....
รูปเกอแลงหรอ?
ก็มีอะ แต่ระวังใจหายวาบนะ คือหน้ามันผิดกะนิสัยมากกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
.....
..
.
.
ถ้าอยากเห็น ก็เลื่อนลงมานะ....
.........
.
.
.
.
..........
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มันส่งรูปนี้มาให้อ่ะ....เหอะๆ.........
โหดได้อีก ผิดนิสัยว้อยๆๆๆๆ เอารูปที่เอ็งยิ้มดีๆมาให้ไม่ได้เรอะ
ตอนนี้มันไม่ได้ทำทรงเดรดลอคแล้วนะครับ อันนี้เป็นรูปที่เจอมันแรกๆอ่ะ
มันบอกว่าพ่อมันรับไม่ได้เลยให้โกน...
ตอนมันมาเป็นไอ้โล้นนี่ผมหัวเราะท้องแข็งเลยทีเดียว แต่ตอนนี้ผมมันก็ยาวและ เซอร์ๆ
เอาละ งั้น
อ่านต่อกันเลยค๊าบ
ตอนที่ 24 แล้วกูกับมึงก็...
ผมตื่นเช้ากว่าปกติ มองไปที่ข้างๆผมที่ว่างเปล่า
เมื่อวานไอ้พาไม่ได้เข้ามานอนในห้อง
ผมเดินออกไปที่ห้องนั่งเล่น ไอ้แมวยักษ์ก็ไม่อยู่ ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน
ผมล้างหน้าแปรงฟัน แล้วก็อาบน้ำแต่งตัวอะไรเสร็จ ก็เดินลงไปที่จอดรถ
รถมินิมันไม่อยู่แล้ว...
ผมคิด แล้วก็ขึ้นควบมอไซค์ของผม ขับออกไปจากหอ
ผมยังไม่ได้ทานอะไรเลย และนี่ก็ยังเช้ามาก ผมเลยขับไปที่ร้านขายน้ำเต้าหู้
ผมซื้อน้ำเต้าหู้มาสอง และปาท่องโก๋อีกตัวใหญ่ แต่จริงๆก็กินแค่คนเดียว
ตอนที่สั่ง ปากผมมันบอกไปอัตโนมัติว่าเอาสองถุง แต่จะยกเลิกก็ไม่ทันเพราะป้าเขาใส่ให้เรียบร้อยแล้ว
เอาเถอะ เดี๋ยวก็กินหมดแหละ
พอไปถึงที่คณะ ก็เดินไปที่ช๊อปปีสาม ว่าจะไปหาแก้วใส่น้ำเต้าหู้ที่โน่น
ไปถึงเปิดประตูเข้าไปเสียงกีตาร์ก็เข้ามากระทบโสตประสาทผม
ไอ้พา?
แต่ที่มาของเสียงกลับเป็นไอ้วิท
"มาเช้าว่ะมึง"มันทักผม
"อือ อยากกินน้ำเต้าหู้"ผมตอบมันไป
"ว่าไป แค่เนี๊ยะมึงเลยต้องตื่นเช้า ฮ่าๆ"มันหัวเราะ ผมก็หัวเราะแห้งๆให้มัน
"เป็นไรวะ" มันสังเกตเห็นความผิดปกติของผมได้ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
ผมก็เดินไปหยิบแก้วประจำ แก้วมัคสีกาแฟ แล้วเทน้ำเต้าหู้ใส่
"กินมะ กูซื้อมาเกิน"
"เหอ? พูดซะกูอยากกินเลยแม่ง"ไอ้วิทพูดแล้วทำท่างอนๆ ผมก็หัวเราะกับท่ามัน แล้วเทใส่อีกแก้วให้
ผมเดินไปยื่นแก้วให้มัน มันก็รับไป
"ไม่ใช่ว่าซื้อให้ไอ้พามันหรอ"
ผมชะงักไปนิดหนึ่ง
"ป่าว มันงอนกูอยู่ไอ้นั่นน่ะ"
"หืม"ไอ้วิทขึ้นเสียงสูง
"แปลกนะ เมื่อเช้ามามันก็พูดงี้"
ผมหันไปมองหน้ามัน
"มึงรู้มั้ยว่ากูแดกน้ำเต้าหู้นี่เป็นแก้วที่สองอ่ะ"
ไอ้วิทพูดแล้วหันมายิ้มๆ อย่างมีเลศนัย
"เมื่อเช้า ไอ้พาก็มา ซื้อน้ำเต้าหู้มาเกิน แล้วก็เทมาให้กูแดก แล้วก็พูดเหมือนมึงเดี๊ยะ รู้ปะ เห็นกูเป็นกระติกใส่น้ำเต้าหู้รึไง"
ผมเงียบ รู้สึกแปลกๆที่ไอ้วิทมันพูด
ไอ้พามาที่นี่เมื่อเช้าแล้วหรอ
"เหอะๆ แล้วตอนนี้มันอยู่ไหน?" ผมถามมันกลับ
"มันไม่บอกว่าจะไปไหน พอกินเสร็จก็ออกไปเลย"
"อืม เดี๋ยวกูไปส่งงานจารย์ก่อนนะ เดี๋ยวมา"
ผมว่าแล้วรีบเดินออกไป จากเดินเร็วๆก็กลายเป็นวิ่ง จนไปใกล้ถึงหน้าห้องอาจารย์
โครม!!!!
