“พี่แพทกินเยอะๆครับ เดี๋ยวบิ๊กทำให้ พี่ไผ่เอาเห็ดเข็มทองให้โฟมด้วย” เจ้าถิ่นยืนคีบเนื้อจากเตามาวางลงบนจานของรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ข้างตัว
“ขอบคุณครับน้องบิ๊ก เพื่อนโฟมน่ารักเหมือนโฟมเลย”
“ไม่หรอกครับพี่ บิ๊กว่าโฟมน่ารักกว่าเยอะ” พูดจบบิ๊กก็แทบจะกัดลิ้นตัวเองฐานลืมไปว่าควรจะต้องกันแพทออกจากเพื่อนของตัวเอง “แต่พี่แพทว่าบิ๊กน่ารักก็ดีครับ ไม่ค่อยมีคนชม”
แพทหันไปหาเม็ดโฟม เด็กหนุ่มตัวเล็กสบตาเขาแล้วเบี่ยงตัวไปเกาะแขนเพื่อน แกล้งทำเป็นไม่เห็น แพทยิ้มจางๆ….ก็น่ารักดี ถ้าไม่ติดว่าเอาแต่เกาะติดเพื่อนแจขนาดนี้ ก็คงมีสิทธิ์ลุ้นละมั้ง
“น่ารักคนละแบบ….น้องบิ๊กเอาเนื้ออะไรดี โฟมล่ะ พี่ย่างให้เอาไหม”
“เดี๋ยวบิ๊กทำเองครับพี่แพท บิ๊กทำให้ทุกคนแหละ พี่แพทนั่งเฉยๆเลยครับ” พูดจบก็รีบกุลีกุจอลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เป็นธุระคีบเนื้อวางให้ในจานของทุกคน
“บิ๊กดูแลเอง”
“ดูแลอย่างงี้คิดอะไรกับถังป่าวครับเพื่อนบิ๊ก” ชายหนุ่มที่นั่งข้างหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มเอ่ยแซว…ก่อนจะรู้ตัวว่าพลาดไปแล้วเมื่อมองหน้าสาวข้างๆ
“อกหักจากโฟมแล้วทำแบบนี้เหรอถัง ไม่รักจริงเลย” แจ๊สว่าซ้ำยังค้อนใส่
“เปล่านะ บิ๊กทำให้ทุกคน”
“แหมมม กรุบกริบอย่างเพื่อนบิ๊กไม่ต้องทำให้ใครหรอกค่ะ เดี๋ยวก็มีสาวๆหนุ่มๆมาช่วยทำให้”
“ใช่ครับ น้องบิ๊กนั่งเลย เดี๋ยวพี่ช่วยย่างเอง”
ทันทีที่พี่แพทพูด กลับกลายเป็นว่าทุกคนเงียบกริบและหันมามองเป็นตาเดียว จะมีก็แต่เจ้าตัวที่ทำท่าไม่รู้ร้อนรู้หนาวย่างเนื้อวางใส่จานทั้งโฟมทั้งบิ๊กนั่นแหละ
“ขอบคุณครับ” บิ๊กยิ้มให้กับคนใจดีก่อนจะยอมนั่งลง แต่ก็ไม่ลืมที่จะคอยมองเม็ดโฟม
“มึง…กูว่าพี่แพทจะจีบเพื่อนบิ๊กว่า” รถถังแอบกระซิบไผ่ที่นั่งอยู่ถัดไป “เหี้ย…เอาจริงเหรอวะ”
“จีบจริงก็ดีดิ่” คนพูดยิ้มอมพะนำ ถึงจะต่างจากที่คิดไปนิด แต่ถ้าใช่ก็คงโอเค…ละมั้ง
“คือตอนนี้รอบตัวมีกูคนเดียวที่ปกติใช่ไหม” รถถังทำเสียงเพลีย ก่อนจะรีบชิงคีบเนื้อมาวางบนจานของหญิงสาวข้างๆบ้าง
“กี้ว่าถ้าถังตกลงปลงใจกะกี้…..ก็โอเคนะ” ลัคกี้สบตาแล้วยิ้มหวาน “….หรือแจ๊สว่าไง”
“ไม่ได้อะกี้ เราขอโทษนะ แต่ถังต้องมีเคะตัวบางน่ารักอะ” หญิงสาวว่าพลางคีบเนื้อเข้าปาก “ขอบใจนะ”
“ไม่คิดว่าถังมันจะชอบตัวบางน่ารัก….ที่ไม่ใช่ผู้ชายมั่งเหรอ…” ปากพูดกับแจ๊สแต่สายตากลับมองอีกคน
“รู้ดีนักนะมึงอะอีลัคกี้ เดี๋ยวกูเอาเนื้อยัดปากแม่งเลย” ชายหนุ่มปากกล้าอย่างรถถังยังคงทำปากดี…ถึงหน้าจะเริ่มแดงก็เหอะ แต่มันเป็นเพราะเตาร้อนหรอก ไม่ใช่อย่างอื่น
“ยิ่งไม่ได้เลยอะ ก็ดูรอบตัวถังดิ ถ้ามีแต่สาวๆก็ว่าไปอย่าง” หญิงสาวดื่มโค้กจนหมดแก้ว “เบื่อโค้กแล้ว ใครเอาเหล้ามั่ง”
“เป็นผู้หญิงอย่าซ่ากินเหล้าดิ่ โค้กแหละดีแล้ว”
“ไม่ได้กินแล้วเมาเละอย่างมึงนี่คะ เอามาเหอะน่า พ่อยังไม่ห้ามเลย” แจ๊สทำเสียงแข็งขึ้นมาก่อนจะหันไปโบกไม้โบกมือเรียกคนเสิร์ฟมาสั่งเหล้าตามใจตัวเอง
อีกฟากฝั่ง เป็นจินที่นั่งอยู่ข้างๆคนอายุมากกว่าที่หน้าเริ่มแดงนิดๆ และไม่รู้ว่าเจ้าตัวจงใจหรือไม่…แต่มือเรียวเย็นฉ่ำกลับแตะตามตัวเขา ทั้งกอดบ้าง โอบบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นซบที่ไหล่แล้วหัวเราะไปตามเรื่องตามราว
“เมาแล้วเหรอพี่คีย์”
“ยังไม่เมาซะหน่อย พี่ไม่คออ่อนนะ” คีย์ยกศีรษะขึ้นมายิ้มให้ แล้วเอื้อมมือไปคีบเนื้อมายื่นให้ตรงหน้าของจิน “อะ กินนะ”
จินอ้าปากงับเนื้อที่ยื่นมา “คอไม่อ่อนอะไรหน้าแดงขนาดนี้”
“เป็นตั้งนานแล้ว หน้าแดงน่ะ” เขายิ้มกว้างขึ้น “กินเบคอนไหม”
“ระวังเหอะจะมอมให้เมาเลย”
“ไม่เมาหรอกน่า” พูดจบ คีย์ก็หยิบเบคอนมา “เอาไหม”
“เอาแต่ป้อนผม ตัวเองกินมั่งยังเหอะ” พูดจบก็คีบเนื้อในจานเข้าไปจ่อถึงปาก “กินเข้าไปเลย ขุนให้อ้วนกอดจะได้นิ่มๆ”
“อ้วนไปเดี๋ยวทิ้งพี่ขึ้นมา ไม่เอาหรอก” เขาพูดติดตลกก่อนจะยอมทานเบคอนแต่โดยดี “ถ้าตัวนิ่มแล้วกอดเยอะๆนะ”
“อะหือ เมาจริงๆนะเนี่ย” จินหยิกแก้มแดงๆทั้งสองข้าง “ระวังเหอะจะมอมให้เละเลย” จินย้ำอีกครั้ง
“มอมให้เละไม่ได้หรอก” คีย์ยิ่งหัวเราะมากขึ้นก่อนจะหยิบแก้วเหล้าผสมโค้กขึ้นมาดื่ม “เหะ…” เขาเอื้อมใบหน้าเข้าไปใกล้แล้วงับปลายคางอีกคนเบาๆ
เชี่ย…ถ้าอยู่บ้านโดนเอาบนโต๊ะแน่
“เมาแล้ว” ชายหนุ่มปิดปากรุ่นพี่ที่เริ่มตาหวานเยิ้มพลางกระซิบข้างหู “เดี๋ยวคืนนี้ก็โดนหรอก”
“คือ มุมตรงนั้นครับ กูนั่งติดกับพี่ไผ่ยังเกรงใจคนบนโต๊ะเลยครับ” เป็นเม็ดโฟมที่โวยวายขึ้นมา “นิดนึงไอ้จิน”
“โฟมอย่าขัดเด้!” แจ๊สร้องอย่างขัดใจ
“อิจฉารึไงวะโฟม” ชายหนุ่มยักคิ้วล้อ “อยากให้พี่ไผ่เอาใจก็อ้อนเอาเองนะ”
“ตลก กูเกรงใจคนอื่นเว้ย”
“ไม่ต้องอ้อนเราก็เอาใจนะ” คราวนี้เป็นประธานปีสามภาคภูมิศาสตร์กระซิบข้างหูคนรักแทน
“คือกูเอียนทั้งคู่ครับสัด” รถถังว่าขึ้นบ้าง “ใช่ไหมกี้”
“ถูกค่ะ กี้แบ่บ…แบ่บว่าอยากมีมั่ง อยากนั่งกระจุ๋งกระจิ๋งจีบกันหน้าเตาเนื้อย่าง โรแมนติกสัดๆ” ลัคคี้ทำปากเบ้อย่างหมั่นไว้ “กี้อยากเบ้ปากเป็นรูปสระอิใส่แม่งทุกคน โอ๊ยยย โลกนี้แม่งจะหวานไปไหน ไม่มีพื้นที่ให้กระเทยไร้คู่ยืนเลย”
“ถ้าน้องกี้ไม่ชอบ เดี๋ยวพี่ดื่มแก้วนี้หมดแล้วกลับก่อนก็ได้นะครับ จะได้ทานกันสบายๆ” คีย์ยิ้มกว้างให้ก่อนจะดื่มเข้าอีกอึกหนึ่ง
“โนค่ะพี่คีย์ วันนี้ใครไม่เมาห้ามกลับ เลี้ยงฉลองลักกี้จะได้แอ๊วหนุ่มเหนือ โอ๊ยยย อยากได้ละอ่อนน้อยจาวเจียงใหม่เน้อออ” ลัคกี้พูดแล้วหัวเราะร่วนด้วยได้ฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าไปมากเหมือนกัน
“มึงก็หาแถวนี้ไปนะกี้….เผื่อใครมันเมาๆอาจจะได้สักคน” จินหยอกกลับ
“อีเลว ได้ดีละทิ้งเพื่อน” ลัคกี้ทำเสียงต่ำพร้อมทั้งเบ้หน้าใส่
“งั้นเดี๋ยวกลับกันนะจิน” คีย์พูดพร้อมทั้งกระตุกชายเสื้ออีกฝ่ายเบาๆ
“อื้อ เดี๋ยวกลับนะ รออีกแป๊บ”
อีกแป๊บที่ว่าของจินคือหลังจากที่ลัคกี้ดวลเหล้ากับรถถังจนกลายสภาพเป็นหมาแล้วทั้งคู่ แพทเป็นคนเรียกเก็บเงินแล้วช่วยกันพาทั้งสองคนเดินกลับไปที่พัก การแบ่งห้องครั้งนี้ไม่มีปัญหาใดๆเพราะต่างตกลงกันก่อนมาเสร็จสรรพ พอถึงที่พักจินก็พาคีย์ขึ้นห้องไปด้วยกัน คนที่อ้างว่าไม่เมาๆหน้าแดงก่ำไปถึงหูคอยนัวเนียเขาจนถึงกระทั่งในห้องก็ไม่เว้น
“พอเลยๆ ไปอาบน้ำเลยพี่คีย์”
“อือ อาบด้วยกันสิ” ร่างบางไม่ยอมละตัวออกจากจิน ใบหน้าเอนซบกับหัวไหล่ของเขา มือจับแขนของร่างสูงเอาไว้ไม่ปล่อย
“อาบได้ไง เมาแล้วเหอะ อาบเองเลย” จินขยี้ผมอีกฝ่าย…นี่จะฝึกความอดทนกันรึไงห้ะ
“ถ้าพี่ล้มหัวฟาดขึ้นมาล่ะ” คีย์ย่นคอลงเมื่อถูกขยี้ผม แต่ก็ยังไม่ยอมตามอีกฝ่ายง่ายๆ
“ถ้าผมอารมณ์ขึ้นขึ้นมาล่ะ” จินย้อนใส่กึ่งฉุนกึ่งขำ
“ขึ้นก็ไม่เป็นไร พี่ไม่ว่าหรอก…” คนพูดยังคงยิ้มกว้าง “หรือจินยังไม่เคยเลยกลัวเหรอ”
“บอกตอนไหนว่าไม่เคย” หลังจากที่เป็นฝ่ายโดนลวนามมานาน คราวนี้เลยเป็นฝ่ายรวบกอดเองบ้าง
“ไอ้ขี้เมา ไปนอนเลยไป”
“ไม่ได้ ต้องอาบน้ำก่อน นะ” นะ…แล้วก็เริ่มก้าวเดินไปทางห้องน้ำโดยพ่วงอีกฝ่ายมาด้วยอย่างทุลักทุเล
“แม่ง……”
จินสบถเมื่อมาถึงห้องน้ำ นึกอยากจะเอาสายน้ำมาฉีดใส่ให้หายเมา ค่าที่อีกฝ่ายนัวเนียจนเกือบจะเอาตัวไม่รอด
“เดี๋ยวปล้ำนะ”
“ปล้ำ มันต้องไม่ยินยอมไม่ใช่เหรอ หรือเปล่า…” คีย์ยังคงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีพลางแกะกระดุมเสื้อตัวเองออกทีละเม็ด
“หยุด! หยุดเลย” ชายหนุ่มร่างสูงกลับเป็นฝ่ายดึงมือห้ามไว้ ไอ้บ้า…ไอ้ขี้เมา ถ้ารู้ว่าเมาแล้วเป็นอย่างงี้ไม่ให้กินหรอก ชอบทดสอบคนอื่นอยู่เรื่อย “ไม่มีสติอย่างงี้เกิดผมทำขึ้นมาจริงๆจะว่าไง”
“จะว่าไง เป็นจิน พี่ไม่เคยห้ามนะ” ร่างบางพยายามขืนมือให้หลุดจากการเกาะกุม
“หยุดนะ” ปากพูดอย่างนั้น แต่เพราะพี่คีย์ไม่ยอมหยุด ตัวเองเลยต้องเป็นฝ่ายรวบเอาไว้ในอ้อมแขน เนื้อตัวนิ่มๆหอมๆเคล้ากลิ่นแอลกอฮอล์นิดๆ…ต่อให้เป็นพระอิฐพระปูนก็ไม่ทน
“ทำไมล่ะ……” พอขยับตัวไม่ได้ คนที่ถูกรวบไว้ก็เงยหน้าขึ้นมองอีกคน “แฟนกัน ทำไมจะอาบน้ำด้วยกันไม่ได้”
“โอ๊ยยยยยย” จินแทบจะอยากจับตัวเขย่าๆให้แฟนที่ว่าหายเมา “แฟนอะไรเล่า บอกเลยนะ ถ้าอาบด้วยกันเกิดอะไรขึ้นผมไม่รับผิดชอบจริงๆด้วย”
“จะไม่รับเหรอ……………….” รอยยิ้มกว้างหายวับไปจากใบหน้า ดวงตาที่เป็นประกายฉายแววเศร้าหมอง “จะทิ้งกัน…ไม่รับผิดชอบ…เหรอ”
“โธ่เว้ย…” พอเห็นอีกฝ่ายเศร้า เขาก็ได้แต่ใจอ่อน “ไม่ทิ้งหรอก….ตัวเองแหละที่ทิ้งไปก่อน”
จินแตะนิ้วโป้งเบาๆที่หัวตาแล้วขยี้คิ้วที่ขมวดมุ่น “ผมรักพี่คีย์…ไม่ทิ้งหรอกนะ”
“…….ไม่ทิ้ง…ก็อาบน้ำ…..เหนียวตัว….แล้ว” คนอายุมากกว่ากลับกลายเป็นเด็กกว่าไปในทันที รอยยิ้มกลับคืนบนใบหน้ากลมอีกครั้ง
พอพี่คีย์บอกว่าจะอาบจริงๆ จินก็เป็นฝ่ายถอดเสื้อผ้าออกจากคนเมาให้ เขาไม่เคยเห็นพี่คีย์ในร่างเปลือยมาก่อนจึงนึกตกใจเล็กๆที่อีกฝ่ายดูตัวเล็กกว่าที่คิดไว้ พอเหลือแต่ชั้นใน จินก็ผลักไสเพื่อนร่วมห้องเข้าไปยังใต้ฝักบัว ปรับน้ำปรับอุณหภูมิให้แล้วส่งฝักบัวเข้ามือไป
“อาบเอง เสร็จแล้วเรียกนะ”
“ไม่เอา อาบด้วยกันสิ ทิ้งกัน…ได้ไง” คีย์ส่งเสียงงอแงราวกับเด็กผู้ชายไม่ได้ของเล่น
จินครางอ่อนใจ เขายอมถอดเสื้อออกเหลือแต่บ็อกเซอร์แล้วก้าวเข้าไปอาบด้วย ในห้องน้ำแคบๆ..ยืนเบียดกันไปมาทำให้อารมณ์บางอย่างถูกปลุกขึ้น เขารับรู้ แต่ก็พยายามจะข่มใจให้สงบ เพราะรู้ว่าอีกคนก็แค่เมาแล้วอ้อน พรุ่งนี้ตื่นมาอาจจะลืมแล้วก็ได้
พอเห็นอีกฝ่ายยอมทำตามใจ คีย์ก็ยิ้มกว้างให้ “มา เดี๋ยวช่วยอาบให้”
“ไม่ต้องอะ” คนที่จะถูกอาบให้ปฏิเสธอย่างไม่ใยดี เขาใช้ฝักบัวฉีดใส่ร่างคนตรงหน้าแล้วเอาครีมอาบน้ำที่พกมาบีบใส่เรือนร่างขาวผ่อง “ถูสบู่เลย อาบไวๆจะได้รีบนอน”
“รีบเกินไปแล้ว” เขาใช้มือปาดครีมอาบน้ำบนตัวแล้วทาคืนลงบนร่างสูง “นี่…อาบด้วย”
จินแกล้งกลับด้วยการเอามือลื่นๆถูไปตามตัว หนูแฮมขี้เมาของเขาหัวเราะคิกคักแล้วพยายามจะลูบคืน ทำเอาคนที่ตั้งใจจะแกล้งออกอาการไปไม่เป็นขึ้นมา ยังไม่นับที่จู่ๆคีย์ก็เซเข้ามากอดไม่ยอมปล่อย จินรู้สึกถึงอะไรๆที่เริ่มก่อตัวขึ้น
ชายหนุ่มกัดฟันแน่น…ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน เขามันแค่คนธรรมดา มีคนมาทำอย่างงี้ใครจะไปทนไหว
จากที่หลบเลี่ยง จินเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายรุกไล้ เขาประคองใบหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาจูบเบาๆ กายสูงใหญ่เบียดเสียดแนบชิดกับใต้สายน้ำ มือหนึ่งตวัดโอบร่างบาง ดันเอวเข้ามาแนบชิด…ให้รับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่จวนเจียนจะคุ้มคลั่ง
“…นี่…เอาจริงแล้วอย่าโกรธนะ”
“…ไม่โกรธ…” ร่างบางปล่อยเสียงครางเบาๆออกมา “เอาจริงได้…นะ” คีย์พูดต่อก่อนจะเป็นฝ่ายรุกจูบร่างสูงบ้าง
ทั้งที่รู้ดีว่าพี่คีย์ยังรักใครอีกคน..ที่ไม่ใช่ตัวเอง แต่หัวใจไม่ใช่สิ่งที่ห้ามได้เลย
“จะไม่เสียใจทีหลังแน่นะ…”
“ไม่เสีย……” เขาจ้องลึกไปในดวงตาของอีกคนด้วยความรู้สึกมากมายที่ไม่อาจถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูดได้ในเวลาเช่นนี้
จินยิ้มจางๆ…แต่ถึงแม้จะยิ้ม แววตาที่หรุบลงกลับเจือจานความเศร้า ชายหนุ่มไล่ฉีดฟองออกจากตัวอีกฝ่ายแล้วใช้ผ้าขนหนูห่อตัวรุ่นพี่สุดดื้อไว้แล้วพากันเดินออกมาที่เตียงนอน จินกอดคน…ที่รัก…แผ่วเบา อ้อมกอดแข็งแรงโอบล้อมร่างใต้ผ้าขนหนูเอาไว้ให้อบอุ่น แม้ว่าจะเป็นฝ่ายที่หนาวเอง
“ผมรักพี่นะ….”
“อื้อ เหมือนกัน….” คีย์ยิ้มกว้างให้กับคำรักของอีกฝ่าย “มา…เดี๋ยวหวัดนะ”
จินก้มศีรษะลงซุกกับไหล่บอบบาง ริมฝีปากอุ่นร้อนแตะไล่เบาๆบนลาดไหล่ขาวเนียนพลางไซร้จมูกสูดกลิ่นกายหอมหวานเจือสดชื่น
ไม่เหมือนหรอก….แต่ถึงอย่างงั้นผมก็อยากหลอกตัวเอง
“ยังเมาอยู่ปะ…”
“ไม่ได้เมา…ไม่เชื่อกัน” ใบหน้ากลมขยับหันไปด้านข้าง เพิ่มพื้นที่ให้อีกฝ่ายได้สัมผัสมากขึ้น
“ขี้เมา…”
จินพึมพำก่อนจะตัดสามัญสำนึกทั้งหมดทิ้ง ปล่อยให้ร่างกายไปตามจิตใจที่เรียกร้อง มือใหญ่ปลดผ้าขนหนูของคีย์ออกแล้วดันร่างที่เล็กกว่าให้นอนราบไปบนเตียงนุ่ม เงาร่างคร่อมทาบกับก่อนที่จะบดเบียดจุมพิตหวานมอบให้ไปพร้อมกับความอบอุ่นที่ค่อยๆเติมเต็มทีละนิด
“….ไม่เคยทำกับผู้ชาย….หรอกนะ….”
“…เหรอ” คีย์เลิกคิ้วขึ้นมอง “พี่ทำ…ก็ได้นะ….”
“ไม่ต้องเลย…..” จินจิ้มปลายนิ้วบนหน้าผากของคนที่เสนอตัวจะทำให้
แม้ร่างกายจะไม่นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิง แต่ผิวกายละมุนกับความรู้สึกก็ชักนำให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น จินเล้าโลมร่างกายท่อนบนด้วยปลายลิ้นและนิ้วมือ มือหนึ่งลากไล่ไปยังชั้นในที่ปิดบังเอาไว้แล้วดึงออกผ่านเรียวขาที่ขยับช่วย
จินปลุกเร้ากึ่งกลางร่างกายของคนรักด้วยฝ่ามือเบาๆ เสียงครางในลำคอเป็นตัวแปรปลุกเร้าอารมณ์ให้ยิ่งลุกโชน
“ดีไหม…”
“อือ…” เขาพยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยเสียงครางเครือ “อีก…ก็ได้…ไม่เป็นไร….”
“อืม..”
คนที่นอนอยู่ด้านล่างเอื้อมไปจับมือข้างที่เล่นกับยอดอกให้ยกขึ้นมา คีย์แตะปลายลิ้นเข้ากับนิ้วชี้ของอีกฝ่าย ก่อนจะดึงให้หายเข้าไปในปาก เรียวลิ้นของเขาตวัดพัวพันกับปลายนิ้วจนชุ่ม สักพักก็อ้าปากออกแล้วดึงเอานิ้วกลางเข้าไปด้วย
“………..” จินไม่รู้จะหาคำไหนมาอธิบายความรู้สึกในตอนนี้ จากที่เคยเห็นเป็นแว่นแฮมหน้ามึนๆ…กลับกลายเป็นเซ็กซี่ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“จะฆ่ากันให้ตายเลยหรือไง”
คีย์ยิ้มให้ทั้งๆที่นิ้วของอีกฝ่ายยังอยู่ในปาก ไม่นาน เขาก็เป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกแล้วค่อยดึงเอามือข้างนั้นของจินให้เลื่อนลงไปด้านล่าง “ถ้าไม่ทำให้ชุ่มก่อน…พี่จะเจ็บนะ…” พูดจบ คีย์ก็ให้อีกฝ่ายใช้ปลายนิ้วแตะที่ช่องทางด้านหลัง
“ไม่ทำให้เจ็บหรอก…”
ถึงจะมีประสบการณ์กับผู้หญิง แต่พี่คีย์เป็นผู้ชายคนแรก…จินเลยหวังว่าสิ่งที่เขาทำจะไม่ทำให้คนที่รักต้องอดทนหรือเจ็บปวด
ปลายนิ้วเปียกชุ่มค่อยๆสอดเข้าไปเชื่องช้า ภายในที่อุ่นร้อนตอบรับสัมผัสจากนิ้วที่ล่วงล้ำเข้าไป ร่างในอ้อมกอดบิดกายเบาๆก่อนจะส่งเสียงครางออกมาจากลำคอบอบบาง
“….อย่างงี้ได้ปะ….ไม่เจ็บใช่ไหม…”
“ย…ยัง….” เป็นร่างบางที่ค่อยๆแยกขาออกกว้าง “ค่อยๆ…จนสุดนะ….” คีย์ยกแขนสองข้างขึ้นโอบรอบลำคอของร่างสูงเอาไว้
เพราะไม่ได้ให้ใครแตะต้องบริเวณนั้นมาเป็นปี ปลายนิ้วของอีกฝ่ายที่สอดแทรกเข้ามาทำให้รู้สึกมากกว่าที่เคย
จินทำตามช้าๆ แม้ว่าจะไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายแต่ทุกอย่างก็เป็นไปตามอัตโนมัติ เขารอให้คนรักคลายอาการเกร็งก่อนจะสอดอีกนิ้วเข้าไป มืออีกข้างช่วยปลุกเร้าส่วนอ่อนไหวให้
“…อยากเข้าไปแล้ว…” จินกระซิบเสียงพร่าข้างหู
“ด…เดี๋ยว..นะ…” คีย์ผ่อนลมหายใจก่อนจะสะดุ้งตัวเมื่ออีกฝ่ายหมุนนิ้วช้าๆ “ตรงนั้นของจิน…ต้องชุ่ม…ด้วย”
“มีโลชั่นหรือออยไหม…”
“…ไม่ต้องหรอก…” ร่างบางขยับตัวขึ้นนั่ง ดึงมืออีกฝ่ายให้ถอนปลายนิ้วออกก่อนจะก้มตัวลงจูบเบาๆที่ส่วนปลายของแก่นกายจิน
“..เฮ้ย…พี่คีย์….” พอจะร้องท้วงก็ถูกดุด้วยแววตาขึงขัง อันที่จริงเขาไม่ได้จะให้อีกฝ่ายทำถึงขั้นนี้ แต่ถึงแม้จะไม่คุ้นเคย..แต่สัมผัสของคนรักกลับทำให้ความตื่นเต้นเพิ่มขึ้น
จินปล่อยให้อีกฝ่ายทำตาม เบื้องล่างที่ได้สัมผัสกับเรียวลิ้นอุ่นร้อนและโพรงปากนุ่มนวลยิ่งทำให้แก่นกายของเขาถูกกระตุ้นอย่างง่ายดาย จินใช้ปลายนิ้วที่ยังเปียกชุ่มสอดเข้าไปในสะโพกเพรียวอีกครั้งและช่วยกระตุ้นอีกฝ่ายไปด้วย
คีย์ละริมฝีปากออกมา “พอแล้ว…อึก…จิน…” เขายืดตัวขึ้น วางพาดแขนข้างหนึ่งไว้กับลาดไหล่กว้าง มืออีกข้างยังคงจับแก่นกายร้อน่ผ่าวของจินเอาไว้ “อย่าขยับนะ….”
ร่างบางค่อยๆลดตัวลง ดึงปลายนิ้วของอีกฝ่ายออก แล้วจับแก่นกายให้สัมผัสส่วนปลายเข้ากับช่องทางด้านหลัง “…เอา…ล่ะนะ”
เขากดตัวลงรวดเร็ว เพียงครั้งเดียว จินก็เข้ามาอยู่ในร่างกายของเขาจนสุด “อย่าเพิ่ง…ขยับนะ” ด้วยขนาดที่แตกต่างจากปลายนิ้ว และค่าที่ห่างหายจากสัมผัสลึกซึ้งเช่นนี้ไปนาน ทำให้รู้สึกอึดอัดจนหายใจได้ไม่ทั่วท้อง
จินโอบร่างบางที่สั่นสะท้านเอาไว้แนบกายแล้วจูบพรมเบาๆไปยั่วหัวไล่เนียน ความอุ่นร้อนคับแคบที่โอบล้อมเอาไว้ทำเอาหัวใจเกือบหยุดเต้น เขารอให้คนในอ้อมกอดหายใจช้าลง มือใหญ่เลื่อนไปจับสะโพกคนรักประคองเอาไว้แล้วเป็นฝ่ายขยับเชื่องช้า ส่วนที่เชื่อมต่อเสียดสีกัน เสียงครางหอบหายใจของคีย์ถูกปิดทับด้วยริมฝีปาก ผสานให้ลมหายใจเป็นหนึ่งเดียวกัน
“พี่คีย์…..” เสียงทุ้มครางเรียกชื่อ “…..มากกว่านี้ได้ไหม…”
แม้จะไม่แน่ใจในคำว่ามากกว่านี้ของคนที่ไม่เคยสัมผัสผู้ชายอย่างลึกซึ้ง แต่คีย์ก็เลือกที่จะพยักหน้าอนุญาตอีกคน
จินพลิกร่างคนในอ้อมกอดให้เป็นฝ่ายนอนลงก่อนจะเปลี่ยนตัวเองเป็นผู้ควบคุมทั้งที่กายยังเชื่อมต่อ มือสากจับเรียวขาเปียกชื้นแยกออกกว้างแล้วกระแทกกายเชื่องช้า สอดใส่ความต้องการผสานกับอารมณ์เข้าไปในช่องทางที่ตอดรัด จากขยับช้าๆ..ร่างสูงเริ่มเคลื่อนกายรวดเร็วและรุนแรงขึ้น เสียงชื้นแฉะดังผสานกับเสียงหอบหายใจและเสียงครางในลำคอของคีย์
ชายหนุ่มรุ่นน้องก้มตัวลงจูบริมฝีปากฉ่ำอย่างตะกละตะกรามก่อนจะเลื่อนลงมาหยอกเอินเบาๆที่ยอดอกสีสวย
“พี่คีย์…หวานไปทั้งตัวเลย…”
“อือ…..จ…จิน” มือสองข้างที่โอบอยู่กับแผ่นหลังกว้างออกแรงกดแล้วดึงให้อีกฝ่ายขึ้นมาจูบอีกครั้งเพื่อไม่ให้เสียงครางดังออกไป เขาอ้าปากรับปลายลิ้นของอีกฝ่ายให้เข้ามาเกี่ยวพัน
จินตอบรับจูบหวานล้ำก่อนจะเปลี่ยนเป็นคนรุกไล่เพื่อครอบครองแทน ใบหน้าหล่อเหลาซุกลงข้างลำคอจูบเม้มผิวขาวฝากรอยรักเอาไว้ กายสูงใหญ่ขยับเข้าแรงและเร็วขึ้นตามพายุอารมณ์ที่พัดโหม ส่วนที่เชื่อมต่อร้อนผ่าวโอบรัดตัวตนเขาไว้จนแทบลืมหายใจ
“…รัก…..” จินกระซิบเสียงแผ่ว หากว่าตอนนี้…พี่คีย์จะตอบรับคำฝากรักได้เต็มปากก็คงดี
“จ…จิน เร็ว…..อีก…” คีย์เอ่ยเร่งเร้าอารมณ์อีกคนให้สูงตามตัวเองขึ้นมา ดวงตาหรี่ปรือพยายามสบตาจินขณะที่ขยับสะโพกรับกับจังหวะที่อีกฝ่ายกดตัวลงมา
“ร….รัก….นะ”
จินยิ้มบางเบา ถึงตัวจะขยับตามคำบอก…แต่คำว่ารักที่หลุดปากออกมาของใครอีกคน ถึงจะเป็นแค่หลุดออกมาด้วยอะไรก็ตาม แต่เขาก็อยากจะยึดมันไว้เป็นคำว่ารักครั้งแรก…จากคนที่เขามอบหัวใจทั้งหมดให้
รัก….
ถ้าเป็นความจริงก็คงดี….
“จิน…พร้อม….อึ๊ก…..พร้อมกัน” คีย์ประกบริมฝีปาก จูบอีกฝ่ายอย่างดูดดื่มอีกครั้งเพื่อกลั้นเสียงครางของตัวเอง
ร่างสูงใหญ่ขยับพาทั้งตัวเองและคนรักไต่ระดับไปอย่างรวดเร็ว คลื่นอารมณ์ที่พัดโหมไล่รุกจนเกือบถึงปลายทาง จินรู้สึกถึงร่างในอ้อมกอดที่สั่นไหวสะท้ายกายก่อนจะปลดปล่อยออกมาในเวลาเดียวกับที่เขาปลดปล่อยเข้าสู่ภายในช่องทางแสนหวาน
“…พี่คีย์…..” ชายหนุ่มครางเรียกชื่อคนในอ้อมกอดแล้วปล่อยตัวลงทาบทับกอดเอาไว้แนบชิด จมูกโด่งได้รูบลากไล้ตามลำคอชื้นเหงื่อก่อนที่จะขยับยกเอาร่างบอบบางมาไว้ด้านบนแล้วใช้สองแขนโอบเอาไว้แนบกาย
“อือ…” คีย์ขยับยกแขนขึ้นกอดอีกฝ่ายบ้าง “รู้สึกดี…หรือเปล่า”
“โคตร…” มือสากไล้ตามเส้นแนวสันหลังลูบผิวกายเบาๆ “…ยังเมาอยู่ใช่ไหม”
“บอกว่าไม่ได้เมา” ร่างบางยกศีรษะขึ้น เกยคางกับแผ่นอกกว้างพลางยิ้มให้
“เดี๋ยวพรุ่งนี้จะถามอีกที…ตอบให้ได้เหมือนเดิมเหอะ” จินบีบจมูกคนที่นอนอยู่บนอกแล้วยิ้มให้
เขามีความสุข…มีความสุขมาก จนกลัวว่าถ้าพรุ่งนี้พี่คีย์ลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ก็ไม่รู้จะเป็นยังไง
“ผมรักพี่นะ”
“อื้อ…รัก…” คนอายุมากกว่ายืดตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่องับนิ้วของอีกคนที่บีบจมูกเขาเมื่อครู่
“อย่าลืมแล้วกัน….”
อย่าลืม…ว่าพี่เคยบอกว่ารักผม….
จินปล่อยให้คนรักงับปลายนิ้ว ก่อนจะใช้อีกมือลูบหัวเบาๆ
…แค่ตอนนี้ก็ได้ ให้ผมมีความสุขอย่างนี้ไปอีกสักพัก…
To be continued…
TALK : KAGEHANA
น้องบิ๊กตัวละครลับโผล่มาจากเด็กอ้วนเป็นเด็กโมเอ้ ฮิฮิ 
เรื่องนี้อีกไม่นานก็ใกล้จบแล้วค่ะ ตอนนี้หมีกับดอกไม้กำลังวางเรื่องใหม่กันอยู่ ธีมคือ ต้อยเด็ก(หรือโดนเด็กต้อย?) ดราม่าหน่วงแนวถนัดเหมือนเคย กุบกิบได้ไม่นานนิสัยเดิมออก 55555
แน่นอนค่ะว่ารอให้รักกุบกิบจบก่อนแน่นอน ไม่ทิ้งคนอ่านแน่ๆค่ะ ยังไงก็ฝากเรื่องนี้และเรื่องอื่นๆในอนาคตด้วยนะคะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
