หัวข้อ: << เดี๋ยวจะโดน...นะ >> ตอนที่23 .....END [30.01.2011]

[marchmenlo]

วันนี้มีต่ออีกตอนใช๋ม๊ายยย


น่ะ ๆ ๆ  มันค้างนิด ๆ อ่ะ ขอต่ออีกตอนละกัน

[benxine]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

[Jeremy_F]

น่าส่งสาร จจ กว่าจะได้นอน กร้ากกๆ

 

[RN]

อยากจะบอกว่ามันค้างมากมาย มาต่อเหอะ

[juuuno99]

ค้าง

 

[dahlia]

ค้างได้อีก   

[boboaje]

   . . . . . รอค่ะ ตากำลังแล่นเลย . . . . .. 

[loveorlike]

^
^
^
^
^

จิ้มขึ้นไปให้หมดดดดดด


มันค้างเหรออออออออออออออออออ



ไม่จริงงงงงงงงงง..จุ๊บรับไม่ได้


 
โวยวายๆๆ

[Poes]

มาต่อได้แล้ว 

[epochii_upfun]

oo
นั่นจิ มามะ มาต่อเร้ว

[faire]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง

มาต่อเหอะน้า ส่งสายตาวิ้งๆ

[จันทร์ผา]

 :fire:มาต่อให้ไว

 ค้างสุดๆๆๆ อย่ามา  อิอิ

 รักคนแต่งมากมาย

[ronlbb]

เจอแต่นิยายค้างๆ อิทิพหละเซง
หนุกหนานมากมายค่ะ

พี่กรน่ารัก พี่แต็ปก็น่ารัก รักทุกคน 55+
คนแต่งนี่ถ้าลงบ่อยจะน่ารักยิ่งๆขึ้นไป โฮะๆ

[moonlight]

จจ มาต่อด่วนนนนนนนนนนนนนนนน

ผ่านด่านเพื่อไปได้แล้ว

เหลือพิชิตใจกรให้ได้ 

[Ferfa]

  น่ารักอะ มาต่อเร็วๆๆน้าาา

ปล.หายไวๆๆนะจ๊ะ

[loveorlike]

^
^
^

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

น่ารักแล้วทำไมถือมีดด้วยล่ะตัวเอง

 

[moonlight]

^
^
^
จิ้มๆๆ จจ 

มาต่อด้วยจิ

เต้นรอ 

[kikuka]

เอาอีก เอาอีก   

เต้นด้วยๆ 

[norimaki]

 :z2:เต้นรอด้วยคน

มาต่อเร็วๆนะ อยากรู้ว่าโทรไปแล้วว่าไง

 :กอด1:กอดคนแต่ง...กิ้วๆๆๆ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

ทำไมถึงค้างกันแบบนี้ได้ 

แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ อิๆ

[Bobble]

เราไปอยู่ไหนมาไม่เห็นเรื่องนี้

ขอเป็นแฟนเรื่องนี้ด้วยคนสิ่คะ

สนุกดีๆๆๆๆๆๆๆค่ะ โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆ เดอะแก๊งของแต๊ปนี่ก็นะ :m3:นับถือๆ  ช่างสังเกตุตั้งแต่แรกกันเลย

มาต่ออีกนะคร๊าๆๆๆๆๆๆๆคืนนี้เลยยิ่งดีเน้อออออออ

กดบวก1ห้ายยยยยยยยยย
 

เอายาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอย่าค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[loveorlike]

^
^
^
^
 :กอด1:ต้อนรับจ้า

ไหนๆอะไรค้างๆ ไม่มี๊........






...............................


ตอนที่ 5







“ฮัลโล…ครับ”

“อืม....ยังไม่นอนอีกเหรอ”

“เอ่อ..ขอโทษ คุณเป็นใครเหรอครับ”

“หึหึ...จูบน้อยไปสินะ ถึงจำกันไม่ได้”

“.......เฮ้ย!..ไอ่บ้า โทรมาทำไม แล้ว...แล้วรู้เบอร์ได้ไง”

“จุ๊ๆ...พูดเพราะๆสิครับ ส่วนเอาเบอร์มาได้ยังไงเนี้ยขอไม่บอกแล้วกันนะ”

“มีธุระอะไร....ถ้าไม่มีจะวาง”ตัดรอนกันจริงนะ

“ลองวางดูสิ...แต่ไม่รับประกันนะว่า....”

“อย่ามาขู่คิดว่ากลัวหรือไง...มีอะไรก็พูดมา”

“เชื่อครับว่าไม่กลัว.....พรุ่งนี้บ่ายสามรอหน้าคณะนะเดี๋ยวไปรับ...อย่าคิดหนีล่ะจับได้เมื่อไร....อืม...เอาไว้เฉลยตอนนั้นแล้วกัน กลัวไม่เซอร์ไพส์ ”

“แค่นี้ใช่มั้ยที่จะพูด!”เสียงดุมาเชียวนะที่รัก

“ครับ...วางก่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับ ฝันหวานนะครับ”

“ประสาท......กึก!”




วางไปแล้วครับ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงพูดออกไปแบบนั้น แต่ตอนนี้ในใจอยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆชะมัด  คนอะไรแค่เสียงก็ทำให้ใจสั่นได้ขนาดนี้แล้ว นี้ตกลงกรูชอบมันจริงๆใช่มั้ย   แย่หน่อยนะกรที่ทางของกรมีแค่ต้องชอบผมตอบเท่านั้นแล้วสิ 












ปี๊น~








ตอนนี้ผมอยู่หน้าคณะมันแล้วครับ ส่วนคนที่บอกให้รอนะเหรอ โน่นครับหน้าบึ้งแก้มป่องไม่มีใครกล้าเข้าใกล้สักคน  ยืนกอดอกพิงเสารออยู่เลย บีบแตรเรียกแล้ว แต่ว่าคนน่ารักของผมขยับแค่หน้ามามอง  ตาประสานกับผมที่นั่งอยู่ในรถ แต่ยังไม่ยอมเดินมาครับ ผมเลยใช้ภาษารักนิดหน่อยส่งไป ได้ผลแหะ เดินเหมือนจะฆ่าคนมาเลย







ปัง!






เอาเลยครับว่าที่ที่รัก ปิดให้ประตูรถมันหลุดไปเลยก็ได้นะ  คนอื่นที่มองอยู่ตอนนี้จะได้รู้ว่านี้เด็กใคร



“มีอะไรก็พูดมา เสร็จแล้วจะได้ลง”



หึหึ...ผมก็เชื่อฟังอยู่แหละ  โน้มตัวเข้าไปหากะจะรัดเข็มขัดนิรภัยให้  แต่ดูเหมือน คนน่ารักของผมจะคิดไปไกลกว่านั้น หลับตาแน่นเชี่ยว เดี๋ยวก่อนครับอยากทำเหมือนกันแต่ยังไม่ถึงเวลา โดนแน่ที่รักไม่ต้องห่วง รัดเสร็จผมก็หันตัวกลับมานั่งยิ้มมอง คนน่ารักของผมก็เหมือนจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรมากขึ้นครับ เปิดตาก้มลงมองเข็มขัดที่ผมรัดให้แล้วก็เซหน้ามองไปนอกหน้าต่างทันทีเลย แต่ผมเห็นนะว่าหน้าแดง ฮ่าๆมีความสุข





“จะพาไปไหน”จากที่นั่งเงียบมาตลอดทางในที่สุดคนน่ารักของผมก็อดใจไม่ไหวถามออกมาแล้วครับ


“แต๊ป”


“หืม...!”หันหน้ามามองเชี่ยว สงสัยงง


“เรียกว่าแต๊ปก่อนแล้วจะบอกว่าไปไหน”ผมพูดโดยที่ตายังมองทาง ก็มีเหลือบมองดูบ้าง  เลยได้เห็นหน้าที่ยังอึ้งอยู่นิดๆ


“…………..”




หลังจากประโยคนั้นของผมมันก็เงียบไปเลยครับ แล้วผมก็ตัดสินใจแล้วว่าอยากได้ยินเสียงหวานๆเรียกชื่อของผมให้ได้ยินตอนนี้  เดี๋ยวนี้ด้วย




“จอดทำไม”มันหันมาถามทันทีเลยครับ เพราะตอนนี้ผมหักเลี้ยวเข้าข้างทางเรียบร้อย


“เรียกชื่อก่อนสิ”


“………”ยังครับยัง   ยังเงียบครับ ว่าแล้วผมก็ค่อยๆโน้มตัวเอามือทั้งสองข้างวางกั้นไว้ข้างตัวมัน


“มึงจะทำอะไรอ่ะ”หน้าตื่นตาโตอีกแล้ว น่ารัก  แต่ผมไม่สนที่จะตอบ โน้มหน้าตัวเองลงไปใกล้อีก ที่นี้หลับตาปี๊เลย กำลังจะเข้าสู่เป้าหมายก็ต้องหยุด


“แต๊ป!!”เสียงแปดหลอดชัดเจนเหมือนหุจะอื้อเลยครับ


“ยอมเรียกแล้วเหรอ เอาใหม่มองหน้าแต๊ป แล้วเรียกดีๆ จะไม่ทำอะไรนะครับ”ผมก้มลงกระซิบบอกข้างหู มันรีบเอาคอหดหนีใหญ่เลย ตาก็ค่อยๆเปิดมามองผม ซึ่งตอนนี้หน้าของเราสองคนอยู่ห่างกันไม่ถึงสองนิ้วเลยครับ มันมองผมด้วยสายตาที่เห็นแล้วแทบอดใจไม่ไหวแล้วครับ อย่าทำหน้าอย่างงี้ ตอนรักแต๊ปแล้วนะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน

“ตะ...แต๊ป”เรียกแล้วก็ก้มหน้างุดๆเลยครับ แต่แค่นี้ก็พอแล้วหัวใจเหมือนจะหยุดเต้นเลย เป็นครั้งแรกที่ชอบฟังชื่อตัวเองขนาดนี้






จุ๊บ~





“เฮ้ย!ไหนบอกว่าเรียกแล้วไม่ทำอะไรไง ...ไอ่บ้าๆ”


“โอ๊ยๆเจ็บกรพอแล้ว เจ็บ”มันชกไหล่ชกอกผมใหญ่เลยครับก็มันอดไม่ได้นิ แค่หอมแก้มเอง ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย


“เจ็บโอ๊ยย”สำออยหน่อยครับ แต่ก็เจ็บนะเนี้ยเพราะมันชกจริงครับไม่ได้ออมแรงเลย


“ถ้าทำอีกจะเอาให้เจ็บกว่านี้ค่อยดู ไอ่บ้าโรคจิต”อ้าวว...กรครับหันมารับผิดชอบคำด่าด้วยครับ ด่าเสร็จกอดอกมองไปข้างนอกเฉยเลย เดี๋ยวๆจะไปปริ๊นรูปมาติดให้รู้แล้วรู้รอด ดูสิจะมองไปไหนอีก




“ออกรถเซ่ ”สั่ง....สั่ง


“ครับๆ...เดี๋ยวพาไปกินของอร่อยไถ่โทษนะ”หุบยิ้มไม่เป็นแล้วครับตอนนี้ ขับรถไปก็เหลือบมองคนน่ารักไปเป็นระยะครับ ที่ตอนนี้เปลี่ยนมานั่งปรกติแล้วครับ แต่ยังเงียบอยู่ดี ไม่เป็นไรเพราะเดี๋ยวก็ได้ยินเสียงกันไปทั้งชีวิตเอง











“เรียบร้อย ลงกัน”





ถึงที่หมายแล้วครับตอนนี้ ผมพามากินข้าวที่ห้างสรรพสินค้ามีชื่อใกล้ๆนี้แหละครับ จอดรถเสร็จก็ชวนมันลง แต่ผมก็ไม่ลืมเอื้อมไปหยิบถุงกระดาษที่ใส่กระเป๋าเงินมันไว้ติดมือมาด้วย




“ป่ะ”


“ก็นำไปสิ….อะไร!” มือไงครับคนเก่ง คนน่ารักของผมถามทันทีทันใดที่เห็นผมยื่นมือไปหาเลย


“ยื่นมือมาสิ”


“อะไร....ไม่เอาเรื่องอะไรต้องจับมือกันด้วย”


“เลือกเอานะจับมือ กับ โอบเอวเดิน ว่าจะเอาแบบไหน”หันขวับมองผมตาเขียวเลยครับ มีเหรอจะกลัวยิ่งทำแบบนี้เดี๋ยวจะโดน...นะกร


“เลือกมา หรือว่าอยากให้โอบเอวตั้งแต่แรก มะ”เดินไปทำท่าจะโอบเอวมันครับ


“เอาไปๆ!! จะจับมือก็เอาไป” ถ้ามันถอดแขนแล้วโยนมาให้ผมได้มันคงทำแล้วล่ะครับ แต่พอดีว่าถอดไม่ได้  มันก็เลยได้แต่หน้าบึ้งหน้าตึงเดินตามการจูงของผมมานี้แหละครับ



“อยากกินอะไร”พอเข้ามาในตัวห้างผมก็หันไปถามมันครับ แต่หน้ามันเนี้ยพร้อมใช้เหลือเกิ๊น บึ้งซะ

“…………”เงียบ


“กร”เตือนภัยครั้งที่หนึ่ง

“...........”ยังอีก ยังอีก

“กร”เตือนภัยครั้งที่สอง พร้อมกับสายตาสักขีพยานที่เริ่มสนใจเราสองคนเพิ่มขึ้นแล้วครับ พอทำท่าจะกระตุกมือ มันก็ชิงตอบเลยครับ สงสัยจะรู้ว่าจะโดนอะไร


“ก็พามาอยากพาไปกินอะไรก็พาไปสิ....ชอบบังคับ”ตอบเสียงดังฟังชัดมาก แต่ประโยคหลังนี้กระซิบเชี่ยว จะถือว่าไม่ได้ยินแล้วกันนะ ชอบบังคับงั้นเหรอ


“งั้นก็ไป ”







TBC.




 

[Bg LoVe NT]

^
^

จิ้มพี่จุ๊บก่อน

เย้ๆๆ มาแล้ววววว

แล้วค่อยไปอ่านนนน


แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

น้องกรน่ารักอ่ะ

พี่แต๊ปนี่ก็รุกหนักจิงๆ

[จันทร์ผา]

ขอตอนที่6อย่างไวคับ

[Haney]

^
^

ทะลุทะลวง อะโบอะบีอะโบอะเบ




น้องกรน่ารักกกกกกกกกกก ขอรักน้องกรรรรรรร


รักพี่จุ๊บด้วยครับ 

[Mint]

แอร้ยยย

ก็ยังค้างอยู่


 

[RN]

กระซวกรีบน

แอร๊ยยยยย

ยิ่งอ่านน้องกร ยิ่งน่ารักกกกกกกกกก


 

[mantdash]

ทำไมเรื่องนี้ชอบค้างจังนะ อ้าๆๆ

[YO DEA]

 

รอตอนต่อไป