แล้วผมก็ชนใครบางคนที่ออกมาจากห้อง
"โอ๊ยยย" ทั้งผมทั้งเขาร้องพร้อมกัน
"เห้ย ดูหน่อยดิวะแม่งวิ่งมะ..."
ผมเงยหน้าขึ้นมอง...
ไอ้พา...
มันก็มองหน้าผมแบบตกใจ ก่อนจะเมินสายตาอีกรอบแล้วทำท่าจะเดินหนี
"เดี๋ยว" ผมเดินไปคว้าแขนมัน มันหันมามอง สายตาแบบนั้นอีกแล้ว... สายตาเย็นชาแบบนั้น
"มึง..."
มันมองผม นิ่ง ไม่พูดอะไรซักคำ
"คืนนี้ กลับเร็วหน่อยนะ กูมีเรื่องจะพูดด้วย..."
ผมพูด แล้วปล่อยมือมัน มันชักกลับ มองผมตาขวางนิดๆ แต่ก็ยังเย็นชาเหมือนเดิม ก่อนจะเดินจากไป
แม้มันจะไม่ได้ตอบ แต่ผมก็คิดว่ามันน่าจะยอมทำตามที่ผมพูด.... ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น
แล้วผมก็เดินเข้าไปส่งงานอาจารย์ ก่อนจะไปเรียนในคาบเช้าต่อ
เที่ยงวันนั้น มีสายเรียกเข้ามาที่มือถือผม แต่ผมรับไม่ทัน พอหยิบขึ้นมาดู ก็มีข้อความส่งมา 1 ฉบับ
"เป็นยังไงบ้างแล้ว อาการดีขึ้นมั้ยครับ ผมหวังว่าธัณจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างนะ ถ้าไม่สบายใจ ผมพร้อมคุยทุกเมื่อนะ"
ผมยิ้มกับข้อความนั้น แล้วหัวเราะเบาๆ
"ใครส่งมาวะ"ไอ้วิทถาม เล่นเอาผมสะดุ้งโหยง
"เอ้ยยย มึงนี่ โผล่มาแม่งไม่ให้สุ้มให้เสียง ไอ้บ้า"
"กูก็เรียกมึงอยู่ตั้งนานและ มึงก็มัวแต่ยิ้มกับข้อความอยู่นั่น ไหนขอกูดูหน่อยดิ"มันว่าแล้วพยายามจะคว้ามือถือ แต่ก็แย่งไม่สำเร็จ
"ไม่ เรื่องส่วนตัว ไม่ให้ดู ฮ่าๆ"ผมว่า มันทำหน้าบูด
"เออ ตามใจ"แล้วมันก็เดินไปเก็บจาน
ผมเก็บมือถือลงกระเป๋าแล้วก็เดินตามไปเก็บจานกับมัน
ไอ้วิทก็กำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับใครไม่รู้พอดี
"อืมๆ ก็ว่างั้นอ่ะ....ใช่ๆ เหมือนกันมากเลย เอ่อ ไว้แค่นี้ก่อนนะ"
"อะไรเหมือนวะ"
"เรื่องส่วนตัว"
"โหหหหห ไอ้นี่เล่นกูคืนเลยนะเว้ย"
"แน่นอน" ไอ้วิทว่าแล้วก็เดินหัวเราะนำผมไป
ผมส่ายหัวแล้วก็เดินตามไป
เย็นวันนั้น ผมกลับหลังเลิกเรียนประมาณหกโมง ไอ้พามันเดินออกห้องมาแล้วแต่ไปที่ไหนก็ไม่รู้ ผมไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะทำตามที่ผมขอมันไปเมื่อเช้าป่าว
ก่อนกลับผมก็แวะไปหาอะไรกินหน่อย แล้วก็ไปซื้อเบียร์ที่ร้านขายของชำด้วยสองแพค เพราะที่หอมันจะหมดละ(พูดเหมือนว่ามันจำเป็นจังเนอะ)
ผมก็กลับไปที่หอ เปิดประตูหอไป ไอ้พาก็ยังไม่มา นึกแล้วมันคงจะคิดว่าไร้สาระแน่ๆ - -"
จะไปคาดหวังอะไรกับ...
"มึงจะยืนบังทางเข้าอีกนานมั้ยวะ"
ผมงี้สะดุ้งเลย เพราะไอ้คนที่คิดถึงมันโผล่มาข้างหลังแถมพูดซะชิดหูเชียว
ผมกระโดดหลบไปด้านข้างๆด้วยความตกใจ มันก็มองผมเฉยๆเมินๆแล้วก็เดินเข้าไปข้างในห้อง ผมได้แต่สบถด่ามันในใจนิดๆ แล้วก็เดินเข้าไปเอาของวางที่โต๊ะ
มันก็เดินไปที่ตู้เย็น แล้วก็เดินหน้าเซงๆออกมา ผมรู้ว่ามันหาอะไร
"อะ"
ผมแกะแพคเบียร์แล้วยื่นให้มัน มันมองนิ่งๆ ผมเลยโยนให้มันเลยต้องรับไม่ว่าจะเต็มใจรึไม่
ผมแกะอีกอันแล้วก็เอาไปนั่งดื่มที่โซฟา มันก็เดินตามมานั่งที่เก้าอี้อีกตัว
"มึง"
"ไร"มันตอบ
"กูขอโทดว่ะ"
"ขอโทดไร"
"ก็ที่เม้งใส่มึง"
"ขอโทดทำไม มึงไม่ได้สนใจไรกูอยู่แล้วนิ"
มันยังงอนอยู่ครับ ผมก็มองหน้ามันนิดๆ มันเมินไม่มองผม
"น่า จริงๆ วันนั้นกูรมไม่ดีบ่ดาย"
"รมไม่ดี ไปเที่ยวกะเพื่อนใหม่แล้วรมไม่ดีเนี่ยนะ มันคงจะแย่น่าดูสิท่า"
"..." ผมมองมัน ไอ้นี่หนิ ประชดกูจัง
"ให้กูทำไงมึงถึงหายโกรธอะ" ผมถาม
"เก่งนัก หาเอง"
อารมอยากง้อมันเริ่มหด ผมเลยหันไปดื่มเบียร์คนเดียวเงียบๆ
พอหมดก็เดินไปกะหยิบป๋องใหม่ แต่นึกได้เลยเดินไปในตู้ในครัว
เปิดประตูเคาน์เตอร์ข้างบน ก็เจอขุมทรัพย์ครับ ที่ผมเก็บไว้นานแล้ว เคยมีรุ่นพี่เขาไปญี่ปุ่นแล้วซื้อมาให้
เหล้าขาว ดีกรีอย่างโคดแรง...
ไอ้พามันคอเหล้าอยู่แล้ว ให้มันกินเดวมันก็หายโกรธ หึหึ
ผมก็ยกขวดออกไปข้างนอกกับแก้วอีกสอง มันก็มองผมงงๆ
"อ่ะ เนี่ยวิธีกู แดกเหล้าให้เมาตายไปเลย"
ผมก็เทให้มัน แล้วก็ส่งให้ มันก็รับไปดื่ม ผมก็ดื่มด้วย
แบบนี้มันต้องคืนดีด้วยวิธีแบบลูกผู้ชาย เมาให้ตายไปข้าง มั้ง?
โห เจอไปไม่กี่อึกเล่นเอามึนเลยครับผม เริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะเมาก่อนไอ้แมวมันละเลยเบรกๆไว้ก่อน จะได้คุมเกมอยู่
ผมลองมองมัน มันหมดไปสองแก้ว ยังไม่มีท่าทีเลย ไอ้นี่คอทองแดงทองเหลืองทองคำ สัด
"ไง ดีปะ"
"อืม" มันตอบ แล้วก็กระดกต่อครับ
"เมื่อวันนั้น ตอนเย็นหายหัวไปไหนมาวะ"
"เรื่องกู"
ยังหลอกคุยกะมันไม่ค่อยได้ครับ
"วันนี้กูตกบันได"
"อืม"
นิ่งมาก
ผมเลยไม่ได้พูดไรต่อ ก่อนจะนั่งดูมันแดกเหล้าไปเงียบๆ
ผ่านไปราวสิบห้านาทีแม่งคราวนี้มันเริ่มเมาละครับ หน้าแดง ตาลอยๆ
"เมาแล้วดิ" ผมถามมัน
มันหันมามอง
"ไม่มาว" มันตอบ เออ เมาจริงๆละ
"มึงเมาแล้วเนี่ย ยอมพูดกะกู ฮ่าๆ"ผมว่า
"กูบอกไม่มาวเอะมึงนี่"มันว่าแล้วลุกขึ้นยืนค้ำหัวผม แล้วก็เดินมาใกล้
"เห่ยๆ ไม่เมาก็ไม่เมา แม่งไปนั่งดีๆ"ผมว่าแล้วโบ้ยมือไป
ไอ้พามันยืนนิ่ง แล้วอยู่ดีๆมันก็ก้มลงมาหาผมอย่างรวดเร็วแล้วผลักผมลงไปนอนกะโซฟา
"เห้ยยยยย!!!!" ผมร้องเสียงหลง ด้วยความตกใจ ไอ้พามันจ้องหน้าผมเอาเรื่องมาก
"กูบอกว่ากูไม่ได้เมา มึงอย่ามาว่ากู กูไม่ชอบ"มันว่า กลิ่นเหล้านี่คลุ้งเลย
สรุปแทนที่จะดีขึ้นกลายเป็นทำตัวเองติดบ่วงซะละ แม่ง
"กูก็บอกแล้วว่าไม่ได้เมาก็ไม่ได้เมามึงก็ไปนั่งดีๆดิ เอะ ปล่อยกูไอ้พา"
มันยังนิ่งเหมือนเดิม ผมก็มองมันงงๆ ก่อนที่มันจะเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
"เมื่อวันนั้น กูไปนอนกับผู้หญิงมา"
ผมนิ่ง มันจะบอกผมทำซากอะไร
"แล้วกูก็ทำแบบนี้"
แล้วมันก็เข้ามาประกบปากกับผม
เพราะไม่ทันได้ตั้งตัว ผมจึงไร้การป้องกันโดยสิ้นเชิง แทบจะทันทีผมรีบปิดปากแน่น มันก็เอามือมันมาบีบตรงกรามผมบังคับให้ผมอ้าปาก กัดฟันไม่ได้
แล้วก็สอดลิ้นเข้ามาในปากผม ผมกับมันจูบกันนานมากโดยมีมันนำ มันจูบเก่ง สมควรละกับประสบการณ์มัน แต่ผมไม่ได้ปลื้มที่มันเก่งด้านนี้ -*-
"...ทำเห้ไรวะ" ผมพูดขึ้นหลังสูดเอาออกซิเจนเข้าปอด มันมองผมเย็นชา แล้วแสยะยิ้มแปลกๆ
"มึงถามกูเมื่อกี้ ว่าวันนั้นกูทำอะไร กูก็กำลังจะตอบมึงนี่ไง"
ผมอึ้ง คนเมานี่แม่งบ้าจริงๆ
"ไอ้ห่า มึงลุกเลย กูเตือน ก่อนกูจะถีบมึง"
"กล้ามึงก็ลองสิ"
มันท้า
ผมก็ดีดตัวขึ้นมาหวังจะผลักให้มันตกโซฟาแล้วหนี แต่...
เชี่ย กูพลาดละ กูแดกเหล้าไปนี่หว่า
ผมอาจจะลืมบอกไป แต่ถ้าผมกินเหล้าจนถึงสถานะก่อนเมา(แบบตอนนี้) ผมจะไม่มีแรงเลยครับ นี่เป็นสาเหตุว่าทำไมเวลาผมเมาไอ้พามันถึงต้องมาคอยลากผมกลับหอ
บ้าจริง ทั้งๆที่อุส่ากะๆเบรกไว้แล้วแท้ๆ
"ไง ไม่มีแรงอะดิ ไอ้เชี่ยธัณ กูถึงได้บอกมึงบ่อยๆ เตือนมึงบ่อยๆ ว่าอย่าแส่ไปทำเปรี้ยวแดกเหล้าไปเรื่อย"
มันว่าแล้วก็กดให้ผมลงไปนอนกับโซฟา มือมันบีบที่ไหล่ผมอย่างแรง
"คราวนี้กูจะสอนให้มึงรับรู้ ว่าไอ้ที่กูเตือนนักเตือนหนาเนี่ยมันเป็นยังไง"
to be continue
ปล่อยให้ค้างเล่น
ไปละ ทำงานต่อ
ไอ้พา มึงมาช่วยงานกูเดวเน้~~~~~~~~อย่าเมาแต่อู้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
