โอ๋ๆๆๆๆๆ

กอดซ้ายกอดขวา
เป็นอะไรไปคะ สวยสุด เสนอface มาให้กำลังใจแล้วนะคะ
เหนื่อยก็พักนะคะอย่าพึ่งท้อ โอ๋ๆๆๆๆ

ยังไงคนอ่านก็ยังรอคอยการเล่าเรื่องตามแบบฉบับนุ้งปอร์อยู่นะคะ
ฮาปนหวาน ปนขม คลุกเคล้ากันไป
จริงๆเนื้อเรื่องจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง หรือว่า เลิกร้างห่างไกล
ในฐานะคนอ่าน รับได้ทุกแบบอยู่แล้วคะ เพราะว่าชีวิตคนเราไม่ได้
เหมือนในนิยายทุกคนนี่คะ บางครั้งก็น้ำเน่าคละคลุ้งยิ่งกว่านิยายซะอีก
แต่ไม่รู้ว่าเรื่องเล่าของนุ้งปอร์จะแนวไหน แต่ความสุขของคนอ่าน
คือการได้รับรู้ความรู้สึกและอารมณ์ของคนแต่งผ่านตัวอักษร
ทั้งที่ตลกฮาเฮ ทั้งที่ตลกโปกฮา แต่มันก็มีกลิ่นอายของ
ความหวานแบบละมุน อ่ะคะเฮ้อออออออออออออออออ
คนอ่านถึงได้ถวายหัว.....จายให้นุ้งปอร์แต่...
ถวาย....ร่างให้นุ้ง.....

เพ้อล่ะ
อ่านทุกครั้งก็มีความสุข ยิ้มมุมปากบ้าง กรีดร้องบ้าง
โหยหวนบ้างแล้วแต่องค์แบบไหนจะลง สรุปตัวอักษรของนุ้งปอร์
มอบความสุขในหัวจายยยยยยยให้คนอ่านคะ
สุ้ๆนะคะ คนดีของคนอ่าน