วันนี้สองตอนรวดเลยครับ ฮ่าๆๆ
โพสไว้เผื่อต้องหายหน้าไปวันสองวัน จะสอบแง้ววววววว
ตอนที่20 my ex-girlfriend
ตอนนี้ผมออกจากโรงพยาบาลมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากขาดเรียนไปสองวันเต็ม วันที่สามก็ดันเป็นวันที่ผมว่างทั้งวันซะอีก
ผมเข้าคณะไปเพื่อพบกับอาจารย์ที่ปรึกษาผมเรื่องลาป่วย
"แล้วเราเป็นยังไงบ้างน่ะ ดีขึ้นมากแล้วยัง" อาจารย์จูนถาม เธอมักจะเป็นห่วงผมเสมอๆ เหมือนกับพี่สาวของผมเลยทีเดียว
"ก็ดีครับ ผมจะมาตามเรื่องงานค้างน่ะครับ ที่ขาดไปสองวัน"
"พี่ดูให้แล้วนะ ก็มีแค่งานโมเดลอันเดียว ธัณก็ไม่ต้องรีบทำก็ได้นะพี่ไปแจ้งอาจารย์ประจำวิชาให้แล้ว เดี๋ยวโหมงานแล้วจะป่วยเอาอีก"
"ครับ ขอบคุณมากนะครับ"
"เอ้อนี่ ธัณ อาจารย์พลับเขาฝากของมาให้น่ะ"
พี่จูนว่าพร้อมหยิบยกเอากระเช้าใส่แบรนด์มาให้ผม
"โห ให้อย่างกับผมเป็นคนแก่งั้นแหละ"
"นี่นายธัณ เขาให้มาบำรุงเธอโดยเฉพาะเลยนะรู้มั้ย อ่ะ เอากลับไปด้วยนะ ถ้าไปไม่ไหวยังไงก็ไปกับนายพาก็ได้"
"ครับๆ เอ่อ พี่ ว่าแต่ไอ้พามันอยู่ไหนอ่ะ"
"พี่ก็ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วนะ ไม่รู้ว่าไปไหนเหมือนกัน"
ช่วงสองวันที่ผ่านมา ผมอยู่ที่โรงพยาบาล ไอ้พามันก็มาหาผมเป็นบางครั้ง กับมานอนเฝ้า เราแทบไม่ได้คุยกันเท่าไหร่เพราะผมเอาแต่นอนอย่างเดียว ฮ่าๆ
แต่ก็นั่นแหละ หลังจากออกโรงพยาบาล มันก็ไปส่งผมที่หอ แล้วก็เอาผมมาดรอปที่คณะ แล้วก็หายไปเลย
ผมเดินคนเดียวไปตามทางเดิน มือหิ้วกระเช้าแบรนด์อันเบ้อเริ่มไปตามทางด้วย
"เชี่ยธัณมึงหายดีแล้วหรอวะ"ไอ้อู้ดนั่นแหละ ตัวดีแม่งเอาสาวแพศยามาให้กู
"มึง สาวมึงทำพิษจนกูเข้าโรงบาลแหน่ะ รู้ป่าว"
"เห้ย ว่างี้ได้ไง รู้มั้ยน้องเค้ามาร้องไห้กะกู บอกว่ามึงทำหยาบคายใส่น้องเค้า"
"เหอๆ แม่งชวนไปอมKให้กูในห้องน้ำแล้วยังมาว่ากูหยาบคาย เห้อ"
"จริงดิ๊ ว่าไป"
"เออเดะ จริงสิวะกูโกหกให้ได้ตังเรอะ ผู้หญิงแบบนั้นกูไม่เอาหรอกสัด จะไปอมให้ใครอีกก็ไม่รู้"
"เออนะ ช่างมัน แต่มึงไม่เป็นไรแล้วแน่นะเว้ย กูว่าหน้ามึงยังซีดๆอยู่เลยว่ะ"
"หรอ อืม ช่างแม่ง"
"ช่างแม่งได้ที่ไหนเดี๋ยวก็เข้าโรงบาลอีกรอบหรอก"
ผมหันกลับไปก็เจอไอ้วิทมันเดินมาพอดี
"พาบอกให้กูไปส่งมึงทึ่หอ มึงจะกลับยังเนี่ย"
"แล้วทำไมมันไม่ไปเองวะ"
"มันติดเรียนเมคอัพ ที่ไปนอนเฝ้ามึงสองวันนั่นแหละ"
"อ่อ"
ผมรู้สึกผิดนิดๆนะที่ทำให้มันต้องมานั่งเรียนเสริม แหะๆ
"แล้วจะกลับยังเนี่ย"
"อ่าๆ กลับก็กลับจ้ะ"
"ปะ ไปกันได้ละ เดวบ่ายกูต้องกลับมาเรียนอีกรอบ"
"อืมๆ"
แล้วไอ้วิทก็พาผมมาส่งที่หอ แล้วก็รีบกลับไปเรียนต่อ
ผมพอกลับมาแล้วก็ไปนอนที่เตียง ไม่รู้จะทำอะไรดี งานก็มีแต่ไม่อยากทำ
มันเบื่อๆยังไงก็ไม่รู้
ผมมองไปที่มือถือผม แล้วก็หยิบขึ้นมากดเบอร์โทร
"..."
"ฮัลโหล?"
"นี่ธัณนะ"
"อืม มีอะไรหรอ"
"ทำไรอยู่อ่ะ"
"กำลังปั้นดินอยู่"
"อ้าวเหรอ โทรมากวนปะเนี่ย แล้วรับโทรศัพท์ยังไงอ่ะ"
"Bluetooth เอา"
"อ่อ บ่ายนี้ว่างมั้ยอ่ะ"
"ก็ว่างนะ จริงๆตอนนี้ก็ว่างอยู่ แค่ปั้นดินเล่นเฉยๆ"
"...ไปเที่ยวกันมั้ย"
"หืม?"
"ก็ อยากจะเลี้ยงข้าวตอบแทน เรื่องนาฬิกาน่ะ"
"ไม่ต้องหรอกน่ะ"
"ไม่เอา เอ่อ ชั้นอยากตอบแทนจริงๆนะ"
"แต่ผมไม่อยากรับ"
"ง่ะ"
"ล้อเล่นน่ะ ถ้าธัณอยากไปข้างนอกเดี๋ยวผมไปด้วยก็ได้"
"อ่อนะ แหม"
"จะไปตอนกี่โมงล่ะ"
"ก็ เสร็จเมื่อไหร่ก็มาละกัน"
"okay งั้นเดี๋ยวออกไปรับละกันนะ"
แล้วผมก็วางสายไป....
ว่าแต่มันรู้ที่อยู่หอผมด้วยหรอ?
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเสียงกริ่งหน้าห้องก็ดัง ผมเดินไปส่องตาแมวก็เห็นหน้าอันคุ้นเคย
"พร้อมรึยังครับ?" มันถามหลังจากผมเปิดประตูให้
"ขอเก็บของแปบนะ เกอแลงเอ่อ นายเข้ามารอข้างในก่อนก็ได้"
แล้วมันก็เดินเข้ามา สภาพห้องตอนนี้ไม่พร้อมจะรับแขกอย่างรุนแรง ห้องรกมากมาย
"รกนิดนะ"
"อืม ไม่เป็นไร"
ว่าแล้วเกอแลงก็นั่งรอที่โซฟาตรงห้องนั่งเล่น ผมก็เข้าไปเก็บของที่ห้องนอน แล้วก็ออกมา
"ปะไปกัน"
"อืม"
ผมลงมาที่ชั้นล่าง ก็พบกับฮาร์เล่ย์คันใหญ่สีแดงเลือดหมูเหลือบเงิน ที่ผมอยากจะได้มานานแสนนานแต่ก็ยังไม่ได้ซักที ไม่มีปัญญาครับ แหะๆ
"ขึ้นมาสิ" เกอแลงเรียกหลังจากที่เห็นผมตะลึงงันกับรถมัน
"หา? อะ อืมๆ"
ผมก็ขึ้นไปนั่งซ้อนท้าย แล้วเราก็ขับออกไป
เกอแลงพาผมไปเดินเล่นที่สยามเซนเตอร์ แล้วผมก็พามันไปเลี้ยงไอติมที่สเวนเซ่น
"จะรับอะไรดีคะ"
"เอ่อ"
ผมเปิดเมนูดู ปกติมากะไอ้พาจะสั่งฟองดูกินกัน แต่นี่ไม่รู้ว่าเกอแลงจะชอบมั้ย
"เกอแลงนายสั่งตามบายเลยนะ"
"ธัณอยากทานอะไร"
"หะ?"
"ธัณอยากจะทานอะไร"มันถามซ้ำ
"เอ่อ ก็ อะไรก็ได้"
"ปกติมาทานอะไรล่ะ"
"ก็ ชอคโกแลตฟองดู..."
"เอานั่นแหละครับ" เกอแลงหันไปสั่งพนักงานสาวที่ดูตัวจะลอยๆชอบกลแล้วเธอก็เก็บเมนูและโบยบินจากไป
พอผมได้มีโอกาสมาอยู่ใกล้ๆมัน ผมเริ่มสังเกตว่าไอ้เกอแลงนี่ทั้งรูปร่างและหน้าตาดีถึงขั้นเป็นดารานายแบบได้เลยทีดียวครับ
ผมมากะมันนี่ดับไปเลย ยิ่งกว่ามากะไอ้พาอีก เพราะว่ามันมีความเป็นลูกครึ่งทำให้ยิ่งน่าดึงดูดใจไปอีก เห้อ
"ถอนหายใจอะไรเหรอ"
มันถามผมแล้วมองตาไม่กระพริบ
"อะ หา? อ่อ ไม่มีอะไร คิดไรนิดหน่อย"
"ผมเชื่อแล้วว่าธัณนี่ชอบคิดมากจริงๆ"มันว่าแล้วยิ้มน้อยๆ
ผมก็หัวเราะแห้งๆ อยู่กับมันนี่บางทีรู้สึกเขินแปลกๆชอบกล
ผมเลยแก้เก้อด้วยการมองไปที่โต๊ะข้างๆรอบๆ ก็รู้สึกได้ถึงเสียงกระซิบนินทาของเหล่าสาวๆโต๊ะข้างๆ แถมด้วยสายตาที่มองเกอแลงแบบเคลิบเคลิ้ม
"นี่ คนนั้นน่ะ ดารารึเปล่าเธอ"
"ไม่รู้สิ ถ้าไม่ใช่คงเป็นนายแบบแหละ"
แล้วคุณเธอก็วี้ดว้ายกัน
"หล่อจังเลยเนอะ"
"ใช่ หล่อเข้ม คมจริงๆ"
"แล้วอีกคนนั่นใครน่ะ น่ารักดี"
ผมแอบดีใจนิดๆ แล้วยกน้ำขึ้นมาจิบ
"เอ๊ะ เป็นแฟนกันรึเปล่าเนี่ย"
แล้วคุณเธอก็วี้ดว้ายกันอีก ไอ้ท่อนหลังนี่ทำผมแทบสำลักน้ำ
"เป็นอะไรหรอธัณ"เกอแลงถามผม
"เอ้ออ ไม่มีอะไร มันสำลักน้ำนิดหน่อย"
"อะนี่กระดาษ"มันยื่นทิชชู่ให้ผม ผมก็รับมาซับปาก อายยยยชิบบบ
แล้วไอติมที่สั่งก็มาถึง พวกผมก็เริ่มทานกัน
"อันนี้นี่ผมชอบมากเลยนะ"มันว่าพร้อมชูแคนตาลูปสีเขียว หรือฮันนี่ดิลให้ผมดู
"หรอ จริงดิ เราก็ชอบนะหวานดี"
"หรอ งั้นผมยกให้"
"เอ้ยไม่เป็นไร ทานเหอะๆ"
แต่ไม่ทันแล้วครับ มันเอามาจ่อปากผมเลยทีนี้
"คนป่วย อยากทานอะไรก็ต้องทานเยอะๆนะครับ จะได้สบายใจ"มันพูดแล้วยิ้ม ยิ้มที่ทำผมใจอ่อนทู้กที
ผมเลยจำต้องอ้าปากรับของที่มันยื่นให้แต่โดยดี
แล้วเราก็ทานกันจนเสร็จแล้ว ผมก็ไปจ่ายตังแล้วก็เดินออกร้านมากัน
"ไปไหนต่อดี"
"ธัณ ผมแวะไปซื้ออุปกรณ์หน่อยได้ไหม พรุ่งนี้จะต้องส่งงานแล้วน่ะ"
"อ่อ ห๊ะ แล้วไหนว่าว่างไง"
"ก็วันนี้ว่าง"
"เอ๊า ไม่บอกว่าส่งงาน จะได้ชวนมาวันอื่นเอา งี้ก็ไปกวนเวลานายดิ"ผมบ่น
"ฮ่าๆ ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ มันไม่ใช่งานใหญ่"มันว่า
แล้วเราก็เดินไปร้านเครื่องเขียนกัน ไปถึงเกอแลงก็เดินไปตรงมุมสีน้ำมัน แล้วก็หยิบเลือกสีที่จะใช้
ผมก็เดินตามไปแล้วดูๆของบนชั้น มีอุปกรณ์แปลกๆเต็มไปหมดเลยแหะ - -"
"อันนี้ใช้ทำอะไรอ่ะ"ผมถามแล้วหยิบไอ้ที่ดูเหมือนที่ฉาบปูน
"เขาไว้ใช้ปาดสีน่ะครับ ทำtexture ให้กับชิ้นงาน ดูมีมิติขึ้น"
"หรอ แล้วนั่นล่ะ"
"อันนั้นแปรงรูปพัดครับ ไว้ทำสีน้ำ เวลาอยากเขียนภาพหญ้า หรือพวกป่าไม้ทุ่งหญ้า"
"อ๋อ อันนี้นี่สีอะไร"
ผมถามพลายหยิบกระปุกผงสีๆ
"สีฝุ่นครับ"
"ใช่ยังไงน่ะ"
"ก็ต้องเอาไปผสมก่อนครับ ลักษณะการใช้ก็เหมือนพวกสีน้ำ"
"อ๋อ"
"ธัณนี่คงไม่ค่อยได้วาดรูปศิลปะสินะ"
"ก็วาดนะ แต่ว่าวาดแบบ ใช้แต่สีน้ำอ่ะ"
"อนะ"
พอได้ของครบแล้วก็เดินไปจ่ายตังกัน
แล้วเราก็ออกจากร้านมา เดินตามทางเดิน วันนี้คนเหมือนจะไม่ค่อยเยอะ ดีเหมือนกัน
"อยากไปไหนต่อรึเปล่า"เกอแลงถามผมต่อ
"อยากไป..."
ผมชะงัก เมื่อเห็นคนบางคนตรงหน้า
เจน แฟนเก่าผม เดินมากับแม๊ก เพื่อนของเธอ
แต่ท่าทางมันดูจะเกินเพื่อนกันไปแล้ว แม๊กโอบเอวเธอแล้วทั้งคู่ก็เดินคุยกันหัวเราะสนุกสนาน
เธอเคยบอกผม ว่าเธอต้องไปที่สวิสเซอร์แลนด์ นั่นเป็นสาเหตุที่เธอขอเลิกกับผม
แล้วภาพตรงหน้านั้นมันอะไรกัน
"ธัณครับ"
ผมเพิ่งได้สติ แล้วก็รีบหันไปหาเกอแลง
"เธอคนนั้น คนที่ธัณเคยพูดถึงรึเปล่าครับ"
"...เอ่อ"
ผมไม่ได้ตอบอะไรไปมากกว่านั้น
"อยากเข้าห้องน้ำหน่อยน่ะ"
แล้วผมก็เดินนำไป โดยมีเกอแลงเดินตามผม
ไปถึงในห้องน้ำ ก็ไม่มีคนซักคน ผมเดินเข้าไปแล้วก็รองน้ำล้างหน้าสองสามที
เกอแลงก็เดินตามเข้ามาแล้วยืนพิงที่กรอบประตูห้องน้ำ
ผมหายใจแรงๆ รู้สึกโกรธและฉุนขึ้นมา พร้อมๆกับรู้สึกเสียใจที่เจนโกหกผม เพื่อจะไปกับแม๊กแฟนใหม่
มันรู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบแรงๆ ผมหลับตาแล้วรู้สึกเหมือนจะวูบไปอีก
แต่แล้วก็มีแขนคู่หนึ่งโอบกอดผมไว้จากข้างหลัง ผมลืมตาขึ้นแล้วหันไปดูอย่างตระหนก ดวงตาสีน้ำข้าวก็จ้องกลับมาที่ผม
"someone told me that hug can cure the grief and sorrow."
มันว่าแล้วก็ปล่อยผม เมื่อเห็นผมสงบขึ้น
"you don't have to worry if her didn't care about you..."
"Just care about yourself..."
มันเว้นช่วงแล้วยิ้ม
"and the one who you beloved."
ผมมองมันอย่างอึ้งๆ แล้วก็ยิ้มนิดๆ
"ขอโทษด้วยถ้าทำให้รู้สึกกระอักกระอ่วนใจ แต่ว่าเคยมีคนบอกผมอย่างงั้น" เกอแลงยิ้มบางๆ
"งั้นไปเที่ยวกันต่อนะ"
คืนนั้นมันก็มาส่งผมที่หอ
"วันนี้สนุกดี ขอบคุณที่ยอมไปเป็นเพื่อนนะ"ผมหันไปบอกมัน
"อืม ไม่เป็นไร คราวหน้าถ้าว่างๆก็ชวนผมได้นะ"มันว่างี้
ผมก็ยิ้มให้ไป
"แล้วเจอกันนะ"
ผมหันหลังจะเดินขึ้นไป
"Bless you happy."
มันพูดแล้วโบกมือลาผม
ผมก็ได้แต่ยิ้มแล้วก็โบกมือตอบ
วันนี้เฟล ที่รู้ว่าโดนหลอกก็จริง
แต่ก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ ที่ได้รู้ว่ามีคนห่วงเรา...
to be continue
ไปละกิ๊บ ขอไปง้อแมวก่อน มันโกรธเมื่อวานไม่ได้รอมันกลับ แอบกลับก่อน - -"
ก้องานกูจะไม่เส็ดและแมะ
เห้อ...ต้องหาของกินไปง้อ 555
ขอให้อ่านอย่างมีฟามสุขนะครับ บะบาย
ปล. หาข้อสรุปตำแหน่งให้ได้นะ ใครเดาถูกมีรางวัล ฮ่าๆๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
