หัวข้อ: @@@โดยLuk {ตะเกียงพิเศษ}

[luxilove]

   หวัดดีค่ะ...ดีใจมากที่ตะเกียงเป็นน้องน้อยที่น่ารัก   สำหรับนักอ่านทุกท่าน   คนเขียน

ขอบอกว่าเรื่องนี้มีกว่า 100  ตอนจบ  แต่งจบแล้วนะค่ะ   ชีวิตของน้องต้องผ่านอุปสรรค

ทั้งเรื่องรัก  เรื่องขบวนการต่อสู้อีกมากมาย  จุดมุ่งหมาย  อยากให้นักอ่านทุกท่าน   

มองข้อดีในการมองโลกของตะเกียง    ในการเผชิญปัญหาแต่ละครั้ง  น้องมักจะมองโลกในแง่ดี 

ให้กำลังใจตัวเอง  แม้จะยังไม่บรรลุนิติภาวะ  แม้จะดื้อ  แต่สติปัญญาของน้อง   มักใช้วิจารณญาณแก้

ปัญหาด้วยความเหมาะสม  และผ่านได้โดยตลอด   นิยายจะพัฒนาการความเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ 

คาแร็กเตอร์ตัวละครแต่ละตัวจะไม่เปลี่ยนแปลง  และตัวละครร้ายๆ ถึงร้ายที่สุดก็จะค่อยๆ โผล่มา





เอาหล่ะค่ะ!  ตามสัญญาดิฉันจะส่งของขวัญไปให้คุณ   ZakuPz  และคุณ  cartoons  ที่ได้ร่วม

โหลดรูปตัวละคร   รบกวนติดต่อขอที่อยู่ที่จะส่งพัสดุให้ด้วยนะค่ะ   ที่ Mail 

luxilove_1969@yahoo.co.th   ขอบคุณมากนะค่ะ  ที่ส่งรูปตัวละครร่วมสนุกครั้งนี้   

ดิฉันขอคำชี้แนะ  ดิฉันโพสรูปลงไม่เป็น  จะโพสรูปตัวละครตาม  Image  ที่คิดๆ ไว้   

ขอคำแนะนำดีดีด้วยนะค่ะ   ไม่ต้องการใช้วิธีฝากลิ้งค์ค่ะ   มีอะไรแนะนำเพิ่มเติมหลังไมค์

ที่เมลล์นะค่ะ


Big  Kiss.

Luk.

[Me_kame_nishi]

โต๋ นี้กะพิสูจน์แบบไหนอ่ะ
รออ่านตอนต่อไป

[sleepyzz]

แหมๆๆๆ พี่โตํมาเอง หุๆๆๆ

[lovevva]

ที่แท้โต๋ก็มีแผนการอย่างงี้เองหรอ

[golove2]

ระวังจะหลงน้องจนถอนตัวไม่ขึ้น


 

[hahn]

อยากรู้แล้วว่าจะพิสูจน์ยังไง

[eve2011]

 

[catwander]

เป็นกำลังใจให้โต๋ด้วย ตะเกียงจะโดนอะไรบ้างเนียะ
มาต่อเร็วๆ นะครับ

[seaz]

โตโต๋แอบเนียนตลอดเลย แล้วแบบนี้น้องตะเกียงจะทำไงดีล่ะเนี่ย?
หรือว่าจะต้องกลายเป็นแฟนกัน อิอิ

[yeyong]

น้องอายุ 14 เองนะจ๊ะ
อย่าพิสูจน์มาก เดี๋ยวจะช้ำซะหมด

[First love]

อ่านรวดเดียวจบเลย อิอิ ชอบเรื่องนี้มากๆ สู้ๆค่าา

[NiNJA]

รอคำตอบของโต๋

อยากรุมากมายค๊า 

[Baruda]

 

[Korun_Dark]

รักตะเกียงจังเลย   


รักคนเขียนที่แต่งด้วยค่ะ   

รออ่านต่ออยู่นะค่ะ     

[indy❣zaka]

