มาต่อแล้วนะ เชิญสนุกสุขสันต์กับการอ่านต่อปายยย
---------------------------------------------------------------------------------------
น้ำเสียงที่แสดงให้เห็นว่าน้อยใจ ร่างที่กำลังก้าวเดินหนี ทำให้ตี๋หน้าโหด ต้องรีบลุกขึ้นยืนและคว้าข้อมือของรักชาติเอาไว้
รั้งเอาไว้ ไม่อยากให้ไป ยิ่งดึงแขนไม่ให้ไป รักชาติยิ่งจะไป เป็นแบบนี้ ยิ่งบังคับ ก็ยิ่งหนี ยิ่งบังคับก็ยิ่งไม่เชื่อ
จนต้องขยับเข้าไปใกล้ ๆ และกอดเอาไว้ เพียงเท่านั้นรักชาติก็หยุดนิ่ง
หยุดยืนเงียบ ๆ แต่ยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาที่ทำท่าจะหลั่งริน ให้ออกจากหน่วยตา
“เด็กโง่เอ้ย.....จะให้เฮียพูดได้ยังไงว่าคิดถึงลื้อ.....เฮียจะพูดได้ยังไงกัน ในเมื่อสิ่งที่เฮียเป็นอยู่ทุกวัน มันมากเกินคำว่าคิดถึงไปแล้ว....แล้วดูซิว่ารักชาติพูดยังไงกับเฮีย.....รักชาติบอกเฮียว่า...เฮียน่ารำคาญ เฮียชอบบ่น แล้วอย่างเฮียจะกล้าพูดเหรอ......ลื้อชอบยั่วให้โมโหอยู่เรื่อย .... พอคิดจะพูดขึ้นมาทีไร ก็กลายเป็นเฮียบ่นลื้อทุกที
เฮียขอโทษนะ......รักชาติ...โกรธเฮียมากมั้ย”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยน ความอบอุ่นจากอ้อมแขน ที่ได้รับ ทำให้รักชาติ ที่กำลังโกรธ มีรอยยิ้มออกมาได้
แต่ยังเล่นแง่ไม่เลิก นิสัยชอบแกล้ง ชอบยั่วให้โมโห ทำยังไงก็ไม่ยอมหาย
“เฮีย กอดอยู่นั่นแหละ อึดอัดชะมัด รำคาญ เฮียคิดล่ะสิ ว่าจะรัดผมให้กระดูกแตกตาย ผมรู้หรอก โธ่ นึกว่าผมไม่รู้ล่ะสิ”
จากที่เคยทะเลาะกัน กลับกลายเป็นหยอกล้อกัน ก๋วยหัวเราะเสียงเบา และยังคงไม่ยอมปล่อยให้คนปากกล้าช่างพูดหลุดออกจากอ้อมแขนไปได้ แถมยังแกล้งกอดให้แน่นขึ้นอีก จนรักชาติถึงกับร้องโวยวาย
“โอ้ยยยยยยยยยยย เจ็บจริงแล้วเฮียคราวนี้...คนอะไรวะ ชอบว่า แถมยังใจร้ายใจดำอีก โธ่โว้ย”
รักชาติโวยวายไม่เลิก และดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของคนกอดแต่ยิ่งดิ้น ยิ่งโดนกอดแน่น
“รัดให้ตาย รัดให้ตาย....ชอบดื้อ...บอกให้กินข้าวไม่ค่อยกิน รัดให้ตาย.......”
เลยกลายเป็นการเล่นกัน รักชาติพยายามแกะ แต่ก๋วยพยายามกอด เลยสู้แรงกันไปอย่างนั้น
“เฮีย ดูถูก เดี๋ยวเฮียเจ็บหรอก เคยเจ็บมั้ย เดี๋ยวเฮียเจ็บแน่”
รักชาติดิ้นรนและพยายามใช้มือดึงแขนของคนกอดออกให้ได้ แต่ก็ไม่ได้สักที ยิ่งพยายามยิ่งถูกรัด
สุดท้ายเลยต้องใช้วิธีสุดท้าย
“โอ้ยยยยยยยยยยยย หิวข้าว หิว หิว หิว หิว จะตายแล้ว ฮื่อ”
เพราะว่าร้องว่าหิว เพราะว่าทำท่างอแง ก๋วยเลยต้องรีบปล่อยให้คนในอ้อมแขนเป็นอิสระ แต่พอปล่อย จริง ๆรักชาติกลับหัวเราะร่า เตรียมตั้งการ์ดเพื่อชก แต่ช้ากว่าตี๋หน้าโหด ที่รุกไล่เร็วกว่า
คว้าร่างคนที่เตรียมออกหมัด ดึงเข้ามากอดเอาไว้แน่น ก่อนจะก้มลงมาหา จนทำให้รักชาติตาเหลือกรีบยกมือขึ้นปิดหูของตัวเองเอาไว้ หลับตาแน่น
เฮียจะเป่าหูอีกแล้ว โธ่โว้ย แพ้อีกแล้ว
ก๋วยเห็นคนในอ้อมแขน กลัวขนาดนั้น ยิ่งนึกขำ ลื้อกลัวขนาดนั้นเชียว
อะไรของลื้อนักหนา กะอีแค่เป่าหูนิดเดียวเอง
...............................................
หัวข้อ: รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว โดย aoikyosuke ตอน ถอยหนึ่งก้าว (18/12/2553) (อ่าน 341794 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก