หัวข้อ: << เดี๋ยวจะโดน...นะ >> ตอนที่23 .....END [30.01.2011]

[loveorlike]

คิดว่าเลข 6 เป็นเลข 9 กลับหัวแล้วกันเลยมาก่อน

แว๊บมาให้ก่อน งานยังไม่เสร็จเลย.......


+++++++++++++++++++

ตอนที่ 8



ตอนนี้ผมมาถึงบ้านไอ่เน็ตแล้วครับ เข้ามาถึงก็เจอพ่อกับแม่มันอยู่นั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขก แต่ไม่ยักเห็นพวกมันอยู่แถวนี้ด้วย ผมเดินเข้าไปทักทายพ่อกับแม่ด้วยความเคยชิน


“แม่ครับ พ่อครับ สวัสดีครับ”


“อ้าวลูกแต๊ปมาแล้วเหรอลูก ไม่มาหาแม่เลยนะดูสิไม่เจอกันแป๊บเดี๋ยว หล่อขึ้นอีกแล้วนะเรา”แม่ไอ่เน็ตครับ เดินเข้ามากอดผมใหญ่ ผมก็กอดตอบ เราทำอย่างงี้ประจำเวลาได้เจอกัน แม่ของไอ่เน็ตเนี้ย หัวหน้า FC ผมเลยนะ แม่ชอบบอกผมหล่อ หน้าตาดีน่ารักอยากได้เป็นลูกแทนไอ่เน็ต จนไอ่เน็ตมันน้อยใจหนีไปอยู่บ้านผมประชดแม่มันมาแล้ว งอนกันนะน่ารักครับแม่ลูกคู่นี้

“คุณพอได้แล้ว เดี๋ยวแต๊ปก็หายใจไม่ออกหรอก พวกนั้นอยู่ข้างบนกันนะ ไปตามลงมากินข้าวสิไป”ผมหันไปยิ้มให้คุณพ่อ พยักหน้าตกลงตาม

“คุณนี่ อิจฉาลูกแต๊ปล่ะสิ เอ่อแต่ใช่ลูกคงหิวแล้วใช่มั้ย ไปตามสามคนนั้นลงมาไปเดี๋ยวแม่เข้าไปบอกป้าแม่บ้านให้ยกอาหารมาเลยแล้วกัน วันนี้มีของโปรดเราด้วยนะแม่ลงมือทำเองสุดฝีมือเลย ”

“โห..งั้นผมไม่ไปตามสามคนนั้นดีกว่า เดี๋ยวสามคนนั้นมาแย่งผมกินฝีมือคุณแม่ ผมหวงนะเนี้ยยิ่งคุณแม่บอกทำของโปรดผมด้วยแบบนี้ ไม่ไปตามดีกว่าเน๊าะ” พุดไปก็กอดเอวแม่ไอ่เน็ตออดอ้อนไปมาครับ

“เรานิปากหวานกับแม่จริงๆนะ อยากกลับไปเป็นสาวแล้วสิแบบนี้ หึหึ ไปตามเพื่อนลงมาไปจะได้เริ่มทานกัน”

“ครับ” 




ผมก็เดินขึ้นบันไดไปห้องไอ่เน็ตที่อยู่ชั้นสองครับ แต่ว่าก็ยังแอบเอามือถือออกมาดู ทั้งที่จริงถ้ามีคนโทรมามันก็ต้องได้ยินเสียงเรียกเข้าอยู่แล้ว แต่ผมก็ยังหยิบมาดูเป็นระยะทั้งที่มันยังไม่มีเสียงอะไร ยังไม่เสร็จอีกหรือไง ทำตั้งนานแล้วนะ ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันครับแต่ทุกครั้งที่หยิบโทรศัพท์มาดู  คำถามพวกนี้มันจะเวียนเข้ามาอยู่ในหัวอัตโนมัติเลย เป็นเอามากนะเนี้ยผม ถึงแล้วครับหน้าห้องไอ่เน็ต



“ทำเหี้ยไรกันอยู่”ผมทักขึ้น หลังจากปิดประตูห้องเสร็จ พวกมันก็อยู่กันคนล่ะมุมเลยครับ ไอ่เน็ตนั่งอยู่หน้าคอมกำลังเม้นต์ Hi5 ไอ่ก้องหน้าทีวีกำลังดูหนังรถแข่งอะไรสักอย่างอยู่ ส่วนไอ่ชินนั่งฟังพ๊อดอ่านการ์ตูน ผมก็เลยเดินไปล้มลงนอนบนเตียงไอ่เน็ตมัน

“เหี้ยล่ะๆ...ลุกเลยมึงห่าแมร่งน้ำยังไม่อาบแถมเหงื่อเต็มตัวแล้วมานอนบนเตียงกรุอีก ลุกเลยมึงต้องเปลี่ยนผ้าปุใหม่แล้วกรู” ไอ่เน็ตมันบ่นผมใหญ่เลยครับ แต่ผมก็นอนหลับตาฟังผ่านหู แต่ในมือคว้าหมอนเล็กที่อยู่บนเตียงมันซัดไปหาเจ้าของมันเลย

“เวอร์ได้อีกนะมึง กรูนอนแค่นี้ทำบ่น ไปเลยลงไปได้แล้วแม่ให้กรูขึ้นมาตาม” พอได้ยินอย่างงั้น พวกมันก็หยุดกิจกรรมที่ต่างคนต่างทำกันอยู่ แล้วพวกเราก็ลงไปข้างล่างกัน




ถึงโต๊ะก็จัดแจงนั่งที่ประจำของใครของมัน เพราะว่าคุ้นเคยมากันตั้งแต่เด็กเลยเหมือนต่างคนต่างมีทีประจำไปกันเอง กับข้าวบนโต๊ะน่าทานมากครับ ทำเอาผมรู้สึกหิวมากขึ้น


“อ่ะเริ่มทานได้เลย”พ่อไอ่เน็ตส่งสัญญาณเริ่มพวกผมก็ลงมือกันเลยครับ


ตอนทานพ่อกับแม่ไอ่เน็ตก็ชวนคุยถามโน่น นี้ นั้น ตามปรกติ ก็มีพวกผมถามเหมือนกันว่ารอบนี้จะไปเที่ยวที่ไหนกัน แม่ก็บอกรอบนี้พ่อพาไปเวียดนาม เพราะว่ามีเวลาไม่กี่วันแล้วแม่อยากกินอาหารเวียดนามด้วยเลยตัดสินใจไปเวียดนามกัน ผมล่ะเชื่อบ้านนี้จริงเรื่องเที่ยวนี้ขอให้บอกแทบจะเที่ยวทั่วโลกแล้วมั้งผมว่า





หลังจากทานกันเสร็จพวกผมก็มารวมตัวกันอยู่บนห้องไอ่เน็ตเหมือนเดิม เพราะว่าพรุ่งนี้พ่อกับแม่ต้องออกเดินทางแต่เช้า พวกผมเลยให้ท่านไปพักผ่อนกัน เพราะว่านี้มันก็ 2 ทุ่มกว่าแล้ว ผมนั่งอยู่ในห้องไอ่เน็ตแต่ในใจก็คิดทำไมมันยังไม่โทรมาอีก จะทำอะไรกันหนักหนา


“เป็นอะไรว่ะนั่งหน้าเครียดเชียวมึง รอโทรศัพท์ใครว่ะเห็นจ้องอยู่นั้น”ไอ่ก้องหันมาถามผม

“จะของใครล่ะ รู้แล้วเสือกถามกรูอีก”

“โห...เป็นเอามากนะมึง จะรอทำเหี่ยไรก็โทรไปเองเลยดิว่ะ ”ไอ่เน็ตเสริมทันทีเลยครับ แต่ตามันยังอยู่กับHi5 เหมือนเดิม

“เอาไงดีว่ะชิน กรูเป็นเหี้ยไรไม่รู้เนี้ย ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่ะ มันไม่เหมือนคนอื่นๆเลยนะเว้ย”





“……มึงแน่ใจแล้วใช่มั้ย”ไอ่ชินมันพูดมองหน้าผมนิ่ง มันถามเหมือนไม่ได้ให้ผมตอมมัน แต่มันเป็นคำถามที่ให้ผมต้องตอบใจตัวเองมากกว่า นั้นสิผมแน่ใจแล้วใช่มั้ย



“……………”




“สิ่งที่มึงเป็นอยู่ มีมึงคนเดียวนั้นแหละที่จะตอบตัวเองได้ ถ้ามึงคิดว่าใช่มึงก็เริ่ม แต่ว่าคิดว่าไม่ก็หยุด กรูบอกมึงได้แค่นี้” ไอ่ชินมันพูดเสร็จก็อ่านการ์ตูนของมันต่อเลยครับ มันคงอยากให้ผมถามตัวเองให้แน่ใจก่อน ถึงจะมาถามพวกมันว่าผมจะทำยังไงดีต่อไป นั้นสิครับผมไม่เคยชอบผุ้ชาย แล้วก็ไม่เคยอยู่ในหัวผมด้วยเรื่องแบบนี้ ถึงแม้ตัวเองจะเคยโดนผู้ชายตามจีบมาแล้วบ้างก็ตาม แต่ก็ไม่เคยคิดจะเล่นด้วย แต่นี้ทำไม โอ๊ยยยย...ตอนนี้สิ่งที่อยู่ในหัวผมมีแต่หน้ามันเต็มไปหมดเลย แต่ผมพึ่งเจอกับมันไม่กี่ครั้งเองนะ ผมจะมาเครียดอยู่คนเดียวแบบนี้ไม่ได้แล้ว ในเมื่อเรื่องที่ผมคิดอยู่คือเรื่องของมัน เพราะงั้นมันก็ต้องช่วยผม


“เฮ้ยกรูไปก่อนเว้ย ”

“เอ่อเอาให้ได้เรื่องนะมึง”เสียงไอ่ชิน บอกผมก่อนที่ผมจะปิดประตูห้อง





ผมปิดประตูรถแล้วหยิบมือถือขึ้นมาดูอีกรอบ มันยังว่างเปล่าไม่มีเบอร์โทรเข้ามา  ไม่โทรใช่มั้ย โทรไปเองก็ได้ ผมกดเบอร์ที่เริ่มจะจำได้โดยไม่ต้องดูแล้ว เสียงรอสายดังต่อเนื่อง จนกระทั่งมีเสียงคนรับ


“ฮัลโล ครับกรเข้าห้องน้ำอยู่ครับ” ไม่ใช่มันรับ คงเป็นเพื่อนมัน เพื่อน ไอ่ห่านั้น ภาพของเพื่อนมันที่ลงมารับมันเวียนเข้ามาในหัวผมทันที 

“ให้บอกว่าใครโทรมาดีครับ”

“ตอนนี้อยู่กันกี่คน”ผมไม่สนใจจะตอบคำถามมัน เอาสมอร์ทอร์คมาเสียบแล้วออกรถเลยครับ

“อยู่ 2 คนครับ คุณ...เอ่อ..ที่มาส่งกรเมื่อเย็นเหรอ”

“ใช่ ทำงานเสร็จหรือยังผมกำลังจะไปรับกรกลับ”

“อ่ะ กรออกมาแล้วครับงั้นเดี๋ยวคุยกับกรนะครับ”มันบอกอย่างงั้นแล้วสักแป๊บผมก็ได้ยินเสียงของคนที่ผมโทรไปหา

“ครับ กรพูด”

“ทำไมไม่โทรมา”

“เอ๊ะ!...อ่อ ก็บอกว่าเสร็จงานค่อยโทรไม่ใช่หรือไงก็ตอนนี้งานมันยังไม่เสร็จ จะอะไรหนักหนา”มันทำเสียงแปลกใจในตอนแรก สงสัยจะงงแต่ก็เหมือนเข้าใจอะไรขึ้นมา เพราะว่าเสียงหลังจากนั้นเนี้ยฟังดูอารมณ์เสียสุดๆ แต่แปลกที่ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นเยอะเลย

“ก็โทรมาเช็คเพื่อมีคนอยากลองดี ใกล้เสร็จแล้วยัง”ผมถามมันเสียงอ้อนในตอนท้าย

“ก็บอกว่ายัง ว่างมากหรือไงเที่ยวมากวนประสาทคนอื่นเขาแบบนี้ ถ้าไม่มีอะไรก็วางไปเลยจะทำงานต่อแล้ว”

“อีกห้านาทีลงมารอข้างล่าง”ผมพุดเสร็จก็กดวางเลยครับ เรื่องอะไรมาพูดอย่างงั้นกับผมเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อยนะกร





พอถึงหอเพื่อนมันผมก็เลี้ยวเข้าไปจอดที่จอดรถของหอเสร็จเรียบร้อยก็ตรวจสภาพตัวเองนิดหน่อยก่อนลงรถ เดินมาถึงหน้าหอมันไม่อยู่ เอาแล้วสิความรุ้สึกแบบนี้มันคืออะไร ผมเลยโทรไปหามันอีกรอบ สักแป๊บก็มีคนรับ


“อยู่ร้านขายของ”แล้วมันก็วางไปเลยครับ อมยิ้มเลยผมไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แค่มันลงมารอตามที่บอกก็รู้สึกดีใจแล้ว ผมก็เดินเข้าไปหามันที่ร้านขายของฝั่งตรงกันข้ามกับหอ  ยิ้มร่าอารมณ์ดีแล้วครับ

“ซื้ออะไร ” ผมเดินเขาไปหยุดอยู่ด้านหลังมัน มันก็หันมามองแป๊บหนึ่งก็หันไปเลือกของต่อ

“ซื้อขนมให้เต้”เต้...สงสัยชื่อเพื่อนมัน แต่ว่าตั้งใจเลือกจังนะ แหมๆๆ

“เลือกให้ด้วยสิ”ผมบอกมันเสียงอ้อนเลยครับ

“ก็เลือกเองสิ ทำไมต้องให้เลือกให้ ”นั้นๆ ดูตอบๆแล้วที่ทำไมกับเพื่อนเลือกให้ได้แล้วทีแต๊ปเลือกให้ไม่ได้ คิดน้อยใจอยู่ในใจครับ แล้วผมก็เดินไปเลือกขนมของตัวเองบ้าง ไม่ง้อก็ได้ กำลังจะหยิบน้ำก็มองไปดูมัน กำลังคิดว่ามันจะเอาด้วยเปล่า

“กร เอาน้ำอะไรมั้ย”มันก็หันมาสนใจ ไม่ตอบแต่เดินเข้ามาเหมือนจะเลือกดูเองเลย ตอนนี้ผมกับมันก็มายืนอยู่หน้าดูแช่น้ำ แล้วกำลังมองน้ำที่อยากกินกันอยู่

“เอาน้ำอะไรดีล่ะเนี้ย..”,มันพูดขึ้นมาลอยๆเหมือนบ่นกับตัวเองมากกว่า

“เอานี้มั้ยกินจะสดชื่น”ผมชี้ไปที่ขวดน้ำที่ดูกินแล้ว เพิ่มความสดชื่นกับร่างกายให้มัน

“ไม่เอาเต้มันไม่ชอบกินน้ำแบบนี้” อึก!! เอาแล้วไง ถามมึงนะไม่ได้ถามเพื่อนมึง เริ่มมีอะไรบางอย่างก่อขึ้นอย่างเงียบๆในความคิดผมอีกแล้ว

“’งั้นเอาน้ำนี้แหละไปไปจ่ายเงิน”ผมเปิดตู้แล้วหยิบน้ำออกมาสองขวด เสร็จก็จูงปนลากมันไปที่เคาน์เตอร์คิดเงินเลยครับ ให้มันรู้มั้งว่าเล่นกับใครอยู่

“เฮ้ย!อะไรก็บอกว่าไม่เอาน้ำนั้น เต้มันไม่กินมึงเอามาทำไม”ผมหันไปมองหน้ามันครับ

“เมื่อกี้เรียกว่าอะไร”ผมถามมันเสียงแข็งเบาๆ เพราะตอนนี้เรายืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ที่มีพนักงานยืนคิดเงินอยู่

“เอ่อขอโทษก็มันเผลอลืม” มันก้มหน้าพูดเสียงเบาเชียวครับ สงสัยผมจะชักหน้ามากไปหน่อย

“แต่เปลี่ยนน้ำได้มั้ย เต้มันไม่กินน้ำนี้จริงๆนะซื้อไปมันก็ไม่กินหรอก”มันพยายามต่อรอง

“ไม่เปลี่ยน กินยากนักก็กินน้ำเปล่าแล้วกัน ”จากนั้นก็ไม่มีประโยคสนทนาใดๆเกิดขึ้นอีกครับ มันคงไม่กล้าทวงอะไรเพราะผมรู้ดีว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำหน้าบ้าขนาดไหนอยู่  จ่ายเงินเสร็จก็จับมือมันเดินออกนอกร้าน เดินไปทางขึ้นหอ ขอดูหน่อยสิสนิทกันขนาดไหน...... ไอ่เต้



TBC.


เท่านี้ก็ไม่ค้างแล้วสินะดีจัง......

V
V
V
 (ใครหนอผู้โชคดี......... )

[Bg LoVe NT]

^
^
^

เค้าเองงงงงงงงงงงง โชคดีๆ


โหยยยยยยยยยยยยยยย

ไม่ค้างเลยนะ เนี่ยนะไม่ค้าง

ชิชิ ไอ่เต้ เดี๋ยวโดนๆๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

นั่นสิมันสนิทกันขนาดไหน อิๆ

[moonlight]

ไม่ค้างเลย จจ 

นั้นสิสนิทกันขนาดไหนและแบบไหน หุหุ 

[จันทร์ผา]

เต้คือใคร  

แค่ออกตัวมาก็ไม่ชอบเต้ละ


อิอิ

[Poes]

ค้างงงงงงงง อย่างแรง 

[sakiko]

นี่ขนาดไม่ค้าง 

แล้วถ้าค้าง

จะขนาดไหนเนี่ย

 

[nana]

เราตามไปด้วย

[boboaje]

  . . . . เอิ๊กกกกก ก ก ก รู้สึกว่าเด๋วมีน้อยใจชัวร์เลยอ่ะ  . . .. . เต้ นี่ไม่ใช่คนชิมิค่ะ  . . . .


 . . . . จริงแล้วไม่ค้างหรอกค่ะ  แค่ต้องทนรอตอนต่อไปนิดหน่อยแค่นั้นเอง ไงก็มาต่อไวไวนะค่ะ  . .. .


 . . . . อย่ามองเลข 6 เป็น 9 บ่อยๆ นะค่ะ  . .. . เห็นแล้วใจหายเชียว .....

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[zeazaiz]

เย้ๆ  มาเร็วกว่าที่คิด

แต่.....ค้ า ง   

แต๊ปสู้ๆ

[faire]

ไม่ค้างเท่าไหร่เลย 
รอตอนต่อค้าบไป 
เรื่องงานก็สู้ๆนะ

[The_miracle]

อยากรู้เหมือนกันว่าคนชื่อ  เต้ มันเป็นยังไง ค้าง!!!!!!!

[YO DEA]

ค้างๆ

o-O"

[the_pooh9]

  น่ารักดีนะ เพิ่งมาอ่าน สงสัยจะหลงน้องกรด้วยแหงมๆ
ว่าแต่กรที่ว่าดุ แต่แต๊ปดุกว่าอ่ะ มีลูกขอสักตัวนะ 

[l3iZal2l2e]

วู้วววววววว
ปรากฏว่า เต้ เป็น ตรู๊ดดดดดดดดดดดดด
 


อ่ะ ม่ายช่ายสิ
เอิ้ก ๆๆ ๆ ๆๆ ๆๆ
ต. เต้ คือ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อแน่ ๆๆ ๆๆ ๆ อ่ะ

มาต่อไวไวนะคะ   

[menano]

 

แต๊ปนี่น้า

เอาแต่ใจได้เรื่องเหมือนกันนะเนี่ย

น่าสงสารกรมากมาย

เฮ้ออออออออ

แต่ตอนนี้เริ่มสงสารเต้อีกคน  เหอเหอ

[dahlia]

^
^
^
จิ้มอีกสักที


ไม่ค้างค่ะ ไม่ค้างเลย 

[Jeremy_F]

เต้ รีบไปตรวจดวงชะตาด่วน  :m29:แต๊ปมาแล้ว 

 

ป.ล. ขอบคุณ จจ ที่มาอัพให้ก่อน งานสัมมนาก็สู้ๆ ต่อไป 

[ben~ya]

ประกาศความเป็นเจ้าของซะ กรจะไปไหนรอด หึหึ

[The Lover]

มันมากๆๆๆๆๆ อ่านรวดเดียวจบ


ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


 

[kaporzung]

ชอบเค้ามาก ก้อทำดีๆกะเค้าหน่อยสิ บังคับแบบนี้ได้งาย 

[StopLove]

 

พระเอกโมโห ร้าย จริง ตื้อเค้า ยัง จะโหดกับเค้าอีก

เเบบ นี้ เค้า เรียก SM นะครับเนี่ย เเหะๆ

[TONG]

สนุกดีจัง รักแตปอะ

รอชมตอนต่อไปค่า

[the_pooh9]

เดี๋ยวจะโดน...นะ
ยังไม่มาอัพอีก เดี๋ยวจะโดน...นะ

[loveorlike]

^
^
^
 
แง๊อย่าทำเขาสิ ไม่ได้ตั้งใจนะอยากมาต่อเหมือนกัน

แต่ว่านี้จะมาบอกว่างานที่ต้องทำมันเสร็จแล้วววววววววววววววววว

ยังไม่ได้นอนเลยแต่ว่า...หึหึ

รออีกนิดนะจ้าเดี๋ยวจะเอาตอนใหม่มาให้อ่านกัน

ว้าวววววววววว....มีคนหลงเข้ามาใหม่ด้วย ยินดีต้อนรับนะจ้า

ขอให้สนุกไปกับเรื่องของเขาแล้วกัน ......ไปสุ่มแต่งต่อ....

  ให้ทุกคนนะค่ะ ขอโทษที่ต้องให้รอนานนะ เดี๋ยวไปปั่นอย่างว่องเลย

[DeShiWa]

 

อ่าครับผมมีลางสังหรว่าเต้ไม่ใช่คนนะครับ

เป็นอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่ผู้ชาย (รึป่าว)อิอิ

 

[TONG]

อึ๊บๆ มาติดตามรอตอนใหม่ค่า

[faire]

มานอนรอ

ให้ว่องนะพี่น้อง 

[mantdash]

หึงหวงแรงจริงๆ อิอิ