หน้าตาอันน่ารักของผมเด่นขึ้นมาอีกครั้ง เราสบตากัน
ผมใช้สายตาสำรวจทั่วทุกอนูของไอ้ลุงตั้งแต่หัวต่ำลงไปเรื่อยๆ
ผ่านไรขนตามสะดือ หญ้าในสนามกอล์ฟที่ตัดไว้อย่างสวยงาม เท่า ๆ กัน ไม่มีเส้นไหนสั้นหรือยาวกว่าเส้นอื่น
ลูกกอล์ฟสองลูกถูกวางอยู่ข้างล่างไม้กอล์ฟไซด์ขนาดใหญ่ที่พร้อมใช้งานแล้ว
ผมรวบรวมความกล้าขออาสาเอื้อมมือไปหยิบไม้กอล์ฟขนาดใหญ่นั้นแทนผู้อ่าน
โห................ไม่นะ มันโคตรยะยะ....
ตอนพิเศษ ( เรื่องบนเตียง 2 )
โห................ไม่นะ มันโคตรยะยะ....
อะไรมันจะใหญ่ขนาดนั้น
ตอนนี้ผมเชื่อแล้วครับว่าสุภาษิตไทยในอดีตเชื่อได้จริงๆ สองตาดูหรือจะเท่ามือคลำ.....ว่าแล้วก็คลำละนะ55
ผมค่อยๆ จับ ค่อยๆ คลำอย่างเอ็นดูด้วยกลัวไม้กอล์ฟไซด์ใหญ่ราคาแพงจะมีรอยขีดขูด
โดยเจ้าของไม้กอล์ฟนั้น มองดูสิ่งที่ผมกำลังทำการสำรวจด้วยความตั้งใจ
ผมแหงนหน้าขึ้นไปมองไอ้ลุงอีกครั้ง เหมือนกับขออนุญาต คุณเจ้าของไม้กอล์ฟนั้น555
“ชอบไหมครับ” หวายช่างกล้าถาม ชอบเจ้าของหรือชอบไม้กอล์ฟวะ มึงกล้าถามกรูก็กล้าที่จะตอบ
ผมคิดในใจ แต่ถ้าให้เลือกแล้ว
คนสวยฉลาดแบบผมต้องเลือกเจ้าของไม้กอล์ฟอยู่แล้ว
เพราะถ้าได้เจ้าของมา ไม้กอล์ฟจะไปไหนเสีย
“ชอบครับ” จึงเป็นคำตอบในใจ555 ผมตอบไอ้ลุงด้วยรอยยิ้มแทน
ผมทำหน้าที่หนูปอร์น้อยนักสำรวจอีกที ตวรจดูคุณภาพไม้กอล์ฟนั้นอย่างละเอีอดถี่ถ้วน
ด้วยความอึ้งในขนาดและรูปทรง ใครได้เป็นของขวัญคงจะปลื้มจนลืมไม่ลง555
ไม้กอล์ฟไอ้ลุงสุดยอดมากครับ ตรง ยาว ขนาดอาจดูเกินมาตรฐานชายไทยสักหน่อย
อาจเพราะด้วยความที่มันเป็นคนตัวสูงผอมๆ
แต่ไม้กอล์ฟไม่ผอมตามตัวเลย แล้วยิ่งทำให้ไม้กอล์ฟนั้นเด่นขึ้นมา
จำไว้นะครับ คนผอมจะเป็นแบบนี้เสมอ
มันออกมีสีชมพู ระเรื่อ หัวสีแดงสด ลูกกอล์ฟทั้งสอง
ออกที่ชมพูออมแดง ผืนหญ้าสีดำเข้ม เพราะมันเป็นคนตัวขาว อะไร ๆชัดเจนไปหมด
ไอ้ลุงกลับไปสำรวจน้องปอร์น้อยอีกครั้งหลังจากที่รู้ว่าผมทำหน้าที่แคดดี้สาวสวย55 อย่างพอใจแล้ว
“ปอร์น้อยน่ารักจังครับ” ความอายกลับมาอีกครั้งครับ แต่คราวนี้มันคุณด้วยสอง สาม สี่
ผมก็ไม่รู้ว่ามันแกล้งชมหรือพูดจากใจจริง
ไอ้ลุงสำรวจมันไปเรื่อยๆตามที่มันต้องการ ผมไม่ขัดขืนอะไร555 ช้อบชอบ
แล้วแต่ตามใจมัน มือไอ้ลุงวกไปวนมา ทั่วอาณาบริเวณที่ผมสงวนไว้ น้องปอร์น้อย ๆที่ออกสีคล้ำนิดหน่อย
วนไปที่เจ้าสองใบเถาของผมบ้าง
“ชอบไหม” ผมถามมันกลับบ้างอยากรู้เหมือนกันว่ามันจะตอบว่ายังไง
“ครับ’” เป็นคำตอบที่สั้นๆ แต่ความหมายที่ผมรับรู้ได้ตอนนั้นคือ โปรดปรานเลยละ555...เข้าข้างตัวเองจริงๆ เรา5
ไอ้ลุงก้มลงใช้ปลายจมูกที่โด่งเป็นสันของมันมาสัมผัสน้องปอร์น้อย ๆ
ผมตกใจกับการกระทำของไอ้ลุงมากครับ ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำแบบนี้ ผมจึงขยับตัวออกมาให้ห่าง
ไอ้ลุงผงะหน้าขึ้นมา
“ปอร์รังเกียจผมเหรอครับ” ไอ้ลุงมันพูดแล้วมองมาที่ผม
คนที่แสดงความรังเกียจน่าจะเป็นไอ้ลุงมากว่า ไม่ใช่ผม ผมคิดในใจ
“เปล่า ไม่คิดว่ากอล์ฟจะกล้าทำแบบนี้”
“ถ้าปอร์ไม่ชอบ ไม่เป็นไรครับ” เสียงพูดที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ
“ไม่ใช่อย่างนั้นกอล์ฟ เพียงแต่ เราคิดว่านายรังเกียจที่จะทำแบบนี้มากว่านะ”
“เปล่าครับ ผมจะดีใจมากกว่านะ ถ้าผมได้ทำให้คนที่ผมรัก” ......ลอย ล้อย ลอย
ผมยิ้มด้วยปิติ มานะ มานี ชูใจ
ปลายจมูกนั้นสัมผัสที่น้องปอร์น้อย ๆ อีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ได้มีการถอยห่างออกมาแต่อย่างใด
ไอ้ลุงสูดกลิ่นของน้องปอร์น้อย ๆ อย่างไม่มีท่าทีว่าจะรังเกียจอะไรเลย
จากปลาย ต่ำลงมา แม้กระทั้งเจ้าสองใบนั้น ผมมองทุกการกระทำของไอ้ลุงอย่างไม่ระสายตา
อยากเก็บทุกภาพทุกรายละเอียดไว้ด้วยกล้องแคนนั่น แต่กลัวเป็นคลิป5555
ไอ้ลุงค่อยๆใช้ริมฝีปากอันบางๆของคอบลงทีปลายของน้องปอร์น้อยๆ
ผมมองถึงความเป็นไปนั้น ไอ้ลุงมองผมทั้งๆ ที่ปากนั้นยังคอบอยู่ที่เจ้าปอร์น้อย
ผมยิ้มให้ไอ้ลุง มันใช้ลิ้นทำความรู้จักกับเจ้าปอร์น้อย ๆ อย่างเป็นกันเอง
น้องปอร์น้อย ๆ รับการทักทายอย่างเป็นกันเอง
ปากไอ้ลุงคอบลงไปช้าๆ ช้าๆ จนในที่สุด น้องปอร์น้อยๆ ก็เผชิญชะตากรรมในความืดในปากไอ้ลุง
โดยมือทั้งสองของไอ้ลุงยังวนเวียนอยู่ที่ผืนหญ้าสีดำของผม
ไอ้ลุงขยับปากขึ้นลง เร่งจังวะเร็วขึ้น ตามเสียงครางที่ผมร้องออกไป
มือไอ้ลุงเลื่อนขึ้นมาที่ส่วนกลางของน้องปอร์น้อย ๆ
ขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ บวกกับปลายที่กำลังรับสัมผัสจากปากและปลายลิ้นของไอ้ลุง
ผมแทบไม่อยากให้เวลานี้ผ่านไปเลย
ไอ้ลุงใช้เวลาอยู่นานจนหนำใจ แล้วค่อยๆ เลื่อนตัวขึ้นมาค่อมที่ตัวผม
ผมมองที่ไม้กอล์ฟอันใหญ่ๆ ของไอ้ลุงที่ตอนนี้มันกำลังเลื่อนเข้ามาใกล้หน้าผมแล้ว
ตายละ ไม้กอล์ฟมีไว้กินเหรอครับท่านผู้อ่าน......ลองชิมไหมผมจะแบ่ง
ตุบ ตุบ ตุบ เสียงหัวใจผมเต้นเร็วขึ้น แรงขึ้น
ตัวเริ่มสั้น ไอ้ลุงคงสัมผัสมันได้ ...สวยอายจัง
ไม่คิดว่า สิ่งที่ตัวเองเพิ่งเห็นไปเมื่อกี้ ตอนนี้ตัวเองต้องเป็นคนกระทำบ้างแล้ว
ผมมองหน้าไอ้ลุง มีคำถามผ่านทางสายตา
เวลาผ่านไป
“ไม่เป็นไรคัรบปอร์ ไม่เป็นไรครับ” ไอ้ลุงถอยห่างออกจากใบหน้าของผม
ระยะห่างระหว่างหน้าของผมกับไม้กอล์ฟไอ้ลุงค่อย ๆ เยอะขึ้น
ผมรู้สึกผิดจังที่ทำให้ไอ้ลุงรู้สึกแบบนั้นครับ
ผมรวบรวมความกล้าอีกครั้ง เพราะคนที่อยู่ต่อหน้าผมเป็นคนที่ผมรักนี่ครับ
ในเมื่อเขาไม่รังเกียจในสิ่งที่เราเป็น ไม่รังเกียจที่จะทำให้เรา
แล้วเรื่องอะไรที่เราจะทำให้เขาบ้างไม่ได้ในเรื่องแค่นี้
ผมใช้ทั้งสองมือจับที่บั้นท้ายที่ขาวเนียนของไอ้ลุงดันเข้าหาไบหน้าผมอีกครั้งครับ......เขิล
ตอนนี้ระยะห่างระหว่างหน้าผมกับไม้กอล์ฟไอ้ลุง เหลือน้อยลงเรื่อยๆ
หรือแทบจะไม่เหลือเลยก็ว่าได้ในตอนนี้
ผมใช้เวลาสำรวจมันอีกครั้ง อย่างช้าๆ ภายใต้การสังเกตการณ์ของเจ้าของไม้กอล์ฟ
แล้วจึงตัดสินใจใช้.............................
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1205097 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก