ไอ้ลุงค่อย ๆ โน้ม ตัวลงมาอย่างช้าๆ ลงมาที่ใบหน้าของผม ….หวายๆๆๆๆๆๆๆๆๆการี๊ดกรี๊ดๆ
เวลาหยุดเดินไป 3 วินาที ตายแน่กรู มันจะรุกกรูมากไปแล้ว อย่านะสวยยังไม่พร้อม
สองตาผมก็อยากจะหลับอย่างช้า ๆ ทำปากเผยอ ๆ
เหมือนในหนังรักโรแมนติก รอคอยจูบแรกจากใครคนนั้นที่อยู่เบื้องหน้าผมเหมือนกันนะครับ
แต่..............................
ตอนที่ 31.1
http://www.youtube.com/watch?v=YTcx9GaVcbA&feature=PlayList&p=867F34E068B94BDE&index=1 (ฟังเพลงนี้ตอนอ่านด้วยก็ดีนะครับ)
แต่แล้วที่สุด ผมก็ไม่สามารถทันทาน สภาพแวดล้อมที่เป็นใจ สายลมที่พัดมาเอื่อย ๆ เสียงคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง
บวกกับแววตาที่ไอ้ลุงมันมอง เหมือนเป็นมนต์สะกด ทุกอย่างให้หยุดหมุนไปราว8วินาที
ไอ้ลุงค่อยบรรจงใช้ริมฝีปากชมพูระเรื่อ ของมันลงบนหน้าฝากของผมอย่างแผวเบา.............หวายจะท้องไหมนี่
ผมหลับตาลงช้าๆเป็นปฏิกริยาตอบสนองในสัมผัสนั้น เวลาผ่านไป3วินาที
ลืมตาขึ้นอีกครั้ง สายตาไอ้ลุงยังจ้องมองที่หน้าผมอยู่ เราสบตากัน……….ตอนนี้ผมท้องละ55
ไอ้ลุงเปลี่ยนท่านั่งเป็นคุกเข่าลงข้างๆผมแทน
แล้วมันใช้มือทั้งสองของมันประครองที่ใบหน้าผมขึ้นมาเล็กน้อย
ผมไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด มือสองมือของผมยังคงวางแนบลำตัวอยู่อย่างนั้น
ปล่อยให้มันเป็นไปตามความต้องการของไอ้ลุงและผม
ไอ้ลุงใช้ริมฝีปากของมันประกบลงที่ริมฝีปากผมอย่างช้าๆ
ผมสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนผ่านริมฝีปากบางๆนั่น และเสียงของลมหายใจที่รวยรินอยู่เบา ๆ
ตาผมค่อยๆ หลับลงอีกครั้งอย่างช้าๆ เหมือนว่านี้คือโลกแห่งความฝันที่ฉันรอมานาน
แล้วทำไมผมจะไม่รู้สึกยินดีที่จะไห้มันเกิดขึ้น เพราะนี้ความต้องการของผมและไอ้ลุงเหมือนกัน
ไอ้ลุงถอนริมฝีปากนั้นออกจากผมอีกครั้ง ............อย่านะ
ผมลืมตาขึ้นอีกครั้งเพราะด้วยความอ่อนโยนของสัมผัสนั้นหายไป
ตอนนี้ใบหน้าของไอ้ลุงเต็มเปรี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม เหมือนกำลังถามผมว่ามีความรู้สึกเหมือนผมไหมในตอนนี้
ผมยิ้มตอบให้กับไอ้ลุง
ไอ้ลุงค่อย ๆ ก้มหน้ามาอีกครั้ง
แต่ความรู้สึกผมครั้งนี้กลับไม่เป็นเหมือนเมื่อกี่ที่ผ่านมา ……..มันทรยศผมอีกแล้ว
ผมไม่รู้ว่าทำไม จิตสำนึกของความดีอะไรจะมาทำงานตอนนี้ ไม่นะจูบแรกของผมต้องไม่เป็นแบบนี้
ผมเบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากนั้นของไอ้ลุง
ไอ้ลุงชักหน้ากลับด้วยความตกใจเล็กน้อย สายตามัมเปลี่ยนเป็นความสงสัยแทน
ผมใช้สองมือยันพื้นขึ้นมานั่งอีกครั้ง ไอ้ลุงค่อยๆปล่อยมือออกจากใบหน้าผม
สายตามองออกไปยังทะเลนั้น จิตใจสับสน ความคิดในตอนนี้ยากที่จะอธิบายว่าดีใจ เสียใจ ในเมื่อผมยังไม่รู้เลยว่าฐานะผมตอนนี้คืออะไร
เวลาดินไปช้าๆ
สายตาผมยังคงจ้องมองไปท้องทะเลนั้นเหมือนเดิม สิ่งที่ผมได้ยินตอนนี้คือเสียงลม
เสียงคลื่น และน้ำทะเลทีกำลังซัดแล้วซัดเล่าเข้าหาทดรทาย
“เป็นไรครับปอร์” เสียงไอ้ลุงถามผม และตอนนี้มันนั่งข้างๆ ผม สายตามันทอดออกไปยังท้องทะเลไม่ต่างจากผมเลย สองมือผมยังค้ำยันที่ทรายนั้น
ผมไม่สามารถตอบใครได้ เพราะผมยังไม่สามารถตอบตัวเองได้เลยว่าทำไมผมถึงหยุดทำในสิ่งที่เพิ่งผ่านมา
เวลายังเดินช้าๆไปเรื่อยๆ ไม่มีเสียงจากเราทั้งสองคนเลย
ตอนนี้ผมอยากจะแทรกเข้าไปในความรู้สึกไอ้ลุงจังครับว่ามันกำลังคิดอะไร
ผมทำให้มันผิดหวังอะไรหรือเปล่า
ถ้าผมทำให้มันผิดหวังในสิ่งที่ทำผมก็อยากขอโทษในใจเช่นกัน
เสียงคลื่นยังซัดเข้ามาเรื่อยๆ
ผมลุกจากทรายนั้น แล้วเดินเข้าบ้านพักนั้นโดยไม่ได้หันมามองไอ้ลุงแต่อย่างใด
“ ขอโทษนะกอล์ฟ เรายังไม่พร้อม เรารู้ว่าที่นายทำมันหมายถึงอะไร แต่นายไม่เคยบอกเลยว่าเราเป็นอะไรกัน ” ผมพูดออกมาเบา ๆ แต่ไอ้ลุงคงไม่ได้ยิน
ในใจผมตอนนี้นอกจากคำว่าขอโทษแล้ว มันไม่มีคำอื่นอีกเลย
ผมกลับเข้าไปในห้องพักผมอีกครั้ง
ตรงเข้าไปในห้องน้ำ สิ่งแรกที่ผมต้องการคือกระจก…………บอกข้าสิว่าใครงามเริศ55
ผมสำรวจในหน้าตาตัวเอง ถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
ไม่นะ หน้าตา ปาก หรืออะไรต่าง ๆ มันก็ยังเหมือนเดิม
ภายนอกไม่มีอะไรต่างไปจากเดิมเลยแม้แต่น้อย แต่ที่เปลี่ยนไปคือสิ่งที่อยู่ข้างใน ใจผมต่างหาก
ผมจัดการอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย
ตอนนี้เวลา 2 ทุ่มแล้วครับ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมลุกไปเปิด
ไอ้ลุงยืนอยู่หน้าประตู เสื้อผ้าชุดใหม่ กางเกงขาสั้นเสื้อยืด
“ไปทานข้าวกันปอร์”
รถไอ้ลุงคลื่นตัวช้าๆ เข้าไปจอดในวัดหัวหิน
เราสองคนค่อยๆเดินเลือกร้านทีละร้านเพื่อหาของกิน
ผู้คนต่างเดินไปมา คงเป็นเพราะวันนี้เป็นช่วงวันหยุดผู้คนจึงหนาตาเป็นพิเศษ
ผมเลือกที่จะทานผัดไทกุ้งสดและไอ้ลุงก็เช่นกัน พร้อมกับน้ำมะพร้าวสองแก้ว
เราสองคนเดินดูของต่าง ๆ ที่วางขายอยู่สองฝากของถนน
สายตาผู้คนมองมาที่ผมและไอ้ลุงอยู่เสมอ
อาจเป็นเพราะผมมากับไอ้ลุงที่หล่อเว่อร์ ผมจึงได้รับอานิสงส์จากมันด้วย ........ส่วนผมสวยเริศ555
ตายแล้ว ผมอุทานในใจ ผมเจอคู่แข่งซะแล้ว
ผมมาสะดุดตาแม่ค้าชุดไทยคนหนึ่งที่กำลังขายผลไม้ เธอมีลีลาการเรียกลูกค้าที่ไม่เหมือนใคร555
ผมเลยจัดการตรบ ๆ กระชากชุดไทยนั้นมาใส่แล้วขายผลไม้แทนเธอ555
เปล่าครับ ผมจัดการเป็นลูกค้าของเธอ โดยการซื้อผลไม้นั้นสาม สี่อย่าง กลับมากินที่บ้านพักนั้น
“ผมขอโทษนะปอร์ ที่ทำไปแบบนั้น” ไอ้ลุงชวนสนทนา หลังจากที่เราสองคนอยู่บนรถปลายทางของเราคือบ้านพัก
ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไร แต่สบสายตาไอ้ลุงเป็นพัก ๆ
“ปอร์ไม่แน่ใจในตัวผมใช่ไหม” ไอ้ลุงถามผมอีกครั้ง
ผมก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม
รถไอ้ลุงจอดที่เดิมที่เรามาถึงในช่วงเช้า ผมและไอ้ลุงเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านไป
ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียง แล้วภาพเมื่อเย็นๆ ก็ลอยเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง
ผมเอื้อมมือไปจับที่ริมผีปากผมเบา ๆ
แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง
การี๊ดกรี๊ด(ในใจ)......... ความไม่ปลอดภัยในความบริสุทธ์ กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว ไม่นะ
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1312537 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก