหยื่อรายใหม่มีแล้วนี่ น่ารักด้วย
“พีทจะกลับเลยไหมครับ แล้วจอดรถชั้นไหน” ผมถาม
พีทชงักนิดหน่อยกับคำพูดของผม
อ้าวไหนปอร์บอกว่าจะให้พีทขึ้นไปคุยด้วยไงครับ
“อ้าวปอร์พูดแบบนั้นเหรอ” ผมทำหน้างง ๆ ไม่รู้ว่าตัวเองพูดไปตอนไหน
อ้าวเหรองั้นก็ขึ้นไปออฟฟิสด้วยกัน เอาใบค่าจอดรถไป ปั๊มละกัน
ใจผมลอยไปไหนต่อไหน
ไม่ได้สนใจเรื่องที่เพิ่งพูดกับพืทหรอกครับ
ในหัวคิดไปถึงเย็นนี้แล้วครับ ว่าจะหนียังไงดี เพราะมันบอกมันจะมารับ
ถ้าให้มันมารับ เราก็ยอมคืนดีกับมันแล้วสิ แบบนั้นเราก็แพ้มันสิ... ไม่ได้ ไม่ได้นะ
ช่วงนี้ยังอยู่ในอารมณ์งอน ..โกรธ.. เกลียด ไม่อยากรับรู้เหตุผลอะไรทั้งสิน
ช่วงบ่ายต้องเครียงานให้เสร็จเร็วกว่าปกติ หรือ
ทำงานช้าๆ ให้เสร็จดึกๆๆๆ
ยังไงมันดีกว่ากันนะ
ปล.มาดึกหน่อยครับ
ปั่นแทบตายกลัวแฟนคลับนอนหลับก่อน
-
^
^
:a5: ค้าง :call: อยากเอาธูปจี้เนื้อสวยจัง :a14: ชิส์
:เฮ้อ: อ่านแล้วไม่รู้จะสงสารใจใคร ไม่รู้จะเห็นใจใครดี
มันกึ่งๆนะ แบบนี้ถ้าหนีตอนเย็นอีกแล้วเมื่อไหร่จะได้เคลียร์กันล่ะ
อิลุงเสนอหน้ามาแต่ไปๆมาๆก็ต้องหน้าชากลับไป
ทำอะไรผิดไว้อ่ะไม่รู้ตัวเลยเหรอถามจริงๆ
เรื่องป๊ากับม๊าไม่เท่าไหร่นะ แต่เรื่องอิแรดป่าซาไก นั่นอ่ะดิ
งานนี้อ่ะนะ ให้คุณย่าหยอดน้ำใบบวกบกหลานชายได้เลย
มีแต่ช้ำกับช้ำ เรื่องเดิมๆ คนเดิมๆ
สวยอย่าหนีหน้าไปอีกนะตอนเย็นอ่ะ ไล่ตามกันเป็นหนังแขกเลยอ่ะ
แล้วเมื่อไหร่จะรู้เรื่องล่ะ ถ้าจะทำโทษอิลุงอ่ะ ไปเผชิญหน้ากับเค้าซะ
เอาให้รู้ดำรู้แดงไปเลยนะ
ส่วนคุณพีท เหยื่อรายใหม่ ท่าทางเนื้อจะหวานนะคะ อิอิ :-[
+1 ให้สวยคะ
-
:z13: จิ้มทะลุพี่ mecon ถึงนุ้งปอร์
อาคุณลุง ตอนนี้เอาบทตัวประกอบชายไปกินแระ แต่ยังโดนมิสะใจแฟนคลับเลย คิดถึงตอนมารับเย็นนี้ด้วย o18
ไม่หลับไม่นอนเฝ้านิยาย :z2:
-
+1ให้สวยนะคะ
เอ่อ ตกลงอิลุงยังไม่รู้ตัวเลยหรอว่าทำไรให้สวยโกรธ
หรือว่าไม่รู้จริงๆ หรือไง
ตอนเย็นไม่ต้องหนีแล้ว
คุยกันเลยดีกว่ามั้ยคะ
จะได้เคลียๆกันไปเลย
แต่ พี่พีทก็น่าสนใจเนอะ
เป็นกำลังใจให้สวยค่ะ :L2:
-
เสร็จเวลาปกตอ แล้วให้อิลุงมารับไง
เคลียกันซักทีซิ
-
o13 o13 o13 ต้องให้มันง้อมาก ๆ หน่อยน้องปอร์
อย่าใจอ่อนเด็ดขาด ครั้งที่ 2 แล้วนะที่ไอ้ลุงมันทำ
:z2: :z2:
-
เหอๆ พี่ปอร์อ่า .. จะว่าแอบสะใจแต่ก็แอบขำด้วยอ่ะค่ะ ..
แบบ .. คุณพีทเค้าคง งง เนอะ ..
ตอนแรกเหมือนจะมาจีบอ่ะ .. แต่แบบนี้คงรู้แล้วแหละมั้งว่าพี่ไม่ว่างแล้ว? o18
อยากรู้จัง .. อิพี่ลุงนี่เค้าไม่รู้เหรอว่าเกิดไรขึ้นเนี่ย -*-
ทำเหมือนไม่มีอะไร เหอๆ
รอติดตามว่าสวยจะเอาคืนลูกหม่อมยังไงต่อนะคะ :กอด1:
แต่จริงๆก็อยากให้คุยกันเร็วๆเหมือนกันนะคะ .. จะได้เข้าใจอะไรๆบ้าง ..
เผื่อมันจะช่วยตัดสินใจอะไรได้ดีขึ้น .. บางทีเอาแต่หันหลังหรือหนีกันไปมามันก็เหมือนเป็นการยื้อเวลาให้ผ่านไปเรื่อยๆมากกว่าอ่ะ ><
พี่ปอร์สู้ๆน้า .. รออ่านต่อค่ะ ^___________^
-
โอ่ย ไม่ไหวแล้ว :jul3: :m20: ขำมากอ่ะ
เชิ่ดได้อีก ลูกหม่อมที่น่าสงสารโดนเค้าเชิ่ดใส่อย่างแรง
ไม่รู้จริงๆ เหรอว่าไปทำไรกับ แรดตัวแม่ไว้ หู้ว แย่ว่ะ
รึ สมบัติผลัดกันชม ไม่ใช่มุสลิมนะ ที่เขาอนุญาตให้มีภรรยาได้ ๔ คนตามกฎหมาย แต่ถึงมี ๔ คนนั่นก็หมายความว่าต้องเลี้ยงดูภรรยาให้อยู่ดีมีสุขได้ด้วย
ลุงต้องมาเคลียร์ตัวเองแล้วนะครับ คนอ่านผิดหวังในตัวลุงกานเยอะเลยนะเนี่ย
-
แอบอ่าน จนตาม ทัน
น้องปอร์ นี่สุดยอด.......
สวย ประหาร 555++++
ขอเป็นเเฟน....คลับสักคน น่ะคร้าบบบบบ
:mc4:
-
ดีค่ะปอร์ สวยอย่างเราต้องเริ่ด เชิ่ด หยิ่ง งามอย่างมีคุณค่า ให้มันง้อเราไปนานๆ
หมั่นไส้นักแล ทำเหมือนตัวเองอาโนเนะไม่รู้เรื่องอะไรเลย อย่างน้อยๆ เช้าวันนั้นตื่นขึ้นมาก็ต้องเจอหน้าชะนีนนท์บ้างแหละวะ
นี่มาแอ๊บใสเชียว
ว่าแต่หญิงแม่กับหม่อมพ่อพูดอะไรกับสวยไปเนี่ย สวยเลย hurt อย่างแรง
ปล สวยอย่างหนีลุงไปตอนเย็นนะ ของแบบนี้มันต้องเล่นแบบซึ่งๆ หน้า เดี๋ยวเค้าจะหาว่าคนสวยไม่แน่จริง
-
:z3: พี่สวยปอร์อย่างอนนานน๊า สงสารพี่กอล์ฟเค้าอ่ะ
แล้วคุณพ่อคุณแม่ซ๊ะมี พูดอะไรกะพี่ปอร์เหรอคะ อันนี้อยากรู้มั่กมากกกกก
แต่แอบเชียร์ให้พี่ปอร์ยั่วโมโห (หึง) จนพี่กอล์ฟระเบิด จับพี่ปอร์กดไปเลย อิอิ
รอทุกวันเลยค่ะ มาต่อเร็วๆนะ
+ 1 จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆ :man1:
-
เข้ามาสนับสนุนน้องปอร์คนสวย...เอาคืนไอ้ลุงให้หนัก ๆ :z6:
-
อ่านไปก็เกิดอารมณ์สงสารไอ่ลุงไป แพ้ท่าหมาหงอยแบบนี้ :m17:
แอร๊ยยยยยย ไม่นะ เราต้องไม่ใจอ่อน ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
ถ้าไม่มีเหตุผลอันน่าพึงพอใจละก็ ลืมไปเลยว่าครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน
:a14:
ส่วนสวย แอร๊ยยยยยยยย เชิดใส่ไอ่ลุงซะคอเคล็ดเลย 555+
ดีมาก เอาคืนให้สาสม โฮะๆๆ ยังไงเราก็ซวย เอ้ย สวยเลือกได้อยู่แล้ว
“ผมชื่อ..... อ่อ” ยังไม่ทันทอดตัวเองสู่ตลาดอีกครั้งลิฟท์เปิดออกพอดี อะไรๆ ก็ช่างไม่เป็นใจเหลือเกิน
>> 555 + ของเถื่อนป่ะ :laugh:
แม้แต่ลิฟท์....กรูจะตรบมึงว่าแล้วต้องรีบเข้าไปฉี่รด แสดงความเป็นเจ้าของซะหน่อย คนอื่นจะได้หมดสิทธิ555
>> กร๊ากกกก :jul3:
นี่แสดงว่า พีทนี่หล่อ ระยะไกลชิมิ :haun1:
สวยไม่ต้องหนีหรอก ดับเครื่องชนเลย เป็นไงเป็นกัน
อ่านตอนนี้ค่อยสมกะเป็นสวยหน่อย หยอดมุกฮาๆมาเรื่อยๆๆ ตอนก่อนๆ หดหู่เกิ๊นนน
รอตอนต่อไป +1 สำหรับตอนนี้จ้า
-
มาดึกดื่นตามเคยนะคะ ... ก่อนหน้านี้ต้องคอยส่องดูก่อนนอน
แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนเป็นรีบเข้านอน แล้วรีบตื่นมาอ่านตอนเช้าแทนแล้วค่ะ
ไม่งั้นไม่ไหว ... ขอบตาคล้ำจนจะเป็นญาติกับ หลินปิงแล้ว อิอิ
พาร์ทนี้คุณปอร์น่าตีมากอ่ะ ... ความลุงไม่ทันหาย ยังจะเอาความพีทเข้ามาแทรกอีก :pigangry2:
ว่าแต่ลุงใจเย็นไปรึป่าวค่ะ อ่านแล้วอึดอัดจังเลยน๊า ...
มีปัญหาค้างคาใจกันขนาดนี้ ยังอุส่าสุภาพรอให้กลางวันผ่านไป ... แล้วนี่จะยังรอให้ถึงตอนเย็นค่อยเคลียร์อีก เฮ้อออ ๆ ๆ ๆ
โดนประชดใส่ขนาดนี้ ก็ยังนิ่งอีก ... ช่วยแสดงความรู้สึก หรือ อารมณ์ร่วมไปกับเหตุการณ์เพิ่มขึ้นอีกนิดนะโว้ยค่ะ
เรื่องที่ก่อนหน้านี้ทำตัวเงียบๆไปก็ยังไม่ได้คุยให้รู้เรื่องเลย ... นี่มีเรื่องไม่งามๆโผล่มาอีกแล้ว ... จะปล่อยให้คาราคาซังไปถึงไหน
เครียด จิตตก เหนื่อยใจ เคืองลุง คับแค้น คุ้มคลั่ง :o211:
-
เอิ่มมมม
นะ
จัดไปให้ครบคอร์สนะคนสวย
อย่ายอม
:m31:
-
สงสารลุงอ่ะ
แต่
อย่าเพิ่งดีนะ จัดไปหนักๆ :beat:
-
น่าสงสารคุณพีท
ซวยจิงๆ เข้ามาผิดเวลา
-
อึดอัด กะ ลูกหม่อม จริงๆ
ฮาดีนะคะตอนนี้
-
:เฮ้อ: ไม่รู้จะเห็นใจฝ่านไหนดี ยังอึดอัดกันเหมือนเดิม
เอาใจช่วย ขอให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมไว ๆ น้าคนสวยกับลุงที่ร๊ากก :man1:
-
อ่านตอนนี้แอบเครียด...
ไม่รู้ว่าจะสงสารใครดี
ปอร์เอ้ยลุงมันอุตส่าห์มางอแล้วนะ
ยังก็คุยกันให้รู้เรื่องนะ
คิดแต่จะเอาคืน..ระวัง!
-
:call: มาจุดธูปรอ :call:
-
สงสัยหม่อมแม่ยังไม่เคยเจอฤทธิ์แรดป่า แล้วจะรู้ว่านางฟ้าอย่างน้องปอร์ดีกว่าหลายขุม เหอเหอ o18
เอาไงดีเย็นนี้น้องปอร์
-
เอิ่ม คุณน้องปอร์คะเอาคืนได้ดีค่ะ
เอาคืนให้สาสมเลยนะคะ
ชอบๆ รีบมาต่อไวไวนะคะ
ตอนนี้อยู่ในโหมดอารมณ์ค้าง :laugh:
-
:serius2: :serius2:
คนสวยใจร้ายอ่ะ
คนเค้ามากินข้าวด้วยแล้วยังจะใจร้ายไม่พูดกับเค้าอีกนะ
-
ตอนที่เราอยากรู้ไม่บอก ตอนนี้จะมาอธิบาย :3125:
แบบนี้ต้องเอาให้เข็ดนะครับคนสวย
-
แอบอ่าน จนตาม ทัน
น้องปอร์ นี่สุดยอด.......
สวย ประหาร 555++++
ขอเป็นเเฟน....คลับสักคน น่ะคร้าบบบบบ
:mc4:
ขอต้อนรับครับผม :o8:
-
นู๋ปอร์ระวังคุณพี่พีทจะเข้าใจผิดนะคะ เด๋วมันจะยิ่งยุ่งไปใหญ่ อิอิ
-
ปอร์จ๋าอย่าทำร้ายตัวเองอีกเลยนะ
คุยกันให้เข้าใจดีกว่านะ
-
แล้วเมื่อไรสวยจะคุยกะลุงให้เคลียร์ๆไปเลยอ่ะ
เดี๋ยวอีแรดนนท์มันมายุลุงล่ะแย่เลยนะสวย
:really2:
-
น้องปอร์สวยประหารหรอ.............. :m31: :m31: :m31:
แล้วเลือกใช้เครื่องประหารแบบไหนอะ....................อยากรู้......... :m20: :m20:
รีบ ๆ เคลียร์ซะนะครับ.......อย่าให้มันคาราคาซัง........................
รักปอร์คนสวย :กอด1: :กอด1: :man1: :man1:
-
เสร็จปอ
-
มาต่อไวไวนะค๊ะ
รอน้องปอร์คนสวยอยู่นะคะ :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ตายแน่ตาลุง...คนสวยเคืองแล้ว
-
น้องปอร์คนสวย เอาคืนให้สาแกใจ
แต่ไง ก็อย่าทิ้งลุงนะ
แล้วพีท จะตกหลุมเสน่ห์ของน้องปอร์ไหมเนี้ยะ
-
จริงค่ะ ปอ เห็นด้วยอย่างยิ่ง อย่าเพิ่งให้อภัยง่าย :laugh: :laugh: :laugh:
เอาให้หนัก แต่ว่าก็ชักเริ่มสงสารตาลุงนั่นซะแล้วสิ
:-[ :-[ :-[ :-[
-
:L2:
ทำแบบนี้...ปอร์ไม่คิดเหรอว่า จะไปเข้าทางนนท์มัน
ที่มันลงทุนทำขนาดนี้ นนท์หวังผล.......สูง
ให้เกิดความร้าวฉานระหว่างปอร์ กะ กอล์ฟ
เหรอปล่าว????
....อาจจะเป็นไปได้นะ คนสวย.....
:3123: อย่าได้หลงกลนนท์มัน.....เลยน๊า เอาใจช่วยครับ ให้ปอร์กับกอล์ฟ คืนดีกันเหมือนเดิม :n1:
ป้อล่อ.....+1 เป็นค่าไอติมให้ปอร์นั่งกิน รอกอล์ฟมารับกลับบ้าน นะ..นะ..นะ
-
แหม๋ ที่มันทำกับหนูละ ไม่มีคนเห็นใจเลยนะ
แต่พอหนูปอร์จะเอาคืน มีแต่คนสงสารบักลุง
ตกลงแฟนคลับใครกันนี่ 555
น้อยใจแล้วนะ :laugh:
-
:L2: อย่าเพิ่งน้อยใจค้าบน้องปอร์
เพ่รอสวยจัดการ บักลุง อยู่ :m16:
-
แหม๋ ที่มันทำกับหนูละ ไม่มีคนเห็นใจเลยนะ
แต่พอหนูปอร์จะเอาคืน มีแต่คนสงสารบักลุง
ตกลงแฟนคลับใครกันนี่ 555
น้อยใจแล้วนะ :laugh:
^
โอ๋.....คนสวย ไม่งอน ไม่น้อยใจนะ ปอร์คนดี
ยังเป็นแฟนคลับของปอร์อยู่.....แต่ก็เป็น FC ของไอ่ลุงด้วยอ่ะ ครึครึ :-[
ใครบอกกันล่ะ ว่าไม่เห็นใจปอร์
เห็นใจดิ เห็นใจมากด้วย
ก็เพราะเห็นใจปอร์มากกกกกกนี่แหละ
ถึงอยากให้กอล์ฟมาง้อ ขอคืนดีแทบเท้าปอร์เร็วๆไงครับ
ปอร์....จะได้ไม่ต้องไปนอนกอดหมอนร้องไห้ เพราะคิดถึงอกอุ่นๆของไอ่ลุงอีก
ไม่อยากเห็นสวยเศร้าซ้ำซากน่ะ ความคิดนี้เป็นไง....ดีมั๊ยล่ะ ปอร์ ฮ่าฮ่า
:laugh3:
-
o13
-
...ยังไงก็เข้าข้างปอร์เสมอนะ...แต่...พออ่านแล้วก็อดสงสารกอล์ฟไม่ได้อ่ะ :monkeysad:
รออ่านตอนหน้านะครับ ลุ้นอยากให้เคลียร์กันได้เร็วๆ แต่เรื่องป๊ากับม๊าก็ยังคาใจอยู่อีก
:sad4: OMG...เรื่องน้องปอร์นี่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนกว่าที่คิดนะเนี่ย
+1 ให้แล้วนะครับ
-
เข้าข้างปอร์เท่านั้น
-
เข้าข้างปอร์เท่านั้น
เย้ๆๆๆ มีพวกแล้ว :angry2: :angry2: :angry2:
-
น้องปอร์คนดีมาต่อตอน2เร้วววววว :call:
-
เราด้วย เราอยู่ข้างน้องปอร์
ไอ้ลุงอย่าทำเป็นลืมว่าทำอะไรกับน้องปอร์สุดสวยไว้
แก้แค้นไอ้ลุงเสร็จแล้ว อย่าลืมแก้แค้นไอ้นนท์ด้วยล่ะ
มาต่อไวไวนะคะน้องปอร์ อยากอ่านมากเลยค่ะ
รักน้องปอร์ที่สู๊ดดดดดดดดด......... :L1:
-
:m32:
มาย่องดู
คนสวย...........ประหาร
:laugh3:
-
เอาให้เข็ดค๊าบบพี่ปอร์
มีอะไรไม่ยอมพูด :a14:
-
กระโดดกอดให้กำลังใจคนสวยยามดึก (คึกอ่ะ)
คนสวยนอนดึกจัง
ระวังรูขุมขนกว้างนะครับ
-
แอบสงสารพีทอ่ะ....คงจะเป็นเง็ง...เจอใช้เป็นไม้กันอิลุง...5555
ว่าแต่คนสวย...ไม่ลองฟังหน่อยหรอ...ว่าอิลุงจะแก้ตัวยังงัย
ถ้าข้อแก้ตัวฟังไม่ขึ้น...คนสวยค่อยเชิดต่อละกันนะ
-
เซ็งอีลุงจริงๆ :m16: แล้วคนสวยใช้นายพีทเป็นเครื่องมือ "เอาคืน" แบบนี้ติดมือขึ้นมา
จริงๆ(ทำท่าว่าติดแน่ๆ) เรื่องคงยิ่งบานปลายไปกันใหญ่สิ :เฮ้อ:
:man1:น้องปอร์คนงาม ระยะนี้คอมฯไม่ปกติมาบ่อยไม่ได้ แต่คิดถึงคนสวยทุกวันนะ จูบุ จูบุ
-
...สงสารเหยื่อค่ะ ....
-
...สงสารเหยื่อค่ะ ....
เห็นด้วยอ่ะ...สงสาเค้านะ
-
...สงสารเหยื่อค่ะ ....
ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวจะไปปลอบใจเหยื่อเอง :-[
-
เรามันใจอ่อนอ่ะ เห็นแล้วเริ่มสงสารลุง :sad4:
แต่ยังไงก็ยังไม่ยกโทษให้ง่ายง่ายหรอก :m16:
แต่คุยกันดีกว่านะพี่ปอร์ มันจะได้เคลียร์กันทุกฝ่าย :กอด1:
-
o4 o4 จะออนเซนรอนะคะ จิบน้ำชาอุ่นๆ
ปูเสื่อเจอแพนไว้รอสวย
ถ้าไม่มา จะ :call: บูชายัญเลยคะ :m20:
-
o4 o4 จะออนเซนรอนะคะ จิบน้ำชาอุ่นๆ
ปูเสื่อเจอแพนไว้รอสวย
ถ้าไม่มา จะ :call: บูชายัญเลยคะ :m20:
มาตามกลิ่นธูปครับ
กลิ่นแรงดีเชียวละ555
รอสักครู่นะครับ
สาวสวยตรวจคำผิดให้อยู่ครับ ไม่เกิน20นาที
ได้อ่านแน่นอน
จิบ น้ำล้ม(สวยชู)รอไปก่อนนะครับ55
:impress2:
-
:z13: น้องปอร์
ธูปพี่ mecon ของเค้าแน่นอนจิง ๆ o13
ไม่ผิดหวังที่เข้าเล้ามาดูก่อนนอน อีกไม่เกิน 20 นาทีชิมิ ตาจะปิดแร้ว :t3:
-
เร็วนะพี่ปอร์ จะคุยเอ็มกะกิ๊กคนที่....จำไม่ได้ :laugh: รอนะ
-
ในหัวคิดไปถึงเย็นนี้แล้วครับ ว่าจะหนียังไงดี เพราะมันบอกมันจะมารับ
ถ้าให้มันมารับ เราก็ยอมคืนดีกับมันแล้วสิ แบบนั้นเราก็แพ้มันสิ... ไม่ได้ ไม่ได้นะ
ช่วงนี้ยังอยู่ในอารมณ์งอน ..โกรธ.. เกลียด ไม่อยากรับรู้เหตุผลอะไรทั้งสิน
ช่วงบ่ายต้องเครียงานให้เสร็จเร็วกว่าปกติ หรือ
ทำงานช้าๆ ให้เสร็จดึกๆๆๆ
ยังไงมันดีกว่ากันนะ
**********69***********
พอช่วงเย็นมา ...ถึงผมใช้วิชานางฟ้าเช่นเดิมครับแอบโรยตัวลงทางหน้าต่าง555
นางฟ้าหรือนินจาวะ55...เปล่าครับผมมิใช่นินจาแต่อย่างใด
สิ่งที่ผมใช้ คือทางหนีไฟมากกว่าครับ แล้วแว๊บเข้าไปลงลิฟท์ชั้นอื่นแทน
ทั้ง ๆ ที่มันนั่งรออยู่หน้าออฟฟิศนะครับ.. เห็นไหมครับสวยเก่งกาจแค่ไหน
แล้วจะไม่ถามบ้างเลยเหรอครับว่าหนีออกมาได้ยังไง
555งั้นเล่าเลยล่ะกัน... นั่งสวยๆในออฟฟิตนั่นละครับ
แต่ให้แม่บ้านเอาน้ำแก้วใหญ่ๆไปให้มัน บอกว่าปอร์ให้เอามาให้
ขอนั่งทำงานอีกพัก และกำชับแม่บ้านด้วยว่าต้องให้ดื่มให้หมด555
แน่ล่ะสิ น้ำแก้วใหญ่ ๆ บวกกับแอร์ที่เย็นจัด เพราะแอร์ของตึกจะเป็นแบบท่อรวม
ถ้าออฟฟิศชั้นไหนปิดแล้ว ..ชั้นที่เหลือจะเย็นกว่าปกติ
แก้วแรกหมด ต่อด้วยแก้วที่2
ผู้อ่านคงไม่ต้องจินตนาการหรอกครับ ..ว่ามันยังไงกัน
รู้แต่ว่าผลที่ตามมาคือห้องน้ำนั่นเอง5555
สวยเลยใช้เวลานี้ละครับ แอบโรยตัว เอ้ย แอบวิ่งลงตามทางเดินหนีไป
และกำชับแม่บ้านอีกทีว่า ออกมาแล้วไม่เห็นเจอใครเลย
จึงกลับไปแล้ว555
“สถานีต่อไป สะพานตากสิน”
ผู้โดยสารต่างก็กรูออกจากขบวนรถครับ ทางลงจึงแน่นมาก
ผมแวะหลบผู้คนให้เขาลงกันก่อน ให้ทางสะดวกแล้วค่อยลงไป แบบสวยๆไม่รีบ
555เด่นเชียว ระหว่างทางก็อ่อย รปภ.ไปด้วย555
มือถือผมดังขึ้น ..แน่นอนครับเป็นใครไม่ได้นอกจากใครคนนั้น
แล้วด้วยเหตุอันใดผมต้องรับล่ะครับ
ปล่อยให้มันดังอยู่เช่นนั้นเรื่อยไป มันเบื่อโทรก็วางไปเอง
นี่เป็นการเอาคืนครั้งที่2.... คืนนี้ประตูรั้ว ยังมีมันมาเกาะกดกริ่งอยู่เช่นเดิม
และมือถือเข้าโหมด ไม่ตอบสนองกิจกรรมใดๆ ทั้งสิ้น ทั้งโทร ทั้งข้อความ
ตัดขาดหมด วันนี้มันเลยกลับบ้านไป ไม่ได้ปีนบ้าน หรือรบกวนกุญแจจากพี่ผมอีก
คงเป็นเพราะมันเกรงใจขอความร่วมมืออีกครั้ง
ส่วนตอนเช้าก็ออกจากบ้านเร็วกว่าปกติ
แบบนี้อยู่หลายวันครับ จนมันจับทางได้
ถ้าวันไหนมันมาเช้าจอดรถรอที่หน้าปากซอ ผมเปลี่ยนแผนครับ
ผมก็ใช้วิธีออกจากบ้านสายหน่อย..รอให้มันทนไม่ไหว...และไปทำงานในที่สุด
จากนั้นผมค่อยเรียกใช้บริการพี่แท็กซี่หล่อๆ ตรงแด่วไปยังสีลมเลย
บางครั้งถ้าต้องเผชิญหน้ามันแบบจังๆ ที่หน้าออฟฟิศ
ผมต้องทำตัวเหมือนมันเป็นอากาศ หรือไม่มีตัวตน
มันคุยมา ก็เงียบ มันนั่งกินข้าวข้างๆ คุยนั่นคุยนี่ ผมก็เงียบ
ตักกับให้ ก็ไม่มีแม้แต่คำขอบใจ หรือการมองหน้า
ผมรู้ครับว่ามันเจ็บปวดนะ ที่ผมเย็นชากับมัน
แต่ถ้าผมไม่ทำอะไรบ้าง มันก็เป็นแบบเดิม..พ่อปากหนัก
และพ่อขี้เกรงใจปฏิเสธไม่เป็นเลย
แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก และผมนี่ละจะเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำอีกเช่นกัน
แล้ววันนั้นก็มาถึงครับ..........วันที่เราเลิกกัน5555เปล่าครับ
วันที่ผมต้องเอาคืนให้สาแก่ใจ ทั้งที่ผมก็รู้ว่ามันไม่ดีเลยที่ต้องทำแบบนี้
วันนี้มันขับรถมารอผมแต่เช้าเช่นเดิมครับ
และผมก็ไปสายไม่ได้อีกแล้วเช่นกัน เพราะเกรงใจที่ทำงานแล้ว
ผมเจอรถมันที่หน้าปากซอยเช่นเดิม มันนั่งรอในรถ
ส่วนผมเห็นมันแล้วก็เลี่ยงไปให้ห่างและหวังว่ามันคงไม่เห็น
แต่จะเหลือเหรอครับ..มันเฝ้าอยู่ขนาดนี้
มันเปิดประตูลง แล้วเดินมาหาผมครับ ยิ้มเจื่อนๆมาแต่ไกล
ส่วนผมสะบัดบ๊อบใส่555
เปล่าครับไม่ได้ทำ เพราะผมสั้นมากเกินกว่าที่จะสะบัดได้
“ปอร์ขึ้นรถ” คำสั่งหรือเปล่าผมคิดในใจ ผมไม่สน
“บอกให้ขึ้นรถไงครับ ได้ยินไหม” เสียงเริ่มดังขึ้น
ผมยังเฉยๆ เดินต่อไป
“ผมบอกให้ขึ้นรถไงครับ” คราวนี้มันตะโกนเล็กๆ
ผมก็ยังเฉยๆ เหมือนเดิม
“ผมไม่รู้นะ ว่าคุณโกรธอะไรผม แต่คุณไม่บอกผมจะรู้ไหม” มันพูดจบมันก็ตรบผม1ที555
ตกใจล่ะสิ ว่าจะเล่นบทตรบจูบแล้ว
เปล่าครับ มันไม่เคยทำร้ายผมแบบนี้หรอก
แต่มันจับแขบผมแล้วบีบมันอย่างแรง
ลากผมไปยังรถมัน
เพราะความที่มันตัวโตกว่าผม ผมแทบปริวไปตามแรงที่มันลาก..อย่างง่ายดาย
และก็ยังไม่มีคำพูดอะไรจากผมเช่นเดิม..สวยใจแข็ง
ตอนนี้ผมถูกบังคับให้นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถทั้งๆที่ไม่เต็มใจเลย
ไม่มีบทสนทนาอะไรระหว่างเราสองคนท่ามกลางจราจรที่ติดขัดยามเช้า
สิ่งที่ผมกลัวตอนนั้นคือมันขาดสติขับรถเร็ว ไปชนชาวบ้านเขาเข้าให้
ดีที่มันยังมีสติบ้างไม่ประชดชีวิตในเรื่องแบบนี้
สิ่งที่มันทำได้คือเงียบเท่านั้น
ผมเปิดประตูก้าวออกจากรถไม่มีคำพูดใดๆ ให้มันเช่นกัน
มีแต่มันที่พูดสั้นๆ เพียงคนเดียวว่า
เที่ยงนี้จะมารับไปทานข้าว
11โมง30 sms
from ใครคนนั้น
เที่ยงเจอกันที่ชั้น1 ถ้ายังหนีผมอีก
ผมจะทำอะไรจนคุณคาดไม่ถึง
option back
ผมเปิดดู แล้วก็เคลียร์หน้าจากให้ปกติเก็บมันลงในกระเป๋าเช่นเดิม
ทำเป็นไม่แคร์ แต่ในใจก็คิดไป108 แต่ไม่ถึงขั้นว่ามันจะทำร้ายอะไรหรอกครับ
เพราะผมมั่นใจว่ามันไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ
เอ๊ะ หรือว่าจะทำ นะ เพราะความโกรธ อาจทำให้มันคิดที่จะทำอะไรบ้าๆก็เป็นได้
จริงไหมครับ..ข่มขืนกรูสิ555
ข่าวๆต่างๆยังมีให้อ่านตามหน้าหนังสือพิมพ์เลย
เริ่มกลัวหรือยังละครับ55555ขู่ๆ
พรุ่งนี้อาจมีข่าวข่าวหน้า1 ของหนังสือพิมพ์หลายๆฉบับก็ได้ว่าเกิดเหตุปล้นรักหักสวาทขอคู่เกย์หนุ่ม
รูปงามใจกลางถนนสีลม
แต่ถ้าเลือกลงรูปไปลงไม่สวย คงจะเห็นดีกัน5555
ประตูลิฟท์เปิดออกผมรีบเดินแยกตัวออกไปจากพี่โจ๋ครับ
ไม่อยากให้แกเห็นอะไรไปมากกว่านี้
เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่โตถ้าเกิดว่าเจอมันทำไรผม เช่นข่มขืน
หรือฝากรอยจูบท่ามกลางผู้คนเดินไปมา คริคริคริ อยากลองเหมือนกันว่าจะตื่นเต้นแค่ไหน55แต่ไม่ดีกว่า
มันเดินเข้ามาหาผมครับ ช่างตรงเวลาจริงๆ สงสัยนายมัน....พี่คริสไฟเขียวมั้งครับ
ผมเดิมตามเรื่องตามราวผมนั่นล่ะครับ ไม่พูดจาอะไร มันยังเป็นอากาศสำหรับผมเหมือนเดิม
อีกแล้วครับ....เมื่อผมไม่มีปฏิกิริยาใดๆ มันเล่นบทลากผมอีกแล้ว
คราวนี้ผมปริวเข้าร้านเอส ซั่น พี อย่างง่ายดาย ท่ามกลางสายตามวลหมู่
เพื่อนเก้งกวาง หรือชะนี ทั่วบริเวณนั้น อย่างทั่วถึงครับ
ผมอายมากครับแทบอยากแทรกอากาศกลับสวรรค์ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
อาหารถูกสั่งด้วยมันครับ เพราะถามผมแล้วไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับไปเช่นเดิม
สิ่งที่มันสั่งให้ก็มะกะโรนีไก่นั้นเอง และน้ำนางเอกที่กำลังงอนครับ
มันแดรก เอ้ยกินตามเรื่องตามราวของมัน ส่วนผมเขี่ยเล่นไปเรื่อยๆ
ไม่สนใจที่จะกินอะไรเลย
น้ำนางเอกเท่านั้นที่คู่ควร ยกดื่มบ่อยครับ จนมันกำลังจะหมด
ลิงโทนที่ผมเปลี่ยนใหม่ดังขึ้น ยังไม่ชินเท่าไร เลยปล่อยมันดังไป
รู้ตัวเมื่อคนข้างๆ มองมานั่นละครับ จึงกดรับ
“ว่าไง” ผมทักเพื่อนสุดเลิฟ
“------------------------------------------------”
อืม เสร็จแล้วใช่ไหม ส่งไปได้เลย อ่อ ส่งมาให้กรูดูด้วยละกัน”
“------------------------------”
แล้วมันก็วางไป อยากรู้ใช่ไหมครับ ว่าผมคุยอะไรกับเพื่อนเดช…เดี๋ยวเล่าให้ฟังครับ
ผมจับช้อนแล้วคนๆ มะกะโรนี ตามเดิมครับ
*
*
*
**
****
ผมเปิดดูรูปที่เพื่อนเดชส่งมาให้ครับ บอกได้คำเดียวว่า เนียนมาก
เนียนจบแยกไม่ออกเลยว่าอันไหนจริงอันไหนปลอม
และข้อความข้างล่างภาพ ก็นะ.......จากผู้หวังดี
เวลาช่วงบ่าย เดินไปอย่างช้า
ผมต้องลงมาหาไรทานครับ เพราะไม่มีไรจะกินนอกจากกาแฟ
มือถือผมดังขึ้นครับ ผมยังไม่รับเช่นเดิม บ่อยจนผมเปลี่ยนโหมดให้เข้าระบบสั่นแทน
ก็จากใครคนนั้นล่ะครับ ไม่ใช่จากใครที่ไหนหรอก
สงสัยรูปนั่น....มันทำให้ใครบางคนเริ่มมีอาการอยู่เฉยไม่ได้แล้วล่ะ
มันดิ้นไม่ต่างจากผมเลย เมื่อเจอเรื่องแบบนี้
จะหาว่าบ้าก็ได้นะครับที่ทำไปแบบนี้
เพราะผมอยากให้มันรู้เหมือนกันว่า ถ้าผมทำแบบมันบ้าง มันจะรู้สึกยังไง
1อาทิตย์เต็มๆ ที่ผมต้องทำแบบไม่สนใจมัน
เฉยเมย ไม่พูดคุย คิดแต่จะจ้องเอาคืนอย่างเดียว
ผมรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง สำหรับมันครับ
แต่ผมแค่อยากให้มันได้รู้ว่ามันจะยังปกติได้ไหม ถ้ามันเจอแบบผมก็แค่นั้น
โดยที่ผมคิดถึงผลที่จะเกิดขึ้นมาแล้วครับ
ถึงเราสองคนจะต้องเลิกกัน ผมว่าก็ยังดีกว่าที่จะให้มันมีครั้งที่3 หรือครั้งที4
และทุกครั้งต้องมานั่งเสียใจจะเป็นจะตาย แล้วใครมาช่วยผมได้ละครับ
ยกเว้นผมเองที่ต้องค่อยๆดึงตัวเองออกมาจากความเสียใจนั่นที่มันทำไว้แล้วถึงสองครั้ง
มือถือผมยังดังขึ้นเรื่อย ๆ จนแบตมันเริ่มลดลงทีล่ะขีด
ผมก็สงสัยเหมือนกันว่ามันคงไม่เป็นอันจะทำงานแน่ๆ
ช่วยไม่ได้ครับ ช่วงนี้กรูขอเอาคืนบ้าง
และมึงก็ไม่ต่างอะไรจากรูเลย
บทเรียนที่มึงได้รับ มันมาจากความขี้เกรงใจของมึงเอง ยอมรับมันเถอะ ไอ้คนปากหนัก ขี้เกรงใจ
from ใครคนนั้น
ปอร์ทำแบบนี้ได้ยังไงครับ
นี่ใช่ไหม คือสิ่งที่ปอร์ทำเฉยชากับผม
เขาเป็นใครครับ เขาเป็นใคร
option back
ผมเปิดข้อความดู บอกได้คำเดียวเลยครับว่าสะใจจริงๆ
ต้องขอบคุณเพื่อนเดชมากมาย ที่ตัดต่อภาพออกมาได้อย่างเนียน
เนียนจนจับผิดไม่ได้สักจุดเลยว่าตัดต่อขึ้น
ใช่ครับ ภาพผมอยู่บนเตียงนอน กับเพื่อนรักของผมนั้นเอง มีผ้าห่มคลุมตัว
ตั้งแต่หน้าอกลงไปถึงปลายเท้า ส่วนด้านบนเปือยครับ
เพื่อนที่นอนข้างผมคือเพื่อนรักของผมนั้นเอง
แต่ใบหน้ากับเป็นใครที่ผมไม่รู้จักเลย รู้แต่ว่าตอนนี้เขาคนที่ผมไม่รู้จักนั้น
ทำให้ไอ้ลุงแทบเป็นแทบตายในเวลานี้..สะใจมากครับ
ตอนนี้ยังพอขำออกครับ เลยขอขำก่อนนะครับ
from ใครคนนั้น
ปอร์เบื่อผมแล้วเหรอครับ
บอกผมดีๆ ก็ได้ อย่าทำแบบนี้เลย
option back
แล้วกรูพร้อมที่จะไม่รับฟังหรือ กับเรื่องที่มึงเจอมา
มีแต่มึงนะ พยายามหนีกรูไปจนเกิดเรื่องบ้าๆ แบบนี้ขึ้น ผมแย้งมันในใจครับ หลังจากอ่านข้อความ
from ใครคนนั้น
มาเจอกันได้ไหมครับ
ผมอยากเจอคุณ
และอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
option back
ข้อความถูกปิดหลังจากที่ผมอ่าน
from ใครคนนั้น
คืนนี้
มาเจอผมนะครับ
ผมจะรอที่บ้านคุณย่า คืนนี้
option back
ยังไม่มีข้อความตอบกลับจากผมเลยแม้แต่ข้อความเดียว
ตอนนั้นผมรู้ครับว่าผมดูเป็นคนใจร้ายในสายตามันไปแล้ว
from ใครคนนั้น
มานะครับ ผมจะรอ
นานแค่ไหนผมก็จะรอ ถึงปอร์นะมีใครใหม่แล้ว
ผมก็จะรอฟังจากปากของปอร์
มานะครับ ผมจะรอ
option back
นี้เป็นข้อความสุดท้าย หลังจากนั้นก็ไม่มีsms จากใครคนนั้น
หรือแม้กระทั้ง miss call อีกเลย
ตอนนี้ผมกลับรู้สึกเศร้าๆ เข้ามาแทนครับความรู้สึกสะใจแล้วสิครับ
ผมนั่งทบทวนสิ่งที่ผมทำลงไป ว่ามันคุ้มค่าไหมกับสิ่งที่ผมลงไป
มันสะใจจริงเหรอ กับสิ่งที่ผมตอบแทนกับสิ่งที่มัมทำให้ผมเสียใจ
มัน และก็มัน.....ต่างๆ นา นา ไม่เป็นอันจะทำงานแล้วสิครับ
เวลาเดินช้าเสมอ เวลาที่เรามีเรื่องทุกข์ใจ
“……………………”
“สวัสดีครับคุณย่า” ผมตอบหลังจากรับสายครับ
“……………………”
“ขอโทษครับคุณย่า ที่ผมเอาแต่เรื่องไม่สบายใจมาให้”
“……………………”
“ครับคุณย่า ครับ ครับ ”
แล้วท่านก็วางไปเมื่อท่านพูดในสิ่งที่ท่านอยากพูด
ผมรู้สึกเสียใจนะครับที่ผู้ใหญ่ต้องมาคอยรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ของเราสองคน เรื่องดีๆ ผมไม่เคยปิดท่านแม้แต่น้อย
แต่นี้เป็นปัญหาที่เราสองคนที่ต้องแก้กันเอง
ไม่ใช่อะไร อะไร ก็ต้องคอยให้ท่านยื่นมือเข้ามาแก้ให้เองทุกครั้ง
อาจเป็นเพราะผมเอง ที่ไม่ยอมพูดอะไรกับมัน จนมันต้องทำแบบนี้ทุกครั้ง
หรืออาจเป็นเพราะมันที่ไม่บอกอะไรผมเลย
หรืออาจเป็นเพราะทั้งผมและมันที่ต่างไม่....ต่างๆนานา
ผมควรจะไปพบมันเพื่อพูดคุยกับมัน ตามคำขอของมัน
หรือตามคำขอของคุณย่าดีครับ
ผมจะไปตามคำขอของใครดีครับ ผมควรไปที่นั่นอีกไหม
ช่วยผมคิดที ผมเริ่มสับสนแล้วครับ น้ำตาผมเริ่มไหลอีกครั้ง
หลังจากที่ใจแข็งพยายามไม่ร้องไห้มานาน
ผมควรไปเพื่อทำให้ตัวเองใจอ่อนแล้วเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า อีกไหม
ผมเจ็บปวดหัวใจจังเลย ช่วยผมคิดที
อ่านไป จิบ white wine ไปนะครับ หรูเชียว
:o12: :sad4: :sad11:
-
^
^
:z13: ค้างได้อีก อยากผสมยาฆ่าแมลงใน white wine ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
**************************
:z3: :z3: :เฮ้อ:
ไม่ว่าจะแก้แค้นหรือประชดด้วยวิธีไหนก็เจ็บด้วยกันทั้งสองฝ่ายนะคะ
ไม่เห็นด้วยเลยอ่ะเอารูปรีทัชส่งไปให้อิลุง :เฮ้อ: ถามว่าสะใจมั๊ย แน่นอน
วินาทีที่คิดว่าอิลุงจะร้อนรนเหมือนคนบ้า นะ สะใจมากอ่ะใช่
แ่ต่หลังจากนั้น ตัวเองก็ต้องร้อนซะเอง
หันหน้ามาคุยกันดีๆนะคะ 1 อาทิตย์กับค.เฉยชา เย็นชา ที่ทำไว้กับอิลุง
ถึงมันจะไม่ได้มากไปสำหรับคนทำ แต่มันก็ไม่ได้น้อยเลยสำหรับที่ต้องอดทนรอคอย
แต่ในทางตรงกันข้าม อิลุงที่ ณ วันนี้ก็ไม่ได้รู้เลยว่าตัวไปทำอะไรไว้ให้สวยโกรธ
แต่มันจะตลกไปหน่อยมั๊ยที่ไม่พยายามจะหาสาเหตุว่าทำสวยถึงได้
กลายเป็นคนไม่มีเหตุผลและใจร้ายกับเค้ามากๆขนาดนั้น ทั้งๆที่เมื่อก่อนสวยไม่ได้เป็น
คนแบบนี้หนิ อิลุงอย่ามาทำโง่ ไม่รู้เรื่อง ตอนนี้จะเป็นจะตาย ทำมาพึ่งคุณย่า :เฮ้อ:
ไม่เห็นใจคนแก่บ้างรึไง ปัญหาเรา ก็แก้เอาเองดิ
สวย ไปเจออิลุงเหอะ คุยกันให้เรียบร้อย ว่าจะเอาไง
จะเดินเส้นทางเดียวกัน หรือว่าจะเดินคู่ขนานกันไปเรื่อยๆ
ปัญหามีไว้แก้ไข ไม่ได้มีไว้หลีกหนี ยิ่งหนียิ่งทรมานทรวง ใบหน้าห่อเหี่ยว แก่ก่อนไว้นะจะบอกให้
+1 ขอให้คุยกันด้วยค.รักนะคะ :L2: :กอด1: :man1:
-
โอว แม่นาง แผนการณ์ช่างลึกล้ำนัก
ทำไปแล้ว ก็ต้องรอผลมันละทีนี้ o22
-
พอได้แล้วมั้งนู๋ปอร์ เกรงใจคุณย่าท่านนะ
ถึงเวลามาพูดกันให้รู้เรื่องได้แล้ว อิอิ
-
เข้าข้างนู๋ปอร์นะ
แต่สงสารลุงจับใจอ่ะ พอแว้วนะ ได้โปรดดด o18
-
พี่ปอร์ ...
ไม่ใช่ว่าไม่สงสารพี่ปอร์นะ .. แต่ไม่รู้ดิ .. บอกไม่ถูกอ่ะ
ตอนแรกอ่ะ .. คิดว่าพี่ปอร์่ให้พี่เดชตัดต่อรูปลุงที่อินนท์ส่งมาให้แรงขึ้นแล้วส่งกลับไปซะอีก
แต่นี่มันคือตัวพี่ปอร์เองอ่ะ .. ไม่รู้ดิ ไม่อยากให้เค้าเข้าใจพี่ปอร์ผิดแบบนี้ทั้งที่พี่ปอร์ไม่ได้ทำ
(เห็นป่ะ .. เค้าอ่ะ เข้าข้างพี่ปอร์นะ)
ตอนหน้สมาต่อเร็วๆไ้ด้ม่า .. ทุกวันเค้าเข้าเล้ามารอพี่ปอร์อัพนะเนี่ย >__________<
คาใจอ่ะ .. ไม่อยากให้มันอึมครึมต่อไปแล้ว .. ถ้าต้องจบแบบพี่ปอร์เจ็บปวดโดยที่อีกฝ่ายยังไม่รู้เรื่องอะไรมันก็แย่นะพี่ปอร์
ฮึกๆๆๆ (ร้องไห้ประท้วง .. มาปลอบเด๋วนี้เลย 555+)
-
พี่ปอร์ ...
ไม่ใช่ว่าไม่สงสารพี่ปอร์นะ .. แต่ไม่รู้ดิ .. บอกไม่ถูกอ่ะ
ตอนแรกอ่ะ .. คิดว่าพี่ปอร์่ให้พี่เดชตัดต่อรูปลุงที่อินนท์ส่งมาให้แรงขึ้นแล้วส่งกลับไปซะอีก
แต่นี่มันคือตัวพี่ปอร์เองอ่ะ .. ไม่รู้ดิ ไม่อยากให้เค้าเข้าใจพี่ปอร์ผิดแบบนี้ทั้งที่พี่ปอร์ไม่ได้ทำ
(เห็นป่ะ .. เค้าอ่ะ เข้าข้างพี่ปอร์นะ)
ตอนหน้สมาต่อเร็วๆไ้ด้ม่า .. ทุกวันเค้าเข้าเล้ามารอพี่ปอร์อัพนะเนี่ย >__________<
คาใจอ่ะ .. ไม่อยากให้มันอึมครึมต่อไปแล้ว .. ถ้าต้องจบแบบพี่ปอร์เจ็บปวดโดยที่อีกฝ่ายยังไม่รู้เรื่องอะไรมันก็แย่นะพี่ปอร์
ฮึกๆๆๆ (ร้องไห้ประท้วง .. มาปลอบเด๋วนี้เลย 555+)
โหะ โหะ เลิกร้องไห้เถอะน้องหนู
พี่ปอร์มาปลอบแล้ว o18
-
แล้วแต่ปอร์แล้วกันว่าจะไปเพื่อใคร หรืออะไร
แต่ถ้าตัดสินใจที่จะไปแล้วก็คุยกันให้รู้เรื่องนะ อย่าให้มันเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก
เพราะถ้ามันยังเป็นแบบนี้อีก อืม....บางทีอนาคตมันก็ไม่แน่นอนนะ o18 .....เหมือนขู่เลยเรา :L2:
ไงก็คุยกันใด้ดีๆๆละกันนะ o13 o13 :bye2: :bye2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
สะใจแล้วมีความทุกข์ ทำไปทำไม อยู่เฉย ๆ นั้นแหละดีแล้ว
:z2: :z2:
-
เจ็บทั้งสองฝ่ายเลยนะพี่ปอ..
เมื่อไหร่จะclear กันสักทีค๊าบบบบบ
รอๆ
:call: :call: :call:
-
ก็สงสารพี่ลุงอยู่นะ แต่ก็สมควรโดนแบบนี้นะ
ยังไงคราวนี้ก็กลับไปเคลียร์กันให้รู้เรื่องไปเลยนะพี่ปอร์
ถ้ายังมีคราวหน้าอีกก็อย่าเก็บไว้
ไปละ จะไปนั่งจิบ rice whisky รอตอนต่อไปนะ
-
พี่ปอร์เอาคืนแบบนี้ก้อเสียใจอยู่เหมือนกันใช่มั้ยล่ะคะ
พี่ลุงเองเค้าก้อคงเสียใจเหมือนกัน แง้ ไมมีแต่คนเสียใจล่ะ :o12:
เฮ้อ อึดอัดๆๆๆ แต่ตอนนี้ต้องไปปั่นแลปก่อนละ
ฝันดีค่าพี่ปอร์คนสวยยยย
P.S. จิบ white spirit แทนได้ป่าว แรงดี 40 degree แน่ะ เอิ๊กๆๆๆ
-
พี่ปอร์คนสวยอย่าแกล้งอิลุงมากนะค่ะ
ถ้าเลิกกันก็ขอให้เข้าใจดีกว่า :m15:
เพราะนนท์คนเดียวเลย :angry2:
-
ปอร์เอ๊ย ทำแบบนี้มันก็ยิ่งเข้าตัวเรานะ แทนที่จะคุยกันดีๆ
เราแนะนำว่าสวยควรไปหาเค้านะ คุยกันให้รู้เรื่อง จะเลิกหรือจะคืนดีกันก็เอาให้มันเคลียๆ ไปเลย สงสารทั้งคู่
แล้วไม่แน่ภาพที่ชะนีนนท์ส่งมามันอาจจะตัดต่อก็ได้นะสวย
-
สวยเอ๋ยสวย ทำเก่งอยู่นั่น เอาคืนแล้วได้อะไร ความเสียใจมันไม่หนีไปจากใจสวยหรอก มีแต่จะเพิ่มขึ้น
คุยกับเค้าสักทีดีกว่า ด่ามันให้ซะใจ ตบให้มึน แล้วควักรูปขึ้นมาโชว์ให้เห็นดีกว่ามั๊ย ส่งรูปแบบนั้นไปเดี๋ยวกลายเป็นเราผิดทำงัย
แล้วรีบกลับมาเล่าด้วยนะ ค้างคา :เฮ้อ:
-
ป๊าดดดด -1 คุณปอร์ซะดีมั้ยเนี่ย o22
ไอ้เรารึก็เข้าข้างคุณปอร์มาตลอด ... เพราะไม่ชอบความเกรงใจคนอื่นของลุง ที่มาทำร้ายคุณปอร์อยู่บ่อยๆ
แต่ปัญหา ความผิดพลาด ที่เกิดจากความไม่ตั้งใจ .... กับ ความจงใจ
ถึงผลลัพธ์จะออกมาเหมือนกัน ... แต่ความรู้สึกมันต่างกันนะคะ
ลุงที่ไม่ค่อยพูด ... เมื่อเกิดปัญหา ก็พยายามหาทางเคลียร์กันให้รู้เรื่อง
ในขณะที่คุณปอร์ช่างพูด ... กลับใช้ความเงียบ เพื่อเลี่ยงที่จะจบปัญหา
ถ้าลุงเป็นพวก ตบจูบๆ ล่ะก้อ คุยรู้เรื่องกันไปตั้งนานแล้ว ... เฮ้ออ ไม่ได้ดั่งใจเล้ยยย :haun5:
-
:a5: o22 :เฮ้อ:
-
:serius2:
โอ๊ยยยย
ประชดกันเข้าไป
เดี๋ยวเป็นเรื่องจริงๆหรอก
:a14:
น่าจะให้ลุงตบจูบซะให้เข็ด
ปล อ่านไป จิบ white water ไปแทนได้ปะ แบบประหยัดอะ
:laugh3:
-
น้องปอร์คนสวย ใจร้ายไปหลายวินาทีเลยนะ ........... :m15: :m15: :m15:
ประชดกันเข้าไปนะครับมีแต่เจ็บกับเจ็บด้วยกันทั้งคู่ครับ
หันหน้าคุยกันดีกว่าครับว่าจะเอาไงต่อไปดี
การเงียบก้ไม่ได้ช่วยแก่ปัญหาได้ อึดอัดไหมหละครับผม เจอหน้ากันไม่พูดไม่จากัน
อึกอัดโคตร (เห็นใจน้องปอร์นะครับผมที่อยากงอนนานให้ลุงรู้สึก)
แต่ก็เห็นใจลุงนะครับผมตามง้อแล้วเขาไม่สนใจ เหมือนเป็นอากาศธาตุ (บางครั้งอาจทำให่เกิดความรู้สึกน้อยใจบ้าง
ท้อใจบ้าง :เฮ้อ: :เฮ้อ: (โดนแฟนเอาคืนบ่อยๆ :m20:ส่วนตัวไปไหมครับ)
รีบมาต่อด้วยนะครับผม รอให้เคลียร์กันนะครับ
:pig4: :pig4:
-
คนสวยถ้าเอาคืนลุงสะใจแล้ว
ก็กลับไปคุยกันให้รู้เรื่องนะ
ปล่อยๆไปอย่างนี้ คนที่เจ็บที่สุดก็คือสวยเองนะ
:กอด1:
-
คุณพี่ปอร์สุดสวยทำไมไม่ส่ง
รูปไอ้ลุงกับไอ้นนท์ไปให้ล่ะคะ
มันจะได้รู้ว่ามันทำไรผิด
กับคนสวยไว้ ดันส่งรูปตัวเองกับเพื่อนเดชซะงั้น
ยิ่งเข้าใจผิดกันไปใหญ่เลย
อ่านตอนนี้ก็สงสารไอ้ลุงเหมือนกัน
แต่จะเป็นยังไงเราก็อยู่ข้างพี่ปอร์สุดสวยเสมอค่ะ
มาต่อเร็วๆนะคะ :L3:
-
พอแล้วครับ
เคลียร์กันได้แล้ว
สงสารใจตัวเองด้วยครับ
:call:
-
หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง
แต่มันจะเจ็บด้วยกันทั้ง2ฝ่ายนะ
ปอร์ไปคุยกับลุงให้เข้าใจกันเถอะ
นะ
-
ณ ขณะนี้
พี่ปอร์ อยู่ในโหลด
สวยแบบร้ายๆ
เอาให้เข็ดค่ะ
สวยซะอย่าง
:laugh:
-
ง่าๆๆอยากรู้อ่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขาสองคนอ่ะ..อย่ายืดแบบช่องเจ็ดเลยนะลุ้นมากมายอยากรู้สาเหตุที่กอล์ฟเงียบไปอ่ะ....ชี้แจงแถลงไขสักทีเหอะ...อึดอัด
-
สวยทำแบบนี้ มันจะเข้าตำรา
"ให้ทุกข์แก่ท่าน (อิลุง) ทุกข์นั้นถึงตัว (สวยปอร์) รึเปล่า
-
แรกๆก็สะใจดี แต่สุดท้ายเราก็ต้องเจ็บเองอยู่ดี ยิ่งไม่รีบปรับความเข้าใจกันจะเสียเค้าไปจริงๆน้า
แต่นิสัยปากหนัก ขี้เกรงใจ ขอเอาไปโยนทิ้งก้นทะเลได้ม๊ายยยยยย
-
มาจุดธูปเรียก...
:call: :call:
ล้อเล่นค๊าบบ
-
o13
-
ค้างเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รอออออออออออออออออออออออออออ
-
ไม่รู้ว่าตอนเเรกพี่กอล์ฟเฉยชากะพี่ปอร์ทำไม
สุดท้ายก็ถึงทีพี่เเรดนนท์โดนมันเอาคืนซะเกือบ
ตายพี่กอล์ฟก็ยังมึนได้โล่ไม่รู้เรื่อง
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย
ทนไม่ไหวแล้วนะ
-
นึกไม่ออกเลยว่าจะดีกันยังไง?
น้องปอร์จะเสร็จลุงมั๊ยเนี่ย ถ้าดีกันแล้ว
เหอๆ :L1:
-
อยากให้ดีกันเร็วๆง่ะ
ฮือๆๆๆ
อย่าให้มานจบเศร้าเลยนะ
:sad4: :sad4:
-
:z1:
อ่านเม้นท์ของ FC ปอร์สวยแล้ว
ฮ่าฮ่า สวยเค้าจะงอนมั๊ยเนี่ยะ เอิ้กเอิ้ก
เห็นม่ะ....พอปอร์เอาคืนไอ่ลุงเข้าจริง
หุหุ คนที่ถูกสงสาร กลับเป็นไอ่ลุง...กอล์ฟซะนี่
สวย...อย่าน้อยใจไปเลยนะ
FC เค้ารักปอร์และกอล์ฟ ทั้งสองคนไง
ก็เลยอยากให้สองคนคืนดีกัน...รักกัน
และก็ช่วยกันกำจัดนนท์ให้พ้นออกไปนอกโลก
เพราะฉะนั้น...เมื่อกอล์ฟ ขอมา
ปอร์...ก็จัดไป ตามนั้น
เคลียร์กัน คืนดีกันเหอะนะ
เห็นมั๊ย มีคนเค้าคอยเป็นกำลังใจให้ปอร์กับกอล์ฟ
เป็นแสนนนนนนนน......เป็นล้านนนนนนน
:L1: +1 แล้วนั่งอม Soda ณ ขณะรอ...ลุ้นให้สองคนนี้คืนดีกันเร็วๆๆๆๆๆ :n1:
-
:serius2:
-
มีไรก็คุย ก็ ปรับความเข้าใจให้ตรงกันนะ
ไม่อยากเห็นน้องปอร์ ต้องเสียใจ หรือร้องไห้อีกอะ
เป็นห่วง
ไงก็ไปคุยกับลุงเสียนะ
อย่าปล่อยให้มันทรมานใจอีกเลย
-
หวังว่าจะเคลียร์กันได้นะคับ
-
สวยกะลุงกอล์ฟ
คุยกันได้แล้ว
จะได้เคลียๆกันไปเลย
ก็เข้าใจปอร์นะว่ามันจะมีครั้งที่ 3 ,4 หรือไปเรื่อยๆอ๊ะป่าว
คือก็ยังงงว่า อิลุงทำเหมือนกับว่าไม่รู้เรื่อง
กับสิ่งที่แรดนนท์ทำ ???
ไปเจอเหอะนะ
รักลุงกอล์ฟ+สวยปอร์
:L2:
-
...ไม่รู้จะสงสารใครดี......ทั้งสองคนแล้วกัน แต่ละคนก็มีเหตุผลของตนเอง
...คิดซะว่าสิ่งที่ได้ทำไปแล้วนั้น เป็นสิ่งที่ถูกต้องสำหรับทั้งสองคน ณ.เวลานั้นก็แล้วกัน
...เก็บไว้เป็นบทเรียน แก้ไขปัจจุบัน และอนาคต แต่ละคนก็มาจากครอบครัวต่างกัน
...อุปนิสัย ก็แตกต่างกัน มันก็เลยมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นบ้าง ยังไงก็ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีละกัน :L2:
-
ยังคงอึดอัดได้เช่นเดิม ว๊ากกกก คนสวยค้า ทำแบบนี้มันก็เจ็บทั้งสองฝ่ายอยู่ดี รักกันแต่ทำแบบนี้ โฮฮฮฮฮ
กลับมาคืนดีกันไว ๆ น้า :L1:
-
+1 แต้มที่ 300 ให้ปอร์แล้วนะครับ... :กอด1:
...อ่านแล้วอึดอัดมากมาย และรู้สึกว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว
อยากให้ทั้งคู่ได้เปิดใจคุยกันจริงๆ สักทีนะครับ...
รออ่านต่อครับ
-
น้องปอร์ จะมามั้ยคืนนี้ :call:
พรุ่งนี้มีประชุมเช้าซะด้วยเรา :t3: ห่วงคุณย่าก็ห่วง เอ้ย ไม่ช่าย ห่วงสวยก็ห่วง บักลุงจะรุนแรงกะสวยป่ะเนี่ย :z3:
-
น้องปอร์ จะมามั้ยคืนนี้ :call:
พรุ่งนี้มีประชุมเช้าซะด้วยเรา :t3: ห่วงคุณย่าก็ห่วง เอ้ย ไม่ช่าย ห่วงสวยก็ห่วง บักลุงจะรุนแรงกะสวยป่ะเนี่ย :z3:
ปอร์มาวันเว้นวันครับ ถ้าว่าง
แต่ถ้าช่วงไหนต้องเดินทางไปทำงาน
หลาย ๆ วันอาจมาต่อให้ทีนะครับ
จุดธูปยังไงก็มาไม่ได้ครับ ถ้าไม่ว่าง555
เดือนหน้าตารางงานมาอีกแล้วครับ
ต้องเดินทางอีกครั้งแล้ว
2เดือนกว่าเลย เดินทางเกือบทุกอาทิตย์
สวยอดทน o18
-
:z2: :z2: :z2:
อ่านแล้วจะบ้าตายเครียดๆ สงสารก็นะไม่รู้จะพูดไง
แล้วจะรออ่านต่อ
นิว(เครียดลงตูดถ่ายไม่ออกล่ะ 555+)
-
o13
-
สวยทนได้ แต่คนอ่านทนไม่ได้ :serius2:
2 เดือนเหมือน 2 สหัสวรรษ
-
ทำไม สวยต้องแต้มสีเทาให้ตัวเองด้วยล่ะ เฮ้อ แม้จะต้องเลิกลาเราก็น่าจะเดินออกอย่างขาวสะอาดนะเพราะเราบริสุทธิ่ หวังว่าคงเคลียร์กันให้กระจ่างได้นะ เฮ้อ เจ็บปวดทั้งสอง จากที่อ่านทำไมไอลุงเหมือนไม่รู้ว่าทำผิด หรือไม่รู้ว่าสวย รู้ว่าทำผิดกะสวย เอาเหอะคุยกันจะได้ยุติเรื่องราวทั้งหมดจะเดินไปด้วยกัน หรือเดินบนทางเส้นขนาน psแอบสงสารไอลุง555
-
เคลียกันให้รู้เรื่องนะน้องปอร์
การเอาคืนมันเจ็บใช่ป่าว :กอด1:
-
เดือนหน้าตารางงานมาอีกแล้วครับ
ต้องเดินทางอีกครั้งแล้ว
2เดือนกว่าเลย เดินทางเกือบทุกอาทิตย์
สวยอดทน o18
[/color]
o22
ง่ะ 2 เดือน
:sad3:
-
น้องปอร์ จะมามั้ยคืนนี้ :call:
พรุ่งนี้มีประชุมเช้าซะด้วยเรา :t3: ห่วงคุณย่าก็ห่วง เอ้ย ไม่ช่าย ห่วงสวยก็ห่วง บักลุงจะรุนแรงกะสวยป่ะเนี่ย :z3:
ปอร์มาวันเว้นวันครับ ถ้าว่าง
แต่ถ้าช่วงไหนต้องเดินทางไปทำงาน
หลาย ๆ วันอาจมาต่อให้ทีนะครับ
จุดธูปยังไงก็มาไม่ได้ครับ ถ้าไม่ว่าง555
เดือนหน้าตารางงานมาอีกแล้วครับ
ต้องเดินทางอีกครั้งแล้ว
2เดือนกว่าเลย เดินทางเกือบทุกอาทิตย์
สวยอดทน o18
งั้นไม่จุดธูปแระ ส่งกำไลจัง กำลังใจให้แทนละกัน :give2:
เดินทางเยอะต้องดูแลสุขภาพสม่ำเสมอด้วยนินุ้งปอร์ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:call: :call: :call:
ชาบู โอมมมมมมมมม
ชาบู โอมมมมมมมมม
จะรออย่างตั้งใจคะ :เฮ้อ:
ไดโจบุได :amen: :amen:
-
จิบสาโท รอสัก10นาทีนะครับ
คนสวยตรวจงานให้อยู่
ตอนนั้นคงมึนอ่านแล้วได้อารมณ์พิลึก555
-
รอสวยมืดๆดึกๆ :m22:
-
ช่วยผมคิดที ผมเริ่มสับสนแล้วครับ น้ำตาผมเริ่มไหลอีกครั้ง
หลังจากที่ใจแข็งพยายามไม่ร้องไห้มานาน
ผมควรไปเพื่อทำให้ตัวเองใจอ่อนแล้วเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า อีกไหม
ผมเจ็บปวดหัวใจจังเลย ช่วยผมคิดที
------------*70*-----------------
“สวัสดีครับคุณย่า สวัสดีครับป้านวล ” ผมทักทายทันทีที่เดินเข้าไปยังห้องรับแขก
คุณย่ากับป้านวลกำลังนังดูละครเย็นทางช่องหลายสี
หลายคนคงดีใจใช่ไหมครับเมื่ออ่านมาถึงตรงนี้
และหลายคนก็คงเสียใจไม่น้อยที่ผมเลือกมาตามคำขอของมัน
“อ้าวมาถึงแล้วเหรอจ๊าปอร์” คำพูดและน้ำเสียงของคุณย่ายังเหมือนเดิมครับ
ไม่แตกต่างอะไรเลยจากที่ผมได้ยินครั้งแรก
“หิวหรือยัง เดี๋ยวย่าให้ป้านวล ตั้งโต๊ะเลย”
“ยังครับ คุณย่า แล้วเอ่อ.....”
“หลังจากกลับจากที่ทำงานก็ไม่ลงมาเลย นี่ก็ตั้งแต่บ่ายกว่าๆแล้วมั้ง” ท่านรู้สิ้งที่ผมจะถาม
“ครับ” ผมตอบรับพลางหันไปมองชั้นสองของบ้าน ตามสายตาคุณย่าที่ท่านมองไป
“อยู่เข้าไปได้ยังไงห้องมืดๆ ไม่เปิดไฟเลย นวลเพิ่งขึ้นไปดู เรียกก็ไม่ตอบ”
“ครับ”
“มีหลานกับเขาก็หลายคน แต่ย่าห่วงเจ้ากอล์ฟคนเดียวนี่ละปอร์ กอล์ฟ เป็นคนเกรงใจคน
ย่ากลัวว่า ความที่เกรงใจคนนี่ละ จะทำร้ายมันเอาสักวัน เข้าใจมันด้วยนะปอร์”
“ครับ”ท่านมองหลานท่านออกเสมอ
“ทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม”
ผมก้มหน้าไม่ได้ตอบอะไรท่านอีก
“ยังไงย่าฝากกอล์ฟกับปอร์ด้วย เตือนมันบ่อยๆนะ”
ผมยังคงก้มหน้าไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่อย่างใด
ท่านเล่าให้ฟังว่าไอ้ลุงมันเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้วครับ
สุภาพ อ่อนน้อน ขี้เห็นอกเห็นใจคนเสมอ ถึงแม้มันจะไม่รู้จักคนเหล่านั้นมาก่อนก็ตาม
และถ้ายิ่งคนรู้จักแล้ว มันยิ่งเพิ่มความเกรงใจเข้าไปอีกเป็นหลายเท่า
จนนำความลำบากใจมาให้ตัวเองอยู่หลายครั้งเหมือนกัน
คุณย่าเล่าให้ผมฟังอีกว่า มีอยู่ครั้งนึง ช่วงที่เรียนม.ปลาย ไปซัมเมอร์ที่ต่างประเทศ
เพื่อนคนไทยที่ไปด้วยกันถูกล้วงกระเป๋าจนไม่เหลือตังค์สักบาท
เขาขอความช่วยเหลือจากมัน
มันก็ช่วยเขาจนตัวมันเองต้องเดือดร้อนตามๆกันไป
ร้ายไปกว่านั้นไม่บอกป๊ากับม๊ามันด้วย เลยเป็นเรื่องใหญ่โต
เพราะมันไม่ใช่จำนวนเงินน้อยๆเลยครับ
กลับมาเลยต้องอบรมกันยกใหญ่
ย่ายังบอกอีกครับว่านี่ดีขึ้นมากแล้วนะ คงเป็นเพราะมันโตขึ้นด้วยมั้งครับ
ผมคุยกับคุณย่าสักพักครับ
ภายในใจยังกล้าๆ กลัวๆ ว่าจะขึ้นไปดีหรือถอยหลังกลับบ้าน
มันยากมากครับ....ที่จะเผชิญกับเรื่องแบบนี้ด้วยตนเอง
แต่ยังรู้สึกดีที่ผู้ใหญ่ อย่างคุณย่าท่านเข้าใจ
ความกลัวหายไปเยอะเหมือนกันครับ
“ไปเถอะลูก ขึ้นไปเถอะ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั่น ถึงยังไงเราก็เป็นหลานย่าเหมือนกัน”
คุณย่าพูดเหมือนท่านรู้ว่าผมกำลังรู้สึกอย่างไรในเวลานี้
ผมมองคุณย่าครับ ท่านก็มองกลับมาที่ผมเช่นกัน
“ครับคุณย่า”
“คุยกันซะ ต่างคนต่างทิฐิ ใส่กัน มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกจ๊า
เหมือนกับที่ปู่เจ้ากอล์ฟกับป๊ามันนั่นล่ะ” ท่านเล่าความหลัง
“ครับคุณย่า”
“มา ....มาให้ย่ากอดหน่อยลูก”
ท่านอ้าแขนให้ผม ใบหน้ามีร้อยยิ้มที่ดูอบอุ่น
“ครับ” ผมถลา เข้าไปกอดท่าน ท่านลูบหลังผมเบา ๆ
“ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้นนะ ปอร์ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น บ้านย่าต้อนรับเราเสมอนะ”
ผมได้ฟังแบบนั้นแล้วน้ำตาเริ่มคลอ รู้สึกถึงความอบอุ่นที่คุณย่าท่านมอบให้มา
ถึงแม้ผมจะไม่ใช่หลานจริงๆ ของท่านก็ตาม
ท่านยังลูบหลังผมเรื่อยๆ ตราบที่ผมยังไม่ดึงตัวออกจากอ้อมกอดนั้น
“ไม่ต้องร้อง ไม่ต้องร้อง” ผมปาดน้ำตาก่อนที่มันจะไหล
“ครับ”
ผมเดินขึ้นบันใดอย่างช้าๆท่ามกลางสายตาของคนสองคนที่กำลังเฝ้ามองผมอยู่ที่ห้องรับแขก
ใจผมมันคิดถึงผลลัพท์ที่จะตามมาแล้วครับ แต่เป็นในทางที่ไม่ดีเลย
ผมเปิดประตูออกด้วยมือที่อ่อนไร้เลี้ยวแรง และมันก็ค่อย ๆ แง้มออก
สิ่งที่ผมเห็นคือความมืดที่แผ่ปกคลุมไปทั่วปริเวณห้อง
แสงสว่างยังพอส่องเข้ามาจากหน้าต่างบานเดิมที่เปิดไว้ตลอดเวลา
และมีใครคนนั้นยืนเกาะขอบหน้าต่างอีกข้างอยู่
ใครคนนั้นหันมามองผมตามเสียงดังของประตู
ไม่มีแม้แต่เสียงทักทายที่แสนสุภาพมาให้ผมเหมือนเดิม
เขากลับหันไปมองออกไปยังนอกหน้าต่างนั่นอีกครั้ง
ผมเดิมเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
อาบน้ำ ..น้ำคงพอทำให้ผมอารมณ์ผมเย็นลงได้มากกว่านี้
แล้วน้ำจากฝักบัวค่อยๆชะโลมลงบนตัวผม
ใช่ครับกายผมเย็นลงตามที่ผมต้องการ แต่ในสมองกลับสวนทาง
ผลลัพท์ที่ผมจินตนาการยังสลัดไม่หลุดเช่นเดิม
ผมออกมาจากห้องน้ำตรงไปยังโต๊ะหน้ากระจก
นั่งลงอย่างช้าๆ บนเก้าอี้ตัวเดิม สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าผมคือเงาตัวเองในกระจกบานใหญ่
บนใหญ่จนมันสะท้อนให้ผมเห็นสิ่งที่เป็นผม ตัวตนที่ผมเป็น
เหมือนความคิดของผมและเงาในกระจกนั่นสื่อถึงกันผ่านดวงตาของกันและกัน
เงานั้นเหมือนมีตัวตนและรู้สึกถึงสิ่งที่ผมรู้สึกในตอนนี้
อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมรู้สึกว่าภายในห้องที่คุ้นเคย ยังมีคนๆนึงที่ยังพอเข้าใจผมอยู่บ้าง
ถึงมันจะเป็นแค่เหงาดำๆ ก็ตาม
“ปอร์ครับ”เสียงจากใครคนนั้นที่ดูแตกต่างจากเสียงปกติของเขา เสียงเหมือนที่ผ่านการร้องไห้มาเป็นเวลานาน
เขาพูดขึ้นขณะโอบผมมาจากด้วยหลัง
“อืม” เสียงตอบเบาๆ สายตายังมองเจ้าเงาดำๆ ของผมเช่นเดิม
*
**
***
“เรายังเหมือนเดิมกันอยู่ไหม”เขาถามผมท่ามกลางความืดที่ค่อยๆเข้ามา
จะมีแสงสว่างก็จากห้องน้ำที่ผมเปิดไว้เท่านั้น
และผมก็เลือกที่จะไม่ตอบคำถามของมัน
ใช่ครับผมตอบได้ แต่มันจะเหมือนเดิมได้ยังไง ถ้าผมตอบเพียงคนเดียว
มันกอดผมอยู่อย่างงั้น และผมก็เช็ดผมไปเรื่อยๆ ไม่รู้สึกว่ามันจะแห้งเอาสักเลย
“ไปอาบน้ำก่อนไหม” ผมเสนอไอเดียหลังจากที่รวบรวความกล้าอยู่เป็นเวลานาน
ในที่สุดก็กล้าที่จะพูดไป และไม่เกี่ยวกับที่มันถามเลย
“ปอร์ครับ”
“อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย ไปอาบน้ำก่อนเถอะ จะได้สบายตัว และหลังจากนั้นค่อยมาคุยกัน”
ผมพูดจบ พยายามแกะมือมันที่โอบกอดผมไว้ออก
ยิ่งแกะ มันยิ่งพยายามที่จะกอดผมให้แน่นขึ้น
จนผมเลิกพยายามที่จะเกาะมันแล้ว ปล่อยให้มันกอดไป
ความรู้สึกตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว..... สำหรับผมนะ
เขาบอกว่าคนเรารักกัน แค่มองตากันมันก็รู้สึกดีแล้ว
ยิ่งถ้าเป็นการสัมผัสกันยิ่งทำให้เราตื่นเต้นจิตใจล่องลอยไปไหนต่อไหน
แต่ความรู้สึกผมตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ....หัวใจไม่สั่นเลย
ไม่อยากตอบสนองอะไรทั้งสิ้น
เหมือนมีอะไรบางๆ มากั้นความรู้สึกของผมไว้
คงเป็นความรู้สึกของเราทั้งสองคนตอนนี้
เมื่อ มันรู้ว่าผมเงียบเฉย มันจึงปล่อยให้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ห้องยังมืดอยู่ และผมไม่คิดที่จะเปิดไฟ รับความสว่างไสวจากโคมไฟดวงเดิม
กิจกรรมถูกทำโดยผมภายใต้ความมืด จะมีก็เพียงเสียงลม
และเสียงน้ำจากฝักบัวของใครคนนั้นที่คอยเป็นเพื่อน
เวลาผ่านไปผมยังคงนั่งมองตัวเองในกระจกเช่นเดิมครับ
และใครคนนั้นมันก็ออกมาจากห้องน้ำและตรงเข้ามาหาผมครับ
และผมก็เลือกที่จะยืนให้มันนั่งแทน
ก็คงทำเหมือนเดิมนั่นละครับ คือเช็ดตัวให้มันอย่างที่ผมเคยทำนั่นล่ะ
แต่ครั้งนี้มันต่างจากครั้งที่แล้วๆมา จนผมคิดว่ามันน่าจะสัมผัสได้
เสื้อยืด และกางเกงขาสั้นผมเองล่ะครับเป็นไปลื้อในตู้ มาให้มันหลังจากที่เช็ดตัวมันเสร็จแล้ว
แปลกนะครับ ทั้งที่เราทั้งสองคนเพิ่งจะเจอเรื่องที่ทำให้จิตใจเราร้อนรนมา
ความเป็นจริงแล้วเรา ต้องพยายามที่จะสอบถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากอีกฝ่าย
แต่ตอนนี้ เราสองคนกลับ ทำตัวช้าๆ ปล่อยตัวเองไปตามเข็มวินาที
ไม่มีอารมณ์อื่นใดเลย นอกความว่างเปล่าในจิตใจ ไม่มีแม้แต่ความโกรธที่มีอยู่เต็มหัวใจ
หรือมี แต่มันกลับไม่แสดงอาการ
เราทำเหมือนคนที่กำลังยอมรับชะตากรรม
ที่มันกำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
ใครเป็นคนพิพากษา เหรอครับ คำตอบคือเราสองคน ผม และไอ้ลุง
เมื่อมันถึงนาทีที่เราสองคนต้องคุยกันแล้ว
อะไรก็ห้ามไม่ได้....... นอกจากเสียงป้านวลเคาะประตู
“ลงมาทานข้าวกันได้แล้วค่ะ”
ความตั้งใจที่ผมจะเป็นฝ่ายเคลียร์สิ่งที่มันทิ่มตำใจเราสองคนต้องหยุดลงไป
สิ่งที่เข้ามาแทนคือความหิวครับ เพราะป้านวลเป็นคนสะกิดมันขึ้นมา
“เดี๋ยวลงไปครับป้า” เมื่อผมรอให้มันตอบป้านวลไป แต่มันยังเฉยอยู่ ผมจึงทำเอง
มันเดินตามผมช้าๆ ลงมาจากข้างบนครับ
คุณย่านั่งรอเราสองคนที่โต๊ะทานข้าวแล้ว
“มา ..มาทานข้าวกัน ปอร์นั่งข้างย่า ส่วนเจ้ากอล์ฟ นั่งโน้น”
คุณย่าท่านจัดแจงเสร็จเลยครับ ..ผมและไอ้ลุงมีหน้าที่ทำตามเท่านั้นครับ
ไม่มีสิทธิออกเสียงอะไรทั้งนั้น
หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมและป้านวลช่วยกันเก็บโต๊ะครับ
ไอ้ลุงยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ในครัว ทำอะไรดูขัดเขินไปหมด
คงเกร็งๆ ที่จะช่วยครับ ส่วนคุณย่านั่งคุยไป
ผมเดินออกจากครัวคนแรกครับ หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จ
ที่ผมเลือกที่จะเดินไป กลับไม่ใช่ห้องรับแขก หรือห้องนอน
แต่มันเป็นสวนหลังบ้านครับ สวนที่เราเคยเก็บดอกไม้
สวนที่เราฉลองวันแห่งความรักด้วยกันครับ และอีกมากมาย
จุดหมายของผมเหรอครับ
เพื่อซึมซับ ห่วงเวลาที่เราเคยทำอะไรร่วมกันหลายต่อๆ หลายครั้ง
เผื่อวันข้างหน้าผมอาจไมได้มายืนที่ตรงนี้อีกแล้ว
-
ู^
^
:z3: อยากเอายาพิษลอบใส่ในสาโทจัง :m16:
*****
ยิ่งอ่านก็ยิ่งกลัวใจสวย ทำไมหนอค.รักที่เคยหวานฉ่ำ
ทำไมตอนนี้มันขมและเฝื่อนๆคอแล้วล่ะ
ความรู้สึกตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว..... สำหรับผมนะ
เขาบอกว่าคนเรารักกัน แค่มองตากันมันก็รู้สึกดีแล้ว
ยิ่งถ้าเป็นการสัมผัสกันยิ่งทำให้เราตื่นเต้นจิตใจล่องลอยไปไหนต่อไหน
แต่ความรู้สึกผมตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ....หัวใจไม่สั่นเลย
>> ความทุกข์ใจ ค.กังวลใจมันกลบอาการตื่นเต้น ใจสั่นหมดไปแล้วนี่นะ :เฮ้อ:
อาการแบบนี้ใจคนคนอ่านไม่ดีเลย อิลุงมันจะรู้มั๊ยนะว่าตอนนี้สวยคิดยังไงกับมัน
“เรายังเหมือนเดิมกันอยู่ไหม”
>> ปากไม่หนักแล้วรึ เล่นถามซะตรงเลยหนิทีแบบนี้อ่ะ
แต่ตัวเองอ่ะไม่มีอะไรจะอธิบายให้สวยฟังเลยรึ ถามทั้งๆที่อิลุง
ก็กลัวในคำตอบ และไม่มั่นใจในตัวเองหรอกนะ
อยากได้ยินคำตอบแบบไหนล่ะ แบบที่ตัวเองอยากฟัง
หรือแบบนี้สวยเค้าอยากพูดจริงๆ
คุณย่าท่านยังคงเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรที่คอยบดบังและปกป้องลูกนกโดนพายุซัดมาซะจริงๆ
ท่านอุตส่าห์พูดออกตัวให้หลานชายอันเป็นที่รักแบบนั้นแล้ว
ว่าที่หลานสะใภ้จะทำยังไงได้ล่ะ ไอ้ครั้นจะรับปากไปตรงๆก็เกรงว่าจะ
กลายเป็นคนโกหกไป แต่ไอ้ครั้นจะปฏิเสธเสียงแข็งก็ทำไม่ได้
คุณย่าท่านยังคงเป็นคนที่อบอุ่นเสมอๆเลยนะคะ :sad11:
“ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้นนะ ปอร์ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น บ้านย่าต้อนรับเราเสมอนะ”
>> รักคุณย่าจัง
+1 ให้สวยคะ
-
:z10: :monkeysad: :เฮ้อ:
-
ไม่มีอีกนิดดหรอ
ไมมันสั้นจังอ่าาา :z3:
-
:serius2: ยังไม่ได้เคลีร์ยกันเลย
:z2: :z2:
-
คนสวยใจร้าย ชอบทำให้ค้างเรื่อยเลย :o12:
-
ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องราวจะเลยเถิดไปถึงขนาดนี้
เคลียร์กันเถอะคร้าบบบบ
:sad4:
มาบวกให้น้องปอร์คนสวยด้วยคร้าบบบบบ
-
นู๋ปอร์อย่าทำให้คุณย่าต้องลำบากใจสิจ๊ะ
คุยกับลุงให้รู้เรื่อง อย่ามัวฟอร์มกันแบบนี้เลย อิอิ
-
อ่ะ
ไม่เหมือนเดิมแล้ว?
บางทียื้อไว้ก็เจ็บนะ เจ็บทั้งเราทั้งเขาหละ
-
:sad11: :m15: :monkeysad:
เมื่อไหร่จะดีกันอ่ะ
-
แล้วทำไมไม่พูด ไม่อธิบายความรู้สึกไปละคะ ทั้งสองคนเลย มัวแต่จ้องตากันแล้วมันจะเข้าใจไหมเนี่ย
คนอ่านหงุดหงิดค่ะ
-
อึดอัดหัวใจ :serius2:
สวยไม่พูด อิลุงไม่พูด มันจะเข้าใจกันยังไงเนี่ย ไปคุยกันในสวนบรรยากาศ ความทรงจำดี ๆ คงช่วยให้อะไรดีขึ้น
ปล. แบบว่ามีป้านวล เอาน้ำมาเสริฟ์ตอนเค้าจะคุยกันอีกเนี่ย คงไม่มีแล้วชิมิคะ
-
ไรอะ ไมเป็นแบบนี้
อย่าเลิกกันน้า รับไม่ได้
:m15:
-
อะไรอ่ะสวย :serius2:
แล้วเมื่อไรจะเคลียร์กันเนี่ย
อย่ามัวแต่คิดไปด้านร้ายสิ
เชื่อว่าลุงรักสวยมากนะ
สวยมาต่อด่วน อึดอัดๆ :m16:
-
:sad4:
สวยทำมายทำอย่างงี้
เร่มสงสารลุงละ
-
เปิดอกคุยกัน
ฟังดูเหมือนง่ายเนาะ
แต่จริงๆแล้วมันไม่ได้ง่ายเลย
งานเยอะก็หาเวลาพักผ่อนเยอะด้วยนะจ๊ะ
-
คุณย่าน่ารัก อ่านแล้วคิดถึงยาย บวกหนึ่งให้ค่ะ
สงสัยถึงเวลาปรับตัวกันขนานใหญ่
กอล์ฟ - จะเปลี่ยนแปลงได้มั๊ย
ปอร์ - จะจัดการอย่างไร
รอติดตามค่ะ
ปล. สำหรับปอร์ ไม่รักไม่แคร์ คงไม่ไปบ้านคุณย่านิ
้
-
:z3: คนสวยค้า เครียดค่า เครียดดดดด
คุยกันนะคะ มีอะไรต้องหันหน้าคุยกัน
คุณย่าน่ารักที่สุดในโลก เข้าใจทั้งสองฝ่าย ชอบตอนที่คุณย่าเรียกคนสวยเข้ามากอดมาก ๆ เลยค่า
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะคนสวย
-
อ่านแล้วเครียดจัง ....
คุยกันให้รู้เรื่องนะ เอาใจช่วยทั้งสองคน
:L1:
-
ยังไม่clear เลยพี่ปอ
clear ด่วน ๆ
>> เป็นกำลังจายให้
-
ยิ่งอ่านยิ่งเครียด น้องปอร์คนสวย...สวยเลือกได้
-
การทำแบบนี้
อย่างน้อย คุณลุงก็เปลี่ยนแปลงขึ้น นิดหน่อย o13
-
:z3: โอยปอร์จังอย่าทรมานคนอ่านอีกเลยนะ ฟันโชะๆๆไปเลย คุยกันไปเล้ย ลุงอ่ะลุงกี่ครั้งแล้วที่ทำแบบนี้ บอกไปเลย บอกลุงไปเลยว่า ลื้อไม่ได้ดั่งใจอั๊วะเลย
-
ไม่รู้สึกเพราะหัวใจมันเจ็บจนด้านชา
ลุงจะยอมแพ้แล้วปล่อยมือปอร์ไปแบบนี้นะเหรอ
คนสวยเอาไงดี :o12:
-
อ่านตอนนี้แล้วอึดอัดจังเลย
ตกลงคุยกันดีๆนะคะ ทั้งลุงกอล์ฟและปอร์สุดสวย
อย่าเลิกกันน้า ทนมะล่ายยย
คุณย่าน่ารักจริงๆเลย
-
อึดอัด......หงุดหงิด.....ปวดจิต......เซ็งจิต...........มากมาย :angry2: :angry2: :angry2:
-
:sad4: ปอร์...มันอึดอัด และทรมานมากๆ เลยนะเนี่ย
สิ่งที่อยากพูดที่สุดตอนนี้ก็คือประโยคที่คุณย่าพูดว่า "...คุยกันซะ ต่างคนต่างทิฐิ ใส่กัน มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกจ๊า"
.....รออ่านต่อนะครับ...+1 ให้กำลังใจปอร์นะ :L2:
ปล. จะเดินสายอีกแล้วเหรอ เดินทางปลอดภัยนะครับ
-
:serius2: :serius2:
อึดอัดๆๆๆๆๆๆ
เครียดๆๆๆๆๆๆๆ
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอให้ทุกอย่างคลี่คลาย ดีกว่าเดิม
-
พี่ปอร์คนสวย
มาต่อน่ะคะ
คนอ่าน อ่านแล้วเครียดตาม
-
พี่ปอร์ ดื้อ สวย ดุ 555
ไม่ยอมเคลียร์กันสักที แงๆๆๆๆ
-
ทรมานทั้งคู่
เกินทัดทานละ
คุยกันซะนะ
-
ปวดจายยยยยย :o12:
พาลปวดไปถึงตับบบบ
จะคืนดีกันม๊ายยยอ่า พี่ปอร์คนสวยยยย
-
:z13:
-
โถ..ปอสุดหล่อ(^.^)กะ(ลุง)กอล์ฟสุดเท่ ทั้งคู่บรรลุฌานขั้นสูงกันแล้วหรือครับ ถึงได้มองตากันแล้วเข้าใจคำพูดกันน่ะ หาประโยคสนทนาแทบไม่มี ถ้าพี่ๆมันคุยกันไม่รู้เรื่องก็ให้ "น้องชาย" ของทั้งคู่มันคุยกันแทนละกัน ฮ่ะๆๆๆๆ
-
...คู่นี้กำลังเจอทางตัน หรือเปล่า
...แต่ที่น้องปอร์ทำพี่ว่า..ประชดเนอะ ทำให้สถานการณ์มันแย่ลงหรือเปล่าไม่รู้
...ยังไงก็ขอให้มันผ่านไปด้วยดี ยังไงเป็นแฟนกันไม่ได้ ก็เป็นเพื่อนกันก็ยังดี :L2:
-
อ่านชื่อตอนก็ลุ้นว่าจะคุยกันเรียบร้อย สวยให้รออีกตอนจนได้
เรื่องมันง่ายนะ ถ้าได้คุยกัน ถ้ารักกันก็อภัยให้กันแล้วอยู่ด้วยกันต่อไป แต่ถ้าไม่คิดจะรักแล้วอีตาคนนี้ สวยก็สะบัดก้นหนีเลยก็ได้
พูดกันตามตรง นิสัยแบบนี้ของแฟนสวยน่ะ สวยต้องลำบากอีกหลายเลยเด้อ
แต่ใครจะรู้ดีเท่าน้องปอร์ รีบมาต่อหน่อยนะ :impress2:
-
มารอคนสวย
คืนนี้มาต่อใช่มั้ยจ้ะ
:a3:
-
:m29:
ทิฐิ อ่านว่า ทิ-ฐิ
เป็นอีกคำหนึ่งในพจนานุกรม
ที่เมื่อนำมาใช้แล้ว ไม่เกิดผลดีกับใคร
:L2: พูดจา....คุยกัน เถอะครับ ปอร์-กอล์ฟ
อย่างน้อย....ก็ทำให้เรารู้ว่า....ไม่ได้คิดอะไรไปเอง
ความจริง....ปรากฎ....ชัดเจน
:3123: +1 เอาใจช่วยครับ ปอร์&กอล์ฟ
-
test post :L2:
-
อ่านตอนนี้แล้ว เครียด อ่ะ
-
เข้ามารอตอนต่อไปจ้าตอนนี้หดหู่ เศร้าจังอ่ะ เฮ้อ
-
เข้ามาดูลาดเลา 2 รอบแล้ว ปอร์ ยังมะมาเลย
ว่ารอตอนต่อไปก่อนแล้วค่อยมาอ่าน ทีเดียวแบบรวดเดียวจบมะอยากค้าองอะ
ปอร์ รีบๆๆ มาต่อไวๆๆ นะจ๊ะ อยากอ่าน o13 o13 o13
-
อยู่ไหนค๊าบบพี่ปอร์ รออยู่นะค๊าบบบบบ :z3:
-
ทำมายยยย.....ไม่เคลียร์กันซะทีอะ
ใจจะขาดดดดดดด :sad4:
-
ผมเดินออกจากครัวคนแรกครับ หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จ
ที่ผมเลือกที่จะเดินไป กลับไม่ใช่ห้องรับแขก หรือห้องนอน
แต่มันเป็นสวนหลังบ้านครับ สวนที่เราเคยเก็บดอกไม้
สวนที่เราฉลองวันแห่งความรักด้วยกันครับ และอีกมากมาย
จุดหมายของผมเหรอครับ
เพื่อซึมซับ ห่วงเวลาที่เราเคยทำอะไรร่วมกันหลายต่อๆ หลายครั้ง
เผื่อวันข้างหน้าผมอาจไมได้มายืนที่ตรงนี้อีกแล้ว
**************71*****************
ผมเลือกที่จะนั่งลงบนเก้าอี้สีขาวตัวเดิมที่ตั้งอยู่กลางสวนหลังบ้าน
บรรยากาศเริ่มมืดลงเรื่อยๆ ลมพัดมาเอื่อยๆ
กลิ่นหอมของมวลไม้หลากหลายชนิดพัดเข้ามาในคราเดียวกัน
ยากที่จะแยกได้ว่าเป็นกลิ่นของดอกไม้ชนิดไหน
แสงสว่างจากหลอดไฟดวงเล็กๆที่ถูกเปิดเป็นประจำ ยังคงทำงานอยู่ทุกค่ำคืนมิเคยขาด
ผมยังมีความสุขเล็ก ๆ กับการทอดสายตามองไปในความมืด
ถึงแม้จะมีเรื่องราวต่างๆ เข้ามารบกวนจิตใจตลอดเวลา
เงาของใครคนนั้นตกกระทบบนสนามหญ้า เพราะหลอดไฟส่องผ่านหน้าต่างบานนั้น
ผมมองตามเจ้าของเงา ครับไอ้ลุงมันกำลังมองมายังผม
และผมเลือกที่จะกลับไปมองยังความมืดรายรอบบริเวณที่ผมนั่งอยู่อีกครั้ง
พอหันกลับไปมองเจ้าของเงาอีกที ตอนนี้หน้าต่างนั้นกับเต็มไปด้วยอากาศ
ไรซึ่งเจ้าของเงานั้นเสียแล้ว
ผมเลือกกลับไปมองความืดอีกครั้ง
ปล่อยอารมณ์ให้เยือกเย็นตามสายลมที่พัดเข้ามากระทบกาย
“ทำไมมานั่งอยู่มืดๆ คนเดียวครับ”
“มันเงียบดี” ผมตอบมัน ด้วยโทนเสียงที่ราบเรียบครับ
“งั้นผมขออยู่ในความเงียบด้วยคนนะครับปอร์ เผื่อจิตใจผมจะสงบบ้าง”
มันเลือกนั่งลงเก้าอี้อีกตัวข้างๆ ผม
“อืม”
“คิดไรอยู่ครับปอร์” มันถามผมก่อนที่ผมจะปล่อยความเงียบฆ่าเวลาไปสักพัก
“คิดถึงตัวเอง” มันทำหน้าสงสัยในสิ่งที่ผมพูดไป และผมก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมผมพูดออกไปเช่นนั้น
“คิดถึงตัวเอง ว่าทำไม อะไรต่างๆ มันไม่เป็นอย่างที่คิดไว้” ผมขยายความ ซึ่งมันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
“แล้วกอล์ฟคิดไรอยู่” ผมย้อนถามมันบ้าง
มันเงียบไปสักพัก
“ไม่รู้สิ ....ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่เพราะมันว่างเปล่าเหลือเกินครับ”
คำพูดนี้มันน่าจะเป็นผมมากกว่าที่พูดออกไป
“นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่เลือกคุยกัน” ผมพูดและไม่ได้มองที่หน้ามัน
มันเงียบครับ.... มันยังเลือกที่จะเงียบในแบบที่มันเป็น
“แล้วอยากรู้ไหมว่าทำไมผมเงียบและไม่เลือกที่จะเล่าให้ปอร์ฟัง”
“ไม่รู้หรอก.. มันเกินกว่าที่จะจินตนาการเองได้นะ”
“ตอนนั้นผมคิดว่าผมสามารถจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่’
มันถอนหายใจ
“ตอนนี้ผมรู้ว่า ยิ่งผมอยู่กับตัวเองมากเท่าไรมันยุ่งฉุดต่ำลงเรื่อยๆ”
“แล้วทำไมตอนนั้นไม่คิดแบบนี้”ผมย้อน
“ขอโทษครับ”
“แล้วตอนนี้เล่าได้หรือยังว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“อืม”
แล้วความจริงวันนั้นก็ค่อยๆออกจากปากมันมาครับ
มันบอกว่า วันนั้นที่ป๊ากับม๊าเรียกมันไปพบเพราะมีธุระสำคัญที่ต้องบอกให้มันรู้ครับ
หลายคนเดาถูกว่ามันคืออะไร ครับใช่มันเป็นอย่างที่หลายคนพูดนั่นล่ะครับ
มันต้องหมั่น กับญาติห่างๆอีกสกุลหนึ่ง..... เปล่าครับ
มันโดนจับได้ว่าคบกับผม แล้วป๊ากับม๊าบังคับให้เราเลิกกัน...55เปล่าอีกนั่นล่ะครับ
ความจริงคือ พี่สาวมันโทรมาจากต่างประเทศครับ เพื่อที่จะคุยเรื่องเรียนต่อ
มันบอกว่าพี่สาวมันได้ติดต่อมหาลัยให้แล้วสามารถเดินทางไปได้ทันที
*
**
****
ผมฟังมันเล่าไปท่ามกลางความเงียบของสวนนั่น
พอมันทราบจึงทำให้มันตกใจมากครับเป็นธรรมดา....เพราะมันเร็วเกินไป
ไม่ได้เตรียมตัวอะไรก่อนเลย พอทราบแบบนี้ มันจึงไม่รู้ว่ามันจะทำยังไง
มันบอกมันสับสน แต่ในใจมันลึกๆ มันรู้ว่าวันนึงมันต้องมาถึงครับ แต่มันไม่คิดว่ามันจะเร็วเกินไป
รู้ไหมครับว่าเหตุผลเพียงสองข้อที่ทำให้มันสับสน คือผม ไม่สิ คือเรา มากกว่า
และอนาคตของมัน
“นายเลือกอย่างทำอย่างเดียวและเลือกเพียงคน ๆ เดียวได้ซะที่ไหน” ผมแย้งมัมแกมประชด
มันยิ้มเอื้อยๆ แล้วหันมามองที่ผม ไม่แน่ใจในสิ่งที่ผมพูด
และผมก็มีความหมายอะไรที่มากกว่าที่มันได้ยินเช่นกัน
“ผมรู้ครับ ว่าปอร์หมายถึงอะไร แต่ผมอยากทำทีละอย่างมากกว่า”
มันบอกว่าเวลาที่มันกับผมอยู่ด้วยกัน เป็นเวลาที่สั้นมากเกินกว่าที่มันจะทิ้งผมไปได้
ถ้าเป็นไปได้ มันอยากขอเวลาป๊ากับม๊ามันอีกสักครึ่งปี หรือ1ปี
เพื่อที่มันจะเรียนรู้การใช้ชีวิตร่วมกับใครบางคนเช่นผม
ผมฟังมันพูดผมดีใจนะครับ ที่อย่างน้อย มันก็คิดถึงผม
แต่อาจจะไม่ดีใจซะทีเดียว ผมไม่เห็นด้วยหรอกที่จะเอาผมเป็นตัวกำหนดอนาคตของตัวมัน
“ไปนานแค่ไหน”
“1ปีครับ” มันตอบแล้วแหงนหน้าขึ้นมองไบไม้ที่กำลังปริวตามแรงลม
“แค่1ปีเอง” สิ่งที่ผมพูด มันไม่ตรงกับสิ่งที่ผมคิดอยู่เลย
1 วันผมหายใจเข้าออกกี่ครั้ง 1เดือนรวมเป็นเท่าไร และ1 ปี มันคงมากโขทีเดียว
“ถ้าผมไปปอร์จะรอผมไหมครับ”
ผมเลือกที่จะนิ่งไม่ได้ตอบคำถามอะไรมัน ไม่ใช่ไม่อยากรอนะครับ อยากตอบว่ารออยู่เต็มหัวใจ
แต่มันยังมีสิ่งที่อยากรู้ ซึ่งเป็นปัญหาที่ผมพยายามจะแก้มาแล้ว แต่แก้ไม่ได้สักที
“เห็นไหม ครับ ปอร์ก็ไม่ตอบ”
เปล่าครับ ไม่ใช่ผมตอบไม่ได้ แต่ผมเลือกที่จะยังไม่ตอบในเดี๋ยวนี้มากกว่า
ผมเข้าใจมันนะครับ ถ้าเป็นผมๆผมก็เป็นแบบเดียวกับมัน
เจออะไรที่ไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ มันย่อมที่จะเสียใจเป็นธรรมดา
มันเลยคิดไปเองว่านี่เป็นปัญหาใหญ่สำหรับมัน
จนมันลืมว่า ผม และคุณย่า ยังพร้อมให้มันได้คุย ได้ปรึกษา
ตอนนั้นปัญหานี่จึงใหญ่สำหรับมัน
แต่เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว และมันจะดูเล็กคงทันทีถ้าเราเลือกที่จะเล่าให้ใครฟัง
ให้ช่วยคิด ช่วยตัดสินใจ แต่สำหรับมันตอนนั้น เลือกเก็บไว้ให้เป็นปัญหาที่แก้เองไม่ได้
ร้องไห้จะเป็นจะตาย เงียบไปหลายวัน
จนในที่สุดอะไรต่อมิอะไรที่ทำให้เกิดรอยร้าวระหว่างเราจึงตามมา
โง่จริงนะ ไอ้ลุง5555 กรูอยู่ข้างๆมึงตลอดนะ
แค่หันมากรูก็พร้อมจะรับฟังมึงแล้ว
และสิ่งที่ทำให้มันปวดใจมากขึ้นไปอีกคือ เวลาของการเดินทางได้ถูกกำหนดขึ้นแล้วครับ
เต็มใจหรือไม่ก็เลือกไม่ได้... สิ่งที่มันทำได้คือ เตรียมตัวให้พร้อมที่จะเดินทางเท่านั้น
เศร้าจัง
*
**
****
พอผมได้รู้ความจริงจากปากมันแล้วแต่ผมกับไม่เศร้าเลยเพราะอะไรนั่นเหรอครับ
เพราะผมได้เศร้ามาพอแล้ว
“แล้วทำไมปอร์หนีผมไปล่ะครับ”
ผมนิ่งไปสักพัก
*
*
*
**
*****
“กอล์ฟจำวันที่กอล์ฟไปงานเลี้ยงส่งเพื่อนได้ไหม”
“อืม”
“วันนั้นป๊ากับม๊าโทรมาให้ไปหา หลังจากที่กอล์ฟไปงานอะไรนั่นแล้ว”สีหน้ามันเต็มไปด้วยคำถาม
“ครับ แล้ว…………..”
“ป๊ากับม๊า ท่านรู้เรื่องเราสองคน”
ท่าทางมันตกใจมากครับ
“อืม....ท่านรู้เรื่องมาตลอด จากคุณย่า”
ผมเงียบไป พรางหายใจแรงๆ ออกมา
“ป๊ากับม๊าถามว่าบ้านคุณย่าอยู่สบายดีไหม ปอร์ถึงกลับอึ้ง ตอบอะไรไม่ถูก”
*
**
****
“ขอโทษนะครับปอร์ ที่ไม่อยู่ข้าง ๆ”ข้างๆ แล้วช่วยไรได้หือ
“ท่านบอกไม่โกรธหรอก อย่างน้อยก็อยู่ในสายตาของย่า เพราะท่านรับรู้มาตลอด
ว่าเราสองคน ถึงขั้นไหนแล้ว ท่านรอให้เราเข้าไปหามากกว่าที่ท่านจะเข้ามาเอง แต่แล้วเราก็ไม่”
“ครับ”
“ท่านจึงต้องทำแบบนี้ ..เมื่อกอล์ฟจะต้องไปแล้ว ”
“ครับ”
“ แสดงว่า….”
“ อืม ปอร์รู้เรื่องราวของกอล์ฟ ตั้งแต่วันนั้นแล้ว” ครับผมจึงไม่ได้ดูเสียใจในวันนี้เท่าไร
“มันทำให้ปอร์เสียใจมาก ”นี่ละครับคือหนึ่งเหตุผลที่ผมเสียใจร้องไห้เดินออกมาจากบ้านมัน
มันอาจดูเว่อร์จัง ฟูมฟายอะไรกันนักหนาแค่แฟนจะไปเรียนต่อต่างประเทศ
ใช่ครับ แค่ไปเรียนต่อต่างประเทศ อย่างที่คนอ่านว่านั่นละ
แต่มันมีอะไรมากว่านั้น
“คบกันมานานแล้วใช่ไหม”
“จะสองปีแล้วครับ”
“ป๊ากับม๊าก็ไม่ใช่ไม่รู้ว่าโลกทุกวันนี้มันเป็นยังไง แต่ลูกแน่ใจแล้วเหรอว่า ความรักแบบนี้มันจะยืดยาว
เหมือนชายหญิง” ผมนั่งก้มหน้าอยู่บนโซฟาตรงข้ามป๊ากับม๊า
“ผมไม่ทราบครับ”
“แล้วลูกแน่ใจแล้วเหรอ ที่ตัวเองทำลงไปแบบนี้ ..วันข้างหน้าจะเป็นยังไง พ่อแม่จะไม่เสียใจ”
“ไม่รู้ครับ” ผมปฏิเสธไปครับไม่ได้บอกว่าพ่อแม่ผมรับรู้ในสิ่งที่ผมเป็น
มันอาจจะดีกว่าไหม ถ้าบอกไปแล้วป๊ากับม๊าคิดว่าพ่อแม่ของผมสนับสนุนให้เราคบกัน
ผมจึงเลือกเก็บไว้เอง
ป๊าเล่าต่ออีกครับ
ว่าสมัยที่เป็นหนุ่ม หลงรักอาหมวยแทบเป็นแทบตาย
ไปรับไปส่งทุกวันสมัยเรียนมหาลัย ไปเรียนต่างประเทศ เทียวกลับว่าเป็นว่าเล่น
เรื่องโทรคุยกันข้ามโลกไม่ต้องพูดถึงครับ
แพงยิ่งกว่าค่าอะไรทั้งสิ้น..แต่ด้วยอนุภาพของความรักอะไรก็ดูเล็กไปหมด
ใครพูดอะไรก็ไม่เคยฟังเอาเสียเลย เอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่
หัวชนฝาเลยก็ว่าได้ครับ
ถึงปู่ของไอ้ลุงจะยื่นขำขาดตัดออกจากองมรดกที่สูงเท่ากับตึก10ชั้นก็ตาม
อย่างที่ผมเคยเล่ามาแล้ว
เพราะสมัยก่อน สกุลต่างๆ จะคุมถุงชนครับ ให้ลูกๆแต่งงานกันทั้งๆที่ไม่ได้รักกันเลย
เพราะกลัวสายเลือดของตัวเองจะไม่เข้มข้นเหมือนกับที่ปู่ย่า ทำมาเป็นทอดๆ
การแต่งงานของป๊ากับม๊าจึงไม่มีใครเห็นดีเห็นงามด้วย
ยกเว้นญาติฝ่ายเจ้าสาวแสนสวย ซึ่งเป็นคนจีนน่าจะหัวโบราณมากกว่า แต่กลับสลับกันแทน
ม๊านั่งอยู่ข้างๆก็ได้แต่ยิ้ม แก้มแทบปริเอา เมื่อป๊าพูดถึงเหตการณ์ที่ผ่านมา
และผมเองเป็นคนฟังยังรับรู้ได้เลยว่าอนุภาพของความรักที่ป๊าไอ้ลุงมีต่อม๊ามันนี่ยิ่งใหญ่ขนาดไหน
“ลูกรู้ใช่ไหมว่า เจ้ากอล์ฟต้องไปเรียนต่อ”
“ไม่ทราบครับ เพราะเขาไม่บอกผมเลย รู้แต่ว่า ช่วงหลังๆ เขาเงียบไปมาก ไม่ยอมบอกอะไรเลย”
“ มันคงเร็วไปสำหรับเขา” ผมยังก้มหน้าเหมือนเดิม
“แล้วต่อจากนี้ไปเราจะทำอะไรต่อ ถ้าเจ้ากอล์ฟมันไปแล้ว”
คำถามที่ไม่รู้คำตอบแบบนี้ผมจะทำยังไง......ได้แต่ปล่อยความเงียบเป็นคำตอบแทน
“อย่าเพิ่งคิดอะไรไปไกลนะลูก ปอร์ก็เหมือนเจ้ากอล์ฟ คือเป็นลูกของม๊า”
ประโยคเดียวจากม๊า ในคืนนั้น
ที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมไม่ใช่คนอื่นแปลกหน้าสำหรับทุกคนในครอบครัวไอ้ลุงเลย
ผมรู้ว่าท่านพูดให้คิด ไม่ได้ขัดขวาง
เพราะท่านคงรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ตอนนี้มันมาเกิดขึ้นกับลูกช่ายของท่าน
แต่ต่างกันตรงที่ไอ้ลุง กับไปรักลูกชายขอคนไทยแท้ แทนที่จะเป็นลูกชายคนจีน
เหมือนป๊ามันไง555
มันมองหน้าผมแล้วหลับตาปริบๆๆ
“ถ้าเป็นผมเจอเหตการณ์แบบนี้ ไม่รู้จะรับมือได้เหมือนปอร์ไหม”
“ไม่เลย ...ป๊ากับม๊าไม่ได้ว่าอะไรปอร์ ท่านสอนด้วยซ้ำ”
“เดี๋ยวกอล์ฟจะพาปอร์ไปหาป๊ากับม๊าอีกทีดีไหม” มันพูดติดตลกครับและหัวเราะเบาๆ
แต่พอเอาเข้าจริงๆคงหัวหดแน่ๆ..ผมคิดนะ
“ปากดีนะ”
หรือว่ามันจะโล่งอกโล่งใจที่อย่างน้อยป๊ากับม๊าก็รู้เรื่องของมันแล้ว
แบบนี้ต้องขอบคุณ คุณย่าแล้วล่ะครับที่คอยช่วยอีกแรง
เรื่องจึงไม่ได้เรวร้ายอย่างที่มันกลัวแต่อย่างใด
ผ่านไปอีกเรื่อง สำหรับเราสองคน
“แล้วรู้ว่ากอล์ฟจะไปเรียนต่อแล้วทำไมถึงต้องหนีกลับบ้านด้วยละ”
ความเงียบเข้าครอบงำอีกครั้ง
เสียงลมพัดเอื่อยๆ กลิ่นดอกไม้ยังอบอวน
*
*
*
**
“เพราะนั่นมันไม่ใช่เหตุผลไง”
มันทำหน้า งง แล้วมองมาที่ผม
ในตาเต็มไปด้วยคำถามหรือกำลังกลัวอะไรสักอย่าง...ที่ผมแยกไม่ออกเลยว่ามันคืออะไรกันแน่
ผมมองหน้ามัน
“ไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่”
ปล.
มาต่อแล้วนะครับ
หลังจากที่หายไปหลายวัน :laugh:
-
ู^
^
:z3: อืมยังไม่ได้เวลาเชือดสินะ
จะเอาแบบไหนล่ะอิลุง นอนหยอดข้าวต้ม หรือเอาฟ้าเหลือง...เอ้ยคางเหลืองดี น่าจับทำหมันซะ ชิส์
เมาไม่รู้เรื่อง จำอะไรไม่ได้แบบนี้คงไม่ได้
โดนนังเก้งป่านั่นจับกรอกหลอกชิมิ อารมณ์แบบนี้นะทำตัวเป็นหมูในอวยให้เค้าหามมากกว่า :angry2: :serius2: :beat: :z6:
ส่วนเรื่องเรียนต่อ เฮ้อออออออออ ป๊ากับม๊าท่านอาบน้ำร้อนมาก่อน
เตือนให้เห็นถึงอนาคตที่ยังมองไม่เห็น แต่ก็ดีนะที่ท่านไม่ได้ออกโรงออกงิ้วอะไร
แต่คนได้ฟังเนี่ย ก็ปางตายใช้ได้เลยนะคะคุณป๊า
ขอบคุณคะ
-
+1 ให้เลยครับ
แล้วปอร์จะรอได้ไหมนะ ตั้ง 1 ปี
:z2: :z2:
-
เฮ้ย
ค้างหว่ะ :jul3:
-
โอ๊ย!!! ค้างมากมาย :m31:
-
คิดถึงจัง~ อิ๊ๆ :กอด1:
เพิ่งตื่นมาตอนตี 1 กว่าๆ ก็ลองเข้าเล้าดูปรากฏว่าเห็นยูสพี่ปอร์ ฮี่ๆ แล้วก็ได้อ่านจริงด้วย ..
แต่ .. มันก็ยังค้างๆคาๆเน้ ..
สรุปว่า .. เรื่องคาใจคนอ่านหายไปเรื่องนึงละ ..
ยังเหลือเรื่องของลุง .. ตกลงว่าเผลอตัวหรือโดนมอม ?
อื่ม .. เรียนต่อตปท. ..
เวลาปีนึง .. ฟังดูเหมือนแป๊บเดียว .. แต่ถ้าสัมผัสเองมันคงยาวนานมากมาย ..
ไม่อยากคิดไรไปก่อนแล้ว .. รอสวยมาเล่าต่อนะคะ :]
เป็น กำลังใจให้ค่าา :L2:
-
แล้วใครจะรู้เนี่ยยยยยยยยยยย
-
แอ่ม คนอ่านก็พร้อมแล้วววว :z3:
-
ขอบคุณที่มาต่อคับ o18
-
ฮึ ฮึ ลุง ยังไม่รู้ตัว :m16:
-
โอ๊ยยยย
มาน้อย
แล้วยังค้างอีก
:o12:
สวยจายร้ายยยยย
-
อะไรเนี๊ย
สวยทำร้ายจิตใจคนอ่านได้ไง
มาต่อเลย
ด่วน ๆ
:m16:
-
ค้างงงงงง จริงๆ นะ
-
ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงง
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆจ้า
-
ดีใจที่คนสวยกับลุงหันหน้าเข้าหากัน พูดคุยกัน หวังว่าเรื่องราวคงผ่านไปด้วยดีนะจ๊ะ เอาใจช่วยจ้า
-
ค้างอีกแล้วนะสวย :z3:
1 ปีแป๊ปเดียวเอง เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว
ดีซะอีก ระยะทางกับเวลาจะได้เป็นเครื่องพิสูจน์ความรักของสวยกะลุง
ป๊ากับม้าแล้วก็คุณย่าช่างประเสริฐจริงๆเลย
นี่แหละนะ ความรักของพ่อแม่ แค่เห็นลูกมีความสุขก็พอแล้ว
อยากอ่านตอนหน้าแล้วอ่ะ :z10:
อยากรู้ว่าถ้าลุงรู้เรื่องนนท์แล้วลุงจะทำยังไง
:L2: +1 ให้สวยนะจ้ะ
-
อืม นะ ค้างได้อีก :z3:
เคลียร์ไปหนึ่งเรื่อง เค้าไปเรียนต่อนี่เอง เหลืออีกเรื่อง ทำไมลุงกล์อฟไปนอนกะแรดนนท์ ยังไม่เคลียร์ ใช่เรื่องนี้ป่าวที่ค้าง
พี่ปอร์ รีบกลับมานะ เค้าคิดถึง :monkeysad:
:กอด1:
-
:z3: โอยอยากจะบร้า ปอร์จ๋าอย่าทรมานคนอ่านอีกเลย ฟันโช๊ะๆๆไปเล้ย ลุงอ่ะดูท่าแล้วไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลย แต่เพราะความประมาทน่ะแหล่ะเลยต้องตกเป็นเครื่องมือของนนท์ ลุงน่ะควรจะได้รู้ไว้ว่านนท์ศรีน่ะร้ายนัก ควรจะเลิกคบได้แล้ว :angry2:
-
ยังไม่เคลียร์นะจ๊ะน้องปอร์คนสวย..ยังมึนเหมือนเดิม555
-
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
แต่ว่า....จะค้างไปถึงไหนเนี่ย :z3:
-
มันค้างนะจ๊ะนู๋ปอร์ นังเก้งนนท์ยังเป็นก้างตำคออยู่นะ อิอิ
-
ลุ้นมานาน
โล่งละ
เราก็คิดไปไกล
-
:monkeysad:
เศร้าจัง
ไอ้ลุงมันจะรู้มั๊ยนะ
ว่าทำไรให้น้องปอร์สุดสวย :m16:
หนีกลับบ้าน
-
จนปัญญาไม่รู้จะทำยังไงกับลุงกอล์ฟแล้วนะ :z3:
ร้ากกกกกกกกน้องปอร์เสมอ :L1:
-
เรื่องอีแรดนนท์เข้ามาละ
รีบมาเคลียร์นะ
-
เราพร้อมที่จะเดินไปกับปอร์และลุงกอล์ฟ อิอิอิ
-
คลี่คลายไปอีกเรื่อง
-
ค้าง อย่างแรงงงงง
-
:a6:
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ลุ้นจนไส้บิดแล้วเนี่ยยยยย ขอ :beat: คนงามทำกันได้
+ 1 จ้า
-
ค้างวะ :z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3:
-
ผมเลือกที่จะนิ่งไม่ได้ตอบคำถามอะไรมัน ไม่ใช่ไม่อยากรอนะครับ อยากตอบว่ารออยู่เต็มหัวใจ
แต่มันยังมีสิ่งที่อยากรู้ ซึ่งเป็นปัญหาที่ผมพยายามจะแก้มาแล้ว แต่แก้ไม่ได้สักที
“เห็นไหม ครับ ปอร์ก็ไม่ตอบ”
เปล่าครับ ไม่ใช่ผมตอบไม่ได้ แต่ผมเลือกที่จะยังไม่ตอบในเดี๋ยวนี้มากกว่า
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ค่ะ นุ้งปอร์คนสวย :m16:
:m31:
o18
ตอบมาให้สวยนะคะคุณลุงกอล์ฟ
-
ปอร์ก็แอบไปด้วยกันกะกอล์ฟซะ
ได้ทั้งความรู้ ความรัก
-
อู๊ยยยยย!!!
หนูก้อนึกว่าพี่ลุงกอล์ฟจะโดนพี่ปอร์สวยเชือดตายคาเตียง เอ๊ย คาที่ซะแล้ว
แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไปเหรอคะ...พี่ปอร์จะตามพี่ลุงไปด้วยกันมั้ยเอ่ยยยย
อยากรูจังเยยยย...มาต่อเร็วๆนะคะ ^____^
เฮ้ออออ...เหนื่อยกะการสอบจิงจังมากเลย...แต่มารอพี่ปอร์สวยทุกวัน อิอิ
-
ใกล้จะลงมีดแระ..........
:z1:
-
พี่ปอ..
ค้างอีกแล้ววววววววววววววว
มาclear ด้วยค๊าบบบบ
-
อ๊ากกกกกกกกก พี่ปอร์ค๊าบบ ตอนนี้ค้างกว่าเก่าอีก
ขอตอนต่อไปได้ม้ายยยยยยยยยย :z3:
-
:z3: พึ่งเข้ามาอ่าน
ตามทันซะที อ่านเสร็จ ปวดตับขึ้นมาทันใด
ค้างงงงงงง
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:m21:
ยอมรับกับเหตุการณ์
ความเป็นจริง
ซักทีน่ะ...กอล์ฟ
บางที...อาจจะดีกว่า
ดีกว่าที่จะหนีความจริง ไปวันๆ
ยังลุ้นให้คู่รัก ปอร์&กอล์ฟ อภัยกัน เข้าใจกัน :L1: ยังรักกันอยู่
อะไรๆ ที่มันลืมได้ ก็ลืมไปเหอะ
ชีวิตนี้สั้น...แต่ความรักนั้นยาววววว
:pig4: ขอบคุณครับ +1 ปอร์เศร้า ณ ขณะรัก
-
มาคอยลุ้นต่อครับ :z2:
-
:m20:
-
“เพราะนั่นมันไม่ใช่เหตุผลไง”
มันทำหน้า งง แล้วมองมาที่ผม
ในตาเต็มไปด้วยคำถามหรือกำลังกลัวอะไรสักอย่าง...ที่ผมแยกไม่ออกเลยว่ามันคืออะไรกันแน่
ผมมองหน้ามัน
“ไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่”
*************72**************
“ผมไม่รู้ว่าปอร์พูดถึงเรื่องอะไร”มันยังทำหน้างง ๆ ซ้ำซาก
ผมเงียบชั่วขณะ
“เห็นรูปปอร์กับใครคนนั้นบนเตียงแล้วใช่ไหม”
“ อืม ครับ”
“รู้สึกยังไง”
“เสียใจครับ...”หน้าเศร้าตีบทแตก ...ดารานำฝ่ายชายย้ายจากดาราฮอลีวูดมาอยู่ที่มันแทน
“แค่เสียใจเองเหรอ ง่ายดี.....และถ้าเราได้รับรูปแบบนั้นบ้างละ รู้ไหมเราจะรู้สึกยังไง”
“ผม ..ผม..คงเสียใจมาก...ไม่ต่างกันครับ” มันยงคงทำหน้าสงสัยอยู่ตลอดเวลาที่ผมถามครับ
“แล้วถ้าเราจะบอกว่าวันนั้น เราก็ได้รับรูปแบบนี้เช่นกัน นายจะเชื่อไหม”
มันยิ่งทำหน้างงเข้าไปใหญ่
แล้วผมก็ค่อยเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น
หลังจากที่ผมออกมาจากบ้านมันแล้วกลับมาที่ร้าน
ผมพยายามที่จะโทรหามันอยู่หลายครั้ง แต่แล้วมันก็ไม่รับ
หรือถ้ารับก็ไม่มีเสียงตอบกลับมานอกจากเสียงลม เสียงอากาศ
หนักเข้าจนถึงปิดเครื่องหนีไปเลย
พอตื่นมาอีกวันก็ได้รับรูปที่มัน....... นอนตัวเปล่าอยู่บนเตียง
ตามตัวมีรอยแดง ๆเต็มไปหมด
และคนที่ส่งมาให้คืนแฟนเก่ามันนั่นเอง
นี่ละคือเหตุผลที่ทำให้ผมหนีกลับบ้าน
มันนั่งฟังผมอย่างตั่งใจในเรื่องราวที่ผมพยายามจะเล่าให้มันฟัง
ลมเย็นพัดมา เวลาก็เดินไป
ผมเล่าไป.....รู้สึกหนาวไปเพราะมันเริ่มจะดึกแล้ว
“ปอร์โทรมากี่โมงครับ”
ผมบอกเวลามันไป โดยใช้การประมาณเอา ว่าเวลาเท่าไร
เพราะข้อมูลที่ได้โทรหามันก็ได้รันออกจากเครื่องไปแล้ว
มันนั่งทบทวนเหตุการณ์ชั่วเวลานึงครับ
“ตอนนั้นกอล์ฟคิดว่าตัวเองกำลังมึนๆนะครับ
พอตื่นมายังดูที่มือถือ .....ก็ไม่มีใครโทรมาเลย” มันเล่า
ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้ว ว่ามันมีอะไรกับนนท์จริงไหม
“วันนั้นเมาใช่ไหม”
“ครับ”
“ ทำไมไม่รู้จักควบคุมตัวเองบ้าง....แล้วเกิดอะไรขึ้นจำได้ไหม”
มันส่ายหน้า ไม่รู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นครับ
*
*
*
“ขึ้นห้องกันเถอะ” ผมมีอะไรจะอวดมัน
ผมยื่นมือถือให้มันหลังจากที่นั่งลงบนเตียง โดยเปิดโหมดข้อความที่ผมได้รับ
มันมีหน้าที่ดูและอธิบายประกอบภาพเท่านั้น
ถ้าอธิบายน่าฟัง ครับ คะแนนความสงสารก็ได้เยอะ
แต่ถ้าตรงกันข้าม ไม่เข้ากับภาพแล้ว.. มึงโดนแน่ คะแนนความประพฤติ ผมคงตัดหมด
ติดลบแน่ๆ
“อธิบายสิ นี่คืออะไร”
มันหยิบมือถือจากผม แล้วพิจารณาสักพัก ตามด้วยสีหน้าที่ตกใจมาก
มันเหงยหน้าขึ้นมองผมช้า ๆๆ นัยตาเป็นประกายเศร้าพร้อมทั้งน้ำตาคลอ
“ไง พอจะอธิบายได้ไหม ยากไปหรือเปล่า” น้ำตาผมเริ่มคลอบ้าง
“ทำไมละ ทำไมไม่แก้ตัวละ เงียบทำไม” ผมยังใส่มันไม่หยุด
“ปอร์ครับ”
“ทำไม... มันยากนักใช่ไหมที่จะบอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“ผม”
“พอเถอะ ถ้าพูดไรไม่ออก ก็ไม่เป็นไร แต่เราอยากให้กอล์ฟรับรู้ไว้นะ มันจะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่3”
น้ำตาเจ้ากรรม ไหลออกมาเป็นสายทาง
มือถือยังอยู่ในมือมัน
“ผม”
“พอเถอะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เราย้อมแพ้นายแล้ว..เรายอมแพ้นายแล้วกอล์ฟ ”
“ปอร์ครับ ผม ...” ยิ่งมันพูดผมยิ่งสะอื้นมากขึ้นไปอีกครับ
มันดึงผมเข้าไปกอดอย่างช้า ๆ ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของผมซบลงที่หน้าท้องของมัน
สองมือมันค่อย ๆ ขึ้นไปลูบบนหัวผมเบาๆ
ผมไม่ได้ขัดขืนกับสิ่งที่มันทำลงไป
อย่างน้อยความรู้สึกอบอุ่นกายยังพอเหลืออยู่บ้างในเวลาแบบนี้... ผมยังต้องการแบบนั้นอยู่
เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ รู้แต่ว่าผมยังอยู่ในอ้อมกอดของมัน
มันยังคงลูบผมของผมอยู่เรื่อยไป ไร้การสนทนา ไร้เสียงพูดคุยต่อว่าใด ๆจากผม และคำแก้ตัวใดๆ จากมันเช่นกัน
จิตใจผมที่มันร้าวมานานแล้ว เพียงแค่รอว่าจะแตกสลายตอนไหน และวันนี้ มันย่อยยับลงไปแล้ว
ด้วยสองมือไอ้ลุง สองมือที่มันคอยทำร้ายผม ด้วยความที่มันเป็นตัวของมันเองแบบนี้
ความที่มันเป็นคนในแบบมัน แบบที่ผมไม่เคยเข้าถึง ไม่เคยแก้ไขได้
และไม่คิดที่จะพยายามแก้ไขอีกแล้วต่อจากนี้ไป
“ปอร์ครับ” มันพูดหลังจากที่มันดึงตัวออกผมจากอ้อมกอดมันแล้วคุกเข่าลงข้างๆผมที่นั่งอยู่บนขอบเตียง
“ฟังผมนะ”
ผมใช้สองมือปาดน้ำตา พยายามที่จะสบตามันครับ
“แล้วจะฟังเพื่อ..........”ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ มือของมันก็มาแตะอยู่ที่ริมฝีปากผมก่อนแล้ว
“ฟังผมก่อนนะครับ...แล้วหลังจากนี้อะไรจะเกิดขึ้นผมยอมรับการตัดสินใจของปอร์”
ผมนิ่งเงียบ เป็นคำตอบให้มัน ทำในสิ่งที่มันอยากทำต่อไป อย่างน้อยก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ให้มันได้แก้ตัว
“ปอร์ครับ........................”
*
*
*
*
มันเล่าว่า วันนั้นไปงานเลี้ยงส่งเพื่อนมันที่ต้องไปเรียนต่างประเทศครับ
ทำให้ยิ่งตอกย้ำสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับมันมากเข้าไปอีก
ทำให้มันควบคุมตัวเองไม่ได้ …และไม่คิดจะควบคุม
ใครชน มันชน ใครยก ยกตาม หรือแม้แต่ใครจะลากไปนอนไหนก็ได้
แต่ขอให้มันเต็มที่ก่อน มันอยากลืม สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับมัน ถึงจะแค่ช่วงเวลาหนึ่งก็ตาม
แล้วสิ่งที่มันต้องการก็เกิดขึ้น คือมันเมาจนไม่ได้สติครับ
และไม่ใช่มันคนเดียว ทุกคนที่ไปงานนั่นต่างหาก
แล้วมันก็หลับไปตอนไหนไม่รู้ครับ รู้มาอีกทีก็เที่ยงของอีกวันแล้ว
มันบอกมันดูมือถือก็ไม่มีใครโทรมาเลย
หลังจากนั้น มันก็กดโทรศัพท์บอกผม แต่ก็ติดต่อไมได้ เพราะปิดเครื่องไปแล้ว
มันจึงโทรหาพี่ชายผมและรู้ว่าผมกลับ ตจว.ด่วน
ถามพี่ชายก็ไม่รู้ว่ากลับทำไมเพราะพี่บอกกมันว่า ผมไม่ได้บอกอะไรเขาเลย
“แล้ว......”
“ครับ ส่วนรูปนั่น ....... ส่วนรูปนั่น กอล์ฟ ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง”ผมมองหน้ามัน
“ ตื่นขึ้นมา ยังมีเพื่อนอีกสามสี่คน นอนในห้องเดียวกับกอล์ฟนะ” ใจผมคิดไปว่าเพื่อนชื่อนนท์ใช่ไหม
“แล้วรอยนั่น…..”
“ ครับ กอล์ฟไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยัง เพราะตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นเสื้ออยู่บนตัวแล้ว”
ยังมีเพื่อนนอนอยู่ข้างๆ ตอนที่มันตื่น
**
***
มือถือที่ผมโทรไป มีคนรับ แต่ไม่มีคนพูด
เสื้อไม่ได้อยู่บนตัว
*
*
ผมใช้สมองที่ทื่อตัน คิดตามสิ่งที่มันพูดจบไปเมื่อกี้
ครับ มันหลอกผม.... หรือมันอาจจะหลอกเผื่อปกปิดเรื่องจริงที่เกิดขึ้น
หรือใครบางคนจะตอแหลสร้างเรื่องราวขึ้น
ผมเริ่มสับสนแล้วครับ.... เริ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งไหนจริงสิ่งไหนหลอก
เพราะถ้าเชื่อมัน แล้วภาพที่เห็นละ
และถ้าเชื่อภาพที่เห็น คำพูดของมันละ
ผมจะเชื่อสิ่งไหนดี.....สวยสับสน
“และผมก็ตกใจเหมือนกันที่ได้เห็นรูปนี้”
“ปอร์ครับ ผมไม่ขอให้เชื่อนะ แต่นี้เป็นความจริง ที่เกิดขึ้น และรูปนี้มันมาได้ยังไงผมไม่รู้
และ ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์ จริงๆนะครับ”
ภาพสวยงามที่มันสร้างขึ้นให้มันดูดี ดูน่าเชื่อถือต่อไป.... ใจผมคิดแบบนี้
*
*
*
ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์ จริงๆนะครับ
ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์ จริงๆนะครับ
ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง...... นนท์…
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง...... นนท์…
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง...... นนท์…
ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง...... นนท์…
คำพูดและข้อความ จากไอ้นนท์และไอ้ลุง หลั่งไหลเข้ามาในความคิดผมตลอดเวลา
ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง...... นนท์…
ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง...... นนท์…
โอ้ย....... ผมเริ่มสับสน จะเชื่อใครดี
ไอ้ลุงมันหลอกผมแล้วทำไมมัน…………..
หรือไอ้นนท์มันทำเรื่องเพื่อ.......
*
**
***
ถ้าเป็นอย่างที่ไอ้ลุงพูด ใครเป็นคนโง่เหรอ
ใครคือคนตอแหลตัวแม่
และถ้าเป็นเรื่องจริง
ใครคือคนโกหก คนลวงโลก
แล้วใครคือควาย.....
คำถาม... คำถาม...คำถาม
ประดังเข้ามาในหัวผม
สิ่งเดียวที่ผมทำได้คือร้องไห้ ร้องไห้อย่างมีสติ ต่างจากวันที่ผ่านมา
ระบายความอัดอั้นตันใจของผมเมื่อผมคิดไม่ตก
ว่าความจริงมันคืออะไรกัน
“ปอร์ครับ..... ปอร์”
“พอก่อน....พอก่อน...... พอเถอะ....”
ผมทิ้งตัวลงบนที่นอน น้ำตายังไหลไม่ยอมหยุด หันไปทางที่มันนอนประจำ
มันเดิมอ้อมเตียงนอนอันใหญ่ๆ ไปนั่งยังที่มันนอน..ที่ๆผมกำหลังหันหน้าไป
แล้วมันก็โน้มตัวลงนอนข้างๆผม มือเช็ดน้ำตาที่ยังไหลตลอดเวลา
“ปอร์ครับ...”
ผมเบือนหน้าหนีจากมือของมันที่คอยเช็ดน้ำตา แล้วพลิกตัวเปลี่ยนเป็นนอนหันหลังให้มัน
สองมือของมันเปลี่ยนมาโอบตัวผม
ความคิด บวกความสับสน มันวิ่งเข้ามาหาผมไม่ยอมหยุด
ผมพยายามข่มตาให้มันหลับมีอยู่ตลอดเวลา
แต่แล้ว จิตใจผมมันเกินกว่าที่จะทำได้
“ผมรู้ว่าผมทำตัวไม่ดีเกินกว่าที่ปอร์จะเชื่อแล้ว แต่ผมยังยืนยันนะครับ ว่า
ผมไม่ได้มีอะไรกับนนท์ในคืนนั้น แล้วผมจะเคลียร์ตัวเองนะครับปอร์
เชื่อผมนะครับ ผมจะเคลียร์ตัวเอง...เพื่อเรา”
เสียงมันยังคงลอยเข้ามาในหูผมตลอดเวลา ขณะที่ผมอยู่ในอ้อมกอดของมัน
มันจะเคลียร์ตัวยังไงนั้นผมไม่รู้ครับ รู้แต่เพียงว่าตอนนี้ ผมเหนื่อยแล้ว
เหนื่อยเกินกว่าที่จะเดินไปด้วยกันกับมันอีกแล้ว
และผมหลับไปทั้งน้ำตาตอนไหนนั้นผมไม่รู้ครับ
รู้เพียงแต่ว่า ตื่นขึ้นมาอีกที..ผมยังอยู่ในอ้อมกอดมันเหมือนเช่นก่อนที่จะหลับไหลไป
ส่วนมันเหรอครับ ลมหายใจยังลดต้นคอผม
ผมไม่กล้าที่จะขยับตัวเพราะกลัวมันจะตื่น
ได้แต่ปล่อยให้มันกอดแบบนั้นอยู่ต่อไป
แสงยามเช้าส่องผ่านเข้ามายังห้อง
เสียงนกกระจอก บินมาเกาะริมหน้าต่าง
ทักทายผมยามเช้า
ผมนอนฟังอยู่เงียบๆ ภายในหัวที่ว่างเปล่า
คิดถึงเรื่องที่มันบอกก่อนนอนว่า มันจะเคลียร์ตัวเอง
แล้วมันจะเคลียร์ยังไงกันล่ะ
“ตื่นแล้วเหรอครับ ปอร์”
-
:z13: จิ้มคนสวยเบาๆ
-
เศร้าได้อีกไม่รู้ว่าจะเป็นไงต่อไป
ไอ้ลุงมีปัญหาอะไรก็บอกว่าเคลียตัวเอง
จะเคลียอีกกี่ครั้ง เราไม่อยากให้น้องปอร์
ต้องผิดหวังไปมากกว่านี้อีกแล้ว สงสารน้องปอร์สุดสวย
:monkeysad:
สู้ๆนะคะน้องปอร์มินอยู่ข้างๆน้องปอร์เสมอนะ :L1:
-
ว่าแล้ว มันต้องเป็นฝีมือแรดนนท์แน่ๆ
แต่จะให้ใจอ่อนยอมเชื่อ ไอ้ลุงง่ายๆไม่ได้หรอกนะคนสวยของเจ๊ เล่นตัวให้มากๆ
-
เราเข้าใจความรู้สึกปอร์ตอนนั้นนะ อยากจะเชื่อคนรักใจจะขาดแต่ก็ไม่มั่นใจเอาเสียเลยเพราะความทำลายความเชื่อนั้นไปเสียแล้วเน๊อะ
แต่ก็ยังดีนะที่เค้ายังอยู่ไม่ไปไหน เชื่อๆเค้าหน่อยเฮอะ บอกจะเคลียก็ต้องลองดูอีกหน เพราะดูท่าปอร์ก็ยังรักกอล์ฟมากเหมือนเดิมนั่นแหละ :a2:
-
สับสนแทนพี่ปอร์ ..
เป็นเค้า .. เค้าก็ไม่รู้จะฟังใครเหมือนกัน ..
เคลียร์ตัวเอง .. เคลียร์ยังไง ? .. เคลียร์แบบไหน ?
ความไว้ใจของคนมันมีได้ไม่กี่ครั้งหรอก ..
รักกันจริง .. ทำไมต้องทำให้เสียใจบ่อยๆด้วย ..
พี่กอล์ฟควรเปลี่ยนตัวเองได้แล้วแหละ .. ถ้าไม่อยากเสียพี่ปอร์ไปจริงๆอ่ะ ..
สวยเข้มแข็งน้าา .. ร้องไห้มากเด๋วตาช้ำจะไม่งามนะคะ :กอด1:
-
คนสวยอย่าเพิ่งตัดลุงเลยนะ
รอดูลุงก่อนนะคนเราจะให้เปลี่ยนไปเลยนะลำบากนะแต่ลุงกเปลี่ยนไปตั้งเยอะแล้วนะ
เอาใจช่วยทั้งสองคนเลยนะค่ะ
:กอด1:
-
o2
พี่ปอร์เขียนดีจริงๆ
อ่านซะอินเลย
-
:o12:แอบน้ำตาไหลตามพี่ปอร์สวยเลย แง...
อยากรู้จังว่าอิพี่ลุงจะเคลียร์ตัวเองยังไง หึหึ
ส่วนแรดนนท์อ่ะ จับมันไปถ่วงบางปะกงเลย เรื่องจะได้จบ 55+
สู้ๆๆๆค่ะพี่ปอร์ :L2:
-
ใจร้าว ... อ้อมกอดของลุง ยังคงความอบอุ่น และ อึดอัด สม่ำเสมอเลยแฮะ o7
ความขี้เกรงใจของลุงมีมากก็จริง ... แต่ดูแล้วความจริงใจของคุณก็ไม่ได้น้อยไปกว่าใครเลยนะคะ
:กอด1: ทั้งหมดก็ อยู่ที่ว่า หัวใจคุณปอร์จะเชื่อใคร ระหว่าง คนที่จ้องจะทำร้าย กับ คนที่ฝากหัวใจไว้ที่คุณปอร์
หากว่าเมื่อวานทำวันนี้เจ็บ ... หากว่าเมื่อวานทำวันนี้เศร้า เสียใจ
แล้วเธอนั้นยังจะยอมรึป่าว ... หากวันนี้จะทำพรุ่งนี้ ... ให้หมดความหมาย
ปล. แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้น๊า ... ว่าสุดท้ายแล้ว คุณปอร์กะลุงกอล์ฟ ยังคบกันอยู่รึป่าวค๊า :haun5:
-
สงสารคนสวย เข้าใจเลยว่าสับสน
ทั้งๆที่ยังรัก แต่ไม่อยากเจ็บอีก
ให้โอกาสลุงอีกครั้งเถอะ ให้ลุงได้ลองเปลี่ยนแปลงตัวเองอีกครั้ง
รู้ว่ามันไม่ได้เปลี่ยนกันง่ายๆ แต่เชื่อว่าลุงต้องพยายามอย่างเต็มที่แน่นอน
แต่ถ้ายังมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคต
ก็จะไม่ขอให้สวยให้โอกาสลุงอีกแล้วแน่ๆ
:กอด1:สวย+ลุง
-
:o12:
อารมณ์นี้เลย
-
:เฮ้อ: เอาไงดี
:z3:
มันสูญเสียความมั่นใจ เชื่อใจแล้วไง กลัวต้องเจ็บอีกครั้ง
แต่ก็อยากให้สวยให้โอกาสไอลุง นะ เริ่มเอนเอียงมาทางไอ่ลุง(ถ้าจริงตามที่เล่า)
แต่ขอให้ไปเคลียร์ตัวเอง เรียกความมั่นใจสวยกลับคืนมาละกัน
ไปจัดการแรดนนท์ซะ :beat:
ถ้าเคลียร์กันได้อย่าลืมบอกว่า รูปที่สวยเมคขึ้นมานะ แอร๊ยยยยยย เดี๋ยวไอลุงเข้าใจผิด
เอาใจช่วยค่ะ +1 :3123:
-
โหวดให้ นนท์ เผ็นตัวร้ายยอดนิยมแห่งปีเลย :beat: :m31:
-
เคลียร์ให้ได้เน้อ
-
เคลียร์เร็วๆๆนะลุง คิคิ
-
เป็นกำลังใจให้น้องปอร์คนสวย+ลุง ขอให้เคลียร์กันได้นะจ๊ะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้คนสวยนะครับ :m15: :m15: :m15::3123: :3123: :3123:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องปอร์บรรยายได้ดีมากๆเลย ใจจะขาดแทนน้องปอร์แล้ว
ปล. อ้ายลุงถ้าจะเคลียร์ตัวเองก็ช่วยเคลียร์แบบวิธีธรรมดาด้วย กรุณาอย่าทำให้น้องปอร์เจ็บช้ำใจ pls
-
มันจะเคลียร์ตัวยังไงนั้นผมไม่รู้ครับ รู้แต่เพียงว่าตอนนี้ ผมเหนื่อยแล้ว
เหนื่อยเกินกว่าที่จะเดินไปด้วยกันกับมันอีกแล้ว
:a5:
เคลียร์ตัวเองเนี่ย คราวก่อนไปเคลียร์ท่าไหร่ถึงออกมาเป้นแบบนี้ได้ น่าจะบอกว่าเลิกนิสัยแบบนี้เถ้อ ตอนนี้อิลุง พูด "ผม" เป็นอยุ่คำเดียวเหรอออออออ
-
:serius2:
เศร้าอ่ะ
-
ให้โอกาสลุงได้เคลียร์ตัวเองอีกครั้งเถอะนะปอร์ เชื่อว่าครั้งนี้มันคงเป็นบทเรียนสำคัญให้ลุงเช่นเดียวกัน ลุงก้อนะเด็ดขาดบ้างอะไรบ้างเถอะ
ลงมือเชือดนนท์ทิ้งไปซะที สมาคมไปก้อจะมี่แต่ปัญหาป่าวๆ เข้าใจ บ่
-
สู้ ๆ คนสวย อยากรู้เหมือนกันว่าลุงจะเคลียร์ตัวเองยังไง
ส่วนนนท์ เฮ่อออ ปวดเฮด ทำไมยังวุ่นวาย วนเวียนอยู่ได้ คนสวยสู้ๆ จ้า
-
...เพิ่งได้เข้ามาอ่าน 2 ตอนรวดเลย...
...ดีใจที่เรื่องของป๊ากับม๊าไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด
โดยเฉพาะคำพูดของม๊า...“อย่าเพิ่งคิดอะไรไปไกลนะลูก ปอร์ก็เหมือนเจ้ากอล์ฟ คือเป็นลูกของม๊า”
ทำให้ตื้นตันใจจริงๆ และคิดว่าปอร์+กอล์ฟโชคดีที่ผู้ใหญ่(รวมทั้งคุณย่า)เข้าใจ ถึงแม้จะไม่สนับสนุน แต่ก็ไม่ค้านหัวชนฝา
ซึ่งหาได้ยากจริงๆ นะครับ ส่วนเรื่องไปต่างประเทศ ผมก็ว่าไม่น่าจะเป็นปัญหาเพราะ 1 ปีมันเร็วมากๆ
ทำงานยุ่งๆ แป๊บเดียวปีนึงก็ผ่านไปแล้ว
....ประเด็นสุดท้ายที่สำคัญที่สุดคงเป็นเรื่องความ "เชื่อใจ" และ "มั่นใจ" ของปอร์กับกอล์ฟแล้วล่ะครับ
...เชื่อและให้โอกาสคนของเราน่าจะดีกว่าเชื่อแค่ในสิ่งที่คนอื่น "ตั้งใจ" ทำให้เราเห็นแบบนั้นนะครับ...
ที่สำคัญ คนอื่นคนนั้นก็มีจุดประสงค์ร้ายตั้งแต่เริ่มต้นอยู่แล้ว
+1 ให้กำลังใจปอร์ และรออ่านต่อนะครับ :L2:
-
:m15: สับสน ใจนึงก็อยากเชื่อ ใจนึงก็ไม่อยากโดนหลอก
มาต่อเร็วๆนะ
-
รอดูว่าอิลุงจะเคลียร์ยังไง
-
มีคนหน้าตาดีอยู่ข้างกายอย่างนี้
ต้องทำใจหน่อยนะน้องปอร์
มันต้องมีเรื่องแบบนี้ตลอดเลย
:z2: :z2:
-
นังแรดนนท์แน่นอน
ลุงกอล์ฟต้องจัดการด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เฮ้ออ อิลุง ขอชัดเจนกว่านี้ได้ป่ะ ใครเป็นสวยก็กลุ้มนะเนี่ย :z3:
-
รอออออออออออออออออออออออออออออ
-
ให้มันชัดเจนหน่อยยยยยยยยยย................อิลุง
-
:m16: :angry2: :o12:
ปวดใจคนรักโดนรังแก....ข้าจะเผาเรือนนังนนท์ให้มันวอดไป :fire: :m31:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ให้มันได้อย่างนี้สิ :เฮ้อ: เมาหัวราน้ำ โดนแฟนเก่าเล่นตลก
ตัวเองก็เมาไม่รู้เรื่องรู้ราว อืม..ดีจริงๆนะ จะสงสารหรืออะไรดีเนี่ยอิลุงเอ้ย
ถ้าสวยเค้าไม่ให้อภัยเนี่ย จะยอมรับผลนั้นจริงๆอ่ะเหรอ ยอมรับได้ง่าย
ให้ใครมาเล่นตลกกับความรักของตัวเองได้เหรอ
อีกอย่าง ผลของการไม่พูดไม่เคลียร์เก็บทุกเรื่องไว้คนเดียว
แล้วเอามาลงกับเหล้าเนี่ย ต่อไปคงเข็ดอ่ะนะ เรื่องป๊าหรือม๊ายังหาทางออกไมไ่ด้
ไหนจะเรียนต่อเพื่อนอนาคตตัวเองอีก แล้วนี่ จะเอาอะไรมาเคลียร์มากู้ซากใจของสวย
กันอ่ะ คำสัญญา หยดน้ำตา หรืออะไร เฮ้ออออออออออ :เฮ้อ:
“ผมรู้ว่าผมทำตัวไม่ดีเกินกว่าที่ปอร์จะเชื่อแล้ว แต่ผมยังยืนยันนะครับ ว่า
ผมไม่ได้มีอะไรกับนนท์ในคืนนั้น แล้วผมจะเคลียร์ตัวเองนะครับปอร์
เชื่อผมนะครับ ผมจะเคลียร์ตัวเอง...เพื่อเรา”
>> เคลียร์ให้ไวนะคะพ่อคุณ ความผิดพลาดของคุณหนะยังมีอีกหลายกระทง
“พอเถอะ ถ้าพูดไรไม่ออก ก็ไม่เป็นไร แต่เราอยากให้กอล์ฟรับรู้ไว้นะ
มันจะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่3”
>> :o12: :monkeysad: กระซิกๆๆๆ ปวดใจจจจจจจจจจ
ให้โอกาสอิลุงอีกครั้งนะสวย อยากรู้นักว่าจะจัดการกับแฟนเก่าตัวเองยัง
อยากรู้ว่าจะใช้วิธีสุภาพชนยังไงกับแฟนเก่าตัวเอง อาเมนอิแรดเผือก :beat: :z6:
+1 จัดให้คะ
-
:m16: :angry2: :o12:
ปวดใจคนรักโดนรังแก....ข้าจะเผาเรือนนังนนท์ให้มันวอดไป :fire: :m31:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ให้มันได้อย่างนี้สิ :เฮ้อ: เมาหัวราน้ำ โดนแฟนเก่าเล่นตลก
ตัวเองก็เมาไม่รู้เรื่องรู้ราว อืม..ดีจริงๆนะ จะสงสารหรืออะไรดีเนี่ยอิลุงเอ้ย
ถ้าสวยเค้าไม่ให้อภัยเนี่ย จะยอมรับผลนั้นจริงๆอ่ะเหรอ ยอมรับได้ง่าย
ให้ใครมาเล่นตลกกับความรักของตัวเองได้เหรอ
อีกอย่าง ผลของการไม่พูดไม่เคลียร์เก็บทุกเรื่องไว้คนเดียว
แล้วเอามาลงกับเหล้าเนี่ย ต่อไปคงเข็ดอ่ะนะ เรื่องป๊าหรือม๊ายังหาทางออกไมไ่ด้
ไหนจะเรียนต่อเพื่อนอนาคตตัวเองอีก แล้วนี่ จะเอาอะไรมาเคลียร์มากู้ซากใจของสวย
กันอ่ะ คำสัญญา หยดน้ำตา หรืออะไร เฮ้ออออออออออ :เฮ้อ:
“ผมรู้ว่าผมทำตัวไม่ดีเกินกว่าที่ปอร์จะเชื่อแล้ว แต่ผมยังยืนยันนะครับ ว่า
ผมไม่ได้มีอะไรกับนนท์ในคืนนั้น แล้วผมจะเคลียร์ตัวเองนะครับปอร์
เชื่อผมนะครับ ผมจะเคลียร์ตัวเอง...เพื่อเรา”
>> เคลียร์ให้ไวนะคะพ่อคุณ ความผิดพลาดของคุณหนะยังมีอีกหลายกระทง
“พอเถอะ ถ้าพูดไรไม่ออก ก็ไม่เป็นไร แต่เราอยากให้กอล์ฟรับรู้ไว้นะ
มันจะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่3”
>> :o12: :monkeysad: กระซิกๆๆๆ ปวดใจจจจจจจจจจ
ให้โอกาสอิลุงอีกครั้งนะสวย อยากรู้นักว่าจะจัดการกับแฟนเก่าตัวเองยัง
อยากรู้ว่าจะใช้วิธีสุภาพชนยังไงกับแฟนเก่าตัวเอง อาเมนอิแรดเผือก :beat: :z6:
+1 จัดให้คะ
d]กล้ามาสายนะ คนสุดท้ายเลยเชียว ไปหลงทางที่ไหนมา55
ปล. ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างแล้วนะครับ เดินทางอีกแล้ว
-
^
^
รับแซ่บคะ
สวยออนทัวร์นี่เอง อย่าลืมของฝากสี่ภาคให้คนอ่านด้วยนะคะ :z1:
ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ฝนตกทุกวันเลย :กอด1: :man1: :L2:
-
^
^
ก่อนไปทัวร์เคลียร์กันกะลุงกล์อฟให้ลงตัวก่อนนะน้องปอร์ คนอ่านลุ้นจนปวดตับปวดไตแล้วววววว :เฮ้อ:
-
อิชั้นแวะมาบวก 1 ให้สวยหะ หวังว่าจะดี
บ้างครั้งโลกก็ดูมืดแปดด้าน ทั้งที่จริงๆมันยังมีด้านที่ เก้า ด้านที่ไม่เคยมองเห็น
เพราะเหมือนจะหนีจากด้านนี้ทุกที มันซ่อนอยู่มองหาให้เจอ แล้ว ก้าว ไปซะ
นิว(ก้าวไปในทางที่เก้า)
-
:m16:
-
อืม.............นั่นอะจิ ลุง
จะทำไงอะเนี่ย นี่ถ้าไม่เคลียร์แบบชัดเจนนี่
จะยุให้ปอร์เลิกจริงๆด้วย :z2: :m31: :m31:
-
+1ให้น้องปอร์
-
:L1:
เอิ่มมมม....ดูจากคำให้การแล้ว
บวกกับคำพูด-การกระทำ
ของกอล์ฟที่ผ่านมา
....ผมเชื่อกอล์ฟนะ....
:z2: เชียร์กอล์ฟสุดใจ
ให้เคลียร์เรื่องราวได้กระจ่างเร็วๆๆๆๆ
ปอร์จะได้กลับมาเชื่อใจกอล์ฟ อย่างสนิทใจไร้ข้อสงสัย
:กอด1: ขอบคุณครับ ปอร์ยิ่งสวยยิ่งเศร้า +1 ที่มาเล่าเรื่องต่ออย่างสม่ำเสมอ
-
ไม่เชื่อลุงหรอกครับ เชื่อแต่สวยคนเดียว อิอิ รักสวย เชียร์สวย อยู่ข้าง(หลัง)สวยเสมอ :oo1:
-
น่าสงสาร ไอ้ลุงจังงงงง
นู๋ปอร์ คนสวย เชื่อไอ้ลุง น่ะคร้าบบบ
อิอิอิอิ
-
+1 ให้นะครับ
กำลังรอตอนต่อไปครับ
:z2: :z2:
-
สวยมามั้ยคืนนี้
:a9:
-
เรื่องรักอย่าคิดด้วยสมองค่ะพี่ปอร์คนสวย
แต่ต้องคิดด้วยหัวใจ ค่ะ
โถ่ลุงเรื่องเรียนต่อแค่นี้เองอะ เดี๋วจิ้มลุงให้เอาพี่ปอร์ไปด้วยเลย (งอนลุงรอบที่...ละ)
เิดินทางปลอดภัยค่ะ ปล.อย่าลืมของฝากน้องนะ 55555+
-
มารอสวยค้าบ :m18:
สงสารทั้งสองคนเลย
มีเหตุผลของตนเอง
แต่ไม่ได้ซุบซิบกัน
เลยไม่เข้าใจกัน
เอาใจช่วยนะค้าบ :a2:
-
มันก็ยังคงไม่เคลียร์เท่าที่ควร หรือว่าแค่นี้คือสิ่งที่ควร :z3:
-
สวยออนทัวร์
คุณค่าที่อิลุงคู่เคลียร์
(\^v^/) คนอ่านรอจนบ้าไปแล้น
-
:m22: o4
-
:เฮ้อ: ไม่รู้จะสงสารใครมากกว่ากัน
รู้อย่างเดียวอยาก :beat: นังนนท์มากๆ
-
เมื่อไหร่จะมาต่อซักทีคะ
น้องปอร์สุดสวย
รอนานแล้วอ่า...... :t3:
-
:call:
มาได้แล้ว(มั้ง)....ปอร์สวย
จะได้รู้กันไปเลย
ไผ...เป็น...ไผ
คนที่กอล์ฟ...รัก
ปอร์สวย...ซิตัวจริง
I นนท์...น่ะตัวปลอม
:call: มาได้แว้วววววววว....ววววว
-
ยังไม่เคลียร์หรือคะ ลุงอะ
ทำให้คนสวยเสียใจบ่อยแล้วนะ
ดูชิจะเคลียร์ยังไง
เอาใจช่วยน้องปอร์คนสวยนะ
-
สงสัยออนทัวร์อยู่
รีบๆกลับมานะสวย
:call:
-
คิดถึงน้องปอร์คนสวย
-
มารอคนสวย คิดถึงคนสวยนะครับ :z2:
-
:กอด1: คิดถึงพี่ปอร์ ~
แอบเห็นแว้บๆว่าคนสวยอยู่ในช่วงเดินทางเหรอคะ ?
งั้นก็ขอให้เดินทางปลอดภัย แล้วรีบกลับมาเคลียร์กะลุงกอล์ฟเร็วๆนะคะ คิๆ :]
-
รอค่ะ
-
:call: :call: :call: :call:
:call: :call: :call:
:call: :call:
:call:
-
ไมนานจัง..............คนสวย
:t3: :t3: :t3:
-
มารอคนสวย...เมื่อไหร่จะมา
:L2:
-
คนสวย หายไปนานเเล้ว น่ะคร้าบบบบ
รีบ มา น่ะ
-
:call: :call: :call: :call: :call:
จุดธูปหมดไปหลายดอกละ
น้องปอร์มาต่อที
-
รอคนสวย ย
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ถึงพี่ปอร์จังเลยยยย
คิดถึงพี่ลุงด้วยยยย
มารอทุกวันเลยคร้า :monkeysad:
-
แวะมาดันทู้รอคนสวยค่ะ อิอิ ~
:กอด1:
-
แสงยามเช้าส่องผ่านเข้ามายังห้อง
เสียงนกกระจอก บินมาเกาะริมหน้าต่าง
ทักทายผมยามเช้า
ผมนอนฟังอยู่เงียบๆ ภายในหัวที่ว่างเปล่า
คิดถึงเรื่องที่มันบอกก่อนนอนว่า มันจะเคลียร์ตัวเอง
แล้วมันจะเคลียร์ยังไงกันล่ะ
***************73*************
แสงยามเช้าส่องผ่านเข้ามายังห้อง
เสียงนกกระจอก บินมาเกาะริมหน้าต่าง
ทักทายผมยามเช้า
ผมนอนฟังอยู่เงียบๆ ภายในหัวที่ว่างเปล่า
คิดถึงเรื่องที่มันบอกก่อนนอนว่า มันจะเคลียร์ตัวเอง
แล้วมันจะเคลียร์ยังไงกันล่ะ
***************73*************
หลังจากนั้นทุกวันผมกลับไปค้างที่บ้านผมครับ
ไม่ได้กลับไปค้างที่บ้านคุณย่าอย่างที่เคยแล้ว
มันโทรมาหาผมบ้าง หรือมารับผมกลับบ้านบ้าง
แต่ผมจะไม่รับสายและหนีมากกว่า ไม่อยากเผชิญหน้า
จะว่าหนีปัญหาก็ไม่ผิดครับ
และไม่ใช่สวยแล้วหยิ่งนะครับ สวยที่สุดแล้วหยิ่งต่างหาก55
ไม่ใช่หรอกครับ ผมอยากให้มันทำอะไรชัดเจน
ตามที่มันพูดมากกว่าครับ อย่างน้อยผมก็ยังให้โอกาสมันอยู่บ้าง
ไม่ใช่หักดิบไปเลยเหมือนครั้งที่ผ่านมา
แต่ไม่รู้ว่ามันจะยังสะกดคำว่าชัดเจน ชัดเจนอ่ะเป็นบ้างไหม
หรือมันจะแค่ลมปากที่เป่าออกมา
พอรวมกับอากาศแล้วก็หมดความหมายไป.......พูดไปแล้วสวยเซ็งจิต(ไอ้ติสแตก55)
รถเมล์ เรือข้ามฝาก รวมทั้งรถไฟฟ้า
ผมยังใช้เดินทางเบียดเสียดกับผู้คนที่ต่างเร่งรีบไปทำงานในตอนเช้า และกลับในตอนเย็นเช่นเดิม
เห็นไหมครับ ไม่มีมัน สวยก็อยู่ได้ ...อาย วิว ซะวาย 555
“สวัสดีครับ” ผมกรอกเสียงใส่มือถือรุ่นที่ผมใช้มานานหลังจากที่ลังเลใจอยู่นานว่าจะรับดีไหม
เพราะเบอร์ที่โชว์ นั้นตัวผมก็ไม่แน่ใจว่าปลายสายจะเป็นใคร
เป็นคนที่โทรเข้ามาติดต่องาน
โทรเข้ามาจีบ
หรือขายประกัน บัตรเครดิต 5555
แต่ที่กลัวที่สุดคือ ปลายสายเป็นใครบางคนนั่นเองครับ
และแล้วผมก็พลาดจนได้ครับ…ไม่ใช่เสียตัวให้คนขายประกันนะครับ55
แบบนั้นคงได้กรมธรรม์มาฟรีหลายชุด
“เดี๋ยว....อย่าเพิ่งวางนะครับปอร์” ครับใช่ ผมตัดสินใจผิด
ไอ้ลุงมันโทรเข้ามาจีบพร้อมขายประกันให้ผมในคราวเดียวกัน555
นี่คือเสียงแรกหลังจากที่ผมกดรับเจ้าเบอร์แปลกๆที่ไม่ค่อยคุ้น
มันบอกผมว่ามันนี้ เป็นวันสุดท้ายที่จะอยู่ให้พี่คริสมีความหวัง55
หวังว่าจะได้กินเจ้ากอล์ฟน้อยๆ ของมัน
หรือแม้แต่ชะนีเพื่อนร่วมงานที่อยากช่วยใช้นามสกุลของมัน ต่างก็หมดสิทธิไปตามๆกัน
ใช่ครับ... มันกำลังจากลาออกจากงานแล้ว
เพื่อไปทำไรเหรอ..คุณเดาถูกครับ มาเกาะพ่อแม่กิน ตามประสาคนมีอันจะแดรก
ในช่วงที่เกาะพ่อแม่กินก็เกาะคุณย่าไปด้วยเลย.....เกาะแน่นนะลุงนะ555(ร้องเป็นเพลง)
เปล่าครับ มันเตรียมเอกสารที่ใช้ในการเดินทาง
หรือเอกสารที่สมัครเข้าชมรมนักเรียนนอกที่ดูคนธรรมดาแต่สวยอย่างผม
จะไม่มีวาสนาได้เป็นอย่างมันแล้วสิครับ..ถึงจะเอาความสาวเข้าล่อหลาย ๆ ครั้งก็ตาม
มันยังพร่ามอยู่ตลอดระยะเวลาที่มันกรอกเสียงมาตามโทรศัพท์
ว่าน้อยใจที่ผมไม่ช่วยมันเตรียมเอกสารที่ใช้ในการเดินทาง
เตรียมเสื้อผ้า ของใช้ต่างๆ
ผมอยากกระโดดกัดหูมันจริงๆเลย และอยากกระแทกเสียงแหลมๆกลับ
ไปจังครับ... ว่ามันยากเท่ากับค้นหารักแท้ที่ไม่มีอยู่จริงไหมย่ะ555
กับการเตรียมเอกสารแค่นี้ แต่ถ้าทะเบียนสมรส กรูลางานทันที555
สน.บางรัก หรือ สนง.บางรัก บอกมาเลย แค่ 10นาทีจากสีลม555
แต่มันคงรู้ว่าผมทำท่าทีว่าไม่ค่อยจะสนใจฟังเท่าไร55
อยากพูดอะไรก็พูดมา เพราะมันไม่เห็นหน้า
อย่างน้อยมันก็ไม่รู้หรอกครับว่าผมทำเป็นไม่สนใจ..ย้ำนะครับทำเป็นไม่สนใจ
แต่หูสิ แนบติดมือถือตลอดเวลาแทบเป็นเนื้อเดียวกัน555
ให้มันรู้ไปว่าจะพลาดทุกสิ่งอย่างที่มันพูด…
เท่าที่จับใจความได้ครับ ว่าสิ่งที่มันจะเคลียร์นั้นไม่คิดที่จะพูดเลย
ก่อนที่มันจะวางไปแบบเหลือไว้ เหลือไว้ เหลือไว้แค่ความสงสัย....
ว่าเมื่อไหร่ เมื่อไห่รจะถึงเวลานั้น ทั้งๆที่เวลาที่มันจะเดินทางก็เดินเข้ามาเรื่อยๆ
คงไม่ไปทั้งที่ สวยยังไม่ได้รับความกระจ่างชัดหรอกนะ
แบบนั้นผมคงอกแตกตาย ไม่ใช่เพราะมันเป่าปี่หรอกนะครับ
55 มันไม่ใช่พระอภัยมณี เเละผมก็คงสวยกว่านางยักษ์เป็นไหนๆ
และที่สำคัญอกไม่ตูมขนาดนั้น
แต่ที่ทำให้อกแตกตาย คือความจริงต่างหาก
สงสัยต้องไปออกรายการตามล่าหาความจริงเสียแล้วมั้งครับ
ให้เขาช่วยหลายๆทาง เผื่อมันจะแพลมๆออกมาให้เห็นเป็นไรๆ บ้าง5555
มะใช่หะมอยนะครับ5555 ผมกำลังพูดถึงความจริงต่างหาก
ผมฟังมันเสร็จก็เก็บอุปกรณ์สื่อสารเข้ากระเป๋าตามเดิม เข้าสู้ชีวิตปกติในโหมดทำงาน
สวยหาอนาคต5555
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่วัน วันแล้ววันเล่า ความจริงก็ยังเป็นความจริงเสมอครับ
แต่มันไม่ผุดขึ้นมาเลยสิครับ สงสัยผมคงต้องลงมือเองแล้วละครับ
ว่าแล้วก็ใช้เพื่อนที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์เลยละกัน
ความจริงก็ไม่ใช่เพื่อนสายตรง อย่างไอ้เดชหรอกครับ
แต่เป็นเพื่อนรุ่นพี่สมัยที่ไปฝึกงานช่วงปี3 ซัมเมอร์ครับ
ก่อนที่ผมจะเจอไอ้ลุงที่ร้านนั่นเอง
เป็นนิตยสารเล่มนึงครับที่พูดมาคนอ่านคงรู้กันทันที ว่ารู้ลึกรู้จริง เรื่องของดารา
ยังกะไปนอนเฝ้าเหล่าดารานั่นทำกิจกรรมเข้าจังหวะบนเตียงยังไงยังงั้น
จึงเล่าได้ละเอียดทุกลีลาและท่วงท่า555 คงเดาออกจะครับว่าเล่มไหน
ผมไม่ขอเอ่ยนะครับ เอาเป็นว่ารู้กัน และหวังว่าคนอ่านคงไม่โพสชื่อนิตยสารเล่มนี้นะครับ
เดี๋ยวมันจะเสื่อมเสียมาถึงสวยนั่นเอง555
เมื่อได้รับทราบอะไรในสิ่งที่ผมต้องการแล้ว
ต่อไปก็ถอดชุดแก้วหน้าม้า วางอีโต้ไว้ชั่วคราว
หันมาใส่ชุดนางแมวสาว เอ้ย นักสืบสาวแทน55
เพื่อหาความจริง แทนใครคนนั้นนั่นเอง
และแล้ววันเวลาที่รอคอยก็มาถึงครับผม
เหยื่อรายแรกที่ติดกับผมคือใครคนนั้นนั่นเอง
ผมลืมความโกรธแค้นแสนน่ารัก ที่มีกับไอ้ลุงไว้ข้างหลัง
อุ้ย ย้ำนะครับไว้ข้างหลัง ไม่ใช่เหลียวหลัง555
เพราะไม่ใช่กวาง555
โทรให้มันมารับ บอกมามีธุระที่ต้องทำ ให้มารับหน่อย
มีเหรอ ที่มันจะไม่มารับครับ ขี้คล้านจะผ่าไฟแดงมาแทบไม่ทันนะสิ
และตอนนี้ครับ ตุ๊กตา(บราย) หน้ารถก็กลับมาให้ผมปฏิบัติสวย ๆ อย่างเดิมอีกครั้ง
ในบรรยากาศป่าช้าครับ55 เพราะระหว่างทางแทบไม่มีการสนทนาอะไรระหว่างเราเลย
ป่าช้าดี ๆ นี่เอง
ไอ้ลุงมันเลี้ยวรถเข้าไปจอดยังที่เดิมที่ผมเคยฝึกงานครับ
ไม่ได้มาหลายปี อะไร ๆก็ดูจะแปลกตาไปหมด
ไม่เว้นแม้แต่ ความสวยของเพื่อนสาวที่กำลังนั่งรอทำข่าว อยู่ข้างๆ
งานอะไรสักอย่างครับ ที่เขาเรียกว่าเปิดกล้องละครเรื่องใหม่ของช่องๆนึงนั่นเอง
ท่านผู้อ่านคงพอจะเดาได้แล้วชิมิครับว่าผมมีแผนการชั่วร้ายอะไร
ใช่ครับ ผมได้รับการคัดเลือกให้เป็นนางเอกคนใหม่ของช่อง..... นั่นเอง555
ผมเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปทักเพื่อนสาวรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ม้าหินอ่อนใต้ร่มใม้ใหญ่
ข้างๆงานที่เขาจัดขึ้น
“หวัดดีเจ้” เสียงทักจากผม
“ว้าย.....ไม่ได้เจอกันนานมาก สวยเริศมวกมากเลยนะอีหนู” ตอนนี้ผมไม่มั่นใจแล้วสิครับว่า
ตกลงแกเป็นหญิงหรือเป็นกะเทยกันแน่ สงสัยติดมาจากยัย........ของนิตยสารเล่มนี้แน่ๆ
สบายดีไหม หรืองานเป็นไงบ้าง คงไม่ต้องถามแล้วครับเพราะผมถามไปตอนโทรขอความช่วยเหลือไปแล้ว
“อีหนูนั้นใครย่ะ” ไม่เพียงแค่ถามครับ อีพี่สาวมันแทบจะแดกไอ้ลุงเข้าไปทั้งตัวแล้ว
ดีที่ผมกดปุ่มสต๊อปก่อน
หล่อนเลยขย้อนออกมาให้มันยืนข้างๆผมเหมือนเดิม
“เจ้ ...ๆ ของหนูเองครับ”
“ตายแล้วอีหนู เกิดอีกกี่ชาติเจ้ จะมีแบบหนูบ้าง”
“เจ้ครับ คงไม่ต้องตายแล้วเกิดใหม่หรอก เพราะ เกิดมาที่ชาติ ก็คงเป็นชะนีเหมือนเดิม
ไหนจะชะนีบ้าน ชะนีป่า ชะนีเมือง ชะนีเผือก บลา บลา ข้ามสปีชีส์ คงยาก”
“ปากคอยังเราะร้ายเหมือนเดิมนะอีหนู ของเจ้” พี่สาวแสนสวย ทำหน้าตากวนทีน หลังจากที่พูดจบ
อ๋อ ลืมเล่าครับพี่สาวแสนสวย ทำงานอยู่ที่นี้ได้หลายปีแล้วครับ
เธอคอยเป็นพี่เลี้ยงตลอดระยะ เวลาที่ผมฝึกงานอยู่ที่นี่
จึงทำให้ผมสนิทกับพี่คนนี้พอสมควร
คำแรงๆสามารถใช้ได้ตามสบาย ไม่ต้องกั๊ก เจ้แกรับได้ทุกอิริยบท
อะไรฮาๆ ขุดมาเถอะ เจ้สามารถ
และที่สำคัญเจ้แกจบที่คณะเดียวกับผมนั้นเอง เราจึงคุยกันง่ายหน่อย
จากนั้นจึงแนะนำตอ เอ้ยไอ้ลุงให้เจ้แกรู้จัก พราง ๆในช่วงที่รอเขาเปิดกล้องเสร็จ
จากนั้น แผนร้าย ทำร้ายดารา อุ้ย รายการตามล่าหาความจริงจะได้เริ่มปรากฏขึ้นเสียที
โดยผมเอง นักสืบแสนสวย และ พี่สาวแสนสวยน้อยกว่าเป็นผู้ช่วยมือวางอันดับหนึ่ง
ส่วนไอ้ลุงเหรอ ตอเหมือนเดิม
อีหนู พี่ไปทำภาระกิจสักครู่นะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน
ว่าแล้วเจ้าหล่อนจะทิ้งไห้ผมนั่งขย่มตอ เอ้ย นั่งอยู่ข้างๆตอเช่นเดิม
หนีไปหาข้อมูลเพื่อมาทำคอลัมภ์ของหล่อนครับ
ว่าใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เมื่อ ไร และฮาว
ตามประสานักข่าวของแกนั่นและ
ผมนั่งมองแกไกล ๆ เห็นแกกำลังเอาตีน เอ้ย เอาเครื่องอัดเสียง
จ่อปากนางเอกละครเรื่องใหม่อยู่
ย้ายไปมาระหว่างนางเอกอีกคน..
งงไหมครับ ว่าทำไมละครเรื่องนี้ถึงมีนางเอกสองคน
ครับใช่ ….นางเอกคนนึงเป็นนางเอกจริงๆ
ส่วนนางเอกอีกคน เป็นนางเอกจำแลงแปลงกายได้เนียนมาก
และเป็นนางร้ายสำหรับผม
คำตอบสุดท้ายคือ ออออออ นนท์นั้นเอง
ปล่อยให้ลอยหน้า ทำสวยไปก่อน
อีกไม่นานความสวยที่เคลือบอยู่บนใบหน้าของมึง
จะต้องถูกล้างความความจริง หรือน้ำกรดที่กรูเตรียมมาแน่ๆ
5555 แลดูน่ากลัวไหมครับ เปล่าหรอกครับ นางเอกอย่างผม
ไม่เล่นน้ำกรดหรอกครับ มันไม่เข้ากัน
แต่สิ่งที่ผมจะทำคือ.....ใช่อีโต้ เอาชนะความเลวของไอ้นนท์ เพราะตอนนี้เล่นบทแก้วหน้าม้า
ถึงแม้จะยากมากมายแค่ไหนก็ตาม ว่าแล้วก็ทำท่าโบกมือ เป็นนางสาวไทยซะเลย555
55 เล่นหลายบทจริงเรา ทั้งนางสาวไทย ทั้งแก้วหน้าม้า ชักเริ่มงงละ
“ปอร์มาทำไมที่นี่ครับ” คำถามโง่ๆ จากตอ
ผมยังคงเงียบ เช่นเดิมไม่ได้บอกความจริงถึงแผนชิงรัก หักสวาท ฆาตกรรมอำพราง
ตามที่คิดเอาไว้
เพียงแต่บอกมันไว้ว่ามันมาคนเดียว ถ้านนท์ถาม
และปล่อยให้มันงงและเล่นบทตอ ต่อไป
นักข่าวจากหลายสำนัก พอได้ข่าวตามที่ตัวเองต้องการแล้ว
ต่างก็แตกกระเจิงออกจากขี้ เอ้ย ออกจากนางเอกจริงๆและนางเอกจำแลงทันที
เพื่อไปหาข่าวจากแหล่งอื่น
ใช่ครับ พี่สาวของผมทำงานดีมากมาย เห็นชี้ๆมือๆมาที่ตอ เอ้ยไอ้ลุงที่กำลังยืนอยู่
และเรื่องอะไรที่ผมจะเสนอหน้าสวยๆ แล้วโบกมือให้มันละ บทบาทนางสาวไทยเก็บไว้ก่อน
ผมจึงปลีกตัวหลบไปอีกทาง ไม่หรอกครับผมไม่เข้าห้องน้า
ถึงผมจะมีความทุกข์อยู่บ้างก็ตาม ยังไม่ถึงเวลาปลดครับ
ผมแอบดูการกระทำของแรดนนท์อยู่ห่างๆ
แปลกวันนี้แรดไม่สามารถแปลงกายเป็นแรดตัวแม่ได้อย่างเต็มที่
ไม่แปลกหรอกครับที่นนท์เขาทำไม่ได้
พี่สาวที่แสนสวยน้อยกว่าผมชี้มือไปยังห้องรับแขกที่เมื่อเวลาดาราเขามาถ่ายแบบกันจะให้พักอยู่ห้องนี้
และนนท์ก็เช่นกัน ตอนนี้ได้ถูกต้อนเข้าห้องมืดเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
โดยมีตออันเดิมตามเข้าไปติดๆ ส่วนการสนทนาอะไรระหว่างพี่สาว
ตอ และแรดตัวแม่นั้น ผมไม่ได้อยากรู้อะไรเลย..เพราะไกลเกินจะได้ยิน
และนั้นไม่ใช่สิ่งที่ผมควรจะใส่ใจ55555
“ว่าไงเจ้ เรียบร้อยไหม” ผมกรอกเสียงผ่านมือถือไปยังพี่สาว
“เคเค อีหนู ตอนนี้มันกำลังเขมือบของของหนูแล้ว ว่าแต่หนูอยู่ไหนเหรอ
ยังไม่ปรากฏกายอีกเหรอ”
“ กำลังเดินไปครับเจ้ เอาหญ้า เอ้ย เอาผู้ชายล่อให้แรดกินไปก่อนอีก1นาที ผมจะปรากฏกาย
ในชุดนักสืบสาว”
“เคเค อย่านานนะ เดี๋ยวเจ้ทานพลังแรดไม่ไหวเดี๋ยวเสียแผน” เจ้พูดในสิ่งที่ต้องการจบ
ก็ดิสคอนเน็ค การสื่อการไปในบัดดล
ผมแง้มประตูออกแล้วกวาดสายตาไปยังที่ไอ้ลุง พี่สาว และแรดนั่งอยู่
การสนทนาระหว่างพี่สาวกับแรดนนท์ยังลอยมาให้ผมได้ยินครับ
ยังเป็นเรื่องเกี่ยวกับ ละครเรื่องใหม่ที่นังแรดตัวแม่รับบทนั่นเอง
แต่ดูท่าพูดจาแล้วแอ็บ จนแรดทั่วไปเรียกทวดเลยก็ว่าได้
ส่วนไอ้ลุง ตอเหมือนเดิม
ประตูถูกเปิดกว้างด้วยมือที่เรียวเล็กของผม
ผมแทรกตัวผ่านอากาศเย็นๆ ในห้องนั้นอย่างช้า ด้วยมาดนางงามที่เพิ่งได้รับตำแหน่ง555
ยืนข้างๆ แรดตัวทวดอย่างช้าๆ พร้อมยิ้มให้สวยๆ1ครั้ง ก่อนนั่งลงอย่างเรียบร้อยในท่าสวยงาม
ทันทีที่นนท์เห็นผม อาการตกใจมีให้เห็นอย่างชัดเจนครับ
จากหน้าที่เคลือบไว้ด้วยเครื่องสำอางบางๆปกปิดหนังหน้าที่แท้จริงของมันเองไว้
ตอนนี้ขาวซีดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แรดเปลี่ยนเป็นไก่ต้มแล้วครับ555
“ว่าไงนนท์ยังสบายดีอยู่ใช่ไหม”คำถามแรกจากผมที่ดูจะมีนัย อื่นมากกว่าสิ่งที่ถามไป
นนท์ยิ้มแหยะๆ บนใบหน้า
หลังจากนี้ มันคงไม่สบาย หรือแรดจะเปลี่ยนมาตายอย่างเขียดแทน55
“สบายดี ปอร์ล่ะ”
“อย่างที่เห็น” พูดเสร็จแล้วพรางสะบัดบ๊อบใส่มันแล้วหันไปทางตอนั่นอีกครั้ง
ผมแน่ใจ หรือไม่แน่ใจก็แล้วแต่ ว่าไอ้ลุงมันพอจะเดาออกแล้วครับว่าแผนที่ผมเตรียมมามันคืออะไร
ส่วนพี่สาวนั่นเหรอครับ ผู้ช่วยมือวางอันดับหนึ่งอย่างไม่ขาดตกบกพร่องทันทีที่ผมสบสายตา
“ต่อไปนี้ จะเริ่มการสเปเชี่ยล อินเตอร์วิว กันเลยนะค่ะ” พี่สาวผมเน้นคำว่า สเปเชี่ยล อินเตอร์วิว
อย่างน่าตรบ พร้อมจิกสายตามาที่ผมอย่างหน้าตรบอีกเช่นกัน55
พี่สาวผมเปิดมือถือในโหมดรูปภาพแล้ววางลงขนโต๊ะ ใหญ่พอที่แรดนนท์จะมองเห็นด้วยตา
แรดนนท์ตกใจสุดแรงเกิดครับ
แล้วหันมามองผมด้วยท่าทางที่เจ็บปวด รวดร้าวในดวงจิต
ส่วนผมเหรอ สะใจสุดแรงเกิดมากกว่าเป็นหลายเท่า
นนท์ทำท่ากระอักกระอ่วน ไม่ตอบคำถามที่พี่สาวผมยิงไป
แต่กลับหันมามองผมด้วยความสายตาของนางร้ายแทน
ผมเหรอ ยิ้มๆ ยิ้มและก็ยิ้ม
ส่วนตอ เหมือนกำลังเหงื่อแตกเสียมากกว่าครับ
รังสีอำมหิตของผมแผ่คลุมรังสีอำมหิตจากนนท์
ใช่ครับ ตอนนี้สวยชนะเลิศ55555
“ว่าไงคะ” พี่สาวผมเร่งเอาคำตอบ แล้วยิ้มตามอย่างสะใจ..พี่สาวผมชนะเลิศเช่นกัน
ไม่ต้องเร่งครับพี่สาว ปล่อยให้นนท์ค่อยๆตอบครับ ให้เขานึกคำตอบดี ๆ ” ผมพูดพร้อมส่งสายตาไปยังนนท์อีกครั้ง ตอนนี้นนท์คงรู้แล้วว่าใครคือพวกของผม
“คืออออออออออ” นี่คือคำตอบจากแรดนนท์
เวลาผ่านไป รังสีอำมหิตของผมจึงแผ่ไปยังไอ้ลุงบ้างทีนี้
ผมมองหน้ามันด้วยมาดนักสืบสาวอีกครั้งหลังจากที่เล่นบทบาทนางสาวไทย
สายตาผมออกคำสั่งเสียแล้วสิครับ
มันยังคงเงียบเหมือนเดิม ไม่มีคำพูดใดๆทั้งสิ้น..ตอเหมือนเดิมไม่คิดจะช่วยผมเลย
ทั้งๆที่ผมเองพยายามที่จะหาความจริงเองขนาดนี้.....อ่อนอกอ่อนใจจริงเชียว
เวลายังเดินไปเรื่อยๆ
พี่สาวผม ยังจ้องมองที่หน้าไอ้นนท์รอคำตอบ รอบทความพิเศษสำหรับลงฉบับต่อไป
ไอ้ลุงยังเงียบเหมือนเดิม เงียบแล้วก็เงียบ
ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจในสิ่งที่ผมทำลงไปแล้วครับ
ว่ามันอะไรกัน
เรื่องที่เกิดขึ้น มันจริง หรือไม่จริง แล้วใครโกหก
และใครพูดความจริง นนท์ หรือไอ้ลุง
ผมเริ่มสับสนอีกครั้ง
รังสีอำมหิตของผมเริ่มลดความถี่ลง กำลังจะเหลือเป็นศูนย์แล้ว
น้ำตาผมเริ่มจะคลออีกครั้ง เมื่อผมเห็นไอ้ลุงก้มหน้าไม่พูดอะไรทั้งสิ้น
แสดงว่าเรื่องที่เกิดขึ้น มัน..................................
น้ำตาผมที่คลออยู่ตอนนี้มันไหลลงสองแก้มผมแล้วครับ
แต่ผมเข้มแข็งขึ้นแล้ว เข้มแข็งพอที่จะรับได้ว่า ถ้าผลมันเป็นแบบนี้
ผมจะทำยังไง ใช่ครับ ผมอาจจะร้องไห้ แต่คงไม่มากมาย จะเป็นจะตาย เหมือนที่ผ่านมา
ผมใช้สองมือปาดน้ำตาที่ค่อยๆ ไหล
พี่สาวผมอึ้งในสิ่งที่เห็น ไม่คิดว่าผลมันจะออกมาแบบนี้ครับ
ผมก็เช่นกัน .นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่มันบอกว่าจะเคลียร์
ครับนี่คือสิ่งที่ผมจะเคลียร์มากกว่า
แล้ววันนี้ผมก็ได้รู้แล้วว่ามันเป็นความจริง
นนท์มันได้ไอ้ลุงกลับคืนไปแล้ว
นี่คือคำตอบที่ผมค้นหา
นี่คือจุดจบระหว่างเราสองคน
ทุกคนยังก้มหน้าอย่างคนยอมรับความจริง ยกเว้นพี่สาวผม ที่ยังงงอยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้น
งงกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น
ความสับสนวิ่งเข้ามาให้หัวผมอีกครั้ง
สิ่งที่ผมพอจะคิดได้คือ ออกจากที่ตรงนี้ให้เร็วที่สุด
ก่อนที่ผมจะให้คนอื่นเห็นความอ่อนแอของผมที่พยายามทำเป็นเข้มแข็ง
ผมลุกขึ้นยืนอยู่กับที่ชั่วขณะ ก่อนที่จะหันหลังให้กับทุกคนที่นั่งอยู่
สมองผมสั่งให้ขาก้าวออกจากที่ตรงนี้
ใช่ครับ ขาผมทำตามคำสั่ง แต่ทำไมผมออกจากที่ตรงนี้ไม่ได้ละ
มือผมถูกพันธนาการจากใครบางคนที่ได้ชื่อว่าอดีตแฟนผม
บรรยากาศอึมครึม
น้ำตาผมยังไหลลงอยู่ตเช่นนั้น
มือไอ้ลุงยังจับมือผมอยู่ แต่ทำไมผมไม่พยายามที่จะสลัดมันออกให้หลุดจากพันธนาการนั้น
พันธนาการที่คอยทำให้ผมเจ็บช้ำ หรือว่าผมยังแคร์มันอยู่เต็มหัวใจ
“ปอร์ครับ” มันเรียกชื่อผมทั้งๆที่ยังนั่งอยู่
“ปล่อยเราไปเถอะ เรารู้ความจริงแล้ว ”
เวลาผ่านไป
“ผมจะปล่อยปอร์ไปไหนไม่ได้ ถ้าปอร์ยังไม่รู้ความจริง”
ผมหยุดตัวเอง คิดตามคำพูดของไอ้ลุง พร้อมแย้งว่าก็นี่ไงความจริง
ความจริงที่วันนั้นนาย กับนนท์……………..
มันปล่อยมือผมหลังจากเสียงที่เปล่งออกมา
“นนท์ ”
ผมหันไปมองหน้าไอ้ลุงอีกครั้ง
“นนท์รู้ใช่ไหม ว่าผมรักปอร์มากแค่ไหน และระหว่างเราสองคน มันจบไปแล้ว
และผม...ผมม..ผม..กำลังจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแล้ว” ไอ้ลุงมันพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า
สายตาดูจริงจังกว่าทุกครั้งที่ผมเคยเห็น
ส่วนไอ้นนท์ดูเหมือนครั้งแรกที่ได้รู้ความจริงว่าไอ้ลุงกำลังจะไปเรียนต่อต่างประเทศ
“ถ้านนท์ยังเห็นกอล์ฟเป็นเพื่อนอยู่ เราขอให้นนท์พูดความจริง เราไม่อยากจากไปแบบนี้ ”
นนท์มันน้ำตาคลอ
เวลาผ่านไป
นนท์ยังเงียบอยู่อย่างเดิม ไม่คิดจะพูดอะไร
“ถ้านนท์พูดความจริง ออกมา เรื่องในวันนี้จะไม่ถูกเผยแพร่ออกไป นนท์ก็ยังทำงานของตัวเองต่อไปเช่นเดิม”
ไอ้ลุงมันพูดพรางหันไปทางพี่สาวนักข่าวของผม
พี่สาวผมยิ้มแห้ง ๆให้ไอ้ลุง เหมือนรู้ว่าตอนนี้สถานะกาณ์มันมาถึงจุดแตกหักแล้ว
“ แต่ถ้านนท์ไม่พูดความจริง สิ่งที่เกิดขึ้นคือกอล์ฟจากไปอย่างไม่เป็นสุข
เพราะกอล์ฟคงเสียคนรักไปแล้ว และนนท์ก็คงเสียเพื่อนอย่างกอล์ฟไปเช่นกัน”
เมื่อสภาพแวดล้อมมันบังคับ นนท์แบบนี้ สิ่งที่มันทำได้คือพูดความจริงออกมากครับ
เวลาผ่านไป
นนท์มันสะอื้นหนักกว่าเดิม ไม่รู้ว่าเสียใจ หรือเพราะไม่มีทางเลือกกันแน่
ผมเข้าใจมันนะครับ มันก็รัก ผมก็รัก และเราสองคน มันต่างกันที่เวลาเท่านั้น
*
*
*
*
**
รถไอ้ลุงค่อยแทรกตัวผ่านอากาศ บนถนนอีกฝั่งครับ หลังจากที่เลี้ยวรถออกมาจาก
ที่ๆแห่งนั้น ที่ๆทำให้ผมรู้ความจริงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับไอ้ลุง
มือของไอ้ลุงยังกุมมือของผมไม่ยอมวางตลอดระยะเวลาที่มันขับรถเพื่อตรงไปยังบ้านคุณย่า
ที่ๆ เราจะใช้กอบโกยความสุขกับวันที่เหลืออยู่ก่อนที่ไอ้ลุงจะจากผมไป
ผมทอดสายตาออกไปยังนอกตัวรถ รอยยิ้มเปื้อนบนใบหน้า
และผมก็เชื่อว่าคนข้างๆผมก็คงเช่นกัน5555 ใช่ไหมครับที่รัก....
ปล1. มาลงให้ยาวหน่อยครับ เพราะจะไม่ได้เจอกันอีกหลายวัน
ขอให้สนุกนะครับ
ปล2. ถ้าเม้นท์ไม่ถึง100 จะไม่ลงตอนต่อไป55 ขู่ๆฟ้อๆ
-
:เฮ้อ:
********************
โล่งอกธรณีหนี้นี้เป็นพยาน อิลุงมันก็รักของมันจริงๆนะ
มันก็สามารถทำอะไรที่แสดงออกถึงการอยากปกป้องความรักของของมันกับสวย
และปกป้องคนที่อิลุงมันรัก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากจะกรีี๊ดในหน้านังนนท์ ไม่ได้อยากจะซ้ำเติมคนที่ล้มนะเพราะไม่ได้ดูถูกความรัก
ของนังนนท์ที่มีให้อิลุงเลย รู้ว่ารัก แต่ตอนนี้มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้วปล่อยวางบ้างเหอะ
นี่ถ้าสวยไม่วางแผนบีบแบบนี้ สวยไม่ลงทุนสวมบทนางมารร้ายมาขู่
ให้สะเทือนถึงการงานในวงการ ชีจะยอมรับสภาพอะไรบ้างมั๊ยเนี่ย
อิลุงก็เหมือนกันดูถ้า เพราะถ้าสวยไม่ทำแบบนี้ ถ้าสวยไม่เหมือนจะยอมแพ้
และยอมรับในโชคชะตา ลุงมันจะแสดงบทบามของมันบ้างมั๊ย
เวลามันน้อยลงทุกทีนะ จะไปเรียนต่อแล้วๆยังไม่ยอมเคลียร์อีก เฮ้อออออออออออออออออออ
อยากจับอิลุงกรอกยาฆ่าแมลงจัง :angry2:
ใช่ครับ ขาผมทำตามคำสั่ง แต่ทำไมผมออกจากที่ตรงนี้ไม่ได้ละ
มือผมถูกพันธนาการจากใครบางคนที่ได้ชื่อว่าอดีตแฟนผม
>> เจ็บอ่ะ เจ็บโคตรๆๆๆ
นนท์มันสะอื้นหนักกว่าเดิม ไม่รู้ว่าเสียใจ หรือเพราะไม่มีทางเลือกกันแน่
ผมเข้าใจมันนะครับ มันก็รัก ผมก็รัก และเราสองคน มันต่างกันที่เวลาเท่านั้น
>> สงสารนะคะแต่มันถึงเวลาแล้วนะคะปล่อยคนที่เรารักไปตามทางของเค้าเถอะนะคะ
นุ้งนนท์ :กอด1:
+1 จัดให้เลยคะ พร้อมสิบดาวให้แม่นางเอก แสนสวยและฉลาดโคดๆของคนอ่าน :กอด1:
ส่วนอิลุง :z6: หมั่นไส้
-
เอาความจริงที่นนท์พูดมาเล่าด้วยยยยย :angry2:
ค้างมากมาย
คิดถึงสวยนะ
-
โอโฮ!!!!! โดนขู่ซะแล้ว ต้องรีบเม้มให้เค้า
เรื่องมันเศร้าอะช่วงนี้เราก็เลยเม้มไม่ออกเท่าไหร่ แต่เราคอยอ่านอยู่ตลอดนะ
ช่วงนี้หายไปนานเลย รออ่านทุกวันเพราะอยากรู้ความจริงของท่านชายเค้าเหมือนกัน
แต่ดูเค้าจะรักปอร์ม๊ากมากเน๊อะ ขอให้รักนี้ยืนยงนะ จะคอยอ่านตอนปอร์เสียตัวล่ะ :laugh:
:bye2:
-
ในที่สุดอีลุงก็มีปากซะทีนะ เก็บเงียบอมพะนำมาหลายตอน แต่ทำไมต้องให้คนสวยลงมือเองด้วยเนี่ย อ่านแล้วแอบหงุดหงิด
คนสวยสู้ต่อไปนะ
-
เข้ามาร่วมรายการล่ารายชื่อด้วยคน เดี๋ยวไม่ได้อ่านต่อ :L1:
-
:serius2:
จะเป็นไงต่อเนี่ย
อีลุงกะสุดสวยจะทำไงอะ
-
โหอิลุง ไม่ได้ลงทุนลงแรงอะไรเล้ย ถ้าสวยไม่จัดฉากสเปเชียล อินเทอร์วิวขึ้นมาเนี่ย ชาตินี้จะสะกดคำว่า "ชัดเจน" เองเป็นไหมเนี่ย
:beat:
-
ต้องมาปั่นทู้ ทุกชั่วโมง
จะได้ถึงร้อยเร็ว ๆ
o18
-
โหยยยย คุณปอร์ ไม่มาตั้งนาน ... ยังจะหายไปนานอีกเหรอค่ะ ... ขอกอดให้ชื่นจาย :กอด1:
ผมก็คงสวยกว่านางยักษ์เป็นไหนๆ
และที่สำคัญอกไม่ตูมขนาดนั้น
แต่ที่ทำให้อกแตกตาย คือความจริงต่างหาก
อันนี้ อ่านทีแรกกำลังจะขำ ... แต่พอเจอ ประโยคสุดท้าย ถึงกับขำไม่ออก o7
หมดปัญหาไปได้เรื่องนึงแล้ว ... ยังต้องเตรียมตัวเตรียวใจเจอกับความพลัดพรากอีก ... เฮ้อออ
+1 ให้กับการแก้ปัญหา ที่ใจร้าย แต่ก็ตรงจุดค่ะ
-
โล่งอกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ฮือออออ :o12:
นึกว่าพี่ปอร์สวยกะพี่ลุงจะต้องเลิกกันจริงๆซะแล้วว
ใจหายแว้บบบบบ
จากนี้ไปคงต้องใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้คุ้มเลยสินะคะ
แอบลุ้นว่า NC จะโผล่มาหรือเปล่า 55+
เดี๋ยวจะมาเม้นให้ ช ก ย เลย ฮ่า เว่อร์แระเธอ :z6:
-
อยากจะต่อว่าลุงนัก ทำไมนะลุง
ทำไม ทำไมต้องให้คนสวยลงมือ
ทำไมลุงไม่ลงมือทำด้วยตัวเอง
ลุงเด็ดเดี่ยวและเด็ดขาดน่ะลุงทำ
เป็นมั๊ย อยากให้ลุงแกร่งกล้าขึ้นสักนิดจะได้ปกป้องคนสวยได้
แต่ก้อดีใจที่ทุกอย่างเคลียร์ลง
ตัว เฮ้อ!แต่จะต้องจากกันแล้ว
ลุงรีบๆเรียนให้จบเร็วๆนะจะได้
จะได้รีบกลับมาหาปอร์จัง
-
:o12:อ้ากกกกกกกกกกกซาบซึ้ง แล้วจะครบ 100 รีไหมนี่ :sad4:
-
สวยอย่าเวอร์ เม้นถึง 100 หนอย กะเนียนไม่อัพนานล่ะซี้
-
:-[ แอร๊ย .. สวยชนะเลิศ ~
ปล. เพิ่งตื่นยังงงๆอยู่ ไว้มาเม้นอีกรอบเน้คะ .. (จริงๆคือปั่นโพส กรั่กๆๆๆ :laugh:)
-
แล้วก็เข้าใจกันแล้ว
ลุงก็ไปเรียนสบายใจแล้วนะ
ไปช่วยกันจัดของได้แล้วนะ
คนอ่านก็สบายใจด้วยนะ
หวังว่าตอนต่อไปคงจะมีแต่เรื่องแบบหวานๆนะค่ะ
คนสวยสู้ๆ
-
ปอร์มาแร้นนน
เปิดจากมือถืออ่ะ ยังงง เดี๋ยวเค้ากลับไปอ่านที่บ้านอีกรอบ
-
:L2:
ดีใจที่เคลียร์กันได้ลงตัวซะที
รักกัน....รักกัน ปอร์+กอล์ฟ
:เฮ้อ: เกิดมาหล่อๆ แบบไอ่ลุง มันก็เหนื่อยเหมือนกันแหะ
มีแต่คนรุมล้อมตอมรัก หล่อเลือกได้ ซะงั้น
ฮ่าฮ่า 5555+++++
:L1: ลัฟยู ปอร์&กอล์ฟ +1 ให้ปอร์ที่เคลียร์เรื่องรักให้ลงตัว
-
ปอร์ รู้ความจริงแล้ว
แต่ ผู้อ่านยังไม่รู้ความจริงเลยว่า
เค้าบอกอะไรกัน บอกกันด้วยนะครับ
:z2: :z2:
[/b]
-
:z2:
ดีใจที่ความจริงได้ถูกเปิดเผยซะที
-
ในที่สุดก็เคลียกันได้...แต่อยากรู้ว่านนท์พูดอะไรบ้าง มาเฉลยด้วยนะคะ
สวยเรียกกอล์ฟว่า..ตอ..เหมาะจริงๆ แอบฮามากมาย
+1 แล้วจะรอตอนต่อไปนะคะ
-
อ่านตอนนี้แล้วพลิกไปมายังกะกล้วยปิ้ง แอร๊ยยยยยยยย
โค้งหักศอกจริงๆ เกือบตามอารมณ์ไม่ทัน
--------------->จากแรกเืริ่มเป็นความรู้สึกที่เบื่อหน่าย ทำไมไอ่ลุงมันไม่เคลียร์อะไรเลยฟระ
เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันก็เหลือน้อยแล้วแท้ๆ ยังทนสวยเย็นชาต่อไปได้อีก เจ็บปวดก็เจ็บปวด
ทั้งตัวเอง ทั้งสวย อยากจะรู้ว่านอนหลับสนิทซักคืนไหม แล้วก็ยังปล่ิอยให้แผลรื้อรังต่อไป
นี่ถ้าสวยไม่เร่งปฏิกิริยา โดยวางแผนกะเพื่อนรุ่นพี่มันก็คงจะเป็นอะไรที่มันคลุมเครือต่อไปอีกนาน
----------------> ต่อมาเป็นความรู้สึกกระหยิ่มย่อง ฮึกเหิม
ตายแน่แรดนนท์โดนต้อน ต้องพูดความจริง :laugh:
ว่าแต่สวยฉลาดจังว่ะ วางแผนเฉือดนิ่ม ๆ (เกือบเฉือดตัวเองอีก :z3:)
ให้นนท์ไม่มีทางไป และบังคับให้ตอต้องเคลียร์ตัวเอง ณ เวลานั้นทันที
อย่างไม่มีทางเลือก o18
--------------> ต่อมาที่เจ็บปวดมากๆ คือเมื่อถึงไคล์แม็กซ์แล้ว
นึกว่าจะได้เห็นไอลุงทำอะไรลงไปเพื่อยืนยัน
ความบริสุทธิ์ตัวเองกับคนที่ึุบอกว่ารักนักรักหนา
สถานการณ์กลับพลิก เมื่อไอ่ลุงมันเงียบเป็นเป่าสาก :beat:
เหมือนยอมรับว่าเกิดขึ้นจริงๆ:fire: ความรู้สึกเหมือนลูกโป่งที่พองเต็มที่ แล้วโดนเข็มเจาะ
และคงจบลงแล้วตำนานความรักของ.................
เด็กเสิร์ฟปากร้ายหลานคุณยายบ้านทรายทอง :m15:
---------------> แล้วต่อมาก็พลิกอีกครั้ง เมื่อไอลุงเหนี่ยวรั้งสวยไว้ และ้เล่นบทปั๊บ โปเตโต้
(หลังจากนั่งเป็นตอ อันทรงเกียรติอยู่ตั้งนานสองนาน) "ไม่ให้เธอไป........"55555
แต่บทจะพูด พ่อคุณทูนหัว........... o13 (เอาไปสิบดาว)
“นนท์ ”
“นนท์รู้ใช่ไหม ว่าผมรักปอร์มากแค่ไหน และระหว่างเราสองคน มันจบไปแล้ว
และผม...ผมม..ผม..กำลังจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแล้ว”
“ถ้านนท์ยังเห็นกอล์ฟเป็นเพื่อนอยู่ เราขอให้นนท์พูดความจริง เราไม่อยากจากไปแบบนี้ ”
“ถ้านนท์พูดความจริง ออกมา เรื่องในวันนี้จะไม่ถูกเผยแพร่ออกไป นนท์ก็ยังทำงานของตัวเองต่อไปเช่นเดิม”
“ แต่ถ้านนท์ไม่พูดความจริง สิ่งที่เกิดขึ้นคือกอล์ฟจากไปอย่างไม่เป็นสุข
เพราะกอล์ฟคงเสียคนรักไปแล้ว และนนท์ก็คงเสียเพื่อนอย่างกอล์ฟไปเช่นกัน”
^
^
เป็นประโยคที่ยาวที่สุดในรอบปีรึเปล่าเนี่ย :pigha2:
--------------> จบด้วยฉากหวาานนนนนนนนนนนนน :n1:(ดีกันนะ) แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เคลียร์เรื่องราวซักที
กว่าจะจบเรื่องราวครั้งนี้เล่นเอาบรรดาคนอ่านเครียดตาม
ผมหงอกเพิ่มอีกหลายเส้น ใครรับผิดชอบเนี่ย :serius2:
นนท์มันสะอื้นหนักกว่าเดิม ไม่รู้ว่าเสียใจ หรือเพราะไม่มีทางเลือกกันแน่
ผมเข้าใจมันนะครับ มันก็รัก ผมก็รัก และเราสองคน มันต่างกันที่เวลาเท่านั้น
>>>>>>>>เก็บตก นนท์ก็น่าสงสารนะ
อย่างว่า อยากได้รักเก่าหวนคืนโดยไม่เลือกวิธี พยายามยื้อ
แต่ในเืื่มื่อเวลาของเราได้จบลงแล้วก็ควรจะยอมรับนะ
หนึ่งบวกค่ะสวย ครบทุกรสจริงๆ แอร๊ยยยยยย สมกะที่รอนาน ไม่ค้างด้วย
นี่แหละที่น่าตกตะลึง 5555
รอเฉลยเรื่องราวจากปากนนท์ :z2:
สุดท้ายไอ่ลุงยังคงเป็นไอ่ลุงที่แสนดีของแฟนคลับต่อไป
(แม้จะหมั่่นใส้ในนิสัยดั้งเิดิมที่แก้ไม่หายซักที
..อันเกือบเป็นเหตุของเสียของรักไปซะแล้ว)
(เกือบหลุดจากตำแหน่งพระเอกซะแล้วววว)
สุดท้ายยยยยยยย สวยอย่าลืมบอกความจริงกับไอ่ลุงล่ะ เรื่องรูปอ่ะ
คืออย่างหนึ่งที่นับถือไอ่ลุงคือไรรู้มะ คือแม้จะรู้ว่าสวยไปนอนกะคนอื่นมา(เข้าใจผิดเรื่องรูป)
เค้าก็ยังยอมรับสวยอยู่ได้ แม้จะเสียใจกับภาพที่เห็น แสดงว่าคงรักสวยมากกกกจริง ๆ
-
:really2: :really2:ยังไม่เคลียร์นะจ๊ะขอเคลียร์ๆๆคร๊าบบ:really2:
-
ดีใจด้วย
เข้าใจกันแล้ว
แล้วเมื่อไหร่จะแต่งงานกันล่ะ
เมื่อไหร่จะเข้าห้องหอ 555+
รักน้องปอร์เสมอ
มาต่อไวไวนะจ๊ะ
คนสวย
:L2:
-
ในที่สุดสวยก็มาแล้ว :mc4:
ดีใจจังที่เคลียร์ได้ในที่สุด
แต่จะเป็นไรมั้ยถ้าจะบอกว่าเรายังคงเสียความรู้สึกกับลุงเหมือนเดิม
ถ้าสวยไม่คิดจะตามล่าหาความจริงด้วยตัวเอง ลุงก็คงไม่คิดจะทำอะไรเลยมั้ง
เพราะขนาดมาอยู่ต่อหน้าแล้วก็ยังไม่ทำอะไรเลย :fire:
จนสวยทนไม่ไหวยอมแพ้แล้ว ไอ้ลุงถึงทำในสิ่งที่สมควรทำ รู้จักเปิดปากได้ซะที
ถ้าลุงยังไม่คิดปรับนิสัยแบบนี้ล่ะก็นะ
ห่างกันไปเรียนอีก 1 ปี ก็คงมีเรื่องให้ต้องไม่เข้าใจกันอีกแน่ๆ
มีอะไรก็รู้จักพูดออกมาบ้างนะลุงนะ ไม่พูดแล้วจะสื่อสารกันเข้าใจผ่านกระแสจิตหรอยะ
ว่างจากเดินสายประกวดนางงามเมื่อไรอย่าลืมมาต่อนะสวย
:กอด1:+1 สวย+ลุง(เห็นว่าสวยรักนะ)
-
แล้วความจริง คืออะไร
อยากรุ้รายละเอียด อิอิ
-
อ่านตอนนี้แล้วพลิกไปมายังกะกล้วยปิ้ง แอร๊ยยยยยยยย
โค้งหักศอกจริงๆ เกือบตามอารมณ์ไม่ทัน
--------------->จากแรกเืริ่มเป็นความรู้สึกที่เบื่อหน่าย ทำไมไอ่ลุงมันไม่เคลียร์อะไรเลยฟระ
เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันก็เหลือน้อยแล้วแท้ๆ ยังทนสวยเย็นชาต่อไปได้อีก เจ็บปวดก็เจ็บปวด
ทั้งตัวเอง ทั้งสวย อยากจะรู้ว่านอนหลับสนิทซักคืนไหม แล้วก็ยังปล่ิอยให้แผลรื้อรังต่อไป
นี่ถ้าสวยไม่เร่งปฏิกิริยา โดยวางแผนกะเพื่อนรุ่นพี่มันก็คงจะเป็นอะไรที่มันคลุมเครือต่อไปอีกนาน
----------------> ต่อมาเป็นความรู้สึกกระหยิ่มย่อง ฮึกเฮิม
ตายแน่แรดนนท์โดนต้อน ต้องพูดความจริง :laugh:
ว่าแต่สวยฉลาดจังว่ะ วางแผนเฉือดนิ่ม ๆ (เกือบเฉือดตัวเองอีก :z3:)
ให้นนท์ไม่มีทางไป และบังคับให้ตอต้องเคลียร์ตัวเอง ณ เวลานั้นทันที
อย่างไม่มีทางเลือก o18
--------------> ต่อมาที่เจ็บปวดมากๆ คือเมื่อถึงไคล์แม็กซ์แล้ว
นึกว่าจะได้เห็นไอลุงทำอะไรลงไปเพื่อยืนยัน
ความบริสุทธิ์ตัวเองกับคนที่ึุบอกว่ารักนักรักหนา
สถานการณ์กลับพลิก เมื่อไอ่ลุงมันเงียบเป็นเป่าสาก :beat:
เหมือนยอมรับว่าเกิดขึ้นจริงๆ:fire: ความรู้สึกเหมือนลูกโป่งที่พองเต็มที่ แล้วโดนเข็มเจาะ
และคงจบลงแล้วตำนานความรักของ.................
เด็กเสิร์ฟปากร้ายหลานคุณยายบ้านทรายทอง :m15:
---------------> แล้วต่อมาก็พลิกอีกครั้ง เมื่อไอลุงเหนี่ยวรั้งสวยไว้ และ้เล่นบทปั๊บ โปเตโต้
(หลังจากนั่งเป็นตอ อันทรงเกียรติอยู่ตั้งนานสองนา) "ไม่ให้เธอไป........"55555
แต่บทจะพูด พ่อคุณทูนหัว........... o13 (เอาไปสิบดาว)
“นนท์ ”
“นนท์รู้ใช่ไหม ว่าผมรักปอร์มากแค่ไหน และระหว่างเราสองคน มันจบไปแล้ว
และผม...ผมม..ผม..กำลังจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแล้ว”
“ถ้านนท์ยังเห็นกอล์ฟเป็นเพื่อนอยู่ เราขอให้นนท์พูดความจริง เราไม่อยากจากไปแบบนี้ ”
“ถ้านนท์พูดความจริง ออกมา เรื่องในวันนี้จะไม่ถูกเผยแพร่ออกไป นนท์ก็ยังทำงานของตัวเองต่อไปเช่นเดิม”
“ แต่ถ้านนท์ไม่พูดความจริง สิ่งที่เกิดขึ้นคือกอล์ฟจากไปอย่างไม่เป็นสุข
เพราะกอล์ฟคงเสียคนรักไปแล้ว และนนท์ก็คงเสียเพื่อนอย่างกอล์ฟไปเช่นกัน”
^
^
เป็นประโยคที่ยาวที่สุดในรอบปีรึเปล่าเนี่ย :pigha2:
--------------> จบด้วยฉากหวาานนนนนนนนนนนนน :n1:(ดีกันนะ) แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เคลียร์เรื่องราวซักที
กว่าจะจบเรื่องราวครั้งนี้เล่นเอาบรรดาคนอ่านเครียดตาม
ผมงอกเพิ่มอีกหลายเส้น ใครรับผิดชอบเนี่ย :serius2:
นนท์มันสะอื้นหนักกว่าเดิม ไม่รู้ว่าเสียใจ หรือเพราะไม่มีทางเลือกกันแน่
ผมเข้าใจมันนะครับ มันก็รัก ผมก็รัก และเราสองคน มันต่างกันที่เวลาเท่านั้น
>>>>>>>>เก็บตก นนท์ก็น่าสงสารนะ
อย่างว่า อยากได้รักเก่าหวนคืนโดยไม่เลือกวิธี พยายามยื้อ
แต่ในเืื่มื่อเวลาของเราได้จบลงแล้วก็ควรจะยอมรับนะ
หนึ่งบวกค่ะสวย ครบทุกรสจริงๆ แอร๊ยยยยยย สมกะที่รอนาน ไม่ค้างด้วย
นี่แหละที่น่าตกตะลึง 5555
รอเฉลยเรื่องราวจากปากนนท์ :z2:
สุดท้ายไอ่ลุงยังคงเป็นไอ่ลุงที่แสนดีของแฟนคลับต่อไป
(แม้จะหมั่่นใส้ในนิสัยดั้งเิดิมที่แก้ไม่หายซักที
..อันเกือบเป็นเหตุของเสียของรักไปซะแล้ว)
(เกือบหลุดจากตำแหน่งพระเอกซะแล้วววว)
สุดท้ายยยยยยยย สวยอย่าลืมบอกความจริงกับไอ่ลุงล่ะ เรื่องรูปอ่ะ
คืออย่างหนึ่งที่นับถือไอ่ลุงคือไรรู้มะ คือแม้จะรู้ว่าสวยไปนอนกะคนอื่นมา(เข้าใจผิดเรื่องรูป)
เค้าก็ยังยอมรับสวยอยู่ได้ แม้จะเสียใจกับภาพที่เห็น แสดงว่าคงรักสวยมากกกกจริง ๆ
เก็บกดอะไรหรือเปล่า ไม่ได้เจอกันแค่ 7 วันเองครับ55
เม้นท์ซะยาวเชียว แล้วถ้าหายไปเป็นปี จะตามอ่านทันไหมนี่5555
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ลงตัวกันได้ซักที หลังจากหมั่นไส้ตาลุงมาหลายตอน :impress2:
อย่าเอาความจริงมาให้คนอ่านรู้มั่งนะ
กรมทัณฑ์ > กรมธรรม์
-
ลงตัวกันได้ซักที หลังจากหมั่นไส้ตาลุงมาหลายตอน :impress2:
อย่าเอาความจริงมาให้คนอ่านรู้มั่งนะ
กรมทัณฑ์ > กรมธรรม์
รีนี้น่ารักมากครับ
ที่ช่วยเป็นหูเป็นตา
ตรวจคำผิดให้ จุบ จุบ
-
คิคิคิ
รออีกนานเลยเหรอ
ขาดจายตายพอดี
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
นนท์รู้ใช่ไหม ว่าผมรักปอร์มากแค่ไหน และระหว่างเราสองคน มันจบไปแล้ว
ถ้านนท์ยังเห็นกอล์ฟเป็นเพื่อนอยู่ เราขอให้นนท์พูดความจริง เราไม่อยากจากไปแบบนี้
แต่ถ้านนท์ไม่พูดความจริง สิ่งที่เกิดขึ้นคือกอล์ฟจากไปอย่างไม่เป็นสุข
เพราะกอล์ฟคงเสียคนรักไปแล้ว และนนท์ก็คงเสียเพื่อนอย่างกอล์ฟไปเช่นกัน
^
^
ว้าวๆ .. ครั้งนี้ลุงพูดดีนะ (แม้เค้าจะยังอยากรู้ต่อว่าความจริงเป็นไง)
อารมณ์ว่า .. ทำอะไรให้มันชัดเจนซะทีว่าไม่ได้มีเยื่อใยกะนนท์อีกต่อไปแล้ว ..
(จริงๆมันควรจะชัดเจนมาตั้งนานแล้วนะลุง =w=)
รู้สึกว่าไปเองป่าวไม่รู้ ว่าครั้งนี้พี่ปอร์เล่าแบบรั่วได้ทั้งที่เหตุการณ์มันก็แอบเครียดอ่ะ ><
แต่แบบ .. นนท์คงหมดฤทธิ์แล้วจริงๆอ่ะมั้ง?
หวังว่าจากนี้อะไรๆจะดีขึ้น ..
แต่อิลุงก็ยังต้องไปเรียนต่อนินา ..
ระยะทางจะเป็นปัญหาอีกไหมละเนี่ย :เฮ้อ:
ดีใจที่พี่ปอร์มาต่อ :กอด1: เค้าเปิดมาดูทุกวันเลย อิอิ~
ปล. ครบร้อยรียังล่ะเนี่ย? เผื่อฟลุกได้อ่านคืนนี้เลย 5555+
-
พี่ปอคนสวยเขียนให้ฮา :z3:
แต่เนื้อหามันสะเทือนใจ :z3:
-
คนสวย
ละ
ละ
ลุง พูดได้แล้วววว :mc4:
-
นึกว่าลุงกอล์ฟจะไม่ยอมพูดอะไรเลย
-
ต้องปรบมือดังๆให้น้องปอร์นักสืบสาวแสนสวย
วางแผนจนรู้ความจริง :m4:
-
เก็บกดอะไรหรือเปล่า ไม่ได้เจอกันแค่ 7 วันเองครับ55
เม้นท์ซะยาวเชียว แล้วถ้าหายไปเป็นปี จะตามอ่านทันไหมนี่5555
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-----> แอร๊ยยย มีแซวอีก เดี๋ยวเถอะ :o8:
สวยหายไปเจ็ดวันจริงดิ่ แอร๊ยยย ทำไมรู้สึกเหมือนนานเลย
แต่เจ็ดวันก็นานนะ ตั้ง 1 อาทิตย์ :pigha2:
ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจในสิ่งที่ผมทำลงไปแล้วครับ
ว่ามันอะไรกัน
เรื่องที่เกิดขึ้น มันจริง หรือไม่จริง แล้วใครโกหก
และใครพูดความจริง นนท์ หรือไอ้ลุง
ผมเริ่มสับสนอีกครั้ง
รังสีอำมหิตของผมเริ่มลดความถี่ลง กำลังจะเหลือเป็นศูนย์แล้ว
น้ำตาผมเริ่มจะคลออีกครั้ง เมื่อผมเห็นไอ้ลุงก้มหน้าไม่พูดอะไรทั้งสิ้น
แสดงว่าเรื่องที่เกิดขึ้น มัน..................................
น้ำตาผมที่คลออยู่ตอนนี้มันไหลลงสองแก้มผมแล้วครับ
แต่ผมเข้มแข็งขึ้นแล้ว เข้มแข็งพอที่จะรับได้ว่า ถ้าผลมันเป็นแบบนี้
ผมจะทำยังไง ใช่ครับ ผมอาจจะร้องไห้ แต่คงไม่มากมาย จะเป็นจะตาย เหมือนที่ผ่านมา
ผมใช้สองมือปาดน้ำตาที่ค่อยๆ ไหล
พี่สาวผมอึ้งในสิ่งที่เห็น ไม่คิดว่าผลมันจะออกมาแบบนี้ครับ
ผมก็เช่นกัน .นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่มันบอกว่าจะเคลียร์
ครับนี่คือสิ่งที่ผมจะเคลียร์มากกว่า
แล้ววันนี้ผมก็ได้รู้แล้วว่ามันเป็นความจริง
นนท์มันได้ไอ้ลุงกลับคืนไปแล้ว
นี่คือคำตอบที่ผมค้นหา
นี่คือจุดจบระหว่างเราสองคน
>>> ยกนิ้วให้ซีนนี้ สวยบรรยายออกมาได้ o13
อ่านไปแล้ว ๆ ให้ได้รู้สึก โคตรเจ็บแป๊บหัวใจเลย ความรู้สึกมันประแดประดังเข้ามา
ใจมันเต้นแรง ..... ผิดหวัง หมดหวัง โมโห โกรธ เสียใจ ..... ฯลฯ
แล้วเกิดคำถามที่ว่า "แล้วยังมาหลอกกันอีกทำไม ???"
เราที่เหมือนแม่ทัพหาญ ต้อนอีกฝ่านจนมุม และชัยชนะที่อยู่ตรงหน้า
แต่ผลกลับกลายเป็นว่า เรานั่นเองที่แพ้ และพ่ายแพ้อย่างหมดรูปเสียด้วย
:z3:
....................................................
ดีนะเนี่ย ว่ายังมีต่อ ..... o7(ทำเอาใจหายใจคว่ำ)
ไม่งั้นจะได้เผาพริกเผาเกลือ สาบแช่งไอ่ลุงกะแรดนนท์ซะ
(555 ล้อเล่น....คนอ่อนโยนไม่ทำอย่างนั้น แต่จะเล่นคุณไสย์แทน คึคึ..... :laugh:)
ว่าแต่เล่นคุณไสย์ให้เรื่องนี้มี NC ดีกว่า ดูท่าจะเวิร์คสุด :m10:
-
เข้ามาดีใจกะน้องปอร์คนสวย...เมื่อความจริงกระจ่าง ไอ้ลุงได้ใจไปเลยตอนนี้ o13
-
เคลียกันแล้ววน้า...
-
ลงตัวกันซะที
-
เหมือนจะเคลียร์ .................แต่มันยังง ๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: ความรักนี่มันช่างน่ากลัวจริง ๆ
แต่ก็ยังดีที่คนสวยกับลุงเข้าใจกันได้ :กอด1:
-
ดันๆ..
พี่ปอมาต่อด้วยนะค๊าบบบบบ :z13: :z13:
-
...ปอร์เก่งมั่กๆ ขอปรบมือพร้อมกับกด +1 ให้
แต่กว่าลุงกอล์ฟจะยอมเปิดปากได้ ก็เล่นเอาคนอ่านเสียววูบๆ ได้เหมือนกัน
ถ้าปอร์ว่างจากการเดินสายแล้วมาเฉลยคำสารภาพของแรดนนท์ด้วยนะครับ
...หวังว่าช่วงเวลาที่เหลืออยู่ระหว่างปอร์กับกอล์ฟจะเป็นไปด้วยดีและน่าประทับใจนะครับ
รออ่านต่อครับ... :กอด1: ขอกอดให้กำลังใจปอร์ 1 ที
-
แวะมารอสวย :call:
-
:call:
-
สงสารลุงจัง
+1
-
รอนะข๊ะ
รอด้วยคน
:call: :call: :call:
-
สงสารนายกอล์ฟถูกทรมานให้รับสารภาพ :monkeysad:
-
มาหรือยังจ๊ะ คนสวย :call:
-
:call: :call: :call: :call:
มาเรียก มาเชิญ มาร่วมกัน
:call: :call: :call: :call: น้องปอร์
-
น้องปอร์คนสวยหายไปไหน :z13:
-
สวยอยู่ไหน
มาได้แล้วน้า
ช่วยเรียกอีกคน
:call: :call: :call:
-
อ่านไป ตลก ไป :m20: เศร้าไป :m15: มาต่อไวๆน่ะ
-
แค่ก ๆ ควันธูปฟุ้งเต็มทู้แล้ว
สวยยังไม่ปรากฏกายอีก :z3:
รอค่ะรอ :z2:
-
มาให้กำลังใจ ครับชอบมากเลยมาต่อเร็วๆนะครับ :pig4:
-
มาอ่านอีกรอบ เผื่อจะเข้าใจอิลุงมากขึ้นบ้างอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี พระเอกมั่ก ๆ :jul3:
ท่าทางสวยจะเดินสายหนัก หายไปหลายวันเลย พักผ่อนเยอะ ๆนะคะ
รักษาสุขภาพ ปลายฝนต้นหนาว ระวังไข้หัวลม ต้องกินแกงส้มดอกแคกันไว้ กร้ากก ลืมตัวปล่อยแก่อีกแล้ว :laugh:
-
WAIT A MINUTE 55+
รอคนสว ย ยย :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
ประท้วง ดิ้นๆๆๆๆๆ o9 o9 o9 o9
คนสวยออนทัวร์หายไปเลย คึดฮอดดดดดดดดดดดด อยากกอดแน่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาดิ้นตามพี่ข้าวด้วยคน o9 o9 o9 o9 o9
:music:จุฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
มาต่อด่วนปอร์
-
มาลงชื่อรอสวยด้วยอีกคน :call:
-
ความจริง
.
.
มัน
.
.
มาช้า
รอจน.........น้ำ(ตา)แห้ง
:กอด1: คิดถึง....ปอร์ นะครับ
-
คนสวยหายไปไหนอ่ะ หลายวันแล้ว รออ่านตอนต่อไปของคนสวยอยู่น้า :m15: :m15: :m15:
-
:monkeysad: :monkeysad:
ค้างงงงงงอ่า
ซึ้งด้วยยยยยยย
รีบมาต่อไวไวนะค่า
:call: :call:
-
คนสวยหาย :z3:
จงมา จงมา :call:
-
รอเจ้ปอร์คนสวย
จงลง จงลง :call: :call: :call:
-
รถไอ้ลุงค่อยแทรกตัวผ่านอากาศ บนถนนอีกฝั่งครับ หลังจากที่เลี้ยวรถออกมาจาก
ที่ๆแห่งนั้น ที่ๆทำให้ผมรู้ความจริงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับไอ้ลุง
มือของไอ้ลุงยังกุมมือของผมไม่ยอมวางตลอดระยะเวลาที่มันขับรถเพื่อตรงไปยังบ้านคุณย่า
ที่ๆ เราจะใช้กอบโกยความสุขกับวันที่เหลืออยู่ก่อนที่ไอ้ลุงจะจากผมไป
ผมทอดสายตาออกไปยังนอกตัวรถ รอยยิ้มเปื้อนบนใบหน้า
และผมก็เชื่อว่าคนข้างๆผมก็คงเช่นกัน5555 ใช่ไหมครับที่รัก....
**************74***************
เวลาที่เราจะอยู่ด้วยกันนั้นมันสั้นลงเต็มทีแล้วครับ
ไอ้ลุงลาออกจากที่ทำงานแล้ว แรดคริส หรือชะนีออฟฟิศแถวนั้นจึงอดแดรกไปตามๆกัน555 สม
ผมยังเหมือนเดิมครับ คือสวยๆไปทำงานปกติ เย็นๆ
มีคนขับรถมารับกลับบ้าน หรือบางครั้งจะออกนอกเส้นทางบ้าง
ก็เพื่อเติมความหวานให้กับชีวิต55
ร้านอาหารแถวที่ผมทำงาน แถวสาทร ช่วงนี้เราใช้บริการบ่อยครับ
โรงหนัง เหรอครับ ถ้าเลิกงานไม่เย็นมาก ผมและไอ้ลุงก็มักจะไปเยี่ยมชม บ่อยขึ้น
พอความหวานที่เราต้องการได้ที่แล้ว
ค่อยวกกลับเข้าทางเดิมที่เคยใช้เดินทางกลับยังบ้านทรายทองแห่งนี้
ที่ๆเราสองคนใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน เฉกเช่นสามีและสามี5555
ผมช่วยจดรายการต่าง ๆ ที่คิดว่าจำเป็นที่ต้องใช้ให้มันครับ
เท่าที่คิดออกนะครับ มันคงไม่ต่างจากเดินทางไปต่างจังหวัดเท่าไรหรอก ผมคิดแบบนี้
เสื้อผ้า อะไรอีกนะ.............ว่าแล้วก็ตะโกนถามไอ้ลุงไปด้วยซะเลย
มันอาบน้ำอยู่ ส่วนผมนอนอยู่บนเตียง
เมื่อตะโกนถามแล้วไม่ได้ความอะไร ก็ไปเปิดตู้เสื้อผ้าซะเลย
หยิบตัวนั้นตัวนี้ พลิกไปมา ดูว่ามันพอจะใช้ได้อีกนานไหม
กางเกงใน เปิดลิ้นชักดู.............เปล่าเอามาดมนะครับ55
กางเกง...... ดูไปจดไป ว่ามีอะไรขาดเหลือบ้าง
อ่อที่ขาดไม่ได้ คือ...
ปลาร้าอัดเม็ด
ส้มตำแยกน้ำ ให้มันมีกินครบทั้งปี555
ว่าแล้วก็หยิบมือถือโทรสั่งพี่ซะเลย55…เปล่าหรอกครับ
มันเปิดประตูห้องน้ำออกมา
มีผ้าพันตัวผืนใหญ่พร้อมผ้าเช็ดหัวที่มืออีกข้างกำลังขยี้ดูดซับน้ำที่เกาะอยู่บนเส้นผม
“ทำไรครับ” มันเอื้อนเอ่ย
“กำลังคิดว่าจะต้องเตรียมอะไรบ้าง” ผมตอบมันครับ สายตายังเพ่งไปที่เจ้ากระดาษสีขาวแผ่นนั้น
“อะไรกันครับปอร์ ผมไม่ได้เดินทางพรุ่งนี้นะ อีกเป็นเดือนเลย”
“ไม่ได้หรอก ต้องเตรียมตัวเนิ่นๆ จะได้รู้ว่าขาดอะไรบ้าง” ผมตอบ
“แล้วคิดว่าจะเอาอะไรไปบ้างละ” ผมถามต่อ
“แล้วที่จดไว้มีไรบ้าง” มันตอบหรือมันถามกันแน่ผมเริ่มงง
“กางเกง เสื้อ กางเกงใน รองเท้า บลา บลา” บลา บลา นี่ไม่ใช่เสื้อชั้นในนะครับ555
ผมตอบมัน ขณะที่มันย้ายร่างของมันไปหน้ากระจก
“เสื้อกันหนาวเอาไปกี่ตัวดี” ผมถามมัน
“ตอนนี้ที่นั้นยังไม่หนาวนะครับ ไปซื้อที่นั้นก็ได้นะ”
คำตอบที่ได้รับมั่นช่างแสดงความรวยออกมา
จนน่าจับมันเป็นอาหารเย็นเลยดีไหม
ไอ้ลุงผัดเผ็ด
เปรี้ยวหวานไอ้ลุง
ไอ้ลุงทอดกระเทียมพริกไท
อุ๊ย คงน่ากินมิใช่น้อย555
“ซื้อไปเผื่อบ้างก็ดีนะ จะได้ประหยัดตังค์” ผมเสนอความคิดอย่างภรรยาแสนดี ที่เขาควรทำกัน
“ปอร์” เสียงป้านวลเรียกหลังจากที่เคาะประตู
“ครับป้านวล”
“ทานข้าวเย็นจ้า เสร็จแล้ว”
“ครับเดี๋ยวลงไป”ผมตอบแล้วพรางหันหน้าใช้หางตาที่ปัดมาสคาร่าสีดำเข้ม
พิฆาตไอ้ลุงหนึ่งครั้ง555 เพื่อกระตุ้นให้มันรีบใส่เสื้อผ้า
เพื่อจะได้ลงไปกินข้าวเย็น สวยไม่อยากให้คุณย่ารอนาน
เมื่อมันรู้ว่าผมเร่งมันแล้ว มันก็รีบซะจน.................
คุณเคยเห็น หรือเคยเป็นไหม อาการที่เร่งรีบจนเกินไป
ใส่ผิดใส่ถูกเลยครับ เจ้าบ๊อกเซอร์ตัวเก่งของมัน
หน้าสลับหลัง ข้างหลังสลับมาหน้า
จนต้องมันต้องถอดแล้วใส่ใหม่อีกครั้ง
ตัวเอียงเหมือนจะกำลังล้ม เสียการทรงตัว
ผมนอนอยู่บนที่นอนก็ขำๆกับ อาการเร่งรีบของมัน
ต้องให้มันได้แบบนี้ครับ555อาการกลัวเมียเริ่มปรากฏแล้ว
แบบนี้ค่อยปกครองกันง่ายหน่อย
ไกลหูไกลตาจะได้อยู่ในโอวาท555
“ป้านวลครับมาผมช่วย”
ป้านวล ส่งทับพีตักข้าวให้ผมตามคำขอ พร้อมรอยยิ้ม
ผมตักให้คุณย่า ไอ้ลุง และตัวเองตามลำดับ
“ไงจ๊า เจ้ากอล์ฟเตรียมตัวไปถึงไหนแล้ว” เสียงหม่อนย่าแห่งบ้านทรายทอง
“ยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยครับ ส่วนเอกสารกำลังจะเสร็จแล้วครับคุณย่า” มันตอบคุณย่าหลังจากที่ตักข้าวใส่ปาก
“ยังไงก็ช่วยเจ้ากอล์ฟมันด้วยนะปอร์ เรื่องแบบนี้ เจ้าคนนี้เขาไม่ค่อยใส่ใจหรอก”
“ครับ” ผมตอบ
“อะไรกันครับคุณย่า ผมไม่ได้เดินทางพรุ่งนี้นะ อีกเป็นเดือนเลย”มันพูดจบก็ตักข้าวใส่ปากต่อ
“ไม่ได้หรอกจ๊า ต้องเตรียมตัวเนิ่นๆ จะได้รู้ว่าขาดอะไรบ้าง” คุณย่าตอบ
“ครับ คุณย่ากับ ปอร์นี้ตอบเหมือนกันเลยนะครับ
เมื่อกี้ปอร์ก็พูดแบบนี้กับผม”
“จริงเหรอจ๊าปอร์” ผมไม่ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มๆรับความดีความชอบไป555
“ปอร์เขารอบคอบดีนะ กอล์ฟดูไว้” ตอนนี้ผมลอยขึ้นไปติดอยู่บนเพดานห้องทานข้าวเรียบร้อยแล้วครับ
ใครก็ได้ช่วยดึงผมลงไปที มันสูง ผมหนาว55555
หลังจากที่คุยกันสักพักหลังจากทานข้าวเสร็จ
ผมและไอ้ลุงก็ขอตัวขึ้นมาบนห้องต่อครับ
ไม่ได้ช่วยป้านวลเก็บโต๊ะแต่อย่างใดครับ55555
ปกติไม่เป็นคนแบบนี้นะครับ
แต่ว่าเวลามันเดินไปเรื่อยๆนี่
ของเวลาหวีดกันเยอะหน่อย
ไหนก็จะจากกันแล้ว ขอใช้เวลากับซะมี(สามี)ให้เต็มที่หน่อยนะครับป้านวล สวยขอโทษ
ผมตรงไปยังมุมแดง
และมันก็แยกไปยังมุมน้ำเงินครับ555
ไม่ได้พร้อมที่จะต่อสู้กันอย่างเช่นนักมวยนะครับ
อย่าเข้าใจผิดและดีใจไป
55
แต่ละมุมนี่หมายถึงที่นอนแต่ละข้างของใครของมันต่างหากครับ
มิได้จำกัดอายุคนอ่านแต่อย่างใดนะครับ
อายุน้อยกว่า18 ปี ยังอ่านตอนนี้ได้อยู่
ผมยังหยิบปากกากับกระดาษที่กองอยู่บนเตียงมาจดต่อครับ
ว่าต้องเตรียมอะไรเพิ่มอีก จดไว้จะได้ไม่ลืม
“อะไรอีกนะเสื้อผ้าก็แล้ว กางเกงก็แล้ว ถุงเท้า กางเกงใน
เสื้อกันหนาว ของใช้ส่วนตัวต่างๆ ขาดไรอีกนะ”ผมยังง่วนอยู่กับสิ่งที่ผมทำอยู่
ส่วนมันเหรอครับ นอนจ้องมายังผมตลอดเวลา
แทบไม่กระพริบตาเลย
“ไปเปิดเน็ตดูดีกว่า” ผมอยากทราบว่าคนเดินทางไปต่างประเทสเขาเตรียมอะไรบ้าง
เผื่อจะเป้นประโยชน์
“ปอร์ ๆ ครับ อย่าเพิ่งเลย” มันดึงแขนผมไว้ ขณะที่ผมกำลังลุกขึ้นจากที่นอน
ด้วยแรงของมันนี่ละครับตัวผมจึงลงไปกองบนเตียงนอนอีกครั้งครับ
แต่ไม่ใช่มุมแดงของผมแล้วสิครับ5555
แหมคิดไปไกลแล้วสิ
ครับใช่...... มันต้อนผมเข้ามุมน้ำเงินของมันแล้วสิครับตอนนี้
เอาแล้วสิครับ คราวนี้มันจะงัด..............................555
งัดท่าไม้ตายท่าไหนมาปราบผมอีกนี่ ..ผมก็คิดไปโน้น
ในเมื่อมันได้เปรียบผมขนาดนนี้แล้ว
หรือว่าจะเปลี่ยนจากมวยไทย มาเป็นมวยปล้ำดี
เลือกไม่ถูกแล้วสิเรา55555555555
ครับก่อนที่ผู้อ่านจะเสียใจครับ
ผมชิงตัดหน้าเสียใจไปก่อนแล้ว55
มันดึงปากกาและกระดาษในมือผมออกไป
ใจผมเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วสิครับ
ตุ๊บ บ้าง ตั๊บบ้าง บนกันไป55
ตาผมเริ่มหลับลงอย่างช้าๆ
ปากอันเล็กๆเรียวบางเริ่มเผยอ รอการสัมผัสจากใครคนนั้นที่อยู่ตรงหน้า
ตุ๊บๆ ตุ๊บๆ ตุ๊บๆ หัวใจแทบหลุดออกมาจากนอกร่างกาย
ไม่ใช่ไรหรอกครับ เพราะห่างหายมานาน กับกิจกรรม เข้าจังหวะแบบนี้555
“ไหน...ให้ผมดูสิว่ามีอะไรบ้าง” เสียงแรกที่ผมได้ยินจากมัน
สมองที่มีแต่ฉากเลิฟซีนของผมเริ่มทำงานขึ้นมาทันทีครับ
คิดตามในสิ่งที่มันพูดบัดนาว
ไหน...ให้ผมดูสิว่ามีอะไรบ้าง
ตาที่กำลังหลับพริ้มอยู่ ค่อยๆ ลืมขึ้น
ก้มลงไปดูอะไรสักอย่างที่อยู่ในมือมัน
คำตอบที่ได้คือกระดาษแผ่นที่มันเพิ่งดึงไปจากมือผมนั้นละครับ
สองตามันก็จดจ้องอยู่ที่กระดาษเช่นกัน
ตายละ สวยหน้าแตก จินตนาการไปไกลแสนไกล ว่าใครบางคน มันจะทำอะไรต่อมิอะไร
มันละสายตาจากกระดาษแผ่นนั้นมามองที่ผม
“อะไรเหรอครับ หือ” มันถามและยิ้มให้ผมเหมือนคนที่ไม่รู้ว่าผมคิดอะไรอยู่
หน้าแดงสิครับ ถามได้ แหม ไอ้เราก็นึกว่าจะทำอะไรต่อมิอะไรเสียอีก
ทีไหนได้มึงดูสิ่งที่กรูเขียนชิมิ ว่าขาดอะไรบ้าง
งั้นมึงเขียนเพิ่มไปเดี๋ยวนี้เลย
นอกจากเสื้อผ้าแล้ว เขียนเพิ่มไปเลย
ว่าการบ้าน5555555555555555 และทำดอกจันทร์เน้นย้ำลงไปหลายๆอันว่า อันนี้จำเป็นอันดับต้นๆ
ขาดไม่ได้ ขาดแล้วหายใจไม่เข้า เอ้ย หายใจไม่ออก
เมื่อผมไม่ตอบมัน มันก็ก้มลงไปเขียนรายการเพิ่มเข้าไปอีก
“เสื้อ กางเกง ถุงเท้า เสื้อกันหนาว อะไรอีกนะ”
มันไม่พูดอะไรต่อจากนั้น แต่มือมันยังเขียนต่อ ปากก็ฮัมไปด้วย
“อ่อคิดออกแล้วครับ”
ท่าไหนใช่ไหม555555555555ผมคิดในใจ
มันเขียนในสิ่งที่มันคิดลงไปบนกระดาษครับ
“ปอร์ห้ามดูนะครับ”
ตายละ มันจะเขียนท่าที่มันจะเล่นไว้ก่อนแล้วค่อยปฏิบัตตามท่าที่มันเขียนไว้แน่ๆเลย
ฉลาดจริง จะได้ไม่ลืมชิมิ เลิศมากคุณสามี 55
ผมปล่อยให้มันขีดๆเขียนๆขอมันงตามแต่ว่ามันอยากทำ
เวลาผ่านไป
“เสร็จละครับ’
ตายแล้ว ถึงเวลาปฏิบัติแล้วเหรอ นานจัง5555
สงสัยคงไม่ได้นอนแน่ๆคืนนี้.กร๊ากคิดไปนั่น
“ไหนเอามาดูสิ” ผมมองหน้ามันแล้วหยิบกระดาษที่อยู่ในมือมันมาอ่านครับ
เสื้อ
กางเกง
ถุงเท้า
เสื้อกันหนาว
ปอร์
ปอร์
ปอร์
ปอร์
ปอร์
ปอร์
ปอร์
ปอร์
ผมอ่านแล้วเงยหน้าขึ้นมองหน้ามันครับ
มันก็สบตาผมไม่ยอมหลบหน้าไปไหน
สายตาผมกลับลงไปมองยังบนกระดาษแผ่นนั้นสลับกับมองหน้ามันอยู่แบบนี้
ใจหวิวๆ เริ่มมาแทนที่แล้วสิครับ
ความหมายของมันคืออะไรกันแน่
ผมพยายามคิดตามว่าทำใมมันถึงเขียนชื่อผมลงไปบนกระดาษแผ่นนั้น
ไอ้ลุงมันจะสื่ออะไร และมันจะตรงกับที่ผมคิดไว้ไหม
“อันนี้ไม่มีให้ซื้อนะ มีชิ้นเดียวในโลก และมันก็มีเจ้าของแล้วเสียใจด้วย”
ผมพยายามที่จะพูดให้ติดตลกออกมาครับ กลบเกลื่อนความรู้สึกตัวเอง
ครับ... ไม่มีเสียงหัวเราะจากมัน แสดงว่ามันไม่ขำ55555
หรือขำไม่ออกกับความหมายที่มันเขียนบนกระดาษนั้น
ผมมองหน้ามันอีกครั้ง คราวนี้ความหมายที่ผมคิดไว้มันเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
สองตาผมเริ่มมีน้ำตาคลอ มันไม่ได้มาจากความรู้สึกแบบเดิมที่เพิ่งผ่านไปครับ
ครับใช่ มันอาจจะเสียใจเหมือนกันแต่คนละแบบ คนละเวลา
สายตาที่กำลังรอคำตอบ ยังมองผมอย่างไม่ละสายตา
คำตอบที่ตอบไม่ได้ ไม่ใช่ไม่อยากตอบ
ผมทิ้งตัวลงนอนในส่วนของผม
ปราศจากคำพูดใดๆ น้ำตาเริ่มไหล
เวลาผ่านไปช้าๆ
เตียงนอนยวบลงอีกครั้งในมุมของผมเอง...ทำให้ผมรู้ว่าใครคนนั้นข้างผมพยายามที่จะเลื่อนตัวเข้ามาหา
ไอ้ลุงเอื้อมมือมาแตะบนไล่ผมแล้วลูบเบา ๆ เหมือนกำลังขอโทษในสิ่งที่มันขอ
เพราะมันยากเกินกว่าที่ผมจะทำได้
ยากเกินกว่าคนที่แสนธรรมดาอย่างผมไม่แม้แต่จะคิดเลย
ปล.มาต่อให้อย่างเร่งด่วนครับ
เพราะต้องเดินทางไปอีกแล้วคืนนี้
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ
ขอบคุณที่ช่วยโหวตให้เป็นนายเอกที่สุดสวย
และขอบคุณที่โหวตให้เป็นเรื่องที่สุดยอดของความฮา55
ชิส์ นิยายเราออกจาแดรม่า 55555
เพิ่งรู้ว่ามีการโหวตด้วย เชยมากเรา
ปล.2 พิมพ์ตกหล่อนอะไร หวังว่าคงไม่ถือนะครับ
รีบมากกลัวFCรอ
อีกอย่างเพราะทนกลิ่นธูปไม่ไหว55
เจอกันที่เชียงใหม่ครับ
-
:z13: คนสวย
เขียนแบบนี้แสดงว่าลุงจะพาคนสวยไปด้วยใช่ป่าว
-
^
^
:m15:
ปวดใจปวดตับปวดม้าม
ทรมานกับประโยคสุดท้าย
"คำตอบที่ตอบไม่ได้ ไม่ใช่ไม่อยากตอบ"
"เพราะมันยากเกินกว่าที่ผมจะทำได้
"ยากเกินกว่าคนที่แสนธรรมดาอย่างผมไม่แม้แต่จะคิดเลย"
>> พจมานของจริงสินะ กระซิกๆ ซู้ดดดดดดด(เสียงน้ำมูก)
+1 จัดให้คะ ถ้ามาช้ากว่านี้ สงสัยโรคหอบกำเริบแน่ๆคระ กลิ่นธูปคละคลุ้งไม่หมด5555555555555
-
:z13:
คนสวย
รอตั้งนานมาได้ซะที
แต่ตอนนี้เศร้าอะ
-
..."สามี" ..หึหึ...เต็มปากเต็มคำเลยน่ะ :z1:
...ปอร์ สวยเท่า เหม่ยลี่ ป่าว...ไอ่ลุงคงสับสน
-
อ่านแล้วก็ :monkeysad: เวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันเหลือน้อยลง
แต่ความรักของลุงกับคนสวย มันมากขึ้นทุกวันเลย
+1 เอาใจช่วยคนสวยกับลุงให้ผ่านพ้นเหตุการณ์นี้ไปด้วยกันนะจ๊ะ จุ๊บบบบบ
-
:monkeysad:
งื้อออออ ........
คือตามความเข้าใจของเค้านี่คือ ลุงอยากจะให้พี่ปอร์ไปด้วยใช่ม่า ..
แต่ว่าทำไมคนสวยต้องร้องไห้ล่ะคะ T_____________T~
ฮึกๆ .. ตอนนี้แอบเศร้า(ตามพี่ปอร์)อ่า ..
ปล. คิดถึงเรื่องพี่ปอร์ .. มาต่อให้แล้วดีใจจัง อิอิ~
-
..."สามี" ..หึหึ...เต็มปากเต็มคำเลยน่ะ :z1:
...ปอร์ สวยเท่า เหม่ยลี่ ป่าว...ไอ่ลุงคงสับสน
ความขาวอาจไม่เท่า
แต่ความคม หนูกินขาดแน่ๆ
ที่สำคัญครับ เหม่ยลี่กับปอร์
มีแควนหล่อ พอๆ กัน55
555
-
เชื่อว่าความคมของฝีมือและสายตาคนสวยกินขาดอิุลุงอยู่แล้ว คิคิ
ลุงอยากพาปอร์ไปเรียนต่อด้วยเหรอ หรือยังไง เอ๊ะ
-
สวยมาแล้ว เย้ๆๆ :mc4:
ลุงคงอยากให้สวยไปด้วย
แต่ถ้าสวยไปไม่ได้ก็ดีไปอย่างนะ
ห่างกัน 1 ปี จะได้เป็นบททดสอบถึงความรักของสวยกับลุง
ออนทัวร์โดยปลอดภัยนะ
:กอด1:สวย+ลุง
-
:z1:
"ไปครับ" ---- ตอบไปเลยปอร์
ได้ขึ้นเครื่องบิน.....ได้ขี่ไอ่ลุง
ไปกับกอล์ฟเลยครับ ปอร์
:L1:ขอบคุณครับ +1 ให้ปอร์ :กอด1:
-
ต้องให้มันได้แบบนี้ครับ555อาการกลัวเมียเริ่มปรากฏแล้ว
แบบนี้ค่อยปกครองกันง่ายหน่อย
ไกลหูไกลตาจะได้อยู่ในโอวาท555
>>แอร๊ยยยยยยไอลุงเกลียมัว :laugh:
เราเป็นซะมีต้องเป็นช้างเท้าหน้าสิค้าาา
แต่ภรรเมียเป็นอย่างสวยควาญช้างนะ
โหยยย ลุงเขียนชื่อสวยลงไป
โรแมนซ์(?) ดีจัง :o8:
ุถ้าสวย เซย์เยสสส ไปนะ เยี่ยมเลย
แต่ก็นะ เข้าใจ ความจำเป็น :เฮ้อ:
อยากให้สวยไปด้วย :serius2:
-
:z6:
คนสวยไมไม่ไปอะ
-
คำถามที่ลุงถามเนี่ย
ตอบยากเหมือนกันนะครับ
เห้ออออ
รอตอนต่อไปคร้าบบ
+1
-
ตามไปเลยคร้า พี่ปอร์คนสวย :z1:
เดี๋ยวพี่ลุงเลี้ยงเอง อิอิ
-
พี่ปอร์ เซย์เยส ไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
o13 o13
-
อย่าเพิ่งเศร้านะ ยังไม่อยากเศร้าเลย
เวลาที่คนสวยจะได้อยู่กับลุงเหลือน้อยแล้วอ่ะ ใจน่ะอยากให้ปอร์ไป
ด้วยแต่คนสวยก้อต้องมีภาระ
หน้าที่ที่ต้องทำ เฮ้อ
-
อิจฉาคนมีแควนหล่อ แบบพี่เคน
อร้ายยสวยมาแป๊ปเดียว คืนนี้จะไปอีกแล้ว :laugh:
เดินทางปลอดภัยนะค่ะ
-
เจ้ปอร์สุดสวยเนี่ยรอบคอบดีจัง
แต่ลุงก็คงอยากให้ปอร์ไปด้วย้ลยเขียนอย่างนั้นไป
มีความสุขมากๆนะคร้า
มาแต่เร็วๆด้วยน้า :call: :call:
-
ลุงกอล์ฟจะพานู๋ปอร์ไปด้วย
สงสัยลุงจะแอบขอผู้ใหญ่ทางนู๋ปอร์ไว้แล้ว
แต่ไม่บอกให้รู้ กะจะไว้เซอร์ไพรซ์
-
ไปนี่ อิลุงเลี้ยงเป่า?
-
:-[
-
:เฮ้อ: :o12:
ทำไมต้องจากกันนะ
:z2: :z2: :z2:
-
ทำไม
เราไม่เข้าใจความหายอยู่คนเดียว :z3:
-
หวัดดีค่ะ เข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านทรายทอง ตามอ่านมาหลายวันกว่าจะทัน วันนี้อ่านทันแล้วค่ะ
ตอนแรกอ่านแล้วสนุกมาก นั่งขำน้ำตาเล็ดน้ำตาไหล จนน้องข้างๆบอกว่า พี่เป็นไรๆ บ่อยๆ
พออ่านไปเรื่อยๆ ก้อเริ่มขำไม่ออก จากน้ำตาเล็ดน้ำตาไหล กลายเป็นน้ำตาซึม :o12:สงสารน้องปอร์คนสวย ฮืออออ
ปวดใจ อยากให้น้องปอร์ไปกะลุงจัง แต่... :เฮ้อ:
คนสวยเดินทางอีกแล้ว ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะและ :pig4:ที่นำเรื่องราวดีๆมาเล่าสู่กันอ่าน จะติดตามต่อไป
รอสวยเสมอ
-
มารอคนสวย
-
ปอร์ออนทัวร์อีกแล้ว...อิจฉาจริง ได้ไปเจอหนุ่มเชียงใหม่ด้วย o18
.....
ตอนที่อ่านตอนก่อนหน้านี้ก็เคยคิดนะว่าปอร์น่าจะไปกับกอล์ฟซะเลย ลาออกจากงานแล้วค่อยกลับมาหาใหม่ก็น่าจะได้
...แต่ที่สุดแล้ว ก็อยู่ที่การตัดสินใจของปอร์แหละ
รออ่านต่อ พร้อม +1 ให้แล้วนะครับ
-
มารออ่านคราบ :call:
-
รอคนสวยด้วยคน อิอิ
-
ม่ายด้ายมาอ่ายซะนาน
ชอบบ บ
เอิ๊กๆๆ ๆ
-
เราโหวตให้สุดสวยแล้วนะจ๊ะ
รีบมาต่อนะ คิดถึงน้องปอร์ :L2:
-
ฮา และเศร้า เหมือนเดิม
ไม่ชอบการจากลาใด ๆ
แต่มันก้อเข้าในชีวิตเสมอ
เชียร์ความรักระหว่างปอร์กะลุงต่อปายยยยย
ถ้าเวลาเหลือเจอแรดนนท์โดยบังเอิญบ้างก้อได้นะครับ อยากรู้ความเป็นไป
ฮ่า ๆ
:laugh:
-
คนสวยมาต่อเร็ว ๆ นะ :call:
-
รอคนสวย ไม่สร่าง :laugh: :laugh: :laugh:
-
เพิ่งมาอ่านค่ะคนน่ารัก :3123: ติดตามนะเคอะ :กอด1:
โอ๊ยยยยยยย~ อ่านแล้วน้ำลายจะไหล... :z1:
ช่วงกินเจซะด้วยยยย แม้อยากกินแค่ไหนก็กินม่ายด้ายยย :z3:
-
ลุงกอล์ฟอย่าลืมเอาน้องปอร์ใส่กระเป๋าไปด้วยนะ ของสำคัญ
ห้ามลืมเป็นอันขาด
คนสวยเดินสายบ่อยๆรักษาสุขภาพด้วย รักนะตะเอง :man1:
-
ต่อด่วนคราบห้ามลืมเป็นอันขาด :call: :call: :call: :call:
-
มารอคนสวย...
-
กลับมาแล้วครับ
หลังจากที่หายไป1 อาทิตย์เต็มๆ
คิดถึงกันบ้างไหม
ช่วงนี้เชียงใหม่ยังกะภาคใต้ ฝนตกบ่อยมากครับ
ตกแล้วก็สลับกับแดด ครับ ปรับตัวแทบไม่ถูก
พอตกเย็นๆ คนรถขับเอาไปทิ้งไว้แถว หน้ากาดสวนแก้ว
นั่งงงอยู่นานว่าเขาเอากรูมาทิ้งไว้แล้วกรูจะไปไหนกันดีละนี่
นั่งอยู่บนบันใดทางขึ้นห้าง
มองคนเดินไปมา บ้างก็จัดของเตรียมขายช่วงเย็นๆ
บ้างก็นั่งกินข้าวที่เขาวางขายหน้าห้าง
สายตาเหลือบไปมองอะไรขาวๆ ลอยขึ้นจากอะไรที่เขียว ๆสีเข้ม
เลยถามคนแถวนั้นว่าตรงนั้นเขาเรียกว่าอะไร
คำตอบที่ได้คือ ดอยสุเทพ :sad11: :monkeysad: :m15: :o12:
ความจำต่างๆ ในช่วงนั้นกลับมาอีกครั้ง
กลับมาเร็วกว่าสิ่งที่จะเขียนตอนต่อๆ ไปเสียอีกครับ555
สองเท้าก็ก้าวต่อไปเรือ่ยๆ
แต่เชื่อเถอะครับ เดินด้วยท้าวคงไม่ถึงแน่ๆ
แต่ทำไงได้ สมองมันสั่งให้สองเท้าก้าวนี่ครับ
แต่แล้วเดินไปได้สักพักก็ตัดสินใจเดินกลับมา
ยังที่เดิมครับและมานั่งลงตรงที่ๆเดิมที่เคยนั่ง
ตอนนี้ท้องฟ้ามืดแล้ว
คนเริ่มเดินเลือกซื้อของกันมากแล้ว
ไฟตามท้องถนนยามกลางคืน ทำให้หน้ากาดสวยแก้วสวยเชียว
นั่งอยู่สักพัก คนรถก็มารับกลับยังโรงแรม
กลับไปคิดถึงอะไรต่อมิอะไรที่เกิดขึ้นที่เชียงใหม่
ภายในห้องเล็กๆ ของโรงแรม
และที่ทำให้ความทรงจำในวันนั้นกลับคืนมาเร็วมากยิ่งขึ้นคือ ข้างๆ
มันคือโรงแรม โลตัสปางสวนแก้ว ที่ๆ เราสองคนเคย.............
-
:z13:
จิ้มสุดสวย
รอนะคะ
มันคือโรงแรม โลตัสปางสวนแก้ว ที่ๆ เราสองคนเคย.............
รีบมาเฉลยนะคะ ..เคย..อาราย :-[
-
สุดสวยกับมาแล้ว
:amen:
มารอๆ
-
มารอนะจ๊ะ :L1:
-
เอาใจช่วย
-
สวยมาแล้วๆ
ออนทัวร์เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ยจ้ะ
พักให้หายเหนื่อยก่อนก็ได้นะ
:กอด1:
-
ทำไมดอยสุเทพ แล้วเศร้าล่ะ เง้อออ :sad4: ปอร์พักผ่อนเยอะ ๆนะ จะได้มาต่ออีกยาว ๆ :man1:
-
เฝ้านั่งรอคนสวยจร้า :m9:
-
:t3: :t3: :t3:
-
โอ๊ะ .. ว่าจะมาดัน .. แต่เพิ่งจะได้เห็นตัวสีแดงๆที่ทิ้งท้ายไว้อย่างค้างเลยค่า :]
รอพี่ปอร์นะคะ :กอด1:
-
ไม่เตียงนอนยวบลงอีกครั้งในมุมของผมเอง...ทำให้ผมรู้ว่าใครคนนั้นข้างผมพยายามที่จะเลื่อนตัวเข้ามาหา
ไอ้ลุงเอื้อมมือมาแตะบนไล่ผมแล้วลูบเบา ๆ เหมือนกำลังขอโทษในสิ่งที่มันขอ
เพราะมันยากเกินกว่าที่ผมจะทำได้
ยากเกินกว่าคนที่แสนธรรมดาอย่างผมไม่แม้แต่จะคิดเลย
*******75**********
ผมหลับทั้งน้ำตาไปตอนไหนนั้นจำแทบไม่ได้
ทราบเพียงแค่ว่าตอนตื่นขึ้นมาผมอยู่ในอ้อมกอดของคนที่กำลังจะจากไปแล้ว ไกลแสนไกล
12 ชั่วโมงเลยนะครับ ถ้าเดินทางโดยเรือบิน.
แต่ถ้าเดินทางด้วยเรือ ไม่รู้กี่ชาติ555
*
*
*
**
****
หลายวันหลังจากวันนั้นครับ สิ่งที่มันขอผมยังอยู่ในหัวตลอดเวลา
ไม่ว่าจะไปไหน หรือทำอะไร ล้วนแต่ทำให้คิดถึงมัน
สวยสับสน อลม่านบ้านทรายทองเสียจริง55
เวลาที่มันจะเดินทางก็เข้ามาทีละวัน ทีละสองวัน
เอกสารทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ
สิ่งจำเป็นที่ต้องใช้ ค่อยๆ ถูกเตรียมทีละอย่าง ๆ จนตอนนี้
เกือบครบแล้วครับ เหลือเพียงอย่างเดียวในสิ่งที่มันต้องการ
คือผมนั่นเอง ยังไม่ได้แพ็คใส่ถุง5555 แต่แล้วมันจะยากซะที่ไหนละ..จริงไหมละครับ
ในเมื่อคำตอบมันมีอยู่ทนโท่แล้ว ว่าไม่... ไม่และก็ไม่ เป็นคำตอบสุดท้าย
และเหมือนมันก็รู้คำตอบอยู่แล้ว จึงไม่ถามอะไรผมอีกเลยหลังจากคืนนั้น
**
*
****
“ครับม๊า”มันกรอกเสียงใส่มือถือหลังจากหลุดจากการจราจรที่ติดขัดในระแวกสีลม
มุ่งตรงไปยังถนนสาทร
“ครับ”
“……………………”
“ครับ”
“……………………”
“ครับม๊า เสร็จแล้วครับ”
“……………………”
“ครับอยู่กับปอร์ครับ….ได้ครับม๊า” แล้วมันก็หันมายิ้มให้ผมอย่างมีเลศนัยหนึ่งที
ผมไม่ได้สนใจอยากจะฟังสนทนาระหว่าง
สองแม่ลูกผูกพันธ์555 หรอกนะครับแต่มันลอยเข้าหูเอง....ช่วยไมได้55
ไม่ได้มีนิสัยสอดรู้สอดเห็นแต่อย่างไร ผมมองออกไปนอกตัวรถแล้วนะครับ555
แต่ก็ช่างเถอะ มันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอะไร
เท่าที่จับใจความก็สรุปได้ความว่า….
อะไรดีนะ เล่าดีไหมนี่…55555
*
*
*
*****
ม๊าบอกให้มันกลับบ้านไปค้างกับม๊าบ้าง
ช่วงหลังๆนี้ไม่ค่อยได้กลับไปเลย….มัวแต่งเตรียมงานแต่ง555
เปล่าครับ..เตรียมอย่างอื่นมากกว่า
ไหนก็กำลังจะเดินทางแล้ว... ก่อนไป
ก็ควรทำหน้าที่ลูกชายที่แสนดีให้ท่านบ้างหน่อยเถอะ
ใช่ครับ มันคงไม่ขัดอะไร ในความปรารถนา เพราะเห็นรับปากม๊ามันตลอดทาง
ที่มันขับรถกลับไปยังบ้านคุณย่า
มันอาจกลับไปทำหน้าที่ลูกที่ดีจริง
แต่มันคงขาดตกบกพร่องในหน้าที่สามีสุดที่รักสำหรับหนูปอร์
และหลานสุดที่รักของคุณย่าและป้านวล
ลองเปรียบเทียบดูสิครับ 3 ต่อ 1 ไม่นับป๊ามันนะครับ555
อะไรควรทำ อะไรควรปฏิบัติ
และมันควรเลือกอยู่ที่ไหนล่ะจริงไหมครับ
ระหว่างบ้านคุณย่ากับบ้านคุณม๊า555
แสงสว่างจากหลอดไฟ ที่เปิดตลอดทางทำหน้าที่อีกครั้งครับ
รถไอ้ลุงค่อยๆเทียบจอดประตูใหญ่หน้าบ้าน
ผมเปิดประตูรถโดยไม่ต้องเลือกครับว่าจะก้าวขาไหนลงก่อน
หรือรอให้มันมาเปิดให้หรอกครับ ..สวยข้ามขั้นตอนเลย
วนไปหยิบของที่มันซื้อเพิ่มเติมจากเบาะที่นั่งผู้โดยสารด้านหลัง
มันก็หนักเอาการเหมือนกันครับ
“มาครับผมช่วย” มันพูดครับหลังจากที่เปิดประตูหลังฝั่งคนขับ
ผมสบตามันผ่านแสงไฟสลัวๆ ที่ส่องผ่านมาจากประตูบ้าน
พอให้เห็นว่าของที่มันซื้อมีอะไรบ้าง
ผมส่งของบางชิ้นให้มัน แล้วปิดประตูเดินอ้อมไปทางด้านหลังของตัวรถครับแล้วเดินเข้าไปยังในบ้าน
ตรงขึ้นไปบนห้องทันที
ของในมือผมถูกกองไว้รวมในส่วนที่ถูกจัดเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
ผมไม่รู้หรอกว่าของในถุงกระดาษนั้นคืออะไร
ครับใช่... มันอาจจะเป็นแค่เสื้อผ้า กางเกง หรือของใช้ส่วนตัวอื่นๆ
แต่ตอนนี้ มันสามารถทำร้าย ทิ่มแทงความรู้สึกของผมไม่ต่างอะไรกับมีดคมแหลมเลย(คมไหมสำนวน55)
ยิ่งเห็นของที่ถูกเตรียมไว้แล้ว ยิ่งทำให้คมมีดนั้น
กรีดลงลึกเข้าไปอีก เจ็บปวดใจจริง ฮือๆๆๆๆ
ไม่ได้ละก่อนที่ใครจะมาเห็นความอ่อนแอที่เกิดขึ้นกับเจ้าหญิงสาวสุดสวย.สวยสุดๆ
ที่หัวใจกำลังแตกสลายออกเป็นชิ้นเล็กๆ เพราะเจ้าชายรูปงามกำลังจากไป
ผมชิงหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็วไม่สนใจใคร......ชิงจากใครฟะ555
และห้องตอนนี้ก็มีเพียงกรูเท่านั้นนิ55
งัดออกมาใช้บ้างก็ดีครับ การแสดงที่เรียนมา เคาะสนิทบ้าง
เช็คดูสิว่าคืนอาจารย์ไปมากแค่ไหนแล้ว
น้ำในอ่างค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละนิดๆ จนพอสำหรับใช้แช่ตัวคนนึงเท่านั้น
ผมค่อยๆ แทรกตัวลงไปรวมกับน้ำอุ่นนั่นทีละน้อยจนในที่สุด
เรา ....ผมกับน้ำอุ่นก็เป็นเนื้อเดียวกันครับ5555
พูดยังกะเหล้ากับเจ้าโซดาเลย
ความอุ่นของน้ำทำให้ความเมื้อนล้าของล่างกายค่อยๆหายไป
แต่สำหรับความเมื่อยล้าของสมองที่คิดอะไรต่อมิอะไรมาเป็นเวลานานนั้น
มันช่วยไม่ได้เลย.... สองตาผมมองไปยังเพดานห้องน้ำที่มีหลอดไฟดวงเดิม
ส่องมายังผม ภาพเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างผมและไอ้ลุงค่อยๆเข้ามาทีละภาพ ๆ
อย่างไม่รู้จักหยุด จนในบางครั้งภาพเล่านั้นผมแทบจำไม่ได้เลยครับ
ว่าภาพที่เกิดขึ้น นั้นมันเป็นภาพที่เกิดขึ้นแล้วเหรอครับ
ใช่ครับ ผมจินตนาการ ไปยังสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นแล้วครับ
หนึ่งปีที่เราต้องไกลกัน ตอนนั้นอาจไม่ใช่แค่ระยะทาง
มันอาจรวมไปถึงความรู้สึก........
*
*
*
****
หนึ่งปีที่ใครอีกคนเลือกที่จะเดินออกไปหาความก้าวหน้าให้กับชีวิต
หนึ่งปีที่ใครอีกคนยังอีกมุมหนึ่งของโลก
เลือกที่จะเฝ้ารอคอยใครอีกคนที่อยู่อีกมุมหนึ่งของโลกอย่างตั้งใจ......หรือเปล่าวะ555 ....
หรือตอนนั้นจะเป็นเหมือนนกน้อยแสนสวยในกรงทอง
แก้ผมที่ถักเปียเช่นพจมานแล้วทำทรงใหม่ เฉกเช่นทรงเกาหลีที่ได้รับความนิยมในตอนนี้
ออกมาโปรยเสน่ห์ ให้บรรดาชายๆ แถวสีลมและสาทร รวมไปถึงฝั่งธนได้หวั่นไหว ตายตามๆกัน
หลังจากนั้นก็ร้องเพลง sorry sorry (ของ SJ)เสียใจ เสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป
บีบน้ำตาเล็กน้อย555 กล่าวขอโทษบรรดาชายๆเหล่านั้น
พอไอ้ลุงกลับมาค่อย ๆ ถอดวิกกลับมาถักเปียในแบบฉบับพจมานเหมือนเดิม 555
เริศมวกมาก555 แนวคิดนี้ สวยพอเพียง
“ปอร์ครับ” เสียงเรียกจากเจ้าของหัวใจ 555หลังจากที่ประตูถูกเคาะ2-3 ที
จินตนาการอันสุดแสนจะบรรเจิดหายวับไปกับเสียงเรียกนั้นครับ…กรูจะจูบมึงไอ้สามี55
ไอ้ลุงค่อยแง้มประตูเข้ามา ด้วยเนื้อตัวที่พันผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว
และแล้ว จินตนาการของคนอ่านก็สุดแสนจะบรรเจิดเกินความคิดของสวยแล้วครับตอนนี้55
“อ้าว ขึ้นมาแล้วเหรอ”ผมละสายตายจากเพดานไปมองยังไอ้ลุงที่เปิดประตูเข้ามาแล้ว
“ ครับ ”
“ทำไรอยู่ ขึ้นมาช้าจัง”
“คุยกับคุณย่าครับ”
ผมหลับตาลงอีกครั้งเพื่อทำตัวให้ผ่อนคลาย
ยังไม่ทันจะหลับตาลงสนิทแต่อย่างใดครับ
ระบบประสาทที่ทำหน้าที่รับความรู้สึกก็เริ่มทำงานครับ
มันประมวลผลออกมาว่าน้ำอุ่นกำลลังถูกรบกวน แต่ไม่ใช่ผมครับ
ไอ้ลุงค่อยๆแทรกตัวลงในอ่างแรงน้ำที่กระทบขอบอ่าง
ทำให้บางส่วนเอ่อล้นลงไปยังพื้น ใช่สิครับก็ผมเปิดสำหรับคนเดียวนี่ครับ
“ขอแช่ด้วยคนนะครับ”
มึงมาขอเอาตอนนี้แล้วกรูจะบอกว่าไม่ ได้ยังไงกัน555 จริงไหม
ผมค่อยๆขยับตัวไปยังอีกฝากของอ่างครับถึงจะรู้ว่าคนข้าง ๆ ไม่มีทางแทรกตัวลงไปนอนข้างๆได้เลย
ถ้าไม่นอนตะแคง....55เป็นท่าที่น่ากลัวมากครับดีไม่ดีอาจเกิดการเสียตัวขึ้นมานะสิ….ในอ่างน้ำ
ผมจึงเลือกลุกขึ้นมานั่งในมันได้นอนแช้น้ำบ้าง
โดยมีผมขยับมาอยู่ในหว่างขาของมันแทน555
คนที่สยิวไม่ใช่ผมแล้วครับตอนนี้
จุดยุทธศาสตร์ของไอ้ลุงกำลังโดนผมบุกยึดเป็นเมืองขึ้นของตัวเองแทน
จะบีบก็ตาย...จะคลายก็หน้าแดง555555
ผมวิดน้ำอุ่นขึ้นไปชะโลมบนหน้าอกของมัน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
สายตาของมันก็ยังจ้องผมอยู่ตลอดเวลาครับ
เวลาแห่งความสุขที่เราจะได้อาบน้ำด้วยกันมันเหลือไม่เท่าไรแล้วครับ
คิดได้แบบนั้นผมก็ทาบตัวลงไปนอนบนตัวมันซะเลย
สองมือมันโอบและกอดผมเข้าหามันอย่างช้าๆ
เสียงน้ำเอ่อล้นจากอ่างมีให้ได้ยินอีกครั้ง
แต่เสียงหัวใจของใครคนนั้นที่ผมอยู่ในอ้อมกอดของเขาดังกว่าเป็นไหนๆ(คมอีกแล้ว)
เวลาเดินไปแค่ไหนไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าผมมีความสุขมาก
ในอ้อมกอดของคนรักที่หัวใจกำลังพร่ำบอกว่ารักมากล้นยิ่งกว่าเจ้าน้ำที่กำลังเอ่อล้นลงยังพื้น
“เมื่อยไหม” ผมถามเป็นมารยาท แต่ในใจบอกว่าอยู่นานแบบนี้ได้ไหม
แอส ลอง แอส กู ว้อนท์555
เสียงที่ตอบมาให้ผมทราบกับไม่ใช่เสียง
มันคือแรงน้ำที่กระเพื่อมจากการส่ายหัวของไอ้ลุง
**
*
*
*
*
ผมเดินตามหลังไอ้ลุงเข้าไปยังโต๊ะทานเข้าวครับหลังจากที่เราสองคนลงมาจากห้อง
สิ่งแรกที่ผมได้รับจากคุณย่าคือรอยยิ้มที่เป็นมิตรเช่นเดิม
เป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้นครับ
นับวันสวยจะเข้าไปนั้งในใจคุณย่ามากขึ้น ..มากขึ้น…และมากขึ้น ตามลำดับ
“อ้าว”ผมอุทาน
“ขอทานข้าวเย็นด้วยคนนะครับปอร์” เสียงหล่อๆของพี่นพ ขออนุญาตเจ้าของบ้านทรายทองคนใหม่555
ผมยกมือไหว้ญาติฝ่ายสามีทันทีครับ เพราะด้วยต้องรีบทำคะแนน55
“กลับมานานแล้วหรือยังครับพี่นพ” สวยกล่าวทักทายชายใหญ่
เรา4คนสนทนา จิปาฐะกันตามแต่เรื่องที่แต่ละคนอย่างรู้
ประเด็นหลักอยู่ที่ชายกลางครับ กับเรื่องการเตรียมตัวเดินทาง
ส่วนสวยนั่งอ้าปากค้าง ฟังพี่นพเล่าในสิ่งที่พบเจอสมัยที่เรียนอยู่ต่างประเทศครับ
ข้าวแต่ละคำถูกส่งถึงลิ้น จนฟูล(อิ่ม) กัน
แต่บทสนทนาระหว่างหลานๆ กับหม่อมย่ายังไม่ยอมจบครับ
ป้านวลยกจานกับข้าว เตรียมจะล้างครับ โดยมีสวยสลัดตำแหน่งเจ้าขอคนใหม่ของบ้านทรายทอง
ทำหน้าที่เป็นแจ๋วมือวางอันดับหนึ่งแทน555
แต่การสนทนาทุกอย่างผมยังไม่พลาดตามเคยครับ
พี่นพยังเล่าอะไรต่อมิอะไรให้ไอ้ลุงฟังตลอด
ฟังไปช่างเพลินนักแล
ก็ดีครับจะได้เอาไปปรับใช้กัน ถึงจะไปเรียนคนละประเทศก็ตาม
อย่างน้อยมันก็ต่างประเทศคือคือกัน น่าจะใช้ได้บ้าง
“เจ้ากอล์ฟมาช่วยพะยุงย่าไปยังห้องนอนหน่อยลูก ปอร์จ๊า เสร็จงานแล้วตามย่าไปที่ห้องนอนหน่อยนะลูก”
จบเสียงคุณย่า หลานสุดที่รักเช่นไอ้ลุง และว่าที่หลานสะใภ้เช่นผมรับคำทันที
เมื่อคุณย่าไปแล้วบทสนทนาในโต๊ะเสวยจบลงเช่นกัน
เหลือทิ้งไว้แค่ผม ป้านวลและพี่ชายใหญ่555
“พี่ช่วยอะไรได้บ้างครับ น้องปอร์”พี่ชายใหญ่เสนอตัวเองช่วย
นี่จาน...นี่ ช้อนด้วย โน้น จานข้าวที่เหลือเอาไปเททิ้ง
ต่อจากนั้นก็มาเช็ดจานแล้วเก็บเข้าที่ให้เรียบร้อยด้วย
ผมออกคำสั่งกับพี่นพครับ แต่ในใจแทน555
“เสร็จแล้วครับพี่ ขอบคุณครับ จะเดินทางอีกเมื่อไรครับ”
ผมกับพี่นพคุยกันสักพักที่โต๊ะทานข้าวนั้น จนถึงเวลาสนควร
พี่นพก็ขอตัวกลับ ส่วนผมเหรอครับ หนีตามพี่นพกลับไปด้วยเลย555ดีไหมครับ
เมื่อพี่นพกลับไปแล้วผมจึงเดินขึ้นชั้นบนครับ
ประตูห้องคุณย่าแง้มๆอยู่ครับ
คงรู้ว่าผมจะตามขึ้นมาเลยไม่ปิดสะนิท ดีนะไม่มียันต์ แบบนั้นผมเข้าไม่ได้
คงต้องเข้าทางหน้าต่างแทน55
คุณย่านั่งอยู่บนที่นอน หลานชายสุดที่รักใช้สองแขนเกยที่เตียงนอน สองเข่าเหรอครับ วางอยู่บนพื้นห้อง
เสียงสนทนาลอยออกมานอกห้องให้ได้ยินครับ
ผมเดินผ่าประตูบานใหญ่ๆเข้าไปยังฝั่งที่หลานชายสุดที่รักนั่งอยู่ แอนด์ ดู เดอะ เซม
ใกล้ๆไอ้ลุงที่กำลังนั่งอยู่ครับ
“มานั่งข้างบนเถอะจ๊า พื้นมันเย็นๆ”
“ ครับ” ผมตอบและนั่งลงข้างๆคุณย่าครับ
ส่วนเจ้าสามี ยังนั่งที่เดิมมองผมตาปริบๆ ทำหน้าตากลุ้มกลิ่ม
แฝงไปด้วยแผนร้ายทำลายความสาว อะไรเทือกนั้น55
“ปอร์จ๊า”
“ครับคุณย่า”
“อยากไปกับเจ้ากอล์ฟไหม”
*
*
**
****
และแล้วโลกทั้งโลกก็หยุดหมุน ทันทีครับ
หลังจากสิ่งที่คุณย่าท่านพูดลอยเข้าหูผม
สิ่งที่ผมต้องการในตอนนี้ ไม่ใช่คำตอบ .....ครับ
แต่มันเป็น ยาอม ยาดม ยาหม่องมากกว่าครับ
ช่วย ด้วยสวยจะเป็นลม
แอนด์ วึท วิว อาย ดู เวน มาย ดรีม คาม ทรู ?
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมออกมาจากห้องคุณย่าตอนไหมยังไม่รู้เลยครับ
รู้แต่ว่าตอนนี้ผมอยู่บนเตียงห้องตัวเองแล้ว..ด้วยความงงงวย
โดยมีไอ้ลุงนอนอยู่ข้างในมุมของมัน
บอกตามตรงนะครับ ผมดีใจมากที่ท่านให้ความสำคัญกับชีวิตน้อยๆของผม55
ญาติโดยสายเลือดเหรอ....ก็ไม่ใช่
หลานสะใภ้เหรอ อันนี้เป็นไปได้ครับ 555
คำต่าง ๆ ที่คุณย่าได้พูดกับผม มันทะยอย ดังป๊อบขึ้นในอากาศบริเวณนั้นอีกครั้ง
ผมเริ่มก่ายมือไว้บนหน้าฝาก เหมือนกับคนที่มีปัญหาในชีวิตอีกครั้ง
แต่ต่างกันตรงที่ของผม ผลของปัญหามันกับเป็นเรื่องดีแทน
แล้วทำไมเมื่อมันเป็นผลดี ผมต้องคิดให้มันปวดหัวด้วยละครับ จริงไหม
สวยสับสนอีกครั้ง ตอบว่าไป แค่นั้นก็จบ
แล้วก็เดินทางตามสามีไปยังแดนผู้ดี สวย ๆเชิดๆ ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยดีไหมครับ 555
พอกลับมาก็แต่งงานกัน
เป็นเจ้าของบ้านทรายทองตัวจริงเสียที5555
แต่แล้ว การตัดสินใจไป มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นครับ.. จริงไหม
อย่างแรกละครับ มันยังมีคำถามที่ตอบไม่ได้เหมือนเช่นเคย
ผมเป็นใคร… ใช่ครับ ผมคือนายปอร์
ผมไปเพื่อใคร…
เพื่อตัวเอง ..เพื่อไอ้ลุง.. หรือเพื่อคำของคุณย่า
หน้าที่แม่บ้าน เหรอ
ผมพยายามที่จะตอบคำถามเหล่านี้
เพราะอะไรเหรอครับ..เพราะผมยังมียางอายพอที่จะทำให้ต่อมเกรงใจทำงานอยู่บ้างนะสิครับ
ช่วยผมด้วย ....ช่วยผมด้วยครับ
ผมควรจะตัดสินใจยังไงดีครับ
ไป หรือไม่ไปดี
กดโหวตมานะครับ
ใครทายถูก
ผมมีตัวเครื่องบนขาขึ้นให้ครับ555
ปล.มีเวลาหายใจเล็กกน้อยครับ555
เลยต่อให้แล้วนะครับผม
คิดถึงกันบ้างไหมครับ
ส่วนน้องปอร์ เหรอครับ สุดๆครับ55
-
:z13: :z13:
พี่ปอร์ 555
แล้วไปอ่าน
เดาว่าไป ก๊ากกกกก
ขอตั๋วขาลงด้วยยยยยยยยยยยยยย
-
:z13: :z13:
พี่ปอร์ 555
แล้วไปอ่าน
:z13: :z13: :z13:
จิ้มกลับบ้าง หุหุหุ
:z13: :z13: :z13:
-
:z13: :z13:
พี่ปอร์ 555
แล้วไปอ่าน
:z13: :z13: :z13:
จิ้มกลับบ้าง หุหุหุ
:z13: :z13: :z13:
อร๊ายยยย โดนจิ้ม
ฝันหวานครับพี่ปอร์ ง่วงมากแระ เห้อ
-
:เฮ้อ: คุณย่าท่านได้ใจโครตๆ ทั้งใจดีและรักหลานทั้งในไส้และนอกไส้
ได้แบบสุดๆจริงๆ รักคุณย่าจัง ท่านทำทุกอย่างเพื่อหลานชายอันเป็นที่รัก
และหลานคนใหม่ด้วยอ่ะนะ แต่คำถามที่ต้องการคำตอบแบบไวไวควิกเนี่ย
ขอเวลาสวยทำใจก่อนล่ะกัน ไม่ใช่ไม่อยากไปชิมิแต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง
จะตอบไปอย่างใจต้องการแล้วถูกใจซะมี กับตอบไปตามมโนสำนึกและ
ความถูกผิดชอบชั่วดี ก็นะขอสวยคิดให้ผมหงอกเล่นๆก่อนนะคะคุณย่า
:oo1: (กิริยาแทนคำว่า "กด")โหวตตามใจคนอ่านแน่นอนคะ
ตอบ เซย์ เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสไปเลยโลด
ไม่ต้องคิดถึงอะไรทั้งสิ้น ในเมื่อโอกาสมาก็คว้าไว้ ถึงเส้นทางนี้
จะเปิดต้อนรับสวยด้วยรองเท้าแก้วเปิดบนพรมแดงโรยด้วยกลีบกุหลาบเลิศๆแล้ว
ไม่ต้องเสียหยาดเหงื่อแรงงานแลกมา แต่เสียน้ำตาไปหลายปี๊บก็นะ เก็บเสื้อผ้า
ยัดใส่กระเป๋าตามซะมีไปเลยคะ ถ้าตอบ โนวววววววววววววววววววว
คนอ่านไม่อยากเห็ฯอิลุงสำลักน้ำตาตาย คนหน้าตาดีไม่เหมาะกับน้ำตานะคะ
คนอ่านโอ๋ๆๆๆอิลุง นิ่งเตะๆๆๆๆ
ปล.คิดฮอดดดดดดดดดดดดคนสวยคือกันนะคะ
:oo1: บวกให้สวยคะ
:oo1: :จุ๊บๆ: อิลุง เป็นการส่วนตัวคะ
-
ไปจริงหรออออออออ :z3:
-
เพื่อความสุข และ เพื่อคนที่เรารัก
จะตัดสินใจอย่างไรก็อยู่ที่ใจเรา
:z2: :z2: :z2:
-
แม้จะตัดสินใจยังไง...
ก็อยากให้พี่ปอร์มีความสุขค่ะ :man1:
แต่ตอนนี้หนูเศร้ามากเลยยยยย
งานรุมสุมทรวงงงงง แง้
-
ขอโหวตว่าสุดสวยไม่ไป
:z3:
-
ขอโหวตว่า ไม่ไป :serius2:
-
คิดว่าปอร์คงไม่ไปอ่ะ
อยู่ที่นี่แปลงกายจีบหนุ่มไปเรื่อยๆนั่นล่ะ
:z3:
-
คุณย่าน่ารักจังเลยจ้าคนสวย
ถ้าให้โหวด คิดว่าคนสวยไม่ไปนะ ความรู้สึกมันว่างั้น 55
-
กดว่า "ไป" อิอิ หนทางปูด้วยกลีบกุหลาบ โอกาสมาถึงหน้าตักไม่รีบคว้าไว้ เสียชาติเกิด คุณย่าไม่ว่าอะไร ใครที่ไหนจะมาว่าได้ สวยต้องเริ่ด เชิด หยิ่ง มั่นใจในตัวเองเท่าน๊านนนนนน
แต่ถ้าเป้นนุ้งปอร์ ไม่ไปแหง :serius2:
-
สวยคงจะไม่ไปหรอก เพราะสวยทนได้ o13
-
อยากให้สวย "ไป"
แต่จริงๆแล้วสวยคงเลือก "ไม่ไป" แน่ๆเลย
มาต่อไวๆนะสวย คิดถึง
:กอด1:
-
+1 ต้อนรับการกลับมาของปอร์...เดินสายเหนื่อยก็พักผ่อนบ้างนะครับ
ส่วนในเรื่อง...ถ้าถามใจผมคิดว่าปอร์น่าจะไปกับกอล์ฟ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ก็เชื่อว่าปอร์ "ไม่ไป"
มารอเฉลยตอนหน้าแล้วกันนะครับ
ปอร์มีความหลังอะไรที่เชียงใหม่เหรอ เล่าให้ฟังบ้างนะ
-
ส่วนตัวอยากให้สวยไป
แต่คิดว่าปอร์คง ไม่ไป
รอตอนต่อไปค่า
-
o13
-
:กอด1:
-
:mc4:มาต่อตอนใหม่แล้ว
เป็นการตัดสินใจที่ยากอะ แต่ว่าเราว่า ปอร์ไม่ไป ปอร์เลือกที่จะรอไอ้ลุงและหางานทำที่นี่แทนอะ
รอเฉลยตอนหน้าจ้า :bye2:
-
"ขออภัยคะ สวยขอปฏิเสธ"
"สวยเป็นแค่ดาวมหาลัยนะ"
:laugh:
-
เราไม่รู้ดิว่าพี่ปอร์จะ "ไป" หรือ "ไม่ไป"
แต่ยังไงแล้วก็คงรอลุงกลับมามั้ง
รอตอนต่อไปคร้า :bye2: :bye2:
-
+1ให้คนสวย
:L2:
-
ไม่ไปแน่ๆๆ
แล้วน้องปอร์ก้อจะไม่ไปที่นั่นอีก
มั่วเระ 555+
-
ปอร์ สู้ๆ
Follow ur dream!
-
ป้าเชียร์ให้นู๋ปอร์ไปเถอะ
แต่คิดว่าสุดท้ายแล้วนู๋ปอร์คงจะไม่ไป อยู่ที่นี่เหล่หนุ่มๆดีกว่า อิอิ
-
...ไม่ไปหรอก ก็นี่ไง 1 ปีที่น้องกอล์ฟไม่อยู่ ก็ปีนี้ไง
... น้องปอร์เลยว่าง สบายตัวปั๋วไม่อยู่ลงเรื่องเล่าให้อ่าน ว่าไปนั่น...แสนรู้จริงตรู :laugh:
-
อ่านประโยคนี้ก่อนเถอะ ค่อยตัดสินใจกดโหวตใหม่
และหลายๆประโยคที่เคยใช้555
แอนด์ วึท วิว อาย ดู เวน มาย ดรีม คาม ทรู ?
เสียดายจริงคำพูดไม่สามารถบอกสำเนียงอังกฤษสวยๆ เริศ ๆได้
:laugh: :laugh:
-
^
^
จิ้มคุณปอร์ ไม่ได้เจอตั้งนาน :z13: :z13:
สถานการณ์ตอนนี้ เพลงที่ว่าง ของ พี่โจ้ พอส ลอยมาตลอดเวลาเลยค่ะ
" หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่าง เพื่อฉัน ... ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน ห่างเพียงนิดเดียว ... ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา "
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า " ความรัก ทำให้คนเราต้องเข็มแข็ง และ อ่อนแอไปพร้อมๆกัน แบบนี้ได้ยังไงน๊า " :เฮ้อ:
พอกด +1 ให้ แล้วเจอเลขเด็ดอ่ะค่า 35 ... เอาไปทำไรดีน๊า >> (http://pic.hi5thai.com/images/293_00.PNG)
-
^
^
^
^
ด้วยภาระกิจ ของTMU 2009
เลยต้องเดินสายขอบคุณสื่อมวลชนทางภาคเหนือครับ
จึงทำให้เราไม่ค่อยได้เจอกัน
อาทิตย์หน้าก็้จะเดินสายไปอีกภาคแล้วครับ
-
:mc4: :mc4: :mc4: ต้อนรับการกลับมาของคนสวย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:mc4: :mc4: :mc4: ต้อนรับการกลับมาของคนสวย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
^
^
^
โฮ้ โฮ เปรียบเธอเพชรงามน้ำหนึ่ง
หจามสิบปีที่หายไป กับการกลับมาครั้งนี้
ทำให้รู้ว่า... โลกใบนี้
มีความงามที่มองเห็นและมองไม่เห็น
หยาดเพชรหยาดละอองผ่องใส
ภูมิใจคร่ะได้ช่วยเหลือสังคมกับมิสทีน
มิสทีน ร่วมเปิดความงามให้ทุกคนสัมผัสได้
ติ๊งหนง น้องปอร์มาแล้วคระ
http://www.youtube.com/watch?v=WGp0vlzavxc
-
กลับมาอ่านอีกครั้งหลังว่างงาน
-
เข้ามาตอนรับ สวยมิสทีน ปีเดียวไม่ไปอ่ะดีแล้ว อยู่เป็นโสดให้ลมโกรกเล่น พริ้ม ๆ
มีความงามที่มองเห็นและมองไม่เห็น
ที่มองไม่เห็นเนี่ย เพราะว่างามหลบในชิมิเคอะ
:m32:
-
กลับมาแล้วครับ
หลังจากที่หายไป1 อาทิตย์เต็มๆ
คิดถึงกันบ้างไหม
ช่วงนี้เชียงใหม่ยังกะภาคใต้ ฝนตกบ่อยมากครับ
ตกแล้วก็สลับกับแดด ครับ ปรับตัวแทบไม่ถูก
พอตกเย็นๆ คนรถขับเอาไปทิ้งไว้แถว หน้ากาดสวนแก้ว
นั่งงงอยู่นานว่าเขาเอากรูมาทิ้งไว้แล้วกรูจะไปไหนกันดีละนี่
นั่งอยู่บนบันใดทางขึ้นห้าง
มองคนเดินไปมา บ้างก็จัดของเตรียมขายช่วงเย็นๆ
บ้างก็นั่งกินข้าวที่เขาวางขายหน้าห้าง
สายตาเหลือบไปมองอะไรขาวๆ ลอยขึ้นจากอะไรที่เขียว ๆสีเข้ม
เลยถามคนแถวนั้นว่าตรงนั้นเขาเรียกว่าอะไร
คำตอบที่ได้คือ ดอยสุเทพ :sad11: :monkeysad: :m15: :o12:
ความจำต่างๆ ในช่วงนั้นกลับมาอีกครั้ง
กลับมาเร็วกว่าสิ่งที่จะเขียนตอนต่อๆ ไปเสียอีกครับ555
สองเท้าก็ก้าวต่อไปเรือ่ยๆ
แต่เชื่อเถอะครับ เดินด้วยท้าวคงไม่ถึงแน่ๆ
แต่ทำไงได้ สมองมันสั่งให้สองเท้าก้าวนี่ครับ
แต่แล้วเดินไปได้สักพักก็ตัดสินใจเดินกลับมา
ยังที่เดิมครับและมานั่งลงตรงที่ๆเดิมที่เคยนั่ง
ตอนนี้ท้องฟ้ามืดแล้ว
คนเริ่มเดินเลือกซื้อของกันมากแล้ว
ไฟตามท้องถนนยามกลางคืน ทำให้หน้ากาดสวยแก้วสวยเชียว
นั่งอยู่สักพัก คนรถก็มารับกลับยังโรงแรม
กลับไปคิดถึงอะไรต่อมิอะไรที่เกิดขึ้นที่เชียงใหม่
ภายในห้องเล็กๆ ของโรงแรม
และที่ทำให้ความทรงจำในวันนั้นกลับคืนมาเร็วมากยิ่งขึ้นคือ ข้างๆ
มันคือโรงแรม โลตัสปางสวนแก้ว ที่ๆ เราสองคนเคย.............
โอ๋ๆ คนสวยกอดปลอบบบบบบบบบบบ :กอด1: :man1:
-
เฮ้อ.....จะเป็นไงต่อหว่า
มาอัพไวไวนะคะ น้องปอร์สุดสวย :L1:
-
“ขอแช่ด้วยคนนะครับ”
ขอเม้าท์ประโยคนี้หน่อยเถอะ ตอนแรกสวยพิม
“ขอแช้ด้วยคนนะครับ”
คนอ่านไปอ่านว่า "แส้"
:a5: :a5:
งงลย ทำไมไอลุงจะมาขอแส้ทำไม (รึอยากได้ ชุดหนังและเขียนไข ด้วย :laugh:)
จะเล่นบท SM กะสวยในห้องน้ำรึ
ต้องไปอ่านซ้ำอีกรอบ ถึงเกตว่า ขอแช่น้ำด้่วยคน :o8:
เดาว่า สวยตอบตกลงไป (เพราะเราก็อยากให้สวยไป ) :z2:
-
คุณย่าท่านใจดีมากๆเลยและท่านก้อรักและเอ็นดูปอร์มากด้วย ใจน่ะอยากจะให้ปอร์ไปด้วยนะอยากให้ไปมากๆ คุณย่าท่านรักทั้งลุงและปอร์ท่านคงต้องการให้หลานของท่านมีความสุข
-
ยังไงดีอ่ะ
ไปก็ได้นะ
-
คืนนี้ขยันจัด ปั่นจนหน่องโป่งเลย555
รอสวยสักครู่นะครับ
ตรวจคำผิดก่อน
ยิ่งตกภาษาไทยอยู่ด้วย 55
:o12: :o12:
-
:z13:
จิ้มสุดสวย
ตอนแรกว่าจะไปนอนละ
ตื่นเต็มตาเลย
นั่งรอครับ
:m1:
ปล
ตกภาษาไทยเป็นเรื่องปกติ
ตกคณิตเป็นเรื่องธรรมดา
ตกสังคมศึกษาไม่มีเพื่อนว่า
แต่ถ้าตกเพศศึกษา เสียชาติเกิด
-
ผมพยายามที่จะตอบคำถามเหล่านี้
เพราะอะไรเหรอครับ..เพราะผมยังมียางอายพอที่จะทำให้ต่อมเกรงใจทำงานอยู่บ้างนะสิครับ
ช่วยผมด้วย ....ช่วยผมด้วยครับ
ผมควรจะตัดสินใจยังไงดีครับ
ไป หรือไม่ไปดี
กดโหวตมานะครับ
ใครทายถูก
ผมมีตัวเครื่องบนขาขึ้นให้ครับ555
*******************76*********************
วันนี้เป็นวันศุกร์ครับ ทันทีที่สวยเลิกงาน
คนรถก็มารับเช่นเดิม ที่เดิม
แต่คราวนี้บ้านทรายทองกับไม่ใช่จุดหมายปลายทาง
ว่าแต่มันที่ไหนละ..นั่นสิเราจะไปไหนกัน
การจราจรติดขัดมากมายครับช่วงเย็นๆของถนนสาทร
ผมมองออกยังหน้าต่าง รถไฟฟ้ามาหานะเธอ กำลังวิ่งเข้าเทียบสถานี
คนขับรถของผมก็กำลังอารมณ์สุนทรีกับการฟังเพลงที่เขาชอบ
แนวๆ จังซี่มันต้องถอน หรือคนบ้านเดียวกันของพี่ไผ่ พงศธร55555
กว่าจะฝ่าฝูงรถผ่านสะพานสาทรก็หนักเอาการเชียวละครับ
แต่ถ้าข้ามมาฝั่งนี้ก็สบายโลดเลยครับ ไม่ติดเท่าไร หายใจหายคอได้สะดวก
เอาแล้วสิครับ บรรยากาศเริ่มคุ้นขึ้นมาทุกที
นี่มันทางกลับบ้านไอ้ลุงนี่หว่า
อ่อลืมไปครับ หลายวันก่อนม๊า คอล ทู มัน
ให้ไปค้างบ้านก่อนที่มันจะเดินทาง โดยมีสวยติดสอยห้อยตามไปด้วย
มันจึงทำตามคำขอของม๊า
ไม่ใช่จ๋าขอนะครับ.....แต่เป็นม๊าขอแทน55
รถเลี้ยวเข้าจอดยังที่จอดรถครับ หลังจากที่สาวสวยสัญชาติพม่ายื่นหน้าสวยๆ
ออกมาเปิดประตูให้ครับ
บรรยากาศแห่งศาลไคฟงเริ่มกลับมาอีกครั้งครับ
เหมือนกำลังรอการตัดสินจากท่านม๊าอีกครั้ง ยังไงยังงั้น
เววววววววววววววว วูววววววววววววววววววว
เครื่องประหารหัวชะนีคงไม่ต้องครับ555
เพราะโทษที่ได้รับจากการตัดสินนั้นมันเบาจนกว่าจะประหารชีวิตครับ
นั่นคือการต้องอยู่คนเดียวเป็นระยะเวลาหนึ่งปี
แต่ผมว่าประหารจะดีกว่านะ
อย่างน้อยก็ไม่ต้องนับทีละหนึ่งวินาทีที่ผ่านไปอย่างช้าๆ
พูดแล้วก็ถอนหายใจยาว ๆ ซะเลยครับ ก่อนที่จะเดินตามหลังสามีเข้าไปยังบ้านม๊ากับป๊า
“อ้าวมาแล้วเหรอลูก” เสียงม๊าทักมาแต่ไกลพร้อมด้วยทรงผมที่เด่นสง่า
เพราะม๊าตีโป่ง5555 ...
นินทาแม่สามีไม่ดีนะครับ... เพราะฉะนั้นควรรีบปฏิบัติโดยด่วนกับใครก็ได้ที่อยู่ข้างๆเราตอนนี้
แต่ระวังนิดนึงครับเลือกคนที่ไว้ใจได้ เดี๋ยวผลของการนินทาจะย้อนกลับมาด้วยการยึดลูกชายท่านกลับคืน
แบบนั้นไม่ต้องรอหนึ่งปีแล้ว ประหารหนูเลยดีกว่าคร่ะม๊า5555
“หวัดดีครับม๊า” เสียงสามีทักไปก่อนครับ
“หวัดดีครับม๊า” ผมเป็นช้างเท้าหลังบ้าง ทักทายแม่สามีมาจากด้านหลังของไอ้ลุงครับ
ด้วยอารมณ์กลัวบวกประหม่านิดๆ.....แต่ภาพรวมแล้วยังสวยเหมือนนางพญาเช่นเดิม5555
“ตามสบายนะจ๊าปอร์ ม๊ากำลังทำกับข้าวมื้อเย็น”
ม๊าแจงถึงเหตุการณ์และความเคลื่อนไหวที่กำลังเกิดขึ้น
ดีนะครับไม่กำลังทำระเบิดไว้บอมลูกสะใภ้55
แบบนั้นสวยโกยแน๊บทันที โกยเถอะโยมยังต้องขอยอมแพ้ครับ555
แก้วน้ำเย็น2แก้วถูกยกมาด้วยสาวสวยอีกคนครับ ที่สวยรองจากม๊า
เหมาะเลยครับกับคนที่กำลังคอแห้งพูดอะไรไม่ออก
การเผชิญหน้าครั้งแรก ของสามีภรรยาคู่หนึ่ง เช่นผมและไอ้ลุง
น้ำเย็นคงพอช่วยได้
แต่ดีครับที่มีแค่ม๊าเท่านั้น ตอนนี้ เพราะป๊ายังไม่กลับจากร้าน
ขืนมาพร้อมกัน สวยคงรับไม่ไหว5555
ตายอย่างนางงามตอนตอบคำถามแล้วตกรอบ 15 คน โดนคนทั้งชาติประณามในความมั่น55
“ตามสบายนะลูก” ม๊าย้ำอีกครั้งครับก่อนที่จะขอตัวเข้าครัว
ไอ้ลุงมันตรงขึ้นไปยังห้องของมัน..อันนี้ผมเดาเอา
แล้วมีเหรอครับผมจะอยู่คนเดียวครับ รอมีดจากม๊าลอยมา
เดินตามขึ้นไปเว้นระยะห้างไม่ถึงเมตรด้วยซ้ำ
อะไรอะไรก็ดูจะแปลกตาไปซะทุกอย่างครับ
ขาอันเรียวยาวของผมที่เคยใช้สับหลีกเวลาหลอกล่อผู้ชายให้ติดกับ
เริ่มก้าวไม่ออกครับ อนุภาพของเจ้าที่(ม๊า) แรงจริงๆครับ
พอประตูห้องไอ้ลุงปิดเท่านั้นล่ะครับระบบขับถ่ายเอ้ยระบบหายใจค่อยทำงานเป็นปกติครับ
“อึดอัดเหรอครับ”
มากเลยละย่ะคุณสามี..ผมตอบในใจ
ผมไม่พูดอะไรครับเป็นคำตอบให้รู้ว่าผมเป็นเช่นนั้นจริงๆ
มันเอื้อมมือมาจับมือผม การกระทำของมันช่วยผมได้เยอะเลยครับ
ผมรู้ครับว่ามันก็ไม่ต่างไปจากผมนักหรอก แต่มันคงเก็บไว้ไม่แสดงออกให้ผมเห็นมากกว่า
เพราะนี้บ้านมันนะ ถ้ามันยังกลัวอีก แล้วผมล่ะอินฟินิตี้แน่
เสียงเคาะประตูดังขึ้นครับ.....ก่อนที่มันจะดึงตัวผมเข้าไปกอด
และเสียงนั่นทำให้เราต้องหยุดกิจกรรมนั้นทันที
ผมและมันมองหน้ากัน
“คูนา เรี่ยให้โลปา คูผู้ชามาถือแล้” สำเนียงคุ้นๆแต่พอจับใจความได้
“เดี๋ยวลงๆไป”
เอาแล้วสิครับ ความคนสวยยังไม่ทันหายความของควายก็เข้ามาแทรก55555
ต้องตื่นเต้นอีกแล้วครับ คราวนี้2คนพร้อมๆกัน
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆในใจเช่นเคย
อยากจะตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ..คุณย่าขา ช่วยด้วยยยยย
แหล่งพึ่งพิงที่สุดท้ายของชีวิตครับ5555
ผมก้าวลงบันไดทีล่ะก้าวครับ ด้วยอาการงงๆ และมึน
คุณป๊ากับคุณม๊า นั่งคุยกับอยู่ยังห้องรับแขกครับ
วินาทีแห่งความตายมาถึงแล้วครับ
เครื่องประหารหัวชะนีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“หวัดดีครับป๊า ผมพาปอร์มาด้วยครับ”
ผมไม่ช้าหรอกครับที่จะคลานเข่าเข้าไปหา55555
เปล่าครับแค่เดินเข้าไปแล้วยกมือไหว้พร้อมคำทักทาย
ป๊ายิ้มกลับพร้อมกล่าวทักทายอย่างเป็นกันเอง
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ............ในใจ
ผิดคาดครับ เจอม๊าที่ว่าเกร็งแล้วนะ
เจอป๊าด้วยแล้วความตื่นเต้น และกลัวตายหายไปอย่างเห็นได้ชัดครับ
ที่หน้าที่ขาวซีดเริ่มเปลี่ยนเป็นมีเลือดสาดแทน555
ไม่คาดฝันครับว่าสวยจะยังมีชีวิตอยู่มาถึงตอนนี้55
“พ่อแม่สบายดีนะลูก”
“ครับ” ผมตอบสั้น ๆ หน้ามองยังพื้นกระเบื้องลายวงกลมที่มีพรมสีแดงสดปูทับอักที
“ป๊าสบายดีนะครับ”
“สบายดี” พร้อมยิ้มให้อีกครั้ง
“มาคุยกันที่โต๊ะข้าวดีกว่า มา ” เสียงม๊าครับ
ป๊าเดินนำไปครับ โดยมีไอ้ลุงและผมเดินตามลำดับ.....ความแมน55
“มาเลยจ๊าปอร์นั่งเลยจ๊า”
“ครับม๊า”
“ไม่รู้ว่ากับข้าวบ้านม๊าจะสู้ป้านวลได้ไหม”
ผมยิ้มแก้เขินครับ เพราะไม่รู้จะทำอะไรได้มากไปกว่านี้ครับ
“เตรียมตัวไปถึงไหนแล้วลูก” ป๊าถาม
“เสร็จแล้วครับป๊า”
“ดีแล้วละ เตรียมตัวแต่เนิ่นๆจะได้รู้ว่าขาดอะไรบ้าง”
ไอ้ลุงมันมองมาที่ผมที่นั่งอยู่ข้าง ๆ มันครับ
เหมือนที่คุณย่าพูดใช่ไหม... ผมตอบคำถามของมัน555ด้วยสายตา
“พี่สาวโทรมาหาป๊าว่าเราเตรียมตัวไปถึงไหนแล้ว โทรบอกพี่สาวด้วยนะลูก”
“ครับป๊า”
“ทำไมไม่ไปเรียนที่เดียวกับพี่สาวล่ะลูก พี่สาวจะได้ดูแล ไปอยู่คนเดียวแบบนี้คงเหงาแย่”
ครับพี่สาวมันเรียนอยู่เมกา ส่วนไอ้ลุงเลือกไปเรียนที่อังกิดแทนครับ
มันบอกกับผมว่าเมกาไปบ่อยแล้วตอนไปซัมเมอร์ก็ไปเมกา
คราวนี้ขอไปที่ๆที่เราไม่รู้จักบ้าง มันบอกผมแบบนี้ครับ
แต่ทางบ้านก็ไม่ขัดอะไรตามใจลูกชายทุกอย่างครับ..ลามมาถึงผม
“ไงบ้างจ๊าปอร์ พอทานได้นะ”
“ครับม๊าทานได้ครับ”
“แล้วเราตัดสินใจหรือยังละลูก” เสียงจากป๊าครับ
ไอ้ลุงก็ไม่ตอบอะไรทำให้ผมสงสัยว่าไอ้ลุงก็บอกไปแล้วนี่ว่าเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว
และป๊าจะถามอีกทำไม
และแล้วสายตาทุกคนมองมาที่ผม...นี่ถามกรูชิมิ
ผมเงยหน้าขึ้นสงสัยว่าท่านรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ
ครับใช่ผู้ใหญ่ท่านสื่อสารกันตลอด มีเหรอ เรื่องของผมและไอ้ลุงจะได้อยู่ในสายตาของท่าน
สื่อสารฉับไวโยงใยทุกบ้านอะไรประมาณนี้ครับ
ผมก้มหน้าลงอีกครั้งไม่กล้าตอบอะไรออกไปครับ
เพราะยังไม่ได้ปรึกษาทางบ้านผมเลย
ว่าพอจะมีปัญญาส่งควายข้ามน้ำข้ามทะเลไปเรียนไกลถึง อิงลึ้นด์ไหม555
“ยังไม่ได้ปรึกษาที่บ้านเลยครับป๊า”
“ไม่ต้องรีบหรอกนะลูกค่อยๆคิด ให้เจ้ากอล์ฟไปก่อน แล้วเราค่อยตามไปก็ได้”
“ครับป๊า”
ผมตักข้าวเข้าปากครับ ความเกร็งแต่ตอนแรกหายไปแล้ว
สิ่งที่เข้ามาแทนคือความผ่อนคลาย เพราะผมรู้ได้ถึงความเป็นมิตรของบ้านนี้ที่มีต่อผมครับ
เขาบอกว่าคนที่เป็นผู้ดีจริงๆ มักจะไม่เรื่องมาก ทำตัวธรรมดา วันนี้ผมก็ได้เห็นแล้ว
ต่อไปผมก็ต้องเป็นแบบนี้บ้าง555 คือสวย เลิศ เชิด ผู้ดี และติดดิน
หลังจากทานข้าวเสร็จป๊ากับม๊าผมและไอ้ลุงย้ายกันไปคุยกันต่อที่ห้องรับแขกครับ
คุยกันสักพักก็ขอตัวกลับ.....................................555
กลับขึ้นมาบนห้องไอ้ลุงเหมือนเดิมครับ
ส่วนป๊ากับม๊ายังคงนั่งคุยกันอยู่
ทันทีที่ประตูปิด บทบาทและหน้าที่สะใภ้สาวที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยมารยาทก็หมดลงครับ555
ตัวตนที่แท้จริงไม่ต้องสร้างภาพว่าเพียบพร้อมเหมือนสักครู่ที่ผ่านมากลับหายไปในบัดดล55
ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนอนที่ไม่คุ้นเคยครับ....................แต่กำลังจะคุ้น
ทั้งที่ตัวยังอยู่ในฟอร์มชุดทำงานแสนสวย555ในแบบตามใจฉัน
“ไปอาบน้ำกันครับ”
อีกแล้วเหรอกรู มึงเห็นกรูทำงานเป็นหมอนวดไปแล้วเหรอ อะไรก็อ่างๆ อะไรก็อาบน้ำ
ถ้ามึงแน่จริง ก็จ่ายมาสิครั้งละสองพันไม่รวมทิป555
อะไรอะไรก็ชวนกรูลงอ่างตลอดเลย5555
มันวางผ้าขนหนูลงข้างๆผมครับส่วนมันเหรอพันผ้าขนหนูเรียบร้อยแล้ว
พร้อมรบเต็มที่...แต่กับน้ำนะครับ555
*
*
*
*เวลาผ่านไป
มันกลับออกมาอีกครั้งโดยที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรตามที่มันบอกเลยครับ
เพราะคิดถึงที่ป๊ากับม๊าพูด
ท่านคงรักลูกของท่านมาก ถึงได้ยอมให้ผมติดสอยห้อยตามไปขนาดนี้
ยังกะเมียท่านฑูตเลย
มันจะมากไปแล้วนะ สำหรับนางซินอย่างผม5555
ตกบ่อทองชัดๆๆกรู
“ยังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าอีกเหรอครับ” เสียงใครคนนั้นที่เป็นต้นเหตุทำให้ภาพนางซินที่ผมสร้างขึ้นหายไปทันที
นางซินกับตกถังทองมันเกี่ยวกันไหมนี่
เมื่อหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนครับ
แต่ผมเหลือบไปเห็นอะไรของไอ้ลุงมันก็ตึงเช่นเดียวกันกับหน้าท้อง5555
ด้วยอนุภาพของความกลัว ผมรีบถอดปีกนางฟ้าออกทันที
และใช้ผ้าเช็ดตัวห่อร่างกายเดินเข้าไปยังห้องน้ำ ภายในสองวินาที
เห็นไหมครับ ผมไม่ได้กลัวอะไรแม้แต่น้อย
การใช้เวลาในห้องน้ำให้นานที่สุดดูจะเป็นทางออกเดียวที่ผมมีอยู่
ดังนั้นแล้ววันนี้เนื้อตัวผมมันจึงสกปรกเยอะกว่าทุกวันที่ผ่านมา555
ผมจึงต้องใช้เวลาให้นานที่สุดในการทำความสะอาดร่างกาย
เพื่อบางครั้งอะไรต่อมิอะไรจะเปลี่ยนจากตึงมาหย่อนบ้าง555
คิดไปไกลเชียวนะเรา555
เขาคงไม่เห็นความสวยของเราพร่ำเพรื่อหรอก ทุกที่ทุกเวลาหรอกจริงไหมครับคนอ่านๆ55
กลับออกมาอีกทีมันอยู่ในชุดที่ผมไม่คุ้นเคยครับ
ตัวเหยียดยาวอยู่บนเตียง มองไปทางปลายเตียง
เสียงทีวี ช่องฟรีทีวีลอยมาเบาๆ อืมครับ ละครหลังข่าว
“เสร็จแล้วเหรอครับ’
มันลุกจากที่นอนแล้วตรงมายังผมครับ
ด้วยความตกใจ
กรี๊ดๆๆๆทันทีในใจเช่นเดิม
นึกถึงสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตคือความบริสุทธ์ที่รักษามาตลอดระยะเวลาที่เป็นสาว555
กระโดดถีบยอดอกมันทันที55
ไม่ครับ ผมไม่ใช่มวยปล้ำ
“ลุกมาทำไมไม่นอนต่อละ”
“เดี๋ยวหาเสื้อผ้าให้ครับ”
อกอีแป้นแล่นลึก55 กรูนึกว่าจะมาพรากความสาวกรูไป ที่ไหนได้มึง...
มันเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบบ๊อกเซอร์ของมันออกมาพร้อมกับเสื้อยืดขาวๆส่งให้ผม
“ใส่ตัวนี้นะครับ” พร้อมวางไว้บนเตียงแล้วกลับไปนอนต่อ
ไม่ใส่ให้กรูด้วยวะ ..ผมคิดในใจ
ผมขึ้นไปขย่ม.....บนตัวเอ้ยบนเตียงข้าง ๆ มันครับหลังจากที่ใส่อะไรต่อมิอะไร
ที่มันจัดให้ครับ มันยังคงมองที่ทีวีเช่นเดิม
*
*
*
**
****
คืนนี้ได้แต่หวังว่าเปลี่ยนที่เปลี่ยนทาง ความสาวและความสวยจะไม่เปลี่ยนตาม555
ทำไงได้ละครับคนมันกลัวนี่ หุหุหุ
ปล.เชิญอ่าน
-
:z6:
สุดสวยกั๊ก
แล้วจะรู้ตอนไหนว่าสวยไปไม่ไป
แต่เขาเดาว่าสวยไม่ไป
:z2:
-
+1 ให้ปอร์แล้วนะครับ :L2:
ป๊ากับม๊าน่ารักเป็นกันเองกว่าที่คาดไว้เยอะเลยนะครับ นับว่าปอร์โชคดีจริงๆ
...ที่เหลือก็แค่การตัดสินใจของตัวปอร์เองแล้วหล่ะ รอลุ้นกันต่อไป
...เริ่มเดินสายอีกเมื่อไรครับ
-
:z1:
รอดูคนสวย ๕๕๕๕
-
แม่จ้าว อกคัพซีจะแตก คุณป๊าคุณม๊าช่างน่ารักอะไรแบบนี้
โหยนี่ขนาดถามเลยนะว่าจะไปด้วยรึป่าว โถ่ๆๆท่านก็ไม่ได้กีดกันอะไรนี่นา
และด้วยทั้งครอบครัวซะมีสนับสนุนแบบนี้อีก สวยคะคนอ่านว่าตอบๆไปเหอะคะ
เชื่อว่าท่านแม่ที่ฝรั่งเศสท่านจะบอกว่า "ตามใจ" เราแน่นอน สวยอย่าคิดมากนะคะ
เด๋วแก่ก่อนวัยอังคาร เอ้ย อันควร
ณ ห้องนอน แปลกที่ คนอ่านว่า ปิดไฟแล้วนอนกอดกันเหอะคะ 55555555555555
เกรงใจเจ้าที่เจ้าทาง :m20: :m20:
+1 จัดให้คะ
-
พี่ปอร์สวยสู้ๆๆๆ
ตามไปเหอะ เชียร์ๆๆๆๆ
คืนนี้ฝันดีนะคร้า :L2:
-
สวยลำบากใจ...เฮ้อ :เฮ้อ:
-
:110011: :ped149: :z7: :ped149:
เซย์ เยส สิคะสวย
เชียร์สุดใจขาดดิ้นไปตามไปคุมซะมีที่โน่น
-
ได้แต่รอคำตอบนุ้งปอร์ต่อปายยยยยย
-
ทุกคนเป็นใจให้กับนู๋ปอร์และลุงกอล์ฟ คงต้องรอว่านู๋ปอร์จะตอบตกลงหรือเปล่า
ว่าแต่คืนนี้เปลี่ยนที่นอนแล้วจะไม่ :oo1: :oo1: :oo1:
-
ครอบครัวน้องลุงเป็นครอบครัวที่น่ารักจริงๆเลย
:กอด1:สวย+ลุง
-
ช่วงนี้คนกำลัง :m15:
น้องปอร์ จะสมหวังในรักป่าวนี้
:z2: :z2: :z2:
-
ปอร์ไม่ไปหรอกกกกกกกก
-
ทำไมป๊า กะม๊าของลุงน่ารักขนาดนี้ :-[
-
เจ้ปอร์ไปเถอะนะ คริๆ
ว่าแต่ยังไม่ได้ :oo1: :oo1: :oo1: หรอคะ
เสียดายจัง อิอิ :haun4: :haun4: :haun4:
-
คนสวยขา อยากรู้แล้วว่าคนสวยจะตัดสินใจยังไง
คุณพ่อ คุณแม่สามีของคนสวย ใจที่เป็นที่หนึ่งเลย เป็นกันเองกับคนสวยม๊าก มากกกก
ลุ้น ๆ ต่อจ้า
-
คนสวยจะเดินสายอีกแล้ว เดินทางปลอดภัยน้า :กอด1:
-
คนสวย อย่ากัวเลยนะ :z1: :z1: :z1:
-
อ่ะนะ
คนสวยจะไปกับสุดที่รัก
รึเปล่านะ
ไม่ไปแน่ๆคนสวยสู้ๆ
-
ท่าทางทุกคนคงจะรอการตัดสินใจของปอร์คนสวย ลุงน่ะคงอยากจะให้ปอร์คนสวยไปด้วยใจจะขาดแน่ๆ เรียนไปมีกำลังใจอยู๋ข้างๆจะได้จบไวๆ
-
อ๊ากกก อยากไปเหมือนกัน
-
เหอๆๆสนุกดี
หิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ถ้าสวยไป แล้วภารกิจนางงามละ
เดาว่าสวยไม่ไป เพราะเห็นแก่ประเทศชาติ o18
-
สวยตามไปเลย...
สวยมั่นใจอยู่แล้ว จริงป่ะ
-
ไปเหอะคนสวย :oni1:
ลุงจะได้ไม่เหงา
-
:mc4: :mc4:
รางวัลตัวร้าย
"นนท์"เด็กเสิร์ฟปากร้ายกับหลานคุณยายบ้านทรายทอง By POR_KA_DUN ประจำปี 2009
ชนะเลิศคะนังนนท์ ปรบมือ:m4: :m4:
แล้วก็ขอแสดงความยินดีสำหรับการติดหนึ่งในห้าของรางวัลนายเอก กับเรื่องสุดฮาด้วยนะคะ
เลิศที่สุดคะสวย
-
:mc4: :mc4:
รางวัลตัวร้าย
"นนท์"เด็กเสิร์ฟปากร้ายกับหลานคุณยายบ้านทรายทอง By POR_KA_DUN ประจำปี 2009
ชนะเลิศคะนังนนท์ ปรบมือ:m4: :m4:
แล้วก็ขอแสดงความยินดีสำหรับการติดหนึ่งในห้าของรางวัลนายเอก กับเรื่องสุดฮาด้วยนะคะ
เลิศที่สุดคะสวย
ยินดีด้วยคนจ้า
-
:z13: จิ้มปอร์สุดสวย เมื่อไรพี่จะได้เห็นอะไรวาบหวิบนิ จิ้นนนนนนน
กอล์ฟจะไปแว้ววววว ข่มขืน น้องปอร์ ทีคับ :oo1:
-
ไม่ใส่ให้กรูด้วยวะ ..ผมคิดในใจ
ผมขึ้นไปขย่ม.....บนตัวเอ้ยบนเตียงข้าง ๆ มันครับหลังจากที่ใส่อะไรต่อมิอะไร
ที่มันจัดให้ครับ มันยังคงมองที่ทีวีเช่นเดิม
*
*
*
**
****
คืนนี้ได้แต่หวังว่าเปลี่ยนที่เปลี่ยนทาง ความสาวและความสวยจะไม่เปลี่ยนตาม555
ทำไงได้ละครับคนมันกลัวนี่ หุหุหุ
***************77**************
คืนนั้นที่บ้านป๊ากับม๊า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่อย่างใด
ขอโทษนะครับที่ทำให้ผิดหวังอีกแล้ว
เอกราช ยังเป็นของใครของมัน
มิได้มีใครลุกล้ำอธิปไตยของกันและกันมากจนถึงขั้นเสียดินแดน 555
*
*
**
*****
เสียงมือถือดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าคนรถกำลังจะมาถึงแล้ว
วันนี้คงเป็น วันสุดท้ายแล้วครับ ที่มันจะขับรถมารับผมกลับบ้าน
จะมีอีกคงรอตั้งหนึ่ง ปี โห้ว....หนึ่งปีเลยเชียวละครับ
ผมรีบเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะทำงานทันที
หลังจากรับโทรศัพท์ไอ้ลุงแล้ว
ลงจากชั้นที่ทำงานด้วยความรวดเร็วสูงครับทางหน้าต่าง555...แต่ด้วยลิฟท์ต่างหาก
ผมกระโดดขึ้นรถทันทีครับหลังจากที่มันจอดเทียบฟุตบาท.ที่เดิมเป๊ะ
ความเงียบเกิดขึ้นทันทีครับ ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ
ต่างคนต่างมีมุมของตัวเอง
อาจเป็นเพราะผมจินตนาการไม่ออกเลยสิครับว่าหนึ่ง ปีผมจะอยู่ได้ยังไง
โดยที่ไม่มีมัน
หนึ่งปี มันจะใช้ชีวิตยังไง คนเดียว กับสังคมที่ต้องไปเรียนรู้อะไรใหม่ด้วยตัวเอง
ภาษาคงไม่ห่วงครับ มันเก่งอยู่แล้ว
การเดินทางมันคงเอาตัวรอดได้
กลัวมันไปมีคนใหม่เหรอ อันนี้ผมยังไม่คิดเลยครับ
เพราะเท่าที่รู้ มันไม่เคยชอบฝรั่งเลย555แต่คนเอเชียด้วยกัน
สวย น้อทชัว ครับ
แต่ที่ผมเป็นห่วงมันคือ นิสัยของมันมากกว่าครับ
เจอใครต่อใคร มันจะพูดคำว่า no thanks เป็นไหม
วันนี้เราไม่ได้มีแพลนจะไปไหนหรอกครับ มันก็มารับกลับบ้านปกตินั่นละครับ
ช่วงเวลาแบบนี้ การเก็บตัวอยู่ด้วยกันสองคน จึงน่าจะดีกว่าครับ
ไม่นานก็ถึงบ้านครับ
ผมตรงขึ้นไปยังห้องทันทีครับ
ไม่ได้แวะเข้าไปทักคุณย่าและป้านวลแต่อย่างใด
ของทุกอย่างถูกเตรียมเรียบร้อยแล้วครับ
เหลือแค่จัดเรียงใส่กระเป๋าเดินทางเท่านั้น
ผมไม่ช้าที่จะเดินเข้าไปดูความเรียบร้อยอีกครั้ง
เอกสารการเดินทาง รวมถึงอะไรต่าง ๆ ที่ใช้ในการติดต่อกับทางมหาลัย
ถูกรื้อออกจากเป้อีกครั้งครับ เพื่อตรวจดูให้แน่ว่าครบหรือเปล่า
ถึงจะรู้ว่ามันครบอยู่ ยังไงๆ ก็ต้องดูอีกที
เหมือนเป็นโรคจิตยังไงยังงั้นครับ..จิตอ่อนๆ
ใช่ครับ ผมเป็นคนแบบนั้นจริงนะ จนบางครั้งมันแอบแซวผมครับ
ว่าถ้าทำการบ้านซ้ำแล้วซ้ำอีกแบบนี้คงดีไม่น้อย
และมันคงจะรักผมมากกว่านี้เป็นร้อยเท่า555
ผมแย้งมันนะครับ ว่าคนละเรื่องกัน อย่าเปรียบเทียบให้เสียเวลาครับ
ไม่มีทางแน่ๆๆ
เมื่อเอกสารครบแล้ว555..........................ความจริงมันครบอยู่แล้วละครับ
ผมก็เก็บเข้าเป้อีกครั้งครับ เป็นเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่รู้สิครับ ผมเสียใจทุกครั้งนะที่เห็นเอกสารเหล่านี้
แต่ก็พยายามปลอบใจตัวเองตลอดแหละครับว่าแค่นิดเดียวเอง
ตื่นขึ้นพรุ่งนี้ก็เจอกันละ
คนอ่านคงสงสัยนะครับว่าทำไมผมถึงพูดแบบนี้
ใช่ครับเลือกที่จะปฏิเสธรับความหวังดีจากคุณย่า
ที่ท่านหยิบยื่นให้ผม.เพราะ.เมื่อเปรียบเทียบเป็นจำนวนเงินแล้ว
มันมากเกินไปที่ผมจะตอบแทนท่านได้
บางคนอาจบอกว่าผมไม่ฉลาดเลย ที่ปฏิเสธความหวังดีให้เปล่านั้นไป
ใช่ครับผมขอเป็นคนโง่คนนั้นครับ ผมยอมรับ
ความหวังดีนี้ผมจะตอบรับโดยไม่ช้าที่จะไม่ปฏิเสธเลย ถ้าผมรู้ว่าอีก510ปี หรือ20ปี
เราจะยังเป็นแบบนี้ ตลอดไป
แต่นี้ผมไม่รู้อนาคตได้เลย ไม่ใครหน้าไหนนทั้งนั้นที่จะมาคอนเฟิร์ม หรือ ฟันธงได้
แม้กระทั่งผมและไอ้ลุงเอง
เพราะเหตุนี้เองผมตัดสินใจเลือกที่จะเป็นฝ่ายรอครับ
รออยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ55
รอให้มันกลับมาหาผมเอง
ผมจะรอมันอยู่ตรงนี้ครับ ที่ๆเราอยู่ด้วยกัน
ที่ๆ หลังบ้านเป็นสวนที่เราเปิดหน้าต่างออกก็เจอ
ที่ๆลมเย็นสบายทุกครั้งที่เราเพียงแค่ยื่นหน้าออกไปรับสัมผัสภายนอก
ที่ๆเสียงนกเป็นเหมือนนาฬิกาปลุกเรายามเช้าของอีกวัน
และที่ๆเราสองคนสร้างประสบการณ์ที่แสนดีร่วมกันหลายต่อหลายครั้ง
และคืนนี้ก็เช่นกันครับ………….อะไรจะเกิดขึ้นนะ
*
*
*
****
หลายคนบอกว่า ช่วงเวลาที่เราห่างกันนั้น จะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเราสองคน
ยังมั่นคงต่อกันมากแค่ไหน
จะมีใครไหมที่เผลอออกนอกเส้นทางในช่วงเวลาที่เราสองคนต้องคอยบังคับตัวเองให้อยู่ในกรอบ
ที่เราสองคนขีดไว้ด้วยใจ5555...เน่าไหมมุกนี้
ตอนนั้นผมอาจมีไอ้ลุงคนใหม่ ที่ค่อยเลื่อนๆกระจกลงยื่นมือออกมารับเนื้อย่าง
หรือมัน อาจมีเด็กเสิร์ฟคนใหม่ที่ปากร้ายมากกว่าผม
ไม่มีอะไรมายืนยันได้เลย
พื้นห้องสะเทือนทำให้รู้ว่ามีใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาครับ
ผมไม่ใช่เป้าหมายที่เขาจะเดินเข้ามาหาหรอก อย่าเพิ่งจินตนาการไป555
ผมมองตามเจ้าของร่างสูงๆนั้นที่กำลังเดินไปยังริมหน้าต่างบานกว้างที่เปิดอยู่
ไร้เสียงการสนทนาเช่นเดิมครับ
สิ่งที่พอจะได้ยินคือเสียงลมกระทบใบไม้ยามเย็นๆที่แสงอาทิตย์ลาขอบฟ้าไปแล้ว
เวลาเดินผ่านไปอย่างช้าๆท่ามกลางความเงียบ ของเราสองคนและห้องๆนี้
*
**
**
ผมออกมาจากห้องน้ำไอ้ลุงยังยืนอยู่ที่เดิม
ผมเข้าใจมันนะครับ การที่จะจากบ้านไปไหนไกลๆ อย่างน้อยละ
มันต้องใจหายเป็นธรรมดายิ่งจากสวยไปด้วยแล้ว55 ไม่อยากจิ้นเลย
ผมสอดมือทั้งสองประสานกันบนเอวไอ้ลุง
แก้มด้านขวาแนบบนไหล่ขวาของมันครับ
เนื้อตัวที่ยังเปียกชื้นสัมผัสเนื้อตัวของใครอีกคนโดยมีแค่ผ้าบางๆกั้นไว้
มือทั้งสองของผมรับสัมผัสจากมือของคนในอ้อมกอด
“รอผมนะครับ’ ไอ้ลุงมันพูด พร้อมหมุนตัวกลับมา
ตอนนี้ผมกลับกลายเป็นคนที่ถูกกอดแทน
เสียงหัวใจมันยังดัง ตุบ ตุบ
มันผลักผมออกจากอ้อมกอด
แล้วยกมือผมข้างที่สวมสร้อยข้อมือที่มันซื้อให้ในวันเกิดขึ้นมาครับ
“ห้ามถอดนะครับ ไม่ว่าจะยังไงก็ห้ามถอดนะครับ” มันย้ำอยู่หลายรอบ
ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากเป็นฝ่ายรับสารอย่างเดียว
“ทำไมไม่ไปกับผมละครับปอร์” มันสบตาผมด้วยแววตาเศร้าๆครับ
และผมเลือกที่จะเบือนหน้าหนีเอง เพื่อไม่ให้มันเห็นน้ำตาที่กำลังจะเอ่อล้นออกมา
“แค่ปีเดียวเอง หลับตาไม่กี่ครั้งก็ถึงแล้ว” ผมพยายามให้กำลังใจตัวเอง ซึ่งมันดูไม่ค่อยจะได้ผลอะไรเลย
ดูคนปลอบสิ......มีแต่จะให้บรรยากาศเศร้ามากกว่าเดิม
“ผมคงคิดถึงสวนและห้องนี้มาก”
“คิดถึงก็รีบกลับมาสิครั..................” ผมตอบยังไม่ทันจะจบประโยคครับ
ริมฝีปากผมก็ถูกบดเบียดจากริมฝีปากของไอ้ลุง
ฉากแบบนั้นมันจะเริ่มแต่หัวค่ำเลยเหรอครับนี้ ผมคิดในใจ
รออีกนิดไม่ได้เชียวเหรอครับ
จะรีบจัดการเลยชิมิ55555
แต่....แต่ก็ไม่ได้รับการปฏิเสธจากผมครับ….ไม่มีเวลาเล่นตัวละ
ผมยังปล่อยให้มันทำตามที่มันต้องการต่อไปจนกว่าที่มันจะพอใจ
อย่างน้อยครับ มันก็เป็นการชดเชยในสิ่งที่มันต้องการจากผมไม่ใช่หรือ…..จริงปะ
เนื้อตัวผมถูกบรรจงจูบอย่างช้าๆครับ.......กรี๊ดเสียตัวก่อนไปแน่ๆกรู
เมื่อมันเห็นว่าผมไม่ขัดขืน คำตอบคือพร้อมยอมพลีกายถวายความสาว555
มันผลักผมให้ถอยหลังไปเรื่อยๆครับ ในที่สุดขาทั้งสองของผม
ก็ติดกับขอบเตียงและไม่สามารถที่จะถอยไปไหนได้อีกแล้ว
สวยจนมุมครับ555
แรงผลักของมันยังมีต่อไปถึงแม้ว่าผมจะขยับไม่ได้อีกแล้วก็ตามครับ
ทางเดียวที่ผมจะทำได้คือ นั่งมันซะเลย...บนเตียงนั่นล่ะ
โดยมันยังก้มลงมาจูบผมไม่ยอมให้ปากของมันหยุดรับแรงสัมผัสที่อ่อนโยนจากผมเลย55
สองมือมันสอดเข้ามายังไรผมของผม เพิ่มความเสียวสยิวให้ได้ไม่น้อยครับ
ลิ้นค่อยๆแทรกตัวเข้ายังปากของผม
สมองผมนอกจากจะบอกผมแล้วว่าอะไรเกิดขึ้นในตอนนี้
แต่มันยังจินตนาการอะไรจะเกิดขึ้นบ้างในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
มันค่อยๆผลักผมลงไปนอนบนเตียง
แรงสัมผัสที่อ่อนโยนนั้นหายไปชั่วขณะครับ
แต่ผมกับมารับรู้ด้วยสายตาที่มันมองผมแทนครับ
สายตาที่มีความหมายหลายๆอย่างในเวลาเดียวกัน
แต่ตอนนี้สายตาแห่งความปรารถนาในสิ่งที่ผมและมันต้องการดูจะเป็นอะไรที่มากที่สุด
มันก้มลงจูบผมอีกครั้ง วางสองมือไว้บนคาง
แล้วค่อยๆเลื่อนหน้าลงมายังลำคอ
ตอนนี้ผมตกอยู่ในการควบคุมของมันแล้วครับ
และสิ่งที่ผมจะตอบสนองมันได้คือการสอดมือแทรกเข้าไปยังผมของมันและดึงมันเบาๆ
เมื่อมันเห็นผมเริ่มมีอารมณ์ร่วมมากขึ้น
มันจึงไล่ลงไปเรื่อยครับ จากคอ ลงมาหน้าอก
มันใช้ฟันขบที่หัวนมสีชมพูของผมไปมาครับสลับซ้ายขวาอยู่อย่างงั้น
มือซ้ายเลื้อยตามตัว ตามหน้าท้อง
ผมแอ่นเอวให้ลอยขึ้นเหนือที่นอนเพื่อผ่อนคลายความสยิวที่ผมได้รับให้น้อยลงเกินกว่าที่ผมจะทนได้
มือของมันลงต่ำไปเรื่อยครับ จนในที่สุด
น้องปอร์น้อยก็ถูกมันยึดเอาไว้ได้เรียบร้อยแล้วครับ
โดยผมไม่รู้เลยว่าผ้าที่พันตัวผมหลุดไปตอนไหน
ถึงจะต้อสู้แรงมือของไอ้ลุงได้บางครั้ง แต่ก็เชื่อเถอะ ว่าสู้ได้ไม่นาน
มันไล่ปากลงต่ำมาเรื่อยครับ จนถึงสะดือ ใช้ลิ้นวนอยู่สักสพักแล้วลงต่ำมาจนถึง......
จนถึง.............
*
*
**
*
จนถึงไรขนเส้นบางๆ ส่วนมือมันเหรอครับย้ายมาลูบไปมาตามต้นขาของผมแทน
ปากผมยังครางเบาๆไม่ยอมหยุด
แล้วในที่สุดเจ้าปอร์น้อยๆ ก็ถูกทักทายด้วยเจ้าของมันเช่นเดิมเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาครับ
ปอร์น้อยๆ ถูกส่งผ่านความอบอุ่นด้วยปากของไอ้ลุง
มันยิ่งทำให้ผมต้องระบายความเสียวซ่านผ่านทางปากหนักกว่าเดิมครับ
มือหนึ่งจิกผมมันเบาๆ ส่วนอีกมือหนึ่งขยำผ้าปูที่นอนอย่างไม่กลัวมันจะเจ็บเอา
มันทำแบบนั้นอยู่จนหนำใจครับ
แล้วมันก็ปลดกระดุมขอมันทีละเม็ดด้วยมืออีกข้าง
ทีละเม็ด
ทีละเม็ด
จนตอนนี้มันหลุดจากตัวที่ขาวเนียนของมันแล้วกองไว้ยังอีกฟากของเตียงนอนในมุมของมัน
เมื่อเสื้อหลุดออกไปแล้วกางเกงจะเหลือไว้ทำไม จริงไหมครับ
และในที่สุดผมและมันก็ไม่เหลืออะไรเลยที่ใช้ปกปิดร่างกาย
ยกเว้นอากาศและและบรรยากาศที่สลัวในยามเย็นๆ
มันขึ้นค่อมผมและค่อยๆเดินเข่าเข้ามาหาผมอย่างช้าๆครับ
สายตาผมจดจ่ออยู่กับไม้กอล์ฟนั่นอย่างไม่ละสายตา
ใช่ครับ ...ถึงหน้าที่ที่ผมจะต้องปฏิบัติขาดเสียไม่ได้
ก็ในเมื่อมันอยู่ซะต่อหน้าต่อตาขนาดนี้แล้ว
มีเหรอผมจะปล่อยให้มันหลุดลอยไปหาคนอ่านหลายๆ คน555
ผมทักทายมันด้วยการใช้มือสัมผัสอย่างทุกๆครั้งที่ผ่านมาครับ
ใช่ครับ...มันสู้มือผม….นี่แน เดี๋ยวตีเลย555
การกระทำของผมตกอยู่ในสายตาของไอ้ลุงตลอดเวลา
แต่มันเลือกที่จะให้ผมเป็นฝ่ายปฏิบัติเอง มากกว่าออกคำสั่งทางกาย555
ผมแกะถุงที่ห้อปลายไม้กอล์ฟออกครับ
และแล้ว ไม่กอล์ฟที่เป็นของผมก็เผยให้เห็นเนื้อในที่คุณค่าแก่การเล่นเกมคืนนี้
ผมมองดูมันอยู่ชั่วขณะ สลับกับแหงนขึ้นไปมองหน้าไอ้ลุง
มันส่งยิ้มให้ผมอย่างมีความหมายว่าช้าอยู่ทำไม.. กินมันเลย55
ผมละสายตาลงมาที่ไม้กอล์ฟที่จ่ออยู่หน้าผมอีกครั้งครับ
คราวนี้..
คราวนี้……………
*
*
****
ปากผมค่อยๆคอบยังปลายไม้กอล์ฟนั่นอย่างแผ่วเบาราวกับกลัวว่ามันเป็นรอย
เพราะมันราคาแพงและหายากยิ่ง มีอันเดียวในโลกมั้งที่ผมเป็นเจ้าของได้
ผมค่อยๆถอยปากเข้าออกอย่างช้าๆ สลับกัน
เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น เรื่อยๆ
คราวนี้คนที่ครางกับไม่ใช่ผมครับ
เสียงไอ้ลุงออกจากไรฟันเบา ๆ ราวกับว่าสิ่งที่ผมทำนั้น
มันทำให้ไอ้ลุงมีความสูขเหลือเกิน555
มือทั้งสองมันเปลี่ยนจากวางปล่อยมันแนบตัวเปลี่ยนมาจับปนหัวผมแทน
แล้วโยกมันเข้าสวนทางกับไม้กอล์ฟด้ามใหญ่นั้น
ผมใช้สองมือบีบก้นขาวเนียนของมันตามจังหวะของแรงโยกนั้น
เบาบ้าง แรงบ้างๆสลับกันไป
เวลาเดินไปเรื่อยๆ
เราสองคนก็ยังเล่นมิวสิคเพลงเรื่องบนเตียงต่อครับ
เมื่อเป็นที่หนำใจแล้วทั้งผมและไอ้ลุง
คราวนี้มันเป็นฝ่ายทำให้ผมอีกครั้งครับ
บทที่1 เริ่มขึ้นใหม่
ตามด้วยบทที่2 และ3 ไปเรื่อยๆ
มันเลื่อนตัวมาอยู่หว่างขาผมปากของมันยังคอบน้องปอร์น้อยๆ
อยู่ตลอดเวลา
โดยมีผมนอนแอ่นตัวขึ้นจากเตียงนอนทุกครั้งที่ความเสียวซ่านแผ่ไปทั้งตัว
“ปอร์ครับ”
ผมลืมตาขึ้นช้าๆ หลังจากเสียงเรียกให้ตื่นจากความเสียวซ่าน
ผม....เอ่อ...
ผมเอ่อ...........
ช่วงนาทีนั้นผมรู้ครับว่ามันจะพูดอะไร
ถึงเวลาแล้วใช่ไหมครับสิ่งที่ผมเก็บมาตลอดชีวิต
จะเป็นของคนที่ผมรักเสียที
คืนนี้แล้วใช่ไหม
คืนนี้แล้วใช่ไหมครับ
มันอาจดูมีค่าน้อยสำหรับคนอื่น
แต่สำหรับผมแล้ว การที่เก็บสิ่งนี้ให้กับคนที่เรารักนั้นมันมีค่ามหาศาลแค่ไหน
รู้ไหมครับว่าเพราะอะไรผมถึงหัวโบราณ เพราะผมสวยและรวยมาก555
“หือ” ผมตอบหลังจากสบตามัน
มันยิ้มๆเป็นคำขออีกครั้งครับ
ถึงเวลาแล้ว
เวลานั้นมาถึงแล้ว สมองผมคิดแบบนี้
“ผมขอนะครับ”ไอ้ลุงมันพูดเบาๆ
ผมขอนะครับ
ผมขอนะครับ
ผมขอนะครับ คำนี้ก้องอยู่ในหูผม
ผมหลับตาลงอีกครั้ง
ไม่มีคำตอบใดๆแสดงการตอบตกลง ยกเว้นภาษากายที่ผมบอกให้มันรู้
ปล่อยให้ใครคนนั้นที่ค่อมตัวอยู่บนผมทำให้สิ่งที่เขาต้องการ
ก่อนที่พรุ่งนี้เขาจะจากผมไปไกลแสนใกล
“ผมขอนะครับ เมื่อผมกลับมาแล้ว ปอร์จะเป็นของผมจริง ๆ ซะที” เสียงนั้นกระซิบข้างหูผม
หลังจากที่ผมรู้สึกว่าร่างของไอ้ลุงทับอยู่บนตัวผม
ทันทีที่สมองผมประมวลผลออกมาว่า สิ่งที่มันขอ คือขอไว้เผื่ออีกหนึ่งปี ตอนที่มันกลับมา
5555555555555555555 นั้นมันหมายถึงว่า
ความสาวของฉัน มันจะเป็นของฉันอีกหนึ่งปี
ผมรักมันในตรงนี้ละครับมันรู้ว่าผมจริงจังกับเรื่องนี้มากแค่ไหน
กร๊ากๆๆ ทำไมไอ้ลุงมันทำแบบนี้
กรูยอมมึงแล้วนะ แต่มึงเลือกที่จะให้กรูยอมมึงข้ามปีเลยชิมิเคอะ5555
แบบนั้นเข้าทางกรูละ
“ผมรู้ว่าปอร์หวงมันมาก ผมจึงให้เวลาปอร์อีกหนึ่งปีนะครับ ”
ผมยิ้มที่มุมปากไม่ตอบอะไรทั้งสิ้นครับ
เพราะในสมองยังงงๆกับสิ่งที่มันพูดอยู่
“ผมจะกลับมาทวงสัญญานะครับ” มันพูดต่อ
แล้วมันก็จูบเข้าที่ปากผมอีกครั้งนานแสนนานครับ
ลืมไปแม้กระทั่งข้าวเย็น ที่ป้วนวลก็เป็นใจไม่เรียกลงไปทานข้าวเลย5555
ต่อจากนั้นเราช่วยกันทำการบ้านจนเสร็จครับ
บนเตียงนอนบ้างหลายๆครั้ง
ย้ายไปในห้องน้ำบ้าง
หรือบนโต๊ะนั่ง นับจำนวนครั้งไม่ได้เลย555
การบ้านที่เราสองคนช่วยกันทำคือวิชาดังต่อไปนี้
วิชาเพศศึกษา..…เรียนรู้การมีเพศสัมพันธ์อย่างปลอดภัย
ตามด้วยคณิต…..เป็นการคำนวณระยะเวลาความห่างในแต่ละวิชา5
ชีวะ......ศึกษาการเคลื่อนไหวของเจ้าลูก ๆ ของเรา ว่าตัวไหนเร็วกว่ากัน55
พละ…..…เรียกเหงื่อหลาย ๆ ท่าสลับกันไป
และอะไรต่างๆมากมาย
ตลอดทั้งคืนที่เป็นคืนสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุดสำหรับเราสองคน5555
อ๊อยยยยยหมดแรง
ปล.วันนี้ขอเสนอคำศัพท์ใหม่ๆ คำว่า สวยและรวยมาก
เช่น
A: เมื่อคืนไปเที่ยวซอย2มามีคนมาขอเบอร์เยอะมาก
B: ทำไมเขาขอแต่เบอร์เธอละ
A: เพราะฉันสวยและรวยมาก นะสิ55
ปลที่2. มาต่อให้ก่อนออกเดินสายอีกครั้งคืนนี้ครับ ยาวเลย เพราะจะไม่ได้เจอกันอีกนานโขเลยละ พิมพ์ตกขออภัยด้วยปั่น100เมตร
ปล.ที่3. ตกลงประกาศรางวัลกันตอนไหนนี่
และหนูปอร์ต้องไปรับรางวัลหรือนนท์ไปรับรางวัลนี่ สงสัย55
-
คนแรก
-
คนแรก
ดีใจด้วย555
-
จิ้มปอร์คนสวย
มาพร้อมกับความเศร้าปนความหื่น เต็มพิกัดเลยนะเนี่ย
เลยไท้รู้จะเศร้าหรือ :z3: หื่นดี
-
อิลุงสุภาพบุรุษมากๆๆๆ
แต่แหมแอบเสียดายนะเนี้ย นึกว่าจะ :oo1: กันสะแล้ว
รอตอนต่อไปจ้า :bye2:
-
+1ให้คนสวย... :L2:
-
แอบขำ อิลุงยังคงความบริสุทธิ์ให้น้องปอร์ได้
-
ทำสวยๆ เชิดๆ เริ่ดๆ
แค่ปีเดียวก็ผ่านไปละ
ชะมะปอร์ :m15:
-
เสียดายแทนลุงจัง :z3: :z3: :z3: คริๆ
นึกว่าจะได้ :oo1: :oo1: :oo1:ซะแล้ว
ต้องรออีก 1 ปีเชียว :seng2ped:
แต่ถ้า 1 ปีนั้นมาถึงเมื่อไหร่
เจ้ปอร์ต้องเตรียวฟิตร่างกายให้ดีนะ :z2: :z2:
เพราะถ้ากลับมาต้องเจอหนักแน่ คริๆ :z1: :z1: :z1: :z1:
ต่อเร็วๆน้า
:bye2: :bye2: :bye2:
-
555
ชอบอ่ะ ไอ้คำศัพท์เนี้ย...
สวยและรวยมากก...จะเอาไปใช้บ้าง
แม้มันจะตรงข้ามกะความจริงก็เหอะ :sad4:
บวกให้พี่ปอรืสวยและรวยมากแล้วนะคร้า
คิดถึงแน่เลย จ๊วฟฟฟฟ ไว้ก่อนแระกานน อิอิ
-
:n1:
ลุงน่ารัก
-
ดีมากค่ะคนสวยของดีต้องบ่มไว้
ข้ามปี ทีนี้พอลุงกลับมารสชาติจะกลมกล่อมพอดี อิๆ
-
ลุงช่างสุภาพบุรุษสุด ๆ เลยค่าปอร์คนสวย
ต้องเดินสายอีกแล้ว เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะคนสวยของลุง
-
ส่งท้ายกันอย่างนุ่มนวลเหลือเกิน เสียดายไม่มี :oo1: :oo1:
-
อ่ะ ลุงขอเผื่อไว้ปีหน้า :m20:
น้องปอร์จะไปเดินสายอีกแล้ว อย่าไปนานนะ ไม่ลงยาวๆ ก็แวะมาเยี่ยมบ้างอะไรบ้าง
ถ้าหายไปนานเด่วเผลอลืม นึกว่า อิลุงจะกลับมาหา เหมยลี่ บน BTS ล่ะแย่เลย :z2:
======== อัพเดท ผลรางวัล Sengped Award ประจำปี 2009 ของสวยให้นะจ๊ะ
รางวัลนายเอก อันดับ4. "ปอร์"เด็กเสิร์ฟปากร้ายกับหลานคุณยายบ้านทรายทอง By POR_KA_DUN
รางวัลตัวร้าย อันดับ1. "นนท์"เด็กเสิร์ฟปากร้ายกับหลานคุณยายบ้านทรายทอง By POR_KA_DUN
รางวัลนิยายสุดฮา อันดับ2. เรื่องเล่า+นิยาย.เด็กเสิร์ฟปากร้ายหลานคุณยายบ้านทรายทอง โดย POR_KA_DUN
รางวัลนักเขียนดาวรุ่ง อันดับ5. POR_KA_DUN
อันนี้แถม รางวัลขวัญใจนักเขียน นักโพสต์ อันดับ1. Mecon พี่เมคอน ครองตำแหน่งร่วมกับเจ๊สอง เลยนะคะ
:L1: ยินดีด้วยค่ะ
-
^
^
แหะๆขอบคุณคะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิลุงตกม้าตายเฟ้ย กะแล้วเชียวอีกนิดอีกนิด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คนดีที่สุดในภูมิภาคเอเชียและแปซิฟิก ปลาย่างมานอนรวยรินอยู่แล้ว
ไมไม่กินนะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"ความจิ้น" ของสวยไม่ใช่ของเล่นๆสินะรวมทั้งความรุ้สึกอ่อนไหวต่อเรื่องนี้แล้วด้วย
อิลุงเข้าใจได้ดีสมกับเป็นคุณแฟนของสวยจริงๆ ถึงสวยจะส๊วยสวยและรวยมากแต่ก็รักจิ้นยิ่งกว่าชีพอีก :-[
แต่ที่ผมเป็นห่วงมันคือ นิสัยของมันมากกว่าครับ
เจอใครต่อใคร มันจะพูดคำว่า no thanks เป็นไหม
>>เนอะ :เฮ้อ:
ที่ๆ หลังบ้านเป็นสวนที่เราเปิดหน้าต่างออกก็เจอ
ที่ๆลมเย็นสบายทุกครั้งที่เราเพียงแค่ยื่นหน้าออกไปรับสัมผัสภายนอก
ที่ๆเสียงนกเป็นเหมือนนาฬิกาปลุกเรายามเช้าของอีกวัน
และที่ๆเราสองคนสร้างประสบการณ์ที่แสนดีร่วมกันหลายต่อหลายครั้ง
และคืนนี้ก็เช่นกันครับ………….อะไรจะเกิดขึ้นนะ
>> ซึ้งมากๆคะ คิดๆแล้วก็น่าใจหายมากมายอ่ะ :sad12:
เคารพในการตัดสินใจของสวยคะ ถึงแ้ม้ว่าหนึ่งปีมันจะดูว่านานก็นาน
จะคิดว่าแป๊บเดียวมันก็แป๊บเดียว จะใกล้จะไกลอยู่ที่ใจคนสองคนเด้อ
:man1: :กอด1:
ปล. รางวัลนายร้าย ถึง นัง "นนท์" จะได้ไปแต่.....เป็นฝีมือของสวยทั้งน้านนี่คะ
อิอิ รางวัลก็ต้องตกเป็นของสวยสิคะ เช็คพีเอ็มด้วยเด้อคะ
ปล.2 แหมๆ..เดี๋ยวนี้มีภาษาไทยประจำซอยวันละคำด้วยนะ ...เก๋กู๊ด...
+1 จัดให้แม่คนงามคะ จะปัดกวาดเรือนรอท่าสวยรีเทริน์นะคะ เดินทางปลอดภัย
-
ไอ้ลุงรีบกลับมาหาน้องปอร์ด้วย
อย่าให้น้องปอร์เศร้านาน
ที่จริงอ่ะ รอฉากนั้นอยู่ :pigha2:
-
เจ๊ปอร์ สุดซวยเอ้ยสุดสวย
ต้องอดไปอีกปีแหน่ะ
:jul3:
-
จะรอน้องปอร์ คนสวยครับ
:z2: :z2: :z2:
-
:pig4:
จะรอนะค่ะ
-
แค่ปีเดียวเองครับคนสวย
ไม่นานเกินรอหรอก...
เข้มแข็ง และมั่นคงเค้าไว้ สวยทำได้อยู่แล้ว :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดด ลุงปล่ิอยสวยให้ลอยนวลไปได้อีกหนึ่งปี 555+
รออีกหนึ่งปี แป๊บเดียว หุหุ ขอให้อย่ามีอุปสรรคอะไรเลยเนอะ
-
ปีเดียวพริบตาเดียวก็ผ่านไป
ลุงแมนจังตอนนี้ ช้อบชอบ อิอิ
นุ้งปอร์ห้ามส่งสายตาแลชายอื่นนะคะ :laugh:
-
น้องลุงน่ารักมากมายตอนนี้
ห่างกัน 1 ปี จะได้ทำให้รักกันได้มากกว่าเดิม
:กอด1:สวย+ลุง
+1 ให้สวยด้วย
-
1 ปี จะว่าเร็วก็เร็ว จะว่านานก็นานเนอะ
เอาใจช่วยแล้วกันนะครับ...แล้วอีก 1 บททดสอบนี้ก็จะผ่านไป
+1 ให้กำลังใจปอร์แล้วนะครับ :L2:...ต้องเดินสายอีกแล้ว เหนื่อยแย่เลย
-
สวย ๆ อย่างน้องปอร์รอได้ค่ะปีเดียวเองโฮ่ะ ๆ..เป็นกำลังใจให้จ้า o13
-
ปีเดียวเองค๊าบบบ
อดทนๆ
เด๊วก็กลับมา..
-
สวยเดินสายอีกแล้ว
คิดถึงสวยจังเลย
รับกลับมานะ
-
ผมสวยและรวยมาก คิดได้ไงนี้ 555+
-
:m15: หื่นแบบเศร้าๆ
คนสวยกับลุงรักษาสัญญาดีๆนะ
:n1:
-
มาช่วยดันกระทู้รอคนสวย
:L2:
-
กรูยอมมึงแล้วนะ แต่มึงเลือกที่จะให้กรูยอมมึงข้ามปีเลยชิมิเคอะ5555
ลุงแกจพรู้ตัวไหมเนี่ยว่าแกพลาดปแล้ว :m21:
ปล. คนสวยเนี่ยขยันทำงาน จะรีบเก็บเงินไปขอใครอะจ๊ะ
-
ตายแล้ว สวยเกือบเสียสาว อิอิ คนอะไรนอกจากจะสาวแล้วยังรวยมาก 55
-
กลับมาแล้วคร๊าบบบบ
มาแจ้งข่าวให้หายคิดถึง
แต่นั่งๆ นอนๆตูสยังไม่ทันจะเย็นก็ต้องไปอีกแล้ว
เกิดเป็นคนสวยนี่แท้จริงแสนลำบาก
ต้องพลัดพรากจากถิ่นให้คิดถึง
ต้องเดินทางอีกแล้ว ครับ
ยังกะลูกเสือสาว555ที่ต้องเดินทางไกล
เดินแล้วเดินอีก
ใครอยากเป็นเนตรนารีบ้างยกมือขึ้น
-
:z13:น้องปอร์คนสวยอิๆ
-
รอได้เสมอ แต่ต้องมีของฝากกรุ๊บๆกร๊อบๆ :impress2:
-
คิดถึงน้องปอร์จังเลย
งานยุ่งละสิ ไปทำถวไหนอะ
รอน้องปอร์อยู่นะครับ
:undecided: :undecided:
-
อีกหนึ่งปี พี่ปอร์คนสวยและรวยมากไม่รอดแน่ :laugh:
-
คนสวยของประชาชน
หายไปเลย......ออนทัวร์เป็นพรีเซนเตอร์ ททท.แบบนี้
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :man1: :กอด1: แม่คนงามทรามวัย
-
มาเร็วๆนะครับบ บ
MizZ
-
สวยมายัง
เดินสายประกวดยังไม่เสร็จหรอ
-
คิดถึงคนสวยที่สุดเลย
-
การบ้านที่เราสองคนช่วยกันทำคือวิชาดังต่อไปนี้
วิชาเพศศึกษา..…เรียนรู้การมีเพศสัมพันธ์อย่างปลอดภัย
ตามด้วยคณิต…..เป็นการคำนวณระยะเวลาความห่างในแต่ละวิชา5
ชีวะ......ศึกษาการเคลื่อนไหวของเจ้าลูก ๆ ของเรา ว่าตัวไหนเร็วกว่ากัน55
พละ…..…เรียกเหงื่อหลาย ๆ ท่าสลับกันไป
และอะไรต่างๆมากมาย
ตลอดทั้งคืนที่เป็นคืนสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุดสำหรับเราสองคน5555
อ๋อยยยยยหมดแรง
------------------*78*---------------------
“ปอร์อยู่ไหนแล้วครับ” มันถามผ่านมือถือที่ผมเพิ่งกดรับ
“บนแท็กซี่” ผมตอบด้วยเสียงสวย ๆเหมือนผู้ประกาศช่องหลายสี
“กอล์ฟถึงได้สักพักแล้วครับ ”ใครอยากรู้ยะ555
“ครับ แล้วเช็คอะไรเรียบร้อยหมดแล้วนะ”
“อืม”
“อีกไม่นานคงถึง”
ผมวางสายไปหลังจากที่กรอกเสียงไปยังปลายทางให้รู้ว่าตอนนี้ผมปฎิบัติหน้าที่สาวออฟฟิศเสร็จแล้ว
ผมมองออกไปนอกกระจกแท็กซี่จากเบาะหลังฝั่งเดียวกันกับพี่คนขับ
เข็มไมค์บอกความเร็วทำให้รู้ว่ารถแทรกตัวผ่านอากาศไปเร็วแค่ไหน
ถึงจะเป็นยามเย็นที่รถค่อนข้างจะเยอะแล้วก็ตาม
กรูคงไม่ตายก่อนที่จะได้ร่ำลาสามีอันเป็นที่รักหรอกนะว้อยย555
ท้องฟ้ายังสว่างพอที่จะเห็นอะไรต่อมิอะไรบนท้องฟ้านั่น..และหนึ่งในนั้นคือสวรรค์555
ผมวาดสิ่งต่างๆในอากาศยามเย็นที่กำลังสลัวๆ
ถึงเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นระหว่างผม กับมัน
ภาพแล้วภาพเล่า
ผมมารับมันที่สนามบิน.....เป็นภาพแรก
ผมกำลังโยนช่อดอกไม้ในงานแต่งของตัวเอง มีชะนีหนึ่งฝูงกำลังรอรับดอกไม้จากผม........ภาพที่2
มันพาผมไปฝากครรภ์อ่อน ๆ ที่โรงพยาบาล.........ภาพที่3
ครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อ มีพ่อ มีลูก อยู่บนโซฟาในห้องรับแขก ...เป็นภาพที่4
55555555 และภาพที่4 และ5 6 7ตามมาติด
เป็นภาพที่ผมรอมันเพียงลำพังเพราะมันไม่กลับมา…..ภาพที่4
ภาพที่ผมเป็นบ้า เป็นบอ เดินโซเซบนถนนยังกะคนเสียสติ……..ภาพที่5
ภาพตรอมใจตายบนเตียงในชุดเจ้าสาวสีดำ..............ภาพที่6
และ..........ภาพที่ 7 คิดเองว่าใส่ชุดอะไรในป่าช้า ...5555555
เมื่อภาพที่4-7 ผุดขึ้นในวิมานกลางอากาศ
ภาพที่1-3 ก็หายไปในบัดดล 5555555555555555
*
*
*
ความจริงผมก็อยากจะไปพร้อมกันกับมันนั่นล่ะครับจะได้มีเวลานานๆอยู่ด้วยกัน
แต่วันนี้มีประชุมฝ่าย
และมันก็เพิ่งเสร็จเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมานี่เอง
สิ่งที่ทำได้คือตามไปทีหลัง
เพราะยังไงมันก็เดินทางเกือบๆ3ทุ่มครับ
ไปถึงที่นั้นกี่โมงผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
รู้แต่ว่าเดินทาง ใช้เวลาเกือบ12 ชั่วโมง
เวลาห่างกัน 6 หรือ7 ชั่วโมงครับ
การเดินทางย้อนเวลาแบบนี้ ผมงงครับ ว่าจะถึงที่นั่นกี่โมง คิดไม่เป็น
จะคิดจาก12 ชั่วโมงย้อนตามเข็มก็ไม่ได้
เพราะเวลาเราไม่ได้ห่างกัน12 ชั่วโมง ใครตอบได้บอกผมทีครับว่ากี่โมง555
(บ่าย 2 หรือบ่าย3โมง อิอิอิ ผมตอบถูกไหม)
รางวัลคราวนี้เป็นตั๋วเครื่องบินขาลงอย่างเดียวครับ55 ....ผมได้เองเปล่านี่
รู้แต่เพียงว่า พอไปถึงก็มีคนมารับถึงสนามบินเลยครับ
ไม่ต้องลำบากเดินทางไปเอง
*
*
**
“ถึงไหนแล้วครับ” มันกรอกเสียงมายังผมอีกครั้ง
เวลาผ่านไป
สิ่งที่ผมตอบกลับมันไปกับเป็นแค่เพียงเสียงลมหายใจ
ถึงแม้ว่าเสียงข้างนอกจะผ่านเข้ามายังตัวรถก็ตาม
มันไม่ทำให้กรบเสียงแห่งความเงียบในสมองผมได้เลยแม้แต่น้อย
“บนถนน...............”ผมตอบสั้นๆ ตามความเป็นจริง
“รถติดเหรอครับ” มันยังพยายามหาสาเหตุต่อไป
*
*
*
** เวลาเดินต่อ
“ครับ” ผมตอบสั้นๆอีกครั้ง
ผมรู้ครับ ว่าคำตอบคงผมทำให้อีกคนกระวนกระวายใจแค่ไหน
ขอโทษนะครับกอล์ฟ นายรู้ไหมว่าใจของเราไปถึงที่นายยืนอยู่แล้ว...ผมคิดในใจครับ
ผมอยากยืดเวลาออกไปเป็นสิบเป็นร้อยชั่วโมง นานเท่านานถ้าผมทำได้
เพื่อที่มันจะได้จากไปอย่างช้าๆ อยู่กับผมนานอีกนิด
ส่วนอีกคนสิครับ กับอยากให้ผมไปถึงที่นั่นเร็วๆตามที่เขาต้องการ
มันคงอยากให้เวลาเดินเร็วๆ สินะ จะได้จากผมไปซะที
ผมคิดแบบนี้
ในที่สุดผมก็มาถึงที่แอร์พอทจนได้ครับ
ผู้คนเดินชนหัวไหล่ ไม่รู้ไปไหนเดินไปก็เดินมา555
ไหนก็จะเคลียดแล้ว ขอฮาๆหน่อย
ผู้คนเดินไปมาดูสับสนวุ่นวายเหลือเกิน
เสียงประกาศของพนักงานสาวลอยมาตลอดระยะเวลาที่ผมเดินอยู่ในแอร์พอท
ผมเดินแทรกตัวผ่านฝูงชน ที่ดูจะไม่มีใครสนใจใครเอาซะเลย
พยายามมองหาใครอีกคนด้วยสองตาคู่สวยที่วันนี้ไม่มีมาสคาร่าเคลือบไว้5555
ครับผม.......ผมเห็นแล้ว
สจ๊วตสุดหล่อครับ กำลังลากกระเป๋าเดินผ่านหน้าผม55555.........กรูจะกินมึง
ไอ้ลุงกำลังก้มหน้าก้มตาทำอะไรสักอย่างครับ
ข้างๆ มีคุณย่า คุณม๊า คุณป๊า และคุณพี่นพนั่งอยู่
“ถึงไหนแล้วครับ ปอร์”
“กำลังจะถึงแล้ว” ผมตอบมันครับ ด้วยเสียงเศร้าแต่สวย
“ทำไมช้าจังครับ ”
*
*
*
*
*
*
***
ความเงียบเข้ามาอีกครั้งครับ
“ปอร์ ”
“ปอร์ ”
“ปอร์ ครับ ”
“ปอร์ครับ ปอร์ โหล 2โหล ได้ยินไหมครับ ”
เสียงของมันผมได้ยินทุกอย่างครับและมันก็ชัดเจนทุกคำ
“อยากรีบจากไปนักใช่ไหม หือ” แล้วมือถือก็เข้าสู่โหมดไร้การติดต่อทันทีครับ
มันก้มลงดูหน้าจอมือถืออีกครั้งครับ
และไม่นานเสียงมือถือผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
แต่ในบริเวณนั้นมันเสียงดังเกินกว่าที่จะได้ยินเสียงมือถือผม
ผมเลือกที่จะยืนดูมันอยู่ห่างๆแทนที่จะรับสาย
ผมไม่รู้ว่านี่คือภาพที่ผมจะเห็นคนรักของผมเป็นครั้งสุดท้ายหรือเปล่า
และถ้าใช่ผมขอเก็บภาพสุดท้ายภาพนี้ให้นานที่สุด
*
*
*
ผมถอนหายใจครั้งสุดท้าย
ผมรู้ครับ...ว่ามันอยากเจอผมให้เร็วที่สุด
เพราะเวลาเหลือไม่มากแล้ว
แต่สำหรับผม ผมเลือกที่จะไม่เดินตามเวลา เพื่อให้มันจากไปอย่างช้าๆ ตามที่ใจผมกำหนดเอง
แล้วผมทำได้ที่ไหนกันล่ะ
หลังจากการติดต่อผมไม่เป็นผล
สิ่งที่มันทำได้คือกดใหม่อีกครั้งครับแบบนี้อยู่ซ้ำแล้วซ้ำอีก
และผมก็เลือกที่จะปลีกตัวไปหามุมสงบที่ผู้คนเดินผ่านไปมาน้อยที่สุดครับ
พอเวลาที่เราจะจากกันมาถึง ผมกับคิดว่าผมเป็นคนโง่แค่ไหน
ปฏิเสธสิ่งที่คุณย่าท่านมอบให้
ผมนี่โง่จริงๆ………..เอามงคืนไปซะสวยไม่เหมาะสมกับตำแหน่งแล้ว555
เพราะผมคิดว่า ผมทนได้ สบายมาก แค่1ปีเอง
แต่เมื่อเวลานี้มาถึง แค่1วินาทีเอง ผมกับพบว่าผมอ่อนแอเกินกว่าที่คิดไว้
ไม่กล้าเผชิญหน้ากับความจริงที่กำลังเกิดขึ้นยังเบื้องหน้า
ถึงแม้ผมจะสวยและรวยมากแค่ไหนก็ตาม555
มือถือยังดังขึ้นติดต่อกัน ครับ 20 มิสคอลหรือมากกว่านั้น
ผมรู้ครับ ว่าผมทำร้ายความรู้สึกของไอ้ลุงมัน
แต่ทำไงได้ละครับ ผมไม่ผิดใช่ไหมครับที่จะปกป้องความรู้สึกของตัวเองก่อน
ขอเวลาอีกนิดนะกอล์ฟ...ขอเวลาอีกนิดนะลุง....เหมยลี่ขอเวลาให้เหมยลี่ทำใจก่อนนะ555
ถ้าเราพร้อมแล้วเราจะเดินเข้าไปหาเพื่อให้นายเดินจากไปต่อหน้าต่อตาของเราเอง
เวลาผ่านไปเท่าไรไม่รู้
*
*
*
**
“หวัดดีครับ คุณย่า ม๊า ป๊า พี่นพ”ผมทักทุกคนมาจากด้านหลังไอ้ลุงครับด้วยสีหน้าเศร้าๆ
ทันทีที่ได้ยินเสียงผม
มันมองมาที่ผมทันทีครับ ผมรับรู้ถึงความรู้สึกของมันทั้งๆที่ไม่ได้มองหน้าเลยครับ
แววตาที่มันมองผม เหมือนผมมีความผิดมากมาย…ประหารกรูเลยสิ ด้วยการจูบ555
“กอล์ฟขอตัวสักครู่นะครับคุณย่า”
มันพูดจบ แขนเล็ก ๆ ของผมถูกบีบด้วยความโกรธแค้นเหมือนว่ามันกำลังจะแตกหักออกเป็นชิ้นเล็กๆ
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ครับ”
ผมเงียบ ยิ่งผมเงียบแขนผมยิ่งถูกบีบแรงขึ้น
ผมยังถลาตามแรงลากนั้น และมันก็ยังไม่หยุด
ผมเลือกที่จะเงียบแทน แทนที่จะร้องบอกถึงความเจ็บปวดที่ได้รับ..ครับข้างในผมเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่า
“รู้ไหมว่าผมกำลังจะไปแล้ว”
มันพูดขึ้นหลังจากหาที่ที่เหมาะแก่การประหารผมได้แล้ว
ผมยังเงียบเหมือนเดิมครับ
แต่น้ำตาสิครับมันไม่เงียบตาม มันเริ่มทำหน้าที่ตามบทบาทที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้...คือเสียใจ
ผมเงียบมันก็เงียบ บรรยากาศก็เงียบครับ
“อยากให้ผมจากไปอย่างเป็นทุกข์เหรอครับ ปอร์”
“เปล่า”
“แล้วทำไมถึงเพิ่งมา” ตอนนี้มันก็ไม่ต่างกับผมเลยแม้แต่น้อยครับ หนุ่มหล่อเจ้าน้ำตา
“เพียงแค่อยากให้เวลาเดินช้าๆ เผื่อว่ามันจะยืดเวลาที่เราต้องจากกันออกไปได้บ้าง”
มันมองมาที่ผม ครับน้ำตามันไหล
แล้วผมจะเหลือเหรอ
“แล้วทำได้ไหมละครับ”
ผมส่ายหัวเป็นคำตอบ
แล้วไม่มีใครเลือกที่จะเอ่ยอะไรออกมาอีกเลยครับ
“ ครับม๊า จะไปเดี๋ยวนี้ละครับ ”
“ม๊าโทรตามละ เข้าไปข้างในกันเถอะครับ”
*
*
*
**
“มาแล้วเหรอลูก รถติดมากไหม” เสียงคุณย่าครับ
“ครับคุณย่า”
“อย่าไปถือสาเจ้ากอล์ฟมันนะลูก เป็นแบบนี้ตั้งแต่อยู่ที่บ้านแล้วละ”
“ครับคุณย่า” ผมตอบคุณย่าไปขณะที่ยืนอยู่ข้างเจ้าลุง
“ไม่ทำงานเหรอครับวันนี้พี่นพ”
“พักร้อนครับ ปอร์” เสียงชายใหญ่แห่งบ้านทรายทองผู้ผ่านการใช้ชีวิตยังต่างประเทศมาแล้ว
“พี่นึกว่าเราจะไปกับเจ้ากอล์ฟมันซะอีก”
ผมยิ้มแหยะๆเป็นคำตอบแล้วเปือนหน้าหนีแทน
เวลายังเดินของมันต่อไป
บวกกับความรู้สึกของเราแล้ว มันวิ่งเลยก็ว่าได้ครับ
กับ1วินาทีที่เดิน มันเหมือนหลายๆครั้งของหัวใจที่เต้นรัว
*
*
*
Attention please! Thai Airways International flight TG 600 bound for …England is now ready for boarding. All passengers please proceed to gate___. Thank you
อย่านะ
อย่านะ
และอย่านะเช่นเดิม
One passengers ยังไม่พร้อมที่จะขึ้นเครื่องแต่อย่างใด ยังล่ำลาอาลัยกันอยู่ วอนแคปตันโปรดเห็นใจ
คนสวยกำลังหัวใจแตกสลาย ให้เวลาอีกนิดด้วยเจ้าคะ
และแล้ว ……………..
เวลานี้ที่ผมไม่ได้รอคอยเลยในชีวิตก็มาถึงจริง ๆ เสียที
“ท่านผู้โดยสารโปรดแซบ”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอย่านะ อย่าเพิ่งมาได้ไหม สวยขอร้อง
สวยกลับมาแล้วววววววกลับมาอย่างอ่อนเพลีย
หลังจากที่หายไปนานร่วมครึ่งเดือน
วันนี้ขอเสนอคำศัพท์2คำด้วยกัน
คือ1.โปรดแซบ
2.มิแซบแว่
น้องปอร์จะให้FC ร่วมสนุก
ด้วยการยกตัวอย่าง คำ2คำที่ให้มา
รางวัลดังนี้ ไอ้ลุงไปกอด1คืน
หมดเขตยกตัวอย่างภายในวันที่16/11/09
ส่งมาเยอะๆนะครับ ส่งเยอะมีสิทธิแยะ
-
แวะมาทักทายและ :z13: น้องปอร์ ให้หายคิดถึง
:undecided: :undecided:
-
แวะมาทักทายและ :z13: น้องปอร์ ให้หายคิดถึง
:undecided: :undecided:
คิดถึงเหมือนกันครับ
สบายดีบ่
อย่าลืมเล่นเกมส์นะครับ555
รางวัลหาได้ที่นี่ที่เดียว
-
ู^
^
คิดฮอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเจ้าคะ คนสวย :กอด1: :man1: :oo1:
***************************************
:z3: :z3: :z3: ถ้าสวยไม่มาส่งลุงนะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คนอ่านจะดิ้นนนนนนนนนนน o9 o9 o9 o9
สงสารอิลุงมันอ่ะ แค่นี้มันก็ใจจะขาดแล้วนะ เข้าใจว่าสวยคงอยากยื้อเวลา
หรือทำใจก่อนแต่ก็นะ อย่างน้อยก็แค่ได้มองหน้ากันก้อยังดี :m15: :monkeysad:
สวยกลับมาแล้วววววววกลับมาอย่างอ่อนเพลีย
หลังจากที่หายไปนานร่วมครึ่งเดือน
วันนี้ขอเสนอคำศัพท์2คำด้วยกัน
คือ1.โปรดแซบ
2.มิแซบแว่
น้องปอร์จะให้FC ร่วมสนุก
ด้วยการยกตัวอย่าง คำ2คำที่ให้มา
รางวัลดังนี้ ไอ้ลุงไปกอด1คืน
หมดเขตยกตัวอย่างภายในวันที่16/11/09
ส่งมาเยอะๆนะครับ ส่งเยอะมีสิทธิแยะ
>>คนสวยและรวยมากโปรดแซบ...คนอ่านคิดฮอดหล๊ายหลาย ควรมีของฝากบ้างอะไรบ้าง ชิส์ :a14:
>>ไปออนทัวร์มาหลายเพลา มิแซบแว่จกละอ่อนอิ่มไปกี่มื้อล่ะ่คะ :jul3:
+1 จัดให้แม่คนงามกางจ้อง :a14: :a14:
ปล....อะไรคือ เฉยๆคะ :fire: สะบับบ๊อบแล้วตีจาก :oni1:
ปล.2 แม่คนสวยและรวยมาก เช็คPM ด้วยคะ
-
A
A
A
A
A
เฉยๆๆอะ555
-
:z13: นี่แหน่ะ แอบมาตอนดึก ๆ นะสวย
-
ไม่ไหวจะเคลียร์เลยนะคร้าพี่ปอร์คนสวยยย
ทำแบบนี้พี่ลุงกอล์ฟหัวใจวายก่อนขึ้นเครื่องไปอังกิดทำไงล่ะ :sad4:
แล้วก้อรางวัลเรื่องคำคมนี่น่าสนใจนะคร้า อิอิ :-[ :-[
-
สวยนี่น้าาาาา ทำเอาไอลุงว้าวุ่น :z3: :z3: :z3:
นึกถึงช่วงที่ติดต่ิิอสวยไม่ได้จะกระวนกระวายใจขนาดไหน
จะจากกันแล้วสื :serius2:
:3123: ให้กำลังใจค่ะ เรื่องงานสู้ๆ
-
โปรดแซบ คนอ่านง่วง ตื่นเช้าเกิ๊น
แล้ว มิแซบว่า คนสวยจะส่งของฝากที่ไปออกรอบมาเมื่อไร่
:haun5:
-
ใจจะขาดแล้วเอ้ย.......น้องปอร์
:sad11:
-
คิดถึงน้องปอร์สุดสวยจริงๆเลย
กอดซักที :กอด1:
มาต่ออีกไวไวนะ
มิซาบแว่สบายดีป่าวน้องปอร์
-
โปรดแซบอยากเล่นเกมเหมือนกัน
แต่มิแซบแว่ ที่ทำอยู่นี้ถือว่าเล่นเกมป่าวนะครับ
:undecided: :undecided:
-
โปรดแซบๆสวยมาต่อแล้ว
แต่มิแซบแว่ตอนต่อไปจะนานแบบนี้รึเปล่า
:angry2:
-
โปรดแซ่บ น่ารักนะคนสวย ป้าจะสั่งให้เขาหยุดนาฬิกาทั่วสนามบิน อิอิ
-
มิแซบแว่ คนหายไปไหนกันหมด
หรือคนนึกว่าน้องปอร์ที่สวยและรวยมาก
ยังไม่มาอัพ ทู้เงียบเชียว
:fire:
-
หนูเอาคำนี้ไปใช้กะเพื่อนด้วย ไอ้คำว่า...สวยและรวยมาก...เนี่ย
มันตบหัวหนูพุ่งเลยย :laugh:
แต่มันน่าจะเหมาะกะพี่ปอร์มากเลยยนะคร้า อิอิ
-
อยู่นี่ไงรอน้องปอร์คนสวยมาอัพต่อ
คิดถึงน้องปอร์สุดสวยมากมาก :กอด1:
-
:110011:เรียกลูกค้า :z7:
ต้องให้คนสวยและรวยมา ระบำหน้าท้องแล้วมั้งวันนี้ตลาดว๊ายวาย
-
โปรดแซบ คนอ่านที่ลืมน้องปอร์กันหมดแล้ว กลับทู้มาด่วน
หรือ มิแซบแว่ ที่มาเมนท์ช้า เพราะ อยากให้เวลาเดินช้า ๆ เหมือนชื่อตอนกันเคอะ :haun5:
อีกซักอัน
โปรดแซบ แอบหนีไปเล่นเฟสบุค คุณพี คุณก้องมา ได้คุณก้องไป 95% กร้ากกก มิแซบแว่ มีใครจะทำ ระหว่าง อิลุง กะ น้องปอร์ มั่งมั้ย อยากเล่น ๆ :m4:
-
หนูเอาคำนี้ไปใช้กะเพื่อนด้วย ไอ้คำว่า...สวยและรวยมาก...เนี่ย
มันตบหัวหนูพุ่งเลยย :laugh:
แต่มันน่าจะเหมาะกะพี่ปอร์มากเลยยนะคร้า อิอิ
หนูสวนมันกลับ
และด่ามันด้วยเปล่าจ๊าว่า
ไม่สวยและรวยมาก อย่ามาแสดงกิริยาแบบนี้กับฉาน :haun4:
555
-
โปรดแซบ คนอ่านที่ลืมน้องปอร์กันหมดแล้ว กลับทู้มาด่วน
หรือ มิแซบแว่ ที่มาเมนท์ช้า เพราะ อยากให้เวลาเดินช้า ๆ เหมือนชื่อตอนกันเคอะ :haun5:
อีกซักอัน
โปรดแซบ แอบหนีไปเล่นเฟสบุค คุณพี คุณก้องมา ได้คุณก้องไป 95% กร้ากกก มิแซบแว่ มีใครจะทำ ระหว่าง อิลุง กะ น้องปอร์ มั่งมั้ย อยากเล่น ๆ :m4:
มิแซบแว่..มันเล่นยังไงเหรอ face bookอะ บับว่าคนสวยและรวยมากเล่นไม่เป็น
มีHi 5กับเขา ก็ร้าง ร้างเชียวผีแทบหลอก
เป็นเดือนอะกว่าจะมีเพื่อนมาเยิ่ยมเยียนสักที555
หลอนจริงๆ เข้าไปดุเองยังกลัวเอง 55 :laugh: :laugh:
-
คนสวย และ รวยมาก โปรด แซบ ขณะ นี้ FC ทุกท่านกำ ลังตั้งหน้าตั้งตารอคอยตอนต่อ ไป มิ แซบ แว่ จะ ต้องรออีกนานมิ เคอะ
อิอิ.....
-
คนสวย และ รวยมาก โปรด แซบ ขณะ นี้ FC ทุกท่านกำ ลังตั้งหน้าตั้งตารอคอยตอนต่อ ไป มิ แซบ แว่ จะ ต้องรออีกนานมิ เคอะ
อิอิ.....
รอบนี้ตอบคำถามจากสื่อ เพราะคนสวยและรวยมากแคร์สื่อนั่นเอง
คนสวยจะฝากไว้อีก1ตอน ก่อน เดินทางครับ คงเป็นพรุ่งนี
เชิญสื่อคนต่อไปยิงคำถามมาเลยครับ
555 :laugh:
-
1.โปรดแซบ = การกล่าวเรียนให้ทุกท่านที่ได้ยินหันไปรับทราบ และฟังต่อว่าชะนีที่ประกาศอยู่จะพูดอะไร :z2:
ยกตัวอย่าง : โปรดแซบ ลูกค้าที่อุปการะคุณทุกท่าน ขนาดนี้เครื่องของสายการบิน . . . น้ำมันหมดกลางอากาศ
.... บลา บลา บลา ....
2.มิแซบแว่ = ประโยคคำถาม ที่ถามโดยการทำให้เขานึกว่าเราไม่ต้องใจมารบกวน ทั้งที่อยากรู้จะตาย(5)
ยกตัวอย่าง : " มิแซ่บแว่ คนๆนั้นเป้นใครคะ ใช่ญาติคุณเปล่า "
" อ๋็อครับ ผุ้ชายคนนั้นเมียผมเอง "
:z2:
-
มิแซบแว่คนสวยหายไปใสมา
โปรดแซบว่าหมู่เฮาคิดฮอด
:z10: :z10:
-
เรียกน้ำตาได้ดีจริงๆเลยตอนนี้
-
แอบฮา....คนสวยและรวยมาก.... :m20:
โปรดแซบ..ดีใจมาก พรุ่งนี้ตอนใหม่จะมาแว้วว
มิแซบแว่...จะมาตอนกี่โมงคะ คนสวยและรวยมาก :laugh:
-
โซแศ้ว
หือๆ
-
โปรดแซบ..ว่าคิดเติงหา
มิแซบแว่...กึดเติงหากันบ่
:laugh: :laugh: เน่าจิงตรู
-
อย่านะ
อย่านะ
และอย่านะเช่นเดิม
One passengers ยังไม่พร้อมที่จะขึ้นเครื่องแต่อย่างใด ยังล่ำลาอาลัยกันอยู่ วอนแคปตันโปรดเห็นใจ
คนสวยกำลังหัวใจแตกสลาย ให้เวลาอีกนิดด้วยเจ้าคะ
และแล้ว ……………..
เวลานี้ที่ผมไม่ได้รอคอยเลยในชีวิตก็มาถึงจริง ๆ เสียที
“ท่านผู้โดยสารโปรดแซบ”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอย่านะ อย่าเพิ่งมาได้ไหม สวยขอร้อง
***************79*******************
เสียงเครื่องบินที่กำลังทะยานขึ้นไปยังท้องฟ้า
ทำให้คนที่กำลังนั่งอยู่ในรถอย่างผมหัวใจสลาย
ไม่กล้าแม้จะมองขึ้นไปยังนอกตัวรถ........กลัวหัวใจดวงเล็กๆเจ็บปวดเกินจะทน
บนท้องฟ้าที่ที่เต็มไปด้วยแสงไฟกระพริบในยามค่ำคืน ทั้งจากดวงดาวและจากเครื่องบิน
ผมไม่รู้หรอกครับว่าเครื่องที่กำลังลอยอยู่บนท้องฟ้าลำนี้
กำลังพาใครคนนั้นจากผมไปหรือยัง
หรือเขาคนนั้นกำลังนั่งรอเพื่อที่จะขึ้นเครื่อง ถึงจะอยู่ตรงไหนก็เจ็บปวดเท่ากัน ถ้าไม่ได้อยู่กับผม
คนขับตีนผี นำร่างเล็กๆ ของผมแทรกตัวผ่านอากาศอีกครั้งครับ ด้วยแท็กซี่
แสงไฟจากรถที่กำลังสวนมาทำให้ผมเริ่มมองไม่เห็นแสงบนท้องฟ้าแล้ว
ผมทอดสายตาออกไปยังนอกตัวรถอีกครั้งหลังจากเขานำผมออกมาห่างจากแอร์พอท
ระยะห่างระหว่างเราค่อยๆ มากขึ้น
และอีกไม่นานมันจะมากขึ้นกว่านี้เป็นหลายแสนเท่า
ไม่ได้สนใจว่าเพลงที่กำลังเปิดอยู่ในตอนนี้เป็นเพลงอะไร
ของใคร และเปิดทำไม รู้แต่เพียงว่า ทำนองของมันเข้ากับชีวิตของกรูตอนนี้เป็นไหนๆ
*
*
**
“ท่านผู้โดยสารโปรดแซบ
……………………………………………..
………………………………………………….
…………………………………………….
……………………………………….
บลา บาล บาล บาล ” เสียงจากเจ้าหน้าที่ของแอร์พอท
ผมคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปไม่ถึง15นาทีครับ
เสียงประกาศครั้งแรกจากทางสนามบินบอกให้รู้ว่าผู้โดยสารที่กำลังจะเดินทางเตรียมตัวขึ้นเครื่อง
“ตรวจเอกสารเรียบร้อยแล้วนะลูก” เสียงจากหม่อนย่า
“ครับคุณย่า”
“ดีแล้วจ๊า จะไม่ได้มีปัญหาทีหลัง”
สิ่งที่ผมอยากบอกมันเหมือนคุณย่าทุกอย่างอย่าง ผมจึงไม่จำเป็นต้องพูดซ้ำ
เพราะท่านพูดแทนผมแล้ว
“ไปถึงแล้วโทรบอกม๊าด้วยนะลูก”
“ครับม๊า”
“มา... ให้ม๊ากอดหน่อยลูก” คนเป็นแม่เสียงสั่นเครือไม่รู้ว่าเพราะดีใจหรือว่าเสียใจครับ
ที่ลูกกำลังจะไปตามที่เขาต้องการ
ไอ้ลุงมันไหว้ม๊ามันครับก่อนที่จะกอดกันกลม
ส่วนป๊ามันก็ยืนอยู่ข้างๆไม่ได้ห่างไปไหน
มันกอดม๊ามันอยู่นานครับ ผมพลอยน้ำตาซึมไปด้วยเลย
ไม่รู้สิครับ การแสดงออกของความรักแบบนี้มันทำให้ผมตื้นตันใจได้เสมอ
ถึงจะเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ผมกับแม่ก็ตาม
“เดินทางปลอดภัยนะลูก”
“ครับป๊า”
“อย่าลืมโทรหาพี่เราด้วย เดี๋ยวพี่เขาเป็นห่วง”
“ครับ” ตามด้วยการสวมกอดอีกครั้งครับ ในแบบที่ผู้ชายเขาทำกัน
มันอาจดูไม่อ่อนโยนเหมือนกับที่มันเพิ่งไปทำกับม๊า
แต่มันเต็มไปด้วยความเข้มแข็งและหนักแน่นที่มีในผู้ชาย
อย่างคนสวยและรวยมากเช่นผมไม่สามารถมีได้ 5555
“มาเจ้ากอล์ฟมาให้ย่ากอดหน่อยลูก”
มันได้ยินแบบนั้นไม่ช้าครับที่จะถลาตัวเข้าไปหาย่าผู้เปิดอ้าอ้อมกอดไว้แล้ว
แล้วดาราเจ้าบทบาทอย่างผมจะเหลือเหรอครับ
ตื้นตันใจเป็น10เท่า....น้ำตาไหลพรากๆๆนะสิ
“มาปอร์”
ผมไม่แน่ใจความหมายที่คุณย่าพูดครับ เพราะผมมัวแต่ปาดน้ำตานั่นอยู่
“มาให้ย่ากอดหน่อยลูก” คุณย่าท่านยืนยันในสิ่งที่ท่านต้องการครับ…อีกครั้ง
ผมยกมือปาดน้ำตาอีกข้างที่เหลือ.............. ใครจะว่าสวยอ่อนแอก็ยอม
ไหล่ซ้ายของคุณย่าไอ้ลุงจอง
และไหล่ขวาเหมยลี่จอง5555
“เดินทางโดยปลอดภัยนะลูก”
“ครับคุณย่า”
“ตั้งใจเรียนละ อย่าทำให้พ่อแม่ผิดหวัง”คำสอนจากผู้ใหญ่ทำให้บรรยากาศดูคลังไปทั่วบริเวณ
“ครับคุณย่า” เสียงไอ้ลุงลอยมาให้ผมได้ยินจากไหล่อีกฟากของคุณย่าครับ…มันก็ร้องไห้เล็ก ๆ เช่นกันกับผม
มือของไอ้ลุงที่กอดอยู่กับคุณย่าได้เปลี่ยนมาเป็นโอบที่แผ่นหลังผมแทนครับ
มันเป็นความรู้สึกที่เศร้านะครับ แต่อบอุ่น
เราใช้เวลาอยู่นานบนไหล่ที่อบอุ่นคุณย่าครับ
จนผมรู้สึกว่าไหล่ท่านจะเต็มไปด้วยน้ำตาของผมซะแล้ว
ผมปาดน้ำตาอีกครั้ง หลังจากที่ดึงหน้าที่กำลังซบไหล่คุณย่าออก
“ไม่ต้องร้องลูก เดี๋ยวเจ้ากอล์ฟมันก็กลับมา อยู่รอมันกับย่านะลูก”
“ครับ” คำตอบผมนั่นหมายถึงช่วงเวลาที่ไอ้ลุงไม่อยู่ ผมต้องอาศัยอยู่ที่บ้านทรายทองแห่งนี้เช่นเดิมครับ
“อย่าทำให้ปอร์เสียใจนะลูก”
มันหันมามองผมครับโดยที่มือมันยังโอบที่แผ่นหลังผมอยู่
“ครับคุณย่า”
ผมแหงนหน้าขึ้นไปมองมันครับ แต่ต้องรีบหลบหน้ามันเพราะไม่อยากให้มันเห็นว่าผมเศร้าแค่ไหนที่มันต้องไป
“มา ...ดูสิ เสื้อหยับหมดแล้ว” พูดเสร็จผมก็เอื้อมมือไปที่เสื้อตัวนอกของมันครับ
ทำเป็นจับนั่นจัดนี่ เพื่อมันจะได้ไม่ต้องสนใจในสิ่งที่ผมแสดงออกไป
มือผมยังวนเวียนอยู่ที่เสื้อผ้ามันอยู่นาน
ไม่ได้สนใจสายตาของ ป๊าและม๊าเลยครับ
ต่อให้คนทั้งสนามบินหันมามองผมอย่างพร้อมเพียงกัน
เพราะตอนนี้ผมไม่อายแล้ว
คนที่ผมรักกำลังจะไป นี้คือสิ่งที่ผมแคร์
“ไปเถอะลูก ได้เวลาแล้ว”
*
*
*
*
“ท่านผู้โดยสารโปรดแซบ” เสียงนั่นมันย้ำเตือนให้เจ็บปวดอีกครั้ง
คุณเป็นไหมครับการที่อยากกอดแต่กับไม่กล้า
หรือถ้ากล้า กับไม่ใช่เวลาที่เราสามารถแสดงออกได้
ครับใช่ตอนนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นที่ผม ครับ เพราะผมบอกแล้วนาทีนี้ผมไม่อายแล้ว
แต่มันเป็นที่ไอ้ลุงที่แสนดีของคนอ่านครับ
มันมองตาผมตลอดเวลาที่ผมจัดเสื้อผ้าให้มัน
“ไปเถอะลูก ได้เวลาแล้ว ” คุณย่าย้ำอีกครั้ง
ตอนนี้ใจผมเต้นรัวแล้วครับ สมองไม่ทำงานแล้ว
สิ่งที่คิดได้ในตอนนี้คืออย่าปล่อยเขาไป
อย่าปล่อยเขาไปจากตรงนี้ ถ้าไม่อยากเสียเขาตลอดกาล
อย่าปล่อยเขาไปนะ ไอ้ปอร์ อย่าปล่อยเขาไปถ้านายไม่อยากเสียเขา
เสียงนั่นมันก้องในหูผม
ผมเปลี่ยนจากมือที่กำลังจัดเสื้อมันอยู่เข้าสวมกอดมันให้แน่นสุดแรงเกิดครับ
“เรารักนาย เรารักนาย ได้ยินไหม กอล์ฟเรารักนาย”
ยิ่งผมตะโกนเสียงดังแค่ไหน แรงกอดที่ผมมีให้มันยิ่งแน่นขึ้นครับ
แต่มันก็ไม่ได้แสดงออกมาว่ามันทนไม่ได้เลยกับแรงกอดของผม
มันกอดผมตอบอย่างไม่ช้าที่จะทำ
“ผมไม่ต่างจากคุณเลยครับปอร์ ผมไม่ต่างจากคุณเลยครับ”
และ มันกอดผมแน่นมากกว่าผมเสียอีกครับ
เวลาผ่านไป
นานแค่ไหนไม่รู้ครับ เพราะในหูผมไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว
“ไปเถอะลูก” เสียงกระซิบที่สั่นเครือจากผู้ที่เป็นย่าลอยมาจากด้านข้าง..ครับคุณย่าท่านร้องไห้
มันเป็นเสียงแห่งความเสียใจที่แสดงให้เรารู้ว่าท่านเสียใจแค่ไหน
แต่สำหรับผมมันกับเป็นคำพิพากษาสุดท้ายที่แฝงด้วยความโหดร้าย ที่ทำให้เราต้องจากกัน
เราผละร่างออกจากกันอีกครั้ง และมันเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้ใกล้ชิดกันมากที่สุด
ก่อนที่มันจะตัดใจไม่มองหน้าใครเลย แม้แต่คุณย่า ป๊า ม๊า หรือแม้กระทั้งผม
แล้วเดินหายไปต่อหน้าต่อตาของเราทุกคน อย่างไม่คิดจะหันหลังกลับมา
กรี๊ดสวยทนไม่ไหวแล้วนะ555
*
*
*
*
**
เจ้ารถแท็กซี่ยังทะยานสู้จุดหมายที่ผมต้องการไปครับ
ภาพที่สนานบินหายไปในอากาศครับ
เมื่อผมหยิบมือถือขึ้นมาเปิดในโหมดข้อความครับ
Por I am leaving u
ข้อความจากไอ้ลุง
กรูรู้แล้ว มึงจะตอกย้ำกรูไปถึงไหน
ผมผิดแล้วเปิดข้อความของไอ้ลุงหลาย10รอบ
อ่านข้อความเดิมๆ ซ้ำๆ อยู่แบบนั้น
Por I am leaving u
Por I am leaving u
Por I am leaving u
ถึงจะอ่านกี่ครั้ง มันก็ยังเป็นเหมือนเดิมครับ
คือมันกำลังจะจากไปนั่นเอง
ผมเปิดประตูบ้านด้วยกิริยาที่เข้าโหมด
หมดอาลัยตายอยากในชีวิต แทบไม่มีเรี่ยวแรงจะถือกุญแจดอกเล็กๆ ไว้ในมือ
แต่ยังไงชีวิตเราก็ต้องดำเนินไป...ไม่มีเขาอยู่เราคงไม่ตาย
แค่ตอนนี้มันเกือบเท่านั้นเอง55555
ว่าแล้วผมก็เข้ามาอยู่ในบ้านจนได้ครับ บนห้องนอนผม
ผมเปิดหน้าต่างออกรับลมหลังบ้านครับ ถึงมันจะไม่สวยเท่ากับบ้านคุณย่าก็ตาม
แต่มันก็คงพอเห็นอะไรสวยๆบ้างในคืนนี้
เสียงมือถือผมดังขึ้น
ไอ้ลุงโทรมา ผมช่างใจหลายครั้งว่าจะรับหรือไม่รับดี
เพราะถ้ารับ มันก็คงเศร้าอยู่แบบนั้นทั้งคนอยู่และคนจะไป
แต่ถ้าไม่รับ คนที่กำลังจะไป กับกลายว่ากำลังจะตายแทน
แล้วมันก็เข้าสู่โหมดมิสคอลหลายๆครั้ง
*
*
*
ปอร์ครับ รับสายผมได้ไหม
*
*
ข้อความสุดท้ายครับ
และผมเลือกที่จะรับสายครับหลังจากที่ได้รับข้อความ
แต่การที่ผมรับสายนั้น กับไม่มีคำพูดใดๆจากเราสองคนเลย
มีเพียงเสียงเงียบที่ได้ยินแม้กระทั้งลมหายใจของอีกฝ่าย
“ปอร์ครับ”ความอ่อนโอนของมันส่งผ่านมากับคำพูดเสมอครับแม้กระทั้งตอนนี้
“รอผมนะครับ รอผมนะครับ”
ผมอยากตอบมันไปว่า ครับ แต่ผมพูดไม่ออกครับ มันจุกเกินกว่าที่จะพูดออกไปได้
“ผมต้องไปละ ผมรักคุณนะครับ”
“เราก็รักนาย” ผมพูดครับ แต่มันคงไม่ได้ยิน เพราะมันวางไปก่อนที่ผมจะพูด
ความเจ็บปวดและความเสียใจทำไมมันมากมายขนาดนี้ครับ
ทั้งๆที่เรารู้ว่ามันไม่ได้ได้จากไปเป็น10ปี นี่มันแค่ปีเดียว
แต่ทำไมมันถึงหนักหนาสาหัตขนาดนี้
คงเป็นเพราะเรารักกันมาก
ความเสียใจจึงมากตาม
*
*
*
ดาวจากท้องฟ้ายังคงกระพริบบอกตำแหน่งให้คนมองได้ทราบ
ถึงแม้จะเป็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมอกควันก็ตาม
ผมยังยืนอยู่ริมหน้าต่างรออะไรสักอย่างให้ปรากฏบนยังท้องฟ้านั้น
เปล่าครับ มันคงไม่ใช่ดาวยูเรนัส ดาวเสาร์ หรือดาวอะไรต่าง ๆ
เวลาผ่านไป
*
*
*
ผมไม่รู้สึกเหนื่อยเลยที่จะยืนอยู่แบบนี้
และแล้ว เสียงที่ผมรอคอยๆก็มาจริงๆ ครับ
มันค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆแสงสว่างนั่นมันก็ชัดเจนขึ้น
จนผมมองเห็นชัดเจนจากตรงที่ผมยืน
ผมแหงนมอง สายตาจดจ่ออยู่ที่ไฟกระพริบเป็นระยะๆนั่น
จนมันหายไปกับความมืดบนท้องฟ้า
ผมไม่รู้หรอกนะครับว่า บนนั้น มันมีคนที่ผมรอส่งเขาอยู่หรือเปล่า
ผมไม่รู้หรอกนะครับว่า เขาจะรู้ไหมว่าผมกำลังเฝ้ามองเขาอยู่จากข้างล่าง
ที่ดูจะเป็นที่ๆเหมาะกับผมเหลือเกิน
แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมรู้คือ ผมจะรอเขาอยู่ตรงนี้ล่ะ รอเขาอยู่ยังข้างล่าง
รอให้วันนึงผ่านไปเรื่อย ๆ
จากวันหนึ่ง เป็นสองวัน
จากสองวันเป็นสามวัน
*
*
*
จนวันนั้นเป็นวันที่ 365
ผมจะยังรอไอ้ลุง รอวันที่มันกลับมา
กลับมาเป็นคุณสามีของหนูปอร์ผู้สวยและรวยมากเพียงผู้เดียว5555555
ปล.วันนี้ลงเร็วกว่าปกติครับ5555
เพราะน้องปอร์ผู้สวยและรวยมากจะเดินทางพรุ่งนี้เช้า
คราวนี้คงไม่ไปหลายวันครับ
คิดถึงกันบ้างนะครับ
จุบจุบ ด๊วบดวบ แลกลิ้น
-
:z13: :z13:
****
:monkeysad: อิลุงของคนอ่าน โกอินเตอร์แล้ว เฮ้ออออออ
ซึ้งเป็นที่สุดต่างคนต่างก็รักกันม๊ากมากไม่เคยไกลกันเลยค.ผูกพันสินะ
เป็นยาพิษที่แสนร้ายกาจ กลับมาไวไวนะอิลุง :กอด1: :man1:
+1 จัดให้คนสวยและรวยมากคะ เดินทางปลอดภัยนะคะ
-
รีบกลับมาลงนะครับ :m15:
-
รีบกลับมาลงนะครับ :m15:
จ๊ากเพิ่งลงได้2 นาทีเองนะ 555
-
รอการกลับมาของลุงกอล์ฟ
มาต่อเร็วๆนะ
:bye2: :bye2:
-
:m15: ลุงไปแล้ว เศร้าอ่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึมสงสารเหมยลี่ที่สุด
แต่ว่า พอเจออันนี้เข้าไป ผมจะยังรอไอ้ลุง รอวันที่มันกลับมา
กลับมาเป็นคุณสามีของหนูปอร์ผู้สวยละรวยมากเพียงผู้เดียว5555555 น้ำตาทะลัก :pandalaugh:
ปล. เฟสบุคก็เล่นควิคแบบทดสอบตามหลานๆ เอ้ย น้อง เค้าทำกันมาแล้วน่ะค่ะ ขำๆ
แล้วก็อัพรูปของกิน รูปวันเกิดลูกหลานไปตามประสา เง้อออ เขียนไปแล้วขี้เกียจลบ
พรุ่งนี้เดินทางปลอดภัยนะครับ :bye2:
-
สวยมาก
ตอนเดินออกจากแอร์พอร์ต
-
:m15: ลุงไปแล้ว เศร้าอ่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึมสงสารเหมยลี่ที่สุด
แต่ว่า พอเจออันนี้เข้าไป ผมจะยังรอไอ้ลุง รอวันที่มันกลับมา
กลับมาเป็นคุณสามีของหนูปอร์ผู้สวยละรวยมากเพียงผู้เดียว5555555 น้ำตาทะลัก :pandalaugh:
ปล. เฟสบุคก็เล่นควิคแบบทดสอบตามหลานๆ เอ้ย น้อง เค้าทำกันมาแล้วน่ะค่ะ ขำๆ
แล้วก็อัพรูปของกิน รูปวันเกิดลูกหลานไปตามประสา เง้อออ เขียนไปแล้วขี้เกียจลบ
พรุ่งนี้เดินทางปลอดภัยนะครับ :bye2:
ตกลงเพศไหนครับแน่ครับ55555
หนูปอร์ไม่แน่ใจ เดี๋ยวครับ เดี๋ยวค่ะ 555
ยืนยันความสวยหน่อยครับ555 :laugh:
-
เศร้าอ่ะการจากลานี่มันเศร้าจริงๆ
แต่สุดสวยไม่เป็นไรนะ ระหว่างที่
รอสุดสวยก้อไปเสริมความงามเพิ่ม
ไว้รอต้อนรับลุงเนอะ
-
เดินทางดีๆๆล่ะ "คนสวยและรวยมาก" :m11: :m11:
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
รีบไปรีบกลับนะ 365 วัน คนอ่านจะได้อ่านมหากาพย์ 365 ตอนรึเปล่า :monkeysad:
คนสวยและรวยมากรีบกลับมานะ :o12:
-
คนสวยและรวยมากเดินทางปลอดภัยนะค่ะ :bye2:
-
...1 ปีที่รอคอย......เศร้าจัง ที่สนามบิน...
...คุณย่าน่ารักเนอะ..อย่าทำให้ปอร์ผิดหวังนะ..หายากนะจ๊ะ..คุณนายบ้านทรายทอง :laugh:
-
อยากเข้าไปกอด:กอด1: ด้วยคนจัง
คุณย่าน่ารักมากๆๆ
1 ปี นี้ปอร์สุดสวยจะเป็นอย่างไร
ติตตามอ่านกันต่อไป มาต่อเร็วๆๆน้าาาาาาาาาาาาาาาา
-
ลุงอย่าวอกแวกนะ
อย่าลืม
ทางนี้สวยรออยู่
:o12:
-
1 ปีที่สวยและรวยมาก รอลุงกอล์ฟกลับมา
หวังว่าคงไม่มีเหตุอะไรทำให้ความรักทั้งสองสั่นคลอนนะคะ :L1:
-
จะเกิดไรขึ้นไหมนี้
-
รอ ร๊อ รอ
:z2:
-
เศร้าครับ
เศร้า
แต่อย่าลืมกันนะครับ
-
พี่ปอร์ที่สวยและรวยมากคร้า...
น้องว่าปีนึงมันแปบเดียวเองนะ
เนี่ยสิ้นปีอีกแระ เพิ่งเปลี่ยนปฏิทินไปหยกๆ
ทนๆๆรอพี่ลุงกอล์ฟเค้าหน่อยแระกาน :man1:
แต่อ่านทีไร ปรับโหมดไม่ถูกซะที ไม่รู้จะเศร้าหรือจะฮา
ไม่รู้เป็นเพราะหนูสวยและรวยมากเหมือนพี่ปอร์หรือเปล่านะ หุหุ :z1:
-
:monkeysad:อ่านแล้วก็ต้องถือทิชชู่เลยทีเดียว
เวลา 1 ปี สู้ต่อไปนะทาเคชิ! เอ้ย น้องปอร์คนสวย รอวันที่จะได้เจอคนที่เรารักอีกครั้ง :L2:
-
รอทั้งน้องปอร์ และ ไอ้ลุง นะครับ
:undecided: :undecided:
-
นู๋ปอร์คนสวยและรวยมาก ป้าจะสำลักนําลาย เอ๊ยย..นําตาตายอยู่แล้ว
สงสารอีลุงนะ ต้องเหงาเศร้าอ้างว้างว้าเว่อยู่ต่างแดนคนเดียว :sad11:
:man1:คนสวย เดินสายด้วยความปลอดภัยน่ะ
-
"ถ้ามีจิตใจเลื่อมใสรักใคร่กัน ถึงแม้จะอยู่กันคนละฝั่งมหาสมุทรก็เหมือนอยู่ใกล้ชิดกัน ถ้ามีจิตประทุษร้ายกัน ถึงแม้จะอยู่ใกล้ชิดกัน ก็เหมือนอยู่คนละฝั่งสมุทร
คนที่รักกัน แม้จะอยู่ห่างไกลกัน ก็เหมือนอยู่ร่วมกันด้วยหัวใจ"
-
:m15: ลุงไปแล้ว เศร้าอ่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึมสงสารเหมยลี่ที่สุด
แต่ว่า พอเจออันนี้เข้าไป ผมจะยังรอไอ้ลุง รอวันที่มันกลับมา
กลับมาเป็นคุณสามีของหนูปอร์ผู้สวยละรวยมากเพียงผู้เดียว5555555 น้ำตาทะลัก :pandalaugh:
ปล. เฟสบุคก็เล่นควิคแบบทดสอบตามหลานๆ เอ้ย น้อง เค้าทำกันมาแล้วน่ะค่ะ ขำๆ
แล้วก็อัพรูปของกิน รูปวันเกิดลูกหลานไปตามประสา เง้อออ เขียนไปแล้วขี้เกียจลบ
พรุ่งนี้เดินทางปลอดภัยนะครับ :bye2:
ตกลงเพศไหนครับแน่ครับ55555
หนูปอร์ไม่แน่ใจ เดี๋ยวครับ เดี๋ยวค่ะ 555
ยืนยันความสวยหน่อยครับ555 :laugh:
อ้ากก เพิ่งจะโดนบอสยิงคำถามเนี่ยตอนปาร์ตี้ สงสัยจะสับสนจิงวุ้ยเรา
เอาว่าเป็นสาว สวยแบบแมน ๆละกันเนอะ :m17: แต่ตอนนี้อยากรู้ว่านู๋ปอร์ถึงบ้านละยัง
-
เหงาเลย...อิลุงโกอินเตอร์ซะแล้ว
โปรดแซบ...คนสวยและรวยมาก สู้ๆ
o13
-
รีบกลับมาละกันครับ
-
=v= ชอบมาก(มักหลาย)
อันทันแล้วครับ ขอเป็นFCด้วยคน ครับผม
คนแต่งน่ารัก
เป็นกำลังใจให้ครับ :3123:
-
คนสวยและรวยมากครับ..
หนึ่งปี สำหรับการ พิสูจน์ใจ
ไม่นานหรอกครับ...
-
ดันรอค่ะ
-
ผมรอคุณอยู่ข้างล่าง เดี๋ยวอีกแป๊ปจะขึ้นไปข้างบนละ 55 :laugh:
ขำๆจากหนังคับ
รอคนจ๋วยและรวยมากน้าค๊าบ :bye2:
-
ผมรอคุณอยู่ข้างล่าง เดี๋ยวอีกแป๊ปจะขึ้นไปข้างบนละ 55 :laugh:
ขำๆจากหนังคับ
รอคนจ๋วยและรวยมากน้าค๊าบ :bye2:
เพื่อนเหมยลี่ชิมิครับที่พูด รีบน555
น้องปอร์คนสวยและรวยมากกลับมาแล้วครับ
กลับมาอยางอ่อนแรง ลมหายใจรวยริน
คล้ายๆคนกำลังจะตาย
ใครก็ได้ ช่วยผายปอดหนูปอร์ที555
ผู้ชายเท่านั้นนะ
-
:z10: เสยตรู๊ดดพี่ปอร์
วันนี้ไปดูนิวมูนมา เอ็ดเวิร์ดอย่างหล่อ(อีกแล้ว) :-[
ถ้าให้เลือกระหว่างพี่ลุงกอล์ฟกะหนุ่มเอ็ด พี่ปอร์เอาคนไหนคร้า :z1:
-
เย้ ปอร์คนสวยและรวยมากกลับมาแล้ว อยากช่วยผายปอดจังเลยแต่คงหมดโอกาสทั้งชาติ :เฮ้อ: งัยก้อรักษาสุขภาพ พักผ่อนเยอะๆจะได้มีแรงแยะ ๆนะจ๊ะ :L2:
-
:z10: เสยตรู๊ดดพี่ปอร์
วันนี้ไปดูนิวมูนมา เอ็ดเวิร์ดอย่างหล่อ(อีกแล้ว) :-[
ถ้าให้เลือกระหว่างพี่ลุงกอล์ฟกะหนุ่มเอ็ด พี่ปอร์เอาคนไหนคร้า :z1:
แล้วหนูคิดว่าสวยเริศ บรรเจิดจ้า
ฟู่ฟ่า มารธร อย่างพี่ปอร์จะเลือกใครละ
ถ้าไม่ใช่ เอ็ดเวิร์ด5555
ว่าแต่เอ็ดเวิร์ดเป็นอะไรกับหม่ำ จกมก
เหลี่ยมพอๆกัน 555
-
รอให้วันนึงผ่านไปเรื่อย ๆ
จากวันหนึ่ง เป็นสองวัน
จากสองวันเป็นสามวัน
*
*
*
จนวันนั้นเป็นวันที่ 365
ผมจะยังรอไอ้ลุง รอวันที่มันกลับมา
กลับมาเป็นคุณสามีของหนูปอร์ผู้สวยและรวยมากเพียงผู้เดียว5555555
-----****80***--------
เสียงนกกระจิบรีบไปบอกนกกระจอกให้มาจิบน้ำหวาน น้ำชา ด้วยความยินดี555
เปล่าครับ มันชวนกันมาปลุกผมนะสิครับ แต่เช้าเชียวล่ะ
ผมกลิ้งไปมาบนเตียงนอนอันใหญ่ที่ตอนนี้ผมเป็นเจ้าของมันเพียงคนเดียว
เหมือนจะดีใจยังไงก็มิแซ่บ
เสียงนาฬิกาตามธรรมชาตินั่นปลุกผมให้ตื่นก่อนนาฬิกาที่ผมตั้งไว้เสียอีก
ผมค่อยๆแยกตัวออกจากผ้าห่มที่เป็นเนื้อเดียวกันทั้งคืน
ออกมานั่งอยู่ขอบเตียงในมุมของผม
เจ้านกคู่นั้นยังส่งเสียงร้องอยู่ตลอดเวลา
เหมือนกับว่ามันไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยที่จะทำหน้าที่มันเลย
ส่วนกรูอะเหรอ ไม่ไหวจะเคลียร์ อ่อนเพลียจะเซด555
ผมจ้องไปที่นกนาฬิกาคู่นั้น ดูมันมีความสูขจังครับ
ที่ได้อยู่ด้วยตลอดเวลา ร้องก็ร้องด้วยกันที่ขอบหน้าต่าง จากไปก็ไปพร้อม ๆกัน
ทำให้คิดถึงไอ้ลุงขึ้นมาครับ
เพราะทุกเช้าที่เราตื่นขึ้นมานอกจากจะเห็นนกแล้วก็รู้เสมอว่ายังมีอีกคนอยู่ข้างๆเราตลาดเวลา
ถึงบางครั้งผมจะตื่นก่อนมัน หรือมันก็ตื่นก่อนผมอยู่หลายครั้ง
แต่วันนี้ความเคยชินนั้นยังไม่จางหายไปครับ เมื่อพบว่า..
ตัวเองตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอมัน
ถึงแม้ว่ามันจะไปหลายวันแล้วก็ตาม
*
*
*
กิจกรรมของผมยังเป็นเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลงเลยสักนิด
ผมยังคงอาบน้ำ
ผมยังคงแปรงฟัน
ผมยังคงนั่งอยู่หน้ากระจกเซทผมทุกเช้าหลังอาบน้ำ
และผมยังคงต้องมีชีวิตอยู่เหมือนวัน ๆ ที่ผ่านมา
แต่ที่ต่างไปคือ แค่ทำทุกอย่างคนเดียว
ส่วนอีกคนยังอีกมุมนึงของโลกก็คงไม่ต่างอะไรกับผมครับ
ทุกเช้า เขาคงต้องตื่นนอน
ทุกเช้าเขาคงจะต้องอาบน้ำ
ทุกเช้าเขาคงต้องแปรงฟัน
และทุกเช้าเขาคงทำอะไรต่อมิอะไรที่หน้ากระจกเช่นเดียวกับผม
แต่ที่ต่างกันคือ เราทำคนล่ะที่คนล่ะเวลาเท่านั้นเอง
*
*
วันนี้แล้วสินะ เวลา..........ของผมคือ7โมงเช้า
ส่วนเวลาของอีกคนคงเป็นช่วงดึกๆ
วันที่มันจะกลับไปเป็นนักเรียนอีกครั้งหลังจากที่มันห่างหายไปหลายปี
ผมจินตนาการไม่ออกหรอกครับ ว่ามันจะแต่งตัวยังไง
มันจะไปมหาลัยยังไง
ห้องเรียนของมันจะเป็นยังไง ดีไหม น่าเรียนหรือเปล่า
และเพื่อนๆ ร่วมชั้นของมันจะดีกับมันไหม
แต่ที่ผมรู้ ไม่ว่ามันจะเป็นยังไงมันยังหล่อและน่ารักในสายตาผมเสมอ55
ผมถึงที่ทำงานเวลาเดิมครับ
และก็เป็นผมเช่นเดิมที่ถึงที่ทำงานก่อนชาวบ้านเขา
ผมยังมีความสุขกับกับการจิบกาแฟสวย ๆ( ฟรี)ในที่ทำงานเหมือนเดิมบนโต๊ะทำงานของผม
ผมยังมีความสูขที่ได้ทำงานร่วมกับเพื่อนร่วมงานที่น่ารัก
แต่สิ่งใหม่ที่ผมต้องเรียนรู้เพิ่มเข้ามาอีกคือ การอยู่คนเดียวอย่างมีความสุขเป็นระยะเวลา1ปี
“สวัสดีครับที่รัก”
ข้อความแรกที่อ่านมันทำให้ผมยิ้มเป็นนางสาวไทยอีกครั้งครับ หลังจากที่ผมเปิดอีเมล์
“พรุ่งนี้แล้วนะครับที่ผมจะต้องกลับไปเป็นเด็กนักเรียนอีกครั้ง
ผมยังจำความรู้สึกนั้นได้อยู่เลยนะครับ
เหมือนมันเพิ่งผ่านไปไม่กี่วันเอง
วันที่ผมไปนั่งรอคุณที่คณะ
วันที่ผมไปกินข้าวที่โรงอาหาร
หรือวันที่เราเพิ่งจะรับปริญญาไปพร้อมกัน
ความรู้สึกนั้นยังอยู่กับผม เหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ครับ”
ภาพวันเก่าค่อยๆผุดขึ้นในอากาศอยู่ตลอดเวลาครับ
ใช่ครับ ผมจินตนาการตามคำพูดของมันเช่นกัน
ผมยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อคิดถึงมัน
“ วันนี้ผมเจอคนไทยคนนึงครับระหว่างทางเดินไปมหาลัย
เขาเข้ามาทักผมและถามว่าผมเป็นคนไทยหรือเปล่า
แต่ผมกับตอบเข้าไปว่าผมมีแฟนแล้ว เพราะผมกลัวเขามาจีบผมครับ”
จากที่อารมณ์ดีอยู่ครับมันก็ยังดีอยู่ แต่ลดลงนิดเท่านั้นเอง
และภาพเหล่านั้นหายไปทีละนิดๆ
ผมตอบเขาไปว่าใช่ครับ ผมเป็นคนไทย
ผมและเขาสนทนากันไม่นานผมก็ขอแยกตัวไปครับ
ดีจังเลยครับปอร์ อย่างน้อยกอล์ฟก็พอมีเพื่อนคนไทยแล้วหนึ่งคนเชียวล่ะครับ”
มึงดีใจแต่กรูจะตาย.....เพราะหวงผรัว
“ผมรู้นะว่าคุณคิดอะไรอยู่ครับ แต่ปอร์สบายใจได้เลยครับ
กอล์ฟมีแฟนแล้ว”
ผมโล่งอกขึ้นมาทันทีครับเมื่อสามี555 รู้ว่ายังมีภรรยาอยู่อีกซีกนึงของโลก
และภรรยานั่นก็สวยเริศ บรรเจิดจ้า ฟู่ฟ่า มารธรเสียด้วย555
“ยิ้มอะไรจ๊า” เสียงทักมาจากด้านหลังผมละสายตาจากจอคอมไปมองยังต้นเสียงนั่นครับ
พี่โจ๋นั้นเอง พี่โจ๋สุดสวยทักผมแล้ววางกระดาษหนึ่งแผ่นลงข้างถ้วยกาแฟผมครับ
แล้วเดินสะบัดบ๊อบไปยังโต๊ะตัวเองทันที
ทิ้งไว้ ..ทิ้งไว้ ทิ้งไว้ให้กรูทำ5555
ตายแล้วๆๆๆแล้วแบบนี้กรูจะได้กลับบ้านกี่โมงนี่
ตายอย่างเขียดตาปาดแน่ๆ(ขายาว)
วันนี้สามีจะออนเอ็มเสียด้วยสิครับๆๆ
แบบนี้สวยจะมีเวลาคอมมิวนิเคชั่นกับสามีไหมนี่
ว่าแล้วก็หยิบๆกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่านสิ่งที่ได้รับมอบหมายอีกครั้ง
ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวหัวใจเป็นอย่างยิ่ง
ข้าวเที่ยงไม่ต้องแดรกมันแล้วมั้งนี้
คิดแล้ว ปวดตับครับ ทำไมมันต้องมีงานวันนี้ด้วย วันอื่นไม่รู้จักมอบหมาย
ตรบพี่โจ๋แล้วชิงความเป็นหญิงมาเป็นของตัวเองดีไหมนี่555
พอสามีกลับมาจะได้ท้องเพราะมีมดลูกแล้ว5555
เป็นความคิดที่ดี ว่าแล้วก็ลงมือ......ทำงานซะเลย5555
เวลาผ่านไป
*
*
ผมกลับถึงบ้านด้วยเวลา3ทุ่มกว่าๆครับ
ป้านวลสุดสวยในสายตาของใครๆหลายคนในบ้าน รวมทั้งผมด้วย
ยังไม่ได้เข้านอนหนูปอร์จึงไม่ต้องกระเด็นกลับไปยังบ้านฝั่งธนครับ
แถมกับข้าวกับปลายังมีพร้อมเลยต้องกลับมากินไม่ให้เสียน้ำใจป้านวล
ส่วนคุณย่าเหรอครับบรรทมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ผมทานข้าวไปคุยกับป้านวลไปครับ
ป้านวลก็บ่นๆไปตามประสาของแก บอกว่าบ้านนี้ไม่มีไอ้ลุงอยู่มันเหงาจริงๆๆ
ผมนั่งฟังไปแทบอยากร้องไห้ตามแต่ต้องเก็บไว้ข่างใน
เพราะนอกจากจะสวยและรวยมากแล้วยังต้องเข้มแข็งดั่งนางพญาหงส์555
ป้ายังเหงาขนาดนนี้
แล้วหนูปอร์นะจะเหงาขนาดไหน
ว่าแล้วผมก็เสนอความคิดที่สุดแสนจะชาญฉลาดเลยครับ..ให้กับป้านวล
“อยากเจอกอล์ฟไหมครับป้านวล” คำพูดของผมเปลี่ยนสีหน้าท่าทางจากที่เศร้ามาเป็นสงสัยทันที
“คุณกอล์ฟกลับมาเหรอ” ป้าถาม
“ครับ.. รออยู่บนห้องแล้ว นี่ผมรีบทานจนจุกแล้วเนี้ย”
ป้านวลทำหน้างงเป็นสองเท่าครับ กับสิ่งที่ผมเพิ่งพูดไป555
“หลอกอะไรป้าหรือเปล่านี่”
“เปล่าครับ ผมพูดจริงๆ คืนนี้4 ทุ่มครับไม่เชื่อป้าก็ลองเข้าไปในห้องผมสิครับ”
ผมยังสนุกกับการอำป้านวลครับ555
บาปไหมครับนี่หลอกคนแก่
แต่ทำไงได้มันจะมาจริงๆนี่ครับ แต่มาทางสายโทรศัพท์แทนครับ555
พอผมทานเสร็จก็รีบขึ้นบนห้องทันทีครับ
เพราะเวลานัดกำลังจะมาถึงแล้ว
หัวใจก้เต้น ตุบ ตุบเชียว
ยังกะว่าสาวอายุ17 เรียนม.ปลาย กำลังรอโทรศัพท์จากหนุ่มวิศวะปี1
ว่าแล้วก็เปิดโปรแกรมเอ็มเอสเอ็นมันก่อนซะเลยครับ
แล้วค่อยเข้าไปอาบน้ำ
แต่งหน้าแต่งตาสวยๆรอมันออนไลน์
เว็บแคมก็พร้อม ไมค์ก็พร้อม 3 4
ถึงจะดึกดื่นยังไง ไม่เคยย้อท้อครับ เพราะความหล่อกำลังส่งตรงมาจากเกาะอังกฤษเชียวนะ
ถ่างตารอได้ นี่ถ้าไม่เกรงใจคนอ่านถ่างอย่างอื่นรอแล้วนะครับ5555
เวลาผ่านไป
4ทุ่มกว่า ๆๆ สวยยังนั่งทำสวยที่หน้าจอเช่นเดิม
4ทุ่มครึ่ง ก็ยังสวยเหมือนเดิม แต่ง่วงนิดๆๆ
5ทุ่ม แล้วสิ จากที่สวยๆเริ่มจะเป็นศพแล้วครับ เพราะง่วงมาก
ตาเริ่มปิดทีละนิดสองนิด ค่อยๆ ค่อยๆ
และในที่สุด.......zzzzzzzz*-*zzzzzzz
เวลาผ่านไป
ตายแล้ว นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วนี่
ผมละเมอพร้อมสะดุ้งโหยงขึ้นทันทีเมื่อรู้ว่าเผลอหลับไป
ตื่นขึ้นมาเห็นไฟกระพริบสีส้ม ๆที่หน้าจอ ของโปรแกรมเอ็มเอสเอ็น
ใช่ครับจากสามีสุดเลิฟ
กอล์ฟครับ(หัวเอ็ม)
สวัสดีครับ
กอล์ฟครับ:
รอนานไหม
กอล์ฟครับ:
ขอโทษครับที่มาสาย
กอล์ฟครับ:
ปอร์ครับ
กอล์ฟครับ:
ปอร์ อยู่ไหมครับ
กอล์ฟครับ:
ปอร์
กอล์ฟครับ:
ปอร์ครับ
กอล์ฟครับ:
สงสัยจะหลับแล้ว พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่นะครับ
มันทิ้งไว้แค่นี้ครับแล้วมันก็หายไปเลย
พอขึ้นไปดูที่หัวเอ็ม มันออฟไปแล้ว
นาทีนี้ สวยกรี๊ดทันทีโดยไม่ต้องนับให้จังหวะ3 4แต่อย่างใด55
กรูพลาดการสนทนากับสามีกรูแล้วชิมิ
มึงไม่ได้มาสายหรอก มึงล่อมาเกือบสว่างเลย ไอ้กอล์ฟ
กรูรอมาเป็นอาทิตย์แล้วนะเฟ้ย..มิยอม มิยอม
กรูจะต้องเสียตัวทางเว็บแคมคืนนี้ให้ได้
จากที่กรี๊ดอยู่แล้วก็กรี๊ดเป็นสองเท่า บ้านทรายทองแทบแตก
สวยมองดูเวลาก็ปาเข้าไปตีหนึ่งแล้วสิครับ
อิท ส ทาม ทู เบด
ทำไงได้ละสามีมันไปแล้วนี้
วันแรกก็เป็นรางสังเห่าแล้วสิครับ...ดีนะไม่หอนก่อนเห่า555
และนี่จะให้กรูรอคุยกับสามีใครละทีนี้555
ว่าแล้วจึงปิดคอมที่ตั้งอยู่เบื้องหน้าทันทีครับ
อารมย์เสียแบบนี้จะนอนหลับไหมนี่
คิดแล้วกลุ้ม
อย่าให้กรูเจอเมิงอีกนะพรุ่งนี้
กรูจะด่าให้ลืมชาติกำเนิดที่สูงศักดิ์ของมึงเลย รอนิดนึงก็ไม่ได้
ผมกลิ้งไปมา หงุดหงิดหัวใจเป็นที่สุดครับ
จะกลิ้งแรงไปมากกว่านี้ก็ไม่ได้ครับ เพราะกลัวพรหมจารีย์สีชมพูฉีกขาด
ก่อนที่สามีจะกลับมา5555 ถึงตอนนั้นมันจะหาว่าไปเสียตัวกับใครแล้ว
บ้านทรายทองแสนรักคงกระเด็นไปเป็นของคนอื่น55
ตายละคราวนี้มันไม่หลับแล้วสิครับ
ทำไงดี
พอดีมองไปพนังห้องเห็นภาพที่มันอัดเป็นภาพใหญ่มาแปะไว้
มองไปมองมาก็เพลินตาเชียว
ว่าแล้วก็ขุดภาพที่เคยอัดไว้หลายๆ อัลบั้ม
ขอคิดถึงความหลังที่เคยร่วมทำด้วยกันหน่อยนะครับ
ภาพแต่ละภาพถูกเปิดอย่างช้าๆ ด้วยมืออันเล็กและเรียวงามของผมครับ
ตาจ้องไปยังภาพเหล่านั้น
ยิ้มที่มุมปากเล็กๆ แต่พองาม เหมือนผู้ดีเขาทำกัน555
อีกมือเปิดภาพทีละภาพ
ลมเย็นๆพัดเข้ามาไม่ขาดสาย
ยิ่งทำให้รู้สึกคิดถึงมันมากกว่าเดิมเป็นหลายเท่า
เวลาในยามดึกยังไม่พ้นผ่านไปแต่อย่างใด
คนสวยและรวยมากยังเพิลนกับการดูรูปเหล่านั้นอยู่
ไม่คิดที่จะง่วงนอนเอาเสียเลย
มองนาฬิกาอีกทีตีสามแล้ว
อุแม่เจ้า
แล้วพรุ่งนี้กรูจะตื่นกี่โมงละนี้
ว่าแล้วก็โยนรูปพวกนั้นไว้อีกฟากของเตียงนอนข่มตาพยายามให้ลับ
อยู่นานสองนานเชียวครับ
แต่เชื่อเถอะความพยายามอยู่ที่ไหน มันก็อยู่ที่นั่นละครับ5555
หลับนะสิครับ…ถามได้
พรุ่งนี้ถ้าเมิงสองตัวปลุกกรูไม่เป็นผลสำเร็จ กรูจะเอาข้าวสารคลุกด้วยยาเบื่อหนูให้เมิงสองตัวแดก55555
สวยและรวยมาก พาลนกครับ55
มาแว้ว กลับจากเดินสายแล้วครับ
ใครคิดถึงพี่หนูปอร์บ้าง ยกมือขึ้นครับ55 :laugh:
วันนี้มีศัพท์เก่าๆมาฝากใหม่ไม่รู้ว่าเคยได้ยินกันบ้างไหม
สวยเริศ บรรเจิดจ้า ฟู่ฟ่า มารธร
เช่น... น้องปอร์นอกจากจะสวยและรวยมากแล้ว
ยังสวยเริศ บรรเจิดจ้า ฟู่ฟ่า มารธร อีกด้วย
ความหมายตามตัวเลยครับ
คือสวยมากที่สุด
สวยสว่าง หรือสวยเปิดเผย
สวยอลังการงานสร้าง
สวยยาวไกลเป็น10กิโลเมตร
555 :laugh:
-
:z13: :z13: จิ้มรอบสอง อิอิ
เป็นเหมือนหนูเลย รอคุยเอ็มเรื่องงานกะเพื่อน
บอกให้มันโทรมาปลุกตอนสามทุ่ม เพราะหนูง่วง ของีบก่อน
สะดุ้งตื่นอีกที...ตีสามม
งานเงินไม่ต้องคุยมันแระ ฮ่าๆๆ
พี่กอล์ฟนี่ก้อไม่ยอมรอเลยเนอะ...
แต่ถ้าเป็นหนูก้อไม่รอเหมือนกัน :laugh:
-
หุๆๆ ปอร์ มาแล้ว :mc4: :mc4: :mc4:
เดี่ยวนี้เดินสายบ่อยนะเนี่ย น่า อิจฉา
อยากไปเที่ยวมั่งอ่ะ ถึงจะไปทำงานก็เหอะ :o12:
-
อะไรๆฟูๆ อะไรมาราธร :a5:
สวยและรวยมายังมะพอว่างั้น :m20: ต้องสว่างด้วย เอิ๊กซ์
*********
คะแคมโชว์สามีหน่อยก็นะ คลาดกันไปนิดส์เดียวเอง :m16:
:เฮ้อ: อีกหน่อยนัดกันก่อนนะคะ สวยและรวยมากจะได้ไม่กลายเป็นแม่สายบัวอ่ะ :man1:
หนุ่มอังกฤษตั้งใจเรียนอย่างเดียวก็พอเด้อ จะได้กลับมาไวไว :กอด1:
+1 คะ
-
คิดถึงน้องปอร์คนสวยและรวยมากด้วยคนจ้า อิอิ
อ่ะนะ จะได้เวปแคมกะลุงซะหน่อย ดันเผลอหลับซะได้
ไม่เป็นไร วันหลังค่อยคุยกับลุงใหม่ละกันเนอะคนสวย :กอด1:
-
รอการกลับมาขอกอล์ฟ
และรอการต่อเรื่องของเจ้ปอร์ คริๆ
:bye2: :bye2:
-
...ตรูว่า...สวยเริ่ม..เพี้ยนละ..กับความสวย..ความรวยของตัวเอง เพราะ สามีไม่อยู่ :laugh:
-
มายกมือ แล้วบอกว่า
๐๐ คิดถึงน้องปอร์คนสวยและรวยมาก
แถมยังยังสวยเริศ บรรเจิดจ้า ฟู่ฟ่า มารธร ๐๐
:กอด1: :กอด1:
-
รอเอ็มแล้วหลับตลอด
เลยต้องรอให้ถึงเวลาแล้วค่อยมาออน :z3:
-
รอต่อไปนะปอร์
-
หลับๆได้งายยยย :z3: :z3:
อดเลย :t3:
-
:pig4:
:L2:
-
ฮาคนสวย บอกอยากจะเสียตัวทางmsn
5555+ :-[
ลุงจะรู้ไหมเนี่ย ทำน้องปอร์ค้างนะลุง
-
:m15:
-
:man1: น้องปอร์สุดสวยและแสนรวย เรื่องมันเศร้าเนอะ :impress3:
-
คิดถึงไอ้ลุงมันจังเลย
:undecided: :undecided:
-
หนักแน่นๆปอร์คนสวยท่องไว้ๆ
-
เชื่อใจกันนะครับ
แต่ไอ้คนไทยนั่นมันเป็นใคร.. จะมีปัญหาทีหลังไหมอ่ะ
-
:L2:
-
อุแม่เจ้า
แล้วพรุ่งนี้กรูจะตื่นกี่โมงละนี้
ว่าแล้วก็โยนรูปพวกนั้นไว้อีกฟากของเตียงนอนข่มตาพยายามให้ลับ
อยู่นานสองนานเชียวครับ
แต่เชื่อเถอะความพยายามอยู่ที่ไหน มันก็อยู่ที่นั่นละครับ5555
หลับนะสิครับ…ถามได้
พรุ่งนี้ถ้าเมิงสองตัวปลุกกรูไม่เป็นผลสำเร็จ กรูจะเอาข้าวสารคลุกด้วยยาเบื่อหนูให้เมิงสองตัวแดก55555
สวยและรวยมาก พาลนกครับ55
***********81****************
วันเวลา....ได้นำพาทุกอย่าง ได้นำทางเราสู่ความรัก
ได้สร้างความสัมพันธ์ สองเราให้ต้องการ จะเดินร่วมทางตลอดไป
เวลาเดินไปจิตใจเรานั้นเปลี่ยน ต่างคนมีทางที่ต่างกัน
ถึงแม้จะตั้งใจ ควบคุมมันเท่าไร แต่มันไม่ดีขึ้นมาเลย55555
อารมยณ์ดีเลยร้องออกมาเป็นเพลงครับ
การที่ผมพลาดคุยกับมันครั้งแรก
นั้นไม่ได้หมายความว่าผมจะพลาดคุยกับมันอีกในครั้งต่อๆไป
หลังจากนั้นเป็นต้นมาครับ เราก็คุยกันเรื่อยๆมา
ข่าวคราว จากมืองไทย หรือ ที่อังกฤษ เราสามารถรับรู้ได้ เพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัส
มีอินเตอร์เน็ตก็ดีไปอีกอย่างสองอย่าง
ไม่ว่าจะภาพหรือเสียง มันง่ายมากที่เราจะใช้มันเพื่อให้รู้ว่าเราอยู่ยังใกล้กันแค่ไหน55
ผมไม่ได้พูดถึงว่าเราใกล้กันแบบนั้นครับ
แต่ผมพูดถึงเรื่องความรู้สึกมากกว่าครับที่เรายังรับรู้ได้ว่าเราไม่ห่างกันเลย
แปรแกรมต่างๆที่สื่อสารกันฟรี เน้นย้ำนะครับฟรี55ผมมักจะสรรหา หรือไม่ก็โหลดมาใช้
และต้องบอกหรือบังคับให้มันมีเช่นเดียวกันกับผม
จึงทำให้ผมมีโลกอีกโลกที่เพิ่มเข้ามาจากโลกแห่งความเป็นจริงแห่งนี้
โลกอินเตอร์เน็ตนั้นเอง
อะไรที่ไม่เคยเห็นก็ได้เห็น555
อะไรที่ไม่เคยดูก็ได้ดู
และอะไรที่ไม่เคยได้ทำก็ได้กระทำ555 อุ้ยๆๆพูดไรออกไปนี่เรา
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก
ทุกวันที่ทำงาน ผมจะต้องเปิดเมล์เสมอในตอนเช้า
จนทำให้ติดเป็นกิจวัตรไปแล้วสิครับพร้อม ๆ กับถ้วยกาแฟ วางบนโต๊ะ ขนมปัง2แผ่น
มันจึงมักจะมีอะไรทำให้ผมยิ้มได้เสมอ อย่างน้อยก็คำพูดหวานๆ
และผมจะตอบกลับไปทันทีครับ ก็รู้ว่ามันคงไม่ได้อ่านทันทีหรอก เพราะมันยังนอนอยู่
แต่ทำไงได้ล่ะครับ ความสุขของผมนี่
และทุกคืนผมมักจะนั่งรอมันที่หน้าจอเสมอ ๆครับ
เจอบ้างไม่เจอบ้างก็ไม่ได้บ้าบอเหมือนตอนแรกหรอกนะ..สวยปรับตัว555
อาจเป็นกิจกรรมของเราถูกกำหนดด้วยเวลาที่ต่างกัน555
จนทุกวันนี้อินเตอร์เน็ตเป็นส่วนหนึ่งของผมไปแล้ว
และมันก็คงเช่นกัน
ให้บอกมาเถอะจะหาอะไร น้องปอร์สุดสวยและรวยมาก หาให้ได้ทันที
สังคมอินเตอร์เน็ตของผมจึงกว้างขึ้นเรื่อยๆครับ ลามไปทั่วโลก ยังกะไข้หวัด2009 55
ไม่ใช่เพราะไรหรอกครับก็ช่วงที่รอมันอยู่นี่ล่ะ จึงเข้าเว็บไปทั่ว
จากยุโรป ไปเมกา กลับมาเอเชีย เพลินเชียว555
วันไหนที่รอแล้วเจอมันวันนั้นดีใจสุดชีวิตครับ
และคำถามที่ต้องถามมันตลอดคือ
คิดถึงผมไหม
คำตอบที่ได้เหรอครับ 5555แน่นอน คือไม่
แต่ตอนหลังค่อยบอกความจริงว่าคิดถึงสิครับ5555
ถ้าวันไหนรอแล้วไม่เจอ ก็เช่นเคย อารมณ์เสีย
แต่ก็พยายามเข้าใจมันครับ เราต่างกันด้วยเรื่องของเวลาอย่างที่บอก
มันจึงยากที่จะกำหนดให้กิจกรรมของเราตรงกันได้
มันเล่าว่าช่วงนี้เรื่องการเรียนมันก็เข้าที่แล้วครับ
ไม่มีอะไรต้องปรับตัวมาก นอกจากทำตัวให้ตรงข้ามกับสภาพอากาศ คืออบอุ่นนั่นเอง
ผมยังแซวมันเลยครับ
หนาวๆแบบนี้ไม่หาคนกอดสักคนละ
พอมันตอบว่า กอดคนไหนก็ไม่อุ่นเท่าคนนี้
สวยก็ลอยสิครับ
แต่ถ้าวันไหนได้คำตอบแบบอื่นเช่น กำลังหาอยู่
หรือเจอแล้วแต่ไม่กล้าเข้าไปทัก
สวยปี๊ด สวยปี๊ดซิครับ ความดันทุรังสูงขึ้นมาทันที ถึงจะรู้อยู่ก็ตามครับว่ามันแกล้งพูดเล่นๆ
แต่ขอบอกไว้เลย เล่นอะไรเล่นได้ แต่อย่ามาเล่นกับความรู้สึกสวยล่ะกัน
เพราะถ้ากลับมา เจอตัดให้เป็ดกินแน่ๆ555
ดึ่งดึงดึ้ง(เสียงเอ็ม)
กอล์ฟครับ:
รอนานไหมครับ
ปอร์ครับ:
เอาความจริงหรือว่าโกหก
กอล์ฟครับ:
ความจริงครับ
ปอร์ครับ:
นานจนจะไม่รอแล้ว 5555
กอล์ฟ:
ไม่เห็นจะนานเลยครับแค่ปีเดียวเอง
ปอร์:
มาเป็นคนรอบ้างไหมละ
กอล์ฟ :
ผมก็รอครับ รอจะกลับไปเจอกับคุณไง
ปอร์ครับช่วงนี้ผมเรียนหนักมาก
ผมอาจไม่มีเวลาเล่นเอ็มกับคุณเหมือนแต่ก่อนนะครับ
เพราะผมลงเรียนเต็มเวลา ทางมหาลัยบอกว่าผมย่นระยะเวลาจบได้เร็วกว่า1ปี
ผมอยากกลับไปหาคุณเร็วๆ
ไม่ต้องรอผมนะครับ ง่วงก็นอนไปได้เลย
ผมจะพยายามเมล์ไปคุยบ่อยๆ
หวังว่าคุณคงไม่โกรธผมนะครับ
คุณคงสบายดี ที่นี่อากาศยังหนาวเหนือมเดิม
อยากกอดคุณจังครับ อีกไม่นานเราจะได้เจอกันแล้ว
อย่าแอบไปมองใครนะครับ ถ้าผมรู้ผมจะรีบกลับไปเอาคุณคืนมาทันที
ฝากดูและคุณย่าด้วยนะครับ
แล้วป้านวลยังคงสบายดีนะครับ
สวนหลังบ้านดอกไม้ยังออกดอกเหมือนเดิมนะ
นกคู่นั้นยังปลุกคุณตอนเช้าๆเหมือนเดิมใช่ไหม
รักครับกอล์ฟ
อะไรกันนี่ไม่มีแม้แต่เวลาจะคุยกับแฟนตัวเองเหรอ
ไปเป็นแฟนคนอื่นดีไหมนี่55พูดเล่นครับ
ยังไงก็ขยันเรียนล่ะกัน จะได้รีบกลับมาเร็ว ๆ
รู้ไหมครับว่าคิดถถึง
วันๆไม่ทำอะไร เหมือนคนบ้าจ้องอยู่หน้าคอมตลอดเวลา
แต่ที่ทำงานนะครับ เพราะถ้าทำที่ทำงานคงโดนไล่ออกแน่ๆ
คุณย่าสบายดีครับ ป๊ากับม๊ามาเยี่ยมอยู่บ่อยๆ
รวมทั้งพี่นพด้วย
ส่วนบ้านวลแกก็สบายดีครับ
กับข้าวยังอร่อยเหมือนเดิม
อะไรๆที่นี่ก็เหมือนเดิมทุกอย่าง รวมถึงคนที่รออยู่ตรงนี้ด้วย
ยังไงดูและตัวเองด้วยนะครับ อย่าให้ไม่สบายนะครับ
เพราะผมไปดูแลคุณไม่ได้
รักปอร์
ผมกดส่งเมล์ทันทีหลังจากเขียนเสร็จ
วันนี้ผมเดินไปมหาลัยครับ เพราะอากาศไม่หนาวมาก
แต่ยังต้องใส่เสื้อกันหนาวและผ้าพันคออยู่
ช่วงนี้ยังเรียนหนักเหมือนเดิมครับ
แต่ดีที่มีเพื่อนช่วยติวครับ
ปอร์จำได้ไหมครับคนไทยที่ผมเคยเล่าให้ฟัง
ตอนนี้เราสนิทกันมากขึ้น
เขาเรียนคณะเดียวกันกับผมครับ
เขาเป็นคนสนุกสนาน เราสนิทกับในระดับนึงครับ
ทำให้ผมหายเหงาได้บ้าง(คิดไรอยู่ครับ)
แต่ผมยังคงมีเวลาเขียนเมล์มาหาคุณเช่นเดิม
รักกอล์ฟ
จ๊าก ทำไมมันสั้นๆแบบนี้เนี้ย
ตั้งใจเรียนนะครับ
คิดถึงเสมอ ปอร์
กอล์ฟครับ:
ยังไม่นอนเหรอครับ ดึกแล้วนะ
ปอร์ครับ:
รอคุยกับกิ๊กอยู่ครับ55
กอล์ฟครับ:
จริงเหรอครับ ไม่รักผมแล้วเหรอ
ปอร์ครับ:
ไม่แล้ว555
กอล์ฟครับ:
เสียงใจจัง แฟนไม่รักแล้ว55
ปอร์ครับ:
เรียนหนักไหม
กอล์ฟครับ:
ครับ วันนี้ต้องนั่งทำรายงาน
คุยได้ไม่นานนะครับ ขอตัวไปทำรายงานก่อนนะครับ
คงไม่โกรธผมนะครับปอร์
แล้วผมจะเมล์หานะครับ
จ๊าก ๆๆๆ กรูรอมันเพื่อไรนี่
ปอร์ครับ สบายดีไหม
ตายแล้วนับวันยิ่งสั้นลงเรื่อยๆ
ปอร์ครับ ช่วงนี้ผมเรียนหนัก
ขอโทษครับไม่ได้ออนเอ็มคุยกับคุณ
เวลาผ่านไป
ปอร์ครับ ช่วงนี้เรียนหนัก
ไม่ได้เมล์หาขอโทษนะครับ
ยิ่งนานไปเมล์ที่ผมได้รับนอกจากจะสั้นลงแล้วนานจะส่งมาที
เศร้าและเสียใจเป็นที่สุด
ปอร์ครับ
ช่วงนี้ทำรายงานกลุ่มกับเพื่อน
ไม่ต้องรอผมนะครับ
อันนี้เริ่มน่าสงสัย ว่าเพื่อนจริงหรือเปล่า
ปอร์ครับ พรุ่งนี้ผมมีพรีเซนต์งานไม่ต้องรอผมนะครับ
กร๊ดๆๆอีกแล้วครับท่าน
ช่วงนี้ไม่ได้เปิดเมล์เลยครับ คิดถึงผมไหม
เวลาผ่านไป
ปอร์ครับ ที่นี่อากาศยังหนาวเหมือนเดิม
คิดถึงนะครับ
ผมยังเปิดเมล์ทุกวัน มีบ้างไม่มีบ้าง
ปอร์ครับมีรายงานมาเพิ่มอีก1วิชา
เวลาผ่านไป
ปอร์ครับ
ผมคิดถึงคุณนะครับ
ผมยิ้มทุกครั้งที่ได้รับเมล์จากมันถึงว่ามันจะสั้นก็ตาม
ความเคยชินเริ่มเข้ามาเรื่อยๆครับ
ไม่สวยเหวี่ยงเหมือนเดิมแล้ว
ผ่านไป7 วัน
ปอร์ครับ
อีกไม่กีเดือนผมจะจบแล้วนะครับ
โทษทีไม่ได้คุยกันเลย
14วัน
ปอร์ครับ
ผมยังคงเรียนหนักเหมือนเดิม
ขอตัวทำรายงานก่อนนะครับ แล้วจะเมล์หาบ่อยๆนะครับ
หลายเดือนผ่านไป ..เวลาเดินไวจริง
แต่ความเหงาสิครับ เดินช้ากว่าเวลาอย่าบอกใคร
ตั้งใจเรียนนะครับ คิดถึง
ปอร์
ผมตอบสั้นๆไปเช่นกันครับ เพราะไม่รู้ว่าจะคุยอะไร
สิ่งที่ผมรับรู้จักมันคือเรียนหนักเท่านั้น
เลยไม่รู้ว่าขุดอะไรมาเป็นประเด็นให้เราสองคนมีเรื่องต้องคุยกัน
ระยะห่างระหว่างเราสองคนดูเหมือนจะคล้ายๆระยะทางเข้าไปทุกที
ถึงแม้ว่าผมและมันอยากจะคุยกันแค่ไหนก็ตาม
อินเตอร์เน็ตที่ว่าง่ายต่อการติดต่อของเราก็จริง
แต่สิ่งที่มันกำลังทำอยู่ นี่สิครับ คือตัวกำหนดให้ระยะห่างระหว่างเราสองคนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
ผมยังเปิดอินเตอร์เน็ตเพื่อรอมันทุกคืน เช่นเดิมที่ผมเคยทำ
ผมรอคอยอย่างคนมีความหวัง
ส่วนมากผมจะรออย่างสิ้นหวังมากกว่า และต้องปิดคอมไปเอง
เป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ
ความเหงาเริ่มเข้ามาแทน
รูปที่เคยถ่ายก็ขุดมาดูแล้วดูอีกไม่รู้จักเบื่อ
ข้อความที่มันเมล์หาก็อ่านซ้ำไปซ้ำมา จนรู้แล้วว่ามันพูดว่าอะไรบ้าง
ที่นอนในส่วนของมัน มันยังว่างเปล่าแต่จะเป็นอีกนานแค่ไหน
ปอร์ครับ ผมยังคงเรียนหนักเหมือนเดิม
คิดถึงนะครับ อีกไม่กี่เดือนผมจะกลับเมืองไทยแล้ว
คิดถึงนะครับ
ผมรู้ครับว่ามันพยายามที่จะให้กำลังใจผมอยู่เสมอ
ชดเชยในสิ่งที่มันขาดหายไป
แต่ไม่รู้สิ ผมกับรู้สึกว่ามันไม่ช่วยอะไรผมเลย
นอกจากให้ผมรอ รอ และรอ
1ปีช่างโหดร้ายกับผมจริงๆ
เวลาผ่านไปไวจริงๆ และมันก็เหมือนกับถูกกาลเวลาดูดกลืนมันไปเช่นกัน
ถ้าถามผมว่าเสียใจไหม1ปีที่เราต้องห่างกัน
คำตอบคือเสียใจแน่ๆ
แต่ถ้าถามผมอีกครั้งแล้วทำไมเสียใจในเมื่อเขาไปหาสิ่งที่ดีกว่า
คำตอบคือ แล้วผมไม่ดีตรงไหน555
เริ่มจะบ้าบอแล้วผม55
สบายดีนะกอล์ฟ
คิดถึงจังครับ
วันนี้คุณย่าบ่นถึงกอล์ฟด้วยนะ คิดถึงนะครับ ปอร์
ผมยังคงเฝ้าหน้าคอมต่อไปเหมือนเดิม
ป้านวลทำกับข้าวที่กอล์ฟชอบด้วยล่ะ
เมื่อไรจะกลับมากินครับ
7 วัน
14 วัน
20 วัน
1เดือน
ตั้งใจเรียนนะครับ คิดถึง ปอร์
กรุงเทพ ช่วงนี้ร้อนมากครับ ที่นั่นหายหนาวหรือยัง ปอร์
วันนี้รถติดมากครับ กว่าจะถึงบ้าน นานเหมือนกัน
กรูบอกมันทำไมนี่
คิดถึงผมบ้างไหมครับ ปอร์
ช่างมันเถอะ..มันคงไม่เปิดอ่านแล้วมั้ง
ทำไมเงียบไปเลยล่ะครับติดต่อกลับมาบ้างนะครับ ปอร์
4 วัน
18 วัน
1 เดือน
2เดือน
รออยู่นะครับ ปอร์
เจ็บปวดจริงๆ เลยเรา
ไอ้บ้า ทำแบบนี้ทำไม
ฮือๆๆๆ
เวลาผ่านไป
ทำไมนายใจร้ายแบบนี้หรือว่านายไม่สบาย
ดูแลตัวเองด้วย เป็นห่วง ปอร์
และแล้วระยะห่างระหว่างเราก็เกิดขึ้นจริงๆ ครับ
เมื่อผมแทบไม่ได้รับเมล์จากมันอีกเลย
ผมยังรอมันอย่างมีความหวัง ว่าสักวันมันคงติดต่อมาเอง
รมณ์เสียสามีเปลี่ยนไป5555
หนูปอร์น้ำตาไหลริน :m15: :monkeysad: :sad11: :sad4:
คุณย่าครับ เอ่อผม เอ่อผม
ผมมีเรื่องรบกวนครับ
-
อิลุงหายไป ช้านกลัว :z3:
-
อันนี้นอนใจไมไ่ด้แล้ว ต้องรีบตามไปดูแล้วครับ :m16:
-
อิลุงหายไป ช้านกลัว :z3:
อื่มๆๆๆๆ กลัวไรเหรอครับ กลัวด้วยคนสิ
-
กลิ่นเริ่มจะไม่ดีแล้วซิ
ไอ้เพื่อนคนนั้นแน่ๆ ..
เกลียดมันจริงๆ เลย...
คนสวยต้องอดทนนะ..
-
เออ...... ปอ จ๊ะ
เราควรเปิดโอกาสให้กับตัวเองบ้างนะ ออกไปทำงานก็เที่ยวบ้างอะไรบ้าง
อย่าหมกมุ่น ไม่ว่าจะ คน เวลา ระยะทาง มันก็เปลี่ยนได้ทั้งนั้นแหละ
ไม่ได้ยุให้มีกิ๊กนะ แต่ว่า ก็ อะไรบ้างเงี้ย อย่าปิดตัวเอง เหอะๆๆ
....ไปๆมาๆ ก็เหมือน ยุแหละ :laugh: :laugh:
-
ู^
^
^
จิ้มคนสวย
มาทำให้ค้างนะ
-
เออ...... ปอ จ๊ะ
เราควรเปิดโอกาสให้กับตัวเองบ้างนะ ออกไปทำงานก็เที่ยวบ้างอะไรบ้าง
อย่าหมกมุ่น ไม่ว่าจะ คน เวลา ระยะทาง มันก็เปลี่ยนได้ทั้งนั้นแหละ
ไม่ได้ยุให้มีกิ๊กนะ แต่ว่า ก็ อะไรบ้างเงี้ย อย่าปิดตัวเอง เหอะๆๆ
....ไปๆมาๆ ก็เหมือน ยุแหละ :laugh: :laugh:
เป็นคำแนะนำที่ควรค้าแก่การทำตาม
ว่าแล้วก็หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่แล้วไปซอย2 ทันที
:really2: :really2:
-
อิลุงหายไป ช้านกลัว :z3:
อื่มๆๆๆๆ กลัวไรเหรอครับ กลัวด้วยคนสิ
กลัวว่าสวยและรวยมากจะไม่มาต่อน่ะสิ ไม่ต้องมากลัวด้วยเลย แถมชื่อตอนยังเป็น รรร อีก
ซ้อมตบ :beat: อิลุงล่วงหน้า ยุ่งขนาดไม่ออนเอ็มไม่เท่าไหร่ แต่ไม่ตอบเมล์เนี่ยไม่ใช่ล่ะ อะไรมันจะยุ่งเกินจนไม่ได้อ่านเมล์แฟนตัวเอง :z6: อิลุงอีกซักที ในฐานะที่ทำให้คิดถึง
-
อิลุงหายไป ช้านกลัว :z3:
อื่มๆๆๆๆ กลัวไรเหรอครับ กลัวด้วยคนสิ
กลัวว่าสวยและรวยมากจะไม่มาต่อน่ะสิ ไม่ต้องมากลัวด้วยเลย แถมชื่อตอนยังเป็น รรร อีก
ซ้อมตบ :beat: อิลุงล่วงหน้า ยุ่งขนาดไม่ออนเอ็มไม่เท่าไหร่ แต่ไม่ตอบเมล์เนี่ยไม่ใช่ล่ะ อะไรมันจะยุ่งเกินจนไม่ได้อ่านเมล์แฟนตัวเอง :z6: อิลุงอีกซักที ในฐานะที่ทำให้คิดถึง
จ๊าก ไม่สวยแล้วยังชอบความรุนแรงอีก555 :laugh:
-
ปีเดียวเองน้องปอร์
อดทนเอา
เดี๋ยวมันก็ผ่านไปละ
ลุงกอล์ฟไม่ตอบเมลนี่มันแปลกอยู่นะ
ปกติฝาหรั่งเค้าเมลหากันไม่ใช่หรอ
มันต้องเปิดทุกวันดิ
-
:call: มาต่อเร็ว ๆ นะครับ :o12:
-
ห๊าาา
ทำไมอิลุงทำแบบนี้ :serius2:
-
:z3: :z3:เหอะๆกลิ่นไม่ดีล่ะ :เฮ้อ:
อ้างว่าเรียนหนักทำรายงาน อืม..........รู้ทั้งรู้ว่าอีกคนเ้ค้านับวันนับเวลารอ
แค่ได้คุยกันแค่นี้ก็ไม่ได้ว่างั้น :fire: :angry2: :beat: :z6:
+1 คะ
-
อีลุงหายปายหยายยยยยยยยยยยยย
:z3: o22
-
:m15: ตามหลักการแล้ววว
มันมีลางนะคร้าพี่ปอร์สวยยย
อาจโดนทำเซอร์ไพรส์ชุดใหญ่ ด้วยการกลับก่อนกำหนด 555
หนูอยากให้เป็นอย่างนั้นนะ หุหุ
กทม.เริ่มหนาวจิงจังแระ ดูแลสุขภาพด้วยนะคร้า
เดี๋ยวจะสวยน้อยและจนลงนะคร้า :z1:
-
:undecided: :undecided: :undecided:
-
น้องปอร์ต้องเข้าไปขอตั๋วเครื่องบินจากคุณย่าแน่ๆ o13
เพื่อบินไปตบกิ๊กอิลุง :beat:พร้อมเจี๋ยนโค้กไอ้ลุงซะ :jul1:
-
หวังว่าคงไม่มีข่าวร้ายจากอีลุงนะน้องปอร์คนสวย :z3:
-
สวัสดีค่ะ คุณปอร์ ... ต้องขออภัยที่ช่วงนี้ไม่ได้มาเม้นเลย ... (( แต่แอบอ่านอยู่ค่ะ ))
เรื่อง ระยะห่าง กับ หัวใจ เนี่ย .... มันทำให้คนเรา เปราะบางได้อย่างคาดไม่ถึงจริงๆนะคะ :เฮ้อ:
เชื่อว่า ลุง ไม่มีวันที่จะทำร้าย(ทางตรง)คุณปอร์แน่ ๆ ...
แต่ลุงแค่ไม่รู้ว่า ความเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆ มันได้ทำร้าย(ทางอ้อม)ไปซะแล้ว
รอลุ้นต่อไป และ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ +1 :กอด1:
-
:z3:
ไม่มีเบอร์โทรหาเลยหรอ T^T
-
:L2:
-
ยุ่งยังไงก็ต้องใช้คอมอยู่ดี พิมพ์สามสี่คำนี่มันจะตายไหมมมอิลุง o18
:beat:
-
อิน้องลุง :z6:
ยุ่งแค่ไหนมันก็ต้องว่างมาเช็คอีเมล์
หรือตอบอีเมล์มาทักซักคำ2คำบ้างน่า
นี่อะไรเนี่ยน้องลุง
เห็นด้วยนะ ว่าสวยควรออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง
จะได้ไม่เครียดรอแต่น้องลุงติดต่อมา
:กอด1:
-
ใจไม่ดีเลย ทำไมไอ่ลุงทำแบบนี้ เฮ้อออออ
:angry2:
จะยุ่งแค่ไหน มันก็ไม่น่าจะหายไปแบบนี้
ไม่เห็นใจคนรอเลยรึไง :z6: :z6: :z6:
-
อีกไม่กี่เดือนเอง
สู้ๆนะ น้องปอร์สุดสวย
-
ปอร์คนสวย ตอนนั้นคงจะรู้สึกแย่มาก แต่อยากบอกคนสวยว่า อยากให้คนสวยรักตัวเองให้มากๆ
รู้ว่าอยากจะเข้มแข็งแต่มันคงทำลำบาก ในเมื่อขาดการติดต่อไปเช่นนี้คนสวยก้อคงคิดไป108
เพราะงั้นหยุดคิดไปก่อน ปล่อยวางมันไปอะไรจะเกิดก้อต้องเกิดนะ รักตัวเองก่อนนะ ไม่มีใครจะอยู่กับเราไปได้ตลอดนอกจากตัวเราเอง เพราะงั้นหันมาดูแลและรักตัวเองบ้างนะปอร์คนสวย
ฮือๆๆสงสารปอร์คนสวยง่ะ ลุงบ้าไปทำไรอยู่นะ
-
อ้าววว ลุง เชียร์ลุงตลอดเลยน้า แต่ทะไมทำงี้อ่ะ เรียนหนักจนไม่มีเวลาให้คนสวยเลยเหรอ ฉุดคนสวยหนีลุงดีกว่า :laugh:
-
อ้าววว ลุง เชียร์ลุงตลอดเลยน้า แต่ทะไมทำงี้อ่ะ เรียนหนักจนไม่มีเวลาให้คนสวยเลยเหรอ ฉุดคนสวยหนีลุงดีกว่า :laugh:
ยอม อย่างไม่มีเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น :m20: :laugh:
-
อิลุงมีพิรุจ
ตอนแรกคิดว่า 1ปีไม่เท่าไหร่ แต่ตอนนี้ทำไมมันนานจัง
เศร้าแทนคนสวยและรวยมาก :monkeysad:
-
ระยะทางกับกาลเวลานี่ เป็นภัยต่อความรู้สึกของคนที่ต้องอยู่ห่างกันจริงๆ ด้วย
เป็นกำลังใจให้คนสวยนะค้าา
:เฮ้อ:
-
ทนเอานะน้องปอร์ ปีเดียวเอง หลับหูหลับตาคิดว่าปล่อยลุงกอล์ฟไปสนุกบ้าง อิอิ
-
รอคนสวยและรวยมากครับผม :L2:
-
อดทนนะคนสวย :กอด1:
ลุงมีเซอร์ไพร รึเปล่า
-
ไอ้คนนั้นอีกละ
ระยะทาง เห้อออ
-
โอ้ยแย่ครับผม วันนี้คิดถึงคนสวยและรวยมาก เอาดอกไม้มาให้อีกช่อครับผม :L2:
-
แวะมาทักทาย สบายดีไหม
หนาวๆ แบบนี้ :haun4:
-
^
^
^
^
^จิ้มพี่ปอร์คนสวยหุหุ
นึกว่าจะมาต่อ
-
^
^
^
^
^จิ้มพี่ปอร์คนสวยหุหุ
นึกว่าจะมาต่อ
สักครู่ :laugh:
-
^
^
เห็นหลังไวๆ นึกว่ามาต่อแระ :z3: //// อ้่าวโดนสวยปาด อิอิ งั้นรอจ้า อิอิ
:กอด1: สวยสู้ๆๆ
ณ ตอนนี้ขอ
:z6: ไอลุง
-
และแล้วระยะห่างระหว่างเราก็เกิดขึ้นจริงๆ ครับ
เมื่อผมแทบไม่ได้รับเมล์จากมันอีกเลย
ผมยังรอมันอย่างมีความหวัง ว่าสักวันมันคงติดต่อมาเอง
รมณ์เสียสามีเปลี่ยนไป5555
หนูปอร์น้ำตาไหลริน
คุณย่าครับ ผมเอ่อ ผมเอ่อ ผมมีเรื่องจะรบกวนครับ
***********82**************
“จ๊ะ ...ปอร์นั่งก่อนลูก”
“ครับ”
“มีไรหรือเปล่า สีหน้าไม่สดใสเลย”
“คุณย่าครับ กอล์ฟโทรหาคุณย่าบ้างไหม”ผมพูดเสียงในลำคอ
คุณย่ามองที่หน้าผมทันทีครับหลังจากที่ผมถามจบ
“มีอะไรทะเลาะกันหรือเปล่าจ๊ะปอร์ ไม่สบายใจใช่ไหม”
“ไม่หรอกครับ ผมสบายดี”ผมยังตอบในลำคอเช่นเดิม
“กอล์ฟไม่ติดต่อมาใช่ไหม ลูก”
“ครับ” ผมยังตอบในลำคอ แต่มันเบากว่าเดิมหน้าตามีรอยเศร้า
ผมรู้สึกไม่ดีเลยที่ต้องให้ผู้ใหญ่รับรู้ปัญหาของเราสองคนตลอดเวลา
“วันก่อนป๊าของเจ้ากอล์ฟโทรมาบอกย่านะลูก
ว่าเจ้ากอล์ฟเรียนหนักมาก พยายามทำเกรดให้ออกมาดีจะได้จบเร็วๆ เกรดสูงๆจะขออะไรก็ไม่รู้
ย่าก็ไม่ค่อยได้สนใจอะไรหรอก รู้แต่ว่าสบายดีย่าก็พอแล้ว”
ผมก้มหน้าฟังคุณย่าอย่างตั้งใจ
อย่างน้อยก็ได้รู้ว่ามันยังสบายดีและใกล้จะจบแล้ว
“ไม่ไหวเลยเจ้ากอล์ฟนี่ เดี๋ยวย่าต้องโทรไปหาสักหน่อยล่ะ
คนคอยเขาจะรู้สึกยังไงไม่คิดบ้าง”
คำพูดของคุณย่า ทำให้ผมรู้สึกตื้นตันใจ จนน้ำตาคลอ
ผมยกมืออันเรียวเล็กมาปาดน้ำตา
“ไม่เป็นไรครับ รู้แค่ว่ากอล์ฟสบายดีก็พอแล้ว เดี๋ยวถ้าว่างเขาคงติดต่อกลับมาเอง”
ผมสะอื้น มือยังปาดน้ำตาไม่หยุด
“มานี่ลูก มา อยู่กับย่าไม่ต้องคิดมากนะ”
คุณย่าเผยอ้อมกอดให้ผมอีกครั้งครับ ในห้องโถงกว้างที่ดูเหมือนมันอ้างว้างเต็มที
แต่ตอนนี้ผมกับรู้สึกว่าไม่เป็นแบบนั้น
อ้อมแขนคุณย่าอบอุ่นเสมอครับ
นาทีนี้ผมคิดถึงแม่จัง อ้อมแขนของแม่คงอบอุ่นมากกว่านี้หลายเท่า
แต่ผมไม่สามารถโทรหาท่านได้ เพราะอะไรเหรอครับ
กลัวท่านรู้ว่าผมเป็นยังไงแค่ได้ยินเสียง จนเราต้องบอกว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น
และผมก็ไม่อยากให้ท่านไม่สบายใจเหมือนกับผมตอนนี้
หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมผมไม่โทรหามันซะเองล่ะ
ทำไมต้องทำตัวให้มีช่องว่างขนาดนี้
ใช่ครับ ผมจะโทร ถ้าคนอีกคนว่างที่จะรับสาย
ผมจะโทร ถ้าอีกคนบอกว่าหนึ่งวันพอจะมีเวลาคุยกับผม แม้มันจะแค่หนึ่งนาที
หนึ่งนาที นอกจากเวลาเรียนและเวลานอน
แต่สิ่งที่ผมทำได้ คือการรอ รอ
“อย่าเศร้าไปเลยนะลูก ย่าว่าหลานย่า คงเขาไม่ทำให้เราเสียใจหรอก”
ย่าดึงผมเข้าไปกอดอีกครั้งครับ
ท่านตบที่หลังผมและลูบเบาๆๆ
ผมรู้สึกอบอุ่นมาก มากจนทำให้ผมร้องให้ออกมาอีกครั้ง
“คืนนี้มานอนกับย่าไหมลูก”
“ ผมไม่อยากรบกวนคุณย่า ครับ”
“นวล”
“ค๊า”เสียงป้านวลนวลมาแต่ไกล
“ไม่เป็นไรครับ คุณย่า ปอร์จัดการเองได้ ไม่ต้องลำบากป้านวลหรอกครับ” ท่านยิ้มอย่างพอใจ
“งั้นรีบขึ้นไปอาบน้ำเถอะลูก แล้วลงมาทานข้าวกับย่า”
“ครับ”
*
*
*
ผมจัดแจงข้าวของจากห้องนอนผม ย้ายไปห้องคุณย่าครับหลังจากที่เราทานข้าวกันเสร็จ
ถึงผมจะเข้ามาห้องท่านบ่อยๆ แต่ผมก็ไม่ชินกับบรรยากาศมากนักครับ
อะไรๆ ก็ดูเก่าและน่ากลัวไปหมด5555
อันนี้ขอเม้าท์ อาจเป็นเพราะตัวบ้านสร้างขึ้นในสมัยเก่าด้วยมั้งครับ
มันเลยทำให้คนสวยและรวยมาก แถมยังสมัยใหม่แบบผมเห็นแล้วยังกลัวเลย5555
บทสนทนากับผมและคุณย่ายังมีเรื่อยๆ
ถึงเวลาจะเดินเข้าสู้ช่วงดึกแล้วก็ตาม
ไม่รู้สิครับ ยิ่งนับวันผมยิ่งรู้สึกว่าบ้านทรายทองที่ผมอยู่นี้
มันจะเงียบขึ้นทุกวันๆ จนผมเริ่มที่จะกลัวแล้ว
ซึ่งมันก็ต่างจากช่วงที่ไอ้ลุงมันอยู่
ตอนนั้นผมไม่คิดเลยว่า มันจะน่ากลัวได้ขนาดนี้
เพราะไอ้ลุงทำให้ผมลืมทุกอย่างแม้กระทั่งความกลัว
แต่ตอนนี้ ไม่มีมัน ไม่ใช่สิ มันแค่ไม่อยู่ ผมกับกลัว.........
“ไปไหมลูก” คุณย่าพูดอีกครั้ง
ผมมองหน้าท่านครับด้วยรู้ความหมายที่ท่านพยายามสื่อออกมา
ผ่านใบหน้าที่ใจดีของผ่าน
“ไปไหม ”ผมยังเงียบไม่ได้ตอบอะไร
“ถึงขนาดนี้แล้วยังจะเกรงใจย่าอีกทำไม หือ”
ผมยังเงียบเหมือนเดิม เพราะคำพูดของท่านทำให้ผมรู้สึกผิด
เพราะในความหมายของท่าน ผมคือหลานของท่านไปแล้ว
“ไปให้รู้เลยดีไหมลูกว่าเกิดอะไร ” ท่านมองมาที่ผม
“เดี๋ยวกอล์ฟคงกลับมาแล้วละครับ คุณย่า อีกไม่กี่เดือนเอง” ผมยังสวยๆเลือกสร้างภาพต่อว่าเป็นคนดี
ขี้เกรงใจ ทั้งที่หัวใจมันอยากไปมากแค่ไหนก็ตาม แต่ผมรับมันไม่ได้
ทรมานจริง ๆ ทำไมไม่ตอบรับไปนะ ลางานสัก1 อาทิตย์
แล้ว จะได้ไปสวย ๆเชิด ๆ ลากกระเป๋าขึ้นเครื่อง
สวมแว่นตาดำเก๋ ๆ และผ้าพันคอลายผ้าขาวม้า55555
พันคอไปเชิดๆ เริศ ๆ ให้ฝรั่งมันน้ำลายไหล555
“ปอร์ ลูก....... ถ้าเจ้ากอล์ฟ มันจะไม่กลับมาเมื่อครบ1ปีเรายังจะปฏิเสธย่าอีกไหมลูก
อันนี้ย่าสมมตินะลูก อย่าคิดมาก”
คุณย่าค่ะ คุณย่าฆ่าผมให้ตายดีกว่าไหม ฆ่าผมเถอะ ตอนนี้เลย
ให้ผมตายไปเถอะถ้าจะยืดเวลาออกไป ....แม้ วันเดียว ผมขอยอมตาย
“ผมขอคิดดูอีกทีนะครับคุณย่า”
“จ๊ะ แล้วย่าด้วยนะลูก งั้นนอนเถอะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าใส่บาตรกับย่า”
“ครับ”
*
http://www.youtube.com/v/3cwpDmpBFzQ&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
*
เวลาแห่งรัตติกาลค่อยๆผ่านไป
คุณย่าหลับไปแล้ว
ส่วนผมสิครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเพื่อข่มตาให้หลับลงได้
ไฟสลัวที่หัวเตียงยังส่องสว่างมา พอให้รู้ว่าตอนนี้เวลาเท่าไรแล้ว
ความเป็นคนขี้เกรงใจบางครั้งมันก็ทำให้เราเป็นคนไม่ดีในสายตาของคนที่พร้อมจะหยิบยื่นสิ่งดีๆให้เรา
คุณย่าครับ วันนึงผมจะไม่ทำให้คุณย่าผิดหวังครับ
*
*
*
เสียงคุณย่าเดินไปมาทำให้ผมรู้สึกตัว
บรรยากาศในยามเช้าภายในห้องคุณย่ายังดูมืดอยู่เลยครับ
“เดี๋ยวย่าลงไปข้างล่างก่อนนะลูก ทำอะไรเสร็จแล้วรีบลงไปนะ”
“ครับ” ผมงัวเงียตื่นขึ้นมา
“มาครับป้านวลผมช่วย”
ป้านวลถือข้าวของเต็มไม้เต็มมือ กำลังจะเดินออกไปยังหน้าบ้านครับ
โดยมีคุณย่ายืนรออยู่แล้ว
ข้าวของเครื่งใช้ต่าง ๆถูกเตรียม ไว้อย่างเรียบร้อย
ของกินถูกบรรจุใส่ถูงวางเรียงรายดอกไม้ใช้ถวายพระจัดเตรียมอย่างสวยงาม
วางอยู่บนโต๊ะไม่เล็กลายโบราณๆที่ป้านวลเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
ความจริงภาพแบบนี้เราก็เห็นกันบ่อยครับ
แต่ส่วนมากเรายังอยู่บนที่นอนกับไอ้ลุง
ทำให้พลาดเรื่องๆดีแบบนี้ครับ
“พระมาถึงละลูก มาปอร์ ยืนตรงนี้ นพมายืนตรงนี้ลูก”
“ สวัสดีครับพี่นพ”
“สัวดีครับปอร์”ยิ้มหวานๆหลังจากคำทักทาย
ลุงคนขับรถจอดรถข้างๆบ้าน โดยมีพระหลายรูปครับค่อย ๆ ทยอยเปิดประตูรถลงมา
พี่นพสุดหล่อ หล่อที่สุดในบ้านในตอนนี้ วิ่งไปช่วยลุงคนขับรถครับ
คุณย่าหยิบข้าวของที่เตรียมไว้ใส่บาตร ถวายพระอย่างช่ำชอง ส่วนผมเหรอครับ
หยิบอะไรก็ไม่ค่อยถนัด เก้ๆกัง ๆไปหมด....ผมคงห่างไกลมากครับกับคำว่าพุทธศาสนา
ส่วนมากเป็นหน้าที่ของพี่นพมากกว่าครับที่เป็นผู้ช่วย
ส่วนผมเหรอครับ ช่วยครับ ช่วยดู55
“อธิษฐานสิลูก”
“ครับคุณย่า”
พอเสร็จกิจแล้วลุงก็ขับรถไปส่งพระที่วัดทันทีครับ
คนอ่านอยากรู้ไหมครับว่าผมขออะไร
ส่งคำตอบมาที่
........
.....................
...................................
................... กทม 10…..
รางวัลคือ.......พี่นพสุดหล่อนั่นเอง
*
*
**
“ไม่ได้เดินทางเหรอครับช่วงนี้พี่นพ”
“พักร่างครับ หลังจากที่ไปต่างประเทศซะนาน”
“ดีจังครับ ได้เดินทางรอบโลก”
“ครับ แต่บางครั้งมันก็เหนื่อยมากกว่าสนุกนะครับ”
“สบายดีนะครับน้องปอร์”
“ครับสบายดี”
“แล้วเที่ยวหน้าจะไปประเทศไหนครับพี่นพ”
“อังกฤษครับ ...... ไปด้วยกันไหมครับน้องปอร์”
ตายแล้ว น้ำตาตกอีกแล้วสิเรา เห็นฉันเป็นอะไรกัน ใครๆก็อยากให้ไป
และทำไม ใครๆก็ไปอังกฤษกัน ไอ้ลุงคน แล้วนี่พี่นพอีกคน
อังกฤษตรางูนี่มันดียังไงนะ
เดี๋ยวสวยก็หนีตามพี่นพไปอังกฤษอีกคนหรอก5555
สวยน้ำตาตกในครับ พูดไม่ออกเลย มันจุกอยู่ที่อกข้างซ้าย
ด้วยสภาวะแวดล้วมที่บีบบังคับแบบนี้หวังว่าผมคงไม่ต้องข้ามน้ำข้ามทะเลไปอังกฤษกับเขาหรอกนะครับ
“แล้วพี่นพจะแวะไปหา เอ่อ........”
“เจ้ากอล์ฟนะเหรอ ถ้าพอมีเวลาพี่ก็กะว่าจะไปทักทายมันหน่อย ”
“จะฝากอะไรพี่ไหมครับ เผื่อพี่ได้ไปเจอกับมัน”
“ครับ” ผมยิ้มๆ
ผมกับพี่นพคุยกันสักพักครับคุณย่าก็ให้ป้านวลออกมาตามเราสองคนเข้าไปในบ้าน
อาหารเช้าเสร็จล่ะ
ผมไม่ค่อยคุ้นเท่าไรครับกับการกินข้าวเช้าๆแบบนี้
ถึงวันไหนจะไม่ได้ไปทำงาน เราก็ขลุกกันอยู่บนห้อง
กว่าจะลงมากินก็ปาเข้าไป สิบ สิบเอ็ดโมงแล้ว
ภาพแบบนี้จึงไม่ค่อยได้อยู่ในหัวผมเลย
แต่มันก็แปลกนะครับ
*
*
*
ทุกคนยังต้อนรับผมดีเหมือนเคยครับ ถึงตอนนี้ผมจะอยู่เพียงคนเดียว
ไม่มีไอ้ลุงคอยนั่งข้าง ๆ เหมือนเดิม
แต่อีกไม่นานหรอกครับ
เวลาแบบนี้ ที่ๆ แบบนี้ พี่นพ สวย คุณย่า ป้านวล และจะมีคนเพิ่มขึ้นมาอีกคนคือไอ้ลุง
อีกไม่กี่เดือน รอ รอ นะเจ้าปอร์
รออีกนิด อีกไม่กี่เดือน เขาก็จะกลับมาแล้ว
รออีกนิด
รออีกนิด
รออีกนิดนะ หนูปอร์
-
สวยและรวยมาก
ถึุงนานแค่ไหน
ก้จะพยายามชิว
(สะบัดบ๊อบ)
"สวยจ๊ะ" ยิ้มจิกๆทีนึง ก่อนจะยกขาแล้วลูบเบาๆให้เขารู้ว่าเรียวยาวแค่ไหน :z2:
-
การได้ระบายกับคุณย่า ถือว่าเป้ฯทางออกที่ดีที่สุดแล้วนะคะ
ดีกว่ามานั่งคิดเองเออเองว่า...อิลุงหายหัวไปเพราะอะไร.... :เฮ้อ:
อีกอย่างการทำบุญกับคนหน้าตาดี ชาติหน้าคงได้เจอกันอีก
อั๊ยพี่นพ...ว่างมะคะเนี่ย :m12: เปลี่ยวใจจริงๆ
แหม...บ้านนี้ดีนักแลช่วยว่าที่หลานสะใภ้ น้องสะใภ้กันสุดพลัง
รอ...อิลุง คัมแบ็คคคคคคนะคะ
+1 จัดให้แด่คนสวยและรวยมาก
-
อยากให้ลุงกลับมาเร็วๆอ่ะ :z3: :z3: :z3:
สงสารเจ้ปอร์ :monkeysad: :monkeysad:
:bye2: :bye2:
-
คุณย่าใจดีที่สุดเลยค่ะ
เข้าใจหนูปอร์มากด้วย
รออีกนิดนะคะเดี๋ยวลุงกอล์ฟก็กลับแล้ว
-
แล้วเมื่อไร จะครบีอะจ๊ะ คนสวยและรวยมาก o13 o13 o13
-
ถ้าอิลุงนอกใจนะ FC จะ :m31: :z6: :beat: ให้ตายไปข้าง :laugh:
พี่ปอร์สู้ๆค่ะ สวยและรวยมากอยู่แล้ว(สรุปมันแปลว่าไรหว่าาา)
-
:undecided: :undecided:
-
:L2: ให้ช่อนี้กับคนสวยและรวยมากครับผม สู้สู้นะครับปอร์
สามช่อของวันให้ดอกไม้คนสวยและรวยมาก
ราตรีสวัสดิ์
อรุณสวัสดิ์
ผมไปนอนแล้ว ฝันดีครับ
ปล.เพลงเพราะมากครับผม
-
ตาลุงน่าตีจริงๆ :m16:
รออีกนิดนะหนูปอร์ :กอด1:
-
:pig4:
เอาใจช่วยค่ะ
-
ความเหงา กัดกินหัวใจ ... อ่านแล้ว จุก เสียด แน่น ไม่รู้ว่าควรจะคอมเม้นอะไรเลยค่ะ ... เพลงก็ยิ่งเศร้าหนัก o7
เหงาซะบ้าง จะได้รู้ว่า ความคิดถึงมีค่าขนาดไหนนะคะ ... ถ้าผ่านมันไปได้ ... ความรักที่มั่นคง ก็อยู่ไม่ไกลเลย
+1 ให้ คนสวย แห่ง บ้านทรายทอง ... อิอิ
-
:L2:
-
...น้องปอร์ ผู้สวย และรวยมากๆๆจ๊ะ ก็สุดที่รัก ขยันเรียนให้ได้เกรดดีๆๆ จะได้มีข้อต่อรองกับป๊ากะม๊า
...ก็ที่จะมาขอ....น้องปอร์ผู้เลอโฉม ในปฐพี...เสกสมรส...ไงจ๊ะ กินน้ำตา..เพิ่มความสวยไปก่อนนะจ๊ะ :laugh:
-
คุณย่าท่านน่ารักจริงๆ เห็นคนสวยและรวยมากเป็นลูกเป็นหลานท่าน
ว่าแต่อิลุงแกเรียนหนักจนไม่มีเวลาออนเอ็ม หรือส่งเมลล์หาคนสวยมั่งเลยเหรอ เฮ่อ เป็นคนคอยมันก็ยิ่งคิดมาก
แต่พี่นพนี่ น่าสนนะคนสวย อิอิ :กอด1:
-
+1 ให้น้องปอร์แล้วนะครับ
...การรอคอยนี่มันช่างทรมานจริงๆ :เฮ้อ:
แล้วยิ่งอีกฝ่ายหายเงียบไปแบบนี้ ก็ยิ่งทรมานเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า
ให้กำลังใจปอร์นะครับ...หวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ
-
อิลุงสงสัยบนไว้ว่าจะไม่พูดกับคนสวยและรวยมากจนกว่าจะเกตเอทุกวิชา o18
ปล. คุณลุงขับรถไปนิมนต์พระมารับบิณฑบาตเลยหรือนี่ ไฮโซจัง
-
อดทนอีกนิดนะคร้า คนสวยย
เป็นกำลังใจให้คร้า :L2:
-
:เฮ้อ:
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย :z3:
-
คุณย่าท่านใจดีมาก ปอร์อดทนไว้นะ อดทนไว้ คิดซะว่าคู่กันย่อมไม่แคล้วกันหรอกนะ
-
คนสวยสู้ๆ :L1:
-
ลุงเปี้ยนไป๋
-
:o12:
คุณย่าน่ารัก :กอด1:
-
ปอร์สวยครับบบ
อย่าเพิ่งคิดอะไรมากนะครับ
รอความจริงเน๊อะ
-
:3123: :3123:
-
:L2:
-
ไม่ทราบว่าใครได้เก็บเรื่องนี้ไว้บ้างครับ
พดีตามอ่านไม่ทัน
ใครใจดี ช่วยส่งเรื่องนี้มาให้อ่านบ้างก็ดีเน้อ
เพื่อเด็กตาดำๆ คนนึง
อยากอ่านมาก
แต่ไม่มีเน็ต ต้องมาเล่นที่ ร.ร.
เน็ตก็อืด
วานนะครับ
-
คุณย่าน่ารักจังเลย
อย่าเครียดมากนะจ๊ะเดี๋ยวจะไม่สบาย
-
:mc4: อ่านทันจนได้
:sad4:
พี่ปอร์ อดใจรออีกนิดนะั พี่กอล์ฟ กลับมาแน่ ๆ
คุณย่าก็ใจดี รักพี่ปอร์เหมือนลูกหลาน
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนรักษาตัวนะคะเดี๋ยวคนสวยและรวยมากจะไม่สบาย
-
ใครพอจะรู้จักเว็บฝากภาพบ้างครับ
รอกวนบอกหน่อยครับ
-
เมื่อคืนไปสวยๆที่ลานเบียร์แถวเซนเวิร์ล
มีถาพสวยไมาฝากครับ เผื่อ FC อยากไปบ้าง
หลังจากที่เดินลงจากBTSแล้ว
ภาพนี้หน้าแพราค่อน
(http://u4.popcornfor2.com/show/40I432c4.jpg) (http://u4.popcornfor2.com/view/40I432c4.jpg)
เดินลงมาเรื่อยๆ ที่บันไดหน้าแพราค่อน
(http://u8.popcornfor2.com/show/84M87604.jpg) (http://u8.popcornfor2.com/view/84M87604.jpg)
เดินมาเรื่อยๆครับ ตามทางลาด
(http://u9.popcornfor2.com/show/95N98783.jpg) (http://u9.popcornfor2.com/view/95N98783.jpg)
ลงมาอีก เดินลงมาอีก
(http://ua.popcornfor2.com/show/a6Oa9890.jpg) (http://ua.popcornfor2.com/view/a6Oa9890.jpg)
(http://ud.popcornfor2.com/show/d9Rdca25.jpg) (http://ud.popcornfor2.com/view/d9Rdca25.jpg)
ตอนนี้เราอยู่ข้างๆลานเบียร์ แล้วนะครับ เก็บภาพมาให้ดู
(http://ue.popcornfor2.com/show/eaSedb81.jpg) (http://ue.popcornfor2.com/view/eaSedb81.jpg)
บรรยากาศงานคริสแมสเขาจัดกันข้ามเดือนเลยครับ
(http://uf.popcornfor2.com/show/fbTfec15.jpg) (http://uf.popcornfor2.com/view/fbTfec15.jpg)
เสียดายเมื่อคืนไม่หนาวเท่าไรครับ ไม่งั้นจะหาคนมากอด
(http://u1.popcornfor2.com/show/1ZF10e33.jpg) (http://u1.popcornfor2.com/view/1ZF10e33.jpg)
เมื่อคืนมีหนุ่มๆน่ารักเยอะครับ เด็กเสริ์ฟชายน่ารักหลายคนเชียว
ใครยังไม่ไปลองไปดูนะครับ
แต่เบียร์แพงน่าดูเลย เยือกละ200 เลยนะครับ
ปล. ภาพที่ลานเบียร์อย่าดูเลยครับ
มันน่ากลัว เอาแค่บรรยากาศรอบๆพอ
-
^
^
ไปเดินเล่นกับใครมาเหรอจ๊ะ น้องปอร์สุดสวยและรวยมาก :man1:
-
:L2:
-
อยากไปกับน้องปอร์คนสวยและรวยมาก...
ได้ป่าวครับ
:z1: :z1:
-
รอ ต่อไป ค๊าบบบ
พี่ปอ..
-
ทุกคนยังต้อนรับผมดีเหมือนเคยครับ ถึงตอนนี้ผมจะอยู่เพียงคนเดียว
ไม่มีไอ้ลุงคอยนั่งข้าง ๆ เหมือนเดิม
แต่อีกไม่นานหรอกครับ
เวลาแบบนี้ ที่ๆ แบบนี้ พี่นพ สวย คุณย่า ป้านวล และจะมีคนเพิ่มขึ้นมาอีกคนคือไอ้ลุง
อีกไม่กี่เดือน รอ รอ นะเจ้าปอร์
รออีกนิด อีกไม่กี่เดือน เขาก็จะกลับมาแล้ว
รออีกนิด
รออีกนิด
รออีกนิดนะ หนูปอร์
***************83*************
ความเหงาที่มี นานวันยิ่งฝังลึกคงไปให้หัวใจ
ไม่มีใครไม่รู้ความเปลี่ยนแปลงของผมเลย
แม้แต่ที่ทำงาน ผมกลายเป็นคนมีโลกส่วนตัวของผมเองไปแล้วครับ
ผมพูดกับตัวเองในบางครั้ง
หรือผมยิ้มโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร
พอยิ่งใกล้วันที่มันจะกลับมา ชั่วโมงนี้ นาทีนี้ หรือ วินาทีนี้ ผมกลับรู้สึกเฉยๆ ชินชา
ไม่แม้แต่จะดีใจ
หรือว่าความเหงา มันมันกัดกินความรู้สึกส่วนนั้นของผมไปแล้ว
ไม่รู้สิครับ ผมอาจตกอยู่ในโลกที่ผมพยายามสร้างขึ้นเอง จนยากที่จะกลับออกมาได้แล้ว
ทุกวัน ในยามเช้า ผู้คนยังยืนรอรถไฟฟ้าในมุมของตัวเองอย่างเงียบๆ ไม่สนใจใคร
และผมก็เช่นกันครับ ยังหาที่ว่างพอที่จะยืน และทำให้ผมรู้สึกว่าที่ๆ ผมยืนในที่ปลอดภัย
จากคนอื่นที่ดูเหมือนจะไม่เป็นมิตรกับผมเลย
หรือแม้กระทั่งผู้คนที่เดินไปมาในยามเย็นของถนนสีลม
ผมกับรู้สึกว่า มันมีแค่ผมคนเดียว
*
*
เวลาผ่านไปช้าๆทีละนาที จนเหมือนโลกหยุดหมุนไปแล้ว
*
*
“ทานไรดีค่ะ เชิญด้านในเลยคะ” เสียงแม่ค้าตะโกนเชิญชวนลูกค้าที่ผ่านไปมาเข้าร้าน
ผมยืนอยู่หน้าร้านสักพักเพื่อซึมซับ และคิดถึงช่วงเวลาที่เกิดขึ้นที่ตรงนี้เมื่อหลายปีที่ผ่านมา
มองไปทางไหน อะไรๆ ยังคงเหมือนเดิม
ตู้ไปรษณีย์ยังตั้งอยู่ที่เดิม ร้านขายของต่างๆยังอยู่ที่เดิมและขายของเดิมๆ
ส่วนที่วนเวียนเข้ามาใหม่คงจะเป็นคนที่อื่นแวะเวียนมาเยี่ยมชมสถานที่แห่งนี้
เช่นเดียวกับผมในตอนนี้
“คุณค่ะโต๊ะที่จองไว้ได้แล้วค่ะ” แม่ค้าเสียงเหน่อ ๆ แจ้งผมหลังจากที่มีลูกค้าเดินออกจากร้านไปแล้ว
“ครับ ขอบคุณครับป้า” ผมเดินเข้าไปยังโต๊ะตัวนั้นทันที
และเลือกนั่งลงที่ๆเดิมที่ใครบางคนเคยนั่งเมื่อหลายปีก่อน
ผมอยากสัมผัสที่ๆเขาเคยนั่งเท่านั้นจริงๆ
ไม่สิ นั่งตรงนี้จะมองเห็นหน้าเขาได้ยังไง
สมองผมยังจินตนาการต่อ
ผมจึงเลือกลุกกลับไปนั่งที่เดิมที่ผมเคยนั่งเมื่อหลายปีเช่นกัน
เพื่อที่ผมจะได้เห็นหน้าเขาชัดๆ
“ป้าครับ ขอข้าวห่อใบบัว 2 ที่ครับ ”
“ค่ะ รอสักครู่นะ”
ผมยังคงนั่งมองสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าผมไม่ได้ละสายตาไปไหนเลย
เบื้องหน้าที่จินตนาการว่าใครคนนั้นกำลังนั่งอยู่ต่อหน้าผม บนเก้าอี้ตัวนี้จริงๆ
ไม่นานครับ ของที่ผมสั่งถูกวางลงบนโต๊ะพร้อมๆกันสองจาน
ผมยกจานอีกใบไปวางไว้ตรงหน้าผม บนโต๊ะ ข้างหน้าเขา
ช้อนส้อมถูกวางไว้บนจาน
แก้วน้ำถูกตั้งไว้ข้างจานข้าวห่อใบบัวนั่น
เหมือนว่ามีคนนั่งอยู่จริง
“มาเดี๋ยวแกะให้นะครับ” ผมพูดในลำคอเบาๆ เกินกว่าที่ใครแถวนั้นจะได้ยิน
ความที่ร้านตั้งอยู่ริมน้ำทำให้ลมพัดเอาความเย็นเข้ามาเป็นระยะถึงจะแดดแรงก็ตาม
“อร่อยไหม” ผมถามตามองยังข้าวห่อใบบัวนั้น
“นี่น้ำครับ”
*
*
“แม่หนูว่าลูกค้าคนนี้เขาดูแปลก ๆ นะ โต๊ะตัวอื่นว่างเขาทำไมไม่นั่ง
จะรอตัวนี้ตัวเดียว แล้วนี่ ดูสิ ทำยังกับว่าที่นั่งอีกที่มีคนนั่งยังไงยังงั้น”
“ช่างเขาเถอะลูก” เสียงแม่ค้า ผมได้ยินครับ และผมเลือกที่จะเงียบ
ทำตามสิ่งที่ผมต้องการจะทำ ผมรู้ครับ ว่าผมไม่ได้บ้าก็เป็นพอ
ผมแค่อยากซึมซับสิ่งที่ผมกับเขาเคยทำร่วมกันเท่านั้น
โดยไม่มีพี่นพ และนนท์
*
*
*
“โพสการ์ดแผ่นเท่าไรครับ”ผมถามเจ้าของร้านหลังจากเลือกอันที่ถูกใจมากที่สุด
ให้เขารู้ว่าตอนนี้ผมกำลังส่งมันจากที่ไหน เพื่อว่ามันจะคิดถึงว่าครั้งนึง
ผมและเขาได้มาที่นี่และยืนอยู่ตรงนี้ด้วยกัน
แต่ลึกๆแล้วผมอยากให้เขารู้ว่า วันนี้ ผมมาคนเดียว ไม่มีเขา
ผมหย่อนโพสการ์ดลงในตู้ๆสีแดงหน้าร้านครับ
หลังจากที่เขียนในสิ่งที่ผมอยากบอกเขาไป
*
*
เวลาแห่งการรอคอยมันยาวนานเสมอ ลมหายใจจึงแผ่วเบาตาม
*
*
**
แสงแดดที่ส่องกระทบยังน้ำทะเลสีฟ้า ทำให้ท้องทะเลยามบ่ายเต็มไปด้วย
แสงระยิบระยับเหมือนกำลังมีงานเต้นรำเกิดขึ้น
ผมทอดสายตาออกไปยังทะเลที่ครามไกลๆ
ผู้คนดูจะมีความสุขเหลือเกินบนเรือรับส่งผู้โดยสาร
เขานั่งเป็นคู่ๆ ดูมีความหวังในวันข้างหน้า
แต่ผมสิแววตาเศร้า ๆ ถูกปิดด้วยแว่นกันแดดสีดำ
ไม่ให้ใครรู้
และนั่งที่เดิมที่ผมเคยนั่ง ถึงแม้ว่าเรือลำนี้จะไม่ใช่ลำเดิมก็ตาม
อย่างน้อยผมก็ได้สัมผัสกับความรู้สึกเก่าๆนั่นได้บ้าง
“ขอกุญแจห้อง........ครับ”
ผมเดินตามทางเดินไปยังห้องหมายเลขตามกุญแจ อะไรๆ ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปคือเวลา และความเหงาที่เพิ่มขึ้น
ผมผลักประตูออกค่อยๆทอดสายตาเข้าไปมองยังในห้อง
ผ้าม่านยังใช้สีฟ้าเช่นเดิม เตียงนอนยังวางอยู่ในมุมเดิม
ถึงแม้ว่าผ้าคลุมเตียงและผ้าห้มจะเปลี่ยนสีไปแล้ว
โต๊ะวางทีวียังตั้งอยู่ที่เดิม
ผมเดินเข้าไปหลังจากสำรวจมันอยู่สักพักครับ
อะไรๆ ยังเหมือนครั้งที่เราสองคนมาด้วยกัน
**
*
*
คืนนี้ดาวยังเต็มท้องฟ้า แสงสว่างจากท้องทะเลเป็นไฟกระพริบดวงเล็กๆ
ผมเดินไปตามชายหาดในเวลากลางคืน โดยไม่กลัวว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับผม
รู้แต่เพียงว่าผมต้องไปให้ได้ ต้องไปที่ตรงนั้นให้ได้
นักท่องเที่ยวเดินเป็นคู่ๆ สวนกับผมระหว่างทาง
ผมหยุดยืนที่ๆเราเคยยืนดูเขาตกปลาหมึก
ที่ๆเราจุดโคมกับเด็กฝรั่งคืนนั้น
แต่คืนนี้ มีแค่ผม
ไม่มีโคม ไม่มีเด็กฝรั่ง และที่สำคัญคือไม่มีไอ้ลุง
*
*
*
ผมยกขวดเบียร์ขึ้นดื่มตามเสียงจังหวะของเพลงที่เปิดจากบาร์บาเล็ก ๆ
เขาเต้นกันเป็นคู่ๆ อย่างสนุกสนาน
บนชายหาดที่ผมและใครคนนั้นเคยกอดกันท่ามกลางผู้คนเป็นร้อยเป็นพัน
ผมกับเลือกในมุนเงียบๆขอบาร์นั่นแทน
“มาคนเดียวเหรอครับ”
“ชนแก้ว กันหน่อยไหมครับ”
“เต้นรำกันไหมครับ”
“พักแถวไหนครับ ไปค้างด้วยได้ไหม”
เสียงแขกแปลกหน้ายังวนเวียนเข้ามาทักทายและบอกสิ่งที่เขาต้องการจากตัวผม
ตลอดระยะที่ผมนั่งอยู่ในมุมที่ผมคิดว่าเงียบที่สุดแล้ว
เสียงเพลงจังหวะเร้าร้อน ไม่ทำให้ความเหงาที่ผมมีอยู่เต็มหัวใจหายไปได้เลย
มีแต่มันจะทำให้เพิ่มมากขึ้น
ผมเดิมกลับห้องพักด้วยอาการเซ ๆ ถึงในตัวผมมันจะมีแอลกอฮอร์อยู่บ้าง
ผมยังควบคุมตัวเองได้ดีครับ
อย่างน้อยการมาเสม็ดคนเดียวครั้งนี้ฉันก็ไม่ได้เสร็จใคร
*
*
*
แต่ละนาทียังเดินช้าๆสำหรับคนรอคอยเสมอ
*
*
“ปอร์ลูก ย่าจัดการสิ่งที่เราอยากได้ให้แล้วนะลูก วางบนโต๊ะในห้องรับแขกนะ หยิบได้เลย”
“ครับย่า”
“เดชไปส่งกูหน่อยได้ไหม” ผมโทรหาเพื่อนรักคนเดียวที่ผมมี”
*
**
“อยู่ได้นะมึงคนเดียว” มันถามผมครับหลังจากที่มันมาส่งผมถึงยังที่หมาย
“อืม” ผมโผเข้ากอดเพื่อนรักน้ำตาไหลเป็นสายทาง
เพื่อนผมลูบหลังผมเบาๆ
“ขอโทษนะที่รบกวน”
“ ไม่เป็นไร ให้กูอยู่เป็นเพื่อนใหม”มันผลักผมออกจากอ้อมกอดมัน
“ไม่เป็นไรเดช กรูอยู่ได้ ไม่ต้องห่วง” เสียงสะอื้นของคนอ่อนแอ
“ไม่ต้องร้องมึง ถ้าจะกลับโทรมาเดี๋ยวจะมารับ”
“ขับรถกลับดีๆนะมึง กรูอยู่ได้จริงๆ ” ผมยกมือขึ้นปาดน้ำตา
แล้วเดินไปส่งมันที่รถ
รถมันขับไกลออกไป จนในที่สุดมันก็หายไปแล้ว
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าใครๆก็พยายามที่จะหนีหายออกไปจากผม
แม้กระทั่งเพื่อนที่ผมรักมากที่สุด ในตอนนี้
ที่นอนถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ
คุณย่าช่วยผมแท้ๆ
ผมไม่ลืมที่จะโทรไปขอบคุณท่านและซื้อของไปฝากคนดูแลบ้านครับ
ผมจัดการเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋ากองไว้โต๊ะข้างๆที่นอนที่ผมเคยนอนครับ
ผมโน้นตัวลงบนที่นอน มือลูบไปทั่วบริเวณที่นอนนั่น ข้างๆที่เขาเคยนอน
ภาพที่เราใช้เวลาอยู่ที่นี่กลับมาให้ผมได้สัมผัสอีกครั้ง
ภาพบนชายหาดยามค่ำคืน
ภาพบนเตียงนี้ที่ผมกำลังนอนอยู่
ภาพลานบ้านใต้ร่มหูกวาง
ภาพที่ตลาดนั่น
ยังวนเวียนเข้ามาผมตลอดเวลาตราบเท่าที่ผมยังลืมตามองเพดาน
*
*
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะเสียงมือถือที่วางอยู่ข้างๆผมดัง
“ครับคุณย่า”
“-----------------------”
“ได้ครับ เย็นนี้ใช่ไหมครับ โรงแรม.............................นะครับ”
“-------------------------------------”
“ได้ครับ ของฝากไว้ที่ฟร้อน ของโรงแรมนะครับ ติดต่อคุณ........ นะครับ”
“----------------------------------------------------------”
“ครับผม ได้ครับ”
“----------------------------------------------------------”
“อยู่ได้ครับ คุณย่าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
คุณย่าวานในสิ่งที่ท่านต้องการแล้วท่านก็วางสายไปครับ
ดีเหมือนกัน คืนนี้หลังจากที่ไปหาอะไรกินแล้วค่อยแวะไปเอาของให้ท่าน
ผมวางมือถือลงข้างตัวอีกครั้ง ตื่นขึ้นมาเวลาก็6โมงกว่าเข้าไปแล้ว
มันยากครับการที่ไม่มีรถเข้ามาที่ตลาดหัวหินจึงลำบาก
แต่ยังดีที่มีลุงเรียกรถรับจ้างให้ไปส่งได้
ขากลับเรียกวินมอไซด์มาส่ง
*
*
ผมถึงตลาดหัวหินเกือบๆ1ทุ่มครับ
ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
ของกินก็เดิม ๆ ร้านขายของก็เหมือนเดิม
ทำไมมึงยังไม่กลับมาอีก มาอยู่ด้วยกันเหมือนวันเดิม ๆ...ผมคิดไป
แม้ค้าขายผลไม้คนนั้น
เรียกลูกค้าด้วยชุดไทยสวยๆ ยังเป็นแบบเดิมที่แกเป็น
ผมเดินไปอุดหนุนแกเหมือนครั้งที่แล้ว
กินหมดหรือเปล่าไม่รู้หรอกครับ รู้แต่ว่าอยากซื้อ
อยากทำแบบเดิมๆที่ผมเคยทำมาก่อนเท่านั้นเอง
ผัดไทยกุ้งสด ดูจะเป็นเมนูแรกที่ผมต้องเลือกทานให้ได้
และร้านเดิมคือคำตอบสุดท้ายที่ผมเลือก
ผัดไทสองจานถูกวางลงพร้อมกันในไม่กี่นาทีหลังจากที่ผมสั่ง
ครับ ผมกินไม่หมดหรอกครับคนเดียว
ผมสั่งเผื่อใครบางคนมากกว่า
*
*
*
ผมถามคนแถวนั้นถึงทางไปโรงแรมที่คุณย่าให้ไปเอาของที่มีคนฝากไว้ให้ท่านครับหลังจากทานเสร็จแล้ว
ผมแจ้งความประสงค์เจอคนที่คุณย่าท่านบอกไว้
รอที่ร็อบบี้ของทางโรงแรมอยู่สักพัก
สามสิบนาทีเห็นจะได้ครับ แต่มันไม่ทำให้คนใจร้อนหงุดหงิดเลย มีเจ้าหน้าที่โรงแรมเดินเข้ามาหาผม
แจ้งว่าของที่มีคนฝากไว้ได้ส่งไปที่บ้านริมทะเลแล้วครับ
แล้วเสียงโทรผมดังขึ้นครับ
คุณย่าบอกผมว่า ทางโรงแรมเขาให้คนไปส่งแล้ว และมันก็คงสวนทางตอนที่ผมออกมา
ท่านบอกว่าทางโรงแรมรู้ว่าบ้านหลังไหนจึงให้คนขับรถไปส่งเลย
ไม่ต้องรอผมมาเอาเอง
ผมให้ทางโรงแรมเรียกรถให้ครับอะไรก็ได้ที่พอจะไปส่งผมที่บ้าน
ไม่นานรถตู้ก็มาจอดที่หน้าโรงแรม
และไปส่งผมที่บ้านทันที
ผมเปิดประตูรั้วเข้าไปเห็นแสงไฟที่ลานหน้าบ้านเปิดสว่างอยู่
ลุงคงเปิดไฟทิ้งไว้รอผมซินะ
ผมเปิดประตูเข้าไปยังบ้าน เสียงคลื่นกระทบหูอยู่ตลอดเวลา
พร้อมกับความเย็นสบายของลมทะเล
ผมเปิดประตูหน้าบ้านริมทะเล ทอดสายตามองทะเลตอนกลางคืน
ท้องฟ้าที่เสม็ดกับที่หัวหินสวยงามจริงๆครับ
แต่ที่นี้จะเงียบมากกว่า เพราะเป็นหาดส่วนตัว
ผู้คนไม่ค่อยพลุกพล่าน นี่ล่ะครับมันทำให้เหงายิ่งนัก
แสงไฟจากเรือหาปลาเป็นเหมือนสีสันของท้องทะเลยามกลางคืนไปแล้ว
“ใคร มาเดินริมทะเลมืดๆคนเดียวนะ” ผมพูดเบาๆ คนเดียว
เขาคนนั้นมองมาที่ผมผ่านความืดของลานหน้าบ้าน
ผมมองเห็นพอเลือนๆครับ เพราะมันไกลเกินกว่าจะมองเห็น ถึงจะใส่แว่นอยู่ก็ตาม
เงามืดนั่นยังคงยืนอยู่กับที่ ตลอดเวลาที่ผมพยายามเพ่งมอง
นาทีนั้นผมไม่ได้คิดไปถึงสิ่งที่เร้นลับหรอกครับ
เพราะบ้านข้างๆยังพอมีไฟสว่างอยู่บ้าง
เขากวักมือเรียกผมผ่านความมืดนั้น
ไม่รู้ทำไมเขามีแรงดึงดูดให้ผมเข้าไปหาขนาดนี้
ผมก้าวเท้าตามแรงดึงดูดนั้น
ผ่านรั้วหน้าบ้านลงสู่ชายหาด
แล้วเดินเข้าไปเรื่อยๆ
เงาดำนั้นก็ค่อยๆ เดินห่างผมออกไปเช่นกัน
ผมเดินผ่านบ้านหลายหลังไม่มีท่าทีว่าเงานั้นจะหยุด
และผมก็ไม่คิดจะหยุดเดินเหมือนกัน
ยิ่งผมเดินเข้าไปหามากเท่าไร
เงานั้นก็ดูเหมือนจะห่างไกลผมออกไปทุกขณะ
เหมือนไม่มีวันที่ผมจะไปถึงได้เลย
คล้ายๆชีวิตจริงของผมกับไอ้ลุงยังไงยังงั้นครับ
ผมตัดสินใจไม่ไปต่อ เพราะผมเริ่มเหนื่อยแล้ว ทรายมันหยาบเกินกว่าจะเดินได้อีก
ตัดสินใจหันหลังเดินกลับมายังบ้านตัวเอง
ซึ่งมันก็ห่างพอดู แสงไปจากพระจันทร์และบ้านริมทะเลทำให้ผมพอเห็นทางเดินกลับบ้านบ้าง
ผมคงบ้าไปแล้ว คงเห็นภาพที่เกิดจากการจินตนาการของตัวเองมากกว่า
มากกว่าที่มันจะเป็นคนจริงๆ ได้
ในที่สุดผมก็เดินกลับมาถึงบ้านจนได้
แต่กลับพบว่าไฟหน้าบ้านดับลงแล้ว
ลุงคงคิดว่าผมเข้าบ้านแล้ว จึงมาปิดไฟ ผมยังคิดในทางที่ดีอยู่ครับ
ผมเดินเข้ามายังลานบ้านทั้งที่มืดๆ
แต่ในบ้านกับมีแสงไฟคล้ายๆแสงเทียนมาจากในบ้าน
สงสัยไฟจะดับลุงคงจุดเทียนไว้ให้
ผมยังคงคิดบวก ไม่คิดว่าเหตุร้ายอะไรจะเกิดขึ้นกับตัวเองหรอกครับ
มีอยู่หลายครั้งที่คุณย่าเตือนว่ามีเหตุร้ายเกิดขึ้นบ่อยสำหรับคนที่ลงไปเดินริมทะเลตอนกลางคืน
แต่ผมก็ได้ลงไปเดินแล้วนี่ ตอนนี้ยังปลอดภัยดี
ผมผลักประตูเข้าไปยังภายในบ้าน
ร่างผมต้องแข็งทื่อ เมื่อผมเห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าผม
ไม่มีแค่แสงเทียนเท่านั้นครับ
ความมืดภายในบ้านทำให้ตาเราทั้งสองปรับสภาพสักพัก
แล้วจึงจะเห็นสิ่งที่อยู่ภายใต้ความมืดนั้น
ใช่ครับ ...ผมเห็นคนๆนึงนั่งอยู่ภายใต้แสงเทียน
เขานั่งอย่างสงบนิ่งอยู่แล้วมองมาที่ผม
เมื่อสายตาผมปรับสภาพแล้ว
เงามืดนั้นกับชัดเจนขึ้น
ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ร่างที่แข็งทื่อของผม
มีน้ำตาไหลออกมา เหมือนว่ามันไม่สามารถจะหยุดได้เลย
ปอร์ครับ...ผม
*http://www.youtube.com/v/TagbwFXoIWA&hl=en_US&fs=1&&autoplay=1&loop=1
-
^
^
:m15: :monkeysad:
กลับมาแล้วสินะ.........ข่าวคราวเงียบหายไปสองสามเดือน.....นึกว่าไปได้ดี..โธ่....
:เฮ้อ: ไปเดินตลาดสามชุกเอย เสม็ดเอย และสุดท้ายหัวหินเอย....แหม...ระลึกถึงความหลังได้
เศร้ามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :เฮ้อ: อิลุงแกจะยังยิ้มได้มะในเมื่อคนที่แกรักนักรักหนา
เค้าเหมือนรู้สึกอยู่คนเดียวในโลก...แบบรู้สึกเหงาโคดๆอ่ะนะ
แล้วนี่..กลับมาจริงๆเรอะ ...วางแผนกับคุณย่าเหรอ :เฮ้อ:
ขอให้ทุกอย่างสงบสุขและผ่านไปด้วยดี
+1 คะ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
นู๋เศร้าอ๊าส์ T^T เหงาจับจิต T^T
-
อ้าว เฮ้ย
งง
-
:confuse:อะไร ใคร ที่ไหน
o8 เค้าคือ ............
:undecided: :undecided:
-
กีสสสสสส พี่ลุงกอล์ฟกลับมาแว้วววว
ดีใจกะพี่ปอร์สวยยย ฮืออ มันเศร้าจิงๆๆนะตอนไปรำลึกความหลังเมื่อครั้งเก่าอ่ะ
แต่ว่าคนที่รอก้อกลับมาแล้ว จะเป็นไงต่อไปนะ
รอตอนต่อไปคร้า :m18:
-
แกทำอะไรของแก อิลุงบ้า :z3:
-
เขาคนนั้นคือ อิลุงใช่ไหม
มาซะทีน้า ปล่อยให้คนสวยฉายเดี่ยวมาหลายตอนละ อิอิ
เข้ามาให้กำลังใจคับ :3123:
-
ลุ้นตลอดเลยเรา อ่านไปลุ้นไป เป็นกำลังใจให้น้องปอร์คนสวยจ้า o13
-
ลุ้นตัวโก่ง
ว่าใช่..รึเปล่า
:call:
-
สงสารปอร์จับใจ
ว่าแต่ใครกลับมาอ่า
-
:m15: กลับมาแล้วใช่ไหม
-
:monkeysad: มากมาย ตอนแรกกลัว.................กลัว.......นุ้งปอร์(แสนสวยและรวยสุดๆ)..จะหลุดโลกเสียแล้ว. :เฮ้อ: โล่งอก...ว่าแต่ใช่คนนั้นที่รอคอยรึเปล่าน้อ :กอด1:
-
:sad4:
-
เขาเป็นใครหนอ... เขามาจากไหน... หุหุ
ลุงกอล์ฟ แน่ๆเลย
-
ใครมาเอ่ย ?...
รอน้องปอร์มาเฉลยนะครับ
..อ่านที่ปอร์ไล่ไปตามที่ต่างๆ แล้วก็เหงาจับใจ :m15:
+1 ให้กำลังใจแล้วนะครับ
...เว็บฝากรูปเหรอ ลอง flickr สิครับ
ไปถ่ายรูปที่ลาน CTW มาเหมือนกัน เสียดายอากาศไม่ค่อยเย็นแล้ว
-
โอ้ย ค้างอย่างแรง
รีบมาเฉลยให้ไวเลยน่ะ ใช่คนที่รอคอยหรือเปล่า
-
ใช่ลุงกอล์ฟหรือเปล่านะ
-
ใช่ลุงกอล์ฟหรือเปล่านะ
ผีครับ :o12:
-
ลุงกลับมาแล้วใช่มั๊ยลุง กลับมาแล้ว ขอให้กลับมาเถอะ สงสารคนสวยจะแย่อยู่แล้ว ลุงกลับมาแล้วทีนี้ไม่ต้องกลับไปอีกแล้วนะ อยู่กับคนสวยตลอดไปเลยนะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
...อารายเนี่ยยยยยยยยยยย.....ค้างงงงงงงงงงงง :z3:
-
จะใช่ไหม :z3: :z3:
ถ้าใช่ขอ :z6: ต้อนรับ
:angry2: หายไปแบบนี้ได้ไง ไม่เห้นใจคนรอบ้างเลย
-
ค้าง...เลยยยย ค๊าบบบ
พี่ปอ
มาต่อ ด่วน
:z13: :z13: :z13:
-
ถ้าเป็นลุงกอล์ฟ ก่อนคนสวยจะโผเข้ากอด เสยคางสักทีก่อนได้ไหม โทษฐานทำเสียน้ำตา :beat:
-
:angry2:
ไำปๆ
-
ลุ้นนนนนนนนนนนนนนนนน
o18
-
ผีไอ้ลุงใช่ไหมค่ะ
-
:L2:
-
อิอิ สวัสดีค่ะ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ววววววว :impress2: เลยโผล่ออกมา :pig4: ปอร์คนสวยและรวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อย่างเป็นทางการ ขอบคุณที่เขียนเล่าเรื่องน่ารัก ^_^ น่าอิจฉา -*- และบางทีก็น่ามั่นใส้ o * o ให้อ่านค่ะ ถึงจะค้างแทบทุกตอน o18
แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพราะ ปอร์สวยและรวยมากกกกกกกกกกก 555
นั่งรอ นอนรอ คุกเข่ารอ ตอนต่อไปอยู่นะค่ะ "v", มาเร็ว ๆ เข้า
ปล.โดนผีหลอก (ให้รักให้หลง) ซะแล้ว
-
อิอิ สวัสดีค่ะ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ววววววว :impress2: เลยโผล่ออกมา :pig4: ปอร์คนสวยและรวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อย่างเป็นทางการ ขอบคุณที่เขียนเล่าเรื่องน่ารัก ^_^ น่าอิจฉา -*- และบางทีก็น่ามั่นใส้ o * o ให้อ่านค่ะ ถึงจะค้างแทบทุกตอน o18
แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพราะ ปอร์สวยและรวยมากกกกกกกกกกก 555
นั่งรอ นอนรอ คุกเข่ารอ ตอนต่อไปอยู่นะค่ะ "v", มาเร็ว ๆ เข้า
ปล.โดนผีหลอก (ให้รักให้หลง) ซะแล้ว
วันนี้วันเสาร์ เขาหยุดราชการครับ
แต่ยังไงก็ขอต้อนรับครับ ขอต้อบรับด้วยความบริสุทธ์ o18 :really2:
-
^
^
^ :z13:จิ้มคนสวยและรวยมากครับผม
-
มารอลุ้นว่าจะใช่ลุงหรือเปล่า
-
:sad4:
-
:monkeysad: กลับมาแล้วใช่มั้ยลุง สงสารน้องปอร์คนสวยและรวยมาก ใจคนรอ มันทรมาน งือออ
-
ตกลง ใครมากันล่ะเนี่ย ให้เดา พี่นพ แน่เลย ขำๆๆๆ เอาฮา :pigha2:
ปล. คิดได้ไงเนี่ยเรา ไม่มีเค้าโครงเล้ย :really2: อาศัยหน้ามึน o22
-
:z13: :z13:
พี่ปอ...
มาต่อออออ
ด้วยยย
-
:o12:
-
ใช่ครับ ...ผมเห็นคนๆนึงนั่งอยู่ภายใต้แสงเทียน
เขานั่งอย่างสงบนิ่งอยู่แล้วมองมาที่ผม
เมื่อสายตาผมปรับสภาพแล้ว
เงามืดนั้นกับชัดเจนขึ้น
ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ร่างที่แข็งทื่อของผม
มีน้ำตาไหลออกมา เหมือนว่ามันไม่สามารถจะหยุดได้เลย
ปอร์ครับ ..ผม..
**********84***********
ปอร์ครับผม
ผม.
ผมกลับมาแล้วครับ
เขาพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ใบหน้า
เสียงนั่นดังมาจากใครคนนั้นที่นั่งอยู่บนโต๊ะ
สายตาผมไม่ได้ละไปจากเขาเลย
แสงสว่างจากปลายเทียน ทำให้ใบหน้าเขาชัดเจนขึ้นครับ
ชัดขึ้น จนทำให้สองมือผมเริ่มชา
หมดเรี่ยวแรงขึ้นมา
สองหูไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งสิ้นครับ
เหมือนมันเต็มไปด้วยเสียงลมวิ้งๆ
ไม่รับรู้ถึงเสียงอะไรที่เข้ามากระทบอีกเลย
สิ่งที่สมองยังคงสั่งงานคือต่อมน้ำตาครับ
มันยังเลือกที่จะไหลลงอยู่อย่างเงียบๆ ของมันต่อไป
เขาคนนั้นลุกขึ้นจากเก้าอี้ช้าๆ เมื่อเห็นว่าผมไม่ตอบสนองอะไรทั้งสิ้น
เขาก้าวเขามาหาผมอย่างช้าๆ
ร่างเขาเริ่มใหญ่ขึ้นๆ เมื่อเขาเข้ามาใกล้ผม
เขาคนนั้นเอื้อมมือมาลูบที่แก้มผม เบา ๆ
เขาพยายามจับคางผมให้เงยหน้าขึ้นไปสบตาเขา
แต่ผมกับปฏิเสธและมองทางอื่นแทน
เขาเอื้อมมืออีกข้างขึ้นมาลูบที่แก้มเบาๆ อีกครั้ง
เพื่อปาดน้ำตาให้หมดไปจากใบหน้า
*
*
*เวลาแห่งความเงียบงันยังปกคลุมทั่วบริเวณนั้น
*
*
*
“ปอร์ครับ” มือทั้งสองเลื่อนลงมาจับที่ไหล่ผม และเขย่ามันเบาๆ
เพื่อเรียกสติผมให้กลับคืนมา จากอาการชาทั่วตัว
“ปอร์ครับ ปอร์ ปอร์ครับ”
น้ำตายังเป็นสิ่งเดียวที่ผมมตอบสนองเขาได้ ในเวลานั้น
*
*
น้ำเสียงเขาเริ่มเปลี่ยนและเรียกชื่อผมถี่ขึ้น
เขาพยายามสบตาผมที่นิ่งเฉยอีกครั้ง
ก่อนที่จะดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้ภายในอ้อมแขนที่ผมไม่ได้สัมผัสมันมานาน
อ้อมกอดที่ผมต้องใช้เวลาอีกนานที่จะทำความคุ้นเคยมันอีกครั้ง
อ้อมกอดที่ตอนนี้มันกลับมาหาผมแล้ว
แล้วทำไมผมกับรู้สึกว่ามันอ้างว่างเหลือเกิน
แขนผมปฏิเสธการตอบสนองครับ
มันยังคงวางแนบตัวอยู่แบบนั้น
“ปอร์ครับ ผมขอโทษ” เสียงจากใครคนนั้น
“ปอร์ครับ ผมขอโทษ” เสียงจากใครคนนั้นเหมือนเดิม
แต่ตอนนี้น้ำเสียงมันเปลี่ยนไปแล้ว
ไอ้ลุงมันร้องไห้โฮออกมา ดังที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินมา
ปอร์ครับ ผมขอโทษ ปอร์ครับ ผมขอโทษ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่แบบนั้น
อ้อมกอดนั้นมันแน่นเกินกว่าที่ผมจะทนได้ต่อไปแล้ว
*
*
*
“ปล่อย” เสียงผมเบาๆ ถูกเปล่งออกมา
“ปล่อย” เมื่อพูดครั้งแรกไม่ได้ผลผมจึงต้องพูดอีกครั้งครับ
“ปล่อยเราไปเถอะ” ผมพูดต่อ
มันผลักผมออกจากอ้อมกอดมัน
มองตาผมสงสัยสิ่งที่ผมเพิ่งเอ่ยออกไป
“ไม่ครับ ไม่ ผมไม่ปล่อยคุณไปไหนทั้งสิ้นครับ
ผมจะกอดคุณไว้อย่างนี้ ตลอดไป”
“ปล่อยเราเถอะ เราเหนื่อยมาพอแล้ว”
“ไม่ครับ ไม่ อย่าพูดแบบนี้เลยครับปอร์ หัวใจผมจะแตกสลายอยู่แล้ว”
“อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม อย่าพูดแบบนี้กับผมเลย ผมกลับมาหาคุณแล้ว”
เสียงโฮ ยังดังอยู่ตลอดเวลาจากไอ้ลุงครับ
ส่วนน้ำตา ยังไหลอยู่อย่างงั้น จากผมเอง
ผมลืมไปแล้วว่ามันกอดผมอยู่นานแค่ไหน
ผมลืมไปแล้ว ว่าผมเสียน้ำตาไปกี่หยด
กับการร้องไห้ครั้งนี้
แต่สิ่งที่ผมรู้คือ
“ปล่อยเราไปเถอะ เราเหนื่อยแล้ว และเราก็หิวมากด้วย”55555
เสียงโฮนั่นหายไปแล้ว
เหลือไว้เพียงความสงสัยที่เกิดขึ้นให้หัวไอ้ลุง
มันผลักผมออกจากอ้อมกอดมันอีกครั้งครับ
มันพยายามหาคำตอบให้แววตาผม
และเรื่องอะไรผมจะให้มันรู้คำตอบนั่น555555
“ไหนมีอะไรกินมั้ง” ผมสะบัดมือมันออกจากตัวผม
แล้วเดินเข้าไปยังโต๊ะที่มีเทียนจุดอยู่ครับ
ผมเลือกนั่งลงตรงที่มันนั่งก่อนหน้านี้ครับ
สำรวจว่ามีอะไรน่ากินบ้าง
มันยังคงหันหลังให้ผมอยู่ครับ
55คงยังสับสนอยู่มั้งครับว่าที่ผมพูดคืออะไร
เสียงหัวเราะดังขึ้นครับ จากมัน
ใช่ครับ หัวเราะทั้งน้ำตานั่นละ ตอนนี้มันเป็นแบบนั้นครับ
มันเดินเข้ามาหาผมที่โต๊ะ ครับ
ใช้สองมือค้ำลงไปบนโต๊ะข้างจานกับข้าวที่วางอยู่
“ปอร์ครับ ผมไม่เข้าใจ”
คำถามนี้ไม่มีคำตอบครับ เพราะปากผมเต็มไปด้วยของกิน
ไม่เหลือช่องว่างพอที่จะเปล่งเสียงออกมาเป็นคำพูดได้
มันนั่งลงข้างๆผม มองผมเอาของกินเข้าปากทีละชิ้นสองชิ้น
และเรื่องอะไรผมจะต้องสนใจมันด้วยละครับ
เพราะช่วงนี้เป็นช่วงของการเอาคืน
เอาคืนให้สาสมกับที่ผมรอมันเกือบหนึ่งปี
หนึ่งปี ที่ทุกลมหายใจเข้าออก มีแต่คำว่ารอ
มีแต่คำว่าที่รัก
และมีแต่คำว่าไอ้ลุง
มันยังจ้องมองผมอยู่ตลอดเวลาที่ผมส่งของกินเข้าปาก
คำถามที่เกิดขึ้นตลอดเวลาพยายามส่งผ่านมาทางดวงตาของมัน
แล้วเรื่องไรผมจะต้องพยายามตอบคำถามว่าเมื่อกี้คืออะไรกัน
สิ่งที่ผมพูดและที่ผมทำเมื่อกี้ มีความหมายว่าไง
ครับ หลบตาเท่านั้น ไม่สนครับ
“ขอน้ำหน่อย” ผมพูดหลังจากที่รู้สึกว่าของกินติดคอ
มันรินน้ำลงบนแก้วเปล่าที่วางอยู่ข้างแก้วไวน์แดง
แล้วส่งให้ผมด้วยสีหน้างงงวยสุดชีวิต
“อิ่มละ นอนดีกว่า” ผมพูดต่อ
พูดจบผมลุกออกจากโต๊ะตัวนั้นทันทีครับ
เหลือไว้แค่มัน โต๊ะตัวนั้น และความ สงสัยที่มีอยู่ของไอ้ลุง
จ๊ากๆๆๆ มันสะใจไหมน้อง มันสะใจไหมน้อง ผมละอยากร้องออกมาเป็นเพลงครับ
การเอาคืนไม่ใช่แค่นี้ครับ
ผมตบหมอนสอง สามทีแล้ววางหัวลงไปอย่างช้าๆ
ห่มผ้าห่มทับร่างบางๆของผมทันที5555555555555555555
มันอ้อมมานั่งอีกข้างครับ
เมื่อผมรู้เช่นนั้นพลิกตัวหนีสิครับ เรื่องอะไรจะให้มันมองหน้าล่ะ
เดี๋ยวหลุดขำออกมาทำไง ไม่เนียนนะสิ
มันยังพยายามจะจับตัวผมให้ตะแคงมาหามัน
แต่ผมไม่ยอมนะสิครับ
จนในที่สุดมันก็ลุกมายืนอีกฝั่งของที่นอน
5555 ใช่ครับคุณทายถูก ผมพลิกตัวกลับไปอีกด้านทันที
มันนั่งลงข้างๆผมครับ
“ปอร์ครับ ปอร์ ” ตัวผมถูกเขย่า
ผมยังทำตัวไม่รู้ไม่ชี้เหมือนเดิม ถึงรู้ก็ไม่ชี้
ปล่อยให้สิ่งที่มันจะเซอร์ไพส์ผมบนโต๊ะนั่นเป็นหมันไปอย่างไม่แคร์
ขอโทษเถอะ นอกจากจะสวยไม่แคร์สื่อ แล้วยังไม่แคร์สามีด้วย555
หลังจากที่ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคนสวยที่นอนอยู่
มันก็นอนลงข้างๆผมนั่นละครับ
เสื้อผ้าก็ไม่คิดจะเปลี่ยน
มันยังเป็นเสื้อเชิ้ตสีสว่าง
กางเกงยืนส์ตัวหนา
ถ้าคาดการณ์ไม่ผิดสงสัยจะลงจากเครื่องแล้ว
บึ่งรถมาที่นี่ทันที
กลิ่นตัวของไอ้ลุงลอยมาเตะจมูกผมตลอดเวลาที่มันนอนอยู่ข้างๆ
นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้สัมผัส
นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้สุดกลิ่นแบบนี้เข้าไปยังปอด
และนานแค่ไหนแล้วที่เราจากกัน ผมถามตัวเอง
เตียงนอนในฝั่งของมันยวบลงไปอีกครั้ง
พลอยทำให้ฝั่งของผมสะเทือนตาม
ผมพยายามเฝ้าสังเกตเหตการณ์ที่ในความมืดกำลังดำเนินไปบนเตียงนั่นภายใต้เปลือกตาที่ปิดสนิท
สังเกตว่าคนที่ผมรักที่สุด มันจะแก้สถานการณ์แบบนี้ยังไง
เพื่อให้ผมยอมคุยกับมัน
และเลิกทำเหมือนมันเป็นธาตุ อากาศไม่มีตัวตน
*
*
เตียงนอนยวบแล้วยวบอีก ก็ยังไม่มีวี่แววที่มันจะทำอะไร
ส่วนผมที่นอนตะแคงอยู่ ก็ได้แต่คอยลุ้นอยู่เงียบๆ
อย่ากลับนะ อย่าได้คิดที่จะไม่ง้อกรูนะ
กรูงอนแค่นี้ มันน้อยไป
เมื่อเปรียบเทียบกับเวลา1 ปีที่มึงหายไป
หนึ่งปีที่กรูขาดการติดต่อจากมึง
และหนึ่งปีที่กรูเกือบจะเป็นบ้าไปแล้ว
*
*
*เวลาผ่านไป
ถ้อยคำ ต่างๆ ยังคงไม่หลุดออกจากปากใคร
เตียงฝั่งของมันยวบลงอีกครั้ง
และมันก็ไม่มีปฏิกิยิยาใดๆ อีกเลย
ตอนนี้ผมยังคงร้องเพลง
รอ ของกระลา
แก้วรอพี่ ของพุ่มพวง
รอทำอย่างนั้นกับเธอ : เอิร์น เดอะสตาร์
หรือแม้แต่เพลงสาวอุบลรอรักของอังคนางค์ คุณไชย5555
นานเกินไปแล้วนะเฟ้ย
อย่างน้อยมึงก็ขยับตัวก็ได้พอให้กรูรู้ว่า มึงยังอยู่ข้างๆกรู
พลิกตัวกลับดีกว่า เล่นตัวมานานแล้ว
อย่างน้อยความสงสารก็มีอยู่ในตัวนางเอกทุกคน รวมทั้งผมด้วย555
จ๊าก เกิดไรขึ้น มันหลับไปแล้ว และถอดผ้าไม่เหลืออะไรเลยสักชิ้น555
เปล่าครับ ไม่ใช่
พอผมพลิกตัวกลับมาเท่านั้นละ ที่นอนว่างเปล่าไม่มีใครเลย
ไม่มีแม้แต่เงา
เส้นผม
เสื้อผ้า หรือ กางเกงใน จีตริง55
ผมตกใจสุดขีด เพราะคิดว่ามันคงงอนและกลับไปกรุงเทพแล้ว
หรืออีกอย่างคงกระโดดน้ำทะเลตายไปแล้ว
เพราะภรรยาไม่ยอมคืนดี55
อุตส่าห์จะมาซะไภ้55
แต่กับล่มไม่เป็นท่า
ตายละเล่นตัวนานไปจริงๆด้วยกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆเมียผิดไปแล้วคุณซะมี
พลีส คาม แบ็ค ทู มี นาว
ผมเปิดประตูหน้าบ้านครับแง้มมันออกเบา ๆ กลัวมันมีเสียง
ถ้ามันมาเห็นแล้วจะเสียฟอร์มนางเอกเจ้าน้ำตา
แล้วสอดส่องสายตาหาใครคนนั่น ว่ามันอยู่แห่งหนตำบลใด
แต่แล้วก็ผิดหวังครับ
มองซ้าย มองขวา ก็ยังไม่มีมัน
วิ่งกลับเข้าไปในบ้าน
ห้องน้ำ หรือห้องนอนอีกห้องก็ไม่มีมัน
ตายแล้ว เครียด
วิ่งกลับไปเปิดประตูหน้าบ้านอีกครั้งครับ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมันมาอีกแล้วครับ
เหงาดำๆ มันกลับมาอีกแล้ว
ที่เดิมเป๊ะเลย เพียงแค่ต่างกันที่เวลาเท่านั้น
แล้วอีกอย่างชุดเดิมอีกด้วยครับ
จะว่าไปแล้วก็ไม่น่าจะใช่ไอ้ลุง
เพราะเมื่อมันก็ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงยีนส์อะไรอยู่นี่
แล้วมันไปเปลี่ยนตอนไหนกัน
เพราะถ้ามันเปลี่ยน แล้วในห้องไม่เห็นมันจะกองหรือพาดไว้ตรงไหนในบ้านเลยนี่
ผผผผผีเปล่า
สวยเริ่มจินตนาการแล้วสิครับ
ครั้งแรกกรูทำไมไม่กลัวแบบนี้วะ
แล้วพอผู้ชายอยู่ใกล้ เสือกทำเป็นกลัว555
ใช่ครับ มารยาหญิง1800เล่มเกวียน
ผมจ้องมองเหงาดำ นั่นอยู่นาน
นานจนเกินที่ผมจะควบคุมตัวเองได้แล้ว
เหงาดำๆนั่นเหมือนมันมีแรงดึงดูดมหาศาล ยังกะขั้วแม่เหล็ก บวกและลบก็ไม่ปาน
ผมก้าวเท้าออกจากตัวบ้านช้าๆ
ผ่านประตูรั้วที่กั้นลานบ้านกับริมทะเลนั่นอีกครั้ง
ทรายยังหยาบเกินไปที่ผมจะเดินให้เร็วทันเงาดำๆนั้น
ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งแรก กลับเข้ามาให้ผมได้รับรู้อีกครั้ง
ว่านั่น.... มันเพิ่งเกิดขึ้นกับผม
และนี้ มันกำลังฉายซ้ำอีกแล้ว
แต่ถึงจะรู้ว่า มันกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้งมันก็..มันก็
สายเกินไปที่จะควบควมตัวเองได้แล้ว
ผมยังเดินตามเงาดำนั้นต่อ ไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้จักเหนื่อย
“นั่นใครครับ” ผมเอ่ยถามเขา เมื่อผมคิดว่าระยะห่างระหว่างผมกับเขาไม่มากเกินไป
พอที่เขาจะได้ยินผมบ้าง
แต่แล้วกลับไม่มีเสียงตอบกลับมาเลย
มีแต่เขาจะเดินห่างออกไปเรื่อยๆหลังจากที่ผมเอ่ยถาม
“นั่นใครครับ” ผมเอ่ยถามถึงเขาอีกครั้ง ดังขึ้น
ตอนนี้ผมเริ่มขนลุกแล้วสิครับ
เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับผมตอนนี้
,มันดูเหมือนว่าคุ้นเคย แต่กับไม่ใช่
ผมสัมผัสได้ แต่มันเบาเหลือเกิน
หรือว่าผม จะ….
จะเจออะไรที่เหนือสิ่งที่เราควบคุมมันได้
แล้ว..แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมในบ้าน บนเตียง
บนโต๊ะนั่น
หรือมันจะเป็นมโนภาพที่ผมสร้างขึ้นเอง
สร้างขึ้นว่ามันกลับมาแล้ว
แต่ความจริงคือไม่
หรือผมเป็นบ้าไปแล้วเหรอนี่
ภาพต่างๆในบ้านยังวนเวียนเข้ามาในหัวครับ
บวกกับภาพครั้งแรกที่เกิดขึ้น ตีกันไปหมด
ผมเริ่มสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น
สมองมันแย้งกันว่า เรื่องจริง หรือเรื่องที่ผมจินตนาการไปเอง
ผมขยี้ตาทั้งสองอีกครั้งครับ
แต่ทำไมเงาดำๆ นั่นมันไม่หายไป
ผมขยี้สองตาอีกครั้ง เขาก็ยังไมได้หายไปไหน
“นั่นใครครับ”ผมร้องถามเขาสุดเสียงที่ผมมีในตอนนั้น
*
*
*
“อยากรู้ก็ตามมาสิครับ” เสียงนั่นตะโกนมา
ช่วยผมด้วยครับ
ผมสับสนเหลือเกิน
-
:เฮ้อ: :z3: :z3:
บอกตรงๆปวดม้ามมาก :angry2: ไม่รู้อันไหนจริงอันไหนฝัน
เอ..หรือว่ามันจริงทั้งหมดกันนะ :เฮ้อ: เพลียใจอิลุงมาเซอร์ไพรส์ถึงที่นี่เลยชิมิ
ไม่คิดนะว่าอิลุงจะปล่อยให้แฟนนอนอืดไปทั้งงอนๆแบบนั้นอ่ะมันไม่ใช่วิสัย
มันต้องง้อให้ถึงที่สุดดิ...หรือไม่ก็ต้องพยายามแตะเนื้อต้องตัว การสัมผัสอ่ะบางทีแถบไม่ต้องพูด
หรืออธิบายอะไรเลยก็ได้นะ ..........
.....คนสวยและรวยมากโดนล่อลวงไปทางริมหาดหนะ
คงไม่โดนจับไปเชือดหรอกนะ o18
+1 เด้อ
-
เพลียจิตมาก
มโนหรือเรื่องจริงกันนี่
หรือจะ dejavu
มาดึกมากๆ อ่ะ กำลังจะไปนอนแย้ว
สวัสดีพี่ปอร์นะครับ ราตรีสวัสดิ์
-
อ้าวเฮ้ย อิลุง
ทำไมฉากเหมือนหนังฆาตกรรมเลยค่ะ
-
:m20:
สวยโดนเอาคืนแหงมๆ
:laugh:
อยากแกล้งไอ้ลุงดีนัก
-
นู๋ กำ ลั ง อ่ า น นิ ย า ย ส ย อ ง ข วั ญ อ ยู่ ป่ ะ ค ะ เ นี่ ย ย
ส ง สั ย พี่ ป อ ร์ค น ส ว ย จ ะโ ด น ผี ห ล อ ก แ ห ง ๆ ฮ่ า ๆ ๆ
ผี ท ะ เ ล ซ ะ ด้ ว ย อิ อิ :z1:
-
อ้าว...น้องปอร์เปลี่ยนแนวจาก comedy+drama เป็น สยองขวัญคนอ่านซะงั้น :z3:
แต่ก้อยังรออ่านแบบติดขอบจอเหมือนเดิมจ้า :pig4:
-
สวยไม่แคร์สื่อ แล้วยังไม่แคร์สามีด้วย555 :m20:
สงสัยต่อไปคนสวยจะโดนผีผ้าห่ม :-[
-
มันไม่ใช่ฝันใช่มั๊ย
-
ตกลงกลายเป็นนิยานสยองขวัญไปแล้วหรือนี่
-
อ่านแล้วปวดจิต.. :เฮ้อ:
-
สวยโดนผีทะเลหลอกแน่เลย :sad3:
:man1:นุ้งปอร์สุดสวยและแสนรวย คิดถึงนะ คอมฯที่ทำงาน
มีปัญหาล๊อคอินไม่ได้ เสาร์อาทิตย์กลับบ้านก็ภาระกิจเยอะมีเวลาตอน
เช้านิดหน่อยรีบเข้ามา :man1:สวยก่อน เด๋วต้องเตรียมตัวกลับไปทำงาน
อีกแล้ว ถึงไม่ได้เข้าก็ให้รู้ว่าคิดถึงคนสวยเสมอนะ มะขอ :man1:อีกที
-
กร๊ดดดดด
เ้ดินตามผู้ชายที่ชายหาด :z2:
-
รอตอนต่อไปนะ
-
งี้ดดดดดดดดดดดดด คนเขียนสับสน
คนอ่านก็สับสนคร้าบบบบบบบบบ
ตกลงมานไอ้ลุง หรือว่าผีกันแน่อ่ะ :monkeysad:
-
จบ สวยไม่อยากรู้ กลับไปนอนต่อดีกว่า :laugh:
-
:t3:
-
....ผีหลออกกกกกกกกก..วิ่งลงทะเลไปสงบสติอารมณ์ก่อนดีกว่า
....แต่คราวนี้คงไม่ใช่แล้วมั้ง..น้องกอล์ฟ เอาคืน มากกว่า มีตอบกลับมาด้วยนิ :laugh:
-
:call:
พี่ปอคนสวย
ตอนนี้หลอนมากเลยอ่ะ
หวังว่าคงเป็นลุงกอลืฟนะ ไม่งั้น o18
-
คนสวยและรวยมาก จบได้ค้างคาเป็นที่สุด :serius2: :serius2: :serius2:
-
งง.. ตกลงว่าฝันหรือยังไงกันเนี่ย
แล้วเงาดำคือใครอ่ะ
-
o22
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อะไรอ่ะ พระเอกของเราหายไปหน๋ายยยย แล้วไอ้เงาอะไรเนี่ยมันเป็นใคร น้องปอร์คนสวย ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่อ้ายลุงเราไม่ยอมจริงๆน้า^O^ :m31:
-
กร๊ากกกกกกก ผีหลอก 2 ตอนติด แถมน่าจะผีตัวเดียวกันด้วย ระวังโดนผีลากลงทะเลน่ะ
ปล.ขอต้อนรับครับ ขอต้อบรับด้วยความบริสุทธ์
ประโยคนี้ จะพูดได้อีกนานแค่ไหนหว่า ? :z2:
-
:z3:
เกิดอะไรขึ้น?? ลุงหาไปไหน
ใครก็ได้ช่วยอธิบายที อิชั้น มึน :sad5: o2
-
o22
อ่านตอนนี้แล้ว............ สวยทามปายด้ายยยยยยย
เดี๋ยวคุณลุง เอ้ยไอ้ลุงก็งอลหรอก
-
ระวัง"ผีจับหัว"นะจ๊ะ นู๋ปอร์คนสวย อิอิ
-
นั่นมันใครหว่า
:serius2: :serius2:
-
ราตรีสวัสดิ์ครับคนสวยและรวยมาก :man1:
-
คนจ๋วย เค้ากลัว อ่านตอนนี้แล้วไม่กล้านอนคนเดียวอ่ะ ขอไปนอนด้วยดิ อิอิ o18
รีบมาเฉลยเร็วๆน้า
-
เงาดำคือใคร?
-
o2 o2
:confuse: :confuse:
-
มานั่งรอน้องปอร์คนสวยและรวยมาก :z13:
-
เค้าเป็นใครหนอ
เค้ามาจากไหน
พี่ปอร์คนสวย ระวังตัวด้วยนะจ๊ะ
-
:confuse:
มันยังไงกันแน่จ๊ะคนสวย
-
:man1:รอคนสวย
-
กำลังจะเริ่มอ่าน ...
อ่านจบแล้วจะมาเม้นท์ต่อน่ะจ๊ะ :L2:
-
กำลังจะเริ่มอ่าน ...
อ่านจบแล้วจะมาเม้นท์ต่อน่ะจ๊ะ :L2:
ขอต้อนรับครับ
ข้อควรระวังในการอ่าน
ห้ามสวยเกินกว่าหนูปอร์เท่านั้นเป็นพอ
:laugh: :laugh:
-
^
^
^จิ้มคนสวย ครับบบบ ว่ะฮ่ะฮ่ะ :z13:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ :man1:
-
ผมขยี้สองตาอีกครั้ง เขาก็ยังไมได้หายไปไหน
“นั่นใครครับ”ผมร้องถามเขาสุดเสียงที่ผมมีในตอนนั้น
*
*
*
“อยากรู้ก็ตามมาสิครับ”เสียงนั่นตะโกนมา
ช่วยผมด้วยครับ
ผมสับสนเหลือเกิน
************85**************
“อยากรู้ก็ตามมาสิครับ”เสียงนั่นตะโกนมา”
“อยากรู้ก็ตามมาสิครับ”เสียงนั่นตะโกนมา”
“อยากรู้ก็ตามมาสิครับ”เสียงนั่นตะโกนมา”
เสียงนั่นแทรกผ่านเสียงคลื่นเข้ามา
ผมยังลังเลที่จะเดินเข้าไปเพื่อให้รู้ในสิ่งที่ผมสงสัยครับ
เงาดำนั้นหยุดอยู่กับที่ เหมือนกำลังให้ผมเดินเข้าไปหา
นาทีนี้ผมไม่รู้หรอกครับ ว่านี่คือความจริง
หรือสิ่งที่ผมกำลังฝัน
ใช่ครับ หลายคนอาจมองว่าผมบ้าไปแล้ว
และมันจะต่างอะไรล่ะ ถ้าตอนนี้ผมไม่รู้ว่านี่คือเรื่องจริงหรือแค่ฝันไป
ลมทะเลพัดเข้าหาฝั่งตอนกลางคืน
ทำให้ผมรู้สึกหนาวขึ้นมาครับ
แปลกนะในฝันผมยังรู้สึกหนาว
จนทำให้ผมต้องยกมือทั้งสองขึ้นมากอดอกไว้
น้ำทะเลยังซัดเข้ามายังชายฝั่งตลอดเวลา
ไม่รู้สึกว่ามันจะเหนื่อยแต่อย่างใด
แต่ผมสิครับ ไม่มีคำบรรยายว่ามันมากแค่ไหน
“ใครครับ” ผมยังพยายามที่จะถามในสิ่งที่ผมอยากรู้
“เดินเข้ามาสิครับ ปอร์” เขาเรียกผมซะขนาดนี้ ผมยังจะฝันอยู่หรือเปล่า
ผมเดินเข้าไปอีกครับตามคำชวน คำบอก ของเขาคนนั้น
ตอนนี้ระยะห่างระหว่างผมกับเขา เหลือเพียงแค่ช่วงแขนเดียวเท่านั้น
ผมชั่งใจอยู่นานครับว่าจะเอื้อมมือไปสัมผัสให้รู้เลยดีไหมว่าเขา คนนั้นมีตัวตนจริงหรือเปล่า
ครับ
แล้วถ้าไม่ใช่ล่ะ เมื่อคิดแบบนั้นผมจึกชักมือกลับมาทันที
“ นานแค่ไหนแล้วครับ ที่ผมทิ้งคุณไว้เพียงลำพัง” เสียงนั่นมัน..
“นานแค่ไหนแล้วครับปอร์ นานแค่ไหนแล้วครับ ที่เราไม่ได้มาที่ตรงนี้ด้วยกัน ” เสียงนั่น
“นานแค่ไหนครับ ที่ผมจากคุณไป”
ผมก้มหน้าลงมองเม็ดทรายที่ไม่สามารถจะนับได้
รอยเท้าของเขา….
รอยเท้าของเขาฝังอยู่บนเม็ดทรายนั่น
“กอล์ฟใช่ไหม”
เงาดำนั่นเงียบไป
“กอล์ฟหรือเปล่าครับ”
ผมตัดสินใจเอื้อมมือไปลูบแผ่นหลังของเขาเบาๆ
เพื่อให้รู้ว่านี่ไม่ใช่ฝัน
ความอบอุ่นจากแผ่นหลังของเขา
*
*
*
คือสิ่งที่ผมได้รับ
ทำไมมันคล้ายกับคนที่....ผมเคย.............นี่ไม่ใช่ฝันใช่ไหม
ใช่ครับ ผมเอื้อมมือไปสัมผัสแผ่นหลังเขาอีกครั้ง
คราวนี้มันยาวนานกว่าครั้งแรก
และเขา..เงาดำนั่น ก็ไม่ได้ละห่างออกไปจากมือผมเลย
เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม..ผมคิด
ปอร์...คนที่พยายามหนีให้ไกลจากเราตลอดเวลา
กับเงามืดนี้....เขาคือคนๆเดียวกันใช่ไหม
นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้สัมผัสความอบอุ่นแบบนี้
ผมยังเลือกที่จะวางมือไว้บนแผ่นหลังเขานานเท่านานตามที่ผมต้องการ
เพื่อให้ผมได้แน่ใจว่านี่คือเรื่องจริง
ไม่หรอกครับผมไม่หยิกตัวเอง ให้รู้สึกเจ็บ เพราะผมไม่ได้เอาจากหนังมาใช้
ผมจะใช้ความรู้สึกที่ผมมีมากกว่า ตอบผมว่านี่คือเรื่องจริง หรือละเมอ
เมื่ออะไรๆ ชัดเจนขึ้น
ผมสอดมือทั้งสองเข้าไปโอบล้อมเขาไว้จากทางด้านหลัง
กอดเขาเข้าหาตัวเองให้แน่นที่สุดเท่าที่ผมจะทำให้ครับ
“คิดถึงจังเลยครับ”
*
*
*
*
คำพูดแรกหลุดออกจากผมเมื่อทุกอย่างดูเป็นเรื่องจริง
เขาลูบที่มือผมเบาๆเหมือนเป็นคำตอบว่าไม่ต่างกันเลย
หรือมากกว่าด้วยซ้ำ
แก้มซ้ายผมยังวางแนบแผ่นหลังเขาตลอดเวลา
“คุณคิดถึงผมบ้างไหม” ผมเองละครับที่พูด
ไม่มีเสียงตอบรับอะไรเลยนอกจากเสียคลื่นลม
*
*เวลาแห่งรัตติกาลยังเดินไปอย่างช้าๆ
*
*
เชื่อไหมครับ ผมอยากอยู่แบบนี้นานๆ ไม่อยากให้เขาหันมา
เพราะถ้าไม่ใช่อย่างที่ผมคิดไว้
ผมเองนั่นละครับ คือคำตอบของคนที่กำลังบ้า
“ปอร์ครับ”
“หือ นี่คือเรื่องจริงใช่ไหมครับ ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม”
“แล้วถ้านี่คือความฝันล่ะครับปอร์”
“ถ้านี่คือความฝัน ผมจะรีบตื่นขึ้นมาเพื่อรอคุณในโลกแห่งความเป็นจริง
แต่ถ้านี้คือความจริง ผมจะขอให้คืนนี้ยาวนานกว่าคืนไหน ๆ ”
“ทำไมเหรอครับ”
“เพื่อผมจะได้กอดคุณไว้แบบนี้ให้ยาวนานที่สุด” ผมพูด
“แล้วคุณอยากให้คืนนี้เป็นความฝันหรือความจริง ล่ะครับ”
“ถ้าเรากำหนดได้ ไม่ขอเจ็บปวดทั้งในความฝันและความจริง
คุณรู้ไหมนอกจากมีชีวิตอยู่กับความจริงแล้ว สิ่งที่มันทำให้ผมมีชีวิตอยู่ได้คือความฝันนี่ล่ะ
ฝันว่าคุณจะกลับมาไม่จากไปไหนอีก”
“ผมทำให้คุณเจ็บปวดขนาดนี้เหรอครับ ปอร์”
เสียงลมพัดมาตลอดเวลา
“ผมจะไม่เจ็บปวดเลยครับ ถ้าผมไม่มอบหัวใจให้คุณไปหมดแล้ว ”
“ผมขอโทษครับ ผมขอโทษครับปอร์” เสียงนั่น...
“ทำไมไม่ติดต่อมาบ้างเลยครับ ทำไมคุณใจร้ายแบบนี้”
*
เวลาเดินช้าๆ
*
“ถ้าเหตุผลของผม ทำให้เราต้องห่างกันอีกครั้ง คุณยังอยากจะฟังไหมครับ”
ผมเงียบไปชั่วขณะเวลานึง
มือเขายังลูบมือผมเบาๆ
“ถ้ามันเป็นเหตุผลที่ทำให้คุณหายไปจากชีวิตผมอีกครั้ง ผมขอให้นี่เป็นเพียงแค่ความฝันนะครับ ”
ผมปล่อยมือที่กอดเขาไว้ให้เขาเป็นอิสระ
เพราะคิดว่า แม้แต่ความฝันมันยังมีข้อต่อรองที่โหดร้ายกับผม
แล้ว......ชีวิตจริง มันจะยังมีอะไรเหลือไว้ให้ผมอีก
ผมถอยหลังออกมาช้าๆ เพื่อที่จะหันหลังกลับไปยังที่ๆผมเดินจากมา
นั่นคือความจริง
แต่ผมทำแบบนั่นไม่ได้แล้วครับ เมื่อร่างผมถูกกอดไว้ด้วยเงาๆดำๆนั่น
“ปอร์ครับ ผมขอโทษ ผมขอโทษในสิ่งที่ผมได้ทำลงไป ตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงนี้
ยืนอยู่ข้างๆคุณ กอดคุณ และถ้าผมบอกคุณว่านี่คือความจริงไม่ใช่ฝัน
คุณจะเชื่อผมไหมครับ”
*
**
เวลายังเดินช้าๆและเล่นตลกกับเราแบบนี้อยู่เสมอ
*
*
“ผมกลับมาแล้วครับ ผมกลับมาหาสิ่งที่ผมรักมากที่สุดแล้ว”
ผมปล่อยให้เขากอดอยู่แบบนั้นตราบที่เขาต้องการที่จะกอด
อย่างน้อยเขาก็ได้ชดเชยในสิ่งที่เขาต้องทำในช่วงระยะเวลาที่เขาไม่อยู่
เวลาเดินไปเท่าไรแล้ว เราสองคนไม่ได้สนใจสิ่งนี้เลยครับ
และเราสองคนไม่ได้สื่อสารด้วยคำพูดเลย
นอกจากภาษากายแทน เพราะอะไรนะเหรอครับ
คุณคงพอจะรู้
หลายคนบอกว่า ความรัก ไม่จำเป็นต้องบอกออกมาเป็นภาษาพูด
แต่บางครั้งเรายังต้องการได้ยิน
หรือความรู้สึกที่เรามีให้ต่อกัน คำไหนๆคงไม่มีค่าพอ บอกมันออกมา
ใช่ครับผมกำลังพูดถึงภาษากาย
แล้วเราสองคนก็กำลังใช้มันอยู่
เพื่อบอกว่าเรา ปอร์และกอล์ฟ
ผมและมัน คิดถึงกันและรักกันมากแค่ไหน
*
*
*
แสงไฟจากเรือหาปลายามดึกๆ ยังเป็นเสน่ห์ของท้องฟ้ายามค่ำคืนเสมอครับ
ภาพชายสองคนกำลังนั่งอยู่บนหาดทราย
ใช้เวลาในค่ำคืนนี้ด้วยกัน
ด้านหลังเป็นบ้านพักส่วนตัว
ต้นหูกวางกำลังโบกไสว ลู่ตามแรงลม
คลื่นกำลังซัดเข้าหาฝั่ง
ชายอีกคนกำลังพิงใหล่ของอีกคน
และมืออีกคนโอบกอดที่เอวอีกคน
โดยเขาทั้งสองมองออกไปยังจุดเดียวกัน
คือ ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว
คุณกลับมาแล้วจริงใช่ไหม
คุณกลับมาแล้วใช่ไหม...ไอ้ลุงของผม
*
*
*
“ผมว่าเรากลับเข้าบ้านก่อนดีไหมครับปอร์” เสียงจากไอ้ลุงครับ
หลังจากที่ผมจามออกมา
“อยู่แบบนี้นานๆ ได้ไหม” ผมยังพยายามต่อรองในสิ่งที่ผมเสียมันไปช่วงเวลาหนึ่ง
“ครับ” เขาลูบหัวผมเบาๆ
เราสองคนยังอยู่ด้วยกันในความเงียบนั้น
“ผมว่าเรากลับเข้าบ้านเถอะครับ ” เขาพูดอีกครั้ง หลังจากที่ผมจามอีกครั้ง
ผมทำตามเขาด้วยดีครับไม่ได้ขัดขืนขืนอีกแล้ว เพราะผมยังรักตัวเองอยู่
ถึงแม้ในใจอยากจะอยู่แบบนี้อีกนานเท่านานก็ตาม
“มา” เขาส่งมือมาให้ผม หลังจากที่เขายืนตรงอยู่ข้างๆหน้าผมแล้ว
*
*
**
เราสองคนเดินประคองกันไปอย่างช้าๆ บนหาดทรายนั่น
หัวอีกคนซบบนไหล่ มืออีกคนสอดประคองที่เอวอีกคน
เราสองคนเดินไปพร้อมๆกัน
ความสุขที่ผมรอคอยกลับมาอีกครั้ง
กลับมาที่ตรงนี้ ที่ๆ เราเคยใช้ชีวิตร่วมกัน
ที่แห่งนี้ ที่ๆได้ชื่อว่า บ้านแห่งการรอคอยการกลับมาที่มันเป็นจริงแล้ว
*
*
*
*
*
*
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งครับ
หลังจากที่รู้สึกว่าตัวเองตกอยู่ภายใต้สายตาคู่นั้น
ภายในห้องนอน ตอนนี้เปลี่ยนจากความมืดในยามราตรี
เป็นยามเช้าของวันใหม่
สายตาคู่นั้นยังจ้องมองมาที่ผมตลอดเวลา
กลิ่นปากอ่อนๆที่ผมเคยดมในยามเช้า..
ผมสัมผัสมันได้อีกครั้ง
เขาใช้มือจับไรผมแล้วจูบที่หน้าฝากซ้ำแล้วซ้ำเล่า
นานแค่ไหนไม่รู้ที่เขาทำแบบนี้
เหมือนเป็นความฝัน
โดยที่ผมไม่รู้ว่าตัวเอง หลับไปอีกตอนไหน
*
*
*
*
ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเวลาก็เลยเข้าไปเกือบเที่ยงแล้วครับ
สิ่งแรกที่ผมต้องมองหาทันทีคือความจริง ไอ้ลุง
แต่แล้วผมกับไม่เห็นมันอยู่ข้างๆอีกแล้ว
ใจหายขึ้นมาแล้วสิครับ
ผมพยายามลุกขึ้นจากที่นอนครับ
รู้สึกว่าผมปวดเหมื่อยจนกว่าจะทำได้
“ปวดหัวจัง”
ผมยังพยายามลุกขึ้นนั่งให้ได้
อยากรู้ว่าเขาไปไหน
และผมก็ต้องผิดหวังครับ เมื่อมองไปไหนก็ไม่ได้เจอเขา
ผมพยายามพาร่างที่กำลังป่วยออกไปยังลานบ้าน
ก็ยังไม่เจอเขาอยู่ดี
หวังว่าเขา................คงมีตัวตนจริงๆนะ
ไม่ใช่แค่ฝันไป
*
*
*
*
“คุณปอร์ตื่นแล้วเหรอ” เสียงลุงคนดูแลบ้าน
“ครับลุง” ผมตอบไปเสียงแหบๆเพราะเจ็บคอ
“แล้วนี่ ”
“คุณกอล์ฟ เหรอครับ ขับรถออกไปได้สักพักแล้วครับ เห็นบอกว่าจะไปซื้อยาแก้ไข้”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนี่มัน มัน
http://www.youtube.com/v/PbJjF8zMHg8&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
-
ทำไมเพลงเศร้าแบบนี้อ่ะคะ :sad4:
ลางร้ายเหรอ ..........หรือยังไง...............งงงง
:เฮ้อ: อิลุงมันกลับมาแล้ว แต่ค.สุขมันจะอยู่เพียงครู่เดียวงั้นเหรอ ม่ายยยยยยยยยย
:z3: :z3: :z3:
บวกให้สวยๆ
-
อิลุงไปซื้อยาแก้ไข้อย่างเดียวหรอ
ทำไมไม่ซื้อ...กับ... มาด้วย
ไม่ได้เรื่องเล้ยยย :angry2:
-
ลุงทำความผิดอะไรไว้ป่าว
แล้วเหมือนกับว่ายังต้องกลับไป
เรียนต่ออีกรึป่าว
-
:laugh:
สวยดีใจมากจนจิตหลุดไปแล้ว
-
ความจริงไม่ใช่ความฝัน
กลับมาแล้วว... :กอด1:
-
:pig4:
ค้างได้อีก
-
ผู้ชายมาตามแล้ว :z2:
-
พี่ลุงกลับมาแล้ว เย่ๆๆๆๆๆ
พี่ปอร์คนสวยจะได้ไม่เหงา หุหุ
-
มากรี๊ด ๆ ๆ เป็นเพื่อนน้องปอร์คนสวย นี่ตกลงไอ้ลุงกลับมาแล้วใช่ไหม ยินดีด้วยเน้อ
-
เหมือนไ จะเศร้าแฮะ
:z6: ท่านลุง ซะเลย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
หวัดดีคับพี่
ผมอ่านมาสองคืนเลยอ่ะคับ
แล้วก็มาถึงตรงจุดนี้จนได้
ดีใจแบบเหมือนกับฝัน :m15:
ดีใจแบบมีน้ำตา :m15:
ดีใจที่ได้เจอเธออีกครั้ง :m15:
และ ดีใจที่มีเธอกับฉันอยู่ด้วยกันตลอดไป :m15:
ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ
-
“ผมทำให้คุณเจ็บปวดขนาดนี้เหรอครับ ปอร์”
“ผมจะไม่เจ็บปวดเลยครับ ถ้าผมไม่มอบหัวใจให้คุณไปหมดแล้ว ”
สู้นะครับคนสวย :sad4:
-
ลุงจะเรียนต่อป.เอกเหรอ หรือว่าเมาแล้วทำผญท้องที่นู้น โอ้ว ไม่นะ :z3:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือนจะสะเทือนใจ กดดันในอารมณ์ยังไงไม่รู้ มันจะมีอะไรต่อไปไหมเนี้ย
ไอ้ลุงคงไม่ไปไหนต่อใช่ม่ะ
ตอนนี้อ่านไป รึสึกอยาก :beat: ไอ้ลุงจัง มันจะโย้กโย้ไปไหน ทำให้คนสวย สับสนอยู่ได้ ไม่ฝันเนอะ ๆ ไม่ฝัน :กอด1:
ถึงจะซึ้งก็เถอะ แต่มันรู้สึกมึน ๆ เบลอเบลอจัง ตกลงไอ้ลุงมันจะว่าไงเนี้ย มันหายไปไหนมาจนป่านนี้
-
ลุงของคนสวยและรวยมาก กลับมาแล้ว
ว่าแต่เหตุผลที่ลุงไร้การติดต่อนี่มันคืออะไรอ่ะคนสวย
หวังว่าคงไม่มีเหตุการณ์ร้าย ๆ เกิดขึ้นอีกน้า
-
อ่านแล้วค้าง..พาลให้เครียด
:z3:
-
รอนู๋ปอร์สวยและรวยมาเฉลยว่าลุงกอล์ฟมีอะไรค้างไว้ อิอิ
-
....น้องปอร์จ๊ะ ยิ่งเขียนยิ่งลึกลับ ยิ่งเขียนยิ่งเศร้านะจ๊ะ
....หวังว่าจุดจบของเรื่องจะไม่เศร้านะจ๊ะ แต่ถ้าเป็นจริงคงต้องยอมรับ....เป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1:
-
ได้เจอกันแล้ว
ดีใจด้วย
-
ทำไมมันเหมือนมีแววว่าจะขมเนี่ย
ว่าแต่อิลุงทำไมไม่ยอมติดต่อสวยอ่ะ อยากรู้เหตุผลมากๆ
ไปแอบทำอะไรผิดไว้รึป่าวเนี่ย
:กอด1:สวย
-
พี่ลุงกลับมา แต่ทำไมมากับบรรยากาศแปลกๆๆ :m28:
เป็นเพราะพี่ปอร์สวยและรวยมาก ดังนั้นจึงต้องมาต่อเร็วๆนะคร้า
-
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อนะ
:undecided: :undecided:
-
เพลงเศร้ามาก
เปงรางบอกอะไรหรือเป่า
-
:z6:
ต้อนรับตามคำสัญญา
ทำไมอ่านแล้วไม่รู้สึกดีใจเลยที่ลุงกลับมา
เหมือนมีอะไรค้างคาใจ ที่สำคัญที่สุดคือหายไปไหน :เฮ้อ:
-
ฝันดีครับคนสวย:man1:
-
ฝันดีครับคนสวย:man1:
คืนนี้จะเลือกฝันถึงใครดีนะ
เพราะเยอะเหลือเกิน 555
:laugh: :m20:
-
:pig4: ที่มาต่อให้อ่านค่ะ
-
:sad4: ทำไมเพลงมันเศร้าอย่างนี้ ...
เป็นกำลังใจให้พี่ปอร์คับ ^^
-
คืนนี้จะเลือกฝันถึงใครดีนะ
เพราะเยอะเหลือเกิน 555
^
^
^ :z13: ขอผมจิ้มคนสวย ฝันถึงผมนะครับ (หัวเราะ)
-
เข้ามารอคนสวยค่า
:monkeysad:
-
:mc4: :mc4:
:pig2: :pig2:
-
:man1: มารอคนสวย
-
ดันรอ o18
-
คนสวยมาต่อด่วน
:call: :call: :call: :call: :call:
:call: :call: :call:
:call:
-
คนสวยมาไหมครับวันนี้ :man1:
-
“คุณปอร์ตื่นแล้วเหรอ” เสียงลุงคนดูแลบ้าน
“ครับลุง” ผมตอบไปเสียงแหบๆเพราะเจ็บคอ
“แล้วนี่ ”
“คุณกอล์ฟ เหรอครับ ขับรถออกไปได้สักพักแล้วครับ เห็นบอกว่าจะไปซื้อยาแก้ไข้”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่มัน มัน
***************86*******************
นี่มัน........ เรียวสตอรี่บอร์ดใช่ไหม
คำบอกเล่าของลุงคนดูแลบ้านเปรียบเป็นเมืองเสียงสวรรค์
ที่ทำให้ชีวิตน้อยๆของหนูปอร์พบกับความจริงว่านี่ฉันไม่ได้ฝันไป
ถึงรู้ว่าตัวเองไม่สบาย ก็พยายามฉีกยิ้มให้กว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ
แม้ว่าจะยิ้มได้ไม่สวยเท่ากับตอนได้รับตำแหน่ง...นางสาวไทยก็เถอะ555
อย่างน้อยฉันก็สวยและรวยมาก จนผู้ชายต้องตายตาม…เช่นตอนนี้
ผมเดินออกไปนั่งรับลมสวยๆอยู่หน้าบ้านครับ
แดดจะแรงยังไงก็ยังพอมีลมพัดมาให้เย็นสบาย
แสงแดดกระทบน้ำทะเล ช่างเหมือนกับจิตใจของสวยในตอนนี้
ที่ มันเต้นระริกระรี้ เหมือนปลากระหรี่ เอ้ยปลากระดี่ได้น้ำ
เอ้ย.........ได้ผู้ชายสิ
มองไปทางไหนก็เป็นสีชมพูไปหมด
เหมือนกับตกหลุมรักใครบางคนใหม่ๆ ยังไงยังงั้นครับ555
เสียงรถวิ่งเข้ามาจอดข้างบ้านอยู่ไม่นานแล้วดับไป
ตายแล้ววววว ฉันสวยหรือยัง ผมถามตัวเอง555
ไม่ทันแล้วล่ะครับ กระจกไม่ต้อง น้ำทะเลก็ไกลเกินที่จะชะโงกตรวจตราดูความสวยของตัวเอง
ขับออกมา ขับออกมา ขับมันออกมาจากข้างใน
ไม่ต้องติดที่ผิวหนัง
ใครๆ ถึงจะได้เห็นความสวย…เพราะเราสวยมาจากข้างใน555
เสียงเดินดังเข้าใกล้เข้ามา
ตอนนี้ผมทำตัวแทบไม่ถูกเลยครับ
ผมยังคงไม่ชิน ทำตัวไม่ถูกที่จะมองหน้ามันในตอนกลางวัน
เพราะมันนานเหลือเกินที่ไม่ได้ทำแบบนี้
อะไรๆก็ดูเขินไปหมด
ต่อมแรดหายเกลี้ยง ไม่คิดจะแตกบ้างเลยใช่ไหม หือ
“ไม่นอนต่อครับปอร์ มาตากลมเดี๋ยวจะไม่สบายหนักกว่าเดิมนะครับ”
แคร๊กๆๆๆ เสียงผมดัตจริต555เปล่าครับเสียงผมกระแอม เหมือนไม่สบาย หลังจากที่มันทัก
ไม่ใช่ส้นทีนติดคอนะครับ55แค่เล่นตามบท
“นอนมาพอแล้ว” ผมตอบ
“นี่ครับยา รอสักครู่นะครับผมเข้าไปเอาน้ำมาให้”
น้ำอะไร จากไหนย่ะ5555 กรูคิดนะ
ไอ้ลุงมันเข้าไปในบ้านแล้วกลับออกมาด้วยน้ำ1แก้วครับ
ยื่นใส่มือให้ผมแล้วก็นั่งลงข้างๆ
“กินซะ ” เสียงเพราะเชียว แล้วมึงจะให้กรูดมเหรอย่ะ555
ผมดื่มน้ำตามหลังจากที่ยาสองเม็ดหายเข้าไปในปากแล้ว
คืนนี้อย่างอื่นก็ต้องหายเข้าไปในปากกรูเหมือนกัน555 ไม่แค่ยา
พระอาทิตย์ขา เอ้ยครับ รีบตกได้ไหม สวยอยากชมพระจันทร์
อยากฮันนีมูนแล้วเจ้าค่ะ
“ไปเถอะครับ เข้าบ้าน ”
กรี๊ด ๆๆนี่มันยังกลางวันอยู่เลยนะ.....สวยดีใจ
“ผมซื้อของกินมาด้วยครับ ทานแล้วจะได้นอน”
ตายล่ะ กรูล่ะดีใจหมดเลยที่ไหนได้เข้าบ้านไปกินข้าวเหรอนี่
แปลกนะปกติ เขากินยา หลังกินข้าว แล้วค่อยนอน
แต่วันนี้ กินยา กินข้าว แล้วนอน….บรือๆๆๆ งง
สลับกันหรือเปล่าคระคุณสามี
สงสัยเครื่องตกหลุมอากาศ สมองมันกระทบกระเทือน
หรือระบบการศึกษาที่นั้น เขาสอนมาแบบนี้
หรือ ๆๆ อะไรต่างนานา
ผมเดินเคียงข้างสามีเขาไปในบ้าน
โดยมันประคองผมยังกะคนเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด เพราะคลอดลูกสาว5555 ....ท้องตอนไหนนี่
เข้าไปในบ้าน มีของกินหลายอย่าง อยู่ในถุงครับ
มันถูกแกะด้วยมือสามี และผมก็พร้อมที่จะกินมันแล้ว รวมทั้งคนแกะด้วย…จ
จ๊าก สยิวไปถึงความสาวที่เก็บมาเป็นแรมปี
ข้าวแต่ละคำพูดส่งถึงปากครับ ด้วยมือผมเอง
ความจริงก็อยากให้ป้อนนะ แต่กลัวจะหวานไปครับ
แบบนั้น ผีทะเลขึ้นลากลงไป แย่เลยนะครับ
ส่วนมัน ก็นั่งอยู่ข้างๆผมนั่นละ ดูผมกินทีละคำๆ จนอิ่มครับ
และแล้วเวลาแห่งการรอคอยก็มาถึงครับ….55 เวลานอน
ผมโน้มตัวลงบนที่นอนอีกครั้ง
โดยมันเป็นคนจัดผ้าห่มให้..................โปรโมชั่นกลับมาอีกครั้งหลังจากที่หายไปเป็นปี
“นอนเถอะครับจะได้หายเร็วๆ” พูดเสร็จก็ยิ้มให้ผมทีนึง
มันจึงกลับไปนอนในที่ๆของมัน
ด้วยฤทธิ์ของกัญชา เอ้ยฤทธิ์ของยา
ทำให้สวยหาวฟ้อๆ ตาจะปิดอยู่แล้ว………คนหรืองู555
กรี๊ดๆ กรูจะโดนลักหลับไหมนี่
ยาที่กิน ยาแก้หวัด หรือยานอนหลับ
ข้าแต่เพื่อนๆ ผีทะเลทั้งหลาย โปรดช่วยเพื่อนสาวด้วย
ถึงจะหลับยังไงก็ขอให้มีความรู้สึกด้วยเถิด เพราะนี่
นี่คือครั้งแรกของเพื่อนสาวเลยนะ…..บ้าไปแล้วกรู
ตาผมเริ่มปิดลงช้าๆ แต่ยังพอรู้สึกว่าพ่อรูปหล่อฝังในคนนี้
ยังนอนมองผมตาปริบๆอยู่ข้างไม่ยอมละสายตาไปไหนเลย
รอกรูหลับละสิ มึงจะได้เริ่มปฏิบัติการพรากความสาวไปจากรูชิมส์
ดีมาก5555 เริ่มเลย จ๊ากส์
*
*
*
*
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาอีกทีก็สบายตัวแล้วครับ555
อย่าคิดไปไกลเลยครับ ผมจะบอกว่าผมแค่หายจากอาการตัวร้อนแล้วก็เท่านั้น
ไฟภายในห้องเปิดไว้ให้พอเห็นแสงสว่างอยู่บ้าง ไม่ได้มืดซะทีเดียวครับ
ไอ้ลุงมันยังมองผมตาปริบๆเช่นเดิม55
คงหลงในความสวยของผมที่มิได้พบเจอมาเกือบปี
ก็อย่างว่าละครับ สาวๆชาวอังกฤษ ไหน ฤ จะสวยเท่าสาวเอเชีย
หรือว่าใครจะเถียง5555 แม่จบตบเข้าให้
“ หิวไหมครับ ” อีกแล้วนะมึง หลายแง่หลายง่ามเชียว
ผมยิ้มแต่พองามครับ เดี๋ยวมันจะหาว่าผมเห็นเรื่องแดกเป็นเรื่องใหญ่
“อาบน้ำก่อนไปดีไหมครับ” น่าน อยากเห็นน้องปอร์น้อยๆชิมิ ทำเป็นจอมวางแผน
“ค่อยกลับมาอาบก็ได้ครับ” ผมตอบ ไม่ได้กลัวน้ำนะครับเพราะไม่ใช่สวยแล้วบ้า
แต่กลัวมันจะยาวนะสิ555
*
*
*
คนขับรถของผมถอยรถเข้าไปจอดในวัดหัวหินอีกครั้งครับ
ภาพวันเก่าๆเริ่มกลับมาอีกครั้ง
ผมนั่งไปยิ้มไป
ส่วนมันนะเหรอ พยายามมองกระจกมองหลัง ถอยเข้าไปจอดยังที่ว่างระหว่างรถสองคัน
ผมวางเท้าซ้ายลงบนยังลานวัด ด้วยกิริยาสำรวม
ไม่ใช่เพราะวัดนะครับ
แต่ด้วยกลัวรองเท้าแก้วเกิดรอยร้าว5555
เดินอ้อมไปหาสามีทันที
มันจับมือผมทันทีที่ผมเดินไปถึงมัน อย่างไม่คิดที่จะขออนุญาตเลย
นิสัย......ผมคิดในใจ
เราเดินข้ามถนนช้าสุดเท่าที่จะทำได้ครับ
ไม่ได้คิดจะอวดว่าหนูมีสามีแล้วนะครับ
แต่ถนนมันโล่งจนไม่ต้องรับอะไรมากมาย
ผู้คนบางตาเกินกว่าจะต้องเบียดเสียดกันไปมา
เราจึงไม่ต้องรีบเดินอะไรมากมายครับ
แน่นอน......มันอยากแดรก ผัดไทยกุ้งสดที่ผมเพิ่งแดรกไปเมื่อคืน
แต่เมื่อสามีขอมา สวยก็ ต้องไม่ได้กินมาก่อนใช่ไหมครับ55
แล้วผัดไทสองจานก็วางอยู่หน้าเราสองคนพร้อมที่จะให้มัน
ได้หวนรำลึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นตรงนี้
ส่วนผมเหรอ เมื่อคืนนี้ครับ เปล่าสิ ไม่ใช่นะ
มันกินผัดไท อย่างไม่กลัวว่ามันจะติดคอตาย
ผมก็อารมณ์จ้องมองหน้ามัน ยิ้มๆๆ สวยๆไป
เป็นความสุขที่หาไม่ได้ครับ ถ้าไม่มีแฟน555
ผมยังคงมองมันแดรกอยู่เรื่อยไป ไม่คิดจะแดรกในส่วนของตัวเองเลย
“น้ำครับ เดี๋ยวติดคอ ”
“ปอร์ไม่ทานเหรอครับ” มันพูดครับ เส้นผัดไท ยังเต็มปาก
นี่ครับ นิสัยผู้ดีชาวอังกฤษติดมันมา
5555
“แค่มองคนกินมูมมามก็อิ่มแล้ว” ผมแซวมัน
“คิดถึงมากไหม” ผมถาม
“ครับ” มันตอบแต่มันมองที่จานผัดไทยตลอดเวลา
“คิดถึงก็กินเยอะๆ นี่กุ้ง” ผมคีบส่วนของผมให้มัน
“ไม่ใช่คิดถึงกุ้งครับ คิดถึงเจ้าของกุ้งต่างหาก”
“อ้าวเหรอ นึกว่าจะไม่ได้ยินซะแล้วสิ” ผมแซวเล็กๆ
มันเงยหน้าขึ้นมามอง
“ที่นั่นไม่มีกินเหรอครับ”
“มีครับ แต่ไม่อร่อยเลยครับ สู้ที่นี่ไม่ได้เลย” มันยิ้ม
ผมยังมีความสุขกับการมองมันกินไปเรื่อยๆครับ พรางตักในส่วนผมไปให้มันเรื่อยๆ
น้ำมะพร้าวถูกส่งให้มันเรื่อยๆครับ
แต่มันเลือกที่จะดูดทั้งที่แก้วอยู่ในมือผมมากกว่าที่จะจับแล้วดื่มเอง
สวยไม่อายครับ แต่ชอบ ให้บริการสามี555
เปล่าหรอกครับ คนน้อยมากกว่า ทั่วบริเวณจึงไม่ค่อยมีคนสนใจ
ว่าแล้วสวยก็จูบปากแลกลิ้นกับสามีและมีเพศสัมพันธ์ซะเลย 555ที่ร้านผัดไท
จ๊าก แสบไปหมดแล้ว555 ไหนจะพริก ไหนจะน้ำส้ม น้ำตาล
หลังจากแดรกเสร็จ มือผมก็ถูกประสานจากอีกมือหนึ่งตลอดระยะเวลาที่เราสองคนเดินไปตามครับ
อย่างไม่แคร์ใคร
มีบ้างสายตาหลายคู่อาจมองมา ที่เราสองคน
แต่ส่วนมาก เขาคงมองว่ามันเป็นเรื่องปกติแล้ว...หรือเปล่า
ไอ้ลุงแวะเข้าไปทักแม่ค้าชุดไทยนั่น
พร้อมผลไม้ติดมือออกมาครับ
ผมว่านี่คือเสน่ห์อีกอย่างของ ตลาดหัวหินในยามค่ำคืนเชียวล่ะ
หลังจากที่เราเดินอยู่นานครับ
ก็ได้เวลาที่ผมและไอ้ลุงจะกลับบ้านแล้วสิ
*
*
*
รถค่อยออกตัวมุ่งหน้าไปทางเขาตะเกียบครับ555 เดาได้ละสิว่าบ้านอยู่แถวไหน
มันเลี้ยวลงถนนเล็กๆขับช้าไปยังบ้านพักของเรา
บ้านที่คืนนี้จะเป็นสวรรค์ชั้น เจ็ด (ยับ) ของเราสองคน
คืนนี้สินะ ที่มันจะมาทวงสัญญา
ผมเริ่มรู้สึกว่าจะเป็นอย่างงั้น
ผมทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งครับ ในฝั่งของผม
ส่วนมันเหรอครับกำลังล้วงๆ ควักๆๆ5555
อะไรสักอย่างที่อยู่ในกระเป๋าใบเล็กๆ
ครับ..ผ้าขนหนู5555
แล้วเสื้อ กางเกงนอก และ และ และ
และกางเกงใน555 ถูกถอดครับ ต่อหน้าผม
นาทีนี้ผมสิครับที่ต้องอายมันแต่ผมยังจ้องมองมันตลอดเวลา
คิดถึงจังไอ้ลุงน้อย55 ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ
ผมทักทายมัน แต่ในใจนะครับ
ไม่กล้าแสดงออกหรอกครับ
ส่วนมันเหรอครับ ไม่อายสักนิดเลย
เดินไป เดินมา หานั่นหานี่ ตามประสา
แต่ผมว่ามันยั่วยวนผมมากว่าครับ555
“แอบมองอะไรผมครับ”นั่น มันมาแล้ว
“เปล่า” ผมปฏิเสธแล้วดึงผ้าห่มขึ้นไปปิดหน้าครับ
หน้าแดงใต้ผ้าห่มนะสิครับ
ถึงจะเคยอะไรต่อมิอะไรมากกว่านี้
แต่มันนานเป็นปีนะครับอะไรก็ดูแปลกๆไปหมด
ผมเขินจริงๆนะครับ555
ใช่สิ ผมไม่เหมือนคนอ่านนิครับ
มันเดินเข้ามาหาผมแล้วนั่งลงข้างๆ
ดึงผ้าห่มผมออก
“ไหนดูสิครับ คนขี้อาย” ผมเหลือบตาขึ้นไปมองมันช้าๆ
หน้าตายังคงชาๆ เพราะอายครับ
มันก้มลงช้าๆครับ5555
ผมรู้แล้วล่ะว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น
ผมหลับตาลง จินตนาการไปไหนต่อไหนแล้วครับ
“ว่าไงครับคนป่วย จะเบี้ยวผมไม่ยอมอาบน้ำใช่ไหม”
ผมลืมตาขึ้นเพราะคิดว่านานเกินไปแล้ว
ไม่คิสผมสักที รออยู่นะว้อย
ลืมตาขึ้นอีกที มันก็หายเข้าไปยังห้องน้ำแล้วครับ
เซ็งเลย แล้วจะ........กรูตอนไหนละนี่
*
*
*
กว่าที่มันจะออกมาก็นานพอดูครับ
ช่วงเวลาที่ผมรอก็ได้แต่นอนดิ้นไปดิ้นมาเพื่อฆ่าเวลา
แปลกจังทำไมมันไม่ชวนเราอาบน้ำด้วยกัน
ทั้งๆที่ไม่ได้มีกิจกรรมร่วมกันมานาน
เอ๊ะ หรือว่ามันลืม
อืม...หรือว่ามันเบื่อเราแล้ว
หรือว่ามันเคยชินกับการอาบคนเดียวที่นั่น
หรือว่ามันเห็นเราไม่สบาย
อ๋อ เรามีเวลาที่จะอาบด้วยกันทั้งชีวิตนี่
เมื่อคิดไปในทางที่ดี มันก็ทำให้เราสวยและรู้สึกสบายใจขึ้นครับ
สวยคิดบวกนั่นเอง5555
เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงผ่านไป
มันถึงโผล่หน้าออกมาครับ
แต่ไม่ได้แค่โผล่หน้ามันนะครับโผล่หน้าน้องชายน้อยๆของมันออกมาด้วย55
ความหน้าด้านหนีหายไปจากผมอีกครั้งครับ
คนอ่านเคยเป็นไหมครับ
อายก็อาย อยากดูก็ไม่น้อยเลย
แล้วผมจะมีทางเลือกยังไงล่ะครับ
ในเมื่อจิตสำนึกดีกับ เลว มันก้ำกึ่งกัน
จึงได้แต่เลื่อนผ้าห่มขึ้นไปปิดไว้ครับ555
แต่ปิดแค่สันจมูกครับ แต่สองตายังเห็นเหตุการณ์นั้นตลอดเวลา
มันก็ไม่ได้เชิญชวนผมให้ทักทายเจ้ากอล์ฟน้อยแต่อย่างใดครับ
สิ่งที่มันทำคือเดินไป เดินมา เช็ดนั่นเช็ดนี้ ตามประสา
ไม่เว้นแม้แต่ แฟนของน้องปอร์น้อย5555
*
*
“ทานยาหรือยังครับ” ความห่วงใยจากสามี ทำให้ผมแทบไม่ต้องทานยาก็หายแล้ว
มันนอนลงข้างๆผมครับ
“มาเช็ดหัวให้” ผมมันยังเปียกกว่าที่จะนอนได้ครับ
ผมเดินไปหยิบผ้าผืนของผมมาเช็ดให้มัน
“ปอร์ครับ”
“หือ”
*
*
*
“คุณสบายดีนะครับ” ไอ้ลุงถามซ้ำเหมือนมันลืมว่าได้ถามผมไปแล้ว
“สบายดีครับ”
*
*
*
“ปอร์ครับ”
*
** “หือ”
*
*
*
*
“เปล่าครับ”
“มีอะไรหรือเปล่า” ผมยังเช็ดหัวมันเรื่อยๆ
“ผมแค่อยากเรียกชื่อคุณบ่อยเท่านั้นเอง”
“ปอร์ครับ” ผมยิ้ม และยังเช็ดหัวมันต่อ
“ปอร์ครับ”
“ปอร์ครับ”
“ปอร์ครับ”
“แห้งล่ะ สบายไหม”
“อืม ปอร์ครับ”
“มีอะไรหรือเปล่า ” ผมถามมันอีกครั้ง
*
*
“เปล่าครับ นอนเถอะ”
มันพูดจบแล้วมันก็ทิ้งตัวลงบนเตียงข้างๆผม
ผมเดินเอาผ้าขนหนูไปเก็บแล้วก็กลับมายังเตียงนอน
มันนอนตะแคงมาทางผม มองตาปริบๆ
“มีอะไรหรือเปล่า” ผมยังพยายามจะให้มันมีให้ได้
“ไม่ได้เจอกันนานๆ แค่อยากมองหน้าปอร์ครับ ว่าอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้างไหม”
ผมตะแคงและหันไปฝั่งมันบ้าง
“แล้วมีอะไรเปลี่ยนไปบ้างล่ะ” ผมจ้องตามันครับ
มันเอื้อมมือ มาลูบที่ผม
ค่อยๆไล่ลงมาที่แก้ม
จมูก
ปาก
“คิดถึงจังเลยครับ”
“ขอโทษนะครับที่ทิ้งคุณไว้คนเดียว” มือมันยังวนเวียนอยู่บนใบหน้าผมอย่างเดิม
“ปอร์ครับ ขอกอดนะครับ”
แล้วมึงจะขอทำไม
กรูไม่ได้รอมาเป็นปีเพื่อให้มึงกลับมาขอกอดกรูนะ ไอ้เลว เอ้ย ไอ้ลุง
*
*
*
ผมมีคำถามต่างๆมากมายที่อยากจะถามมันครับ
แต่ตอนนี้มันตื่นเต้นและดีใจเกินกว่าที่จะคิดว่าอะไรถามก่อนอะไรควรจะถามทีหลัง
อยากถามว่าสบายดีไหม เป็นร้อยเป็นพันครั้ง
ถ้ามันยังอยากตอบผมทุกครั้งที่ถามโดยไม่รู้สึกเบื่อ
เหมือนที่มันอยากเรียกชื่อผมไปเรื่อยๆอย่างที่มันบอก
อยากมองหน้ามันทุกๆนาที ถ้ามันยังอยากที่จะมองผมตอบกลับมา
และอยากอยู่ข้างๆ มันแบบนี้ ถ้ามันยังต้องการ
เพื่อที่ทุกๆเช้า จะมีใครคนนึง รอให้ใครอีกคนนึงตื่นขึ้นมา
เพื่อเป็นคนแรกที่ได้เจอ
-
:กอด1: พี่ปอร์คับ
แหะ ๆ รู้สึกเหมือนมันจืด ๆ ยังไงไม่รู้นะครับ คือมันจืด ๆ อ่ะคับ
แต่เข้าใจว่าคงดีใจที่เพิ่งได้เจอกันหน้ากัน เลยยังไม่ได้คุยอะไรกันมาก
แล้วที่พี่กอล์ฟหายไปนี่จะสารภาพเมื่อไหร่คับว่าไปทำอะไรมา?
ฮ่า ๆ รออ่านตอนต่อไปนะครับ
ฝันดีครับ
-
มาแล้ว รอตั้งนานครับ อ่านก่อนนะ ได้ครับอ่านจบแล้วจะนอนนะครับคนสวย ก็รอคุณนั่นแหล่ะ :man1: ฝันดีครับ
-
ถ้ามันยังอยากตอบผมทุกครั้งที่ถามโดยไม่รู้สึกเบื่อ
เหมือนที่มันอยากเรียกชื่อผมไปเรื่อยๆอย่างที่มันบอก
อยากมองหน้ามันทุกๆนาที ถ้ามันยังอยากที่จะมองผมตอบกลับมา
และอยากอยู่ข้างๆ มันแบบนี้ ถ้ามันยังต้องการ
เพื่อที่ทุกๆเช้า จะมีใครคนนึง รอให้ใครอีกคนนึงตื่นขึ้นมา
เพื่อเป็นคนแรกที่ได้เจอ
:man1: ฝันดีครับคนสวย
-
:pig4: ปอร์คนสวยคิดบวกและรวยมากๆ จ้า
-
ดีกานซะทีนะ
-
ทำไมคนสวยไม่เผด็จศึก :m16:
-
ทำไมคนสวยไม่เผด็จศึก :m16:
o13เห็นด้วย ไอ้ลุงไม่ทำน้องปอร์จัดให้ไปเลย 5555+
-
:กอด1:
ลุงน่ารักสุดๆ
โคตะระสุภาพชน
แตว่า
:laugh:
คนสวยแอ๊บหื่น
สงสัยคนสวยต้องเริ่มก่อน
ไม่งั้นชาตินี้ไม่ต้องหวังแล้ว
:m20:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
พี่ลุงจริงๆด้วยอ่ะ หุหุ
-
แล้วมันจะเป็นอย่างไรต่อ
:undecided: :undecided:
-
หลังจากนี้ อีลุงก็ต้องกลับไปอีกชิมิ
แล้วสวยก็ต้องเศร้าอีก
อาจจะไม่ได้กลับไปเรียนต่อ
แต่อาจจะไปทำอะไรผิดเอาไว้
อ่านแล้วรู้สึกแบบนี้อะ
หรือคนอื่นว่าไงคับ
-
ลุงกอล์ฟตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ได้เลย
น้องปอร์คนสวยจัดการเลยจ๊ะ อิอิ
-
ในที่สุดคนสวยก็ลงเอยกับลุงซักที :L1:
ใช่สิ ผมไม่เหมือนคนอ่านนิครับ
วรรคเนี้ย ว่าผมหื่นเหรอ :haun4:
:pigha2:
-
นอกจากจะสวยและรวยมากแล้ว ยังแอบหื่นด้วยนะคร้าพี่ปอร์ขา :haun4:
แต่สงสัยว่าทำไมพี่ลุงกอล์ฟถึงน่าร๊ากกกกเยี่ยงเน้... :-[
สุภาพมากเลยยย สมกะเป็นผู้ดี๊ ผู้ดี อิอิ
สุขสันต์วันพ่อคร้า...แต่ได้ข่าวว่ามันจะหมดวันแระ เหอๆๆ
-
ปอร์คับ ปอร์คับ ปอร์คับ....ทั้งสวยและรวยมากเยี่ยงนี้
อิลุงเอ็งมะต้องเหนียมนานล่ะ คนสวยและรวยมากนับเคาว์ดาวน์แล้วนะ รีบๆเข้า
หายงอนแล้วชิมิได้พยาบาลมาดูแลอย่างดี อิอิ
+1 คะ
-
เหมือนกับว่ามันต้องมีอะไรบางอย่าง
เกิดขึ้นแน่ๆ
-
:man1:
-
ไม่ได้เจอกันตั้ง 1 ปี ทำไมรู้สึกเหมือนว่าทั้ง 2 คนไม่ดีใจเท่าที่ควรเลย
แถมรู้สึกว่าลุงต้องทำอะไรไว้แน่ๆเลย
:กอด1: สวยและรวยมาก
-
สวยเซ็งงงง :z3:
-
มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ เลย
ใช่มั๊ยครับ...คนสวยและรวยมาก...
-
-
-
ขอเชิญพี่น้องชาวเล้าเป็ดทุกคน
มาร่วมถวายพระพรในหลวงของเรา
กับน้องปอร์ครับ
(http://u0.popcornfor2.com/show/2-G0fe43.jpg) (http://u0.popcornfor2.com/view/2-G0fe43.jpg)
(http://u4.popcornfor2.com/show/62K432c2.jpg) (http://u4.popcornfor2.com/view/62K432c2.jpg)
(http://u5.popcornfor2.com/show/73L54305.jpg) (http://u5.popcornfor2.com/view/73L54305.jpg)
รักพ่อ
----------------
รักพ่อ ไม่อยาก ให้พ่อเหนื่อย
เพราะพ่อเมื่อย เหนื่อยล้า มามากหลาย
พ่อทำให้ ลูก-ลูก หมดทุกข์กาย
พ่อมั่นหมาย ลูก-ลูก หมดทุกข์ใจ
พ่อไปทั่ว แผ่นดิน ถิ่นของพ่อ
พ่อพะนอ ลูก-ลูก ทุกแห่งไหน
พ่อสั่งสอน ลูก-ลูก ผูกดวงใจ
พ่อชี้ทาง อำไพ ไปทั่วแดน
5 ธันวา มหาราช วันเกิดพ่อ
ลูกทุกคน เชิญขอ เทพแห่แหน
อำนวยพร พ่อไร้ทุกข์ สุขทดแทน
เป็นมิ่งแคว้น สยามพ่อ ขอประทาน
ขอก้มกราบ แทบพระบาท เท้าของพ่อ
ลูกทุกคน รักเทิดพ่อ สุดไพศาล
ขอพ่ออยู่ คู่ไทย ไปเนิ่นนาน
เหล่าลูกขาน ขอพ่อจง ทรงพระเจริญ
* เครดิต siri กินนรอัครกวี
-
^
^
^ :z13: จิ้มคนสวย
ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
เรารักในหลวง
我们爱王
We love the King
-
:call:ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน :call:
-
ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน :dad1: :dad1: :dad1: :dad1: :dad1: :dad1: :dad1: :dad1: :dad1:
-
ขอพระองค์ทรงพระเจรญค่ะ :dad1: :dad2:
-
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนานค่ะ ^^
-
ขอพระองค์ทรงพระเจริญและอยู่เป็นมิ่งขวัญของปวงชนชาวไทยตลอดไป o1
:dad1: :dad1:
-
:dad1: :dad1: ขอให้ในหลวงทรงหายจากการประชวรด้วยเหอะ :call: :call:
-
รักในหลวงครับ :call:
-
กำลังจะเริ่มอ่าน ...
อ่านจบแล้วจะมาเม้นท์ต่อน่ะจ๊ะ :L2:
ขอต้อนรับครับ
ข้อควรระวังในการอ่าน
ห้ามสวยเกินกว่าหนูปอร์เท่านั้นเป็นพอ
:laugh: :laugh:
อีกนิดเดียวก็จะทันล่ะ....
สวยน่ะคงไม่เกิน แต่ความน่ารักน่าจะกินขาด 555 :m20:
-
:dad1:
o1
-
ทรงพระเจริญ :dad1:
ลุงยังพูดน้อยเหมือนเดิม อย่ามัวจ้องตานานเด๋วสวยจะท้อง
ก่อนแต่งนะ
:man1:น้องปอร์คนงาม :L1:
-
มาไม่ครับวันนี้ :man1:
-
:dad1:
-
ผมมีคำถามต่างๆมากมายที่อยากจะถามมันครับ
แต่ตอนนี้มันตื่นเต้นและดีใจเกินกว่าที่จะคิดว่าอะไรถามก่อนอะไรควรจะถามทีหลัง
อยากถามว่าสบายดีไหม เป็นร้อยเป็นพันครั้ง
ถ้ามันยังอยากตอบผมทุกครั้งที่ถามโดยไม่รู้สึกเบื่อ
เหมือนที่มันอยากเรียกชื่อผมไปเรื่อยๆอย่างที่มันบอก
อยากมองหน้ามันทุกๆนาที ถ้ามันยังอยากที่จะมองผมตอบกลับมา
และอยากอยู่ข้างๆ มันแบบนี้ ถ้ามันยังต้องการ
เพื่อที่ทุกๆเช้า จะมีใครคนนึง รอให้ใครอีกคนนึงตื่นขึ้นมา
เพื่อเป็นคนแรกที่ได้เจอ
************87***************
พี่โจ๋ครับ สุดสวยและรวยมากมีอะไรจะรบกวน
บับว่า......คือว่าสวยไม่สบายปวดหัวตัวร้อน…
คล้ายจะเป็นไข้จับไข่ เอ้ย จับสั่นทั้งคืน ไม่สามารถปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายได้
ดังนั้น.....ขอตัวพักร่างเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์
เมื่อหายจากอาการที่กล่าวมาข้างต้นแล้ว
สวยจะเจ้าปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายไม่ให้ขาดตกบกพร่องแต่อย่างใด
ถ้าไม่มีอะไรสงสัยแล้ว สวยขอตัว
**
ผมวางสวยทันทีครับหลังจากที่พูดๆและก็พูดในสิ่งที่ผมอยากพูด
โดยไม่เหลือช่องว่าง หรือช่องไฟ ให้พี่โจ๋ได้ถามอะไรทั้งสิ้นครับ
ไม่ ไม่ และก็ไม่
และแล้ว โลกทั้งโลกก็มีแค่เราสองคนครับ
ถึงจะเป็นระยะเวลาแค่1อาทิตย์ก็ตาม
อย่างน้อยเราก็ได้มีเวลาร่วมกัน ได้ทำอะไรหลายๆอย่าง
ทำในสิ่งที่เราเคยทำ
ดูในสิ่งที่เราเคยเห็น
จับในสิ่งที่เราเคยแลกกันจับ
และเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ที่เรายังไม่เคยทำ55555
ผมวางมือถือให้มันนอนแอ้งแม้งข้างผมครับ
ไอ้ลุงมันยังกึ่งหลับกึ่งตื่นข้างๆผมครับ
หลับตาบ้าง ลืมตาบ้างสลับกันไป
เสียงโทร ผมคงรบกวนมัน
“ตื่นแล้วเหรอ” ผมถามมันครับ
“ อืมครับ”
“ไปเดินเล่นริมทะเลกันไหม” ผมชวนมันครับ
ส่วนมากถ้ามาที่นี้ไม่มีทางได้ตื่นเช้าๆ เพื่อลงไปเดินริมทะเลหรอกครับ
จะใช้เวลาอยู่บนเตียงซะส่วนใหญ่ และออกหากินกลางคืนแทน55555
วันนี้คงอารมณ์ตื่นเต้น ปนดีใจ เลยทำให้อยากออกไปแรดครับ55
“ครับ”มันตอบพร้อมลุกขึ้นนั่ง
แสงอาทิตย์ยามเช้ามองเห็นลิบๆอยู่อีกฝั่งของขอบฟ้าครับ
ต่างจาก พระอาทิตย์ที่กรุงเทพ
แปดโมงเช้ายังไม่โผล่มาให้เห็น ทั้งที่ก็ดวงเดียวกันแท้
เราสองคนจับมือกันเดินครับ บนริมหาดหน้าบ้าน
ผู้คนไม่เท่าไรครับเพราะวันธรรมดา อีกอย่างมันเป็นหาดส่วนตัวด้วยมั้ง
แต่จะว่าไปแล้วก็ยังพอมีสิ่งมีชีวิตอยู่บ้างยกเว้นเราสองคน555
สิ่งมีชีวิตที่ว่านี้กำลังวิ่งไปมาตามชายหาดนั้น ปูตัวเล็กๆครับ
กำลังขุดรู บ้างก็วิ่ง พอเราเข้าไปใกล้หน่อยก็วิ่งลงรูหายไปเลย
อยากเป็นปูจัง จะได้วิ่งเข้ารู5555
เราเดินเล่นกันสักพักครับ แดดเริ่มแรงขึ้นจนไม่สามารถเดินต่อไปได้แล้ว
จึงกลับเข้าบ้านไปอาบน้ำ แล้วก็เข้าไปหาอะไรกินในเมือง
เราสองคนขับผ่านตลาดหัวหิน ตอนกลางวัน ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยครับ
แต่ต่างจากกลางคืน อะไรๆ ก็ดูน่าสนใจไปหมด ของกินเยอะกว่า
หลังจากทานข้าวเสร็จเราก็บึ่งรถกลับบ้านทันทีครับ
เพราะอะไรนะเหรอ55555
อุบไว้ก่อน
“ลุงครับ”ไอ้ลุงมันร้องถามหลังจากที่จอดรถไว้ข้างบ้าน
ส่วนผมตรงเข้าไปในบ้านทันทีครับ
เป้าหมายคือเตียง555 ส่ออีกแล้ว
จินตนาการของผู้อ่านเริ่มมาแล้วใช่ไหม
เมื่อหนังตาหย่อน คนเราก็แก่555555
เปล่าครับเมื่อหนังตาหย่อน หนังท้องก็ตึง
เราสองคนทำอะไรไม่ได้นอนจากนอน
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าไปทำอะไรมาถึงได้เพลียมากมายขนาดนี้
“ทำไรอยู่ช้าจัง” ผมถาม
“เปล่าครับ คุยอะไรกับลุงไปเรื่อยครับ”
มันพูดพร้อมทิ้งตัวลงนอนข้างๆผมนั่นล่ะ
*
*
*
“ชีวิตที่นั่นเป็นไงบ้าง” ผมเริ่มบทสนทนาก่อน
“ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยครับ น่าเบื่อกมาก”
*
*
“ผู้คนล่ะ” มันมองผม
“ผู้คนไม่น่าสนใจเลยครับ” มันยิ้ม
“แล้วเรื่องเรียน......”
“แฟนผมกลายเป็นคนช่างถามไปตั้งแต่ตอนไหนนี่ครับ ไม่เอาแล้วผมง่วงแล้วครับ
นอนแล้วนะ” ว่าแล้วมันก็คว้าหมอนมากอดหมับเข้าหว่างขามันครับ
ปล่อยผมให้นั่งอยู่คนเดยว ไม่กล้าจะถามอะไรต่อแล้ว
ก็มันปิดโอกาสซะขนาดนี้แล้วผมยังจะพยายามอยู่อีกได้เหรอ
“นอนเถอะครับ” แล้วมันก็ใช้มือมาคว้าผมเข้าไปกอด
ส่วนหน้ามัน ซุกเข้าไปในหมอนอีกใบ
“อืม” ผมพูดในลำคอครับ
*
**
*
เสียงหายใจดังๆ เวลานอนเริ่มขึ้นแล้วครับ
บรรยากาศเดิมๆ กลับมาแล้ว
และนั่นหมายถึงว่ามันหลับสนิท
เป็นการเหมาะมากที่จะทำอะไรในสิ่งที่เรายังไม่เคยทำ555
ผมลุกจากที่นอนไปครับ
นั่งรับลมที่หน้าบ้านในช่วงบ่ายๆ
ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ เหมือนคนบ้า
เมื่อคิดว่าสิ่งที่เรารอคอยได้กลับมาแล้ว
ผู้อ่านคงเคยเป็นนะครับ อาการแบบนี้
หรือจะเป็นมากกว่าด้วยซ้ำ
ผมนั่งอยู่คนเดียวเพื่อซึมซับความสุข กับตัวเองสักพักครับ
ปากก็หาวแล้ว ความง่วงสามารถทำให้เท้าเราก้าวเข้าบ้านเองได้ด้วยครับ
ไอ้ลุงยังคงนอนหลับอยู่เช่นเดิม
ขายังพาดหมอน
หน้าซุกเข้าไปในผ้าห่มเหมือนเดิม
ผมทิ้งตัวลงข้างๆมันให้เบาที่สุดครับ เพราะกลัวมันตื่น
*
*
*
และหลับไปในที่สุด
แล้วเรื่องบนเตียงระหว่างเราสองคนจึงเกิดขึ้นเงียบๆครับ
มันนอนหลับ ผมนอนหลับ
เห็นไหมครับ เงียบจริง ๆ 55
เงียบมาก เงียบเป็นเป่าสากเชียว
*
**
**
*กลิ่นอะไรหอมๆลอยเข้ามาเตะจมูกสวย ๆ ได้รูป ปราศจากซิลิโคนของผม55
ผมเดิมตามกลิ่นนั่นออกไปทางหน้าบ้านครับ
ใครคนนึงกำลังยืนหันหลังมาให้ผม
เสื้อผ้าถูกเปลี่ยนในชุดใหม่
กางเกงขาสั้น เสื้อกล้ามสีขาวโชว์ให้เห็นแขนเรียวยาวผิวขาวสะอาด
ถึงแม้พระอาทิตย์จะลาขอบฟ้าไปแล้วก็ตาม
เขายังก้มๆ เงยๆ ทำอะไรที่ตั้งอยู่หน้าเขา
ผมเดินเข้าไปหาเขาคนนั้นทันที
ครับ เพราะกลิ่นอาหาร และความหล่อมันดึงดูดผมยิ่งนัก555
ผมเดินเข้าไปยืนข้างๆมันครับ ไม่ให้มันรู้ตัว
มันก็ยังเพลินกับการทำอะไรของมันไปเรื่อยๆ
“ขอบาบีคิว 1จานครับ”
“ตื่นแล้วเหรอครับ” มันถามพร้อมชายตามอง
ไม่ตื่นจะมาได้ยังไง55ผมไม่ได้สวนครับเดี๋ยวเสียบรรยากาศกันพอดี
“ให้ช่วยไหมครับ”
*
*
“รอทานดีกว่าครับ” ว่าแล้วมันก็ใช้สองมือจับที่ไหล่ผลักผมให้ไปนั่งรอเก้าอี้ที่อยู่ไม่ไกลจากเตาย่างบาบีคิวนั่น
“คุณชายรอสักครู่นะครับ อีกไม่นานจะทานได้แล้ว” มันมองมาที่ผม
ส่วนมือมันยังกลับบาบีคิวไปมา
ผมนั่งมองมันย่างบาบีคิว ย่างหอยย่างปู ด้วยทาทางคล่องแคล่ว
นานแล้วครับที่ไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้
หลังจากที่มันไปเรียนต่อ
มันคงช่วยเหลือตัวเองบ่อยๆ จึงติดกลับมา
อย่างที่เห็นครับ
ภาพในสวนหลังบ้านนั้นกลับมาอีกครั้ง
กลิ่นหอมของดอกไม้
อยากกินข้าวแช่ ฝีมือคุณย่าอีกแล้วสิครับ
เกือบหนึ่งปีที่มันไม่อยู่ ผมกับคุณย่าแทบไม่ได้ทำอะไรกินกันเลย
ขาดมันไป อะไรๆ ดูขาดตอนไปหมด
เห็นทีต้องคิดเมนูแล้วว่ากลับไปจะทำไรกินดีกว่า
“ยิ้มอะไรเหรอครับ” มัมมองมา
ผมไม่ตอบอะไร ครับ นอกจากยิ้มๆๆๆ
“มาแล้วครับ ” มันเดินเข้ามาพร้อมจานใหญ่ในมือ
ผมมองตามจานที่มันวางลง
ปลาหมึก กุ้งตัวโต หอย และบาบีคิว ถูกเลียงไว้บนจาน
“ส่วนนี่ครับ น้ำจิ้มที่ลุงบอกว่าอร่อยที่สุด”
http://www.youtube.com/v/1AJmKkU5POA&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
(กดฟังเพลงไปด้วยนะครับ)
“ไม่ได้ครับ” มันดุผมขณะที่ผมเอื้อมมือไปหยิบกุ้ง
“มานี่ ต้องให้ผมแกะให้ ท่านชายปอร์อยู่เฉยๆครับ รอทานอย่างเดียว”หวายอะไรจะดีปานนี้
แบบนี้ถ้าอยู่อังกฤษเป็น10ปี ผมนี่ไม่ต้องทำไรเลยใช่ไหม555 นอนอย่างเดียว
กุ้งตัวโต ถูกแกะวางบนจานเล็กๆครับ
“นี่ครับกระดาษ” มันยื่นทิชชู่ใส่มือผม
“ไปเรียนรู้วิธีการทำมาจากไหนเหรอนี่” ผมถามมัน
“ไม่ได้เรียนมาจากไหนหรอกครับ มีแฟนเป็นเด็กเสิร์ฟ ทำแค่นี้ไม่เป็นก็คงไม่รู้จะว่ายังไงแล้วครับ”
ผมหัวเราะเบาๆออกมา
“นี่ครับ อีกตัว” กุ้งถูกวางลงบนจานอีกครั้งครับ
“แล้ว...........”
“ กินเลยครับ เดี๋ยวเย็น” มับตอบเป็นคำสั่งแทน
เราสองคนสนุกกับกิจกรรมเล็ก ๆ บนลานหน้าบ้านในยามค่ำคืน
ลมพัดเอาความเย็นสบายของทะเลเขามาหาเรา
ตลอดเวลาที่กิจกรรมของเราสองคนดำเนินไป
”อร่อยไหมครับ”
“อืม”
“นี่ครับ ปลาหมึก”
“ไม่กินบ้างเหรอ” ผมถามมัน
“กินครับ แต่รอกินทีเดียวเลย” มันยิ้มแบบที่เลศนัยแอบแฝง
“จะไม่ถามเหรอครับว่าผมจะกินอะไร”
“ไม่อยากบอกก็ไม่บอก ไม่อยากถาม”
“ถามหน่อยนะครับ ปอร์”
ผมมองหน้ามันครับ ทำสีหน้าไม่พอใจ5555
“งั้นถามก็ได้ จะกินอะไรล่ะจะได้เหลือไว้ให้”
“ไม่ต้องเหลือครับ”
“ไม่เหลือไว้ให้ แล้วจะกินได้ไง”
“ก็กินนี่ไงครับ ปอร์กินบาบีคิว กินกุ้ง กินปู ผมก็กินปอร์ทีเดียวเลยไงครับ
แบบนี้ก็ได้กินทั้งกุ้งทั้งปู และทั้งปอร์ในเวลาเดียวกัน”
“อืม ได้เล่นแล้วนะ”
“เล่นไรครับ”
“มุก ไง” ผมตอบ
“เปล่าครับ ผมทำจริง ไม่ได้เล่นมุก”
มันมองผมด้วยสายตาที่จริงจัง
จ๊าก เสร็จแน่ๆกรู เสร็จแน่ๆ คืนนี้แน่ๆ
“แล้ว.......”
“อาบน้ำกันเถอะครับ” มันชวน
*
*
*
*
*
น้ำจากฝักบัวกระทบแผ่นหลังไอลุงที่ยืนอยู่ในสภาพเปลือย
ทำให้น้ำแตกกระเซ็นป็นละอองเล็กๆ
มากระทบใบหน้าของผมที่ตอนนี้…
ผมก็ไม่ต่างจากมันเลยครับ
เนื้อตัวไร้ซึ่งผ้าคลุมกายใดๆ
มันมองมาที่ผมด้วยตาที่เป็นประกาย
เหมือนกำลังจะมาทวงสัญญาที่เราได้ร่างไว้ร่วมกัน
และผม ยังคงสบตาอยู่แบบนั้น ไม่คิดจะละสายตาเลยแต่อย่างใด
สองมือมันโอบแผ่นหลังผม ดึงมันเข้าหาตัว
ใบหน้าผมและใบหน้าไอ้ลุงเลื่อนเข้าหากัน
และตอนนี้ปลายจมูกของเราสองคนห่างกันไม่ถึงเซน
ผมรับรู้ถึงลมหายใจมันครับ
ว่าตอนนี้ผมและมันกำลังใช้ลมหายใจเดียวกัน
เราจ้องมองกันอยู่ตลอดเวลาครับ
ไม่มีคำพูดอะไรเลย
สิ่งที่เราได้ยินคือเสียงน้ำจากฝักบัวเท่านั้น
มันก้มหน้าลงมาใกล้ชิดผมชิดผมมากขึ้น
ริมฝีปากของมันที่กำลังเผยออก
เป็นเหมือนคำสั่งทีทำให้ผมต้องทำตามทันที
ผมรับแรงอุ่นจากริมฝีปากของมัน ด้วยริมฝีปากของผม
ตาผมค่อยๆหลับลงช้าๆ เหมือนกำลังรอคอยการสัมผัสแบบนี้มาแสนนาน
สองมือโอบอยู่บนแผ่นหลังของผม
และดึงเข้าหาตัวมันครับ
กายของเราเป็นเนื้อเดียวกันแล้ว
นานแค่ไหนแล้ว..ที่ผมคิดถึงริมฝีปากคู่นี้
นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้สัมผัสผิวกายที่เรียบเนียนแบบนี้
*
*
*
ผมสอดสองมือเข้าไปข้างเอวมันบ้าง
และดึงตัวมันเข้าหาตัวเอง ให้เราแนบชิดกันยิ่งขึ้น
ริมผีปากของเรายังบดเบียดกันอยู่แบบนั้น
หยดน้ำจากผมไอ้ลุง ไหลลงผ่านยังใบหน้าของผม
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เป็นอุปสรรค ระหว่างเราเลยครับ บทรักยังคงดำเนินต่อ
เราสองคนยังปล่อยอารมณ์ไปตามแรงปราถนาของหัวใจ
*
*
ไอ้ลุงเลื่อนริมฝีปากผ่านแก้มผมครับ
มันแหย่ลิ้นเข้าไปในหูผม
ตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันเสียวซ่านไปไหนถึงไหนต่อไหน
ผมจิกเล็บเข้าไปที่แผ่นหลังมันเบาๆ
มันไล่ริมฝีปากนั่นลงไปยังลำคอผมครับ
ผมคางออกมาเบาๆ หลับตาพริ้มๆ อย่างมีความสุข
ผมไล่มือขึ้นไปยังผมมันบ้างและดึงเข้าตัวเองเบาๆ
ตามแรงส่งที่มันทำกับผม
มันไล่ปลายลิ้นนั้นลงมาที่หน้าอกผมครับ
วนเวียนอยู่นานจนผมต้องครางออกมาอีกเป็นระยะ
นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้ทำแบบนี้
นานแค่ไหนแล้วครับ
มือผมยังอยู่บนผมมันเมือเดิมครับ
น้ำจากฝักบัวยังไหลลงมากระทบแผ่นหลังมันอยู่แบบนั้นตลอดเวลา
*
*
*
*
มันละริมผีปากออกจากหน้าอกผมครับ
มือมันเอื้อมไปหยิบสบู่ที่วางอยู่บนชั้น
มาถูที่หน้าท้องผมไปมา
ผมยังมองสิ่งที่มันทำครับ
ฟองสบู่เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ ขยายจากหน้าท้อง
เป็นหน้าอก
แผ่นหลัง
ลำคอ
ผมทำบ้างครับ เหมือนมัน ลูบฟองสบู่ที่ติดอยู่ตามตัวผม
ป้ายตาม หน้าอก
หน้าท้อง
เจ้ากอล์ฟน้อย ๆ
ทำอยู่นานครับ ไม่คิดจะเบื่อๆ
มันก็เช่นกันครับ
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
เรายังหาความสุขที่ขาดหายไปในช่วงนึงของชีวิต
เวลากี่โมง ไม่รู้ครับ เรารู้ว่าเราควบคุมมันไม่ได้
สิ่งที่เราทำได้คือ ทำนาทีนี้ให้มีค่า เท่านั้นก็คงพอแล้ว
*
*
ไอ้ลุงส่งผ้าเช็ดตัวให้ผมหลังจากที่เราสองคนล้างฟองสบูออกจากตัว
ผมใช้ผ้าที่มันยื่นให้นี่ละครับ ซับน้ำที่อยู่บนตัวมันออกจนมันแห้งพอแล้ว
ถึงเช็ดให้ตัวเองบ้าง
*
*
*
ผมและไอ้ลุง ยังเล่นบทรักบนเตียงกันอีกครั้งหลังจากที่เราได้เล่นบทนำแล้วในห้องน้ำ
เวลายังเดินไปช้าๆ
เราสองคนยังคงเดินตามเวลาเหมือนกับคนอื่นๆ บนโลกใบนี้
แต่ที่เราไม่เหมือนใครคือ เราได้ใช้เวลาของเราร่วมกัน
หนึ่งอาทิตย์ของเรา ไม่มีอะไรพิเศษไปมากกว่า
กินข้าวด้วยกัน
เดินบนชายหาดด้วยกัน
จับมือกัน
นั่งข้างๆมัน มองดูทะเลเวลากลางคืน
มีเรื่องเล่าบนเตียงด้วยกัน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่มีเบื่อ
แต่เชื่อไหมครับทุกครั้งที่เล่าซ้ำ
มันไม่ได้เกินเลยไปในสิ่งที่มันขอผมเลย
ถึงแม้ว่ามันจะเกิดขึ้นจริง ผมก็ยอมรับได้ว่านี่คือสิ่งที่เราสัญญากัน
แต่ผมจะไปสนใจอะไร
เรามีเวลาด้วยกันทั้งชีวิตนี่ครับ ที่จะทำเรื่องอย่างว่า555
ใช่ไหมครับคนอ่านที่รัก
-
^
^
^
จิ้มเจ้ปอร์กับลุงกอล์ฟ
นึกว่าได้เห็นอะไรแล้วสิ
รอตอนต่อไปจร้า
o13 o13 o13
:bye2: :bye2:
-
มาจิ้มต่อ
เอาตอนต่อไปมาลงเร็ว ๆ
:call: :call: :call:
-
:m10: หึหึได้อีกกกกกกกกกกกกก
แต่อิลุงพฤติกรรมแปลก...มีอะไรไม่ชอบมาพากลนะเนี่ย
ตอบเหมือนจะไม่อยากตอบเลี่ยงๆ...ชีวิตที่อังกฤษมันแย่แบบนั้นเลยรึ
แต่ทำหวีดหวานกับสวยเนี่ย....ก็น่ารักมากๆเยี่ยงเคยนะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเหมือน
ตอนเป็นแฟนข้าวใหม่ปลามันกันเลยอ่ะ...คงไม่มีอะไรมาเซอร์ไพรส์อีกชิมิ
ลางสังหรณ์มะดี :sad4:
+1คะ
-
ตอนอยู่ในห้องน้ำอ่าค่ะ ถ้าอยู่กันนานกว่านั้น
คนสวยอาจเป็นปอดบวมได้นะคะ :haun4:
หวานมากมายเลย พี่ลุงอ่า~
เฮ้ออ แต่เค้าว่าเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปรวดเร็ว
เนี่ยยย เดี๋ยวพรุ่งเน้ก็ต้องไปเรียนแระ เบื่อจิง
หยุดยาวตั้งสามวัน สบ๊ายสบายย
-
เอาตอนต่อไปด้วยนะ
-
ไอ้ลุงรอ
รอถึงวันนั้น ๕๕๕
-
นู๋ปอร์ ยังคงเป็นสาวพรหมจารีเหมือนเดิม
เฮ้อ :เฮ้อ:
-
ลุง ..จะเปลี่ยนไป...มั้ยเนี่ยยย :z13: :z13:
-
:-[
-
:man1:
-
อารมณ์ประมาณว่าทะเลสงบเพื่อรอ
พายุลูกใหญ่เลยอ่ะ
-
:-[ :-[ :-[
แต่อยากรู้เหตุผลของลุงที่เงียบไปอ่ะ :m16:
-
กลิ่นไม่ค่อยดีแฮะ
รออ่านตอนต่อไป
-
เรื่องบนเตียงที่ไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อ ...
แต่ลุงจะเล่าเรื่องราวที่อังกฤษรึเปล่า? .....
หรือจะแอบมีใครรึเปล่า? .... จะรอตอนต่อไปน่ะ :sad4:
-
บรรยากาศเต็มไปด้วยความรักที่หอมกรุ่นไปด้วยน้ำผึ้ง
แต่อย่าให้น้ำผึ้งขมนะ
กอล์ฟเหมือนพยายามเลี่ยงไม่พูดถึงอังกฤษเลยอ่ะ
ใจไม่ดีเลย
-
คนซ้วยสวยอยากจะขอรายละเอียด
ตอนอาบน้ำกะหลังจากนั้นอะค้าบบบบ
แบบว่าอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ :z1:
-
เหอะๆๆๆ :haun4: :haun4: :haun4: มะไหร่จะมา
-
พี่ปอร์จ๋า ทำไมไม่เล่าให้จบละจ๊ะ ฮิอๆๆๆ
สรุปแล้ว พี่ลุงเค้ารอใช่มั้ยอ่ะ
-
:z13: :z13:
:z10: :z10:
-
ลุงกอล์ฟดูแปลกๆแบบนี้ น่าสงสัยว่าซ่อนอะไรไว้ที่อังกฤษหรือเปล่า
-
ฝันดีครับ
-
มาดันค่ะ
:z2:
-
กลั้นใจแทนลุง :z1:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
ไอ้ลุงมัน่ารักนะครับ
แต่ที่มันบอกว่า เหตุผลอะไรที่จะทำให้ห่างกัน มันมีอะไรหรือป่าว
-
:man1:
-
ของที่ส่งมาให้
น้องปอร์ได้รับแล้วนะครับ
เป็นลูกเป็ดน่ารักสีเหลืองปากสีแดง
พร้อมด้วยลายเซ็นต์ของคุณเซ็งเป็ดครับ
ขอบคุณทุกคนที่มีส่วนร่วม
ทั้งทีมงานละแฟนคลับที่ช่วยกันโหวต
ชมภาพน้องเป็ดที่น่ารักได้เลยครับ แท่นแท้นๆๆๆ
(http://img686.imageshack.us/img686/7114/dsc03990i.jpg) (http://img686.imageshack.us/i/dsc03990i.jpg/)
(http://img690.imageshack.us/img690/9880/dsc03991a.jpg) (http://img690.imageshack.us/i/dsc03991a.jpg/)
(http://img32.imageshack.us/img32/4829/dsc03992b.jpg) (http://img32.imageshack.us/i/dsc03992b.jpg/)
(http://img686.imageshack.us/img686/6869/dsc03993m.jpg) (http://img686.imageshack.us/i/dsc03993m.jpg/)
(http://img686.imageshack.us/img686/9168/dsc03994d.jpg) (http://img686.imageshack.us/i/dsc03994d.jpg/)
(http://img32.imageshack.us/img32/417/dsc03995or.jpg) (http://img32.imageshack.us/i/dsc03995or.jpg/)
(http://img32.imageshack.us/img32/2125/dsc03996et.jpg) (http://img32.imageshack.us/i/dsc03996et.jpg/)
-
ู^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:mc4: :mc4: :mc4:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดน่ารักอ่ะ o9 o9 อยากได้ๆ
-
น่าร้ากกกกกกก :mc3:
อยากได้เป็ด
อยากได้ทุกอันเลย 5555+ :m32:
-
น้องปอร์ค่ะ เค้าฝากให้นนท์หรือเปล่า
อ่ะ ล้อเล้น
อยากได้ปอร์ เอ้ย อยากได้เป็ดเหมือนกันน่ารักดี
-
ของรางวัลน่ารักจัง
-
:mc4: ดีใจด้วยครับ..ปอร์
:กอด1: นักเขียนคนเก่ง
-
:mc4: ดีใจด้วยจ้า
-
ของที่ส่งมาให้
น้องปอร์ได้รับแล้วนะครับ
เป็นลูกเป็ดน่ารักสีเหลืองปากสีแดง
พร้อมด้วยลายเซ็นต์ของคุณเซ็งเป็ดครับ
ขอบคุณทุกคนที่มีส่วนร่วม
ทั้งทีมงานละแฟนคลับที่ช่วยกันโหวต
ชมภาพน้องเป็ดที่น่ารักได้เลยครับ แท่นแท้นๆๆๆ
ขอบคุณที่มาแจ้งว่าได้รับของแล้วจ้า
และยินดีด้วยสำหรับรางวัล
ของรางวัลน่ารักมากเลยอ่ะ
ตอนแรกกะว่าจะแอบแฮปเก็บไว้เอง
:laugh:
-
เป็ดน่ารักอ่ะ :man1: :man1: ดีใจด้วยนะคะ
-
:man1: น่ารักจังครับ
-
ขอแสดงความยินดีด้วยความจริงใจ...อิจฉาและหมั่นใส้ไปด้วยพร้อมกัน
อยากล่ายยอ่ะ :interest:
-
ยินดีด้วยนะคะพี่ปอร์ หุหุ
น้องเป็ดน่ารักอ่ะ
-
ของที่ส่งมาให้
น้องปอร์ได้รับแล้วนะครับ
เป็นลูกเป็ดน่ารักสีเหลืองปากสีแดง
พร้อมด้วยลายเซ็นต์ของคุณเซ็งเป็ดครับ
ขอบคุณทุกคนที่มีส่วนร่วม
ทั้งทีมงานละแฟนคลับที่ช่วยกันโหวต
ชมภาพน้องเป็ดที่น่ารักได้เลยครับ แท่นแท้นๆๆๆ
ขอบคุณที่มาแจ้งว่าได้รับของแล้วจ้า
และยินดีด้วยสำหรับรางวัล
ของรางวัลน่ารักมากเลยอ่ะ
ตอนแรกกะว่าจะแอบแฮปเก็บไว้เอง
:laugh:
ถึงมือน้องปอร์แล้วจ้างก็แฮปไม่ได้ 555
-
น่าร้ากกกกกกก :mc3:
อยากได้เป็ด
อยากได้ทุกอันเลย 5555+ :m32:
กล้าอยากได้นะ 555
-
:z13: :z13:
:z10: :z10:
-
ร่วมแสดงความยินดีกะเจ้ปอร์ของเรา
ฮิ้วๆๆๆ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
o13 o13
:bye2:
-
น้องเป็ดน่ารักนะ ไว้วันไหนลุงกอล์ฟเรื่องมาก
นู๋ปอร์ก็ตัดถวายน้องเป็ด อิอิ
-
ของที่ส่งมาให้
น้องปอร์ได้รับแล้วนะครับ
เป็นลูกเป็ดน่ารักสีเหลืองปากสีแดง
พร้อมด้วยลายเซ็นต์ของคุณเซ็งเป็ดครับ
ขอบคุณทุกคนที่มีส่วนร่วม
ทั้งทีมงานละแฟนคลับที่ช่วยกันโหวต
ชมภาพน้องเป็ดที่น่ารักได้เลยครับ แท่นแท้นๆๆๆ
ขอบคุณที่มาแจ้งว่าได้รับของแล้วจ้า
และยินดีด้วยสำหรับรางวัล
ของรางวัลน่ารักมากเลยอ่ะ
ตอนแรกกะว่าจะแอบแฮปเก็บไว้เอง
:laugh:
ถึงมือน้องปอร์แล้วจ้างก็แฮปไม่ได้ 555
ไม่เป็นไร ยังเหลืออีกสองสามรางวัลที่ยังไม่มีคนติดต่อมา
เดี๋ยวแฮปเอาจากตรงนี้แทนก็ได้
กร๊ากกกกกกกกก
-
ฝันดีครับ :man1:
-
แต่เชื่อไหมครับทุกครั้งที่เล่าซ้ำ
มันไม่ได้เกินเลยไปในสิ่งที่มันขอผมเลย
ถึงแม้ว่ามันจะเกิดขึ้นจริง ผมก็ยอมรับได้ว่านี่คือสิ่งที่เราสัญญากัน
แต่ผมจะไปสนใจอะไร
เรามีเวลาด้วยกันทั้งชีวิตนี่ครับ ที่จะทำเรื่องอย่างว่า555
ใช่ไหมครับคนอ่านที่รัก
*************88***************
เหตุการณ์ทุกอย่างกลับเข้าสู่สถานการณ์ปกติครับ
เมื่อเราสองคนกลับคืนสู่พระนคร หรือ โลกแห่งความจริง
ส่วนหัวหินคือสถานที่แห่งความทรงจำของเราสองคน
และมันจะเป็นแบบนี้อยู่เสมอ
อ้อ ก่อนที่เราจะกลับ เราได้มีโอกาสขึ้นไปบนเขาตะเกียบครับ
มันบอกผมว่าถ้ามองจากตรงนี้ จะเห็นบ้านคุณย่า
แต่เห็นแค่ลิบตานะครับ ไกลๆ
*
*
*
*
หลังจากกลับมาแล้วครับ
เราสองสามี ภริยา ก็เดินสายขอบคุณสื่อมวลชนทุกแขนงครับ555
แจ้งข่าวญาติๆครับ ว่าตอนนี้มันได้กลับมาเมืองไทยแล้ว
เริ่มต้นจากบ้านป๊ากับม๊าครับก่อนเป็นที่แรก
ไอ้ลุงโดนป๊ากับม๊ามันดุแทบจำทางกลับบ้านคุณย่าไม่ได้ครับ
เหตุผลที่ด่าก็คือกลับมาแทนที่จะมาให้ม๊าเห็นหน้าก่อนแล้วค่อยไปไหนก็ตามใจ
แต่นี่ทำเหมือนไม่ให้ความสำคัญกับท่าน
ผมก็ได้ทำตัวลีบๆ แบนๆ
เพราะกลัวรีเฟคชั่น
แต่ดีที่ไม่โดนอะไรครับ ใบหน้ายังสวยๆเหมือนเดิม
ไอ้ลุงเท่านั้นที่รับไปเต็มๆ
อ่อ ที่นี่ล่ะครับที่ผมได้เจอกับพี่สาว พี่ชายของไอ้ลุงเป็นครั้งแรก
พี่มันเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ
ไอ้ลุงบอกผมว่าพี่สาวกลับมาได้ไม่นานครับ
และเคยไปเยี่ยมคุณย่าที่บ้านเหมือนกันครับ
แต่เป็นช่วงที่ผมทำงานเลยไม่ได้เจอกัน
ไม่งั้นคงเสนอหน้าไปแนะนำตัวนี่ คือ น้องสาวใภ้
ที่สวยที่สุดในสามโลกครับ55
ส่วนพี่ชายมันกลับมาหลังมันไม่กี่วัน
อ๋อ ไอ้ลุงมันเล่าว่า
พี่สาวกับพี่ชาย มันสนิทกับม๊า กับป๊ามากกว่า
เพราะช่วงแรกคุณย่ายังไม่ยอมรับ
ที่พ่อหนีตามรักแท้ออกจากบ้าน ทำให้คุณย่าไม่ได้เห็นหลานสองคนนี้ตอนเด็ก
จะไปเห็นอีกทีก็ตอนไอ้ลุงคลอดแล้ว
ด้วยเหตุนี้พี่ชายและพี่สาวเลยไม่ได้เป็นที่โปรดปานของคุณย่าเท่ากับบักลุง
ดีแล้วล่ะ สมบัติคุณย่าจะได้ตกอยู่ที่ไอ้ลุงคนเดียว
หลังจากนั้นผมก็พาสามีไปกราบพี่ชายที่ร้านครับ555
มันก็ทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟไม่ขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย
เด็กเสิร์ฟร้านผมถ้าไม่จบจากนอกนี่ ไม่รับเข้าทำงานครับ
ถ้าไม่มีคุณสมบัติดังกล่าว เป็นแค่ลูกค้าก็พอแล้ว555
อ่อ อันนี้สำคัญต้องบอกไว้ก่อน เงินเดือนครับ
ถึงจะจบนอกแต่...แต่
เงินเดือนจ่ายในราคาแรงงานพม่า55555
เห็นไหมครับความยุธติธรรมใครบอกหาไม่ได้ในสังคมไทย55
*
*
*
ตกดึกมาผมก็หวนรำลึกเหตุการณ์
14 ตุลา 5555 เหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเรา
พามันไปกินอะไรต่อมิอะไรที่มันเคยกิน
ข้าวมันไก่ ซาลาเปา ตลาดรอบดึก ขนมหวานแถวร้านผมครับ
ที่ขาดไม่ได้ก็เนื้อย่างที่มันชอบเป็นที่สุดครับ ที่ร้านนั่นเอง
จานแล้วจานเล่า ชิ้นแล้วชิ้นเล่า
หายไปในปากมัน555
สงสัยที่อังกฤษไม่มีให้กินครับ เลยเหมือนปอบลง
มันบอกด้วยนะครับ ว่าเคยทำกินด้วย
หมักเนื้อ แล้วเอาเข้าไมโครเวฟ
แต่แมวไม่แดรกครับ มันเลยต้องพยายามแดรกเอง5555
คืนนั้นมันค้างที่บ้านผมหนึ่งคืนครับ
*
*
*
เที่ยงๆก็แวะท็อปแถวบ้านครับ
ซื้อของไปทำอาหารกินกันเล็กๆ เป็นงานเลี้ยงต้อนรับมันกลับมา
คุณป๊ากับคุณม๊า รวมทั้งพี่สาวพี่ชายมันก็จะมาด้วยครับ
พี่ชายมันกลับมาหลังไอ้ลุงไม่กี่วันครับ แล้วจะเดินทางกลับสิ้นเดือน
ส่วนพี่สาวมันกลับมาอยู่เลยครับหลังจากเรียนจบแล้ว
คืนนี้จึงเป็นการรวมญาติ รวมหลานของทางฝั่งไอ้ลุง
คืนที่ผมไปค้างบ้านมัน อยากบอกว่านี่คือครั้งแรกครับ ที่ผมได้เจอ พี่ชายพี่สาวมัน
เคยเห็นแต่ในรูปครับ
เจอตัวจริงก็เขินเหมือนกันครับ
แต่ครอบครัวนี้เขาสื่อสารกันตลอดอยู่แล้วครับ
เรื่องผมกับไอ้ลุงจึงน่าจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับพี่ชายพี่สาวมันมั้งครับ555
อ่อลืมไป พี่นพก็มาครับ
*
*
*
ถึงบ้านคุณย่าก็บ่ายแก่ๆครับ ผมกับบักลุงขนของลงจากรถ
โดยมีป้านวลเป็นตัวช่วย
ผมเข้าครัวจัดการกับของที่ซื้อมาทุกอย่าง
ที่ว่าจัดการนี่คือจัดการล้าง
จัดการปอก
จัดการลอก และหลายรายการที่จัดการครับ
แต่อย่างเดียวที่ไม่ได้จัดการ คือการปรุงนั่นเอง555
หน้าที่นี้จึงเป็นของแม่ครัวแห่งบ้านทรายทองไป
พจมานอย่างผมเป็นเพียงแค่ตัวสำรองไป
ยอมจริงๆครับ ไม่กล้าเทียบฝีมือป้านวล
*
*
*
ความรู้สึกว่านี้คือบ้านกลับมาอีกครั้งครับ
หลังจากที่มันหายหัวไปนาน
คุณย่า ยิ้มบ่อยขึ้น
ป้านวลขยันทำกับข้าวหลายอย่างขึ้น
อะไรๆก็ดีมีชีวิตชีวาไปหมด 5555
รวมทั้งผมด้วยครับ
บานเชียว
มันกลับมาได้อาทิตย์กว่าๆแล้วสิ
*
*
หลังจากที่เราสองคนช่วยป้านวลเสร็จก็ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำครับ
เพราะอีกไม่นานหลานๆจากอีกสองบ้าน
ก็จะมาถึงกันแล้วครับ คืนนี้ขอสวยสู้ตาย5555
ผมกับไอ้ลุงลงมาช่วยป้านวลจัดโต๊ะอีกครั้งครับ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ
ป๊ากับม๊ามาถึงแล้ว พี่ชายพี่สาวมันด้วย
กำลังคุยกับคุณย่าในห้องรับแขก
ไอ้ลุง อยู่ข้างๆผม จัดโต๊ะอยู่
พี่นพก็มาถึงแล้ว กำลังคุยกับป๊ากับม๊าของไอ้ลุง
ผมออกไปตามทุกคนมายังโต๊ะอาหารครับหลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
คืนนั้นบรรยากาศเป็นไปอย่างเรียบง่ายครับไม่มีอะไรพิเศษมากมาย
นอกจากหลานๆได้เจอคุณย่า
ญาติๆ ได้เจอกัน
และผม5555 ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการซะที555กับทุกคน
*
*
*
คืนนี้ไอ้ลุงมันมีอะไรมาทำให้ผมและทุกคนแปลกใจครับ
น้ำตาซึมนิดหน่อย
มันรายงานผลการเรียนของมันให้ทุกคนฟังหลังจากผมยกผลไม้มาเสิร์ฟ
มันมองตามผมตลอดที่มันเล่า
และผมก็เพิ่งรู้ไปพร้อมกันกับทุกคนว่ามันทำคะแนนได้ดีมาก
เป็นนักศึกษาต่างชาติที่ทำคะแนนได้สุงที่สุด
จนทางมหาลัยชื่นชม
*
*
ตอนนี้ผมก็เพิ่งร้องอ๋อ พร้อมกับครอบครัวมันนั่นละครับ
ว่านี่คือสิ่งที่มันทำในช่วงเวลาหนึ่งปี ที่มันไม่ติดต่อกลับมาเลย
ผมนั่งฟังไปก็ตื่นตันใจไปกับมัน
ตอนนี้ความเสียใจแทบไม่มีแล้วดีใจมากกว่าครับ
มันกลับมาพร้อมกับความสำเร็จของมัน
นี่หรือเปล่านะ คือสิ่งที่มันพยายามเลี่ยงไม่ตอบคำถาม
มันคงรอจะบอกผมและทุกคนในวันนี้…แผนร้ายอีกแล้ว
เก่งมากสามีสุดที่รัก อ้าย แอ้ม โซ พราวด์ ดิน ยู 555
*
*
*
เราสองคนเดินออกไปส่งป๊ากับม๊า และพี่ไอ้ลุงครับ
หลังจากที่คุยกันสักพักหลังจากข้าวเย็น
แล้วกลับมาช่วยป้านวลจัดการเรื่องในครัว
จึงกลับขึ้นไปบนห้องนอนหลังจากเสร็จธุระแล้ว
*
*
*
“ดีใจด้วยนะครับ” ผมกอดมันจากทางด้านหลัง
มันยืนอยู่ริมหน้าต่างรับลมเย็นๆ
มันยังคงนิ่งเฉย
“นี่ใช่ไหมที่พยายามทำ จนไม่มีเวลา ติดต่อมาเลย” มันลูบที่มือผมเบาๆ
แล้วหันหน้ากลับมาหาผมครับ
“ไม่ดีใจเหรอครับ” ผมถามมันเมื่อเห็นสีหน้ามันปกติ ไม่ยิ้มไม่ดีใจ
“กอล์ฟครับ” ผมเรียกมัน
“กอล์ฟ”
“อ่อครับผม ปอร์ว่าไงนะ” ผมทำหน้างง ๆ รู้สึกว่าจิตใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ผมบอกว่าดีใจด้วยนะ” ผมพูดอีกครั้ง
ใบหน้ามัมมีรอยยิ้มอีกครั้ง
“ขอบคุณครับ ปอร์เข้าใจผมใช่ไหม” ผมยิ้มให้มันเป็นคำตอบ
“ขอบคุณครับ”
“ต่อไปนี้ อย่าจากผมไปไหนอีกนะครับ ”
มันยิ้มให้ผมแล้วจูบที่หน้าผากผมเบา ๆ ไม่ได้ตอบอะไร
“อย่าจากผมไปไหนนะครับ” ผมยังพยายามจะย้ำอยู่แบบนั้นอีกหลายรอบ
แล้วคืนนั้น เราก็ทำเหมือนทุกคืนที่เราได้ทำกันครับ
อะไรของใครก็ยังเป็นคนใครของมันครับ555
เอกราชและโฉนดนาผืนน้อยของผมก็ยังเป็นของผม
ไม่ได้โอนเป็นกรรมสิทธ์ของไอ้ลุงแต่อย่างใดครับ
อันนี้ลุ้นตลอดเวลาว่าเมื่อไรมันจะโอนเสียที555
*
*
*
*
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ส่วนมันยังหลับอยู่บนเตียงครับ
ผมรีบคว้าผ้าขนหนูวิ่งเข้าไปห้องน้ำ เพราะต้องไปทำงานเหมือนเช่นทุกวัน
วันนี้ต้องตายอย่างเขียดแน่ๆครับ
งานคงกองเต็มโต๊ะเท่าภูเขาไฟฟูจิเป็นแน่ๆ
ห่างหายภาระกิจหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ
“เสร็จแล้วเหรอครับ” เสียงงัวเงียพร้อมทั้งลุกจากเตียงนอนหัวฟู
“ครับ”
“เดี๋ยวไปส่งครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ไปเองได้ นอนต่อเถอะครับ”มันหย่อนเท้าลงบนร้องเท้าผ้า
งัวเงีย มือขยี้ตา
“ไม่เป็นไรครับ ไปนอนต่อเถอะ ผมไปเองได้”
“ให้ผมได้ทำเถอะครับ”
“แน่ใจนะ” ผมถามมันอีกครั้ง
มันยิ้มแล้วเดินไปหยิบกุญแจเดินลงไปชั้นล่างทันที
ส่วนผมเหรอครับเดินตามนะสิจะทำไรได้ละ
อย่างว่าละครับ คนสวยย่อมตกเป็นทาสรักของใครหลายต่อหลายคนครับ
ถึงแม้ไม่อยากรับความปรารถนาดีก็เถอะ555
แต่ทำไงได้ล่ะ มันจึงเป็นแบบที่เห็นนี่ละครับ
รถเริ่มทะยอยออกมาทั่วถนนบริเวณนั้นแล้วครับ
ทำให้เราขยับรถได้ทีละนิด แต่ก็ไม่ห่วงอะไร
เพราะนิดเดียวก็ถึงแล้วครับ
ระหว่างทางบนรถ มือผมขาดอธิปไตยตลอดเวลา
เพราะมือใครบางคนมาวางบนมันนะสิครับ
แล้วดึงมันไปวางไว้บนหน้าตักไม่ยอมปล่อยครับ
ปากอยากบอกว่าอายคนอื่นพอเถอะ
แต่ใจกับบอกว่าดีเหมือนกัน ทำต่อเถอะ555
*
*
*
“เดี๋ยวมารับไปทานข้าวเที่ยงนะครับ” อีกแล้วเหรอนี่ใจผมคิด
“อืม ครับ ”ปากผมตอบ55
รถจดเทียบหน้าตึกครับหลังจากมันพูด
ผมกระโดดลงทันที มัมจึงขับกลับบ้านไป
*
**
ช่วงเที่ยงมาถึงผมต้องรีบลงมาทานข้าวกับมันครับ
แล้วรีบขึ้นไปทำงานต่อ อยู่นานไม่ได้ เดี่ยวพี่โจ๋กินหัวเอา
ทิ้งไปเป็นอาทิตย์นี่ครับ ต้องยอมรับสภาพ
*
*
*
*
ตลอดอาทิตย์ มันมารับผมไปทานข้าวเที่ยงทุกวัน
และช่วงเย็นถ้าเลิกงานไม่ดึกมากมันก็มารับผมทุกวัน
บรรยากาศแบบเดิมๆ เริ่มกลับมาแล้วครับ
ดีใจจัง
นี่ก็ครึ่งเดือนแล้วครับที่มันกลับมา
ช่วงไหนวันหยุดถ้าเราไม่มีอะไรทำ ก็ขลุกอยู่ในห้องทั้งวันครับ
เปิดหนังที่ซื้อมาดู นอนบนเตียงดิ้นไปมา เล่นเน็ตบ้าง
ถ้าเบื่อมากๆ ก็ลงไปเดินเล่นที่สวนหลังบ้าน
คุยกับคุณย่าบ้าง
โอ้ย ชีวิตนางฟ้า นี่มันมีความสุขอะไรอย่างนี้
-
:pig4: ที่มาต่อให้ค่ะ
แต่อ่านแล้วเริ่มจิตตกงัยไม่รู้ เหมือนจะมีเรื่องเลย :เฮ้อ:
-
แหม...........คนสวยคะ สามีจบเกรดดีเด่นเนี่ย ถึงกับน้ำตาซึม
อั๊ยอ่อนโยนเป็นที่สุด ค.ภูมิใจของครอบครัวและว่าที่ภรรยา 555
แหมกลับมาก็ทำหน้าที่ลูกที่ดี หลานที่ดีและก็ซะมีที่ดีเลยนะคะ
โฉนดอ่ะเมื่อไหร่จะโอนให้กันย่ะ 5555 o18
อิลุง...บอกตรงๆเหอะ เหมือนมีอะไรในใจเลยอ่ะ
อย่าบอกนะจะไปต่อดร.อีกอ่ะ ก็เรียนเก่งนี่นา ดูนิ่งๆเหม่อๆ คิดอะไรอยู่เหรอ
+1 คะ สวยและรวยมากจนนุ้งเป็ดปากแดงเชิดปากใส่ 555555
-
ลุงกอล์ฟเก่งจังเลยครับ
สุดยอดอ่ะ
-
:pig4:
ใช่ๆๆครับ
ก่อนจะมีพายุ อากาศมันจะนิ่งมากๆ
ไอ้ลุงมันเหม่อคิดถึงใครป่าว
เซ็งนำหน้าไปแล้วเนี่ย
เครียดๆ
-
พี่กอล์ฟเค้าจะกลับไปอีกมั้ยอ่ะคะ
คงไม่มีเรื่องร้ายๆอะไรเกิดขึ้นอีกนะคะพี่ปอร์
-
:sad4: จะเกิดขึ้น ดูชอบกล
ฝันดีครับสวยยย :man1:
-
ลุงมี ซัม ทิง รอง :z10:
-
เป็นกำลังใจให้น้องปอร์คนสวยและรวยมาก
:ped149:
-
:o8:
-
มันก็หวานๆๆดีนะคร้า :-[
แต่ว่าทำไมพี่ลุงกอล์ฟต้องยืนเหม่อด้วยล่ะ :confuse:
ขออย่าให้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเล้ยยย :try2:
-
:3123:
เมื่อ
วันวาน..ผ่านไปแล้ว
ขอแค่
วันนี้..ดีที่สุด
และ
วันพรุ่ง..ยังไม่มา
ปอร์&กอล์ฟ :L1: รักกัน เข้าใจกัน..พอแล้ว
ขอบคุณครับ +1 ครับ..ปอร์
-
อ่านแล้วสงสัยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า แต่คนเรามันจะสุขไม่มีทุกได้งัย
จิงมะน้องปอร์คนสวย
ปล.เป็ดน่ารักดี ^-^
-
คาดว่าที่ไอ้ลุงเหม่อคงอยากได้โฉนดผืนน้อยจากนุ้งปอร์สุดสวยงามในสามโลก
:z1:
-
ลุงบอกอะไรไม่หมดแน่ๆ เหมือนกับว่าลุงไปทำความผิดอะไรไว้ แล้วดูท่าลุงจะต้องกลับไปที่นู้นอีก ลุงไม่ยอมรับปากคนสวย ลุงถามจริงๆเหอะมีใครที่นู้นรึป่าว
-
มันดูแป่งๆๆ นะ
:m16: :m16:
-
กำลังสงสัยว่า ลุงเรียนดีถึงขั้นได้รับทุนให้เรียนต่อป.เอก
แล้วลุงก็คงอยากเรียนต่อ แต่ใจนึงก็คงไม่อยากจากสวยไปอีกแล้ว
คำพูดของลุงที่พูดที่หัวหินมันก็ทำให้คิดไปแนวนี้ได้
ลุงคงอยู่ในช่วงตัดสินใจ ถึงไม่ยอมเล่าหรือรับปากสวยว่าจะไม่จากไปไหนอีก
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง สวยก็จัดการรวบหัวรวบหางลุงซะ
แต่งงานกะลุงซะเลย แล้วก็บินตามลุงไปทำหน้าที่ภรรเมียให้ลุงที่ลอนเดิ้นเลยสิ
รอฟังคำเฉลยจากสวยตอนหน้าดีก่า
:110011: :z7:
-
:man1:ร้ากกกกกกกกน้องปอร์ ครอบครัวเป็ดน่ารักมากเลย o13
คนสวยยังคงรักษาพรหมจรรย์ไว้อย่างเหนียวแน่น งามอย่างไทยจริงๆ
-
รู้สึกว่าจะต้องมีเรื่องเกิดขึ้นอ่ะ ไม่เข้าใจว่าลุงทำตัวมีลับลมคมในทำไม
-
ทุกอย่างดี ลงตัว prefect มากเลยนะครับน้องปอร์
...ดีมากจนทำให้คิดเหมือนเม้นท์บนๆ ว่ามันจะมีเรื่องอะไรไหมเนี่ย :เฮ้อ:
แต่ขอให้ไม่มีอะไรแล้วกันนะครับ เพี้ยง
-
...ดีใจด้วยที่คนสวยมีความสุขกับสามีแล้ว :mc4:
...แต่มันต้องมี"คลื่นใต้น้ำ"แน่ๆเลย
...คุณพี่ลุงนิ่งๆ...แบบนี้...น่ากลัว
...แต่มั่นใจว่าคนสวยรับมือได้แน่นอน...ไม่หวั่นแม้วันมามาก :pig4:
-
:L2:
-
ทุกอย่างดี ลงตัว prefect มากเลยนะครับน้องปอร์
...ดีมากจนทำให้คิดเหมือนเม้นท์บนๆ ว่ามันจะมีเรื่องอะไรไหมเนี่ย :เฮ้อ:
แต่ขอให้ไม่มีอะไรแล้วกันนะครับ เพี้ยง
คิดถึงจัง 55 หายไปนาน
-
^
^
^ :z13:
ฝันดีครับ:man1:
-
:3123:
นี่ก็ครึ่งเดือนแล้วครับที่มันกลับมา
ช่วงไหนวันหยุดถ้าเราไม่มีอะไรทำ ก็ขลุกอยู่ในห้องทั้งวันครับ
เปิดหนังที่ซื้อมาดู นอนบนเตียงดิ้นไปมา เล่นเน็ตบ้าง
ถ้าเบื่อมากๆ ก็ลงไปเดินเล่นที่สวนหลังบ้าน
คุยกับคุณย่าบ้าง
โอ้ย ชีวิตนางฟ้า นี่มันมีความสุขอะไรอย่างนี้
**********89***********
“ทำไรครับ” ผมถามมันหลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำ
“เปล่าครับ” มันพูดพร้อมกับปิดหน้าต่างโปรแกรมเอ็กพอเล่อลง
“หางานเหรอครับ” ผมถามมัน
“เปล่าครับ ดูอะไรไปทั่ว” เอ็กพอเล่อแต่ละหน้าปิดลง จนในที่สุดไม่เหลืออะไรเลย
โน้ตบุคถูกยกไปวางที่โต๊ะข้างๆในส่วนของมันครับ
ผมยังคงทำอะไรตามเรื่องราวของผม
ที่หน้ากระจก
*
*
**
“ง่วงแล้วใช่ไหม”
“ครับ เลิกงานดึกๆแบบนี้ กินมาหรือยังครับ ” มันถาม
“เดี๋ยวลงไปหาไรทาน น่าจะเหลืออยู่มั้ง ถ้าง่วงก็นอนเถอะ เดี๋ยวลงไปคนเดียวก็ได้”
“ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ไปรับ”
“ไม่เป็นไรหรอก มืดแล้ว มาเองสะดวกกว่าครับ” ผมตอบ
ผมทำไรเสร็จก็ลงไปหาไรทานที่ห้องครัวครับ
กับข้าวที่แบ่งไว้ในถ้วยเล็กถูกยกเข้าไมโครเวฟ
ผมนั่งทานเงียบ ๆ ของผมไป
ตักข้าวใส่ปาก ทีละคำ ๆ
ห้องต่าง ๆถูกปิดให้อยู่ในความมืดหมดแล้ว
มีแต่ห้องครัวเท่านั้นครับที่สว่างจากแสงไฟ
*
*
*
ผมเก็บทุกอย่างหลังจากทานเสร็จครับ
จาน ช้อน ล้างเก็บวางไว้บนชั้น
ป้านวลจะได้ไม่ต้องมาจัดการในวันพรุ่งนี้อีก
เห็นไหมผมดีแค่ไหน5555
ผมเดินขึ้นชั้นบนตรงไปยังห้องนอนทันทีครับ
พอเปิดประตูเข้าไปกลับไม่เจอใครเลยครับ
ไฟยังเปิดไว้อยู่ แต่ไอ้ลุง มัน ๆๆกรี๊ด
กลับไม่ได้อยู่ในห้อง
ใครขโมยลุงของหนูปอร์ไปนี่
ผมเปิดทีวีดูอยู่นานครับ มันก็ยังไม่กลับมา
จึงออกไปเปิดประตูดู ห้องคุณย่ายังไม่ได้ปิดไฟนอน
อ่อ มันอยู่กับคุณย่าแน่ ๆ ครับ ผมคิดไป
จึงกลับไปนอนดูทีวีต่อครับ..รอมัน
เมื่อรีโมทอยู่ในมือ อะไรก็ง่ายเหลือเกินครับ
ช่องน้อยสี หลายสี เคเบิ้ลก็แล้วครับ
ถูกเปลี่ยนไปมาตลอดเวลาไม่ได้สนใจจะดูเป็นสาระ
ทำไปเพราะรอใครมากกว่าครับ
รอว่าเมื่อไรมันจะกลับมาซะที
ปากก็หาว ตาก็เริ่มปิด ดึกแล้วนี่
พรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้าอีก
“อ้าวจะจบแล้วเหรอ” ผมพูดออกมาหลังจากที่หยุดสายตาไว้ที่ช่องฟรีทีวีช่องหนึ่ง
มุมล่างบอกว่าละครเรื่องนี้วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่มันจะออนแอร์ครับ
ผมวางรีโมทลงบนตัวครับ
สายตาจดจ้องอยู่บนจอทีวีนั้นชั่วขณะเวลานึ่ง
กล้องกำลังถ่ายผ่านไหล่ของพระเอกครับ
ไปยังหน้านางเอกที่กำลังอยู่ในอาการดีใจ บนร้องไห้
เมื่อเห็นชายคนนี้ปรากฏตัว ต่อหน้าเธอ
กรี๊ดนี่มันชีวิตกรูนี่ บนชายหาดเหมือนกันด้วย
เธอยกมือขึ้นไปปาดน้ำตาที่เริ่มไหลลงสองแก้มของเธอ
ทำไมผู้ชายคนนี้คุ้นๆ
พอกล้องตัดรับที่ใบหน้าของพระเอกเท่านั้นล่ะครับ
น้องปอร์แทบเปลี่ยนช่องไม่ทัน555
ไม่ใช่ละ ชีวิตฉันสวยกว่านี้เป็นไหนๆ
แล้วทะเลที่หัวหินก็สวยกว่าในทีวียะ5555
ไม่หรอกครับ ผมไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น ผมยังดูต่อ
ถึงเราจะเกลียดกันยังไง
เรายังพอมีน้ำใจอยู่บ้างที่จะดูงานของอีกคน
เป็นไงครับสวยมีน้ำใจไหม5555
ผมดูนนท์ทำในสิ่งที่เขาทำต่อจนจบครับ
เมื่อพระเอกกับนางเอกกอดกัน
ละครจึงจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง
*
*
*
แต่ตอนนี้พระเอกของผมอยู่ใหนหว่า
จะล๊อกประตูแล้วนะ นอนนอกห้องละกัน
ผมมองดูนาฬิกาแล้ว กำลังเข้าสู่11 นาฬิกาแล้ว
มันยังไม่มา จะนอนก่อนก็ไม่ได้กลัวจะไม่เห็นหน้ามัน
กลัวหลับแล้วฝันร้ายครับ5555
อีกอย่าง ยังไม่ได้ถามมันเลยว่าการบ้านจะทำไหมหรือว่าจะเลื่อนส่งอาจารย์ในวันต่อไป555
ผมหย่อนเท้าลงบนรองเท้าผ้าครับ
เดินไปเปิดประตูอีกครั้ง
ไฟในห้องคุณย่ายังลอดออกมาให้เห็น
ผมจึงเดินตรงไปที่ห้องคุณย่าครับ
*
*
**
“เราบอกปอร์หรือยังลูก”
มือที่กำลังเคาะประตูต้องหยุดทันทีครับเมื่อได้ยินในสิ่งที่คุณย่าพูด
“ผมไม่กล้าครับคุณย่า”
*
เวลาผ่านไป
*
“มันเป็นเรื่องดีนะจ๊า หลาน มันไม่ได้เสียหาย
ย่าว่าปอร์เป็นคนมีเหตุผลพอ ปอร์ต้องเข้าใจหลาน
และมันก็ถึงเวลาสมควรแล้ว อายุอานามก็ได้แล้ว”
ผมลดมือลงจากบานประตูลายไม้เก่าๆ
สงสัยในสิ่งที่คุณย่าพูด
แล้วเสียงนั่นก็เงียบไป
ต๊ายภาพที่สร้างมานมนานเป็นจริงแล้วครับ
คุณย่าเห็นว่าน้องปอร์เป็นคนดี
ไม่นะ55555 ด้านร้ายๆซ่อนสุดฤทธ์
ผมจับต้นชนปลายไม่ถูกครับ ว่าเนื้อความก่อนหน้านั้นคืออะไร
มันเป็นเรื่องดี แล้วทำไมมันไม่กล้าบอกผม
ผมเริ่มคิดถึงเหตุผล หรือลำดับเหตุการณ์ต่างที่เกิดขึ้นหลังจากมันมา
ไม่มีเรื่องอะไรที่ไม่ดี
หรือไม่มีเรื่องอะไรที่มันแปลกไป
มันยังคงทำตัวปกติของมัน
จะมีบ้างก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้น
ช่วยเหลือตัวเองได้มากขึ้น
พูดน้อยขึ้น
แววตามีคำถามตลอดเวลา
กรี๊ดๆๆๆๆๆ
อายุอานามก็ได้แล้ว หมายความว่าไงนี่
“ หรือว่ามันจะขอเราแต่งงาน” ตายแล้วกล้าคิดไปถึงไหนนี่55
หน้าแดงเชียว เมื่อคิดเข้าข้างตัวเองแบบนั้นแล้วก็รีบวิ่งกลับเข้าห้องตัวเองครับ
ทำตัวให้ปกติที่สุด สีหน้าท่าทาง
การแสดง ถูกเรียกกลับมาอีกครั้งครับ
ถึงจะไม่ได้ใช้ในชีวิตจริงและการทำงานเหมือนนนท์ก็เถอะ
อย่างน้อยมันก็อยู่ในสายเลือดของผมแล้วครับ555
*
*
*
“ยังไม่นอนเหรอครับปอร์” ผมยิ้มครับ
“รอผมเหรอครับ” ใช่ครับ รอให้ขอในสิ่งที่ไม่กล้านั่นละ5555
มันนอนลงบนเตียงข้างของมันครับ
ทีวียังเปิดอยู่ครับ
“คุยอะไรกับคุณย่าครับ” ผมถาม
“เปล่าครับ คุณย่าชวนทำบุญในตอนเช้าครับ”
ปากแข็ง ตายล่ะ ยังปิดอีกนะครับคนเรา อยากแต่งงานกับเราจนขนาดต้องไปปรึกษาผู้ใหญ่เลยเหรอนี่
เราเสน่ห์แรงไม่เบาเลยนะ555555
“นอนเถอะครับ ” ไฟหัวเตียงข้างมันถูกปิดไป แต่เหลือในส่วนของผมครับ
ผมยังคงปล่อยสายตาไปกับเจ้าทีวีนั้น
แต่ยังพยายามหาเหตุผลที่มันไม่กล้าบอกผม
มันคืออะไรกันแน่
มันเป็นเรื่องดีนะลูก
มันเป็นเรื่องดีนะลูก
คำพูดของคุณย่ายังก้องอยู่ในหูผม
ผมไม่กล้าที่จะถามเอาความจริงจากมันครับ
เดี๋ยวมันจะเป็นการสอดรู้สอดเห็นเรื่องที่สามีจะเซอร์ไพรส์เอาครับ555
ว่าแล้วก็ปิดไฟนอนครับ
พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้าไปทำงาน
เงินคืองาน งานคือเงิน
ผู้ชายที่นอนข้างๆ นี่ของกรู55เกี่ยวไหมครับ
*
*
*
ตื่นเช้ามาผมก็ต้องมาใส่บาตรกับคุณย่าและไอ้ลุง
ตามที่มันบอกผมในตอนกลางคืนครับ
แล้วมันจึงไปส่งผมทำงานในช่วงเช้าหลังจากนั้น
รถผมกับรถพระค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากบ้านทรายทองพร้อม ๆ กัน
*
*
*
*
วันนี้เลิกงานเร็วครับมันจึงมารับผมกลับเร็ว
มีเวลาช่วยป้านวลทำครัวครับ
ทานเสร็จผมและไอ้ลุงก็ขึ้นห้องครับ
อาบน้ำเหมือนเดิมส่วนมันก็เปิดคอมเหมือนทุกวันที่มันเคยทำ
และก็เป็นเว็บไซด์เดิมๆ ที่มันเปิดครับ
พอออกมาจากห้องน้ำมันก็หายไปเหมือนเคย
ใช่ครับ ห้องคุณย่าเหมือนเดิม
เป็นแบบนี้อยู่หลายวันที่ผมต้องรอให้มันกลับมาก่อนแล้วค่อยนอนพร้อมมัน
ปล่อยมันไป 55 อย่าให้จับได้นะว่าจะไปของลูกบ้านอื่น ถ้าแบบนั้น
คุณย่าก็คุณย่าเถอะ สวยจะไม่เกรงใจด้วย55
โทษฐานที่วางแผนกับหลานชายหักหลังสวย
เชิดใส่ เชิดใส่ ชิส์
เป็นแบบนี้หลายวันแล้วครับที่มันไปห้องคุณย่า
ผมก็ยังหาเหตุผลไม่ได้สักที ว่าทำไม มันต้องไปคุยกับคุณย่าบ่อยๆ
จะบอกว่าคิดถึงมันก็บ่อยเกิน
จะบอกว่าเป็นหลานรักของคุณย่า
แล้วฉานละ น้อยกว่าเมิงที่ไหน5555
หลายวันเข้าจากที่ไม่คิดอะไรมากไปกว่าเรื่องดีๆที่มันจะเกิดขึ้น
เริ่มคิดหาเหตุผลมาประกอบกับสิ่งที่เห็นครับ
ท่าทางที่มันเปลี่ยนไปบ้างในบางครั้ง
ไม่ตอบคำถามในสิ่งที่ผมอย่างรู้
หรือมันไปทำความผิดอะไรไว้
ทำใครท้องที่อังกฤษหรือเปล่า อย่างที่ใครๆพูด
หรือแอบไปมีแฟนใหม่ที่นั้น ยากเกินกว่าจะเลิกรากัน
ตายแล้ว สวยเริ่มไม่มั่นใจในสามีแล้วสิ
*
*
*
อะไรที่ไม่ดีเริ่มเข้ามาให้ผมคิดบ้างแล้วครับ
แต่เรายังเชื่อว่ามันไม่ได้ทำสิ่งไม่ดีแน่นอน
ไม่ใช่ความรักบังตานะครับ
ความหล่อมากกว่า555 บังมิดเลย
*
*
คุยอะไรกับคุณย่าบ้าง จึงเป็นคำถามที่ผมพยายามจะถามมันทุกครั้งครับ
หลังจากที่มันกลับมา
คำตอบที่ได้คือ คิดถึงคุณย่า
หายไปนานกลัวท่านเหงา
“นอนเถอะครับ พรุ่งนี้ผมมีธุระแต่เช้าจะไปทำหลังจากไปส่งปอร์แล้ว”
มันพูดเสร็จแล้วมันก็หลับไป
เหลือแต่สวยที่นอนหลับตาปริบๆในความืด แบบงง ว่ามันคืออะไร
กรี๊ดสามีเปลี่ยนไป
สามีเปลี่ยนไป
สามีมีคนใหม่
สามีทำใครท้อง
สามีจะถีบหัวส่งฉันแล้วเหรอ
ว่าแล้วก็ถีบมันก่อนเลย55
*
*
*
*
วันต่อมา
หลังจากทานข้าวเสร็จเราสองคนก็ขึ้นห้องตามเดิมครับ
ปล่อยมันไปก่อนเถอะโดยการให้มันไปอาบน้ำใจร่มๆ
กลับออกมาค่อยตบจูบมันเอาความจริงในหัวใจของมันครับ
เมื่อรีโมทอยู่ในมือ อะไรอะไรก็อยู่ภายใต้การควบคุมครับ555
“สวัสดีคะ วันนี้.............บรรเทิง จะพาคุณผู้ชมทุกท่านไปชมกองถ่ายละครเรื่อง..............คระ”
พิธีกรสาวแสนสวยยังทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีเยี่ยมครับ
ภาพข่าวบรรเทิง ค่อยทะยอยมาอย่างต่อเนื่อง”
*
*
*ผมก็เหมือนคนทั่วไปล่ะครับสนใจเป็นที่สุดเรื่องข่าวดารานี่ละ
ใครจีบใคร ใครขย่มใคร ใครทำอะไรใต้ผ้าห่มกับใคร ชอบนักแล
ซ้อ8 หรือซ้อ9 มีให้อ่านก็อ่านไป มีให้ดูให้ดู มีให้อ่านก็ไม่เคยขัด
“และมาถึงข่าวส่งท้ายกับพระเอกรูปหล่อของเราค่ะ พี่นนท์นั่นเอง”
ผมยังคงนอนฟังเรื่องราวของเจ้านนท์ต่อไปไม่ได้ขัดหูขัดตาแต่อย่างไร
“ครับใช่ครับ ที่เพิ่งจบไปก็เรื่อง................ ตอนนี้ขอพักก่อนครับ เหนื่อยมากครับกับการทำงานเรื่องนี้
ลุยมากครับ ถ่าย24 ชั่วโมงต่อวัน ยังไงขอพักก่อนครับ”
“………………………”
“งานก็ติดต่อเข้ามาเรื่อย ๆ ครับ แต่ขอพักก่อน เหนื่อยมากครับ”
“……………….”
“กำลังดูอยู่ครับ ว่าจะไปหรือไม่ไป ถ้าไปก็คงไม่นานนี้ครับ รอตัดสินใจอีกทีครับ
ตอนนี้เพื่อนก็ดูให้อยู่ครับ คิดว่าถ้าไปน่าจะเร็ว ๆ นี้ครับ ”
“สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ” พิธีกรกล่าวลาในตอนท้ายครับ
ชิส์ ไปไกลจากโลกนี้ได้ยิ่งดี หรือจะประจำการอยู่ที่ดาวอังคารได้ยิ่งดี555
ขอให้ได้อะไรๆที่ชอบละกัน
ผมกดปิดทีวีทันทีที่ข่าวบรรเทิงจบครับ
มันเดินเข้ามา
“มาแล้วเหรอครับ”
“ครับ”
“กอล์ฟรู้เรื่อง นนท์หรือยัง”
“เรื่องอะไรครับ” ผมถามมันต่อ
“เรื่องที่นนท์เพิ่งออกทีวีไปเมื่อกี้ไงครับ”
“เปล่าครับ” มันพูดแล้วก็นอนลงบนเตียง ปิดไฟบนหัวเตียงของมันครับ
อีกแล้วนะมึง การบ้านไม่คิดจะทำอีกแล้วใช่ไหมมึง
เหมือนเดิมครับ ทุกอย่างเหมือนเดิมครับ
มันหลับ
ส่วนผม หลับตาปริบๆ ในความมืดเช่นเดิม
หลายวันเข้า ผมเริ่มสงสัยแล้วครับ ว่าทำไม
อะไร มันจึงเป็นแบบนี้ โอ้ยจะบ้าตายครับ
สวยเริ่มสับสนอีกครั้ง
อยากร้องดังๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผมอีกครั้ง
มันก็อยู่ตรงนี้ ข้างๆผม
แต่ทำไมมันไม่ต่างจากตอนที่มันอยู่ต่างประเทศเลย
ความรู้สึกมันเป็นแบบนั้นจริงๆ
บอกกรูมาเลยดีกว่าไหมว่า มึงคิดอะไร
ผมบอกตรงๆเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ววววครับ
เพียงแต่ยังไม่บอกมันออกไป
ส่วนคุณย่า ผมก็ไม่กล้าถามอะไรท่านมาก
เพราะท่านคงโยนไปที่มันอยู่ดี ถ้าไม่หนักหนาสาหัสเกินไป
ที่จะปัดเป่าทุกข์ให้หลานๆ
*
*
*
*
ไม่ได้แล้วครับสวยต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเสียแล้วครับ
ในเมื่อเหมือนผมถูดปิดบังความจริงเอาไว้
มันทำให้ผมไม่มีความสุขเลย
แล้วทำไมผมต้องตกอยู่สภาพนี้ด้วย
ไม่กล้าถาม เพราะมันไม่คิดจะตอบ
มันมีอะไรในใจที่ตอบไม่ได้
มันยากขนาดว่าตอบไม่ได้เลยใช่ไหม
ว่าแล้ว การแสดง ก็ถูกงัดออกมาใช้อีกครั้ง
งัดการแสดงครับ ไม่ได้งัดอย่างอื่น555
http://www.youtube.com/v/-LQ1UGv5Kdo&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
-
:กอด1:
***************
:z3: :z3: ลุ้นระทึกจนหยดสุดท้ายจริงๆ เกร็งจนปวด........ตับ
ทำไมกันนะอิลุง ทำไมกัน :z3: :z3:
คราวนี้ของจริง ความจริงอีกรอบสินะ....จะพานางนนท์ไปเรียนต่อด้วยชิิมิ
หรือว่า...รับปากเพื่อนเอาไว้ ด้วยค.เป็นเพ่อนไม่มีไรจริงๆแค่ความบังเอิญ
อินนท์อยากเรียนต่อที่เดียวกับเพื่อน...ส่วนอิเพืื่อนหัวดีได้ต่อ Ph D การคาดเดาเป็นอะไรที่น่ากัวมากๆ
คนสวยของคนอ่าน เตรียมทิชชูยังคะลูฏ :o12: :sad4:
+1 คะ
-
The Way You Look At Me :o8: เพลงนี้นนน ไปอ่านก่อนน
-
^
^
^ :z13:
ฝันดีครับ:man1:
ฝันดีต้องฝันถึงกี่ตัวดีครับ 555
-
^
^
^
:z13:
เค้าปิดอะไรกันครับ
สวยยยน่ารักจังครับ รอนอนพร้อมกัน ทำทุกวันเลยนะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับผม
อย่าท้อนะครับบ
:m15:
-
ฝันดีต้องฝันถึงกี่ตัวดีครับ 555
(งงเพราะผมไม่ทัน ยิ้ม)
-
หวังว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกะนนท์หรอกนะ
ไม่อยากคิ...ไปนอนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องเรียนเหอะๆ
แต่ก็น่าคิดนะเรื่องลุงกะนนท์
-
อะไรกันนี่อิลุง
เป็นแบบนี้อีกแล้วนะ
เดี๋ยวเหอะ :angry2:
-
พี่ปอร์คนสวย พี่กอล์ฟมันมีแผนอะไรกันนะ
-
เอ่ออออออ ลุงมีอะไรหว่า?
เครียดเหมือนกันน่ะค่ะเนี้ย ย ยยยย :z3:
-
เครียดด้วย
o22
-
ปอร์อย่าประสาทเสียนะ ตั้งสติดีๆ
ว่าแต่ว่า ไอ้ลุงคิดจะทำไรฟะ
-
เอิ่มมม...ตอนนี้ไมมันแอบเครียดจังเลยง่ะ :m17:
พี่ลุงกอล์ฟเค้าก็แปลกๆจริงๆนั่นแหละ...
ความลับมันคืออะไรกันแน่คร้าพี่ปอร์คนสวย
รอตอนต่อไปคร้า :m1:
-
ลุงเค้าปิดอะไรอยุ่เนี่ย
อย่างนี้คนสวยน้องปอร์ก่เครียดอะจิ
-
เครียดแทน
เครียดเพราะคนสวยทำค้าง :z3:
-
:o8:
บวชก่อนเบียดอะดิ :m12:
-
:m31: อิลุงปิดบังอะไรไว้บอกมาสะดีๆๆ
-
อิลุงปากหนักเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน :m31:
-
นู๋ปอร์สวยและรวยอย่าคิดมากนะ ลุงกอล์ฟคงจะแอบเซอร์ไพรส์นู๋ปอร์นะ อิอิ
-
เหอะๆๆ ไม่กล้าคิดเลยว่าตอนจบมันจะเป็นไงเนี่ย :เฮ้อ:
-
มันลับอะไรนักหนาจ๊ะบักลุง
อย่าเครียดมากนะจ๊ะปอร์เดี๋ยวไม่สวย
-
...1.กอล์ฟ จะบวช
...2.กอล์ฟ จะกลับไปเรียนต่อ พร้อมกับ นนท์
...3.กอล์ฟ มีผู้หญิงใหม่อยู่ที่อังกฤษ และจะ แต่งงาน
....อ่ะ น้องปอร์ คนสวย แอนด์ รวย มีถูกซักข้อไหม
....อะไรๆๆ ก็ทนได้แต่..กอล์ฟ เปลี่ยนไป เริ่มทนไม่ได้แล้ว อึดอัดแทน :m20:
-
ถ้าเป็นเรื่องดี บวกกับอายุอานาม ขอเดาว่า อิลุงจะหนีไปบวชค่ะ ถูกต้องรึเปล่าคะ น้องปอร์
-
ขอเดาว่า
ได้ทุนเรียนต่อ ป.เอก รึเปล่า
-
ลุงคิดไรอยู่เนี่ย
ทำไมไม่บอกน้องปอร์
-
นนท์จะไปเรียนที่เดียวกับลุงป่าว
เครียดจริงๆนะเนี่ยะ
-
สู้ๆครับ
200 :mc4:
-
...1.กอล์ฟ จะบวช
...2.กอล์ฟ จะกลับไปเรียนต่อ พร้อมกับ นนท์
...3.กอล์ฟ มีผู้หญิงใหม่อยู่ที่อังกฤษ และจะ แต่งงาน
....อ่ะ น้องปอร์ คนสวย แอนด์ รวย มีถูกซักข้อไหม
....อะไรๆๆ ก็ทนได้แต่..กอล์ฟ เปลี่ยนไป เริ่มทนไม่ได้แล้ว อึดอัดแทน :m20:
ผมว่า น่าจาเป็นข้อ 3 อะ
แต่ขออย่าไห้มันเกิดขึ้นเลย
TT
อย่าลืมมาต่อนะครับ
รออยู่ครับ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
เราว่านะ มีแนวโน้ม ไอ่ลุงกอล์ฟ มันต้องตัดสินใจบวชก่อนเบียดแน่นอนเลย ไม่งั้นจะปรึกษาคุณย่าทำไม กลางวันก็แอบหายไปอีก น่าจะไปหัดสวดมนต์แน่เลย
มาไวๆ นะ อย่าให้คาใจ ท้องอืดจะแย่อยู่แว้ววววววววววววววววววว ยัยปอร์กะดั่น
-
จะเกี่ยวกะอีนนท์มั้ยเนี่ย
ขออย่าให้เกี่ยวเลย :call:
ส่วนน้องลุง :beat: ขอซักทีเถอะ
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี ก็ยังคงไม่เปลี่ยนเล้ย
มีอะไรก็บอกน้องปอร์ไปสิ ชอบเก็บไว้อยู่นั่นแหละ
ที่ผ่านมาก็เคยเกิดปัญหาเพราะความปากหนัก
แล้วนี่ยังคงเป็นเหมือนเดิมอีก...เฮ้อ...สงสัยจะเปลี่ยนไม่ได้แล้วจริงๆ
:กอด1:หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องร้ายแรงให้สวยและรวยมากต้องน้ำตาตกอีกนะ
-
ต้องให้ปอร์ทำอะรซักอย่างก่อนน่ะ ....
ลุงถึงจะยอมพูดอะไรออกมาบ้าง :m16:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านได้นิดเดียวเองครับ
แต่มาให้กำลังใจคนเขียนไว้ก่อน
จะรีบอ่านให้ทันครับ :L1:
-
น้องปอร์คนสวยจะทำอย่างไรนะ
:undecided: :undecided:
-
ไม่ได้แล้วครับสวยต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเสียแล้วครับ
ในเมื่อเหมือนผมถูดปิดบังความจริงเอาไว้
มันทำให้ผมไม่มีความสุขเลย
แล้วทำไมผมต้องตกอยู่สภาพนี้ด้วย
ไม่กล้าถาม เพราะมันไม่คิดจะตอบ
มันมีอะไรในใจที่ตอบไม่ได้
มันยากขนาดว่าตอบไม่ได้เลยใช่ไหม
ว่าแล้ว การแสดง ก็ถูกงัดออกมาใช้อีกครั้ง
งัดการแสดงครับ ไม่ได้งัดอย่างอื่น555
---------------90 THE END-----------------
เมื่อใดก็ตามเวลาที่เรามีความทุกข์
เวลามักจะเดินช้าเสมอ
ครับช่วงเวลานี้ผมก็เป็นเช่นนั้น
แต่ความทุกข์นี้ผมเองไม่ได้เป็นคนทำมันขึ้นเอง
แต่คนที่ได้ชื่อว่าคนที่ผมรักคือคนที่ทำมัน
และทำให้ผมตกอยู่ในสภาพแบบนี้
*
*
*
จากวันที่หนึ่ง
เปลี่ยนเป็นวันที่สอง
จากวันที่สองเป็นวันที่สาม
และสี่ ห้า หก
บรรยากาศที่เราทั้งสองไม่ต้องการยังคงครอบงำเราอยู่แบบนั้น
และไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน เราสองคนจะผ่านตรงนี้ไปได้
ในเมื่อมันไม่พูดในเมื่อมันไม่บอก
และผมยังอยากรู้ให้ได้ด้วยตัวเอง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
มีคนหลายคนบอกว่า
ความทุกข์ ทำให้เราเศร้าและมีน้ำตา
และความสุขมันทำให้เราอิ่มเอมใจและมีน้ำตาเช่นกัน
และในเมื่อมันเป็นความสุข ทำไมไม่ต่างกับความทุกข์เลยสักนิด ไม่เลยครับ ไม่เลย
ตอนเช้าผมยังต้องตื่นเช้าไปทำงาน
ไอ้ลุงยังคงไปส่งผมไม่เปลี่ยนแปลง
แต่สิ่งที่เปลี่ยนคือ เรา …………………..
ปล่อยให้ความเงียบในระหว่างทาง
เข้ามาทำให้ระยะห่างระหว่างเราสองคนมันมากขึ้น
ครับ..ช่วงเย็นมันก็มารับผมเช่นเดิม
และเราแทบไม่ได้คุยอะไรกันเลย
ประเด็นต่างๆ ที่เราเคยคุยกันมันหายไปไหนแล้ว
บรรยากาศในโต๊ะอาหารเหรอครับ มันเปลี่ยนไปยังไงไม่รู้
ป้านวลยังคงทำกับข้าวอร่อยเหมือนเดิม
แต่ว่า ....ทำไมชีวิตเรา มันจืดชืดสวนทางกับสิ่งที่เรากินเข้าไปทุกวัน
คุณย่าท่านรู้ เพียงแต่ท่านไม่พูด
หรือจะพูด แค่ยังไม่ถึงเวลา
การหนีปัญหาคงไม่ใช่กับผมแล้ว
เพราะผมโตพอที่จะรู้แล้วว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย
แต่สำหรับมัน สำหรับไอ้ลุง อาจยังไม่ถึงเวลาบอกมั้งครับ
*
*
*
ผมเดินออกจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จยื่นผ้าขนหนูให้มันครับ
“อาบน้ำเถอะ” ผมพูดเสียงปกติ
มันหยิบผ้าจากมือผมแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำครับ
ลมนอกตัวบ้าน ยังคงพัดเอาความเย็นข้างนอกเข้ามายังภายในห้องเช่นเดิม
กลิ่นอ่อน ๆ ของดอกไม้ยังคงลอยเข้ามาให้เราได้กลิ่นมันอยู่เสมอ
แต่มัน... มันไม่ทำให้ผมรู้สึกปลอดโปร่งไปด้วยเลย
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
**
ทีวียังเปิดอยู่แบบนั้นต่อไป
ถึงจะไม่มีใครดู ไม่มีใครสนใจ มันก็ยังเปิดอยู่แบบนั้น
อย่างน้อยมันก็ยังพอเป็นเพื่อนให้ผมได้บ้าง
ในเวลาที่อะไร ๆ ดูเงียบเหงาไปหมด
*
*
*
นานครับกว่ามันจะออกมา
นานครับ กว่าที่มันจะทำอะไรเสร็จแล้วขึ้นมาบนเตียงข้างๆผม
แต่คำพูด ยังเป็นอะไรที่ไกลสำหรับเราเวลานี้
นอกจากหันหลังให้ผมเช่นเดิม
เว็บเดิมๆ มันยังเปิดให้ผมได้เห็น
เหมือนมันจะพยายามบอกผมว่านี่คืออะไร
ผมปวดใจครับ
ผมปวดใจจริงๆ
อยากร้องไห้
แต่ขอเก็บไว้ไม่ให้มันเห็น
ไม่ให้ใครเห็นทั้งนั้น
ผมไม่พูดใช่ว่าผมจะไม่รู้สึก
ผมไม่ถามใช่ว่าผมจะไม่รู้ว่านี่คืออะไร
ส่วนมัน
ถ้ามันไม่พูดคงจะดีกว่า
เพราะถ้าผมรู้
ผมคงเสียใจอีกครั้ง
ความคิดมันคงแบบนี้
ทางที่ดีปล่อยมันไป
ยื้อมันไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้
หรือไม่ก็เก็บเอาไว้ให้มันระเบิดออกมาเอง
และมีใครคนนึงที่ไม่ต้องเจ็บปวด….
กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า
มันคงคิดแบบนี้สินะ
แล้วปล่อยให้เวลาเยียวยาสิ่งที่เราสองคนได้เลือกให้ทำร้ายตัวเอง
แต่ยิ่งมันเงียบผมยิ่งเจ็บปวด เป็นพันเท่า
ทำไมนะ ผมแฟนมันแท้ ๆ ทำไมถึงไม่อยากให้ผมรับรู้และแชร์สิ่งดี ๆ หรือไม่ดีบ้าง
ผมอยากจับมือมันนะครับ ระหว่างทางของชีวิต
5555 เหมือนมันเป็นปัญหาใหญ่เลยนะครับ
ใช่ครับ วันนี้มันอาจดูใหญ่สำหรับเรา
แต่เมื่อคุณ ผม และไอ้ลุง โตขึ้นแล้วมองย้อนกลับมา
คุณ ผม และมัน อาจหัวเราะ แล้วพูดว่า
วันนั้น เราเสียใจและเป็นเอามากขนาดนี้เลยเหรอ55
แล้วหัวเราะอย่างคนบ้าบอ
*
*
*
ผมเอื้อมมือไปกอดมัน ในขณะที่มันนอนหันหลังให้ผม
แสงจากโคมไฟหัวเตียงยังแยงเข้าตาผม
ความเงียบจากเราสองคนยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
จะมีก็เพียงเสียงลมที่พัดเข้ามา และเสียงทีวี
“ถ้ามันเจ็บปวดมากเกินกว่าที่จะพูดออกมา ก็ไม่ต้องพูดครับ”
มือผมยังอยู่บนแขนมัน
เวลาเดินไปอย่างช้าๆ
“อะไรที่ดีกับตัวเองเลือกทำไปเถอะครับ ไม่ต้องห่วงผมหรอก ผมรอได้”
มันยังนิ่งอยู่แบบนั้นต่อไป
“ร้องไห้ออกมาเถอะ เผื่ออะไรอะไรมันจะดีขึ้น” ผมลูบหลังมันเบา ๆ
มันพลิกตัวมาหาผม น้ำตาไหลผ่านสันจมูก สายตามองมาที่ผม
สายตาแห่งความเศร้าที่มีอยู่เต็มหัวใจของมัน
“ทำไมผมเลือกแต่หนทางที่จะทำให้เราไกลกันออกไปครับปอร์ ทำไมครับ” ฮือๆ
“ผมไม่ได้เลือกสิ่งไม่ดีให้กับตัวเองใช่ไหมครับปอร์ ผมไม่ได้เห็นแก่ตัวใช่ไหมครับ” เสียงสะอื้นจากมัน
“ไม่หรอกครับ ไม่เลย ไปเถอะครับ โอกาสดีแบบนี้ มันไม่ได้มาหาเราบ่อยนักหรอก” ผมยังพยายามปลอบมัน
เสียงมันสะอื้นยังมีอยู่ตลอดเวลา
“โอกาสดีๆ มันก็เหมือนกับคนดีๆ ที่น้อยครั้งมันจะเข้ามาในชีวิตเรา คว้าไว้เถอะครับ คว้าไว้เถอะนะ” ผมตอบ
“แค่นี้เอง ครับ ทำไมแค่นี้ผมจะรอคุณไม่ได้ละครับ มันไม่ใช่ทั้งชีวิตผมนะ”
ผมพยายามพูดในสิ่งที่ผมคิดว่ามันดีที่สุดแล้ว สำหรับมัน
แต่มันช่างตรงกับความรู้สึกข้างในผมเหลือเกิน
ที่มันพยายามบอกว่า ทำไมนะ ทำไม
คนที่เรารัก และคนที่รักเราพยายามที่จะหนีเราไปตลอดเวลา
นี่มันไม่ใช่แค่หนึ่งปีนะ นี่มันนานพอที่จะทำให้ความรู้สึกผมเราสองคนเปลี่ยนได้เลย
ผมกลัวครับ ผมกลัวจริง ๆ แต่ทำไงได้ล่ะครับนอกจากยอมรับการตัดสินใจของมัน
อนาคตของมัน
มันมองหน้าผม เสียงสะอื้นนั้นมันดังอยู่แบบนั้น
*
*
“กอล์ฟครับ ทำตามที่ตัวเองต้องการเถอะ อย่าห่วงความรู้สึกผมเลยนะครับ ผมอยู่ได้”
“ไม่นะครับ ผมแคร์ปอร์ ผมแคร์คุณ” มันกอดผมแน่นที่สุดเท่าที่ผมเคยได้รับการสวมกอดมา
“คุณบอกมาสิครับปอร์ ถ้าคุณบอกว่าไม่ ผมจะยกเลิกทุกอย่าง”
ถ้าผมบอก ผมคงเห็นแก่ตัวมากสินะ
“อย่าทำแบบนั้นเลย อย่าทำแบบนั้นเลยครับ”
“ทำไมละ ”
“นั่นมันของของกอล์ฟครับ ไปคว้ามันมาเถอะ” เสียงสะอื้นของมัน
“ไปด้วยกันนะครับปอร์ ไปด้วยกันนะครับ ”
ผมยิ้มให้มัน ปาดน้ำตาที่ไหลเต็มหน้ามันครับ
ไม่รู้สิครับ เมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้ ผมมักจะยิ้มออกมา
ปล่อยให้น้ำตามันตกใน เก็บไว้ภายใน บอกตัวเองแข็งแรงพอที่จะยอมรับอะไรที่มันจะเกิดขึ้น
ผมไม่ได้บอกว่าผมโตขึ้นแล้วร้องไห้ไม่ได้
แต่ผมจะบอกว่า ผมพยายามเข้มแข็งต่างหาก
*
*
*
*
“ไปเถอะ ไปหาสิ่งที่ตัวเองต้องการ ไปคว้ามันมา ผมจะรออยู่ตรงนี้”
“ทำไมคุณใจร้ายแบบนี้ครับ” มันต่อว่าผม
ผมเหรอใจร้าย ผมตอบคำถามมัน
ถ้าผมใจร้ายจริง ช่วงหนึ่งปีที่ผมรอมัน
โดยจิตใจผมไม่วอกแวกเลย นี่เหรอครับคือความใจร้ายของผม
ผมรอมัน คิดถึงมันจนเป็นบ้า นี่เหรอครับสิ่งที่เขาเรียกว่าใจร้าย
งั้นผมคงใจร้ายตั้งแต่ต้นแล้วล่ะครับที่เลือกรักมัน
ผมเงียบ พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหล
“คนเราต่างกันครับ คิดไม่เหมือนกัน แต่ใช่ว่าเราจะไม่รักกัน”มันกอดผม
“ผมเลือกรอ มันไม่ใช่ความใจร้ายที่ผมมีให้คุณ แต่เพราะนั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมรู้ว่าช่วงที่คุณไม่อยู่
ผมคิดถึงและรักคุณมากแค่ไหน ”
“แต่”
“อย่าเลยครับ อย่าเลือกให้ผมไปด้วยเลย มันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการเลย อย่าบังคับผมเลยนะครับ” ผมยังยืนยันสิ่งที่ผมคิดเช่นเดิม
บางคนอาจจะว่าผมโง่ซ้ำซากก็ได้นะครับปฏิเสธความหวังดีที่ได้มาฟรี ถึงสองครั้ง
แต่ช่างเถอะครับ นี่คือสิ่งที่ผมคิด และผมเป็น
ไม่มีใครฝืนตัวเองได้ ผมเป็นคนแบบนั้น
“และครั้งนี้มันก็ไม่ผิดที่ผมเลือกรอคุณอีกครั้ง ถึงแม้ว่าครั้งนี้มันจะยาวนานแค่ไหนก็ตาม
ผมก็ยังจะรอคุณ เห็นไหมครับ ผมไม่ได้ใจร้ายเลย” ผมยิ้มพรางจ้องตามันอยู่แบบนั้น
“ไปเถอะครับ ไปทำในสิ่งที่คุณอยากทำเถอะ ไปทำในสิ่งที่เป็นของคุณ
รู้ไหมแฟนผมเก่งแค่ไหน ทำให้ผมภูมิใจอีกครั้งนะครับ” ผมยิ้มมือลูบที่แก้มมันเบาๆ
แต่มันไม่รู้หรอกครับ ว่าตอนนี้น้ำตาผมมันมากแค่ไหน แต่ผมยังเลือกทำเป็นเข้มแข็งต่อไป
เจ็บครับ
เจ็บปวดจริงๆ
“รอผมนะ รอผมนะครับ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ปอร์รอผมนะครับ”
“ครับผมจะรอคุณ”
*
*
*
คืนนั้น
เป็นคืนแรกที่ผมและมันได้ขึ้นชื่อว่าเป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์แบบ
ตรงนี้ไม่ขอเล่านะครับ ผมขอเก็บเป็นความทรงจำของตัวเองคนเดียว
ผมไม่เสียดายมันเลยครับถึงผมจะมีอะไรครั้งแรกเมื่ออายุเลย20กว่า ๆ แล้ว
ผมไม่รู้ ว่าในวันข้างหน้านั้นผมและมันจะได้เจอกันอีกไหม
มันจะยังเป็นคนเดิมไหม
ผมยังจะรอมันเหมือนที่ผมเคยเอ่ยปากไว้หรือเปล่า
และเราสองคนจะยังรักเหมือนวันนี้ไหม
ผทตอบไม่ได้เลยครับ ตอบไม่ได้เลยจริงๆ
*
*
*
*
*
*
ผมกลับมาอยู่ยังจุดเริ่มต้นอีกครั้งครับหลังจากที่มันเดินทางไปเรียนต่อปริญญาเอกที่อังกฤษ
จุดๆเดิม ที่ๆเราได้เจอกัน
ที่ๆเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวระหว่างเรา
ที่ร้านลาบแห่งนี้
ที่ๆหลายปีก่อนใครคนนึงได้มาซื้อเนื้อย่าง
คืนๆที่ผมได้เรียกใครคนนึงว่าลุง
จนเป็นเรื่องราวระว่างเราสองคน
เป็นราวของเรื่องเด็กเสิร์ฟที่แสนจะธรรมดาคนนึง
ที่มีโอกาสดีๆในชีวิต ที่คนๆนึงที่แตกต่างจากตัวเองมารัก
และทำให้เกิดเรื่องราวร่วมกัน
เรื่องเด็กเสิร์ฟปากร้ายกับหลานคุณยายบ้านทรายทอง
*
**
ผมลาออกจากงานหลังจากที่มันไปแล้ว6เดือนครับ
เพราะผมไม่สามารถจะทำอะไรนอกจากคิดถึงมันได้
เพราะขืนทำไปมีแต่จะสร้างปัญหาให้กับคนอื่น
ทางที่ดีกลับมาที่ๆเดิม ที่เป็นของเรา
มาตั้งหลักที่มันล้มลงเสียแล้ว
มันคงดีกว่า
ผมยังไปเยี่ยมคุณย่าอยู่บ้าง บางครั้งที่มีโอกาส
ผมยังคงกลับไปยังห้องๆนั้นที่ได้ชื่อว่าเป็นที่ๆเราเคยสร้างเรื่องราวมากมายร่วมกัน
ภาพเราสองคนบนพนัง
เตียงนอนที่เราได้นอนร่วมกัน
ห้องน้ำ
อ่างอาบน้ำ
สวนหลังบ้าน
ห้องครัว
ถูกเก็บไว้เป็นเรื่องราวแห่งความทรงจำ
เมื่อผมอยากดูเมื่อไรก็แค่เปิด มันยังคงทำให้ผมยิ้มเสมอ
และหน้าต่างบานนั้นที่เรายืนรับลมเสมอๆ ไม่ว่าจะกลางคืนหรือกลางวัน
บานที่ในยามเช้านกจะคอยเกาะส่งเสียงแจ้วๆปลุกเราในตอนเช้า
ถูกปิดด้วยมือผมเอง
ไม่รู้ว่ามันจะถูกเปิดออกอีกครั้งไหม อาจเป็นผม หรือคนอื่น
และถ้ามีโอกาสสร้อยข้อมือเส้นนั้น เส้นที่ผมถอดมันไว้ข้างแจกันดอกไม้แห้งที่เราเก็บมาจากสวนหลังบ้าน
จะกลับมาอยู่บนแขน บนข้อมือผมอีกครั้ง
แหวนวงนั้นวงที่คุณย่าซื้อให้จะถูกสวมไว้บนนิ้วกลางของผมเช่นเดิม
*
*
*
*
เสียงมีดด้ามใหญ่ ๆ คล้ายปังตอ กระทบกับเขียง ส่งเสียงดังลอยไปไกลราว 10 เมตร 100 เมตร
แน่นอนครับ มันไม่ใช่ร้าน ขายเพชร หรือร้านขายทองแต่อย่างใดครับ
พี่ชายผม เหมือนเจ็บแค้นอะไรนักหนาก็ไม่รู้ กำลังจะระบายอารมณ์อย่างแค้นแสนแค้น
ที่สะสมมานานเป็น 10 ๆ ปี ยังกะว่าเป็นหนังจีนกำลังภายใน ที่ได้เวลาชำระแค้น ยังไงอย่างงัน
“ปอร์ ส่งเนื้อย่าง ”
http://www.youtube.com/v/QKv9QdHkKJY&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
จบ...บะรีบููน
ขอบคุณทุกคนสำหรับการติดตาม
ตลอดมาเป็นระยะเวลาครึ่งปีที่ผ่านมา
โดยเฉพาะ mecon ที่คอยเป็นเพื่อนยามดึกๆ
ตรวจคำผิดให้ผมเสมอ หลายๆตอน
ขอบคุณสำหรับมิตรภาพบนโลกไซเบอร์แห่งนี้ที่มีให้กัน
จนมีวันนี้
มีตอนที่90 และมีหน้าที่200
ผมเลยถือโอกาสนี้จบ
ภาคแรกไว้เพียงแค่นี่ครับ
น้องปอร์
-
^
^
^รอครับ
ผมไม่พูดใช่ว่าผมจะไม่รู้สึก
ผมไม่ถามใช่ว่าผมจะไม่รู้ว่านี่คืออะไร
ไม่รู้สิครับ เมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้ ผมมักจะยิ้มออกมา
ปล่อยให้น้ำตามันตกใน เก็บไว้ภายใน บอกตัวเองแข็งแรงพอที่จะยอมรับอะไรที่มันจะเกิดขึ้น
ผมไม่ได้บอกว่าผมโตขึ้นแล้วร้องไห้ไม่ได้
แต่ผมจะบอกว่า ผมพยายามเข้มแข็งต่างหาก
ผมเลือกรอ มันไม่ใช่ความใจร้ายที่ผมมีให้คุณ แต่เพราะนั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมรู้ว่าช่วงที่คุณไม่อยู่
ผมคิดถึงและรักคุณมากแค่ไหน
ชอบข้อความด้านบนครับ
ผมอยากบอกว่า อันแรกคือ ขอบคุณ คุณปอร์นะครับ
เหตุผลคือ ที่ให้อ่านเรื่องนี้
สิ่งที่ผมได้ คือ ยิ้ม ขำ หัวเราะ น่ารัก ลุ้น เอาใจช่วย เศร้า รอ ทุกข์ ชา งง น้ำตาไหล
ทุกๆอารมณ์ความรู้สึกมาจากการได้อ่าน
ขอบคุณครับคุณปอร์
ผมจะรอเสิร์ฟภาคสอง
วันนี้ผมคงได้นอนสักที
ราตรีสวัสดิ์ครับ
-
เห้อ
"รอ" เป็นแค่คำสั้นๆ คำนึง แต่สำหรับคนบางคนอาจต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อการ "รอ"
จากภาพยนตร์ เรื่องนึงที่กำลังจะฉาย รึฉายแล้วก็ไม่รู้ แต่ชอบประโยคนี้จังเลย
เมื่อกี้แอบเลื่อนลงมา
พออ่านแบบละเอียดยิบปุ๊บ
รู้สึกทำไมตัวเองไม่ซื้อหวยถูกแบบนี้บ้างนะ ได้ทุนเรียน ป. เอก จริงๆ ด้วย
พี่เข้มแข็งจังนะครับ เลือกที่จะรอเขาอยู่แบบนี้
มันเป็นอะไรที่ยิ้มทั้งน้ำตาจริงๆ นะ ดีใจที่เขาได้ดิบได้ดี แต่น้ำตาตกเพราะเราจะต้องห่างกันไกลอีกแล้ว
ผมอาจจะไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกแบบนั้นมากนัก เพราะผมเองก็ไม่เคยมีแฟน
ที่รักที่สุดในชีวิตก้มีแต่แม่นี่แหละครับ ยังไม่เคยมีคนอื่นเลย :laugh:
ปล. จะรออ่านภาค ๒ นะครับ
-
:a5: :z3: :o12: :m15:
ทำร้ายจิตใจมากมาย.........ตลกร้ายจริงๆสินะ
ทุกคนย่อมมีเหตผลของตัวเอง อิลุงก็มีเหตผลมีหน้าที่นอกเหนือจากการเป็นแฟนเป็นคนรักที่ดี
อืม...ไปเรียนเพื่ออนาคตคงเป็นคำตอบสุดท้ายสินะ
ส่วนสวย ไม่อยากจะบอกเลยว่า ใจแข็งมากๆ พยายามทำให้ตัวเองให้แข็งและเข้มแข็งมากกว่าอิลุงมากๆ
ไม่ว่าสุดท้าย เส้นทางความรักจะไปรอดไม่รอด หรือโดนเวลาพรากความสัมพันธ์ คงเตรียมใจยอมรับผลนั้นไว้แล้วสินะ
.
.
.
ไม่รู้จะเม้นอะไร แค่รู้สึกใจหายว่าเรื่องนี้จะจบแล้ว ไม่มีคนสวยและรวยมากมาจ้อโน้นเม้านี่ให้อ่านแล้ว
....ในเมื่อคนอ่านบอกว่าจบ...ก็คือจบนะคะ....
ขอบคุณสำหรับความทรงจำที่ดีของความรักของคนๆหนึ่งมาเล่าสู้กันฟังนะคะ
ขอบคุณที่ทำให้คนอ่านได้หัวเราะ และยิ้มทั้งน้ำตา
ขอบคุณที่ทำให้รู้จักคำว่าหวงแหน ถึงสิ่งที่ควรหวงแหน...
ขอบคุณที่ทำให้รู้จักคำว่ารักนะคะ
ขอบคุณจากใจจริงๆคะ สำหรับภาคแรก...
เพลงมาช่า ทำคนโฉดๆคนนึงน้ำตาซึมคะ
+1 คะรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
อ๊ายยย
ทำไมพี่ปอร์สุดสวยไม่ตามไปด้วยค่ะ
อยู่ที่นี่ก็เสริฟเนื้อย่างไปคิดถึงอิลุงไปนะค่ะ
แล้วนี่คุณดาราเค้าไปเรียนด้วยหรอเปล่าเนี้ย
ระแวงจริงๆ
-
อ๊ายยย
ทำไมพี่ปอร์สุดสวยไม่ตามไปด้วยค่ะ
อยู่ที่นี่ก็เสริฟเนื้อย่างไปคิดถึงอิลุงไปนะค่ะ
แล้วนี่คุณดาราเค้าไปเรียนด้วยหรอเปล่าเนี้ย
ระแวงจริงๆ
ตามที่อ่านจ้าอีหนู
ขอบคุณนะที่ยังไม่นอน
อยู่เป็นเพื่อนกัน
เรื่องจบ หนูเพิ่งระแวงเหรอ 555
:laugh: :laugh:
-
โอ้ยไม่ไหวละ
นั่งเขียนไป อ่านไป ฟังเพลงไป
และร้องไห้เอง
:sad11: :monkeysad: :m15:
-
^
^
^รอครับ
ผมไม่พูดใช่ว่าผมจะไม่รู้สึก
ผมไม่ถามใช่ว่าผมจะไม่รู้ว่านี่คืออะไร
ไม่รู้สิครับ เมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้ ผมมักจะยิ้มออกมา
ปล่อยให้น้ำตามันตกใน เก็บไว้ภายใน บอกตัวเองแข็งแรงพอที่จะยอมรับอะไรที่มันจะเกิดขึ้น
ผมไม่ได้บอกว่าผมโตขึ้นแล้วร้องไห้ไม่ได้
แต่ผมจะบอกว่า ผมพยายามเข้มแข็งต่างหาก
ผมเลือกรอ มันไม่ใช่ความใจร้ายที่ผมมีให้คุณ แต่เพราะนั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมรู้ว่าช่วงที่คุณไม่อยู่
ผมคิดถึงและรักคุณมากแค่ไหน
ชอบข้อความด้านบนครับ
ผมอยากบอกว่า อันแรกคือ ขอบคุณ คุณปอร์นะครับ
เหตุผลคือ ที่ให้อ่านเรื่องนี้
สิ่งที่ผมได้ คือ ยิ้ม ขำ หัวเราะ น่ารัก ลุ้น เอาใจช่วย เศร้า รอ ทุกข์ ชา งง น้ำตาไหล
ทุกๆอารมณ์ความรู้สึกมาจากการได้อ่าน
ขอบคุณครับคุณปอร์
ผมจะรอเสิร์ฟภาคสอง
วันนี้ผมคงได้นอนสักที
ราตรีสวัสดิ์ครับ
ไม่มีความบริสุทธ์อะไรจะให้ครับ
เพราะเสียไปแล้ว
สิ่งที่มีให้ได้ในตอนนี้คือรอยยิ้มและคำว่าขอบคุณครับ
ที่คอยติดตาม ปอร์
-
แค่ห่างกันเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง
ไม่ได้เลิกกันซะหน่อย ในเมื่อมั่นใจ
รอวันที่จะกลับมาเจอกันอีกครั้ง
:n1:
-
ไม่มีความบริสุทธ์อะไรจะให้ครับ
เพราะเสียไปแล้ว
สิ่งที่มีให้ได้ในตอนนี้คือรอยยิ้มและคำว่าขอบคุณครับ
ที่คอยติดตาม ปอร์
อย่าพูดแบบนั้นครับเดี๋ยวผม สูญเสียการทรงตัว ล้อเล่นครับอย่าคิด...555
ว่าจะนอนแล้ว แต่พอเห็นข้อความนี้ ทำเอา เลือดไหลเลย ป่าวครับ
แค่จะกลับมาบอกอีกครั้ง
ขอบคุณครับคุณปอร์คนสวยและรวยมาก
ฝันดีครับคุณปอร์
-
ขอบคุณปอร์มากที่มาเล่าเรื่องให้อ่าน
มีทุกรสชาติจริงๆ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ :กอด1:
รอภาคสองค่ะ
:L2:
-
:เฮ้อ: ยังมีภาคต่ออีกใช่ป่าว
:undecided: :undecided:
-
ยึกยักมานาน …กะว่าจะรอให้น้องปอร์ลงให้มันจบตอนนี้ซะก่อน แล้วเค้าคงมา ment เป็นครั้งแรกและคงครั้งสุดท้าย
เพราะหลัง ๆ นี้คงได้เข้าเล้าแบบนาน ๆ ที และคงจะแวะเวียนอ่านเรื่องที่จบไปแล้วเป็นส่วนใหญ่ o3
…
ขอบคุณเรื่องดี ๆ ฮา ๆ …และซาบซึ้งให้ข้อคิดของน้องปอร์มาก ๆ
…
เป็นโชคหรืออะไรไม่รู้แฮะ ...เพราะบางที ...เค้าอาจเขียน ment นี้ได้ ...ในฐานะของ ‘น้องลุง’
...
เพราะความรักที่ให้กับคนคนนึงช่างสำคัญ ...แต่มันไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต
…
เค้าอาจพอเข้าใจความคิดของคนคนนึง ที่สำหรับหลาย ๆ คน อาจถูกมองว่า ‘โง่’ ที่เลือกจะทิ้งทุกอย่าง …ที่สำคัญกับใจ
เพื่อคำว่า ‘อนาคต’ …อาจเป็นของเค้าเพียงคนเดียว หรือ หากโชคดี ...อาจเป็นอนาคตของ ‘เรา’
…
คนเรามักลืมไปว่า ความเป็นตัวเอง เป็นสิ่งสำคัญ …ไม่น้อยไปกว่า การหาอีกครึ่งนึงของชีวิต
และในหลาย ๆ คราว …เพียงแต่ให้ ‘เวลา’ เป็นตัวช่วย
…เราอาจได้มันมาทั้งสองอย่าง ...เพียงแค่ ‘รอ’
…
มันไม่ง่ายหรอกเน้อ การที่คนคนนึงจะตัดสินใจเลือกทางเดินแบบนี้ …พอ ๆ กับไม่ง่ายที่น้องปอร์จะเลือกที่จะ ‘รอ’
…
ที่น่าตลกคือ ...จะซักกี่คนหนอที่จะตระหนักได้ว่า: ...ไอ้คนที่เดินจากไป เพื่อไปค้นหา ‘ตัวเอง’ น่ะ
…เค้าก็ต้องรอเหมือนกัน…
…
รอที่จะกลับมาหาคนที่รัก
...
…ใครจะรู้ว่า การต้องไปอยู่ห่างไกลในที่ที่ไม่ใช่บ้านเราโดยในใจยังจำอ้อมกอดที่แสนอุ่นได้ …มันเลวร้ายขนาดไหน ?
กลัวที่จะต้องเจอกับอะไรที่ ‘เลือก’ แล้ว
กลัวว่าคนที่รออยู่ข้างหลังจะห่างหายไป
…มันไม่ใช่เส้นทางที่สวยงามไปกว่าของอีกคนเลย… แม้แต่น้อย
…
เคยฟังเพลงนี้ป่าวคะ …รอนแรม ?
…
อยู่ลำพัง ในท้องทะเลสีคราม มุ่งไปสู่ …จุดหมายที่ไกลแสนไกล
ฉันรอนแรม โดดเดี่ยวอ้างว้าง กลางทะเลใหญ่ ให้รักพาเรือลอยไปสู่เธอ
ฝ่าลมฝน ผ่านพายุร้ายรุนแรง คลื่นซัดสาด เปียกปอนเหน็บหนาวเท่าไร
ฉันยังอยู่ และเรือชีวิตยังต้องแล่นไป …เพราะ …ฉันจะไปเจอเธอ …อีกครั้ง
ได้ยินไหม เมื่อลมพัดมาบางเบา รู้หรือเปล่า ว่ามีข่าวสารถึงเธอ
คลื่นลมแรง ยิ่งพาให้ฉันมาใกล้ใกล้เธอ …ไม่ช้าเราคงเจอกัน …อีกครั้ง
อยู่ลำพัง ในท้องทะเลสีคราม มุ่งไปสู่ จุดหมายที่ไกลแสนไกล
ฉันรอนแรม …โดดเดี่ยวอ้างว้างกลางทะเลใหญ่ …ให้รักพาเรือลอยไป …สู่ …เธอ
…
ในวันที่เค้าเดินทางไปเรียนต่อที่ Canada (ถ้าเค้าเลือกไปเรียนปะกิต เค้าคงได้เจอน้องกอล์ฟอ่ะสิเนี่ย :laugh3:)
เค้าบอกตัวเองว่า: …มันคือวันที่เค้าเริ่มเดินทางกลับมาหาคนที่เค้ารัก
เพราะเค้ารู้ว่า ตัวเค้าจะสมบูรณ์ไม่ได้ หากเค้าไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าต้องเป็น (นั่นคือการได้ PhD มา เพราะต้องเป็นอาจารย์น่ะแหละ)
และที่ที่เค้าจะกลับมายืนอย่างสมบูรณ์ …ก็คือที่เดิมเนี่ยแหละ
…
เค้าจึงบอกตัวเองได้ว่า: …ณ วันที่เค้าออกเดินทาง ที่ใครหลายคนบอกกันว่า มันคือการเริ่มไกลออกไป
…มันคือการ ‘เริ่มเดินทาง …เพื่อกลับบ้าน’ ต่างหาก
…
หากแต่ว่า …ในเวลาที่เค้ากลับมาบ้าน แล้วบ้านของเค้าจะเปลี่ยนไปมากมายเพียงใด ?
จะมีใครเหลืออยู่ในบ้านบ้าง ?
…ของบางอย่าง ...มันไม่ใช่เพียงตัวเราที่จะตอบได้
อะไรที่เป็นของเรา …มันก็จะเป็นของเรา
และอะไรที่จะต้องแยกจากเราไป ต่อให้อยู่มันตรงนี้เพื่อกอดยึดเอาไว้ ไม่ไปไหน การงานไม่เป็นอันทำ
…มันก็จะค่อย ๆ ห่างหายจากเราไปอยู่น่ะเอง
…
อีกนานกว่าเค้าจะได้รู้ว่า ‘บ้าน’ ที่น้องกอล์ฟออกเดินทางเพื่อกลับมาเจอ จะมีใครอยู่ในนั้นบ้าง ?
อีกนานเท่ากันที่เค้าจะได้รู้ว่า น้องกอล์ฟจะกลับ ‘บ้าน’ มาพร้อมกับใครคนไหนรึเปล่า ? (namely ไอ้คุณน้องนนท์ที่ได้ข่าวว่าจะไปเรียนต่อเหมือนกัน)
แต่ …อย่างนึงที่เค้ารู้ว่า ทั้งสองคนจะมีมันอยู่แน่นอน …ถ้าน้องสองคนเพียงมีสติพอที่จะจำมันได้ …และรักษามันไว้อย่างดี
คือ ความทรงจำดี ๆ มากมาย จากการได้รักกัน :กอด1:
…
ชีวิตจริง ไม่อิงนิยาย (หรืออาจอิงบ้านทรายทองอยู่หน่อย ๆ :jul3:) มันก็แบบนี้และเออ
วันนี้เรามองว่า อุปสรรค มันช่างยิ่งใหญ่ และ เจ็บปวดยิ่งนัก
แต่ …แท้จริงแล้ว …มันก็แค่บทบทนึงในหลังสือเล่มโต …ที่อีกตั้งเนิ่นนานกว่าจะถึงหน้าสุดท้าย
แล้วพี่ก็มั่นใจว่า คนสวยและรวยอย่างน้องปอร์ …จะสามารถกลับมาอ่านมันได้อย่างภูมิใจและมีความสุขใจทุกสิ่งที่ทำไป
หนังสือของน้องปอร์ออกจะโลดโผนโจนทะยาน …และ ‘เติบโต’ เป็นหนังสือดี ๆ นี่นา
เนอะ ?
:bye2:
-
เห็นชื่อตอนหนูก็เสียวแวบแล้วอ่ะ
พอมาอ่านแล้วฟังเพลงที่พี่ลงด้วยนะ...
โอ๊ยยย น้ำตาซึม :sad4:
หนูเพิ่งเข้ามาวิ่งเล่นในบอร์ดได้ไม่นาน (3-4 เดือนมั้ง นานมั้ยอ่า :m28:)
เลยรู้สึกว่าทำไมจบเร็วจัง?
แต่มาอ่านเรื่องของพี่ปอร์คนสวย หนูได้ศัพท์ใหม่ๆไปพูดกับเพื่อนเยอะเลยอ่ะ
ขอบคุณนะคร้าที่มาลงเรื่องให้อ่าน
จะรออ่านภาคต่อไป ต่อไป และต่อไป
เป็นกำลังใจให้คร้า :L2:
-
มาปูเสื่อรอภาคสอง อิอิ o18
-
ถ้าไม่มีคำว่าภาคแรกนะจะโกรธมาก :fire:
ยิ้มรับรอภาคใหม่คับ o13
-
จะรอคนสวยอยู่ตรงนี้(เหมือนกัน)...รีบกลับมานะ...คิดถึง
:L2:
-
:serius2: โอ๊ยนึกว่าจบสะแล้ว แล้วจะรอภาคสองเป็นเพื่อนปอร์ที่รออิลุงนะจ๊ะ
-
:z3:
:z3:
:z3:
อ๊ากกกกก
ไอ้เราก็นึกว่าจบจริง
o18
หึหึ
-
น้องปอร์ :m15:
-
ป๊าดดด ... เจอคำว่า THE END อยู่ที่หัวเรื่อง ตกใจแทบช็อค o22
เป็นเรื่องราวความรัก ที่มีอุปสรรคตลอดเส้นทางให้ฟันฝ่าเลยนะคะ
ความสุข ความทุกข์ ขยันหมุนเวียน สับเปลี่ยนอย่างต่อเนื่องจริง ๆ ... ไม่เคยรอให้เราเสพความสุขจนหนำใจซักครั้ง
ก็ไม่รู้ว่า ... จิตใจของคนเรา จะอดทนทำใจกับ การจากลา และ การรอคอยได้นานแค่ไหน !!?
+1 เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ .... ปล. คิดถึงบรรยากาศร้านเนื้อย่างเสมอ
-
...ขอบคุณ :pig4: คนสวยและรวยมากครับ
...การรอคอยมันก็ทรมานน่ะ
...บางครั้งก็"รอ"จน"ลืม"ว่ารออะไร...เพื่ออะไร
...แข็งแรงทั้งกาย...ใจ...ครับ :bye2:
-
ทั้งสองคน
ต่างก็รักกัน
แต่......
ต่างมีทางเดินของตัวเอง
บางครั้ง
ต่างคนต่างอยู่
ก็รักกันได้
นี่คือชีวิตจริง :o12:
อร๊ายยยยย.....
นู๋จริงจังนะเนี่ย :z3:
-
...จบภาคแรก แสดงว่าต้องมีภาค 2 สินะ
...นี่แหละ ...ชีวิตลิขิตเอง...
...เลือกทางเดินเอง จะสุขหรือทุกข์ ก็ทำด้วยตัวเอง
...ว่างๆๆมาเล่าภาคต่อนะ อยากรู้ว่าสุดท้ายจะเป็นอย่างไร
...เวลาเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยน หรือ มั่นคง..เป็นกำลังใจให้จ้า :L2:
-
ผมว่าปอร์คิดถูกแล้วครับที่ให้ลุงไปเพราะถ้าความฝันของลุงไม่ได้อยู่ที่ปอร์อย่างเดียวก็ให้เค้าไปคิดเอาเองว่าต้องการอะไร
แล้วปอร์ก็ได้มีเลาคิดว่ารออะไรอยู่คนรักหรือความรัก...เมื่อถึงเวลาเรื่องราวก็ยังดำเนินต่อไป..
ปอร์เข้มแข็งให้มากๆนะครับ
ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่มีมาให้ได้ติดตามครับ :n1:
-
อืมมมม
จบได้ :เฮ้อ:
เหงามากกก :z2:
-
+1ให้นู๋ปอร์
เป็นกำลังใจให้
แต่จบแบบนี้มันเศร้าอ่ะ
:sad11:
-
ขอเป็นกำลังใจให้คนสวย
ขอให้คนสวยเข้มแข็ง
ขอให้เวลาเดินไปเร็วๆ
ขอให้ลุงมั่นคงและหนักแน่น
ขอให้ลุงเรียนจบไวๆ
ขอให้ลุงกลับมาแต่งงานกับปอร์
ขอให้คนสวยมีรอยยิ้มและหัวเราะ
ได้ทุกวัน
-
ขอบคุณสำหรับภาคแรกคะ อ่านไปก็ลุ้นไปสงสารปอร์จังที่ต้องเป็นฝ่ายรอคุณลุงอยู่ฝ่ายเดียว
กลัวอนาคตจังเลยคะ ภาคสองอย่าให้ดราม่านะคะ ขอให้ผ่านพ้นอุปรสรรคไปได้ด้วยดี
มีคนบอกว่า ความรักมักแพ้ระยะทางขออย่าให้เกิดกับคู่นี้เลยคะ :z3:
-
:pig4:
ขอบคุณมากครับ..ปอร์
สำหรับแง่คิดดีๆ..ในมุมมองความรัก
The end ภาค 1
เวลา..ระยะทาง
ไม่ใช่ปัญหาความรักของคู่รักทุกคู่เสมอไป
เพราะ....
มันจะเป็นปัญหาความรัก
ของคนที่ไม่มีความมั่นคงในความรัก
แต่..ในทางกลับกัน
มันจะเป็นกองทุนความรัก
ของคนที่มีความมั่นคงในความรัก
สิ่งสำคัญที่สุด
ถึงตัวจะห่างกัน..ขอใจผูกกัน
เท่านั้นเป็นพอ
ปอร์&กอล์ฟ :L1: ก็เช่นเดียวกัน
:3123: ขอบคุณอีกครั้ง แล้วจะรออ่านภาค 2 น่ะครับ +1 ให้ปอร์&กอล์ฟ ล่วงหน้าเลย
-
สำหรับน้องปอร์ :L2: :pig4:
ถ้าไม่เจอคำบอกกล่าว ว่าจบภาคแรก
คงเศร้าไปอีกหลายวัน :o12:
^^ชอบคอมเมนท์ของคุณ here มากๆ :a2:
-
ยึกยักมานาน …กะว่าจะรอให้น้องปอร์ลงให้มันจบตอนนี้ซะก่อน แล้วเค้าคงมา ment เป็นครั้งแรกและคงครั้งสุดท้าย
เพราะหลัง ๆ นี้คงได้เข้าเล้าแบบนาน ๆ ที และคงจะแวะเวียนอ่านเรื่องที่จบไปแล้วเป็นส่วนใหญ่ o3
…
ขอบคุณเรื่องดี ๆ ฮา ๆ …และซาบซึ้งให้ข้อคิดของน้องปอร์มาก ๆ
…
เป็นโชคหรืออะไรไม่รู้แฮะ ...เพราะบางที ...เค้าอาจเขียน ment นี้ได้ ...ในฐานะของ ‘น้องลุง’
...
เพราะความรักที่ให้กับคนคนนึงช่างสำคัญ ...แต่มันไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต
…
เค้าอาจพอเข้าใจความคิดของคนคนนึง ที่สำหรับหลาย ๆ คน อาจถูกมองว่า ‘โง่’ ที่เลือกจะทิ้งทุกอย่าง …ที่สำคัญกับใจ
เพื่อคำว่า ‘อนาคต’ …อาจเป็นของเค้าเพียงคนเดียว หรือ หากโชคดี ...อาจเป็นอนาคตของ ‘เรา’
…
คนเรามักลืมไปว่า ความเป็นตัวเอง เป็นสิ่งสำคัญ …ไม่น้อยไปกว่า การหาอีกครึ่งนึงของชีวิต
และในหลาย ๆ คราว …เพียงแต่ให้ ‘เวลา’ เป็นตัวช่วย
…เราอาจได้มันมาทั้งสองอย่าง ...เพียงแค่ ‘รอ’
…
มันไม่ง่ายหรอกเน้อ การที่คนคนนึงจะตัดสินใจเลือกทางเดินแบบนี้ …พอ ๆ กับไม่ง่ายที่น้องปอร์จะเลือกที่จะ ‘รอ’
…
ที่น่าตลกคือ ...จะซักกี่คนหนอที่จะตระหนักได้ว่า: ...ไอ้คนที่เดินจากไป เพื่อไปค้นหา ‘ตัวเอง’ น่ะ
…เค้าก็ต้องรอเหมือนกัน…
…
รอที่จะกลับมาหาคนที่รัก
...
…ใครจะรู้ว่า การต้องไปอยู่ห่างไกลในที่ที่ไม่ใช่บ้านเราโดยในใจยังจำอ้อมกอดที่แสนอุ่นได้ …มันเลวร้ายขนาดไหน ?
กลัวที่จะต้องเจอกับอะไรที่ ‘เลือก’ แล้ว
กลัวว่าคนที่รออยู่ข้างหลังจะห่างหายไป
…มันไม่ใช่เส้นทางที่สวยงามไปกว่าของอีกคนเลย… แม้แต่น้อย
…
เคยฟังเพลงนี้ป่าวคะ …รอนแรม ?
…
อยู่ลำพัง ในท้องทะเลสีคราม มุ่งไปสู่ …จุดหมายที่ไกลแสนไกล
ฉันรอนแรม โดดเดี่ยวอ้างว้าง กลางทะเลใหญ่ ให้รักพาเรือลอยไปสู่เธอ
ฝ่าลมฝน ผ่านพายุร้ายรุนแรง คลื่นซัดสาด เปียกปอนเหน็บหนาวเท่าไร
ฉันยังอยู่ และเรือชีวิตยังต้องแล่นไป …เพราะ …ฉันจะไปเจอเธอ …อีกครั้ง
ได้ยินไหม เมื่อลมพัดมาบางเบา รู้หรือเปล่า ว่ามีข่าวสารถึงเธอ
คลื่นลมแรง ยิ่งพาให้ฉันมาใกล้ใกล้เธอ …ไม่ช้าเราคงเจอกัน …อีกครั้ง
อยู่ลำพัง ในท้องทะเลสีคราม มุ่งไปสู่ จุดหมายที่ไกลแสนไกล
ฉันรอนแรม …โดดเดี่ยวอ้างว้างกลางทะเลใหญ่ …ให้รักพาเรือลอยไป …สู่ …เธอ
…
ในวันที่เค้าเดินทางไปเรียนต่อที่ Canada (ถ้าเค้าเลือกไปเรียนปะกิต เค้าคงได้เจอน้องกอล์ฟอ่ะสิเนี่ย :laugh3:)
เค้าบอกตัวเองว่า: …มันคือวันที่เค้าเริ่มเดินทางกลับมาหาคนที่เค้ารัก
เพราะเค้ารู้ว่า ตัวเค้าจะสมบูรณ์ไม่ได้ หากเค้าไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าต้องเป็น (นั่นคือการได้ PhD มา เพราะต้องเป็นอาจารย์น่ะแหละ)
และที่ที่เค้าจะกลับมายืนอย่างสมบูรณ์ …ก็คือที่เดิมเนี่ยแหละ
…
เค้าจึงบอกตัวเองได้ว่า: …ณ วันที่เค้าออกเดินทาง ที่ใครหลายคนบอกกันว่า มันคือการเริ่มไกลออกไป
…มันคือการ ‘เริ่มเดินทาง …เพื่อกลับบ้าน’ ต่างหาก
…
หากแต่ว่า …ในเวลาที่เค้ากลับมาบ้าน แล้วบ้านของเค้าจะเปลี่ยนไปมากมายเพียงใด ?
จะมีใครเหลืออยู่ในบ้านบ้าง ?
…ของบางอย่าง ...มันไม่ใช่เพียงตัวเราที่จะตอบได้
อะไรที่เป็นของเรา …มันก็จะเป็นของเรา
และอะไรที่จะต้องแยกจากเราไป ต่อให้อยู่มันตรงนี้เพื่อกอดยึดเอาไว้ ไม่ไปไหน การงานไม่เป็นอันทำ
…มันก็จะค่อย ๆ ห่างหายจากเราไปอยู่น่ะเอง
…
อีกนานกว่าเค้าจะได้รู้ว่า ‘บ้าน’ ที่น้องกอล์ฟออกเดินทางเพื่อกลับมาเจอ จะมีใครอยู่ในนั้นบ้าง ?
อีกนานเท่ากันที่เค้าจะได้รู้ว่า น้องกอล์ฟจะกลับ ‘บ้าน’ มาพร้อมกับใครคนไหนรึเปล่า ? (namely ไอ้คุณน้องนนท์ที่ได้ข่าวว่าจะไปเรียนต่อเหมือนกัน)
แต่ …อย่างนึงที่เค้ารู้ว่า ทั้งสองคนจะมีมันอยู่แน่นอน …ถ้าน้องสองคนเพียงมีสติพอที่จะจำมันได้ …และรักษามันไว้อย่างดี
คือ ความทรงจำดี ๆ มากมาย จากการได้รักกัน :กอด1:
…
ชีวิตจริง ไม่อิงนิยาย (หรืออาจอิงบ้านทรายทองอยู่หน่อย ๆ :jul3:) มันก็แบบนี้และเออ
วันนี้เรามองว่า อุปสรรค มันช่างยิ่งใหญ่ และ เจ็บปวดยิ่งนัก
แต่ …แท้จริงแล้ว …มันก็แค่บทบทนึงในหลังสือเล่มโต …ที่อีกตั้งเนิ่นนานกว่าจะถึงหน้าสุดท้าย
แล้วพี่ก็มั่นใจว่า คนสวยและรวยอย่างน้องปอร์ …จะสามารถกลับมาอ่านมันได้อย่างภูมิใจและมีความสุขใจทุกสิ่งที่ทำไป
หนังสือของน้องปอร์ออกจะโลดโผนโจนทะยาน …และ ‘เติบโต’ เป็นหนังสือดี ๆ นี่นา
เนอะ ?
:bye2:
:fire: :angry2: :angry2:
ยาวมวกมากเลยครับคุณ here
ขอบคุุณครับสำหรับเม้นท์ดีๆ
และบรมยาว 555
อ่านไปยิ้มไป เศร้าไป
ปล.ผมทำถูกใช่ไหมที่กลับมาอยู่ตรงที่เดิม
ที่ๆเป็นที่เริ่มของเรื่องราว
ต่อไปใครจะเป็นคนขับรถมารับเนื้อย่างเป็นรายต่อไปนะ555
-
ดีนะ ที่จบแค่ภาคแรก ไม่งั้นล่ะก็
-
เมนต์ของคนอื่นๆ ดีซะ น่าลอกเลียน 555 ไม่ลงทุนเลยตรู
ก่อนอื่นคงต้องบอกว่าขอบคุณน้องปอร์คนงามสำหรับเรื่องราวดีๆ แฝงมุมมองความรักอีกมุมหนึ่งที่เราอาจไม่เคยเข้าใจ
ไม่รู้ว่าเสิร์ฟจานที่ 2 จะเวลาผ่านไปจากภาคแรกนานแค่ไหน ตอนนี้คงต้องโบกมือบายบายคุณลุงเอาไว้ก่อน :sad4: แล้วจานต่อไปพระเอกจะเปลี่ยนตัวไหมเนี่ย
ปล. คุงพี่นพเป็นไงบ้างเน้อ :impress2:
-
ขอบคุณครับ ยังคงเป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
:sad4: หายไข้มาเจอจบแบบนี้ ม่ายยย ทำใจไม่ได้ :m31:
เหตุผลอะไรก็ช่าง ขอ :beat: อิลุงก่อน
-
เราลุ้นมาตลอดเลย ในที่สุดก็จบภาค 1 แบบนี้
เฮ้อ น้องปอร์คนสวย คงมาต่อภาค 2 นะ เราจะรอ อยากให้ปอร์มีความสุข ไม่ว่าจะกับไอ้คุณลุง หรือ กับใคร
ยังงัยอย่าลืมมาต่อนะ จะรอต่อไป
-
บวกให้สวย :กอด1:
ให้กำลังใจเสมอ หวังว่าจะเป็นการรอที่ไม่สูญเปล่านะ :sad11:
:L2: :3123: :L1:
:pig4:
-
น้ำตาไหลเลยแฮะ ไหลเพราะอะไรก็ไม่รู้ คริคริ :monkeysad:
เป็นกำลังให้ต่อไปน่ะข๊ะ :L1:
รอภาค 2 ต่อไปข๊ะ o13
-
ต้องขอ o13 ให้สาวสวยหัวใจแกร่งอย่างน้องปอร์
รอภาคสองนะจ๊ะ
ที่ร้านมีคอหมูย่างหรือเปล่าอยากกิน :laugh:
-
ขอบคุณนะคะ สำหรับ 90 ตอน ของ ความบันเทิง ปน ซึม
o13 :L2: + 1
-
ผมจะรอพี่ปอร์มาต่อ
เหมือนพี่ปอร์รอพี่กอล์ฟนะครับ
ความรักพี่ สะอาดดีนะครับ
-
เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย
ไม่รู้นะเม้นท์อะไร
เอาเป็นว่า ขออยู่เป็นเพื่อนสวยและรวยมากรอน้องลุงด้วยคนนะคะ
:กอด1:
:L2:
-
ก่อนอื่นเลย :pig4: ขอบคุณน้องปอร์ สุดสวยและรวยมากคนนี้ที่นำเรื่องราวมาให้อ่าน
การรอคอยมันทรมาน กว่าจะผ่านได้ในแต่ละวินาที หวังว่าการรอคอยมันจะสิ้นสุดในเร็ววันนะจ๊ะคนสวย
-
:man1:
-
เห็นบอกว่าเป็นภาคแรก งันเราก็รอภาค 2 ต่อเลย เอ๋....แต่พระเอกนี้คนเดิมเปล่าอ่ะจ๊ะ :haun4:
-
ตั้งสติได้แล้ว :L2: กลับมา :man1: น้องปอร์ มาต่ออีกนะ
เรื่องนี้ทำให้พี่อยาก กดบวกได้อีกครั้ง ให้กับเด็กเสริฟฯกับสูตรอาหารอีสาน หลังจากที่เปลี่ยนกฎใหม่ไม่เกิน 250 เมนท์โหวตไม่ได้
สมัยแรกๆ อ่านแล้วไม่เมนท์เลย กดบวกอย่างเดียว เพราะเมนท์ไม่เก่ง (ขี้เกียจมากกว่ามั้ง) มาเป็นต้องเข้ามารีพลายทุกตอน
ติดตามตำนานรักรสลาบ โรแมนติกคอมเมดี้ จนติดหนึบ ถึงแม้ช่วงหลังมันจะ ดราม่า :o12: บีบหัวใจ อึดอัด จนอยากตื้บอิลุงบ่อยๆ ก็ตาม
แถมคนแต่งจะบอกว่าฉันไม่สวยอีก ชริส์ ไม่สวยแต่เท่ห์เฟ้ย ว่าจะซึ้งหลุดอีกแล้ว กลับมาต่อเลยสวย วันนี้เค้ากดบวกได้แล้วนะ
อยากเปิดเพลง ที่ว่าง ของพอส ทำไม่เป็น :z3:
-
ตั้งสติได้แล้ว :L2: กลับมา :man1: น้องปอร์ มาต่ออีกนะ
เรื่องนี้ทำให้พี่อยาก กดบวกได้อีกครั้ง ให้กับเด็กเสริฟฯกับสูตรอาหารอีสาน หลังจากที่เปลี่ยนกฎใหม่ไม่เกิน 250 เมนท์โหวตไม่ได้
สมัยแรกๆ อ่านแล้วไม่เมนท์เลย กดบวกอย่างเดียว เพราะเมนท์ไม่เก่ง (ขี้เกียจมากกว่ามั้ง) มาเป็นต้องเข้ามารีพลายทุกตอน
ติดตามตำนานรักรสลาบ โรแมนติกคอมเมดี้ จนติดหนึบ ถึงแม้ช่วงหลังมันจะ ดราม่า :o12: บีบหัวใจ อึดอัด จนอยากตื้บอิลุงบ่อยๆ ก็ตาม
แถมคนแต่งจะบอกว่าฉันไม่สวยอีก ชริส์ ไม่สวยแต่เท่ห์เฟ้ย ว่าจะซึ้งหลุดอีกแล้ว กลับมาต่อเลยสวย วันนี้เค้ากดบวกได้แล้วนะ
อยากเปิดเพลง ที่ว่าง ของพอส ทำไม่เป็น :z3:
http://www.youtube.com/v/aXJcJfMDx98&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
ตามคำขอครับ
เพราะทำตัวฟ้าซะขนาดนี้ ไม่ทำให้ไม่ได้แล้ว555
ขอบคุณครับสำหรับการติดตาม
น้องปอร์ :m20: :m20:
-
^
^
^ :z13: จิ้มสวยก่อนใครครับผม
yess!!!!
-
ขอบคุณค่ะ แล้วจะรอบทต่อไปนะค่ะ
-
เข้ามารอภาคสอง +1 เป็นกำลังใจให้คนสวยหัวใจแกร่ง.. o13
-
:sad4: อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยทีเดียว...
+1 ให้กำลังใจน้องปอร์แล้วนะครับ
ตอนแรกก็ใจหายวูบ นึกว่าน้องปอร์จะจบเรื่องแบบนี้จริงๆ
...พอรู้ว่าจะมีภาค 2 ต่อ ก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย
รออ่านต่อนะครับ... :bye2:
-
โห ให้กะลังใจคุณปอร์นะ
อยู่ๆ ก็จบกันแบบจุกในเลย
รอ รอ รอ รอ ถึง เมื่อไหร่???? :เฮ้อ:
-
รักที่รอคอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
รอภาคต่อไป
-
น้ำตาไหลเลยอ่ะ
รอภาคสองนะพี่ปอร์
-
:haun4:
-
.
เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 trailer
มีคนๆนึงเคยบอกผมว่า
ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ ตับ ไต ไส้ พุง...................5555
และผมก็ตาสวย มีตับ ไต ไส้ พุง น่ากินซะขนาดนี้
ที่สำคัญมีเป็นหม้อๆ ครับ555 หมายถึงจุ่มนะ ไม่ใช่ล่ะ
ถ้าหัวใจเรามีสี่ห้อง แล้ว
ดวงตาจะมีสักกี่ดวง
จึงจะทำให้คนเขารู้ว่าฉากหลังของหน้าต่างแต่ละบานมีเรื่องราวอะไรซ้อนเอาไว้
และพร้อมที่จะข้ามผ่านหน้าต่างบานนั้นเข้ามาค้นหาความหมายของคำว่าหัวใจ
มีหลายคนอีกเช่นกัน
บอกผมว่า เมื่อหน้าต่างบานนึงปิด เมื่อชีวิตเราผิดหวัง
มักจะมีหน้าต่างอีกบานนึงพร้อมที่จะเปิดออกเพื่อรับสิ่งใหม่ๆเสมอ
แบบนั้น ก็หมายความว่าหน้าต่างสี่บานของผมกำลังมีบานนึงกำลังเปิดออกงั้นสิ 555
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วในชีวิตที่แสนจะสั้นของคนๆนึงเช่นผมจะมีสักกี่คนกันเชียวครับ
ที่เข้ามาทำให้ดวงใจทั้งสี่ห้องของผมสั่นรัวขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
หลังจากที่หน้าต่างบานนั้นปิดไปนานแสนนาน
ใช่ครับ ผมกำลังบอกคนอ่านว่า
ความรักมันก็เหมือนกับผีนั่นล่ะครับ ไม่มีใครหรอกครับที่เจอมันบ่อยๆ
ไม่มีใครหรอกครับโดนมันหลอกเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เพราะถ้าคุณโดนมันหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า จริงๆ จงภูมิใจเถอะครับ
เพราะนั่น ถือว่าคุณเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกแล้ว
ที่ได้เจอรักอยู่บ่อยครั้ง
555ผมแค่อยากจะบอกคนอ่านครับว่า
ความรักมันเหมือนกับผี น้อยทีที่ได้เจอ
ความรักของคนอ่านเป็นแบบนี้ไหมครับ
แล้วพร้อมที่จะให้ความรักหลอกคุณไหม
ถ้ายอมลองมาอ่านเรื่อง เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 กันครับ
เอ๊ะ.........ต่อไปนี้จะมีผีตนไหนมาหลอกผมบ้างไหมนะ…อยากรู้จัง
จ๊าก......... นั่นมันผะ ผะ ผีปอบ นี่
หัวใจ ตับ ไต ไส้ พุง หมดแน่ๆ
หมดแม้กางเกงที่นุ่งก็ดูสวยดี
โอม..ๆๆๆ จงมา จงมา
แล้วทุกโลงจะโดนหลอกกันทั่วหน้า 1 มกราคมนี้ 555
ปล.อาจทำการหลอกก่อนกำหนด อย่าเผลอล่ะกัน
ป้าดดด ยังกะในโรงหนังแน้ะ
http://www.youtube.com/v/6WB52igJo88&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
-
^
กระซวกกกกกกกกกกกกกกก o18
เพลงเหมาะกับวัยรุ่นอย่างเดี๊ยนมาก อิอิ
ความรักมันก็เหมือนกับผีนั่นล่ะครับ ไม่มีใครหรอกครับที่เจอมันบ่อยๆ
>> ชาตินี้ชั้นจะได้เจอ...คุณผีมั๊ยนะ กรี๊ดดดอยากเจอๆ :a1:
จะรอคอยนะคะว่า หน้าต่างอีกบานที่กำลังเปิดออกมาจะทำให้หัวใจ
คนสวยและรวยมาก......ชุ่มช่ำแค่ไหน :o8: :man1:
แล้วทุกโลงจะโดนหลอกทั่วประเทศ 1 มกราคมนี้555
>>> กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดนานไปไหนคะ :serius2: 555555555
-
กระซวก
โซ๊ยยแหลกกก :z2:
-
เป็น trailer ที่ฮามาก
คราวนี้พี่ปอร์จะเป็นหมอผี
-
อะไรกันคนสวยจะแปลงกายเป็นสัปปะเล่อ !!!! :m20:
ผิดคอนเส็ปสวยและรวยมากรึเปล่า
ขอให้มากันทั้งป่าช้าเลย :ped149:
-
:m20:
รีบมาจองตั๋วแถวหน้า
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
พร้อมมมม จะโดนคุณปอร์หลอก :a2:
:haun5: และ พร้อมยอมให้ผีมาหลอก
-
อยากโดนผีหลอกด้วยคน
มารอชมภาคต่อของสวยค่ะ
:L2:
-
:mc4: เย้ คนสวยมากแล้ว
อยากโดนหลอกไว ๆ ค่ะคนสวย รีบมาน้า จะรอ :o8:
-
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสส อยากโดนผีหลอกบ้างจัง :call: จงมาๆ
-
รู้ว่าจะโดนคนสวยหลอก แต่ก็ยอมนะจ๊ะ :z13:
-
ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :o8:
-
คนอื่นเม้นท์ ซะไม่ต้องเม้นท์ อะไรอีกแล้ว
ขอบคุณที่มีเรื่องราวดี ๆ มาให้อ่านกัน
แต่ยังงัย หนังตัวอย่างภาค 2 มาแล้วนิ
รอดูกันต่อไป :pig4:
-
ohhhwohhhh!!!!
ปีหน้าเลยหรือครับ :a5:
ปล.รอได้เสมอครับบบ :man1:
-
1 มกราคมเชียวเหรอน้องปอร์...
มาลงก่อนเถอะนะ :impress2: อยากอ่านจริงๆ
-
จองตั๋วล่วงหน้า อิอิ
-
ภาค๑จบแบบเหงาๆเศร้าๆ สวยจะต้องรออีกนานแค่ไหน
เตรียมตัวล้างตับไตไส้พุงรอรับหัวใจเป็นของขวัญปีใหม่จากน้องปอร์ :L1:
:man1:น้องปอร์คนสวย
-
พี่ปอร์จะเป็นหมอผีเขมรเหรอคร้า 555
รออ่านเรื่องสนุกๆของพี่คนสวยคร้า :L2:
-
เข้ามารอค๊าบพี่ปอร์
-
ไม่ทันไร ก็โดนน้องปอร์ หลอกซะแล้ว :o12:
:m16:คราวหน้าอย่าให้เจอแบบนี้อีกนะ
จะจับลงหม้อถ่วงน้ำเลยคอยดู :amen:
:undecided: :undecided:
-
เพื่อความชัวร์เราจะเข้ามาวันที่ 2 :laugh:
จิงๆ วันที่ 1 มะว่าง :impress3:
-
ขอพระเอกคนใหม่ได้ปะนายกอล์ฟ
ทำอะไรไม่เด้ดขาดไม่แน่ชัดซักที
ถ้าได้ขอเป้นคนที่รักพี่ปอร์มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะ
-
ถ้าความรักเหมือนผี
เค้าก็ยอมโดนหลอกน้า
รอสวยมาต่อค่า
-
:oni2:
อยากเห็นน้องปอร์ :a14:
พอๆ กับอยากให้ :กอด1: กอล์ฟตลอดไป
:เฮ้อ:
-
ปอจะเจอผีตัวใหม่หรอครับ
ก็ดีนะ เพื่อตัวเก่าจะตั้งใจหลอกมากกว่านี้
ส่วนปอนี่เป็นผีกระ.............. อารายหรอครับ
-
หมึกปิ้ง ข้าวโพดคั่วพร้อม
-
รู้เค้าหลอก แต่เต็มใจให้หลอก :z1:
ระหว่างรอ ขอออเดิร์ฟ ลาบหมูใส่ตับกะไส้อ่อน สักจานเด้อค่ะ
-
:man1:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
*********1***********
แสงแดดรำไรที่ส่องผ่านมาทางกระจกบานใหญ่ ๆ ตลอดครึ่งวันในยามบ่าย
ได้ค่อย ๆ เลือนหายไปจากขอบฟ้าทางด้านทิศตะวันตก
ท้องฟ้ายามเย็นเป็นสีฟ้าเข้ม สลับขาว ทำให้บรรยากาศในห้องทำงาน เย็นลงอย่างช้า ๆ
จนสามารถรับรู้ถึงความเย็นสบาย ขึ้นได้ เรื่อย ๆ
จากเครื่องปรับอากาศที่ทำงานหนักมาทั้งวัน
เพื่อนร่วมงานสนทนากัน ออกรส ครับ
อย่างสนุกสนานหลังจากทำงานมาอย่างเหน็ดเหนื่อยตลอดทั้งอาทิตย์
ผมค่อย ๆ ลุกจากเก้าอี้ที่นั่งทำงานมาตลอดทั้งวัน
บิดขี้เกียจไปมา ช้า ๆ สวย ๆ เพื่อผ่อนคลายจากความเมื่อยล้าอย่างที่เคยทำเป็นประจำ
อีกมือพรางเอื้อมไปหยิบขวดน้ำขวดเล็กๆที่ตั้งอยู่ข้างคอมพิวเตอร์
แล้วเดินไปยังริมกระจกบานใหญ่ ๆ หลาย ๆ บานที่กั้นเราไว้จากภายนอกตัวอาคาร
*
*
*
“ กินซะ แกจะไม่ได้เจอฉัน ถึงสองวันเลยนะ กินเยอะ ๆ
จะได้ไม่แห้งตายก่อนเจอกันวันจันทร์”
ผมพูดกับต้นกระบองเพชรขนาดจิ๋วบนกระถางดินเหนียว
ที่ซื้อมาเลี้ยงได้ไม่ถึงเดือน
จากงานที่เขาจัดขึ้นใต้ตึกในตอนพักเที่ยง
ผมก็พูดไปอย่างงั้นละครับ
ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ากระบองเพชร มันทนความแห้งแล้งได้ดีแค่ไหน
ผมละสายตาจากต้นไม้นั่นที่ผมกำลังให้น้ำลงไปในระดับที่ต่ำว่าที่ผมยืนอยู่
ปล่อยสายตาให้โฟกัสในแนวกว้างผ่านกระจกบานใหญ่
รถไฟฟ้าสองขบวนกำลังลดความเร็วลง
วิ่งสวนทางกันเข้าเทียบสถานีศาลาแดง
ซึ่งเป็นภาพที่ผมเห็นเป็นประจำตลอดระยะที่ทำงานอยู่ที่นี่
ผมหยุดดูสักพักครับ จึงหมุนตัวกลับมายังที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง อย่างช้า ๆ
เพื่อทำความสะอาด เก็บข้าวของที่เกลื่อนกลาด บนโต๊ะทำงานของผม
เพื่อไม่ต้องเป็นภาระของแม่บ้านที่เข้ามาทำความสะอาดในช่วงวันหยุดเสาร์ อาทิตย์
ปากกาสอง สาม ด้าม ถูกจัดแจงเข้าที่เดิม รวมทั้งยางลม ดินสอ
หรือแม้แต่แฟ้มงานต่าง ๆ ถูกจัดแจงเข้าที่เดิมอย่างเรียบร้อย
โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำหรับค้นหาข้อมูลของลูกค้า
ตอบเมล์ตลอดจนพิมพ์งานต่าง ๆ
หรือแม้กระทั้งโปรแกรมเอ็มเอสเอ็น ถูกปิดลง เช่นกัน
ผมส่องกระจกดูความเรียบร้อยของใบหน้า และทรงผม ขยับเน็คไทอีกครั้ง
ก่อนที่จะเอื้อมมือไปปิด มอนิเตอร์
*
*
*
ยังไม่ทันจะได้ปิดจอมอนิเตอร์แต่อย่างใด เสียงมือถือก็ดังขึ้น
เตือนให้ทราบว่าผมกำลังได้รับข้อความใหม่
ผมก็ไม่ได้รังเรหรือ ปฏิเสธที่จะไม่เปิดความข้อความนั้นแต่อย่างใด
อีกมือก็เอื้อมไปปิดจอมอนิเตอร์อย่างที่ตั้งใจไว้ในตอนแรก
เบอร์ต้นทางที่ส่งข้อความมา ผมไม่คุ้นเอาซะเลย
และพอดูอีกครั้งเป็นเบอร์จากต่างประเทศ
เพราะ มันมีจำนวนตัวเลขมากกว่าที่เราใช้กันในเมืองไทยครับ
ผมกดเข้าโหมดข้อความเข้าดูทันที อย่างไม่รอช้า
ผมมาถึงที่ ๆ เรานัดกันไว้แล้วครับ ตอนนี้คุณอยู่ไหน
ผมเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาอีกครั้ง ตอนนี้เป็นเวลา 18.10 นาที
แหม นึกว่ามาช้ากว่าที่นัดซะแล้ว ผมคิดในใจ
ผมเข้าโหมด ส่องข้อความกลับทันที พิมพ์ข้อความอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้ผมอยู่ที่ทำงาน เลิกงานแล้ว กำลังจะไปหาคุณอีก 10 นาที
และผมก็ลงท้ายข้อความด้วยชื่อผม ส่งกลับไปยังปลายทางอย่างไม่รีรอ
ผมผลักเก้าอี้เข้าที่เดิม หยิบกระเป๋าสตางค์จากลิ้นชัก
แล้วเดินออกจากห้องทำงานไปยังหน้าลิฟท์
กดไปยังเลข 1 อีกสักพัก ลิฟท์โดยสารก็เปิด และอีกสักพักก็เปิดอีกทียังชั้นที่ผมต้องการจะไป
ผมเร่งฝีเท้าออกจากตัวตึกไปยังถนนใหญ่ที่ออฟฟิศผมตั้งอยู่ทันที
ท้องถนน ริมฟุตบาท เต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังอลม่าน เดินสวนกันไปกันมา
อย่างไม่เป็นระเบียบเอาซะเลยบ้างก็จะขึ้นไปยังสถานีรถไฟฟ้า
บ้างก็ถือกระเป๋าออกกกำลังกาย
บ้างก็ยืนรอรถเมล์อย่างไม่สนใจคนกำลังจะเดิน
รีบเดินได้ไหม กรูรีบอยู่นะโว้ย ผู้ชายรอกรูอยู่นะ ผมคิดในใจ
แต่ยิ่งคิดเหมือนยิ่งโดนแกล้งครับ
ทั้งจราจร บนถนน บนทางเท้าติดไม่แพ้กันเอาซะเลย ต่างกันที่ คนกับรถเท่านั้น
ผมใช้เวลาอยู่นานกว่าจะเดินผ่าน ระยะทางไม่ถึง 500 เมตรไปได้อย่างยากลำบาก
และตอนนี้ผมก็มายืนอยู่หน้าตึก
ที่ ๆ เดียวกันกับเจ้าของข้อความที่ส่งมาแล้วครับ
และแล้วผมเองนั้นหละครับก็มาช้ากว่าเวลาที่นัดกันไว้
ทั้ง ๆ ที่ผมอยู่ห่างจากที่ตรงนี้ไม่ไกล นับเก้ายังได้เลย
แต่ ผิดกับอีกคน ที่ใช้เวลาเดินทางมาที่ตรงนี้ โดยใช้เวลา หลายๆ ชั่วโมง
หลายๆ ชั่วโมงที่ผมพูด ถึง ไม่ใช่การเดิน หรือด้วยรถโดยสารแต่อย่างใด
แต่มันเป็นการเดินทางด้วยเครื่องบินนะครับ แต่กลับมาถึงก่อนผมเอาซะนี่
ผมสาวเท้าให้เร็วที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้เข้าไปในร้านอาหารแฟสฟู๊ด ยี่ห้อ แม็ค
แห่งนั้นที่ผมและเขานัดกัน ผู้คนมากหน้าหลายตาเหลือเกิน
มันทำให้ผมยากต่อการมองหาคนที่ผมนัดไว้เป็นอย่างมาก
ผมไม่ได้ลดละความพยายามแต่อย่างใด เดินไป เดินมา
ตามที่นั่งที่เขาจัดไว้ให้ลูกค้า ทุกซอกทุกมุม
แต่กลับไม่มีคนที่ผมเคยเห็นหน้าเขาผ่านทางเว็บของโปรแกรม เอ็มเอสเอ็น
ความกังวลของผมเริ่มเข้ามาแทนที่ความพยายามที่ผมจะหาเขาคนนั้น
และแล้วเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น ยิ่งเพิ่มความกังวลให้ผมไม่น้อย
เพราะผมมาช้า
แต่สิ่งที่ผมสังเกตได้คือมันเป็นเบอร์เดียวกันกับเบอร์ทีส่งข้อความมาหาผมก่อนหน้านี้
“Hello paul” แหม สำเนียงดีจัง ยังกะฝรั่งเลยนะ ผมคิดในใจ55
นี้เป็นคำทักทายคำแรกที่เขาส่งผ่านมือถือมาหาผม
หลังจากที่ผมกดรับ
ผมรีบทักทายกลับเพื่อเป็นมารยาทที่ดี
และไม่รีรอที่จะกล่าวขอโทษกลับไปเพราะผมมาสาย
พร้อมกับถามเขาว่า เขาอยู่ตรงไหนของร้าน
ผมมองหาอยู่ในร้านแต่หาไม่เจอ
“ผมอยู่หน้าร้านครับ ตรงที่นั่ง ข้าง ๆ บันได”เขาตอบมา
สายตาผมก็มองตรงออกไปที่หน้าร้านทันที
ผมกรอกเสียงผ่านมือถือไปถึงเขาอีกครั้งครับ
ด้วยเสียงพูดที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความดีใจ
ในที่สุดผมก็เจอเขาเสียที
“โอเคครับ ผมเห็นคุณแล้ว”
http://www.youtube.com/v/kQvUBfJ21FQ&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเพลงอดีตซะมี :m20: :laugh:
ใครกันเนี่ย มานัดเจอใครกัน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดพูดภาษาฝรั่งด้วย :sad4:
แล้วอิลุงของข่อยล่ะ ฮ่วย!!!~ เอาอิลุงของข่อยไปไส :o12: สวยเปลี่ยนไปดาวรับบ่ได๋ :m15:
+1
-
คนสวยนัดกะใครอ่ะ ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ลุงอ่ะ ลุงอยู่ไส
-
เอ่อ อ ออ ใครอ่ะ?
แล้วลุงอ่าส์ ม๊าย ย ยยยยย :serius2:
-
ใครอ่ะ
พี่ปอร์นัดใครไว้อ่ะ
แล้วอิลุงหล่ะ
อย่านะ เริ่มคิดไปไกลแล้วนะเนี่ย ฮือๆๆๆ
ขอให้เป็นลุงนะ
-
อ๊ากกกกกก
คนสวยมีกิ๊กกกกกกกกกกกก
หรือป่าววะ
:laugh:
-
ไผละนั่นที่คนสวยไปหา เอ...แล้วลุงหล่ะ
หรืออ ว่า ลุงเปี๋ยนไป๋ :laugh:
-
ใครรรรร :z3:
-
ไผคือพอล แล้วอิลุงไปไส :impress3:
-
ขอให้เป็นไอ่ลุงนะ เชื่อว่าน้องปอร์เรารักเดียวใจเดียว แน่นอน :call:
ถึงจะไปเมืองนอกหลายปี แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ในการบินไปบินมาของหลานหม่อมนะ :laugh:
สมัยนี้การติดต่อกันสะดวกจะตายไป o13
ขอให้เป็นอย่างที่คิดนะ :impress2:
เพราะปอร์ก็ยอมพลีกาย ถวายตัวให้แล้ว น่าจะมัดใจได้อีกอักโขนะ :haun4:
รักไอ่ลุงคนเดียว ฮิอิ นะปอร์นะ :กอด1:
-
ใคร...เค้าคือใคร
โอ๊ยๆๆๆๆๆ อยากรู้ๆๆๆๆๆ :serius2:
สวยมาต่อไวๆนะ
-
ตอนรับภาค 2
สวยไปเจอใครละเนี่ย ????
อยากให้สวย สุขสมหวังซักที
หวังว่าจะเป็นเช่นนี้นะ อิอิ
-
ไผคือพอล แล้วอิลุงไปไส :impress3:
พอล คือชื่อสวยเองครับ
แต่เป็นเวอร์ชั่นอินเตอร์
ฝรั่งส่วนมากจะเรียกปอร์ไม่ได้ เลยให้มันเรียกพอลละกัน ง่ายๆดี
และก็คล้ายๆกับชื่อสวยดี5555
ปล. ทำไมมีแต่คนหาว่าสวยหลายใจนัดเจอกับชาวบ้าน
แล้วไม่คิดในทางที่ดีบ้างเหรอ
เสียใจนะ555 :m15: :monkeysad: :sad11:
-
จิ้มน้องปอร์คนสวย มาลุ้นว่าสวยนัดเจอใคร :call:
-
อีตาคนนี้มันเป็นใครคร้า พี่ปอร์สวยย
กิ๊กคนใหม่ของพี่เหรออ
แล้วพี่ลุงกอล์ฟของเค้าอ่า ปายหนายยย
มาต่อเร็วๆเลย :m16:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สวยใจร้าย แอบนัดกิ้ก ป้าจะฟ้องลุงกอล์ฟ อิอิ
-
ไม่มีใครเห็นใจน้องปอร์กันเลย
ว่าแต่ น้องปอร์ นัดกับใครหรอ บอกหน่อยดิคนสวย
:undecided: :undecided:
-
สวยนัดใครไว้เหรอ
บอกหน่อยนะ น่า...นะ
:m5:
-
สวยจะโกอินเตอร์ เลยนัดเจอคุณครูสอนภาษาที่หน้าแมคอะดิ :m20:
-
ครายอ่ะ อยากรู้ๆๆๆ แต่ไม่อยากถาม กลัวผิดหวัง :laugh:
-
ใครนัดเจ้ปอร์อ่ะ
อยากรู้
มาต่อด่วน
:bye2: :bye2:
-
เบื่อจิง สวยชอบทำให้ค้าง :sad4:
ว่าแต่ ใช่อีตาลุงหรือเปล่าอ่ะ
-
กด +1 ให้ พร้อมรอการเฉลยของน้องปอร์ในตอนหน้า
เพราะเดาไม่ถูกจริงๆ ว่าน้องปอร์จะนัดกับใครกัน o18
... :L2: ขอบคุณนะครับที่มาลงต่อให้ก่อนปีใหม่
-
นัดใครมาหรอ
อย่าปั่นหัวคนอ่านอีกเลยนะครับ สวย :z3:
-
F4 - I can't help falling in love with you
吴建豪(Vanness):Disney! F4! One time, let's go!
吴建豪(Vanness):
你不乖 ni bu guai คุณป็นเด็กไม่ดี
有时还会作怪 you shi hui wei zuo guai บางครั้งชอบทำตัวให้ดูไม่น่ารัก
但你不坏 dan ni bu huai แต่คุณไม่ใช่เด็กเกเร
只是不装可爱 zhi shi bu zhua ke ai เพียงแต่ไม่แกล้งทำเป็นน่ารัก
言承旭(Jerry): 冷下来 leng xia lai อากาศเย็นลง
吴建豪(Vanness): 冷下来 leng xia lai อากาศเย็นลง
言承旭(Jerry): 分氛都被破坏 qi fen dou bei po huai บรรยากาศก็ถูกทำลาย
吴建豪(Vanness): ohohoh
算你厉害 suan ni li hai นับว่าคุณแน่มาก
热带都变寒带 re dai dou bian han dai เขตร้อนก็ทำให้หนาวได้
吴建豪(Vanness):
你就是天使 ni jiu shi tian shi คุณคือนางฟ้า
别怀疑 bie huai yi อย่างไม่ต้องสงสัย
坏脾气 huai pi qi นิสัยที่ดูไม่ดี
只是没人懂你 zhi shi mei ren dong ni นั่นเป็นเพราะเพียงแค่ไม่มีใครเข้าใจคุณ
ohoh~
F4: 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
吴建豪(Vanness): 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
F4: 能和你一起 neng he ni yi qi ที่ได้อยู่กับคุณ
Cuz I can't help falling in love with you เพราะว่าผมไม่อาจห้ามใจไม่ให้รักคุณ
吴建豪(Vanness): (Rap) Every time I look u straight into your eyes ทุกครั้งที่ผมมองตาคุณ
I can't explain this feeling but I stumbled in my mind ผมไม่สามารถบรรยายความรู้สึก แต่ผมรู้สึกหัวใจของผมมันพองโต
The touch of your hands and the touch of your lips สัมผัสจากมือของคุณ และสัมผัสจากริมฝีปากของคุณ
make the temperature warm so I know that this is it ทำผมร้อนรุ่ม ผมรู้ว่านี้คือ
周渝民(Vic):
你不乖 ni bu guai คุณเป็นเด็กไม่ดี
有时还会耍赖 you shi hai hui shua lai บางครั้งก็ซ่าส์นัก
但你不坏 dan ni bu huai แต่คุณไม่ใช่เด็กไม่ดี
吴建豪(Vanness): 宝贝 bao bei ทารก
周渝民(Vic): 其实你很可爱 qi shi ni hen ke ai ความจริงนั้นคุณน่ารักมาก
朱孝天(Ken): 被打败 bei dai bai ต้องยอมแพ้
吴建豪(Vanness): 被打败 bei dai bai ต้องยอมแพ้
朱孝天(Ken): 你是破坏天才 ni shi qua huai tian cai คุณแป็นนักทำลายตัวฉกาจ
吴建豪(Vanness): ohoh
朱孝天(Ken): 拒绝贩卖 ju jue fan mai ทำลายการเจรจา
虚伪做作对白 xu wei zuo zuo dui bai เพื่อเรียกร้องความสนใจ
吴建豪(Vanness):
你就是天使 jiu shi tian shi คุณคือนางฟ้า (oh~)
别怀疑 bie huai yi อย่างไม่ต้องสงสัย(hehe~)
坏脾气 huai pi qi นิสัยที่ไม่ดี
只是没人懂你 zhi shi mei ren dong ni เพียงแค่ไม่มีใครเข้าใจคุณ
ohohoh~
F4: 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
吴建豪(Vanness): 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
F4: 能和你一起 neng he ni yi qi ที่ได้อยู่กับคุณ
cas i can't help เพราะช่วยไม่ได้
吴建豪(Vanness): Cuz I can't help เพราะว่าผมไม่อาจห้ามใจไม่ให้
F4: falling in love with you ที่จะตกหลุมรักคุณ
吴建豪(Vanness): (Rap) I just can't stop it, I just can't help it ผมหยุดไม่ได้ ผมช่วยไม่ได้
Falling in love with you, cuz no matter what I do ตกหลุมรักคุณเข้าแล้ว ไม่มีอะไรที่ผมทำ
You taking me to heaven with everything you do คุณพาผมไปสวรรค์ ด้วยทุกสิ่งที่คุณทำ
So I'm falling in love with you and baby that is the truth.... ดังนั้น ผมจึงหลงรักคุณ และที่รักนั่นเป็นความจริง
吴建豪(Vanness):
你就是天使 ni jiu shi tian shi คุณคือนางฟ้า
别怀疑 bie huai yi อย่างไม่ต้องสงสัย
坏脾气 huai pi qi นิสัยที่ไม่ดี
只是没人懂你 zhi shi mei ren dong ni เพียงแค่ไม่มีใครเข้าใจคุณ
ohoh~
F4: 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
吴建豪(Vanness): 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
F4: 能和你一起 neng he ni yi qi ที่ได้อยู่กับคุณ
Cuz I can't help เพราะผมช่วยไม่ได้
吴建豪(Vanness): I can't help ช่วยไม่ได้
F4: falling in love with you ที่จะตกหลุมรักคุณ
credit by :
(Chinese lyrics)
http://mp3.baidu.com/m?f=ms&tn=baidump3lyric&ct=150994944&lf=2&rn=10&word=f4+-+can+t+help+falling+in+love&lm=-1
(คำแปลไทย)
http://www.china2learn.com/ming/pinyin4.php
http://www.dektriam.net/TopicRead.aspx?topicID=42151&start=20
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=poyzhou&month=04-2009&date=22&group=6&gblog=4 floppy_vee
http://www.maama.com/song4u/eng/view.php?id=000341
สวยมาแล้ว
มาพร้อมกับเพลงเพราะด้วยครับ ชอบเพลงนี้ครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
จะไปเจอใครครับ
ว่าแต่สวยเปลี่ยนชื่อแล้วหรือครับ ห้าห้าห้า
ฝันดีครับ
:man1:
-
ใครกาน :z3:
คนสวยมาเฉลยด่วนคร๊า
-
...คนสวยใจ้ร้าย...ทำให้อยาก...แล้วจากไป :z3: :pig4:
-
ใครไม่รู้คับ แต่ไม่ใช่กอล์ฟแน่ ๆ ฮ่า ๆ
:D
-
...ยังตีความไม่ได้วุ้ย รออ่านตอนต่อไปก่อนดีกว่า ค่อยตีความ.. :laugh:
-
F4 - I can't help falling in love with you
吴建豪(Vanness):Disney! F4! One time, let's go!
吴建豪(Vanness):
你不乖 ni bu guai คุณป็นเด็กไม่ดี
有时还会作怪 you shi hui wei zuo guai บางครั้งชอบทำตัวให้ดูไม่น่ารัก
但你不坏 dan ni bu huai แต่คุณไม่ใช่เด็กเกเร
只是不装可爱 zhi shi bu zhua ke ai เพียงแต่ไม่แกล้งทำเป็นน่ารัก
言承旭(Jerry): 冷下来 leng xia lai อากาศเย็นลง
吴建豪(Vanness): 冷下来 leng xia lai อากาศเย็นลง
言承旭(Jerry): 分氛都被破坏 qi fen dou bei po huai บรรยากาศก็ถูกทำลาย
吴建豪(Vanness): ohohoh
算你厉害 suan ni li hai นับว่าคุณแน่มาก
热带都变寒带 re dai dou bian han dai เขตร้อนก็ทำให้หนาวได้
吴建豪(Vanness):
你就是天使 ni jiu shi tian shi คุณคือนางฟ้า
别怀疑 bie huai yi อย่างไม่ต้องสงสัย
坏脾气 huai pi qi นิสัยที่ดูไม่ดี
只是没人懂你 zhi shi mei ren dong ni นั่นเป็นเพราะเพียงแค่ไม่มีใครเข้าใจคุณ
ohoh~
F4: 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
吴建豪(Vanness): 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
F4: 能和你一起 neng he ni yi qi ที่ได้อยู่กับคุณ
Cuz I can't help falling in love with you เพราะว่าผมไม่อาจห้ามใจไม่ให้รักคุณ
吴建豪(Vanness): (Rap) Every time I look u straight into your eyes ทุกครั้งที่ผมมองตาคุณ
I can't explain this feeling but I stumbled in my mind ผมไม่สามารถบรรยายความรู้สึก แต่ผมรู้สึกหัวใจของผมมันพองโต
The touch of your hands and the touch of your lips สัมผัสจากมือของคุณ และสัมผัสจากริมฝีปากของคุณ
make the temperature warm so I know that this is it ทำผมร้อนรุ่ม ผมรู้ว่านี้คือ
周渝民(Vic):
你不乖 ni bu guai คุณเป็นเด็กไม่ดี
有时还会耍赖 you shi hai hui shua lai บางครั้งก็ซ่าส์นัก
但你不坏 dan ni bu huai แต่คุณไม่ใช่เด็กไม่ดี
吴建豪(Vanness): 宝贝 bao bei ทารก
周渝民(Vic): 其实你很可爱 qi shi ni hen ke ai ความจริงนั้นคุณน่ารักมาก
朱孝天(Ken): 被打败 bei dai bai ต้องยอมแพ้
吴建豪(Vanness): 被打败 bei dai bai ต้องยอมแพ้
朱孝天(Ken): 你是破坏天才 ni shi qua huai tian cai คุณแป็นนักทำลายตัวฉกาจ
吴建豪(Vanness): ohoh
朱孝天(Ken): 拒绝贩卖 ju jue fan mai ทำลายการเจรจา
虚伪做作对白 xu wei zuo zuo dui bai เพื่อเรียกร้องความสนใจ
吴建豪(Vanness):
你就是天使 jiu shi tian shi คุณคือนางฟ้า (oh~)
别怀疑 bie huai yi อย่างไม่ต้องสงสัย(hehe~)
坏脾气 huai pi qi นิสัยที่ไม่ดี
只是没人懂你 zhi shi mei ren dong ni เพียงแค่ไม่มีใครเข้าใจคุณ
ohohoh~
F4: 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
吴建豪(Vanness): 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
F4: 能和你一起 neng he ni yi qi ที่ได้อยู่กับคุณ
cas i can't help เพราะช่วยไม่ได้
吴建豪(Vanness): Cuz I can't help เพราะว่าผมไม่อาจห้ามใจไม่ให้
F4: falling in love with you ที่จะตกหลุมรักคุณ
吴建豪(Vanness): (Rap) I just can't stop it, I just can't help it ผมหยุดไม่ได้ ผมช่วยไม่ได้
Falling in love with you, cuz no matter what I do ตกหลุมรักคุณเข้าแล้ว ไม่มีอะไรที่ผมทำ
You taking me to heaven with everything you do คุณพาผมไปสวรรค์ ด้วยทุกสิ่งที่คุณทำ
So I'm falling in love with you and baby that is the truth.... ดังนั้น ผมจึงหลงรักคุณ และที่รักนั่นเป็นความจริง
吴建豪(Vanness):
你就是天使 ni jiu shi tian shi คุณคือนางฟ้า
别怀疑 bie huai yi อย่างไม่ต้องสงสัย
坏脾气 huai pi qi นิสัยที่ไม่ดี
只是没人懂你 zhi shi mei ren dong ni เพียงแค่ไม่มีใครเข้าใจคุณ
ohoh~
F4: 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
吴建豪(Vanness): 好运气 hao yun qi โชคดีจริงๆ
F4: 能和你一起 neng he ni yi qi ที่ได้อยู่กับคุณ
Cuz I can't help เพราะผมช่วยไม่ได้
吴建豪(Vanness): I can't help ช่วยไม่ได้
F4: falling in love with you ที่จะตกหลุมรักคุณ
credit by :
(Chinese lyrics)
http://mp3.baidu.com/m?f=ms&tn=baidump3lyric&ct=150994944&lf=2&rn=10&word=f4+-+can+t+help+falling+in+love&lm=-1
(คำแปลไทย)
http://www.china2learn.com/ming/pinyin4.php
http://www.dektriam.net/TopicRead.aspx?topicID=42151&start=20
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=poyzhou&month=04-2009&date=22&group=6&gblog=4 floppy_vee
http://www.maama.com/song4u/eng/view.php?id=000341
สวยมาแล้ว
มาพร้อมกับเพลงเพราะด้วยครับ ชอบเพลงนี้ครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
จะไปเจอใครครับ
ว่าแต่สวยเปลี่ยนชื่อแล้วหรือครับ ห้าห้าห้า
ฝันดีครับ
:man1:
เปิดเพลงได้เข้ากับตัวเองมากๆๆ
เป็นนางฟ้าเชียว5555
ขอบคุณนะครับที่แปลให้ :laugh: :laugh:
-
กำลังรอประติดประต่อเรื่องราวอีกซักหน่อย ... ว่าจะเป็นยังไง? :a5:
-
เปิดเพลงได้เข้ากับตัวเองมากๆๆ
เป็นนางฟ้าเชียว5555
ขอบคุณนะครับที่แปลให้ :laugh: :laugh:
ผมดีใจนะครับ
คนสวยเปิดเพลงโดนใจผมหลายเพลงมากมายครับ
พอดีเพลงเอฟซื่อผมชอบด้วยพอดี
ความหมายยังดีด้วย
แล้ววันนี้จะได้อ่านต่อไหมครับ :man1:
-
เปิดเพลงได้เข้ากับตัวเองมากๆๆ
เป็นนางฟ้าเชียว5555
ขอบคุณนะครับที่แปลให้ :laugh: :laugh:
ผมดีใจนะครับ
คนสวยเปิดเพลงโดนใจผมหลายเพลงมากมายครับ
พอดีเพลงเอฟซื่อผมชอบด้วยพอดี
ความหมายยังดีด้วย
แล้ววันนี้จะได้อ่านต่อไหมครับ :man1:
ตรวจคำผิดแป็บครับเดี๋ยวลงให้ o18 o18
-
นั่งรอคนแรกครับ๕๕๕+
-
“ผมอยู่หน้าร้านครับ ตรงที่นั่ง ข้าง ๆ บันได”เขาตอบมา
สายตาผมก็มองตรงออกไปที่หน้าร้านทันที
ผมกรอกเสียงผ่านมือถือไปถึงเขาอีกครั้งครับ
ด้วยเสียงพูดที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความดีใจ
ในที่สุดผมก็เจอเขาเสียที
“โอเคครับ ผมเห็นคุณแล้ว”
********ตอนที่2********
ผมเปิดประตูทางด้านหน้าร้านแล้วก้าวเท้าออกไปหาเขาผู้มาเยือน
ภายในหัวผมไม่ได้คิดอะไรทั้งสั้น
นอกจากไปเจอเขาให้เร็วที่สุด ตามมารยาทของเจ้าบ้านครับ
ผม เข้าไปใกล้เขามากขึ้น ๆ ยิ่งผมเข้าไปใกล้เขามากเท่าไร รูปหน้าของเขาก็ ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ
สมองผมรีบประมวลผลทันทีทันใด เต็ม10 ได้เท่าไร ตอนนี้10
เดินเข้าใกล้อีกนิด 9
อีดนิด8
หยุดไว้ที่8 ก็คงพอแล้วครับ
ขืนน้อยไปกว่านั้นเดี๋ยวคนอ่านจะรู้ว่าหมด ว่าคนนี้ต่ำกว่ามาตรฐาน
แต่จะมาตรฐานอะไรเดี๋ยวมีเฉลยครับ5555
*
*
*
ชายหนุ่ม ชาวไต้หวัน อายุราว 28 ผมสีดำเข้ม ปริวไปมาตามแรงลม ในยามเย็น
คิ้วโก้งหนา ตาชั้นเดียว จมูกโด่งเป็นสัน ปากสีชมพูได้รูป
ยิ่งผมเดินเข้าใกล้เขาเพียงใด
ผมยิ่งรับรู้ได้ว่า ผู้ชายคนนี้ดูดีทีเดียว กับส่วนสูงเกือบ 180 ร่างกายผอมบาง
ใส่เสื้อ เชิ้ต ลายดำสลับขาว กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบไนกี้ ที่ผูกอย่างเรียบร้อย
ไหล่ขวา สะพาย กระเป๋า โน๊ตบุ๊ค
มือซ้ายจับอยู่ที่ลากกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่
กับสายตาที่กำลังหันซ้ายที ขวาที มองหา
เจ้าของเสียงในโทรศัพท์ที่เพิ่งวางไปเมื่อสักครู่555555
ผมเดินเข้าไปหาเขาอย่างคุ้นเคยในระดับหนึ่ง เพราะผมเห็นเขาผ่านทางเว็ปแคมแล้ว
ทำให้ผมแน่ใจว่านี้คือ คุณคนนั้น คนที่ผม สนทนาก่อนหน้านี้แล้ว
และมันจึงไม่ทำให้ผมเขอะเขินที่จะเข้าไปทักทายชายผู้นี้แต่อย่างใด
ใช่สิครับ นางงามมารยาทดีพ่วงมาอีกตำแหน่งนึงนี่5555
เมื่อผมอยู่ในระยะที่ทำให้เขาน่าจะรู้แล้วว่าคนที่เขารอนั้นคือใคร
และได้มาถึงแล้ว อยู่ตรงหน้าเค้านี่ไง
ผมเริ่มทักทายด้วย คำง่ายๆ กับคำว่า ไฮโล55
เปล่าครับเฮโล่
“ คุณเบนใช่ไหมครับ” ผมถามต่อ
เขามองมาที่ผม พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า อย่างเป็นมิตร
หรืออาจจะตกหลุมผมแล้วก็ได้ เพราะสวยฟาดขนาดนี้5555
“ครับใช่ คุณพอลใช่ไหม” เขาถามกลับ
ผมตอบเขาไปว่าใช่ครับ ทันทีที่ผมตอบไป
หนุ่มตี๋ผู้นี้ก็พมนมือ ขึ้นในระดับอก โค้งหัวลง อย่างช้าๆ
ทักทายผมด้วยภาษากายอีกครั้ง
ปากที่ได้รูปสีชมพูคู่นั้น
เอ่ยคำว่า... สวัสดีครับ คุณพอล อย่างช้าๆๆ ดูนุ่มนวลชวนฟัน เอ้ย ฝันทันที
มันเป็นการทักทายตามมารยาทของคนไทย
แต่ดูแปลกตรงที่ท่าทางค่อนข้างจะแข็ง ไม่อ่อนน้อมแบบคนไทยทั่วไป
ผมไม่รีรอ ทำตามเขาโดยอัตโนมัติ แต่สวยกว่า ก็แน่ล่ะสิครับผมคนไทยนี่
จะไปไหว้แข็งๆ แบบเขา ได้อย่างไรกัน
อย่าลืมว่าผมตำแหน่งอะไร5555
“สวัสดี ขอต้อนรับสู่เมืองไทยนะครับ” เป็นภาษาไทย อีกครั้ง
เขาทำหน้า งง งง กับคำพูดของผม ด้วยหน้าที่ยิ้มแย้มปนความสงสัย
ผมทำหน้าที่เป็นนักแปลอย่างรีบด่วน บอกในสิ่งที่ผมสื่อออกไป
เขากล่าวขอบคุณผม พร้อมกับยิ้มให้ผมอีกครั้ง
สวยละลายทันทีครับ ตรงแม็คนั่นละ
เพราะรอยยิ้มของเขาทำให้เขาตาปิดนะสิครับ
แต่มันก็น่ารักนะ ได้อยู่ ได้อยู่555
ตอนนี้ความอายหรือความหน้าด้านของผมไม่รู้มาจากไหนแล้วละครับ
มันค่อย ๆ ทำให้ผมไม่กล้าที่จะมองหน้าเขาแล้ว
เขินชิบ
ผู้ชายคนนี้ คนที่อยู่ข้างหน้าผมช่างดูดีเหลือเกิน
ต่างจากที่ผมเห็นผ่านเว็ปแคมอย่างชัดเจน
ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มตลอดเวลา
แววตาบ่งบอกถึงความจริงใจ และใส่ใจในทุกคำพูดของการการสนทนา
ผิดกับผม ผมแทบไม่กล้าจะยิ้มตอบกลับไปเท่าไร ทั้งที่ผมเป็นคนไทย
ผมกลับทำให้เสียชื่อ สยามเมืองยิ้มไปซะแล้ว
ด้วยเกียรติของนางสาวไทย
หนูขอสัญญาว่า จะยิ้มให้สวยที่สุดและบ่อยๆคระ555
แต่ทำไงได้หละครับ คนธรรมดาอย่างผมอยู่ต่อหน้าคนหน้าตาดีนี่ครับ
จะบอกว่าผมเจียมตัวก็ไม่ผิดอะไรครับ ก็ผมเจียมตัวจริง ๆ
ผู้อ่านคงอยากถามสิครับว่า ทำไมใครๆที่เข้ามาในชีวิตหนูปอร์ถึงมีแต่คนหล่อๆ เริศๆ
555 แล้วถ้าจะบอกว่าไม่หล่อแล้วพวกเมริงจะอ่านไหม555
ที่ผมให้8 ก่อนหน้านี้เทียบกับคนไต้หวันเหมือนกันครับ55
แต่เทียบกับคนไทยนี่ เต็ม10 ได้เท่าไร มิแซ่บ ครับ
*
*
*
ผมกับเบน เรา เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ จากการสนทนา
แต่จะเป็นเรื่องของการทำงานเป็นส่วนใหญ่ การเดินทาง สภาพแวดล้อมที่เขาเคยอยู่มา
รวม ถึงชอบหรือประทับใจอะไรในเมืองไทย
รวมทั้งในตัวผม ตอนนี้สะพานกรอบแล้วครับ น่าทานเชียว
อันสุดท้ายผมเม้าท์นะครับ5555
เราสองคนทำหน้าที่ผู้ถามและผู้ถูกถามสลับกันไปมา
และผมก็ทำหน้าที่ของผมเท่าที่สมองของผมจะทำได้ใน ขณะนั้น
*
*
*
เบนเป็นคนจีนที่พูดภาษาอังกฤษได้ดีคนนึงครับ การออกเสียง
สำเนียงแบบอเมริกัน เป๊ะ ทำไมผมถึงรู้เหรอครับ ผมก็ถามเขาสิครับ
เขาบอกว่าเขาไปใช้ชีวิตอยู่ฮาวาย 2 ปี
ไปทำงานกับญาติที่นั่น มันจึงไม่แปลกเลยที่ภาษาเขาจะดีขนาดนี้
ผิดกับผม พูดภาษาอังกฤษก็จริง แต่สำเนียงอะไรนั้น ผมแทบไม่รู้เลย
แต่เท่าที่รู้คือ สำเนียงไทยนี่ละครับ แต่เขาก็เข้าใจนะครับ
หรืออาจแกล้งทำเป็นเข้าใจ เพื่อรักษามารยาท ของการสนทนาก็เป็นได้
แต่ผมแคร์ที่ไหนล่ะครับ พูดไปตามที่ผมทำได้ อ้อมบ้าง สั้นบ้าง ยาวบ้าง
อ้อมโลกก็แล้วแต่ที่ผมจะคิดได้ในตอนนั้น
ทำไงได้ล่ะผมไม่เคยไปทำงานหรือเรียนที่ต่างประเทศเหมือนกับนายเบนคนนี้นี่ครับ
พูดได้แค่นี้ถือว่าดีที่สุดสำหรับผมแล้ว
เราสองคนใช้เวลาสนทนาสักครู่ ผมจึงเอ่ย ถามเขาตามมารยาท
ว่าทานอะไรมาบ้างหรือยัง ระหว่างเดินทางมา
รู้สึกผมจะมารยาทดีจริงเลยนะครับ555
โดยเฉพาะกับผู้ชายนี่555
ต่อมแรดแตกทุกที5
เขาบอกผมว่าอยากหาร้านนั่งคุยกันไปจิบเบียร์ไปด้วยคงดีไม่น้อย
ระหว่างที่เขารอเพื่อนมารับกลับที่พักครับ
ถึงผมจะทำงานแถวนี้ก็จริงนะครับ
ถ้าถามผมว่ารู้จักที่เที่ยวหรือร้านเหล้าไหม
ผมตอบได้โดยไม่ต้องสงสัยเลยครับว่าไม่รู้
ทำไงได้ล่ะครับ หลังจากทำงานเสร็จผมก็รีบเข้าฟิตเนส
หรือไม่ก็กระโดดขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้านทันที
ผมไม่ได้ที่จะเดินเล่น หรือเป็นหนูน้อยนักสำรวจ ที่อยากรู้อยากเห็นแต่อย่างใด
หลายคนที่รู้ว่าผมทำงานแถวนี้มักจะแปลกใจ
ว่าทำงานแถวนี้แท้ ๆ กลับไม่รู้อะไรเลย
ผมมักจะตอบกลับไปทันที เลยว่าผมทำงานกลางวันนะ
ไม่ได้รับจ๊อบพิเศษตอนกลางคืนนี่นา กรี๊ด ๆๆๆสวยตอนกลางวัน555
เบนเสนอความคิดว่าพอรู้จักร้านเล็กๆ ในซอย 4 พร้อมทั้งอธิบายลักษณะของร้านที่เขากำลังพูดถึง
โห รู้ดีขนาดนี้ รู้มากกว่าผมอีก ผมคิดในใจ
ในเมื่อเขาเสนอมาแบบนี้ บวกกับที่ผมไม่รู้อะไรเลย
ก็แน่นอนครับ ผมก็ต้องเลือกสิ่งที่เบนเสนอมาอย่างแน่นอน
ผมเลือกที่ช่วยเขาสะพายกระเป๋าโน้ตบุค เพราะมันคงจะดีไม่น้อยถ้าช่วยเขาได้
เขาสะพายข้ามน้ำข้ามทะเลมาคงจะหนักไม่น้อย
เห็นไหมครับ ผมมีน้ำใจแค่ไหน …อีกแล้ว
ดีนะครับที่ผมไม่เลือกที่จะลากกระเป๋าใบใหญ่นั่น เขาคงประทับใจ ผมน่าดูเลย
ผมจึงเอ่ยปากแสดงความเต็มใจที่จะช่วยถือ แต่ด้วยมารยาทเบนปฏิเสธในตอนแรก
แต่ก็สายไปแล้ว มือผมเอื่อมไปถึงกระเป๋าใบนั้นแล้ว
และเขาก็เต็มใจที่ให้ผมช่วยแต่โดยดี
ผมไม่ใช่คนมือไวนะครับ แต่ตอนนี้กระเป๋านั้นมันมาอยู่ที่บ่าผมเรียบร้อยโรงเรียนไต้หวัน555
ด้วยความที่ถนนสีลมในช่วงหลังเลิกงาน รถติดเป็นที่รู้ ๆ กัน เราสองคนถึงข้ามถนน
มาได้อย่างง่ายดาย โดยที่ไม่มีใครได้รับอุบัติเหตุ
นอกจากอุบัติรักที่กำลังจะเกิด55555555555
เบนเป็นคนเดินนำอย่างรู้ทาง……..ตกลงใครคนไทย ตกลงใครเจ้าถิ่น
ทำให้ผมรู้สึกอับอายเล็กน้อย
เขาตรงเขาไปในซอย4 นั้นอย่างคุ้นเคย แต่ผมก็ไม่ได้ถามเขาหรอกครับ
ว่าเคยมาร้านนี้มาก่อนหรือเปล่า
เพราะคิดไปเองว่า
เขาคงจะหาข้อมูลก่อนมา หรือจะเคยมาเที่ยวแล้วก็เป็นได้
ช่วงเวลานี้ หลายๆ ร้านบนซอย 4 เริ่มจะเปิดให้บริการแล้ว
มันจึงง่ายที่เราสองคนจะเลือกใช้บริการจากร้านต่าง ๆ
บวกกับมีพนักงาน ส่งเสียงเชิญชวนให้เข้าไปใช้บริการด้วยแล้ว
จึงไม่ยากเลยที่จะตัดสินใจเลย
ผมและเบนเลือกนั่งตรงข้ามร้านนี้ แปลว่า ระเบียง เบนสั่งเบียร์ขวดเล็ก ๆ1 ขวด ให้ตัวเอง
และไม่ลืมที่จะถามผมว่าจะทานอะไร
แหม สุภาพบุรุษมาแล้วครับตอนนี้
ตอนนั้นผมไม่ได้คิดถึงน้ำส้มหรอกนะครับ
ถึงจะสวยฟาดแค่ไหนก็ตาม
แต่คิดถึงน้ำเปล่าแทน เพราะมันคงจะง่ายกว่า
ความจริงผมอายจนไม่รู้จะสั่งอะไรมากกว่าครับ
เบนสั่งของกินเล่นมาอีก2 อย่าง
อีกอย่างไม่ต้องสั่ง รอให้กินอยู่แล้วตรงหน้า555
*
*
ในช่วงที่เรา รอออเดอร์อยู่นั้น
เบนเขาได้เปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุค ขึ้นมา พร้อมบอกผมว่ามีอะไรจะให้ดู
ผมตื่นเต้นนิดหน่อยครับ
แค่มือสั่น ตาลอย แต่แสดงออกเป็นท่าทางที่สนใจแทน
ยังจินตนาการไม่ออกหรอกครับว่ามันคืออะไร
จะเป็นคลิปโป๊ ก็ไม่นะ เพราะเราเพิ่งเจอกัน เขาคงไม่กล้าขนาดนั้น
หรือว่าจะเป็น คาราโอเกะ เบนก็ยังไม่ได้กินเบียร์แล้วจะกล้าร้องขนาดนั้นเหรอ555
*
*
*
ครับ มันเป็นเพลงไทย หลาย ๆ เพลง รวมไว้ในไฟล์ ออกแนวเพลงเพื่อชีวิต
เขาเปิดให้ผมฟังพร้อมกับร้องคลอตามเบา ๆ** เสียตัวอย่าเสียจาย เท่าที่ผมจำได้นะครับ ร้องสำเนียงจีน ๆ **
สีหน้าเขามีความสุข กับการได้ร้องเพลงเหล่านั้นมาก
ผมถามเขาว่าแล้วรู้เหรอว่ามันแปลว่าอะไร
เบนส่ายหัว... แล้วผมก็ไม่รอช้าครับ เป็นล่าม และดิกชันนารีในเวลาเดียวกัน
เห็นไหมครับ อย่างน้อยผมก็มีประโยชน์อยู่บ้าง
ยังไม่หมดครับ เบน พูด
แล้วเขาก็คลิ๊ก 2 ถึง 3 ครั้ง
ก็มีเสียงคนพูดดังขึ้นมา
ผมมองไปที่จอคอมพิวเตอร์นั้น
มันคือโปรแกรมเรียนภาษาไทยสำหรับคนจีนครับ
แปลจากจีนเป็นไทย บ้าง แปลจากไทยเป็นจีนบ้าง
“อยากเรียนภาษาไทยเหรอ” ผมถามเขา
“ใช่ครับ อยากพูดภาษาไทย ชอบคนไทย ชอบเมืองไทย” เบนตอบ
ผมก็เสนอตัวเลยครับอย่างไม่รอช้า อย่าเข้าใจผิดนะครับ ท่านผู้อ่าน
ผมเสนอตัวเป็นคนสอนภาษาไทยให้เขาครับ ไม่ได้เสนอตัวอย่างว่า55555
*
*
*
*
เราสองคนสนทนากันอย่างสนุกสนาน
เสียงสนทนาของเราหยุดลง....เมื่อเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นมา
เขาคุยกับปลายสายสักพัก แล้วก็วางไป
หันมาคุยกับผมต่อ บอกว่าเพื่อนเขาที่มารับได้มาถึงสถานีศาลาแดงแล้ว
เราสองคนก็เลยต้องหยุดการการสนทนานั้น และเก็บคอมพิวเตอร์ลงใส่กระเป๋า
ข้ามฝั่งมาที่นัดหมายระหว่างเบนกับเพื่อนอีกครั้ง
เบนแนะนำให้ผมรู้จักเพื่อนเขา ทุกคน
ผมก็ทักทายเขาตามมารยาท เขาก็เช่นกัน
โดยที่ไม่รู้หรอกว่าเขาพูดอะไรกับผม เพราะภาษาที่เขาใช้เป็นภาษาจีน
เวลาผ่านไปตอนนั้นเวลาประมาณ1 ทุ่ม กว่า ๆ
มันก็นานที่เราได้คุยได้รู้จักกัน
เบนได้หันผม
“พอล ผมต้องไปแล้วครับ”
“ครับ ดีใจที่ได้รู้จักครับเบน”
“เหมือนกันครับพอล ดีใจที่ได้รู้จักครับ”เบนกล่าวคำขอบคุณ
การต้อนรับที่อบอุ่น
“คุณพอลรู้ไหมครับ คุณเป็นคนไทยคนแรกที่ผมรู้จัก หลังจากที่มาถึงที่นี่”
ซึ่งผมก็ดีใจไม่แพ้เบนเลยที่เป็นคนแรกของเขา **หมายถึงเพื่อนคนไทยคนแรกนะครับ อย่าคิดเป็นอย่างอื่น
“คุณเป็นคนจากเกาะไต้หวันคนแรกที่ผมรู้จักเช่นกันครับ
ขอต้อนรับสู้เมืองไทยอีกครั้งครับ สวัสดีครับ” พูดจบผมก็พนมมือขึ้นระดีบอกอีกครั้งครับ
เหมือนแอร์สาว555
เบนก็ทำเช่นเดียวกับผม
แล้วเขาก็ขึ้นรถแท็กซี่โดยสารที่จอดรออยู่แล้ว
เขายังไม่ลืมที่จะหันมามองผมและโบกมือตลอดทางจนแท็กซี่นั้นค่อย ๆ หายไป..
พนักงานต้อนรับจำเป็นจึงจบลงแค่นี้
วันนี้มีคำใหม่ๆมาฝาก
สวยฟาด หมายถึงสวยมาก
เช่น วันนี้น้องปอร์สวยฟาดมากในสายตาหนุ่มไต้หวัน 555
-
^
^จิ้ม นึกว่าจะอดจิ้มแล้วครับ
ผู้อ่านคงอยากถามสิครับว่า ทำไมใครๆที่เข้ามาในชีวิตหนูปอร์ถึงมีแต่คนหล่อๆ เริศๆ
555 แล้วถ้าจะบอกว่าไม่หล่อแล้วพวกเมริงจะอ่านไหม555
เหมือนฟังเพลงเล่นซ้ำ เมื่อได้ยินประโยคนี้ก็ห้าห้าห้า :jul3:
ครับวันก่อนผมถามเพื่อนเพื่อนผมก็บอกเหมือนคนสวยครับ มันว่าถ้าไม่หน้าตาดีผมคงไม่อ่าน แต่ผมก็เห็นจริงนะแต่ไม่ทั้งหมด(ยิ้มๆ) อื่นๆก็มีเสน่ห์นะครับ หลายด้านทีเดียว ห้าห้าห้า :man1:
แล้วกอล์ฟแฟนสวยล่ะครับ :sad4:
ราตรีสวัสดิ์ครับสวยฟาด
ปล.ผมลืมไปครับ ครับไหนๆวันนี้ผมพูดมากแล้ว
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
-
แพ้ของขาวๆ ตาตี่ๆ แพ้ :give2: :-[ :m1: :m3:
แค่เพื่อน...ครับคนอ่าน ...
>>> ชิมิคะ :เฮ้อ:
ืทำไมรู้ว่า...ทุกอย่างมันคลุมๆเครือๆล่ะคะ
แล้วอิลุงล่ะ ....แวร์ อาร์ ยูฮู??? :เฮ้อ:
+1 คะ คนสวย
-
ลุงไปไหนอะ?
-
คิ้วโก้งหนา ตาชั้นเดียว จมูกโด่งเป็นสัน ปากสีชมพูได้รูป
:impress2:
ว้าว ว้าว
-
พี่ปอ
มารับเบนเค้าทำไม
ลุงไปไหน ?
-
น้องปอร์ รู้จักกันได้ยังไงหละกับ เบนท์ นะ
หรือ น้องปอร์จะนอกใจไอ้ลุงแล้วหรอ
:undecided: :undecided:
-
กิ๊กใหม่จริงๆด้วย
:z3:
-
เพื่อนสวยเป็นหนุ่มตี๋อิมพอร์ตจากทายวานกันเลยทีเดียว อย่างนี้สวยก็ต้องพูด หนีฮ่าว? หว่ออ้ายหนี่อ่ะซิ 555
:serius2: คิดถึงลุง
-
+1 ให้นู๋ปอร์
คิดถึงลุงจัง
-
หว่านเสน่ห์ใช่ม้า o18
-
เขาเป็นใครอ่ะพี่ปอร์
-
อิอิ จะเป็นไรไหมคับถ้าจะเชียร์นายเบนคนนี้ อิอิ เปกเลยยยย
กร๊ากๆ :m3:
ลุงหาย?
อิอิ หายไปนาน แล้วจะเสียใจจจจ!!
-
แอบเล่นส่องกล้องหาหนุ่มๆ น่าสงสัยนะคนสวย อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
รู้จักกันผ่านโลกไซเบอร์เหรอ :impress2:
แล้วถ้าเป็น สวยฟาดเรียบล่ะ จะแปลว่าอะไร :laugh:
-
...ขอบคุณคนสวย(โดน)ฟาดในสายตาหนุ่มๆไต้หวันมากๆครับ :pig4:
-
:3125:
ตี๋ไต้หวัน
โฮะ..โฮะ ตี๋หญ่ายยยยยยย
:z1:
-
ดีใจด้วยะปอร์
ได้กิ๊กละ
-
ดีใจที่ช่วงนี้มาต่อให้อ่านเป็นระยะๆ รู้สึกว่าน้องปอร์จะสวยขึ้นแล้วก็มั่นๆนะภาค 2 เนี่ย เอ! มันเปลี่ยนไปตามอายุรึเปล่านะ :jul3:
เมื่อไหร่ผีตัวจริงจะโผล่ละคนสวยเรารออยู่นะ (อ้ายลุงงัย)
-
หุ หุ ตอน 2 แล้ว :mc4: :mc4:
-
นึกว่า "อีลุง" กลับมาเมืองไทยซะแล้ว :m31:
-
ขอต้อนรับสู้เมืองไทยอีกครั้งครับ สวัสดีครับ” พูดจบผมก็พนมมือขึ้นระดับอกอีกครั้งครับ
เหมือนแอร์สาว555
เบนก็ทำเช่นเดียวกับผม
แล้วเขาก็ขึ้นรถแท็กซี่โดยสารที่จอดรออยู่แล้ว
เขายังไม่ลืมที่จะหันมามองผมและโบกมือตลอดทางจนแท็กซี่นั้นค่อย ๆ หายไป..
พนักงานต้อนรับจำเป็นจึงจบลงแค่นี้
.................ตอนที่ 3.................
จากนั้นผมก็กระโดดขึ้นบีทีเอสสวยๆ อย่างเช่นทุกวันที่ผ่านมาครับ
ความจริงก็ไม่ได้กระโดดหรอก ครับ ก็เดินขึ้นบันไดที่ละขั้นนั่นล่ะครับ 555555555
พูดให้ดูน่าสนใจเท่านั้นเอง
*
*
*
ข้ามน้ำข้ามทะเล.........ในที่สุดก็ถึงบ้าน.......
ผมเปิดประตูเข้าห้องนอน อย่างเช่นเคย สิ่งแรกที่ทำเป็นประจำคือ
เปิดไฟ เปิดแอร์ ตามด้วยคอมพิวเตอร์ ที่ ๆผมสามารถใช้เชื่อมต่อกับอีกโลก ๆ นึงได้
อย่างที่ผมเคยบอกไว้แต่ตอนต้นนะครับ
ว่าเพราะใคร อินเตอร์เน็ต จึงเข้ามามีบทบาทกับชีวิตผมขนาดนี้
และทำให้ชีวิตผมหมดไปกับการจดจ่ออยู่หน้าคอมพิวเตอร์วันละหลายๆชั่วโมง
คุณคงพอจะจินตนาการออกนะครับ
การรอคอยที่ดูว่างเปล่าไร้ความหวัง จากใครบางคน
ไม่หรอกครับ ไม่มีใครบอกให้ผมรอ
ผมแค่ทำตามที่สมองผมบอกเท่านั้นครับ
ว่าสักวัน เราจะออนไลน์ตรงกันพอดี เท่านั้น
และ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
อีกมือก็เอื้อมไปถอดเข็มขัดดึงมันออกอย่างรวดเร็ว ตามด้วยเสื้อเชิ้ต กางเกงทำงาน
สุดท้ายกางเกงใน ของเบน 555555555 ( เปล่าครับ ของผมเอง )
ทุกชิ้นถูกรวมกันอยู่ในตระกร้า เรียบร้อยแล้ว
หยิบผ้าขนหนู มาพันร่างกายกันโป๊แทนการห่มด้วยอากาศ
แล้วก็เข้าห้องน้ำ อาบน้ำ อย่างสบายตัว
ผมใช้เวลาในห้องน้ำ ไม่นานครับจนคิดว่าตัวเองสะอาดที่สุดไม่ถึง 10 นาทีได้ 5555
ก็หยิบผ้าขนหนูอันเดิมพันตัวออกมา
ทั้งที่ผมยังเปียกโซกไปด้วยน้ำที่ไหลลงจากผม ผ่านคอ
ลงมาที่หน้าอก ลงที่...... หุย ดู xxxxxxxxxxx เชียว
ยังกับบทนึงในหนังโป๊ก็ไม่ปานครับ
ผมไม่ได้เลือกที่จะเช็ดตัวก่อนให้เรียบร้อย ผมเลือกเดินไปหาคอมพิวเตอรืที่เปิดไว้แทน
นั่นเป็นนิสัยที่ไม่ดีครับ
เลียนแบบได้ แต่คิดว่าใครๆหลายคนในทีนี้ก็เป็น
หรือว่าจะเถียง555
ตอนนี้มันพร้อมใช้งานแล้วครับ คอม ตัวโปรด (ก็มีตัวเดียวเองละครับพูดยังกะมีหลายตัว)
ผมได้รับความความเด้งขึ้นมา จากโปรแกรมเอ็มเอสเอ็น
ทันทีที่ใส่รหัสราว10กว่าตัว
หลาย ๆ คนคงคิดว่าจากเบน แน่ๆ เลย
แต่ก่อนที่คุณจะตอบผิด ผมขอเฉลยตัดหน้าก่อนละกันครับ ผิดนะคร๊าบๆๆๆๆ
ผมได้รับข้อความจาก ร๊อบ
ร๊อบ เป็นหนุ่มใหญ่ จากเกาะอังกฤษ ชื่อจริงว่า รอเบิร์ต
ผมรู้จักจากที่ไหน จำไม่ได้แล้ว จำได้เพียงว่าจากเว็บเก้งๆกวาง ๆ ของUKสักเว็บ
เห็นUK แล้วปวดตับไหมครับคนอ่านทั้งหลาย
ร๊อบคนที่รักและหลงใหล หนุ่ม ๆ จากเอเชีย อย่างเอาเป็นเอาตายก็ว่าได้ครับ
ไม่ต้องสงสัยเลยครับ ว่าแฟนของร๊อบ จะเป็น ผู้ดีชาวอังกฤษเช่นเดียวกันกับเขา
เพราะตอนนี้ ร๊อบคนนี้ได้แต่งงานกับฟินิคซ์
หนุ่มหน้าตี๋ หล่อ ชาวมาเลเชียไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
มีหลักฐานโชว์ผมคือรูปการไปจดทะเบียนต่อเจ้าหน้าที่
มีญาติร่วมแสดงความยินดีกันทั่วหน้า
และอยู่กันอย่างมีความสุข บนเกาะอังกฤษแห่งนั้น
เมื่อไรฉานจะได้จดบ้างนะ ทะเบียนนี่
และผมก็รู้จัก ฟินิคซ์เป็นอย่างดี แต่ผมเลือกที่จะคุยกับร๊อบมากกว่าเพราะผมอยากเก่งภาษา
อย่างน้อยมันก็ได้ผลนะครับ ยิ่งคุยมากเท่าไรยิ่งงง 555555555
“พอล..... เจอเบนหรือยัง” ..........ร๊อบถามผมผ่านหน้าต่างเอ็มเอสเอ็น
“เจอแล้ว” ผมตอบสั้นๆ อีกมือก็กำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมที่กำลังชุ่มไปด้วยน้ำ
“ตอนนี้เบนคงถึงที่พักเรียบร้อยแล้วมั้ง” ผมพิมพ์ต่อ
“กึ๊ด” ... ข้อความสั้น ๆ จากร๊อบ
“ต้องไปทำงานแล้ว คิดถึงนะ” แล้วร๊อบก็ส่ง คิสสส ด้วยรูปปากโต ๆ มาถึงผม
เป็นข้อความสุดท้ายจากร๊อบ
อยากบอกร๊อบจริงๆ ผมละเกลียดมากรอยจูบ แบบนี้ เพราะมันทำให้ผมกลัว สยอง เป็นอย่างมาก
( ให้ตายเถอะ รอบิ้น เอ้ย ยยย รอเบิร์ต ...)
*
*
*
เบนกับร๊อบเป็นเพื่อนกัน สมัยไหนนั้นผมไม่รู้ได้ เพราะผมไม่เคยถามร๊อบหรือเบนเลย
รู้แต่ว่าร๊อบได้ฝากให้ผมเทคแคร์ เบน ในระหว่างที่เบนมาทำงานที่เมืองไทย
โดยร๊อบให้อีเมล์ผมกับเบน ไป และเบนก็แอดมาคุยกับผม
จนเรารู้จักกันในระดับหนึ่งก่อนที่เราจะเจอกัน จริง ๆ
อย่างวันนี้ละครับ
ซึ่งผมไม่รู้ว่านี้มันเป็นแผนก่อการร้าย เอ้ย ๆ ก่อการรักของร๊อบ เขา
เห็นไหมครับ ใกล้ หรือไกลกันแค่ไหน ก็สามารถ เชื่อม 2 เรา ให้รักกันได้ ( หรือเปล่า )
ด้วยเจ้ากามมมมมมมเทพตัวโต ตาสีฟ้า 555
ไม่หรอกครับไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้นเราแค่คนรู้จักกัน
ผมเริ่ม หันมาเช็ดเนื้อตัวที่เปียกน้ำอีกครั้งอย่างตั้งใจ
เริ่มด้วยผม หัว ตัว และก็ ต่ำลงมาเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ
จนเสร็จ เสร็จนี้หมายถึงพอจะใส่อะไรไม่ให้โป๊ทั้งคืน
และแล้วผ้าขนหนูก็หมดประโยชน์แล้วสำหรับผมคืนนี้
สิ่งที่จะเป็นประโยชน์ต่อไปคือ.....ครับใช่ ครับ
ผมหยิบบ๊อกเซอร์ตัวเดิมที่ใส่เมื่อคืนมาใส่ซ้ำอีกครั้ง
การใส่อะไรซ้ำๆมันก็ช่วยลดโลกร้อนได้นะครับ
อย่างแรกละประหยัดผงซักฟอก
น้ำ
ไฟฟ้า
แรงมือ5555
ไม่ได้สกปรกนะครับแค่ตัวเดิม5 วันเอง
คืนนี้ผมนอนช้าได้กว่าปกติ เพราะพรุ่งนี้ไม่ต้องทำงาน ครับ แต่ก็ใช่ว่าจะต้องตื่นสาย
กลับต้องตื่นเช้ากว่าวันทำงานเสียอีก เพราะพรุ่งนี้มีเรียนตอน 8โมงเช้า
แต่อาศัยงีบในห้องเรียนได้นิดหน่อยครับ555
ผู้อ่านที่อยู่ในวัยเรียนอย่าทำตามนะครับ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ผู้ปกครองก็ควรชี้แนะ
ถ้าบุตรหลานของท่านยังไม่สวยฟาดพอ555
ที่งีบได้เพราะอาจารย์ท่านเข้าใจว่าเราทำงานแล้วยังแบ่งเวลาไปเรียนอีก จึงงีบได้บ้าง
ย้ำนะครับว่า...บ้าง... ไม่ใช่ตลอดชั่วโมงเรียน
ถ้าแบบนั้นเขาไม่เรียกว่าคลาสเรียนแล้วครับ แต่จะเรียกว่าคลาสหลับแทน
แต่มีข้อแม้นะครับว่า ต้องไม่ น้ำลายไหลเป็นทาง นอนแบบมีเสียงรบกวนคนอื่น หรือ
อะไรก็ตามที่ไม่เป็นอุปสรรค ต่อการศึกษาหาความรู้ของเพื่อน ในคลาส
ดังนั้นผมจึงมีเวลาเหลือพอที่จะทำไร อยู่หลายชั่วโมงเหมือนกัน
และแน่นอนครับสิ่งที่ผมทำเป็นประจำไม่เคยขาด หรือถ้าขาดก็น้อยมากครับ
ตอนนี้หนังเกาหลี กำลังครองเมือง ครับ ผมก็เป็นคนหนึ่งในเมืองครับที่ถูกซีรี่ย์เกาหลีครอง
เลยต้องดูกับเขาเหมือนกัน เพื่อให้ทันกระแส โคเรียฟีเวอร์...
ตอนนี้ ซีรี่ย์เกาหลีที่ผม และทั้งออฟฟิศ กำลังบ้าคลั่ง อย่างหนักคือ เรื่องกุง
หรือชื่อไทย เจ้าหญิงดื่มไวน์ เจ้าชายพี้ยา (ผมเปลี่ยนชื่อให้นิดหน่อยนะครับ)
เพราะตอนนี้ พระเอกเรื่องนี้มีข่าวไป ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด
ชื่อเรื่องจริงก็คือ เจ้าหญิงวุ่นวาย เจ้าชายเย็นชา ผู้อ่านคงจะสงสัยนะครับ
ว่าทำไมได้ดูเร็วจังทั้ง ๆที่ช่อง 7 บ้านเรายังไม่ได้เอามาฉายเลย
คือแบบนี้ครับ ซีรี่ย์เกาหลี บ้านเขาก็เหมือนกับละครหลังข้าวบ้านเรานี่ล่ะครับ
พอฉายที่โคเรียปุ๊บ ก็จะ โดน พวกที่อยากให้เพื่อนๆ ร่วมโลกได้ดูบ้าง
อัดหรือก็อปปี้ลงแผ่นพร้อม ด้วยแปลจากภาษาเกาหลีเป็นอังกฤษ
ส่งมาถึงเหมืองไทย และมาแปล ซับไทเทิ้ล
จากอังกฤษ เป็นไทยอีกทีนึง แล้วก็ไล้ท์ขายกันทั่วบ้านทั่วเมืองให้กับคนที่อยากดูก่อนชาวบ้านเขา
ผมและ หลายๆคน จึงได้ดูซีรี่ย์เกาหลีก่อนที่ ช่อง 7 จะซื้อลิขสิทธ์มาอีก เกือบปีครับ
ใครรู้แล้วก็ขอโทษนะครับที่เล่าซ้ำ
ที่ทำงานของพวกเราจึงมีเรื่องเล่ามากมายจากซีรี่ย์เกาหลีนี่เอง
ตอนนี้เป็นตอนที่ นางเอก กำลังได้รับการ การแต่งตั้งให้เป็นพีคุงมาม่า
หรือ เจ้าหญิงรัชทายาท
และต้องเตรียมตัวเข้าวัง เพื่อ เรียนรู้การเป็นเจ้าหญิง
ผมก็อยากจะถ่ายทอดมารยาทชนชั้นสูงให้เธอเหมือนกันนะครับ
เพราะผมเคยได้รับโอกาสนั่นแล้ว ในช่วงนึงของชีวิต55
มันก็แปลกนะคัรบอยู่ดี เด็กสาว แบบบ้าน ๆ ทั้งผมและเธอ
จะได้กลายเป็นเจ้าหญิงจากคำมั่นสัญญาของผู้ที่เป็นตา หรือปู่ทั้ง สองฝ่าย
ฮือๆ ๆ ชีวิตเราเหมือนกันจนไม่น่าเชื่อทั้งความสวย
ทั้งโชตชะตา
ผมใช้เวลา กับ เรื่อง เจ้าหญิงดื่มไวน์ เจ้าชายพี้ยา เอ้ย เจ้าหญิงวุ่นวาย เจ้าชายเย็นชา
ประมาณ 4 ชั่วโมงเห็นจะได้ครับ ถึงเวลา สมควรแล้วที่ผมจะเข้านอนเสียที
ผมจึง ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว ต้องใช้คำว่าอย่างเด็ดเดี่ยวนะครับ ถ้าคุณติดซีรี่ย์เกาหลีแล้ว
คุณแทบไม่อยากไปทำไรเลย อยากนอนอยู่บนที่นอนดูต่อไปเรื่อย ๆ
คุณจะสงสัย ตลอดเวลาว่าตอนต่อไป จะเป็นยังไง
อะไรจะเกิดขึ้น นางเอก หรือพระเอกจะพบกันตอนไหน จูบกันหรือยัง แล้ว พระรองจะเข้ามาเจอไหม
มันจะจินตนาการต่อไปเรื่อยๆ ถ้าไม่เชื่อ สวยฟาดขอท้า ครับ 555555555555555
ผมเตรียมหนังสือ เรียน พาวเวอร์พ้อยท์ อุปกรณ์ต่างได้ เตรียมลงกระเป๋าเรียบร้อย
สำหรับไปเรียนพรุ่งนี้ โดยที่สมองของผม ไม่ได้คิด หรือจินตนาการ
ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับผมและเบนเลย5555
จนในที่สุดผมก็ หลับไป.....จากความเหน็ดเหนื่อย
ไม่ใช่จากซีรี่ย์เกาหลีนะครับ แต่กลับเป็นจากอย่างอื่นแทน 55555555555555555555
คิดเองนะครับ……………..
http://www.youtube.com/v/nZgnQdFq0pU&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
-
อ้อๆๆ หนุ่มเบนมีที่มาแบบนี้นี่เอง
เป็นเพื่อนของเพื่อนสินะ ถึงต้องเทคแคร์อ่ะเนอะ
ไม่ใช่ใครที่ไหนก็ไม่รู้...เอิ่มแต่ว่า...คนบางคนบางไปไหนกัน :serius2: :serius2:
:กอด1:
-
ลุงกอล์ฟหายไปไหนอ่ะ
-
การรอคอยที่ดูว่างเปล่าไร้ความหวัง จากใครบางคน
ประโยคนี้... :o12:
เพลงเพราะอีกแล้ว
ฝันดีครับสวย
ดีใจจังได้อ่านทุกคืนเลยครับ
ฝันดีครับสวยย :man1:
-
พี่ปอร์แล้วพี่ลุงหายไปไหนอ่ะ
โอยๆๆๆๆ จะมีเรื่องอะไรอีกมั้ยเนี่ย
-
อ้าวคนสวยเรียนอะไรต่ออีก แล้วเปลี่ยนไปนิยมของต่างประเทศซะงั้น
ไม่เป็นไรคนสวยทำอะไรก็น่าร๊ากกกกกกกกก :กอด1:
-
อิลุงหายไปแล้วเหรอ
:serius2:
-
Where is "ลุง"?
ต้องสปีคให้ทันคอนเสปสวยฟาด :jul3:
-
แล้วสวยจะฟาดเบน ไหมเนี่ย อิอิ
คนบางคนหายว่ะ
-
ฟังเพลงเน้แล้วก็คิดถึงซีรีส์เรื่องเน้ อิอิ
ชอบมากเลยยย
ชอบพี่ปอร์สวยด้วยยย
แต่ว่านี่จะเป็นความรักครั้งใหม่หรือเปล่าหนอ :m28:
+1 ขอบคุณที่มาต่อคร้า :L2:
-
เบนนี่ท่าทางจะเข้ามามีบทบาทใน
ชีวิตของคนสวยอีกหลายตอนแน่ๆ
-
ใครบางคนหายไปไหนหว่า? :sad4: :o12: :serius2:
-
:pig4:
-
เค้าชอบกามเทพหนุ่มตาสีฟ้าาาาาา :impress2:
-
คนสวยชอบปั่น....หัว
หัวคนอ่านนนนอ่ะ :3125:
-
ลุงกอล์ฟหายไปไหน?
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แล้วกอล์ฟละ....... :serius2: :serius2: :serius2:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
มีแฟนใหม่ละ
-
งงง
-
:m14: พี่กอล์ฟ
ฮ่า ๆ
เขาจะมีใหม่แล้วเห็นมั้ยหล่ะ?
ชิ...
เป็นกำลังใจให้นะคับ :D
-
ฝันดีครับ สวย :man1:
-
:undecided: :undecided:
-
:laugh: :laugh: :laugh: เกาหลีเหรอ ............................เป็นเหมือนกัน :pigha2: แต่ตอนนี้หยุดแล้ว ไม่ไหวอะ 16 แผ่นรวด ไปหลายเรื่อง ไม่ได้หลับไดนอน ยอมแพ้แว้ว
ผมหยิบบ๊อกเซอร์ตัวเดิมที่ใส่เมื่อคืนมาใส่ซ้ำอีกครั้ง
การใส่อะไรซ้ำๆมันก็ช่วยลดโลกร้อนได้นะครับ
อย่างแรกละประหยัดผงซักฟอก
น้ำ
ไฟฟ้า
แรงมือ5555
ไม่ได้สกปรกนะครับแค่ตัวเดิม5 วันเอง-----------> เห็นด้วยคะ แต่ว่า แต่ 2 วันก็พอมั้งคะ :-[
-
อิลุงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
คนสวยจ๋า ลุงหายไปไหนอ่า คิดถึงงงง :กอด1:
-
วันนี้คนสวยจะมาต่อไหมครับ
พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า :sad4:
ไม่ทันต้อนรับสวยมา :o12:
ฝันดีครับ :man1:
-
สวยหาไปไหนนนนนครับ :sad4:
-
ปอร์
อย่าหลงประเด็น
ไอ่ลุง ไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยย.... :m16:
เอาไอ่ลุงกลับมาด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนน... :m31:
-
ฝันดีครับสวย :man1:
-
ผมเตรียมหนังสือ เรียน พาวเวอร์พ้อยท์ อุปกรณ์ต่างได้ เตรียมลงกระเป๋าเรียบร้อย
สำหรับไปเรียนพรุ่งนี้ โดยที่สมองของผม ไม่ได้คิด หรือจินตนาการ
ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับผมและเบนเลย5555
จนในที่สุดผมก็ หลับไป.....จากความเหน็ดเหนื่อย
ไม่ใช่จากซีรี่ย์เกาหลีนะครับ แต่กลับเป็นจากอย่างอื่นแทน 55555555555555555555
คิดเองนะครับ……………..
................ตอนที่ 4.......................
ชีวิตแต่ละอาทิตย์ของผมหมดไปกับการทำงาน การเรียน
และการรอคอยที่เจ็บปวด แต่ยังไงมันก็ไม่ชินอยู่ดี
ถึงจะเคยรอมาเป็นปีๆ
และตอนนี้ จะครบ 2 ปีแล้ว ผมก็ไม่ชินสักที
ถึงผมจะย้ายออกมาจากที่ๆผมและมันเคยใช้ชีวิตด้วยกัน
แต่ที่ๆทำงานใหม่ของผม มันมีเรื่องราวที่ทำให้เราหวนคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ
ที่เกิดขึ้นระหว่างเราเสมอ
เพราะมันคือที่เดิมๆ มันคือสีลมเหมือนเดิม
คุณเคยรออะไรบ้างไหมครับ
แล้วคุณใช้เวลารอยใครคนนึงนานแค่ไหน
สำหรับผมเหรอครับ
ปีที่2 กำลังจะครบแล้ว
3ปี
4 ปี หรือจะ5 6 ปี
เมื่อถึงวันนั้นผมจะเป็นยังไงบ้างนะ
ชีวิตหลาย ๆ คนก็คงจะเป็นแบบนี้เหมือนกันกับผมใช่ไหมครับ
ผมว่าชีวิตผมเหงาเกินไปแล้ว
ถึงจะมีอะไรทำ
ที่ร้าน ที่บ้าน
แต่เมื่อเราจดจ่ออยู่กับสิ่งใดมากเกินไป
มันยากที่หลุดออกจากโลกใบเดิมๆที่ผมสร้างขึ้นไว้เลย
ด้วยเหตุนี้มั้ง
ผมจึงตัดสินใจหางานอีกครั้ง
และตัดสินใจเรียนต่อในคราวเดียวกัน
เพื่ออะไรเหรอครับ
เพื่อให้เวลาตัวเองหลุดพ้นจากสิ่งที่ตัวเองสร้างไว้
เจอผู้คนบ้าง ดีกว่าอยู่คนเดียว คิดอะไรคนเดียว
แต่บางครั้งถึงจะพยายามดึงตัวเองให้หลุดพ้นแค่ไหน
ความเหงาก็ยังเข้ามาเป็นเพื่อนเราอยู่ได้ตลอดเวลา
มีหลายคนถามว่า คนนั้นหายไปไหน
คนนั้นอยู่ส่วนใดของหัวใจผม
เขายังอยู่ที่เดิมครับ
เขาไม่ได้หายไปจากชีวิตผมหรอกครับ
เพียงแค่ผมปล่อยเขาไปทำตามความฝันของตัวเขาเอง
แต่ความฝันของเขาคนนั้นช่างอยู่แสนไกลจัง
ไกลจนมันทำให้ผมพยายามถามตัวเองว่า
เขา..คนนั้น
คือฝันของผมหรือเปล่า
ถ้าใช่ แล้วผมทำไมไม่ไปตามฝันของผมบ้างล่ะ
เหมือนที่ใครคนนั้นทำ
ถึงตอนนี้
เราไม่ได้หยุดความสัมพันธ์ของเราทั้งสองลงนะครับ
ผมแค่รู้สึกเหนื่อยกับการรอคอยตามลำพัง
มันจะทำให้ผมเหมือนคนบ้า
และจินตนาการอะไรไปเอง
ผมไม่ต้องการแบบนั้นอีก
นี่คือเหตุผลที่ผมต้องออกจากโลกที่ผมสร้างไว้
ผมจะรอเขาอย่างมีสติ
ทำอะไรไประหว่างรอ
ผมก็มีความฝันเหมือนกัน
ผมก็อยากได้ปริญญาโท
ผมอยากมีประสบการณ์ในการทำงาน
ผมยังอยากมีสังคม
ครับ และผมยังอยากมีความรัก
มีความทรงจำที่ดีกับไอ้ลุงเช่นเดิม
*
*
แต่ถ้าวันนั้นมาถึง
เราสองคน ยังคงเหมือนเดิม
คนๆนั้นยังอยากกลับมาหาผมหลังจากที่เขาตามฝันของเขาแล้ว
และผมก็ยังไม่มีใคร
ผมคงได้กลับบ้านทรายทองอีกครั้ง 5555
*
*
*
ผมกับเบน นับจากวันนั้น ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
ชีวิตผมยังคงเหงาๆเหมือนเดิม555
เชอะแล้วใครจะสนใจล่ะ
แค่เพื่อนของเพื่อน เขาฝากดูแลเท่านั้น
หมดหน้าที่แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องเจอกัน55
เอ๊ะ อาจเป็นเพราะเบนเริ่มงานที่ใหม่ บรรยากาศใหม่ ๆ
เพื่อนร่วมงานใหม่ ๆ และภาษาใหม่ ๆ
คงต้องใช้เวลาสักระยะหรือเป็น ปีๆ ในการปรับตัว
เจอกันบนเอ็มก็ไม่ได้ทักทายกัน....ตามประสาคนไม่มีเวลา
เหมือนแต่ก่อน
ไม่ใช่กลัวเสียหน้าถ้าเขาไม่ตอบกลับมา นะครับ
ผมขอยืนยันนะครับ ว่าผมมีมนุษยสัมพันธ์ดีเด่นแค่ไหน
เวลาผ่านไปเกือบร่วมครึ่งปีเห็นจะได้นะครับ
อะไรๆ ก็เร็วไปหมด ภายใต้การกำหนด
ของเข็มวินาที
ชีวิตผมก็ยังคงเหงาเหมือนเดิม
ถึงเวลาจะเปลี่ยนไปยังไง เข็มวินาทีจะเดินถี่แค่ไหน
ผมก็มีชีวิตแบบเดิมๆ ของผมไป
เป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้น
เคยนั่ง รถไฟฟ้า ไปทำงานยังไงก็นั่งอย่างงั้น
ถึงจุดหมาย ปลายทาง ก็ลงจากสถานี
อาจเปลี่ยนขบวนบ้าง แต่เส้นทางก็ยังเหมือนเดิม ๆ
ใครบางคนจะคิดถึงเราบ้างไหมนะ ..............
เขียนแค่ 3 ตอนก็ผ่านไปครึ่งปีแล้วเหรอ
ไวเหมือนโกหก จริง ๆ แต่ผมไม่ได้โกหกผู้อ่านนะครับ
นี่เรื่องจริงที่เกิดขึ้นครับผมครับ 5555555555555เชื่อได้ไหม
ช่วงไหนไม่ได้มีความสำคัญอะไรก็ ไม่อยากนำมาเล่า หรือเขียนสู่กันฟัง
แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่รอการติดต่อกลับมาจากใครบางคนนะครับ
ผมก็ยังรอต่อไปเรื่อย ๆ รอต่อไปอย่างมีความหวัง ( หวังไรนี่ )
คุณร๊อบกับผมยังมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเหมือนเดิมครับ
เขายังพยายามติดตามผลงานของตัวเองตลอดเวลา
ร๊อบพยายามถามผมเสมอ ว่า เจอกับเบนบ้างไหม
คำตอบที่ร๊อบได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า คือ........ ไม่ ไม่
และเขาถามผมอยู่อย่างงั้นไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนกัน ขยันจริงนะ พ่อคิวปิดตาสีฟ้า
โดยผมก็รู้ตัวตลอดเวลา ว่าร๊อบ พยายาม จับคู่ผมกับเบน
และถามความรู้สึกผมที่มีต่อเบนเสมอ
คำตอบที่ผมมีในใจ ก็คือคำว่าไม่ ทุกครั้งที่เขาถามเช่นกัน
แต่ร๊อบจะถามความรู้สึกที่เบนมีกับผมไหม อันนั้นผมไม่ทราบได้
และมันก็คงเป็นเรื่องที่ผมไม่ควรรจะถามด้วย
มันก็คงยากนะ ที่เจอกันแค่ครั้งเดียวและจะรักกันได้เลย คนนะครับ ไม่ใช่ปลากัด....
เจอกันครั้งเดียวกัดกันเลย...555
วันนี้ก็เช่นเคยครับ หลังจากเลิกงาน ถึงบ้าน....
กิจกรรมทุกอย่างก็เรียงหน้ามาให้ผมได้ทำเหมือนเดิม
เริ่มตั้งแต่เปิดประตูบ้าน เปิดแอร์ จนถึงเปิดคอมพิวเตอร์
แต่จะว่าเหมือนเดิมทั้งหมดคงไม่ใช่ แล้วมันอะไรล่ะ555
มีลุ้น
ผมอาบน้ำ อยากปกติเช่นเคย ร๊อบก็ยังมาทักผมตามเดิม พร้อมกับรอยจูบ
อันใหญ่ ๆ ที่ผมไม่ชอบ เกลียดจริง ๆๆ
“สวัสดีครับคุณพอล”...... หน้าต่างสนทนา อีกอันเพิ่มขึ้นมา
พร้อมกับเสียงที่เป็นสัญลักษณ์เฉพาะของโปรแกรมเอ็มเอสเอ็น
ผมดูให้แน่ใจว่าใคร ส่งสารรักมาหา55
เบนทักผมมาเป็นภาษาคาราโอเกะ นั่น.. เริ่มสานสัมพันธ์แล้ว55555555555 ผมคิดในใจ...
ผมกรอกข้อความลงไปในหน้าต่างนั้น
“สบายดีครับ” แล้วคุณเบนล่ะ
“SABYE MA MA.
“ร๊อบเบนทักทายมา” ผมบอกร๊อบครับ
“โอเคพอล ไม่กวนแล้ว” ข้อความตอบกลับ
ผมเข้าใจครับ ว่าร๊อบพยายามจะทำอะไร
*
*
บทสนทนาของเราสองคนเงียบไปสักพัก
เพราะผมกำลังคิดว่าเป็นพยายามจะบอกอะไรผมด้วยภาษาที่เขาเข้าใจเอง
ผมอดขำไม่ได้ เพราะจินตนาการไปถึงเวลาที่เบนพูดภาษาไทยสำเนียงจีน
คงตลกน่าดู.................
อ่อสบายมาก มาก นั่นเอง
“งานเป็นยังไง บ้าง เพื่อนร่วมงานน่ารักไหม แล้วพูดภาษาไทยได้หรือยัง” ผมถามแลดูใส่ใจมาก555
“NID NOY “ มาอีกแล้วครับ คำตอบจากเบน
เบนบอกผมว่า ตอนนี้งานเขาก็เข้าที่เข้าทางเรียบร้อยแล้ว
แต่ติดตรงที่ยังสื่อสารกับที่ทำงานไม่ค่อยได้
เพราะไม่มีคนไทยคนไหนพูดภาษาอังกฤษและ ภาษาจีน กับเบนได้เลย
ภาษาที่ใช้จึงเป็นภาษาจีน โดยเพื่อน ของเบนแปลเป็นไทยให้อีกที
วันนี้ที่เบนยังไม่กลับที่พักเพราะรอเพื่อนที่กำลังประชุมฝ่ายการผลิต
เวลานั้นสองทุ่มเห็นจะได้ มันจึงทำเขาว่างและสามารถคุยกับผมได้
เขาบอกว่าเขายุ่งทั้งวัน ไม่มีเวลาคุยอะไรกับใครเลย
เขากล่าวขอบคุณผมอีกครั้งกับการต้อนรับที่อบอุ่น .....ยังจำได้เหรอ ผมคิดในใจ
และตามด้วยคำขอโทษ
ที่เขาเสียมารยาทไม่ได้ติดต่อกลับไปเลย
แล้วผมจะตอบอะไรได้นอกจาก ตอบ.............ว่าไม่เป็นไร ครับ เบน
แล้วเบนก็ทิ้งท้ายว่าแล้วคุยกันใหม่............. แล้วเมื่อไรล่ะ ผมคิดในใจอีกครั้ง555
ก่อนที่เขาจะออกจากโปรแกรมสนทนา
*
*
*
ผมก็ทำกิจกรรมที่เหลือๆของผมต่อ วันนี้ เจ้าหญิงดื่มไวน์ เจ้าชายพี้ยา จบไปแล้ว
เรื่องใหม่ๆเข้ามาแทนและผมก็ดูไปตามปกติของผม
เสียงโทร..ผมก็ดังขึ้น
ผมรีบกดรับ เพราะมันเป็นเบอร์ผมคุ้นเคยดี
555 ลุ้นเชียวนะครับ555 ว่าเป็นชายหนุ่มที่ไหนใช่ไหม55
“ว่าไง เพื่อน สาว”..... ( คำว่าสาวผมพูดในใจ )
“ยังสวยเหมือนเดิม” เพื่อนผมตอบ
ใช่ครับ มันสวย จริงๆ อันนี้ยอมรับโดยไม่มีข้อโต้แย้ง
ผมยอมรับความจริงได้เสมอ
“แล้วแกล่ะ” .
“หล่อกว่าแฟนมึง”...............ผมตอบ
คราวนี้มันเถียงมาเลย เป็นชุดๆๆ
ยอมรับครับว่า เบื่อ พวกรับความจริงไม่ได้55555
“เออ เพื่อนมีจะบอก ห้ามด่านะ” ผมพูดขึ้นมาก่อนที่จะโดนชุด ต่อ ๆไปจากมัน
“อะไร”
“คือว่าเพื่อนมีสายเข้า เดี๋ยวนะ.”
ผมจ้องไปที่มือถือ มันเป็นเบอร์ที่ผมไม่รู้จัก
และไม่ได้อยู่ในสารบบ ในมือถือของผมแต่อย่างใด ครับ
มือถือผมเปลี่ยนโหมดรอสายสำหรับเพื่อนสาว
ไปรับอีกสายทันที
“สวัสดีครับ” ผมทักคู่สายด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะ
“สวัสดีครับ” เสียงตอบกลับ เป็นภาษาไทย สำเนียงกลับไม่ไทยเลย
ผมรู้คำตอบ เลยว่านั้น คือเบน
ผมบอกเบนรอสักครู่ ............... เข้าโหมดรอสาย
“มึงๆๆๆ อยู่ไหม” ผมทักทายเพื่อนสาวอีกครั้ง
“กรูต้องวางแล้วใช่ไหม” แหมเพื่อนผมมันรู้หน้าที่
“ฉลาดแล้วนี่” ผมตอบ
“เคเค” แล้วคุยกัน
สายของเบนถูกเปลี่ยนโหมดอีกครั้ง
ผมและเบน ถามถึงความเป็นอยู่ของแต่ละฝ่ายอยากสนใจใคร่ที่จะรู้555
เรื่องงาน เรื่องการปรับตัว เรื่องส่วนตัว ทุกเรื่องที่อยากรู้
แต่ก็ไม่ให้น่าเกลียดจนเกินไป บอกแล้วครับ ผมมีมารยาท5555555
เบนบอกว่ามันเสาร์นี้จะเข้ากรุงเทพ
มีธุระต้องทำนิดหน่อย
และถามผมว่า ว่างไหม อยากเจอ จะได้เลี้ยงข้าวเป็นการขอบคุณ
ผมยังไม่ได้ตอบ รับหรือปฏิเสธ ตั้งแต่แรก
เพราะวันเสาร์ผมมีเรียน บวกกับเล่นตัวนิดหน่อยแต่พองาม55
จะเจอได้ก็ ช่วงหลังเลิกเรียนคือ 5โมงเย็นไปแล้ว
“แล้วจะเจอกันที่ไหน” ผมถามเบน
สีลม เป็นคำตอบแรกและสุดท้าย
เพราะเบนไม่รู้สถานที่อื่นๆเลย
ผมบอกเบน เจอ 6 โมงได้ไหม
“ครับ” เบนตอบ
จ๊ากแลดูใจง่ายเกินไปใหมครับ ที่ตอบรับเร็วขนาดนี้
แล้วหนูจะเสียตัวไหมครับ
คิดแล้วสยิวเป็นที่สุด555
-
:sad4: สงสารคนสวย ใจของคนรออ่ะ มันโคตรทรมาน
:z3: :z3:
ส่วนพ่อหนุ่มตี๋นั่น หึหึ ไปเดท เอ้ย ไปทานข้าวด้วยก็ไม่น่าเสียหายอะไรนี่นา
เพื่อนๆกันถึงแม้ว่าพ่อคิวปิดจะเชียร์เป็นปอมๆเกริลซะออกนอกหน้า อิอิ
+1 คะ
-
+1 ไว้ก่อนไปทำงาน
-
ของฟรีอย่าพลาดซิคร้าพี่คนสวย :z1:
พี่ปอร์ก็เก่งนะนี่ รอพี่ลุงมาตั้งสองจะสามปีแระ
เป็นหนูเนี่ยขี้เกียจจะรอ
แต่ยังไงก็ยังรอเชียร์พี่ลุงเหมือนเดิมอ่ะแหละ :-[
+1 ขอบคุณที่มาต่อคร้า :L2:
-
เปิดโอกาสให้ตัวเองบ้าง :กอด1:
-
อิลุงหายต๋อม
เอาหนุ่มตี๋แก้ขัดไปก่อนละกันสวย
:L2:
+1 ให้สวยฟาดนะจ้ะ
-
มีหนุ่มๆเข้ามาพอให้จิตใจสาวน้อยกาชุ่มกาชวย :-[
-
พี่ปอร์ อย่าลืมพี่ลุงนะคะ
-
อารมณ์แรกที่อ่าน
วันๆเดิมๆ ที่เดิมๆ ชีวิตเดิมๆ
ความเหงาเดิมๆ
อาจคิดว่าอยู่คนเดียว
ครับ
อาจไม่มีใครสักคนอยู่ข้างๆ รู้สึกตัวอีกทีกินข้าวคนเดียว เดินคนเดียว ไม่มีใครอยากเป็นแบบนั้น เหตุผลเพียงเพราะ หน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ
ครับใครก็เป็น ผู้คนมากมาย ใช่ว่าจะรู้จักกันไปหมด
แต่...เมื่อไหร่ท้อใจลองมองดีดีอาจรู้สึกถึงความอบอุ่น ที่คุณมี มีมันมานานแล้ว
คนที่คุณรัก คนที่รักคุณ
อาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอด
แต่ก็ไม่ได้หมายความ ความสำคัญที่พวกเขาให้คุณจะลดลง
รัก และความอบอุ่น จากคนที่รักคุณ
-
ไอ้คนที่ไม่อยากเอ่ยก็ปล่อยมันไปเหอะ :z1:
-
"การรอคอยที่ไม่มีจุดหมาย มันเป็นความทรมาน"
ถ้าเค้าเลือกทางที่เค้าต้องการ
สวยก็ควรจะเลือกบ้างนะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:ped149:
-
ใครใครยังถามเรื่องเธอกับฉัน
นานแล้วที่เราจากกัน
ทุกวันที่มีคนถาม
วันเวลาเก่าเก่า
กลับมาเตือนย้ำคำ
ใครสักคนใจดำ
มาละกันไปมาลืม
ใครใครบอกฉัน
เธอไม่กลับมา
บอกฉันไม่ต้องห่วงหา
แต่ฉันก็ยังแอบหวัง
ใจของคนคอย
นานเท่าใดก็คอย
อยู่รออย่างเลื่อนลอย
แม้นอนยังคอยในฝัน
ใจของคนคอย
รอเธอมาพักพิง
หนึ่งคนที่ฮักจริง
ยังฮักด้วยใจที่กอย
ใครใครบอกฉัน
เธอไม่กลับมา
บอกฉันไม่ต้องห่วงหา
แต่ฉันก็ยังแอบหวัง
ใจของคนคอย
นานเท่าใดก็คอย
อยู่รออย่างเลื่อนลอย
แม้นอนยังคอยในฝัน
ใจของคนคอย
รอเธอมาพักพิง
หนึ่งคนที่ฮักจริง
ยังฮักด้วยใจที่กอย
ใจของคนคอย
นานเท่าใดก็คอย
อยู่รออย่างเลื่อนลอย
แม้นอนยังคอยในฝัน
ใจของคนกอย
รอเธอมาพักพิง
หนึ่งคนที่ฮักจริง
ยังฮักด้วยใจที่กอย
ใจของคนกอย
ฝากไปตามน้ำปิง
ฝากส่งความฮักจริง
อย่าทิ้งหัวใจที่กอย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สงสารคนสวยอ่ะ กว่าจะผ่านไปแต่ละวันคนสวยคงทรมานน่าดู สิ่งที่คนสวยทำน่ะดีแล้วค่ะ คนสวยก้อมีความฝันของตัวเอง ทำมันให้สำเร็จเนอะ
ช่วงนีเป็นช่วงที่แต่ละคนต่างก้อไปตามหาความฝันของตัวเอง ไปเรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ๆ ถ้าคนมันจะเป็นคู่กันมันก้อจะไม่แคล้วกันหรอก
อดทนหน่อยเนอะคนสวย คนสวยน่ะดีจากข้างใน ถ้าลุงยังบื้อไม่เห็นค่าก้อปล่อยมันไป
-
...น้องกอล์ฟ ไม่ติดต่อมาเลยเหรอ ทำไมปอร์ถึงได้มั่นคงอย่านี้
...จะเสียใจไหม ถ้าการรอคอยของน้องปอร์...สูญเปล่า
...แปลกเนอะ แล้วได้ไปถามคุณย่าบ้างหรือเปล่า ว่าน้องกอล์ฟเป็นอย่างไรบ้าง
...ไม่สนับสนุนให้หาใหม่นะ ถ้าการรอคอยนั้น ยังมีความหวัง แต่ครั้งนี้เหมือน..ไม่มีความหวังเลย :กอด1:
-
หัวอกคนรอ :o12: ลุงกลับมาไวๆ น้า
-
ฝันดีครับ :man1:
-
ฝันดีครับ :man1:
ยังไม่ได้นอนครับ
ฝันคงไม่ได้55 :fire: :fire:
-
^
^
^
จิ้มคนสวย ฉลองงงง
อรุณสวัสดิ์วัน...
Christmas Eve
Merry Christmas Eve! :mc4:
ครับ คนสวยยยย
-
แอบคิดว่าสวยควรมีใหม่อ่ะ ไม่รู้สิ กอล์ฟมัวแต่ตามความฝันของตัวเอง เราว่าสวยเองก็ควรคิดถึงตัวเองมากกว่านี้นะ
-
:กอด1:
-
หนึ่งนาทีของเราไม่เท่า กัน เธอจะทำร้ายฉันอีกนานไหม คนที่ขอให้รอ กับคนที่ท้อหมดใจ รู้ไหมว่าเหนื่อยใจไม่เท่ากัน / การรอที่แสนทรมาน สวยฟาดสู้ๆ
-
สวยจะเดทกับหนุ่มเบน ระวังลุงกอล์ฟแอบสะสมกิ้กนะ
-
:เฮ้อ: การรอคอยนี้เป็นเรื่องที่น่าเบื่อจริง ๆ
คอย คอย คอย แล้วก็คอย
ทรมานนะแล้วก็น่าเบื่อที่สุดเลย
สงสารคนสวยจังที่ต้องรอคอยมานาน
:undecided: :undecided:
-
o18 ฮั่นแน่...น้องปอร์จะแอบนัดเดทกับหนุ่มเบนซะแว้ว
แต่ก็นะ...การรอคอยอย่างยาวนานโดยไม่รู้จุดหมายนี่ก็ช่างทรมานจริงๆ
เอาใจช่วยนะครับ :bye2:
-
Merry Chrismas na krub :L2:
and then have a good dream :man1:
-
สีลม เป็นคำตอบแรกและสุดท้าย
เพราะเบนไม่รู้สถานที่อื่นๆเลย
ผมบอกเบน เจอ 6 โมงได้ไหม
“ครับ” ผมตอบไป
จ๊ากแลดูใจง่ายเกินไปใหมครับ ที่ตอบรับเร็วขนาดนี้
แล้วหนูจะเสียตัวไหมครับ
คิดแล้วสยิวเป็นที่สุด555
**********5************
“น้องปอร์ครับ” เสียงเรียกจากชายรูปงาม
เขาเรียกผมมาจากด้านหลังครับ
ผมกำลังจะขึ้นบันไดบีทีเอส
เสียงคุ้นๆ
“ อ้าว พี่ นพ สวัสดีครับ” ผมทักทาย
“สบายดีนะครับน้องปอร์”
“สบายดีครับ” ผมตอบ
“กำลังจะกลับบ้าน เหรอครับ”
“ครับ ” ผมตอบ
เราสองคนเลือกไปยืนข้างๆบันไดบีทีเอสแทนครับ
เพราะคนเดินผ่านไปมา ไม่สะดวกคุยและขวางทางคนอื่นเขา
“คุณย่าท่านสบายดีนะครับ”ผมถาม
“ช่วงนี้ เห็นป้านวลบอกว่าไม่ค่อยสบาย”
“เป็นอะไรมากไหมครับ” ผมถาม
“คงโรคคนแก่ครับน้องปอร์ ท่านอายุเยอะแล้ว
แล้ว น้องปอร์จะรีบกลับบ้านไหมครับ” พี่นพถามต่อ
“เปล่าครับ” ผมยิ้ม
“งั้นไปทานข้าวกันหน่อยไหมครับ”
*
*
*
เมนูถูกวางบนโต๊ะหน้าผมและพี่นพครับ
พนักงานถามผมและพี่นพอย่างสุภาพ
เมื่อเธออยากได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วเธอเดินจากไป
*
*
*
“แล้ว”
พี่นพยิ้ม มองผมตามเสียงที่ผมส่งออกไป
“แล้วพี่นพ………….”
พี่นพยังยิ้มให้ผมเหมือนเดิมครับ
“เปล่าครับครับ ไม่มีอะไร” ผมยกน้ำเปล่าขึ้นดื่ม
ผมหลบสายตาจากที่นพ มองยังแก้วน้ำเปล่าที่เพิ่งวางลงบนโต๊ะเช่นเดิม
“ถามมาเถอะครับ ถ้าพี่ตอบได้พี่จะตอบครับ อย่าเกรงใจเลย”
*
*
*
“เดินทางบ่อยไหมครับช่วงนี้”
“เพิ่งกลับมาถึงเมืองไทยเมื่อวานครับ ”
“ไปไหนมาครับ พี่” ผมถาม
“เพิ่งกลับจากอังกฤษครับ”
งึ
“แล้ว………..” ผมอยากถามในสิ่งที่อยากรู้
แต่มันจุกเกินกว่าที่จะถามออกมา
เวลาผ่านไป
*
“พี่ไปเจอกอล์ฟมาครับ อยากรู้ข่าวคราวเขาใช่ไหม”
ผมเงียบไป ไม่ได้บอกในสิ่งที่พี่นพถาม
*
*
*
“เขาคงสบายดีนะครับพี่”
“เขาสบายดีครับ”
“แล้ว..........” คำถามมากมายที่ผมอยากถามถึงเขา
มันคงจุกอยู่ที่ปากเกินกว่าจะถามออกไปได้
เล่ามาเถอะครับพี่นพ บอกผมมาเถอะ
ผมเชื่อว่าพี่นพรู้ว่าผมอยากรู้แค่ไหน
อย่าให้ผมถามเลยครับ อย่าให้ผมถามออกมาเลย
“เขาไม่ติดต่อปอร์มาบ้างเหรอครับ” พี่นพถาม
*
*
*
“เขาคงยุ่งมากมั้งครับ ถึงไม่มีเวลา”
พี่นพเงียบไป
“ อะไรจะยุ่งจนไม่มีเวลา ติดต่อมาเลย ไม่ไหวแล้วนะ ครั้งหน้าพี่เจอพี่ต้องต่อว่าเขาแล้ว”
“อย่าเลยครับ ถ้าเขาอยากติดต่อมา เดี๋ยวเขาคงติดต่อกลับมาเอง”
“ทานเถอะครับพี่นพ”
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้พยายามจะถามพี่นพถึงกอล์ฟอีกเลย
ผมบอกพี่นพเกี่ยวกับชีวิตของผม
ว่าอะไรเกิดขึ้นกับผมบ้าง
เผื่อบางครั้งข่าวคราวของผม จะไปถึงใครบางคน
และเขาก็คงอยากรู้ เหมือนที่ผมอยากรู้เช่นกัน
*
*
*
แสงไฟบนท้องถนนสาทรยังสวยงามเสมอในเวลากลางคืน
ผมมองออกไปนอกตัวรถครับ
พี่นพเปิดเพลงเบาๆ ขณะเราสองคนติดอยู่บนถนน
*
*
“ทริปหน้า ไปกับพี่ไหม” พี่นพถาม
ผมเงียบ
“ไปเห็นด้วยตาดีกว่าไหม” รถค่อยๆขยับไปทีละนิด
พี่นพมือจับพวงมาลัย มองไปบนถนน
“ต่างกันเหรอครับพี่ ไป กับไม่ไป”
พี่นพเงียบไป
“ถ้าไปถึง เขาคงไม่มีเวลามาต้อนรับผมหรอก”
“อย่าคิดแบบนั้นสิครับ”
“แค่เวลา1 นาที เขายังไม่มีให้ผมเลย”
“ถ้า.....”
“ถ้าไป........”
“ถ้าผมไป เขาคงไม่มีเวลามาดูแลหรอกครับ
อย่าให้เขาลำบากเลย” ผมพูดไปมองออกนอกตัวรถ
“อย่าคิดมากเลยครับ น้องปอร์ พี่แค่อยากให้เราไปเห็นอะไร ๆ กับตาตัวเองเท่านั้น
เผื่อว่าอะไรๆ จะได้เคลียร์กันไปเลย”
ผมปาดน้ำตาที่คลออยู่ แล้วมองไปทางพี่นพ
ความสงสัยเข้ามาแทนครับ ว่าทำไมพี่นพพูดแบบนี้
หรือว่า มันมีอะไรมากกว่าสิ่งที่ผมไม่รู้
มันมีอะไรมากกว่าที่มันบอกผม
*
ระหว่างทางจึงเต็มไปด้วยความเงียบงัน
ผมเดินเข้าบ้านภายใต้ความมืดของซอย
หลังจากที่พี่นพส่งผมลงปากทาง
จากปากซอย เข้าบ้านผม
ทำไมดูเหมือนมันไกลแสนไกล
เดินเท่าไรก็ไม่ถึงบ้านสักที
สองขาผมยังก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆ
ภายใต้หัวใจที่อ่อนล้าอีกครั้ง
อย่านะ อย่าร้องไห้ออกมานะ ผมบอกตัวเอง
เดี๋ยวถึงบ้านก็แล้ว อะไรก็จะดีขึ้น
ไม่มีเขา เราก็อยู่ได้
เห็นไหม เรายังอยู่ได้มาเป็นปี
แล้วทำไมเราจะอยู่ต่อไปไม่ได้
ผมพยายามบอกตัวเองอีกครั้ง
อีกครั้ง
อีกครั้ง...
คนเรา เมื่อมีอะไรมาสะกิดแผลที่มันทำให้เราเจ็บช้ำครั้งแล้วครั้งเล่า
มีเหรอครับที่มันจะไม่เจ็บปวด
ผมคนนะครับ
ผมมีความรู้สึกนะ
ถึงผมจะพยายามดึงตัวออกมาจากตรงนั้นแค่ไหน
เชื่อเถอะครับ มันไม่ได้ง่ายเลย
นายโหดร้ายมากเลยนะ
นายโหดร้ายกับความรู้สึกที่เราให้กับนายไปจริงๆ
*
*
*
ผมสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดิมๆ ผืนที่มันกอดผมให้กายผมอบอุ่นทุกคืน
แต่ใจผมสิ ทุกๆวัน
และตอนนี้ ไม่ต่างกันเลย
ผมเหงาครับ ผมรู้สึกเหงาจัง
เวลา ของเขาเดินเร็วกว่าผม
หรือเวลาของผมหยุดอยู่กับที่แล้ว
ทำไม
ทำไมผมรู้สึกว่าเขาค่อยๆเดินห่างเขาออกไปเรื่อยๆ
ห่างออกไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกระยะห่างระหว่างเรามันไกลออกไป
1 ปี
2 ปี แล้ว
ความมืด แพร่กระจายภายในบริเวณห้อง
แต่มันเทียบกับความมืดมนภายในใจผมไม่ได้เลย แม้แต่น้อย
ถึงภายนอกผมจะทำเป็นสดใส สวย
แต่ทุกครั้งที่ผมอยู่คนเดียว ทุกเวลาทุกนาทีเป็นกลางคืนเสมอ
นายโหดร้ายมาก นายโหดร้ายจริงๆ
*
*
เสียงมือถือดังขึ้น
ดับลง
ดังขึ้นอีกครั้ง
และดับลง
ผมเหนื่อยเกินกว่าที่จะหยิบมันขึ้นมาดู
ว่าใครยังต้องการที่จะติดต่อคนจมอยู่กับความทุกข์ อมโลกทั้งโลกไว้คนเดียว
และในที่สุดมันก็ดับไป
เปลี่ยนเป็นเสียงข้อความแทน
*
*
*
ความมืดในคืนที่ใจเราเงียบเหงามันช่างยาวนานเกิน
เสียงหายใจที่รวยรินเบาๆ
ยังดำเนินไป ตราบใดที่ร่างกายผมยังทำงาน
ความรักของผม เหมือนดวงตาที่เปิดกว้าง
แต่เปิดกว้างภายในความมืดมน
หนทางเหรอ...หาไม่เจอ
เขาเดินจากผมไปไกลเหลือเกิน
*
*
*
ผมหลับไปด้วยความเมื่อยล้าของสมองที่จดจ่ออยู่กับเรื่องเพียงเรื่องเดียว
ตลอดเวลาที่ผมอยู่บนเตียงนอน
ขอเถอะ ขอให้ผมเจ็บปวดแค่ในชีวิตจริง
ส่วนความฝัน ขอเป็นที่ๆ ผมกำหนดได้เองบ้างเถอะ
นะครับ
คำขอจากผม
คำขอจากคนที่รอ
คนที่คำว่ารอ คือหน้าที่ๆต้องทำ
http://www.youtube.com/v/gHHyloKGlS8&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
ปล. x mas ครับ
-
:m15: :angry2: :serius2:
ทำไมพีนพถึงได้พูดแบบนี้อ่ะ ....บอกให้ไปเห็นด้วยตาตัวเอง บอกว่าตัวเองจะเป็นอีกแรงเตือนน้องตัว
ทั้งๆที่ เวลาเป็นปีๆ มันโคดจะเร็วแสนเร็วสำหรับใครบางคน แต่ก็เดินโคตรๆช้าสำหรับการรอคอยแบบ
ไม่มีจุดหมายของใครอีกคน ทำไมนะทำไมกันถึงใจร้ายมากๆ คำสัญญาหรือความรู้สึกรักที่มีให้กันอ่ะ
มันหมดไปแล้วรึไง ....ถึงเจียดเวลาน้อยนิดหันมาใส่ใจไม่ได้เลย
...ไม่อยากจะเดาหรอกนะว่าตัวไกล ใจก็ไกลด้วย มันก็เป็นแค่ข้ออ้างของคนเห็นแก่ตัวทั่วๆไปที่หาได้ตามท้องถนนสินะ ใจร้ายโคดดดดดด :z6: :beat: :z6:
“อย่าคิดมากเลยครับ น้องปอร์ พี่แค่อยากให้เราไปเห็นอะไร ๆ กับตาตัวเองเท่านั้น
เผื่อว่าอะไรๆ จะได้เคลียร์กันไปเลย”>>พี่นพอยากให้ แฟนน้องชายพี่ตัดใจรึคะ เห็นภาพอะไรชัดเจนขึ้นจะได้ตัดใจง่ายๆใช่มั๊ยคะ
ถ้าทำได้แบบนั้นจริงๆ ไม่ต้องเห็นด้วยตาจำนนต่อหลักฐานหรอกคะ ถ้าสวยเค้าหมดรักแล้วหรือรักง่ายหน่ายเร็วเหมือนน้องชายพี่
....คนสวยจะต้องเข้มแข็งกว่านี้คะ ยิ้มได้สดใสแบบยิ้มมาจากข้างในทั้งตาและริมฝีปากอ่ะคะ
“ถ้าไปถึง เขาคงไม่มีเวลามาต้อนรับผมหรอก”
“อย่าคิดแบบนั้นสิครับ”
“แค่เวลา1 นาที เขายังไม่มีให้ผมเลย”
>>น้องชายพี่นพยิ่งกว่าพ่อมดอีกนะคะสาปให้หัวใจของคนๆหนึ่งถูกกักขังมานานถึงสองปีหรืออาจจะมากกว่านั้นเพราะ
ต้องรอไปเรื่อยๆอยากไม่มีจุดหมายปลายทาง
อิลุงกอล์ฟนายโคตรใจร้ายเลยวะ
+1 คะ เมอร์รี่คิส...มาร์คเหมือนกันนะคะ คนสวยและรวยม๊ากมาก :กอด1:
-
ถึงภายนอกผมจะทำเป็นสดใส สวย
สวย ประโยคนี้ ...รู้สึกเหงาจังครับ
เพลงก็....เสียงหัวเราะบนความอ่อนไหว.....
อย่าคิดมากนะครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
ปล.เพลงเพราะเรียกอารมณ์เหงาเหลือเกินครับ
-
เบื่ออิลุงแหละ นิสัย
-
โห พี่นพทิ้งคำพูด อย่าบอกนะว่าเป็นแบบนั้น เหมือนคำสาปที่กักขังคนอีกคนให้จมอยู่กับความอ้างว้าง แล้วผลสุดท้ายคือ? นายโหดร้ายกะคนที่บอกว่ารักมากหรึอไม่รักกันแล้ว อยากให้ทุกอย่างเคลียร์เร็ว ไม่อยากให้สวยต้องทูกข์อย่างนี้ สวยสู้ๆ
-
:monkeysad: สวยอย่าเศร้าเลย ยิ้มสู้นะ ให้คนอ่านรับความเศร้าของสวยเองเถอะนะ
merry x mas
-
เศร้าค่ะเศร้า :m15:
ยิ่งฟังเพลงนี้ยิ่งเศร้าเข้าไปใหญ่
พี่ลุงมีเรื่องไรปิดบังมากมายขนาดนี้คะ
ที่พี่นพพูดก็แปลกๆ รู้สึกใจไม่ดีเอาซะเลย
พี่คนสวยสู้ๆค่ะ ยิ้มหน้าบาน (เหมือนนู๋) เข้าไว้น๊า :a2:
+1 ขอบคุณพร้อมกับ Merry X'mas คร้า :L1:
-
เคลียร์ไปเลย
Merry X'mas :mc1:
-
เดาว่ามันก็คงไม่มีไรสไตล์อิลุงแหละ อย่างมากก็เรียนหนัก ทำงานหนักไรงี้หรือสารพัดเหตุผล :seng2ped: ซึ่งเป็นอะไรที่เหมือนข้ออ้างอ่ะนะ
แต่ก็อย่างที่สวยว่า เวลาแค่นาทีก็ยังไม่มีให้กัน ให้อิลุงไปมีใหม่ให้รู้แล้วรู้รอดไปจะได้ขาดกันไปเลยเนาะคนสวย :fire: หน้าอย่างสวยหาใหม่เท่าไหร่ก็มี อย่าได้แคร์
-
ไม่เข้าใจอิน้องลุงอ่ะ
ทำไมไม่ติดต่อมาเลย นี่หรอคนรักกัน
บอกให้สวยรอ แต่ตัวเองเงียบหายไปเลย รู้บ้างไหมว่าคนที่รอเค้าต้องอดทนขนาดไหน
เรียนเอกที่อังกฤษมันไม่ได้ยุ่งถึงขนาดนั้นหรอกนะ
ยังไงมันก็ต้องมีช่วงเบรคกันบ้าง
และกับอีแค่เขียนอีเมล์มาส่งข่าวเป็นระยะๆบ้าง มันยากตรงไหน
เบื่ออิลุงด้วยคน สวยต้องเปิดโอกาสให้ตัวเองนะ เพราะใจคนมันไม่มีอะไรแน่นอนหรอก
:กอด1:
-
แง ขออีกๆ :z3:
ทำไมอีตาลุงชอบทำตัวน่าสงสัยบ่อยเหลือเกิน
ถ้าสวยเป็นโรคหัวใจป่านนี้ ช็อคไปแล้วหลายรอบ อีตาบร้า :angry2:
ใจเย็นนะน้องปอร์คนสวย ทำใจได้แล้วค่อยหันไปเผชิญกับมัน อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด
(ระเบิด เขียง มีด บังตอ หม้อ พร้อม :fire: แล้วลุยเยย)
-
รู้สึกเหมือนจะมีลางไม่ดียังไงไม่รู้
:sad4: :sad4: :o12: :o12:
-
ลุงนะทำไมไม่คิดถึงใจคนรอบ้าง ทำไมนะ ทำไม พฤติกรรมลุงน่ะมันน่าสงสัย แต่คนสวยค่ะ ในเมื่อทุกข์แล้วมันมีแต่แย่ลง ก้อหันมารักตัวเองก่อนดีมั๊ยค่ะ
ทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุข คนสวยทำดีที่สุดแล้ว อะไรจะเกิดก้อให้มันเกิดเนอะ คนสวยดีออกอย่างนี้ถ้าลุงมันยังหักหลังคนสวยได้ ก้อปล่อยคนพันนั้นไปเถอะ
-
:z6:อิลุง...เป็นกำลังใจให้น้องปอร์คนสวยค่ะ..สวยสู้ ๆ Merry X'mas
-
เฮ้อ อ อ อ เป็นกำลังใจให้พี่ปอร์คนสวยน่ะข๊ะ
คุณลุงเนอะ :z6: คนเรา :z3:
^^ o18 o18
-
สงสารคนสวยที่ต้อง :sad11: :o12:
:undecided: :undecided:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
น้องปอร์ คนงาม :L2: Happy Marry X'Mas จ้า :กอด1:
-
:กอด1: พี่ปอร์
มีผมอยู่ทั้งคน เชียร์คุณเบน และคนอื่น ๆ ที่ไม่ใช่ลุงแล้วตอนนี้
...
คนพรรค์นั้นลืมไปซะเถอะนะคับ ฮ่า ๆ
สวยต่อไป
-
...อึมครึมดี ภาค 2 เนี่ย
...ไม่รู้น้องกอล์ฟคิดยังไง ถึงไม่ส่งข่าว
...ไม่อยากรู้บ้างเลยเหรอว่า..คนที่ตนรัก เป็นอย่างไรบ้าง
...ไม่รู้ว่าน้องปอร์ ทำไมถึงได้..มั่นคง ตั้งใจรอขนาดนี้
...อยากรู้..บทสรุป ว่าสุดท้ายเป็นอย่างไร เป็นกำลังใจให้นะน้องปอร์
...ทุกวันนี้น้องปอร์...โสด หรือ ไม่โสด ยังไงก็ขอให้มีความสุข ในวันคริสมาสต์ นะจ๊ะ :L2:
-
น้องปอร์ การรอคอยน่ะมันแสนทรมานนะ
ทำไมไม่รับคำชวนจากพี่นพล่ะ ไปดูด้วยตาสักครั้งดีไหม ว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อว่าชีวิตปอร์จะได้ดำเนินต่อไปได้โดยที่ไม่ต้องรอใครอีก หรือไม่ก็อาจจะได้เข้าใจกับอ้ายลุงมันสักที เรารอลุ้นจนตัวโก่งแล้วนะ
แต่สุดท้ายเราก็อยากให้ปอร์สมหวัง^-^
-
:m31: ปอร์อย่าทำร้ายตัวเองต่อไปอีกเลย โลกยังมีหนทางให้เธอ
อยากให้เธอ ย้อน คิดตรอง ดูใหม่ ถ้าหากเขา รักจริง แล้วใย ทอดทิ้งไป
จะหลอกใคร ใคร นั้นคงพอได้ แต่หลอกตัวเอง ไม่มีทาง ไม่มี ทาง ปล่อย มันไป
อิลุง :beat: คนรักกันเค้าไม่ทำแบบนี้
-
เบื่อลุงมากกกกกก
-
:m16:
อิลุง
เวลากับใจคน
- -*
ทุเรศมาก
อิพี่นพนี่อารายยยย
:angry2: :angry2:
-
Merry Christmas สวยเลือกไ้ด้นะ น้องปอร์ :L2:
-
:mc1: :mc1:
merry x' mas ค่ะ
:L1:
-
ทำไมไอ้ลุงมันใจร้ายอย่างนี้ฟะ ไม่ติดต่อกับปอร์เลยเหรอ ไม่ไหวหว่ะ
แต่ที่พี่นพอยากให้ปอร์ไปเห็นด้วยตาตัวเอง อาจจะเพราะอยากให้ปอร์เห็นก็ไว้ว่าไอ้ลุงเรียนหนักขนาดไหน
ถึงได้ไม่มีเวลาโทรหาปอร์เลย :angry2: :angry2: :angry2:
-
Merry X' mas
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
Merry X' mas ย้อนหลัง ก๊าบบ
เป็นกำลังใจให้คัพี่ปอร์...
-
ฝันดีครับ :man1:
-
หรือว่าอีลุงอยู่กะอีแรกนนท์ :fire:
พี่นพถึงอยากให้น้องปอร์ไปดูด้วยตาตัวเอง
ไงก็เป็นกำลังใจให้นะ
-
คิดในทางที่ดีก้อคือ
พี่ลุงเค้าอาจจะกำลังตั้งใจเรียนจนไม่มีเวลาก้อได้นะคะ
เพื่อที่จะได้กลับมาหาพี่ปอร์เร็วๆไง
-
การรอคอยมันช่างทรมาน
แต่การสัญญากับคนรักไว้ นั้นสำคัญกว่า หาใจเรามอบให้เค้าหมดใจ
ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นแหละที่จะพิสูจน์สำหรับรักแท้ :call:
สำหรับไอ่ลุง กับ หนูปอร์นั้น ก็ผ่านอะไรมาด้วยกัน จนจูนเข้าหากันเกิดเป็นความรักที่ทั้งสองคนทุ่มเท เราว่ามันเป็นอะไรที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ o13
แล้วทำไมต้องห่างเหินกันล่ะ ห่างตัวน่ะไม่เป็นไร แต่ห่างใจนิซิ เจ็บทั้งสองฝ่าย :o12:
สมัยนี้หากตามใจตัวเองบ้าง เมล์หากัน เชตคุยกัน โทรหากัน หรือบินไปหา ก็ไม่ใช่เรื่องยากมากมาย เว้นเสียแต่ทิฐิจะสูง :เฮ้อ:
ก็ลุ้นตอ่ไปว่า เรื่องราวจะเป็นไปอย่างไร และจากที่อ่านมาคิดว่า ไอ่ลุงกับหนูปอร์ ก็มั่งคงมาตลอดนะ ขอให้การรอคอยจบลงโดยไว และกลับมาสร้างฝันด้วยกัน
คอยเชียร์อยู่น้าาาาาาาาาาาาาาาาา :กอด1:
-
ตามไปดูกับพี่นพก็ดีนะ ดีกว่าปล่อยให้มันค้างคาในใจแบบนี้ :z2:
-
[เขียนใบเสนอราคา NCJung link = topic = = 10275.msg747597 # msg747597 วัน = 1261785014]
คิดในทางที่ดีก้อคือ
พี่ลุงเค้าอาจจะกำลังตั้งใจเรียนจนไม่มีเวลาก้อได้นะคะ
เพื่อที่จะได้กลับมาหาพี่ปอร์เร็วๆไง
[ราคา /]
อยากจะคิดแบบนี้เหมือนกันนะ:monkeysad:
แต่ถ้าเราเป็นกอล์ฟคงต้องอยากได้กำลังใจ อยากได้ยินเสียงหรือรู้ข่าวคราวคนรักบ้างแหล่ะ
หวังว่าอิลุงคงไม่ลืมเด็กเสิร์ฟไปรักกับเด็กนอกนะ
-
:fire:
-
ไหนอ่าส์
โหย ยยยยย :z3:
พี่ปอร์...............
-
หลอกกันนี่หนา :a5:
-
ผมหลับไปด้วยความเมื่อยล้าของสมองที่จดจ่ออยู่กับเรื่องเพียงเรื่องเดียว
ตลอดเวลาที่ผมอยู่บนเตียงนอน
ขอเถอะ ขอให้ผมเจ็บปวดแค่ในชีวิตจริง
ส่วนความฝัน ขอเป็นที่ๆ ผมกำหนดได้เองบ้างเถอะ
นะครับ
คำขอจากผม
คำขอจากคนที่รอ
คนที่คำว่ารอ คือหน้าที่ๆต้องทำ
**********6**********
“แกลงตรงไหนยะ นังสวย” เพื่อนชะนีของผมถามครับ
หลังจากที่รถกำลังวิ่งเข้าถนนสีลมในยามเย็น
“ตรงหน้าตึกใกล้ๆที่กรูทำงาน หรือตรงบีทีเอสก็ได้” ผมตอบเพื่อนชะนีที่นั่งข้างๆผม
“อีน้องสาว จอดตรงหน้าตึกพี่สาวแกหน่อย เพื่อนเรากำลังจะไปกินของนอก”
“แล้วเจ้จะพูดทำไมล่ะ ผม ก็ได้ยินทั้งหมดที่คุยกัน”
“อ้าวเหรอ นึกว่าขับรถเป็นอย่างเดียว”
“ ครับๆๆ เจ้ ”
อ่อ ลืมบอกไป เพื่อนชะนีในกลุ่มที่เรียนด้วยกันมี 3 ตัวครับ
อายุใกล้เคียง
ส่วนอีน้องสาวที่ขับรถ คือชายแท้นะครับ แต่มันทำตัวง้องแง้งเหมือนเด็ก เลยเรียกมันอีน้องสาว
อายุน้อยสุดครับ จบตรีได้ปีกว่า กระแดะเรียนต่อทันที
อิจฉามันเป็นที่สุด
แต่หน้าตาแก่คอดๆๆ ยังกะ30 5555
ที่ๆทำงานก็แถวสีลมนั่นละ เนี่ย มี
เพื่อนที่เรียนด้วยกัน ก็คนฝั่งธนทั้งนั้นครับ
ไม่รู้ว่าเป็นความโชคดี หรือโชคร้ายก็ไม่รู้ครับ บ้านใกล้กันอีกต่างหาก
เลยไปเรียน หรือกลับด้วยกันทุกวัน
มีเรื่องอะไรรู้กันทั่วหน้า
ใครมีคนมีจีบ หรือใครไปจีบใคร
รู้หมด ทุกคนมีหน้าที่เป็นเครื่องขยายเสียงในตัวได้ตลอดเวลา5555
ผมก้าวท้าวซ้ายที่สวมรองเท้าแก้ว55555
ลงจากรถหลังจากที่ประตูรถถูกเปิด ด้วยคนขับ55 เปล่าครับ
ด้วยผมเองนั่นละ
ผมชะโงกหน้าเข้าไปล่ำลาอาลัยเพื่อนสาว และน้องสาว
ก่อนที่จะปิดประตูรถกลับไปเช่นเดิมครับ
แต่เชื่อเถอะครับ พวกมันไม่ปล่อยผมไปง่ายๆแต่อย่างใด
กระจกรถติดฟิมล์สีดำ ค่อยลดลงด้วยระบบ.................กรูว่าละ
“ขอให้ความบริสุทธ์ที่เก็บมาชั่วชีวิต โดนพรากไปด้วยชายผู้นี้...เถิด” แล้วรถก็ค่อยๆขับออกไปพร้อมกับกระจกค่อยลื่นขึ้นอีกครั้ง
ผมมองตามรถคนนั้นจนลับสายตาไป
*
*
*
“แยส” ผมรับสายหลังจากที่นิ้วเรียวของผมกดประทับลงบนปุ่มเล็ก ของโทรศัพท์
“………………….”
“ถึงแล้วครับ”
“…………………………….…….”
“ครับ”
“…………………………….”
“ผมรอที่เดิมนะครับที่ๆ เพื่อนคุณมารับใกล้บันได บีทีเอสครับ”
“………………….”
“ครับ”
กรี๊ด ผู้ชายกำลังจะมาถึงแล้ว
ไหน ๆ แมสคาร่า ขนตาปลอม อายลายเนอร์5555
ฉันต้องสวยที่สุด ณ จุด ๆนี้
*
*
อีกไม่นานเบนก็เดินมา ซึ่งผมเห็นมาแต่ไกลแล้วครับ
วันนี้เบนใส่กางเกงยีนส์ สีน้ำเงิน
รองเท้าผ้าใบ
เสื้อเชิ้ตแขนสั้น ทับเสื้อยืดสีขาวอีกที
ผมตัดสั้นกว่าครั้งแรกที่เราเจอกัน
ส่วนตา ยังตี่เหมือนเดิม55555
ตายล่ะ นี่หรือคือผู้ชายที่ได้ชื่อว่ามาจากประเทศที่หล่อที่สุดในเอเชีย
55 อันนี้เอามาจากแหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือได้ครับ
พูดแล้วน้ำลายไหล
“สวัสดีครับ” เบนทักทายผมแล้วไหว้ ด้วยท่าทางแข็งๆตาม
ส่วนผมเหรอครับ แค่ทักทายสวัสดีกลับไปก็พอแล้วครับ
ไม่ได้ไหว้เป็นนางสาวไทย
เพราะขอบคุณสื่อจนเบื่อล่ะ
วันนี้ขอโยน มงและสนสะพาย เอ้ย สายสะพายไว้ที่บ้าน
แล้วเป็นสาวแสนสวยธรรมดาวันนึง55
*
*
*
ความเงียบเข้ามาครอบคุมพื้นที่บริเวณนั้นชั่วขณะ
ไม่ใช่ผมอายนะครับ
แต่เบนสิ มัวแต่บิด มือลูบที่ผม
คล้ายๆ กับคนที่กำลังเขิน
ทำให้ผมงง และสงสัย ว่าทำไม
เจอครั้งแรกน่าจะอายมากกว่าตอนนี้นะ
55 สงสัยต่อม เขิลทำงานช้า เป็นครึ่งปี
อย่างว่าละครับ
คนอ่านต้องเข้าใจเบนนะครับ
คนที่ยืนอยู่ข้างเบน สวยฟาดขนาดนี้
ไม่เขิน ก็ไม่ใช่คนแล้ว5555
“so มาถึงนานหรือยังครับ” ผมถาม
“อ่อ สักพักครับ พอล” ปากตอบ สายตา มองหาอะไรในอากาศ
*
*
“เอ่อ”
“ครับ ” ผมพยักหน้า ตอบเป็นคำถาม
“ผมไม่ค่อยรู้ว่าควรจะไปไหนดี อยากให้คุณพอลแนะนำ” เบนตอบ
ใช่ครับการเจอกันครั้งนี้เราไม่ได้วางแผนล่วงหน้า
เลยต้องคิดเอาสดๆ ตอนนี้เลย
“ หิวหรือยังครับ ”
“ นิดหน่อยครับ”
“ไปทานข้าวกันไหม” ผมถาม
“ครับ” สองตายังอยู่บนอากาศ
“ชอบทานอาหารไทยไหม”
“ชอบครับ ชอบทานเผ็ดครับ เปรี้ยว”
แหม มาอยู่ได้ไม่นาน ทานเผ็ดได้แล้วเหรอ พัฒนาการเร็วนะ ผมคิดในใจ
สมองน้อยๆของผมประมวลผมทันทีครับ
และก็ได้มา1ร้านในซอยคอนแวนนั่นละ
บับว่า หากินไม่ไกลครับ
ถ้าไกลกว่านี้ไม่รู้ละ
และที่สำคัญ ไม่อยากไปที่ๆ เดิมที่ผมเคยไปกับใครบางคน
มันเจ็บปวดหัวใจ
และขอให้มันเป็นความทรงจำสำหรับเราสองคน
ถ้าเป็นกับคนอื่น จึงขอเป็นที่ใหม่ ผมคิดแบบนี้
ผมและเบนเดินไป คุยกันไป
รู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง ก็เออ ออ ห่อหมก ปลาช่อนไป555
ถึงจะสวยฟาดแค่ไหน ก็มีเรื่องที่โง่เช่นคนทั่วไปนะ555
และผู้ชายที่ไหนเขาจะชอบ ถ้าเรารู้ไปซะทุกเรื่อง55
แบบนั้น มันคือหายนะ และการฆ่าตัวตายดีๆ นี่เองครับ
โง่บ้างอะไรบ้าง
ประตูร้านอาหารถูกเปิดด้วยเบน
แล้วเขาเชิญผมเข้าไปก่อน แล้วเขาจึงตามเข้าไปทีหลัง
นี่คือสุภาพบุรุษแรกที่เบนมีให้ผมในวันนี้
แล้วผมก็แสดงความเป็นสุภาพสตรีเหมือนกัน555
ด้วยคำขอบคุณเป็นภาษาไทย
พนักงานเชิญเราสองคนไปนั่งโต๊ะเล็ก ๆริมกระจกหน้าร้านครับ
ที่เขาคิดว่ามันเหมาะกับเราสองคน
เบนเลื่อนเก้าอี้ไม้ออกให้ผมนั่ง
โดยไม่แคร์สายตายคนแถวนั้น
หรือแม้กระทั้งสื่อที่กำลังมาทำข่าวของนางสาวไทยอย่างผม555
กำลังออกเดทกับผู้ชาย55
นี่คือสุภาษบุรุษที่สองที่เบนมี
แล้วผมจะยอมเสียเปรียบเบนได้ยังไง
คำขอบคุณจึงหลุดออกจากปากผมอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มชวนบาดใจ
ที่ใครๆ เจอเป็นตายทุกราย
และนี่คือการแสดงออกของความเป็นไทยอย่างแท้จริงครับ
จากผม
“วึท วูด ยู ล้าย ทู แฮฟ โฟ ดิ่นเนอร์” ผมถามเบน ด้วยคำง่าย ๆ และหวังว่าเบนจะเข้าใจ
“ เลท มี เช็ค ”เบนกวาดสายตามองเมนูที่แต่งด้วยภาพอาหารไทยที่สวยงาม
ชวนกินเบน5555555
เปล่ากับชวนกินอาหารไทยนั้นสิ
“คุณพอลแนะนำดีกว่าครับ” นี่คือบทสรุปในสิ่งที่เบนดู
สวยอารมณ์เสีย
ที่ดูๆ นึกว่าจะได้สักอย่างสองอย่าง
ผมเลยต้องทำหน้าที่พีอาร์แสนด้วยอีกครั้ง
*
*
*
กับข้าว 5 อย่าง ถูกเสิร์ฟด้วยพนักงานประจำร้านอาหาร
จะถามไหมครับว่าทำไมสั่งมาเยอะขนาดนี้ทั้ง
แดรกกันแค่สองคนนี่นะ
เรื่องของเรื่องก็คือขัดเบนไม่ได้ครับ
หลังจากที่ผมแนะนำ
เขาก็เอาทุกเมนูที่ผมแนะนำนะสิครับ
สงสัยจะหลงเสน่ห์ผมเสียแล้ว
เบื่อจริง ๆ พวกผู้ชาย
ว่านไปแค่แปลงเดียวก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นล่ะ
5555 เสน่ห์ครับที่ผมพูดถึง
เบนตักผัดผักหลากสีใส่จานให้ผมครับ
หลังจากที่ผมตักข้าวสวยใส่จานเบนแล้วก็ตามด้วยจานผม
*
*
*
เวลาผ่านไปไหวเหมือนโกหก
ผมเสียตัวให้เบนที่ร้านอาหารนั่น ท่ามกลางสายตาแขกหลายๆคนในร้านอาหาร55
เชื่อเหรอครับ คนอ่าน ง่าย จัง
*
*
*
การสนทนาของเราสองคนดำเนินไปเรื่อยๆครับ
แล้วแต่อยากจะรู้
และแล้วแต่ที่สามารถตอบได้
“พอล เป็นชื่อไทยของคุณหรือเปล่า”
“เปล่าครับ” ผมตอบ
“บอกได้ไหมครับว่า อะไร”
“P O R ” ผมสะกดให้เบนฟัง
และบอกเบนไปด้วยครับ ว่ากลัวออกเสียงยากเลยให้เรียกพอล
เพราะมันจะง่ายกว่าเป็นไหนๆ สำหรับชาวต่างชาติ
“ลองเรียกสิ ” ผมเชิญชวน
“พลู ”
“ เปล่าครับ อีกที ”
“ เทล มี อ่านว่ายังไงครับพอล” เบนถามผม
“ปอร์” ผมออกเสียงให้เบนฟัง
“ปอร์” เบนออกเสียงตามผม
และผมก็ไม่อยากเชื่อเลยครับ ว่าเบนออกเสียงได้ชัดมาก
จนไม่อยากเชื่อเลยว่าเบนคือชาวต่างชาติ
ที่ออกเสียงชื่อผมได้ชัดมาก ในบรรดาเพื่อนต่างชาติทีผมมี
เพราะส่วนมากอย่างที่บอกครับ จะออกเสียงพอลซะส่วนใหญ่
“แล้วชื่อจีนของเบนคืออะไร ” ผมถามกลับ
“……………….” เบนบอกผม … ผมไม่ขอบอกชื่อเบนนะครับขอเก็บไว้คนเดียว555
พร้อมทั้งล้วงอะไรในกางเกงใน555
เปล่าครับ บ่แม่น บ่ใช่
เบนล่วงลงไปในกระเป๋ารัดเอว แล้วหาอะไรสักอย่าง
ใช่ครับแหวนเพชร น้ำงาม หลายกะรัต
ไม่ใช่อีกนั่นหละครับ
พาสพอท เล่มสีเขียวติดมือเบนขึ้นมา
แล้วเขากางให้ผมดูว่า
ชื่อของเขานั่นเขียวเป็นภาษาอังกฤษยังไง
ครับ ผมพยายามพูดชื่อเบนหลายรอบแต่ก็ไม่ถูกสักที
สวยเริ่มเพลียล่ะ จ๊าก…
เบนพยายามสอนให้ผมพูดแล้วพูดอีกจนมันใกล้เคียงที่สุด
ชื่อและนามสกุลของเบน รวมกันแล้วได้แค่สามพยางค์ครับ
แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าอะไรคือชื่ออะไรคือนามสกุล
ที่ผมจะได้ใช้กับเบนในภายภาคหน้า55
ซึ่งมันก็ต่างกันกับชื่อคนไทยอย่างเรามากครับ
ที่ยาวเป็นไหน ๆรวมทั้งชื่อผมด้วย
“นี่อะไร” เบนถาม หลังจากที่ชี้มือไปยังจานอาหาร
“ผัดผักรวมมิตร” ผมพูดเป็นไฟ
“ ผะ ผะ รัว มิ” เบนพูด
“ใช่ครับ”
พูดจบเบนก็ชี้ไปอีกจาน
อีกจาน
ผมก็พยายามพูดให้ช้า และชัด ๆเพื่อเบนจะได้พูดตาม
“และนี่”
“ปอร์”ผมตอบหลังจากที่เบนชี้มาที่ผม
“มะช่า มะช่า….. เธอ”
แล้วเบนก็ชี้ไปที่ตัวเอง
“เบน” ผมตอบอีกครั้งพยายามคิดไปว่าเบนจะสื่ออะไร
“มะช่า มะช่า ......... ฉัน”
“คุณปอร์ครับ ” เบนถามผม
“ ครับ” ผมตอบพร้อมมองที่หน้าเบนด้วยท่าทางที่อยากรู้
*
*เวลาผ่านไป
*
*
“ฉานนนนน รักกกก เธออ”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จึงเป็นสิ่งแรกที่ผมคิดได้
-
พ่อเบน อะไรจะไวเยี่ยงเน้คะ
กรี๊ดดดดดดดด อันนี้คือฝึกพูดเฉยๆชิมิคะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดรุกไวมากกกกกกก
เบนสุภาพบุรุษมากๆอ่ะ กรี๊ดดดประทับจิตประทับใจ อั๊ยยยยยยไม่ไหวจะเคลียร์ สวยปาดคะ..จิตใจหวั่นไหวบ้ามั๊ยเนี่ย
เพื่อนสาวก็ เชียร์ให้ทานของนอกกันสุดพลัง impress2
+1 คะ สวยฟาดดดดดดดดดดดดด้วยแส้ 555
-
หลอกกันนี่หนา :a5:
ใครเป็นผีเหรอ ครับ 555
ช่างใจร้ายจริง :fire: :laugh: :laugh:
-
ชิชิ
ทำไมพ่อเบนไวเยี่ยงนี้
แล้วตอนนี้อิลุงไปกกใครอยู่หละนี่ :angry2:
-
เบนไวสุดสุด
:a5:
แล้วสวยจะว่าไงคะ
-
o22
:z3:
:serius2:
:angry2:
-
แค่ฝึกพูดรึเปล่า 55555+
อยากแย่งคนสวย :z2:
-
ปอร์เอาเบนดีกว่าครับ
อิลุงเอาไว้ทีหลัง
-
อิพี่ลุงกลับมาด่วนะ
เดี๋ยวนี้เลย
-
อยากให้ปอร์ยิ้มได้
ถ้าการคบเบนทำให้ปอร์
กลับมาสดใสร่าเริง
ก้ออยากให้ปอร์รับเบนไว้
ในพิจรนาบ้างไม่ว่าจะในฐานะ
ไหนก้อตาม
-
คนสวยหว่านเสน่ห์อีกแล้วไง ก็นะงานอดิเรกระหว่างรออีลุง เอ...หรือ
ไม่ต้องรอดีล่ะเนี่ย
:กอด1:คนสวย
-
ตีหนี่งกว่าเน็ตเน่าครับ :sad4:
เข้าไม่ได้
ก็เพิ่งตื่นว่ะฮ่ะฮ่ะ
ชื่อจีน พยางค์แรก คือ นามสกุล ส่วนพยางค์ที่สองกับสาม คือ ชื่อ
:man1:
พยางค์แรกของเบนเป็นอะไรก็เล็งไว้นะครับสวย นานสกุลในอนาคต :o8:
แต่ผมก็ยังแอบหวังว่ากอล์ฟจะกลับมานะครับ
-
ตีหนี่งกว่าเน็ตเน่าครับ :sad4:
เข้าไม่ได้
ก็เพิ่งตื่นว่ะฮ่ะฮ่ะ
ชื่อจีน พยางค์แรก คือ นามสกุล ส่วนพยางค์ที่สองกับสาม คือ ชื่อ
:man1:
พยางค์แรกของเบนเป็นอะไรก็เล็งไว้นะครับสวย นานสกุลในอนาคต :o8:
แต่ผมก็ยังแอบหวังว่ากอล์ฟจะกลับมานะครับ
เขาเลยบอกผมละครับ แต่ลืม
ขอบใจมากหนู :haun4: :haun4:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ด้วยความยินดีครับ :man1:
-
กรี๊ดดด
คนสวยอย่าช้า :laugh:
-
แวะมาอ่านต่อแล้วจ้า :L1:
-
สงาสร คนสวย เหงา จนต้องหาคนใหม่เลยหรอ
:undecided: :undecided:
-
เดทแรกสวยก็โดนพ่อหนุ่มต่างชาติบอกรักซะแล้ว
ลุ้นต่อดีกว่า
:กอด1:
-
:a5: อะไรจะไวปานนั้นพ่อเบน
จะไม่ถามเค้าก่อนเหรอว่าเค้ามีหวานใจรึยัง
นั่นสิ....แล้วก็อยากถามอิลุงด้วยเหมือนกันว่าตอนนี้ยังมีใครในใจอยู่ม้ายยยยยยยยยยยยย
-
อ่านแล้วยิ้มครับ
น่ารักดี
-
โอ้ว ว วแม่เจ้าเว้ย ยยยยย
เอาแล้วไง งงง
ลุง งงงงงงงงงงงงงงง กลับมาได้แล้ววววววววววววววววววว :z3: :z3:
-
พรุ่งนี้ตื่นเช้า
รอสวยไม่ไหวครับ
ไปนอนก่อนล่ะครับ
ปล.มีประโยคเผื่อสวยได้ใช้กับใครสักคนที่ทำให้สวยยิ้มได้
我爱你 (หว่อ อ้าย หนี่) (wo ai ni) ผมรักคุณ
我喜欢你 (หว่อ ซี่ ห้วน หนี่) (wo xi huan ni) ผมชอบคุณ
晚安 (หวาน อัน) (wan an) ราตรีสวัสดิ์
再见 (ไจ่ เจี้ยน) (zai jian) ลาก่อน (ใช้กล่าวลาเมื่อจะแยกกันอารมณ์เหมือนลาก่อนแล้วเจอกันอีก)
早上好 หรือ 早 (เจ่า ซัง ห่าว หรือ จ่าว) (zao shang hao หรือ zao) อรุณสวัสดิ์
你好 หรือ 好 (หนี่ห่าว หรือ ห่าว) (ni hao หรือ hao) สวัสดี
:man1:
-
มากรี๊ดดดดเป็นเพื่อนสวยค่ะ o13
-
เอ..หนุ่มเบนจะสานสัมพันธ์กันคนสวยฟาดป่าวน้าเนี่ยะ
-
คนสวยหายไปไหนครับ
ฝันดีครับ :man1:
-
วันนี้คงรอสวยไม่ได้ และคงไม่ได้มากล่าวฝันดีนะครับ
ต้องเดินทาง
เป็นกำลังใจให้ครับสวย
:man1:
-
ยายสวยเกินหน้าเกินตา เรารอเธอไปหาใครบางคนอยู่นะยะ ไหง :3125:ตัดอารมณ์จากเศร้าตอนที่แล้วมาเป็นเดทกับคนพูดไทยไม่ชัดไปซะงั้นล่ะ
ต้องกลับมาเล่าเรื่องอ้ายลุงต่อน้า เรารออยู่ ถ้าอ้ายลุงรู้ว่าสวยกำลังหวั่นไหว (รึเปล่า ฮ่า...ฮ่า) คงซะใจเราดี จาได้รู้ว่าสวยก็มีตัวเลือกหลายเด้อ ^-^
-
มาต่อหน่อยจ้า :call:
-
เชียร์เบน ดีกั่ว
เอาอิลุงเก็บเข้าไหใส่ข้าวคั่ว :laugh:
-
ปีใหม่นี้ขอให้คนสวย สวยขึ้นๆ หนุ่มๆรุมตอมไม่ขาด
สมปรารถนาทุกอย่างจ้า อิอิ
(http://image.ohozaa.com/i1/newyear006.gif)
-
:L2: สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะคับพี่ปอร์
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาเลยๆๆๆๆ
เชียร์ขาดใจ
...
ส่วนลุงหน่ะเหรอ
ชิ ฝันไปเถอะ!!!
กร๊ากๆ
-
ลุงป่วยแอบไปรักษาตัวที่เมืองนอกหรือเปล่าเนี่ย พาลคิดไปไกลแระ
เบนไวไฟอะไรเยี่ยงนี้คะ อิจฉามาก :laugh:
-
:laugh:
-
:haun4:
-
:call:
-
:angry2:
-
อย่าด่าสวยเลยนะครับๆๆๆๆ
แค่อยากขึ้นหน้าใหม่เท่านั้น555
o18 o18
-
“คุณปอร์ครับ ” เบนถามผม
“ ครับ” ผมตอบพร้อมมองที่หน้าเบนด้วยท่าทางที่อยากรู้
*
*เวลาผ่านไป
*
*
“ฉานนนนน รักกกก เธออ”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จึงเป็นสิ่งแรกที่ผมคิดได้
*********7**********
แต่ก็ทำได้แค่ในใจครับ เพราะขืนทำไป
เบนจะได้ฝากรอยเท้าเอาไว้
หรือไม่ก็ออกจากร้านผ่านทางกระจกแทนประตูนะสิครับ55
“ฉานนนนน รักกกก เธออ” เบนพูดอีกครั้งครับ
พร้อมทั้งทำมือชี้ไปมาระหว่างผมกับเบนเอง
เบนคงคิดว่าผมไม่เข้าใจในสิ่งที่เบนพูด
เขาจึงพยายามพูดอีกครั้ง พร้อมทำหน้าสงสัยสุดชีวิต
ส่วนผมเหรอ ตกใจเล็กน้อยถึงปานกลางครับ
ตามสภาพความกดอากาศเป็นหย่อมๆๆ
เพราะไม่คิดว่าเบนจะกล้าพูดแบบนี้กับผม
ท่ามกลางร้านอาหาร555
“คุณปอร์เข้าใจไหมครับ”
“ครับผมเข้าใจ” ผมตอบไปแล้วยิ้มสวยประหารให้เบนไปหนึ่งครั้ง
อย่างเขินอาย อย่างเขินอาย
“เพื่อนที่ทำงานสอนภาษาไทยครับ”5555
“อืม “ กรูว่าล่ะ กรูรู้อยู่แล้วล่ะว่ามันต้องเป็นแบบนี้ จึงไม่ได้ตื่นเต้น อะไร
เพราะคนสุภาพ อย่างเบนคงไม่น่ามึนมาบอกรักใคร
ง่ายๆ แบบนี้ ถึงจะขุดไว้ลึกแค่ไหนคงไม่ตกลงไปง่ายๆแบบนี้
ว่าแล้วก็หยิบเสียม จอบ พลั่ว ออกมาจากกระเป๋าเครื่องสำอางค์
ขุดหลุมต่ออีกนิด555 .ให้ลึกอีกหน่อย
เผื่อเบนจะตกลงไปแล้วขึ้นมาไม่ได้ 555
*
*
*
คุณปอร์รักคุณเบนหรือเปล่า
คุณปอร์มีแฟนหรือยัง
หรือ คุณปอร์ชู้มากมาก ๆ
คุณปอร์น่ารักมากครับ
หรืออะไรต่างๆ ยังหลุดออกมาจากปากของเบนตลอดเวลา…ยกเว้นความจริง
หลังจาก ฉานนนรักก เธอออ
ถูกบ้าง ผิดบ้างสลับกันบ้างก็ว่ากันไป
โดยมีหนูปอร์สวมบทเป็นครูลิลลี่ คอยเรียงประโยคที่ถูกต้องให้เบนอีกครั้ง
ย้ำนะครับ ว่าหนูปอร์สวยกว่า5555
และศิษย์คนนี้ก็ขยันขนาดหยิบสมุดพกเล็ก ๆขึ้นมาจดด้วยนะขอบอก
จดยิกๆลงใป
ผมเหลือบตาไปมองบ้าง แต่ก็อ่านไม่ออกหรอกครับ เพราะเบนจดเป็นภาษาจีงกัง(จีนกลาง)
*
*
*
ผมกับเบนคุยกันถูกคอกันพอสมควรครับ
ส่วนมากก็อย่างที่เล่ามาครับ
คือสอนภาษาให้เบนซะส่วนมาก
555 แต่ภาษารักนั้น ยังไม่ได้เริ่มเรียนครับ
เพราะยังไม่ได้เกริ่นนำ
หรืออารัมภบทจากเบน5555
เลยสอนภาษาไทยไปก่อน
ได้โอกาสเหมาะเมื่อไรเหรอครับ55
ข้ามไปบทที่ 7 ยับ ทันที555
กรี๊ดสวยพูดอะไรออกไป สวยพูดอะไรออกไป
อย่านะ ฉันเป็นคนไทย ความคิดแบบนั้นไม่ใช่ของฉันแน่ๆๆ
ผีตุ๊ดแถวสีลมเข้าสิงฉันหรือเปล่านี่ ออกไปนะ นี้ข้าวสารเสก
ฉันไม่ใช่คนอย่างนั้น
แต่ฉันแรงส์กว่านั้น55ต่างหาก555555555
*
*
เวลาที่เราสองคน โมคเลิฟ เอ้ย
โมคเฟรนด์ เอ้ย ๆ เมคเฟรนด์ ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยครับ
ตราบใดที่เรา สองคนมีเรื่องสนทนากัน
เบนเปิดประตูโรงแรม เอ้ย โรงเตี้ยมให้ผมครับหลังจากที่เราสองคนเสร็จกิจ
ร่วมกันแล้ว... ผมกำลังพูดถึงการทานข้าวครับ
ไม่ได้พูดถึงการทานเอ็มเค แต่อย่างใด555
เบนชวนผมเดินเล่นระแวกนั้นครับ
ร้านขายของต่างๆเริ่มตั้งเสร็จแล้ว
จึงทำให้ผมเจริญหูเจริญตาเป็นที่สุด
นอกจากของที่วางอยู่บนแผงแล้ว555
ของที่เดินไปเดินมาก็น่าดูน่าชมไม่ต่างกันเลยครับ
ถ้ารู้ว่ามีอะไรดีๆ ขนาดนี้ กรูข้ามฝั่งมาทำงานแถวนี้ดีกว่า55
เพราะก่อนหน้านี้ พอเลิกกงานก็กลับบ้านทันที
ไม่รู้เลย ว่าสวรรค์บนดินอีกฝั่งของถนนสีลมจะสวยงาม
น่าย่างกรายมาเป็นที่สุด555
นอกจากจะเอเชียแล้ว
ฝรั่งก็ชวนน้ำลายไหลเชียว
แต่เอาแบบกรอบๆๆ นะครับ
ไม่ใช่วัยใกล้จะย้วย แบบนั้น สวยขอผ่าน เม็ดแข็งไป55
เราเดินชมบริเวณนั้นอยู่นานพอดูครับ
นานพอที่คิดว่าแขกของผมอิ่มเอมกับบรรยากาศในยามราตรี
ของแหล่งท่องเทียวที่มีชื่อเสียงของประแทดดดดดไทยแล้ว555
ได้เวลากลับสู่ความจริงที่มันโหดร้ายอีกครั้ง
เพราะมันดึกเกินไปด้วยครับ พรุ่งนี้ สวยต้องไปเรียนด้วยแหละ
อีกอย่างขืนอยู่นานกว่านี้อีกแม้แต่วินาทีเดียว
สวยไม่สามารถที่จะปกป้องแขกผู้มาเยือนได้ครับ
เพราะหันไปไหนมาไหนก็มีแต่พวกน้องสัมภเวสี555
เปล่าครับพวกเพื่อนๆ ผี คอยจะแดรกเลือด
แดรกเนื้อเบนนะสิ555
เพราะถ้าแบบนั้นเบนคงไม่เหลือตกมาถึงท้องสวยเป็นแน่แท้
*
*
*
คิดแบบนี้แล้วผมกับเบนจึงข้ามมาอีกฝั่งนึง
เพื่อเรียกรถกลับบ้าน
แท็กซี่ คันใหม่ๆ ถูกเรียกใช้บริการ
ด้วยเบนครับ555 นี่คือความสุภาพบุรุษต่อมาของเบน
ผมเปิดประตูตกลงค่าตัวกับแท็กซี่นั้นว่าเท่าไร5555
เปล่าครับผมไม่ได้ขายตัว
ผมบอกจุดหมายปลายทางให้กับพี่คนขับทราบครับ ว่าจะไปไหน
ทันทีที่พี่เขาตกลงผมก็ขอเงินมัดจำก่อน55555555555
“ขอบคุณครับ สำหรับทุกอย่างคืนนี้ ผมสนุกมาก ”เบน พูด
“ดีใจครับที่เบนชอบ ”
“ดีใจที่ได้เจอครับคุณปอร์ ”
“เช่นกันครับ” ผมตอบ
“กลับบ้านดีๆนะครับ” เบนพูดพร้อมกับเปิดประตูแท็กซี่ให้ผมอีกครั้ง
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สวยฟาดและมารยาทงามแค่ไหน เป็นต้องลืมตัวทุกคน
ไม่อยากเชื่อเลย ว่าทำไมคนสวยฟาดแบบผม
จึงต้องเจอแต่คนสุภาพและมารยาทดีแบบนี้นะ
ไหนจะพูดเพราะอีก โอ้ย จะบ้าตาย
เทวดาขาๆๆๆ
ขอบบับว่า มนต์รักอสูรได้ไหมเคอะ
สวยอยากตรบ จูบๆ กับเขาบ้าง
จะได้ไหมนะ ได้มะ ได้ม้าๆๆ
บับว่า ลากข้ามเขาสิบลูก ขาถลอกมีเลือดไหลซิบๆ
หรือไม่ก็ซาดิสม์ นิด ๆก็ได้
ส่วนบับว่า สุภาพๆแบบนี้ ขอพักไว้ก่อนได้ไหมคระ พลีสๆๆๆๆๆ
เรท มี รีเควส 5555
ผมแทรกตัวผ่านอากาศอันเอาบางลงไปนั่งบนเบาะหลังของผู้โดยสาร
และเบนก็ปิดประตูเบาๆๆ
พร้อมทั้งยกไหว้อีกครั้ง
ผมมองเบนผ่านกระจกขณะที่รถวิ่งออกจากจุดนั้นไป
เบนมองผมตลอดเวลาที่รถคันนี้ค่อยๆเลื่อนออกมา
จนในที่สุด ผมก็มองไม่เห็นเบนแล้ว..จบกันความสัมพันธ์ของเรา5555
ผมหวนคิดถึงเหตการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นกับผมไปเมื่อสักครู่
ทำให้ผมรู้สึกว่าเหตุการณ์นี้มันเคยเกิดขึ้นกับผมมาก่อนแล้ว
แต่ผมก็คิดไม่ออกครับว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน
เมื่อไร กับใคร
มันเลือนลางจนผมคิดไม่ออกแล้วว่าใครคือคนที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้มาก่อน
*
*
*
*
“ ถึงบ้านหรือยังครับ คุณปอร์”
เสียงกรอกผ่านมือถือผมครับหลังจากที่ผมกดปุ่มรับสาย
ใช่ครับ เบนเหมือนเดิม
“ถึงแล้วครับ เมื่อ10นาทีที่ผ่านมา”
“ครับผม” เบนตอบ
*
*
*
*
เวลาผ่านไป
ไม่มีเสียงอะไรจากเบนครับ นอกจากเสียงหายใจที่มันดังจนผมรับรู้ได้
อำนาจแห่งแหวนนั้นทำงานแล้วสิ
55555 ของรักของข้า ของรักของข้า แคร่ก แครก
เปล่าครับ อำนาจแห่งความสวยต่างหาก
ที่ทำงานดีมากจนเบนพูดไม่ออกเลยทีเดียว
*
*
*
“ ยุ แด้ ” ผมถาม
“ อ๋อครับ ”
“คุณเบนถึงบ้านหรือยังครับ”
“อยู่บนแท็กซี่ ครับ”
*
*
*
*
“ยู แด้” ผมถามเบนอีกครั้งครับเพราะเขาเงียบไป
จนเหมือนผมรู้สึกว่าผมคุยคนเดียว
“มีอะไรจะคุยอีกไหมครับ” ผมพยายามคิดประเด็น
“อ่อครับ แค่อยากรู้ว่าคุณปอร์ถึงบ้านปลอดภัยหรือเปล่าครับ”
555 หลุดออกมาทียาวเชียว
“ปลอดภัยดีครับ ขอบคุณมาก” ผมยิ้มกว้างเมื่อรู้ว่าผู้ชายเป็นห่วงขนาดจนต้องโทรมาเช็คว่าถึงบ้านหรือยัง
ส่วนเมิง ผมหมายถึงเบน เอาตัวให้รอดก่อนเถอะ
ดึกแบบนี้ เดี๋ยวแท็กซี่หื่นก็พาแวะ เล่นหมากฮอทซ่าๆๆๆๆ
รอบดึกก่อนที่จะถึงบ้านหรอกมึง
ยิ่งไม่ค่อยชินถนนหนทางด้วยสิ
เป็นห่วงตัวเองเถอะยะ ปลวก
“ครับ งั้นดีครับ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง” เบนตอบ
ความรู้สึกช้าไปเปล่าคุณพ่อ เอ้ยพ่อคุณ
มาเป็นห่วงอะไรตอนนี้
หรือว่าเบนหาเพื่อนคุยระหว่างเดินทางกลับบ้าน
สวยคิดไปต่างๆนานา
ก็ดีที่ยังคิดถึงเราเป็นคนแรก55555
สำคัญตัวผิดหรือเปล่าไม่รู้ครับ..คนสวย
แต่เสน่ห์ที่ปล่อยไป ได้ผลดีนักแล55
ผมคุยกับเบนอยู่นานครับ
จนเบนถึงบ้านพักตัวเองแล้ว
เบนจึงขอตัวไปอาบน้ำ เพราะเวลาก็ดึกมาก
เดินทางจากสีลมไปถึงบ้านพักที่เบนเช่าอยู่ก็ชั่วโมงกว่า
ผมดูจากเวลาที่เราคุยกันครับ
ยังไม่เคยไปเยี่ยมชมแต่อย่างใดหรอกนะ
อย่าคิดเยอะไป ครับคนอ่าน 5555
นี่วีต้าร์ แดรกแล้วไปตายซะ55 อุ้ยพูดผิด ไปนอนซะ
-
ไหนอะ ไหน :z3:
มาแล้ว :z1:
สวยฟาด !!1
ว่าทำไมคนสวยฟาดแบบผม
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
คนสวยเก็บอาการ อยากฟาด
เอร้ยย สวยฟาด
อิอิ :z2:
-
นู๋ล่ะฮากะคนสวยจริงๆ :laugh:
+1 ให้คนสวยแถมฮา
แต่ไม่อยากจะบอกเลยว่าบ้านนู๋ก็อยู่ฝั่งธนเหมือนกันนน
คนฝั่งธนมักจะสวยและรวยมากเนอะๆๆ กร๊ากกกก :m20:
แต่นู๋คงสวยฟาดแบบพี่ปอร์ไม่ไหว :jul3:
-
ปัดโธ่ หลงนึกว่ามีปู้ชายมาสารภาพรัก :impress2: เบนตกหลุมรักแล้วชิมิแถมยังไม่ยอมปีนขึ้นมาด้วย รอคนสวยฉุด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอแดรกวีตาร์ก่อนค่ะ จะได้ "สวยฟาดๆๆๆๆๆๆๆๆ" :z3: :z3:
-
+1 ให้สวยฟาด
รอลุ้นความรักน้องสวยต่อไป
:L2:
-
เปี่ยนคนก้อดีนะสวย
-
แวะมาทักทายและอวยพรปีใหม่ให้ น้องปอร์คนสวย + ไอ้ลุงด้วยนะ
Happy New year 2010
สวัสดัปีใหม่ 2553
คิดหวังสื่งใดขอให้สมอารมณ์หมาย
ทุกข์โศก โรคภัยอย่าให้มากล้ำกลาย
จงมีแต่ความสุขความสบายตลอดไป
:pig3: :pig3:
:undecided: :undecided:
[/b]
-
Thank's Ja.
Happy New Year 2010 Krub.
-
Happy new year'2010 Krabbbbbbbbb
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
คบเบนเป็นเพื่อนไปก่อนก้อได้เนอะ มีคนรักย่อมดีกว่ามีคนเกลียด แต่งัยก้อดูๆกันไปก่อน
บางคนแม้จะดีกับเราแค่ไหนก้อเหมาะที่จะเป็นเพื่อนมากกว่าคนรัก ค่อยๆเรียนรู้กันไปเนอะ
-
มีตัวเลือกใหม่แล้วนะคนสวย
ป้ารับช่วงลุงกอล์ฟนะ อิอิ
-
เบนน่ารักมากกก
:)
เชียร์คุณเบนขาดใจจจจจจ!!!
...
หวัดดีปีใหม่นะคับพี่ปอร์คนสวย คนบ้านเดียวกันเลย
เดี๋ยวนี้เขาบอกเด็กบ้านเราพูดภาษาฝรั่งเศสไม่ค่อยได้กัน ไม่จริงนะคับ
ผมมีลูกสอนลูก มีหลานสอนหลาน ฮ่า ๆ
เป็นความรู้รอบตัว จะได้บอกคนอื่นได้ว่าพูดได้หลายภาษา
แม่นบ่? :)
-
:m20: :jul3: :laugh: ฮามากมายคะ คนสวยและรวยมาก
มุกกระจายเป็นที่สุด....ของรักของข้า :m20: :m20: :m20: ฮาโคด
+1 ให้สวยคะ
-
คุณปอร์รักคุณเบนหรือเปล่า
ชอบประโยดนี้ครับ (ยิ้ม)
ช่วงเทศกาลยุ่งดีแท้ครับ
ขอให้ฝันดีทุกๆคืนนะครับคนสวย :man1:
-
(http://i.kapook.com/glitter/2009/en/12/E231209_14C.gif) (http://glitter.kapook.com/category.php?category_id=3&sid=bfdaac043275b7407d974723043ac286)
-
ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับ ปีใหม่
ฝันดีครับ :man1:
-
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ ขอให้น้องปอร์คนสวยมีความสุข
สบายกาย สบายใจ สบายกระเป๋า ตลอดไป :L1:
-
:mc3:สวัสดีปีใหม่คะ คนสวยและรวยมาก ขอให้ปีนี้ร่ำรวยๆทั้งเสน่หา และเงินตรานะคะ ขอให้มีความสุขมากๆคะ สวยฟาด :mc2:
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/graphic_1/2996/632996/be67b3037481f18f886711ac478ceb29_1262082586.gif) (http://widget.sanook.com/view-widget/graphic/?widget=632996)
-
ตามเข้ามาสวัสดีใหม่ 2553 :L1:
-
สวัสดีปีใหม่ 2553 จ้า :L1:
-
สุขสันต์ปีใหม่ครับ คนสวย :man1::man1:
-
...แหม๋ นึกว่าจะเป็น..รักแท้ที่รอคอย กับ..รักจริงตรงหน้า ซะอีก
...ดันสอนภาษาไทยกันซะนี่ สอนไปเรื่อยๆๆเผื่อติดกับดักของน้องปอร์คนสวย
...สวัสดีปีใหม่นะจ๊ะ ขอให้สวยๆๆ รวยๆๆ อุ๊ย รวยอยู่แล้วนี่หว่า :L2:
-
ออกแนวเซ็งคนบางคนที่หายหัวไปเลย ชิส์ ไม่นึกใจคนรอบ้างเลย
กลายเป็นครูจำเป็นให้เบนไปซะแระ อิอิ
:mc4:
HAPPY NEW YEAR
-
:mc4:Happy New Year 2010 นะจ้ะน้องปอร์ :mc4:
-
สวยหายไปไหนครับเนี่ย :sad4:
-
มุขคนสวยยังคงเริ่ดเหมือนเดิมนะค้า
สวัสดีปีใหม่คนสวยและทุกคนด้วยนะค้า ขอให้มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรงจ้า :กอด1:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
Happy New Year 2010 ขอให้น้องปอร์คนสวย สวยตลอดไปนะจ๊ะ :mc4:
-
:man1:
-
สวัสดีปีใหม่ 2553 ขอให้สวยและรวยมากตลอดไปนะคะ
รอสวยฟาดมาต่อตอนใหม่อยู่นะคะ :pig3:
-
คนสวยไปไหนเอ่ย
-
สวยครับไปไหน :sad4:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
ฝันดีครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอ :man1:
สวยหายไปไหนครับ
-
ดีดีครับ สวย เมื่อไรจะมาต่อครับ . . . หล่อรออ่านอยู่นะ :z2:
-
สวัสดีปีใหม่ครับ FC ทุกคน
น้องปอร์ ผู้งามเลิศ ใน ปะ ตะ ผี
กลับมาแล้วครับ
หลังจากเสร็จกิจการเป็นแอร์สาวภาคพื้นดิน
ต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองช่วงปีใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว :haun4: :haun4: :haun4:
ตอนนี้กลับมาเป็น น้องปอร์คนสวยในระดับปกติได้แล้วครับ 5555
คิดถึงกันบ้างไหม อย่าบอกนะ ว่ามากมาย555 :m15: :m15: :m15:
แบบนั้นน้องปอร์ จะยิ้มไม่หยุดครับ :laugh:
ปีใหม่นี้ขอให้ CF ทุกคน สวยและรวย ขึ้น เหมือนน้องปอร์นะครับ 555
แล้วเจอกัน
-
สวัสดีปีขาล จ้าน้องปอร์คนจ๋วย
ขึ้นปีใหม่แล้วคงมีอะไรใหม่ๆและเด็ดๆ :haun4: มาเล่าให้ฟังมั่งนะ
แล้วเจอกัน
-
คิดถึงมาก ซิค่ะคนสวย คิดถึงมากมาย ยิ้มไว้ ๆ เอาให้กรามค้าง ^^
รับแขกเหนื่อยมากไหมค่ะ ได้ค่าตัวเท่าไร ? เอามาแบ่งแฟนคลับแถว ๆ นี้ ได้นะ
(สงสัยจะได้เยอะ ^________^) o22
-
คิดถึง
ปล.มากมาย :man1:
-
ตามมารอตอนต่อไปจ้า!!!!
:L2:
-
รอได้และเป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:
-
สวยจะมาไหมครับ :sad4:
รอได้และเป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:
-
จนเบนถึงบ้านพักตัวเองแล้ว
เบนจึงขอตัวไปอาบน้ำ เพราะเวลาก็ดึกมาก
เดินทางจากสีลมไปถึงบ้านพักที่เบนเช่าอยู่ก็ชั่วโมงกว่า
ผมดูจากเวลาที่เราคุยกันครับ
ยังไม่เคยไปเยี่ยมชมแต่อย่างใดหรอกนะ
อย่าคิดเยอะไป ครับคนอ่าน 5555
นี่วีต้าร์ แดรกแล้วไปตายซะ55 อุ้ยพูดผิด ไปนอนซะ
**************8***********
หลังจากที่ผม แดรกวีต้าเสร็จแล้วผมก็ได้ไปตายครับ 5555
ไม่ใช่หรอกครับ ผมก็นอนหลับฝันดี มีความสุข สนุกสนาน เบิกบานจิต
แต่สิ่งที่ตายกลับไม่ใช่เพราะแดรกวีต้าร์
แต่มันเป็นเพราะแดรกความเหงา เข้าไปอย่างจัง จนจุกอก คัพซี555
เลยละครับตลอดละยะเวลาผ่านมา
และตอนนี้ผมคงค่อยๆ ตาย ค่อย ๆ ตาย ไปจากใครบางคน เหมือนที่เขาต้องการ
*
*
แต่ก่อนที่ท่านจะเสียใจ
โปรดฟังทางนี้ก่อน
คนสวยอย่างผมไม่เคยว่างนานหรอกครับ จริงไหม
ถ้า......... เราไม่จมอยู่กับความคิดเดิมแบบนั้น55
แต่สำหรับคนที่ยึดมั่นและถือมั่นแล้ว
การดึงตัวเองออกมาจากจุดดับ ของชีวิต มันแลดูยากจริง ๆ
ไม่มีคืนไหนหรอกครับที่จะไม่คิดถึงเขา
ไม่มีคืนไหนหรอก ที่หน้าตาของเขาจะไม่ผุดขึ้นมาในความมืด ตอนที่เราปิดไฟ
และไม่มีคืนไหนหรอกครับที่เขาไม่ตามหลอกหลอนในความฝัน
แต่ยังไง ผมก็ต้องอยู่ได้55
ว่าแล้วก็ร้องเพลงชาติเกย์เพลงใหม่ซะเลย
โนว บาดี้ เลย55
เลียนท่าเหมือนสุดริด
*
*
*
เสียงมือถือดังขึ้นทำให้ผมรู้ว่า เวลาแห่งราตรีได้หายไปแล้วครับ
แต่หายไปตอนไหน ไม่รู้ครับ
คงตอนตีห้ากว่าๆ มั้ง55555
รู้แต่เพียงว่าคืนที่ผ่านมาผมหลับสบาย
ถ้าไม่มีเจ้ามือถือที่ส่งเสียงนั่นแล้ว ราตรีนี้คงยาวไปถึงเที่ยง
“ สวัสดีครับ คุณปอร์ ”เสียงผู้ชาย สำเนียงจีน
“สวัสดีครับ ” ผมตอบไปด้วยเสียงงัวเงีย
หลังจากเสียงชายทักทายมา
“ทำอะไรอยู่ครับ”
“นอนกลิ้งไป กลิ้งมา ครับ ”
“ผมรบกวนคุณหรือเปล่าครับ” 55ไม่หรอก แต่ทำกรูตื่น
“ไม่หรอกครับ ตื่นนานแล้วครับ”สวยสร้างภาพขนาด 8 คูณ 10 นิ้ว
“ ครับ ดีจัง ”
“ดียังไงครับ”
“จะได้ คุยกับ คุณปอร์นานๆไงครับ”
ความเงียบมาทางหน้าต่าง
แก้มทั้งสองของผมถูกทาด้วยสีของลูกตำลึงสุก
555 เพราะอายครับ ที่ผู้ชายบอกความรู้สึก ว่าอยากเจรจา
สนทนาด้วย
กรี๊ด เสน่ห์มีแม้กระทั่งตอนอยู่บนเตียง ถึงจะงัวเงีย ปากเหม็นแค่ไหนก็ตาม
“คุณปอร์ ครับ”
“ครับ ”
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร ”
งะ ไม่มีแล้วเปล่งเสียงเป็นชื่อสวยออกมาทำไมคระ55
เวลาแห่งความเงียบครอบคลุมบรรยากาศในห้องอีกครั้ง
แต่หัวใจใครอีกคนผมไม่รู้ครับ55 คงพองโตเท่ากับไข่หำ เอ้ยไข่ห่านหลายๆใบรวมกัน
**
*
การสนทนาเงียบๆ ของเราดำเนินไปเรื่อยๆครับ ตราบใดที่ไม่มีใครพูดอะไร
เงียบจริง ๆ
คุณผู้อ่านเคยฟังเพลงเงียบไหมครับ
นั่นละ เราสนทนากันแบบนั้น
ไม่มีใครพูดอะไรเลย555
นี่ละครับเขาเรียกว่าสนทนากันอย่าเงียบๆ
*
*
แต่มันก็ทำให้เบนดูมีความสุขนะครับ ผมคิดว่าแบบนั้น
สำหรับคนไกลบ้าน ที่ยังพอมีเพื่อนให้พอได้พูดคุย
แต่สำหรับผมเหรอ อาการงัวเงียยังไม่ได้หายไปไหน
ที่เพิ่มขึ้นมาคืออาการเขินมากกว่าครับ
จนผ้าปูที่นอนหมุนๆติดอยู่ที่นิ้วมืออีกข้างแล้วสิครับ
“คุณปอร์ ว่างไหมครับ”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆบับว่า หัวใจ หรือ ที่นอนข้างซ้าย
หรืออะไรเค่อะ แจงให้สวยทราบหน่อย
“วันนี้เหรอครับ”
“ครับ”
“วันนี้ต้องไปหาอนาคตครับ”
“ม่าย ข้าว จาย”
“อาย มีน โก ทู ยูนิเวอร์ ซี้ที่”
“ครับ”
“เสียดายจัง”เบนตอบ
“ทำไมต้องเสียดายครับ”
“เพราะถ้าคุณปอร์ว่าง ผมจะอยากไปเจอ”
หน้าที่ครูลิลลี่ มาอีกครั้งครับ
เพราะลูกศิษย์คนนี้ ใช้คำในภาษา ฟุ่มเฟือยเกินไป
ผมอยากเจอก็ว่าไป
หรือจะไปเจอ
เลือกเอาสักอย่าง
แต่ความฝันของชายหนุ่มตาชั้นเดียวต้องพังทลาย
เพราะสวยไม่ว่าง ถึงอยากจะว่างแค่ไหนก็ตาม
“ ถ้าคุณปอร์ ไม่ว่าอะไร อยากไปมหาลัยด้วยได้ไหมครับ”
เอาเข้าไป พยายามเข้าไป คุณพ่อ
เจอกรูให้ได้ใช่ไหมนี่ ความพยายามของเบนยังเป็นเลิศ
ที่จะเจอผมให้ได้ครับ แต่ยังอยู่ในขอบเขตมารยาทดี
ผมเลยต้องปฏิเสธ สวย ๆ ไปว่า
ต้องเรียนทั้งวันไม่มีเวลามาดูแล
อีกอย่าง จะให้ตอบคำถามเพื่อนๆ ปากแมวว่ายังไง5555555555
“แฟนใหม่ไงครับ” เบนตอบ5555 ไม่ใช่หรอกครับ เบนไม่ได้ตอบอะไร
นอกจากยอมรับในสิ่งที่ผมหยิบยื่นให้ คือคำว่า
เสียใจ คิวไม่ว่าง5555555555*
*
*
*
ผมเดินออกมารอเพื่อนชายบ้าง เพื่อนสาวบ้างครับตามเวลาที่นัดกัน
เพื่อ ไปหาอนาคตตามที่เคยบอกไว้กับเบน
แน่นอนครับ
จะอะไรเกิดขึ้นไม่ได้เลย
นอกจาก สำนักข่าวๆต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น สาม ห้า เจ็ด เก้า
ชาแนลวี ย้ายเข้ามาอยู่ในรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
สายตาคุณเธอทั้งหลายส่งประกาย
บอกถึงสิ่งที่อยากรู้ สำหรับเขียนคอลัมน์ ซุบซิบดารา
“มึง” เสียงจากสาวสุดสวยด้านหน้า ข้างๆคนขับ
ผมไม่ได้แสดงตัวแต่อย่างใดครับ
เพราะหลายมึงเหลือเกินในรถคันนี้555
“จะเล่ามาดี ๆหรือจะให้ถาม” คำขู่ดีๆนี่เอง
ต่างกันตรงไหนครับ ถ้าเล่าไม่ตรงประเด็นที่พวกมันอยากรู้ มันก็ต้องถามอยู่ดี555
ทางที่ดี ก็รอคำถามจากพวกมัน มัน และก็มันเลยดีกว่า
“ไปทำอะไรกัน” คำถามแรก ที่ดำกำกวมเหลือเกินครับ
มันออกแนวหมิ่นเหม่ ไม่เหมาะที่จะถามสาววัยใสอย่างเรา
“กินข้าว”
แล้วหลังจากนั้น
“กลับบ้าน”
แล้วผมก็อะไรที่เกิดขึ้นให้เพื่อนๆฟังครับ
สาวๆต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...
อยากรู้จักคุณเบน เอาแล้วสิครับ55
ตายแล้ว ที่นั่งมาด้วยกันนี่ มันพร้อมที่จะเปลี่ยนจากมิตรเป็นศัตรูได้ทันทีเลยชิมิ
อีพวกชะนีทรยศ 5555
ผมก็เล่าให้คุณเอฟังอีกนั่นละครับ
ว่าเบนอยากตามผมมาที่มหาลัยด้วย
หลังจากที่บอกไปหูแทบแตกครับ
เพราะชะนีกรี๊ดขึ้นมาทันที แทนที่จะร้องเรียก ผะรัว ผะรัว ผะรัวแทน555
แต่อำนาจสิทธิขาดมันอยู่ที่ชะนีป่าซะที่ไหนครับ
มันอยู่ที่ผมต่างหาก
แยสสส ออ โนว เท่านั้นครับ
พวกชะนี ถึงจะมีสิทธิได้เห็นเบน555
เห็นไหมครับผู้อ่านที่รักทั้งหลาย
ความสวยมันมีอำนาจขนาดนี้เหรอครับ ....เพราะความสวยคือคุณ
หรือ รอลีอัล คุณค่าที่สวยคู่ควร555555555แคร๊ก แคร๊กๆ
นอกจากจะสะกดชายให้อยู่ใต้อำนาจได้แล้ว
ยังทำให้เกิดความสมดุลย์ของประชากร ชาย หญิงบนโลกนี้ได้ด้วยครับ
ยังไงนะเหรอ ถ้าหน้าเงือกก็หยุดการเป็นแม่พันธุ์เสียเถอะ
ไม่ต้องไปพบเจอผู้ชายให้เจ็บช้ำใจ
ความโชคร้ายมันจะไปตกอยุ่กับรุ่นลูกหลานนะสิครับ555
เห็นไหม ผมดีแค่ไหน
ห่วงแม้กระทั้ง ประชากรของโลกในรุ่นต่อ ๆ ไป
ว่าแล้วก็หยิบวีต้าร์ส่งให้เพื่อนแดรกอย่างทั่วถึง ทั้งคัน
*
*
*
*
*
*
*
คุณปอร์ถึงบ้านหรือยังครับ
สองตาผมจ้องมองยังมือถือ หลังจากที่มันแสดงผลแล้ว
แต่มันไม่ใช่แค่สายตาผมคนเดียวหรอกครับ5555
อีกหลายคู่ที่มองมา
แต่เรื่องอะไร คนเหล่านั้นจะได้รับสารรัก อุ๊ย ข้อความต่างหาก
ผมเข้าสู่โหมด ตอบกลับทันทีครับ
และส่งมันกลับอย่างรวดเร็ว
คืนนี้จะโทรไปหานะครับ
ผมอ่านข้อความอีกครั้งก่อนที่จะกระโดดลงจากรถครับ
สองเท้าก้าวเข้ามา สองตาดูให้ดี วันนี้น้องปอร์มีของฟรีมาแจกๆๆ55
เข้าคิวๆ เข้าคิวหน่อย
เพื่อนมันเจือกส่งลงที่ร้านครับ
ช่วงเย็นๆ วันหยุดลูกค้ามันจะมาซื้อของกลับไปกินที่บ้าน
จึงทำให้ มีไทยมุงกันค่อนข้างเยอะครับ
ยังกะจะมารับการแจกของฟรี55
สวยแบบผมจึงทำหน้าที่เป็นพริตตี้สาวแสนสวยทันทีครับ
เปล่าครับ เด็กเสิร์ฟมากกว่าครับ อาชีพเดิมๆที่ขาดไมได้
ไปไหน มาไหน สวยหรือโทรม ก็ต้องทำครับ
“ไส้ย่างโต๊ะหลังกลาง”
มาละครับคำสั่งแรก จากเจ้าของร้านที่หน้าตาคล้ายๆกับเด็กเสิร์ฟเช่นผม5555
ผมเดินถือจานไส้ย่าง
ความจริงก็ไม่ใช่ย่างหรอกครับ
ไส้ทอดต่างหาก
แต่ทำไมเรียกไส้ย่าง
สวยละงง ครับ555
ยิ่งเดินเข้าไป ยิ่งใกล้เข้าไป
ภาพชายที่คุ้นเคยก็ยิ่งชัดเจนครับ
ชัดเจน จนมันจะทิ่มเข้าที่ตาผมเข้าให้นะสิครับ
ลอง ไทม์ โนว ซี ผมคิดในใจ
“หวัดดีครับน้องปอร์”
เสียงทักมาจากชายๆคนนั้น
“สวัสดีครับพี่..........”
มาแล้วครับ หลังจากที่หายไปนาน
-
:z13:จิ้มคนสวย กับจองพื้นที่
ยังไม่นอนหรือครับ
เดี๋ยวไม่สวยนะครับ
เบนสู้สู้ :man1:
อรุณสวัสดิ์
ราตรีสวัสดิ์
ครับสวย :man1:
-
:z13:จิ้มคนสวย กับจองพื้นที่
ทั้งจิ้ม ทั้งจอง แล้วจะเหลือให้คนอื่นไหมนี่
555
อ้าว คิวต่อไป เชิญ
-
พี่เอก ชิมิครับ
คนที่ทักอ่ะ แกยังกินก้อยดิบอยู่ป่าวครับ
-
พี่เอก ชิมิครับ
คนที่ทักอ่ะ แกยังกินก้อยดิบอยู่ป่าวครับ
555 ไม่รู้ครับ 5555 ดูก่อนว่ามีคอนโดสร้างใหม่แถวนี้ไหม
แล้วจะมาตอบนะ
-
สวยไม่้ต้องรอแล้วคะ นาทีนี้มีหนุ่มตี๋เข้ามาในชีวิต
รวบหัวรวบหางไว้ก่อนเลยอิอิ เอ..หรือว่าหนุ่มตี๋นั่นจะเหงาจริงๆ
เลยต้องการไกด์สาวเจ้าถิ่นนำทัวร์กัน เที่ยวในไทยพร้อมศึกษาหัวจวยยย(ใจ)ไกด์สวยและเลือกได้..ไปในตัวด้วย อั๊ยย
ใครกันนะสั่งไส้ย่างงงงงงงงงงงงใช่ พ่อหนุ่มก้อยดิบรึป่าว แหม.......หายไปจากชีวิตซะนานเชียว
+1 คะ คิดฮอดดดดดดดดมวกมากกกกกกกก
-
ทั้งจิ้ม ทั้งจอง แล้วจะเหลือให้คนอื่นไหมนี่
555
อ้าว คิวต่อไป เชิญ
อยากเป็นคนแรกครับ ห้าห้าห้า :man1:
-
คิดถึงพี่ลุง
ยังไงก้อเชียร์พี่ลุงอยู่เสมอ
-
ฮู อีส ฮี คะ สวย?
-
พี่เอกชิมิคะ
แหมๆ พักนี้สวยฮอตนะคะเนี่ย
เขี่ยอีลุงทิ้งไปเลยค่ะ โทษฐานไม่ยอมติดต่อสวย ทำให้สวยต้องเหงาใจ
สวยเลือกได้ค่ะ
:L2:
-
....มีตัวเลือก ให้เลือกใหม่ ก็อย่าปิดกั้นตัวเองเลย คงไม่มีใครว่าหรอก
....เพราะการรอคอยของน้องปอร์ มันเป็นการรอคอยที่...มืดมน แถมสิ้นหวัง หรือเปล่า ก็ไม่รู้ :L2:
-
:z3:หายไปนาน . . . มาให้อยาก . . . แล้วจากไป :z10:
-
ไม่มีไอ้ลุง มันเหงานะ
:undecided: :undecided:
-
ไอ้ลุงใจร้ายเนอะ ปล่อยคนสวยให้เหงาอยู่คนเดียวได้ไง...เกลียดไอ้ลุง :m16:
-
พี่คนที่เป็นวิศวะแน่เลยอ่ะ
-
ไส้ย่างมาทายว่าเป็น พี่เอก ด้วยคน :3123:
แต่ก็คิดถึงอีลุงมันจริง ๆ เนอะเมื่อไหร่มันจะโผล่เนี้ย
-
อ้า กิ๊กเก่า :laugh:
-
คนสวยนี่นา หัวกระไดบ้านไม่แห้งนะ รับโอนลุงกอล์ฟจ๊ะ อิอิ
-
ไหงเปลี่ยนมากินไส้ย่างเสียล่ะพ่อ
:กอด1: คนสวยแน่นๆ
-
พี่เอกแน่ ๆ คับ ฟันธง!!!
^^
:กอด1: พี่ปอร์คับ :D
-
หนุ่มเบนเริ่มรุกหนักแล้ววุ้ย
-
โอ้ววว ใครหล่ะนั่นทักคนสวยฟาดอ่ะ
ว่าแต่เราจะเสียดุลย์ป่าวน้าคนสวยฟาดจ๋า o13
-
ฉันคิดถึงเธอ ยัยสวยฟาด :sad4: เป็นคนอ่านที่งานเข้าซับซ้อนซ่อนเงื่อนมาก อ่านยังไม่ทัน
แต่ขอเชียร์ ทั้งตาเบน แลพี่เอก :laugh:
-
กร๊ด ใคร ใคร ใครอะคร๊า............... :oni2: :oni2: :oni2:
-
สวัสดีครับ :man1:
-
สงสัยจะพี่เอกแน่เลยย
แล้วเมื่อไหร่พี่คนสวยจะมาต่อล่ะคร้า
อยากอ่านใจจะขาด :sad4:
-
:L2: ปอร์ สู้ๆๆ...
-
ลบไอ้ลุงบ้าใจร้ายออกจากชีวิตเลยปอร์ แล้วหาใหม่ดีกว่า
-
เค้าคนนั้นคือ............
ลุงมาเก็บแชร์คนสวย? :laugh:
-
:man1:
-
วันนี้สวยไม่มาหรือครับ
ฝันดีครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอ :man1:
-
สวย เมื่อไรจะมาต่ออะ :z3:
-
เป็นกำลังใจใหัเสมอครับ
ฝันดีนะครับสวย
:man1:
-
มาทิ้งไว้แบบให้ลุ้นอีกล่ะ?????
หรือลุงจะมาเซอร์ไพร์ส ....
หรือถ้าไม่ใช่ .. จะเป็นใคร?
ไปดีก่า .... :o12:
แล้วจะมารอตอนต่อไปน่ะ
-
สวยหาย
ฝันดีครับ :man1:
-
แต่ทำไมเรียกไส้ย่าง
สวยละงง ครับ555
ยิ่งเดินเข้าไป ยิ่งใกล้เข้าไป
ภาพชายที่คุ้นเคยก็ยิ่งชัดเจนครับ
ชัดเจน จนมันจะทิ่มเข้าที่ตาผมเข้าให้นะสิครับ
ลอง ไทม์ โนว ซี ผมคิดในใจ
“หวัดดีครับน้องปอร์”
เสียงทักมาจากชายๆคนนั้น
“สวัสดีครับพี่..........”
***********9***********
“สวัสดีครับพี่นพ” ผมทักพี่นพไปครับ ไหว้ยังไม่ได้ เพราะมือยังถือของ
หลังจากที่วางจานลงบนโต๊ะให้ลูกค้าแล้ว
ผมจึงได้ไหว้พี่นพจริงๆ
พี่นพไหว้ตอบ อดีตนางงาม เอ้ย
อดีตน้องสะใภ้อย่างผม5555555
“ทำไมมาถึงนี่ได้ครับ พี่นพ” สวยเปิดประเด็น
“พอดีพี่ผ่านมาทำธุระแถวนี้ครับ เลยแวะมา เผื่อเจอน้องปอร์”
“ครับ พี่นพสบายดีนะครับ”
“สบายดีครับ แต่ช่วงนี้ยังคงเดินทางบ่อยเหมือนเดิม”
“อ๋อครับ ดูแลตัวเองด้วยละกัน” ผมพูดพร้อมหย่อนก้นลงเก้าอี้ข้างๆพี่นพครับ
“แล้ว เอ่อ..............”
“ครับ... ว่าไง” ผมถามขึ้นมาครับหลังจากที่พี่นพเงียบไป
เหมือนทิ้งไว้ให้ผมสงสัยว่าจะถามอะไร
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร”
“สั่งของไปหรือยังครับพี่ ”
“สั่งไปแล้วครับ ”
“งั้นรอแป็บนึงครับพี่ เดี๋ยวผมไปดูก่อนนะครับว่าได้หรือยัง”
“ครับ น้องปอร์ ขอบคุณครับ ”
ผมยิ้มให้พี่นพก่อนเดินกลับไปยังครัวครับ
ช่วงนี้ลูกค้าทยอยเข้าร้านเรื่อยๆ แต่ยังพอมีเวลานั่งคุยกับพี่นพได้ครับ
กับข้าว 2อย่างถูกยกโดยผม แน่นอนครับ
โต๊ะที่ไปส่งคือพี่นพเช่นกัน
“มาแล้วครับพี่ ขอโทษที่ให้รอครับ ”
“ขอบคุณครับ ทานด้วยกันไหมครับน้องปอร์”
“เชิญเลยครับพี่ ผมทานบ่อยแล้ว”
“ อ่อ เหรอครับ ท่าทางอร่อยนะ แล้ว..............”
พี่นพยังมีคำถามที่ไม่กล้าถามเหมือมเดิมครับ
“ครับพี่ มีอะไรจะถามผมเหรอครับ
แต่ถ้าจะถามเรื่องเดิม คำตอบก็คือคำตอบเดิมครับพี่” ผมคิดว่าผมตอบตรงประเด็นที่พี่นพอยากถาม
“ครับ” พี่นพตอบสั้นพร้อมตักของกินใส่ปาก ตามด้วยโค้ก
“คุณย่าท่านสบายดีเหรอครับพี่นพ”
“ช่วงนี้ไม่ค่อยสบายครับ บ่นอยู่บ่อยๆ”
“ฝากความคิดถึงไปถึงท่านด้วยนะครับพี่”
“ไม่ไปเยี่ยมท่านบ้างละน้องปอร์ เห็นท่านบ่นๆ ถึงเราเหมือนกันนะครับ”
“พอดี ไม่มีเวลาว่างเลยครับพี่ ฝากคิดถึงและขอโทษท่านด้วยนะครับพี่นพ”
“เรียนหนักเหรอครับ”
“เปล่าหรอกครับ ทั้งเรียนทั้งทำงาน เลยไม่มีเวลาว่าง”
“ครับ” พี่นพตอบสั้นๆ
“ป้านวล เป็นไงบ้างครับ พี่นพ”
“แกสบายดีครับ แต่ก็บ่นถึงเจ้ากอล์ฟ กับน้องปอร์บ่อยมาก”
“ฝากบอก แกด้วยนะครับว่าผมสบายดี คิดถึงเหมือนกัน”
“ครับ เดี๋ยวพี่บอกให้”
ผมคุยกับพี่นพสักพักจึงขอตัวไปดูแลลูกค้าโต๊ะอืนด้วย
แต่ก็แวะเข้ามาหาแกอยู่บ่อยๆครับ
จนพี่นพทานเสร็จก็กลับบ้านไป
ผมทำงานที่ร้านสักพักครับ จึงเดินเข้าบ้าน
ด้วยหัวใจหวิวๆ เพราะมีอะไรมาสะกิดมันให้รู้สึกแบบนี้
บ้านกับร้านห่างกันนิดเดียว
แต่ทำไม ระยะทางมันยืดออกไปเรื่อยๆแบบนี้
*
*
*
ผมหยิบผ้าขนหนูที่พาดไว้ราวในห้องน้ำครับหลังจากอาบน้ำเสร็จ
สองขาก้าวออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เนื้อตัวแห้งพอที่จะไม่ทำให้พื้นเลอะ
*
*
*
ส่วนสมองยังจดจ่ออยู่กับเรื่องที่เพิ่งได้รับการสะกิดจากพี่นพ
มันไม่ได้จางหายไปแม้แต่น้อย มีแต่จะเพิ่มขึ้นๆ
และแล้วผมก็ยังคงสลัดเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับผมไปไม่ได้สักที
ไม่หรอกครับ ผมไม่ร้องไห้แล้ว...หรือเปล่านะ555
แต่เท่าที่รู้ตอนนี้ยังไม่มีน้ำตา
*
*
*
“เรื่องไหนที่ยังไม่ได้ดูนะ” ผมพูดออกมาเบาๆ พร้อมทั้งสองมือกำลังหาหนังเกาหลี
ที่เพื่อนๆจากที่ทำงาน เอามาฝากครับ
บังคับให้มันไรท์มาให้มากกว่า555
ทีละเรื่องๆ ทีละแผ่น
เชื่อเถอะครับ ถึงสายตาผมจะจดจ่ออยู่ที่แผ่นซีดีเกาหลีนั้น
แต่มันก็เป็นเพียงแค่การมองเท่านั้นครับ
แต่เมื่อการรับรู้ไม่ใช่ในสิ่งที่เห็น
ภาพต่างๆยังคงเวียนเข้ามาหาผมอยู่แบบนั้น
แต่มีสิ่งที่ทำให้ผมหยุดความคิดต่างๆได้นั้น
มันกับเป็นแผ่นซีดีที่หุ้มด้วยซองพลาสติกสีฟ้าๆ
ไม่มีหน้าปก ไม่มีอะไรน่าสนใจแม้แต่น้อย
แต่...... แต่ที่เรียกร้องความสนใจจากผมได้คือข้อความสั้นๆ
ที่เขียนด้วยตัวหนังสือสีดำบนแผ่นซีดีนั่น
ที่ที่เคยเป็นของผม...........
ข้อความสั้นๆๆ
แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้น ในที่แห่งนี้มันไม่ได้สั้นเหมือนข้อความที่ผมเขียนไว้เลย
ผมสอดแผ่นซีดีนั่น เข้าเครื่องเล่นที่อยู่ปลายเตียงผมช้าๆ
หน้าจอทีวียังเป็นสีฟ้าๆ
ผมนั่งอยู่หน้าจอทีวีนั่น ในมือกำรีโมทไว้แน่นๆ
ภาพแรกที่ที่ปรากฏบนจอทีวี
คือประตูบานใหญ่ๆที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี
มันถูกเปิดออกพร้อมๆ กัน เหมือนในหนังครับ
เผยให้เห็นบรรยากาศภายในห้อง
ผมยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
หน้าแหงนดูเจ้าทีวีนั่น
สายตายังมองที่จอทีวีนั่น
ถึงผมจะถ่ายมันไว้เอง น้อยครั้งที่จะเปิดดู
เพราะอะไรเหรอครับ
มันเจ็บปวดเกินกว่าที่อดีตนางสาวไทยอย่างผมจะรับมันได้
เหมือนกับการที่ต้องสละตำแหน่งให้ใครคนใหม่ยังไงยังงั้น
ภาพในจอทีวียังแพลนไปเรื่อยๆ
ที่นอน
หมอน
ผมเคยใช้มันหนุน ข้าง ๆ ใครบางคน
ผ้าห่มกองๆอยู่ตรงกลาง ผืนที่ผมเคยใช้ห่มกาย เวลานอนข้างๆใครบางคน
โคมไฟ ที่ๆผมปิดมันทุกครั้งก่อนที่จะอยู่ในอ้อมกอดของใครคนนั้น
ดอกกุหลาบแห้งๆบนแจกัน ที่เราเก็บมาจากสวนหลังบ้าน
สร้อยข้อมือ เส้นนั้น
แหวน วงที่คุณย่าซื้อให้
หน้าต่าง
ที่เปิดรับลมที่ไม่มีวัน และคืนที่ปิด
ภาพที่ผมเคยคุ้นตา มันกลับมาหาผมอีกครั้ง
ภาพที่ผม และใครคนนั้นถ่ายร่วมกันบนฝาผนัง
หัวหิน
สุพรรณบุรี
เสม็ด
ทำให้ผมคิดถึงทุกที่ๆผมเคยไปกับคนๆนั้น
ผมเลื่อนมืออีกข้างขึ้นไปลูบบนจอทีวีนั่น
ครับ ผมสัมผัสมันได้นะ ผมสัมผัสมันได้
แต่เป็นแค่ภาพเคลื่อนไหวผ่านจอทีวีเท่านั้น
นานแค่ไหนแล้ว ที่ผมไม่ได้กลับไปที่ๆเคยเป็นของผม
นานแค่ไหนแล้วที่ผมลืมไปว่าที่ตรงนี้
มันสร้างเรื่องราวในชีวิตของผมเอาไว้
ที่ๆคนๆนั้น ทำให้ผมได้รู้ว่า มันเป็นที่ๆของเราสองคนจริงๆ
แต่มันเป็นอดีตไปแล้ว
มันเป็นความหลัง
มือผมยังคงวางอยู่บนจอทีวีเช่นเดิม
*
*
*
ภาพในทีวียังคงทำให้ผมคิดถึงที่ๆเป็นของเรา..ไม่สิ
ที่ๆเคยเป็นของเรามากกว่า
รีโมทในมือถูกผมกำไว้แน่นนานแค่ไหนไม่รู้
รู้แต่ว่าตอนนี้ผมเริ่มเจ็บมือแล้ว
จอทีวีเปลี่ยนเป็นสีฟ้าอีกครั้ง
ทำไมนะ
ทำไมมันไม่บอกว่าใครเป็นคนกำกับ
ใครนักแสดงนำ
ใครทิ้งใคร
ใครคือตัวประกอบ
หรือถ่ายที่ไหน
ใครคือคนที่รอ
หรือ
เกิดขึ้นจริงกับชีวิตใครหรือเปล่า
เหมือนกับหนังเรื่องอื่นๆ….. ล่ะครับ
แต่สิ่งที่มันบอกผมคือ มันจบแล้ว
ทั้งวีดีโอ และเรื่องของเรา
*
*
*
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง
ภาพที่เพิ่งฉายไปเมื่อกี้มันฉายอีกครั้ง
ที่นอน หมอน โคมไฟ ยังเป็นอันเดิม
ผมจำไม่ได้ครับ ว่าประตูบานเดิม มันถูกเปิดอีกกี่ครั้ง
แต่ทุกครั้งที่มันเปิดออก ผมยังรู้สึกดีๆกับเรื่องราวที่ทำให้ผมยิ้ม
แต่ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะทำให้ผมเจ็บแค่ไหนก็ตาม
ทำไมนะ ทำไมความรู้สึกที่ทำให้เราเสียใจ
เราไม่สามารถลบมันไปได้ง่าย ๆนะ
ถ้าทำแบบนั้นได้ ผมคงไม่ต้องเจ็บอยู่แบบนี้
*
*
*
*
ประตูบานเดิมถูกเปิดออกอีกครั้งแต่ตอนนี้เปิดด้วยมือผม
มันไม่ต่างจากภาพที่ผมเห็นวีดีโอเลยแม้แต่น้อย
ผมแทรกตัวผ่านประตูบานเดิมที่2ปีที่ผ่านมา
บานที่ผมเปิดมันทุกวัน
ผ้าปูที่นอนอันกว้างๆอันเดิมที่ผมเพิ่งเห็นในทีวี
มันกับไม่ใช่อันเดิม มันไม่ได้กองอยู่เหมือนเพิ่งผ่านการใช้เหมือนในทีวี
มันถูกเปลี่ยนอันใหม่แล้ว
มันจะดีแค่ไหนนะ
ถ้ามันจะเป็นแบบเดิม ๆ อันเดิมเหมือนที่ผมเปิดดูเมื่อคืนที่ผ่านมา
ผมเดินเข้าไปยังข้างที่ผมเคยนอนช้าๆ
พื้นห้องยังสะอาดเหมือนมีคนอยู่
โคมไฟนั่น ไม่มีฝุ่นมาเกาะแม้แต่นิดเดียว
ผมนั่งลงทับผ้าห่มที่ปูทับที่นอนอีกทีครับ
ความนุ่มของมันคือสิ่งที่ผมสัมผัสได้
ผมลูบไปยังอีกฟากที่มันว่างเปล่า ไม่มีใครนั่งข้างๆผม
ความว่างเปล่า คือสิ่งที่ผมสัมผัสมันได้ครับ
ภาพที่ผมเพิ่งเห็นในทีวี ยังคงเรียงรายอยู่บนผนังเช่นเดิม
ผมเดินไปช้าๆๆ มือลูบยังรูปเหล่านั้น
*
*
*
*
*
เวลายังคงเดินไปข้างหน้าสวนทางกับความรู้สึกผมในตอนนี้
*
*
*
หน้าต่าง หน้าต่างที่เคยเปิดรับลม
ยังเหมือนในทีวีวันก่อนที่ผมดู
*
*
*
ดอกไม้หลายดอกบนเจกัน
ตอนนี้ใบแห้งๆของมันล่วงลงมากองบนโต๊ะแล้ว
ผมหยิบมันขึ้นมาทีละใบๆ ไว้ในมือ
พยายามติดมันไว้เหมือนเดิม
ทีละใบๆ แต่ยังไงมันก็ยังหล่นลงบนโต๊ะเหมือนเดิม
สร้อยข้อมือถูกสวมอีกครั้งบนข้อมมือผม
รวมทั้งแหวนวงนั้นด้วย
นานแค่ไหนแล้วที่มันถูกวางไว้แบบนี้
ความรู้สึกนั้นกลับมาอีกครั้ง
และอีกไม่กี่นาที มันก็กลับไปอยู่แบบเดิมที่มันเคยอยู่
ตลอดระยะเวลา2ปี ที่ผ่านมา คือวางบนโต๊ะเช่นเดิม
*
*
*
ผมกลับมานั่งในที่ๆใครเคยนอนอีกครั้ง
นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้สัมผัสทับบนรอยของใครคนนั้น
นานแค่ไหนแล้วที่ความอบอุ่นจากเจ้าของที่นอนข้างนี้มันหายไปจากชีวิตผม
นานแค่ไหนแล้ว ที่นายไม่ติดต่อมา
และนานแค่ไหนแล้วที่นายพยายามออกไปจากชีวิตใครคนนึงเช่นผม
*
*
*
*
“ปอร์ ปอร์จ๊ะ” เสียงเรียกข้างๆหูผม
ทำผมตื่นขึ้นมา
“ครับ ป้านวล” ผมตอบกลับหลังจากที่ผมลืมตา
“ หายมานานเลยนะ คุณย่าให้มาตาม”
“พอดีหลับไปครับป้า โทษทีครับ”
“ข้าวเย็นเสร็จแล้วค่ะ”
“เดี๋ยวผมตามลงไปนะครับป้า”
“จ้า”
ผมดูเวลาอีกครั้งบนข้อมมือของผม
ทำให้ผมรู้ว่าผมเผลอหลับไปเกือบ20นาทีได้ครับ
แต่เชื่อไหมครับ แม้แต่ในฝันมันยังว่างเปล่าเลย
ผมเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ
แล้วตามป้านวลลงไปทันทีครับ
แล้วประตูบานที่ผมเปิดกับมือไม่ถึง1ชั่วโมงที่ผ่านมา
บานที่เป็นประตูคอยเปิดรับเรื่องราวของเราสองคน
ตอนนี้มันถูกปิดด้วยมือผมอีกครั้ง
http://www.youtube.com/v/C_eUFlXHv44&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
มาต่อแล้วจ้า สวยมาแล้ว
-
:เฮ้อ: พี่นพกลับมาจุดประกายตอกย้ำความทรงจำอีกแล้วสินะ
ทำไมพี่ไม่พูดอะไรออกมาตรงๆเลยล่ะ รู้อะไรบ้างเหรอ
หรือว่าไม่อยากรับรู้ไม่อยากบอกอะไรเลย...ให้ตายสิ
สองปีกับความรักของคนหนึ่งคู่พี่เห็นเป็นเรื่องปกติ
ที่มีพบก็ต้องมีพรากเหรอ.........
บรรยายให้เห็นภาพเป็นฉากๆต่อฉากมากๆ สะเืทือนหัวใจดวงน้อยๆ
ของคนอ่านเหลือเกิน :o7: :dont2:
ทั้งภาพ ทั้งสิ่งที่มือเราสัมผัสและลากผ่าน :เฮ้อ: จะให้ลืมได้อย่างไรล่ะ
ก็ในเมื่อทุกๆอย่างก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม ...อิลุงแกไม่กลับมาตุภูมิเลยเรอะ
สงสัยจิงๆๆ คุณย่าท่านไม่อยากก้าวก่ายสิ่งที่หลานตัดสินใจแล้วชิมิ
คนนึงยังจมอยู่กับความรัก อดีต และภาพความทรงจำที่สวยงาม
แต่อีกคนล่ะ คิดยังไง............ :m15: :m15:
เพลงกับเนื้อหา บีบหัวใจเหลือเกิน เศร้าไม่ไหวจะเคลียร์
+1 คะสวยไม่สร่าง
-
พี่ปอร์อย่าลืมพี่กอล์ฟนะคะ
พี่กอล์ฟเค้าอาจมีเหตุผลบางอย่างที่ไม่ได้ติดต่อมา
พี่ปอร์อย่าลืมพี่ลุงนะ :m15:
เป็นกำลังใจให้พี่ปอร์
-
...มันก็แค่..ความทรงจำเดิมๆๆและดีๆๆ..มั้ง
...ใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง ไม่รู้น้องกอล์ฟคิดยังไง จะเอายังไง กับคนที่..รอคอย
...ยังไงก็อย่าลืมมาเล่า ด้วยล่ะว่าการรอคอยครั้งนี้ ผลิดอกออกผล หรือ..เป็นหมัน
...ทำไมนะ ระยะเวลาที่น้องปอร์รอคอย นี่ถึงได้..มั่นคงนัก
...ถ้ามัน..ผลิดอกออกผลในอนาคต น้องปอร์จะเป็นคนที่มี..คุณค่าที่สุด
...แต่ถ้าการรอคอย มันทำให้น้องปอร์ ต้องสูญเสีย..เวลา และ ความสุขที่น้องปอร์พึงมีพึง ก็...เศร้า :เฮ้อ:
-
เรื่องก็เศร้า...เพลงยังเศร้าได้อีก :o12:
นู๋ไม่รู้ว่าพี่คนสวยผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ไงนะคระ
แต่ถ้าเป็นนู๋...ตาย ตานแน่ๆๆ ไม่อดทนถึงขนาดนี้หรอก :sad4:
อะไรที่เป็นความทรงจำดีๆ แต่บางทีก็อยากลืมไปบ้างเหมือนกัน
อุ๊ยยย เศร้าเกิ๊น
+1 ขอบคุณพี่คนสวยคร้า :L2:
-
:กอด1:
เศร้า....
เป็นกำลังใจให้สวยนะจ้ะ
-
ทำไมลุงถึงทำอะไรไม่ชัดเจนนะ
-
พี่นพอมอะไรอยู่คายออกมานะ :serius2:
-
:serius2: :serius2:
:m15: :m15: :m15:
-
เพลง :sad4:
เป็นกำลังใจให้เสมอ
:man1:
-
วันเวลาที่ผ่านมา ทำไมมันนานแบบนี้ :monkeysad:
2 ปีผ่านไปแล้ว อีกไม่นานเขาคนนั้นก็ใกล้จะกลับมาแล้ว
แล้วทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นเหมอืนเดิม....ช่ายม้ายยยยยยยยยย
-
:monkeysad:
อิลุงหายไปกับกลีบเมฆจริงๆ
ไม่ติดต่อกลับมาเลย
เขาเรียกว่าคนรักกันเหรอ :z3:
สวยมั่นคงจริงๆเลย :กอด1:
เป็นกำลังใจให้สวย
-
อยากให้ปอร์ลองหาคนอื่นดูบ้างเผื่อจะลบเลือนความเศร้า ความเหงาออกไปได้บ้าง ไม่ได้หมายถึงให้คนใหม่มาแทนที่ลุง แต่ปอร์น่าจะมีโอกาสสร้างความทรงจำใหม่ๆ กับคนอื่นๆ บ้าง
-
อ่าน....
แล้วก็ฟังเพลงไปด้วย...
สุดยอดของความบีบคั้นมากๆ
มันเป็นความสุข ปนกับความเศร้า และ ความเหงา อย่างล้ำลึก
จนทำให้ไม่สามารถ แยกออกได้ ว่า
ระหว่าง...
ความสุขในวันวาน
ความเศร้าเมื่อจากกัน
ความเหงาในวันนี้
ความรู้สึกอย่างไหนมันเข้มข้นมากกว่ากันเลยทีเดียว...
แหะๆ พออ่านตอนนี้แล้วรู้สึกแบบนี้จริงๆนะเนี่ย :o12:
-
ทำไมเค้าใจร้ายกับสวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
อิลุง หายไปไหนยะ
ปล่อยให้สุดสวยเศร้า
มันน่านัก :z6: :z6:
-
ทุกอย่างก็เป็นเรื่องของเวลานั่นแหละครับเน๊อะ
-
ฝันดีครับสวย :man1:
-
:m15: เป็นเพื่อนสวย...ไอ้ลุงโคตรใจร้ายเลย อยาก :z6: ไอ้ลุง
-
น้องปอร์ ทำไมมันเศร้าแบบนี้ :m15: :monkeysad:
เดินไปข้างหน้าเถอะนะ..... :กอด1:
-
:sad4: อ่านแล้วก็เครียด ทำไมลุงหายไปไม่ติดต่อคนสวยฟาดกลับมาเลย
:L2: เป็นกำลังใจให้คนสวยฟาดนะจ๊ะ
-
:monkeysad: :sad11: :m15:
-
เก็บความทรงจำดีๆเอาไว้นะจ๊ะคนสวย
จะเริ่มต้นใหม่หรือจะรอใครบางคน คิดให้ดีๆนะ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้เสมอ
-
สงสารปอร์
-
ผมเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ
แล้วตามป้านวลลงไปทันทีครับ
แล้วประตูบานที่ผมเปิดกับมือไม่ถึง1ชั่วโมงที่ผ่านมา
บานที่เป็นประตูคอยเปิดรับเรื่องราวของเราสองคน
ตอนนี้มันถูกปิดด้วยมือผมอีกครั้ง
*********10**********
หลังจากนั้นปิดประตูแห่งความทรงจำอันเลวร้ายแล้ว
ผมทานมื้อเย็นกับคุณย่าจนถึง3ทุ่มครับ จึงขอตัวกลับ
ผมใช้เวลาไม่นานก็ถึงบ้านครับเพราะรถไม่ติดแล้ว
คุณย่าท่านดูแก่ขึ้นมากครับ
แต่ยังเป็นคุณย่าที่ใจดีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
นับวันมีแต่จะมากขึ้นด้วยซ้ำ
ถึงผมจะออกจากบ้านทรายทองท่านมานาน
แต่ความรักที่ท่านมีให้ผม ไม่ทำให้มันน้อยลงเลยครับ
เพราะทุกครั้งที่ท่านเรียกผมยังเป็นพจมาน เอ้ย
ท่านยังใช้คำว่าลูกตลอดเวลา
หรือไม่ก็หลาน
ความรักที่ได้รับมาครั้งนี้ ถ้าไม่สิ้นชีพ
ดิแซ้น... ขอชดใช้ชาติหน้า555
ท่านเล่าต่อว่า ช่วงนี้สุขภาพของท่านไม่ค่อยจะดีเท่าไรครับ
นับวันมีแต่จะแย่ลงตามประสาคนแก่
ดีที่ยังมีป้านวลสุดสวยคอยดูและ
พี่นพมาบ่อยขึ้น
รวมทั้งป๊ากับม๊า ก็มาบ่อยขึ้นเช่นกันครับ
แต่คนที่ท่านลืมเล่าให้ผมฟังกับเป็นใครคนนั้น
ในเมื่อท่านไม่เล่า
แล้วสวยจะถามได้เยี่ยงไร
ถึงแม้ระหว่างการสนทนาจะลุ้นอยู่ตลอดเวลาว่า ท่านจะเล่าไหม ท่านจะเล่าไหม
จนแล้วจนรอด ก็ลุ้นไม่ขึ้นเสียที
กลับบ้านเท่านั้นคือสิ่งที่สวยคู่ควร
*
*
ผมกลับถึงบ้านเวลา3 ทุ่ม กว่าๆครับ
อินเตอร์เน็ตเป็นสิ่งแรกที่ผมเลือกเปิด หลังจากประตู555
เพื่อการใดเหรอครับ ไม่ต้องบอก
หลายคนคงพอจะเดาออก
*
*
*
ไม่มีข้อความถึงคุณ
ไม่มี เลย
ไม่มีแม้แต่ จากแม่ของคุณเอง
ไม่มี
ขอย้ำว่าไม่มี จริงๆ (เลียนแบบบริดจิด โจน ดายอารี่)
ผมปิดหน้าต่างฮอทเมล์ทิ้งครับ
หลังจากที่รู้ว่า มันยังคงเป็นอะไรที่ว่างเปล่าเหมือนเช่นทุกวัน
ความจริงก็เปิดที่ทำงานอยู่ก่อนแล้วละครับ
ที่บ้านกับที่ทำงานไม่ต่างกันเลย แม้แต่น้อย
Hello Por
หน้าจอผมเด้งขึ้นพร้อมไฟกระพริบสีส้มด้านล่างของขอบจอ
ผมเลื่อนเม้าท์ไปคลิ๊ก เป็นกิริยาตอบสนองชนิดหนึ่ง
เบน
คือ สิ่งที่ผมรอคอยมาแสนนาน………..แต่ เหรอ?
Hi ben
เบนส่งรอยยิ้มที่โชว์ฟันทั้ง38ซี่ให้ผม555
ถึงฟันจะเยอะขนาดนี้ มันก็ยังน่ารักกว่า
หนุ่มใหญ่ชาวอังกฤษส่งมาให้เป็น 100 เท่า
“ยังไม่กลับบ้านเหรอครับ” ผมเลือกเปิดประเด็นก่อน
เป็นการเชื้อเชิญผู้ชาย และให้ท่าแต่พองาม
“ยัง ครับ รอเพื่อน”
“ครับ ”
“แล้วคุณปอร์ละครับ” เบนถาม
“อยู่บ้านครับ เพิ่งถึงบ้าน”
“ไปไหนมาครับ ทำไมกลับบ้านช้าจัง”
“ไปทำธุระมาครับ” ผมตอบ
“ครับ” เบนตอบสั้น
แล้วเบนก็ทิ้งข้อความสั้น ๆว่า
“คืนนี้จะโทรหา”
แล้วก็หายไป
โดยที่ไม่เปิดโอกาศให้ผมได้อนุญาตว่าได้ หรือ ไม่ได้เลย แม้แต่น้อย
ตอนนี้มีความสวยเหลือเฟือแค่ไหน ก็เลือกไม่ได้ครับ
ทางเดียวที่ทำได้ก็คือ ปิดมือถือ5555
แหม คนอ่านคงจะหาว่าผมบ้าไปแล้ว
ไม่หรอกครับ ผมก็ทำไรไปเรื่อย ๆ
หลังจากนั้นครับ
การบ้านออกจะแยะ
ส่วนงานไม่ต้องเอามาทำที่บ้านครับ มันดีเยี่ยงนี้นี่เอง
“ Por” หน้าจอเป็นไฟกระพริบส้มๆ อีกครั้ง
หลังจากที่ผมเดิมออกมาจากห้องน้ำ
ตายแล้ว อะไรจะ ฮอท ออนเดอะบีช
เอ้ย ฮอท ออนเดอะ MSN ขนาดนี้ ครับ
พอเปิดผ้าเข้าไปดูเนื้อใน555
เปล่าครับ ผมเปิดm อีกครั้ง
จ๊าก ผมโดนเขย่าหน้าจอไปเป็น10 ครั้งเลยเหรอนี่
รอยร้าวของมอนิเตอร์มีให้เห็นเล็ก ๆ คงได้เวลาต้องอเปลี่ยนใหม่แล้ว ร้านไหนดีนะ55
“พอล ยู แด้ ?”
นิ้วชี้ผมเล็งไปที่คีย์บอร์ด แถวที่2 นับจากบน
และปุ่นที่ 7 ใช่ครับ นับมาจากซ้าย ตัว I
*
*
*
55555 ตัว Y ต่างหากครับ
“yes” ผมตอบสั้น ๆ
“คุณได้คุยกับเบนไหมครับ ”
“ครับ”คำตอบสั้นๆ เป็นการยืนยัน
“D”
“เบนบอกจะโทรหาคืนนี้”
“โอ้ว ลี่อะหลี”
“แยส”
“ เอ็น จอย ยัว แฮ้บ พี้ ไทม์ Bye”
แล้วร็อบก็หายไปทิ้งไว้แค่อาการงวยงงสงกะสัย
ผมพยายามเขย่าหน้าจอไปเป็น8ล้านรอบก็ไม่ได้รับการติดต่อจากพ่อคิวปิ๊ดร่างอ้วนๆ
สัญชาติอายลิช แม้แต่น้อย
ชิส์ กรูจะบล๊อกมึง555
*
*
http://www.youtube.com/v/kNKxjO6TXM0&hl=en_US&fs=1&
(กดฟังประกอบ)
*
*
*
ธรรมดาครับมีคนบอกว่าจะโทรมา
ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ต้องรอทั้งนั้นครับ
ยกเว้นผม555
เพราะผมไม่เลือกที่จะรออย่างเดียวครับ
อย่างน้อย ผมก็เลือกที่จะอยู่ในห้องนอนของผมกับชายหนุ่มรูปงามอีกคน
555 คนอ่านคงจะอิจฉาผมนะครับ
ว่าสวยเลือกได้จริงๆๆ
แน่ละ คนมันสวย ทำยังไงก็สวย ท่านอนดูซีรี่ เกาหลียังสวย55
ผู้ชายที่อยู่ในห้องกับผมตอนนี้ปากแดงน่าจูบเป็นที่สุด
เขาอยู่ในชุดสูทยาวลงไปถึงเกือบเข่า
ผมสั้น
จมูกโก่งเป็นสัน
กำลังขึ้นลิฟส์ ที่ตึกโซล ทาวเวอร์ 5555555555 ที่โคเรีย
ส่วนผมเหรอ นอนรออยู่ที่ตึกโซล ทาวเวอร์แถวๆ ฝั่งธน55
คงมีวันได้เจอกันหรอกนะยะ
ตอนนี้เป็นตอนที่กำลังเข้มข้นเชียวละครับ
สำหรับซีรี่เกาหลีเรื่องมายเกิร์ล
เพราะ ผมดูถึงตอนท้ายๆๆแล้ว
ตอนที่ความจริงปรากฏ ปู่ของพระเอกรู้แล้วว่าหลานสาวคือตัวปลอม
ใช่ครับคุณปู่ หลายสาวตัวจริงอยู่ที่เมืองไทย
ไม่ใช่ นังลี ดาคร่ะ
แต่เป็นนังปอร์ สวยๆ อยู่ที่เมืองไทยคระ
ปู่คระ ตรบมันเลย มันกล้าดียังไงมารวมหัวกับพระเอก หลอกผู้ใหญ่
ส่วนพี่ ลีดองสวยให้อภัยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เพราะฉะนั้นนังลี ดา หล่อนคือจุดอ่อน มาหยิบวีตาร์ไป1 ขวด
แล้วเลือกที่จะตายซะ ว่าท่าไหนดี555
ผมบ้าไหมครับคนอ่าน5555 ขอบคุณครับที่ชม
พร้อมด้วยเสียงปรบมือ อย่าเกรียวกราว 3แปะ
ทา ดี แดพ ทา ดี แดพ ทา ดี แดพ แท๊พ (เสียงเพลงประกอบซีรีส์ มายเกิร์ล คงจำกันได้)
ตายแล้ว เสียงในซีรี่ส์ กับเสียงริงโทนของสวย
ช่างตรงกันอะไรขนาดนี้
แยกไม่ออกเลย ว่าใครโคเรีย จริงๆ ไหนโคเรียหลอก ๆ
กว่าจะรู้ว่ามีชายในฝันโทรหา ก็ปาเข้าไป 3 มิสคอลแล้วครับคนอ่าน
นี่ล่ะครับคือผลของการดูเกาหลีครับ
ไปถ้ำกระบอกก็ออกไม่ได้ครับ เพราะมันติดยิ่งกว่าเหล้า 40ดีกรี
ถ้าท่านอยากออกจริงๆๆ นี่เลยครับ เชิญทางนี้
หยิบวีตาร์1 ขวด ตามน้องลีดา ออกทางประตูได้เลยครับ
ออกได้แน่นอน เพราะนี่คือประตู.............มุกกรูจะแป๊กไหมนะ55
ถ้าออกไม่ได้จริงๆ ก็หน้าต่างครับ5555555
พร้อมวีต้าร์2 ขวด ออกได้ แถมตายครับ
ครับ.. ถึงไม่ใช่ รถไฟขบวนสุดท้าย สำหรับผมแล้ว
เอาอีกแล้วมัน ผู้อ่านคงคิดแบบนี้ใช่ไหมครับ
ประตูก็แล้ว หน้าต่างก็แล้ว มันจะเอาอะไรมาพูดอีก55
ครับใช่ครับ
ถึงจะไม่ใช่รถไฟขบวนสุดท้าย
เมื่อมัน โทรมาเป็นครั้งที่ 4 หล่อ หรือไม่หล่อ
ผมก็ต้องรับแล้วสิ เหมือนภาพบังคับยังไงยังงั้น
ทา ดี แดพ ทา ดี แดพ ทา ดี แดพ แท๊พ
ดังขึ้นอีกครั้งครับ คราวนี้ดังแค่ แทพ เดียว มันก็ไม่มีโอกาสที่จะแทพ ที่ 2 แล้ว
“สวัสดีครับ คุณ ปอร์”
“สวัสดีครับ คุณเบน”
*
ช่วงนี้คือช่วงแห่งการประสานเสียงของลมหายใจครับ
ต่างคนต่างหยั่งเชิง ว่าต่อไปจะเป็นอะไร
ใคร จะพูดก่อน 555
“คุณปอร์ทำไรอยู่ครับ”
“รอเบนโทรมาครับ”สวนทันที
ในใจอยากจะบอกไปครับ ดูแฟนคนใหม่อยู่ 555
แต่กลัวเบนจะเสียใจ
เลยต้องบอกความจริงไป
แต่ก็รอจริงอะครับ ใช่ไหม บอกความจริงไปครับ แต่ครึ่งเดี๋ยวไม่ผิดจรรยาบรรณนางฟ้า55
“ดีจัง”
“ดียังไงครับ” ผมถามไปด้วยความอยากรู้ ปนแกล้งโง่
“ดี ที่คุณปอร์รอ”
น้อยๆ หน่อย กรู มีลีดอง รอเป็นเพื่อนยะ5555 ผมพูดในใจ
“ปอร์”
เสียงประสานระหว่างลมหายใจมาอีกแล้ว
สวยละหวั่นจริงๆครับ กับการเรียกชื่อ สั้นๆ แบบนี้
มันทำให้เราคิดได้เป็น100อย่าง1000 แบบเชียว
แต่ที่หวั่นที่สุดคือ กลัวเบนบอกรัก55
“ครับ”
“พอดีผมจะกลับไต้หวัน”
ตายแล้วววววววววว อกอีแป้นแล่นลึก ขนาดเท่าตึก20ชั้นในแนวดิ่ง55
มึงมาเร็วเคมเร็ว ไปเร็วจริงนะ ไอ้เบน
นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่มึงอยากบอกกรู
ถึงตอนนี้ผมอยากจะโยนความสวยของตัวเองทิ้งไปให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
มีไว้เพื่ออะไร ถ้ามันมัดใจชายคนไหนไม่ได้เลยสักคน555
ใครอยากได้บ้างpm มาครับ จะแบ่งเป็นกอง ๆ แล้วส่งไปทางอีเมล์ให้
ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ได้หรอกครับ นอกจากเงียบ และก็เงียบ
น้ำตาปริ่มๆๆ จะไหลออกมาอยู่ทนโท่
ทำไมนะ ทำไม
โอ้ มาย บุ๊ดด้า ทำไมชีวิตสวยต้องเจอแต่ความขมขื่น
และการลาจากด้วยนะ
-
:z13:
รักคุณย่าจัง แต่คุณย่าก็คงรักหลานทั้งสองไม่ต่างชิมิคะ ปล่อยให้เป็นเรื่องของเด็กๆไป
สะใภ้บ้านทรายทอง ..........เว้นวรรคทางความรักมาเป็น พีอาร์หนังเกาหลี :m20: จะฮาไปไหนเคอะไม่ไหว
จะเคลียร์
ส่วนพ่อเบนนนนนนนนโทมาทำเสียงหงอยๆ จะไปแล้วไปเลยรึคะ แหม........มายังไม่ทันข้าวเปลือกเป็นข้าวสุกเลยนะคะ
อารมณ์เสีย..... :a14:
+1 คะ
-
ทำไมชีวิตสวยต้องเจอแต่ความขมขื่น
และการลาจากด้วยนะ
:sad4:
สู้สู้นะครับ แต่ก็มีฮาอ่านไปยิ้มไป
เป็นกำลังใจให้นะครับ
ฝันดีครับ ปอร์ (อิอิ) :man1:
-
ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีกแล้ว
สงสารจังเลยยย...ขอเบนติดเครื่องไปลงไต้หวันแล้วต่อไปเกาหลีหาลีดองแฟนใหม่ก็ได้นิ :z1:
เฮ้อออ แล้วอิตาเบนจะชวนพี่ไปด้วยอีกป่าว
หรือว่าจะบอกให้รอ...หรือจะอะไรยังไง :z2:
+1 รอคนสวยมาต่อจร้า :L2:
-
กอดแน่นๆ :กอด1:
-
:กอด1:มากอดสวยด้วยคน
-
ชายหนุ่มแม้นจากไป....
แต่ความสวยไซร์อยู่ยง... :laugh:
-
greeeeeeeeeed 2 ตอนรวด
^^ โธ่เป็นพี่นพนี่เอง สงสัยกลัวคนสวยลืมน้องชาย
:เฮ้อ: แล้วเมื่อไหร่ลุงมันจะกลับมาเนี้ย เหนื่อยกับการรอแทนคนสวยจริง ๆ เลย
-
ไปแล้วไปลับหรือยังไง เอาให้เคลียร์ :o12:
-
:z3: T^T
:กอด1: พี่ปอร์
ผมยังอยู่นะคับ ^^ เป็นกำลังใจให้เรื่อย ๆๆๆๆๆ :)
-
:เฮ้อ:
:กอด1:
-
...มันคงมี..เหตุผลอะไรเนอะ ผู้ใหญ่ถึงไม่พูด
...เบนก็จะกลับไต้หวันซะแล้ว ไม่เป็นไรวุ้ยน้องปอร์
...ไม่ใช่ ก็คือ ไม่ใช่ หาคนที่..ใช่...ต่อไป สวยซะอย่าง :laugh:
-
สู้ๆ ปอร์จัง
ลุงเค้าจะหายไปตลอดเลยไหมครับ
อยากรู้
-
สงสัยเหลือเกินว่าลุงแกไปเรียนต่อ
ที่เมืองนอกหรือนอกโลกกันแน่
ถึงติดต่อกลับมาไม่ได้
-
:man1:
-
ตาเบนแกจะไปทำไมไต้หวัน ไปต่อวีซ่าเหรอไงฮ่วย :beat:
กะลังอินเลย เจอเมนท์คุณ Hydra เข้าไป
อิลุงไปเรียนนอกโลก เหมือนในโฆษณา 004 โทรได้ทุกที่บนโลก ยกเว้นน้อกโลก :laugh: มิน่าหายเข้ากลีบเมฆไปเลย
:man1: กอดปอร์ แก้หนาว
-
^
^
^
O_o จริง ๆ ด้วยสงสัยอีลุง ไปอยู่ดาวอังคาร :m20:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
ทำไมมีแต่คนทิ้งสวย กัน ไปจัง . . . ต้องพิจารณาตัวเองหน่อยนะ สวย .................................................. :laugh:
-
เขาคงทนความสวยของน้องปอร์ไม่ได้เลยพากันจากไปหมด น่าเศร้า.. :L3:
ไม่ใช่หรอกเขาจากไปเพื่ออนาคตอันสดใส เพื่อให้คู่ควรกับคนสวยฟาดขนาดนี้ต่างหาก
แต่ทำไมมันหายกันไปนานยังงั้นวะ :angry2: จะให้คอยกันจนแก่หรือไง :3125:
:man1:น้องปอร์ผู้สวยฟาด
-
เข้ามารายงานตัว อ่านด้วยคนค่า
เพิ่งอ่านภาคแรกจบ สงสารใจคนรอจริง ๆ
เดี๋ยวขอเร่งอ่านให้อัพเดทก่อน แล้วมาเม้นท์ใหม่นะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
:pig4:
-
เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:
-
ราตรีสวัสดิ์ครับ :man1:
-
ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ได้หรอกครับ นอกจากเงียบ และก็เงียบ
น้ำตาปริ่มๆๆ จะไหลออกมาอยู่ทนโท่
ทำไมนะ ทำไม
โอ้ มาย บุ๊ดด้า ทำไมชีวิตสวยต้องเจอแต่ความขมขื่น
และการลาจากด้วยนะ
**************11*************
เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากกัน ระหว่างผมกับเบน
หนุ่มหน้าตี๋แห่งไต้หวัน ไม่มีการนัดทานข้าว
ไม่มีการเจอกันเป็นครั้งสุดท้าย เหมือนกับครั้งแรกที่เราเจอกัน
คิดแล้วเศร้า เศร้าแล้ว ไม่สวย
สวยแล้วผู้ชายหาย ทางที่ดีขอเลือกไม่สวยคงดีไม่น้อย555
เผื่อผู้ชาย จะหันมามองแล้วตกหลุมบ้าง55
คราวนี้ขอไม่ตี๋นะครับ ถ้าเจอตี๋จะขอเว้นให้ห่างสัก100 เมตร
555555
*
*
ผมยังคงทำงานเฉกเช่นมนุษย์เงินเดือน ๆละน้อยๆ
ที่ต้องตื่นแต่เช้า ถึงที่ทำงานก่อน9โมง
พอเที่ยงก็ต้องแย่งลิฟท์กันลงจากตึกมาทานข้าว
และพอเย็นๆ ก็แย่งกันขึ้น BTS กลับบ้าน เป็นเรื่องปกติไปแล้ว
วันหยุดของผม แทนที่จะได้หยุดเหมือนกับชาวบ้าน
สวยก็เจือกหากิจกรรมให้ตัวเอง ไม่ต้องเว้นว่าง
ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย ให้ปวดหัว
ไม่ต้องจมปักอยู่กับ อะไรทั้งสิ้น
แต่ทำได้ซะที่ไหน
*
*
1 อาทิตย์สิครับ ที่เบนบอกว่ากลับบ้านไป
ไม่รู้ว่ากลับไปหรือยัง
ข่าวคราวไม่โทรบอก
1อาทิตย์สิที่ผมไม่มีเพื่อนคุยยามดึก
สิ่งที่พอยังเป็นเพื่อนได้ คือ ลีดอง..
และก็มีเรื่องต่อไปพร้อมแล้ว เรียบร้อย
ก็ได้รับความขอบคุณกับเพื่อนๆที่ทำงานละครับ
ช่วยให้ผมมีอะไรทำในยามค่ำคืน
*
*
*
เวลาผ่านไป และก็ผ่านไป
*
*
*
ผมยังคงเหงาเหมือนเดิม
วันนี้เช้ามืด ผมได้รับข้อความจากเบนว่า กำลังจะขึ้นเครื่องกลับบ้าน
ผมหยิบมือถือที่เหมือนนาฬิกาปลุกมาดู
แล้วหลับต่อ เพราะเป็นวันหยุดครับ มีสอบเย็นๆ
นอนต่อได้อีกนิด
ความที่หลับใหล ทำให้ไม่ได้คิดถึงเบนครับ
ไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องผิดหวังซ้ำสาม
ตื่นขึ้นมาก็อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยสวยงาม
พร้อมแล้วที่จะออกจากบ้าน ให้ผู้ชายได้ยล...ถึงความงาม555
เดินทางด้วยแท็กซี่ ถึงสีลมด้วยเวลาไม่นาน
ก็หน้าตึกที่ทำงานนั่นละครับ
*
*
*
“คุณปอร์อยู่ไหนครับ” เบนถามผม
“อยู่หน้าตึกที่ทำงานครับ” ผมตอบเบน
“โอเค ผมกำลังไปครับ รออีกไม่นาน” เบนตอบก่อนจะวางสายไป
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ เบนคงมาถึงเร็วเพราะรถไม่ติด
หรือไม่คงขึ้นทางด่วน
สวยๆแบบผม ไม่ได้ไปทำงานหรอกครับ
แต่ทำไมไปที่นั่นละ อยากรู้ละสิ555
ผมกับเบนนัดเจอกันอีกครั้งครับ
ที่หน้าตึกผมนั่นละ
เบนถึงสุวรรณภูมิ บ่ายแก่ๆเห็นจะได้ครับ
ผมเสนอตัวไปรับเบนที่สนามบินแต่เบนไม่ยินยอม
เพราะกลัวผมเดินทางกลับไป กลับมา
จึงให้ผมรอที่สีลม
เบนเดินทางมาเอง555
ตอนนี้ผมก็คงสวยอยู่กับที่ครับ เพราะเบนสั่ง
*
*
ผมรอเบนอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงครับ
โปรยเสน่ห์ให้กับชาวต่างชาติไปเรื่อย
ตามประสาคนสวยในสายตาชาวต่างชาติครับ555
และแล้วรถแท็กซี่ เหลือง เขียวก็จดอยู่ตรงหน้าผม
ผมมองผ่านกระจกใสๆเข้าไปข้างใน
จ๊าก เบนโดนข่มขืน โดยแท็กซี่55
เปล่าครับ เบนกำลังจ่ายตังค์ค่าโดยสาร
ผมเปลี่ยนจากท่านั่งเป็นท่ายืน55
รอเบน....รอเบน
เบนเปิดประตูรถออกมาพร้อมกับกระเป๋าใบเล็กๆ
พร้อมทั้งยิ้มให้ผม ส่วนตาของเบนเหรอครับ ปิดสนิท
พร้อมทั้งยกมือขึ้นไหว้ แบบแข็งๆ ในแบบที่เบนทำประจำ
“สวัสดีครับ คุณปอร์” เบนทักผม
ผมก็สวนกลับไปทันทีครับ แต่ทักทายนะครับ ไม่ได้ทำอย่างอื่น55
เบนบอกว่าคืนนี้จะค้างแถวสีลมครับ
อยากเที่ยว1คืน แล้วค่อยกลับบ้านพัก
และก็ได้จองโรงแรมไว้แล้ว
เบนเป็นคนจัดการเองครับ
และผมก็ยังไม่รู้หรอกว่าเขาจองแถวไหน
เพราะไม่ใช่เรื่องที่ผมควรรู้555
ถึงอยากรู้แค่ไหนก็ตามว่า เตียงคู่เตียงเดี่ยว55
“เบนจองโรงแรมแถวไหนครับ” ผมถาม
“แถวหลังแบงค์......ครับ” เบนตอบ
ซึ่งมันก็ไกลพอควรครับที่จะเดินด้วยเท้าจากที่ผมและเบนเจอกัน ไปยังโรงแรมแห่งนั้น
ทันทีที่รู้ว่าเบนจองโรงแรมไว้แถวไหน เราสองคน จึงเดินไปยังที่นั้นครับ
ไม่ได้รีบอะไรเพราะเหลือเวลาเยอะครับ
ที่จะไปมหาลัย
และเย็นนี้ผมก็มีสอบด้วยครับ
แต่ผมเตรียมตัวมาดีพอแล้ว จึงไม่ต้องกลัวอะไร
สวยฟาดขนาดนี้ สู้ตาย555
เสื้อเชิ้ตสีฟ้า กางเกงสแล็ค รองเท้าหนังจึงเป็นสิ่งที่ผมเลือกใส่ครับ
ส่วนเบน เสื้อยืดขาว ด้านใน
ด้านนอกเป็นเชิ้ตสีผ้าอ่อน
กางเกงยืนส์ รองเท้าหนัง ในแบบที่เขาชอบแต่งครับ
เรา เดินไป คุยกันไป และในที่สุดก็ถึงโรงแรมที่เบนจองไว้
เบนเดินเข้าไปถามเคาน์เตอร์ทันทีที่ประตูโรงแรมเปิดออก
และในที่สุดเบนก็ได้กุญแจถือไว้ในมือ 1 ดอก
ส่วนผมเหรอครับ นั่งรอยังที่โซฟาสำหรับรับแขกรอให้เบนเอาของไปเก็บ
นั่น คิดต่อแล้วใช่ไหม ว่าเราจะไปไหน
หรือไมก็ลุ้นให้ผมขึ้นไปข้างบนกับเบนใช่ไหมครับ
ผิด..... ผมเลือกที่จะรอเบนข้างล่าง
รอเบนสวยๆเพื่อที่จะไปมหาลัย
เบนขอหลายครั้งครับ ว่าอยากไปเจอเพื่อ อยากไปมหาลัย
ซึ่งผมก็รับปากเบนไว้ครับ ว่าหลังจากที่เบนกลับมาจากที่ธุระ
เรื่องเอกสารในการทำงานที่เมืองไทย
ทั้งวีซ่า เวิร์ค พอมิท
อ่อ ผู้อ่านไม่สงสัยบ้างเหรอครับ
ว่าทำไม เรื่องนี้จึงเกิดขึ้นแค่วันเดียว
เพราะเบนตีตั๋ว รถทัวร์ เอ้ย เครื่องบินไปกลับครับ
ไต้หวันกับเมืองไทย เดินทางแค่ไม่กี่ชั่วโมง
มันจึงง่ายในเรื่องการเดินทางไปกลับ
และบ้านเบนอยู่ไทเปด้วยครับ
แหม ยังกะทำงาน ไปเช้าเย็นกลับเลย
เริศมาก
*
* ผมและเบนเรียกแท็กซี่บนถนนสีลมฝั่งตรงข้ามธนาคารครับ
จุดหมายปลายทางของเราคือ มหาลัย...
ผมรู้ชะตากรรมของตัวเองอยู่ก่อนแล้ว
ว่าเพื่อนชะนีทั้งหลาย
ต้องยิงคำถามเป็นชุดๆมาแน่นอน
เมื่อผมมีชายหนุ่มตาชั้นเดียวเคียงข้างไปด้วย
แต่ทำไงได้ละครับ เตรียมตอบคำถามสื่อมาแล้ว
และมั่นใจขนาดนี้ อะไรก็คงไม่มีปัญหา5555
*
*
*
ระหว่างทางมีเราแค่สองคนในแท็กซี่นั้น
จะว่าไปก็ไม่สองหรอครับ ถ้าไม่ลืมนับคนขับ
3 คนมากกว่า และแล้วเราก็หมู่กัน5555
หมู่กัน หมายถึง เพื่อนกันครับ เป็นภาษาฝรั่งเศสที่ผมใช้เป็นภาษาหลัก55
ชั่วลมหายใจก็ถึงมหาลัย ด้วยความปลอดภัยครับ
ผมไม่ลังเลเลยที่จะเลือกก้าวเท้าซ้ายหรือขวา เขายังรั้วมหาลัย
เพราะ อีกไม่ถึง5 นาทีที่เดิมไปยังกลุ่มๆเพื่อน ความเป็นและความตายเท่ากัน
ส่วนอีกคนไม่รู้สึกรู้สาเลยคือ เบนครับ
หน้าตาเฉยๆ เอามากๆ มากจนไม่กลัวเลยเหรอว่า เพื่อนผมจะกินมึงเป็นอาหาร
หรือมองเสียๆหายๆ ว่าเป็นเก้งหรือกวางนำเข้า
ไม่เลยครับ ไม่เลย
คนที่จะเป็นจะตาย กลับเป็นสาวไทยมากกว่า55
ผมเดินเข้าไปยังที่เราๆนัดกัน ครับ โรงอาหาร
วันนี้คนเยอะมากครับ เพราะเป็นวันสอบ
แต่ละคนแต่งตัวเหมือนกำลังจะไปทำงานกัน
รวมทั้งเพื่อนชะนีของผม
วันเรียนไม่ค่อยจะสวยกันหรอกครับ
แต่พอวันสอบเท่านั้นละ หน้านี่ หลากไปด้วยสีสัน สวยงามเชียว
พูดแล้วผมก็ล้วงกระเป๋าตัวเองหยิบแมสคาร่า มาเติมซะหน่อย555
น้อยหน้าคนอื่นมันไม่ดี
*
*
“เบนนี่ เพื่อนผมครับ”
ผมแนะนำเพื่อนแต่ละคนให้เบนรู้จัก
ความเขินอายเปลี่ยนที่แล้วครับ
จากผมไปเข้าสิงห์ชะนีแทน
แหมๆๆไม่ได้เลยนะ เจอผู้ชายเข้าหน่อย สั่นเชียว555
หลังจากที่ผมแนะนำเสร็จ เบนก็ทักทาย ด้วยมารยาทไทยเช่นเดิม5555
รู้จักกันพองามหอมปากหอมคอ เนื้อตัวของเบนหวิ่นเล็กน้อย
นางทั้งหลาย จึงก้มหน้าก้มตาอ่านตำราของพวกหล่อนไป
เหลือไว้ เหลือไว้ เหลือไว้ ทำไม555
เหลือแต่ผมครับที่ยังคุยกับเบนอยู่
ส่วนอีน้องสาวคนขับรถก็มาถึงพอดี
ผมจึงแนะนำให้รู้จักเป็นคนสุดท้าย
เบนถามผว่า ทำไมไม่อ่านหนังสือเหมือนเพื่อน
ผมบอกเบนไปว่า สวยและเก่งเลยไม่ต้องอ่าน55
เปล่าครับ ผมบอกเป็นไปว่าวิชานี้ใช้จินตนาการของตัวเองทำข้อสอบ
เพราะมันเป็นอะไรที่เกี่ยวกับคนไทยทุกคนอยู่แล้ว
จึงไม่ต้องอ่านอะไรมากมายครับ
แต่ก็ต้องเขียนให้อยู่ในโจทย์ที่ทางโปรเฟสเซอร์ท่านต้องการ
น้ำ ไม่ต้อง ผักบุ้งนิดหน่อย ลอยได้แต่ห้ามเยอะ
555 ขอเนื้อ ๆ
พอผมเล่าให้เบนฟัง
เบนก็บอกแปลกใจว่า วิชาแบบนี้มีสอนกันด้วยเหรอ..55 ในโลกนี้
มีครับ เพราะที่นี่คือประเทศไทย เมืองพุทธศาสนา55
*
*
*
คุณเคยเป็นไหมครับ การอยู่ท่ามกลางคนที่เราไม่รู้จัก
ที่ๆเราไม่คุ้นเคย
ตอนนี้เบนเป็นแบบนั้น
ผมเลยต้องทิ้งเพื่อน คอยคุยกับเบนซะส่วนใหญ่
ใช่ครับ ผู้ชายหาไม่ได้ง่าย ๆ
แต่ชะนี มีอยู่ทั่วไปตามท้องถนน
ผมถือคตินี้ครับ
ผมหยิบมือขึ้นมาครับ ไม่ใช่เพราะมีสายเข้าหรอก
แค่ผมอยากเก็บภาพเบนไว้เท่านั้นครับ
ว่าครั้งนึง เขา... เบน เคยมามหาลัยของผมตามที่เขาต้องการ
ด้วยการเก็บภาพในแบบ แพแพรัซซี่ คือแอบถ่ายนั่นเอง55
แล้วผม ก็ได้มาทั้งหมดด้วยกัน 3ภาพ
แต่ละภาพราคาแพงมาก
“ไปเถอะ ได้เวลาแล้ว” ชะนีนางหนึ่งทำตัวเป็นเหมือนนาฬิกาครับ555
ใช่ครับเวลาสอบใกล้เริ่มขึ้นแล้ว
เบน... จึงต้องรอผมที่โรงอาหารแต่เพียงลำพัง
ไม่ลำพังมากมายขนาดนั้นหรอกครับอย่างน้อยก็พอมีแม่ค้าอยู่บ้าง
*
*
*
เวลาแห่งการตามใจฉันก็ค่อยๆผ่านไป
ทีละข้อ ๆ
ทีละชั่วโมง ๆ
มันอาจจะเร็ว สำหรับคนที่ไม่ได้รอ
รอสำหรับเบนแล้ว ผมคงพอเข้าใจครับ
3ชั่วโมง ที่ผมต้องนั่ง ขีดๆ เขียน
ผักบุ้งงี้ น้ำงี้
3ชั่วโมง ที่เบนต้องนั่ง ตบยุง ถ้าแถวนั้นมีน้ำคลำ55
คนรอ กับคนให้รอ มันต่างกัน ถึงจะแค่3ชั่วโมงก็ตาม
แต่อย่างน้อยมันก็ ไม่ถึง3 ปี 4 ปี หรือ 5 ปี..55ประชด
*
*
*
ลิฟท์ คอยๆกระพริบบอกว่าเรามาถึงชั้นไหนแล้ว
ภายใต้ความแอดอัดของบรรดาคนที่สอบเสร็จก่อนเวลา
เล็กน้อย รวมทั้งผมด้วย
แล้วจะนั่งอยู่ทำไมละ ในเมื่อมีของดีรออยู่ด้านล่าง555
ผมผลักประตูโรงอาหารแล้วแทรกตัวเข้าไปทันที
*
*
มองซ้ายย้ายไปทางขวา ด้วยสองตาที่แมสคาร่าเริ่มหลุด
จากการนั่งทำข้อสอบ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆผู้ชายหนีหายอีกแล้ว
หลังจากที่มองซ้ายย้ายไปทางขวา
ทำใจละ ครับ ใครๆ ก็ชอบหนี ชอบหนีจากผมทั้งนั้น
“อยู่ไหนครับ”
-
สวยไม่สร่าง :z13: :z13:
..........
เอาไปเปิดตัวล่ะ อิอิ หนุ่มไต้หวันน่ารักเกิ๊น...อยากไปดูความเป็นอยู่ของสวย
ว่าอยู่กับเพื่อนกับฝูง....จะเปรี้ยวแ่ค่ไหน 555
ใช่ครับ ผู้ชายหาไม่ได้ง่าย ๆ
แต่ชะนี มีอยู่ทั่วไปตามท้องถนน
ผมถือคตินี้ครับ
>>แหม........ที่สุดคะ เป็ฯคติที่ดี 55555
+1 นะคะ แม่สวยมหาประลัย :jul3:
-
สวยไม่สร่าง :z13: :z13:
..........
เอาไปเปิดตัวล่ะ อิอิ หนุ่มไต้หวันน่ารักเกิ๊น...อยากไปดูความเป็นอยู่ของสวย
ว่าอยู่กับเพื่อนกับฝูง....จะเปรี้ยวแ่ค่ไหน 555
ใช่ครับ ผู้ชายหาไม่ได้ง่าย ๆ
แต่ชะนี มีอยู่ทั่วไปตามท้องถนน
ผมถือคตินี้ครับ
>>แหม........ที่สุดคะ เป็ฯคติที่ดี 55555
+1 นะคะ แม่สวยมหาประลัย :jul3:
บนบอร์ด ก็ยังมีเลย555
เร็วมวกมาก
-
ไม่หนีหรอกครับ
รอเสมอ
ว่ะฮ่ะฮ่ะ :man1:
ฝันดีครับ :man1:
-
จิ้มสวย อิอิ
นอนดึกนะเนี่ย เดี๋ยวหน้าไม่เด้งนะ อ่า ล้อเล่น สวยอยู่แล้วคงไม่กลัว
ฝีนดีนะจ๊ะ
-
ไม่หนีหรอกครับ
รอเสมอ
ว่ะฮ่ะฮ่ะ :man1:
ฝันดีครับ :man1:
คนนี้ เข้าๆ ออก แหมๆๆ แอบไปทำไรที่ไหนมา55 รู้นะ
-
จิ้มสวย อิอิ
นอนดึกนะเนี่ย เดี๋ยวหน้าไม่เด้งนะ อ่า ล้อเล่น สวยอยู่แล้วคงไม่กลัว
ฝีนดีนะจ๊ะ
สวยมาจากข้างในครับ
ส่วนข้างนอกนะเหรอ มะรู้ มะชี้
-
คนนี้ เข้าๆ ออก แหมๆๆ แอบไปทำไรที่ไหนมา55 รู้นะ
รู้ใจผมหรอครับ คิดแบบเดียวกันหรือไง หึหึ
-
วันนี้สวย ดึกนะเนี่ย...
สำหรับเบน ชะนีอย่างอิชั้น ขอแค่อาหารตาค่ะ
ส่วน เนื้อหนัง ยกให้ คนสวยไปเลย 555 :call:
-
สวยทำให้รออีกแล้ว ........ :z3:
-
พี่เบนเค้าไปเข้าห้องน้ำอ๊ะป่าว สวยอย่างพี่ปอร์ผู้ชายไม่หายไปไหนหรอกค่ะ
แต่ว่าไอ้คติของพี่ปอร์เนี่ยย สุดจะแทงใจ :m15:
+1 ขอบคุณคนสวยคร้า :L1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:3125:
ค้างอ่าาา
แล้วสรุปกับลุงนี่เลิกแน่ๆเลยหรอครับ
-
คนดีไปหาซื้อน้ำมาให้คนสวยฟาดแก้เหนื่อยไง
-
แล้วเบนก้อตอบกลับมาว่า
อยู่ในใจปอร์อ่ะจิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ ฝันดีครับ :man1:
-
บีบคั้นจิตใจนะความเหงา กาลเวลา ระยะห่าง สิ่งแวดล้อมรอบกาย เห็นใจคนรอนะครับ ว่ามันคิดไปร้อยแปดพันเก้า :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สงสัย ...
กว่าจะใจอ่อนกะอีตาเบน
อีตาลุงกลับมาพอดี .... :serius2:
-
รักเบน
ง่ายกว่าลุง
-
จิ้มคนสวย
คนสวยดูเป็นคนเงียบๆเนอะ แบบงามมาตั้งแต่กำเนิด กุลสตรีไทยเพีบยพร้อม
คุณหญิงแม่มิให้พูดเสียงดังชิมิคะ o1
ุ
คนสวยโดนประชด
มะยอมนะ555
-
^
^
^
:z13:
สวยมาแต่เห็นต่อล่ะครับ :sad4:
ฝันดีครับ :man1:
-
เข้ามาให้กำลังใจคนสวย :z13:
-
ลุงกลับมาเร็ว :angry2:
-
:z6: :z6:
เตะไอลุง
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
สวย
-
เออเนอะ ทำไปได้ไปเช้าเย็นกลับซะงั้น แทนที่จะอยู่บ้านซะหน่อย
สงสัยเบนต้องคิดถึงคนสวยแน่ ๆ เลย รีบบินกลับมาหา กร๊ากกกกกกก :laugh:
แล้วนี่หายไปไหนอีกล่ะ โดนพวก ที่นั่งอ่านอยู่ฉุดไปป่าว
ใครเอาเบนไป ยกมือแสดงตนด่วน
-
เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:
-
ไอ้ลุงบ้าเอ้ย ทำรัยอยู่วะกลับมาได้แล้ว งมโข่งอยู่ได้เมียจะหาผัวใหม่แล้วมันน่านัก :beat: :beat: :beat: :beat: ไอ้ลุงนี่ แถมสักทีเถอะ :z6: นี่แน่ะ
-
+1 ให้กำลังใจ
รอตอนต่อไป
-
มองซ้ายย้ายไปทางขวา ด้วยสองตาที่แมสคาร่าเริ่มหลุด
จากการนั่งทำข้อสอบ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆผู้ชายหนีหายอีกแล้ว
หลังจากที่มองซ้ายย้ายไปทางขวา
ทำใจละ ครับ ใครๆ ก็ชอบหนี ชอบหนีจากผมทั้งนั้น
“อยู่ไหนครับ”
******12********
ผมกระแทกเสียงผ่านเจ้ามือถือคู่ใจทันทีที่ปลายสายส่งเสียงครางตอบมาครับ5555
“………………………..”
“ครับ เสร็จแล้ว”55555555555
“………………………..”
“ ครับ”
555 ทั้งกระแทกทั้งเสร็จแล้ว อะไรจะขนาดนี้
ผมหย่อนมือถือลงในกระเป๋ากางเกงครับ
หลังจากที่การสื่อสารของเราจบลง
นั่งรอเบนสักพักครับ
แต่คนที่มาหาผมกับไม่ใช่เบน
เพื่อนๆทั้งหลายโผล่หน้ามาพร้อมกันหลังจากที่พวกเธอสอบเสร็จแล้ว
“ผู้ชายของแกละ” เพื่อนนีนางหนึ่งให้สัญญาณการเริ่มต้น
การโจมตี เยี่ยงชะนีจ่าฝูง
แล้วสายตาทุกนางก็จ้องมายังผม
“เห็นบอกว่าเดินเล่นอยู่แถวๆนี้ละ เดี๋ยวคงมา”
เธอทั้งหลายละสายตาจากเป้าหมายอันดับสองเช่นผม
ไปมองที่เป้าหมายอันดับ1 แทนครับ
เบนเดินเข้ามา และทำให้นางทั้งหลายหุบปากสนิท
ไม่มีใครกล้า ทำร้ายคนสวยเช่นผมเลย
ใช่ครับ พวกเธอเปลี่ยนเป้าหมาย
“ปอร์ครับ ฝนกำลังจะตก”
“อ้าวเหรอ ครับ”
เบนบอกให้พวกเราทราบ
มาแล้วครับ มันมาแล้ว หลังจากที่เบนพูดจบ
คุณฝน เธอก็มาทันที
แต่ก็โชคดีครับ ที่เพื่อน ๆทุกคนเตรียมร่มไปด้วยครับ
แย่หน่อยเพราะวันนั้น เราไม่ได้เอารถไป
แท็กซี่จึงเป็นคำตอบแรกๆที่เราคิดได้ครับ
แต่กว่าที่จะเดินจากคณะมาใช้บริการยังพี่ๆแท็กซี่รูปหล่อยังถนนใหญ่
มันก็ทำให้เราเป็นปอบกันได้ครับ
เพราะแต่ละคน สวยเด้งขนาดนี้
รวมทั้งผมด้วย แมสคาร่าเด้งเอาการเชียว
ไหนจะแป้งบีบี นำเข้าจากพม่า555
*
*
*
*
และแล้วร่มแต่ละอันก็ถูกกางออกครับ
มันอาจจะดูเหมาะเจาะเกินไปหรือยังไงก็ไม่ทราบได้
ร่ม 3 อัน คนหกคน
แน่นอนครับ ไม่ใช่คน3คนต่อร่ม1 อัน
เพราะถ้าแบบนั้นคุณจะเปียก
เป็นชะนีตกน้ำเอา
แล้วความซวยก็ตกอยู่กับผมแทน
เมื่อร่มที่กางออกด้วยเพื่อนผมเองถูกส่งเข้ามือใครคนนึงที่ไม่ใช่ผม
“นี่ของเบนคะ”เพื่อนรักของผมเปล่งเสียงที่คิดว่าสวยที่สุดออกมา
คิดว่าคงจะได้ผล555แต่คิดผิดแล้ว
“อ๋อ ขอบคุณครับ” แล้วเบนก็รับไว้ในมือทันที
“คุณและปอร์” เอาแล้วครับชะนีแม่สื่อ
พวกนางเพิ่งสอบวิชาเกี่ยวกับพุทธศาสนามา
แต่ทำไมเอาวิชาเพศศึกษามาใช้แทน
เจือกจับคู่ขึ้นมาทันที5555
พอประตูของโรงอาหารเปิดออก
เมขลา รามสูร เล่นบทจีบกันแข่งกับผมเสียแล้วครับท่านผู้อ่าน
แสงฟ้าแล็บมาเป็นระยะเชียว
แรดจริงนะคุณเมขลา วิ่งทั่วท้องฟ้าเลยนะ
เพื่อนผมเดินนำหน้าไปก่อนแล้วครับ
ไม่รู้ว่าเพราะกลัวหาทางกลับบ้านไม่เจอ
หรือกลัวเปียกก็ไม่ทราบครับ
ผมกับเบนก็เลยต้องเดินตามทันที
บับว่ากลัว หาทางกลับบ้านไม่เจออ่ะครับ5555
หนทางข้างหน้า มีเพื่อนผมเดิมร่วมทาง เป็นคู่แรก
ตามด้วยคู่ที่2 ก็ยังเป็นเพื่อนผมเช่นเดิม
ส่วนคนที่เดินข้างๆผมคือสุดหล่อคนใหม่ในดวงใจผมนั่นเอง..
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้เพลงบัวชมพู เริ่มเข้ามาในหัวแล้วครับ
โรม้านส์มาก
เมขลา กับรามสูร ยังล่อกัน เอ้ยล่อแก้วยังอยู่อย่างสนุกสนาน
แต่ทันใดนั้น พระพาย ไม่รู้โผล่มาจากไหนครับ
ทำเอาท้องฟ้าปั่นป่วนขึ้นมาทันที
จากสายฝนที่เคยโปรยลงมาช้าๆ สวยๆ
กลับเปลี่ยนทิศทางด้วยน้ำมือของพระพาย
ร่มที่เคยกาง ให้ฝนตกกระทบเบาๆ
ผม...จากที่เคยเดินอยู่ใต้วงแขนของพ่อรูปหล่อตาตี่ชาวไต้หวัน
ตอนนี้…..เหรอ ครับ
เพลงเรนของ บัวชมพูหายไปจากหัวผมแล้วครับ
สิ่งที่เข้ามาแทนคือ ความเปียกชื้นที่เกาะอยู่ตามเสื้อผ้าและร่างกาย
พระพาย ยังทำงานไม่ยอมหยุด
ตราบใดที่เมขลา รามสูรยังจีบกันอยู่เช่นนั้น
ร่มอันละ99 บาท จะทนทานสู้แรงลมได้เสียที่ไหนกัน
ถึงผมจะเปียกฝนยังไง
ถึงเสื้อผ้าที่ผมใช้ห่อหุ้มร่างกายตอนนี้มันจะยิ่งทำให้ผมเหน็บหนาวเพียงใด
แต่ในใจผมกับอบอุ่นขึ้นมา
เพราะมีชายในฝัน555 ช่วยบังทุกเม็ดฝนให้กับผมได้เปียกน้อยที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
ผมแหงนหน้าขึ้นไปมองคนที่กำลังถือร่มไว้ในมือ
เขาสบตาผม แล้วยิ้มให้ที่มุมปากเล็กๆน้อย
เหมือนกำลังส่งข้อความผ่านสายตาว่า..
ผมจะปกป้องคุณเอง วีดๆๆๆๆๆ ตรงนี้เลยไหม555
*
*
ผมยังมองเบนอยู่แบบนั้น
เม็ดฝนเกาะตามผมที่ถูกตัดสั้นๆ
แล้วไหลลงมายังแก้ม คอ เสื้อเชิ้ตสีฟ้าตัวนอก
เสื้อโปโลสีขาวด้านไหน
ทำให้จิตใจของสวย กระเจิงไปไหนต่อไหนแล้วครับ
แนบชิดซะขนาดนั้น แล้วอีกอย่างมันก็บางเอาการอยู่นะ
ผมหมายถึงเสื้อของเบนตัวในครับ555
*
*
* เราสามกลุ่ม
ค่อยๆเดิน ผ่านความโหดร้ายที่เราได้รับจาก
นางเอก พระเอก และตัวร้ายอย่างพระพาย บนฟ้านั้น
ที่นอกจากจะขัดขวาง เมขลา และรามสูรแล้ว
แต่สำหรับผม ต้องกล่าวคำว่า ขอบคุณ55
*
*
และในที่สุดผมก็เดินมาถึงจุดหมายแล้ว
ภายใต้วงแขนของเบน ตลอดระยะทาง200 เมตร ริมประตูรั้วมหาลัย
แต่มันกับเหมือน200 กิโลยังไงยังงั้น
อยากให้เวลานี้ ยาวๆนานออกไปอีกจัง555
*
*
แท็กซี่วิ่งไม่นานเราทั้งสองก็ถึงสีลมครับ
เพื่อนผมส่งผมลงยังที่ๆผมกับเบนขึ้น
แล้วเขาก็จากผมไป
ทิ้งให้ผมต้องเผชิญชะตากรรม กับชายหนุ่มแต่เพียงผู้เดียว
ผมไม่รู้ว่าจะขอบคุณ หรือจิกด่าเพื่อนกลุ่มนี้ดีครับ555
มันมีหลายความรู้สึก กลัวเพื่อนรักชิงไปแดรกเอง
หรือแม้กระทั่งตอนนี้กลัวเพื่อนสีเดียวกัน
ดักตบ แล้วเอาเบนไปกินอย่างอร่อยเหลือ
เพราะเยอะเหลือเกินบน ถนนสีลมแห่งนี้
แต่ตอนนี้รู้แล้วครับ ว่า พวกเธอ คือเพื่อนแท้555
คนที่ระวังตอนนี้ควรเป็นเพื่อนสีเดียวมากกว่าครับ คือสีม่วง55
ความเปียกชื้นยังไม่หนีหายไปไหนครับ
แต่มันน้อยลงกว่าตอนแรกที่เราเรียกแท็กซี่
เบนเดินข้างๆผม ไม่ห่างไปไหน
สายฝนยังไหลรินเบาๆ พอให้รู้ว่าฉันทำงานในฤดูของฉันแล้วนะ
ถึงฝนจะตกยังไง
สองข้างทางจะเต็มไปด้วยน้ำเปียกแฉะแค่ไหน
ได้ขึ้นชื่อว่าถนนสีลม มีด้วยเหรอครับที่มันจะหลับไหล
ผู้คนยังออกมาเดินไม่ขาดสายตลอดระยะเวลาที่ผมและเบน
เดินไปยังโรงแรมที่เบนพัก
*
*
*
ในที่สุดประตูโรงแรมก็ถูกเปิดอีกครั้งครับ
แต่คราวนี้ด้วยน้ำมือของเบน
เบนเดินไปที่เคาน์เตอร์อีกครั้งครับ
ผมยังหนาวสั่นอยู่ไม่ห่างจากเบน
*
*
*
ประตูถูกเปิดอีกครั้งครับด้วยเบนอีกนั่นละ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ประตูหน้าโรงแรมแล้วสิครับ555
“ เชิญครับ คุณปอร์ ” ภาษาไทยสำเนียงจีน
ผมเดินเข้าไปตามคำเชิญของเบนครับ
สิ่งแรกที่ผมเห็นคือเตียงนอน555
ใหญ่เชียว น่านอนเป็นที่สุดๆๆๆๆ5555
พร้อมด้วยกระเป๋าเดินทางใบเล็กๆที่วางไว้บนพื้นข้างเตียงนอน
“เชิญนั่งครับ” คำเชิญชวนจากชายชาวไต้หวันนั่น พร้อมผายมือไปยังโซฟา
สวยก็ว่าง่ายครับ นั่งแต่โดยดีไม่มีขัดขืน
หวายๆๆ อกอีแป้นแล่นลึก..... มาก555
นี้อาจไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเจอเบน
และนี่อาจไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมสบตาเบน
แต่นี้เป็นครั้งแรกที่ผมอยู่กับเบนตามลำพัง มีเพียงผนังสี่เหลี่ยมกั้นเราสองคนไว้จากคนอื่นๆ
ตอนนี้ผมอยากหายตัวไปจังไม่น่ารับปากเบนไว้เลยครับว่าจะไปทานข้าวต่อ
“นี่ครับ ผ้าเช็ดตัว” เบนส่งผ้าสีขาวแลดูสะอาดให้ผม
“อาบน้ำซะเดี๋ยวจะไม่สบาย”
“ขอบคุณครับ” ผมตอบด้วยเสียงเบาๆ กลัวเบนจะรู้ว่าเราเขิลอาย ๆ
*
*
*
ผมหยิบผ้าขนหนูจากเบนแล้วเดินเข้าห้องน้ำหายตัวไปทันที
พร้อมกับหัวใจที่สั่นรัวขึ้นมาอีกครั้ง
นานแค่ไหนแล้วครับ ที่ผมไม่รู้สึกแบบนี้
นานแค่ไหนแล้วที่หัวใจผมมันหยุดเต้นไปนาน
และนานแค่ไหนแล้วที่ผมลืมไปแล้วว่า
วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((((((((((0)))))))))))
มันไม่ถูกงัดออกมาใช้งานอีกเลย
นานแค่ไหนแล้ว
ผมมองตัวเองอยู่หน้ากระจก
รู้สึกสับสนว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองนะ
เราอาจจะตื่นเต้นไป เพราะไม่เคยอยู่กับเบนสองต่อสองแบบนี้
ไม่นะ....
