ตอนนั้นประมาณเกือบตี 3 แล้ว ผมเองเริ่มมึน ๆ ส่วนมัน ก้อคงมึนเหมือนกัน ดูจากหน้ามัน
“มึงถามกุมาเยอะแล้ว ไม่เห็นถามเลยว่าทำไมกุถึงเกลียดเกย์” อ้าว........
เริ่มมีสัญญานไม่ดีมาแล้วคับ
** ก้อมึงไม่อยากให้กุถามไม่ใช่เหรอ กุก้อรู้ดีว่ามึงไม่ชอบ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร** อยากรู้เหมือนกัน
“ มึเคยอยู่ชายล้วนใช่มะ มีคงรู้ดี สังคมในนั้นเป็นยังไง กุว่ามึงคงเข้าใจกุ” มันเองก้อรู้คับว่าผมเคยอยู่ รร ชายล้วนมาก่อน
** เออ กุรู้ มึงอยากเล่าอะไรให้กุฟัง เล่ามาเดะ กุคิดว่ากุคงเข้าใจ** ผมคิดว่าผมเมานิดๆ นะคับ
(ก่อนอื่นขอบอกก่อนนะคับ ตอนนั้นผมมึน ๆ อยู่ ดังนั้นอาจจะเก็บรายละเอียดไม่หมด แต่จะใช้ความรู้สึกเขียนถ่ายทอดให้เพื่อนๆ ฟังนะคับ คงไม่ตรงกันกับทุกคำพูดที่ผมกะเอคุยกัน ทุกคนเข้าใจนะคับ ไม่ได้ตั้งใจให้เวอร์ แต่อยากให้ใกล้เคียง กับความรู้สึกที่ได้เจอมา)
“ ตอนมอต้นนะ กุมีเพื่อนซี้อยู่คนนึง ไม่ว่ากุจะไปที่ไหน ต้องมีมันไปด้วยตลอด กินข้าว ดูหนัง ไปเที่ยว กุคิดว่ามันเป็นเพื่อนซี้สุดๆ ของกุตอนนั้นเลย แต่อยู่มาวันนึง เพื่อนๆ กุในห้องเริ่มมองมันกะกุแปลก ๆ กุกอ้ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม จนเพื่อนที่เป็น ก.ท. ในห้องมาบอกกุว่า ไอ้เพื่อนกุคนนี้เป็นเกย์
กุไม่เชื่อ เลยลากมันไปหลังห้องน้ำถามมันตรง ๆ มันบอกกุว่าตอนแรกมันยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า มันเป็นเกย์จิงๆ แล้วมันยังบอกว่ามันรักกุอีก มึงคิดดู ตอนนั้นกุอยู่แค่มอต้น ยังไม่รุ้หรอกว่าเกย์เป็นไง แต่กุว่าต้องเหมือนพวก ก.ท. ในโรงเรียนแน่ๆ แล้วจะให้กุคบกะมันอีกเหรอ
กุต่อยมันไปหลายที มันไม่สู้กุเลย เอาแต่ร้อง กุไม่รู้ทำไง เลยบอกมันไม่ให้ยุ่งกะกุ
สุดท้าย ทั้งห้องก้อรู้ว่ามันเป็นเกย์ บางคนก้อรับได้ แต่กุไม่คุยกะมันเลย จนขึ้น มอ 3 มันก้อขอย้ายโรงเรียนออกไป “
ฟังมันเล่า ขนลุกคับ สงสารเพื่อนมันจิงๆ แต่ผมก้อเข้าใจนะคับ ว่าตอนนั้นยังเด็ก ยังแยกแยะอะไรไม่ออก พอมาเจอเหตการณ์แบบนี้ เลยทำอะไรไม่ถูก
**เออน่า เรื่องมันผ่านมาแล้ว**
“ มึงรู้ไหม กุรุ้สึกผิดตั้งแต่วันที่กุต่อยมันแล้ว แต่เพื่อนๆ กุบอกว่าถ้ากุยังไปคบกะมัน หมายความว่ากุเป็นเกย์ด้วย กุเลยไม่เคยขอโทษมันสักที”
มันพูดจบ ก้อกินไวน์เข้าไปอีกคับ แถมยังให้ผมกินเข้าไปอีก
“ ตอนที่กูรู้ว่ามันย้ายออกไปนะ กุโครตแค้นตัวเองมาก คิดว่าถ้ามันไม่เป็นเกย์ ป่านนี้คงเป็นเพื่อนรักกุแล้ว กุเลยรู้สึกเกลียดเกย์ไปด้วย แม่ง ทำให้กุเสียเพื่อนดีๆ ไป1คน “
** เออ กุว่าแค่มึงเปิดใจรับทุกสิ่งที่เข้ามาในชีวิตมึง ไม่ต้องไปตามหลักเกณฑ์อะไรมาก มันก้อดีเอง** ไม่กล้าพูดไรมากคับ
“ มึงก้อเหมือนกัน กุถึงไม่อยากให้มึงเป็นเกย์เพราะอย่างนี้แหละ กุไม่อยากเลิกคบมึง ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันไม่กี่เดือน แต่กุบอกตรง ๆ กุชอบนิสัยมึง มึงเป็นได้ทุกอย่างที่กูต้องการ ถ้ามึงเป็นผุ้หญิงกุเอามึงเป็นแฟนไปแล้ว กุไม่ยกให้ใครหรอก”
ตอนนั้นจากอารมณ์หดหู่ กลายเป็นว่าโมโหมันทันทีคับ
**เอ........... กุไม่ชอบที่มึงพูดอย่างนี้ กุไม่ใช่ผุ้หญิง แล้วไง กุไม่ได้ดีใจ หรือ ปลื้มใจเลยที่มึงพูดแบบนี้ มึงเองก้อเหอะ คิดเหรอว่าถ้าต้อนนี้กุเป็นผู้หญิง แล้วมึงจะทำอย่างที่มึงพูด มึงเองตอบกุไม่ได้เหมือนกันใช่มะ
........................................................พอเหอะ กุจะกลับบ้านแล้ว ** ตอนนั้น ตี 3 กว่าแล้วคับ
(ที่ผมโมโหไม่รู้ว่าเพื่อน ๆ เข้าใจหรือเปล่านะคับ แต่ผมบอกตรง ๆ ผมไม่ชอบที่มันพูดแบบนั้น มันเป็นความรู้สึกส่วนตัวนะคับ )
ผมโกรธจิง ๆ คับ เดินเข้ามาในห้อง มันเดินมากระชากมือผม
“เดี๋ยว กุไม่ให้มึงไป มึงนอนนี่แหละ นอนกะกู” ตอนนั้นผมไม่มีอารมณ์พิศวาสใด ๆทั้งสิ้นคับ รุ้สึกแย่อย่างเดียว ไม่ได้คิดจะเล่นตัวด้วย
** ไม่นอน กุจะกลับบ้าน **
“ กุไม่ให้ไป มึงก้อไปไม่ได้ “
** ทำไม มึงเป็นใคร ทำไมกุต้องเชื่อมึง**
“ กุเป็นใครมึงน่าจะรู้ดี กุบอกคำเดียว ให้มึงนอนที่นี่กะกุ ถ้ามึงยังรู้สึกดีดีกะกุอยู่ ทำตามที่กุบอก”
ผมเริ่มน้ำตาไหลเดะคับ
มันหยุดไม่ได้จิงๆ ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองเข้มแข๊งแล้วแท้ๆ แต่มันคุมไม่ไหวจิงๆคับ
** เอ มึงอย่าทำแบบนี้เดะ กุสับสน ทุกวันนี้กุคิดอยุ่ทุกวันว่ามันเกิดอะไรขึ้นกะกุ มึงทำให้กุรู้สึกเหมือนไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ทั้งๆ ที่มึงรู้ทุกอย่างเรื่องกุ แต่กุกลับไม่เคยรุ้อะไรจากมึง เลยสักที**
มันไม่พูดคับ แต่เห็นว่ามันคงเมาแล้วละ มันเดินไปปิดไฟ แล้วดึงผมขึ้นไปบนเตียง ยังพอเห็นอะไรบ้างเพราะไฟตรงระเบียงยังเปิดอยู่ ผมเองก้อเลยตามเลยละคับ คงต้องนอนกะมันแล้ว แต่แทบไม่ได้รู้สึกอยากทำอะไรกะมันอยู่ดีคับ (ไม่รู้กลัวหรือโกรธ)
………………………………………………………..ผ่านไปประมาณครึ่ง ช.ม. ละคับ
“โทดนะ ซัม มึงคิดเหรอว่ากุไม่สับสน”
ผมได้ยินคับ ถึงแม้ว่ามันจะพูดเบา ๆ
“มึงก้อรู้ว่ากุเป็นคนแบบไหน แล้ว ก้อกุเป็นผู้ชายนี่หว่า ทำไงได้”
**แล้วไง กุกอ้เป็นผู้ชายเหมือนมึง**
“มึงเป็นน้อยกว่ากุ” :serius2:ไอ้เวงนี้ยังมีเถียงอีกคับ
**เกี่ยวไรด้วย เป็นน้อยเป็นมาก อย่ากวนได้มะ **
ตอนนี้คับมันหันหน้ามาทางผม ตกใจเดะคับ
“กุจะพูดกะมึงดีดี มึงจะได้คุยกะกุดีๆ เอามะ”
**อือ**
“ซัม บอกกุมาจริงๆ มึงชอบกุมากแค่ไหน”
**ทำไมต้องถาม ไม่รู้ ไม่มีปรอทวัด ถ้ามีคงแตกไปแล้วมั๊ง** เอาซิคับ ผมโกรดมันได้แป๊บนึงจิง ๆ นี่ก้อเล่นกะมันได้เหมือนเดิมแล้ว
“ ชอบมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ นี่ กุหล่อขนาดนั้นเชียว”
**ไอ้เชี้ยนี้ หลงตัวเองชิกหาย นอนไปเลยปะ** ตอนนั้นผมอายจะตายอยู่แล้ว
“ แล้วมึงไม่อยากรู้เหรอว่ากุชอบมึงมากแค่ไหน” อ้าว.....ทำไมจะไม่อยากรู้
..ผมเนี้ยยิ้มจนปากจะฉีกอยู่แล้ว
**ฮึ** แปลว่าไม่คับ ไม่กล้าพูด
“กุว่ากุไม่มีความรู้สึกชอบมึงเลย วะตอนนี้ ..........................................(ผมฟังแล้วจากที่ยิ้มหน้าบานอยู่ ตอนนี้หน้าเหลือ 1 นิ้วแล้วคับ)..........................กุว่าคงเกินกว่าชอบไปเยอะแล้วมั้ง”
..........................................................ไม่มีสัญญานตอบรับจากผม ผมลุกขึ้นนั่งทันทีคับ หันหน้าไป มองมันที่กำลังนอนผยู่ กำลังจะถามว่าหมายความว่าไง
มันลุกขึ้นนั้งเหมือนกัน เอามือมาขยำหัวผม
“พอ ไม่ต้องถามกุต่อแล้ว กุอาย” แล้วมันก้อลงไปนอนต่อ
ส่วนผมนะเหรอ เบลอคับ ตกลงมันบอกรักผมแล้วเหรอเนี้ย หรือว่า มันแค่เมาแล้วกวนทีนผม ผมลงไปนอนต่อ หันหน้าไปทางมัน
“ มึงนี่เก่งนะ รู้ป่าว นี่ขนาดกุไม่ได้เป็นเกย์นะ กุยังหลงมึงขนาดนี้ ถ้าเกิดกุเป็นจิง ๆ กุไม่บ้าตายเหรอ”
** บ้าเดะ เลิกคิดไปเลยเรื่องนั้น เป็นหรือไม่เป็น ช่างมันเหอะ ** ขอเป็นการเป็นงานบ้างคับ
“เออ กุก้อว่าช่างแม่ง จริง ๆกุอาจจะเป็นก้อได้มั๊ง................... ไหนๆ ก้อนะ ถามอีกที มึงทำเสน่ห์ใส่กุช่ายปะ ยอมรับมาเหอะ.......” หัวเราะคับ
**ไอ้เวง ถ้ากุทำจิง คงไม่ต้องรอถึงตอนนี้หรอก**เอาหมอนอุดปากมันซะเรยย
“ แม่ง โหดเหมือนกันนี่หว่า ตากุมั่งละมึง”
มันเอาหัวผมไปซุกหน้าอกมันอีกแร้วววว แต่ตอนนี้ผมไม่ขัดขืนคับ กอดมันวะเรยยย
“อะ ได้ทีอีกละ ตอนนั้นขโมยจูบกุ ตอนนี้ กอดกุอีกและ แม่ง ...............ตามใจละกันเว้ย ไม่รู้จะทำไงแล้ว” มันให้ผมกอดอะคับ ส่วนมันก้อกอดผมเหมือนกัน
เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก้อไม่รู้ ตื่นมาอีกที ตกใจอะเดะคับ 9 โมงกว่าแล้ว ตอนนั้นไม่ได้เสียดายที่ไม่ได้กินเนื้อเสือนะคับ แต่จะตายเพราะไปทำงานสายนั้นละคับ ปลุกไอ้เอมัน มันงัวเงีย ไม่ยอมตื่นแถมยังดึงผมไปนอนอีก บอกว่าไม่ต้องไปทำงานแล้ว
ผมเอาหมอนฟาดมัน มันเลยตื่นมานั้ง หยิบโทรศัพท์ โทรลางานกะหัวหน้ามัน บอกว่าขอลาป่วย ท้องเสียมาก ชื่นชมหัวหน้ามันจริงๆ คับ เป็นหัวหน้าที่ ดีมากๆ
ให้มันหยุดเฉยเลย รอดตายไปหนึ่ง
ส่วนผมเลยต้องโทรไปหาหัวหน้าผม บอกว่าจะเข้าสาย เพราะลางานไม่ได้จริงๆ
** กุกลับก่อนแล้ว แม่งเอาตัวรอดคนเดียวจิงๆ คราวหลังไม่มาแล้ว**
“ เดี๋ยวเลิกงานมากินเค๊กด้วย”
**ไม่มีอารมณ์กินแล้ว กินไปคนเดียวเหอะ**
“วันนี้เอารถกุไปใช้เดะ กุไม่ได้ใช้”
** ไม่เอา เออกุไปก่อนนะ** รีบคับ
มันเดินตามหลังผมลงมา ยังงัวเงียอยู่ละคับ
บอกว่าจะไปส่งผม ผมเองจะให้มันส่งได้ไง กึ่งหลับกึ่งตื่น
“ถ้าไม่อยากให้กุไปส่ง เอารถกุไป แล้วตอนเย็นเอามาคืน ไม่ต้องพูดมาก ”มันเอากุญแจยัดใส่มือผม
ตอนนั้นเลยต้องตามน้ำไปก่อนคับ รีบขับรถมันกลับบ้าน อาบน้ำแต่งตัว คิดแล้วว่าไปรถไฟใต้ตินเร็วกว่า เลยจอดรถมันไว้ที่บ้าน
ตอนที่นั้งรถไฟใต้ดิน ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยคับ เหมือนว่า เหตการณ์มันเกิดขึ้นโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ตกใจเหมือนกัน และถึงแม้ว่า เอไม่ได้บอกผมว่ารัก แต่ผมมั่นใจว่าคงไม่ได้คิดไปเองหรอกคับตอนนี้
(ผมใช้เวลาพิมพ์ประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าแล้วคับ วันนี้ผมไม่ได้ไปเที่ยวไหน แต่ไอ้เอมันไปเที่ยวกะเพื่อนๆ มัน ที่สลิม ตอนนี้ (ตี2 แล้ว ) มันโทรมาบอกว่าเดี๋ยวจะไปส่งเพื่อนมัน แล้วจะมากินข้าวหน้าบ้านผม ผมเองอยากจะพิมพ์ให้จบ แต่คงต้องยกไปพรุ้งนี้ละคับ ขอบคุณทุกคนที่รอนะคับ กู๊ดไนท์
(เมื่อกี้ผมว่าผมโพสไปแล้ว แต่ทำไมมันไม่ติดก้อไม่รู้เลยต้องมานั้ง แต่งบรรทัดใหม่อีกที่ โทดด้วยนะคับ)
หัวข้อ: ถามผู้รู้คับ กับอาการของคนที่เกลียดเกย์ขั้นรุนแรง (อ่าน 852246 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก