ตอนพิเศษ(ครึ่งหลัง)
เดินๆขึ้นไปตามบันไดบ้าน เลี้ยวซ้ายตามที่แม่มันบอก รู้เลยห้องไหนห้องไอ้เปยเมียรัก ก็พี่แกเล่นเขียนติดหน้าห้อง คือมันมีกระดานช็อคอะแขวนอยู่หน้าห้อง
'ห้องเปยเอง' 'Status:รอเนง้อ'
อึ่ยยยยยย
อ้ายเปยยยยยยย
น่ารักว่ะ
งี้ทำตามจุดประสงค์พี่แกเลยละกันนะ
ไม่ค้งไม่เคาะละประตูเนี่ยเปิดเขาไปเลย ในห้องมันก็กว้างๆ กว้างกว่าหอกูนี่ของมันแน่อยู่ละ-"- ห้องของโครตเยอะเลยส่วนมากเป็นของทำมืออ่ะยังไงวะของทำเองพวกd.i.y.เงี้ย โต๊ะคงโต๊ะคอมมีกล่องไรเต็มเลย โต๊ะหนังสือมันก็มีแต่ขวดอะไรไม่รู้ แต่น่ารักดีคาดว่าน่าจะทำเอง แต่ห้องมันไม่ตุ๊ดนะเว่ย ก็ดูดีอ่ะสีขาวๆครีมๆ แต่ห้องโครตหนาวเลยเมิงเปิดแอร์ซะห้องเมิงเป็นโรงเก็บน้ำแข็งเลย
มองไปที่เตียงมันนอนคลุมโปงอยู่นั่นไง
"มีใครอยู่ไหม"ลองแกล้งร้องถามออกไป
เงียบ
"ไอ้เปยเมิงอยู่ในนี้ป่ะวะ"
ใต้ผ้าห่มนั่นเขยิบตัวยุกยิกเบาแต่ก็ยังเงียบต่อ
"ไม่มีใครอยู่กูกลับละ"
"เปยอยู่!"เสียงใต้ผ้าห่มโผล่งขึ้นมา ก่อนจะเงียบอีกครั้ง
"อยู่ไหนละ ไม่เห็นเว่ย"เดินๆไปตรงขอบเตียงแล้วพูด
ไอ้เปยที่อยู่ใต้ผ้าห่มเลิกผ้าออกแค่หัวเหลือบตาขึ้นมามอง ตาขวางเลยนะไอ้นี่
"ทำหน้าๆ"นั่งลงขอบเตียง เอามือไปตบหน้ามันเบาๆ ถูกสะบัดหน้าออก แน่ะไอ้เปยมีเล่นตัว
"เป็นอะไรเมิง"เลิกคิ้วถามมันไป
เงียบ
ไอ้สัสเสือกมองหน้ากูนิ่งๆ แล้วหลังให้กูอีก
ก้มตัวลงไปกอดมันไว้ทั้งผ้าห่ม ดิ้นโครตแรงอ่ะจนกูต้องล้มลงไปนอนเอาขาหนีบขามันไว้มือก็รัดตัวมันไว้จากด้านหลัง
"พยศหรอ เมิงเป็นม้าหรอไอ้เปย"พูดขำๆ แต่ไอ้คนให้อ้อมกอดนี่ไม่ขำเนี่ยดิ
ชะโงกหน้าไปมองหน้ามัน ไอ้เปยแม่งกัดปากแน่นเลย มันกลัวมันหลุดหัวเราะอะดิเงี้ยอ่ะ
"ไอ้เปย หันมาคุยกันก่อนดิ๊"
"...."
"เดี๋ยวเล่าอะไรให้ฟัง"
"......"
"อะดูดของกูเมื่อก่อนไง"
"อดีต!!!!"
หัวเราะก๊ากขึ้นมาทันทีที่มันเผลอตอบกู แหม่ะเมียรักกู สกิลการตบมุขยังขั้นเทพเหมือนเดิม ได้ยินไอ้คนใต้ผ้าห่มทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ
"หนาวว่ะ หนาวจังเลยเปย ขอห่มผ้าหน่อยดิ"ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบหรืออนุญาติ ดึงๆผ้าห่มที่มันทับๆไว้ออก มุดตัวเองลงไปอยู่ในนั้นด้วยอีกคน มันหันมาผลักๆกูให้ออกไป กูก็ดันๆมันไว้ เคลื่อนไหวตัวโครตลำบากเลยว่ะผ้าห่มแม่งถูกไอ้เปยทับอยู่เกือบครึ่งไง สุดท้ายก็ต่างคนต่างหอบ ไอ้เปยเหนื่อยสุดเลยไงตัวเล็กกว่าก็เสียเปรียบเงี้ยแหละไอ้หนู
มันเขยิบตัวยุกยิกๆก่อนจะพลิกมากอดเอวกูหลวมๆหน้าจะมุดรักแร้กูอยู่ละ อ้าวเปลี่ยนอารมณ์เร็วว่ะ อะไรวะ
"คุยว่าไรบ้าง"มันพูดขึ้นงึมงำๆกับเสื้อกู
"ก็ไม่ว่าไง ไม่มีตังค์มาขอว่ะเปย"ว่างั้นไปมือก็ลูบๆเอวมันไป แม่งอย่าคิดลึกกูลูบเฉยๆเหอะ
"อ้าว พูดงี้ได้ไงอ่ะ จะทิ้งเปยหรอ ไม่ได้นะ"มันเหงยหน้าขึ้นมามองกูก่อนจะพูด
แน่ะมันชอบคิดไปเองอีกหละ จะแกล้งมันดีมะ หรือไม่แกล้งดี แกล้งเดี๋ยวแม่งร้องไห้อีก แถมนี่ถิ่นมันอีก ไม่ดีแน่
"ขี้เกียจเล่าว่ะไอ้เปย มันก็ดีมั้ง ไม่รู้ดิ เหนื่อยเนี่ย ปวดขาต้องเกร็งขาไว้ขาจะสั่น สัสมาก"หลับตาพูดแล้วหัวเราะเบาๆ มันเหมือนยกภูเขาออกจากอก แบบผ่อนคลายละมันก็ริ่มง่วง
เหมือนไอ้คนข้างๆจะผละลุกขึ้น รู้สึกเหมือนมีอะไรนิ่มๆมาบีบๆแถวขา ขมวดคิ้วลืมตาขึ้นดูเจอไอ้เปยบีบๆขากูอยู่ หัวเราะเบาๆให้มัน หลับตาลงเหมือนเดิม อยากบอกว่านี่เมิงบีบแล้ว? มันเหมือนเอามือมาแตะๆเงี้ย แต่ไม่พูดดีป่ะวะรักษาน้ำใจไงเมียรักอุตส่าห์ทำให้
"ดีป่ะเน"
"...อื้อ.."งึมงำๆตอบไป กำลังได้ฟีลเลยง่วงๆคิดดูกูบอกตื่นตินแปดโมงมาแต่งตัว แต่กูตื่นตีห้ามาฝึกบทพูด(ที่สุดท้ายกูได้ใช้ป่ะเหอะ)
"เนๆ ดีป่ะ เปยถามอ่ะ"
"อื่อ..."
"ตื่นก่อน หลับไม่ได้นะ เขาบอกหลับตอนนี้ผีจะเอาไปนะพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าน่ะ"
"ฮื่อ หลอกเด็ก"
"เน"
".....หือ?..."
"ไอ้เน"
ลืมตาเลยดิครับ ขมวดคิ้วมองมัน นี่เรียกกูไอ้เลยเรอะ
"ไอ้เน"มันพูดอีกรอบหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจใหญ่
แน่ะๆมีการเล่นหัวๆ มองมันแล้วหัวเราะเบาๆในลำคอ
"ใครนะเคยบอกอยากเป็นหมอ"
"เปยเองๆ"มันตอบ ไอ้เปยเมิงตอบเฉยๆก็ได้ไม่ต้องขย่มเตียงเว่ย
"หมอ เนี่ยเมียผมนวดขาให้ที่บ้านอ่ะมันนวดไงไม่รู้ไม่เห็นหายปวดเลย หมอช่วยดูหน่อยดิ"พูดจบไอ้เปยหรี่ตาทำหน้าบึ้งเลยแต่ยังไม่วายเล่นด้วยกับกู เอามือมาจับๆขาเงี้ย เมิงวินิจฉัยโรค?
"ไปโดนอะไรมาครับคนไข้"แน่ะคุณหมอเปยมีการถาม นี่เป็นไงอนาคตหมออีกคนของประเทศไทย เมียกูเองๆ
"ไม่รู้อ่ะหมอ มันเจ็บๆแข็งๆ"ลุกขึ้นนั่งลูบๆขาตัวเองไปมา คนตรงหน้าเหลือบตาขึ้นมองก่อนจะก้มลงไปบีบๆต่อ
"ตื่นเต้นรึเปล่าคนไข้ เกร็งขาไว้ตอนตื่นเต้นรึเปล่า"เป็นไงๆเป็นหมอได้เลยนะเนี่ยเมียเปยกู ฉลาดจังเลย อึ่ยยยย. แต่กูขอแกล้งเมิงหน่อยเหอะ
"ผมว่าไม่ใช่นะ มันแข็งๆอ่ะ แข็งมาจากตรงนี้ป่ะหมอ"พูดจบเอื้อมมือไปจับมือมันมาวางทาบตรงเป้ากางเกงกู
"แน่ะะะะะ เนนนน ตลอดเลยอ่ะ ขอให้ได้กาม" มันเหงยหน้ามาพูดแล้วหัวเราะเบาๆ
"ก็เมียไม่เคยให้อ่ะ มันเหงานะเนี่ยตั้งสองปี"พูดแล้วยิ้มล้อๆไปให้มัน ไอ้คนตรงหน้าจะชักมือกลับก็ยอมปล่อยแต่โดยดี
"ดูทำหน้าเข้าๆ ห้าๆ"มองหน้าไอ้เปยที่ทำหน้าหง๋อยๆแล้วหัวเราะ เอื้อมมือไปลูบแก้มมันเบาๆ ถูกเอียงแก้มลงมาถูกับมือแบบเคลิ้มๆ มองๆมันแล้วยิ้ม น่ารักดีว่ะ
"เนอยากหรอ"มันงึมงำๆพูดเบาๆ ช้อนตาขึ้นมองกู
"หืมมันก็ต้องอยากทุกคนแหละ แต่...."
"ขอโทษนะ"
"ห๊ะ"
"ขอโทษ เปยให้ไม่ได้ เปย...เปย.."เงียบกันไปนานมันก็พูดขึ้นอีกรอบแต่พูดไม่จบดันสะอึกเบาๆแทรก เฮ่ยๆ กูปรับอารมณ์ไม่ทันคือเมิงอะไรวะ ตอนแรกงอนกู แล้วก็มาเล่นกับกู ตอนนี่โหมดดราม่าหรอวะ
มือบางๆเลื่อนขึ้นมาทาบมือกูที่จับแก้มมันอยู่ มันเอนหน้าซบมือกูเต็มที่เลย รู้สึกเหมือนมีอะไรเปียกๆโดนมือกูด้วย
เอาแล้วไงกูเล่นจนได้เรื่องอีกแล้ว กูโอ๋ใครไม่ค่อยเป็นด้วย(ดูจากที่กูเล่าผ่านๆมาก็น่าจะรู้)
"เอ่อ..เปยไม่เป็นไรๆ เมื่อกี้กูล้อเล่นเดี๋ยวพาไปกินแมงมัน..จักจั่นทอดก็ได้"อยากจะตบปากตัวเอง สัสมากเวลานี้เมิงยังจะเล่น กูอยากจะลอบฆ่าตัวเองให้รู้แล้วรู้รอดเว้ย คือกูไม่ได้จะอยากทำมันจริงๆเว่ยกูแค่ล้อเล่น เหมือนที่บอกตอนแรกไงกูรอมานานรออีกจะเป็นไรไงแถมแม่มันยังมาขอบคุณอะไรๆกูอีก ถ้ากูทำกูเลวไปละ
ไอ้คนตรงหน้าหัวเราะเบาๆ กรรมเมิงยังจะหัวเราะ ไม่ต้องรักษาน้ำใจกูก็ได้นะ
"มานี่มะๆ เฮ่อร้องทำไมหืมเปย ล้อเล่นน่ะแค่ล้อเล่น ไม่เห็นเป็นไรเลย"ดึงคนตรงหน้ามา กอดดันหัวมันซบกับอก มันไม่ได้แบบร้องไห้ฟูมฟายนะ มันแค่ยังไงวะช่างเหอะ
"อย่าทิ้งเปยนะ"หลังจากเงียบมานานมันก็พูดขึ้น อีกละๆกูละเบื่อคำนี้ที่สุดเลยเวลาทะเลาะหรือมันทำอะไรไม่ถูกใจกูหรือกูทำก็ได้อ่ะ มันจะพูดคำนี้ตลอดเลย
"ทำไมชอบพูดงี้วะ กูดูไม่จริงจัง กูดูจะทิ้งเมิงตลอดเวลาเลยหรอไงวะ"พูดด้วยน้ำเสียงที่ขึ้นนิดๆแต่ยังรักษาระดับให้ไม่ถึงกับตะคอกอยู่ ไอ้เปยกอดกูแน่นเลยทีนี้
"ก็เปยให้ไม่ได้...."มันพูดเสียงเบา กดหน้าลงกับหน้าอกกูซะแน่นเลย
เฮ่อ ลูบหัวมันไปมา ก้มลงหอมเบาๆ "กูดูหวังฟันอยากเดียวเลยหรอวะ"พูดตัดเพ้อเบาๆ มันพยักหน้ากับอกกูไปมา
"เฮ่ยจริงดิ แล้วที่กูเล่นกับเมิงทุกวัน ไปรับไปส่งนี่เพราะกูหวังฟันใช่มะ"พูดด้วยอารมณ์ที่เริ่มเดือดอีกครั้ง
อะไรวะนี่กูดูเป็นคนงั้น มันเล่นไม่ได้เลยใช่มะไอ้แบบเนี้ย กูทำทุกอย่างสองปีนี่คือมันคิดว่ากูหวังฟัน? แม่งเอ้ยไอ้เปย
ดันๆมันให้ออกห่างจากอกกู มันก็ยื้อตัวเองไว้ สุดท้ายก็ปล่อยมันกอดไว้งั้น กลัวดันๆมันอยู่แล้วมันหยุดยื้อมันหงายหลังตกเตียงเหอะ
"ฮึก..เนี่ยๆๆจะทิ้งเปย...เนจะทิ้งเปย จะมีคนใหม่ใช่ไหม เปยรู้ๆ ฮึก เนบ้า ไม่รักเปยแล้ว"มันเริ่มฟูมฟายละทีนี่
เอามือขยี้ผมตัวเองแบบหัวเสีย อะไรวะเนี่ยเมื่อกี้ยังดีๆอยู่ เมิงเป็นอะไรของเมิงวะ กูว่าวันนี้วันดีนะ พ่อแม่มันก็ยอมรับละ(มั้ง) แล้วมันมาอะไรใส่กูเนี่ย กูงงเว่ย เมิงมาวีน เมิงมาชวนกูทะเลาะอะไรเมิง นี่ถ้าเมิงเป็นผู้หญิงกูไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเมนส์มาชัวแต่นี่เมิงเป็นผู้ชายเว่ย
จับมันนั่งดี ดันหน้ามันขึ้นเช็ดน้ำตงน้ำตาออกให้หมด กูว่าเอาเคลียร์ๆเลยดีกว่า กูงงมากตอนนี้มันเกิดอารมณ์น้อยใจตัวเองที่ให้กูไม่ได้?
"เอาดีๆเปย เปยเหงยหน้าขึ้นมาจะก้มทำไมวะ แม่ง"
"ด่าเปยอ่ะ เนด่าเปย ไม่รักเปยแล้วหนิ เมื่อกี้ก็ไม่เห็นง้อเลยต้องให้เปยหาโกรธเอง" มันพูดแล้วจะมากอดกูแต่ถูกกูดันออกไป อะไรเมิงวะว่ากูแล้วจะมากอดกู
ทีนี้หล่ะเอาละมันแหกปากร้องไห้เลย ไอ้เปยยยย อะไรเมิงวะกูตามไม่ทัน พยายามดึงๆมันมาปิดปากมันก็ดิ้นดีเหลือเกิน
แกร่ก
"เสียงดังอะไรกันหืม?"
หันหน้าไปตามเสียง
อ้ายสาสส
แม่ไอ้เปยเปิดประตูมา ทำไมแม่มันชอบเปิดมาเจอช็อตเด็ด แบบตอนเช้าก็เปิดประตูหน้ามามาเจอพวกกูทีนึงละ กูอยากจะบ้าตาย ไอ้เปยที่เห็นแม่มันก็รีบกระโดดลงเตียงวิ่งไปกอดเลย เอาแล้วไงกู
"คือ.."
"เน...จะทิ้งเปยแม่ เนจะทิ้ง...ฮึก..เปย"มันร้องไห้กับอกแม่มัน แม่มันเหงยหน้าขึ้นมองกูเลย กูขอโดดหน้าต่างตรงนี้ตายแป๊ปนะ
"ไม่ใช่ ไม่ใช่นะครับ คือ คือเปยมันเป็นอะไรไม่รู้ อยู่ดีๆมันมาหาเรื่องผมอ่ะ"พูดออกไปลิ้นแทบพันกัน นี่มาแค่แม่นะ พ่ออย่ามาเลยนะกูไหว้ละ
"เฮ่อ คุยกันดีๆซิ เราก็เหมือนกันเปย คุยดีๆถามพี่เขายัง แม่ว่านะอยู่ดีๆเปยต้องพูดไม่รู้เรื่องแน่ คิดเองรึเปล่าห๊ะเปย"ตรงเผงเลยครับแม่
"ป่ะๆไปคุยกับเนป่ะ เดี๋ยวเนทิ้งจริงๆนะ"พูดจบไอ้เปยร้องหนักกว่าเก่าอีก แม่ครับที่ผมชื่นชมไปตอนแรกขอถอนคำพูด
"เอ๊าคุยไม่รู้เรื่องละๆ เนมาเอาเปยไปดิ๊ คุยดีๆนะเสียงดังอีกรอบพ่อขึ้นมานะ จะหาว่าแม่ไม่เตือน"แม่มันพูด
ไม่ต้องรอให้กูลุกไปไอ้เปยมันก็ผละจากแม่มันเองเดินๆมากอดกูเฉยเลย แม่มันมองก่อนจะส่ายหัวไปมาแล้วปิดประตูเดินออกไป คือแม่เมิงมาเร็วเครมเร็วซ่อมเร็วมาก
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ คือกูก็ไปไม่ถูกเหมือนกันอยู่ดีๆมันมาฟูมฟายใส่เงี้ย อะไรวะ
"โกรธที่กูเล่นเมื่อกี้หรอ"สุดท้ายก็ได้เป็นคนเริ่มพูดก่อน มันส่ายหัวไปมา
"แล้วเป็นอะไรหืม ตอนแรกเป็นฮีโร่จะช่วยกูจากพ่อตา เมื่อกี้ก็เป็นคุณหมา.."
"คุณหมอ!"
"เอ่อนั่นแหละคุณหมอนวดขากูอยู่เลย แล้วนี่เป็นอะไร"
"เป็นคนที่รักเน แต่เนไม่รัก..ฮึก"ร้องอีกละ มีการซื๊ดน้ำมูกส่งท้ายด้วยนะ
"รู้ได้ยังไงว่าไม่รัก"ก้มลงไปหอมหัวหอมหน้ามันถี่ๆ มันหัวเราะเบาๆย่นคอหนี ก่อนจะปรับโหมดมาดราม่าเหมือนเดิม
"โทรศัพท์"
"หืม?"เอามือคลำๆในกระเป๋ากางเกง อ้าวโทรศัพท์กูอยู่ไหนวะ ไอ้เปยยกมือขึ้นชี้ไปแถวๆหัวเตียง หันมองตาม โทรศัพท์กูไปอยู่ตรงนั้นได้ไง
"เนทำตก"มันตอบเหมือนอ่านความคิดกูได้ พยักหน้าหงึกหงักเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มา รุ่นฝาพับดึกดำพรรถ์เหอะ โมโตโลร่าอ่ะรู้จักมะ รอยรอบทิศ
"แล้วโทรศัพท์กูทำไม....เมิงอย่าบอกนะว่าเมิงหึงเรื่องนั้นน่ะ"ถามมันออกไป ไอ้เรื่องนั้นที่ว่าก็คือ ตอนนั้นนานละไอ้เปยค้นโทรศัพท์ก็ไปเจอข้อความแฟนเก่ากู ประมาณเมื่อคืนขอบคุณมากนะรู้สึกดีจริงๆ มันโกรธๆๆ โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเลย มาไล่ทำร้ายกูหน้ากูมีแต่รอยมือมันอ่ะคิดดูทั้งตบทั้งต่อยข่วนเอาหมด จบที่มันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร กูนี่แบบไอ้สัสให้กูได้อธิบายเหอะ คือกูก็พูดแล้วว่าไม่ใช่แบบนั้นเมิงดูนี่ๆ ชี้ๆโทรศัพท์ให้มันดู ฟังที่ไหนเล่าเล่นร้องอย่างกะเขาเผาบ้านตัวเอง กว่าจะคุยกันรู้เรื่องนี่อีกวันเลยอ่ะ คือข้อความนั่นเมิงควรดูวันที่ปีพ.ศ.ก่อนไหมไอ้เชี่ยเปย นั่นมันก่อนกูคบกับเมิงครึ่งปีเลยนะข้อความนั่นอ่ะ ไอ้เปยหน้าแตกเลยทีนี้ หลังจากนั้นมันติดกูแจยิ่งกว่าปกติอีกกลัวกูโกรธมั้ง สั่งให้ทำอะไรทำหมดแม่งโครตเด็กเลย
ต่อปัจจุบันเหอะ
มันส่ายหน้าทันทีที่กูพูดจบ อ้าวเฮ่ยกูอุตส่าเท้าความเรื่องข้อความแฟนเก่ากูแล้วเมิงหึง เสือกไม่ใช่เรื่องนี้อีก
"แล้วเรื่องอะไรละหืมน้องเปย"พูดดีๆกับมันเอามือลูบๆแก้มมันเล่น มันคว้าโทรศัพท์กูไปกดยิกๆแล้วยื่นมาให้กู ชะโงกหน้ามากดเล่นวีดีโออีกรอบ
.
.
.
.
.
.
"....อื้อ. ..เซนเซย์...อิไต...อ๊า...คิโมจี๊..อื๊อ.."พับฝาโทรศัพท์เลย กูจัดการพับฝาแล้วปาลงเตียงเลย
ตอนนั้นรู้สึกหน้ากูหูกูร้อนมาก กูอยากจะหายไปจากตรงนั้น ถ้ากูโดดหน้าต่างลงไปกูจะรอดไหม กูไม่อยากให้เปยมีแฟนพิการ ถุ๊ย ยังจะเล่น แม่งเอ๊ยโครตอายอ่ะ
"เนี่ยๆ จะเลิกกับเปยใช่ไหม..ฮึก..เปยไม่ดีตรงไหน "มันเริ่มร้องอีกครั้ง
แต่
เฮ๊ย
เดี๋ยวก่อนนะ
มันเกี่ยวอะไรกับคลิปโป๊ว๊าาาา
จัดการจับไอ้เปยมานั่งดีๆอีกรอบเช็ดหน้าเช็ดตามันดันหน้ามันให้มองหน้ากู เหมือนเหตุการณ์มันเกิดซ้ำสองกับเมื่อกี้เลยว่ะหวังว่าจะไม่มีใครเปิดประตูมานะเว่ย
"ไหนพูดมาซิเปย อะไรยังไงคือกูงงมาก อะไรเมิงเนี่ยแล้วเมิงก็เลิกร้องด้วยกูฟังไม่รู้เรื่อง ขอเนื้อๆเลย"
"กัญชาหรอ" คนละเนื้อเว่ยไอ้เปยยยย กูไม่งงเลยเมิงอยู่กับกูได้ไง
"ไม่ตลก"
"ก็ไม่ตลกไง"
"เอาดีๆเปย เล่ามาๆเมิงเป็นอะไร"
มันเอามือขยี้ๆตาตัวเองซื๊ดน้ำมูก เหมือนจะปรับอารมณ์ให้เป็นปกติแล้วลืมตามองหน้ากู
"เนทำโทรศัพท์ตก.."
"นั่นกูรู้แล้วเว่ย"
"แล้วพูดแทรกเปยทำไมอ่ะ"
"ก็เมิงก็เล่าต่อดิวะ"
"เนก็เงียบดิ"
มองหน้ากัน ไอ้คนตรงหน้าก็หัวเราะขึ้นมาเบาๆ ถอนหายใจแล้วยิ้มๆให้มัน เฮ้ออ ไอ้เปยเมิงก็เป็นซะแบบเนี่ย จะให้กูทิ้งได้ยังไง
"จะให้เปยเล่าต่อมะ"มันพูดแล้วทำปากยื่น
"แตนไม่ได้หรอ ผึ้งก็ได้ ต่อแตนผึ้ง"
"ไม่ตลก"ไอ้เปยว่าแล้วทำหน้านิ่ง คือกูงงกับมันเวลาเล่นมุขงี้มันจะแบบไม่ตลก แต่อะไรปัญญาอ่อนมันหัวเราะจะเป็นจะตายกรรม
กูจะสรุปง่ายๆนะคือมันเจอโทรศัพท์กูตกที่โต๊ะกินข้าว ตอนนั้นกูคงไปคุยกับพ่อมันอ่ะ ตอนมันถูกกูไล่(มันบอกว่ากูไล่มัน จริงๆกูบอกให้มันไปก่อนเฉยๆไม่ได้ไล่เว่ย)มันก็ขึ้นห้องมา คิดขึ้นได้เลยเอาโทรศัพท์กูขึ้นมาดูแล้วเล่นไปเล่นมาเสือกเจอคลิปโป๊ มันก็อายมันนะ แล้วพอกูมากูบังคับขู่เข็ญ(มันว่างั้น จริงๆมันก็ไม่ได้ขัดขืนนะเว่ย ไอ้เปยแม่งชอบเล่าไปเรื่อย)ให้จับเป้ากูที่กูบอกอยากๆนั่นนะ มันก็เริ่มคิดว่ากูดูหนังโป๊กูเป็นคนกามกูอยากได้ แถมยังเป็นหนังโป้เป็นชายหญิง กูจะมีกิ๊กเป็นผู้หญิง เพราะมันไม่ให้กูเอากูเลยต้องมีกิ๊ก แล้วมันก็ไม่ใช่ผู้หญิงกูเลยจะไม่รักมันแล้ว เพราในคลิปเป็นผู้หญิง จบ กูจะบ้าตาย ตอนนี้เคลียร์ละเหอะ บอกมันไปว่าจะให้กูดูหนังชายชายหรอบ้าไปแล้วกูไม่ใช่เกย์แต่กูแค่รักเมิง อะไรประมาณเนี้ยไม่รู้มันเข้าใจป่ะนะแต่มันก็กลับมาเป็นปกติ(อย่างรวดเร็ว)กูจะบ้าตายอีกรอบคือมันมโนไปเองแล้วก็มาร้องไห้เงี้ย กว่าจะเคลียร์และอธิบายให้มันฟังก็กินเวลาอยู่โขเลย
"เมิงไปแต่งหนังแทนที่จะเป็นหมอป่ะ"พูดแขวะมันที่นอนตักกูเล่นไปดอกนึง มันแค่มองกูด้วยสายตาอาฆาตกลับมา มันนี่เลยเว่ยเขาเรียกว่าอะไรนะ หน้าแตกอ่ะเล่นซะจะเป็นจะตายเลยเมื่อกี้
"จริงๆนะเว่ย แบบคนไข้เป็นไข้มาเมิงเห็นเขาหน้าเขียวคล้ำม่วงเมิงไม่คิดว่าเขาเป็นมะเร็งที่ปอดเลยเรอะ"พูดแล้วหัวเราะก๊ากเลย
"ไม่ใช่ เปยก็ต้องเรียนมาแล้วดิ อะไรเป็นยังไงๆ"มันพูดแบบอิงหลักการ ทำหน้ากวนตีนๆแล้วพยักหน้าช้าๆส่งไปให้มัน
"ว่าเค้าทีตัวเองอ่ะ กามมากกกกกมีคลิปโป้ไว้ในครอบครองจนทำให้ผู้อื่นเข้าใจผิด มีโทษฐานเป็นแฟนเปยตลอดชีวิต"พูดจบก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากหันหน้ามามุดท้องกู เอาเข้าไปๆ เอาเลยเอาให้เต็มที่ เอามือมากอดเอวกูงึมงำๆอะไรไม่รู้ต่อ
"เฮ่อ แล้วเมิงก็ไม่ต้องมาคิด เนไม่รักเปยแล้ว อะไรแบบนี้อีกหล่ะ ตบแม่ง"ปากดีไปงั้นแหละกูอะนะ
"โหดๆ รายนี่โหดตลอดเลยเนอะ"มันพูดแล้วหัวเราะ ลุกขึ้นแล้วปีนขึ้นมานั่งบนตักกู
"รักเนจังเลย"มันพูดแล้วเอามือมาลูบๆหน้ากู มันชอบทำ บอกลูบๆโดนตอหนวดแล้วสากมือดี(ว่าหน้ากูด้านอะดิมันอ่ะ)
"รู้แล้วค้าบบ"พูดแล้วเอาหัวไปโขกๆกับหัวมัน ไอ้นี่ก็หัวเราะชอบใจใหญ่เลย
"ขอจูบหน่อยดิ"อยู่ดีๆมันก็พูดขึ้น ไอ้เปยยยยยเมิงมันนนนนน....
เอาปากไปจุ๊บปากมันเบาๆแล้วผล่ะออกมา
"ไม่ให้จูบ"ทำหน้ากวนตีนส่งให้มันไป ถูกย่นจมูกมองกลับมา
"เล่นตัวหรอเน"
"ใช่"ตอบมันไปแล้วก้มหน้าลงไปจุ๊บมันอีกรอบ แน่ะมีการหัวเราะชอบใจอีกนะ
"เรื่องจะทิ้งน่ะไม่ต้องคิดอีกเลยนะเปย ส่วนเรื่องจะเอาเนี่ยให้รอทั้งชีวิตก็ได้"
"จริงงงงงงง"
"ไม่จริงอ่ะ อายุ18เมิงเตรียมตัวไว้เลย ถึงตอนนั้นกูจะไปซื้อดอกกุหลาบมาโรงบนเตียง ก๊ากก"พูดจบถูกมือเล็กๆนั่นชกไหล่ไปเบาๆทีนึง เขินหรอวะหน้าแดงเลยเว้ย
มองหน้ามันที่มองกูอยู่แล้วก้มลงไปจูบที่ไม่ใช่จุ๊บแบบสองรอบเมื่อกี้ ดูดปากมันเบาๆแขนผอมๆมันตวัดมากอดรอบคอกู มือกูก็อยู่สุขที่ไหนเล่าเอาลูบเอวลูบขามันเบาๆ จะผละปากออกไอ้เปยมันก็ตามมาประกบเรื่อยๆจากตอนแรกที่กูค่อยๆจูบกลายเป็นรุนแรงแบบอารมณ์กูเริ่มลุกโชนแบบจงลุกโชนเฟรมไคเซอร์อะไรแบบนี้(ถุ๊ย) คืออารมณ์ตอนนี้กูเริ่มมาละ เสียงจูบ จ๊วบจ๊าบอะไรเนี่ยเริ่มมีให้ได้ยินตามอารมณ์กู(อารมณ์ไอ้เปยด้วยเหอะ)
"เปยกูว่า.......อื้อ...กูกลับบ้านดีกว่าดึกละ"ไอ้เปยไอ้เด็กแก่แดด เมิงมันเด็กแก่แดด ใครว่ามันใสๆละวะมาเจอแบบกูแล้วจะรู้ มันผลักกูนอนกับเตียงแล้วเนี่ยนั้งคล่อมกูโน้มหน้ามาจูบกูต่อ ลิ้นเล็กๆมันดันๆลิ้นกูไปมา สัสมากเดี๋ยวก็เครื่องติดนะเว่ยเอาน้ำมันมาราดงี้ไฟลุกแล้วจะห้ามไม่ได้นะไอ้หนู เอามือล้วงเข้าไปลูบในเสื้อมันมันพยายามเอาตัวหนีแต่กูก็ดึงมันมาที่เดิม แม่งโครตได้อารมณ์มันเหมือนจะเอาตัวหนีกู แต่ปากมันนี่กดทับกูเห็นๆ
แกร่ก
"เนฉันว่า......ว่า....."
"เฮ่ย!"
ปึก
"โอ๊ย"
มองประตูที่เปิดไว้ พ่อมันยืนค้างอยู่ตรงนั้น ก้มลงจัดเสื้อกางเกงให้ดีๆ กูจะจัดทำไมวะไม่ได้มีอะไรหลุดนี่หว่า ยิ่งจัดยิ่งมีพิรุษว่ะ ก้มมองไอ้เปยที่ไปนอนอยู่ตรงพื้นรีบเอื้อมมือไปดึงขึ้นมายืนมันก็ปัดตัวเองดึงชายเสื้อลงดีๆ ไอ้เปยเมิงจะจัดชุดเหมือนกูทำม๊ายยย มันมีพิรุษเว่ย
คือเหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วไง พ่อมันเป็นประตูเขามา กูตกใจลุกขึ้นยืนเลยไอ้เปยกูหงายหลังตกเตียงตามระเบียบดิ
"พ่อเมื่อกี้คุยอะไรกับเน"มันลุกขึ้นได้พูดขึ้นเลยแต่มันไม่ใช่ประเด็นนั้นเว่ยไอ้เปยเรื่องนั้นมันจบไปนานแล้วเว่ย
พ่อมันก็ยังนิ่งมองกูกับเปยสลับไปมา
"คือพ่อครับผมกำลังกลับ...กลับพอดี"พูดออกไป อยากกัดลิ้นตัวเองตายคือมันเกี่ยวอะไรวะที่กูพูดจะกลับมันไม่ได้ช่วยแก้สถานการณ์เลยเว่ย
"อ้าวจะกลับแล้วหรอ ป่ะ เปยไปส่ง"ไอ้เปยยยยเมิงรู้อะไรบ้างว๊าา
พ่อมันพยักหน้าหงึกหงักแล้วเดินลงไป มองไอ้เปยแล้วเดินตามพ่อมันลงไปมีไอ้เปยวิ่งตามมาติดๆ โอ่ยกูควรโล่งอกดีมะที่พ่อมันไม่ได้ถามอะไรกับภาพเมื่อกี้
จัดการสวัสดีพ่อมันก่อนเดินออกมาจากบ้าน พ่อมันยังไม่วายมองกูตาไม่กลับพริบ ก่อนเดินออกจากบ้านมีการกระซิบบอกกู 'สงสัยได้เพิ่มเป็นล้านสอง' กูไปหาที่ขายตัวแป๊ป ถุ๊ย ไม่ใช่ละ กูจะบ้าตาย
"ขี่ดีๆนะเน"มันบอกพรางโบกไม้โบกมือบ๊ายบาย พยักหน้าไปให้มัน
"วันนี้ขอบคุณเนนะ"มันพูดเอามือมาตบๆแก้มกู ก้มหน้าจะลงไปจูบมันอีกรอบหางตาเจ้ากรรมเสือกเหลือบไปเห็นหน้าประตูบ้านพ่อมันยืนมองอยู่แม่มันด้วยผิดกันตรงที่ว่าพ่อมันมองหน้าเหี้ยมมากส่วนแม่มันมองตาเป็นประกายซะ เลยเปลี่ยนเป็นจูบหน้าผากมันแทน มันก็หัวเราะคิกคักๆโบกมือบ๊ายบายหย๋อยๆ มองๆมันอีกรอบก่อนจะบิดมอไซค์ออกไป
เฮ่อวันนี้เรื่องโครตเยอะเลยว่ะ แต่สุดท้ายก็ถือว่าทุกอย่างออกมาดีละวะ มีความสุขจริงเว่ย ดีใจว่ะได้มาเจอไอ้เปยมันน่ารักใช่ป่ะพวกเมิง เอ่อดิรักมันวุ๊ย ถึงกูจะไม่ค่อยบอกมันก็เหอะแต่กูเชื่อว่ามันก็รู้แหล่ะน่า
แต่กูว่า
กูว่าละกูลืมอะไรบางอย่างว่ะ
กูลืมสวัสดีแม่มัน
อ้ายสาสสสสสสส
ตั้งแต่เช้ากูไม่ได้สวัสดีแม่มัน
............................................
แถมๆ
.........................................
"เนแมงมันคืออะไรอ่ะ"
"ก็แมงคือแมลงไง แมลงมันไง"
"ก็ใช่ไงมันคืออะไรอ่ะ"
"ก็ที่ให้เมิงลองกินวันนั้นไงที่เมิงบอกรสชาติเหมือนเนื้อไก่ ห้าๆ"
"เอ้ย นั้นแมลงเรอะ"
"เอ่อดิ! กร๊ากกกก อร่อยเปล่าๆ"
"ไอ้เน ไอ้บ้า หลอกเปยกินแมลง!"
"แล้วอร่อยไหมล่ะ"
"อื่อ...อร่อย..ดี อร่อยดี"
ก็แค่นั้น อยากกินอีกอะดิเมิงอ่ะ
จบ
............................................
แง้ จริงๆจะเอาลงเมื่อวานแต่เน็ตเสีย
จบแล้วอ่ะ หรือใครอยากอ่านตอนพิเศษอีกอ่ะ(จะมีไหม)เอาแบบไหนก็ลองบอกๆดูได้นะคะ เผื่อความคิดบังเกิดอะไรอย่างงี้ ()
รู้จักแมงมันกันไหมคะ? (อาจจะรู้จัก ห้าๆ มันเป็นอาหรา(?)ภาคเหนือ ไม่รู้ภาคอื่นเขากินกันไหมอ่ะ) แต่เราก็ไม่เคยกินนะไม่กล้า
ลักษณะทั่วไป
แมงมันตัวเมีย มีสีแดงคล้ำ ตัวใหญ่ มีรสมันนิยมนำมาบริโภคเป็นอาหาร เรียกกันทั่วไปว่า "แมงมันแม่"
แมงมันตัวผู้ มีสีเหลือง ตัวเล็กกว่าแมงมันตัวเมีย ไม่นิยมรับประทานเพราะมีรสขม เรียกกันทั่วไปว่า "แมงมันปู๊" หรือ "แมงมันคา"
ประโยชน์/โทษ
ขายได้แมงมัน เป็นอาหารตามฤดูกาลที่หาได้ไม่ง่ายนักจึงเป็นที่ต้องการของชุมชน ที่นิยมรับประทานทั้งไข่ และลูกแมงมัน เฉพาะตัวเมีย ดังนั้นแมงมันจึงมีราคาดีพอสมควรเพราะนอกจากจะมีน้อยแล้วปีหนึ่งๆ จะมีให้รับประทานเพียงครั้งเดียว ไข่แมงมันที่ เรียกว่า "แมงมันจ่อม" ขายเป็นช้อน (คาว) ๆละ 20 บาท ลูกแมงมันที่คั่วแล้วใช้ถ้วยน้ำจิ้มเล็กๆ เป็นถ้วยตวงถ้วยละ 60 บาท ถ้าเป็น ขีดๆละ 100 บาท ส่วนแมงมันตัวผู้จะใช้เป็นเหยื่อตกเบ็ดปลาช่อนปลาสลิด
ที่อยู่อาศัย
แมงมันชอบอาศัยอยู่ตามที่ดินที่เป็นที่ดอนน้ำท่วมไม่ถึง ชอบดินแข็งและชอบอยู่ใกล้รากไม้ใหญ่ๆ คล้ายปลวก แต่ไม่ก่อ ดินหรือพูนดินขึ้นเป็นจอมปลวก ในรอบหนึ่งปีแมงมันจะออกจากรูเฉพาะเดือนพฤษภาคม คือฤดูฝน เพราะน้ำฝนที่ซึมลงดินทำให้ แมงมันอยู่ไม่ได้จะออกจากรูขึ้นมาอยู่บนผิวดิน แมงมันจะไม่ย้ายรังถ้าไม่ถูกรบกวนจากคน ก่อนที่ลูกแมงมันจะออกมาแม่จะออกมา ก่อนเพื่อขยายรูให้กว้างขึ้น เพราะลูกแมงมันตัวโตกว่า แม่แมงมันจะใช้เวลาขยายรูประมาณ 3 ชั่วโมง ลูกแมงมันถึงจะต้องออกมา
ข้อมูลจากวิกิพีเดียค่ะ (ฮา)
ลองชิมได้นะ เปยมันบอกอร่อยหนิ ห้าๆๆๆ
ปล.พรุ่งนี้สอบแล้ว กรี๊ด ด ด ด ด ดด ด