เราแค่หนาว
เพราะตากฝนเท่านั้น
ไม่นะ มันไม่ใช่แบบนั้น
หรือไม่นะ
เราคงจะไม่สบายเท่านั้นเอง........จริงๆ
ผมอยู่ในห้องน้ำชั่วขณะ จนคิดว่าตัวเองพร้อมที่จะออกไป
ให้เบนได้เชยชมความสวยที่ปราศจากแมสคาร่า แป้งรองพื้น BB
หรืออะไรต่างๆที่ปกปิดความสวยที่แท้จริงของผมแล้วครับ555
มันเขินนะที่เนื้อตัวของเรามีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันร่างกายของเราไว้
มันอายนะ ที่มันพันไว้แค่ท่อนล่าง55
และที่สำคัญ อยู่ต่อหน้าคนที่เราไม่เคยทำแบบนี้กับเขา
แต่ก็ช่างเถอะ ผู้ชายด้วยกันจะไปกลัวทำไม
อย่างน้อยก็ไม่ท้อง55
และที่สำคัญ เขา..เบน ไม่คิดจะมองผมด้วยซ้ำ
เขายังทำอะไรของเขาตามประสา
ผมก็ทำอะไรของผมตามประสา
“นี่ครับ กางเกง ” เบนพูดพร้อมยื่นบ๊อกเซอร์สีฟ้าๆ ให้ผม พร้อมเสื้อยืดสีขาว
“ขอบคุณครับ” ผมตอบพร้อมหยิบของที่เบนส่งให้
“ส่วนเสื้อกับกางเกง คุณปอร์ ผมส่งซักแห้งแล้วนะครับ”
งะ งะ แล้วก็งะ อะไรยังไง กกน. กก.นอก ถุงเท้า หายไปจากห้องแล้ว
ผมก็เพิ่งรู้นี่ละครับ หลังจากที่เบนบอก
ถ้ารองเท้าหนังซักได้ คงหายไปแล้วกระมัง55
ผมเดินออกจากห้องน้ำอีกครั้งด้วยเสื้อผ้าคุมกายไม่โป๊เหมือนครั้งแรกแล้ว
ส่วนเบนชุดเดิมยังไงก็อย่างงั้นไม่เปลี่ยนแปลง
“คุณปอร์ครับ”
“ครับ ” ผมหันตามเสียง
“มานั่งตรงนี้”
เบนใช้มือตบบนโซฟาเบาๆ ยังที่ว่างข้างๆที่เขานั่งนั่นเอง
ความตื่นเต้นยังไม่ได้หายไปไหน
ตอนนี้มันกับยิ่งทวีมากขึ้นเป็น2 เท่า
3 เท่า 4 และ5 ตามลำดับ
ผมเดินไปตามที่เบนสั่ง
แล้วนั่งลงข้างๆเบน อย่างว่าง่าย ตึกๆๆ ตึกๆๆ
คอนโด ๆ อาคารพาณิชย์ ๆ 55
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกเช่นกันครับที่ผมใกล้ชิดเบนขนาดนี้
แต่นี้เป็นครั้งแรกที่ผมอยู่ใกล้เบนโดยไม่มีใครอยู่ข้างๆ
และที่สำคัญภายในห้องสี่เหลี่ยมเพียงสองคน
ผมไม่กล้าจินตนาการเลยครับ ว่าต่อไปอะไรจะเกิดขึ้นกับผม
อะไรจะมาทีหลัง เมื่อความสำนึกชั่วดีของเรามันหายไป
ตึกๆ ตึกๆ คอนโด ๆ อาคารพาณิชย์ ๆ 55
หัวใจสั่นรัวไม่เป็นจังหวะ
สายตาไม่กล้ามองไปที่เบน
“ปอร์ครับ”
“ครับ” ผมตอบด้วยเสียงสั่นเครือในลำคอ
“นี่ครับ ส่งนิ้วมา”
งะ ไม่นะ อย่า พลีส..
http://www.youtube.com/v/np0kelEuj8k&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
-
โอ้ววววววววววว
คิดถึงเรดาร์.....วิ้ง วิ้ง วิ้ง มวกมากกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1: :เฮ้อ:
แหม...ตอนนี้ลั้ลลามากมายพัฒนาการขึ้้นเยอะเลยสินะ เพราะฝนแท้ๆ
โป๊ๆ เปียกๆให้น้องกับผะจายอิมพอร์ตฉองต่อฉอง แต่ว่าเบนอ่ะสุดยอดสุภาพบุรุษจริงๆ o13 o13 ....คนอ่านอยาก...ขอฉอง....
ผมจะปกป้องคุณเอง วีดๆๆๆๆๆ ตรงนี้เลยไหม555
>>ชิส์!!! :a14: หมั่นไส้สวยเป็นที่สุด อั๊ยยยยยยยยอิจฉาตาหลุด
ตึกๆๆ ตึกๆๆ
คอนโด ๆ อาคารพาณิชย์ ๆ
>>> :m20: :m20: มุกนี่กะฆ่าคนอ่านให้ตายชิมิเคอะ เลิศ!!!!!!!!!!! o13
เจอคนที่ทำให้หัวใจน้อยๆเต้นไม่เป็นจังหวะบ้าง....เป็นกำไรให้ชีวิตนะคะ
หาความสุขและเปิดโอกาสให้ตัวเอง ให้กับพ่อหนุ่มเบน...บ้างไรงี้ ให้ไวคร่ะตะครุบไว้เลย
หนุ่มเบนคะ..............จัดการคะ...คลุมโปงซะ อิอิ
+1 คะ
-
สวยครับ
วิ้งค์ๆๆๆๆ
:man1:
-
ราตรีสวัสดิ์ :man1:
-
ลุ้นไปกับคนสวย..อิอิ..
-
อย่านะ :angry2: :angry2: :angry2:
ไม่นะ จะทำอะไรพี่ปอร์อ่ะ
-
ไม่นะ...อย่า...ช้า
ลุ้นๆ เชียร์เบนแทนไอ้น้องลุงละ เซ็งมัน
:z2:
-
เอานิ้วไปทำหยัง ได้แผลมาตอนจับมือเกี่ยวก้อยกันหรือเปล่าน้า :impress2:
-
คุณปอร์บรรยายได้แจ่มแจ้งมากครับในทุกๆฉาก :L2:
ลุ้นๆๆกับจิตใจคนสวยต่อไป...
เวลา...
ใจคน...
น่าสนใจ...
-
คนสวย อย่าไปทำอะไรเค้านะ o18
-
คนสวยห้ามใจไว้ก่อน :m20:
-
ลุ้นจ๊ะ
คนสวย เริ่มก่อนได้เปรียบนะ อิอิ
-
อยากตามไป :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: ไอ้ลุงบ้าถึงเมืองนอก มัวไปกินหญ้าหรือกินฟางอยู่งัยฟะ :m16: :m16: :m16:
-
พี่ปอร์คร้าบบบ
ตอนนี้เล่าน่าร้ากมากๆๆๆๆๆ ชอบๆ
ใจเต้น เป็น คอนโดๆ อพาร์ทเม้นๆ เลยละ
-
ฝนตก...เดินกางร่มคันเดียวกัน...
นี่ถ้าเปลี่ยนจากโรงแรมเป็นกระท่อมปลายนา นู๋ว่ามีลุ้นนะคะ :haun4:
ว่าแต่พี่เบนให้พี่ปอร์ยื่นนิ้วงามๆออกมาทำไมอ่า
อยากรู้สุดใจขาดดิ้น :z3: :z3:
-
มันก้อต้องมีหวั่นไหวกันบ้าง มันไม่แปลกหรอกนะคนสวย แต่เราเชื่อว่า คนสวยรู้ว่าต้องทำยังงัย
-
o22 หรือว่าจะโดนสวนแหวนนนน
-
มีคนหมั้นละ
อิอิ
-
:o8: สวมแหวนแล้วววววววว ...
-
ราตรีสวัสดิ์ :man1:
-
:man1:
-
หัวใจสั่นรัวไม่เป็นจังหวะ
สายตาไม่กล้ามองไปที่เบน
“ปอร์ครับ”
“ครับ” ผมตอบด้วยเสียงสั่นเครือในลำคอ
“นี่ครับ ส่งนิ้วมา”
งะ ไม่นะ อย่า พลีส..
******13********
5555
เปล่าหรอกครับ เบนไม่ได้บอกส่งนิ้วมาเพียงนิ้วเดียว
แต่เบนบอกให้ส่งมาทั้ง5 นิ้วนั่นล่ะครับ รวมๆ กันแล้วก็เป็นหนึ่งมือพอดี
ผมยังงงอยู่ว่าเบนจะให้ผมส่งมือไปทำไม
แต่ผมก็ยังง่ายเช่นเดิมครับ
ส่งมือด้านที่อยู่ใกล้เบนไปครับ คือด้านขวานั่นเอง
“อะไรเหรอครับ” ผมถามเบนหลังจากยื่นไปแล้ว
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆหัวใจหรือเปล่านะ ผมคิดไป
กรี๊ดๆๆอีกที หรือว่าจะเป็นกล่องดวงใจของเบน 55คิดไปร้อยแปดเชียว
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หรือว่ามันจะเป็น……
พอเถอะ ปวดหูละ คนอ่านคนนึงร้องสวนกลับมา555
อืม....ก็ได้..
แล้วอะไรบางอย่างก็ถูกวางลงบนมือผมครับ
มันอาจดูไม่มีค่าในตอนแรกที่ผมได้รับรู้ ว่ามันคืออะไร
มันอาจเป็นแค่เสื้อสีแดงที่มีผ้าสีฟ้าๆมาเย็บทับเป็นลวดลายตัวหนังสือ
เพ้นท์ตัวหนังสือสีขาวที่ใครๆก็ซื้อได้ แต่ต้องไปไกลถึงไต้หวัน55555
ผมทำหน้างง อีกครั้งครับหลังจากที่ได้กางมันออกดู
เบนอาจสงสัยว่าทำไม
ผมถึงอยากรู้ว่าเนื่องในโอกาสอะไร
ผมมองหน้าเบน
เขายิ้มให้ผมที่มุมปากอีกครั้งครับ
ปล่อยให้ดวงตาเป็นหน้าต่างของคำถามแทน
และเบนก็ไม่ทำให้ผมผิดหวัง
“ขอโทษครับที่ให้ช้าไป”
กร๊ากๆๆๆๆ
มันยิ่งเพิ่มความสงสัยผ่านสายตาเป็นสองเท่า
“ขอโทษครับ ที่ไม่ได้ให้ตรงเวลา สำหรับวันเกิดที่ผ่านมา”
นาทีนี้ผมจึงได้รู้ว่าเสื้อตัวนี้เบนให้ผมเนื่องในโอกาสอะไร
*
*
*
ใช่ครับนาทีแรกผมดีใจเมื่อคนนึงให้ความสำคัญกับวันที่สำคัญของผม
ถึงมันจะเลยไปแล้วก็ตาม
สายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
มันค่อยๆเปลี่ยนเป็นความเศร้าเข้ามาแทน
แล้วน้ำตาก็เริ่มไหลออกมา
“ขอบคุณครับ คุณเบน” เสียงสั่นเครือออกมาจากผมแทบฟังไม่เป็นคำ
เบนมองมายังใบหน้าผมครับ ด้วยใบหน้าที่สงสัย
เขาคงคิดว่าผมดีใจขนาดนั้นเหรอ
ถึงได้ดีใจจนต้องมีท่าทีแบบนี้
แต่สีหน้าเขาเปลี่ยนไปเป็นตกใจแทน
เมื่อน้ำตาผมไหลลงยังสองแก้ม
“คุณปอร์ครับ”
นี่คือสิ่งที่ผมได้ยินจากเบน ขณะที่ผมลุกจากเบนเข้าไปยังห้องน้ำ
*
*
*
ผมมองตัวเองผ่านกระจกอีกครั้งทั้งที่น้ำตายังไหล
เสื้อสีแดงที่เบนซื้อให้ยังอยู่ในมือผมเช่นเดิม
ผมยกมันขึ้นมาดู อยู่อย่างงั้น
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
มีใครจะรู้ไหม
วันเกิดที่ผ่านมาของผมมันเงียบเหงาแค่ไหน
ผมต้องอยู่กับตัวเองในวันที่สำคัญของผม
และ...
และ...
แล้ว เบนเป็นใคร เขาคือใครครับ ทำไมเขายังให้ความสำคัญกับผมขนาดนี้
แล้ว..
แล้ว..
แล้วใครอีกคนละ
คนที่เกิดวันเดียวกับผม
เขาไม่คิดถึงผมเลยใช่ไหม
.
.
.
เวลายังเดินผ่านไปทีละนาที ในห้องน้ำนั่น
ผมรู้ครับว่ามันคงไม่ถูกต้องดีนักที่วิ่งเข้ามาแบบนี้
ปล่อยให้เบนนั่งรออยู่ข้างนอก
แล้วจะให้ผมทำยังไงครับ เบน
มันสะกิดความรู้สึกที่ผมพยายามจะฝังมันให้ลึกลงไปข้างในหัวใจของผม
ขอโทษนะเบน สิ่งที่นายทำ เรารู้ว่าว่านายหวังดี
แต่มันสะกิดความรู้สึกของเราจริงๆ ขอโทษ
ผมขอโทษ ผมบอกตัวเอง
ความเงียบ ยังเป็นเพื่อนผม
รวมทั้งน้ำตา
ผมมองเสื้ออีกครั้ง
แล้วดึงมันเข้ามากอดด้วยมืออีกข้าง
น้ำตาไหลริน
เวลาผ่านไป
*
*
*
ผมเดินออกจากห้องน้ำอีกครั้ง
ครั้งนี้มันต่างจากครั้งที่ผ่านมา
ผมมีเสื้อสีแดงตัวนั้น ผมยังกอดมันไว้ที่อก
แต่
แต่มัน
มันไม่ช่วยให้ความหนาวเหน็บหายไปจากใจผมเลย
ใช่ครับ ตอนนี้น้ำตามันไม่เหลืออยู่บนใบหน้าผมแล้ว
ผมเดินเข้าไปหาเบนที่ยังนั่งอยู่บนโซฟาเช่นเดิม
“ขอโทษครับที่เสียมารยาท”ผม พูดขึ้นพร้อมทั้งนั่งลงข้างๆเบนเช่นเดิม
“ขอบคุณอีกครั้งครับ คุณเบน”
*
*
เสียงเพลงจากสองข้างทางดังทั่วระแวกนั้น
ผมและเบนแทรกตัวผ่านคนที่เดินไปมาอย่างยากลำบาก
พ่อค้าแม่ค้าส่งเสียง เชิญชวนลูกค้า โหวกเหวก
ยังกะตลาดสด สนามเป้า555
ตอนนี้ฝนหยุดตกแล้ว
เวลาแห่งราตรีเริ่มเข้ามา
คืนนี้ถนนสุรวงศ์เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวหลายๆชาติ
รวมทั้งชาติไทย อย่างผมด้วย555
ผมพักความเศร้าเสียใจไว้เบื้องหลัง
เบื้องหน้าเต็มไปด้วยความสุขสดใส
ด้วยเครื่องสำอางค์เคลือบไว้555
เปล่าครับ
สิ่งเดียวที่ต้องทำคือ ลั่ลล้า กับเบนเพียงสองต่อสองเท่านั้น
*
*
*
“คุณปอร์หิวหรือยังครับ” เสียงทักจากชายในฝันของหลายๆคน
“นิดหน่อย” คำตอบกลางๆจากผมเป็นอันรู้ครับ ว่าหิว
เบนปล่อยให้ผมตัดสินใจเลือกร้านที่เราจะฝากท้อง55555
ที่ผมพูดถึงคือร้านอาหารครับ
ไม่ใช่โรงพยาบาล
เพราะเบนยังไม่ได้ทำอะไรผม ท้องไปเบนคงไม่รับเป็นพ่อ55
ผมใช้คำว่า ยัง นะครับ
หลายๆคนคงจะลุ้นขึ้นมาละสิ55
*
*
*
*
กับข้าว 5 อย่างถูกทยอยเสิร์ฟ
และในที่สุดก็ครบตามที่เบนสั่ง
ความจริงเบนก็ให้ผมเลือกนั่นละครับ ว่าอยากทานอะไร
แต่ไปๆมา เบนกับเป็นคนเลือกเอง
ถึงผมจะเบรกไว้แค่3 อย่าง
มันก็ไม่เป็นผลครับ
ผมจึงบอกเบนว่า เราทานกันแค่สองคนนะครับเบน
มากไปทานไม่หมด
ไม่เป็นไร คือคำตอบที่ทำให้ทุกคำพูด จบ
รวมทั้งผมด้วย 555
พูดไม่อออกเลยครับ ไม่ใช่เพราะเบนไม่เชื่อนะครับ
แต่กับข้าวเต็มปากอะดิ5555
เราสองคนนั่งทานกันไปคุยกันไป
และผมก็ไม่ลืมบทบาทครูลิลลี่สาว สอนภาษาไทย
ให้กับเบนครับ
เลสสั้น นี้ เราสอนเกี่ยวกับเครื่องปรุงอาหารไทย
เช่นพริกไทย หัวหอม เม็ดมะม่วง เป็นต้น
และเบนก็ยังขยันจดลงไปในสมุดเล่มเล็กๆเช่นเดิม
เด็กเสิร์ฟ เพื่อมร่วมอาชีพของผม ยังวนเวียนคอยบริการเราอยู่ตลอดเวลาครับ
แต่อย่างเดียวที่ไม่เหมือนกัน คือ ผมสวยกว่า555
นอกนั้นเซมๆๆ
“ อิส ฮี ยา บอยเฟร้นซ์ ?” คำถามนี้หลุดจากปากสาวเสิร์ฟ สุดกล้านางนี้ครับ
หลังจากที่เธอรินน้ำให้ผมกับเบน
ช้อนที่ผมกำลังจะจิ้มไก่ขึ้นมากระแทกปาก
มันกับถูกวางลงบนจานข้าว พร้อมส่งเสียงดัง
มือไม้อ่อนจริงเรา555
ใช่ครับ..ผมไม่คิดว่าเธออจะกล้าเสี่ยงชีวิตกับฝ่ามือของผมขนาดนี้
ผมยิ้มแหยะ ๆๆ
“เราเป็นเพื่อนกันครับ” ผมตอบเธอไป
เธอยิ้มกลับมาให้ผมและเบน
“ตอนนี้เป็นแค่เพื่อนกันครับ อีกหน่อยก็เป็นแฟน”
งะ
งะ
แล้วก็
งะงะงะงะงะ
ช้อนล่นลงที่จานข้าวอีกครั้งครับ
ผมไม่คิดว่าเบนจะเล่นกับเธอขนาดนี้55
คนที่อายที่สุดกับไม่ใช่ใครที่ไหนครับ
สวยนั่นเอง555
ไม่รู้ว่าเบนเอาจริง หรือมุกตามน้ำ
ผมไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเบนอีกเลยครับ
หลังจากที่ได้ยินเบนพูดแบบนี้
สิ่งที่ผมทำได้คือจัดการเจ้าไก้พริกไทยดำทั้งตัวให้หมดเพราะความอาย
จนจะม้วนหางเป็นม้าน้ำแล้วสิครับ55
นานๆยิงมาที ๆตรงจุดซะจน ไม่เกรงใจผมเลยนะพ่อเบน555
หน้าผมจึงแดงด้วยพริกไทดำแทนครับ เพราะแดรกเข้าไปเยอะ แก้เขิลนะสิ
*
*
*
และในที่สุด เราทั้งสองก็ไม่สามารถที่จะจัดการ
กับอาหารมื้อเย็นที่สั่งมาเผื่อ สำหรับคน5คนได้ครับ
สงสารก็สงสาร
เห็นใจก็เห็นใจครับ
ถ้าปล่อยให้มันไปเกิดใหม่ได้นะครับ
มันคงพิการนะสิ55 เพราะ หวิ่นไปนิดเดียว
เบนเรียกเด็กคนเดิมเก็บตังค์ครับ
คุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามครับ 2 คน
กับสามพันบาทเป็นค่าอาหาร มันเกิดขึ้นแล้ว
ด้วยน้ำมือของเบน
*
*
*
ผมกับเบนเดินออกมาจากร้านอาหารนั่นด้วยอาการไม่ปกติครับ
ด้วยอะไรมันเต็ม เต็ม ๆ จนมันฟูลไปหมด
ถ้าเป็นไปได้ครับ อยากเอาออกเหมือนกัน คงเดินได้สวยกว่านี้555
*
*
*
เรากลับออกมายังถนนสุรวงศ์อีกครั้ง เวลาก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มกว่าๆแล้วครับ
ผู้คนยังเดินไปมา ยิ่งดูคึกคักกว่าตอนเย็นอีกครับ
เบนถามผมว่าจะไปไหนดี อยู่หลายรอบครับ
บอกตามตรง ผมไม่มีไอเดียเลย
เพราะมันฟูลอยู่ครับ เลยคิดไม่ออก
และอีกอย่าง ผมทำงานสีลมก็จริง
ก็ไม่เคยที่จะมาเที่ยวกลางคืนแถวนี้เลยครับ
มันจึงจะดีกว่า ถ้าให้เบนเป็นคนพาเที่ยว555
เห็นไหมครับ
นี่คือบ้านใครกันแน่
เราเดินไปมาอยู่หลายรอบครับ
เบนก็หยุดอยู่ที่ซุ้มประตูของซอยเล็กๆแห่งหนึ่งครับ
ผมประมวลผลเองก็รู้ครับว่ามันน่าจะเป็นอะไรเกี่ยวกับผู้ชาย น้ำ น้ำ ผู้ชายอะไรนี่ละ ครับ
555555 คนอ่านเคยเข้าไปบ้างไหมครับ55
“คุณปอร์ครับ เข้าไปในที่แบบนี้ได้ไหม”เบนถามผมด้วยสีหน้าจริงจัง
“คุณเบนอยากเข้าไปเหรอครับ ” ผมตอบด้วยคำถามแทน
“ถ้าคุณปอร์ไม่อยากเข้าก็ไม่เป็นไรครับ เรา ไปที่อื่นกัน”
“ถ้าคุณเบนอยากเข้าไป ผมก็ยินดีเข้าไปด้วยครับ ”
เบนยิ้มให้ผมหนึ่งที
ก่อนที่เขาจะเอื้อมมาจับมือขวาผมเดินเข้าไปในซอยนั้น
เหมือนว่าเราจะไม่แยกจากกัน5555
*
*
*
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอุแม่เจ้า
อกอีแป้นแล่นลึกก................
-
แล้วคนสวยก็ได้สถานที่ทำงานใหม่ :laugh:
ฝันดีเจ้า :กอด1:
-
จะพากันไปหนายยยยย o18
“ตอนนี้เป็นแค่เพื่อนกันครับ อีกหน่อยก็เป็นแฟน” คุณเบนพูดแบบนี้ตรงประเด็นดีมาก 5555 เอาไป สิบ
อิลุง...ได้โสดแน่งานนี้ คึคึ
-
แล้วพี่ปอร์จะเลือกใคร??
เซ้งอิลุงมากมาย หมดหวังแล้วชิมิ?
แอบเห็นลายผ้าปูที่นอนของสวยแอบแอ๊บแบ๊วนะเนี้ยยย
-
สุขสันวันเกิดครับ
เห้อๆๆๆๆๆ
-
:laugh: ตอนที่แล้วอ่านแล้วฮา ใจเต้นคอนโดๆ ส่วนคนคนที่เกิดวันเดียวกัน ปล่อยเค้าไปเฮ้อ :beat: น่าเอาไม้กอลฟ์หวดจิงจริง
สวยโดนเด็กเสริฟ์ย้อนรอยซะแล้ว ชีช่างกล้าถามเนอะ สงสัยเบนจะทำความหวานอมชมพูคงกระจายทั่วร้านแน่ๆ เลย
ช่วงนี้ได้แต่ติดตามอย่างห๊างห่าง แล้วไอ้ไก่พริกไปดำเนี่ย เล่นเอางง ประมวลผลไปห้าวิ ถึงจะอ๋อ ท่าจะพิมพ์ผิด
ตอนนี้กลับมาเป็นโรแมนติกคอมมาดี้แล้ว ชอบจัง อยากให้สวยคนเดิมกลับมา
พักผ่อนเยอะๆ นะปอร์ :L2:
-
เราจะไปอังกฤษนะจะไปดูไอ้ลุง มีใครจะฝากหญ้กะฟางแห้งไปให้ไอ้ลุงมั่ง เผื่อว่าว่าที่ ดร.สมองจะได้มีอาหารไปเลี้ยงมั่ง
-
ก็ยังแอบเชียร์ คนกินหญ้า กินฟาง คนนั้นอยู่ :o12:
-
เปลี่ยนใจแล้วเชียร์เบนดีกว่า เบื่อไอ้ลุง...สงสารคนสวย
-
ทิ้งมันเลยค่ะสวย ทิ้งอิลุงมันไปเลยค่ะ
อ่านแล้วน้ำตาเกือบตกตาม ไม่มีแม้แต่จะส่งข้อความมาหาตอนวันเกิด
เริ่ดๆอย่างสวย ต้องของนอกเท่านั้นค่ะ
:z2:
-
“ตอนนี้เป็นแค่เพื่อนกันครับ อีกหน่อยก็เป็นแฟน”
:man1:
คงช้าไปหน่อยแต่ด้วยใจจริงครับ
สุขสันต์วันเกิดครับสวย
:man1:
-
เข้ามา
:z6:
:กอด1:พี่ปอร์คนสวยและรวยมาก
-
อิลุงไปอยู่ไหนเนี้ยยยยยยยยยย :call:
-
ช่างขยันเรียนรู้จริงๆนะเบน แต่ก้อดีไปอย่างเนอะคนสวยจะได้เช็คเรทติ้งของตัวเองด้วย
-
เบนยอดมาก สวยจ๊ะ บอกเลิกลุงกอล์ฟได้แล้ว
กินของนอกดีกว่า อิอิ
-
เชียร์เบนเน้อ น่ารักเชียว
ถ้าจะให้น่ารักกว่านี้ ช่วยย้ายมาทำงานประเทศไทยทีเถอะ ทุ่มขนาดนั้น เราว่าสวยยกตัวเองเป็นบรรณาการได้เลย
-
ไม่รู้จิงๆง่ะว่าซอยนั้นมันมีอาราย :confuse:
พี่เบนน่ารักอ่า พี่ลุงหายไปเลยยย :monkeysad:
-
เชียร์เบนเน้อ น่ารักเชียว
ถ้าจะให้น่ารักกว่านี้ ช่วยย้ายมาทำงานประเทศไทยทีเถอะ ทุ่มขนาดนั้น เราว่าสวยยกตัวเองเป็นบรรณาการได้เลย
รีนี้ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า
อ่านแล้ว งง 555
-
:z13:
จิ้มสวยแทนเบน :oo1:
-
:z13:
จิ้มสวยแทนเบน :oo1:
จิ้มกลับได้ไหม 555
-
เฮ้อออออออออออออออออเบน :sad4: :o12:
ซื้อใจอีกแล้วสินะ อดีตสวยงามมันน่าที่น่าจดจำกับความทรงจำในความเหมือน
ความต่าง รสนิยม...ที่เหมือนกันบางครั้งเราก็อยากแสร้งทำเป็นลืมๆมันไปนะแต่บางทีพระเจ้าก็ชอบส่งใครให้มาสะกิดรอยแผลที่ตกสะเก็ดของเราอ่ะนะ....
.โธ่ๆๆๆ คนสวยของคนอ่าน....ร้องให้เพราะของขวัญจากเพื่อนใหม่....มิตรภาพใหม่แต่ความทรงจำเก่าๆที่ตกตะกอนไปแล้วก็ขุุ่นมารบกวนจิตใจสวยอีกครั้งสินะ
.......คนใจร้ายคนนั้นเค้าจะคิดเหมือนสวยบ้างมั๊ยนะ :m15: :m15:
แหม.....ชีเด็กเสิร์ฟ ชีช่างกล้านะเคอะ....แต่พ่อเบนตาตี่กล้ามากกว่า 5555555555
เลิศคะเลิศตอบไปเลยนะคะว่าอีกหน่อยก็เป็น....น่ารัก อยากให้รับเลี้ยงดูเป็นที่สุด พ่อสุภาพบุรุษ จร๊วบๆๆ จุ๊บๆๆๆๆๆ
อาหารมื้อนี้อ่ะ มากกว่าสามพันเบนบอกสบายมวกกกกกกกกเพราะ....ประตูโอกาสให้แง้มออกมาจิ๊ดนึงแล้วเว้ยยยยยยยยยยย
+1 คะสวย.................คิดถึง o13 o13 o13
-
เฮ้อออออออออออออออออเบน :sad4: :o12:
ซื้อใจอีกแล้วสินะ อดีตสวยงามมันน่าที่น่าจดจำกับความทรงจำในความเหมือน
ความต่าง รสนิยม...ที่เหมือนกันบางครั้งเราก็อยากแสร้งทำเป็นลืมๆมันไปนะแต่บางทีพระเจ้าก็ชอบส่งใครให้มาสะกิดรอยแผลที่ตกสะเก็ดของเราอ่ะนะ....
.โธ่ๆๆๆ คนสวยของคนอ่าน....ร้องให้เพราะของขวัญจากเพื่อนใหม่....มิตรภาพใหม่แต่ความทรงจำเก่าๆที่ตกตะกอนไปแล้วก็ขุุ่นมารบกวนจิตใจสวยอีกครั้งสินะ
.......คนใจร้ายคนนั้นเค้าจะคิดเหมือนสวยบ้างมั๊ยนะ :m15: :m15:
แหม.....ชีเด็กเสิร์ฟ ชีช่างกล้านะเคอะ....แต่พ่อเบนตาตี่กล้ามากกว่า 5555555555
เลิศคะเลิศตอบไปเลยนะคะว่าอีกหน่อยก็เป็น....น่ารัก อยากให้รับเลี้ยงดูเป็นที่สุด พ่อสุภาพบุรุษ จร๊วบๆๆ จุ๊บๆๆๆๆๆ
อาหารมื้อนี้อ่ะ มากกว่าสามพันเบนบอกสบายมวกกกกกกกกเพราะ....ประตูโอกาสให้แง้มออกมาจิ๊ดนึงแล้วเว้ยยยยยยยยยยย
+1 คะสวย.................คิดถึง o13 o13 o13
หายไปไหนมาเหรอ คนไม่สวย 555
-
^
^
กร๊ากกกกกกกกกกกกก ไปเป็นนางพยาบวมเฝ้าท่านป้ามาเจ้าคะ คนสวย
ตอนนี้พักภาระกิจ มาอ่าน อั๊ยยยยยย :sad4: :o12: เจะปวด
-
เบนยิ้มให้ผมหนึ่งที
ก่อนที่เขาจะเอื้อมมาจับมือขวาผมเดินเข้าไปในซอยนั้น
เหมือนว่าเราจะไม่แยกจากกัน
*
*
*
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอุแม่เจ้า
อกอีแป้นแล่นลึกก..............
*********14************
นี่มัน …
นี่มะมะมัน
นี่มันกลางกรุงหรือว่าตลาดหนองมนกันแน่555555
ถึงผมจะมองไม่ชัดเพราะบรรยากาศภายในมันสลัวก็ตามครับ
แต่ผมแน่ใจว่านี้ คือดงข้าวหลามชัดๆๆๆ
แขนผมยังอยู่ในกำมือของเบนตลอดเวลา
ขณะที่เบนกำลังเดินตามพนักงานของร้านที่กำลังหาที่นั่งให้ครับ
โชคดีของเบน หรือโชคร้ายของผมก็ไม่รู้ครับ
แถวหน้ามีแขกต่างชาติเดินออกพอดี
โดยมีข้าวหลามติดมือไปด้วย 1 บ้อง555
เราสองคนจึงใช้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้.......เชิญคระคุณคือจุดอ่อน55
เบนพูดอะไรกับพนักงานผมไม่ได้ยินหรอกครับ
เพราะเสียงเพลงบรรเลงดังเหลือเกินที่จะได้ยิน
อีกส่วนหนึ่งก็ไม่ได้ตั้งใจจะฟังด้วยละครับ
เพราะสายตาคู่งามกำลังเลือกอยู่ว่าข้าวหลามอันไหน
น่าแลน่าชมมากกว่าครับ555555555
ละลานตาไปหมด
รู้แบบนี้กรูข้ามฝากมาตั้งแต่20 แล้ว
ไม่รอ จนถึงป่านนี้หรอก
อย่างน้อยข้าวหลามคงเป็นของเราหลายอันแล้ว5555
เบียร์ไฮนาเก้นขวดเล็กๆ ถูกวางบนโต๊ะเล็ก ๆหน้าที่นั่ง
เบนจัดการค่าบริการอีกแล้ว555
งานนี้นอกจากสวยจะได้แดรกข้าวหลามฟรี ไอนาเก้นยังฟรีอีกครับ555
คนข้างๆยกเบียร์ขึ้นดื่มม ส่วนผมเหรอ
สนใจข้าวหลามมากกว่าครับ555
ปล่อยให้เบนแดรกเบียร์ไปเรื่องของมึงสิ
เสียงเพลงให้จังหวะเร็ว
เป็นจังหวะ ให้อะไร ๆเร็วตามไปหมด
ไม่ว่าจะเป็นเบียร์ที่เบนกระดก
ข้าวหลามหนองมน กระดกตามไปด้วย555
เบนหันมามองผมเป็นระยะครับ
สงสัยกลัวหาย หรือกลัวกระโดดขึ้นไปบนเวที และยลข้าวหลามก็ไม่รู้555
สวยไม่แคร์ อยากมองก็มองไป
กรูจะมองข้าวหลาม55
*
*
*
กิจกรรมเข้าจังหวะก็เกิดขึ้นครับ
หลังจากที่มีพิธีกรพูดแนะนำอะไรสักอย่าง
ใช่ครับ
มันเป็นกิจกรรมพิเศษระหว่างข้าวหลามหนองมน
กับถั่วดำแม่ประนอม555
สายตาผมยังสนุกกับอะไรแบบนี้อยู่ตลอดเวลา
จะหาว่าผมไม่เคยดูของจริงมาก่อนก็ว่าได้ครับ
เพราะคนไม่เคยจริงๆ
ส่วนเบนเหรอครับ คงมาหลายครั้งแล้ว มั้ง55
*
*
กิจกรรม นั้นยังคงดำเนินต่อไปครับ
ตราบใดที่โชว์บั้งข้าวหลามยังเป็นที่ต้องการของคนชม
เช่นเบน555 บั้งแล้วบั้งเหล่า
รวมทั้งเบียร์ด้วย
ส่วนขวดของผมเหรอครับ ไม่หวิ่นแม้แต่น้อย55
เพราะนี่ไม่ใช่เป้าหมาย
พอนานเข้า
อะไร ๆ ก็ไม่น่าดูแล้วสิครับ
เพราแต่ละท่า แต่ละท่วงที ล้วนแล้วแต่พิสดาร
จนคนธรรมดาแทบจะทำไม่ได้เลย
ผมใช้มือซ้ายเกาะที่ไหล่เบนเบาๆ
นาทีนั้นผมไม่รู้หรอกครับ ว่าเบนจะคิดอะไรกับผม
หรือผมคิดอะไรกับเบน
หลังจากที่มือวางบนไหล่เบนสักพักครับ
เนื้อตัวก็เริ่มเลื้อยไปอย่างช้าๆๆ
สงสัยเพราะฤทธ์ข้าวหลามมั้ง55
แต่ผมเลือกที่จะเลื้อยบนแผ่นหลังของเบนครับ
แนบชิดเชียว หน้าอกแตะหลัง55
*
*
*
การแสดงภาคพิสดารยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
แขกแต่ละโต๊ะทยอยออกจากร้านเช่นกันครับ
แต่ไม่ได้ออกไปคนเดียวเหมือนตอนเข้ามา
เพราะมีข้าวหลามติดมือไปคนละดุ้น 555
จนในที่สุด ใบหน้าผมก็ไปซุกอยู่ที่ ..เออ..
ที่ซอกคอเบนครับ
ในอาการซบเล็กๆ
ส่วนมือเลื่อนลงมาโอบที่เอวเบนแทน
เพราะผมอายเกินกว่าที่จะดูแล้ว
สวยสร้างภาพจริงๆ55
เบนยังยกเบียร์ซดต่อไป
ไม่สนใจว่าผมจะทำอะไรเบน
ส่วนขวดของผม ยังไม่พร่องเช่นเดิมครับ
เวลาผ่านไป
จากถั่วดำ เมื่อโดนกระทำชำเรา
มันก็จะกลายเป็นถั่วแดงแทน555
“โอเคไหมครับ” เบนถามผม
“โอเคครับ” ผมตอบเบน
เวลาผ่านไป
“โอเคไหมครับ” เบนถามผมอีกครั้ง
“อืม” ผมตอบแต่หน้ายังซุกที่ไรผมของเบนอยู่แบบนั้น
เวลาผ่านไปอะไรที่พิสดาร ก็ยังคงเป็นแบบนั้นครับ
และอะไรที่ผมไม่เคยเห็น ก็ได้เห็น
ต้องขอบคุณเบนจริงๆ
“ไม่ทานเบียร์เหรอครับ” เบนถามผม
แค่เจอดง คะรวย กรูก็จะตายแล้ว55
ผมคิดในใจครับ อีกมือก็เลื่อนขวดเบียร์ที่เป็นของตัวเองไปให้เบนแทน
“โอเค ไปกันเถอะครับ” เบนเอ่ยกระซิบข้างหูผม
“ไม่อยากดูแล้วครับ ไม่ชอบ” เบนพูดต่อ
ผมเลื่อนใบหน้าที่ซุกอยู่ที่ไรผมเบนออกมาด้วยความสงสัย
มึงไม่ชอบ หรือกรูไม่ชอบกันแน่ๆ555
อย่ามาสร้างภาพเลียนแบบกรู555
เบนพยายามกระดกเบียร์ให้เร็วที่สุด เพื่อให้มันหมด
แล้วเบนจึงเดินนำผมออกไป
และผมก็ไม่ลืมที่จะหันกลับไปมองข้าวหลามหนองมนกำลังผสมถั่วดำบนเวทีนั้น
พร้อมทำหน้าตาท่าทางเย้ยหยัน เจ้าข้าวหลามนั่นสุดริด
“แล้วกรูจะมาอีกครั้ง คนเดียว สวยๆ โดยไม่มีเบน แล้วมึงจะเป็นของกรู”
ผมคิดในใจครับ555เก่งเชียว
แต่เมื่อกี่เสือกเมาข้าวหลามนะกรู555
*
*
บรรยากาศข้างนอกสุดแสนจะบริสุทธิ์อะไรอย่างงี้นะ
เมือเราทั้งสองก้าวออกมาจากซอยๆนั้นครับ
เวลาก็เลยเข้าอีกวันแล้วสิ
เราสองคนเดินผ่านถนนที่เชื่อมระหว่างถนนสีลมกับถนนสุรวงศ์มาอีกครั้งครับ
คราวนี้คนที่เยอะในตอนหัวค่ำเริ่มน้อยลงแล้ว
สงสัยเขาหาที่นอนได้แล้วในค่ำคืนนี้555
ผมและเบนคุยกันระหว่างทาง
จนในที่สุดผม และเบนก็มาถึงยังโรงแรมที่พักครับ
ไม่ได้แวะต่อที่ไหน เพราะเราสองคนมีอะไรให้ทำ
ก่อนนอนครับ55555
เปล่าหรอกครับ
มันเหนื่อยกว่าที่จะทำอะไรได้แล้ว
เบนเดินทางไปกลับ จากไต้หวัน
ส่วนผมก็เพิ่งสอบเสร็จ
ลากเชียว หมายถึงขาครับ ไม่ใช่งา555
เบนเปิดประตูเข้าไปภายในห้องครับ
อะไรก็พร้อมแล้วสำหรับเราสองคน
ไม่ว่าจะเป็นเตียงนอน
หมอน
มุ้ง อันนี้ไม่มี555
ผมเดินตรงเข้าไปยังในห้องครับ
เป้าหมายของผมคือเตียงนอน555
ผมเดินตรงไปยังโซฟาทันทีครับ
แล้วนั่งลงอย่างคนเส้นเอ็น(ของขา)กำลังจะขาดครับ555
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
เบนหายเข้าไปในห้องน้ำชั่วครู่
แล้วเดินตรงมายังผม
“ปอร์ครับ เอ่อ ..เอ่อ...ผมขอ......................”
เบนพูดยังไม่ทันจบผมก็รู้จุดหมายของเบนแล้วครับ
กรี๊ด ตรงโซฟานี่นะ
-
^
^
^ :z13: จิ้มไม่ได้แต่ก็จะจิ้มครับให้ทะลุ
โอ้วววววววว
สวยหื่นจังครับ
อิอิอิ
-
^
^
^ :z13: จิ้มไม่ได้แต่ก็จะจิ้มครับให้ทะลุ
ไปอ่านก่อน
โห อย่างไว
หักหลบ 10 ล้อบ้างนะ555
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มารยาาาาร้อยเล่มเกวียน :m20: สวยเมาดิบ กรี๊ดดดดดดด
บ้องข้าวหลาม............มีอิมพอร์ตมั๊ยคะ :pighaun: :m20: :laugh:
แหม...สวยขี้อ้อนมวกมากนะเนี่ย อิอิ เบนคะ...จัดให้สวยหน่อยเคอะ :oo1:
-
สวยสร้างภาพอ่ะ ล้อเล่น
แต่ขอเวลาไปทัมใจรับกิ๊กใหม่ของสวยก่อนนะ
ทัมใจลำบากอ่ะ :z3:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
ตอนแรกก็งง อารายฟระข้าวหลามม :confuse:
ที่แท้ก็ :haun4: :haun4:
พี่คนสวยแอบหื่นนะนี่ อิอิ
แต่โปรยมาอย่างนี้ นู๋ว่าพี่เบนขอแค่ผ้าเช็ดตัวอ่ะ
เข็ดแระตั้งแต่ตอนให้เสื้อ :laugh:
+1 ขอบคุณคร้า ช่วงนี้ขยันมาลงจัง
นู๋ช้อบชอบบ :m3:
-
คนสวยแอ๊บเมาสุดริด :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดด สวยแอบมารยา
ข้าวหลามอิมพอร์ตจากไต้หวันน่าสนใจกว่านะคะสวย
เชิญชิมได้เลยค่ะ :haun4:
-
o22 ขออารายคนสวยฟาดเนี่ยะเบนจ๋า :o8:
-
อยากได้ข้าวหลามสักบ้อง...เอ้ย..สักกระบอกสวยเอามาฝากด้วย
อยากลองข้าวหลามอิมพอร์ตดูเหมือนกัน :impress2:
:man1:คยสวยฟาด(เรียบ)
-
ต่อเลยยยย
ค้างคร้าบบบบ
-
“แล้วกรูจะมาอีกครั้ง คนเดียว สวยๆ โดยไม่มีเบน แล้วมึงจะเป็นของกรู”
^
^
^
^
เริ่ด!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
จะขออะไรเอ่ย? :3123:
ขอ..ข้าว ขอ..แกง ขอ..แหวน หรืออะไร?
แล้วอีตาลุงกอล์ฟ เมื่อไหร่จะกลับมามีบทบาทต่อซะที :serius2:
-
เบนนี้ดีนะ
ปอร์รักเบนดีกว่า
-
^
^
^
เห็นด้วยกับรีบนอย่างแรงคับ
เอาคนนี้เถอะคับพี่ปอร์ :)
-
คิดถึงไอ้ลุงบ้า
:undecided: :undecided:
-
“ปอร์ครับ เอ่อ ..เอ่อ...ผมขอ....กับคุณที่โซฟาได้มั้ย”
:a5:
แค่นอนแกจะกรี๊ดทำไม
ไม่ค่อยเชื่อคนสวยแล้ว...เข็ด
เรารึแอบลุ้นตลอด
-
ข้าวหลามเบนบ้องสวยหรือเปล่านะ อิอิ
-
คนสวยขี้ตื่นเกินไปไหม คนอ่านหัวใจจะวาย :z3:
-
ดูจิ่สงสารคนสวยเลยหลอนกับ
ข้าวหลามไปเลย
-
หุ หุ สวยตะลึงกับข้าวหลาม
ดูละลานตาไปหมดเลยชิมิ เอิ๊ก เอิ๊ก
-
:oo1: :oo1:
-
ข้าวหลามบอกใหญ่ ใส่ถั่วดำ กินตรงปากกระบอก กะทิมันๆ อร่อยล้ำ :z1:
-
ขอกุงเกงลิงที่คุณนั่งทับอยู่ชิมิ :laugh:
-
คนสวยคงคิดว่าไม่อยากกลับ
อยากดูข้าวหลามต่อ :m20:
-
มาดันกระทู้รอ :z2:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
คนสวยไปดูข้าวหลามเมื่อไหร่อย่าลืม แวะมาชวนนะ :z1:
แล้วก็นะ o22 ไม่เชื่อคนสวยแล้วเหมือนกัน o18 ชิ คนสวยชอบหลอกให้ลุ้นแล้ว :m16:
บนโซฟาจะมีอะไร ทายว่าเป็น รีโมต อ่ะ -*-
-
เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:
-
มารายงานตัวครับ พี่ ปอร์ กะ ดั่น อิอิ
ตอนนี้ยังอ่านไม่ถึงตอนปัจจุบันหรอกคร้าบบ อยู่หน้าร้อยกว่า ๆ เอง
ไม่ว่าจะจบหรือว่าไม่จบยังไง ก็ขอติดตามไปเรื่อย ๆ นะคร้าบบบ ^^
-
ขออะไรหว่า
-
:man1:
-
มารายงานตัวครับ พี่ ปอร์ กะ ดั่น อิอิ
ตอนนี้ยังอ่านไม่ถึงตอนปัจจุบันหรอกคร้าบบ อยู่หน้าร้อยกว่า ๆ เอง
ไม่ว่าจะจบหรือว่าไม่จบยังไง ก็ขอติดตามไปเรื่อย ๆ นะคร้าบบบ ^^
ขอต้อนนนนรับครับ จากพี่ปอร์สุดสวยครับ
-
เวลาผ่านไป
*
*
*
เบนหายเข้าไปในห้องน้ำชั่วครู่
แล้วเดินตรงมายังผม
“ปอร์ครับ เอ่อ ..เอ่อ...ผมขอ......................”
เบนพูดยังไม่ทันจบผมก็รู้จุดหมายของเบนแล้วครับ
กรี๊ด ตรงโซฟานี่นะ
******15********
“ปอร์ครับ ผมขอหัวใจคุณได้ไหม” เบนพูด555555555555555
ถึงตอนนี้สะใจมวกมาก
ไงละ พวกที่ทายไม่ถูก สะใจจริงๆกรู
*
*
*
*
แต่ที่ทำให้ผมหยุดสะใจภายใน2วินาที คือ มันไม่ใช่ความจริงนะสิครับ
เบนขอโฟมล้างหน้าที่เราแวะซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อข้างทาง
มันรวมๆกันอยู่ในถุงเดียวกันกับขนม ถุงยา และถุงยาง555
ยาที่ว่านี่ไม่ใช่ยาคุมกันท้องนะครับ
แต่เป็นกันหวัดมากกว่า
รวมทั้งของกินที่เบนซื้อมาเผื่อในช่วงดึกเราจะหิว
แต่ผมว่าคงไม่หิวขนมหรอกครับ
มันจะข้ามไปกินไอติมเลยนะสิ55
ผมค้น ๆในถุงและในที่สุดมันก็เละมือ55
เปล่าครับ...มันไม่ใช่เค วาย
ผมก็เจอสิ่งที่เบนอยากได้
และผมก็ยื่นส่งให้เบนครับ
เบนรับแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำหายไปนานสองนาน
ทิ้งผมให้นั่งเน่าอยู่ที่โซฟา ด้วยอาการเซ็งจิต ไอ้ติสแตก55
เสียดาย ข้าวหลามหนองมนของเบนเป็นที่สุดครับ55555555
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
เบนออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งพร้อมกับเสื้อผ้าปิดร่างกายมิดชิดเชียว
ในแบบที่ผู้ชายเขาใส่กัน คือ บ๊อกเซอร์ กับเสื้อกล้ามสีขาวเกือบเน่า
และผมก็เป็นชุดเดิมของเบนที่ใส่ก่อนจะออกไปเที่ยวนั่นเอง
เวลาที่ผู้อ่านรอคอยก็มาถึงครับ
เรานั่งคุยกันอยู่ที่โซฟานานสองนาน..สามนาน
ก็ไม่มีใครเริ่มก่อน55
เริ่มก่อนในที่นี้ผมหมายถึง
เป็นคนเดินนำไปยังเตียงนอนครับ..เพราะกูสามหาวแล้ว
แล้วมันเรื่องอะไรผมต้องนำ ในเมื่อผม เอ้ยดิฉันเป็นสุภาพสตรีนะ
หน้าที่นี้ควรจะเป็นของเบนสิ555
แต่ทำไมเบนไม่ทำละ
ไอ้เราจะนำก็จะหาว่าเก่งเกินหญิง
งามเกินหญิงไทย ใจเกินร้อย
เลยต้องได้แต่นั่งหาวๆๆๆที่โซฟา
และเมื่อเวลาที่เราไม่สามารถความคุมหนังตาเราได้มาถึง
ขามันก็ก้าวไปเองครับ เพราะมันเกิดขึ้นอัติโนมัติ55
โดยเบนคือคนแรกที่เดินนำผมไปยังเตียงนอน
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
ผมยังคงยึดโซฟาไว้เป็นที่มั่นครับ
ตามองทีวีบ้าง หลับบ้างก็ยังดีกว่าไปเสี่ยงตายบนที่นอนอันใหญ่ๆ
ที่ตอนนี้มีเบนจองข้างซ้ายเรียบร้อยแล้ว
ทำไมนะ ผมต้องเป็นเจ้าของข้างขวาทุกรอบไป
ไม่เข้าใจจริงๆๆ
นี่ถ้าไม่ตบปาก เอ้ย ตกปากรับคำกับเบนว่าจะค้างด้วย
ป่านนี้คงทิ้งไว้แค่ร่องรอยของแป้งบีบี ที่นำเข้าจากพม่า
ชะแว็บแอบกลับบ้านไปแล้วครับ55
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
ด้วยอนุภาพของข้าวหลาม
ทำให้สวยจองที่โซฟาเป็นที่พักค้างแรม
นานแค่ไหนไม่รู้
เพราะ ข้าวหลามออกฤทธิ์อย่างหนัก55
“คุณปอร์” เสียงกระซิบข้าง หู
ไม่รู้ว่าดังกี่ครั้งผมจึงรู้สึกตัวครับ
พอลืมตาขึ้น
กรี๊ด ๆข้าวหลาม มาจ่ออยู่ตรงหน้าได้ไง55555
เปล่าครับ มันก็ยังอยู่ที่สุรวงศ์เหมือนเดิม
เบนยืนอยู่ข้างผม และเรียกผมให้ไปนอนยังเตียงนอนครับ
เบนคงรู้ว่าผมคงยังรู้สึกแปลก ๆจะนอนร่วมเตียงกัน
แต่สำหรับสวยไม่กลัวครับ
55
แค่นอนเล่นๆบนโซฟาเท่านั้นเอง55มิได้กลัวแต่อย่างใด
ผมเดินไปยังเตียงนอนด้วยอาการงัวเงียครับ
เมาคะรวย เอ้ย
เพราะว่าความง่วงได้ที่แล้ว ต่างหาก
ถึงเตียงนอนเลยวางหัวบนบนทันที
ส่วนเบนเหรอครับ
มาแทนที่ใครบางคนในใจผมแล้ว 555
เปล่าครับ เบนนอนลงบนโซฟาแทน
*
*เวลาผ่านไป
*
*
ถามบ้างนะครับคนอ่าน ว่าเวลามันผ่านไปไหน555
*
*
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งเวลาก็เลยเข้าตี3แล้วครับ
เบนยังนอนอยู่ที่เดิมแต่ในท่าขดครับ
คงเป็นเพราะความหนาวของแอร์
หรือไม่ก็ไม่มีผ้าห่มครับ
เพราะเตียงนอนในห้องที่เบนจองไว้
มันเป็นเตียงเดี่ยว
แล้วมันจะมีผ้าห่มสองผืนได้ยังไงจริงไหมครับ
ถ้าเบนสละให้ผม หมายถึงเบนไม่มีใช้
ผมมองเบนอยู่นานครับ
จึงตัดสินใจหลักหลับเบน
หนอยยยย....ไม่อยากเริ่มก่อน กรูเริ่มเองวะ
55เปล่าครับ..ผมจึงตัดสินใจเดินไปหาเบน555
รู้นะคิดอะไร
“เบน ครับ” ผมพูด แต่ไม่กล้าเขย่าตัวเบนครับ
เบนตื่นขึ้นพร้อมกับลุกจากโฟซาครับ
“ไปนอนบนเตียงเถอะครับ” ผมเริ่มให้ท่าเบน
“ไม่เป็นไรครับ ผมนอนนี่ได้”เบนยังรังเกียจผมต่อ
ผมก็ไม่ละความพยายามครับ
ได้ไงละ ชวนผู้ชายขึ้นเตียงแล้วถูกปฎิเสธแบบนี้
สวยยอมไม่ได้ครับ หน้าแหกนะสิ
“ไปนอนบนเตียงเถอะครับ ตรงนี้มันหนาว”
“ไม่เป็นไรครับ ผมชอบหนาวๆ”อีกแล้ว สวยเริ่มไม่มั่นใจในหนังหน้าตัวเอง
“แน่ใจนะครับ”
“ครับ”
ผมเดินกลับไปยังเตียงนอนครับ
แล้วลากผ้าห่มผืนเดียวบนเตียงมาวางให้เบน
“นี่ครับ จะได้ไม่หนาว”
“แล้วคุณปอร์ละครับ ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมทนได้” ผมพูดเสร็จก็เดินไปยังเตียงนอนทันที
ครับ คนอ่านรู้ใช่ไหมว่านี่คือแผนร้ายทำลายความสาวของตัวเอง555
*
*
เวลาผ่านไป…อีกแล้ว
*
*
*
แผนแรกชักจะไม่ได้ผลครับ ผมลืมตาเล็กๆส่องเขียด เอ้ย ส่องเบน
เบนก็ไม่ขยับตัวอะไรเลย
สงสัยว่าของเบนจะหลับเสียแล้ว555
แผนที่2
ตัวที่เหยียดยาวบนที่นอนนุ่มๆค่อยๆหด ขดเข้าไป
ผมหมายถึงตัวครับ 555
ค่อยๆงอ เข้า คล้ายคนที่กำลังจะตายเพราะความหนาว555
ไม่ได้ผลให้มันรู้ไปครับ 555
ครับผม
ใช่ครับ ยังอีก
แผนที่3 ยังไม่ทันจะได้ใช้เลย
พื้นห้องก็สะเทือนครับ
แต่มันไม่ใช่แผ่นดินไหวตัวเดียวกับที่ถล่มเฮตินะ
เบนเดินมายังเตียงนอนพร้อมด้วยผ้าห่มผืนนั้น
ผมหลี่ตามองเบนครับ
เบนคงไม่รู้ว่าผมมองทุกการเคลื่อนไหว55
ทั้งในและนอกกางเกง จ๊าก
เบนนั่งลงที่เดิมที่เป็นฝั่งของเขาครับ555
แล้วสยายผมเอ้ย สยายผ้าห่มมาคลุมให้ผมและตัวเขา
อย่างเบาหวิว ถ้าไม่แกล้งหลับไม่รู้สึกตัวแน่ๆๆ
สงสัยกลัวผมจะรู้แล้วลุกขึ้นมาทำอะไร ๆ
เช่นเดียวกันกับที่ตลาดหนองมนเขาทำกันมั้งครับ555
ตึกๆๆ
คอนโดๆ
อาคารพานิชย์
Cp tower ๆ 55
จากที่ชิล ๆไม่ได้คิดอะไรตอนนี้เริ่มคิดแล้วสิครับ
ผม........ ปอร์สุดสวย
เบน หนุ่มตี๋ ชายไต้หวัน
บอกเซอร์
เสื้อกล้าม
กางเกงใน ของเบน อันนี้ไม่รู้ครับว่าใส่ไหม
แต่ของผมนะเหรอ ไม่บอก อิอิอ
ไหนจะผ้าห่มผืนเดียวกัน
และที่สำคัญห่มเวลาเดียวกัน
บนเตียงเดียวกัน
จ๊าก ผับ ผับ ผับ ..ปิดแล้ว 55 เพราะเลยตี1
หัวใจเริ่มสั่นครับ
หวั่นไหว
ใจหวิว
สยิว
หิวๆ ผู้ชาย 55
นาทีนี้ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
อีก5นาที เบนจะเป็นของผม หรือผมจะเป็นของเบน
แต่สิ่งที่ผมรู้คือ เบนนิ่งสนิท
ไม่มีแม้แต่การขยับตัวเลย
ไม่มีแม่แต่เสียงหายใจ
ครับเบนตายแล้ว55
ตายด้านครับ
ผมพยายามข่มตาให้หลับยังไงก็ไม่ได้สักทีครับ
เพราะมันไม่ชินครับ
นานแล้วที่ไม่ได้นอนบนเตียงเดียวกันกับใครๆ
นานแล้วครับ นานมากแล้ว
จะให้ผมข่มตาให้หลับ มันยากจริงๆ
“คุณปอร์ครับ”
“ครับ”ใจหวิว
เบนคงขอกรูแน่ๆเลย
“นอนไม่หลับเหรอครับ” เบนถาม
“ผมรบกวนเบนหรือเปล่าครับ” ผมสร้างภาพ
“ไม่ครับ ”
“ทำไมนอนไม่หลับครับ” เบนถามผม
“พอดีแปลกที่ครับ เลยนอนไม่หลับ”
“ขอโทษครับ ที่ให้อยู่เป็นเพื่อน” เบนก็สร้างภาพเช่นกัน 55
ผมและเบนสนทนากันชั่วขณะครับ
แล้วเอนนนนนนนเนอร์จี้ของเราก็ค่อยลดลง
จนในที่สุดก็หมด
ก่อนที่เราทั้งสองจะหลับไป5อย่างไม่รู้ตัว
ครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น
ถึงผมอยากจะให้มันเกิดก็ตาม555
เบนก็คงคิดแบบนี้ครับ
ไม่มีแม้แต่การจับมือ
คิสสึ
อิขึ อิขึ
ว้าๆๆๆๆ เสียงดายจัง
แม่... เสียดายจัง
ตี5 น่าจะชวน....นะ
มาลงให้ดึกๆครับ
ถ้าตรงไหนผิดอย่าลืมบอกกันนะครับจะแก้ให้
พอดีว่าคนตรวจคำผิดไปทำหน้าที่นางมารสวยเสื้อกราวด์ขาว
-
ู^
^
^
:z13: พี่ปอร์สวย มาอ่านก่อนไปเรียน อิอิ
พี่เบนสุภาพบุรุษโคตรๆ แมนมั่กมากกก :-[
แสนดีแบบนี้ เป็นใครจะไม่หวั่นไหวล่ะเนอะ
แต่แบบเริ่มสงสัยแล้วอ่ะ ว่าพี่เบนเค้าไม่คิดอะไีกับพี่สวยเลยเหรอ
ดูเค้าไม่ค่อยรุกเลย ต้องให้พี่สวยเริ่มก่อนตลอด 55
+1 ขอบคุณคร้า
-
คนสวยพลาด :a5:
-
คนสวยกินแห้วเหรอจ๊ะ.... :impress3:
-
สวยสู้สู้ครับ :man1:
-
อุอุ คนสวย แห้วหวานป่าว อิอิ
-
ต้องการความคืบหน้าคร้าบบบบ
-
“ปอร์ครับ ผมขอหัวใจคุณได้ไหม” เบนพูด555555555555555
ถึงตอนนี้สะใจมวกมาก
ไงละ พวกที่ทายไม่ถูก สะใจจริงๆกรู
:a5: คนสวยทำตกใจ o18
คนสวย พลาดซะแล้ว :เฮ้อ: สร้างภาพต่อไป :L2:
-
ลุงงงงงงงงงงงงงงงงง กินหญ้ากะฟางอิ่มยาง กลับมาได้แล้ว ก่อนที่ข้าวสารจะกลายเป็นข้าวต้ม
คนที่ไปตามที่อิงกิดก็เงียบหายไปอีกคน หรือว่า มัวแต่สนตะพายอิลุงแล้วค่อยจูงมาขึ้นเครื่องหว่า
งึ่ม งึ่ม ทางนี้ก็สุภาพบุรุษเสียจริง เดี๋ยวสวยใจอ่อน จะทำไงล่ะ :serius2:
-
แค่นี้เบนก้อหลงสุดสวยจะแย่
อยู่แล้วนี่ถ้สุดสวยจับมือเบนนะ
รับรองสุดสวยไม่รอด
-
“ปอร์ครับ ผมขอหัวใจคุณได้ไหม” เบนพูด555555555555555
ถึงตอนนี้สะใจมวกมาก
ไงละ พวกที่ทายไม่ถูก สะใจจริงๆกรู
:a5: คนสวยทำตกใจ o18
คนสวย พลาดซะแล้ว :เฮ้อ: สร้างภาพต่อไป :L2:
อืม พลาดตลอดละครับ55
-
คิดถึงอีลุงอะ..............
:เฮ้อ:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
:amen: :amen: :amen:
-
หวาย ๆๆๆๆ คิดถึงลุงอ่ะครับพี่ปอร์
:serius2:
-
ว๊า...สวยอดกินของนอกเลยอ่ะ
สงสัยต้องไปทำเสน่ห์เพิ่มแล้วนะ
:z2:
-
:m11: :m14: โสน้ำหน้าคนสวย อดกินของอิมพอร์ทเลย
กร๊ากกคืนแรกแท้ๆได้ร่วมหอในบรรยากาศแอร์เย็นฉ่ำ แหม.......พ่อคุนคนดีก็นะสุภาพบุรุษมวกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ยอมนอนโซฟาให้สวยนอนเตียง....สวยเนี่ยใช้ไม่ได้ทำไมไม่เอาหน้าไปซุกๆๆล่ะคะวิชาที่เคยร่ำเรียนมาไม่งัดมาใช้นะ
อั๊ยยยยยยยยยยยยยเสียดายของ :jul3:
+1 จ้า
-
สวยกินแห้วอ่า
5555+ :laugh: :laugh: :laugh:
-
อย่าเริ่มลึกซึ้งอะไรบ้างน่ะ....
รอให้อีลุงมาไขข้อข้องใจก่อน ....
แล้วค่อยตกลงใจกับเบน !!!!!
(เชียร์อีลุงเข้าไป) o22
-
:man1:
-
หัวใจจะวาย นึกว่าจะแอบยกขาให้ใครอื่นนอกจากไอ้ลุงบ้าแล้วเชียว
-
ก่อนที่เราทั้งสองจะหลับไป5อย่างไม่รู้ตัว
ครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น
ถึงผมอยากจะให้มันเกิดก็ตาม555
เบนก็คงคิดแบบนี้ครับ
ไม่มีแม้แต่การจับมือ
คิสสึ
อิขึ อิขึ
ว้าๆๆๆๆ เสียงดายจัง
แม่... เสียดายจัง
ตี5 น่าจะชวน
-----------16------------
จากคืนนั้น..........
คืนที่ผมและเบนนอนร่วมเตียงเดียวกัน
ถึงมันจะไม่เกิดอะไรขึ้น แม้แต่....
แต่มันก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวต่างๆตามมาอีกมากมาย
เบนเป็นคนสุภาพกับผมเสมอครับ
เจอกันบ่อยขึ้น
และโทรหาผมบ่อยขึ้น
มันอาจไม่ใช่3เวลาหลังอาหารเหมือนคนๆอื่นที่เขารักกัน
หรือมันอาจไม่ใช่ข้าวใหม่ปลามันเหมือนคนที่เข้าหอลงโรง55
แต่ทุกครั้งที่เบนโทรมา หรือทุกครั้งที่เบนทักmsnมา
มันก็ทำให้หัวใจผมสั่นระรัวได้เหมือนกัน
ครับ มันอาจจะไม่ใช่เหมือนรักครั้งแรก
แต่ผมก็รู้สึกดีนะ
เพราะอย่างน้อย การที่เรามีคนให้ความสำคัญกับเรา
มันก็ดีอยู่ไม่น้อยใช่ไหมครับ
ถึงแม้ว่าเราจะยังคงเป็นแค่เพื่อนกัน
-
-
-
เวลาผ่านไป
-
-
-
ปอร์ครับ ทานข้าวเที่ยงหรือยังครับ
ข้อความนี้ผมมักจะได้ยินเสมอทุกเที่ยง
ปอร์ครับ ถึงบ้านหรือยัง
ข้อความนี้ผมก็มักจะได้รับเสมอ เมื่อเวลาหลังเลิกงาน
หรือปอร์ครับ ทำไรอยู่ บนหน้าต่างmsnเวลาที่ผมกลับถึงบ้านแล้ว
แต่เบนยังอยู่ที่ทำงาน
ผมไม่รู้หรอกครับว่าเบนจะดีกับผมแบบนี้นานแค่ไหน
อาจเป็นเพราะเขาห่างบ้านเลยอยากมีเพื่อนคุย
แต่ด้วยอะไรก็แล้วแต่ครับ ผมรู้สึกดีนะ รู้สึกดีมาก
อาจเป็เนพราะเบนเข้ามาในช่วงที่ผมเหงา
ช่วงที่ผมรู้สึกว่าตัวเองโดนทิ้ง ถูกทิ้ง ต้องการทิ้ง
หรือปล่อยให้อยู่คนเดียวตามลำพังชั่วขณะช่วงเวลาหนึ่งที่ยาวนาน
แต่ผมจะอยู่ในช่วงหรืออารมณ์ไหน เบน
คือผู้ชายที่สุภาพกับผม ไม่เคยถามผมเลยว่า
ในชีวิตผมมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นบ้าง
และผมก็เช่นกันครับ
เบนมีแฟนหรือเปล่า ผมไม่เคยถาม
เราสองคนยังเหลือที่ว่างเพื่อความเป็นส่วนตัวให้กันและกัน
ตราบใดที่เรายังมีความสุขอยู่ในสถานะที่ผมและเบนมอบให้แก่กัน
ผมอาจเห็นแก่ตัวนะครับ ที่ผมเก็บเกี่ยวความสุขเล็กน้อยๆ ระหว่างทาง
เก็บเกี่ยวความชุ่มช่ำ มาชะโลมกายให้สดชื่นระหว่างเส้นทางที่ยาวไกล
เก็บเกี่ยวความหวานมาเติมหัวใจที่นับวันกำลังจะเหือดแห้ง จางหาย
ถึงแม้สองข้างทางที่มันยาวไกลจะเต็มไปด้วยความหวังที่เรือนลางและยาวออกไปไกลแสนไกล
จากความรู้สึกของผมและใครบางคน
ผมเอื้อมมือหยิบมือถือที่วางอยู่ข้างๆหลังจากที่มันสั่นอยู่ชั่วระยะขณะที่ผมอยู่ในห้องเรียน
* ปอร์ครับ ผมอยากไปหาคุณจังเลยครับ แต่ที่นี้ฝนกำลังตก*
ผมยิ้มอย่างมีความสุขหลังจากที่อ่านมัน
เปล่าครับ ผมและเบนไม่ได้นัดกันและเรายกเลิกแต่อย่างใด
มันอาจเป็นความต้องการของเบนคนเดียว ไม่ใช่ผม
55555 เอ๊ะ หรือว่าผมก็อยากเจอเบนเหมือนกัน
จะแปลกอะไรละถ้าผมก็อยากเจอเบน
จริงไหมครับ
*
*
ใช่ครับ เขาอาจมาหาผมไม่ได้ในเย็นนี้
มันไม่ใช่ความต้องการของเบน
แต่มันเป็นความต้องการของสภาพแวดล้อมที่ดูไม่เป็นใจ
ผมมองออกไปทางหน้าต่างๆที่มีผ้าม้านกั้นเราไว้อีกทีจากหน้าต่าง
ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม ฟ้าร้องเสียงดังมาให้ผมได้ยินเป็นระยะ
ฝนกำลังตกอย่างที่เบนบอก
ผมยังมีความสุขกับข้อความที่ผมได้รับ จนไม่รู้เลยว่าเบื้องหน้าผมนั้น
ท่านอาจารย์ได้พูดถึงเรื่องอะไร
*
*
*
เย็นวันนั้นหลังจากที่ผมและเพื่อนแวะทานข้าวเสร็จ
ส่งเพื่อนแต่ละคนถึงบ้านแล้ว
ผมก็แวะที่ร้านเช่นเคยครับก่อนที่จะเดินเข้าบ้าน
“คุณปอร์ถึงบ้านหรือยังครับ”
เบนถามผมผ่านมือถือเครื่องเดิมครับที่ผมใช้มานานแรม5 ปี
“กำลังจะเข้าบ้านครับ” ผมตอบเบนพร้อมมืออีกข้างที่หิ้วกระเป๋าหนังสือ
“ครับผม วันนี้ผมอยากไปหาคุณจังเลยครับ แต่ฝนตก ผมเลยไปไมได้”
เบนบอกผมพร้อมลดระดับเสียงคล้ายกับอาการอายๆ
“ครับ ผมเหมือนกัน กว่าจะถึงบ้าน ก็ลำบากเหมือนกันครับ”
“คิดถึงคุณปอร์จังเลยครับ อยากไปหา”เบนพูดมา
ผมรู้สึกได้ครับ ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาถึงผม
แต่ผมเลือกที่จะไม่ตอบอะไรกลับไป ไม่อยากให้ความหวัง
เพราะผมอาจดูเห็นแก่ตัวไปครับที่จะให้ความหวังเบนเกินไป
ทั้งที่อยากบอกเหมือนกันว่า ผม ก็ไม่ต่างอะไรจากเบนเลยครับ
ผมก็อยากเจอเช่นกัน ถ้า..
ถ้าหัวใจผมยังพอมีที่ว่างมากกว่านี้
แปลกนะครับ ทำไมผมไม่บอกเบนไปเลย
ว่าผมผ่านอะไรมาบ้าง
ความรัก
ความเสียใจ
ความเหงา
การรอคอย
ตอนนั้นเบนอาจจะหยุดความรู้สึกที่มีต่อผมก็ได้
ผมอาจดูแย่ในสายตาคนอ่าน
แต่สำหรับเบน ผมอาจเป็นเหมือนคนดีๆๆคนนึงที่หน้าตามีรอยยิ้มเสมอ
เมื่อเบนมองมา
ผมเดินไปคุยไปจนถึงบ้านครับ
ผมทิ้งตัวลงบนที่นอน ทั้งๆที่เจ้ามือถือยังแนบอยู่ที่หูครับ
การสนทนาของผมและเบน ยังดำเนินตัวไปเรื่อย
ตราบใดที่เขาและผมต้องการมัน
“คุณปอร์ครับ”
“ครับ”
“วันหยุดที่จะถึงนี้คุณปอร์ว่างไหมครับ”
“ครับ ผมว่างครับ” ผมตอบไว้ก่อนครับทั้งๆที่ไม่รู้จุดหมายของเบนเลย
“ผมอยากชวนปอร์มาเที่ยวบ้านผม”
มึงจัดการกรูที่เมืองหลวงไม่สำเร็จ จะหลอกล่อกรูไปถึงบ้านมึงเลยใช่ไหมนี่55
เบนบอกผมว่า อยากชวนผมออกมาเที่ยวแถวชานเมืองครับ
ดีกว่าที่จะอยู่บ้านในวันหยุด
น่าน...รู้อีกว่ากรูชอบอยู่บ้าน
ก็กรูแม่บ้านนี่ ทำไงได้ ความใฝ่ฝันอันสูงสุด555
และแล้วผมก็ตบปาก เอ้ย ตกปากรับคำเบนด้วยความยินยอม
พร้อมใจเสี่ยงกับการเสียตัวอีกครั้งครับ
ในที่ๆของเบน ความเสี่ยงจึงเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าครับ
แต่สวยไม่เคยแคร์
พร้อมทุกสถานการณ์ แม้วันไม่มาเลย55
*
*
*
พอ วันนี้ที่รอคอยมาถึงครับ
ผมตัดสินใจว่าจะโดยสารไปทางใดจะดีที่สุด
ทางเรือ เหรอ ไม่นะ ไม่มีเรือผ่าน
ทางอากาศ ที่นั่นก็ไม่มีสนามบิน
รถเมล์ รถไฟ
สองอันนี้จึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับผม
*
*
*
ผมก้าวขาทีละก้าวลงจากรถเมล์ด้วยความกลัวว่ารองเท้าแก้วที่ใส่มาจะแตกหักครับ
สองตามองบรรยากาศที่ๆผมไม่คุ้นเคยเอาเลย
ใช่ครับ ผมไม่เคยมาที่ตรงนี้มาก่อน หรือเคยมา แต่ไม่คุ้น
แต่ด้วยความฉลาดคิดว่าตัวเองมาถูกก็เลยไม่ต้องให้เบนมารับครับ
ให้เขารอบนเตียงแบบนั้นดีแล้ว
สวยจะไปเองครับ
ไปถวายความสาว ถึงที่เลยเชียวละ555
ผมกดมือถือหาเบนอีกครั้งครับ
บอกว่าผมได้มาถึงที่ๆเรานัดกันแล้วหรือเปล่าก็ไม่รู้
เท่าที่รู้คือกระเป๋ารถเมล์บอกว่าให้ลงตรงนี้
ไม่ชินทาง จึงขอลงตรงนี้ละครับ
ผมก็ทำตามนางทันทีครับ
เบนบอกให้ผมรอสักครู่ครับ
เพราะไม่คิดว่าผมจะถึงเร็วกว่าเวลาที่นัดยิ้มเอาไว้ครับ
แต่ทำไงได้ละ สวยตรงเวลาครับ55
เลยเผื่อเวลาไว้มากเกินไป
ทำไงได้ละครับสวยไม่ค่อยคุ้นกับสภาพสังคมแถวชานเมืองนี่ครับ55
เบนจึงต้องออกมารับเร็วกว่าปกติ
เพราะสวยกดกันด้วยการโทรไปเร่งให้เบนเสร็จเร็วๆ
เสร็จเร็วนี้คือ การอาบน้ำแต่งตัวนะครับ
มิได้คิดเป็นอย่างอื่น
ผมนั่งสวยๆ ล่อหนุ่มภูธรสักพัก
แถวๆห่างดัง ย่านพระรามสอง
ยังไม่ทันที่เหยื่อ พวกคนขับแท็กซี่
พี่วินมอไซด์ หรือ พี่คนขับรถเมล์จะกินเบ็ด
เบนก็เสนอหน้ามาครับ
ด้วยเสื้อผ้าในแบบที่เบนชอบ
สวยอารมณ์เสียนะสิครับ แต่ต้องเก็บอาการไว้ข้างใน
เช่นเดียวกับวันที่เบนลากผมออกมาจากดงข้าวหลามครับ555เมื่อเดือนก่อน
ครั้งนี้คือได้ว่าเป็นการนัดยิ้มครั้งแรกที่ผมและเบน
เจอกันในที่อื่นที่ไม่ใช่สีลมครับ เบนคงเบื่อแล้วมั้งดงข้าวหลาม
ผมก็ไม่ได้จินตนาการหรอกครับว่าอะไรจะเกิดขึ้น
หรือเราจะไปทำอะไรกันต่อ555
นอกจากนัดยิ้ม
เบนยังม้วนตัว คล้ายกับม้าน้ำครับ
แต่ดูยังไงก็ไม่เหมือน55
“สวัสดีครับ” ผมทักทายเบน
เบนยังม้วนหางอยู่เช่นเดิมครับ
อะไร ยังไง ยังตื่นเต้นไม่หายเหรอครับ ผมคิดในใจ
เบนคงมีแผนร้ายที่ซ้อนเอาไว้ครับ
“เราจะไปไหนดีครับ” ผมยังพูดต่อไป
“อ่อ คุณปอร์อยากไปไหนครับจะดูหนัง หรือจะทำอะไรครับ”
“อะไรก็ได้ครับ”
“หรือว่าจะไปกินข้าวกัน”เบนเสนอความเห็นอีกครับ
“อะไรก็ได้ครับ”
*
*
*
แท็กซี่ สีเหลือง เขียว มุ่งตรงออกนอกเมืองทันทีที่เราบอกจุดหมายปลายทางที่เราจะไปนัดยิ้ม55
ระหว่างทางผมและเบนพูดคุยกันไม่ขาดปากครับ
ไม่รู้เรื่องที่เราคุยกันมันมาจากไหนบ้าง
และแล้วก็ถึงที่ๆเบนและผมนัดยิ้มกัน
แท็กซี่ทิ้งเราสองคนไว้ยังหน้าร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่งครับ ข้างทางถนนใหญ่
เบนนำผมเข้าไปยังร้านนั่น พร้อมเลื่อนเก้าอี้ให้ผมนั่งเช่นเคย
คุณหญิงจริง อะครับผม
เบนบอกว่าร้านนี้เบนกับเพื่อนมาทานประจำครับ อร่อยที่สุดในระแวกนี้
พร้อมทั้งแนะนำเมนูที่ควรสั่งยังกะเป็นเจ้าของร้าน
หรือเป็นอาหารประจำชาติตัวเองเลยทีเดียว
สวยเลยสร้างภาพต่อครับ ว่าไม่ชินกับบรรยากาศ
และอาหารจำพวกนี้
เพื่อให้เบนดูแลเอาใจใส่เหมือนกับตัวเองเพิ่งเดินทางมาจากต่างประเทศและไม่รู้อะไรเลย
น่าถีบไหมครับ55
เมนูต่างยังถูกแนะนำต่อไปเรื่อยๆ ครับ
จนในที่สุด ก็ได้เมนูที่น่ากินที่สุดสำหรับการนัดยิ้มยามเที่ยงครับ
มันอยู่ตรงหน้าผมเองครับ
เบนไง555555555555555555
มาลงแล้วนะครับหลังจากที่หายไปหลายวัน
วันนี้มีคำใหม่ ๆ มาให้ FC ได้รู้จักครับ
ลองทายดูนะครับว่าคำๆนี้ มีความหมายว่าไง
พร้อมยกตัวอย่าง
ใครแต่งความหมายดีมีรางวัลให้ด้วยครับ
นั่นคือเบนไปนอนกอด1 คืน
คำว่า **นัดยิ้ม**
-
^
^
^ :z13: จิ้มสวย พื้นที่ข้าใครอย่าแตะครับ :z13: ไปอ่านก่อน
นัดยิ้ม หมายถึง นัดเดท หรือป่าว นัดเจอกัน :sad4:
ยกตัวอย่าง ขอคิดก่อน จะคิดออกไหมครับ :sad4:
ฝันดีครับสวย :man1:
-
^
^
^ :z13: จิ้มสวย พื้นที่ข้าใครอย่าแตะครับ :z13: ไปอ่านก่อน
จิ้มได้เร็วและแรงมากเลยครับ ตรงจุดด้วย555
-
นัดยิ้ม นี่ใช่ นัดไปเจอกันป่าวครับ
พี่ปอร์ นานๆมาต่อทีอ่ะ
แต่ขอให้มาต่อเรื่อยๆน้าคร้าบบบ
+1
-
นัดยิ้ม นี่ใช่ นัดไปเจอกันป่าวครับ
พี่ปอร์ นานๆมาต่อทีอ่ะ
แต่ขอให้มาต่อเรื่อยๆน้าคร้าบบบ
+1
ครับผม ไม่ได้หายไปไหนหรอก
มันเป็นบางอารมณ์ครับ ที่ขยัน และเบื่อๆ
หนูให้ความหมาย ยังไม่ตรงเท่าไร
อดเอาเบนไปนอนกอดลยนะ สมน้ำหน้า 555
-
จิ้มได้เร็วและแรงมากเลยครับ ตรงจุดด้วย555
ฝันดีครับสวย :man1:
-
นัดยิ้ม เอ่อ....ชีวิตนี้ไม่เคยมีนัดอ่ะเลยไม่ค่อยรู้ :L3: เอาเป็นว่า คงคล้ายๆว่า ถ้าเรานัดใครก็แสดงว่าเราต้องพอใจในนัดนั้นพอเจอกันมันก็ดีใจแสดงออกทางสีหน้าด้วยการยิ้มละมั้ง แง่ม แง่ม ง่ายดี
แต่....คิดถึงลุงจัง! :z2:
-
นัดยิ้มคือไรคระ :m28:
รู้จักแต่เดตอ่ะ อ่ะคริๆ :m1:
แต่อย่างพี่เบนนี่แถวฝั่งธนฯยังมีเหลือป่ะคร้าพี่ปอร์สวย
นู๋อยากได้มั่งอ่ะ :m3:
-
หนุ่มเบนหวานเสมอต้นเสมอปลายเลยนะเนี่ย ความเป็นสุภาพบุรุษไม่เคยขาดหายจากหนุ่มคนนี้จริงๆ
แต่พ่อลิเกหน้าตี๋จ๋า จะหวานไปไหนเี่นี่ย แหม...บอกสาวเจ้าว่าอยากเจอม๊ากมากแต่ติดที่ฟ้าดินไม่เป็นใจให้เรามาพบกันเอิ๊ก..
คนรับsms คนยิ้มแก้มแตกแล้วอ่ะคะ...หยอดนิดหยอดหน่อย น่ารักจริงๆ
ขำอาการเขินเป็นม้าน้ำนี่...."ม้วนหางสิลูก"....เจอกันกี่หนๆก็ยังเขินไม่หายชิมิเคอะพ่อหนุ่ม
จะชวนเค้าออกเดท..นานๆถี่..ยังทำเิขินไม่หยุดหย่อนอีกทีเมสเสจที่ส่งมาให้หรือคุยทางโทรสับเนี่ย
ตั้งตรงและจริงใจม๊ากมากๆ....สวยม้วน..............ไม่ใช่หางที่ม้วนนะเคอะแต่อะไรล่ะที่ม้วน :o8: :-[
นัดยิ้ม...คือนัดออกมาเจอกันด้วยค.ว่าเจอกี่ทีกี่หนก็ยังไม่คุ้น...เลยต่างฝ่ายต่างได้แต่มองกันยิ้มๆ จิกกันยิ้มๆ ลวนลามกันทางสายตาแบบ
ยิ้มๆ....แล้วก็...ได้เสียกันแบบยิ้มๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
+1 เคอะแม่คนงามทรามวัย :กอด1: :man1:
-
นัดยิ้ม คือนัดเสียตัวใช่ไหมอ่ะ :laugh:
คนสวยพร้อม คนอ่านพร้อม
แต่เบนไม่พร้อม วุ้วววว :serius2:
-
อยากเห็นหนุ่มเบนม้วนต้วนจังอ่า
นัดยิ้ม???
นัดไปนั่งมองหน้าแล้วยิ้มให้กัน ????
เค้าไม่รู้อ่า .... อดได้เบนไปนอนกอดเลย :o12:
-
นัดยิ้มก็คือ :oo1: :oo1: :oo1: ใช่มั้ยจ้ะสวย
แอบไปเอาศัพท์นี้มาจากบอร์ดมะพร้าวรึป่าวเนี่ย
-
จิ้ม :z13: คนสวย....นัดยิ้มมันคือไรหว่า ...นัดจุ๊บกันมั้ง 555
-
ทู้ เจ๊สะดิ้ง บอกว่ายิ้มแปลว่า fuck
เรื่องนี้น่าจะซอฟ ๆ นัดเดทละกานนน
-
"นัดยิ้ม"
นัดกันไป .. ยิ้มกันไป ..
อิ อิ รู้ว่าไม่ถูกหรอก ....
กลัวว่าตอบถูกแล้วจะได้เบนมานอนกอด ... ขอสละสิทธิ์
เดี๋ยวสวยจะ (เสียดายของ...) :z2:
-
:undecided: :undecided:
-
คนสวยค่ะเบนเค้าจะขี้อายล้ำหน้าคนสวยไปแล้วอ่ะ เบนนี่เค้าแมนนะ ใช่มั๊ยอ่ะ
-
แล้วอย่างนี้เบนจะเสร็จคนสวยมั้ยอ่ะ.... :laugh:
นัดยิ้มเหรอ..... นัด :oo1: อ่ะป่าวอ่ะ กร๊ากกก พอดีคิดได้แต่เรื่องหื่นๆ อะนะ
-
นั่งยิ้มมองตากันเพราะกระดาก เหมือนใหม่ทั้งคู่แต่จริงๆโชกโชนทั้งคู่ แต่ทนสร้างภาพกันต่อไป เฮ้อ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ
รวดเดียวตั้งแต่เมื่อคืนถึงเจ็ดโมงเช้า
อาบน้ำไปทำงานต่อ
ด้วยอารมณ์ "อิน" สุดๆ
ไม่อยากจะบอกคนสวยเลยว่า
เค้านอยด์อ่ะ จริงๆนะ
ใจคิดว่า ลุงไปเรียนต่อเอกหรือติดซากแผ่นดินไหวที่เฮติฟร่ะ
ถึงตอนนี้นั่งทำงานอยู่ ยังไม่หายนอยด์ เฮ้ออออ
ไม่รู้ว่าต่อไปลุงกับคนสวยจะกลับมาเหมือนเดิมมั้ย
ถึงตอนนี้ เค้าไม่อยากให้คนสวยสานสัมพันธ์กับเบนเลยอ่ะ
เึค้าเห็นแก่ตัว ฮือ อยากเก็บคนสวยไว้่ให้ลุงคนเดียวซะงั้น :oo1:
ไปทำงานต่อละ (ด้วยความอึนๆ) :monkeysad:
-
:man1:
-
คนสวย 14 กุมภา ไปฉลองที่ไหน :impress2:
:L2:
ให้ก่อนล่วงหน้าเดี๋ยวดอกไม้แพง ^^
-
ชอบมากมาย o13
-
เพื่อให้เบนดูแลเอาใจใส่เหมือนกับตัวเองเพิ่งเดินทางมาจากต่างประเทศและไม่รู้อะไรเลย
น่าถีบไหมครับ55
เมนูต่างยังถูกแนะนำต่อไปเรื่อยๆ ครับ
จนในที่สุด ก็ได้เมนูที่น่ากินที่สุดสำหรับการนัดยิ้มยามเที่ยงครับ
มันอยู่ตรงหน้าผมเองครับ
เบนไง555555555555555555
******17********
หลังจากที่เรา แดรก ยัด สวาปาม โซ้ย จก กันเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
เบนให้ผมออกความคิดว่าจะไปไหนกันดี
เพราะถ้าให้ผมคิดก็มีเพียงแค่เรื่องเดียว คือเตียงนอนนุ่ม ๆที่บ้านเบน55555
แรดมวกมากใช่ไหมครับ
*
*
*
ความเขียวชอุ่ม พุ่มไสว ไม่มีใบมีแต่ดอกของต้นไม้ใบหญ้าสองข้างทาง
ทำให้ไม่ต้องสงสัยครับว่านี้คือหน้าฝนหรือเปล่า
ต้นโกงกางสีเขียวทำให้รู้สึกสดชื่นเมื่อทอดสายตาออกไปจนสุดลูกหูลูกตา
บวกกับลมทะเลพัดเอาความเย็นเข้ามายังร้านที่เรานั่งอยู่ครับ
ทำให้น่านอนเป็นไหน ๆ
ไปเถอะเบน บ้านมึง555
เราสองคนนั่งอยู่สักพักครับ
จากที่แดดเต็มท้องฟ้า
จากที่นกสีขาวๆ บินไปมาทั่วบริเวณป่าสีเขียวนั่น
ตอนนี้เมฆกลับค่อยเคลื่อนตัวเข้ามาแทน
แล้วฝนโปรยลงมาอย่างไม่ทันจะออกจากตรงนั้นครับ
เจ้าลิงน้อยหลายๆตัว วิ่งเล่นบนถนนไปมา
เหมือนว่ามันไม่กลัวเปียกฝนเอาซะเลย
ผิดกับผม ที่กลัวสายฝนในใจลึก ๆ เหน็บหนาวทุกครั้งที่มันมาชโลมกาย
ผมและเบนนั่งดูเจ้าลิงอยู่สักพักครับ
ก่อนที่เบนจะเรียกใช้บริการรถกะบะจากทางเจ้าของร้าน
ให้มาส่งยังในเมืองครับ
แต่พอมาถึงในเมืองแล้ว
กลับทำให้เราแปลกใจกว่า นั้น ที่ ๆ เราเพิ่งผ่านมา
มันโลกเดียวกันกับที่เราเพิ่งมาถึงหรือเปล่า
ฟ้าสว่าง แดดยังเต็มท้องฟ้า นี่หรือ ฟ้าเดียวกัน
ผมคุยกับเบนว่าถ้ามีโอกาสผมจะชวนเบนมาปลูกป่าชายเลนครับ
เพราะมันคือความฝันของนางสาวไทยทุกคน
ที่อยากทำกิจกรรมดีเพื่อเจ้าลิงน้อย55
เพื่อโลกที่ร้อนขึ้นทุกวัน
ถึงจะปลดประจำการแล้ว ก็ยังอยากทำอยู่ดี
เบนบอกผมว่าถ้ามีโอกาสคงได้มาด้วยกันครับ
แต่ต้องเป็นหน้าร้อนนะ
เพราะเบนก็ชอบแนวๆนี้ครับ
ไม่รู้ว่าพูดจริง หรือเอาใจผมก็ไม่ทราบครับ
*
*
*
ผมเดินช้าๆ ตามหลังเบน
ด้วยความที่คิดว่าเราสมควรเป็นช้างเท้าหลังมากกว่าครับ
ไม่เกินหน้าเกินตาผู้ชาย เดี๋ยวแห้วอีก
เบนพาผมเดินชมตลาดสดที่เต็มไปด้วยของสดๆจากทะเลครับที่มีขายตลอดวัน
มันก็เยอะอยู่ หอยดองงี้ ปลาหมึกงี้ เบนงี้555
ปลาเค็มสดๆงี้ น่าทานเป็นที่สุดครับ ทานแบบสดๆ นะครับ
เบนบอกว่าจะเอาไปฝากที่บ้านไหม จะได้จัดแจงให้
แต่ผมเป็นคนไม่ชอบถืออะไรให้เกะกะ
เลยไม่เอาดีกว่าครับ ถ้าพี่อยากกินก็ให้มาซื้อเอง55
เป็นน้องชายที่แสนดีจริงๆ
*
*
*
แสงอาทิตย์หายไปจากท้องฟ้าครับ
ผมและเบนใช้เวลาอยู่ด้วยกันจนได้เวลาที่ต้องกลับบ้านแล้ว
เบนอาสาจะมาส่งผมถึงบ้านครับ
แต่ผมต้องสลัดผ้า เอ้ยสกัดความคิดเบนทันที
เพราะเดินทางไปๆ มาๆ คงไม่ค่อยดีเท่าไร ทางที่ดีส่งผมขึ้นรถแถวนั้นดีกว่า
เบนจะได้กลับบ้านพักผ่อนตามอัธยาสัยครับ
พรุ่งนี้ทำงานเช่นเดิม
ผมถึงบ้านเกือบ6โมงครับ
ก็ได้รับโทรศัพท์ของเบนเช่นเดิมครับ
โทรมาเช็คว่าผมถึงบ้านหรือยัง
สงสัยกลัวคนขับรถเมล์พาผมไปทำมิดีมิร้ายหรือไงก็ไม่รู้ครับ
เมื่อรู้ว่าผมถึงบ้านด้วยความปลอดภัย เบนจึงวางสายไป
พร้อมโทรมาอีกครั้งเมื่อเวลาก่อนเข้านอนครับ
*
*
เวลาผ่านไป อีกแล้ว หลายวันเชียวล่ะ เกือบเดือน55
*
*
*
สถานีต่อไป ศาลาแดง
สิ้นเสียงประกาศจากรถไฟฟ้า ผู้โดยสารทุกคนต่างสาวเท้าก้าวออกจากตัวขบวนครับ
รวมทั้งผมด้วย
ต่างคนต่างไม่คิดจะสนใจกัน
ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม
ไม่มีแม้แต่การทักทาย หรือแม้แต่อะไรทั้งสิ้น
สิ่งเดียวที่ทำคือ ไปให้ถึงที่ทำงานให้เร็วที่สุด
ผมก็เช่นกันครับ
“รอด้วยครับ” ผมพูดขึ้นหลังจากที่ลิฟท์กำลังปิด
ความเงียบเกิดขึ้นเสมอในลิฟท์
“แก เมื่อวานฉันเห็นดาราคนนึง ช่อง...ชื่ออะไรนะจำไมได้หล่อมาก รู้แต่ว่าไม่ได้เล่นละครนานแล้ว”
“เจอที่ไหนยะ”
“บีทีเอส นี่ละ มากับผู้ชายอีกคนนึง ”
ทันทีทีลิฟท์เปิดออกผมก้าวเท้าออกจากลิฟท์ทันทีครับ
ยังไม่ทันจะรู้เรื่องอะไรต่อไปเลยครับ เสียดายจริงๆ
แต่ก็แปลกเหมือนกันครับที่อยู่ดีๆเรื่องที่เราได้ยินมา
มันอาจไม่เกี่ยวอะไรกับเรา แต่ทำไม มันทำให้ผมรู้สึกแปลกใจ
และเศร้าขึ้นมาขนาดนี้
ช่างเถอะ แพแพรัสซี่ปลายแถว ข่าวคราวเชื่อถือไม่ค่อยได้ครับ55
พอถึงที่ทำงานแค่นั้นละครับ มือทั้ง10นิ้วเป็นระวิงทันทีครับ
สำนักไหนที่บอกว่าข่าวบันเทิงอัพเดทเร็วผมเป็นต้องเช็คทันที
อย่างน้อยก็เพื่อสนองความต้องการของตัวเองว่าที่เราสงสัยมันจริงหรือเปล่าครับ
และผมก็ต้องสบายใจ เมื่อสิ่งที่ผมคิดไม่เป็นจริงครับ
เอ๊ะ...หรือเปล่านะ555
*
*
*
ผมถึงร้านก็ปาเข้าไป1ทุ่มครับ
วันนี้แขกเข้าร้านมากซะจนผมไม่สามารถทิ้งพี่ๆผมกลับเข้าบ้านได้
หน้าที่น้องชายที่แสนดีกลับมาอีกครั้ง..หลังจากหายไปนาน
กับข้าวจนแล้วจานเล่าถูกยกด้วยผมครับ เสิร์ฟถึงโต๊ะลูกค้า
ด้วยเด็กเสิร์ฟที่ชุดฟอร์มคล้ายกับพนักงานออฟฟิศครับ
ผมยังจำได้ดี สมัยที่ผมเรียนอยู่
มีแขกคนนึงถามผมว่า
ทำงานที่ไหนเหรอ เพราะเขาเห็นผมใส่ชุดนักศึกษาครับ
ผมเลยชี้ไปที่ อาบอบนวดก่อนตอบเขาไปว่า
ผมทำงานที่อาบอบนวดแห่งนึงครับ
พอดีที่ร้านมีคนเยอะ พี่ชายเลยโทรตามให้มาช่วย
ผมล่ะขำครับ ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้
สงสัยเขาแยกไม่ออกมั้งว่าชุด นักศึกษา กับชุดเด็กเสิร์ฟตามที่ต่างๆกันหรือไม่ต่างกัน
แต่ความสวยอะ ผมกินขาดครับ555
ผมยังวุ่นกับการส่งของถึงปากลูกค้ายังไง
คนที่วุ่นย่อมเกิดขึ้นกับพี่ชายผมเช่นกัน
ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ทันกับจำนวนลูกค้าที่แน่นร้านครับ
เพราะมือก็มีเพียงสองมือ
หยิบจับอะไรก็ดูขัดๆไปหมดครับ
*
*
*
“สวัสดีค่ะ....................วันนี้มีข่าวคราวความเคลื่อนไหว เสิร์ฟคุณผู้ชมถึงที่ค่ะ”
เสียงจากทีวีช่องนึงครับ
มันมาแย้งหน้าที่เสิร์ฟผมครับ
“ข่าวแรกคร้า..............................................” หล่อนทำเสียง
ผมก็ยังทำหน้าที่ของผมไม่แพ้กับเธอครับ
ดีกว่าเธอด้วยซ้ำ
ต่างกันแค่เธอเสิร์ฟความบันเทิง
ส่วนผมเสิร์ฟของอร่อยๆ
แต่จุดหมายของเราเหมือกันครับ คือ ความสุข
“อ่อก่อนจะจากกัน มีข่าวให้สาวๆได้หายคิดถึงค่ะ
เมื่อวาน นนท์ได้บินกลับมาถึงเมืองไทยแล้ว หลังจากที่ไปเรียนต่ออังกฤษซะหลายปี
เอ๊ะอะไรนะ เป็นสาเหตุที่ทำให้ไม่ยอมกลับมาเมืองไทย น้าๆๆๆ”
คำพูดของเธอดึงดูดผมจนก้าวขาไม่ออกครับ
สิ่งที่ทำได้คือหันไปดูตามที่สมองมันสั่ง
*
*
*
นนท์เปลี่ยนไปมากครับ เขาดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
การแต่งกายยังดูดีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
ความหล่อยังมีให้เห็นถึงบนใบหน้าจะมีเคราหนาๆ
ปกปิดเอาไว้ครับ
“กลับมาถึงเมื่อเช้านี่เองครับนี่เองครับ”
“………………………….”
“กลับมาทำธุระครับ ”
“………………………….”
“พอดีมีธุระด่วนครับ เลยต้องบินกลับมา”
“………………………….”
“ไม่นานครับ คงอยู่อีก1 อาทิตย์ครับแล้วต้องรีบกลับ”
“………………………….”
“งานคงยังไม่รับครับ เพราะคงอยู่ไม่นาน”
“………………………….”
“อ่อไม่มีครับ เรียนอย่างเดียว”
“แฟนๆของนนท์สบายใจได้คะ เจ้าตัวออกมาคอนเฟิร์มขนาดนี้แล้ว สาวแท้สาวเทียมคงพอหายคิดถึงบ้าง สวัสดีคร้าๆๆ”
หลังจากสิ้นเสียงเธอ กิจกรรมที่หยุดไว้ชั่วขณะก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้งครับ
จนในที่สุดที่ร้านลูกค้าเริ่มบางตา
ก็ได้เวลาที่ผมต้องพักผ่อนบ้างแล้ว
เบนโทรหาผมอีกครั้งหลังจากที่ช่วงเที่ยงโทรมาแล้ว
ผมคุยกับเบนทั้งที่เนื้อตัวยังเหม็นเหงื่ออยู่ครับ
เรื่องที่คุยก็ไม่มีอะไรมากครับ
เรื่องเดิมๆตามประสา คิดได้ก็ถามออกมาตอนนั้น
ไม่ได้เขียนสคริปว่าวันนี้ต้องคุยอะไร555
*
*
เบนนัดผมทานข้าวร้านเดิมครับ หลังจากเลิกงาน
แต่ผมก็บอกเบนแล้วว่าคงเจอได้ไม่นานเพราะเสาร์ผมมีเรียน
ถ้าจะเจอผมตลอดทั้งวันคงไม่ได้ครับ อันนี้คือเงื่อนไขที่เบนรับทราบครับ
และผมก็ต้องยอมรับครับ ว่าผมมีเวลาเท่านี้จริงๆๆ
หลังจากที่ผมและเบนนัดอะไรกันเรียบร้อยแล้ว
มีสายซ้อนเข้ามาครับ เป็นเบอร์ที่ผมคุ้นเคยดีครับ
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้เมมไว้ว่าเป็นเบอร์จากไหนครับ
ผมต้องวางสายเบนทันทีเพื่อไปรับอีกสายนึงครับ
เบนวางไปแล้ว
*
*
*
*
*
เสียงมือถือยังดังอยู่
สมองคนเราก่อนที่จะรับสายจินตนาการก่อนเสมอครับ
และตอนนี้ผมก็เป็นเช่นนั้นครับ
ผมปล่อยเสียงมือถือนั้นให้ดับไปแล้ว
*
*
*
เพราะไม่รู้จะมีเหตผลอะไรที่รับสาย
ผมยังคิดไม่ออกจริงๆครับ
เพราะถ้าเป็น.............โทรมาละ
*
*
*
ตอนนี้เหมือนโลกทั้งโลกเริ่มหมุนช้าๆอีกครั้ง
เหตการณ์เริ่มกลับไปจุดเดิมอีกครั้ง
ทั้งๆตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมดีขึ้นแล้ว ชินแล้ว ชาแล้ว
แต่เมื่ออะไรมันวิ่งเข้ามาชนเราอีกครั้ง ผมก็กลับรู้สึกว่า ผมไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิดเลย
*
*
เสียงมือถือดังขึ้นอีกครั้งครับ
ใช่ครับ เบอร์เดิม แต่เวลาใหม่
ผมยังลังเลไม่กล้าที่จะรับเช่นเดิม
ถ้าเขาโทรหาเรา ทำไมไม่ใช้เบอร์เขา
ทำไมใช้เบอร์บ้านละ
ผมยังหาเหตุผลที่จะรับสายอยู่
หรือว่าเบอร์เขาโดนปิดไปแล้ว
ไม่หรอก ไม่ใช่แบบนั้น ความขัดแย้งความคิดทำให้ผมสับสน
หรืออาจเป็นอย่างอื่น
แล้วอะไรละ
เมื่อผมคิดแบบนี้ผมควรจะรับสายใช่ไหมครับ
ก่อนที่มันจะตัดไปอีกครั้ง
ผมควรรับใช่ไหม
“สวัสดีครับ”
-
เฉลย คำว่านัดยิ้มครับ
นัด :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
ืีnut yes ครับ555
เป็นความหมายใหม่นะครับ
ใครตอบถูกกันบ้า้งครับ
-
:เฮ้อ:อะไรๆกำลังจะดีแล้วเชียว
ไมต้องมีอะไรมาให้ตื่นเต้นอีกแล้วอ่ะคะ
เดาเอาว่า คนที่โทรมาคือป้านวล หรือไม่ก็พี่นพรึป่าว
ไม่มีทางที่คนที่อยากให้โทรมา...โทรมาหรอก มันเป็นความหวังเล็กเหมือนแสงสว่างริบๆจาก
ปลายอุโมงค์ที่มืดสนิท...........
นังนนท์มาแล้ว.......แล้วอีกคนที่ว่าที่คือไผ๋ฟ่ะ กีซซซซซซซซซซซซซ :m31: :m16: :fire:
+1 เคอะคนจ๋วย
เฉลย คำว่านัดยิ้มครับ
นัด :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
ืีnut yes ครับ555
เป็นความหมายใหม่นะครับ
ใครตอบถูกกันบ้า้งครับ
^
^
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซว
แม่คนงามสามโลกเป็นสาวเป็นนาง กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
-
:เฮ้อ:อะไรๆกำลังจะดีแล้วเชียว
ไมต้องมีอะไรมาให้ตื่นเต้นอีกแล้วอ่ะคะ
เดาเอาว่า คนที่โทรมาคือป้านวล หรือไม่ก็พี่นพรึป่าว
ไม่มีทางที่คนที่อยากให้โทรมา...โทรมาหรอก มันเป็นความหวังเล็กเหมือนแสงสว่างริบๆจาก
ปลายอุโมงค์ที่มืดสนิท...........
นังนนท์มาแล้ว.......แล้วอีกคนที่ว่าที่คือไผ๋ฟ่ะ กีซซซซซซซซซซซซซ :m31: :m16: :fire:
+1 เคอะคนจ๋วย
เฉลย คำว่านัดยิ้มครับ
นัด :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
ืีnut yes ครับ555
เป็นความหมายใหม่นะครับ
ใครตอบถูกกันบ้า้งครับ
^
^
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซว
แม่คนงามสามโลกเป็นสาวเป็นนาง กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
อย่างไว สวนทางกับน้ำหนักมวกมาก555
-
โห สวยมาดึก แถมเฉลยคำถามซะ อ๊าก น้ำหมากหก
:pig4:มาต่อให้ละ
-
เฮ้ย
อิลุงเอาไงนี่ จะกลับมาอีทำไม
แค่นี้ยังทำไห้คนอื่นช้ำใจไม่พอหรอ? :m31:
-
:กอด1: :กอด1:
:undecided: :undecided:
-
ซื้อหวยทำไมไม่ถูกแบบนี้นะ..หึหึ..
-
คนสวย
เลิกรักลุงแล้วจริงเหรอ
เฮ้ออ เจ็บปวดประหนึ่งเป็นเรื่องของตัวเอง
ยิ่งพอรู้ว่า แร่ดนนท์ไปเรียนอังกฤษเหมือนกันแล้ว
อื้อออหือออ ปรี๊ดดดคับพี่น้อง
ต้องการจะสื่ออะไรคะ แร่ดนนท์กะอิลุง ต้องการอะไรคะ :fire:
คิดอีกที คนสวยเลิกรักก้อดีเหมือนกัน
สวยไม่แคร์ สวยเลือกได้ ชิส์
-
อิลุงดื่มวีต้าแล้วไปตายยยซ้าาา :angry2:
ทำกับคนสวยขนาดนี้กี่ปีแล้วไม่ติดต่อไม่โทรหา
ไปเมืองนอกอยู่กับกับใครรรร
แต่เดาว่าไม่ใช่อิลุงโทรมา
ถ้าจะโทรมาต้องโทรมาแปดชาติแล้ว :m16:
คนสวยอย่าหันหลัง :กอด1:
-
:m31:
:เฮ้อ:
โทรมาอะไรป่านนี้....
นี่แนะ :beat: เล่นเอาคนสวยสับสน
-
:m15: มาต่อเร็ว ๆ นะครับ :fire:
-
ตอนที่แล้วยังอารมณ์ดี ตอนนี้เจ็บแปล๊บๆๆ แล้วอ่า :m15:
มัวแต่เชียร์พี่เบน เกือบลืมๆพี่กอล์ฟไปแล้ว เหอๆ
แล้วมันจะอะไรยังไงต่อไปคร้าพี่คนสวย นู๋อยากรู้ใจจิขาดแว้วว
+1 ขอบคุณคร้า จุ๊บๆ ^3^
-
อิลุงไปอยู่ที่แอฟริกาหรือยังไง น้ำไฟเข้าไม่ถึง หายไปสามชาติ :fire:
-
สวย...ถ้าเป็นลุงก็อย่ากลับไปหาเค้าอีกเลย
ให้มันจบๆไปเหอะ ในเมื่อการกระทำที่ผ่านมามันสามารถตีความได้อย่างนั้น
เป็นอะไรมากมั้ยถึงไม่โทรหาหรือส่งอีเมล์มาเลย มันเหมือนว่าไม่ต้องการติดต่ออีกแล้ว
คนเราควรก้าวต่อไปนะ ถึงจะยาก แต่เมื่อทำได้จะรู้ว่ามีสิ่งดีๆรอเราอีกเยอะ
ส่วนแรดนนท์ ถ้ามันอยากได้อิลุงนัก ก็ให้มันไปเหอะ
ส่วนสวยเอาของนอกดีกว่า พูดแล้วอารมณ์ขึ้น :fire:
-
เฮ้ย อะไรว้า โทรมาทำไมอยากรู้
ค้างคา อย่างแรงเลยนะเนี่ย :serius2:
แต่เรารู้นะว่าใครบางคนอาจจะดีใจก็ได้ จริงป่ะคนสวย รีบมาต่อนะอยากรู้ว่าใช่คนเดิมเวลาใหม่โทรมาจริงๆไหม
แล้วมันจะโทรมาทำมายตอนนี้เนี่ย
-
หรือ "ลุง" จะกลับมาแล้ว?
ไม่จริงงงงงง ... หรือใครในบ้านทรายทองมีอะไร?
มาต่อให้ไวเลยน่ะ ..... :m16:
ต้องเคลียร์
-
ลุงไม่สมควรจะกลับมา
และไม่สมควรที่จะได้รับการต้อนรับจากพี่ปอร์
ไปตายซะไอ้ลุงงงงงง!!! :beat:
:กอด1: พี่ปอร์
-
:m31: โมโหตัวเอง คิดว่ามันจะต้องค้าง ก็ยังจะเข้ามาดูทู้นี้ตอนว่างทุ้กทีสิน่า :z3:
ใครจะโทรมา ไม่อยากรู้ แต่อยาก :beat: อิลุงอย่างเดียว
-
อย่าบอกนะว่าอิลุงไปอยู่กะเเรดนนท์งั้นพี่ปอหาผัวใหม่ดีกว่าครุมเครือไม่กระจ่างไม่เชียมันละอิตากอล์ฟ
-
เหอะๆๆ ใครโทรมาหว่า :a14: :a14: ช่างมัน สวยเริด :laugh: :laugh:
-
:L1::L1: HAPPY VALENTINE 'S DAY :L1: :L1:
:L2: :L2: :L2:
-
Happy valentine's day นะจ๊ะคนสวย :L1:
-
อ๊ายยยยยยย อิชั้นพลาดเรื่องนี้ไปได้เยี่ยงไรนี่
อ่านรวดเดียวสองร้อยหน้า อ๋อยยยย ตาลาย
สนุกมากเลยค่า ชอบนิสัยปออ่ะ ขำดี สู้คนด้วย น่ารักๆ
อืม...ป่านนี้ลุงกะนายนนท์คงสวี่วี่วีอยู่ที่อิงแล่นสินะ...ปอจ๋า อิชั้นแนะนำให้เอาคนที่เค้าเห็นความสำคัญของเราดีกว่าจ้า อย่าเอาคนที่เค้าเห็นเราเป็นของตายเลย
แต่แหม พูดก็พูดเถอะ...ก็พอเข้าใจนะ สำหรับคนอยู่ตปท.แล้วไม่ส่งเมลล์กลับมาเนี่ย...เคยเป็นแบบว่าขี้เกียจมากมาย นานน๊านนนนนนนนจะส่งข่าวกลับมาบ้านที...
อืม...อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็วจัง
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่านค่า แฮปปี้วาเลนไทน์น๊าคนสวยยยยยย
จากชะนีที่สวยกว่า คริๆ
-
อย่าได้ใจอ่อนเชียวนะ
-
ไผโทรมาน้ออออ
-
(http://photos2.hi5.com/0119/097/701/mRvz2.097701-02.jpg)
-
ตกลงไอ้ลุงมันไปเรียนกับนังแรดนนท์เหรอค่ะน้องปอร์คนสวย ถ้าใช่คนสวยก็ตัดใจซะเถอะค่ะ ไอ้ลุงแกนี่น่าโดน :beat: :z6:
-
คนสวยหลอกอีกละซิ ไม่ใช่อีลุงหรอก :เฮ้อ:
อีลุงมันตายไปแล้วววววววววววววว บอกมานะ ว่าใคร :m31:
-
เข้ามาดันรอสวยๆ :z2:
-
หรือว่าจะเป็นลุง เอ๊ะ หรือใครหว่า
คนสวยฟาดจ๋ารีบมาต่อน้า :กอด1:
-
ค้า ง อยากรู้ต่อแล้วอ่า
มาต่อไวๆ ด่วนๆ ค๊า บ บ
-
สุขสันต์วันแห่งความรักย้อนหลังครับสวย :man1:
ใครโทรมาครับ :sad4:
หายไปหลายวันไปรับรองนายเพื่อน
เลยไม่ได้เข้ามาเลย
เดี๋ยวขอไปอ่านก่อน
คงหายไปอีกกว่าพวกนี้ท่านๆกลับ
ทำไมต้องมาเที่ยวบ้านตูด้วย
วันเวเลนไทน์เอยวันตรุษจีนเอยหมดไปแล้ว :เฮ้อ:
-
:z2: :z2:
-
:z13: คนสวย
-
ใครโทรมาก็รับก่อนดิ ไม่รู้เรื่องกันพอดี ถ้าอิลุงโทรมาส่งสายมานะเดี๋ยวจัการให้
-
สวย...มาต่อได้แล้ว อยากรู้จนจะลงแดงแล้ว :z3:
หรือว่าจะเป็นป้านวลโทรมาบอกว่าคุณย่าไม่สบาย
อิลุงถึงต้องควงนังนนท์กลับมาเยี่ยม
ถ้าเป็นอย่างนั้น สวยควงเบนไปเยี่ยมคุณย่าเลยนะ
ให้อิลุงมันรู้ซะบ้างว่า ขาดเธอชั้นก็ยังไม่ตาย i will survive :a11:
-
คิดถึงคนจ๋วยมวกมากคะ :กอด1: :man1:
+1 จร๊วบๆ :z2: :z2:
-
ถ้าเป็นลุงโทรมาก็บอกเลิกไปเลยนะสวย . . . สวยอย่าได้แคร์ :-[
-
สวยยังไม่มาอีก :serius2: ง่วงแล้วนะ
รับโทรศัพท์ซะ อย่าไปกลัว อิลุงมันอยู่นอกโลก โื่ทรมาไม่ได้หรอก :z2:
นึกถึงเพลงนี้ของพี่ใหม่ ชื่อเพลงอะไร จำไม่ได้ เหอะๆ
โลกแห่งความจริง ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด
โลกแห่งความฝัน ฉันมองเห็นวันสดใส
แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝัน ทอดทิ้งฉัน ไปไหน
โลกไม่สดใส เหมือนวันก่อน
กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร
กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า
เฝ้ารอความฝัน
ให้ตกตะกอนช้า ช้า
เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
:oo1: ................... อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ดัน ดึ๊บ ดึ๊บบบบบบบบ
-
อ๊ายยยยยยย อิชั้นพลาดเรื่องนี้ไปได้เยี่ยงไรนี่
อ่านรวดเดียวสองร้อยหน้า อ๋อยยยย ตาลาย
สนุกมากเลยค่า ชอบนิสัยปออ่ะ ขำดี สู้คนด้วย น่ารักๆ
อืม...ป่านนี้ลุงกะนายนนท์คงสวี่วี่วีอยู่ที่อิงแล่นสินะ...ปอจ๋า อิชั้นแนะนำให้เอาคนที่เค้าเห็นความสำคัญของเราดีกว่าจ้า อย่าเอาคนที่เค้าเห็นเราเป็นของตายเลย
แต่แหม พูดก็พูดเถอะ...ก็พอเข้าใจนะ สำหรับคนอยู่ตปท.แล้วไม่ส่งเมลล์กลับมาเนี่ย...เคยเป็นแบบว่าขี้เกียจมากมาย นานน๊านนนนนนนนจะส่งข่าวกลับมาบ้านที...
อืม...อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็วจัง
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่านค่า แฮปปี้วาเลนไทน์น๊าคนสวยยยยยย
จากชะนีที่สวยกว่า คริๆ
ไปทำอะไรอยู่เหรอครับ เห็นไหมเกือบพลาดของดี55
ยินดีต้อนรับครับ
**
ปล. ยินดีต้อนรับFCใหม่ๆนะครับ ช่วงนี้เห็นหลายคนเชียว
ส่วนใครที่แอบอยู่ก็เสนอหน้ามาได้แล้ว สวยยังคงให้อภัยครับ 555
ส่วนที่ที่หายไปหลายวันก็เพิ่งกลับจาก ฝรั่งเศสมาครับ แดดแรงมากตัวดำมากๆๆ
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะครับ ขอบคุณทุกคน
จากใจดวงน้อยๆของสวย :haun4: :haun4: :haun4:
-
สวยหายไปนานเลยนะ คนแถวๆนี้เค้าคิดถึง :-[
-
อ๊าย...สวยเปลี่ยนชื่อตอนแล้ว
มารอๆ
ชื่อตอนใหม่ได้ใจมากเลยสวย
:L2:
+1 ให้โทษฐานสวยเกินหน้าเกินตา
-
หรือว่าเบอร์เขาโดนปิดไปแล้ว
ไม่หรอก ไม่ใช่แบบนั้น ความขัดแย้งความคิดทำให้ผมสับสน
หรืออาจเป็นอย่างอื่น
แล้วอะไรละ
เมื่อผมคิดแบบนี้ผมควรจะรับสายใช่ไหมครับ
ก่อนที่มันจะตัดไปอีกครั้ง
ผมควรรับใช่ไหม
“สวัสดีครับ”
******18*******
ผมรับสายหลังจากลังเลอยู่ชั่วครู่ครับ
เพราะมันยังไม่มั่นใจใครความคิดของตัวเอง
“------------------”
“ครับ พูดอยู่ครับ”
“--------------------------------------------------------”
ผมปล่อยสมองที่กำลังจดจ่ออยู่กับเรื่องราวที่ผมจินตนาการไว้ไปเรื่อย
จนแถบฟังไม่รู้เรื่องเลยว่าเขา โทรมาทำไม
จนเมื่อปลายสายเรียกชื่อผมอีกครั้ง
สติผมจึงกลับมาและคิดถึงสิ่งที่เขาได้พูดไปแล้ว..
ผมแทบไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง
ถ้าปลายสายไม่ย้ำเรื่องราวที่อยากบอกผมอีก
มือถือที่แนบหูผมไม่รู้ว่ามันถูกทิ้งให้กองไว้ข้างตัวตั้งแต่ตอนไหนครับ
รู้แต่ว่าตอนนี้เพดานมันวนๆ
หมุนๆ จนทำให้ผมอยากหลับชั่วกาลไปอีกคน
*
*
**
ตื่นเช้ามาผมยังไปทำงานปกติครับ
ผู้คนยังคงใช้กรรมของเขายังไง
ผมก็คงเป็นอย่างงั้น
เขายังเดินออกจากประตูรถไฟฟ้าทุกครั้งที่มันจอดเทียบสถานี
และปิดทุกครั้งเมื่อส่งคนถึงปลายทางแล้ว
ผมเดินด้วยร่างกายที่เหมือนสูญเสียการทรงตัว
เพราะจิตใจผมยังคงอยู่กับเรื่องราวที่ผมได้รับรู้เมื่อคืนที่ผ่านมาครับ
เวลา
เวลา เวลา
มันผ่านไปแต่ละวินาที
วันนี้มันเดินช้าเหลือเกิน
หรือไม่ก็ไม่เดินเลย
*
*
*
ผมนั่งดูนาฬิกาที่แขวนอยู่ผนังสลับกับมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ครับ
โทรศัพท์ยังหลั่งไหลเข้ามาหาผมตลอดทั้งวัน
จนวันนี้ผมรู้สึกว่าผม...... ไม่อยากจะรับสายมันแล้ว
ถึงรับไปผมก็คุยไม่รู้เรื่องอยู่ดีครับ
สมองผมจินตนาการถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นกับผมอีกในไม่กี่ชั่วโมง
ไม่กี่นาที
ไม่กี่วินาที
หรือ ชั่วลมหายใจ
จนผมลืมไปเลยครับ ว่าวันนี้เป็นวันที่ผมและเบนนัดกันครับ
เมื่อเบนโทรมาผมถึงรู้
และใช่ครับ ตอนนี้เขากำลังจะเดินทางมาหาผม
และผมก็ไม่สามารถที่จะเลื่อนนัดเบนออกไปได้แล้ว
เพราะอะไรเหรอครับ
เพราะผมไม่คิดว่าอะไร ๆ มันจะเกิดขึ้นกับผมเร็วขนาดนี้
*
*
**
*
*
“สวัสดีครับคุณปอร์”เบนทักผมด้วยภาษาไทยที่สำเนียงดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมากครับ
ผมยิ้มให้เบนไปหนึ่งครั้ง
และคิดว่าเบนคงพอจะรู้ว่าผมดูไม่สดใสสมวัยเอาเสียเลยครับ
วัยร่วงโรย...55
“เบนครับ คือ”เบนมองหน้าผมอย่างสนใจที่จะฟังครับ
“จะเป็นไรไหมครับ ถ้าเบนจะรอผมที่นี่”
“มีธุระสำคัญมากครับ”
ผมบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันไปจนผมไม่ทันจะตั้งตัวและคิดว่าเบนก็คงจะเข้าใจ
ในการปฏิบัติหน้าที่ครั้งสุดท้ายของผมครับ
*
*
*
รถแท็กซี่ค่อยๆเคลื่อนตัวไปทีละนิดๆ
แต่ใจผมสิครับมันไปถึงที่ผมอยากจะไปเสียแล้ว
ผมนั่งเงียบๆบนแท็กซี่นั้น
เสียงจส.100 ดังเข้ามาให้พอได้ยิน
ผมมองออกไปนอกตัวรถตลอดเวลาที่ผมอยู่บนแท็กซี่นั้น
ไม่กล้าที่จะสบตาคนข้างๆ กลัวเขาเห็นน้ำตาของคนอ่อนแอเช่นผม
แต่มันจะเป็นอะไรละถ้าน้ำตานั้นมาจากความเสียใจของการสูญเสีย
แต่ถึงในใจจะหดหู่แค่ไหน ก็ยังพออุ่นใจบ้างครับ
เพราะผมมีเบนอยู่ข้างกาย
*
*
*
*
ในที่สุดผมก็มาถึงที่หมายที่ผมอยากมา มาร่ำลาเป็นครั้งสุดท้าย
กับคนที่ขึ้นชื่อว่าผมรัก
ผมเดินเข้าไปที่ๆควรจะไปอย่างช้าๆ
และครั้งนี้ ผมยังเลือกให้เบนเข้าไปด้วยเช่นเดิม
เพราะยังไงก็เลือกให้เขารับรู้แล้ว ตั้งแต่แรก
มันคงดีกว่าการทิ้งเขาไปข้างทาง หรือ รอในร้านอาหารแถวนั้นครับ
*
*
บรรยากาศถูกจัดไว้ด้วยดอกไม้สีขาวและผ้าสีดำ
ผมยังเดินเข้าไปตามยังป้ายบอกทาง
จนในที่สุดผมก็มาถึงที่ๆ คนที่ผมรักอยู่
รายรอบด้วยคนที่ผมไม่รู้จัก
ผมยังเดินเข้าไปเรื่อยๆ
ผ่านผู้คนที่พอจะรู้จักบ้าง
“คุณปอร์จ้า ทางนี้คจ่า” เจ้าของเสียงที่โทรหาผมเมื่อคืนครับ
ป้านวลอยู่ในเสื้อผ้าชุดดำ เรียกผมขณะที่ผมเดินเข้าไปในงานครับ
ผมเดินเข้าไปอย่างไม่รอช้า หาป้านวล
และป้านวลก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ผมฟังครับ
*
*
*
*
คุณย่าท่านเป็นคนที่โชคดีมากครับ จากโลกนี้ไปอย่างไม่ต้องทุกข์ทรมานอะไรเลย
แต่ที่เสียดายคือ แทบไม่มีลูกและหลานคนไหนได้พูดคุยกับท่านเป็นครั้งสุดท้าย
แม้กระทั้ง..........คนๆนั้น
ความจริงงานศพคุณย่าก็จัดขึ้นหลายวันแล้วละครับ
แต่วันนี้เป็นวันสุดท้ายป้านวลจึงโทรให้ผมทราบ
เพราะป้านวลแกบอกว่า กลัวผมจะมาแบบไม่รู้จักใคร
กลัวจะตอบคำถามคนที่มางานไม่ได้
แต่เมื่อคืน...
มีคนคนนึงมาถึงแล้ว
ผมจึงสมควรมา าลาคุณย่าเป็นครั้งสุดท้าย
และส่งท่านขึ้นสรวงสววรรค์ในเวลาเดียวกัน
ผมพยามยามที่จะส่องสายตาหาใครบางคน
ทั้งๆที่หูผมยังรับเรื่องราวต่างๆจากป้านวลอยู่ตลอดเวลา
แต่แล้วผมก็ไม่เห็นเขาเสียที
ผมไม่โกรธที่เขากลับโดยที่ไม่ติดต่อผมไป
เพราะเขาและทุกคนในงานก็มีหน้าที่ที่สำคัญมากกว่ากว่า
ที่จะโทรหาผม อันนี้เป็นความจริงครับ ไม่ได้โกรธ
แต่ที่โกรธ คือทำไมผมถึงได้รู้ว่าคุณณาจากไปหลายวันแล้ว
ทำไมใครๆ ถึงไม่บอกผมนะ ทุกคนใจร้ายจัง
แต่เมื่อคิดไปถึงว่า ในเมื่อหลานจริงๆของท่านก็เพิ่งมาถึง
ความโกรธที่ผมมีอยู่กับหายไปเลยครับ เทียบกันไม่ได้จริงๆ
กลับมาเสียทีนะ หลังจากที่หายไปนาน
ในใจผมคิดแบบนี้
เชื่อเถอะครับ ว่าลึกๆแล้วผมยังหวังที่จะให้เรา กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ถึงใจผมจะมีรอยร้าวที่ไม่มีทางมาประสานรอยนั้นได้แล้ว
ไม่ว่าจะเป็นกาวรักยี่ห้ออะไรก็ตาม555
*
*
*
*
ผมต้องหยุดสายตาทันทีครับเมื่อ
เสียงอะไรสักอย่างที่ผมเคยได้ยินบ่อยๆทางทีวี
เวลาดูข่าวในพระราชสำนักครับ
ทุกคนต่างยืนตรงถวายความเคารพรวมทั้งผมและเบนครับ
แต่คนที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่องคือเบนครับว่าเกิดอะไรขึ้น
ทำไมทุกคนยืนตรงกันอย่างพร้อมเพรียงกันครับ
มาย พริ้นสเซส อิส คามมิ้ง
ผมพูดแค่นี้เบนถึงกับทำหน้าตกใจครับว่าทำไม
คนที่จากโลกนี้ไปแล้วถึงมีเจ้าหญิงมาร่วมงาน
แต่ก่อนที่เบนจะถามต่อครับ
เขาพูดออกมาเบาๆว่า
มาย พริ้นสเซส ทู่
เบนเคยบอกผมไว้ครับ
ว่าอยากเป็นคนไทยเอามากๆเลยเพราะคนไทยน่ารัก
ผมก็แอบยิ้มในใจครับ555
หรือคนอ่านจะเถียงครับ ว่าผมไม่ใช่คนไทย
แต่ที่น่ารัก...ไม่แน่แล้วตอนนี้
อีกอย่างเบนคงไม่ได้หมายถึงคุณป้าตัวอ้วนแถวนี้หรอกนะครับ55
*
*
*
*
*
หลังจากที่พระองค์เสร็จกลับไปแล้ว
แขกที่มาร่วมงานต่างทยอยขึ้นไว้อาลัยกับคุณย่าเป็นครั้งสุดท้ายครับ
รวมทั้งผมด้วย แต่ในวันนั้นแขกค่อนข้างเยอะครับ จึงต้องรอคิวนานหน่อย
ตอนนี้ป้านวลทิ้งผมเผชิญชะตากรรมไว้กับเบนเพียงแค่สองคนครับ
คนแล้วคนเล่าต่างบอกความในใจกับคุณย่า วางดอกไม้
แล้วก็จากไป คนใหม่ก็เข้าไปแทน
*
*
*
แล้ว..
แล้วในที่สุด สิ่งที่ผมรอคอยตลอดสามปีก็มาถึง
เขา..
เขายืนอยู่ห่างจากผมไม่กี่ช่วงตัว
เขา
เขาคงไม่รู้หรอกครับว่าผมมา
เขาคงไม่รู้หรอกว่าผมก็มาส่งคุณย่าท่านไปสวรรค์เช่นกัน
และเขาคงไม่รู้
เพราะเขาไม่รู้อะไรเลย แม้แต่น้อย
ดอกไม้จันทน์ถูกส่งให้แขกที่มาร่วมงานครับ
ด้วยมือของเขา
และด้วยมือของใครอีกคนที่อยู่ข้างๆเขาเช่นกัน
ด้วยมือคนที่ผมเพิ่งเห็นข่าวว่าเขาก็กลับมาแล้วเช่นกัน ทางทีวี
ยิ่งผมเข้าไปใกล้เขามากเพียงใด
ผมยิ่งจุกในอกมากขึ้นทุกที
แต่แปลกผมกับไม่คิดที่จะมีน้ำตาให้กับเขาคนนั้น
หรืออาจเป็นเพราะนี่คือ งานของคุณย่า
งานที่ผม ที่เคยเป็นหลานท่าน มาก่อน
มาส่งท่านขึ้นสวรรค์
และมันได้ดึงความรู้สึกเสียใจของผมไปหมดแล้ว
ผมยังเดินเข้าไปหาใครคนนั้นทีละก้าวๆ
ตราบใดที่ผมพอขยับตัวได้
และเบน ก็ตามผมมาติดๆ
แต่จะว่าไปแล้ว
ถึงผมจะเสียใจ กับการจากไปของคุณย่าเป็นต้นทุนอยู่แล้ว
จะบอกว่าไม่เสียใจเพิ่มขึ้นอีกเลยคงเป็นไปไม่ได้ครับ
มันดูโกหกกันเกินไป
ผมแอบมองเขายืนแจกดอกไม้เคียงข้างกันอยู่
มันยิ่งจุกมากเท่าทวีคูณ
*
*
*
*
ผมรับดอกไม้จากเขาคนนั้น ด้วยมือที่เอื้อมไปหยิบช้าๆ
ปราศจากคำปลอบโยนใดๆ ในสิ่งที่เขาเสียไปครับ
ไม่มีแม้แต่คำว่าเสียใจ
หรือดีใจที่ได้เจอกัน ดีใจที่ได้กลับมา
ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม
สิ่งที่มีคือลมหายใจรวยรินขณะยื่นมือไปรับดอกไม้จันทน์ที่ยื่นมาให้จากมือเท่านั้น
ผมรู้ครับ ว่าเขามองมาที่ผมแล้ว
พร้อมด้วยใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างเขาเช่นกัน
ผมรู้ครับ ว่าผม ยังพอทำให้เขาจดจำได้บ้าง
ว่าผมคือใคร หรืออาจเป็นแค่คนในอดีต
ที่ไม่มีใครอยากเชิญมา
*
*
เขายิ้มให้ผมครับ เขายิ้มให้ผม
แต่มันสายไปแล้ว
เพราะผมได้เดินไปข้างหน้าเพื่อจะส่งคนที่ผมรักขึ้นไปยังสวรรค์แล้วครับ
เวลาของเราไม่เหมาะกันแล้ว
*
*
*
“ คุณย่าครับ วันนี้หลานมาส่งคุณย่าไปสู่สวรรค์ นะครับ
หลานคนนี้ขอบพระคุณทุกสิ่งอย่างที่คุณย่าได้เมตตา
ถ้าชาติหน้ามีจริง หลานคนนี้คงได้เป็นหลานคุณย่าอีกครั้ง นะครับ”
ผมวางดอกไม้จันทน์เสร็จก็เดินลงอีกฝั่งของเมรุครับ
“ส่วนหลานของคุณย่า วันนี้ผมคืนให้คุณย่าแล้วนะครับ”
ไม่หรอกครับ ประโยคนี้ผมพูดในใจ ไม่อยากให้ท่านจากไปแบบมีห่วง
*
*
*
ตอนนี้คนที่ตายจากผมไป ไม่ใช่มีคุณย่าแล้วครับ
มันคือใครอีกคนนึงที่ตายไปพร้อมกับคุณย่าแล้ว
อีกคนจากไปพร้อมกับความรู้สึกดีๆให้เราได้คิดถึง
ส่วนอีกคน จากไปพร้อมกับความเจ็บปวดที่ฝากให้กับเราไปอีกนาน หรือตลอดชีวิต
*
*
*
อีก2 ปีเหรอครับที่เขาจะเรียนจบ
อีกสองปีเหรอครับที่ผมต้องรอเขา
คำนี้เกิดขึ้นในหัวผม หึหึหึ ผมหัวเราะในใจ
นั่นไงคือคำตอบอีกฟากนึงของเมรุไง
เขายืนอยู่คู่กันขนาดนั้น ถ้าดูไม่ออกก็ควรไปตายแทนคุณย่าซะ
*
*
และตอนนี้ผมก็มีคำตอบให้กับตัวเองเช่นกันครับ
และเบน คือคำตอบนั้น ถ้าเขายังต้องการนะ
ผมเดินพร้อมกับเบนไปอย่างเงียบๆครับ
มาทางไหนก็ไปทางนั้น
สำหรับประโยคนี้คงเหมาะที่สุดสำหรับผมตอนนี้
*
*
เบนโบกรถแท็กซี่ขณะที่เราสองคนยืนรออยู่ริมถนน
เบนบอกคนขับว่าจะไปที่ไหน
แล้วเบนก็เข้าไปนั่งในรถนั้นทันทีครับ แล้วมองมาที่ผม
แต่สำหรับผม ไม่สามารถก้าวขึ้นไปนั่งข้าง ๆ เบนได้แล้วครับ
เพราะอะไรนะเหรอ
เพราะว่า.................................................................
-
โศกนาฏกรรมชัดๆ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ไม่เคยคิดเลยว่าการมาเจอกันอีกครั้งของอดีตคนรัก
ทำไมถึงได้ทำให้สวยเสียใจเป็นสองเท่าทบทวีคูณความเจ็บเข้าไป
เสียใจเป็นที่สุดที่คุณย่าท่านได้จากไปแล้ว................ลางสังหรณ์ว่าไว้ไม่มีผิด
คนทำผิดไม่มีทางที่จะเสนอหน้ามาทำอะไรที่คนดีๆทำกันหรอก
ถ้าไม่ใช่เพราะป้านวล........สวยจะรู้มั๊ยว่าท่านได้จากโลกนี้ไปอย่างสงบแล้ว
แต่ก็เถอะนะ มาเจอสิ่งที่เรียกว่าคนที่ โคตรใจร้าย ใจดำมากเป็นร้อยเท่าพันเท่า
คนเคยรักกันเค้าเผชิญหน้ากันแบบนี้เหรอ ยิ้มให้กันเหมือนเพื่อนใหม่ ยิ้มให้กันดังสหายที่
พี่งพบกันหลังจากไม่เจอกันมาเป็นปี... คนเราก็ทำได้เนอะละครฉากใหญ่ยิ่งกว่าช่องหลายสี
ปั้นหน้าให้ดูคล้ายเพื่อนทั่วไป...........หรือจริงๆก็เหลือเพียงแค่ความเป็นเพื่อนทั่วๆไปกันเท่านั้น
ใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้าย
ใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้าย
ใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้ายใจร้าย
>>คนอ่านเกลียดความใจร้ายของแกจังอิลุง
"ผมรู้ครับ ว่าเขามองมาที่ผมแล้ว
พร้อมด้วย ใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างเขาเช่นกัน
ผมรู้ครับ ว่าผม ยังพอทำให้เขาจดจำได้บ้าง
ว่าผมคือใคร หรืออาจเป็นแค่คนในอดีต
ที่ ไม่มีใครอยากเชิญมา"
>> :m15:
“ส่วนหลานของคุณย่า วันนี้ผมคืนให้คุณย่าแล้วนะครับ”
>> ถึงเวลาแล้วล่ะ คนที่ไม่ใช่ของเรา มันก็คงจะไม่ใช่ของเราอยู่วันยังค่ำ
รักตัวเองให้มากๆนะคะ เข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ :กอด1:
"ตอนนี้คนที่ตายจากผมไป ไม่ใช่มีคุณย่าแล้วครับ
มัน คือใครอีกคนนึงที่ตายไปพร้อมกับคุณย่าแล้ว
อีกคนจากไปพร้อมกับความรู้สึก ดีๆให้เราได้คิดถึง
ส่วนอีกคน จากไปพร้อมกับความเจ็บปวดที่ฝากให้กับเราไปอีกนาน หรือตลอดชีวิต"
>>ไม่มีคำอะไรจะเอ่ยแล้ว มีเพียงค.รู้สึกเจ็บแทนมากๆคะ
+1 นะคะ คนสวยเข้มแข็งนะคะ
-
สวยหายไปนานเลยนะ คนแถวๆนี้เค้าคิดถึง :-[
เช่นกันครับ จุบจุ๊บ
-
มาบอกว่าปอร์มีความสุขกับเบนซะที..รอมานานล่ะ
สิ่งที่ยังตัดไม่ขาดก็ควรทำใจได้ซะที..สู้ๆ :3123: :L2:
-
คุณย่าคงไปสบายแล้วค่ะ
ส่วนอิลุง ไปให้ไกลๆ
บอกให้รอ ชิ :fire:
-
สวยค้างอีกแล้วนะ :z3:
ตอนแรกคิดแค่ว่าคุณย่าไม่สบาย แต่จากไปอย่างสงบก็นับว่าคุณย่ามีบุญมากๆแล้ว
เห็นชื่อตอนนี้ก็คิดไว้แล้วล่ะว่าสวยคงหมายถึงอิลุง
ไม่เคยติดต่อมาเลย มันก็เท่ากับเป็นการบอกเลิกกลายๆอยู่แล้ว
อยากบอกว่า ดีใจมากๆ ที่สวยตัดใจออกมาจากอิลุงได้ซะที
สวยจะได้ก้าวไปข้างหน้าต่อไป หยุดอยู่กับที่มาหลายปีแล้วนะ
หยุดเพราะรอใครบางคน แต่คนๆนั้นกลับไม่เห็นคุณค่าของเราเลย
ผู้ชายโลเลแบบนี้อย่าได้แคร์ ไม้หลักปักเลนแบบนี้ไม่มีวันเป็นหลักให้เราได้หรอก
มันก็เหมาะสมกันแล้วล่ะ ผู้ชายห่วยๆกับอิแรดนนท์
เป็นกำลังใจให้สวยนะ เดินต่อไปข้างหน้าอย่างงดงามสมเป็นกุลสตรีนะจ้ะ555
:กอด1: กอดๆ
-
สวยค้างอีกแล้วนะ :z3:
ตอนแรกคิดแค่ว่าคุณย่าไม่สบาย แต่จากไปอย่างสงบก็นับว่าคุณย่ามีบุญมากๆแล้ว
เห็นชื่อตอนนี้ก็คิดไว้แล้วล่ะว่าสวยคงหมายถึงอิลุง
ไม่เคยติดต่อมาเลย มันก็เท่ากับเป็นการบอกเลิกกลายๆอยู่แล้ว
อยากบอกว่า ดีใจมากๆ ที่สวยตัดใจออกมาจากอิลุงได้ซะที
สวยจะได้ก้าวไปข้างหน้าต่อไป หยุดอยู่กับที่มาหลายปีแล้วนะ
หยุดเพราะรอใครบางคน แต่คนๆนั้นกลับไม่เห็นคุณค่าของเราเลย
ผู้ชายโลเลแบบนี้อย่าได้แคร์ ไม้หลักปักเลนแบบนี้ไม่มีวันเป็นหลักให้เราได้หรอก
มันก็เหมาะสมกันแล้วล่ะ ผู้ชายห่วยๆกับอิแรดนนท์
เป็นกำลังใจให้สวยนะ เดินต่อไปข้างหน้าอย่างงดงามสมเป็นกุลสตรีนะจ้ะ555
:กอด1: กอดๆ
อย่าแน่นมากนะ หายใจไม่เข้า
-
มันจุกอกอ่ะ พูดไม่ถูก ต่อไปคงต้องบอกว่า สวยทำใจเหอะ คนเค้าเปลี่ยนไปแล้วก็ปล่อยเค้าไป แค่ไม่น่าเชื่อเท่านั้นเองว่าลุงจะเป็นไปได้ขนาดนี้เฮ้อ!
:กอด1:เป็นกำลังใจให้สวย
-
เกลียดอิลุงแล้ว :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
ทำไมทำยังงี้ จะมีใหม่ก็บอกกันสิ คุณย่าผู้น่ารักลาโลกแล้วแล้วใครจะเป็นกาวเชื่อมให้ล่ะ แต่รอ
เหตุผลจากปากอิลุงมั่ง ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
:undecided: :undecided:
-
สงสารปอร์ที่สูญเสียคนที่รักไป
แต่ก้อนะยืนไว้อาลัยอย่างเดียวก้อพอกะคนพันธ์นี้
-
คนสวยค่ะปลดปล่อยตัวเองจาก
คนพรรนั้นซะทีนะ พอซะทีกับคน
ที่ไม่มั่นคง
-
เศร้าอะ :o12:
เกลียดความใจร้ายของแกจังอิลุง
เมื่อไหร่จะถืงวันที่มันสองคนต้องเป็นฝ่ายร้องไห้บ้างเนี่ย :beat: :z6:เกลียดมันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รักสวยนะ :กอด1:
-
ผมกลับมาแล้วครับ
เมื่อคืนว่าจะรอแต่รอไม่ไหว
อ่านแล้ว..
ปวดใจจัง
ผมเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ
สู้สู้ครับสวย
ไม่มีเขาแล้ว
แต่สวยอย่าลืมว่า มีอีกหลายคนหนึ่งในนั้นรวมผมด้วย
ที่เป็นห่วงสวยนะครับ :man1:
-
:serius2:
:monkeysad:
:beat: :z6:
มีผีมาดึงมืออะเปล่าเลยขึ้นรถไม่ได้
-
อิลุง เลวที่สุด
ให้กำลังใจพี่ปอคับ
:call: :call: :call: :call: :call:
-
:confuse:
จริงเหรอ??.....ไอ่ลุง
เป็นคนยังงี้ จริงๆๆๆๆเหรอ
หรือนี่คือตัวตน นิสัยดั้งเดิมแท้ๆ ของกอล์ฟ จริงเหรอ?
ไม่น่าเชื่อว่า คนเราจะเห็นแก่ตัวได้มากมายขนาดนี้
ในฐานะคนอ่าน ยังหลงเชื่อไปกับภาพลักษณ์ที่เห็น
แล้วจะนับประสาอะไรกับปอร์(สวย) ที่จะไม่หลงเชื่อ
ตั้งแต่อ่านมา...แอบเข้าข้างไอ่ลุงตลอด
ตอนมีเรื่องเข้าใจผิดกัน ก็จะคอยเม้นท์ในแง่ดีให้ทุกครั้ง
(จนไม่รู้ว่า ปอร์สวยจะงอนบ้างหรือเปล่า อุอุ)
สมมุติว่า(ยังจะแอบสมมุติให้ไอ่ลุงอีก ไม่เข็ดจริงๆๆ ไอ่โบรคเอ๊ย)
ถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริง แต่เป็นไอ่นนท์ตะหากที่มันแอ๊บ(อีกแล้ว)สร้างสถานการณ์
อยากจะให้ปอร์สวย ฟังจากปากจริงๆของกอล์ฟจะดีกว่า(มั้ย)
ป้อล่อ....แต่ตอนนนี้ขอก่อนน่ะ ไอ่ลุง :m16: หื๊ยยยยย ขัดใจอย่างแรง เอาคะแนนโหวตของกรูคืนมา :โป้ก1:
+1 ให้สวยน่ะครับ (อ่านทุกตอนล่ะ แต่ไม่ได้ค่อยมาเม้นท์ให้ ขอโต๊ดดดคร้าบบบบ o14)
-
คุณย่า เป็นเหมือนสายใยบาง ๆ ที่พอจะเกาะเกี่ยวใครบางคนไว้ ในระยะห่างที่ไกลกันไปทุกที ๆ
แต่ตอนนี้ไม่มีท่านแล้ว :m15:
สำหรับคนที่รักกัน การกระทำสำคัญกว่าคำพูด ไม่รู้กอล์ฟจะรู้จักคำนี้มั้ย
ตัดใจเสียเถอะปอร์ อิลุงเป็นขนาดนี้แล้ว ยังจะหวังอะไรได้อีก เหมือนอยู่กันละโลก
ปล. ขึ้นแท็กซี่ไม่ได้เพราะว่า.... ป้านวลตามมาเรียกใช่ม้าย
แรดนนท์บทน้อยมั่ก ๆ บทพูดก็ไม่มีสงสัยสวยกลัวจะได้ตัวร้ายยอดเยี่ยมสองปีซ้อนอะป่าว
อืมม แต่อย่างอิลุงเนี่ยเข้าข่ายทำร้ายจิตใจยอดเยี่ยมพอจะได้มั้ย :m16: คิดถึงทีไรอยาก :z6: ทุกที
-
เจ็บ
และ
ปวด
-
สวัสดีไรท์เตอร์ปอร์ ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน เหนื่อยมาก ปวดใจจนเหนื่อยเนี่ยแหล่ะ ไม่พล่ามมากแล้วค่ะ ขอเม้นท์เลยแล้วกัน
ตอนแรกไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องเล่า แล้วก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องเศร้าเสียด้วย เพราะเห็นจากชื่อเรื่อง และการบรรยายใช้คำของพี่ปอร์แล้ว ออกจะเป็นคอเมดี้มากกว่า ซึ่งต้องบอกว่าศัพท์แสงหรือมุกตลกที่พี่ปอร์สอดแทรกเข้าไปในเนื้อเรื่องทำให้เราหลุดหัวเราะออกมาบ่อยๆ
เข้าเรื่องเลย
รู้สึกประทับใจตอนที่พี่กอล์ฟกับพี่ปอร์มาเจอะกัน อ่านตอนแรกเหมือนเป็นเพราะความบังเอิญ แต่พอมารู้เรื่องราวแล้วก็ต้องบอกว่าเขา‘ตั้งใจ’มาหาพี่ปอร์ แถมเรื่องที่เกิดวันเดียวกันปีเดียวกันก็คงจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วล่ะมั้ง มันดูเป็นความตั้งใจของใครบางคนเสียมากกว่า ไม่รู้ว่าจุดที่พี่สองคนไปชมวิวด้วยกันจะใช่สะพานพระรามแปดรึเปล่า? มันสวยดีค่ะ
ความรักของพี่กอล์ฟกับพี่ปอร์เป็นเรื่องที่สวยงามนะคะ เขามักจะทำแต่เรื่องที่น่าจดจำ น่าประทับใจ เขาเป็นคนที่ละเอียดอ่อนและใส่ใจในลายระเอียด ดูได้จากที่เขาชอบทำเซอร์ไพร์พี่ปอร์อยู่เสมอๆ ซึ่งเขาคงไม่รู้หรอกว่ามันจะกลายเป็นสิ่งที่ย้อนกลับมาทำร้ายพี่ปอร์ในภายหลัง
จะเริ่มรู้สึกหวิวๆก็ตอนที่พี่สองคนทะเลาะกัน และหวิวหนักยิ่งขึ้นไปอีกตอนที่พี่ทั้งสองคนเรียนจบ มีงานทำ และเริ่มใช้ชีวิตคู่อยู่ในบ้านของคุณย่าแสนใจดี มันเหมือนมีรางร้ายชวนให้สังหรณ์อยู่เนืองๆว่ามันจะต้องมีการจากลาเกิดขึ้นหรืออะไรซักอย่างหนึ่ง
ส่วนนักแสดงที่ถูกสมมติชื่อให้เป็นนนท์...ใช่ เขาอาจจะมาก่อนพี่ปอร์ และอาจจะมีโมเมนท์ลึกซื้งร่วมกันกับพี่กอล์ฟมาก่อน แต่ในเมื่อเขาเป็นคนทำตัวของเขาเองจนเสียพี่กอล์ฟไป เขาจะมามุ่งร้ายใส่พี่ปอร์ไม่ได้ ต้องโทษทั้งตัวเองและคนรักของตัวเองสิถึงจะถูก
-
อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้คิดออกอยู่หลายคำ
‘ดวง’ ‘โชคชะตา’ มันมักจะเล่นตลกกับเรา มองไม่เห็น และมิอาจร่วงรู้ได้ เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย สุดคาดเดา มันเหมือนบังเอิญ แต่ในความบังเอิญเป็นเรื่องของความตั้งใจทั้งสิ้น ใครหนอที่กำหนด? ให้เรามาพบ และพลัดพลาก
‘วาสนา’ ความจริงพี่ปอร์เป็นคนมีวาสนานะ มีคนที่ถือยศถาบันดาศักดิ์เข้ามาร่วมใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในช่วงหนึ่ง มันน่าดีใจแค่ไหนที่เขายอมเท้าแฉะมือเปียกมาเสิร์ฟน้ำ เสิร์ฟอาหาร ล้างถ้วย ล้างชามกับพี่ปอร์ แต่น่าเสียดาย บุญไม่ส่ง วาสนาไม่ถึงให้พี่กอล์ฟกับพี่ปอร์ให้ได้อยู่เป็นคู่กัน (ขอโทษนะคะถ้าคอมเมน์แรง)
ตอนที่พี่เขาไปต่อเอกที่อังกฤษ มันเป็นความรู้สึกที่ยากเกินบรรยายจริงๆ อ่านตรงไหนก็เห็นแต่ความเศร้า ความเหงา ความคิดถึงของพี่ปอร์ที่ยังคงรอพี่กอล์ฟให้ส่งข่าวคราวกลับมาเสมอ แต่นั่นสิ...เขาทำอะไรอยู่? คงเป็นไปไม่ได้หรอกมั้งที่เขาจะไม่มีเวลาซักนาทีที่จะส่งอีเมลล์หรือเพียงแค่โทรศัพท์กลับมาหาเรา
ไหนบอกว่ารัก? บอกว่าให้เรารอแล้วทำแบบนี้ได้ยังไง?
โคตรเข้าใจเลยตอนที่พี่ปอร์ต้องปรับความคิดของตัวเองใหม่หลังจากที่พี่กอล์ฟไปแล้ว ซึ่งช่วงเวลานี้เข้าใจว่าพี่กอล์ฟกับพี่ปอร์ยังคงคบกัน หากแต่มันกลับคลุมเคลือ ไม่เห็นอนาคต มันคงทำให้พี่ปอร์เก็บตัวปิดใจตัวเองแน่นอน แต่คนเราจำเป็นต้องมีสังคม ต้องมีเพื่อน ต้องทำงาน แต่ก็รู้ว่าพี่ปอร์ยังคงมีโลกส่วนตัวต่อไป ยังคงแอบหวัง ยังคงยึดติดอยู่กับสิ่งเก่าๆ เรื่องเดิมๆ แม้จะทำเป็นปากดีเมื่ออยู่กับเพื่อนๆ แต่พอกลับเข้าบ้านไปน้ำตาซึมทุกที...เห็นเป็นทุกราย
แล้วในที่สุด ความลับก็ไม่มีในโลกจริงๆ ทุกอย่างที่คลุมเคลือและสร้างความไม่เข้าใจ ได้ปรากฏให้เห็นในวันเผาของคุณย่า ความจริงที่ได้เห็นมันฟ้องทุกอย่างให้ชัดเจน ช่างน่าเจ็บปวด ทำไมเขาคนนั้นช่างใจร้ายเหลือเกิน จะโทษนนท์คนเดียวก็ไม่ได้ เพราะคนของเราก็อ่อนแอ ตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง และถ้าสะพานไม่ทอดข้ามไป ใครเล่าจะกล้าข้ามมา?...ใช่มั้ย?
เฮ้อ เนอะ ทั้งที่เรื่องยังไม่จบ เราก็ทั้งวิเคราะห์ทั้งคอมเม้นท์ไปไกลซะแล้ว ยังไงก็จะรออ่านเรื่องเล่าจากพี่ปอร์ต่อไปนะคะ พี่กอล์ฟจะว่ายังไง? พี่นนท์จะเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน? แล้วพี่นพล่ะ?(แอบเชียร์คนเนี้ย) ส่วนความรักครั้งใหม่ จะใช่พี่เบนหรือเปล่า? เราไม่แน่ใจ เหมือนพี่ปอร์กึ่งๆ ไม่เต็มที่กับพี่เบน
แต่ก็ขอเถอะนะ ถึงแม้ว่าไอ้คุณลุงมันจะทำให้คุณคนสวยและรวยมากต้องเสียน้ำตาและเจ็บช้ำมาหลายครั้ง แต่มันก็อดใจไม่ไหวที่จะเชียร์ไอ้คุณลุงอยู่ดี (แอบเชียร์พี่นพด้วย หุหุ ไม่รู้ว่าจะลุ้นขึ้นหรือเปล่า? เห็นคอยถามคอยสอดส่องเหลือเกิน) [/size]
-
อ่านแล้วปวดใจ . . . :o12:
-
:o12:
กลับบ้านเราแบบสวย ๆ นะคับพี่ปอร์
ผมอยู่กับพี่เสมอ ... ถึงใครคนนั้น ... เขาจะไม่อยู่แล้ว ... ก็ตาม :)
:กอด1:
-
ตามที่คุณS=UUllnJllSJ ว่าไว้นั่นแหละ ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว
"ตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง" เป็นประโยคที่แทงใจกันเหลือเกินค่ะ
ไอก็เจอแบบนี้มาเหมือนกัน ที่คนรักไม่ติดต่อมาเลยและอะไรอีกหลายๆอย่าง ไม่อยากจะนึกถึง
เรื่องนี้จะจบยังไงจะเป็นแบบไหนนะ ไม่อยากให้มันเศร้าแต่นี่ก็คือชีวิต บอกตรงๆว่าบางทีไอก็คิดอยากจะให้"เขา"กลับมาเหมือนกัน แต่ก็ได้แต่ฝัน
ไม่รู้อะไรแล้ว ขอหนีไปตั้งหลักก่อน :o12:
-
เจ็บแทน
:m15: :m15:
เค้าทำกันคนสวยแบบนี้ได้ไงอ่ะ
นี่หรือคน
ที่เคยบอกว่ารักกัน ทำไมถึงทำแบบนี้
จะจากกันก็บอกสิ
ปล่อยให้รอทำไม
แต่เอ่ยปากออกมา เราก็คงจะไม่ต้องเสียใจนานขนาดนี้หรอก
ทุเรศว่ะไอลุง
-
ตาลุงกอล์ฟใจร้าย.... :กอด1:และ+1ให้คนสวย
-
เชื่อมั้ย
เค้าอ่านตอนนี้ ใจมันชา ตลอดเลยอ่ะ
เจ็บแบบแปลกๆ เหมือนกับว่ามันเกิดขึ้นกับตัวเอง
ยังหลอกตัวเองอยู่ว่า มันไม่เป็นแบบนี้หรอก
อิลุงต้องมีเหตุผล
และเหตผลของอิลุงมันไม่ใช่นนท์
(ยังเข้าข้างอิลุงอยู่ แต่อ่านแล้วเจ็บปางตายเลย เฮ้อออ)
เค้าเชื่อว่าทุกสิ่งที่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่ต้นมันคือโชคชะตา
บทสรุปมันต้องสวยงาม แม้ว่าคนที่อยู่ข้างกาย
จะไม่ใช่อิลุง
เจ็บหัวใจฟร้่อยยยยยย :m15:
-
พี่ปอร์เข้มแข็งจังเลยค่ะ เป็นนู๋นะ คงทำไรไม่ถูกหรอก
ดีจังที่พี่เบนยังอยู่ข้างๆพี่ปอร์สวย (แต่ทำไมไม่ยอมขึ้นรถไปด้วยกันล่ะคะ)
ปล่อยพี่ลุงแกไปเหอะค่ะ จริงๆนู๋เลิกเชียร์พี่ลุงแกมาตั้งนานแล้วล่ะ
เพราะนู๋ก็ไม่ชอบที่จะต้องรออะไร หรือใครนานๆ
เอ้าๆ เศร้าได้อีกตอนนี้ :m15:
-
สวยยังไม่ขึ้นรถ เพราะใครเรียกเหรอจ๊ะ
คงไม่ใช่ลุงกอล์ฟหรอกนะ
-
สู่สุขคตินะครับ คุณย่า
ช่วงเวลาที่ได้อ่านมา ทำให้เห็นและรู้สึกถึงความเข้าใจ และอ่อนโยนของคุณย่า
ส่วนที่พี่ปอร์ขึ้นรถไม่ได้ นั้นเพราะอะไรครับ
คนอ่านเศร้าเรื่องคุณย่าแล้ว
อย่าให้อึดอัดใจ อีกเลยน้าา
-
Sadddddddddddd :sad11:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานมากค่ะ แต่พออ่านถึงตอนนี้แล้วมัน :m15:
ยังไม่อยากสรุปว่าลุงเป็นคนยังไงนะค๊ะ แต่ไอการที่ไม่ติดต่อมาเลยก็ใจร้ายเกินไป
ตอนต่อไปนี้แหละค่ะ ประเด็น
-
กอล์ฟนี่หลายครั้งแล้วนะครับที่โลเล
เชียร์เบนดีกว่าครับ :sad4:
-
หวัดีดีคับพี่ปอร์ ก่อนอื่นผมขอแสดงความยินดีด้วยนะคับพี่ เพราะตั้งแต่อ่านบอร์ดนี้มาเกือบปี จบไปเกือบ10เรื่อง
เพิ่งเม้นครั้งนี้เป็นครั้งแรกให้พี่ครับ เพราะว่าอ่านแล้วทนไม่ได้ มันเศร้าจนผมจุกตามพี่ไปเลยคับ ผมอยากให้พี่ปอร์มีความสุขกับปัจจุบันที่เป็นอยู่นะครับ อดีตมันผ่านไปแล้วมันคงแก้ไขอะไรไม่ได้ นอกเสียจากเก็บความทรงจำดีๆเอาไว้ ให้เรายิ้มตอนนึกถึงมัน ว่ามั้ยคับ?
ผมชอบเรื่องเล่าจากพี่มากเลยครับ อ่านไปนั่งหัวเราะกับมุขพี่ตลอด แหม สวยเชิญยิ้มนะเนี่ย ยังไงผมก็ขอสมัครเป็นแฟนคลับนิยายพี่ปอร์อีกคนนะคับ สัญญาคับว่าจะเม้นเรื่อยๆน้า
สู้ๆนะคับ
ปล.ชื่อพี่กะผมเหมือนกันเลยคับ แต่พ่อแม่เเล้วก้อเพื่อนๆผมเรียกว่า เช่ ชื่อเต็มๆ ปอร์เช่คับ ยินดีที่ได้รู้จักคับผม
-
อย่าบอกว่า อิลุงมาที่รถด้วย อย๊ายยยย
อ่านแล้วเศรา้จัง :monkeysad:
-
สวัสดีไรท์เตอร์ปอร์ ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน เหนื่อยมาก ปวดใจจนเหนื่อยเนี่ยแหล่ะ ไม่พล่ามมากแล้วค่ะ ขอเม้นท์เลยแล้วกัน
ตอนแรกไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องเล่า แล้วก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องเศร้าเสียด้วย เพราะเห็นจากชื่อเรื่อง และการบรรยายใช้คำของพี่ปอร์แล้ว ออกจะเป็นคอเมดี้มากกว่า ซึ่งต้องบอกว่าศัพท์แสงหรือมุกตลกที่พี่ปอร์สอดแทรกเข้าไปในเนื้อเรื่องทำให้เราหลุดหัวเราะออกมาบ่อยๆ
เข้าเรื่องเลย
รู้สึกประทับใจตอนที่พี่กอล์ฟกับพี่ปอร์มาเจอะกัน อ่านตอนแรกเหมือนเป็นเพราะความบังเอิญ แต่พอมารู้เรื่องราวแล้วก็ต้องบอกว่าเขา‘ตั้งใจ’มาหาพี่ปอร์ แถมเรื่องที่เกิดวันเดียวกันปีเดียวกันก็คงจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วล่ะมั้ง มันดูเป็นความตั้งใจของใครบางคนเสียมากกว่า ไม่รู้ว่าจุดที่พี่สองคนไปชมวิวด้วยกันจะใช่สะพานพระรามแปดรึเปล่า? มันสวยดีค่ะ
ความรักของพี่กอล์ฟกับพี่ปอร์เป็นเรื่องที่สวยงามนะคะ เขามักจะทำแต่เรื่องที่น่าจดจำ น่าประทับใจ เขาเป็นคนที่ละเอียดอ่อนและใส่ใจในลายระเอียด ดูได้จากที่เขาชอบทำเซอร์ไพร์พี่ปอร์อยู่เสมอๆ ซึ่งเขาคงไม่รู้หรอกว่ามันจะกลายเป็นสิ่งที่ย้อนกลับมาทำร้ายพี่ปอร์ในภายหลัง
จะเริ่มรู้สึกหวิวๆก็ตอนที่พี่สองคนทะเลาะกัน และหวิวหนักยิ่งขึ้นไปอีกตอนที่พี่ทั้งสองคนเรียนจบ มีงานทำ และเริ่มใช้ชีวิตคู่อยู่ในบ้านของคุณย่าแสนใจดี มันเหมือนมีรางร้ายชวนให้สังหรณ์อยู่เนืองๆว่ามันจะต้องมีการจากลาเกิดขึ้นหรืออะไรซักอย่างหนึ่ง
ส่วนนักแสดงที่ถูกสมมติชื่อให้เป็นนนท์...ใช่ เขาอาจจะมาก่อนพี่ปอร์ และอาจจะมีโมเมนท์ลึกซื้งร่วมกันกับพี่กอล์ฟมาก่อน แต่ในเมื่อเขาเป็นคนทำตัวของเขาเองจนเสียพี่กอล์ฟไป เขาจะมามุ่งร้ายใส่พี่ปอร์ไม่ได้ ต้องโทษทั้งตัวเองและคนรักของตัวเองสิถึงจะถูก
อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้คิดออกอยู่หลายคำ
‘ดวง’ ‘โชคชะตา’ มันมักจะเล่นตลกกับเรา มองไม่เห็น และมิอาจร่วงรู้ได้ เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย สุดคาดเดา มันเหมือนบังเอิญ แต่ในความบังเอิญเป็นเรื่องของความตั้งใจทั้งสิ้น ใครหนอที่กำหนด? ให้เรามาพบ และพลัดพลาก
‘วาสนา’ ความจริงพี่ปอร์เป็นคนมีวาสนานะ มีคนที่ถือยศถาบันดาศักดิ์เข้ามาร่วมใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในช่วงหนึ่ง มันน่าดีใจแค่ไหนที่เขายอมเท้าแฉะมือเปียกมาเสิร์ฟน้ำ เสิร์ฟอาหาร ล้างถ้วย ล้างชามกับพี่ปอร์ แต่น่าเสียดาย บุญไม่ส่ง วาสนาไม่ถึงให้พี่กอล์ฟกับพี่ปอร์ให้ได้อยู่เป็นคู่กัน (ขอโทษนะคะถ้าคอมเมน์แรง)
ตอนที่พี่เขาไปต่อเอกที่อังกฤษ มันเป็นความรู้สึกที่ยากเกินบรรยายจริงๆ อ่านตรงไหนก็เห็นแต่ความเศร้า ความเหงา ความคิดถึงของพี่ปอร์ที่ยังคงรอพี่กอล์ฟให้ส่งข่าวคราวกลับมาเสมอ แต่นั่นสิ...เขาทำอะไรอยู่? คงเป็นไปไม่ได้หรอกมั้งที่เขาจะไม่มีเวลาซักนาทีที่จะส่งอีเมลล์หรือเพียงแค่โทรศัพท์กลับมาหาเรา
ไหนบอกว่ารัก? บอกว่าให้เรารอแล้วทำแบบนี้ได้ยังไง?
โคตรเข้าใจเลยตอนที่พี่ปอร์ต้องปรับความคิดของตัวเองใหม่หลังจากที่พี่กอล์ฟไปแล้ว ซึ่งช่วงเวลานี้เข้าใจว่าพี่กอล์ฟกับพี่ปอร์ยังคงคบกัน หากแต่มันกลับคลุมเคลือ ไม่เห็นอนาคต มันคงทำให้พี่ปอร์เก็บตัวปิดใจตัวเองแน่นอน แต่คนเราจำเป็นต้องมีสังคม ต้องมีเพื่อน ต้องทำงาน แต่ก็รู้ว่าพี่ปอร์ยังคงมีโลกส่วนตัวต่อไป ยังคงแอบหวัง ยังคงยึดติดอยู่กับสิ่งเก่าๆ เรื่องเดิมๆ แม้จะทำเป็นปากดีเมื่ออยู่กับเพื่อนๆ แต่พอกลับเข้าบ้านไปน้ำตาซึมทุกที...เห็นเป็นทุกราย
แล้วในที่สุด ความลับก็ไม่มีในโลกจริงๆ ทุกอย่างที่คลุมเคลือและสร้างความไม่เข้าใจ ได้ปรากฏให้เห็นในวันเผาของคุณย่า ความจริงที่ได้เห็นมันฟ้องทุกอย่างให้ชัดเจน ช่างน่าเจ็บปวด ทำไมเขาคนนั้นช่างใจร้ายเหลือเกิน จะโทษนนท์คนเดียวก็ไม่ได้ เพราะคนของเราก็อ่อนแอ ตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง และถ้าสะพานไม่ทอดข้ามไป ใครเล่าจะกล้าข้ามมา?...ใช่มั้ย?
เฮ้อ เนอะ ทั้งที่เรื่องยังไม่จบ เราก็ทั้งวิเคราะห์ทั้งคอมเม้นท์ไปไกลซะแล้ว ยังไงก็จะรออ่านเรื่องเล่าจากพี่ปอร์ต่อไปนะคะ พี่กอล์ฟจะว่ายังไง? พี่นนท์จะเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน? แล้วพี่นพล่ะ?(แอบเชียร์คนเนี้ย) ส่วนความรักครั้งใหม่ จะใช่พี่เบนหรือเปล่า? เราไม่แน่ใจ เหมือนพี่ปอร์กึ่งๆ ไม่เต็มที่กับพี่เบน
แต่ก็ขอเถอะนะ ถึงแม้ว่าไอ้คุณลุงมันจะทำให้คุณคนสวยและรวยมากต้องเสียน้ำตาและเจ็บช้ำมาหลายครั้ง แต่มันก็อดใจไม่ไหวที่จะเชียร์ไอ้คุณลุงอยู่ดี
เม้นท์ได้เริศมากครับ ใน3โลกนี้555
ยังไงขอต้อนรับนะครับ จุบจุ๊บ ดวบด๊วบ แลกลิ้น
-
หวัดีดีคับพี่ปอร์ ก่อนอื่นผมขอแสดงความยินดีด้วยนะคับพี่ เพราะตั้งแต่อ่านบอร์ดนี้มาเกือบปี จบไปเกือบ10เรื่อง
เพิ่งเม้นครั้งนี้เป็นครั้งแรกให้พี่ครับ เพราะว่าอ่านแล้วทนไม่ได้ มันเศร้าจนผมจุกตามพี่ไปเลยคับ ผมอยากให้พี่ปอร์มีความสุขกับปัจจุบันที่เป็นอยู่นะครับ อดีตมันผ่านไปแล้วมันคงแก้ไขอะไรไม่ได้ นอกเสียจากเก็บความทรงจำดีๆเอาไว้ ให้เรายิ้มตอนนึกถึงมัน ว่ามั้ยคับ?
ผมชอบเรื่องเล่าจากพี่มากเลยครับ อ่านไปนั่งหัวเราะกับมุขพี่ตลอด แหม สวยเชิญยิ้มนะเนี่ย ยังไงผมก็ขอสมัครเป็นแฟนคลับนิยายพี่ปอร์อีกคนนะคับ สัญญาคับว่าจะเม้นเรื่อยๆน้า
สู้ๆนะคับ
ปล.ชื่อพี่กะผมเหมือนกันเลยคับ แต่พ่อแม่เเล้วก้อเพื่อนๆผมเรียกว่า เช่ ชื่อเต็มๆ ปอร์เช่คับ ยินดีที่ได้รู้จักคับผม
เป็นบุญคุณ จนหาที่เปรียบไม่ได้ครับ5555
ยังไงขอต้อนรับน้องปอร์เช่นะครับ
ชื่อเหมือนกัน คนน่ารักเหมือนกัน กร๊ากๆๆๆ
-
^
^
^ :z13: จิ้มครับ สวยจูบแบบนั้นจะดีหรือครับ :sad4:
-
^
^
^ :z13: จิ้มครับ สวยจูบแบบนั้นจะดีหรือครับ :sad4:
อยากลองบ้างไหมละ555 ขำ
-
^
^
^ :z13: จิ้มครับ สวยจูบแบบนั้นจะดีหรือครับ :sad4:
อยากลองบ้างไหมละ555 ขำ
เอ่อแนะมียั่ว เดี๋ยวผมคิดจริงจะโดนไม่น้อย
แอบเห็นข้อความสวยเปลี่ยนไป ความรักครั้งใหม่..หัวใจเดิม
-
^
^
^ :z13: จิ้มครับ สวยจูบแบบนั้นจะดีหรือครับ :sad4:
อยากลองบ้างไหมละ555 ขำ
เอ่อแนะมียั่ว เดี๋ยวผมคิดจริงจะโดนไม่น้อย
แอบเห็นข้อความสวยเปลี่ยนไป รักครั้งใหม่หัวใจเดิม
จ๊าก แอบ
-
จ๊าก แอบ
555+
วันนี้จะได้อ่านต่อไหมครับ
-
อ้าวว เห็นเปลี่ยนชื่อตอน แต่ยังไม่ได้มาลงเหรอคร้า o18
แอบอ่านตอนเรียนนะนี่ :z1:
-
^
^
^ :z13: จิ้มรีบน
ผมก็นอกเวลามารอเหมือนกัน :man1:
-
บนโบกรถแท็กซี่ขณะที่เราสองคนยืนรออยู่ริมถนน
เบนบอกคนขับว่าจะไปที่ไหน
แล้วเบนก็เข้าไปนั่งในรถนั้นทันทีครับ แล้วมองมาที่ผม
แต่สำหรับผม ไม่สามารถก้าวขึ้นไปนั่งข้าง ๆ เบนได้แล้วครับ
เพราะอะไรนะเหรอ
เพราะว่า.............................................
********19***********
ผมมองออกนอกตัวรถอย่างคนที่ไม่มีอะไรมายึดเหนี่ยวจิตใจได้แล้วในตอนนี้
สองข้างทางกำลังมืดลงแล้ว
แสงไฟสาดส่องเข้ามาในรถ
พอให้รู้ว่าผมลืมใครอีกคนที่อยู่ข้าง ๆในยามที่ผมหมดอาลัยกับสิ่งที่ผมเพิ่งเจอมา
เบน
เบน ผู้ชายที่จากบ้านเมืองของตัวเองมา
เขาเป็นใครนะ
เวลานี้
เวลาที่ผมต้องการใครสักคนมาปลอบโยน ให้กำลัง
กลับเป็นคนที่ผมให้ความสำคัญกับเขาเป็นเพียงแค่เพื่อนคนนึงเท่านั้น
ผมโน้นหัวไปยังไหล่ของเบนช้าๆ
โดยเจ้าของไหล่นั้นไม่ทำให้ผมผิดหวังเลย
เขาดูจะยินดีที่ผมทำแบบนี้
หลังจากที่หัวผมถึงไหล่เขาแล้ว
มือของเบนค่อยๆเลื่อนมาจับมือผมแล้วบีบมันเบาๆ
ครับ ผมอาจยังไม่ชินกับสิ่งที่เบนทำกับผมแบบนี้
แต่อย่างน้อย ตอนนี้มันก็ทำให้ผม
คนที่เพิ่งรู้ความจริงว่าเราควรยืนอยู่ตรงไหนในเวลานี้
ได้รู้ว่า ยังพอมีคนๆนึงไม่ทิ้งเราไปไหน
ในเวลานี้
*
*
ผมมองออกไปนอกตัวรถครับแต่เป็นทางด้านหน้าแทน
แสงไฟจากสองข้างทางมันสว่างขึ้นทุกทีๆ
แปลกนะ มันก็แค่แสงไฟ แต่มันกับทำให้ผมได้คิดว่า
ในท่ามกลางความมืดมิด เมื่อมันยิ่งมืดลง
แสงสว่างบนทางเหล่านั้นกับยิ่งชัดเจนและสว่างขึ้นทุกทีๆ
มันทำให้ผมได้คิดอะไรหลายๆอย่างนะ
เหมือนกับผมตอนนี้
เมื่อจิตใจผมมืดมน หาทางออกไม่เจอ
ก็ยังมีคนอยากเป็นแสงไฟที่คอยเพิ่มความสว่างระหว่างทางที่ผมก้าวเดิน
ก็เหมือนกับเบนในเวลานี้
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
ผมยังมองออกนอกตัวรถอยู่ตราบใด
มือของเบนก็ยังจับมือผมไว้แบบนั้น ไม่ปล่อย
เชื่อเถอะครับ เมื่อเราเพิ่งผ่านสิ่งเลวร้ายมา
มันคงไม่จากไหนไหนง่ายๆ
ตอนนี้ผมก็เป็นเช่นนั้น มันยังคงวนเวียนเข้ามาอยู่เรื่อย
ผมพยายามที่จะก้าวขึ้นรถตามเบนไป
แต่..
แต่ว่า...
มือของผมถูกพันธนาการไว้ด้วยมืออีกคน
ไม่ต้องบอกครับว่ามีอนี้ผมคุ้นเคยกับมันแค่ไหน
เพราะผมยังสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนที่ส่งผ่านมือนั้น
มันนานแล้วที่ผมไม่ได้สัมผัสมันเลย
นานแล้วที่ใครคนนึงเขาเอาคืนไปจากผม
แต่มัน...
แต่มันผิดที่ ผิดเวลาไปซะแล้ว
ตอนนี้เหรอ ผมควรได้รับการส่งผ่านแบบนี้ด้วยมือเบนสิ ถึงจะใช่
*
*
*
เวลาผ่านไป
มือผมยังถูกพันธนาการอยู่โดนปราศจากการพูดคุย
แม้แต่การทักทายอย่างคนเคยรู้จัก
ผม เขาคนนั้นเลือกให้ความเงียบเข้ามาแทน
*
*
*
เบนยังนั่งอยู่ที่เดิม ในรถนั่นพยายามมองออกมาว่าทำไม
ผมไม่เข้าไปในรถสักที
*
*
*
เวลาผ่านไป เวลาแห่งความอึดอัด
*
*
“ปอร์ครับ” คำแรกที่เขาเอ่ยขึ้น
ความอบอุ่นที่เขาเคยบอกผ่านคำพูดแบบนี้
ปอร์ครับ คำว่าครับของเขา
มันยังคงเป็นคำพูดที่ดูอ่อนโยนกับผมเช่นเดิมครับ
แต่มันผิดที่ผิดเวลาและที่สำคัญ มันผิดคนเสียแล้ว
คนที่คุณควรเรียกเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ควรจะเป็นนนท์มากกว่า
นายไปอยู่ไหนมา นายไปอยู่ไหนมา ผมยังถามตัวเองอยู่
ทำไมมาเอาป่านนี้
*
*
เวลายังเดินผ่านไป
*
*
*
“ปอร์ครับ สบายดีไหม”
“ผม รอคุณมา3ปี เพื่อรอคำถามว่าสบายดีงั้นเหรอ”
ความเงียบเข้ามาอีกครั้ง
ผมไม่รู้หรอกครับว่าใบหน้าเขาจะเศร้าแค่ไหน
เพราะสิ่งที่ผมอยากรู้มันมากกว่านั้น
“ผมขอโทษครับ”
“ถ้าคุณได้รู้ในสิ่งที่ต้องการแล้วทำให้เวลา 3ปีที่ผมรอคอยคุณมันกลับมาได้ ผมจะรีบตอบเลยว่าผมสบายดี”
*
*
*
*
“ผมขอโทษครับ”
ทำไมนะ ทำไม
ทำไมผมไม่สะบัดมือมันหลุดจากความเจ็บปวดที่ผมได้รับ
ความเจ็บปวดที่เขาได้ทำกับผมไว้
ผมรออะไรเหรอครับ
ผมรออะไร
“ไปเถอะ ผมรอคุณมาพอแล้ว”
“ปอร์ครับ ฟังผมพูดก่อนได้ไหม”
“อย่าเลยครับ อย่าให้ผมต้องรอฟังคุณอีกเลย ผมรอมาพอแล้ว”
“แม้แต่...”
“ใช่ครับ ........แม้แต่วินาทีเดียว
ไปเถอะครับ ไปหาสิ่งที่คุณต้องการจริงๆซะเถอะ คนที่คุณเคยบอกว่า
อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันยังต่างประเทศตามที่คุณเคยบอกผมเถอะครับ
ส่วนผม ผมพอแล้ว”
“ปอร์ครับ ผมไม่ได้…………”
“อย่าเลยครับ สำหรับผมคุณได้จากไปพร้อมกับคุณอย่าแล้ว อย่าพูดอะไรอีกเลย”
หลังจากผมพูดจบ มือที่ถูกพันธนาการไว้ก็ค่อยหลุดออกจากมือของใครคนนั้น
จบสิ้นกันที จบสิ้นกันเสียที
“ปอร์ครับ ถึงแล้วครับ”
เบนบอกผมเมื่อแท็กซี่จอดเทียบถนนยังที่ๆผมและเบนเรียกในขาไป
แค่สลับฝั่งเท่านั้น
ผมผละหัวออกจากไหล่เบนสิ่งที่เพิ่งแว๊บเข้ามาให้หัวผมหายไป
เหลือไว้เพียงอาการเบลอๆๆไม่รู้จะทำอะไรก่อนหลังดี
เบนโอบที่เอวผมเดินผ่านผู้คนจำนวนไม่น้อยครับ
ที่ๆไม่มีใครสนใจใครแบบนี้ คุณจะทำอะไร
ทำให้ผมไม่แคร์สายตาใครเลยครับ ปล่อยให้เบนโอบที่เอวแบบนั้นต่อไป
*
*
*
ผมและเบนเดินเข้าไปยังร้านอาหารเม็กซิกันบนถนนสีลมครับ
ตามที่เราได้ตกลงกันไว้ก่อนแล้ว
ช่วงนี้ยังไม่ค่อยดึกเท่าไรครับ คนในร้านจึงยังไม่เยอะ
เราเลือกนั่งใกล้กับประตูทางอกก
เบนสั่งอาหารมาประมาณ4อย่างครับ
มองแล้วแทบคิดไม่ออกเลยว่ารสชาตของมันจะออกแนวไหนกันนี่
ถั่วแดงเมล็ดใหญ่ๆเอาไปทำอะไรก็ไม่รู้ครับ
รสออกเปรี้ยวๆนิดๆ
ยิ่งเจอรสที่เราไม่ชินเข้าไปบวกกับอาการปางตายที่เพิ่งเจอมา
ทำให้อาหารมื้อนั้นหมดความอร่อยไปเลยครับ
หลังจากที่เราสองคนทานอะไรกันเสร็จแล้วเวลาก็ดึกพอควรครับ
มันสมควรแก่เวลาแล้ว ที่จะกลับบ้าน
ไปจมอยู่กับอดีตอีกครั้ง หลังจากที่ต้องรับเรื่องราวต่างมากมาย
ที่ผม สวยร่างบางจะทนทานได้
http://www.youtube.com/v/IdGVRp7OQ6s&hl=en_US&fs=1&
(กดฟังก่อนอ่านต่อนะครับ)
เบนเรียกแท็กซี่ให้ผมอีกครั้งครับ
พร้อมกับแจ้งคนขับว่าผมจะไปไหน
555 มันชักจะมากไปแล้วนะครับเบน
ย้ายไปอยู่กับกรูเลยดีไหม55
ประตูแท็กซี่ถูกเปิดออกอีกครั้ง
แต่คราวนี้กับเป็นผมเองที่เปิดมัน
ผมยังไม่ทันจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถนั่นแต่อย่างใด
มือ
มือผม..
มือผมก็ถูกดึงไว้อีกครั้ง
ความรู้สึกที่เพิ่งผ่านมามันทำให้ผมเจ็บแป็บที่ใจขึ้นมาอีกครั้งครับ
หัวใจที่เต้นแรงและรัวกลับมาอีกครั้ง
และผมก็เลือกที่จะให้เขาพูดในสิ่งที่เขาอยากพูดต่อไป
ไม่อยากขัดขืนอะไร
เพราะเดี๋ยวจะเสียไปอีกคน คราวนี้
ผมคงต้องหาวรออีกกี่ชาติครับ555
“คุณปอร์ครับ เราคบกันเถอะ” เบนพูดอย่างไม่ลังเล
*
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
ผมยังเลือกที่จะยืนอยู่แบบนั้น
ปล่อยให้เวลามันเดินไป
แท็กซี่ยังคงรออยู่...
ผมไม่รู้หรอกครับว่าเบนรู้อะไรเกี่ยวกับตัวผมบ้าง
ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าเบนมองเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาอย่างทะลุปรุโปร่ง
แต่ผมเพิ่งเจออะไรมาไม่กี่ชั่วโมง
จะให้ผมลืมมันได้เร็วแบบนี้ผมทำไม่ได้
*
เวลาผ่านไป
*
ผมหันกลับไปมองหน้าเบนอีกครั้ง
หน้าของเบนบอกว่าเขากำลังรอคำตอบ
แต่ผม.. ยังไม่พร้อมที่จะตอบคำถามของเบน
ผมยังมองเบนอยู่แบบนั้นครับ
โดยไม่คิดที่จะละสายตา
รู้สึกว่าดวงตาทั้งสองของตัวเองมันมีน้ำตามาคลอ
ด้วยความรู้สึกตื้นตันใจเหลือเกิน สำหรับความรู้สึกดีๆที่เบนมอบให้
ผมสอดแขนทั้งสองข้างเข้าไปยังเอวของเบนครับ
โน้มตัวเข้าหาเบนอย่างช้า ๆ ไม่คิดที่จะแคร์สายตาคนที่เดินไปมา
“อาย วีว เบน อาย วีว”
ผมผละตัวออกจากเบนทันทีที่ผมพูดจบครับ
ก้าวขึ้นบนรถแท็กซี่นั้น
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาพันธนาการผมไว้ได้อีกแล้ว
คำพูดของผมมันอาจดูให้คนๆนึงมีความหวัง
แต่สำหรับผมแล้ว ไม่รู้ว่าตอนไหนมันจะเป็นอย่างที่ผมบอกเบนไป
ผมมองเบนผ่านกระจกขณะที่รถวิ่งออกไปครับ
เบนยังยืนมองผมอยู่แบบนั้น
และไม่รู้ว่าเบนยืนอยู่แบบนั้นนานแค่ไหน
ได้แต่หวังว่าเบน จะเข้าใจความรู้สึกของผมในตอนนี้
ขอโทษนะครับเบน ถ้าผมรู้สึกว่าหัวใจผมมันพร้อมจะมีใครอีกครั้ง
เบน จะเป็นคนแรก ที่ผมจะไม่ตอบแค่ว่า อาย วีว
-
:o12:
:เฮ้อ: :เฮ้อ: ไม่มีอะไรจะบรรยายความรู้สึกเจ็บปวด
ได้ดีกว่าน้ำตาแล้วล่ะ :o12: :o12:
ทำไมกันนะ ตอนแรกนึกว่าจะไม่ได้คุยกันแล้ว ออกแนวจากเพื่อกลับไปเลียแผลตัวเองเงียบๆอ่ะนะ
แต่มาถึงตอนนี้ยิ่งกว่าต้องกลับไปรักษาแผลอีกมั้ง
ประโยคทักทายคนที่คุณเคยรักว่า “ปอร์ครับ สบายดีไหม”
>>คิดนานมั๊ยวะ อิลุง :z6: :z6: คนอ่านทำร้ายอิลุงทั้งน้ำตา กีซซซซซซซซซซซซ
“ผมขอโทษครับ”
>>ขอโทษเรื่องไหนกัน ขอโทษที่ให้รอ ขอโทษที่นอกใจ ขอโทษที่ให้ความหวัง
ขอโทษนะที่ผมหมดรักคุณแล้ว กีซซซซซซซซซซซซซซซอิลุงแกขอโทษเรื่องไหนกันนะ
ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ ทำไมถึงไม่กล้าพูดอะไรมามากกว่าคำว่าขอโทษ ทำไมไม่ชิงอธิบายอะไร
ให้เรียบร้อย.........เวลาแกมีน้อยแต่แกก็ไม่ทำอะไรกับมันเลย ทำเหมือนกับคนไม่เคยรักกัน
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ทำไมถึงมีความพยายามในการทำได้แค่นี้วะอิลุง คนอ่านผิดหวังในตัวแกโคตรๆ
“ใช่ครับ ........แม้แต่วินาทีเดียว
ไปเถอะครับ ไปหาสิ่งที่คุณต้องการจริงๆซะเถอะ คนที่คุณเคยบอกว่า
อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันยังต่างประเทศตามที่คุณเคยบอกผมเถอะครับ
ส่วนผม ผมพอแล้ว”
>> :m15: :monkeysad:
"คุณปอร์ครับ เราคบกันเถอะ”
ขอบคุณเบนที่อยู่ใกล้ๆสวยนะคะ ถึงแม้ว่าตอนนี้สวยจะอ่อนแอมากมาย
และกับคำขอของเบน...........ให้เวลาสวยอีกหน่อยนะคะ รออีกนิด
รอสวยเข้มแข็งก่อน แผลมันยังใหม่เหลือเกิน ใจมันเจ็บมากมายหลายเท่าพอๆ
กับเวลาที่สวยอดทนรอคอยมานะคะ รออีกนิดนะคะเบน :กอด1: :o12: :z3:
+1 คะ
-
หึหึ
ไม่รู้จะพูดอะไร
พูดไม่ออก
อิลุง เอ็งคิดนานมั้ยหว่ะคะ :angry2:
สบายดีมั้ย หึหึ ขอโทษที่หยาบคาย
อยากกระโดดเตะสกายคิกอิลุงเมิ่กกกกก :z6:
แต่ก้อคิดอีกที
อยากให้คนสวยลองฟังคำ(แก้ตัว)ของอิลุง
ดูสิวะจะมาไม้ไหน ไอ้ที่บอกว่า ผมไม่ได้...... หน่ะ ผมไม่ได้อะไรเอ็งว่ามาเซ่ะอิลุง
เท่าที่อ่านมา อิลุงเป็นคนขี้เกรงใจ ต้องมีเรื่องอะไรที่คนสวยไม่รู้อีกแน่ๆ
ถ้าจะเลิกกันแบบเด็ดขาด ก้ออยากให้รู้เรื่องทั้งหมดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
จะได้เคลียร์แบบไม่มีข้อกังขาอีก
รักคนสวย รักอิลุง รักแบบไม่แน่ใจกับเบน ถ้่าเ้ค้าคือคนที่คนสวยเลือก เค้าก้อพร้อมจะรักเบนเหมือนกันนะ ซิกๆๆ
-
ดีที่ยังรู้จักคำขอโทษ
สวยสู้สู้นะครับ
ยังไงดีล่ะอ่านแล้ว รู้สึกหลากหลาย แต่เข้าใจ
ที่แน่ๆเป็นห่วงใจสวย
รอหน่อยเบน
เป็นกำลังใจให้ครับ :man1:
-
ไม่รู้จะปลอบเจ้ปอร์ยังไงอ่ะ
คำถามว่า "สบายดีไหม" นี่มัน :fire: :fire: :fire: :fire:
เบื่ออิลุง+แรดนนท์มากๆๆ
...ไม่มีคำบรรยายจริงๆ
เป็นกำลังใจเจ้ปอร์จร้า :bye2: :bye2:
-
ประเทศอังกิดและการศึกษาระบบฝรั่งไม่ได้ช่วยให้อิลุงหายจากโรคงกดอกพิกุล
พูดออกมาตรงๆเลยดีกว่าไหม อ้ำๆอึ้งๆ ขัดเคืองๆ
-
โอยยยย .... ชีวิตเราจะใกล้เคียงกันไปไหมพี่ปอร์?
ครั้งแรกที่ไอได้กลับมาคุยกันกับแฟนเก่าคนนั้นอีกครั้ง คำแรกที่มันพูดกะไอก็คือ "สบายดีไหม?" นี่แหละ!!! :fire:
แต่ของพี่ยังดีนะที่อิลุงของพี่ยังขอโทษน่ะ ส่วนของไอมันทำเหมือนเราไม่เคยคบกันมาก่อนเลยแหละ
แล้วเพิ่งไปรู้ตอนหลังว่ามันไปกินเหล้ากะเพื่อน(เพื่อนคนนี้ก็เพื่อนไอเหมือนกัน)แล้วมันก็บ่นๆบอกว่ากูมันเลว กูขอโทษ กูไม่ได้อยากคบกับอีกคนเลย กูสงสารก็เลยคบด้วย(แต่มึงไม่เคยสงสารกูที่เป็นแฟนมึง :m31: ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกไอ้ตอแหล!) บลาๆๆๆ~ อีกหลายอย่าง เพื่อนไอ(คนนั้นแหละ)มาเล่าให้ฟัง ซึ่งฟังไปก็เท่านั้น ไงก็คงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
แต่เรื่องความรักของพี่อาจจะไม่ได้เป็นแบบไอ ไงก็คิดดูให้ดีๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอแหละ :กอด1:
-
สงสารนู๋ปอร์มากมาย
กว่าจะรักกัน กว่านู๋ปอร์จะมอบความสาวให้
ยังมิวายอิลุงจะนอกใจ
หรือว่าคิดว่านู๋ปอร์ไม่คู่ควรเท่าพ่อดารา
:monkeysad: :sad11: :m15:
เกลียดผู้ชายมักง่าย
:z6: :beat:
-
จะเอาอีก :serius2: จะเอาอีก :serius2:
ปอร์มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:
-
บอกความรู้สึกไม่ถูก
สิ่งที่พี่กอล์ฟพูดไม่ได้เป็นอย่างที่หวังเอาไว้
ถ้าเปลี่ยนจากคำว่า'ปอร์ครับ สบายดีมั้ย?' มาเป็น 'ปอร์ครับ อย่าเพิ่งเข้าใจผมผิดนะ'
กูว่ามันจะเวิร์คมาก!
เกมจะเปลี่ยนทันที ใครจะรู้คำนั้นอาจจะรั้งความรักของเราไว้ก็ได้
แต่ดูจากสภาพการณ์ คำแก้ตัวใดๆก็คงไม่พอลบล้างความผิดครั้งนี้
o13 ไฟท์ติ้งนะไรท์เตอร์คนสวยและรวย!!!
-
...
เขาจะรู้ไหม ว่าเราต้องผ่านอะไรบ้าง
เขาจะคิดไหม วันทีเราเหงา เศร้า ทุกข์ ... เราผ่านมันมายังไง เราอยู่ได้ยังไง
เขาจะรู้ไหม ว่าเขาปล่อยให้คนที่เขาเคยบอกว่า "เขารักมากที่สุด" ให้รอ ... รอ ... และคนคนนั้น ก็รอ รออย่างมีความหวัง ... รอ ... เพราะหวังว่าสักวันจะต้องได้เจอกันอีก ... รอ ...เพียงเพราะลมปาก ... พล่อย ๆ ... ที่ "เขา" ไม่เคยให้ความสำคัญ หรืออาจจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยพูด
มนุษย์เรามีสัญชาตญาณ จะไม่ทำตัวเองให้เจ็บช้ำซ้ำ ๆ อีก
แต่ตราบใดที่คำว่า "รัก" มันยังวนเวียนอยู่
อะไร ๆ ก็เป็นไปได้ทั้งนั้น ...
เพราะ "รัก" นี่แหละ ...
แล้วเหตุผลของ "เขา" คนนั้นหล่ะ ?
มันคืออะไร
พี่ปอร์เข้มแข็งเข้าไว้นะครับ
:กอด1:
-
เข้าบอร์ดมาก็นาน อ่านมาก็หลายสิบเรื่อง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เมนท์ครับ ยอมรับว่าเข้ามาดูทุกครั้งที่มีโอกาสว่าคุณปอร์เข้ามาอัพตอนใหม่ให้ยัง..ต้องบอกว่าเฝ้ารอด้วยใจจดจ่อ อิอิอิ ไม่ว่าจะยังไงขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะครับ ผมไม่เคยมีประสบการณ์อย่างนี้หรอกนะครับ แล้วก็นึกภาพไม่ออกด้วยว่าถ้าเป็นเราเองจะทำไงดี สามปีสำหรับการรอใครซักคนโดยที่ไม่รู้ว่าคำตอบจะออกมาเป็นยังไงมันคงทรมานมาก แต่ผมว่าการคิดอะไรเองฝ่ายเดียวหรือการอยู่กับจินตนาการของตัวเองมันเป็นเรื่องที่น่ากลัวนะครับ ผมว่ายังไงก็ลองให้คุณกอล์ฟได้อธิบายบ้าง ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นแค่คำแก้ตัว หรืออะไรก็แล้วแต่มันก็ยังดีกว่าปล่อยให้เป็นสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ ยังไงสุดท้ายแล้วการตัดสินใจก็เป็นของคุณปอร์อยู่ดี บางทีอาจจะทำให้คุณปอร์ตัดสินใจอะไรได้ง่ายขึ้นด้วยซ้ำ อีกครั้งครับ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะครับ..สู้ๆ o13
ปล. เข้ามาอึ๊บ เอ๊ยมาอัพเร็วๆน้า จารอออออออออ
-
ู^
^
^
จิ้มน้องใหม่ทันมั๊ยเนี่ย
-
แง่มๆ โดนเปิดซิง เจ็บถึงทรวง ก๊ากกกกกกกกกก
-
มัยไม่คุยกันให้รู้เรื่องกันไปเลยว่ะ ไม่มีเหตุผล ไม่มีความกล้าเจ็บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแทน ที่เหลือคืออะไร :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
เจ็บปวดพูดได้คำเดียวว่าเจ็บปวดจากการถูกหักหลัง
-
เชียร์เบนค่ะ
เราว่าลุงทำให้สวยเสียใจมาหลายรอบแล้วนะเพราะความไม่พูดไม่รู้จักเคลียร์ลังเลไม่หนักแน่น
ความรักมันไม่พอค่ะ มันต้องอาศัยความเข้าใจและอะไรหลายๆ อย่างในตัวด้วย เรารู้สึกว่ากอล์ฟดูแลสวยให้มีความสุขไม่ได้
-
:เฮ้อ: สงสารปอร์จัง ณ เวลานั้นคงเจ็บปวดมากมาย
แต่...อยากให้ปอร์ทนเจ็บอีกนิดได้มั้ย ฟังเหตุผลจากเขาคนนั้นให้กระจ่างก่อน แล้วค่อยตัดสินใจ จะได้ไม่เสียใจภายหลัง
:L2:
-
พูดได้คำเีดียว :z6:
-
อืม...ยังไงล่ะ กอล์ฟนี่ไม่รู้กินอะไรเป็นอาหาร
อยากบอกว่าถึงกอล์ฟจะรักสวยขนาดไหนแต่
ถ้ายังทิ้งนิสัยเอาแน่เอานอนไม่ได้เชื่อเถอะถ้า
กลับมาคบกันก็ต้องมีปัญหาเดิมๆตามมาอีก แล้ว
มันก็จะวนเวียนอยู่แบบนี้เราว่าสวยลองเปิดใจดูดีกว่ามั้ย
บางทีคนที่ใช่อาจอยู่ไม่ใกล
-
อยากบอกว่า...อ่านไป อึดอัดไป
เผลอ :เฮ้อ: ถอนหายใจไปกี่ครั้งก็ไม่รู้(แต่หลายครั้งอยู่)
ปอร์เล่าเรื่องได้อารมณ์มากกกกกก
จะกระชากใจคนอ่านไปถึงไหนนี่ คนสวย
แต่....ก็ยังไม่วายแอบเข้าข้างไอ่ลุง(อยู่เหมือนเดิม)
จนกว่าอะไรๆๆๆๆๆ มันจะบ่งบอกว่าชัดเจน นั่นแหละถึงจะเลิกอยู่ข้างกอล์ฟ :n1: อย่างอนน๊า..สวย
ส่วนเบน...นับว่าเป็นคนดี น่ารักสำหรับปอร์
ถ้าปอร์ไม่มีอะไรค้างคากับไอ่ลุงแล้วจริงๆ ล่ะก็จะขอเชียร์เบน.....ขาดใจอีกครั้ง :a2:
:กอด1: ขอบคุณคับ ปอร์
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เข้มแข็งนะจ๊ะคนสวย
รักตัวเองให้มากๆ
เรื่องที่เกิดขึ้นถือซะว่า
มันเป็นบททดสอบให้เรา
แกร่งขึ้นแล้วกันเนอะ
-
ลึกๆแอบเชียร์พี่นพ^,.^
แหวกแนวไปป่าวอ่ะคุณสวย
:-[
-
มันก็ยังคง งงๆ อยู่นะ :really2:
-
:laugh: :laugh:
แง่วๆๆ ร้องเพลงรอ
-
อ่านตอนนี้แล้วแอบเศร้า :monkeysad:
น่าเห็นใจกันทุกคนเลยอ่า...พี่ปอร์ พี่ลุง พี่เบน... :m15:
นู๋ว่าพี่ปอร์น่าจะฟังพี่กอล์ฟพูดซักหน่อยนะ (ถึงแม้พี่เค้ายังกลัวดอกพิกุลจะร่วงเหมือนเดิมก็เหอะ :z3:)
ให้มันเคลียร์ๆไป ถึงแม้ว่ามันไม่อาจกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แล้วก็ตาม
ให้โอกาสพี่กอล์ฟบ้าง แล้วก็ให้โอกาสพี่เบนด้วย :o8:
เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ คนสวยสู้ๆ :a2: :a2:
-
:z6:เบื่ออิลุง+แรดนนท์มากๆๆ
...ไม่มีคำบรรยายจริงๆ
เป็นกำลังใจเจ้ปอร์จร้า :กอด1:
-
สงสารปอร์จัง
แต่ดีละคบเบนเหอะ
-
ปอร์น่าจะฟังไอ้ลุงมันพูดก่อนนะ
ที่มันบอกว่าขอโทษน่ะอะไร :m16:
-
อ่านแล้วปวดตับแทน.....
ลองฟังอีลุงสิว่ากะลังจะพูดอาราย
-
ลุงก็ยังคงเป็นลุงเหมือนเดิม คนที่ไม่ค่อยเอ่ยปากอะไร
แล้วอย่างนี้จะเข้าใจกันม้ายยยยย :เฮ้อ:
-
อาย วิว เชอ วาย หรอ ครับ
แหะๆ
พี่ปอตีพิมพ์เหอะ อยากเก็บเป็น collection
+ 1
ชอบตอนนี้อ่ะครับ
ความรู้สึกเหมือนเบน เค้ากลัวจะเสียปอ ไงยังงั้นเลย
-
เพื่อ..................
-
:เฮ้อ:
:กอด1:
-
เกิดไรขึ้นกับทู้สวยครับ555
ทำไมมันวิ่งเร็วจัง
ส่วนคนที่มีรายชื่อดังต่อไปนี้
S=UUllnJllSJ
rellachulla
potjung009
katsuya
เห็นทู้สวยเป็นที่เปิดซิงเหรอครับ555
แหม ครั้งแรกกันเชียว55
ไงละฟิตไหม จ๊าก
:oo1: :oo1: :oo1:
-
^
^
^
เยส!
จิ้มคนสวยเว้ย
อินอ่ะ อินเวอร์ อินจนไม่เป็นอันทำงานทำการ
-
อ้าว....คุณสวย มาแค่เนี้ยหรอออออออออ
มีเคือง มีเคือง คริคริ :serius2:
-
หึหึหึหึหึ มาก็เมื่อสายเสียแล้ว
เพื่ออะไร?
ลดบทตาลุงไปเป็นคนสวนตั้งนานแล้วนะ :angry2:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
:sad4: :sad4:
-
เอิ้วเอิ้วเอิ้ว :t3: :t3: :t3: มานั่งรอด้วยใจจดจ่อ
-
น้องปอร์เปลี่ยนใจมากินเบนดีกว่า
คบอีลุงต่อไปก็เหมือนกินหญ้า :z2:
-
จะลืมทั้งที่ยังรัก หรือจะลืมรักดีนะ
:undecided: :undecided:
-
อีลุงนี่เกินจะเยียวยาแล้วสวยปล่อยแกไปตามยะถากรรมเถอะ ไม่มีความเป็นตัว
ของตัวเองแบบนี้จบด๊อกเตอร์ก็แล้วไง..เชอะ :a14: ไม่มีความคิด..เคืองสุดๆเลย :3125:
เรื่องอีตาเบนก็อย่ารีบร้อน ดูกันก่อนตอนนี้ต่างคนต่างเหงาหรือเปล่า จิตตกจริงๆเลย :เฮ้อ:
:man1:คนสวย
-
:sad4: :sad4:
หายไปนาน รู้นะ55
-
:o12:
-
เบนยังยืนมองผมอยู่แบบนั้น
และไม่รู้ว่าเบนยืนอยู่แบบนั้นนานแค่ไหน
ได้แต่หวังว่าเบน จะเข้าใจความรู้สึกของผมในตอนนี้
ขอโทษนะครับเบน ถ้าผมรู้สึกว่าหัวใจผมมันพร้อมจะมีใครอีกครั้ง
เบน จะเป็นคนแรก ที่ผมจะไม่ตอบแค่ว่า อาย วีว
********20*******
เวลาผ่านไปไวอะไรเช่นนี้ ไม่ทันไรก็เกือบจะสิ้นปีแล้วเหรอ
วาย ว่าย ว้าย ว๊าย ว๋ายยยยยยยย กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆไม่มีเหตผล
คุณย่าท่านจะชินหรือยังนะอยู่บนสวรรค์
กับเวลา3-4เดือนที่ผ่านมา
ว่างๆเมล์มาถามก็ได้นะครับว่าควรทำตัวยังไง
เพราะหนูเคยอยู่มาก่อน555555
ส่วนผมเหรอครับ ชินชาแล้ว
เป็นไงบ้างครับ หูแทบแตกเลยใช่ไหมครับ
เสียงกรี๊ดใครจะไปที่โรงบาล หูตา คอ จมูก ก็เรื่องของหล่อน ๆ
สวยอย่าได้แคร์555555555
ชิส์ ใครจะสนขอให้ได้ระบายอารมณ์หน่อย ช่วงนี้อะไรๆก็ไม่ตกถึงท้อง5
คนอ่านคงสงสัยใช่ไหมครับ ว่ามันคงเพี้ยนไปแล้ว หลังจากที่เจออะไรมาแยะ
จนระบบประสาทแยกไม่ได้ว่า อะไร คือ วึท(what)555
อะไรคือ(อีหยัง)
เล่นเองคงไม่ขำเองนะครับ…กรูว่าละ
เข้าเรื่องซะทีสิ หลายคนบ่น
ได้ ตามนั้น
เข้าแล้วนะ
จับดีๆล่ะ 3 แอ้นด์ 4
*
*
**
หลังจากวันนั้น ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยครับ
อย่างที่หลายๆคนอยากให้ผมได้ฟังเหตุผลเขาบ้าง
ว่าเรื่องจริงมันคืออะไร
คนเคยเป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้น ไม่เปลี่ยนแปลง
มิลลั่นเวย์ ทู เ ซ วึท แฮพเป้น ฟอร์ 3 เยีย สะโก (แดะไหม555)
คำตอบที่ได้คือ รอให้ตายไปเถอะ
ถ้าชาตินี้ไม่พอ ต่อชาติหน้าเลย
นานแค่ไหนก็จะรอ คำนี้ ผมคงไม่จดใส่สมองแล้วล่ะครับ
เพราะอย่างน้อย ผมก็มีเบน เป็นมือวางอันดับสอง
ยังกะ แอนดี้ รอ ดิ๊ก เอ้ย แอนดี้ ร็อบดิก มือวางอันดับ2ของเทนนิสยังไงยังงั้น55
เบนยังโทรมาหาผมอยู่เสมอครับ
เรายังเจอกันประจำในช่วงวันหยุด
หรือถ้าช่วงไหน ต่อมอยาก....................เจอของเบนทำงานมากกว่าปกติ
เราก็เจอกันหลังเลิกงาน
และมันก็ไม่พ้นสีลมเช่นเคยครับ
ร้านอาหารในระแวกนั้นน้อยนักน้อยหนาครับที่เราจะไม่ได้ใช้บริการครับ
แล้วนี่มันก็เกือบจะสองปีแล้วครับที่เบน
ย้ายมาทำงานที่เมืองไทยครับ
สองปีนี่คุณเชื่อไหมครับ
ป้าแก่ๆในบอร์ดคนนึงตอบอย่างเร็วว่า เชื่อ5555
ภาษาไทยของเบนดีขึ้นมากครับ
จนเขาพูดเป็นประโยคได้เลยทีเดียวครับ
บางครั้งผมก็แกล้งเบนด้วยการพูดเป็นภาษาไทยแต่พูดมวกมาก
แบบนี้ เบนก็ตายอย่างเขียดเช่นกันครับ ทุกครั้ง
เขาหาว่าผมแกล้งเขา คิดแล้วก็ขำ
ก็จะบอกว่า พูดช้าๆ
หรือบางครั้ง
เบนพูดภาษาไทยมา ผมก็ตอบอังกิดไป
เฮ้ย อะไรของมัน เด็กเสิร์ฟร้านอาหารเจอแพน(japan) คงจะงง
ว่าอีสองคนนี้ มันพูดไรของมัน ไม่เลือกสักภาษา
ไทยก็ไทยไป
อังกิดก็เอาสักภาษาสิยะ55
ได้ไง
มันได้ ไทย อังกิด จีน
ส่วนผม
ไทย
อังกิดนิดหน่อย
จีนเหรอ บรือๆๆๆๆ
แค่ หว่อ อ้าย หนี
อ้าย หนี หว๋อ มา
มา อ้าย หนี หว๋อ ผมยังเรียงมันลำบากเลย5ว่าอันไหนขึ้นก่อน
จะให้พูดได้3ภาษาเหมือนเบน ผมขอยอมแพ้
ด้วยการยินยอมให้ใครก็ได้กระชากมงออกจากหัวผมไปเลย
แต่เรื่องของเรื่อง ผมกลัวเสียดุลย์มากกว่าครับ
พูดภาษาไทยกับเบน มันจะเก่งเอานะสิ
ส่วนผมอังกิดก็ดับหายตายจาก
ไปกับใครบางคน555
*
*
*
ช่วงนี้ก็เข้าปลายฝนต้นหนาวแล้วครับ
แต่สภาพอากาศเมืองไทยอะไรก็เกิดขึ้นได้
หนาวมายังไม่หายไปไหน ฝนก็ยังมีให้เห็นอยู่ร่ำไป
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลผู้ชายของคุณดีๆนะครับ55
เพราะสวยจะไปยึด
เปล่าหรอครับ
ขำๆๆ
*
*
ชีวิตช่วงนี้ไม่มีไรครับ ยังเหมือนเดิมมีเปลี่ยงแปลงเล็กน้อย
1. ทำงาน งกๆๆ
2. เรียน ..............คร๊อกฟี่ๆ แต่พอสอบ A กันแถวหน้า
55ส่วนแถวผมเหรอ อย่าพูดถึงมันเลย เพลีย
3.เจอผู้ชาย ลั่ลล้าๆ หูตาแพรวพรว ขนตานี่เด้งเชียว
*
*
*
วันนี้ผมถูกรบกวนจากการศึกษาหาอนาคตด้วยกันถึง3เวลาครับ
ก็จะจากใครที่ไหนละ ก็คุณเบนนั่นละครับ
เช้าทำไรอยู่ จะมาเจอกันกี่โมง
ปลวก กรูเรียนถึงเย็น
บ่าย รีบมาหน่อยได้ไหมครับ
ปลวก กรูยังต้องพรีเซนต์ช่วงบ่าย
ก่อนเลิกเรียน เออ กำลังเสร็จละ รออีกอีด
เออ ลืมไป4 เวลาต่างหาก
บนแท็กซี่
ถึงไหนแล้วครับ
ปลวก 55 กรูกำลังสับขาเดินจนมันแทบจะพันกันแล้วมึง
ผมเดินผ่านซอยข้างธนาคารแห่งนึงครับเข้าไปยังที่ๆคุณเบนสิงห์สถิตครับ
มันก็เป็นโรงแรมเดียวกับที่ผมและเบนเคยค้างด้วยกันนั้นละครับ555
รู้หมดล่ะสิว่าที่ไหน
ผมเดินสวยๆด้วยหนังสือtext book 2เล่มครับ
โยนใส่หมาที่กำลังนอนอยู่ข้างถนน มันคงกระดูกแตกตายทันที
เอ๊ะ หรือจะโยนใส่เบนดีครับ
นั้นไง ยืนรออยู่ที่หน้าโรงแรมเชียวครับ
ด้านนอกตรงทางเดินครับ
รอยยิ้มส่งผ่านมาแต่ไกลเชียว ตางี้ปิดสนิท
ทันทีที่ผมเดินเข้าไปหาเบน
สิ่งที่เบนคว้าจากตัวผมไป มันคือเป้าครับ55
ไม่ใช่ละ มันคือtext book ที่ผมแบกมานั่นเองครับ
ผมก็เลยโอนภาระนี้ให้กับเบนเลย ดีสม อยากอาสาดีนัก
ไหล่หลุด ก็คงไม่เป็นไร
โรงพยายาลสงฆ์ เอ้ย โรงพยาบาลกรุงเทพคริสเตียนก็อยู่ไม่ไกล55
“ถึงแล้วเหรอครับ ” เบนถามผมยิ้มสยาม1ครั้ง
ยังมั้งที่เห็นอยู่ โอเปอร์เรเตอร์โรงแรมมั้ง
หรือไม่ก็ดอออออออออออแมน
ถ้าถามก็กล้าตอบครับ
เบนกดลิฟท์ชั้น2 หรือ3 จำไม่ได้ละครับ
รู้แต่ว่าชั้นนั้น มันมีอะไรน่าขึ้นไปเชียวละครับ
อยู่รอในห้องด้วยนะ
คิดในระหว่างทางเดินแล้ว มันชวนสยิวเป็นที่สุด
แต่หลังจากนั้นคงสยองเพราะเป็นศพหลังจากโดนข่มขืน55
เบนเคาะประตู1-2 ครั้งครับ
แล้วทันใดประตูก็ถูกเปิดออก พร้อมกับมีหน้าผู้ชายคนนึงโผล่ออกมา
สมองผมประมวลอีกแล้วครับ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผีหัวขาด
เปล่าครับ
กรี๊ดอีกที หมู่เกิดขึ้นแน่ๆคืนนี้
เอ๊ะ พอมองดีๆ นี่มันไม่ใช่คนไทยนี่
ตายละ จากอารมณ์กลัว กลายเป็นหื่นแทนทันที
เขาคนนั้นส่งสารกันกับเบนเป็นภาษาจีนกันครับ
พอจะเดาออกครับว่าเชิญเข้ามาในห้อง
ผมงี้ ตอบรับทันทีกลัวเขาเปลี่ยนใจเชิญนอนรอหน้าห้องครับ
*
*
*
เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่า เพื่อนของเบนมาจากไต้หวันครับ
มากันประมาณ4-5 คนครับผม
เบนจึงอยากแนะนำให้ผมรู้จัก
หรืออยากแนะนำเขาให้รู้จักผม เออ ช่างมันเถอะ คือๆๆกัน
แต่เบนเป็นคนที่กระตือรือร้นมากครับที่อยากให้ผมรู้จักเพื่อนเขา
ดูจากการรบกวนเวลาเรียนผมถึง4 เวลา
มีบอกด้วยนะ วันนี้ให้ขาดเรียน
หือ ออกคำสั่งแล้วเหรอมึง
มันคล้ายๆการเปิดตัว ยังไงอย่างงั้น
ส่วนผมเหรอ
อืม ดีจัง
เปิดบ่อยๆนะ หล่อดี555
เร่งกรู8 เวลา กรุก็ไม่โกรธ55
ทันทีที่ผมเข้าไปในห้องครับ
เบนก็แนะนำให้ผมรู้จักกับพอล ครับ
พอลเป็นวิศวะคอมพิวเตอร์ครับ
ตี๋หล่อก็ว่าได้ครับ ขาวๆๆ
ดูดีกว่าเบนมากหลายขุมครับ
ปากชมพู ผิวขาว มีสิวนิดหน่อยครับ
ใส่เสื้อยืดสีขาว
กางเกงขาสั้น
รองเท้าผ้าใบ
เดินขาโก่งๆนิดๆๆ
ชักน่าสงสัย ว่าก่อนหน้านี้เกิดไรขึ้นระหว่างพอลกับเบน
555เห็นไหมครับ ผมสำรวจเรียบร้อยแล้ว
เหลือแต่ ขนาด555
เท่านั้นที่ยังไม่ได้สำรวจ แต่อย่าชะล่าใจคืนนี้เสร็จผมแน่ๆ
พอลเป็นคนไต้หวันที่พูดภาษาอังกิดไม่ค่อยได้ครับผม
ล่าม จึงตกอยู่ที่เบนแทนครับ
ดูล่ามก็สนใจที่จะสื่อเหลือเกินครับ
ว่าผมพูดไร
พอลพูดไร
ภาษามือ เลยไม่จำเป็นครับ55
เก็บไว้ใช้คืนนี้ดีกว่า ขึ้น ๆ ลงๆ
กับเบน หรือพอลดีละครับ เลือกไม่ถูกเชียว
อยู่ดี ๆ เสียงมือถือของเบนก็ดังขึ้นครับ
จินตนาการอันสุดแสนจะบรรเจิดของผมก็เกิดขึ้นทันที
กรี๊ดๆ T-sum ไม่พอใช่ไหมครับ
มีมาเพิ่มอีก1 แบบนี้ก็แซนวิชสิครับ555
ตายละแซนวิชนำเข้าจากไต้หวัน
แล้วแบบนี้รสชาตมันจะเป็นออริจินั่นไหมครับนี่555
โช้งเช้ง โช้งเช้งๆๆ นี่คือสิ่งที่ผมได้ยินจากเบน
โช้งเช้ง โช้งเช้งๆๆกะละมัง ไห แตก พอลเป็นฝ่ายเสริม
ผมเหรอ น้ำลายไหลครับ
เพราะเป็นโรคพิษสุนัขบ้าขั้นสุดท้ายครับ5
เบนบอกผมว่า พีท ให้ไปรอที่สเวนสัน(สถาบันที่ทำงานเกี่ยวกับผม)
เพราะกำลังย้อมหัวอยู่ด้วยไอศครีมหลากรส หลายสี555
เปล่าสเวนเซ่นต่างหากครับ เดียวจะตามไปขอทำธุระกิจ
ตายละ เราจะแซนวิชแบบout door กันเลยเหรอครับนี้
ตื่นเต้นที่สุด55
ผมและเบน บวก พอลเดินผ่าน กลุ่มเสื้อแดง
เอ้ย ธนาคารแห่งนั้นไปด้วยอาการโช้งเช้ง โช้งเช้งๆๆ เช่นเดิมครับ
สงสัยผมต้องไปสระผมกับพีทแล้วครับ หัวเริ่มเหม็น55
และในที่สุด เราก็ถึงสเวนเซ่นกันครับ
เบนเลือกนั่งโต๊ะข้างทางเดิน
คงวางแผนจะฉุดผมได้ง่ายๆมั้งครับ5
เราสั่ง ไม่สิ เบนสั่งไอศครีมมาสองถ้วยยักษ์ครับ
ผมเบน แดรกด้วยกัน
ส่วนพอล แดรกคนเดียว
อยากแดรกพอล เอ้า เอ้ยไอติม เอ้ยอีกที ไอศครีมของพอลจัง
โช้งเช้ง โช้งเช้งๆๆ
โช้งเช้ง โช้งเช้งๆๆ
โช้งเช้ง โช้งเช้งๆๆ กะละมังไหแตก ยังลอยไปมาข้ามหัวผมครับ
ดีนะไม่แถมน้ำลาย
อยู่ดีๆ พอลก็เอานิ้วชี้ของทั้งสองมือมาแนบกันครับ พร้อมมองมาที่ผม
ไม่แปลก็รู้ครับว่าพอลขอนอนด้วยคืนนี้
55 เปล่าครับ พอลฝากเบนถามผม
โดยมีความหมายว่า
ผมกับเบนเป็นแฟนกันใช่ไหม
ผมรีบชิงตอบทันทีครับ ว่าไม่ใช่
แต่เราเป็น ผัว ผัวกันแล้วต่างหากครับ55
พอลถามแบบนี้ผมอายนะครับ แต่ทำอะไรไม่ได้
กลัวว่าเบน จะเสียใจแล้วหันมาปั้มผมแทนแบบนี้พอลจะเสียใจ5
สิ่งที่ผมทำได้คือตักไอศครีมที่อยู่ในถ้วยขนาดยักษ์ยัดใส่ปากเบน
อย่างต่อเนื่องครับ55
ขนมปังงี้ หยัดไม่ยั้งครับ
จนเบนต้องบอกผมครับ ว่าพอก่อน กลืนไม่ทัน ผมละขำครับ
คนเดินไปเดินมาครับ
ผมก็ยังไม่หยุด
พอลมองมาที่ผมแล้วก็ยิ้มไม่ยอมหุบ
สงสัยพวกมัน55 จะมีแผนอะไรสักอย่างครับ
แผนอะไรก็ได้ แต่กรูต้องเสียตัวให้ทุกคนในคืนนี้นะ55
และแล้วนาทีชีวิตของผมก็ค่อยดับลงครับ
เมื่อมีชายคนนึงเดินเข้ามาส่งยิ้มให้กับเบนมาแต่ไกล
เขาอยู่ในชุดเสื้อยื้นสีฟ้า ลายซุปเปอร์แมนติดที่หน้าอก
เขาเดินเข้ามาใกล้ เท่าไร
ออร่าความสวยของผมค่อยๆลดพลังลง
จนในที่สุด มันก็ดับไปเพราะคนที่กำลังเดินเข้ามาครับ
หมดกันความสวยของกรู
โช้งเช้ง โช้งเช้งๆๆ
โช้งเช้ง โช้งเช้งๆๆ
โช้งเช้ง โช้งเช้งๆๆ เกิดขึ้นอีกครั้งครับ
“คุณปอร์นี่คือพีทครับ ”เบนแนะนำผมให้กับทีพที่เพิ่งเดินมาถึงและนั่งลงข้างพอลครับ
อกอีแป้นแล่นลึก
ทำไมคระ เบน เมริงเลือกคบคนที่ฆ่าตัวมึงเองตายชัดๆ นะเบน
พอลงี้
พีทงี้ หล่อขั้นเทพครับ
กรูว่าพอลหล่อแล้วนะ
แต่พีท เทพสุดๆๆ
พีทเป็นคนผิวเข้มครับ คล้ายกับคนไทยมาก
แต่คนไทยห่างไกลพีทเยอะครับ รวมทั้งผมด้วย
ว่าแล้วผมก็ฉีกทิชชู่พร้อมลำดับหมายเลข 1 2 และ3 ลงไปให้กับพีทก่อน พอล2 และเบนสุดท้ายนะ
เขาจะได้ไม่ต้องแย้งกันหนี5555
จะได้รู้ว่าเขาคิวไหนมาก่อนมาหลังตามลำดับความหล่อครับ
ช่วงนี้โรงเรียนนานาชาติจึงถูกยกมาไว้ที่สเวนเซ่นใต้ตึกCPจึงเกิดขึ้นครับ
*
*
หลังจากที่เรา 4 คน คุยกันเสร็จครับเราก็เดินกลับโรงแรมอีกครั้ง
เพราะมันจวนเวลาที่ต้องป๊าบๆกันแล้ว5
เบนส่งผ้าขนหนูให้ผม
ก่อนบอกว่าไปอาบน้ำก่อนเถอะครับ
เพราะเหนื่อยมาทั้งวัน เหม็นเชียว ส่วนคนอื่นเขาอาบเสร็จก่อนจะไปกินไอติมแล้ว
เมื่อเบนเอาความเหม็นมาอ้าง
แล้วใครจะกล้าบอกล่ะครับว่ามันไม่จริง555
ผมหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป ท่ามกลางสายตาทุกคนครับ
กลับออกมาอีกทีครับ ถูกต้องชุดเดิม
แต่น้ำนะอาบครั้งใหม่ครับ
เออ เอาเถอะ อย่างน้อยก็ได้ถือว่าอาบละหว่า
หลังจากนั้นเราก็………… ซะที
ไหน บัตรคิว..ใครก่อน
-
:pighaun:
ปรับอารมณ์มะทันโว้ยยยยยยยยยกีซซซซซซซซซซ :m20: :m20:
ฮาโพดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปกินไอติมที่สเวนสัน.... มุกนี้คิดได้ไงฟ่ะ เด็กๆจะรู้จักกันมะเนี่ย
ถ้าไม่สูงวัยจริงนี่ ไม่เก็ทนะ 555555555555555555
เบนน่ารักโคดดดดดดดดดด ส่วนคนสวยหึหอยากจะงาบไอติมอิมพอร์ทรึย่ะ
แหมมมมมมมมมแม่คุณตอนที่พอลถามนี่ กลบเกลื่อนได้สงวนกิริยาสาวไทยมวกๆ
น่ารักกกกก พ่อเบนก็นะเต็มใจรับไอติมอย่างเต็มอกเต็มใจ ก็สวยป้อนโชว์กลางสาธารณะหนิ
อิอิ :-[ :o8: กีซซซซซซซซซซซปลื้มมวกมากกกก น่ารักไม่ไหวจะเปรียบ...เบนอ่ะน !!! 55
โช้งเช้ง โช้งเช้งๆๆ กะลังไหแตก ยังลอยไปมาข้ามหัวผมครับ
>> :pigha2: :pigha2:
กลัวว่าเบน จะเสียใจแล้วหันมาปั้มผมแทนแบบนี้พอลจะเสียใจ5
สิ่งที่ผมทำได้คือตักไอ ศครีมที่อยู่ในถ้วยขนาดยักษ์ยัดใส่ปากเบน
อย่างต่อเนื่องครับ55
>> น่ารักฟ้าแตก กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
+1 ให้เคอะ ลุ้นว่าใครจะโชคร้าย เอ้ย โชคดีได้สวยไปกัน อุคิๆๆ
-
พี่คนสวยอ่ะ นู๋ปรับอารมณ์ไม่ทันเลยย o18
ร้องไห้อยู่ดีๆ กลายเป็นฮาอุจจาระแตกซะแระ :laugh:
แต่เวลาสองปีผ่านไปแค่บรรทัดเดียวนี่เร็วเว่อร์นะคะ :z1:
+1 ขอบคุณคร้า :L2:
-
รู้จักเพื่อนใหม่แค่ 2 เห้นว่ามากัน 4-5 กัน เก็บบัตรคิวไว้เผื่อด้วยนะ :-[
อิลุงนี่ไม่คิดจะทำอะไรบ้างจริงๆเหรอเนี้ย o18
-
พี่คนสวยอ่ะ นู๋ปรับอารมณ์ไม่ทันเลยย o18
ร้องไห้อยู่ดีๆ กลายเป็นฮาอุจจาระแตกซะแระ :laugh:
แต่เวลาสองปีผ่านไปแค่บรรทัดเดียวนี่เร็วเว่อร์นะคะ :z1:
+1 ขอบคุณคร้า :L2:
อีหนูเข้าใจไรผิดไหม 3-4 เดือนเองยะ
2ปีที่ไหน อย่าใส่ร้ายพี่นะ555
-
อังกิดนิดหน่อย
จีนเหรอ บรือๆๆๆๆ
แค่ หว่อ อ้าย หนี
อ้าย หนี หว๋อ มา
มา อ้าย หนี หว๋อ ผมยังเรียงมันลำบากเลย5ว่าอันไหนขึ้นก่อน
หว่อ อ้าย หนี่
ฉัน รัก เธอ
หนี่ อ้าย หว่อ มา ?
เธอ รัก ฉัน ไหม ?
เรียงแบบนี้ครับสวย
เป็นกำลังใจให้ครับ :man1:
-
ปวดหัวกะมึนกะอารมย์เจ๊ว่ะ สงสัยเพี้ยนหนักจากอิลุงมั้งเนี่ย นึกว่าเจ๊จะทนรอขันหมากต่อไป
-
โอ้วว ม่ายยย
คนสวย มาโหมด ฮา
ทีแรกคิดว่า ตอนนี้นะ คนสวยต้องทำเอากรุน้ำตาไหลชัวร์
กรุนอยด์ไปทำงานชัวร์
แล้วกรุต้องไปทำมิวสิค ใต้ฝักบัว แน่เลย
ฮ่ะๆๆ
แต่
เอิ่มมมม ว้ายยย เริ่ดดด
คนสวยฮาอ่ะ เค้าปลาบปลื้มน้ำตาไหลพราก
ขอลายเซ็นต์ 555+
รักนะคนสวย :oo1:
-
:z6:สำหรับคนนั้นที่ฟันแล้วทิ้ง เรารึอุส่าห์เชียร์ คิดว่าจะมาปรับความเข้าใจอะไรยังไง ก็ไม่มี พอกันทีไม่เชียร์แกแล้ว :m16:
:L2:สำหรับคนใหม่ที่อยู่ข้างๆสวย สวยเลือกได้อยู่ล่ะ
-
:เฮ้อ: เมื่อไหร่จะ :oo1: :haun4: กร๊ากๆๆๆๆๆๆ
^^ ...
เอ๊ะ ทำไมอารมณ์บทนี้มันแตกต่างกับบทที่แล้วมากขนาดนี้ หรือมันไม่ต่อกันหรือเปล่าคับ
ฮ่า ๆ
:) เป็นกำลังใจให้ค้าบบบบบ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:m28:
เรื่องราวตอนนี้
จริงหรือเท็จล่ะนี่
เพราะหมู่นี้ปอร์...ดักบ่อย
ชักจะไม่น่าไว้วางใจ
ก็เลย เอ๋อๆ งงๆ o2 จับต้นชนปลายไม่ถูกแล้ว
:3123: ขอบคุณครับ
-
รู้มั๊ยค่ะคนสวยว่าเรื่องของคนสวย
เนี่ยะทำให้เค้าจิตตกตลอดทั้ง
วันเลย เค้าอ่ะผิดหวังในตัวลุงจริงๆ
-
สวยยยยยยยยยย
แรงเลยนะ
3รุม1
-
คนสวยจะหมู่ :z1:
อย่าให้รอดไปได้แม้ซักคน
-
:a5:
:o11:
โอ้ว ยูมาโหมดนี้ไอเปลี่ยนโหมดตามยูไม่ทันจริงๆ
ตอนที่แล้วร้องไห้ ตอนนี้นั่งอมยิ้ม(ลืมอิลุงไปช่วยขณะ)
พอเห็นว่ายูเริ่มเต็มที่กับเบนแล้ว ไอก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
เบนเขาน่ารักดีนะ รู้ดีไปซะทุกเรื่อง! จิกได้จิกดี เขาก็คงมีความสุข อยากอวดเพื่อนว่าเนี่ยเมียตรู!!
---
:angry2:อิลุง...ตายห่าอยู่ที่ไหนเนี่ย? ทำไรอยู่? ตามง้อบ้าง ไรบ้างดิ โถ่~
:man1:พี่นพ...เชียร์ไม่ขึ้นจริงๆด้วย แต่ก็จะสติลเชียร์ต่อไป =,.=
:undecided:นนท์ คิดไปคิดมา ก็คิดว่าเขาคงเจ็บปวดเหมือนกัน หรืออาจไม่แพ้พี่ปอร์ เพียงแต่คนละสถานะและเหตุผล กลับมาเมืองไทยครั้งนี้เขาก็คงต้องกลับมาเก็บกวาดความหลังที่พี่กอล์ฟกับพี่ปอร์สร้างไว้ด้วยกัน มันจะเกิดอะไรขึ้นในห้องๆนั้นที่บ้านของคุณย่า? เจ็บกันถ้วนหน้ามั้ยล่ะ!?
http://www.youtube.com/v/Vs-dn_bfI_g&hl=en_US&fs=1&
แซดแสด
:z3:
-
จะเล่นทีเดียวสาม....เลยเหรอจ๊ะคนสวย
:haun4:
-
สวยหายเศร้า แต่มาบทหื่นแทนเลย
-
พึ่งอ่านตามทัน เศร้า ๆ :m15: :m15: :sad4: มาฮา ม่วนเด้ เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอบอกว่ามักหล่าย :3123:
-
กร้ากกก สวยกล้าเล่น สเวนสัน กะ สเวนเซ่น o22
กรีสสส ตอนหน้าจะ 4P หรือ swinging :-[
แล้วกอล์ฟนะเหรอ ปากไม่มี ก็เอาไปเป็นลูกซ้อม ให้่น้องเรียว อิชิกาว่า ตีให้น่วม :beat: อินซะจิตตกจนจิตหลุดไปแล้ว
-
พึ่งอ่านตามทัน เศร้า ๆ :m15: :m15: :sad4: มาฮา ม่วนเด้ เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอบอกว่ามักหล่าย :3123:
คนบ้านเหา เอ้ย คนบ้านเฮา ขอต้อนรับครับ
*
*
*
อันที่จริงก็อยากจะเล่าให้ฟังนะครับ ช่วงเวลาหลังจากที่เขากลับไปแล้ว
จนมาถึงปัจจุบันมันก็นานพอที่เราจะกลับมาสวย และสดใสได้แล้ว
แต่ช่วงนั้นแทบตายเลยละ
ถ้าจะเล่าว่ามันผ่านไปยังไง กลัวคนอ่านจิตตกครับ
หัวร้างข้างแตก ตอนอาบน้ำ55
เลยให้มันผ่านไปเลย เอาช่วงที่เรามีชีวิตชีวาเลยดีกว่า
เห็นไหมละ งง จริงๆอย่างที่คิดไว้ ไม่มีผิด
ปล.ใครจะทำได้บ้างครับ หัวเราะทั้งที่น้ำตายังไหลอยู่ ถ้าไม่ใช่สวยและรวยมาก55
-
ู^
^
ถึงว่า ............. :beat: :beat: ต้องการดราม่า กีซซซซซซซซซซ :z3: :sad4: :o12:
-
กร้ากกก สวยกล้าเล่น สเวนสัน กะ สเวนเซ่น o22
กรีสสส ตอนหน้าจะ 4P หรือ swinging :-[
แล้วกอล์ฟนะเหรอ ปากไม่มี ก็เอาไปเป็นลูกซ้อม ให้่น้องเรียว อิชิกาว่า ตีให้น่วม :beat: อินซะจิตตกจนจิตหลุดไปแล้ว
มีคนกระซิบบอกนะ
ว่าเด็กรุ่นหลานที่อ่าน เขาจะรู้จักสเวนสันไหน อันนี้ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
แต่เล่นไปแล้วนี่
-
:jul3:
-
บอกตรงๆว่า ตอนแรกยังคิดว่าปัจจุบันสวยยังอยู่กับลุง ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นอย่างที่สวยแต่ง เลยเชียร์ลุงมากๆ
พอน้องปอร์บอกแบบนี้เลย อึ้ง! ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนั้นไปได้ คนๆนึงทำกับคนที่ตัวเองบอกว่ารักได้ขนาดนี้เชียว เอ่อ...พูดไม่ออกเลย
ได้แต่เป็นกำลังให้น้องปอร์แหละนะ ผ่านมาได้ เก่งมาก o13
-
บอกตรงๆว่า ตอนแรกยังคิดว่าปัจจุบันสวยยังอยู่กับลุง ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นอย่างที่สวยแต่ง เลยเชียร์ลุงมากๆ
พอน้องปอร์บอกแบบนี้เลย อึ้ง! ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนั้นไปได้ คนๆนึงทำกับคนที่ตัวเองบอกว่ารักได้ขนาดนี้เชียว เอ่อ...พูดไม่ออกเลย
ได้แต่เป็นกำลังให้น้องปอร์แหละนะ ผ่านมาได้ เก่งมาก o13
ครับ ผ่านมือชายเป็นร้อยเป็นพันเลยละ สาหัสมาก :laugh: :laugh:
-
:haun4: :haun4:เม้นท์ที่4700 เปล่าหว่า :call: :call: :call:
-
น้องปอร์จะเหมาติ่มซำสามเข่ง อิิอิ :z2: :z2:
-
ส่งคนสวยเข้่านอน
ฝันดีน๊า ผู้ชายนิสัยดีมาก หล่อมาก รวยมากวิ่งเข้่าใส่นะ
:impress2:
-
แล้วอีตาลุงจะกลับมามีบทบาทอีกไหม?
สวยจะคบกับเบนจริงเหรอ?
อีตาลุงจะกลับมาคืนดีรึเปล่า? ....
อยากรู้ .... ว่าตัดขาดกันจริงๆ ใช่หรือไม่? ..... :sad4:
-
พี่ปอร์สุดสวยยยยยยยยยยย (สวยที่สุด)
อยากบอกว่า เพิ่งเม้นเรื่องนี้เป็นครั้งเเรกกกกกค่ะ
เเต่พออ่านตอนหลังมานี้ หนูเเบบเเทบร้องทุกตอน
เพราะรู้ว่าในใจลึกๆเเล้วอะไรหลายอย่างมันไม่เคลียร์
เเต่ ..........พอมาถึงตอนคุณย่านี้
พี่สวย เชื่อหนูไหมว่าหนูเเทบไม่เป็นอันกิน อันนอน ทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ
คือเเบบ อินมากกกกกกกก เพราะคิดเหมือนหลายๆคนว่า ลุงจะเป็นคนปัจจุบันของพี่สวย
เเล้วยิ่งตอนเเรกๆนี้ รักกันซะ หวานกันซะ เเต่สิ่งหนึ่งเลยที่นับถือพี่สวยคือ
ทัศนคติที่สวยงามของพี่ค่ะ ไม่ว่าเรื่องราวมันจะผ่านมานานเเล้ว
ผ่านช่วงเจ็บปวดมาเเล้ว เเต่ พี่สวย ยังคงที่จะจดจำเรื่องราวดีๆ ในอดีตที่เคยร่วมใช้กับ
คนหนึ่งได้ ขอบอกว่า สวย สวยยย มากกกก ค่ะ คือถ้าเป็นคนอื่นคงเล่าเเค่เรื่องปัจจุบัน
กับพี่เบน
พี่สวยยยยย คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะทำให้หนูเสียน้ำตา
ขอบคุณน่ะค่ะ ขอบคุณจริงๆ ที่นำเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟัง
ไม่รู้ว่าตอนนี้ "เค้าคนนั้น" เป็นยังไงบ้าง หวังว่าถ้ามีเหตุการณ์ที่จะต้องเจอกันอีก
ทั้งสองคงเป็นเพื่อนกันได้นะค่ะ ถึงเเม้หนูจะอยากสาปส่งลุงเพียงใดก็ตาม
ปล. รักพี่สวยยยยยยยยยค่ะ เเละรักคนที่พี่สวยรักด้วยทุกคน
ปล. อยากทราบเหมือนกันน่ะค่ะว่าตอนนี้ ลุง ใช้ชีวิตอย่างไรบ้าง หลังจากวันนั้น
ปล. พี่สวยยยยย หนูอยากรู้ว่าชีวิตปัจจุบันสบายดีใช่ไหมค่ะ เเล้วพี่เบนคือคนที่ใช่เเล้วใช่ไหม
ปล.สุดท้าย หนูขอสมัครเป็น SFC น่ะค่ะ "สวยเเฟนคลับ" ><
-
ดีนะค๊ะที่สวยและรวยมากไม่เสียอะไรอย่างอื่นให้ลุง นอกจากความรู้สึกและเวลา ไม่งั้นคง :sad4: กว่านี้
เอะ หรือเสียไปแล้วแต่แอบหมก :o
-
เศร้ายังไม่ทันไร ฮาซะแระ คนสวยสุดยอด o13
-
- -"
ปรับอารมณ์ไม่ทัน
ฮาจนน้ำตาเล็ด เยี่ยวแตก ขี้ราดเลยครับคนสวย
ฮาซะจนอย่างเตะคนเขียน
:z6:
อร๊ากกก o22 เผลอกกระโดดถีบไปแล้ว
หวังว่าสวยคงไม่ว่ากัน
ว่าแต่ รีบหนีออกจากกระทู้ ก่อนคนสวยจะทำร้ายคนน่ารัก
:m7:
ปล. สวยชนะเริ่ด หรือ เลิศ ดีอ่ะ o13
-
:serius2:ไม่ไหวแล้ว คนสวยจะทำอะไรอีกนี้
:z1:
:undecided: :undecided:
-
พี่ปอร์สุดสวยยยยยยยยยยย (สวยที่สุด)
อยากบอกว่า เพิ่งเม้นเรื่องนี้เป็นครั้งเเรกกกกกค่ะ
เเต่พออ่านตอนหลังมานี้ หนูเเบบเเทบร้องทุกตอน
เพราะรู้ว่าในใจลึกๆเเล้วอะไรหลายอย่างมันไม่เคลียร์
เเต่ ..........พอมาถึงตอนคุณย่านี้
พี่สวย เชื่อหนูไหมว่าหนูเเทบไม่เป็นอันกิน อันนอน ทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ
คือเเบบ อินมากกกกกกกก เพราะคิดเหมือนหลายๆคนว่า ลุงจะเป็นคนปัจจุบันของพี่สวย
เเล้วยิ่งตอนเเรกๆนี้ รักกันซะ หวานกันซะ เเต่สิ่งหนึ่งเลยที่นับถือพี่สวยคือ
ทัศนคติที่สวยงามของพี่ค่ะ ไม่ว่าเรื่องราวมันจะผ่านมานานเเล้ว
ผ่านช่วงเจ็บปวดมาเเล้ว เเต่ พี่สวย ยังคงที่จะจดจำเรื่องราวดีๆ ในอดีตที่เคยร่วมใช้กับ
คนหนึ่งได้ ขอบอกว่า สวย สวยยย มากกกก ค่ะ คือถ้าเป็นคนอื่นคงเล่าเเค่เรื่องปัจจุบัน
กับพี่เบน
พี่สวยยยยย คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะทำให้หนูเสียน้ำตา
ขอบคุณน่ะค่ะ ขอบคุณจริงๆ ที่นำเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟัง
ไม่รู้ว่าตอนนี้ "เค้าคนนั้น" เป็นยังไงบ้าง หวังว่าถ้ามีเหตุการณ์ที่จะต้องเจอกันอีก
ทั้งสองคงเป็นเพื่อนกันได้นะค่ะ ถึงเเม้หนูจะอยากสาปส่งลุงเพียงใดก็ตาม
ปล. รักพี่สวยยยยยยยยยค่ะ เเละรักคนที่พี่สวยรักด้วยทุกคน
ปล. อยากทราบเหมือนกันน่ะค่ะว่าตอนนี้ ลุง ใช้ชีวิตอย่างไรบ้าง หลังจากวันนั้น
ปล. พี่สวยยยยย หนูอยากรู้ว่าชีวิตปัจจุบันสบายดีใช่ไหมค่ะ เเล้วพี่เบนคือคนที่ใช่เเล้วใช่ไหม
ปล.สุดท้าย หนูขอสมัครเป็น SFC น่ะค่ะ "สวยเเฟนคลับ" ><
ภูิมิใจมากครับ ได้ได้เป็นคนแรกของน้อง
:fire: :fire: มาอ่านบ่อยๆนะครับ
ความสวยจะได้แผ่ขยายไปถึง
-
- -"
ปรับอารมณ์ไม่ทัน
ฮาจนน้ำตาเล็ด เยี่ยวแตก ขี้ราดเลยครับคนสวย
ฮาซะจนอย่างเตะคนเขียน
:z6:
อร๊ากกก o22 เผลอกกระโดดถีบไปแล้ว
หวังว่าสวยคงไม่ว่ากัน
ว่าแต่ รีบหนีออกจากกระทู้ ก่อนคนสวยจะทำร้ายคนน่ารัก
:m7:
ปล. สวยชนะเริ่ด หรือ เลิศ ดีอ่ะ o13
ดีนะที่มาเจอตอนวิ่งหนีออกจากทู้ไปแล้ว
ไม่งั้น เหจียน :laugh: :laugh:
-
^
^
^
:z13: :z13: เมื่อไหร่จะได้อ่านคร้า
แอร๊ยยย โดนพี่ปอร์หลอกให้เข้ามาอีกแระอ่า :z3: :z3:
-
ผมหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป ท่ามกลางสายตาทุกคนครับ
กลับออกมาอีกทีครับ ถูกต้องชุดเดิม
แต่น้ำนะอาบครั้งใหม่ครับ
เออ เอาเถอะ อย่างน้อยก็ได้ถือว่าอาบละหว่า
หลังจากนั้นเราก็………… ซะที
ไหน บัตรคิว..ใครก่อน
*****21*****
เมื่อทุกอย่างพร้อม เบนพร้อม พอลพร้อม พีท พร้อม 3 .4 เราจึงออนเดอะเวย์
แปลกไหมครับ คนอ่านทั้งหลาย
มาจากจีน แผ่นดินที่เป็นเกาะแท้ๆ หน้าตาก็ตี่กันชนิดที่แสงไม่สามารถทำลายลูกอัณฑะ
เอ้ยลูกกะตาได้
แต่ทำม้าย ทำไม
เบนงี้
พอลงี้
พีทนี้ ... ทำตามหวานให้กับพีท1ที
แต่ละคนยังกะเพิ่งมาจาก มะกัน ดินแดนแดงบูช ยังไงอย่างงั้น
คนที่ๆไม่เข้าพวกคือใครละครับ
อะ....ผมแน่นอน ปอร์ บลือๆๆ ฝรั่งมวกมาก55
เราทั้ง4 คนเสี่ยงตายกันครับ ด้วยการข้ามทางม้าลายไปเดินอีกฝั่งนึงของถนนสีลม
จุดหมายปลายทางของเรา
คือร้านอาการที่ เขา3คนนี้กินเป็นปกติวิสัยครับ
ร้านเม็กซิกันครับ
ร้านเดิมที่ผมและเบน แดรกกันในวันที่หัวใจเจ็บปวดรวดร้าว
แต่ครั้งนี้เรา เลือกที่จะนั่งลึกๆลงไปหน่อยห่างไกลผู้คน
เผื่อว่าจะทำอะไรได้สะดวก เช่นกระโดดยาง
บีบสิว อะไรเช่นนี้ครับ55555555
อาหารถูกวางบนโต๊ะตัวยาวๆเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
ผมนั่งข้างๆเบน
พอลนั่งข้าง พีทครับ
เสียใจมาก ความจริงอยากนั่งข้างทุกคนครับ
แต่สวยแยกร่างไม่ได้
ซัดเดนลี่ (ทันใดนั้น)
มือถือขอพีทก็ดังขึ้นครับ
ผม สวยมีรางสังเห่าขึ้นมาทันทีครับ SUM SUM
นี่มันจะไม่ใช่ T_SUM แล้วนะครับ
มัน 5 Sum 6 SUM SUM SUM SUM และก็ SUM
แต่ถึงจะ SUM กันยังไง สวยไม่ว่าครับ
ขอให้สวยได้อยู่ตรงกลางระหว่าง SUM
แค่นั้นเป็นพอครับ
เพราะสวยและรวยมาก สมควรแล้ว
ที่จะอยู่ท่ามกลางแมกไม้มวลหมู่ชายๆๆ5555
*
*
พีทเล่นโฟนอยู่สักพักครับ จนเป็นที่หนำใจเขาก็วางไป
พร้อมกับการเริ่มต้นของดินเนอร์มื้อนั้นครับ
*
*
*
*
เมื่อเวลาผ่านไป
*
*
*
มีผู้ชายอีกแล้วครับ เดินเข้ามา
กระชั้นชิด
จนผมไม่มีเวลาปัดแมสคาร่า เต็มแป้ง
หรือแม้กระทั้ง ทำสวย
สโกนแกนที่บอกว่า เป็นผู้หญิงอย่าหยุดสวย
ผมแทบไม่ได้ใช้เลย
เขาเข้ามานั่งข้างพอลครับ
กรี๊ดๆๆๆๆ ไม่ออกครับ
ไม่ใช่มีอะไรมาทิ่มคอนะครับ
ตี๋บ้านมึงสิ มึงเผาถ่านขายเหรอยะ
ปลวก
กรูว่าพีทคล้ำแล้วนะ
มึงกรูขอใช้คำว่าดำล่ะกันครับ555
แต่หน้าตานี่ก็โอเคนะครับ ใช้ได้ พอถูๆ แก้ขัดได้ครับ
อืม ถ้ามันเอาผมนะ555
ส่วนผมเหรอ
ฉันเกิดมาเพื่อผู้ชายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.ย้ำ....เท่านั้น
เบนสวมวิญญาณ ทูตสันทวไมตรี ทันทีครับ
พีเตอร์(Peter)ครับ อีกแล้ว
พีเตอร์มันคงเผาถ่ายขายครับ
อยากถามพวกมึงจริงๆครับ ชื่อนี้พวกมึงได้แค่ไหนมา
พ่อแม่ ปู่ย่า ตั้งให้เหรอ
หรือว่าพอลงสุวรรณภูมิแล้ว พวกเมิงหัวทองทันที55
อย่านะ เดี๋ยวกรุเล่น สเวนสันอี กพวกมึงจะหนาว555
สวยจะบ้าตายครับ อะไร อีก แล้วคนที่กรูยังไม่พบประสบพักตร์
มันชื่ออะไรกันอีกคระ สวยขอถาม
*
*
*
สวยส่งมืออันเรียวเล็กให้พีเตอร์ได้ยลครับ
ในแบบสตรีสูงสง่าชาวอังกิด ...หรือเปล่าวะ
ก่อนที่จะพูดไปว่า ดีใจที่ได้รู้จัก พีเตอร์
*
*
เรานั่งทานอาหารมื่อนั้นไปอย่างสนุกสนาน เบิกบานจิตครับ
ถึงเราจะแปลกหน้ากัน แต่ไม่เป็นอุปสรรคต่อการเมคเลิฟ
เอ้ย เมคเฟรนด์เลยครับ
ทุกคนดีกับผม
อยากคุยกับผม
หรือแม้แต่อยาก ...กับผมทั้งนั้น
หมายถึงกระโดดถีบ หรือ เอาตีนเขี่ยๆๆ ครับ 55
พีเตอร์เล่าว่า
เขาชอบเมืองไทยมากครับ โค.....นไทยหน้ารัก
หล่อ และนิสัยดี
ผมอยากจะเถียงมันเหรือเกิน ว่าใช่..5555
มันก็เป็นแบบนี้ล่ะครับ ใครเขาจะบอกเรื่องจริงที่เก็บไว้ในใจใช่ไหมครับ
คุยกันไป กินกันไป กินกับกันไป โอ้ย สวรรค์ชัดๆ
และแล้ว ก็ถึงเวลาครับที่เรา5 คน จะต้องออกเดินแบบเสียที
โดยผมเดินชุดฟิน่าเร่
*
*
เราเดินกันไปคุยกันไปครับ
ผ่านธนิยะ ผ่านผู้ชาย ผ่านชะนี
ผมเริ่มสงสัยแล้วครับ ว่าพวกมันจะไปไหนกันครับ
ความสงสัยยังเกิดขึ้นระหว่างทาง
แล้วมันก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆครับ
เมื่อ....... มีคนกระซิบผม
ซิบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
*
*
*กรี๊ดออกอีแป้นแล่นลึกมากกกกกกกกกกกกกก
มันมาอีกแล้ว
มันมากันเป็นบ้อง5555555
สวยขอ2 นะครับ55
เบนบอกผมครับว่าพอล พีท พีเตอร์อยากไปเที่ยวไหนกันครับ
แล้วมึงจะมาบอกกรูทำไมให้เสียใจล่ะ
กรูมีสิทธิเลือกไหม 4 ต่อ1
งั้นมึงรีบนำกรุไปเลย ช้าอยู่ใย55555
เบนเปลี่ยนจากทูตเป็นผู้นำลูกเสือและเนตรนารีครับ
นำพวกเราไปที่ที่เดิมที่ผมกับเขาเคยไปด้วยกัน
เชี่ยวชาญจริงนะมึง
เรานั่งกันอยู่ร้านนี้ไม่นานครับ
เบนบอกว่า ข้าวหลามอะโอเคครับ
แต่คนขายนะสิ ไม่ผ่านอย่างแรง
และด้วยเหตุนี้ เราจึงต้องออกมาสูดอากาศให้เต็มปอด
หลังจากที่แออัดกับคนอื่น ดูข้าวหลามหลากหลายชนิด
หลากหลายรูปแบบ เอียงซ้าย บ้าง ขวาบ้าง ตรงกลางมี... บ้าง
เสียงสนทนากันเกิดขึ้นอีกครั้งครับ
มันคือประชามติที่เขาตกลงกันว่าเราควรจะไปไหนดี
เบนกระซิผมอีกแล้ว
ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ
ได้ความว่า เรา ต้องไปต่อ55
ยังกะ AF
แต่ที่ว่าไปต่อนี่ ไม่ใช่ตามหาฝันนะครับ
แต่ตามหาข้ามหลามต่างหาก
เบนถามผมอีกครั้งครับว่ารู้จักร้านนี้ไหม
บลือๆๆๆๆๆๆ จึงเป็นคำตอบแรกที่ผมยัดเยียดให้เบนครับ
*
*
เสียงอึกกระทึกคึกโครม ดังออกมานอกประตูที่เรากำลังจะเดินเข้าไปครับ
จูพีเตอร์ ครับ คือชื่อร้าน
ด้วยสองตาที่ยังไม่ชินกับบรรยากาศมืดๆ
สิ่งเดียวที่เราต้องทำก็คือ พยายามมองหาอะไรที่เป็นจุดสว่างทันที
55555555555555
ได้ผลชะงัดนักแลครับ
ถึงจะเต็มไปด้วยความมืด แต่ๆ แต่ว่า
ท่ามกลางความมืดนั้น
ยังมีข้ามหลามที่เรืองแสงได้ครับ
บนเวทีตรงกลางนั้น ถุกส่องด้วยไฟแสงสีเหลือง
ไปยังเจ้าของที่ถือข้าวหลามแต่ละคนไว้ในมือ
ยังไม่ทันจะสำรวจด้วยสายตาครับว่า ข้าวหลามนี้มีคนขายกี่คน
ก็ถูกอัญเชิญขึ้นสู่ที่นั่งชมการแสดงความสามารถของข้าวหลาม ด้วยเจ้าหน้าที่ต้อนรับทันทีครับ
กรี๊ด กรู แขกคนสำคัญ ใช่ไหม
ผมยังนั่งข้างเบนเช่นใด
พอลและพีทก็นั่งด้วยกันเช่นกั้นครับ
ส่วนพีเตอร์ ช่างมัน ดีนะไม่ให้กลับไปเผาถ่านต่อ555
ที่พีเตอร์ดำมากเพราะเขาว่ายน้ำครับ
ไม่ใช่เพราะดำแต่กำเนิดครับ
*
*
*
เสียงกระซิบมาอีกแล้ว
ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ
ได้ใจความว่า อรืมๆๆๆๆ หน้าตาคนขายข้าวหลามเป็นที่ถูกใจพวก มะกันสัญชาติ ไต้หวันดีแท้ครับ
ปากนี่ค้างเชียว
ส่วนผมเหรอครับ อยากดูนะมันอยากดู
แต่ยังคงแอบที่หลังเบนเหมือนเดิมครับ
สร้างภาพทุกที่ทุกเวลา5555
ทำไงได้ครับ นี่บ้านกรูมีชื่อเสียงเรื่องแบบนี้เหรอ
ถึงว่าใครๆ ก็อยากมากันทั้งนั้น555รวมทั้งกรู
*
*
การแสดงแล้วแต่จะโชว์กันไปครับ
ข้าวหลามเข้าถ้ำงี้
ฟันดาบงี้
ลีลาการอาบน้ำงี้ โอ้ย อยากอาบด้วยจัง
ขอนกแก้ว 1ก้อน อย่างด่วน55
ลีลาเดินเรียงหน้า บนขอบเวลาที พรีเซนต์ 1ผลิตภัณฑ์ 1ตำบลนี้
โอ้ยยยย ถูกใจ55
เพราะอะไรเหรอครับ
ผมว่าที่นี่เขาคัดหน้าตา และขนาดของข้าวหลาม
มองไปทางไหน สดชื่นไปหมดครับ
คนขายข้าวหลามแต่ละคนก็ ยิ้มแย้มแจ่มใจ
ส่งสายตาถึงคุณลูกค้าเป็นที่สุดครับ555
เชิญชวนกัน ชนิดแบบ มีดีอะไร งัดออกมาโชว์รูปแบบครับ
ชาวมะกันสัญชาติไต้หวัน ยังเก็บข้อมูลจะทำวิทยานิพนธ์ยังไงอย่างงั้น
สนใจทุกการแสดงครับ
เบียร์ขวดเล็ก ๆ ก็ถูกยกขึ้นถี่บ้างช้าบ้าง
ตามจังหวะของการแสดง555
“ชอบคนไหนครับ” ผมถามเบน
เบนคิดอยู่ชั่วขณะเวลาหนึ่งคัรบ
ก่อนที่จะตอบผมและชี้ให้ผมดูว่าคนไหนที่เบนหมายปอง
“อุดหนุนน้องเขาหน่อยดีไหม”ผมยังพูดต่อครับท่ามกลางเสียงดังและดงคะรวย
“ไม่ครับ” เบนรีบตอบขึ้นมาทันทีครับ
สงสัยคงเกรงใจผม แต่ถ้ามาคนเดียว เบนคงจะบอกว่า
เบนขอ2
ส่วนพีท พอล ยังคงสนใจเก็บของมูลทำวิจัยต่อไปครับ
ให้มันได้อย่างนี้สิ ประเทศไทย อาย ลัฟ ยู
*
*
เวลาเดินไปการแสดงก็เข้มข้นขึ้นครับ
มีพบก็ต้องมีจาก มีพราก ก็ต้องมีข้าวหลามติดมือกลับบ้านไปด้วย555
เปล่าครับ
เมื่อเราทุกคน อิ่มเอมได้ด้วยข้าวหลามโชว์
เราจึงเดินออกมาเพื่อหวังจะกลับไปที่พัก
เพื่อทำอะไรสักอย่างที่มันออกเสียง
ภาษาอังกฤษ ว่า SUM SUM55
และแล้ว
ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ
ก็เกิดขึ้นอีกครั้งครับ
อีกแล้ว กรูคงไม่ได้
ไปSUM กับใครแล้วคืนนี้
ไปต่ออีกแล้วกรู เพลียทันทีครับ
ไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน
ไม่รู้เมื่อไรที่เรา ต้อง SUM กัน
จะเหลืออีกกี่ปี
จะเหลืออีกกี่วัน
ที่ชีวิตฉันจะอยู่ได้พบ และ SUM เธอ55555
-
:laugh: :pighaun:
อเมซิ่งไทยแลนด์โคดๆ หนุ่มมะกันสัญชาตไต้หวันเลย
เก็บข้อมูลกันยิกๆๆๆ ฉึกๆๆๆฉาๆๆๆกันเข้าไป 55555555
สวยและรวยมาจะไปหลบอยู่หลังเบนทำไม เคอะกล้าดูก็ต้องกล้าแสดงออกสิเคอะ555
ถามเบนว่าชอบใคร แล้วไม่กลัวเบนถามกลับรึเคอะว่า..........เราอ่ะชอบแบบไหน คนไหน
ท่าไหนอะไรยังไง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พ่อหนุ่มเบนก็นะ :m12: อย่าให้รู้ว่าเชี่ยวมวกๆ
กดบวกยังมะได้แหะ
-
+1 แต้มให้สวยๆ มาเร็ว เคลมเร็ว อ่ะ! (เกี่ยว???) :z2:
-
เดี๋ยวจะไปบ้าง อิร้านนี้อ่ะ :laugh:
-
เดี๋ยวจะไปบ้าง อิร้านนี้อ่ะ :laugh:
นีตลาดหนองมนนะครับหนู
ไม่ใช่ป่า ที่ๆหนูจะได้ โหนไปมา55 :laugh: :laugh: :laugh:
-
^
^
^ :z13: :man1:
-
เจ๊คนสวยบรรยายซะเห็นภาพเลย เหมือนกับข้าวหลามจะออกมาทิ่มตาซะงั้น แหมเจ๊คนสวยไม่หมดแรงอีกไปต่อได้อีก ช่างอึดดีแท้
-
สวยบรรยายมาซ่ะ
555เป็นไงล้าตี้ไต้หวัน
เจอข้าวหลามไทย
อึ้งยิ่งกว่าอึ้งซินะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ดีนะเนี่ยะที่ไม่มีใครซื้อข้าว
หลามติดมือมาด้วยไม่งั้นคนสวย
คงยิ่งเพลียกว่านี้
-
อูวววว โอทอปของไทย ไม่แพ้ชาติใดในโลก :laugh:
-
แรงงงงงงงงงงงงงงงง
-
แม้นแล้วข่อยบ้านเดียวกันกับเจ้าล่ะ :laugh:
ขอเป็นกำลังใจให้คนบ้านเฮา สู้ ๆ ๆ
จะมาต่อไปครับผม :-[ :-[
-
O[]O!!!
สถานีต่อไปสีลม
เน๊กสเตชั่นสีลม
แต่ขากลับขอลงสถานีสนามเป้าแล้วกันนะ
ไปยิงเป้าดีกว่า =,.=
-
:z1:
หนุ่ม..หนุ่ม
ล้นข้าวหลาม
เอ๊ยย.ย ล้นหลาม จริงๆ
ฝากซื้อกระบอกนึง
คิคิ
-
:z2:
โหมด อิน ข้าวหลาม
คึคึ
ต่อไป คำว่า ข้าวหลาม จะเป็นคำฮิตของเด็กไทย
:m20:
-
มิมีซื้อมาฝากคนอ่านผู้น่ารักทั้งหลาย :z3:
-
:z2:
โหมด อิน ข้าวหลาม
คึคึ
ต่อไป คำว่า ข้าวหลาม จะเป็นคำฮิตของเด็กไทย
:m20:
55555 ไม่เด็กก็กินได้ครับ
ใครชอบข้าวหลามสอดใส่ถั่วดำบ้าง555 คงอร่อยพิลึกพิลั่น :oo1: :oo1: :oo1: :haun4: :laugh:
-
พี่ปอร์หื่นอ่ะ ไม่อยากจะเชื่อ
สวยรับไม่ได้~~
:z3:
-
มาต่อให้อย่างไว...
ชวนกันดู ... หรือจะไปกินข้าวหลามกันแน่!!!!
แล้วข้าวหลามที่ว่าน่ะ ... ข้างบนมีน้ำกะทิด้วยไหมหล่ะ? :laugh:
-
แง้ว เมืองไทยอเมซิ่ง ขนาดนั้นเลยเหรอ :เฮ้อ:
ไม่อยากบอกเลยว่าอ่านตอนนี้แล้วไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แบบว่าตามมุขไม่ค่อยทัน :z3: โง่อีก
แต่ก็ :pig4:สวย
-
อ่านแล้ว สยึ๋มกึ๋ยมากมาย
แบ๋วๆน้าาา
-
ข้าวหลามไทยคุณภาพกว้างไกลระดับโลก
-----------------
พี่ปอครับ sum มากไประวังเหนื่อย ไม่แรงลุกนะครับ :laugh:
-
งอนอีตาลุงกอล์ฟอย่างแรง
ทีตอนมาจีบ มาทำให้ใจละลายละก็ ทำได้ทำดี จนน้องปอร์ต้องเทใจหมดหน้าตักให้ซะ
พอจะขาดการติดต่อก็เล่นหายไปซะดื้อๆ มันยังไงกันนะ รักจริงเหรอเนี่ย
อ่านแล้วปวดใจ แต่ก็ยังเชียร์รักแรก ไอ้ลุงกอล์ฟกับน้องปอร์ผู้มั่นในรักละกัน หวังว่าไอ่ลุงคงคิดจะตามมาเคลียร์มาตื้อให้ได้นะ
เอาใจช่วย รักนะ จุ๊บๆ
-
กรี้ด ข้าวหลามทิ่มปาก อิอิ
-
กรี้ด ข้าวหลามทิ่มปาก อิอิ
ตกลงชอบหรือไม่ชอบครับ ที่ร้องกรี๊ด นี่55 :laugh:
-
ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ
ก็เกิดขึ้นอีกครั้งครับ
อีกแล้ว กรูคงไม่ได้
ไปSUM กับใครแล้วคืนนี้
ไปต่ออีกแล้วกรู เพลียทันทีครับ
ไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน
ไม่รู้เมื่อไรที่เรา ต้อง SUM กัน
จะเหลืออีกกี่ปี
จะเหลืออีกกี่วัน
ที่ชีวิตฉันจะอยู่ได้พบ และ SUM เธอ55555
************22*********
เรา5 สาว wonder gay เดินคุยกันมาตลอดทางครับ
บ้างก็เต้นNobody บ้าง 555
และก็มาหยุดที่ซอย2 ครับ
ผู้คนยังคงเดินเข้า เดินออก แปลกนะทำไมมีแต่ผู้ชาย
มีแต่กวาง
ว่าแล้วก็โยน คนขายถ่านเข้าไปก่อน ดูสิ ว่าจะเหลืออะไรกลับมาบ้าง555
ว่าแล้วเรา5 คนเดินเข้าไปยังซอยเล็กๆครับ
สำหรับ4 คนชาวมะกันสัญชาติไต้หวันคงไม่แปลกอะไร
คงชินแล้วกับที่แบบนี้
แต่สำหรับผม แม่บ้าน อยู่กะเหย้า เฝ้ากับเสา(เรือน) คอยสิง555
โอ้พระเจ้า นี่คือการ มาเที่ยวดีเจครั้งแรกของผมครับ
จะบ้าตาย
กรูทำงานแถวสีลมนะ แล้วทำไมกรูไม่รู้เลยว่ามันมีสวรรค์หลบอยู่ในซอยนี้
รู้แบบนี้สวรรค์แตกไปนานแล้ว555
ด้วยความที่มันเยอะไปด้วยผู้ชายครับ
การเบียดเสียด ยัดเยียด จึงเป็นสิ่งที่ต้องทำ ถ้าต้องการจะเข้าไปข้างใน
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นี่มันดงเกย์ชัดๆครับ
มองไปทางไหน หันซ้าย ย้ายไปทางขวา
นาทีนี้ พีทก็พีทเถอะ กรูไม่สน
ดีนะ ไม่ลิบบัตรคิวคืน55
เบนเหรอ ถ้าเก็บไว้ในกระเป๋าได้ จะทำครับ5555
เราเบียดไป เดินไป ลูบไป ล้วงไป
ในที่สุด เราก็มาอยู่ตรงกลางครับ
ยังกะนังซินเลย กลางฟลอร์พอดี
ขาดแต่ไม่มีแสงไฟส่องมา
และเจ้าชายก็หายไปไหนล่ะ
เชื่อไหมครับระหว่างทางเดิน
คนที่คอยดูแลผม ในขณะที่เราเบียดคนอื่นไปเรื่อยๆนั้นคือ
กับไม่ใช่เบนครับ แต่เป็น คนขายถ่านนั้นเองครับ
คนอ่านคงพอจะเข้าใจอารมณ์ประมาณว่า บอดี้การ์ด
ที่คอยกันผมจากคนอื่นๆ เหมือนผมเป็น ดาราสาวสวยมีชื่อเสียง
ไม่ให้คนที่รายรอบ สามารถทำร้ายร่างกายได้แม้แต่แตะตัว
กรี๊ด กรูเพิ่งเห็นความดีของมึงก็ตอนนี้ละ
เลยขอเลื่อนฐานะจากคนขายถ่าน มาเป็นคนสวนแทน555
ส่วนเบนเหรอ
เห็นของมึนเมาดีกว่าสวยครับ
พีเตอร์บอกว่าเบนไปซื้อเบียร์
แล้วมันก็ติดมือเบนมาครับผม พร้อมน้ำเปล่า 1ขวด
ใช่ครับ สำหรับผมนั่นเอง เพียง1เดียว
คนอื่นเหรอ เขาไม่สร้างภาพเหมือนผมครับ 555
*
*
ในที่แห่งนี้ล่ะครับ ผมได้รู้จักเพื่อนอีกคนของเบน
เบนบอกว่าไม่ค่อยสนิทกับคนนี้เท่าไรครับ
จะสนิทกับพอลและพีทมากกว่าครับ
*
ทุกคนต่างมีความสุขกับการจิบเบียร์
เช่นเดียวกับผม ที่กำลังจิบน้ำเปล่าสวยๆ ข้างๆเบน
เบนกำลังโยกๆตัวเบาๆ ตามจังหวะเพลงครับ
พ่อหนุ่มเสื้อลาย ตัวในเป็นเสื้อสีขาว
กำลังยกเบียร์ขึ้นสด
โดยมีสาวสวยเช่นผมยืนอยู่ไม่ห่างครับ
แต่บางครั้ง เมื่อมีชายหนุ่มคนอื่น
มากระแทก แดก ดันนนน เราเบา ๆก็ทำให้เรากระเด้งไปอยู่ในอ้อมอก
ของผู้ชายได้ครับ 5555
คนที่ดีใจคือเบนครับ
ส่วนผมเหรอ ไม่นะ กรูกินแต่น้ำเปล่า555
ด้วยความที่ไม่เคย
และสายตายังไม่ชินกับที่แห่งนี้ครับ
ผมจึงขอ สอดส่องสายตาไปทั่ว เพื่อว่า……………
เผื่อว่า จะมีอะไรดีๆเกิดขึ้นในคืนนี้
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอีกแล้ว
นี่..นี่ มันไม่ได้มีแค่ชั้นเดียวนี่ครับ
1
2
3
ผมนับทีละชั้นตามจำนวนของคนที่ชะโงกลงมาดูชั้นล่างที่ผมยืนอยู่
ดีมาก
ตอนนี้กรูขอกวาดชั้นนี้ให้หมดก่อน
2 3 เตรียมตัวไว้ให้ดี
ว่าแล้วก็เขียนเบอร์ติดหมายเลขลำดับ ในบัตรคิวให้คนสวนแจกให้ทันทีครับ555
บานแน่กรู
*
*
เวลาเดินไปครับ
หันไปอีกที คนสวนหายไปไหนแล้ว
ไม่นะ เวลานี้ห้ามรดน้ำต้นไม้55555
เก็บไว้ตอนดึกๆ รดให้ทั่วเลยก็ได้
ผมมองหาพีเตอร์อยู่นานครับและในที่สุดก็เจอ
มัน
มันนนนนนนนน
มัน ยืนอยู่ข้างบันใดที่จะขึ้นชั้นสองครับ
ในมือถือครว....ขวดครับ
ส่วนข้างกายเขานั้นมีชายคนนึงครับ
เป็นคนไทยผิวเข้ม แมนมากครับ
ดูไม่ออกเลยว่าเป็นผู้ชาย55 ถ้าไม่เจอในที่แบบนี้
แต่สิ่งที่ทำให้ผมไม่อยากเชื่อสายตามากที่สุดคือ
พีเตอร์ เปลี่ยนจากแดรกเบียร์มาเป็นแดรกผู้ชายแทนครับ55
จากยืนเฉยๆ มาดูดปาก แลกลิ้น กับคนคนนั้นอย่างเมามันส์
หวายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณสมบัติสตรีไต้หวันหายไปไหนคะ
ว่าแล้วผมก็เอาขวดน้ำเปล่าที่อยู่ในมือ เฟี่ยงหัวมันทันทีครับ
เนื่องจากมันทำอะไรเกินหน้าเกินตาผม
พูดง่ายๆ มันนำไปก่อนได้ยังไง
มัน 1
ผม 0
*
*
*
เวลาตี2เห็นจะได้ครับ
ถึงเวลาที่เราต้องกลับแล้ว
เรา4 คน F4 จึงเดินกลับมาด้วยกัน
แปลกไหมครับ ว่าทำไมแค่ 4
อรึม คนสวนมันใจแตกครับ ไปกับชายแปลกหน้าแล้วนะสิ
ไม่ยอมกลับมาT_SUM กับเรา
ดีละคืนนี้กรูไม่ต้องรับบทหนักอะไรมากมายกลัวเพลีย
เดี๋ยว พรุ่งนี้เพื่อนที่ ม. สงสัยว่าไปทำอะไรมา555
เดินถ่างเชียว5555
*
*
ประตูห้องถูกเปิดด้วยเจ้าของห้องครับ
พอลเชิญเราทุกคนเข้าห้องก่อนที่ตัวเองจะตามเข้าไป
โช้งเช้ง โช้งเช้ง กะละมังไห แตกเกิดขึ้นอีกครั้ง
เบนหันมาถามผมว่า เปิดอีกห้องนึงไหม
5555 กรูรู้นะว่า ถึงคิดอะไรกับกรูหลังจากที่ครั้งแรกไม่สำเร็จ เพราะกรูทำเป็นไม่ยอม555
เมื่อได้คำตอบว่าแล้วแต่จากผม
เบนก็ยกโทร..ขึ้นทันทีครับ
โทรแจ้ง191ให้ไปเก็บศพคนสวนหน่อยเพราะโดนฆ่าหั่นศพไปเรียบร้อยแล้ว
เปล่าครับเบนโทรไปขอเปิดอีกห้อง
แต่ก็ต้องเสียใจทั่วหน้า
เพราะห้องไม่ว่างเลยครับ
ใช่ครับความเสียใจอยู่ที่เบน
แต่สำหรับผมเหรอครับ
4_ SUM ยังท่องไว้ขึ้นใจ555
สีหน้าท่าทางของเบนดูจะผิดหวังครับ
แต่โชคดีครับที่ยังมีอะไรพอแก้ขัดไปได้ครับ
พอล เชคอินห้องพักที่กว้างพอ สำหรับ2คู่55
มี2 เตียงครับ
สามารถที่จะยกที่นอนที่วางซ้อนทับกันมาต่อเป็น4 อันได้ครับ
และแล้ว เราก็มีพื้นที่มากพอที่จะสวิงกิ้ง ลิงกับหมา
เอ้ย คนกับมะกันสัญชาติไต้หวันครับ55
เราทุกคนต่างทยอยอาบน้ำกันทีละคนครับ
และผมก็ยังคงเป็นชุดเดิมอยู่55 อีกแล้ว
หอมเชียว
ผม เบนเตียงเดียวกัน
พอล พีท เตียงเดียวกันครับ555
อารมณ์เสียเป็นที่สุด เมื่อไรนะ เมื่อไรนะ เวลานั้นจะมาถึงครับ
พอลหนุนตักพีทครับ
เป็นภาพที่ดูน่ารักมากครับ
ผมแอบมองเป็นระยะ
พีทกำลังบีบสิวให้พอลครับ
ไหนก็ ๆ บีบสิวแล้ว
ก็ต่อด้วยบีบเสียวต่อเลยนะ พีท55
ตอนก็ชัดเลยครับว่า พอลและพีทเป็นแฟนกัน หลังจากที่กล้า
สงสัยอยู่เสียนาน
ความฝันอันสวยงามจึงต้องพังทะลายครับ
ด้วยสิวเม็ดที่พีทกำลังบับให้พอล
และทางเดียวที่จะแก้ขัดได้คือ หันกลับมาหาของตายที่นั่งอยู่ข้างๆครับ
555
ผมยังคงมีความสุขกับมามองพอลและพีท ทำกิจกรรม
สานสายสัมพันธ์ จนเวลาเลยเข้าช่วงดึกครับ
จึงเอ่ยถามเบนให้แน่ใจว่า เขาเป็นแฟนกันจริงไหม
คำตอบที่ได้คือ แยส
อืมๆๆ จบข่าวครับ ไม่ต้องมีใครมารายงานทั้งสิ้น
คืนนั้น จึงผ่านไปด้วยดีครับ
ผมกับเบน ยังคงเหมือนเดิมครับ
ส่วนพอลกับพีท ไม่รู้ ไม่ชี้ แต่มีเสียง555
ตื่นเช้า เอ้ยไม่ใช่สิตื่นเที่ยงมากกว่าครับ
เราทั้ง5 คน
สงสัยไหมครับ ว่าทำไม5
ก็คนสวนยังมีชีวิตดีอยู่ครับ
กลับมาอย่างปลอดภัย ครบ38 ทุกประการ
38 มันพิการหรือเปล่าวะ แขนขาใครติดมาด้วย555
เราเช็คเอ้าท์ตอนเที่ยงครับ
แต่ละคนลากกระเป๋า บนฟุตบาท ถนนสีลม พร้อมคุยกันไปอย่างสนุกสนานครับ
แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นครับ
คิดถึงมันเมื่อไร ขำทุกครั้งครับ
เมื่อ ล้อลากของคนสวน มีล้อนึงหลุดออก วิ่งแซงคนลากไปข้างหน้าเสียแล้ว
มันทำให้ผม ต้องสะกัด คนสวนให้หยุดลากก่อนที่กระเป๋าจะพังครับ
พอทุกคนรู้ต่างพากันหัวเราะกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ส่วนคนสวนก็วิ่งตามล้อที่มันหลุดออกกกก ครับ
*
*
และในที่สุดเรา ก็มาถึงโรงแรมแห่งใหม่ที่เบนเองเป็นคนเสนอครับว่า
ไม่อยากให้ห่างจากแหล่งที่เที่ยว
พูดง่าย ๆ คือ ดงข้าวหลามนั้นเองครับ
แล้วโรงแรมที่เราเช็คอินอีกครั้งจึงอยู่บนถนนสุรวงศ์นั้นเองครับ
ชื่อโรงแรมคือดอกไม้ชนิดนึงครับ
บรรยากาศภายนอกอาจไม่สวยเท่าไรครับ
เพราะเต็มไปด้วยตึก บ้านคน
แต่ภายในสวยใช้ได้ครับ
พอล พีท คนสวนและเพื่อนอีกคนเช่าห้องที่มีประตูเชื่อมต่อกันได้ครับ
คืนนี้ต้องมีอะไรดีๆแน่ๆครับ ผมคิดล้ำ
เชื่อไหมครับ คนสวนของเรากำลังเล่นกายกรรมเปียงยาง
เขามาในชุดผ้าขนหนูผืนสั้นที่สุด
อันนี้ไม่รู้ว่ามีอะไรปกปิดทุ่งหญ้าเอาไว้ไหมครับ
เราทุกคนต่างหัวเราะกันอย่างสนุกสนานครับ
ยิ่งทำให้คนสวนเอาใหญ่เลย55
จนเป็นที่พอใจของเขา
เขาจึงย้ายกันไปอีกห้องครับ
ปล่อยให้ผมนั่งอยู่บนโซฟาเพียงคนเดียวภายในห้องครับ
ผมเปิดกระจกออกไปชมบรรยากาศด้านหลังของโรงแรม
สิ่งที่เจอก็คือบ้านของคนที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้นครับ
*
พื้นห้องสะเทือน ทำให้ผมรู้ว่ากำลังมีคนนึงเดินเข้ามาครับ
ใช่ครับเบนนั้นเอง
ผมเลื่อนตัวจากหน้าต่างมานั่งยังโซฟาอีกครั้งครับ
มองหน้าเบน
เบนเดินเข้ามาหาผม
ผมยังมองเบนเหมือมเดิม
แล้วเหตุการณ์ที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับผม
เหตุการณ์ที่ไม่คิดว่าเบนจะกล้าทำ
สำหรับคนที่สุภาพ และดูอ่อนโยน
เบนจูบที่ปากผมช้าๆ
ปล่อยให้ปากเขาสัมผัสปากผมอยู่ชั่วขณะครับ
ผมรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นนั้น
จนทำให้หัวใจผมเต้นตุบ ตุบ อยู่ชั่วขณะ
เบนถอนริมฝีปากออกจากผมแล้วนั่งลงบนโซฟาข้างๆ
*
*
*
ความเงียบ
*
*
ความเงียบเกิดขึ้นในห้องทั้งสองครับ ที่อะไรๆดูจะเป็นใจไปหมด รวมทั้งคนสวน
ที่ตอนนี้ไม่มาออกกำลังกายแล้วครับ
พีท พอล ก็คงตายไปเช่นกัน
เบนเงียบไม่พูดอะไรทั้งสิ้นครับ รวมทั้งผมแล้ว
*
*
เงียบ
*
*
“ขอโทษครับ”คำพูดเบาๆ ออกจากปากเบน
ผมนิ่งเงียบไม่มีแม้แต่คำให้อภัยครับ
หรือคำว่าไม่เป็นไร
จะไม่เป็นไรได้ไง
หัวใจกูเต้นตุบ ตุบ คอนโด คอนโด อาคารพาณิชย์ๆ ซะขนาดนี้
*
*
*
แล้วเหตุการณ์ก็กลับสู่ปกติอีกครั้งครับเมื่อ
เขาทั้งสามคนเดินมายังห้องที่ผมกับเบนนั่งอยู่ครับ
ความเงียบจึงหายไปทันที
เหลือไว้เพียงความสงสัยว่า อะไร
ทำให้เบน กล้าทำอะไรแบบนี้
มันอาจมาจากความต้องการของเบนเอง
หรือ
มันอาจมาจากสิ่งที่ 4มะกันสัญชาติไต้หวัน พนันกัน
ผมพยายามคิดไปเรื่อย
เพราะดูอะไรๆ ก็เป็นใจเหลือเกินครับ
คิดแล้วกลุ้ม ปนดีใจ5555
เพราะห่างหายไปนาน
กรี๊ดพูดอะไรออกไป
พอเที่ยงๆเราก็เดินผ่านธนิยะอีกครั้งครับ
ตอนนี้ไม่มีใครเต้นNOBODY แล้ว เพราะมันกลางวัน
เราไปกินข้าวยังใต้ตึกแถวศาลาแดง
ก่อนที่ผมจะขอตัวกลับบ้านครับ
หลังจากที่เหม็นมาทั้งวัน55555
อีกอย่างต้องไปหาอนาคตที่มืดมน นั่นเอง
โดยมีเบน เดินออกมาส่งผมขึ้นรถครับ
เสียดายจริงๆ ผม
พลาดT_SUMไปอย่างน่าเสียดายครับ555
เพราะ ความสวยไม่ช่วยอะไรเลย
-
:z13:
จิ้มมมมก่อน แล้วค่อยว่ากัน :z1:
--------------------------
ฮาเหมือนเดิม
พีทก้อพีทเหอะ หันมาอีกทีเจอพีทเพิลลล
555+ :m20:
ว้ายยยย อกใครจะแตก
พ่อเบนยอดขมองอิ่ม
จ๊วบคนสวยอ่า เค้ามิอยากจะยอม (แล้วเอ็งเกี่ยวไรด้วย ห๊าา)
ยังจะเชียร์อิลุงอยู่ ทั้งที่อิลุงติดซากอยู่เฮติ
เง้อออ แต่ฮาฟร่ะ โดยเฉพาะในผับ อิ 3 ชั้นเนี้ยะ เด่วแม่จะกวาดให้เรียบ
:m20:
-
สวยกลับไปพักผ่อนแล้วเตรียมพร้อม T SUM ของจิง :กอด1:
-
:a14: :a14: :a14: มองเบนในแง่ร้าย แง่ๆๆๆๆ
จูบดีๆกับคนที่เค้ารู้สึกดีๆด้วย จะระแวงไปทำไมกันเคอะคนสวย :a14: :a14: :a14:
คนสวนเนี่ย..........หารับทานข้าวหลามนอกบ้านก็ดีนะเคอะ.....ไม่ต้องไปแย้งใครกิน
55 อีกอย่างเบนนี่ไม่ใช่พระอิฐพระปูนนี่เคอะ คู่บีบสิวทำเสียวเค้าก็หวีดกันน้ำตาลหกเกลื่อนห้อง
จะไม่ให้เบนรู้สึกอะไรบ้างเลยรึไง............อย่างน้อยๆได้ทำอะไรอย่างที่อยากทำเท่านี้ก็พอ เนอะๆ
ผมนับทีละชั้นตามจำนวนของคนที่ชะโงกลงมาดูชั้น ล่างที่ผมยืนอยู่
ดีมาก
ตอนนี้กรูขอกวาดชั้นนี้ให้หมดก่อน
2 3 เตรียมตัวไว้ให้ดี
>>แหม....บรรยายซะน้ำหมากกระเฉาะ ซูดดดดดดดเปรี้ยวปากเป็นที่สุด
"ผมรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นนั้น
จนทำให้หัวใจ ผมเต้นตุบ ตุบ อยู่ชั่วขณะ
เบนถอนริมฝีปากออกจากผมแล้วนั่งลงบนโซฟาข้างๆ"
>>เบน!!! :o ปล่อยให้ใจสวยหวิวๆหิวและยาก.......ต่อไปอีกรึคะนั่น
ชิส์........น่าตรบด้วยปากอีกรอบเป็นการลงโทษ :beat: :จุ๊บๆ:
+1 คะ.........กลับมาตายรังเหอะคะสวย...........อย่ามาหวังฟัน SUMจากไผ๋
กลับมากินของเก่าแต่แพคใหม่โลด
-
เบนเริ่มรุกล่ะ แต่คนสวยค่ะค่อยๆดูกันไปนะค่ะ คนสวยมาในมุกฮาแบบนี้เหมาะกันคนสวยมากค่ะ คนสวยของพวกเราไม่เหมาะกับน้ำตา
ว่าแล้วก้อเอามีดแทงลุงอีกซัก 2 จึก
-
:เฮ้อ:
:undecided: :undecided:
-
รุกไปเรื่อยๆ แล้ววว :-[
-
:monkeysad:
ออกมา..แนวๆนี้
ไอ่ลุงคงหมดหวัง
จริงๆ..ซะแล้วซิ
เบนก็นิสัยน่ารักดี
แต่ไม่รู้ซิ..ความรู้สึกมันบอกว่า
ยังไม่น่าจะใช่น่ะคับ
:pig4:ปอร์สวย
-
:m20: :m20: :m20: คนสวยพลาดT_SUMไปอย่างใจหายใจคว่ำเพราะ ความที่เบนหมดอารมย์หลังดูดปากไปทีนึง :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
โดนจุ้บซะแล้ว
แต่ทำไมเราเฉยๆกับเบนมากมาย :เฮ้อ:
-
:-
พี่เบนเค้าคงอยากจูบพี่ปอร์บ้าง อะไรบ้าง
พี่เบนน่ารักอ่ะ เหมือนจะเป็นคนแรงๆ แต่กับพี่ปอร์ เขากลับยอมให้ เจนทิลสุดๆ
ครบกันมาตั้งนาน เพิ่งจะโดนลวนลามก็คราวเนี่ย!
ว่าแต่อยากไปสีลมจัง สงกรานต์นี้ไปดีกว่า =,.=
((ยังฝังใจเรื่องพี่กอล์ฟไม่หาย คิดว่าเวลาที่พี่เขากินลาบก็คงจะคิดถึงพี่ปอร์ขึ้นมา...จะลืมได้ยังไง? จริงมั้ย?))
-
เบนเค้าคงอิจฉา บรรดาเพื่อนๆมั้งครับ
-
จูบกันแล้ว :man1:
-
แม้เสียดายจัง เฮ้อเสียดายจังงงงง.....
ต่ออีกนะ จะรอ จะคอย :impress2:
-
อึ๊ยยยยย เบนนะเบน ขัดใจเว้ย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
o22
เบนหยุดทำไม
ทำไมไม่รุกสวยต่อ
:beat: และ :z6:
ว่าแต่ครั้งต่อไป
ถ้าเบนหยุด สวยก็รุกบ้างก็ได้นะครับ
แบบว่า...ลุกมานั่งอ่ะ
:haun4:
ปล.....แอบเขิลลลลลลล
:กอด1: สวยคนน่ารักและ :oo1: เป็นรางวัล
-
เวลาก็ผ่านไป
สรุป..อิลุง ตายไปจากความทรงจำสวยแล้วชิมิคะ
เบน... เริ่มรุกสวยแล้ว
ปล. เอ่อ ยังไม่เก็ทอะค่ะ
T_SUM คืออาราย ช่วยบอกด้วย :pig4:
-
ผมอ่านแล้วรู้สึกว่า ช่วงนี้กร่อยๆ น่ะครับ จิงๆ นะครับ ความรู้สึกมันบอกอย่างนั้น ไม่เหมือนช่วงแรกที่ ไอ่ลุง ตามจีบหนูปอร์นะ
และอ่านแล้วรู้สึกถึง บางอย่างที่กลบเกลื่อนอยู่ในใจของหนูปอร์น่ะ อยากให้หนูปอร์ลุยกว่านี้ เอาไอ่ลุงกลับมาเถอะ
ผมว่า มันต้องมีอะไรบางอย่าง ที่ทำให้ไอ่ลุงไม่กล้าจะตามหนูปอร์เหมือนเดิม แต่ถ้ามีใจให้กันอยู่ ของแบบนี้มันก็ต้องลุ้นกันนะ
ยังไงซะ เข้ามาอ่านเรื่องนี้ทีไร ก็ใจแป้วทุกที ที่ไม่มีเรื่องของไอ่ลุงกับน้องปอร์ที่ทำอะไรร่วมกัน มันขาดๆ ยังไงไม่รู้
บอกตามตรงว่า อ่านเรื่องหลังๆ ไม่ค่อยสนุกตามเท่าไหร่เลยครับ จากใจจริงนะครับ
ขอบคุณครับ แล้วจะติดตามเชียร์ ไอ่ลุง กับ หนูปอร์ ต่อไปนะครับ สู้สู้ เพื่อรักแรก รักเดียว และรักแท้ครับ
-
เบนผู้แสนดี สวยจะใจอ่อนบ้างยังน้า
:L2:
-
สงสัยตาเบนกำลังพยายามทำคะแนนบ้างล่ะมั้ง?
อยากได้หัวใจของสวยซะเหลือเกิน
เอาใจช่วยเบนต่อละกัน ... ส่วนอดีตก็เก็บเอาไว้ก่อน :laugh:
-
อยากไปเมาข้าวหลามกับคนสวยจัง :impress2: สวยอย่าเพิ่งเคลิบเคลิ้ม
รักษาภาพลักษณ์งามอย่างไทยไว้ก่อน :กอด1:
-
ก่อนที่ผมจะขอตัวกลับบ้านครับ
หลังจากที่เหม็นมาทั้งวัน55555
อีกอย่างต้องไปหาอนาคตที่มืดมน นั่นเอง
โดยมีเบน เดินออกมาส่งผมขึ้นรถครับ
เสียดายจริงๆ ผม
พลาดT_SUMไปอย่างน่าเสียดายครับ555
เพราะ ความสวยไม่ช่วยอะไรเลย
*****23*********
อ่อ ลืมบอกไปครับ ในคืนที่เราไปเที่ยวดีเจนั้น
ผมได้เจอเพื่อนชาวสิงคโปร์ครับ2คน
อันนี้ก็ตี๋เหมือนกัน เขาทำงานที่เมืองจีน
ถ้าว่างก็จะมาเที่ยวเมืองไทยตลอด
ส่วนอีกคน ทำงานเป็นนักวิจัยที่กรุงเทพครับ
ผมเจอเขาตอนที่อยู่กลางฟลอร์
แต่ไม่ได้แนะนำให้เบนรู้จักครับ
เพราะคิดว่าคงไม่สำคัญอะไร55
กลัวตี๋กลับใจบริโภคตี๋ด้วยกันครับ
แบบนั้นผมคงวิ่งออกจากฟลอร์แทบไม่ทันครับ
แต่เบนก็เห็นผมทักเขานะครับ
พ่อใจกว้างเท่ากับแม่น้ำเจ้าพระยา เบนเลยไม่ได้ว่าอะไร
*
*
*
วันต่อมาหลังเลิกงานครับ เพื่อนคนนี้จึงโทรมาหาผมเพื่อนัดทานข้าวครับ
หลังจากผมเลิกงานผมก็เดินไปร้านแถวซอยคอนแวน
เกรก นั่งรอผมอยู่กับเพื่อนเขาอีกคนแล้วครับ
เกรกนี่คือชื่อเขาครับ
และมีฝรั่งอีกคน คนนี้ผมไม่รู้จัก
เกรกบอกผมว่ามาจากโปรตุเกส
จมูกโด่งมากก
เราทานข้าวไปคุยกันไป
ส่วนมากผมจะเป็นคนฟังมากกว่าครับ
เพราะผมฟังอังกิดสำเนียงสิงคโปร์ไม่ออก
มันยากต่อการตีความและปฏิกิริยา ย้อนกลับ
มันก็ไม่ค่อยดีถ้าจะให้เขาพูดใหม่หลายๆครั้ง
จึงคอยเป็นคนฟังอย่างตั้งใจมากกว่า555
อย่างว่าล่ะครับสวยทั่วไทย
โยงใยทั่วโลกแบบผม
ชาวต่างชาติ จึงเข้ามาบ่อยๆเหลือเกิน
ส่วนมากจะเป็นเอเชียที่มีสัญชาติจีน
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันครับ
กรูก็หน้าไท้ไทย ผิวก็แท้นแทน
อะไรทำให้เขาหลงใหลในตัวผมนะ555
*
*
หลังจากที่เราทานข้าวกันเสร็จแล้ว
เกรก เสนอไอเดียครับ ว่าจะไปเที่ยวไหนกันดี
หนองมนจึงเป็นที่แรกอีกครับ
แต่เนื่องด้วยผมเอือมแล้ว เบื่อข้าวหลามแล้ว
อยากกินฮอทดอกมากกว่า55จึงขอตัวครับ
บอกให้เขาไปกันสามคน
อีกอย่างคือพรุ่งนี้ต้องทำงานด้วยครับ
*
*
*
หลังจากที่ร่ำลาอาลัย
เกรกสวมกอดผมแล้ว ผมก็เรียกแท็กซี่ตรงหน้าซอยคอนแวนครับ
เพราะดึกมากแล้วขึ้นรถฟ้า คงต่อเรืออะไรลำบากครับ
เสียงมือถือดังขึ้นครับ
*
*
*
“สวัสดีครับ” เบนทักผมมา
“ครับ”
“ทำอะไรอยู่ครับ ผมไม่เห็นคุณบนเอ็มเลยโทรมาหา”
“กำลังจะกลับบ้านครับ มาทานข้าวกับเพื่อน”
“เพื่อนเหรอครับ”
“ ครับ เพื่อนคนที่เจอในดีเจ เบนจำได้ไหม”
“ครับ”
เบนบอกผมว่า ไม่อยากให้กลับบ้านดึกแบบนี้ครับ
ไม่ใช่เพราะเบนหวงนะครับ
เบนเป็นคนที่ใจกว้าง และไม่คิดเล็กคิดน้อยเหมือนผม555
ที่เขาโทรมาเพราะมันผิดเวลาที่ผมต้องคุยกับเขาบนเอ็ม
หรือไม่ก็คุยทางโทร..
อีกอย่างประเทศไทยเราช่วงนั้นอยู่ในช่วงของการปฏิวัติครับ
การเดินทางดึกๆจึงอันตราย
เบนจึงเป็นห่วง55
แต่สำหรับผม รู้ครับ ว่ามันไม่ได้อันตรายอย่างที่คิด
แต่เพราะด้วยสื่อที่เสนอภาพออกไปมันอาจดูรุนแรงมาก
แต่ถ้าถามเกรก
หรือคนที่เขารู้จักเมืองไทยดีพอ
เขาจะรู้เลย ว่ากรุงเทพปลอดภัยดีมาก
หลายคนบอกว่า ถ้าเกิดการปฏิวัติแล้ว
ทางเดียวที่ดีที่สุดที่ต้องทำคือ ไปถึงสนามบินให้เร็วที่สุด
5555 ผมได้ยินแล้วขำ
เพราะข่าววันรุ่งขึ้นเหรอครับ
รถถังเต็มบ้านเต็มเมืองก็จริง
คนไทยยังใจดีก็นำดอกไม้ไปมอบให้ทหารเช่นกัน
มันจึงทำให้คนทั้งโลกพอรู้ว่า นี่คือเมืองไทย555
แต่ถึงจะอยู่ในช่วงปฏิวัติ เกย์ไทยไม่เคยกลัวตายครับ
สีลมยังคึกครื้นตลอดเวลา555
*
*
ผมกลับถึงบ้านก็ห้าทุ่มครับ ผมและเบนไม่ได้คุยกันต่อครับ
เพราะผมต้องรีบนอน มันสายแล้ว
เบนก็ซักผ้าต่อครับ
*
*
*
ผมบอกเบนครับว่าคงไม่ได้เจอกันในช่วงนี้ครับ
เพราะผมต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดครับ
ก่อนที่จะไปเชียงใหม่
เพราะนี่เป็นคำสั่งที่ไม่สามารถขัดขืนได้ครับ
เพราะถ้ามีแม้แต่น้อย ผมคงต้องย้ายออกจากตระกรูนะสิครับ
เบนจึงเสียงอ่อยน่าสงสารครับ
*
เวลาผ่านไป
*
ทันทีที่เครื่องแตะพื้นสนามบิน
พี่เขยขับรถมารับผม เช่นทุกครั้งครับ
มากับตี่และหมวย ที่ตอนนี้ โตขึ้นเยอะครับ
ผมมองออกไปนอกกระจก
บรรยากาศของท้องทุ่งนาที่ผมเคยเห็นตอนเด็กๆ
ข้าวในนาสองข้างทางถูกเก็บเกี่ยวหมดแล้ว
เหลือไว้แต่ตอฟางสีเหลืองแห้งๆเป็นบริเวณกว้างสุดลูกหูลูกตา
สลับกับต้นไม้หญ้าพอมีให้เห็นระหว่างทาง
วัวควาย เดินไปมาบนผืนดินที่กำลังแห้งแล้ง
เพราะเป็นช่วงหน้าหนาว จะเข้าปีใหม่แล้วครับ
ปีนี้ผมจึงถือโอกาสฉลองปีใหม่กับครอบครัวครับ
*
*
*
เบนยังโทรหาผมทุกคืนตลอดระยะเวลาที่ผมอยู่บ้านที่ตจว.
คืนนั้นท้องฟ้าเต็มไปด้วยดาวที่ดูเหมือนว่าแค่ยกมือไปก็สัมผัสมันได้แล้ว
เสียงจิ้งหรีด ร้องไปทั่วบริเวณ
ทุกบ้านนอนกันหมดแล้ว
เหลือเพียงผมเท่านั้น
ที่ยังข่มตาไม่ให้หลับลง
เบนโทรหาผม ขณะที่ผมอยู่บนที่นอนข้างๆแม่
ผมลุกออกไปพร้อมมือถือที่กำไว้แน่น มันกำลังร้องอยู่ในมือขณะที่ผมเดินออกจากตัวบ้าน
รอให้เจ้าของเครื่องรับสายมัน
คืนนั้น อากาศดีครับ ไม่หนาว
“เมื่อไรจะกลับกรุงเทพครับ อยากเจอ”
ผมก็บอกเบนไปครับ ว่าจะกลับไฟท์ไหน
ถึงกรุงเทพเวลาใด
จากนั้นเบนก็ไม่ได้ถามต่อครับ
ด้วยความที่ระบบที่ผมใช้อยู่ ไม่ค่อยมีคลื่นเท่าไรครับ
มันจึงทำให้สายหลุดไปหลายรอบ
แต่เบนก็ไม่หมดความพยายามที่จะโทรหาผมครับ
เบนถามผมว่านั่นเสียงอะไร
เพราะตลอดระยะเวลาที่ผมคุย
เสียงเหล่านั้นเบนได้ยินตลอดเวลาครับ
จิ้งหรีดคงออกมากินหมอกในตอนกลางคืนครับ
*
*
*
ผมวางสายจากเบนไปจึงกลับไปที่ๆเดิมที่ผมเพิ่งลุกมา
“ใครเหรอลูก”
นี่คือคำถามแรกที่แม่ผมส่งผ่านความมืดให้ผมได้ยิน
“ยังไม่หลับเหรอครับ”
“ยัง ”
เมื่อมีคำถามแรกคำถามต่างๆจึงตามมา
“เพื่อนครับ”นี่คือคำถามที่ผมมักจะตอบทุกครั้งที่แม่ผมถาม
ผมไม่อยากมีประเด็นให้ท่านได้ถามต่อ
ผมเริ่มมีความลับกับแม่ผมมากขึ้นเรื่อย ๆ
ไม่ใช่เพราะอยากมีความลับกับแม่ตัวเองนะครับ
แต่ผมไม่อยากให้ท่านมาทุกข์ใจกับผมอีกครั้งมากกว่า
เหมือนครั้งที่มันเพิ่งผ่านไป
แม่ผมท่านเจ็บปวดมาก
บ่อยครั้งที่ท่านโทรหาผมถามว่าเป็นยังไงบ้าง
เขา...ติดต่อมาไหม
บ่อยครั้งที่ท่านฝากพี่ชายให้ดูแลผม
และนี่คือเหตุผลที่ผมอยากให้ท่านสบายใจ
และผมก็ไม่รู้หรอกครับว่ามันจะดี หรือไม่ดี
แต่ผมก็ทำไปแล้ว
*
*
*
*
พี่เขยผมส่งผมลงหน้าสนามบินอีกครั้งครับ
หลังจากที่ผมกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดเป็นระยะเวลาไม่นาน
แม่ผมกำชับนัก กำชับหนาว่าถึงกรุงเทพแล้วให้โทรมา
ผมยื่นรหัสที่ได้รับจากการจองตั๋วผ่านระบบอินเตอร์เน็ตครับ
หลังจากนั้นก็นั่งรอครับ
ผู้โดยสารทะยอยเข้ามายังแอร์พอร์ทเรื่อยๆครับ
มีทั้งคนไทยและชาวต่างชาติ
สายการบินต่างจังหวัดจะเป็นแบบนี้ครับ
ส่งผู้โดยสารและรับกลับในครั้งเดียวกันเลย
*
*
ผมเดินผ่านเครื่องตรวจเข้าไปรอขึ้นเครื่องครับ
ก่อนหน้านี้ก็มีอีกสายการบินรับผู้โดยสารไปแล้วประมาณ1ชม.
อีกไม่นานก็จะถึงเวลาที่ผมต้องขึ้นแล้วครับ
*
บอร์ดดิ้งพาส ที่ออกให้โดยสารการบินนั้นถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน
แล้วยื่นกลับมาให้ผม
ผมเดินออกไปยังลานกว้างโดนมีเครื่องจอดรออยู่แล้วครับ
สิ่งแรกที่ผมทำหาที่นั่งให้เร็วที่สุดครับ
แต่วันนี้กับไม่เป็นเช่นนั้ครับ
วันนี้ผู้โดยสารน้อยกว่าปกติ
ที่นั่งจึงว่าง ผมเลยได้นั่งริมขอบหน้าต่างอย่างที่ผมชอบ
ทุกครั้งที่โดยสารด้วยเครื่องบินครับ
อีกแค่45 นาที ผมก็จะถึงกรุงเทพล่ะ
อีกแค่45 นาที เบนก็จะมารับผมที่สนามบินแล้ว
อีกแค่45 นาที เราจะได้เจอกันแล้ว
นี่คือสิ่งที่ พยายามคิดว่า จุดหมายของผมอยู่ที่ใครครับ
ผมพยายามคิดแบบนี้
ยังไม่ทันที่สายการบินจะแจ้งอะไรเหมือนทุกครั้ง
*
*
*
เมฆขาวๆก็ลอยอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
ผมพยายามเอื้อมมือออกไปจับมันไว้ด้วยสองมือผมครับ
แล้วผมก็ทำไม่ได้ ทุกครั้งที่ผมจับ
ทุกครั้งที่ผมเอื้อมมือไปหา
มันเลือนลาง และหายไปในที่สุด
แต่ผม ยังพยายามไขว้คว้ามันอยู่แบบนั้น ไม่ยอมหยุด
“หยุดเถอะครับ หยุดทำในสิ่งที่ทำให้คุณเจ็บปวดเสียทีเถอะ”
นี่คือเสียงที่ผมได้ยิน
ผมหันไปมองข้างๆก็ไม่มีใคร รวมทั้งเจ้าของเสียงนั่นครับ
ผมยังคงเอื้อมมือไปจับเมฆที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าอีกครั้ง
อีกครั้ง และอีกครั้ง
“ผมอยากเป็นคนๆนั้นครับ ปอร์ ผมอยากเป็นคนนั้นของคุณ ”
ผมยังคงมองหาเจ้าของเสียงนั่น
“ผมอยากให้ไหล่ของผมเป็นที่แรกที่คุณต้องการเมื่อคุณผิดหวัง”
เจ้าของเสียงนั่น มันคุ้นๆ แต่ผมแยกไม่ออกว่าเขาเป็นเสียงใคร
ใช่ครับผมกำลังฝัน
ผมฝันว่าผมลองอยู่บนท้องฟ้า
เมฆขาวๆลอยเต็มไปหมด
แต่ผมกับรู้สึกว่าโดดเดี่ยวเพียงลำพังบนนี้
*
*
เวลาไม่นานที่ทำให้เราสามารถหลับสนิทได้
เวลาไม่นานที่จะทำให้เราเกิดภาพจากจิตใต้สำนึกของเรา
*
*
ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังซุกอยู่บนไหล่ของใครจริงๆ เมื่อ
เสียงจากสายการบินบอกว่าอีก10นาที เราจะถึงแล้วครับ
มือผมถูกวางทับด้วยมืออีกคนวางอยู่บนตักเขา
ผมรู้สึกดีครับ
แต่มันยังคล้ายๆกับฝัน
*
*
ผมหลับไปถึง30นาทีเลยเชียวเหรอครับ
แต่ว่า 30นาทีที่ผมหลับไป ผมหลับข้างๆใครล่ะ
นี่คือคำตอบที่ทำให้ผมไม่กล้าที่จะลืมตาขึ้นมาครับ
เพราะถ้าใครคนนั้นเป็นผู้โดยสารด้วยกัน ผมจะทำยังไง
เขาจะว่าผมไหม
หรือ อะไรต่างๆจะเป็นยังไงต่อไป
“ตื่นแล้วเหรอครับ” เขาพูดขึ้นขณะที่ผมขยับตัวยังไม่กล้าที่จะผละออกจากไหล่ที่ผม
ซบอยู่ตลอดเวลาที่ผมเดินทาง
ผมยังกล้าที่จะขอให้สิ่งที่ผมคิดเป็นจริงว่าคนๆนี้
คือคนที่ผมรอคอยแสนนาน
ถึงจะรู้ว่ามันช่างดูห่างไกลจากความเป็นจริงเหลือเกินครับ
“ปอร์ครับ ถึงแล้ว ”
“กอล์ฟ”
-
:z3: :z3: อะไรยังไง กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กีซซซซซซซซฮีมาได้ไง หรือกำลังฝัน จริงใต้สำนึกแค่พูดชื่อมาเฉยๆ รึ :m28:
ถ้าเบนมานั่งอยู่ตรงนั้นจะไม่แปลกใจเลย แต่กับอีกคนเนี่ยดิ
"รอคอยมันมาแสนนานทรมานวิญญาณหนักหนา">อยู่ๆก็โผล่มาซะงั้น
ความบังเอิญมันมีอยู่ในโลกจริงๆเหรอ หรือว่าโชคชะตากลั่นแกล้งคนสวยของคนอ่าน
ให้ช้ำใจตายกันไปข้างนึก เฮ้อออออออออออออ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ถ้ามันมาตอนนี้.........มันจะสายเกินไปมั๊ย มาช้าไปรึป่าว....มัวไปทำอะไรอยู่ฟ่ะถึงพึ่งมา
กีซซซซซซซซซซ :angry2: :serius2: :beat: ขอตบก่อนถามนะกรณีคนๆนั้น
แต่ถึงจะอยู่ในช่วงปฏิวัติ เกย์ไทยไม่เคยกลัวตายครับ
สีลมยังคึกครื้นตลอดเวลา555
>>ข้าวหลามไม่มีวันบูดเคอะ ขายดีทุกวี่วัน กรั่กๆๆๆ
+1 คะ :เฮ้อ:
-
“ผมอยากให้ไหล่ของผมเป็นที่แรกที่คุณต้องการเมื่อคุณผิดหวัง”
:beat: ตัวเองนั่นแหละทำให้พี่ปอร์ผิดหวังงงง
อ้ากกก อิลุงออกไป!!!! :angry2:
-
อิลุงมาได้ยังไงเนี่ย
-
กอลฟ์ครับ ถ้าไม่มีปัญญาจัดการให้มันดีกว่านี้ได้ ก็พอเถอะครับ :m16:
ขอให้มันเป็นเรื่องจริงทีเหอะ พอลงเครื่องแล้วปอร์ สะบัดบ๊อบไปหาเบนเลยนะ อย่าไปสนไอ้บ้านี่ :angry2:
-
:a5: มาได้ไงครับนั่น
-
คนสวยอย่าไปคิดถึงเลย :m15:
ตกลงฝันใช่มะ ชัวร์ป้าบๆๆๆๆๆ :เฮ้อ:
-
เอิ่ม รู้อยู่หรอกว่ายังรักกอล์ฟอยู่ แต่ตอนนี้เราให้อภัยไม่ได้ ไม่อยากให้สวยให้อภัยด้วย ทำตัวน่าโมโหมากๆๆ
-
ตื่น ตื่น สวยตื่น
เจออิลุงก็ต้อง :beat: โช๊ะ เช๊ะ
-
เย้เย้เย้เย้ อิลุงมาซะที สงสัยคายหญ้ากะฟางออกไปมั่งแล้ว หวังว่าไม่มาบอกเลิกนะเพราะเลิกไปตั้งสามปีแล้ว
-
:z3:
อิลุงกอล์ฟ~ มาได้ยังไง!!??
:angry2:
(((แต่แอบเชียร์ลุง อยากให้ลุงตามง้อสวยบ้างอะไรบ้าง~)))
-
อาราย ยังไง
งงแตก
-
เอาใจช่งยให้ฝันเป็นจริง :L2:
-
เหยยยย
คนสวยทั่้วไทยโยงใยทั่วโลกคะ
มันคือ ฝันชิมิเคอะ
แต่ตรุโฮกกกกกกกกกกกกกกก ลั่นบ้านแล้วอ่ะ
ดีใจเว่อร์ๆ อิลุ๊งงงง แกจะมาโผล่อารายตอนนี้
ทำเอากรี๊ดดด ซอยบ้านเกือบแตก
แม่โผล่มาด้วยความตกใจ ลูกเป็นอะไรไปค่ะลูก
บอกแม่ด้วยตาปริบๆ อ่อแมลงสาบค่ะแม่
(อิลุงแกเป็นแมงสาบไปก่อนเหอะนะ ข้อหา อยู่ดีๆ ก้อทำให้ตกใจเหมือนแมงสาบ 55+)
คิิดถึงคนสวยที่สุดในโลกหล้า ฝันดีนะคืนนี้ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เฮ้น อิลุง ผุดขึ้นมาจากหลุมไหนนี่ :z3:
-
ยะฮู้ฮฮฮฮฮ ขอให้ฝันเป็นจริง
ปล. ถึงจะไม่ค่อยชอบที่ลุงทำ แต่ก็ยังแอบเชียร์อยู่
-
งง อิลุงมาได้ไง :fire:
ฝันซ้อนฝันหรือป่าว
ถ้าเป็นจริง แล้วเบนล่ะ เค้ามารอที่แอร์พอร์ตแล้วนะ :really2:
-
o22
มาทำมั๊ยยยย
เชียร์เบน เบนน เบนน
-
ลุงมาได้ไงอ่า
นึกว่าตายไปแล้วอ่า
-
:mc4:
แล้วไอ่ลุงก็กลับมา
ดีใจวุ๊ยยย....
ลืมตัว นึกว่าเป็นปอสวยซะเอง อะหุ อะหุ :impress3:
ฟังกอล์ฟซักหน่อยเหอะนะ..ปอ
จะจริง จะเท็จยังไง ก็ขอให้ฟัง ขอแค่ครั้งเดียวก็ยังดี
ที่สำคัญ ปอจะได้ไม่ต้องทำร้ายจิตใจตัวเองอีก
จะหัวหรือก้อย ก็ให้มันรู้กันไป น่าจะดีกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้
อย่างน้อย ถ้าไอ่ลุงมันเปลี่ยนไป จริงๆๆๆๆ
สวยจะได้รับเบนเข้ามาได้เต็มหัวใจ แบบไม่ตะขิดตะขวงใจอีก
ไม่ได้คิดจะเชียร์ไอ่ลุงอีกแล้ว ถ้าเป็นคนโลเล เหลาะแหละ ไม่มั่นคง เป็นความจริง
เพราะโดยนิสัยส่วนตัว เกลียด....โคตรจะเกลียดคนที่มีนิสัยแบบนี้มากๆๆๆๆๆ
:กอด1:เอาใจช่วยให้ปอมีความรักดีๆๆๆ เข้ามาในชีวิต +1 คับ
-
มาทำไมตอนนี้ สวยกำลังจะได้โกอินเตอร์แล้วเชียว
อย่านะสวย สงสารเบน คิดถึงสิ่งที่เขาทำสิ ฮือไม่นะ
-
ฝันใช่มั๊ยค่ะคนสวย
ลุงรู้ไว้นะว่าเค้าน่ะเคืองลุงสุดๆ
-
เข้า่มาตบอีลุง
:beat: :beat:
-
เริ่มจะถูกที่ผิดเวลาแล้วแหละพี่ลุงกอล์ฟ o18
แต่แอบงง มาได้ไงหว่า (หรือว่าพี่สวยละเมอ?)
งานนี้สงสารพี่เบนแฮะ คนดีมักไม่มีที่อยู่ :sad11:
(ก็กล้วว่าในใจพี่ปอร์จะเต็มก่อนน่ะสิ)
รออ่านตอนต่อไปนะคร้า :bye2:
-
พี่ปอ
ไปได้กะพี่เบนก่อนเด่ ค่อยกลับมาหาอี่ลุง
จะได้แฟร์ๆ เท่าเทียม
ฮ่าๆๆ
-
:เฮ้อ: ชีวิต หนอ ชีวิต
ทำไมต้องทำให้เจ็บปวด ทำไมต้องทำให้พลัดพราก
ทำไมต้องให้คนเราต้องเศร้า เสียใจ ทำไม ทำไม........ฯลฯ(อีกหลายสาเหตุที่น่าเบื่อ)
:undecided: :undecided:
-
สวยกำลังงัวเงีย ด้วยความตกใจเลยถีบอีลุงตกเครื่องบินไปเลยใช่มะ ใช่ม้า :laugh5:
:man1:คนสวยแบบอินฟินิตี้ :L1:
-
มาแล้ว หลบหน่อยพระเอกมา :impress2:
รอซะนานเลยเนอะ
คนสวยรอนานเกือบเป็นแม่สายบัวรอเก้อเลย
:m15: :m15:
มาต่อเร็วนะครับ
-
เชียร์ ไอ่ลุง อยู่นะ :call:
น้องปอร์ อย่างอนมากนะ
รักนะ จุ๊บุๆๆ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก!!!
กลับมาแล้ว
ในสที่สุดก็กลับมาแล้ว
TT"
-
เรารอลุ้นมาตลอดเลยนะ ลุ้นตามชื่อเรื่องเนี้ยนี่แหละ ว่าพระเอกมันต้องเป็นลูกชายร้านทองสิวะ (ใช่ป่ะ)
แต่ไม่รู้น้องปอร์คนสวย จะทำเราฝันสลายอีกหรือเปล่า ตื่นมาอีกทีฝันซ้อนฝันซะยังงั้น :m31: จะบ้าตาย
รอตอนต่อไปอยู่นะ รีบมาต่อเถอะ ใจจะขาดแล้วเอย
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก!!!
กลับมาแล้ว
ในสที่สุดก็กลับมาแล้ว
TT"
ใครเหรอ 555 :laugh: :laugh:
-
“ตื่นแล้วเหรอครับ” เขาพูดขึ้นขณะที่ผมขยับตัวยังไม่กล้าที่จะผละออกจากไหล่ที่ผม
ซบอยู่ตลอดเวลาที่ผมเดินทาง
ผมยังกล้าที่จะขอให้สิ่งที่ผมคิดเป็นจริงว่าคนๆนี้
คือคนที่ผมรอคอยแสนนาน
ถึงจะรู้ว่ามันช่างดูห่างไกลจากความเป็นจริงเหลือเกินครับ
“ปอร์ครับ ถึงแล้ว ”
“กอล์ฟ”
*****24*****
ผมลืมตาขึ้นช้าๆครับ
มองไปยังคนที่ผมซบไหล่ชั่วขณะเวลาที่ผมหลับไป
ภาพหน้าคนๆนั้นยังปรากฏชัดเจนให้ผมได้เห็น
แต่ทำไมนะ
แต่ทำไม
ทำไม เขาไม่ดีใจเหมือนผมในตอนนี้
ทำไมเขากับหันหน้าหนีผมแบบนี้
*
*
ผม บังคับตัวเองให้มองใบหน้าเขาคนนั้นอีกครั้ง
ทำตัวให้หลุดจากความฝันที่ยังคงส่งผ่านมาถึงตอนนี้
ตอนที่ผมเพิ่งตื่นจากมัน
เขายังหันหน้าหนีผมอยู่เช่นเดิมครับ
ภาพนั้นชัดเจนขึ้น
ชัดเจนขึ้น
เขา
เขามองมาที่ผมอีกครั้ง
“เบน” ผมเรียกเขาในลำคอ
*
*
ผมพูดอะไรออกไปเมื่อกี้
ผมพูดอะไรออกไป
ความรู้สึกผิด ต่อเบนมันกลับมาแทน
ผมรู้สึกตัวแล้ว ว่านั่น คือความฝัน
ความฝันที่ทำให้ผมมองคนในโลกแห่งความจริงเป็นความฝัน
เพราะจิตใจผมยังมีใครอยู่เต็มหัวใจเหรอ
เปล่านะ ผมไม่ใช่คนนั้นแล้ว
เบนหันหน้ากลับมาหาผมอีกครั้งครับ
ด้วยท่าทางที่เปลี่ยนไป
เบนพยายามฝืนยิ้มให้ผม
ผมรู้สึกเช่นนั้น
“ตื่นแล้วเหรอครับ”
ผมสลัดมือตัวให้หลุดออกจากมือของเบน
พนักงานต้อนรับยังคงเดินไปมา
ผมสะบัดหัวไปมาอีกครั้งเพื่อรวบรวมสติให้กลับมาเหมือนคนปกติที่สุดครับ
“เบนมาได้ยังไงครับ” ผมถาม
*
เบนเงียบ
*
“ไหนบอกว่าจะรอที่สนานบิน” ผมแย้ง
“รอไม่ไหวครับ ”เบนตอบเสียงในลำคอ
“แล้วที่นั่นไม่ใช่สนามบินเหรอครับ”เบนตอบ
*
*
ผมยิ้มเจื่อนๆๆ เมื่อรู้ว่าเบนมารับผมที่สนามบินจริงๆ
ใช่ว่าประเทศไทยจะมีแค่สนามบินสุวรรณภูมิ
ผมไม่ได้พูดไรต่อ
เพราะคิดไม่ถึงว่าเบนจะทำแบบนี้
ตอนนี้เครื่องลงจดแล้วครับ
ผู้โดยสารทุกคนต่างเดินไปยังประตูของเครื่องบิน
ที่พนักงานสาวกำลังยืนรอส่ง
“ขอบคุณที่ใช้บริการครับ”
เสียงพนักงานต้อนรับชายหน้าตาน่ารักคนนึง
พูดขึ้นครับ หลังจากที่เขาเดินมายังที่ผมและเบนนั่งอยู่
รอยยิ้มที่เป็นมิตร หรือ เขากำลังไล่ผมให้รีบลงจากเครื่องเขาก็ไม่รู้
แต่ที่รู้คือ ผมถึงกรุงเทพโดยปลอดภัยแล้ว
โดยมีเบน อยู่ข้างผมตลอดการเดินทาง
ภาพที่ผมจินตนาการขึ้นยังไม่ได้หายไปไหนครับ
ผมรู้ว่าเบนรู้ว่าผมเอ่ยชื่อใครขึ้นมา ในตอนนั้น
ผมรู้ว่าเขาพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกหลังจากที่ผมเรียกชื่อใครไป
ผมได้แต่ขอโทษเขาในใจ
ถ้าผมทำได้ ผมอยากเรียกว่าเบน
เบน ไหล่นั่นอบอุ่นจังเลย
ขออยู่แบบนี้นานๆได้ไหม
ผมอยากพูดแบบนี้
*
*
*
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งครับ หลังจากที่เราสองคนถึงที่หมายปลางทางแล้ว
เวลาเย็นๆครับ เพราะกว่าเครื่องจะลงก็4 เกือบ5โมงครับ
เบนสั่งอาหารเหมือนกับว่าเรามีคนละ10กระเพาะครับ
ผมทำหน้าที่เบรคเช่นเคยครับ แต่เสื่อมสรรถภาพไปแล้ว
คือมันไม่ได้ผลเช่นเดิม
แต่จะสั่งยังไง บ่อยแค่ไหน
ผมและเบน ยังคงอุดม ไปด้วยซี่โครงที่ปราศจากไขมันครับ
“เบน ขอโทษนะครับ” ผมพูดพร้อมตักกับข้าวใส่จานให้เบน
เบนยิ้มให้ผมไม่มีท่าทีเหมือนที่ผ่านมา
“ ขอโทษทำไมครับ ปอร์ไม่ได้ทำผิด ทำไมต้องขอโทษ ทานข้าวเถอะ”เบนตักกับให้ผมบ้าง
“ตอนที่อยู่บนเครื่อง ตอนที่ผม...”
“ผมฟังไม่รู้เรื่องหรอกครับ ว่าปอร์พูดดอะไร”
เขายิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนที่จะตักข้าวใส่ปากครับ
“ขอเวลาให้ผมหน่อยนะ ขอเวลาอีกนิด”ผมพูดพรางยื่นมือไปจับมือเบนครับ
เขาจับมือผมตอบ หลังจากวางช้อน
“ครับ ”เบนตอบสั้นๆและเราก็ทานข้าวคุยกันถึงเรื่องที่ผมจะไปเชียงใหม่ครับ
*
*
*
*
หลังจากทานข้าวเสร็จเบนบอกว่าจะพาไปซื้อของใช้
เบรค ทำหน้าที่อีกครั้งครับ
ผมบอกเบนว่าเชียงใหม่นะ ไม่ใช่ แอว เอ โอว เอส
ของใช้ที่นั้นก็มี ไม่ต้องลำบากอะไรขนาดนั้น
ฟังดูมีน้ำหนักครับ เบนเชื่อ
เราจึงทานข้าวต่อ
*
*
“ปอร์ครับ ผมจะย้ายเข้ามาพักในกรุงเทพนะครับ”
ช้อนที่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก เป็นอันต้องวางลงบนจานข้าวอีกครั้งครับ
“ทำไมเหรอครับ”คำถามจากผม
เบนอึกๆอักๆ ไม่ได้ตอบผมครับ
“แล้วจะเดินทางไปทำงานยังไง”ผมถามต่อ
“มันไม่ไกลที่ทำงานเหรอ” ผมถามทั้งที่รู้ว่ามันไกล
“เวลากลับดึกๆๆ จะทำยังไง”
“แล้วจะอยู่ที่ไหน”
“ ยังไง อะไร ที่ไหน ”
บลาๆๆๆๆๆ
ผมใส่เป็นชุดแทบไม่หยุดหายใจ
เบนมองหน้าผมเหมือนคนที่กำลังสงสัย
ว่ามัน..ผม ขาดใจตายหรือยัง
เบนมองตาผมปริบๆๆ
ผมเห็นแบบนั้นก็มองตาปริบๆบ้าง
เบนหลุดหัวเราะขึ้นมาครับ ข้าวในปาก
นอกจากจะกระเด็นใส่หน้าผมแล้ว
ยังลงไปที่จานข้าวผมเต็มๆ
“ไม่เข้าใจ” เบนตอบสั้น ๆ
ปลวก ที่กรูพูดมานี่หมายความว่า กรูต้องเล่นซ้ำอีกครั้งใช่ไหม
ผมจึงต้องถามเบนอีกครั้งครับ
คราวนี้หายใจสลับกับถาม
กู้ภาพที่เสียไปกลับคืนมาครับ55
เบนก้มหน้าทานข้าวต่อ ไม่ตอบอะไรออกมาเลย
“ผมเพียงแค่อยากอยู่ใกล้ คุณเท่านั้น”
เบนจ้องมองมาที่ผม
แววตานั้น ช่างดูจริงจัง
*
*
*
*
จากบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเรื่องตลก
ตอนนี้ ผมแทบกลืนข้าวไม่ลงเลย
มันฝืดคอ ยังไงไม่รู้ครับถึงผมจะพยายามกลืนกี่ครั้งก็ตาม
บอกตามตรงครับมันตื้นตัน
จนพูดไม่ออกครับ
อีกคนมีแต่จะหนีผมไปไกลแสนไกล
ส่วนอีกคน เหรอครับ มีแต่จะเข้ามาใกล้ ๆ
อยากใช้ลมหายใจร่วมกัน
*
*
*
*
*
บรรยากาศในยามเช้าของสนามบินกลับเข้ามาอยู่ตรงหน้าผมอีกครั้งครับ
หลังจากที่แท็กซี่จอดชั้นสองของอาคารขนส่งผู้โดยสาร
ผมลากประเป๋าใบสีฟ้าเล็กๆ อย่าง สวยๆ เชิดๆ
ภายในใส่เสื้อผ้าสำหรับคนหนึ่งคนและสำหรับ4-5 วัน
อีกมือถือเสื้อสูทสีดำครับ
แค่นี้คงพอสำหรับ เชียงใหม่ทริปสั้น ๆนี้ครับ
ครับ มันคือครั้งแรกที่ผมเดินทางไปเชียงใหม่
ไม่ได้ตื่นเต้น อะไรหรอกครับ เพราะไม่ได้ไปเที่ยว
แต่เพื่อทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากทางมหาลัยครับ
อีกอย่างงบน้อยด้อยเบี้ย จึงไม่เดินทางไปต่างประเทศ555
การเดินทางครั้งนี้ ผมไม่ไปคนเดียวครับ
เพราะมีผู้โดยสารร่วมไฟท์หลายคนครับ555
ไหนจะเพื่อนผมด้วยครับ55
*
*
*
*
45 นาทีไม่นานเครื่องจึงลงจอดสนามบินเชียงใหม่ครับ
หลังจากที่เรารอกระเป๋าไม่นานครับ
รถของทางโรงแรมก็มาถึงแล้ว
ผมเดินออกจาก แอร์พอร์ท เบื้องหน้าคือเมืองเชียงใหม่
ที่ ๆผมมีประสบการณ์ที่แสนดี
รถของทางโรงแรมวิ่งไปยังไงผมไม่รู้ครับ
แต่ตอนนี้ ผมมาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งครับ ใน มช. ชื่อกาแล
เป็นอาหารเหนือ อร่อยดีครับ ร้านนี้ติดริมน้ำอากาศเย็นสบาย
ถือได้ว่าเป็นข้าวเที่ยงก็ได้ครับ
ก่อนที่เราจะเดินทางอีกครั้ง
จุดหมายของเราคือโรงแรมโลตัสปางสวนแก้ว
ข้าง ๆ เป็นกาดสวนแก้วครับ
หลังจากที่เราเช็คอินแล้ว
ผมก็งีบไปครับ เพราะตื่นเช้าเหลือเกิน
แต่ยังไม่ทันจะหลับอะไร
มือถือผมก็ดังขึ้น
ผมไม่ช้าที่จะเปิดดูข้อความนั้น
ถึงเชียงใหม่แล้วใช่ไหมครับ
รัก เบน
ผมยิ้ม เล็กๆ ก่อนวางมือถือลงที่เดิมครับ
หัวแนบกับหมอนอีกครั้ง
*
*
*
*
เวลาเดินไปช้าๆ
*
*
*
*
เมฆขาวๆ เป็นหมู่มวลลอยมาอีกครั้ง
เมื่อผมยืนอยู่ที่ๆคล้ายเหมือนท้องฟ้า
ผมยื่นมือออกไปเหมือนอยากจะเอาเมฆเหล่านั้นมาอยู่ในอ้อมกอดของผม
*
*
ครั้งนี้ ทำไม
ทำไมเมฆขาวๆเหล่านั้น
ไม่หนีผมไปอีก
มันกลับหยุดอยู่ให้ผมจับต้องได้
ทำไม
ทำไมนะ
-
:z13:
-
:yeb:
-
:o11:
ลุงกอล์ฟ...ไอ้เราก็นึกว่าจะรีเทิร์น
ที่ไหนได้ พี่ปอร์เพ้อ~
สงสารพี่เบนอ่ะ ตอนนี้ตัดสินใจเลือกพี่เบนเป็นพระเอกแทนไอ้ลุงกอล์ฟไปแล้ว จะไม่เชียร์ไอ้ลุงจอมเวิ่นเว้ออีก การรอคอยมันเจ็บปวดมากนะ ยิ่งรอคอยอย่างไม่มีความหวังยิ่งเจ็บปวด
อย่ารออีกเลย
-
ว่าแล้ว คนสวยยังตัดใจไม่ขาด
หรือว่าประมาณดูแล้ว ใส้กรอกไต้หวันขนาดเล็กกว่าก็เลย..... อิอิ
-
:m22: :m22:
สามมมมมมมมมมมม สี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:beat: :beat: :beat: หลอกกันได้ ชิส์ :a14: :a14:
ทำให้เพ้อแล้วจากไป กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
สงสารเบนเป็นที่สุด อุตส่าห์ลงทุนมารอ ณ หนามบินอีกแห่ง
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ทำไมสวยถึงใจแข็งแบบนี้นะ :beat: :beat: แก้เซ็ง :laugh:
+1 เคอะ ชิส์
-
เบนน่ารักมากๆ ทำเพื่อปอร์ขนาดนี้
เชียร์เบนสุดตัว รักคนที่เค้ารักเราดีกว่านะจ้ะสวย
:L2:
-
ว่าแล้ว! :z3:
ถูกสวยหลอกมันช้ำใจ :serius2:
-
:m15: :m15:
-
พี่ปอร์อ่าาาาา T^T
จะไม่บังคับอะไร เพราะเข้าใจดีว่ารู้สึกยังไง
ขอให้ใช้เหตุผลให้มาก ๆ
และที่สำคัญ อย่าทำให้ตัวเองต้องเจ็บอีกนะครับพี่ปอร์
T^T :sad4:
-
หลอกให้ดีใจ
ทำกันได้
:sad11:
-
เฮอะ ทำเอาเราเพ้อไปด้วย แกล้งกันดีนักนะคนสวย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ตอนนี้บอกตรงๆครับ รักเบนจัง
-
เชียร์เบนค่ะ
บอกตรงๆ เลิกเชียร์กอล์ฟตั้งแต่เรื่องไม่ยอมอธิบายแล้ว เป็นคนไม่เคลียร์และไม่เด็ดขาดอ่ะ ถึงรักไปเราว่าอาจจะเสียใจเรื่องเดินๆ อีก
อยากให้รักคนที่เขารักเรา อยู่เพื่อเรา และมั่นคงค่ะ
-
ตกใจหมดเลย นึกว่าเป็นพี่กอล์ฟจริงๆซะอีก :z3:
เพราะถ้าเป็นงั้น นู๋จะสงสารพี่เบนมากเลยอ่ะ (แต่ก็สงสารจริงๆ คนรักเล่นละเมอถึงชายอื่นนิ :z2:)
เชียร์พี่เบนนะคร้า เลิกเชียร์พี่กอล์ฟแระ
เพราะไม่อินเทรนด์เลย ตอนนี้เค้าต้องเชียร์พี่เบนกัน :laugh:
-
อาจต้องใช้เวลาแต่มันจะต้องดีขึ้น
พยายามเข้านะคนสวย
-
โก่งตูด ลุ้นแทบตาย
ว่าจะเป็นไอ่ลุง
หักมุมซะงั้นนะน้องปอร์
เซงห่าน เลยแหละคราวนี้
มะอยากเชียร์เบน อยากเชียร์แต่ไอ่ลุงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง มาเดี๋ยวนี้นะ บัดนาววววววววววววววววววววววววว :z3:
-
ไอลุงไปไหน
มาให้ :z6: :beat: :angry2:ซะดีๆ
มันน่านัก
-
คนสวยฟาดจ๋า หลอกกันด้ายยยยยยยยยยย :sad4: นึกว่าอิลุงจะกลับมาแล้วซะอีก งือออออ
สู้ๆ ต่อไปนะจ๊ะคนสวยฟาด :L2:
-
:laugh:
ยังไงก็เชียร์ลุงอ่ะ...งี้ค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อย อิอิอิ o18
-
สวยหลอกดาว :o12:
อ่านแล้ว....
จะเอาแบเบน หนึ่งกระป๋อง หาซื้อได้ที่ไหนวะ..
สวยจะพยายามได้จริงเหรอ...
คนเราเวลารักใครซักคน ถ้าต้องพยายามรักเค้าเพื่อตอบแทนความรักเค้ามันยากนะ...
ยากมากจริงๆ...
-
สู้สู้สวยครับ
เบนก็สู้สู้นะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ :man1:
-
รู้เค้่าคนสวยหลอก ก้อเต็มใจให้หลอก
ชิส์ :m16:
สะบัดบ๊อบจากไป
รักคนสวย+อิลุง
:กอด1:
-
เบนน่ารักโคตร
จับมาทำเมียเล๊ย << ถูกป่าวเนี่ย ฮ่าๆๆ
:z6: ไอ่กอล์ฟ น่ารำคาญ
-
คุณหลอกดาว
-
ว่าแล้ว
ฝันไม่น่าเป็นจริง :z2:
ซื้อหวยทำไมไม่เม้นยังงี้มั้งว้า :เฮ้อ:
-
ใจร้าย
-
เบนน่ารักมาก
-
กลับมาแล้ววนะค๊าบบพี่ปอร์
หลังจากหายไปนาน ตามอ่านทันแล้วค๊าบบบ
แต่ที่หายไปไม่ได้ไปไหนหรอกค๊าบบ ไปตามตรบอินนท์ที่อังกฤษมา
แต่ยังไม่เจอ เด๋วจะไปอีกรอบพี่ปอร์จะฝากตรบอิพี่ลุงด้วยมะคับ :laugh:
เฮ้ออทำไมไม่เข้าใจความคิดไอ้พี่ลุงซักที ทั้งหลาย ๆ เรื่องที่ยังไม่เคลียร์
ตอนนี้ไม่เชียร์ใครทั้งนั้น ทั้งพี่เบน ทั้งไอ้พี่ลุง
เอ๊ะ หรือว่าจะเชียร์พี่นพดี อิอิ
ปล.ช่วยไขข้อสงสัยไอ้มุก สเวนสัน หน่อยสิครับ ไม่เข้าใจริง ๆ เหอ ๆๆ
-
คนสวย สวยทุกภาคจริงๆ
เบนน่ารักมาก ควรทำให้เบนตกเหวรักเร็วๆ :jul3:
-
กลับมาแล้ววนะค๊าบบพี่ปอร์
หลังจากหายไปนาน ตามอ่านทันแล้วค๊าบบบ
แต่ที่หายไปไม่ได้ไปไหนหรอกค๊าบบ ไปตามตรบอินนท์ที่อังกฤษมา
แต่ยังไม่เจอ เด๋วจะไปอีกรอบพี่ปอร์จะฝากตรบอิพี่ลุงด้วยมะคับ :laugh:
เฮ้ออทำไมไม่เข้าใจความคิดไอ้พี่ลุงซักที ทั้งหลาย ๆ เรื่องที่ยังไม่เคลียร์
ตอนนี้ไม่เชียร์ใครทั้งนั้น ทั้งพี่เบน ทั้งไอ้พี่ลุง
เอ๊ะ หรือว่าจะเชียร์พี่นพดี อิอิ
ปล.ช่วยไขข้อสงสัยไอ้มุก สเวนสัน หน่อยสิครับ ไม่เข้าใจริง ๆ เหอ ๆๆ
เวล :sad11: :sad11:คัมโฮม จ้า
-
คนสวย สวยทุกภาคจริงๆ
เบนน่ารักมาก ควรทำให้เบนตกเหวรักเร็วๆ :jul3:
จะเหลือเหรอ ใช่ไหม
-
ครั้งนี้ ทำไม
ทำไมเมฆขาวๆเหล่านั้น
ไม่หนีผมไปอีก
มันกลับหยุดอยู่ให้ผมจับต้องได้
ทำไม
ทำไมนะ
*******25*******
ฝันต้องหายไปครับ เมื่อเสียงโทร.ดังขึ้น
มันไม่ใช่โทร.มือถือครับ แต่มันเป็นโทร.ของห้องที่ผมพักอยู่ครับ
ใครหว่าช่างกล้ากระตุกหนวดสวย555
ผมเอื้อมมือไปดึงมันเข้ามาแนบกับหูครับ
“โหล” เสียงงัวเงียจากผม
“…………………………”
“อืม อีน้องสาวมันหลับอยู่” ผมกรอกเสียงกลับไปยังห้องข้างๆครับ
“…………………………”
“อืม เดี๋ยวกรูตามลงไป”
เพื่อนผมโทรมาออกคำสั่งครับว่าอีก20นาทีให้ตามลงไป
จะไปรอที่ล็อบบี้
เราต้องไปอีกอำเภอครับ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นสันทราย
*
*
*
ผมปลุกอีน้องสาวที่นอนบนเตียงข้างๆเหมือนเป็นนาฬิกาปลุกส่วนตัว55
ก่อนที่จะหยิบของที่เตรียมไปด้วยออกมาจากกระเป๋า
ผมเขย่าอีน้องสาวขี้เซาที่ยังไม่ตื่นอีกครั้ง
หลังจากแต่งตัวเสร็จ
พร้อมบอกมันว่าจะไปรอกับเพื่อนให้มันรีบตามลงไปครับ
*
*
*
*
รถของทางโรงแรมไปส่งที่ๆหนึ่งครับ
ตามตารางที่เรากำหนดขึ้นมาครับ
เราเก็บข้อมูลจนเป็นที่พอใจแล้ว
จึงกลับเข้ามาในเมืองอีกครั้งครับ
ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับห้องของตัวเอง
เสร็จไปหนึ่งอย่างที่ผมและผองเพื่อนต้องทำในวันนี้
พรุ่งนี้ว่ากันใหม่
*
*
*
ด้วยความที่แปลกที่ทำให้ผมนอนไม่หลับ
ถึงจะมีเพื่อนอีกคนนอนอยู่ข้าง ๆก็ตามครับ
คืนนี้อากาศไม่หนาวเท่าไรครับ
ลมพัดมาเอือยๆ หลังจากที่ผมเปิดม่านออกไปรับลมนอกระเบียง
เชียงใหม่ยามคำคืนก็สวยไม่แพ้กรุงเทพเช่นกันครับ
แสงไฟยามคำคืนที่ไหนก็คงสวยไม่แพ้กัน
หน้าหนาวมักมีดาวเต็มท้องฟ้าเสมอ
ดาวที่เชียงใหม่หาได้ง่ายกว่าที่กรุงเทพเป็นไหนๆครับ
และมันก็อยู่ใกล้พอที่จะเอื้อมมือไปถึงเช่นกัน
แต่ละดวงส่องแสง ระยิบระยับ เต็มท้องฟ้า
ผมถอนหายใจไปหลายครั้งไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ลมหนาวมันทำให้ผมเหงาเหรอ
*
*
ตอนกลางคืนความมืดมันทำให้ดูเหมือนว่าโลกนี้ช่างดูเล็กเหลือเกิน
ต่างกับกลางวันที่อะไรก็ใหญ่โตเกินกว่าที่เราจะมองเห็น
ผมกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งครับ
ยกโทร..ขึ้นเพื่อต่อสายไปยังเพื่อนข้างห้องครับ
ต่างพร้อมเพียงเป็นเสียงเดียวกันว่า ง่วงนอน
ไม่พร้อมปฏิบัติภาระกิจอะไรแล้ว
ผมจึงต้องไปคนเดียว
จะไปไหนเหรอ ผมยังไม่รู้ครับ
*
*
ลมพัดมากระทบร่างผมเบาๆ ในระหว่างที่ผม
เดินอยู่บนริมถนน
ผมเดินไปเรื่อย อย่างไร้จุดหมาย
มือทั้งสองกอดอก ทั้งที่อากาศเย็นสบาย
แต่ผมกับรู้สึกหนาวไปถึงข้างใน
สองเท้าผมยังเดินต่อไปเรื่อย ตราบที่ผมยังตอบตัวเองไม่ได้ว่าจะไปไหน
*
*
*
ผมเดินกลับมาอีกครั้ง
แสงสว่างจากหน้ากาดสวนแก้ว
มันร้องให้ผมหยุดอยู่กับที่
*
*
ผมข้ามไปยังอีกฝากของถนนครับ
หยิบอะไรที่ผมคิดว่าน่าจะดีที่สุดสำหรับผมในเวลานั้น
แล้วกลับมายังหน้ากาดอีกครั้งครับ
เบียร์กระป๋องถูกวางลงข้างๆผมหลังจากที่ยกขึ้นดื่ม
สายตามองไปยังชายหนุ่มคู่นึง
นั่งเคียงข้างกัน ในบริเวณที่ไม่ห่างจากผมมากนัก
ทำให้ผมรู้สึกเหงา จับใจ
ตอนนี้ข้างผมมีเพียงกระป๋องเบียร์เท่านั้น
*
*
*
เวลาแห่งราตรียังเดินต่อไป
*
*
ถนนสายนี้ยังพอมีรถวิ่งผ่านไปมาเป็นเพื่อนผม
ชายหนุ่มสองคนตอนนี้ไม่อยู่แล้วครับ
มีแต่ผมคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงนั่งอยู่ตามลำพัง
หน้ากาด
*
*
*
“คิดถึงจังครับ” ข้อความที่ผมเปิดอ่าน
ผมเก็บมือถือเข้าที่เดิมครับก่อนที่จะยกเบียร์กระป๋องเดิมขึ้นดื่ม
เสียงมือถือดังขึ้นอีกครั้ง
“ทำอะไรอยู่ครับ” คนเดิมกับข้อความที่แล้ว
ผมเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงอีกครั้งครับ
อย่างไม่ใส่ใจที่จะตอบกลับเลย
ผมอาจดูใจร้ายสำหรับเขาคนนั้น
*
*
*
ทำไมความเหงาไปกับเราได้ทุกที่ ผมพยายามตอบคำถามตัวเอง
หรืออาจเป็นเพราะใจเราเหงา อะไรต่างที่อยู่รอบตัวเรา จึงดูเหงาตามไปด้วย
“ยังไม่นอนอีกเหรอครับ” ผมส่งข้อความกลับบ้างหลังจากที่พิมพ์มันอยู่นาน
“ยังครับ” ข้อความตอบกลับ
*
*
*
“ทำอะไรอยู่เหรอครับ” ผมถาม
*
*
*
“นอนไม่หลับครับ” เขา
*
*
*
“เหมือนกัน” ผม
*
*
*
“เชียงใหม่เป็นยังไงบ้างครับ” เขา
*
*
“เชียงใหม่คือเชียงใหม่ครับ” ผม
ผมอยากพิมพ์ต่อไปอีกครับ ว่า ผมยังเหงาเหมือนเดิม
แต่ไม่เอาดีกว่า
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
ผมเบนหายไปแล้ว หรือไม่ก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพิมพ์ไป
อะไรคือเชียงใหม่คือเชียงใหม่
“ผมโทรหาได้ไหมครับ” เบน
ผมปล่อยเวลาว่างเว้นไปอยู่นาน
“ผมง่วงนอนละครับ” ผม
ผมบอกเบนไปแบบนี้ ผมไม่รู้ว่ามันตรงกับความรู้สึกจริงๆของผมหรือเปล่า
ผมง่วงจริงเหรอ เปล่านะ
ผมเหงาต่างหาก
แต่ผมตอบเบนไปแล้นี่
“ฝันดีครับปอร์” ข้อความสุดท้าย
ก่อนที่เขา ทิ้งผมไว้ กับลมหนาวของช่วงเวลานี้
ผมยังคงนั่งอยู่อย่างงั้น
*
*
*
*
เสียงมือถือปลุกผมอีกครั้ง
เมื่อโลกแห่งกลางวันเดินมาถึง
ผมเดินเข้าห้องน้ำ ส่วนเพื่อนผมมันยังคงหลับอยู่ครับ
และแล้ว เมืองเชียงใหม่ก็หมดไปแถบนึงครับ
ไม่ใช่เพราะโดนระเบิดอะไร
หรือพม่าบุก
แต่เพราะผมกิน
มันนอนกินบ้านกินเมืองอะไรขนาดนี้ ครับ
วันนี้ ผมและเพื่อนมีตารางงานอีกครั้ง
คือเราไปเก็บข้อมูลของโรงไหมแห่งนึงของเชียงใหม่ครับ
ต่อด้วยโรงงานทำเครื่องเงิน ซึ่งมันก็ไม่ไกลกันเลย
ต่อจากนั้น เราก็กลับโรงแรมเช่นเดิม
คืนนี่เรามีแพลนว่าจะไปเดินถนนคนเดิน
ไอ้ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่ามันเป็นยังไง
คงจะคล้ายกับตลาดนัดอะไรหรือเปล่า
หรือมันจะเป็นเหมือนสวนจตุจักรบ้านเรา
สะพานพุทธอะไรแบบนี้
เพราะไม่ได้เตรียมข้อมูลมาก่อนครับ
แต่เท่าที่ทราบคือขายของพื้นบ้าน
พวกโพสคาร์ด หรือ อะไรต่าง ๆ สำหรับเป็นที่ละทึก เอ้ยที่ระลึกครับ
**
**
เวลาผ่านไป
*
*
*
รถสองแถวสีแดงจอดเรียบริมฟุตบาทครับหลังจากที่ถึงถนนคนเดินครับ
ประตูเมืองโบราณเก่า บอกให้รู่ว่านี่คือประตูท่าแพ
เราเดินผ่านเข้าไปข้างในครับ ถนนคนเดินอยู่เบื้องหน้าเรา
ผมและเพื่อนดูตื่นตา ตื่นใจครับ ดึกแล้วคนยังเยอะอยู่เลย
เหมือนกับว่าเวลาเพิ่งจะหัวค่ำ
ก็ใช่นะสิครับเพราะช่วงนี้เป็นช่วงงานพืชสวนโลกนี่
นักท่องเที่ยวต่างมาเยือนเชียงใหม่
สำหรับผมแล้วครั้งนี้การมาเที่ยวคือผลพลอยได้ครับ
สองข้างทางของถนนคนเดิน มีอะไรมากมายให้เราได้ตื่นตา
ในสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ภาพวาดสวยถูกแบกับดินเป็นแถวยาว
ของที่ระลึกที่บ่งบอกว่าเป็นเชียงใหม่ ก็เป็นแถวยาวเช่นกันครับ
น้ำเงี้ยว ข้าวซอย ถูกยกมาบริการให้กับนักท่องเที่ยวถึงที่
ผู้คนเดินสวนกันไปมา
ต่างคนต่างเลือกชมในสิ่งที่เขาต้องการครับ
แต่สำหรับผมแล้ว
คนขายวัยละอ่อนแลดูจะถูกใจมากกว่าครับ
5555ละอ่อนเหนือ
พ่อค้าแม่ค้า ต่างส่งเสียงเรียกลูกค้าให้เข้าไปชมสินค้าของตัวเอง
เป็นภาษาท้องถิ่น สำเนียงรื่นหูน่าฟัง
น่าเป็นเจ้าของ555
ผมหยุดที่ร้านขายโพสคาร์ดแห่งนึงครับ
เขาเรียกความสนใจของลูกค้าด้วยการแขวนภาพสวยๆต่อกันด้วยเชือก
มีไฟดวงเล็กกระพริบเป็นแนวยาวลงพื้นดิน
ผมเลือกอยู่นานครับ
จนได้ภาพที่คิดว่าสวยถูกใจมากที่สุด
ภาพชาวเขาที่ประดับด้วยเสื้อผ้าหลากสีสัน
หมวกที่เขาสวมดูแปลกตาปักด้วยเครื่องเงินรวดลายแปลกตา
ภาพถนนคนเดินในมุมสูง เด่นด้วยป้ายธนาคารแห่งหนึ่งสีม่วงๆ
ภาพหญิงสาวชาวเหนือกำลังวาดลวดลายบนร่มบ่อสร้าง
ภาพหอคำ ในยามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟ ที่สาดส่อง
พรุ่งนี้ผมจะได้ไปดูครับ ตอนนี้ขอดูแค่ภาพก่อน
ผมเลือกอยู่นานจนเป็นที่พอใจแล้ว
แต่เพื่อนสาวของผมยังดูมีความสูข เริงร่า ท้าลมหนาวกับการเลือกของอยู่เลยครับ
หิวแล้วละสิครับ
ผมบอกสาวครับว่าหาของกินอยู่แถวนี้ละ อยากเดินอีกนานแค่ไหนก็ตามใจ
นี่คือข้อดีของการมีเพื่อนสาวครับ
เจอแหล่งช็อปเป็นไม่ได้
ทำเอาเราไม่มีแรงจะเดินเลยทีเดียว55
ข้อดีหรือข้อเสียนี่555
ผมสั่งข้าวซอยมาหนึ่งถ้วยครับ
พร้อมน้ำเปล่านั่งกินระหว่างที่ผมรอเพื่อน
นี่คือครั้งแรกที่ผมกินข้าวซอยครับ
รสชาตยังไงบอกไม่ถูกครับ แต่ก็อร่อย
เป็นเส้นคล้ายๆกับก๋วยเตียวนี่ละ
มีผักคล้ายกับขนมจีน555
อธิบายไม่ถูก
*
*
*
เวลาผ่านไปเพื่อนผมยังไม่มาสักทีครับ
หรือว่าชะนีหลงป่าแล้ว
*
http://www.youtube.com/v/lD73IS2nW74&hl=en_US&fs=1&
(กดฟังเอง)
*
“ปี้เจ้า” เสียงเด็กผู้หญิงคนนึงลอยมาให้ผมได้ยินครับ
ส่วนผมยังก้มหน้ากินข้าวซอยเหมือนเดิมไม่ได้สนใจอะไร
“ปี้เจ้า ปี้เจ้า” เสียงนั่นยังลอยมา
ผมไม่รู้ว่าเขาเรียกใคร
ผมไม่รู้จักเขา ๆคงไม่ได้เรียกผม
จนเมื่อเขามาเขย่าตัวผมเบา
ปี้เจ้า นั่นจึงหมายถึงผมนั้นเองครับ
“ไม่ซื้อครับ พี่มีเยอะแล้ว” ผมบอกน้องคนนั้นที่แต่งตัวคล้ายๆชาวเขา
เขายังเขย่าตัวผมอีกครั้งครับ
“ปี้เจ้า ปี้เจ้า”
“พี่มีแล้วครับ” ผมยังยืนยันเช่นเดิมครับ
พร้อมเอาโพสการ์ดออกมาจากถุงกระดาษเล็ก ๆ แล้วยื่นให้น้องเขาดูครับ
“ ขะเจ้าไม่ได้ขายเจ้า” น้องพูดต่อ
ผมสงสัยครับ ว่าไม่ขายแล้วจะมาคุยกับผมทำไม
“ถ้าไม่ขาย แสดงว่าให้พี่ฟรีเหรอ เจ้า” ผมเลียนเสียงน้องเขา
“เจ้า” น้องเขายิ้มแล้วดูดึงมือผมขึ้นมา
ยื่นสิ่งที่น้องเขาถือ ใส่ในมือผม
ยังไม่ทันได้ถามอะไรน้องเขาก็วิ่งจากผมไปแล้ว
เหลือไว้เพียงแค่ความงวยงงสงสัย
*
*
ผมมองดูโพสการ์ดที่อยู่ในมือผมครับ
อีกมือยกแก้วน้ำขึ้นมาดูด
“นั่งทานคนเดียว ไม่เหงาเหรอครับ” ผมหยิบโพสการ์ดอันแรกขึ้นมาอ่านข้อความที่เขียนไว้ข้างหลัง
“อยากนั่งทานเป็นเพื่อน ไม่รู้จะได้ไหม” ผมอ่านแล้วยิ้มตาม
แผ่นต่อไป
“ คืนนี้ดาวที่เชียงใหม่สวยดีนะครับ ” ผมยังยิ้มอยู่เหมือนคนบ้า
จินตนาการไม่ออกเลยครับว่าใครทำอะไร หรือเล่นตลกกับผม
ผมหยิบแผ่นใหม่ขึ้นมาอ่าน
“ร้านขาย ตุ๊กตาข้างๆ คุณสวยดีนะครับ” ผมมองหาร้านตามข้อความที่บอกในโพสการ์ดครับ
ผมเรียกเจ้าของร้านเก็บตังค์ครับ
แล้วเดินออกจากร้าน
เดินไปยังร้านข้างๆเหมือนข้อความในโพสคาร์ด
“ร้านขายโพสคาร์ดนี้ก็สวยดีครับ” ผมยังเดินตามข้อความในภาพ
เหมือนกับขาทั้งสองมันรู้ว่าควรต้องทำยังไง
ตอนนี้ผมรู้สึกกำลังมีคนเล่นตลกกับตัวผมเอง
ให้เดินตามที่สิ่งที่เขาเขียนไว้นั่น
“ผ้าพันคอสีฟ้า ขาว ผืนนี้สวยดีนะครับ”
-
:beat: :beat: โชว์
#############################
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ไม่อยากจะคิดว่า...ใครกันหนอที่เขียนมาให้แบบนี้
แม่จ้าว........น่ารักโคตรๆ ทำแบบนี้ฆ่าคนอ่านเลยดีกว่า :impress2: :m1: :m11: ตามันร้อนวูบวาบ
อิจ!!!!!!!!!!!!!!!!~ เป็นทีุ่สุด
ปล.+1 เคอะ เชียงใหม่คืนนี้คงไม่เหงาอีกต่อไปแล้วสินะ กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซแล้วตกลง
ใครกันฟ่ะ
-
:beat: :beat: โชว์
#############################
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ไม่อยากจะคิดว่า...ใครกันหนอที่เขียนมาให้แบบนี้
แม่จ้าว........น่ารักโคตรๆ ทำแบบนี้ฆ่าคนอ่านเลยดีกว่า :impress2: :m1: :m11: ตามันร้อนวูบวาบ
อิจ!!!!!!!!!!!!!!!!~ เป็นทีุ่สุด
ปล.+1 เคอะ เชียงใหม่คืนนี้คงไม่เหงาอีกต่อไปแล้วสินะ กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซแล้วตกลง
ใครกันฟ่ะ
อย่างไวสวนทางกับน้ำหนัก5555 :serius2: :laugh: :laugh: :laugh:
-
นู๋เบนโรเมนติกโคตรรรรรรร
-
อ๊ากกกกก ใครนะใคร
เขาเป็นใครหนอ เขามาจากไหน
อยากเล่นแบบนี้บ้างจัง จะมีใครทำให้หนอ :-[
-
คนเขียนโปสคาร์ด น่ารักสุดใจ (อย่าว่างั้นงี้เชียร์ให้รักเลยดีกว่า :-[)
คนสวยค่ะ เพิ่งได้มาอ่านค่ะแล้วก็โปรสทันที นะ บัดนาว (อ่านมารทอนมากมาย)
รักสวยหลงสวยค่ะ อยากให้สวยมีความสุข ดูแลตัวเองดูแลหัวใจมีความสุขมากๆนะค่ะ
PS.1 คนสวยเหมาะกับรอยยิ้ม(นางงาม)มากกว่าน้ำตา(นางเอก) นะค่ะ ยิ้มเข้าไว้แล้วพะชายก็จะเข้ามาเองค่ะ :impress2:
PS.2 รักสวยรอสวยอย่าปล่อยคอยนานนะค่ะ :กอด1: คิดถึง
-
โคตรโรแมนติกอ่ะ
รับรักเค้าไปได้แล้วเห๊อะ
เอาอีลุงไปฝัง บัดนาววว :a5:
-
โรแมนติกจริงๆเลย ใครหนอ
เบนหรือป่าวนะ
:o8:
-
สวยฟาดทุกสถานที่ เสน่ห์แรงทุกจังหวัด :impress2:
-
จำลายมือได้ป่าวอะ
แต่โรแมนติกจังเลยอะ
ว่าแต่ เหมือนปอ ไม่ค่อยคิดถึงเบนเลยอะ เบนคิดถึงอยู่ข้างเดียว :monkeysad:
-
:o8: :-[
เอ่อ โรแมนติกไปไหนนนน อ้ากกกก
ใจละลาย
จะเอามันตรงนั้นเลย
อิอิ ใครน้า? พี่เบนหรือเปล่าน้าาาา ? :impress2:
-
ไม่ว่างมาอ่านตั้งหลายตอน เลยยังไม่รู้ใครโทรมากันแน่
เป็นไง ไปถึงไหนแล้วหว่า O_O
คิดถึงคนสวยจัง :o8: ไปอ่านก่อน อิอิ
-
น้องปอคนสวยมาต่อเร็วๆนะ
อยากรู้จังว่าใครนะที่ส่งโปสการ์ดมาให้
-
ไม่อยากเดาว่าเป็นลุงเลย
เพราะไม่อยากจะคาดหวังอะไรกับ
คนใจดำ
-
ค้างอ่านมาหลายตอนละ
ขออ่านก่อนนะ คนจวย
อ่านเสร็จ อ่านทันแล้วจะเม้นท์
แต่เอ๊ะ ..... ข่าวว่า
"คนสวย รูไม่เคยว่างหรือจ๊ะ"
ป.ล. หมายถึง รูจมูกนะครับ :m20:
-
หลังๆเริ่มน่ากลัว
-
:o8: ใครหนอใคร ช่างเป็นผู้ชายที่โรแมนติดมากๆเลย คนสวยขา จับกินเลยค่ะ อิอิ :man1:
-
การรอคอย
อารมณ์เหงา
:undecided:
โรแมนติก
อารมณ์หวาน
:m1:
:pig4: ปอร์
-
ใครกันหว่า :m16:
-
เย้ย~~ คนจ๋วยมาต่อแว้ววว
อยากบอกว่าอ่านไปก็ยิ้มไป เขินนี่หว่า~
และข้าเจ้ากล้าฟันธงว่าคนที่ส่งโปสการ์ดนั้นคือ'เฮีย'เบน
(เปลี่ยนสรรพนามเรียบร้อยแล้ว)
เพราะ...คิดว่าคงไม่ใช่อิลุงหรอก
เพราะถ้าเป็นอิลุงจริงๆ พี่ปอร์ต้องจำลายมือได้ แล้วก็คงจะลังเลที่จะเดินไปตามโปสการ์ดนั้น
และเพราะว่าพี่ปอร์รู้ไงว่าเป็นเฮียเบน พี่ปอร์ถึงเดินตามหาอย่างไม่ลังเล
(((อยากบอกว่า ไม่ใช่เสม็ดเสร็จทุกรายนะ แต่เป็นเชียงใหม่เสร็จทุกรายต่างหาก 555 ถ้าไม่เชื่อก็ลองดู!)))
-
หนุ่มโรแมนติกคือ ลุงกอล์ฟ????หรือว่า เบน?????
-
เบนหรืออิลุง
หรือว่าหนุ่มคนใหม่
:o8: :o8: :o8:
ก่อนไปขอ :beat: :z6: อิลุงหน่อยยยยยยย
-
ผู้ใด๋หนอ
:serius2:ใครกันอยากรู้ ต่อเร็วนะครับ :serius2:
-
งั้นน...ขอทายว่าพี่เอก :m20:
ยังเสียดายไม่หาย อิอิ
.
.
.
.
.
แต่น่าสงสารแกนะ ขนาดอกหักจากผู้หญิง หันมาเป็นเกย์ เกย์ยังไม่เอาแกเลยอ่ะ
-
สวย มาเร็วๆ นะ อยากรู้ว่าใคร....................ที่ทำกับสวยได้
-
อยากจะคิดว่าเป็นเบนนะ
แต่ข้อความเขียนเป็นภาษาไทยใช่ป่ะ
อิตาเบนมันจะเขียนได้เร้อ
รึเป็นอิลุงแอบตามมา แต่ขนาดเจอหน้ายังไม่พูดเลย แบบนี้มันจะทำเรอะ :serius2:
ใครๆๆๆๆๆๆๆ อยากรู้อ่ะ
รึจะเป็นละอ่อนเจียงใหม่มาจีบ :-[
-
:-[ :-[
คนสวยก็เดินที่เค้าบอกตามไปได้เนอะ 5555
-
ไม่อยากจะทาย
ไม่อยากจะลุ้น
กลัวเขาตัวเองจะงอกอีก
555 :z1:
แต่หนุ่มผู้่นั้นโรแมนติกเว้ยเฮ้ย
เอิ๊กกกก
-
งั้นน...ขอทายว่าพี่เอก :m20:
ยังเสียดายไม่หาย อิอิ
.
.
.
.
.
แต่น่าสงสารแกนะ ขนาดอกหักจากผู้หญิง หันมาเป็นเกย์ เกย์ยังไม่เอาแกเลยอ่ะ
อ่อ ลืมเฉลย มุก สเวนสัน กับสเวนเซ้น
ชื่อมันคล้ายกันเลยหยิบมาเล่น
เอาไอติมย้อมผมแทน ที่ยอมผมมันซะเลย 55
-
“ร้านขายโพสคาร์ดนี้ก็สวยดีครับ” ผมยังเดินตามข้อความในภาพ
เหมือนกับขาทั้งสองมันรู้ว่าควรต้องทำยังไง
ตอนนี้ผมรู้สึกกำลังมีคนเล่นตลกกับตัวผมเอง
ให้เดินตามที่สิ่งที่เขาเขียนไว้นั่น
“ผ้าพันคอสีฟ้า ขาว ผืนนี้สวยดีนะครับ”
******26*********
นี้คือข้อความสุดท้ายบนโพสคาร์ดที่ผมได้อ่าน
ผมเดินไปยังหน้าร้านขายผ้าพันคอนั้น
คนขายมองมาที่ผม
เชิญผมเลือกชิ้นที่พอใจที่สุด
ผมหยิบสีตามในโพสคาร์ดที่เขียนไว้
*
*
“ผืนในมือคุณสวยดีนะครับ” เสียงคนที่เพิ่งเดินเข้ามายืนข้างๆผมพูดขึ้น
เขาหยิบสีเดียวกันที่ผมหยิบ ถือไว้ในมือเขา
“สวยดีนะครับ คุณชอบสีนี่เหรอ” เขาถามผมอีกครั้ง
“คะ คะ ครับ ” ผมตอบเบาๆอย่างคนไม่มั่นใจ
ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ ว่ามีคนเล่นตลกกับผม
เขาคนที่ยืนอยู่ข้างๆผม
ตัวสูงกว่าผม
ผิวขาวเมื่อกระทบแสงไฟ
หน้าตาเหรอครับ ผมไม่รู้ เพราะเขายืนอยู่ข้างๆผมครับ มองได้แค่ครึ่งหน้า
ผมรับรู้ได้แค่บางส่วนของใบหน้าเขาเท่านั้น
“มาคนเดียวเหรอครับ”
“ อืม ครับ ” ผมตอบเบาๆอีกครั้ง
“ ผมขอลองผ้าพันคอได้ไหมครับ ”เขาพูดขึ้น
ผมลังเลอยู่ชั่วขณะครับ ว่าเขาทำไมถึงกล้าพูดกับคนแปลกหน้าได้มากมายขนาดนี้
เขาเป็นใคร
แต่ยังไม่ทันที่เขาเอาผ้าพันคอนั้นมาลองที่คอผม
*
*
*
เขาหันมายิ้มให้ผม
ผมมองตาเขา
รอยยิ้มนั้นกับไม่ใช่ของผม
*
*
ผมหันกลับไปมองตามรอยยิ้มนั้น
“ผืนนี้ต่างหากครับที่เหมาะกับปอร์”
วิ้งค์ วิ้งค์(((((((())))))))
ผมอึ้งไปชั่วขณะเวลาหนึ่งครับ
สองตายังจ้องมองที่ใบหน้าเขาอยู่แบบนั้น
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก คล้ายจะเป็นลม
ล้มพับ หน้ามืด เหมือนจุดอยู่ที่คอ โอ้ยยย
“หนาวๆ แบบนี้พันผ้าไว้ดีกว่านะครับ เดี๋ยวไม่สบาย”
เขาพูดพร้อมเอาผ้าพันคอที่อยู่ในมือเขามาพันที่ขอผม
*
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
เขายังจัดผ้าผืนนั้นบนคอผมอยู่
ผมยังมองที่หน้าเขา ไม่มีคำพูดอะไรเช่นกัน
ไม่มีใครอีกแล้วที่จะดีกับผมแบบนี้
ไม่มีอีกแล้ว
ผมคิดในใจครับ
ไม่มีใครอีกแล้ว ที่จะวิ่งตามผมไปทุกที่
ไม่มีใครอีกแล้ว ที่เขาจะอยู่ข้างๆผมทุกครั้งที่ผมอยู่คนเดียว
หรือรู้สึกเหงา
จากเรื่องตลกที่เพิ่งเกิดขึ้นกับผม
ตอนนี้มันเป็นเรื่องจริงแล้วครับ
ชายหนุ่มอีกคนคือตัวปลอม
ส่วนอีกคนที่มาตอนหลังคือตัวจริง
ถึงเวลาแล้วเหรอครับที่ผมจะยอมรับความจริงเสียที
ว่าตัวเองเกิดมาเพื่อใคร
หรือใครเหมาะสมกับเราที่สุด
คนที่มักจะวิ่งเข้าหาเรา
หรือคนที่มักวิ่งออกห่างจากเราอยู่ตลอดเวลา
ใครกัน คือคนนั้น
คนที่เหมาะสม
หรือคนที่มีอยู่จริง ข้างๆ ผมตอนนี้
หรือคนในความฝัน
*
*
*
“เบน” ผมมองหน้าเบน
ส่วนเบนยังผูกผ้าพันคอให้ผมอยู่
“ครับ” เบนตอบ
ผมสวมกอดเบนอย่างช้าๆ
น้ำตาเริ่มไหลริน
ตอนนี้ผมกอดเบนไว้ในอ้อมกอดของผมแล้ว
มันเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าครั้งนี้ไม่ใช่การกอดในฐานะเพื่อนคนนึงที่ผมเคยมีให้เบน
เบนกอดผมตอบครับ
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
มือถือผมดังขึ้น
ผมหยิบมันขึ้นมาดู
เบอร์ที่โชว์อยู่ ต้นทางคือคนที่วิ่งออกห่างผมไปทุกที
ใช่ครับ มันเป็บเบอร์ที่ผมรอคอยเขามานานแสนนาน
เป็นเบอร์ที่ผมพยายามจะลบมันออกไปจากใจ
มันคงถึงเวลาแล้วสินะครับ
เวลาที่จะให้เขาเข้ามาอธิบาย
กับเวลาที่ผมสูญเสียไป
พอเถอะ มันสายไปแล้ว จะติดต่อมาทำไมเวลานี้ ผมคิดในใจ
มือถือยังดังอยู่แบบนั้น
*
*
ผมกดปฏิเสธที่จะรับสาย
พร้อมลบมันออกไปจากเมมโมรี่ของผมและของเครื่อง
*
เวลายังเดินช้า ๆ
*
*
ผมยังอยู่ในอ้อมกอดบน
เบนอยู่ในอ้อมกอดผม
ณ.ถนนคนเดิน เชียงใหม่
ผมรู้ว่าผู้คนที่เดินผ่านไปมาจะมองผมหรือเปล่า
เขาจะคิดยังไง
ช่างเถอะครับ
อีกไม่กี่ นาที อีกไม่กี่วันผมก็ไม่รู้จักเขาแล้ว
แต่เบนสิ ผมจะรู้จักเขาไปอีกนาน
หรือตลอดชีวิตของผม
ผมควรแคร์เขา
“เบน”ผมเรียกเบนเบาๆ พอให้เขาได้ยิน
“ครับ” เสียงตอบนั้นเบาๆ กลับมาเช่นกันครับ
“คบกับผมเถอะ เราคบกันเถอะนะ”
เบนผลักผมออกจากอ้อมกอดเขาเบาๆ
มองหน้าผมที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตาที่คลอ อยู่พร้อมที่จะไหลออกมา
น้ำตาแห่งความดีใจ
เขาเปลี่ยนจากยิ้มด้วยความสงสัยว่านี้คือเรื่องจริงไหม
แล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มให้ผมอย่งมีความสูข
“ครับ”แล้วเบนก็กอดผมอีกครั้ง
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมและเบนกอดกันในฐานะคนรักครับ
*
*
*
*
เวลานี้เหมือนถนนเส้นนี้มีเพียงเราสองคนเท่านั้น
มันเป็นที่เริ่มต้นของเรื่องราวระหว่างผมกับเบน
ต่อจากนี้เบน คนไกลบ้านคงไม่เหงาหัวใจอีกแล้ว
ส่วนสวยดับจิต เอ้ยจับจิต จะมีความรักครั้งใหม่เสียที
สายลมพัดเข้าหาผมกับเบนเป็นระยะครับ
ผมนั่งพิงไหล่เบนมองดูรถที่วิ่งไปมา
หน้ากาดแห่งนั้น
เมื่อคืนวานนี้ผมนั่งอยู่คนเดียวมองคนอื่น
แต่ตอนนี้ผมมีคู่แล้ว ผมไม่โสดอีกแล้วครับ55
กรี๊ดผู้ชายตกถึงท้องแล้วคืนนี้
*
*
*
จำเป็นไหมครับที่คืนนี้เราต้องอยู่กับเขาบนเตียงหลังจากที่เราตกลง
เป็นสามี ภรรยา
ผัว เมีย
ผัว ผัว
เมีย เมีย5555
*
*
เบนมาส่งผมยังโรงแรมครับ
ความจริงก็อยากลากขึ้นบนห้องเหมือนกัน
แต่เกรงใจเพื่อนที่มาด้วยกันครับ555
เลยต้องอดเปรี้ยวไม่กินไข่เค็มของเบนครับ5555
ผมกดชั้น9 คือชั้นที่ผมพัก
เบนยังอยู่ในลิฟท์กับผม
เบนเอื้อมมือไปกด ชั้น 10
ผมสงสัยว่าทำไมถึงกดชั้น 10 ทั้งที่เบนแค่มาส่งผมครับ
คิดว่าคงกดเล่นไปอย่างงั้น แก้เขิลครับ
เหมือนกับที่เรากดกันเวลาขึ้นออฟฟิศครับ
ผมยิ้มให้เบนเมื่อถึงชั้นที่ผมพักแล้ว
ลิฟท์เปิดออก แต่ผมกับเดินออกไปไม่ได้ครับ
เพราะเบนกอดผมไว้แน่นจนผมเดินออกไม่ได้
ลิฟท์ค่อยๆขึ้นไปและเปิดอีกครั้งชั้นที่เบนกดไว้
“มาทำไมชั้นนี้ครับ ผมพักชั้น9นะ” ผมบอกเบน
เบนจูงมือผมให้ผมเดินตามออกไป
จนถึงหน้าห้องๆ นึงครับ
เบนเปิดมันออก
ตอนนี้ผมถึงได้รู้ครับว่าเบนก็เข้าพักโรงแรมแห่งนี้เหมือนกัน
เขาทำให้ผมแปลกใจอยู่เสมอ
555แม้กระทั้งตอนนี้
แต่แปลกครับที่มันมีกระเป๋าสองใบ
เบนบอกผมว่ามากับพีท2คน ส่วนพอลไม่ได้มาด้วยครับ
ความจริงผมก็พอจะทราบอยู่บ้างว่า
พีทจะมาเมืองไทยอีกครั้งหลังจากที่ไปเหมาข้าวหลามหนองมน
แต่ไม่คิดว่าจะเป็นช่วงเดียวกันที่ผมมาเชียงใหม่ครับ
เบนยื่นผ้าขนหนูให้ผมครับ
บอกให้ผมอาบน้ำ พร้อมยื่นบ๊อกเซอร์ให้
สีฟ้า คล้ายๆกับตัวที่ผมเคยใส่ในครั้งแรกที่เราค้างด้วยกันครับ
ผมหยิบของจากมือเบน
หายไปเกือบครึ่งชั่วโมงครับ
กลับออกมาอีกทีเบนยังนั่งอยู่บนที่นอนยังไม่ได้เตรียมรบแต่อย่างใดครับ 55
เหมือนเจ้าบ่าว ที่ม้วนอายหลังจากส่งตัวเข้าหอ55
ผมบอกเบนให้เข้าไปอาบน้ำบ้าง
เบนหายไปเกือบครึ่งชั่วโมง
กลับออกมาอีกทีก็เหลือแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวครับ
555555555555 ไม่อยากจินตนาการเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ในดึกๆของคืนนี้ครับ
เบนต้องเสียตัวให้ผมแน่ๆๆๆ55 ตามนี้ครับ
แต่ยังไงมันก็ยังตื่นเต้นอยู่บ้างล่ะครับ ถึงเราจะเคยค้างด้วยกันสองคนภายในห้อง
แต่ครั้งนี้ มันแตกต่างจากทุกครั้งนี้นา
เพราะเราตกลงปลงใจที่จะคบกันแล้วครับ
อะไรต่างๆจึงจะตามมา เช่นแฟนๆ เขาทำกัน55555
เช่นบีบสิวเหมือนที่พิทและพอล เขาทำกันไง
*
เวลาผ่านไป
*
เบนอยู่บนเตียงนอนครับ ส่วนผมก็อยู่บนเตียงนอนเหมือนกัน
แต่นั่งปลายๆเตียงดูทีวีไปเรื่อย
จิตใจมันไม่ได้จดจ่ออยู่กับทีวีหรอกครับ
มันคิดไปไกลแล้วว่าอะไร
ยังไง
แบบไหน
ท่าไหน
55555 คืนนี้
*
*
เวลา ความเงียบ เสียงทีวี
ผมและ เบน ภายในห้องสี่เหลี่ยม
*
*
“ปอร์ครับ นอนเถอะ ดึกแล้ว”
กรี๊ดเวลาอันสมควรได้ฤกษ์ แล้วเหรอ
ท่องไว้ ว่า เข้าๆ ออกๆ
เอ้ยพุท โธ พุท โธ
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
อะไรจะเสีย ก็อย่างรั้งมันไว้เลย55555555
มันบาป
-
^
^
กรีีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คนอ่านอิจฉีในตาเป็นที่สุด พ่อคุณทูนหัวของคนอ่านมาเมืองเชียงใหม่ มาตามหนุ่มหาหัวใจหนุ่มเมืองกรุงรึคะพ่อคุณ
แล้วก็นะ เอาไปเลย เอาไป ใจสวย....เอาไปได้เลย ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว
ทำเซอรไพรส์ซะสวยน้ำตาแตกเลยอ่ะ โอ๋ๆๆๆ คนสวยอย่าร้องไห้นะคะ
ความรักครั้งใหม่สดใสซาบซ่า...........................ถึงเสียดุลก็ยอม o13 o13
+1 เคอะ เป็นแฟนกับฉัน กฏข้อแรกก็คือห้ามทิ้ง ข้อที่สองก็คือห้ามทิ้ง ยันของเก้าก็ยังห้ามทิ้ง............ :เหอะ1: :เหอะ1:
-
ลุ้นจนเหนื่อย เป็นแฟนกันกะเบนซะที :sad4:
ส่วนอิคนโทรศัพท์เนี่ย ก็ช่างเลือกเวลานะยะ ไม่ต้องรับ แอนด์ ลบมันทิ้งไปเลย o13 เวรี่กึ้ด
-
โฮฮฮฮฮฮ อย่างแรก ไว้อาลัยกับตาลุงก่อนเลย
หวังว่าคงไม่พลิกไปพลิกมาอีกนะ
แอบเชียร์ในบางครั้ง พยามยามไม่คิดว่าเค้าเป็นคนโลเล เฮ้อออ
สำหรับเบน ขอโต๊ดด ที่ตอนแรกไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
แต่ตอนนี้ เอา + 1 ไปเลย
เสียน้ำตาให้กับความน่ารัก ของเบน
รอตอนต่อไปนะคะ :จุ๊บๆ:
-
คนสวยมีแฟนเสียแล้ว :a5:
โธ่....เบนของช้านนนนนนน
กำลังจะเสร็จคนสวยไปซะแหล่ว... :o12:
-
มีแฟนซะที
-
โย่วว คราวนี้พี่ปอร์คนสวยมาต่อเร็วมาก
ตอนนี้พี่ปอร์กับเฮียเบนมีความสุข
แต่ก็บีบหัวใจเหมือนกัน
ทำไมอิลุงถึงเพิ่งโทรฯมาตอนนี้นะ
เวลาตั้งนานไม่รู้จักโทร
แต่มันก็เหมือนทำให้พี่ปอร์ต้องตัดสินใจเสียที
พี่ปอร์ตัดใจและตัดเยื่อใยจากอิลุง แล้วรักกับเฮียเบนอย่างมีความสุข
เฮ้ออ~ หวิวๆ
(((แต่ยังคงยืนยันนะ ไม่ใช่เสม็ดที่เสร็จทุกราย แต่เป็นเชียงใหม่ที่เสร็จทุกรายต่างหาก)))
:laugh: :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดด ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้ว :mc4:
เชียร์เบนสุดตัว น่ารักขนาดนี้ ไม่ยอมคบด้วยไม่ได้แล้วใช่มั้ยจ้ะสวย
ส่วนอีกคนก็แผ่เมตตาให้เค้าไปดีเถอะ :z6:
โทร.มาทำไมป่านนี้ มันสายไปแล้วล่ะ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด
-
เป็นแฟนกันแล้วเว้ยเฮ้ยยยย ห้าห้าห้า :กอด1:
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ :man1:
-
คืนโรแมนติกบนถนนคนเดินเมืองเจียงใหม่ :L2: คืนนี้น่าเป็นห่วง
เบนมากเลย...
:กอด1: คนสวยแก้ร้อนสักหน่อย
-
เชียร์เบนต่อไป กลัวเวลากอล์ฟกลับมาแล้วสวยเปลี่ยนใจจัง
รักครั้งแรกมันฝังลึกเสมอ แต่ความรักสุดท้ายจะอยู่ในความจำของเราและอยู่กับเราตลอดไป
เชียร์ให้ปอร์มีรักครั้งสุดท้ายไวๆ ค่ะ จะได้รู้ว่าความสุขที่แท้จริงโดยไม่ต้องวิ่งหาอะไรเลยคืออะไร
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
สนุกมากค่ะ o13 o13 o13
ชอบๆ
เด๊ยวไปอ่านต่อก่อน :z1: :z1:
-
ทำไมเป็นคนดีเว่อจางงง
อย่าดีแตกนะเบน
-
น่ารักโมกกกกกกกกกกกกก
รวบหัวรวบหาง ณ บัดนาวววววว :-[
อ่านไปยิ้มไป น่ารัก น่าฟัดที่สุด อิอิ
-
เพลงลาวคำหอม :-
:undecided:
ยามเมื่อลมพัดหวน
ลมก็อวล แต่กลิ่นมณฑาทอง
ไม้สุดสม อย่าสู้ปอง
ไผเอย..บ่ได้ต้อง
แต่ยิน..นางดวงเอย
โอ้..เจ้าดวง เจ้าดวงดอกโกมล
กลิ่นหอม เพิ่งผุดพ้นพุ่มในสวน
ดูซิตา แข่งแขอยู่ตามนภา
ฝูงภุมราสุดปัญญา..เรียมเอย
:o11:ทิ้งท้ายให้กับความรักของ..ไอ่ลุง
:3123:ดีใจด้วยน่ะ..เบน
:pig4: ขอบคุณคับ ปอร์
-
ยินดีด้วยกับความรักครั้งใหม่
เบนขอให้เสมอต้นเสมอปลายกับ
ปอร์แบบนี้ตลอดไปนะ
-
ถนนคนเดิน คนก็ไม่ใช่น้อยๆน่ะ ....
เกรงใจคนโสดไม่มีคู่บ้าง .. เค้า อิจฉา!!!!!
แต่ยังไงก็ต้องเลือกคนที่น่าจะเป็นที่สุดน่ะ :pigha2:
-
คนสวย เราขัดใจว่ะ ทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะ
ฟังอีลุงมันพูดบ้างนิด ก็ยังดี คนสวยไม่อยากฟังแต่คนอ่านอย่างเรา อยากรู้ใจจะขาดแล้วนะว่าทำไม อีลุงมันหายไปเลย จนคนสวยท้อใจแบบนี้
ถ้าคิดจะกลับไปหาอีลุงอีกคงยากสิ เพราะป๋าเบนคงไม่ยอมง่ายๆหรอกมั้ง
-
บทนี้ยอดเยี่ยมที่สุดในช่วงเวลาที่ผ่านนานมานี้
...
ถ้า ไม่มี "ลุง" โทรเข้ามา
มัน ... ยังไง ๆ ไม่รู้ ไม่น่ามาเลย
...
ดีใจกับพี่ปอร์ที่ตัดสินใจได้ และรักเบน ได้
ขอให้พี่เบนดูแลพี่ปอร์ให้ดี ให้ทั้งสองรักกันนาน ๆ
...
ผมว่า พี่กอล์ฟไม่ได้รักพี่นนท์หรอกครับ พี่ปอร์เข้าใจผิดล้าน %
มันคงไม่เจ็บมากถ้าพี่กอล์ฟจะรักใคร แล้วบอกกันสักหน่อย
แต่นี่ ปล่อย ... เอาไว้ ให้พี่ปอร์รอ ... ?? รออะไร?
...
พี่กอล์ฟไปดีเถอะ
แล้วก็ขอแสดงความยินดีกับคู่รักคู่ใหม่
อิอิ คืนนี้ทำอะไรกันดีน้าาาาาา :haun4:
:กอด1: พี่ปอร์เสมอ
-
สวยจัดการกดเบนก่อนนะ ข่มไว้ก่อนเป็นดี อิอิ
-
ถึงไม่อยากเชียร์ใคร แต่ก็รู้สึกสงสารอิพี่ลุงอยู่นะ อยากฟังเหตุผลด้วยคน
-
บทนี้ยอดเยี่ยมที่สุดในช่วงเวลาที่ผ่านนานมานี้
...
ถ้า ไม่มี "ลุง" โทรเข้ามา
มัน ... ยังไง ๆ ไม่รู้ ไม่น่ามาเลย
...
ดีใจกับพี่ปอร์ที่ตัดสินใจได้ และรักเบน ได้
ขอให้พี่เบนดูแลพี่ปอร์ให้ดี ให้ทั้งสองรักกันนาน ๆ
...
ผมว่า พี่กอล์ฟไม่ได้รักพี่นนท์หรอกครับ พี่ปอร์เข้าใจผิดล้าน %
มันคงไม่เจ็บมากถ้าพี่กอล์ฟจะรักใคร แล้วบอกกันสักหน่อย
แต่นี่ ปล่อย ... เอาไว้ ให้พี่ปอร์รอ ... ?? รออะไร?
...
พี่กอล์ฟไปดีเถอะ
แล้วก็ขอแสดงความยินดีกับคู่รักคู่ใหม่
อิอิ คืนนี้ทำอะไรกันดีน้าาาาาา :haun4:
:กอด1: พี่ปอร์เสมอ
รออะไรเหรอ
คำตอบคือ รด. :oo1: :oo1:
-
:call:
เข้าใจคนสวยนะ แต่....คนสวยคับ น่าจะเลิกกับ ลุงให้เด็ดขาดก่อนจะไปตกลงปลงใจกับใครเขาน้า
ถึงจะเจ็บเพราะเข้าใจถูก แต่ก็ยังดีกว่าพลาดไปแล้วเพราะเข้าใจผิดนา
:z2:
ความเข้าใจผิด + ติดต่อไม่ได้มันน่ากลัวมาก
เขาเคยถูกเพื่อนเก่าสมัยเด็กตัดเพื่อนเพราะไม่ได้ส่งจม.ตอบ หลังจากที่มันส่งมา สามฉบับ
:a5: :เฮ้อ:
จนบัดนี้ผ่านมาเกือบสิบปีแล้ว ยังไม่มีโอกาสได้บอกมันเลยว่า....
มึงไม่ยอมให้ที่อยู่ หน้าซองเขียนแค่ ชื่อเล่นกะจังหวัด
เบอร์โทรก็ไม่มี แล้วจะให้ตรูติดต่อกลับยังไง....ไอ้บร้า! :z3:
เผลอไปนิด แหะ ๆ ขออภัย
อยากเชียร์เบนนะ แต่เหมือนเบน มีปริศนาอยู่เยอะ จนน่าสงสัย ต้องรอดูกันต่อไป
อิลุง ดูน่าสงสัย (หนักกว่า) กระจ่างแจ้งแต่ลับ...แต่ก็นั่นแหล่ะ อยู่ไกล แถมใจแข็ง ปากหนัก
ไม่ว่าคนสวยจะรักใครขอให้มีความสุขแล้วไม่เสียใจภายหลังก็พอเน้อ :3123:
-
สวยกำลังจะมีรักใหม่แต่ทำไม
ดูเหมือนว่าสวยไม่มีความสุขเลย
สวยน่าจะไปเคลียร์กับอดีตของสวย
ก่อนนะ เพราะเหมือนมันยังมีอะไร
ที่คาราคาซังอยู่ ไม่อยากเห็นสวยต้อง
เจ็บปวดอีก เบนสู้ๆๆๆ
-
:กอด1:
-
:sad4: :sad4:สงสารลุงอะๆๆๆๆ
อยากรู้เหตุผลด้วย
คิดดีๆน้าๆๆอุส่ารอมาตั้งนานอะ
แบบนี้
ราักแท้แพ้ไกล้ชิดอะป่าวว
-
:sad4: :sad4:สงสารลุงอะๆๆๆๆ
อยากรู้เหตุผลด้วย
คิดดีๆน้าๆๆอุส่ารอมาตั้งนานอะ
แบบนี้
ราักแท้แพ้ไกล้ชิดอะป่าวว
สงสารสวยบ้างก้ดีนะ :sad4: :sad4:
-
“ปอร์ครับ นอนเถอะ ดึกแล้ว”
กรี๊ดเวลาอันสมควรได้ฤกษ์ แล้วเหรอ
ท่องไว้ ว่า เข้าๆ ออกๆ
เอ้ยพุท โธ พุท โธ
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
อะไรจะเสีย ก็อย่างรั้งมันไว้เลย55555555
มันบาป
****27****
จ๊ากกกก เวลากี่โมงแล้วครับนี่
จะบ้าตายเมื่อเพื่อนโทรมาตามครับ
ผมรีบกระโดดออกจากอ้อมกอดของ........ที่รัก
ทันทีครับหลังจากที่มือถือดัง
เบนรู้สึกตัวทันทีครับที่ผมผละออกจากอ้อมกอดเขา
ผมหันไปดู เห็นเขาใช้มืออีกข้างมานวดคลายเมื่อยมั้งครับ555
ก็จะไม่ให้เมื่อยได้ไงละครับ
ก็กอดผมไว้ทั้งคืนนี้
และในท่าเดียวด้วยครับ555
ไม่ยอมปล่อย หรือพลิกตัวเลย
ลองคิดดูสิว่าทั้งคืน ผมนอนหนุนที่อกเบน55
มันจะเป็นไงล่ะ
ตัวอิจฉากำลัง บินมาละ55
ตอนนี้ผมถือไม้ช็อตยุงในมือใคร555
ผมวิ่งทันทีหลังจากที่ประตูห้องเบนเปิดออก
เช้าๆแขกยังไม่ตื่นครับ
หัวนี่กระเซิงเลย
ไม่รู้ว่าพีทนอนไหนครับเมื่อคืน เพราะเตียงนอนยังว่าง
ไม่มีแม้แต่รอยยับ
ผมใช้เวลาอาบน้ำ 5นาทีครับเป็นอันเสร็จ
โชคดีมันไม่หนาวเท่าไร เลยไม่ต้องอาบน้ำร้อน
เดี๋ยวผิวแห้งเสีย55
ผมกดลิฟท์ลงมาหาบรรดาเพื่อนสาวและเพื่อนชายครับ
เขาทั้งหลายกำลังกินข้าวเช้ากันอย่างสนุกปาก
ทันทีที่ผมไปถึง วงแตกทันที
จากที่เคยส่งเสียงดังทั่วบริเวณครับ
เป็นป่าช้าทันที55
สายตาทั้งหลายมองมายังผมครับ
ผมก็สงสัยว่าพวกมึง มองมาทำไม
กรูสวยขึ้น หรือว่าแย่ลง อะไรเปลี่ยนไปบ้าง
ที่คอมีรอยอะไรเหรอ55
ไม่สนใจละจะมองยังไงก็เรื่องของพวกมึง
ทำตัวเชิด เริศไว้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เดี๋ยวมันยิงคำถามมาเองครับ
ว่าแล้วก็ไปตักอาหารเช้า มาทานดีกว่าครับผม
“โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าเป็นกรูคงแดรกไม่ลงแล้ววะ
แม่งกินมาทั้งคืนแล้วนี่” ครับอีผู้หญิงปากกว้าง มันเริ่มเป็นชะนีนางพญา ชะนีจ่าฝูง
ออมเลท ที่กำลังยัดเข้าปากเป็นต้อง ขย่อนเอาออกมา
“แบบนี้เปลี่ยนจากออมเลท มาเป็นไข่ลวกดีไหม น่าจะหลายฟองเลย”รองนางพญาชะนีเสริม
แล้วเสียงสนุกเฮฮาก็กลับเข้ามาอีกครั้งครับ
ทำไงได้ละ 1 ต่อ5 กล้าสู้ปากพวกมันที่ไหนครับ
สวยเลยต้องทำท่าไม่สนใจต่อไป
เปลี่ยนจากออมเลท มาเป็นฮอทด็อกแทน
“มึงจะแดกอะไรอีก เมื่อคืนไม่พอหรือไง คระ” มันมาอีกแล้วครับชะนีนางพญา
คราวนี้ผมมิได้สนใจฟังใครแต่อย่างใดครับ
แดรกต่อ ยัดเข้าทั้งดุ้นเลย555
เชิดใส่ๆ
“มีกินเหมือนกรูไหมละ55 ถ้าไม่มีหุบปากไปเลย”ผมสวน
“อันนี้ยอมแพ้ใครจะไปสวยข้ามจังหวัดเหมือนมึงจนทำให้ผู้ชายตามมาถวายฮอทดอก ถึงเชียงใหม่ล่ะ
นี่ถ้าไม่สวย ทำไม่ได้” ชะนีปากกว้างนางพูดไปทำสีหน้าประชดไป
ผมก็ทำหน้าตาลอยไปลอยมา ยอมรับในสิ่งที่เธอพูดมา
“ดูสิ วันนี้อากาศก็ไม่ร้อน อะไรเข้าฝันมึง ให้พันคอไปดูงานวะ”
ครับ คราวนี้ลอยหน้าลอยตาไม่ออกแล้วครับ
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจ ผมถึง หยิบผ้าพันคอพันนั้นมาด้วย
แต่ด้วยอะไรก็ช่างครับ หยิบมาแล้วนี่
ก็ต้องใช้หน่อยละ สวยๆ
เคยได้ยินไหม ถ้าไม่แตกต่างก็ไม่โดดเด่นสิ
ตอนนั้นผมอะแบบนี้ ทั้งเชียงใหม่คงมีแต่ผม555
*
*
*
*
เราใช้เวลาเก็บข้อมูลที่ต่างๆในตารางงานจนครบแล้วครับ
เหลือที่เดียวสำหรับเราแล้วนั่นคืองานพืชสวนโลกนั่นเองครับ555
เราไปถึงที่นั้นประมาณบ่ายๆครับ
โดยที่ผ้าพันคอผืนนั้น อยู่ที่คอผมตั้งแต่เช้าจนถึงเวลานี้ 5555
อยากบอกว่าร้อนแทบตาย
และไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ถอดมันออกละ
ใส่อยู่ได้ทั้งวัน คิดแล้วก็ขำตัวเองเป็นที่สุดครับ 555
*
*
ผมเดินเข้าไปในงานกับบรรดาชะนีและน้องชายอีก1คนครับ
ถึงจะเป็นเวลาบ่ายๆ คนก็ไม่ได้กลัวแสงแดดเลยครับ
มีแต่หลั่งไหลกันมาเรื่อยๆ
ผมนัดกับเบน ว่าเจอกันที่หน้าทางเข้าครับ
ที่มันมีร่มอันใหญ่ๆกางอยู่ในท่านอน
ที่ๆมีต้นไม้นำเข้าจากออสเตรเลีย ยืนเด่นเป็นสง่า
ทันที่ทีเบนเห็นผม เขาก็เดินเข้ามาครับ
ผมยิ้มให้เบนและตามด้วยพีทครับ
พีทยังน่ารักเหมือนเดิม
แต่แดดแรงขนาดนนี้จะไหวเหรอ555
เสียดายเมื่อคืนไม่รู้ไปนอนที่ไหนครับ55
ไม่งั้นคงได้ มีอะไรดีๆเกิดขึ้น เช่นป๊อกเด้ง
หรือไม่ก็ผสมสิบ5555 ขำ
และผมก็แนะนำให้ทุกคนรู้จักกันเป็นที่เรียบร้อยครับ
ตอนนี้จึงถึงเวลาที่เราต้องออกเดินทาง
ผ่าฝูงชนที่แห่มาจากทุกมุมของโลกแล้วครับ
มองไปทางไหนก็คน
นั่นก็คน
นี่ก็ผี
นั่นก็ชะนี
โอ้ย ศัตรูคู่แข่งกรูทั้งนั้นครับ
ว่าแล้วจึงเดินข้างๆเบน ซะเลย กลัวมากครับ
เพราะต้นไม้เยอะเหลือเกินงานพืชสวนโลกนี่
ไม่รู้ขนมาจากไหนบ้าง เยอะคอดๆๆ
ขืนปล่อยเบนไว้กับน้องนี แล้วพวกมันคว้าเบนขึ้นต้นไม้แล้ว
มีแต่จะเสียใจนะสิครับ
เพิ่งตกลงคบกันเป็นแควนได้ไม่ถึง24 ชม.
อีกอย่างงานนี้ล้อมรอบด้วยภูเขาด้วยสิครับ
หายเข้าป่าแล้วก็คงหมดสิทธิตามกลับมา555
*
*ระหว่างทางเดิน เรา ก็เทค แมนี่ ฟอโท้ เยอะมาก
ยังกะนายแบบและนางแบบมืออาชีพครับ
*
*
เบนยังอยู่ข้างผมไม่ห่าง แต่ที่แปลกคือ
มัน.....เบน จะยิ้มอะไรนักหนาครับ
หุบปากบ้างก็ได้นะ55
เดี๋ยวฟันแห้ง ตาปิด มองไม่เห็นทาง จะทำไง 55
แหนะ ว่าแล้วยังยิ้มอีก
อืมๆๆ
ผมเดินไปเรื่อยๆ ถึงได้รู้ครับ อืม ที่มันยิ้มตลอดทางเพราะผ้าพันคอนี่เอง
เมื่อรู้แบบนั้นแล้ว ความเขินอายไม่รู้มาจากไหนครับ555
มันมาแบบคล้ายๆสึนามิ คือบับ ว่า ที่เดียวจมไปเลย
ผมงี้ ม้วน บิดไปมา เอวแทบขาด55
แต่ยังดีอยู่ในที่สาธารณะครับ ไม่งั้นกระโดดข่มขืนเบนไปแล้ว55
*
*
แมกไม้หลากหลายพัน ทำให้เรามีความสุขในการเลือกชมเป็นไหนๆ5555
ทิวลิปงี้ สวยที่ไหนล่ะคระ แดด แรงขนาดนี้555
ว่าแล้วก็ถ่ายรูปกันหน่อย
พอตะวันคล้อย ใกล้จะลับแล้ว
เราก็เดินไปแรดๆแถวหอคำ แต่เนื่องด้วยเต็มไปด้วยมนุษย์ร่วมโลก
เราจึงต้องงดกิจกรรมนี้ครับ
เฉียดๆก็คงพอแล้ว
เก็บภาพหน้าหอคำด้วยครับ 55
เบนกับพีท ภาพน้อยที่สุดครับ
ที่เยอะมากๆ คงจะเป็นเหล่าชะนีทั้งหลาย รวมทั้งผมด้วย555
อ่อ ลืมไป เรานั่งรถรางด้วยนะ หลังจากที่เดินมาจนขาลาก
*
*
เวลาเย็นแล้วพระอาทิตย์ก็ลาจากขอบฟ้าแล้วครับ
แต่ทำไม ทำไม คนไม่ลาโลกไปกับตะวันบ้าง555
เหลือแค่ผมกับเบนคงดี
เราแวะทำบุญด้วยกันครับ เขาเรียกอะไรก็ไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าเบนต้นใบโพธิ์ทอง
ก่อนที่จะย้ายมาหน้าหอคำ
รอดูเขาจุดพลุสวยๆ
สิ่งที่เรารอคอยก็ไม่ผิดหวังครับ
พลุแต่ละลูกที่จุดนั้น สร้างความสว่างไสวไปทั่วบริเวณหอคำนั้น
แต่ยังไงแล้วก็สู้ความสวยของผมไม่ได้555
ถึงจะมีจุดเป็นร้อยลูกก็ตามครับ 55
แต่ที่เสียใจคือ ทุกครั้งที่พลุเปร่งประกายบนท้องฟ้า
เราเก็บภาพสวยไม่ได้เลยครับ เพราะมันไกลเกินกว่าที่กล้องดิจิท้อล ของเรา
จะซูม บะจาเล่ ซูม ภาพเข้ามาได้ครับ
เราจึงมีแค่ภาพ ที่มองเห็นพลุเล็ก ๆ บนปลายยอดของหอคำเป็นที่ละลึก
และมีนางแบบนางแบบ ชะนีแบบ ยืนโพสท่าสวยที่สุดในชีวิตที่หน้าเลนส์ครับ55
ความจริงก็อยากหยิบมาโพสให้ได้ชมนะครับ
แต่กลัวอนุภาพของความสวย จะทำให้คนอ่านหนีออกจากกระทู้ไม่ทัน
ของรางวัลก็ถูกยึด มันอาจไม่ใช่ สามหมื่นหกพันล้านบาท5555
แต่มันก็มากด้วยคุณค่าทางใจที่หาไม่ได้อีกแล้ว
ทำไมวันนี้ยิ่งเขียนยิ่งมันมือหว่า หยุดไม่ได้ละ55
*
*
กิจกรรมช่วงเย็นจึงหมดลงเพียงแค่นี้ครับ
ความจริงก็อยากนำผู้ชายไต้หวัน อย่างเบน จากเด็กเสิร์ฟปากร้าย
ไปป๊ะหน้ากับผู้ชายญี่ปุ่น อย่างฮิโระ ของพี่ฟิกซ์แห่ง หรือว่าความรัก.. เหมือนกันครับ55
เพราะได้ข่าวว่า ไปเชียงใหม่ช่วงเดียวกัน 555
ให้มันรู้ๆไปเลยว่าใครคือใคร
ใครตายใครดับ
หรือใครอยู่ใครไปเกิดใหม่ครับ 5555
ใครหล่อ ใครใหญ่กว่า 555..อันนี้น่าสน
แต่คนที่จะตายน่าจะเป็นสวยมากกว่า
เพราะถ้าเจอพี่ฟิกซ์ รังสีอำมหิตของแผ่ซ่านเข้ามายังผม
สวยคงตายอย่างเขียดตะปาดขายาวๆแน่ๆครับ
ด้วยความสวยระดับโลกเช่นผม
ฤ จะสู้ความสวยระดับยูนิเวิร์สอย่างพี่ฟิกส์555
(กรูจะโดนด่าไหมนี่ สาธุ สาธุ )
ว่าแล้วก็กลับโรงแรมซะเลย
อะไรดีๆรออยู่ เช่น ดัมมี่555
รถมาจอดหน้าโรงแรม เวลาก็สองทุ่มครับ
ด้วยอนุภาพของแสงแดด และตารางงานที่เราต้องทำทั้งวัน
เอ็นนนนนนนนนนนเนอจี้ของเราจึงหมดลงแล้ว
กิจกรรมที่เราต้องทำทันทีคือ กิน
กิน แล้วก็กินผู้ชาย 5555
หลังจากที่เรา เสร็จกิจกันแล้ว เรารวมพลกันอีกครั้งครับ
ที่ร็อบบี้เพื่อไปหาอะไรกระแทกปากครับ
ซ้อมไว้ก่อนครบ พอคืนนี้เจอของจริงกระแทก สวยจะได้รับมือได้ทันท่วงที55
*
*
*
เรากลับโรงแรมอีกครั้งครับหลังจากที่เราทานข้าวเย็นกันเสร็จ
ผมจึงไปส่งเพื่อนทุกคนเข้านอน
ส่วนผมยังต้องกินอาหารรอบดึกอีกครับ55
แบบไม่แบ่งใครครับ555
ใช่ว่าใจดำนะครับ
ไม่เอี้อเฟื้อเผื่อใคร
เพราะเบนคงไม่บริโภค น้องนีต่างหาก555
*
*
*
ผมอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมอีกครั้งครับ
หลังจากที่พีทเสียสละห้องให้เราอีกครั้ง555
อะไรยังไง
เก็บไว้เล่าตอนหน้าดีกว่าครับ5555
อยากฟังไหมละ
-
หึหึ นี่ขนาดร้อนฟ้าถล่มนะเคอะ สวยยังพันผ้าพันคอสื่อรักไว้อีก
แหม..แม่คุณ...เห่อชิมิเคอะ ทั้งผ้าพันคอ ทั้งเจ้าของผ้า ฮิ้ววววว
จะไม่ให้แม่นีน้อยนีใหญ่จิกกัดได้เยี่ยงไรล่ะเคอะ ตาร้อนผ่าวๆเลยแหะแม่คูนน
มาทำงานแต่ได้นอนกอดอกอุ่นๆของผู้บ่าวอิมพอร์ท สุขใดจะไหนเลย
เทค แมนี่ ฟอโท้
>> take many photo กีซซซซซซซซซซซซซ ฝารั่งมวกกกกกกก
จะซูม บะจาเล่ ซูม
>> :m20: :laugh: :pigha2: คนอ่านจะบู้
โธ่ๆหนุ่มพีทไปนอนที่ไหนละเนี่ย เสียสละให้เพื่อนได้หวีดกันเป็นคู่รู้24 hr เลยนะเคอะ
น่ารักจริงๆ
+1 เคอะ แม่สวยมุกแยะ ณ เชียงใหม่ปีนั้น สองนายเอกมาป๊ะกัน น้องนีพี่นีคงปีนขึ้น
ต้นไม้กันไม่ทันแน่ๆ หุหุ โลกมันกลมดีจริงๆ
-
o13
เยี่ยมไปเลยค้าบ
รักกันนาน ๆ
:)
:กอด1:
-
ไม่อยากฟังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง แต่อยากเห็น อิอิอิอิ
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าสวยสดใสขึ้นเยอะเลย
ไม่รู้สึกเหงาๆ อีกแล้ว
สงสัยเพราะมีเบนข้างกาย
มารอตอน :oo1::haun4:นะจ้ะสวย
+1 ให้โทษฐานสวยได้ใจ
-
อยากฟังเบื้องหลัง คุณเพื่อนอุตสาห์เสียสละห้องให้คู่ฮันนีมูน :-[
-
:m15:
ปอร์จ๋า
ขอโทษที่ยิ่งอ่านแล้วยิ่งเสียใจ
เค้าคงยึดติดกับอิลุงมากไปจริงๆ
เห็นทีต้องเปิดใจยอมรับเบนซะแล้ว
ว่าตัวจริงคือเบน
คือคนที่ปอร์เลือก อย่างที่ปอร์บอก เบนอยู่เคียงข้างมา
ทำอะไรให้หลายๆ อย่าง เบนรักปอร์จริงๆ
อดีตคือสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
เมื่ออิลุงไม่เคลียร์ มีแต่ให้วิ่งตาม
เหนื่อยเป็นไรเป็นเนอะคนเรา
ถึงเวลาที่หยุด แล้วย้อนกลับมามองคนข้างหลัง
ว่าคนๆนี้ทำอะไรเพื่อเราตั้งมากมาย
บางทีก้อไม่ต้องรอให้อิลุงบอกว่าเกิดอะไรขึ้น
ระยะทาง+เวลา มันเหนื่อยพอแล้ว...จริงๆ...
วันนี้ตลกไม่ออกจริงๆเค้า
เด่วตอนหน้าจะคอมเม้นฮาๆ นะจ๊ะ
รักปอร์เหมือนเดิม ^ ^
-
ไปพืชสวนโลกด้วย?
มันร้อนเนอะ คนเยอะด้วย
แต่ก็สวยนั่นแหล่ะ
ชอบตอนเย็นมากกว่า
เพราะจะมีขบวนแห่
แล้วก็มีพวกมาสคอตมาให้ถ่ายรูปเยอะแยะ
อิตอนนี้ทั้งก๊กอย่างกะผีคุณลูกเกดเข้า
โพสซะ!!
สนุกค่ะ
เฮียเบนเค้าคงเอ็นจอยย์นั่นแหล่ะ
ถึงได้ยิ้มไม่หุบอย่างนั้น อิอิ น่ารักอ่า~
สรุปทริปเชียงใหม่ยังไม่จบใช่มั้ย?
หึหึ
รอลุ้นว่าคืนนี้เชียงใหม่จะเสร็จทุกรายรึเปล่า
???
:laugh:
-
“มีกินเหมือนกรูไหมละ55 ถ้าไม่มีหุบปากไปเลย”ผมสวน
ฮาน้องนีเจอประโยคเดียวตายไปเลยย :jul3:
-
เห่อผ้าพันคอมั่ก หรือว่าพันไว้ปิดรอยเครื่องหมายของเบน อิอิ
-
เข้ามาสนับสนุนเบนแทนไอ้ลุง... อยาก :z6: ไอ้ลุงแทนน้องปอร์คนสวย
-
เข้ามาอ่านแล้ว
ขอบคุณคับ ปอร์
:pig4:
-
:z1:
อยากอ่านต่อแล้ว
:z1:
-
คนสวยยยย มานต้องมีsomethingต่อชิมิ มานต้องมีชิมี :z1:
รักสวยรอสวยเหมือนเดิม
-
:m31: :m31:
-
เอ่อ ครือว่า แบบนี้ :oo1:
หรือแบบนี้ :jul1:
หรือแบบนี้ :haun4:
ต่อด้วยแบบนี้ใช่ไหมครับ :pighaun:
มาต่อด่วนจ้า คนสวย
-
ร้อนรุ่ม
-
ดีใจด้วยที่มีความสุข
อยากรู้หตุผลของลุงด้วย แต่อยากให้สวยมีความสุขเหมือนกัน
-
ยังมารอตอนต่อไป :really2:
-
อ่านมาซักพักแล้ว
เพิ่งจะได้มา ment วันนี้แหละครับ
ถึงตรงนี้ก็อยากจะบอกว่า
พี่ปอร์แต่งดีครับ ตลกมากกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านแล้วก็หัวเราะไปหลายรอบอยู่
ส่วนเนื้อเรื่อง ผมว่ารักเบนแหละดีแล้ว
ลุงกอล์ฟจริงๆ ก็ดีนะครับ แต่ไม่ติดต่อมาแบบนี้ก็คงจะไม่ไหว
ทำเหมือนกับว่ารักกันเมื่อห้าสิบปีที่แล้ว ยังไม่มี internet
อย่างงี้เลิกกันน่าจะดีกว่า
แต่ก็ไม่รู้นะครับ ว่าพี่ปอร์รู้สึกยังไง
-
ร้อยยังไงก็ยังสวย
เบนนี่น่ารักเนอะ
อย่าดีแตกละกัน ขู่แทนสวย :m16:
-
อยากฟังจังครับ :man1:
-
ว้าย ว้าย ว้าย ว้าย ว้าย
ผ้าพันคอกับสวย
เบนข้า "ใครอย่า(เตะ)แตะ...."
สวยหรือเบนใครจะรอดไหม?
:serius2:
-
สวัสดีค่ะ น้องปอร์
ตามอ่านมา 3 วันเต็มๆ งานการไม่ทำเลยทีเดียว มันหยุดไม่ได้อ่ะ ต้องอ่านตลอด เหมือนได้รับรู้เรื่องราวของปอร์กับกอล์ฟไปพร้อมๆกัน
มีหลากหลายอารมณ์มากมาย
ทั้งประทับใจกับความรักที่ทั้งสองมีให้แก่กัน ความรักจากคุณย่า จากครอบครัวน้องปอร์ เพื่อนเดช
ทั้งโกธรและโมโหกับพฤติกรรมของนนท์
ทั้งขัดใจกับการกระทำของเจ้ากอล์ฟ
หลากหลายความรู้สึก
พออ่านไปได้มากพอควร ถึงตอนที่กอล์ฟไปเรียนต่อเอก มันทำให้ปวดใจอย่างมาก คิดถึงแต่เรื่องนี้ตลอด จนตอนเย็นที่คุณชายมารับกลับบ้าน ก็เลยถามเค้าว่า
ถ้าเค้าได้ทุนเรียนต่อเอกที่เมืองนอกจะไปมั้ย (เค้าหันมามองหน้า คงนึกในใจว่า วันนี้ภรรเมียเป็นบ้าอะไร) แต่ก็ตอบว่า
ไม่ไปหรอก ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ไม่เอา (เฮ้อ โล่งอก กลัวเค้าบอกว่าไป แกตายยย)
ก็เลยมานึกว่า กอล์ฟมีเหตุผลอะไรนอกเหนือจากตามความฝันของตัวเอง แล้วทิ้งความฝันของคนที่ตัวเองรักเอาไว้อย่างงั้นเหรอ มันคาอยู่ในใจมากเหลือเกิน วานน้องปอร์ช่วยเค้ามาเล่าแจ้งแถลงไขด้วยเถิด เพราะจากที่อ่านมา คาดว่ากอล์ฟคงมีเหตุผลที่สำคัญจริงๆ
แต่ขอ :z6: เจ้าลุงซักทีเถอะ แค้นมาก
อ้อ ผู้ชายไต้หวันนี่เค้าชอบเที่ยวแบบนี้จริงๆนะ ที่ทำงานก็เหมือนกัน พอวันหยุดที เค้าจะนัดกันไปเลยล่ะ ขนาดอยู่ ตจว.ยังถ่อเข้ามาในนี้ เชื่อเค้าเลย เค้าคงชอบเนอะ อิอิ
แต่เบนน่ารักมาก สุภาพบุรุษจริงๆ
มีคนบอกว่า รักคนที่เขารักเราดีกว่า แต่ถามหน่อยเถอะ มีกี่คนที่ทำแบบนี้ได้บ้าง :serius2:
ใช่มั้ยน้องปอร์ ..............สวยและรวย
......................
......................
วานตอบ
-
สวัสดีค่ะ น้องปอร์
ตามอ่านมา 3 วันเต็มๆ งานการไม่ทำเลยทีเดียว มันหยุดไม่ได้อ่ะ ต้องอ่านตลอด เหมือนได้รับรู้เรื่องราวของปอร์กับกอล์ฟไปพร้อมๆกัน
มีหลากหลายอารมณ์มากมาย
ทั้งประทับใจกับความรักที่ทั้งสองมีให้แก่กัน ความรักจากคุณย่า จากครอบครัวน้องปอร์ เพื่อนเดช
ทั้งโกธรและโมโหกับพฤติกรรมของนนท์
ทั้งขัดใจกับการกระทำของเจ้ากอล์ฟ
หลากหลายความรู้สึก
พออ่านไปได้มากพอควร ถึงตอนที่กอล์ฟไปเรียนต่อเอก มันทำให้ปวดใจอย่างมาก คิดถึงแต่เรื่องนี้ตลอด จนตอนเย็นที่คุณชายมารับกลับบ้าน ก็เลยถามเค้าว่า
ถ้าเค้าได้ทุนเรียนต่อเอกที่เมืองนอกจะไปมั้ย (เค้าหันมามองหน้า คงนึกในใจว่า วันนี้ภรรเมียเป็นบ้าอะไร) แต่ก็ตอบว่า
ไม่ไปหรอก ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ไม่เอา (เฮ้อ โล่งอก กลัวเค้าบอกว่าไป แกตายยย)
ก็เลยมานึกว่า กอล์ฟมีเหตุผลอะไรนอกเหนือจากตามความฝันของตัวเอง แล้วทิ้งความฝันของคนที่ตัวเองรักเอาไว้อย่างงั้นเหรอ มันคาอยู่ในใจมากเหลือเกิน วานน้องปอร์ช่วยเค้ามาเล่าแจ้งแถลงไขด้วยเถิด เพราะจากที่อ่านมา คาดว่ากอล์ฟคงมีเหตุผลที่สำคัญจริงๆ
แต่ขอ :z6: เจ้าลุงซักทีเถอะ แค้นมาก
อ้อ ผู้ชายไต้หวันนี่เค้าชอบเที่ยวแบบนี้จริงๆนะ ที่ทำงานก็เหมือนกัน พอวันหยุดที เค้าจะนัดกันไปเลยล่ะ ขนาดอยู่ ตจว.ยังถ่อเข้ามาในนี้ เชื่อเค้าเลย เค้าคงชอบเนอะ อิอิ
แต่เบนน่ารักมาก สุภาพบุรุษจริงๆ
มีคนบอกว่า รักคนที่เขารักเราดีกว่า แต่ถามหน่อยเถอะ มีกี่คนที่ทำแบบนี้ได้บ้าง :serius2:
ใช่มั้ยน้องปอร์ ..............สวยและรวย
......................
......................
วานตอบ
ขอต้อนรับครับผม
ว่าแต่ ยืมคนขับรถบ้างได้ไหมครับ55
แบ่งกันใช้บ้างอะไรบ้าง
-
ผมอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมอีกครั้งครับ
หลังจากที่พีทเสียสละห้องให้เราอีกครั้ง555
อะไรยังไง
เก็บไว้เล่าตอนหน้าดีกว่าครับ5555
อยากฟังไหมละ
********28**********
ไม่เล่า55
อะเล่านิดนึงก็ได้ครับ
ผมก็นอนในอ้าขา เอ้ย อ้อมแขนของเบน
มีอะไรนิดๆหน่อยๆ พอให้คลายสงสัยครับว่า
อะไร ขนาดเท่าไหร่ รกไหม เลมหรือเปล่า
ปิดหรือเปิด5555
ให้น้องปอร์น้อยๆ น้องเบนใหญ่ๆ 55
ได้ทักทายกันเป็นครั้งแรก
ส่วนเอกราช ยังไม่ได้กล่ำกลายแต่อย่างใดครับ
เกาะไต้หวันก็ยังคงเป็นของเบนเช่นเดิมครับ
ไม่มีแตกสลายแต่อย่างใด ถึงจะโดนเขย่า ในแนวขึ้นลง
คล้าย ๆ กับเกาะไต้หวันเจอแผ่นดินไหวขนาด69 ริกเตอร์เขย่าก็เถอะ555
มันก็คืนสภาพได้เองครับ จ๊าก เราเล่าอะไรออกไปนี่
*
*
ผมตื่นมาก็สายแล้วครับ ดีที่วันนี้ไม่ต้อง
เกทอัพ เออรี่ เพราะว่างานก็เสร็จสมอารมณ์หมาย
ทั้งเรื่องงาน ทั้งเรื่องบนเตียง555
ผมหยิบมือถือมาดูก็ปาเข้าไป10โมงแล้วครับ
ไข่ลวกเลยอกแดก555 แต่ยังมีสำรองไว้สองใบครับ55
พีทไม่รู้ไปไหนครับ ยังไม่กลับ
ผมแยกร่างออกจากเบนหลังจากที่ผมสิงเบนทั้งคืนครับ
ให้มันรู้ไปว่าจะไม่เมื่อย
ผมลงไปเก็บเสื้อผ้ายัดใส่ถุงปุ๋ยทันทีครับ
ปล่อยให้เบน อาบน้ำไป
ล่างตัวให้สะอาดหลังจากผ่านกิจกรรมต่างๆมาทั้งคืน
รถของทางโรงแรมมาส่งเราทีแอร์พอทครับ
โดยมีเบนติดมาด้วย
จุดหมายปลายทางของเราคือ แบงค๊อก
ที่ๆเราจากมีเป็นเวลา 4 วัน
ทิ้งไว้เพียงควาย เอ้ย ความทรงจำว่านี้คือครั้งแรกที่เรา
ผมและสาวๆ ได้มาเยือนเมืองเชียงใหม่
ปล่อยผู้ชายสองคนไว้ที่เชียงใหม่อีก2-3 วัน
แล้วค่อยเรียกตัวกลับใช้งานต่อที่กรุงเทพครับ555
เบนบอกว่าจะเที่ยวเป็นเพื่อนพีทต่อครับ
ยังไม่อยากกลับ
เห็นบอกว่าจะเลยไปเที่ยวโครงการหลวงกันก่อน
แล้วค่อยกลับครับ
ถ้าผมไม่กลัวว่าเขาจะไล่ออกจากงาน
เสียสละอยู่ต่อเป็นเพื่อนเบนแล้วครับ
ปล่อยให้น้องนีกลับมาก่อน
*
*
*
ทันที่เครื่องทะยานขึ้นบนท้องฟ้า
หมอก จาง ๆ เริ่มจับกันเป็นก้อนใหญ่ขึ้น
เหมือนมันกำลังจะบอกผมว่า
ต่อไปนี้ ชีวิตผมจะเป็นก้อน ..เหมือนขี้
เอ้ยเหมือนเมฆแล้วสิครับ
ถึงต่อไปนี้จะมีอะไรมากระทบเราทั้งสอง
หรือถ้ามี ผลของมันคงเป็นความชื่นช่ำเหมือนสายฝน
ที่หล่นลงมาจากท้องฟ้า
ไม่ต้องล่องลอยไปมา อีกต่อไปแล้ว555
ต่อไปนี้สวยจะเป็นปลิง คอยดูด แล้วก็ดูด
ไม่ยอมปล่อยแล้วครับ55
จนกว่าเบนจะตายไปข้างนึงครับ
*
*
ผมและผองเพื่อนเรียกแท็กซี่บริเวณชั้นหนึ่งครับ
รอนานเอาการเหมือนกันครับ เพราะต้องเรียงคิว เอ้ยเข้าคิว
และเสียดายมาก คือ 50บาท นี่ล่ะครับ ค่าบริการ
แต่ตอนหลังก็ฉลาดจนชาติเจริญ คือถ้ามีแท็กซี่มาส่งผู้โดยสารชั้นสองก็เสียบทันทีครับ
ทำเนียนๆ กระโดด ขึ้นเฉยๆ ไม่ต้องเสีย50บาท
ถ้าเขามาถามก็บอกไม่รู้ไม่ชี้ 555
ทันใดนั้นสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับสวยอีกอีกครับ55
“hello” เสียงทักทายมาจากด้านหลังของผมครับ
ผมปรายตาไปมอง เจ้าของเสียงนั้นครับ
ไม่คิดหรอกว่าเขาจะทักทายตัวเอง
เขายิ้มให้ผมหลังจากที่รู้ว่าผมแค่ปรายตามอง
จ๊าก... ไม่ได้ละ แค่ปายตามองยังเด่นเด้งขนาดนี้ครับ
ว่าแล้วผมก็หันไปมองเต็มๆเพื่อเป็นการเปิดโอกาสให้ตัวเอง
“hello” หลุดจากปากทันทีครับ
อย่างไม่ต้องหวงไว้เลย55
“คนไทยหรือเปล่าครับ” เขาถามผม
“ทำไมคิดว่าเป็นคนไทยครับ” ผมถามกลับ
“ยัว สมาย” เขาตอบ
ฝรั่งตาเขียวๆ กำลังเล่นตอบคำถามเกี่ยวกับสัญชาติผมครับ
“ไปเที่ยวไหนมาครับ”
“เชียงใหม่”
“อ่อ จริงเหรอครับ ผมก็จะไปเหมือนกัน” เขาตอบ
เขาบอกว่าเขามาจากอังกฤษครับ
ชอบเมืองไทยมาก คนไทยน่ารัก..จ๊ากอีกแล้ว
โดนคำชมแบบนี้ ก็เหมาว่าเขาชมตัวเองตลอดครับ
ทำไมไม่รู้ ช่วงนี้ สวยป๊อบในหมู่ต่างชาติเหลือเกินครับ555
ผมคุยกันสักพัก เขาค่อยๆกลายร่างเป็นแซนเลอร์มาร์
ขึ้นทุกที จนพอจะรู้ว่าเขามีจุดหมายอะไรในตัวสวยครับ
“ไปได้แล้ว อีสวย” เพื่อนผมเรียกหลังจากถึงคิวเราแล้วครับ
คำว่ายินดีต้อนรับสู่เมืองไทย จึงเป็นคำพูดสุดท้ายที่ผมทิ้งไว้ให้กับเขาครับ
พร้อมทั้งยิ้มที่มุมปากอย่างยั่วยวนให้เขาหนึ่งครั้ง
หลังจากที่ได้ยินข้อความจากเขาว่า
อยากรู้จักคุณจัง
เสียใจยะ ไม่ได้แอ้มกรูหรอก กรูมีปรั๋วใหม่แล้ว55555555ผมคิดใจใน
ทำไมนะ เวลาที่เราตกลงปลงใจกับใครแล้ว คนใหม่มักจะเรียงหน้าเข้ามา5555
อย่างนี้เป็นต้นครับ
*
*
*
แท็กซี่หย่อนผมลงเป็นคนเกือบท้ายๆครับ
ผมยังสวยลากลากกระเป๋าเข้าบ้านเช่นเดิมครับ ยังกะเพิ่งลงจากเครื่องยังไงอย่างงั้น55
ช่วยไม่ได้ ความสวยมันฝังใจ คล้ายๆกับเมืองไทยสมายคลับ55
ถึงบ้านหัวถึงหมอนหลับเป็นตายครับ
ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนครับ
เที่ยงคืน หยิบมือถือมาดู
มีทั้งข้อความ มีทั้งมิสคอล
สงสัยจะเหนื่อยมากมายครับ จึงไม่รู้สึกตัว
พอเปิดดูก็ได้แต่ยิ้ม ยิ้ม แล้วก็ยิ้ม
ว่าแล้วก็นัดยิ้มซะเลย55
ทางโฟนกับเบน55
เบนคงโทรมาถามและครับ ว่าถึงหรือยัง
ผมหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำครับ
เพราะตั้งแต่มาถึงก็ยังไม่ได้ทำอะไรนอกจากนอนอย่างเดียวครับ
เน่าบนที่นอน ได้ทีต้องแปลงโฉมเสียแล้ว
แล้วกว่าจะหลับก็ปาเข้าไปตี3ครับ
แล้วแบบนี้กรูจะตื่นไหมนี่555
*
*
*
*
โลกแห่งความจริงกลับเข้ามาหาผมอีกครั้งครับ
หลังจากที่หลงอยู่ห่วงแห่งอวกาศเป็นเวลาหลายปี
มองไปทางไหนก็มีแต่ดอกไม้ บนรถไฟฟ้าก็ดอกไม้
บนเรือข้ามฝากก็ดอกไม้
รถยนต์ รถเมล์ ลิเกย์ ตำรวจ ก็เป็นดอกไม้ไปหมดครับ
มองเห็นคู่รักที่เขาเดินไปมา จับมือกันเป็นต้องยิ้มครับ
ยิ้มให้ผู้ชายนะครับ555
ส่วนน้องนีเชิดใส่ เช่นเดิมครับ
สงสัยจะเป็นเพราะเกาะไต้หวันของเบนแน่ๆๆเลย
ที่ทำให้ชีวิตสวยกลับมาลั่ลล้า อีกครั้ง
จ๊ากพูดแล้ว จากเขย่าเกาะอีกจัง555 คราวนี้69 96 เลยดีไหมครับ555
เวลาก็เดินไปเรื่อยๆครับ
ผมยังคง ทำงานของผม
เบนก็ทำงานของเบน
บางครั้งเบนก็มาทำผม
ทำก็ทำเบน555
หรือไม่เราก็ทำกันและกัน
เบนเก่งภาษาไทยแล้วครับ
ตอนหลังผมต้องยอมรับแล้วว่าผมเสียดุลย์ให้เบน
เราไม่ได้สื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษแล้ว
ภาษาไทยเท่านั้นครับที่คู่ควร
อีกไม่กี่เดือนผมก็จะสอบแล้วครับ
หลังจากนั้นก็เป็นช่วงหยุดแล้ว
*
*
ถึงจะต้องสละเวลาส่วนหนึ่งให้เบนก็ยินดีครับ
เพราะผมและเบนไม่ได้เจอกันทุกวัน
อย่างคนที่อยู่ใกล้กันครับ
เบนบอกว่าจะย้ายเข้ามาในเมืองหลายรอบแล้ว
แต่ผมต้องห้ามไว้ครับ
อย่างที่บอก ว่าถ้าย้ายเข้ามาในเมือง เบนเองล่ะ
ที่ต้องเดินทางไกล ๆไปทำงานในแต่ละวัน
ส่วนผมเหรอ ก็อยู่ในเมืองอยู่แล้วครับ
อีกอย่างถ้าเจอกันทุกวันกลัวใจอ่อนครับ55
ยอมพลีกายถวายความสาวอีกครั้ง55
*
*
*
*
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เวลาอะไรจะเดินเร็วขนาดนี้คระ
อีกไม่กี่วัน ก็จะถึงวันแห่งควายรัก เอ้ยความรักแล้วสิครับ
ก็ยังไม่รู้และจินตลีลา เอ้ย จินตนาการไม่ออกเหมือนกันครับ
ว่า ผู้บ่าวของสวยจะให้ความสำคะ..รวย เอ้ยความสำคัญ
กับวันแบบนี้มากมายแค่ไหน
ส่วนตัวสวยเอง ก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันมากมายอะไรหรอกครับ
ขอเพียงแค่ดอกไม้ช่อใหญ่ๆ สักพันดอก
นำเข้าจากปากคลองตลาดก็คงเพียงพอแล้วครับ
แต่ถ้าหาไม่ได้เพราะคนอื่นเหมาไปหมดแล้ว
เอาเจ้าตามาแทนก็ได้ครับ สวยไม่เรื่องมากครับ
5555
ตอนนี้ไม่มีอะไรนะครับ เบาๆๆ แต่เขย่าทั้งคืน555
-
:z3: :z3: กีซซเบนของคนอ่านก็ยังไมไ่ด้กำไรรึเนี่ย :jul3:
อะไรกันช่วงกำลังหวานดันไม่กลับพร้อมแฟน :a14: อย่าบอกนะว่าพากันไปดูข้าวหลาม
เมืองเหนือกันเนี่ย 5555555555
สวยนี่ก็ไม่เบา :beat: :beat: แค่ปรายตา ผะจายต่างด้าวก็เดินเรียงกันมาแจก
ขนมจีบกันเลยนะเคอะ ดีนะเวลาน้อยไม่งั้นอิตาฝรั่งนั่น เส็ดสวย :laugh:
แม่คู๊นนนคนกำลังมีความรัก มองอะไรก็เป็นดอกไม้ไปหมดถึงตัวจะไกลกัน
แต่ขออย่าให้ใจไกลกันเลยเป็นพอเนอะ
:กอด1: พ่อตี๋ตาขีดของคนอ่าน
+1 เคอะแม่สวยสะท้านฟ้า
-
ดีใจที่เห็นรอบตัวสวยเต็มไปด้วยดอกไม้บานชูช่อนะคะ
เวลามีความรักก็มีความสุขแบบนี้นั่นแหละ ความรักที่ดีต้องมีโอกาสดูแลกันด้วยค่ะ
-
:pighaun:
-
อยากให้มีฝันที่เป็นจริงมั่งนะ ฝันสลายมารอบแล้ว
-
สวยทั่วไทยจริงๆ เลยจ้า
แถมสวยไม่บันยะบันยัง
ฝรั่ง ชมพู่ อยากเป็นเด็กในคอนโทรลสวยและรวยมากอีกอีกแล้ว
คุณค่าที่ีสวยคู่ควรจริงๆ อิอิ
สรุป อิลุงหายไปจากชีวิตแล้วจริงๆ สินะ
ยินดีกับคนรักใหม่ ไฉไลกว่าเดิม ฮ่า :กอด1:
-
ละอาฟเตอร์ช็อคล่ะ
:z1:
-
:impress2:
-
มีอาฟเตอร์ช๊อค หรือเปล่าคะ
อย๊ายยยยย เสียดุลย์ให้ต่างชาติไปอีกคนแล้ว :oo1:
-
สวยกลับมาสดใสลั้นล้ามีความสุขแล้ว
ขอมอบความดีให้หนุ่มตี๋นะจ้ะ
คราวหน้าจะมากกว่าแผ่นดินไหวมั้ยน้า :oo1:
:L2:
-
:laugh: ผมบ้า ฮ่า ๆ
เข้ามามีความสุข ดีใจที่เห็นพี่ปอร์คนสวยมีความสุข :กอด1:
-
โอ้โห
เกาะสะเทือนเลยนะนั่น
จะว่าไปผมก็ไปประเทศนี้หลายรอบอยู่นะครับ
ทำไมไม่เจอหน้าตาดีๆ บ้าง
สงสัยคงไม่สวยเท่าพี่ปอร์กระมัง
:jul3: :jul3: :jul3:
-
:laugh:
แล้วก็จริง เชียงใหม่เสร็จทุกราย
69 96
ริกเตอร์นี้สั่นแรงมากๆ!!!
((แต่ทำไมอ่านไปใจหวิวๆ ลืมอิลุงไม่ได้ซักทีว้า?))
-
แผ่นดินไหว 69 ริกเตอร์
จะสั่นไปถึงอีลุงกอล์ฟหรือเปล่านะ อิอิ
-
คนสวยตอนนี้คบกับเบนแล้ว รู้สึกเวลาเล่าจะผ่อนคลายมีความสุขดีนะ ไม่ต้องเครียดเหมือนตอนคบอ้ายลุงเลย
แถมยังมีคนเข้ามาให้ชุ่มชื่นหัวใจอีกหลายคน น่าอิจฉาแฮะ ขอสักคนดิ 555555
แต่เราก็ยังค้างคาใจเรื่องอีลุงอยู่ดี ตอนนี้ผ่านมากี่เดือนแล้วหล่ะที่อ้ายลุงโทรมาแต่คนสวยไม่รับสายอ่ะ อยากรู้ว่าจะมีเรื่องตื่นเต้นอีกรึเปล่านอกจากแผ่นดินไหวในห้อง ปอร์น่าจะให้เบนเสียเอกราชบ้างก็ดีนะ^-^
รอตอนต่อไปอยู่ อย่าหายไปนานอีกนะคนสวย
-
ขอต้อนรับครับผม
ว่าแต่ ยืมคนขับรถบ้างได้ไหมครับ55
แบ่งกันใช้บ้างอะไรบ้าง
[/quote]
เจ้าน้องปอร์ :z6:
:angry2: หาที่หลบแผ่นดินไหวก่อนเหอะ อย่ามายุ่งของช้านนนนน
-
ใครไปเที่ยวเกาะใต้หวันช่วงนี้คง...
-
โอว...ท่าทางสวยจะดวงสมพงษ์กับชาวต่างชาตินะ เอาเป็นว่า
ชาติไหนมันรักเราจริงก็โอเคแล้ว
:man1: ปอร์สุดสวย
-
ลางสังหรมันบอกเหมือนว่า
ลุงกลับมาแล้ว แล้วก้อกำลัง
จะเข้ามาในชีวิตคนสวยอีกครั้ง
-
มาดันก้นน้องปอร์
ตกไปหน้า2ได้ไงเนี่ย
ฮึบๆๆ :z10:
-
มาดันก้นน้องปอร์
ตกไปหน้า2ได้ไงเนี่ย
ฮึบๆๆ :z10:
รักกันจริงๆๆ คุงครับ
-
ขอเพียงแค่ดอกไม้ช่อใหญ่ๆ สักพันดอก
นำเข้าจากปากคลองตลาดก็คงเพียงพอแล้วครับ
แต่ถ้าหาไม่ได้เพราะคนอื่นเหมาไปหมดแล้ว
เอาเจ้าตัวมาแทนก็ได้ครับ สวยไม่เรื่องมากครับ
5555
*******29*******
“ปอร์ครับ ลาออกจากมหาลัยเถอะ”กรี๊ดๆๆ อีกครั้งที่ผมได้ยินผู้ชายคนใหม่
บอกให้ผมเลิกหาอนาคต แต่ผมก็รู้ครับว่าเบนคงไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไร
“ทำไม ฤ” ผมถามเบน
“ อยากเจอ คุณปอร์บ่อยๆ” เบนพูดเสียงอ่อย ๆแลดูน่าสงสาร
ว่าแล้วผมก็โยนอาวโป้ให้เบนทานเล่นๆ55
ผมเข้าใจความรู้สึกของเบนนะครับ
เย็นๆ วันทำงานก็ไม่ค่อยจะได้เจอกัน
ยิ่งวันหยุดแล้วด้วย ผมก็ไม่ค่อยว่างเว้น55
จากกิจกรรมต่างๆแม้แต่น้อย
แต่ทำไงได้ละครับ
ความต้องการของคนเราบางครั้งมันอาจไม่ตรงกันเสมอไป
มีบ้างที่เราอยากหาอะไรใหม่ ๆให้กับตัวเอง55
เช่น หนุ่มเชื้อชาติอื่นเป็นต้น
แต่จะให้ลาออกจริงๆ แล้วมาเจอกันทุกวันมันก็คงไม่ใช่เรื่อง
แบบนั้นหาปรั๋วใหม่จะง่ายกว่าไหม
ปลวกอีกไม่นาน กรูก็จะจบแล้วเนี้ยนะมึง
ลาออก เหรอ ให้กรูกินหญ้าแทนไข่ปลาคาเวียดีกว่าไหมคระ55
ไอ้จะเอาเบนพกติดกระเป๋าไปด้วยก็กลัวมันเบื่อครับ
จะให้มันไปอยู่ไหนละ
นั่งรอที่โรงอาหารเหรอ ว๊ายๆๆ คนอื่นคาบไปแดรกแล้วจะทำไงละครับ
ผู้ชายยิ่งมีน้อยอยู่ด้วยครับ5
*
*
เวลาเดินอีกแล้ว
*
*
*
วันนี้โลกของวันทำงานที่ดูน่าเบื่อกับไม่เป็นเช่นนั้นครับ
มองไปทางไหนดูจะมีแต่คนหัวใจที่พองโต
ผมไปถึงที่ทำงานเร็วกว่าปกติครับ
ไม่ใช่เพราะว่าขยัน อยากได้เงินเดือนหรอกครับ555
หรือกลัวใครไล่ออกหรอก
มีงานต้องทำให้เสร็จครับ
บับว่ามีนัดช่วงเย็น เลยต้องมาเช้าๆๆ
จะได้เลิกตรงเวลา แล้วไปดินเนอร์กับผู้ชายครับ
ใต้แสงนีออน แล้วเปิดเพลง พี่ไผ่พงศธรสร้างบรรยากาศ
คิดแล้วมันสยิวไปถึงทรวงในเลยทีเดียว
ใครๆก็บอกว่า วันนี้ใครก็จะเสียตัวกัน
เอากับเขาบ้างดีไหมครับ555
*
*
*
ผมกับเบนนัดทานข้าวกันครับ
ผมเดินไปยังโต๊ะที่ทำงาน
เปิดคอม เดินไปชงกาแฟกลับมาวางข้างๆ
เวลาผ่านไป
เพื่อนๆ เริ่มทยอยมาทำงานแล้วครับ
“ปอร์มีคนมาหา”กรี๊ด แต่เช้าเลยเหรอคระ
ผมมองไปยังเจ้าของเสียงครับ
แล้วยิ้มให้เขาไปหนึ่งที แทนคำขอบคุณ
พร้อมทั้งลุกจากเก้าอี้เดินออกไปหน้าบริษัทครับ
พี่รปภ. บอกผมอีกทีครับบอกว่ามีคนมาส่งของ
ผมเดินเข้าไปหาเขาพร้อมทั้งเซนต์รับของนั้น
แล้วกลับเข้าไปยังโต๊ะทำงานทันทีครับ
แปลก นะ ทำไม่มีชื่อของคนส่ง ผมคิดในใจไม่กล้าบอกใคร55
เปิดอ่านคาร์ดเล็กๆที่แนบมาด้วย waiting me
I am going to see u my loveข้อความสั้นๆ
ผมยิ้มแล้วเปิดกล่องนั่นดูครับ
กรี๊ด ลิโด้ สวยดีใจน้ำตาไหลพรากๆๆๆ ไม่ใช่ล่ะ
ดอกกุหลาบสีแดงก้านยาวๆวางอยู่ในกล่องนั่น
ผมดูแล้วรีบเก็บลงกล่องไว้เหมือนเดิมครับ
เพราะเพื่อนที่ทำงานมากันเยอะแล้ว
กลัวเขาล้อครับ ว่าเอาแต่เช้าเลยนะ555
ใช่สิ มันเป็นการเริ่มต้นที่ดีของสวยเชียวละ
*
*
*
วันทำงานวันนี้ดูจะมีความสุขเสียนี่กระไร
เบนส่งดอกไม้มาให้ผมแต่เช้าเชียว
รอเวลานั้นให้มาถึงครับ
เบนต้องให้อะไรผมมากกว่าดอกไม้เชียว
คิดแล้วอาย อายแล้วม้วนตัว แอร้ยๆๆๆๆๆๆๆ เขิล
*
*
“วันนี้ดูร่าเริงจังเลยนะ” เพื่อนร่วมงานหลายคนบอก
“เสียงคุณปอร์สดใสเชียวนะครับ” ลูกค้าทางโทรศัพท์
“ยิ้มคนเดียวอยู่ได้ บ้าเปล่า” เสียงจากเจ้านาย
ชิส์ใครจะว่าอะไร ยังไง สวยไม่เคยแคร์สื่อ
เพราะสื่อยังไม่คิดจะแคร์สวย555
ว่าแล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่องกๆๆๆ
ต่อไปครับ
รอเวลาๆ
ที่ฉันจะได้เจอเจ้าของดอกไม้และ เจ้าของข้อความ
*
*
*
50
51
52
53
ตุบ ตุบ เมื่อการรอคอยกำลังจะมาถึง
54
55
56
57
58
59
60
ผมกระโดดลงจากตึกที่ทำงานครับ
แต่ไม่ใช่ทางหน้าต่างนะ แบบนั้นจะไม่สวยครับ
จะเป็นศพแทน555
เดินฝ่าฝูงชนแถวนั้นอย่างยากลำบาก
เพราะต่างคนต่างเร่งรีบไปให้ทันนัดตัวเองเหมือนผม
บางคนถือดอกไม้ในมือช่อใหญ่ๆ
แต่สำหรับผมแล้วไม่ได้ติดมือมาด้วยครับ
เก็บไว้ที่ทำงานดีกว่า
ถือมาด้วยแบบนี้อายเจ้าของที่เขาให้ครับ
ผมถึงที่ๆเรานัดกันครับ แต่ว่าไม่สามารถเข้าไปข้างในได้ เพราะคนจองเต็มหมดแล้ว
ผมเลยต้องยืนรอเบนที่หน้าร้านครับ
เข้าใจว่าเวลาพิเศษแบบนี้หลายคู่อยากจะใช้ร่วมกัน เลยมาจองกันไว้แล้ว
ไม่นานครับ เบนก็มาถึง
พร้อมมองเข้าไปในร้านอย่างไม่ต้องสงสัยเลยครับว่าทำไมผมถึงรออยู่ข้างนอกแบบนี้
เบนถามผมว่าจะไปไหนดี
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าจะไปไหนดี
เพราะแต่ละที่ๆเราจะไปคงมีคนไปหมดแล้ว
ทำไงได้ล่ะ ไม่ได้จองไว้ก่อนนี่
แต่เราสองคนก็ไม่ได้ลดละเลิก หาสถานที่ครับ
แต่เดินวนเวียนไปมาร้านไหนๆก็เต็มทุกร้าน
ผิดหวังเล็กๆครับ กับการรอคอยมาทั้งวัน
*
ผมนั่งลงเก้าอี้ของร้านขายของข้างทางร้านนึงครับ
ในระหว่างที่เดินหาร้าน
“ร้านนี้ก็ได้มั้งครับ เมื่อยขาแล้ว” ผมบอกเบน
เบนมองหน้าผมแบบงงครับ
ไม่คิดว่าเราจะหาไม่ได้จริงๆ
เขานั่งลงข้างๆผมพร้อมยิ้มแบบเนือยๆๆ
แม่ค้าเจ้าของร้านเดินเข้ามาถามครับ
ว่าเราต้องการอะไรหรือเปล่า
ผมถามเบนว่าจะเอาอะไรครับ
*
*
ก๋วยเตี๋ยวสองชามถูกวางลงตรงหน้าของเราสองคนครับ
เบนหลุดหัวเราะออกมา
ผมมองหน้าเบนอย่างสงสัยครับว่าทำไมถึงหัวเราะออกมาแบบนี้
เลยเข้าใจทันทีครับ
วันแห่งความรัก
ผู้ชายสองคนที่กำลังนั่งตรงข้ามกัน
ชามก๋วยเตี๋ยว สองชาม ที่ไอความร้อนกำลังลอยขึ้น
ตะเกียบวางอยู่บนขอบถ้วยนั้น พร้อมช้อน
ในชามมีลูกชิ้นกำลังลอยอยู่
อืมๆครับ เข้ากันจริงๆ
สมแล้วครับ เหมาะกันจริง ๆ กับวันแห่งความรักแบบนี้
“กินเถอะ” ผมบอกเบนครับพร้อมตักเครื่องปรุงใส่ให้เบนครับ
ตามแบบที่เขาชอบ คือ เผ็ดเปรี้ยว
คนเดินผ่านไปมา
ไม่มีคนสนใจร้านข้างทางแบบนี้เลยครับ
มีแต่ผมและเบนเท่านั้น
แต่ก็ดีครับ ไม่ต้องมีใครมาสนใจเรา
และไม่ต้องอยู่ในสายตาใคร
ผมตักเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปากครับ
เบนเช่นกัน กินพร้อมๆกับผม
ดีเหมือนกันครับ
ง่ายๆ ไม่เรื่องมากอะไร
เบนตักลูกชิ้นให้ผมครับ
“ สำหรับคนที่ผมรักครับ กินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ” สถานที่คงไม่เอื้อมั๊งครับที่จะพูดคำหวานๆ
เช่นผมรักคุณ5555 อะไรแบบนี้
55 แต่ก็ดีครับ แปลกไปอีกแบบ
“ทานเถอะ นี่เยอะแล้ว” ผมบอกเบน
“ให้ปอร์ครับ ” พ่อคุณนำใจงาม
*
*
“อิ่มหรือยังครับ เอาอีกชามไหม” เบนถามผม
“อิ่มละ ไปไหนต่อดีครับ”
ผมไม่ตอบอะไร
“ขอบคุณสำหรับก๋วยเตี๋ยว อร่อยมาก
และขอบคุณสำหรับดอกไม้ด้วยครับ” ผมตอบ
“เบนทำหน้างงครับ”พร้อมทั้งหยิบของในเป้ของตัวเองออกมาครับ
“รู้ได้ยังไงครับ ว่าจะให้ดอกไม้” เบนพูดขึ้น
แล้วมันก็ทำให้ผมงงไม่น้อยครับ
จะตอบยังไงดี
ถ้าเบนไม่ได้ส่งมาให้ละ
“ ก็ ผมก็เดาเอาใครๆก็ให้ดอกไม้กันในวันนี้ทั้งนั้น”
ผมเลี่ยงที่จะตอบว่าผมได้รับแล้วในตอนเช้าของวันนี้
“นี่ครับ สำหรับคุณปอร์”เบนพูดแล้วก็ยื่นดอกกุหลาบสีแดงให้ผมครับ
พร้อมทั้งคาร์คเล็กๆ เขียนข้อความว่า ผมรักคุณ
ผมได้อ่านข้อความแล้วผมกับไม่ได้ดีใจครับ
เพราะผมยังคงคิดว่า ทำไมเบนถึงให้ดอกไม้ผมถึงสองครั้งในวันเดียวกัน
แต่ผมไม่ได้เลือกที่จะถามเบนในทันทีครับ
ผมมาทบทวนตัวเองมากกว่าครับ เพราะนอกจากเบนแล้วใครส่งมาให้ผมอีก
ผมยื่นของเล็กๆที่เตรียมไว้ให้เบนกลับไปครับ
แบบไม่รู้ตัวหรอกครับว่ายื่นไปแต่ตอนไหน
เท่าที่ได้ยินเสียงขอบคุณตอบกลับมาจากเบน
*
*
แต่ก็ช่างเถอะครับได้จากเบนอีกครั้งมันจะเป็นไร
ได้มาก็แสดงว่ารักมาก
หรือใครจะส่งผิดก็ไม่เป็นไรครับ55
แสดงยังมีคนแอบรักผมอีกคน จริงไหม55555
รอแค่วันเผยตัวเท่านั้น อาจเป็นพี่ รปภ.ก็ได้
ชายในเครื่องแบบเชียวนะครับ
*
*
ผมกับเบนเดินเล่นกันสักพักครับ
แล้วเบนก็ส่งผมขึ้นรถ
เพราะพรุ่งนี้ก็ต้องทำงานปกติครับ
ส่วนเบนก็กลับบ้านเพราะพรุ่งนี้ก็ทำงานเช่นกัน
ดอกไม้ช่อนั้น กลับเข้ามาให้ผมได้คิดอีกครั้งครับ
ในใจลึกๆของผมก็ยังภาวนาว่าอย่าให้เป็นคนๆนั้นเลย
ในเมื่อล้มหายตายจากผมไปแล้ว
ก็อย่าติดต่อกลับมาอีกเลย
ผมลืมคุณหมดไปจากใจแล้ว จริงๆๆ
-
:m15: :monkeysad:
ทำไมวันวาเลนไทน์ถึงรู้สึกเศร้าเยี่ยงเน้
ทุกอย่างกำลังจะดีแล้วเชียว...ดอกไม้ปริศนาของใครไม่อยากจะคิด
เพราะคิดแล้วมันช้ำใจ...........................
วาเลนไทน์ กับ หนุ่มตี๋อินเตอร์ ดินเนอร์กับก๋วยเตี๋ยวชามร้อนๆ พร้อมลูกชิ้นแทนใจ
เป็นอะไรที่น่ารักแบบซื่อๆ พ่อหนุ่มคนนี้มีอะไรให้เซอร์ไพรส์ตลอดเวลาจริงๆ
เบนตักลูกชิ้นให้ผมครับ
“ สำหรับคนที่ผมรักครับ กินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ
>>โธ่พ่อคุณของคนอ่าน พระเอกหนังไทยชัดๆเลยคะ ซื่อๆ น่ารักและจริงใจมากๆ
waiting me
I am going to see u my love
>> เพื่อ?????????????????????????????? :angry2: :serius2:
วาเลนไทน์กำลังจะโรแมนติกแบบพอเพียงแต่ต้องมาเจออะไรแบบนี้
พูดได้คำเดียวว่าสงสารเบน ทั้งๆที่สวยคิดว่าลืมได้แล้ว ลืมได้หมด ตัดออกไปจากใจแล้ว
ยังมีอะไรพวกนี้มากลบดอกไม้และคำพูดหวานๆของเบนได้อีก....สงสารเบนจัง ถึงสวยไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้นเลยก็ตาม
ขอบคุณสำหรับก๋วยเตี๋ยว อร่อยมาก
ขอบคุณสำหรับดอกไม้ครับ” ผมตอบ
“เบนทำหน้างงครับ”พร้อมทั้งหยิบของในเป้ของตัวเองออกมาครับ
“รู้ได้ยังไงครับ ว่าจะให้ดอกไม้” เบนพูดขึ้น
>>สงสารเบน....... :m15: :monkeysad:
+1 คะ
-
เชื่อตายแหละว่าลืมอิลุง และลบออกไปจากใจได้ แค่อารมย์น้อยใจที่ปล่อยให้อยู่อ้างว้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง มากกว่า :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:undecided: :undecided:
-
ต่อไปเป็นช่วงเวลาของการตัดสินใจอีกแล้วสินะ ...น้องปอร์
:เฮ้อ: สงสารเบน เนอะ...
ถ้าเหตุผลตาลุงไม่ดีพอล่ะก้อ งานนี้มีเฮ
-
:L2: ต้องขอบอกว่าเบนน่ารักนะ
แต่ทำไมในใจลึก ๆ แล้วเราแอบเชียร์อิลุง
ตลอดเลยอ่ะน้องปอร์คนสวย....กิหลาบดอกกกน้านนนนของคราายหว่าา :z1:
-
ไอ่กอล์ฟฟฟฟ
มึงไปตายซะะะ ทำสวยของตรูเขวเลย
เบนสู้ๆ :L2:
-
เฮ้อ ทั้งลุ้นว่าเป็นลุงและลุ้นว่าไม่ใช่ลุง
อ่านแล้วกลัวเป็นลุง เพราะจะสงสารเบนเอามากๆ
-
จะเป็นลุงหรือเปล่านะ
ถ้าใช่ ก็แสดงว่าลุงคอยเฝ้าดูคนสวยตลอดเวลา
แม้กระทั่งตอนที่สวยคบกับเบน อุอุ
-
ก็คงเป็นของอิลุงแหละดอกไม้นั่น
แล้วมันจะส่งมาทำไมอีกฟะ
ทีอย่างนี้ส่งมา หายไป3ปีไม่ติดต่อมาเลย
ดีนะ อยากมาก็มา อยากหายไปก็หายไปเลย
แสดงออกถึงความรักที่มีให้สวยได้เยี่ยมจริงๆ :beat:
เฮ้อ...ว่าแล้วก็สงสารเบน
จำได้ว่ามีช่วงนึงสวยหายไปเดินสายประกวดแถวเชียงใหม่
แล้วสวยรำพึงว่าคิดถึงช่วงเวลาเก่าๆ
สงสัยคงหมายถึงเบน
:กอด1: :L2:
-
อิลุงมาช้าไปหลายล้านปีแสง :m16:
-
ถึงรู้ว่าลุงช้าไปนาน แต่ทำไมยังแอบเชียร์ลุงหว่า
:o12:
ไม่ว่ากันนะ
-
:L2:
:pig4:
และขอตอนต่อไป
:call:
-
อีลุงตามมาหลอกหลอนอีกแล้วเหรอ บอกมาก่อนสิว่าจะให้รอถึงตอนไหน
รอไปเรื่อยๆจนสวยแก่เลยหรือไง เบนก็ไม่เชียร์นะ แต่ทั้งนี้เราตามใจน้องปอร์นะ
สวยรักใครเราก็รักด้วยแหละ เรื่องของหัวใจห้ามกันไม่ได้หรอก :กอด1:
-
เชื่อตายแหละว่าลืมอิลุง และลบออกไปจากใจได้ แค่อารมย์น้อยใจที่ปล่อยให้อยู่อ้างว้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง มากกว่า :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
กร๊ากกก ถูกใจให้กะริฟ
คิดเหมือนกันเลยค่า
เพราะอิชั้น ความรักยังฝังใจ
ว่าจะลืมอิลุงเหมือนสวย
แต่ดูดู๊ดู มาหยอดไว้อย่างนี้
จิ้นไปถึงไหนๆ แล้วนะ
-
ขอให้คำภาวนาของปอเป็นจริง " ขออย่าให้เป็นคนๆนั้นเลย" เง้ออออ :serius2:
-
ขอเดาได้มั้ย
ว่าลุงยังไม่จบอ่ะ
เพราะว่า...
ยังไม่ได้เคลียร์กันเลย
เท่าที่ผ่านมามันเหมือนบอกปัดๆ ไปเฉยๆ อ่ะนะ ในความคิดผม
ผมว่าลุงยังกลับมารังควานอีกแน่ๆ
-
:m13: สายเกินไป :-เล้าโลม
อยากจะย้อนเวลากลับไป
จะไม่ทำให้เธอเสียใจ
ไม่ทำให้เธอต้องร้องไห้
ช้ำใจมากมายเพราะฉัน
แต่ก็สายเกินไปใช่ไหม
ที่จะรั้งตัวเธอนั้นไว้
กี่ครั้งที่เธอร้องไห้
จนเกินอภัยให้ฉัน
.
.
:กอด1: ปอร์
-
ที่จริง สวย ก็น่าจะเคลียร์ไม่ให้มันข้างคานะ
จะได้ก้าวเดินไปข้างหน้า กินข้าวหลามได้ทุกภาค :jul3:
ถึงคนสวยไม่ค้าง แต่คนอ่านค้าง :serius2:
-
ยังเชียร์ กอล์ฟ เหมือนเดิม
สู้ๆ นะลุง
-
เค้าเป็นใครหนอ...
-
น้องสวย โทรไปถามร้านดอกไม้ดิ๊ ส่งผิดคนม้าย :laugh: ลืมไปหมดแล้ว แต่กลับไปนอนคิดทั้งคืนป่ะเนี่ย
waiting me
I am going to see u my love :beat: ใครส่งไม่รุ แต่จะให้รอเพื่อ :beat: อีกที
-
แววว่าเบนจะเสียของรัก
-
สวยงานเข้า
-
กุหลาบปริศนา ...
มาให้คาใจอีกล่ะ .... สวยเนี่ย!!!!!
:m31:
-
เชื่อตายแหละว่าลืมอิลุง และลบออกไปจากใจได้ แค่อารมย์น้อยใจที่ปล่อยให้อยู่อ้างว้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง มากกว่า :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
กร๊ากกก ถูกใจให้กะริฟ
คิดเหมือนกันเลยค่า
เพราะอิชั้น ความรักยังฝังใจ
ว่าจะลืมอิลุงเหมือนสวย
แต่ดูดู๊ดู มาหยอดไว้อย่างนี้
จิ้นไปถึงไหนๆ แล้วนะ
จ๊าก สวยเจ็บปวดรวดร้าว จากทรวงนอกไปถึงทรวงในคัพซี
-
อ้ากกกกก
อิลุงคัมเบ้กกก
อิลุงรีเทิร์น
:z3:
สงสารเฮียเบนอย่างบอกไม่ถูก
เขาคงสงสัย แล้วก็อยากรู้อยากถาม
แต่คงไม่กล้า
ทำไมเศร้าเยี่ยงเน้!?
:m31:
-
ขอเดาได้มั้ย
ว่าลุงยังไม่จบอ่ะ
เพราะว่า...
ยังไม่ได้เคลียร์กันเลย
เท่าที่ผ่านมามันเหมือนบอกปัดๆ ไปเฉยๆ อ่ะนะ ในความคิดผม
ผมว่าลุงยังกลับมารังควานอีกแน่ๆ
แปะแปะแปะ เดาได้อีก :m20: :m20:
-
ถึงฤดูกาลที่ต้องอำลาตำแหน่งแล้ว
*
*
*
เวลา356วันที่ผ่านมา สวยรู้สึกว่าสวยเป็นคนที่โชคดีมาก
เพราะได้มีโอกาสได้ที่ตื่นมาทุกเช้า
และทำงานในสิ่งที่ตัวเองรัก
ประสบการณ์ในฐานะมิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส คือฝันที่เป็นจริง
http://www.youtube.com/v/Dg0qeppdk1A&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
-
ช้าไปไหมลุง
-
ถึงฤดูกาลที่ต้องอำลาตำแหน่งแล้ว
*
*
*
เวลา356วันที่ผ่านมา สวยรู้สึกว่าสวยเป็นคนที่โชคดีมาก
เพราะได้มีโอกาสได้ที่ตื่นมาทุกเช้า
และทำงานในสิ่งที่ตัวเองรัก
ประสบการณ์ในฐานะมิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส คือฝันที่เป็นจริง
ลงจากตำแหน่งได้อย่างสง่างามมากค่ะสวย o14
ว่าแต่อายุสวยเกินกำหนดแล้วมั้งคะ
รุ่นอย่างพวกเรารุ่นลายกาม เอ้ย ลายครามแล้วค่ะสวย :เหอะ1:
-
เชื่อตายแหละว่าลืมอิลุง และลบออกไปจากใจได้ แค่อารมย์น้อยใจที่ปล่อยให้อยู่อ้างว้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง มากกว่า :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ช่ายยยยยยยยย ไอก็ว่างั้นแหละ o3
ครายหนอออออออออออออออ~~ ใช่คนที่คิดไว้รึเปล่าน๊าา :interest:
-
ถึงฤดูกาลที่ต้องอำลาตำแหน่งแล้ว
*
*
*
เวลา356วันที่ผ่านมา สวยรู้สึกว่าสวยเป็นคนที่โชคดีมาก
เพราะได้มีโอกาสได้ที่ตื่นมาทุกเช้า
และทำงานในสิ่งที่ตัวเองรัก
ประสบการณ์ในฐานะมิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส คือฝันที่เป็นจริง
http://www.youtube.com/v/Dg0qeppdk1A&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
ฟินาเล่้!!!!!!!!!!!!
สรุป สวยเป็นนางงาม
เดาอยู่ตั้งนานว่าสวยเป็นใคร
เอิ๊กกกก
สวยคือ นางงามผู้บริโภคข้าวหลา่มเป็นอาจิณ อย่างนี้ นี่เองงงง :m20:
-
:jul3: มุกนี้สุดยอด
เปิดเผยตัวตนของสวยได้อย่างถูกต้องที่สุด
อำลาตำแหน่งแล้ว ก็ไปเป็นแม่บ้านได้แล้วสินะ
ถึงเวลา
เชียร์ตาลุงต่อ :กอด1:
-
เฮ้ออออ สงสารพี่เบน ใจลึก ๆ ก็เชียร์อิพี่ลุง
แต่ไม่เข้าใจอิพี่ลุงเท่านั้นเอง :เฮ้อ:
ทำไมพี่ปอร์ไม่เปลี่ยนโหวตซักทีอ่าคับ หรือว่าอิพี่ลุงรีเทิร์นแน่นอน
แล้วพี่เดชไปไหน หายเงียบเลย เล่าถึงมั่งสิพี่ปอร์
-
ตามตั้งนาน :jul3:
แต่พออ่านล่าสุดแล้วแบบว่า :sad4:
-
วาเลนไท ไม่ไปใต๋หนูเหรอคนสวย :laugh:
รอไอ้คุณลุงนะครับ :-[ :-[
-
แอบสงสารเบน
สุดสวยใจร้ายตัดบัวยังเหลือใย
wait คำสั้นๆแต่กับยาวนาน
:monkeysad:
-
ผมกับเบนเดินเล่นกันสักพักครับ
แล้วเบนก็ส่งผมขึ้นรถ
เพราะพรุ่งนี้ก็ต้องทำงานปกติครับ
ส่วนเบนก็กลับบ้านเพราะพรุ่งนี้ก็ทำงานเช่นกัน
ดอกไม้ช่อนั้น กลับเข้ามาให้ผมได้คิดอีกครั้งครับ
ในใจลึกๆของผมก็ยังภาวนาว่าอย่าให้เป็นคนๆนั้นเลย
ในเมื่อล้มหายตายจากผมไปแล้ว
ก็อย่าติดต่อกลับมาอีกเลย
ผมลืมคุณจากใจไปหมดแล้ว จริงๆ นะ
*******30******
วันนี้สวยสยองไม่ได้ไปไหนครับ
นอนกลิ้งไปมาอยู่บนที่นอนหลังจากสอบเสร็จ
ผ่านไปแล้วอีกเทอมที่ช่างแสนลำบากยากเย็น
งานที่ไปเก็บตัวอย่างมาจากเชียงใหม่ก็ส่งไปเรียบร้อยแล้วครับ
สอบก็สอบไปแล้วครับ
ผักบุ้งยังลอยเกลื่อนเช่นเดิม
ใช้อวนเบอร์ไหนก็หาเนื้อไม่เจอ555
แบบนี้Aคงไม่คู่ควรกับสวยแล้ว
อาทิตย์หน้าผมมีนัดกับเบนครับ
ในสิ่งที่ผมอย่างทำและเบนก็อยากทำเช่นกัน 5555
กิจกรรมเข้าจังหวะ
เอ๊ะ ว่าแต่มันคืออะไรละครับ ชักอยากรู้แล้วสิ
อยู่ดี ๆ ก็อยากร้องไห้ เอ้ยอยู่ดี ๆมือถือก็ร้องเสียงดังอยู่นานครับ
ด้วยความที่เพิ่งตื่น อะไรก็ขี้เกียจไปหมด
แม้แต่สารรักที่ผู้ชายกำลังส่งมาให้
ผมเล่นตัวอยู่นานครับ จนมันดับไป
ในใจก็ลุ้นครับว่าดับไปก็ดังใหม่ได้55
แล้วมันก็เป็นจริงครับ
“ทำไมไม่รับสายครับ” จ๊ากคำถาม หรือคำขู่
“ไม่ได้ยินครับ”
“ไม่ได้ยิน หรือทำเป็นไม่ได้ยิน” อ้าวอีนี้ เสือกรู้ความจริงอีก55
ตั้งแต่เก่งภาษาไทยนี่ สำบัดสำนวนมาบ่อยนะถึง
“ไม่ได้ยินจริงๆๆ” ผมยังแถต่อครับ
ฟืด ฟาด ๆฟืดฟาดๆ เสียงหายใจของเบนครับ
ฟืด ฟาด ๆฟืดฟาดๆ
ผมยังรอต่อไปว่าเบนจะพูดอะไรต่อ
“ปอร์ครับ” มันมาอีกแล้วครับ
นี่คืออะไรที่ผมกลัวที่สุด
เพราะการเรียกชื่อสั้นๆแบบนี้
อะไรที่จะมาต่อ มันดูน่ากลัวเสมอครับ
ถ้าบรรยากาศแบบนี้..หยิวๆ
ผมยังให้ความเงียบดำเนินต่อไป
ตราบใดที่ความกลัวยังวนเวียนอยู่ในใจผมตลอดเวลา
จินตนาการไปออกเลยว่าคำต่อไปที่หลุดออกมานั้นคืออะไรครับ
“ปอร์ครับ” เสียงนั้นยังยืนยันที่จะให้ผมขานรับเพื่อให้รู้ว่าผมมีตัวตนจริงๆ
“ครับ”
“ผม ผม เอ่อ ” เบนยังไม่กล้าพูดออกมา
เหมือนกลัวพิกุลทองจะหลุดออกมาจากปาก
อาการแบบนี้ มันเหมือนใครนะ
ผมสัมผัสมันได้ครับ555 ไม่ต่างกันเลย
“ผมอะไรครับ จะบอกรักเหรอ” ผมแหย่เบน55
“เปล่าครับ”
“งั้นแสดงว่าไม่รัก”
“เปล่าครับ” เบนเสียงอ่อยๆลงครับ เหมือนคนที่กำลังรวบรวมความกล้า
“เมื่อกี้ผมยืนอยู่หน้า ไซแอ้ม แพราค่อน ครับ”
แล้วไง ใครชุดเมิง55
หรือรถไฟฟ้าตกลงมาทับเมิงตาย5555
ผมคิดในใจครับ
ผมก็ไม่เข้าใจครับ ว่าพูดยากนี่อะไรนักหนา
“ผมยืนฟังเพลงที่คุณชอบครับ”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ
อกอีแป้นแล่นลึกเข้าตึกแขก
555 ว่าแต่เพลงใหนละ สวยชอบหลายเพลง55
“แล้วผมก็ยืนฟังมันจนจบครับ”เบนพูดด้วยโทนเสียงทุ้มๆ
นาทีนี้สวยไม่สามารถที่จะทำอะไรได้แล้วครับ
นอกจากกรี๊ดๆๆๆๆแต่เป็นในใจ
เพราะถ้าส่งเสียงออกมา ผู้ชายที่ตกหลุมพรางที่สร้างไว้
คงปีนขึ้นไปอย่างไม่คิดชีวิตครับ
สวยเริ่มน้ำตาคลอๆๆ ไม่ใช่เพราะเสียใจนะครับ
แต่มันเป็นเพราะความดีใจ ปน ซึ้ง
จะมีไหมสักกี่คนบนโลกใบนี้
จะหยุดฟังเพลงที่เราชอบแบบไม่ทำอะไรเลย
เป็นเวลาหลายๆนาทีเพื่อรอฟังให้จบเพลงๆนั้น
เพลงชาติไทยก็ไม่ใช่
เพลงชาติจีนก็ไม่ใช่
หรือ อาย วิว ซะวาย เหรอ เปล่านะ ผมไม่ได้ชอบเพลงนี้ครับ 555
http://www.365jukebox.com/script/play.cgi?songid=1945
อยากรู้ว่าเพลงไหนก็ลองฟังดูนะครับ
เบนครับ มาเถอะ ผมรอเบนบนเตียงแล้ว
ส้มตำไก่ย่างติดมือมาด้วยหิวครับ เพราะเพิ่งตื่น หิว 555
สวยเลยน้ำตาไหลพรากๆๆครับ
กลิ้งไปมาบนเตียง จนผ้าห่มจะพันคออยู่แล้ว ครับ55
เมื่อเบนพูดในสิ่งที่เขาต้องการพูดแล้วก็วางสายไปครับ
แต่คนที่จะเป็นจะตายกับไม่ใช่เบนแล้วครับ
ผมนะสิ 55 ต้องมานั่งแกะผ้าห่มที่คออันยาวระหงของผมนะสิ55
ไม่หรอกครับ
เออ มันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะครับ
คนๆนึงให้ความสำคัญกับเราแบบนี้ รู้สึกดีจริงๆ
*
*
*
*
*
พอวันที่ผมกับเบนนัดยิ้มกันก็มาถึงครับ
ผมไปถึงบ้านเบนก่อนเวลาที่เรานัดไว้ครับ
ต้องเดือดร้อนเบนเหมือนเดิมครับ คือต้องออกมารับผมเร็วกว่าปกติครับ
ทำไงได้ละจะเจอผู้ชายแล้วตื่นเต้นจนไปถึงก่อนเวลา
พี่คนขับก็ใช่ย่อย
เป็นปี่เป็นคะรวย เอ้ย เป็นขลุ่ยเชียว
คนจะไปเจอผู้ชายนี่ เห็นดีเห็นงามนัก เหยียบซะมิดเลยครับ55
ถนนยิ่งโล่ง ยิ่งไม่ยั้งครับ
ด้วยเหตุนี้ละ ผมจึงถึงสวรรค์ชั้นเจ็บยับเร็วกว่าปกติ55
เบนถามผมว่ากินอะไรมาหรือยังครับ
“ยัง รอกินมึง”55ในใจครับ
“ยัง”
“อยากกินอะไรครับ” มาละ เบนกำลังชี้โพงให้กระแตสาว55 อย่างผม
“อะไรก็ได้’ 555คราวนี้ผมชี้อุโมงค์เลยครับ ใหญ่กว่าเบนเป็นไหน555
“จริงๆนะ” น่านนนน พะเยาว์ แม่ฮ่องสอน มัมยังไม่ยอมหยุดครับ
เบนพาผมไปรับทาน ร้านเดิมครับที่เราเคยไปกินกัน55
ร้านก่อนหน้านี้ละครับ ตอนนั้นเป็นหน้าฝนอะไรก็เขียวชอุ่มพุ่มสไว
ไม่มีดอก มีแต่ใบ55
แต่ตอนนี้หน้าร้อนครับ
ป่าชายเลนเปลี่ยนสีเป็นสีเหลืองครับ
กิ่งก้านปราศจากใบแล้ว
น้ำทะเลเหือดแห้ง เห็นลิบๆอยู่ไกลๆ สุดลูกหูลูกตาครับ
คนจำนวนหนึ่งกำลังมีกิจกรรมร่วมกันยังที่ไกลๆ ลิบๆนั้นครับ
ผมกับเบนทานเสร็จแล้ว
จึงเดินไปหาเขาเหล่านั้นครับ
ใช่แล้ว เราไปหมู่555
นี่คือสิ่งที่ผมอยากทำมากที่สุดครับ
คือการปลูกป่าชายเลนท่ามกลางบริเวณพื้นโคลน เลน กว้างๆ
ที่มีตอไม้เล็ก ๆ ปักอยู่เป็นแถวยาวลงไปในทะเล
ความจริงผมและเบนก็ไม่ได้เป็นสมาชิก หรือ ติดต่อขอเข้าร่วมอะไรหรอกครับ
แต่ด้วยความที่เราอยากๆๆ เลยเสนอหน้าไปงั้นละ
เผื่อเขาให้เข้าร่วมตอนนั้นเลยครับ
ผู้คนดูมีความสุขกับการปลูกป่าชายเลน
ผมกับเบนก็เช่นกันครับ
เบนส่งต้นกงกางที่มีใบอยู่3-5ใบบนลำต้น แห้งๆเรียวยาวให้ผมครับ
ผมปักมันลงข้างตอไม้ที่ใช้เป็นหลักให้ตันกงกางยึด
แปลกดี มันคนละแบบกับการปลูกป่าบนดินครับ
โคลนที่ดูดเท้าเลยลงไปมากกว่าครึ่งแข้ง ทำให้เราไม่สามารถถึงมันออกได้เอง
ถ้าไม่มีหลักให้ยึดครับ
และเบนก็พร้อมที่จะเบนหลักให้ผม อย่างเต็มใจ55
ผมปักต้นกงกางลงข้างๆหลักทีละต้นๆ
จนมันเป็นแถวยาวยื่นลงไปทะเลครับ
และผมเปลี่ยนให้เบนปลูกบ้างครับ………..ต้นรักในใจเบน555
หลังจากเป็นฝ่ายถือต้นไม้ไว้ในมืออยู่นาน
55
น้ำทะเลค่อยๆขึ้นมาทีละนิดครับ
เราทุกคน ผมและเบน เริ่มจมอยู่ในน้ำบางส่วนแล้ว
ยิ่งเป็ดน้ำเยอะ (ผวนสิถ้าแน่ จริงอะไรจริง)555555 เอ้ย ยิ่งน้ำทะเลขึ้นมาเยอะ
ทำให้เราเดินได้สะดวกยิ่งขึ้นครับ5ไม่จมลงในโคลนแล้ว
บวกกับมีหลักให้ยึดชั้นดีอย่างเบนแล้ว555
ซึนามิมา ยังไม่กลัวเลย
5555แทบไม่ต้องออกแรงอะไรเลย
มันเดินไปเองตามแรงลมที่พัดเข้าหาฝั่ง
*
*
*
ผมและเบนต้องปล่อยให้คนอื่นปลูกต่อครับ
เพราะถ้าจะเสร็จก็คงเย็น เลยต้องขอตัวกลับก่อน
หลังจากที่เราล้างตัวเสร็จ
ก็กลับมาบ้านของเบนครับ555
ลุ้นละสินว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ใช่ครับมันเกิดขึ้นจริงๆ
เบนยื่นผ้าขนหนูให้ผมครับ
บอกให้ผมอาบน้ำเพราะเนื้อตัวยังเต็มไปด้วยโคลน และคลาบเกลือ
“อาบด้วยกันไหมครับ”กรี๊ดคุณสมบัติของหญิงไทยหายไปไหนคระ
กล้าดียังไงชวนผู้ชายอาบน้ำด้วยกันในเคหสถานของเขาด้วยแล้ว
แบบนี้มันล่อ ล่อแหลมมักมากเลยนะ
สตรีไทยที่อายุไม่ถึง 40 ปี ห้ามทำตามนะครับ ตัวอย่างที่ไม่ดี
แต่ถ้า50 แล้วก็ ปฏิบัติถี่ๆนะครับ555
เบนยิ้มให้ผมอย่างอายๆ อย่างไม่คิดว่าสวยจะกล้าชวน
เบนเดินตามผมเข้าไปในห้องน้ำครับ
แหมรู้ทางดีเชียวนะ เวลาแบบนี้ครับ
ยังกะบ้านตัวเองเลยครับผมอะ55555
-
ตอนนี้เบาๆนะครับ ไม่มีอะไรมาก :oo1: :oo1: :oo1:
คิดถึงคนอ่านทุกคนครับ หนุปอร์
-
5555555 อ่านไปอ่านมา งั้ยอยู่แถวถิ่นเราเช่นนี้ 5555 บรรยากาศปลูกป่าชายเลน โอ้...โรแมนติกจริง อิอิ
ว่าแต่อาบน้ำแล้วอะไรอย่างไรเอ๋ย เบนมีความอดทนดีจริง
แล้วกุหลาบปริศนาคืออะไร เอ๋หรือเราอ่านตกไปตอนไหนหว่า????
คนสวยสู้ๆๆๆ
-
เคยไปปลูกเหมือนกันนะ แต่อาสารับหน้าที่ถ่ายรูป แบบว่า กลัวจมลงไปอ่ะ
เห็นเพื่อนจมไปทั้งตัว กลัวเปื้อนด้วยย เด๋วไม่สวย กร๊ากกกกก
แต่อยากไปแบบพี่ปอร์มั่งนะ ได้จับนั่นจับนี่แฟนด้วยย :-[
-
เล่นทอดสะพานคอนกรีตเสริมเหล็กให้เขาเลยนะเนี่ย ช่างกล้านักนะคนเรา หรือว่าของเขาดีจริง :m20: :m20: :m20:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เบนคงเข้าใจอะไรผิดไปนะ
น้องปอร์แค่ช่วยลดโลกร้อน ประหยัดน้ำ เลยชวนอาบน้ำด้วยกัน
เบนนี่ คิดมากกกก
เอ๊ะ หรือชั้นคิดมากกันเนี่ย
ยังเชียร์อิลุงเหมือนเดิม
ถึงเบนจะน่ารักมากก็ตาม :m15: เสียดายเนอะ
-
กรี๊ดดดดดดดด สวยจะตกเป็นของหนุ่มไต้หวันอย่างสมบูรณ์แล้ว :haun4:
อิลุงอย่าเพิ่งกลับมานะ กำลังอารมณ์ดีอยู
:L2:
-
เบนน่ารักมากๆ ค่ะ หายากนะคนที่รักเรา คิดถึงเราขนาดหยุดฟังเพลงที่เราชอบ เบนเป็นคนอบอุ่นจริงๆ ยังเชียร์เบนต่อไปค่ะ แม้จะกลัวสวยเปลี่ยนใจก็ตามที
-
ตอนนี้ยังไม่มี แต่ตอนหน้าไม่แน่หรือป่าววว :impress2:
-
ฮิ้ว~
คนสวยทอดสะพาน เฮียเบนก็ยิ้มกริ่มได้ใจเลยสิเนี่ย
หุหุหุ
รออ่านตอนต่อไป
ส่วนกุหลาบนั้นยังเป็นปริศนาต่อไป
รออิลุงกลับมา(แม้ว่าใจมันจะขัดแย้งไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว)
อยากบอกว่า ไปเดทกันแบบนั้นดีมากๆเลย
มีความสุขแล้วก็มีประโยชน์ด้วย
ว่าแต่เอ...พี่ปอร์ตั้งใจจะช่วยประหยัดน้ำ? หรือจะช่วยทำให้เสียน้ำกันแน่???
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ปอร์คับชอบเป็นพิเศษหรือเปล่าคับ
เรื่องทำให้ค้างงงงงงงเนี่ย :z10:
-
คิดถึงสวยเหมือนกันครับ :man1:
-
สวยคงคอนเสป
สวยช่วยโลกร้อน และพร้อมช่วยผู้ชายโสดทุกคน o13
-
กีสสสส
อะไรยังไง
-
หนุกค่า นายเอกนี่ได้ใจไปเลย อิอิ
ปอร์นี่ท่าจะฝังใจกะนนท์จัด5555
ลุงนี่ก็น่ารักอีกคม เหมาะกับปอร์มากก
แต่รู้สึกความกวนจะหาย กลายเป็นหวานแทนซะแล้ว^^
ไรเตอร์สู้ๆจ้า
-
สวยจ๊ะ เจ้าแม่ข้าวหลามไปปลูกป่าชายเลน
แถมมีเสากระโดงนำเข้าให้ยึดเกาะ อิจฉานะเนี่ย อิอิ
-
เอิ่มมมมมมม
เยี่ยมครับ
:laugh: :laugh:
-
ยังไม่ทันรู้เลยว่าเจ้าของกุหลาบปริศนา ....
ชวนกันไปปลูกป่าซะล่ะ (เจอนาผืนน้อยกันด้วยรึเปล่า? เอ๊ะ .. หรือจะเจอไถนาแทน .. อิ อิ ... )
:z1:
-
:oo1:
ขำซะหมดแรง แห่ะๆ
-
อยากเห็นเป็ดน้ำเยอะ :-[ หุหุ
-
กล้านะปอร์
-
ไปหน้านู้นซะแร่ะ ดันขึ้นมารอคนสวยก่อน
-
:L2:
-
ชิส์ :a14: สวยเคอะอ่อยจริงอะไรจริง555
กลิ่นโคลนขี้เลนคงหอมชื่นใจอ่ะนะ ฟืดดดดดดดดดดด :impress2: :-[
ส่วนเรื่องดอกกุหลาบยังคงเป็นปริศนารอคอยท่านชายพจน์มาแก้ ต่อไป :เฮ้อ: ทำเพื่ออะไรกันนะ
+1 คะ
-
กุหลาบปริศนา มาไงค่ะสรุป รีบเฉลยเลยค่ะ อีเจ้คาใจ อย่างแรงค่ะ
ป.ล. กิจกรรมเข้าจังหวะ
1. เล่นโขน....
2. เต้นบัลเล่
3. ตำน้ำพริก..
อุ ... อุ.... อุ....
5555
-
เรื่องกุหลาบก็ยังไม่เคลียร์
เรื่องอาบน้ำก็มาทำหนูค้างอีก
พี่ปอร์อ่า อย่าใจร้ายจิ :sad4:
-
เป็นการปลูกป่าชายเลนที่หวานมากมาย
ถ้ามีหลักให้ยึดหล่อๆวิ้งๆอย่างเบน ยอมค๊าาา :-[(ยอมเปื้อนเลนอ่ะนะค่ะอย่าคิดมาก)
ว่าแต่สุดสวยจะไม่เคลียจิงหรอค่ะ เรืื่องกุหลาบอ่ะค่ะ
ปล. ตอนหน้านี่ something ในห้องนำ้ำต่อรึป่าวอ่ะค่ะ หนูไม่want แต่need ค่ะ :impress2:
-
ฮ่าๆๆๆ เพิ่งอ่านทัน
พอลาตำแหน่งก็แฮ่ดเลย
อาบน้ำด้วยกัน
ดีใจกับสวยด้วย รักใหม่ ทำให้อะไรๆ สดใสไปหมด
เป็นกำลังใจให้สวยเต็มที่เลย
-
ฮ่าๆๆๆ เพิ่งอ่านทัน
พอลาตำแหน่งก็แฮ่ดเลย
อาบน้ำด้วยกัน
ดีใจกับสวยด้วย รักใหม่ ทำให้อะไรๆ สดใสไปหมด
เป็นกำลังใจให้สวยเต็มที่เลย
แว้ว คั้ม ครับ
-
:L2:
-
:angry2: :serius2:ความบังเอิญมีอยู่จริงสินะเนี่ย :เฮ้อ: ทำไมไม่เป็นเวียนว่ายตายเกิดกันซะทีนะ
แต่ปริศนาก็ยังคงเป็นปริศนาอยู่วันยังค่ำ ...เบนจะรู้อะไรมั๊ยเนี่ยจะสงสัยหรือ
คิดจะถามอะไรบ้างมะเนี่ย
เจเจ นี่วันหยุด บับว่า ตื่นตาตื่นใจมิรู้ลืมครับ
>>เบนคะ..ควรเอาผ้าผูกตาแฟนไว้นะคะ...แหม เรดาร์นี่ออกวิ้งๆๆเลย
มีหลายเชื้อชาติ หลายช๊อยส์ด้วยสินั่น
แต่ผมต้องขอบายครับ เพราะเจอพีทบ่อยเป็นไม่ได้
พร้อมที่จะถวายบัวให้พีททันทีครับ
>>เพื่อนแฟนก็ไม่เว้น ตบๆๆๆ :beat: :beat:
ดูข้าวหลามวันสงกรานต์............เพลินเชียว :pigha2:
+1 เคอะ
-
ม :oo1:
-
:jul1: :m20:
-
สตรีไทยที่อายุไม่ถึง 40 ปี ห้ามทำตามนะครับ ตัวอย่างที่ไม่ดี
แต่ถ้า50 แล้วก็ ปฏิบัติถี่ๆนะครับ555
เบนยิ้มให้ผมอย่างอายๆ อย่างไม่คิดว่าสวยจะกล้าชวน
เบนเดินตามผมเข้าไปในห้องน้ำครับ
แหมรู้ทางดีเชียวนะ เวลาแบบนี้ครับ
ยังกะบ้านตัวเองเลยครับผมอะ55555
****31****
อาบน้ำครับแค่อาบน้ำ ไม่ได้มีอะไรมากกว่าถูหลังกันครับ555
ไม่ใช่ด้วยน้ำแข็งนะครับเป็นน้ำอย่างอื่น55
ผมอะหญิงไทยนะครับ ที่บอกไปนั่นไม่ใช่สักอย่าง
*
*
ต่อมาทุกอาทิตย์ ผมกับเบนออกเดินสายตลอดครับ
ไม่ใช่ขอบคุณสื่อ นะ55
แค่ออกไปเที่ยวด้วยกันครับ
ไม่ได้มีอาทิตย์ไหนเลยที่ไม่เจอกัน
เดินทางด้วยเรือด่วนเจ้าพระยาก็ไปด้วยกันครับ
ตามประสาคนอยากเห็นชีวิตของคนไทยริมฝั่งคลองของแม่น้ำเจ้าพระยา
ยาวไปถึงเกาะเกร็ด
มันก็แปลกตาไม่น้อยครับ
ผมเป็นคนไทยเองยังไม่เคยไปเลย
นั่งเรือระยะทางไกลแบบนี้กลัวเรือแตกครับ
แต่ยังอุ่นใจที่มีชายหนุ่มเคียงข้างกาย
ตายก็ตายพร้อมกัน
แตกก็แตกพร้อมกัน55 ผมหมายถึงเรือนะครับ
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
สนามหลวงอะไรแบบนี้
วัดพระแก้วอะไรงี้ ถึงจะผ่านบ่อย
แต่ก็ไม่คิดที่จะเข้าไปเดินอีกครับ
ก็อย่างว่า เราคนไทย อาจมองข้าม เรื่องสวยๆงามๆ ของคนไทยด้วยกันเอง
ไม่ได้ประชดใครนะครับ555
เบนก็ยังพาผมไปเดินท่ามกลางแดดที่ร้อนแรงไม่แพ้รักของเรา55
นักท่องเที่ยวก็ยังเยอะเหมือนเดิมครับ
ยังไม่กลัวตายแต่อย่างใด
*
*
*
ช่วงไหนเบนคิดโปรแกรมไม่ออก
เราก็อยู่แถวสยาม สีลม
หรือบางครั้งก็ไปไกล ถึงเจเจ ครับ
เจเจ นี่วันหยุด บับว่า ตื่นตาตื่นใจมิรู้ลืมครับ
มองไปไหน หันไปทางไหน ก็จะมีผีอยู่ทุกที่
หลบไม่พ้นครับ
จนบางครั้งเบนมันค้อนบ้าง555
ทำไงได้ละ ก็มันตื่นตาตื่นใจ
ต่างชาติทั้งนั้น55สิงคโปร์นี่
จีน นี่ โอ้ย ใส่เสื้อกล้ามรัดๆๆ
กางเกงขาสั้น โชว์ผิวขาวๆแล้ว
ไม่อยากเซด น้ำลายไหล
หรือว่าตี๋ จะเป็นอะไรที่ฝังลึกเข้าไปในจิตสำนึกของผมแล้ว
555 ทั้งที่อยากหนีห่างไป3วา8 เมตรแล้วก็ตาม
*
*
*
เย็นวันนี้เบนจะไปรับพีทกับพอลอีกครั้งครับที่สนามบิน
เบนชวนผมไปด้วย แต่เราทั้งสองก็ไม่มีใครได้ไปสักคน
เพราะพีทและพอล จะมาเองครับ
ให้เบนไปรอที่โรงแรมเลย
เบนอยากให้ผมไปด้วย
แต่ผมต้องขอบายครับ เพราะเจอพีทบ่อยเป็นไม่ได้
พร้อมที่จะถวายบัวให้พีททันทีครับ555
ทางที่ดีไปเจอกันหลายๆคนดีกว่าครับ
เกรงใจเบน
*
*
*
เบนโทรหาผมอีกครั้งครับหลังจากที่เจอพอล และพีทแล้ว
ผมเลยต้องออกเดินทางอีกครั้ง คราวนี้ไปด้วยแท็กซี่ไม่ได้ครับ
ถนนสีลมโดนปิดด้วยฝูงชน
ผมจึงต้องไปทางอื่นแทน
รถไฟฟ้ามาหานะเธอนั้นเอง
*
*
พีทและพอลทักผมทันทีครับ
ที่หน้าสวยๆของผมเสนอเข้าไปยังห้องที่พอลและพีทอยู่
โดยที่เบนลงมารับผมที่ร็อบบี้
ทันทีที่เบนเห็นผมก็หลุดหัวเราะออกมาครับ
แต่ไม่ได้พูดอะไร เพราะคงรู้ครับ
ว่าผมโดนผู้ชายลวนลามระหว่างทางเดิน
*
*
*
พีทถามผมว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม
ทำไมถึงมีอะไรติดที่แก้มเต็มเลย555
น้ำ..................แป้งครับ
น้ำแป้งที่ผู้ชายระหว่างทางเขามาแปะให้
ดีครับที่แถวนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไรครับ
จึงเดินไม่ลำบากเท่าไร
เบนให้ผมเข้าไปล้างหน้าครับ
ไม่อยากให้แป้งดินสอพอง มาบดบังความสวยที่พร้อมจะระเบิดออกไปในเย็นๆของวันนี้ครับ
*
*
คราวนี้พีทและพอล จะมาเที่ยวสี่วันครับ
อีสาน ใต้ เหนือ เขาจะไปกันทุกภาค โดยมีคุณเบน ติดตามไปด้วยครับ
ส่วนผมก็ได้รับการทาบทามเช่นกัน
แต่ต้องปฏิเสธไป เทศกาล สวยชอบอยู่ในกรุงมากกว่าครับ
ไม่ต้องเดินทางให้ลำบาก แย่งกันกินแย่งกันเที่ยว
เหมือนคนอื่น 55 เพราะเรามีคนมาให้กินถึงที่เลยละ
หลังจากที่เราทานข้าวกันเสร็จแล้วครับ
เป้าหมายของเรา คือ ดงข้าวหลามเช่นเดิมครับ
แต่เป็นภาคกลางวันแทน
ผมว่าข้าวหลามคงไม่มาปฏิบัติหน้าที่ครับ
กลัวน้ำแน่ๆ แบบนั้นคงหดเหลือจิดเดียว55
*
*
ไอ้ที่จะเดินไป คนมันก็ครับ เยอะจริงๆ
ไอ้จะนั่งบีทีเอสไป มันก็ไม่ไกลเท่าไร
เมื่อตัดสินใจไม่ได้ว่าควรไปยังไง
เราจึงใช้ความสวยเป็นตัวตัดสิน
ครับ เดินฝ่าฝูงชนไป
พีทเป็นคนออกความเห็น
*
*
*
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันคนหรือ ม๊อบคระ สวยอยากรู้
คนเป็นแสนมารวมกันโดยมิได้นัดหมาย
หรือนัดหมายแต่สวยไม่รู้
อะไร ยังไง ที่สีลม โรด
พีท พอล เบน ดูจะตื่นตาเหลือเกินครับ กับภาพที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้า
ส่วนสวย ชินแล้วครับ
เพราะสงกรานต์ที่สีลมจะเป็นแบบนี้
เต็มไปด้วย นักท่องเที่ยว ที่มาเล่นน้ำของกันและกัน55
พีทกับพอลเดินด้วยกันครับ
ปืนกระบอกใหญ่ ต่างเล็งมาที่พีทครับ
ผมว่าพีทคงจะตื่นตาตื่นใจไม่น้อย หลังจากที่ได้ลองปืนกระบอกอื่นที่ไม่ใช่ของพอล
ส่วนพอลก็ใช่ย่อยครับ
นอกจากน้องนีแล้ว
น้องเก้งน้องกวางก็หมายปองไม่น้อย
ส่วนผมและเบนเดินอยู่ด้านหลังครับ
แต่ไม่ห่างจากพีทและพอลครับ
เพราะยิ่งเดินเข้าไปลึก คนยิ่งเยอะ กลัวหากันลำบาก
ยิ่งเดินเท่าไร ปากปืนกระบอกใหญ่ ก็หมายจะเอาชีวิต
เราทั้ง4 ครับ
แต่ด้วยผมมีทหารกองหน้าที่ร่างสูงใหญ่เป็นที่กำบัง
ทั้งแป้ง ทั้งน้ำจึงไม่ค่อยโดนเท่าไรครับ
ไหนจะกองกลางอย่างเบนอีก55
สวยจึงปลอดภัยจากบรรดาชายหนุ่มทั้งหลาย
555 ไม่มีใครสนใจผมมากกว่า
*
*
แล้วในที่สุด
ทุกคนต่างก็มีปืนใหญ่อันที่2เป็นของตัวเองครับ
หลังจากที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดคนละ1 อัน
ร้านค้าบรรจุน้ำให้ฟรีครับเต็มปืนกระบอกใหญ่ที่เพิ่งซื้อมา
ส่วนสวย อันเล็ก ๆ พอจับ ก็คงโอเคแล้ว
ปล่อยให้กองหน้ารบราฆ่าฟันกับคนอื่นแทนครับ
ถ้าไม่ไหวจริง ปืนเล็ก ๆของสวยนี่ละ
จะเป็นตัวปราบศัตรูเอง
เรา 4 คน ได้ที่ยืนเป็นมั่นเป็นเหมาะครับ
หลังจากที่ลอยไปลอยมาอยู่นานครับ
ใกล้ ๆซอย2 จึงเป็นที่ๆเรายึดเป็นฐานทัพครับ
และดูว่าจะคู่ควรกับเราที่สุดครับ
ใครเดินผ่านไปมา ถ้าหนังหน้าดี
มึงตาย
ด้วยปืนน้องสวยนี่ละครับ
ถึงจะเล็ก แต่ตรงจุดนะ55
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
ทุกคนต่างมีความสุขกับสงกรานต์ครับ รวมทั้งผมด้วย
ผม ยังคงมีเบนไม่ห่างกาย
พีทพอลเช่นกันครับ
และที่ๆเรายืนอยู่ด้วยกันนี่
ก็มีแต่ชาวต่างชาติครับ ส่วนมากก็จะพูดภาษาจีนกัน
มีแต่ผมกับเบนนี่ละ ภาษาไทยกัน
กรี๊ดนางฟ้าในฝูงทหารเกณฑ์ชัดๆ
คนไหนน่ารัก ผ่านตรงนี้ไปอย่างยากลำบากครับ
ไม่ว่าจะล่าง หรือบน
ล้วนโดน ทหารเกณฑ์บุกยึดเป็นทุกรายไป
จนหนำใจแล้วจึงปล่อยไป555
สำหรับสวยแล้ว การปะทะแบบนี้มันแรงไป55
จึงได้แต่ส่งกำลังผ่านแรงมือผ่านทหารคืนอื่น ไปสัมผัส
เป้าหมายเหล่านั้นที่ยึดมาได้ครับ5555
ปะแป้งอะพอทำได้ อย่างอื่น สวยขอบาย
555 ยังสร้างภาพต่อไปว่าใสซื่อ55
บักเบนมันอยู่ข้างๆนี่
ขืนไม่มีมันอยู่ ห้ามก็ห้ามเถอะ สวยจะเสี่ยงตายแทนทหารเหล่านั้นเอง55
แฝแหร่ง ไทย จีน ทุกเชื้อชาติ ครับ โปรดเว้นที่ห่างจากสนามรบตรงนี้เป็นกิโล
ใครหลงเข้ามา ตายอย่างเก้งและกวาง55
ใช่ครับ คนแล้วคนเหล่า ยังผ่านเข้ามาให้เราได้จับ ได้ล้วง ได้คลำ จนหนำใจ
อย่างที่เราต้องการ555
รายแล้วรายเล่า ผ่านไป
แต่ ..เอ๊ะ ทำไมเสียงเกรียวกาวดังมาแต่ไกล แบบนี้ครับ
ผู้คนในระแวกนั้น ต่างตรงเข้าไปยังเขาคนนั้น
สายตาเก้งกวางทุกคนรวมทั้งผมต่างหยุดอยู่ที่เขาคนนั้นเช่นกัน
ตาย ละ กว่าจะมาถึงที่ผมยืนอยู่แบบนี้ จะเหลืออะไรให้ยึดนี่
ว่าแล้วต้องรีบบุกไปยึดมาเป็นของตัวเองทันทีครับ
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
พอเขาหลุดออกมาจากอีกกลุ่มที่อยู่ข้างๆผมแล้ว
พีท พอล เบน รวมทั้งคนอื่นที่ผมไม่รู้จัก กระหน่ำยิงอย่างไม่ยั้งครับ
แต่สำหรับผมแล้ว ไม่เลย
พอเขาเดินเข้ามาใกล้ ภาพที่ผมเห็นโดยปราศจากแว่นตาแล้ว
คือผมที่รู้จักเขามานาน
*
*
*
ผมปล่อยให้คนอื่นยึดพื้นที่ในตัวเขาอย่างพอใจ
นานเท่านานที่เขาต้องการ
โดยที่ผมได้แต่ยืนดู ยืนดูคนพวกนั้น ทำกับเขา
อย่างพอใจ
และในที่สุด เขาก็มองมาที่ผมหลังจากที่เขา หลุดจากการโจมตี
ทุกส่วนของร่างกาย ครั้งใหญ่
“ปอร์” เขาเรียกชื่อผม ขณะที่ผมยืนอยู่ใกล้ๆกับกระจกของร้านที่เรายืนอยู่ครับ
ผมมองกลับไปที่เขา แต่ไม่ได้พูดอะไร
“สบายดีนะ” เขาถามผมต่อ ในขณะที่เบนเดินกลับเข้ามายืนอยู่ข้างๆผมครับ
เบนทำหน้างง ครับ สงสัยว่าเขาเป็นใคร
ถึงได้เรียกชื่อผม
แต่เบนไม่ถามผมหรอก และปล่อยให้คนๆนั้นยืนอยู่ตรงหน้าผมต่อไป
ตอนนี้เหมือนเวลาเริ่มเดินช้าลงเรื่อยๆ
ในมือผมยังถือปืนฉีดน้ำอยู่
เบน ยังอยู่ข้างๆ ผมเช่นเดิม ครับ
“ขอคุย......” นี่คือสิ่งที่ผมได้ยินยังไม่จบประโยคดี
พีทก็เข้ามาลากผมและเบนออกไปสู้รบกับอีกกลุ่มนึงที่อาวุธครับมือครับ
ผมใช้ปืนเล็ก ๆ ของผมยิงไม่ยั้ง ตามที่พีทบอก
แต่จิตใจผมไม่ได้อยู่ที่คู่ต่อสู่คนอื่นเลย
ผมหันกลับไปมองเขาอีกครั้งครับ
เขายังอยู่ที่เดิม
และเขาหันมามองผมเช่นกัน
เบนมองที่เขาไม่ต่างจากผม
ถึงแม้ว่าในมือจะมีปืนที่กำลังฉีดน้ำใส่คนอื่นอยู่ก็ตาม
ปกติก็ไม่สนใจว่าปืนนั้นจะหันไปทางไหน
เขาคนนั้นๆค่อยๆเดินฝ่าฝูงชนไปเรื่อยๆจนในที่สุด เขาก็หายไป
จ๊าก รี 5000 ขอสวยเล่นเองนะครับ 55555
:laugh: :pigha2: :m25: :z1: :pighaun: :haun4: :jul1: :oo1: :jul3: :m20: :laugh: :pigha2: o18 :m15: :monkeysad: :sad11: :impress3: :L3: :sad4: :o12: :o8: :-[ :impress2: :man1: :3125: :m16: :m31: :fire: :angry2: :serius2: :beat: :z6: :a5: o22 :really2: :เฮ้อ: :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4: :pig2: :call: :seng2ped: :n1: :mc4: :bye2: o13 :t3: :z3: :z2: :z10: :z13:
สวยบ้าไปแล้วครับ
-
สายไปไหมลุง
-
โลกกลม
บ้านแคบ
ไปทางไหนก็เจอ
สงสัย สงสัย หากอยากคุย ทำไมต้องรอบังเอิญเจอฟร๊ะ
รักน้องปอร์
เป็นกำลังใจให้เต็มที่
-
จะอกแตกตายแทนคนสวย :serius2:
-
พยายามเข้านะ ไอ่ลุงกอล์ฟ อย่าท้อซะล่ะ
เดี๋ยวจะสายไป
ตื้อแบบที่จีบใหม่ๆ ซิ :angry2:
รักแรก รักเดียว รักหมดหัวใจ จริงมั้ยน้องปอร์
ให้โอกาสกันหน่อยนะๆๆๆๆๆ ยังไงก็จะเชียร์ไอ่ลุงกอล์ฟไปจนจบเรื่องละกัน 55555 :laugh:
-
เจอนนท์เหรอ ไม่ไหวจะเคลีย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:m31: :m31:
-
ลีลา... :L1:
-
:sad4:
-
เฮ้ย!!!!! เดี๋ยวๆอย่าเพิ่งจบดิน้องปอร์ o12 :sad5: o9 เอาแค่สามตัวแล้วกัน ทำกันอย่างงี้ได้ไง แล้วจะกลับมาต่อคืนนี้ใช่มั๊ยอ่ะตัวเอง :o12:
-
:m15: :m15:
-
แอบตามอ่านมานาน
ไม่อยากจะบอกเลยว่า แอบเชียร์อิตาลุงอยู่
จะทำอะไรก็ทำซะลุง อย่าช้า :เฮ้อ:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
พี่ปอร์~~~~~
ไม่ไหวจะทน ไม่ไหวจะเคลียร์
ทำไมฟร่ะ???
เพราะโลกมันกลมใช่มั้ย?
อะไรทำให้บังเอิญได้ถึงขนาดนี้???
โคตรปวดจิต บีบหัวใจ
อยากถามพี่ปอร์ว่าจะมีซึนามิถาโถมมาอีกครั้งรึไม่?
เพราะถ้ามีจะได้เตรียมใจนะบัดนาว
ไม่ว่าจะกลับอิลุงหรือกับเฮียเบน...เจ็บปวดทุกคน
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
พี่ปอร์คนสวยมาต่อไวๆนะ เค้าจะรออยู่ในเล้า
-
ถ้ามันเป็นอิลุงจริง จะฆ่าคนสวยก่อนเลยที่ไม่เล่ามาให้หมด
-
เจอนนท์เหรอ ไม่ไหวจะเคลีย
^
คิดเหมือนกันเลยครับ ว่าน่าจะเจอนนท์
-
มีคนรุมล้อม
คิดว่าเจ้านนท์เหมือนกันค่ะ :angry2:
แต่จะยังไง จุดๆ นี้แล้ว อย่าได้เสียดายอิลุงค่ะ ไม่ว่าความจริงมันเป็นไงก็สายไปแล้ว อย่าได้แคร์ :laugh:
-
ถ้ามันจะเป็นของเรา มันก็เป็นของเราวันยังค่ำ
แต่ถ้าไม่ จะยึดถือไคว่าคว้า ยังไง มันก็ไม่อยู่กับเรา
สิ่งที่เห็น และสิ่งที่เป็น ไม่ได้หมายความว่า
จะเป็นไปตามที่เพียงแค่เห็น
ปอร์ ลองตั้งสติ สิค่ะ อาจจะเห็นอะไรๆ มากขึ้นก็ได้ค่ะ
:pig4:
-
คิดว่านนท์เหมือนกัน คนรู้จักเยอะ
-
เห้ออออออ
เสียจริต
-
เกลียดคนไม่มีความพยายามมมมมมมมม :angry2:
-
มันสายไปแล้ว สวยอย่าทำร้ายเบนนะ
-
คิดว่าน่าจะเป็นนนท์นะ ไม่น่าจะใช่ลุง
เพราะลุงน่าจะเรียกว่า...ปอร์ครับ...
ค้างตลอดเลยนะสวย
:beat:ลุง
-
คิดว่าน่าจะเป็นนนท์นะ ไม่น่าจะใช่ลุง
เพราะลุงน่าจะเรียกว่า...ปอร์ครับ...
ค้างตลอดเลยนะสวย
:beat:ลุง
อ่านรีนี้แล้วน้ำตาไหลพรากๆๆ ช่างสังเกตจริงๆ แม่คุณ
-
ประทับใจ
..
..
..
emotion พี่ปอร์
:laugh: :laugh: :laugh:
-
คิดว่าน่าจะเป็นนนท์นะ ไม่น่าจะใช่ลุง
เพราะลุงน่าจะเรียกว่า...ปอร์ครับ...
ค้างตลอดเลยนะสวย
:beat:ลุง
อ่านรีนี้แล้วน้ำตาไหลพรากๆๆ ช่างสังเกตจริงๆ แม่คุณ
แหม...ทุกรายละเอียดของสวยพี่จำได้หมดแหละจ้ะ
แล้วยิ่งถ้าเป็นเรื่องอิลุงนี่ ยิ่งจำแม่น เพราะอยาก :z6:ลุงมากๆ
-
วันนี้สวยแดรกยาบ้ามาครับ ขยันขึ้นสมอง
ใครอยากอ่านตอนต่อไปรอนิดนึงครับ
-
เขายังอยู่ที่เดิม
และเขาหันมามองผมเช่นกัน
เบนมองที่เขาไม่ต่างจากผม
ถึงแม้ว่าในมือจะมีปืนที่กำลังฉีดน้ำใส่คนอื่นอยู่ก็ตาม
ปกติก็ไม่สนใจว่าปืนนั้นจะหันไปทางไหน
เขาคนนั้นๆค่อยๆเดินฝ่าฝูงชนไปเรื่อยๆจนในที่สุด เขาก็หายไป
*****32******
นนท์หายไปกับกลุ่มคนที่กำลังสนุกสนานบนข้างทางขึ้นบีทีเอสครับ
ผมไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมเขาต้องมาทักผม
ทั้งๆที่แต่ก่อนเขาไม่คิดจะทักเลย
หรืออาจเป็นเพราะเขาเห็นแล้วในความสวยของผมที่มันเป็นอมตะ555
ผมกับเบน ยังสนุกกับสงกรานต์นั้นอยู่ครับ
ตอนถึงดึกเลยครับ
ไหน ๆ เราก็ยึดพื้นที่ได้ หลายๆ คนจนเป็นที่พอใจแล้ว
คนก็จำนวนก็น้อยลงแล้วครับเพราะดึก
กลุ่มเป้าหมายก็น้อยลงแล้ว
ผมและเบน พีทพอล
เรากลับโรงแรมครับ
มาสวิงกิ้งกันดีกว่าครับ555
กว่าที่เราจะล้างแป้ง ออกจากตัว
โอ้ยผมกับเบนต้องช่วยกันทั้งขัดทั้งถู กันอยู่นานครับ
น้ำอุ่นก็แล้ว น้ำเย็นก็แล้ว
ผิวนี้เปื่อยเลยละ
ผื่นแดงๆเริ่มขึ้นมาแล้วครับ
เห็นผลทันตา..:ซีม่าสิคระ555
หลังจากนั้นรวมพลคนสวยเสร็จอีกครั้ง เราก็ทานข้าวร้านใกล้ ๆโรงแรมครับ
ผับเล็ก ๆที่นั่งดื่มเบียร์กันคนละขวดสำรับผม
แต่อีกพวกไต้หวันนั้น 5 ขวดเป็นอย่างต่ำครับ
เมื่อได้ที่กันแล้ว สวยเมาน้ำเปล่าแล้ว โรงแรมจึงเป็นที่ๆต่อมาสำหรับเรา555
เสี่ยงต่อการเสียตัวอีกแล้วครับ
*
*
*
*
ทีวีที่ปลายเท้าผมยังเปิดอยู่ตลอดเวลาครับ
คนข้างๆผมยังหลับตาปริบๆ อยู่แบบนั้น
ในมือยังกอดหมอนอีกใบ
ผมยังอยู่ในท่าเดิม
สองตายังจ้องทีวีแบบนั้น เช่นกัน
*
*
*
ผมรู้ครับว่าเบนก็คงอืดอัดเช่นกันกับเหตุการณ์ที่ผ่านไปเมื่อตอนบ่ายๆ
เพียงแต่เบนไม่อยากถามเท่านั้น
ไม่ใช่ว่าเบนไม่กล้า
เบนโง่ หรือผมฉลาดปราดเปรียว55
ด้วยความที่เบนเป็นคนใจกว้างเท่ากับฟ้าบวกมหาสมุทร
การไม่ถามคงดีกว่า เบนคงคิดแบบนี้
อีกอย่างเบนเคยเจอนนท์แล้วครับ
จึงคงพอมองภาพออก
ว่าเขาคือใคร
*
*
ภาพของนนท์กลับเข้ามาหาผมอีกครั้งครับ
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมต้องฟูมฟายอะไรเหมือนแต่ก่อนแล้ว
ความรู้สึกจากวันนั้นถึงวันนี้ มันค่อยๆเปลี่ยนไปแล้ว
อาจเป็นเพราะว่าเวลานานพอที่เราแต่ละคนจะทำใจได้แล้วบ้าง
“ไม่สบายใจเหรอครับ” เบนขยับตัวเข้ามาหาผม
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไร นอนเถอะ” ผมตัดบทด้วยคำพูดสั้นๆ
ผมเอื้อมมือไปกอดเบนอย่างเช่นเคยครับ
เราสองคนหลับกันไปตอนไหนไม่รู้ครับ
*
*
*
รู้แต่ว่าพอตื่นขึ้นมาอีกที คุณเบนก็ลืมตาปริบๆ มองมาที่ผมอยู่ข้างๆผมแล้วครับ
เบนชวนผมลงไปกินข้าวเช้าครับ
ส่วนพิทกับพอลลงไปทานก่อนแล้วครับ
ไข่ดาว ไข่ลวก คงจะเหมาะกับคู่นี้55
สงสัยวิทพีท เอ้ยวิทพื้นกันทั้งคืนแน่ๆๆ
คิดแล้วเสียดายไม่ได้แอบดูครับ
ไม่งั้นคงมีภาพเด็ดๆมาฝากแน่ๆ
*
*
หลังจากทานข้าวเสร็จครับ
เราไปเดินสวยๆกันที่สยามครับ
แล่วช่วงบ่ายๆ เราก็จับจองพื่นที่เดิมหน้าซอย 2
ปักหลักยึดพื้นที่ต่อไปอย่างสนุกสนาน เฮฮาเช่นเดิมครับ
เล่นไป ยึดเป้าๆๆๆหมายไป ผมก็ยังหวั่นๆอยู่ตลอดเวลา ว่าจะเจอนนท์อีกไหม
เขาจะเดินเข้ามาทักผมหรือเปล่า จิตตกเชียว
ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดครับ กับรู้สึกว่ามันจะมีอะไรหรือเปล่า
เขาถึงเดินเข้ามาทักสวยแบบนี้
วันนี้เราสนุกกันได้ถึงช่วงบ่ายแก่ๆ เท่านั้นครับ
เพราะ3 สาวชาวไต้หวัน ต้องเดินทางไปยังถนนข้าวเหนียว
แรกๆผมได้ยินก็ยังตกใจครับ ว่ามีด้วยเหรอ ถนนข้าวเหนียว
ที่ไหนของสยามประเทสนี่
แต่เบนมาเล่าให้ฟังว่ามันอยู่ขอนแก่นถึงได้รู้ครับ
555 เหมาะจริงๆข้าวเหนียวขอนแก่น
ระวังมันติดมือนะเบน
เรากลับโรงแรมอีกครั้ง ให้ทั้งสามคนอาบน้ำแต่งตัว
ล้างคราบแป้งออกให้หมด เดี๋ยวจะสวยสู้แอร์การบินไทยไม่ได้ครับ55
*
*
ผมส่งเขาขึ้นรถแท็กซี่หน้าโรงแรม
พร้อมทั้งการสวมกอดจากทุกคนครับ
แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไม่เจอกันนะครับ
3สาวจะกลับมาอีกครั้งนึง ก่อนบินกลับไต้หวันครับ
*
*
*
ตายละทีนี้ เหลือผมคนเดียว ไอ้จะกลับไปแร้ด แรด ที่เดิมที่เก็บแต้มก็คงไม่ได้ครับ
สวยจึงเรียกแท็กซี่กลับบ้านเช่นกันครับ
ดูตามเนื้อตัวเริ่มเปื่อยจริงๆครับ
ผื่นแดงก็ขึ้นมาเต็มตัวเลยละ
*
*
*
* เบนโทรมาบอกผมครับว่าถึงขอนแก่นแล้ว
เชคอินโรงแรมแล้ว
ต่อว่าผมเช่นเดิมว่า ทำไมไม่มาด้วย
5555 สวยขนาดนี้จะให้ไปเล่นถนนข้าวเหนียวเหรอครับ
ไม่มีทางเหลือสักเม็ด 555แดกหมดครับ..คนเดียว
หลังจากนั้นก็วางไป
ผมก็หลับไปครับด้วยอนุภาพของการเก็บแต้มที่ซอยสองนั้น
ตื่นขึ้นมาอีกทีเปิดทีวีดู
อ้าวข่าวในพระราชสำนักมาแล้วเหรอนี่
ผมเดินเข้าไปในห้องห้องน้ำเพื่อล้างหน้าครับ
หูยังฟังทีวีอยู่
“วันนี้เราจะพาท่านผู้ชายไปดูบรรยากาศสีลมที่ถนน สีลมกับพระเอก นายนนท์ ที่เขาเพิ่งกลับมาถึงเมืองไทยสดๆร้อนๆคร้า” เสียงดาราสาวพูดครับ
ผมรีบเดินออกจากห้องน้ำเพื่อมาดูนนท์ครับ
ภาพนนท์กำลังโดนสาวๆฉีดน้ำใส่อย่างสนุกสนานครับ
“สวัสดีครับวันนี้ผมพาท่านผู้ชมดูชมภาพบรรยากาศสงกรานต์ที่สีลมครับจะสนุกแค่ไหนตามมาเลยครับ”
ภาพนาย ที่ผมเพิ่งเห็นไปเมื่อวาน กำลังอยู่บนจอทีวี
“………………..”
“เรียนจบแล้วครับ คงไม่กลับไปแล้วครับ”
“………………..”
“รับงานได้เต็มที่ครับ ฝากด้วยนะครับ สนใจอยากให้นนท์ร่วมงานติดต่อมาได้เลยครับ”
“………………..”
“ไม่ครับ อยู่ที่นั้นเรียนอย่างเดียวครับ ยังโสดครับ”
“………………..”
“จริงครับอยู่ที่นั้นก็อยู่ด้วยกันกับเพื่อนตลอดครับ
นี่เพื่อนก็กำลังจะเรียนจบดอกเตอร์แล้วครับ อีกไม่นานก็คงตามกลับมา”
http://www.4shared.com/embed/246213374/35fe7884
เพลงเพราะๆครับกดฟัง
ตอนนี้ในหูของผมไม่ได้ยินอะไรอีกแล้วครับ
แม้กระทั้งเสียงของทีวี
เหมือนมันมีแต่เสียงลม ที่พัดผ่านเข้ามาตลอดเวลา
*
*
ผมทิ้งตัวลงยังที่นอนอีกครั้งครับ
คงจะกลับมาแล้วสินะ
ถ้ากลับมาพร้อมกันคงกลัวว่าจะมีข่าวไม่ดี
เลยให้นนท์กลับมาก่อน
ผมคิดแบบนี้ ครับ
*
*
*
เสียงมือถือดังขึ้นอีกครั้งครับ
เบนโทรมา
“ทานข้าวหรือยังครับ คุณปอร์”
เบนถามด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน
ข้างๆยังมีเสียงสองสาวแทรกเข้ามาในมือถือให้ผมได้ยินครับ
โช้งเช้งๆๆ เหมือนเดิม
“ยังครับ ”
“กินข้าว แล้วทานยาด้วยนะครับเดี๋ยวจะไม่สบาย ผมเป็นห่วง”
“ครับ” ผมได้ฟังแบบนี้รู้สึกยังไงไม่รู้ครับ
ดีใจก็ใช่ แค่ส่วนนึงครับ
ส่วนความรู้สึกอีกส่วนนึง บอกไม่ถูกมันคืออะไร
เสียใจเหรอที่คนรักหวังดี
เสียใจจริงๆเหรอ ที่เขาจะกลับมา
“กลับมาเร็วนะครับ ผมคิดถึง’ ปากผมบอกเบนไปแบบนี้ครับ
“จริงเหรอครับ”เบนตอบ
“อืม”ผมตอบเบนไปครับ
ปากผมบอกเบน แต่ใจผมบอกใครอีกคนหรือเปล่า ผมก็ยังตอบคำถามตัวเองไม่ได้
ผมยังพยายามข่มตาหลับให้อยู่นานสองนานครับ
คงเป็นเพราะผมเพิ่งหลับไปแล้ว
และมีเรื่องที่เข้ามาให้คิดครับ
แล้วแบบนี้สวยจะรับมือไหวได้อย่างไรกัน
*
*
ผมเปิดไฟอีกครั้งครับ
ทั้งบ้านเต็มไปด้วยความสว่างสไว
แต่มันกับมีแต่ความเงียบ
ทั้งบ้านเขากลับ ต่างจังหวัดหมดทุกคนครับ
อย่างน้อยก็2อาทิตย์ ผมคงต้องอยู่คนเดียวเป็นเวลานานขนาดนั้นเชียวเหรอ
คิดแบบนี้ผมยิ่งเหงาเข้าไปอีกครั้ง
แสนเท่าล้านเท่า
*
*
*
ผมเดิน ออกไปยังปากซอยครับ
ดึกแล้วไม่มีรถวิ่ง หรือมีก็น้อยครับ
คงเป็นช่วงสงกรานต์ด้วยมั้ง
ผมเดินเข้าเ 7-11 ครับ
ไม่รู้ครับว่าผมจะซื้ออะไร
รู้แต่ว่าผมอยากเดินไปเรื่อยๆ
แปลกนะ คนอื่นเขาฉลองกันวันขึ้นปีใหม่ไทย
แต่สำหรับผม เพิ่งผ่านเหตการณ์ตรงนั้นมาไม่กี่ชั่วโมงครับ
ผมกับรู้สึกเหงาจริงๆ
หรือเป็นเพราะเบนไม่อยู่ข้างๆผม
แล้วทำไมผมไม่ตามเบนไปละครับ
ผมเดินออกจาก เซเว่น พร้อมด้วยของในมือสองสามอย่างครับ
จุดหมายปลายทางของผมคือกลับบ้าน
นี่ก็เลยปากซอยบ้านผมแล้ว ทำไมผมยังไม่เลี้ยวเข้าไปละ
ร้านขายของกินต่างๆปิดเงียบ
ไฟตามทางยังมืดอยู่ครับ
แต่ผมยังเห็นแสงสว่าง ส่องมาแต่ไกล
ผมยังเดิมตามแสงไฟนั้นไปครับ
ไม่รู้หรอกครับว่ามีร้านขายของที่ยังเปิดอีกเหรอ
สองเท้ายังก้าวไปเรื่อย
*
*
ร้านขายซาลาเปายามดึกยังเปิดอยู่
แปะคนขายกำลังนวดแป้งอยู่ครับ
น้ำมันในกะทะยังไม่เดือดพอที่จะทอดซาลาเปาได้ครับ
ผมนั่งลงบนริมฟุทบาตครับ ที่เดิมที่ผมเคยนั่ง
เมื่อหลายปีที่ผ่านมา
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
ผมยังคงรอแปะอยู่เช่นเดิมครับ
แปะยังนวดแป้งเหมือนเดิมครับ
ภาพวันเก่าๆ ที่ผมพาใครบางคนหากินซาลาเปาตอนดึกได้หวนเข้ามา
ภาพของคนบางคนที่กลืนมันเข้าไปทั้งลูก
แต่ต้องคายมันออกมาเพราะมันร้อนเกินกว่าที่จะกินได้
ผมยิ้มที่มุมปากเล็กๆครับ มองแปะนวดแป้งไป
*
*
ผมหยิบซาลาเปาเข้าปากครับระหว่างทางเดินที่ผมจะเข้าบ้าน
หยุดที่ประตูหน้าบ้านอีกครั้ง
ทำไมต้องหยุดตรงนี้ด้วย
ภาพที่มอเตอร์ไซด์ ที่มาจอดอยู่หน้าบ้านครั้งแล้วครั้งเล่า มันวนเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง
ผ่านไปกี่ปีแล้ว ผมยังลืมเขาไม่ได้จริง ๆ เหรอ ครับ
ทั้งที่ร่องรอยต่างๆที่เราเคยไปด้วยกัน ทำด้วยกัน
มันเลือนหายไปกับกาลเวลาแล้ว
แต่สำหรับผม
มันไม่ใช่เลย
มันไม่ใช่เลย
ฉันไม่เคยลืมเลือนเธอไป
เธอรู้หรือเปล่า ว่ามันเจ็บปวดรวดร้าวและทรมาน555
-
อยากจะคิดในแง่ที่ดีว่านังนนท์มันอยากจะฝากบอกอะไรใครสักคน
แต่ถ้าคิดในแง่สวยก็อยาก...............เอาหัวโขกเต้าหู้ตาย
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ทุกอย่างกำลังจะดีแล้ว ก็มีอะไรให้กวนให้ตะกอนในใจสวยขุ่นขึ้นมาอีกครั้ง
เบนโคดจะสุภาพบุรุษ ไม่ถามไมไ่ด้แปลว่าเข้าใจหรือ ไม่รู้สึกอะไรนะ
คงจะรู้สึกอยู่หรอก แต่.....คนเป็นแฟนกันเค้าไม่นิ่งดูดายแบบที่เบนเป็นหรอก
แต่เบนให้เกียรติสวยและแฟร์ โลกส่วนตัวของสวยมากๆอ่ะ :เฮ้อ:
แล้วข่าวเอ้ยอะไรเอยมาทำให้ภาพต่างๆผุดขึ้นมาอย่างกับดอกเห็ด ดราม่าชัดๆ
มานั่งทอดอาลัยหน้ากะทะทอดซาลาเปาอีก กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ทำไมคนๆนึงถึงได้ทำร้ายคนอีกคนได้มากขนาดนี้นะ ความทรงจำที่สวยงามมันเหมือนยาพิษชัดๆ :m31: :fire: :angry2:
-
ขอกรี๊ดดดด ที
รออ่านต่อไปค่ะ
-
ขอกรี๊ดดดด ที
รออ่านต่อไปค่ะ
วันนี้2 ตอนเลยนะหนู 55 รอนิดๆนะ
-
o13
คนสวยมาลงบ่อยๆนะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มาต่ให้อ่านจริงๆๆ น่ารักมาก ยังไงเราก็ยังเชื่อชื่อเรื่องอยู่นะ พาดหัวก็บอกพระเอกนายเอกเรียบร้อยแล้ว
เรื่องราวของอ้ายลุงคงไม่จบเพียงเท่านี้หรอกมั้ง ตัองมีภาค 2 เราจะรอลุ้นต่อไป ส่วนเบน :serius2:ไม่อยากคิดปวดหัว
-
รอด็อกเตอร์มาก่อนดิ ไม่อยากฟังความข้างเดียว เขาเรียกตีตนไปก่อนไข้ รอแบบเต็มๆจากปากอิลุง เซ็งว่ะ
-
อยากฟังเรื่องจากลุงเหมือนกัน
วันนี้มีต่ออีกเหรอคะ ดีจัง o13
-
สงสัยจะมีภาค 3 :sad11:
-
ความคิดถึง มันห้ามไม่ได้จริงๆน่ะปอร์ เข้าใจแล้วละสิ
ว่าแต่คนไกลนี่ ใจร้ายจัง ไม่ติดต่อมาหากันบ้างเลยนะ
ทำให้ปอร์ วิตก หวั่นไหวไปกับสิ่งเร้าอื่นๆ แต่ถ้าจะคู่กันแล้ว
ยังไงก็คู่กันอยู่ดีละ 5555
-
รออิลุงมาเคลียร์เหมือนกัน
ตอนนี้เค้ารู้สึกว่า นนท์อยากอธิบายบางอย่าง
ซึ่งน่าจะเป็นเรื่องระหว่างอิลุงกับสวย ที่ยังไม่เข้าใจกัน
ใครจะรู้ ว่านนท์คัมแบกคราวนี้
อาจจะเป็นคนประสานรอยร้าวก้อได้
หรือไม่ก้อเป็นระเบิดไปเลย ตู้มมมมมมมม
รักสวยเหมือนเดิมจ้า ม๊วฟฟฟ :oo1:
-
สงสารคนสวยจังคับ
แค่อ่านตามยังเศร้าและเหงาเลย
แล้วน้องปอร์คนสวยในเวลาแบบนั้น
จะแย่แค่ไหนเนี่ยกับอารมณ์เหงา ๆ แบบนี้
แต่จริงแล้วอยากรู้เหตุผลของกอล์ฟจัง
ว่าทำไมถึงหายไป ถ้ามีโอกาสฟังเค้าหน่อยได้ไหม
จะได้เคลียร์ใจ อย่าเดินหนีหรือปิดการรับรู้อีกเลย
รู้สึกว่ามันเจ็บปวดและอึดอัดยังไงไม่รู้คับ :กอด1:
ยอมรับคับว่าเบนเป็นคนดี แต่ใจคนเรามันแปลกคับ
เมื่อฝังใจแล้วไม่ค่อยอยากจะเปลี่ยนความรู้สึก
ก็ผมดันเป็นกองเชียร์ของนายกอล์ฟไงคับ 5555
-
:sad11:
อ่านเรื่องแล้วเศร้า
ฟังเพลงก็เหงา
อารมณ์ซึมเซา
เหี่ยวเฉาเหลือเกิน
:กอด1:ปอร์ครับ
-
กอล์ฟมา
แล้วเบนล่ะ
จะไปอยู่ที่ใด
-
สวยใจดีต่อ2ยก เอ้ย 2ตอนในคืนเดียว
อิลุงจะกลับมาแล้วหรอ ก็ดีจะได้เคลียร์ๆไปเลย
อยากรู้เหตุผลเหมือนกัน เพราะพยายามคิดแล้วคิดอีก ก็นึกเหตุผลที่ดีไม่ได้เลย
อย่างว่าแหละนะ เรื่องที่ผ่านมาของสวยกะลุง สวยไม่มีทางลืมได้หรอก
คนนะ ไม่ใช่คอมพิวเตอร์ จะได้ลบความทรงจำความรู้สึกไปได้
ยิ่งเป็นคนที่เรารักแล้วด้วย ต่อให้อีกกี่สิบปีก็ไม่มีทางลืมได้หรอก
แต่ในเมื่อเราตัดสินใจที่จะก้าวต่อไปแล้ว และที่สำคัญยังมีใครอีกคนที่เรายอมให้เค้าเดินไปพร้อมเราแล้วด้วย
ถ้าเราจะย้อนกลับไปทางเดิม ก็คิดให้ดีและก็อย่าลืมคนที่วันนี้เดินอยู่ข้างๆเราด้วยล่ะ
ปล่อยให้สิ่งที่ผ่านมาเป็นแค่ความทรงจำแล้วอยู่กับปัจจุบัน
หรือจะเดินกลับทางเดิมซึ่งเป็นทางที่ใจเราอยากกลับไปก็แล้วแต่สวยนะจ้ะ ขอให้ทางนั้นเป็นทางที่ทำให้สวยมีความสุขแล้วกัน
อยากรู้บทสรุปปัจจุบันเร็วๆจังเลย
:กอด1: สวย
:กอด1: เบน ชายหนุ่มผู้แสนดีและเสียสละ
:beat: ลุง
-
สงสารสวย สงสารเบน กลัวใจนนท์ แต่หมั่นไส้กอล์ฟ
อยากให้สวยมีความสุขค่ะ เลือกใคร ทำอะไร ขอให้อยู่บนพื้นฐานของความสุขเป็นหลัก อย่าใช้ชีวิตกับการกลืนน้ำตาอีกนะคะ
-
เศร้า ฮาๆ
-
อ่้านมาถึงตอนนี้มันรู้สึกเจ็บปวดในใจยังไงไม่รู้
ใจจิงๆเชียร์เบนค่ะตอนนี้ แต่ก็อยากให้สวยมีความสุขด้วย
ชีวิตจิงมันไม่ใช่ละคร ที่ต้องจบแบบแฮปปี้ทุกครั้ง
และยิ่งในเรื่องความรักแล้ว เหตุผลอะไรก็ใช้กับมันไม่ได้เลย
บางคนดีกับเราทุกอย่าง สมองและเหตุผลบอกให้เราเลือกคนนั้น แต่ใจมันกับไม่ใช่เลย
สำหรับลุงในชีวิตคนเราก็อาจมีตัดสินใจพลาดกันได้(แม้จะพลาดมาหลายครั้งแล้วก็ตาม)
่มันขึ้นอยู่กับว่าเราพร้อมที่จะให้อภัยเค้ารึป่าว ไม่ใช่ในฐานะคนที่ทำพลาด แต่ในฐานะคน(รัก)ที่ทำพลาด
เราในฐานะคนรัก พร้อมจะให้โอกาสเค้าไหม
ส่วนเบนได้ทำตัวเป็นแฟนและสุภาพบุรุษมาก(ขอชมจากใจจริง) เพราะเบนไม่ถามแต่อยากให้สวยบอกเอง
ไม่ใช่ไม่อยากรู้ แต่อยากรอให้คนที่รักพร้อมที่จะบอกมากกว่า แสดงว่าเบนเอาใจใส่ความรู้สึกของสวย
แต่ความรัก ก็คือความรัก คนดีอาจไม่ใช่ คนใช่อาจไม่ดี
สวยเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินใจ...
รักไม่ใช่โจทย์เลข ที่มีคำตอบแค่ผิดกับถูก
อย่าตัดสินใจเลือกใครเพราะึความเหงา เพราะมันจะทำให้เราเหงายิ่งขึ้น
และคนที่เจ็บไม่ใช่มีแค่เรา แต่จะมีคนที่เรารัก และคนที่รักเราเจ็บไปกับเราด้วย
ปล. อาจจะยาวไปหน่อย แต่พิมพ์จากใจ และเอาใจช่วยสวยเสมอ
สุดท้ายนี้ขอกอดที ลุง สวย เบน
:man1:
-
พี่ปอร์ขยันมากกกกกกกกก
ชอบๆๆๆๆ
:mc4: :mc4:
รออ่านต่อครับ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อยากรู้ว่าดารานนท์ทักพี่ปอร์ทำไม?
ที่เขาเปลี่ยนไปเพราะเป็นผู้ใหญ่ขึ้น?
หรือเลิกกับอิคุณลุงแล้ว?
มันปวดจิตตอนที่พี่ปอร์คิดถึงสาเหตุที่ดารานนท์กลับมาก่อน
อย่างกับกำลังอ่านทีวีพูล
ไม่อยากจะเชื่อว่าวิธีการอย่างนี้มีอยู่จริง
(หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเค้าไม่เคยสนใจดารามาก่อน =,.=)
บอกตามตรง
ยังแอบเชียร์อิคุณลุงอยู่อ่ะ ถึงแม้ว่าเค้าจะทำเลวกับพี่ปอร์ไว้ก็เหอะ
แต่ก็สงสารเฮียเบน มันติดอยู่ตรงที่เวลาอ่านโมเมนท์ระกว่างเฮียเบนกับพี่ปอร์
แล้วรู้สึกเหมือนกับว่าความรักครั้งนี้ยังไม่ใช่ความรักที่ปักใจ
ยังไม่ใช่ความรักครั้งสุดท้าย...
อ้ากก
ตอนหน้านัดเคลียร์ได้มั้ย???
รอต่อไป
-
ไม่รู้จะพูดยังไงดีเลยตอนนี้ :o12:
-
รักและคิดถึงตัวเองให้มากๆนะน้องปอร์ :กอด1:
-
:z3: :z3:
-
มันฝังใจไปแล้วยากที่จะลืม
ถ้าไม่รักก้อคงไม่จดจำมันไว้
หรอก ลุงหนอลุง ลุงรู้มั๊ยลุง
ได้สร้างบาดแผลที่สาหัสให้กับ
คนสวยของพวกเราน่ะ
เรื่องที่เกิดขึ้นน่ะมันคงมีอะไร
เกินกว่าที่เราคาดคิด ตอนนี้คงได้แต่รอให้ลุงมาเปิดเรื่องอีกครั้ง
ว่าที่ผ่านมามันเกิดอะไรขึ้น
-
เชียร์ เคลียร์กันไปเลย
อึดอัดๆๆๆ แทนประหนึ่งเป็น ปอร์ :z10:
-
รายการเที่ยวทั่วไทยป่าวเนี่ย :laugh:
แอบสงสารเบนเนาะ เป็นคนใจกว้างไม่คิดอะไร มันก็ดีอยู่หรอก :m15:
-
อร้ายยย นนท์ เพื่อนคุณจะกลับมาไฟท์ไหนคะ
อิชั้น จะไปรอดัก :beat: ทำชั้นอึดอัดมาตั้งแต่ภาคแรกล่ะ คราวที่แล้วปล่อยไป เพราะเห็นแก่คุณย่าหรอกนะ :angry2:
-
สงสารทู๊กคน ยกเว้นลุง :เฮ้อ:
-
ความรู้สึกตอนอ่านเรื่องที่เกี่ยวกับลุงกอล์ฟ จะเต็มไปด้วยความทรงจำ ความรัก ซึ่งยังอบอวลอยู่เสมอ
พอมาถึงเรื่องของเบน ก็จะออกแนวความประทับใจ ความห่วงใย
บางครั้ง คนเราก็เลือกที่จะรักคนที่เรารัก มากกว่าคนที่เหมาะกับเรา
สู้สู้น้องปอร์
-
นังแรดนนท์มันจะมาไม้ไหนว่ะ
ตอนนี้เกลียดมันมากๆๆๆๆๆๆๆ
-
เศร้าจริงๆ
ชีวิตสวย
ความรักทำให้เป็นทุกข์
แฮ่ดไปเรื่อยๆ ดีที่ซู๊ดดดดดดด
-
อ่านทันแล้วคะ ดีใจมากๆๆๆๆๆ เรื่องของคุณปอร์ ตอนแรกประทับใจมาก น่ารักคะ ๆ แต่พักหลังๆเริ่มเศร้า แล้วก็สงสารมากเลย
แต่ก็สู้สู้นะคะ
อร้ายยย นนท์ เพื่อนคุณจะกลับมาไฟท์ไหนคะ
อิชั้น จะไปรอดัก :beat: ทำชั้นอึดอัดมาตั้งแต่ภาคแรกล่ะ คราวที่แล้วปล่อยไป เพราะเห็นแก่คุณย่าหรอกนะ :angry2:
แล้วก็ชอบมากคะคอมเม้นของคุณ Huo_To ตรงใจจริงๆคะ
แต่ก็แอบเชียร์ ตาลุงอยู่ตลอดนะคะ
-
มายุแยงตะแคงแล้วรั่ว 555 :laugh:
ถ้าจะเสียดายก็คือเวลาที่สวยเคยให้อิลุงถั่วหมักมากกว่าค่ะ
เชื่อว่าเรื่องของลุงจริงๆ ก็คงไม่มีอะไรในก่อไผ่ หรือถ้ามีจริงๆ อยากเชียร์ให้คนสวยเริ่มต้นใหม่กับคนที่รักและห่วงใยเราดีกว่านะ
ไม่ได้หมายความว่าลุงไม่รักสวยแต่อย่างใด แต่การกระทำที่ผ่านมามันเท่ากับว่าลุงไม่แคร์แม้จะต้องปล่อยให้สวยเผชิญความโดดเดี่ยวและเรื่องต่างๆ แต่เพียงลำพังอ่ะค่ะ
ไม่แมนเลย
คืนอิลุงให้คุณย่าแล้วนะจ๊ะคนสวย :call:
ป๋อหลอ. โพลข้างบนไม่แอดเบนเพิ่มเหรอจ๊ะสวย 55
-
คนสวยมาต่อได้แว้ว
-
เย้ๆๆๆ มาเจอตอนนี้เป็นคนเเรกคับ เอ เเล้วไหนล่ะเนื้อหา เหนมันขึ้นเเต่หัวข้ออ่าพี่ปอร์
-
ทั้งที่ร่องรอยต่างๆที่เราเคยไปด้วยกัน ทำด้วยกัน
มันเลือนหายไปกับกาลเวลาแล้ว
แต่สำหรับผม
มันไม่ใช่เลย
มันไม่ใช่เลย
ฉันไม่เคยลืมเลือนเธอไป
เธอรู้หรือเปล่า ว่ามันเจ็บปวดรวดร้าวและทรมาน555
******33**********
ช่วงเทศกาลเฉลิมฉลองปีใหม่ไทยได้ผ่านไปแล้วครับ
สิ่งที่เราได้รับความความสุข ความสนาน เบิกบานจิต
จากการสาดน้ำ เต็มไปด้วยความฉ่ำเย็น
แต่สิ่งที่เหลือไว้ให้เห็น คือถนนที่เต็มได้ด้วยสีขาวจากแป้งดินสอพอง
นาน กว่าทีรอยขาวเหล่านี้จะเลือนหายจากไป
แล้วถนนสีลมจะกลับมาเป็นแบบเดิม
มันไม่ได้ต่างอะไรจากผมเลยครับ5555
เพราะทุกครั้งที่ผมคิดว่าผมลืมเขาได้แล้ว
เขามักจะกลับเข้ามทำให้ผมคิดถึงเรื่องราวของเรา อยู่ทุกครั้ง
ไม่ต่างจากรอยแป้งดินสอพองนั่น
ที่มันจะกลับเข้ามาแต้ม ถนนสีลมอีกครั้ง
เมื่อสงกรานต์ปีหน้าได้มาถึง
55โยงให้เกี่ยวจนได้..เก่งนะเรา
*
*
*
เวลาเดินผ่านไป
ใจเหงา ๆ ยังคงเดินตามเวลา…เน่าไหมเค่อะ
คนที่น่าสงสารกับไม่ใช่ตัวผมเอง
เบน ยังได้เจอกันบ่อยๆครับ
ผมยังรู้สึกว่าตัวเองยังมีค่าสำหรับคนอื่นอยู่แหละ ก็คงเป็นคุณเบน
เมษา ผ่านไปแล้ว
พฤษภา ค่อย ๆมาเยือน มันยิ่งทำให้ผมรู้สึก
กลัวเข้าไปอีกครับ
เรื่องกุหลาบนั้น ผมยังหาแหล่งที่มาไม่ได้
และมันจะมีใครอีกละครับท่าน
แล้ววันเกิดผมที่จะมาถึงอีกละ
สวยขึ้นอีกปีแล้ว
อยู่ๆ มันก็มีอะไรทำให้ผม รู้สึกแบบเดิมอีก
ครั้งแล้วครั้งเล่า
*
*
*
ผมนั่งรอเบนอยู่ร้านอาหารเล็กๆครับ ย่าน รามาทู
ผมไปถึงที่นั้นประมาณทุ่มกว่าๆ ครับ
เบนเป็นคนจัดการเรื่องสถานที่
ส่วนผมมีหน้าที่ ไปรอเบนครับ
เพราะเบนติดภาระกิจที่ทำงาน อาจจะมาสายเล็กน้อย เป็นหย่อมๆ55..อะไรวะหย่อมๆ
ผมเดินเข้าไปรอในร้านครับ
นั่งรอโต๊ะที่เบนจองไว้ครับ
*
*
รอไม่นาน เบนก็เดินเข้ามายังร้านพร้อมถือถุงยาง555ในมือ
ไม่หรอกครับ ถุงพลาสติกและข้างในมีกล่องกระดาษ
คาดว่าน่าจะเป็น กระติ๊บข้าวเหนียว55..ผมพร้อมจก
“รอนานไหมครับ” เบนถาม
“ไม่นาน ครับ”
“ พอลี ติก ธุร้า นิกโน้ย” เบนพูดพร้อมนั่งลงบนโต๊ะครับ
ของที่ถือมาในมือก็วางลงบนเก้าอี้ข้างๆผม
“หิวหรือยังครับ”
“นิดหน่อย ครับ”555 นิดหน่อยเราสำเนียงต่างกัน
“งั้นสั่งเลยนะ”
เบนเดินลุกไปยังหน้าเคาน์เตอร์ครับ แทนที่จะให้เด็กมารับออเดอร์เอง
แล้วเขาก็กลับมานั่งอีกครั้งครับ
*
*
*
ไม่เกิน10นาทีของกินที่สั่งไว้สำหรับคนสองคนก็มาพร้อมกัน
พร้อมกับ เบียร์ ขวดเล็กๆ 2ขวดครับ
เบนตักข้าวสวยใส่จาน
แล้วยกมาวางตรงหน้าผมครับ
“ทำเองก็ได้ ไม่ต้องหรอก”
“ไม่ร่าย เจ้าของวังเกิก ต้องอยู่เฉยๆๆ ม่ายต้องทามอาราย”
ผมได้ยินแบบนั้น ชักมือที่กำลังเอื้อมไปกลับมาครับ
ในเมื่อเบนจะบริการ ก็อยู่เฉยๆดีกว่าครับ
เดี๋ยวเจ้าภาพ เขาจะไม่เลี้ยงแล้วแย่เลย
กลัวได้จ่ายเองนะสิ มันแพงอยู่นา
ผมตักกับข้าวใส่ในจานของเบนบ้างครับ
คราวนี้ไม่มีเสียงคัดค้าน
คำพุดหวานๆที่ได้คือ คอบคุณครับ
เดี๋ยวจะทานให้หมดเลยครับ..หวานอีกแล้ว55
ผมได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มสิ เป็นใครจะอดยิ้มได้ละครับ
เบนเป็นคนมีเสน่ห์ตรงที่เขาเป็นคนสุภาพ
และที่พูดภาษาไทยไม่ชัดนี่ละครับ
และเวลาที่เขาพยายามทวนคำพูดของเขา
ให้ชัดเจน เพื่อให้เราเข้าใจว่าเขาพยายามสื่ออะไร
มันยิ่งน่ารักเข้าไปอีกครับ
เสียงเพลง เบาๆลอยมา จากอีกมุมนึงของร้านครับ
เพลงสดกำลังบรรเลงแล้ว
ผมกับเบนยังนั่งทานข้าวเงียบในร้านนั้น
ถึงจะเงียบๆ มีแค่เราสองคนในบริเวณนี้
มันกับทำให้ผมอบอุ่นครับ
เบนส่งความอุบอุ่นผ่านคำพูด
กับข้าวทุกช้อนที่เขาตัก
รวมทั้งสายตาทุกครั้งที่มองผม…เอียนบ้างไหมครับ
และมันไม่ใช่แค่วันเกิดผมเท่านั้นครับ
เบนเป็นคนแบบนี้จริงๆๆ
ไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งครับ
*
*
*
“อิ่มหรือยังครับ”
“อืม......อื่มแล้ว”
เบนก้มลงไปหยิบถึงพลาสติกข้างๆนั้นละครับขึ้นมาวางบนโต๊ะ
พร้อมกางมันออก เผยให้เห็นเค้ก ก่อนเล็กๆ
พร้อมเขียนข้อความไว้บนเค้กนั้นเหมือนๆกับวันเกิดของคนอื่นๆครับ
สุขสันวันเกิด
สำหรับรักแรกของผม
ตัวอักษรนั่น ยิ่งผมมองมันเท่าไร
มันกับยิ่งตอกย้ำว่าผม กำลังทำผิดกับเบนอยู่หรือเปล่า
เบนเอาเทียนปักบนเค้ก แล้วจุดไฟบนเทียน
เสียงเพลงวันเกิดดังขึ้นมาจากอีกมุมของร้านครับ
มันดังขึ้นเรื่อยๆ จนผมไม่รู้ว่ามันจะจบลงตอนไหน
“Make awish dear”
เบนพูดขึ้น ครับ
ผมยิ้มให้เบน ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าผมครับ
ผู้ชายคนเดียว อยู่กับผมในวันเกิดของผม
*
*
*
*
ขอให้ผมรักเบนหมดหัวใจ นี่คือสิ่งที่ผมขอครับ
และผมอยากทำมันให้ได้แบบนี้จริงๆ
ก่อนที่ผมจะเป่าเทียนไป
ผมมองเบนอีกครั้งครับ
*
*
ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าผมเอาเทียนออกจากเค้ก
แล้วใช้มีดพลาสติกด้ามเล็ก ตัดเค้กอย่างปรานีต อย่างเอาใจใส่
เหมือนว่ามันเป็นแก้วตาดวงใจของเบน
พร้อมทั้งทำปากให้เข้าจังวะ ตามมือที่กำลังใช้มีดกรีดลงไปบนเนื้อเค้กนั้น
ราวว่ากลัวมันเจ็บ
“อานนี้ของเจ้าของวานเกิดครับ” ผมยื่นมือออกไปรับ
“ส่วนอานนี้ของแฟนจ้าวของวานเกิด”
เบนตักเค้กส่วนของเขามาให้ผมครับ
มองผมด้วยสายตาที่อ้อนวอน55
ว่าได้โปรดกินเค้กที่ผมตักให้ทีสิ
ผมก็ไม่ได้รอช้าหรอกครับ
ในเมื่อเบน เจ้าภาพทำให้ผมขนาดนี้ แล้ว
ทำไม สวยจะปฏิเสธละ
ถ้าเป็นไปได้ เจ้าภาพนั่นละมาเป็นของขวัญวันเกิดให้เลยยิ่งดีครับ
จ๊าก หญิงไทย นะ หญิงไทย จำเอาไว้หนูปอร์
*
*
*
เวลาเดินไป
*
*
*
เราสองคนเดินออกมายังนอกร้านครับ
เวลาก็ดึกพอที่เราจะต้องกลับบ้านแล้วครับ
เบนเรียกแท็กซี่ครับ แล้วยื่นกล่องเล็กๆที่อยู่ในมือเขาให้ผม
“ของขวัญวันเกิดครับ”
พร้อมสวมกอดผมบนถนนเส้นนั้นครับ อย่างไม่อายอยู่คนที่เดินไปมา
“ขอบคุณครับ เบน ขอบคุณสำหรับวันเกิดวันนี้ ผมมีความสุขมากครับ”
ผมพูดพรางน้ำตาจะไหลครับ
นางเอกก็แบบนี้ละ
บทซึ้งมาได้เสมอครับ
“Do not cry today is your birthday Por”
เบนลูบที่หลังผมครับ
มันอบอุ่นเหลือเกิน
ผมสัมผัสมันได้ และอยากอยู่แบบนี้นานๆครับ เหมือนคนไม่เคยพอ
“กลับเถอะครับดึกละ love u ”
เบนเปิดประตูให้ผมเข้าไปนั่ง
แล้วแท็กซี่ก็ออกตัวไป
ทิ้งชายคนนึงให้ยืนมองผมอยู่แบบนั้น
จนผมหายไปในความมืดของถนน
*
*
*
สุขสันวันเกิด
สำหรับ รักแรกของผม
ข้อความบนเค้กนั่น ลอยกลับเข้ามาหาผมอีกครั้งครับ
สุขสันวันเกิด
สำหรับ รักแรกของผม
สุขสันวันเกิด
สำหรับ รักแรกของผม
สุขสันวันเกิด
สำหรับ รักแรกของผม
สุขสันวันเกิด
สำหรับ รักแรกของผม
“Make awish my dear”
“Make awish my dear”
“Make awish my dear”
“Make awish my dear”
ขอให้ผมรักเบนหมดหัวใจ
ขอให้ผมรักเบนหมดหัวใจ
ขอให้ผมรักเบนหมดหัวใจ
ขอให้ผมรักเบนหมดหัวใจ
ขอให้ผมรักเบนหมดหัวใจ
คำพูดต่างๆของเบนและผมถาโถมเข้ามา จนผมไม่รู้ว่าผมควรทำยังไงดี
ที่จะสลัดมันออกไป
*
*
ผมเดินเข้าบ้านอย่างลำพังครับ
ซอยเงียบ ๆ มีแต่ผมเท่านั้น
*
*
ผมวางกล่องที่เบนให้ผมบนหัวเตียงครับ
มือถือผมสั่นครับ เพราะผมตั้งเป็นระบบสั่น
เบนโทรมาครับ ถามว่าผมถึงบ้านหรือยัง
และมันก็เป็นธรรมเนียมไปแล้ว
ทุกครั้งที่แยกจากกัน เบนจะทำแบบนี้
*
*
หลังจากที่ผมวางสายไปแล้ว
สิ่งที่มันโชว์บนมือถือของผม
กับไม่ใช่หน้าจอที่ว่างเปล่าครับ
มิสคอล 5 มิสคอล ครับ เป็นเบอร์เดียวกัน
ผมวางมันลงที่เดิมครับที่ผมวางมันทุกวัน คือบนหัวเตียง
ข้างกล่องที่ผมเพิ่งได้จากเบน
*
*
*
ผมเดินเข้าไปห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูในมือครับ
ยังไม่ทันจะเปิดฝักบัว
มือถือก็ดังขึ้นครับ
เบน คือคำตอบแรกที่ผมคิดว่าเขาจะโทรมาครับ
แต่พอผมวิ่งออกไป มันกับไม่ใช่เบน
ผมปล่อยให้มันดังอยู่แบบนั้น จนดับไป
และดังขึ้นอีกครั้งครับ
*
*
*
“…………………………...”
เสียงแรกในรอบหลายๆปีที่ผมได้ยินเขาผ่านทางโทรศัพท์
อาจไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโทรหาผม
แต่นี่คือเรื่องจริงหลังจากที่ผมรับสายอย่างไม่เชื่อตัวเอง
“………………………………………………
………………………………………………
………………………………………………
………………………………………………
………………………………………………
………………………………………………”
“ปอร์ครับ ปอร์ครับ ’
เสียงลมหายใจแผ่วเบา
“ครับ”
“สุขสันวันเกิดนะครับ”
นี่เป็นข้อความสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่ผมจะวางไป
ผมเดินเข้าห้องน้ำอีกครั้ง
ไม่คิดแล้วว่าเขาจะโทรมาอีก
เพราะผมก็รับสายเขาแล้ว
มันคงสมใจเขาแล้วครับ
*
*
*
เขาบอกผมว่า อีกไม่ถึงเดือนเขาจะกลับมาแล้ว
ตอนนี้ผมควรจะดีใจหรือเปล่าครับ
ที่ได้ยินเขาเป็นคนบอกเองว่าเขาจะกลับมาแล้ว
ส่งตรงถึงหูผมเลยครับ
หูที่เต็มไปด้วยอาการคล้ายอยู่บนเครื่องบินเป็นเวลานานๆ
ผมควรจะดีใจไหม
หรือผมควรจะเสียใจดีครับ
*
*
*
น้ำจากฝักบัวไหลงมายังตัวผม
ความสับสนกลับเข้ามาหาผมอีกครั้งแล้วสินะ
ในเวลาที่ผมกับเบน กำลังจะเดินไปในทางที่ดีแล้ว
แล้วในเวลานี้ อีกคนจะกลับมาทำไม
http://www.youtube.com/v/h5bBzcswjds&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
-
เย้ๆๆๆ มาเจอตอนนี้เป็นคนเเรกคับ เอ เเล้วไหนล่ะเนื้อหา เหนมันขึ้นเเต่หัวข้ออ่าพี่ปอร์
จ้ามาแล้ว เชิญโศก เอ๊ยเชิญแซ่บ ครับ :fire: :fire: :fire:
-
พี่ปอร์คับคือถามไรหน่อยได้มั้ยอ่า
เรื่องนี้เกิดขึ้นนานรึยังอ่าคับ
แล้วเรื่องนี้ใกล้จบรึยัง จบแแบบไหนเอ่ยแฮปปี้เอ็นดิ้งรึป่าวอ่า
-
อยากจะบอกเลยความรู้สึกแรกตอนอ่าน ประโยค
สุขสันวันเกิด
สำหรับรักแรกของผม
>>พูดได้คำเดียวเลยคะว่าน้ำตาซึมเลยเหอะ
คนที่เค้าอยู่ตรงหน้าเรา ทำให้เราได้ถึงขนาดนี้ ทำไมเบนถึงได้เป็นคนดีแบบนี้
ทำไมถึงได้รักสวยแบบนี้................ การแสดงออกของเบนมันบอกถึง
ทุกๆอย่างได้เป็นอย่างดี วันเกิดปีนี้ไม่ต้องกินข้าวคนเดียวอีกแล้วนะคะ
ถึงจะไม่ใช่คนที่เราอยากให้เป็นที่สุด แต่คนนี้คือคนที่เค้ารักเรานะคะ
ฮันนี่ของสวยน่ารักที่สุด..........
ความดีของผู้ชายคนนึงมันซึ้งทะลุใจมากนะคะสวย...................ถ้าไม่ร้องไห้ก็ไม่ใช่มนุษย์แล้วล่ะ
ส่วนเค้าคนนั้น สงสัยพึ่งนึกได้ว่า...........วันนี้วันเกิดกรู พร้อมๆกับวันนี้วันเกิดแฟนกรู หรือแฟนเก่ากรู หรือ เพื่อนสนิทกรู
พอๆกับที่พึ่งนึกได้ว่า.......... โทรศัพท์มันใช้ติดต่อสื่อสารนี่นา พร้อมๆกับลืมไปว่าเวลาไม่ได้มีไว้หยุด
สำหรับใครคนใดคนนึงนานเกินไปแต่เวลามันเดินไปเรื่อยๆๆๆๆๆพร้อมกับชีวิตของคนๆนั้นต่างหาก
และคงลืมคำว่า "เห็นแก่ตัว" เรามันใช้กับคนที่คิดแต่เรื่องของตัวเองสินะ
:beat: :z6: ไม่ว่าอะไรก็ตาม.........ไฟเก่าจะุคุ หรือ จะสยบ................เบนหนุ่มแสนดีของคนอ่าน
จะเป็นผู้ชายที่น่าสงสารที่สุด....ถ้ารักแรกของเค้าเจอโศกนาฏกรรม
+1 แด่ความรักของเบน คะ
-
อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน
-
พี่ปอร์ สุดสวยยยยยยยยยย
น้ำตาน้องซึมอ่ะ
ทำไมมันปวดใจเช่นนี้เนี่ย อยากรู้จังว่าตอนนี้พี่ปอร์มีคววามสุขอยู่ใช่ไหมค่ะ
คือ อยากให้พี่ปอร์มีความสุขกับชีวิตรักสักทีค่ะ คือกับตาลุงเนี่ยก็น่ะ รู้กัน
เเต่การที่ยังจบกันไม่เคลียร์เเบบนี้ มันเหมือนเป็นสิ่งที่รั้งตัวพี่ปอร์ไว้กับรักครั้งใหม่
อย่างไรก็ตาม ขอให้พี่ปอร์มีความสุขกับชีวิตที่เลือกน่ะคะ
ปล. รักคนสวยค่ะ ^^
-
จะลืมรักนีได้นะหรือ กลับมาทวงคำสัญญาขอเวลาสี่ปีที่ว่าไว้ เพียงแต่ว่าแปลกใจทำไมไม่เคยติดตอมาตั้งนานนนนนน คนสวยคิดตลอดเวลาว่าโดนทิ้ง การกระทำมันฟ้องไม่มีสักคำทักทายตลอดหลายปี เฮ้อน้อยใจแฟนเก่าที่จะกลับมาแต่ดันไปคบกะอาตี๋แล้วใจมันเลยหวั่นๆละสิ หนังเรื่องยาวสินี่ ชิงรักหักสวาทเลือดตาแทบกระเด็น
-
โอยๆๆๆๆ เพลงนี้สำหรับเบนใช่ไหมเนี่ย
โหมด...สวยสับสน
ไอ้ลุงมีเหตุผล แต่เหตุผลของไอ้ลุงอยู่กับลุงเสมอ
-
เพลงโพสต์ยังไงเนี่ยย จะเล่นบ้างๆๆๆ :serius2:
-
อ่านแล้วสงสารเบน :o12:
-
:กอด1: คนสวยคะ
ลุ้นเหลือเกิน ลุ้นทุกตอน ทุกช่วง แต่ตอนนี้เนี่ยยยยมัน....
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่แซบล่ะ sadddddd
กลับมาทำไม ทำไมต้องตอนนี้ ทำม๊าย ทำไม :z3: สุดจะกล่าวแล้วค่ะคนสวยขา
คนดีของฉันกับคนในหัวใจฉัน บางครั้งไม่ใช่คนคนเดียวกัน :dont2:
-
เชียร์เบน :z7:
:fcuk:อิลุง
ไม่รักแล่ว
-
:pig4: แต่เจเจ้ ว่ามันจะ :sad11: ทำไมกัน ก็วันเกิดไม่ใช่เหรอ อร้าย... เคืองปอร์ค่ะ ข้อหาทำร้ายจิตใจ ผุ้สูงอายุค่ะ
รักคนเขียนค่ะ
-
:L2:
เนื้อเรื่อง+เพลง โดนใจ
เลือกก็ไม่ได้..เลิกก็ไม่ได้ :เฮ้อ: ทำไงดี
:pig4: ปอร์ครับ
-
เห็นด้วยกับคุณ mecon ที่สุด พูดได้ตรงใจมากๆ
ลุงเห็นแก่ตัวจริงๆนะ บทจะไปก็ให้สวยรอ พอตัวเองไปอยู่นั่นก็หายเข้ากลีบเมฆ
แถมยังมีแฟนเก่าอยู่เคียงข้าง ไม่ติดต่อมาและไม่เคยอธิบายอะไรเลยถึงแม้จะรู้ว่าสวยต้องกำลังคิดมากอยู่แน่ๆ
อยู่ดีๆ พอใกล้กลับก็โทรมา ส่งดอกไม้มา ทำเหมือน 4 ปีที่ผ่านมาไม่เคยเกิดอะไรขึ้น
จิตใจลุงทำด้วยอะไรหรอ หรือเห็นว่าสวยเป็นของตาย ไม่เข้าใจลุงจริงๆ คนรักกันเค้าทำร้ายจิตใจกันแบบนี้หรอ :m16:
ส่วนหนุ่มตี๋ผู้แสนดี ช่างน่าสงสารอะไรเยี่ยงนี้
ได้แต่หวังว่าคำอธิฐานในวันเกิดของสวยจะเป็นจริง :call:
ไม่ว่าปัจจุบันนี้สวยจะคบอยู่กับลุงหรือเบนก็ตาม แต่พระเอกของเราก็คือเบนนี่แหละ
+1 ให้คุณmecon
+1 ให้สวยด้วยจ้ะ
:กอด1:
ตอนนี้เข้ากับเพลงนี้จริงๆ
http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?Autoplay=0&songID=V2C7EGGGPD'
-
บอกตรงๆ ไม่เคยอยู่ข้างไอ้ลุงนั่นเลย
เอาใจช่วยเบนน้าคร้าบบบ
-
และแล้ว ลุง ก็โทรมา .....
อยากถามจิงๆๆว่าที่ผ่านมาหายไปไหนค่ะ หรือที่ผ่านมาหาสัญญาณไม่เจอกัน
เบน ทำไมนายมันดีเว่ออย่างงี้ ได้อ่านยังซี้งแทนสวยเลย
"สุขสันวันเกิด
สำหรับ รักแรกของผม"
“Make awish my dear”
กรี๊ด~~~ ยิ่งอ่านยิ่งอิน :z3:
-
แล้ววันเกิดปีก่อนๆ อิลุงไปมุดหัวอยุ่ไหนนนนนนนนน :fire:
-
ยืนยันมานานแสนนาน ยืนยันต่อไปว่าเชียร์เบนค่ะ
ลุงเป็นคนไม่พูด ไม่อธิบาย ถึงรักแต่ขี้เกรงใจ คนแบบนี้อยู่ด้วยลำบากค่ะ ทำให้สวยน้ำตาตกมากี่ครั้งแล้ว
-
ปล่อยไปตามหัวจวย เอ้ย!!! ปล่อยไปตามหัวใจ...จ๊ะหนูปอร์
-
กำลังสับสนใช่หรือเปล่าสวย
แสดงว่าตอนที่อธิษฐานหน้าเทียนวันเกิด สวยคิดถึงลุงกอล์ฟ อิอิ
-
เคี๊ยกกกกกกกกก ลูกพี่เบน :-[ ขอให้คำอธิษฐานของสวยเป็นจริง :call:
อิลุงกลับมาได้ซักทีก็ดีเหมือนกัน อย่าได้ค้างคา
-
ตอนนี้เศร้าจัง
จังหวะชีวิตมักเป็นอย่างนี้เสมอ
-
บอกได้คำเดียว
ว่ารักเบนอ่า
-
ถ้าลืมเขาแล้วจริงๆๆ เราว่าสวยคงไม่เศร้าขนาดนั้นมั้ง
ตั้งสติไว้น้อง อยู่กับอ้ายลุงถึงมันจะทรมาน แถมมีแต่เรื่องกลุ้มใจ แต่ก็ยังดีใจที่ได้รักใช่เปล่าล่ะ
ถามใจดูแล้วกันว่าอยู่กว่าใครสุขกว่า มาก่อนมาหลังไม่สำคัญเลยคนสวย อยากรู้จังว่าอ้ายลุงกลับมาแล้วสวยจะร้อนรนแค่ไหนกันนะ :เฮ้อ:
-
หัวใจสวยบอกว่าไง
บางทีคนที่เรารักกับคนที่รักเรา มันไม่ใช่คนเดียวกัน
หัวใจบอกว่าไง ก้อทำแบบนั้น
คิดถึงเรื่องของคุณฟิกส์ แพทแสนดีและดีมากมาย
แต่สุดท้าย ก้อไม่ใช่คนที่ใช่
เรื่องของปอร์ทำนองเดียวกันหรือเปล่า
อยากฟังความฝั่งลุงบ้าง
เพราะตอนนี้เรากำลังฟังความข้างปอร์อยู่ฝ่ายเดียวใช่มั้ย
ลองเปิดโอกาศให้ลุงบ้างดีกว่า
ถ้ามันจะจบก้อจบแบบเคลียร์
สวยก้อแฮปปี้กับเบนไป
โดยไม่ต้องมีความรู้สึกแบบที่เป็นอยู่นี้อีก
รักสวยเหมือนเดิม :oo1:
-
อ่านแล้วเศร้า
สงสารเบน
แต่ก้อสงสารพี่ปอร์เหมือนกัน
-
ต่างก็เจ็บด้วยกันทั้งหมด
-
พอมาให้ได้อ่าน ก็น่ะ .....
มีกลับมาลุ้น "ถ่านไฟเก่า" ...
ใจก็อยากให้คบกับเบนต่อ แต่อีกใจก็อยากให้อีตาลุงได้มาคุยกับสวยบ้าง
มาๆ หายๆ ทำให้คนอ่านใจจะขาดน่ะ :fire:
-
รักเบน สงสารเบน :serius2:
-
เพราะว่าเธอและเค้า
ถ่านไฟเก่ายังร้อน...รอวันรื้อฟื้น
แล้วคนมาทีหลัง
ต้องทนต้องฝืน...อย่างชั้นคนนี้
เธอต้องบอกวิธีให้ทำใจ
เพลงสื่อมาก...ฟังแล้วปวดจิตเจ็บใจ
:fire: :fire: :fire:
ไฟเออร์!!!!
อิลุงงงงงง!!!!
-
หัวใจสวยบอกว่าไง
บางทีคนที่เรารักกับคนที่รักเรา มันไม่ใช่คนเดียวกัน
หัวใจบอกว่าไง ก้อทำแบบนั้น
คิดถึงเรื่องของคุณฟิกส์ แพทแสนดีและดีมากมาย
แต่สุดท้าย ก้อไม่ใช่คนที่ใช่
เรื่องของปอร์ทำนองเดียวกันหรือเปล่า
อยากฟังความฝั่งลุงบ้าง
เพราะตอนนี้เรากำลังฟังความข้างปอร์อยู่ฝ่ายเดียวใช่มั้ย
ลองเปิดโอกาศให้ลุงบ้างดีกว่า
ถ้ามันจะจบก้อจบแบบเคลียร์
สวยก้อแฮปปี้กับเบนไป
โดยไม่ต้องมีความรู้สึกแบบที่เป็นอยู่นี้อีก
รักสวยเหมือนเดิม :oo1:
ชอบความเห็นนี้มาก ตรงใจมากเลยค่ะ
คิดแบบนี้เหมือนกัน อยากฟังเหตุผลจากลุงดูบ้าง
เรื่องคล้ายของคุณฟิกส์จริงๆ ด้วย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
----รออยู่นะครับ----
+-+ :impress2: :impress2:
-
พี่ปอ
ตอนนี้เบนเป็นไงมั่ง
ผมเคลมเอง ฮ่าๆๆ ให้ป่ะ
-
สู้สู้ครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ คิดถึงสวยจัง :man1:
-
สู้สู้ครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ คิดถึงสวยจัง :man1:
ได้ฟังเพลงจีนเปล่า
สวยอยากรู้ความหมายอิอิิอ
-
น้ำจากฝักบัวไหลงมายังตัวผม
ความสับสนกลับเข้ามาหาผมอีกครั้งแล้วสินะ
ในเวลาที่ผมกับเบน กำลังจะเดินไปในทางที่ดีแล้ว
แล้วในเวลานี้ อีกคนจะกลับมาไม
*****34*****
ผมก้มดูของขวัญวันเกิดในมือครับขณะที่ผมเดินออกจากบ้านไปรอให้เพื่อนมารับไปเรียนครับ
เดินไป ดูไป อารมณ์ดีเป็นที่สุดครับ55
สะดุดหลังเต่าตายก็ช่างมันครับ
ผมไม่กล้าใส่กระเป๋ากางเกงครับกลัวมันบิดเบี้ยวเวลานั่ง
เพราะมันค่อนข้างแพง สำหรับผมนะ
หรือจะใส่ก็ใส่รวมกับหนังสือเรียนเลย
เบนถามผมหลายครั้งครับ ว่าเมื่อไรจะใช้เสียที
เบนพูดบ่อยๆขึ้น ผมเลยต้องเอาออกมาใช้ให้เบนเห็น
ผมก็บอกไปครับ ว่าไม่กล้าใช้หรอก
กลัวมันพัง
พังก็ซื้อให้ใหม่ครับ555 เห็นไหม พ่อบุญทุ่มของผม
ผมจึงให้มันติดตัวผมไปแบบนี้ทุกครั้งไป
จะได้คิดถึงแต่เบน คนเดีย ว คนเดียวเท่านั้น
อ่อ ลืมไปครับ ว่าเบนก็มีเหมือนผม1ใบครับ
มันเป็นกระเป๋าสตางค์สีดำ
เบนอยากได้สีขาวมากกว่าครับ
แต่สีขาวเพียงใบเดียว แบบเดียว
เบนจึงต้องเปลี่ยนมาเป็นแบบเดียวสีเดียว
จะได้คู่กัน 555..ฉันและเธอ
เบนบอกแบบนี้
ผมละ ขำครับ ไม่เคยทำอะไรแบบนี้หรอก ผมว่ามันเหมือนเด็กออก
ทั้งที่เบนเองก็30แล้วนะครับ
อายุมากกว่าผม ผมไม่บอกหรอกครับ ว่าผม25 คริคริคริ
โกงไปหลายปีเชียว
*
*
*
ไม่นานครับเพื่อนก็มาจอดรถที่ร้านผม
โดยมีชะนีนางหนึ่งเปิดกระจกลงมาทักผม
เพราะช่วงปิดเทอม ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไรครับ
กระจกสีดำค่อยๆลดลง นี่เป็นอะไรที่ผมสยองที่สุดครับ
ถึงรถที่มารับผมนั้นจะเป็นHonda ก็ตามครับ
เพราะที่ๆจอด มันที่เดียวกันชัดๆ
*
*
*
ผมย่างกรายบาดี้(body)อันบอบบางขึ้นรถแล้วปิดประตูเบาๆ ครับ
เป้าหมายของเรา คือแหล่งที่เราหาอนาคต
ผมก็ยังเสียวๆหลังเช่นเดิมครับ ว่าอีตัวไหนจะขุดอะไรขึ้นมา
และผมก็พร้อมจะให้ข้อมูลอย่างยินดี555
บับว่า ปิดพวกนี้ไม่ได้ครับ
หน้าตามันออกขนาดนี้ ว่า อารมณ์ดี
ถึงจะแหกขี้ตาตื่นเช้าแค่ไหนครับ
*
*
*
“จะเล่าไหม” เสียงมาจากเบาะหน้าข้างคนขับ
ที่ตามันกำลังมองผมที่กระจกหน้าที่ใช้มองหลังครับ
ผมหลบตามันทันทีที่รู้ว่าเป็นเป้าสายตา
“แค่กินข้าว”
“ไรอีก” คราวนี้อีคนข้างๆครับ
“แค่ได้กระเป๋า”
“ไหน ๆ” นางข้าง ๆดึงกระเป๋าที่มีแต่หนังสือผมไปดูครับ
และมันก็ติดมือผมเธอออกมาแล้วครับ
“เอาไรเข้าแลก”
“ความสวย นี่น้อยๆหน่อย พวกมึง เขาให้เนื่องไหนวันเกิดกรู”
ถึงจะบอกไป พวกมันก็ไม่ค่อยเชื่อหรอกครับอีพวกนี้
มันคิดอยู่อย่างเดียวคือ อื่อ อา อ่า เท่านั้น
มันดูเสร็จก็โยนกันไปกันมาครับ จนบัตรเครดิต หล่นกระจายไปไหมด555
พูดยังกะหลายใบเชียวครับ
อย่างน้อยก็ATM 555
“กรูว่าไปยันฮีด่วน ดูแก้มมันจะปริแล้วนี้
ระวังนะแก แรดแตกแต่เช้าแบบนี้ ช่วงบ่ายจะมีน้ำตา” เพื่อนผม
“อีปลวก การศึกษาไม่ช่วยอะไรมึงเลยใช่ไหม” ผมสวนกลับครับ
ของส่วนตัวพวกมันยังไงก็คือของพวกมัน
แต่ ของส่วนตัวผม มันคือของส่วนรวมครับ
นี่คือกฏที่ตายตัว
*
*
สำหรับเรื่องเบนแล้วผมเปิดเผยสำหรับเพื่อนกลุ่มนี้นะครับ
เพราะถือว่าสนิทกันมาก อายุไม่ต่างกันเท่าไรครับ
คนอื่นจึงมองกลุ่มเราเป็นเด็กๆ
แต่สำหรับเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นก่อน
ผมเชื่อว่าไม่มีใครรู้อะไรลึกๆขนาดจับต้นชนปลายถูก
*
*
*
ผมกับเพื่อนๆเดินเข้าไปยังห้องเรียนครับ
ซึ่งเพื่อนในคลาสก็มากันเกือบครบแล้ว
บรรยากาศของการเรียนเทอมแรก ยังกะนกกระจอกแตกรังครับ
ด้วยอนุภาพของความคิดถึงมั้ง
จึงทำให้มีเรื่องมากมายครับ ที่อยากคุยกัน
กลุ่มผมก็เช่นกันครับ
ไม่ได้น้อยหน้าใครๆเช่นกัน
แต่พออาจารย์เดินเข้ามาเท่านั้นละครับ
นกกระจอกที่กำลังหลงรัง
เงียบสนิทครับ
ผมถึงได้บอกว่า การศึกษาไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริงๆๆ
*
*
*
แล้วแผ่นกระดาษขาวก็ได้รับการส่งต่อมาจากด้านหน้าครับ
มันคือ กรอบของการเรียนวิชาต่อไปนี้นั้นเอง
ผมได้มาแล้วก็ยัดเก็บๆ ไว้ในหนังสือtext เล่มโตๆครับ
คอส ซาลาบัส หรือ สิ่งที่เราจะต้องรู้ครับว่าเราจะเรียนอะไร(guideline)
หนังสือที่ใช้ในการเรียน
งานที่ต้องส่ง
การเก็บคะแนนต่างๆ
ตลอดจนท่านอาจารย์ที่จะสอนเราครับ
ผมไม่ได้สนใจอะไรครับ
เพื่อนๆคนอื่นก็เช่นกันครับ
นิสัยไม่ได้ต่างกันอะไรเลย
มึงทำกรูทำ มึงอ่านกรูอ่าน
มึงเก็บ กรูไวกว่าเป็น10เท่า555
ท่านอาจารย์กล่าวทักทายเราครับ
เราไม่เคยเห็นท่านอาจารย์มาก่อนหรอกครับ
เพราะเท่าที่เรียนมา1ปี อาจารย์สอนไม่ซ้ำกันหรอกครับ
วิชาหนึ่ง3 คน หรือ4 คนก็มีครับ
เวลาออกข้อสอบ ก็สอบมันทั้ง4 คนนั้นละ
ออกมาได้ ก็สอบครับ
แต่จะได้ หรือไม่ สวยไม่แคร์ครับ
*
*
*
อย่างแรกครับ คือ การแนะนำตัวของอาจารย์ครับ ว่าท่านจบอะไรจากไหน
ทำงานอะไร
ซึ่งมันก็เป็นธรรมเนียมอยู่แล้วครับ
“แกๆๆ ”
เพื่อนผมสะกิดข้าง พร้อมถือเอกสารอยู่ในมือครับ
“อะไร”
“แกดูนี่สิ”
“ไม่ดู กรูจะฟังอาจารย์” ดูท่าทางผมขยันจริงๆใช่ไหมครับ55
ท่านอาจารย์พูดไปตามเรื่องที่ท่านอยากให้เราทราบครับ
ส่วนใหญ่ก็เอาเรื่องในใบที่แจกให้เรานั้นละครับมาพูดอีกที
ท่านคงรู้ว่าพวกเรา คงไม่อ่านกันแน่ ๆๆ
“ตามใจ ฉันจองแล้วนะ อย่ามาเสียใจทีหลังละกัน”
อะไรกันนี่ ปลวกจริงๆ ยังไม่หุบปากอีกครับ
แล้วมันก็ยกแผ่นกระดาษนั่นละครับขึ้นแทบจะหลุดเข้าไปในตามันครับ
พร้อมทั้งพึมพำๆๆๆเบาๆของมันครับ
“แค่ภาพขาวดำยังหล่อขนาดนี้แล้ว....” อีนี่เป็นเอามาก
“……(ชื่อเพื่อนผมคนข้าง ๆ ).(นามสกุล) @. .......................... อุ้ย เหมาะกันมากๆเลย”
ยังไม่หยุดอีก ส่วนผมยังมองไปที่อาจารย์เช่นเดิมครับ
ปล่อยให้ชะนี โหยหวนข้างๆต่อไป
*
*
*
“นักศึกษาค่ะวันนี้อาจารย์ ไม่ได้มาตัวคนเดียวคะ
อาจารย์มีอาจารย์พิเศษอีกท่านค่ะ ที่เพิ่งจบจากอังกฤษมามาดๆ
ยังไง ก็ขอฝากด้วยนะค่ะ อย่าเอาถึงขั้นเลือดตกยางออกเลยนะค่ะ
เบาๆ มือนิดนึง เดี่ยวท่านอาจารย์จะกลัวจนไม่กล้ามาสอนเราอีก”
เสียงในห้องดังขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ท่านอาจารย์พูดจบ
“เชิญค่ะ อาจารย์”
สายตาทุกคนมองไปยังชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาในห้องครับ
รวมทั้งผมด้วย
เพื่อนคนข้างๆที่กำลังป่วงอยู่มันก็ได้วางกระดาษที่กำลังปิดหน้ามันอยู่วางไว้บนโต๊ะแล้วครับ
ภาพที่ผมเห็นค่อยชัดเจนขึ้น
เขา
เขาคนนั้น คำถามที่เกิดขึ้น
เขาคนนั้นต่างไปจากคนที่ผมเคยรู้จัก
ทั้งเสื้อผ้า ผม
การแต่งตัว
“กรูว่าละ ขนาดภาพขาวดำยังหล่อขนาดนี้ ตัวจริงยิ่งหล่อวะ” เสียงชะนีข้างๆผมครับ
สมองผมเริ่มเบลอๆ คิดอะไรไม่ออก นอกจากตัวแข็งทื่อ
“หล่อจนตะลึงเลยสิมึง กรูจองแล้ว มึงหมดสิทธิ”
สองตาผมจ้องที่เขา
*
*
“สวัสดีครับ นักศึกษา” นาทีนี้หูผมอื้อจนไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งสินครับ
ไม่คิดเลยว่าเหตการณ์จะเกิดขึ้นแบบนี้
เขาพูดอะไรต่อมิอะไร ผมไม่ได้ยินอีกเลยครับ
ผมหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาดู
ไล่ลงไปยังชื่ออาจารย์ที่จะสอนรายวิชานี้
*
*
*
*
ดร..................... นาสกุล ................ @.........................
เป็นชื่อลำดับสุดท้ายครับในคอสซาลาบัส
และเป็น นามสกุลที่เพื่อนผมเพิ่งอ่านไปเมื่อกี่ครับ
แล้วภาพคนๆ นั้นที่กำลังพูดก็ชัดเจนยิ่งขึ้นครับ
จนผมแน่ใจแล้ว
*
*
*
ผมไม่คิดว่าเขาจะเปิดตัวกับผมแบบนี้
สิ่งที่ผมจินตนาการไว้คือ ถ้าเขามา
ร้าน คือ ที่ๆเขาจะไปหาผม ถ้าเขายังอยากมาหาอยู่นะ
แต่ในเมื่อเขามาแบบนี้ ผมก็คิดไม่ถึงจริงๆ
ผมเฉยๆมากกว่าครับ เพราะมันคงชินแล้ว
ผมไม่รู้หรอกครับ ว่ามันบังเอิญ หรือ ใครบางคนตั้งใจ
แต่สำหรับผมแล้ว มันเหนือความคาดหมายครับ
และก็มากด้วย
มันตกใจเกินกว่าที่จะทำอะไรออกมาได้
นอกจากอยู่นิ่งๆกับที่
ปล่อยให้เวลาผ่านไปช้าๆ
“ปอร์ ปอร์ ”ผมรู้แค่ว่าคนข้างๆกำลังเขย่าตัวผม
“เป็น ไร มึง เจอคนหล่อๆเป็นไม่ได้นะมึง แบบนี้ทุกที”
เสียงข้างๆ จากเพื่อนผมครับ ที่ต่างจากความรู้สึกข้างในผม
สองตาผมยังมองไปที่เขาอยู่แบบนั้น
ยังไม่เชื่อสายตาตัวเองอยู่ดีครับ
ว่านี่คือเรื่องจริง ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม
*
*
*
เพื่อนข้างๆขา ช่วยยกตีนมาตรบหน้าผมที เผื่อผมจะได้หลุดจากความฝัน
เอาให้คอหักตายไปตอนนี้เลยก็ได้นะ
เผื่อว่า พรุ่งนี้ จะได้ไม่ต้องเจออะไรแบบนี้อีก
สวยเจ็บปวด รวดร้าว
-
^
^
^
จอง จิ้มคนสวย
ไร้ซึ่ง...คำพูดใดๆมากๆ.....
ผมไม่รู้หรอกครับ ว่ามันบังเอิญ หรือ ใครบางคนตั้งใจ << นั่นดิ.. แต่เราว่าอย่างลุง น่าจะตั้งใจนะ...
เวลาเจอคนที่เราพยายามรัก กับคนที่เรารัก มันต่างกันตรงนี้แหละนะ คนสวย..
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดคุณพระคุณเจ้ามายบูดดา
เล่นกันแบบนี้เลยเหรอ.............จะให้รู้สึกยังไงได้ล่ะ ไม่อึ้งก็บ้าแล้ว
ไอ่ที่เราตามหา ไอ่ที่เรารอคอย ไอ่ที่เราไขว้คว้า และไอ่ที่เราจินตนาการมาร้อยแปด
บทสรุปของมันคือ.............ตรงนี้เองใช่มะ สมใจเค้าแล้วล่ะถ้าเค้าอยากทำให้เราเซอร์ไพรส์อ่ะนะ
ได้หมดทุกอารมณ์เลย.................. ทำได้ถึงขนาดนี้ ก็ไม่แปลกหรอกเนอะว่า
ทำไมถึงรอคอยมาได้นานแสนนานนนนนนนนนนนนนนนนนน
จะให้รู้สึกยังไงฟ่ะ อยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาแล้วมั้ง.........ณ จุดๆนี้อ่ะนะ
-
:เฮ้อ:
-
Oh!!! My god เราตื่นเต้นแทนจริงๆ ตอนนั้นปอร์จะรู้สึกแบบไหนกันนะ แต่เราว่านอกจากความแปลกใจ
การเปิดตัวครั้งยิ่งใหญ่ของอ้ายลุงครั้งนี้คนสวยคงมีความดีใจอยู่ไม่มากก็น้อยล่ะมั้ง ตัวเอง o13
-
สงสัยแร่ดแต่เช้าบ่ายจะมีน้ำตา แม่นจริงๆ มาก็ดีแล้วเคลียร์กันให้รู้ อย่ามัวนั่งคิดเองเออเอง ถามให้หายค้างคาใจ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:sad4: สงสารพี่ปอร์จังครับ
... นั่นสินะ
จะกลับมาทำไม ... :เฮ้อ:
-
ท่าทางลุงจะมีสายรายงาน
แต่ลุงเปิดตัวได้เหนือเกินความ
คาดหมายจริงๆ
-
สายไปไหมลุง
มาทำไมตอนนี้อ่า
-
สวยตะลึงความหล่อของไอ้ลุงเหรอค่ะ..ท่องไว้ ๆ ตี๋เบน ๆ
-
จะกลับมาทำไม ? :m16:
-
สวย...ท๊อปคลาสแน่
อาจารย์หล่อออออออออ
จอมวางแผนกลับมาแล้ว
จงใจ หรือ บังเอิญ
เล่น...กับความรู้สึกคนที่รัก
เบนอยู่ไหน ให้ไว
-
หมั่นไส้ :angry2: นึกว่าเท่ห์หรือไงย่ะอาจารย์ ทำมาเซอร์ไพร์ส
-
กลับมาแล้วหรอ ดี จะได้เคลียร์ๆให้มันจบๆไปเลย
แหม...อิลุงนี่ชอบเซอร์ไพรส์จริงนะ
มาก็มาแบบเซอร์ไพรส์ หายหัวก็หายไปแบบเซอร์ไพรส์ เริ่ดย่ะ
:beat: ลุง
:กอด1:สวย+เบน
-
โผล่มาแบบนี้เป็นเราก็อึ้งค่ะ หายหัวไปนานจู่ๆ โผล่มาแบบเป็นอาจารย์
เฮ้อ
-
แล้วงี๊ สวยทำไงอะ
สวยเหมือนกัน คิดไม่ออก อิอิ
-
เราว่าเราเชียร์ลุงนะ
แต่เจอแบบนี้อยากตบอีลุงจัง
-
หายเฮดไปเป็นปี กลับมาพร้อมกับคำนำหน้าว่า ดร. ก็เลิกเอาแต่พูด ปอร์ครับๆๆ อยุ่แค่นี้เถอะ :call: :call: :call:
-
มาแบบนี้อีป้ามึนค่ะ มาแบบคาดไม่ถึงด้วย
-
หายจากเล้าไปนานเพราะงานเข้าตรึม...
ได้กลับมาอ่านอีกทีพร้อมการกลับมาของลุงเลย
:เฮ้อ: เฮ้อ...แล้วน้องปอร์จะทำยังไงต่อล่ะครับเนี่ย
รออ่านต่อพร้อมกด +1 ให้แล้วนะครับ
-
แล้วนุ้งปอร์ จาทำไงเนี่ย
:serius2: :serius2: :serius2:
-
หายจากเล้าไปนานเพราะงานเข้าตรึม...
ได้กลับมาอ่านอีกทีพร้อมการกลับมาของลุงเลย
:เฮ้อ: เฮ้อ...แล้วน้องปอร์จะทำยังไงต่อล่ะครับเนี่ย
รออ่านต่อพร้อมกด +1 ให้แล้วนะครับ
โปรดทราบคิดถึงมา
-
แล้วนุ้งปอร์ จาทำไงเนี่ย
:serius2: :serius2: :serius2:
คงต้องทำตัวสวยเด้งกว่าเพื่อนคนข้างๆ
-
+1ให้คนสวย....ไม่ได้เข้ามาตั้งนานเคืองตาลุง
-
กอล์ฟกลับมาแล้วคับสวย
เอาไงดี ไม่รู้เป็นไงอยากเชียร์กอล์ฟอะคับ
หรือเพราะว่าสวยเสียความบริสุทธ์ให้กอล์ฟ
ไปแล้วก็ไม่รู้ (ผมมันคนโบราณคับ)5555
-
ยากจะบรรยายยยยย
:a5:
-
ม่ายยยยยยย กลับมาทำไม :serius2:
กำลังจะเทใจในตาเบนแล้ว :m15:
-
คราวนี้ล่ะ จะได้ถวายตัวซะเลย
เชียร์ อ.ลุงนะ เอาให้อยู่หมัดซะล่ะ หนูปอร์ออกจะพยศเสียด้วยช่วงนี้
เฮ้อ ได้ใกล้กันอีกนิดนึงแล้ว ดูซิว่าหนูปอร์จะงอนไปถึงหนายยยยยยยยยยย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
พี่ปอร์สุดสวย
น้องอยากมอบเพลงนี้ให้เเก่ตาลุงม๊ากกกกกกกก
กลับมาทำไมให้อายบ้านนา นะนวลน้องไม่ต้องกลับคืนมา คนจะไปไม่ลา หนีหน้าไปอยู่ กับหนุ่มเมืองหลวง ทิ้งคนข้างหลังนั่งน้ำตาร่วง ....................
พี่สุดสวยหนูลงเพลงไม่เป็น เเต่อยากมอบให้มากค่ะ
ยังไงอยู่ข้างสุดสวยเสมอ
ร๊ากกกกกกก พี่ปอร์ค่ะ + เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
:a2:
ฉันหวง....
ฉันมาทวงของฉันคืน
fighting!
:L1:ความรักเอย
:3123: ปอร์ ณ ขณะรัก ดร. _ _ _ _ _ _ _ ณ _ _ _
+1 ครับ
-
สงสารเบนแหละ เครียดแทน
-
กลับมาได้ในสถานะที่เซอร์ไพรส์มาก
กลับมาเป็นอาจารย์ o22
-
อิลุงไม่มีน้ำใจ :fcuk:
กลับมา
ไม่ไปหาที่บ้านเลย
คนสวย
เชิดใส่เลย :a14:
:กอด1:เบน
-
อิลุงต้องเจอเพลงนี้คับ
มารักทำไมตอนนี้ ตอนที่จะเสียฉันไป
ทั้งๆ ที่ฉันทุ่มให้หมดใจ แต่เธอกลับทิ้งมัน
ไม่เคยรัก ไม่เคยนึกแคร์กัน แล้วจะเอาอะไรกับฉัน
ไม่รักกันแล้วยังจะหวงทำไมไม่เข้าใจ
เธอไม่เป็นอย่างฉันคงไม่เข้าใจ
ว่ามันเจ็บแค่ไหน ต้องอยู่เหมือนคนไร้ตัวตน
หลังจากคบกันแล้วทำไมเหตุผล
ของเธอมากเหลือเกิน ไม่มีเวลาให้ฉันเลย
ไปกับใครต่อใคร ทำเหมือนว่าฉันคือของตาย
แล้วจะห้ามทำไม หากฉันจะไปกับเขา
มารักทำไมตอนนี้ ตอนที่จะเสียฉันไป
ทั้งๆ ที่ฉันทุ่มให้หมดใจ แต่เธอกลับทิ้งมัน
ไม่เคยรัก ไม่เคยนึกแคร์กัน แล้วจะเอาอะไรกับฉัน
ไม่รักกันแล้วยังจะหวงทำไมไม่เข้าใจ
ขอให้เธอลองทบทวนดูให้ดี
ว่าตอนก่อนรักกัน เธอมองเห็นค่า ฉันเท่าไร
แล้วเปรียบเทียบตอนนี้ว่ามันต่างไหม
ถ้าเธอยังไม่ลืม ว่าเธอคนเดิม เป็นยังไง
ไปกับใครต่อใคร ทำเหมือนว่าฉันคือของตาย
แล้วจะห้ามทำไม หากฉันจะไปกับเขา
มารักทำไมตอนนี้ ตอนที่จะเสียฉันไป
ทั้งๆ ที่ฉันทุ่มให้หมดใจ แต่เธอกลับทิ้งมัน
ไม่เคยรัก ไม่เคยนึกแคร์กัน แล้วจะเอาอะไรกับฉัน
ไม่รักกันแล้วยังจะหวงทำไมไม่เข้าใจ
มารักทำไมตอนนี้ ตอนที่จะเสียฉันไป
ทั้งๆ ที่ฉันทุ่มให้หมดใจ แต่เธอกลับทิ้งมัน
ไม่เคยรัก ไม่เคยนึกแคร์กัน แล้วจะเอาอะไรกับฉัน
ไม่รักกันแล้วยังจะหวงทำไมไม่เข้าใจ
แล้วจะเอาอะไรกับฉัน
ไม่รักกันแล้วยังจะหวงทำไมไม่เข้าใจ...
**********
แบบนี้ต้องควงเบนเย้ยเลย
-
Vote for ลุง
ใครอยู่ทีมผมบ้าง??
ยกมือขึ้น
-
:sad4: อิลุงใช่ม้ายยยย กว่าจะโผล่ แต่..มันจะสายไปมะเนี่ยะ :z3:
-
Vote for ลุง
ใครอยู่ทีมผมบ้าง??
ยกมือขึ้น
:a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1:
:a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1:
สุดท้ายนี้ขอมอบเพลงนี้ให้เจ๊สวย
http://www.youtube.com/v/B3raa4aZrDQ&hl=en_US&fs=1&
แล้วก็ผ่านพ้นมา เธอบอกลาแล้วจากไป
ฉันก็อยู่เยียวยาหัวใจจนหาย แล้วเธอนั้นก็กลับมา
อย่าทำแบบนี้ หยุดเกมนี้เลย จะเอ่ยว่ารักกันตอนนี้ทำไม
พอแล้วไม่อยากสับสนในใจ เจ็บตอนเธอไปไม่เท่าตอนเธอกลับมา
((เจ็บเกิ้น!))
-
ไม่รุจิ สงสารลุง มากกว่า เบน หน่อยนึง 55+
-
หายเฮดไปเป็นปี กลับมาพร้อมกับคำนำหน้าว่า ดร. ก็เลิกเอาแต่พูด ปอร์ครับๆๆ อยุ่แค่นี้เถอะ :call: :call: :call:
ช่าย หัดพูดอย่างอื่นมั่งนอกจาก ปอร์คับ กับผมขอโทษเนี่ย
-
เหวอ
เลย
อะ
สิ
:z3:
-
อึ้ง
.
.
.
.
.
ช่างเป็นการกลับมาที่..........เหนือความคาดหมาย
อยากรู้ว่าลุงจะพูดไรบ้าง
อึ้งๆๆๆๆๆๆๆ o22
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:monkeysad: สวยอย่าใจอ่อน :a5:
-
อยากรู้ว่าอิลุงจะแก้วตัวว่าอะไร
กับทุกสิ่งอย่างที่ผ่านมา
อยากรู้จริงๆ
รักสวยเหมือนเดิม :oo1:
-
สวยทำใจดีๆไว้นะ อ่านมาตอนหลังๆถึงสวยจะมีเบนอยู่
ก็ยังรู้สึกว่ามันแฝงด้วยความเหงาและเศร้า ลึกๆในใจสวยก็รอ
เขาอยู่ก็เขาสัญญาเอาไว้นี่
:man1:น้องปอร์คนสวย อากาศร้อนๆรักษาสุขภาพนะ
-
เข้าใจเลยว่าน้องปอร์ต้องช็อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น หลากหลายคำถามที่มี
แต่ก็รู้สึกมีควาทสุขจังเลย
รู้สึกว่าอีกไม่นาน สวยจะต้องมีความสุข
ทุกอย่างใช้หัวใจตัดสินนะจ๊ะสวย
-
เข้าใจเลยว่าน้องปอร์ต้องช็อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น หลากหลายคำถามที่มี
แต่ก็รู้สึกมีควาทสุขจังเลย
รู้สึกว่าอีกไม่นาน สวยจะต้องมีความสุข
ทุกอย่างใช้หัวใจตัดสินนะจ๊ะสวย
แน่ใจเหรอ ครับ 555 :fire: :fire:
-
เพื่อนข้างๆขา ช่วยยกตีนมาตรบหน้าผมที เผื่อผมจะได้หลุดจากความฝัน
เอาให้คอหักตายไปตอนนี้เลยก็ได้นะ
เผื่อว่า พรุ่งนี้ จะได้ไม่ต้องเจออะไรแบบนี้อีก
สวยเจ็บปวด รวดร้าว
******35****
มันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ สำหรับคนๆนึง
กับท่าทางเฉยชาที่เขาแสดงออก
สายตาของเขายังมองไปทั่วทุกคน
แบบไม่มีสีหน้าท่าทางว่าจะรู้สึกอะไรเลย
บทเรียนหาได้จากที่ไหนนะ
แต่สำหรับผมแล้ว ใช่ครับ
ภายนอกผมอาจจะดูปกติหมือนคนอื่นๆ
ที่สายตากำลังจดจ้องท่านอาจารย์หนุ่มหล่อที่กำลังกล่าวคำทักทาย
นักศึกษาในคลาสนั่น อย่างเป็นกันเอง
*
*
*
ผมทบทวนในใจตลอดช่วงเวลานี้ ว่า
นี่ มันบังเอิญจริงใช่ไหม
หรือใครคนอื่นกำลังเล่นตลกกับผม
ผมคิดไม่ออกเลยครับ ว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง
เพื่อนผมเหรอ ก็ไม่นะ ไม่มีใครรู้จักเขาคนนี้
นนท์เหรอ คงไม่ใช่ครับ รายนี้เกลียดผมยังกะอะไรดี
พี่นพ ก็ขาดการติดต่อเป็นช่วงๆครับ
บักเดชเหรอ ก็คงไม่ใช่หรอครับ
แต่อะไรก็ช่างเถอะครับ
แค่หนึ่งเทอม หรือตั้งหนึ่งเทอมเลยเหรอครับ
ที่ผมต้องรับมือเขาให้ได้
หรืออีกหนึ่งทางก็ดร็อป วิชานี้ไปเลย
ผมคิดไปไกลถึงขนาดนั้นครับ
*
*
*
“ปอร์แกเป็นไรวะ’ เพื่อนผมเขย่าตัวและพูดมาเป็นระยะครับ
แต่ทำไงได้ละครับเกินความคาดหมายแบบนี้
เป็นใครก็ต้องเป็นแบบผม
ไอ้จะเสียใจฟูมฟาย เข้าไปต่อว่าให้รู้ดำรู้แดงไปเลยนั้น
คงทำไม่ได้ครับ เขาเป็นถึงท่านอาจายร์ผู้มากไปด้วยความรู้
ตำแหน่ง ฐานะ ชาติตระกูล หน้าตา
คงจะดูไม่เหมาะครับ คนละชนชั้นกันแล้ว
ที่เราจะไปชี้หน้าด่า เป็นแม่ค้าขายส้มตำ ขายจุ่ม55
ถึงเราจะมีการศึกษาอยู่บ้าง แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรเลย
*
*
*
แล้วกระดาษขาวก็ถูกส่งจากมือเขาให้กับนศ.แถวหน้า
ค่อยเข้ามาใกล้ผมแล้ว
ทีละนิดครับ
ทีละแถว
เหลืออีกนิดเดียวเท่านั้น
ผมตื่นเต้นเล็กน้อย
และแล้ว
เขาก็ยื่นกระดาษขาวนั้นให้ผมกับมือเขา
กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจากเขาลอยมาให้ผมสัมผัสมันอีกครั้งครับ
หลังจากที่หายไปนาน
แต่ถึงจะนานแค่ไหน ผมก็ยังจำมันได้ครับ
ไม่ว่านานแค่ไหน
ไม่มีวันลืม
ไม่มีวันลืมกลิ่นนี้จริงๆ
“รับสิ” เพื่อนผมพูดขึ้น สะกิดผมอีกครั้ง
ผมตกใจจนต้องเอื้อมมือไปรับตามที่เพื่อนบอกครับ
ใจก็ตื่นเต้นเล็กน้อย อาจเป็นเพราะระยะห่างของความรู้สึกของเรา มันมากขึ้น
*
*
ผมก้มลงไปดูกระดาษใบนั้น กลิ่นหอมจากน้ำหอมยังกระจายอยู่ทั่วบริเวณ
ถึงเขาจะเดินออกจากตรงนี้ไปแล้ว
ข้อความในกระดาษมันก็ไม่ต่างอะไรจากแผ่นแรกครับ
เพียงแต่มันแจงรายละเอียดลึกลงไปเท่านั้นครับ
ว่าท่านอาจารย์จะรับผิดชอบส่วนไหน
เจอกันวันไหนบ้าง
ดีครับ ผมยังเตรียมตัวรับมือได้บ้าง
*
*
ความรู้สึก นั่นเริ่มหายไปแล้ว
เหลือไว้เพียงความสงสัยกับสายตาที่กรอกตามตัวหนังสือที่เขียนเรียงรายบนกระดาษสีขาว
พร้อมเบอร์โทรและอีเมล์ไว้ต่อสำหรับ นศ.ทุกคน
บอกตรงๆครับ ยังทำใจไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น
สิ่งที่ผมทำได้และคิดได้ในตอนนั้น
ขอตัวละกัน
ขอตัวออกไปทำใจก่อน
มันเร็วเกินไปที่จะทำตัวให้ชินกับสิ่งที่ได้รับครับ
*
*
*
ผมเดินออกจากห้องไปอย่างไม่คิดจะหันหลังไปมองว่าอะไรจะเกิดขึ้นครับ
สายตาคู่ไหนจะมองผมบ้าง
สิ่งที่ผมคิดอยู่ในใจคือ หาที่ผมรู้สึกว่าผมปลอดภัย
ที่ๆ ทำให้ลมหายใจของผมอยู่ในภาวะสมดุลย์
*
*
ผมกระโจนออกจากลิฟท์ทันทีที่มันเปิดออกครับ
แล้วผมจะไปไหนละ
คนเดียวแบบนี้
ขณะที่เพื่อนทุกคนอยู่บนห้องกันหมด
ที่ไหนล่ะ ที่ผมจะไป
ที่ไหนละ จะปลอดภัยที่สุด
ที่ไหนดี
*
*
*
“ทำอะไรอยู่ครับ” ผมถามปลายสายทันทีที่เขารับสาย
นี่คือสิ่งที่ผมคิดได้ครับว่าที่พึ่งที่สุดท้ายแล้ว
“ทำงานอยู่ครับ ” เบนตอบ
*
*
*
ความเงียบ
*
*
“ฮะโหลครับ คุณปอร์ อยู่ไหมครับ”
ผมได้ยินเบนนะครับ
แต่มันจุกจนตอบไปไม่ได้
ไม่รู้สิครับผมได้ยินเสียงเบนแทนที่ผมจะดีใจ
หรือรู้สึกปลอดภัย แต่ผมกลับรู้สึก เจ็บปวดขึ้นมาแทน
ผมวางสายไปทั้งที่ไม่ได้ตอบอะไรเบนเลยครับ
*
*
*
ลมเย็นพัดเอื่อย ๆ มากระทบใบหน้าผมครับ
แสงแดดสายๆ สาดส่องลงมายังร่มไม้
ผมนั่งเพียงลำพังยังม้าเล็กใต้ต้นไม้นั่นครับ
รอเวลาว่าเมื่อไรที่เวลานี้จะผ่านไปเสียที
รอเวลาที่ผมต้องต่อสู้กับความจริงเช่นนี้ให้มันผ่านพ้นไป
*
*
*
ผมรู้ครับ ว่าผมหนีปัญหา
ปัญหาที่รอวันให้ผมเผชิญกับความจริง
แต่ขอเวลาผมหน่อยเถอะครับ
ผมยังไม่เข้มแข็งพอที่จะยอมรับว่านี่คือเรื่องจริง
ที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
*
*
“คุณปอร์ คุณโอเคไหมครับ ” ปลายสาย
“ผมโอเคครับ เบน ผมโอเค”
“ I worry about u Por I really worry ”เบนพูดอังกิดสลับไทย
ผมรู้ครับว่าเบนจับน้ำเสียงผมได้
“ขอบคุณครับเบนที่เป็นห่วงครับ ผมแค่อยากได้ยินเสียง”
“แน่ใจนะครับ”
“แน่ใจครับ ผมคิดถึงคุณนะครับ”
“much than u ”
*
*
“ไงแก ทนความหล่อของแฟนฉันไม่ไหว จนต้องวิ่งหนี เอาตัวรอดมาเลยใช่ไหม”
“เปล่า ”ผมตอบสั้นๆครับ
“แก เป็นไรว่า ปอร่า”
ปอร่า คือชื่อเพื่อนที่ ม.เรียกครับ
มันย่อมาจาก ปอร่าสวาท
เพื่อนคนนึงนั่งข้างๆผม ถาม
“เปล่าแก ไม่มีอะไรหรอก ไปกินข้าวกันเถอะ”
“แก อาจารย์ฝากนี่มาให้แกอะ”
เพื่อนผมส่งเอกสารให้ผมครับ
ผมรับแล้วก็เก็บมันลงกระเป๋าทันทีครับ
*
*
ผมรู้ว่าเพื่อนกำลังสงสัย ว่าเกิดอะไรขึ้น
จากความที่ร่าเริง
สวยงาม
ชวนฝัน
แต่ตอนนี้สิ่งเหล่านั้นกับหายไปในตอนนี้
เหลือเพียงปอร่า ผู้น่าสงสารเท่านั้น
ข้าวแต่ละคำพูกตักเข้าปากช้าๆครับ
อย่างคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
พลอยทำให้เพื่อนรอบข้างเงียบตามไปด้วย
แต่ไม่มีใครกล้าถามอะไรมากครับ สงสัยกลัวผมเหวี่ยงเอามั้ง
*
*
*
วันนั้นในช่วงบ่ายผมฝืนตัวเองเรียนจนจบไปหนึ่งวันครับ
คิดตลอดเวลาว่า ในกระเป๋านั้นมันมีอะไร
ไม่อยากเปิดตอนนี้ครับ กลัวว่ามันจะไปกันใหญ่
มันอาจจะไม่มีอะไร หรือมี
เลยได้แต่เก็บไว้แบบนั้น
มาเปิดที่บ้านเลยดีกว่าครับ
รอบเดี๋ยว จะสะดวกกว่า
อยากทำอะไร เอาให้มันจบเลย
ที่บ้านตัวเอง เต็มที่ครับ
*
*
*
แล้วเวลาผมรอคอยก็มาถึงครับ
เมื่อเพื่อนส่งผมลงที่ร้านครับ
ความจริงเรามีนัดกันครับ ว่าจะไปทานข้าวกันต่อ
เพราะไม่ได้เจอกันนาน
อีกอย่างเปิดเทอมวันแรก
แต่เนื่องด้วยผมไม่พร้อมไปด้วยคงไม่สนุกเลยขอตัว
กลุ่มผมไปไหน ไปกันครับ ล่ม ต้องล่มด้วยกัน
จึงเอาไว้โอกาสหน้าครับ
ผมเดินเข้าบ้านด้วยความรู้สึกว่า มันมีอะไรมากไปกว่าเอกสารที่เขาฝากมาให้ผมหรือเปล่า
*
*
*
แผ่นแรก ผมเปิดดู ข้อมูลที่ผมเคยอ่านแล้ว
แผ่นที่สอง ยังเป็นเนื้อหาที่ผมต้องเรียน
แผ่นที่3 ทำไมมันทับซองจดหมายสีขาวๆอยู่
หรือว่า มัน...................
-
:เฮ้อ: :monkeysad: ปวดร้าวเคอะ
เดินมาใกล้ๆ กลิ่นน้ำหอมกลิ่นเดิมๆแค่นี้อ่ะฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่า
น้ำหอมมันไม่ได้ติดแค่ปลายจมูกแล้วก็จางไปนะ มันติดอยู่ที่ปลายประสาทความทรงจำ
ต่างหากที่ทำยังไงก็ไม่มีวันจางไป .........เจ็บปวด ปวดเครื่องใน
นี่ถึงขนาดต้องหนีมาตั้งหลักเลยเหอะ...เค้าจะรู้มั๊ยว่าเค้าทำให้เราตายทั้งเป็นกี่ครั้งกี่หนแล้ว
นี่ขนาดโทรมาขอกำลังใจจากเบนเลยเหอะ........ความหวั่นไหวกับความหวาดหวั่นน่ากัวจริงๆ
ส่วนกระเป๋าอะไรที่ให้มาอ่ะนะ...นอกจากใบคอร์สซิลิบัสแล้วเนี่ย สงสัยเอาใบทรานสคริปมาอวดมั้ง
ว่าผมจบแล้ว..................ปอร์คับแฟนเรียนจบแล้วคะ กีซซซซซซซซซซซซ :m31: :fire: :z6: :z6:
+1 คะ สวยอดทนไว้ อึ๊บๆ
-
สวยเก่งมากที่ทนได้
ถ้าเป็นอิชั้นคงกลั้นใจตาย
ไปแล้ว อยากรู้จริงๆว่า
เค้ามีเหตุอะไรแต่ก็นะเรา
ก็มีคนใหม่ที่เราต้องดูแลและ
แคร์ความรู้สึกเค้าอยู่แล้ว
คนหนึ่งก็รักอีกคนก็ช่างแสนดี
อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคนจริงๆ
-
:z3:
อึดอัดแทนปอเลยยยยย
...
หรือ กอล์ฟ ก้อต้องใช้ความพยายามเยอะเหมือนกัน กว่าจะมาถึงตรงนี้
...
โอ๊ย โอ๊ย
:เฮ้อ:
-
อ่านแล้ว
เข้าใจเลย...
เพราะเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆ กัน
มันอึดอัดเหมือน หายใจไม่ออก.......
บอกไม่ถูกจริงๆ....
แต่การที่โทรไปหาเบนแล้วยัง รู้สึกเจ็บปวดอยู่นี่...
มันแปลกๆ ไปหน่อยมั้ย...
บางครั้งการที่เราเริ่มครั้งใหม่
โดยที่ยังไม่ลืมครั้งเก่าไปจนหมดสิ้นนั้น....
มันก็เหมือนการทรมาณตัวเองดีดี นี่เองนะ.....
เราโกหกทุกคนในโลกได้ ยกเว้นใจตัวเอง...หุหุ
เอาใจช่วยสวย...
ไม่ว่าสวยเลือกทางไหน
อยู่ข้างสวยเสมอ... :L2:
-
กีสสสสส
ค้างงงงง
-
เฮ้อ มันเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากจริงๆนะ
ขอให้ใจแข็งได้ตลอดแล้วกันปอร์คนสวย ขนาดท่านอาจารย์ยังไม่ได้แสดงอภินิหารอะไรเลย นู๋ปอร์ก็เป็นขนาดนี้แล้ว
:a2: อยากรู้เรื่องราวต่อไปจะแย่แล้ว รีบมาต่อนะ :call:
-
วองสีขาวเหรอ เขาชวนทำบุญมั้งเผื่อจิตใจจะสงบขึ้น หายจาดอาการเหวี่ยงแฟนเก่า ดีกันซะนะ จะได้หายอยากความรัก
-
อิลุง
จะกลับมาทำไมตอนนี้?
-
Vote for ลุง
ใครอยู่ทีมผมบ้าง??
ยกมือขึ้น
ส่งสารและเห็นใจคุณสวยคะ แต่ว่าเราก็ขอยกมือเห็นด้วยให้กับ ข้างบนนะ
สู้ๆต่อไปนะคะสวย แต่ว่ามันก็ค้างอย่างแรงด้วยคะ
-
:เฮ้อ: อ่านถึงตอนนี้แล้ว
รู้สึกอึดอัดตามไปด้วยคับ
แต่ที่แน่ ๆ ลุ้นว่าในซองจดหมาย
ที่กอล์ฟส่งมามันมีข้อความอะไร
อยู่ในนั้น ปอร์คนสวยช่วยมา
เฉลยเร็ว ๆ นะคับ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:เฮ้อ:
ก็ทราบนะ ว่าเรื่องนี้มันผ่านมาแล้ว ปัจจุบันน้องปอร์ก็คงมีความสุขมากกับคนที่ใช่ (คนที่คุณก็รู้ว่าใคร- ตกลงใครอ่ะ)
แต่กว่าจะผ่านตรงนั้นมาได้ ก็คงเจ็บปวดมากทีเดียว
+1 ให้กับคนสวยนะคะ :กอด1:
แล้วก็รีบมาเฉลยเจ้าซองขาวนั่นโดยเร็วนะคะ
เป็นกำลังใจให้น้องปอร์นะ
-
ลุ้นๆ ไอ่ลุงกอล์ฟ จะให้อะไรหนูปอร์น้าาาาาาาาาาาา
ยังไงก็เชียร์ ลุงกอล์ฟกับหนูปอร์ สุดใจขาดดิ้นเลยยยยยยยยยยยยยยย
อยากให้ปรับความเข้าใจโดยไว จัดไปอย่าให้เสียนะจ๊ะ รอตอนต่อไป มาเร็วๆ น้าาาาาาาา
ให้กำลังใจคนแต่งนะค้าบบบบบบบ จุ๊บุๆ
-
:กอด1: พี่ปอร์ก่อนนะคับ
เห้อออออ สงสารพี่ปอร์จัง ความรู้สึกแบบนี้
ฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่า บอกว่าอย่ากลับมา ๆ
แต่ว่าถ้าเลี่ยงไม่ได้ พี่ปอร์ก็มีสตินะครับ
ผมเชื่อว่าพี่ปอร์คนสวยจะผ่านมันไปได้
:กอด1: อีกรอบครับ
รักพี่ปอร์ๆๆๆๆ ^^
-
:เฮ้อ: บรรยากาศช่างชวนอึดอัดจนน่าลุกขึ้นมาร้องกรี๊ดเลยจริงๆ
+1 ให้กำลังใจน้องปอร์แล้วนะครับ
..แล้วซองขาวนี่มันอะไรหว่า รออ่านต่อเน้อ
-
ตั้งหลักให้ดีนะคนสวย :z3:
-
สวย...วันทอง
กับซองผ้าป่า 555
อาเบน กลับไต้หวันกับอั๊วลีกว่า
-
และแล้วก้อยังรอคำตอบของอิลุง
ว่าคืออะไร
รักสวยเหมือนเดิม :oo1:
-
กด 1 ซองผ้าป่า
กด2 การ์ดเชิญงานแต่ง
กด 3 ใบทรานสคริปอันสวยหรู
กด 4 จม. แก้ตัว เอ๊ย ชี้แจงความผิด
กด 5 ยังกลัวดอกพิกุลร่วงเหมือนเดิม :beat: :beat: :beat:
-
555 อยากให้เป็นซองผ้าป่าอย่างที่หลายคนว่า หรือไม่ก็การ์ดแต่งงานอิลุงกะคุณชายนนท์ ให้เฮียตายดับจากโลกของสวยไปเลย :call:
จนบัดเดี๋ยวนี้อิลุงเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ไม่มีแค่คำว่า 'ปอครับ' 'ผมขอโทษ' แล้วเด้อ
เกิดจะเป็นใบ้ พูดไม่ได้เลยต่างหาก :seng2ped:
-
ลุง รีบๆเคลียร์นะ มีคนเชียร์อยู่
-
:call: :call: :call: :call: :call:
เร็วๆ ไวๆ ป้าอยากรู้ว่ามีอะไรในซองค่ะ
-
:3123:
เป็นไปได้ไหม...
แค่เพียงโอกาส อีกสักครั้ง
อภัยให้คน..คนนี้
ที่ใจมันยังคงรักเธอ ----- (เริ่มใหม่กับใครไม่ได้ :- Am Fine)
:กอด1:ปอร์ครับ
-
หวังว่าลุงจะมีความกล้า กล้าที่จะไปเอาสิ่งที่มีค่าที่สุดกลับคืนมานะ
-
แล้ว 4 ปี ที่รอมากละ
แล้วทำไมไม่เคยคิดจะติดต่อมาละ :m31:
-
http://www.youtube.com/v/q33U8STgFBk&hl=en_US&fs=1&
เข้าใจทุกความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย
ใจนึงก็รัก ใจนึงก็เจ็บ
ความจริงก็รอ ความจริงก็แอบหวัง
แต่สิ่งที่เขาทำมันยากเกินให้อภัย
และทั้งหมดนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่าพี่ปอร์จะอนุญาติให้ความรักให้อภัยแก่พี่กอล์ฟหรือเปล่า?
((อยากเข้าใจลุง ทำไมถึงทำแบบนี้???))
:เฮ้อ:
-
สงสารพี่ปอร์
แต่ก็ต้องสู้หน่ะครับ
รู้ว่ามันคงจะกระทบความรู้สึกอย่างรุนแรง
แต่ผมก็ไม่อยากให้เรื่องนี้มาทำลายอนาคตการเรียนของใครซักคน
สู้ต่อไปครับ
เราอยู่ข้างคุณเสมอ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปอลอ แต่ก็ยัง Vote for ลุง เน้อ... อิอิ
-
ทรมานดีแท้ :m15:
-
ปอร์ตัดสินใจดีๆนะ
ทุกอย่างอยู่กะคุณ
-
อึดอัดแทน
:serius2: :serius2:
-
http://www.youtube.com/v/Hfykx7yuOCQ&hl=en_US&fs=1&
ดูไปขำขี้แตกไป ครับพี่น้อง
-
อ่านมาถึงตรงนี้แล้วเข้าใจความรู้สึกเลยอะ
มันอึดอัด มันจุก จนไม่รู้จะพูดอะไรดี
แต่ก็เป็นกำลังใจให้น้องปอร์ ผ่านไปได้ด้วยดี
ก็แล้วกันนะ :กอด1:
-
http://www.youtube.com/v/Hfykx7yuOCQ&hl=en_US&fs=1&
ดูไปขำขี้แตกไป ครับพี่น้อง
:m20: :m20: :m20:
-
:laugh:
เห็นพี่ปอร์อารมณ์ดีเราก็อารมณ์ดี
อิอิ แต่ ถึงพี่ปอร์เศร้า ผมก็ยังอารมณ์ดี
อิอิ :กอด1: พี่ปอร์ครับ
-
ฟังแล้วปวดท้อง 55555555
เข้าใจหาเนอะ
แล้วเมื่อไรจะมาเฉลยซองขาวจ๊ะ
-
(((((โซฟาแทนซิ!!!)))))
o18
((น้องจะแทงมินโฮนะเคอะ))
-
:jul3: :jul3: :jul3:
-
อ่านตอนซองผ้าป่าอาจารย์เสร็จ กะลังอิน กะเพลงพี่โอ๋ลำดวน :impress3: +ให้เป็น 19 เลยนะ (กรีสส เลขสวย)
อร้ายยย สวยไปหาคลิปเด็กลำแสงสะเดิด มาซะขำ
เค้าล๊อค ๆ ๆ ต้องแทมิน ขำไปม้ายย :jul3:
-
กำลังซึมๆ กับ เรื่องซองสีขาว...(ที่คาดว่าเป็นซองผ้าป่า)
กับตาลุงที่ไม่ทำไม่พูดอะไร โถ พ่อกลัวดอกพิกุลจะร่วง :z3:
(เรียนแฟนคลับลุงทั้งหลาย และปอสุดสวย กัดลุงวันละนิดจิตแจ่มใสคงไม่ว่ากันนะค๊า)
เจอคลิปของสวยเข้าไป
:m20: กลายเป็นฮาขี้แตกซะงั้น 55
-
ฮ่วย เพลงอารายเนี่ย
ดู แล้ว ก๊ากกกกๆ
กด + ให้คนทำซับได้มั๊ยเนี่ย สุดยอดดดดดด
ขอบคุณเรื่องขำๆ เน้อ
สวยมาต่อเรื่องด่วน...
-
:pig4:
-
เข้ามาอึ้ง ทึ่ง เสียว เคอะ
-
เพิ่งเข้าเว็ปนี้ได้ไม่นาน (ตาม บุพเพวายร้าย มาจากเว็ปอื่นจ้า)
เห็นชื่อเรื่องแล้วอยากอ่าน แต่.....มันตั้ง สองร้อยกว่าหน้า
เลี่ยงมาหลายวัน สุดท้ายก็อ่าน 260 หน้า 2 วัน(ยิ่งกว่าตอนสอบอีก)....ขำมาก เศร้ามาก ง่วงมากเลย
ตอนที่ 1 เมื่อวาน ตอนที่ 35 วันนี้...ภาพความรักมันยังติดตา อยากให้กลับมารักกัน(จริงๆยังรักกันอยู่อ่ะป่าวจ้า)
ไหนๆก็ไหนๆแระ รอต่อไปไม่ไหว มันบีบหัวใจ....มาต่อเลยนะจ้า
:call:
-
:call: :call: :call:
-
:undecided: :undecided:
-
กลัวใจ เป็นห่วงใจ เบน และ สวย
ลุ้นจังครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ :man1:
-
อึดอัดจังอ่ะ
ขนาดเราที่เป็นคนอ่านนะเนี่ย
ไม่รู้มันจะเอายังไงกันเเน่
ทำอะไรก็ให้มันชัดเจนไปเลยสิ
นี่อะไรก็ไม่เคลียร์
หายไปเป็นปี ๆ ข่าวคราวก็ไม่เคยติดต่อมา
เป็นเรานะวิ่งออกจากห้องแล้วถ้าเจอแบบนี้
เป็นกำลังใจให่นะครับ
สู้ ๆ
รออยู่นะครับ
ปล. ไอ้คำว่าขอโทษนะเราเกลียดมากเลยนะคำ ๆ นี้
มันไม่มีความจริงใจ ได้ฟังทีไรมันหงุดหงิด
การที่พูดคำนี้บ่อย ๆ มันแสดงว่าคุณเป็นที่ทำผิดซ้ำซาก
และไม่เคยคิดที่จะแก้ไขมัน หวังแค่การให้อภัย
เราเลยเกลียดคำ ๆ นี้มาก
คน ๆ หนึ่งมีสิทธิ์ที่จะพูดคำ ๆ นี้กับเราไม่กี่ครั้ง
เพราะมากกว่านั้นเราก็ไม่อยากที่จะฟัง
กับการที่ทำผิดในเรื่องเดิม ๆ
เห็นแล้วมันหงุดหงิด ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนเราบ้างไหม
-
:call:
มายังคนสวย
รักนะจ๊ะโฉมเอย โฉมงามอร่ามแท้ แลตะลึง :oo1:
-
:m21:
รออยู่ด้วยใจจดจ่อ
-
มาสะทีสิคะคนสวย ป้าแก่ๆ รออ่านอนู่เน้อ
:call: :call: :call: :call: :call:
-
คนสวยไม่เอาน่าไม่เล่น รออ่านอยู่นานแล้วนะ
ขอร้องอย่าให้รอนานกว่านี้เลยนะ :m31:อยากรู้ข้อความในจ.ม.น้อยใจจะขาดแล้ว :o7:
-
เกิดไรขึ้นกับทู้สวยครับ อะไรยังไง ไม่เข้าใจ
:angry2: :angry2: :serius2: :serius2: :serius2:
มะยอมๆๆ อยากรู้ๆ
-
โพสครั้งที่ 3 ในทู้พี่ปอร์อีกละคับ คือไม่แน่ใจว่าที่หน้ามาลดลงเป็นเพราะทางโมเค้าเอาภาค1ที่จบไปเก็บไว้ที่คลังนิยายจบเเล้วรึป่าวคับ แล้วเอาเเต่ภาค2ซึ่งเป็นภาคปัจจุบันขึ้นแทน
อันนี้แค่ข่อสันนิษฐานนะคับ ยังไงพี่ปอร์ลองสอบถามไปยังโมดูนะคับ
ปล.มาต่อได้เเล้วคับพี่ปอร์ ขอเยอะๆเลยน้า อ่านเเล้วมันอึดอัดไปหมด บีบรัดความรู้สึกดีจิงๆเลย
-
เกิดไรขึ้นกับทู้สวยครับ อะไรยังไง ไม่เข้าใจ
:angry2: :angry2: :serius2: :serius2: :serius2:
มะยอมๆๆ อยากรู้ๆ
^
^
แม่คนงามทรามวัย หน้าลดลงเนื่องจากจำนวนรีพายมากขึ้นคะ
แต่ก่อน หน้า 1 มีได้ 20 รีพาย แต่ตอนนี้ท่านแอดมินปรับคะ หน้านึงมีจำนวนรีพายได้30
ดังนั้นจำนวนหน้าจึงลดลงคะ.............. จึงเรียนมาเพื่อแซ่บ
ตามประกาศเน้
ประกาศที่สำคัญ
ทดลองปรับกระทู้ให้มี 30 โพส
ไงเพื่อนๆรวมกันให้ความเห็นเข้ามากันนะครับ
ว่าแก้เป็น 30 reply แล้วคิดอย่างไรกันบ้างครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65.new#new
-
โพสครั้งที่ 3 ในทู้พี่ปอร์อีกละคับ คือไม่แน่ใจว่าที่หน้ามาลดลงเป็นเพราะทางโมเค้าเอาภาค1ที่จบไปเก็บไว้ที่คลังนิยายจบเเล้วรึป่าวคับ แล้วเอาเเต่ภาค2ซึ่งเป็นภาคปัจจุบันขึ้นแทน
อันนี้แค่ข่อสันนิษฐานนะคับ ยังไงพี่ปอร์ลองสอบถามไปยังโมดูนะคับ
ปล.มาต่อได้เเล้วคับพี่ปอร์ ขอเยอะๆเลยน้า อ่านเเล้วมันอึดอัดไปหมด บีบรัดความรู้สึกดีจิงๆเลย
เกิดไรขึ้นกับทู้สวยครับ อะไรยังไง ไม่เข้าใจ
:angry2: :angry2: :serius2: :serius2: :serius2:
มะยอมๆๆ อยากรู้ๆ
^
^
แม่คนงามทรามวัย หน้าลดลงเนื่องจากจำนวนรีพายมากขึ้นคะ
แต่ก่อน หน้า 1 มีได้ 20 รีพาย แต่ตอนนี้ท่านแอดมินปรับคะ หน้านึงมีจำนวนรีพายได้30
ดังนั้นจำนวนหน้าจึงลดลงคะ.............. จึงเรียนมาเพื่อแซ่บ
ตามประกาศเน้
ประกาศที่สำคัญ
ทดลองปรับกระทู้ให้มี 30 โพส
ไงเพื่อนๆรวมกันให้ความเห็นเข้ามากันนะครับ
ว่าแก้เป็น 30 reply แล้วคิดอย่างไรกันบ้างครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65.new#new
รับแซ่บครับ
งงอยู่ว่าหายไปไหน ที่แท้ มันก็เป็นเช่นนี้เอง โอ จอส มันยอดมาก :laugh: :laugh:
-
^
^
อย่ามาเนียน จอร์จ เจิ้ดอะไร มาต่อได้แล้วคะ :beat: :z6:
คนอ่านใครรู้ใจจะขาด :angry2: :m31:
-
555+ ยังอ่านไม่ทันตอนปัจจุบันเลย
แต่เกิดอาการอยากเม้นท์ 555+
นายเอกเราน่ารักได้โล่ 555
อ่านแล้วปวดท้อง =*= กระตุกต่อมฮาดีเหลือเกิน 555+
แต่ว่านะ... อ่านเรื่องนี้แล้วเปลืองกระดาษทิชชู่ = =
ต้องหยิบขึ้นมาซับน้ำลายตลอด ก๊ากกกกก
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
สู้ๆเน่ออออ~
-
ตัวเอง เค้ากดเอฟห้าทุกห้านาทีเลยนะเนี่ย
:z3: :z3: :z3:
เห็นใจบ้างไรบ้าง
จะลงแดงตายแล้ว
:z3: :z3: :z3:
-
ตัวเอง เค้ากดเอฟห้าทุกห้านาทีเลยนะเนี่ย
:z3: :z3: :z3:
เห็นใจบ้างไรบ้าง
จะลงแดงตายแล้ว
:z3: :z3: :z3:
เป็นเอามาก :oo1: :oo1:
-
555+ ยังอ่านไม่ทันตอนปัจจุบันเลย
แต่เกิดอาการอยากเม้นท์ 555+
นายเอกเราน่ารักได้โล่ 555
อ่านแล้วปวดท้อง =*= กระตุกต่อมฮาดีเหลือเกิน 555+
แต่ว่านะ... อ่านเรื่องนี้แล้วเปลืองกระดาษทิชชู่ = =
ต้องหยิบขึ้นมาซับน้ำลายตลอด ก๊ากกกกก
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
สู้ๆเน่ออออ~
well cum 55 :oo1: :oo1: :oo1:
-
รอคนสวย.... o18
จากคนที่สวยกว่า :laugh:
-
รอคนสวย.... o18
จากคนที่สวยกว่า :laugh:
ยอมเสียสละเป็นคนชนะ :laugh: :laugh:
-
แผ่นแรก ผมเปิดดู ข้อมูลที่ผมเคยอ่านแล้ว
แผ่นที่สอง ยังเป็นเนื้อหาที่ผมต้องเรียน
แผ่นที่3 ทำไมมันทับซองจดหมายสีขาวๆอยู่
หรือว่า มัน...................
***36***
มันคือซองผ้าป่า ที่จะทอดวัดหนองหอยขม ช่วงสงกรานต์นี้555
อะไรกันคระ พวกหล่อนๆคิดกันได้ไงนี่
ฉันนะ จากที่กลัวๆอยู่ ขำขี้แตกขึ้นมาทันทีคระ
ปลวกมาก กล้าคิดจริงๆๆ
*
*
ผมหยิบซองจดหมายขึ้นมาดูครับ
ดูแล้วดูอีก พลิกกลับไป กลับมา หวยก็ไม่น่าใช่ ใบแจ้งหนี้เหรอ เปล่า นะ
ไม่กล้าที่จะเปิดมันออกมาดูครับ
ทั้งมันก็แค่ซองจดหมาย ข้างในก็เป็นกระดาษขาว
กลิ้งไปมาบนที่นอน ส่องกับหลอดไฟแล้วก็ไม่เห็นอะไรเลย เพราะมันพับอยู่ครับ555
ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงกลัวขนาดนี้ครับ
ทั้งที่อะไรที่น่ากลัวมากกว่าก็เคยผ่านมาแล้ว
เช่นเสียความสาว555
เลยต้องเก็บมันไว้แบบเดิมครับ
รวมๆ กับหนังสือและชีสเหล่านั้นที่กองอยู่ครับ
*
*
ผมป่วยการเมืองครับสำหรับการเรียนอาทิตย์นี้ครับ
โดยให้เหตุผลจนเพื่อนๆเชื่อครับว่าไม่สบาย
จนไม่สามารถพาร่างลุกจากที่นอนได้ครับ
แต่ให้พวกมันรอกรูกินข้าวเที่ยงด้วย55
กรูจะไปสมทบช่วงบ่าย
55 ผมว่าเพื่อนนี่เชื่อตายเลยละ
มีด้วยเหรอครับ ที่ผมจะขาด เจอเพื่อนๆ อยู่กับเพื่อนเป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้วครับ
เพราะทำงาน5 วัน อีกสองวันถือว่าพักผ่อน และเรียน
ที่บ้านออกไปร้านกันหมดแล้วครับ เหลือแต่ที่พยายามกลิ้งไปกลิ้งมา
ไม่ติตต่อ ไม่สื่อสารกับใครทั้งสิ้นครับ
*
*
ผมนั่งรถเมล์ ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาด้วย และก็ต่อรถเมล์อีกครั้งครับ
การที่ทำอะไรคนเดียวมันก็แปลกๆนะครับ
เพราะผมกับเพื่อนตัวติดกันไม่ว่าจะไปไหน
ทำอะไร
*
*
ผมถึงมหาลัยก็ตรงเข้าไปยังโรงอาหารทันทีครับ
พวกชะนี กับผู้ชาย1คนนั่งสุมหัวกันอยู่
รอผมเพียงผู้เดียว
“อ้าวแก นี่ของแก” เพื่อนคนเดิมครับ ยื่นซองจดหมายขาวๆพร้อมใบงานให้เช่นเดิม
อะไรอีก อันเดิมยังไม่ได้อ่าน มีอันใหม่มาแล้ว
ปลวก เล่นอะไรกับกรูนี่ อุตส่าห์หนีแล้ว ยังตามมาหลอกหลอนกูทางจดหมายอีก
ผมเก็บมันเช่นเดียวกับซองขาวๆอันแรกครับ
ทำตัวเนียนๆ ว่าหิว ก่อนที่ คุณเธอทั้งหลายจะสงสัย
หรือสงสัยอยู่ก็ช่างหัวมัน กรูหิว5555
*
*
“กรูว่านะ .. มันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆๆ กรูไม่เห็นได้บ้างเลย ซองขาวๆนี่”
เพื่อนคนเดิมครับ
ช้อนข้าวที่กำลังยัดเข้าปากเอาออกมาแทบไม่ทันครับ
“แก มันไม่มาเรียนอ.คงเป็นห่วงมันแหละ”
“น้อยๆ หน่อย นาตาลี กรูเสนอหน้ามาเรียนทุกวันขนาดนี้เขายังไม่เป็นห่วงกรูเลย
กับไปห่วงอีที่ไม่สนใจเรียน ” พร้อมทำตาค้อนมาที่ผม
“หรือว่า………………..” กรี๊ด ความลับกำลังจะเปิดเผย
“กรูอิ่มละ ไปซื้อน้ำดีกว่า มึงเอาน้ำไร แห้วไหม”
ผมจึงเดินสะบัดบ๊อบไปซื้อน้ำครับ
ทิ้งไว้เพียงความสงสัย หวังว่ากลับมาแล้วพวกเธอๆ จะลืม so hot issue
*
*
หลังจากที่หมดไปอีกวันครับ
จดมายอีกซองก็ได้ถูกวางซ้อนทับกับอันเดิมที่มีอยู่แล้ว
ความกลัวและสงสัยมีเป็นสองเท่าครับ
แต่ติดที่ตรงคำว่า ไม่กล้า เลยต้องให้มันผ่านไป
*
*
*
คุณเบนบอกว่าพรุ่งนี้จะมาทานข้าวด้วย
ให้นัดสาวๆมาทานด้วยกันเดี๋ยวเป็นเจ้ามือเองครับ
ผมส่งสารถึงเธอเท่านั้นละ
สร้างความปิติ มานี มานะ ชูใจ ให้กับนางๆทั้งหลายครับ
มีเจ้ามือเลี้ยงขนาดนี้แล้ว ใครจะปฏิเสธละครับ รวมทั้งผม555
เรานัดกันตรงมาบุญครอง ครับ
คุณชายเบนมาถึงนานแล้ว
ช๊อปปิ้งแถวบริเวณนั้น ฆ่าเวลาครับ
เบนเป็นเจ้ามืออย่างที่เขาบอกจริงๆๆ ครับ
พ่อสุภาพบุรุษสุดปลายตรีนจริงๆ
*
*
หลังจากทานข้าวเสร็จเพื่อนรักผมก็ทิ้งผมซะแล้วครับ
ปล่อยให้ผมอยู่กับเบนสองคนโดยไม่ห่วงสวัสดิภาพทางร่างกายเลย
ผมและเบนเดินข้ามไปฝั่ง ไซแอ้ม แพราค่อน
เดินสักพักก็กลับบ้านครับ
ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ ไม่มีจริงๆ ไม่มีแม้แต่ หน่อไม้555
*
*
จดหมายซองแล้วซองเล่าถูกวางซ้อนทับกันครับ
ไม่มีท่าทีว่าจะเปิดอ่านเลย
เพื่อนผมเริ่มสงสัยครับ ว่าทำไมผมไม่เข้าเรียนช่วงเช้า
แต่พอช่วงบ่ายกับกระแดะมา
มันก็เป็นคำถามที่ต้องยากยิ่งกว่าทำข้อสอบวิชากลยุทธ์อีกครับ
ที่ต้องอ้างทฤษฏีแล้วตามด้วยขยายทฤษฏีนั้น
1 เดือนผ่านไป
เข้าเดือนที่2 แล้ว ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เวลาเดินไปทีละวัน
*
*
*
จะสวยให้ตาย ฉลาดแค่ไหน งามถึงสามโลกเพียงใด
จะหนีความจริงเพียงใดมันก็มีพลาดสักวันครับ
เมื่อ......
วันนี้ผมไม่ป่วยการเมืองแล้วครับ
มาสคาร่า ขนตาปลอมที่เพิ่งซื้อมาจากสีลมก็พร้อม
ผมเข้าไปนั่งเรียนในยามเช้ากับเพื่อนแล้ว
หลังจากที่หายไปนานครับ
เพื่อนๆมองมาที่ผมด้วยความสงสัยครับ
ว่า ผีออกแล้วใช่ไหมมึง
ถึงpresent face มาเรียนแต่เช้าด้วย
*
*
อาจารย์ยังไม่มาครับ เราจึงมีกิจกรรมสนทนากันเล็กน้อย
นินทานั่นเอง
แล้วสายตาทุกคนก็มองไปยังหน้าชั้นครับ
ผมจึงหันตาม
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมโดนเพื่อนร่วมชั้นจูบ
55 คนที่หอบหนังสือเดินเข้ามากับไม่ใช่ อ.คนใหม่ตามตาราง
ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ ว่า เขาเหนือกว่าผมจริงๆ
ต่อไปนี้คงหนีไม่ได้แล้ว
เผชิญหน้าสิ... ดับเครื่องชนไปเลย ดีไหมคระ
“สวัสดีครับนักศึกษา อาจารย์..... ท่านติดธุระด่วนครับ ผมเลยต้องมาสอนแทน
อย่าเพิ่งเบื่อกันนะครับ”
นี่คือคำตอบที่ผมพยายามจะเชื่อว่ามันคือความจริงๆ ครับ
อาจารย์คนใหม่ติดธุระจริงๆ
*
*
* แล้วคลาสก็เริ่มขึ้นท่ามกลางความตั้งใจใฝ่รู้ของเพื่อนร่วมชั้นทุกคน
แต่ไม่ใช่ผมครับ
เพื่อนๆ ทุกคนต่างตอบคำถามของท่านอาจารย์อย่างสนุกสนานครับ
แต่สำหรับผม ไม่
ไม่และ ไม่
*
เวลาเดินไป
*
“นักศึกษาครับ
C R M(การบริหารลูกค้าสัมพันธ์) มีความสำคัญกับทุกธุรกิจไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่
กำไร ยอดขาย ความรัก ความเชื่อใจ ความคาดหวังจะ มาจากลูกค้า
ลูกค้าผู้มีพระคุณ คุณจะมีวิธีการบริหาร จัดการกับลูกค้ายังไง
เพื่อป้องกันความเสียหายของบริษัท ถ้าลูกค้ามีความเข้าใจคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง
ใครดีครับ อ่อ............”
เพื่อนผมหันมาทางผมครับ ตอนนี้ผมถึงรู้ว่าผมคือคนที่ต้องตอบคำถามนี้ครับ
ผมหันไปถามเพื่อนเพื่อให้แน่ใจอีกครั้งว่าคำถามเป็นแบบที่ผมเข้าใจไหม
ก่อนที่ใช้สมองที่เบลอๆป่วง ๆ ตอบไป
“ความจริง ครับ” ผมมองไปที่ท่านอาจารย์ผู้ทรงเกียรติ
“อืม น่าสนใจ ความจริงยังไงครับ ขอรายละเอียดอีกนิดครับ” ท่านอาจารย์ผู้ทรงเกียรติถามต่อ
“ความจริงที่ว่า เราอยู่ตรงจุดไหนแล้ว เรากำลังปิดบังอะไรอยู่ เอาให้เคลียร์ไปเลยครับ ไม่ต้องมาอ้ำอึ้ง”
“แล้ว ถ้าบอกความจริงแล้ว ลูกค้าไม่ยอมรับฟังละครับ”ท่านอาจารย์ผู้ทรงเกียรติ
“ ผมเชื่อ ว่า ถ้า บริษัทนั้นจริงใจ จริงจัง และรักลูกค้าพอ มันมีวิธีการสื่อสารถึงลูกค้ามากกว่า1วิธีการครับ
ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด อยู่มุมไหนของโลก ง่ายนิดเดียวครับ ที่จะเข้าถึงลูกค้า ถ้าคุณจริงจังพอ”
“ถ้าคุณเป็นลูกค้าคนนั้นละ อยากจะบอกเจ้าของบริษัทนั่นยังไง” ท่านอาจารย์ผู้ทรงเกียรติถามต่อ
“ ถ้าบริษัทไม่มีความจริงจัง จริงใจให้กับผม เหมือนที่ผมรอยอตี้ (ภักดี)กับสินค้าของบริษัทนั้น
ทางเดียวที่ผมทำได้ คือ ยกเลิกการเป็นลูกค้าไปเลยครับ ถึงจะรักและบูชาสินค้านั้นแค่ไหน
เพราะผมมีทางเลือกมากกว่าหนึ่ง”
“ตอบได้ดีครับ”
“อาจารย์ครับ ผมมีคำถาม” เขายิ้มให้ผม
“เชิญครับ”
“ สินค้าของผมตอนนี้คือความรัก ผมอยากถามอาจารย์ว่าเคยรักใคร จริง ๆไหมครับ” เขายังทำหน้ายิ้มๆนิ่งๆ
“เคยครับ” เพื่อนผมมองหน้า รวมทั้งคนๆในห้อง
“อาจารย์จะสื่อสารกับเขายังไง ถ้าวันนึงเขาไปรักกับคนๆใหม่แล้ว โดยที่เขาไม่รู้ความจริงเลย
ว่าอาจารย์ยังรักเขาอยู่ และเขาไม่เปิดใจรับฟังอีกเลย” ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าผม หรือ เขา ควรถามกันแน่
แต่ผมถามไปแล้ว
ท่านอาจารย์ผู้ทรงเกียรติ คิดอยู่นานครับ
“ขออีเมล์ครับ เดี๋ยวเมล์ไปบอก” เพื่อนในห้องขำกันครับ
“แต่เท่าที่รู้ ใช้ไม่เป็นนี่ครับ” เพื่อนในห้องขำกันใหญ่อีกครั้ง ครับ
“ต่อไปนี้จะพยายามใช้ให้มากขึ้นครับ”
สีหน้าผม ไม่เห็นว่ามันจะขำอะไรเลย
เพราะผมเอาความจริงมาพูดต่างหาก
*
*
*
“แกฉันไม่เข้าใจที่แกพูดวะ ทำไมต้องเอาความรักมาเปรียบกับ CRMอะไรนั่นด้วย”
“เออใช่” ชะนีฝ่ายสนับสนุน
สายตาแห่งคำถามก็มาที่ผมครับ
สวยไม่สนใจแดรกข้าวต่อ
“นักศึกษาครับ” ผมหันกลับไปมอง
ท่านอ.ผู้ทรงเกียรติยืนอยู่ครับในมือมีซองจดหมาย
สีขาวๆเช่นเดิม พร้อมยื่นให้ผมครับ
“พอดีอ. เห็นว่าสนใจเรื่อง CRM และนี่ คงจะเป็นอีกช่องทางที่อ.ทำได้ นอกจากอีเมล์”
ผมรับซองขาวจากมือท่าน อ.ผู้ทรงเกียรติครับ
แล้วท่านก็ขอตัวเดินออกจากโรงอาหารไป
ผมมองตามท่านจนลับสายตาแล้ว
ความสงสัยจึงเกิดกับบรรดาเพื่อนๆของผม
ผมตักข้าวใส่ปากครับหลบสายตาเพื่อนๆกลัวมีคำถาม ต่อๆ มา
*****//****
“อาจารย์ครับ ผมมีคำถาม” เขายิ้มให้ผม
“เชิญครับ”
“ สินค้าของผมตอนนี้คือความรัก ผมอยากถามอาจารย์ว่าเคยรักใคร จริง ๆไหมครับ” เขายังทำหน้ายิ้มๆนิ่งๆ
“เคยครับ” เพื่อนผมมองหน้า รวมทั้งคนๆในห้อง
“อาจารย์จะสื่อสารกับเขายังไง ถ้าวันนึงเขาไปรักกับคนๆใหม่แล้ว โดยที่เขาไม่รู้ความจริงเลย
ว่าอาจารย์ยังรักเขาอยู่ และเขาไม่เปิดใจรับฟังอีกเลย” ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าผม หรือ เขา ควรถามกันแน่
แต่ผมถามไปแล้ว
ท่านอาจารย์ผู้ทรงเกียรติ คิดอยู่นานครับ
“ขออีเมล์ครับ เดี๋ยวเมล์ไปบอก” เพื่อนในห้องขำกันครับ
“แต่เท่าที่รู้ ใช่ไม่เป็นนี่ครับ” เพื่อนในห้องขำกันใหญ่อีกครั้ง ครับ
“ต่อไปนี้จะพยายามใช้ให้มากขึ้นครับ”
สีหน้าผม ไม่เห็นว่ามันจะขำอะไรเลย
*****//****
ภาพในห้องเรียนกลับมาอีกครั้งครับ
แล้วเห็นการที่เพิ่งเกิดขึ้นในโรงอาหารนั่นมันคือ.....
ผมเริ่มเปลี่ยนจากความกลัวเป็นความ อยากรู้แล้วสิครับ
ว่ามันคืออะไรกัน
*
*
รถค่อยๆเลื่อนตัวออกจากมหาลัยฯครับโดยมีผมนั่งข้างๆคนขับ
ปล่อยให้ชะนีนั่งหลังเม้าท์กันไป
ผมมองออกนอกตัวรถครับ
จิตใจยังวนกลับไปเรื่องที่เกิดขึ้นช่วงเช้า
ถึงตอนนี้จะเป็นเวลาเย็นๆแล้วก็ตาม
จิตใจผมมันไม่ได้อยู่ที่ตัวครับ
มันกลับไปถึงบ้านแล้ว
บ้าน กองหนังสือนั่น
ที่ๆจดหมายทั้งหลาย จะบอกอะไรกับผม..............................
-
:เฮ้อ: อึดอัดหายใจไม่ออกคล้ายอาการคนจะจมน้ำ
ทำไมหนอ.............เมื่อความอยากรู้มา ความกล้าก็จะเกิดขึ้น
ซองขาวไม่ใช่ซองเดียวด้วยซ้ำ......ยังทนใจแข็งอยู่ได้นานน้อ......
พอเปลี่ยนอ.พิเศษมาสอนคนเราก็ต้องเจอกันอยู่วันยังค่ำอ่ะนะจะหนีกันไปไหนพ้นละ่
ลูกศิษย์ถามคำถามอาจารย์ได้ตีแสกกบาลมาคะ...........ด้วยรักและเคารพอาจารย์ม๊ากมาก เหอะๆ
+1 คะ
-
สุดสวยยยยยยยยยย
จะทำเยี่ยงไรค่ะเนี่ย ผู้ชายตามตื้อซะขนาดนี้
เอาเถอะค่ะ ตามใจการตัดสินใจของคนสวย
เเต่ก็ว่าน่ะค่ะ อาจารย์ท่านเนี่ยใจเย็นเหลือเกินน่ะค่ะ 1 เดือนก็เเล้วยังเพียรพยายามส่งจดหมายอยู่อีก
ถ้าเป็นคนทั่วไปคาดว่า ไม่โทรหา ก็ตามถึงบ้านเเล้วเเหละค่ะ
เห้ออออออออออ เหนื่อยใจเเทน สงสารพี่เบนด้วย ลุงนี่น้า ทำตัวยังกะสมัยพ่อขุนราม เพิ่งเริ่มเขียนตัวหนังสือเลยร้อนวิชา โทรคุยก็ได้ลุง เมลก็มี หงุดหงิด
เชียร์พี่ปอออออออออร์ สุดสวยน่ะค่ะ
-
ว้าววววว
-
ความกล้าที่สุด ของมนุษย์คือ กล้าที่จะยอมรับความจริงที่อยู่ในใจตน....^^
อย่าไปกลัวที่จะเรียนรู้ความจริง และอย่าไปกลัวที่จะยอมรับความจริง :L2:
"ผมเชื่อ ว่า ถ้า บริษัทนั้นจริงใจ จริงจัง และรักลูกค้าพอ มันมีวิธีการสื่อสารถึงลูกค้ามากกว่า1วิธีการครับ
ไม่ว่า จะอยู่ที่ใด อยู่มุมไหนของโลก ง่ายนิดเดียวครับ ที่จะเข้าถึงลูกค้า ถ้าคุณจริงจังพอ”
ชอบประโยคนี้ เปรียบได้เห็นภาพเลย 555
-
เคลียร์ให้รู้เรื่อง ตอกกลับเยอะๆ แต่อย่ากลับไปหาเขาเลยนะคะ ขอร้อง สงสารเบน
-
o22 เกิดความรู้สึก อึ้ง ๆ และหนักใจ และสับสน แทนพี่ปอร์จริง ๆ ครับ
...
พี่ปอร์ต้องเคลียร์นะครับแบบนี้
แล้วก็ ให้นึกถึงใจตัวเองให้มาก
และอย่าลืมนึกถึงพี่เบนนะครับ :m15:
น้ำตานองหน้าาา
-
ค้างอีกแล้วววววว
สุดสวยรีบกลับมาเปิดซองผ้าป่าด่วน
-
ความกล้าที่สุด ของมนุษย์คือ กล้าที่จะยอมรับความจริงที่อยู่ในใจตน....^^
อย่าไปกลัวที่จะเรียนรู้ความจริง และย่าไปกลัวที่จะยอมรับความจริง :L2:
"ผมเชื่อ ว่า ถ้า บริษัทนั้นจริงใจ จริงจัง และรักลูกค้าพอ มันมีวิธีการสื่อสารถึงลูกค้ามากกว่า1วิธีการครับ
ไม่ว่า จะอยู่ที่ใด อยู่มุมไหนของโลก ง่ายนิดเดียวครับ ที่จะเข้าถึงลูกค้า ถ้าคุณจริงจังพอ”
ชอบประโยคนี้ เปรียบได้เห็นภาพเลย 555
เห็นด้วยอย่างแรงขอรับกระผม o13 o13
-
ตบอิลุง :fcuk:
-
ค้างด้วย อยากรู้ด้วย ว่าในซองมีอะไร :m31:
“ ถ้าบริษัทไม่มีความจริงจัง จริงใจให้กับผม เหมือนที่ผมรอยอตี้ (ภักดี)กับสินค้าของบริษัทนั้น
ทางเดียวที่ผมทำได้ คือ ยกเลิกการเป็นลูกค้าไปเลยครับ ถึงจะรักและบูชาสินค้านั้นแค่ไหน
เพราะผมมีทางเลือกมากกว่าหนึ่ง”
ชอบประโยคนี้ค่ะ อ่านแล้วแบบโดนกับที่คิดเถียงอยู่ในใจเลย
+1 ให้สวยเลยค่ะ o13
สวยเลือกได้
-
ปอร์ถามได้ฉลาดแล้วก็ร้ายกาจมากนะ แต่อาจารย์เค้าก็ตอบได้ดีเหมือนกัน
อยากรู้ความจริงแฮะว่าเป็นไง แต่งานนี้เบนมีแต่เสีย กันเสียนะ
-
“ ถ้าบริษัทไม่มีความจริงจัง จริงใจให้กับผม เหมือนที่ผมรอยอตี้ (ภักดี)กับสินค้าของบริษัทนั้น
ทางเดียวที่ผมทำได้ คือ ยกเลิกการเป็นลูกค้าไปเลยครับ ถึงจะรักและบูชาสินค้านั้นแค่ไหน
เพราะผมมีทางเลือกมากกว่าหนึ่ง”
สงสัยต้องให้บริษัทส่งตัวสินค้าและสาธิตการใช้สินค้าถึงบ้านแล้ว ถึงจะแสดงความจริงใจของบริษัทได้
อิลุงมันก็ควายนะ จบถึงดอกเตอร์จากเมืองนอกเมืองนายังควายไม่หาย :m16: :m16: :m16:
ใช้ไม่ป็นทั้งอีเมลย์ทั้งโทรศัพท์หรืองัยวะ :angry2: :angry2: :angry2:
ทำยังกะไม่เคยไปมาหาสู่(สมสู่)กัน หมั่นไส้อิดิกเตอร์ลุงว่ะ :beat: :beat: :beat: :beat:
-
สวยใจร้าย
ปล่อยให้ลุ้นแล้วลุ้นอีก
ตอนนี้ก็ยังต้องลุ้นต่อไป
1 เดือนผ่านไป ลุงยังทื่อเหมือนเดิม
ปล่อยท่อนไม้แห้งๆ ลอยน้ำไปเถ๊อะ
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
:เฮ้อ: รู้สึกอึดอัดจังคับ
มันไม่เคลียร์อ่ะคับ
และก็ค้างด้วย รีบมาเฉลยไว ๆ
นะคับ :L2:
:ped149: ท่านอาจารย์ผู้ทรงเกียรติคับ
-
เปิดอ่านดู
แล้วรีบๆเคลียร์กันวะ
จะไม่ต้องอึดอัดทั้งสองฝ่าย
-
เปิดซองเหอะ อยากรู้จะเป็นซองผ้าป่าจริงป่ะ
ค้างคาใจจริงๆ สงสารคนอ่านทีเถอะสุดสวย
-
ลัลลา ลัลลา เชียร์ไอ่ลุงกอล์ฟ โดยไม่มีเหตุผล :laugh:55555
-
ลุ้นอ่ะ
อยากรู้ว่าในซองมีอะไร
เฉลยเร็วๆ น้า
:monkeysad:
-
เลิกกลัวซะทีนะจ๊ะน้องปอคนสวย
เปิดอ่านจดหมายซะ จะได้รู้ความจริงที่คนสวยอยากรู้มานาน :กอด1:
-
:เฮ้อ:
พูดไม่ออก หายใจไม่ทัน
เพราะอ่านด้วยความกระเหี้ยนกระหือรือเต็มที่!!!!!!!!!!! = =
เด็ดขาดมากพี่ปอร์ แต่อยากให้เลี้ยงลูกกอล์ฟลูกนี้ไว้อ่ะ
อย่าเพิ่งโชว์วงสวิงให้อันเดอร์พาร์เลยนะ!!
อยากให้ลองฟังไอ้คนโลวเทคที่ไฮโซนี่บ้างอะไรบ้าง
คาดว่ามันน่าจะมีเหตุผล แต่ถ้าเหตุผลมันไม่มีน้ำหนักพอก็อันเดอร์พาร์มันไปไกลๆเลย!!!!
อยากอ่านต่อแล้ว
ไม่เคยพอจริงๆสำหรับเรื่องนี้
ทำไงดีวะ? มาต่อวันนี้เลยได้มั้ย???
(ไม่ได้ต้องการกดดัน แต่อัพได้ทุกวันก็จะดีมาก :laugh: :laugh: :laugh:)
ไม่รู้ว่าต่อไปนี้จะเป็นการทำเพื่อความสะใจหรือแก้แค้นฝังหุ่นหรือเปล่า?
เพราะอยากให้คิดถึงความรักและเวลาและความเจ็บช้ำที่ได้เกิดขึ้น ให้มันเป็นบทเรียน
ไม่อยากให้ความรักดีๆต้องเสียไปอีก
-
ลุงเปลี่ยนไปในทางที่กระตือรือ
ร้นขึ้นนะดีแล้วที่ไม่เฉื่อย
เหมือนเมื่อก่อน
-
สุดสวย
เปิดซะทีสิคะ
-
:mc4:
กับคนอื่น สวยจะตอบโต้อย่างรุนแรงและรวดเร็ว
แต่......
กับคนๆนี้ รู้สึกสวยจะแพ้ทางอยู่เรื่อยเลยฮิ หุหุ
หรือว่า..แพ้ใจ หว่า
:z1:
แน่จริง ฉะ..ไอ่ลุง
ตัวต่อตัว เลยดิ อยากเห็น ฮ่าฮ่า
:laugh:
-
หืมมมม
มากระตุ้นต่อมอยากรู้นะเนี่ย...
แล้วก้อลากไปได้อีกตอน
ปอร์นะปอร์
:z3:
-
อย่าหนีหน้ากันเลยคนสวย สู้กับปัญหาดีกว่า ยื้อไว้ก็เสียเวลา งือออออ เครียดๆๆๆ
-
"ผมเชื่อ ว่า ถ้า บริษัทนั้นจริงใจ จริงจัง และรักลูกค้าพอ มันมีวิธีการสื่อสารถึงลูกค้ามากกว่า1วิธีการครับ
ไม่ ว่า จะอยู่ที่ใด อยู่มุมไหนของโลก ง่ายนิดเดียวครับ ที่จะเข้าถึงลูกค้า ถ้าคุณจริงจังพอ”
ถูกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
งานยุ่งไม่มีเวลา ก้แค่ข้ออ้างคับผม
-
หนูปอร์ค่ะ อีป้าแก่ๆ กับชาวคณะ ให้หนูปอร์มาเคลียร์คะ ไม่ใช้มาช่วยให้
กระตุ้นต่อนอยากรู้อยากเห็นทำงานสะจนเต็มที่แบบนี้ ทรมารคนแก่กับชาวคณะ ค้างค่ะ
:pig4: :call: :call: :call: :call: :call:
-
เปิดซองอ่านได้แล้วสวย เดี๋ยวจะสายเกินไป
-
แอร๊กกกก อิลุงน่ารักอ่า
ฟิ้ววววววววววววววว ก่อนโดนตื๊บ
-
กลับมาทำไม :m15:
-
เบนก็เอาใจช่วย ....
แต่อีกใจก็อยากให้สวยฟังจากปากของอีตาลุงด้วยน่ะ
:a5:
-
อยากรู้ ในซองมีอะไร มาต่อไวไวนะจ้ะ
-
อยากรู้จังว่ามีรัยในซองอะ
-
"ฉะ" กันได้ดีครับ
ชอบ
ชักอยากรู้แล้วสิว่าจดหมายเขียนอะไรไว้บ้าง
แล้วจะตามรออ่านนะครับ
ปอลอ ยังเชียร์ลุง เหมือนเดิม
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เหวี่ยง --ใส่อิลุง ใช้อีเมลล์ไม่้เป็นจริงดิ :m16:
เวิ่น -- รอคำง้อของอิลุง คริคริ ใจจริงก้อเชียร์อิลุงแหละ แบบก้อนะ ระหว่างสวยกะลุงก้อผ่านอะไรด้วยกันมาตั้งเยอะแยะ
เห็นข้อดี ข้อเสียของกันและกัน มันมีรสชาติในชีวิตหลายมุมเหลือเกิน เมื่อมันมาถึงบททดสอบที่ยากมากของชีวิต
เึ้ค้าก้ออยากให้สวยและอิลุงผ่านไปด้วยกันให้ได้ อย่าลืม ชีวิตเรามีสองด้านเสมอ มีสุขก้อต้องมีทุกข์ แต่เฮ้ออ พี่เบนของเรา
ก้อแสนดีเหลือเกินนะ เป็นใครก้อทำใจลำบากหว่ะ แง่งงง พี่เบน จะเป็นเหมือน พี่แพท หรือเปล่า
ว้ายย -- เริ่ดดดดดดดดดดด อิลุง มีต่อปากต่อคำ อย่างไม่กลัวตาย ว่าทำอะไรไว้กะสวยบ้าง หึหึ
สวยก้อยังคงภาพลักษณ์ เทพีสันติภาพ เราไม่ใช้่ความรุนแรงค่ะ (แต่ตรุจะก่อสงครามประสาท 555+)
รักปอเหมือนเดิมจ้า่ :oo1:
-
กด +1 พร้อมรอน้องปอร์เปิดซองเฉลยในตอนหน้า
-
บีบหัวใจเหลือเกิ๊น :z3:
-
ฉะแล้วแต่ยังไม่รู้ผลค่ะ
:m16:
-
ถึงตอนนี้จะเป็นเวลาเย็นๆแล้วก็ตาม
จิตใจผมมันไม่ได้อยู่ที่ตัวครับ
มันกลับไปถึงบ้านแล้ว
บ้าน กองหนังสือนั่น
ที่ๆจดหมายทั้งหลาย จะบอกอะไรกับผม..............................
****37****
กรี๊ดบีบหัวใจจริง ๆกลัวเป็นที่สุดว่ามันจะเป็นอะไร
ระเบิดรักหรือเปล่านะ หรือว่าทะเบียนสมรส รอให้หนูปอร์เซนต์ชื่ออย่างเดียว
ไหนละคระปากกา ไหนละคระ
*
*
*
ผมหยิบจดหมายที่กองรวมกันอยู่แล้วหันหลังกลับไปนั่งบนที่นอนครับ
ตอนนี้อย่างที่ผมบอก ความกลัวหายไปแล้ว เหลือแต่สิ่งที่อยากรู้เท่านั้นครับ
ผมหยิบอันที่อยู่ใต้สุดออกมาคลี่มันออกเบาๆ
แต่ผมจะเบามือแค่ไหน เสียงนั้นยังดังกว่าเสียงบรรยากาศทั่วบริเวณ
อาจเป็นเพราะจิตใจผมสงบยิ่งกว่าครับ
ผมหยิบเนื้อในของจดหมายนั้นออกมาจากตรงหน้าผมครับ
*
*
*
ปอร์ครับ ..... ผมกลับมาแล้ว
ข้อความสั้นๆ
จดหมาย ครับ จดหมาย ก็ต้องมีข้อความ
มีอะไรอย่างอื่นคงไม่ใช่จดหมาย 55
จดหมายนี้เขียนด้วยลายมือที่ผมเคยคุ้นเคย
ผมกลับมาแล้วเหรอ ผมคิดในใจ ไม่ได้ดีใจหรือเสียใจอะไรเลยครับ
*
*
ผมวางมันลงบนเตียงนอนข้างๆที่ผมนั่งครับ
หยิบอีกอันขึ้นมากางตรงหน้าเช่นเดิม
*
*
คุณสบายดีไหมครับ
ข้อความสั้นๆเช่นเดิม
*
*
*
ผมคิดถึงคุณครับ
*
*
*
คุณคิดถึงผมเหมือนที่ผมคิดถึงคุณไหมครับ
*
*
*
นานแค่ไหนที่ผมรู้ว่าผมทำร้ายคุณและปล่อยให้คุณอยู่คนเดียว
*
*
*
วันนี้ผมพร้อมที่จะกลับมาให้คุณด่า ต่อว่าผม ทำอะไรก็ได้
เพื่อทำให้เรากลับมารักกันเหมือนเดิม
*
**
ผมยังหยิบจดหมายแต่ละซองขึ้นมาอ่านทีละอัน
*
*
*
วันนี้ผมพร้อมที่จะบอกคุณว่าผมมีเหตุผลอะไรที่ทำแบบนั้น
ให้โอกาสผมได้พูดในสิ่งที่ผมอยากพูด
ต่อจากนั้นคุณจะลงโทษผมยังไง ผมยินยอม
เพียงแต่ผมขอโอกาสได้พูดเท่านั้น
*
*
*
ผมวางจดหมายฉบับสุดท้ายที่ผมเพิ่งอ่านเนื้อความลงไปกองกับอันที่ผมอ่านไปแล้วครับ
ผมไม่คิดเลยว่าจะให้โอกาศคนแบบนี้ได้แก้ตัว
พูดในสิ่งที่เขาอยากพูด
มันโหดร้ายมากกับสิ่งที่ผมได้รับ จากคนๆนี้
กับอีแค่จดหมายที่มีเนื้อความไม่ถึง10บรรทัด
ผมต้องใจอ่อนยอมรับฟังข้อแก้ตัวต่าง ๆ เหรอ
มันจะง่ายไปไหมครับ
มันง่ายไปใหม
ผมไม่ใช้ทัมป์ไดรฟ์นะ อยากลบข้อมูล
อยากใส่อะไรเข้าไปก็ทำได้ทันที
ไม่เลย มันไม่ใช่ผมเลย
มันไม่ใช่เลย ยังไม่เคยลืมเลือนเธอไป..เธอรู้หรือเปล่า บรา บรา5555555
ผมเดินเข้าห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูในมือครับ
ข้อความที่ผมได้อ่านไปนั้นก็กลับเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง
อีกครั้ง จนผมไม่รู้หรอกครับ ว่าผมสระผม
ถูสบู่ไปตอนไหน
*
*
ผมเดินออกไปที่ร้านในตอนเย็นๆ ลูกค้าเริ่มมากันแล้วครับ
งานที่ร้านช่วยให้ผมลืมอะไรที่ผมได้รับมาทั้งวัน
อย่างน้อยก็มีพี่ ให้ได้คุย
มีลูกค้าให้คอยบริการ หยอกล้อกันเล่นๆสนุกสนานเช่นเดิมครับ
แต่บางครั้ง มันก็ยังหวนกลับไปคิดถึงอะไรต่างๆเช่นเดิม
เพราะที่ร้านผมนี่ละครับ
เป็นที่เริ่มต้นเรื่องราวต่างๆของผม
จะให้ผมไม่คิดถึงมันเลยก็ไมได้
คนธรรมดานะครับ ไม่ใช่ดอกเตอร์ ผู้มากด้วยความรู้และความลับ
*
*
*
“ปอร์ ..ไส้ย่างโต๊ะ4กลาง”เสียงพี่ชายผมครับ
ผมไม่ช้าที่จะเดินเข้าไปเอาจานไส้ย่างไปส่งลูกค้าตามที่พี่ผมบอก
ภาพพี่เอกนั่งกินเบียร์มันกลับเข้ามาให้ผมเห็นอีกครั้ง
ผมรู้ว่ามันเป็นแค่ภาพที่ผมเคยเห็นครับ
แต่ตอนนี้ไม่ใช่พี่เอกครับ
เป็นลูกค้าคนอื่นแทน
*
*
*
“300 บาทครับ” ผมยื่นของส่งให้ลูกค้าครับ พร้อมตังค์ทอน200
ลูกค้าผมรับตังค์ทอนก็เดินขึ้นรถขับออกไปครับ
“น้ำตกหมูคระ”
“น้ำตกหมูใส่ถุงกลับบ้านครับ” ผมตะโกนบอกพี่ชาย
หันกลับไปอีกทีครับ รถคนใหม่ก็เลี้ยวเข้ามาจอดที่เดิมที่ลูกค้าคนเมื่อกี่เพิ่งขับออกไป
คุ้นๆนะรถคันนี้ ผมคิดในใจ
ไม่ได้สนใจอะไรไปมากกว่าจัดของของให้กับลูกค้า
คนอื่นๆที่มานั่งรอคิวซื้อกับข้าวกับบ้าน
*
*
*
ผมยังคงเดินไปมาส่งของเช่นเดิมครับ
ความที่ผมเดินไปมาบ่อยๆ
ผมจึงได้รู้ครับ รถคนนี้
เป็นคันเดิมที่เขาเคยขับมาจอดที่เดียวกัน
แต่ต่างเวลาแค่นั้น
เขาจอดมาสักพักแล้ว
ผมมองทุกครั้งที่เดินไปมาส่งของให้ลูกค้าครับ
ภายในรถยังคงมืดสนิท
จะสว่างบ้าง พอเห็นว่ามีคนอยู่ก็ตอนที่มีรถขับผ่านเท่านั้นครับ
เมื่อผมแน่ใจแล้วว่าเขาคนนั้นคือคนที่อยู่ในรถ
จึงได้พยายามไม่มองอีกเลยครับ
ผมรู้ว่าการตกอยู่ในสายตาของใครคนนึงมันเป็นยังไง
คุณคงทำตัวไม่ถูกหรอกครับ
ถึงคุณจะทำเป็นไม่แคร์เขาเลยก็ตาม
บ่อยครั้งที่ผมหยิบของใส่ให้กับลูกค้าผิดคน
บ่อยครั้งที่คิดเงินทอนให้กับลูกค้าไม่ได้เสียที
ทั้งที่เงินนั้นก็ใช่ว่าจะมากมายอะไร
หลายครั้งที่ลูกค้าสั่งเบียร์ ผมกับเปิดเป็ปซี่ หรือไม่ก็น้ำเปล่าไปให้ลูกค้าครับ
*
*
*
“เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า” หลายครั้งที่พี่ผมถาม
เปล่า คือคำตอบสั้น ๆ แล้วเดินไปทำอย่างอื่นต่อ
“เนื้อย่าง ครับ” พร้อมวางจานลงให้กับลูกค้าครับ
แล้วรถถคันนั้นก็ค่อยๆขับออกไปครับ
ผมมองตามจนรถคันนั้นหายไปกับความมืดเหมือนทุกคัน
เหลือไว้แค่ความว่างเปล่า
ไม่มีคันไหนจะมาจอดอีกเลยครับคืนนั้น
ผมรู้เพราะผมมองมันอยู่ตลอดเวลา
*
*
ผมรู้ครับ ที่เขาไม่เข้ามาหาผมเพราะระหว่างเรา
มันห่างออกไปมากเหลือเกินครับ
เกินกว่าที่อยู่ดีๆ จะมาทักทายกันเหมือนคนที่ห่างกันไป5 วัน หรือ 10 วัน
แต่นี้ มันมากจนทำให้ความรู้สึกของเราเปลี่ยนกันได้
หรืออาจเป็นเพราะ ผมวิ่งหนีเขาทุกครั้ง
แต่เขาก็ไม่คิดจะไล่ตาม
หรือ..เขาอาจคิดว่าผมมีคนใหม่แล้ว
*
*
หลังจากคืนวันนั้น รถคันเดิมก็วนมาจอดอยู่
และก็วิ่งออกไป ส่วนผมยังทำตัวปกติครับ
ถึงรู้ว่าตกอยู่ในสายตาของคนๆนั้นทุกคืน
แล้วทำไมผมจึงต้องมองรถคันนั้นทุกครั้งเมื่อมันวิ่งออกไป
จนมันหายไปในความมืดเช่นเดิม
ความรู้สึกหวิวๆ เหมือนกำลังจะจากกันมันกลับมาทุกครั้ง
และทุกครั้งที่รถมอเตอร์จอดเทียบฟุตบาท
ผมยังคงคิดถึงสมัยที่เรายังเด็กอายุ20
ที่ผมเคยซ้อน ท้ายวิ่งผ่านความมืด ใช้ไฟสองข้างทางนำทางไปในที่ๆเราอยากไป
แต่มันคงไม่มีอีกแล้วครับ
เมื่อวัยเราเปลี่ยนไป
อะไรก็เปลี่ยนตาม
จะทำแบบนั้นอีกคงไมได้แล้ว
ได้แต่เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ยิ้มทุกครั้งที่คิดถึงมัน
หรือจะยิ้มทุกครั้งเมื่อเห็นคนซ้อนท้ายกอดเอวคนขับ
บนถนนที่ผมผ่านไปมา
ผมไม่ได้บอกว่าผมแก่นะครับ
ทิว ยัง 5555
*
*
*
วันนี้ผมนัดทานข้าวกับเบนหลังเลิกเรียนครับ
เพื่อนๆจะขับผ่านที่ๆผมกับเบนนัดกันพอดีครับ
เลยขอติดรถไปลง
หรือพวกมันจะไปส่งก็ไม่รู้
หรือมีแผนอะไรของมันอีก
อย่าให้กรูรู้นะ ว่าจะงาบเบน55
*
*
*
ผมรู้สึกเข้มแข็งมากขึ้นครับ จนกล้าเข้าเรียนตามปกติ
อาจเป็นเพราะเราเจอกันหลายครั้งแล้วก็เป็นได้ครับ
ทันทีที่เขาเดินเข้ามา
ผมพยายามทำตัวให้ปกติที่สุดครับ
ไม่พยายามแสดงออกให้เพื่อนได้สงสัยมากไปกว่านี้ครับ
*
*
“นักศึกษาครับครั้งที่แล้วที่เราได้คุยกันเรื่อง CRMกันไป
วันนี้เราจะมาคุยกันเรื่อง IMC แต่ก่อนที่เราจะคุยกัน นักศึกษาคนไหนอยากอธิบาย
CRM เพิ่มเติมให้เพื่อนได้ฟังบ้างครับ”
“ผมครับ”
-
ขอหน้ากากออกซิเจนให้เดี๊ยนหน่อยคะ
เดี๊ยนหายใจไม่ออก กีซซซซซซซซซซซซ :z3:
การง้อขอคืนนี้ที่เปลืองทรัพยากรธรรมชาตจังคะ อาจารย์
ทั้งกระดาษ ทั้งน้ำมัน...คิดได้แค่นี้รึคะ...
คอมติดไวรัส....ใจดำ...มานานนม....กะแค่ฟอร์แมทแล้วกดปุ่มพาวเวอร์
ป้อนข้อมูลใหม่..คอมก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมคือเก่า...ง่ายไปมั๊ยคะ
ตลอดเวลาที่เรียนๆๆๆๆนั่น ถึงฟิล์มจะเก่าแต่ก็อยากจะกลับมาฉายหนังม้วนเดิมซ้ำอีกรึคะ
แหม................ซึ้งใจจริงๆให้ดิ้นตายไปเลย เหอะ
เบนของคนอ่านจะมีบทบ้างมั๊ยลูก :กอด1:
+1 คะ
-
:serius2: ทำไมอ่านแล้วทรมาณใจแบบนี้
อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
:m15:
-
เง้อออ อ่านตอนนี้จบ มานั่งคิด มะกี้ตรุได้หายใจหรือป่าววะ
อึดอัดบอกไมุ่ถูก คิดว่าคนที่อ่านตอนนี้จบคงเป็นเหมือนกัน
มันไม่เคลียร์อ่ะสวย จริงๆ นะ
อิลุงมันจะหล่อเอาโล่ห์หรือไงฟร่ะ จะอธิบายก้ออธิบายเซ่ะ หาทางหน่อย
ไม่ใช่มาจอดรถหล่อๆ แล้วพระเอกๆ ขับรถออกไป
อดเถอะแก ชิส์ รมณ์เสียอิลุง
ติดที่ว่าเชียร์อยู่หรอกนะ ไม่งั้นจะด่าว่า ปลวกกกกก 555+
ลืมๆๆๆๆ แวะมาอิดิท
รักสวยเหมือนเดิม กร๊ากกกก :oo1:
-
เอิ่มมม ไม่เข้าใจธรรมชาติของคนเป็นดอกเตอร์ ผู้มากด้วยความรู้และความลับเลย ให้ตายซิ :z3:
อึมครึม งึมงำ กรำกวง กลุ้มใจคนอ่านดีแท้ ไอ้ดอกเตอร์หอยทาบ (หอยกาบ+หอยทาก)
ไปเข้าใจเบนผู้มากด้วยความรักและห่วงใยดีกว่า
-
เข้ามาเพื่อยำอิลุงต่อโดยเฉพาะ
พร้อมที่จะพูดหรอ? แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาเรียกว่าอะไร ไม่พร้อมหรอ?
งง :3125:
-
จะทำไรก็ทำเถอะอีลุงก็ละเซ็ง (จิตไอ้ติสแตก)
สมน้ำหน้าหมาคาบไปแดก
ไม่อยากจะเซย์ให้เสียอารมณ์
ปล.เจ้จ๋า มากต่อด่วนนะจ๊ะคนสวย
สายวันสวยคืน สวยไม่สร่าง :L2: :L2: :3123:
-
ปอร์เข้มแข็งดีนะ.....
แต่เค้าอยากฟังลุงแก้ตัวอ่ะ....5555
-
อยากฟังลุงอีกเสียง
-
มารอฟังลุงด้วยเหมือนกัน
-
เราว่าไม่มั่นใจว่าตัวเองจะใจแข็งพอรึเปล่าคนสวย ก็เลยไม่ยอมให้โอกาสสักครั้งเลย
ห่วงความรู้สึกตัวเองหรือห่วงเบน แต่เท่าที่อ่านมาเราว่าความรู้สึกปอร์ก็ยังไม่เปลี่ยนนะแต่ไม่กล้าเผชิญหน้าเอาซะเลย
แต่เราว่าอิลุงก็คงไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอกนะ
-
เหตุผลอะไรที่ทำให้คนๆหนึ่ง
ฆ่าอีกคนให้ตายทั้งเป็น
-
คนสวยลองฟังในสิ่งที่ลุงจะบอกอีกซักครั้งเถอะนะทีนี้จะได้ไม่มี
อะไรค้างคาอีก
-
ชอบ IMC ฮ่าๆๆๆๆ ขอไปกลับไปเรียนด้วยคน
เข้าเรื่อง ลุงมันทำให้อึดอัด เหมือนเล่นสงครามประสาทแบบเลิฟๆ
ชอบที่น้องปอร์ เปรียบตัวเองกับ ทรัมไดร์ฟ
อื้อ ใช่ คนเราไม่ใช่ทรัมไดร์ฟนี่ จะได้ใส่ข้อมูล หรือดีลี๊ดอะไรๆ ทิ้งได้ง่ายๆ
แต่ ความทรงจำที่ขมๆ มันก็เคยทำให้เรายิ้มได้มาก่อนนะ
แม้ในปัจจุบัน หากย้อนนึกถึง มันก็ยังทำให้ยิ้มได้อยู่ดี
ทิว ยัง.......(ด้วย)
-
อ่านแล้วรู้สึกแน่นหน้าอกคับ
มันอึดอัดเหมือนหายใจไม่ออก (เวอร์ไปไหมกู)
หรือผมจะเป็นโรคหัวใจหว่า(หัวใจง่าย ที่อยากให้ปอร์ดีกับกอล์ฟ)
เชียร์กอล์ฟ :ped149: และรักน้องปอร์ :กอด1:
-
โอ้วววววววววว อยากรู้ๆๆๆๆๆๆ จะมีคำพูดอะไรที่จะแก้ตัวนะ ตาคุณลุง
รับฟังเขาซักนิดแล้วชีวิตคนอ่านจะไม่อึดอัดคะ
คนสวยสู้ๆนะคะ
-
ใช่ว่าปอร์ไม่ให้โอกาสนะ แต่เหมือนลุงไม่มีความพยายามมากพอต่างหาก
ปอร์ไม่ได้ย้ายบ้านหนีไปไหน เบอร์โทรก็มี อีเมล์ก้มี
แล้วใช่เรื่องที่ปอร์จะต้องไปสนก่อนไหมเนี่ย
-
บางสิ่งมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดก้อได้นะ
:เฮ้อ:
-
เป็นถึงดอกเตอร์
เลยลงมาหาในร้านไม่ได้
แล้วไง
ปอร์ต้องนั่งรถไปคุยกันในวังรึไง o12
คุณดอกเตอร์ :fcuk:
เบนสู้ๆ :ped149:
-
สวยจะเลือกเบนหรือลุงกอล์ฟ ก็รีบๆตัดสินใจได้แล้ว
ทิ้งไว้นานจะทำให้มีคนเสียใจมากกว่านี้ อุอุอุ
-
บีบใจปวดในตับ
:sad4:
-
ขอหน้ากากออกซิเจนให้เดี๊ยนหน่อยคะ
เดี๊ยนหายใจไม่ออก กีซซซซซซซซซซซซ :z3:
ตรูเข้ามาเพื่อแสวงหาความเจ็บปวดโดยแท้ :sad4: :sad4:
คือ ไม่รู้สิ ใจของคนอ่าน(คนนี้)มันบอกว่า เฮียเบนยังไม่ใช่ที่สุดหรือคนที่ใช่สำหรับพี่ปอร์อ่ะ
คือการดำเนินเรื่องเฮียเบนเป็นเพียงตัวประกอบสมทบเฉยๆในเวลาที่ไอ้พระเอกงี่เง่าไม่อยู่...ประมาณนั้น
(อันนี้ถ้าไม่ใช่ หรือยังไง หรือสรุปว่าที่สุดแล้วตอนนี้เฮียเบนยังอยู่กับพี่ปอร์ก็ขอโทษด้วยแล้วกัน เพราะรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ)
เพราะดูแล้วพี่ปอร์ยังรักอิลุงกอล์ฟอยู่ ก็ยังรอ ยังแอบหวัง เพียงแต่มันต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่ว่าฝ่ายนั้นต้องเป็นคนเดินเข้ามาหาก่อน
เพราะด้วยผลจากสิ่งที่เขาทำ กับความห่างไกล ช่องว่างที่เกิดขึ้น
เพราะความรักกับความโกรธเป็นคนละความรู้สึกกัน สามารถแยกออกได้
รักก็รักไป โกรธก็โกรธไป มันคนละเรื่อง(เดียวกัน) o13 o13
-
อ่านไปหายใจหายคอแทบมะทัน ลุ้นตลอด อยากรู้จริงๆ เหตุผลที่ลุงหายไปเนี่ยะ
-
:m13:
ยามเธอ จากไปครานั้น
รู้ไหม ว่าเป็นเช่นไร
วอนเธอ กลับมารักใหม่
เพราะเพิ่งเข้าใจว่า
ตอนนี้รักเพียงแค่เธอ
อย่าโกรธเลยที่เคยทำร้ายใจ
อภัยให้กันนะ....คนดี
วอน :- The Peach Band
:กอด1: ปอร์
-
ไม่ชอบการกระทำของท่านดอกเตอร์ค่ะ เป็นมาหลายรอบแล้วประมาณไม่รู้ว่ากลัวดอกพิกุลร่วงหรือยังไงถึงไม่เคยยอมอธิบายสักที
-
*
วันนี้ผมพร้อมที่จะกลับมาให้คุณด่า ต่อว่าผม ทำอะไรก็ได้
เพื่อทำให้เรากลับมารักกันเหมือนเดิม
*
อร๊างงงง ถูกจาย
-
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะยังตามไม่ทันพี่ปอร์น่ารักมากเลยคะ
แล้วจะพยายามอ่านให้ทันนะคะ
เป็นกำลังใจให้คะ :L1: :L1:
-
หนีอะไรหนีง่ายหนีใจตัวเองมันยากนะคนสวย อิลุงมันจะย้อยรอยอดีตตอนเริ่มจีบใหม่ๆมั้ง ให้คนสวยได้ทบทวนเหมือนรีเพลย์ใหม่ มันยังเห็นชัดทุกท่วง ไม่ลบเลือนใช่ป่าว ลืมไม่ลง รักไม่จาง
-
+1ให้คนสวย....ไม่เข้าใจตาลุง
-
มาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ต่ออออออออออออออออออออออออออออออออออ
เดี๋ยวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
นี้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้
เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ใจหนึ่งก็.....ไม่น่าหลงมาอ่านเรื่องนี้เลย บีบหัวใจเหลือเกิน
อีกใจหนึ่งก็.....ถ้าพลาด ไม่ได้อ่านเรื่องนี้ เสียดายไปจนตาย
โอย...สับสนๆ สับสนเหลือเกิน
ก่อนจะแคร์คนรอบข้าง อย่าลืมแคร์หัวใจตัวเอง
ก่อนตัดสินใจเรื่องของหัวใจ อย่าลืมใช้หัวใจ(ห้ามใช้อารมณ์) จะได้ไม่นึกเสียใจภายหลังนะจ๊ะ
ต่อเถอะจ้า นะ นะ นะ นะ.....นะจ้า
-
อย่านะคนสวย ใจแข็งไว้
ไม่
ไม่
ไม่
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
อีป้าแก่ๆ อ่านไปแล้วรู้สึกอึดอัดคับอกคับใจมากมาย
กะอีแค่คุยกันดี นี่มันทำกันยากลำบากนักหรือไงค่ะ
คนแ่ก่ อารมณ์เสียค่ะ
ป.ล. อีนังหนูปอร์ ทรมารคนแก่
-
ผมนี่พี่ปอร์อีกแล้วรึป่าว??
ตอบจังนะพี่
กลัวได้จิตพิสัยไม่เต็มหรอครับ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
Explain Pls.
-
ถ้ายังรักเค้าอยู่ สุดสวยคงจะให้อภัยได้
เค้าแค่ขอโอกาสที่จะพูด จะอธิบาย
บางที เค้าอาจจะมีเหตุผลดีๆมาอธิบายก็ได้
สุดสวยอาจจะเจ็บช้ำใจ
แต่สุดสวยเห็นกับตาหรอ ว่าเค้ามีคนใหม่
ถึงเห็น
เค้าเป็นคนบอกเองหรอว่ามีคนใหม่
เราเลิกกันเถอะ
สุดสวยอาจจะเหงา อ้างว้าง
แต่ บางเรื่องสุดสวยอาจจะคิดไปเองก็ได้
ใครๆก็อยากได้โอกาสกันทั้งนั้น รวมทั้งการให้อภัยด้วย
ถ้าพลาดโอกาสนี้ไป สุดสวยอาจจะเสียใจไปตลอดก็ได้
ถ้าเค้าตายไป แล้วสุดสวยรู้หตุผลทีหลัง
เหตุผลที่ฟังขึ้น
เหตุผลที่ฟังแล้วจะให้อภัย
สุดสวยจะไม่เสียใจหรอ ถ้าไม่ได้คุยกัน
เคลียร์กันเด๋วนี้นะ!!!! :angry2:
-
ลุง มีอะไรก้อว่ามา :m16:
-
จะบ้าตาย อิลุงแกทำตัวอย่างนี้ แล้วจะมาสอน IMC เนี่ยะนะ ขำว่ะ
คนอย่างแกรู้จักจะรักษา Relationship ลูกค้ากะเค้าด้วย :pigha2:
เชียร์ปอร์เอาคืน จัดไปชุดใหญ่ คอมโบ้เซต ยิงคำถาม เอาให้น็อคค่ะ
ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ว่าแกจะมีลูกค้าใหม่หรือป่าว แต่ที่แกทิ้งลูกค้าที่แสนจะจงรักภักดีอย่างสวยไปอย่างสิ้นเยื่อขาดใย
แล้วอยู่ดีก็เขียน จดหมายน้อย มาแค่เนี่ยะอะนะคุณดอกเตอร์
ปะติโถ ถ้าแกเลียนแบบ พี่ยอดของน้องทีม (ขอพาดพิงนิดนึงนะคุณเป้) ใช้มุขแกล้งตาย หายสาบสูญไป
ฉันจะไม่แค้นแกเลยนะอิลุง :beat: อีกที
ปล. สงสารตัวเองว่ะอินเกิ้น เกี่ยวไรกะเค้ามั้ยเนี่ย มีแค้นแทนด้วย กร้ากก
-
เห็นใจและอึดอัดแทนน้องปอร์จริงๆ...
:o8: แต่อีกใจนึงก็อยากรู้เหตุผลของลุงเหมือนกัน
รออ่านต่อแล้วกันครับ
-
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ในที่สุดก็อ่านทัน จากที่ใช้เวลาอ่าน หลายพันหน้า(เอา 100 มาคูณหนะ ให้มันดูเยอะ)
ใช้เวลาอ่านนานมากกว่าจะตามทัน
บอกตรงๆๆ ตอนแรกๆอ่านแล้ว งง เอ๊ะ ยัง :a5:
แต่พออ่านไปเลื่อยๆ ก็หนุกอย่างเห็นได้จาก รี ของ แฟนคลับ (ดิชั้นก็เป็นคนหนึ่งแล้ว)
แต่ขอบอกว่า เป็นเรื่องจริง (ที่เสริมแต่งเข้าไปบ้าง)
ที่มีรสชาติหลากหลาย
ฉะนั้น ข้าพเจ้าขอบอกว่า มัก ขนาด
แต่เรื่องเจ๊สวยเนี่ย(จริงหรือป่าวไม่รู้เพราะไม่เคยเห็นหนังน่า อุ๊ย น่าตา อิอิอิ ลืมตัว)
จะคล้ายเรื่อง พี่ฟิกซ์ หรือป่าวอ่ะ คล้าย ๆนะ (ไม่ได้ว่าก๊อปปี้นะ)(เห็นพาดพิงเลยคิดออกงิ บรรทัดนี้อย่าโกรดนะ บอกเฉยๆ)
ดังนั้นข้าพเจ้าจะคอยอ่านไปเลื่อยๆๆ ติดตามไปนาน ๆ เพราะชอบมากกกกกกกกกกก
และสุดท้ายในรีนี้ อยากบอกว่า ชอบนิสัยเจ้าของเรื่อง นะ แรงส์ตัวแม่ดี 555+ :laugh: :laugh:(ฝากเนื้อฝากตัวในออมอกพี่เบน เอ๊ย พี่PoR ด้วยคนนะคะ)
ตรงนี้ฝากรายจูบ ค่ะ KISSssssssssssssssssssssssssss มั่ว << เสียงเมื่อจบจูบ 555
-
:impress2:รักครั้งใหม่ หัวใจดวงเดิม คริคริ
-
เข้มแข็งเข้าไว้นะน้องปอร์คนสวย เอาใจช่วย :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
คนสวยเข้มแข็งไว้
ตาลุงจะทำไรก็ไรไม่ทำซะที รออะไรมิทราบคุณดอกเตอร์
มัวแต่ถ้ำมองแล้วมันจะได้อะไรค่ะ (ลงมือทำซะทีสิ!!)
ชิ อีตาลุงชอบสร้างกระแส ชอบทำให้อยากแล้วจากไป :beat:ต่อไป
รอตอนว่าสวยจะตอบยังไง
ปล.เชียร์เบนแสนดี หมั่นไส้ตาลุงดอกเตอร์ รักปอคนสวย :กอด1:
-
ได้เวลา ลูกศิษย์คิดล้างครู
รึเปล่าจ๊ะ
-
:z3: :z3:
-
ง่ะ เบนก็ดีนะ
แต่ อยากให้ฟังเหตุผลจากด็อกเ่ตอร์คนนั้นบ้าง
อย่างน้อย ก็จะได้ไม่เสียใจภายหลังนี่
ผิดมั๊ยอ่ะ ถ้าจะเชียร์อาจารย์กอล์ฟ (ถ้าระหว่างนนท์ไม่มีอะไรนะ)
-
ง่ายเกินไปหรือเปล่าค๊ะ :angry2:
แต่ว่าก็อยากรู้เหตุผลเหมือนกันนะ :o11:
-
อืม.........อ่านไปแล้วรู้สึกอึดอัดแทนไงก็ไม่รุ......อยากถามจริง จริ๊งงงงง ..ว่า
"กลับมาทำไม" :z3: :z3: :z3:
-
:z2: ดันๆๆ
-
อยากรู้อยากฟังเหตุผลของอิลุง
ไม่ใช่ว่าสวยไม่อยากรู้เหตุผลหรอก แต่จริงๆแล้วก็คือความกลัว เหมือนที่สวยกลัวไม่กล้าเปิดจม.อ่านไง
หวังว่าเหตุผลจะไม่ใช่ พ่อแม่ขอให้ลองเลิกติดต่อกันจนกว่าจะจบด๊อกเพื่อพิสูจน์รักแท้
หรือว่าอินนท์ขอโอกาสถ้าอิลุงไม่ใจอ่อนก็จะยอมจากไปโดยดีนะ
ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็ ช่อง7สุดๆ
:fire:
สวยต่อด่วน อย่าให้รอนานสิยะ :serius2:
-
อยากรู้เหตุผลของคุณด็อกเตอร์เหมือนกัน :เฮ้อ:
แต่ยังไงก็เชียร์พี่เบนอ่ะ :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
อะไรยังไงกัน หลับหรือยังครับ555
ทักทายยามดึก
-
คะแนนที่ 500
ให้ปอร์ ค้าบบบ
:laugh:
-
นักศึกษาครับครั้งที่แล้วที่เราได้คุยกันเรื่อง CRMกันไป
วันนี้เราจะมาคุยกันเรื่อง IMC แต่ก่อนที่เราจะคุยกัน นักศึกษาคนไหนอยากอธิบาย
CRM เพิ่มเติมให้เพื่อนได้ฟังบ้างครับ”
“ผมครับ "
****38*****
“ผมครับ” ผมตอบได้แค่ในใจเท่านั้นครับ ได้แค่นี้จริงๆ
แล้วภาพของอาจารย์ที่กำลังพูดในสิ่งที่เขาอยากพูด
พูดในสิ่งที่เขาอยากสอน ก็ค่อย ๆ ดำเนินไปครับ
ท้องฟ้าข้างนอก กำลังสดใสครับ แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามายังห้องเรียน
ผมไม่ได้สนใจในสิ่งที่เขาพูดไปครับ
ได้แต่อยู่เงียบ ๆ ในมุมของตัวเอง ปล่อยให้ความรู้หลุดลอยไป
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
“นักศึกษาครับ ใครพอจะให้ตัวอย่างเกี่ยวกับ IMC ของที่ทำงานของนักศึกษาบ้าง”
เสียงนั้นยังลอยเข้ามาให้พอจับใจความได้
“นักศึกษาที่นั่งริมหน้าต่าง คนนั้นครับ” คำพูดลอยๆมา
“เนื่องจากบริษัทที่ดิฉันทำงานอยู่เป็นบริษัทเล็กๆ คระ การสื่อสารที่เราใช้จึงเป็นแบบ
Be low the line คือการสื่อสารกับกลุ่มเป้าหมายโดยตรงเลยคระ บริษัทดิฉันขายคอมพิวเตอร์
จึงใช้การจัดอีเวนท์ตาม พันทิพย์ หรือ IT มอลล์ ต่าง ๆ คระ”
“ ครับ เป็น การสื่อสารที่ตรงกลุ่มเป้าหมายครับ เพราะคนที่ไปเดินตามพันทิพย์ คือคนที่สนใจเรื่องคอมพิวเตอร์ ดีมากครับ ใครมีอะไรจะเสริมอีกไหมครับ”
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
“นักศึกษาที่นั่งข้างๆครับ กลับเข้ามาห้องเรียนได้แล้วครับ ช่วยเพื่อนตอบทีครับ”
ผมรู้สึกตัวว่าคนที่เขาหมายถึงคือผมครับ
“อ่อครับ ได้ครับ” ผมยืนขึ้น
“ เนื่องจากบริษัทผมปิดตัวลงอย่างถาวรแล้ว หรือจะบอกว่าปิดตายทุกห้องเลยก็ว่าได้
ไม่ว่าจะการสื่อสารทางไหนก็ตามก็คงไม่จำเป็นแล้วครับมันสายเกินกว่าที่จะนำกระบวนการสื่อสารมาใช้แล้ว
เพราะไม่มีทางที่บริษัทจะกลับมาดำเนินการได้เช่นเดิม ถึงจะมีทุนมากมายแค่ไหนก็ตาม”
ผมตอบเสร็จก็นั่งลงครับ
“ผมอยากเข้าไปกอบกู้กิจการจังเลยครับ ว่าแต่ไม่มีทางจริงๆเหรอครับ อย่างน้อยมันน่าจะมีสักทางสิ”
เข้าย้ำและมองหน้าผม
“มีใครยังทำงานบริษัทที่ดำเนินการบ้างครับ”
“แก... บริษัทที่แกทำงานปิดตั้งแต่ตอนไหนวะ อีห่า เมื่อวานกรูโทรไปมึงยังบอกติดสายลูกค้าอยู่เดียวโทรกลับ”
เพื่อนที่นั่งข้างๆถามผมด้วยความสงสัยครับ
“กรูอยากให้มันปิดมันก็ปิด กรูอยากให้มันเปิด ก็ทำได้” ผมยิ้มๆกวนทรีนเพื่อนครับ
แล้วก็มองนอกห้องเรียนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ทำไมยะ
ผู้หญิงอย่าหยุดสวย55555555
*
*
*
เวลาเดินไปเรื่อยๆครับ
แต่มันช่างเดินช้าเหลือเกิน เมื่อไรมันจะเที่ยงสักที กรูอยากแดรกข้าวเที่ยงแล้วว้อยๆๆ
นาฬิกาที่แขนอยู่บนข้อมือ ผมก้มดูมันอยู่บ่อยครั้ง
แต่ดูยังไงมันก็ไม่สามารถวิ่งร้อยเมตรได้ครับ เพราะมันทำมาให้เดินไม่ได้ให้วิ่ง
*
*
*
กว่าจะผ่านช่วงเช้าไปได้
มันทรมานมากกว่าเวลาลูกค้าโทรมาคอมเพลน เป็นไหน ๆครับ
ผมนั่งทานข้าวกับเพื่อน ๆที่โรงอาหารครับ โต๊ะเดิม ตัวเดิมเวลาเดิม
และก็มีซองจดหมายสีขาวในแบบเดิมๆ ยื่นเข้ามาให้ด้วยมือเดิมๆ
ผมไม่ตอบสนองอะไรทั้งสิ้นครับ จนเพื่อนผมมอง
เหตุการณ์คุมเครือทั่วบริเวณครับ
“รับสิแก” เพื่อนผม
“ผมรู้สึกว่าผมจะพูดชัดไปแล้วนะครับในชั้นเรียน ว่ามันปิดตัวลงแล้ว
ไม่ว่าจะหาทางสื่อสารยังไง มันก็คงเป็นได้แค่อดีตบริษัทเท่านั้น”
เพื่อนผมทำหน้างงต่อไป พรางพูดว่าอะไรของแกวะ
“นักศึกษาครับ ฝากให้เพื่อนด้วยนะครับ”
แล้วเขาก็เดินออกไป
เสียงนกกระจอกก็เริ่มดังขึ้นครับ
ประเด็นที่ทุกคนอยากถามก็ได้หลุดออกมาจากปากของเธอๆๆแต่ละคน
แต่ผมก็เงียบ ไม่ได้โต้ตอบอะไรครับ
*
*
*
ผมเดินเข้าไปในร้านทันทีครับหลังจากที่บอกแท็กซี่จอดยังหน้าร้าน
พนักงานหน้าร้านถามผมว่าได้จองไว้ไหมครับ
ผมบอกว่าเพื่อนมารอแล้วครับ
จึงไม่ต้องสื่อสารอะไรกันต่อเพราะเบื่อแล้ว
ในห้องกรูยังต้องเจอ IMCไปอีกหลายชั่วโมง
จะให้มาเจอIMCจากร้านอาหารอีกกลัวอ้วกออกมาเป็น IMCครับ
เบนยกมือเป็นสัญณาณให้ผมครับว่านั่งอยู่ตรงไหน
ทันที่ทีทราบผมก็เดินตรงเข้าไปหาเบนทันทีครับ
ส่วนพวกสาวๆๆ วันนี้ผมไม่กลับด้วยครับ
พวกเธอๆจะไปหาเสื้อผ้ารองเท้า ตามประสาผู้หญิง
ส่วนผู้หญิงที่สวยกว่าเช่นผม คือการหาผู้ชายครับ
เลิศกว่าเป็นไหนๆๆ55
“หิวหรือยังครับ”เบนถาม
มาอีกละIMC จะอ้วก เอาให้ได้ครับ
ผมบอกเบนว่าไม่มากครับ อยากนั่งเงียบๆก่อนยังไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น
ผมถามเบนว่าอาทิตย์ที่ผ่านมาหายไปไหน ไม่ยอมโทรหา msn ก็ไม่ออน
เบนบอกผมว่า ลองหายไปดูสิว่าจะมีใครคิดถึงแล้วโทรหาบ้างไหม555
มาบอกแบบนี้ผมก็ม้วนสิครับ
มึงต้องรู้นะเบน ว่ากรูหญิงไทย
การวางตัว กรูควรมีใช่ไหม
คำตอบคือไม่ 55555
ไม่มีครับ
“แต่ยังไงก็อดไม่ได้อยู่ดี เพราะคิดถึง รอให้คุณปอร์โทรหาไม่ไหว”55
ผมยังไม่ทันจะอธิบายอะไรเบนมันก็เล่นเองเฉลยเองครับ
แบบนี้ ต้องวางตัวตามฉบับบหญิงไทยสองเท่าครับ
ว่าแล้วก็หยิบดอกมะลิขึ้นมาร้อยมาลัยไหว้พระทันที55
“ทานเลยไหมครับ” เบนถาม พร้อมทั้งตักข้าวให้ผม
“พอแล้ว” ผมร้องบอกเบนครับ เพราะเบนตักให้ผมยังกะคนหิวโซมาจากไหน
ผมเลยต้องบอกให้เขาตักกลับไปที่จานเบนครับ
กรูนางงามนะ ไม่ใช่กรรมกร แบกหามเสา
จะได้แดกที3 ทัพพี
*
*
*
เสียงกล่าวเชื้อเชิญพนักงานดังขึ้นครับ
ตามธรรมเนียมของพนักงงานต้อนรับ
แล้วเสียงก็เงียบไป
สงสัยลูกค้าคงได้ที่นั่งแล้ว
“อ้าวน้องปอร์” เสียงทักมาจากด้านหลังครับ
ผมหันหลังกลับไปมองเจ้าของเสียงนั้น
“อ้าวพี่นพสวัสดีครับ ”
“สบายดีนะครับพี่ ”
“สบายดีครับ ไม่ได้เจอกันเลยนะครับตั้งแต่งานคุณย่า”
“ครับพี่ ยังเดินทางบ่อยเหมือนเดิมไหมครับ” ผมถาม
“เพิ่งกลับจากเมกาครับ”
“แล้วนี่.....เอ่อ”
.”อ่อขอโทษครับ พี่นพ นี่เบนครับ”
“สวัสดีครับคุณเบน”
แล้วเบนก็ยืนทักทายพี่นพตอบครับ
“มาทานข้าวเหรอครับพี่นพ ทานด้วยกันไหมครับ” ผมเชิญชวนพี่นพ
“พอดีพี่มากับเพื่อนครับ นั่งรออยู่ตรงโน้น” พี่นพชี้มือไปทางที่เพื่อนเขานั่งอยู่ครับ
“นนท์” ผมพูดออกมาเบาๆครับ
“ครับ นนท์นัดพี่ออกมาทานข้าว งั้นพี่ไม่กวนละ แล้วคุยกันนะครับน้องปอร์
อย่าลืมแวะไปกราบคุณย่านะครับ ท่านคงคิดถึงเราเหมือนกัน”
“ครับ” ผมตอบสั้นๆ เสียงเบาๆ เพราะไม่รู้ว่าจะได้เข้าไปกราบอัฐฐิคุณย่าไหม
สวยมองพี่นพเดินกลับไปหานนท์ที่นั่งอยู่อีกมุมของร้านครับ
*
*
ผมมองหน้าเบนอีกครั้งครับก่อนที่จะตักข้าวเข้าปาก
ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมก็ไม่คิดจะถามอะไรผมเอาซะเลย
จนบางครั้งมันก็อึดอัดนะครับ
อยากรู้บ้างก็ได้นะ ให้กรูเล่าบ้างก็ดีนะ
กรูจะได้เดาออกว่ามึง รู้อะไรเกี่ยวกับกรูบ้าง
อย่านิ่งๆแบบนี้สิ
เบนยิ้มแล้วตักกับใส่จานผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ
คิดในทางที่ดี ภาษาที่ผมคุยกับพี่นพนั้น มันไม่มีอะไรที่เบนต้องสงสัย
สวยคิดบวกครับ
แต่เอ๊ะ ว่าแต่อีนนท์ มันจะแดกทั้งพี่ทั้งน้องเลยใช่ไหมคระ อีปลวก**
*
*
ว่าแล้ว ตอนเดินออกจากร้านก็หันไปมองนังปลวกนั่นเสียหน่อยครับหลังจากทานเสร็จ
แบบว่าไม่ให้นางรู้ตัวว่ากำลังตกอยู่ในสายตาของคนสวยแบบเรา
*
*
*
เบนส่งผมขึ้นรถเช่นเคยครับ
แล้วตัวเองก็คงขึ้นรถเช่นกัน
คงไม่แอบไปหาข้ามหลามกินต่อนะครับ55
ผมถึงบ้านแล้วก็ตรงไปยังห้องนอนตัวเองทันทีครับ
สิ่งที่อยากทำคือเปิดซองผ้าป่านั้นอ่านครับ
ว่าจะทอดวันไหน วัดไหน อีก55
*
*
*
ขอเวลาให้ผมได้อธิบายได้ไหมครับ ปอร์
*
*
ข้อความสั้นๆ แต่มีอิทธิพลกับผมจริงๆ
ผมทำไรไม่ได้อีกเลยนอกจากนอนแน่นิ่งบนที่นอนครับ
มองพัดลมหมุนไปเรื่อย ๆ
กูให้เวลามึง เวลา 1825 วัน ทำไมมึงไม่เลือกที่จะอธิบาย
แล้วจะมาขอ แค่ไม่กี่นาที ในตอนที่กรูมีคนใหม่แล้วแบบนี้
อะไรมันโหดร้ายมากกว่ากัน
อย่างที่ผมบอก ว่ามันปิดตายแล้ว
พูดไป อะไรไปก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรแล้ว
อย่าเลยครับ ทางใครทางมันเถอะ
มึงปล่อยให้ความรักกลายเป็นความลับที่มึงคิดและเก็บไว้เพียงคนเดียวนานเกินไป
ปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไปอะดีแล้ว
ว่ามึงไปทำอะไรมา ถึงปล่อยให้กรูรอมึงอยู่แบบนี้
*
*
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
*
วันนี้ผมเลิกงานช้าครับเพราะว่ามีอะไรต้องเคลียร์เยอะแยะ
จึงทำให้ถึงบ้านช้าครับ
แต่ก่อนจะเข้าบ้านผมก็แวะที่ร้านก่อนครับ
ลูกค้าก็วนเข้ามาเรื่อยๆ
ผมก็เอาหน่อย หน้าที่มันเรียกร้องครับ
เสิร์ฟซะหน่อย ไหนๆก็เป็นอาชีพหลักแล้วครับ
ช่วงระยะเวลาที่ผมอยู่ที่ร้าน ผมรู้เสมอครับ ว่าผมตกอยู่ในสายตาของคนๆนั้นเช่นเดิม
ไม่ต่างอะไรจากวันที่แล้วๆมา
คือจะเห็นเขานั่งอยู่ก็ต่อเมื่อมีรถอีกคันวิ่งมาแล้วสาดแสงส่องเข้าไป
ผมช่วยรับลูกค้าอยู่ไม่นานครับ
จึงเดินอ้อมทางหลังร้านเดินเข้าปากซอยหน้าบ้านครับ
*
*
ผมหยิบจดหมายมาอ่านอีกครั้งครับก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำ
อย่างหงอยๆๆ
กลับออกมาอีกทีเพราะเสียงมือถือดัง ครับ
“…………………………”
“เพิ่งจะถึงบ้านครับ ” ผมตอบ
“…………………….”
“ทานมาแล้วครับ ”
“……………………………”
*
*
*
“อืม”
“………………..”
“อืม คือ คิดถึงครับ”
“………………..”เสียงเบนตอบแบบยิ้มๆๆ
ผมโยนมือถือลงบนที่นอนสักพักครับ บอกเบนว่าถือสายรอแป็บนึงใส่เสื้อผ้าก่อน
หลังจากนั้นมือถือก็แนบหูอีกครั้งครับ
บทสนทนากับผมและเบนเริ่มไปเรื่อยๆครับ
เบนจะมีประเด็นถามผมตลอดเวลา ว่าไปทำอะไรมาบ้างละ
คิดถึงเขาไหมบ้างละ
คุณปอร์เจ้าชู้บ้างละ 555555 อันนี้รู้ได้ไงวะ ไม่พูดแล้วนะ
*
*
“แป็บนะครับ” ผมบอกเบน พรางชะโงกหน้าลงไปยังประตูหน้าบ้านครับ
เพราะเสียงกริ่งดัง
ผมชะโงกหน้าไปหลายครั้งครับแต่ก็ไม่มีใครอยู่หน้าบ้าน
ผมคุยกับเบนต่อสักพักครับ เสียงก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เลยวางสายจากเบน แล้วลงไปเปิดประตูลงให้แน่ใจว่าใครมาแกล้ง
อย่าให้รู้นะ แม่จะจับทำสามีให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
มา10ก็ไม่เหลือ555555555
มา100 จะถวายบัวเลย555
ผมเปิดประตูบ้านเดินออกไปยังประตูหน้าบ้าน
มองอีกครั้งก็ไม่เห็นใครครับ
ตอนนั้นกลัวเหมือนกันว่าจะมีคนแอบมาพรากความสาวไปด้วยการข่มขืน
อีกใจก็อยากเปิดออกไปให้มันรู้ไปเลยว่าใครมากดกริ่งเล่นๆ
ความอยากรู้มากกว่าครับ
ผมจึงตัดสินใจเปิดประตู แม้ว่าจะเสี่ยงกับการเสียความสาวอีกครั้งก็ตาม
ผมมองไปทั่วบริเวณครับ หลังจากที่เปิดประตูหน้าบ้าน
เขา...
เขา.................
เขาคนนั้นยืนผิงกำแพงอยู่ข้างประตู
มันยากอะไรเช่นนี้ที่จะเอ่ยปากทักทายคนที่เราคุ้นเคยกัน
ความเงียบ ทำให้ผมได้ยินถึงเสียงหายใจ
*
*
*
เวลายังเดินผ่านไป
*
*
เขาก็ไม่คิดที่จะพูดอะไรกับผมเช่นกัน
แปลกนะ เวลาเผชิญหน้าสองต่อสองแบบนี้
ทำไมมันพูดออกไปยากเหลือเกิน กับแค่คำว่า สวัสดี หรือคำทักทายอื่นๆ
ที่ทำให้รู้ว่า เรา ยังยืนอยู่ตรงนี้
*
*
เวลายังเดินผ่านไป ผมมองที่เขา
ส่วนเขา มองไปยังอีกฝากถนนนึง ครับ
ผมรู้สึกอึดอัดจัง
อยากหายตัวไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด แต่ก็ทำไม่ได้ครับ
ไม่รู้สิ ทั้งๆที่ไม่มีอะไรมาพันธนาการร่างกายของเราไว้สักหน่อย ไม่มีเลย
เวลายังเดินผ่านไป
ถาพต่างๆที่เคยเกิดขึ้นในอดีตได้หวนกลับเข้ามา
*
*
เขาก็ยังไม่คิดจะพูดอะไร
ใช่ครับ ความผิดของเขามันมากเกินกว่าที่จะพูดออกมาได้หมด
ความผิดที่เขาสร้างมันมากับมือเป็นปีๆๆ
เมื่อผมคิดแบบนี้ ผมกลับมีแรงที่จะผลักตัวเองให้ออกมาจากตรงนั้นได้ครับ
ใช่ครับ ความโกรธ ทำให้เราเลือกที่จะเดินออกมาจากตรงนั้น
และเดินเข้าบ้านอย่างเงียบๆๆ
*
*
*
*
ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าเขายืนอยู่ตรงนี้นานแค่ไหน
เพราะหลังจากนั้นผมก็ปิดไฟให้ตัวเองจมอยู่ในกองของความมืด
เวลา มันทำให้ผมเข้มแข็งเกินกว่าจะมีน้ำตาแล้วครับ
ผมเข้มแข็งจริงๆนะ
*
*
*
ผมเปิดประตูบ้านอีกครั้งเวลา6โมงกว่าๆครับ
ในใจยังลุ้นนะ ว่าเขายังจะยืนอยู่ตรงนี้เหมือนเมื่อคืนไหม
55 มันไม่ใช่ละครหลังข่าวนะ ที่พระเอก จะยืนอยู่แบบนี้ทั้งคืน
แต่ผมก็ยังลุ้น เปล่าครับ เขาไม่อยู่แล้ว
ผมยืนอยู่ตรงนั้นสักพักครับ ก่อนที่จะเดินออกจากปากซอยเพื่อไปทำงาน
*
*
เสียงประกาศของรถไฟฟ้าทำให้ผมทราบว่าถึงสถานีศาลาแดงแล้วครับ
ผู้คนต่างกรูไปยืนออกันที่ประตู เพื่อรอให้มันเปิดออกครับ
ไม่รู้สิสำหรับผม ความรู้สึก มันอยากไปให้ถึงสถานีสุดท้ายจังเลย
*
*
บางครั้งคำว่าสุดท้ายของชีวิต สุดท้ายของสถานีมันต่างอะไรไหมกับสุดท้ายของความรัก55
ว่าแล้วผมก็สาวท้าวออกจากตัวขบวนเหมือนคนอื่นๆ
เพื่อนไปทำงานปกติ อย่างเช่นทุกวันๆ
*
*
*
ดอกไม้ชื้อเล็กๆ ถูกวางบนโต๊ะทำงานผมครับ
ช่อดอกไม้ปริศนา
และมันก็หาแหล่งที่มาไม่ได้เช่นเดิม
ผมหยิบดอกกุหลาบสี ขาว แดงสลับกันเป็นช่อขึ้นมาดม
แปลกจังทำไม กลิ่นมันทำให้ผมคิดถึง สวนหลังบ้านของคุณย่าจังเลยครับ
ผมคิดถึงต้นกุหลาบเหล่านั้นที่ชูดอกอยู่เรียงราย ดอกมะลิพุ่มสีเขียวๆ
ทางเดิน ม้านั่งสีขาว กิ่งไม้ที่กำลังลู่ลม
ผมคิดถึงมันจริงๆๆ
-
:เฮ้อ: เหนื่อยใจ ปวดใจ เจ็บใจ...ทำยังไงกับอิลุงดีฟ่ะ
มัวแ่ต่มารอให้เห็นหน้าทุกวันๆ
มัวแต่มายืนทำเอ็มวีหน้าบ้านเค้าดึกๆดื่นๆ ทำไปเพื่ออะไร
มัวแต่สื่อด้านเดียวด้วยวิธีเดียว ปากมีไม่พูด ไม่บอก ไม่แสดงอะไรแล้วอีกฝ่าย
เค้าจะรับรู้มั๊ยว่าตัวเองคิดยังไง รู้สึกยังไง เจ็บปวดมากหรือน้อยหรือเจ็บไม่ต่าง
ไม่แปลกที่คนคุ้นเคยจะทำเย็นชา ทำใจร้าย ถือทิฐิ เพราะเป็นใครๆก็ทำ
บางคนอาจจะใจอ่อนได้ง่ายๆ แต่ก็มีอีกหลายๆคนที่ไม่อยากทำร้ายคนที่ไม่รู้ไม่ชี้
ไม่อยากให้ตัวเองต้องกลับไปเจ็บแบบเดิมอีก และคอยตอกย้ำวันเวลาที่ผ่านๆมาว่า
ตอนที่กินน้ำตาคนเดียวเงียบๆวันเก่าๆ เคยมีใครมาดูแลหัวใจดวงนี้บ้างมั๊ย
พอนึกอยากจะมาก็มา...................
มาขอโอกาสทั้งๆที่ตัวเองไม่เคยสนใจโอกาสที่เป็นอากาศธาตุในวันเก่าเก็บนั่นเลย
:z3: :z3: :z3:
+1 คะ
-
+1ให้ตนสวย....
-
ไหนบอกจะอธิบายแล้วทำไมไม่พูดละค๊ะลุง
ยืนคอยกะให้ตรัสรู้เองหรือให้ความคิดมันออสโมซิสผ่านเข้าสมองสวยทางอากาศค๊ะ
อ่านแล้วหงุดหงิดลุงค่ะ :m16:
-
เป็นกำลังใจนะ สวย :กอด1:
ก้าวต่อไป ทำถูกแล้ว
หมดเวลาของคุณแล้ว
-
เชียร์ไอ่ลุงๆๆๆๆๆๆ พยายามต่อไปนะ อาจจะไม่เข้าใจว่าทำไม แต่เห็นใจไอ่ลุงคับ หนูปอร์ก็ถามใจตัวเองซิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
พอๆกันทั้งคู่ อีกคนปากหนักอีกคนงอนหนักเพราะโดนจาก มาเวลา51986 วัน น่าจะจับผูกติดกันทิ้งไว้กลางป่านักนะ :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
^
^
^
...นาฬิกาที่แขนอยู่บนข้อมือ ผมก้มดูมันอยู่บ่อยครั้ง
แต่ดูยังไงมันก็ไม่สามารถวิ่งร้อยเมตรได้ครับ เพราะมันทำมาให้เดินไม่ได้ให้วิ่ง...
^
^
^
ชอบอันนี้ เป็นมุกที่ทำให้ยิ้มได้นิดๆ 55555
ไอ้ลุงมันทำเหมือนโดนใครขโมยเวลาไป 5 ปีเลย
ไร้สำนึก เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนตื่นขึ้นมาก็ผ่านไปแล้ว 5 ปี ซะงั้น
แต่เดี๋ยวนะ ไอ้ที่สวยบอกว่า "...กูให้เวลามึง เวลา51986 วัน ทำไมมึงไม่เลือกที่จะอธิบาย..."
ตัวเลขมันเว่อร์ไปหรือเปล่าสวย
สวยอย่ามาโม้ ไม่งาม ไม่งาม 55555+
-
ยังไงก็อยากเชียร์อิลุงอ่ะ
ก็อุตส่าเชียร์มาตั้งแต่ต้นแล้ว
แต่ถ้าแกทำให้ปอร์เสียใจอีกนะแก :z10:
+1แจก เกงริมแดง 501 ให้นุ้งปอร์คนงามใส่ไปแอ่วสงกรานต์
-
ยิ่งอ่านก้อยิ่งหงุดหงิด สถานการณ์บ้านเมืองก้อเครียดเต็มที่อยู่แล้วนะเนี่ย ทำมัยอีตาลุงไม่พูดมันออกมาเลยหล่ะ เงียบทำมัย ไอ้บ้า เมื่อไหร่จะรู้เรื่องซักที คงจะปีหน้าละมั้งถึงจะรู้เหตผลจากปากอีลุง :angry2:
-
เอิ่ม มากดกริ่งบ้านคนอื่นเล่น แล้วพอเจ้าของบ้านเปิดยังทำเก็กยืนพิงกำแพงมองถนนอีกฟากอยู่ได้ จะหันมาทักกันสักคำจะตายไหมเนี่ยยยย :angry2:
แถวบ้านเรียกเล่นตัวรออีกฝ่ายมาง้อแล้ว แบบนี้
ขอเวลาจากปอร์ มีเวลาเยอะแยะถ้าเดินตรงเข้าไปขอเวลาจากปอร์เพื่ออธิบายมันน่าจะได้ผลกว่าวิธีส่งจดหมายนะ
-
ลุงพยายามเข้า อย่าท้อนะ
บุกไปถึงบ้านแล้วทำไมไม่ยอมพูดล่ะ ไม่ได้ดั่งใจเลย
-
คิดถึง จิตใจความรู้สึกของปอร์อ่ะครับ
-
สวยรักใคร
รักเบนหรือรักลุงอ่ะ
ลุงงี่เง่าจังเลย
ฉุดสวยไปแบบจำเลยรักเลยลุง
:o8:
-
^
^
^
...นาฬิกาที่แขนอยู่บนข้อมือ ผมก้มดูมันอยู่บ่อยครั้ง
แต่ดูยังไงมันก็ไม่สามารถวิ่งร้อยเมตรได้ครับ เพราะมันทำมาให้เดินไม่ได้ให้วิ่ง...
^
^
^
ชอบอันนี้ เป็นมุกที่ทำให้ยิ้มได้นิดๆ 55555
ไอ้ลุงมันทำเหมือนโดนใครขโมยเวลาไป 5 ปีเลย
ไร้สำนึก เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนตื่นขึ้นมาก็ผ่านไปแล้ว 5 ปี ซะงั้น
แต่เดี๋ยวนะ ไอ้ที่สวยบอกว่า "...กูให้เวลามึง เวลา51986 วัน ทำไมมึงไม่เลือกที่จะอธิบาย..."
ตัวเลขมันเว่อร์ไปหรือเปล่าสวย
สวยอย่ามาโม้ ไม่งาม ไม่งาม 55555+
ขอโทษครับ เครื่องคิดเลขบ้ายสวย มันไม่ได้แค่คูณ แต่มันคอดพ่อคอดแม่คุณ 55555
-
ทำไมไม่คุยกานนนนนนนนนนนนน
:z3: :z3:
-
:เฮ้อ: หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น
ขอให้ได้คุยกันไว ๆ นะครับ ไม่ว่ามันจะจบยังไง
ก็ :กอด1: พี่ปอร์
เป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ
:beat: ลุงอีกสักที
-
ปวดตับ :z3:
-
ป้าแก่ๆว่าใช้หัวใจ ให้มากๆ อารมณ์น้อยๆ น่าจะดีกว่านะ
-
อิลุงไปกดออดบ้านเค้าทำไมฟะถ้าไม่คิดจะพูด
สวยก็ออกมายืนจ้องแกอยู่ตั้งนานแล้ว
อึดอัดๆแทน ผ่านไป 5 ปี ปากก็ยังหนักเหมือนเดิมนะ
งั้นก็อมมันไว้อย่างนั้นแหละ ไม่ต้องพูดแล้ว เซ็ง :m16:
-
ย่องๆเข้ามาตามอ่านตั้งหลายตอน :m7:
บีบหัวใจซะเหลือเกินค่อพี่ปอร์คนสวย :sad4:
สงสารพี่ลุงอ่ะ ยังไงก็คนเคยรักกันนะคะ...อ๋อยย มันเศร้าจริงๆ :monkeysad:
แต่ว่าถ้าไม่คุยกันมันก็จะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆน่ะสิคะ...คุยกันเหอะน๊า :กอด1:
-
สวยเริดๆ เชิดๆ หาผัวใหม่ดีฝ่า จริงๆนะ :serius2:
-
คนสวยค่ะ เชิด!! ต่อไปค่ะ :z2:
-
:seng2ped:
ปวดตับกับอิลุงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ความเครียดลงม้ามแล้วเนี่ย
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
อยากรู้จังว่าตอนนี้คนสวยรักเบนรึยัง หรือว่ามันยังใช้คำว่ารักไม่ได้นะ
เราว่าคนสวยควรรักคนที่เรารักนะไม่ใช่พยายามจะรักเค้าให้เหมือนกับที่รักใครบางคน (น่าสงสารคนๆนั้นแย่)
แล้วทำไมไม่คุยกันสักทีนะ ไม่เข้าใจ อยู่ประเทศเดียวกัน บ้านก็ใกล้กันแต่ทำตัวเหมือนอยู่กันคนละโลกงั้นแหละ :serius2:
-
เหนื่อยใจกะลุง มาถึงหน้าบ้าน เจอกันก็แล้ว ทำไมเอ็งไม่พูดไรฟะ :angry2:
รู้มั้ยว่ามีคนลุ้นจนตัวโก่งแล้วเนี่ยยยยย
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ :L2:
-
:angry2: :beat: โมโหไอ้ลุง :z6: จะทำอะไรก็ไม่ทำซะที
:กอด1: สวย
-
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ...หวังว่าจะเคลียกันได้ในเร็ววัน จะได้หายอึดอัดซะที
หากใจยังรักกัน..ก็ขอให้กลับมาก้าวเดินคู่กันเหมือนเดิม
สวยโดยไม่ต้องแคร์สื่อ
-
เครียดกะอิลุง เป็นไรกันเนี่ยะ ทำไมไม่พูดซักที รักเค้าก็จริงใจหน่อย มีอะไรก็บอก ก็คุยกันซิ อัดอั้นนนน
-
ลุงคะ ลุงมาทำไมเนี่ย มาแล้วไม่พูดเนี่ย อม...อะไรไว้คะลุง :z3: :z3:
-
อึมครึมทั้งคู่ แอบสงสารเบนอีกแล้วอ่ะ :sad11:
-
มาเชียร์พี่ปอเอาคืนคุณลุง o18
ควงพี่เบนไปเย้ยเลย ไม่ยอมพูดชิมิ :laugh:
-
กลับมาทำไม :m15:
สงสารเบน
-
:L1:
หรือว่า..เพราะกอล์ฟเค้ารู้ใจปอร์
ว่ายังใจแข็งอยู่ ถ้าลุงพูดอะไรไป สวยก็ยังจะไม่ฟัง
ไอ่ลุงก็เลยยืนรอเวลา ขอโอกาสจากสวยอยู่
เผื่อว่าสวยจะใจอ่อนบ้างอะไรบ้าง(มั้ง)
--- คาดเดาแบบเข้าข้างไอ่ลุงสุดตัว ---
:3123:ปอร์ครับ
:pig4:
-
+1ให้ น้องปอร์ คนสวยครับ
:z2: :z2:
-
มึงปล่อยให้ความรักกลายเป็นความลับที่มึงคิดและเก็บไว้เพียงคนเดียวนานเกินไป
ปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไปอะดีแล้ว
+1 ให้กำลังใจสวย เข้มแข็งไว้ค่ะสวย
ตาลุง ถ้าอยากได้โอกาสก็อย่ามัวแต่ขอสิค่ะ สร้างค่ะ รู้จักที่จะสร้างโอกาสเองไหมค่ะ คุณดอกเตอร์ :m16:
(อย่ามัวแต่ยืนรอถ่ายMV ค่ะพูดสิค่ะพูด 'ปอร์ครับ สวัสดี')
ผมถามเบนว่าอาทิตย์ที่ผ่านมาหายไปไหน ไม่ยอมโทรหา msn ก็ไม่ออน
เบนบอกผมว่า ลองหายไปดูสิว่าจะมีใครคิดถึงแล้วโทรหาบ้างไหม555
มาบอกแบบนี้ผมก็ม้วนสิครับ
คนนี้ก็หวานได้อีก ก๊าซ เบนยังคงคอนเสรพ อยากรู้ไม่อยากถามเช่นเดิม
(จาพระเอกไปไหนค่ะ)
-
อย่าใจอ่อนนะจ๊ะคนสวย..... :angry2:
-
จะกลับมาทำไมตอนนี้ห๊า
ปล่อยให้เป็นความลับอย่าง
ที่แกอยากให้เป็นนั่นแหละ
ดีแล้วจะมาอธิบายอะไรตอน
ที่อีกคนกำลังมีคนใหม่ คิดว่า
ตัวเองเป็นเทวดารึไงที่สวยจะ
ต้องรอแต่คนอย่างแก
ปล.อยากกินตับอิกอล์ฟ
-
:เฮ้อ: เฮ้อ..ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ให้ลุงเค้าอธิบายซะหน่อยแล้วกันน้องปอร์
รออ่านต่อนะครับ
-
ขอบคุณมากครายกำลังอ่านอยู่ o13
-
ไ้ด้ข่าวว่ากลับมาหลายตอนแล้วนะอิลุง
ได้ฤกษ์อธิบายได้แล้วมั้ง
ถ้าสวยไม่ยอมฟังก้อตีหัวลากเข้าถ้ำซะเลย
เป็นหนังแขกมาหลายตอนแระ วิ่งหลบกันไม่เหนื่อยเหรอพ่อคู้นนนนน
ีรักปอร์เหมือนเดิม :oo1:
-
น้องปอร์คนสวย มัวไปเล่นสงกรานต์อยู่รึเปล่าจ๊ะ
รีบมาให้โอกาสเจ้าลุงได้อธิบายหน่อยเร้ว :call:
-
น้องปอร์คนสวย มัวไปเล่นสงกรานต์อยู่รึเปล่าจ๊ะ
รีบมาให้โอกาสเจ้าลุงได้อธิบายหน่อยเร้ว :call:
ช่วงนี้สวยอาจไม่ค่อยได้มาต่อนะจ้า
รับแขกบ้านแขกเมืองที่ไม่คิดจะกลัวตาย
มาเที่ยวสงกรานต์ที่สีลม555
สิงโป ไต้หวัน มาเล
โอ้ยๆๆๆ เห็นสวยเป็นสวยนานาชาติเหรอ5555
ว่าแต่ไต้หวันนี้ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จิ้มพี่ปอร์ :z13: :z13:
-
รับแขกเสร็จ อย่าลืมมาต่อนะสวย
อยากอ่านจะแย่แล้ว
สุขสันต์วันสงกรานต์จ้ะ
:L2:
-
พึ่งเริ่มอ่านเมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วก็ตามพี่ปอร์มาทันจนได้ ขอบอกว่าน่ารักมากครับ พี่ปอร์เป้นคนน่ารักมากจริงๆ
งามทั้งภายในและภายนอก แล้วก็จะรอลุ้นต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้นนะครับ
ยังไงก็จะตามลุ้นต่อไปนะครับ
ว่าแต่พี่ปอร์นี่เสน่ห์แรงดีจริงๆครับ ทำไมเราไม่มีบ้าน เศร้าใจ555+
-
แวะเอาแป้งมาประสองแก้มน้องปอร์คนสวย มีความสุข อายุมั่น
ขวัญยืน สวยทนสวยนานนะ :L1:
-
มานั่งรอลุ้นตอนต่อไป :call:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
ลุ้นๆ อยากให้คุยกัน
ยังไงก้อยากให้ ปอ ได้ กับ กอล์ฟ :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
(อ่านไปก็ใจอ่อนแทนปอทุกที เป้นผมคงคุยกับกอล์ฟให้รุ้เรื่องตั้งแต่วันแรกที่เจอ)
-
ว่าไปก็อยากฟังเหตุผลของอิลุงอยู่ เบา ๆ
ว่าจะสมเหตุสมผลรึเปล่า หายไปตั้งหลายปี หายไปกะนังนนท์อีกตะหาก ชิส์ :serius2:
-
เพิ่มมาอ่านเรื่องนี้ สนุกดี
อ่านแล้วหิว
:L2:
-
สวัสดีปีใหม่ไทยครับคนสวย.....มีความสุขสมหวังนะครับ มาเป็นกำลังใจให้ต่อเร็วนะครับ :3123:
-
น้องปอร์คนสวย มัวไปเล่นสงกรานต์อยู่รึเปล่าจ๊ะ
รีบมาให้โอกาสเจ้าลุงได้อธิบายหน่อยเร้ว :call:
ช่วงนี้สวยอาจไม่ค่อยได้มาต่อนะจ้า
รับแขกบ้านแขกเมืองที่ไม่คิดจะกลัวตาย
มาเที่ยวสงกรานต์ที่สีลม555
สิงโป ไต้หวัน มาเล
โอ้ยๆๆๆ เห็นสวยเป็นสวยนานาชาติเหรอ5555
ว่าแต่ไต้หวันนี้ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
แขกบ้านแขกเมือง ช่างกล้าซะจริง
อย่างนี้ น่าส่งไปเล่นสงกรานต์ที่แยกราชประสงค์นะ อยากรู้ว่าไต้หวันจะยังน่ารักมั้ย ชิส์
หมั่นไส้เบน เชียร์ลุงกอล์ฟ ออกหน้าออกตามากเรา
-
ชอบใจจังตรงทีอีลุงกอล์ฟจะมาขอกอบกู้กิจการคืน
แล้วสวยกำลังรับรอง หรือ รองรับ แขกบ้านแขกเมืองกันจ๊ะ!!!!
หรือหลังๆ นี้รับ(รัก) แต่กับนานาชาติซะแล้ว .....
อย่าลืมของไทยแบบอีตาลุงกอล์ฟละกัน :z1:
-
คิดดีๆก่อนตัดสินใจนะปอร์
-
มาสาดน้ำพี่ปอร์คับ
:กอด1: คิดถึงจัง
-
มาสาดน้ำพี่ปอร์คับ
:กอด1: คิดถึงจัง
^
^
สาดด้วยคน...รสชาติแม่งขมขื่น
น้องปอร์คนสวย มัวไปเล่นสงกรานต์อยู่รึเปล่าจ๊ะ
รีบมาให้โอกาสเจ้าลุงได้อธิบายหน่อยเร้ว :call:
ช่วงนี้สวยอาจไม่ค่อยได้มาต่อนะจ้า
รับแขกบ้านแขกเมืองที่ไม่คิดจะกลัวตาย
มาเที่ยวสงกรานต์ที่สีลม555
สิงโป ไต้หวัน มาเล
โอ้ยๆๆๆ เห็นสวยเป็นสวยนานาชาติเหรอ5555
ว่าแต่ไต้หวันนี้ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
^
^
^
พี่ปอร์...พูดอย่างนี้แสดงว่าพระเอกของเรื่องไม่ใช่อิลุงของน้องอ่ะดิ!???
ใช่มั้ย? น้องจุกไปเลยนิ
((แล้วไม่ทราบว่าพี่ปอร์ไปสีลมวันไหน น้องแอบไปชะเง้อหาพี่อยู่ที่หน้าเบอร์เกอร์คิง(แอบหวังว่าจะได้เห็นคนสวยในตำนาน ถึงแม้จะไม่รู้จักเคยเห็นหน้าก็ตามที =,.=) หน้าซอย2 แม่งโคตรดงข้าวหลาม กร้ากกก ทั้งมาเลฯ สิงคโปร์ ไต้หวันถือปืนใหญ่มาก 555 :laugh: คือแอบหวังว่าจะเห็นดาราในเรื่องบ้างไรบ้าง เห็นแต่เด็กผู้ชายใส่กางเกงนักเรียนงี้ รองทรงต่ำงี้ เอาใจพี่ไปเลยป่ะ ไม่อยากจะกลับบ้านเว้ย อยากไปเที่ยวกับน้องแทน เด็กไรอ่ะ น่าจูบหัวเล่นจัง :laugh:))
-
มาสาดน้ำพี่ปอร์คับ
:กอด1: คิดถึงจัง
^
^
สาดด้วยคน...รสชาติแม่งขมขื่น
น้องปอร์คนสวย มัวไปเล่นสงกรานต์อยู่รึเปล่าจ๊ะ
รีบมาให้โอกาสเจ้าลุงได้อธิบายหน่อยเร้ว :call:
ช่วงนี้สวยอาจไม่ค่อยได้มาต่อนะจ้า
รับแขกบ้านแขกเมืองที่ไม่คิดจะกลัวตาย
มาเที่ยวสงกรานต์ที่สีลม555
สิงโป ไต้หวัน มาเล
โอ้ยๆๆๆ เห็นสวยเป็นสวยนานาชาติเหรอ5555
ว่าแต่ไต้หวันนี้ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
^
^
^
พี่ปอร์...พูดอย่างนี้แสดงว่าพระเอกของเรื่องไม่ใช่อิลุงของน้องอ่ะดิ!???
ใช่มั้ย? น้องจุกไปเลยนิ
((แล้วไม่ทราบว่าพี่ปอร์ไปสีลมวันไหน น้องแอบไปชะเง้อหาพี่อยู่ที่หน้าเบอร์เกอร์คิง(แอบหวังว่าจะได้เห็นคนสวยในตำนาน ถึงแม้จะไม่รู้จักเคยเห็นหน้าก็ตามที =,.=) หน้าซอย2 แม่งโคตรดงข้าวหลาม กร้ากกก ทั้งมาเลฯ สิงคโปร์ ไต้หวันถือปืนใหญ่มาก 555 :laugh: คือแอบหวังว่าจะเห็นดาราในเรื่องบ้างไรบ้าง เห็นแต่เด็กผู้ชายใส่กางเกงนักเรียนงี้ รองทรงต่ำงี้ เอาใจพี่ไปเลยป่ะ ไม่อยากจะกลับบ้านเว้ย อยากไปเที่ยวกับน้องแทน เด็กไรอ่ะ น่าจูบหัวเล่นจัง :laugh:))
พี่ไปทั้ง3 วันเลย ส่วนมากก็จะอยู่้ตรงเบอเกอร์คิงครับ แต่อยู่ฝั่งตรงข้ามนะ
คอยต่อสู้กับหนุ่มๆที่ออข้างๆซอย2 ที่ฉีดน้ำมาด้วยปืีนอันใหญ่ๆจ้า
สนุกสนานมากมาย หรือว่าเราเจอกันแล้ว อิอิิอ
ปล.พี่ไม่ปูนะ
-
เปลี่ยนหัวแล้วๆๆๆ :m4:
-
ดอกไม้ช่อเล็กๆ ถูกวางบนโต๊ะทำงานผมครับ
ช่อดอกไม้ปริศนา
และมันก็หาแหล่งที่มาไม่ได้เช่นเดิม
ผมหยิบดอกกุหลาบสี ขาว แดงสลับกันเป็นช่อขึ้นมาดม
แปลกจังทำไม กลิ่นมันทำให้ผมคิดถึง สวนหลังบ้านของคุณย่าจังเลยครับ
ผมคิดถึงต้นกุหลาบเหล่านั้นที่ชูดอกอยู่เรียงราย ดอกมะลิพุ่มสีเขียวๆ
ทางเดิน ม้านั่งสีขาว กิ่งไม้ที่กำลังลู่ลม
ผมคิดถึงมันจริงๆๆ
*************39*************
วันนี้ทั้งวันยังจดจ่ออยู่กับดอกไม้ช่อนี้ทั้งวันครับ
และไม่รู้จะเก็บไว้ตรงไหน บนโต๊ะก็กลัวคนถาม
เก็บไว้ในลิ้นชัก ก็เปิดดูมันบ่อยเหลือเกิน
จนไม่เป็นอันจะทำงาน
จะให้ฉันทำอย่างไร ฉันมีทางเลือกไหม555 อยากร้องเป็นเพลง
*
*
*
ผมกลับถึงบ้านก็ตรงเข้าบ้านทันทีครับ
ไม่อยากตกอยู่ในสายตาของใครเช่นหลายๆวันที่ผ่านมาครับ
แต่ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอครับ
เพราะทุกคืนหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา
กริ่งหน้าบ้านผมยังดังอยู่เหมือนเดิมครับ
แต่ผมไม่ได้คิดจะลงไปเปิดแต่อย่างใด
อยากกดก็กดไป นอนปิดไฟให้มันมืดๆเหมือนคนไม่อยู่บ้าน
หรือถ้าไม่อยากได้ยินเสียงกริ่งก็เปิดเพลงจากมือถือฟัง อารมณ์ดีจะตายครับ
หรือถ้าเพลงมันเริ่มซ้ำกันแล้วก็โทรหาเบนครับ
เบนก็แปลกใจไม่น้อยเลย ว่าทำไมช่วงนี้โทรหาเขาครับ
เพราะปกติแล้วเบนจะโทรมาเอง
ไม่เป็นไร โปรเหลือเยอะ555
เรื่องต่างๆจึงพยายามที่จะขุดขึ้นมาคุยครับ
เป็นการฝึกภาษาขั้นสูงให้กับเบน
แต่ยังไงเรื่องเขาคนนั้นก็ยังชะแว๊บแอบเข้ามาให้หัวอยู่ดีครับ
พยายามสลัดสะบัด ยังไงก็ยังเข้ามาอยู่ดี
อะไรจะขนาดนี้
ผมรู้ครับว่าผมพยายามเก็บความรู้สึกตัวเอง แต่ทำไงได้ละครับ
ผมไม่อยากกลับไปเป็นแบบนั้นอีกแล้ว
ทางที่ผมทำได้คือหนี แล้วก็หนี
ถ้าทำได้นะครับหนีให้ไกลไปจนสุดขอบฟ้าก็จะไปครับ
ถึงแม้ว่าความจริง มันจะไม่เป็นแบบนั้นก็ตาม
*
*
*
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อีกไม่นานจะสอบแล้วเหรอนี่
สวยมัวแต่เล่นเกม ตอบปัญหา IMC และวิ่งข้ามเขาหนีผู้ชายเหมือนหนังแขก
แป็บเดียวฉันจะสอบแล้วเหรอ
*
*
เพื่อนขับรถมารับผมแต่เช้าครับ เพราะวันนี้เรามีสอบ
มหาลัยจึงเป็นที่เดียวที่เราจะไปติวกันก่อนสอบช่วงเย็นๆครับ
พอถึงที่หมาย เราก็สุมหัวกันครับ
ไม่ใช่ติวอะไรหรอก แต่เม้าท์มอยกันมากกว่าครับ
ที่อ่านๆอยู่ตอนนี้ก็ใช่ว่าจะทำได้
บุญเก่าที่สั่งสมมาจากที่บ้านสิจะช่วยท่านได้55555
ว่าแต่อย่ามี IMC อะไรอีกเลยสาธุ สยองถ้ามีอีก สงสัยจะได้เอครับ
เพราะมันจำฝังใจเหลือเกินครับ
*
เวลาทั้งวันเช้าผ่านไปอยู่กับการสุมหัว
*
*
เจ้าหน้าที่เดินแจกเอกสารให้กับนักศึกษาผู้มุ่งหวังมาหาอนาคตทีละคนครับ
ทุกครั้งที่สอบจะตื่นเต้นเป็นธรรมดาครับ
ยังกะมงกุฎ จะหล่นลงบนหัวครับ55
ไม่หรอกครับ กลัวทำไม่ได้ เกร็งข้อสอบไม่ตรง หรือสอบไม่ทันเวลามากกว่าครับ
อีกอย่าง เทอมนี้ใครเป็นอาจารย์ผมละครับ55
กลัวความพิสดารของข้อสอบครับ
*
*
ผมอ่านคำสั่งในข้อสอบครับหลังจากที่กางมันออกวางตรงหน้า
ดูว่าอาจารย์แต่ละคนมีข้อสอบคนละกี่ข้อ
แต่ละข้อมีกี่คะแนน
เวลาที่ใช้กี่ชั่วโมง
แค่ทำความเข้าใจกับรายละเอียดก็กินเวลาไปครึ่งชั่วโมงแล้วครับ
ผมก้มลงอ่านรายละเอียดที่มีอย่างใจเย็นครับ
เพราะถ้าพลาดตรงนี้ไปจะทำให้เสียเวลามากๆ
หลังจากอ่านเสร็จผมพลิกกระดาษคำถามดูครับ
แต่ทำไม ข้อสอบที่ผมต้องทำ มันไม่ตรงกับโจทย์ที่มีในคำสั่ง
อาจารย์อีก2คนก็ตรงนะครับ
แต่พอมาท่านอาจารย์คนนั้น ในคำสั่ง
กับโจทย์ที่แทรกอยู่มันไม่ตรงเลย
สรุปแล้วฉันต้องแบ่งเวลาอันน้อยนิดที่มีค่ามาให้ข้อนี้ด้วยใช่ไหม
*
*
แล้วนักปั่นน่องเหล็กก็ในห้องสอบก็เกิดขึ้นครับ
โดยมีผมนำหน้าชาวบ้านไปก่อนใครครับ
เขามี6 ข้อ ส่วนผม7 ข้อ แบบนี้กรูทำเกินชาวบ้านมา1ข้อ กรูจะได้Aไหมนะ
*
*
เวลาผ่านไปอย่างช้าครับ นักปั่นบางคนเข้าเส้นชัยไปแล้ว
ส่วนผม อีกนิดเดียว
ผมอ่านคำถามข้อสุดท้ายอยู่หลายๆรอบครับ
อ่านแล้วอ่านอีก ทวนไปมา ก็ยังคิดไม่ออกครับ ว่ามันจะตอบยังไงให้โดนใจเขาคนนั้นครับ
แต่ก่อนที่จะเขียนให้โดนใจคนอื่น
โจทย์ที่อ่านมันโดนใจตัวเองอยู่ก่อนแล้ว
คุณยังรักผมอยู่ไหมครับปอร์
โจทย์สั้นๆ ไม่มีคะแนนต่อในตอนท้ายครับว่าข้อสอบ
ผมยังอ่านโจทย์ข้อนี้ อ่านแล้วอ่านอีก อ่านแล้วอ่านอีกครับ
ผมควรจะตอบยังไงดี
เอาความจริงที่อยู่ในใจของผม
หรือเอาจริงๆในสถานะการณ์ที่เป็นอยู่
ถ้าผมเอาความจริงจากใจ ผมคงได้คะแนนข้อนี้เต็ม
แต่ถ้าผมเอาความจริงตามสถานการณ์ที่เป็นอยู่ ผมคงตก เพราะไม่ได้คะแนนข้อนี้เลย
เพื่อนๆ เริ่มทยอยออกจากห้องสอบกันแล้ว
เหลือไม่กี่คนครับ
ผมมองไปทั่วบริเวณ นักปั่นน่องเหล็กยังพยามยามกันต่อไปตราบใดที่ยังไม่ถึงเส้นชัย
*
*
ถ้าหัวใจผมยังว่างเหมือนกระดาษคำตอบแผ่นนี้ก็ดีสินะ
มันคงง่ายที่จะตอบคำถามข้อนี้
นี่คือข้อความที่ผมเขียนมันไว้บนกระดาษคำตอบแผ่นนี้ครับ
ก่อนที่ผมจะแนบมันเข้าไปรวมกับโจทย์และคำตอบข้ออื่นๆๆ
วางมันไว้บนโต๊ะก่อนเดินออกจากห้องสอบไป
*
*
*
“หุยอะไรก็ไม่รู้แก ยากชิบหาย มั่วสุดๆๆ” เสียงจากเพื่อนผมครับ
“ทำไมออกช้าจังแก สงสัยจะเจอข้อสอบพิเศษ” ครับ หลังจากที่มันมั่วกับข้อสอบ
แล้วมันก็มามั่วกับผมอีกคน
“แกทำข้อสอบได้กี่ข้อวะ” ผมถาม
“ได้ทุกข้อละ แต่เดาๆๆเอา”
“กรูได้แค่6ข้อเอง” ผมตอบครับ
“6ข้อ กับทุกข้อ มันต่างกันตรงไหน” เพื่อนผมตอบ
แต่ใครจะรู้ล่ะครับว่าได้ข้อสอบถึง 7 ข้อ
*
*
เบนเปิดประตูออกมายืนบนฟุตบาทครับหลังจากที่เรามาถึงร้านผมแล้ว
จากนั้นทุกคนก็ทยอยออกมายืนข้าง ๆ เบน
เป้าหมายของเราครั้งนี้คือ แดก ยัด สวาปาม โซ้ย จก
อะไรก็ตามที่ร้านผมขาย เพื่อเป็นการฉลองเกรดA ที่เราจะได้กันหลายๆคน555
เพิ่งสอบเสร็จเสือกรู้แล้วได้A ปลวกมากครับ
ผมบอกเบนครับว่านี่คือร้านที่ผมทำงานอยู่ในตำแหน่งเด็กเสิร็ฟครับ
เบนมองไปรอบๆแล้วหันกลับมายิ้มให้ผม
เหมือนกำภูมิใจในตำแหน่งหน้าที่การงานของแฟนตัวเอง5555
ความจริงเบนก็อยากมาหาผมที่ร้านหลายรอบแล้วละครับ
แต่อย่างที่บอกไว้ว่า ไม่อยากเอาอะไรมากวนใจคนที่บ้านอีก
เดี๋ยวเขาจะไม่สบายใจไปด้วยครับ
แต่นี่ มาด้วยกันหลายๆคน มันคงพอจะทำให้พี่ไม่สงสัยได้บ้าง
ไม่มากก็น้อย5555
*
*
ผมถือเมนูมาให้เพื่อนๆได้เลือกครับ
ส่วนคุณเบนอะไรก็ได้ครับ
ขอเผ็ดเปรี้ยว คอนเซ็ป เขาเลยละ แดรกเผ็ดเก่งมากกว่ากรูอีกนะ
ไต้หวันผลัดถิ่นเอ๋ย 5555
และไม่นานเครื่องบรรณาการที่คิดมูลค่าก็มาถึงจนล้นโต๊ะครับ
เชื่อได้เลยครับ ล้นไปโต๊ะข้างอีกโต๊ะ เราจัดการได้สบายไม่เหลือแม้จานและถ้วย ถ้ามันกินได้นะ
แต่ละคนดูจะมีความสุขกับการกินเหลือเกินครับ
เพราะไม่ต้องห่วงว่าจะกลับบ้านกันดึก เพราะแต่ละคนบ้านก็ฝั่งธนเหมือนกันทั้งนั้น
ถือว่าโชคดีมากครับ จะมีก็อีกคนที่ไกลมากถึงรัชดา
แต่ก็ส่งเธอลงไต้ดิน ให้เป็นขอมดำดินกลับบ้านไป5555555
*
*
หลังจากที่เป็ด วัว ความ เขียด ตายไปหลายตัวทุกคนก็พร้อมที่จะสลายม็อบครับ
บ้านใครบ้านมันนั่นเอง
ผมส่งทุกคนขึ้นรถข้างร้านๆๆและมองเพื่อนขับออกไป
จึงเดินไปยังป้ายรถเมล์ครับ
ความจริงเรียกแถวนี้ก็ได้ครับ
แต่คิดว่า เบนคงมีอะไรคุยกับผม
*
*
*
“เป็นไงบ้าง อร่อยไหม” ผมถามเบนครับ
“อร่อยมากๆครับ”
เบนพยายามที่จะจับมือผมครับ
แต่ผมก็พยามยามที่จะสะบัดมันออกไปทุกครั้งเช่นกัน
ไม่ใช่เพราะอะไรนะครับ
แถวนี้มันเสี่ยงเกินไปกับการตกอยู่ในสายตาคนรู้จัก
อีกอย่างหญิงไทยอย่างเรา ๆเปิดเผยมากไม่ได้55
ถ้าเป็นที่ลับหูลับตาว่าไปอย่างครับ มากกว่าจับก็โอเค
เราสองคนนั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์ มองรถวิ่งไปมาครับ
“ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะครับ ”
ผมเงียบ
“อืมๆๆ อีกนิดเดียว รออีกนิดเดียว จะจบแล้ว ”
“ครับ ” เบนตอบพรางก้มหน้าครับ
“ต่อไปคงเจอกันบ่อยขึ้น”
“จริงๆ นะครับ ” เบนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ
“อืมๆๆ กลับบ้านเถอะครับ ดึกละ”
ผมพูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืนครับ ออกไปโปกแท็กซี่
“กลับบ้านดีๆนะครับ เบน ”
“love U POr”
นี่คงเป็นครั้งแรกมั้งครับ พี่ผมได้ส่งเบนขึ้นรถ และมองจนรถหายไปรวมกับรถคนอื่น
เพราะส่วนมากแล้วเบนจะเป็นคนส่งผมขึ้นรถเสมอ
*
*
*
ผมเดินเข้าบ้านเพียงลำพังเช่นเดิมๆครับในมือยังถือเอกสาร
สองตาเห็นใครคนนึง กำลังยืนรออยู่ที่เดิม
ในใจยังลังเลที่จะเดินกลับ
อีกใจมันขัดแย้งกันว่า เดินไปเถอะ
อย่างน้อยอะไรจะเกิดมันก็คงต้องเกิด
เมื่อคิดแบบนั้น
สองเท้ายังคงก้าวต่อ
“ส่งเขาเสร็จแล้วเหรอครับ”เสียงจากคนที่รอผมอยู่หน้าบ้าน
ผมหยุดเมื่อได้ยินเสียงทักนั้น
“นี่ใช่ไหมครับ คือคำตอบของคุณ” เขาพูดขณะที่เขายังพิงกำแพง
สองมือยังล้วงกระเป๋า
“นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่ทำให้หัวใจของคุณไม่ว่างแล้ว”
ผมยังคงยืนเงียบต่อไป ไม่คิดที่จะอธิบาย ว่ามันไม่ใช่ความจริง
“ทำไมคุณไม่ให้โอกาสผมได้พูดบ้างครับปอร์” ความเศร้าผ่านน้ำเสียงมาให้ผมได้รู้
เวลาผ่านไป
*
*
“อย่าเลย ผมไม่อยากฟังคำแก้ตัวจากคุณอีกแล้ว”
“เพราะคุณรักเขามากใช่ไหมครับ ใช่ไหมครับ ถึงไม่มีที่ว่างแล้ว”
“เพราะตัวคุณเอง แล้วจะไปโทษคนอื่นทำไม”
“ผมมีเหตุผลของผม และผมกำลังจะบอกคุณนี่ไงครับ”
“ผมไม่อยากฟัง คุณกลับไปหาคนของคุณได้แล้ว อย่าให้ผมเอาเวลาทั้งชีวิตไปผูกติดกับคนเห็นแก่ตัวแแบบคุณอีกเลย ผมเจ็บปวดพอแล้ว”
“ไม่ครับ ไม่คับปอร์ ผมจะไม่ยอมกลับไปไหนทั้งนั้น”
แล้วร่างผมก็ถูกพันธนาการด้วยคนๆนั้น จนผมไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย นอกจากยืนอยู่แบบนั้น
กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ในแบบเดิม ๆลอยเข้ามาให้ผมได้สัมผัสอีกครั้ง
อ้อมกอดเดิมๆมันกลับมาหาผมแล้วเหรอ
คำพูดที่ฟังเมื่อใดมันยังคงเต็มไปด้วยความอ่อนโยน
ใช่ครับผมกำลังใจอ่อน
เวลาผ่านไป เขายังคงกอดผมอยู่แบบนั้น
*
*
*
เสียงมือถือผมดังขึ้น
ผมรู้ทันทีครับว่าใคร แต่ผมรับสายเขาไม่ได้
แล้วมันก็ดับไป พร้อมกับดังขึ้นมาใหม่
“เบน “ ผมพูดขึ้นเบา ๆ และมันก็ทำให้ใจที่กำลังอ่อนตามคำพูดเขา
กลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิม
“ปล่อยผมไปเถอะครับ แฟนผมโทรมา คุณกอดผมไว้แบบนี้ผมรับสายเขาไมได้นะ”
เมื่อเขาได้ยินผมพูดชัดเจนแบบนี้
ผมจึงหลุดจากพันธนาการที่ผมติดอยู่ครับ
ผมกดรับสายเบนครับแล้วแนบโทร..ไว้ข้างหู
“ผมรักคุณครับปอร์ ผมรักคุณได้ยินไหมครับ” เสียงจากคนข้างๆผม
“เบน” ผมพูดขณะรับสาย พรางหันไปมองเจ้าของเสียงที่เพิ่งส่งถึงผม
เขามองมาที่ผมเช่นกัน
“Por I think u busy talk to u later”เสียงจากมือถือ
“ไม่นะเบน ไม่นะครับ เบน เบน โหล ครับ เบน ฮะโหล”
แล้วผมก็ถูกพันธนาการอีกครั้งด้วยคนๆเดิม
-
มารอคนสวย.... :L2:
ดิทๆๆ
อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงเพลงนึง....ที่ร้องว่า...
"อย่าบอกกันว่า รักเลย วันนี้....
มันทำให้กลั้นน้ำตา ไว้ไม่ไหว
หากมีใจให้กัน แต่ทำไมจึง ละเลย
ทิ้งความรักคนคุ้นเคย.... ปล่อยเวลาให้ล่วงเลย...
จน.... สายไป......."
เม้นได้แค่นี้จริงๆ ปวดตับ ไต ไส้ พุงจัง...
-
ผมรักคุณ ๆๆๆๆ :laugh:
แล้วไง หา!!! มาบอกอะไรตอนนี้
:m15:
:กอด1: พี่ปอร์ก่อนขาดใจ
...
:z3:
พี่เบนนนนนนนนนนน T^T
ปล . อีกสักนิด
"ผมมีเหตุผลของผม"
... แล้วคนอื่นไม่มีเหตุผลหรือยังไง ถึงตอนนี้ พี่ปอร์ก็ฟัง ๆ พี่เขาไปเถอะนะครับ
จะได้จบ ๆ กัน
ฮึกกก ๆๆๆ
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
สับสนแทน!!!
-
ปวดตับไม่ิคิดว่าอิลุงมันจะทำแบบนี้
เบนไม่ได้หูหนวก เบนไมไ่ด้ฟังภาษาไทยไม่ออก
แต่เบนกำลังรับรู้ทุกๆอย่างด้วยสิ่งที่ได้ยินก็เท่านั้นเอง
:z3: :z3: :z3:
ทำไมเป็นแบบนี้วะ ทำไมถึงได้คิดมาทวงตำแหน่งตอนนี้
ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ สวยไม่ต้องหนีอะไรอีกแล้วนะ ชนไปเลยเหอะไหนๆก็ไหนๆล่ะ
ร้องไห้อีกสักสองตุ่มสามตุ่มเอาให้คุ้มไปเลยนะทั้งอิลุงทั้งเบนอ่ะ :m15: :m15:
เสียใจแทนเบน รู้สึกเศร้าแทนเบน รู้สึก..อยากร้องไห้แทนเบน
ส่วนอิลุงสะใจแกแล้วใช่มะ...ตอนนี้ก็อธิบายมาเลยนะ
:o12: :o12:
สวยกว่าเศร้าที่สุด :m15: :m15:
-
แอร๊กกกก ลุงงงงงงงงง สู้ ๆๆๆๆ
-
เอร้ยยยย อ่านแล้วจะขาดใจตาย
ทำมายยยลุง ทำแบบนี้
สงสารเบนมากมาย เบนงอลไปแล้ว :m15:
-
โอ้ มายบุลด้า ค้างได้อีก :serius2:
“ผมรักคุณครับปอร์ ผมรักคุณได้ยินไหมครับ” เสียงจากคนข้างๆผม
เอิ่มมม รักแบบไหนง่ะ คุณลุง ข่าวคราวเงียบหายไปหลายปี
ถ้าพี่เป็นสวยคง :z6: ไปแล้ว
แต่สวยให้อิลุงมันพูดออกมาเหอะ จะได้รู้ดำรู้แดงรู้แจ้งแถลงไขกันไป อ้ำๆอึงๆประหนึ่งคนท้องผูกมาหลายตอนแล้ว
สวย :กอด1:
-
:m4: :m4: :m4: อิลุงมันหยุดกินหญ้าแล้ววุ้ย กล้าพูดใส่โทรศัพท์ให้ปลายสายได้ยินว่“ผมรักคุณครับปอร์ ผมรักคุณได้ยินไหมครับ” :m20: :m20: :m20:ปลายสายอึ้งคับ
-
พี่ปอร์สุดสวย
ยิ่งอ่านยิ่งปวดตับ ปวดม้าม ไร้ซึ่งคำบรรยายอย่างเเท้จริง
เป็นครั้งเเรก (เรื่องเเรก) ที่ทำให้รู้สึกว่า คำบอกรัก สามารถทำให้น้ำตาคลอได้จริงๆ
เเต่มันดันไม่ได้คลอเเบบสุขสมนี้สิ มันเป็นความรู้สึกที่ยังไงดีล่ะพี่ปอร์ เหมือนกับว่า
คำบอกรัก ที่ไอ้ลุงบอก มันทำให้สุดสวยพร้อมที่จะ บอกลา ได้ยังไงยังงั้น
เป็นเรื่องที่ไม่อยากเเสดงความคิดเห็นว่าอยากให้เป็นยังไงต่อไป
เพราะ อยากให้เป็นอย่างไรก็ได้ที่สร้างความสุขให้แก่สุดสวยมากที่สุด
ปล. รอตอนต่อไปน่ะค่ะ
-
"ผมมีเหตุผลของผม"
“ผมรักคุณครับปอร์ ผมรักคุณได้ยินไหมครับ” เสียงจากคนข้างๆ
มันเป็นอะไรที่เห็นแก่ตัวตลอดตลอด :z3:
-
Bennnnnn
ที่รัก
อย่าเสียใจ
-
เรื่องที่เกี่ยวกับหัวใจ จะมีคำว่าสายไปด้วยหรือ
+1 จัดไป :กอด1: ปอร์ 20 ที เพื่อปลอบใจ
-
Bennnnnn
ที่รัก
อย่าเสียใจ
ยกเบนให้ แต่แลกกับกางเกงในตัวที่ใส่อยู่ตอนนี้ได้ไหม :fire: :fire: :fire:
-
สงสารเบน อยากให้เบนฟังภาษาไทยไม่ออกจัง
อิลุงก็ยังคงเห็นแก่ตัวเหมือนเดิมแหละ
ยอมรับว่าแกคงมีเหตุผลที่แกคิดว่ามันสมควร และเราก็ยังอยากให้สวยได้รู้เหตุผลนั้น
แต่ตอนนี้สวยมีเบนแล้ว เค้าคบกันเป็นแฟน แฟนสวยคือเบน ไม่ใช่แกแล้วนะลุง
แกไม่ควรพูดแทรกเข้าไปแบบนี้เลย
เบนแมนกว่าลุงจริงๆว่ะ
:กอด1: เบน+สวย
-
"ผมมีเหตุผลของผม"
เหตุผลของกอลฟ์ แต่ทำให้ปอร์เจ็บปวดเนี่ยนะ
ฟังแล้วอยากจะกระโดดถีบจริงๆ
:angry2:
-
อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน o18
เศร้าเอี้ยๆ ทำยังไงดีฟร่ะ? :z3:
((พี่ปอร์ น้องยืนอยู่ตรงตอม่อสะพาน เกาะกางถนน = =\\\\ ถ้าพี่ปอร์หน้าตาดีจริง...ก็คงต้องผ่านมือน้องไปแล้ว กร้ากกกกก :laugh:))
-
ไม่อยากบอกเล้ยว่าอิจฉามาก ถึงมากที่สุด จะมีสักครั้งไหมในชีวิตคนที่จะมีฉากเหมือนในหนังแบบนี้ : 222222:
แต่เราว่าเบนลำบากแล้วงานนี้ เราว่าอย่าทำร้ายเบนต่อไปเลย แค่นี้เขาก็เริ่มรู้สึกว่าคนสวยเปลี๊ยนไป :laugh:
แล้วรีบกลับมาต่อนะ เราจะรอฟังเหตุผลอ้ายลุงว่ามันมีน้ำหนักพอไหมที่ปอร์จะให้อภัย
-
มารอคนสวย.... :L2:
ดิทๆๆ
อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงเพลงนึง....ที่ร้องว่า...
"อย่าบอกกันว่า รักเลย วันนี้....
มันทำให้กลั้นน้ำตา ไว้ไม่ไหว
หากมีใจให้กัน แต่ทำไมจึง ละเลย
ทิ้งความรักคนคุ้นเคย.... ปล่อยเวลาให้ล่วงเลย...
จน.... สายไป......."
เม้นได้แค่นี้จริงๆ ปวดตับ ไต ไส้ พุงจัง...
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับพี่น้อง
ปวดตับ!!!
เครียดลงม้าน!!!! :z3: :z3:
-
เฮ้อ :เฮ้อ: เหนื่อยใจจริง ๆ กับความรัก
:undecided: :undecided:
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
ทำตัวไม่ถูกเลย กับอารมณ์ และสถานการณ์แบบนี้
หากทำตามอารมณ์ และความรู้สึก คงออกมาแบบนึง
หากยึดติดกับความโกรธ ผลคงออกมาอีกแบบหนึ่ง
up to u
-
คุณยังรักผมอยู่ไหมครับปอร์
^
^
^
หลังจากที่ได้สติแล้วฟื้นคืนชีพ
เลยกลับมาเม้นท์อีกครั้ง
อยากบอกว่าถ้าเป็นอิลุงก็คิดแบบนี้เหมือนกัน
สงสัยเพราะลุงคิดแบบนี้รึเปล่า? ลุงถึงไม่ยอมอธิบายให้พี่ปอร์เข้าใจซะที
ลุงเขาคงรู้ตัวอ่ะ เลยหมดความมั่นใจ
จากที่คิดว่าตัวเองเคยเป็นคนที่พี่ปอร์รัก เป็นที่หนึ่งของพี่ปอร์
แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว
ถ้าลุงพูดไปถามไป...พี่ปอร์จะยังอยากฟังอยู่รึเปล่า
เพราะท่าทีของพี่ปอร์เฉยชาต่อเขามาก เปลี่ยนไปไม่เหมือนเมื่อก่อน
บายเดอะเวย์ ไม่ว่าใครจะเป็นตัวพ่อสำหรับพี่ปอร์...ยังจะอ่านเรื่องนี้ต่อไป
รับได้เสมอ :sad4:
-
สงสารเบนค่ะ สงสารมากๆ สงสารสวยด้วย ส่วนอิลุง เหอะเหอะ อย่าเพิ่งใจอ่อนนะคะ
-
สงสารเบนอ่ะ :m15: :o12:
ส่วนลุงกอล์ฟจะมาพูดทำไมเอาป่านนี้ แก้ตัวแหงมๆ :เฮ้อ:
-
ปอร์ตัดเรื่องความถูกต้องออกไป
ก่อนแล้วถามใจตัวเองดู ใช้หัวใจ
ตัดสินนะปอร์
-
บางทีมันก็ต้องชั่งน้ำหนักนะ
ระหว่างหัวใจของตัวเอง กับความจริงที่ว่า
ถ้ากลับไปแล้ว
หัวใจเรามันจะเป็นยังไงกันแน่
แต่ก้อนะ อะไรจะเกิดมันก้อต้องเกิด
-
นี่ยังจะโทษคนอื่นอีกเนาะกอล์ฟ
ตอนนี่ทำใครอีกคนให้เจ็บไม่เคย
จะเห็นมาสนใจ แล้วทีนี้จะมาขอ
โอกาส เพื่อ?
-
เศร้าอะ
:m15: :m15:
-
:m15:สงสารเบน
สายไปไหมสำหรับคำอธิบาย
อิตาลุงบ้า :impress3:
-
เหนืิ่อยใจแทนปอร์
อยากเกิดมาสวยต้องทำใจใช่มั๊ยคะ
อิอิ
เชียร์ลุงๆ
-
“นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่ทำให้หัวใจของคุณไม่ว่างแล้ว”
ผมยังคงยืนเงียบต่อไป ไม่คิดที่จะอธิบาย ว่ามันไม่ใช่ความจริง
แล้วความจริง คือ หัวใจของสวย ยังว่างอยู่ ใช่ป่ะ
:กอด1: คนสวยนะจ๊ะ และ :กอด1: เบนด้วยนะ
ก็เห็นใจเบนนะ แต่เรื่องของความรัก มันอธิบายยากจริงๆ
-
:serius2: เชียร์เบนนะคนสวย
ชอบความชัดเจน + จริงใจมากกว่า
ชีวิตเราต้องก้าวต่อไป
ไม่ว่าเหตุผลคืออะไร
ไม่สำคัญในปัจจุบันอีกต่อไป
สำหรับกอล์ฟ....เวลาหมดไปนานแล้ว
ง่ายไปมั๊ย...ขอโอกาส
กับความรู้สึกและเวลาที่สูญเสียไป :beat: :beat:
-
หนูปอร์จ๋า ก็ไหนๆ เสียเวลาหนีมานานแล้ว ก็หยุดฟังเหตุผลข้อแก้ตัวดูซิ ว่ามันจะฟังขึ้นรึปล่าว :m16:
ลองฟังดู จะได้ไม่เสียใจทีหลัง จะได้รู้ว่าหลังจากฟังแล้วจะได้ตัดใจเด็ดขาด หรือว่าจะค่อยๆ ประสานรักรอบใหม่ให้ดีกว่าเดิม :L1:
เชียร์ไอ่ลุงอยู่นะ แมนๆ หน่อย 5555 :m31:
-
สงสัยว่าพี่เบนคงจะได้ยินที่พี่ลุงพูดเนอะ แล้วงานนี้จะเข้าใคร ถ้าไม่ใช่พี่ปอร์คนงาม :monkeysad:
เรื่องพี่เบนเอาไว้ก่อน พี่ปอร์เคลียร์กะอิพี่ลุงเลย จะเอายังไงคะ :m16:
แบบว่าอึดอัดแทน ถ้าพี่ลุงเอาเวลากอดพี่ปอร์อธิบายเรื่องทุกอย่างนะ นู๋ว่าคงรู้เรื่องกันนานแล้วอ่ะ
อืดอาดมากกก ไม่ทันใจวัยรุ่นเล้ยยยย พี่ลุงเนี่ยยยย
กอดพี่สวย :กอด1: อยากสวยช่วยมิได้นะคะ อิอิ
-
ปลวกมั่กๆ อิลุง :z6:
-
อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน o18
เศร้าเอี้ยๆ ทำยังไงดีฟร่ะ? :z3:
((พี่ปอร์ น้องยืนอยู่ตรงตอม่อสะพาน เกาะกางถนน = =\\\\ ถ้าพี่ปอร์หน้าตาดีจริง...ก็คงต้องผ่านมือน้องไปแล้ว กร้ากกกกก :laugh:))
ตรงนั้นมีปูเยอะเหมือนกันนะ พี่ไม่ได้เดินไปจ้า แต่ใช้ปืนฉีดน้ำยิงปู
แต่ก็ไม่เห็นปูตามสักตัว มีแต่ฉีดน้ำกลับมา555
พี่สวยผ่านมือชายหลายคนนะ55ส่วนมากจะเป็นน้องน้อยของสวยมากกว่า อิอิอิ
ดีนะที่มันยังเหลือมีชีวิตกลับมาเขียนตอนต่อไป5555
ปล.เหมือนจะไม่สบาย พรุ่งนี้จะไปทำงานได้ไหมนี่55
-
:angry2: ไอ่ลุ๊งงงงงงงง
ปมในใจ...ใช่จะเคลียร์กันได้ง่ายๆ น่ะว๊อยยยยยยย
เน๊าะ..ปอร์..เน๊าะ
แต่..........
กอล์ฟพยายามๆเข้าไว้ อดทนอีกนิด
สวยใกล้จะใจอ่อนแว๊วววว
ยังไงก็เชียร์อยู่ซำเหมอ ฮ่าฮ่า
:3123: ปอร์ครับ
ป้อล่อ...อ่านตอนนี้แล้วถูกใจ +1 น่ะครับปอร์
-
อ่านตอนนี้แล้วแฟนคลับอิลุงอย่างหนู ก็แอบสงสารเบนแหละ :เฮ้อ:
แต่ว่าอยากฟังอิลุงว่าจะมีเหตุผลอะไร
ยังไงก็รักลุงเสมอ :m1:
-
รักไอ่ลุงมากๆ
อยากมีคนทำแบบนี้มั่งจัง :o8: :-[ :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8:
อยากเข้าไปในนิยายเรื่องนี้................
-
สายน้ำกับเวลา ไหลผ่านไปแล้วก็ผ่านไป
แต่ใจเรากับจดจำบางอย่างไว้ไม่ผ่านไป
ยิ่งสิ่งที่ทำให้เราเจ็บหรือทำให้เราทุกข์
ทำไมมันจำดีจัง
...........................
ถามใจตัวเองดีกว่า
เป็นกำลังใจให้สุขหรือทุกข์เราเลือกเอง
แล้วมันก็จะผ่านไป
แต่ยังไงก็เชียร์ลุงอ่ะ
-
สงสารเบนจัง :m15: :m15:
-
หรือเบนจะแอบมองอยุ่หลังเสาไฟหน้าบ้านปอร์ :monkeysad:
-
สวยจ๊ะ ถ้ายังตัดสินใจเลือกใครไม่ได้ ป้าขอแนะนำ 3P
กินรวบทั้งลุงกอล์ฟแล้วก็ตี๋เบน อิอิ
-
ปวดหัวใจ
รักปอร์ รักอิลุง
ที่เหลือหล่ะ ตัวประกอบสิยะ
ฮ่ะๆ :oo1:
-
โห ลุงคะ กว่าจะเปิดปากพูดได้ ใช้เวลาไปเท่าไหร่แล้วเนี่ยะ :เฮ้อ: เลือกไม่ถูก คนนึงก็รัก อีกคนก็แสนดี เง้อออออ :z3:
-
อยากจะบอกว่า อิลุงแอบโง่ พูดมาซะก็จบไปนานแล้ว
ยังไงหนูปอร์ก็ได้ยิน
สงสารเบน
แต่แอบเชียร์อิลุง
เอาใครดีค่ะพี่ปอร์ ลุงหรือเบน
-
สวยจ๊ะ ถ้ายังตัดสินใจเลือกใครไม่ได้ ป้าขอแนะนำ 3P
กินรวบทั้งลุงกอล์ฟแล้วก็ตี๋เบน อิอิ
:laugh: เห็นด้วยอย่างยิ่งครับพี่ปอร์ o13
-
สงสารเบนอ่ะ :sad11:
แล้วเหตุผลของลุงคืออะไรกัน :sad4:
-
อ่านไปอ่านมา ชักหงุดหงิดแล้วสวย
:m16: :m16:
-
อิลุง :angry2: :beat:
มัวแต่อำอึ้งอยู่ได้พูดมาซะทีดิเหตุผล(คนหลอกลวง)
รุไหม มันทำให้สวยสับสน เบนเจ็บ และคนอ่านกระสับกระส่ายอยากรุม๊ากกกก!!!!!
:z3:
-
แบบว่า อยากได้สองคนเลยอะ
คนนึงก็รัก อีกคนก็ผูกพัน
สวยไม่เลือกกกก เอาหมด อิอิ
-
สงสารเบน เกลียดอิลุง...รักน้องปอร์คนสวย
-
ลุง!!!!!!!!!!
ตายซ้า :fire: :fire:
-
ทำข้อสอบไม่ได้ก็จีบคนออกข้อสอบมันเลยสิ :m18: :m18: :m18:
-
สายไปไหมกอล์ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
สงสารปอร์เหอะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
ไปซะนะคนดี
-
เบน :sad4:
-
คืนนี้สวยจะมามั้ย
:z2:
-
เบนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
งุมๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
:m16: :m16:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:คืนนี้ขอรอสุดสวย ที่ สวยที่สุด :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
มันคงสายไปแล้วล่ะ ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนก่อมันขึ้นมาเอง คงยากที่จะไปแก้ในอดีตนั้น กับการให้อีกฝ่ายเฝ้ารอคอยอย่างเดียวโดยที่คนๆนั้นไม่มีการที่จะติดต่อกลับมาเลย โดยที่ไม่รู้จะรอต่อไปเพื่ออะไรทำให้เผชิญกับความเหงาอย่างเดียวดาย ทั้งๆที่อยากให้คนๆนั้นมาอยู่ข้างกายเพื่อคลายความเหงาลงไปบ้าง
แล้วจะมาขอโอกาสเพื่อแก้ตัวทำไม ในเมื่อตอนเวลาที่รอคอยไม่เคยติดต่อมาเลย มันคงยากที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม มันคงเจ็บปวดมาพอแล้วและไม่อยากเจ็บปวดต่อไป
-
ลุงจะอมดอกพิกุลไปอีกนานแค่ไหน(วะ) จริงใจหน่อย ยืดอกแล้วอธิบายแบบลูกผู้ชายไปตรงๆ
เลยลีลาน่ารำคาญเปล่าๆ(ว่ะ) จะอธิบายเป็นสมการการผกผันอะไรก็ทำสักอย่างเถอะพ่อคู๊ณณณณณณณณ
:man1: น้องปอร์คนสวย ไปประกวดนางสงกรานต์หรือเปล่าปีนี้
-
คนสวยจ๋า...
สงกรานต์ก็จบไปแล้วนะ หรือ คนสวยยังส่งแขกต่างชาติกลับบ้านไม่เสร็จจ๊ะ
หรือ มัวไปทำข้อสอบอยู่ที่ไหนจ๊ะ
กลับมาเถอะนะ...
ดันกระทู้ อึ๊บๆๆๆ
-
น้องปอร์ คนสวย
เมื่อคืนเค้าถล่มกัน
ยังสวย และรวยมาก อยู่ใช่ไหม
เป็นห่วง...
-
ลุ้นต่อๆ :L1:
-
"ปอร์ครับ...มาต่อได้แล้ว"
-
ฮ่วยยยยยย รออยู่เด้อ :serius2:
-
มาต่อเถอะครับ ได้โปรด Please :call:
-
เอิ้วเ อิ้ว :call:
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
ต้องเลือกแล้วสินะ
-
คนสวยหายไปไหนล่ะ รีบมาต่อเถอะนะ :call: เขารอกันทั้งเล้าแล้วนะ
เราเข้ามารอทุกวันเลยแต่สวยมัวแต่สนใจคนอื่นอยู่ล่ะสินะ :laugh:
-
“เบน” ผมพูดขณะรับสาย พรางหันไปมองเจ้าของเสียงที่เพิ่งส่งถึงผม
เขามองมาที่ผมเช่นกัน
“Por I think u busy talk to u later”เสียงจากมือถือ
“ไม่นะเบน ไม่นะครับ เบน เบน โหล ครับ เบน ฮะโหล”
แล้วผมก็ถูกพันธนาการอีกครั้งด้วยคนๆเดิม
**********40**************
เวลานานแค่ไหนไม่รู้ครับ
สิ่งที่ผมรู้คือผมถูกกอดไว้แบบนั้น
เสียงเต้นของหัวใจเขาส่งผ่านมายังไหล่ของผมตลอดเวลา
ทำไมนะผมไม่ผลักเขาออกไปให้พ้นจากตัวเอง
ทำไมนะผมยังอยากอยู่แบบนี้ไปอีกนานๆ
*
*
*
“ขอบคุณนะที่ทำให้แฟนผมเข้าใจผิด”
“แฟนคุณอยู่นี่ครับ แฟนคุณอยู่นี่ กำลังกอดคุณอยู่นี่ไงครับ” แล้วเสียงร้องไห้
“อย่าหลอกตัวเองอีกเลยครับ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ผมกลับไปตรงจุดเดิมไม่ได้แล้วครับ”
“แม้เหตุผลเดียวที่ผมมีคือ คุณ อย่างงั้นเหรอครับปอร์”
*
*
*
ผมไม่ตอบคำถามอะไรทั้งสิ้น เพราะผมรู้ว่านี่คือเรื่องโกหกทั้งนั้น
มีแต่ผมเหรอ แล้วคนที่อยู่อังกฤษด้วยกันเป็นเวลาหลายๆปี นั้นเขาเรียกว่าอะไร
“ผมรู้ว่าคุณยังรักผมอยู่ครับ เหมือนกับที่ผมรักคุณไม่เคยเปลี่ยน”
“แต่ผมเปลี่ยนไปแล้ว ผมไม่ใช่คนเดิมแล้ว ปล่อยผมเถอะ”
“ไม่ครับ”เขายังร้องไห้ฟูมฟายไม่ยอมหยุด
แต่ต่างจากผมครับ ที่น้ำตามันไม่มีให้กับเขาแล้ว
*
*
“ปล่อยผมเถอะ ผมขอร้อง”คำอ้อนวอนจากผมยังมีอยู่แบบนั้น
แต่มันก็ไม่ทำให้ผมหลุดออกจากพันธนาการของเขาได้ครับ
มีแต่มันจะหนักขึ้น แรงขึ้น จนเขาแทบจะแทรกเข้ามาในร่างผมเลยก็ว่าได้ครับ
ผมรู้ว่าไม่มีทางใดที่ผมจะหลุดไปจากตรงนี้ได้เลย
นอกจากใช้กำลัง
แต่ไม่ได้ทำร้ายเขานะครับ
ผมใช้กำลังขัดขืนให้ตัวเองหลุดจากพันธนาการของเขาต่างหาก
*
*
ในหัวคิดตลอดเวลาครับ ว่าจะไปไหนดี
ผมจะไปไหนดี
เมื่อคิดแบบนั้นได้ผมจึงวิ่งตรงออกไปยังปากซอย
โดยมีเขาวิ่งตามไม่ห่างครับ พร้อมกับเสียงเรียกให้กลับมาอย่าจากเขาไป
แปลกนะ ตอนนี้บ้านตัวเองอยู่ใกล้ มันกลับไม่ใช่ที่ที่ผมอยากไป
ผมเรียกแท็กซี่ที่กำลังวิ่งมาครับ
ไม่รู้ว่าจุดหมายจะไปไหน
*
**
ผมปิดประตูแท็กซี่อย่างแรงครับ
บอกพี่แท็กซี่ขับออกไป แต่ยังไม่รู้ว่าจะไปไหน
ผมมองกลับหลังยังเห็นใครคนนั้นวิ่งตามมา
มันช่างเป็นเหมือนในละครน้ำเน่าจริงๆๆ
ที่นางเอก กำลังหนีพระเอก
แล้วมองออกนอกตัวรถ
โดยไม่รู้จดหมายปลายทางที่จะไป5555
*
*
ป้ายร้านอาหารที่ผมไปฉลองวันเกิดผ่านเข้ามาให้ผมได้เห็นครับ
ทันทีที่ผมเห็น ผมรู้ครับ ว่าผมจะไปไหน
เสียงมือถือดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วมันก็ดับไป อยู่แบบนั้น
จากใครบางคนที่ผมเพิ่งวิ่งหนีมา
*
*
ผมกดเบอร์เบนครับ และรออยู่นาน เบนก็ไม่รับโทรศัพท์
เบนคงโกรธผม และได้ยินเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
เมื่อสัญญาณตัดไป ผมกดเบอร์เดิมอีกครั้งครับ
เหมือนเดิม.... คือเบนไม่รับสายครับ
เขาคงเกลียดผมไปแล้ว
เขาคงเลิกรักผมไปแล้ว
*
*
ผมกดกริ่งเรียกเบนทันทีครับเมืองถึงบ้านพักเขา
แต่ก็ไม่เสียงตอบรับจากเบนครับ
มันยิ่งทำให้ผมคิดไปว่าเบนคงเกลียดผมไปแล้วจริงๆ
ผมยืนอยู่หน้าประตู อีกครั้งครับ
แล้วมันก็ค่อยเปิดออก
เบนยื่นหน้าออกมาเหมือนคนที่กำลังสงสัยว่าใครมาอยู่หน้าบ้าน
สีหน้าเขาดูตกใจเมื่อรู้ว่าเป็นผม
“ ปอร์” คำสั้น ๆ ออกจากปากเบน
นาทีนั้นผมไม่กล้าสบตาเบนครับ
เหมือนผมกำลังทำร้ายเบน
“ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ครับ” เบนพูดพร้อมก้าวออกมาประตูบานนั้นครับ
ด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันกายอยู่
“เข้าบ้านก่อนครับ” เบนดึงเอกสารในมือผมไปถือไว้
พร้อมโอบที่ไหล่ผม
“ขอโทษครับ ที่ไม่ได้รับโทรศัพท์ พอดีผมอยู่ในห้องน้ำ”
เบนบอกเหตุผล ที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่เป็นความจริง
เบนนั่งลงบนโซฟาข้างๆผมครับ ไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น
“รู้เรื่องแล้วใช่ไหม” ผมถามเบน
“ครับ ” ครับของเบนนี่หมายถึงอะไร รู้มากจนปะติดปะต่อได้เลยใช่ไหม
*
*
*
“ผมรู้สึกดีจังที่คุณอยู่ตรงนี้”
“เบน คืนนี้ขอค้างที่นี่ได้ไหม”ผมถาม
เบนมองมาที่ผมแล้วใช้มือโน้มหัวผมลงไปบนไหลที่แสนอบอุ่นที่สุดที่ผมเคยมีมา
“อาบน้ำกันเถอะ” เบนชวนผมครับ
และผมก็ไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ดี เลยทำตามคำขอของเบนครับ
หวังผลก็ว่าได้ครับ
*
*
*
“เบนรู้ใช่ไหมครับ ว่าเขาเป็นใคร” ผมพูดขณะที่เราสองคนอยู่บนเตียงเดียวกัน
“อืม”
แล้วผมก็ค่อยๆเล่าให้เบนฟังครับ
ว่าเหตุการ์ต่างๆ มันเกิดขึ้นที่ร้านผม
เขาขับรถมาซื้อเนื้อย่าง
*
บลา บาลๆๆ
*
*
แล้วเขาก็ไปจากชีวิตของผม
และผมก็ไม่คิดว่าเขาจะกลับมาแบบนี้
*
*
เบนเป็นนักฟังที่ดีครับ รับฟังอย่างตั้งใจในสิ่งที่ผมเล่า
เบนบอกกับผมว่ารู้ตั้งแต่แรกแล้ว ว่าเขาเป็นใคร
ตั้งแต่งานศพคุณย่าแล้ว
ที่เขาไม่กล้าถาม เพราะเขาบอกผมว่า ชีวิตคนเราผ่านอะไรมาไม่เหมือนกัน
และเบนก็ไม่อยากพูดอะไร
รอให้ผมเล่าคงจะดีกว่า
กรี๊ด พ่อสุภาพบุรุษ สุดขอบโลก
เขาบอกผมว่า ทุกคนมีความหลังเสมอ
ทุกคนเคยผ่านอะไรมาต่างกัน
อยากอยู่กับปัจจุบันมากกว่าจะคิดว่าแต่ละคนมาจากไหน
กรี๊ดๆๆอีกครั้ง กรูพร้อมล่ะ
ผมได้ฟังเบนพูดแบบนี้แล้วผมรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นครับ
แต่ผมก็ไม่เคยกลัวว่าวันนึงเบนจะถามนะครับ
ถ้าวันนั้นมาจริงๆๆ ผมก็พร้อมจะตอบ
แต่เมื่อเหตการณ์มันบังคับ ผมจึงต้องเล่าเองครับ ไม่รอให้เบนถาม
แต่เมื่อวันนึงเบนได้รู้ ว่าผม ไม่เคยลืมเขาไปจากใจได้เลย
วันนั้น เขาอาจเกลียดผมจริงๆก็ได้
กรี๊ด อย่าจากไปไหน โปรดอยู่กับฉัน ชีวิตของฉันอยู่ในมือของเธอ55
และความที่เราเอาหน้าสวยๆที่ปนไว้ด้วยความเศร้าเข้าไว้
เราจึงตกอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายทั้งคืนครับ5
5
5
ตื่นขึ้นมาตะวันยามเช้าเข้ามาทักทาย2สองคนบนเตียงนอน
ที่มีเพียง ผ้าห่มผืนเดียวคลุมร่างของเราเอาไว้ครับ
*
*
*
ผมลืมตาดูโลก555 แห่งความจริงที่โหดร้ายอีกครั้งครับ
ตายห่าล่ะ แล้วกรูจะไปทำงานทันไหมคระ สีลมคระสีลม
ส่วนตัวกรูอยู่ต่างจังหวัด นะตอนนี้
ทางเดียวที่จะทำได้คือ ทำเสียงให้ไม่สบายที่สุดครับโทรไปหานาย
พร้อมแจ้งเหตุผลที่น่าเชื่อครับ ว่า ไม่สบายคล้ายจะเสียตัว 55
เบนก็เช่นกันครับ ไม่สบายขึ้นมาอย่างกะทันหัน
เลียนแบบผม55
วัน ๆทั้งวัน เราแทบไม่ได้ออกไปไหนครับ
สิงกันอยู่บนที่นอน ไม่คิดแม้แต่จะอาบน้ำ หรือแปรงฟันครับ
เน่าก็เน่าด้วยกัน เหม็นก็คงช่วยกันดมครับ
ส่วนมือถือของผมถ้ามันขี้เกียจสั่นแล้ว มันก็คงดับไปเอง
หรือไม่ก็เข้าโมดข้อความครับ
ชิส์ เชิดใส่ อย่าได้แคร์
*
*
*
พอตกเย็นครับ เบนพาผมมาแดรกอาหารจีนที่ห้างแห่งนึงครับแถวพระราม2
เบนสั่งมาเหมือนกับผมตายอดตายยากมาจากไหนก็ไม่รู้ครับ
5 คน7 อย่าง กรูคนนะ ไม่ใช่ใครคนที่กำลังประกวดธิดาช้าง ปลวก
พอทานเสร็จแล้ว เราก็กลับบ้านของเบนอีกครั้งครับ
พอเย็นของอีกวันเบนก็ส่งผมขึ้นแท็กซี่ส่งกลับบ้านครับ
ความจริงเบนก็อยากมาส่งผมถึงหน้าบ้าน
555 แต่กลัวมันมีเหตุจะเกิดขึ้นเลยส่งที่หน้าห้างก็พอครับ
ยื่นคำขาดไปแล้ว ว่าดูแลตัวเองได้
*
*
ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูอีกครั้งครับ
กดเข้าโหมดข้อความ อุแม่เจ้า มะพร้าวน้ำหอม555
ไม่อยากจะคุย 10ข้อความเชียว
ผมกรอกสายตาไปยังข้อความแต่ละอันที่ผมได้รับครับ
แต่ข้อความที่ทำให้ผมต้องหยุดอ่านมันอยู่หลายรอบ
ปอร์ครับ ถ้าผมไม่เจอคุณผมจะไม่ไปไหน
ตายละผมน่าจะอ่านข้อความเสียตอนที่ยังไม่ได้แยกจากเบน
จะได้ไม่ต้องกลับมาเจออะไรแบบนี้อีก
ผมเก็บมือถือเข้ากระเป๋าครับ
แต่ก็ยังล้วงมันออกมาเปิดแล้วเปิดอีกอยู่แบบนั้น
ชั่งใจตัวเองครับ ว่าจะกลับไปหาเบนดีไหม
แต่มันมาไกลจนจะถึงบ้านแล้ว
เป็นไงเป็นกันว่า อย่างน้อย
มันก็คงไม่ทำร้ายผมขนาดจนเลือดตกยางออก
หรือ พรากความสาวไปอีกเป็นครั้งที่2
*
*
*
ผมเดินเข้าบ้านด้วยความหวาดกลัว
วิตกดัตจริตไปต่างๆนานา
ว่า มัน อุ้ย ไม่สุภาพ เขาจะอยู่อย่างที่พูดเหรือเปล่า
สองขาเริ่มก้าว ที่ละช้า ๆ บับว่ากลัว
เขาจะอยู่ จริง อย่างในข้อความ
แบบว่าข้ามวันข้ามคืนจริงๆๆ
*
*
*
ผมยังเดินต่อ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ให้มันแน่ ๆ หน่อยไอ้ดอกเตอร์
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
โทษทีสวยหายไปนาน พอดีหนีตามผู้ชายไป ไต้หวัน 55
ต้องตื่นเช้า เลยต้องนอนเร็ว
มาต่อให้แล้ว แก้ขัดไปก่อนนะ 555
:laugh: :laugh:
-
:z3: :z3:ปวดตับจะดราม่าไปไหนเคอะ
เฮ้อเหนื่อยใจกับอิลุง บทอยากจะพูดก็ไม่มีใครอยู่ฟัง
รู้ทั้งรู้ว่าสวยเป็นคนใจแข็ง....ตัวเองรู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่ทำไปมันน่าให้อภัยมั๊ย
จะมีใครอยากจะฟังคำแก้ตัวอีก..ในเมื่อมันมาในวันที่สายเกินไป
รู้สึกดีที่สวยหนีไปหาพ่อเบน แต่ก็เหนื่อยใจอีกนั่นแหละ
รักเค้าไม่หมดทั้งใจ ก้ำกึ่งแบบนี้นอกจากจะทำร้ายตัวเองแล้วก็ทำร้ายคนดีๆอย่างเบนด้วยอ่ะนะ :เฮ้อ:
+1 แด่น้ำตาลูกผู้ชายที่มาในวันสายเกินไป
-
สวยจ๊ะ พบหน้าลุงกอล์ฟได้แล้ว
ปล่อยเขาพูดทุกอย่างที่เขาอยากจะพูด
แล้วสวยก็สรุปปิดท้าย เรื่องจะจบเร็วไปหรือเปล่า อิอิ
-
:m15: สงสารลุงขึ้นมา(บ้าง)แล้วสิ
...
ใช่คับ เห็นด้วยกับ คห. บน ๆ ที่ว่าฟังเขาพูดเถอะ แล้วก็ ตัดสินใจยังไงก็ค่อยว่ากัน
ดูพี่เบนเขาเป็นคนดีนะครับ ดีมาก ๆ (นึกถึงประโยคบอกเลิก "เธอดีเกินไป" เลย 55+)
...
พี่ปอร์จะเลือกใครนะ?
แต่ถ้าเป็นไปได้
เอาไว้ทั้งสองคนเลยได้มั้ยค้าบบบบ :laugh:
:กอด1: พี่ปอร์แน่น ๆ คิดถึงมากคับ หนีไปไม่บอกกล่าววว
น้องนุ่งคิดฮอด *3*
-
ปากหนักจริงคับ อิลุงกอล์ฟ
จะพูดอธิบายอะไรก็ไม่ทำสักที
น้องปอร์คนสวยคับ ฟังอิลุงหน่อยเถอะคับ
อยากรู้จริงว่าทำไม ต้องทำห่างเหินกันถึงขนาดนี้
แบบว่า :ped149: ลุงกอล์ฟอะคับ แต่ก็เห็นใจสวยน้าาาาาาาาาาาคับ
-
พี่ปอร์
ถามจริงจะเลือกถูกไหม
ดูพี่ปอร์ก็ยังไม่มั่นใจอ่ะ
อ่านไปอ่านมาพยายามทำตัวเป็นกลาง
เข้าข้างพี่ปอร์ละ (ไม่เข้าข้างหลังนะ) อิอิ
-
แน่ใจหรอว่าไม่เสียน้ำตายะ
-
ปลงตกกับอิลุง พี่ปอร์ไม่รักแล้ว
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ตกลงอิลุงคงไม่มีทางได้ยินที่เดิมแล้วใช่มั้ยเนี่ย
เศร้าแทน :sad4:
-
สมน้ำหน้าอิลุงมัน :m20:
ปากอ่ะอมอะไรอยู่ตั้งนาน :m16:
ที่จะมาพูดมันก็สายเกินไปแล้ว :m14:
ใครเขาจะอยู่รอฟังแกตลอดชีวิต :m14:
สมน้ำหน้ามันลีลาดีนักเจ็กคาบไปแดกเลย 555 :laugh:
ตกลงว่าหนูปอร์คนสวยนี่เป็นสะใภ้ไต้หวันชิมิ :m3:
คริ ๆ ๆ :haun5:
-
สวยกลับมาแล้ว :mc4: โฮะๆๆ ไปไต้หวันมาซะด้วย คิคิ สับขาหลอกให้เค้าดีใจอะป่าวตะเอง
ลุงต้องร้องท่อนนี้รอไปก่อนเหอะนะ :bye2:
ฉันขอรับไว้ในความผิดนี้ เสียเธอไปอย่างนั้น
รู้ว่าผิดที่ฉันเพราะไม่พูดไป
แต่อยากบอก ให้รู้ อยากจะบอกเอาไว้
อยากเปิดหัวใจ แม้ว่าเธอไม่อยู่รับฟัง
รู้ ว่าสายเกินไปจะบอก ทั้งรู้ไม่มีประโยชน์
ก็จบไปแล้ว จะหวังอะไร
-
ส่วนตัวแล้วเชียร์ลุง
แต่ก้อนะ
ต้องตามคนเขียน
-
ไปทำไมคะไต้หวัน กลับมาเถอะนะคะคนสวย
อยากรู้เหตุผลอิลุงจริงๆ อย่าทรมานคนอ่านเลยนะจ๊ะคนสวย
-
:L2: กอล์ฟ
อีกนิดนะไอ่ลุง..อีกนิดเดียว
ยังไงๆ ใจเค้าก็ยังอยู่กับเรา
:3123:ปอร์ครับ
:z1:จริงดิ มีสับขาหลอกอีกแหน่ะ
-
:z3: :z3:
-
ผมหนาว กลัวใจสวยครับ :sad4:
-
สุดท้ายก็เสียดุลให้ไต้หวันไปตามระเบียบ :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
คนสวยค่ะลองอยู่กับตัวเองเงียบๆ
แล้วถามใจตัวเองดู อย่าหนีอีกเลย
ชนมันไปเถอะ
-
สวยเก่งแฮะ เป็นเราคงใจแข็งแบบนั้นไม่ได้ ก็คนมันเป็นรักแรกถึงมันจะงี่เง่ายังไงก็ยังรัก(เอ้าขออ๊วกทีก่อนนะ :laugh:)
แต่อยากรู้จริงๆว่าตอนนี้สวยเลือกอยู่กับใครกัน รีบกลับมาต่อด้วยล่ะ
-
คืนก่อน ยืนให้ผู้ชายฟัดอยู่ข้างถนน
คืนนี้ ไปนอนกับอีกคน
คืนพรุ่งนี้ สวย และรวยมากๆๆๆๆ จะเป็นไง55555+
ปอลอ...ชอบคำพูดของเบน
"....ชีวิตคนเราผ่านอะไรมาไม่เหมือนกัน...
ทุกคนมีความหลังเสมอ
ทุกคนเคยผ่านอะไรมาต่างกัน
อยากอยู่กับ ปัจจุบันมากกว่าจะคิดว่าแต่ละคนมาจากไหน..."
ยอดเยี่ยม เข้าใจชีวิตดั่งว่าผ่านมาเยอะ 5555+
-
ลุงกอล์ฟไม่ใจเลย ทำไมไม่รีบๆพูดออกมานะ พี่ปอร์เลยหนีไปหาเบนเลย :z3:
-
อย่าทำอะไรไห้ เบน
เสียใจนะ
ได้โปรด :sad4: :sad4:
:L1: :L1:
-
แกแน่ใจเหรอว่า ไม่ได้รักมันแล้ว
ยังไง ก็ตาม ถ้ามันทำกรรมมาร่วมกัน
มันก็ต้องเจอกันตลอดแหละ :เฮ้อ:
-
แอบอ่านมาตั้งนาน ยอมรับว่าเป็นช่วงเวลาที่ลุ้นมากที่สุดเรยว่าจะลงเอยไงกะอีลุง
( แอบลุ้นให้คืนดีกัน แต่ใจนึงก็สงสารเบนมากมาย ผู้ชายดีๆหายาก )
ต้องเพลงนี้เรยเพ่ >-------อยากเก็บสมีไว้ทั้งสองคน ของ ทาถู
เข้ามาดูตั้งหลายรอบ/วันว่าพี่ปออัพตอนใหม่รึยัง
ขอบคุณพี่ปอคับ สำหรับเรื่องดีๆที่ให้ผมอ่าน รีบๆมาอัพเร็วๆนะคับ ก่อนผมจะขาดใจตายกะลุ้นเรื่องนี้ :กอด1:
-
เชียร์ลุงๆ
แต่ก้อสงสารเบน
อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน อิอิ
-
กว่าจะอ่านทัน ใชัเวลา 3 วัน
สงสารคุณปอร์นะครับ
แต่ก็เชียร์ ดร.กอล์ฟนะ
ไม่รู้สิว่าทำไมถึงคิดแบบนี้
ถึงแม้เค้าจะทำให้เรารู้สึกแย่แค่ไหน
แต่ผมก็คิดว่าน่าจะฟังเหตุผล(โกหก หรือเปล่า)จากเค้าสักหน่อยก็ดีนะครับ
อิอิ
พูดอะไรออกไปก็ไม่รู้เรา ยังไงก็มาต่อบ่อย ๆ นะครับ
-
อ๊ากสงสารเบนจังเลยครับ
-
มาฟูมฟายเอาตอนนี้จะได้อะไร เหอเหอ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
โทษทีสวยหายไปนาน พอดีหนีตามผู้ชายไป ไต้หวัน 55
ต้องตื่นเช้า เลยต้องนอนเร็ว
มาต่อให้แล้ว แก้ขัดไปก่อนนะ 555
:laugh: :laugh:
อันนี้เป็นมุขนะครับ555ที่หายไปนานไง
ไม่ได้หนีตามใครไปแต่อย่างใด :fire: :angry2: :angry2:
-
สงสารเบนจังเลยอ่า
-
อิอิ ทีแรกที่พี่ปอร์บอกว่าหายไปไต้หวัน ตกใจหมดเลย
นึกว่า พี่ด็อกเตอร์กอล์ฟจะหมดหวังซะแล้ว
คุณเบนก็ดีนะ คิดว่าเป็นคนดีมากๆ
แต่ เชียร์พี่กอล์ฟรักพี่กอล์ฟ โหวตไปที่เบอร์พี่ปอร์สุดสวยแระรวยมาก
:n1:
อยากให้ดีกันไวๆนะ มีหวังหรือเปล่าน๊า
-
สงสารทุกคน
รักสามเศร้าเราสามคน
-
ถ้าคำตอบคือ .... อิลุงไม่เคยนอกใจปอร์
ถ้าคำตอบคือ .... ทุกวันที่ผ่าน อิลุงมีแต่ปอร์
ถ้าคำตอบคือ .... อิลุงไม่เคย ที่ไม่รักปอร์
ปอร์จะทำยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
จะทำยังไงกับหัวใจตัวเอง
จะทำยังไงกับเบน ซึ่งไม่ได้ผิดอะไร
สงสารทุกคน
รักอิลุง รักปอร์ :oo1:
-
สุดสวยยยยยยยย
เศร้า !!! พี่ปอร์น่าจะลองฟังสักนิดน่ะค่ะ เเล้วค่อยตัดสินใจ
อย่างน้อยก็ถือว่าเราได้รับฟังในสิ่งที่เค้าเก็บงำไว้เป็นปี
เเล้วจะตัดสินใจอย่างไรก็เป็นเรื่องต่อไป
anyway ก็เชียร์สุดสวยค่ะ
ปล. สุดสวยอย่าหายไปนาน เค้าก็ตกอกตกใจนึกว่าวิ่งไม่พ้นระเบิด ฮ่าๆ ล้อเล่นน่ะค่ะๆๆๆ
ติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
แอร๊ยยย ปวดจวย เอ๊ย ไม่มี ปวดจายยยย :sad4:
สงสารพี่ลุงอ่ะ คนเคยรักเคยเชียร์กันก็เงี้ย
แต่เป็นกำลังใจให้พี่สวยค่ะ :กอด1:
-
:z3: เครียดจริง อิลุงเอ้ย ช้าไปมั้ยเนี่ยะ :เฮ้อ:
-
เชียร์ลุงอะครับ :mc4:
-
ที้งไอ้ลุงไปเลียอย่าเอามาคิดอีกให้หน้าเหืยว :sad4:
เอาเบนเป็นผัวจะเป็นสีเเก่ตัว o18 o18
-
หนูปอร์จ๋า งอนแรงงงงงงงงงงงงงง เจงๆ
เชียร์ไอ่ลุงนะ ดร.คนเก่ง ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก อย่าท้อซะล่ะ
เป็นกำลังใจคนแต่งนะครับ ช่วงหลังรู้สึกว่า หนูปอร์จะเริ่มแสดงตัวตนได้ร่าเริง และใช้ลักษณะการเขียนเหมือนตอนแรกๆ แล้ว ดีใจจัง เพราะตั้งแต่เจอเบน รูปแบบการเขียนแปลกๆ ไป แต่ตอนนี้เริ่มเข้ารูปเข้ารอยเหมือน หนูปอร์ตอนวัยสาวแรกแย้มแร้ววววววววววววววว อ่านแล้วลื่นดี น่าอ่านไม่ค่อยสะดุดครับ
-
ให้มันแน่ ๆ หน่อยไอ้ดอกเตอร์
เห็นด้วยกับสวยอย่างแรง!!! ใจๆหน่อยสิลุง
ชอบมาทำให้สวยอยากแล้วจากไป ชอบทำเป็นเหมือนมีเ่ยื่ื้อใยแล้วหายไปเฉยๆ
พยายยามหน่อยสิลุง พยายามหน่ะรุจักไหม :angry2:
ตอนนี้ความพยายามของลุง ยังไม่เท่าครึ่งหนึ่งของที่สวยเคยเจ็บเลยนะ
พูดอะไร สัญญาอะไร ก็หัดทำให้ได้จิงสักอย่างสิ
บอกตามตรงไม่ได้เชียร์ลุง แต่เชียร์เบน แต่เห็นที่ลุงทำอย่างทุกวันนี้มันทนไม่ไหวมันเคืองในอารมณ์ :fire:
ตั้งแต่งานศพคุณย่าแล้ว
ส่วนเบน ใจมากๆชอบสุดๆ
ที่เขาไม่กล้าถาม เพราะเขาบอกผมว่า ชีวิตคนเราผ่านอะไรมาไม่เหมือนกัน
และเบนก็ไม่อยากพูดอะไรรอให้ผมเล่าคงจะดีกว่า
เขาบอกผมว่า ทุกคนมีความหลังเสมอ ทุกคนเคยผ่านอะไรมาต่างกัน
อยากอยู่กับปัจจุบันมากกว่าจะคิดว่าแต่ละคนมาจากไหน
กรี๊ดดดดดๆ ไม่ไหวแล้วพ่อสุภาพบุรุษสุดปลายเท้า o13
-
:เฮ้อ: อิลุงเอ้ย เหนื่อยใจง่ะ ทำตัวเองแท้ๆ แล้วจะมา พูดไรอีกเนี่ย จบก็ไม่จบ คนสวยเค้าได้ดีแล้วนะเนี่ย :beat: :beat:
สนับสนุน คณเบนเต็มที่เลยนะเนี่ยตอนนี้อ่ะ ถึงจะสงสารอิลุงก็เหอะ แต่เจ็บแล้วเราต้องจำ :angry2: :beat:
ปล. หนีตามป้อจายที่ไหนไปเที่ยวมาคะเนี่ย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:กอด1:
-
เชียร์เบนๆๆๆ
เบื่อตาลุงแล้ว อึกๆ อั่กๆ อยู่นั่นแหระ รำคาญ
มันตั้งกี่ปีมาแล้วโว้ย :angry2:
-
:เฮ้อ: เซ็งไอ้ลุงว่ะ
-
ในที่สุดก็อ่านตามมาทันซะที ใช้เวลา 2 วัน 2 คืน ไม่กินไม่นอน :o8:
พออ่านมาถึงตอนนี้แล้วคิดถึงเพลงนี้อะ แค่หนึ่งวินาทีก็สายไป เลยอะ
สงสารอิลุงนิดหน่อย แต่พอคิดถึงตอนที่ปอร์รอแล้วความสงสารก็หายไป
เชียร์เบนนะคะ คนอาไรน่ารักมากมาย :-[
ปล.ที่ว่าหนีตามผู้ชายไปไต้หวันหมายความว่า ไทยเราเสียดุลให้ไต้หวันแล้วใช่ป่าว :z1: :z1:
ปล.2 จารอติดตามต่อนะคะ :L1:
-
อดไม่ได้ขอเข้ามาเม้มรอบ 2 นะ
เราเชียร์คนไม่รักดีอย่างอ้ายลุงนะ เพราะเรารู้ว่ามีคนปากแข็งรออยู่
เราขอตัวช่วย เพื่อช่วยอ้ายลุงนะ นางมารร้าย(คนที่ไปเรียนเมืองนอกด้วยกันไง)น่าจะช่วยอะไรได้มั่งนะ
แล้วก็ฟังเขาพูดสักทีนะคราวนี้เพราะเรารอฟังเหตุผลของอ้ายคุณลุงมาเป็นชาติแล้วนะสวย
-
อยากเชียร์ไอ้ลุงนะ...แต่ก็สงสารเบน :monkeysad:
-
รีบ ๆ มาต่อนะครับ
อยากอ่านแล้ว
อิอิ
-
รอพี่ปอร์มาต่อ :กอด1:
-
มาดัน ฮึ๊บๆ
ตกไปหน้า 2 ได้ไง
เอ้าาาาา ฮึ๊บบบบ
:กอด1:
-
ให้มันแน่ ๆ หน่อยไอ้ดอกเตอร์
เห็นด้วยกับสวยอย่างแรง!!! ใจๆหน่อยสิลุง
ชอบมาทำให้สวยอยากแล้วจากไป ชอบทำเป็นเหมือนมีเ่ยื่ื้อใยแล้วหายไปเฉยๆ
พยายยามหน่อยสิลุง พยายามหน่ะรุจักไหม :angry2:
ตอนนี้ความพยายามของลุง ยังไม่เท่าครึ่งหนึ่งของที่สวยเคยเจ็บเลยนะ
พูดอะไร สัญญาอะไร ก็หัดทำให้ได้จิงสักอย่างสิ
บอกตามตรงไม่ได้เชียร์ลุง แต่เชียร์เบน แต่เห็นที่ลุงทำอย่างทุกวันนี้มันทนไม่ไหวมันเคืองในอารมณ์ :fire:
ตั้งแต่งานศพคุณย่าแล้ว
ส่วนเบน ใจมากๆชอบสุดๆ
ที่เขาไม่กล้าถาม เพราะเขาบอกผมว่า ชีวิตคนเราผ่านอะไรมาไม่เหมือนกัน
และเบนก็ไม่อยากพูดอะไรรอให้ผมเล่าคงจะดีกว่า
เขาบอกผมว่า ทุกคนมีความหลังเสมอ ทุกคนเคยผ่านอะไรมาต่างกัน
อยากอยู่กับปัจจุบันมากกว่าจะคิดว่าแต่ละคนมาจากไหน
กรี๊ดดดดดๆ ไม่ไหวแล้วพ่อสุภาพบุรุษสุดปลายเท้า o13
ถูกใจรีนี้เนอะ ตรงใจไอจริงๆๆ o13
-
มาดัน มารอ และมาตามจ้านู๋ปอร์ :call:
-
:fire: :fire: :fire:
:call: :call: :call:
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
:call: :call:
-
:z3:
สวย ได้โปรดมาเถอะ
:call:
-
มารอๆด้วย
แต่ยังตามอ่านไม่ทันทีเลย
อิอิ
-
มีคน :call: เรียกเลยต้องรีบมา เพราะทนความหอมไม่ไหว555 :fire: :fire: :fire:
รอแป็บนึงนะครับๆๆๆ คนตรวจคำผิดกำลังทำงานหนัก มากครับ
ที่บอกว่าหนักนี่คือน้ำหนักนะ555
คิดถึงคนอ่านจังเลย o18 o18 o18
-
มาเร็วๆเลยครับ คนสวยหายไปนานนะ
-
A
A
A
A
มาแล้วจ้า รอนิดนึง
:o8: :o8:
-
สองขาเริ่มก้าว ที่ละช้า ๆ บับว่ากลัว
เขาจะอยู่ จริง อย่างในข้อความ
แบบว่าข้ามวันข้ามคืนจริงๆๆ
*
*
*
ผมยังเดินต่อ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ให้มันแน่ ๆ หน่อยไอ้ดอกเตอร์
**********41**********
เบนโทรมาหาผมหลังจากที่ผมถึงบ้านครับ
แต่ปราศจากเขาคนนั้นที่หน้าบ้านผมเหมือนที่บอกในข้อความครับ
*
*
จากวันนั้น ผมถูกก่อการร้ายทำลายความสงบอยู่ทุกวันครับ
ทั้งทางมือถือ ที่ร้าน เหมือนรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกมองที่ถ้ำ เอ้ย ถ้ำมอง55
เสียงกริ่งยังคงดังอยู่ทุกคืนครับ
มือถือยังอยู่ในโหมดเงียบ เปิดไว้เพียงระบบสั่น
เมล์ บ๊อก ยังเป็นศูนย์ สงสัยเขาจะยังใช้อินเตอร์เน็ตไม่เป็นเช่นเดิม
ไม่งั้นคงถูกรบกวนแล้ว
คุณเบนยังคงขยันมาเจอสวยเช่นเดิมครับ
ทั้งที่รถจะติดแค่ไหน แต่อนุภาพของความสวยแล้ว
เบนไม่เคยไม่ทำตาม ชี้นกเป็นนก
ชี้ไม้เป็นไม้ ชี้ผู้ชาย ได้น้องชายตามมา 55
กรี๊ดภูมิใจไปถึงดาวอังคะรวย เอ้ยดาวอังคาร
*
*
*
ผมคงไม่ใจร้ายเกินไปใช่ไหมครับ ที่ไม่ลงมาเปิดประตูให้ชายแปลกหน้า
แต่ทำไงได้ละ เมื่อเวลาเปลี่ยนไรก็เปลี่ยน
ในเมื่อ ไม่เปิด ทำไมไม่ปีน55
ถ้าขึ้นไม่ได้ เดี๋ยวสวยจะเอาผมที่ยาวสลวยโยนลงทางหน้าต่าง
ให้ปีนขึ้นมา555
ลาบเลือดงี้ ล้างจานงี้ หรือเสิร์ฟงี้ คงทำไม่เป็นแล้ว
เลยนั่งรออยู่บนรถโก้ๆ
อย่างว่าละครับ สมัยก่อนเป็นแค่ นาย วิ...............
แต่ตอนนี้เป็นด๊อกเตอร์ จึงไม่กล้าปืนรั้ว หันมากดกริ่งแทน
เพราะการศึกษาแท้ๆทำให้คนเราเปลี่ยน 55
*
*
เบนโทรหาผมครับว่าจะมาถึงช้าหน่อยเพราะมีประชุม
ผมเลยเสนอความสาว55 ความคิดเห็น ว่าเจอแถวพระราม2ก็ได้
จะได้ไม่ต้องเป็นลูกเสือเดินทางไกลเข้ามาถึงในเมือง
แต่เบนไม่ยอมครับ
เพราะความสุขมันฝังใจไปแล้วครับ
ว่าสีลมเท่านั้นที่เบนคู่ควร ผมเลยต้องรอๆๆบนที่ทำงานครับ
ไม่กล้าออกมาอวดโฉมให้หนุ่มแถวสีลมได้น้ำลายหก ดังถุ๋ยๆๆๆ55
ลงมาก็ไม่รู้จะไปรอที่ไหนครับ ให้นั่งรอในร้านที่นัดไว้ เขาคงด่าเอา
เลยต้องสวยๆๆ รออยู่บนหอคอยชั้น12
*
*
*
สายตาจ้องมองหน้าต่างMSNไม่ห่างครับ
ด้วยเมล์อันเดิมที่ผูกพันธ์กันมาตั้งแต่เรียนปี2ครับ
ไม่คิดจะเปลี่ยนแต่อย่างใด
ขอย้ำครับ เพราะความรักมันฝังใจ..มาก
เบนยังออนM อยู่ แสดงว่ายังไม่เลิกประชุมแต่อย่างใด
สวยก็ตอบข้อความของแต่ละคนที่เป็นชายในสต๊อก
หน้าต่างไหนเงียบ สวยก็มนุษยสัมพันธ์ถึงขนาดกดสั่นไม่ให้เขาเงียบครับ
เพราะถ้าการสื่อสารที่ไม่ต่อเนื่อง มันจะมีผลต่ออนาคต
แต่ยังไม่ทันจะกดสั่นแต่อย่างใดก็มี อะไรสักอย่างเด้งขึ้นมาที่หน้าจอครับ
ผมหยุดการสื่อสารอย่างอื่นเพื่อมาดูว่ามีอะไรมาโผล่ที่หน้าจอ
อ่อคำเชิญชวนให้รับแอด จากใครคนที่ผมไม่รู้จัก
ผมคิดอยู่ไม่นานครับ จึงรับแอดนั้นไป เพราะด้วยความที่อยากรู้
หรือเพราะความสวยมนุษยสัมพันธ์ดีก็ตาม
---------------says:
ปอร์ครับ
ผมรู้ทันทีว่าใครหลังจากที่อ่านข้อความนี้ และไม่คิดว่าจะตอบกลับไปแต่อย่างใด
และเมล์ที่เขาใช้ มันไม่ใช่อันเดิมครับ
อย่างที่ผมบอกเวลาเปลี่ยน อะไรๆก็เปลี่ยนตาม
ผมยังคงทำสวยไม่คิดที่จะตอบกลับไป
หน้าต่างแต่ละหน้าตอบกลับมาแล้ว
ไฟสีส้มๆๆกระพริบให้ผมรู้จากด้านล่างของมอนิเตอร์ครับ
---------------says:
ปอร์ครับ
---------------says:
ปอร์ครับ
---------------says:
ปอร์ครับ คุณอยู่ไหมครับ
ผมยังคงมองหน้าต่างนั้น ที่ข้อความถูกส่งมาเรื่อยๆ
---------------says:
ปอร์ครับ ผมไม่คิดว่ามันจะออกมาแบบนี้
---------------says:
ถ้าผมรู้ว่ามันทำร้ายคุณมากขนาดนี้ผมคงบอกคุณไปแล้วครับ
---------------says:
ว่าทำไมผมจึงไม่ติดต่อคุณมาเลย
---------------says:
ปอร์ครับ
---------------says:
ปอร์ครับ ผม
I will steall u heart tonight says:
จะมาบอกให้มันได้อะไรเหรอครับ ในเมื่อมันจบแล้ว
ผมส่งกลับไปหลังจากที่ผมคิดอยู่นาน
แล้วหน้าต่างนั้นก็มีข้อความของผมเป็นข้อความสุดท้าย
ผมรู้ครับ ว่าเขาพยายามที่จะบอกอะไรผม อยู่หลายครั้ง
เพราะผมรู้ว่าเขากำลังพิมพ์ อยู่หลายรอบแล้วก็หยุดไป
จนทำให้ผมไม่รู้ว่า เขาไม่กล้าบอกให้ผมรู้ หรือ เขาไม่กล้าบอกความจริงออกไป
ผมรออยู่นานครับ
จนเสียงมือถือผมดังขึ้น เบน บอกผมมาถึงแล้วและรออยู่ร้านที่เรานัดกัน
ไม่รู้สิครับ ตอนนี้ผมกลับไม่อยากลงไปแล้ว
อยากรู้ว่าเขาจะบออกอะไรผม
ผมรออยู่ จนเบนต้องโทรมาตามอีกครั้งครับ
I will steall u heart tonight says
ขอโทษครับ แฟนผมโทรมาตามแล้ว
จึงปิดคอมแล้วออกจากที่ทำงานไป
ไม่รู้หรอกครับว่าอีกคนที่ได้รับข้อความนี้จะเจ็บปวดต่างจากผมไหม
ผมไม่รู้หรอก แต่สำหรับผมแล้ว เจ็บจนชิน
*
*
ผู้คนเดินสวนไปมา บน ถนนสีลม
อาทิตย์ลาขอบฟ้าไปแล้ว แสงไฟตามสองข้างถนนเปิดสว่างไสว
ผมเดินไปอย่างช้าๆ จิตใจยังอยู่กับเรื่องที่เพิ่งได้เจอมาครับ
ยังอยากรู้ว่าทำไมเขาไม่ตอบมา
ทำไมเขาถึงได้เงียบไป
*
*
*
ผมเปิดประตู ร้านอาหารที่นัดกับเบนไว้
เบนโบกมือให้ผมครับหลังจากที่ผมก้าวเข้าไปยังร้านนั่น
“ขอโทษครับ ที่มาสาย” ผมบอกเบน
“ทุกคนมาสายกันได้” แล้วเบนก็ยิ้มให้ผมครับ
ใช่สิที่ทำงานกรูไกลนี่เลยต้องมาสาย555
เบนกางเมนูออกแล้วสั่ง ๆๆ
ส่วนผมก็ทำหน้าที่รอกินอย่างเดียวครับ
ไม่ต้องทำอะไร เพราะส่วนมากแล้ว ผมจะให้เบนสั่ง ตลอด
ผมกินได้ทุกอย่าง จึงให้เบนสั่งที่เขาอยากกิน
“ประชุมเพิ่งเสร็จเหรอ” ผมถามเบนครับ พร้อมตักข้าวให้เบนด้วยทัพพีอันเล็กในมือ
“ครับ” เบนตอบพร้อมรับจานข้าวในมือผม
ผมไม่ได้มองเจ้าของคำตอบหรอกครับ ไม่กล้ามองเท่าไรยังรู้สึกอายๆ
อาจเป็นเพราะบางเรื่องยังอยู่ในใจ
“ทานเถอะครับ” ผู้ชายตรงหน้าบอกผม
เบนตักกับให้ผมด้วยท่าทางที่ผมรู้ครับว่าเขาอ่อนโยนกับผมแค่ไหน
ผมยิ้มที่มุมปากเป็นการขอบคุณแทนคำพูดไปครับ
ผมก้มหน้าก้มตากินๆ
“เป็นอะไรเหรอครับคุณปอร์ ”
“เปล่าครับ ”ผมตอบเบาๆๆ
แล้วก็ตักข้าวเข้าปาก ฝืนใจกลืนมันลงไป
เบนพยายามมองมาที่ผมตลอดเวลาครับ ยิ่งทำให้ผมไม่กล้าที่จะสบตาเบน
*
*
*
“ปอร์อยากไปไหนครับ”
“ไปไหนก็ได้ครับ ตามใจคุณเบน”
ในใจก็อยากจะบอกครับที่ไหนก็ได้ครับที่ไม่ทับรอยเดิมของใครบางคน
เพราะเห็นเมื่อไร เจ็บปวดรวดร้าวทุกครั้งครับ
*
*
แน่นอนครับขึ้นชื่อว่าเบนแล้วอะไรก็ไม่ชอบเกินไปกว่าข้าวหลามครับ
หนองมนจึงเป็นที่ต่อไปที่เบนจูงมือผมเดินเข้าไป
เบนดูจะมีความสุขเหลือเกินครับ ทุกครั้งที่พาผมมาที่นี่
เบียร์ขวดเล็กๆ ยังถูกกระดกขึ้นบ่อยๆ
และก็มีเด็กเสิร์ฟเอามาเพิ่ม เมื่อมันหมด
ส่วนผมไม่ได้สนใจข้าวหลามอะไรหรอกครับ
เพราะมีเป็นของตัวเองแล้ว
ถึงมันจะอยู่ตรงหน้าผมมากมายให้เลือก
แต่ผมยังจดจ้ออยู่กับเรื่องที่ได้รับรู้เมื่อตอนเย็น
เบนมองมาที่ผมอยู่บ่อยครั้งครับ
คงรู้ว่าผมเริ่มที่จะเบื่อข้าวหลามแล้ว
“ง่วงแล้วใช่ไหมครับ” เบนถาม
“เปล่าครับ ดูไปเถอะ”
“เบนใช้มืออีกข้าง”
เบนให้มือโน้มหัวของผมลงวางบนบ่าของเขา
อีกมือยังกระดกเบียร์ต่อ
“ง่วงก็บอกผมนะครับ”
ภาพข้าวหลามยังอยู่ตรงหน้าผมเช่นเดิมครับ
แต่มันกลับเป็นภาพเบลอๆ
“ไม่เลือกเอาสักคนละครับ” ผมพูดออกมา
“มีแล้วครับ ไปกันเถอะครับ”
เบนชวนผมแวะนั่งดื่มกาแฟแถวนั้นครับ
นักท่องเที่ยวเดินไปมา
ผมและเบนมีกาแฟอยู่ในมือคนละแก้ว
ลมเย็นๆพัดมาสบายตัว สงสัยเบนจะง่วงจริงๆครับ
เห็นนั่งหาวหลายรอบ
“ค้างด้วยกันนะ”เบนพูดแค่นี้ครับ
*
*
*
ประตูของโรมแรมชั้น3ถูกเปิดออกด้วยมือของเบนครับ
หลังจากที่เบนเช็คอินแล้ว
ทันทีๆคีย์ถูกเสียบแสงสว่างก็ทำให้เห็นภายในห้อง
เตียงใหญ่ๆถูกจัดๆไว้เป็นระเบียบ
ผมเดินตามเข้าไปในห้องกับเบนครับ
เบนนั่งลงบนปลายเตียงนั่นครับ
ส่วนผมยืนอยู่หน้ากระจกเงาตรงข้ามเบน
เบนตบปลายเตียงข้างๆเขาครับ
บอกด้วยท่าทางให้ผมนั่งลงข้างๆ
ผมก็ไม่ปฏิเสธที่จะทำตามครับ แต่แค่นั่งนะครับ
มากกว่านั้นคงขอคิดเป็นปี
เบนโอบที่เอวผมครับ อีกมือกดรีโมท
แล้วภาพบนจอทีวีก็ปรากฏขึ้น
*
*
*
“อาบน้ำกันเถอะ” เบนชวนผมครับ
แล้วเราสองคนก็หายเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน
ละอองของน้ำอุ่นทำให้เราสองคนไม่อยากลุกออกไปจากอ่างอาบน้ำเลยแม้แต่น้อยครับ
ไอน้ำค่อยๆลอยขึ้น ผมใช้แผ่นหลังพิงเบน
เบนกอดผมจากทางด้านหลัง
เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันมากกว่านี้ครับ
การกระทำดูจะดีกว่าคำพูด
มีความสุขจังครับ มีความสุขจัง
อยู่ในอ้อมกอดของคนที่เรารัก
และเบนก็คงไม่ต่างจากผม
เวลาค่อยๆเดินไปเรื่อยๆเป็นอีกวันแล้ว
“ไปเถอะครับ ง่วงละ ” ผมบอกเบน
ผมหยิบผ้าขนหนูให้เบน แล้วหยิบอีกผืนให้ตัวเอง
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำครับ นั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจกปลายเตียง
มองเห็นคนๆนึงกำลังให้ผ้าหนูเล็กเช็ดผมให้ตัวเอง
ภาพต่างๆที่บ้านคุณย่ากลับเข้ามาให้หัวผมอีกครั้ง
ภาพที่ผมและเขาคนนั้น เคยอาบน้ำด้วยกัน ในอ่าง
ภาพที่ผมเช็ดหัวให้เขาหน้ากระจกบานนั้น
*
*
“นอนเถอะครับ” ผมบอกเบนครับเมื่อเราสองคนพร้อมที่จะนอนแล้ว
เบนเอื้อมมือปิดโคมไฟบนหัวครับหลังจากที่เราจัดแจงที่นอนเรียบร้อยแล้ว
ผมอยู่ในก้อมกอดเบน
แสงสว่างจากโต๊ะโคมไฟทำให้ผมรู้ครับ ว่ามีคนกำลังมีสายเข้า
ผมตั้งมือถือในโหมดสั่น
ผมโยกตัวออกจากอ้อมกอดของเบนไปดูว่าใครโทรมา
ทำให้เบนที่กำลังหลับรู้สึกตัวลืมตามองที่ผม
ผมหยิบมือถือขึ้นมาดู พอรู้ว่าใครโทรมา จึงมองหน้าเบนอีกครั้งครับ
เบนก็คงพอจะรู้ว่าใครเช่นกัน
แล้วเขาก็หลับตาลงเช่นเดิม
แสงไฟนั้นดับไป แสงสว่งภายในห้องกลับมามืดอีกครั้ง
แต่เวลาผ่านไปไม่ถึงนาที มันกลับมาสว่างอีกครั้ง
ผมนอนตะแคงข้างมองดูที่มือถือนั้น
*
*เวลาเดินไป
*
*
มือถือนั้นยังคงเป็นแบบเดิม โดยที่ผมไม่คิดจะรับมันเลย*
*
*
หันกลับมามองที่เบนอีกครั้ง ภายในความมืดที่พอจะมีแสงสว่างจากมือถือนั่น
เบนตะแคงข้างหันหลังให้ผมครับ
ผมรู้สึกตกใจเล็กๆๆ
ความสงสารเกิดขึ้นมาทันทีครับ
ผมนอนลงข้างๆ เบนอีกครั้งครับ
สอดมือเข้าไปยังใต้ผ้าห่มไปจับมือของเบน
เบนบีปมือผมตอบกลับมาเบาๆ แต่ยังตะแคงข้างเช่นเดิม
ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ ว่าเบนรู้สึกยังไง
ที่ผมยังตัดเขาไม่ได้
“เบน ผมขอโทษครับ ผมพยายามแล้ว” ผมพูดกับตัวเอง
-
:z13: พี่ปอร์
อย่าใจอ่อนง่ายๆนะพี่ เป็นคนสวยต้องเล่นตัวเยอะๆ :laugh:
-
สงสารเบน อ่ะ แต่ก็นะ รักเค้าตั้งมากมายจะลืมง่ายๆๆ ได้ไง :z3: :z3:
-
สงสารอีลุงนะ แต่สิ่งที่ทำกับปอร์มันก้อเกินไปนะ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สิ่งที่ตัดให้ขาดได้อย่างยากเย็น และ ยากที่สุด ก็คือ
ตัดขาดความรัก ให้หมดไปจากหัวใจสินะคะ
อีป้าแก่ๆ ว่า เรื่องนี้ คนที่ทุกข์ใจ ไม่ใช่มีเพียงแค่คนเดียวจริงๆ
-
คนสวย อะไรยังไงค่ะเนี่ย
จะใจอ่อนเเล้วใช่ไหม ลองฟังตาลุงบ้างก็ได้ค่ะ เเต่ก็เข้าใจว่าเบนก็ดีเหลือเกิน
ถ้างั้นลองฟังดูเฉยๆก็ได้ค่ะ
เเล้วลองดูว่าโปรของลุงโอเคไหม ถ้าไหมก็ใช่โปรเบน 555
พี่สวยต้องเลือกเครือข่ายเเล้วน่ะค่ะ
สงสารพี่เบน
ปล. รอตอนต่อไปค่ะ อย่าหายไปนานน่ะค่ะ คิดถึง ยิ่งอยู่เเถวสีลมด้วยเป็นห่วง
-
ตอนนี้ น้องปอร์คงมีอย่างอื่นให้ได้ชื่นชม
ก็เหล่าทหารหาญ น่ะสิ คงเต็มสีลมไปหมดเลยล่ะสิ
แต่ว่า เราเป็นกลางกันเนอะ อย่าไปทำให้เขาเหล่านั้น ไม่เป็นอันทำงานเพราะความสวยของสวยนะจ๊ะ
ในที่สุด ปอร์ก็ยังตัดใจจากอิลุงไม่ได้
งั้นก็ลองฟังคำอธิบายเค้าดู ดีมั้ยจ๊ะ
-
เหมือนตอนนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่พี่ปอร์นะ
พี่ปอร์กำเชือกไว้สองเส้น
แต่ละเส้นอยู่ในกำมือพี่ปอร์
พี่ปอร์ต้องตัดสินใจแล้วแหล่ะว่าจะเลือกเชือกเส้นไหน
หรือจะรั้งลากกันอย่างนี้ต่อไป
คนนึงก็เจ็บ อีกคนก็เจ็บไม่แพ้กัน
ความจริงมาคิดๆดูแล้ว ถ่านไฟเก่ามันคุอยู่แล้วอ่ะ
พี่ปอร์ยังไม่ลืมลุง ไม่รู้ว่ายังรักอยู่รึเปล่า แต่รู้ว่ายังคิดถึงลุงอยู่เสมอ
ส่วนลุงก็กลับมา ยอมรับความผิดแล้ว พร้อมจะอธิบาย แต่คงไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน
พี่สองคนเข้ากันดีออก มันลงตัวอ่ะ แล้วจะต้องทรมานกันเพื่ออะไร
ถ้ากลับมาคบกันเหมือนเดิม ความรักมันคงหอมหวานกว่าเดิมแน่ๆ
ส่วนเฮียเบน ก็รักก็เชียร์นะจ้ะ
ตอนนี้คงเศร้าล่ะสิ แอบร้องไห้รึเปล่า? บังเอิญว่าคนรักของเฮียยังเคลียร์กับรักแรกไม่ได้
แต่เฮียพร้อมจะรอมั้ยล่ะ? ดุพี่ปอร์บ้างสิ ใช้โอกาสจากฐานะแฟนในตอนนี้ให้คุ้มค่า
พยายามทำคะแนนหน่อย แข็งๆหน่อย แสดงสิทธิ์ไปเลยว่าคุณรักผมได้แค่คนเดียว
-
ใจร้ายมาก.....ช่วยทำให้มันชัดเจนซ่ะทีเถอะ สงสารเบน
-
เบนๆๆๆ :sad4:
สู้สู้ครับ :L2:
-
มันก็เจ็บกันทุกคนเลยนะคะ :monkeysad:
งานนี้ไม่รู้จะสงสารใครดี สงสารพี่สวยแล้วกัน เสี่ยงอันตรายอยู่แถวสีลม (เกี่ยวกับนิยาย?)
เฮ้ออ..แล้วขอโทษพี่เบนเค้าแบบนี้ มันจะอะไรยังไงต่อไปล่ะคะ ไม่อยากจะเดา เพราะเดาไม่เคยถูก 55+
:กอด1: พี่ปอร์ก่อนนอน
-
อิลุงอืดอาดดดดดดดดดดดดด
-
สงสารเบนจัง :monkeysad:
-
อ่านตอนนี้แล้วสงสารเบนจับใจ :sad4:
สำหรับเบน
บางครั้งการแสดงออก ก็ีดีกว่าคำพูด
การที่เค้าไม่พูดไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่เจ็บ
ถึงเค้าจะบอกว่าจะรอให้สวยพร้อมที่จะบอกเค้าเอง...
แต่ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ ที่เค้าไม่พูดมันออกมาก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่รู้สึกอะไร
แต่ที่เค้าไม่พูดออกมาเพราะไม่อยากให้ใครต้องกังวล
แต่ในทางกลับกัน
บางคนก็ควรพูดอะไรออกมาให้ชัดเจนไปเลย ดีกว่ามานั่งทำอะไรที่มันไม่เคยชัดเจนเลยสักอย่าง
เช่นลุง
ควรจะถึงเวลาได้แล้วมั้งที่ลุงจะออกมาพูดอะไร ทำอะไร ให้ชัดเจนสักที เพราะถ้าถึงตอนนี้แล้วลุงไม่พูดอะไร ไม่ทำอะไรให้มันชัดเจนแล้ว ก็ไม่รู้ต้องรอถึงเมื่อไหร่ แล้วไม่รู้ว่าจะรอไปเพื่อใคร :fire:
หรือต้องรอให้ถึงวันที่ลุงเสียปอร์ไปจริงๆ
ซึ่งถ้ารอให้ถึงวันนั้น ก็ไม่รู้ไอ้สิ่งที่ลุงจะพูดมานั้นมันจะมีประโยชน์อะไร เพื่อใคร...
ปล. ชอบที่เบนพูดคำนี้จัง “ทุกคนมาสายกันได้”
กรี๊ดดดดด ไม่ไหวแล้วพอสุภาพบุรุษสุดปลายเท้า
แล้วก็+1 ให้คำนี้ของสวย เจ็บจนชิน !!!!
-
ให้โอกาศ ไอ้ลุงซะหน่อยเน้อ :call:
-
กลับมา โผล่หน้าหา คนสวย หลังจากที่ไป กกอยู่กับญี่ปุ่นมานาน เป็นแรมเดือน (แต่หูก็ไม่ได้กระดิ๊ก นิฮงโก๊ะ เพิ่มขึ้นเลยยยยย) จนเหลือเวลามาเล้าน้อยมากกกกกก
คนสวยอัพ หลายตอนผ่านไปโดยที่ยังไม่ได้อ่าน -*-
ขอไปตามอ่านก่อนล่ะน้า :กอด1: >O<
-
หลังจากที่ไม่ได้ เข้ามาอ่านนานมาก
เนื่องจากงอล+โกรธอิลุง ที่ไม่พยามติดต่อพี่ปอ
ไม่พูดไม่อธิบายเรื่องนน์ ในวันงานศพคุณย่า
และอิกหลายอย่างมากเลยงอล ไม่อ่านนานมาก
วันนีกลับมาอ่านใหม่ สงสารพี่ปอที่ยังตัดใจไม่ได้ สงสารเบนโตะ
แต่ถ้าเป้นผม ผมจะเลือกตาเบนโตะ ไม่เอามันละอิลุง
โมโหมันกว่าจะโผล่มา ก้โผล่มาตอนที่เขามีแฟนใหม่
มาเอาซะในวันที่สายไป เเละสายมากด้วย
-
:sad11:
เข้าใจถ่องแท้แล้วว่า
คำว่า "ขอโอกาส"
มันยิ่งใหญ่จริงๆ
คนเราถึงต้องพยายาม
พยายามเหลือเกินที่จะสัมผัสมัน
โอกาส
:กอด1: ปอร์ครับ
:3123: +1 ให้โอกาสที่กำลังจะมา(มั้ย)
ป้อล่อ...ข้าวฟู ถึงกับไมเกรนขึ้น..เม้นท์ไม่ออกเลยเหรอคับ คิคิ
-
เรื่องแบบนี้ มันคิดยาก นะ
อยากฟังคำแก้ตัวของลุงอ่ะ (คำอธิบาย)
ว่าฟังขึ้นได้แค่ไหน รอลุ้นๆ
-
คิดไม่ออกเลยถ้า ตัวจริงไม่ใช่อิลุง
เพราะเป็นแฟนคลับอิลุง 555
แฟนคลับสวยด้วย อย่างอนน๊า
คิดเล่นๆ ว่า แล้วถ้าเรื่องนี้ตัวจริงเป็นเบนหล่ะ
คนนอกอย่างตรุ จะทำอะไรได้
เฮ้อออออ อึดอัดจัง
อิลุงทำอะไรไม่เคลียร์
เอาความรักกลับคืนมาให้ได้สิ
ถ้าไม่ได้นอกใจ ก้อแสดงมันออกมาซะ
คายมันออกมาอ่ะ ไอ้เหตุผลทั้งหลายหน่ะ
สู้!!!!!!!!!!!!
-
คนสวยไปคุยกับลุงเถอะนะ
ปอร์น่ะยังไม่เคยลืมลุงแท้ๆ
ถ้ายังปล่อยไว้แบบนี้มันก็
เจ็บปวดด้วยกันทั้งหมด
-
อ่านแล้วอึดอัดจังเลย ทำมัยอิลุงไม่พูดซักทีว่าทำมัยถึงไม่ติดต่อมา
แต่ก้อยังตามอ่านอยู่นะ :bye2:
-
สงสารเบน
เข้าใจสวย
อีกคน...ลุ้น... ไอ้ลุงคนเดิมมันหายไปไหน...
ปอลอ...อยากกินข้าวหลาม อาหย่อย
-
พูดเรื่องความรัก ความรู้สึก หรือความรู้สึกผิดชอบชั่วดีดีล่ะคนสวย
เรื่องของหัวใจก็น่าจะใช้ใจนำทางนะ ใครผิดใครถูกก็รู้กันอยู่แต่เอามาวัดกันไม่ได้หรอก
หลอกคนอื่นได้แต่หลอกตัวเอง กับหนีความจริงไม่พ้นหรอกคนสวย ให้โอกาสเขาสักนิดเถอะ ใครจะว่าเราเข้าข้างอิลุงน่ะว่าไปเลยนะ แต่ความจริงเราเข้าข้างคนสวยต่างหาก เพราะรู้สึกว่าความรักอยู่กับความถูกต้องมันเหนื่อยเหลือเกินที่หนีหัวใจตัวเอง
ตอนนี้อิลุงก็ด้านหน้าที่สุดแล้วนะคนสวย สวยจะทำไงก็ได้เราว่าเขาต้องยอมทุกอย่าง ฆ่าให้ตายเลยดีไหม :o9:กล้ารึเปล่า :fcuk:
-
เห้อ :เฮ้อ:
คนสวยคนอ่านจะอกแตกตาย
-
อยากบ้องหูอิลุงสักสามที :beat: :beat: :beat:
-
สงสารทั้งสามคนเลยค่ะ อยากฟังเหตุผลลุงเหมือนกัน แต่อึดอัดมากๆ แต่ส่วนตัวเรายืนยันว่าเบนน่ารักค่ะ
-
ได้โปรด อย่าทำร้าย เบนเลย
:กอด1: :กอด1:
-
สงสารทุกฝ่าย
-
:sad11: :sad11:
-
สงสัยคุณด็อกเตอร์ไปอยู่อังกฤษนาน เค้าเลยพูดภาษาไทยไม่ค่อยคล่อง ซะหล่ะมั๊ง
ถึงได้อ้ำๆอึ้งๆ ไม่พูดไม่บอกไม่อธิบายสักที
พี่ปอร์อ่ะ ให้โอกาส คุณคนนั้นเค้าบ้างอะไรบ้างไ้ด้ม๊า
-
ควรจะสงสารใครดี เฮ่อออ
-
สงสารเบนเป็นที่สุด
ถ้าหนุ่มไต้หวันผู้แสนดีคนนี้หันมาชอบชะนีเมื่อไร
กรุณาติดต่อพี่เป็นคนแรกเลยนะจ้ะสวย
พี่จะช่วยซับน้ำตาให้หนุ่มเบนเอง
:L2:
-
สงสารเบนอ่ะครับ
-
สงสารทั้งลุงและเบน สวยเลือกได้ :-[
-
:man1:
-
ตัวอยู่ที่นี่ ใจอยุ่ที่คนอื่น :เฮ้อ: :z3: :z3:
สงสารเบน รักแบบนี้ก็ต้องทำใจอ่ะนะในเมื่อเจ้าตัวพูดเองแล้วว่า
ทุกคนมีอดีตกันได้ ..แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะทนกับอดีตของแฟนตัวเองได้อ่ะนะ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
+1 คะ
-
"ถ้าผมรู้ว่ามันทำร้ายคุณมากขนาดนี้ผมคงบอกคุณ ไปแล้วครับ"
คิดช้าไปหลายปีแสงเลยพ่อด็อกเตอร์
:z6:
-
คงมีแต่เรื่องนี้เท่านั้นแหละที่ทั้งฮาตับแตกแล้วก็บีบหัวในจี๊ดๆ ไปพร้อมกัน o13 ยอดเยี่ยมค่ะ
-
:L2:
-
อืม การศึกษาทำให้คนโง่ได้ ในเรื่องบางเรื่องจริง ๆ
แต่เชียร์ลุงนะครับ ไม่รู้สิ ถ้าเป็นผม เวลาที่นานขนาดนั้น สำหรับผม สายใยแห่งความผูกพันธ์อันนั้น มันคงหายไปแล้ว
ไม่ต้องคิดเลยว่าจะให้เหมือนเดิม แค่ต่อให้ติดยังยากเลย
สงสารทุกคนครับ
-
คนสวยคงต้องเลือกแล้วหล่ะครับ
ก่อนที่อะไรๆ จะสายเกินไป
-
คนที่ดี กับ คนที่รัก
ต่างกันเธอรู้มั๊ย
:เฮ้อ:
-
... สงสารพี่เบนมากคับ
พระเอก จริง ๆ
... รอดูสถานการณ์ต่อไปนะครับ
กอดพี่ปอร์
-
... สงสารพี่เบนมากคับ
พระเอก จริง ๆ
... รอดูสถานการณ์ต่อไปนะครับ
กอดพี่ปอร์
ร้อนหมดแล้วหายใจไม่ออก
-
coming soon หรอ
-
ผมนอนลงข้างๆ เบนอีกครั้งครับ
สอดมือเข้าไปยังใต้ผ้าห่มไปจับมือของเบน
เบนบีปมือผมตอบกลับมาเบาๆ แต่ยังตะแคงเช่นเดิม
ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ ว่าเบนรู้สึกยังไง
ที่ผมยังตัดเขาไม่ได้
“เบน ผมขอโทษครับ ผมพยายามแล้ว” ผมพูดกับตัวเอง
*******42********
ผมค่อยเปิดตาขึ้นอย่างช้า
สิ่งแรกที่ผมเห็นคือเพดานสีขาวๆ
แต่ที่นอนฝั่งข้างๆผมกับดูว่างเปล่าครับ
มีเพียงผ้าห่มในส่วนของเขาที่กองอยู่
มันทำให้รู้ว่ามีเพียงตัวเองเท่านั้นที่อยู่บนเตียง
ผมรู้สึกตกใจมากครับ
เพราะคิดว่าเบนได้จากผมไปแล้ว
ผมกระโดดลงจากเตียงอย่างเร่งรีบ
บนตัวไม่มีผ้าสักชิ้นปิดส่วนใดของร่างกายไว้เลย
ผมเปิดประตูห้องน้ำ มันก็ยังว่างเปล่า
ไม่มีเบนอยู่ในนั้น สิ่งที่สะท้อนกลับมาคือตัวเองในกระจก
ผมกลับไปยังหน้ากระจกปลายเตียง เผื่อว่าเบนจะทิ้งข้อความเอาไว้
แต่ก็ไม่มีครับ มันยังคงว่างเปล่าเช่นเดิม
มีเพียงแค่ทีวีที่ปิดไว้ทั้งคืนตั้งอยู่เท่านั้น
*
*
*
ผมหยิบมือถือขึ้นมาครับ กดโทรหาเบน
สายไม่ว่าง... มันยิ่งทำให้ผมคิดว่าเบนหนีหายไปแล้ว
ความเศร้าเริ่มเข้ามาหลังจากที่เพิ่งตื่นจากหลับใหล
นี่เหรอคือสิ่งที่ตอบแทนผมสำหรับเช้าวันใหม่แบบนี้
เสียงเปิดประตูจากทางด้านข้างของห้องพักทำให้ผมมองตามครับ
เบนโผล่หน้าเข้ามาหายังในห้อง ผ่านม่านผืนใหญ่ๆ ที่กั้นผมไว้จากกระจก
วินาทีนั้น
วินาทีนั้น ผม.
ผม
วิ่งเข้าไปกอดเบนด้วยความรู้สึกดีใจที่สุด
เพราะสิ่งที่ผมคิดไว้นั้นมันไม่ใช่ความจริง
อย่างน้อยตอนนี้ผมยังคงอุ่นใจ ว่าเบนจะไม่จากไปไหน
“ผมคิดว่าคุณจากผมไปแล้ว” เสียงเศร้าหลุดออกจากปากของผม
ใบหน้าแนบที่อกอันแบนราบของเบน
เบนยังคงทำตัวแข็งไม่มีปฏิกริยาตอบกลับมา
คงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นผมถึงวิ่งเข้าถลากอดเขาแบบนี้
*
*
*
เวลาเดินไปช้า
*
*
“Por r u ok ? ” เสียงจากคนที่อยู่ในอ้อมกอดของผม
เขาผลักผมออกด้วยสองมือของเขา ที่อีกข้างถือเครื่องมือสื่อสารสีดำแบบเลื่อนได้
แล้วเขาก็ถามผมอีกครั้งว่าผมยังโอเคอยู่ไหม
ผมผงกหัวตอบไปแทนคำพูด
พรางน้ำตาจะไหลออกมา มันเป็นเพราะความดีใจ
ที่เบนยังอยู่ตรงนี้
“ผมยังอยู่ตรงนี้ครับ ยังไม่ได้ไปไหน” เบนมองมาที่ผม
แล้วกอดผมแนบแน่นอีกครั้งครับ
*
*
“คุณปอร์ครับ ”
“ฮื้อ”
“คุณปอร์ครับ ผม”
“ฮืม ”
“ผม ผม ผมหายใจไม่ออกครับ ”
“อ่อครับ ขอโทษ” คำพูดของเบนทำผมเขินอาย แล้วผมก็ปล่อยมือจากเบน
แล้วเดินเข้าไปนั่งบนปลายเตียงนอน
เบนเดินเข้ามาโอบที่หลังผมอีกครั้งครับ
“Do not worry Por do not worry”มันเป็นคำปลอบที่ดูอบอุ่นที่สุด
ผมเอื้อมมือขึ้นไปแตะแขนของเบนเบาๆครับ
“ขอบคุณครับเบน ขอบคุณครับ”
“อาบน้ำกันเถอะครับผมหิวแล้ว”
*
*
*
เราสองคนเดินผ่านซอยธนิยะไปยังสถานีศาลาแดงครับ
เบนบอกว่าอยากกินอาหารญี่ปุ่นครับ ผมเลยต้องตามใจคุณชายเบนครับ
หลังจากนั้นเบนก็ส่งผมขึ้นรถกลับบ้าน พร้อมโบกมือให้ผม
ทำไมผมรู้สึกหวิวๆ เมื่อเป็นเบนโบกมือลาแบบนี้
ผมมองเบนให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้
*
*
ผมหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า กดดูว่าใครส่งอะไรมาบ้างนอกจากมิสคอล
แท็กซี่วิ่งผ่านสะพานตากสิน
ภาพในอดีตหวนกลับมาอีกครั้ง แต่มันกลับไม่ทำให้ผมยิ้มแบบแต่ก่อน
เราสองคนนั่งอยู่บนรถท่ามกลางรถติดเป็นทางยาว
มันไม่เคยทำให้เราดูหงุดหงิดเลย กับมีความสุขที่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
ผมทอดสายตามองไปยังแม่น้ำเจ้าพระยา ขณะที่รถอยู่บนสะพาน
สายน้ำที่เปรียบเสมือนน้ำหล่อเลี้ยงให้ความชุ่มชื่นกับคนไทย
แต่สำหรับผมตอนนี้ ความชุ่มชื่นของหัวใจในวันก่อน
มันกลับมาทำร้ายตัวผมเองในวันนี้
สวยเสียใจ
*
*
*
ผมกลับเข้าบ้านเปลี่ยนเครื่องแบบ เด็กเสิร์ฟสุดสวยและรวยมากอีกครั้ง
พอกลับออกมาอีกที คุณลูกค้าก็เต็มร้านแล้วครับ
ปอบเริ่มลง
ทางเดียวที่ผมจะทำให้คุณลูกค้าเหล่านั้นมีความสุขได้
ก็คือการพลีกายถวายความสาว555เปล่าครับ
ทำหน้าที่ขายบริการเหมือนที่เคยผ่านๆมาต่างหาก
เสียงมีดกระทบเขียงดังให้ผมและลูกค้าได้ยินเสมอในช่วงเย็นๆ
ผมยังถือเมนูและกระดาษไว้ในมือตลอดเวลาครับ
จดรายการตามที่ลูกค้าสั่ง ไม่ขาดซักเมนูครับ
มีแต่จะเกินด้วยซ้ำ55 หน้าเงินมากๆๆ
ดูยังคงมีความสุขกับการที่ผมทำแบบนี้ตั้งแต่เด็ก จนถึงตอนนี้
ว่างๆก็ช่วยยกของไปส่งลูกค้า ไม่ว่างก็ไปล้างจาน มีความสุขจะตาย55
เวลาลูกค้าหนุ่มๆๆแซวว่าสวยๆ
หรือบางครั้งน้องนีแอบมอง55 ก็นะ ทำไงได้ล่ะ
คงกลัวผมจะจิกสามีหล่อนมาเป็นสามีตัวเองมั้ง555
พูดแล้วขำ ฉันนะต้องของนอกเท่านั้นถึงจะคู่ควร
เหมือนกับสโลแกนที่ว่า หนุ่มไต้หวัน คุณค่าที่สวยคู่ควร
ถ้าสัญชาติไทย กรุณาหลบไปให้ไกล55
สามวาสองศอก
*
*
*
พี่สาวชี้มือไปยังลูกค้าครับมันไม่ใช่สัญลักษณ์ลูกเสือแต่อย่างใดครับ
เป็นอันรู้กันว่ามีเหยื่อรายใหม่
มาให้ผมทำหน้าที่ขายบริการ
ผมวางเมนูลงพร้อมกัยส่งยิ้มไปทั่วบริเวณ ไม่ได้เจาะจงคนใดคนนึง
แน่ล่ะครับ ย่อมมีใครคนใดคนนึงตอบกลับมา
มันเป็นเช่นนี้ประจำ……...ในห้องน้ำเลยไหมตอนนี้
“มีเมนูแนะนำไหมครับ”
“มีครับ ปากเป็ดทอดครับ” ผมตอบ
“ปากคนขายได้ไหมครับ” สวยอึ้งไป3วินาทีครับ
เจอลูกค้าถามแบบนี้มันตอบไม่ถูกครับ โดยเฉพาะลูกค้าผู้ชาย
“ปากคนขาย คงต้องซื้อแพงหน่อยนะครับ เพราะจูบเก่ง”ความจริงก็อยากตอบแบบนี้ไปครับ
แต่กลัวลูกค้าจะถามราคาแล้วสู้ไม่ไหว เลยได้แต่ตอบในใจ
พร้อมทำใบหน้าสวยๆปนขำไป
*
*
เวลาเดินไป
*
*
ลูกค้าที่ได้บริการอย่างที่ต้องการแล้วก็กลับไปพร้อมกับปากเป็ดทอดติดมือไป
ลูกค้าคนใหม่ก็เข้ามาแทน และสวยก็ต้องบริการเช่นเดิมครับ
ยิ้มๆ
เมนูวาง
จดๆ
แล้วผมก็เดินจากไปกลับมาอีกครั้งพร้อมกับอาหารในมือครับ
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
และไม่ลืมที่จะมองไปที่ว่างตรงไหน
ด้วยยังคงคิดว่าเขาจะมาจดที่เดิม
ทำไงได้ละครับ มันห้ามความคิดตัวเองไมได้หรอก
ถึงจะว่าง ก็ขอให้ได้มองก็ยังดี
*
*
ผมมองออกไปยังนอกร้าน รถวิ่งไปมาเริ่มน้อยลงครับ
คนเดินถนนเริ่มมีเบาบาง เวลาเริ่มดึกแล้วครับ
แต่ยังมีลูกค้าเข้าเรื่อยๆ
ผมเดินไปหาลูกค้าอีกครั้งครับหลังจากที่เขากวักมือเรียก
และไม่ลืมที่จะมอง......
“รับอะไรดีครับ” ผมส่งยิ้มเช่นเดิม เมื่อถึงโต๊ะลูกค้า
แต่ทำไมลูกค้าไม่สนใจคำถามผมเลยครับ
กลับมองผ่านหลังผมไป
“รับอะไรดีครับ”ผมถามอีกครั้ง
แต่สายตาของลูกค้านั่นยังมองผ่านหลังผมเช่นเดิมครับ
ผมไม่ช้าที่จะหันไปมอง
*
http://www.youtube.com/v/jCkAGAKzmaA&hl=en_US&fs=1&
(กดฟังกันนะครับ)
*
เขาอยู่ในระยะประชั้นชิดจนผมประมวลผลไม่ได้ครับว่าคือใคร
เมื่อเวลาผ่านไป สมองของเราเริ่มหาจุดที่เราคุ้นเคยบนหน้าเขา
ภาพนั้นก็ชัดขึ้นบนในอากาศ
สิ่งที่ทำได้คือหันกลับไป
มองดูธาตุ อากาศ บริเวณนั้น
ลูกค้ายังมองไปที่เขา
สิ่งที่ลูกค้าพูดอะไรผมไม่ได้ยินหรอกครับ
สิ่งที่ผมรู้คือปากที่ขยับไปมา ผมรับรู้ได้แค่นี้
เหมือนคนสมองเริ่มเบลอ
กำลังไร้การทรงตัว
*
*
สายตาผมไร้จุดโฟกัสมองไร้จุดหมาย
*
*
ผมเริ่มรู้สึกว่ามีมือของใครคนนั้นมาพันธนาการผมไว้
ในมือที่ถือกระดาษ
ผมไม่ขัดขืนหรือสะบัดมือเขาให้หลุดออกจากมือผมแต่อย่างใด
กระดาษนั้นหลุดลงจากมือผม และไม่ถึงเสี้ยววินาที
เสียงมันก็ดังขึ้น เมื่อมันกระทบยังพื้น
ตอนนี้ผมเหมือนคนไร้เรี่ยวแรงไปแล้วเหรอ
แค่กระดาเบาๆผมยังถือมันไม่อยู่
สายตาทุกคู่ในร้านเหมือนกำลังจ้องมองผมอยู่
รวมทั้งลูกค้าโต๊ะนี้ด้วย
*
ผมยังคงเงียบ
ส่วนเขายังคงจับที่แขนผมเหมือนเดิม
*
*
*
“ไปกับผมได้ไหมครับปอร์” เสียงที่ผมได้ยิน
ผมยังคงยืนตัวแข็งเหมือนเดิม
ไม่คิดที่จะตอบรับหรือปฏิเสธออกไป
“นะครับปอร์ ขอให้ผมได้พูดในสิ่งที่ผมอยากพูด” นี่คือข้อความที่ผมได้ยิน
*
*
*
*
มันคงถึงเวลาแล้วสินะครับ
กับสิ่งที่ผมพยายามหนีตลอดระยะเวลาที่เขากลับมา
หนีความจริง...ไม่ใช่สิ
หนีเหตุผลที่เขาพยายามจะทำให้ตัวเขาเองดูดี
ผมคงจะหนีเขาไปให้ใกลจากนี้ไม่ได้แล้ว
คงถึงเวลาแล้วสินะ..ล่องลอย..หวิวๆ
ถึงเวลาแล้ว.เหรอ
*
*
ผมมองสองข้างทางในยามค่ำคืนผ่านกระจกรถคันที่จอดอยู่ข้างๆร้านผมทุกคืน
ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้ผมถูกมือของใครคนนึงกำไว้แน่นมาก
แต่ตอนนี้ภาพที่ผมเห็นกลับไม่ใช่ธาตุ อากาศในร้านแล้ว มันคือแสงไฟ
ของตอนกลางคืนที่ทำให้ถนนเส้นนี้มีเรื่องราวแห่งความทรงจำ
ที่มันกลับเข้ามาอีกครั้ง
ถึงตอนนี้จะไม่ได้นั่งบนมอเตอร์ไซด์ เหมือนตอนอายุ19-20 แล้วก็ตาม
ผมยังคงมีความสุขกับการมองไฟเหรอ
เขายังคงนั่งเงียบ ประคองพวงมาลัยรถไว้ในมือ
ไม่ต่างจากผม....เขากำลังพาผมไปที่นั้นอีกครั้งเหรอ
เพื่ออะไร ผมถามตัวเอง ถึงจะได้คำตอบว่า
อยากให้ผมจดจำเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราเหรอ
เพื่ออะไร... คำนี้ยังผุดขึ้นมาอีกครั้ง
*
*
สะพานพระราม................คือที่ๆเขาพาผมมาเหรอ
ผมตอบตัวเองหลังจากที่รถเขากำลังวิ่งขึ้นเชิงสะพานครับ
และเขาก็จอดมันอยู่ตรงกลางสะพาน
ที่เดิม..ที่ๆเราเคยมีความหลัง
ที่เราใช้เวลาเงียบอยู่ด้วยกัน เป็นเวลานาน
รถของเขาจอดสนิทอยู่บทฟุตบาท ของสะพานครับ
เขาเดินออกจากตัวรถไปแล้ว
ส่วนผม ยังคงอยู่ในรถ ไม่คิดที่จะตามเขาออกไป
เพื่ออะไร .. เพื่ออะไร ... คำนี้ยังคงผุดขึ้นมาเรื่อย ๆ
พร้อมกับค่อยๆเรียกตัวเองให้ตื่นขึ้นมารับความจริงที่กำลังรออยู่ตรงหน้า
*
*
-
เหอะๆ บรรยากาศน่าจะช่วยอะไรล่ะมั้ง
ถ้าดีไม่ดีก็ถีบพ่อคุณตกแม่น้ำไปเลย สวยสะจวย :m20: :laugh:
แต่เบนนี่ทำเอาใจคอหายหมดนะ คนเราในเมื่อยังเลือกไม่ได้
ก็อยากจะเอาคนใกล้ใจยึดเหนี่ยวใจไว้ให้นานที่สุดอ่ะนะเป็นธรรมดา
ถึงจะสวยและรวยมาก แต่ก้เสียเซลฟ์ได้คือกัน เหอะๆ
ปล.อยากกินปากเป็ดทอด ไม่เคยกินเลยแหะ คิดถึงเป็ดแล้วสงสาร = ='
+1 คะ
-
ลุ้นๆ ตอนหน้าจะได้รู้เหตุผลของคุณดอกเตอร์แล้วหรอเนี่ย
:กอด1:หนุ่มไต้หวันผู้แสนดี
-
พี่ปอร์สุดสวย ยังคงสโลแกน
"สวยทำค้าง" อยู่ตลอดดดดด น่ะคะ
ไม่ค้างนี้ไม่ใช่พี่สวยจริงๆ ฮ่าๆ ๆ ๆ
อ่านเเล้วรู้สึกหวิวตามเลยพี่ปอร์ อึดอัดยังไงไม่รู้
สาธุ ! ขอให้ตอนหน้านี้ได้รู้ถึงเหตุผลของตาลุงสะทีเถอะ
ปล. เป็นกำลังใจให้คนสวยน่ะคะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
กรี๊ดดด
อยากรู้อิลุงพูดอารายยย
-
บีบคั้นหัวใจคนอ่านเหลือเกินนน
โดยเฉพาะ อิลุงFC
-
สู้ๆครับ
พี่ปอสู้ๆ
-
กรี๊ดดดดด~~ แอบใจหายแวบๆ ตอนสวยหาเบนไม่เจอ
โถ พ่อคุณรู้ไหมทำแม่ยกแถวนี้ใจหายหมด :เฮ้อ:
และแล้วๆ ก็ถึงเวลา ทีแรกแอบตกใจ
เขาอยู่ในระยะประชั้นชิดจนผมประมวลผลไม่ได้ครับว่าคือใคร
ผมเริ่มรู้สึกว่ามีมือของใครคนนั้นมาพันธนาการผมไว้
อ่านถึงตรงนี้นึกว่าสวยจะโดนลักพาตัวซะแล้ว :a5:
รอฟังเหตุผลลุงด้วยคน...
ถ้าเหตุผลมันไม่ไหวจะเคลีย ฟังแล้วไม่สร้างสรร
ก็จะยุให้สวยฟรีคิกลุงตกสะพาน ลอยออกอ่าวไทยไปเลย
ปล. เชียร์เบนเหมือนเดิม แต่ก็รอฟังเหตุผลลุง
ชอบสโลแกนสวย
"หนุ่มไต้หวัน คุณค่าที่สวยคู่ควร" o13
-
:z10:
อ่านเสร็จแล้ว
เหมือนกำลังหายใจอยู่ใต้น้ำ
ขาดอากาศและออกซิเจน
ที่จะช่วยพยุงพลังชีวิตเอาไว้
:L2: Oh!..please
:3123: ปอร์ครับ
+1 ครับ
-
มารอฟังเหตุผลของลุง
หวังว่าพวกเราจะได้รู้ซัก ที่หลังจากที่คอยมานาน - -*
-
ค้างมากมายอะครับ
TT"
-
ตอนหน้าเราจะเตรียมกระดาษและปากกามานั่งจดกันทีเดียว แต่อย่าช้านะคนสวยเพราะรอมานานแล้ว
-
ลุงพูดมาให้หมดนะ
หึ่ม ๆ เหตุผลไม่ถูกใจเดี๋ยวฆ่าโยนทิ้งน้ำเลย
รู้สึกช่วงหลังมานี้ เห้อออ บรรยากาศอึมครึมไม่สดใสเลย
อยากเห็นพี่ปอร์มีความสุข สบายใจ แบบ จริง ๆ
... ไม่ว่ากับใครก็ตาม
กอดอีกสิบรอบ กอดๆๆๆๆ พี่ปอร์
รักพี่ปอร์จังเลย
ปล. ผลแอดมิชชัน ออกวันที่ 7 นี้ ติดคณะไรเดี๋ยวมารายงานนะคับ :)
-
สงสารคุณเบน :sad4:
เห็นใจสวย
สู้สู้ครับ
-
ความจริงกำลังจะเปิดเผยแล้ว :เฮ้อ:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อีป้าแก่ๆ อ่านแล้วได้่แต่อึ้งค่ะ พูดไม่ออก บอกไม่ถูก จุกอกค่ะ +1
-
มารอฟังด้วยคน 555+
พูดให้ดีนะ แฮ่ม...
-
แหงะ สวยทำค้างอีกแล้วอ่ะ
แต่ก็ดี จะได้รู้เหตุผลของอีลุงซะที
เอาใจช่วยสวย สงสารเบน เชียร์ลุง
-
โอ้มายก็อด!!!
ค้างพะยะค่ะ
ปอสวยกรุณามาต่อด่วน
จุ๊บ ๆ ๆ ๆ ๆๆ
-
รอฟังเหตุผลด้วยคนครับ ว่าสมควรได้ไปต่อไหมน้อ
-
:fire: :fire: :fire:
สั้น อ่ะ
หืหืหืหื
ปอ คะ กรุณากลับมา เถอะ
ค้างอ่ะ :กอด1:
รักและรอ :L2: :L1:
:L2: :L2:
-
ค้างได้ตลอดศก OMG!!!!!!!!
-
ใกล้แล้วสินะ ใกล้ที่จะได้รับรู้สิ่งที่เป็นปริศนามานาน
ถ้าไม่ดีจนได้กลับไปคืนดีกัน ก็อาจโดนสวยถีบตกน้ำก็คราวนี้ล่ะ..ตาลุงเอ้ย
-
กลายเป็นหนังแขกไปแล้ว
วิ่งหลบกันไปมา สับขาหลีกกันพัลวัน
อิลุงงงงงงงงงงง
จัดสักทีเซ่ะ
รออยู่นะ
หมดแรงจะเชียร์เอ็งแล้ว ไม่ไหวจะทน
รักปอร์ :กอด1:
-
ท่านดอกเตอร์ค้า ลุ้นมานานแล้ว บอกเหตุผลซักทีดีมั้ยคะ
-
อย่าไปกลัวสวย...
เชิดหน้า รับฟังอย่างสง่างาม ถ้าเหตุผลกะหลั่วนัก....
ยึดกุญแจรถ ถีบลุงตกน้ำ ขับรถกลับบ้านอย่างราชินีไปเลยลูก 555
-
ชนไปเลยปอร์อย่าหนี
ให้โอกาสลุงและตัวเองอีกครั้ง
-
มารอฟังคำแก้ตัวของไอ้ลุง เป็นเพื่อนสวย สวยสู้ ๆ o13
-
กรี๊ดดดดดดดด จะได้รู้ซักที ลุ้นมานานแต่ไม่นานเท่าสวยแน่นอน
-
ลุ้นๆๆๆๆ อิลุงจะบอกอาราย :call:
-
ยากเตะคนสวยให้ตกน้ำก็ตอนนี้และครับ ค้างมากกกกกถึงมากที่สุด
-
อยากฟังคำอธิบายเหมือนกันนะ ว่าจะมีน้ำหนักแค่ใหน
-
เฮ้อออออออออออออ
รีบๆ มาต่อนะครับ
สงสารทุกคนเลย
โดยเฉพาะคุณปอร์
-
เฮ้ออออออออออออ
จะได้รู้ ๆ ๆ กันไปเลย
สงสารเบน
-
ลุงจะบอกรัยอะ
ลุ้นๆๆ
-
สวยและค้างเสมอ อิอิ
-
ยังคงสโลแกน "อึดอัด หายใจไม่ออก" เหมือนเดิม แล้วเมื่อไหร่จะรู้ซักทีเนี่ย :fire:
-
รู้สึกว่าปอร์หนีความจริง
(มานานแล้ว)
ลองเผชิญกับมันซักครั้งเถอะคับ
แล้วจะรู้ว่ามันไม่ได้แย่อย่างที่คิดหรอก
(มันแย่กว่านั้นมากกกกก... ล้อเล่นหรอก)
ดีกว่าต้องหลบแล้วก็เศร้าอย่างงี้
เมื่อไหร่ปอร์จะมีความสุขจริงๆ ซักทีหล่ะครับ
ถ้ามัวแต่หลบแบบนี้
-
อ่านไปแล้วทำไมเหมือนเดจาวูเลยอ่ะ งงตัวเอง :m28:
แต่ว่าพี่ปอร์ทำนู๋ค้างเลย แถมยังลุ้นจนตัวโก่งแล้วเนี่ยยย
เฮ้ออ แต่อึดอัดมากมาย เป็นกำลังใจให้คนสวยค่ะ :กอด1:
-
กลับมาทำไมฉันลืมเธอไปหมดแล้ว ความหวังที่เคยเพริดแพร้วฉันลืมหมดแล้วไม่อยู่ในใจ มันเป็นอดีตไม่คิดจะฟื้นคืนใหม่ ลาแล้วต่างคนต่างไปกลับมาทำไม ทำไมต้องมา
คนสวยอยากร้องเพลงนี้กระมัง แต่ใจหรือว่าลืมหมดแล้วจิงๆ อย่าฆ่าเบนเพราะความสงสารเพราะกลัวทำร้ายเขาอยู่เลย
-
:sad4:
-
เหอๆๆๆ
จะได้รู้ซะที
-
มานั่งรอฟังอีลุงอธิบาย
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ฉลองทู้สวยครบ1 ปี เมื่อวันที่7 พ.ค.ที่ผ่านมาครับ
คืนนี้จะมาลงให้ FCทุกคนเตรียมอากาศไว้หายใจด้วยนครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
^
^
^
^
:z13:
ขอจิ้มหน่อยเถอะคนสวย
ขอแสดงความยินดีด้วย :3123: :mc3:
มาลงให้อ่านก็ดีใจอยู่แต่ยังกลัวว่าสวยจะลงไม่ครบ แล้วไม่เคลียร์อีก อย่าทรมานคนอ่านอีกเลยนะ ขอร้อง
จะได้สวยวันสวยคืน อิลุงรักอิลุงหลงหรือใครกันหว่า
-
อีป้าแก่ๆจะรอค่ะ +1 ล่วงหน้าให้ค่ะ
-
เข้ามารอ :mc4:
-
รอค่า รอ
:impress2:
ฉลองครบ 1 ปีด้วย
:mc4:
-
มารออ่านครับ
อยากจิ้มคนแต่งมั่งจัง อิอิ
-
รอออออออออออออออออออออ เสมอ
ยินดีด้วย จุดพลุๆๆๆ
-
เย้วววว เรื่องของสวยและรวยมาก 1 ปีแล้วเหรอนี่
ยินดีด้วยจ้า
ขอให้สวยและรวยมากตลอดไป คริคริ
คืนนี้จะนั่งรอ... .... รออิลุงเอาอากาศมาให้
เพราะคนสวยจะทำให้เราหายใจมิออก
กร๊ากกกกก
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: ร่มฉลองขวบปีนิยายรักแบบอิเดียอาย :m20: :m20:
-
:L1:
ร่วมฉลองนิยายความรักอึดทน
ครบปีด้วยคน
:3123: ปอร์ครับ
-
:mc4: :mc4: :mc4: ร่วมด้วยช่วยฉลอง :mc4: :mc4: :mc4:
-
:L1:
ร่วมฉลองนิยายความรักอึดทน
ครบปีด้วยคน
:3123: ปอร์ครับ
^
^
มิสยูวววววววววววววววววววววววววววว
ลัฟยู สวยและรวยมวกนะเคอะ อากาศร้อนทำให้สมรรถภาพทาง...เสื่อมลง กีซซซซซซซซซซ
-
เค้าจา ปอกะดั่นรออยู่นะ 5555 มาแว็วๆ นะไอ่ลุงกะหนูปอร์
-
:mc4:
รวมฉลองด้วยคน
รอตอนใหม่คืนนี้นะสวย
:L2:
-
ร่วมฉลองทู้สวยและรวยมากครบรอบ 1 ปี ด้วยคนค่ะ :L2:
:110011: รอตอนใหม่ :z7:
-
:mc4:ขอฉลองกับสวยด้วยคน...(รอฟังเหตุผลตาลุงอยู่นะ )
-
ฉลองครบรอบ 1 ปีกับเรื่องราวของสวย.....จอมค้าง
และมาเตรียมอากาศหายใจ สำหรับเรื่องต่อไป
ท่าทางจะแกว่งหัวใจอีกแล้ว
:กอด1: คนสวยจ๊ะ
+1 ให้สวยด้วยจ๊ะ
-
เริ่มเครียดเลย ยาดมค่ะขอด่วนเลย
-
รออยู่จ้า ค้างกับตาลุงตั้งนาน
-
ฉลองครบรอบ 1 ปีครับสวย
แล้วก็นั่งรอเวลาฉลองคืนนี้
-
เข้ามารอดูคนสวยปากแข็ง หนีความจริงในใจตัวเองตลอด
-
รอเวลาแห่งความจริงที่จะถูกเปิดเผย :L2:
-
มาฉลองครบ 1 ปีด้วยคนครับ
และมานั่งรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
-
รอคร้าบบบบ
-
รอด้วย รอด้วย :L2: :L2: :L2:
-
มาให้ด่วนเลยนะ
-
ดีใจด้วยกับกระทู้ครบรอบปีครับ
แต่งต่อเน้อ
จะรออ่านครับ พี่ปอร์
-
ตอนใหม่อยู่หนายยยยยยยยยยย
-
รถของเขาจอดสนิทอยู่บทฟุตบาท ของสะพานครับ
เขาเดินออกจากตัวรถไปแล้ว
ส่วนผม ยังคงอยู่ในรถ ไม่คิดที่จะตามเขาออกไป
เพื่ออะไร .. เพื่ออะไร ... คำนี้ยังคงผุดขึ้นมาเรื่อย ๆ
พร้อมกับค่อยๆเรียกตัวเองให้ตื่นขึ้นมารับความจริงที่กำลังรออยู่ตรงหน้า
******43*******
เขาใช้สองแขนพาดบนราวสะพาน
มองไปยังสายน้ำยามค่ำคืนที่กระทบกับแสงไฟสิ่งประกายระยิบระยับ
*
*
ผมใช้สองแขนพาดราวสะพานข้าง ๆ เขาครับ
หลังจากพาร่างที่เหมือนไร้การทรงตัวออกมาจากรถ
ลมเย็นสบายพัดมากระทบยังใบหน้าของผม
เส้นผมอันเบาบาง พัดปริวตามแรงลม
เสียงรถด้านหลังวิ่งไปมา
*
*
“รู้สึกดีใจจังครับ ที่ได้กลับมาที่ตรงนี้ มีคุณอยู่ข้างๆๆ อีกครั้ง” เขาพูด
แต่สำหรับผมแล้ว ไม่รู้ว่าควรจะดีใจเหมือนเขาไหม
สิ่งที่เขาพูด มันทำให้รู้สึกว่าเขากำลังพยายามพาผมกลับมาเริ่มตรงจุดเดิมอีกครั้ง
อึดอัดจัง …
กำลังจะตาย …
หายใจไม่ออก ….
เหมือนกับมีอะไรมาบีบรัดคอเอาไว้ในสถานการณ์แบบนี้
เพราะสิ่งที่ผมกำลังรอจากเขา ไม่ใช่อยากรู้ว่าสบายใจ ดีใจ เสียใจ
หรือลมเย็นๆที่กำลังพัดเข้าใส่
สิ่งที่ผมต้องการมันมากกว่านั้น
ความจริง หรืออะไรก็แล้วแต่
*
เวลาผ่านไป
*
“ชีวิตที่นั่นสบายดีไหม” ผมเลือกที่ถามก่อน
อย่างน้อยผม ผมก็ควรจะได้รู้บ้าง
ในฐานนะคนเคยรักกัน ....จริงไหม
เขาปล่อยเวลาดำเนินไปเหมือนไม่ใยดีที่จะตอบ คำถามผมแม้แต่น้อย
*
*
“ไม่มีวันไหนที่เป็นวันที่สบายดีสำหรับผมเลยครับ”
คำตอบนั้นแทรกอากาศผ่านเข้ามาให้ผมได้ยิน
และมันก็ทำให้ผมสงสัยว่าทำไม เมื่อไปแล้วไม่สบาย ทนอยู่ได้ยังไงเป็นหลายๆปี
มันคงมีอะไรมากกว่านั้น ผมเริ่มขัดแย้งกับสิ่งที่ผมได้ยิน
*
*
*
“ทำไมคุณไม่ไปกับผมครับ ปอร์”
คำถามนี้
คำถามนี้...
ผมเคยตอบ เมื่อ5ปีที่แล้ว
ผมควรตอบมันอีกครั้งเหรอ
ในเมื่อผมยืนยันอย่างชัดเจนไปแล้ว
“ทำไมครับ” เขา ถาม และผมเลือกเงียบ ลมยังพัดมาเอี่อยๆ
“ผมคงทำให้คุณอึดอัดมากเลยนะครับถ้าจะให้คุณตอบเหตุผลนั้นอีกครั้ง
เหตุผลที่คุณเลือกรอผมที่นี่ ถึงมันจะนานแค่ไหน คุณบอกผมว่าคุณจะรอ” เขาตอบแล้วเขาเงียบไป
*
*
ภาพเก่าๆเริ่มลอยขึ้นมากลางอากาศ
เขาเปลี่ยนจากทอดสายตามองแม่น้ำสายยาวนั้น
หันกลับมามองถนนที่รถกำลังวิ่งสวนกันไปมา..แต่แขนทั้งสอง ยังพิงอยู่ราวสะพานเช่นเดิม
“ที่ตรงนี้ยังสวยเหมือนเดิมนะครับ ไม่ว่าจะผ่านมาแล้วกี่ปี” เขาเปลี่ยนประเด็น
อารัมภบท หายไปแล้ว
ภาพเก่า ๆยังลอยมาตลอดเวลา ตามสิ่งกระตุ้นที่ออกจากปากเขา
ภาพที่ผมซ้อนท้ายมอไซด์คันเล็กๆ กอดเอวเขาไว้แน่น
ภายใต้ฝนที่กำลังโปรยปรายลงมา
ไม่รู้สิครับ ผมไม่เลือกที่จะยิ้ม กับสิ่งที่ผมคิดถึงมันในอดีต
ถึงมันจะเป็นความจำที่ดีในช่วงหนึ่งของชีวิต
หรือว่ามันอาจผ่านไปนานแล้ว นานจนผมรับรู้ถึงความรู้สึกนั้นไม่ได้
*
*
*
“ปอร์ครับ”
อึดอัดจังกับการเรียกชื่อสั้นๆ แบบนี้
เพราะสิ่งที่มันจะต่อจากตรงนี้ มันทำให้ผมลุ้นจนตัวจะโก่งอยู่แล้ว
“ถ้าเหตุผลที่ผมกำลังจะบอกคุณไปนี้
มันคือเหตุผลเดียวกับที่คุณเคยบอกผมไว้ คุณจะเชื่อผมไหมครับ”
ภาพที่ผมสร้างไว้ในอากาศหลุดหายไป สิ่งที่เข้ามาแทนคือความสงสัย
ว่ามันเหมือนกันตรงไหน
รอเหรอ ผมสิเป็นคนรอ
ผมต่างหากเลือกที่จะรอ แต่เขาเลือกที่จะไปให้ห่างจากผม
นี่คือความจริง
มันเหมือนกันตรงไหนครับ คำว่ารอ กับคำว่า พยายามหนีห่าง ตอบผมที..ใครก็ได้
เขารอให้ผมไปหาอย่างงั้นเหรอ
หรือรอเวลากลับมาหาผม
น่าจะอย่างแรกมากกว่า น่าจะเป็นไปได้มากกว่า
แหม๋ ผมรู้สึกผิดจัง ที่ไม่ไปกับเขา
เหมือนเขากำลังบอกว่า ผมเองล่ะที่ทำให้ระยะห่างระหว่างเรา ไกลออกไป
ทั้งๆที่ผมก็อยู่ตรงนี้ ตรงที่เดิม
อย่ามาพูดให้ตัวเองดูดีเลย
ยิ่งนายพูดมา ยิ่งทำให้นายแย่มากขึ้นไปเรื่อยๆในความคิดของผม ผมแย้งในใจ
*
*
“ไม่มีวันไหนที่ผมไม่รอ ไม่มีวันไหนที่ผมไม่คอยนับวัน ว่าจะได้กลับมาเจอคุณ”
เขาตอบพรางหันกลับไปมองแม่น้ำสายยาวเหยียดนั้นอีกครั้ง
“คุณอาจไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด ว่าผมก็รอไม่ต่างจากคุณ”
ใช่ครับ ผมไม่เชื่อเลย
ผมไม่เชื่อลมปากที่มันสวนทางกับสิ่งที่เขาทำ
“ผมขอโทษครับที่ทำให้คุณรอถึงสองครั้ง ผมขอโทษครับ ”
*
เวลาเดินช้า ๆ
*
“คำว่ารอของคุณมันอาจเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น ความเชื่อใจ ความซื่อสัตย์
ว่าคุณจะรอผมอยู่ตรงนี้จริง ๆ
ปีแรกที่ผมจากคุณไป ผมเริ่มไม่มั่นใจในตัวเอง เพราะมีเขาอยู่ข้างๆ
ผมจึงต้องใช้เวลาอีก4 ปีพิสูจน์ตัวเอง เมื่อผมได้ทุน
เพราะปีเดียวที่ผมจากคุณมาครั้งแรกมันคงไม่พอเพื่อหาความหมายของคำว่ารอ
รอเพื่อพิสูจน์ตัวเอง ว่าเมื่อผมห่างคุณไปแล้ว ผมยังจะมีแต่คุณคนเดียวหรือเปล่า
และผมก็รู้คำตอบแล้วว่าทุกวันคือวันที่ผมจะรอกลับมาเจอคุณ
ผมจึงรีบกลับมาหลังจากเรียนจบ เพราะผมมีคนสำคัญรอผมอยู่”
เขาเงียบไปชั่วขณะ ผมเช่นกันครับเงียบไปเพราะไม่เข้าใจความหมายที่เขาพูดมา
เขาคงพยายามพูดให้มันสวยงาม ตามประสาคนเรียนมาเยอะ
ส่วนคนคนธรรมดาอย่างผมไม่มีทางเข้าใจได้
ไปหาความหมายของคำว่ารอ ไกลขนาดนั้นเลยเหรอ
“4 ปี ที่ผมจากไปอีกครั้ง ผมพยายามถามตัวเองทุกวันครับ ผมจะยังยึดมั่นในตัวคุณได้ไหม
เมื่ออะไรต่างๆมันพยายามที่จะทำให้ผมแขว
เมื่อถึงวันนั้นมาถึง ผมจะยังเป็นคนเดิมไหม ” เขาเงียบไป
ไปเพื่อพิสูจน์ตัวเอง อย่างงั้นเหรอ นายคงใช้ทฤษฏีความห่างของระยะทางพิสูจน์
โดยมีนนท์เป็นตัวแปรต้น ตัวแปรตาม คือความมั่นคง อย่างงั้นเหรอ
“ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ติดต่อคุณมาเลย เพราะเหตุผลโง่ ๆ ของผมเองที่ทดสอบตัวเอง
จนลืมไปว่ามันทำร้ายคุณแบบนี้ ผมขอโทษครับ” เขาหันมามองผม
ขอโทษ สำหรับ 5 ปีที่ผมรอโดยไม่รู้ว่ารอไปทำไมนะเหรอ
นายดูดีจังเลย ผลรับที่ออกมามันขัดแย้งกันจังเลยนะ
มันจะน่าเชื่อ ถ้านายไม่มาบอกเราอยู่แค่คนเดียวแบบนี้
และเราจะไม่สงสัย ถ้า นายกับเขา ไม่กลับมาในเวลาไล่เลี่ยกัน
*
*
“และวันนี้ ผมรู้แล้วครับ ว่าผมต้องการคุณจริงๆ คุณคือคนที่ผมจะใช้ชีวิตไปตลอดชีวิต แต่คุณ..”
เขาน้ำเสียงสั่นเคลือ
จะโทษกรูใช่ไหมว่ากรูมีคนอื่น ไม่รอ อย่างที่กรูบอกไว้ เห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า
“ผมไม่โทษคุณหรอกครับปอร์ ถ้าจะโทษก็โทษผมเองที่ไม่บอกคุณไป
ผมขอโทษครับ ผมขอโทษ” เขาเอื้อมมือมาแตะมือผม
และผมก็เลือกที่จะสลัดมันให้หลุดจากพันธนาการนั้น
ไม่รู้สิครับ เราคงไม่ใช่แม่เหล็กต่างขั้วกันแล้วมั้งที่ต้องวิ่งเข้าหากันในทางตรงข้าม
สีหน้าเขาดูตกใจ มือเขากลับไปอยู่ในที่เดิมอีกครั้ง
“ผมขอโทษครับ” ความสุภาพยังมีมาให้ผม
เหตุผลของเขามันทำให้ผมแทบหยุดหายใจไป….
และผมเองเป็นคนผิดที่ไม่รอตามที่สัญญากับเขา
ถ้าแบบนั้น คนเลวคือผมเองเหรอครับ
ผมเลวใช่ไหม ครับ
*
*
แต่เมื่อ ชื่อนนท์ได้ปรากฏเข้ามาในหัวผม
ความคิดที่ว่าผมผิดกลับหายไปไหนต่อไหน
“พูดจบหรือยัง”เขาหันมามองผม เหมือนไม่แน่ใจว่า มันจะออกมาจากปากผม
“ถ้าจบแล้ว ผมถือว่าผมรับฟังเหตุผลที่คุณต้องการจะพูดแล้ว”
“คุณยังโกรธผมอยู่”
“ไม่แล้วล่ะครับ ที่คุณพูดมาผมเข้าใจดี เหตุผลมันน่าฟังมาก น่าฟังจนผมแทบจะกลับมารักคุณเช่นเดิมไม่ไหวแล้ว” ผมเริ่มประชด
“ อย่าประชดผมเลยครับ ผมขอโทษครับ”
“จะมาขอโทษทำไมในวันนี้ วันที่ผมมีคนใหม่แล้ว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ทุกวันคือโอกาสที่คุณจะขอโทษผม
ทุกๆวันคือ วันที่ผมรอการติดต่อจากคุณ”
“ขอโทษครับ ส่วนเรื่อง ของนนท์ ไม่มีอะไรมากไปกว่าเพื่อน จริง ๆ”
เหรอ ง่ายแบบนี้เลยเหรอ นอกจากผมจะสงสารตัวเองแล้ว
ผมยังสงสารนนท์อีกคน ที่พยายามเหลือเกินที่จะให้ตัวเองได้มาซึ่งความรักนั้นอีกครั้ง
ถึงจะต้องไปไกลถึงอังกฤษก็ยอม
แต่สิ่งที่นนท์ได้กลับมา คือคำว่าเพื่อนเท่านั้น
การศึกษาสูง ทำให้คนเห็นแก่ตัวมากขึ้นเหรอ
http://www.youtube.com/v/XTkB90c0c9Y&hl=en_US&fs=1&
( กดฟังเองนะครับ)
“พูดจบแล้วใช่ไหม เหตุผลที่อยากให้ผมรู้” ผมย้ำอีกครั้ง
พร้อมดึงตัวออกมาจากราวที่ผมพิง เดินออกจากที่ตรงนั้นด้วยขาที่หมดแรง
ตัวเบาหวิว และแล้ว
“กลับใช้ชีวิตด้วยกันอีกครั้งนะครับปอร์ ” นี้คือสิ่งที่ผมได้ยินพร้อมๆกับรู้ว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้ว
*
*
เขาก้มลงซบไหล่ผม
“คนที่เขาจะใช้ชีวิตร่วมกัน เขาไม่ทำร้ายกันแบบนี้ ปล่อยผมเถอะ”
“ไม่ครับ ผมจะไม่ให้คุณจากผมไปไหนอีกแล้ว ผมกลับมาหาคุณแล้วครับ ผมกลับมาแล้ว”
“กลับมา หรือไม่กลับมา มันต่างกันตรงไหน” ผมตอบ
“คุณลืมผมได้จริงๆเหรอครับ ปอร์ ”
“คุณไม่จำเป็นต้องรู้ รู้เพียงแค่ว่ามันไม่เหมือนเดิมและ ผมมีคนใหม่แล้ว”
“คุณรักเขาได้หมดใจจริง ๆ เหรอครับปอร์ ”
*
*
“ผมจำเป็นต้องตอบไหม”
“กลับไปเถอะครับ ผมมีคนที่รออยู่ และนนท์ก็คงเช่นกัน”
เสียงร้องไห้จากเขา พร้อมร่างกายที่ปราศจากพันธนาการ
ระยะห่างระหว่างผมกับเขาเกิดขึ้นอีกครั้ง
ผมเดินจากไปยังคนไร้น้ำหนักครับ
เหมือนตัวกำลังลอย เท้าไม่ติดพื้น
สิ่งที่ได้ยิน คือเสียงเรียกจากเขา
ปอร์
ปอร์
ปอร์ ครับ
และมันก็เบาลงเรื่อยๆ จนผมไม่ได้ยิน
*
*
*
แสงไฟแยงเข้าตาผม ตลอดเวลาที่รถวิ่งบนถนน
คำพูดของเขายังตามผมมา
และมันก็ยังวนเวียนอยู่แบบนี้
ไปเพราะพิสูจน์ตัวเอง อย่างงั้นเหรอ
นายเอาอะไรคิด
แล้วกลับมาเพราะรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองต้องการคืออะไร อย่างงั้นเหรอ
ยิ่งผมคิดเท่าไร ผมก็ยังไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพยายามบอกผมนั้นมันคืออะไร
ผมสับสน ไปหมดแล้ว
มันยากเกินกว่าที่คนจิตใจวุ่นวายแบบผมจะเข้าใจมันจริงๆ
ผมกำลังจะไปไหนเหรอ
เมื่อคนขับแท็กซี่ถามผม
ผมพยายามเรียกสติตัวเองกลับมา
*
*
*
ไม่รู้สิ ผมไม่ได้ตอบอะไร
เขาขับวิ่งไปเรื่อยๆ ผ่านที่ผมไม่คุ้นเคยเลย
แล้วผมจะไปไหนดี
กลับไปเริ่มต้นใหม่ที่เดิมอีกครั้งกับคนที่ผมเพิ่งหันหลังให้เขา
หรือจะเดินไปต่อ กับใครอีกคนที่เขาไม่เคยทำให้ทฤษฏีระยะห่าง คือตัวแปร
ที่กำหนดความสัมพันธ์ของเราเลย
-
:z13:คนสวยก่อน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :m31:
เรียนสูงซะเปล่า
คิดถึงอีกคนบ้างซิ ไม่ใช่คิดถึงแต่ทำตามบทพิสูจน์ของคุณ :angry2:
เชิญทดสอบตัวคุณเองตลอดชีวิตที่เหลืออยู่หละกัน ชิ
เหตุผลไม่เพียงพอ :z6:
ไม่ผ่านการพิจารนา
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ปลงอนิจจากับเหตผลของอิลุง คนเราจะปล่อยให้เวลาฆ่าใจตัวเองได้อยู่
ทุกวี่วันด้วยเพราะรอ..หรือหวังว่าใครอีกคนจะมาหางั้นเหรอ
อยากพิสูจน์ใจตัวเอง....ว่ารักจะไม่เปลี่ยนแปลงจริงๆ เวลามันไม่ได้ฆ่าตัวเองอย่าง
เดียวนะเว้ย มันฆ่าคนที่แกเคยพร่ำบอกรักด้วยว่าโคดจะรักเลย แต่ก็ปล่อยเวลาที่
ไม่สามารถเรียกร้องคืนกลับได้ มาหวังเอาอะไรลมๆแล้งๆจากอดีตแฟน อดีตคนรักของแกกันอิลุง
เวลามันเดินผ่านมานานเนิ่นนานแล้ว แผลเจ็บแล้วเจ็บอีก คนด้านชา คนเลิกเจ็บแล้ว
จะมาเรียกร้องสิทธิ์อะไรกันตอนนี้ เหตผลโคตรสวยหรู แต่ก็โคตรสมน้ำหน้าในการกระำทำนั้นจริงๆ
รักกันถึงรักกันมากแค่ไหนแต่มันไม่ใช่การทดลองทางวิทยาศาสตร์ ที่ล้มเหลวก็ทำให้ได้
แต่นี่มันจิตใจคน มีเลือด มีเนื้อ เจ็บเป็น ล้มแล้ว เลิกล้าง ห่างไกลแล้วมันไม่สามารถเรียกร้องอะไร
คืนกลับมาได้แล้ว ไว้อาลัยให้กับการรอของอิลุง สะใจมั๊ยคนเก่ง
สวยเจ็บมากชิมิคนอ่านรู้สึกได้ น้ำตาคลอสงสารสวยเป็นที่สุด
ไปๆมาๆที่สวยไม่รอมันแล้ว เป็นความผิดอีกสิท่า
อิลุงบรรยากาศไม่ช่วยอะไร แถมการกระทำของแกคือการปิดฝาหลุมของตัวเอง
สวยถ้ากลับไปหาคนที่รอหนะ จะทำให้เค้าเสียใจไปกับเราด้วยรึป่าว
สวยควรอยู่กับตัวเองนะ ณ เวลานี้อ่ะ ไม่มีใครบอกให้เราเข้มแข็งได้เท่าตัวเราเองนะ
นอกจากผมจะสงสารตัวเองแล้ว
ผมยังสงสารนนท์อีกคน ที่พยายามเหลือเกินที่จะให้ตัวเองได้มาซึ่งความรักนั้นอีกครั้ง
>>ทั้งสวยและ นังนนท์ เสียใจมามากพอแล้วสินะ ถึงเวลาที่เค้าคนนั้นจะต้องเสียใจบ้าง
หรือจะเดินไปต่อ กับใครอีกคนที่เขาไม่เคยทำให้ทฤษฏีระยะห่าง คือตัวแปร
ที่กำหนดความ สัมพันธ์ของเราเลย
>>ถ้าไม่แน่ใจตัวเอง อย่ายื้อใครให้ใจเค้าและเราเจ็บนะคะสวย
+1คะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ไอ้ลุง ไอ้คนเห็นแก่ตัว 5 ปีที่แกพิสูจน์ตัวเอง แกไม่สนใจปอร์เลยใช่มั้ย ว่าเค้ารู้สึกอย่างไร
คนอย่างแกสมควรที่จะไม่ได้รับความรักจากใครเลย :angry2:
ขออย่าให้ปอร์กลับไปรักกับไอ้ลุงอีกเลยนะครับ :L2:
-
o7
ไม่มีคำบรรยาย
-
อิลุง เห็นแก่ตัวที่สุด :z6: :beat: :beat:
คนแบบนี้ไม่น่าคบเลยอ่ะ :angry2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ปลงอนิจจากับเหตผลของอิลุง คนเราจะปล่อยให้เวลาฆ่าใจตัวเองได้อยู่
ทุกวี่วันด้วยเพราะรอ..หรือหวังว่าใครอีกคนจะมาหางั้นเหรอ
อยากพิสูจน์ใจตัวเอง....ว่ารักจะไม่เปลี่ยนแปลงจริงๆ เวลามันไม่ได้ฆ่าตัวเองอย่าง
เดียวนะเว้ย มันฆ่าคนที่แกเคยพร่ำบอกรักด้วยว่าโคดจะรักเลย แต่ก็ปล่อยเวลาที่
ไม่สามารถเรียกร้องคืนกลับได้ มาหวังเอาอะไรลมๆแล้งๆจากอดีตแฟน อดีตคนรักของแกกันอิลุง
เวลามันเดินผ่านมานานเนิ่นนานแล้ว แผลเจ็บแล้วเจ็บอีก คนด้านชา คนเลิกเจ็บแล้ว
จะมาเรียกร้องสิทธิ์อะไรกันตอนนี้ เหตผลโคตรสวยหรู แต่ก็โคตรสมน้ำหน้าในการกระำทำนั้นจริงๆ
รักกันถึงรักกันมากแค่ไหนแต่มันไม่ใช่การทดลองทางวิทยาศาสตร์ ที่ล้มเหลวก็ทำให้ได้
แต่นี่มันจิตใจคน มีเลือด มีเนื้อ เจ็บเป็น ล้มแล้ว เลิกล้าง ห่างไกลแล้วมันไม่สามารถเรียกร้องอะไร
คืนกลับมาได้แล้ว ไว้อาลัยให้กับการรอของอิลุง สะใจมั๊ยคนเก่ง
สวยเจ็บมากชิมิคนอ่านรู้สึกได้ น้ำตาคลอสงสารสวยเป็นที่สุด
ไปๆมาๆที่สวยไม่รอมันแล้ว เป็นความผิดอีกสิท่า
อิลุงบรรยากาศไม่ช่วยอะไร แถมการกระทำของแกคือการปิดฝาหลุมของตัวเอง
สวยถ้ากลับไปหาคนที่รอหนะ จะทำให้เค้าเสียใจไปกับเราด้วยรึป่าว
สวยควรอยู่กับตัวเองนะ ณ เวลานี้อ่ะ ไม่มีใครบอกให้เราเข้มแข็งได้เท่าตัวเราเองนะ
นอกจากผมจะสงสารตัวเองแล้ว
ผมยังสงสารนนท์อีกคน ที่พยายามเหลือเกินที่จะให้ตัวเองได้มาซึ่งความรักนั้นอีกครั้ง
>>ทั้งสวยและ นังนนท์ เสียใจมามากพอแล้วสินะ ถึงเวลาที่เค้าคนนั้นจะต้องเสียใจบ้าง
หรือจะเดินไปต่อ กับใครอีกคนที่เขาไม่เคยทำให้ทฤษฏีระยะห่าง คือตัวแปร
ที่กำหนดความ สัมพันธ์ของเราเลย
>>ถ้าไม่แน่ใจตัวเอง อย่ายื้อใครให้ใจเค้าและเราเจ็บนะคะสวย
+1คะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เจ็บปวด....
-
เหตุผลไม่เข้าท่าเอาสะเลย เชื่อตายแร่ะ :fire:
พี่ปอร์ก้าวต่อไป :L1:
-
+1
ให้กับความอดทน ที่ผ่านๆ มาของปอร์
เชื่อว่าหลังฝน ฟ้าย่อมใส
-
ทำไมอิลุงทำแบบนี้ :a5:
-
เหตุผลพี่ลุงมันยังไงล่ะดีล่ะฮึ...แบบฟังไม่ขึ้นเลยอ่าาาา... :เฮ้อ:
ห้าปีมันนานมากเลยนะสำหรับการรอ พี่สวยทนได้ถึงขนาดนั้นก็นับว่าเยี่ยมมากแล้วอ่ะ
แต่พี่ลุงพูดมามันเหมือนห้าปีที่ผ่านมาไม่มีความหมายเลยอ่ะ
เหมือนพี่สวยตัดสินใจถูกแล้วที่ไม่รออีกต่อไป :z3:
เจ็บอ่า เศร้าไปด้วยเลย :monkeysad:
-
เหตุผลนี้ฟังไม่ขึ้นนะ
แค่บอกหน่อยฟันมันจะหลอหรือไงนะ - -*
-
ฟังแล้วเศร้าใจ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ยังมีคนคิดแบบนี้อยู่จริงๆ เหรอ
-
ผิดหวังกับตาลุง
ยอมที่จะเชื่อไม่ไหว :เฮ้อ:
พิสูจน์ไรตั้ง 5 ปี
เหมือนทำร้ายคนที่รักกันแบบเลือดเย็น :z6:
จิตใจทำด้วยอะไร ใจร้ายมากกกกกกก
-
ในฐานะที่เป็นคนนึงที่เชียร์ลุงมาตลอด แต่สิ่งที่ลุงได้พูดกับสวยในวันนี้ บอกตรงๆว่า เสียความรู้สึกมาก...
คุณปอร์เป็นคนบอกว่า "จะรออยู่ตรงนี้" ไม่ได้หมายความว่า ให้ลุงไปรออยู่ตรงนั้น ทำไมลุงต้องรอ?? ในเมื่อมีคนรอคุณ
แล้วรอกันไปรอกันมาแบบนี้จะได้อะไร โอเค ว่า คุณปอร์อาจจะไม่เคยติดต่อไป เพราะ เขาบอกว่าจะรอ ทำไมคุณกอล์ฟไม่ต่อลมหายใจให้คนรออย่างคุณปอร์เลย?? ไม่เคยติดต่อมา แล้วไหนบอกว่ารักล่ะคะ คุณทนได้ยังไง ที่จะไม่ติดต่อกับคนที่คุณรักเลย
เหตุผลว่าคุณรอคุณปอร์ที่นั่น มันฟังไม่ขึ้นเลยค่ะ ในฐานะแฟนคลับคุณ อยากบอกจริงๆว่าเสียใจและผิดหวังในความ "ไม่นึกถึงใจคนรอ" ของคุณ
แต่เรื่องนนท์นั้น ยอมรับว่าแอบสงสาร แต่เรื่องจิตใจบังคับใครไม่ได้หรอกค่ะ เมื่อไม่รักก็คือไม่รัก แต่ถ้ารัก จะเลวยังไงก็ยังรัก
เข้าใจคุณปอร์นะคะ และเจ็บปวดกับเหตุผลที่ไม่เป็นเหตุผลของอิลุง
-
เห็นแก่ตัวโคตร ๆ เลยอิลุง
พอได้ฟังที่อิลุงมันพูดแล้วอยากหัวเราะจริง ๆ
นี่เหรอเหตุผลของแก
ทุเรศสิ้นดี
ไปตายซะไอ้คนเห็นแก่ตัว :z6:
ปล.เห็นด้วยกับรีบนอย่างยิ่งพอได้ฟังแล้ว มัน ... มัน ....อ้ากกกกกกกกกกกก เซ็ง!!!
-
โอยยย
เหตุผล ที่ ... งี่เง่าที่สุดในโลก
คนเราชอบคิดเผื่อว่าอนาคตจะทำยังไง
แต่ไม่ชอบคิดว่าปัจจุบันเป็นยังไง
ขอโทษ ก็ยกโทษให้
แต่ รักมากยังไง ก็ ... อาจจะไม่ไหว
เพราะใจมันเจ็บจนด้านชา ลุงจะให้ทำยังไง
ใจคนนะ ไม่ใช่กาต้มน้ำ (เกี่ยวอะไร)
...
กอดพี่ปอร์คนสวยและรวยมาก
หวังว่าพี่ปอร์จะสบายดีขึ้นในเร็ววัน
ขอให้ตัดสินใจให้ดี ๆ นะครับ
ยังไงก็ยังแอบหวังให้กลับมารักกันเหมือนเดิม (ทั้ง ๆ ที่เกลียดลุงใจจะขาดแล้ว)
...
แจ้งข่าวครับ ผมสอบเข้ามหาลัยได้แล้วนะครับ ติดรอบแอดมิชชัน :)
เย้ ๆ ๆ ๆ พี่ปอร์แสดงความยินดีหน่อยครับ ^^
-
กุว่าแล้ว เหตุผลเมิงอิลุง เห็นแก่ตัวอย่างเดียวไม่ได้ ต้องโง่ด้วย มิเสียแรง :beat: มาหลายรีพลาย
ณ จุดนั้น เห็นใจปอร์สุดๆ อ่ะ :m15:
แค่ประโยคนี้ก็ซึ้งล่ะ
ปีแรกที่ผมจากคุณไป ผมเริ่มไม่มั่นใจในตัวเอง เพราะมีเขาอยู่ข้างๆ
ผมจึงต้องใช้เวลาอีก4 ปีพิสูจน์ตัวเอง เมื่อผมได้ทุน
อันนี้แสดงว่าเมิงเริ่มนอกใจล่ะดิอิลุง ทำมาพูดให้ดูดี
เมิงทำการพิสูจน์อะไรของเมิงเนี่ย ไปเรียนแฟนเมิงก็รอหน้าเงกอยู่ แต่ตัวเองเสือกหวั่นไหว
เลยตั้งสมมุติฐาน Pว่า เมิงอาจจะรักคนอื่น และอาจใช้ชีวิตร่วมกับเค้าได้ดีกว่า ปอร์ คนที่ไม่ยอมตามเมิงมา
เพราะตัวแปรต้นมีอาการหวั่นไหว หลังใช้ระยะเวลาทำการทดลอง 1ปี เลยจะใช้เวลาต่ออีก 4ปี
แต่ปรากฎว่าผลการทดลองผิดพลาด น้องปอร์ดีกว่าคนที่ทำให้หวั่นไหว
เลยกลับมาขอคืนดี มาขอโทษเค้า โฮะๆ เหตุผลฟังขึ้นมาก
แกผิดตั้งแต่เริ่มคิดล่ะ อิคุณด๊อกเตอร์ H0 แกมันนอกใจชัดๆ อย่ามาแถอิลุง อิเลว
น้องปอร์ถ้าจะให้อภัย เอาคืนให้มันรอ 10ปียังไม่สาสมเลย :z6:
ขออภัยภาษาไม่สุภาพ วันนี้ต้องหาPWมาเมนท์ทนไม่ไหวจริง
ตระเวนมาสามจังหวัดชั้นยังมาตะกายด่าแกนะอิลุง
-
อื่มมม...
เหตุผล'เหมือนจะ''ดี' แต่ฟัง'ไม่ขึ้น'
แล้วอีกอย่าง ลุงคงลืมไป...วันเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยน...ใช่มั้ยคนสวย?
เวลาห้าปีที่เสียไปกับการพิสูจน์ตัวเองของลุง
ความรักที่เคยสวยงามก็จืดจางตามไปด้วยเช่นกัน
ความรักมันจืดไปหมดแล้ว
.
.
.
กลับมาในวันที่สายจริงๆ
-
:เฮ้อ: ขอถอนหายใจ..ก่อนที่จะพูดอะไรออกไปจากนี้
:3125:คุณแบดดอกเตอร์
คำแรกเลย "ผิดหวัง" ที่หลงเชียร์คนแบบนี้ได้ไงตั้ง 1 ปี
คำต่อมา "สมเพช" ที่หลงคิดว่าคนแบบนี้ต้องเป็นคนมั่นคงในความรักได้ไงตั้ง 1 ปี
อีกคำนึง "ทุเรศ" ที่พยายามลุ้นให้คนแบบนี้มีเหตุผลดีๆๆๆในการห่างไกลคนรักได้ไงตั้ง 1 ปี
และยังมีอีกหลายๆๆๆอารมณ์ แต่สิ่งที่ยังเหลืออยู่จากที่พูดมาแล้ว มันตันคำพูด ยังหามาอธิบายไม่ได้อีก
:seng2ped: พอกันที..หมดแล้ว หมดเลย
:3123: ตัดสินใจได้ดีแล้ว ปอร์
:กอด1: +1 ให้ ปอร์
ป้อล่อ......อ่านเม้นท์ของคุณ Huo_To แล้ว มีความรู้สึกเหมือนกัน เป๊ะๆๆๆๆๆๆๆเลย +1 ให้คับ
-
เรียนจบสูงๆ
แต่คิดได้แค่เนี่ย
เห็นแก่ตัวมาก :angry2:
คนสวยกลับไปหาเบนดีกว่าค้าบ :impress2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :sad11: :sad11:
-
เฮ้อ....สุดท้ายคนที่เค๊ารักที่สุด ก็คือ "ตัวเอง" เศร้า....อุตส่าห์เชียร์
-
นี่เราอุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอฟังเหตุผลงี่เง่าแบบนี้เองหรอกเหรอ
ปอร์คนสวย อยู่ที่ตัวคุณแล้วล่ะว่าจะเลือกแบบไหน
แต่เรารับเหตุผลแบบนี้ไม่ไหวจริงๆ
ยังไงเราก็อยู่ข้างปอร์อยู่แล้ว Fighting!!!
-
โห ไอ่ลุ่งโดนแฟนคลับซะน่วมเลยคราวนี้ แน่ใจนะเนี่ยว่าเป็นเหตุผลที่ใช้ในการตอบหนูปอร์ไป ดูไงๆ ก็ยังไม่น่าจะเคลียร์
-
งุงิ :monkeysad:
พูดยากนะ
สู้ๆต่อไปนะอิอิ :L2:
:L2: :L2: :กอด1:
-
เหตุผลเน่าๆ ของคนเห็นแก่ตัว :z6:
ไม่น่าเชียร์เลย เสียความรู้สึก :angry2:
ฟังเพลงแล้ว อิน :sad4:
สุดท้าย ไปสู่สุขตินะ อิลุง :call:
-
ผิดหวังอิลุงอย่างแรง... :z6:
-
ชีวิตเราก็เป็นซะยังงี้
ไม่มีรักก็อยากกจะลองรักสักครั้ง
พอมีรักก็อยากจะลองใจกัน ว่ายังจะรักอยูได้ไหมถ้า........... จนต้องสูญเสียความรักไป
แล้วก็มาฟูมฟายเสียดายรัก เสียดายเวลา และก็เจอคนใหม่ วนเวียนไปไม่รู้จบเหมือนคำสาปจริงๆ
-
เหตุผลกอล์ฟไม่น่าฟังขอเยอะๆๆๆๆๆกว่านี้หน่อยไม่เคลียร์เลยยย ขอเหอะนะนะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
บอกตั้งแต่ต้นให้เลือกเบน ตอนนี้ยิ่งชัดเจนค่ะ เหตุผลของลุงช่างเห็นแก่ตัวมากๆ มีอย่างที่ไหนอยากจะรู้ว่าตัวเองเลือกเขามั้ย ปอร์กลายเป็นตัวเลือกที่ไม่มีหัวจิตหัวใจหรือยังไง ถูกทิ้งให้รอตั้งหลายปี สุดท้ายกลับบอกว่าให้รอเพื่อจะได้เลือกรักถูกคน สรุปว่าลุงปัญญาอ่อนใช่มั้ยคะ
ยิ่งฟังยิ่งชอบเบน แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
-
เห็นแก่ตัวมากๆ :beat:
จากไปเพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองมั่นคงกับปอร์จริงหรือป่าว
แล้วถ้าผลลัพธ์ออกมาว่าแกเลือกนนท์ และสวยยังคงรอแกมา 5 ปี โดยที่ไม่มีใครเลย
เคยคิดบ้างมั้ยว่าสวยจะรู้สึกยังไง
สรุปเหตุผลของแกก็คือเพื่อตัวเองล้วนๆ เพื่อตัวเองคนเดียว
สวยพูดถูก คนที่คิดจะใช้ชีวิตร่วมกัน คงไม่ทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้หรอก
คงคิดสินะว่ายังไงปอร์ก็เป็นของตาย รอแกกลับไปหาเค้าวันยังค่ำ
ขอโทษเหอะนะที่มีคนเค้าเห็นคุณค่าของสวยมากกว่าแก
:กอด1: สวย+เบน
:z6:อิดอกเตอร์
ปล. +1 ให้สวยและคุณ Huo_To ความคิดเห็นโดนสุดๆ
-
ต่าคนต่างความคิดเนอะ น้องปอร์
-
เหมือนจะเข้าใจลุง
แต่ก็ไม่เข้าใจ
สรุปจะเอาไง
ปอจ๋าาจะเลือกใครดี
+1ให้กับเหตุผลที่น่าฟังนะครับ
-
ตัดสินใจ ตามใจตัวเองดีที่สุด ไม่ต้องคิดมาก . . . นะครับสวย
-
หลังจากฟังเหตุผลของลุง รู้สึกนึกอยากจะฟรีคิกลุงให้ตกสะพานเลย :beat:
นี้หรอเหตุผลของคน ที่ทำให้อีกคนต้องรอ
ถึงฉันจะเชียร์เบน แต่ก็ต้องยอมรับว่า ชอบลุงที่แสนดี ที่ซื่อสัตย์ ที่ช่างเอาใจสวย
และบางครั้งก็ใจอ่อนกับคำขอของคนอื่นง่ายๆ จนทำให้สวย(และคนอ่าน)อ่อนใจ
แต่ระยะเวลา 5 ปี ทำให้ลุงคนนั้นเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้เลยหรอ..
'เพื่อพิสูจน์ตัวเอง' ลุงถึงกลับทำให้คนที่รักลุงต้องเจ็บถึงขนาดนี้เลยหรอ...
เพื่ออะไร และเพื่อใครกัน ลุง???
ถ้าสุดท้ายสวยเจ็บ ลุงเจ็บ นนก็เจ็บ ทุกคนเจ็บแล้วจะพิสูจน์ไปเพื่ออะไรกัน จะหาคำตอบไปเพื่ออะไร
แล้วการที่ลุงกลับมา แล้วมาเรียกร้องอะไรกับสวยอย่างนี้ อยากถามสักคำาว่ามันแฟร์กับสวยรึป่าว
มันแฟร์กับการที่สวยใช้เวลารอใครบางคนอย่างอดทน
กับคนที่ยังไม่รู้ตัวเองเลย ว่ามั่นคงกับคนที่รอรึป่าว!!!! :angry2:
การศึกษาสูง ทำให้คนเห็นแก่ตัวมากขึ้นเหรอ
หรือเพราะเวลากันทำให้คนเปลี่ยนไป
อย่าโทษใครเลยลุง มันเป็นทางเลือกที่ลุงเลือกเองที่จะให้มันออกมาเป็นอย่างงี้ :เฮ้อ:
กลับไปเริ่มต้นใหม่ที่เดิมอีกครั้งกับคนที่ผมเพิ่งหันหลังให้เขา
หรือจะเดินไปต่อ กับใครอีกคนที่เขาไม่เคยทำให้ทฤษฏีระยะห่าง คือตัวแปร
ที่กำหนดความสัมพันธ์ของเราเลย
และไม่ว่าปอร์จะเลือกใคร ก็จะเป็นกำลังใจให้เสมอนะ
:กอด1: +1 ให้คนสวยที่เข้มแข็ง
-
อิลุงเห็นแก่ตัวมาก
พิสูจน์ตัวเอง?.........
หมายความว่าตลอดเวลาไม่เคยมั่นใจในรักที่มีให้ปอร์เลยงั้นสิ
แล้วทำไมไม่ปล่อยปอร์ให้ไปอยู๋กับคนที่เขาจริงใจและมั่นคงกว่า
ไม่เคยทำให้ปอร์ต้องรอ....
กลับมาทำไม?
-
นี่หรือ คือเหตุผลที่รอมานาน
มันมีแค่นี้จริงๆ เหรอ ... มีอะไรมากกว่านี้หรือเปล่าลุงกอล์ฟ
สิ่งที่จะอธิบายทุกๆสิ่งให้ปอร์ได้เข้าใจมากกว่านี้
รู้สึกเสียใจ เศร้าใจ ที่เคยคิดว่าเหตุผลของกอล์ฟจะเหมาะสมกว่านี้
ทำให้ต้องกลับไปอ่านซ้ำอีกรอบหนึ่ง และก็รู้สึกว่า มันไม่เคลียร์
เหมือนกับกอล์ฟน้อยใจที่ปอร์ไม่ตามไปด้วย เลยประชดด้วยการยอมมีเขาคนนั้นอยู่ข้างๆ
แต่ก็รู้ใจตัวเองว่าคนที่ต้องการจริงๆ คือปอร์ อันนี้เข้าใจนะ แต่ยังไม่พอใจ
อะไรคือสาเหตุ ที่ทำให้กอล์ฟไม่มั่นใจในตัวเอง ถึงต้องหาคำตอบให้ตัวเองโดยใช้เวลานานขนาดนี้
ถามว่ายังเชียร์กอล์ฟอยู่มั้ย อันนั้นแน่นอน แต่เริ่มไม่แน่ใจ
เพราะจะทำให้ปอร์ต้องเจ็บปวดอีกนานแค่ไหน
ก็ใช่ ที่คนที่เรารัก มักจะเป็นคนเลว (พระรองที่ดีๆ ไม่ค่อยได้นายเอกไปหรอก)
แต่สิ่งที่กอล์ฟทำ มันไม่คุ้มกับเวลาหลายปีที่เสียไป และมันโหดร้ายเกินไปสำหรับคนที่รักกัน และคิดจะใช้ชีวิตร่วมกัน
ก็อยู่ที่ตัวกอล์ฟแล้วล่ะ ว่าจะทำยังไงต่อไป
เริ่มต้นใหม่ เริ่มจีบใหม่ ชดใช้เวลาที่เสียไปให้ปอร์ให้คุ้มค่าที่สุด
แต่ก็อยู่ที่ปอร์ด้วยล่ะ ว่าจะให้โอกาสนั้นหรือไม่
และอยู่ที่เบนด้วย เค้าก็มีสิทธิ และมากกว่ากอล์ฟด้วยล่ะ
:m31: ปวดใจ ปวดตับ
สวยจ๋า :กอด1: รักสวยที่สุดเลยจ๊ะ
-
คิดไรโคตะระซับซ้อนจริง อ่านเแล้วยังไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลที่คุณด็อกเตอร์ว่ามาเลย
พูดไปพูดมาคือ ตัวเองหวั่นไหวเพราะแฟนเก่า อันนี้เข้าขั้นแอบนอกใจ
นอกจากจะปากหนัก ใจยังไม่หนักแน่นอีก สมควรได้ความรักกลับคืนไปไหมเนี่ย ไม่เห้นจะลงมือพยายามอะไรเลยให้ความรักที่มีให้ปอร์เป็นเหมือนเดิมเลย
เห็นแก่ตัวนะเนี่ย เอาแต่พิสูจน์ทฤษฎีบ้าๆ อยุ่ฝ่ายเดียว ให้อีกฝ่ายรอ แบบไม่มีหวัง แถมพาลทำให้นนท์เจ็บปวดไปด้วยอีกตังหาก
ถึงความรักของปอร์ที่มีให้อิลุงจะยังเหมือนเดิม แต่สมควรจะมอบให้คนแบบนี้ไหมเนี่ย
กลับไปพยายามจาก 0 ใหม่เพื่อพิสูจน์ตัวเองดีกว่าไหม
--------
เพื่อนฝากคอมเมนต์มาว่า อิลุงเหมือนกำลังเรียกร้องเอากับเค้กที่กำลังหมดอายุ แล้วอ้างว่าตัวเองมากินช้าไปหน่้อย อย่าเพิ่งหมดอายุอะไรงั้นเลย
ปล. ไม่ได้ว่าสวยหมดอายุนะ เปรียบเทียบเหตุการณ์เฉยๆ
-
โอยยยยย ไม่ไหว อ่านคำอธิบาย ของคุณด๊อกเตอร์
เหมือนโดนตีแสกหน้าเลย ฮึย์ยยยยย
ทำให้นึกถึุงตอนที่ลุงเคยพาปอร์ไปที่งานปาร์ตี้บ้านนนท์
ที่ลุงทิ้งปอร์ให้อยู่คนเดียวในงาน
รัก แต่ไม่ดูแล สุภาพ ไม่เคยปฏิเสธอะไรสักอย่าง
เอาแต่ได้อยู่คนเดียว ไม่รู้ว่าการกระทำของตัวมันทำร้ายใครบ้าง
คนที่ไม่เคยรู้ว่า ตัวเองทำอะไรผิด
คนคนนี้น่าสงสารจัง? ดูเหมือนว่าเค้าจะไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนะ
เคยเป็นไง ก็เป็นงั้นมาตลอด
ปล. ถ้าเค้าเป็นคนแบบนี้จริงๆ น่าสงสารนนท์มากเลย
-
กอล์ฟ เห็นแก่ตัว
คราวงานศพคุณย่า ก็ทดสอบตัวเองเหมือนกันสินะ
ต่างคน ต่างความคิด ตามความคิดคนเรียนด๊อกเตอร์ไม่ทัน เฮ้อ...
ชอบบททดสอบ เรื่องระยะเวลา กับความรักที่มีต่อกัน
แต่ของแบบนี้มันต้องตกลงให้เข้าใจร่วมกันทั้งสองฝ่าย
...สายน้ำไม่ไหลย้อนกลับ... หรือ ...ยามเมื่อลมพัดหวน...
สวยจะเลือกแบบไหน?
-
เราเข้ามาอ่านอีกที แหมมันสะใจจริงเล้ย
ถ้าคุณดอกเตอร์ได้อ่านยิ่งดีสินะ
อยากทดสอบใจก็น่าจะก้าวไปด้วยกันนะ ไม่ใช่ทำบ้าอยู่คนเดียว
คนเก่งมักทำอะไรไร้เหตุผลแบบนี้เสมอเลยนะ
เราอยากให้ปอร์เอาคืนจัง แต่แบบไหนดีนะ อันนี้ต้องถามคนสวย จริงอย่างปอร์ว่า "นนท์ก็น่าสงสารเหมือนกัน" คนแบบอิดอกเตอร์สงสัยจบได้แต่วิชาการแต่
เรื่องประสบการณ์ความจริงคงติดลบแน่นอน
พรุ่งนี้จะเข้ามาอ่านเม้มอีก ปอร์คงไม่ว่านะเพราะตอนนี้เรากำลังอินอย่างแรง
-
ทำไมนะลุง ทำไมถึงได้เอาความ
รู้สึกของคนคนนึงมาทดสอบอะไร
แบบนี้เห็นแก่ตัวเองมากเลยนะลุง
เหมือนลุงจับปลา2มือแล้วพอท้าย
สุดรู้ใจตัวเองจึงกลับมาเหลียวแล
ปลาที่ได้ทิ้งไว้ ตอนนี้ลุงจะมา
เรียกร้องอะไร ลุงน่ะย้ำเหลือเกินว่ารักปอร์รักปอร์แต่ลุงน่ะเป็นคนแรกเสมอที่ทำร้ายปอร์ตลอดมา
ลุงน่ะนอกใจปอร์ตั้งแต่ปีแรก
แล้วอ่ะดิ่แล้วเป็นงัยไปกัน
ไม่รอด ทีนี้เลยรู้ว่าปอร์ดี
ที่สุดลุงเห็นแก่ตัวมากเลยอ่ะ
โลเล ไม่หนักแน่น ไม่แมนเลยที่โทษปอร์มีคนใหม่
เป็นลูกผู้ชายหน่อยสิคุณ
-
อิลุงมันก็นิสัยแบบนี้ตั้งแต่ต้นมิใช่หรอค๊ะ ลองย้อนกลับไปอ่านตอนแรกๆซิ๊ อ่อนแอ ลังเล ไม่เด็ดขาด ทำอะไรก็ไม่ชัดเจน เห็นแก่ตัว มันอยู่ในกมลสันดานจ่ะ ถึงครั้งนี้ปอจะยกโทษให้ เดี๊ยวก็มีครั้งต่อไปข่ะ อิดอกเตอร์มันจะปกป้องปอจาก วงศาคณาญาติ จากสังคมไฮโซของเค้าได้หรอ ไหนจะสังคมอาชีพครูของเค้าอีก คนอ่อนไหวแบบอิลุงคงทำให้ปอเสียน้ำตาอีกหลายโอ่งข่ะ ยืนยัน
-
อีป้าแก่ๆ แค่อยากจะบอกว่าการที่จะเลือกรักใครก็ต้องใช้หัวใจในการไตร่ตรอง อารมณ์กับอคติ ส่งผลต่อการประมวลผลของสมองคะ
-
ก่อนจะอ่านตอนนี้
อยากจะบอกว่า
เชียร์ลุงมาตลอดเลยจริงๆ
แล้วส่วนตัวก็เชื่อด้วยว่า
ปอร์ก็ยังคงมีความรู้สึกดีๆ กับลุงบ้าง
แต่พอได้ฟังเหตุผลวันนี้แล้วรู้สึกว่า...
คนที่เค้ารักกัน เค้าไม่คิดจะบอกอะไรให้อีกคนเค้ารู้เลยหรอ
ว่าตัวเองคิดอะไร ยังไง และจะทำอะไร
และที่สำคัญ สิ่งที่เรากำลังจะทำมันทำให้คนที่เรารักเสียใจหรือไม่ คนที่เรารักจะรู้สึกยังไง
ผิดหวังกับคำตอบของลุงมาก
ถ้าเป็นปอร์ คงจะรู้สึกว่า เหตุการณ์วันนี้
ทำให้คิดได้ว่า ไปคบกับเบนเถอะ
จริงๆ ครับ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
กระซิก กระซิก ทำไมแต่ละคนเม้นท์ยาวจริงเชียว
ปวดตับกันเหรอ :o12: :o12: :o12: :o12: :sad11: :sad11:
-
อิลุงมันก็นิสัยแบบนี้ตั้งแต่ต้นมิใช่หรอค๊ะ ลองย้อนกลับไปอ่านตอนแรกๆซิ๊ อ่อนแอ ลังเล ไม่เด็ดขาด ทำอะไรก็ไม่ชัดเจน เห็นแก่ตัว มันอยู่ในกมลสันดานจ่ะ ถึงครั้งนี้ปอจะยกโทษให้ เดี๊ยวก็มีครั้งต่อไปข่ะ อิดอกเตอร์มันจะปกป้องปอจาก วงศาคณาญาติ จากสังคมไฮโซของเค้าได้หรอ ไหนจะสังคมอาชีพครูของเค้าอีก คนอ่อนไหวแบบอิลุงคงทำให้ปอเสียน้ำตาอีกหลายโอ่งข่ะ ยืนยัน
เอ่อ..... แรงง :a5:
แต่โดนค่ะ 555 o13
-
เห็นแก่ตัวสุดๆอ่ะไอ่ลุง
ไม่คิดถึงความรู้สึกของคนอื่น
ปอร์อย่าให้คิดฝากชีวิตไว้กับคนแบบนี้เลยวะ
-
เจ็บกระดองใจแทนความรักแบบนี้ ไม่รู้จะเรียกว่าฟังโง่จังได้มั๊ย ความระแวงและความห่างแบบไร้ข่าวทำให้สวยมีใหม่ สวยเลือกเบนแล้วใครผิดใครถูกกัน รับไปคนละครึ่ง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:a5:
-
ความรักนอกจากจะต้องใช้หัวใจแล้ว ยังต้องใช้สมองอีกด้วย ความรักถึงจะยืนยาวและคงทน อิลุงไม่ผ่านทั้งการใช้หัวใจรักและสมองคิด ปล่อยไปเหอะว่ะ ไม่ไหวจะเคลียร์ :z3:
-
เบื่ออีลุงจริงๆที่ทำแบบนี้เพราะน้องปอร์ไม่ยอมไปด้วย ที่ตัวเอง
ทนได้ก็เพราะมีนนท์ไปอยู่ด้วย ในขณะที่น้องปอร์ได้แต่รออยู่เพียง
คนเดียว ขนาดคุณย่าเสียยังไม่บอกปอร์เลย แถมยังอยู่กับนนท์อีก
แล้วน้องปอร์ล่ะจะให้อยู่ในฐานะอะไร ใครมันจะนั่งคอยลมๆแล้งๆอยู่ได้
น่าสงสารทั้งน้องปอร์ทั้งนนท์เลย
-
ม่ายไหวจาเคลียร์จริง ๆ เฮ้อ คนเรา ....
-
เป็นเหตุผลที่...เห็นแก่ตัวมาก...ไม่ผิดแต่ก็ไม่ใช่
สวยควรก้าวต่อไปกับคนที่เห็นคุณค่าของเราที่เป็นเราไม่ใช่แค่เครื่องมือตอบคำถามของตัวเอง
แต่ถ้าไม่รักเบนก็พูดกับเบนซะเพราะคนที่ต้องแกล้งโง่ทั้งๆที่รู้มันเจ็บปวดกว่าคนที่รู้และเจ็บซะอีก
ทุกๆเรื่องราวที่เกิดก็เพราสวยและลุงต่างไม่หาทางพูดกันให้ชัดเจนตั้งแต่เริ่มขาดการติดต่อทำให้เจ็บปวดทั้งหมด
รักตัวเองให้มากๆเพราะถ้ายังรักตัวเองไม่เป็นก็คงไม่สามารถรักคนอื่นด้วยใจจริงหรอกขนาดตัวเองยังไม่รักเลย
แต่อย่าทำใหคนอื่นเค้าเจ็บปวดจากการที่รักตัวเอง :L2:
-
พักใจบ้างนะครับ
เป็นห่วงเสมอ
วันเวลาเปลี่ยนไป
โปรดรักษากายและใจให้เข้มแข็งแข็งแรงอยู่เสมอ :man1:
-
สงสารคุณปอร์อ่า
สู้ๆ นะครับ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
กระซิก กระซิก ทำไมแต่ละคนเม้นท์ยาวจริงเชียว
ปวดตับกันเหรอ :o12: :o12: :o12: :o12: :sad11: :sad11:
ถ้ายังไม่มาอีก
จะปวดม้าม ปวดไต แล้วนะ
ให้ว่อง นะจ๊ะสวย
-
นี่คือคำตอบที่เฝ้ารอ(มาเนิ่นนาน)
คิดว่าจะได้ฟังคำอธิบายที่มันฟังขึ้นกว่านี้ แต่นี่ :เฮ้อ:
ผิดหวังกะลุงมากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!! () :seng2ped:
คำพูดดูสวยหรูเนอะ แต่ข้างในกลวงโบ๋
อยากพิสูจน์ตัวเอง โหหหหหหหห คิดมาได้ไง :angry2:
มันก็แค่ข้ออ้างของคนเห็นแก่ตัวเท่่านั้นแหละ
งั้นแสดงว่าที่ผ่านมา คืออะไร .... คบกันโดยที่สงสัยว่ารักสวยจริงหรือเปล่าอย่างงั้นเหรอ ถึงต้องมาพิสูจน์ คิดได้ไง แล้วทำไปได้ยังไง ให้ตายเหอะ !!!!!!!!
ที่คิดได้ก็แค่คนเห็นแก่ตัวคนหนึ่ง ที่พอต้องห่างกัน แล้วก็แค่ใช่เหตุผลอันนี้มารองรับการกระทำเท่าั้ั้นั้นเองแหละ คนที่คิดจะเปิดโอกาสให้ตัวเอง(แต่ปิดโอกาสสวย) เื่ผื่อเจอคนใหม่ที่มั่นใจว่ารัก(หรือถ่านไฟเก่าคุ) นี่ถ้าไปเจอคนใหม่ คงคิดว่าเนียน ๆ หายไปเลย(=เลิก )
เหอะ ผิดหวังจริง ๆ นี่คือคนที่อิชั้นจิ้มโหวตว่าน่ารัก เนี่ยนะ คนที่แอบเชียร์มาตลอดเนี่ยนะ
แล้วโอกาสมีตลอด มัวทำอะไรอยู่ ที่แค้นสุดคืองานคุณย่านั่นแหละ (ที่ผ่านมายังพิสูจน์ตัวเองไม่พออีกเหรอ ยังไม่มั่นใจอีกเหรอ) แล้วคิดดูงานศพคุณย่าเลยนะที่ให้ความเอ็นดูสวยเหมือนลูกเหมือนหลานไม่แม้แต่จะเอ่ยปากบอกเลยสักนิด นี่คือคนที่รักกัน แล้วคิดถึงอยู่ตลอดงั้นเหรอ ทำำำำไมการกระทำมันสวนทางกับคำพูดอันสวยหรูจริง ๆ หลายปีที่ผ่านมา ยังไม่เพียงพออีกเหรอที่จะพิสูจน์
ผมกลับมาแล้ว << เพื่อ?? คิดว่าพอกลับมาแล้วทุกอย่างมันจะยังเหมือนเดิมเหรอ สวยจะดีใจน้ำตาไหลวิ่งเข้าไปสวมกอด แล้วกลับมาครองรักกันเหมือนเดิม คิดง่ายไปไหม ขอโทษทีเถอะไม่มีอะไรอยู่ที่เดิมไปได้ตลอดหรอก พอดีของตายมันมีหัวใจ ของตายมันดิ้นได้่
สงสารสวย นี่รอคนที่ยังไม่่มั่นใจว่ารักสวยจริง ๆ ตลอด สี่ห้าปีเนี่ยนะ :o12:
ก่อนนั้นอุตส่าห์คิดว่า ........ ที่ลุงกอล์ฟหายไป แบบนี้
เราคิดว่า ...ลุงอาจจะอยากให้ปอเปิดโอกาสให้ตัวเอง ไม่อยากให้มาจมปรักรอลุงหลาย ๆ ปีอยู่แบบนี้
เลยคิดว่า น่าจะหักดิบตัวเอง แล้วให้สวยได้มีโอกาสให้ตัวเอง ถ้าเกิดได้เจอคนใหม่ จะได้ไม่มีลุงเป็นตัวขัดขวาง ถ้าเกิดว่าพอเรียนจบมา สวยยังไม่มีใคร ก็จะได้กลับมาคบกันเหมืิอนเดิม ไรงี้
นี่ตรูให้ราคาลุงสูงไปเหรอ :m16:
ยิ่งบอกว่า มีแรดนนท์ตามไปด้วย เลยหวั่นไหว ต้องพิสูจน์ต่อ ถุย!!(ขออภัย)
เซ็งเป็ด :seng2ped:
เหตุผลฟังไม่ขึ้น แถมกลับมาในวันที่สวย
:กอด1: พ่อหนุ่มเบน สู้ ๆๆๆ
+1 สวยค่ะ สู้ ๆๆ
-
ไม่ไหว ไม่ทนกะคำแก้ตัว
ทั้งๆ ที่เชียร์ เข้าข้างอิลุงมาตลอด
อ่านแล้ว ปวดหัวใจแทนปอร์ที่สุด
แล้วเรื่องต่างๆ ที่ผ่านมาด้วยกัน ตอนอยู่เมืองไทยหล่ะ
เวลาที่รักกันมาอ่ะ มันไม่ได้ทำให้อิลุงมั่นใจเลยเหรอ
ว่ารักใคร ต้องการอะไร ยังต้องการเวลา หรือหา.... อะไรอีก
ไม่มีใครเข้าใจคุณได้ตลอดเวลาหรอก
ปวดหัวใจเหลือเกิน
อินมากไปหน่อย โกรธ ที่เหตุผลมันปลวกกกก มากกกก
นี่หรือคนรักกัน ทำกันได้อย่างเลือดเย็น
ปอร์จ๋า เรื่องอิลุงมันจบแล้วใช่มั้ย
เซ็งกะอิลุงแล้ว
เล่าเรื่องปอร์กะเบนเหอะ
คนอ่านไม่ไหวจะทนกะคนๆ นี้แล้วหล่ะ (ขอโทษ อินมากไปนิ๊ดดดดด 55+)
อิลุงเอ้ยยยยย ชั้นผิดหวังกับคุณจริงๆ
-
อึ๊บๆๆ
มาดันกระทู้ให้น้องสวยปอร์กะดั่น
:oo1:
-
สวัสดีครับ
อ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากเลยสมัครสมาชิก
อ่านแล้วสงสารพี่ปอร์จัง
แรกๆก็ชอบอยู่หรอไอ้ลุงอ่ะ ตอนพอมาตอนท้ายอ่ะเริ่มไม่ชอบเลย :seng2ped:
ไงก็ฝากตัวด้วยน่ะครับ
แล้วก็พี่ปอรีบมาลงด้วยน่ะคร้บ รออ่านอยู่
+1 พี่ปอร์สวย สู้ๆครับ o13
-
สวยจ๋า
หลงทางอยู่แถวสีลมหรือเปล่าจ๊ะ
รีบออกมาเร้ว สถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจ
มาม๊ะ จะช่วยปลอบใจนะจ๊ะ
-
:laugh: รู้สึกสะใจไงไม่รู้ อิลุงโดนซะ วันนี้ช้านจะไม่ตบแกซักวัน
ขอบคุณสำหรับคุณ B-B ที่บวกให้กะเมนท์ที่แล้วงับ (ลืมตัวสกรัมอิลุงซะน่วมเลย)
เป็นห่วงนู๋ปอร์ ขอให้พระคุ้มครองนะ :call:
-
ตกไปหน้า 2 แล้ว สวยยยยย
ดัน ฮึ๊บบบบบบ ฮึ๊บบบบบ
-
ดัน ด้วยคน
-
หล่นไปหน้าสอง...รีบกู้หน้าให้คนสวยและรวยมากเคอะ :fire: :angry2: :serius2:
-
ปล่อยให้อิลุงรอไปก่อนเลย แต่อย่าให้คนอ่านรอเลยนะสวย :call:
เรื่องราวเป็นไงต่อรีบมาต่อทีเถอะ :m31:
-
คนสวยมาต่อได้แล้วน้าาาาาา
อยากอ่านต่อมากมายจ้า
-
ไอ้ลุง ไอ้คนเห็นแก่ตัวววว
:z6: :z6: :z6:
ฮึ๊ย อารมณ์เสียกะไอ้ลุงจริง ๆ
:fire:
-
อยากรู้ว่าพี่ปอร์จะทำอย่างไรต่อไป :call:
-
:call: :call: :call:
-
:call: :call: :call:
-
ไม่รู้สิ ผมไม่ได้ตอบอะไร
เขาขับวิ่งไปเรื่อยๆ ผ่านที่ผมไม่คุ้นเคยเลย
แล้วผมจะไปไหนดี
กลับไปเริ่มต้นใหม่ที่เดิมอีกครั้งกับคนที่ผมเพิ่งหันหลังให้เขา
หรือจะเดินไปต่อ กับใครอีกคนที่เขาไม่เคยทำให้ทฤษฏีระยะห่าง คือตัวแปร
ที่กำหนดความสัมพันธ์ของเราเลย
*******44******
และในที่สุดผมก็เลือกที่จะไปต่อ ทิ้งคนข้างหลัง ไว้เป็นความหลัง
เมื่อเบนเปิดประตูบ้านต้อนรับคนที่กำลังงง ๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
คำตอบที่ได้รับมันคืออะไร
เบนทำหน้าเหมือนคนตกใจ เมื่อเห็นผม คงเป็นเพราะไม่ได้โทรไปบอกก่อนที่จะไป
ผมโผเข้ากอดเบนครับ เหมือนว่าเบนเป็นทึพึ่งสุดท้ายที่ผมมี
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
ผมกอดเบนอยู่แบบนั้น ความอบอุ่นเริ่มเข้ามาแทน
สิ่งที่ผมได้รับตอนนี้คือความสบายใจครับ
เบนถามผมว่าเกิดอะไร ทำไมถึงได้มาเอาดึกแบบนี้
และคำตอบที่ได้จากผม คือเปล่า คิดถึงเลยมาหา
ผมรู้ว่ามันไม่ทำให้เบนเชื่อผมได้หรอก ว่ามันเป็นแบบนั้นจริง ๆ
แต่จะคิดถึงหรือไม่คิดถึง ผมก็มาอยู่ตรงนี้แล้ว
*
“ขออยู่ตรงนี้สักพักนะ แล้วจะไป” ผมพูดขึ้นหลังจากที่นั่งลงบนเตียงนอน
ที่อีกข้างยับยู้ยี้เหมือนผ่านการใช้งานแล้ว
เบนนั่งลงข้างๆผมหลังจากที่ยื่นแก้วน้ำให้ผม
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ คุณปอร์”
*
*
“ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ไม่สบายใจ คิดถึงจึงมาหาครับ”
เบนลูบมือผมเบาๆครับ เหมือนรู้ว่าผมต้องการกำลังใจ
ผมพิงไหล่เบน ปล่อยสายตาทอดยาวไปทางหน้าต่างที่มีแต่ความมืดมน
มันช่างไม่ต่างอะไรกับตัวผมเองในตอนนี้
เราสองคนไม่ได้สื่อสารกันแม้แต่น้อยครับ
ปล่อยให้ความเงียบ ดำเนินไปช้าๆ พร้อมกับภาษากาย ของเราสองคน
หลังจากนั้น ผมจึงขอตัวกลับครับ
เบนคงต้องนอนต่อแล้ว เพราะพรุ่งนี้ต้องทำงาน ส่วนผมก็เช่นกัน
“ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมครับ” เบน ถาม
“ครับ ”
“ค้างที่นี่ดีไหมครับ พรุ่งนี้ค่อยกลับ” เบนผมอีกครั้งก่อนที่เขาจะเรียกรถให้ผมครับ
แต่ด้วยอะไรก็ไม่เหมาะ กลับบ้านคงจะดีที่สุดครับ
“ Ben do not worry about me I am ok now thanks”
พร้อมกอดเบนอีกครั้ง
*
*
*
สวยพยายามข่มตาให้หลับ แต่ก็ทำไม่ได้ครับ
เพราะมันวนกลับเข้ามาในความคิดอยู่ตลอดเวลา
รอ รอ รอผมอยู่ที่ตรงนั้นเหรอ
รอ พิสูจน์ตัวเอง ว่าจะไม่หวั่นไหว ถึงแม้ จะมีอะไร มายั่วยุ
และถ้าเขาทำได้จริงๆอย่างที่เขาพูด
คือ กลับมาใช้ชีวิตด้วยกันอีกครั้ง
คนที่ ไม่มั่นคง คือผมงั้นเหรอ
ผมงั้นเหรอ
ผมงั้นเหรอ
ผมงั้นเหรอ ที่ไม่ยึดมั่นกับคำพูดของตัวเอง
แล้ว
แล้วใครจะยืนยันได้ละครับ ว่าสิ่งที่เขาพูด นั่นมันคือความจริง
ว่าเขาไม่คิดที่จะนอกใจผมเลย
แต่ เพราะลมปากของเขา ตอนนี้ มันทำให้ผมไม่เชื่ออะไรอีกแล้ว
ใครครับ
เขาคือใคร
เขา คือใครหนอ เขามาจากไหน
ร้องไปพร้อมลุกจากที่นอนขึ้นเต้นคล้ายๆกับ รายการชิงร้อยชิงล้าน55
*
*
*
หลังจากคืนนั้นสวยก็เริ่มแน่ใจขึ้นไปทุกทีครับ
ว่าควรไปต่อ เป้าหมายของสวยคือ เดอะสะตุส เอ้ยเดอะสตาร์ค้นฟ้า คว้าผู้ชาย555
เป้าหมายรำไรอยู่ไม่ไกลครับ
แต่ทุกเมื่อเชื่อวัน สวยยังตกอยู่ในสายตาของเขาเช่นเดิมครับ
หรือบางครั้ง หน้าบ้านก็ยังเป็นที่เขา มากดกริ่งรออยู่เหมือนเดิม
แล้วทำไมสวยต้องสนคระ ในเมื่อเราเลือกที่จะไปต่อแล้ว
ของเก่าโหละทิ้งครับ ถึงจะเป็นของเก่าที่ใครๆหลายคนเห็นค่าก็ตาม
แต่ถึงกระนั้นก็ตาม ความหลังยังพยายามหลอกหลอนผมอยู่เสมอครับ
ถึงจะพยายามหนีแค่ไหนก็ตาม
ยังไงก็ไม่เคยพ้นได้เลย
อย่างเช่นวันนี้
*
“สวัสดีครับ” เสียง เขาทักมา หลังจากที่ผมกำลังจะเดินเข้าบ้านครับ
ผมเงียบ อีกมือหยิบกุญแจออกจากกระเป๋า
“ทำไมกลับเย็นจังเลยครับ” เขายังถามต่อ
ส่วนผม ไขกุญแจ และเปิดประตูบ้าน
“ผมเข้าไปข้างในได้ไหมครับ”คำขอนี้มัน
มันทำให้ผมหยุดประตูไว้แค่ครึ่งนึงแล้วหันกลับไปมองที่เขา
ขายังไม่ทันจะกว้าเข้าไป
“เพื่ออะไรครับ”
เขาเงียบ และก้มหน้า
“ผมแค่อยาก................”และก็เงียบไป
มือผมยังจับอยู่ที่ประตู
*
*
*
เวลาเดินไป
*
*
“ผมแค่อยาก รู้ว่า มันยังเหมือนเดิมไหม” เขาพูดต่อ
อะไรยังเหมือนเดิม ผม ความรู้สึก ความรัก หรือว่าบ้าน
อะไรคือสิ่งที่เขาอยากรู้
ผมเดินเข้าบ้านไป สิ่งที่เปิดค้างไว้คือประตู
แค่ประตูครับ ส่วนหัวใจคงปิดตายไปแล้ว
ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องทำตามคำขอของเขา
ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น ผมไม่เคยที่จะให้เขาเข้ามาเลย
ทำไมผมจึงทำแบบนี้
หรือว่าเพราะเหตุผลนั่น
รอที่จะกลับมาเจอผม
หรือว่า เพราะผมเริ่มใจอ่อน
ไม่นะ คงไม่ใช่แบบนั้น
หรือว่าผม .............อะไรต่อมิอะไร
*
*
เขาเดิมตามหลังผมเข้ามาในบ้าน
อย่างคนที่รู้สึกผิด
เจียมตัว หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ดูน่าสงสาร
เขาคงพ่วง ดีกรีด้านการแสดงมาอีกใบ และกำลังเอามันมาใช้ในขณะนี้
แต่ไม่ได้ผลสำหรับกรู
*
*
“เรากลับมา รักกันอีกครั้งไม่ได้เหรอครับปอร์” เขาพูดขึ้น พร้อมกับสวมกอดมาทางด้านหลัง
ผมยังไม่ทันจะเปิดไฟ
ผมปล่อยตัวเองให้อยู่ในความมืด และมีเขาอยู่ข้างๆ
ไม่สิ แนบชิดกันเลยมากกว่า
“เรากลับมารักกัน อีกครั้ง ไม่ได้เหรอครับผม”
ผมยังเงียบ
*
*
กลับมารักกันอีกครั้งเหรอ
ใช่สิ สำหรับมึง คงลืมกรูไปแล้วสินะ
แต่สำหรับกรู ไม่เคยเลย ที่วันไหน จะไม่มีมึงในหัวใจ
แม้กระทั้งตอนนี้…..
แล้วจะมาบอกว่า กลับมารักกัน อีกครั้งเหรอ
ไม่วะ อย่าเลย ทำไม่ได้
เพราะไม่เคยหยุดรักนายเลย
ไม่เคยหยุดรักได้เลย แม้แต่วันเดียว
นับเป็นนาที ยังได้เลย
*
*
“อย่าเลยครับ”ผมตอบ
“ทำไมครับปอร์”
“อะไรๆ มันไม่เหมือนเดิมแล้ว”
“ผมกลับมาแล้วไงครับ ผมกลับมาแล้ว”
“กลับมาในวันที่ผมมีคนใหม่แล้ว มันจะมีประโยชน์อะไร”
“ผมไม่เชื่อหรอก ว่าคุณจะลืมผมแล้วจริง ๆ”
“ครับ คุณไม่ต้องเชื่อหรอกครับ ว่าผมลืมคุณได้ไหม
หรือ ผมไม่รักคุณแล้ว แต่...”
“แต่อะไรครับ” เขาสวนขึ้นมา
“แต่ ....แต่... ผม.. ผม.. ทิ้งเขาไม่ได้ คุณเข้าใจไหม”
แล้วผมก็หันไปมองหน้าเขา ผ่านความมืดนั้น
พร้อมด้วย ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตา
ไม่รู้สิ ผมคิดว่าผมจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว
แต่ตอนนี้ความอ่อนแอไม่รู้มันมาจากไหน
ขอทีเถอะ ขอร้องสักที ถึงครั้งนี้ มันอาจไม่ใช่ครั้งสุดท้ายก็ตาม
*
*
นี่ใช่ไหม อ้อมแขนที่เคยเป็นของผม
นี่ใช่ไหม อ้อมแขนที่ผมเคยสวมกอดผมทุกคืนเมื่อ5 ปีที่ผ่านมา
นี่ใช่ไหมที่ผมเคยสัมผัสพร้อมกลิ่นหอมๆของดอกไม้
เสียงกิ่งไม้ลู่ไหวไปมาในยามกลางคืน
แต่ตอนนี้ เหมือนมันมีอะไรมากั้นเราไว้ ไม่ให้เหมือนแต่ก่อนแล้ว
“ทำไมคุณไม่รอผมครับ”
ไม่รอเหรอ ผมไม่รอคุณตอนไหน
*
*
*
“ทำไมคุณไม่ติดต่อมา ทำไม.. ทำไม ” กับคำถามนี้
“ผม...ผม...”
“ทำไม คุณไม่บอกเหตุผลว่าทำไม..........”
“แล้วผมจะรู้ไหม ว่าเหตุผลของคุณคืออะไร”
“ผม.. ผม..”
“มาบอกตอนนี้แล้ว ผมจะทำยังไง ” ผมตอบ เขาเงียบ
“อย่าเลย อะไรๆ มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาไม่ผิด คนที่ผิดคือผมเอง
ที่ไม่สามารถรักเขาได้หมดใจ ” เสียงร้องไห้ น้ำตา ยังคงหลั่งไหล
บนบ่าเขา
“ผมทำร้ายเขาไม่ได้ ผมทำร้ายเขาไม่ได้ คุณเข้าใจไหม”
“แล้วผมละครับ ปอร์”
คำถามที่เคยตอบ แต่ตอนนี้มันยากที่จะตอบอีกครั้ง
*
*
*
“ปล่อยให้มันเป็นความหลังไปเถอะครับ”
“เราคงไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นคู่กันอีกแล้ว”
อ้อมกอด
น้ำตา
ความมืด
เสียงร้องไห้
ความกดดัน
“แล้วถ้า ไม่มีเขาละครับ คุณจะกลับมาหาผมไหม”
ผมหยุดความคิดไว้เพียงแค่นี้ เพราะคำพูด ของเขา
ทำให้ผมมองที่หน้าเขาผ่านความมืด
ไม่คิดว่า เขาจะไปทำร้ายอะไรเบนหรอกครับ
เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เขาเป็น
เขาไม่เคยทำร้ายใคร นอกจากผม
“ถึงจะยังไง เรา ก็กลับไปเป็นอย่างเดิมไม่ได้แล้ว”
“ไม่ครับ ไม่นะครับปอร์”
“ปล่อยผมไปเถอะ”
“ไม่ครับ” เขายังยืนยัน
“ไม่ครับ ผมรักคุณ” เสียงเขา
“ถ้าผมรู้ว่าเรื่องของเรามันจะเกิดขึ้นแบบนี้ ผมน่าจะไปกับคุณ ”
ความเงียบ
เสียงหายใจ
ไหล่
ความมืด
เขากอดผมแน่น
“ถ้าโอกาส แบบนั้นมาอีก ผมจะไม่ปล่อยมันไปอีกเลย”
เขา ผลักผมจากอ้อมกอด มองผมผ่านความมืดนั้นอีกครั้ง
เหมือนสงสัยว่าที่ผมพูดนั้นคืออะไร
ใช่ครับ ผมจะรับโอกาสนั้นอีกครั้งครับ
แต่ไม่ใช่กับคนที่กอดผมอยู่ตรงนี้
“แต่ไม่ใช่กับคุณอีกแล้วครับ กอล์ฟ”
ผมมองหน้าเขา ผมสบตาเขาในความืด
ไม่รู้สิครับ นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายแล้วมั้ง
ที่ผมจะได้มองหน้าเขาแบบนี้อีกครั้ง
“เราสองคนคงหมดวาสนาที่จะได้ ใช้ชีวิตร่วมกันแล้วครับกอล์ฟ”
“อย่าเสียใจเลยครับ” ผมเอื้อมมือไปจับใบหน้าเขา
มือผมเปื้อนน้ำตา
เขากำลังร้องไห้เหรอครับ
เขาเสียใจ จริงๆ เหรอ
หรือเขาแค่แกล้ง ให้มันดูสมบาท
*
*
ความสงสาร
การรอ
น้ำตานั่น
ไม่รู้สิ
ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวยังไงไม่รู้
สิ่งที่เขาไปพิสูจ์ตัวเอง มันคือเรื่องจริงใช่ไหม
ผมเริ่มสับสนอีกครั้ง
http://www.youtube.com/v/Z_TZpzmlRPc&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
:monkeysad: :impress3: :sad11:
-
มาต่อแล้ว : :mc4: :mc4:
เปงกำลังใจให้พี่ปอน่ะคร้าฟฟฟฟฟ
:bye2:
-
อย่านะสวย อย่าใจ่อ่อนขอร้องหล่ะ ยังจำได้มั้ยว่าเค้าทำอะไรเธอ :เฮ้อ:
-
เฮ้อ .... ปล่อยเวลาให้ผ่านมานานแล้วเพ่งมาบอกกัน
ช้าเกินไปแล้วแหละ ... อีกอย่างตอนนี้ก็มีเบนแล้วด้วย
อย่าทำอะไรให้ยุ่งยากไปกว่านี้ดีกว่านะกอล์ฟ
-
ร้องไห้ให้พอนะสวย ร้องไห้ต่อหน้าคนที่ทำให้เราเสียใจ ที่ทำให้เราเจ็บ
ทั้งๆที่เรารักเค้าที่สุดและไ่ม่เคยมีเงื่้อนไขอะไรเลย
ร้องให้เค้าเห็นว่า นี่แค่เป็นน้ำตาส่วนหนึ่งที่เค้าจะได้เห็นมันเทียบไม่ได้หรอก
กับน้ำตาที่สวยร้องไห้คนเดียวอยู่ตามลำพังทุกเมื่อเชื่อวัน คิดว่าตัวเองเสียใจ ร้องไห้เป็นคนเดียวรึไง น้ำตาตัวเองมีค่าเป็นคนเดียวหรือไง ใจของคนอื่นก็เจ็บปวดเป็นนะ ตอนที่้ต้องการที่สุด
กลับไม่เคยชายตาเหลียวแล มาหามาเฝ้า แต่คราวนี้กลับมาที่เดิมมันจะมีประโยชน์อะไร
“ผมแค่อยาก รู้ว่า มันยังเหมือนเดิมไหม” เขาพูดต่อ
อะไรยังเหมือนเดิม ผม ความรู้สึก ความรัก หรือว่าบ้าน
>> :เฮ้อ: ปวดใจกับทุกการกระทำ
กลับมารักกันอีกครั้งเหรอ
ใช่สิ สำหรับมึง คงลืมกรูไปแล้วสินะ
แต่สำหรับกรู ไม่เคยเลย ที่วันไหน จะไม่มีมึงในหัวใจ
แม้กระทั้งตอนนี้…..
แล้วจะมาบอกว่า กลับมารักกัน อีกครั้งเหรอ
ไม่วะ อย่าเลย ทำไม่ได้
เพราะไม่เคยหยุดรักนายเลย
ไม่เคยหยุดรักได้เลย แม้แต่วันเดียว
นับเป็นนาที ยังได้เลย
>> อิลูงเอาเลือดที่หัวใจแกมาล้างเท้าสวยเหอะ มันหมดแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง
ห้าปีแกไปพิสูจน์ใจตัวเองกับคนอื่น แต่คนรักของแกยังคงบูชาความรักของเราอยู่ทุกวัน
นี่เหรอ คือผลตอบแทนของคนที่รักแก คนที่รักษาสัญญาที่แม้จะเป็นแค่เพียงลมปากก็ตาม
“อย่าเลย อะไรๆ มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาไม่ผิด คนที่ผิดคือผมเอง
ที่ไม่สามารถรักเขาได้หมดใจ ”
>>> สุดๆ โคตรสงสารสวย และที่สำคัญก็สงสารเบนด้วย
เบนดีกับสวยและรักสวยยังไงทำไมสวยจะไม่รู้แต่ก็ต้องรู้สึกผิดที่ตัวเอง
ตอบแทนความรักของเบนได้ไม่เทียบเท่าหรือมากพอกับสิ่งที่เบนให้มา นี่แหละคือสิ่ง
ที่รักเก่ายังคอยทำร้ายและหลอกหลอนอยู่ตลอดเวลา
“แล้วถ้า ไม่มีเขาละครับ คุณจะกลับมาหาผมไหม”
ไม่คิดว่า เขาจะไปทำร้ายอะไรเบนหรอกครับ
เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เขาเป็น
เขาไม่เคยทำร้ายใคร นอกจากผม
>>ได้โปรดเอามีดมาปาดคอคนอ่านเหอะ แม่เจ้า แฟนเก่าไม่เคยทำร้ายใคร
นอกจากทำร้ายแฟนของตัวเอง ถ้าแกได้ยินประโยคนี้ที่สวยคิด แกจะรู้สึกยังไงอิลุง ห๊ะขอถามหน่อย แกจะยังภูมใจในตัวแฟนแก และรู้สึกผิดในการกระทำของตัวเองอยู่บ้างมั๊ย
ยอมรับมาสักข้อเหอะ ว่า ที่มาตื้อเพราะไม่อยากได้ขึ้นชื่อว่าคนขี้แพ้ แค่ไม่่อยากแพ้ก็เท่านั้น
ใช่มะอิลุง
“ถ้าผมรู้ว่าเรื่องของเรามันจะเกิดขึ้นแบบนี้ ผมน่าจะไปกับคุณ ”
“ถ้าโอกาส แบบนั้นมาอีก ผมจะไม่ปล่อยมันไปอีกเลย”
“แต่ไม่ใช่กับคุณอีกแล้วครับ กอล์ฟ”
>>อิลุงเชิญหลั่งน้ำตาได้ตามอัธยาศัย เวลาสี่ห้าปีแกมัวรออะไรทำอะไรอยู่
แกหัวเราะ ยิ้ม มีความสุข ในขณะเดียวกันใจของคนรอนั้นเจ็บปวดปางตาย
“เราสองคนคงหมดวาสนาที่จะได้ ใช้ชีวิตร่วมกันแล้วครับกอล์ฟ”
“อย่าเสียใจเลยครับ”
>>น่าแปลกในวันนี้คนที่เข้มแข็งกลับเป็นคนที่เคยอ่อนแอและช้ำรักเพราะคนตรงหน้าซ้ำๆ
ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง คงอยู่กับน้ำตาและความเจ็บปวดจนเคยชินแล้วสินะคะเฮ้อ
เพลงทาทา เนื้อหาปวดตับ ตรงประเด็นเป๊ะ
บวกหนึ่งให้กับน้ำตาของคนสวยคะ
-
ร้องไห้ให้พอนะสวย ร้องไห้ต่อหน้าคนที่ทำให้เราเสียใจ ที่ทำให้เราเจ็บ
ทั้งๆที่เรารักเค้าที่สุดและไ่ม่เคยมีเงื่้อนไขอะไรเลย
ร้องให้เค้าเห็นว่า นี่แค่เป็นน้ำตาส่วนหนึ่งที่เค้าจะได้เห็นมันเทียบไม่ได้หรอก
กับน้ำตาที่สวยร้องไห้คนเดียวอยู่ตามลำพังทุกเมื่อเชื่อวัน คิดว่าตัวเองเสียใจ ร้องไห้เป็นคนเดียวรึไง น้ำตาตัวเองมีค่าเป็นคนเดียวหรือไง ใจของคนอื่นก็เจ็บปวดเป็นนะ ตอนที่้ต้องการที่สุด
กลับไม่เคยชายตาเหลียวแล มาหามาเฝ้า แต่คราวนี้กลับมาที่เดิมมันจะมีประโยชน์อะไร
“ผมแค่อยาก รู้ว่า มันยังเหมือนเดิมไหม” เขาพูดต่อ
อะไรยังเหมือนเดิม ผม ความรู้สึก ความรัก หรือว่าบ้าน
>> :เฮ้อ: ปวดใจกับทุกการกระทำ
กลับมารักกันอีกครั้งเหรอ
ใช่สิ สำหรับมึง คงลืมกรูไปแล้วสินะ
แต่สำหรับกรู ไม่เคยเลย ที่วันไหน จะไม่มีมึงในหัวใจ
แม้กระทั้งตอนนี้…..
แล้วจะมาบอกว่า กลับมารักกัน อีกครั้งเหรอ
ไม่วะ อย่าเลย ทำไม่ได้
เพราะไม่เคยหยุดรักนายเลย
ไม่เคยหยุดรักได้เลย แม้แต่วันเดียว
นับเป็นนาที ยังได้เลย
>> อิลูงเอาเลือดที่หัวใจแกมาล้างเท้าสวยเหอะ มันหมดแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง
ห้าปีแกไปพิสูจน์ใจตัวเองกับคนอื่น แต่คนรักของแกยังคงบูชาความรักของเราอยู่ทุกวัน
นี่เหรอ คือผลตอบแทนของคนที่รักแก คนที่รักษาสัญญาที่แม้จะเป็นแค่เพียงลมปากก็ตาม
“อย่าเลย อะไรๆ มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาไม่ผิด คนที่ผิดคือผมเอง
ที่ไม่สามารถรักเขาได้หมดใจ ”
>>> สุดๆ โคตรสงสารสวย และที่สำคัญก็สงสารเบนด้วย
เบนดีกับสวยและรักสวยยังไงทำไมสวยจะไม่รู้แต่ก็ต้องรู้สึกผิดที่ตัวเอง
ตอบแทนความรักของเบนได้ไม่เทียบเท่าหรือมากพอกับสิ่งที่เบนให้มา นี่แหละคือสิ่ง
ที่รักเก่ายังคอยทำร้ายและหลอกหลอนอยู่ตลอดเวลา
“แล้วถ้า ไม่มีเขาละครับ คุณจะกลับมาหาผมไหม”
ไม่คิดว่า เขาจะไปทำร้ายอะไรเบนหรอกครับ
เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เขาเป็น
เขาไม่เคยทำร้ายใคร นอกจากผม
>>ได้โปรดเอามีดมาปาดคอคนอ่านเหอะ แม่เจ้า แฟนเก่าไม่เคยทำร้ายใคร
นอกจากทำร้ายแฟนของตัวเอง ถ้าแกได้ยินประโยคนี้ที่สวยคิด แกจะรู้สึกยังไงอิลุง ห๊ะขอถามหน่อย แกจะยังภูมใจในตัวแฟนแก และรู้สึกผิดในการกระทำของตัวเองอยู่บ้างมั๊ย
ยอมรับมาสักข้อเหอะ ว่า ที่มาตื้อเพราะไม่อยากได้ขึ้นชื่อว่าคนขี้แพ้ แค่ไม่่อยากแพ้ก็เท่านั้น
ใช่มะอิลุง
“ถ้าผมรู้ว่าเรื่องของเรามันจะเกิดขึ้นแบบนี้ ผมน่าจะไปกับคุณ ”
“ถ้าโอกาส แบบนั้นมาอีก ผมจะไม่ปล่อยมันไปอีกเลย”
“แต่ไม่ใช่กับคุณอีกแล้วครับ กอล์ฟ”
>>อิลุงเชิญหลั่งน้ำตาได้ตามอัธยาศัย เวลาสี่ห้าปีแกมัวรออะไรทำอะไรอยู่
แกหัวเราะ ยิ้ม มีความสุข ในขณะเดียวกันใจของคนรอนั้นเจ็บปวดปางตาย
“เราสองคนคงหมดวาสนาที่จะได้ ใช้ชีวิตร่วมกันแล้วครับกอล์ฟ”
“อย่าเสียใจเลยครับ”
>>น่าแปลกในวันนี้คนที่เข้มแข็งกลับเป็นคนที่เคยอ่อนแอและช้ำรักเพราะคนตรงหน้าซ้ำๆ
ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง คงอยู่กับน้ำตาและความเจ็บปวดจนเคยชินแล้วสินะคะเฮ้อ
เพลงทาทา เนื้อหาปวดตับ ตรงประเด็นเป๊ะ
บวกหนึ่งให้กับน้ำตาของคนสวยคะ
ตอน 45 เชิญอ่านต่อได้เลย555 ยาวเกิ้น
-
^
^
อย่ามาแซวนะ กำลังอิน กระ6 กระ6
-
สายน้ำไหลไป.....
มีสายไหนบ้างที่ย้อนกลับ....
เวลาที่เดินไป
มีใครเรียกร้องให้วนถอยหลังได้บ้าง
ความรู้สึกที่มันเสียไป
มันจะทดแทนด้วยการกลับมาคบกันอีกครั้งได้จริงๆเหรอ.....
ไม่โทษว่าลุงผิด...
ความคิดคนเราไม่เหมือนกัน มุมมองคนเราไม่เหมือนกัน....
แต่ลุงรู้รึเปล่า....
ว่าหัวใจของคนที่มันรอ อย่างไม่มีความหวังมันเป็นยังไง.... :เฮ้อ:
:กอด1: คนสวย หายไปนานเลยนะ.... คิดถึงจ้า
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
ไม่รู้จะ พูดไงอ่ะ :sad4:
เริ่มจะรู้ว่า แล้วแต่นะ (แล้วแต่ปอ) o13
:L2: :L2:
รักปอค่ะ :กอด1:
-
เจ้สวย :monkeysad:
เจ็บปวดครับพี่น้อง
กำพูดบ่ออกเลย
-
เพลงกับเรื่องตอนนี้มันเข้ากั๊น เข้ากัน :monkeysad:
(ถ้าไม่ติดว่าต้องแหงะไปดูโฆษก ศอฉ.แถลงเกี่ยวกับเหตุบ้านการเมืองด้วยก็จะอินกว่านี้อีกนะคะ)
คือว่าพี่ลุงกอล์ฟเริ่มเห็นแก่ตัวแล้วใช่มั้ย (หรือว่าเห็นมาตลอด 55+)
เวลามันย้อนกลับไม่ได้พอๆกับความรู้สึกอ่านะ มันสายไปจริงๆค่ะพี่ลุง :เฮ้อ:
แต่คนที่ดีกับคนที่รักมันต่างกันอ่ะ ก็แล้วแต่พี่สวยแระล่ะ เป็นกำลังใจให้คนสวยค่าาา :กอด1:
-
ผมเข้าใจปอร์นะ
แต่ผมก็เข้าใจกอล์ฟเหมือนกัน
แต่ถ้าดูจากที่ผ่านมาก็บอกได้เลยว่า
กอล์ฟเป็นคนไม่หนักแน่นจริงๆ
มันทำให้ปอร์เสียใจมาแล้วกี่ครั้ง
ส่วนคุณปอร์จะกลับไปหาลุงหรือไม่
อันนี้มันคงไม่มีอะไรถูกผิดหรอก
มันขึ้นกับว่า...
คุณปอร์จะให้โอกาสทั้งลุงกอล์ฟ "และตัวเอง" ใหม่อีกครั้งมั้ย
กล้าที่จะ "เสี่ยง" ทั้งๆ ที่เคย "เจ็บ" เพราะนิสัยแบบนี้ กับกอล์ฟรึป่าว
ถ้าไม่ ไม่ว่าจะเพราะสาเหตุอะไรก็ตาม ก็อย่าเลย
ไม่มีใครรักเราเท่ากับตัวเราเองหรอก
แต่ก็ต้องคิดดีๆ ก่อนเลือกแค่นั้นแหละ
เพราะว่า "เลือกแล้ว... เปลี่ยนไม่ได้..."
-
เลือกที่จะไปรอซะไกล พร้อมๆ กับเรียนหนังสือไปด้วย อยู่เมืองไทยก็พิสูจน์ได้นะคุณ ไม่หางานทำที่นู้นอีกสัก 20 ปีเลยล่ะ เง้อ
อยู่ใกล้เหมือนอยู่ไกล อยู่ไกลก็เหมือนอยู่ใกล้ ถ้าหัวใจสื่อถึงกัน
อิลุงเลือกที่จะตัดสายสัมพันธ์ก่อนนะเนี่ย
งานนี้สงสารเบน :o12:
-
กรี๊ด
เรื่องไหนไม่เศร้าบ้างงงง
+1 ให้ความเศร้า
จุ๊บๆ
-
ก็เพราะคนสวยรักลุงหมดหัวใจไป
แล้วต่อให้ไปรักเบนคนสวยก็คงรัก
ได้ไม่เต็มหัวใจเบนก็จะเจ็บปวดไป
ด้วยนะคนสวย ถ้าคนสวยยังรักลุง
อยู่ก็คุยกับลุงเคลียร์กับลุง
ให้เข้าใจเถอะนะชีวิตเป็นของคนสวยนะคนสวยต้องเลือกสิ่งที่ทำให้
ตัวเองมีความสุขจิ่
-
ถามว่าถ้าพี่ปอร์จะไป แล้วเฮียเบนจะเอามารั้งพี่ปอร์ไว้?
ความรักของเฮียเบนมันลึกซึ้งกินใจเท่ากับความรักของพี่กอล์ฟรึเปล่า?
เรื่องนี้พี่ปอร์น่าจะรู้ใจตัวเองดียิ่งกว่าใคร...
.
.
.
สำหรับเฮียเบน คือที่ผ่านมาไม่ค่อยมีบทเท่ากับพี่กอล์ฟไง
มันเลยทำให้เปรียบเทียบไม่ได้ว่าพี่ปอร์ประทับใจเฮียเบนมากกว่าพี่กอล์ฟตรงไหน
เพราะอย่างที่พี่ปอร์เขียน พี่ปอร์ยังคงรัก คิดถึง และยกให้พี่กอล์ฟเป็นที่หนึ่งในใจเสมอแม้จะคบกับเฮียเบนอยู่
มองกลับกันนะ สิ่งที่พี่ปอร์ทำตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับสิ่งพี่กอล์ฟทำเมื่อห้าปีก่อน
ที่ตอนนั้นพี่กอล์ฟก็คงจะสับสนเรื่องดารานนท์ เหมือนตอนนี้ที่พี่ปอร์กำลังสับสนเรื่องเฮียเบน
แต่ก็มันบอกอยู่แล้วว่าไม่รักเฮียเบนอ่ะ...ฝืนทนคบกันต่อไปก็ไม่ห่างไกลจากคำว่าชู้ทางใจนักหรอก
สุดท้ายมันก็ขึ้นอยู่กับพี่ปอร์เหมือนเดิม คนสวยจะเลือกใคร?
เลือกเฮียเบนใช่มั้ย? งั้นต้องตัดพี่กอล์ฟให้ได้นะ ห้ามใจอ่อนอีก
เมื่อเลือกแล้วก็ต้องทำให้ได้ ห้ามหวั่นไหว ห้ามคิดถึง แล้วก็ห้ามรักพี่กอล์ฟมากกว่าเฮียเบน
.
.
.
อ่านมาหลายตอน สารภาพว่าคิดถึงดารานนท์ คนที่เหมือนจะนิสัยไม่ดีแต่มีหัวใจไม่ต่างกัน
ทั้งนี้ทั้งนั้น เข้าใจทั้งพี่ปอร์ และเข้าใจทั้งพี่กอล์ฟ
แต่ไม่ยังไม่เข้าใจเฮียเบน อยากรู้ว่าความรักของเฮียเบนเป็นแบบไหน?
-
ในที่สุดก็เริ่มกด+ ให้ได้แล้ว .. ดีใจจัง
เลย +1 ให้ซะเลย :sad4:
แล้วสวยจะตัดสินใจยังไงต่อ ถ้ากลับไปหาอีตาลุง .. เบนจะรู้สึกยังไง
สงสารเบน แต่ก็เชียร์อีตาลุงมาตั้งแต่ต้น .... ไม่ยอม :serius2:
-
ถ้ากอล์ฟฟังให้ดี จะรู้ว่า ปอร์ตอบคำถามไปหมดแล้ว
ทั้งเรื่องความรู้สึก ที่ยังรักกอล์ฟอยู่จนรักเบนได้ไม่หมดหัวใจ
ทั้งเรื่องสิ่งที่อยากทำ คือ โอกาสที่จะได้ไปกับกอล์ฟ ถึงแม้จะทำไม่ได้ แต่จะแก้ตัวด้วยการคว้าโอกาสน้ัน แต่กับคนอื่นไม่ใช่กอล์ฟ
ทั้งเรื่องสิ่งที่ควรทำกับคนรัก คือ ไม่ทำให้เค้าเสียใจ ปอร์จึงไม่ทำให้เบนเสียใจ
แล้วกอล์ฟล่ะคะ จะทำอะไรต่อไป เพื่อคนที่บอกว่ารัก
พยายามต่อไปนะ เผื่อสวยจะเห็นใจ
ปล. ยังแอบเชียร์อิลุงอยู่อ่ะ ฉันผิดมั้ยเนี่ย
ถึงจะเจ็บมานาน แต่ถ้าที่เหลือของชีวิต มันเป็นความสุข (ถ้าอิลุงทำได้ตามที่พูด)
สวยจะไม่สนใจหรือจ๊ะ
-
ถามว่าถ้าพี่ปอร์จะไป แล้วเฮียเบนจะเอามารั้งพี่ปอร์ไว้?
ความรักของเฮียเบนมันลึกซึ้งกินใจเท่ากับความรักของพี่กอล์ฟรึเปล่า?
เรื่องนี้พี่ปอร์น่าจะรู้ใจตัวเองดียิ่งกว่าใคร...
.
.
.
สำหรับเฮียเบน คือที่ผ่านมาไม่ค่อยมีบทเท่ากับพี่กอล์ฟไง
มันเลยทำให้เปรียบเทียบไม่ได้ว่าพี่ปอร์ประทับใจเฮียเบนมากกว่าพี่กอล์ฟตรงไหน
เพราะอย่างที่พี่ปอร์เขียน พี่ปอร์ยังคงรัก คิดถึง และยกให้พี่กอล์ฟเป็นที่หนึ่งในใจเสมอแม้จะคบกับเฮียเบนอยู่
มองกลับกันนะ สิ่งที่พี่ปอร์ทำตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับสิ่งพี่กอล์ฟทำเมื่อห้าปีก่อน
ที่ตอนนั้นพี่กอล์ฟก็คงจะสับสนเรื่องดารานนท์ เหมือนตอนนี้ที่พี่ปอร์กำลังสับสนเรื่องเฮียเบน
แต่ก็มันบอกอยู่แล้วว่าไม่รักเฮียเบนอ่ะ...ฝืนทนคบกันต่อไปก็ไม่ห่างไกลจากคำว่าชู้ทางใจนักหรอก
สุดท้ายมันก็ขึ้นอยู่กับพี่ปอร์เหมือนเดิม คนสวยจะเลือกใคร?
เลือกเฮียเบนใช่มั้ย? งั้นต้องตัดพี่กอล์ฟให้ได้นะ ห้ามใจอ่อนอีก
เมื่อเลือกแล้วก็ต้องทำให้ได้ ห้ามหวั่นไหว ห้ามคิดถึง แล้วก็ห้ามรักพี่กอล์ฟมากกว่าเฮียเบน
.
.
.
อ่านมาหลายตอน สารภาพว่าคิดถึงดารานนท์ คนที่เหมือนจะนิสัยไม่ดีแต่มีหัวใจไม่ต่างกัน
ทั้งนี้ทั้งนั้น เข้าใจทั้งพี่ปอร์ และเข้าใจทั้งพี่กอล์ฟ
แต่ไม่ยังไม่เข้าใจเฮียเบน อยากรู้ว่าความรักของเฮียเบนเป็นแบบไหน?
เห็นด้วยกับความคิดนี้ครับ ต่างคนต่างผิดคนละอย่าง ทำไมไม่หันหน้าคุยกันจริงๆจังๆให้มันไม่มีอะไรค้างคาใจ แล้วที่บอกว่าทิ้งเบนไม่ได้เบนไม่ผิดนี่ คนสวยแค่สงสารเบนนะ ถ้ายังเป็นแบบนี้เบนคงเป็นแค่เงาของบางคนในใจคนสวยแค่นั้น ผมว่าเขาไม่อยากเป็นเงาใครในใจคุณหรอก คุณก็คงเห็นแก่ตัวไม่แพ้ลุงทำที่ผ่านหรอก ที่ทำแบบนี้
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
:monkeysad:
-
:angry2: =====> :เฮ้อ: =====> :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
ชั้นจะไม่เข้าข้างเธอแล้วสวย
เพราะชั้นเริ่มสงสารทั้งกอล์ฟและ
ก็อิตาเบน
-
สงสารคุณปอร์จังเลยอ่าครับ
รอตอนต่อไปนะครับ
-
เจ็บปวดกันหมดทุกคน :เฮ้อ:
-
ให้คุณด๊อกเตอร์ไปเป็นพระเอก MV มารักทำไมตอนนี้ เหอะปอร์
เธอไม่เป็นอย่างฉันคงไม่เข้าใจ
ว่ามันเจ็บแค่ไหน ต้องอยู่เหมือนคนไร้ตัวตน
หลังจากคบกันแล้วทำไมเหตุผล
ของเธอมากเหลือเกิน ไม่มีเวลาให้ฉันเลย
ไปกับใครต่อใคร ทำเหมือนว่าฉันคือของตาย
แล้วจะห้ามทำไม หากฉันจะไปกับเขา
มารักทำไมตอนนี้ ตอนที่จะเสียฉันไป
-
“ทำไมคุณไม่ติดต่อมา ทำไม.. ทำไม ” กับคำถามนี้
“ผม...ผม...”
“ทำไม คุณไม่บอกเหตุผลว่าทำไม..........”
“แล้วผมจะรู้ไหม ว่าเหตุผลของคุณคืออะไร”
“ผม.. ผม..”
ถึงกับติดอ่างเลยหรอลุง เหอๆ ก็เพราะว่าถ้าแกหวั่นไหวเปลี่ยนใจไม่เลือกปอร์ แกก็จะได้หายไปได้เนียนๆ โดยที่ไม่ต้องหาเหตุผลมาบอกเลิกสวยเค้าไงล่ะใช่มะลุง
เจอหน้าสวยวันงานศพคุณยายโดยที่แกมีนนท์อยู่ข้างๆ ไม่คิดบ้างหรอว่าสวยจะรู้สึกยังไง นนท์น่ะแฟนเก่าแกไม่ใช่แค่เพื่อนนะเฟ้ย สวยเค้าคงเข้าใจแกอ่ะเนอะ
หายไปเป็นชาติ กลับมางานศพก็ไม่บอก แถมโผล่มาพร้อมแฟนเก่า ใครๆ เค้าก็คิดว่าแกกลับไปหาแฟนเก่าแล้วทั้งนั้นแหละ
เขาไม่เคยทำร้ายใคร นอกจากผม ---> เจ็บสุดๆ เค้าไม่เคยทำร้ายใครนอกจากสวย คนที่เค้าบอกว่าอยากใช้ชีวิตด้วย แกรักปอร์จริงๆว่ะลุง
สวยตัดสินใจให้ดี ตัดสินใจให้เด็ดขาดนะ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับสวยแล้ว
ตอนนี้ก็คงเจ็บกันทั้ง 3 คนแหละ
ถ้าสวยเลือกลุง ก็เข้าใจเหตุผลนะ คนที่เรารักสุดหัวใจ ต่อให้เค้าทำเราเจ็บเท่าไรแต่เราก็ไม่เคยรักเค้าน้อยลงเลย
และเบนเค้าก็คงเข้าใจ พร้อมจากไปโดยดีแน่ๆ เพราะเค้ารักสวยมากพอที่จะปล่อยสวยไปให้อยู่กับคนที่สวยรัก
แต่ถ้าสวยเลือกเบน มาเอารางวัลบ้านพร้อมที่ดินไปเลยนะจ้ะ
:กอด1:
-
อยากเชียร์ลุง แต่ไม่อยากให้ปอร์เสียใจ
-
เม้นยาว ๆ ไม่ได้แบบเค้า ไม่รู้จะเม้นอะไร มันจุก ๆ อยู่เหมือนกัน
งั้นขอจุ๊บสวยทีนึง
:จุ๊บๆ: พร้อมกอดแน่น ๆ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้สวยค่ะ :กอด1:
-
เมนท์ แต่ละคน ยาวจัด เอามารวมกันต่อได้เป็น 3 ตอนมั้ง :pigha2:
ไม่มีใครผิด เหตุผลแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่.... ทำไมไม่พูดกันดีๆกว่านี้
หรือถ้า จะไม่ เลือกแล้ว ก็บอกกันไปตรงๆ
แบบนี้ดีกว่าแน่ๆ แต่... หวังว่าคงเข้าใจกันง่ายๆละคะ +1
-
ไม่ใช่ว่าไม่สงสารกอล์ฟ
แต่อะไรๆ มันผ่านไปนานจนเกินเยียวยาแล้วแท้ๆ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
อ่านแล้วปวดตับ ทำไมช่วงนี้มันเศร๊าเศร้างี้ :o12:
การที่สวยไม่เลือกลุง ก็ไม่ได้หมายความว่าสวยไม่รักลุง ไม่ได้เหลือเยื่อใยให้ลุง
นี้มันใจคนไม่เหมือนผ้าจะได้ตัดกันง่ายๆ ตัดใจไปก็ยังเหลือเยื่อใย...ให้ต้องเจ็บปวด
นี้แหละใจคน
และยามที่อ่อนแอ การที่มีใครอยู่ข้างๆเราสักคน มันก็เหมือนเราได้รับการปลอบใจ
สำหรับเรา เราคิดว่าดีแล้วที่เบนไม่ถาม เพราะมันอาจทำให้สวยเจ็บไปมากกว่านี้ บางครั้งคนเราก็ต้องเวลาที่จะอยู่กับตัวเองบาง...
:กอด1:+1 เข้มแข็งไว้นะคนสวย และรวยมาก
-
บางทีความรักเก่าก็ไม่จำเป็นต้องเหมือนเดิม
การอภัยไม่ได้หมายความว่าจะต้องยกโทษให้นะ
หากมันต้องเจ็บปวดเมื่อต้องกลับไป
ก็เลือกเดินทางสายใหม่ดีกว่า
ในเมื่อมันก็เสี่ยงเหมือนกัน
ไม่ต่างเลย
-
อ๊า สับสนๆๆ
สงสารเบน สงสารทุกคน
-
นั่งอ่านไปปวดใจไป ดราม่ามากๆ
-
: :m15: :m15: :m15:
-
งงๆนะนี่ กลับกลายเป็นสวยผิดงั้นเหรอ
มันไม่น่าเป็นแบบนี้หรอกถ้าอิลุงมันจะเคลียร์กันก่อน ชอบทำให้เสียใจ ทำให้เข้าใจผิดตลอดเวลา
แล้วใครจะไปรอไหวๆๆๆในเมือคิดไปแล้วว่าอิลุงไม่ได้เหมือนเดิมทั้งที่สวยอดทนรอมาตลอด แม้แต่ตอนนี้มีใครใจก็ยังไม่เคยลืม น่าสงสารสวยมากกว่า
ส่วนอิลุง :angry2: ต้องด่า
สู้ สู้ นะสวย
-
5ปี กับเหตุผลที่จะทดสอบใจตัวเอง มันไม่เหนแก่ตัวหน่อยหรอ กอล์ฟ คนรอมันทรมานเปนวินาที สันดาน
-
คนสวยมาต่ออีกนิดนะ อยากอ่านเรื่องราวตอนต่อไป
-
5ปี กับเหตุผลที่จะทดสอบใจตัวเอง มันไม่เหนแก่ตัวหน่อยหรอ กอล์ฟ คนรอมันทรมานเปนวินาที สันดาน
ใช่ สันดานมากๆ อิิอิอิ
ลด ดีกรีความร้อนกันบ้างนะครับ
สวยไม่อยากให้ FC เก็บเอาอารมณ์
:haun4: :haun4: :haun4:ปวดตับ จิตตก ติดออกไปจาก ทู้สวย
-
:z13: สวย
ถ้าอยากให้แฟนคลับลดดีกรีความร้อนลง
สวยก็รีบๆมาต่อตอนต่อไปสิจ้ะ
เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้นบ้าง
:impress2:
-
พี่ปอร์มาต่อไวๆน๊าา :L2:
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
อ่านแล้วเครียดแทน เฮ่อออ เอาเป็น อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคนเลยดีกว่า ปวดตับ!
-
:m29:
ยังตามหลอกหลอน
ไชชอนหัวใจ
กลับมาทำไม
ไปแล้วไปเลย
:กอด1:ปอร์
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
สายไปมั๊ยลุง
-
:sad4: :sad4:
-
อิลุงนิสัยไม่ดี
ไม่น่าเชียร์เลยชั้น
รักสวยเหมือนเดิมจ้า
-
สวย...หลายวันแล้วน้า...มาต่อได้แล้ว
ได้โปรดดดดดดดดด
:call: :call: :call:
-
:กอด1: พี่ปอร์แน่น ๆ คับ
ขอให้พี่ปอร์เข้มแข็งเข้าไว้นะครับ
:L2:
-
รออยู่ รอนานแล้วน๊า
กลับมาต่อเถอะคนสวย :call:
-
5 ปี ไม่นานเกินไปหรอลุงกอล์ฟ
ชริ ชริ :angry2:
...............
ปล. 22 พ.ค. วันเกิดปอร์กะลุงกอล์ฟป่าวคะเนี่ย o18
-
มาให้กำลังใจสวย :กอด1:
ขัดใจกับเหตุผล :beat: :beat:
น่าจะเรียกว่า ข้อแก้ตัวนะกอล์ฟ
-
5 ปี ไม่นานเกินไปหรอลุงกอล์ฟ
ชริ ชริ :angry2:
...............
ปล. 22 พ.ค. วันเกิดปอร์กะลุงกอล์ฟป่าวคะเนี่ย o18
^
^
หุุห จริงๆด้วยแหะ คนสวยและรวยมากกกกกก แวร์อาร์ยู้ฮูว คะ
-
พรุ่งวันเกิดพี่ปอร์เหรอเนี่ย HBD :mc4: :mc4:
-
:HBD3: :HBD3: :HBD3:
HAPPY BIRTHDAY to คนสวยและอิลุงค่ะ
ขอให้ร่างกายแข็งแรง สวยและรวยม๊ากมากๆนะคะ[/b]
-
:HBD1: :HBD2: :HBD1:
HBD ปอร์ และลุงกอล์ฟ นะคะ
ขอให้มีความสุขตลอดไปจ้า
-
.
.
.
:a13:
.
.
.
สุขสันต์วันเกิดค้าบบบ
ไม่เจ็บ ไม่จน รวยรวย เฮงเฮง...น้า~
-
“อย่าเลย อะไรๆ มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาไม่ผิด คนที่ผิดคือผมเอง
ที่ไม่สามารถรักเขาได้หมดใจ ” เสียงร้องไห้ น้ำตา ยังคงหลั่งไหล
บนบ่าเขา
ปอร์ + เบน ถึงจะสุข ก็คงสุขไม่เต็มร้อย
ยังเชียร์ลุงอยู่ แต่ก็ เห็นใจปอร์มากๆ
-
:mc2:HBD คนสวยย้อนหลัง :mc3:
ว่าแต่คนสวยไปฉลองไกลถึงไหน หายไปไม่มาต่อเลย
-
:HBD3: :HBD3: :HBD3:
HAPPY BIRTHDAY to คนสวยและอิลุงค่ะ
ขอให้ร่างกายแข็งแรง สวยและรวยม๊ากมากๆนะคะ[/b]
คุง คุงครับ สวยขึ้นอีกปีแล้วสิเรา
-
สุขสันต์วันเกิดนะค่ะคนสวย
อ่ะเผื่อลุงด้วยก้อได้
มีความสุขทุกวันเลยนะค่ะ
สุขสันต์ๆค่า
-
:HBD2:
ขอให้มีความสุขทุกวันน่ะครับ
ปอร์ & กอล์ฟ
:b:
-
:pig3: :pig3: :pig3: :HBD1: :HBD1:
เอามาอวดให้ FC อิจฉาเล่นๆครับ 555
วันที่ 22 เดือน 5 เวลา 22.22 น.
Ben. say:
*happy birthdy my dear..
*wish you a happy forever and loving you (F) POr
*สุขสันต์วันเกิด
did you get your wish
*peace and loving in Thailand
*no battle, no conflict
*no warfire..
*fill with love and caring in BKK.
*God bless all of my friends in BKK..
*safe and joyful..after the riot ended..
แล้วอีกคนละ 5555 หายไปไหน อิอิิอ
****************
ความสงสาร
การรอ
น้ำตานั่น
ไม่รู้สิรับ 555คร
ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวยังไงไม่รู้
สิ่งที่เขาไปพิสูจ์ตัวเอง มันคือเรื่องจริงใช่ไหคม
ผมเริ่มสับสนอีกครั้ง
*******45******
ความสงสาร
การรอ
น้ำตานั่น
ไม่รู้สิ
ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวยังไงไม่รู้
สิ่งที่เขาไปพิสูจ์ตัวเอง มันคือเรื่องจริงใช่ไหม
ผมเริ่มสับสนอีกครั้ง
*******45******
ผมยืนอยู่ในความมืดนั้นเป็นเวลานานแค่ไหนไม่รู้ครับ
สิ่งที่ยังคงก้องในหูคือ
ข้อความนี้
เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว
ผมกลับไปไม่ได้แล้ว
เรากลับไปไม่ได้แล้ว
ผม..
ผม...........
ผมไม่รู้ว่าผมแค่คิด หรือว่าพูดออกไปหรือเปล่า
แต่...
แต่............
พอรู้สึกตัวอีกที ผมก็ยืนอยู่คนเดียว ในความมืดนั้น
โดยไม่รู้ว่าเขาเดินออกไปตอนไหน
*
*
*
แล้วโลกของผมก็กลับมาเป็นสีดำอีกครั้ง
ผมปิดตัวอยู่ในห้องเพียงคนเดียว
ไม่สนใจว่า มันจะเป็นเวลากลางวัน หรือเวลากลางคืน
ภายนอกห้องจะเป็นอย่างไร เวลาจะเดินหน้า หรือ ถอยหลัง
ไม่รู้เลย รู้แต่ว่าตอนนี้ จิตใจของตัวเองไม่เพียงแต่เจ็บช้ำ
แต่มันเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจในคำพูดของเขา
หรือแม้แต่กระทั้งคำพูดของตัวเองก็ตาม
*
*
เวลาจะช่วยเยียวยาแผลในหัวใจ
หลายคนบอกไว้แบบนี้
แต่ทำไม เวลาจึงเล่นตลกกับผมอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้
ทำไมมันวิ่งชนผมอยู่เรื่อยไป
แต่ละครั้ง ความเจ็บปวดที่ทิ้งไว้ ให้คนๆนี้
มันมากเหลือเกิน และไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน
ผมจะผ่านมันไปได้อีกครั้ง
คนย้ำคิดย้ำทำ คนที่เอาหัวใจไปผูกติดอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างผม
แล้วเมื่อไรความทรงจำอันนี้จะเลือนหายไป ซะที
เมื่อไรผมจะหลุดพ้นจากวัฏจักรอันโหดร้ายแบบนี้
หรือต้องรอให้ผมตายจากไป ใครบางคนถึงจะสะใจ
*
*
*
*
เวลายังคงหมุนเวียนไป
พระอาทิตย์ยังคงขึ้นทางทิศตะวันออก และ
ยังตกทางทิศตะวันตก อยู่เช่นเดิม
ผมยังคงเป็นมนุษย์เงินเดือน เหมือนคนอื่นๆ
ในเวลาเดียวกัน ยังคงเป็นนักเรียนที่กำลังจบการศึกษา
และที่ขาดไม่ได้คือ อาชีพเด็กเสิร์ฟครับ
ไม่มีรถคันนั้นแล้ว
คำพูดของผม มันทำให้เขาหายไปจากชีวิตผมจริงๆเหรอ
รู้แบบนี้ผมน่าจะพูดไปนานแล้วใช่ไหมครับ
กับคำว่าเราคง ไม่มีวาสนาต่อกันแล้ว
หรือเราคงไปด้วยกันไม่ได้
*
*
อีกคนนึงหาย ใช่ว่าชีวิตสวยจะแห้งเหี่ยวซะหน่อย.. ใช่ไหมครับ
อย่างน้อยก็มีเบน ที่ยังทำตัวเป็นคนที่แสนดีกับผมเช่นเคยครับ
หลังเลิกงานเบนก็ยังมาทานข้าวกับผมบ่อยๆ
หรือถ้าช่วงไหนไม่ได้เจอกัน เบนยังคงโทรมาหาผมตลอด
แม้กระทั้งช่วงเวลาที่โหดร้ายที่เพิ่งผ่านไป
เบนยังคงพยายามโทรมาหาผม
แต่ผมเลือกที่จะไม่รับสายเอง
เบนคงรู้ว่าเพราะอะไร
ข้อความ จึงเป็นสิ่งสุดท้ายครับ ที่ผมได้รับจากเบน
*
*
*
เมื่อทุกอย่างผ่านไปได้ อาจจะไม่ใช่ด้วยดี
กิจกรรมต่างๆที่เคยทำก็กลับเข้ามา
ผมยังคงทำงานหน้าคอมพิวเตอร์ รายการใช้จ่ายเงินของลูกค้า
ผ่านเข้ามาทุกวัน
รถไฟฟ้าผมใช้บริการทุกวัน ถึงส่วนใหญ่จะได้ยืนก็ตาม
เรือข้ามฟากเหรอครับ ผมเลือกมุมเงียบ ยืนอยู่เพียงคนเดียว
ส่วนรถเมล์ ขาดไม่ได้เช่นกัน
ผมยังคงไปมหาลัย เจอเพื่อนๆ เจออาจารย์
เจอบรรยากาศเดิม ๆ
*
*
ถ้าไม่นับคนที่บ้าน และที่ทำงานแล้ว
เบน คือคนที่ผมเจอบ่อยที่สุด ในบรรดาผู้ชายทั้งโลกและมีสปีชี่ย์เดียวกัน555
ที่ขาดหายไปคือ เขา
เขาไม่ได้เป็นอาจารย์ ของผมอีกแล้ว
หรืออาจารย์ของคนอื่นในมหาลัยแห่งนี้
เขาคงมาแค่ชั่วคราว
แค่ช่วงเวลาที่เขาต้องการคืนดี
ช่วงเวลาที่อยากอธิบาย
ช่วงเวลาที่อยากกลับมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
แต่เมื่อเขาไม่ได้อย่างที่ต้องการ เขาก็คงจากไป
อย่างที่หลายๆคนเป็น
และนี่คือ ความจริงของมนุษย์เรา
เห็น ชอบ ต้องการ แสวงหา ไม่ได้ และก็จากไป
*
*
*
เบน โทรมาบอกผมครับ ว่าถึงที่ที่เขานัดผมแล้วครับ
และเพื่อนผมก็จอดให้ผมลงที่เดิมครับ คือสถานีศาลาแดงเช่นเดิม
เบนถือกระเป๋าให้ผม พร้อมทักทายด้วยคำพูด ที่ใครได้ยิน
เป็นต้องลอย แต่อย่ารู้เลยครับ ว่าคำๆนั้นคืออะไร
หลายคนอาจจะคิดว่า เบนคงทักว่า อีลูกโป่งๆแน่เลย
ถึงได้ลอย 555 ผิด เพราะผมไม่ได้ตัวกลมๆแบบนั้น
“ไปไหนดีครับคุณปอร์” เบนถาม
ผมมองหน้าเบน ครับ
“ตามใจเบนสิครับ ผมยังไงก็ได้”
เบนมองมาที่ผม พร้อมรอยยิ้มแบบเดิม
“ไต้หวัน”
“อะไรนะครับ” ผมพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทาง งวยงง
ส่วนเบนหัวเราะชอบใจครับ คงสนุก
“ผมพูดเล่นครับ ก็คุณบอกว่าตามใจผมนี่ครับ คุณปอร์”
แล้วสนทนา ก็หยุดลง
*
*
*
เราเดินผ่านหน้าตึกที่เราสองคนเจอกันครั้งแรกครับ
ภาพ ชายคนๆนึง สะพายโน้ตบุ๊ค
ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงยืนส์ รองเท้าผ้าใบ
อีกมือนึง ลากกระเป๋าเดินทาง มองหาใครบางคนที่กำลังนัดไว้
ภาพนั้นลอยเข้ามาในหัวผม ไม่แปลกครับที่มันจะทำให้ผมยิ้ม
และผมก็รู้ครับ ว่าเบนก็รู้ว่าผมคิดอะไร
*
*
“คุณปอร์จำได้ใช่ไหมครับ ว่าเราเจอกันครั้งแรกที่ไหน”
ผมยิ้ม
“ครับ ผม จำได้เสมอครับ ” ผมตอบ
เบนยิ้มเปิดปากกว้าง บอกให้ผมรู้ว่าดีใจแค่ไหนที่ผมจำได้
“ผู้ชายคนๆ เปิดประตูออกมาจากตึกสูงๆ ด้วยเสื้อเชิ้ต แขนยาวสีฟ้า
กางเกงสแลตที่ดำ สวมรองเท้าหนังสีดำ พร้อมด้วยแว่นตา
ที่ปกปิด ดวงตาสีน้ำตาล รอยยิ้มที่น่ารักๆเป็นมิตร บนใบหน้า ผมยังจำได้ดี ไม่เคยลืม”
เช่นกันครับ ผมยิ้มอย่างดีใจไม่ต่างจากเบนเลย
“เกิดอะไรขึ้น ครับ ทำไมถึงชวนผมคุยเรื่องความหลัง”
เบนก้มลงมองโต๊ะที่เราสองคนนั่ง
“เปล่าครับ แค่อยากรู้ว่าคุณปอร์จะจำได้เหมือนผมไหม”
ผมมองหน้าเบน
“แล้วถ้าผมตอบว่าผมจำไม่ได้ละครับ คุณเบนจะโกรธผมไหม”
เบนเงียบ ผมเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นสงสัยแทน
“เปล่าครับ ไม่มีวัน”
คำพูดของเบน ที่ผมได้ยิน มันอยากให้ผมลองพูดออกไปจังเลยครับ
ว่าผมลืมไปแล้ว เขาจะมีสีหน้าท่าทางยังไงในเวลานี้
“คุณปอร์ครับ”
“ครับ ”ผมมองหน้าเบน
เบนมองหน้าผม
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร ทานต่อเถอะ ”
ผมทำหน้าทะเล้นใส่เบนครับ
แล้วเบนก็ก้มหน้าทานต่อ
แล้วเขาก็ไม่เงยหน้าขึ้นมามองผมอีกเลย
ผมสงสัยครับ ว่ามันคืออะไร
“เบน มีอะไรไหมครับ”
“เปล่าครับ ”
“ BEN look at me and tell me that r u thinking about ”
เบนมองหน้าผมเมื่อรู้ว่าผมเริ่มจะจริงจังแล้วครับ
“เปล่าครับ”
เมื่อเบนยังยืนยันแบบนนี้ ผมเลยไม่ได้ได้ถามอะไรต่อ
ถ้าเขาอยากบอกก็คงบอกเอง หรือถ้ามันไม่มีอะไรจริงๆก็อย่าคาดคั้นให้เบนเขาพูดอะไรออกมาเลย
*
*
*
“คุณปอร์ครับ”
“หือ”
“ I am going back home” เบนพูด
ผมถอนหายใจก่อนที่จะมองหน้าเบนครับ
“กลับไปนานไหม” ผมถาม
“คงไม่นานครับ”
“ทำไมต้องทำหน้าเศร้าด้วยครับ”ผมถามเบน
“กลัวจะไม่ได้เจอหน้าคุณปอร์”
ผมขำ
“เป็นเอามากนะคุณเบน เดี๋ยวก็กลับมาครับ”
เบนเลื่อนมือมากุมมือผมข้างๆ จานข้าวครับ
“บ้านผมมีกล้อง มีskype มีไมค์ แล้วจะกลัวทำไมครับ”
“ไม่ได้กลัวครับ แค่ไม่อยากอยู่ไกล ๆ มันใจหาย”
คำพูดของเบน ทำให้ผมอาย และรู้สึกกลัวขึ้นมาเช่นกัน
เพราะอย่างน้อยเราก็อยู่ใกล้กัน
มากกว่ากรุงเทพกับไทเป
“ผมไม่หายไปไหนหรอกครับ กลับมาก็เจอกันเหมือนเดิม”
“ครับ แล้วถ้าผมไม่กลับมาละ”
ผมมองหน้าเบน
“ผมก็จะตามคุณเบนไปไง”
“จริงๆ นะครับ คุณปอร์” เบนยิ้มที่มุมปากบอกให้ผมรู้ว่าชอบใจกับสิ่งที่ผมพูดครับ
“แล้วงานล่ะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ” ผมถามพร้อมตักข้าวใส่ปาก
“นิดหน่อยครับ ไม่มีอะ สบายมากๆๆ” เบนทำหน้าจริงจัง
“ครับ ไปเจอหน้าพ่อแม่ น้องชายก็ดีครับ
ฝากความคิดถึงถึงทุกคนที่บ้านคุณเบนด้วยนะครับ”
“ไม่ครับ”
“อ้าว ทำไมครับ” ผมมองที่เบน
“น้องชายผมน่ารัก กลัวคุณปอร์เปลี่ยนใจ ไปชอบน้องชายผมครับ”
“10 กว่าขวบนี่นะ ” ผมพูดไปขำไป ครับ
อ่อ เบน กับน้องห่างกันมากครับ เหมือนกับที่บ้านเราเรียกว่าลูกหลงแบบนี้ละ
“อยากได้อะไรไหมครับ คุณปอร์”
“ไม่ละครับ อยากให้เบนกลับมาอย่างปลอดภัยก็คงพอแล้ว อ่อ ฝากความคิดถึงๆ พีท และพอลด้วยนะครับ”
“ครับ เดี๋ยวผมจะบอกให้ครับคุณปอร์”
*
*
*
*
เสียงทีวีปลายเตียงดังมา
ผมและเบนอยู่บนเตียงสีขาวมีผ้าห่มปิดไว้เพียงครึ่งตัว
เราสองคนปล่อยให้เสียงทีวีดำเนินต่อไป
อย่างไม่ต้องมีบทสนทนา
แต่ภายใต้ผ้าห่มนั้น
มือผมและเบนยังประสานกันอยู่
จึงไม่ต้องมีคำพูดใดๆมาบรรยายถึงช่วงเวลาดีๆนี้ครับ
*
*
เวลาเดินไป
*
*
“ง่วงหรือยังครับ” เบนพลิกตัวเขาใกล้ผมเมื่อเวลาผ่านไป
ภายในความมืดของห้องๆนั่นที่มีเพียงแสงสว่างจากไฟข้างๆทีวีส่องเข้ามา
พอให้ได้เห็นบริเวณนี้
“นอนไม่หลับเหรอครับคุณเบน ”
“ครับ ” เบนตอบ
“ตื่นเต้นเหรอครับที่จะได้กลับบ้าน”
เบนเงียบ
“ให้ผมไปส่งไหมครับ”ผมถาม
“ไม่เป็นไรครับ มันไกล ผมไปเองได้” เบนตอบ
“งั้นผมจะรอนะครับ”
แล้วมือของผมก็ถูกบีบอีกครั้ง
สิ่งที่ผมได้รับ มันกับไม่ใช่ความเจ็บปวดจากแรงบีบนั้นครับ
ความรู้สึกอบอุ่นต่างหากครับที่ผมได้รับจากเบน
แล้วมันจะอีกนานแค่ไหนเหรอครับเบน
นานแค่ไหนเหรอครับ
ผมอยากรู้
-
เวลามาก็กรูกันเข้ามามากมาย งานล้นมือ
พอเวลาจะไป หรือเวลาจากลาก็นะ ทำไมถึงได้กะทัีนหันแบบนี้เฮ้ออออออออออออออออออออออ
ขอนิด อิลุงเมื่้อแกไม่ได้สิ่งที่แกตั้งใจ หรือคาดหวังแล้วแกก็จากลากันไปง่ายๆ
แบบนี้อ่ะนะ สมแล้วที่เป็นแกไม่เคยรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองกระทำหรือความรู้สึกของคนที่เสียใจ
กับเรื่องของแกมานับครั้งไม่ถ้วนเลยสักครั้ง หายเข้ากลีบเมฆ ขอถามสักคำ "แล้วจะโผล่หน้ามาทำไมให้เค้าเสียใจ" :z6: :z6: ใจร้าย ใจดำสุดๆ
่ส่วนพ่อคนดีของคนอ่าน เฮ้อออออออออออออออออ เบนเองซะอีกที่ดูจะอาลัยอาวรณ์สวยอ่ะนะ
ขอให้จริงอยากสวยว่า ถ้าไม่กลับมาจะตามไปไต้หวันจริงๆเหอะ เพี้ยง
เบนคงกลัวอ่ะนะ ว่าไกลตัว แล้วใจจะยิ่งไกลตามไปด้วย ไม่แปลกหรอก คนอ่านยังกลัวแทนเลย
“ไม่ได้กลัวครับ แค่ไม่อยากอยู่ไกล ๆ มันใจหาย”
>>ผู้ชายคนนี้น่ารักที่สุด น่ารักแต่จะมีคนรักได้รึป่าวนั่นก็อีกเรื่อง เฮ้่อออออออออออออ
+1 เคอะ แฮปปี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะคะสวย
-
มา แหบ เอ๊ย แฮ็ป ด้วยคน :laugh: ขอให้สวย สวยวันสวยคืนนะเคอะ
หวังสิ่งใดก็ขอให้สมหวัง อยากได้อะไรก็ขอให้ ซื้อเอา :laugh: มีความสุขมาก ๆๆ จ้า
(http://i.kapook.com/glitter/2010/th/05/T140510_09C.gif)
-
:HBD3: :HBD1: :a:
ขอให้มีแต่ความสุขสมหวังนะคนสวย ร่ำรวยๆๆๆๆ โรคภัยไข้เจ็บไม่มี
อ่านตอนนี้แล้วเบนหวานมากๆ หวานไปนานๆนะเบน
-
:เฮ้อ:
-
เบนคงไม่เป็นแบบไอ้ลุง
ปอร์คงไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อน
นะครับ
จุ๊บๆ
-
Happy Birthday สวย และ อิลุง นะคะ
ขอให้สวยวันสวยคืน แฟนรักแฟนหลงนะคะ
อ่านตอนนี้เหมือนเบนมีอะไรในใจมากกว่านี้
ลึกๆแล้วเบนก็คงกลัวสวยกลับไปหาลุงแน่ๆ
เพราะเบนเป็นคนช่างสังเกตุไม่ใช่สังเกตุแค่ภายนอกนะ เบนยังคงสังเกตุด้วยว่าสวยรู้สึกอะไร เพียงแค่เบนไม่พูดออกมาแค่นั้นเอง
เบนผู้แสนดี โถพ่อพระ อย่าแสนดีไปเลยเบน ไม่งั้นได้เป็นแค่พระรองแหงๆ
:กอด1:
-
:HBD2: :b: :HBD2:
ให้ยิ่งสวยขึ้นๆๆๆๆ ยิ่งรวยขึ้นๆๆๆๆๆๆ นะนู๋ปอร์
อิลุงกำลังไปซุ่มวางแผนอะไรต่อไปหรือเปล่าเนี่ย
-
เลยวันแล้วอ่ะ
อด HBD เลย
ย้อนหลังแล้วกันนะครับพี่ปอร์
เอา msg มาให้ดูแล้วใจหายเลย
อย่างน้อยไปไม่ได้กับกอล์ฟ ก็อย่าไปไม่ได้กับเบนเลยนะ
กลัวพี่ปอร์เศร้าอีกรอบ
ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลยอ่ะ
-
อ๊าาาา มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆ
รอตอนจบของเรื่องนี้อยู่นะครับ
อิอิ
-
บางคนกลัวที่จะจาก กลัวที่จะห่างกัน ไม่อยากอยู่ไกล ๆ แม้จะไม่นาน เพียงเพราะกลัวไม่ได้เจอกันอีก
แต่บางคนเลือกที่จะจาก เลือกที่จะไม่เจอ เพียงเพราะต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่าง ที่เรียกว่า "ความมั่นคง"
คนเราคิดต่างกันได้ เพราะงั้นจึงไม่ผิดไม่ว่าเราจะเลือกทางไหน
แต่ยังไงก็เคืองลุงที่พอไม่ได้อย่างที่ต้องการ ก็จากไปง่ายๆ มาทำให้เค้าเสียใจแล้วจากไปนี้นะ คุณอาจจะเจ็บ แต่รู้ไว้นะสวยเจ็บกว่าร้อยเท่า
อะไรมันจะง่ายดายขาดนั้นค่ะลุง แค่หันหลังกลับ แล้วจากไป แล้วคนที่อยู่ตรงนี้หล่ะค่ะ
คุณกลับมาเพื่ออะไรกัน!!! :angry2:
่อย่างน้อยก็ดีใจที่สวยมีเบนอยู่ข้างๆ
อย่างไม่ต้องมีบทสนทนา
แต่ภายใต้ผ้าห่มนั้น
มือผมและเบนยังประสานกันอยู่
จึงไม่ต้องมีคำพูดใดๆมาบรรยายถึงช่วงเวลาดีๆนี้ครับ
อยู่อย่างนี้ไปอีกนานๆนะค่ะเบน :impress:
อยากให้ผุ้ชายที่น่ารักคนนี้ อยู่กับสวยทำให้สวยมีความสุขไปอีกนานๆ
+1 HBD สวยก่ะอิลุง มีความสุขมากๆนะค่ะ(ทั้งคู่เลย) :a13:
-
จุดจบของเรื่องนี้จะเป็นเช่นไร :เฮ้อ:
ขอให้พี่ปอร์มีความสุขกับปัจจุบันก็แล้วกัน :L2:
-
:a13:สุขสันต์วันเกิดครับสวย :a13:
ขอให้มีความสุข
ทำสิ่งได้สมใจหมาย
ขอให้มีสุขภาพกายและใจที่เข้มแข็งแข็งแรงมากยิ่งขึ้น
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
:man1:
-
http://www.youtube.com/v/yZyejju0qQk&hl=en_US&fs=1&
Best reason,isn't it?
:3123: มีความสุขครับ ปอร์
-
เบนน่ารักจริง ๆ เลย ทำไมอ่านตอนนี้แล้วหดหู่ก็ไม่รู้ กลัวจริง ๆจะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่านะ ขออย่าให้มีอะไรเลย ขอให้ความรักของสวยกะเบน ราบลื่น :call:
เบนรีบกลับมานะ :monkeysad:
ส่วนคุณคนนั้น ยังจะฝากความหวังอะไรไว้ได้อีก :เฮ้อ:
ps อ่านข้อความจากเบน แล้ว ต้องการน้ำแข็งด่วน
ตาร้อน ๆ อิอิ
-
"มั่นใจคนอ่าน20ล้านคน ต้องการให้พี่ปอร์มีพระเอกสองคน"
พีเอส ลุงไม่อยู่แล้วมันทำไมเศร้าจัง? เฮียเบนก็จะอีก แม่งเศร้าดีแท้ :z3:
สรุปตรูเข้ามาเพื่อความเจ็บปวดจริงๆน่ะแหล่ะ
แค่ลำพังชีวิตตัวเองคงยังดราม่าไม่พอ... :เฮ้อ:
-
ู^
^
เห็นด้วยกับรีบน ถ้าเลือกไม่ได้ก็เก็บไว้ทั้งสองคนเลย :laugh:
-
:z10: :z10:
-
พี่เบนเป็นคนดีเนอะ :-[
แค่ให้เชื่อมั่นในกันและกัน ไม่ว่ามีอะไรเกิดขึ้น ก็คงผ่านไปได้เองแหละเนอะ
:กอด1: คนสวย
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะน้องปอร์
(แบ่งให้อิลุงนิ๊สนึง อิอิ)
ขอให้มีความสุขนะคะ มีกำลังใจในการก้าวผ่านสิ่งต่างๆ ไปอย่างมีสตินะคะ
การจากลา มันมาอีกแล้ว ผลของมันล่ะ จะเหมือนกันมั้ย
ชีวิตเราเนี่ย มีอะไรมาทดสอบอยู่เสมอเลยเนอะ
:angry2: อิลุง แกหายไปไหน
กลับมาเดี๋ยวนี้นะ
ไม่งั้นจะเอา M79 ไปถล่มซะให้ราบ เชอะ
-
คนดีอาจไช่คนที่เรารัก คนที่เรารักอาจไม่ดีแต่เขารักเรา
-
ลุงเอ๊ยเห็นเรียกร้องซะจริงๆจังๆ
แล้วความพยายามน่ะหายไปไหนหมด
ตื้อกับความพยายามน่ะทำเป็นมั๊ย
-
สุขสันต์วันเกิดจ้าคุณปอร์ & คุณลุงกอล์ฟ
:L2:
ปล๑. อวยพรช้าไป 1 วัน ไม่ว่ากันนะจ้า
ปล๒. ยังแอบเชียร์คุณลุงฟอล์ฟอยู่เงียบๆในมุมเล็กๆของกระทู้
-
:angry2: อิลุง แกหายไปไหน
กลับมาเดี๋ยวนี้นะ
ไม่งั้นจะเอา M79 ไปถล่มซะให้ราบ เชอะ
^
ศอฉ.ครับ คุณคนนี้มีอาวุธสงครามไว้ในความครอบครองครับ ฮาาาา
-
เบนดีเกินไปแล้ว
น่ารักเกินไปแล้ว
อบอุ่นและอ่อนโยนเกินไปแล้ว
แล้วอย่างนี้จะให้ทำร้ายจิตใจได้อย่างไร
สวยจิตใจอ่อนโยนซะขนาดนั้น อิอิ
-
http://www.youtube.com/v/yZyejju0qQk&hl=en_US&fs=1&
Best reason,isn't it?
:3123: มีความสุขครับ ปอร์
ซึ้งใจกับเพลง กระซิกๆ
-
อิอิ ลุงหายไปไหนอะคิดถึงลุงว่าแต่ทำไมลุงใจร้ายใจ ถ้าไม่ตามอีกหน่อยจะหนีไปรักเบนแทนแล้วนะครับ
-
Belated happy birthday สำหรับคนสวยน้องปอร์คนเดียว อิลุงไม่เกี่ยวเพราะมันตายไปแล้วววว :z2:
:L2: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L2:
-
อ่านแล้วเศร้าอ่ะ
ลุงก็หายไป ตอนนี้เบนก็ยังจะกลับบ้านอีก
คนสวยเศร้าอีกแล้ว
-
[wma=300,50]<object width="315" height="80"><param name="movie" value="http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V24BCAG4PA0&Autoplay=0"><param name="scale" value="noscale" /><param name="wmode" value="transparent"><embed src="http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=0&songID=V24BCAG4PA0" width="315" height="80" scale="noscale" wmode="transparent"></embed></object>[/wma]
-
เป็นกำลังใจให้นะคับ
-
สุขสันต์วันเกิดนะคะคนสวยและรวยมาก เอาบุญมาฝากด้วยจ้า
เบนเอ้ยย ทำไมเป็นผู้ชายที่แสนดีอย่างนี้นะ กลัวจริงๆ ส่วนมากพระรองค๊อดแสนดี เหอเหอ
-
รู้สีกว่าเหมือนเวลาทะเลสงบ พายุกำลังมาจะไงก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆอีลุงไม่น่าถอดใจง่ายขนาดนี้ เพราะทำตัวงี่เง่ามาได้ตั้ง 5 ปี จะต่ออีกสักปี สองปีคงไม่แปลก
เราจะรอลุ้นรางวัล เอ๊ย ไม่ใช่ ว่าเรื่องราวจะเป็นไงต่อ แต่อยากให้มีเรื่องตื่นเต้นรอสวยอยู่จัง ^-^
-
คนสวยคิดถึงแล้วนะ มาต่อเถอะ :t3:
-
ช่วงนี้ อ่านแล้วอิน+อึน
เฮ้ออออ
ชีวิตคนเรานี่นะ...
-
เพิ่งเริ่มอ่าน อ่านแล้วรู้สึกหิวข้าวเลยอะ :serius2:
-
พี่ปอร์ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ :call:
-
:call: คนสวยที่สุดในสามโลกคะ มาต่อได้แล้วคะ :call:
-
ทน :call: :call: :call: :call: ไม่ไหวจึงมา
รอสักครู่ครับ
รอคนสวยตรวจคำผิดอยู่ คนสวยในโลกที่4
:m20: :m20: :m20:
-
นี่แหน่ะ :z13: :z13: :z13:
จิ้มเลย
รออ่านนะค้าบ :กอด1:
-
“งั้นผมจะรอนะครับ”
แล้วมือของผมก็ถูกบีบอีกครั้ง
สิ่งที่ผมได้รับ มันกับไม่ใช่ความเจ็บปวดจากแรงบีบนั้นครับ
ความรู้สึกอบอุ่นต่างหากครับที่ผมได้รับจากเบน
แล้วมันจะอีกนานแค่ไหนเหรอครับเบน
นานแค่ไหนเหรอครับ
ผมอยากรู้
****46****
วันผมเลิกงานในเวลาปกติเช่นทุกๆวัน
ขึ้นรถไฟฟ้ามหานะเธอกลับบ้านเช่นเดิม
ในช่วงเที่ยงของวันนี้เบนโทรมาหาผมก่อนที่จะขึ้นเครื่อง
บอกผมว่าอีก5ชั่วโมงค่อยเจอกัน 55
แหม ตกลงมึงจะไป หรือว่ามึงกำลังจะมากันแน่..ไอ้ตี๋
*
*
สิ่งที่ผมทำเป็นอันแรกครับ หลังจากเข้าบ้านแล้วคือเปิดคอมพิวเตอร์
ตัวเก่าๆ ที่ใช้มาเป็นเวลานาน
พัดลมก็เสียงดังเหลือเกิน
ไอ้ซะไปซื้อโน้ตบุต มันก็ไม่คุ้นครับ
หาปุ่มที่จะกดไม่เจอ คุ้นกับแบบที่มีอยู่มากกว่าครับ
โปรแกรมMSNถูกกดพาสเวิร์ดทีละตัวครับ
และสุดท้ายตามด้วยปุ่มเอ็นเทอร์
ผมรออยู่นานก็ไม่เห็นมีใครออนไลน์อย่างที่เขาบอกครับ
ว่าอีก5ชั่วโมงเจอกัน..ปลวก หลอกกรูมารอ
โปรแกรมวินแอมจึงเป็นสิ่งต่อไปที่ต้องเรียกมันขึ้นมาให้ทำงานครับ
ปล่อยให้เพลงโปรด ทำงานต่อไป
หลังจากนั้นจึงหยิบผ้าขนหนู
แล้วหายตัวเข้าไปในห้องน้ำ
*
*
น้ำแต่ละขันสาดใส่เข้ามายังตัวผมครับ
ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจากทำงานและการเดินทางเหมือนจะหายไป
เสียงเพลงเบาๆลอยแทรกผ่านเข้ามายังห้องน้ำ
แต่แปลก แทนที่มันจะมีแค่เสียงเพลงครับ
มันกับปนด้วยเสียงอย่างอื่นแทน
เปล่าครับ ไมได้เปิดหนังโป๊นะ555
ผมปิดน้ำที่กำลังมีเสียงไหลออกจากฝักบัวลงอ่างพลาสติก เพื่อให้แน่ใจว่าเสียงอะไร
ครับโปรแกรม Skype ผมถูกเรียก
และมันก็ดังขึ้นอยู่นานจนคนที่เรียกรู้ว่าไม่มีคนรับ แล้วมันก็ดับไป
ทำไงได้ละครับ จะออกมาทั้งที่โป๊อยู่ไม่ได้ครับ
ถึงจะเป็นบ้านตัวเองก็ตาม
*
*
ผมจึงเร่งอาบน้ำให้เสร็จภายในไม่กี่นาทีครับ
เพราะรู้ว่าใครคือคนที่เรียกมา555
พอออกมาจากห้องน้ำก็มีหน้าต่างสนทนาปรากฏขึ้นที่หน้าจอครับ
พร้อมกับข้อความ
“ไม่ว่างเหรอครับ”
“เปล่าครับ อาบน้ำอยู่”ผมรีบตอบ
อีกมือก็เช็ดผมที่เปียกไป
“ครับ ผมถึงบ้านตอน 5โมงเย็นแล้วครับคุณปอร์”
“ครับ ดีจังถึงโดยปลอดภัย”
“ครับ” เบนตอบพร้อมส่งอีโม ยิ้มปากกว้างๆมาให้ผมครับ
“ผมโทรไปได้ไหมครับ”(โทรผ่านโปรแกรมSkype )
“เดี๋ยว ขอเวลา ใส่เสื้อผ้าก่อนนะครับคุณเบน” ผมตอบไปครับ
และเบนก็ส่งอีโม หน้าตาหื่นๆ กลับมาครับ
ผมจึงส่งอีโมกลับไปบ้าง แต่เป็นรูปหน้าแดง อายๆๆ 555
ใช่สิ ผู้ชายหื่น เราต้องเนียน ๆทำเป็น เขิล อาย เข้าไว้ชิมิ55555555
ผมหายไปจากหน้าจอไม่ถึง2นาทีครับ
กลับมาอีกทีก็มีบ๊อกเซอร์ ปิดร่างกายเพียงตัวเดียวครับ
ผมเช็ดพอมาด ๆเดี๋ยวนั่งไปโดนพัดลมไป คงแห้งครับ
*
*
*
“มาหละครับ คุณเบน” อีโมหื่นๆๆ ถูกส่งมาเรื่อยๆ
“ผมโทรไปนะครับ”
“อืม”
แล้วเสียงskype ก็ดังขึ้นครับ ตุสบ้าง กระเทยบ้าง เกย์ กวาง เก้ง (เสียงของโปรแกรม)สลับกันไปครับ
ผมและเบนเปลี่ยนจากโหมดข้อความมาเป็นเสียงพร้อมภาพในเวลาเดียวกันครับ
รูปภาพที่ปรากฏตรงหน้าผม ตอนนี้เป็นภาพเคลื่อนไหวที่ต่างไปจากเดิมครับ
ต่างจากครั้งแรกที่ผมเห็นเบน ภาพเว็บแคม
หลังจากที่คุณร๊อบ แนะนำทั้งฝากและฝัง
ตอนนั้นเรายังไม่รู้จักกัน เบนยังเป็นคนแปลกหน้า
สำหรับผม การสนทนาจึงไม่มีอะไรมากกว่าๆ
ภาพเคลื่อนไหวที่เหมือนจะเป็นภาพนิ่งเสียมากกว่าครับ
ภาพชายคนนึงตาตี๋ๆ ใส่เสื้อกันหนาว ด้านหลังเป็นผนังห้องสีครีม
555แต่ตอนนี้สิ เขาเป็นคนที่ผมคุ้นเคยแล้ว
ผมทรงใหม่ เสื้อไม่ใช่ตัวเดิม
สิ่งที่เหมือนเดิม คือตาตี่ๆ คู่นั้นและสีของผนังห้องครับ
*
*
“บ้านคุณเบนยังเหมือนเดิมนะครับ”
เบนยิ้มก่อนจะหันไปมองทั่วบริเวณในห้องตามคำพูดของผม
“ไม่มีใครอยู่ครับ สกปรกมาก”
เบนบอกผมว่า ก่อนที่เบนจะมาเมืองไทย
แม่ของเขาได้มาทำความสะอาดให้แล้ว
บ้านของเบน กับคอนโดของเบน อยู่ไม่ไกลกันมาก
เบนต้องการความเป็นส่วนตัว ตามประสาหนุ่มๆๆ
เลยแยกมาอยู่คนเดียว
แต่ก็แวะกลับบ้านบ่อยๆ ครับ
เบน หยิบรูปที่วางอยู่ข้างๆ มาแนะนำให้ผมรู้จักครับ
เริ่มต้นจาก ป๊า ม้า และก็อาตี๋น้อย
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นหน้าครอบครัวของเบน
น้องเขาน่ารักมากครับ ในรูปยังเด็กอยู่เลย น่ารัก หน้าตาคล้ายกับเบน
ตอนนี้คงกำลังเป็นหนุ่มแล้ว
“คุณปอร์ อยากเห็นบ้านผมไม่ครับ”
“ก็เห็นอยู่นี่ไง”
“หมายถึงทั้งบ้านครับ” เบนตอบ
“ครับ”
เบน เริ่มหมุนกล้อง ใปทั่วบริเวณที่เขานั่งอยู่ครับ
มันเป็นห้องรับแขก ทั่วๆ ไป ไม่ต่างอะไรจากห้องรับแขกของทุกๆ บ้าน
แล้วเบนก็หมุนมันกลับมาที่เดิมที่เขานั่งอยู่
*
*
*
“ต่อไป เป็นห้องครัว” เบนแพนกล้องไป และซูมมันเข้ามา
ส่วนผม เพ่งดูรายละเอียดที่เบนกำลังส่องครับ
“มองม่ายชาดเหรอครับ” เสียงเบน
“ครับ”
“ง้านมาดูใกล้ๆ”
ผมได้ยินเสียงกุกกัก และตัวกล้องที่กำลังไหวๆ ไปมา
คล้ายๆ กับว่าเบนกำลังย้ายโน้ตบุ๊คครับ
และมันก็เป็นอย่างนั้น จริงๆ
เมื่อภาพห้องครัวที่ผมเห็นมันไปเมื่อ3นาทีที่ผ่านมา
มันชัดเจนยิ่งขึ้นครับ
พร้อมกับเจ้าของเสียง ที่กำลังพูดแนะนำส่วนต่างๆของบ้านตัวเอง
“เห็นไหมหครับ” เบนถาม พร้อมกับเสียงกุกกัก
“ครับ ต่อไป” โน๊ตบุต เริ่มย้ายอีกครั้ง
เสียงกุกกัก พร้อมภาพกล้องที่หมุนไปมาชวนเวียนหัว
“นี่เป็นหลังบ้าน” เบนบอก
“เห็นไหมครับ”
“ครับ ” ผมตอบพร้อมเพ่งมองภาพที่ปรากฏบนหน้าจอ มอนิเตอร์
บรรยากาศข้างนอกมืดแล้วครับ
เพราะเวลาของเรากับเขาห่างกัน
แต่สิ่งที่สัมผัสได้คือแสงไฟในยามค่ำคืน ที่ส่องสว่างในยามกลางคืน
ไม่ต่างจากบ้านเราเท่าใดนัก
และมันก็คล้ายๆกับ ระเบียงของคอนโดแบบนั้นละครับ
“วิวสวยๆๆ” เบนพูดพร้อมเสียงกุกกัก
เพราะไหนจะถือไม่เฮทเซท เว็บแคม มันคงลำบากน่าดูครับ
“และสุดท้าย ครับคุณปอร์”
เสียงเดิน เท้ากระแทรกพื้นไม้แทรกเข้ามาให้ผมได้ยินครับ
“and the last one ห้องของเราครับ”
*
*
*
ห้องเขาเราเหรอ ผมคิดตามคำพูดของเบนครับ
เสียงเดินแทรกผ่าน เซตเซทที่แนบอยู่บนหูทั้งสองข้างของผม
สองตามองภาพที่กำลังจะเห็นอย่างใจจดจ่อ
ห้องของเราเหรอ
ห้องของเราเหรอ
คำนี้ยัง ผุดขึ้นมาให้หัวของผม
“เห็นไหมครับ คุณปอร์” เบนพูดขึ้นครับ
ในขณะที่ตัวกล้องยังไม่ทันจะตั้งอยู่ดี ภาพที่เห็นจึง เบลอๆ
ชี้ไปนั่น นี่ นุ่น กว่าที่กล้องจะจับภาพให้อยู่กับที่มันก็นานพอดูครับ
“เห็นไหมครับ”
“ครับผม”
ห้องนอนของเบนสีเดียวกันกับห้องรับแขกครับ
เบนถือกล้องไว้ในมืออีกครั้งครับ
แพนมันไปรอบๆห้องนอนของเขาเอง
“นี่เป็นตู้เสื้อผ้า ครับ” เบนพูดพร้อมด้วยภาพ เหมือนเด็กที่กำลังอธิบายว่าภาพนี้คืออะไร
“ นี่ห้องน้ำครับ ”ผมมองตาม
“นี่โต๊ะกระจก”
“ครับ” ผมตอบ ทุกครั้งที่เบนบอกว่านี่คืออะไร
“แล้วนี่ โซฟา นั่งเล่นในห้อง” ผมมองตามที่เบนพูด
“และสุดท้ายครับคุณปอร์”
ผมมองตามและคิดว่าอะไรเป็นสิ่งสุดท้ายที่เบนอยากให้ผมได้ดู
“เตียงนอน ครับ”
พอเบนพูดจบ ภาพที่อยู่เบื้องหน้าผมก็ปรากฏครับ
เตียงนอนสีขาวๆดูสะอาด
ปลายเตียงมีผ้าห่มสีขาวสะอาดเช่นกัน พับอยู่เป็นระเบียบครับ
“ห้องของเราน่าอยู่ไหมครับคุณปอร์”
นี่คือข้อความสุดท้ายที่ผมได้ยินครับ
ก่อนที่สมองผมจะจินตนาการไปถึงเตียงนอนอีกเตียง
ที่ผมเคยนอนมาเป็นเวลาหลายปี
จึงไม่ได้ตอบเบน
“คุณปอร์”
*
*
“คุณปอร์ครับ”
“ อ่อ ครับ ”
“ได้ยินไหม”
“พอดีสัญญาณมันขาดๆ ไม่ค่อยได้ยินครับ เบนถามว่าอะไรนะ”
“ผมถามว่า ห้องนอนของเราน่าอยู่ไหม”
ผมควรตอบว่ายังไงดีครับ
ผมควรตอบว่ายังไง
*
*
*
“น่าอยู่ครับ น่าอยู่มากครับ เบน”
ผมตอบ แต่ทำใมหัวใจผมกลับเศร้าขึ้นมาทันที
เบนหยุดกล้องไว้ที่เตียงนอน พร้อมด้วยอุปกรณ์ทุกอย่าง
“ตรงนี้ คือส่วนที่เป็นของผม” เบนเลื่อนกล้องไปส่องด้านซ้าย
“และตรงนี้ คือส่วนที่เป็นของคุณปอร์”
เบนหยุดกล้องไว้ และใช้มือตบมันเบาๆ
นาทีนี้
นาที่นี้………….
มันเหมือนเบนกำลังจะฆ่าผม ด้วยความไม่รู้ ลงไปแล้วครับ
เพราะที่ๆเบนกำลังบอกว่าส่วนที่มันเป็นของผมนั้น
มันเป็นที่นอนฝั่งขวา
ฝั่งเดียวกันกับ...............
แล้วในหูผมแทบไม่ได้ยินอะไรอีกเลย
เหมือนมันเต็มไปด้วยลมๆที่กำลังพัดไปมาอย่างแรง
แล้วภาพเก่ามันก็เข้ามาทำร้ายผมอีกครั้ง
อีกครั้ง
และอีกครั้ง
*
*
*
“คุณปอร์ครับ คุณปอร์”
เสียงเบนเรียกผม ทำให้มีสติอีกครั้ง
แต่สติยังคงนั้นยังไม่กลับมาสนใจในสิ่งที่เบนพูด
เจ็บปวด รวดร้าว อะไรแบบนี้
เบนทำไปเพราะเขาไม่รู้
แต่มันสะกิด แผลของผมให้เจ็บ อะไรขนาดนี้
“คุณปอร์ชอบห้องของเราไหมครับ”
ห้องของเรา
ทำไมเบนพยายามที่จะบอกผมจังเลยครับ ว่ามัน
ว่าห้องนี้คือห้องของผมกับเขา กับเบน
บนพยายามจะบอกอะไรผมเหรอครับ
“ครับ ห้องของเรา.. น่าอยู่มากครับ ”
“คุณปอร์ ชอบไหมครับ”
*
*
“ชอบครับ ชอบมาก” ผมตอบ อย่างคนน้ำตาตกใน
“อยากมาอยู่ไหมครับ”
จุก
เสียด
ปานอะไร ทิ่มแทงหัวใจ
แต่ต้องทำเป็นแกล้ง ยิ้ม
เหมือนคนที่กำลังจะตาย
หายใจไม่ทั่วปอด จุกอยู่ที่คอ
แต่ต้องพยายามยิ้มต่อไป
ราวกับว่า ยิ้มนี้คือสิ่งสุดที่มีค่าที่ผมต้องทำต่อไป
มาอยู่ด้วยกันไหม
ไปด้วยกันไหม
คำๆนี้เคยฆ่าผมไปแล้วครึ่งนึง
*
*
*
“อยากครับ ผมอยาก”
อีกฝั่งทำใมเขารู้สึกดีใจจังกับคำพูดที่เขาได้รับจากผม
ดูจากสีหน้า ท่าทางของเขาแล้ว มันบอกแบบนั้น
ส่วนคนอีกคน เช่นผม ว่างเปล่า............... ล่องลอย………..เคว้ง
“เบนครับ”
“ครับ คุณปอร์”
“ผมต้องไปแล้วครับ ” ผมบอกเบน
“ไปไหนครับ ดึกๆแบบนี้”
“ไม่ได้ออกไปไหนครับ มีอะไรต้องทำนิดหน่อย”
“ครับ”
“talk to u later my Dear”
แล้วเมาท์ก็ถูกเลื่อนไปชี้ ปุ่มที่หยุดการสื่อสารทุกอย่างครับ
*
*
ชั้นวางของเล็กๆถูกเปิดออกด้วยมือผม
สิ่งที่ผมหาคืออะไรเหรอครับ
ไม่รู้สิ รู้แต่ว่าผมเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มรูป
และตอนนี้มันติดมือผมออกมาแล้ว
*
*
*
ผมเปิด มันทีละหน้าๆ
หน้าแล้วหน้าเล่า
ภาพบรรยากาศในห้องกลับมาให้ผมได้สัมผัสมันอีกครั้งครับ
ภาพหน้าต่าง…….
ภาพเตียงนอน …………
โคมไฟบนหัวเตียง…………
……..
รูปภาพต่างๆบนผนัง .....
ภาพคุณย่า………
วันเกิดคุณย่า......ที่มีผมกับเขาคนนั้น
ผมมองภาพเล่านี้ ด้วยความรู้สึกคิดถึงมันเหลือเกิน
มองมันอย่างเสียดาย ว่าต่อไป เราคงไม่ได้กลับไปที่แบบนี้อีกแล้ว
ไม่มีวัน
ไม่มีวันที่จะยืนริมหน้าต่าง บานเดิม
มองลงไปยังสวนหลังบ้าน ที่เต็มไปด้วยดอกไม้หลายชนิด ที่คุณย่าชอบอีกแล้ว
ไม่มีวัน
ไม่มีวัน ที่เตียงนอนฝั่งขวา ผมจะได้เป็นเจ้าของมันอีกแล้ว
ไม่มีวัน..............
*
*
ผมเก็บรูปภาพเหล่านั้นไว้ยังที่เดิม
อย่างคนเดิมๆ ที่ความรู้สึกไม่เดิมๆอีกแล้ว
เสียงมือถือดังขึ้นในโหมดข้อความ
ทำให้ผมหยุดคิดถึงความเศร้าชั่วขณะครับ
กดดูว่าใครกำลังส่งอะไรมา
Khun Por Krub r u ok ?
http://www.youtube.com/v/z7-Tb_FsWRw&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
-
:serius2: :z3: :z3: :m15:
สุดท้ายคนที่เสียใจและต้องเศร้ากับทุกคำพูดของตัวเองก็คือ สวย
ยิ่งอยากลืมแต่มันกลับกระทบอย่างจัง ด้วยค.ไม่รู้และไม่ตั้งใจของเบน เบนเพียงแค่อยากแสดง
ค.รู้สึกของตัวเองแสดงค.จริงใจให้คนที่เบนรักได้รับรู้และรู้สึกว่าเค้าอยากจะ
ใช้ทุกๆวินาทีให้มีค่า และก็คิดถึงคนที่เค้ารักเสมอไม่ว่าจะอยูที่ไหนแต่เบนไม่ร้หรอก
ว่าสิ่งที่ได้รับตอบกลับไปนอกจะแสร้งยิ้มแล้ว มันยังเป็นยิ้มที่โคตรจะติดลบ
ความรักจะมาถึงทางตันรึยัง ถ้าเรายังยอมรับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้
และยังหลอกตัวเองและใครอีกคนที่เรา ไม่อยากให้เค้ามารู้สึกเสียใจด้วย
มันจะดีเหรอทียังปล่อยให้เบนคิดฝันและคาดหวังกับค.รักครั้งนี้ต่อไป
:m15: :monkeysad: เศร้าอย่างไม่มีอะไรจะเอ่ย
+1คะ
-
ขอ :z3: ด้วยคน
สงสารเบนจังเลย
เบนจริงจังและจริงใจกับสวยมากนะ
ถ้าสวยยังต้องการเวลาตัดใจจากลุงมากกว่านี้
ควรบอกเบนไปตามตรงนะ อย่าปล่อยให้เบนถลำลึกไปมากกว่านี้เลยนะ
:sad11:
-
:m15: โอ้ย! เกือบตายอ่ะ พอดีลืมหายใจ แบบว่าอินไปหน่อย :เฮ้อ:
ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่ แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟ ที่สวยงาม ขอบรั้วและริมทางเดิน ต้นหญ้าอยู่ในสนาม บ้านนี้จะมีความงามได้ ถ้ามีเธอ *เพราะเธอคือที่พักพิง คือทุกสิ่งที่มีความหมาย เมื่อเธออยู่เคียงชิดใกล้ เรื่องร้ายใดใดไม่เกรง แม้ข้างนอกจะต้องเจอ กับเรื่องราว ที่ใครข่มเหง แต่ฉันเอง....ไม่คิดกลัว จากพื้นดินชนเพดานนั้นมีความหวานอยู่ เพราะรู้ว่าฉันมีเธอ คอยเป็นที่พักใจ จะรอคอยฉันจริงๆ เป็นหลักพึ่งพิงสุดท้าย จะล้มตัวลงเอนกายที่บ้านของฉัน ไม่ว่าวันเวลา จะเปลี่ยนหมุนเวียนไปเท่าไร ฉันยังคงมีแต่เธอ
-
BEN r u OK?
-
เศร้ามากมาย
-
ถ้าให้แนะนำ อยากจะแนะนำว่า
สวยควรคุยกับเบนเรื่องนี้นะ
ผมคิดว่าเบนรับได้และเข้าใจ
ว่าสวยต้องการเวลาหรือว่าอะไรก็ว่าไป
แต่อย่าทำแบบนี้เลย
เบนเค้าอาจจะไม่เข้าใจก็ได้ว่าสวยคิดยังไงอยู่ตอนนี้
แล้วมันจะรังทำให้เรื่องราวแย่กันไปใหญ่
คนเรานะ มันไม่รู้ไปหมดหรอก
ว่าคนอื่นกำลังคิดยังไงอยู่
ยิ่งเรื่องของความรักของตัวเองแล้วหล่ะก็
ยิ่งไม่รู้เข้าไปใหญ่
ดังนั้นสวยอย่าได้คิดเองว่าเบนจะเข้าใจและยอมรับได้
เพราะถ้าหากมันไม่เป็นอย่างงั้นแล้ว... คนที่เจ็บ
ไม่ใช่แค่เบนแน่ๆ สวยก็คงเจ็บไม่แพ้กัน
-
เศร้าจัง :sad11:
-
เบนคำให้นึกถึงเพลงระยะทำใจของน้องกันย์
-
เบนคงจะพอรับรู้ความรู้สึกชองสวย
แต่ที่สำคัญ
ตอนนี้สวยคงรู้ใจตัวเองอย่างชัดเจน
เจ็บมามากแล้ว ลองเจ็บอีกสักครั้ง ครั้งสุดท้าย
เผื่อวันข้างหน้า ตอบตัวเองได้ ว่าที่สุดของใจแล้ว
เผื่อว่า สิ่งที่ได้รับกลับมา คุ้มค่ากับสิ่งที่หวังและเคยเจ็บ
:กอด1: สวย รักมากนะ
-
GolF r u OK??
อยากรู้จังว่ากอล์ฟไปไหนแล้วอ่า
เฮ้อๆๆ
-
ขอบคุณสำหรับเพลงเพราะๆ ค่ะ
เห็นใจปอร์จัง :เฮ้อ:
ฮ่วย เบนเอ๊ยยย ผิดที่ ผิดเวลา ไปหมด ดีเกินปายยยยย ไม่เร้าจายยยย
(งี้แหละ ไม่รัก ยังไง ก็ไม่รัก แต่ไม่ได้หมายความว่า อยู่ด้วยกันไม่ได้นะ)
-
คนสวย ช่วยมาดูใจคนข้างๆให้ดีหน่อยน้าา
กลัวเบนน้อยใจ
-
สงสารเบนจังเลย เฮ้อ!
-
http://www.youtube.com/v/unM-a1lxQK8&hl=en_US&fs=1&
:กอด1: ขอบคุณครับ ปอร์
-
TT-TT อ่านแล้วจี๊ตมากมายอะ
นาสงสารเบน
แต่ก้อยากให้คืนดีกะรักแรก
เฮ้อแล้วก้ค้างได้อีก
ต่อเร็วๆนะคราบบขอบคุนคราบบ
-
สงสารเบนจับใจ T^T
-
ความรักคนสวยนี่เข้าใจยากน่ะ รักแต่อยากลืม เบนผู้น่าสงสาร
-
จมและติดอยู่กับอดีต แต่เวลาเดินไปข้างหน้าเสมอนะจ๊ะ สวย :z2:
-
WE'RE NOT OK.
-
สงสารเบนเหลือเกิน
การที่สวยไม่หือ ไม่อือแบบนี้
มันทำร้ายทุกฝ่าย รวมถึงตัวสวยเองด้วย
ว่าแต่ลุงหายไปอีกแล้ว เฮ้อ เลิกเชียร์ซะดีมั๊ย 5555+
-
รักแต่ไม่รู้จะทำยังไง :เฮ้อ:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เจ็บปวดด้วยกันทุกฝ่าย
เห็นเบนแบบนี้ เค้าก้อต้องคิดอะไรบ้างหล่ะ
ทุกอย่างมันอึนไปหมด
หวังว่าทุกอย่างคงดีขึ้น
ไม่ว่าปอร์จะเลือกทางไหน
-
คนสวยหายใจเข้าหายใจออก
ช้าๆค่อยๆทำนะ เอาละชีวิตต้องก้าวเดินต่อไป อาจจะยังไม่ชินแต่อย่า
ไบตอกย้ำค่อยๆให้มันเป็นไป
-
ถึงเวลาที่สวยต้องตัดสินใจทำอะไรซักอย่างแล้ว ปล่อยไว้แบบนี้มีแต่เสียใจกับเสียใจและเสียใจกันทั้งหมด
ถ้าสวยเลือก ก็จะมีคนที่เสียใจเพียงหนึ่ง (แต่อาจจะมีแฟนคลับบางคนเสียใจไปด้วย อิอิ)
ยังไงก็ให้กำลังใจสวยเสมอ :L1:
-
มีแต่เจ็บกับเจ็บอะโอ้ยเคลียด :เฮ้อ:
-
สวยจ๋า เข้าใจสวยนะภาวะตอนนั้นคงน่าอึดอัดจริงๆ :กอด1:
-
ขอร้องล่ะคนสวย ถ้ามันทรมานมากนักก็ยอมให้น้องเบนเขาเจ็บทีเดียวแล้ว รีบกลับไปหาหัวใจตัวเองเถอะ
ความรักมันก็แบบนี้เห็นแก่ตัวเองสักครั้งคงไม่เป็นไรมั้ง เริ่มต้นใหม่กับคนเดิมที่รักมาก ก็ยังดีกว่าทนอยู่กับความเสียใจจนตายนะ รักหรอกจึงบอกให้ทำ ถึงมันทำยากแต่ถ้าทำได้ สวยก็จะมีความสุขนะ
-
สวยจะทำอย่างไรต่อไปนะ อยากรู้จัง
-
ขอให้ผ่านมันไปให้ได้นะครับ
-
หนึ่งคนที่แคร์ ....
กับอีกคนที่ "เคยรัก" หรือ "ยังรัก???"
อยากรู้จะเป็นยังไงต่อไป....
-
อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว บีบหัวใจจริงๆ
-
มันอยู่ที่สวยค่ะ ถามใจตัวเองดีที่สุด
ถึงมันจะเจ็บบาง แต่สวยต้องผ่านมันไปให้ได้ค่ะ.... o7
ปล.อย่าอยู่กับคนที่คุณอยู่ด้วยได้ แต่จงเลือกคนที่คุณขาดไม่ได้!!!
-
ปอร์หายไปไหนหว่า
งานยุ่งหรือจ้ะ
รออยู่น๊า
-
อย่าหายไปนานนะพี่ปอร์ :call:
-
:L1: เบน
:L2: สวย
:o12:
-
สวยไปไหน ทำไมคราวนี้หายไปหลายวันจัง
มาเร็วๆนะ
:z3:
-
ผมเก็บรูปภาพเหล่านั้นไว้ยังที่เดิม
อย่างคนเดิมๆ ที่ความรู้สึกไม่เดิมๆอีกแล้ว
เสียงมือถือดังขึ้นในโหมดข้อความ
ทำให้ผมหยุดคิดถึงความเศร้าชั่วขณะครับ
กดดูว่าใครกำลังส่งอะไรมา
Khun Por Krub r u ok ?
*******47********
R u ok? Am I ok?
แล้วผมโอเคไหม .... เหรอ
*
**
ผมนั่งจับเข่าเป่าหามมมมของผู้โดยสารที่เดินไปเดินมายังสนามบินแห่งหนึ่งในประเทศไทย
เลือกเฉพาะ ผู้ชายครับ ผู้หญิงไม่มีหามมม
นอกจากผู้หญิงค่อมเพศ5555
*
*
ความสับสนวุ่นวายของสนามบินแห่งนี้ผ่านเข้ามาให้ผมได้รู้ตลอดเวลาที่ผมนั่งรอ
ไอ้จะหนีตามผู้ชายไปก็ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้า
เครื่องสำอาง ขนตาปลอมมาด้วย55
แย่จัง ปกติสวยไม่เคยพลาดเรื่องนี้นะ
ทางเดียวที่ทำได้คือ รอ และรอ
รอผู้ชายกลับมา
กลับมา
และมันยังอยากกลับมาไหมถ้าเห็นขนตาปลอมในกระเป๋าผม55
ไม่แน่มันอาจจะแย่งไปใส่เอง55
*
*
หลังจากที่เบนกลับไปยังไต้หวันหลายวัน วันนี้คือวันที่เบนจะกลับมาแล้วครับ
แยสๆๆๆๆ ดีใจจัง
แว้ว คั่ม โฮม มาย ลิทเทิ้ล อาย 555
เราคุยกันทุกวันครับถึงแม้เราจะห่างกันแค่ไหน
แต่หัวจววววววววววจายเราใกล้กัน555
*
*
ผมนั่งอยู่ไม่ทันจะติดขนตาปลอมเสร็จครับ
เบนก็เสนอหน้า มาให้ผมเจอ
พร้อมกับเครื่องแต่งกายในแบบเดิมๆครับที่เขาชอบแต่ง
อีกมือก็ลากถุงปุ๋ย เอ้ยกระเป๋าครับ55
ข้างในคงเต็มไปด้วย กบเขียด เนื้อแดดเดียว
หรือไม่ก็คงเป็นปลาส้ม555
ผมยืนผายลม เอ้ยผายมือออกกาง
เหมือนกำลังจะบิน55
เบนสวมกอดผมทันทีที่ปีกน้อยๆของผมกางยังไม่เต็มที่ครับ
“ อาย มิส ยู ” เสียงเบนวิสเปอร์ข้างหูผม
ทำให้ปีกที่เริ่มกางเล็กๆ นั้นเปลี่ยนเป้าหมายไปยังแผ่นหลังของคุณเบนแทนครับ
แล้วลูบมันเบาๆครับ
“เซม ” คำพูดเบาๆ ลอดผ่านซอกฟันที่เลียงตัวกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
ดังออกไปให้เบนพอได้ยินครับ ท่ามกลางเสียงดังรอบข้าง
ผมและเบนไม่ได้สนใจใครครับ นอกจากกันและกัน
เพราะเมื่อไรที่เราเดินออกจากที่ตรงนี้
เราก็คงไม่รู้จักใครแล้ว จริงไหมครับ
*
*
“รอนานไหมครับ คุณปอร์” เบนเปลี่ยนโหมดเป็นภาษาไทยครับ
“ไม่นานครับ” ผมตอบไปหลังจากที่ยิ้มสยามผุดขึ้นบนใบหน้า555
“กลับบ้านกันครับ”เบนพูด
ผมทำหน้างงๆครับและก็ได้ผลครับ
เรียกร้องความสนใจจากเบนได้ไม่น้อย
“บ้านไหนครับ”
“บ้านเราไง”เบนตอบ
คราวนี้คนที่สงสัยกับเป็นผมแทนครับ
เพราะเบนเหมือนจะลากผมไปยังที่ๆเข้าเพิ่งออกมา
เขาคงหมายถึงที่ไต้หวันมั้ง555
ขนตาพร้อม แมสคาร่า พร้อม 34 ไปแน่นอนครับ55555
*
*
*
แท็กซี่วิ่งออกจากแอร์พอร์ตทันทีครับ
หลังจากที่ผมแอบเรียกมันต่อหน้าตาต่อตาเจ้าหน้าที่
ความจริงก็ไม่อยากสวยแล้วทำตัวเลวๆหรอกนะครับ
ไอ้จะไปเรียกที่ประตูชั้นหนึ่งมันจะเสียเวลาแค่ไหนคิดดูครับ
คนเขาจะรีบกลับบ้านแห่งความรักกัน
ต้องมารอคิว มันก็ไม่ใช่ ใช่ไหมครับ
กิจกรรมอะไรต่างๆยังรอให้เราทำร่วมกันอีกหลายอย่าง555
เลยอดเสีย 50บาทเห็นไหม555555555
พี่แท็กซี่ขับพาผมข้ามน้ำ ข้ามห้วยมาเรื่อยครับ
เบนมองออกไปยังตัวรถ เหมือนคนที่ไม่เคยเห็นสองข้างทางมาก่อนครับ
ทั้งที่เขาก็ใช้เส้นทางนี้บ่อยครับ
จนบางครั้งผมต้องถามว่า ทำไม มันมีอะไรต่างจากครั้งแรกที่เคยเห็น
เบนมักจะตอบ ว่าเปล่า
หรือบางครั้งก็เงียบไปเลย
จนผมต้องมองตามออกไปอยู่หลายครั้งครับ
*
*
“ทำไมมองเหมือนจะไม่ได้เจอมันอีกเลยครับเบน” ผมถามเบนอีกครั้งครับ
เมื่อเราสองคนติดอยู่บนสะพานข้ามแม้น้ำข้างๆ สำหนักงานใหญ่ ของธนาคารแห่งหนึ่งครับ
“เปล่าครับคุณปอร์ แค่อยากจำไว้ว่าครั้งนึงผมเคยอยู่บนรถกับคุณปอร์ครับ ตรงนี้”
เบนพูด แต่สายตาของเขายังอยู่นอกตัวรถครับ
“พูดยังกะว่าไม่เคยนั่งแท็กซี่ด้วยกัน” ผมละสายตาจากด้านนอก หันมามองเบน
*
*
*
เราตรงไปยังห้างแห่งนึงครับ ที่ผมและเบนมันจะไปเจอกันบ่อยๆ
ผมกับคุณชายเบนเลือกทานร้านอาหารจีนครับ
อาหาร6-7 อย่างถูกเสิร์ฟในเวลาไม่นานครับ
หลังจากที่เราส่งไม่ถึง15 นาที
เราทานกันอย่างเงียบ ๆ
ที่ว่าเงียบนี่คือแค่โต๊ะเรานะครับ
ส่วนโต๊ะข้าง ๆ เสียงดังสมที่เราเรียกว่าร้านอาหารของคนจีนจริงๆ
หลังจากที่เบนตักกับใส่จานให้ผมแล้ว
เขาก้มลงมองจานข้าวตัวเองแล้วเขี่ยมันเล่นๆ
ราวกับว่ายังไม่หิวครับ
สงสัยเพิ่งจากบ้านมาเลยใจหาย ผมก็เคยเป็นครับอาการแบบนี้
“คิดถึงบ้านเหรอครับ” ผมถามเบนตามความคิดของตัวเอง
“ครับ ใจมันหวิวๆครับ ไม่อยากจากไปเลย”
“ต้องบอกว่าไม่อยากจากมาเลย ถึงจะถูกครับคุณเบน” ผมสอนเบน
“ครับ”เบนตอบสั้นๆ แล้วกลับไปเขี่ยข้าวในจานอีกครั้ง
เหมือนไม่สนใจในสิ่งที่ผมพูด
ซึ่งมันแตกต่างจากทุกครั้งที่ผมบอกเบน
เบนจะสนใจอยากรู้มากๆๆ
ผมเข้าใจอารมณ์นี้นะครับ การที่เราจากบ้านมาช่วงแรกมันจะเป็นอารมณ์ประมาณเดียวกับเบน
พออยู่ไปสักพัก มันก็หายไปเอง
ผมตักกับข้าวใส่ในจานของเบน บ้าง
อย่างน้อยผมก็ได้แสดงความ รู้สึกดีๆ ผ่านกับช้อนนี้
เบนยิ้มแห้งๆ พร้อมกับเอ่ยขอบคุณให้ผม
หรืออีกอารมณ์หนึ่งคงจะเหนื่อยจากการเดินทางด้วยล่ะ
ผมและเบนจึงไม่ไปไหนต่ออีกครับ
นอกจากกลับบ้าน
*
*
*
http://www.youtube.com/v/bm8GnuIln98&hl=en_US&fs=1&loop=1
เบนส่งผมขึ้นแท็กซี่ พร้อมอ้อมกอดอีกครั้งครับ
โดยที่ไม่แค่สายตาคนแถวนั้นเลเย
ส่วนผมเหรอ ก็นิดหน่อยครับ
เพราะตรงนี้ มันจะชานเมืองแล้วนะครับ
สายตาคนที่มองมาถึงแฝงไปด้วยสิ่งต่างๆที่เราพอจะรู้อยู่
แต่ถ้าในสนามบินหรือสีลม อันนี้ผมไม่คิดจะใส่ใจครับ
*
*
*
ผมถึงบ้านในเวลาที่พระอาทิตย์กำลังจะลาจากขอบฟ้าไปแล้ว
จึงตรงเข้าบ้านทันทีครับ เพราะอยากนอนให้เร็วกว่าปกติครับ
พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้าเหมือนเดิม
และเบนก็เช่นกันครับ
แต่มันแปลกอยู่ที่ถึงจะยังไง เบนจะยังโทรมาบอกและถามผมตลอดครับ ว่าถึงบ้านหรือยัง
ถึงจะรู้ว่าผมปลอดภัยก็ตาม
แต่ช่างเถอะ สงสัยจะเหนื่อยกับการเดินทางอย่างที่ผมบอกในตอนแรกครับ
*
*
*
ผมเปิดหน้าต่างโปรแกรมMSN ขึ้นมาทันทีครับหลังจากที่ถึงที่ทำงานในตอนเช้า
เบนออนไลน์แต่เช้าเช่นกัน คงถึงที่ทำงานแล้ว
ผมทักทายไปด้วยรอยยิ้มอันใหญ่ๆ
ที่เบนเคยส่งให้ผมครับ มันเป็นฟันซี่ใหญ่ยิ้มไป กระเพื่อมไป สีชมพู
หลังจากนั้นจึงเปิดโปรแกรมงานขึ้นมาอย่างปกติเช่นเคยครับ
แต่ไม่ลืมที่จะมองด้านล่างมอนิเตอร์ว่า เบนตอบมาหรือยัง
ช่วงเถอะ คงยุ่งอยู่ ถ้าว่างเดี๋ยวคงตอบกลับมาเอง
“สวัสดีครับ.................. รับสายยินดีให้บริการครับ”
“…………………………………………………….
……………………………………..
………………………….”
สิ้นสุดสิ่งที่ลูกค้าต้องการแล้วเขาก็วางไป
คนแล้วคนเล่าครับ
แต่ไฟสีส้มๆของโปรแกรมMSN ยังเงียบเหงาเช่นเดิมครับ
แตกต่างจากบรรยากาศที่ทำงานผมเป็นไหนๆๆที่ดูสับสนวุ่นวาย
ช่วงเช้าผ่านไป
*
*
*
ช่วงบ่ายเข้ามาแทน ผมเริ่มสงสัยแล้วครับ ว่าทำไมเบนไม่ยอมตอบM ผม
ผมอาจวิตกดัตจริตเกินไป
เบนอาจประชุม กินข้าว ตรวจโรงงาน
หรือออกไปพบลูกค้า แล้วออนไว้ สารพัด ที่มันจะเกิดขึ้นได้ครับ
หรือว่าแอบไปมีคนใหม่ที่สวยกว่าผม 5555
ที่ผมกังวลเพราะเมื่อวานเบนเงียบไปหลังจากกลับจากไต้หวัน
หรืออาการคิดถึงบ้าน อารมณ์หวิว ๆยังไม่หายไปอีก
คิดแล้วก็ใจชื้นขึ้นมาครับ
“กลับบ้านแล้วนะครับ ”ผมทิ้งท้ายไว้กับประโยคนี้ครับ
ก่อนที่จะปิดคอมแล้วลงจากตึก ขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้านเช่นปกติ
“สถานีต่อไป สถานีปลายทาง.................... ขอบคุณที่ใช้บริการ”
*
*
*
ผมถึงบ้านสิ่งแรกที่ทำคือเปิดคอมครับ
โปรแกรมMSN เด้งขึ้นมา และผมก็ signทันทีครับ
เบนยังออนไลน์เช่นเดิม แต่สถานะเป็นbusyแทน
ผมตัดสินใจอยู่ ว่าจะทักไปอีกดีไหม
แล้วยังไม่ทันจะจิ้มไปที่แป้น คีย์บอร์ด
M ของเบนก็หลุดออกจากระบบไปต่อหน้าตาตาครับ
สิ่งที่ผมจะทักไปจึงต้องลบมันทีละตัว ทีละตัว
จนที่สุดไม่มีแล้ว ก็ปิดหน้าต่างไป
ช่างเถอะเดี๋ยวก็คงโทรมาเอง
ผมยังคิดในทางที่ดีเพื่อให้กำลังใจตัวเองครับ
เพราะมันแปลกๆ ตั้งแต่เขาอยู่บ้านที่ไต้หวันแล้ว
*
*
*
คืนนั้นผมทำอะไรไปเรื่อย เปื่อยรอคุณชายเบนโทรมา
แต่คนที่โทรเข้ากับไม่ใช่คุณเบนครับ
ผมจึงปฏิเสธที่จะรับสายไป
*
*
*
มันเป็นแบบนี้อยู่หลายวันครับ
ไม่ว่าผมจะทักเบนไป ทั้งที่บ้าน
หรือที่ทำงาน แต่สิ่งที่ได้กลับมาจากเบน
คือหน้าต่างMSn ที่มันว่างเปล่า
ผมเริ่มรู้สึกว่าเบนมีปัญหาอะไรเข้ามาในชีวิต
จนไม่อยากติดต่อกับผมหรือคนอื่นก็เป็นได้ครับ
ความคิดต่างๆ วนเข้ามาอีกครั้งครับ
ผมจึงตัดสินใจที่จะโทรไปหาเบนเองครับ
แทนที่จะเป็นคนรอให้เบนติดต่อกลับมาเอง
แต่แล้ว...
เบนก็ไม่รับสายผมเลย
ผมเริ่มกลัวขึ้นมาครับ คิดไปเรื่อยว่าเกิดอะไรกับเบน
เรื่องร้ายๆคงไม่มี เพราะยังออนเอ็มอยู่
มือถือก็ยังเปิดตามปกติ
แล้วมันเรื่องอะไรละครับ
สิ่งที่ผมทำได้ต่อมาคือ ส่งข้อความไปถาม และถามให้รู้ว่าเบนเป็นอะไร
แต่แล้วก็เงียบเหมือนเดิม
เบนไม่คิดที่จะส่งข้อความตอบผมกลับมาเลย
ผมยังคงพยายาม โทรไป
ส่งข้อความไป
จนในที่สุด
หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
???????????????????????????
-
:m15: :monkeysad:
ไม่ว่าอะไรทำให้เบนเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน
แต่คิดว่าเบนคงมีเหตผลของตัวเอง เป็นเหตผลของการทำใจเพื่อผลัดพราก หรือลาจาก
อะไรก็แล้วแต่ แต่ก็อย่างให้เบนกลับมาคุยกันให้รู้เรื่อง
คนหนึ่งคนเจอเหตุการณ์ซ้ำๆแบบนี้แค่หนเดียวก็เกินพอแล้วนะเบน
รักแล้วมารับผิดชอบการกระทำด้วย
+1คะ
-
อะไรอีกเนี่ย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:L1:
And what love is, I see.
Bitter & Sweet
http://www.youtube.com/v/B7Rp2wwbNpA&hl=en_US&fs=1&
:L2: ขอบคุณครับ ปอร์
-
กลุ้มแทน
กับเรื่องที่ต้องเจอ
เป็นกำลังใจให้คับ
ถึงมันจะผ่านช่วงเวลานี้มาแล้วก็ตาม
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เบนต้องกลับไต้หวัน
เบนต้องกลับไปแต่งงานรึ
กลัวจัง เฮ้อออ
-
เข้ามารอเบนเป็นเพื่อนสวย....อยากรู้เหตุผลของเบนที่เงียบหายไป...เป็นกำลังใจให้สวยเน้อ สวยคงสวยทน.... :z2:
-
มีความเป็นไปได้ที่เบนจะต้องกลับไปอยู่ใต้หวันแบบถาวร ...
เลยต้องทำให้สวยช้ำใจอีกรอบ เฮ้ออออออ....
อาจเป็นสาเหตุให้สวยกลับมาคืนดีกะอีลุงอีกครั้งก็ได้นะ อิอิ
-
สงสัยเบนจะต้องกลับไต้หวันเป็นการถาวรแน่ๆ
:m15:
-
ออกแนวน่าสงสัยจังนะน้องเบน คนสวยมีแต่เรื่องกลุ้มใจเน๊อะ :เฮ้อ: จะเป็นไงต่ออย่าหายไปนานนะ
สวยต้องรีบมาต่อนิดหนึ่ง เพราะเรารอนานจัง
-
:z3: จิตตกไปแล้วเรา
-
เบนเปงไรนิ
-
สงสัยเบนจะต้องกลับไต้หวันเป็นการถาวรแน่ๆ
:m15:
^
^
ประเด็นนี้น่าคิด
ว่าแต่เฮียเบนค้าบบบ เฮียเป็นอะไร?
มีอะไรทำไมไม่พูดไม่บอกละค้าบบบ
เดี๋ยวก็เสียประวัติเหมือนใครบางคนร้อก!
-
มึไหมค่ะชีวิตที่วุ่นวาน จะได้พบความสุขที่สุขสงบซะที
อัป้าแก่ๆ ถึงได้เลือกแล้วไงค่ะ ว่ารักตัวเองมากๆ ให้มากกว่าสะมีตัวเองเข้าไว้
จะมีใครคิดบ้าๆ แบบอีป้่าแก่ๆ ไหมค่ะ
-
เหมือนประวัติศาสตร์จะซำ้รอย
มีบททดสอบกับชีวิตอีกแล้ว
หรือจะเปิดโอกาสให้ลุงกอล์ฟมารักษาแผลใจครั้งนี้
-
เกิดอะไรขึ้นกับเบน o22
-
ฮ่วย! เกิดไรขึ้นฟะ
อย่าบอกนะว่าเบนจะต้องเลิกกับปอร์ แล้วไอ้ลุงบ้นั่นจะกลับมา ไม่เอานะ :m31:
-
เบนเป็นอิหยัง
อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ มาสวีทกับคนสวยนานๆก่อนนนนนน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
what happen
เบนเปี๋ยนไป๋
-
เจ็บปวดดีจัง เฮ้อออออออ
เข้าใจเบนและไม่โทษเลย คิดว่าที่เค้าทำแบบนี้ก็คงจะเสียใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แน่ ๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ต้องทำ (คงมีเหตุผลดีแล้ว สำหรับเบน ถึงเลือกจะทำแบบนี้)
ตลอดมาเบน รับรู้และรู้สึกได้ตลอด เพราะเค้าเฝ้ามองสวยอยู่ตลอดเลย ซึ่งบางครั้งบางขณะ ที่สวยจมอยู่กับอดีต T^T เพราะงั้นมันถึงขีดสุดแล้วจริง ๆ ถึงเลือกแบบนี้
ส่่วนสวย เฮ้ออออออออออออ ภาพมาหลอนซ้ำอีกครั้ง T^T
สู้ ๆ ค่ะ หวังว่าจะเคลียร์กันได้
ณตอนนี้ เราว่าสวยควรจะให้เวลาตัวเองมากกว่า แล้วเลือกสักทาง ที่ว่าเลือกแล้ว จะไม่ย้อนหันกลับไปมองด้านหลังอีกเด็ดขาด ณจุ ด ๆ นี้ เจ็บกันทุกฝ่าย เฮ้อออออ
ถ้าลืมไม่ได้ ก็ต้องเลือกที่จะปล่อยมือคนรักดี ๆ อย่างเบนไป
ุแต่...........
ถ้าเลือกเบน ก็ต้องตัดทุกอย่างให้จบ เด็ดขาด(ซึ่งยากกกส์) แล้วเดินไปข้างหน้าด้วยกันกับเบนอย่างไม่ลังเล ถ้าสมมุติเราเป็นสวยนะ แล้วเราเลือกเบน เราจะไปหาเบนที่ทำงาน ไม่รอการติดต่อแบบนี้อีกแล้ว
จะบุกไปหาเลย แล้วถ้าอยู่ไต้หวันก็จะไปหาที่ไต้หวัน เอาสิ ! เคลียร์กันให้รู้เรื่อง บอกเค้าว่าพร้อมที่จะเดินไปกับเค้าแล้วอย่างไม่ลังเล อย่างไม่นึำกจะเสียใจทีหลัง และก็ปิดตายกล่องความทรงจำของอีกคนซะ
-
ท่าทางเบนคงต้องกลับไปใต้หวัน
แบบถาวร
-
“ทำไมมองเหมือนจะไม่ได้เจอมันอีกเลยครับเบน” ผมถามเบนอีกครั้งครับ
เมื่อเราสองคนติดอยู่บนสะพานข้ามแม้น้ำข้างๆ สำหนักงานใหญ่ ของธนาคารแห่งหนึ่งครับ
“เปล่าครับคุณปอร์ แค่อยากจำไว้ว่าครั้งนึงผมเคยอยู่บนรถกับคุณปอร์ครับ ตรงนี้”
อ่านประโยคนี้ทีแรกซึ้งมากเลยค่ะ
แต่พออ่านพฤติกรรมเบนหลังจากนั้นต่อๆมา...
มันกลับทำให้เราอดคิดไม่ได้ว่าเบนต้องการจะสื่ออะไรบางอย่างรึป่าว
“เปล่าครับคุณปอร์ แค่อยากจำไว้ว่าครั้งนึงผมเคยอยู่บนรถกับคุณปอร์ครับ ตรงนี้”
และอะไรที่ว่านั้นเราไม่อยากให้มันเป็นแบบที่เราคิดเลย คือ เบนคิดที่จะตัดใจ หยุดสัมพัน และปล่อยให้มันเป็นแค่ความทรงจำที่ดี
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ขอให้สวยเข้มแข็ง มีสติ และทำตามที่หัวใจต้องการ
บางครั้งเราต้องปล่อยอะไรให้ไปตามที่ใจต้องการซะบ้าง ที่เหลือจากนั้นก็แค่ทำทุกอย่างให้ถึงที่สุด
แม้สุดท้ายจะสมหวังหรือไม่ อย่าน้อยเราจะได้ไม่มานั่งเสียใจและเสียดาย ในสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ
ปล.เป็นกำลังใจให้สวย สู้ต่อไปนะค่ะ :กอด1: เข้มแข็งไว้
-
มีความเป็นไปได้ที่เบนจะต้องกลับไปอยู่ใต้หวันแบบถาวร ...
เลยต้องทำให้สวยช้ำใจอีกรอบ เฮ้ออออออ....
อาจเป็นสาเหตุให้สวยกลับมาคืนดีกะอีลุงอีกครั้งก็ได้นะ อิอิ
เห็นด้วยกะ รีบน สงสัย ปอร์กะอีลุง คู่แล้วไม่แคล้วกัน
-
ความรักจะบินจากไปอีกครั้งแล้วหรือ
เบน :o12:
-
สงสัยเบนคงกำลังพยายามตัดใจ และจากไป
เศร้า แต่เห็นด้วย 5555+
-
งานยุ่งหรือปอร์
ดูแลตัวเองโลดดด
เข้ามาดันทู้่ ฮึ๊บบบบบบบบบบ
-
:call: มารอคนสวยอัฟตอนต่อไป :call:
-
:เฮ้อ: ลอยคอ
-
:impress:
คล้าย..คล้ายจะใกล้
เหมือน..เหมือนจะไกล
สับสน..เพียงไหน
ใกล้ไกล..ใจจำ
http://www.youtube.com/v/odhMQCCYLpc&hl=en_US&fs=1&
-
:impress:
คล้าย..คล้ายจะใกล้
เหมือน..เหมือนจะไกล
สับสน..เพียงไหน
ใกล้ไกล..ใจจำ
http://www.youtube.com/v/odhMQCCYLpc&hl=en_US&fs=1&
^
^
กรีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คนอ่านรักและปลื้มเพลงนี้
-
หวังว่าเรื่องของเบนในครั้งนี้ ลุงกอลฟ์คงไม่เกี่ยวข้องนะ o18
ไม่รู้ว่าพี่ปอร์จะต้องเจอกับอะไรอีกบ้าง พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกจริง :m15:
-
จนในที่สุด
หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
???????????????????????????
*********48**********
เหตุการณ์ความไม่มั่นคงทางการรักเกิดขึ้นอยู่เกือบอาทิตย์ครับ
ไม่ว่าผมจะทักทายเบนยังไงเขาก็ไม่ตอบกลับมา
ยิ่งนานเข้าผมก็เริ่มหวั่นๆใจ ว่ามันจะบานปลายยยยยยยยย จนถึงขั้นเผา
เผา และก็เผา เผาหัวใจเพราะเหมือนควันไฟดำๆจากการเผายางรถยนต์ 555
มาคอยทำให้หัวใจสวยแทบแตกสลาย
อย่านะ อย่านะ เอา ยางรถกรูคืนมา
*
*
ในเมื่อใช้เบอร์ตัวเองโทรหาเบนแล้วแต่เบนไม่รับ
เลยตัดสินใจใช้เบอร์ที่ทำงานโทรไปหาเบนครับ
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่คิดจะใช้เลย
แต่แล้วก็ผิดหวังครับ เมื่อ
หมายเลขที่ท่านเอิ่น ติดต่อบ่ได่ เด่อคระเด่อ
ทำผมเสียความมั่นใจไปเลยครับ
ว่าคราวนี้ละเป็นอันแตกหัก
เบนคงทนไม่ได้อีกแล้ว กับสิ่งที่ผมเป็น
และสิ่งที่เบนไม่คิดจะถาม
หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้เบนเกิดความรู้สึกไม่ดีครับ
*
*
ความผิดของฉัน คือไม่รู้และไม่ตั้งใจ
ไม่คิดโทษใคร นอกจากใจฉันเองที่ไม่รักเบน
ร้องเป็นลูกทุ่งครับ55555555555
*
*
ผมกดเบอร์เบนอีกครั้งด้วยความหวังเพียงริบหรี่
เหมือนเทียนแท่งสุดท้ายที่มีอยู่ และมันกำลังจะจากไป555555
เสียงโทรดังอยู่เป็นเวลานาน
ตุส ตุส ตุส และตุส
ย้ำจังคำว่าตุส นี่ มันแทงหัวใจของสวยหรือเกิน
จนไม่คิดว่าเบนจะรับครับ
*
..................
*
“เหวย” กรี๊ด อกอีแบ้นแล่นลึกเข้าตึกแขก5555 เบน รับสายผมครับ
พร้อมกับทักทาย มาเป็นภาษาบ้านเกิดของเบน
มันหมายถึงสวัสดี
“เหวย” ผมยังคงเงียบ
“hello” เบนยังพูดต่อ
“สวัสดีครับ” เบนยังพยายามสื่อสารทุกภาษาที่เขาพูดได้ครับ
แต่แล้วสิ่งที่เบนได้ยินคือ เสียง แม่ค้าปากตลาด ที่ทำงานผมนั่นเอง
เบนยังคงทักทายปลายสายที่ไม่รู้แหล่งที่มาอยู่แบบนั้น
*
http://www.youtube.com/v/DpiCmiBfcHo&hl=en_US&fs=1&loop=1
กดฟังเด่อ
*
“เบนครับ” ผมตัดสินใจทักทายเบนไป ก่อนที่เขาจะวางสายไป
สิ้นเสียงทักทายจากผม
คนที่เงียบกับเป็นเบนครับ
และคนที่พยายามพูดคือผมแทนครับ
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับ เบน”
“เบนครับ”
และสิ่งที่ผมได้ยินจากเบน คือลมหายใจของเบน
ภายในห้องทำงานที่น่าจะเงียบที่สุดครับ
“สบายดีไหมครับ เบน” ผมถามต่อ
*
*
*
ความ เงียบ
เสียงลมหายใจ
แม่ค้าปากตลาด
เข้ามาให้ผมได้ยิน
*
อึดอัดจังเลยครับ
อึดอัดเหลือเกินกับเหตุการณ์ เผายางแบบนี้แบบนี้
ผมคิดไม่ออกเลยว่าสีหน้าเบนตอนนี้จะเป็นยังไง
เขาจะเสียใจไหม
รอยยิ้มบนใบหน้าเขาหายไปหรือเปล่า
เขาจะโดดเดี่ยวแค่ไหน
มันไหลเข้ามาในสมองผมเรื่อยๆ
“ผมเป็นห่วงคุณครับเบน”
ความเงียบชั่วขณะ
“ผมขอโทษครับคุณปอร์ ผมขอโทษครับ”
ความเงียบ
“เกิดอะไรขึ้นครับ ”
*
*
*
ความ เงียบ
เสียงลมหายใจ
แม่ค้าปากตลาด
พร้อมเสียงหัวใจเต้นตึกๆๆ เหมือนมันกำลังรอคำตอบจากอีกฟากนึงของปลายสายครับ
*
*
“ผม………. ผม”
“ผมไม่สบายใจเลยครับ ที่เกิดอะไรขึ้นแบบนี้” ผมแย่งตอบ
“ I am sorry Por I am so sory”
ความเงียบ
“อยากแบ่งปันกันบ้างไหม” ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆครับ
*
*
*
ความ เงียบ
เสียงลมหายใจ
เสียงแม่ค้าปากตลาด
เสียงหัวใจเต้นตึกๆๆ
และความสงสัย เพิ่มเข้ามา
“ผม
ผม เอ่อออ
ผมมมมเอ่อ
ผม ผมมีปัญหาเรื่องงานนิดหน่อยครับ คุณปอร์”
ความอยากรู้ว่าทำไมเบนถึงเงียบไป
ขาดการติดต่อนั้น
มันหมดลงไปทันทีครับ หลังจากที่เบนได้บอกผมไป
นี่เหรอครับคือสิ่งที่ทำให้เบนต้องหนีกลับไปไต้หวัน
นี่ใช่ไหม
แล้วสิ่งที่อยากทำต่อไปคือ ด่า ด่าและด่า
กับอีแค่เรื่องงาน มันต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอครับ
ปิดมือถือ ตัดขาดการติดต่อจากโลกไปเลย
เขาทำกันขนาดนี้เลยใช่ไหม..ปลวก
แต่ก็ได้แค่คิดครับ ไม่ได้ด่าเบนหรอก
สิ่งที่ทำได้ คือให้กำลังใจครับ
ปัญหา ของผมและเบนอาจต่างกัน
ภูมิคุ้มกันของผมและเบน แตกต่างกันด้วยประสบการณ์ที่เราได้รับมา
เบนคงคิดว่านี่คือทางออกที่ดีในการแก้ปัญหา
ส่วนผมคิดในมุมต่างออกไป
*
*
“เดี๋ยวมันจะผ่านไปเองครับเบน เดี๋ยวมันจะผ่านไปเองครับ”ผม พยายามให้กำลังใจเขา
ความ เงียบ
เสียงลมหายใจ
เสียงแม่ค้าปากตลาด
เสียงหัวใจเต้นตึกๆๆ
ความสงสัยที่ เพิ่มเข้ามา ตอนนี้หายไปแล้ว
“เจอกันไหมครับคุณเบน”
ความเงียบ
“คุณปอร์ครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะครับ ผมรับมือไหว ขอบคุณครับคุณปอร์”
“ดุแลตัวเองด้วยนะครับ ผมเป็นห่วง” ผมตอบ
“ครับ”
นี่คือเสียงตอบสั้นๆจากเบนก่อนที่เสียง
ตุส ตุส ตุส และตุส จะกลับมาเยือนผมอีกครั้ง
*
ความรู้สึกอึดอัดที่ผมมีมันหายไปเยอะเหลือเกินครับ
อย่างน้อยผมก็ได้รู้ปัญหาว่าเกิดอะไรขึ้นกับเบน
ผมส่งข้อความหาเบนหลังจากที่บทสนทนา
ที่เต็มไปด้วยความเงียบได้จบลง
และกลับเข้าโหมดทำงานอีกครั้งครับ
เวลายังเดินช้าเหมือนเดิมครับ
นาฬิกา คือสิ่งที่ผมมองบ่อยที่สุด บ่อยมากกว่ามอนิเตอร์ที่ผมนั่งอยู่ตรงหน้ามันอีกครับ
*
*
เวลาเดินผ่านไปทีละวัน
ที่ละวัน
1 อาทิตย์
2 อาทิตย์กำลังจะผ่านไปแล้ว
สีลมจะคิดถึงผม และเบนไหมนะ
*
*
ผมยังรอการติดต่อกลับจากเบน
หน้าจอมือถือ คือสิ่งที่ผมจ้องมองมันต่อมาจากนาฬิกา
เมื่อไรเขาจะโทรมา
เมื่อไรหน้าจอมือถือจะโชว์หน้าของเบน
เมื่อไรข้างล่างมอนิเตอร์จะกระพริบสีส้มๆเสียทีครับ
*
*
*
เวลายังเดินผ่านไป
*
*
มันนานเกินไปไหมครับ ที่ผมให้เวลาเบนแก้ปัญหา
มันนานเกินไปไหมครับ ที่จะทำให้ช่องว่างระหว่างผมกับเบนจะห่างกันออกไปเรื่อยๆ
เพราะปัญหาที่เบนบอกผม บอกว่าขอแก้ปัญหานั้นเอง
แล้วนี่ ผมควรทำไงดี
ช่วยเบนให้หลุดจากปัญหานั้นเหรอ
เปล่านะผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร
แล้วทำได้เหรอ
สิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุดในตอนนี้ คือรอเหรอ
รอ
ไม่นะ มันคงมีอะไรที่ดีกว่ารอเบนติดต่อกลับมาแน่ๆ
*
*
*
เมื่อคิดได้แบบนั้น ผมคงต้องไปเจอเบนแล้วครับ
ดีกว่ารอให้เบนเดินมาหาผมเอง
เดินหน้าชน ไปเลย
555แลดูเด็ดเดี่ยวอะไรเยี่ยงนี่นะ
*
*
*
*
แท็กซี่นำผมผ่านถนนเส้นพระรามสองครับ
เส้นที่ผมกับเบนใช้เดินทางด้วยกันบ่อยๆครับ
นอกจากสีลม
*
*
วันนี้ผมต้องไปหาเบนครับ
วันนี้ผมต้องถามให้รู้ว่าเบนมีปัญหาเรื่องานจริงหรือเปล่า
เพราะเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ครับ
เมื่อสมองเราจินตนาการไป108 แล้ว
เรื่องไม่ดีจะตามมาเสมอครับ
มันช่างโลดแล่นจริงๆ
ผมมองออกไปยังสองข้างทางที่รถกำลังวิ่งผ่าน
แต่สมองมันคิดไปอีกอย่างครับ
*
*
ถ้าเราไปยืนอยู่ที่หน้าบ้านเขา
แล้ว...
แล้วเขา ไม่ได้อยู่คนเดียว
เรา...ผมจะทำยังไงดีละ
แล้วถ้าเขากำลัง.....อยู่ละ
ผมพยายามสลัดความคิดที่ไม่ดีทิ้งไปจากสมอง
อยู่ตลอดเวลาครับ
แต่แล้วมัน... ไม่คิดจะออกไปได้เลย
*
*
*
และในที่สุดผม ก็มาถึงที่หมายครับ
บ้านของเบน
แต่ทำไมผมยังลังเลยที่จะกดกริ่งหน้าบ้าน
เพื่ออให้เบนออกมารับผมละ
หรือว่าผมกลัวสิ่งที่ผมคิดจะเป็นจริงขึ้นมา
ผมกลัวแบบนั้นจริงๆเหรอครับ
เบนจะเป็นคนแบบนั้นจริงๆเหรอ
กดเลยดีไหม
อย่าเลย อีกความคิดแย้ง
เพราะถ้าเจอ..... จะทำยังไง
ว่าแล้วจึงชักมือกลับออกมาจากกริ่งนั่น
แล้วทรุดตัวนั่งลงยังข้างๆกริ่ง
อย่างคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองเลย
แล้วผมมาทำไมครับนี่
โทษนะครับ หลังๆมานี้ไม่ค่อยได้ต่อ
งานยุ่ง และต้องเดินทางไกลๆตลอดเลย
สัญญาว่าจะมาต่อทุกอาทิตย์ :m15: :monkeysad: :sad11:
-
:z3: :z3:
เรื่องงานจริงๆหราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ต้องคอยแกปัญหาเลยไม่มีเวลา หรือมีแกใจจะระบายให้
ใครฟังเลยรึไง มีเหตผลอะไรอีกก็ "ว่าวมาซือๆ" :เฮ้อ: :เฮ้อ:
+1 เคอะ
-
:impress:
คล้าย..คล้ายจะใกล้
เหมือน..เหมือนจะไกล
สับสน..เพียงไหน
ใกล้ไกล..ใจจำ
http://www.youtube.com/v/odhMQCCYLpc&hl=en_US&fs=1&
^
^
กรีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คนอ่านรักและปลื้มเพลงนี้
เพลงเพราะมากครับ ขอบคุณ FC มากๆๆครับ :L3: :L3:
-
บอกได้คำเดียวว่า "อึดอัด"
-
สงสัยจะมีคนตามเบนกลับมาจากไต้หวันด้วยซะล่ะมั้ง
.
.
.
.
.
.
คิดถึงคนสวยนะคะ
ตกลงว่า ยางหายไปกี่เส้นล่ะคะ
-
สงสัยจะมีคนตามเบนกลับมาจากไต้หวันด้วยซะล่ะมั้ง
.
.
.
**
.
.
.
คิดถึงคนสวยนะคะ
ตกลงว่า ยางหายไปกี่เส้นล่ะคะ
กล้าเล่นกลับนะ5555
ยางที่หาย อะ คือยางอายครับ อิอิิออิอ
-
เบนมีใครในใจอีกคน เหมือนที่คนสวยมีใครในใจอีกคน คงพอๆกันมั้ง
-
เบนเป็นไรอ่ะ :sad11:
เบนๆๆ :serius2:
เราชักจะเปลี่ยนใจแล้วนะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ดูเศร้าๆจังเลยครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
:z3:
ถ้าหมดรัก ไม่ยากนัก ถ้าจะบอก
ถ้าลวงหลอก คงไม่ง่าย ถ้าไม่หลง
ถ้าจะไป นี่ซิง่าย ถ้ากูปลง
ถ้ามั่นคง ง่ายหรือยาก หากแน่นอน
ใจคนลึก ก้นบึ้ง หยั่งลึกยาก
ดูลำบาก มากไป ไฟสุมขอน
มันระอุ คุกรุ่น เป็นสันดอน
สันดานชอน ร่อนกระเทาะ เจาะกลางใจ
:กอด1: ขอบคุณครับ..ปอร์
-
ท่าทางเบนจะเจอปัญหาเบสิคๆ
ที่ต้องแต่งงานกะอาหมวยที่แคว้น
ไหนซักแคว้นแล้วต้องคัมแบ๊กทู
บ้านเกิดรึป่าวถ้าเหตุผลเทือกๆนี้
พอจะฟังได้ แต่ถ้าที่เบนเปลี่ยนไปเพราะเบนมีคนอื่นอยู่อีกคน เบน!
เราจะโซแซดผิดหวังในตัวเบน
อย่างแรง
-
มาแล้ววววววว คนสวยและรวยมากกก
มาพร้อมกับความอึดอัดในพาทนี้
เฮ้ออ เบนเป็นอะไร ที่ไหน อย่างไร และทำไม
อ๊ากกกกกกกกกก หายใจไ่ม่ออก
-
คนสวย กดกริ่งเลยยยยย :3123:
ไม่ต้องรอแล้ว
รอมากๆเดี๋ยวเป็นเหมือนตาลุง :z3:
-
เห็นสวยเครียด เราเครียดด้วยคน เชียร์เบนมาตลอด กลัวเชียร์ผิดคนจัง
-
หรือเป็น เบนจี้ไปแล้ว 5555+
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้สวยค่ะ ....หวังว่าเบนคงไม่ทำให้สวยเสียใจนะ กอดสวยจ้า :กอด1:
-
:z3:
ถ้าหมดรัก ไม่ยากนัก ถ้าจะบอก
ถ้าลวงหลอก คงไม่ง่าย ถ้าไม่หลง
ถ้าจะไป นี่ซิง่าย ถ้ากูปลง
ถ้ามั่นคง ง่ายหรือยาก หากแน่นอน
ใจคนลึก ก้นบึ้ง หยั่งลึกยาก
ดูลำบาก มากไป ไฟสุมขอน
มันระอุ คุกรุ่น เป็นสันดอน
สันดานชอน ร่อนกระเทาะ เจาะกลางใจ
:กอด1: ขอบคุณครับ..ปอร์
อ่านแล้วปวดตับ เก่งมวกๆ
+เคอะ กระซิกๆ
-
มันเกิดอะไรขึ้น มันมีอะไรมากกว่านั้น ? :sad4:
ึอึดอัด :z3:
-
:z3: อึดอัด
-
ขอ :z3:ด้วยคน
เบน..ลื้อเป็งอารายเนี่ย
ทำทั้งสวยทั้งคนอ่านเครียดไปหมดแล้วนะ
ว่างเมื่อไรก็รีบๆมาต่อนะจ้ะสวย
รักษาสุขภาพด้วยจ้า
:กอด1:
-
ลื้ออยากบอกนาว่ากลับบ้านเกิดไปแต่งงาน :seng2ped:
:serius2:
-
o22
-
จะเปงไงต่ออ่า
-
เครียดอ๊า อึดอัด
ยังงี้กดเลยค่ะสวย กดเลย(หมายถึงกริ่งอ่ะนะ)
กดเลยค่ะ จะได้เคลียกันซะที :เฮ้อ:
-
คนสวย ทำผมอึดอัดมากกกกกกกกก
-
ทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่กันเล้ย ไอ้ผู้ชายของสวยทั้งหลาย พอมีเรื่องก็ทำตัวแบบนี้กันทุกคน
ไม่ต้องไปแลหรอกสวย แต่คิดว่าคนที่ทำเรื่องก็น่าจะเป็นคนของสวยอีกคนนะ ใช่มั๊ยเอ่ย
-
กดเลยดีไหม
อย่าเลย อีกความคิดแย้ง
เพราะถ้าเจอ..... จะทำยังไง
ว่าแล้วจึงชักมือกลับออกมาจากกริ่งนั่น
แล้วทรุดตัวนั่งลงยังข้างๆกริ่ง
อย่างคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองเลย
แล้วผมมาทำไมครับนี่
******49*****
ผมนั่งอยู่ข้างกริ่งชั่วขณะครับ นานพอที่จะคิดอะไรได้ ในเมื่อมาแล้ว
ก็คงจะเข้าไปถามเบนให้รู้กันว่าเกิดอะไรขึ้น
*
*
เมื่อรู้แบบนั้นผมจึงลุกขึ้น และเอื้อมไปยังกริ่งที่เคยกด
แต่ยังไม่ทันที่มือจะสัมผัสเจ้ากริ่ง ตัวนั้น
แสงไฟจากรถเก๋งก็แยงเข้าตาผม จนต้องชัก ชัก ชักมือกลับ55
แล้วหันไปมองรถคันนั้น ด้วยตาทีหรี่ลงจากปกติครับ
แต่แล้ว
แต่แล้วรถคนนั้น ทำไมมันจอดอยู่ ใกล้ๆกับตรงที่ผมยืนอยู่ครับ ไม่ขับผ่านไปเสียที
จอดที่หน้าบ้านเบน ตรงนี้
ข้างในตัวรถยังมืดอยู่
ผมไม่รู้ว่าเขาคือใคร และมาทำไมในเวลาเดียวกับผมครับ
ใช่ครับ ผมไม่ได้นัดใคร แม้กระทั่งเจ้าของบ้าน
*
*
ผมยังยืนมองรถคันนี้อยู่ แล้ว……
แล้ว....ประตูด้านคนขับก็เปิดออก
ตอนนี้เท้าของเขาเหยียบบนผืนดินผืนเดียวกับผมแล้ว
ใครกัน เขาคือใคร เขามาจากไหน
และเขามาทำไม
สมองผมยังมีคำถามเกิดขึ้นมาเรื่อย ๆ
*
ตอนนี้เขาออกมายืนอยู่นอกตัวรถแล้วครับ
สิ่งที่ผมได้ยินต่อมา คือเสียงปิดประตู
*
*
ผมมองสำรวจเขาอีกครั้งตั้งแต่หัวจดเท้าครับ
แต่สิ่งที่รู้กลับไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากรู้จริงๆ ว่าเขาเป็นใคร
หลังจากที่เขาปิดประตูรถแล้ว
เขาหันมายิ้มให้ผมก่อนที่จะเดินตรงไปยังประตูบ้านของเบน
แล้วผลักมันให้เปิดอย่างง่ายดายด้วยมือของเขาที่มีมือถืออยู่ในมือ
ต่างกับผม ที่ต้องมีพิธีรีตอง เป็นไหนๆครับ
ต้องกดกริ่ง ให้เจ้าบ้านมาเปิดประตู
แต่สำหรับเขาคนนี้ ต่างกับผมโดยสิ้นเชิงครับ
ตรงไปยังสิ่งที่เขาต้องการทันที..
เขาคงนัดกันไว้แล้วครับ แต่มันต่างจากผมที่มาแบบไม่บอกกล่าวครับ
ผมมองตามเขาคนนั้นจนเขาหายเข้าไปในบ้านแล้ว
ผมยังตอบคำถามตัวเองที่ผุดขึ้นมาไม่ได้สักทีว่าเขาเป็นใครกัน
และตอนนี้สิ่งที่ผุดขึ้นมามันคือคำตอบอย่างชัดเจนคือ
เราคงมาผิดเวลา ไม่ใช่สิ ผมต่างหากที่มาผิดเวลาแล้ว
ผมถอนหายใจอยู่หลายครั้งครับ
ก่อนที่จะก้าวเท้า ..แต่เป็นก้าวออกไปให้ไกลจากที่ตรงนี้
*
*
ผมอาจจินตนาการไปไกลแสนไกล ถึงไหนต่อไหนครับ
เพราะเหตุการณ์มันชวนให้ผมคิดแบบนี้
เบนคงมีคนใหม่แล้ว
เขาคงไม่ได้มาเพื่อบีบสิวที่หลังให้เบน แล้วคงกลับบ้าน
มันคงไม่ใช่แบบนั้น
ผมยังคงเข้าข้างตัวเอง
*
สองเท้ายังเดินสลับกันอย่างช้า ๆ
*
*
มือโบกแท็กซี่อย่างคนหมดเรี่ยวแรง
ผมไม่โทษเบนครับ ถ้าเขาจะมีคนใหม่
เพราะเขาทำได้
ถ้าจะโทษคือโทษผมครับ ที่เป็นคนใหม่สำหรับเบนไม่ได้อย่างที่ผมเคยบอกเขา
ผมเปิดประตูแท็กซี่ทันทีที่เขาหยุดอยู่ตรงหน้าผม
แล้วภาพเขาคนนั้นที่เพิ่งก้าวลงจากตัวรถเก๋งหน้าบ้านเบนก็ผุดขึ้นบนอากาศ
มันยิ่งตอกย้ำให้ผมต้องรีบหนีไปให้ห่างจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
*
*
ไม่รู้สิ ผมเสียใจเหรอ ไม่นะ
ผมหวงเหรอ..เปล่ามันไม่ใช่ความรู้สึกนั้นเลย
แล้วผมรู้สึกยังไงกัน
ผมมองออกนอกข้างทางในตัวรถยามค่ำคืนในแบบที่ผมชอบ
ไม่ว่าจะอารมณ์ไหนก็ตาม
รถเริ่มบางตาแล้วครับเพราะเวลาก็ดึกพอสมควรแล้ว
*
*
ผมยังมองมองออกไปข้างทางอยู่แบบนั้นตลอดเวลาที่รถค่อยๆพุ่งทะยานบนถนน
เสียงดังจากวิทยุ หรือวอ ดังเข้ามาให้ผมได้ยิน
แต่ผมจับใจความไม่ได้ว่าเขาพูดอะไร
เพราะผมมีอะไรที่ต้องคิดมากกว่านั้นครับ
ใช่ครับ ..เบนมีคนใหม่จริงๆเหรอ .. นี่คือเรื่องที่ยังก้องกังวานอยู่
*
*
รถยังคงวิ่งทะยานบนถนน แต่แปลกหลังจากสิ้นเสียงวอแล้ว
สิ่งที่ผมสัมผัสได้คือ..รถคันที่ผมนั่งมานี้ มัน
มันค่อยๆ ลดความเร็วลงเรื่อย จนผมสังเกตได้ชัดว่า
เขากำลังเตรียมตัวจอดแล้ว
แล้ว..... แล้วเขาจะจอดทำไม
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมคงต้องตกเป็นเมีย หรือไม่ก็ผัวของแท็กซี่แน่ๆ
ความคิดไม่ดีพุ่งมาเร็วกว่าลำแสงครับเร็วกว่าที่มันเดินทางเป็นไหนๆ
ความไม่ปลอดภัยเริ่มเข้ามาแทน
สติที่หายไประหว่างทางกลับมาเข้าเต็มร้อยครับ
ห่วงสวัสดิภาพของความสาวเหมือนกันครับ 55
ผมหันมองซ้ายขวา ว่าพอมีคนผ่านไปมาไหม พอจะทำอะไรได้บ้าง
เท่าที่เห็นก็มีแต่คันอื่นที่วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเหมือนกำลังจะบอกผมว่า ขอให้มีความสุข
*
*
“จอดทำไมครับพี่” ผมถามไปด้วยวาจาที่สุภาพที่สุดครับ
พร้อมกับหันไปมองด้านหลังเพราะมีไฟส่องเข้ามายังตัวรถ
มันยิ่งทำให้ผมกลัวเพิ่มขึ้นไปอีก เพราะอีกคัน มัน ..มัน ..
ผมหันกลับไปพูดกับเขาดีๆอีกครั้งไม่ได้ด่าทอ หรือถามด้วยกริยาที่หยาบคาย
เพราะถ้าทำไปแบบนั้น ผมคงต้องขึ้นหน้าหนึ่งอีกครั้ง
แต่ไม่ใช่ในตำแหน่งนางสาวไทยครับ
มันคือศพ
สิ้นเสียงคำถามของผม ประตูด้านซ้ายถูกเคาะ
ทำให้ผมยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีกครั้ง
ความนี้กรูมีผัว2คนแน่นอน
ได้ ..ถึงไหนถึงกัน ผมคิดในใจ55
ผมมองตามต้นเสียงที่กำลังเคาะประตูนั้น
สมองประมวลผม
เบน.... ผมเรียกชื่อออกมาเบาๆ หลังจากที่สติสัมปชัญญะที่กลับมาเริ่มทำงานครับ
ผมเปิดประตูลงไป อย่างคนมีที่พึ่งแล้วครับ
แล้วสวมกอดเข้ายังร่างผอมบางของเบนทันที
ที่ผมเคยเห็นและเคยได้ยินก็มีแต่พระเอกขี่ม้าขาวมาโปรด
แต่นี่เบนขี่แท็กซี่มาโปรดผมแทนครับ
และเป็นแท็กซี่สีเดียวกันเสียด้วยครับ
จอดอยู่ด้านหลังจากไป2 เมตรครับ
เบนกอดตอบกลับมา ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองปลอดภัยแล้วครับ
สิ่งที่มีต่อมาคือน้ำตากลอที่เบ้าตาปลิ่มๆๆ
“ขอบคุณนะครับ เบนที่มาช่วยผม” ผมพูดออกไป
เบนผลักร่างผมให้ถอยห่างจากตัวเขาครับ พร้อมทำหน้างง ๆ
ในสิ่งที่ผมพูดครับ ผมคิดแบบนั้น
“เปล่าครับ ผมไม่ได้มาช่วย แต่ผมตามมา” งะ
ตอนนี้ความสงสัยที่มีบนในหน้าของเบน
มันกระโดดมาที่ใบหน้าของผมแทนครับ คูณ2 ด้วยซ้ำ
แล้วผมก็มองหน้าเบนอย่างงง ๆ
*
*
“คืออะไรครับ”ผมถามเบน
เบนบอกผมว่า เขาตามออกมาตั้งแต่เห็นผมเรียกรถแท็กซี่แล้วครับ
เขาพยายามเรียก แต่ผมก็ไม่ได้ยิน
พยายามโทรหา ผมก็ไม่รับ จึงคิดว่าผมโกรธ
เลยให้คนขับแท็กซี่ วอบอกให้คนขับอีกคนช่วยจอดรถครับ
ไอ้จะวิ่ง มาพร้อมๆกันและบอกให้จอดเหมือนในหนังก็คงไม่ใช่แนวแอคชั่นครับ
เพราะตอนนี้เราสองคนกำลังแดรม่ากันอยู่ต่างหากครับ
แล้วสิ่งที่ผมคิดว่ากำลังจะโดนแท็กซี่... อึ๊ก อึ๊ก อ้าส์ส์...เข้าให้ก็หมดกันครับ
ความหวังพังทลายหายไปกับพี่คนขับทั้งสอง
*
*
แท็กซี่ก็ไปแล้ว สองสิ่งมีชีวิตที่เหลืออยู่บนถนนเส้นนี้คือ ผมแล้วเบน
และความเงียบครับ
นี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอเบน หลังจากที่ขาดการติดต่อ
ถ้าผมไม่เป็นคนเดินเข้าไปหาเบนเอง เราก็คงไม่ได้มาเจอกัน
ไม่สิครับ ไม่ใช่เพราะผมแต่เป็นคนที่เขายิ้มให้ผมที่หน้าบ้านของเบนมากกว่าครับ
*
*
*
“สบายดีนะครับ” ผมถามเบนด้วยน้ำเสียงในลำคอ
“ครับ” เบนตอบผม
ในหัวสมองผมอยากจะถามเบนจังเลยครับ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ๆ
แต่ผมยังรอที่จะให้เขาเล่ามามากกว่าครับ
มันจะดีกว่าไหม ถ้าเขาพร้อมที่จะบอกผม
แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ
*
*
และผมยังคงต้องรอให้เขาพร้อมอยู่อีกไหม
ไม่แล้วครับ ผมคงต้องเปลี่ยนตัวเอง
ไหนๆ ผมก็มาหาเขาแล้ว ก็ถามเขาให้รู้เรื่องไปเลย
“คุณเบน”
“ครับ”
*
*
เสียงลม
เสียงรถที่วิ่งผ่าน
เสียง ...
*
*
*
“คุณปอร์คงอยากรู้ใช่ไหมครับ ว่าทำไมผมถึงต้องทำแบบนี้”
*
เสียงลม
เสียงรถที่วิ่งผ่าน
เสียง ...
*
*
*
ผมปล่อยให้เราทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ
และให้มันเป็นตอบแทนว่าผมอยากรู้
“ผมกำลังจะจากคุณไป ครับ ”
ตอนนี้ เสียงลม
เสียงรถที่วิ่งผ่าน
เสียง ... มันหายไปแล้วครับ
*
*
แต่เสียงที่เข้ามาแทนคือ
เสียงวิ้งงงงง ในหู เหมือนมันเต็มไปด้วย ลมที่มันหาทางออกไม่เจอ
“ผมกำลังจะจากคุณไป ครับ ”
“ผมกำลังจะจากคุณไป ครับ ”
“ผมกำลังจะจากคุณไป ครับ ”
เบนกำลังจะจากผมไปอย่างงั้นเหรอ
เบนกำลังจะจากผมไปอีกคน
แล้ว.....
-
:z3: :z3: เหอะๆนึกว่าจะมีโศกนาฏกรรมอีกรอบ :เฮ้อ:
เบนเอ้ย รวบรวมความกล้าได้รึยังคะ จากไปแบบนี้เหตผล
ก็ยังดีกว่าจากลาแบบไม่บอกกล่าวนะคะ
ณ จุดนี้อ่ะ สวยโตและเข้มแข้งแล้ว อะไรๆยอมเพราะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้นี่น
ส่วนคนยิ้มสวยนั่น เพื่อนธรรมดาๆเนาะ
+1 คร่า
-
อ่า.. เบน :sad4:
ก็ยังถือว่าแมนมากที่ตามมาบอกค่ะ o13
สวยจงแข็ง เอ๊ย! เข้มแข็งเข้าสู้นะจ๊ะ
-
วิเคราะห์ตอนนี้ แล้วนึกถึงคำพูดต่างๆ ที่ผ่านมาของสวยประเภทไปไต้หวันกลับมา เดาว่า สุดท้ายไม่น่าจะเลิกกับเบน
-
:serius2:ค้างๆๆๆ
อาตี๋เบนต้องกลับไต้หวันแน่ๆเลย
:monkeysad:
-
กอดสวยแน่นๆ หลายๆที
สงสารสวย
แต่ตอนนี้ต้องสโลแกนนี้เท่านั้น "สวย เลิศ เชิด โสด"
เป็นกำลังใจให้เข้มแข็งนะคะ
ปล.อ่านเรื่องของสวยแล้วอึดอัดแทนจัง ประหนึ่งท้องผูกเป็นเดือนๆ (อีตาลุง เจ้าเบน ไม่ได้ดั่งใจสักคน) สวยหาคนมาสวนเร็วๆเถอะ
-
ยังคงพูดเหมือนเดิม ว่า "อึดอัด" :z6:
-
เบนจะจากไปไหน แล้วคนนั้นใคร :z3:
-
“ผมกำลังจะจากคุณไป ครับ ”
อ่านแล้วใจหายเลย เกิดอะไรขึ้นกัน??? แล้วคนคนนั้นคือใคร!!!!
อึดอัดค่ะ อยากรู้ๆ :serius2:
ปล.ยังไงก็จะขอเชื่อในตัวเบนดูค่ะ
-
โถ่ๆๆๆๆ เบนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
อย่าถามหาเหตุผลจากคนหลายใจ เพราะคนสวยก็เหมือนกัน ไม่มีเหตุผล
-
เบนคงต้องกลับไปทำงานยังบ้านเกิด
แต่ที่เบนทำตัวหายไปเฉยๆในตอนแรก
เพราะเบนไม่มั่นใจและกลัว
เกี่ยวกับใจปอร์รึป่าว
-
ทำไมต้องเป็นแบบนี้
(เอ๊ะ แต่ได้ข่าวว่าแอบดีใจ นะเรา)
สงสัยเบนจะหลีกทางให้อีลุงนะ
:กอด1:คนสวยนะ
-
สงสารหนูสวยจัง ครั้งที่สองนี่ใจของหนูสวยจะทนทานได้ไหม
มานี่มะ มาซบอกเหี่ยวๆพี่สักพัก อุทิศอกเหี่ยวให้เป็นที่พักซับน้ำตา เพื่อระบายความเจ็บปวด
มีแรงแล้วค่อยสู้ต่อนะจ๊ะน้องสวย
-
:m15:
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย
-
ไม่ต้องแปลกใจกันไปหรอกเพื่อนคนสวยต้องคู่กับไอ่ลุงกอล์ฟเท่านั้นเรามั่นใจ ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คนสวยต้องสู้นะ
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
อึดอัดแทนปอร์สุดๆ
-
สุดท้ายแล้วคนสวยก็ต้องคู่กับลุงกอล์ฟ
หวังว่าคนสวยคงไม่ประชดตัวเองด้วยการ ออกไปช้อปปิ้งข้าวหลามแถวๆสีลมนะจ๊ะ อิอิ
-
:serius2:
มันอะไรกันยังไงเนี่ยยยย
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :angry2:
ทำไมเนี่ย ถึงทำร้ายเจ๊เค้าได้ขนาดนี้เนี่ย :serius2:
กะจะไห้คนสวยโสดหรอ เนี่ย :sad4:
เบน มีเหตูผลไรเนี่ย :m16:
:L1: :L1:
-
สงสารคุณปอร์คนสวยจังเลยอะครับ
-
The love there is, it's there.
:L1:
:กอด1:ปอร์..ขอให้ความรักพัดหวน
-
:sad11: จะมีซักกี่คนที่เจอเหตุการณ์เดียวกันซ้ำถึงสองหน เศร้า! :monkeysad:
อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด Whatever will be will be.....
ถ้าเป็นคนที่ใช่ คู่กันแล้ว ก็ไม่แคล้วกัน ถ้าไม่ใช่ ทำยังไง มันก็พลัดพรากจากกันอยู่ดี
สวย สู้ ๆ :L1:
-
จะกลับไปไหนก็ขอให้ไวไว เพราะตอนนี้ลุ้นจริงๆว่าเมื่อไหร่คนบ้าจะโผล่มา
-
น่าจะกลับไปตั้งนานแล้ว ชิ ๆ โกรธอีตาเบน....รออีลุงต่อไป
-
ทำไมมีแต่คนเดินจากไป (วะ)
เอาใหม่ คิดบวกดีกว่า อะไรดีล่ะสวย 5555+
-
เสียงวิ้งงงงง ในหู เหมือนมันเต็มไปด้วย ลมที่มันหาทางออกไม่เจอ
“ผมกำลังจะจากคุณไป ครับ ”
“ผมกำลังจะจากคุณไป ครับ ”
“ผมกำลังจะจากคุณไป ครับ ”
เบนกำลังจะจากผมไปอย่างงั้นเหรอ
เบนกำลังจะจากผมไปอีกคน
แล้ว.....
*********50************
เบนนั่งอยู่ข้างๆผมในแท็กซี่ คันที่เบนเพิ่งโบกมาส่งผมที่บ้านครับ
ผม กับเบนนั่งคนละฝั่ง เขา มองออกไปนอกตัวรถ
และผมก็เช่นกันมันไม่ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้น
แต่มันกลับเป็นความรู้สึกอึดอัดแทน
ทั้งๆที่เวลาอยู่กับเบน เบนจะทำให้ผมรู้สึกสบายใจ แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่
มันไม่ใช่แบบนั้นเลย
***********
“ผมกำลังจะจากคุณไป ครับ ” คำพูดนี้ยังตามหลอกหลอนผมอยู่แม้กระทั้งตอนนี้
ผมหันไปมองหน้าเบน ผ่านความมืด
ด้วยความไม่แน่ใจ ว่าอะไรคือเหตุผลที่ทำให้เบนพุดออกมาแบบนี้
เป็นเพราะผมหรือมีปัจจัยอื่นเข้ามา
“ครับ” ผม
“ ขอโทษครับที่ไม่ได้บอกความจริงไปตั้งแต่ตอนแรก”
*
*
ความเงียบ
เสียงลม
ความอึดอัด แผ่ไปทั่วบริเวณ
*
*
“นี่ใช่ไหมครับ คือเหตุผลที่ทำให้เบนเงียบและหายไป”
เบนเงียบไปก่อนที่จะตอบสั้นๆว่าครับ
“แล้ว” ผมพยายามจะถามต่อ
“มันไม่เกี่ยวกับคุณปอร์หรอกครับ อย่าโทษตัวเองเลยครับ เป็นเพราะผมเองมากกว่า” เขาตอบเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ผมมองที่หน้าเบน และเบนก็มองมาที่ผมเช่นกัน
“เป็นเพราะผมเอง ไม่สามารถ ทำให้ปอร์รักผมได้ ผมจึงเลือกที่จะเดินถอยออกไปเอง”
ถอยออกไปเองเหรอ ผมคิดในใจ
“ผมรู้ครับ ว่า คุณปอร์ไม่เคยลืมเขาได้เลย แต่ผมก็ยังอยากรออยู่ดี ..แต่ว่า”
*
*
ความเงียบ
*
*
“ผมเจ็บปวดทุกครั้ง ที่ในแววตาของคุณปอร์ เศร้าเพราะเขาคนนั้น”
จุก …….
เสียด……..
มวนท้อง………..
ผมรู้แต่แรกแล้วว่าเบนรู้สึกแบบนี้ เพียงแต่เบนไม่เคยพูด
แต่วันนี้ เบนเลือกที่จะพูดออกมาแล้ว
เบนคงทนไม่ไหวจริงๆ
ผมเกลียดตัวเองจังครับ ที่ทำให้คนดีๆอย่างเบน ตกอยู่ในสภาพแบบนี้
รัก แต่เก็บเงียบมานาน
พูดออกมาเถอะครับเบน เผื่อมันจะดีขึ้น
ด่าผมก็ได้ ผมทำให้คุณเจ็บปวด
จนหนีกลับไปอย่างคนพ้ายแพ้
http://www.youtube.com/v/zQ8Y3a3JKGY&hl=en_US&fs=1&
*
ความเงียบ
เสียงลม
ความอึดอัด แผ่ไปทั่วบริเวณ
สิ่งที่เพิ่มขึ้นมา คือความจริง ความจริงที่เบนกำลังจะจากไป
*
“ขอโทษครับเบน ผมขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไรครับ คุณปอร์ ไม่เป็นไรครับ I am ok ”
*
*
*
“อีกนานไหม”
*
ความเงียบ
เสียงลม
*
*
“ไม่นานครับ”
ผมรู้สึกใจหายจังเลยครับ มันเป็นความรู้สึกเดิมๆที่มันหวนกลับมาอีกครั้ง
เหมือนตอนที่ใครคนนั้นจะจากผมไปอีกครั้ง
และใช้ความเงียบ และความเย็นชา บอกผมแทนคำพูด
เขาคงคิดว่าผมฉลาดพอที่จะเข้าใจ และ
และยอมรับมันแต่โดยดี
เขาลืมไปแล้วมั้งครับ ว่าผมก็เป็นคน มีหัวใจ มีความรู้สึก
เสียใจก็เป็นเหมือนคนอื่นๆ
และตอนนี้เบนก็เป็นแบบคนๆ นั้น อีกครั้ง
ทำไมชีวิตผมต้องตกอยู่ในวงเวียนแบบนี้ทุกๆครั้ง
คนแล้วคนเล่า
“ปอร์ครับ” เบนเอ่ยปาก พร้อมสอดมือเข้ามาเกี่ยวมือของผมข้างที่อยู่ใกล้เบนครับ
ผมบีบกลับไปเบาๆ
ปอร์ครับ ปอร์ครับ ปอร์ครับ
คำพูดนี้ มันของใครกันแน่ครับ เบน หรือ คนๆนั้น
ผมเปิดตากว้าง เมื่อความคิดนี้แว็บเข้ามา
และ ผมยังกลัวเช่นเดิมกับการเรียกชื่อสั้นๆ แบบนี้
*
*
ปอร์ครับ ………
ปอร์ครับ …………
ปอร์ครับ................ มันก้องอยู่ในหัวผม
ปกติเบนจะเรียกผมว่าคุณปอร์ไม่ใช่เหรอ แล้วนี่ มันคืออะไร
เบน กอล์ฟ ใครกันแน่ๆ
“คุณปอร์ครับ” พร้อมกับบีบมือผมเบาๆ
“หือ” ผมตอ บหลังจากที่รู้สึกตัวจากภาพที่ทำให้ผมสับสน
และบอกว่าตอนนี้ผมอยู่กับเบน
“คุณรักผมบ้างไหมครับ”
จุก …….
เสียด……..
มวนท้อง………..
ผมเงียบ ไม่ตอบอะไร ไม่ใช่ผมตอบไมได้
หรือไม่อยากตอบ เพราะตอบไปแล้ว ผมก็เป็นคนเลวอยู่แล้ว
ไหนก็เป็นคนเลวอยู่แล้ว ตอบให้เบนรู้จะเป็นไร
“ครับ ผมรักคุณนะเบน แต่ว่า...ผม...”
“อย่าพูดต่อเลยครับคุณปอร์ ผมรู้ว่าคุณจะพูดอะไรต่อจากนี้”
“ถ้าคุณยังพอจะรักผมอยู่บ้าง…ไปด้วยกันไหมครับ”
*
จุก …….
เสียด……..
มวลท้อง………..
หายใจไม่ออก.................จุกที่คอ
*
*
*
ทำไมความรัก มันโหดร้ายกับผมแบบนี้
เบนครับ เบน กำลังพยายามเป็นใครที่ผมเคยรู้จักอยู่หรือเปล่าครับ
ทำไมมันเหมือนกับเหตุการณ์ที่ทำร้ายผม เมื่อ5 ปีก่อนครับ
มันกลับมาอีกแล้วเหรอครับ
มันกลับมาทำร้ายผมอีกครั้งเหรอ
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
“ผมพยายาม บอกคุณปอร์อยู่หลายครั้งครับ จำได้ไหมครับ ตอนที่ผมกลับไต้หวันครั้งที่แล้ว
”
ผมสะอึก เหมือนคนน้ำตาตกในกับคำพูดของเบนมันเป็นแบบนี้เองเหรอครับ เบนพยายามบอกผม
เขาพยายามบอกผม และเรียกบ้านของเขา
ว่าบ้านของเรา ผมกับเขา
บ้านของเราเหรอ
อ่อ มันเป็นแบบนี้นี่เอง ตอนนั้นผม ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าเบน
พยายามบอกผมว่าอะไรกันแน่
ตอนนี้มันเริ่มเคลียร์ และผมก็เข้าใจแล้ว
และตอนนี้เบนก็ ตอกย้ำมันอีกครั้ง ด้วยการชวนผม
ไปอยู่กับเขา คือไต้หวัน ที่ๆที่ผมไม่รู้จักไม่เคยไปมาก่อนเลยในชีวิต
จะเคยได้ยินมาก่อนก็ตอนที่F4เขาดังๆ ในเมืองไทยเท่านั้น
แต่ตอนนี้ มันอะไรกันครับ
ทำไม ใครๆ ก็พยายามผลักผม ให้ไปจากที่ๆผมรัก
เมืองไทย ประเทศไทย กรุงเทพ สีลม บ้านเกิด
ที่ๆ ผมรัก ที่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผม
พ่อแม่ ผม พี่ชายผม และร้านลาบ
ลูกค้า...
*
*
“ได้ไหมครับ ไปจากที่นี่ ไปกับผม”
เบนบีบมือผมแน่นกว่าเดิมหลายเท่า แต่ผมกับไม่รู้สึกเจ็บเลยด้วยซ้ำ
ผมคงชินชาไปแล้วมั้ง
“ไปจากที่ๆ มันโหดร้ายกับคุณปอร์”
ผมยังเงียบเช่นเดิม
“เผื่อคุณจะลืมอะไรได้บ้าง”
เบนครับ คุณห่วงผมขนาดนี้เลยเหรอ
“ไปอยู่ด้วยกันเถอะครับ ที่ไต้หวัน ไปอยู่บ้านของเราที่นั้น”
บ้านของเรา ผมได้ยินคำนี้ มันดูอบอุ่นเหลือเกินครับ
แล้วกลิ่นหอมของดอกมะลิก็ลอยเข้ามา
ผมสูดลมหายใจเข้าให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ
“ถ้าคุณยังไม่พร้อม ผมรอได้ครับ”
ผมยังคงนิ่งเงียบ
“ที่นั้น เขากำลังจะแต่งงานกันได้แล้วครับ”
ครับ เบนเคยบอกผมว่าที่ไต้หวัน กำลังเสนอกฏหมายให้ชายแต่งงานกันได้ครับ
ถึงตรงนี้ ผมแทบอยากฆ่าตัวเองให้ตายกับสิ่งที่ผมทำลงไปกับเบน
เพราะเขาจริงจังกับผมถึงขั้น อยากแต่งงาน
อยากใช้ชีวิตด้วยกัน
*
จุก …….
เสียด……..
มวนท้อง………..
หายใจไม่ออก.................จุกที่คอ
*
*
“ขอเวลาผมทบทวนความรู้สึกตัวเองได้ไหมครับ มันเร็วเกินไปครับเบน
ผมตั้งตัวไม่ทัน”
“ครับ ไม่เป็นไรครับ”
แล้วเบนก็บีบมือผมอีกครั้งครับพร้อมกับหันมายิ้มให้ผมเหมือนคนกำลังมีความหวังอีกครั้ง
ส่วนผมก็ยังเป็นคนเลวอยู่ดีครับ ที่ให้ความหวัง
“ถึงแล้วครับ “ เสียงคนขับ
ผมเปิดประตูแท็กซี่แล้วก้าวลงอย่างคนที่ตัวล่องลอย เท้าไม่ติดพื้นครับ
ผมเดินเข้าบ้านอย่างช้าๆ กับสมองที่มีอะไรมากมายให้คิดครับ
ส่วนเบน วนรถกลับบ้านไป ไม่มีข้อความอะไรถึงผมนอกจากความเงียบ
*
ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนที่ผมคุ้นเคย อย่างคนที่จิตใจบอบซ้ำ
เจออะไรที่เพิ่งกระทบจิตใจ
ใช่ครับ
ผมไปหาเบนเพราผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
และผมก็ได้รู้จริงๆ อย่างที่ผมต้องการ
และมันก็เกินคาดด้วยซ้ำ กับคนธรรมดาแบบผมที่ต้องยอมรับมันให้ได้ครับ
*
*
ผมมองดูพัดลมที่มันหมุนอยู่บนเพดานท่ามกลางความมืด
มันยิ่งพัดเท่าไรยิ่งพาผมหวนกลับไปคิดถึงเมื่อ5 ปีที่แล้วครับ
ที่ใครบางคนอ้อนวอน ขอร้อง แทบจะกราบผมก็ว่าได้
ให้ไปกับเขา และใช้ชีวิตด้วยกัน ที่อังกิด
ครั้งนั้นผมสูญเสียอะไรในชีวิตไป อาจไม่ใช่เพราะเขาเอง
แต่เป็นเพราะผม ที่ปฏิเสธ สิ่งที่คุณย่าท่านมอบให้
เพราะคิดว่า ไม่มีใครจะดีกับคนที่ไม่ใช่ลูกหลานจริงๆขนาดนี้
แล้วครั้งนี้ละ
ผมความจะปฏิเสธมันอีกครั้งไหมครับ
ผมเลือกได้ใช่ไหม ที่จะเอาตัวเองออกมาจากเส้นทางที่ที่กำลังเกิดขึ้นเป็นครั้งที่2 กับชีวิตผม
ผมเลือกได้เหรอครับ
ผมเลือกได้จริงๆเหรอ
ใช่ครับ ผมเคยบอกตัวเองว่า ถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับผมอีกครั้ง
ผมไม่ช้าเลย ที่จะตอบรับมันอย่างไม่ต้องคิดอะไรมาก
แต่นี่ มัน เป็นเรื่องของหัวใจที่ต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง
เรื่องของความรู้สึก
และเรื่องของความรัก
มันต่างกันจากครั้งแรกใช่ไหม
ไป เพราะรัก
หรือไป เพราะดูเหมือนว่ารัก
อะไรคือสิ่งที่ผมต้องการจริงๆครับ
สับ สน งง
จุก …….
เสียด……..
มวลท้อง………..
หายใจไม่ออก.................จุกที่คอ
:m15: :monkeysad: :sad11:
-
ยาสามานย์ประจำบ้านคงไม่พอกับอาการเหล่านี้ :เฮ้อ:
ก็ได้แต่ปวดใจกับภาพอดีตเก่าๆผสมปนเปกันไปเหมือนน้ำหมักป้าเช็ง :z3: :z3:
อดีตเจ็บแค่ไหน ยิ่งมาปัจจุบันจะให้พูดว่าไม่เป็นไรมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย
เบนยังมีความหวังอยู่อีกหรือ จะมาเอาอะไรกับคนที่รักเธอไม่หมดทั้งใจกัน :m15: :monkeysad:
เศร้าปวดตับแต่ก็อยากให้สวยเข้มแข็งตัดสินใจในสิ่งที่ไม่ทำร้ายทั้งตัวเองและกับเบน
ซื่อสัตย์กับตัวเองนั่นล่ะ ถูกที่สุดแล้ว ถึงแม้จะรักเบน แต่ก็ไม่จำเปนต้องอยู่ด้วยกันนี่นา
เบนก็คงรู้คำตอบลึกๆแล้วถึงแม้จะยังมีความหวังก็ตาม
+1คะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
10 ที พอไหมค่ะ กรรมคะกรรม เวรคะเวร เจ้ากรรมนายเวร ตามมาหลอกมาหลอนขนาดนี้
ไม่รู้จะทำไงดีแล้วค่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
มันเหนื่อยยังไงก็ไม่รู้ (ใครรู้ช่วยบอกอีป้าแก่ ๆ ทีนะค่ะ)
อย่าว่าแต่คนสวย อึดอัด ป่วน มวนท้องเลยค่ะ
อีป้าแก่ ๆ คนสวยกว่า ก็เป็น :เฮ้อ: แถมอีกที
-
ทำตามหัวใจตนเองดีกว่า ว่าพร้อมที่จะใช้ชีวิต ใช้ลมหายใจร่วมกันกับคนๆ นั้นได้อย่างสนิทใจหรือเปล่า
อย่าตัดสินใจเพราะความสงสาร หรือความเหมาะสมใด ๆ เพราะจะเป็นการทำร้ายกันและกัน
ที่เจ็บปวดที่สุด เพราะความอดทนของคนเราย่อมมีขีดจำกัด ต่างกันที่เวลาเท่านั้น
ในเมื่อมันจำเป็นต้องเจ็บด้วยกันทั้งสองฝ่าย ก็จำเป็นต้องให้มันเป็นไป
เวลาจะเป็นเครื่องรักษาแผลใจได้ดีที่สุด
สวยเองก็ต้องละวางทิฐิของตัวเองลงไปบ้าง แล้วจะเห็นอะไร ๆ ได้ชัดเจนขึ้น
ทำให้ตัดสินใจได้ถูกต้องมากขึ้น
เป็นกำลังใจให้สวยน้า สู้ ๆ :ped149:
-
อยากให้สวยตัดสินใจเพราะความรู้สึกจริงๆ เป็นกำลังใจให้ :L2:
-
ปวดใจนักก็กลับไปแก้ต้นตอแห่งเหตุที่ทำให้ปวดใจสิ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: กล้าที่จะสบตากับความขลาดที่พลาดไปเมื่อห้าปีก่อน กลับไป กลับไป :z13: :z13: :z13:
-
โอ๊ย บีบหัวใจ :o12:
-
คนสวยค่ะทำตามหัวใจตัวเอง
ทำในสิ่งที่คนสวยมีความสุข
-
ปอร์คิดให้ดีละกาน
-
หมู่นี้สวยขยันจัง :กอด1:
ขยันทำร้ายจิตใจคนอ่านด้วย 555 :oo1: อยากให้สวยเก็บผ้าผ่อนหนีตามเบนไปให้รู้แล้วรู้รอด
ไต้หวันมีแต่ตี๋ล่ำน่าหม่ำนะจ๊ะสวย :z1:
-
อร๊ายยยยยยย :sad11:
ปอร์ทำไมชีวิตเธอต้องเศร้าขนาดนี้ด้วยเนี่ย :impress3:
แต่ยังดีใจนนะเบนยังคงเหมือนเดิม :กอด1:
แต่ตอนนี้เหลือแค่ปอร์แหละว่าจะเลือกแบบไหน :L2:
สุ้ๆๆ o13
o13 o13
-
So saddddd
:sad4: :sad4:
-
สงสารเบนและปอร์ เครียดตามด้วย อยากให้ตัดสินใจตามเบนไปหรอก แต่ถ้าไม่รักคงยากเหมือนกัน
-
มาแนว ทั้งถูกกด ทั้งถูกดัน
อึดอัดอะไรอย่างนี้ ...
หายใจไม่ทั่วท้อง(น้อย)
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สวย...ทำตามที่ใจต้องการเถอะจ้ะ
คนดีกับคนที่เรารัก บางครั้งมันก็ตัดสินใจได้ยาก
หนุ่มเบนก็ยังคงเป็นคนที่แสนดีและจริงใจอยู่เสมอ
แต่ถ้าเราไม่สามารถรักเค้าได้จริงๆ ก็ควรปล่อยเค้าไปนะ
สวยรู้สึกผิดกับการให้ความหวังเบน...ดังนั้นถึงเวลาทำสิ่งที่ถูกต้องแล้วล่ะ
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้จ้า
:กอด1:
-
น้องสวยก่อนจะตัดสินใจอะไรลงไปคิดให้ถี่ถ้วนนะจ๊ะ ตั้งสติ คิดทบทวนให้ดี ขบปัญหาให้แตก
เพราะไม่งั้นมันจะเป็นการทำร้ายทั้งตัวเอง และอาจจะทำร้ายเบนคนดีอีกด้วย
-
เป็นแบบนี้จริง ๆ ด้วย ว่าแล้วว่าเบนต้องคิดมาตลอด :m15: :กอด1:
ถึงคราวต้องตัดสินใจแล้ว ต้องคิดดี ๆ ไม่ว่าจะเลือกทางไหน ก็จงอย่าได้หันหลังกลับไปอีก
-
เราว่าเลิกเถอะ สงสารเบน ปล่อยเขาไปเจอคนที่ให้เขาเต็ม 100 ดีกว่า
-
คำถามนี้คงไม่มีใครตอบได้นอกจากสวย .....
สงสารเบน
พระเอกมากกกกกกกก หรือจะเป้นได้แค่พระรอง :o12:
-
ถ้าตัดสินใจอะไรไม่ได้ก็ อยู่บนคานนี่ละดีแล้วแล้ว อีก5ปี 10ปีก็แก่แล้วเดี๋ยวก็ปลงได้เองละข่ะคิดไรมากมาย
ปล. เลือกอะไรก็เลือกแต่อย่าเสียใจทีหลังก็พอข่ะ
-
จุกๆ อ่านตอนนี้แล้วจุกจนตัวชาไปเลย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
สงสารทั้งสวย ทั้งเบน
สวยยังไม่ลืมใครคนนั้นใช่ไหม
เค้าว่ากันว่าสิ่งแรกที่แวปเข้ามาคือสิ่งที่ใจเราต้องการ ไม่ใช่สิ่งที่ประมวลผ่านเหตุผล
นั้นคือ สวยยังรักลุง และยังมีลุงอยู่ในหัวใจเสมอ...
สวยไม่ผิดหรอกถ้าจะกลับไปหาลุง เพราะถ้าสวยไม่ลืมลุงแต่ยังคบเบนไปอย่างนี้จะทำให้เบนเจ็บ
และคนที่เจ็บที่สุดกว่าใครก็คือสวยเอง
มีอย่างหนึ่งที่เคืองในใจมาตลอดนั้น คือ ตั้งแต่ไอ้คุณลุงไม่ได้สิ่งที่ต้องการแล้วจากไป
ทำไมไม่คิดกลับมาอีกเลย มาทิ้งระเบิดให้สวยวุ่นวายใจ ให้เบนเจ็บ แล้วก็หายไปเฉยๆ ไม่มีข่าวคราวเลย
มันทำให้เราไม่มั่นใจ เพราะถ้าคำว่ารักของลุงมันตัดให้ขาดได้ง่าย แค่คำ Yes No จากสวยแล้ว
คนคนนั้นมีค่าขนาดทำให้สวย เบน และใครอีกหลายคนเสียใจขนาดนี้หรอ
และในอนาคตคนคนนั้นจะไม่ทำให้สวยเสียใจอีกหรอ
แต่คำถามนี้ก็คงไม่มีใครตอบได้นอกจากสวย....
PS.ไม่ว่าสวยจะเลือกทางไหน เราก็ขอให้ทางนั้นเป็นทางที่ดีที่สุดสำหรับสวย :กอด1:
ให้สวยมีความสุข
+1
-
จุก มวนท้อง แน่นที่หน้า ท้อง
น่านะสวยอย่าเครียด เดี๋ยวแก่นะ
ยังเชื่อ ว่าสวยเอาอยู่
-
ปล่อยเบนไปเถอะนะคนสวย ให้เบนได้เจอกับ"คนที่ใช่"จะดีกว่า
คนสวยยังมีลุงกอล์ฟเป็นตัวสำรองอยู่นี่ 5555
-
ชีวิตคนก็อย่างนี้แหละ วัฏจักร วนไปวนมา เหมือนชีวิตดึงดูดเรื่องเดิมๆ กลับเข้ามาเอง
เป็นเพราะยังคนเป็นตัวตนอย่างเดิมละมั๊ง
จะเอายังไงกันต่อดี ความรัก
-
คุณปอร์ จะเปลี่ยนจากนางสาว เป็น นางฟ้าหรอ
-
เฮือก.....
ทางเดินของชีวิตมาถึงทางแยก อีกครั้ง.....
-
คุณปอร์ คับ
อ่านเรื่องนี้แล้วสนุกเหมือนกับอยู่ในเหตุการณ์เองเลยคับ ขอชมว่าคุณปอร์เขียนได้ดีมาก
ผมคิดว่าจบกับที่เดียวกับคุณปอร์นะแถมวิชาโทเดียวกันด้วยคือ Marketing และเป็นเด็กจากต่างคณะเหมือนกัน
อ่านภาคแรกแล้วคิดถึงตอนเรียนจัง คับ
ตอนนี้ผมมาเรียนโท ที่อังกฤษกำลังจะครบปีแล้ว แต่ผมต่างจากลุงกอร์ฟ ตรงที่ผมกลับเป็นฝ่ายคิดถึง และโทรหาแฟนสม่ำเสมอ แต่แฟนผมกลับเฉยๆ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร โทรไปไม่รับออกบ่อย เมล์ไปเป็นร้อย ตอบกลับไม่กี่เมล์ แต่ผมก็ไม่สนใจนะคับ เพราะทำแล้วสบายใจ จะทำต่อไปแบบนี้จนกว่าจะกลับไทย นี่ก็อีกแค่สามเดือนก็จะจบแล้ว
ขอบคุณมากนะคับที่เขียนเรื่องดีๆ ให้อ่านกัน ยังงัยพยายามต่อไป ผมจะคอยติดตามนะ
o13
-
ปอร์....
เค้าอึนด้วย ชาด้วย มึนด้วยยย
ปอร์...
ผ่านมาได้ ก้อดีแล้วหล่ะ
เข้มแข็งจริงๆ คนเก่ง
สู้ๆ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :กอด1: :กอด1: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
Fighting จ้าคนสวย สู้ ๆ
-
ชอบเพลงที่เอามาลงจังเลย
-
“ผมเจ็บปวดทุกครั้ง ที่ในแววตาของคุณปอร์ เศร้าเพราะเขาคนนั้น”
:sad4: บ่งบอกได้ว่า คนพูดลา กับคนฟังคำบอกลา เจ็บไม่ต่างกัน
-
เชียร์ให้พี่ปอร์อยู่เป็นโสดดีกว่า ไม่ต้องเลือกใครเลย จบ :เฮ้อ:
-
ปอร์เห็นแก่ตัว ทำไมทำอะไรชอบกั๊กไว้หล่ะ
อยากพูด หรือทำอะไร ก็รีบทำซะ ก่อนที่จะไม่ได้ทำ
-
คุณปอร์ คับ
อ่านเรื่องนี้แล้วสนุกเหมือนกับอยู่ในเหตุการณ์เองเลยคับ ขอชมว่าคุณปอร์เขียนได้ดีมาก
ผมคิดว่าจบกับที่เดียวกับคุณปอร์นะแถมวิชาโทเดียวกันด้วยคือ Marketing และเป็นเด็กจากต่างคณะเหมือนกัน
อ่านภาคแรกแล้วคิดถึงตอนเรียนจัง คับ
ตอนนี้ผมมาเรียนโท ที่อังกฤษกำลังจะครบปีแล้ว แต่ผมต่างจากลุงกอร์ฟ ตรงที่ผมกลับเป็นฝ่ายคิดถึง และโทรหาแฟนสม่ำเสมอ แต่แฟนผมกลับเฉยๆ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร โทรไปไม่รับออกบ่อย เมล์ไปเป็นร้อย ตอบกลับไม่กี่เมล์ แต่ผมก็ไม่สนใจนะคับ เพราะทำแล้วสบายใจ จะทำต่อไปแบบนี้จนกว่าจะกลับไทย นี่ก็อีกแค่สามเดือนก็จะจบแล้ว
ขอบคุณมากนะคับที่เขียนเรื่องดีๆ ให้อ่านกัน ยังงัยพยายามต่อไป ผมจะคอยติดตามนะ
o13
ยินดีต้อนรับครับผม อะไรก็เหมือนกันไปหมด มาเป็นแฟนกันไหม :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ปอร์เห็นแก่ตัว ทำไมทำอะไรชอบกั๊กไว้หล่ะ
อยากพูด หรือทำอะไร ก็รีบทำซะ ก่อนที่จะไม่ได้ทำ
5555 ท่าจะจริงครับ :o12: :o12:
-
เชียร์ให้พี่ปอร์อยู่เป็นโสดดีกว่า ไม่ต้องเลือกใครเลย จบ :เฮ้อ:
ถ้าพี่อยู่เป็นโสด โลกจะมีคนโสดเพิ่มขึ้นอีกหลายคนเลยนะะ มันจะดีเหรอหนู :angry2: :angry2:
-
ชอบเพลงที่เอามาลงจังเลย
อยากได้ไหม อิอิอ มีคนส่งให้เยอะเลยละ เพลงเพราะๆนี่ :haun4: :haun4:
-
หรือไป เพราะดูเหมือนว่ารัก
อะไรคือสิ่งที่ผมต้องการจริงๆครับ
สับ สน งง
จุก …….
เสียด……..
มวลท้อง………..
หายใจไม่ออก.................จุกที่คอ
*********51**************
ผมให้เวลาเดินไปทีละนาที ทีละวัน
และทีละอาทิตย์
ตัดสินใจในสิ่งที่เบนขอ
มันคงยากสำหรับเบนที่จะพูดและขอออกมาในเรื่องนี้
และมันคงสุดๆไปแล้วเช่นกัน สำหรับผู้ชายที่ชื่อเบน
และมันทำไมดูยากเหลือเกินสำหรับผมเช่นกัน กับคำตอบว่าไป หรือไม่ไป
มันไม่ต่างจาก การขับรถแล้วถึงแยกที่ต้องเลี้ยวซ้าย หรือเลี้ยวขวาเลย
ถ้าเราไม่รู้ว่าถ้าเลี้ยวไปแล้ว มันจะเจออะไร
ตอนนี้ผมเหนื่อยเหลือเกินครับ
อยากหยุดตรงนี้ ตรงทางแยก เพราะอย่างน้อย
ผมก็ไม่ต้องเจออะไรในสิ่งที่ผมไม่รู้
จากที่ผมต้องเลือก
*
*
ทำงาน............
เรียน..................
ใช้ชีวิตเหมือนคนอื่นๆ แต่ที่ต่างไปคือมันยังมีคำถามเกิดขึ้นเสมอ
ทุกครั้งที่อยู่คนเดียว หรือ อยู่ในที่ๆที่ไม่รู้จักใคร..คนแปลกหน้า
สถานีต่อไป สีลม เสียงนี้ยังได้ยินทุกวัน
ลงตรงไหนคระ เสียงจากกระเป๋ารถเมล์
หรือแม้กระทั้ง เสียงลูกค้าสั่งของในร้าน
เรื่องของเบน...มันจะแว็บเข้ามาขอแทรกเป็นส่วนหนึ่งของความคิดตลอดเวลา
ยิ่งเวลาเดินไปเท่าไร เบน ก็ยิ่งจะจากผมไปแล้ว
ยิ่งเวลาเดินผ่านเร็วแค่ไหน ผมก็ยังตอบคำถามนั้นไม่ได้เลย
เบน หรือใคร
*
*
*
ผมเคยบอกตัวเองว่า เมื่อโอกาสดีๆเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้ง
ผมจะไม่ช้าเลยที่จะตัดสินใจไปกับเขา
แต่พอมันมาถึงอีกครั้ง ผมกับ......................
ผมกับยังลังเล... ลังเลแม้กระทั้งตอบคำถามตัวเอง
แล้วคนอื่นที่รอคำตอบจากผม..เช่นเบนละ
คนโง่ดูยังไงก็โง่ อยู่วันยังค่ำใช่ไหมครับ
ช่วงเวลาที่ผมหาคำตอบให้กับตัวเอง ผม กับเบน
ขาดการติดต่อจากกัน เขาคงให้ผมตัดสินใจมั้ง
มันช่างดูใหญ่หลวงจริงๆ สำหรับชีวิตเล็กๆ อย่างผม
*
*
*
เพื่อนผมจอดรถบนถนนสีลมอีกครั้ง หลังจากที่กลับจากมหาลัย
เบนมาถึงแล้วครับ เขาโทรบอกผมตั้งแต่ผมอยู่ในรถแล้ว
วันนี้สินะ เป็นวันที่ผมต้องเจอเบนหลังจากที่เรา ...ผมและเขา
ไม่ได้คุยกันมาหลายวัน
ไม่รู้สิครับ เบนอาจไม่ได้ตั้งใจมาเจอผมอย่างเดียวแล้วครับในวันนี้
แต่เขาต้องการอะไรจากผมมากกว่า กินข้าว เห็นหน้า
หรือ.........อะไรต่างๆ ที่เบนกับผมเคยทำร่วมกัน
อย่าคิดลึกไปไกลนะครับมันไม่ใช่อย่างงั้นหรอก55555
ผมกับเบน เราสองคนไม่เคยทำอะไรไปมากกว่า กอดจูบ
หรืออาบน้ำด้วยกัน มีครับอาจจะแค่ภายนอก
เบนรู้ลิมิตที่ผมให้เขา ทุกครั้งที่เราอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม
และเขาไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมเลยครับ
แปลกเหรอครับ หลายคนคงคิดว่ามันแปลก
แต่ผมว่าไม่นะ ผมมีความสุขในแบบที่ผมเป็น
และเบนก็คงไม่ต่างจากผม
เพราะถ้าไม่ เขาคงจากลาผมไปนานแล้ว
*
*
ผมเดินผ่านผู้คนในยามเย็นครับ วันนี้ผู้คนบางตา
อาจเป็นเพราะช่วงเย็นๆ และเป็นวันหยุดด้วยมั้งครับ
ผมเปิดประตูเข้าไป แอร์เย็นๆ ลอยมากระทบใบหน้า..
“คุณปอร์ครับ” เบนลุกจากโต๊ะ เรียกผมให้เดินเข้าไปหาครับ
ผมยิ้มและเดินเข้าไปหาเบนทันที
“เชิญนั่งครับ คุณปอร์” ท่าทางสุภาพของเบน แต่ปราศจากรอยยิ้มบนใบหน้าเช่นทุกครั้ง
เบนเลือกที่นั่งในมุมเงียบๆครับ ผู้คนไม่ค่อยเดินผ่านไปมาเยอะแยะ
ยิ่งคนเงียบ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกอึดอัด
รู้สึกว่าวันนี้เบนคือคนแปลกหน้าสำหรับผมจังเลยครับ
ผมไม่กล้าแม้แต่สบตากับเบน
และเบนก็เช่นกันครับ
ความอึดอัดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเราสองคนนั่งอยู่ตรงนั้น
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
ต่างคนต่างไม่คิดจะพูดอะไร
ผมควรเริ่มตรงไหน
หรือใครควรเริ่มก่อน
จนพนักงานของร้านเดินเข้ามาถามว่าเราสองคนจะสั่งอะไร
นั่นละครับ คือ ระฆัง ระฆังที่บอกว่าหมดเวลาพักยกแล้ว
ถึงเวลาที่การต่อสู้หมดลงแล้ว
“คุญปอร์ครับ วันนี้ผมอยากให้คุณปอร์สั่งให้ผมทานครับ
เพราะ ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นมื้อสุดท้ายที่ผมกับคุณปอร์จะได้ทานด้วยกันหรือเปล่า ”
เบนฆ่าผมด้วยคำพูดตั้งแต่ยังไม่เริ่มยกต่อไปเลย จากที่มองเมนูอยู่ ผมก็ยังมองเมนูเหมือนเดิม
แต่..... ตามันลายเกินกว่าที่รู้ว่า เขาเขียนอะไรไว้ในเมนู
อึดอัดจังครับ
อึดอัด เหมือนว่าต้องเลือกแล้วในตอนนี้
ถึงมันจะเป็นแค่กับข้าว2-3 อย่างก็ตาม
แต่มันต้องเลือกแล้วในตอนนี้ อึดอัดเกินกว่าสิ่งที่เบนให้ผมตัดสินใจอีกครับ
เบนนั่งอยู่ตรงหน้าผม..แค่เอื้อมมือไปก็เจอ
แต่แล้ว ทำไม...คำพูดของเบน
ทำให้เขาเหมือนเริ่มห่างผมออกไป ราว5 เมตร 10เมตร
“รับอะไรดีคะ” เสียงจากเธอ ยิ่งทำให้ผมอึดอัดเพิ่มขึ้นอีกครับ
ผมวางเมนูลงข้างๆแก้วน้ำเปล่า หลังจากที่สั่งไปอย่างงงๆ
หยิบแก้วน้ำยกดื่มครับ อย่างคนที่ไฟกำลังไหม้ทั้งตัว
ผมรู้สึกว่าตัวเองคอแห้งเหลือเกิน
*
*
“คุณปอร์ครับ” เบนยิงหมัดมาอีกครั้งครับ..ยกต่อไปเริ่มแล้ว
คราวนี้เขาคงฮุกลำตัวผมด้วยคำพูดที่มันไม่ต่างกับหมัดที่อยู่ในนวมนุ่มๆ
แต่ผลของมันจุกเหลือเกินครับ
“ครับ” ผมก้มหน้ามองที่หน้าอกของเบน
“ผม”
“น้องปอร์ครับ เจอกันอีกแล้วนะ” เสียงทักมาจากด้านหลัง และมันก็คุ้นเหลือเกิน
พี่นพ ชื่อที่ผุดขึ้นมาในความคิด และมันก็คงเป็นแบบนั้นจริงๆ
เพราะพี่นพมาร้านนี้บ่อยครับ
และเราก็เคยเจอกันมาก่อนแล้ว......... ที่ตรงนี้และกับเบน
และนี่ก็เป็นอีกครั้งครับ
ผมภาวนาอย่าให้มันเป็นจริงเลยครับ ในสิ่งที่ผมกำลังคิด
ปล่อยให้มันเป็นแค่ความคิดไปแบบนั้นนะดีแล้วครับ
*
*
*
ผมหันตามเจ้าของเสียงนั่นไป
ครับ.พี่นพจริงๆๆ. และสิ่งที่ผมคิดไว้นอกจากพี่นพนั้นมันไม่ผิดเลย
เขาคนนั้น.....เขายืนอยู่ข้างหลังพี่นพ ด้วยท่าทางรู้สึกสำรวม
ผมหันกลับไปมองหน้าเบนทันทีครับ ...
เบนยังเป็นคนๆเดิม ไม่แสดงกริยาอะไรออกมาทั้งนั้นครับ
ตึกๆ ตึกๆ เสียงหัวใจ ของคนเหลวอย่างผม
แต่ไม่ใช่เพราะรู้สึกดี
มันตื่นเต้นเพราะรู้สึกผิดต่อเบนมากกว่า
*
เวลาผ่านไป
ความอึดอัด มันเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวครับ
ทั้งจากเบน..และทั้งจากอีกคนครับ
“สวัสดีครับ” เสียงพี่นพเช่นเดิม ..เบนโค้งหัวลงเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย
ใช่ครับ..พี่นพทักเบน
*
*
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผมนักหนาครับ
ในโลกนี้แสนจะกว้างใหญ่ๆ
แต่ทำไม เขาไม่เลือกที่จะไปที่อื่น..
ไม่สิ ทำไมผมกับเบนยังเลือกที่เดิม ..ที่ตรงนี้อยู่ได้
“สบายดีไหมครับ น้องปอร์” พี่นพละสายตาจากเบนมามองที่ผมอีกครั้ง
“สบายดีครับพี่นพ ไม่ได้เจอกันนานสบายดีนะครับ”
พี่นพตบที่ไหล่ผมเบาๆ ก่อนตอบคำถามผม
“กำลังจะเรียนจบแล้วใช่ไหม”
“ครับพี่” ผมตอบที่นพแต่ผมกับมองไปที่ใครอีกคนครับ
พี่นพและเขาคนนั้น ดูจะรู้เรื่องราวของผมตลอดเวลา
ไม่ว่าผมจะทำอะไร อยู่ที่ไหน
ผมรู้สึกยังไง....................
แต่ทำไมผม กับไม่รู้เรื่องราวของเขาคนนั้นเลย
แม้แต่นิดเดียว...................มันไม่แฟร์เลย
มันไม่แฟร์เลย จริงๆๆ
“จบแล้วจะทำอะไรต่อครับ” พี่นพยังถามต่อในสิ่งที่เขาอยากรู้
*
*
“น้องปอร์ครับ”
“จบมาจะทำอะไรต่อครับ อยากทำงานกับพี่ไหม”
“ครับพี่.... ผม.................ผมคิดว่า…ผม...จะไปไต้หวันครับ”
สิ่งที่ผมตอบออกไป ผมไม่รู้เลยว่ามันจะทำร้ายใครไปบ้างครับ
ผมไม่รู้... ผมเองหรือใคร
รู้แต่ว่าตอนนี้ คนๆนั้น เดินออกจากร้านไปแล้วครับ
เขาไปแล้ว...เขาไปจากตรงนี้แล้ว
แค่นี้ทนไม่ได้ใช่ไหมคำพูดไม่กี่คำ แล้วกรูละ กี่ปีที่กรูต้องตกอยู่ในสภาพนี้
เป็นคนที่จมอยู่กับความทุกข์
แล้วพอมีใครฉุดกรูขึ้นมา จากสิ่งที่มึงยัดเยียดให้กรู มันทำให้มึงต้องเดินจากไปเลยเหรอ...ผมคิด
*
*
และคนที่เดินสวนกับเขาเข้ามาคนนั้น คือคนที่ผมจะจำเขาตลอดไป
ว่าครั้งนึง เขาเคยเข้ามาในชีวิตผม และทวงคนของเขากลับคืนไป
ทวงกับคืนไปอย่างที่ผมไม่มีวันจะลืม........ นนท์
เขามองตามคนๆนั้นที่กำลังเดินออกไป
ผมตอบพี่นพไปอย่างคนไร้สติ แต่พอสติมันกลับมาแล้ว ผมกับคิดถึงเบน
เบน…..เบน....
อย่านะครับ ผมขอทีเถอะ.................อย่าให้เบนฟังที่ผมพูดไปรู้เรื่องเลย ..ขอที
*
*
“พี่ขอตัวนะครับปอร์ นนท์มาแล้วครับ”
“ปอร์ เรา ” เสียงจากนนท์ มันคล้ายๆกับที่เขาเรียกผม ตอนสงกรานต์ปีที่ผ่านมาบนถนนสีลม
และผมเลือกที่จะไม่ฟัง
*
*
*
ผมหันกลับมาหา เบนอีกครั้ง ด้วยความรู้สึกผิดครับ ว่าพูดอะไรออกไป
ผมทำร้ายตัวเองยังไม่พอ เบน คือคนที่น่าสงสารที่สุด
*
*
ผมรู้สึกผิดที่พูดออกไป ใช่ครับ มันอาจมาจากสิ่งที่ผมอยากเอาชนะใครมากกว่า
จนลืมความถูกต้องไปครับ
*
*
ผมเอื้อมมือไปจับมือเบน หลังจากที่นั่งลง
“ขอเวลาหน่อยนะครับเบน ขอเวลาให้ผมเรียนจบก่อน แล้วผม...”
ผมค่อยตัดสินใจอีกที ผมคิดแบบนี้ นี่คือสิ่งที่ผมอยากตอบเบนจริงๆตอนนั้น
“แล้วผมจะไปกับคุณ.........................................ได้ไหมครับ”ผมมองเบนครับ
แต่อย่างคนที่ไม่ต้องการคำตอบจากคำถามนั้นเลย
เบนมองกลับมาที่ผม เหมือนคนที่กำลังได้ยินความหมายที่ผิดเพี้ยน
จากสิ่งที่ผมพูดไป แล้วเบนก็ลูบที่มือผมเบาๆ
สีหน้าท่าทางเฉยชา ของเบน มันทำให้ผมเจ็บปวด
ผมดูไม่ออก ว่าเขาดีใจ หรือเสียใจกับสิ่งที่ผมตอบไป
*
*
*
*
“ตัดสินใจแล้วใช่ไหมครับคุณปอร์”เสียงจากคนข้างหลังผม
ขณะที่ผมอยู่ในอ้อมกอดของเบน..ในอ่างน้ำอุ่นๆ ที่แสนจะหนาวเหน็บ
ผมวิดน้ำอุ่นที่อยู่ตรงหน้าขึ้น และให้มันหยดลงๆทีละหยอด ทีละหยด
“ครับ” ผมตอบ
“นานแค่ไหนครับ คุณปอร์” ผมยังวิดน้ำขึ้นเช่นเดิม เหมือนไม่สนใจจะตอบคำถามเบนครับ
“2 เดือนครับ ”
“2 เดือน... 2 month ”เบนทวนคำตอบนั้น
“เบนจะกลับไปก่อนก็ได้นะครับ” ผมพูดพร้อมหันตัวไปมองหน้าเบนครับ
เขาดึงผมเข้าไปกอด ในอ่างนั้น
“ไม่ครับ ผมจะรอกลับไปพร้อมกับคุณปอร์”
“แล้วเรื่องงานละครับ” ผมถาม
“ไม่ทำครับ ผมจะเข้ามาเช่าโรงแรมอยู่แถวนี้ ...รอคุณปอร์ครับ” เสียงเขากระทบยังไรผม
“1 เดือนเลยเหรอครับ”ผมตอบ
“ครับ ให้ผมรออยู่ตรงนี้เถอะนะครับปอร์ ผมมีความสุขที่ได้รอคุณ”
รอเหรอ มีความสุขที่ได้รอผมอย่างงั้นเหรอครับ
ผมเกลียดคำๆนี้จริงๆ
“คุณเบนแน่ใจแล้วเหรอครับ ที่อยากให้ผมไปด้วย”
“ครับ” คำตอบสั้นๆ แต่นัยน์ตาของเบน มันบอกอย่างที่เขาพูดจริงๆ
-
ไม่ได้รักเบนแล้วจะทำร้ายเค้าทำไม ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
-
พี่นพกับนนท์น่าจะมีซัมติงรวอง :m26:
พี่กอล์ฟเจ็บใจ
เบนก็เจ็บปวด
พี่ปอร์ก็ทั้งเจ็บใจและเจ็บปวด :เฮ้อ:
-
เป็น "ทางแยก" ที่เจ็บปวดเหลือเกิน
หลายคนหลายเหตุผล สุข ทุกข์ ปนกันไป
แต่ยังไง ก็ขอ ...................................ให้มาต่อตอนใหม่เร็วๆนะ
อิอิอิ กะลังแล่นเลยอารมณ์ อิอิอิ สู้ๆๆ จร้า ปอร์
คิส ปอร์ คนงาม 1 ที :110011: :z7: :110011: :z7:
:catrun:
-
ความจริงสวยคงมีคำตอบให้ตัวเองอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่ยอมรับคำตอบนั้นเท่านั้นเอง
บางครั้งสิ่งที่เราทำไปเพื่อประชดคนอื่นหรือเพื่ออะไรก็ตาม...มันก็อาจทำร้ายใครบางคนได้อย่างร้ายกาจ
ทั้งสวย...ลุง...ต่างก็เจ็บปวดจากเกมส์นี้ แต่คนที่เจ็บปวดที่สุดก็คงไม่มีใครเกินเบน...ที่ถูกดึงให้มาเล่นเกมส์นี้อย่างไม่ตั้งใจ
2 เดือนกับการรอสวย ก็คงเป็น 2 เดือนกับความทรมานและความหวัง...อันริบหรี่
ที่ลึกๆแล้วเบนก็คงรู้สึกว่า การรอคอยของเค้าก็คงไม่มีประโยชน์อะไรเลย
ถึงเวลาจริงถ้าสวยไปกับเบน ก็คงเป็นแค่ตัวสวยเท่านั้นแหละที่ไปด้วย
เพราะอะไรสวยคงรู้ดี ยอมรับคำตอบนั้น อย่าทำให้เบนเจ็บไปกว่านี้เลย
:กอด1: +1 ให้สวยค่า
-
:z3: :z3:
กะจะเคลียร์อะไรๆให้มันกระจ่างแจ้งซะหน่อย
มาเจอโจทก์เก่าอีกทั้งเซตด้วย :z3: :z3:
ทำไมเป็นแบบนี้หนอโชคชะตาบีบคั้นใ้ห้ต้องพูดให้ต้องบอกในสิ่งที่ตัวเอง
จริงๆถึงจะไปนั่งคิดนอนคิดก็ไม่มีวันหาคำตอบให้ตัวเองได้ แต่พอมาเจอโจทก์เก่าจังๆ
คำพูดที่ไม่ควรพูดออกไปก็นะ ฝ่ายนั้นมันทนฟังไม่ได้ก็ช่างหัวมันแต่..เบนอ่ะดิ
ทำไมเบนจะไม่รู้ว่าอากัปกิิริยาทั้งหลายพวกนี้มันเป็นเพราะเขาคนนั้น ยังมีอิทธิพลกับคนที่ตัวเอง
รักอยู่มากมายแค่ไหน :เฮ้อ: :เฮ้อ: ปวดใจ เพลียใจ สวยจะยืดเวลาให้อีกคนนึงต้องเจ็บไปพร้อมๆ
กับเราทำไมทั้งๆที่คำตอบมันมีอยู่แล้วแต่ตัวเองไม่กล้าจะเผชิญความจริงก็เท่านั้น :เฮ้อ: :เฮ้อ:
+1 คะ :m15: :monkeysad:
-
นู๋ปอร์ตะเองไม่สงสารเบนเหรอกับการที่ตอบไปแบบนั้นน่ะ
ปอร์เชื่อในพรหมลิขิตมั๊ยบอกแล้วใช่มั๊ยว่าปอร์ต้องคู่กับไอ่ลุงกอล์ฟเท่านั้น :laugh5:
-
สงสารเบน :laugh:
สวยใจร้ายยยยยยยย เป็นโสดต่อไปเรย
-
สงสารเบน สงสารปอร์ สงสารนน สงสารลุง(นิดหน่อย)
ตอนนี้มาบีบหัวใจอีกหล่ะ :m15:
“ครับ ให้ผมรออยู่ตรงนี้เถอะนะครับปอร์ ผมมีความสูขที่ได้รอคุณ”
อ่านประโยคนี้แล้วตัวชาเลย ถ้าสวยรักเบนแบบที่รักลุงก็ดีสินะ
แต่ตอนนี้สวยกำลังหวั่นไหว :o12:
-
:monkeysad:
รักคนที่เขารักเราดีกว่า อย่างน้อยเบนก็ไม่เคยทำให้สวยเจ็บช้ำน้ำใจ
คอยดูแลประคับประคองความรู้สึกสวยตลอดมา
:เฮ้อ: เฮ้อ! แต่ก็นะ เรื่องของหัวใจมันห้ามยาก
ถ้าสวยยังคงรักอิลุงอยู่ ก็ควรต้องปล่อยวางความรู้สึกที่ได้ดีต่าง ๆ ลง
แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็ลองมองเบนดู
แต่ถ้ายังรักไม่ได้เต็มร้อย...... อืม สวยอยู่คนเดียวดีกว่า
เฮ้อ! :seng2ped:
-
ขออนุญาตเม้นท์ยาวๆ หน่อยนะ เหอ เหอ ปวดตับ ปวดใจจริงๆๆ :m15:
จากเหตุการณ์ที่ผ่านๆ มาของน้องปอร์คนสวยกับตาลุงเนี่ย...เหตุผลที่ทำให้บาดหมางหรือทะเลาะกันส่วนใหญ่มักจะมาจากตัวแปรสำคัญนั่นก็คือนนท์
เมื่อมีเหตุการณ์บาดหมางเกิดขึ้นคนที่เป็นตัวประสานหรือคอยไกล่เกลี่ยให้ทุกๆ ครั้งนั้น มักจะเป็นคุณย่าเสมอ พอคุณย่าได้จากไปแล้ว...เมื่อเหตุการณ์ความบาดหมางเดิมๆๆ ได้เกิดขึ้นอีกครั้ง
ครั้งนี้ไม่มีคนประสานหรือคอยไกล่เกลี่ยให้ เรื่องมันก็เลยบานปลายออกไปเยอะพอสมควร ซึ่งครั้งนี้ดันมีเบนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย มันยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่
(ถ้าจะหวังให้ลุงมันเคลียร์เองได้คงยาก เมื่อดูจากนิสัยตาลุงจากที่ผ่านๆมา)
กรณีที่นนท์พยายามพูดกับปอร์ แล้วปอร์ก็ไม่ฟังนั้น ก็พอเข้าใจนะว่า คนเราเคยเป็นมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน และที่ผิดใจกันอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะนนท์
ปฏิกิริยาของทางร่างกายและจิตใจก็เลยพยายามปฏิเสธที่รับรู้เรื่องราว แต่ก็อยากที่จะให้ปอร์พยายามรับฟังนนท์บ้าง
บางทีน้องปอร์อาจจะได้ฟังข่าวดี (หรือข่าวร้าย) ว่าพี่นพเป็นแฟนกับนนท์ไปซะแล้ว :z1:
---กรณีตาลุง ที่หายไปเลยนั้น สันนิษฐานว่าหลังจากที่มาคุยและเคลียร์กับปอร์ที่บ้าน และปอร์ก็ยังยืนยันคำเดิมที่จะไม่หวนกลับมา
และคำพูดหลายๆ คำคงกระทบใจลุงพอสมควรจึงคิดว่าคงต้องปล่อยให้ปอร์มีหนทางเดินของตัวเอง และไม่พยายามมาตามตื้อ
แต่พอมาได้ยินว่าเค้าจะไปไต้หวันหลังเรียนจบคงยังทำใจไม่ได้ ถึงกับเดินหนีเลย
---ส่วนเบนก็คงรู้แหล่ะว่าเหตุผลที่ปอร์ตอบว่าจะไปไต้หวันด้วยนั้นเกิดจากอะไร
แต่เบนก็ยังมีความหวังว่า ในที่สุดปอร์ก็จะต้องรักเบนได้ เมื่อห่างไกลลุง ห่างไกลจากสภาพแวดล้อมเดิมๆ
ความรู้สึกของปอร์ที่มีต่อลุงคงค่อยๆ จางหายไป และคงหันกลับมาเปิดใจให้ตัวเองได้ :sad11: และรอที่จะกลับไปเริ่มต้นใหม่พร้อมๆๆ กัน
---ส่วนน้องปอร์คนสวย ในใจแล้วคงยังรักลุงมาก
แต่เมื่อเหตุการณ์มันพลิกผันและคนที่เข้ามาหาตัวเองนั้นเป็นคนดีมาก ความสงสารจึงเกิดขึ้น...และหวังว่าคนคนนี้คงจะไม่ทำให้ตัวเองผิดหวังอีกครั้ง....
จึงพยายามที่จะทำใจให้รักเบนให้ได้....แต่ใจคนเรามันสั่งกันได้ที่ไหนล่ะ :o12:
หวังว่า...น้องปอร์คนสวยจะเคลียร์ใจตัวเองได้ในเร็ววัน เพื่อที่ีจะได้ไม่เสียใจภายหลังนะ :L2:
ปล. เอาใจช่วยน๊า.....(ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว...แต่ก็ยังอยากเอาใจช่วย)
-
ขออนุญาตเม้นท์ยาวๆ หน่อยนะ เหอ เหอ ปวดตับ ปวดใจจริงๆๆ :m15:
จากเหตุการณ์ที่ผ่านๆ มาของน้องปอร์คนสวยกับตาลุงเนี่ย...เหตุผลที่ทำให้บาดหมางหรือทะเลาะกันส่วนใหญ่มักจะมาจากตัวแปรสำคัญนั่นก็คือนนท์
เมื่อมีเหตุการณ์บาดหมางเกิดขึ้นคนที่เป็นตัวประสานหรือคอยไกล่เกลี่ยให้ทุกๆ ครั้งนั้น มักจะเป็นคุณย่าเสมอ พอคุณย่าได้จากไปแล้ว...เมื่อเหตุการณ์ความบาดหมางเดิมๆๆ ได้เกิดขึ้นอีกครั้ง
ครั้งนี้ไม่มีคนประสานหรือคอยไกล่เกลี่ยให้ เรื่องมันก็เลยบานปลายออกไปเยอะพอสมควร ซึ่งครั้งนี้ดันมีเบนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย มันยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่
(ถ้าจะหวังให้ลุงมันเคลียร์เองได้คงยาก เมื่อดูจากนิสัยตาลุงจากที่ผ่านๆมา)
กรณีที่นนท์พยายามพูดกับปอร์ แล้วปอร์ก็ไม่ฟังนั้น ก็พอเข้าใจนะว่า คนเราเคยเป็นมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน และที่ผิดใจกันอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะนนท์
ปฏิกิริยาของทางร่างกายและจิตใจก็เลยพยายามปฏิเสธที่รับรู้เรื่องราว แต่ก็อยากที่จะให้ปอร์พยายามรับฟังนนท์บ้าง
บางทีน้องปอร์อาจจะได้ฟังข่าวดี (หรือข่าวร้าย) ว่าพี่นพเป็นแฟนกับนนท์ไปซะแล้ว :z1:
---กรณีตาลุง ที่หายไปเลยนั้น สันนิษฐานว่าหลังจากที่มาคุยและเคลียร์กับปอร์ที่บ้าน และปอร์ก็ยังยืนยันคำเดิมที่จะไม่หวนกลับมา
และคำพูดหลายๆ คำคงกระทบใจลุงพอสมควรจึงคิดว่าคงต้องปล่อยให้ปอร์มีหนทางเดินของตัวเอง และไม่พยายามมาตามตื้อ
แต่พอมาได้ยินว่าเค้าจะไปไต้หวันหลังเรียนจบคงยังทำใจไม่ได้ ถึงกับเดินหนีเลย
---ส่วนเบนก็คงรู้แหล่ะว่าเหตุผลที่ปอร์ตอบว่าจะไปไต้หวันด้วยนั้นเกิดจากอะไร
แต่เบนก็ยังมีความหวังว่า ในที่สุดปอร์ก็จะต้องรักเบนได้ เมื่อห่างไกลลุง ห่างไกลจากสภาพแวดล้อมเดิมๆ
ความรู้สึกของปอร์ที่มีต่อลุงคงค่อยๆ จางหายไป และคงหันกลับมาเปิดใจให้ตัวเองได้ :sad11: และรอที่จะกลับไปเริ่มต้นใหม่พร้อมๆๆ กัน
---ส่วนน้องปอร์คนสวย ในใจแล้วคงยังรักลุงมาก
แต่เมื่อเหตุการณ์มันพลิกผันและคนที่เข้ามาหาตัวเองนั้นเป็นคนดีมาก ความสงสารจึงเกิดขึ้น...และหวังว่าคนคนนี้คงจะไม่ทำให้ตัวเองผิดหวังอีกครั้ง....
จึงพยายามที่จะทำใจให้รักเบนให้ได้....แต่ใจคนเรามันสั่งกันได้ที่ไหนล่ะ :o12:
หวังว่า...น้องปอร์คนสวยจะเคลียร์ใจตัวเองได้ในเร็ววัน เพื่อที่ีจะได้ไม่เสียใจภายหลังนะ :L2:
ปล. เอาใจช่วยน๊า.....(ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว...แต่ก็ยังอยากเอาใจช่วย)
ชอบ รี นี้ จังเลย อ่ะ เห็นด้วยอย่างแรง:impress2:
-
ยินดีต้อนรับครับผม อะไรก็เหมือนกันไปหมด มาเป็นแฟนกันไหม :กอด1: :กอด1: :กอด1:
[/quote]
ขอบคุณมากๆ คับที่คุณปอร์ต้อนรับสมาชิกใหม่อย่างผม แต่ผมคงไม่อาจเอื้อมไปเป็นแฟนกับคนที่สวยฟาดอย่างคุณปอร์หรอกครับ เพราะขนาดเบนยังเอาไม่อยู่แล้วผมจะไหวเหรอคับ
ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะคับ ผมจะติดตามตอนต่อๆไป
:impress2:
-
ยังคงความอำมหิตได้เสมอต้นเสมอปลายนะคนสวย ฆ่าคนหนึ่งเพื่อประชดรัก ฆ่าอีกคนเพราะความใจอ่อน สงสาร และฆ่าตัวเองเพราะรักเขาคนนั้น สงสารแต่เบน :กอด1: :กอด1: :กอด1: กะอิลุง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
--มันคงอยากสำหรับเบนที่จะพูดและขอออกมาในเรื่อง นี้
--และมันทำไมดูยากเหลือเกินสำหรับผมเช่น(กัน) กับคำตอบว่าไป หรือไม่ไป
--ตอนนี้ผมเหนื่อเยเหลือเกินครับ
--อยากหยุดตรงนี้ ตรงทางแยก เพราะอยากน้อย
--ผมเคยบอกตัวเองว่า เมื่อโอกาศดีๆเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้ง
--เบนรู้ลิลิตที่ผมให้เขา
ผมมีความสูขในแบบที่ผมเป็น
ผมไม่กล้าแม้แต่จบตากับเบน
ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นมือสุดท้ายที่ผมกับคุณ ปอร์
--“รับอะไรดีค่ะ” เสียงจากเธอ
--->“รับอะไรดีคะ”
--“ครับ” คำตอบสั้นๆ แต่นัยตาของเบน มันบอกอย่างที่เขาพูดจริงๆ
--ตึกๆ ตึกๆ เสียงหัวใจ ของคนเหลวอย่างผม
--อย่านะครับ ผมขอที่เถอะ.
--เวลผ่านไป
ความอึดอัด มันเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวครับ
--“ครับ ให้ผมรออยู่ตรงนี้เถอะนะครับปอร์ ผมมีความสูขที่ได้รอคุณ”
---------------
---------------
ณ จุดนี้ โคตรสงสารเบนเลย ส่วนสวยก็ยังเป็นคนที่ทำอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ ไม่เด็ดขาดเสียที
ประชดแล้วได้อะไรเฮ้ออออออออ แบบนี้เป็นการทำร้ายเบน(อย่างมาก ๆ ) และตัวเอง ชัด ๆ
ยิ่งพอเค้ารู้คำตอบจากสวย ก็เลือกที่จะรอ..กลับไปพร้อมกัน นี่ถ้าเกิดสวยเกิดเปลี่ยนใจ หรือ
เลือกได้แล้ว ถ้าคำตอบนั้นไม่ใช่เบน แล้วความรู้สึกของเบน จะเป็นยังไง :m15:
นนท์ก็ยังวน ๆ เวียน ๆ อยู่แถว ๆ ลุงกอล์ฟไม่ไปไหนเนอะ เงาตามตัวจริง ๆ
(แอบคิดว่ามีซัมติงกันเปล่า พี่ณพกะนนท์)
อยากรู้ว่านนท์จะพูดอะไรกับปอร์ (ให้เดาก็คงจะช่วยพูดให้สวยกลับไปคบกับลุงอีกครั้งมั้ง (ว่ากอล์ฟรักปอร์มากแค่ไหน แม้ตัวเองจะพยายามที่จะคืนดีอีกครั้งไรเทือกนั้น) เพราะคงรู้แล้วว่า ยังไงกอล์ฟก็คงให้เกินคำว่าเพื่อนไม่ได้อีกแล้ว ) แต่ถึงจะพูดแบบนี้ก็คงไม่มีผลหรอก เพราะกอล์ฟก็ได้บอกมาแล้ว แล้วเหตุผลหลักก็ไม่ได้อยู่ที่นนท์(แม้จะเจ็บเสียด ๆ ทุกครั้งที่ได้ยินชื่อ) แต่มันอยู่ที่ตัวลุงกอล์ฟเองมากกว่า ที่ต้องการ พิสูจน์ทฤษฎีบ้าบออะไรนั่น :เฮ้อ:
แล้วเหตุผลนั้นก็ทำให้เกินที่จะรับไหว? และอภัยให้ไม่ได้ ?
เฮ้ออออออออออ
ณ ตอนนี้คือสวยกลัวที่จะกลับไปหาเค้าคนนั้น(แม้จะยังรักมาก) อีกทั้งยังไม่กล้าพอที่จะเดินไปกับเบน
คนอ่านสงสารเบน ไม่รักก็อย่ายื้ออีกเลย :o12:
ปล. แอบสงสารเค้าคนนั้นด้วย
ปล. เราว่าเบนเป็นคนฉลาดทำไมจะจับความรู้สึกของสวยไม่ได้ แต่บางทีคนเราก็เลือกที่จะยอม เพื่อความหวังอันริบหรี่ :sad11:
-
ความเจ็บปวดของบทนี้ กระทบชิ่งความรู้สึกไปหลาย ต่อหลายคน
แม้แต่คนอ่านก็โดนไปด้วย
-
--มันคงอยากสำหรับเบนที่จะพูดและขอออกมาในเรื่อง นี้
--และมันทำไมดูยากเหลือเกินสำหรับผมเช่น(กัน) กับคำตอบว่าไป หรือไม่ไป
--ตอนนี้ผมเหนื่อเยเหลือเกินครับ
--อยากหยุดตรงนี้ ตรงทางแยก เพราะอยากน้อย
--ผมเคยบอกตัวเองว่า เมื่อโอกาศดีๆเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้ง
--เบนรู้ลิลิตที่ผมให้เขา
ผมมีความสูขในแบบที่ผมเป็น
ผมไม่กล้าแม้แต่จบตากับเบน
ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นมือสุดท้ายที่ผมกับคุณ ปอร์
--“รับอะไรดีค่ะ” เสียงจากเธอ
--->“รับอะไรดีคะ”
--“ครับ” คำตอบสั้นๆ แต่นัยตาของเบน มันบอกอย่างที่เขาพูดจริงๆ
--ตึกๆ ตึกๆ เสียงหัวใจ ของคนเหลวอย่างผม
--อย่านะครับ ผมขอที่เถอะ.
--เวลผ่านไป
ความอึดอัด มันเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวครับ
--“ครับ ให้ผมรออยู่ตรงนี้เถอะนะครับปอร์ ผมมีความสูขที่ได้รอคุณ”
---------------
---------------
ณ จุดนี้ โคตรสงสารเบนเลย ส่วนสวยก็ยังเป็นคนที่ทำอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ ไม่เด็ดขาดเสียที
ประชดแล้วได้อะไรเฮ้ออออออออ แบบนี้เป็นการทำร้ายเบน(อย่างมาก ๆ ) และตัวเอง ชัด ๆ
ยิ่งพอเค้ารู้คำตอบจากสวย ก็เลือกที่จะรอ..กลับไปพร้อมกัน นี่ถ้าเกิดสวยเกิดเปลี่ยนใจ หรือ
เลือกได้แล้ว ถ้าคำตอบนั้นไม่ใช่เบน แล้วความรู้สึกของเบน จะเป็นยังไง :m15:
นนท์ก็ยังวน ๆ เวียน ๆ อยู่แถว ๆ ลุงกอล์ฟไม่ไปไหนเนอะ เงาตามตัวจริง ๆ
(แอบคิดว่ามีซัมติงกันเปล่า พี่ณพกะนนท์)
อยากรู้ว่านนท์จะพูดอะไรกับปอร์ (ให้เดาก็คงจะช่วยพูดให้สวยกลับไปคบกับลุงอีกครั้งมั้ง (ว่ากอล์ฟรักปอร์มากแค่ไหน แม้ตัวเองจะพยายามที่จะคืนดีอีกครั้งไรเทือกนั้น) เพราะคงรู้แล้วว่า ยังไงกอล์ฟก็คงให้เกินคำว่าเพื่อนไม่ได้อีกแล้ว ) แต่ถึงจะพูดแบบนี้ก็คงไม่มีผลหรอก เพราะกอล์ฟก็ได้บอกมาแล้ว แล้วเหตุผลหลักก็ไม่ได้อยู่ที่นนท์(แม้จะเจ็บเสียด ๆ ทุกครั้งที่ได้ยินชื่อ) แต่มันอยู่ที่ตัวลุงกอล์ฟเองมากกว่า ที่ต้องการ พิสูจน์ทฤษฎีบ้าบออะไรนั่น :เฮ้อ:
แล้วเหตุผลนั้นก็ทำให้เกินที่จะรับไหว? และอภัยให้ไม่ได้ ?
เฮ้ออออออออออ
ณ ตอนนี้คือสวยกลัวที่จะกลับไปหาเค้าคนนั้น(แม้จะยังรักมาก) อีกทั้งยังไม่กล้าพอที่จะเดินไปกับเบน
คนอ่านสงสารเบน ไม่รักก็อย่ายื้ออีกเลย :o12:
ปล. แอบสงสารเค้าคนนั้นด้วย
ปล. เราว่าเบนเป็นคนฉลาดทำไมจะจับความรู้สึกของสวยไม่ได้ แต่บางทีคนเราก็เลือกที่จะยอม เพื่อความหวังอันริบหรี่ :sad11:
ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ที่ช่วยแก้คำผิดให้
อ่านไปสดุดไป เสียอารมณ์หมดใช่ไหมครับ 555 แก้ให้แล้วครับ จุบ จุบ :กอด1: :กอด1:
-
บางทีคนเราก็ทำอะไรต่างจากมุมมองของคนส่วนใหญ่ ด้วยเหตุผลเดียว คือ รัก :L1:
-
ทำไมคนสวยจะต้องทำร้ายเบนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
หรือว่าที่จริงแล้วคนสวยก็เหมือนกับชายหนุ่มเจ้าชู้ทั่วไปเองนะ 555
-
เห้ออออออออออออออออ
-
โอ้ยยย
เบนแมร่งน่าฟัด
แล้วไอ้คุณลุงนี่ ไม่กลัวปากเหม็นมั่งเลยเน๊อะ
ถ้าไม่พูด ก็ฉุดเลย
-
ชักสงสารเบน :pig4:
-
ดันมาให้เห็นในช่วงสำคัญซะด้วย
เลยมีผลต่อการตัดสินใจ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
จงเชื่อมั่น....
ในทางเลือก ที่ตนเองเลือกเดิน....
ไม่มีทางไหน ที่จะมีความสุขไปซะหมด....
แต่หากเราเปิดใจยอมรับ...
ละทิ้งพันธะ คำถาม และ คำตอบ...
แล้วก้าวเดินออกไปอย่างมั่นคง.........
เพียงแค่นี้.....
ก็เพียงพอแล้วค่ะ :กอด1:
-
อะไรจะโป๊ะเช๊ะ ขนาดนั้น จะมาให้คำตอบเบน โจทก์เก่าก็ดันโผล่มาอีก (เหมือนตาลุงจะรู้ป่าว? เลยมาให้ปอร์หวั่นไหว)
เป็นปอร์คนสวยเนี่ยลำบากเนอะ มีแต่เรื่องยากๆ ให้ตัดสินใจ :เฮ้อ:
คุณปอร์ต้องถามใจตัวเองให้ดีนะ ว่ารักคุณเบนจริงๆ มั้ย หรือพร้อมเปิดใจให้เบนได้ป่าว ?
ถ้ามันยังไม่ใช่ ไม่พร้อม ก็อย่ารั้งเค้าเลยค่ะ เพราะผลสุดท้ายก็คงเจ็บทั้งคู่
ปอร์คนสวยสู้นะค่ะ :กอด1: :L2:
-
เฮ้ออออออออออออออออออ
ขอถอนหายใจ 3 เฮือกกก
ไม่ีไหว ไม่ทน
ประชดไปเพื่อ...???
แร่ดนนท์ อยา่กอธิบาย...???
สวยไม่ฟัง...???
(ก้อเพราะตรุกำลังเครียดไงโว้ยยย)
(เข้าใจมั้ยอารมณ์นั้นหน่ะ)
เอิ่มมม..
ความรู้สึกที่อ่านตอนนี้มันตีกันไปหมดเลยอ่ะปอร์
ใจด้านหนึ่ง หงุดหงิด จะอะไรกันหนักหนาวะ คุยๆ กันไปเด้
จะกั๊กไปเพื่อ.. นั้นไง แร่ดนนท์จะพูดอะไร ฟังหน่อย
อีกฝั่งหนึ่งของความคิด
แล้วเมิงไปรู้ด้วยเหรอ ว่าตอนนั้น ปอร์รู้สึุกอย่้างไง
เคยเกิืดกะตัวเองแล้วเหรอ
ชีวิตนะโว้ย ไม่มีพล๊อต ว่าต้องทำแบบนี้ ถึงจะมีความสุข
ณ จุดนั้น มันคิดอะไรไม่ได้มากหรอก
นอกจากใจสั่งมา
ปวดจิต กระชากตับ
ตัวชาๆ อีกรอบสำหรับพาทนี้
ตัดสินใจดีๆ สติจงอยู่กับตัวเองมากที่สุด
บางทีแค่ใจสั่งมา มันก้อไม่ได้หมายความว่า เราจะมีความสุึขเสมอไป
-
ขออนุญาตเม้นท์ยาวๆ หน่อยนะ เหอ เหอ ปวดตับ ปวดใจจริงๆๆ :m15:
จากเหตุการณ์ที่ผ่านๆ มาของน้องปอร์คนสวยกับตาลุงเนี่ย...เหตุผลที่ทำให้บาดหมางหรือทะเลาะกันส่วนใหญ่มักจะมาจากตัวแปรสำคัญนั่นก็คือนนท์
เมื่อมีเหตุการณ์บาดหมางเกิดขึ้นคนที่เป็นตัวประสานหรือคอยไกล่เกลี่ยให้ทุกๆ ครั้งนั้น มักจะเป็นคุณย่าเสมอ พอคุณย่าได้จากไปแล้ว...เมื่อเหตุการณ์ความบาดหมางเดิมๆๆ ได้เกิดขึ้นอีกครั้ง
ครั้งนี้ไม่มีคนประสานหรือคอยไกล่เกลี่ยให้ เรื่องมันก็เลยบานปลายออกไปเยอะพอสมควร ซึ่งครั้งนี้ดันมีเบนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย มันยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่
(ถ้าจะหวังให้ลุงมันเคลียร์เองได้คงยาก เมื่อดูจากนิสัยตาลุงจากที่ผ่านๆมา)
กรณีที่นนท์พยายามพูดกับปอร์ แล้วปอร์ก็ไม่ฟังนั้น ก็พอเข้าใจนะว่า คนเราเคยเป็นมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน และที่ผิดใจกันอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะนนท์
ปฏิกิริยาของทางร่างกายและจิตใจก็เลยพยายามปฏิเสธที่รับรู้เรื่องราว แต่ก็อยากที่จะให้ปอร์พยายามรับฟังนนท์บ้าง
บางทีน้องปอร์อาจจะได้ฟังข่าวดี (หรือข่าวร้าย) ว่าพี่นพเป็นแฟนกับนนท์ไปซะแล้ว :z1:
---กรณีตาลุง ที่หายไปเลยนั้น สันนิษฐานว่าหลังจากที่มาคุยและเคลียร์กับปอร์ที่บ้าน และปอร์ก็ยังยืนยันคำเดิมที่จะไม่หวนกลับมา
และคำพูดหลายๆ คำคงกระทบใจลุงพอสมควรจึงคิดว่าคงต้องปล่อยให้ปอร์มีหนทางเดินของตัวเอง และไม่พยายามมาตามตื้อ
แต่พอมาได้ยินว่าเค้าจะไปไต้หวันหลังเรียนจบคงยังทำใจไม่ได้ ถึงกับเดินหนีเลย
---ส่วนเบนก็คงรู้แหล่ะว่าเหตุผลที่ปอร์ตอบว่าจะไปไต้หวันด้วยนั้นเกิดจากอะไร
แต่เบนก็ยังมีความหวังว่า ในที่สุดปอร์ก็จะต้องรักเบนได้ เมื่อห่างไกลลุง ห่างไกลจากสภาพแวดล้อมเดิมๆ
ความรู้สึกของปอร์ที่มีต่อลุงคงค่อยๆ จางหายไป และคงหันกลับมาเปิดใจให้ตัวเองได้ :sad11: และรอที่จะกลับไปเริ่มต้นใหม่พร้อมๆๆ กัน
---ส่วนน้องปอร์คนสวย ในใจแล้วคงยังรักลุงมาก
แต่เมื่อเหตุการณ์มันพลิกผันและคนที่เข้ามาหาตัวเองนั้นเป็นคนดีมาก ความสงสารจึงเกิดขึ้น...และหวังว่าคนคนนี้คงจะไม่ทำให้ตัวเองผิดหวังอีกครั้ง....
จึงพยายามที่จะทำใจให้รักเบนให้ได้....แต่ใจคนเรามันสั่งกันได้ที่ไหนล่ะ :o12:
หวังว่า...น้องปอร์คนสวยจะเคลียร์ใจตัวเองได้ในเร็ววัน เพื่อที่ีจะได้ไม่เสียใจภายหลังนะ :L2:
ปล. เอาใจช่วยน๊า.....(ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว...แต่ก็ยังอยากเอาใจช่วย)
รีนี้ตรงใจมาก ๆ เลยอะ เห็นด้วยกะรีนี้มาก ๆ ^_^
เป็นกำลังใจให้สวยละกัน
-
เฮ้ย!!!!!!!!! :serius2:คนสวย ทำอะไรอยู่วะเนี่ยรู้ตัวไหม
ก็บอกว่าอย่าทำร้ายคนอื่นอีกเลย ดูจากเหตุการณ์ต่างๆๆก็น่าจะเปิดใจรับฟังความจริงจากปากนนท์บ้างก็ยังดี
คงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าอีกแล้วมั้ง เซ็งอ่ะทำอะไรไม่คิด แล้วก็มาทุกข์ไม่รู้จะแก้ไขไงดี ก็แค่ซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเอง
ง่ายแค่นี้ทำไม่ได้เหรอคนสวย
แล้วอย่าลืมมาต่อนะคนสวย ผ่านไป 2เดือนจะเป็นไงต่อ :เฮ้อ:
-
ก้าวต่อไปเถอะคนสวย
-
เคยมีหลายครั้ง ที่ทำอะไรไปเพราะต้องการประชดในบางสิ่ง
แต่ก็ต้องกลับมาเสียใจกับสิ่งนั้น แต่ก็ต้องทำต่อไป เพราะรับปากไปแล้ว
การไปไต้หวัน อาจเกิดจากหลายอย่าง ที่สวยต้องการทำ
ทั้งอยากประชดลุง หรือหวังชีวิตใหม่กับเบน
หนักอกเหลือเกินจ๊ะคนสวย
ตัวเองเพิ่งหายไข้ คงจะไข้กลับเพราะเรื่องของสวยก็คราวนี้ล่ะ
ทางแยกมีหลายด้านให้ต้องเลือก
แต่เมื่อเลือกแล้ว ก็ Keep Walking นะจ๊ะ
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
:o12: :o12:
-
ฝนตกทั้งวันเลยวันนี้
ปอร์ดูแลตัวเองด้วย
ดันทู้ ฮึ๊บๆ
-
:z3:
-
มา :man1: มาปลอบใจน้องปอร์คนงาม ไม่มีใครก็ไปอยู่กับป้าก็ได้นะหนู :L1:
โค-ตระ-ละอึดอัดและอึมครึม สวยผ่านมันมาได้นี่เก่งจริงๆ o13
-
“1 เดือนเลยเหรอครับ”ผมตอบ
“ครับ ให้ผมรออยู่ตรงนี้เถอะนะครับปอร์ ผมมีความสุขที่ได้รอคุณ”
**
“1 เดือนเลยเหรอครับ”ผมตอบ
“ครับ ให้ผมรออยู่ตรงนี้เถอะนะครับปอร์ ผมมีความสุขที่ได้รอคุณ”
รอเหรอ มีความสุขที่ได้รอผมอย่างงั้นเหรอครับ
ผมเกลียดคำๆนี้จริงๆ
“คุณเบนแน่ใจแล้วเหรอครับ ที่อยากให้ผมไปด้วย”
“ครับ” คำตอบสั้นๆ แต่นัยน์ตาของเบน มันบอกอย่างที่เขาพูดจริงๆ
*******52**********
จากวันนั้น
ผมเตรียมตัวสอบเพราะใกล้เรียนจบแล้ว
พร้อมกับเตรียมตัวซื้อข้าวของที่ต้องเตรียมไปที่ไต้หวันครับ
แต่อะไรๆ คงไม่ต่างจากในกรุงเทพมากนัก
ส่วนเอกสารต่างๆนั้น กำลังจะยื่นแล้วครับ
ความรู้สึกหวิวๆเกิดยังไงก็ไม่รู้ครับ
ไม่เคยจากประเทศไทยไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองแบบนี้
รู้จักก็แค่เบนคนเดียว ครับ นอกนั้นก็บลือๆๆ ไม่เลย
พีท กับพอลเหรอ คงฝากความสาวไว้ด้วยไม่ได้55
ถ้าหลงทางไป ไม่มีข้าวกินจะทำยัง และจะหาส้มตำกินได้จากที่ไหนครับนี่555
ถ้ามีขายคงจืดพิลึกพิลั่น
*
*
ตอนนี้เบนย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองแล้วครับหลังจากที่เขาลาออกจากงาน
ทำให้ผมและเขาเจอกันบ่อยขึ้นครับ อย่างเช่นวันนี้
ผมและเบนนัดเจอกันที่ ห้างหนึ่งที่เราเจอกันบ่อยๆครับ
ผมไปถึงก็เกือบ11โมงครับ
ผมโทรหาเบนทันทีที่ถึงครับ บอกว่ารออยู่ตรงไหน
ไม่นานเบนก็มาตรงที่ๆผมยืนรอครับ
หนุ่มเสื้อเชิ้ต กางเกงยืน รองเท้าผ้าใบยืนอยู่ตรงหน้าผมแล้วครับ
พร้อมคำทักทายเหมือนทุกครั้งที่เราเจอกกันครับ
“กิงอารายมาหรือยางครับ คุงปอร์” เบนถามด้วยภาษาไทยสำเนียงจีนครับ
ผมยิ้มก่อนตอบไปว่ายังครับ
และร้านอาหารจีนร้านเดิมจึงถูกเลือกโดยไม่ต้องคิดครับ โดยคุณเบนครับ
อย่างว่าครับ ร้านอาหารจีน ต้องมีคนจีนเยอะเป็นธรรมดาครับ
และที่ตามมามันคือเสียงดังๆ อย่างที่คนจีนเขาเป็นกันครับ
ทำให้คิดถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังจะเจอ คือ ไปอยู่ประเทศที่เต็มไปด้วยคนจีน
ไม่หูหนวด ก็คงหูตึงเป็นแน่ๆ555555
อาหารที่เบนสั่งถูกวางเรียงกัน ในเวลาไม่นานครับ
แต่ที่เขาลืมนำมาวางพร้อมกับอาหารคือความอร่อยครับ55
จืดมาก โทษเขาก็คงไม่ได้ครับ เพราะนี่คือ ร้านอาหารจีน
อยากแดรกรสจัด เชิญที่ร้านลาบคะ55555555
ถึงว่า หน้าตาหนุ่มจีน มันถึงจืดเหมือนรสชาตของอาหาร55
*
*
“ทานแล้วไปตัดผมกันนะครับคุณปอร์ ผมเริ่มยาวแล้ว”
“ครับ”ผมตอบ ไปครับ พร้อมหยิบมือถือขึ้นมา
กดไปหมวดวีดีโอไปเรื่อย และคนอยู่ตรงหน้าผม
บนหน้าจอมือถือคือเบนครับ
ปุ่มแดงๆปรากฏขึ้นบนหน้าจอ บอกให้ผมรู้ว่า
ผมกำลังจะเก็บภาพของเบนไว้ครับ
แต่เป็นในโหมด ภาพเครื่อนไหว
โดยที่เจ้าตัวไม่รู้อะไรเลยครับ
เวลาบนหน้าจอเดินผ่านไปที่ละวินาที
2
3
4
มันเดินไปเรื่อยๆ
ผมยังมองเบนตลอดเวลาที่เวลาเดินไปครับ
แต่เป็นการมองที่หน้าจอมือถือแทน
5
6
7
8
ไม่รู้สิครับ ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงทำแบบนี้
ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยที่จะถ่ายรูปของเบนไว้เลย
แต่ทำไมครั้งนี้ ผมจึงคิดที่จะเป็นภาพของเบนไว้ครับ
เวลาที่หน้าจอยังไม่ทันจะเข้าวินาทีที่ 9
ภาพที่ผมเห็นผ่านมือถือ เขา..
เขากำลังเอื้อมมือมาหยิบมือถือที่อยู่ในมือของผมแล้ว
รอยยิ้มที่มุมปากของเบนเกิดขึ้นตอนท้ายที่ผมเก็บมันไว้ได้
“ทามอารายครับ”
“เปล่า”เป็นธรรมดาของคนที่โดนจับได้ครับ มักปฏิเสธไว้ก่อน
พร้อมทั้งดึงมือถือออกจากมือของเบนครับ
ผมเปิดมันดูทันที หลังจากที่เพิ่งเก็บภาพไว้ได้
ผมมองสลับกันไปมา คนที่อยู่ในมือถือ กับคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าผม
เวลา เดินไปปเรื่อยๆ
แต่เวลาบนมือถือ …ในคลิปนั่น เมื่อมันเริ่มเดิน จนถึงวินาทีสุดท้าย
แล้วมันก็จะเริ่มเดินตั้งแต่วินาทีที่1ใหม่ โดยอัตโนมัติ
มันไม่ต่างกับชีวิตของผมเลย
จุดเริ่มต้นยังไง ปลายทางก็เป็นแบบนั้น
แต่เวลาของความเป็นจริงสิ วันเวลาผ่านไปทุกวินาที
ไม่ได้หยุดไว้แค่วินาทีที่9 แต่มันต่อไปเป็นวินาทีที่10 11 12
และวันใหม่
เบนถามผมว่าดูอะไร คำตอบที่ได้จากผม คือคำว่าเปล่าเช่นเดิมครับ
*
*
*
ผมเปิดดูสิ่งที่ผมเพิ่งบันทึกไว้ครับ สลับกับคนที่นั่งอยู่หน้ากระจก
ในร้านตัดผมในห้างแห่งนั่น
ช่างตัดผมกำลังตัดผมของเบน แล้วมันค่อยหล่นลงพื้น
เบนมองผมผ่านกระจกอยู่หลายครั้ง เขายิ้ม
แต่ผมเลือกที่จะหลบตามากกว่าที่จะยิ้มครับ
และจะเลือกมองเขา เวลาที่เขาเผลอมากกว่า
นี่เหรอ คือผู้ชายที่เราจะใช้ชีวิตร่วมกับเรา
นี่เหรอ คือผู้ชายที่เรารอคอยมาทั้งชีวิต
และนี่เหรอคือความต้องการจริงของเรา
คำถามนี่มันเกิดขึ้น ขณะที่ผมมองเบน
ไม่ว่าจะในคลิป หรือคนที่กำลังนั่งอยู่หน้ากระจกนั่นครับ
*
*
“เสร็จแล้วครับ”
“อ่อ” ผมยืนขึ้นหลังจากที่เบนเดินมาหาครับ
พร้อมเก็บมือถือลงไปในกระเป๋า
“ไปซื้อกระเป๋าเดินทางกันครับ” ทำไมนะ เวลานี้ มันไม่เริ่มเดินตั้งแต่วินาทีที่1ครับ
ผมจะได้ยืดเวลาของการเดินทางไปอย่างไม่มีกำหนด
อย่างว่าครับเวลาของความเป็นจริง
ผมเดินกับเบน ผ่านผู้คนที่กำลังเดินไปมา
เสียงพนักงานขายทักทายมาหลังจากที่เบนมาถึงร้านขายกระเป๋าเดินทาง
ผมปลีกตัวไปอยู่คนเดียวครับ
ปล่อยให้พนักงานขายแนะนำสินค้าของเขากับเบน
และจะเดินเข้ามาหาทุกครั้งที่เบนถาม
“คุณปอร์ชอบแบบไหนครับ”เบนถาม
“สวยทุกแบบเลยครับ ” ผมตอบ
ส่วนเบนเปิดดูข้างในกระเป๋าครับ พร้อมตรวจดูว่าที่ลากแข็งแรงพอไหม
ผมแนะนำไปเท่าที่พอมีความรู้อยู่บ้างครับ
ว่าให้เลือกแบบผ้า มันจะไม่แตก ถ้าถูกโยน
ได้ยินเขาพูดมาครับ ที่ผมใช้อยู่ก็เป็นคล้ายๆ กับไฟเบอร์ครับ
เล็กๆ2 อันสีฟ้า แต่อันที่เบนกำลังดุอยู่เป็นผ้า คล้ายลายสก๊อต
เป็นใบขนาดใหญ่ ราคา6000 กว่าบาทครับ
ความจริงเบนก็มีอยู่แล้วละครับ2 ใบ
แต่มันเล็กไปที่จะใส่เสื้อผ้าที่เยอะกว่าตอนที่เขามาใหม่ๆ
“แบบนี้ครับ 2 อัน” รอยยิ้มบนใบหน้าของพนักงานขาย
แต่ความสงสัยเกิดขึ้นที่ใบหน้าผมครับ
ว่าทำไมคุณเบนซื้อที่เดียว2 ใบเลย
ทั้งๆที่มันใหญ่พอที่จะใส่สื้อผ้าของเบนได้ทั้งหมด
“ทำไม ซื้อ2ใบครับ คุณเบน” ผมถาม
“คุณปอร์จะได้มีเหมือนผมไงครับ” เท่านั้นละครับ
ผมเป็นฝ่ายค้านทันทีครับ
ผมให้เหตุผลไปว่า ที่มีอยู่ก็ใช้ได้ครับ ไม่เห็นต้องซื้อใหม่เลย
เสียดายเงิน มากกว่า แต่คุณเบนบอกว่า ใบที่ผมมีมันเล็กไป
ใส่อะไรได้ไม่มากครับ เขาเคยเห็นแล้ว ตอนที่ไปเชียงใหม่ครับ
และอีกเหตุผลคือ เบนบอกผมว่า คงไม่ปล่อยผมกลับมาง่ายๆ
เลยต้องเอาของใช้ไปเยอะๆครับ 555
กระเป๋าเล็ก กลับเร็ว
กระเป๋าใหญ่ๆ อยู่นานๆ 555 คิดได้ไงกับครับเบน
มีเล็ก ก็เอาไป2 หรือ3 อันสิ 5555555555 ใช่ไหมครับ
เบนหยิบบัตรเครดิตของจากกระเป๋าครับ
และมันก็เป็น บัตรของๆที่ๆผมทำงานอยู่ครับ
มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่เข้าไปอีก
เพราะจะต้องจากที่ๆเคยทำงานมาหลายปี
จากเพื่อนๆที่ทำงานที่เคยสนิทสนมกัน
และสีลมโลกสีม่วง55
*
*
*
เบนส่งผมขึ้นรถพร้อมด้วยกระเป๋าใบใหญ่ที่ห้อด้วยพลาสติก
ผมวางมันไว้ข้างๆ และเหลือบไปดูมันอยู่บ่อยครั้ง ระหว่างทางกลับบ้านครับ
ถามตัวเองตลอดทางครับ ว่านี่คือสิ่งที่เราต้องการจริงๆ เหรอ
เราพร้อม และถึงเวลาแล้วใช่ไหม ที่ต้องเดินตามทางที่เราเลือก
*
พระอาทิตย์ลาขอบฟ้าไปนานแล้ว
สิ่งที่เข้ามาแทนคือเวลากลางคืน แสงไฟบนท้องถนน
*
*
ผมหอบกระเป๋าเข้าบ้าน อย่างกลัวว่ามันจะพังครับ
ก็ใช่ครับ ถึงมันจะได้มาฟรีจากเบนพ่อบุญทุ่ม
แต่ราคามันแพงเกินไปที่จะไม่รักษา
และคนให้ก็ดูจะแสนดีเหลือเกินครับ
ถึงเวลาแล้ว
ถึงเวลาแล้ว ผมบอกตัวเองระหว่างทางครับ
แล้ว.....
เหตุการณ์เดิมก็กลับมาอีกครับ
เมื่อหน้าบ้านผม มีคนๆนั้นยืนอยู่ครับ
สิ่งที่ผมบอกตัวเองว่าถึงเวลาแล้วนั้น มันหายไป
เขามาทำไมอีก นี่คือคำถามที่เกิดขึ้น
ในเมื่อหลายวันก่อนผมก็ได้ยืนยันไปแล้ว
ว่าผมไม่ได้เลือกเขา เบนต่างหากที่ผมเลือก
*
*
“คุณคงเตรียมพร้อมแล้วสินะครับ” ผมเงียบ และหยุดร่างของตัวเองไว้ที่เบื้องหน้าเขา
ไม่มีคำพูดอะไร
“ทำไมครับปอร์ ทำไมครับ.. ทำไมคุณไม่ทำในสิ่งที่ผมขอแบบนี้บ้าง ทำไมครับ” ผมยังเงียบ
“”
*
*
*
“ทำไมครับ ทำไม”
“พอเถอะครับ ตอนนี้ผมเลือกเขาแล้ว ”
แล้วประตูบ้านค่อย ๆ เปิดออก ด้วยมือของผม
ก่อนที่มันจะถูกปิด อย่างช้าๆ
เหมือนกับข้างในของผม
หัวใจ..ที่มันปิดตายสำหรับเขาแล้ว..................
http://www.youtube.com/v/c1wI7FjIfWA&hl=en_US&fs=1
-
:z3: :z3: ปวดต่อมหมวกไตเป็นที่สุด
จะโผล่มาทำไมอีกตอนนี้ฟ่ะ เพราะรู้ใช่มะว่าเค้า่จะไปจริงๆ
เลยมาทวงสิ่งที่เคยอยากให้สวยทำบ้าง เฮ้อออออออออออออออออออออ
เจ็บจัง ไม่รู้จะสงสารใคร กับเบน ๆดูมีความสุขมากและตั้งความหวัง
วาดฝันอะไรๆไว้ แต่กลัวเบนเจ็บจัง เพราะอะไรๆก็เกิดขึ้นได้นี่นา
ส่วนสวย ตัดสินใจดีแล้วเหรอ คนที่เรารักต่อให้ไปอยุ่ที่ไหน บุกป่าฝ่าดง
ลำบากแค่ไหน ขอให้มีคนที่เรารักไปด้วยก็ต้องไปไม่หันหลังกลับแน่ๆ
แต่นี่...........ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ใจตัวเองยังไม่นิ่งพอไอ่รับปากไว้กับไอ่ที่ๆ
เราต้องการมาจากใจจริงๆอ่ะ ...........เราต้องการแบบนั้นจริงๆเหรอ
สวยจะหันหลังให้ไอ่ลุงมันจริงๆเหรอ ..... ไม่ได้อยากให้รีเทรินแต่ไม่อยากทำให้ใคร
มาเสียใจเพิ่มซึ่งตอนนี้ไม่ทันแล้วล่ะ หัวใจและเวลามันล่วงเลยมานานแล้ว :m15: :monkeysad:
+1 คะ นึกว่าสวยจะหายไปกับนักบอลแล้ว ชิส์
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ปวดตับ...เฮ้อ...ไม่รู้จะสงสารใครดี
แต่คงไม่สงสารอิลุงหรอก โผล่มาตอนนี้อีกละขอ :z6:อีกสักครั้งแล้วกัน ยังหมั่นไส้ไม่หาย
สวยจ๋า...อย่าทำร้ายเบนและตัวเองอีกต่อไปเลยนะ
โอ๊ยยยย อึดอัดแทน :serius2:
:กอด1:สวย+เบน
-
อ่านแล้วเหนื่อใจแบบแสนสาหัส ทำไม ใคร อะไร 108 สาระพัดคำถามผุดขึ้นในหัว ยังกับกำลังตัดต่อโฆษณา 30 วิ หลังข่าวสะงั้น เอ้อ...
-
ยังดีที่เยอรมันชนะเมื่อคืนไม่งั้นตรูจิตตกกว่านี้แน่ :เฮ้อ:
คิดถึงพี่กอล์ฟอ่า กอดพี่ปอร์ด้วย :กอด1:
-
ก้อเพราะได้บทเรียนจากคราวที่แล้วไง
กอล์ฟโง่ป่ะถามได้
อิอิอิ
-
ปอร์อย่าฝืนใจตัวเองอีกเลยนะ
ความถูกต้องกับสิ่งที่ต้องการ
จริงๆบางครั้งมันก็สวนทางกัน
-
กอล์ฟ มาลงหลุมนี้เถอะม๊ะ 55555+
-
เพราะจากไปเรียนกะจากไปใช้ชีวิตถาวรที่ต่างประเทศมันต่างกันนะเซ่อิลุง
:m31:
-
ใช่เธอมันใจร้าย ตอนเขาอ้อนวอนให้ไปด้วยเธอยืนยันไม่ไปจะรอ ตอนนี้เธอยอมไป เฮ้อ สงสารอิลุงผู้สวมบทโง่ตลอดกาล :z10: :z10: :z10:
-
ปอร์ อย่าสับสนนะ เข้มแข็ง หนักแน่นเข้าไว้
-
ปอร์ไม่อยากไปกับเบนใช่หรือป่าว ?
:confuse:
-
สมน้ำหน้าอิลุง :z2:
-
อ่านแล้ว ... รู้สึกว่า
ปอร์ยังไม่อยากไปไต้หวัน อาจจะด้วยหลายๆ เหตุผล...
การไปใช้ชีวิตต่างแดน ต้องปรับตัวหลายอย่าง
.
.
.
...
ที่สำคัญ ... ห่างจากครอบครัว และความคุ้นชิน
สวยสู้สู้นะจ๊ะ
-
คิดให้ดีนะคนสวย
ต่างคนต่างไปดีกว่านะ
-
พูดได้คำเดียว "สงสารเบน"
ว่าไม่ได้นะค๊ะ คนสวยย่อมมีสิทธิ์เลือก
แต่ว่าเลือกแล้วอย่าเสียใจภายหลังนะค๊ะ
-
คนสวยกับภารกิจไปตีเมืองไต้หวันนนน :ped149:
เบนยิ่งอ่านยิ่งน่ารัก
ส่วนตาลุง....อย่ากลับมาทำร้ายใจกันอีกเลยยยย :m15:
-
จะโดนกระทืบไหม
ถ้าจะบอกว่า
อยากให้ปอร์กลับมาคบกับลุงอีกครั้ง
-
อยากได้เบน :oo1: 555
สวยทำอะไรเป็นลางนะตอนนี้ แม่ยกเบนจิตตกเลยอ่ะ :a5:
ตอนที่ปล่อยให้สวยรอ ลุงยังเปิดโอกาสให้ตัวเองมีสิทธิ์เลือกและตัดสินใจเกี่ยวกับนนท์เลยนะ
มาตอนนี้ก็กลับกันไง สวยไปอยู่ไต้หวันและให้เวลาตัวเองกับตัวเลือกอื่น เหมือนที่ลุงเคยทำเลย
ว่าแต่... ลุงจะรอได้นานเท่าสวยป่ะ :z2:
-
รู้สึกเหมือนคุณเบนจะเป็นฝ่ายแพ้อ่ะ
-
อ่านแล้วทำไมมันจุกที่จุกขั้วปอดอะไรอย่างนี้ ยิ่งบวกกับพลงด้วยแล้ว สะเทือนไปถึงกรวยไตเลย o22
มันให้บรรยากาศเหมือนฟ้าครึ้มๆก่อนพายุมามากมาย
เรื่องของคน3คน
คนหนึ่งสับสนไม่แน่ใจ ยังหวั่นไหว และยังคงมีเยื่อใยกับใครอีกคน
คนหนึ่งคาดหวัง และพร้อมที่จะรอ ในความไม่แน่นอนของใครอีกคนที่เค้ารัก
คนหนึ่งมาเพื่อทวงสิ่งที่เคยมีสิทธิในอดีต และอยากเริ่มต้นใหม่อีกครั้งกับใครอีกคน คนนั้นในอดีต
สาธุๆ อย่าให้เกิดเรื่องอะไรที่ทำให้ทั้งสามคนเจ็บไปกว่านี้เลย :call:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:L2:
-
มีความรู้สึกว่า สวยจะไม่ได้ไปอะ สุดท้ายแล้วก่อนขึ้นเครื่อง
เบนจาต้องผิดหวัง และจากไปอย่างเศร้าสร้อย
-
ทำตัว 2 มาตรฐานนะเนี่ยคนเรา ทีกับอ้ายลุงล่ะทำไงก็ไม่ไป
ทีคุณเบนล่ะโอ๋อยู่นั่น ก็แค่คนดีล่ะว้าไม่ใช่คนที่รัก ทำดีไปเท่าไหร่เดี๋ยวก็กลับมาช้ำเองทีหลังนะคนสวย :monkeysad:
-
น้ำตาจะไหล
อยู่ๆ ก้อสะดุดคำพูดของอิลุง
"ทำไมคุณไม่ทำในสิ่งที่ผมขอแบบนี้บ้าง"
แล้วน้ำตาก้อจะไหล เจ็บจริงอะไรจริง
เฮ้่อออออ ชีวิต
-
ทำตัว 2 มาตรฐานนะเนี่ยคนเรา ทีกับอ้ายลุงล่ะทำไงก็ไม่ไป
ทีคุณเบนล่ะโอ๋อยู่นั่น ก็แค่คนดีล่ะว้าไม่ใช่คนที่รัก ทำดีไปเท่าไหร่เดี๋ยวก็กลับมาช้ำเองทีหลังนะคนสวย :monkeysad:
เค้ายังไม่มี +1 ให้นะ
แต่เค้าชอบบบบบบบบบ
-
:monkeysad: ไม่นะสวย หลอกตัวเองอยู่ป่าววววว :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
มาให้กำลังใจน้องปอร์
รอตอนต่อไปอยู่นะคับ
o13
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน แต่ยังทรมานจิตใจเหมือนเดิม :dont2: :dont2:
-
แวะมารอคนส่วยมาอัฟต่อ สู้ ๆ นะ น้องปอร์
-
เมื่อไรจะมา :z3:
-
สวยแน่ใจนะว่าจะไปกับเบนหมดทั้งตัว หัวใจ ความรู้สึกและจิตวิญญาณอ่ะ
ถ้าไปกับเบนเฉพาะซากร่างที่ไร้จิตวิญญาณแล้วล่ะก็ มันไม่ยุติธรรมสำหรับเบนนะ
ไรเตอร์เจ้าขา สงสารคนอ่านเทอะ แต่ละคนเจ็บปวดไปกับตัวละครจะแย่แล้วจ้ะ
-
ตอนนี้รู้สึกอ่านแล้วบีบคั้นหัวใจจัง :o12:
-
ปอร์ ..
อย่าบอกน่ะ ว่าสุดท้าย ก็จะอยู่เมืองไทยต่อ !!!!
-
ตัดสินใจ ใหม่อีกที จะดีไหม
ปอร์รักใคร ใจก็รู้ อยู่เสมอ
อย่าลังเล เลือกคนรัก ได้ไหมเธอ
ชีวิตหนึ่ง แค่ได้เจอ นับโชคดี
:L1:
-
อยากได้เบน :oo1: 555
สวยทำอะไรเป็นลางนะตอนนี้ แม่ยกเบนจิตตกเลยอ่ะ :a5:
ตอนที่ปล่อยให้สวยรอ ลุงยังเปิดโอกาสให้ตัวเองมีสิทธิ์เลือกและตัดสินใจเกี่ยวกับนนท์เลยนะ
มาตอนนี้ก็กลับกันไง สวยไปอยู่ไต้หวันและให้เวลาตัวเองกับตัวเลือกอื่น เหมือนที่ลุงเคยทำเลย
ว่าแต่... ลุงจะรอได้นานเท่าสวยป่ะ :z2:
ู^
ถูกใจ o13
ตอนแรกก้อเชียร์ลุง
จากพฤติกรรมที่ผ่านมา
พิจารณาบนพื้นฐานความเป็นจริง
เบนน่ารักกว่ามากมาย
-
ทำตัว 2 มาตรฐานนะเนี่ยคนเรา ทีกับอ้ายลุงล่ะทำไงก็ไม่ไป
ทีคุณเบนล่ะโอ๋อยู่นั่น ก็แค่คนดีล่ะว้าไม่ใช่คนที่รัก ทำดีไปเท่าไหร่เดี๋ยวก็กลับมาช้ำเองทีหลังนะคนสวย :monkeysad:
เค้ายังไม่มี +1 ให้นะ
แต่เค้าชอบบบบบบบบบ
ทำใจเหอะของใหม่มันเร้าใจกว่า อิลุงมันเก่าเกินเอาออกงาน
-
“ทำไมครับ ทำไม”
“พอเถอะครับ ตอนนี้ผมเลือกเขาแล้ว ”
แล้วประตูบ้านค่อย ๆ เปิดออก ด้วยมือของผม
ก่อนที่มันจะถูกปิด อย่างช้าๆ
เหมือนกับข้างในของผม
หัวใจ..ที่มันปิดตายสำหรับเขาแล้ว..................
****53******
*
*
เวลาเดินไป
หัวใจดวงน้อยๆของสวย
กำลังจะมีสิ่งใหม่ ๆ เกิดขึ้นในชีวิต
หนทางสายเดิมกำลังจะหายไปและเส้นทางเดินใหม่ ๆ จะเข้ามาแทน
สถานที่ใหม่ ๆ สภาพแวดล้อมใหม่ ๆ
มันไม่ได้ทำให้เราตื่นเต้นที่จะเดินไปพร้อมๆกับมันเลย
แต่ในทางตรงกันข้าม มันกับทำให้เรากลัวมากกว่า
กรี๊ด เอ้ย อย่านะ อย่านะ
*
*
*
ถ้าตอนนี้ชีวิตผมเป็นเหมือนกับหนังสักเรื่อง
ภาพที่กำลังปรากฏอยู่ต่อหน้าของผู้ชม หรือคนอ่าน
คงเป็นภาพคนๆหนึง กำลังมองออกนอกกระจกของรถไฟฟ้า
สายตาบอกว่ารู้สึกใจหายที่กำลังจะจากไปแล้ว
สลับกับ ภาพที่กำลังนั่งทำงานท่ามกลางความวุ่นวายของเพื่อนร่วมงานทั้งหลาย
ตัดภาพมาอีกที ผมกำลังนั่งสอบ อย่างตั้งใจในความเงียบของห้องที่เต็มไปด้วย
นศ.นั่งรอบข้าง ในมือกำลังถือปากกา หน้าจดจ่ออยู่กับกระดาษสีขาวๆ
รอให้เขียนในสิ่งที่โจทย์อยากได้
ตัดภาพอีก เป็นภาพที่ผมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว ผูกไท
อยู่ต่อหน้าท่านอาจารย์ด้วยอาการประหม่าภายใต้ใบหน้าที่ขาวซีด
คนหนึ่งกำลังถามในสิ่งที่เขาอยากรู้
และอีกคนตอบในสิ่งที่ตัวเองคิดว่า น่าจะถูกที่สุดและคิดว่าท่านอาจารย์คงจะชอบไม่ต่างกัน
*
*
*
“หลังจากเรียนจบแล้ว มีแผนกับชีวิตอย่างไรครับ ” เสียงแทรกขึ้นมาหลังจากที่ดนตรีประกอบเริ่มเบาลงครับ
และมันก็เป็นคำถามที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตผมหลังจากที่การสอบดำเนินมาถึงตรงสุดท้าย
คำถามนี้ มันอาจจะง่ายแสนง่าย สำหรับคนอื่น
หางานใหม่ แต่งงาน มีครอบครัว ท่องเที่ยว แล้วแต่คนเหล่านั้นอยากจะตอบกัน
และสำหรับผมแล้ว เอาบทเรียนที่ได้เรียนมาทั้งสองปีมาตอบ มันดูจะง่ายกว่าครับ
ตามหารักแท้เหรอ
ตอบไปแบบนี้คงจะแปลกพิลึก
อยู่กับที่ ....ให้รักแท้ตามหา เหรอ 55 ยิ่งลึกไปใหญ่ครับ
คงไม่ถูกใจท่านๆ โปรเฟสเซอร์ หรอกครับ….
เพราะท่านคงไม่เข้าใจ ในเรื่องความรักแล้วหละ เพราะผ่านมานาน55
*
*
“คงไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศครับ” นี่คือสิ่งที่ผมตอบไปจริงๆ
หลังจากที่เจอคำถาม เอาจากชีวิตจริงมาตอบครับ
“ไปไหนเหรอครับ”
“เมืองไทยคงไม่รักที่จะให้ผมอยู่แล้วมั้ง”
และเสียงผมกับท่านอาจารย์ก็หายไป
สิ่งที่เข้ามาแทนคือ ภาพผมและท่านอาจารย์ดำเนินต่อไป
ตอนนั้น…..ผมตอบแบบนี้จริงๆ
หลายคน คงอยากรู้ว่าท่านพูดอะไรกับผมบ้าง
บอกให้ก็ได้ครับ
ท่านบอกว่า ขอแสดงความยินดีด้วย
ในฐานะ มหาบัณฑิต
นั่นแสดงว่า ตอนนี้ผมเรียนจบแล้ว
ตัดภาพมาอีกทีเป็นภาพสุดท้าย ผมอยู่กับชายที่ผมใช้เป็นคำตอบ ว่าผมจะไปที่ไหนหลังจากเรียนจบ
เบนนั่นเองครับ
เบนมีดอกไม้ติดมือมาด้วยครับ
เขาอาจไม่ใช่คนแรกที่แสดงความดีใจกับผม
แต่เขาคือคนที่ผมจะใช้ชีวิตด้วยตลอดไป…………ไหม
ผมกำดอกไม้อยู่ในมือ โดยมีเพื่อนๆรายรอบอยู่ข้างๆ
และก็เบน ยืนยิ้มที่มุมปากเล็กๆอยู่ไม่ห่างครับ
แค่เรียนจบนะครับ ยังไม่ได้รับพระราชทานปริญญาบัตร
ตัดภาพมาอีกทีสุดท้ายจริงๆแล้วครับทีนี้ ผมและเบน ก็อยู่ในร้านอาหารแล้วครับ
ตอนนี้เสียงเพลงยังคงดังต่อไปครับ ภาพผมกับเบนนั้น
ยังคงอยู่เบื้องหน้าของคนอ่าน
แล้วตัวหนังสือค่อยๆเลื่อนขึ้นมา
บอกว่าใครทำอะไร
คุณย่าอันเป็นที่รัก
เขาคนนั้น
เบน
พี่นพ
นนท์
ตัวประกอบอื่นๆ ฯลฯ
*
*
สถานที่ที่ใช้ในการถ่ายทำ
บ้าน.................คุณย่า
ถนนสีลม
ถนนสุรวงศ์…………
โรงแรมแถวสีลม.........
มหาลัย....................
ถนนพระราม2...............
ร้านอาหาร.........ต่าง ๆ 9ล9
ตอนนี้ มันค่อยๆเลื่อนขึ้น และหายไปในที่สุด
เหมือนกับหนังเรื่องอื่นทั่วๆไป
ชีวิตจริงของผมจบแล้วจริงๆเหรอ
จบแบบนี้จริงๆเหรอ
*
*
*
ใช่ครับบางพาร์ทของผม อาจจบไปแล้ว
แต่พาร์ทใหม่ ๆของชีวิตเรื่องกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว อีกไม่นาน
อีกไม่นานแล้วครับ ที่ผม และเบน จะจากเมืองไทยไปแล้ว
เมืองที่เบนบอกว่าเขา อยากอยู่มากที่สุด
ประเทศที่เขาคิดเขาเป็นส่วนหนึ่งของประเทศนี้ไปแล้ว
บ้านเมืองที่ศูนย์รวมจิตใจของทุกคนอยู่ที่พระองค์ท่าน
เบนก็อยากเป็นเช่นนั้น อยากเป็นคนไทยคนนึง
ที่ทั้งหัวใจเต็มไปด้วยความจงรักภักดีต่อพระองค์
*
*
แต่อะไรบางอย่างที่ทำให้เขาคิดว่า
ที่ตรงนี้ คงไม่เหมาะกับเขาแล้ว
จะดีกว่าถ้ากลับไป...โดยพาใครคนนึงไปด้วยมันคงจะดีกว่ามั้ง
แต่ไม่รู้ว่าเขาคิดผิด หรือคิดถูกครับ
จับสาวไทยไปปล่อยเกาะ ที่มีผู้ชายตาชั้นเดียวหล่อ ๆขาวๆ
มีแต่จะเกาะแตกนะสิ
เพราะสาวไทย สวยงามไม่แพ้ชาติใดในสามโลก5555555555555
คิดแล้ว ก็กลัวเกาะไต้หวันจะจมน้ำทะเล
เพราะต้านทานความสวยของหนูปอร์ไม่ไหว
พูดแล้วอยากกรี๊ดเป็นภาษาจีนกลาง หรือไม่ก็จีนแต้จิ๋ว55
*
*
จดหมายลาออกถูกกำหนดวันส่งแล้ว
หลังจากที่หมายกำหนดการเดินทางออกมาอย่างชัดเจนครับ
ยังกะแอร์สาวที่ตารางการทำงานทั้งเดือนออกมายังไงยังงั้น
ชีวิตในจะเกิดขึ้นหลังจากผมถึงไต้หวันครับ
ความหลังคงทิ้งไว้ที่ตรงนี้แล้ว ประเทศ
ประเทศเกิดของผม ที่ๆผมเกิดมา จนอายุ19 ปี
อีก10 ปี กับบทเรียนบทหนึ่งของชีวิต
ที่ตัวละครมากมายร่วมแสดง ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่และสมบทบาท
ต่างคนต่างกำกับบทของตัวเอง ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง
เพราะเราทุกคนต่างมีรางวัลของชีวิตเป็นเป้าหมาย
ความรัก การได้มาซึ่งคนที่รัก มีชีวิตรอดในสังคง หน้าที่การงาน และเงิน
*
*
*
วันสุดท้ายที่ผมทำงานกำลังจะผ่านไปไม่กี่นาที
ข้าวของที่เคยตั้งข้าง ๆ จอมอนิเตอร์ถูกเก็บลงกล่อง
กรอบรูปที่ด้านในเป็นภาพที่คิดว่าตัวเองดูดีที่สุด ถูกเก็บลงจากโต๊ะแล้ว
ไม่รู้ว่าใคร จะเป็นพนักงานคนใหม่ที่มานั่งแทน
และทำงานเหมือนผม หวังว่าชีวิตเขาคงไม่เดินซ้ำรอยเหมือนผม
04.57
.
.
04.58
.
.
04.59
04.59.01
ใจหาย หายใจเริ่มขัด มันจุกอยู่ที่หน้าอก
ตอนนี้ ผมพร้อมที่จะหันหลังให้กับสิ่งเหล้านี้แล้วครับ
05.00
แล้วภาพคนๆนึงใส่ชุดเสื้อเชิ้ต ผูกไท กางเกงแสลคสีดำ รองเท้าหนัง
เดินหันหลังให้กับที่เคยใช้ชีวิตอยู่เป็นเวลา4 ปี
สายตาเพื่อนร่วมงานทุกคนกำลังมองมาที่เขาคนเดียว
เหมือนเขากำลังอาลัยในการจากไปของผม
หรือเขาอาจคิดในใจก้ได้ ว่าไปซะที
รอเวลานี้มานานแล้ว
http://www.youtube.com/v/DU1Rq7cdysc&hl=en_US&fs=1
*
ปล.ขณะ ที่ผมเขียนอยู่นี้ ตอนนี้ ใครคนนึงกำลังออนMพอดี ผมปวดตับจริงๆและคิดว่าเขาก็คงเช่นกัน
อยากเข้าไปทัก อยากบอกว่าคิดถึง อยากถาม แต่สิ่งที่ทำได้คือต้องเขียนตอนนี้ให้จบ
เอาความเจ็บปวด มาเป็นแรงบันดาลใจเขียนต่อไป
ทั้งที่หน้าต่าง M ของเขาก็เปิดแล้ว
มันยากจริงๆที่จะพิมพ์ คำว่า
สวัสดีครับ
Hi
สบายดีไหม
How r u ? ยากจริงๆ
*
*
เสียงมือถือดังขึ้นครับ เมื่อเบื้องหน้าของผมเป็นถนนสีลม
ผมหยิบมันขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง
พี่นพ
พี่นพโทรมาทำไม ผมคิด
ช่างใจอยู่นานด้วยความไม่แน่ใจ ว่าพี่นพยังจะมีอะไรอีกครับพี่จะพูด
แต่ด้วยความที่เขาเป็นผู้ใหญ่ ที่เรานับถือเป็นห่วงเป็นใย
ถึงแม้ว่าเขาจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ ก็ตาม
“สวัสดีครับ พี่นพ” ผมทักทายปลายสายด้วยน้ำเสียงปกติ
“……………………....”
“ครับพี่”
“………………………………………………
……………………………………………………
…………………………………………………..……………....”
“ครับ”
“………………………………………………
……………………………………………………
…………………………………………………..……………....”
“ครับ” ผมตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ก่อนที่จะเก็บมือถือไว้ยังที่เดิม
สองเท้า กำลังรอสมองสั่ง ว่าควรจะไปทางในดี
สถานีรถไฟฟ้า หรือที่ไหน
ภาพชายคนนึงอยู่หน้าตึกสูงตระหง่าน ในมือถือของไว้ทั้งสองมือ
กับความสับสนที่เกิดขึ้นอีกครั้ง
*
*
*
*
และในที่สุดผมก็ต้องหยุดตัวเองไว้ตรงนั้น
หน้าตึกสูงนั่น ตามคำขอของพี่นพ สายที่ผมเพิ่งวางไป
ทำไมนะ ทำไมผมยังต้องรอเขา
ทำไมผมยังคงทำตามคำขอของคนอื่น
ให้ตัวเอง...เขว จากสิ่งที่ตัวเองเลือกแล้ว.. ทำไมนะ
ทำไมผมยังต้องแคร์ความรู้สึกของคนอื่นอีก
ทำไมผมไม่รีบกลับบ้าน
ทำไมผมไม่รีบกลับไปหาเบน
ทำไมผมยัง จะทำตัวเลวแบบนี้อีก จนถึงนาทีสุดท้ายเลยเหรอ
ทำไมผมยังไม่ยอมให้หนังเรื่องนี้มันจบไปเสียที
ทั้งที่ ถึงเวลาแล้ว.......................
-
:เฮ้อ:
เวลาเรียนรู้ให้เราต่อสู้กับความเสียใจ
แต่ ความเจ็บมันไม่ได้หายไปไหนมันยังคงอยู่ เพื่อแลกกับความเจ็บยิ่งกว่าคือการ
ยอมให้สิ่งที่อยู่ลึกๆในใจของเราชนะสิ่งที่ควรทำ สิ่งที่เราได้ตัดสินใจไปแล้ว
ตอนนี้จะเรียกว่าสายไปแล้วได้มั๊ย หรือว่า มันไม่มีคำว่าสายไปในพจนานุกรมความรักฉบับนี้กัน :z3: :z3:
เจ็บปวดมิดตับ
+1 คะ
-
จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้อ่ะ
สงสารเบนจังเลย :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:
เวลาเรียนรู้ให้เราต่อสู้กับความเสียใจ
แต่ ความเจ็บมันไม่ได้หายไปไหนมันยังคงอยู่ เพื่อแลกกับความเจ็บยิ่งกว่าคือการ
ยอมให้สิ่งที่อยู่ลึกๆในใจของเราชนะสิ่งที่ควรทำ สิ่งที่เราได้ตัดสินใจไปแล้ว
ตอนนี้จะเรียกว่าสายไปแล้วได้มั๊ย หรือว่า มันไม่มีคำว่าสายไปในพจนานุกรมความรักฉบับนี้กัน :z3: :z3:
เจ็บปวดมิดตับ
+1 คะ
ไวปานสาวร่า่งบางวิ่ง100เมตร
22
-
ปวดม้าม
สงสารเบน อีกครั้ง...
-
ดราม่าขึ้นเรื่อยๆ ปวดตับจริงๆ :serius2:
-
เฮ้อ..เรื่องของหัวใจนี่คิดแทนกันไม่ได้จริงๆและ
-
มันจะเกิดอะไรพลิกผันกับชีวิตของสวยอีกล่ะเนี่ย
เจ็บปวดเหลือเกิน
หรือสวยจะได้รับรู้อะไรที่จะเปลี่ยนชีวิตสวยอีกครั้ง
-
รอคอยสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป
อย่าปล่อยให้รอนานนะ
:เฮ้อ:
-
อยากรู้จัง เลย อ่ะ
ว่ามใครที่ทำไห้ปวดตับ :a5:
แต่ตอนนี้ คนอ่าน พากันปวดตับกันหลายลายเเล้วมั้ง :L2:
หุหุหุหุ เราก็เป็นหนึ่งในนั้น
หุหุหุหุ ว่าแต่จะ จบไหมอ่ะ :really2:
เอาใจช่วยนะจ๊ะ :กอด1:
:L2: :กอด1: :L2: :L1:
-
ตอนนี้มันไม่สายไปหรอกสวย
ถึงเค้าจะเชียร์เบน...แต่นะจุดๆนี้
เพื่อตัวของสวยเอง เพื่อเบน เพื่ออิตาลุง
สวยควรเคลียร์ทุกอย่างซะก่อน
จิงๆอยากให้สวยลองคุยกับนนด้วย อยากรู้ว่านนจะพูดอะไร
ถ้ามันทำให้สวยหวั่นไหว ก้ทำตามหัวใจตัวเองเฮอะ :เฮ้อ:
-
เฮ้อ!
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ใช้เวลาอ่านสองวันแน่ะกว่าจะตามทัน โอ้วววว ปวดตา!!!
แต่ที่ยิ่งกว่าตาก้อคือ"ใจ"เจ้าค่ะ
ใจอิชั้นมันจะขาดรอนๆไปตามทั้ง"สามหัวใจ"ในเรื่องแย้ววอ่ะ
อิลุงเนี่ยเปิดตัวแรง แต่แผ่วปลาย ด้วยวิธีคิดและการกระทำที่ยังง้ายยังไงอิชั้นก้อมิอาจรับได้ คะแนนจิตพิสัยเลยติดลบเรย
(เกลียดที่สุดไอ้การกระทำที่เสมือนว่าตัวเองเป็นผู้เลือก ส่วนสวยและนนท์เป็นแค่คนที่รอให้พ่อเจ้าพระคุณตัดสินใจให้แน่ชัดว่าจะเลือกใคร แมร่ม มึงม่ายชัวร์แล้วจาไปอะจึ้กๆกะนู๋สวยจนเรียบร้อยโรงเรียนผู้ดีเก่าทำเอี้ยไรเนี่ย??) เกียรตินิยมบริหาร แต่ไม่มีปัญญาบริหารความรัก ก้อสมควรแล้วที่นู๋สวยจะเข็ดขยาด ไม่อยากรับกลับเข้าบ้านAF...เอ้ย!!กลับเข้ามาในใจ
อาคุงเบงเนี่ย เปิดตัวมาแบบเรื่อยๆ แต่สม่ำเสมอ เลยโกยจิตพิสัยจากอิชั้นไปได้เพียบ คนอาไร้ น่าเอ็นดูเป็นที่สุด!!
(แต่ก้อสงสารที่ต้องรอทั้งๆที่แทบไม่มีหวัง เฮ้อ~!!)
สุดท้าย นู๋สวย ในที่สุดก้อต้องรับบทเป็นผู้เลือกบ้างแระ เข้าใจว่าเลือกยาก แต่เมื่อมันมาถึงจุดที่จะต้องเลือก ก้อคงทำอะไรไม่ได้นอกจากพยายามเลือกอะไรที่คิดว่าใช่สำหรับตัวเอง มันคงยากที่จะระบุว่าทางเลือกไหนที่ดีที่สุดหรือถูกที่สุด เพราะบางครั้ง ความดี ความถูกต้อง ก้อไม่ได้พ้องไปกับหัวใจเสียหมด ก้อขอให้เลือกทางที่นู๋สวยต้องการละกัน
รอติดตามด้วยใจจดจ่อ(พร้อมเจือกเรื่องชาวบ้านซำเหมอ)
-
รู้ตัวเองไหมว่ายังรักเขาไม่เคยเปลี่ยนไปเลย รับสภาพตัวเองเถอะ น่าเศร้าไงก็ไม่รู้ :เฮ้อ:
-
จะทำร้ายใจตัวเองทำไม
คนที่เจ็บช้ำมีถึงสองคน
-
+1 ให้พี่ปอร์ แล้วฝาก "บวก" ให้อีลุงกอล์ฟอีกที
เจ็บปวดแมกกกกกกก o7
-
ที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะเลือกใคร
ขอให้เค้าดูแลหัวใจปอร์ให้ดีก้อแล้วกัน
รักปอร์ ฮึก ฮึก อ่านมาตั้งแต่ต้น
เริ่มอินจัด กร๊ากกก
ประหนึ่งเพื่อนสนิท ประหนึ่งคนใกล้ตัว
ลุ้นจนระบบขับถ่ายรวนกันเลยทีเดียว
55555
สู้นะปอร์
-
อ่านเรื่องของสวยแล้วปวดตับ :z2:
-
เอาแบบสุดๆ จากแม่ยกเบนคนนึงเลยนะคะ
รู้และเข้าใจสถานการณ์ แต่ถ้าจะมีใครมาทำให้สวยเลิกล้มความตั้งใจ ขอให้คนๆนั้นคือตัวอิลุงเองเถอะ
ถ้าเรื่องทั้งหมดจะเปลี่ยนแปลงเพราะพี่นพ ก็ขอไว้อาลัยให้กับอิลุงตลอดไปเลยค่ะ :beat:
ปล. ถึงกับต้องให้คนอื่นติดต่อสวยในตอนนี้ก็เซ็งจะแย่อ่ะ :z6:
-
สุดท้ายแล้ว
สวยก็คงจะไดอยู่กรุงเทพฯต่อไปชิมิ
สงสารเบน สงสารอีลุง และสุดท้าย
สงสารตัวสวยที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก
เศร้าจริง ๆ แต่ก็นะ อนาคตสวยอยู่ในมือสวยแล้ว
เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิต ไม่ว่าสุดท้ายแล้ว
จะเจอกับอะไรก็ตาม นั่นก็คือสิ่งที่เราเลือกแล้ว :L1:
-
โอ๊ยยยยยย :serius2: ปวดตับ
จริงๆอยากให้เบนสมหวังนะ
แต่อยากให้เบนและสวยมีความสุขจากใจจริงๆมากกว่า
:กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ใช้เวลาอ่านสองวันแน่ะกว่าจะตามทัน โอ้วววว ปวดตา!!!
แต่ที่ยิ่งกว่าตาก้อคือ"ใจ"เจ้าค่ะ
ใจอิชั้นมันจะขาดรอนๆไปตามทั้ง"สามหัวใจ"ในเรื่องแย้ววอ่ะ
อิลุงเนี่ยเปิดตัวแรง แต่แผ่วปลาย ด้วยวิธีคิดและการกระทำที่ยังง้ายยังไงอิชั้นก้อมิอาจรับได้ คะแนนจิตพิสัยเลยติดลบเรย
(เกลียดที่สุดไอ้การกระทำที่เสมือนว่าตัวเองเป็นผู้เลือก ส่วนสวยและนนท์เป็นแค่คนที่รอให้พ่อเจ้าพระคุณตัดสินใจให้แน่ชัดว่าจะเลือกใคร แมร่ม มึงม่ายชัวร์แล้วจาไปอะจึ้กๆกะนู๋สวยจนเรียบร้อยโรงเรียนผู้ดีเก่าทำเอี้ยไรเนี่ย??) เกียรตินิยมบริหาร แต่ไม่มีปัญญาบริหารความรัก ก้อสมควรแล้วที่นู๋สวยจะเข็ดขยาด ไม่อยากรับกลับเข้าบ้านAF...เอ้ย!!กลับเข้ามาในใจ
อาคุงเบงเนี่ย เปิดตัวมาแบบเรื่อยๆ แต่สม่ำเสมอ เลยโกยจิตพิสัยจากอิชั้นไปได้เพียบ คนอาไร้ น่าเอ็นดูเป็นที่สุด!!
(แต่ก้อสงสารที่ต้องรอทั้งๆที่แทบไม่มีหวัง เฮ้อ~!!)
สุดท้าย นู๋สวย ในที่สุดก้อต้องรับบทเป็นผู้เลือกบ้างแระ เข้าใจว่าเลือกยาก แต่เมื่อมันมาถึงจุดที่จะต้องเลือก ก้อคงทำอะไรไม่ได้นอกจากพยายามเลือกอะไรที่คิดว่าใช่สำหรับตัวเอง มันคงยากที่จะระบุว่าทางเลือกไหนที่ดีที่สุดหรือถูกที่สุด เพราะบางครั้ง ความดี ความถูกต้อง ก้อไม่ได้พ้องไปกับหัวใจเสียหมด ก้อขอให้เลือกทางที่นู๋สวยต้องการละกัน
รอติดตามด้วยใจจดจ่อ(พร้อมเจือกเรื่องชาวบ้านซำเหมอ)
ขอต้อนรับครับ ถึงจะมาตอนท้ายสุดแล้วก็ตาม 555 :sad4: :sad4:
-
อ่านเรื่องของสวยแล้วปวดตับ :z2:
กำลังอยากกินตับหวานพอดีเลย ขอสักขดเถอะ555 :laugh: :laugh:
-
เป็นคนสวยมันลำบากยังงี้นี่เอง :z10:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ปอร์ชีวิตทั้งชีวิตนะปอร์
ถามใจตัวเองดูดีๆ
ทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุขเถอะนะ
-
แอบเชียร์ลุงด้วยเสียงเบาๆเหมือนเดิม (FCเบนเยอะอ่า)
-
ยิ่งอ่านยิ่งปวดตับ
-
เลือกคนที่เรารักสิ ถึงไม่ดีเต็มร้อยเราก็รัก หากเลือกคนดีที่เราไม่รักเหมือนล่ามโซ่เขากะเราไว้ด้วยกัน :m15: :m15: :m15: :m15:
-
:m29:
http://www.youtube.com/v/Zlpv0vVIxLg&hl=en_US&fs=1
ทำตาม..หัวใจ
:3123: ขอบคุณครับ..ปอร์
-
ขอต้อนรับครับ ถึงจะมาตอนท้ายสุดแล้วก็ตาม 555 :sad4: :sad4:
ขอโต๊ดคร่า เรื่องในเล้าเยอะจริงๆ เห็นเรื่องนี้ยาวมาก เรยต้องแอบเคลียร์เรื่องเก่าๆที่อ่านค้างไว้กะเรื่องที่สั้นๆไปพลางก่อน
แต่ถึงจะมาช้า ความประทับใจที่มีให้กับเรื่องนี้ก้อไม่น้อยเลยนะคะ ^^
เป็นเรื่องที่ลองกดเข้ามาดูแล้วรู้สึกว่า"ดีแล้วที่ได้เข้ามาอ่าน" และก้อทำให้อิชั้นซึ่งอายุอานามเลขสามกะลังถามหา
ไม่หลับไม่นอนอ่านโต้รุ่งจนสายตาคงสั้นไปอีกพอควร 55+
คืออ่านแล้วโคตรอินเรย รู้สึกได้ว่าผู้แต่งตั้งใจถ่ายทอดเรื่องราวมากๆ และคนแก่คนนี้ก้อรออ่านตอนต่อๆไปอยู่นะคะ
-
วันนี้ฝนตกหนัก โดนฝนหรือป่าวปอร์
ดูแลตัวเองด้วย
.....^ ^.....
-
:sad11: :monkeysad: :m15:
*
*
*
เขา…… ผู้มากไปด้วย ฐานะ ความรู้ และรูปทรัพย์
ที่ใครๆหลายคนต่างก็ต้องการมีไว้เป็นเจ้าของ
ส่วนเขา.......อีกคน .....ผู้มีน้อยในเรื่องของชั้นตา เพราะแค่ชั้นเดียว
แต่ทุกครั้งที่มองผ่านตาคู่นั้นมันเอ่อ...ไปด้วยความรัก
และเธอ……ผู้ล้นไปด้วยความสาว...ความสวย....ความบ้า
และการรอคอยที่สุดแสนจะมาราธอน
เมื่อชีวิต 3ชีวิต ได้เดินมาถึงทางแยก2ทาง
เขา. ..เขา...และเธอจะเลือกเดินไปในทางใด
*
*
*
*
บทสรุป การเดินทางของเขา3คนในท้ายสุดจะเป็นอย่างไร
ใครคือคนที่ต้องเสียใจ.....................
ใคร คือคนที่ต้องผิดหวัง................
ใครคือคนที่ได้ความรักมาคอบครอง....................................
และสวย....จะเลือกเดินไปทางไหน.....เพราะสวยเลือกได้ 55555555
เร็วๆ นี้......ทางช่อง www.thaiboyslove.com
โดย POR_KA_DUN....ปั่นจนถลอก
http://www.youtube.com/v/wQqvvPQtoe8&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
-
:o12: :o12: วิ่งไปเตรียมผ้าขนหนูมาซับน้ำตา กระซิกๆๆๆ
ให้กำลังใจนะคะคนสวย ไม่ว่าจะตัดสินใจแบบไหนของให้สวยมีความสุขก็พอ
:กอด1: สวย
:กอด1: เบน
:กอด1: อิลุง
-
รอตีตั๋วแถวหน้าสุดจ้า
เผื่อน้องปอเหวี่ยงใครทิ้ง พี่จะได้ตามเก็บ 5555
ลุ้นๆๆๆๆ
-
เฮ้อ เลือกทางไหนก็ต้องมีคนเจ็บ แต่เข้ามาลุ้นด้วยคน :pig4:
-
พี่ปอร์...จัดมาหนักๆ ไม่ต้องยั้งมือ :dont2:
-
มารออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
มารึยัง
-
คนสวย ไม่ต้องเลือกควบไปเลยประเทศล่ะคน ไต้หวันคน ที่ไทยคนสลับกันใช้งานจะได้ไม่เบื่อ 55555
-
เค้าจะเตรียมยาดม ยาหอม
ไว้ให้พร้อมต้องเตรียมรับทุกสถานการณ์
-
มารอสวยเฉลย... :z2:
-
all for one
one for all
5555+
-
มารอครับ
-
รอนะค่ะ
-
คิดถึงพี่ปอร์เสมอนะค้าบ จำผมได้มั้ยเอ่ย T^T
คิดถึงใจจะขาด ไม่ได้ติดตามเลย
แ่ต่คิดถึงเสมอ และจะเข้ามาอ่านบทสรุปของเรื่องนะครับ
เป็นกำลังใจให้พี่ปอร์เสมอครับ คิดถึง คิดถึง *3*
-
ขอผ้าเช็ดหน้า ยาดม ยาหอม ขอไว้ล่วงหน้าจ๊ะ
-
ปูเสื่อ จิบเบียร์ รอ
กร๊ากกกกก
ถ้าเศร้า จะเมาแป๊ดประชด (ใคร...???) 555+
-
จะเลือกคนไหนก็ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งเป็นคนเจ็บ ดังนั้นสวยรีบตัดสินใจเลย อย่าให้คาราคาซัง
เพราะไม่ว่าจะเจ็บวันนี้หรือวันไหน มันก็เจ็บ แต่เจ็บแล้วจบ ดีกว่าเจ็บแบบยืดเยื้อนะ
-
เขา. ..เขา...และเธอจะเลือกเดินไปในทางใด
*
*
บทสรุป การเดินทางของเขา3คนในท้ายสุดจะเป็นอย่างไร
อ่านครั้งแรก เขา เขา และเธอ โอเค รับได้ค่ะคนสวย
อ่านอีกบรรทัด การเดินทางของเขา 3 คน เจ๊ปวดตับค่ะ คนสวยกลายเป็น "เขา" :sad4:
-
มารอ ด้วยรัก
หวังว่าสวยจะพบความสุข แอบเชียร์ใครบางคนลึก อย่างไม่รู้จักเข็ด :กอด1:
-
ระยะสุดท้าย
http://www.youtube.com/v/fD5LbPlTLyU&hl=en_US&fs=1
รอคำพิพากษา
ตอนสุดท้าย
อย่างจำนน
และยินยอม
:m29:
-- ไม่โทษใคร..โทษตัวเอง --
:m5:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
ลุ้น
-
ลุ้นๆ
:กอด1:
-
รอ ว่า เธอจะเลือก คนที่เธอรัก หรือว่าเธอจะเลือก คนที่เขายังรักเธอเสมอ
ร้องเพลงนี้นะคะสวย
กรีสสสส ฉันหาพาสเวิร์ดเจอแล้ว เมนท์อย่างด่วน
-
สวยรอเดี๋ยว... :a5:
เอาหมึกพอลมาทำนาย แล้วให้คนอ่านส่งไปรษณีย์บัตรมาทายผลดีกว่ามะ o13
-
เข้ามาอ่านคนสวยจ๊ะ จุ๊บๆๆ จัดมา
ปล. ต้องเตรียมตัวอะไรก่อนไหมคะ ประมาณ ว่าผ้าเช็ดหน้าสักโหล กระดาษทิชชู่สักแปดม้วนไรเทือกนั้น
-
ตื่นเต้นๆ ลุ้นละทึกยิ่งกว่าดูหนังผี
:z2:
รอและยอมรับการตัดสินใจของสวย :กอด1:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :seng2ped:
-
สวยรอเดี๋ยว... :a5:
เอาหมึกพอลมาทำนาย แล้วให้คนอ่านส่งไปรษณีย์บัตรมาทายผลดีกว่ามะ o13
+1 ฮามากเลย :laugh:
งั้นผมลุ้น 3P ละกัน จะได้ win win win ทุกฝ่าย :กอด1:
-
พร้อมใจยอมรับ
หุหุหุหุ
จะเจ็บปวดเพียงใด ก็จัดรับมันไห้หมด
เอาใจช่วย จร้า :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
รอบทสรุป เขา...เขา...และเธอ
:กอด1: สวย
-
ปูเสื่อคอยคำพิพากษาของสวยประหาร ทำตามหัวใจอย่าให้เจ็บกันมากไปกว่านี้เลย
:man1:สวย จะทิ้งกันไปจริงๆหรือคิดถึงกันแย่เลย
-
หลงเข้ามาอ่านค่ะ แล้วหาทางออกไม่เจอ ตามอ่านอยู่ 2 วัน ทันแระ ตอนสุดท้ายพอดี คริคริ
ปกติไม่ชอบอ่านเรื่องเล่า เพราะส่วนใหญ่จบไม่ค่อยสวย ต่อไม่จบ ทิ้งให้ค้างค้า เฮ้อ :เฮ้อ:
ชอบวิธีเล่าของคุณปอร์ค่ะ น่ารักน่าใคร่ที่สุด สวยคิดบวกได้ตลอดจริงๆ
และไม่ว่าสุดท้ายคุณปอร์จะเลือกแบบไหน จบได้ถูกใจ หรือไม่ถูกใจคนอ่าน
ก็จะติดตาม และเป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2: อินไปกับเรื่องคุณปอร์ ทำตัวนอยแบบไม่มีสาเหตุ :m15:
ขอบคุณ คุณปอร์ค่ะ ที่เข้ามาแบ่งปันเรื่องราว :กอด1:
-
จากเรื่องดราม่า
จะต้องกลายมาเป็นเรื่อง "มาม่า" (...อร่อย)
-
มารอ ....รอ....
จิบเบียร์ รอจนเมาละ กร๊ากกกก
-
:sad4: :o12: :sad11: :m15:
อ่านเรื่องนี้แล้วน่าสงสารทุกคนเลยทั้งปอร์
ทั้งกอล์ฟ แล้วก็เบน
แต่ในใจเราก็ยังแอบเชียร์กอล์ฟอยู่นะ อยากให้คืนดีกันเร็วๆ
เพราะต่างคนต่างก็ยังรักกันอยู่ไม่ใช่เหรอ
-
วันนี้คนสวยจามาต่อไหมน้า .....
มารอคนสวย ^_^
-
ยาชา พร้อม
ทิงเจอร์ พร้อม
ยานอนหลับ ก็พร้อม
มารอสวยนะคะ บทสรุปเป็นยังไงก็ตาม
สวยต้องไตร่ตรองเป็นอย่างดี
ใจหายอ่ะ จะจบแล้วสินะ....
-
สวยยังไม่มาอีกหรอ :z3:
เข้ามารอบทสรุปด้วยคน ลุ้นๆ
:กอด1:
-
เข้่ามาทู้ปอร์ทุกวัน
เพราะคิดถึง
กร๊ากกกกก
-
:call: :call: :call:
-
มาละยัง
-
ไม่ว่าสวยจะตัดสินใจยังไง
ก็พร้อมจะรอ(อ่าน) :call:
-
ขณะนี้เวลา ตีสองครึ่ง!!!!!!
ตอนแรกเริ่มไม่เคยคิดจะอ่านเรื่องนี้เลย เพราะคิดว่าไม่หนุก ฮ่าๆๆๆ ((อย่าเพิ่งด่าเรานะ >_<))
แล้วยังไงก็ไม่รู้ อยู่ก็กดเข้ามาอ่านซะงั้น
ตอนแรกอ่านไปก็นึกแย้งในใจตลอดว่า ปากร้ายตรงไหน?
ก็แค่กวนๆบ้างบางครั้งเท่านั้นเอง แต่มันฮา ก็เลยอ่านมาตลอด
ตอนแรกก็งงกับพฤติกรรมไอลุง หลังๆก็ตกหลุมรักไอลุงไปเลย
อยากบอกว่าเชียร์ไอลุงมาตลอด ถึงแม้การกระทำมันจะไม่ถูกอกถูกใจเราเลยก็ตาม
ส่วนเบนยอมรับว่าเขาดี ดีมากด้วย แต่เรารู้สึกว่าเขาไม่ใช่สำหรับปอร์อ่ะ
แล้วก็รู้สึกว่าปอร์ไม่ได้รักเบนแบบคนรักอ่ะ มันไม่ใช่ความรักแบบคนรักเลยอ่ะ
มันเหมือนมิตรภาพที่ดี เพื่อนที่ดีมากๆ เป็นที่พึ่งพิงได้ แต่ยังไงก็ไม่ใช่คนรัก
เราเริ่มอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อวาน จะเลิกอ่านตั้งแต่ที่ปอร์เริ่มมีเบนเข้ามาแล้ว
เราอ่านแล้วรู้สึกอึดอัด เหนื่อยใจกับปอร์ เหมือนปอร์ฝืนร่าเริง หลายๆครั้งที่ปอร์ดูพูดจาวนๆ
จนเราอึดอัด เราจะไม่อ่านแล้ว กะว่ารอดูเฉลยตอนจบก่อนดีกว่า
คือถ้าปอร์เลือกตรงใจเรา เราก็จะอ่านต่อ แต่ถ้าไม่ตรงใจเรา เราก็จะไม่อ่านแล้ว
ในตอนแรกที่หยุดพักอาการนอยด์ .. เราคิดแบบนี้จริงๆนะ
เฮ้อ........แต่ในที่สุดก็ทำไม่ได้อ่ะ ต้องนั่งอ่านมาเรื่อยๆ
อ่านแล้วนอยด์มาก เหนื่อย อึดอัด แต่ก็อ่านต่อจนจบ
มันยังเหลืออีกตอน ตอนสุดท้ายที่จะมีคำตอบกับหลายๆคนที่เฝ้ารอ เฝ้าลุ้น
คืนนี้ไม่รู้จะนอนหลับมั้ย?? ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน จะอินอะไรขนาดนี้
ขอบคุณนะคะ ที่เล่าเรื่องต่างๆให้เราได้อ่าน มันมีครบทุกรสชาติเลยค่ะ ^^
คืนนี้ขอตัวไปทำใจก่อน ... แล้วเราจะกลับมาดูคำเฉลยพร้อมกับเพื่อนๆค่ะ
^^
-
หวัดดีคะ
เพิ่งเข้าอ่านได้แค่ตอนเดี่ยว
แต่อยากรู้ว่าจะจบเศร้าไหม เลยมาอ่านเม้นท์ก่อน
แค่อ่านเม้นท์ข้างบนแล้วทำให้ตัดสินใจรอให้จบก่อนดีกว่า
เคยอ่านที่จบแบบเศร้าแล้วเรารู้ไม่ค่อยดีทำให้เราเศร้าไปหลายวันเลย
คงอินกับเขาเหมือนเขาเป็นเพื่อนหรือคนที่เรารู้จักด้วย
แต่ก็เคารพการตัดสินใจของคนแต่งนะ
แล้วจะเข้ามาใหม่นะสัญญา
:bye2:
-
เข้ามาวิ่งเล่น :m7:
กร๊ากกกก
มันชินกับการที่เข้ามาทู้ปอร์แล้วอ่ะ
-
ขณะนี้เวลา ตีสองครึ่ง!!!!!!
ตอนแรกเริ่มไม่เคยคิดจะอ่านเรื่องนี้เลย เพราะคิดว่าไม่หนุก ฮ่าๆๆๆ ((อย่าเพิ่งด่าเรานะ >_<))
แล้วยังไงก็ไม่รู้ อยู่ก็กดเข้ามาอ่านซะงั้น
ตอนแรกอ่านไปก็นึกแย้งในใจตลอดว่า ปากร้ายตรงไหน?
ก็แค่กวนๆบ้างบางครั้งเท่านั้นเอง แต่มันฮา ก็เลยอ่านมาตลอด
ตอนแรกก็งงกับพฤติกรรมไอลุง หลังๆก็ตกหลุมรักไอลุงไปเลย
อยากบอกว่าเชียร์ไอลุงมาตลอด ถึงแม้การกระทำมันจะไม่ถูกอกถูกใจเราเลยก็ตาม
ส่วนเบนยอมรับว่าเขาดี ดีมากด้วย แต่เรารู้สึกว่าเขาไม่ใช่สำหรับปอร์อ่ะ
แล้วก็รู้สึกว่าปอร์ไม่ได้รักเบนแบบคนรักอ่ะ มันไม่ใช่ความรักแบบคนรักเลยอ่ะ
มันเหมือนมิตรภาพที่ดี เพื่อนที่ดีมากๆ เป็นที่พึ่งพิงได้ แต่ยังไงก็ไม่ใช่คนรัก
เราเริ่มอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อวาน จะเลิกอ่านตั้งแต่ที่ปอร์เริ่มมีเบนเข้ามาแล้ว
เราอ่านแล้วรู้สึกอึดอัด เหนื่อยใจกับปอร์ เหมือนปอร์ฝืนร่าเริง หลายๆครั้งที่ปอร์ดูพูดจาวนๆ
จนเราอึดอัด เราจะไม่อ่านแล้ว กะว่ารอดูเฉลยตอนจบก่อนดีกว่า
คือถ้าปอร์เลือกตรงใจเรา เราก็จะอ่านต่อ แต่ถ้าไม่ตรงใจเรา เราก็จะไม่อ่านแล้ว
ในตอนแรกที่หยุดพักอาการนอยด์ .. เราคิดแบบนี้จริงๆนะ
เฮ้อ........แต่ในที่สุดก็ทำไม่ได้อ่ะ ต้องนั่งอ่านมาเรื่อยๆ
อ่านแล้วนอยด์มาก เหนื่อย อึดอัด แต่ก็อ่านต่อจนจบ
มันยังเหลืออีกตอน ตอนสุดท้ายที่จะมีคำตอบกับหลายๆคนที่เฝ้ารอ เฝ้าลุ้น
คืนนี้ไม่รู้จะนอนหลับมั้ย?? ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน จะอินอะไรขนาดนี้
ขอบคุณนะคะ ที่เล่าเรื่องต่างๆให้เราได้อ่าน มันมีครบทุกรสชาติเลยค่ะ ^^
คืนนี้ขอตัวไปทำใจก่อน ... แล้วเราจะกลับมาดูคำเฉลยพร้อมกับเพื่อนๆค่ะ
^^
ขอต้อนรับครับผม ปากร้ายไม่ได้เท่าที่ควรครับ เพราะเด็กๆอ่านเยอะ
-
จิ้มมม :z13:
:กอด1:หัวใจตัวปอร์ คึคึ
-
รอด้วยความคิดถึง...
-
คนสวยคร้าบ
ขอเวลาทำใจ กะหายาดม ยาลม ยาหม่องก่อนเน้อ
-
**
-
สวยมาแล้ว เย้ๆๆๆ
:mc4:
-
อยู่หนายอะคุณปอ
:call: :call: :call:
มาดักรอ
-
และในที่สุดผมก็ต้องหยุดตัวเองไว้ตรงนั้น
หน้าตึกสูงนั่น ตามคำขอของพี่นพ สายที่ผมเพิ่งวางไป
ทำไมนะ ทำไมผมยังต้องรอเขา
ทำไมผมยังคงทำตามคำขอของคนอื่น
ให้ตัวเอง...เขว จากสิ่งที่ตัวเองเลือกแล้ว.. ทำไมนะ
ทำไมผมยังต้องแคร์ความรู้สึกของคนอื่นอีก
ทำไมผมไม่รีบกลับบ้าน
ทำไมผมไม่รีบกลับไปหาเบน
ทำไมผมยัง จะทำตัวเลวแบบนี้อีก จนถึงนาทีสุดท้ายเลยเหรอ
ทำไมผมยังไม่ยอมให้หนังเรื่องนี้มันจบไปเสียที
ทั้งที่ ถึงเวลาแล้ว.......................
********54 ฉากสุดท้าย***********
รั้วแนวยาว เรียงรายด้วยต้นไม้สูงใหญ่ในซอย ค่อย ๆ ปรากฏยังเบื้องหน้า
พี่นพขับรถช้าๆ ไปตามทางแนวไม้สูง ยาวนั่น
เวลานี้จะยังไม่มืด แสงพระอาทิตย์ยังไม่ลาขอบฟ้าดีนัก
ถึงแม้แสงจากโคมไฟยังไม่เปิดให้สว่าง
แต่ผมก็สัมผัสถึงช่วงเวลาแต่ก่อน ที่ทุกวันผมจะผ่านที่ตรงนี้
กับใครคนนั้น บนที่นั่งข้างๆคนขับ
แสงไฟที่เปิดเป็นทางยาวนี้ เป็นเหมือนแสงสว่างที่คอยนำทางให้เรา
สองคนกลับมายังอีกโลกแห่งความฝันที่ซ้อนในโลกที่สับสนวุ่นวาย
ภาพแห่งความหลังยังลอยเข้ามาให้เจ้าของตาคู่นี้
ได้หวนคิดถึง ภาพในอดีต
*
*
*
*
*
ผมต้องหยุดคิดและละสายตาจากภาพที่เพิ่งปรากฏในอากาศของผมครับ
และมันก็หายไปในที่สุด
เมื่อพี่นพหยุดรถเบื้องหน้าประตูบานใหญ่ๆ สิ่งที่ผมเห็นต่อมาคือ ประตูบานใหญ่ๆนั้น
ค่อยๆ เลื่อนหายไปกับกำแพงรั้ว
ผมแปลกใจครับ ว่าป้านวลหายไปไหน
ทำไมแกไม่มาเปิดประตู หรือยืนรอเหมือนแต่ก่อน
เพราะปกติ เวลาที่ ผมกลับมากับใครคนนั้น
ป้านวลจะเป็นคนมาเปิดประตูให้...หรือว่า...........ผมไม่อยากจินตนาการอีก
ครับ แต่สิ่งที่ผมเห็นหลังจากที่ประตูบานนั้นเปิด คือ
ชายวัยกลางคน ที่ยืนอยู่ข้างในพื้นรั้วที่กั้นระหว่างพื้นที่ในบ้านกับถนนเล็กๆนี่
ลุงคนเดินก็ไปแล้วเหรอครับ ..ผมคิดไป
อะไร ๆก็ดูจะเปลี่ยนไปหมด ... ตั้งแต่คุณย่าท่านไปสวรรค์
*
*
ผมก้าวลงจากรถที่เพิ่งจอดเทียบทางเดินเข้าบ้าน
ภาพป้านวลที่เคยยืนยิ้มอยู่ ยังลอยเข้ามา
ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ ราวกับว่าไม่เคยมาที่นี้
เหมือนคนไม่คุ้นเคยกับที่ตรงนี้
มันเงียบ
อะไรๆ ก็ดูแปลกตาไปหมด ครับ เหมือนไม่มีคนดูแล
ถึงบ้านพี่นพจะอยู่ข้างๆก็ตาม
“เข้าบ้านกันเถอะ” เสียงพี่นพ หยุดผมให้กลับมาสู่โลกแห่งความจริงอีกครั้ง
พร้อมทั้งมือที่อบอุ่นของพี่ชาย พี่นพ สัมผัสบนแผ่นหลัง
ก่อนที่จะเดินนำเข้าไป
ผมจึงเดินตามพี่นพเข้าไปยังในบ้าน
โดยมี นนท์เดินตามเข้ามา
ผมรู้ครับ ว่าพี่นพต้องการอะไร ถึงได้พาผมมาที่นี่อีกครั้ง
ถึงความหวังจะน้อยนิด หรือไม่เหลือเลยก็ตาม
พี่นพยังคงพยายามอยู่ตลอดเวลา
มันอาจเป็นครั้งสุดท้ายๆ ก่อนที่ผมจะไป
หรือ.. มันจะเป็นการกลับมาเริ่มต้นอะไรๆ อีกครั้งก็เป็นได้ครับ
ใครจะไปรู้...แม้แต่ผม..จริงไหมครับ
*
*
ข้าวของทุกอย่างถูดจัดวางไว้ในแบบเดิม เมื่อหลายๆ ปีก่อนครับ
แจกัน โต๊ะรับแขก
ภาพคุณย่า ยังอยู่ที่เดิม ในห้องโถง ห้องที่ใช้รับแขก
ท่านยิ้มให้กับทุกคนที่เดินเข้ามาที่ตรงนี้ อย่างคนเป็นมิตร
แต่ที่แปลกไป คือ รอยยิ้มของท่าน ไม่สามารถให้
บริเวณที่ผมยืนอยู่ตอนนี้ เป็นเหมือนเมื่อครั้งก่อนที่ผ่านมาเลย
ทุกอย่างคงตามท่านไปหมดแล้ว
*
*
ผมยังมองไปทั้วบริเวณอย่างคนไม่คุ้นเช่นเดิมครับ
เพราะที่ตรงนี้มันแปลกไปแล้วสำหรับผม
“น้องปอร์ครับ เชิญนั่งครับ” เสียงพี่นพเช่นเดิม
และผมก็ปฏิบัติตามคำสั่งนั้นอย่างง่ายดาย
*
*
เวลาของความอึดอัดได้เพิ่มขึ้นครับ หลังจากที่นนท์นั่งลงข้างๆพี่นพ
และเขาไม่พูดอะไรเลย หรือแม้กระทั่งมองมาที่ผม
และคำทักทาย อาจเป็นเพราะ เราสองคนได้สร้างรอยแผลให้กันและกันมาเป็นเวลาเกือบจะสิบปี
ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าเขาไม่กล้า
หรือไม่รู้ว่าจะเริ่มอะไรก่อนหลัง
และผมก็เช่นกัน จะเริ่มจากตรงไหนดี
นี่เป็นการเผชิญในที่ๆเป็นส่วนตัว อะไรต่างคงจะดูเกร็งสำหรับเขา
และผมก็เช่นกันครับ
การที่จะทำตัวเหมือนเด็ก ลงไม้ลงมือ หรือใช้คำพูดที่ทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวด หรือโกรธแค้นนั้น
มาถึงตรงนี้ เราคงไม่ทำแล้ว เพราะเรา ไม่ใช่อายุ19 หรือ 20 เหมือนหลายปีก่อน
เราเป็นโตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว
*
*
และ…..................ผมควรเป็นคนเริ่มก่อนเองดีไหม
หรือจะให้พี่นพเป็นคนเริ่มก่อน
เริ่มในสิ่งที่เขาต้องการ เริ่มในสิ่งที่เขาต้องการว่าทำไมถึงได้พาผมมาที่นี่
*
*
*
เวลาเดินผ่านไป ความเงียบยังคงแผ่ไปทั่วบริเวณ
*
*
“น้องปอร์จะไม่ถามพี่เหรอครับว่าทำไมพี่ถึงพาน้องปอร์มาที่นี่”
นี่เป็นประโยคแรกของพี่นพที่พูดออกมาครับ
และมันก็ทำให้ผมมีปฏิกิริยาโต้ตอบได้ไม่น้อย
ด้วยการมองที่หน้าพี่นพครับพร้อมกับหลบสายตาในเวลาไม่ห่างกัน
ผมแห้งยิ้มที่มุมปากเล็กๆ เหมือนกำลังบอกว่า ..
นั่นละ คือสิ่งที่ผมต้องการ
พี่นพถอนหายใจ ยาวๆ พร้อมกับมองมาที่ผม
“ไหนๆ เราก็จะไปแล้ว พี่แค่อยากให้เรา ได้มาร่ำลา เจ้ากอล์ฟมันก็เท่านั้น พี่ขอโทษ
ถ้ามันทำให้น้องปอร์ไม่ชอบครับ พี่แค่อยากให้เรารู้สึกดีๆต่อกันเหมือนวันที่ผ่านๆมา
ถึงวันนี้จะเป็นวันสุดท้าย พี่ก็ยังอยากพยายามอยู่ดี
เหตุผล เดียวเท่านั้นที่พี่ทำ คือพี่รักน้องสองคนนี้มาก พี่ขอโทษนะครับ
”ความสุภาพหาได้จากพี่นพเสมอครับ แม้ในเวลาอึดอัดแบบนี้
น้ำตาผมเริ่มคลอ
*
*
ผมมองพี่นพด้วยตาที่เป็นประกายเต็มไปด้วยรู้สึกดีใจ
ว่าทำใมคนบ้านนี้ ถึงดีกับผมเหลือเกิน
“ไปเถอะครับ กอล์ฟมันรอที่จะเจอปอร์แล้วละ”
“กอล์ฟ มันรออยู่” ผมทวนสิ่งที่พี่นพพูด
ทำไม ในเมื่อเขาอยากให้ผมมาเยี่ยมใครคนนั้น
แล้วเขา ....แล้วเขาไปอยู่ที่ไหน
ผมมองพี่นพอีกครั้ง และดูเหมือนพี่นพจะรู้ครับ ว่าผมพยายามจะถามว่าเขาอยู่ใน
“กอล์ฟรอเราอยู่ในห้อง” เสียงเศร้าๆจากพี่นพ
ในห้องเหรอ..... ผมทวนคำตอบของพี่นพอีกครั้งครับ
ทวนมันอีกครั้ง.. .อีกครั้ง
และสิ่งที่มันผุดขึ้นมาให้หัวผมทันทีนะเหรอครับ
ใช่ครับ....
เขาเป็นอะไร
ในเมื่อเขาอยากเจอผม ทำไมเขาไม่ลงมาหาผมตรงนี้
สิ่งต่อมาที่มันวิ่งเข้ามาในสมองของผมทันทีคือ
เกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับเขาหรือเปล่า
ใช่ครับ..สมองคนเรามักจะคิดไปในทางที่ไม่ดีก่อนเสมอ
แต่ตลอดเวลาที่ตกอยู่ในช่วงเวลาของความอึดอัด
ผมรู้ว่าม่านตาผมเปิดกว้างขึ้น เพราะสิ่งกระตุ้นภายใน
จนพี่นพรับรู้การเปลี่ยนแปลงของผมครับ
ว่าอะไรคือสิ่งที่ผมอยากทำมากที่สุด
ใช่ครับ.......... ใจผมมันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
“ไปเถอะครับน้องปอร์” รอยยิ้มปนเศร้าของพี่นพ
ไม่รุ้สิครับ ว่าทำไมผมต้องรอให้พี่นพอนุญาตด้วยก็ไม่รู้
ทั้งที่จุดหมายของเขาก็คือการให้ผมมาเจอเขาคนนั้น
ผมลุกขึ้นอย่างช้าๆ .............ขาผมเริ่มก้าว
หลังจากที่ใจมันไปถึงแล้ว
ผมวางลงบนราวบันใด แล้วเดินขึ้นไปทีละก้าว
ความรู้สึกเดิมๆ มันกลับมา
มันเหมือนตัวเองกำลังลอย เท้าไม่แตะพื้น ผ่านบันไดทีละขั้น
ทีละขั้น จนในที่สุดผม ยืนอยู่หน้าประตูบานใหญ่ ที่ปิดสนิด
ความลังเล ยังเกิดขึ้น เมื่อมีคำถามเกิดขึ้นตลอดเวลา
ว่าตัวเองมาทำไม เพื่ออะไร ในเมื่อเราได้เลือกแล้ว
จะมาตรงนี้ทำไม เกลียดตัวเองจริงๆ
ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นคนแบบนี้
ความคิดในทางลบ มันทำให้ผมไม่กล้าที่จะผลักประตูเข้าไป
แต่เมื่อมาถึงแล้ว ผมควรที่จะก้าวเข้าไปอย่างกล้าหาญ
เจ็บอีกแค่วันเดียวคงไม่ตาย
เพราะเป็นหลายร้อยเท่า กว่านี้ก็เคยผ่านมาแล้ว
ผมผลักประตูให้เปิดออกด้วยมือที่เย็นเฉียบ ขาวซีด
เหมือนไม่มีเลือดที่มาหล่อเลี้ยง
และมันก็เปิดออกอย่างง่ายดาย
สิ่งแรกที่ผมเห็น คือความว่างเปล่าของห้องกว้างๆ ในความสลัวของบรรยากาศ
หน้าต่างบานนั้นที่เปิดกว้างรับลมยามเย็น มันดึงดูดผมให้เดินเข้าไปหา
เข้าไปยืน ที่ๆ ผมเคยยืน
กิ่งไม้ยังคงปลิวไสว
*
*
ก่อนที่ผมจะเดินไปถึงตรงนั้น
ภาพที่อยู่เบื้องหน้าผม............... บนที่นอนนั้น
มันทำให้ผมลืมความเย็นของลมที่พัดเข้ามากระทบ
สิ่งที่กลับเข้ามาอีกครั้ง คือ เกิดอะไรขึ้นกับเขาคนนั้น
ทำไม..
ทำไมเวลานี้...
เขา ถึงได้นอนหลับอยู่บนเตียงนอน
ไม่รู้สึกอะไรเหรอครับ ว่ามีคนกำลังเดินเข้ามา
ผมเดินเข้าไปหาเขา….ให้ใกล้ที่สุด…ใกล้ที่สุด
แต่ก็กลัวว่าเขาจะตื่นขึ้นมา และเจอผม และผมจะทำตัวยังไงดี
*
*
ผมหยุดอยู่ตรงนั้น ตรงหน้าเขา อยู่ตรงหน้ากอล์ฟ
ชายคนนึง กับลมหายใจรวยริน บนเตียงฝั่งของเขา
ผมนั่งลงส่วนที่เคยเป็นของผม มันยังคงเรียบตึงด้วยผ้าห่มที่ยังไม่ได้ใช้งาน
ผมไม่รู้ว่าควรทำไง
ปลุกเขาดีไหม
หรือเดินออกไปจากตรงนี้ดี
แต่ไม่เลย ผมกลับนั่งลงบนที่นอนในส่วนของผม
และวางตัวราบลงนอนข้างๆเขาให้ที่นอนมันสะเทือนน้อยที่สุด
แต่แล้วเขาก็ยังไม่รู้สึกตัว ว่าใครอยู่ข้างๆเขาแล้ว
ผมนอนตะแคงมองเขาอยู่ข้าง ๆ ภายใต้ความมืดที่เริ่มเพิ่มขึ้นทีละนิด
จมูกโด่ง ๆ ผมเอื้อมมือไปจับ
ริมฝีปากแห้งกร้านเหมือนไม่เคยทาลิปมัน
แก้ม.. เป็นขุยแห้ง เหมือนมันขาดการบำรุงมานาน
ไรผม มีสิวเม็ดเล็กๆเป็นทางยาว
หน้าผากที่ไม่เคยมีริ้วรอยเลยแม้แต่นิด
ตอนนี้ มันไม่เหมือนเดิมแล้ว
มันเต็มไปด้วยริ้วรอย ที่เห็นแล้วยังตกใจ
ผมเอื้อมมือไปลูบที่แก้มนั้นเบาๆอีกครั้ง ราวกับว่ากลัวมันจะแตกสลาย
สิ่งที่ผมได้กลับมา คือใบหน้าที่เย็นเฉียบ
ราวกับว่าเขาจมอยู่ใต้ภูเขาน้ำแข็งเป็นเวลานาน
*
*
ผมตกใจจนต้องดึงมือออกมา พร้อมลุกขึ้นนั่งบนที่นอนนั้น
เกิดอะไรขึ้น
*
*
*
กอล์ฟเป็นอะไรเหรอครับพี่นพ..... ผมถามหลังจากที่รู้สึกว่าพื้นห้องสะเทือน
*
*
แต่แล้วเสียงตอบที่ผมได้รับกับเป็นควมเงียบงัน
*
*
“นายไม่รู้หรอกปอร์ ว่า กอล์ฟเขาเจ็บปวดแค่ไหนในตอนนี้”
ผมหันตามเสียงนั่น................. กอล์ฟ
เขาอยู่กับผม ไม่ใช่สิ เราอยู่กันสามคน ในห้องที่มืดแล้ว
แล้วสายตาผมก็หยุดอยู่บนใบหน้าของนนท์
ผมไม่ได้มองนนท์ด้วยความเจ็บแค้นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
แต่ผมมองเขาด้วยความสงสัยมากกว่าครับ…ว่า
“นายรู้ไหม” ความเงียบ
เสียงลม พัดกิ่งไม้
ความมืดที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เสียงนัก............
“นายรู้ไหมเวลานี้ นอกจากนายจะทำร้ายตัวเองแล้ว นายยังทำร้ายคนที่เขารักนายอีกคน”
เสียงนนท์เข้าโหมดเศร้า
*
ความเงียบ
เสียงลม พัดกิ่งไม้
ความมืดที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
*
ผมหันกลับไปมองคนที่นอนอยู่เบื้องหน้า
ปล่อยให้นนท์พูดไปในสิ่งที่เขาอยากพูด
เหมือนฉากสุดท้ายของหนังน้ำเน่า ที่ตัวร้ายกำลังจะกลายเป็นคนดี
ตัวละครอีกตัวกำลัง เสียใจ ร้องไห้
เพราะคนที่รักอยู่ในอ้อมกอด ลมหายใจรวยริน
แต่ความจริงในตอนนี้กับไม่ใช่
คนที่นอนอยู่ข้างหน้าผม หลับไปไม่ตื่น เป็นเพราะ ฤทธิ์ของสิ่งที่เขาดื่มไปเท่านั้น
*
*
*
“5 ปี ที่เราได้อยู่กับกอล์ฟ เรามีความสุขนะ ปอร์” ผมหันกลับไปมองนนท์อีกครั้ง
แต่คราวนี้ สองตาเปิดกว้างขึ้นเพราะมันเต็มไปด้วยความสงสัย
ว่า เขา......... นนท์มาบอกผมทำไม
เยอะเย้ยเหรอ หรือให้เราดีใจด้วย
“แต่ดูเหมือนคนที่มีความสุขจะเป็นเราคนเดียวเท่านั้น”
สิ้นเสียงนนท์ ตาผมเปิดกว้างขึ้นอีกครั้ง เพราะคำถามที่ตามมาคือ
แล้วอีกคนละ
ผมอยากด่านนท์ ว่า อีตอแหล อีตอแหล แล้วตอนนี้มึงจะตอแหลไปเพื่ออะไร
ตรงนี้.... เวลานี้.... นี่คือเรื่องจริง…
หยุด เอาการแสดงที่แกใช้หลอกชาวบ้านมาหลอกฉันได้แล้ว
และผมก็หันกลับไปมองคนที่แน่นิ่งอยู่เบื้องหน้า
“เราอิจฉานายแค่ไหน นายไม่รู้หรอก”
พอแล้ว พอแล้ว ผมเอื้อมมือไปลูบที่หน้าคนๆนั้น
“ถึงนายอยู่ไกลเป็นแสนเท่า ล้านเท่า แต่มันไม่ทำให้กอล์ฟรักนายน้อยลงเลย แต่ในทางกลับกัน”
น้ำตาผมเริ่มคลอ ...และยังคงต่อต้านสิ่งที่นันท์พูดมา
“นายคงไม่เชื่อหรอก ว่าผู้ชายคนนี้ ขังตัวเองอยู่เพียงในห้องสี่เหลี่ยม
ไม่รับรู้ ไม่สนใจอะไรเลย แม้ว่าเราจะอยู่ห่างเขาไม่ถึงก้าว ”
น้ำตาคลอ ๆ เริ่มไหล ...ให้กับสิ่งที่นนท์พูดเหรอ โดยไม่รู้หรอกครับว่ามันจริงหรือหลอก
แต่ผมอยากทำแบบนี้
“และสิ่งที่เขาทำทุกวันเวลาที่เขาคิดถึงนาย คืออะไรนายรู้ไหม ” ตอนนี้ผมเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว
“พอเถอะนนท์ มันจบแล้ว”
“แต่ก่อนที่มันจะจบ และก่อนนายจะไปจากเขา นายควรได้รู้นะปอร์”
พ่อพระเหรอนนท์ นายเป็นพ่อพระเหรอ ผมคิด
เสียงสะอื้น จากผม
“ว่า......ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านาย มีแต่นายคนเดียวเท่านั้น”
“เพราะทุกวัน สิ่งที่ผู้ชายคนนี้ต้องทำคือ ..... คือคิดถึงนายและ……….”
“และอะไรเหรอนนท์ และอะไร หื้อ และปล่อยให้เราอยู่คนเดียว แบบนี้ใช่ไหม
นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่เราต้องรับฟังจากปากนาย นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่นายและเขาร่วมกันสร้างขึ้นมาเพื่อ... เพื่อทำให้ตัวเองดูดี”
นนท์เงียบก่อนจะตอบเบาๆ ว่าเปล่า
ผมขึ้นเสียงกับนนท์เป็นครั้งแรก ด้วยทนไม่ไหวแล้ว
และลุกจากเตียงนอนเดินเข้าหานนท์เหมือนคนกำลังบ้า
ไม่ครับ.... ผมไม่ได้ต่อยหรือทำร้ายนนท์
แต่สิ่งที่ผมทำคือ ถามคำถาม ที่ผมอยากรู้และผู้อ่านก็คงอยากรู้เหมือนกัน
“เขาทำอะไร...เขาทำอะไร ” มือทั้งสองของผมอยู่บนปกเสื้อนนท์
นนท์เขาร้องไห้ ไม่ต่างจากผม
ละครเรื่องนี้ยังดำเนินต่อ
“ซื่อสัตย์ต่อนายไงปอร์ ซื่อสัตย์ต่อนาย นายรู้ไหม
เราเจ็บปวดแค่ไหนที่เห็นวันๆเขาอยู่แต่หน้าคอมส่งข้อความหานายตลอดเวลา
ทำไมคนๆนั้นไม่เป็นเราบ้าง หื้อ เรามาก่อนนายนะ ทำไม ทำไม” นนท์ขึ้นเสียงนนท์ร้องไห้ไม่ต่างจากผม
“นายว่าไงนะ” ผมมองที่นนท์อย่างคนสงสัยอีกครั้ง
และนนท์ก็มองมาที่ผม เราต่างสงสัยในสิ่งที่เราได้ยินได้เห็น
“นายอย่าบอกนะว่า.............นาย............”
“ใช่..... เราไม่ได้รับข้อความเลย” นนท์ทำหน้าสงสัย
ผม………..
นนท์………………….
เราทั้งสองกำลังพูดในเรื่องเดียวกันไหมครับ
ผมสับสนเกินกว่าที่จะลำดับเหตุการณ์ได้แล้ว
ผมเหนื่อย ...ผมล้าเกินกว่าที่จะเชื่อสิ่งที่นนท์พูด
ใช่ครับ น้ำตายังอยู่บนใบหน้าผม และมันยังไหลเป็นสายทางบนใบหน้าของนนท์เช่นกัน
ต่อ .....
-
“นั่นไง .. คอม นั่นไง” นนท์มองไปที่โน้ตบุคที่วางอยู่บนโต๊ะ ที่ทำงานของเขาคนนั้น
แล้วเดินเข้าไปหามันทันที
ผมยังยืนอยู่แบบนั้น ..มือตกลงข้างๆลำตัวเหมือนคนอ่อนแรง ปล่อยให้นนท์ทำในสิ่งที่เขาอยากทำ
ผมยังยืนอยู่แบบนั้น ภายในความมืด
ความเงียบ
เสียงลม พัดกิ่งไม้
ความมืดที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
สิ่งที่เพิ่มเข้ามาคือแสงสว่างที่มาจากสิ่งที่นนท์เพิ่งเปิดไป
“เจอแล้ว” ผมหันตามเสียงที่นนท์เปล่งออกมา
“นี่ไง.......... นี่ไงคือสิ่งที่ กอล์ฟมันส่งถึงนายทุกวัน”
นนท์เขาพูดอะไร ของเขากันแน่...ผมคิดในใจ
“นี่ไงคือสิ่งที่กอล์ฟ เขาส่งถึงนาย”
ผมใช้มือปาดน้ำตา แล้วเดินเข้าไปหานนท์
*
*
“นี่ไหง 5ปีที่แล้วที่กอล์ฟส่งถึงนาย” นนท์ยังยืนยันคำพูดของเขาต่อ
และผมยังไงไม่เข้าใจกับสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี..........จน
จน สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าผมมันคือสิ่งที่นนท์กำลังพูดถึง
ไฟล์ข้อมูล ถูกจัดเรียงไว้เป็นโฟเดอร์เหลือง ๆ
บอกให้รู้ว่าข้อความนี้ถูกพิมพ์ก็ขึ้นเดือนไหน ปีอะไร
เลียงต่อกันเป็นหลาย ๆโฟเดอร์
ผมเลื่อนเม้าท์คลิ๊กไปยังโฟเดอร์อันแรกที่บอกเดือนและปีไว้ยังข้างๆ
ครับมันคือ บันทึกการสนทนาของฉัน
ครับ ..หัวใจผมเริ่มสั่น เมื่อโฟเดอร์อันแรกถูกเปิด
(07.30) Golf say:
ปอร์ครับ ผมมาถึงลอนดอนแล้วนะครับ ที่นี้อากาศหนาวมาก
ตอนนี้ผมกำลังใส่เสื้อที่คุณเลือกให้ วันที่เราไปเลือกซื้อของด้วยกัน
จำได้ไหมครับ คิดถึงคุณจังเลยครับปอร์
นี่มัน...... นี่มันคือวันแรกที่เขา................
ผมไม่ช้าที่จะกอดไปดู ข้อความต่อไปในโฟเดอรือันแรกเลย
(08.21) Golf say:
อากาศยังหนาวเหมือนเดิมครับปอร์ วันนี้ผมยังใส่เสื้อตัวเดิมนะครับ
มันเหมือนคุณกำลังกอดผมอยู่เลย
(06.30 ) Golf say:
วันนี้หิมะตกครับ ระหว่างที่ผมเดินทางไปมหาลัยเพื่อรายงานตัวครับ
คิดถึงคุณจังเลยครับปอร์ ถ้าคุณมาด้วยกัน เราคงเดินท่ามกลางหิมะสีขาวๆ ที่กำลังโปรยลงมา
คงโรแมนติคน่าดูนะครับ คิดถึงจังเลย
(07.30) Golf say:
ปอร์ครับ คิดถึงผมบ้างไหม เหมือนที่ผมคิดถึงคุณทุกวินาที
นี่มันอะไรกัน..สายตาผมจดจ่ออยู่กับหน้าคอมนั่น
และเรื่องราวต่างๆก็ผ่านเมื่อ หลายปีก่อนก็ผ่านเข้ามาอีกครั้ง
ผมยังเดินโฟเดอร์นั้นต่อไปอยู่เรื่อยๆ
ผ่านไปทีละเดือน ทีละข้อความ
(11.30) Golf say:
ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องสมุดของมหาลัยครับปอร์ ผมอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย
ไม่ใช่เพราะมันยากนะครับ แต่ผมไม่มีสมาธิต่างหาก ทำไมนั่นเหรอครับ
เพราะผมคิดถึงคุณครับ
(09.31) Golf say:
กำลังจะเข้านอนแล้วครับ ผมกลับไปหาคุณเร็วๆจัง รอผมนะครับ อีกแค่8เดือนผมก็จะจบโทแล้ว
นี่มัน....
กอล์ฟ........... นี่มันอะไรกัน
นี่นาย
(08.18) Golf say:
ตอนนี้ผมกำลังจะเข้านอนแล้วครับ เขียนข้อความถึงคุณก่อนเข้านอนดีกว่า
แต่คุณคงไม่ได้อ่านหรอกครับ คิดถึงคุณจัง
เออปอร์ครับ ผมมีเพื่อนคนไทยด้วยนะครับ เราลงเรียนตัวเดียวกัน
แต่มันไม่ทำให้ผมหายเหงา และคิดถึงคุณได้เลย
อากาศไม่หนาวแล้วครับ แต่ยังใส่เสื้อ ตัวนั้นเหมือนเดิมนะครับ
กอล์ฟ.. นาย..................
ผมยังเปิดที่ละโฟเดอร์เช่นเดิม
อย่างคนอยากรู้ในสิ่งที่เขา เขียนไว้
และน้ำตายังเป็นเพื่อนผมในความมืดนั้น
(07.10) Golf say:
อยากกินข้าวแช่ฝีมือของปอร์ กับคุณย่าจังครับ
เนื้อย่างด้วย
(01.30) Golf say:
คืนนี้ดึกแล้วยังนอนไม่หลับครับปอร์ ดีใจจังที่กำลังจะได้กลับบ้านแล้ว
กลับไปเจอคุณครับ แต่ว่า...................ผมทำไมผมถึงเลือกที่จะกลับมาที่นี่อีกนะ
ผมอยากให้คุณภูมิใจกับแฟนของคุณคนนี้จังครับ แต่ผมก็ไม่ว่าผมคิดถูกหรือเปล่า
ที่ผมรับทุนก ป.เอกครั้งนี้
กอล์ฟ....... นี่ใช่ไหม คือสิ่งที่คุณ เงียบไป ไม่ยอมพูดอะไรหลังจากที่คุณกลับมาเจอผม
คุณได้ทุนต่อเอก
น้ำตา ..
ความสุข.............
และความทุกข์ในเวลาเดียวกัน
(11.00) Golf say:
ปอร์ครับ ผมกำลังกลับไปเจอคุณแล้วครับ ขอโทษครับที่ไม่ได้ส่งข้อความนี้ถึงคุณ
เพราะผมกลัวจะห้ามตัวเองไม่ได้ ห้ามไม่ให้กลับไปหาคุณก่อนที่ผมจะเรียนจบ
(07.30) Golf say:
ปอร์ครับ ทำไมคุณไม่มากับผม
(09.54) Golf say:
ปอร์ครับ ผมขอโทษครับ ทำไมผมรู้สึกหวั่นไหวนะ
ผมไม่โทษนนท์หรอกครับ คนที่ต้องโทษคือผมเอง ที่ไม่มั่นคงกับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อคุณ
เหมือนกับคุณ ที่ตั้งหน้าตั้งตารอผมกลับไป ผมขอโทษครับ
*
*
เวลาผ่านไปแต่ละนาที
*
*
*
ผม ยังอยู่ในความมืดนั้น
*
*
เขา ยังอยู่บนเตียงนอน อย่างไร้สติ
(10.21) Golf say:
ปอร์ครับ ผมกำลังกลับไปหาคุณ
(07.39) Golf say:
ปอร์ครับ เขาคนนั้นเป็นใคร คนที่คุณพาไปงานศพคุณย่า
(07.30) Golf say:
ผมกำลังจะกลับไปแล้ว ไปทวงแฟนของผมคืนจากเขาคนนั้นครับ
นี่..เราทำอะไรลงไป
เราทำร้ายใครลงไปบ้าง
ทุกตัวอักษรที่มันผ่านเข้ามาในหัวผม มันทำให้ผมรับรู้ว่า เขา
เขาคนนี้ เขียนข้อความถึงผมตลอดเวลา
แต่.... แต่ที่เขาไม่ส่งถึงผมก็เพราะว่า ความกลัว
กลัวว่าเขา จะกลับมาก่อนที่เขาจะเรียนจบ
กลับมาก่อนที่เขาจะได้ปริญญาเอก
กลับมาอย่างที่เขาหวังจะเป็นไม่ได้ คือ ทำให้ผมภูมิใจในตัวเขา
ด้วยเพราะกลัวว่าผมจะติดต่อกลับไป และทำให้เขาไม่มีกะจิตกะใจ
ทำในสิ่งที่เขาต้องทำ
*
*
*
และตอนนี้ คุณได้ในสิ่งที่คุณต้องการแล้ว คือปริญญาเอก
แต่สิ่งที่คุณสูญเสียคือ คำว่าเรา
สูญเสียไป เพราะคำว่าไม่รู้ของผม
ผมเดินเข้าไปหาคนที่นอนอยู่บนเตียงเหมือนร่างที่หายใจรวยรินอีกครั้ง
นอนลงข้างๆเขา
กอดเขาเหมือนหลายๆปีที่ผมเคยกอด
แต่ เขา แต่เขาไม่กอดผมกลับมาเลย
ทำไม ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้
ทำไมคุณไม่ส่งมันให้มาถึงผมครับกอล์ฟ
ทำไม ..ทำไม
ทำไมผมไม่เปิดใจรับฟังคุณเลย
ทำไม นนท์เขาพยายามจะพูดอีกครั้งแต่ผม
กับไม่คิดที่จะเปิดโอกาสให้เขาได้พูดเลย
ผมขอโทษครับ ผมขอโทษ
ผมกอดรัดร่างของเขาแน่นสุดเท่าที่จะแน่นได้
*
*
*
เวลาเดินผ่านไป ช้า..ๆ ในความมืด
*
*
เสียงลมพัดกิ่งไม้
กลิ่นหอมๆของดอกไม้
อะไรต่างๆ หวนกลับเข้ามา
ยกเว้น.... ยกเว้นความรู้สึกเดิมๆๆที่มันเรียกกลับมาไม่ได้แล้ว
ถึงแม้จะเสียใจ เสียน้ำตามากมายแค่ไหน ก็เรียกมันกลับคืนมาไม่ได้
*
*
*
*
http://www.youtube.com/v/20E3wVQQZEM&hl=en_US&fs=1&loop=1
( กดฟังครับ)
ผู้คนเดินไปมา ในสนามบินสุวรรรภูมิ สนามบินที่คนไทยทุกคนภูมิใจ
แต่เป็นสนามบินที่ได้สร้างความเจ็บปวดให้ผม และใครๆ อีกหลายคน
เรา นั่งรอเวลาที่เครื่องจะออกหลังจากที่ผ่านการตรวจอะไรๆ จากเจ้าหน้าที่เรียบร้อยแล้ว
อีกไม่นาน ผม และเบน และใคร อีกหลายๆ จะจากสวรรณภูมิไปแล้ว
ครับ ใครๆหลายๆคนจริงๆ
เมื่อเจ้าหน้าที่บอกให้เราทราบว่าถึงเวลาแล้ว ที่เราจะต้องไปจากตรงนี้เรา
ผมรู้สึกใจหายเหลือเกิน รู้สึกว่าตรงนี้มันเริ่มไม่ใช่ที่ๆเราจะต้องอยู่แล้ว
ไม่ใช่ เพราะมันจะเป็นเหมือนรอยอดีตที่จะทำให้ ผม เบน และเขาคนนั้น
จดจำทุกครั้ง ที่เราหวนกลับมาเหยียบ มันอีกครั้ง..ครับ สุวรรณภูมิ
ผมจะไม่ลืมที่ตรงนี้เลย
*
*
*
*
ผมใช้เวลาไม่นาน ก็ถึงจุดหมายปลายทางที่ผมจะไป
แต่สำหรับ เบน หรือใครคนนั้นผมไม่รู้ครับ
ภาพท้องทุ่งนาสีเขียวอยู่เบื้องหน้าผมอีกครั้งครับ
ใช่ครับ หน้านี้คือ หน้านา ชาวนาเริ่มลงมือปักดำแล้ว
ที่ๆผมเคยคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก ผมกลับมาเยี่ยมมันอีกครั้ง
หลังจากที่เรื่องราว มากมายได้พ้นผ่านไป
แต่ไม่รู้ว่าผม จะทำให้ตัวเองพ้นผ่าน เรื่องราวที่เกิดขึ้นที่ได้อย่างไรทุกครั้งที่ผมคิดถึงมัน
เบน กลับไต้หวันไปเพียงลำพัง โดยไม่มีผมกลับไปกับเขาด้วย
ขอโทษนะเบน ผมขอโทษนะครับ ที่ผมไม่สามารถไปกับคุณได้
ผมทำร้ายตัวเองไม่พอ ผมยังทำร้ายคนดีๆแบบคุณอีก
หวังว่าเรายังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะครับ
*
*
ส่วนใครคนนั้น ตอนนี้เขาคงกลับไปทำหน้าที่ของเขาแล้ว
ที่นั้นครับ ที่อังกฤษ พี่นพบอกผมว่า กอล์ฟ เดินทางกลับไปอังกฤษ
ไปเป็น อาจารย์ สอนหนังสือ ที่มหาลัยที่เขาได้ทุน
และไม่ติดต่อกลับมาเลย
ตอนนี้เราสามคนอยู่กันคนละแผ่นดินแล้ว แผ่นดินที่นอกจากจะมีมหาสมุทร กั้นเราไว้
ยังมีความอะไรอีกอย่างมากั้นความรู้สึกของเราให้ไกลกันออกไป.ที่ละนิดๆ
*
*
ครับ อย่างที่ผมเคยบอกไว้ว่าเมื่อเราสามคนเดินทางมาถึงทางแยก
ที่เหลือเพียงแค่สองทาง มันต้องมีคนเสียใจและคนดีใจ
แต่ผมลืมไปว่า ยังมีอีกทางเส้นหนึ่งที่ผมสามารถเดินย้อนกลับมาตั้งหลักใหม่ได้
และผมเลือกทางนั้น
ให้เขาสองคน เดินทางต่อไปกับทางแยกที่เป็นสองทางนั้น
ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าเมื่อไร เราสามคน จะเดินทางกลับมาอีกครั้ง
มายืนตรงทางแยก3ทางนี้
ไม่รู้ว่าลมจะกลับพัดหวนอีกครั้งไหม
หรือพรหมลิขิตจะกลับมาเล่นตลกกับเราอีกครั้งหรือเปล่า
รู้แต่ว่าตอนนี้
ผมกลับมายืนอยู่ตรงที่เดิม
ร้านลาบ ที่แห่งนี้ที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นในชีวิตผม
จุดเริ่มต้น ของความรัก จุดเริ่มต้นของความเสียใจ
และมันเป็นจุดเริ่มตัน (ตันจริง ๆ ไมได้อ่านผิด)ของความชินชาที่มีต่อความรัก
และกลัวการเริ่มใหม่ไปเสียแล้ว
ผมยังคงส่งข้อความหาเบนทุกวัน
ทุกวัน และทุกวันครับ
โดยไม่รู้ว่าส่งทำไม รู้แต่เพียงว่า ผมต้องส่ง ผมต้องส่งไปหาเขา
ถึงรู้ว่าเขาจะไม่ได้รับก็ตาม
มันอาจจะเป็นกรรมที่ผมต้องรับ และชดใช้ในสิ่งที่ผมทำไว้กับเบน
เหมือนกับที่ เขาคนนั้น ทำไว้กับผม
แต่ยังไงก็ตาม ขออย่าให้เบนไปทำแบบนี้ไว้กับใครอีกเลย
To ben
Ben I am so sorry
Option Back
To ben
Ben hope u r ok
Option Back
หรือแม้แต่
To ben
will u forgive me Ben ?
Option Back
เวลาผ่านไป เป็นปี ผมยังต้องส่งข้อความแบบนี้หาเบน
ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าผมควรหยุดส่งตอนไหน เมื่อไร
ถ้าทำแบบนี้แล้วบาปของผมลดลงได้บ้าง
ผมยอมทำ นะครับ
*
*
*
ครับ ในโลกของผมนี้เปรียบเสมือนเหมือนเวที ที่มีสุภาพบุรุษและสภาพบุรุษเป็นตัวละคร
เราต่างเดินเข้าเวที เมื่อมีบทบาทของตนเอง และเดินออกจากเวทีเมื่อจบตอนที่เราแสดง
เรสปราว ชาวอะเมริกันได้กล่าวว่า จงตั้งเป้าไว้ที่ดวงจันทร์ เพราะถ้าคุณพลาด คุณจะอยู่ท่ามกลางดวงดาว
ผมก็ได้ทำตามคำกล่าวนั้น และมีคนเคยบอกผมอีกว่า ในความผิดหวัง
อาจมีสิ่งที่ดีกว่าซ้อนอยู่ และในตอนนี้ผมคิดว่าผมได้พบกับสิ่งนั้นแล้ว
*
*
เสียงมีดด้ามใหญ่ ๆ คล้ายปังตอ กระทบกับเขียง ส่งเสียงดังลอยไปไกลราว 10 เมตร 100 เมตร
แน่นอนครับ มันไม่ใช่ร้าน ขายเพชร หรือร้านขายทองแต่อย่างใดครับ
พี่ชายผม เหมือนเจ็บแค้นอะไรนักหนาก็ไม่รู้ กำลังจะระบายอารมณ์อย่างแค้นแสนแค้น
ที่สะสมมานานเป็น 10 ๆ ปี ยังกะว่าเป็นหนังจีนกำลังภายใน ที่ได้เวลาชำระแค้น ยังไงอย่างงั้น ครับ
“ปอร์ส่งของ” เสียงพี่ชายผมร้องเรียกดังมาแต่ไกล
ผมเดินอย่างคนเร่งรีบตามเสียงนั่น
แต่...
และแล้วผมต้องหยุดอยู่ตรงกึ่งกลางของร้านอีกครั้งเมื่อ
*
*
*
“สวัสดีครับคุณปอร์ ไม่ทราบว่า ร้านนี้มีอะไรอร่อยแนะนำครับ ”
((((((((((((((((((0))))))))))))))))))))) วิ้งค์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
((((((((((((((((((0))))))))))))))))))))) วิ้งค์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
((((((((((((((((((0))))))))))))))))))))) วิ้งค์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:pig4: ****** :pig4:
ขอบคุณ.... สำหรับการติดตามที่แสนจะยาวนานของFcทุกคนครับ
ขอบคุณ สำหรับทุกกำลังใจที่มีให้กัน
ถึงแม้ว่าบางครั้งจะหายไปบ้าง เหนื่อยบ้าง
ท้อบ้าง แต่ก็ไม่คิดจะถอย
เรื่องราวนี้ อาจทำให้บางคนยิ้มไปด้วย
ร้องไห้ไปบ้าง
อึดอัด จุกที่อก
หรือแม้กระทั่งหิวตอนดึกๆๆ
ก็แล้วแต่บทมันจะพาไป
ขอบคุณอีกครั้ง
Mecon ตลอดระยะเวลา1 ปี ที่คอยช่วยคนเขียนตลอดมา
Ken_krub คนที่พูดได้แค่คำว่า เป็นกำลังใจให้ครับ เหรอ
และFCคนอื่นๆที่ไม่ได้ยกมา
ผมจะจดจำพวกคุณตลอดไป ไม่มีวันลืม55
ผมไม่รู้ว่า ผมนั่งเขียนเรื่องราวต่างๆอันแสนยาวนานขนาดนี้มาได้ยังไง
แต่ทุกครั้งที่ผมอ่านเม้นท์ มันทำให้ผมมีความสุข
และมีกำลังใจที่จะเขียนตอนต่อๆไป
และวันนี้ มาถึงฉากสุดท้ายมาถึงแล้ว
อาจไม่ใช้ฉากสุดท้ายของชีวิตผม
ต่อจากนี้ ไม่รู้ว่าจะมีใครหลงเข้ามาอีกไหม
หลงเข้ามาในชีวิต เด็กเสิร์ฟ
ผมจะขอเก็บช่วงชีวิตหลังจากฉากสุดท้ายนี้ไว้เพียงคนเดียว
เพราะชีวิตเรา มันต้องมี อะไรที่ขอเก็บไว้ยิ้มคนเดียวบ้าง
แต่ถ้าเมื่อไรอยากลุกขึ้นมาเขียนอีก...อันนี้ก็เป็นไปได้555
ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับมิตรไมตรีที่ไม่เคยรู้จักหน้าตากันเลย
เดินสวนกันคงทักกันไม่ได้
แต่อยากให้รู้ว่า คนๆนนี้ สวยและรวยมาก
เราจะยังยิ้มเสมอ ทุกครั้งที่คิดถึงกัน
และฉันจะไม่ลืมเธอ
POR_KA_DUN
-
ปอร์....
เราเคยดูหนังแล้วร้องไห้กับตอนจบของมัน
แต่เรายังไม่เคยร้องไห้กับตอนจบของนิยายหรือเรื่องเล่าเรื่องไหน....
ไม่รู้สิ มันพูดไม่ออก บรรยายไม่ค่อยเป็น
รู้อีกที น้ำตามันก้อไหลแล้ว..หลังจากอ่านบทสุดท้าย
(ทำไมเค้าถึงเจ็บปวด กับคำว่า คนนั้น เค้าไปอังกฤษ แล้วไม่ติดต่อกลับมาเลย น้ำตามันไหลอ่ะ)
ขอบคุณมากที่มาแชร์ให้อ่าน
ความสนุกสนาน กับสำนวน ทำให้หัวเราะได้ทุกครั้งที่นึกถึง
คิดถึงและเป็นห่วงปอร์โดยที่เราไม่รู้จักกัน
ดูแลตัวเองดีๆ
มีความสุขกับวันนี้ พรุ่งนี้ ต่อไป เยอะๆ
เราจะจำคุณไว้เช่นกัน :กอด1:
ปล. คนที่มาทักอ่ะ คุ้นๆ เนอะ
คุณปอร์ กับ ปอร์คับ หึหึ แล้วใครหล่ะที่เรียกคุณปอร์
-
:กอด1: คนสวย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดี ที่มอบให้เช่นกัน... :pig4:
เมื่อมาถึงทางแยก.....ชีวิตมันก็ต้องเลือกทางเดินไปต่อ....
แม้ว่าสุดท้ายทางเดินที่เราเลือกจะเหลือแค่เราคนเดียว...
แต่สองเท้าของเรายังคงต้องก้าวต่อ....
นู๋ปอร์ก็ยังคงเป็น นู๋ปอร์
เป็นคนสวย ที่มาพร้อมเรดาร์ วิ้งๆ
แต่เชื่อเถอะว่าซักวัน....ทางเดินของคนสวยจะไม่เดียวดายแน่นอน
-
จบแล้วเหรออออ จบจริงๆเลยเหรอออ จริงอ่ะ!!!
ขอให้คุณปอร์โชคดี มีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต
ขอบคุณมากๆๆๆๆ
:L2:
ปล.เชียร์ลุงกอล์ฟตั้งแต่ต้นจนจบ
-
อ่านจบแล้ว นาทีนี้ไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือกรีดร้องดี
รุ้สึกว่้าอารมณ์มันปนเปเป็นที่สุด สุดท้ายก็ต้องทำร้ายใครอีกคนอย่างเลี่ยงไม่ได้อ่ะนะ
เฮ้อ สงสารเบนแต่ก็รู้ดีว่าลึกๆแล้วเบนก็น่าจะรู้ว่าถ้าขืนดันทุรังต่อไป คงไม่มีอะไรดีขึ้นกับสองฝ่ายแน่ๆ
เสียใจแทนเบนคะ แต่เบนเองก็เป็นผู้ชายที่สุดยอดความเป็นสุภาพบุรุษ เค้าก็คงให้เกียรติและเคารพ
ในการตัดสินใจของสวยอ่ะนะคะ................เพียงแค่เอื้อมเท่านั้น ....เฮ้อ
ส่วนอิลุง คนอ่านไม่เข้าใจการกระทำของเค้าหรอกนะคะ ไม่ได้อยากจะต่อว่า แต่ถ้าอยากจะให้ชื่นชม
มันก็เป็นอะไรที่ยังคงงงในความรู้สึก คงเหมือนกับสวยเองที่ยังคงงงกับพฤติกรรมของคนๆนี้
เวลาที่ผ่านๆไปทุกลมหายใจถึงจะอยู่ กันคนละฟากโลกแต่น่าแปลกนะคะทั้งที่คิดถึงกันแถบเป็นแถบตาย
แต่ก็ำทำได้แค่คิดถึง มันทรมานเนอะ เวลาไม่ใช่น้อยๆแล้วต้องมาทำอะไรแบบเดิมๆ ต้องใช้ชีวิตต่อไปเรื่อยๆ
ความรักที่เป็นสิ่งเข้าใจยากเนอะ แต่พฤติกรรมและเหตผลของคนนั้นเป็นสิ่งที่เข้าใจยากมากกว่า
ความรักมันเหมือนต้นไม้นะ ถ้าไม่หม่ำรดน้ำพรวนดิน มันไม่มีทางเติบโตแบบในวันวานได้หรอก
รักแล้วต้องพูด ต้องแสดงออก จะรอให้คำว่าสายเกินไปมาเคาะอยู่หน้าประตูบ้านแบบนั้นอ่ะ
ไม่มีใครในโลกจะโชคดีเจอะเจอกับค.รักดีๆซ้ำๆหรอกนะ.........................เฮ้ออออออออออออออ
และตอนนี้ คุณได้ในสิ่งที่คุณต้องการแล้ว คือปริญญาเอก
แต่สิ่งที่คุณสูญเสียคือ คำว่าเรา
สูญเสียไป เพราะคำว่าไม่รู้ของผม
>>>มาถึงจุดนี้ ไม่มีใครผิด และไม่มีใครถูกเสมอไปหรอกนะคะ คนอ่านว่ามันเป็นความผิดที่ต้องร่วมแชร์กันมากกว่า
:m15: :monkeysad:
สิ่งที่ลุงทำมันโคตรจะโรแมนติกนะคะ แต่ถ้าหากเกิดอุบัิตเหตุกับโฟลเดอร์พวกนี้
สวยจะมีวันรับรู้ความจริงทั้งหมดนั่นรึป่าวนะ...โชคชะตาช่างเล่นตลก เฮ้อออออออ
แต่ถึงยังไงก็ขอบคุณ นนท์มากๆนะคะที่ทำให้สวยรับรู้มุมบางมุมของอิลุงมากขึ้น
ณ ตอนนี้คนอ่านก็รับรู้ได้ว่า นนท์อ่ะรักอิลุงไม่ได้น้อยไปกว่าสวยเลยแต่...คนที่อิลุงรักไม่ใช่นนท์ก็เพียงเท่านั้น
“สวัสดีครับคุณปอร์ ไม่ทราบว่า ร้านนี้มีอะไรอร่อยแนะนำครับ ”
>>>>>>>>>>> :call:
ขอบคุณที่ทำให้คนอ่านยิ้มได้เสมอถึงแม้ว่าบางครั้งบางคราว น้ำตาจะมาเยือนเป็นเพื่อนบ้าง
แต่มันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตนี่นา
ขอบคุณที่ทำให้คนอ่านรู้สึกได้ว่าโลกอินเตอร์เนตมีดีกว่าที่คิดะ มิตรภาพเล็กๆน้อยๆที่สามารถสร้างได้
ถึงแม้ว่านี่จะเป็นตอนสุดท้าย แต่ชีวิตของคนแต่งก็ยังคงดำเนินต่อไปอ่ะนะคะ ขอให้คนแต่งมีความสุข
เหมือนที่คอยมอบค.สุขให้แก่พวกเรานะคะ...คนอ่านเชื่อว่า สวยและรวยม๊ากมากจะมีค.สุขดังพรที่คนอ่านปรารถนาอยากให้เป็น
o13 o13 o13
-
ปอร์คะ ฉากสุดท้ายจริงๆเหรอคะ
ปวดใจมากมาย
ถ้าไม่รบกวนเกินไป อยากขอถามปอร์ว่า เมื่อปอร์รู้ความจริงแล้ว ทำไมปอร์กับกอล์ฟยังกลับมาเหมือนเดิมไม่ได้ละคะ
ทั้งๆที่ต่างรักกันมากกกกก :m15:
ขอไปทำใจก่อนน้า
กอดแน่นๆๆๆ รักปอร์นะ
-
ไม่เข้าใจ
ทำไมต้องเจ็บทั้งสามคน
-
แอบเคืองพี่ปอร์ที่ยังไม่ได้คุยกับอิลุง
แอบเคืองอิลุง จนตอนนี้บอกตามตรงยังไม่เข้าใจความเป็นเหตุ เป็นผลของ ตรรกะ มันเลย :serius2:
-
อืม
สามคนสามทาง
-
บางสิ่งบางอย่างมันไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวังไว้เสมอไป สมหวังบ้างผิดหวังบ้างคละเคล้ากันไป ผิดหวังมีน้ำตามาเป็นเพื่อน บางทีสมหวังยังมีน้ำตาเลย
-
ปอร์คะ ฉากสุดท้ายจริงๆเหรอคะ
ปวดใจมากมาย
ถ้าไม่รบกวนเกินไป อยากขอถามปอร์ว่า เมื่อปอร์รู้ความจริงแล้ว ทำไมปอร์กับกอล์ฟยังกลับมาเหมือนเดิมไม่ได้ละคะ
ทั้งๆที่ต่างรักกันมากกกกก :m15:
ขอไปทำใจก่อนน้า
กอดแน่นๆๆๆ รักปอร์นะ
อาจเป็นเพราะว่า คนอื่นชอบกินเนื้อย่างมากกว่าคนๆนั้นแล้ว :monkeysad: :monkeysad:
-
งุนงงจริงๆ เศร้าจัง อยากเห็นคนที่รักกันสมหวังทุกคู่
ถ้าคุณปอร์เคยผิดพลาด เพราะไม่รู้ บวกกับ ความคิดที่แปลกๆ ของตาลุง
คุณปอร์เคยพยายามจะกลับไปสานสัมพันธ์กันเหมือนเดิมไหม โดยบินไปหาคนนั้นแทน
เพราะคนที่ฝังใจกับเรามานานหลายปี จนขนาดตรอมใจและทำร้ายตัวเองเกือบตาย อยู่ๆ จะมาตัดขาดเรา ไม่เหลือเยื่อใยเลยหรือ
ไม่อยากให้ต่างฝ่ายต่างทิฐิ ถ้าเขาไม่ติดต่อมา ฉันก็ไม่ติดต่อไป ต่างฝ่ายต่างเข้าใจผิดกันอีก ด้วยต่างฝ่ายต่างก็น้อยใจกันเอง
เหตุการณ์นี้เกิดนานแล้วยังเอ่ย ตอนนี้มีใครบางคนมาดามอกแล้วยัง
"อาจเป็นเพราะว่า คนอื่นชอบกินเนื้อย่างมากกว่าคนๆนั้นแล้ว" เป็นใครเอ่ย
บอกแล้วว่าเราอยากให้คนที่รักกันสมหวัง เอาใจช่วยนะ คนสวย
-
สุดท้ายแล้วมันก็คงเป็นทางออกที่ดีที่สุดของทั้ง3คน
ในที่สุดสวยก็ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง ให้เบนได้เจอโอกาสและคนดีๆที่สามารถรักเค้าจนหมดใจ
ส่วนลุงเราเข้าใจความรู้สึกของสวยนะ ถึงแม้รัก แต่สิ่งที่ผ่านมามันทำให้ไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว
ถ้าลุงพยายามมากกว่านี้อีกหน่อย เราว่ามีความเป็นไปได้สูงที่สวยกับลุงจะกลับมาคบกัน
แต่ลุงก็คงต้องใช้เวลาง้อนานมากๆ ถึงจะสามารถชดเชยความเจ็บปวดและความรู้สึกที่เสียไปของสวยตลอด 5 ปี ที่ผ่านมา
แต่เอาน่ะ ชีวิตคนเราต้องเดินต่อไป เก็บเรื่องราวที่ผ่านมาให้เป็นความทรงจำที่งดงาม
ถึงจะสุขบ้างทุกข์บ้าง ดีใจบ้างเศร้าบ้าง หัวเราะบ้างร้องไห้บ้าง แต่มันก็ทำให้เราภูมิใจนะที่ผ่านมาได้
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่ให้ทั้งรอยยิ้มและน้ำตา
ขอให้ทุกวันนี้และวันต่อๆไป สวยมีคนที่รักและรักสวยอยู่เคียงข้างนะจ้ะ
จบเรื่องนี้แล้วอย่าหายไปเลยนะ แวะมาทักทายส่งข่าวกันบ้างนะจ้ะสวย
:กอด1: :L2:
ปล.1 +1 ให้คนสวยและรวยมาก
ปล.2 ประโยคนี้ “สวัสดีครับคุณปอร์ ไม่ทราบว่า ร้านนี้มีอะไรอร่อยแนะนำครับ ” หมายความว่าเยี่ยงไร
อย่าบอกนะว่า ...... กรี๊ดดดดดดดดดดดดด มีคนเดียวเท่านั้นที่เรียกสวยแบบนี้
-
ขอบคุณพี่ปอร์ที่เขียนเรื่องราวดีๆให้อ่านมากมาย o13
ได้อะไรจากเรื่องนี้เยอะเลย :sad11:
สักวันขอให้ทางแยกนั้นกลับมาบรรจบกันอีกครั้ง เชื่อว่าทุกคนคงจะมีความสุข :กอด1:
-
อาจเป็นเพราะว่า คนอื่นชอบกินเนื้อย่างมากกว่าคนๆนั้นแล้ว :monkeysad: :monkeysad:
:z3: :z3: :z3:
-
พออ่านตอนนี้จบ...
อึ้ง...ไปพักใหญ่ กว่าจะมาเม้นท์ได้ตอนตีหนึ่งกว่าๆ
สำหรับเบน ซาบซึ้งกับความรักที่เค้ามอบให้สวย
และเสียใจที่เบนได้รับสิ่งที่สวยได้รับ คือ ข้อความที่ไม่ได้ส่งไป
แต่คงดีสำหรับเบน ที่ไม่ต้องหวังลมๆแล้งๆ
สำหรับกอล์ฟ เหตุผลที่กอล์ฟทำไป เพื่อให้สวยภูมิใจ
แต่เป็นวิธีที่เสี่ยงต่อความรักเหลือเกิน สุดท้ายก็ต้องเสียมันไป
ถ้ากอล์ฟเข้มแข็งกว่านี้สักนิด กำลังใจจากคนรัก ก็ไม่ใช่จะเป็นสิ่งที่ทำให้กอล์ฟเรียนไม่จบนี่นา
แต่ก็นะ ต่างคนต่างความคิด ...
อย่างน้อยก็ดีใจ ที่กอล์ฟหายป่วย (ตอนแรกนึกว่ากอล์ฟจะตาย) ไม่เช่นนั้น สวยต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตเลยสินะ
สำหรับนนท์ ความรักของนนท์ ยิ่งใหญ่ไม่น้อยไปกว่าใครเลยนะคะ
ถึงจะอาศัยสิ่งผิดๆไปบ้าง แต่ก็เพื่อ...รัก
แม้ไม่สมหวัง แต่นนท์ก็ยังเลือกที่ความถูกต้อง ในครั้งสุดท้าย
สำหรับปอร์...รู้สึกมากกว่าไรเตอร์ที่มาเขียนเรื่องให้อ่าน
เจ็บไปกับปอร์ ปวดใจไปกับปอร์ ปวดตับไปกับปอร์ และเคยสุขไปกับปอร์
ก็เสียใจ ที่ปอร์ไม่ได้เดินชมหิมะกับกอล์ฟ แต่ก็เข้าใจนะ
การที่ต้องเลือก และมีคนนึงต้องเจ็บ ก็สู้ไม่เลือกเลยดีกว่า ก็ให้เจ็บทั้งสองคน
ไม่ใช่สิ สามคนต่างหาก...
อย่างน้อย กับ
“สวัสดีครับคุณปอร์ ไม่ทราบว่า ร้านนี้มีอะไรอร่อยแนะนำครับ ”
เค้าคงชอบกินเนื้อย่าง แบบรสเด็ดนี้มากกว่าคนเดิม
ก็เป็นบทพิสูจน์ ว่า สวยยังยืนยงคงกระพัน เสมอ
รักสวยเสมอนะจ๊ะ ว่างก็แวะมาทักทายกันบ้างนะ
-
ถ้าเป็นเราล่ะจะทำยังงัย ก็คงจะลองเสี่ยงกับลุงอีกซักครั้ง
ไม่ใช่ให้โอกาสเขา แต่ให้โอกาสตัวเอง
จบแบบนี้มันเจ็บชะมัด
-
จบแล้วเน๊อะ :เฮ้อ:
ขอบคุณที่มาแบ่งปันเรื่องดีๆ ค่ะ :L2:
ก็รู้สึกคล้ายๆกับทุกคนที่อ่าน ยังงงๆกับอิลุงอยู่
10 ปีที่คิดถึงกัน จบแล้วหร๋อ ต่อจากนั้นเหลือแค่ความทรงจำ หร๋อ
เจ็บได้อีกเน๊อะ ถ้าต่อจากตรงนี้ไม่มีอิลุง หรือเบน จริงๆ
ขอให้คุณปอร์ ได้เจอกับคนที่ดี ดี อีกครั้ง
เจอรักใหม่ที่ไม่เจ็บ ไม่ต้องรอ นะคะ
:L2: :L2: :L2:
-
ในที่สุดเรื่องราวก็จบลงด้วยความเศร้านะครับน้องปอร์
เรื่องของความรักจะใช้เหตุผลอย่างเดียวคงไม่ได้
ต้องอย่าลืมใช้หัวใจด้วยครับ
ขอบคุณน้องปอร์มากๆที่เขียนเรื่องดีๆให้ได้อ่านกัน
ผมเองก็ใกล้จะเรียนจบแล้วนะอีกแค่สองเดือนก็จะกลับไทยแล้ว
ยังงัยก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
หวังว่าน้องปอร์คงมีเรื่องสนุกๆมาให้อ่านกันอีก
จะรอติดตามผลงานต่อไปครับ
:bye2:
-
พี่ปอร์ จ๋าอ่านจบแล้ว
แต่เดี๋ยวขอไปตั้งสติก่อนนะ แล้วจะกลับมาเม้นท์
พีเอส จัดมาอย่างหนักจริงๆอ่ะพี่ปอร์ o7
-
ขอบคุณครับ :L2:
ขอให้มีความสุข กับคนที่คุณรักนะครับ :กอด1:
-
เอ่อ... พี่เอกก้อยดิบคัมแบ๊กใช้มั้ยคะนั่น 555 :laugh:
ตอนพิเศษอีกซักจี๊ดก็ดีนะคะคนสวย :call:
-
จบแบบงง?? อ่ะ อีกสักตอนได้ไหม งง มันเกิดอะไรขึ้น อยากอ่านต่อไม่เคลียร์เลยย ขอเถอะๆๆๆๆ ติดตามมานานอย่าจบแบบค้างๆๆคาๆๆได้ไหม
-
:monkeysad:
อยากจะบอกว่า คนสวยจบเรื่องได้สวยงามและค้างคา (อารมณ์) มากกกกกกก
ทั้งนี้ทั้งนั้น ถ้าตัดคำว่า "ทิฐิ" ออกไป เรื่องจะจบได้สวยงามกว่านี้เยอะเลย
ความรัก คือการให้อภัย
เวลาเพื่อนทำผิด เรายังใหอภัยได้ แล้วทำไมคนที่เรารักทำผิด
ถึงให้อภัยไม่ได้ครับ ตรงนี้แหละที่ผมไม่เข้าใจความคิดสวย
เมื่อสวยรู้ความจริงแล้ว ยังทำใจให้อภัยอิลุงไม่ได้
ก็แสดงว่า สวยยังรักอิลุงน้อยกว่าตัวเอง
บอกได้คำเดียว "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม"
เฮ้อ! :เฮ้อ:
ป.ล. แล้วจะมีภาค 4 ตามมาอีกมั้ยครับ ดูเหมือนจะจบเพื่อจะต่อเลยนะเนี่ย
:L1:
-
อ่านแล้วเศร้ามากๆๆๆๆๆ กับตอนจบของมัน ไม่เข้าใจกอล์ฟค่ะ ความคิดของคนฉลาดเป็นแบบนี้เหรอเนี่ย งง
-
:monkeysad: :monkeysad:
-
หุหุหุหุหุหุ ยังไง ยังไง ทางตรงยอมต้องมีทางแยก
อ่านแล้ว ปวดตับอย่างเดียว ไม่ได้ ปวดทั้งเครื่องในเลยเชียว
เหอะ แล้ว จบแล้วหรอ ปอร์ เหมือนยังไม่ถึงขีดสุดเลย
อ่านแล้ว ครบทุกรสจริงๆ ค่ะเรื่องนี้ หุหุหุ
ขอขอบคุณ เจ้าของเรื่องอย่าง (คนที่สวยและรวยมาก)
หุหุหุ เอาใจช่วย คร่า ยังไม ทางแยก ยอมมีทางของเราแหละ
หุหุหุ
ปล. ยังมีต่ออีกไหมอ่ะ เห็นสัญญาณ (((วิ๊งๆๆๆๆ)))หุหุหุ :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :pig4: :pig4:
-
จบแล้วจริงหรอนี่.... :m15:
สงสารเบน หนุ่มตี๋กลับไปกินเม็ดก่วยจี๋แก้ช้ำดีกว่า เนอะ :o12:
กอดคนสวย ถึงยังไงความสวยก็อยู่คู่หนูปอร์อย่างคงทนและถาวร
จะถอยหลัง หรือเดินหน้า ขอเป็นกำลังใจ :3123:
-
จบแล้วซินะครับ
ยังงัยเราก้อยังคิดว่าคนที่เห็นแก่ตัวยังคงเป็นอิลุงอยู่ดี
ทำไมเหรอ สวยผิดเหรอที่ทำอย่างนี้
ดีแล้วหล่ะครับ ที่ต่างคนต่างไป
ต่อไปนี้ขอให้สวยเจอแต่ความสุขนะครับ
-
บทสุดท้ายแล้วสินะค่ะ ปอร์คนสวย :monkeysad:
ขอบคุณมากๆ ขอบจิงค่ะที่มาแบ่งปันเรื่องราวดีอย่างนี้ให้พวกเราได้อ่านกัน
เพราะชีวิตไม่เหมือนละคร...
ไม่จำเป็นที่ต้องมีตอนจบที่เศร้าสะเทือนใจ หรือหวานแหววจนหลายคนอิจฉา
และไม่มีทางไหนถูกทางไหนผิด
ขอบคุณสวย ขอบคุณทุกตัวละครที่เข้ามาในชีวิตของสวย
ขอบคุณคุณท่าน และป้านวลที่ทำให้รุ้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่นึกถึง
ขอบคุณครอบครัวของสวยที่ทำให้สวยคือสวย และเป็นสวยได้อย่างทุกวันนี้
ขอบคุณเพื่อนเดช และเพื่อนๆที่เรียนของสวยที่อยู่ข้างๆสวย และทำให้ยิ้มเสมอที่นึกถึง
ขอบคุณนนท์ และพี่นพ ที่ทำให้เรื่องดำเนินมาได้ถึงจุดนี้... ขอให้ทั้งคู่ได้มีความสุข
และพบรักอย่างที่ตนเองต้องการ
ขอบคุณลุงกอล์ฟ ชายไทยที่ใกล้เคียงกับคำว่า"เพอเฟค" ฐานะดี มีการศึกษา
ที่ทำให้เห็นตัวตนของผู้ชายคนหนึ่งที่อบอุ่น เข้มแข็ง
และในเวลาเดียวกันก็เปราะบาง และก็อ่อนไหวกับเรื่องความรักได้ ขอบคุณจิงๆ
แม้สุดท้ายมันอาจไม่เป็นอย่างฝัน ก็ของให้ลุงที่กำลังอยู่ที่ใดที่หนึ่งบนโลกนี้สู้ต่อไปนะ
สักวันคงได้พบกันอีก...
ขอบคุณเบน ผู้ชายแสนดีจากต่างเดน ความใจดี และความเป็นสุภาพบุรุษของเค้าได้
ทำให้ใจคนอ่านหวั่นไหว เศร้าไปกับเค้าได้ทุกครั้ง แม้ว่าคุณจะอยู่ไหนก็จงยิ้มไว้นะ
แล้วสักวัน...นายคงได้พบรักแท้ที่เป็นของนายจิงๆ
และสุดท้าย(กอดสวยแน่นๆ :กอด1:)ขอบคุณสวย
หนึ่งเดียวที่สวยที่สุดในเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ ขอให้สวยมีความสุขและได้พบคนคนนั้นที่ใช้ ที่จะมาเต็มชีวิตของสวย...
ถึงเรื่องนี้จะจบไปแต่ทุกคนก็ยังคงดำรงชีวิตต่อไปและคงอยู่ในความทรงจำของฉันคนนี้
แล้วเราสักวันเราคงได้พบกันอีก...
http://<object width="640" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/fX4N5WOVIac&hl=en_US&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/fX4N5WOVIac&hl=en_US&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="640" height="385"></embed></object>
ยิ้มไว้นะค่ะสวย :กอด1: :กอด1: :pig4:
ปล.หวังว่าคงได้เจอสวยในบอร์ดหรือที่ใดสักแห่งนะค่ะ
FC คนนี้ยังรักและรอสวยได้เสมอ :กอด1::bye2:
-
อยากจะบอกคุณเป้ว่า เราเองรู้สึก :เฮ้อ: โล่งใจที่มันจบลงได้
ถึงแม้นจะจบแบบที่ไม่ได้คาดคิดเอาไว้สักเท่าไหร่
ก็แค่ความเศร้ามันคืบคลานเข้ามาหาตัวเเราอย่างช้า ๆ
และเมื่อจบตนตัวอักษรสุดท้าย น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหลเลย
แม้นชีวิตนี้จะไม่เหลือใคร แต่ชั้นเองก็ยังไม่หมดหวังหรอกค่ะ
ยังคงต้องอยู่ให้ได้ก็เท่านั้น เพราะชีวิตเรามันก็คงจะมีได้แค่เพียงชีวิตเดียวไงค่ะ
-
จบแล้วเหรอ?
บอกตรงๆว่าเสียใจกับไอลุง ทำไมลุงถึงทำอย่างนี้
ไม่ติดต่อมาเลยเหรอ .. เสียใจ ปวดใจ T^T
ตอนนี้ยังไม่สามารถบรรยายคำพูดอะไรออกมาได้
ขอตัวไปทำใจก่อนเดี๋ยวจะกลับมาเม้นท์ใหม่ ^^"
ขอบคุณนะคะ ปอร์ ที่มาแชร์เรื่องเล่า ^^
ปล. อยากได้ยินคำว่า "ปอร์ครับ" อีกซักครั้งนึงจังเลย
-
:m30: คนสวยคะ เดี๊ยนอึ้ง น้ำตาไหลกราววววววววววววววววววววววววววว
เดี้ยนอึ้งมา 1 วัน 1 คืน เดี๊ยนยังไม่สามารถพูดอะไรได้ยาวๆ แต่สั้นๆ ไปก่อนนะคะ
"คุ้มแล้วชีวิตหนึ่ง ที่ได้มีความรักที่รู้สึกถึงคำว่า "รัก" จนปวดหัวใจ"
เด๋วเดี๊ยนกลับมา รอเดี๊ยนทำใจก่อน คนสวยอย่าเพิ่งหายไปไหนนะคะ :กอด1:
-
ปอร์...
แวะมาคุยบ้าง ไรบ้างนะ
ไม่อยากให้หายไป
คิดถึงจริงอะไรจริง
-
อ่านตอนจบแล้วรู้สึกเศร้าและปวดตับไปพร้อมๆกัน :sad11:
ขอบคุณคนสวยที่เอาเรื่องมาลงให้อ่าน :pig4:
-
สงสารทั้งสามคนเลย :monkeysad:
-
อ่านแล้วคิดว่า...เฮ้อ ทั้งคู่เลย ความจริงโอกาศคืนดีกันน่ะมีนะ แต่ไม่รู้อะไรมาบังตาปอร์เน๊อะ บางทีคนเราถ้าไม่เห็นแก่ตัวพระเจ้าจะลงโทษนะ
จะเห็นแก่ตัวเรื่องความรักบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก เป็นคนดีเกินไปก็ไม่ดีนะคนสวย
เรื่องอดีตช่างมัน ปัจจุบันขอให้มีความสุขนะ อยากรู้ว่าตอนนี้รู้เรื่องของกอล์ฟเขาบ้างไหมว่าเป็นไงบ้าง แล้วปอร์ล่ะเป็นไง
เราไปทำบุญมาเมื่อวาน เอาอุทิศบุญให้คนสวยด้วยนะ ขอให้พบรักที่แท้จริงขอให้มีความสุขมากๆๆ
อย่าลืมกลับมาทักทายพูดคุยกันบ้างนะคนสวย
-
ผมกำลังสงสัยว่า ดร.อิลุงไม่อยากกลับมาเสริฟ ลาบก้อย ข้าวเหนียวส้มตำมั่งเหรอ คนสวยไปตามอิลุงมาช่วยขายลาบดีกว่า ดร.ซกเล็ก แจ่วฮ้อน คงคิดถึงคนสวยแย่ กะอิลุงด้วย:m15:
:m15:
:m15:
:m15:
:m15:
:m15:
:m15:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่น่าติดตาม
ตลอดเวลา อ่านไป ก็ตื่นเต้น ลุ้นไปตลอด เดาถูกบ้างไม่ถูกบ้าง
หงุดหงิดบ้าง สมใจบ้าง อมยิ้มบ้าง อารมณ์เสียบ้าง
ไม่ได้ดังใจบ้าง เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง
ครบรสค่ะ รวมๆ แล้วให้ความบันเทิง น่าติดตาม จนจบนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ :L2:
สุดท้าย ก็ขอให้ปอร์ไ้ด้ พบ ความรักครั้งใหม่...หัวใจเดิม นะคะ
-
ตามอ่านอยู่คับ ขอบคุณคับ :pig4:
-
ขอบคุณปอร์คนสวยและรวยมาก มากๆ นะคะ สำหรับอีก 1 เรื่องราวที่ประทับใจเรา บอกไม่ถูกสำหรับความรู้สึกเลย เหมือนยิ้มทั้งน้ำตา ทุกคนมีเหตุและผลของแต่ละคน เราเชื่อว่า ปอร์ทำดีที่สุดแล้ว ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ปอร์คุณสุดยอดจริงๆ!
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
วันนี้ผมได้รับข่าวร้าย จากอังกฤษครับ
ข่าวร้ายเกิดขึ้นกับเพื่อนตัวอ้วนๆ
เพื่อนคนที่ทำให้ผมและเบนได้มารู้จักกัน
ROB ได้เลิกกันกับแฟนชาวมาเลแล้วครับ
เหตุผล คือ อีกคนไปมีคนใหม่
ปล่อยให้ ROB เสียใจที่สุดในชีวิต
แต่ยังไงROB ก็ยังบอกผมว่า ความรัก
ยังเป็นสิ่งสวยงามกับเขาเสมอ และเขาก็ไม่ยอมแพ้
ที่จะตามหารักแท้ต่อไป... โดยเฉพาะกับหนุ่มๆชาวเอเชีย :3123: :3123:
-
:z13:
เป็นกำลังใจให้เพื่อนพี่ปอร์ ตามหารักแท้จนเจอ :bye2:
-
เป็นเรื่องที่หลากหลายอารมณ์ที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยครับ
เป็นตอนจบที่กระชากน้ำตาได้มากที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยครับ
ไม่รู้จะสงสาร หรือเห็นใจใคร เพราะเรื่องนี้ไม่มีใครถูก ไม่มีใครผิด ทุกอย่างก็ยังดำเนินไปตามทางของมัน
-
กอดปลอบเพื่อนสวย :กอด1:
:sad4: หนุ่มมาเลที่รักจิงยังมีนะROB
สักวันนายต้องเจอคนที่ใช่อีกแน่
-
ในครั้งหนึ่ง เคยซาบซึ้ง คำว่า"รัก"
เข้ามาทัก แวะรู้จัก ปักใจฉัน
มัดพันผูก ปลูกไว้ แนบชิดกัน
เนิ่นนานวัน ฉันเธอ เสมอมา
แต่มีเหตุ ขีดเขตรัก สลักเสลา
ทำให้เรา สองคน ดั้นด้นหา
สั่นคลอนไหว ใจอ่อนล้า ตามเวลา
จนเหนื่อยล้า ใจพร่ามัว กลัวเป็นเงา
ต่อไม่ติด คิดไม่ออก บอกไม่ถูก
ความพันผูก ห่างหาย กลายเป็นเหงา
ตายด้านชา ไม่รับรู้ เรื่องของเรา
จบเถอะเจ้า ความรักเขลา เราสองคน
ใช่ว่า..จะไม่รัก
ใช่ว่า..จะผลักไส
ใช่ว่า..ไปรักใคร
แค่ปลงใจ..เท่านั้นเอง
:กอด1: ขอบคุณครับ ปอร์
สำหรับเรื่องราวดีดี ที่มาเล่าถ่ายทอดให้กัน
+1 ปอร์ครับ
-
เรื่องนี้ไม่มีใครผิด หรือถูก
หากมองในมุมของแต่ละฝ่าย
ต่างคนต่างเฝ้ารอ
แต่ลืมนึกถึงอีกมุมมองที่แตกต่าง
อีกทั้งชีวิตคน ไม่ได้เป็นนิยาย
ทีจะกำหนดให้เดินบนเส้นทางสายกุหลาบที่สวยงาม
บางอย่างอยากทำที่สุด ก็ทำไม่ได้ด้วยองค์ประกอบหลายๆ อย่าง
บางสิ่งไม่อยากเจอที่สุด ก็จำต้องเผชิญ
ขอแค่หัวใจยังมีรัก
แม้จะไม่แฮปปี้เอนดิ้ง
แต่ก็ยังรู้สึกอุ่นใจว่ามีรักอยู่
เป็นกำลังใจให้สวยนะจ๊ะ อยากกอดแน่นๆ จัง
-
เป็นกำลังใจให้ปอร์นะ ว่าง ๆ แวะเข้ามาคุยกันบ้าง
แชร์แรื่องราวหลังจากนั้นบ้าง ในบางอารมณ์ที่เหงา
อ้างว้าง อยู่คนเดียว ยังมีเพื่อน ๆ ในกระทู้นี้
รอคอยการกลับมาของน้องปอร์สุดสวยอยู่นะครับ
ท้ายที่สุด :กอด1: รักปอร์นะครับ :L1:
เป็นกำลังใจให้เสมอ :L2:
-
:monkeysad: สรุปแล้วแต่ละคนก็เลือกเดินตามทางของตัวเอง
แต่ยังไงก็ยังไม่เข้าใจอิลุงเลยอ่ะ
ขออวยพรให้สวยและรวยมากเจอคนที่ใช่สำหรับสวยนะคะ :L2:
ปล.ขอถามซักนิดปัจจุบันนี้อิลุงยังอยู่ที่อังกฤษหรอคะ
ถ้าไม่สะดวกที่จะตอบก็ไม่เป็นไรนะคะ
-
จบแบบหนังฮอลิวู้ด หนุ่มคนนั้นคือใครนะ อิอิอิ
-
อ่านมาจนถึงฉากจบนี้ ขอกอดคุณปอร์แน่นๆซักที...ขอบคุณมากๆสำหรับเรื่องราวดีดี
ถึงแม้ตอนจบมันอาจจะปวดใจกันไปทั้งสามคน แต่อยากบอกคุณปอร์ว่า เข้าใจและเห็นใจคุณปอร์มากๆ
ขอให้คุณปอร์ได้เจอกับสิ่งดีดีต่อไป :L1:
FC ลุงกอล์ฟ
-
:z3:
เข้ามาแจ้งข่าวของเพื่อน แล้วม่ะแจ้งข่าวคราวของตะเองบ้างหร๋อออออ
-
จบแล้ว แต่ชีวิตปอร์ก็ยังดำเนินต่อไป
บอกตรงๆ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจอิลุงอยุ่นั่นเอง แต่ถ้าตัดความไม่เข้าใจก่อนหน้าีนี้ออกไป ก็อยากเห็นปอร์กลับมาคืนดีกับกอล์ฟอยู่นั่นเอง เพราะรักไม่ได้จางหายไปไหน
แต่ถึงอย่างนั้น ปอร์ก็เลือกที่จะกลับไปที่จุดเริ่มต้น เพราะงั้นสักวันก็อาจมีโอกาสที่ใครคนนึงจะย้อนกลับมาหาปอร์ที่ตรงนี้ (ณ ร้านลาบ) ก็ได้เนอะ แต่มันจะดีกว่าไหมถ้าเราได้ไขว่ขว้าสิ่งที่เรารัก
(ตกลงว่า ตอนท้ายนี่มันใช่ หนุ่มตี๋หรือเปล่า) ค้างคาใจ >.<
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่่าดีๆ จากปอร์ค่ะ
Live your life as if tomorrow never comes.....
-
ขอบคุณ คุณปอร์ที่สวยและรวยมากคนนี้ที่นำเรื่องดีๆ มาเล่าสู่กันฟังค่ะ :L2:
-
ฮือๆคนสวยทำให้เราร้องไห้อีกแล้ว
ยอมรับตรงๆเลยว่าเชียร์ลุง
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเหนือสิ่งอื่นใดขอให้คนสวย
มีความสุขในสิ่งที่คนสวยเลือก
เค้าก็สุขด้วย คนสวยเหมาะกับ
รอยยิ้มนะ ขอบคุณมากนะค่ะปอร์
สำหรับเรื่องราวที่ดีแบบนี้
เรื่องของปอร์จะอยู่ในใจเราตลอดไป
ปอร์ค่ะขอให้ปอร์เจอคนที่ทำให้
ปอร์กล้าที่จะรักได้เร็วๆนะค่ะ
และขอให้เค้าคนนั้นทำให้ปอร์
มีความสุขทุกวันนะค่ะ
-
ขอบคุณนะครับ
-
อ่านแล้วอึ้งไป2-3วันเลย มันบอกไม่ถูกจริงๆนะ สงสารสวยที่เฝ้ารอจนหมดหวังเพราะคนรัก
เกิดอยากจะลองใจแบบแปลกๆที่ทำร้ายทั้งตัวเองและคนที่ตัวเองรัก สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรเลย
อีกคนที่น่าสงสารก็คือนนท์ ทำทุกอย่างเพียงหวังให้คนนั้นเห็นค่าความรักของตัวบ้าง ผิดหวังกับ
อีลุงเอามากๆ เห็นใจเบนสุดๆ แต่คนที่เจ็บที่สุดก็คือสวย :impress3:
ขอบคุณน้องปอร์คนสวย ขอให้หนูมีความสุขกับชีวิตในวันข้างหน้าตลอดไป รักคนสวยเสมอ :man1:
:pig4: :L2: :pig4:
-
รอวันลมพัดหวน ...
ถ้าพรหมลิขิต หรือคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน
ยังไงชีวิตคนเราก็ต้องก้าวต่อไป ชิมิ ชิมิ
-
เศร้าเลยอ่ะ อยากให้จบสมกับที่ ปอร์รอคอย ลุงหน่อยดิ
-
จบซะแล้วววว
อยากอ่านเรื่องฮาๆ มุกขำๆ ของคุณปอร์อีกจัง
แต่จบประมาณนี้ก็ดีแล้วครับ
เน๊อะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ นี้นะครับ
สวัสดีครับ
-
คิดถึงคุณปอร์คนสวยจังเลย :เฮ้อ: :เฮ้อ:ธรรมดาต้องเข้ามาอ่าน เข้ามาเม้นเกือบทุกวัน
พอเรื่องจบเลยอดคิดถึงไม่ได้ มันโหวงๆ
คิดถึงเด็กเสิร์ฟคนสวยจัง :กอด1:
ปล.ช่วงนี้ฝนตกบ่อยรักษาสุขภาพกันด้วยนะค่ะทุกๆคน
-
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่มีให้แก่กัน ยังคงเป็นกำลังใจให้เสมอและตลอดไปครับ
-
:3123: คิดถึงน่ะ
http://www.youtube.com/v/EIj3bnuLDeE?fs=1&hl=en_US
ปอร์ครับ :กอด1:
-
คิดถึงปอร์
อะไรเดิมๆ ที่เคยทำ
คือเข้ามาทู้นี้ มายิ้ม มาหัวเราะ
มาปวดตับ
เห้ออ คิดถึงคุณจริงๆ
-
คิดถึงคนสวย.... :z13:
-
จบแบบค้างๆ ยังไงพิกลนะเจ้ว่า.....ลงต่ออีกหน่อยจิคะ
-
มีตอนพิเศษมั้ยคะ
คิดถึงเรื่องนี้มาก
-
ฮือๆ เศร้า
:o12: :o12: :o12:
-
คิดถึงคนสวยและรวยมากค่า
ยังมีต่อมั้ยคะเนี่ย
อยากทราบสถานะปัจจุบัน
:L2:
-
ไปไหนรึเปล่า? ธุระ...
หรือไม่สบาย คิดถึงอยู่น่ะ ... มา วาย วาย หล่ะ :กอด1:
-
คิดถึงพี่ปอร์ครับ :3123: :L1: :L2:
อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะครับ :pig4: :pig4:
-
โอ๊ย... เศร้าอ่ะ :sad2:
-
วันนี้ก็คิดถึงสวยเหมือนเดิมค่ะ
สวยเป็นไงบ้าง สบายดีไหม
:กอด1:
-
คงเป็นทางออกที่ดีที่สุด สำหรับ คน 3คนแล้ว คนแต่ละคนก้อมีหน้าที่ของตัวเองที่ต้องทำต่อไป และดำเนินชีวิตอยู่เช่นทุกวัน อาจจะเหงาบ้าง เดียวดาย แต่มันเป็นสิ่งที่เราเลือกแล้ว เราก้อต้องทำใจยอบรับมันไป
ขอขอบคุณที่มาต่อนิยายจนจบ ยังไงก้อให้กำลังใจเสมอคับบ
-
ยังคิดถึงคนสวยไม่ซ่างซา :กอด1:
-
อ่านจบแล้วค่ะอยากจะบอกว่า
เม้นไม่ออกจริงๆ
มีแต่น้ำตาที่ไหล..
มันทรมานเกินไป
ถ้าเริ่มจากการพูดคุยกันทั้งสองฝ่าย
เรื่องทั้งหมดคงไม่เป็นอย่างนี้....
แต่มันคืออดีตไปแล้ว
ย้อนมันกลับมาไม่ได้....
-
คิดถึงสวยเหมือนกัน
มาส่งข่าวทักทายกันบ้างนะคะ
:กอด1:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
lสวยสบายดีครับ
ขอบคุณทุกคนๆที่เข้ามาเม้นท์หลังจากเรื่องจบนะครับ
ไม่ได้เข้าบอร์ดนานมวกมาก
เพิ่งรู้ว่าโดนย้ายเข้ากรุแล้ว 555
คิดถึงกันก็มาเม้นท์ที่ทู้สวยละกันนะครับ
ว่างๆจะกลับมาตอบ รอบสื่อครับ อิอิอิ
-
:z13: จิ้มคนสวย มารอรอบสื่อด้วยอะ :L2:
-
มีรอบสื่อ แบบนี้ต้องเตรียมกล้องกับแฟลตมารอให้เพียบเลย
-
คิดถึงสวย :กอด1: มารอรอบสื่อด้วยคนค่ะ
-
:m15: ต้องอ่านตอนจบถึง 2 รอบเรื่องนี้ พยายามหาแล้ว หาอีก หาเหตุผลว่าทำไม จบได้เจ็บปวดมากมายครับ ทำให้ต้องหันกลับมาถามตัวเองว่า "บนโลกใบนี้ยังมีความรักแบบนี้หลงเหลืออยู่อีกบ้างไหม" จบเหมือนกับว่าทั้งสอง ไม่เคยได้รักกันมาก่อน และก็แค่งง ว่าทำไม ในเมื่อทุกอย่างมันมาเฉลยตอนจบแล้วว่าอะไรเป็นอะไร แล้วทำไม เหตุผลอะไร ที่กลับมาเหมือนเดิมไม่ได้ เหตุผลแค่เพียงที่ว่า มีคนชอบกินเนื้อย่างมากกว่าแค่นั้นเหรอ....ยังไงก็ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องดีๆ ที่นำมาลง...สู้ต่อไปครับคนสวย จาก FC ไอ้ลุง :m15:
-
:m15: ต้องอ่านตอนจบถึง 2 รอบเรื่องนี้ พยายามหาแล้ว หาอีก หาเหตุผลว่าทำไม จบได้เจ็บปวดมากมายครับ ทำให้ต้องหันกลับมาถามตัวเองว่า "บนโลกใบนี้ยังมีความรักแบบนี้หลงเหลืออยู่อีกบ้างไหม" จบเหมือนกับว่าทั้งสอง ไม่เคยได้รักกันมาก่อน และก็แค่งง ว่าทำไม ในเมื่อทุกอย่างมันมาเฉลยตอนจบแล้วว่าอะไรเป็นอะไร แล้วทำไม เหตุผลอะไร ที่กลับมาเหมือนเดิมไม่ได้ เหตุผลแค่เพียงที่ว่า มีคนชอบกินเนื้อย่างมากกว่าแค่นั้นเหรอ....ยังไงก็ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องดีๆ ที่นำมาลง...สู้ต่อไปครับคนสวย จาก FC ไอ้ลุง :m15:
ตอบคำถามรอบสื่อนะครับ
เหตุผลมันอาจดูแตกต่างไปจากที่FCคิดไว้นะครับ
ในเมื่อคนเรารู้สึกว่าความรู้สึกตัวเองที่ให้กับคนๆนึงไปจนไม่สามารถให้กับคนอื่นได้ เมื่อมันมีรอยร้าวเกิดขึ้นแล้ว
ไม่มีทางหรอกครับที่คนเราจะไม่กลัวว่า มันจะกลับมาร้าวอีกครับ
เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว สิ่งที่เราจะทำได้คือ ป้องกันตัวเอง
ป้องกันตัวเองไม่ให้รอยร้าวมันเกิดขึ้นอีกครั้ง
ปล. ถามมาอีกครั้บ
-
:m15:อันนี้ผมก็เห็นด้วยกับคนสวยนะครับ...แต่ทำไมมันใช้ไม่ได้กับผมก็ไม่รู้น่ะ โดนตั้งไม่รู้กี่รอบ แค่คำว่าขอโทษ คำเดียวแค่นั้นหายหมด แต่ก็อย่างว่านะครับ ถึงได้เจ็บซ้ำซาก (อยากบอกว่าโง่อิอิ) ต่างคนต่างความคิด ไม่มีใครผิด หรือถูกหรอกครับ เพียงแค่ความรู้สึกที่ตอนอ่านจบใหม่ๆ มันรับไม่ได้ที่จะต้องจบแบบนั้น (บอกตามตรงว่านั่งอ่านช่วงแรกๆ หัวเราะท้องแข็งคนเดียว หัวเราะที่สวยเป็นสวย หัวเราะในความน่ารักของสวย (แอบชม) มาหลังๆ ปวดตับ โดยเฉพาะตอนจบปวดจี๊ดๆ ตรงหน้าอกด้านซ้าย (อินจัด)...เสียดายวันเวลา เสียดายสิ่งต่างๆ ที่ได้รับร่วมกันมา สรุป...นี่เรื่องจริงใช่ไหมคนสวย (ปอ กะ ดั่น) ปล. แต่ก็ยังบอกว่าผมเป็น FC ไอ้ลุง อยู่ดี เอิ๊กๆๆๆๆ :m15:
ถ้าผมเป็นไอ้ลุง ผมจะมอบเพลงนี้ให้สวยสั่งได้...
http://www.youtube.com/watch?v=L8q6f4CvINE&ob=av2n
-
:m15:อันนี้ผมก็เห็นด้วยกับคนสวยนะครับ...แต่ทำไมมันใช้ไม่ได้กับผมก็ไม่รู้น่ะ โดนตั้งไม่รู้กี่รอบ แค่คำว่าขอโทษ คำเดียวแค่นั้นหายหมด แต่ก็อย่างว่านะครับ ถึงได้เจ็บซ้ำซาก (อยากบอกว่าโง่อิอิ) ต่างคนต่างความคิด ไม่มีใครผิด หรือถูกหรอกครับ เพียงแค่ความรู้สึกที่ตอนอ่านจบใหม่ๆ มันรับไม่ได้ที่จะต้องจบแบบนั้น (บอกตามตรงว่านั่งอ่านช่วงแรกๆ หัวเราะท้องแข็งคนเดียว หัวเราะที่สวยเป็นสวย หัวเราะในความน่ารักของสวย (แอบชม) มาหลังๆ ปวดตับ โดยเฉพาะตอนจบปวดจี๊ดๆ ตรงหน้าอกด้านซ้าย (อินจัด)...เสียดายวันเวลา เสียดายสิ่งต่างๆ ที่ได้รับร่วมกันมา สรุป...นี่เรื่องจริงใช่ไหมคนสวย (ปอ กะ ดั่น) ปล. แต่ก็ยังบอกว่าผมเป็น FC ไอ้ลุง อยู่ดี เอิ๊กๆๆๆๆ :m15:
ถ้าผมเป็นไอ้ลุง ผมจะมอบเพลงนี้ให้สวยสั่งได้...
http://www.youtube.com/watch?v=L8q6f4CvINE&ob=av2n
เพลงเพราะดีจริง
ขอบคุณครับ นักร้องก็สวย คนฟังก็สวย หวังว่าคนมอบเพลงนี้ให้ก็คงจะสวย และรวยมาก
-
:jul3: งานนี้ยกให้สวยคนเดียวแล้วกันครับ ผมยอมแพ้ เนื่องจากไม่สวย และไม่รวย อิอิ ปล. สวยเลี่ยงที่จะตอบคำถามหรือเปล่าเนี่ย /**FC ไอ้ลุง :jul3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด ปวดร้าวหัวใจจริงๆ
อ่านรวดเดียวจบค่ะ เฮ้อออออออ ทำไมน๊า ทำไม ทำไม
ยังไงเรื่องของความรักก็เป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อน ที่แต่ละคนมีนิยามและวิธีจัดการที่ต่างกันนะคะ
สำหรับความเจ็บปวดที่ผ่านมาของคุณปอร์สวยและรวยมาก ก็อยากจะขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ
ให้กลับมาใช้ชีวิตในปัจจุบันให้ตัวเองมีความสุขที่สุดนะคะ จะรออ่านถ้าคุณปอร์มีตอนต่อๆไปอีก
ส่วนแฟนคลับ ขอแอบไปนอนแบบเศร้าๆก่อน
-
หวัดดีคับคุณปอร์ เฮ่อ...อ่านจบแล้วถอนหายใจ ทำไมน๊า ชีวิตคนเรามันถึงได้ยุ่งเหยิงวุ่นวายได้ขนาดนี้
ขอบอกเลยว่าอ่านแล้วไม่เคยเม้นต์ ต้องขอโทษด้วยแหะ ๆ คนเราก็มีเหตุผลส่วนตัวเนอะ
แต่...ยังข้องใจ ตอนนี้พี่ลุงไปเป็นอ.ที่อังกฤษแล้วไม่ติดต่อกลับมาเลยป่าวคับ
แล้วตอนนี้คุณปอร์เป็นไงบ้าง ชีวิตสุขสบายดี ได้คุยกับพี่ลุงบ้างป่าว
คือเชียร์อีตาพี่ลุงมาตลอด พอมาถึงทางแยกแล้วคิดว่า...น่าสงสารทุกคนเลย
แล้วตอนที่อีตาพี่ลุงนอนอยู่บนเตียงอ่ะ พี่ลุงเป็นไรอ่ะคับ คือสงสัย
ช่วยตอบด้วยนะคับ แล้วจะเข้ามาดูคำตอบ
ขอบคุณล่วงหน้าคับ FC พี่ลุง
-
ขอขอบคุณสำหรับแง่คิดทางด้านความรัก
ผมได้ประสบการณ์หลายๆอย่างจากนิยายเรื่องนี้ๆ
อ่านตอบจบแล้วรู้สึกใจหายวาบเลยๆ
ไม่อยากให้จบอย่างนี้เลย
อยากให้ทั้ง ปอร์กอลฟ์ กลับมารักกันอีก
.. สุดท้ายน้องปอร์ก็ไม่มีใครแย่ง เอกราช 555+
เฮ้อ .. ทัมไมชีวิตมันยุ่งเหยิงงี้ๆ
น้องปอร์เข้มแข็งๆมากมาย โฮ้ๆ
สู้ๆน้าครับๆ แล้วจาติดตามผลงานตลอดปัยๆ
-
ง่า~เข้ามาม่ายทันรอบสวยตอบสื่อ:m15:
คิดถึงสวยเหมือนเดิมค่ะ อยากทราบว่าสวยเป็นไงบ้าง
ไก้พบเจอคนที่คุ้นเคยบ้างรึป่าว ยังติดต่อเบนอยู่ไหม
จาก FCเบน
รักสวยเสมอค๊า :กอด1:
-
ขอขอบคุณสำหรับแง่คิดทางด้านความรัก
ผมได้ประสบการณ์หลายๆอย่างจากนิยายเรื่องนี้ๆ
อ่านตอบจบแล้วรู้สึกใจหายวาบเลยๆ
ไม่อยากให้จบอย่างนี้เลย
อยากให้ทั้ง ปอร์กอลฟ์ กลับมารักกันอีก
.. สุดท้ายน้องปอร์ก็ไม่มีใครแย่ง เอกราช 555+
เฮ้อ .. ทัมไมชีวิตมันยุ่งเหยิงงี้ๆ
น้องปอร์เข้มแข็งๆมากมาย โฮ้ๆ
สู้ๆน้าครับๆ แล้วจาติดตามผลงานตลอดปัยๆ
เอกราชยังอยู่สบายดีครับ 55 ขอต้อนรับนะครับ
-
ง่า~เข้ามาม่ายทันรอบสวยตอบสื่อ:m15:
คิดถึงสวยเหมือนเดิมค่ะ อยากทราบว่าสวยเป็นไงบ้าง
ไก้พบเจอคนที่คุ้นเคยบ้างรึป่าว ยังติดต่อเบนอยู่ไหม
จาก FCเบน
รักสวยเสมอค๊า :กอด1:
เบน บอก ปอร์ ว่า หว่อ อ้าย หนี่ ซัมเหมอ ครับ 555
-
ง่า~เข้ามาม่ายทันรอบสวยตอบสื่อ:m15:
คิดถึงสวยเหมือนเดิมค่ะ อยากทราบว่าสวยเป็นไงบ้าง
ไก้พบเจอคนที่คุ้นเคยบ้างรึป่าว ยังติดต่อเบนอยู่ไหม
จาก FCเบน
รักสวยเสมอค๊า :กอด1:
เบน หว่อ ปอร์ ซัมเหมอ ครับ 555
FCเบน ก่ะหว่อ ปอร์ เสมอค๊า~ 555 :กอด1:
-
พึ่งอ่านจบคะ สนุกดี แต่แอบมีสับสนนิดๆ ว่าตกลงไอ้ตอนนี้มันเศร้าหรือมันควรจะขำดี 55555
อ่านไปก็ลุ้นไปว่าใครจะเป็นผู้ที่ถูกเลือก แต่พออ่านจบ :a5: สวยเลือกได้ซะงั้น 55555
ขอบคุณมากคะ ที่ทำให้เราได้อ่านเรื่องดีๆ และได้แง่คิดดีๆ ด้วย o13 แล้วแต่งเรื่องดีมาให้อ่านอีกนะ เป็นกำลังใจกันต่อไป
:bye2:
-
คุณปอร์ กะ ดั่น เมื่อไรจะมาลงเรื่องคนที่ชอบกินเนื้อย่างคนใหม่ให้อ่านกันบ้างครับ....
-
มาหา คิดถึง :กอด1:
ปอร์ อิลุงติดต่อกลับมาบ้างมั้ย
จาก FC.อิลุง+ปอร์ ตั้งแต่ต้น กร๊ากกก
-
:L1: :L1:
-
:o8: ปอร์ น่ารัก จังเลยนะค่ะ
อิจฉา ลุงกอล์ฟ ขิงขิง
อ่านแล้วสนุกมากเลย o13 o13
-
:o8: ปอร์ น่ารัก จังเลยนะค่ะ
อิจฉา ลุงกอล์ฟ ขิงขิง
55
อ่านแล้วสนุกมากเลย o13 o13
:o8: :o8: :o8: ขอต้อนรับสู่ทู้หนูสวยครับ5555
มาถึงก็หน้าแดงก่อนเลย เพราะมีคนชมว่าน่ารัก
ขอต้อนรับนะครับ
อ่านแล้วก็เก็บไปฝันด้วยละครับ555
อย่าฝันเปียกเพราะน้ำท้วมละกัน55
-
หวัดดีคับคุณปอร์ เฮ่อ...อ่านจบแล้วถอนหายใจ ทำไมน๊า ชีวิตคนเรามันถึงได้ยุ่งเหยิงวุ่นวายได้ขนาดนี้
ขอบอกเลยว่าอ่านแล้วไม่เคยเม้นต์ ต้องขอโทษด้วยแหะ ๆ คนเราก็มีเหตุผลส่วนตัวเนอะ
แต่...ยังข้องใจ ตอนนี้พี่ลุงไปเป็นอ.ที่อังกฤษแล้วไม่ติดต่อกลับมาเลยป่าวคับ
แล้วตอนนี้คุณปอร์เป็นไงบ้าง ชีวิตสุขสบายดี ได้คุยกับพี่ลุงบ้างป่าว
คือเชียร์อีตาพี่ลุงมาตลอด พอมาถึงทางแยกแล้วคิดว่า...น่าสงสารทุกคนเลย
แล้วตอนที่อีตาพี่ลุงนอนอยู่บนเตียงอ่ะ พี่ลุงเป็นไรอ่ะคับ คือสงสัย
ช่วยตอบด้วยนะคับ แล้วจะเข้ามาดูคำตอบ
ขอบคุณล่วงหน้าคับ FC พี่ลุง
อังกิดคงจมน้ำ พอๆกับโคราชแล้วมั้งครับ555
ต่างคนต่างสบายดีมั้งครับ
มีแต่หนูปอร์นี่ละที่ยังเป็นเด็กเสิร์ฟเช่นเดิมครับ หน้าดำ หน้าแดง
ให้ลูกค้า อ่านกินทางสายตาอยู่ตลอดเวลา5
ขอบคุณนะครับที่ยังอุตส่าเม้นท์จนได้
หลงกลหนุปอร์แล้วนะนี่ :really2: :really2:
-
มาหา คิดถึง :กอด1:
ปอร์ อิลุงติดต่อกลับมาบ้างมั้ย
55
จาก FC.อิลุง+ปอร์ ตั้งแต่ต้น กร๊ากกก
ทางโทรจิต นะ พอจะมี 55 :z3: :z3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด ปวดร้าวหัวใจจริงๆ
อ่านรวดเดียวจบค่ะ เฮ้อออออออ ทำไมน๊า ทำไม ทำไม
ยังไงเรื่องของความรักก็เป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อน ที่แต่ละคนมีนิยามและวิธีจัดการที่ต่างกันนะคะ
สำหรับความเจ็บปวดที่ผ่านมาของคุณปอร์สวยและรวยมาก ก็อยากจะขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ
ให้กลับมาใช้ชีวิตในปัจจุบันให้ตัวเองมีความสุขที่สุดนะคะ จะรออ่านถ้าคุณปอร์มีตอนต่อๆไปอีก
ส่วนแฟนคลับ ขอแอบไปนอนแบบเศร้าๆก่อน
จ๊าก อ่านรวดเดียวจบ ช่างกล้าทำมากนะ
เป็นไงละ น้ำตาคงท้วมจอไปกี่รอบ
น้ำลายแตกฟองกี่10รอบ หิว หรือ ฮา บอกมาเดี๋ยวนี้นะ :bye2: :bye2:
-
คิดถึงคุณปอร์คนสวยจังเลย :เฮ้อ: :เฮ้อ:ธรรมดาต้องเข้ามาอ่าน เข้ามาเม้นเกือบทุกวัน
พอเรื่องจบเลยอดคิดถึงไม่ได้ มันโหวงๆ
คิดถึงเด็กเสิร์ฟคนสวยจัง :กอด1:
ปล.ช่วงนี้ฝนตกบ่อยรักษาสุขภาพกันด้วยนะค่ะทุกๆคน
ไม่ตกอย่างเดียวนะครับ มันท่วมด้วย 5555
คิดถึงกันก้เข้ามาเม้นท์นะครับ ถ้าสวยว่างก้จะเข้ามาตอบนะครับ จุบ จุบ :sad4: :sad4:
-
ดีใจจัง เห็นคุณปอร์กลับมาตอบด้วย
มีความสุขและสวยเหมือนเดิมใช่มั้ยจ้า
:กอด1: :กอด1:
FCลุงกอร์ฟตั้งแต่ต้นจนจบ(ยันอนาคต)
-
ใช้เวลาอ่านนานพอสมควรสำหรับเรื่องนี้ เรื่องของคนสวย อิอิ
อ่านแล้วต้องพักเป็นระยะๆ เหนื่อยแทน เฮ้อ!
อ่านไปเหมือนจะสงสารพี่เบน แต่ก็สงสารพี่กอล์ฟด้วย แล้วก็....จะใช้คำว่าอะไรดีสำหรับคนสวย^^
อ่านแล้วก็เหมือนจะเข้าใจนะว่าตอนนั้นถ้าเป็นใครก็ไม่ยอมหรอก
กำลังคิดเหตุผลอยู่ว่า สิ่งที่ผิดคงเป็นเพราะ "ความกลัว" ของพี่กอล์ฟ
มันถึงตามมาเป็นขบวนแบบนี้ แต่ก็นะ ความรู้สึกเป็นนี้มันแล้วแต่คนที่จะคิดว่าถูกหรือผิด
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนสวย ขอให้เจอผู้ชายหล่อๆทุกวัน ^^
-
สงสารปอร์นะ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะรออะไร คนรักไม่ส่งข่าวมาเลย
ไอ้ลุงกอล์ฟก็คิดอะไรไม่เข้าเรื่อง สมแล้วที่จบแบบนี้
คนที่น่าสงสารสุดคือเบน ผู้ไม่รู้อะไรเลยต้องมาเจ็บปวดด้วย
-
แอบติดตามอยู่น่ะครับ อ่านไปก็ซึ่ง อ่านไป ก็หัวเราะ ร้องให้ เป็นกำลังใจในการเขียนต่อไปครับ :a5:
-
ชอบเรื่องนี้คับ ในที่สุดก้ออ่านจบ
อดทนรอเม้นต์ครั้งเดียว สงสารพี่สวย แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ตอนนี้ พี่สวยยังอยู่ได้
ยังไง สวยก็เข้มแข็ม สวยถึก สวยบึกบึน ฮ่าๆๆๆๆ
ว่าแต่อยากไปกินน้ำตกที่ร้านพี่สวย อ่ะครับ น่าจะอร่อย
ปล. แอบเซงอิลุง เซงเหตุผล เซงความคิด เห่อๆ
ปล2. เซงไปก้อเท่านั้น เค้าไปแล้ว
-
แอบติดตามอยู่น่ะครับ อ่านไปก็ซึ่ง อ่านไป ก็หัวเราะ ร้องให้ เป็นกำลังใจในการเขียนต่อไปครับ :a5:
แว้วคั้ม ครับผม
-
ชอบเรื่องนี้คับ ในที่สุดก้ออ่านจบ
อดทนรอเม้นต์ครั้งเดียว สงสารพี่สวย แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ตอนนี้ พี่สวยยังอยู่ได้
ยังไง สวยก็เข้มแข็ม สวยถึก สวยบึกบึน ฮ่าๆๆๆๆ
ว่าแต่อยากไปกินน้ำตกที่ร้านพี่สวย อ่ะครับ น่าจะอร่อย
ปล. แอบเซงอิลุง เซงเหตุผล เซงความคิด เห่อๆ
ปล2. เซงไปก้อเท่านั้น เค้าไปแล้ว
ตกลงสวย หรือควายครับ 555ถึกเชียว
-
คิดถึงสวยนะ
จะมีเรื่องใหม่มาให้ติดตามบ้างมั้ย
เข้ามาทักทายกันบ่อยๆนะจ้ะสวย
:กอด1:
-
รายงาน FC คนใหม่จ๊ะ ไปทำใจมา อ่านจบเมื่อเช้า แต่ยังไม่เม้น เพราะทำใจไม่ได้วันนี้ที่อ่านไป นอยทั้งวันนนเลยย เครียดด้วย ทำไมต้องเป็นแบบนี้ง่ะ เซ้าจายย
1. รักพี่ปอร์ อยากไปกินส้มตำ กะคอหมูย่างที่ร้านจัง บอกทางหน่อย
2. อยากให้คืนดีกะลุงกอลฟ์จัง เพราะรักจริงๆเดี๋ยวนี้หายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรอีก
3. ทำไมพี่สวยถึงพูดภาษาฝรั่งเศสได้อ่ะ เก่งจัง สนใจมาปารค์เร่ กะเค้าไหม
4. พี่ปอร์สวยจิงๆหรือหลอก
5. อยากไปอังกฤษมั้งจัง เพื่อจะเจอลุงกอล์ฟที่นู่นนน 555+
6. อิจฉาความรักที่มีใจเดียวรักเดียว
7. ชอบจังประโยคนี้ "รักครั้งใหม่ หัวใจดวงเดิม" :L2:
8. เคยคิดว่าจะมีโอกาสเจอพี่ปอร์บนบีทีเอสไหม แล้วจะรู้ได้ไงว่าคนไหนคือพี่ปอร์สุดสวย เพราะไม่เจอใครสวยสักคน
9. การที่คนเราไม่หันหน้าคุยกัน มันเป็นเรื่องไม่ดีเลยเนอะ แต่บางทีเรารู้สึกว่าพูดไปมันก็เท่านั้น แต่พูดเถอะ จะดีกว่า
10. เปลี่ยนจากส่งข้อความหาเบน มาส่งข้อความไอ้ลุงไม่ได้เหรอ ไอ้ลุงน่าจะดีใจกว่านะ
11. ลงโทษตัวเองนานไม่ไดหรอก ทามให้ตัวเองมีความสุขดิ รับรองชีวิตจะสวยกว่านี้ o13
11ข้อก่อนแล้วกัน ถ้านึกอะไรออกแล้วจะกลับมาต่อข้อที่ 12 นะจ๊ะ
คิดถึงพี่สวยที่สุด(จิงๆนะ)
-
เฮ้อ เป็นไรมากรึเปล่าเนี่ย ตอนแรกผมชื่นชมในความรัก ความฉลาดของปอร์มาก และความซื่อของอิลุงก็มีเสน่ห์มากๆ คิดว่าปอร์น่าจะรู้ใจและรู้จักอิลุงมากสุดแล้ว แต่ทำไมท้ายสุดถึงตอบแทนความรักที่ยิ่งใหญ่ได้แค่นี้ครับ ปอร์แรงออกขนาดนี้ ค่าตั๋วไปอังกฤษมันไม่เท่าไหร่หรอก ที่คุณทำมันเรียกว่าประชดรัก ก็รู้อยู่ว่าอิลุงมันไม่เหมือนใคร(รักอิลุงไม่เสื่อมคลาย) ให้ผมเดาว่าหากปอร์ไปหาอิลุง นั่งคุยกัน เปิดใจกันเหมือนสองครั้งที่เคยทำ มันคงเป็นคำตอบให้คุณทั้งสองนะครับ ถ้าผมเป็นกอล์ฟผมก็ไม่กล้ากลับครับ ผมทำใจไม่ได้ และคงรู้สึกผิดมากที่ทำร้ายปอร์ขนาดนี้ เฮ้อ เหนื่อยแทน ปอร์ครับ ต่อให้มีใครอีกกี่10 คน ก็ไม่ดามใจคุณหรอก กลับไปตามหัวใจคุณกลับมาเถอะครับ เพราะเจ้าของดวงใจของคุณเค้ายังไม่เคยบอกเลิกคุณสักครั้งเลยนี่ครับ แล้วคิดว่าหัวใจเค้าก็อยู่กับคุณเหมือนกัน อย่าให้ตายทั้งเป็นแบบนี้เลยครับ เชียร์ให้กลับไปหาอิลุง หากอิลุงมันหมดใจ ไม่สนใจปอร์แล้วจริงๆ ค่อยกลับมาตั้งต้นใหม่ นะๆ แอร์เอเชียไปอังกฤษมีโปรนะครับ ถ้าเป็นเรื่องจริง ผมยินดีร่วมสปอนเซอร์ 55 (เชียร์กอล์ฟหมดใจ ผมก็นิสัยคล้ายกอล์ฟอ่ะ เลยคิดแบบนี้) ช่วยเชียร์น้องปอร์คนสวยหน่อยครับ
-
รายงาน FC คนใหม่จ๊ะ ไปทำใจมา อ่านจบเมื่อเช้า แต่ยังไม่เม้น เพราะทำใจไม่ได้วันนี้ที่อ่านไป นอยทั้งวันนนเลยย เครียดด้วย ทำไมต้องเป็นแบบนี้ง่ะ เซ้าจายย
1. รักพี่ปอร์ อยากไปกินส้มตำ กะคอหมูย่างที่ร้านจัง บอกทางหน่อย
2. อยากให้คืนดีกะลุงกอลฟ์จัง เพราะรักจริงๆเดี๋ยวนี้หายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรอีก
3. ทำไมพี่สวยถึงพูดภาษาฝรั่งเศสได้อ่ะ เก่งจัง สนใจมาปารค์เร่ กะเค้าไหม
4. พี่ปอร์สวยจิงๆหรือหลอก
5. อยากไปอังกฤษมั้งจัง เพื่อจะเจอลุงกอล์ฟที่นู่นนน 555+
6. อิจฉาความรักที่มีใจเดียวรักเดียว
7. ชอบจังประโยคนี้ "รักครั้งใหม่ หัวใจดวงเดิม" :L2:
8. เคยคิดว่าจะมีโอกาสเจอพี่ปอร์บนบีทีเอสไหม แล้วจะรู้ได้ไงว่าคนไหนคือพี่ปอร์สุดสวย เพราะไม่เจอใครสวยสักคน
9. การที่คนเราไม่หันหน้าคุยกัน มันเป็นเรื่องไม่ดีเลยเนอะ แต่บางทีเรารู้สึกว่าพูดไปมันก็เท่านั้น แต่พูดเถอะ จะดีกว่า
10. เปลี่ยนจากส่งข้อความหาเบน มาส่งข้อความไอ้ลุงไม่ได้เหรอ ไอ้ลุงน่าจะดีใจกว่านะ
11. ลงโทษตัวเองนานไม่ไดหรอก ทามให้ตัวเองมีความสุขดิ รับรองชีวิตจะสวยกว่านี้ o13
11ข้อก่อนแล้วกัน ถ้านึกอะไรออกแล้วจะกลับมาต่อข้อที่ 12 นะจ๊ะ
**
คิดถึงพี่สวยที่สุด(จิงๆนะ)
รายงาน FC คนใหม่จ๊ะ ไปทำใจมา อ่านจบเมื่อเช้า แต่ยังไม่เม้น เพราะทำใจไม่ได้วันนี้ที่อ่านไป นอยทั้งวันนนเลยย เครียดด้วย ทำไมต้องเป็นแบบนี้ง่ะ เซ้าจายย
1. รักพี่ปอร์ อยากไปกินส้มตำ กะคอหมูย่างที่ร้านจัง บอกทางหน่อย
ตอบ.. มาสิแถวๆฝั่งธนนี้เอง
2. อยากให้คืนดีกะลุงกอลฟ์จัง เพราะรักจริงๆเดี๋ยวนี้หายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรอีก
ตอบ..เคยลองงมแล้วเหรอ บางครั้งเข็มอาจมีหลายๆล้าน อันก็ได้นะ555 งมง่ายจะตาย
3. ทำไมพี่สวยถึงพูดภาษาฝรั่งเศสได้อ่ะ เก่งจัง สนใจมาปารค์เร่ กะเค้าไหม
ตอบ.. ภาษาฝรั่งเศส คือ ฮ้วย ข่อยเว้าเก่งคักๆๆขนาด
4. พี่ปอร์สวยจิงๆหรือหลอก
ตอบ.. หน้าเล็กๆ เรียวๆ จมูกโด่ง ๆ ผิวเนียนๆๆ แบบนี้พอจะสวยไหมละ คริคริคริ
5. อยากไปอังกฤษมั้งจัง เพื่อจะเจอลุงกอล์ฟที่นู่นนน 555+
ตอบ.. ได้ข่าวว่าเกาะอังกิดเพิ่งจมน้ำไปนะ ออกช่วง5 เมื่อกี่เอง55เปิดดูสิ
6. อิจฉาความรักที่มีใจเดียวรักเดียว
ตอบ..อย่าเลียนแบบ มันเจ็บแสบไปถึงชาติหน้า..นะเธอ
7. ชอบจังประโยคนี้ "รักครั้งใหม่ หัวใจดวงเดิม"
ตอบ.. ไม่ได้จดสิทธิบัตร แต่อย่างใด เชิญหยิบไปใช้ได้ตามโอกาส นะ..
8. เคยคิดว่าจะมีโอกาสเจอพี่ปอร์บนบีทีเอสไหม แล้วจะรู้ได้ไงว่าคนไหนคือพี่ปอร์สุดสวย เพราะไม่เจอใครสวยสักคน
ตอบ..คงได้ป๊ะกันบ้างละเช้าๆ สักเกือบ ๆ 7โมง ตรง ที่คุณเบน ยืนฟังเพลงที่สวยชอบจนจบเพลง555 สังเกตุที่ผ้าพันคอ 555
9. การที่คนเราไม่หันหน้าคุยกัน มันเป็นเรื่องไม่ดีเลยเนอะ แต่บางทีเรารู้สึกว่าพูดไปมันก็เท่านั้น แต่พูดเถอะ จะดีกว่า
ตอบ…ใจดวงเดียวแตกสลายได้กี่ครั้งกันเชียว
10. เปลี่ยนจากส่งข้อความหาเบน มาส่งข้อความไอ้ลุงไม่ได้เหรอ ไอ้ลุงน่าจะดีใจกว่านะ
แอ้นส์ซะเว่อร์…เดอะร์ แน้นเบอร์ ยู่ ค้อล ค้าน น้อท บี้ ขะ เน็ค 555
11. ลงโทษตัวเองนานไม่ได้หรอก ทามให้ตัวเองมีความสุขดิ รับรองชีวิตจะสวยกว่านี้
ตอบ.. สวยไปยัง3ชาติหน้าแล้วละ เพราะ จะขยันๆๆทำบุญในชาตินี้
P.S. แว้ว คั้ม ทู มาย กระทู้ กึ้ดลัคคึ
-
มาบอกว่า "คิดถึง" ^^
-
อยากเป็นสโตกเตอร์จัง ติดตามพี่สวยย ๕๕๕ :z2:
-
มาเม้นด้วยความคิดถึงคนสวย :-[ (สงสัยคนสวยแถวนี้ต้องเล่นของเป็นแน่แท้ คนอ่านถึงติดกันงอมแงม )
เป็นไงบ้างค่ะ คนสวยสำบายดีบ่ค่ะ งิๆ
อยากรู้ว่าถ้าอยากมีเรด้าที่ดีๆแบบคนสวย หาซื้อได้ที่ไหนค่ะ เผื่อเอาไว้ใช้เองบ้าง อ๊ะ!! หรือมันจะเป็นความสามารถพิเศษส่วนตัวของสวยกัน
แล้วก็ช่วงนี้สวยได้ข่าวหนุ่มๆชาวเกาะทั้งสองไหมค่ะ(เกาะอังกฤษก่ะเก่าไต้หวัน) ว่าเป็นไงกันบ้างยังอยู่ดีมีความสุขกันรึป่าว
สุดท้ายนี้FCคนนี้ขอให้สวย สวยวันสวยคืนสวยตลอดทั้งวัน สวยเผื่อแผ่ สวยแบบไม่เกรงใจใคร :3123:
ปล. ถ้ามีโอกาสFCคนนี้ก็ยังอยากอ่านเรื่องของสวยต่อนะค่ะ :กอด1: +1 ให้กับสวยไม่แคร์สื่อ รักษาสุขภาพนะค่ะ
-
พี่ปอร์ หายไปไหนอ่ะ คิดถึงงงงง :m15:
-
พี่ปอร์ หายไปไหนอ่ะ คิดถึงงงงง :m15:
ไม่ได้หายไปไหนครับ ยังวนเวียนเข้ามาบ้าง
คิดถึงกันก็มาเม้นท์ไว้ครับ ถ้าเข้ามาจะตอบไปจั๊บ
:sad4: :sad4: :sad4:
-
จิ้มคุณปอครับ อิอิ มีความสุข
-
ป่ะ ปอร์
ลอยกระทงพระราม 8 กัลล
ใกล้บ้านเค้า (แต่ใกล้่บ้านปอร์ป่าวอ่ะ)
อยากไปกินส้มตำจิ๊งงจิ้งง แต่นิมิตรเอาไม่ได้ว่าอยู่ส่วนไหนของฝั่งธน ฮ่าๆๆ
-
มาเม้นด้วยความคิดถึงคนสวย :-[ (สงสัยคนสวยแถวนี้ต้องเล่นของเป็นแน่แท้ คนอ่านถึงติดกันงอมแงม )
เป็นไงบ้างค่ะ คนสวยสำบายดีบ่ค่ะ งิๆ
00
อยากรู้ว่าถ้าอยากมีเรด้าที่ดีๆแบบคนสวย หาซื้อได้ที่ไหนค่ะ เผื่อเอาไว้ใช้เองบ้าง อ๊ะ!! หรือมันจะเป็นความสามารถพิเศษส่วนตัวของสวยกัน
แล้วก็ช่วงนี้สวยได้ข่าวหนุ่มๆชาวเกาะทั้งสองไหมค่ะ(เกาะอังกฤษก่ะเก่าไต้หวัน) ว่าเป็นไงกันบ้างยังอยู่ดีมีความสุขกันรึป่าว
สุดท้ายนี้FCคนนี้ขอให้สวย สวยวันสวยคืนสวยตลอดทั้งวัน สวยเผื่อแผ่ สวยแบบไม่เกรงใจใคร :3123:
ปล. ถ้ามีโอกาสFCคนนี้ก็ยังอยากอ่านเรื่องของสวยต่อนะค่ะ :กอด1: +1 ให้กับสวยไม่แคร์สื่อ รักษาสุขภาพนะค่ะ
ทุกคนมีความสุขกันดีครับ55 อันนี้เดาเอาเอง
เพราะถ้าไม่มีความสุข เขาคงกลับมาเมืองไทยกันแล้ว จริงไหมครับ55
มี/ เก็บเสื้อผ้าบินไปอังกิด :bye2: :bye2:แฟนคลับ 55
-
ป่ะ ปอร์
ลอยกระทงพระราม 8 กัลล
ใกล้บ้านเค้า (แต่ใกล้่บ้านปอร์ป่าวอ่ะ)
อยากไปกินส้มตำจิ๊งงจิ้งง แต่นิมิตรเอาไม่ได้ว่าอยู่ส่วนไหนของฝั่งธน ฮ่าๆๆ
จ๊ากเกือบใช่แล้ว ว่าแต่ยังไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าเลย
มี/ โทรสั่งจองชุดไทย เตรียมใส่เป็นนางนพมาศคือวันลอยกระทง :laugh: :laugh:
-
จิ้มคุณปอครับ อิอิ มีความสุข
:z13: :z13: :z13:
จิ้มกลับด้วยแ๊อ๊บโด่ ที่ใหญ่กว่า 555
-
คุณปอ ไม่คิดจะแต่งนิยายบ้างเหรอคะ อยากอ่านอ่ะ >_<
-
(http://image.ohozaa.com/i/da9/06122010003.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=b9379ac3697b20054200b52586ddf36c)
(http://image.ohozaa.com/i/aab/06122010004.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=613972a3150a29e96831129a19f5d83f)
วันนี้ได้มีโอกาสไปเดินถนนสีลมในยามค่ำคืน (คนเดียว)
กับความรู้สึกเหงาๆ ยังไงบอกไม่ถูก
ผู้คนไม่เยอะครับ อาจเป็นเพราะวันหยุดยาว เลยออกเที่ยวต่างจังหวัดกันหมด
เลยทำให้ถนนสีลมดูเงียบเหงากว่าปกติ
อยู่ดีๆ ก็หิวขึ้นมาครับ สองเท้าเดินก่อนที่สมองจะสั่งว่าจะไปไหน
แล้ว .. แล้ว สองตาก็หยุดอยู่ที่ ร้านแฟดฟ็ดแห่งนึงครับ
จึงเก็บภาพมาฝาก …..อ่อสองคนในภาพไม่รู้ว่าเป็นใครนะครับ
อาจเป็นภาค 2 ของผมก็เป็นได้555…..
คนที่ตามอ่านเรื่องราวของผมก็คงพอจะรู้นะครับว่าสถานที่ในภาพ
มันคือที่ไหน และเป็นที่ๆผมเจอใครคนนึง
เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวกับใครอีกคน
ผมนั่งอยู่หน้าตึกนั้นชั่วครู่ เพื่อ
เพื่ออะไรนะเหรอครับ
เพื่อซึมซับความรู้สึกแรกๆ ที่มันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีที่ผ่านมา
ผู้คนเดินผ่านไปมา เป็นคู่บ้าง คนเดียวบ้าง
ทำให้ภาพเขาคนนั้น ที่อยู่ในหัวผมเสมอ
และตอนนี้มันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
จนผมรับรู้ความรู้สึกแรกที่ผมเปิดประตูออกมาเจอเขา
ไหล่ที่ถูกรั้งไว้ด้วยกระเป๋าโน๊ตบุ๊คใบโตๆ
อีกมือกำลังจูงกระเป๋าล้อลาก
สายตากำลังมองหาใครคนนึงที่เขานัดไว้
*
*
*
ตอนนี้เขาจะเป็นยังไงบ้างนะ
อยากรู้จัง
-
คนสวยแอบเหงา เหรอครับ....สู้ๆ แล้วก็มาต่อภาค 2 ได้แล้วครับ มีคนรออ่านเยอะเยะ มากมาย ก่ายกองครับ คุณปอร์ แสนสวย และรวยมาก อิอิ...
-
กะเข้ามาทักทาย
แต่เห็นโพสเข้า
เป็นกำลังใจให้จ้า^^
-
มารอภาคสองค่ะคุณปอคนสวย.... :z2:
-
คิดถึง :L2:
-
ผมอ่านมานานหลายเรื่องล่ะ กว่าจะสมัครได้ อิอิ
อยากให้ภาคใหม่เป็นแบบว่า " รักครังใหม่ หัวใจดวงเดิม " ได้ไหม
ผมชอบมากเลยอ่ะค้าบ แล้วพอจะรู้ไหมว่า "ลุงใจเด็ด" เค้าจะมีโอกาศได้อ่านเรื่องนี้หรือเปล่าคับ
-
มารออ่านภาค 2 นะคะ คุณปอ หุหุ
-
กอดดดดด ปอร์นะ :กอด1:
เป็นห่วงอยู่ห่างๆ
วันนี้ฝนตก อากาศเหงาๆ คิดถึงนะ
ใช้ชีวิตให้มีความสุขนะปอร์
แล้วจะเข้ามาทู้นี้เรื่อยๆ
-
พี่ปอ รักครั้งใหม่หัวใจดวงเดิมได้ไหมคับ
:mc4: :mc4: :mc4:
-
:กอด1: สวย
เดินผ่านแม็คสาขานี้บ่อยมากๆ
ผ่านที่ไรก็คิดถึงสวยและเรื่องนี้ทุกที
มาบ่อยๆนะจ้ะสวย
:L2:
-
คิดถึงทุกคนเช่นกันครับ จูจุ๊บๆ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:เฮ้อ: อ่านแล้วไม่รู้จะสงสารใครดี จากกันทั้งๆ ที่ยังรักกัน
เข้าใจนะว่าเวลาที่คนเราเจ็บจนถึงที่สุดแล้วจะสร้างเกราะป้องกันตัวเอง
แต่ถ้าเราลองเปิดโอกาสให้กับตัวเราเองหรือเขาคนนั้นอีกครั้ง
เชื่อเถอะว่า ... สิ่งที่ได้รับกลับมาจะคุ้มค่าแน่นอน
(ถ้าคุณ 2 คนยังมีใจที่ตรงกัน และยังมั่นคงต่อกันนะ)
และเมื่อวันนั้นมาถึง เขาจะพยายามแก้ไขไม่ให้เกิดขึ้นอีกครั้ง
เพราะเขาได้เรียนรู้ถึงการสูญเสียสิ่งที่สำคัญไป
ความรักสามารถให้อภัยได้ทุกอย่าง :กอด1:
แต่ยังไงชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปเนอะ สู้ๆ ค่ะ o13
เข้าใจอารมณ์เหงาค่ะ เพราะตัวเองก็อยู่คนเดียวบ่อยๆ :monkeysad:
ถ้าเหงาก็เข้ามาคุยกันบ่อยๆ นะค่ะ คนสวย
ปล. แต่ยังแอบเชียร์กอล์ฟอยู่น่ะ :-[
-
เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน
จากFC.ลุง จะมาเป็น FC.เบน
กร๊ากกกก
คิดถึงจ้ะปอร์คนงาม
-
เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน
จากFC.ลุง จะมาเป็น FC.เบน
กร๊ากกกก
คิดถึงจ้ะปอร์คนงาม
สำหรับ เบน FC นะครับ
(http://image.ohozaa.com/i/31b/9ydw2.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=1d832385c13791f6e99331aeb6108e3e)
และนี่สำหรับ คนที่ถามถึงใครอีกคน เอาภาพนี้มาฝากครับ
(http://www.uppicweb.com/x/i/im/kcar1_edit.jpg) (http://www.uppicweb.com/show.php?id=79e692e974cf14521290173cd15edab9)
Thanks: ฝากรูป (http://www.uppicweb.com)
2 ภาพ นี้อาจพอให้หายคิดถึงเขา 2คนได้นะครับ55
-
คิดถึงสวย...คิดถึงตาลุง
-
คิดถึงคนสวย กะ ไอ้ลุงอ่ะ ...
ถามหน่อยนึง คาดว่าจะมีต่อภาค 3 ไหมค่ะ
รออ่านอยู่น่ะ
ปล. อย่างที่รีบนบอกก็ดีน่ะ แบบ... รักครั้งใหม่กับหัวใจดวงเดิมอ่ะ :กอด1:
-
หวัดดีค่ะ คุณปอร์
ดีใจจังที่มาคุยกันอีก นึกว่าสวยไม่เข้ามาก็เลยไม่ได้แวะมาเลย
มาอีกที มีของฝากซะด้วย
แต่ยังยืนยันเชียร์ตาลุงไม่เสื่อมคลายนะจ๊ะ :man1:
ถึงเกาะอังกฤษจะน้ำท่วมไปแล้ว แต่ยังน่าเที่ยวกว่าเกาะไต้หวันนะ
(ลำเอียงเห็นๆ 555)
ของฝากจากอังกฤษ ไม่มีแบบคุยกันบ้างเหรออออออ
-
:กอด1: คิดถึงๆ
-
เห็นอีเมล์ของเบนกับรูปสำหรับลุงแล้ว
เบนก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
:กอด1:
-
ขอกอดคนสวยแน่นๆหน่อย :กอด1:
เห็นรูปแล้วอยากอ่านภาคต่อง่ะ แต่พี่ปอร์สบายดีแม่นบ่ :z1:
หนูคิดถึงพี่ปอร์มากกว่าป้อจายสองคนนั้นอีก :monkeysad:
-
ชื่นใจจังปอร์
แค่นี้ บางที ก้อทำให้ห่วงปอร์น้อยลงกว่าเดิม (นิดหนึ่ง อิอิ)
หวังว่าความรัก ความคิดถึง ของคนสองคน
มันจะมาบรรจบกันสักวันหนึ่ง
คิดถึงปอร์เหมือนเดิม (เหมือนกัน55+)
-
ตามตรูดน้องเรลล่ามาติดๆๆ ((ติดๆตรงไหน? ห่างกันตั้งสี่วัน ฮี่ๆๆ))
คิดถึงลุงของเค้า(ของตรูอีกแล้ว คึคึ)
คิดถึงปอร์ คิดถึงเบน(ด้วยกันได้ อิอิ)
รออ่านนิยายที่ปอร์จะแต่งในอนาคตนี้นะ ^^
อ๊ายยยยยยยยยย กะจะต่อท้ายเมนท์น้องเรลล่าซะหน่อย ดันขึ้นหน้าใหม่ซะงั้น >_<
-
:man1:น้องปอร์คนสวย บรรจงหอมสองข้างแก้มแล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหู สวัสดีปีกระต่ายทอง
ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง รวย รวย รวย นะจ๊ะ :L1:
-
Happy New Year นะจ้ะสวย
ขอให้มีความสุขมากๆ สมหวังทุกเรื่อง พบเจอแต่สิ่งดีๆ คนดีๆนะจ้ะ
:กอด1:
-
อารายอ่ะพี่ปอร์ เค้าไม่เข้าใจ ไอสองรูปเนี่ย
รูปใครในเมล์อ่ะ ดูไม่รุเรื่อง เค้าไม่เข้าใจอ่ะ.......
รูปรถ รถใครอ่ะ เค้ามาทำอะไร ประตูรั้วใคร บ้านพี่ปอร์เหรอออออ
ไม่หายข้องใจอะไรเลยยย ชิ :seng2ped:
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: happy New year :3123: :3123: :3123: :3123:
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: happy New year :3123: :3123: :3123: :3123:
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: happy New year :3123: :3123: :3123: :3123:
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: happy New year :3123: :3123: :3123: :3123:
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: happy New year :3123: :3123: :3123: :3123:
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: happy New year :3123: :3123: :3123: :3123:
ปีใหม่ ขอให้ทุกคนเจอแต่สิ่งใหม่ๆนะครับ โดยเฉพาะแฟนใหม่ 555
-
อารายอ่ะพี่ปอร์ เค้าไม่เข้าใจ ไอสองรูปเนี่ย
รูปใครในเมล์อ่ะ ดูไม่รุเรื่อง เค้าไม่เข้าใจอ่ะ.......
8
รูปรถ รถใครอ่ะ เค้ามาทำอะไร ประตูรั้วใคร บ้านพี่ปอร์เหรอออออ
ไม่หายข้องใจอะไรเลยยย ชิ :seng2ped:
`แกล้งทำเป็นไม่รู้ใช่ไหม 555 :laugh: :laugh:
-
สวัสดีปีใหม่ค่า
ถูกใจคำอวยพรของสวยในบรรทัดสุดท้าย :laugh: :laugh:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ :กอด1:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณปอร์คนสวย มีความสุขมาก ๆ นะจ๊ะ
-
อย่าบอกนะ ลุงกลับมาแล้ว หรือภาพเก่า
พี่ปอร์สวยรวย บินไปหาสิ แบบว่าตามาหารักแท้เหมือนในหนังอ่ะ
เพื่อความจิง มันจะเป็นมากกว่านิยายนะคับ
เป็นกำลังใจคับ สำหรับคนที่คิดจะรักเสมอคับ
-
ปอร์ สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะจ๊ะ แล้วก้อมีความสุขมากๆ ในวันเด็กที่จะมาถึง
กร๊ากกกกกกกก
คิดถึงจังเลย
ตอนนี้มีอะไรคืบหน้าบ้างป่าว ฮ่าๆ
สอดรู้สอดเห็นเบาๆ
เฮ้อออ คิดถึงจริงๆ นะ
อยากอ่านเรื่องของปอร์อีก สำนวนการเีขียนเรื่องของปอร์
ทำให้คิดถึงจริงๆ
ขอกอดทีจิ ฮึ๊บบบบบบบบบ :กอด1:
-
เฮ้อ...........................ทั้งเรื่องนี้ ผมสงสาร ลุง อยู่คนเดียวมากที่สุดครับ คุณปอร์คุณอย่าโกรธผมเลยนะ ผมไม่ได้มีความรู้สึกสงสารคุณปอร์เลยสักนิด ผมว่าคุณปอร์หยิ่ง ทิฐิ หนีปัญญา เอาตนเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล ไม่เอาความรู้สึกของลุงมาใส่ใจตัวเองบ้างเลย
ตอนที่คุณเป็นแฟนกับลุงได้ประมาณ 2 ปี คุณยังไม่รู้นิสัย ใจคอ ตัวตน ของลุงอีกเหรอครับ ว่าเป็นยังไง ลุงเป็นคนปากหนัก ขี้เกรงใจคนจนนำความเดือดร้อนมาสู่ตัวเอง พูดได้แต่คำว่า "ผมขอโทษ" เวลามีเรื่องที่ไม่เข้าใจ หรือเรื่องราวร้าย ๆ เกิดขึ้น แต่ลุงเขาก็ไม่ได้เป็นตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนิครับ การไว้เนื้อเชื่อใจ มั่นใจในแฟนของตัวเอง ยอมรับฟังในสิ่งที่เขาพูด คนเป็นแฟนกันมันควรจะทำไม่ใช่เหรอครับ ถึงลุงจะเป็นปากหนักก็เถอะแต่ลุงก็ไม่เคยที่จะหยุดรักคุณเลยนครับ คุณปอร์ คุณซะอีกเอาแต่หนี ๆ ๆ ๆ แล้วก็หนีไม่ฟังไม่พูดไม่เปิดอกคุยกัน แทนทีปากแก้วจะแค่บิ้นเล็กน้อย ไม่เลยแก้วมันกับร้าวไปทั้งไป เพราะนิสัยใครละครับ ถ้าไม่ใช่นิสัยคุณเองครับ คุณปอร์
ตอบเรื่องใกล้จะจบ ผมยิ่งสงสารลุงจับใจ อ้อนวอน ร้องขอ ความรักกลับคืนจากคนที่เขารักมากที่สุด คนที่เขาพาไปพบครอบครัว อยากให้ครอบครัวยอมรับ พอมีปัญหา คุณเลือกที่จะบอกว่าไม่รู้ แทนที่จะตั้งรับกับมัน คุณกลับเอาแต่หนี ๆ ๆ ๆ ปัญหา จนไปจบลงที่มีเบนเข้ามาในชีวิตคุณ คุณรู้ไหมลุงเขาก็รอคุณ ไม่ต่างเจอที่คุณรอเขาหรอก ผมรู้สึกได้นะว่าลุงเขารักคุณมาก อาจจะมากเกินกว่าที่คุณรักเขาสะอีก รักมากจนตัวเองตัวเองป่วย ไม่สบาย โทรม หน้าตามีริ้วรอยตอนท้ายเรื่อง แต่คุณกับไปมีเบน คุณบอกคุณก็เจ็บคุณเสียใจไม่ต่างจากลุง แต่คุณก็ยังมีเบนใช่ไหมครับ แต่ลุงเขาไปเล่นกับใครบ้าง ไปสนใจบ้าง ไปมีใครบ้าง ก็เปล่า
ผมอาจจะอินกับเรื่องนี้มากไปน้อย ก็แค่นั้นละครับ ขอบคุณที่ยอมรับฟังผมบ่น
-
ปล. ถ้าเรื่องนี้ยังมีส่วนที่เป็นเรื่องจริงไม่มากก็น้อยอยู่บ้างและถ้าตอนนี้ลุงเขายังอยู่อังกฤษและคุณก็ยังรักลุงอยู่ คุณควรคิด ๆ ๆ ๆ (กรุณาอย่าฟุ้งซ่านและจินตนาการอะไรในแง่ลบไปคนอย่างที่คุณเคยทำอีกอีก) ว่าเกิดมาชาตินี้แล้วชาติหน้าจะได้เกิดอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ คิดว่าจะมีใครที่รักคุณอย่างที่ลุงรักคุณได้บ้าง(อ่ะ ๆ ๆ ไม่ต้องนับความรักจากคุณพ่อคุณแม่นะครับ) เอาไปคิดนะครับ คนบางคนตามหาความรักมาทั้งชีวิตกลับไม่เจอ อะไรที่เข้าใกล้คำ ๆ นี้เลย แต่คุณมีมันวางใส่พานอยู่ตรงหน้าเลยคุณยังจะเพิกเฉยต่อความรักที่ลุงเขามีให้คุณอีกเหรอครับ คุณปอร์ ขอให้คุณคิดได้ว่าคุณควรทำยังไงนะครับ ถึงผมจะไม่สงสารคุณเลยสักนิด แต่ผมเอาใจช่วย หวังให้คุณตามหาส่วนที่ขาดหายไปของคุณได้ในเร็ววันนะครับ
-
ส่วนตัวไม่ชอบปอร์อย่างแรง ช่วงแรกก็พอเข้าใจ เห็นใจ
แต่หลังๆนี่ไม่ใช่แล้วกลายเป็น ผมมองว่าปอร์เป็นคนที่เห็นแก่ตัวสุดๆ
ณ เวลานั้น ออกนอกทาง ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าอะไร ยังไง
หรือเพราะเหงา?
หรือต้องการไว้เผื่อเลือก?
หรือไม่มั่นใจ?
หรือปอร์ไม่เคยไว้ใจเชื่อใจกอฟท์เลย?
หรือตั้งแต่แรกปอร์ไม่เคยมั่นใจเชื่อใจตัวเองเลย?
หรือปอร์ทำเพื่อกอฟท์?
(กรูมั่วได้อีก)ทุกอย่างมีเหตุผลของมัน
นักเขียนมีความสุข ยิ้มได้ หัวเราะบ้าง ก็แจ่มแล้วคับ
ความรู้สึกของคนอ่านอย่างผม เครียดว่ะ เหอะๆ
-
รักพี่ปอร์ รักคุณลุง แต่ก็รักในสิ่งที่เป็นไป
รักครั้งใหม่หัวใจดวงเดิมคับพี่ปอร์
-
เฮ้อ...........................ทั้งเรื่องนี้ ผมสงสาร ลุง อยู่คนเดียวมากที่สุดครับ คุณปอร์คุณอย่าโกรธผมเลยนะ ผมไม่ได้มีความรู้สึกสงสารคุณปอร์เลยสักนิด ผมว่าคุณปอร์หยิ่ง ทิฐิ หนีปัญญา เอาตนเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล ไม่เอาความรู้สึกของลุงมาใส่ใจตัวเองบ้างเลย
ตอนที่คุณเป็นแฟนกับลุงได้ประมาณ 2 ปี คุณยังไม่รู้นิสัย ใจคอ ตัวตน ของลุงอีกเหรอครับ ว่าเป็นยังไง ลุงเป็นคนปากหนัก ขี้เกรงใจคนจนนำความเดือดร้อนมาสู่ตัวเอง พูดได้แต่คำว่า "ผมขอโทษ" เวลามีเรื่องที่ไม่เข้าใจ หรือเรื่องราวร้าย ๆ เกิดขึ้น แต่ลุงเขาก็ไม่ได้เป็นตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนิครับ การไว้เนื้อเชื่อใจ มั่นใจในแฟนของตัวเอง ยอมรับฟังในสิ่งที่เขาพูด คนเป็นแฟนกันมันควรจะทำไม่ใช่เหรอครับ ถึงลุงจะเป็นปากหนักก็เถอะแต่ลุงก็ไม่เคยที่จะหยุดรักคุณเลยนครับ คุณปอร์ คุณซะอีกเอาแต่หนี ๆ ๆ ๆ แล้วก็หนีไม่ฟังไม่พูดไม่เปิดอกคุยกัน แทนทีปากแก้วจะแค่บิ้นเล็กน้อย ไม่เลยแก้วมันกับร้าวไปทั้งไป เพราะนิสัยใครละครับ ถ้าไม่ใช่นิสัยคุณเองครับ คุณปอร์
ตอบเรื่องใกล้จะจบ ผมยิ่งสงสารลุงจับใจ อ้อนวอน ร้องขอ ความรักกลับคืนจากคนที่เขารักมากที่สุด คนที่เขาพาไปพบครอบครัว อยากให้ครอบครัวยอมรับ พอมีปัญหา คุณเลือกที่จะบอกว่าไม่รู้ แทนที่จะตั้งรับกับมัน คุณกลับเอาแต่หนี ๆ ๆ ๆ ปัญหา จนไปจบลงที่มีเบนเข้ามาในชีวิตคุณ คุณรู้ไหมลุงเขาก็รอคุณ ไม่ต่างเจอที่คุณรอเขาหรอก ผมรู้สึกได้นะว่าลุงเขารักคุณมาก อาจจะมากเกินกว่าที่คุณรักเขาสะอีก รักมากจนตัวเองตัวเองป่วย ไม่สบาย โทรม หน้าตามีริ้วรอยตอนท้ายเรื่อง แต่คุณกับไปมีเบน คุณบอกคุณก็เจ็บคุณเสียใจไม่ต่างจากลุง แต่คุณก็ยังมีเบนใช่ไหมครับ แต่ลุงเขาไปเล่นกับใครบ้าง ไปสนใจบ้าง ไปมีใครบ้าง ก็เปล่า
ผมอาจจะอินกับเรื่องนี้มากไปน้อย ก็แค่นั้นละครับ ขอบคุณที่ยอมรับฟังผมบ่น
ช่ายตามนี้เลย รักแค่ลมปากที่พ่นออกมาเพื่อให้ตัวเองดูถูกต้อง สรุปแล้วคุณน่ะผิด ล้านเปอร์เซ็นต์
-
คนอื่นเป็นงัยไม่สน สนข่าวอิลุงเฟ๊ยยยยย หามาให้อ่านซะดีดี ม่ายง้านคนสวยก็คนสวยเหอะมีเคือง
-
เราเองไม่รู้หรอกว่าจุดนั้น ปอร์เองเจ็บแค่ไหน
ตัวปอร์ฺเองเป็นคนรู้ดีที่สุด
ปอร์เองก้อเป็นคนธรรมดา
การตัดสินใจบางครั้งก้ออาจจะผิดไปบ้่าง
เค้าเชื่อว่า ปอร์เองก้อเสียใจมากไม่แพ้กัน
เค้าก้อแค่คนอ่านตัวเล็กๆ?? ก้อคอยเป็นกำลังใจให้ต่อไป
อยากให้ปอมีความสุข ^ ^
ปล.คิดถึงอ่ะ ซิก ซิก
-
แวะมาทักทายเน้อ
หลายรีนี่เค้าอินจัดมากๆๆๆๆๆเลยเนอะ^^
ตอนเราอ่านเราก็อิน 55+ จัดไป~
-
เจ๊ปอร์ โดนเหวี่ยง .... ๕๕๕
สงสารลุงเหมือนกาน
ปีใหม่โดนเนรเทศให้อยู่บ้านคนเดียวที่กรุงเทพ อ่ะ ไม่ได้ไปไหนเลยย เสียจายยย
ปล. ไม่เข้าใจจิงๆ คนน่ารักมักจะงงบ่อย
-
ไม่ยอมนอนอยากอ่านให้จบ ความรู้สึกเป็นเรื่องละเอียดอ่อนเกินไป ถ้าไม่บอกก็ไม่รู้ อ่านไปน้ำตาคลอเลยนะ
จะบอกว่ารักมันออกแบบไม่ได้ รักแต่ไม่กล้าที่จะสู้และยึดไว้สุดท้ายมันก็จบ ระยะทางและกาลเวลาถึงจะพิสูนจ์ใจ
แต่ทำเฉยๆ มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรนะ.....ถ้ารักก็ต้องกล้าที่จะบอก...คนที่รักเพื่อให้มีกำลังใจซิ :impress3: :impress3: :impress3: :monkeysad:
-
เข้ามาวิ่งเล่น :z2:
กร๊ากกก
กินมาม่าอิ่มซะ
-
ถ้าคุณไม่เคยเป็นฝ่ายที่รอ โดยที่ไม่มีความหวังอะไรเลย คุณไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บขนาดไหน มันทรมานยังไง
ถ้าลุงยังแก้นิสัยเอาแต่เงียบไม่ได้ ต่อไป มันก็จะเป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อย ๆ แล้วมันก็ต้องเจ็บแบบนี้ไปเรื่อย ๆ (บางทีงี่เง่าจนน่ารำคาญ) แต่ปอร์ก็ไม่ดีนะ ที่ไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย น่าจะเคลียร์ ๆ กันให้จบกันด้วยดีไปเลย
ปล.แต่ถ้าคุณรู้หัวใจตัวเอง รู้ว่าที่ผ่านมามันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด คุณยังรักกันอยู่ แล้วทำไมไม่กลับไปตามหารักนั้นล่ะคะ แอบอินด้วยคน -_-''
เฮ้อ ไม่ชอบอ่านอะไรที่พลิกล๊อคแบบนี้เลย มันรู้สึกเฟลอ่ะ T^T เหมือนตอนอ่านคิมโมเลย นอยด์ไปอาทิตย์หนึ่ง ตอนนั้นโคตรเกลียดโมเลย แต่ก็นะ ชีวิตใครชีวิตมัน คงทำตามใจคนอื่นไม่ได้ นอกจากเจ้าตัวเอง
-
อ๊ายยย มาม่ากันอย่างต่อเนื่อง อิอิ
อ่านคอมเม้นแล้วเพลินจริงๆ ค่า
ปอร์แวะมาก้อดีนะ อิิิอิ
มาม่า 3 ห่อ 20 เร้วววว
-
แวะมาเยี่ยม หลาย ๆ เม้น มาม่าจริง ๆ อะ
รอข่าวดีของน้องปอร์ดีกว่า ^_^
-
อ่านะ ต่างคนต่างความคิด
ไม่มีคนไหนในโลกนี้เพอร์เฟ็คไปทุกอย่างหรอก
การตัดสินใจทำอะไรลงไปซักอย่าง...ที่ดีเราคิดว่าดีที่สุดแล้ว
มันอาจดูเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดในมุมมองของคนอื่น ก็ได้
เรื่องแบบนี้.....เคารพในการติดสินใจของกันและกันดีกว่า เนอะ ^^
บางครั้งตัดสินสินใจไปแล้ว มันย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ซะด้วยซิ
คนที่เจ็บไม่ได้มีแค่คนเดียวนิ อย่าตอกย้ำให้คนต้องเจ็บแผลเดิมอีกเลย ^^
ยังคงรออ่านนิยายแต่งจากปอร์นะ
ไม่เอาเรื่องเล่าเรื่องจริงแล้ว 5555+
อยากอ่านอะไรที่มีแฮปปี้ๆบ้างอ่ะ ^^
-
คิดถึงคนสวยจัง
เราเข้าใจสวยนะ การรออย่างไม่มีจุดหมายมันทรมาน
และยิ่งเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นด้วยแล้ว
สวยเลยต้องเลือกที่จะทำแบบนี้
:กอด1:
-
เรื่องบางเรื่องคงจะมีแค่คนสองคนเท่านั้นมั้งคะที่จะเข้าใจได้
ขอโทษนะคะพี่ปอร์ที่อ่านเรื่องนี้ไม่จบ
แต่ว่าไม่ไหวจริงๆ ตอนแรกกะว่าจะเปิดมาดูหน้าสุดท้ายว่าแฮปปี้กันถึงไหนแล้ว
แต่เจอเม้นอื่นๆ เข้าไปนอยด์เลย o22
เพราะไม่สามารถอ่านจบได้เลยไม่สามารถแสดงความเห็นใดๆ ได้
พี่ปอร์อย่าว่ากันนะคะ
แต่ว่า เหมือนที่หลายๆ คห.บอกค่ะ
ลองไปที่อังกฤษดูสิคะ เผื่อเจอลุง
ถ้าเจอ บางทีมันอาจจะเป็นพรหมลิขิตจริงๆ ก็ได้
คิดถึงพี่คนสวยค่ะ :กอด1:
-
น้องปอร์ รวมเล่มขายปะ ขอจอง 1 เล่ม ^_^
-
บวกให้น้องปอร์คนงาม หายไปไหนน้า
ขอให้มีความสุขนะคนสวยประจำร้าน :really2:
-
คิดถึง
ซิก ซิก
-
หวัดดีค่ะคุณปอร์คนสวย มาทักทายหลังวันแห่งความรักค่ะ
มาอ่านเม้นก่อนหน้ารู้สึกมาม่าจะขายดีนะ ไม่เอาไม่เครียดค่ะ
ยิ้มสู้ปัญหากันดีกว่า^____^
โดยส่วนตัวไม่รู้หรอกว่าที่ว่าที่คนสวยตัดสินใจไปนั้นมันถูกหรือผิด
แต่ในเมื่อคนสวยได้ตัดสินใจไปแล้วเราก็พร้อมจะยอมรับ และได้แต่หวังว่าคนสวยจะมีความสุขกับทางเลือกนั้น
ขอบคุณสำหรับเมล์และภาพนะค่ะที่เอามาให้เพื่อหายคิดถึง
(แต่เปล่าเลย...ทำไมเค้ากลับยิ่งคิดถึง ยิ่งเศร้ามากกว่าเดิมนะ :monkeysad: )
ไม่เอาไม่เศร้า เข้าโหมดมาม่าอีกหล่ะ
รักไม่มีผิดไม่มีถูก ขอแค่คุณเปิดใจ สักวันคุณจะพบคนที่พอดีกับคุณ
เค้าคนนั้นอาจเป็นคนที่เคยผ่านเข้าในชีวิตคุณมาแล้ว....กำลังอยู่ข้างๆคุณ....หรือกำลังเข้ามาในชีวิตคุณ ก็ได้
รักทำให้เราได้เรียนรู้ ไม่ใช่ทำให้เรากลัว อย่าหนีมัน หันหน้าสู้กับมันสู้กับหัวใจตัวเอง
ถึงมันจะสุขบ้าง เจ็บบ้าง มันก็ทำให้เราเข้าใจตัวเอง สู้ๆนะค่ะคนสวย
ปล. มายืนยันนั่งยันในการเป็นFC เบนค่ะ
คิดถึงใครก็ไปหาซะนะค่ะ ความคิดมันเดินทางได้ แต่ถ้าเราเดินทางไปเองคงดีกว่า^^
รัก คิดถึง และเป็นห่วงคนสวยเสมอค่ะ :กอด1: มีอะไรก็มาแชร์กันได้นะค่ะที่นี่พร้อมรับฟังเสมอ
-
:z13:คนสวย
-
มาบอกว่าคิดถึง^^
-
แวะมาเรื่อยๆ
ตามประสาคนรักกัน
ฮิ้ววว คิดถึงจัง
-
ใครยังไง ก็ตาม
เค้ากลับมาบอกว่า เค้ารักพี่ปอร์เหมือนเดิมนะครับ
:)
ขอให้พี่ปอร์มีความสุขมาก ๆ เด้อ
^^
-
ใครยังไง ก็ตาม
เค้ากลับมาบอกว่า เค้ารักพี่ปอร์เหมือนเดิมนะครับ
:)
ขอให้พี่ปอร์มีความสุขมาก ๆ เด้อ
^^
[สบายดีไหมนิสิตแพทย์/color]
-
อ่านเรื่องนี้จบแล้วววววววววว
เยสๆๆๆๆๆๆ
อ่านตอนจบแล้วอยากกรีดร้องว่า "อย่ามาถกลเกียรติ์ใส่ช้านนนนนนนน" :angry2:
จบงี้เค้าก็แย่สิตัว นอนไม่หลับแหงมๆเลย :monkeysad:
เจ็บเกินรักกันแต่ไม่ได้กันเนี่ย
แต่ถ้่าคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกันหรอก
ม่ะแน่ลุงอาจกลับมากินเนื้อย่างร้านคุณปอสักวันที่กลับมาจากอิงแลนด์ก็ได้ ใครจะรู้เนอะ (ขอฝันต่อหน่อยเน้อ)
รออ่านเรื่องต่อไปจากคุณปออยู่นะค่ะ
สู้ๆ
-
อาทิตย์ก่อนมีโอกาสเข้ากรุงไปทำธุระ
ตอนเย็นว่างๆ ไม่มีไรทำ เลยไปเดินเล่นแถวสีลม
เห็นร้านแมคแล้วก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้
เลยเข้าไปนั่งดูดเป๊ปซี่ เหล่ผู้บ่าวแถวนั้น
นั่งเหล่อยู่ตั้งนานไม่ยักกะมีชาวไต้หวันเดินผ่านไปมาซักคน
มีแต่ชายไทยรูปร่างสันทัด (ไม่หล่อ ล่ำ ดำ หึก) นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าร้าน
ทำเอาเสื่อมสมรรถภาพทางเพศขึ้นมากะทันหันเลยเชียว 555+
-
อาทิตย์ก่อนมีโอกาสเข้ากรุงไปทำธุระ
ตอนเย็นว่างๆ ไม่มีไรทำ เลยไปเดินเล่นแถวสีลม
เห็นร้านแมคแล้วก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้
เลยเข้าไปนั่งดูดเป๊ปซี่ เหล่ผู้บ่าวแถวนั้น
นั่งเหล่อยู่ตั้งนานไม่ยักกะมีชาวไต้หวันเดินผ่านไปมาซักคน
มีแต่ชายไทยรูปร่างสันทัด (ไม่หล่อ ล่ำ ดำ หึก) นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าร้าน
ทำเอาเสื่อมสมรรถภาพทางเพศขึ้นมากะทันหันเลยเชียว 555+
มาเวลาไหนละครับ 5555 เย็นๆ อดเห็นนะครับ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
วันนี้มีสวยๆ เรื่องขำ ๆ จนเหงื่อตกมาเล่าให้ฟัง
หลายวันก่อน ไปออกกำลังกายฟิตเนสแห่งนึงในจังหวัดทางภาคเหนือครับ
ไม่รู้ว่าโชคดีที่มีแฟนคลับทั่วบ้าน เต็มเมือง
หรือโชคร้ายที่ชีวิตกำลังถึงจุดจบ 2012
พอดีลืมปิดเสียงมือถือ ก่อนที่จะเก็บกระเป๋าเข้าล๊อกเกอร์
เดินเฉิดฉาย โปรยเสน่ห์ ให้ก้ามปูหวั่นไหวเล่นๆ555
พอออกกำลังกายเสร็จจะไปเอากระเป๋าที่เก็บไว้แล้วกลับโรงแรม
อ่อ(ก้ามปู ไม่สนใจสักคน สงสัยใช้แป้งผิดเบอร์555)
และแล้วเหตุการณ์ ๆหนึ่งก็เกิดขึ้น
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 55เอาเสียงเข้าช่วยเพิ่มบรรยากาศในการอ่าน
อยู่ๆ มีน้องคนนึงนั่งอยู่ใกล้ๆ ล๊อกเกอร์ที่สวยเก็บกระเป๋า แป้งพับ ถุงหน่อง และขนตาปลอม
น้องเขากำลังดึงถุงเท้า และมองมาที่เราสลับกันไปมา ขณะที่สวยกำลังเปิดกุญแจ
ตายแล้ว ของหวานกำลังตกถึงท้อง แน่ ๆ 55คิดไป ก็ดีใจไป ปูน้อย เลเว่ล วัน กล้ามมีแต่พองาม
“เสียงเรียกเข้าพี่คุ้นๆนะครับ เพราะดี ..” เสียงจากคนๆที่นั่งข้าง ๆผม หลังจากพยายามดึงถุงเท้าขึ้นมาจนเกือบถึงหัวเข่า555
“อ๋อครับ ขอบคุณครับ”… ผมตอบ แล้วยิ้มให้น้องเขา 1 ครั้งครับในแบบที่ใครเห็นแล้วต้องหลงผิด
ติดบ่วงสวยๆ 55
และก็ไม่ได้คิดอะไรเก็บของเข้ากระเป๋าต่อ
ตายแล้วโชคดีอะไรจะมาเกิดขึ้นในตอนนี้ กับหนุ่มน้อยละอ่อนเหนือ
กรี๊ดๆๆ ปูอบน้ำผึ้งพร้อมเสิร์ฟแล้วใช่ไหม ว่าแล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวมาเป็นผ้ากันเปื้อนเลย555
เตรียมตัวทานปู
“อ๋อผมจำได้ละ”….น้องเขาพูดต่อ จำเพลงได้ หรือจำฉันได้ยะ
ผมหลับตาปริบๆ มองไปที่น้องเขาอย่างสงสัยว่าเขาจำอะไรได้
หรือว่าชาติที่แล้วสวยกับน้องเป็นคู่กัน หว้าย ไม่นะสวยไม้พร้อมระลึกชาติ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (ในใจ) ลุ้นต่อไปว่าน้องเขาจะพูดอะไรต่อ
หลังจากที่เพลงๆนึงผลุดขึ้นมาในหัว เพลงในใช้เป็นเสียงรอสายนั่นเอง
อี้ซี่ .. อย่านะ ไม่นะนะ ตอนนี้เริ่มไม่ปลอดภัยแล้ว หายใจก็ติดขัด
เหมือนคนที่กำลังออกสื่อแต่ลืมติดขนตาปลอม55555
“จำได้ละครับ”… น้องเขาพูดต่อ
หือๆๆ
“เพลงนี้พี่คนนึงเคยใช้เป็นเพลงประกอบในบล็อกของเขาและผมก็ชอบมาก
โหลดมาจากยูทิ้วป์และฟังอยู่บ่อย ๆ” น้องเขาพูดต่อพร้อมกับยิ้มอย่างพอใจ มือยังดึงถุงเท้าต่อ
คราวนี้คงมาถึงโคนขาอ่อนแล้วครับ555
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อกอีแป้นแล่นลึกเขาตึก ซีพี (คงต้องวิ่งเหนื่อยหน่อยเพราะอยู่เหนือ)
วันที่ความสวยของน้องปอร์คงต้องถูกเปิดเผยเสียที ว่าหน้าตาที่แท้จริงเงือกแค่ไหน555
หลังจากที่สร้างภาพไว้อย่างสวยงามในโลกของไซเบอร์เท่านั้น ย้ำว่าในโลก ไซเบอร์เท่านั้น
ตายละมือไม้สั่น กางเกงขายาวพับผิดพับถูก
เสื้อยืด กลับนอกเข้าใน กลับในเข้านอก อ่อนนอกแข็งใน55
และขาเริ่มสั่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เหงื่อเริ่มแตกทั้งที่แอร์เย็นมวกแมก
น้องเขาเริ่มมองหน้า แล้วเริ่มจ้องตาปล่อยถุงเท้าคู่นั่นล่นลงไปกองที่ตาตุ่มเช่นเดิม
เหงื่อสวยเริ่มแตกพักๆๆๆ ขนาดที่ว่าออกกำลังมาหนักแค่ไหน ยังไม่มีเหงื่อเยอะขนาดนี้เลยครับ
อี้ซี่……………..
เอาวะใจดีสู้เก้ง เอ้ยสู้ปู เอ้ยเสือ สู้แม่งทั้งสวนสัตว์นี่ละวะ
และแล้วก็ยิ้มสวยๆให้น้องเขาอีก1 ครั้ง
“ไม่รู้สิ พี่เห็นมันเพราะดี เลยโหลดมาใช้ ไม่คิดว่ามันจะไปซ้ำกับใครเขา”…ผมเริ่มเบี่ยงประเด็นเด็ด 7สี
555 กรูก็โหลดมาเหมือนกันกับมึงนั่นละ5555
น้องเขาก็ยิ้ม
“พี่ชื่อไรครับ”…น้องเขาถามต่อครับ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปอร์ค่ะ ชิงตอบไปทันที่ว่าฉันคนนี้ละคือน้องปอร์สุดสวยและรวยมาก (ในใจอีกแล้ว55)
“ทำไมเหรอครับ “ ..ผมตอบ เพราะคนไม่รู้จักมาถามชื่อใครจะกล้าบอก
แต่ก็ยังแอ๊บสุดๆๆๆ ขายังสั่นเช่นเดิม
“หรือว่าพี่คือพี่….”…เขายังถาม กรี๊ดๆๆ ไม่นะ อี้ซี่….
“คืออะไรครับ”…….. ผมตอบ
“แต่ก็ไม่น่าใช่ คงไม่บังเอิญขนาดนี้”…. น้องเขาพูดขึ้น
“บังเอิญอะไรครับ พี่งง”… ผมยังคงเล่นบทนางเอกที่กำลังโดนสอบสวน ทั้งที่หวิวๆๆแล้ว
“งั้นพี่กลับก่อนนะครับ”...ผมรีบชิงตัดหน้า เพราะถ้าอยู่นานกว่านี้ คงกลับมาไม่ถึง
บีเคเค เป็นแน่แท้
“อ้าว แล้วพี่ไม่อาบน้ำเหรอครับ ..”
“คงไม่ละครับ พี่จะไปอาบทีโรงแรม” แล้วสวยก็หายฟิ้วๆๆ ไปใน 3 วินาที
ในใจก็คิดๆๆว่าขืนอยู่นานกว่านี้ มึงก็คงถามกรูจนกรูหลุดออกมาสักคำว่ากรูเป็นใคร
“เดี๋ยวสิครับ พี่…………..”น้องเขาร้องตาม
หวาย หรือว่าน้องเขาต้องการแค่ทาโร่ (โฆษณาเก่าๆ)
ความจริงก็อยากหันหรอกนะ
แต่ถ้าหันไปแล้ว น้องคนนั้นคงรู้ว่าฉันนี่ละคือคิมซัมซุน เอ้ย คืสวยและรวยมาก
หลังออกมาจากฟิตเนสแล้ว จ้ำอ้าว+โกยแน็บแทบไม่ทัน
และยังมองกลับไปข้างหลังว่าน้องเขาตามมาหรือเปล่า
ยังไงก็ขอโทษน้องคนนั้นด้วยนะครับ ที่ไม่ได้บอกว่าเป็นไคร
ถ้าน้องได้กลับเข้ามาอ่านอีกครั้ง คนคนนั้นคือพี่ปอร์เอง
ขอบคุณสำหรับการติดตาม นะครับ จุ๊บๆ ดวฟด๊วฟ
-
นี่ใช่ไหมที่เขาว่ากันว่า....โลกมันช่างกลมอะไรอย่างนี้... :z1:
-
เจ๊ ไปเปิด บล็อคไหนอ่ะ จะตามไปฟังเพลง
-
เพลงไรอ่ะ คุณปอร์ ขอฟังหน่อยค่า~~
-
สงสัยว่า ตอนนี้น้องคนนั้น
ช็อคไปแล้วรึยัง
สวยก็นะ เสน่ห์แรงชัดทุกพื้นที่จริงๆ
-
ก็ยังยิ้มได้ น่าจะสานสัมพันธ์เนอะ ว่าแต่น้องน่ากินอ๊ะเปล่าล่ะ อิ อิ
-
อาทิตย์ก่อนมีโอกาสเข้ากรุงไปทำธุระ
ตอนเย็นว่างๆ ไม่มีไรทำ เลยไปเดินเล่นแถวสีลม
เห็นร้านแมคแล้วก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้
เลยเข้าไปนั่งดูดเป๊ปซี่ เหล่ผู้บ่าวแถวนั้น
นั่งเหล่อยู่ตั้งนานไม่ยักกะมีชาวไต้หวันเดินผ่านไปมาซักคน
มีแต่ชายไทยรูปร่างสันทัด (ไม่หล่อ ล่ำ ดำ หึก) นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าร้าน
ทำเอาเสื่อมสมรรถภาพทางเพศขึ้นมากะทันหันเลยเชียว 555+
มาเวลาไหนละครับ 5555 เย็นๆ อดเห็นนะครับ
ไปนั่งตั้งแต่ 6 โมงเย็นอะครับ ถึงสองทุ่มกว่าๆ
ถึงว่า อดเห็นเลย
-
เจ๊ ไปเปิด บล็อคไหนอ่ะ จะตามไปฟังเพลง
ในนี้ละครับ :oo1: :oo1:
-
เพลงไรอ่ะ คุณปอร์ ขอฟังหน่อยค่า~~
เพลงจีนๆ หาดูนะ5555 :-[ :-[ :-[
-
สงสัยว่า ตอนนี้น้องคนนั้น
ช็อคไปแล้วรึยัง
สวยก็นะ เสน่ห์แรงชัดทุกพื้นที่จริงๆ
สวยน่าจะช็อคมากกว่านะ 555 :laugh: :laugh:
-
ก็ยังยิ้มได้ น่าจะสานสัมพันธ์เนอะ ว่าแต่น้องน่ากินอ๊ะเปล่าล่ะ อิ อิ
น้องเน่าจะมีอนาคตอีกยาวไกล ปล่อยเขาไปนะดีแล้ว :haun4: :haun4:
-
อาทิตย์ก่อนมีโอกาสเข้ากรุงไปทำธุระ
ตอนเย็นว่างๆ ไม่มีไรทำ เลยไปเดินเล่นแถวสีลม
เห็นร้านแมคแล้วก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้
เลยเข้าไปนั่งดูดเป๊ปซี่ เหล่ผู้บ่าวแถวนั้น
นั่งเหล่อยู่ตั้งนานไม่ยักกะมีชาวไต้หวันเดินผ่านไปมาซักคน
มีแต่ชายไทยรูปร่างสันทัด (ไม่หล่อ ล่ำ ดำ หึก) นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าร้าน
ทำเอาเสื่อมสมรรถภาพทางเพศขึ้นมากะทันหันเลยเชียว 555+
มาเวลาไหนละครับ 5555 เย็นๆ อดเห็นนะครับ
ไปนั่งตั้งแต่ 6 โมงเย็นอะครับ ถึงสองทุ่มกว่าๆ
ถึงว่า อดเห็นเลย
อยากเจอจริงๆๆๆ ก็ลองเข้าไปซอย2 สิจ้า
ไต้หวัน มาเล สิงโป ตี๋ๆเยอะมาก
แล้วหนูจะอยากเกิดมาเป็นเกย์ 555 :กอด1: :กอด1:
-
นู๋หาไม่เจออะคะพี่ปอร์
เพลงจีนๆด้วย
คิดถึงคะ
-
:z13:ตามติดคุณปอร์คนสวย
-
พี่ปอร์ ~ :กอด1:
แค่ฟังเพลงก็นึกสงสัยขนาดนั้น แสดงว่าน้องคนนั้นคงจะเป็นแฟนคลับเหนี่ยวแน่นหนึบของพี่ปอร์แน่เลย :z1:
แต่หนูว่าก็มีโอกาสเป็นไปได้นะคะ ที่น้องคนนั้นจะสิงสถิตย์อยู่ในเล้านี่แหละ
เพราะเล้าของเราออกจะโด่งดัง หึหึ (นักเรียนหนูยังรู้จักเลยอะ :z3:)
ได้ยินเพื่อนพูดคำว่า "ฉันสวยและรวยมาก" ก็คิดถึงพี่ปอร์คนสวยและรวยมากตลอดเลยอะ
กอดๆๆๆ :กอด1:
-
ผมว่าที่จำได้เพราะเรื่องความรัก มันเศร้าจนน่าใจหายมากกว่าอ่ะคับ
แล้วพี่ปอร์ ไปเที่ยวอังกฤษ มาบ้างหรือยังคับช่วงนี้
ผมอยากเห็นรูปลุงจังเลยคับ น่าจะหล่อมากๆๆ
สนับสนุนรักครั้งใหม่หัวใจดวงเดิม
-
"เรา กลับ มา รัก กัน อีก ครั้ง"
น่า จะ มี ภาค ต่อ ของ สวย นะ
คิด ถึง ลุง อะ
กลับ มา เต๊อะ รัก กัน ๆ ครับ
-
[สบายดีไหมนิสิตแพทย์
สบายดีค้าบ ... ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยได้เข้ามาเยี่ยมเลยเพราะว่าอยู่หอในแล้วไม่มีเน็ตให้ใช้อ่ะครับ เห้ออ เศร้าาา
ตอนนี้ย้ายออกมาอยู่หอนอกแล้ว จะแวะมาเยี่ยมเยือนบ่อย ๆ นะครับ
ผมสบายดีมาก ๆ แต่วุ่นวายกับชีวิตนิดหน่อย เรื่องเรียนไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องส่วนตัวน่าปวดหัวมาก (ทั้ง ๆ ที่มันก็โคตรจะไร้สาระ)
ปัจจุบันดีขึ้นแล้ว ทั้งกายและใจ เริ่มคุ้นเคยกับบรรยากาศที่นี่แล้ว ก็เหลืออีกแค่ 5 ปี (หรืออาจจะมากกว่านั้นครับ 5 5 5)
จะตั้งใจเรียนครับ !!!
พีปอร์สบายดีไหมครับ?
ยังไงก็ดูแลสุขภาพนะครับ
:)
หลับฝันดีทุกคืน ๆ ครับ
-
[สบายดีไหมนิสิตแพทย์
สบายดีค้าบ ... ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยได้เข้ามาเยี่ยมเลยเพราะว่าอยู่หอในแล้วไม่มีเน็ตให้ใช้อ่ะครับ เห้ออ เศร้าาา
ตอนนี้ย้ายออกมาอยู่หอนอกแล้ว จะแวะมาเยี่ยมเยือนบ่อย ๆ นะครับ
ผมสบายดีมาก ๆ แต่วุ่นวายกับชีวิตนิดหน่อย เรื่องเรียนไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องส่วนตัวน่าปวดหัวมาก (ทั้ง ๆ ที่มันก็โคตรจะไร้สาระ)
ปัจจุบันดีขึ้นแล้ว ทั้งกายและใจ เริ่มคุ้นเคยกับบรรยากาศที่นี่แล้ว ก็เหลืออีกแค่ 5 ปี (หรืออาจจะมากกว่านั้นครับ 5 5 5)
จะตั้งใจเรียนครับ !!!
พีปอร์สบายดีไหมครับ?
ยังไงก็ดูแลสุขภาพนะครับ
:)
หลับฝันดีทุกคืน ๆ ครับ
สบายดีครับ ขอบคุณครับที่เป็นห่วง :haun4: :haun4:
ช่วงนี้ไม่ได้พักผ่อนยาวครับ ไม่ได้เดินสาย คาดว่าจะกลับไปเยี่ยมบ้านสัก10 วัน
และกลับกรุงเทพเพื่อเล่นสงกรานต์ แล้วโบยบินไปไกลสุดขอบฟ้า
-
พี่จะไปอังกฤษช่ายยยยย ไหมมมมม คับ ลุ้นนนนนน นะคับ ลุ้นรักที่แสนยาวนาน
ขอให้ฟ้าเป็นใจ ไม่ว่าจะไกลแค่ไหน ขอให้ลุงยังมีใจ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ขอให้ลุงยังเฝ้ารอ
ขอให้พี่ปอร์เจอในสิ่งที่อยากเจอนะคับ รักครั้งใหม่_หัวใจดวงเดิม
ปล.อีกประมาณ 1-2 ปีผมก็จะไปอยู่กับแม่ที่นู้นเหมือนกัน ผมจะแอบไปหาลุง ห้าาาาา ไปไซโคซะหน่อย แต่จะทันพี่ปอไหมน้าาาา
เป็นอาจาร์ มหาลัยที่น้องผมเรียนแน่เลย ต้องไปแอบดูล่ะ หุหุ
-
This is my first time that I post comment to this board, after i finished reading ur story for about a weeks. This story is the great story i hv ever read b4 and i hope K.Por will happy with ur live and ur sweet love na kub with G or B in the nearly futures
Good Luck!
-
This is my first time that I post comment to this board, after i finished reading ur story for about a weeks. This story is the great story i hv ever read b4 and i hope K.Por will happy with ur live and ur sweet love na kub with G or B in the nearly futures
Good Luck!
:oo1: :oo1:
ขอต้อนรับสู่ทู้สวยนะคะ เอ้ย นะครับ
รู้สึกดีใจจังที่ได้เปิดซิง เอ้ยมิใช่ละ
รู้สึกดีใจที่ได้เป็นทู้แรกที่โดน เม้นท์555
ขอบคุณสำหรับการติดตามตลอดระยะเวลาเป็นอาทิตย์
ว่างๆก็เข้ามาคุยกันที่ทู้ได้นะครับ
แล้วจะตอบไป
เอ่มๆๆๆ ว่าแต่อยู่ส่วนไหนของโลกครับ
55 อยากรู้ว่า เรื่องของเราโกอินเตอร์ไปถึงที่ไหนของโลกบ้างแล้ว
อิงกิดก็แล้ว ขอนแก่น พิดโลก เชียงใหม่ก็แล้ว
เผื่อว่า เดินๆอยู่บนถนนแล้วได้ยินเสียงเพลงของสวยดังขึ้น
ก็เข้ามาทักกันบ้างก็ได้นะครับ ไม่ว่าจะอยู่ส่วนใดของโลกก็ตาม
แล้วเจอกันครับ :bye2: :bye2:
-
สุขสันต์วันสงกรานต์
ไปเล่นสาดน้ำที่ไหน ก็ขอให้มีชายหนุ่มมาสาดน้ำเยอะๆน่ะ
(ไม่แน่ใจว่าจะหล่อรึเปล่าน่ะ)
-
วันสงกรานต์สวยไปเล่นไหนเอ่ย
ไปเช็คเรตติ้งแถวไหนเอ่ยยยยย 555
สุขสันต์วันสงกรานต์จ้า^^
-
สุขสันต์วันสงกรานต์
ไปเล่นสาดน้ำที่ไหน ก็ขอให้มีชายหนุ่มมาสาดน้ำเยอะๆน่ะ
(ไม่แน่ใจว่าจะหล่อรึเปล่าน่ะ)
มันจะเหลือเหรอครับ555
-
วันสงกรานต์สวยไปเล่นไหนเอ่ย
ไปเช็คเรตติ้งแถวไหนเอ่ยยยยย 555
สุขสันต์วันสงกรานต์จ้า^^
ไปเล่นหน้าซอย2 เหมือนเดิมครับ
เรตติ้ง ยังดีเหมือนเดิมครับ555
มีสาววายไปเล่นน้ำเต็มเลย ทั้งบนทางเชื่อม บีทีเอส กับบนถนน
ดูเก้ง เล่นน้ำกัน
สารภาพมาซะดีๆ ว่าใครแอบจับแก้มสวย ด้วยการทาแป้งดินสอพอง :-[ :-[ :-[
-
กอดดด ปอร์
เดินทางไปไหนมาบ้างจ้ะ
ไปอังกฤษ หรือ ไต้หวัน
สอดรู้สอดเห็น อยากรู้ว่าหัวใจปอร์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง
มีหนุ่มๆ มารุมมมรักบ้างหรือเปล่า
อยากรู้มว๊ากกก
คิดถึงเหมือนเดิมจ้ะสุดสวย
-
กอดดด ปอร์
เดินทางไปไหนมาบ้างจ้ะ
ไปอังกฤษ หรือ ไต้หวัน
สอดรู้สอดเห็น อยากรู้ว่าหัวใจปอร์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง
มีหนุ่มๆ มารุมมมรักบ้างหรือเปล่า
อยากรู้มว๊ากกก
คิดถึงเหมือนเดิมจ้ะสุดสวย
คิดถึงเหมือนกันครับ
สบายดีไหม ช่วงนี้กรุงเทพฝนตกบ่อย จัง
-
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย อิจฉาความรักของพวกพี่มากครับ ยังไงก้อเปนกำลังใจให้น๊า
ป.ล. อยากให้ปอร์กับลุงกับมารักกันเหมือนเดิมคับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย อิจฉาความรักของพวกพี่มากครับ ยังไงก้อเปนกำลังใจให้น๊า
ป.ล. อยากให้ปอร์กับลุงกับมารักกันเหมือนเดิมคับ
ป.ล. ป.ล.ของน้องกำลังจะเป็นจริงครับ :L3: :L3:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย อิจฉาความรักของพวกพี่มากครับ ยังไงก้อเปนกำลังใจให้น๊า
ป.ล. อยากให้ปอร์กับลุงกับมารักกันเหมือนเดิมคับ
ป.ล. ป.ล.ของน้องกำลังจะเป็นจริงครับ :L3: :L3:
ดีใจจังพี่ปอร์มาตอบด้วย
-
กลับ มา ร๊าก กัน จริง ๆ นะ ครับ
พวก เรา รอ คอย ลอย คอ รอ
อิ อิ
-
กลับ มา ร๊าก กัน จริง ๆ นะ ครับ
พวก เรา รอ คอย ลอย คอ รอ
อิ อิ
รอนานไหมจ้า :กอด1: :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย อิจฉาความรักของพวกพี่มากครับ ยังไงก้อเปนกำลังใจให้น๊า
ป.ล. อยากให้ปอร์กับลุงกับมารักกันเหมือนเดิมคับ
ป.ล. ป.ล.ของน้องกำลังจะเป็นจริงครับ :L3: :L3:
ดีใจจังพี่ปอร์มาตอบด้วย
ว่างๆครับเลยลองเข้ามา ดูสิว่าใครจะคิดถึงเราบ้างไหม
555 ดีใจจัง
-
พี่ปอร์ คิดถึง :กอด1:
-
พี่ปอร์ คิดถึง :กอด1:
คิดถึงมากๆๆเช่นกันครับ :really2: :really2:
-
^
:z13:
จึ๊กๆๆๆๆ เร็วๆ รัวๆ แรงๆ
ไม่ได้คิดถึงเล้ย
แค่ผ่านมา แล้วเลย login เข้ามาจิ้ม คนสวยและรวยมาก
:z2:
-
^
:z13:
จึ๊กๆๆๆๆ เร็วๆ รัวๆ แรงๆ
ไม่ได้คิดถึงเล้ย
แค่ผ่านมา แล้วเลย login เข้ามาจิ้ม คนสวยและรวยมาก
:z2:
โห ภาพ น่า :oo1: :oo1: มากๆ
-
กลับมารักกันได้ไหม
มันนานเท่าไรแล้วเธอที่เราไม่เจอกัน
มันนานเท่าไรใจฉันไม่เคยลืม
จากวันที่เราเลิกกันยังจำแต่ภาพเธอ
เป็นความทรงจำ เป็นภาพอดีตยังฝังใจ
ได้มาเจอกับเธออีกครั้ง หัวใจก็เริ่มหวั่นไหว
ฉันยังไม่ลืมครั้งเราเคยรักกัน
เห็นสายตาของเธออีกครั้ง ดูยังไงก็ผูกพัน
เรายังมีกันและรักกันอยู่ในใจ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
ได้มาเจอกับเธออีกครั้ง หัวใจก็เริ่มหวั่นไหว
ฉันยังไม่ลืมครั้งเราเคยรักกัน
เห็นสายตาของเธออีกครั้ง ดูยังไงก็ผูกพัน
เรายังมีกันและรักกันอยู่ในใจ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเรา..ต้องการ
มอบเพลงนี้ให้เล๊ยยย โบยบินไปตามหาหัวใจ ที่มันลอยไปอยู่ซะไกลแสนไกลนะคะ อิอิ
-
กลับมารักกันได้ไหม
มันนานเท่าไรแล้วเธอที่เราไม่เจอกัน
มันนานเท่าไรใจฉันไม่เคยลืม
จากวันที่เราเลิกกันยังจำแต่ภาพเธอ
เป็นความทรงจำ เป็นภาพอดีตยังฝังใจ
ได้มาเจอกับเธออีกครั้ง หัวใจก็เริ่มหวั่นไหว
ฉันยังไม่ลืมครั้งเราเคยรักกัน
เห็นสายตาของเธออีกครั้ง ดูยังไงก็ผูกพัน
เรายังมีกันและรักกันอยู่ในใจ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
ได้มาเจอกับเธออีกครั้ง หัวใจก็เริ่มหวั่นไหว
ฉันยังไม่ลืมครั้งเราเคยรักกัน
เห็นสายตาของเธออีกครั้ง ดูยังไงก็ผูกพัน
เรายังมีกันและรักกันอยู่ในใจ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเรา..ต้องการ
มอบเพลงนี้ให้เล๊ยยย โบยบินไปตามหาหัวใจ ที่มันลอยไปอยู่ซะไกลแสนไกลนะคะ อิอิ
ขอบคุณครับผม ขอบคุณ
เพลงน่ารักดีครับ เพิ่งเคยฟังครับ จากยูทิ้วป์
-
ยังคิดถึงสวยและรวยมากอยู่เสมอนะคะ :L1:
และแอบหวังว่าสวยกับลุงกอล์ฟจะกลับมารักกันเหมือนเดิม
กริบกริ๊วววว :mc4:
-
ยังคิดถึงสวยและรวยมากอยู่เสมอนะคะ :L1:
และแอบหวังว่าสวยกับลุงกอล์ฟจะกลับมารักกันเหมือนเดิม
กริบกริ๊วววว :mc4:
คิดถึงๆๆไม่ต่างอะไรกันเลยจ้า
-
กลับ มา ร๊าก กัน จริง ๆ นะ ครับ
พวก เรา รอ คอย ลอย คอ รอ
อิ อิ
ดู mail box ด้วยนะครับ
-
พี่ปอร์ เค้าเบื่ออ่ะ ไม่มีอะไรทามเลย :serius2:
:เฮ้อ:
ปล. คิดถึงๆ :-[
-
พี่ปอร์ เค้าเบื่ออ่ะ ไม่มีอะไรทามเลย :serius2:
:เฮ้อ:
ปล. คิดถึงๆ :-[
ดู mail box ด้วยนะครับ
-
พี่ปอร์ไม่มีไรเลยอ่ะ
-
ดีใจที่ได้ยินข่าวนี้
ขอให้ สวย กับ ลุง กลับมารักกันไวๆ เน้อ
-
ดีใจที่ได้ยินข่าวนี้
ขอให้ สวย กับ ลุง กลับมารักกันไวๆ เน้อ
เอาอะไรมาแลกกับคำขอครับ 555 :oo1: :oo1:
-
อร๊ายยยย คนสวยยย จะกลับมารักกลับลุงจริงๆอะ :impress2:
ดีจัง ไงก็อัพเดทด้วยนะฮ๊า~ คิดถึงๆๆ
-
อร๊ายยยย คนสวยยย จะกลับมารักกลับลุงจริงๆอะ :impress2:
ดีจัง ไงก็อัพเดทด้วยนะฮ๊า~ คิดถึงๆๆ
55555555 หวัดดีครับ คิดถึง
-
ไม่มีอะไรไปแลกครับ
มีแต่ปรารถนาดีล้วนๆ แค่ได้ยินว่า สวย มีความสุขและสมหวังในความรักก็ยิ่งดีใจมาก
หวังว่า ตอนนี้สิ่งที่คิดคงเป็นจริงแล้วนะ
หรือไม่ก็หอบตาลุงมัดๆๆ แล้วหอบกลับบ้านซะเลยดีไหมเอ่ย
[attachment deleted by admin]
-
ไม่มีอะไรไปแลกครับ
มีแต่ปรารถนาดีล้วนๆ แค่ได้ยินว่า สวย มีความสุขและสมหวังในความรักก็ยิ่งดีใจมาก
หวังว่า ตอนนี้สิ่งที่คิดคงเป็นจริงแล้วนะ
หรือไม่ก็หอบตาลุงมัดๆๆ แล้วหอบกลับบ้านซะเลยดีไหมเอ่ย
คนนะ ไม่ใช่ ไม่ไผ่ :man1: :man1:
-
แวะเข้ามากอดพี่ปอร์กอดไปนอน
:กอด1:
ปล.อยากให้พี่ปอร์กับลุงกลับมารักกันเหมือนรีอื่นๆ
:call:
-
(http://image.ohozaa.com/i/da9/06122010003.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=b9379ac3697b20054200b52586ddf36c)
(http://image.ohozaa.com/i/aab/06122010004.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=613972a3150a29e96831129a19f5d83f)
วันนี้ได้มีโอกาสไปเดินถนนสีลมในยามค่ำคืน (คนเดียว)
กับความรู้สึกเหงาๆ ยังไงบอกไม่ถูก
ผู้คนไม่เยอะครับ อาจเป็นเพราะวันหยุดยาว เลยออกเที่ยวต่างจังหวัดกันหมด
เลยทำให้ถนนสีลมดูเงียบเหงากว่าปกติ
อยู่ดีๆ ก็หิวขึ้นมาครับ สองเท้าเดินก่อนที่สมองจะสั่งว่าจะไปไหน
แล้ว .. แล้ว สองตาก็หยุดอยู่ที่ ร้านแฟดฟ็ดแห่งนึงครับ
จึงเก็บภาพมาฝาก …..อ่อสองคนในภาพไม่รู้ว่าเป็นใครนะครับ
อาจเป็นภาค 2 ของผมก็เป็นได้555…..
คนที่ตามอ่านเรื่องราวของผมก็คงพอจะรู้นะครับว่าสถานที่ในภาพ
มันคือที่ไหน และเป็นที่ๆผมเจอใครคนนึง
เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวกับใครอีกคน
ผมนั่งอยู่หน้าตึกนั้นชั่วครู่ เพื่อ
เพื่ออะไรนะเหรอครับ
เพื่อซึมซับความรู้สึกแรกๆ ที่มันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีที่ผ่านมา
ผู้คนเดินผ่านไปมา เป็นคู่บ้าง คนเดียวบ้าง
ทำให้ภาพเขาคนนั้น ที่อยู่ในหัวผมเสมอ
และตอนนี้มันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
จนผมรับรู้ความรู้สึกแรกที่ผมเปิดประตูออกมาเจอเขา
ไหล่ที่ถูกรั้งไว้ด้วยกระเป๋าโน๊ตบุ๊คใบโตๆ
อีกมือกำลังจูงกระเป๋าล้อลาก
สายตากำลังมองหาใครคนนึงที่เขานัดไว้
*
*
*
ตอนนี้เขาจะเป็นยังไงบ้างนะ
อยากรู้จัง
มาแล้ว จุดเกิดเหตุ.....!!
รออ่านต่อนะคะ คนสวย มาเร็วๆ น๊า จุ๊บๆ
-
(http://image.ohozaa.com/i/da9/06122010003.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=b9379ac3697b20054200b52586ddf36c)
(http://image.ohozaa.com/i/aab/06122010004.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=613972a3150a29e96831129a19f5d83f)
วันนี้ได้มีโอกาสไปเดินถนนสีลมในยามค่ำคืน (คนเดียว)
กับความรู้สึกเหงาๆ ยังไงบอกไม่ถูก
ผู้คนไม่เยอะครับ อาจเป็นเพราะวันหยุดยาว เลยออกเที่ยวต่างจังหวัดกันหมด
เลยทำให้ถนนสีลมดูเงียบเหงากว่าปกติ
อยู่ดีๆ ก็หิวขึ้นมาครับ สองเท้าเดินก่อนที่สมองจะสั่งว่าจะไปไหน
แล้ว .. แล้ว สองตาก็หยุดอยู่ที่ ร้านแฟดฟ็ดแห่งนึงครับ
จึงเก็บภาพมาฝาก …..อ่อสองคนในภาพไม่รู้ว่าเป็นใครนะครับ
อาจเป็นภาค 2 ของผมก็เป็นได้555…..
คนที่ตามอ่านเรื่องราวของผมก็คงพอจะรู้นะครับว่าสถานที่ในภาพ
มันคือที่ไหน และเป็นที่ๆผมเจอใครคนนึง
เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวกับใครอีกคน
ผมนั่งอยู่หน้าตึกนั้นชั่วครู่ เพื่อ
เพื่ออะไรนะเหรอครับ
เพื่อซึมซับความรู้สึกแรกๆ ที่มันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีที่ผ่านมา
ผู้คนเดินผ่านไปมา เป็นคู่บ้าง คนเดียวบ้าง
ทำให้ภาพเขาคนนั้น ที่อยู่ในหัวผมเสมอ
และตอนนี้มันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
จนผมรับรู้ความรู้สึกแรกที่ผมเปิดประตูออกมาเจอเขา
ไหล่ที่ถูกรั้งไว้ด้วยกระเป๋าโน๊ตบุ๊คใบโตๆ
อีกมือกำลังจูงกระเป๋าล้อลาก
สายตากำลังมองหาใครคนนึงที่เขานัดไว้
*
*
*
ตอนนี้เขาจะเป็นยังไงบ้างนะ
อยากรู้จัง
มาแล้ว จุดเกิดเหตุ.....!!
รออ่านต่อนะคะ คนสวย มาเร็วๆ น๊า จุ๊บๆ
เออ เน่อ คิดถึงจัง
พรุ่งนี้ไปทำธุระสีลม แวะไปนั่งรำลึก ถึงมันดีกว่า ไปไหมครับ :fire: :fire: :o8:
ว่าแต่ในรูปชาย2 คนนี่ใครหว่า
-
:man1: เดินทางระวังฝนตกนะจ๊ะ ด้วยความห่วงใย
ปล. ชายสองคนนั้นชื่อ หยิน กับ หยาง (มุกนี้จะมีคนเข้าใจไหมหนอ :jul3:)
-
ไปด้วย
:z2:
-
:man1: เดินทางระวังฝนตกนะจ๊ะ ด้วยความห่วงใย
ปล. ชายสองคนนั้นชื่อ หยิน กับ หยาง (มุกนี้จะมีคนเข้าใจไหมหนอ :jul3:)
บรือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เข้าใจ รู้แต่ว่าหิน
-
:จุ๊บๆ:จ๊วบๆแล้วรวบมา :man1:ด้วยความคิดถีงคนสวยแสนรวย
ฝนตกฟ้าร้องเดินทางไปไหนมาไหนอย่าลืมพกเสื้อฝนไปด้วยนะ รักษา
สุขภาพด้วย
-
:จุ๊บๆ:จ๊วบๆแล้วรวบมา :man1:ด้วยความคิดถีงคนสวยแสนรวย
ฝนตกฟ้าร้องเดินทางไปไหนมาไหนอย่าลืมพกเสื้อฝนไปด้วยนะ รักษา
สุขภาพด้วย
แมนี่ แต้งทส์ เหมือนกันครับ หาชายดูแลดีไหม 55
-
จริงๆนะพี่ปอร์กลับมารักกับลุง
เหมือนเดิมจริงๆนะ เย้!ดีใจๆอ่ะ
-
คิดถึงเรื่องนี้มากๆค่ะ ^^ ถ้ากลับมารักกันจริง FC จะดีใจมากกกกกกก
-
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย อิจฉาความรักของพวกพี่มากครับ ยังไงก้อเปนกำลังใจให้น๊า
ป.ล. อยากให้ปอร์กับลุงกับมารักกันเหมือนเดิมคับ
ป.ล. ป.ล.ของน้องกำลังจะเป็นจริงครับ :L3: :L3:
ดีใจจังพี่ปอร์มาตอบด้วย
ว่างๆครับเลยลองเข้ามา ดูสิว่าใครจะคิดถึงเราบ้างไหม
555 ดีใจจัง
คิดถึงทั้งพี่ปอร์ทังลุงเลยคับ
-
กลับมารักกันได้ไหม
มันนานเท่าไรแล้วเธอที่เราไม่เจอกัน
มันนานเท่าไรใจฉันไม่เคยลืม
จากวันที่เราเลิกกันยังจำแต่ภาพเธอ
เป็นความทรงจำ เป็นภาพอดีตยังฝังใจ
ได้มาเจอกับเธออีกครั้ง หัวใจก็เริ่มหวั่นไหว
ฉันยังไม่ลืมครั้งเราเคยรักกัน
เห็นสายตาของเธออีกครั้ง ดูยังไงก็ผูกพัน
เรายังมีกันและรักกันอยู่ในใจ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
ได้มาเจอกับเธออีกครั้ง หัวใจก็เริ่มหวั่นไหว
ฉันยังไม่ลืมครั้งเราเคยรักกัน
เห็นสายตาของเธออีกครั้ง ดูยังไงก็ผูกพัน
เรายังมีกันและรักกันอยู่ในใจ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเรา..ต้องการ
มอบเพลงนี้ให้เล๊ยยย โบยบินไปตามหาหัวใจ ที่มันลอยไปอยู่ซะไกลแสนไกลนะคะ อิอิ
ดีใจด้วยกลับมารีเทรินส์จริงจะฉลองใหญ่ คิดถึงอิลุงสุดๆๆและคนสวยด้วยนินึง อิอิ
-
ดีใจด้วยอ่ะ ถ้ากลับมารักกันจริงๆ เพราะตอนอ่านเรื่องเราก็บ้าเชียร์แต่อีลุงอยู่นั่น
:call:สาธุข่าวดีนะนี่ อย่ามาตั๋วเขาเล่นนะตัวเอง :-[
-
จริงๆนะพี่ปอร์กลับมารักกับลุง
เหมือนเดิมจริงๆนะ เย้!ดีใจๆอ่ะ
ไม่จริง ติงนังๆ ตังนิง :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คิดถึงเรื่องนี้มากๆค่ะ ^^ ถ้ากลับมารักกันจริง FC จะดีใจมากกกกกกก
คิดถึงมากๆเหมือนกัน :t3: :t3:
-
กลับมารักกันได้ไหม
มันนานเท่าไรแล้วเธอที่เราไม่เจอกัน
มันนานเท่าไรใจฉันไม่เคยลืม
จากวันที่เราเลิกกันยังจำแต่ภาพเธอ
เป็นความทรงจำ เป็นภาพอดีตยังฝังใจ
ได้มาเจอกับเธออีกครั้ง หัวใจก็เริ่มหวั่นไหว
ฉันยังไม่ลืมครั้งเราเคยรักกัน
เห็นสายตาของเธออีกครั้ง ดูยังไงก็ผูกพัน
เรายังมีกันและรักกันอยู่ในใจ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
ได้มาเจอกับเธออีกครั้ง หัวใจก็เริ่มหวั่นไหว
ฉันยังไม่ลืมครั้งเราเคยรักกัน
เห็นสายตาของเธออีกครั้ง ดูยังไงก็ผูกพัน
เรายังมีกันและรักกันอยู่ในใจ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ
ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเรา..ต้องการ
มอบเพลงนี้ให้เล๊ยยย โบยบินไปตามหาหัวใจ ที่มันลอยไปอยู่ซะไกลแสนไกลนะคะ อิอิ
ดีใจด้วยกลับมารีเทรินส์จริงจะฉลองใหญ่ คิดถึงอิลุงสุดๆๆและคนสวยด้วยนินึง อิอิ
คิดถึงแต่อิลุงคนเดียวก้ไม่ว่าไรหรอกครับ ชิส์
-
ดีใจด้วยอ่ะ ถ้ากลับมารักกันจริงๆ เพราะตอนอ่านเรื่องเราก็บ้าเชียร์แต่อีลุงอยู่นั่น
:call:สาธุข่าวดีนะนี่ อย่ามาตั๋วเขาเล่นนะตัวเอง :-[
อืมๆ :L3: :L3:
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วรีบรีบมาลงนะคับ เค้ารออยู่นะ :monkeysad:
-
คิดถึงสวย(ใจร้าย)กับ คุณชายปากแข็ง
-
ดีครับพี่ปอร์เพิ่งเข้ามาอ่านได้สามวันจบ
อ่านแล้วสนุกมากน่ะครับอยากให้พี่ปอร์แล้วก็ตาลุงกลับมารักกันอีกจัง
รออ่านตอนต่อไปแล้วก็ขอให้พี่ปอร์กับตาลุงกลับมารักกันไวไวน่ะครับ :กอด1:
-
คิดถึงสวย(ใจร้าย)กับ คุณชายปากแข็ง
คิดถึงใครมากกว่า :haun4: :haun4:
-
ดีครับพี่ปอร์เพิ่งเข้ามาอ่านได้สามวันจบ
อ่านแล้วสนุกมากน่ะครับอยากให้พี่ปอร์แล้วก็ตาลุงกลับมารักกันอีกจัง
รออ่านตอนต่อไปแล้วก็ขอให้พี่ปอร์กับตาลุงกลับมารักกันไวไวน่ะครับ :กอด1:
โหพี่เขียนเป็นปี แต่อ่านจบภายใน3 วัน ไม่ย้อม ไม่ยอม :o12: :o12: :o12:
-
ดีครับพี่ปอร์เพิ่งเข้ามาอ่านได้สามวันจบ
อ่านแล้วสนุกมากน่ะครับอยากให้พี่ปอร์แล้วก็ตาลุงกลับมารักกันอีกจัง
รออ่านตอนต่อไปแล้วก็ขอให้พี่ปอร์กับตาลุงกลับมารักกันไวไวน่ะครับ :กอด1:
โหพี่เขียนเป็นปี แต่อ่านจบภายใน3 วัน ไม่ย้อม ไม่ยอม :o12: :o12: :o12:
พี่ปอร์มาตอบเฟรมด้วยว๊ากกกกกดีใจๆๆ
เดี๋ยวเฟรมจะเข้ามาอ่านอีกหลายๆๆรอบครับผม :กอด1:
-
ไปทำบุณเอาบุญมาฝากทุกคนเลย ฝากลุง ฝากคนสวย(และรวยมาก) ฝากเบน ฝากคนอ่าน ฝากFCทุกคนเลย
เอ้าสาธุๆ :call:
ปล.แววข่าวดีของสวย (หายไปไม่นาน พึ่งรู้ว่าตัวเองตกข่าวไปเยอะ55)
-
คิดถึงสวยเหมือนกันจ้า
ตกลงว่าไงเนี่ย ตาลุงเมื่อไรจะกลับมาเนี่ย
ไม่งั้นจะลืมแล้วนะ
ยังไงสวยก็หนึ่งในใจเราเสมอ ฮิ้ววววววววววววววววววววววว
-
กินเนื้อย่าง กินลาบ
ก้อนึกถึงปอร์
คิดถึงอ่ะตัวเธอ
ฝนที่ตกฝั่งธน(พระรามแปด)
หนาวถึงบ้านปอหรือเปล่า อิอิ
เด่วฝนตก เด่วแดดร้อน ดูแลตัวเองด้วยนะ
กอดดดด ซุกๆๆๆ ฮี่ๆ
-
จริงเหรอๆ...ลุงกอล์ฟกับคุณปอร์สุดสวย(และรวยมาก) จะ :n1:
สาธุๆๆๆๆๆๆ และสาธุ อิอิ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
FCลุงกอล์ฟจ้า : คิดถึงคุณปอร์สุดสวย(และรวยมาก) จ้า
***********************************************
มารอจ้า
-
หนูยังอ่านไม่จบนะนิ๊
แบบโรคจิตชอบมาอ่านเม้นก่อน
แล้วพอรู้ว่าจบ มาม่า หนู เลิกอ่านเลย
ก๊ากกกกก
แล้วหนูก็ทิ้งเรื่องพี่สวยไปนานเลย
วันนี้นั้งกลับมาย้อนอ่านเม้นที่พี่สวยตอบบลาๆ
แต่หนูก็ทำใจอ่านไม่ได้อยู่ดี แบบหนูอิน 555+
รอพี่สวยกลับลุงกับมาดีกันก่อน
แล้วหนูสัญญาจะอ่านให้จบคับป๋ม 55555555+
ขอให้พี่สวยสบายดีนะค่ะ^^
-
พี่ปอร์จำเค้าไม่ได้ :m15:
-
ยังไงก็เชียร์ น้องกอล์ฟสุดใจขาดดิ้น ครับ
ชัย
-
สวัสดีค่ะคุณปอร์ผู้สวยและรวยมาก
คุณปอร์เขียนได้ดีมากๆเลยค่ะ
แต่เราอ่านไม่จบแหละ ขอโทษนะคะ T.T
คืออ่านๆไปหนึ่งวันหนึ่งคืน รักคู่คุณปอร์และคุณกอล์ฟมาก
นึกยังไงไม่รู้เปิดไปดูคอมเม้นหลังๆ
สงสัยตัวเองจะอินจัดเราทำใจไม่ได้อ่า(ไม่มีชีวิตของตัวเองแท้ๆ)
เลยไม่อ่านต่อแต่มันคาใจ
เราเลยอ่านจากหลังไปหน้า :laugh:
แต่ก็อ่านไม่จบอยู่ดี หดหู่แบบกินข้าวไม่ได้จนต้องโทรตามเพื่อนมาอยู่ด้วย
ไปนั่งมองเพื่อนกินข้าว เล่าให้เพื่อนฟังไปด้วย เพื่อนนั่งงงไปเลย ฮ่ะๆ
เราเชียร์คุณกอล์ฟนะคะ :call:
มีข่าวอะไรดีๆ แวะเวียนมาหากันบ้างนะคะ จะนึกถึงเสมอ
เป็นกำลังใจให้ทุกการตัดสินใจในการดำเนินชีวิตของคุณปอร์ผู้สวยและรวยมากนะคะ
:pig4:
-
คิด ถึง สวย นะ ครับบบบ
จาก ...
คน บาง แค แค(ร์) บาง คน
-
เมื่อไรความรักจะเบ่งบานอีกครั้ง
ขอให้มีรักครั้งใหม่ หัวใจดวงเดิมไวๆ นะคับ
ไม่ได้เข้ามานาน ตาลุงคงกลับเมืองไทยแล้วมั้ง
-
คิดถึงปอร์คนสวยและรวยมาก
:กอด1:
-
แวะเข้ามาเยี่ยมอีกครั้งค้าบบบบ
เห้อออ ขึ้นมาปีนี้เรียนหนักกว่าเดิมอีกค้าบพี่ปอร์ T-T
คิดถึงพี่ปอร์เหมือนเดิมเน้อออ ดูแลสุขภาพด้วยค้าบบบ ^^
:กอด1:
-
เพิ่งอ่านจบน้ำตาเช็ดหัวเข่าเลย
ขอให้ สวยกะลุง กลับมารักกันตลอดไปนะ
:กอด1:สุดสวยกะลุง
-
เมื่อไหร่จะมาต่อคับ ผมติดตามอ่านจนจบมาสองวันแล้ว แต่มันยังค้าง สรุปว่าคุณและคุณลุงได้มาใช้ชีวิตด้วยกันอีกป่าวคับ รีบๆมาอัพหน่อยนะคับ ผมจะตายอยู่แล้ว :pighaun:
-
คิดถึงจัง วู้ๆๆ :3123:
อัพเดทเรื่องหัวใจให้รู้บ้างไรบ้าง
อ๊ากกก เพราะปอ ทำให้เราต้องเสียน้ำตา
เพราะงั้นรับผิดชอบด้วย อิอิ
คิดถึงอิลุงเหมือนกันนะ :กอด1:
-
ทำไม? ต้องสวยและรวยมาก หื้อออออ
พี่แพคคู่ มีความสุขทุกวันใช่มั้ยครับ
-
:laugh: :laugh:
ยินดีตอนรับคร๊าบบ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
นี่ยังไม่ยาวพอเหรอจ้าๆๆๆ
-
:oo1: :oo1: :oo1:
เสียเป็นเพราะเหมือนอีโมข้างบนเปล่า 55555555555
-
:n1: :n1: :n1: :n1:
ต่างคนต่างคงมีความสุข มั้ง55
-
:z13: :z13:คนสวย
-
ปอร์อ่ะ
คิดถึงนะ
จะอะไร ที่ไหน อย่างไร บอกเค้ามั่ง
หอมมม ฟัดดด กอดด อิอิ (ลวนลามสวย)
-
เดี๋ยวนี้ พี่ปอร์หายไปไหน หาไม่เจออเลยยย
-
A
A
A
หาสวยได้ตามโรงโสเภณีคะ อิอิิอิ
-
แถว ไหน จะ ตาม ไป หา ทัน ที
555ๆ
-
ู^
^
^
ตามไปพร้อมกับรีบน ด้วยอิๆ :z2:
-
ตามไปด้วย
อิอิ
-
เพิ่งตามเข้ามาอ่านจนจบ
อ่านไปเศร้าไป แทบไม่อยากอ่านต่อ
แต่ก็กลั้นใจอ่านจนจบ
อยากให้คนรักกันได้อยู่ร่วมกันอีกครั้ง
รักกันมากทั้งลุงและปอร์ เพียงแค่ความไม่เข้าใจกัน
และการไม่พยายามหาคำตอบและเหตุผล เรื่องราวเลยลุกลามใหญ่โต
ขอบอกว่าเสียใจแทนจริงๆ ที่เรื่องจบลงแบบนี้ เจ็บปวดกันไปตามๆ กัน
ยังยืนยันอยากให้คนรักกันได้สมหวังสักทีนะจ๊ะ
เอาใจช่วยปอร์เสมอนะ
ปล. ขอเป็น FC ลุงด้วยนะ อยากให้ลุงได้รักกับปอร์ต่อไปจริงๆ
-
:m15: :m15:
ในที่สุด วันนี้ก็มาถึงครับ
วันที่ปีกของผม จะกาง 360 องศา
ปลายทางเหรอครับ … เกาะๆหนึ่งในโลกใบนี้
ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าการเดินทางของผมครั้งนี้
มันจะยิ่งเข้าใกล้ใคร หรือยิ่งไกลใครคนหนึ่งออกไปเช่นกัน
เพราะตราบใดที่หัวใจเรายังมีเส้นบางๆ ที่เรียกว่ารอยร้าวฝังอยู่ทั่วหัวใจ
ใกล้แค่ไหน ก็เหมือนไกล เกินกว่าจะเอื้อมมือที่ไร้เรี้ยวแรงไปถึงได้
ผมคงต้องจากเมืองไทยไปแล้ว… จริงๆเหรอ
นี้คือสิ่งที่ผมต้องการจริงๆเหรอครับ55
เข้าใกล้แต่เหมือนกำลังวิ่งออกห่าง..มันช่างสวนทางกันจังเลยครับ
แต่บางครั้งการที่เราเจอสิ่งใหม่ๆ และรับมันเข้ามาในชีวิต
มันอาจดีกว่าการที่เราอยู่ที่เดิมๆที่เราคุ้นเคยก็เป็นได้ และจมชีวิตทั้งชีวิตอยู่อย่างนั้น จริงไหมครับ…
หลายคนอยากให้ผมย้อนเวลา เพื่อกลับไปแก้ไขสิ่งที่ทำให้ชีวิตเราผิดพลาด
แต่การเดินทางของผมครั้งนี้ เป็นการเดินทางไปข้างหน้า
วิ่งไปหา ยังที่ๆเริ่มต้นของเวลา เพื่อเริ่มต้นใหม่อีกครั้งกับใครคนนึง (เหรอ)
นี่คือสิ่งที่ผมต้องการทำจริงๆเหรอ จริงๆเหรอครับ
ผมเองยังตอบไม่ได้เลย แม้แต่เวลานี้
กื๊ดบาย ไทยแลนด์ กื๊ดบาย แฟนคลับทุกคน
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ
ขอบคุณสำหรับ ความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน
ถ้า อยากคุย ก็เข้ามาวิ่งเล่นในทู้ได้นะครับ
ถ้ามีโอกาส สวยจะตอบทุกเม้นท์ครับ
-
ผมขอให้พี่สมหวังในสิ่งที่พี่คิดที่พี่ทำนะคับ ความรักมันยิ่งใหญ่ และมีค่ามากถ้าคนที่เรารัก รักเราและซื่อสัตย์กับเรา ผมขอให้พี่สมหวังคับ เดินทางปลอดภัย แล้วอย่าลืมมาบอกความคืบหน้าของตัวเองด้วยนะคับ พี่สุดสวย
คิดถึงเด็กเสิร์ฟปากร้ายนะคับ
-
ขอให้คุณปอร์สมหวังกับสิ่งที่ไปค้นหานะคะ
ทุกอย่าง เมื่อเราตั้งใจ ต่อให้มีอุปสรรค อย่างน้อย ก็ยังมีสิ่งดีๆเกิดขึ้น
ลาจากเมืองไทย แต่อย่าลืมแวะเวียนเข้ากระทู้นะจ๊ะ
มาเล่าอะไรบ้าง เวิ่นเว้อบ้างนะ คิดถึงนะ
ปล.เกาะที่ว่า ไม่เกาะอังกฤษ ก็ เกาะไต้หวัน ล่ะน่า :L1:
-
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ
จากประเทศไทยไปแต่ก็ใกล้กันได้แค่เข้าเล้า :laugh:
ว่างๆ เหงาๆ ก็เข้ามาคุยกันคลายเหงาเน้อ
ส่วนสิ่งที่ตั้งใจทำหรือค้นหาขอให้สมหวังนะจ๊ะ
สู้ๆ อย่าท้อแท้นะจ๊ะ :bye2:
-
ขอให้คุณปอร์โชคดี เดินทางปลอดภัย
เจอความสุขสมหวังที่ปลายทางจ้า
มีเวลาและโอกาสก็แวะเวียนเข้ามาเยี่ยมเยียนกันบ้างนะจ๊ะ ^^
...FC คุณปอร์และลุงกอล์ฟ...
-
:กอด1: กอดสวย
เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ
ว่างๆก็เข้าเล้าบ้างนะ FC คิดถึงงงงงงงงงง
-
โชค ดี นะ ครับ คุณ ปอร์ (สวย)
คิด ถึง มาก ๆ นะ ค้าบบ
-
คงคิดถึงสวย....แต่ก็ขอให้โชคดีค่ะ :L2:
-
โชดดีนะครับ คิดถึง
-
กรี๊ดดดดดดดดดด ปอร์อ่ะ
ยังไม่ทันได้เลี้ยงส่งเลย
ขอให้โชคดีนะ ขอให้มีความสุขทุกวัน
เค้าคิดถึงอ่ะ อะฮึกกก กอดดดด หอมมมมม
เกาะไหนหว่า เกาะไต้หวัน หรือเกาะอังกฤษ กรี๊ดดด อีกรอบบ
ส่งข่าวมาบ้างนะ
-
มาไม่ทันได้ส่งสวยและรวยมาก
ยังไงก็ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ
จะเลือกเกาะอังกฤษหรือเกาะไต้หวัน
ก็อยู่ที่สวยจะเลือกล่ะค่ะ
ยังไงก็ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่สวยเลือกนะคะ
ยังไงก็เข้ามาส่งข่าวกันบ้างนะคะ อย่าหายเงียบไป
:L1:
-
ขอให้สมหวังในทุกๆสิ่งที่คิดไว้นะค่ะ
อย่าลืมมาเล่าให้ฟังบ้างนะค่ะ :กอด1:
-
พี่ปอร์ แรงอ่ะ ไม่บอกน้องนุ่งเลยยยย
-
กอดคุณปอแรงๆ :กอด1: ในที่สุดสวยก็พาร่างกายไปตามหาหัวใจที่ลัดฟ้านำหน้าไปก่อนหลายปี
ไม่ว่าสวยจะเลือกทางไหน หรือเิกิดอะไรขึ้น อยากให้สวยรับรู้ไว้ว่าพื้นที่เล็กๆตรงนี้ยังรอ และพร้อมเป็นกำลังใจให้คนสวย และรวยมากเสมอ ขอให้สวยเดินทางปลอดภัย สุขกาพกายและใจแข็งแรง ขอให้วสยและคนข้างกายสวย พบความสุขหลังจากรอคอยมายาวนานเสียที
ปล. นี้สินะอาการของคนใจหาย กับปิติใจไปพร้อมกัน :sad11:
-
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะครับ สวยและรวยมาก ถึงที่หมายปลอดภัยแล้ว
ตอนนี้ยังสะสมหนุ่มๆ ในพื้นที่ไม่ได้สักคนเลย สงสัยต่อมแรสสส ยังไม่ทำงาน อิอิอิ
ใครก็ได้ช่วย ดีดให้มันแตกที อิอิอิ
คิดถึงทุกคนครับ เดี๋ยวว่างๆจะเอารูปผู้ชายมาฝาก
-
ตามหาลุงให้เจอนะ คิดถึงลุงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
คุณปอร์โชคดีนะคะ ขอให้พบเจอแต่คนดีดีนะ มีความสุขในทุกๆวันค่ะ ^^
-
สวัสดีค่ะน้องปอร์คนสวยและรวยมาก (เขินจัง)
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้เมื่อสามวันที่แล้วนี่เอง
เริ่มแรกก็สนุก ขำก๊ากกับมุขต่าง ๆ และคำพูดสำบัดสำนวนของปอร์
มีความสุขไปกับความรักของปอร์และกอล์ฟ
และเศร้าสุด ๆ เมื่อสองคนต้องแยกจากกัน
สงสารเบนชายหนุ่มแสนดีที่ไม่อาจได้ใจปอร์ไปครอง
ตอนนี้ปอร์คงอยู่ในที่ที่ชายหนุ่มผู้โชคดีคนนั้นรออยู่ แต่เขาเป็นใครหนอ
อย่าลืมแวะเวียนมาอัพเดทชีวิตความเป็นไปให้ fc ทราบบ้างนะคะ
ขอให้มีความสุขนะคะ
-
ผมชอบลุงมากเลย อยากเห็นรูปลุงตัวเป็นๆอ่ะ แบบว่าไหนๆ พี่ปอร์ก็ไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้ว
ผมก็อยากเห็นรูปพี่ปอร์เหมือนกันนะคับ ผมว่านิสัยผมก็น่าจะคล้ายๆลุงอ่ะ
ถ้าเจอแบบนี้ผมคงไปไกลเหมือนกัน แต่ภายในใจคงคิดเสอม แม้จะมีใครเข้ามาก็ตาม
คนที่ใช่ อยู่ในใจเสมอ ถึงมิอาจครอบครอง ถ้าทิ้งเมล์ไว้จะได้ดูไหมน้าาาา
ลองดูดีก่าาา suntheland@windowslive ดอทคอม อยากเห็นรูปลุงเจงงงง คิดถึงละสงสารลุงที่สุดดดดดด + พี่ปอร์ด้วยคับ
*เกาะที่ว่า อย่าบอกนะว่ากะตาเบน :m15: :m15: :m15: ไม่ใช่ไม่ชอบตาเบน แต่ว่ารักลุงยิ่งก่าใครๆ
-
คนสวย และรวยมากสบายดีไหมค่ะ
ที่ประเทศไทยตอนนี้หน้าฝน พายุเข้า ฝนตกเนอะหน่ะทุกวันเลย
บรรยากาศอย่างนี้น่าหาใครสักมาอยู่ใต้ล่ม หรือหลบฝนด้วยกันเป็นที่สุด^^ อิๆ
(..........แต่ประเด็นคือหาไม่ได้นี่สิ เฮอะๆ o6)
ปล.คิดถึงสวยเลยเอาดอกไม้มาให้ค่ะ :L2:
-
คุณปอตลก อ่ะ 5555 อย่าให้ขำมากกว่านี้ได้ป๊ะ!
-
:m22:
-
คิดถึง มีความสุขดีอยู่หรือเปล่า
เป็นห่วงนะ
-
สวยสบายดีจ้า ทราบข่าวจากทางบ้านเช่นกันว่าฝนตกต่อๆกันหลายวัน
ดูแลตัวเองด้วยนะครับ แฟนๆ ตอนนี้สวยก็กำลังปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของเมืองนี้อยู่
มิส มิส จุ๊บ จุ๊บๆ
-
^
^
จิ้มๆ คุณปอร์คนสวยและรวยมาก คิดถึงนะ อิอิ
ปล.ยังมิรู้เลยว่าคุณปอร์อยู่เกาะไหน :serius2:
FC. คุณปอร์&ลุงกอล์ฟ
-
อยากให้พวกพี่กอลฟ์กับพี่ปอร์มาเป็นแบบเดิมครับไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย ฝากถึงพี่ทั้งสองคนได้โปรดลดทิฐิลดความเอาแต่ใจตัวเองหันมาคุยกันดีๆเถอะนะหัวใจของพวกพี่ยังร้องเรียกหากันอยู่อย่ามัวรออะไรเลยถ้าเกิดว่าพี่สองคนๆใดคนหนึ่งต้องเป็นอะไรไปเมื่อถึงเวลานั้นมันก็ย้อนเวลามาแก้ไขไม่ได้อีกแล้วนะครับ เวลาที่พวกพี่คบกันมานั้นมันเนิ่นนานๆมากๆแล้วพวกพี่ไม่คิดจะเสียดายมันบ้างหรอครับ ผมขอให้พี่ไปตามหาหัวใจของพี่เถอะครับอย่ามัวรีรออะไรเลยเดี๋ยวจะไม่ทันกาลนะ
-
ตามไปแล้วก้อไปหาอิลุงให้เจอแล้วพากลับมาฝากFC. อยากให้ต่อมแรดทำงานง่ายจะตาย เดี่ยวเจออิลุงเมื่อไหร่ต่อมแร่ดแตกเชื่อเห้อ
-
เห็นด้วยกับคอมเม้นข้างบนนะครับบบบบบบบบบบ
-
อยากให้พี่ปอร์กับพี่กอล์ฟคืนดีกันนนนนนนนนนนนนนน :กอด1:
-
:กอด1:
-
คืนดีกันเถอะพี่
-
อ่านเรื่องของพี่ปอร์แล้วขอบอกว่าเป็นเรื่องที่ผมชอบมากที่สุดอีกเรื่องหนึ่ง ยิ่งอ่านช่วงหลังๆ ยิ่งอินมากร้องไห้ไปตั้งหลายวัน
ขอบคุณพี่ปอร์นะครับที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปัน ผมขอให้ทั้งคู่คืนดีกันเร็วๆนะครับ แล้วอย่าลืมเข้ามาเล่าต่อด้วยนะครับ
คิดถึงพี่ปอร์ผู้สวยและรวยมาก กับ ลุงกอล์ฟนะครับ :m15: :L3:
-
อ่านเรื่องของพี่ปอร์แล้วขอบอกว่าเป็นเรื่องที่ผมชอบมากที่สุดอีกเรื่องหนึ่ง ยิ่งอ่านช่วงหลังๆ ยิ่งอินมากร้องไห้ไปตั้งหลายวัน
ขอบคุณพี่ปอร์นะครับที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปัน ผมขอให้ทั้งคู่คืนดีกันเร็วๆนะครับ แล้วอย่าลืมเข้ามาเล่าต่อด้วยนะครับ
คิดถึงพี่ปอร์ผู้สวยและรวยมาก กับ ลุงกอล์ฟนะครับ :m15: :L3:
ขอต้อนรับจ้า แล้วตอนนี้หยุดร้องไห้หรือยัง
อุ้ยผ้าเช็ดหน้าหล่น :laugh: :laugh:
-
...ไหนจ๊ะน้องปอร์ อัฟเดท ไม่เห็นมีไรเลย เอามาเล่าให้ฟังบ้างสิ สบายดีหรือเปล่า
...เดี่ยวตีก้นลายเลย บอกอัฟเดทเห็นมีแต่ตอบเม้น ชิ :m20:
-
วันนี้สวย มีเรื่อง ตลก ของตัวเองมาเล่าให้แอฟเซ ฟัง
มันอาจจะเป็นเรื่องตลกของสวยเองนะ
แต่เป็นเรื่องน่าเศร้าของคนๆนึง
พอดีตอนเดินทางมาที่นี่ น้ำหนักกระเป๋ามันเหลือเยอะมากเกินไปหน่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้
สวยจึงยัดเอาความสวยใส่มามากเกินความจำเป็น 555555555
เมื่อไม่กี่วันเกิดเรื่องขึ้นจนได้ โดยที่สวยไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นเลยแต่น้อยนิด มหาศาล
อาจเป็นเพราะความสวยที่ติดมากับกระเป๋าใบใหญ่ ข้ามน้ำข้ามทะเลมาหลายชัวโมง
เมื่อเสียงๆนึงดังมาจากประตูหน้าห้องที่สวยทำงานอยู่ ว่า
นั่นทำอะไรกัน................เสียงนั่นเป็นดั่งเสียงนรกที่แทรกเข้ามายังกลางใจสวยเลยทีเดียว
พอสวยหันไปกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
เจอคนๆนึง ยืนอยู่ที่ประตู ด้วยสีหน้าท่าทางที่กำลังสงสัยบวกหน้ายักษ์ ขมุงขี
เรื่องเกิดมาจากตัวสวยเองก็คงไม่ใช่ เพราะสวยนั่งทำงานอยู่นี่
หรือเพราะคนที่เพิ่งเดินจากที่เกิดเหตุเป็นชายอีกคน ที่เป็นเจ้าของเรื่องทั้งหมด
หว้ายๆๆ มันคืออะไรละ อยากรู้ชิมิ ชิมิ เหยิบเข้ามา วางตังค์ มาคนละ 3 ดอล
ก่อนที่เขาจะเดินจากสวยไป เขาได้ใช้มือมาโอบที่เอวสวย
และเป็นช่วงเวลาที่คนที่เพิ่งเดินเข้ามายังประตูเห็นพอดี กรี๊ดๆๆกรุูโดนตรบแน่ๆ
แต่คนที่เพิ่งเดินจากสวยไป ไม่คิดจะปกป้องสวยเลย
ปล่อยให้สวยต้องปกป้องตัวเอง ด้วยการทำหน้า งงงวย
เพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ
พร้อมมองไปยังต้นเสียงนั้นอีกครั้ง อีกครั้งและอีกครั้ง อ้อเว่อร์ แอนด์ อ้อเว่อร์ เอ่อเกน
พอตอนหลังที่โลกสงบสุขแล้ว สวยทำการคอมมิวนิเคทกับเพื่อนร่วมงานแล้ว ได้ใจความว่า..
มีอาการหึงหวงเกิดขึ้นแล้ว... ตรบมันเลย ตรบมัน แต่............................
แต่ที่มันเกินคาดไปมากมายจนเราคิดไม่ถึง คือเขาหึงสามีของเขากับสวย
กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อกอีสวย รวยรัก กำลังงงงวยกับเรื่องที่เกิดขึ้น อันบิลีฟกะเบ้ล
เขาหึงสวย กับสามีเขาเหรอนี่นะ
กรี็ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอีกรอบ กล้าคิด
ถ้าสองสามีภรรยาค่นั้นเป็นเก้งและกวาง สวยจะไม่ว่าเลย
แต่นี่ มันชะนี กับ ตัวผู้ชัดๆ แล้วๆๆมันเกี่ยวอะไรกับกรูมิแซ็บคะ
ลูกก็มีกันแล้ว ตั้ง 1 คน หึงหวงกับสาวๆแท้ ที่อยู่ในห้องเดียวกับสวยกรูจะไม่ว่าเลย
แต่นี้ เอ่ม คิดได้ไงมิทราบนังชะนี
ทุกวันนี้ สวยจึงต้องทำตัวลีบๆแบนๆ เหมือนไม่มีตัวตนในห้องนั้น
ในขณะที่มือเจ้าเวรคู่นั้น ยังคอยส่งมาสัมผัสสวยเป็นระยะ ๆ
แบบนี้กรูน่าจะหยัดเสื้อผ้าให้มันเต็มกระเป่าเดินทางให้มันหมดโค้วต้าเลยดีไหมนี่
โดนชะนีตรบที่ไทยยังพอว่า แต่นี มันไม่ใช่บ้านเราใครจะช่วยสวยนี่
ปล. เอาผ้าคลุมหน้าไปทำงาน ไม่อยากสร้างความร้าวฉานให้กับครอบครัวใคร
-
สงสัยความสวยของสวยทำเรื่องแล้วล่ะค่ะ ฮ่าๆๆ :laugh:
-
มันเป็นกรรมของคนสวยที่รวยมากค่ะ
แสดงว่าอิตาสามีเคยมีประวัติ 'ฟาดไข่'
ยัยเมียเลยไม่ไว้ใจอะดิ
:laugh:
-
มันเป็นกรรมของคนสวยที่รวยมากค่ะ
แสดงว่าอิตาสามีเคยมีประวัติ 'ฟาดไข่'
ยัยเมียเลยไม่ไว้ใจอะดิ
:laugh:
อันนี้ ไม่ทราบได้จ้า ไม่กล้ามองตา
:sad11:
-
ควรจะกลุ้มหรือภูมิใจดีจ๊ะสวย
-
สวยเสน่ห์แรงสุด ๆ ชิมิ... o13
-
พี่ปอร์.. คิดถึงค่ะ
-
พี่ปอร์.. คิดถึงค่ะ
:-[ :-[ :-[
คือๆ กันจ้า
-
คิดถึงนะพี่ปอร์ เกิดเรื่องอีกแล้ว แล้วพี่กอร์ฟละหาเจอหรือยังอย่ามัวแต่เพลินกับความสวยและรวยมากละหาเจอแล้วก็พากลับมาเถอะเพราะผมคิดถึงพวกพี่นะ
-
อ่ะนะ... ก็สวยช่วยไม่ได้ o16
-
ตามอ่านมา เกือบ 2 อาทิตย์ถึงจบครับ
อยากบอกคุรปอรื แสนสวยว่าผม ร้องไห้อะ หลายตอน :m15: :m15:
ถึงตอนนี้ผมก้ยังเสียใจเรื่องระหว่างคุณปอร์ กะลุงกลอฟ์... ขอให้รีบกลับมาคืนดีกันนะครับ :monkeysad: :monkeysad:
แต่ผมขอเป็นเอฟซีคนหนึ่ง และหนึ่งกำลังใจให้ คุณปอร์นะครับ+ ลุงกลอฟ์ด้วย อิอิ ...ขอให้มีความสุขมากๆ กับปัจจุบันและอนาคต :mc4: :mc4:
เรื่องที่คุณปอร์เขียนลง มันได้ให้ข้อคิดหลายๆอย่างกับผมด้วยนะครับ ขอบคุณจริงๆ..จะแวะเข้ามาเรื่อยๆนะครับ เผื่อคุณปอร์จะมาทักผมบ้าง... มีความสุขมากๆๆนะครับ New FC :pig4: :pig4:
-
ตามอ่านมา เกือบ 2 อาทิตย์ถึงจบครับ
อยากบอกคุรปอรื แสนสวยว่าผม ร้องไห้อะ หลายตอน :m15: :m15:
ถึงตอนนี้ผมก้ยังเสียใจเรื่องระหว่างคุณปอร์ กะลุงกลอฟ์... ขอให้รีบกลับมาคืนดีกันนะครับ :monkeysad: :monkeysad:
แต่ผมขอเป็นเอฟซีคนหนึ่ง และหนึ่งกำลังใจให้ คุณปอร์นะครับ+ ลุงกลอฟ์ด้วย อิอิ ...ขอให้มีความสุขมากๆ กับปัจจุบันและอนาคต :mc4: :mc4:
เรื่องที่คุณปอร์เขียนลง มันได้ให้ข้อคิดหลายๆอย่างกับผมด้วยนะครับ ขอบคุณจริงๆ..จะแวะเข้ามาเรื่อยๆนะครับ เผื่อคุณปอร์จะมาทักผมบ้าง... มีความสุขมากๆๆนะครับ New FC :pig4: :pig4:
ยินดีต้อนรับจ้า อุ้ยครับ
ว่างๆก้เข้ามาคุยกันได้ครับ ถึงจะอยู่กันคนละประเทศ
อัพแดด ชีวิตนึดหนึง สงสัยสวยคงได้ลาจากที่ทำงานเดิมเป็นแน่แท้แล้วจ้า
เหตการณ์รุนแรงขึ้นทุกวัน ขืนอยู่ไปโดยเมียเขาตบๆแน่ๆๆ :z6: :z6: :z6:
-
ยินดีต้อนรับจ้า อุ้ยครับ
ว่างๆก้เข้ามาคุยกันได้ครับ ถึงจะอยู่กันคนละประเทศ
อัพแดด ชีวิตนึดหนึง สงสัยสวยคงได้ลาจากที่ทำงานเดิมเป็นแน่แท้แล้วจ้า
เหตการณ์รุนแรงขึ้นทุกวัน ขืนอยู่ไปโดยเมียเขาตบๆแน่ๆๆ :z6: :z6: :z6:
ดีใจจังครับมาตอบด้วย ..เด่วจะอวะมาทักทายเรื่อยๆครับ :impress2: :impress2:
แล้วตกลงเหตุการณืรุนแรงขึ้นเหรอครับ :เฮ้อ:
งี้ละสวยเกินไปนนะ ลดลงลบ้าง ครับ อิอิ :laugh: :laugh: สู้ๆๆน๊า ติดตามตลอด ..
.อืมมีแฟนเพจปะครับ จะได้ติดตาม^^ :pig4: :pig4: :pig4:
-
รอความสวย ของสุดสวยไปเข้าตาอีลุงอยู่นะ :กอด1:
-
ความสวยเป็นเหตุ ^__^
Miss Miss Na Ja Nu Por
-
กรรม :เฮ้อ:สวยมากก็ผิดนะเนี้ยะ
ทีหลังสวยต้องหาอะไรกินลดความสวยบ้างแล้ว
เด๋วมีคดีีตบตีกันแย้งสวยในต่างแดน กองเชียร์ที่นี้ก็ไม่รู้จะไปช่วยสวยทันยังไง นะเนี้ยะ
ปล. อย่าคิดมากเลยนะค่ะ คนสวยและรวยมาก เราไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย
แค่สวยเกินพอดีไปนิด แค่นั้นเอง อิๆ
มามอบดอกไม้เ็ป็นกำลังใจและคิดถึงค่ะ :L2: :กอด1:
-
อยากอ่านเรื่องนี้จัง
แต่คงไม่ได้อ่านหรอก เน็ตก็ช้า ไม่เอื้ออำนวยเลย
เฮ้อ จะมีใครใจดี ส่งไฟล์เรื่องนี้ให้อ่านบ้างนะ
หากรวมภาคแรกด้วย จะดีใจมากๆ เลย
นั่งปูเสื่อรอต่อไปอย่างเงียบๆ ไม่บอกใคร...
-
ขอต้อนรับจ้า แล้วตอนนี้หยุดร้องไห้หรือยัง
อุ้ยผ้าเช็ดหน้าหล่น :laugh: :laugh:
ดีใจจังเลยพี่ปอร์จะเช็ดนำ้ตาให้ด้วย รักพี่ปอร์ กับ ลุงกล์อฟ
ปล.ตอนนี้กำลังจะอ่านเรื่องของพี่ปอร์รอบที่สาม
-
ควรจะกลุ้มหรือภูมิใจดีจ๊ะสวย
ครั้งนี้ควรกลุ้มมากกว่า :laugh: :laugh:
-
ดีใจจังเลยพี่ปอร์จะเช็ดนำ้ตาให้ด้วย รักพี่ปอร์ กับ ลุงกล์อฟ
ปล.ตอนนี้กำลังจะอ่านเรื่องของพี่ปอร์รอบที่สาม
ท่าทางจะเป็นเอามาก 5555 รอบที่3 เลยเหรอ :o8: :o8: เขิลล
-
สงสัยสามีชนีตัวนั้นตาถั่วหริอไม่ก็ชอบของแปลก :m20: :m20: :m20:
-
อัพแดท กันนิหน่อย พอเป็นกระสาย..
คราวนี้สวยต้องได้เวลา จรจากไปจริงๆ แล้ว
เพราะเหตการณ์มันแรงขึ้นทุกวันๆ ไม่ใช่เพราะสวยนะ
แต่เป็นเพราะผัวเขา555
ล่าสุด คุณทำงานออกมาได้ดีจัง ผมชอบนะ
แต่ตามึงไม่ได้อยู่กับสิ่งที่กรูทำนะ มันกำลังสบตากรูอยู
เดินไปมา จับเอวเราบ้าง บีบไหล่บ้าง
จ๊าก เคลิ้ม 55
สวยกำหนดวันลาออกเรียบร้อยแล้ว
รอวันที่จะไปโปรยเสน่ห์ที่อื่น555
:fire: :fire:
คิดถึงแฟนๆทุกคนจ้า บุย บุย
-
สงสัยสามีชนีตัวนั้นตาถั่วหริอไม่ก็ชอบของแปลก :m20: :m20: :m20:
ขอบคุณที่ด่า :sad4: :sad4: :sad4:
-
อยากให้อิลุงกับสวยกลับมารักกันอีกกกก !!!! :กอด1: :กอด1:
-
อ่านรอบที่สามแล้วเลยแต่งกลอนให้สวย
ในส่วนลึกของหัวใจใครจะรู้
ว่าจริงแล้วรักเธออยู่ไม่แปลผัน
ถึงวันนี้เราจะพลัดพรากจากกัน
รู้ไว้นะว่าใจฉันรักเพียงเธอ o22
ปล.ตั้งใจแต่งให้พี่สวยนะครับหว้งว่าพี่สวยจะชอบเดี่ยวจะแต่งมาให้บ่อยๆนะคับ
ปล.อีก อยากให้พี่สวยเขียนเรื่องต่อเล่าชีวิตประจำเลย ขอบคุณคร้าบบบ
-
อ่านรอบที่สามแล้วเลยแต่งกลอนให้สวย
ในส่วนลึกของหัวใจใครจะรู้
ว่าจริงแล้วรักเธออยู่ไม่แปลผัน
ถึงวันนี้เราจะพลัดพรากจากกัน
รู้ไว้นะว่าใจฉันรักเพียงเธอ o22
ปล.ตั้งใจแต่งให้พี่สวยนะครับหว้งว่าพี่สวยจะชอบเดี่ยวจะแต่งมาให้บ่อยๆนะคับ
ปล.อีก อยากให้พี่สวยเขียนเรื่องต่อเล่าชีวิตประจำเลย ขอบคุณคร้าบบบ
ตาม ปล.อีก ของรีบนเลยครับอยากให้มาเล่าต่อเพราะ ชอบบบบบบบ มาเล่าต่อนะครับคนสวย :กอด1: :กอด1:
-
อ่านรอบที่สามแล้วเลยแต่งกลอนให้สวย
ในส่วนลึกของหัวใจใครจะรู้
ว่าจริงแล้วรักเธออยู่ไม่แปลผัน
ถึงวันนี้เราจะพลัดพรากจากกัน
รู้ไว้นะว่าใจฉันรักเพียงเธอ o22
ปล.ตั้งใจแต่งให้พี่สวยนะครับหว้งว่าพี่สวยจะชอบเดี่ยวจะแต่งมาให้บ่อยๆนะคับ
ปล.อีก อยากให้พี่สวยเขียนเรื่องต่อเล่าชีวิตประจำเลย ขอบคุณคร้าบบบ
จะดีหราๆ อืมนิดนึงก็ได้ วันนี้มีหนุ่มจีนมาของเดท 555
มันบอกว่า อยากขอเป็นแบบเพื่อนสนิท
ไม่อยากเป็นลูกค้าอีกแล้ว เอ้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดงคนจีนก็เงี้ยละ
ถ้าสวยแรดมากกว่านี้ คงจะดีสินะ555
ปล.เคลียคิว
-
จิ้มม สวย
คิดถึงแทบบ้า
กอดด
ปล โถ่วววว อุตส่าห์ลุ้นอยู่เงียบๆ คนเดียว
นึกว่าสวยจะไป เกาะนั้น ไปตามหารักแร้ เชอะ
ปาดน้ำตา อิน กับความดราม่าต่อไป
โฮวววว จะลุ้นขึ้นมั้ยตรุ
-
สวยจะเสน่ห์แรงไปไหนค่ะ
อู้ย ไม่ไหวจะเคลีย์ เสน่ห์แรงจิง ๆ :กอด1:
ปล. กินอะไร เหล่าเธอ ถึงได้งามแสนงาม งามล้ำเกินคน ~~
-
พี่ปอร์ทำให้น้องผิดหวังที่แรกนึกว่าไปเกาะโน้น :serius2:
ปล.ยังไงก็รักสวยเหมือนเดิม
-
พี่ปอร์ทำให้น้องผิดหวังที่แรกนึกว่าไปเกาะโน้น :serius2:
ปล.ยังไงก็รักสวยเหมือนเดิม
55555ที่ไหนในโลกนี้บ้างที่ไม่มีคนจีนอยู่เยอะ55555555555 ขำ
-
ไชโย ยังมีลุ้น วันนี้แต่งกลอนมาฝากสวยอีกแล้ว
ยังคงเก็บ เก็บไว้ในส่วนลึก
ยังคงนึก นึกถึงไม่จางหาย
ยังคงรัก รักแต่เขาทั้งหัวใจ
ยังคงหวัง หวังให้เขาคืนกลับมา :a5:
ปล.หวังให้ลุงกลับมาหาสวย รักคนสวย รักลุง
ปล.อีก กลอนอาจจะเศร้า(รึเปล่า)ถ้ากลับมารักกันเมื่อไหร่ถึงจะแต่งกลอนหวานๆให้สวย
-
อยู่ห่างๆ
อย่างห่วงๆ
ซิกซิก ปลง
-
ไม่มีอะไรจะบอก นอกจาก ความคิดถึง
:L1:
-
คิดถึงพี่ปอร์อยากให้พี่ปอร์มาเล่าเรื่องต่อ ต่อจากตอนที่จบจนถึงปัจจุบันเลย
แบบว่าเล่าการใช้ชีวิตประจำวันเลย น้องอยากอ่านต่อ ขอบคุณจร้าาาา :pig4:
คิดถึงพี่ปอร์
ปล.นกน้อยทำรังแต่พอตัว สตรีมีผัวแต่พองาม อิอิ
-
คิดถึงพี่ปอร์
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงพี่ปอร์อยากให้พี่ปอร์มาเล่าเรื่องต่อ ต่อจากตอนที่จบจนถึงปัจจุบันเลย
แบบว่าเล่าการใช้ชีวิตประจำวันเลย น้องอยากอ่านต่อ ขอบคุณจร้าาาา :pig4:
คิดถึงพี่ปอร์
ปล.นกน้อยทำรังแต่พอตัว สตรีมีผัวแต่พองาม อิอิ
ไม่ได้เป็นชะนี เอ้ย เป็นสตรีแต่อยากมีผัว สิได้บ่ สิได้บ่ :z2: :z2: :z2:
-
:z13: ได้จิ้มตรูดสวยค่ะ
อัพเดทชีวิตในต่างแดนต่อด้วยนะคะ
แฟนคลับรออยู่ค่า
-
เข้ามากอดพี่ปอร์ให้หายคิดถึง :กอด1:
มีเรื่องอยากถามพี่ปอร์คิดหน่อย ทำไมชื่อเรื่อง เด็กเสิร์ฟปากร้าย 2 มีภาค1รึเปล่า
-
เข้ามากอดพี่ปอร์ให้หายคิดถึง :กอด1:
มีเรื่องอยากถามพี่ปอร์คิดหน่อย ทำไมชื่อเรื่อง เด็กเสิร์ฟปากร้าย 2 มีภาค1รึเปล่า
55555555555 มี2 แอปปี้โสดจ้า เก่งนะนี่ข้ามภาคแรกมาอ่านภาค2 เลย อิอิอิ
-
อ่านจบแล้ว...เย้ๆ!!!!!
ขอตามเป็นFCด้วยคนค่ะ
ใช้เวลาอ่านเรื่องของพี่ปอร์
(ขออนุญาตเรียกพี่นะคะ)
เกือบเดือนอ่ะ!!
ตอนภาค1 อ่านไปยิ้มไป
กับความรักของพี่ทั้งสองคน
พอจะจบภาค1ก็เศร้าหน่อยๆ
แต่ทำไมถาค2.........!
มันบีบหัวใจกันอย่างงี๊!!!
ร้องไห้ตาบวมเลยอ่ะ
ตื่นนอนมาปวดตาม๊าก!!!
ยังลุ้นให้พี่กับลุงกอล์ฟ
กลับมารักกันอีกนะคะ
+____________+!!!
-
อ่านจบแล้ว...เย้ๆ!!!!!
ขอตามเป็นFCด้วยคนค่ะ
ใช้เวลาอ่านเรื่องของพี่ปอร์
(ขออนุญาตเรียกพี่นะคะ)
เกือบเดือนอ่ะ!!
ตอนภาค1 อ่านไปยิ้มไป
กับความรักของพี่ทั้งสองคน
พอจะจบภาค1ก็เศร้าหน่อยๆ
แต่ทำไมถาค2.........!
มันบีบหัวใจกันอย่างงี๊!!!
ร้องไห้ตาบวมเลยอ่ะ
ตื่นนอนมาปวดตาม๊าก!!!
ยังลุ้นให้พี่กับลุงกอล์ฟ
กลับมารักกันอีกนะคะ
+____________+!!!
เป็นไงละ 555 เสียน้ำตาให้ผู้ชายคนไหนละหนู
อิอิอิ ยินดีที่ได้รู้จักจ้า ว่างๆมาวิ่งเล่นในทู้บ่อยๆนะ
ช่วงนี้ เจ้ไม่มีไรทำ ว่างตอบเม้นท์อิอิ
-
กรี๊ด.....พี่ปอร์ตอบเม้นท์หนู!
ดีใจเวอร์อ่ะ
ผู้ชายในเล้าชอบทำให้เสียน้ำตา
55555555
หนึ่งในนั้นคือ พี่ปอร์!!!!!!!!!!
ลุงกอล์ฟกับคุณเบนด้วย อิอิ
พี่ปอร์คงสบายดีนะค่ะ
แล้วตอนนี้พี่อยู่ต่างประเทศเหรอคะ?
-
เข้ามากอดพี่ปอร์ให้หายคิดถึง :กอด1:
มีเรื่องอยากถามพี่ปอร์คิดหน่อย ทำไมชื่อเรื่อง เด็กเสิร์ฟปากร้าย 2 มีภาค1รึเปล่า
อ่ามีภาค 1 ด้วยหรอคับ ทำไมหาไม่เจออ่า
-
หน้า 19 ละ อีกนิดๆ 5555+
-
จะกี่ร้อยวันหรือหมื่นล้านปี "รักนี้ไม่มีลืม" :L3:
ปล. เมื่อไหร่สวยจะเล่าเรื่องสนุกๆให้ฟังอีก
-
ทำไม ไม่ไปหว่านเสน่ห์กะอิลุงที่เกาะอังกฤษโน้น มาหว่านแถวนี้เหนื่อยปล่าวน่ะคนสวย รอฟังข่าวดีอยู่เด้อ :L1: :L1: :L1:
-
ทำไม ไม่ไปหว่านเสน่ห์กะอิลุงที่เกาะอังกฤษโน้น มาหว่านแถวนี้เหนื่อยปล่าวน่ะคนสวย รอฟังข่าวดีอยู่เด้อ :L1: :L1: :L1:
อ้าว จะให้ไปไหนอีกนะหนู หว่านมันทั่วเกาะนี่ละ 555
ช่วงนี้อ่านข่าวน้ำท้วมบ้านเราแล้ว รู้สึกใจคอไม่ดี ยังไงแอ๊บเซ ก็ดูแลตัวเอง
เตรียมย้ายข้าวของให้ดีนะจ้า สวยเป็นห่วง คริคริคริคริ
-
ว่าแต่ภาค 1 ชื่อเรื่องว่าอะไรอ่ะครับ แปะลิ้งค์ให้หน่อยได้ไหมคับ หาไม่เจอจริงๆๆ ขอบคุณครับ :call: :call:
-
สงสารลุงครับ ทั้งที่อ่านมาทั้งหมด เพราะปอไม่มั่นคงเลยบอกเขาเองว่าจะรอทั้งๆที่รู้ว่าเขาใช้เวลาเรียน 5 ปี ตัวเองก็หวั่นไหวซะแล้ว ทิฐิ ก็เท่านั้น เฝ้าเป็นฝ่ายรอให้เขาติดต่อกลับมาแล้วก็มานั่งคิดเป็นตุเป็นตะ นี่ถ้าปอร์ยอมที่จะไปหาลุงที่อังกษฤสักครั้งป่า่นนี้คงรู้แล้วละว่าลุงเองก็เฝ้ารอและทรมานไม่น้อยไปกว่ากันเลย แถมลุงยังไม่ได้มีใครใหม่เหมือนปอร์ด้วย อย่าลืมซิครับการที่เราจะมานั่งเริ่มต้นใหม่ทั้งที่เราเคยเริ่มไว้แล้วกับใครอีกคนมานานแสนนานมันเป็นเรื่องยากไม่ใช่เหรอ เราแค่หันกลับมาดูแลรดดน้ำใส่ปุ๋ยต้นรักต้นเดิมที่มันเคยผลิบานเพราะคนสองคนเฝ้าถนอมเลี้ยงดูมา ดีกว่าไปปลูกต้นใหม่ที่ไม่รู้จะรอดหรือป่าว อย่าดูถูกความมหัศจรรย์ของความรู้สึกของมนุษย์นะครับ ไม่ว่าใจจะแตกสลายไปกี่ครั้งก็ตามแต่มันก็ยังเรียกร้องในสิ่งเดิมๆ คือ ความรัก
ขอบคุณที่ฟังผมบ่น
ปล. ผมคิดว่าผมพอรู้ตัวจริงของนนท์แล้วละครับดาราที่ไปเรียนที่อังกฤษกลับมาและมีข่าวแบบนี้ผมว่าชัวร์คนนี้แหละมีคนเดียวที่ไปอังกฤษในช่วงเวลาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเนื้อเรื่องตรงกันเป๊ะๆ
-
สงสารลุงครับ ทั้งที่อ่านมาทั้งหมด เพราะปอไม่มั่นคงเลยบอกเขาเองว่าจะรอทั้งๆที่รู้ว่าเขาใช้เวลาเรียน 5 ปี ตัวเองก็หวั่นไหวซะแล้ว ทิฐิ ก็เท่านั้น เฝ้าเป็นฝ่ายรอให้เขาติดต่อกลับมาแล้วก็มานั่งคิดเป็นตุเป็นตะ นี่ถ้าปอร์ยอมที่จะไปหาลุงที่อังกษฤสักครั้งป่า่นนี้คงรู้แล้วละว่าลุงเองก็เฝ้ารอและทรมานไม่น้อยไปกว่ากันเลย แถมลุงยังไม่ได้มีใครใหม่เหมือนปอร์ด้วย อย่าลืมซิครับการที่เราจะมานั่งเริ่มต้นใหม่ทั้งที่เราเคยเริ่มไว้แล้วกับใครอีกคนมานานแสนนานมันเป็นเรื่องยากไม่ใช่เหรอ เราแค่หันกลับมาดูแลรดดน้ำใส่ปุ๋ยต้นรักต้นเดิมที่มันเคยผลิบานเพราะคนสองคนเฝ้าถนอมเลี้ยงดูมา ดีกว่าไปปลูกต้นใหม่ที่ไม่รู้จะรอดหรือป่าว อย่าดูถูกความมหัศจรรย์ของความรู้สึกของมนุษย์นะครับ ไม่ว่าใจจะแตกสลายไปกี่ครั้งก็ตามแต่มันก็ยังเรียกร้องในสิ่งเดิมๆ คือ ความรัก
ขอบคุณที่ฟังผมบ่น
ปล. ผมคิดว่าผมพอรู้ตัวจริงของนนท์แล้วละครับดาราที่ไปเรียนที่อังกฤษกลับมาและมีข่าวแบบนี้ผมว่าชัวร์คนนี้แหละมีคนเดียวที่ไปอังกฤษในช่วงเวลาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเนื้อเรื่องตรงกันเป๊ะๆ
ใครคือ นนท์ บอกหน่อยดิ อยากรู้ อิอิอิ
-
ใครคือ นนท์ บอกหน่อยดิ อยากรู้ อิอิอิ
PM ไปละครับถูกป่าวน้อ
-
ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าลุงเป็นใคร อยากเห็นรูปลุงด้วยล่ะ
รักลุงมี่สุดคับ
-
ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าลุงเป็นใคร อยากเห็นรูปลุงด้วยล่ะ
รักลุงมี่สุดคับ
อีลุงก็เป็นผู้ชายหน้าตาอ่อนกว่าอายุคนนึงหอบหิ้วของพลุงพลังเดินไปมา ระหว่างที่ทำงานกับบ้านอิอิ
อ่อเคยแอบถ่ายไว้เหมือนกันตอนนั่งเล่นคอมอยู่ แต่คอมเครื่องเก่าเจือกพังพอดีและเปิดไม่ได้อีกด้วย
เลยไม่รู้จะทำยังไง เคยบอกเอฟเซไปครั้งนึงแล้วนี่ ก๋อตอด นะ :monkeysad: :monkeysad:
-
หลังจากที่ตามอ่านไม่ทำมาหากินมาตลอด 2 วันกว่าๆ :jul1:
ก็ตามอ่านจนจบ T___T (ทำลายสถิติมั้ยอ่า 5555 เร่งอ่านมาก)
อันที่จริงเป็นคนไม่ชอบเม้น (เน้นอ่านอย่างเดียว //แว้กก โดนติง)
แต่ครั้งนี้ขอหน่อยเถอะ ไม่ไหวแล้ว :sad4:
จากที่เกือบทำร้องบ่อน้ำตาแตกมาหลายตอน ที่จริงก็สงสารทุกคนล่ะนะ
แต่สงสารลุงที่ีสุดแล้ววว อาลุงงง T^T (อยากกอดปลอบจัง :กอด1: /ว่าแล้วก็วิ่งหลบรองเท้า)
ตัวน้องนางนี้ไม่อยากพูดอะไรมาก เพราะน้อง...คิดไม่ออก 555555
ถึงน้องจะอยากให้คุณที่ปอร์กลับไปรักหวานแหววกับคุณลุงกอล์ฟขนาดไหน
น้องก็เคารพทุกการกระทำของคุณพี่ปอร์ (เพราะคนที่เจ็บคือคุณพี่ ไม่ใช่น้อง55555 //หลบรองเท้ารอบ2)
รู้เคอะ ว่าเรื่องแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่ตัดสินใจหรือทำอะไรได้ง่ายๆ
ใช่ว่าฉันตัดสินใจแล้ว ฉันทำเลยได้ซะที่ไหน (อันที่จริงยังตัดสินใจไม่ได้ด้วย55)
รอเวลา และโอกาสเคอะ :call:
ปล.หวังว่าเกาะที่คุณพี่ไปจะเป็นเกาะอังกฤษ ...น้องไม่เชื่อหรอกว่าไปไต้หวัน ม่ายยยย(ยอมรับ)
ปลล. สมัครเป็นเอฟเซด้วยคน ช้าจังนะเรา :-[
รักนะ จุ๊บๆ :impress2:
ปลลล. ยาวอ๊ะ เขินจัง = =;;
-
พี่ปอร์คนสวยสบายดีไหมเอ๋ย......ได้งานใหม่ยังค่ะFCเป็นห่วง :-[
ไหนๆมีคนถามข่าวตาลุงมากหล่ะไม่ถามดีกว่า...เปลี่ยนเป็นถามว่าตอนนี้สวยยังติดต่อเบนอยู่ป่าวค่ะ
แบบไม่ได้อะไรนะค่ะ แค่อยากรู้ข่าวคราวของคนดีๆคนหนึ่ง ที่ครั้งหนึ่งเคยผ่านเข้ามา(และเกือบกลายเป็นส่วนหนึ่ง)ในชีวิตสวย
แล้วตอนนี้สวยยังดูซีรี่เกาหลีอยู่ป่าี่วค่ะ แบบว่ามีหลายเรื่องที่อยากแนะนำเลย
ยังไงFC คนนี้ก้ยังติดตามและรอฟังข่าวคราวของพี่ปอรืคนสวยต่อไปนะค่ะ
ปล.updateข่าวประเทศไทย : ตอนนี้ฝนยังคงตกต่อเนื่องอยู่เลยค่ะ ข่าวน้ำท่วมก็มีมาตลอด
ได้แต่หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นในเร็ววัน แต่คนไทยไม่เคยทิ้งกันจริงไหมค่ะ ยิ่งลำบากเท่าไหร่เรายิ่งเห้นถึงน้ำใจที่คนไทยมีให้กัน^^
-
เมื่อไหร่พี่ปอร์จะไปตามพี่กอล์ฟกลับมา รออยู่นะ
-
ไป ไป ไปหาตาลุงได้แล้ว :กอด1:
-
ไป ไป ไปหาตาลุงได้แล้ว :กอด1:
จะให้ไปหาลูงคนไหนอีกจ้า
-
หลังจากที่ตามอ่านไม่ทำมาหากินมาตลอด 2 วันกว่าๆ :jul1:
ก็ตามอ่านจนจบ T___T (ทำลายสถิติมั้ยอ่า 5555 เร่งอ่านมาก)
อันที่จริงเป็นคนไม่ชอบเม้น (เน้นอ่านอย่างเดียว //แว้กก โดนติง)
แต่ครั้งนี้ขอหน่อยเถอะ ไม่ไหวแล้ว :sad4:
จากที่เกือบทำร้องบ่อน้ำตาแตกมาหลายตอน ที่จริงก็สงสารทุกคนล่ะนะ
แต่สงสารลุงที่ีสุดแล้ววว อาลุงงง T^T (อยากกอดปลอบจัง :กอด1: /ว่าแล้วก็วิ่งหลบรองเท้า)
ตัวน้องนางนี้ไม่อยากพูดอะไรมาก เพราะน้อง...คิดไม่ออก 555555
ถึงน้องจะอยากให้คุณที่ปอร์กลับไปรักหวานแหววกับคุณลุงกอล์ฟขนาดไหน
น้องก็เคารพทุกการกระทำของคุณพี่ปอร์ (เพราะคนที่เจ็บคือคุณพี่ ไม่ใช่น้อง55555 //หลบรองเท้ารอบ2)
รู้เคอะ ว่าเรื่องแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่ตัดสินใจหรือทำอะไรได้ง่ายๆ
ใช่ว่าฉันตัดสินใจแล้ว ฉันทำเลยได้ซะที่ไหน (อันที่จริงยังตัดสินใจไม่ได้ด้วย55)
รอเวลา และโอกาสเคอะ :call:
ปล.หวังว่าเกาะที่คุณพี่ไปจะเป็นเกาะอังกฤษ ...น้องไม่เชื่อหรอกว่าไปไต้หวัน ม่ายยยย(ยอมรับ)
ปลล. สมัครเป็นเอฟเซด้วยคน ช้าจังนะเรา :-[
รักนะ จุ๊บๆ :impress2:
ปลลล. ยาวอ๊ะ เขินจัง = =;;
ยินดีต้อนรับจ้าสุดสวย o13 o13
-
เมื่อไหร่พี่ปอร์จะไปตามพี่กอล์ฟกลับมาเนี่ยรอนานแล้วนะะะะะ
-
คิดถึงพี่ปอร์ที่สุดเลย (ลุงด้วย)กลับรักกันเร้วๆนะ :z3:
-
คิดถึงพี่ปอร์ที่สุดเลย (ลุงด้วย)กลับรักกันเร้วๆนะ :z3:
คิดถึงคือๆกันจ้า
-
อัพแดด นิสนึง
หลายวันก่อนสวยได้มีโอกาสไปเพี่ยวผับ ผับผ่า บาร์เกย์ กับเขาด้วยละ
เกาะแขนผู้ชายเดินเข้าไปอย่างเหนียมๆอายๆ เพราะด้วยความไม่เคยอิอิ
แอบสร้างภาพนิสนึง ว่าเวอจิ้นส์ มิเค้ย มิเคยเทียวสถานที่แบบนี้มากก่อน
พอเข้าไปแล้ว สิ่งที่สวยตกใจมากที่สุด คือ สัดป่าสงวน หรือคุ้มครองก็ไม่รู้เต็มไปหมด
บ้างก็ แรดผสมช้าง บ้างก็ชะนีผสมหมู ตัวใหญ่เกิ้น
โอ้ยย นัวเนียอยู่กับเกย์ตุสแต๋ว ยังกะว่าจะเข้าไปสิงห์ร่างของกะเทยเอาให้ได้
นึกว่า ชะนี บ้าเกย์จะมีแต่ประเทศไทย ที่ไหนได้ มันมีทั่วโลก
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขนชะนีติด :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:z13: เพิ่งมาอ่าน อ่านเรื่องนี้แล้วฮาโคตร เศร้าก็เศร้าซะ ขำก็ขำซะ มุกแต่ละอันคิดได้ ค่อยๆลงจากรถกลัวรองเท้าแก้วเกิดรอยร้าว สวยและรวยมาก จะบ้า อ่านยังไม่จบ แต่งงว่าทำไมมันหักมุมโคตรๆ :L1: :L1: :L1: หวังว่าสวยและรวยมากคงสบายดี :laugh: กดบวกให้เลย
-
สุดสวยค่ะ ตอนนี้ที่อังกฤษอากาศเป็นไงบ้างหนาวรึยัง
เวลานอนก็ห่มผ้าให้กอล์ฟด้วยนะ อิอิ (หวังว่าไม่ได้มโนไปเอง)
-
แร๊งงงงงง!!
ปล.คนสวยจะฮาไปไหน อิๆ :laugh:
-
เฮ่ออออออคิดถึงลุงกับป้า เอ้ยลุงกับพี่ปอร์ครับ
-
แร๊งงงงงง!!
ปล.คนสวยจะฮาไปไหน อิๆ :laugh:
สวยว่างจัดก็แบบนี้ละจ้า อิอิอิอิ
ใกล้ถึงวันปล่อยผีแล้ว
สวยกลุ้มใจจริงๆเลย เพราะไม่รู้ว่าจะแต่งตัวไงให้เป็นผี โอ้ยกลุ้มๆๆ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
คิดถึงพี่สวยนะ มีอะไรคืบหน้าก็มาเล่าให้ฟังหน่อย(เรื่องผู้ชาย) :z2:
ลุงกล์อฟเป็นไงบ้างนะ :เฮ้อ:
-
:L2: :L2:ไม่อยากบอกว่าอ่านมานานแล้วแต่ไม่เคยเม้นให้เลย.....ประทับใจในความรักของคุณทั้งสองคนมาก...
เค้าว่าชีวิตคือละคร....แต่ละครของคุณสวยช่างเข้มข้น...ตัวละครทุกๆตัวเสมือนออกมาโลดแล่นในชีวิตจริง...
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมไม่เข้าใจในตัวละคร....แต่นั่นคือชีวิตจริงๆของมนุษย์...ที่ไม่สมบูรณ์แบบ...
และน่าค้นหาต่อไป...ได้แต่หวังในใจอยากให้ชีวิตคุณสวย...Happy ending....จริงๆ :L2: :L2:
-
:L2: :L2:ไม่อยากบอกว่าอ่านมานานแล้วแต่ไม่เคยเม้นให้เลย.....ประทับใจในความรักของคุณทั้งสองคนมาก...
เค้าว่าชีวิตคือละคร....แต่ละครของคุณสวยช่างเข้มข้น...ตัวละครทุกๆตัวเสมือนออกมาโลดแล่นในชีวิตจริง...
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมไม่เข้าใจในตัวละคร....แต่นั่นคือชีวิตจริงๆของมนุษย์...ที่ไม่สมบูรณ์แบบ...
และน่าค้นหาต่อไป...ได้แต่หวังในใจอยากให้ชีวิตคุณสวย...Happy ending....จริงๆ :L2: :L2:
แว้ว คั้มจ้า :oo1: :oo1: :oo1:
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอะไรมาอัพแดด เท่าไรครับ แต่แวะเข้ามาทู้บ่อยๆ
เหมือนกันครับ :haun4: :haun4:
-
รอลุ้นอยู่เด้อ ขอให้ได้เป็นคุณนายนะค้าบบบ
-
:sad11: :sad11: :sad11:
วันนี้มีโอกาสได้เข้าทู้ หลังจากที่หายไปนาน
ถึงสวยจะอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ยังติดตามความเคลื่อนไหวของบ้านเราตลอดเวลา
โทรกลับบ้านบ่อยๆ ถามข่าวคราวเมืองไทยเสมอ
อย่างน้อยตอนนี้ก็สบายใจที่บางพื้นที่ยังไม่ท้วม
รวมทั้งบ้านสวยด้วย ส่วนใครที่ได้รับผลกระทบ หรือเป็นผู้ประสบภัย
สวยเป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้ผ่านไปด้วยดี และด้วยกัน
อีกไม่นานเมืองไทยเราจะกลับมาสวยเหมือนเดิม
ถือซะว่า น้ำ ได้ล้างสิ่งไม่ดีออกไปจากบ้านเราละกันครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ขอบคุณครับพี่สวย สวยแล้วยังมีน้ำใจ :L1:
:L2: รักพี่สวยนะครับ
-
สุดสวยค่ะ คิดถึงๆ และก็ฝากความคิดถึงให้กอล์ฟด้วยนะคะ
หวังว่าคงสบายดีทั้งสองคน :laugh:
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
คิดถึงคือๆๆกันครับผมมมมมมมมม
-
เข้ามาบอกว่าคิดถึงสวย
เอ๊า คนไหนสวยยกมือขึ้น :m19:
-
โอ้ย.....ลุ้นแล้วลุ้นอีก ผมจะไม่ไหวหละ เอาใจช่วยจนหัวใจจะวาย น้ำตาก็คลอ เอาใจช่วยกอล์ฟจะแย่แล้ว สงสสาร จิงๆ
-
โอ้ย.....ลุ้นแล้วลุ้นอีก ผมจะไม่ไหวหละ เอาใจช่วยจนหัวใจจะวาย น้ำตาก็คลอ เอาใจช่วยกอล์ฟจะแย่แล้ว สงสสาร จิงๆ
น้ำอย่างอื่นไม่ไหลเหรอครับ อิอิอิอิ น้ำมุกนะ
-
คิดถึงคนสวย มาเล่าเรื่องราวต่างแดนบ้างนะ :L2: o13
-
พี่สวยหายไปไหน เมื่อไหร่จะมาบอกข่าวดี :z3:
คิดถึงพี่สวยที่สุดเลย :impress3: :L3:
-
:L2: :L2: :L2:
สวยและรวยมาก..มีเรื่องคล้าย ๆหนังรักโรแมนทิคมาเล่าให้ฟังจ้า
เมื่อคืน หลังจากที่สวยเลิกงานเดินกลับบ้านเพียงลำพัง..แลดูเหงาๆ
เพราะระหว่างทางฝนตกปอยๆ ทำให้มีอารมย์เศร้าๆ คิดถึงบ้านอันเป็นที่รัก
ระหว่างทางเดิน....มีผู้คนเดินไปมาบ้าง แต่ไม่มากเพราะฝนตกทำให้อากาศเย็นๆ
วันหยุดด้วยมั้ง คนเลยไม่ออกจากบ้านกัน
ระหว่างที่สวยรอข้ามถนนอยู่นั้น รถยังคงวิ่งไปมาสวนทางกัน
ฝนยังคกตกปอยๆอยู่แบบนั้น
สายตาสวยยังมองสัญลักษณ์ด้วยใจจดจ่อว่าเมื่อไงจะได้ข้ามไปสักที
ผ่านแว่นตาขอบหนาๆ สีเงินที่ใช้เป็นประจำ
โดยมีเสื้อแขนยาวตัวบางๆ ที่ใช้ประจำ ทำหน้าที่เสมือนร่มกันฝน
โดยไม่สนใจเลยว่าใครอยู่มายืนอยู่ข้างๆ เป้าหมายของฉันคือข้ามไปอีกยังฝากนึงของถนน
และแล้ว.....................
และแล้ว......................................
ละแล้ว .................................................................
สิ่งที่สวยรู้สึกได้ ว่าทำไม ทำไม ไม่มีละอองฝนล่นโปรยปลายยังเปื้องหน้าของเราเหมือนเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
ทันใดนั้น ซัดเดนลี่ สวยแหงนหน้ามองยังเบื่องบน
สิ่งที่สวยเห็น มันคือ ร่มสีดำที่ปกป้องละอองฝนนั้นไม่ให้ตกกระทบยังร่างกายของสวย
สวยมองเจ้าของร่มนั้นด้วยหางตาฝั้งเจ้าของร่มนั้นยืนอยู่
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆผู้ชาย
ย้ำคร้า ว่าผู้ชาย....
ผู้ชายยืนถือร่มกางให้สวย
พร้อมขยับตัวของเขาเข้ามาอยู่ภายใต้ร่มสีดำอันเดียวกันกับที่เขากางให้สวย
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ต่อมแรดแตก55555
วิ้งค์ วิงคื์ ของสวยทำงานแม้กระทั้งตอนฝนตก55
สวยหันไปของเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เต็มทั้งสองตา
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอีกครั้ง หนุ่มตี๋นั้นที่ยืนอยู่ข้างๆสวยและรวยมาก
สวยแน่ใจว่าเขาหน้าจะเป็นคนจีน มากกว่าที่จะเป็นหนุ่มหยุ่น
สวยเก็บรายละเอียดของเขา ภายใน2วินาที
เขาเป็นคนใจดี มีน้ำใจ 5555
สูง 175 อัพ
หน้าตาไม่ได้ดูเป็นมิตร เหมือนกับสิ่งที่เขากำลังทำให้สวยในตอนนี้
เขาดูดีในระดับเดียวกับมาตรฐานที่สวยใช้เลือกเสี่ยงพวงมาลัย 5555
ขอบคุณ คำๆนี้หลุดออกจากปากสวยหลังจากที่เวลาเดินเข้าไปยังวินาทีที่3
และแล้ว สัญญาณให้สวยและเขาเดินข้ามถนนันเพียงสองคน
ร่มอันเดียวก็เริ่มขึ้น ภายใต้ฝนที่ยังโปรยปราย....
ตอนนี้เพลงเรนของบัวชมพู โผล่เข้ามาในหัว
เราสองคนเดินไปจนถึงอีกฝากของถนน โดยที่ไม่มีเสียงสนทนากันแม้แต่คำเดียว
แต่ในสมองสวยมันคิดไปไหนต่อไหนแล้ว55
สวรรคืแน่ๆกรูคืนนี้5555 เปล่าจ้า
เขาสงสารกรูที่ใช้เสื้อกันหนาวแทนร่ม
หรือเพราะความสวยของกรู อิอิอิ
คงจะเป็นอย่างหลังมากกว่า อิอิ
อ้าว..ยังเข้าข้างตัวเองต่อ...
สวยยังคงเดินตรงไปเรื่อยๆ หลังจากข้ามถนนนั้นแล้ว
เพราะทางที่ไปบ้านสวยมันเป็นเส้นตรง
โดยที่ไม่รู้ว่าทางกลับบ้านเขา มันเป็นทางเดียวกันหรือเปล่า
แต่เขายังเดินกางร่มให้สวยต่อ ..เวลาผ่านไป
คำที่หลุดออกมาจากปากเขาคือ อ่อ ทางกลับบ้านผมไม่ใช่ทางนี้ 5555
สวยแอบขำอยู่ในใจ แน่สิ หลงเสน่ห์กรู จนลืมทางกลับบ้านเลยนะมึง 55
อดเลยกรู สวรรค์ล่ม..555
สวยกล่าวคำขอบคุณเขาอีกครั้ง..คราวนี้เราสบตากัน
ก่อนที่เขาจะเอ่ยคำห่วงใยสวย ว่าให้กลับบ้านโดยปลอดภัยนะครับ
หลังจากนั้น สวยก็เดินกลับบ้านจริงๆเพียงคนเดียว
โดยไม่ลืมที่จะหันกลับไปมองเขาอีกครั้ง
และเขาก็เช่นเดียวกัน5555 แน่ละ กรูสวยขนาดนี้55
ไม่เหลียวหลังมามองกรูอีกครั้ง ก็ไม่ใช่เก้งกวางซะแล้ว
*
*
สิ่งสุดท้ายที่สวยได้รับจากเขาคือ
การโค้งคำนับระหว่างเดินในฉบับที่สุภาพบุรุษทำกับหญิงสาวชนชั้นสูงอย่างสวย5555555555
และสวยก็เดินกลับบ้านอย่างมีความสุข
เพราะอย่างน้อยเรดาห์ของกรุก็ยังคงทำงานอยู่ ถึงฝนจะตกก็ตาม อิอิอิ
สิ่งที่สวยทิ้งไว้ยังสี่แยกนั้นคือน้ำลาย 5555 น้ำลายจริงๆๆ
:haun4: :haun4: :haun4:
เรื่องที่จะเล่าก็มีแค่นี้ละจ้า
ปล. เดี๋ยวมาเล่าต่อถ้ามีเรื่องจะเม้าท์นะ อิอิ
คิดถึงบ้านเราจังเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
กรี๊ดดดค่ะขอกรี๊ดดด
ขอกรี๊ดให้กับคนสวยและทรงเสน่ห์ ฮ่าๆ
ก็อยากจะเคลิ้มไปกับความโรแมนติกอยู่หรอก แต่เราฮามากกว่า สวยบรรยายซะ ฮ่าๆ
-
ขอการี๊ดดดดดดดดดดด ด้วยคน :a5:
บอกว่าตี๋ๆเราก็แอบลุ้นขอให้เป็นลุง :z3:
สวยยังเสน่ห์แรงเหมือนเดิมเลยนะ
คิดถึงสวยจัง ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะครับ
ปล. อย่ามัวแต่แรดจนลืมตามหาลุงกล์อฟนะ อิอิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด คิดถึงเว่อร์
อ่านไปขำไป ปอร์ตัวจริงที่คิดถึง
ปอสบายดีนะ เมื่อไรกลับไทยจ้ะ
แล้วอิลุงเป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวอยู่หรือเปล่า
กอดรวบ ปอร์ และผู้ชายของปอร์ ฮาาาาาา
-
ยังคงเสน่ห์แรงมิเปลี่ยน!
คิดถึงพี่ปอร์ ว่างๆมาเล่าอีกนะคะ
-
ยังลุ้นคนสวยกะอีลุงอยู่นะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆ :-[ (กรีดร้องเป็นเพื่อนสวย)
ผุ้ชายเยี่ยงนั้นๆ สวยปล่อยไปได้ยางไง
ถ้าเป็นเค้า จะล่อลวง หลอกล่อ แอนลวนลาม (ไม่ใช่หล่ะ -.,-)
สวยอ่ะ hot ตลอดๆทุกที่ทุกสถานะการ ไม่หวันแม้วันฝนตกเลยนะ อิๆ
จะรอฟังข่าวคราวสวยครั้งต่อไปน๊า
ปล. คนสวย และรวยมาก ของแท้ ต้องฮา และ hot ตลอดๆ อิๆ คิดถึงนะค่ะสวย :กอด1:
-
เสน่ห์แรงเหมือนเดิมนะคะ
ว่าแต่ผู้ชายแบบนี้ปล่อยไปได้ไงคะเนี่ย
-
สวยเสน่ห์แรงเหมือนเดิม :-[
-
ชอบจัง o13
-
ชอบจัง o13
อะไร ยังไง สั้นไปไหมจ้า ตัวเอง
-
:L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เมอรี่..คริสมาส..จ้า.. แอฟเซทุกคน
-
merry christmas จ้า น้องสวยและรวยมาก อิอิ
-
ตามอ่านสองวันจนจบ บทแรกอ่านแล้วฮาดีโดยเฉพาะมุขเด็กเสิร์ฟ เป็นเรื่องที่เราอ่านไปหิวไปด้วย บาปกรรมทำคนอ่านหิวน้อ
สุดท้ายอ่านจบไหงมาม่าเยอะจัง แต่เข้าใจว่าชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย อยากเชียร์ให้รักสมหวังทำได้แต่โอกาสจะมีไหมเป็นอีกเรื่อง ผ่านมาหลายปีแล้วด้วย ประสบการณ์และเวลาคงทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเยอะ
ปล1 ไม่ว่าจะไปเกาะไหนก้อขอให้มีความสุขสมหวังในรักเสมอนะค่ะ :L2: ขอสมัครเป็น FC Por
ปล2 เห็นมีเมลคุยกับเบนบ้างแต่ไม่แน่ใจว่าได้ข่าวลุงไหม(รึเราอ่านข้ามไป)
-
แวะมาทักทายคนสวย + สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้า...
คิดถุงคุรปอร์นะคร๊าฟฟ.....ได้ข่าวลุ่งบ้างป่าวน๊อตอนนี้ :-[
-
แวะมาทักทายคนสวย + สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้า...
คิดถุงคุรปอร์นะคร๊าฟฟ.....ได้ข่าวลุ่งบ้างป่าวน๊อตอนนี้ :-[
หวัดดีปีใหม่จ้า ทุกคนสบายดีมากๆๆ
สวยกลับไทยหลังปีใหม่จ้า คิดฮอดบ้านเฮาแฮงมากๆๆ :sad4: :sad4:
-
(http://image.ohozaa.com/i/5c9/XqSXA.gif) (http://image.ohozaa.com/view/6s4ik)
HapPy New Year 2012!!!~
Wishing you happiness in the coming New Year :L2: :L2:
-
(http://image.ohozaa.com/i/5c9/XqSXA.gif) (http://image.ohozaa.com/view/6s4ik)
HapPy New Year 2012
สวัสดีปีใหม่จ้าา แอฟเซทุกคน
-
ู:z13:
จิ้มตรูดดด จึ๊กๆๆๆๆๆๆ หวัดดีปีใหม่ 2555 จ้ะน้องสวยสะท้านฟ้า
:z2:
-
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคนสวย
คิดถึงค่ะ
-
สวัสดีปีใหม่ทุกคน แล้วก็คนสวยด้วยนะค่ะ
อาจจะมาช้าไปหน่อย แต่คิดถึงมากนะค่ะอิๆ :mc4:
ปล.ที่บอกคิดถึงประเทสไทยนี่คิดถึง อาหารไทย หรือผู้ชายไทย อิๆ
-
สวัสดีปีใหม่ทุกคน แล้วก็คนสวยด้วยนะค่ะ
อาจจะมาช้าไปหน่อย แต่คิดถึงมากนะค่ะอิๆ :mc4:
ปล.ที่บอกคิดถึงประเทสไทยนี่คิดถึง อาหารไทย หรือผู้ชายไทย อิๆ
ทุกอย่างจ้า อิอิอิ
ตอนนี้สวยอยู่ที่ไทยเป็นที่เรียบร้อยแล้วจ้า
คิดถึงบ้านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
คิดถึงพี่ปอร์และพี่กอร์ฟมากๆครับ ได้ข่าวพี่กอร์ฟบ้างไหมครับ
-
:call: :call:วันนี้เป็นไรไม่รู้..คิดถึงนิยายเรื่องนี้ที่ดูเหมือนจะจบแต่ยังไม่จบ....อยากให้เวลาเหล่านั้นย้อนคืนกลับมา...
อยากให้ทุกสิ่งเป็นไปตามที่ฝัน....แต่ในความจริงนั้นกลับพบกับคำว่า.."เป็นไปไม่ได้"
ขอสวัสดีปีใหม่ผู้เขียนนิยายเรื่องนี้ย้อนหลัง...ให้สุขภาพดีมีความสุขและพบกับรักแท้..เสียที!!! :call: :call:
-
หวัดดีปีใหม่จ้า ทุกคนสบายดีมากๆๆ
สวยกลับไทยหลังปีใหม่จ้า คิดฮอดบ้านเฮาแฮงมากๆๆ :sad4: :sad4:
ตอนนี้อยู่ไทยแล้วใช่ไหมครับ จะกลับไปอีกป่าว รึ กลับมาำไทยเลยครับ
ได้ติดต่อคุณลุงบ้างไหคร๊าฟฟฟ :mc4:
-
คิดถึงพี่ปอร์และพี่กอร์ฟมากๆครับ ได้ข่าวพี่กอร์ฟบ้างไหมครับ
สบายดีทุกคนจ้า
-
เข้ามาหาเรื่อยๆ
กลับไทยแล้ว จะไปต่างประเทศอีกหรือเปล่า
คิดถึงเหมือนเดิม
-
เข้ามาหาเรื่อยๆ
กลับไทยแล้ว จะไปต่างประเทศอีกหรือเปล่า
คิดถึงเหมือนเดิม
หวัดดีจ้า ขอบคุณน้าที่เข้ามาติดตามกันตลอดจ้า ตอนนี้สวยอยู่ฝรั่งเศส(บ้าน) จ้า อิอิอิ
อีกไม่กี่วันจะกลับกรุงเทพแล้ว หลังจากนั้นก็จะกลับต่างประเทศอีกครั้งจ้า
คราวนี้อยู่ยาวเลย คงไม่ค่อยได้กลับไทยแล้ว อิอิอิ :pig2: :pig2: :pig2:
แต่ยังไงก็คิดถึงแอบเซทุกคนน้า คิดถึงก็เข้ามาเม้นท์ได้ จะตอบบ่อยๆ จ้า
-
ซินเจียยู่อี่ ซินนี่ฮวดไช้ คะปอคนสวยและรวยมาก 555
กลับมาเมืองไทยแล้วเหรอคะเนี๊ยหอบหิ้วกอล์ฟมาด้วยแล้วใช่ป่าว :L1:
-
อยากให้เขียนไดอารี่ไปเลย
กร๊ากกกกก ชอบปอร์เขียนอ่ะ
อ่านแล้วยิ้ม มีความสุข
คิดถึงนะจ้ะ
-
ใกล้เดือนแห่งความรักแล้วมัน เหงาไงไม่รู้... :เฮ้อ:
คนสวยเป็นไงบ้าง....สบายดีไหม เหงาอยู่รึป่าว
คนFCที่ประเทศไทย คิดถึงสวยนะค่ะ :กอด1:
-
อยากให้เขียนไดอารี่ไปเลย
กร๊ากกกกก ชอบปอร์เขียนอ่ะ
อ่านแล้วยิ้ม มีความสุข
คิดถึงนะจ้ะ
ได้จ้า ...
งั้นมาเริ่มกันเลยละกัน อิอิอิ
เก็บตกจากแค้วแดวปีใหม่วันที่ 31 ธค.ที่ผ่านมา
พอดีสวยนัดกันกับผู้ชายไว้ที่ร้านอาหารไทยแห่งนึง
ว่าจะไปแค้วแดวด้วยกันในเมือง ซึ่งวันนี้เขาบอกว่าจะมีการปิดถนนฉลองปีใหม่
โดยสวยจะไปช้านิดนึงเนื่องจากวันนั้นทำงานถึง 3 ทุ่ม
พอสวยไปถึงก็มีชายหนุ่มออกมารับที่หน้าร้าน ที่ออไปด้วยลูกค้าทั้งไทย ทั้งฝรั่ง
ซัดเดนลี่.....
ฝรั่งหัวทองนางนึงวิ่งเข้ามาหาสวยแล้วผู้ชายที่สวยนัดไว้
สวยตกใจสุดแรงเกิดนึกว่าชะนีจมาจิกผู้ชายของสวยไป
จึงง้างมือจะตรบเอา555เปล่าจ้า
นางแค่ถามว่า ทำไมเธอสองคนถึงได้แต่งตัวเหมือนกันละ
เธอเป็นแฟลกัลเหรอ กรีีดๆเขิล 55555
สวยไม่รอให้เขาสงสัยเกิน3 วินาทีหรอก
ชิงตอบก่อนใครเลย ว่า จัส เฟรนด์ นะชะนี
นางก็ยังทำหน้าไม่เชื่อเท่าไร
อ๋อ พอดีวันนั้นเรามีตีม ว่าเสื้อยืดสีม่วง กางเกงยืนส์ขาสั้นทั้งสองคน ที่เพิ่งไปซื้อที่ช็อพในเมืองมา2 วันก่อน
สวยว่าไม่ใครก็คนนึงในนั้นสกิดต่อมแรดของนางไป อิอิอิ
ชะนีนางนั้นเลยได้ภาพ ที่ละทึกไป แก้ขัดแทน555 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กรี๊ดๆๆๆๆ ใครคะผู้ชายคนน้านนนน!!!~ :m12:
-
เกาะทางใต้?
คิดถึงสวยนะ พอดีแวะเข้ามาหาเรื่องที่จบแล้ว เลยได้อ่านอัพเดทของสวย ดีใจจัง
-
เกาะทางใต้?
คิดถึงสวยนะ พอดีแวะเข้ามาหาเรื่องที่จบแล้ว เลยได้อ่านอัพเดทของสวย ดีใจจัง
ดีใจที่เข้ามาอ่านเช่นกันครับ ว่างๆ จะเข้ามาอัพแดท อีกครับ :pig2: :pig2: :pig2:
-
แวะมาทักทายครับ
-
แวะมาทักทายครับ
หวัดดีครับ สบายดีบ่ :man1: :man1:
-
เข้ามาทักทายพี่สวยคัฟคิดถึงพี่สวยมากๆเลย :oo1:
ช่วงนี้ไม่เห็นพี่สวยเข้ามาอัฟเดดเรื่องราวชีวิตเลยคิดถึงสวยน๊าาา :man1:
-
เข้ามาบอก "คิดถึงคนสวย" :กอด1:
-
เข้ามาฟังข่าวสวย...ยังคิดถึงอยู่เน้อ.... :z13:
-
:L3: :L3: :L3: :L3:
ชะนีฝรั่งนี่ก็แรงมากกกกกที่สุดใน3 โลกไม่แพ้ชะนีไทยบ้าติ่งเกาหลี 55555
หลายวันก่อนเขาจัดงานพาเรท เพศที่ 3 เทยเที่ยวไทย เอ้ยบ่ใช่
เทย เกย์ เก้ง กวาง เลสเบี้ยน เพื่อแสดงถึงความแรด เอ้ยความร่าน อุ้ย ไม่ใช่อีกนั่นละ
เพื่อแสดงถึงความรักของเพศที่3 ที่มีให้กันมันไม่แพ้ ชะนีแท้ หรือผู้ชายแมนๆ ทั้งหลาย
สวยก็เป็น ผู้ชาย อิอิอิ คนนึงที่ร่วมงานนี้ ความจริงเดินดูมากกว่า โดยมีเพื่อนชายคนนึง
เดินไม่ห่าง คอยอ่อยเก้งเผือกตามท้องถนนในคืนวันงานด้วยกัน
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ เลือกไม่ถูกกันเลยเชียว
แต่ฟีโรโมนของสวยเจือกไม่ทำงาน หรือทำงานแต่ก็คงไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอ
คงเป็นเพราะเรดาห์วิ้งค์ๆของสวย สู้ของคนอื่นไมได้ …….. .กรี๊ดๆๆไม่ยอม
ท้องถนนเต็มไปด้วยเกย์ และก็เกย์ มั่วซั่ว ตีกันไปหมด คลื่นความถี่เลยพันกัน
เลยทำให้ชายหนุ่มไม่ตกหลุมถั่วตำของสวยแต่อย่างใด คิดแล้วเศร้าถือกระเช้าปลาเค็ม55
แต่คนที่ตกหลุมกับเป็นชะนีเลสเบี้ยน 2 นางที่จับมือกันอยู่ ......กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นางปรี่เข้ามาทักสวยทันทียังหน้าผับตุสแห่งนึงที่ยืนออไปด้วยเพศที่ 3
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ สวยโดนจิกหัวตบ...............วิกหลุด555
อาย ไล้ท์ เกย์ ............... นางพูด
กรี๊ดกรูช้ายแท้โว้ย...ทำเสียงเข้ม..
ถึงสวยจะเมาแค่ไหนฉันก็ไม่คิดจะเบี้ยนนะยะ5555
แล้วมาบอกกรูทำหอกอะไร สวยแทบอยากกรี๊ดใส่หน้ามัน
หลังจากนั้นตั้งสติภายใน 2 วินาที ส่วนอีกมือยังเกาะที่แขนผู้ชายที่พยุงสวยไว้...
เพราะแดกเรดไวน์ไปเยอะมาก จุดศูนย์ถ่วงเท่ากับ0
หลังจากเรียกสติสวยกลับมา ............
ชะนีหัวทอง มัน มัน มันทำตาแอ็บแบ้วสุดริด สุดแรด และสุดร่าน55555555
อาย ไล้ท์ เกย์ ............... อีกละ
สงสัยมันเห็นสวยเมามอย กลัวฟังไม่รู้เรื่อง
ด้วยมารยาท อาย ไลท์ ยู ทู่ ...... สวยพูด
เท่านั้นจริงๆที่หลุดออกมาจากปากสวย
แต่อีกปากที่อยู่ข้างหน้าสวย มันกำลังจะมาประกบปากได้รูปของสวยแล้วสิ
แต่ แต่ มันไม่ใช่ปากผู้ชายแต่อย่างใด
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆอีกครั้ง สวยยังยืนยันคำเดิม ถึงจะเมา และเรดาร์ทำง่านผิดพลาด
และจุดศูนย์ถ่วงเท่ากับ0 ก็ไม่คิดที่จะเบี้ยนเด็ดขาด
มือที่เกาะไว้ที่แขนผู้ชาย ย้ายมาบีบที่คอชะนีนางนั้นเบาๆ
คล้ายๆจะบอกว่า หยุดกระหรี่ได้แล้ว 555555555555(เลียนแบบเสียงคลิปที่ยูตับ)
วัด อา ยู ดู อิ้ง.. นางถามต่อ
ฆ่ามึงไง อิอิอิอิ เปล่าจ๊ะ
อาย แอม กอ อิ้ง แบค ฮอม แอนด์ ดิส อิส มาย บ้อย เฟร่น
ก็บอกแล้ว ว่าสวยเมาแค่ไหน สติยังดีเหมือนเดิม
แต่กับชะนีเท่านั้นนะ ถ้าเป็น เก้งหรือกวาง ไม่แน่ ...........55555555555
เคยได้ยินภาษิตไทย ว่า ไม้กันหมา แต่วันนี้สวยคงต้องเปลี่ยนเป็นไม้กันชะนีแทนแล้ว 555
:laugh: :laugh: :laugh:
ปล.คิดถึงแอฟเซ คิดถึงเมืองไทย คิดถึงก้อยดิบ
-
ต้องไปทำบุญล้างซวยแล้วมั้งน้องสวย
หรือว่าต้องไปหายาลดความสวยมากินดีล่ะ
-
อ่านตอนสุดท้ายจบไปครึ่งชั่วโมงแล้วค่ะ
แต่ตอนนี้น้ำตายังไหลอยู่เลย ปวดใจมาก
สงสารทุกคนเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
แอบหวังเล็กว่า อยากให้มีโอกาสที่ได้เจอกกันจังเลยค่ะ
เพราะตอนที่เจอกันครั้งสุดท้ายมันเศร้าเกินไป
ทั้งๆที่"รัก"ขนาดนั้น
-
หวัดดีครับ สบายดีบ่ :man1: :man1:
ไม่ค่อยสบายครับ อยู่คนเดียวนานๆ ปวดตับ :z1: :z1: :z1:
-
ไม่ค่อยสบายครับ อยู่คนเดียวนานๆ ปวดตับ :z1: :z1: :z1:
อยากกินตับ ตับ ตับ ตับ :o8: :o8:
-
เพิ่งอ่านจบ. ><
ตอนนี้พี่ปอร์คนสวยอยู่ประเทศอะไรเหรอคะ
เผื่อว่างๆจะไปหาา ฮ่าๆๆๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
มาสิ อิอิอิ ไม่ไกลจากไทยหรอกจ้า
-
คนสวยยยยยยยย :กอด1:
-
และแล้วก็อดใจไม่ไหว ขออกมาแสดงตัวเป็นแฟนคลับคนสวยด้วยอีกคนจ้ะ
สารภาพว่าตอนที่สวยลงเรื่องแรกๆ ตอนโน้นนนน เราก็เห็นอยู่แว๊บๆ แต่ไม่ได้เข้ามาอ่าน
เพิ่งได้มาอ่านตอนนี้เอง
แอบรู้สึกดีใจเล็กทีีไม่ได้อยู่ในช่วงเรียลไทม์ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น สงสัยคงจะขาดใจตายคาหน้าจอแน่ๆ มันอึดอัดจริงจังนะจะบอก
ตอนนี้เห็นคนสวยมีความสุขก็ดีใจด้วยเป็นที่สุดเลยค่ะ
ชีวิตของเรา เราเลือกเองเนอะ แล้วเราก็ต้องมีความสุขกับสิ่งที่เราเลือก
ขอบคุณเรื่องดีดีที่เอามาแบ่งปันให้อ่านกันนะคะ
ว่างๆ แวะเข้ามาทักทายกันอีกนะคะ
-
-
และแล้วก็อดใจไม่ไหว ขออกมาแสดงตัวเป็นแฟนคลับคนสวยด้วยอีกคนจ้ะ
สารภาพว่าตอนที่สวยลงเรื่องแรกๆ ตอนโน้นนนน เราก็เห็นอยู่แว๊บๆ แต่ไม่ได้เข้ามาอ่าน
เพิ่งได้มาอ่านตอนนี้เอง
แอบรู้สึกดีใจเล็กทีีไม่ได้อยู่ในช่วงเรียลไทม์ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น สงสัยคงจะขาดใจตายคาหน้าจอแน่ๆ มันอึดอัดจริงจังนะจะบอก
ตอนนี้เห็นคนสวยมีความสุขก็ดีใจด้วยเป็นที่สุดเลยค่ะ
ชีวิตของเรา เราเลือกเองเนอะ แล้วเราก็ต้องมีความสุขกับสิ่งที่เราเลือก
ขอบคุณเรื่องดีดีที่เอามาแบ่งปันให้อ่านกันนะคะ
ว่างๆ แวะเข้ามาทักทายกันอีกนะคะ
แว้วคั้มจ้า ดีใจที่ยังมีคนหลงผิดเข้ามาอ่าน อิอิอิ
บ้างเราตอนนี้คงจะร้อนมากสินะ สงกรานต์กำลังจะถึงแล้ว
อยากกลับไปเล่นน้ำที่บ้านเราจริงเชียว
ปะแป้งหนุ่ม ๆที่สีลม คงสนุกมิน้อย
ยังไง ถ้าใครว่างก็ไปปะแป้งหนุ่ม ๆที่หน้าซอย 2แทนสวยด้วยนะ
คิดถึงแฟนๆคลับ ทุกคนจ้า
เอารูปหนุ่มๆมาฝากจ้า
(http://www.picza.net/save/20120410vvIdPPdlIEdvFZ229264_sv1/pic/2012_04_10-041-20120410vvIdPPdlIEdvFZ229264.jpg) (http://www.picza.net/show.php?id=20120410vvIdPPdlIEdvFZ229264)
Thanks: ฝากรูป (http://www.picza.net)
:pig4: :pig4: :pig4:
-
^^^
คนในรูปนี่สเปคของสวยเหรอคะ o13
*******************
ดีใจจัง สวยมาตอบเราด้วย
บ้านเราตอนนี้ วันนึงมี 3 ฤดูจ้ะ
อ้าวๆ ฝนๆ ร้อนๆ สลับกันไปมา ปรับตัวไม่ทันละค่ะ
สีลมอ่ะใกล้บ้านเรานะ แต่เราไม่ชอบเล่นน้ำอ่ะจิ ต้องให้คนอื่นไปปฏิบัติหน้าที่แทนแล้วล่ะจ้า
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
ผู้ชายในภาพหาได้ทั่วไปจ้าจากเน็ตนะอิอิ
หล่อเชียวน่ากินกับลาบเลือดมาก
ที่นี่ไม่ต่างจากไทยเลยจ้า
ฝนเเดดหนาวในวันเดียวกันเลย
อยากกลับไทยเเง. เเง
-
สุขสัต์วันปีใหม่ไทยนะจ๊ะคนสวย
วันนี้ร้อนมากกกกกกกกกกก
แถมข่าวร้ายต้อนรับปีใหม่ไทยของเราือ แมวเราหายไปไหนไม่รู้อ่ะ
:sad4:
ปล อยากกลับมาไทยเหรอ หนีกลับมาเลยจิ
55555555
-
สุขสัต์วันปีใหม่ไทยนะจ๊ะคนสวย
วันนี้ร้อนมากกกกกกกกกกก
แถมข่าวร้ายต้อนรับปีใหม่ไทยของเราือ แมวเราหายไปไหนไม่รู้อ่ะ
:sad4:
ปล อยากกลับมาไทยเหรอ หนีกลับมาเลยจิ
55555555
g]เล่นน้ำกันมันส์เลยสิ อิอิอิอิ :mc4: :mc4:
-
o13 o13 o13 o13
ไลค์หน่อย ปอน่ารักมากๆ
ของมันแน่อยู่แล้ว น้อร๊อก ไปถึง3โลก เลยละ อิอิอิอิ :mc4: :mc4:
-
แวะมาบอกว่าคิดถึงหนูปอคนสวยจ้าาาา
-
สวัสดีค่ะคุณปอร์
เราอ่านเรื่องของคุณปอร์ ช่วงแรกเรานั่งหัวเราะลั่นห้องอยู่คนเดียว ชอบสำนวนที่คุณเขียนมาก ๆ นะคะ ^^
แต่เราก็ต้องร้องไห้อย่างหนัก ร้องหนักจริง ๆ ค่ะ .. ไม่ว่าจะเป็นช่วงที่คุณปอร์สั่งอาหาร 2 ที่ แต่นั่งทานคนเดียว
(เราเคยทำคล้ายคุณปอค่ะ ^^ แต่แค่ไปนั่งทานร้านอาหารที่เมื่อก่อนเคยไปด้วยกันสองคน) ....
และแต่ช่วงที่คุณปอร์มีปัญหากับคุณกอล์ฟ เรารู้สึกเศร้ามากค่ะ T______T
อ่านไปร้องไห้ไป สะอื้นหนักอีกครั้งก็ตอนจบ Y______Y
ดีใจที่เห็นคุณปอร์เข้าบอร์ดอย่างต่อเนื่อง เราจะกด fav. กระทู้นี้เอาไว้นะคะ รอคุณปอร์เข้ามาอัพเดท
ขอให้คุณปอร์ และ .. คนที่คุณปอร์อยู่ด้วยในตอนนี้มีความสุขมาก ๆ
รักคุณปอร์นะคะ
ป.ล. เรารักคุณกอล์ฟเช่นกันค่ะ ^_________^
-
คุณปอร์ ... เราคิดถึง
ทุกวันนี้เราเปิดเพลง goong แล้วก็เพลง เธอจะลืมไหม ก่อนนอน ... แทบทุกคืน ตั้งแต่อ่านเรื่องคุณปอร์จบ
เรารู้สึกผูกพันกับเรื่องของคุณปอร์นะ
ถ้าว่างก็แวะเข้ามาทักทายบ้าง ... แฟนคลับในนี้คงคิดถึงคุณ ^^
-
คุณปอร์ ... เราคิดถึง
ทุกวันนี้เราเปิดเพลง goong แล้วก็เพลง เธอจะลืมไหม ก่อนนอน ... แทบทุกคืน ตั้งแต่อ่านเรื่องคุณปอร์จบ
เรารู้สึกผูกพันกับเรื่องของคุณปอร์นะ
ถ้าว่างก็แวะเข้ามาทักทายบ้าง ... แฟนคลับในนี้คงคิดถึงคุณ ^^
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รู้สึกดะดีใจจนน้ำตาไหลพรากๆๆๆ
ที่ยังมีคนคิดถึงอยู่ ถึงว่าช่วงนี้จามทุกวันเลย เพราะอย่างนี้นี่เอง อิอิอิ
เปล่าหรอก เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงทุกวัน เดี๋ยวฝน เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวลม
กรีีดๆๆๆ ชีวิตน้อยๆ ของสวย ในต่างแดน ต้องรับมือให้ได้
ถึงมันจะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม ต้องสู้ ..ต้องสู้ถึงจะชนะ (เจิน เจิน )
มาอยู่ต่างประเทศได้ปี รู้สึกว่าตัวเองไม่ เอคชิฟ เรื่องผู้ชายเท่าไร
ไม่รู้ว่าทำไม วันก่อนมีหนุ่มๆ ตาสีฟ้า เข้ามาขายแยมโรว(ขนมจีบ)ให้สวย
มันบอกว่ายังไงรู้ไหม สวย เริศทุกอย่าง ยกเว้นจมูก
กรูก็งงว่าจมูกกรูไม่อุบาท ตรงไหนวะ
จึงถามมันไปว่า มันไม่สวยเหรอ
มันตอบว่าเปล่า มันโด่งเกินไปสำหรับมัน
สรูปกรูผิดที่เกิดมาดั่งโด่งนี่เอง
สวยเลยตอบกลับไปว่า ขอโทษที่เกิดมาเพอเฝค 5555
สวยจึงอดอยากปากแห้งตามเคย
ปล .คิดถึงทุกคนเช่นกันจ้า ว่างๆจะเข้าทู้บ่อย ๆ
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รู้สึกดะดีใจจนน้ำตาไหลพรากๆๆๆ
ที่ยังมีคนคิดถึงอยู่ ถึงว่าช่วงนี้จามทุกวันเลย เพราะอย่างนี้นี่เอง อิอิอิ
เปล่าหรอก เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงทุกวัน เดี๋ยวฝน เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวลม
กรีีดๆๆๆ ชีวิตน้อยๆ ของสวย ในต่างแดน ต้องรับมือให้ได้
ถึงมันจะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม ต้องสู้ ..ต้องสู้ถึงจะชนะ (เจิน เจิน )
มาอยู่ต่างประเทศได้ปี รู้สึกว่าตัวเองไม่ เอคชิฟ เรื่องผู้ชายเท่าไร
ไม่รู้ว่าทำไม วันก่อนมีหนุ่มๆ ตาสีฟ้า เข้ามาขายแยมโรว(ขนมจีบ)ให้สวย
มันบอกว่ายังไงรู้ไหม สวย เริศทุกอย่าง ยกเว้นจมูก
กรูก็งงว่าจมูกกรูไม่อุบาท ตรงไหนวะ
จึงถามมันไปว่า มันไม่สวยเหรอ
มันตอบว่าเปล่า มันโด่งเกินไปสำหรับมัน
สรูปกรูผิดที่เกิดมาดั่งโด่งนี่เอง
สวยเลยตอบกลับไปว่า ขอโทษที่เกิดมาเพอเฝค 5555
สวยจึงอดอยากปากแห้งตามเคย
ปล .คิดถึงทุกคนเช่นกันจ้า ว่างๆจะเข้าทู้บ่อย ๆ
:z2: :z2: :z2: :z2:
คุณปอร์ เราดีใจจัง ... คุณปอร์ตอบเราด้วย T^T
ดูแลตัวเองด้วยนะคะ (แต่รู้หรอกน่าว่ามีคนช่วยดูแล >.<)
แหม๋ ๆๆ ท่าจะมีหนุ่ม ๆ มาแวะเวียนขายขนมจีบให้เยอะ
ทำยังไงได้ล่ะ ก็คนมันสวยใช่มั๊ยคุณปอร์ อิอิ
ขอให้คุณปอร์มีความสุขทุก ๆ วัน
รักษาสุขภาพด้วย แล้วแวะมาเม้าท์เรื่องในต่างแดนให้ฟังอีกนะคะ
^_________^
-
อืมจากที่ได้อ่านๆมา อิลุงเนี่ยเป้นคนที่ไม่เคลียร์ อ่ะมีไรไม่บอก ชอบอมพะนำ มีไรชอบเก็บไว้จนหลายครั้งที่ ปอร์ ต้องเจ็บ
นิสัยขี้เกรงใจนี่ก็อีกหนึ่ง เป็นพระเอกละครไทยเหรอพ่อคู้ณ เอ่อคือว่าอยู่นั่น NO ไม่ สะกดเป็นไหม
-
อ่านจบแล้วครับ3วันรวด งานการไม่ทำอู้ ตลอด555
น่าสงสารอิลุงนะคับ ปอร์ จากที่เคยเกลียด ตอนนี้เชียร์
ลุงแล้วล่ะ ไงก้กลับมาอับเดท ความรักกับอิลุงบ้างนะคับ
ปล. ขอติ้งต่างเอาเองนะว่าปอร์ ไปอยู่กะกอล์ฟ ที่อังกฤษ
แล้วก็ขอให้มันเป็นความจริงด้วย ตำนานรักบ้านทรายทองจะได้จบแบบแฮปปี้เอนดิง ซะที
-
oi พี่ปอร์คนสวย ไม่ถนัดภาษาอังกฤษเมืองผู้ดีเลยทักทายแบบชาวโปตุเกสแทนนะค่ะ
พึ่งเข้ามาอ่านช่วงแรกๆอ่านได้สบายมากอ่านไปยิ้มไปน่ารักมากๆเลยค่ะแต่พอเริ่มภาค 2 ไม่กล้าอ่านทุกตอนมันทนไม่ไหวบีบหัวใจเหลือเกินแอบร้องไห้ไปก็หลายรอบร้องไห้ให้คนอื่นเห็นก็หลายครั้งน้ำหูน้ำตาไหลยังกับว่ามันเป็นเรื่องของตัวเองยังไงยังงั้น
กว่าจะฝืนใจอ่านให้จบได้ทีหละตอนก็กินยาไปหลายเม็ดเพราะร้องไห้หนักเกินเหตุ อ่านจบcommentสุดท้ายเวลา03.14 วันที่12 เดือน 7 ค.ศ 2012 ตามเวลาของประเทศไทยพอดิบพอดี :เฮ้อ:
:กอด1:พี่ปอร์สวยขาพี่ลุงสบายดีไหมพี่ปอร์สวยตามลุงเจอแล้วใช่ไหมคะ แล้วพี่ปอร์สวยเอาหัวใจไปใส่ให้พี่ลุงครบสองดวงแล้วใช่ไหม :monkeysad: พิมพ์ไปน้ำตาก็ยังไหลต่อไปฮือสงสารลุง
ส่วนอีนนนี่ผีบ้า รินว่ารินรู้นะว่าใคร แล้วทุกวันนี้นังนี่ยังมาวุ่นวายกับพี่ลุงไหมคะพี่ปอร์
:เฮ้อ:เบื่อตัวเองพึ่งรู็จักพี่ปอร์สวยกับลุงแค่สองวันแต่กลับติต่างไปว่าพี่ปอร์สวยเป็นพี่แล้วพี่ลุงหล่อเป็นพี่เขยส่วนอีนนนี่เป็นศัตรูตัวร้าย ไปแล้วจะร้องไห้ต่อเผื่อน้ำจะท่วมบ้านมั้ง :o12:
ปอลอ
รักพี่ปอร์สวยนะ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลงรักหนุ่มเลบานิส
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
คุณปอร์หวัดดีค่ะ
นั่นแน่ แอบเหล่หนุ่มเหรอ
เดี๋ยวจะฟ้องอีตาลุงนะ!! >.<
คุณปอร์กับคุณกอล์ฟสบายดีนะคะ
ส่วนเราก็ยังวนเวียนอยู่แถว ๆ กระทู้คุณปอร์นี้แหละค่ะ
คิคิ :D
แล้วแวะเข้ามาอีกนะคะ ^^
-
คนสวย
คิดถึงอ่ะ
เป็นยังไงบ้าง เรียงความมาให้อ่านด้วย คิดถึงอย่างแรง
ฟ๊อดดดดดดดดด (แอบหอมแก้มเขิลๆ)
-
อยากให้คืนดีกันเร็วๆครับ
-
ขอให้ น้องปอร์คนสวย
น่ารัก แจ่มใส ร่าเริงอย่างนี้ตลอดไป
ขอกอดน้องหน่อยน้า....กอด กอด
แอบคิดถึง อิลุงนิดนุง
กอดสวย แน่นๆอีกทีจ้า.....
-
ขอบคุณครับ
-
:3125: dddd :pighaun:
-
เพิ่งอ่านจบครับ :o8: :o8: :o8: :o8:
อยากจะบอกว่าคนเขียน เขียนได้ดีมากเลย
แต่จบเรื่องได้แบบที่บีบหัวใจคนอ่านอย่างผมได้แตกสลายจริงครับ :o12: :o12:
ไม่ได้โอเวอร์แต่อย่างใดครับเพราะผมเป็นคนค่อยข้าง
อินกับเรื่องแนวนี้มาก จบเรื่องนี้ปุ๊บใจผมยังหน่วง ๆ อยู่เลย
ผมคงอินเกินไป :sad4:
แต่ยังไงก็ เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ สู้ ๆ o13 o13 o13
-
ขอให้ น้องปอร์คนสวย
น่ารัก แจ่มใส ร่าเริงอย่างนี้ตลอดไป
ขอกอดน้องหน่อยน้า....กอด กอด
แอบคิดถึง อิลุงนิดนุง
กอดสวย แน่นๆอีกทีจ้า.....
หวาย ขนติด อิอิอิอิอ :o8: :o8: :o8:
-
เพิ่งอ่านจบครับ :o8: :o8: :o8: :o8:
อยากจะบอกว่าคนเขียน เขียนได้ดีมากเลย
แต่จบเรื่องได้แบบที่บีบหัวใจคนอ่านอย่างผมได้แตกสลายจริงครับ :o12: :o12:
ไม่ได้โอเวอร์แต่อย่างใดครับเพราะผมเป็นคนค่อยข้าง
อินกับเรื่องแนวนี้มาก จบเรื่องนี้ปุ๊บใจผมยังหน่วง ๆ อยู่เลย
ผมคงอินเกินไป :sad4:
แต่ยังไงก็ เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ สู้ ๆ o13 o13 o13
แว้ว cum จ้า
:oo1:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ความสวยเป็นเหตุอีกแล้ว55
ใครที่กำลังกินกาแฟหรือ แดรกข้าวเช้าก็อย่าอวกแตรก อวกแตรนนะ
เพราะเอือมระอาในความสวยของสวยและรวยมาก
อัพแดรดชีวิตเมื่อไรเป็นต้องบอกว่าตัวเองสวยเมื่อนั่น
ทำไงได้หละ หลักฐานมันอยู่บนใบหน้าคะ น้าสรยุตา (พิธีกรช่องน้อยสี)
สืบพันธ์
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
เอ้ย สืบเนื่องมาจากครั้งที่แล้วที่สวยบอกว่าหลงรักหนุ่มเลบานิส
วันก่อนเลยได้เลีย
*
*
*
*
*
*
*
เอ้ยได้เรื่องเลยคร้าคุณผู้อ่านขา…………….
ก็มังจะยักและเยียกความเป็นคุงนัยที่สี่ให้นาซี5555
เล่ามันเลยละกัน
พี่เล........สวยนี่ภาพลูกฉันน่ารักไหม(กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆมันมีเมียแล้ว)
สวย......ลูกสาวเหรอ น่ารักเชียว (ถ้าเป็นลูกมันกับกรูจะน่ารักกว่านี้)
พี่เล.........เปล่าลูกชาย
สวย........อ้าวเหรอ นึกว่าผู้หญิง ขนตางอนเชียว(แอบสวยแต่เด็กเลยนะเนี้ย)
(เด็กชาวเล แยกลำบากเพราะหน้าตาชายหรือหญิงจะเหมือนกันไปหมด พอโตหน่อยถึงจะดูง่ายๆ
และอย่าให้มันโตนะ หล่อมวกๆๆเลยละขอบอก ออกแนวแขกขาว หนวดหนาๆ คิ้วเข้ม หมูกโด่ง)
พี่เล........แล้วสวยต่างงานหรือยัง (นั่น........... จะขอกรูแต่งละสิ)
สวย......แต่งได้ไง ฉันยังเด็กอยู่เลย(แค่หน้า แต่อายุ มากกว่าพี่เล หลายปีอยู่)
พี่เล.......เมื่อไรเธอจะแต่งงาน
สวย.....ไม่รู้ ยังซิงอยู่นะ555อ่อยสุดริดสุดเดท
พี่เล....... งั้นเธอ มาเป็นแต่งงานกับฉันไหม
สวยหน้าเลือด ปนหน้าแดงด้วยความเขิล ดีใจ ขายออกแล้ว……………เป็นน้อยก็ยอมนาทีนี้
สวย.............ไม่ดีมั้ง
พี่เล... ....ดีสิ ทำไมจะไม่ดี ตอนนี้ฉันมี3 คนแล้ว เธอ จะได้เป็นคนที่4
สวย......... ฮ้วย หนอง คลอง บึง ซิฟิริส หนองใน
*
*
*
*
*
นึกว่ามีอยู่แล้วแค่ 1 แต่นี่มัน......................3
ตกลงพี่เลยังมีที่ว่าง 1ที่ในฮาเลมของพี่แก ใครอยากเป็นคุงนายที่ 4 ของพี่แก
บอกสวย ได้นะฮ้า สวยจะติดต่อพี่เลให้ไม่คิดตังค์สักบาทจ้า
สาวไทยนี่พี่เลชอบนักหนา ดูสวยเป็นตัวอย่างสิ 5555555555555
ไม่แพ้ชาติใดในโลกนี้จริง ๆ โลกหน้า และโลกไหน
:-[ :-[ :-[
(http://www.uppic.org/image-4517_503C301B.jpg) (http://www.uppic.org/share-4517_503C301B.html)
-
โห .. หนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดา ~~
คุงนายที่ 4 ว่าไงฮร้าาา .. อิอิ
-
ฮา...ฮา....สวยเสน่ห์แรง
พี่เลนี่ก็เข้าใจจีบ เอาลูกมาล่อ.....
ปอร์ก็ใจแข็งเหมือนเดิม ชิมิค่าาาา
แต่พี่แกก็เปิดเผยดีเน้อ...มีลูกเมียก็บอก :really2:
-
คิดถึง ๆ ....สวยเกือบขายออกแล้วดีใจด้วย.. o13
-
ไม่หวาย ๆ ขี้เกียจไปช่วยเลี้ยงลูก
แถมยังต้องไปตบกับแม่ ๆ อีก ชิส์
-
สวัสดีคับพี่ปอ ผมชื่อมะกอกน้าคับ
ตามอ่านเรื่องนี้มาสองอาทิตย์เต็มๆ อิอิ
ที่อ่านนานเพราะต้องทำงานอ่ะคับเลยไม่ค่อยมีเวลาอ่าน
อ่านมาตั้งนานติดใจอยู่เรื่องเดียวคับ คือนนท์ เค้าคือใครอ่าาา
ทีแรกไม่ติดใจอะไรเลยนะคับ พอมีคนบอกว่ารู้ว่าคือใคร
ผมเลยอยากรู้บ้าง เล่นเอานอนไม่หลับเลยอ่าา T^T
ใครรู้ช่วยบอกมะกอกหน่อยน้าาา ส่งมายังไงก็ได้นะคับ อิอิ
อ้อ!! พี่ปออยู่กับพี่กอล์ฟป่าวคับ ขอให้มีความสุขมากๆเน้ออ ^___^
o13
-
เป็เรื่องที่สนุกมากๆเลยครับ ปากร้ายสมชื่อเรื่องจริงๆ^^!
-
ไม่ได้เข้ามาทักทายนานแต่นอนยันว่าคิดถึงมากกกก :impress2:
-
คิดถึงแฟนคลับทุกคนจ้า
ยินดีต้อนรับคนใหม่ วันนี้มีแพลน จะไปนอนอาบแดด
อ่อยฝรั่งให้น้ำลายหก 5555 ดังถุยๆๆๆ
ว่างจะมาอัพเดทให้ฟัง เรื่องผุ้ชายเท่านั้น อิอิอิ
-
:กอด1: เข้ามากอดๆ จูบๆ ลูบๆ คลำๆพี่ปอร์สุดสวยให้หายคิดถึง
เอิ่มว่าแต่เสียงหนุ่มฝรั่งน้ำลายหกเนี่ยฟังดูแปลกนะว๊ากกกก :z2:
-
สวัสดีคะพี่ปอร์ผู้สวยและรวยมาก
มาสมัครเป็น FC ด้วยคนนะคะ ..เพิ่งใช้เวลามาราธอน 2 วันอ่านจนจบ
กลางวันอ่านจากโทรศัพท์มือถือ กลางคืนอ่านจากคอมฯ อ๊ากก กกก กลายเป็นแพนด้าแล้วคะ(ตอนนี้กำลังนั่งกินใบไผ่อยู่)
ชอบสำนวนการเขียนของพี่ปอมากเลยคะ สนุกและนึกภาพตามได้ง่าย
อ่านไปก็อินไป เค้าเศร้า เราก็เศร้า เค้าอึนเราก็อึน เค้าหน่วงเราก็หน่วง เค้าร้องไห้เราก็ร้องไห้ตาม T_T" ..สรุปนอยด์แดก กกก
(เพื่อน:แกเป็นเชี่ยไรเนี้ย M33A :เรื่องมันเศร้า TT_TT)
เบนเป็นคนดีมาก กกก แต่ก็เชียร์ลุงกอล์ฟอะ ..อยากให้กลับมารักกันจัง
แต่ก็เคารพในการตัดสินใจของพี่ปอร์นะ เข้าใจว่าทำไมถึงตัดสินใจแบบนี้ไปถึงมันจะเจ็บก็เถอะ(อย่างน้อยก็เจ็บทุกคน ใช่ป่ะ?)
วันเวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่างไปเอง(รึป่าว?)
ชีวิตต้องดำเนินต่อไป ..สวยและรวยมากขนาดนี้ ผู้ชายดีดีไม่หนีไปไหนหรอกคะ
รอการอัพเดตชีวิตคนสวยในต่างแดนอยู่นะคะ
และในฐานะชะนีน้อยที่เปลี่ยนสปีชี่เป็นสาววายเรียบร้อยแล้ว ขอสัญญาว่า...
"ชาตินี้จะไม่แย่งผู้ชายจากผู้ชายคะ่" (เค้าจองคานทองฝังเพชรเอาไว้แล้ว)
ปล.แอบอยากรู้จังตอนนี้พี่ปอร์คนสวยและรวยมากอยู่เกาะไหนของโลก " Are you belive in soulmate and destiny ? "
-
เกือบไปแล้วไหมหล่ะคนสวย เกือบได้เป็นคุณนายที่4ซะหล่ะ
คิดถึงคนสวย เลยมาตามติดชีวิตคนสวย(และรวยมา55) :กอด1:
-
คุณปอร์ ... สวัสดีปีใหม่
ขอให้สวยและรวยยิ่ง ๆ ขึ้น, สุขภาพแข็งแรงค่ะ
ว่าง ๆ ก็เข้ามาอัพเดทอีกนะคะ
:กอด1:
-
อ่านจบแล้วแอบเสียดายลุงกอล์ฟจังเลยทั้งๆที่รักกัน
เฮ้อหายไป 5 ปีอ่ะ ไม่รู้คิดได้งัย เจ็บแทนเรย :เฮ้อ:
-
พี่ปออออ..... อยากเป็นอาคุณนายที่สี่อ่ะดิ กร๊ากกกกก
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
HAPPY NEW YEAR
HAPPY NEW YEAR
HAPPY NEW YEAR
HAPPY NEW YEAR
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ไม่ได้แวะเข้ามานานโมกๆ อยากบอกว่าคิดถึงโม้ก โมค เช่นกันจ้า :oo1: 55
ปีใหม่อีกปีแล้ว คนอื่นก็แก่ไปตามกาลเวลา
แต่สำหรับสวยแล้ว กาลเวลา ไม่มีทางทำอะไรสวยได้เลย555
ตีนกานะเหรอไม่มี้ ไม่มี
สวยวัน สวยคืน สวยแม่กระทั้ง มิดเดย์ มิดไน้ท์ มิดด้าม55 :oo1: :oo1: :oo1:
ปีใหม่ขอให้แอฟเซ เจอแต่สิ่งดีๆ
อะไรเล็กๆ ก็ทิ้งซะ
ขอให้เจอของใหญ่ๆ 55 อ้าย สวยลามก
ต้องขอโทษที่ไม่ค่อยได้มาอัพแตรด เอ้ย อัพเดทเลย
มัวแต่แรท วิ่งพลัด 4คูณ 100 55
เดี๋ยวมาอัพให้อ่านกันจ้า รอนิทนึง
หวัดดีปีใหม่อีกทีจ้า
-
โหยยยย คิดถึงคนสวยยยมากกกกอะ
หายไป ๆ T______T
คิดถึงลุงด้วยยยยอะ !!!
ท้ายนี้ขอให้โชคดี สุขภาพแข็งแรงตลอดปีนะครับบบสวยยยย
-
โหยยยย คิดถึงคนสวยยยมากกกกอะ
หายไป ๆ T______T
คิดถึงลุงด้วยยยยอะ !!!
ท้ายนี้ขอให้โชคดี สุขภาพแข็งแรงตลอดปีนะครับบบสวยยยย
หว้าย จริงเหรอ ตัวเอง
แฮปปี้ๆ นะ
-
เกือบไปแล้วไหมหล่ะคนสวย เกือบได้เป็นคุณนายที่4ซะหล่ะ
คิดถึงคนสวย เลยมาตามติดชีวิตคนสวย(และรวยมา55) :กอด1:
555 อย่าติดแน่นมาก นะคร้า เดี๋ยวแกะลำบาก
สบายดีไหมจ้า นา เเน แฟนฟันแท้ ที่สวยน้อยกว่า สวยนิดนึง55
หวัดีปีใหม่จ้า
-
หนุกนะเคื๊บส์ๆ o13
-
คงไม่ใช่ตาลุงคนนั้นมั้ง :z2:
-
แม่งไผมันโทรมากวนบาทาเน้ :z6:
-
เกิดอิหยังหว่า?
-
คือ????
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คืนวันก่อนที่จะแค้วแดว
สวยด้วยโบกแท็กซี่จากที่ทำงานเพื่อเดินทางไปยังสถานีรถไฟ หัวลำโพง555
นัดผู้ชายตำแตงที่ร้านขายส้มตำไก่ย่างแห่งนึงนอกเมือง 55
พี่แท็กซี่ขา...........................ในใจ พร้อมโบกมือ
โชว์ขาขาวๆ ขนเส้นบางๆเรียงตัวกันสวยงาม
ทันใดนั้นพี่แท็กซี่ก็จอดรับสวยทันที
และสวยไม่รีรอรีบก้าวขาขวาขึ้นไปนั่งบนเบาะ ข่างๆคบขับ บับเริสๆ เชิด ๆ
หัวลำโพงคร้า.................สวยบอกพี่แท็กซี่สุดหล่อ
ฉันมีเงินอยู่แค่นี่นะ มึงต้องขับไปให้พอดีตามจำนวนเงินที่กรูมี .... สวยยื่นคำขาด
แต่ถ้าเหลือ มึงต้องทอนมา5555
พี่แกหัวเหราะ พร้อมกันบอกว่าพอครับคุณผู้หญิง นอ วอรี่
สวยคาดเบ้ว เชิดหน้ามองผ่านกระจกออกไปยังบรรยากาศภายนอก
หัวดำหัวทองเดินตามท้องถนน
คุณผู้หญิงมากจากไหนครับ......... เสียงจากชายหนุ่มข้าง ๆ
แทรกเสียงผ่านแก้วหูทีโตงเตงไปด้วยต่างหูเพชรนำเข้าจากสำเพ็ง
ทำไมเหรอคะ ทำไมเหรอคะผู้ชาย ชอบสวยตรงไหน ตรงไหน
ไหนลองเผยใจ เผยใจออกมาเถอะหนา
เชพบะ... บะ.. บะ...บะ สวยถามกลับ
ก็คุณผู้หญิงสวยขนาดนี้ เลยอยากรู้ว่ามาจากแห่งหนตำบลใด........................
กรี๊ดๆๆๆแม้กระทั้งในความมืด ในแท็กซี่ บนถนน บรรยากาศมืดมัว
มันเปล่งประกายกันขนาดนั้นเลยเหรอคะ....
ออแรด เอ้ยออร่า มันออกมาขนาดนั้นเหรอคะ555555
ไทยแล้นคร้าคุณพี่ ........สวยตอบไปอย่างภูมิใจในบ้านเกิด
จงภูมิใจเถิดที่เกิดเป็นไทย
มิเป็นทาสใคร แหละมีน้ำใจล้นปริ่ม
ทั่วโลกกล่าวขาน ขนานนาม ให้ว่าสยามเมืองยิ้ม
เราควรกระหยิ่มถึงความดีงาม
สวย....เสียงชมยังลอยมา
แครกๆ ส้นตีนพี่คนขับทิ้มคอสวย555
มิเตอร์ก็เดินหน้าไปเรื่อยๆ ในขณะที่รถติดไฟแดง
อีห่า เกินงบที่กรูมีแน่ๆ ตายละขายตัว พาร์คตรงนี้จะมีคนซื้อไหมนี่ สวยคิดในใจ
มิเตอร์ เด่งขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
8.10
8.20
8.30
อีบ้า มึงขึ้นมีทีละสิบเลยเหรอ
ความสวยไม่สามารถหยุดมิเตอร์ได้
ตายละเป้าผู้ชาย เอ้ย เป้าหมายมีไว้พุ่งชน แต่อีห่า รถกับจอดสนิท
กรูจะไปทันไหมนี่ ดรอกกก
พี่คะสวยพูด. พร้อมหันหน้าไปหาคนขับครั้งแรก
สวย............. เสียงชมยังลอยมา
เราสบตากัน ใช่เลย โดนใจฉันเลย
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นั่นมัน
นั่นมัน................คะคะคนหรือ ผะผะผะผี
ผีหลอก กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเคยเจอแต่บ้านผีสิงห์
แต่นี่มันแท็กซี่ผีสิงห์
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กระโดดลงจากรถก็ไม่ได้เพราะมันติดเบ้ว
แกล้งตาย หรือว่า กั้นหายใจ
ครวย เอ๊ย ขัวญเอ้ยขัวญมา
นั่นมันฟันคนหรือ ฟันม้ากันแน่
ลอยมา เด่นชัดมาก โดยเฉพาะสองซี่บน หน้าสุด
ออร่าของสวยแพ้ราบคาบ หมดกันก็คราวนี้
อาย เคม ฟอม ซ้าว แอฟฟิกา
มาอยู่ นี่ได้20 ปีแล้ว
แล้วคุณผู้หญิงละ
สวย.......
ปะปะปะปะปีครึ่ง...สวยตอบ
ถึงว่า กรูถึงได้สวยเอาเป็นเอาตายขนาดนี้ เมื่อเทียบกับมึง
555555555555555555555555555
เงินทอนไม่ต้อง เอาไปดัดฟันเถอะคะพี่ขา
และอย่าลืม ลงแป้งเมเยอร์ นะคะ ผิวจะได้ขาวขึ้นมาบ้าง
555555แล้วสวยก็วิ่งตับแล็พ ไปยังหัวลำโพง
ทิ้งพี่แท็กซี่ผิวหมึกให้สิงห์แท็กซี่ต่อไป
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
คุณปอร์อ่ะ ตลกอ่ะ 555555+
แท็กซี่เค้าก็คงตะลึงในความสวย from Thailand ของคุณปอร์อยู่มิใช่น้อย :laugh:
ว่าง ๆ ก็มาอัพเดทอีกน๊าาาา
มิสยูคนสวยใจดี *มอบมงกุฎและสายสะพาย*
:L2:
-
คุณปอร์อ่ะ ตลกอ่ะ 555555+
แท็กซี่เค้าก็คงตะลึงในความสวย from Thailand ของคุณปอร์อยู่มิใช่น้อย :laugh:
ว่าง ๆ ก็มาอัพเดทอีกน๊าาาา
มิสยูคนสวยใจดี *มอบมงกุฎและสายสะพาย*
:L2:
เขาไม่ใช่ miss univers 2012
โอลิเวีย คันโป๊ะ นะตัวเอง 5555555
-
นั่งอ่านตั้งแต่ต้นหมดไปวันกว่าๆ ตอนแรกก็ฮากระจาย แต่ไหงไปๆ มาๆ สวยทำเราหมดน้ำตาไปหลายลิตร แบบว่าอ่านๆ ไปน้ำตาก็ไหลพรากเลยอ่ะ
เราว่าผิดด้วยกันทุกคน
ลุงผิดเพราะไม่คิดที่จะบอกอะไรและไม่คิดที่จะแก้ตัว ถ้าลุงกลัวที่จะคิดถึงสวยก็ส่งข้อความให้สวยแต่ไม่ต้องรับข้อความติดต่อกลับจากสวยก็ได้นี่นา สิ่งที่ลุงทำมีแต่สร้างความไม่มั่นใจให้กับสวยและยิ่งในงานศพคุณย่าอีกคนที่ควรอยู่ตรงนั้นกับลุงไม่ใช่สวยที่คุณย่ารักเหมือนลูกเหมือนหลานรึไง
สวยผิดที่ไม่คิดหาความจริงให้มันเคลียร์ไปเลยว่าสิ่งที่เราคิดกับสิ่งที่เป็นจริงมันตรงกันหรือเปล่า บางครั้งเจ็บมากๆ แต่ได้รู้ความจริง(ถ้ามันมีใหม่)และทำให้ตัดใจได้ทันที กับเจ็บน้อยๆ แต่เจ็บนานๆ แบบเรื้อรังที่รักษาไม่หาย เราก็ควรเลือกที่จะเจ็บแล้วจบใช่ไหม
เบนผิดที่คิดว่าสวยจะตัดใจได้ ทั้งๆ ที่เบนก็รู้ว่ายากมากและอาจเป็นไปไม่ได้ แต่เบนผิดน้อยสุด อาจจะด้วยระยะเวลาและสิ่งดีๆ ที่เบนพร้อมจะมอบให้ตลอดเวลา ไม่ว่าไปรับที่สนามบินหรือไปหาที่ถนนคนเดิน ลำเอียงมะ ลำเอียงเนอะ หึหึ
เราไม่ได้ว่าว่าลุงไม่ดี แต่เพราะลุงเป็นคนเลือกที่จะทำให้ตัวเองและสวยเจ็บ ตอนอ่านเราก็คิดนะว่า หรือว่าลุงไม่กล้าติดต่อเพราะกลัวคิดถึงสวย แต่ลุงมีตังค์ถ้าคิดถึงก็กลับมาหาได้นี่นา กลับมาหากำลังใจเก็บใส่กระเป๋าเพื่อไปสู้ต่อกับการเรียน เราเคยไปเรียนต่างประเทศ(บ้านเกิดเบน) พอเราท้อเราก็หนีกลับมาตั้งหลักที่บ้าน กลับมาหากำลังใจจากครอบครัวและก็กลับไปสู้ใหม่ แค่2-3วันเรายังกลับมาเลย แค่ได้กลับมานอนที่บ้านของตัวเอง ถึงจะได้เจอคนที่บ้านเฉพาะตอนเช้าและเย็น เพราะทุกคนล้วนมีหน้าที่แต่สิ่งที่เราได้ติดตัวคือกลิ่นไอที่บ่งบอกว่านี่เป็นสถานที่ที่รอเรากลับมาทุกเมื่อ
เราไม่ได้อยากทำให้สวยคิดถึงเรื่องที่เคยเจ็บในอดีตนะ เราแค่อยากแสดงความคิดเห็นและเราก็คิดว่าสวยคงไม่อยากให้มีคนที่คิดแบบลุงหรือสวยเพิ่มขึ้น เพราะสวย สวยและรวยมาก(เกี่ยว?)
ขอขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวที่มีร้ายและดีให้กับเรา และดีใจด้วยกับชีวิตที่สวยเลือกแล้ว
ปล.1 เราไม่คิดว่าสวยอยู่ไต้หวันหรืออังกฤษ เพราะที่สวยบอกว่าใส่เสื้อคลุมตัวบางเป็นเสื้อกันหนาวมาใช้แทนร่มเป็นช่วงเดือนธันวาคม ซึ่งทั้งสองที่หนาจนสวยต้องใส่เสื้อหนากว่านี้แน่ๆ
ปล.2 หรือสวยจะอยู่สิงคโปร์ เป็นเกาะเหมือนกันนี่นา หึหึ เราก็เดาไปนะทั้ง ปล.1 และ ปล.2
ปล.3 ระหว่างที่เราพิมพ์เม้นท์อยู่เนี่ยน้ำตาเราก็ไหลเมื่อคิดไปถึงเรื่องราวเก่าๆ ที่ผ่านมาของสวยด้วยอ่ะ สวยทำเราตาเปื่อยแล้วมั้งตอนนี้ ดีนะที่อยู่หอคนเดียว ถ้าไปอ่านอยู่ที่อื่นคนคงงงว่าทำไมมันน้ำตาไหลบ่อยจัง :o8:
ปล.4 ขออีกนิดเราเพิ่งกลับหอมาหลังจากกลับบ้านช่วงปีใหม่ ตั้งใจว่าจะเก็บห้อง แต่มาเจอกับเรื่องราวของสวยทำให้เราอ่านแบบลืมนอน ได้นอนก็เพราะไม่ไหวจริงๆ ฟุบหน้าคอมไปเลย ตื่นมาก็ยังไม่ได้กินอะไรต้องอ่านต่ออยากรู้ว่าสวยจะเป็นยังไงบ้าง
ขออวยพรปีใหม่ย้อนหลังแล้วกัน ขอให้คุณปอร์ของทุกคนสวยและรวยมากแบบนี้และตลอดไป สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ การงานประสบความสำเร็จ มีผู้ชายตกหลุมความสวยมากมายจนเลือกไม่ถูก :L1:
-
นั่งอ่านตั้งแต่ต้นหมดไปวันกว่าๆ ตอนแรกก็ฮากระจาย แต่ไหงไปๆ มาๆ สวยทำเราหมดน้ำตาไปหลายลิตร แบบว่าอ่านๆ ไปน้ำตาก็ไหลพรากเลยอ่ะ
เราว่าผิดด้วยกันทุกคน
ลุงผิดเพราะไม่คิดที่จะบอกอะไรและไม่คิดที่จะแก้ตัว ถ้าลุงกลัวที่จะคิดถึงสวยก็ส่งข้อความให้สวยแต่ไม่ต้องรับข้อความติดต่อกลับจากสวยก็ได้นี่นา สิ่งที่ลุงทำมีแต่สร้างความไม่มั่นใจให้กับสวยและยิ่งในงานศพคุณย่าอีกคนที่ควรอยู่ตรงนั้นกับลุงไม่ใช่สวยที่คุณย่ารักเหมือนลูกเหมือนหลานรึไง
สวยผิดที่ไม่คิดหาความจริงให้มันเคลียร์ไปเลยว่าสิ่งที่เราคิดกับสิ่งที่เป็นจริงมันตรงกันหรือเปล่า บางครั้งเจ็บมากๆ แต่ได้รู้ความจริง(ถ้ามันมีใหม่)และทำให้ตัดใจได้ทันที กับเจ็บน้อยๆ แต่เจ็บนานๆ แบบเรื้อรังที่รักษาไม่หาย เราก็ควรเลือกที่จะเจ็บแล้วจบใช่ไหม
เบนผิดที่คิดว่าสวยจะตัดใจได้ ทั้งๆ ที่เบนก็รู้ว่ายากมากและอาจเป็นไปไม่ได้ แต่เบนผิดน้อยสุด อาจจะด้วยระยะเวลาและสิ่งดีๆ ที่เบนพร้อมจะมอบให้ตลอดเวลา ไม่ว่าไปรับที่สนามบินหรือไปหาที่ถนนคนเดิน ลำเอียงมะ ลำเอียงเนอะ หึหึ
เราไม่ได้ว่าว่าลุงไม่ดี แต่เพราะลุงเป็นคนเลือกที่จะทำให้ตัวเองและสวยเจ็บ ตอนอ่านเราก็คิดนะว่า หรือว่าลุงไม่กล้าติดต่อเพราะกลัวคิดถึงสวย แต่ลุงมีตังค์ถ้าคิดถึงก็กลับมาหาได้นี่นา กลับมาหากำลังใจเก็บใส่กระเป๋าเพื่อไปสู้ต่อกับการเรียน เราเคยไปเรียนต่างประเทศ(บ้านเกิดเบน) พอเราท้อเราก็หนีกลับมาตั้งหลักที่บ้าน กลับมาหากำลังใจจากครอบครัวและก็กลับไปสู้ใหม่ แค่2-3วันเรายังกลับมาเลย แค่ได้กลับมานอนที่บ้านของตัวเอง ถึงจะได้เจอคนที่บ้านเฉพาะตอนเช้าและเย็น เพราะทุกคนล้วนมีหน้าที่แต่สิ่งที่เราได้ติดตัวคือกลิ่นไอที่บ่งบอกว่านี่เป็นสถานที่ที่รอเรากลับมาทุกเมื่อ
เราไม่ได้อยากทำให้สวยคิดถึงเรื่องที่เคยเจ็บในอดีตนะ เราแค่อยากแสดงความคิดเห็นและเราก็คิดว่าสวยคงไม่อยากให้มีคนที่คิดแบบลุงหรือสวยเพิ่มขึ้น เพราะสวย สวยและรวยมาก(เกี่ยว?)
ขอขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวที่มีร้ายและดีให้กับเรา และดีใจด้วยกับชีวิตที่สวยเลือกแล้ว
ปล.1 เราไม่คิดว่าสวยอยู่ไต้หวันหรืออังกฤษ เพราะที่สวยบอกว่าใส่เสื้อคลุมตัวบางเป็นเสื้อกันหนาวมาใช้แทนร่มเป็นช่วงเดือนธันวาคม ซึ่งทั้งสองที่หนาจนสวยต้องใส่เสื้อหนากว่านี้แน่ๆ
ปล.2 หรือสวยจะอยู่สิงคโปร์ เป็นเกาะเหมือนกันนี่นา หึหึ เราก็เดาไปนะทั้ง ปล.1 และ ปล.2
ปล.3 ระหว่างที่เราพิมพ์เม้นท์อยู่เนี่ยน้ำตาเราก็ไหลเมื่อคิดไปถึงเรื่องราวเก่าๆ ที่ผ่านมาของสวยด้วยอ่ะ สวยทำเราตาเปื่อยแล้วมั้งตอนนี้ ดีนะที่อยู่หอคนเดียว ถ้าไปอ่านอยู่ที่อื่นคนคงงงว่าทำไมมันน้ำตาไหลบ่อยจัง :o8:
ปล.4 ขออีกนิดเราเพิ่งกลับหอมาหลังจากกลับบ้านช่วงปีใหม่ ตั้งใจว่าจะเก็บห้อง แต่มาเจอกับเรื่องราวของสวยทำให้เราอ่านแบบลืมนอน ได้นอนก็เพราะไม่ไหวจริงๆ ฟุบหน้าคอมไปเลย ตื่นมาก็ยังไม่ได้กินอะไรต้องอ่านต่ออยากรู้ว่าสวยจะเป็นยังไงบ้าง
ขออวยพรปีใหม่ย้อนหลังแล้วกัน ขอให้คุณปอร์ของทุกคนสวยและรวยมากแบบนี้และตลอดไป สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ การงานประสบความสำเร็จ มีผู้ชายตกหลุมความสวยมากมายจนเลือกไม่ถูก :L1:
แว้วคั้มจ้า ยาวจริงอะไรจริง
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
:m20: :m20: :m20:
-
เข้ามาสวัสดีปีใหม่ 2556 กับสวยและลุง...คิดถึง...ขอให้สวย..สวยยิ่ง ๆ ขึ้น สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทอง... :L1:
-
ความสวยของสวยเปล่งออร่ากระจายยยย
อิอิ
-
สวัสดีค่ะพี่ปอ หนูอ่านเรื่องของพี่มาสามวัน แต่รู้สึกเหมือนนานเท่าที่พี่รู้สึกเลยค่ะ เรื่องราวของพี่มันสอนอะไรหลายอย่าง มันทำให้คนที่โสดมาตั้งแต่เกิดคนนี้ รู้สึกเหมือนมีแฟนเลยค่ะ อินเนอร์มากจริงๆ หนูขอบอกตรงๆว่า หนูไม่รู้สึกว่าการตัดสินใจของพี่มันผิดเลยค่ะ หนูรู้สึกเสียใจเหมือนที่พี่รู้สึกร้องไห้เหมือนที่พี่ร้อง แม้จะไม่ได้เสียใจหรือร้องไห้ไปพร้อมกับพี่ แต่หนูรู้สึกแบบพี่เลยค่ะ เพราะฉะนั้น...ถ้าเป็นหนู หนูก็อาจจะทำอย่างพี่ค่ะ.......มันอาจเพราะเราต่างก็ทำร้ายพวกเค้าและตัวเราเอง ทุกอย่างคงต้องใช้เวลารักษา แต่ก็ไม่รู้ว่าพี่จะคิดเหมือนหนูรึเปล่า
พี่ปอรู้มั๊ยคะว่าถึงแม้หนูจะไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนพี่ แต่สิ่งที่ทำให้หนูพอจะเข้าใจพี่ก็คือ หนูเกลียดการรอคอยและการอดทน ใช่ค่ะ คนทุกคนต้องรอและอดทนถึงจะมีชีวิตอยู่ได้ ถึงหนูจะไม่เคยมีแฟน แต่ทั้งชีวิตจนมาถึง 20 ต้นๆของหนูมันอยู่กับการรอคอยและใช้ชีวิตอย่างอดทนตลอดเวลา..ทุกลมหายใจ เพราะฉะนั้นหนูพอจะเข้าใจพี่นะคะ ว่ามันแย่และทรมานแค่ไหนกับเรื่องราวที่ผ่านมา หนูไม่รู้หรอกว่าคนรักกันเค้าต้องทำยังไง แต่มีช่วงนึงที่หนูต้องห่างแม่ห่างน้อง สิ่งเดียวที่หนูทำได้คือโทรหาพวกเค้าค่ะ ทำให้เค้ารู้สึกว่าเค้ายังมีตัวตนสำหรับเรานะหรือยืนยันกับตัวเองว่าเรามีตัวตนสำหรับเค้า เราไม่ได้ลืมเค้าเลย เพราะฉะนั้นสิ่งที่พี่กอล์ฟทำ มันโหดร้ายมากเลยนะ ไม่ต้องบ่อยก็ได้ อยากจะพิสูจน์ตัวเองก็ทำไปสิ แค่ติดต่อมาสักนิด ให้เรารู้สึกมีตัวตน แค่นี้ก็มีแรงใจที่จะรอแค่นี้มันก็เหมือนเราร่วมพิสูจน์ไปด้วยกันแล้ว มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ เค้าให้เรารอตั้ง 5 ปี ตอนแรกกลับมาบอกด้วยเหตุผลแบบนี้ แล้วมาหาว่าเราไม่ไปหาเค้า ไม่รอเค้า เค้าพูดยังงี้ได้ไง เค้าไม่รู้หรอกว่าการรออย่างไร้จุดหมายมันทั้งเหนื่อยและทรมานแค่ไหน เค้าน่าจะเข้าใจเรามากกว่าใครสิ เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดมาแล้ว ทำไมเค้าไม่เฉลียวใจสักนิด หนูเข้าใจที่พี่ไม่ไป เพราะถ้าเป็นหนูหนูก็ไม่ไป เราไม่อยากรู้สึกว่าเราไปเกาะเค้าเกินไป การไปเมืองนอกค่าใช้จ่ายสูงมาก เค้าเป็นคนมีเงิน เพราะฉะนั้นเค้าไม่มีวันรับรู้หรอกว่าเราลำบากใจแค่ไหนถ้าจะรับเงินของเค้ามาเปล่าๆยิ่งครอบครัวเค้ารักและเอ็นดูเรามากแค่ไหน เรายิ่งละอายใจมากเท่านั้น แล้ว ในเมื่อพี่ปอไปหาเค้าไม่ได้ พี่ปอก็พยายามชดเชยให้โดยการติดต่อผ่านอินเตอร์เนตและแสดงความจริงใจให้มากที่สุด แต่พี่กอล์ฟกลับไม่เข้าใจ พี่เค้ากลับมองแต่ตัวเอง เห็นเหตุผลของตัวเองสำคัญที่สุด แล้วมันจะผิดตรงไหนกันถ้าพี่ปอจะหวั่นไหวไปกับคนที่เค้าทำให้พี่ปอรู้สึกมีตัวตนล่ะคะ แล้วยิ่งเค้าเป็นคนดียิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย แม้ว่ามันจะเริ่มต้นจากความสงสารไม่ว่าพี่ปอจะสงสารตัวเองที่ต้องทนทุกข์หรือสงสารพี่เบนที่พี่เค้ารักเราจริงๆก็ตาม แต่หนูคิดว่าถ้าพี่กอล์ฟไม่กลับมาพี่ปอกับพี่เบนก็อาจจะรักกันโดยปราศจากซึ่งความสงสารเป็นอย่างแรกก็เป็นได้ แต่มันก็ไม่มีอะไรเป็นไปตามที่เราคิดหรอกค่ะ เพราะพอหนูได้มารู้เรื่องราวจริงๆว่าอะไรมันคืออะไร มันเสียใจหนักกว่าเดิมอีกค่ะ เพราะมันไม่มีอะไรที่จะเจ็บไปกว่าการที่เห็นคนที่เรารักเจ็บปวดเลยนะคะ ทั้งเสียใจว่าทำไมพี่กอล์ฟไม่พูด เสียใจที่พีปอเองก็ไม่ฟัง เสียดายเวลาที่ไม่เห็นค่าทำให้สูญเสียความรักไป เพราะพี่กอล์ฟอยู่กับอนาคตมากเกินไปจนลืมไปว่าถ้าไม่มีปัจจุบันแล้วอนาคตจะเกิดขึ้นได้ยังไง สุดท้ายก็ต้องจบแบบนี้ การจากกันทั้งที่ยังรักกันมันแย่นะคะ เข้าใจเลยค่ะที่เค้าว่าจากเป็นเจ็บปวดกว่าจากตายเสมอ แต่ถึงจะเจ็บกว่า...แต่มันก็ยังมีหวังนะคะ สักวันนึง ไม่รู้ว่าจะนานแค่ไหน หนูไม่รู้ว่าพวกพี่ยังรอกันอยู่มั๊ย? ยังรักกันอยู่รึเปล่า? ถ้ายังรอกันและหัวใจยังเป็นของกันและกันอยู่ หนูขอภาวนาให้พวกพี่กลับมาหากันเร็วๆนะคะ
พี่ปอคะแม้ว่าหนูจะบอกว่า ถ้าเป็นตัวเองก็คิดว่าจะไม่เลือกใครเลยค่ะ ปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลาและโชคชะตาหรือเวรกรรมอะไรก็แล้วแต่ เพราะหนูเองก็เชื่อมาเสมอว่า อะไรที่เป็นของๆเรา ยังไงมันก็เป็นของๆเราอยู่วันยังค่ำ แต่ในฐานะของบุคคลที่สามที่เฝ้ามองความรักของพี่ (มาสามวัน - -)ก็อยากให้พี่กับ....เค้า...เดินไปด้วยกันอีกครั้งนะคะ แหะๆ เพราะจากเจตนาของพี่กอล์ฟแล้วมันเป็นเจตนาดีที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ อยากให้ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นกับพวกพี่จัง.....
พี่ปอคะ หนูจำไม่ได้แล้วว่าระหว่างพี่กับเค้า ใครเป็นดอกไม้ใครเป็นแจกัน แต่สุดท้ายแล้ว....ดอกไม้จะกลับมาหาแจกันมั๊ยคะ? หรือมันจะเป็นเพียงแค่ความทรงจำสีจางที่แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจคะ ขอโทษที่มาเป็นเพลง แต่หนูชอบฟังเพลงค่ะ แล้วตอนที่อ่านพาร์ทนี้ หนูคิดถึงเพลงเหล่านี้และนอกจากนั้นก็มีเพลง.....
"อยากหมุนเวลา"......เข้าใจพี่กอล์ฟตอนมาง้อพี่ก็ตอนนี้ล่ะ มันใช่ทั้งเพลงเลย มันเป็นเพราะพวกพี่ไม่พูดกัน...
เสียดายวันดีดี เมื่อครั้งเรายังมีกัน สุดท้ายรักนั้นก็ลอยหลุดไป.........
.....อยากกลับไปบอกเธอ บอกว่าฉันเสียใจเพียงใด และอยากจะขอให้เธอรักฉันดังเดิม
"เวลากับคนสองคน"....เรื่องราวของพี่ปอพี่กอล์ฟพี่เบน เพลงนี้มันสื่อออกมาได้ดีในความรู้สึกหนูนะ
วันเวลาได้นำพาทุกอย่าง ได้นำทางเราสู่ความรัก
ได้สร้างความสัมพันธ์ สองเราให้ต้องการ จะเดินร่วมทางตลอดไป
เวลาเดินไปจิตใจเรานั้นเปลี่ยน ต่างคนมีทางที่ต่างกัน
ถึงแม้จะตั้งใจ ควบคุมมันเท่าไร แต่มันไม่ดีขึ้นมาเลย
ได้มองเธอทุกครั้ง ในหัวใจฉันยังเจ็บ ยังคงคิดถึงวันเรารักกัน
แต่มันถึงวันนี้ ถึงเวลาต้องจากกัน ไม่มีวันเวลานั้นแล้ว
เวลาเดินไปไม่เคยจะหวนกลับ ฝากเพียงรอยทางกับความหลัง
ฉันหวังว่าวันหนึ่ง แม้ใจเราร้าวราน เวลาจะรักษาใจเราเอง
และ"สายน้ำไม่ไหลย้อนกลับ"...ถ้าดอกไม้ไม่ได้กลับมาหาแจกัน คงรู้สึกกันแบบนี้...ซึ่งหนูรู้สึกว่ามันเศร้าใจจัง
แค่ได้เห็นสายน้ำที่ครั้งก่อน ที่ฉันได้เคยว่ายเวียน เคยรักและห่วงนักหนา.....ยังสวยยังงามดังเดิมรึเปล่า
ฉันยังรักเธอ.......แม้ว่ามันไม่ใช่แบบเดิม
แต่เคยเห็นนักเขียนท่านนึง เขียนไว้ในนิยายว่า
สายน้ำไม่มีวันไหลย้อนกลับ แต่น้ำจะระเหยเป็นไอกลายเป็นฝนตกลงมาที่สายน้ำแห่งเดิมนะคะ
บางครั้งก็อยากร้องเพลง ตั้งใจ ของเอ๊ะ จิรากร จังค่ะ
แต่บางครั้งเพลง ผูกพัน ของบอยก็เข้ามา "ไม่มีเธอมันดูเหงาๆ ยิ้มเศร้าๆบอกตัวเองไว้ นี่ยังไงโลกที่ไม่มีเธอแล้ว"
แม้เเต่เพลง พูดลอยๆ มันยังลอยเข้ามาเลยอ่าา
"โชคชะตา คือสิ่งที่ฉันไม่มี...ฝากบอกว่าฉันอยู่ไหว บอกให้ฉันหน่อยได้ไหม แค่ไม่มีใครถึงไหน ยังอยู่ได้ดี
ฝากบอกว่าฉันอยู่ไหว จะมีฝันร้ายก็แค่บางที นอกนั้นดี นอกนั้นดีหมดเลย.....
พูดลอยลอยผ่านลมและฟ้าอีกครั้ง ให้เธอฟัง เผื่อเธอคนนั้นอยากรู้ ฝากฟ้าและลมบอกเธอ ว่าฉันไม่เคยรอเธออยู่
............รู้แค่เพียงว่ายังคิดถึงเธอ "
พี่ปอคะ แม้ว่าเราจะไม่เคยรู้จักกันเลย รู้จักพี่ปอได้ 3 วัน แต่หนูหวังเอาไว้นะคะ ว่าพี่จะเห็นกระทู้นี้เป็นเหมือนเพื่อนเก่า กลับมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ บอกตรงนี้อย่างไม่อายเลยค่ะว่าอยากรู้ความเป็นไปของพี่นะคะ(ง่ายๆเสือกนั่นเอง แอร๊ยยยย) อยากรู้ว่าพี่ยังยิ้มอยู่รึเปล่า? พี่มีความสุขดีอยู่มั๊ย? พี่ยัง.....คิดถึง...เค้าอยู่มั๊ย? สร้อยกับแหวนวงนั้นมันยังอยู่กับพี่รึเปล่า? ห้องนอนนั้นยังรอพวกพี่อยู่มั๊ย? สวนดอกไม้ยังคงหอมอยู่รึเปล่า? รูปในกล่องมันยังอยู่ที่เดิมมั๊ย? แล้วพี่ได้ข้อความของพี่เบนกลับมารึยังคะ? พี่เดชสบายดีนะคะ เจอพี่เอกที่ร้านอีกมั๊ย? พี่ได้แวะไปหาป้านวลกับคุณย่าบ้างมั๊ยคะ?(ไม่ได้ให้ไปเจอตัวๆนะคะ > <) คุณพ่อคุณแม่พี่ชายของพี่ปอหรือแม้แต่ของพี่กอล์ฟเองสบายดีนะคะ? พี่นพยังเดินทางอยู่รึเปล่า? หรือเดินทางไปพร้อมกับใครอีกคนนึงที่พี่นพรักรึเปล่าคะ? แล้วพี่ร๊อบตอนนี้ดีขึ้นรึยังคะ? หนูไม่รู้ว่าพี่นนท์คือใคร แต่อยากรู้ว่าพี่เค้ายังโลดแล่นอยู่ในวงการบันเทิงอยู่มั๊ยหรือเดินทางไปพร้อมกับใครแล้วรึเปล่า? และเห็นในเม้นแวบๆว่า...พี่ปอมีคนที่เค้าชอบกินเนื้อย่างมากกว่าแล้ว......เค้าคนนั้นยังใส่ใจพี่ดีเหมือนเดิมมั๊ยคะ? อืมมมมมม....หลังจากที่พี่ปอรู้ความจริงแล้วทำไมถึงยังต้องลากันอีกล่ะคะ? T T แต่พี่เค้าหายป่วยมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงดีอยู่ใช่มั๊ยคะ? ยังได้ข่าวกันบ้างมั๊ยคะ?
เขียนเองก็งงเอง สรุปจะเอาคำตอบแบบไหน ไม่รู้ว่าพี่จะตอบหนูซักข้อบ้างมั๊ย? แต่ว่า......
ผ่านมาทางนี้เมื่อไหร่ ให้เธอเข้ามาทักทายบ้าง อาจยังมีที่ตรงกลางให้เธอเข้ามาพักใจ อย่าทำห่างเหิน หมางเมินกันจนเหมือนคนไม่มีเยื่อใย หากจะมาวันไหนฉันยังยินดี
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่ปอ ว่างๆก็แวะมาหาบ้าง หรือไม่ก็.....
เขียนเรื่องใหม่ได้แล้วค่ะ...จะกับคนเดิมหรือคนใหม่ก็ได้ทั้งนั้น แต่เรื่องนี้ขอให้จบแล้วเริ่มต้นใหม่กันดีกว่าเนอะ ^^
ปล.ถ้าพี่ไม่สะดวกตอบในนี้ PM มาหาก็ได้นะคะ >>ไม่ค่อยจะสาระแนเล้ยยยยย
ปลล.พี่ปอคะ พี่มีโครงการรวมเล่มมั๊ยคะ ถ้ามีล่ะก็....อยากให้ช่วยอะไรก็บอกนะคะ ยินดีจริงๆ
ปลลล.พี่ปอคะถ้าพี่ยังไม่มีใคร แล้วเก้งกวางมันทำให้พี่เจ็บนัก สนใจรับชะนีเป็นเพื่อนชีวิตแทนมั๊ยคะ ความหมายตรงตัวเลยค่ะอย่าคิดไปไกล ขอบอกความลับตัวเองเรื่องนึง หนูมีเพื่อนสาวนางนึง ซึ่งจัดเป็นเกย์(อดีต)หน้าตาดีคนนึง? เราเป็นเพื่อนกันมาปีนี้ปีที่ 12 แล้วค่ะ ต่างคนต่างไม่เคยมีแฟนเป็นของตัวเอง(เรื่องจริงผ่านเล้าเลยจ้า - -) เราสัญญากันไว้ว่า ถ้าสุดท้ายแล้วเราไม่มีใคร เราจะดูแลกัน......ไม่ได้กินกันเองนะคะ กลัวฟ้าผ่า แต่เรารักกันแบบเพื่อนและยินดีจะดูแลกันและกันอย่างนั้นจริงๆ พี่สนใจมั๊ยคะ? แม้ไม่ได้ดูแลผ่านตัวแต่เรายินดีดูแลใจผ่านเล้านะคะ อิอิ(จะโดดออกมาจะเล้าก็ได้นะคะ ยังยินดีค่ะ หุหุหุ)
ปลลลล.ตอนนี้ยังนอยด์เรื่องของพี่กับพี่กอล์ฟอยู่เลยค่ะ เมื่อคืน ร้องไห้จนตาบวมและยังเคืองตาไม่หายเลยอ่ะ ต้องแก้ด้วยส้มตำปูปลาร้าแซ่บๆแล้วล่ะค่ะ ร้านพี่อยู่แถวไหนอ่ะคะ ถ้าพี่ไม่อยากเจอหนู หนูจะบอกก่อนก็ได้ว่าจะไปวันไหน พี่จะได้ตั้งรับทัน
ปลลลลล.ที่ว่า "รักครั้งใหม่ หัวใจดวงเดิม" .........กับคนเดิมๆหรือคนใหม่เอ่ยยยย ความจริงก็อยากจะรู้ จะได้เลิกลุ้น เลิกหวังกับพี่กอล์ฟซะที เพราะตอนนี้เวลาคิดถึงเรื่องพี่ปอทีไร ก็จะวนกลับไปให้พี่สองคนกลับมาคืนดีตลอดเลยอ่ะค่ะ
ปลลลลลล.สุดท้ายนี้.....ขอภาวนาให้พี่ปอยังยิ้มและมีความสุขในทุกๆวันนะคะ ประคองสติให้มั่นให้ขวัญจงอยู่กับตัว สุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจพร้อมทั้งความสวยด้วยนะคะ :กอด1: :L2: :3123: :L1:
แล้วจะแวะมาบ่อยๆค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
:pig4: :pig2:
-
ถ้าเรื่องนี้เป็นนิยายเราคงเชียร์ให้คุณปอร์รับรักกอลฟ์อีกครั้ง เราว่ามันเศร้ามากๆที่รักกันแต่ไม่เข้าใจกัน เรื่องของคุณปอร์อ่านตอนแรกๆขำมากคะ แต่พอช่วงหลังเนี่ยชวนน้ำตาตกจริงๆอะ อ่านแล้วก็ชวนให้คิดหลายๆอย่างเลยคะ ว่าถ้าเลือกทางที่ต่างออกไป อะไรๆอาจจะออกมาดีก็ได้ ยังไงว่างๆมาอัพเดทบ้างนะคะ
-
คนสวยฮาได้ฮาดีจริงๆ :laugh:
หรือนี่จะเป็นเคล็ดลับทำให้สวยไป2,000ปี หน้าดูอ่อนเยาว์เพราะอารมณ์ดีอย่างงี้นี่เอง :impress2:
ช่วงนี้เป็นไงบ้างค่ะคนสวย สบายดีไหม ที่นั้นอากาศเป็นไงบ้าง หนาวไหม เหงารึป่าว
คิดถึงอาหารไทยไหม อ๊ะ หรือคิดถึงใครบางคนมากกว่า
FCคนนี้ยังติดตามชีวิตสวยอยู่เสมอนะค่ะ
มีเหตุการณ์สนุกๆ หรือมีเรื่องอะไรเราพร้อมรับฟัง และพร้อมแชร์อารมณ์เอาใจช่วยคนสวยเสมอ
นี่ก็ต้นเดือนแห่งความรัก(และเดือนแห่งตรุดจีน)
ของส่งความรักความคิดถึงความห่วงใยใส่อั๋งเปาจากThailand ถึงคนไกลบ้านที่สวยและรวยมากด้วยนะค่ะ
:กอด1: :L1: :L2:
-
Happy Valentine's Day ค่ะ ^^
:L2:
-
:L3: :L3: :L3: :L3:
หลายวันก่อนสวยทำหน้าที่เป็นนังแจ๋ว ทำความสะอาดกระจกหน้าร้านที่สวยทำงานอยู่
ก้มๆ เงยๆ เหมื่อยปาก เอ้ยเหมื่อยคอมาก มือซ้าย จับเค เอ๊ยจับขวดน้ำยาที่ใช้ทำความสะอาดกระจก
มือขวา รูดขึ้นๆลงๆ 5555 กระดาษหนังสือพิมพ์นะ อย่าคิดมาก
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะแตกละ อิคึๆ อิไต ๆ
ที่ว่าจะแตกนี่คือกระจกนะ เพราะสวย ถูไปมาเสียงดังอีดส์สสสส เหมือนเสียงที่เขาโฆษณาทางโทรทัศน์
ยืนยันว่าสะอาดจริง อะไรจริง คงเคยเห็นนะ
ซัดเดนลี่ .... ทันใดนั้นมีผู้ชาย หล่ออออออ หรือเปล่าไม่รู้ เพราะมองผ่านกระจกที่กำลังเยส เอ๊ยกำลังเช็ดอยู่
ชักขึ้น ชักลง(กระดาษหนังสือพิมพ์)มองยังไงมันก็ยังยืนอยู่กับที่
ตายละ มึงตกหลุมกรูแล้วใช่ไหม
นี่ขนาดกรูหันหลังให้นะ ถ้ากรูหันหน้า มันจะตะลึงแค่ไหน
กรี๊ดๆๆๆๆๆมือสั่น
น้ำแตก ...............ออกจากขวดที่ถือไว้ในมือซ้ายกระทบกระจก
มือขวา ชักขึ้นชักลงตามเดิม
เอี๊ยดๆส์ ๆๆๆๆๆๆๆ เสียงกระดาษ กระทบกระจก
ตายละ มันยังยืนจ้องอยู่อีก..
หันหน้าสู้หมีเลยดีไหม ...สวยคิดในใจ
เอกซ์คิ้วสสึหมี.. เสียงนั้นมาจากชายที่รอเสียบข้างหลัง เอ๊ยชายที่ยืนอยู่ข้างหลัง
เอา..เอ๊ย เยส สวยตอบพร้อมหันหน้าสู้หมี
กรี๊ด มันไม่ได้มาเดี่ยว มันมาเป็นรถเลย 55555
หมีสวยพังแน่ๆงานนี้55555555555
ใช่แล้วจ้า รถที่ว่านั้นเป็นรถเข็นเด็ก
ในรถมีเด็ก แฝแหร่งน่ารกๆ โมกๆ นั่งห้อยขาตองแตง มองมาทางสวยเช่นเดียวกันกับแดดดี้ของมัน
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พ่อหม้ายเมียตาย สวยคิดไปเอง555
ฮาว แคน อาย เฮ้วป์ ยู เซ้อ.. สวยอ่อย
อาย วันเดอ วาย...........
สงสัยว่าทำไมกรูสวยขนาดนี้ใช่ไหม
แหม๋ไม่สวยได้ไง แม่กรูให้มาขนาดนี้555
ดีเลยกรู ยิ่งไม่มีมดลูกอยู่ด้วย เอาพ่อแถมลูก ไม่ต้องท้องลาย
คุ้มเสียจริง
เยด พลีสๆๆๆๆๆๆๆๆ 5555
อาย วันเดอ วาย ยู เอากระดาษหนังสือพิมพ์มาทำความสะอาดกระจก
เพ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงกระจกแตกทิ้มใบหน้าสวย
ทั้งหมดที่มึงจอดรถเข็นลูกมึง เพราะด้วยเหตุนี้ใช่ไหม
อีบ้า เยสกรูสิ 5555
สวยเอ็กเพลน ในกระดาษหนังสือพิมพ์มันมีสารเคมีที่ทำให้กระจกสะอาด บลา บลาๆ
หรี่อะลี้ มันยังถามต่อ
เยดสสสสสสสสสสส สวยตอบ
เนฟเวอซีน บีฟอ... มันตอบ แล้วก็เข็นรถจากไป
นึกว่าอึ้งในความสวยของกรู ที่ไหนได้อึ้งที่กรูเอาหนังสือพิมพ์ทำความสะอาดกระจก
ปล.ปตกิบ้านเมืองเขาจะใช้แปลงที่ทำด้วยโฟนนิ้มๆทำความสะอาดกระจกจ้า
มี/เช็ดกระจกต่อไป
:3123: :3123: :3123: :3123:
ปล. คิดถึงทุกคนเหมือนเดิมจ้า
ไม่ได้มาอัพแดดนานเลย คงสบายกันดีนะ
ปีใหม่ไทยสวยจะไปแรดเล่นน้ำที่สีลม ใครจะไปกับสวยบ้าง
ยกขาหน้าที่มีขนขึ้น 55555
-
จิ้มมมมมตรูดดดดคนสวยก่อนเลยยย
คิดถึงม๊ากกกก มาก ดีใจที่เข้ามาเห็นคนสวยมาอัพเกรดชีวิตอยู่เรื่อยๆ
เล่ามาซะขำขนาดนี้ ขอเข้าใจว่าสวยแฮปปี้มากๆ เลยใช่มั้ยคะ
ดีใจด้วย อยู่สวยๆ กับโลกสวยๆ เนอะ
กลับมาเล่นสาดน้ำก็ส่งข่าวกันบ้างเน้ออออออ
เผื่อจะแวะไปสาดน้ำใส่คนสวย
-
เพิ่งจะได้อ่านเรื่่องของน้องปอร์ (เสียดายอ่ะ)แต่ตอนนี้ยังอ่านไม่จบเลยค่ะ
แต่แว่บมาอ่านหน้าสุดท้ายซะก่อน เพราะไม่คาดคิดว่าเรื่องระหว่าง G&P จะจบเศร้า (ไม่น่าแว่บมาเลย)
เพราะน้องปอร์เคยพูดกับลุงกอล์ฟ (ที่หัวหิน) ว่าจะมีผัวเดียวเมียเดียว
แต่ยังงัยพี่ก็จะกลับไปอ่านให้จบ จะไปรับรู้เรื่องราวของทั้งสองคนหรือมากกว่านั้น
พี่จะทำใจอ่านจบมั้ยเนี่ย เพราะแค่ตอนที่มีปัญหากันครั้งแรก (เรื่องนนท์) พี่ยังน้ำตาร่วงเลย
ถ้าต้องอ่านเรื่องเลิกกันตาบวมแน่ๆ (ต้องแอบแฟนอ่านเพราะเด๋วจะโดนล้อ)
ปล.ไม่ว่าตอนนี้น้องปอร์จะเป็นยังงัย ก็ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
-
อ่านจบแล้วค่ะ กว่าจะจบน้ำตาร่วงด้วยความเศร้า
ตอนแรกอ่านนี่ยิ้มแก้มปริเลย ฮากับมุขตลก ๆ อ่านแบบไหลลื่นเลย
หลัง ๆ นี่อ่านแบบสะดุด ๆ ไม่ใช่ว่าเขียนไม่ดีนะคะ แต่มันเศร้ามากต่างหาก
บางฉาก บางตอน บางตัวอักษร ต้องอ่านย้ำหลายรอบมาก
แอบสงสัยตอนในห้องนอนกอล์ฟ หลังจากปอร์รู้แล้วว่ากอล์ฟไม่เคยมีใคร
และทุกอย่างที่กอล์ฟบอกปอร์ว่าที่ไม่ติดต่อเพราะต้องการพิสูจน์ใจตนเอง
เป็นความจริงทั้งหมด แต่น้องปอร์คิดว่าไม่เหมือนเดิมแล้ว
หลังจากนั้นก็ตัดไปเลย น้องปอร์แอบบอกให้ลุงกอล์ฟรอหรือเปล่าคะ (เดาได้อีก)
บทบาทของแต่ละคนก็สลับสับเปลี่ยนกันไป
บางตอนกอล์ฟก็รับบทที่นนท์เคยได้รับ พยายามยื้อและทำทุกอย่างที่ทำได้ (แอบร้ายแทนนนท์) เพื่อให้ได้ปอร์คืนกลับมารักกันเหมือนเดิม
ในขณะเดียวกันปอร์ก็รับบทที่กอล์ฟเคยได้รับ (เป็นคนกลาง) แต่ต่างกันที่ตอนนนท์จะแย่งกอล์ฟจากปอร์ กอล์ฟรักปอร์ไม่ได้รักนนท์ (เหลือแค่ความผูกพันและความเกรงใจเกินเหตุ) และเบนเองก็ได้รับบทที่ปอร์เคยเป็น (คือรอให้ปอร์เป็นคนเลือก)
อ่านแล้วก็สงสารทุกคนเลยนะคะ แต่สงสารลุงกอล์ฟที่สุด ความมั่นใจความเชื่อใจที่มีต่อปอร์ ได้ทำร้ายทั้งตนเองและปอร์ซะงั้น
เริ่มเพ้อแล้วค่ะ อย่าว่าักันนะ เพราะน้องปอร์เขียนดี จนทำให้เรามีอารมณ์ร่วม สุข เศร้าเคล้าน้ำตาไปกับบทบาทของแต่ละคน
แต่ท้ายที่สุดเราก็ยังอยากให้มี G&P ตลอดไปอยู่ดี (ขอเป็น FC กอล์ฟ-ปอร์ ด้วยคนนะคะ)
-
แอร๊ยยยย!! คนสวยจะมาเล่นน้ำที่สีลมสงกรานต์นี้เหรอเนี่ยะ
ไปแอบดูดีกว่า คิคิ
:z1:
คิดถึงเสมอจ้าาาา
:กอด1:
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 180 เดซิเบล
รองเท้าแก้วแตะผืนแผ่นดินไทยอย่างเป็นทางการแล้วจ้า
ตอน 4ทุ่ม 50นาที ด้วยสายการบินไทย การบินไทยรักคุณเท่าฟ้า
สวัสดีประเทศไทย ประเทศที่รักของฉัน
ปีกว่าๆ ที่ฉันไม่ได้กลับมา อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงไปหมด
แต่ที่คงสภาพไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง คือ
ความสวยของฉันนั้นเอง นับวันยิ่งสวยสวนทางกับอายุ
ฉันไม่ต้อพึ่งโบทอก มีดหมอ หรือบินไปเกาหลี หรือ กินเด็กๆ
ความสวยของฉันก็ยังเป็น อมตะ มิเปลี่ยนแปลง อิอิอิอิ
ก่อนที่สวยจะเดินทางกลับ สวยเจอเหตุการณ์นึงที่ไม่เล่าแต่คันปากมาก
แต่คืนนี้ขอพักก่อน แล้วจะอัพเดท เร็วๆนี้จ้า
ทุกคนคงสบายดีจะ
บ่องตง คิดถึงจุงเบย
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:z13: จิ้มน้องปอคนสวย คิดถึงน้องปอค่ะ
มารอเรื่องคันปากอยากเล่าของน้องปอ
กอดน้องปอกลับบ้านเกิด
ว่าแต่กลับมาคนเดียวหรือลุงมาด้วยคะ(มะโนสุดๆ)
-
โธ่คุณปอร์ กลับมาทำไมไม่บอก จะได้ไปถือป้ายไฟรอรับ
|￣￣￣￣￣￣￣￣￣￣|
| คุณปอร์สุดสวย ❤ |
|＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿|
∧ ∧ ||
ㆆᴗㆆ)||
/ づΦ
อย่าลืมเล่าเหตุการณ์ที่คันปากนะ คนฟังก็คันอยากฟังเหมือนกัน #อิอิงุงิเบย xD
-
welcame ค่ะคนสวย :กอด1:
หายเหนื่องแล้วมาเล่าต่อนะค่ะเค้าอยากรู้อิๆ
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
ขี้เกียจอยู่หลายวันหลังจากที่กลับถึงไทยแล้ว
วันนี้เลยมาอัพเดทบ้างอะไรบ้าง
ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องผู้ชายเช่นเดิมอิอิอิอิออ
ถ้าเป็นเรื่องอื่น พวกหล่อนคงไม่สนใจใคร่รู้ดอก จริงหรือไม่
เด้า เอ้ย เข้าเรื่องเลยละกัน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียน้ำยา เอ้ย เสียเวลา
หลายวันก่อน ก่อนที่สวยจะกลับไทยแลนด์แดนสมาย
สวยเดินแรดบนถนนเส้นนึง ที่สวยเดินไปมาเป็นประจำ
เรทติ้งถูกเช็คอย่างไม่ทันตั้งตัว กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
รองพื้นก็ไม่พร้อม อายชาโด้ ก็มิได้พก อิอิอิ มีแต่หน้าสดเท่านั้น
ไอ้ความสวยจากข้างในก็อยู่ลึกเกินไป จนคนทั่วไปไม่สามารถมองเห็นได้
เพราะผิวหนังหนาเหลือเกิน อิอิออิอิ
สวยเดินเสียบหว่าง เอ้ยสับหว่างไปมา คนเดินสวนกันไปมา ถึงจะเป็นประเทศที่เจริญแล้ว
ก็ใช่ว่าจะเป็นระเบียบไปเสียหมด บางครั้งถึงกับเดินชนกันก็มี
หรือไม่ก็ยังกะหนังแขก มึงไปซ้าย กรูซ้ายตาม
มึงไปขวา กรู ขวาตาม กรูหยุดมึงหยุดตาม
ซอรี่ มึงเป็นคำที่สวย พูดทุดครั้ง พร้อมกับยิ้มโปรยเสน่ห์อยู่เสมอมิได้ขาด
อ่อ ลืมไป ถนนเส้นนี้จะมีผับอยู่เยอะพอสมควร ทำให้คนเยอะตามไปด้วย
และทุกๆ วันผู้คนจะชอบมานั่งดื่มกันเสมอ
ทั้งๆที่เป็นกลางวันก็ตาม ร้านกาแฟนี่ ชะนีเอ้ย คนเยอะม่กๆๆ
เพราะคนที่นี่ชอบพบปะ พูดคุยกันตลอดเวลา ปลาสลิด
และด้านหน้าผับสามารถเปิดหน้าต่างบานกว้างๆให้ลูกค้ามองผู้คนเดินผ่านไปมาได้
นี่ละคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับสวย
เช็คเรทติ้ง คะ เช็คเรทติ้ง
มีละอ่อนน่อยหัวทอง 3คนนั่แดรกเบียร์กันตอนบ่ายอ่อนๆ
อยู่ข้างหน้าของผับแห่งนี้ พร้อมกับสียงเพลงในจังหวะเร็วๆ
เหมาะมากที่ทำให้พ่อละอ่อนน่อย ยกดื่มบ่อยครั้ง
เป็นกลยุทธ์ ของผับนะ เราอาจนำมาใช้ได้
เช่น เปลี่ยนจากยกดื่ม มายกขาแทนๆ อิอิอิอิ
แชนั่นวี ยังไงละ อิอิอิอิ
พอดีข้างหน้าสวยมีฝรั่งคนนึงเดินนำอยู่
สงสัยคงโดนใจ พ่อละอ่อนน้อยหัวทองเข้า อย่างจัง
ตาทั้ง6 ลูก มองตามมมมมมมม มมมมม
ที่ทำให้สวยขำคือ
มีกระดาษ ขาวๆสี่เหลี่ยมผืนผ้า ถูกยกขึ้นพรพ้อมกันทั้ง 3 ใบ
ที่พิมพ์ตัวเลข 9 10 10 เรียง ตามนี้ บนกระดาษนั่น
แล้วทั้ง3 คนมองตามมมมมม คอ แทบเคร็ด จนต้องเข้าเผือก
อ่อ กรูเคยเห็น แต่ ในรายการ ตีสิบ
ช่วงดันดารา อาจารย์เชน ครูอ้วน พี่น็ต ( ทำเสียงเหมือน ราตรี วิทวัต) 55555
และแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น คือสวยท้องกับละอ่อนน้อย สามคนนั้น
โดยที่ หาคนเป็นพ่อที่แท้จริงไม่ได้เลย อิอิอิอิอิ
เพราะ จิจุ้ยส์ วิ่งเข้าหาไข่พร้อมๆ กันเลยทีเดียว55555555555555555555555
ทันใดนั้น กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สวยตกเป็นเป้าสายตา ของละอ่อนน้อยสองคนทันที
หลังจากที่ อีตาหล่อนั้น ที่เดินอยู่ข้างหน้าสายได้เดินหลุดจากเฟรม ของพ่อสองคนนี้
กร็ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
10 10 ป้ายกระดาษขาวๆ ถูกยกอีกครั้ง
สวยมองกลับไปข้างหลัง เพราะไม่แน่ใจว่านั่น
คือ อาจารย์เชน กับ ครูอ้วนกำลังประเมินในความสวยของกรูหรือเปล่า
หันไปแล้วไม่เจอใคร ก็เป็นอันสรุปเอาเองได้เลย ว่า กรูแน่นอน
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
10 10 เลยเหรอ แล้ว แล้ว
พี่ น็ต หายไปไหน สวยงง นิดหน่อย เพราะมันไม่ครบ สวยเลยประมวลผลไม่ได้ว่า
เราอยู่เลเว่ลไหน 5555
สวยหยุดอยู่ตรงนั้นชั่วขณะพร้อมโปรยจูบให้ ทั้ง 3 คนนั้น อิอิอิอิ
เปล่าหรอก เพราะงงว่าทำไมคะแนนไม่ขึ้น
ความสวยก็ทำงานดี ตลอดมา เสน่ห์เหรอ ร้อนแรงจะตาย อิอิอิ
กรี๊ด ทำไม่คะแนนกรูไม่ขึ้น กรูจะขึ้นค่อมมึง ณ บัดนาว
ไม่หรอก ที่คะแนนสวยไม่ขึ้น
เพราะอีตาโ น็ต สองตามันยังจ้องมองอีตามฝรั่งที่มันเพิ่งให้คะแนนไปเมื่อกี่
จนไม่สามาละสายตา จากเขาได้ พร้อมยกแก้วเบียร์ใหญ่ๆ ขึ้นดื่ม
ลูกกระเดือกขึ้นลงช้าๆ เหมือนกำลังบอกว่า กรูอยากแดรกอีตานั้นเหลือเกิน
จนไม่เหลือแม้แต่ขี้เพรี้ย55555
จนตอนท้ายครูอ้วนที่นั่งอยู่ตรงกลางใช้มือจับหัว คอมเม้นเตเตอร์อีกคนให้หันมองมองสวย
ใช่สิ กรูไม่สวยเท่าคนนั้นนิ มึงจึงมิกดคะแนนให้กรู
สวยขำอยู่ ชั่วขณะ แล้วก็เดินจากไป ไม่ทิ้งอะไรไว้เลย
แม้กระทั้งรองเท้าแก้ว อิอิอิอ
สรุป คะแนน ของสวย คือ 10 10 0
ขำๆ นะจ๊า อย่าคิดไรมาก สวัสดีปีใหม่ไทยจ้า
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
พี่สวยยยยยยยยยย
สวัสดีปีใหม่ค่าาาาาาาาาาา สงกรานต์ปีนี้อย่าเล่นน้ำนานนะคะ เดี๋ยวจะป่วยเอา อากาศบ้านเรายิ่งไม่เหมือนคนอื่นอยู่
กลับมาครั้งนี้อยู่นานมั๊ยคะ? คิดถึงนะคะเนี่ยย :hao5:
อยากให้พี่สวยมีผลงานใหม่ๆออกมาอีกจัง
ปล.เรื่องเด็กเสิร์ฟ...ไม่คิดจะรวมเล่มมั่งเหรอคะ....จะรวมยังไง?
ทำเป็นอัตชีวประวัติก็ดี พ๊อกเก็ตบุ๊ค base on true story อะไรเเนวนี้ อิอิ
ฝันลมๆแล้งๆ.....แต่ดีใจที่ได้ฝัน......ความฝันนั้นจบไป แต่ยังเหลือตัวฉันนนนนนนนนน o13
สวัสดีปีใหม่อีกครั้งค่ะ :กอด1: :L2:
-
พี่ปอร์ค๊าบบบ สบายดีนะครับ ผมชอบมากเลยอ่านไปยิ้มไป พอมาหลังๆเศร้าจนน้ำตาไหล อยากให้พี่ปอร์กลับมารักกับลุงเหมือนเดิมจังเลยค๊าบ ไม่รู้ข่าวคราวของลุงบ้างเลย
-
o13 o13
-
+1 ให้น้องปอร์คนสวย ที่มาอัพเดทข่าวคราวความสวยให้ FC ได้ชุ่มชื่นหัวใจรับปีใหม่ไทย
มีความสุขให้มาก ๆ นะคะ แล้วช่วงสงกรานต์อย่ามัวแต่เช็คเรตติ้งความสวยนะคะ เด๋วจะไม่สบาย
-
มาฟังคุณปอร์คนสวยอัพเดทข่าวคราว .. อิอิ
เป็นไงคะ .. ได้ไปเที่ยวสีลมช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมาใช่มั๊ย สนุกล่ะเซ่ๆๆๆ :hao3:
มิสยูวววววววน๊าาาาา
:mew3:
-
+1 ให้น้องปอร์คนสวย ที่มาอัพเดทข่าวคราวความสวยให้ FC ได้ชุ่มชื่นหัวใจรับปีใหม่ไทย
มีความสุขให้มาก ๆ นะคะ แล้วช่วงสงกรานต์อย่ามัวแต่เช็คเรตติ้งความสวยนะคะ เด๋วจะไม่สบาย
จ้า สวยกลับถึงต่างประเทศหลังจากสงกรานต์จ้า ด้วยภาระอันหนักวางอยู่บนหัว
คือบับว่าเป็นนางงาม 18 มงกุด เลยหนักมาก ถึงรับกลับจ้า สวัสดีปี่ใหม่ไทยนะ
:ling1: :ling1: :ling1:
-
มาฟังคุณปอร์คนสวยอัพเดทข่าวคราว .. อิอิ
เป็นไงคะ .. ได้ไปเที่ยวสีลมช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมาใช่มั๊ย สนุกล่ะเซ่ๆๆๆ :hao3:
มิสยูวววววววน๊าาาาา
:mew3:
:fire: :fire:
จ้า ถ้าว่างก็จะอัพ ถ้าขี้เกียจ ก็บ่อัพเด่อ
สงกรานตืที่สีลมมีแต่ ผู้หญิง มองไปไหนก็มีแต่ผู้หญิง
ยิ่งหน้าซอยสองแล้ว หาผู้ชายแทบไม่เจอเลย อุกรี๊ดๆๆๆ
-
555+++ น้องปอน่ารัก
-
555+++ น้องปอน่ารัก
ขอบคุงคร๊าบ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เพิ่งมีโอกาสอ่านเรื่องนี้จนจบ ใช้เวลาอ่านถึง 1 อาทิตย์
แบบวางไม่ลง ทั้งฮา เศร้า เหงา ครบทุกรส
ขอชื่นชมว่า คนสวยเขียนถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีมาก
สงสารอิลุงมากกก และจะบอกว่า
คนตรรกะแปลกๆ แบบนี้ มีอยู่จริงค่ะ
ขอบคุณคนสวยที่เขียนเรื่องดีดีให้อ่าน
อดีต เป็นความทรงจำที่สวยงามเสมอ
ขอให้คนสวย มีความสุขกับปัจจุบันและคนปัจจุบันค่ะ
อัพเดทชีวิตบ่อยๆนะคะ......คิดถึง
-
:o8: :o8: :o8: :-[
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆไม่ได้เข้ามาเสียนานผีหลอกเอาเลยเชียวละ
วันนี้ที่เข้ามาก็เพราะมีเรื่องผู้ชายมาเล่าสู่กันฟังอีกแล้ว กรี๊ดๆๆๆๆๆ คันปาก
สาวปี 2013 ต้องสวย แข็งแรง บึกบึน ทนทาน อายุการใช้งานนาน พอๆถนนลาดยาง
ด้วยคงคอนเซ็บข้างต้น สวยจึงต้องไปออกกำลังกายอยู่เป็นประจำ
หลัก ๆคือไปมองผู้ชายกล้ามปู อิอิอิอิ ปูเผือกที่นี่กล้ามโตกันมากๆๆ
พูดแล้วน้ำยายหยาย
รอง ๆ ลงมาคือ ไปเวิค เอ้าท์ เผื่อจะเป็นลูกปูกับเขาบ้าง อิอิอิยากส์ม่กๆๆ
สวยจะบริหารกล้ามเนื้อ ไหล่ เอว หัวนมเสร็จก็กินเวลาประมาณ 1 ชั่วโมง
โดย 45 นาที ใช้บริหารเสน่ห์ อีก 15 นาที ออกกำลังกายจริงๆ 555
และอีก15 นาทีต่อมา เบิร์นคร้า วิ่งออกกำลังกายบนลู่วิ่ง สวยๆ บนรองเท้าแก้ว Nike อิอิอิ
นี่ละค่ะคือจุดเกิดเหตุ ที่สวยจะมาเล่าสู่กันฟัง สวยไม่ได้ถูกข่มขืนนะคะ
แต่เกือบรักษาพรหมจารีย์สีม่วงไว้ไม่ได้เท่านั้นเอง อิอิอิคึ
แต่โชคดีที่สวยมีจริตอเมริกัน555 เลยมีสติก้าวข้ามผ่านตรงจุดๆนั้นมาได้
สวยเดินบนลู่วิ่ง ด้วยความเร็ว 6.00 อะไรสักอย่าง ด้วยความที่เราเป็นสาวเอเชีย ขาสั้น
มันเลยทำให้เราดูกึ่งเดินกึ่งวิ่งซะมากกว่าคะ
โปรแกรมเชท ตุ๊ด ก็ดังไม่ขาด ไม่ว่าจากมุมไหนของโลกก็ส่งตรงถึงสวยได้ทันที
แม้กระทั้งบนลูวิ่ง ความเร็วต่ำนี่
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ มือกดยีกๆๆๆ ขาก็วิ่งกึ่งเดินสลับกันไปมา
พอดีสวยแดรกฟิชออย เลยมีประสาทที่แยกได้ว่า ขาต้องวิ่ง มือต้อง พิมพ์ส่งสารรักไปยังผู้ชายทั่วโลก
นานเข้า นานเข้าชัก งง จะทำไรดี ว่าแล้วสวยก็เอาตีนมาพิมพ์ เอามือไปวิ่งบนสายพานแทน 555
ตายห่า อกอีแป้น พร้อมเอามือทาบอก มันมาทีเดียว 5 ข้อความในคราวเดียวกัน
ตายละ ฟิชออย 10กระปุกยังเอาไม่อยู่ 5555
วิ่ง เดิน พิมพ์ ตามองแป้น กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขาที่ยืนบนรองเท้าแก้ว อยู่บนสายพานอีกทอดนึงทำงานพลาด
เสียงรถเก็บศพดังมาแต่ไกล เพียงแต่ติดที่แยกไฟแดงเท่านั้น
กรีดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สวยหกล้มบนลู่วิ่ง ที่ความเร็วคงที่ คือ 6.00
คนไปทาง มือถือไปทาง และพรหมจารีย์สีม่วงยังไม่แตกสลาย*
*
*
*อ้าย อายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ด้วยความอาย บวกกับกลัวกล้ามปูเผือกหัวเราะเยาะเอา เลยรีบลุกขึ้นยืน
เจ็บนะ แต่ไม่แสดงออก
กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กล้ามปูเผือกกะลังวิ่งมาด้วยความเร็วๆมากกว่า6.00
เป้าหมายของเขาคือสวย แน่น้อน กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ chanel Vรอทันที ทั้งที่เจ็บจิ้ดๆนะ
สิ่งที่อยู่ในมือเขาไม่ใช่พรหมจารีย์สีม่วงของสวยแต่อย่างใด
มันคือไอฟอน ที่ยังมีข้อความเข้าตลอดเวลาทั้งที่มันเพิ่งโคกกับพื้นไปเมื่อคู่
เขายื่นไอฟอนให้สวย พร้อมกับถามว่า เป็นอะไรไหม
สวยตาห่วงใย เอามากๆๆๆๆ
สวยดึดปากเขาทันที 5555เปล่า
สวยตอบไปทันที่ ว่า ไม่เป็นไร สวนกับไปทันที
ทั้งๆที่ก็เจ็บนิดๆ อยู่
เทคแคร์ คือคำสุดท้ายที่สวยได้ยินจากเขา
แล้วเขาก็เดินหายจากสวยไป
เหลือไว้แค่ พรหมจารีย์สีม่วง และ chanel V
เรื่องนี้สอนให้สวยรู้ว่าเมือเจอเหตุหารแบบนี้ อย่าสาระแน ตอบว่าไม่เป็นอะไร
ตอแหลต่อไปได้เลย ว่าเจ็บเป็นหลายร้อยเท่า
เผื่อจะได้กินปูเผือกชุบแป้งทอด
กรูเกลียดฟิชออยจริงๆ
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
สบายกันดีไหม คิดถึงสวยบ้างนะ จุ๊บ จุบ
-
:z13: ว้าวๆ ได้จิ้มตรู๊ดคนสวยด้วย
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ อ่านมา 3-4 วัน แล้ว นั่งอ่าน นอนอ่าน กินก็อ่าน ไป..รี้ ก็อ่าน
หลบไปนั่งซึมโศก ในส้วมบ้าง ในบางตอน
เช่นตอนที่ลุงให้เหตุผล 5 ปี เพื่อทดสอบระยะห่างของความรัก ทำเอา ..หด ไปวูบหนึ่ง
แล้วก็ทำใจได้ กลับมาอ่านความเป็นไปในปัจจุบัน ของน้องสวย รวย เว่อร์
เฮฮา น่าร๊าก เช็คเรตติ้ง ฮ่าๆๆ
จะเข้ามาอ่านอัพเดทบ่อยๆนะค๊า
-
สวัสดีค่ะน้องปอร์ บริหารเสน่ห์ได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆ
สุดท้ายนางเอกก็ยังคงเป็นนางเอก ด้วยคำว่า "ไม่เป็นไรค่ะ"
เห็นมาทักทายกันอย่างนี้ ก็รู้แล้วล่ะค่ะว่าชีวิตในต่างแดนคงสบายดี
มาทั้งที ไม่อัพเดทเรื่องหัวใจให้บรรดา FC ได้ชุ่มชื่นหัวใจกันบ้างเลย
(ในใจยังหวังและเพ้อมาตลอดว่าน้องปร์คนสวยอยู่กับลุงกอล์ฟ อิอิ)
-
สวัสดีค่ะน้องปอร์ บริหารเสน่ห์ได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆ
สุดท้ายนางเอกก็ยังคงเป็นนางเอก ด้วยคำว่า "ไม่เป็นไรค่ะ"
เห็นมาทักทายกันอย่างนี้ ก็รู้แล้วล่ะค่ะว่าชีวิตในต่างแดนคงสบายดี
มาทั้งที ไม่อัพเดทเรื่องหัวใจให้บรรดา FC ได้ชุ่มชื่นหัวใจกันบ้างเลย
(ในใจยังหวังและเพ้อมาตลอดว่าน้องปร์คนสวยอยู่กับลุงกอล์ฟ อิอิ)
หวังเหมือนกันครับ
-
เจ็บนะ แต่ไม่แสดงออก 55555+ >.<
FC คนนี้ก็ยังคงคิดถึงคุณปอร์อยู่เสมอ ๆ ค่ะ
Take care นะคะ .. มีโมเม้นท์อะไรก็มาเม้าท์อีกน๊าา
รออยู่ตลอดค่ะ~^^
-
แวะมาทักทายตามประสา FC ที่คิดถึงคนสวย (และรวยมาก) :mew1:
ช่วงนี้ฝนตกบ่อย รักษสุขภาพด้วยนะค่ะ :กอด1:
-
คิดถึงน้องปอร์คนสวยจ้า แวะเข้ามาทักทายกันบ้างนะคะ
-
5555 คิดถึงปอร์สุดสวยมากกกครับบบ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....พลาด!! อดไป feat กับ ผู้ชายยยย
หุหุ V ค้างเลยยย ฮ่าาา
-
แวะมาทักทายตามประสา FC ที่คิดถึงคนสวย (และรวยมาก) :mew1:
ช่วงนี้ฝนตกบ่อย รักษสุขภาพด้วยนะค่ะ :กอด1:
หวัดดีจ้า คิดถึงเช่นกัน ขอบคุณที่ยังเป็นห่วงกัน
ว่างมากๆเมื่อไรจะมาอัทแดดเรื่องผู้ชายให้ฟังนะอิอิอิ
-
มิสยูวววว~~ คุณปอร์
:mew1:
-
Miss U,ปอคนสวย FC คึดถึงงงงงงงงงงงงงงง :-[
-
:hao5: :hao5:
ฝนตกแบบนี้คิดถึงไทยแลนด์จุงเบย
สบายดีกันไหมครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ
รักจุงเบย
-
คิดถึงน้องปอจังเลย
สุขสันต์วันลอยกระทงนะคะ
(น่าจะเปลี่ยนวันที่อัพเดทด้วยนะ fcจะได้รู้)
-
คิดถึงน้องปอจังเลย
สุขสันต์วันลอยกระทงนะคะ
(น่าจะเปลี่ยนวันที่อัพเดทด้วยนะ fcจะได้รู้)
กู๊ด อายดีเอีย ม่กๆๆๆ
-
คิดถึงสวยนะ กอดดดดดดดดด :กอด1:
-
คิดถึงนะคะ
:mew1:
-
คิดถึงน้องปอ
-
คิดถึงน้องปอ
ที่สุด :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อยากรู้แต่ไม่อยากถาม กับลายเซ็นของน้องปอคนสวย
"ความรักครั้งใหม่ ..หัวใจเดิม" เพี้ยง ขอให้เป็นอย่างที่คิดและหวัง
ปล.คิดถึงปอคนสวยและรวย (เสน่ห์) มากเสมอนะคะ
-
อยากรู้แต่ไม่อยากถาม กับลายเซ็นของน้องปอคนสวย
"ความรักครั้งใหม่ ..หัวใจเดิม" เพี้ยง ขอให้เป็นอย่างที่คิดและหวัง
ปล.คิดถึงปอคนสวยและรวย (เสน่ห์) มากเสมอนะคะ
คิดถึงคือๆ กัน สวัสดีปีใหม่จ้า
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ขอให้สุขภาพกายและใจแข็งแรงนะคะ
-
o13
-
สวัสดีค่าคนสวยยยยยย
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ บ่องตง เศร้าอ่ะ เศร้าฝุดๆ แต่เรื่องก็ผ่านมานานมากแล้วคงย้อนกลับไปเปลี่ยนอะไรไม่ได้เพราะเราไม่ใช่โดเรมอ. อุอุกิ๊ 5ุุึ ขอให้มีปอพบรักครั้งใหม่ที่ดีกว่าเดิมและไม่ต้องเสียใจผิดหวังอีก
รัก
:mew1
-
สวัสดีค่าคนสวยยยยยย
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ บ่องตง เศร้าอ่ะ เศร้าฝุดๆ แต่เรื่องก็ผ่านมานานมากแล้วคงย้อนกลับไปเปลี่ยนอะไรไม่ได้เพราะเราไม่ใช่โดเรมอ. อุอุกิ๊ 5ุุึ ขอให้มีปอพบรักครั้งใหม่ที่ดีกว่าเดิมและไม่ต้องเสียใจผิดหวังอีก
รักสวัสดีค่าคนสวยยยยยย
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ บ่องตง เศร้าอ่ะ เศร้าฝุดๆ แต่เรื่องก็ผ่านมานานมากแล้วคงย้อนกลับไปเปลี่ยนอะไรไม่ได้เพราะเราไม่ใช่โดเรมอ. อุอุกิ๊ 5ุุึ ขอให้มีปอพบรักครั้งใหม่ที่ดีกว่าเดิมและไม่ต้องเสียใจผิดหวังอีก
รัก
:mew1
:mew1
สบายดีจ้า
ไม่ได้เข้ามาอาบแดด เสียนาน แอ๊ฟเซ ลืมสวยหรือยังฮะ
:mew1: :mew2: :mew3: :mew4:
-
ยังไม่ลืมหรอกค่ะปอคนสวย
สบายดีนะคะ ขอบอกไทยร้อนมาก
-
อยากอ่านนิยายจากคุณปออีกจัง
-
เอิ่มมมม ก่อนอื่นต้องขอ กราบสวดดีอย่างเป็นทางลูกรังจริงๆ เจ้าค่ะ :call: บังเอิญได้ย่างกรายสายพระเนตรทอดผ่านมาอ่านนิยาย เอิ่มม จะว่าไปคงเป็นเรื่องเล่านี้เนอะ นั่นแหล่ะค่ะ พอได้อ่านแค่สามตอนแรกเท่านั้น ก็รู้เลยว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่สนุกมาก สนุกที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยยอมรับจริงๆเจ้าค่ะ :impress2: เนื่องจากรูปแบบการเล่า ถอยวลี และ การสอดแทรกมุขในความคิดของคนเล่านั้น ขำขันมาก :hao7: ตลกจริงๆค่ะและรู้สึกมีความสุขมากจริงๆที่ได้อ่าน รู้สึกเหมือนกับว่าอย่างให้เรื่องเล่าเรื่องนี้ยาวนานไปเรื่อยๆไม่รู้จบ เพราะมันทำให้อิชั้นตลกและมีความสุขกับการอ่านนิยายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งๆที่อ่านนิยายมาก็มากมายหลากหลายเรื่อง แต่ไม่มีเรื่องไหนเหมือนเรื่องนี้เลยจิงๆ :hao5: แต่ว่า อิชั้นกลับทำเรื่องผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงจนไม่อยากให้อภัยตนเอง :sad4: เพราะอิชั้นดันเผลอมาอ่านตอนท้ายก่อนน่ะสิ่ อิชั้นเคยตั้งกฎกับตนเองว่า เวลาอ่านหนังสือหรือว่านิยายจะไม่อ่านตอนจบก่อนเด็ดขาด เพราะมันจะทำให้นิยายมันไม่สนุก แต่อิชั้นกลับทำผิดกฎตัวเอง เพราะตอนนั้น พออิชั้นอ่านมาถึงหน้า 34 อิชั้นดันไปนึกถึงคำพูดของคนเล่าที่ว่า
"ผมก็ไม่ได้ลังเลแม่แต่น้อยเลย ...
ที่จะถ่ายทอด ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริง..บ้างบางส่วน กับผมให้เพี่ยนๆ ได้อ่านกัน
ผมจะเสียความจิ้นไม่ครับนี่ 55555555
เพราะนี้มันคือครั้งแรกของผม 555555"
นั้นแหล่ะค่ะอิชั้นมาสะดุดตรงที่ "เพราะนี่มันคือครั้งแรกของผม" อิชั้นโง่เองค่ะที่ซื่อบื้อ แก่จนตาลายเลอะเลือน :ling3: อ่านผิดกลายเป็นว่า "เพราะนี่คือ'รัก'ครั้งแรกของผม" อิชั้นจึงเอะใจ "เค้าบอกว่าเป็นรักครั้งแรกแต่ไม่ได้บอกว่าครั้งสุดท้ายด้วย" นั้นแหล่ะค่ะ คือต้นเหตุของความงี่เง่าของอิชั้นเอง อิชั้นทนอ่านต่อไม่ได้เลยพอมาฉุดคิดตรงจุดนี้ มันทำให้อิชั้นกังวลมาก กลัวว่าเรื่องในชีวิตจริงมันจะไม่ลงเอยด้วยดีอย่างที่นิยายแต่งขึ้นเองเพราะบทสรุปตอนท้ายต้องดีอยู่แล้วเพราะมันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเอง แต่นี้เป็นเรื่องจริงจากชีวิตของคุณ ปอร์ ในตอนนั้นอิชั้นกังวลเรื่องตอนจบมากเพราะกลัวว่ามันจะไม่ลงเอยด้วยดี จึงแอบมาอ่านการตอบกระทู้ของคนอื่นๆในหน้าท้ายๆหลังจากที่เรื่องเล่าจบ แต่ล่ะคนเเสดงความคิดเห็นว่าเศร้าเพราะตอนจบซะเป็นส่วนมาก แค่นั้นอิชั้นก็พอจะจับทางได้(ฉลาดเกินก็เงี้ยะ :เฮ้อ: ) ครั้นจะกลับไปอ่านต่อก็กลัวจะเสียเวลาและผิดหวัง เพราะว่าอ่านไปตอนจบก็เลวร้ายอยู่ดี อิชั้นจึงอ่านตอนจบเลยเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา :m15: พออ่านตอนจบก็พอจะเดาออกว่าอะไรเป็นอะไร อิชั้นยอมรับว่าผิดหวังมาก กับนิยายที่ตอนแรกคิดว่ามันสนุกมากเสียจนไม่อยากให้จบคิดว่ามันสนุกที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา :sad4: แต่พอมารู้ตอนจบแล้ว :a5: :a5: ช็อคมากกกกกกกก แต่จะว่าไป มันอาจจะยังไม่จบก็ได้นะ เพราะว่าพวกเธอยังมีชีวิตกันอยู่ในตอนนี้(ใช่มั้ย?) พวกเธอยังสามารถกลับมารักกันต่อจากเดิมได้นะ(ถ้าพวกเธอยังมีใจให้กันอยู่) o13 มันคงจะดีมากสำหรับความรู้สึกคนอ่านเรื่องเล่าอย่างพวกชั้น ถ้าพวกเธอกลับมาอยู่ด้วยด้วยดีไปจนวันสุดท้าย ถ้าหากมีวันนั้นจริง วันที่ชั้นรอคอยมาถึง ได้โปรด :monkeysad: กลับมาบอกข่าวให้พวกเราได้ดีใจกันบ้างนะ ถ้าพวกเธอกลับมาคืนดีกัน อิชั้นสัญญา ว่าจะกลับไปอ่านมาใหม่ตั้งแต่ต้นเพื่อบทลงเอยที่ไม่ทำให้ผิดหวัง ถ้าหากวันนั้นมีจริงชั้นคงมีความสุขไม่แพ้ เธอทั้งสองคนเลยจิงๆ :sad11:
สุดท้ายนี้ชั้นขอสาปแช่งเธอ ในโทษฐานที่เธอทำให้ชั้นเสียใจไปกับเธอร้องไห้ไปกับเธอ และสงสารพวกเธอมาก :m31:
ชั้นขอสาปให้พวกเธอได้กลับมาพบกันอีกครั้งในเร็ววัน
และขอแช่งให้พวกเธอกลับมารักกันไปจนตาย
ถึงแหมจะเป็นเวลาอีกนานก็ตาม ยังไงซะชั้นก็จะรอวันที่คำสาปแช่งของชั้นเป็นจริง...... :ruready
ป.ล. ขอให้เธอสวยเพื่อรอคนที่รักเธอไปตลอกกาล อย่าเหี่ยวจนยาน ก่อนคำสาปจะเป็นจริง :bye2:
-
เอิ่มมมม ก่อนอื่นต้องขอ กราบสวดดีอย่างเป็นทางลูกรังจริงๆ เจ้าค่ะ :call: บังเอิญได้ย่างกรายสายพระเนตรทอดผ่านมาอ่านนิยาย เอิ่มม จะว่าไปคงเป็นเรื่องเล่านี้เนอะ นั่นแหล่ะค่ะ พอได้อ่านแค่สามตอนแรกเท่านั้น ก็รู้เลยว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่สนุกมาก สนุกที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยยอมรับจริงๆเจ้าค่ะ :impress2: เนื่องจากรูปแบบการเล่า ถอยวลี และ การสอดแทรกมุขในความคิดของคนเล่านั้น ขำขันมาก :hao7: ตลกจริงๆค่ะและรู้สึกมีความสุขมากจริงๆที่ได้อ่าน รู้สึกเหมือนกับว่าอย่างให้เรื่องเล่าเรื่องนี้ยาวนานไปเรื่อยๆไม่รู้จบ เพราะมันทำให้อิชั้นตลกและมีความสุขกับการอ่านนิยายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งๆที่อ่านนิยายมาก็มากมายหลากหลายเรื่อง แต่ไม่มีเรื่องไหนเหมือนเรื่องนี้เลยจิงๆ :hao5: แต่ว่า อิชั้นกลับทำเรื่องผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงจนไม่อยากให้อภัยตนเอง :sad4: เพราะอิชั้นดันเผลอมาอ่านตอนท้ายก่อนน่ะสิ่ อิชั้นเคยตั้งกฎกับตนเองว่า เวลาอ่านหนังสือหรือว่านิยายจะไม่อ่านตอนจบก่อนเด็ดขาด เพราะมันจะทำให้นิยายมันไม่สนุก แต่อิชั้นกลับทำผิดกฎตัวเอง เพราะตอนนั้น พออิชั้นอ่านมาถึงหน้า 34 อิชั้นดันไปนึกถึงคำพูดของคนเล่าที่ว่า
"ผมก็ไม่ได้ลังเลแม่แต่น้อยเลย ...
ที่จะถ่ายทอด ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริง..บ้างบางส่วน กับผมให้เพี่ยนๆ ได้อ่านกัน
ผมจะเสียความจิ้นไม่ครับนี่ 55555555
เพราะนี้มันคือครั้งแรกของผม 555555"
นั้นแหล่ะค่ะอิชั้นมาสะดุดตรงที่ "เพราะนี่มันคือครั้งแรกของผม" อิชั้นโง่เองค่ะที่ซื่อบื้อ แก่จนตาลายเลอะเลือน :ling3: อ่านผิดกลายเป็นว่า "เพราะนี่คือ'รัก'ครั้งแรกของผม" อิชั้นจึงเอะใจ "เค้าบอกว่าเป็นรักครั้งแรกแต่ไม่ได้บอกว่าครั้งสุดท้ายด้วย" นั้นแหล่ะค่ะ คือต้นเหตุของความงี่เง่าของอิชั้นเอง อิชั้นทนอ่านต่อไม่ได้เลยพอมาฉุดคิดตรงจุดนี้ มันทำให้อิชั้นกังวลมาก กลัวว่าเรื่องในชีวิตจริงมันจะไม่ลงเอยด้วยดีอย่างที่นิยายแต่งขึ้นเองเพราะบทสรุปตอนท้ายต้องดีอยู่แล้วเพราะมันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเอง แต่นี้เป็นเรื่องจริงจากชีวิตของคุณ ปอร์ ในตอนนั้นอิชั้นกังวลเรื่องตอนจบมากเพราะกลัวว่ามันจะไม่ลงเอยด้วยดี จึงแอบมาอ่านการตอบกระทู้ของคนอื่นๆในหน้าท้ายๆหลังจากที่เรื่องเล่าจบ แต่ล่ะคนเเสดงความคิดเห็นว่าเศร้าเพราะตอนจบซะเป็นส่วนมาก แค่นั้นอิชั้นก็พอจะจับทางได้(ฉลาดเกินก็เงี้ยะ :เฮ้อ: ) ครั้นจะกลับไปอ่านต่อก็กลัวจะเสียเวลาและผิดหวัง เพราะว่าอ่านไปตอนจบก็เลวร้ายอยู่ดี อิชั้นจึงอ่านตอนจบเลยเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา :m15: พออ่านตอนจบก็พอจะเดาออกว่าอะไรเป็นอะไร อิชั้นยอมรับว่าผิดหวังมาก กับนิยายที่ตอนแรกคิดว่ามันสนุกมากเสียจนไม่อยากให้จบคิดว่ามันสนุกที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา :sad4: แต่พอมารู้ตอนจบแล้ว :a5: :a5: ช็อคมากกกกกกกก แต่จะว่าไป มันอาจจะยังไม่จบก็ได้นะ เพราะว่าพวกเธอยังมีชีวิตกันอยู่ในตอนนี้(ใช่มั้ย?) พวกเธอยังสามารถกลับมารักกันต่อจากเดิมได้นะ(ถ้าพวกเธอยังมีใจให้กันอยู่) o13 มันคงจะดีมากสำหรับความรู้สึกคนอ่านเรื่องเล่าอย่างพวกชั้น ถ้าพวกเธอกลับมาอยู่ด้วยด้วยดีไปจนวันสุดท้าย ถ้าหากมีวันนั้นจริง วันที่ชั้นรอคอยมาถึง ได้โปรด :monkeysad: กลับมาบอกข่าวให้พวกเราได้ดีใจกันบ้างนะ ถ้าพวกเธอกลับมาคืนดีกัน อิชั้นสัญญา ว่าจะกลับไปอ่านมาใหม่ตั้งแต่ต้นเพื่อบทลงเอยที่ไม่ทำให้ผิดหวัง ถ้าหากวันนั้นมีจริงชั้นคงมีความสุขไม่แพ้ เธอทั้งสองคนเลยจิงๆ :sad11:
สุดท้ายนี้ชั้นขอสาปแช่งเธอ ในโทษฐานที่เธอทำให้ชั้นเสียใจไปกับเธอร้องไห้ไปกับเธอ และสงสารพวกเธอมาก :m31:
ชั้นขอสาปให้พวกเธอได้กลับมาพบกันอีกครั้งในเร็ววัน
และขอแช่งให้พวกเธอกลับมารักกันไปจนตาย
ถึงแหมจะเป็นเวลาอีกนานก็ตาม ยังไงซะชั้นก็จะรอวันที่คำสาปแช่งของชั้นเป็นจริง...... :ruready
ป.ล. ขอให้เธอสวยเพื่อรอคนที่รักเธอไปตลอกกาล อย่าเหี่ยวจนยาน ก่อนคำสาปจะเป็นจริง :bye2:
ดีจ้า ยาวเว่อร์
-
กรีสสสสสสสสสสสสวยโดนหนุ่มแบงค์หลอกจับมือตอนไปฝากเงินที่แบงค์
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน ติดมากกกก มันมีหลากรสชาติ หลายอารมณ์มาก ขอบคุณที่ถ่ายทอดเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ
เราอยากชื่นชมพี่ปอร์เรื่องเอกราชอ่ะ ถึงจะดูเป็นคนแรงๆ แต่รักษาเอกราชยิ่งชีพเลยทีเดียว
ยังไงก็ขอให้พี่ปอร์มีความสุขมากๆ กับคนที่คุณรู้ว่าใคร ^^
แล้วมาอัพเดทเรื่องราวสนุกๆของพี่ๆอีกนะคะ
-
:m20:
เย่ๆๆๆ อ่านจบแล้ว55555555
ตอนแรกนึกว่าจะได้เรื่องขำๆฮาๆ ประดับชีวีอีกสักเรื่อง
แต่เหตุใดพี่สวยจึงหักหาญน้ำใจกันถึงเพียงนี้!!
นี่ดีนะที่เรามีภูมิคุ้มกัน
ผ่านร้อนมาหนาวมาเยอะ
อ่านเรื่องดราม่าเป็นชีวิต
แถมชีวิตตัวเองยังดราม่าเล้ยยยคิดดู๊ววววว
555555 แต่เรื่องมันผ่านมานานแล้ว
มันจะมีอิทธิพลตอนที่เราเหงา
เรื่องพี่สวยก็เป็นอีกเรื่องที่จะเก็บไว้ในความทรงจำ
ทุกคนไม่มีใครดี ใครไม่ดี
เลยไม่เชียร์ใครเลย55555555
จริงๆหมั่นไส้พี่สวย
เพราะสวยเกินไป
หมั่นไส้อิลุง
เพราะไม่จริงจัง แบบฉบับละครไทย
อยากง้อต้องลากขึ้นเตียง :oo1:
ขอบคุณที่เขียนเรื่องฮาๆ
แต่เสียน้ำตา ให้อ่านค่ะ
-
พึ่งได้มาอ่านหน่วงจิตมาก ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร
บางช่วงก็ข้ามๆ ไปบ้างเพราะทำใจอ่านไม่ได้จริงๆ
พี่ปอเก่งมากที่ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ :mew6: :mew4:
-
คิดถึงฉันบ้างไหมเธอ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
คิดถึงฉันบ้างไหมเธอ
:mew1: :mew1: :mew1:
คิดถึงสิจ๊ะคนสวย~
-
สวัสดีค่ะพี่ปอร์ ขอบคุณเรื่องเล่าที่น่าประทับใจนะคะ
สบายดีไหมคะ ทำอะไรอยู่บ้างก็อัพเดทให้แฟนๆรู้บ้างนะคะ
ทุกคนคิดถึงค่ะ ขอให้มีความสุขกับทุกเรื่องนะคะ :bye2:
-
:pighaun: สบายดีจ้า ถ้ามีเรื่องผู้จาย จะมาอาบแดดให้ฟังนะ
-
รักนะฉึกๆ จะต้องเจอคนใหม่ที่ดีกว่า
สู้ๆ ม๊วบๆ :katai4:
-
:z3: :z3: มาต่อเร็วน่ะ
-
ตอนนี้เป็นยังไงบ้างค่ะ
รักครั้งใหม่ หัวใจดวงเดิม จะมีภาคต่อไหมเอ๊ยยย
เขารอตัวอยู่นะ อิอิ
-
เรื่องสนุกมากนะครับ แต่ขออนุญาติเสนอแนะหน่อย
เพราะเท่าที่สังเกตุการบรรยายค่อนข้างเวิ่นเว้อ(มาก)
แทนที่จะได้อ่านใจความสำคัญของมัน คือบทบรรยายบางทีจะเกริ่นถึงเรื่องราวจริงๆ
มันชอบออกนอกเรื่องไปมากกว่าจะวกกลับเข้าได้(อันนี้เราสังเกตุมีเกือบทุกตอน)
แต่พอไอ้ประเด็นที่ควรจะบรรยายที่ควรจะขยี้ กลับข้ามมันไป เหมือนปล่อยให้คนอ่านคิดเอาเอง
คือแทนที่จะได้อรรถรสแบบเต็มกลับได้แบบงงๆ อึนๆ และแอบขัดใจนิด
อย่างฉากที่ปอร์ไปจับผิดนนท์เรื่องส่งภาพถ่ายน่ะ น่าจะขยี้ได้อีก(ไม่สะใจอะไรเลย)
เพราะเราว่าฉากนี้ก็สำคัญมากนะและมีผลต่อความรู้สึกคนอ่านที่เค้าอุตส่าห์เฝ้ารอคอย
ฉากที่นนท์มันได้รับผลจากการกระทำของมันที่สร้างความร้าย น่าตบมาตั้งงนาน
แต่นี่คือแบบ...มันโดนแค่นี้ ง่ายไปมั๊ย อะไรทำนองนี้อ่ะครับ เราเลยขออนุญาติเสนอแนะตรงนี้
เพราะถ้ามีเรื่องหน้าจะได้มีผลงานที่สนุกแบบนี้และไหลื่นกว่านี้ยิ่งๆขึ้นไปครับ
ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่สละเวลามาแต่งนิยายดีๆให้ได้อ่านกันแบบฟรีๆแบบนี้
ยังไงจะรอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะครับ
ปล.สรุปเรื่องนี้คนที่น่าสงสารที่สุดและบริสุทธิ์ที่สุดคือเบนใช่มั๊ย สำหรับกอล์ฟเราไม่มีความสงสาร
และเห็นใจให้มันเลยซักนิด แล้วยิ่งมาได้รู้เหตุผลที่โคตรจะทุเรศของมันยิ่งไปกันใหญ่ คือเอาตรงๆนะ
ถ้ากอล์ฟไปมีคนอื่นนี่เราว่ามันยังไม่น่าโมโหเท่านี้เลย นี่อะไรมาพิสูจน์บ้าบออะไร ถ้าเราเป็นปอร์
อย่าว่าแต่5ปีเลย แค่ปี-สองปีมันไม่ติดต่อกลับมาเราก็หมดศรัทธาที่จะรอไปแล้ว ส่วนปอร์เราไม่ชอบเลย
ที่เอาอดีตมาทำร้ายคนอื่น เพราะสุดท้ายปอร์ก็ไม่ต่งจากกอล์ฟหรอกที่โลเล แล้วยิ่งอยู่ๆมาบอกจะไม่ไปกลับเบนแล้วนี่ถ้าเราเป็นเบน คงจะไม่มองหน้าคนนี้ และให้อภัยได้เลยเหมือนกัน คือแบบมึงไม่ไปไม่เลือกกูแล้วมาให้ความหวังกูเพื่อ??? ปล่อยให้เบนไปเจอคนที่ดีๆเหอะ อีกอย่างเราไม่รู้ว่าปอร์ทนคบกับกอล์ฟ
มาได้ยังไงตั้งนาน คือกอล์ฟนี่เป็นผู้ชายในอุดมคติเราเลยนะว่าอย่าเอามาเป็นแฟนเลยเชียว ผู้ชายที่ปกป้องเราไม่ได้
และพร้อมที่จะเป็นสุภาพบุรุษกับทุกคนบนโลกนี้โดยไม่แคร์ว่าเราจะรู้สึกยังไงคนที่ไม่ชัดเจนและำม่ทำอะไรให้เด็ดขาด
จะบอกว่าที่ปอร์ไม่ยอมกับไปคบกับกอล์ฟนี่เป็นอะไรที่เราปลื้มสุดๆล่ะ สมควรอยู่หรอก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่องสนุกมากนะครับ แต่ขออนุญาติเสนอแนะหน่อย
เพราะเท่าที่สังเกตุการบรรยายค่อนข้างเวิ่นเว้อ(มาก)
แทนที่จะได้อ่านใจความสำคัญของมัน คือบทบรรยายบางทีจะเกริ่นถึงเรื่องราวจริงๆ
มันชอบออกนอกเรื่องไปมากกว่าจะวกกลับเข้าได้(อันนี้เราสังเกตุมีเกือบทุกตอน)
แต่พอไอ้ประเด็นที่ควรจะบรรยายที่ควรจะขยี้ กลับข้ามมันไป เหมือนปล่อยให้คนอ่านคิดเอาเอง
คือแทนที่จะได้อรรถรสแบบเต็มกลับได้แบบงงๆ อึนๆ และแอบขัดใจนิด
อย่างฉากที่ปอร์ไปจับผิดนนท์เรื่องส่งภาพถ่ายน่ะ น่าจะขยี้ได้อีก(ไม่สะใจอะไรเลย)
เพราะเราว่าฉากนี้ก็สำคัญมากนะและมีผลต่อความรู้สึกคนอ่านที่เค้าอุตส่าห์เฝ้ารอคอย
ฉากที่นนท์มันได้รับผลจากการกระทำของมันที่สร้างความร้าย น่าตบมาตั้งงนาน
แต่นี่คือแบบ...มันโดนแค่นี้ ง่ายไปมั๊ย อะไรทำนองนี้อ่ะครับ เราเลยขออนุญาติเสนอแนะตรงนี้
เพราะถ้ามีเรื่องหน้าจะได้มีผลงานที่สนุกแบบนี้และไหลื่นกว่านี้ยิ่งๆขึ้นไปครับ
ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่สละเวลามาแต่งนิยายดีๆให้ได้อ่านกันแบบฟรีๆแบบนี้
ยังไงจะรอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะครับ
ปล.สรุปเรื่องนี้คนที่น่าสงสารที่สุดและบริสุทธิ์ที่สุดคือเบนใช่มั๊ย สำหรับกอล์ฟเราไม่มีความสงสาร
และเห็นใจให้มันเลยซักนิด แล้วยิ่งมาได้รู้เหตุผลที่โคตรจะทุเรศของมันยิ่งไปกันใหญ่ คือเอาตรงๆนะ
ถ้ากอล์ฟไปมีคนอื่นนี่เราว่ามันยังไม่น่าโมโหเท่านี้เลย นี่อะไรมาพิสูจน์บ้าบออะไร ถ้าเราเป็นปอร์
อย่าว่าแต่5ปีเลย แค่ปี-สองปีมันไม่ติดต่อกลับมาเราก็หมดศรัทธาที่จะรอไปแล้ว ส่วนปอร์เราไม่ชอบเลย
ที่เอาอดีตมาทำร้ายคนอื่น เพราะสุดท้ายปอร์ก็ไม่ต่งจากกอล์ฟหรอกที่โลเล แล้วยิ่งอยู่ๆมาบอกจะไม่ไปกลับเบนแล้วนี่ถ้าเราเป็นเบน คงจะไม่มองหน้าคนนี้ และให้อภัยได้เลยเหมือนกัน คือแบบมึงไม่ไปไม่เลือกกูแล้วมาให้ความหวังกูเพื่อ??? ปล่อยให้เบนไปเจอคนที่ดีๆเหอะ อีกอย่างเราไม่รู้ว่าปอร์ทนคบกับกอล์ฟ
มาได้ยังไงตั้งนาน คือกอล์ฟนี่เป็นผู้ชายในอุดมคติเราเลยนะว่าอย่าเอามาเป็นแฟนเลยเชียว ผู้ชายที่ปกป้องเราไม่ได้
และพร้อมที่จะเป็นสุภาพบุรุษกับทุกคนบนโลกนี้โดยไม่แคร์ว่าเราจะรู้สึกยังไงคนที่ไม่ชัดเจนและำม่ทำอะไรให้เด็ดขาด
จะบอกว่าที่ปอร์ไม่ยอมกับไปคบกับกอล์ฟนี่เป็นอะไรที่เราปลื้มสุดๆล่ะ สมควรอยู่หรอก
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณเม้นท์นี้จากใจเลย
ไม่ได้เข้ามาชื่นชมอย่างเดียว แต่มีเสนอแนะด้วย ขอบคุณจริงๆ
แล้วจะเอาปรับใช้กับเรื่องต่อๆไปนะ ถ้ามี 5555
โดยส่วนตัวแล้ว ถึงคนเขียนจะจบด้านนิเทศมา
แต่ก็ไม่ได้ทำงานด้านนี้โดยตรง จะมาแนวๆการตลาด,เทรนนิ่งซะส่วนใหญ่
เทคนิคการเขียนจึงไม่สู้จะดีนัก จะเอาไปปรับปรุงนะจ้า
**
ส่วนตัวสวยไม่ได้เข้ากระทู้ตัวเองนานมากๆๆ ไม่ค่อยจะได้อาบแดดอะไรเลย
ต้องขอโทษ FC ที่รออยู่ด้วยนะจ้า ชีวิตก็ราบเรียบเหลือเกิน
ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย
ชีวิตในต่างแดนก็ไม่มีอะไรแปลก แต่งต่างไปจากชีวิตในบ้านเราเลย
ไว้ถ้ามีอะไรตื่นเต้น จะมาเล่นสู้กันฟังนะ
-
ตามมาทักทาย จขกท
คุณสวย กริ๊ดๆ :mew1:
-
คิดถึงพี่ปอร์นะ เข้ามาอาบแดดบ่อยๆ นะ :mew1:
-
พึ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวดีๆให้อ่านนะคะ
ตอนจบของเรื่องอาจจะขัดใจเราไปเยอะ. ร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหล. เพราะความอินจัด
เราไม่รู้ว่าควรจะสงสารใครดี. เราเลยสงสารตัวเองแทนล่ะกันที่ต้องมานั่งร้องไห้กับเรื่องนี้
ไม่รู้จะอินไปถึงไหน
ในความคิด
หากเรื่องนี้เป็นเพียงนิยายที่แต่งขึ้น. มันอาจจะแฮปปี้เอนดิ้งทั้งพระนาย
ในเจเชียร์บุงกอล์ฟตลอดเวลา. รอคอยให้สวยคืนดีกับลุงเร็ว. แต่ก็ไม่เป็นผลอะไร. (เพราะอ่านช้าไปหลายปี.
-
พลาดที่สุดคืออ่านมาจะครึ่งเรื่องแล้วดันเปิดมาหน้าสุดท้าย น้องเป็นคนโลกสวยจากภายในสู่ภายนอก พอรู้ตอนจบปุ๊ป น้องเลยทำใจให้อ่านเรื่องของพี่ปอร์จนจบไม่ได้จริงๆ ค่ะ ให้ภูมิคุ้มกันแข็งแรงแล้วจะมาอ่านนะคะ
ปล. ตอนเริ่มรักกันมันมีความสุขจริงๆ
-
พลาดที่สุดคืออ่านมาจะครึ่งเรื่องแล้วดันเปิดมาหน้าสุดท้าย น้องเป็นคนโลกสวยจากภายในสู่ภายนอก พอรู้ตอนจบปุ๊ป น้องเลยทำใจให้อ่านเรื่องของพี่ปอร์จนจบไม่ได้จริงๆ ค่ะ ให้ภูมิคุ้มกันแข็งแรงแล้วจะมาอ่านนะคะ
ปล. ตอนเริ่มรักกันมันมีความสุขจริงๆ
มาช้ายังดีกว่าไม่มานะ
-
:3123: :3123:
สวัสดี ประเทศไทย ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน
Ready for Thai new year
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:katai2-1: :katai2-1:
คุณปอ ยินดีต้อนรับกลับเมืองไทย
-
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะน้องปอคนสวยและรวยมาก
ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะน้องปอ
-
อยากให้กลับใาต่ออีกครับ เพราะกลับมาอ่านอีกรอบ ก็ยังคงรู้สึกดี และ ยังคงอยากให้กลับมารักกับ กลอฟ์ต่อ
-
ต่างคนต่างเหตุผล และไม่ยอมที่จะคุยกัน เรื่องเลยลงเอยที่เจ็บกันทุกคน ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ เจอคนที่ใช่เร็วๆ
ปล. แต่เห็นด้วยกับคุณปอร์นะที่ไม่เลือกลุง เป็นคนที่คิดประหลาดจริง ปล่อยเขาไปเถอะ
-
:pig4:
-
สวัสดีปีใหม่ขอให้สุขภาพแข็งแรง
คิดถึงทั้งสองนะครับ
:mc4: :mc4: :mc4:
-
miss you :3123: