เม้นนี้อาจจะยาวนิดนึงนะคะ .. คือเปิดเรื่องมาก็บรรยากาศนิติเวชทันที เราได้มาเจอเรื่องนี้ในวันที่มีโอกาสได้เข้านิติเวชพอดีค่ะ
ได้เห็นการผ่าชันสูตรแบบเต็มๆครั้งแรก (เราเป็นนสพ.ปี 1 ยังไม่เคยเห็นอาจารย์ใหญ่เลยค่ะ) คือภาพมันติดตามากจริงๆ
ทุกการกรีด ชั้นผิวหนัง ชั้นไขมัน ลงมาถึงกระดูกซี่โครง ถึงอวัยวะภายใน ทั้งปอด 3 lobe 2 lobe ทั้งลำไส้เล็ก ลำไส้ใหญ่
คือทุกอย่างจริงๆ แล้วพอมาอ่านฉากที่จะต้องชันสูตรน้องซันนี่เราร้องไห้เลย คือสงสารมากๆ สารภาพว่าทนอ่านฉากข่มขืนไม่ไหว
ไม่เข้าใจเลยว่าหัวใจของสัตว์เดรัจฉานพวกนี้ทำด้วยอะไร ทำไมถึงด้านชากับความเจ็บปวดของคนได้ขนาดนี้
ทำไมถึงไม่มีความรู้สึกกลัว หรือรู้สึกผิดในการทำบาปลงไป .. เราว่ากรรมที่ตามสนองมันยังไม่พอกับสิ่งที่พวกเลวนี่ทำไปเลยด้วยซ้ำ
น้องต้องเสียใจไปแค่ไหน เจ็บปวดไปเท่าไหร่ ส่วนพวกมัน แค่เจ็บหนักและตาย ที่จริงควรต้องโดนเอาคืนอย่างสาสมเท่าเทียมกันด้วยซ้ำ
เห็นด้วยมากค่ะที่แบบ น้องเข้มแข็งมากและไม่เป็นบ้าไปก่อน เพราะโดนแบบนี้ไป 3 รอบ เป็นคนทั่วไปคงไม่มีทางรับไหวแล้วจริงๆ
จากชาติก่อน จากคนที่สนิทและผูกพันแบบพี่ชายแท้ๆ แล้วก็จากชาตินี้อีกครั้ง มันน่ากลัวมากแบบคงหลอนไปเลย
อันนี้ขอพูดถึงตัวเนื้อเรื่องช่วงท้ายนิดนึงนะคะ คือเราแอบอยากอ่านความรู้สึกของน้องซันมากกว่านี้อีกนิดนึงอ่ะค่ะ
มันจะเน้นไปทางกรรมตามสนองกับใครทำอะไรมากกว่ารีแอคชั่นของน้องกับอาจารย์ตอนที่น้องตื่นมาอีกครั้ง รอดมาได้แล้ว
มีแค่นิดเดียวเองค่ะ ; - ; .. นอกนั้นชอบหมดเลย อ่านแล้วหน่วงไปด้วย ลุ้นไปด้วย หวาดๆทุกตอนเลยจริงๆ
สิ่งที่กลัวก็เป็นจริงจนได้ เฮ้อ น้องโชคดีจริงๆค่ะที่มีอาจารย์อยู่เคียงข้างและรักน้องตราบชั่วนิรันดร์เลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
