วันนี้ช่วงสายๆเจอเรื่องไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ ทั้งที่คิดว่าเริ่มวันนี้มาอย่าสดชื่นแล้วแท้ๆเลยนะครับ
ช่วงเช้ากิจวัตรก็เดิมๆครับตื่นเช้า ตักบาตร ทำงานบ้าน ทานข้าว จากนั้นก็นั่งเล่นเนตที่บ้านคุณป้าใหญ่ตามปกติ
จนเมื่อประมาณเที่ยงกว่าได้ คุณลุงรองก็พาผู้ชายคนนึงเข้ามาที่บ้านผม กดออดเรียกอยู่พักนึง ผมก็ไปเปิดประตูให้
พอเข้ามาในบ้าน ก็ชี้ชวนผู้ชายคนนั้นทำนองว่าให้เข้ามาในบ้านก่อน จากนั้นผมก็เชิญทั้งสองให้นั่งในห้องโถงใหญ่
"คุณลุงรองมีธุระอะไรครับ" ผมถามขึ้นเมื่อเรานั่งลงที่ชุดรับแขก
"แม่เราไปทำงานแล้วเหรอ" คุณลุงรองถามเสียงห้วนตามลักษณะนิสัย
"ครับ" ผมตอบ คุณลุงรองจึงพูดขึ้นว่า "งั้นบอกแม่ด้วยนะว่าลุงมาเอาจักรเย็บผ้า"
"คุณลุงจะเอาไปไหน" ผมถามเมื่อคุณลุงรองลุกขึ้นเดินไปดูจักรหลังแรก
"ไม่ใช่เรื่องของเด็ก" คุณลงรองหันไปโบกมือทำนองว่าให้ผู้ชายคนั้นเดินดูจักรเย็บผ้าที่ตั้งอยู่
"แต่เป็นสิทธิ์ที่เจ้าของบ้านจำเป็นต้องทราบถ้าใครจะมาเคลื่อนย้ายของในบ้าน" ผมกลั้นใจพูดอกไป
"อะไรวะ มายืนขวางพูดนั่นพูดนี่อยู่ได้ ฉันลุงแกน่ะไม่ใช่คนอื่น" คุณลุงรองเริ่มไม่พอใจ
"นั่น่ล่ะครับ ยิ่งไม่ใช่คนอื่นยิ่งต้องรู้ไวว่า ที่นี่ใครเป็นเจ้าของ" ผมยืดตัวขึ้นในใจนึกหวั่นนิดๆ
"เฮ้ย จะเอาไงวะบ้านพ่อบ้านแม่มึง เค้ายังไม่เรื่องมากกับกูเลย" คุณลุงรองเริ่มเสียงดังใส่
"แล้วจะเอาไปทำไม" ผมถามเสียงห้วนอย่างลืมตัว
"กูจะขาย จักรซิงเกอร์พวกนี้ขายได้หลังละตั้ง3หมื่น5หมื่น ใช่มั้ยคุณ" คุณลุงรองหันไปถามคนที่มาด้วย
"แต่ผมผมต้องตรวจสอบของก่อนนะครับ เพราะแต่ละรุ่นราคาที่บริษัทซื้อคืนก็ต่างกันไป" นายนั่นเสียงสั่น