แล้วผมกระซิบข้างๆหูไอ้ลุง เบา ๆ ขณะที่ไอ้ลุงกำลังลดความเร็วของเวสป้านั่นอย่างช้าๆ
ว่า ...................
ว่า...............................
ว่า..............................................
“สุขสันต์วันเกิดนะ” ………….ที่รัก( อันนี้ผมพูดต่อในใจ5555 )
ทั้งที่มือทั้งสองของผมไม่ได้ปล่อยจากเอวไอ้ลุงแต่อย่างใด
ไอ้ลุงได้ยินเปล่านะ ทำไมยังเงียบอยู่ได้ หรือจะพูดอีกครั้ง ไม่ดีกว่า เขิลลลล
พอกลับมาถึงร้าน ไฟก็ถูกปิดกันหมดแล้ว
พี่เข้าบ้านกันแล้ว กุญแจก็ไม่มี แล้วกรูจะนอนทีไหนละคืนนี้
...........................................
เสิร์ฟจานที่.......... 15 ลาบเป็ด
อ๋อลืมไป มือถือได้คืนมาแล้วนี่ เดี๋ยวโทรให้พี่ออกมาเปิดให้ก็ได้
นึกว่าจะต้องเกาะประตูเรียกแล้วสิเรา
ตอนนี้ผู้อ่านแอบเสียใจละสิ โสนะน่า .....ช่วยไม่ได้คนมันยังไม่เคย จะใจง่ายได้อย่างไร
รถของไอ้ลุงก็จอดริมฟุตบาทที่เดิม ที่เคยจอด
สองมือผมยังเกาะที่เอวเขาคนนั้นอยู่ ยังไม่ปล่อยแต่อย่างใด……..ลืมตัว
เขาคนนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไร หน้าก็ยังมองตรงเหมือนเดิม.....หันมามองกรู ๆไม่กัดหรอกไอ้ลุงขี้เก๊ก
เวลาเดินไปเรื่อย ๆ
สองมือก็ยังเกาะที่เอวไปเรื่อย ๆ
ไอ้ลุงก็มองไปข้างหน้าเรื่อย ๆ.........กำลังวางแผนร้าย
“จะกอดเอวอยู่อย่างนี้ใช่ไหม” ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน (ครั้งแรกที่ได้ยิน)
งะ ผมสะดุ้ง เฮือก สองมือ หลุดจากเอวนั้นทันที .......หน้าแดง ตัวชา
บ้าเหรอ แค่เกาะไม่ได้กอด ผมแย้งในใจ กลัวเสียหายไปมากกว่านี้
หน้าแดง หน้าแดง ตัวชา ตุบ ตุบ ตุบ
“กอดอีกก็ได้นะ ไม่ว่าไรหรอก ก็บอกแล้วไง วันนี้ยอมให้หนึ่งวัน” น้ำเสียงอ่อนโยนอีกแล้ว
หุย ยังจำได้อีกนะมึง มือผมก็ยังอยู่ที่เดิมไม่ได้เกรงกลัวคำสั่งที่แสนหวานนั่นเลย
“จะกอดไม่กอด” มันมาอีกแล้วคร๊าบ ไอ้คำสั่งเสียงห้วนเชียว....... ตกลงมึงยอมกรูหรือว่ากรูต้องมึงกันแน่นี่
มือผมเกาะที่เอวมันอีกครั้งอย่างสุดเร็ว ไม่ได้กลัวนะ ทำไปแล้วปลอดภัยทำไปเถอะ 55
ไอ้ลุงปล่อยมือจากแฮนด์ให้ห้อยไปมา สักครู่นึง……….มันมีแผนแน่ๆ ครับ
แล้วตอนนี้มันเปลี่ยนโหมดจากมือที่ห้อยไปมา ค่อย ๆมาทาบมือผมที่กำลังเกาะเอวมันอยู่
อย่างช้า เน้นนะครับอย่างช้า ๆ
แล้วเลื่อนมือทั้งสี่ เข้ามาประสานกันที่หน้าท้องของไอ้ลุง
ตื่นเต้นสิครับแบบไม่ต้องถามเลย
ตุบ ตุบ ตุบใจเริ่มสั้น ส่งผลไปถึงตัวให้สั่น ตามแรงสั่นของหัวใจ
อย่านะ หยุดเด๋ียวนี้นะ พอแล้ว พอได้แล้ว
เดี่ยวเขารู้ว่าแกไม่ประสาเรื่องแบบนี้ ผมสั่งตัวเองให้หยุดจากอาการตื่นเต้นนั้น555
“หนาวเหรอ” งะ คิดได้ไงว่ากรูหนาว กรูกำลังตื่นเต้นอยู่ต่างหาก
เออ แต่ก็ดีครับที่ไอ้ลุงคิดว่าที่ตัวสั่นเพราะหนาวดีกว่ารู้ว่านี่คืออาการตื่นเต้น
ถ้ามันรู้ความจริง กรูไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเหมือนกัน.....ซุกที่หน้าอกมันดีไหมช่วยคิดหน่อย
เอ๊ะ หรือว่าไอ้ลุงมันก็ไม่ประสาเรื่องนี้เหมือนกันวะ แอบคิด
ไอ้ลุงดึงมือผมเข้าไปเรื่อย ๆ ตัวผมก็ค่อยๆเลื่อนตามแรงดึงนั้น
ขัดขืน ขัดขืนสิ ทำแบบนี้ไม่ดี.............ความคิดแรก
อย่านะ แบบนี้ดีแล้ว อุ่นดี ...................ความคิดที่สอง
ความดีกับความเลวกำลังต่อสู้กัน
“ทำแบบนี้จะได้ไม่หนาว” ไอ้ลุงพูด หลังจากที่ตัวผมแนบชิดกับแผ่นหลังนั่นแล้ว
อุ่นดี สงสัยไอ้ลุงจะสนับสนุนความคิดที่สองของผม55
อยากมีเพลงประกอบจังเลย คงจะโรแมนติคน่าดู
เพลงไรดีนะ เพลงไรดี อ่อ รู้ล่ะ
**
เมื่อในวันนี้ ที่ฉันได้เจอเธอ
เพราะเธอ ยังห่วงใยมาหากัน
อยากขอบคุณจริง จริง
ที่เห็นความสำคัญ
แหละรู้ว่าฉันยังเฝ้ารอเธอ
ทุกทุกอย่าง ช่างดูสดใส
ที่ในวันนี้ฉันมีเธอยู่
อยู่นาน ๆ ได้ไหม นาน ๆ จะเจอกันสักที
ให้ฉันได้มีวันที่ดี
อบอุ่นอย่างนี้นาน ๆ ได้ไหม
แล้วค่อยลา
ที่ผ่านมานั้น คิดถึงเธอเพียงใด
ต้องคอย ต้องทนเพื่อจะได้เจอ
เฝ้ารอคอยมานาน อยากขอร้องให้เธอ
สงสารใจของคนที่รอคอย
ทุก ๆ อย่างช่างดูสดใส
ที่ในวันนี้ ฉันมีเธออยู่
อยู่นาน ๆ ได้ไหม นาน ๆ จะเจอกันสักที
ให้ฉันได้มีวันที่ดี
อบอุ่นอย่างนี้นาน ๆ ได้ไหม
อยู่นาน ๆ ได้ไหม นาน ๆ จะได้มาสักที
ให้ฉันลืมวันคืนที่เหินห่าง
อยากเติมความรักให้เต็ม... หัวใจ ** ( เพลงอยู่นาน ๆ ได้ไหม เครดิต จาก ศรันย่า )
ช่างเถอะ ถึงจะเก่าไปหน่อยแต่ยังใช้ได้อยู่
เข้าบ้างไม่เข้าบ้างช่างประไร ในเมื่อตอนนี้
มือประสานมือ หน้าอกแนบแผ่นหลัง ใจสื่อถึงกัน
อะไรก็ดีไปหมด ชิมิผู้อ่าน
***
อยู่นาน ๆ ได้ไหม นาน ๆ จะเจอกันสักที
ให้ฉันได้มีวันที่ดี
อบอุ่นอย่าง……
“ฮาดชิ้ววว” เอาแล้วไหมละ เพลงหยุดทั้งที่ยังไม่จบท่อนฮุก
ด้วยเสียงจามที่ต้นตอมาจากไหนวะ อ่อมาจากผมเอง
“ไม่สบายเหรอ” พร้อมค่อยๆ ปล่อยมือผมอย่างช้าๆ แล้ว แล้ว
ปิดตัวหันหน้ามามองผม
ตายล่ะ ไม่สบายยังพอทนได้ แต่สบตาชายนี้สิจะตายเอา
ตุบ ตุบ ตุบ
ผมพยักหน้าหนึ่งครั้ง “สังสัยจะโดนฝนตอนไปส่งของ”
หึ หึ หึ เสียงหัวเราะในลำคอออกมาจากไอ้ลุงเบา ๆ เหมือนกำลังนึกถึงตามที่ผมพูดอยู่
อายนะหันไปได้แล้ว
“ต้องกลับบ้านแล้ว” ผมแก้เขิล
ไอ้ลุงหันตัวกลับแล้วดึงมือผมเข้าไปโอบมันอีกครั้ง………เอาใหญ่เลยนะมึงบอกว่าจะกลับไม่ได้บอกว่าจะกอด
“บ้านอยู่ตรงไหนเดี่ยวไปส่ง” น่านรู้จักร้านกรูแล้วยังอยากรู้จักบ้านกรูอีก
ไม่ได้การล่ะครั้งหน้าไปส่งของต้องบุกถึงห้องนอนไอ้ลุงเลยดีไหม อิอิอิ
เวสป้าหยุดอีกครั้งที่หน้าบ้านผม
ที่ตอนนี้ ยังพอมีแสงจากไฟหน้าบ้านที่พอจะส่องสว่างให้เราสองคน(พอดรักกัน 55555)
“ขอบคุณนะครับที่มาส่ง” เดี๋ยวคงต้องโทรเรียกคนมาเปิดประตูให้แล้ว
ผมบอกไอ้ลุงพรางเดินเข้าามาชิดที่ริมประตูบ้านให้ไอ้ลุงได้กลับรถ
เพราะซอยหน้าบ้านมันไม่ใหญ่เท่าไร
“อย่าลืมทานยา ก่อนนอนนะ”ไอ้ลุงมันบอกผม หลังจากที่มันกลับรถแล้ว แต่เท้าซ้ายยังยันที่พื้นไว้
ผมยิ้มกลับหนึ่งครั้งเพื่อเป็นการขอบคุณแทนคำพูด
แล้วเวสป้าก็ค่อยวิ่งห่างออกไป
เอ้ย หมวกกานน็อคเมิงงงง
มารู้ตัวอีกครั้งว่าหมวกกันน็อคยังอยู่บนหัว ไอ้ลุงก็ไปถึงไหนต่อไหน
จะเรียกก็คงไม่ทันแล้ว
ผมจัดการอาบน้ำ สระผมเสร็จ ก็หายากินเพราะกลัวจะไม่สบายไปมากว่านี้
เวลาดึกเกินกว่าทุกครั้งที่เข้านอน บวกกับฤทธิ์ของยาที่ทานไป ทำให้ง่วงเป็นสองเท่า
ผมสอดตัวเข้าในผ้าห่มบนเตียงนุ่ม ๆ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น อย่างคุ้นเคย
จะเอื้อมมือปิดไฟที่หัวเตียง พร้อมที่จะนอนแล้ว
“ติงตอง ขณะได้มีข้อความมาถึงท่านหนึ่งฉบับ กรุณาเปิดอ่านด้วยคระ. เสียงข้อความเข้า
ติงตอง ขณะนี้..........
+6681-xxxxxxx
22/05/200.. 03.30
Option
Open
ถึงบ้านละ ขอโทษที่ทำให้ไม่สบาย หลับฝันดีนะ
“ใช่สิ ฝันถึงมึง”’ 5555555555
ผมมองไปที่หมวกกันน็อคที่วางอยู่โต๊ะปลายริมเตียงแล้วยิ้ม เอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงอีกครั้ง
มันช่างเป็นวันแรกของปีที่ 21 ของผมที่มีความสุขจริง ๆ ถึงจะไม่สบายเป็นของแถมมานิดหน่อยก็ตาม
แล้วผมก็หลับไป...................................
**
**
สูตรเด็ดลาบเป็ด
เดียวมาลงให้
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1205093 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก