หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[koroto]

  มามอบดอกไม้ให้ครับ อ่านแล้วสบายใจจังเลย

[subaru]

หวานจนอิจฉา..น้องปอร์

[gboy]

 
ว๊านหวานเนาะ

[broke-back]

 
รักกันหวานซึ้ง
แบบไม่ต้องพึ่งยา...???
ฮ่าฮ่า


  รักกันเข้าไปเยอะๆๆๆๆ เลยน่ะ  ปอร์&กอล์ฟ +1 ให้คู่แหวว หุหุ

[luvY]

ช่วงนี้หวานกันจริงๆเลย
 

[POR_KA_DUN]

“เป็นไรมากเปล่าเนี้ยถึงนอนไม่หลับ” ผมคุยไปก็กลิ้งไปมาบนที่นอนครับ
มือถือแนบหู  ปล่อยหนังสือให้กองข้างๆตัวบนที่นอนและมันจะอยู่ท่าไหนนั้นไม่รู้ครับ555
“………………………….”
“มากไปละ   เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว  ไม่ใช่ไม่เจอกันสักหน่อย”

“………………………….”
“ได้เดี๋ยวจะฝันถึงนะ”ผมตอบมันไป
ตกลงหนึ่งวัน มันอยากเจอผมกี่ชั่วโมงครับนี่ แม้กระทั้งในฝันอีกเนี้ยนะ
ยอมดีไหมครับ เดี๋ยวกรูย้ายไปอยู่บ้านมึงแล้วมึงจะคิดถึงไม่ออกนะบักลุง

ตอนที่53


“ไปสาทรซอย.... ครับ” ผมบอกแท๊กซี่เหลืองเขียว
หลังจากที่กวักมือเรียกให้จอดข้างทางที่ๆ ไอ้ลุงมันมารับผมประจำ
แท๊กซี่วนไปอีกฝั่งของถนนเพื่อมุ่งตรงไปยังเส้นสาทรครับ
ช่วงเย็นรถติดพอสมควร  แต่แท๊กซี่ก็พาผมมาถึงถนนสาทรจนได้ครับ
 แสงไฟตามท้องถนนเริ่มส่วางขึ้นทั้งแสงไฟจากรถ หรือแสงจากหลอดไฟข้างทาง
ผมมองออกจากตัวรถ ผู้คนกำลังรอรถเมล์  บ้างก็เดินสวนกันไปมาบนฟุตบาทครับ
เสียงเพลงเบาๆเริ่มเปิดให้ได้ยินหลังจากที่พี่คนขับแท๊กซี่เอื้อมมือไปเปิดเพลง
แน่นอนครับ เพลงที่ผมได้ฟังจึงเป็นลูกทุ่งนั่นเอง
คงไม่ต้องบอกนะครับว่าพี่คนขับแกมาจากโซนไหนของประเทศไทยครับ
“ขนาดวันหยุดนะนี่ รถยังติดอีก” ผมไม่ในใจว่าแกพูดกับผมหรือแค่พูดคนเดียว
เพราะแก่ไม่ได้เอ่ยอะไรให้ผมรู้เลยครับว่าแกกำลังพูดกับผม
“ชิดขวากลับรถข้างหน้านะครับพี่” ผมบอกพี่แกหลังจากทีรถเคลื่อนตัวผ่านแยกๆหนึ่งครับ
ที่ตึกใหญ่ๆเป็นที่ตั้งของสำนักงานบริษัทเอกชน
พี่แกทำตามคำบอกครับ
“ชิดซ้ายครับพี่แล้วเลี้ยวเข้าไปในซอย...เลยครับ”ผมบอกทางคนขับอย่างคุ้นเคยครับ
แสงไฟของสองข้างทางเปิดสว่างไสวเช่นเดิมครับเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
แต่ที่ต่างก็คงเป็นแค่ครั้งนี้ที่ผมมาคนเดียว
“จอดหน้าประตูนี่ละครับพี่”ผมบอกพี่คนขับ
แล้วยื่นตังค์สองร้อยให้พี่แท๊กซี่ครับ รอจนแกทอนให้แล้วจึงก้าวลงจากรถ
มากดกริ่งหน้าบ้าน  รอไม่นานครับป้านวลแกวิ่งมาเปิดประตูให้ผม
แปลกวันนี้ผมไม่เห็นลุงยามที่คอยเปิดประตูให้ครับ สงสัยกลับตจว.แน่เชียว
เข้ามาเลยค่ะ คุณท่านรออยู่ เสียงปิดประตูดังขึ้นครับหลังจากที่ผมก้าวเข้าไปภายในรั้วบ้าน
ผมเดินไปคุยกับป้านวลไป
“วันนี้ไม่ไปฉลองวันแห่งความรักที่ไหนเหรอค่ะ”   ป้านวลถามผม
“ไม่ครับป้านวล พอดีกลอ์ฟบอกคุณย่าท่านถามหาครับ  สงสัยผมจะได้ฉลองกับคุณย่าสองคนมั้งครับ”
ผมหัวเราะเบาๆครับหลังจากพูดจบ
“อ่อค่ะ”
ผมก้าวเข้าประตูใหญ่อย่างคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมาภายในตัวบ้านครับ
มากี่ครั้งก็ยังเป็นเหมือนเดิมไม่เปลียนเลย อะไรๆ ตั้งอยู่ตรงไหนก็ยังคงตั้งอยู่อย่างงั้น
“มาถึงแล้วเหรอจ๊าปอร์” เสียงเจ้าบ้านใจดีกล่าวทักทายผมทันทีที่ผมผ่านประตูบานใหญ่นั่นเข้าไปครับ
ผมยิ้มให้ท่านก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆ และนั่งลงกราบที่ตักท่าน
“สวัสดีครับคุณย่าไม่ได้เจอกันนานเลยนะ สบายดีนะครับ” ผมถามต่อ
“สบายดีตามประสาคนแก่” ท่านพูดพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างไม่ถือตัวเลยครับ
“มาคนเดียวเหรอจ๊า กอล์ฟไปไหนไม่มาด้วยกัน”
“ไปทำธุระกับม๊าครับเห็นบอกว่าพอเสร็จจะรีบตามมาครับ”
“อ้าวอย่างงั้นหรอกเหรอนี้ ทำไมไม่เห็นโทรมาบอกย่าเลยละ”
ป้านวลวางแก้วน้ำเปล่าลงบนโต๊ะเล็กๆแล้ว เดินเข้าไปในครัว
“ทานอะไรมาหรือยังจ๊า” คุณย่ายังถามต่อครับ
“ยังครับ วันนี้กะว่าจะมาฝากท้องที่บ้านคุณย่านี่ล่ะครับ  หวังว่าคงไม่รบกวนนะครับ’
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก คนกันเองจ๊า ว่าแต่นวลทำไรกินบ้างย่ายังไม่รู้เลย    
 มาขึ้นมานั่งข้างบนกับย่าก็ได้ ไม่ต้องนั่งหรอกบนพื้นมันเย็น” เสียงป้านวลพูดเบาๆลอยมาจากในครัวบอกสิ่งที่คุณย่าอยากทราบ
“ครับคุณย่า  ผมขออนุญาตไปช่วยป้านวลในครัวนะครับคุณย่า”
“อ้าวเหรอ นวลคงจะเสร็จแล้วนะ ย่าว่าอย่าเลย เดี๋ยวกลิ่นติดเสื้อมันจะไม่ดีเอานะ”
“ผมไม่ได้ไปไหนต่อครับคุณย่า”
“อยู่คุยกับย่านี่ละ ไม่ได้คุยกันนานดูสิ ผอมไปเยอะเลยนะ”
ผมตอบตามคำถามที่ท่านอยากทราบครับ
ท่านเล่าให้ผมฟังด้วยครับว่าพี่นพได้งานเป็นผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายต่างประเทศ
จึงต้องคอยตามนายไปต่างประเทศบ่อยๆ จึงไม่ค่อยมีเวลาได้มาเจอท่านถึงบ้านจะอยู่ติดกันก็ตาม
ส่วนไอ้ลุงครับ แน่ละ หลานรักคุณย่า  คุณย่าบอกว่าเดือนที่ผ่านมา
มันมาค้างกับท่านอยู่เป็นอาทิตย์ครับ บ้างก็ขลุกอยู่แต่ในห้อง
ไม่ยอมออกไปไหน เย็นๆป้านวลต้องขึ้นไปตามลงมากินข้าว  
“เสร็จแล้วค่ะคุณหนู เอ๊ย เสร็จแล้วค่ะคุณท่าน เชิญที่โต๊ะอาหารเลยค่ะ” เสียงป้านนวลเรียกคุณหนู
ผมงี้รีบหันไปมองที่ประตูเลยครับ นึกว่าไอ้ลุงมาแล้ว ถ้ามันมาทำไมไม่ได้ยินเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้านเลย
กลิ่นของกับข้าวเย็นลอยมากระทบจมูก  หอมหน้ากินเชียวครับ ท้องเริมจะร้องแล้วสิ
กับข้าวชาววังเสร็จผมแน่มื้อนี้ ผมคิดในใจ
“เออปอร์จ๊า ย่าวานไปเด็ดดอกกุหลาบมาให้ย่าหน่อยนะสัก2ดอกเอาสีขาวหรือแดงก็ได้นะจ๊า”
ผมคิดไปว่าต้องเป็นข้าวแช่ชาววังอย่างที่เคยกินแน่ๆเลยครับ แต่แปลกตรงที่ทำไมเขากินกันกลางคืนด้วยเหรอ
“ระวังด้วยนะ พอดีไฟหลงบ้านมันเสีย  ย่ายังไม่ได้เรียกช่างมาซ่อม” คุณย่าท่านเตือนมา
“ครับ” ผมตอบท่านสั้นๆเดินออกประตูหลังบ้าน ยังไม่ทันจะออกจากประตูบ้านเลยครับ
กลิ่นอ่อนๆของดอกไม้ในสวนก็ลอยมากระทบจมูก พร้อมกับสายลมเย็นสบายๆ
ผมเดินผ่านประตู ออกไปในสวนอย่างระวังครับภายใต้ความมืดของสวนที่พอสว่างบ้างจากไฟที่ลอดออกมาจากตัวบ้าน
ด้วยความที่เคยมาแล้วจึงพอรู้ครับว่าดอกไม้ที่คุณยายต้องการให้ผมมาเด็ดอยู่ตรงไหน
ตอนนี้ดอกไม้ที่คุณย่าท่านต้องการอยู่ในมือผมเรียบร้อยแล้วครับ ผมเด็ดมันโดยใช้มือพร้อมติดก้านยาวๆ
พอที่จะปักแจกันได้ครับ ผมก้าวเท้าเดินหวังจะเข้าบ้านไม่อยากให้ท่านรอนานครับ
 “ดอกไม้ในมือ ผมขอได้ไหม” เสียงลอยเข้ามาในความมืด ตรงกลางของสวนพอดีครับ
เจ้าของเสียงนั่นใช้สองมือดึงตัวผมที่กำลังเดินเข้ามาไว้ในอ้อมกอดมันอย่างช้า ๆ
ผมตกใจเล็กน้อยก่อนที่สมองผมจะประมวลว่าเสียงที่ลอยมานั่นเป็นของใครครับ
ตอนนี้เริ่มอุ่นใจขึ้นมา  ความตกใจกลับกลายเป็นความตื่นเต้นแทนครับ
“ว่าไงครับ ดอกไม้ในมือผมขอได้ไหม ยังไม่ตอบผมเลย” เสียงนั่นกระซิบผมที่หูเบาๆ
ความที่ผมไม่คิดว่าจะเจอเรื่องแบบนี้ในชีวิต ทำให้ผมเริ่มทำตัวไม่ถูกแล้วสิครับ
“ไหนบอกว่าจะไปธุระกับม๊าไง” ผมถามมัน
“ไปมาจริงนี่ครับ” เสียงมันยังลอยเข้ามาในหูผม
“ยังไม่ตอบผมเลย ว่าดอกไม้ในมือให้ผมได้ไหม”
“เอาไปให้คุณย่าต่างหาก  ใครบอกให้ไปเด็ดก็ให้คนนั้นละ” ผมยังต่อความไปเรื่อย
“แล้วปอร์รู้ไหมใครบอกคุณย่าอีกที”
ตอนนี้ความลับอีกอย่างถูกเปิดเผยครับ แผนร้ายล่อหลานสะใภ้เข้าบ้านนี่เอง
เราสองคนตกอยู่ท่านกลางความมืด แต่ยังมีแสงไฟดวงเล็ก ๆ จากด้านหลังที่พอจะส่องมายังเราสองคน
“ไปนังตรงนั้นดีกว่าครับ” เสียงกระซิบจากไอ้ลุงพร้อมกับจูงมือผมไป แสงที่ส่องสว่างมาจากด้านหลังผมและไอ้ลุงเป็นแสงเทียนนั้นเองครับ
ไม่รู้ใครมาจุดไว้ตอนไหน ไอ้ลุงจูงมือผมไปอย่างช้าๆ
อีกมือผมยังถือกุหลาบอยู่    ไอ้ลุงเปล่อยมือจากผมแล้วเลื่อนเก้าอี้สีขาวออกจากโต๊ะตัวกลมๆ
ที่มีเทียนจุดอยู่ ข้างๆเทียนมีแจกันดอกไม้พร้อมดอกไม้วางอยู่กับของกินสองสามอย่าง
มันสวมมือเข้าที่เอวผมแล้วดันฝ่ามือเป็นการเชิญให้นั่งครับ
ผมไม่ปฏิเสธครับที่จะนั่งตาม ภาษากายที่เชื้อเชิญ  
แล้วมันก็ลากเก้าอี้อีกตัวตรงหน้าผมแล้วนั่งลงช้าๆ
นาทีนี้ผมอยากบอกว่าผมอายจริงๆนะครับ เคยเห็นแต่ในหนังหรือเรื่องเล่าของคนอื่น แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นกับผม
จึงไม่รู้ว่าจะหยิบละครที่เคยดู หรือเรื่องเล่าไหนที่อ่านมาใช้กับตัวเอง
“ปอร์ครับ  มองหน้าผมหน่อยสิครับ” ผมยังคงมองที่โต๊ะนั่นเหมือนเดิมไม่ได้ทำตามคำบอกของไอ้ลุงแต่อย่างใด
มันเอื้อมมือมาจับที่คางผมครับแล้วจับให้ใบหน้าผมเงยขึ้น
ผมมองหน้ามันผ่านแสงสว่างสีนวลจากเทียนแท่งนั้นครับ
ความสว่างตกที่ใบหน้าไอ้ลุงเพียงครึ่งเดียวครับ คุณเชื่อไหมครับความรู้สึกที่ผมมีตอนนี้กระเจิงไปไหนต่อไหนแล้ว  
มันน่ารักมากกว่าตอนไหนทั้งนั้น หรืออาจจะเป็นเพราะบรรยากาศทำผมคิดไปเอง แล้วจะผิดไหมครับถ้าจะบอกว่าตกหลุมรักแฟนตัวเองเข้าแล้ว
เสียงลมยังพัดปลายยอดไม้ไปมา   ผิดกับข้างล่างที่มีสองเรากับนิ่งสงบ ไม่มีแม้แต่ใบไม้จะปริวไหวแต่อย่างใด
แสงเทียนยังส่องสว่างต่อไป อากาศกำลังเย็นสบาย
 “ปอร์ครับ”
“หืม” ผมตอบในลำคอเท่าที่จะดังได้ครับ
“ปอร์รู้ไหมวันนี้เป็นวันอะไรสำหรับเราสองคน”คำถามนี้ตอบยากตรงไหนละ ผมคิดในใจ
“วันแห่งความรักครับ”
‘ครับ นั่นมันสำหรับคนอื่นด้วยที่ไม่ใช่เรา’
“’งั้น  ไม่รู้ครับ.”  ผมตอบตามความคิดตัวเอง
“วันนี้เป็นวันแห่งความรักปีแรกและครั้งแรกของเราสองคนครับ  ฮือ รู้ไหม”
“ครับ” เล่นง่ายๆ แต่ซึ้งเชียวละครับ
เอาแล้วสิครับ  ความโรแมนติกแบบนี้บางครั้งมันก็ทำผมทำอะไรไม่ถูกสิครับ มือเริ่มสั่น  หน้าเริ่มแดง ขนเริ่มลุก
ทำตัวไม่ถูก ไม่คิดว่ามันจะโรแมนติกได้ขนาดนี้
“กุหลาบนี้ผมขอนะครับปอร์  ผมจะเปรียบมันว่านี้คือความรักปอร์ที่มีต่อผม”
ไอ้ลุงค่อยๆจับกุหลาบนั่นเสียบลงบนแจกันแทนดอกไม้ที่มันเพิ่งถอดออกวางลงข้างๆ
เหมือนมันจะบอกว่าดอกไม้ที่อยู่ก่อนนี้คือใครและไม่สมควรที่จะอยู่ในใจมันอีกแล้ว
“ ปอร์เป็นดอกไม้ส่วนกอล์ฟจะเป็นแจกัน  ต่อไปนี้ดอกไม้ดอกนี้จะอยู่คู่กับแจกันใบนี้ตลอดไป ”
ผมนั่งฟังมันพูดไปเรื่อยๆ  น้ำตาเริ่มคลอๆที่สองตา มือกมันลับมาจับที่มือผมอีกครั้ง
“ปอร์ครับ                                 หลับตาสิ”

http://www.youtube.com/watch?v=MrHk4Do6Gsw

“หลับทำไมครับ” ผมแย้งถาม
มันผงกหัวแล้วบอกผมหลับตาลงอย่างช้าๆ
“ห้ามลืมตาก่อนนะครับ” คำขู่เล็กๆ ลอยมา
ผมทำตามคำสั่งนั้นอย่างไม่ขัดเขินครับ มันยกมือซ้ายของผมขึ้นมากุมไว้ในมือทั้งสอง
“อย่าเพิ่งลืมตานะครับ”
“เล่นอะไรอีกนี่ หือ” ผมพูดเบา ๆ ในลำคอครับ
“เดี๋ยวนะครับกำลังเสร็จละ อย่าเพิ่งลืมตานะครับคนดี”
ผมรู้สึกว่ามันจะทำไรผมมากไปกว่ากูมมือแล้วสิครับนี้
ความเย็นสบายของสวนหลังบ้านยังสัมผัสกายเราสองคนตลอดเวลาครับ
กลิ่นหอมของมวลดอกไม้ยังคงวนเวียนมา
“เสร็จละครับ ลืมตาได้แล้ว” ผมลืมตาขึ้นความมืดค่อยหายไปจากสองตาผมครับ
เห็นมันยังก้มลงจูบที่มือผมครับตอนนี้มันสบตาผมแล้ว
และไม่ช้าที่จะมองที่มือว่ามันเกิดอะไรขึ้นครับ  หลังจากที่รู้สึกว่ามันมีอะไรเย็นๆมาพันรอบที่ข้อมือครับ
พอเห็นแล้วอารมย์แรกตอนนี้ดีใจเล็กน้อยครับกับสิ่งที่มันให้ผม
ผมพริกข้อมือไปมาครับเพื่อดูให้แน่ใจและไม่ได้ดูผิดครับ
สร้อยข้อมือหนักประมาณ2บาทเห็นจะได้ครับมันพันรอบมือผม และมีนตัวอักษรสลักไว้บนสร้อยข้อมือนั่น
ผมยื่นข้อมือเข้าหาแสงเทียนนั่น  for our first Valentine G&P
นี้คือคำที่สมองผมแปลข้อความนั่นออกมาครับ
แต่อารมย์หลังที่เพิ่งเกิดขึ้นหลังจากดูสิ่งที่อยู่บนข้อมือสิครับผมรู้สึกตกใจ เพราะนี่มันมากไปหรือเปล่า
ราคาไม่ใช่น้อยเลยครับ
“มากไปแล้วนะกอล์ฟ ราคามันมากไปนะ” ผมมองหน้ามันแล้วพูดไป
“ไม่มากไปหรอกครับสำหรับความรักที่ปอร์มีไห้ผม” ตายละมันรู้ด้วยเหรอครับว่าแค่ไหน
“วันนี้ที่ทิ้งผมไว้คนเดียวเพราะ” ผมยังไม่ทันพูดจบประโยคเลย   ปากผมก็ถูกบดบี้ด้วยริมฝีปากมันแล้วครับ
ตอนนี้ผมตัวเกร็ง ทำไรไม่ถูกแล้วครับ  ได้แต่ปล่อยให้มันทำอะไรตามที่มันอยากทำ
ผมลืมตาขึ้นหลังจากที่รู้ว่าไอ้ลุงถอนปากออกไปแล้ว

http://www.youtube.com/watch?v=2Fqmoz0OGlg&feature=related

“มาเต้นรำกัน” มันพูดพรางลุกขึ้นมายืนข้างผม ไม่ทันให้ผมตั้งตัวจากสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นกับผมเมื่อสักครู่เลยครับ
“ไหนเพลงไม่เห็นมีเลย” ผมยังแย้งไม่หยุด
“ลุกขึ้นมาครับเดี๋ยวเพลงจะมา”
ผมลุกตามเสียงเรียกของไอ้ลุง มันดึงตัวเองเข้าไปกอดไว้   เสียงหัวใจดังเต้นตุบตุบ
อย่าบอกว่าเสียงเพลงนี่คือเสียงหัวใจที่กำลังเต้นของมันนะ ตลกวะ ผมคิดในใจ
แล้วเสียงเพลงก็ดังมาจริงๆครับจากไหนเหรอ จากในบ้านผ่านหน้าต่างชั้นสองของบ้านที่กำลังเปิดอยู่  
มันทำให้ผมตกใจและประหลาดใจไม่น้อย  จนไม่อยากเชื่อว่านี้คือความจริงที่ผมกำลังเผชิญอยู่ครับ
และมันก็เป็นเพลงที่ผมชอบเสียด้วยสิครับ
“เห็นไหมครับผมบอกว่ามีก็ต้องมี”ผมแหงนหน้าขึ้นมองมันไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้ม
เสียงลมพัดปลายไม้ยังมีอยู่ตลอดเวลา เหมือนเป็นจังหวะดนตรีให้เราเต้นรำพร้อมกับเสียงเพลง
เสียงเพลงยังลอดผ่านอากาศมาไม่ขาดสาย
โรแมมติกจัง
“ขอโทษนะครับวันนี้ไม่มีอะไรมาให้’ ผมพูดขณะที่เราโยกตัวตามเพลง
“ใครบอกละครับว่าไม่มีอะไรมาให้ผม”ผมทำท่างงกับคำพูดของมัน
“นี่ไงครับ  ที่อยู่ในอ้อมแขนผมนี่ละคือสิ่งที่ปอร์ให้ผมครับ”ผมทำหน้างง
“ก็ที่มันเต้นแรงอยู่ในอ้อมกอดผมไง”
หัวใจเหรอผมคิด  พร้อมยิ้มออกมา   บทขี้เกรงใจไม่มีใครเปรียบได้
แต่บทที่มันจะหวานนี่สิก็ไม่มีใครเกินมันจริง ๆ ครับ แฟนผมนี่
เรายังอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันเป็นเวลานานเท่านานตามที่ใจเราต้องการบนพื้นหญ้าสีเขียว
รายรอบไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้กลางสวนหลังบ้าน  ถ้าผมขอพรวิเศษได้เพียงแค่ข้อเดียว
สิ่งที่ผมจะขอคือ ขอให้หยุดเวลาของเราเพียงสองคนไว้ตรงนี้ ผมเชื่อว่าไอ้ลุงมันก็คงคิดเหมือนผมเช่นกัน
คืออยากมีผมในอ้อมกอดของมันแบบนี้ตลอดไป
                                                                         จบ  






























                                                                                  ตอน









































  










 

[mecon]

ขอจองในจายยยยยยยยยยย
***

คนบร้าาาาเซอร์ไพรส์แบบโรแมนติกสุดตับ
อีกอย่างนะบรรยากาศนอกจากจะไม่ต้องลงทุนแล้ว
คุณย่าสุดที่รักยังเป็นใจยกพื้นที่ให้เป็นการส่วนตัวอีก
อั๊ยยยยยยยยย เบาหว๊าน หวาน กำเริบ อิจ!!!~ คนสวยคุณย่าท่านรับเป็น
หลานรักแล้วสินะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แล้วมีของกำนัลแทนใจอีก น่ารักเว้ยยยยยยยยยยยยยยยย
นุ้งปอร์คะไม่ต้องเตรียมของให้น้องลุงหรอกนะคะ แค่พลีเรือนร่างก็พอ 
น่ารักมากกกกกกกกกกกกก หวานมากกกกกกกกกกกกกก
โรแมนติกมากกกกกกกกกกกก
ของที่ให้และคำพูดที่บอกออกไปนั่นใช่คำสัญญารึป่าวนะ คนดีของคนอ่าน 

เลิศ!!!!! +1 ให้หลานสะใภ้ณบ้านทรายทอง
ได้ใจดีจริงๆ

[ChiOln]

อ้าก

อิจฉา


 



ใจละลาย

[Vesi]

ละลายแล้ว โอ่ยยยยยยยย

หวานมากมาย

[melon_jung]

น้องลุงโรแมนติกมากกกกกกกกกกกกกกกก
แอบอิจคนสวยยย...รับรองว่าคนสวยคงไม่เจอภาวะขาดน้ำตาลแน่ๆ
แฟนคนสวยเล่นหวานไม่เกรงใจกันใครแบบนี้...ชอบวุ้ย 

+1 จัดให้

[kiszopy]

โรแมนติกมากมายยยยยยยย




อ่านแล้วอิจฉาตาร้อนไปหมดแล้ว
5555

[jedi2543]

หวานมากๆ อ่ะ ทำไมไม่เคยได้อะไรแบบนี้บ้างเนี่ย

[~NeMeSiS_PURE~]

อ๊ากกกกกก คนย่ารู้เห็นเป็นใจ 

[DexTunG]

    






น่าอิจาจังเลย   





    

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
คุณย่านี่แอบมีวางแผนกับกอล์ฟก็ไม่บอก อิๆ

[rero]

รีบวิ่งไปดูกระจก เฮ้ย คนอ่านหน้าแดงอ่า

น่ารักมากเขินจัง....ไม่มีโอกาสอย่างนี้กับเขา
แค่ได้อ่านก็สุขใจแล้วน๊า

[gboy]

 
อิจฉาคนมีแฟน
 

[astral]

โรแมนติกได้อีก ถึงแม้ตอนนี้จะเดือน 8 แต่บรรยากาศก็เป็นสีชมพูได้ น่ารักจัง

[andy_kwan]

อิจฉาตาร้อน  หวานอะไรจะปานนั้น
คุณย่าก็ช่างเป็นใจกับหลานจริงๆ

อิอิ

[HydrA]

เอาอีกๆเอาแบบนี้อีกชอบๆ
ลุงทำดีมั่กๆ

[pongsj]

 

[pay-it-forward]

หวานมากกกก น้องลุงนี่โรแมนติกสุดๆเลย
ของขวัญน้องปอร์ให้น้องลุงไม่ต้องอะไรมาก
แค่ให้น้องลุง :oo1:ก็พอแล้ว
ตกลงคุณย่ารับเป็นหลานสะใภ้แล้วใช่ป่าว
ช่วยหลานชายคนโปรดขนาดนี้
น้องปอร์มีแอบเล่นมุขนะ นึกว่าตอนจบจริงๆซะแล้ว
 :กอด1:น้องปอร์+น้องลุง

[mma419109]

       ลุงกอล์ฟ ทียังงี้กล้าทำกล้าพูดนะ หมั่นไส้และอิจฉาริษยาเป็นที่สุด

     รักน้องปอร์

[bixzz]

“ ปอร์เป็นดอกไม้ส่วนกอล์ฟจะเป็นแจกัน  ต่อไปนี้ดอกไม้ดอกนี้จะอยู่คู่กับแจกันใบนี้ตลอดไป ”
  หวานสุดยอดจริงน้องปอร์...อ่านแล้วตาร้อนผ่าวๆ จนต้อง +1 ให้
คุณย่าก็ช่างน่ารัก ช่วยเหลือหลานรักอย่างดี

[Momoro]

ลุงกอล์ฟโรแมนติกมากกกกกๆ
บรรยากาศหวานชื่นแถมทุกคนยังให้ความร่วมมือซะ
 

[pukpra]

  ลุงขา บทจะหวานขึ้นมากเนี่ยะ ทำเอาคนสวยระทวยไปเลย ตอนนี้หวานหวีดวิ้ว ได้ใจมากเลยค่า คุณย่าสุดแสนจะน่ารักเป็นใจให้ทั้งคู่ได้แสดงฉากหวาน ๆ ต่อกัน คนไม่มีคู่อย่างเราอิจฉาตาร้อนอย่างแรง 555

[broke-back]

และแล้ว....เจ้าหญิงกับเจ้าชาย
ก็ครองรักกันอย่างมีความสุข
 
.
.
.
 จบ
.
.
.
บทบาทการแสดงมารความรักของนนท์ ซักที ซักที  5555++++

  ฮ่าฮ่า ตั้งแต่ตอนหน้าก็จะไม่มีบทให้อินนท์ อีกต่อปายยยยยยยยยย สุขใจจริงวุ้ยยยยยย +1 ให้เจ้าหญิงปอร์กับเจ้าชายกอล์ฟ คิคิ 

[DexTunG]

มารอ มารอ มารอ ตอนต่อไปคับ






    

[alterlyx]

โหยยยย ลุงงงงง สุดยอดดดดด 
อะไรจะเตรียมพร้อมขนาดนี้อ่ะ ... หวานทั้งคำพูด และ บรรยากาศ
แค่อ่านก็จะเป็นเบาหวานแล้วเนี้ยะ
นอนค้างบ้านคุณย่าเลยรึป่าวหว่า ... ดูท่าคุณย่าจะสมรู้ร่วมคิดทุกงานเลย เอริ้ก ๆ

[bluesky]

   อิจฉาคนสวย...