โตโต๋จะพิสูจน์ยังไงคะ พี่อยากรู้แล้วอ่ะ หุหุ 

[Vesi]

หาเรื่องแต๊ะอั๋งตะเกียงน่ะเส่ะ

[TanyaPuech]

 

โต๋จะพิสูจน์หรอ
พิสูจน์ให้ได้ไวไวน่ะ  อยากได้หวานๆ

แต่จากที่อ่านไรเตอร์TALK ตัวร้ายต้องเยอะแน่เลย

ตะเกียงสู้ๆ หวังว่าตะเกียงจะไม่งี่เง่า และร้ายๆบ้าง 555
โตโต๋ด้วย  อย่างี่เง่าน่ะ  อิอิ

สู้ๆๆๆ

[engrish]

ขนาดนี้แล้วไม่ต้องพิสูจน์หรอก
ไม่งั้นกว่าโต๋จะแน่ใจน้องช้ำหมดกันพอดี

[Killua]

มาแอบลุ้นสิงห์โต๋ว่าจะปฏิบัติภาระกิจสำเร็จรึป่าว
แล้วน้องตะเกียงจะรับมือแบบใหน ฮ่าๆๆๆ

[sunshadow]

  ง่า โดนลากเข้าถ้ำสิงห์ซะแล้วหนูน้อย...

[จันทร์ผา]

ไม่เบานะโต๋

[cartoons]

  พิสูจน์แล้วขอให้เป็นอย่างแรกนะ โตโต๋ หุหุ




ปล. ขอบคุณพี่ luxilove นะคะ
แล้วก็เรื่องลงรูป นู๋ก็รู้จักแค่วิธีเดียวน่ะค่ะ ลองไปดูนะคะ

www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=259.0

[ChiOln]

โต๋ Love Love น้องไปแล้วอะดิ๊ ไม่ต้องพิสูจน์แล้ว

[hahn]

[catwander]

มีความสุขวันวาเลนไทน์ ทุกคนนะครับ
คอยลุ้นน้องตะเกียงอยู่นะครับ   สู้ๆ 

[luxilove]

 :L1:สุขสันต์วาเลนไทน์




Part  22
ครอบครัว ‘สิงห์ราช’
.
.
.
.
.
พอกูเปิดประตู  ออกจากห้องน้ำมา...ไอ้พี่โต๋มันนั่งเล่นคอมฯ อยู่   เสือกหันมองกูนิ่งๆ  สายตาที่

มองเล่นเอากูหน้าร้อน  รีบหันหลังคว้าเป้  เปิดหาชุดใส่ทันที   ไอ้บร้า....ไม่เคยเห็นผู้ชายหล่อ

เปลือยมาก่อนรึไงว่ะ?...แม่งจ้องซะ...กูไปไม่เป็นเลย


“หึ..หึ”  มีหัวเราะในคออีก


“หัวเราะอะไร”  กูก็นะ..เหวี่ยงแก้เขินก่อนล่ะ! 


“เปล่า...แค่เพิ่งเห็นมุมนี้ของตะเกียง”  เอ่อสิ..มึงจะเห็นได้ไง  กูไม่เคยนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวในห้อง

สองต่อสองกะใครมาก่อนนี้หว่า..


“แล้วไม่อาบน้ำหรือไง?” เปลี่ยนเรื่องแม่งซะเลย


“รออยู่นี่ไง...จะใช้ห้องน้ำต่อ..เสร็จแล้วรอก่อนนะ..พี่อาบน้ำแป๊ป”  พูดเสร็จ..มันลุกเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว

ได้ของแล้วเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำหน้านิ่งได้อีกเมิง..    หายใจโล่งหน่อยกู   รู้สึกแปลกๆ กับสายตาไอ้

พี่บ้านี่ทุกทีที่โดนมันจ้อง  ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยกู  เซ็งระเบิด...ใส่เสื้อผ้าเสร็จ  หาไรทำดีก่า...

ระหว่างรอมันอาบน้ำ ถือโอกาสนั่งเล่นคอมฯ มันซะเลย  ดันเปิดเมลล์ทิ้งไว้ด้วย  กูก็นะมารยาทดี 

ต่อมเสือกทำงาน เปิดขึ้นมาดูซะ..มีไรน่าสนใจบ้าง..ก๊ากกกๆๆ นิสัยไม่ดีสุดๆ อย่าได้เอาอย่าง

     
อ่าห่ะ...ที่แท้คุยเอ็ม...แม่งแฟนคลับตรึม ส่วนมากเป็นผู้หญิงมีทุกชั้น ต่างโรงเรียนก็มี ไอ้นี่นิยังกะ 

AF  มีแต่คนเข้ามาจ่ะจ๋ากับมัน  ข้อความหวานๆ เลี่ยนๆ ตรึม  โอ้ย!...ขี้เกียจอ่าน  ดูคร่าวๆ

ผ่านๆ มาสะดุดกับข้อความหนึ่ง


“โต๋ขา...พรุ่งนี้ที่เราเจอกันนะค่ะ...เพื่อนไปกันหลายคน...โต๋พอจะปลีกตัวไปกะอังสองคนสักแป๊ปนะค่ะ...

เราไม่ได้อยู่ด้วยกันมาสองอาทิตย์กว่าแล้วนิค่ะ  พรุ่งนี้โต๋ให้เวลาส่วนตัวอังหน่อยนะค่ะ”  ไม่เห็นมันตอบ

พี่อังเธอ  ยอมรับอึ้ง..แม้จะรู้อยู่ว่าทั้งคู่ไม่ธรรมดา แต่พอเห็นจัง ๆ ไม่รู้ทำไมมันหวูบ ๆ โหวง ๆ

ไงไม่รู้...คงเพราะเป็นพี่อัง...ไม่อยากเชียร์ถ้าคนนี้เป็นคนของมัน  ช่างเถอะเรื่องของมึง  มันคงคบกัน

มานานแล้ว  ไม่งั้นคงไม่มีข้อความที่ส่อถึงความสัมพันธ์ขนาดนี้   


มันคงอาบน้ำใกล้เสร็จแล้ว  เคลียร์ทุกอย่างดังเดิม   ก่อนลุกเปิดประตูเลื่อน  ออกไปยืนรับลมตรง

ระเบียงนอกห้อง   แม่งบรรยากาศดีโครต...ลมโกรกยังกะอยู่ชายทะเล   มองเห็นคนงานในบ้านมัน

สามสี่คนรดน้ำต้นไม้   ตัดกิ่งไม้แต่งสวนอยู่  คนใช้บ้านมึงจะเยอะไปถึงไหน  เสียงมันเปิดประตู

เลื่อนออกมายืนข้างหลัง  ไม่พูดไม่จาเงียบได้อีกมึง  รู้สึกแปลกๆ เหมือนมันจ้องอยู่ จะแกล้งทำเฉย

ก็อึดอัด  ตัดสินใจหันหลังกลับเดินเข้าห้องดีกว่า 


“อุ๊บ!...”  จังหวะที่หันหลังกลับ  ถึงรู้ว่ามันยืนซ้อนอยู่ใกล้จน  หันหน้าไปจมูกชนหน้าอกมันแหล่ะ....

เหี้ยเอ้ย...แม่งยืนซะ
 


“หลีกทางหน่อย”  กูพูดกะมัน


“จะไปไหน...ไม่อยู่ต่ออีกสักหน่อยล่ะ”


“ไม่แล้ว...จะลงไปข้างล่าง คุณลุง..คุณป้ารอทานข้าวอยู่”


“ทำไมเรียกท่านอย่างนั้น  เค้าให้เรียกคุณพ่อ..คุณแม่ไง”


“อืม...รู้แล้ว  ก็มันไม่ชิน...จะถอยไปได้ยัง..จะเดิน”  แม่งงง...ขวางกูอยู่ได้


“ก็เดินสิ...ไม่ได้ยึดแขนขาไว้สักหน่อย”  กวนส้นจริงมึง...เป็นบ้าอะไรอีกเล่านิ...พอกูเบี่ยงตัวหลบหันหลัง

เข้าห้องมันเสือกตามกูมาซะงั้น   พอเข้ามาในห้องดันเอามือดึงแขนกูไว้อีกตะหาก


“มีอะไร..” 


“พรุ่งนี้ไปเที่ยวกับพี่ก่อน...เรื่องซื้อของ    ไว้วันอาทิตย์ค่อยไปซื้อ  แล้วค่อยกลับคอนโด”


“ไปไหน” 


“พี่นัดกันไปสวนรถไฟ”  มันบอกกู


“ไม่ไปได้ป่ะ..” 


“ทำไม..”


“ก็นัดเดทกันไม่ใช่รึไง...ตะเกียงไม่ได้มีคู่นิ..จะไปทำไมเล่า”  นั่นดิ..มึงไปกันเป็นแพ็คคู่

จะชวนกูไปทำซากไร


“ไม่เกี่ยว....ตะเกียงเข้ากลุ่มแล้ว..ไปด้วยกัน  มีแต่คนกันเองทั้งนั้นใช่คนแปลกหน้าที่ไหน”


“อืม..ตกลงต้องไปใช่ไหม งั้นไม่ต้องถาม ไหนๆ ก็สั่งแล้วนิ แค่นี้ใช่ไหม...ไปกินข้าวได้ยังหิวแล้ว” 

กูตัดบทซะ ขี้เกียจยืดเยื้อเดี๋ยวยาวไม่จบเคยเถียงกะแม่งมาแล้ว แถเอาแต่ใจสุด ๆ ตัดจบงี้แหล่ะง่ายดี 

พูดไปก็เท่านั้น


บรรยากาศบนโต๊ะกินข้าว   เป็นไปอย่างอบอุ่น  ไอ้ตะเกียงลันล้าสุดๆ  เพราะมีอาหารเหนือของ

โปรดตั้งสามรายการ  คุณแม่จัดแกงฮังเล  น้ำพริกอ๋อง   ไส้อั่ว  ให้ด้วย  สั่งตรงมาจากไหน 

กูไม่รู้  แต่ที่รู้ๆ  อร่อยโครตๆ  กูเลยเจริญอาหารสุดๆ  ซัดข้าวไปซะสองจาน 


“กินให้เยอะลูก...ตัวบางนิดเดียวดูสิ  เอาข้าวอีกไหม” คุณแม่ถาม


“พอแล้วครับ..ขอบคุณมากครับแม่...ตะเกียงกินไปสองจานแล้วอ่าครับ   กินเยอะกว่าปกติอีกเนี๊ยะ 

เจอกับข้าวของโปรดเลยอดไม่ไหว   อิ่มตื้อเลยอ่าครับ”


“แม่รู้ว่าตะเกียงชอบ..โทรถามแม่จันทาแล้ว (แม่กูเอง)  เค้าบอกของชอบตะเกียง  แม่เลยโทรสั่ง

โรงแรมให้เอามาส่งให้”  ถือเป็นลาภปาก  น่ารักจริงคุณแม่คนสวย  กินอิ่มเสร็จ  ต้องมานั่งย่อยกันที่

ห้องนั่งเล่น   ดูข่าวดูอะไร   ก่อนจะแยกย้ายขึ้นนอนต้องจบด้วยนมอุ่น  คนละแก้ว  กูก็ต้องมา

เสนอหน้าอยู่กะเค้าด้วย  เพราะถูกบังคับมาตามเคย  ไอ้พี่โต๋บอกว่า  ส่วนมากทุกคนจะอยู่พร้อมหน้า

กันวันศุกร์- เสาร์– อาทิตย์   ถ้าเป็นวันธรรมดา  จะมีเหลือคุณแม่อยู่  พ่อกับพี่เต้ต้องทำงาน 

กว่าจะกลับก็สามทุ่มโน้น  ดังนั้นสุดสัปดาห์ถือเป็นกฎของบ้าน  ‘ สิงห์ราช ’  ที่ทุกคนต้องร่วมทาน

ข้าวเย็นพร้อมกัน  ไม่ว่าติดธุระที่ไหนก็ตาม  ถ้าไม่สำคัญมากต้องมาให้ได้



“พรุ่งนี้ไปไหนกันหรือเปล่า”  พ่อสิงห์ถามขึ้น  ขณะที่เรารวมตัวกันตรงโซฟา  พ่อกับแม่นั่งตัวยาว 

ไอ้พี่โต๋กับกูนั่งโซฟาสั้นคนละตัวติดกัน  ส่วนไอ้พี่เต้นั่งตัวฝั่งตรงข้าม   ตรงหน้ามี  LED  จอยัก

80 นิ้ว  เปิดรายการข่าวสามมิติอยู่


“ครับพ่อ...นัดเจอเพื่อนในกลุ่ม  พวกไอ้รัน  ไอ้บอม บลาๆๆๆๆ”  ไอ้โต๋มันพูดกับพ่อมัน


“ตะเกียงไปกับพี่เค้าด้วยไม่จ๊ะ”  คุณแม่ถาม


“ไปครับ  โต๋เอาไปด้วย  จะได้สนิทกับเพื่อนในกลุ่มมากขึ้น”  ไอ้พี่โต๋มันชิงตอบ..ซะง้าน   

เวลามันอยู่กับครอบครัว ดูเหมือนมันจะพูดเยอะ แต่มีหลักการยังกะผู้ใหญ่คุยกัน...ฟอร์มโตได้อีกมึง

ดูเป็นผู้ใหญ่เกินวัยเลยไอ้นี่


“รับน้องเข้าก๊วนแล้วหรือว่ะ”  ไอ้พี่เต้ถามขึ้นมา


“อืม...”  มันพยักหน้ารับ


“ดูแลน้องให้ดีล่ะ..อย่าให้มีปัญหา..”  พ่อสิงห์พูดปกติ แต่ฟังดูแล้ว..เหมือนเป็นคำสั่งซะมากกว่า   

ไม่พูดเปล่าจ้องหน้าไอ้พี่โต๋อีกด้วย..สังเกตุเวลาพ่อแกทำหน้านิ่ง ๆ กูรู้แล้วนิสัยไอ้โต๋มันเหมือนใคร 

ลอกแบบกันแป๊ะ   


“ครับพ่อ...โต๋จะระวังครับ”  ไอ้พี่โต๋...ก็ใช่ย่อย   สบตาพ่อมันตรงๆ  ไม่หลบสักแอ๊ะ!...เอ่อมันดู

แปลกๆ ไปไหมครับ  ทำไมไอ้ตอนบอกให้ดูแลกูเนี๊ยะ...มันดูลึกลับชอบกลเหว้ย..เฮ้ย!..


“ดีมาก...พ่อไว้ใจโต๋...ฉุกเฉินติดต่อพ่อหรือพี่เต้ทันที รู้เปล่า”  พูดกันแปลกๆ  โทษทีครับคุณพ่อ   

กูนั่งฟังอยู่ด้วย  นี่จาไม่พูดอะไรให้มันเคลียร์หน่อยหรือครับ   หรือไอ้พี่โต๋มานมีศรัตรูที่ไหนคอยจ้อง

เล่นมันอยู่เปล่าหว่า.......กูเปลี่ยนใจไม่ไปกับแม่งยังทันไหมเนี๊ยะ..



“แล้วกลับกันกี่โมง...ใครขับรถให้”  คุณแม่ถามบ้าง


“โต๋ขับไปเอง...กลับไม่เกินทุ่มครับ”


“เอ่อ!...ดีเลย..ไม่ดึกนี่ งั้นกลับมา..ลองสนามกับพี่หน่อย...ไม่ได้เจอแกเป็นเดือนแล้วนิ”  ไอ้พี่เต้ครับ 

ตกลงพวกคุณทั้งหลายคุยข้ามหัวกูไปมา ไม่ได้แคร์กูเลยว่างั้น...คุยแต่ละเรื่องต้องให้กูใช้สมองคิดอีก 

มึงจะแข่งอะไรกันหว่านี่...??? 


“อืม..ดีดี..เดี๋ยวพ่ออยู่ดูด้วย” 


“ครับพ่อ...”  มันขาน..ขึ้นพร้อมกัน 


“ (  O>0<O  ) ”   กูนั่งมึนใช้สมองประมวลผลต่อ


“ นั่งตาโต  ขมวดคิ้ว  คิดอะไรอยู่จ๊ะลูก”  คุณแม่คุยกะกู   เริ่มมีบทกะเค้าแล้วดิ


“เปล่าอ่าครับ....ก็นิดหนึ่งอ่ะครับ..คือตะเกียงไม่มีเสื้อใส่ไปพรุ่งนี้  เอามาสองสามชุดมีแต่ใส่เล่นอยู่บ้าน

อ่าครับ..”   ทุกคนต่างมองหน้ากู...อมยิ้มกันอีกซะง้าน..กูพูดไรผิดไปว่ะ  ก็พึ่งนึกขึ้นได้เอาแต่เสื้อยืด

กางเกงขาสั้นมาแค่นั้น  ไม่ได้คิดจาไปไหนนี่หว่า...จาได้เตรียมมา


“ไม่เป็นไร...เดี๋ยวใส่ของพี่โต๋  เอาก็ได้   พี่เค้ามีเสื้อผ้าไซร้ขนาดตะเกียงอยู่เต็มตู้  ว่าจะเอาไป

บริจาคคัดไปหลายรอบแล้ว แต่บางชุดเป็นชุดเก่งของเค้า ไม่ยอมให้บริจาคเก็บไว้ในตู้ห้องชั้นล่างนะ 

ให้พี่พาไปเลือกเอานะจ๊ะ” 


“ตะเกียงใส่ได้แน่หรือครับ...”  ถึงจะบอกว่าไซร้กู  ถามให้ชัวร์ดีกว่า  แม่งดูตัวมานดิ...ควายเรียกพ่อ

ขนาดนั้น


“อ่อ..ใส่ได้สิจ๊ะ  เสื้อผ้าพวกนี้พี่โต๋ใส่ตอนอยู่ ป.6   ไม่ล้าสมัยหรอกนะ  ของแบรนด์ดังๆ ทั้งนั้น 

ขานี้ไม่ได้หรอก  ไม่ยอมแพ้พี่เต้ แต่งตัวหล่อตั้งกะอายุ12” พอคุณแม่พูดจบ ทุกคนหัวเราะพรืดดด.

กูแอบเห็นหน้าไอ้พี่โต๋แม่งแดงเถือก  มึงจะอายไปทำไม  หรืออายที่แม่ว่า..’มึงแก่แดด’ 


“ไม่ใช่แค่นั้นหรอกแม่...โต๋มันเริ่มมีแฟน  มันกลัวไม่หล่อนะ...สมชายตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า...เล่นเอา

สาวๆ ร้องไห้กันเป็นแถวตอนที่จบป.6  แล้วย้ายโรงเรียนไง..จำได้ไหม”  ไอ้พี่เต้พล่ามต่อครับ...อ่า..นะ..

ชั่วโมงนี้เป็นการเผาครับผม..เผาไอ้พี่โต๋ ซึ่งมันได้แต่ชี้นิ้ว..จ้องพี่มันประมาณให้หยุดพูด แต่พี่น้องคู่นี้ 

ยอมกันทีไหน  ดูไอ้พี่เต้  หัวเราะน่าระรื่น  พล่ามต่ออีก


“อ้าว!...พี่พูดเรื่องจริง...ไม่เพราะพี่หรือไงที่รับหน้าให้..ต้องคอยรับโทรศัพท์ปฏิเสธกิ๊ก  ให้แกนะ 

เกือบเดือนถึงจะค่อยๆ ซาบางคนแรงจนขี้หูไหล  ไม่น่าเชื่อโตโต๋  ล่อข้ามรุ่น อยู่ป.6  พี่ม.2 ม.3

เป็นกิ๊กเพียบ”  พูดเสร็จหัวเราะต่ออีก อารมย์ดีจริง ๆ ไอ้พี่เต้ บุคลิกขี้เล่นสบาย ๆ ไอ้พี่โต๋ ต้องเอ่ยปาก

ปราม  ตอนนี้หน้ามันแดงเถือก..ล่ามไปถึงหูซะงั้น


“พอเลยๆ  ไม่ต้องพูดแล้ว  เรื่องมันจบไปนานแล้วเห่อะ!..”  ไอ้โต๋มันเบรคพี่เต้


“ว่าแต่น้อง..ยังกะเราดีนักนิ...แม่ปวดหัวพอกัน...กว่าจะมาเจอแม่ณิตา...ถ้าไม่ใช่คนนี้แม่ไม่ยอมให้พาเข้า

บ้านหรอกนะ..ที่ผ่านๆ มา...คัดแต่หน้าตา...กิริยามารยาท..แม่ไม่เอาด้วยหรอก..รับไม่ได้” 

เจอประกาศิตคุณแม่เบรค  พี่แกนั่งหน้าบูดแก้มป่อง ทำซะเข้ากะหนังหน้าเลยไอ้พี่เต้  ถ้าน่าตาไม่ดี..กูว่า

คงดูไม่จืด   ไอ้พี่โต๋ยักคิ้วเยาะเย้ยกวนพี่ชายมันคืนบ้าง


“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น  ยังกะแม่พูดผิด เอาหล่ะ..แม่ขอตัวไปนอนก่อน ไงพรุ่งนี้โต๋ อย่าลืมพาน้อง

ไปดูเสื้อผ้าด้วยนะ”  พูดเสร็จคุณแม่ก็ลุกเดินออกไป  พ่อสิงห์ ลุกตามหันมาพยักหน้าให้กูประมาณเป็น

การบอกลากลายๆ ว่าพ่อไปนอนล่ะนะ  กูเลยได้แต่ส่งยิ้มหวานไปให้...พร้อมเอ่ยปาก


“ราตรีสวัสดิ์ครับพ่อ”  ผลของการส่งยิ้มให้คุณพ่อ  กลับส่งอิทธิพลอีกคนซะง้าน...


“น้องตะเกียง...อย่ายิ้มแบบนี้บ่อยๆนะครับ..พี่เตือนด้วยความหวังดี”  ไอ้พี่เต้ พูดบอกกู แถมจ้องกูด้วย

สายตาวิบวับซะง้าน   รู้แหล่ะว่ายอกกูเล่น


"ทำไมอ่าครับ.” 


“ไม่รู้ตัวเหรอว่าเรายิ้มสวยขนานไหน...ไม่ติดเป็นน้องเป็นนุ่งพี่จะจีบเลยนะนี้”  ยอกแรงล่ะพี่  กูถือว่าพี่

เค้าล้อเล่นไม่จริงจังอะไร  เลยยิ้มๆ ให้แกไป


“ไปนอนได้แล้ว”  ไอ้พี่โต๋ สั่งกูอีก ห้วนซะ พูดเสร็จมันเดินนำไปเลย กูเลยรีบหันมาส่งยิ้มให้พี่เต้ 

ก่อนจะขอตัวตามมันไป  ยังทันได้ยินพี่เต้หัวเราะตามหลังมาเบาๆ  “หึ..หึ..หึๆๆๆ”  เหมือนกับถูกใจ

อะไรพี่แกนักหนา


เข้ามาในห้อง  มันไม่พูดอะไรเดินเข้าไปแปรงฟันในห้องน้ำ ปล่อยกูยืนเก้อซะง้าน ดีนะที่ไอ้ตะเกียง

ไม่แคร์สื่อ กูถือโอกาส เดินดูหนังสือมันซะเลย แอบมีหนังสือเด็ดปลุกใจเสือซ่อนอยู่ป่าว..ก๊ากกๆๆ   

ได้หนังสือถูกใจมาเล่มหนึ่ง  แนวสืบสวนสอบสวน  ไม่ยักรู้ไอ้นี่รสนิยมดีไม่ใช่เล่น  หนังสือเล่มนี้กู

อยากอ่านนานแล้ว..แต่หาไม่ได้  เลยลันล้าเป็นที่สุด  หยิบได้ไม่ขออนุญาตแม่งหล่ะ  กระโดดขึ้น

เตียงเปิดไฟหัวเตียงจัดท่าจัดทาง  คว้าหมอนรองพิงหัวเตียงเปิดอ่านทันที   ตกในมนต์สะกดของ

หนังสือนานเท่าไหร่ไม่ยักรู้  กระทั่งรู้สึกเหมือนคนยืนค้ำหัวบังไฟอยู่   จึงละสายตาเงยหน้าดู   

อ่าเห้ย!...ไม่จริงพระเอกในหนังสือจะออกมายืนหล่อล่ำ   ซิกแพ็คเป็นลอน  วุ้ย..ขนอ่อนตรงสะดือ

เป็นแพรหายลับขอบบ๊อกเซอร์  เซ็กซี่เอ็กซ์แมนสุโค่ยๆๆ  ....กูไม่กล้าจินตนาการต่อ  รีบเหลือบตา

ขึ้นมองที่สูง  และแล้ว...อะจ๊าก!...สายตาไอ้พี่โต๋จ้องกูอยู่...นี่กูสำรวจร่างกายมันอยู่นี่หว่า?   กูนึกว่า

หนุ่มหล่อนิโคล ตัวเอกในหนังสือที่กูอ่าน  ออกมายืนให้กูจินตนาการซะง้าน ไงกลายเป็นมึงไปได้   

รู้สึกแหล่ะ!...บรรยากาศแปลกๆ  หวิวๆ ไงไม่รู้  ต้องย้ายที่มั่นก่อนจะเสียเอกราช  เพราะเสียเปรียบ

สมรภูมิที่ตั้งสุด ๆ กูเลยรีบก้มหน้าค่อยๆ เลื้อยตัวลงจากเตียง  กะเตรียมชิ่งเข้าห้องน้ำไปตั้งหลักก่อน 

แต่มันไม่เป็นไปตามต้องการ  เพราะมีมือปีศาจจับข้อศอกกูไว้  พร้อมกระชากดึงกูเข้าประชิด...บึ๊ก...

ไหล่ประทะกับอกอันแข่งแกร่ง


“จะไปไหน”  คำถามนี้ ถ้าในเวลาปกติ ดูธรรมดามาก แต่บรรยากาศตอนนี้ เหมือนคำสั่งหยุดมากกว่า


“ไปแปรงฟัน..พี่มีอะไร..ปล่อยมือก่อน”  กูตอบมันไป  แล้วบอกให้มันปล่อยมือที่จับแขนกูอยู่ 

มันก็ปล่อยโดยดี


“คิดอะไร..ทำไมหน้าแดง”  รู้อีกนะมึง  ว่าหน้ากูแดง


“ป่าว..ไม่มีอะไร” ไอ้บร้า...คงบอกมึงได้หรอก  เรื่องที่กูคิดอะน่ะ..


“เงยหน้าขึ้นมองพี่ดิ”  สั่งกูอีก  ตัดรำคาญได้ไม่ต้องเซ้าซี้  เลยเงยหน้าซะ...เท่านั้นแหล่ะ... เหว้ย!..

มันเสือกดันก้มหน้าลงมา   ภาพเหตุการณ์...ที่โดนมันจูบ...มันก้มลงมาจะ....จู...จูบอีกแล้ว......

อร๊ายยยยๆๆๆ...???????













รักคนโพส  เลิฟคนอ่านทุกคน

Luk.

[TanyaPuech]

จูบอีกๆๆๆ

[indy❣zaka]

เค้าขอเชียร์บอมได้ป่ะ
เพราะตอนนี้ยังไม่ปลื้มโตโต๋เลยสักกะอย่าง

[Baruda]

 

[seaz]

ตัดจบตอนกำลังแบบว่า...นะ ^^