“
ไหง๋งั้นล่ะครับ อาจารย์”
=> ไหง
“ตรงนี้ยังไม่สวย ต้องข้ามไปฝั่งโน้น...” ผมชี้ไปฝั่งตรงข้ามอีกฝั่งหนึ่งของน้ำตก “แล้วเดินขึ้นไป อีกกิโลกว่าๆ สวยกว่านี้อีก ไป
ไม๊...” ผมหันมาถามมัน
=> มั้ย / ไหม
“มึงจะให้กูเอาของที่คนสองคน อายุรวมกัน ร้อยกว่าปี ตั้งอกตั้งใจทำให้มา... โยนทิ้งไปน่ะ... กูทำไม่ได้หรอก...”
=> พี่ดิน...ไปทำท่าทางอะไรสื่อว่าให้โยนทิ้งเหรอคะตอนนั้น ไม่รู้สิ เป็นหนูอ่านไปหนูนึกถึงว่าหมายถึงจะช่วยหิ้วนะ...
ร่วมสองกิโลเมตร ที่ผมพาไอ้ชลเดินขึ้นเขาซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเขาใหญ่... จนกระทั่งมาถึงส่วนที่สวยที่สุดของน้ำตก ซึ่งมีทั้งแก่งหิน น้ำตกที่
ใหลมาตามซอกหินต่างๆ
=> ไหล
--------------------------------------
พี่ดิน กลับมาแล้วเหรอคะ ^^
ยินดีต้อนรับกลับค่ะพี่ชาย
ยังอุตส่าห์ปลีกเวลางานยุ่งมาเขียนให้อ่าน ขอบคุณนะคะ
อยากเห็นภาพน้ำตกที่พูดถึงจังเลยค่ะ หนูเองก็ชอบน้ำตกมากเลย ชอบพวกไปเขามากกว่าทะเลอีกที่จริง รู้สึกเห็นสีเขียวๆดูมีชีวิตชีวาดี ยิ่งกลางคืนได้นอนดูดาวยิ่งเลิศ!
หัวข้อ: คำสารภาพของเด็กขาย ภาค "ดินกะชล" ตอนพิเศษ ถวายเพล (8 กันยายน 2015) (อ่าน 432453 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก