-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ด กรุณาอ่านทุกคน
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วย
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
"เขาเรียกกูว่าวันทอง"
Intro
"แล้วมาใช้บริการอีกนะเฮีย จุ๊บ"
"วันนี้มีเงินไปเที่ยวแล้วโว้ยยยยยย"
--------------------------
"ไอ้วันตื่น !"
"อื้ออออ ให้กูนอนพักตูดก่อนได้ไหมวะ เรียกกูมาเอาฟรี แล้วยังจะถีบหัวส่งกูอีกนะ"
"เอออออ มันจะเที่ยงแล้วกูต้องเช็คเอาท์"
"สัตว์! เออๆ ลุกก็ได้"
กูชื่อวัน มีแม่ขายขนมเบื้องท้ายตลาด พ่อตายไปนานแล้ว ไม่มีพี่น้อง เรียนจบมอสาม อาศัยความที่เป็นผู้ชายหน้าตาดี หาเงินใช้เองมาตั้งแต่เรียนจบ
ผู้ชายที่ชอบกูมีเยอะมากมาย ไม่ว่าจะไอ้พจลูกขอทาน ยันไอ้ดินลูกเจ้าของตลาด บางทีฟลุ๊กๆ อาเฮีย อาเสี่ยก็เรียกกูไปใช้บริการ เห็นแบบนี้กูเลือกคนนะโว้ย พิการ เลื้อนแดก ปากเหม็น หน้าปลวก ไม่มีตังจ่ายกูก็ไม่ให้ปี้ง่ายๆหรอก
ยกเว้นเสียแต่ว่ากูจะยินดีให้มันปี้กูฟรีๆเหมือนอย่างไอ้แทน เพื่อนสมัยเรียนของกู เรามักทำรักกันหลังเลิกเรียน กูไม่ได้ชอบมัน มันก็ไม่ได้รักกู แค่สนุกน่ะ บางทีความอยากมันก็ไม่เข้าใครออกใครมึงว่าไหมล่ะ
"เฮ้ย ไอ้เหี้ยแทน มึงจะกลับกรุงเทพวันไหนวะ"
"คงพรุ่งนี้เย็น มึงมีอะไร"
"กูอยากไปเที่ยวเมืองกรุงบ้างว่ะ"
"จะดีเหรอมึง แม่มึงล่ะวัน"
"กูจะบอกแม่ว่าเข้าไปหางานทำ ในเมืองมันเจริญกว่านี้เยอะ แม่กูคงเข้าใจ"
"มึงมีค่ารถรึไง ไม่ใช่สองสามร้อยนะไอ้วัน"
"เดี๋ยวคืนนี้กูหาเอง เผลอแปปๆอาจจะได้มาหลายพัน หึ" กูหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์
..................................
"อ๊ะ .. อ๊ะ เฮียจ๋า แรงๆเลยเฮีย แรงอีกนะ โอ๊ว" แม่งปวกเปียกไปไหนวะ กูร้องนี่ไม่ได้เสียวห่าอะไรเลย ร้องเอาใจเฮียชาติมันไปอย่างนั้นแหละ
"ลื้อนี่มันคับดีจริงๆนะอาวัน คืนนี้จัดเต็มให้เฮียนะ จะสมนาคุณลื้อสักห้าพันเลย ดีไหมล่ะ ฮะ ฮ่าาาาาา"
ไอ้วันตาลุกวาวสิวะ โอ๊ย ไอ้แก่ ห้าพัน กูคงสบายในเมืองกรุง ไปถึงค่อยไปหาเอาข้างหน้าอีกก็ได้วะ
กูจับไอัเฮียพลิกลงล่าง จับไอ้จ้อนของมันที่แข็งเป้กรอกูอยู่ถูไถไปที่ช่องทางแล้วกดเข้าไปทีเดียว
"โอ้วว อาวัน อ่าาา อู้วววว ดีจริงๆเลย มันดีจริงๆ"
เฮียมันเคลิ้มหนัก เพราะกูขย่มมันอย่างแรง กะเอาให้น้ำพุ่งทะลุคอกูไปเลย
"อาวัน อู้ว อั๊วะจะปล่อยแล้ว เร่งเครื่องเลย" ไอ้แก่บีบก้นกูอย่างแรง แล้วปล่อยน้ำรักคาวๆเข้ามาข้างใน
กูเสร็จตามไปทีหลัง ไม่ได้มีความมันเลยแม่ง กูไม่ใช้ปากให้มันหรอกนา ขยะแขยง กูพลิกตัวลง หยิบผ้าขนหนูของโรงแรมเข้าไปอาบน้ำ ออกมาไอ้แก่ยังหลับอยู่เลย
เงินห้าพันวางอยู่บนโต๊ะโทรศัพท์เล็กๆข้างเตียง กูแต่งตัวเสร็จเดินเข้าไปหยิบเงิน แต่กระเป๋าตังอิเฮียมันวางอยู่ด้วยว่ะ ไหนลองดูสิ ว่ามันมีอะไรพิเศษให้กูติดไม้ติดมือเข้ากรุงเทพบ้างไหม
ห้าพัน !!! กูไม่ลังเลที่จะหยิบเงินในกระเป๋ามาทั้งหมด รวมกับของเก่ากูก็จะมีเงินหมื่นไปหาความสบายในกรุงเทพ
"ขอบใจนะเว้ยไอ้เฮีย" ไอ้เฮียหลับเป็นตาย สงสัยปล่อยน้ำเยอะไปหน่อย กูรีบวิ่งออกจากห้อง โบกวินกลับบ้านทันที กูจะแบ่งเงินให้แม่กูสองพันที่กูพอมีเหลืออยู่บ้าง ส่วนหมื่นนึงจะใช้เป็นทุนไปก่อน
...................................................
"ไปดีนะมาดีนะเว้ยไอ้วัน กูจะรอมึงส่งตังมาให้ใช้บ้าง อย่าลืมกูล่ะ กูแม่มึงนาาา"
"เข้าใจน่าแม่ ถ้ามีจะรีบส่งมาให้ ไปละนะ"
กูกอดแม่แล้วนั่งสองแถวไปขนส่งจังหวัด
"มึงเข้าไปนั่ง b2 เดี๋ยวกูนั่ง b1 เอง" ไอ้เพื่อนแทนพูดเมื่อเราเก็บสัมภาระ รถเตรียมออกแล้ว
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตกูเลย ไม่เคยนั่งรถบัสไปไหนไกลเหมือนชาวบ้านเขาหรอก เกิดที่นี่ โตที่นี่ ไม่คิดเลยจะมีวันนี้
"มึงไปนอนห้องกูก่อนละกัน มีเพื่อนกูอยู่อีกคน แต่มันคงไม่ว่าหรอก"
"เออๆ ใจมากนะมึง" กูซุกหน้าไปที่ไหล่มัน มันเป็นคนดีคนนึงเลยนะครับ
รถออกตัวมุ่งหน้าผ่านหลายจังหวัดเพื่อเข้าสู่ตัวเมืองกรุงเทพมหานคร เมืองฟ้าเมืองสวรรค์ที่มีผู้คนมากมายตะเกียกตะกาย ยอมเสี่ยงที่จะเข้าไปแสวงหาความสุขที่นั่น
กูก็เป็นหนึ่งคนที่ยอมทิ้งทุกอย่างไว้แล้วเดินทางออกมาเผชิญโลกใหม่ด้วยตนเอง
..........................................
เออ กูลืมบอกไป กูชื่อวัน แต่แถวบ้านเขาเรียกกูว่า 'วันทอง'
เรื่องนี้ไม่ได้มีแค่สองผัวเหมือนนางวันทองนา แต่เดี๋ยวมันจะมีอะไรที่ทำให้เชื่อมโยงกับชื่อเรื่องได้แหละค่ะ ติดตามไอ้วันต่อไป ที่จริงต้องโมรากากี แต่มันดันชื่อวันไง ฮ่าาาา อินโทรมาเนิบๆเลย แต่งหลายเรื่องมาก เหมือนไฟกำลังลุกโชน เลือดสูบฉีดพลุ่งพล่าน แล้วเจอกันนะคะ
-
อืม โมราน่าจะเหมาะกว่า :mew5:
-
ชื่อเรื่องก็โดนแล้ว ติดตามต่อค่ะ ชอบตัวละครแรงๆแรดๆ
-
สมัครงาน
"อื้อออออ" คนจะนอนเว้ย
"มึงจะมาอยากอะไรตอนนี้วะเชี่ยแทน นั่งอยู่บนรถนะ มึงแหกขี้ตาดูมั่ง!"
"จิ๊ "
"ไอ้ควาย มาทำกันตรงนี้ก็พอดีตื่นกันทั้งรถสัตว์"
"งั้นไปห้องน้ำ ช่วยกูที เดี๋ยวก็ถึงหมอชิตแล้ว"
ไอ้เวรนี่ก็แม่ง หื่นไม่ดูสถานที่เลย กูเลยต้องลุกตามมันไปเนี่ย
"อืมมมมม ไอ้ห่า อย่าทำรอยดิวะ เดี๋ยวคนกรุงเขาตกอกตกใจกูกันหมด"
"เอาน่านิดหน่อย มึงขยับเข้ามามาอีกดิ๊"
"เชี่ยแทน! หัวกูโขก .. อื้ออออ อ๊ะ อ๊ะ เจ็บนะส้นตีนนี่"
"ทนหน่อยนะมึง ซี้ดดดดดด ยังแน่นอยู่เลยว่ะ"
"ของกูมันคับรัดแน่นตึงเปรี๊ยะเว่ย อ๊ะ อื้ออออ" มันจับกูไปดูดปาก แล้วเด้งเอาเด้งเอา ไอ้ห่าเหม็นก็เหม็น ที่ก็แคบ กูทั้งเสียว ทั้งเจ็บไปหมดแล้วเนี่ย
"อ๊าาา แทนอีกนิด"
"อ๊ะ อื้มมมมมมม."
"เช็ดให้กูด้วย เชี่ย จะมีใครมารอต่อห้องน้ำบ้างก็ไม่รู้"
แอ๊ดดดดดดด......
"เอ่ออ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ" ตายห่าน ออกมาก็เจอบริกรหญิงเลย อายชิบหาย
กูยิ้มแหยะๆ แล้วเดินนำไอ้แทนออกมา เหน็บแทบแดก ตูดระบมไปหมด
.....................................................
"มึงเอาของวางไว้ตรงนั้นก่อน จะนอนก่อนหรือยังไง"
ห้องไอ้แทนเป็นห้องไม่ใหญ่นัก มีสองเตียง ห้องน้ำในตัว ราคาคงไม่กี่พันบาทต่อเดือน ระหว่างทางมานี่ มองถนนที่เต็มไปด้วยรถราแล้วปวดหัว คนก็แออัดพลุกพล่าน กว่าจะเข้ามาในซอยหอมันได้ นานมาก ไม่รู้เข้ามาอยู่ทำไมซะลึก
"มึงคิดไว้รึยังว่าจะเอาไงต่อไป"
"กูกะว่าจะลองหางานดู มึงมีงานแนะนำกูบ้างไหม"
"ไปทำกะกูป่ะล่ะ เขายังหาคนแผนกแพ็คของอยู่ งานไม่หนักนะมึง มีโอด้วย"
"หรอวะ งั้นกูขอดูงานแถวนี้ก่อนได้ป่ะวะ มึงเข้างานกี่โมง แล้วเพื่อนมึงล่ะ ไม่เห็นมีใครเลย"
"มันทำกะเช้าเลิกห้าโมงเย็น ส่วนกูวันนี้เข้าห้าโมงเย็นเลิกเช้า"
"โห ทำงานเป็นกะแบบนี้เลยหรอวะ เออๆ แดกข้าวเหอะ แล้วเดี๋ยวกูจะนอนละ"
...............................................................
กี่โมงแล้ววะเนี่ย. หลับเพลินเลยกู
อ้าว เตียงข้างๆมีผู้ชายตัวไม่ขาวมากนอนคว่ำหน้าอยู่ ใครวะ หรือว่าเพื่อนไอัแทนมัน
หิวว่ะ มีกาน้ำร้อนนี่หว่า ต้มมาม่าแดกไปก่อนละกัน
"อื้อออ หอมไรวะ" ไอ้นั่นมันลุกขึ้นขยี้ตางัวเงีย
"ขอโทษทีเว้ย กูหิวว่ะ มาม่านี่ของมึงป่ะ กูขอกินหน่อยละกัน เออ กูชื่อวัน เพื่อนไอ้แทนนะ"
"กินเถอะ กูชื่อต๊อกนะ" มันพูดจบเดินเข้าห้องน้ำไป
.....................................
กินเสร็จ นอนเปิดทีวีดูข่าว ดูหนังไปเรื่อย ไอ้ต๊อกมันแดกมาม่าเหมือนกัน แต่ตอนนี้อาบน้ำอยู่
ห้าทุ่มแล้วหรอวะ กูเข้าไปอาบน้ำ ที่นี่ห้องน้ำเป็นอ่างมีขันตัก ก็ยังดีกว่าบ้านกูล่ะว้า
"กูปิดไฟนะ พรุ่งนี้ทำงานเช้า"
"อ่ออ เออๆ ปิดเลย" กูล้มตัวนอน ปกติก็นอนประมาณนี้ ไม่ก็ดึกกว่านี้ถ้าวันไหนมีภารกิจต้องทำ
........................................
"อื้อออ ใครวะ"
"นอนไม่หลับหรอมึง แปลกที่ดิ ?"
"อือออ กูนอนไม่หลับ มึงขยับให้กูนิดดิ กูขอนอนด้วย" เสร็จกูล่ะ มันขยับตัวหันข้าง กูรีบนอนลงหันหลังเข้าหามันทันที
"มึงเป็นอะไรวะ กูร้อนนะเนี่ย ถอยนิดดิ" กูไม่ถอย!!
"อ๊ะ ไอ้วัน มึงเอาก้นมึงมาไถเป้ากูทำไมเนี่ย"
"มึงก็นอนไปสิ!!"
"กูจะหลับลงได้ยังไง มึงมาถูกูแบบเนี้ย"
"ถ้ามึงไม่หลับ งั้นมึงเอากูให้หน่อยดิ"
"บ้าอะไรมึง ชอบผู้ชายหรอวะ ว่าแล้วทำไมอ้อนแอ้น ตัวขาวซีด หน้าตาอย่างกับผู้หญิง"
"อืมม ไม่ต้องพูดมากน่า กูอยากแล้วอ่ะ เป็นแบบนี้ทุกเช้าเลย ให้ตายสิ" พูดไป ส่งมือไปลูบลำท่อนยาวของมัน
"ไอ้แทนจะด่ากูไหมเนี่ย"
"ไอ้แทนมันไม่รู้หรอกน่า กูไม่บอกมึงไม่พูด"
"เออๆ กูเคยเอาแต่กับผู้หญิง .. แต่มันก็คงเหมือนกันล่ะมั้ง"
ไอ้ต๊อกมันดันไอ้นั่นมันมาถูไถที่ก้น มันถลกกางเกงลง จับน้องชายที่แข็งเต็มลำยาวซึ่งทาไว้ด้วยน้ำลายจนเยิ้มค่อยๆสอดเข้ามาในทางรัก
"อ๊ะ ขยับเลย"
"อื้อออ อ๊ะ ... อ๊ะ." มันเร่งแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงเตียงลั่นปนเปกับเสียงประสานกันดังลั่นห้องไปหมด
"เร็วอีก จะเสร็จแล้ว อื้อออ อีกนิด นั่นแหละ ดี อ๊าาาาาาาาาาา" เรียบร้อยเสร็จไอ้วันไปอีกหนึ่ง
กูใส่กางเกง ลุกเดินกลับไปนอนที่นอนเดิม
"อ้าว ไหนมึงบอกกลัวไง"
"กูหายกลัวแล้วว่ะ กูว่า กูเริ่มชินที่ละ" กูพูดขำๆก็หลับไปเลย ได้ปลดปล่อยค่อยโล่งขึ้นมาหน่อย แต่เหนื่อยชิบ ทั้งไอ้แทน ทั้งเพื่อนมัน
....................................................
"มึงเดินออกไปจากซอยนี้เลี้ยวซ้ายจะมีมอไซต์วิน มึงจะไปไหนก็โบกเอานะ ถ้าจะไปรถเมล์ มึงบอกเขาให้ส่งที่ถนนใหญ่"
"เออ ขอบใจว่ะ" ถามทางไอัแทนเสร็จก็เดินออกจากหอตรงไปซุ้มมอไซต์วินทันที
วันนี้กูต้องสำรวจลู่ทาง มันต้องมีสักงานแหละว้าที่กูทำได้
"พี่พอจะรู้จักพวกบาร์เกย์แถวนี้บ้างไหม มันมีไหมพี่"
"โอ๊ะ ไอ้หนุ่ม ถามแบบนี้จะไปสมัครงานหรอวะ หน้าตาจิ้มลิ้ม เออๆ ขึ้นมาๆ"
........................................
จอดหน้าร้านจ่ายเงินเรียบร้อย ก็เดินเข้าไปถามเด็กในร้าน เข้าใจดังนั้นมันตะโกนถามลูกพี่มัน
"พี่เบิ้ม มีคนมาสมัครทำงานว่ะพี่"
"ให้มันรอแปป เดี๋ยวเสร็จแล้วกูเรียกเอง"
นั่งรอสิบนาทีได้ พี่เบิ้มมันก็มาเรียกให้เข้าไปคุยในห้อง
"ชื่ออะไร"
"วัน"
"อายุ"
"ยี่สิบสาม"
"พักแถวไหน"
"ซอย ..."
"ทำไมถึงจะมาทำงานนี้ เงินไม่พอ พ่อแม่ตาย หรือว่าสิ้นคิดแล้ว"
"พูดหมาๆนะพี่ เฮ้ย อย่าทำไรผมดิ ก็แค่ชอบอ่ะ ปกติก็ทำอยู่แล้ว แค่เปลี่ยนสถานที่เอง"
"เออๆ หน้าตาดีนะมึงเนี่ย แต่กูก็เป็นแค่คนดูแลที่นี่ว่ะ ปกติเจ้าของจะไม่มาเอง เอางี้ กูโทรหานายแปป"
รอไม่นาน อิเบิ้มมันก็บอกว่าให้กูนั่งรอ เดี๋ยวจะมีรถมารับไปเจอนาย
มันจะพากูไปขายที่เขมรป่ะวะ แต่ดูจากสภาพแล้ว ที่นี่น่าจะเรียกว่าบาร์เกย์ กึ่งผับ สถานที่ก็ดูดีว่ะ ไม่ได้เหมือนซ่องหรืออะไร เอ้อ ลองดูวะ ไหนๆก็บุกมาแล้ว
"รถมาแล้ว ไอ้วัน มึงมานี่ๆ พี่ยศพาไอ้นี่ไปส่งให้คุณอมรดูตัวนะ ผมโทรบอกนายเรียบร้อย"
"โอเครจัดไป ขึ้นรถเลยหนุ่ม" กูเปิดประตูรถนั่งหน้าไปกับพี่ยศ
"นายใจดี ไม่ต้องกังวลนะ เอ็งมันหน้าตาสะสวย ไม่แน่ เผลอๆได้ทำที่สาขาใหญ่ ที่นั่นน่ะ บริการแขกดียิ่งกว่าโรงแรมห้าดาวสิบดาวในไทยอีก นายพี่เค้าทำธุรกิจใหญ่โต แต่บาร์เกย์ ผับเกย์เนี่ย นายชอบเป็นการส่วนตัว มีแต่คนดีๆมีตังกระเป๋าตุงทั้งนั้นที่มาเที่ยว บางรายก็รักกันได้ดิบได้ดีก็เยอะ"
นั่งฟังพี่ยศมันพูดไป กูก็ตื่นเต้นไป โห มันมีถึงขนาดนี้เลยหรอวะ สงสัยคนกรุงเขาจะมีคนแบบกูเยอะจนนับไม่ถ้วนเลยสิ ดีจังเลยเว้ย
................................................
"ถึงแล้ว เป็นไงเอ็ง ใหญ่โตดีไหมล่ะ"
เปิดประตูลงมาถึงกับอึ้ง ใหญ่มาก เทียบได้กับโรงเรียนแถวบ้านทั้งหมดเลย
"ไปๆๆๆ มัวแต่อึ้ง กูพาไปหานาย"
พี่ยศเดินนำเข้ามาทางด้านหลัง ตอนนี้เราอยู่กันหน้าห้องกระจกสีดำทึบ มองไม่เห็นอะไรเลย
"เข้ามาได้" เสียงผู้ชายในห้องพูดออกมาเมื่อไอัพี่ยศเคาะประตูเรียนนายว่าเด็กมาถึงแล้ว
กูเดินเข้าไปภายในห้องสี่เหลี่ยม ด้านข้างมีโต๊ะมีโซฟา ข้างหน้ามีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ บนโต๊ะมีเอกสารดูเกือบจะรก ข้างหลังมีเก้าอี้โซฟาสีดำตัวใหญ่ที่ตอนนี้เก้าอี้มันหันหลังกลับด้านอยู่ สงสัยนายจะนั่งอยู่ในนั้นว่ะ
"นั่งรอแปปนึง ฉันขอหางานเดี๋ยว นั่งที่เก้าอี้ตรงหน้านายน่ะ"
กูเดินตัวลีบๆ นั่งลงรอให้นายทำธุระเสร็จ มือจะเย็นทำห่าอะไรวะกู
"ชื่ออะไร"
"ผมวันครับ" ต้องพูดเพราะ เดี๋ยวมันไม่รับ
"เห็นเอกสารตรงหน้าไหม กรอกไปพลางๆก่อน". เขาพูด กูก็หยิบเอกสารขึ้นมาอ่าน จบมอสามพออ่านออกเขียนได้นิดหน่อย
"เอาล่ะ เราวันใช่ไหม เฮ้ วัน." กูมัวแต่กรอกข้อความส่วนตัว ไม่ได้รู้เรื่องว่านายหันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้สึกตัวว่ามีคนกำลังจ้องก็ตอนที่นายเอานิ้วชี้เคาะมาบนกระดาษ
กูสะดุ้งเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า ตากูกะตานายจ้องประสานกัน กูว่า กูรู้สึกได้ถึงพลังงานอะไรบางอย่าง ที่ทำให้ใจเต้นเร็วผิดปกติ นี่กูจะตายไหมวะ มึงจะเต้นทำไม หยุดเต้นสิโว้ยยยยยยยย
TBC.
. ตายแล้ว ตายแน่ ไอ้วันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!!!
-
ตกหลุมสวาทเหรอ???
-
นางวันจะมีกี่ผัว 55555
-
วันเอ้ยยยยยยยยยยยยยย
อย่างแซ่บบบบ :heaven
-
บางทีนางวันทองคงจิไม่แร้สเท่าน้องวันหรอก อุต้ะ ฉันพิมไรไป ท่ดๆแมวพิม -0- /me :z6:
-
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ค่ะ ดึกๆจะมาลงตอนต่อไปให้นะคะ บอกเลยว่า ... :laugh:
-
นายคือปั๋วคนต่อไปของนางชิมิ :hao6: :z1:
-
นายรับไอ้วันเข้าทำงาน
"หล่ออออออ" คิดแล้วก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปหา หมุนโซฟานายให้หันหน้ามาเผชิญกัน กูทรุดตัวคุกเข่าลงไปตรงหน้าขาแข็งแกร่ง ถอดกางเกงแสล็ค บ็อกเซอร์ กางเกงใน
"ขาววววว" กูตาลุกวาว แก่นกายนายเป็นสีขาวยิ่งมองยิ่งน่าอร่อย ไอ้วันไม่รอช้า ยื่นมือไปจับแก่นกายของนายขึ้นมา ใช้นิ้วเรียวรูดขึ้น รูดลง อย่างชำนาญ นายซี้ดปาก แอ่นหน้าเสียว ร้องครางอย่างพอใจ
"อ๊ะ อ๊ะ ดี อย่างนั้นแหละ"
"อ๊ะ .. "
.
.
.
.
.
.
"วัน !"
"อะไรดี วัน"
"นายตะวัน!"
อ้าวเฮ้ย! เมื่อกี้กูกำลังใช้ปากให้นายนี่หว่า แท่งขาวๆ ใหญ่ๆ อวบๆ ไอ้วันชอบจังเลย >< แล้วไหงตอนนี้มัน
มัน ... ไอ้เชี่ย ลิควิด !!!! อี๋ๆๆๆๆ ขาวๆ ใหญ่ๆ อวบๆ ไอ้ชั่วเอ๊ย นี่กูหยิบลิควิดมาดูดหรอวะเนี่ย ฮืออออ อายชิบหายเลย นึกว่าลิควิดคือไอ้นั่นของนาย
กูแม่งอยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปตายที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี่ นี่กูมาขอเขาสมัครงานนะ แต่เสือกคิดลามกมีอารมณ์ทางเพศกับเจ้านายที่กำลังสัมภาษณ์อยู่เนี่ย มันใช่ไหมวะ หมดกันกู! ไอ้วันเอ๊ย! หื่นไม่รู้เรื่อง !!!!
"จินตนาการล้ำเลิศดีนะนายน่ะ หึ" แล้วมึงจะขำกูทำไมนายยยยยย !!!
"ห๊ะ ? เอ่อ คะ ครับ แหะๆ" เกาหัวเป็นเด็กเหาขึ้นเลยกู นายพูดซะกูไปไม่เป็นเลยทีเดียว .. ได้โปรดอย่ามองผมแล้วยิ้มแบบนั้นได้ไหมครับบบบบ แบบนี้ไอ้วันจะไม่ทนนะนาย ><!
"เอาล่ะ ถ้ากรอกเสร็จแล้ว ก็เอามา แล้ววันก็ลุกขึ้นนะ ลองหมุนตัวให้ดูหน่อย ช้าๆไม่ต้องรีบ"
ได้ยินดังนั้น กูก็ลุกขึ้นหมุนตัวช้าๆ อย่าง งงๆ แม่งมันทำเหมือนตอนกูไปดูเขาคัดเลือกนางนพมาศเลยว่ะ เอว 24 หน้าอก 38 อะไรเทือกนั้น
"โอเคร รูปร่างสมส่วน หน้าตาดีเข้าขั้น ผ่าน! ส่วนเรื่องทรงผมยังต้องปรับปรุง เอ่อ แล้วฉันขอดูส่วนอื่นหน่อยนะ ขอดูข้างบนก่อนแล้วกัน"
นายมันขอดูนมกูหรอวะ ? >*< เอาวะ ไม่องไม่อายละกู อยากดูก็จะเปิดให้ดูวะ
กูค่อยๆเลิกเสื้อขึ้นช้าๆ หลับตาปี๋ เขินจนหน้าท้องเกร็งไปหมดแล้วสัตว์ เยี่ยวจะแตก !
"อ่าาา ดี หัวนมสีชมพู แบบนี้ถือว่าระดับค่อนข้างดี"
พูดจริงหรอวะ แสดงว่าค่าตัวเยอะใช่มั้ย โอย ไอ้วันดีใจ พอนายพูดจบ กูรีบปลดเข็มขัดตัวเองเต็มที่เลย กะโชว์ให้นายรู้ไปเลยว่าของไอ้วันมันดีงามแค่ไหน ไม่ใช่แค่ข้างบนนะโว้ยที่ชมพู ข้างล่างก็ชมพูไม่แพ้กัน ..
"เฮ้ยๆ วันอย่าเพิ่ง วันนี้ดูแค่นี้พอ ไม่ต้องถอดๆ" นายทำตาถลน ส่วนกูหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ สัตว์ กูก็นึกว่าต้องโชว์นี่หว่า แล้วทำไมไม่บอกล่ะว่าไม่ตรวจสภาพช่วงล่าง ไอ้วันเซ็งเลยแม่ง กะโชว์ของดีที่ผู้ชายในตำบลการันตีซะหน่อย
"เอาล่ะ นั่งลงได้ ถามต่อนะ วันเรียนจบอะไรมา"
"วันจบมอสามครับ"
"แล้วพ่อแม่อนุญาติหรือเปล่า ท่านรู้ไหมว่าวันจะมาทำงานแบบนี้"
"แม่ท่านทราบครับ ส่วนพ่อผมเสียไปนานแล้ว"
"วัน .. ฉันเสียใจด้วยนะ .. ถ้าอย่างนั้น ฉันตัดสินใจตรงนี้เลยแล้วกัน วันจะต้องมาเป็นเด็กเทรนที่สาขาใหญ่ ต้องย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ เอาเป็นพรุ่งนี้เลย วันสะดวกไหม" นายพูดจบ กูยิ้มแก้มปริเลย
"ได้ครับ ผมไม่มีปัญหา" เย้ๆๆๆๆ กูจะได้งานแล้วโว้ยยยยยย ดีใจเว่อออ อยากลุกขึ้นเต้นแน่นอก เหมือนที่ชอบไปเต้นตามงานวัดชิบหาย
คุยกันเสร็จ กูลานายออกมาหน้าบริษัท กูต้องเรียกรถแท็กซี่กลับเอง นับเงินดู ตอนนี้พอมีเงินเหลืออยู่เก้าพันกว่าบาท ถ้างั้น เดี๋ยวแวะซื้อบะหมีเกี๊ยวไปแดกกะพวกมันดีกว่า ฉลอง อิอิ ^^
.........................................
มาถึงปากซอยหอไอ้แทนแล้วกูลงจากรถ เดินไปสั่งบะหมี่เกี๊ยวทั้งหมดหกห่อ รอป้าแกทำไม่นาน พอได้ครบแล้วก็เดินขึ้นหอมา
.
.
"เป็นไงมั่งวะมึง ได้งานแล้วหรอ ยิ้มร่ามาเชียว แถมซื้อของมาแดกได้ขนาดนี้ กูว่าน่าจะได้งานดีนะเนี่ย ใช่ไหมวะ"
"ไอ้แทน กูมีอะไรจะบอกว่ะ"
"เออ พูดมามึง ไม่ต้องเกรงใจ"
"กูได้งานแล้ว ไกลจากนี่อยู่เยอะเหมือนกัน เขาจ้างกูไปดูแลคนป่วย เขาบอกให้กูย้ายเข้าไปอยู่เลยพรุ่งนี้เลยว่ะ" ไอ้แทนเพื่อนรัก กูไม่ตั้งใจหลอกมึงนะเว้ย แต่กูจำเป็นต้องโกหกเพื่อไม่ให้มึงเป็นห่วงกูนะแทน
"อ่ออ ฟังๆมามันก็ดีนะเว้ย เขาดูเชื่อใจได้ใช่ไหม แล้วมึงมีที่อยู่บ้านเขาไหม เผื่อกูจะไปได้ไปหาไง"
"เอ้ออ เขาเป็นคนดีเลยแหละ ส่วนเรื่องที่อยู่เดี๋ยวกูมาหามึงเองก็ได้ ไม่อย่างนั้น เดี๋ยวไว้ทำงานได้เงินเยอะๆ กูจะซื้อโทรศัพท์สักเครื่อง เอาไว้ติดต่อมึง กูจำเบอร์มึงได้ ไว้กูโทรหานะ"
"ยังไงก็ตั้งใจทำงานนะมึง เก็บเงินไว้ ส่งไปให้แม่มึงบ้าง .. ไอ้วัน กูดีใจกับมึงด้วยนะโว้ย มาๆ แดกบะหมี่กันดีกว่า มึงอุตส่าห์เลี้ยงกู ถือว่าฉลองที่ได้งานใหม่ ใกล้ห้าโมงแล้วเนี่ย เดี๋ยวกูต้องรีบไปทำงานอีก"
ช่วยกันเก็บล้างเรียบร้อย ก่อนที่ไอ้แทนมันจะไปทำงาน กูก็จัดการรีดน้ำออกให้มันไปสองยกเบาๆ เพราะพรุ่งนี้ก็คงไม่ได้เจอกันแล้ว พูดไปก็แอบใจเสียเหมือนกัน เดี๋ยวไว้มีเงินเยอะๆจะพามันไปเลี้ยงตอบแทนบ้าง ...
.
.
"อ้าววัน เป็นไงบ้าง ได้งานรึยังวะ"
"ได้แล้ว พรุ่งนี้ก็ต้องย้ายไปอยู่กับเขาละ"
"หรอวะ งานแบบไหนอ่ะ เงินดีไหม"
"ดูแลคนแก่น่ะ เงินพอใช้ แต่อยู่กินฟรีโคตรดี คงเก็บเงินได้มากอยู่"
"ดีแล้วมึง ยังไงมึงก็ตัวคนเดียว จะมาเช่าหออยู่แบบพวกกูก็คงไม่มีเงินเก็บกันพอดี"
"เออ ขอบคุณนะมึงไอ้ต๊อกที่ให้กูค้างสองวันมานี้ น่ะ"
"ยินดีเว่ยเพื่อน ไม่ต้องเกรงใจ" มันตบมาที่บ่ากูสองสามที
"ต๊อก .. กูซื้อบะหมี่เกี๊ยวมา แดกซะสิ เพื่อมึงสองห่อพิเศษจุใจ ฉลองที่กูได้งานเว่ยยย"
"รู้ใจกูจริงๆ กูกำลังหิวพอดี ขอบใจมากนะไอ้วัน" มันกินเสร็จ เราก็ทยอยกันอาบน้ำแต่งตัวนอน
...........................................
"อ๊ะ ... อื้ออออ จะเสร็จแล้ว อ๊ะ ตรงนั้น เสียว อ๊ะ อ๊าาาา. " เสียงครางสั่นระริก
เพราะไม่อยากให้มันน้อยหน้าไอ้แทน กูเลยจัดการรีดน้ำให้ไอ้ต๊อกมันไปสองน้ำเท่าๆกัน กว่าจะเอากันเสร็จก็ตีห้าเข้าไปแล้ว กูเลยหลับเป็นตายสลบสไล
ในที่สุดกูก็มีงานทำ กูตั้งตารอคอยให้ถึงตอนเช้าไวๆ กูอยากเจอหน้านายอีก คนอะไรไม่รู้ น่าแดกชิบหาย แค่อยู่ใกล้ ก็รู้สึกอยากเสียตัวขึ้นมาทันที เกิดมาไอ้วันยังไม่เคยผ่านมือชายหนุ่มรูปงามเลยสักครั้ง ได้โปรดสวรรค์จงเมตตา กูขอแค่ได้ลองทำกับนายดูสักน้ำก็คงจะเป็นบุญ ...
TBC.
ใครว่าวันแรด ไม่มี๊ !!!!! 555 แต่งไวมากฉัน เดี๋ยวตอนหน้าเราจะแปลงโฉมไอ้วันกัน มาเอาใจช่วยไอ้วันกันนะคะ
ปล. เรื่องอื่นก็ลงตามปกตินะคะ
-
ชีวิตไอ้วันดูดราม่านะ แต่ตัวมันไม่ดราม่าเลย เรียกว่าเป็นคนคิดบวกได้มั้ยเนี่ย
-
โห น้องวันนี่สุดๆไปเลย
-
อีวันเนี่ย วันๆเค้าคิดแต่เรื่องรีดน้ำอย่างเดียวใช่ป่ะ 55555555 รู้สึกจะร่านแบบปัญญาอ่อน ยังไงไม่รู้ 555
-
อีวันเนี่ย วันๆเค้าคิดแต่เรื่องรีดน้ำอย่างเดียวใช่ป่ะ 55555555 รู้สึกจะร่านแบบปัญญาอ่อน ยังไงไม่รู้ 555
ใช่แล้วค่ะ คนแต่งต้องการให้วันมีอิมเมจเด็กบ้านนอก เรียนจบมอสาม แรดร่านในแบบของตัวเองไปก่อน การที่คนคนนึงจะทำตัวแบบนั้นได้ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย ทั้ง สิ่งปลูกฝัง ความคิดส่วนบุคคล และ สิ่งแวดล้อม งานใหม่อาจทำให้วันเปลี่ยนไปในทางที่ดีหรือแย่ลง อันนี้ต้องติดตามค่ะ ขอบคุณมากนะคะสำหรับคอมเม้น เพราะคิดเหมือนกันว่ามันปัญญาอ่อนไปหรือเปล่า มีคนคิดจริงๆด้วย. :laugh:
-
แปลว่าวันไม่กังวลเรื่องโรคใช่มั๊ยคะ? หวังว่างานใหม่จะสอนวันป้องกันนะ
ป่านมาทั้งตำบลกะเพื่อนอีกสองคน หวังว่าจะไม่เป็นไรนะวัน
-
น้องวันเป็นคนมีไหวพริบนะ ดูแลคนแก่ มีที่พัก ... แถมรักเพื่อนเท่ากันอีก :laugh: :laugh: :laugh:
-
สนุกดี ลุ้น ๆๆๆ
-
เริ่มเข้มข้นละน้า ขอเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น 'วันทอง เดอะซีรีย์' นะคะ ไอ้วันเข้าบ้าน มีตัวละครเพิ่มด้วย อ่านกันให้สนุกน้า
ปฐมนิเทศ + แปลงโฉม 1
...........
"เอาล่ะ เด็กใหม่รายงานตัว !!" เสียงเกย์สาวแตกเรียกให้เด็กที่มาในวันนี้รวมตัวกัน เขาให้พวกกูเอาของไปเก็บในห้องนอนรวม ตอนนี้ป้าแกให้ยืนเรียงแถวหน้ากระดาน
"วาวี"
"เจนี่ค่ะ"
"วัน"
"รักครับ"
"ผมชื่ออาย"
.......
"ครบห้าคน โอเชร~ เด็กๆจ๊ะ เรียกฉันว่า เจ๊ติ๋ม เจ๊ขอเล่าคร่าวๆนะ ที่นี่ ! ใครมาก่อนนับเป็นพี่รุ่น มาหลังเป็นน้องรุ่น กฎของที่นี่เดี๋ยวเจ๊จะแจกให้อีกที วันนี้เราจะเทรนด์คร่าวๆกันก่อน"
"ตรงนี้ที่เรายืนอยู่เรียกว่าห้องรวมตัว ใช้เวลามีงานหรือประชุม ห้องนอนจะให้นอนห้องละ 4 คน ปัจจุบันเรามีคนอยู่ประมาณ 30 คนที่สาขานี้ บวกพวกเธอก็จะเป็น 35 นะจ๊ะ จำไว้"
"ตอนนี้ที่ 'Luvholic bar' ของเรากำลังรุ่งเรืองนะ ที่นี่เป็นกึ่งบาร์เกย์ กึ่งอาบอบนวด มีทั้งเข้ามา พาออกไป คงเข้าใจที่เชร้พูดนะจ๊ะเด็กๆ แถมคู่แข่งยังไม่ค่อยมีหรอก อีกทั้งคุณอมรกับคุณดริณยังลงทุนสาขาอื่นอีก ที่นี่อยู่กันแบบสบายๆ เวลามีเรื่องกัน จะต้องคุยกัน และจะมีการลงโทษทุกครั้ง พอๆ น้ำหน่อยอิลี่. กูเหนื่อย"
พูดไม่หยุดขนาดนั้นสมควรเหนื่อย ไอ้คนชื่อวาหันมาคุยกับกู เออ มันเป็นรับหรอ หน้าตาน่ารักดีนะ อายุคงไล่ๆกูมั้ง
"ตอนนี้สิบโมงเดี๋ยวขึ้นรถที่เตรียมไว้นะ ต้องตรวจโรค ตรวจเลือด พอดีเที่ยงได้ผล เอ้าไปๆๆ"
พี่คนขับรถพาพวกกูห้าคนมาที่โรง'บาลเอกชน เขาออกค่าตรวจให้ด้วย ทำไมต้องตรวจวะ กูเอากะผู้ชาย มันเป็นเอดส์ได้ด้วยหรอ
"ไอ้วา มึงกลัวเป็นเอดส์ป่ะวะ"
"ไม่ว่ะ กูยังซิงอยู่เลย."
"เหี้ยแล้ว แล้วมึงมาทำงานแบบนี้ทำไมวะ"
"กูต้องใช้ตังว่ะ จำเป็นจริงๆ"
ฟังมันแล้วกูก็สะเทือนใจ ที่กูมาทำงานนี่เพื่อความสุขส่วนตัวทั้งนั้น
...........………….................
ตรวจเลือดเสร็จกลับมากินข้าวในครัว ป้าๆเป็นเกย์มีอายุแล้วอ่ะ บางคนเคยทำงาน แต่ไม่ไหวแล้วก็มี โห ๆๆ ตื่นตาชิบ เหมือนในนี้มีแต่เกย์เลยว่ะ
"เรียบร้อยนะเด็กๆ ผลตรวจเจ๊ลี่จะไปเป็นคนไปเอามาให้ เพราะช่วงบ่ายจะพาไปขัดเนื้อ ขัดตัว บางคนไปทำผม ขอบอกว่าสบายๆ เจ๊ยังชอบเลย กร๊ากกก" อิเจ๊แกดูมีความสุขดีว่ะ กูแก่ตัวไปจะเป็นแบบอิเจ๊มันไหมวะเนี่ย
"เรามีกันห้าคนนะรุ่นนี้ ไหนช่วยบอกสถานะตัวเองสิ ใครรุกใครรับ"
วา : รับ
วัน : รับ
รัก : ได้หมดครับ
เจนี่ : รับแน่นอนอยู่แล้วค่ะ
อาย : ผมเป็นไบ
"ต๊ายยย เลิศกันนะยะ พวกรุกๆ ได้หมดนี่ลองกะเจ๊ก่อนเลยได้มะ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ทั้งพี่ๆและพวกกูขำกันปวดกรามเลย ไอ้รักมันโดนอิเจ้จับก้น ฮ่าๆๆ
"กลัวเจ๊ทำม้ายยยย เจ๊ออกจะสวยสะเดิดขนาดนี้" เจ๊เอ๊ย มึง!!!
"เอาล่ะเจ๊แบ่งกลุ่มให้ วีวันไปทำผม เจนี่ขัดตัวคนเดียว รักขาา อายจ๋าาา วันนี้ยังไม่ต้องทำอะไรเนอะ เดี๋ยวพาไปคุยกับพี่ๆที่นี่ แล้วพรุ่งนี้ค่อยทำ เครนะ เอาล่ะ ตามพี่ๆเขาไปจ้า"
.........................…….........................
เพิ่งรู้ว่าด้านหลังยังมีห้องซอยๆอีก พี่เขาพากูกะไอ้วีมาห้องที่ติดป้ายไว้ว่า 'ซาลอนของติ๊ดตี่'
"สวัสดีค่ะเด็กๆ ไหนมาๆ ห้องนี้มีอุปกรณ์แค่อย่างละสองตัว เราสองคนมานี่เลยจ้า นอนลงไปเลยนะคะ เจ๊ติ๊ดตี่กับเจ๊ปีโป้ขอต้อนรับจ้าาา"
กูนอนให้เขาสระผมอย่างสบายหัว อยู่บ้านนอกถ้าคันหัว นู่นร้านป้าแช่ม สามสิบบาท หล่อเลย
.
.
.
"เอาล่ะจ่ะ เด็กใหม่ยังไม่ให้ทำสีผมนะ ของวีเจ้ซอยให้นิดหน่อย ทรงเดิมดีอยู่แล้ว ส่วนวันเจ้โป้สไลด์หลังหน้า เซ็ตผมแบบนี้หน้าหนูดูออร่าขึ้นมากๆเลยนะ "
.. กูดูกระจก เจ๋งว่ะ ทรงนี้ปลื้มเลย ไอ้วีตอนนี้หน้าหวานสัสอ่ะ
"ขอบคุณมากเจ้" พวกกูไหว้เจ้ๆกัน
"จร้า เดี๋ยวครั้งหน้ามีเงินค่อยกลับมาทำใหม่ ครั้งแรกฟรี อิอิ" ฟรีตลอดไปไม่ได้เรอะะะะ
......................………………
"เหนื่อยกันหน่อยเนอะ เอาล่ะวันนี้เจ๊ต้องขอบอกเลยว่าพอแค่นี้จริงๆ เดี๋ยวไปกินข้าวอาบน้ำแล้วเข้านอนได้ มีอีกเรื่องนะ เรามีกันห้าคนใช่ไหม แต่ห้องมันนอนได้สี่คน เอางี้ เจนี่! เธอไปนอนกับฉันละกัน แหมๆ ผิวพรรณผุดผ่องเชียวนะ พรุ่งนี้ค่อยไปทำผม รับรองเลิศจ้าาา"
"ขอบคุณนะเจ๊ หนูล่ะอยากเริ่มงานแล้วเนี่ย" อิเจนี่พูดอย่างกระดี๊กระด๊า
"เจ๊ครับไหนผลตรวจพวกผมล่ะ" รักเป็นคนถามขึ้นมา เออ ลืมไปละ
"อ่อออ เกือบลืม ลี่แจกผลตรวจน้องหน่อยยย"
...........................................
"อร่อยว่ะ อายมึงหยิบต้มปลาให้กูหน่อย" เสียงกูเอง หิวมาก แดกไม่อิ่มสักที
"ผลตรวจเป็นไงกันบ้างวะพวกมึง" อันนี้วาถาม
"ไม่เป็นเอดส์ว่ะ" ทั้งหมดพูดพร้อมกัน รวมถึงกูด้วย กูยังไม่เป็นโรค หมอบอกว่าผู้ชายเอากันเป็นโรคง่ายกว่า หญิงชาย หมอบอกควรป้องกันทุกครั้งหากทำได้ กูไม่เคยรู้เลย ถ้ากูเป็นโรคกูคงอายคนตายเลย
"แต่กูเกร็ดเลือดต่ำว่ะ. จะเป็นไรป่ะวะเนี่ยยย"
"มึงถามหมอสิอิเจนี่ พวกกูจะไปรู้ไหมล่ะ"
"กูแซ่ดดดดด ฮือออออออ " กูส่ายหัวเลย อินไปละมึงเนี่ย มันคงไม่เป็นอะไรมากมั้ง
.
.
"วันมึงเคยมีแฟนเป็นผู้ชายป่ะวะ" วาถามกู
"ไม่ว่ะ แต่กูเคยได้กับผู้ชาย เอ่อ หลายคนละ"
"โห มึงไม่กลัวหรอวะ กูเคยมีแฟนผู้หญิงคนนึง แต่กูทำไม่เป็น เขา...เลยทิ้งกูไป"
"หรอวะ ทำไมเลวงี้วะ หัดๆเอาก็ได้ป่ะ" กูแม่งคิดได้แค่นี้แหละ
"เขามีคนใหม่ว่ะ." โถ่ วาเอ๊ย
"พวกผู้หญิงแม่งก็เลวเงี้ย พอมีคนดีกว่า ก็ทิ้งกันง่ายๆ." ไม่ใช่เสียงกูนะ ไอ้เหี้ยรักน่ะ ไอ้อายอาบน้ำอยู่
"มึงมีความหลังไรจะเล่าไหมไอ้รัก"
"ไม่มีไรหรอกมึง แค่ผู้หญิงมันเลวมันเลยทิ้งกูไปหาเสี่ยคนรวย กูเลยหันมาเอาผู้ชายแทนว่ะ"
"ทำไมชีวิตช่างดราม่า กูไม่มีเห็นมีเลยว่ะ" ไอ้อายออกมาละ
"กูขออาบต่อ" ร้อนมาก ไม่ไหวละ อาบน้ำดีกว่า
.
.
ห้องที่อยู่กันนี่ไม่ใหญ่มาก มีเตียงนอนบนล่างสองเตียง กูนอนบน วานอนล่าง อีกฝั่งไอ้กายนอนล่าง บนไอ้รักนอน
"ไอ้วันมึงนอนยังวะ"
"ยังว่ะ มีไรไอ้วา"
"พรุ่งนี้กูขอยืมกางเกงหน่อยนะ กูไม่มีกางเกงว่ะ"
"เออๆ ได้ดิมึง" ขานรับมันกูก็นอนคิด ไอ้วานี่ชีวิตมันต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ แต่ก็เอาเหอะ ไม่รู้เราจะอยู่กันในนี้นานอีกเท่าไหร่ แต่ถ้ามีวันนั้น วันที่มันพร้อมจะเล่า กูจะรับฟังมึงเองไอ้วา
**************************************************
TBC.
ชอบอ่ะ แต่งเรื่องนี้กับ back seat คือมีความสุขนะเอาดีๆ
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งสนุก
-
น่าสนุกๆๆๆ รอดูว่าจะเป็นยังไง วันมีกี่ผัวก็รับได้แต่สุดท้ายขออย่าให้เป็นโรคเลย ส๊าาาธุ -/\-
ปล. เปลี่ยนสีตัวอักษรได้ไหมคะ สีแดงมันสะท้อนตาอะ เราว่าน่าจะเป็นสีโทนทึบๆ หรือไม่ก็สีดำน่าจะโอเคกว่าเน้ออ
-
วันทองเดอะซีรีย์ อืมมมมม ตอนจบนายเอกจะตายโดนสั่งประหารแบบนงวันทองรึเปล่า :serius2:
-
มาติดตามซีรี่ย์ชีวิตไอ้วันค่ะ :กอด1:
กระซิบหน่อยได้ไหม จะจบเศร้าหรือเปล่าคะ
-
ใส่ถุงบ้างนะลูก เดี๋ยวจะติดโรคเอา
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
แต่งเสร็จก็มาลงให้เลย ช่วงนี้ฮึดสู้ 55
ปฐมนิเทศ + แปลงโฉม 2
...........
"กูมีกางเกงที่ยังไม่ได้ใส่เหลือสองตัว มึงเลือกไปตัวละกันวา เอาที่มึงใส่ได้ มึงมันเตี้ยกว่ากูนี่หว่า" วามันเลือกเดฟยีนเข้มขาดๆไป กูเลยต้องใส่เดฟยีนส์สีซีดขาดรุ่งริ่ง เสื้อยืดธรรมดาคนล่ะตัว
"มึงไปแต่งตัวข้างในได้ไหมวะรัก" ไอ้วามันคงอุจาดตา ก็เชี่ยรักมันเล่นใส่กางเกงในตัวเดียวเดินไปเดินมา ไอ้ห่า เป็นตากุ้งยิงกันหมด
"เรื่องมากน่า ผู้ชายด้วยกันทั้งนั้น มึงไม่ต้องกลัวหรอก กูเก็บงูยักษ์กูอย่างดี ฮ่าาาาาา"
"มึงโรคจิตหรอวะ เชี่ยนิ" เขวี้ยงผ้าใส่แม่ง ก็ดูแม่งหัวเราะดิ หน้าตาก็ออกจะหล่อแนวเถื่อนๆ หมดกันภาพพจน์
ส่วนไอ้อายนี่จะออกแนวไม่ค่อยเรื่องมาก นิ่งๆ หน้าตาก็ดีแบบผู้ชายแมนๆ ก็เขาคัดมาแล้วนี่หว่า มันก็ต้องมีแต่คนหน้าตาดีแหละเนอะ
.
.
"นอนสบายไหมพวกแก ฉันเม้ากะอิเจ้ ทั้งงงงงงง คืน" เรานั่งกินข้าวกันอยู่ มีโต๊ะเด็กใหม่ กะโต๊ะเจ๊ๆ
"แหมๆ เข้าขากันเลยสิมึงเจนี่" รักผลักหัวมัน พร้อมด่าไปหนึ่งดอก
"แน่นอน วันนี้จะต้องไปทำผมนี่นา อ๊ายยย .. อิรัก แกว่าฉันจะทำทรงไรดี" มันหันไปยื่นหน้าถามไอ้รักที่กำลังกินข้าวอยู่
"จะทำไรนักวะ ผมมึงก็ไม่ได้เยอะเลยยยยยย อิเกย์เฒ่า" พูดจบก็หลบตีนแทบไม่ทัน
"เฒ่าแม่มึงสิ อิรัก จะไปไหน กลับมานะมึง" คนอื่นเขาจะแดกข้าว อิพวกนี้ก็วิ่งไล่กันเสียงดังเป็นเด็ก กูล่ะเพลียจริงๆ
"โอ๊ยยยยยยยยย วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือเลยรึไงวะ"
"เอ่อ ขอโทษนะคะ/ ขอโทษ" เจนี่พูดก่อนอิรักพูดตาม ไม่น่าเลยมึงนี่ แล้วอินี่ใครวะ ดูจะแรงใช่ย่อย มีพวกเดินตามมาด้วย
"ห้องครัวเขาไม่ได้มีไว้วิ่งไล่จับผู้ชาย มาใหม่อย่าสะเออะรีบออกลาย" อินี่หน้าจิกมาก มึงเกย์สาวแน่นอน ทำมาเป็นวางมาด เหอะ
"เอาน่า ไม่ต้องไปว่าน้อง มันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษแล้วก็แล้วกัน" อิเจ้แก้ตัวแทนมันสองคน
"ก็ไม่ได้ติดใจอะไรหรอกนะ ก็คงแค่อิพวกกะเทยอดผู้ชายมาหลายปี ใช่ไหมวะพวกเรา ฮ่าาาา" อิเวรนั่นพูด แล้วมันกับเพื่อนก็หัวเราะกันเสียงดัง สนุกมากหรอวะ !
"อิเหี้ยนี่ปากเสีย" ไอ้วาดึงกูทำไมวะแม่ง
"ชู่ววว วันมึงนั่งลง เดี๋ยวมีเรื่องก็อดอยู่ที่นี่พอดี"
"เออแม่ง" นั่งก็ได้วะ หน้ากวนตีนชิบ สวยก็ไม่เท่ากู !
"ปากมึงนี่หมาไม่เปลี่ยน อย่ามายุ่งกับเด็กกู ขอล่ะเบล อย่าให้มีเรื่องเลย" อิเจ๊พูด เจ้ไปขอมันทำไม กูเซ็ง ชื่อเบลหรอวะ ไม่ชอบขี้หน้ามันเลยให้ตาย
"อ่ะ ๆ เด็กๆ ลุกจร้า รวมตัวที่เดิม เดี๋ยวค่อยแยกย้าย"
กูลุกไป แต่ตายังจ้องไอ้เบลห่าไรนี่อยู่ ตัวด็พอๆกะกู ทำมากร่าง เดี๋ยวเถอะมึง เจอไอ้วันแล้วจะกร่างไม่ออก !
.
.
" อืมม สบายตัวว่ะ แม้ตอนลงทรายขัดผิวจะแสบๆก็เหอะ"
"เออ กูตาจะหลับแล้ววา" โอยยย ง่วงงงง
วันนี้ตาพวกกูสองคนขัดผิว นวดตัว อบสมุนไพร เหมือนเข้าคอร์สเจ้าสาวอยู่เลยว่ะ ส่วนพวกมันสามคนก็ไปตัดผมกัน บ่ายนี้ก็จะเหลือแค่ไอ้รักกับไอ้อายที่มาอบตัว แล้วพวกกูก็จะไปดูส่วนอื่นกัน
มันสบายจริงๆว่ะ อบตัวในตู้ซาวน่าเนี่ยกูเพิ่งเคยครั้งแรกเลย ส่วนไอ้วานอนนวดตัวอยู่ คนนวดก็เป็นพี่ๆเกย์นี่แหละ อยู่ในนี้เชาสอนอาชีพให้ด้วย พี่ๆเล่าให้กูฟัง แปลกเนอะ ในเมื่อมันก็แค่บาร์เกยธรรมดาไม่ใช่เหรอวะ
สุดท้ายก็ขัดหน้านวดหน้าเป็นอันเสร็จพิธี
"ไม่อยากลุกเลยมึง น่านอนฉิบหาย กูง่วงจริงๆนะ ขอนอนต่อได้ป่ะวะ" สบายตัว เหมือนเบาตัวขึ้นเยอะเลย
"ไปห้องรวมตัวกันมึง ไม่รู้มันเสร็จกันรึยัง" กูเดินกอดคอไอ้วาไป มันดูขาวขึ้นป่ะวะ
.
.
"วันนนน มานี่ มาใกล้ๆสิ" ห๊ะ เรียกกู ?
"นี่เจ๊ไม่นึกเลยนะว่าขัดผิวนิดเดียวมันจะเปล่งได้ขนาดนี้" เจ๊จับแขนกูหมุนไปหมุนมา
"วันมึงแม่ง กูว่าอยู่บ้านนี่ผู้ชายเดินตามตูดมึงเป็นขบวนแน่เลย ใช่ไหมวะ" เจนี่ มึงพูดถูกต้องที่สุด !
"เออ ที่บ้านกูอ่ะที่หนึ่งของตำบลว่ะ" ขออวดหน่อยเถอะกู
"ฮ่าาาาาา แซ่บว่ะสัส" ชมกูใช่ไหมเชี่ยรัก
"เราว่าแล้ว มันเป็นคนที่มีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันมากเลยนะ" อันนี้เชี่ยอายพูด ขนลุกเชี่ยเอ๊ย
"ไอ้ห่าอาย มึงชอบไอ้วันป่ะเนี่ย"
"เฮ่ย ไม่ใช่ กูชมมันเฉยๆมั่งเหอะ"
"เออ แล้วไป" กูถอนหายใจเฮือกใหญ่
"วาก็หน้าตาน่ารักมาก เหมือนเด็กผู้หญิงเลย เจ๊อิจฉาพวกแกว่ะ คนแก่สู้เด็กเอ๊าะๆไม่ได้หรอก"
"โธ่เจ๊ก็ เจ๊ออกจะสวยยย" เจนี่มันชมแม่มัน สาวพอกันแม่ลูก
.
.
"นี่คือห้องรอแขก เป็นกระจกใสทั้งห้องนะ เด็กทุกคนจะต้องนั่งในห้องนี้ รอจนกว่าจะมีแขกมาเรียกไป เริ่มงานสองทุ่มทุกคืน อาทิตย์ละห้าวัน แต่เด็กๆจะได้หยุดตามตารางของตัวเองนะ"
พวกกูพยักหน้าเข้าใจที่เจ้มันพูด
"แขกที่นี่ไม่ใช่จะพาเด็กไปเอากันได้ทุกคนนะจ๊ะ จะได้กินหรืออดกินขึ้นอยู่กับเงินในกระเป๋าของแต่ละคน " เออ กูอยากได้ทิปหนักๆ
"เอาล่ะ พวกเธอจำเอาไว้เลย ที่นี่ใช้ระบบการเรียกเงินแขกคร่าวๆแบบนี้"
• ดริงค์เหล้า 200-500 บาท "ทำได้แค่นั่งดื่มเหล้าเป็นเพื่อน จับนิดหน่อย หรือ ถ้าแกเห็นว่าแขกมันหล่อ อยากได้ แกก็สนองไปเลย ไม่ผิดกฎ"
•เปิดห้อง "ค่าห้อง 500 จ่ายแยก นอกนั้นจัดสรรเองได้ตามสบาย แต่ห้ามต่ำกว่า 1000 หยวนรอบเดียวเรียกไป 500 ก็ยังดี"
•พาไปข้างนอก "อันนี้กรณีพิเศษ จ่ายร้าน 500 พาเด็กไปได้ นอกนั้นก็คิดราคาตามใจผู้โดนกระทำ เพราะมันมีแขกบางพวกไม่อยากใช้ห้องร่วมกับคนอื่น"
"ส่วนพวกยิบย่อย ไอ้พวกให้ใช้มือ ใช้ปาก ขอจับนู่นนี่ ก็อยู่ที่เด็กว่ายอมไหม ถ้าไม่ก็ต้องจ่ายมา เป็นอันจบงาน เป็นไง งงกันไหม"
"โหยยย เจ๊ หนูเริ่มงานคืนนี้เลยได้ไหม" อิเจนี่! นอกจากมึงไม่กลัว มึงยังเสนอตัวนอกหน้าอีก ยอมแพ้เจนี่ไว้คนนะกู สู้ไม่ไหวจริง
"จะรีบไปไหนเจนี่ " ไอ้วาท้วง
"ไม่ต้องรีบๆ เดี๋ยวก็ได้นั่งแน่ นั่งกันทุกคน ฮ่าาา "
"เดินตามเจ๊มาทางนี้ๆ" เจ๊เรียกให้เดินไปข้างใน
.
"เอาล่ะ ถึงแล้ว ห้องรับแขก ห้องที่นี่มีสองระดับ ถ้า 500 ไม่มีอ่างจากุดชี่ 1000 มีอุปกรณ์ครบครัน แค่นั้นแหละ"
"อืม ห้องก็สวยดีนะ ดูสยิวๆยังไงก็ไม่รู้" มีทั้งเก้าอี้นักโทษ กระจกรอบด้าน อ่างจากุชชี่ ทีวีเครื่องใหญ่ หรูหราเว้ย กูขอมานอนนี่มั่งจะได้ไหมวะ คิดได้อีกนะกูเนี่ย
"เอาล่ะ ชุดทำงานที่นี่เป็นเสื้อกล้ามสีขาวเท่านั้น มีเข็มกลัดเลขติดให้แต่ละคน กางเกงอะไรก็ได้ บางคนมันก็เอาหูกระต่าย หาโบว์มาติด ช่างสร้างสรรค์กันจริงๆ"
"ชุดก็โอเคนะ กูนึกว่ามันจะให้ใส่อะไรแปลกๆซะอีกว่ะ" ไอ้วาพูดเหมือนที่กูคิดเลย
"ก็ดีแล้วนี่มึง" กูกอดคอมันเดินตามอิเจ้ไปเอาเสื้อกล้าม ได้กันมาคนละสามตัว
.
.
"เอาลาะ มารวมตัวกันหน่อยเด็กๆ พอพูดจบเจ๊จะปล่อยให้กินข้าว พักผ่อนแล้วนะ"
เจ้มันยืนปรบมือเรียก ท่านี่นางงามได้อีก อิเจนี่วิ่งไปหาแม่มันคนแรก มันซอยผมออกเล็กน้อย สไลด์หน้า ดูสวยขึ้น อินี่มันไม่ได้ไว้ผมมีนมเหมือนกะเทยนะ มันแค่ตุ้งติ้งไปนิด -*- ส่วนไอ้รักไอ้อาย มันก็หล่อเหมือนเดิม แค่ดูมีออร่ามากขึ้น ถ้ามันทำงาน แขกที่เป็นเกย์สาวๆมาคงติดพวกมันน่าดู
"พรุ่งนี้พวกนายจะได้รับการตรวจร่างกาย เอิ่ม .. ที่เจ๊จะพูดก็คือ ตรวจทุกส่วน ไม่เว้นของลับ ช่องลับ เราจะตรวจกันทุกซอกทุกมุมนะจ๊ะ
"ใครเป็นคนตรวจให้พวกผม ?" ไอ้อายถามหน้าตาตื่น แต่ไอ้วานี่หน้าซีดหมดแล้ว = =
"สำหรับสุดหล่อทั้งสอง เดี๋ยวเชร้ตรวจเอง แต่เจ๊ไม่เอาเปรียบนะ เจ๊ยอมโดนตรวจคืน" เจ๊พูดลวนลามเพื่อนกูตลอดอ่ะเจ้
"ถ้าเจ๊ตรวจผมลากลับบ้านละ" ไอ้รักทำหน้าเซ็ง
"แหม แหม ฉันตรวจมันทำไมยะ ชิ อิเด็กพวกนี้นี่ไม่ได้เรื่องเลย" ก็เขากลัวเจ๊ล้วงตับอ่ะสิ บรึ๋ยยย
"ย่ะๆๆๆ คนตรวจเขาเป็นหมอโดยตรง เจ๊ก็ไม่รู้มันเรียกว่าอะไร แล้วก็อีกอย่างไม่ต้องดีใจไปนะเจนี่ หมอเขาเป็นผู้หญิง เป็นเพื่อนคุณอมรกับคุณดริณด้วยน่ะ"
"โหยย อะไรอ่ะเจ๊ ขอหมอผู้ชายหล่อๆไม่ได้หรอ ><" แรดอีกอิเจนี่!
คุณอมร !! จริงด้วย ตั้งแต่กูเข้ามาที่นี่ก็ยังไม่เคยเจอเขาเลยนี่หว่า ยุ่งจนลืมไปแล้วเนี่ย เฮ้ออ ไอ้วันจะมีโอกาสได้เจอนายมั่งไหมน้าาา มองยังไงก็ไม่มีวี่แววเลย ..
"พรุ่งนี้ตรวจร่างกายเสร็จ จะพาไปดูการทำงานของพวกพี่รุ่น เตรียมตัว เตรียมใจกันให้ดีล่ะพวกแก .."
... ตื่นเต้นเหมือนกัน ใกล้วันที่เราจะต้องทดสอบรับลูกค้าแล้ว แม้กูจะเคยผ่านมาบ้าง แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกันตรงที่ กูมักจะคิดถึงใครบางคนเนี่ยสิ ...
**************************************************
TBC.
แซ่บขึ้นเรื่อยๆ ที่นี่เขาออกแนวไฮโซนิดนึง ไม่ใช่แบบซ่องหรือว่าพวกขายตัวนะคะ
แต่งสนุกหรือเปล่าไม่รู้ แต่ขอให้อ่านกันให้สนุกนะคะ
-
วันทองจิงนะตัวเธอ น่ารักจริง อยากอ่านต่อแล้วคะ :hao6: :hao6:
-
:hao6: :z13: :กอด1:
-
ชอบวันกับน้องวา
-
:hao6: :hao6: :hao6:
มารอตอนต่อไปจ้า
-
คุณอมรกับคุณดริณ เนี่ยแดกกันเองใช่ป่ะ 55555
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มาต่อเหอะค่ะ
-
มาแล้ววว มาแบบยาวเลย ช่วงนี้นอนดึกทุกวัน มาทำงานตานี่หมีแพนด้าได้อีก
ต้อนรับน้องใหม่
....................................
"มึงเข้าไปได้เลยไอ้รัก" ไอ้วาเดินออกมาจากห้องตรวจ ไอ้รักมันลุกแล้วเดินเข้าห้องตรวจไป ส่วนคนที่เหลือก็นั่งอ่านคู่มือที่เจ๊แจกให้ไปพลาง กฎที่นี่เยอะใช้ได้เหมือนกันนะเนี่ย
"ไอ้วา หมอเขาตรวจอะไรบ้างวะ" ไอ้วาเดินไปกดน้ำแล้วมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆ
"เอ่อ เขาตรวจไอ้นั่นแล้วก็ตรวจก้นว่ะ " มันบอกหน้าแหย
"เขาล้วงเข้าไปหรอวะ !" กูจะโดนล้วงไหมใช่เนี่ย
"เออ ล้วง แถมหมอเขาสวยมากเลยนะ กูอายฉิบเลยแม่ง " สวยไม่สวยไม่สน ยังไงกูชอบผู้ชายว่ะ แต่โดนผู้หญิงล้วงจะดีหรอวะ แค่คิดก็สยึมกึ๋ยแล้ว
.
.... เคร้งง ! ! ! .....
"เสียงอะไรวะ" ทั้งหมดหันไปตามเสียงที่ดังขึ้น มันดังออกมาจากในห้องตรวจนี่หว่า
"สงสัยทำของหล่นมั้งมึง" ไอ้อายพูด
"แอ๊ดดดด." เสียงประตูเปิด พวกกูหันไปมองกันอย่างพร้อมเพรียง
"ฮึ่ยยยยยยย." มันร้องออกมาเหมือนไม่พอใจใคร อ้าว ไอ้ห่ารักหน้าอย่างกับโดนใครตบมาเลยว่ะ
"ไอ้รักมึงโดนหมอคนสวยตบมาหรอวะ เลือดซิบเลยสัตว์" เจนี่ถามมัน ไอ้รักมันเอามือบีบที่ปาก มุมปากมีรอยเลือดนิดๆ หน้าแม่งเป็นรอยมือแดงเลย ไปกวนตีนอะไรหมอวะ หรือว่ามันลวนลามเขา
"ช่างแม่งเหอะ ไม่มีไรหรอกมึง ไปๆ ตามึงละไอ้วัน." มันบอกเสร็จก็เดินออกไปเลย ไอ้ห่า ไม่มีเล่าให้เพื่อนฟังหรอก
เดินเข้ามาในห้องตรวจ มีเตียงนอนสีเขียวอยู่ตัว หมอกำลังเก็บอุปกรณ์ที่กระจายอยู่ที่พื้น อยากรู้มาก ว่าเมื่อครู่ไอ้รักมันทำอะไรหมอ
"ให้ช่วยไหมหมอ" กูก้มลงช่วยหมอเก็บของที่เกลื่อนเต็มพื้น
"ขอบใจจ่ะ นายชื่อวันสินะ หมอชื่อพลอยนะ ขอโทษที่ทำให้เสียเวลา พอดีซุ่มซ่ามไปนิด แหะๆ"
ซุ่มซ่ามอะไรวะ กูว่ามันต้องมีอะไรสิน่า
"วันขึ้นไปนอนรอพลอยบนเตียงก่อนนะ" หมอคนสวยบอกก่อนจะเดินไปเก็บของที่โต๊ะข้างหลัง
กูขึ้นมานอนมองหน้าหมอ เออ สวยจริงด้วยว่ะ ผมหยักโศกสีน้ำตาลอ่อนยาวถึงกลางหลัง สวมเสื้อกราวน์สีขาว หน้าใสอย่างกับแก้มเด็ก ยิ้มหวานซะด้วย
"หมอจะตรวจร่างกายให้นะ เป็นผู้ชายก็ต้องตรวจภายในรู้ไหม จะได้ตรวจว่าเป็นมะเร็งต่อมลูกหมากรึเปล่า" ที่หมอพูดมากูก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก จบก็แค่มอสาม ความรู้เท่าหางอึ่ง
"หมอพลอยทำงานอยู่ที่นี่ตลอดหรอฮะ"
"เปล่าจ้า พลอยเปิดคลินิกแถวบ้าน นี่มารับจ๊อบพิเศษของอมรกับดริณเฉยๆ"
หมอพูดไปก็เตรียมเครื่องมือไป อูยย เริ่มเสียว ตอนนี้ไอ้วันอยู่บนเตียงในท่าหมา มีผ้าคลุมไว้ ทำไมต้องท่านี้ด้วย เสียวนะหมอ
ตอนที่หมอใช้นิ้วที่สวมถุงมือล้วงเข้ามา กูกลั้นหายใจแทบตาย แค่ถอดเสื้อผ้าโชว์ก็อายจะแย่ ยังไงหมอก็ผู้หญิง กูก็ผู้ชาย แถมหมอควานๆคลำๆเหมือนจะหาอะไรสักอย่าง กูนี่จะขมิบก็ไม่กล้า
"เอาล่ะ เสร็จแล้วนะ ทุกอย่างปกติดี" หมอพูดยิ้มๆ เดินไปล้างมือ
"ขอบคุณนะหมอพลอย" กูใส่กางเกงเหมือนเดิม แม่ง ยังเสียวอยู่เลย
"ไม่ต้องเกรงใจ พลอยก็มาช่วยที่บาร์บ่อยๆ ถือว่าพลอยเป็นพี่วันละกันเนอะ วันอายุน้อยกว่าพลอยตั้งหลายปี"
"ได้หรอ อย่างนั้นขอถามอะไรพี่พลอยหน่อยสิ คุณอมรเขาไม่เข้ามาเลยหรอฮะ"
"เภาไปต่างประเทศน่ะ กลับมารึยังก็ไม่รู้ ยังไม่เจอกันเลย วันมีอะไรหรือเปล่า" หมอคงงงงว่าถามถึงทำไม
"อ่ออ ไม่มีฮะ ไม่มี วันไปแล้ว คนอื่นจะได้มาตรวจต่อ ขอบคุณนะฮะพี่พลอย "
กูลาหมอแล้วเดินออกมา ไอ้อายก็เข้าไปต่อ ส่วนไิอ้รักมันหายไปไหนแล้ววะ
"ไอ้วา รักมันยังไม่มาอีกหรอวะ" ออกมาไม่เห็นไอ้รักเลย มันเป็นอะไรวะ
"เออ ไปไหนไม่รู้ เดี๋ยวมันคงตามไปห้องรวมเองแหละ" ไอ้วาบอก กูก็นั่งรอพวกมันอยู่หน้าห้องนี่แหละ
.
อิเจนี่มันตรวจคนสุดท้าย มันแหกปากร้องเสียงเปรตทะลุมานอกห้อง เว่อชิบหายปกติโดนผู้ชายล้วงยิ่งกว่านี้ทำร้อง โอเว่อไม่มีใครเกิน
วันนี้เจ๊บอกกฎเพิ่มคือในห้องนอนต้องแบ่งเวรทำความสะอาด ส่วนอื่นๆเช่นห้องรวมตัว, ห้องนอนแขก เขาจะมีป้าแม่บ้านทำ ทั้งหมดก็เป็นเกย์อีกตามเคย
"เด็กๆ เจ๊ขอเสนอฉากสุดสวาทให้พวกเราดู อ๊ายย อย่าคิดลึกสิยะ แค่จะสอนพวกเธอในขั้นตอนการปรนนิบัติลูกค้าของบาร์เรา เราจะนวดน้ำมันให้ลูกค้าทุกครั้ง ถึงแม้มันจะอยากขนาดไหน พวกเธอก็พยายามทำสักหน่อย ไม่ได้ก็ไม่ว่ากัน แต่มันก็จะมีบางพวกนะที่แค่มานอนให้เรานวดเฉยๆ ไม่ได้ต้องการอะไร"
"โห ต้องนวดน้ำมันด้วยหรอวะ" ไอ้วาพูด
"เออ กูนึกว่ามาถึงก็เอา เสร็จแล้วแยกย้าย" ไอ้รัก มึงนี่กะเอาลูกเดียวเลยนะ
"มาๆๆๆ เข้ามากันให้หมดทั้งห้าคนเลย" เจ๊พาเดินมาห้องนอนที่จะพาแขกมาพัก
พวกเราเข้ามาในห้องนอนรับรองแขก มีผู้ชายสองคนอยู่บนเตียง
"เฮ้ย อินั่นนี่หว่า !" จริงด้วย ที่ชื่อเบลไรนั่นกูจำได้
"เออ มันมาทำอะไรวะ เหม็นขี้หน้าว่ะ" ไม่ชอบมันเลย
"เอาล่ะวันนี้คนที่จะสาธิตการปรนริบัติแขกให้ดูคือเบลล์ดาวเด่นประจำบาร์ ส่วนสุดหล่อคนนี้ชื่อเอส จะแสดงเป็นลูกค้าให้ดู" อิเจ๊นำเสนอสุดๆ
"เหอะ ดาวเด่นว่ะ" กูกระซิบกับวาเจนี่ หึ ตัวเด่นหรอมึง
"เริ่มแรกเลยเราต้องพาแขกเข้ามาในห้อง จากนั้นให้แขกเปลี่ยนเสื้อผ้าออกเป็นชุดคลุมสีขาว ถามแขกก่อนว่าอยากอาบน้ำหรือนวดน้ำมันก่อน บางคนมันอาบสองรอบเลยก็มี เราก็ตามใจมัน เสร็จสรรพ ก็พามันมานอน พวกเธอก็ไปเอาน้ำมันอโรม่าในตระกร้ามา ลงมือนวดเลย บางคนนวดอย่างเดียว บางคนนาบด้วย อันนี้ก็ตามใจนะจ๊ะ" บรรยายซะเห็นภาพเลยเจ๊
"มึงดูหน้าอิเบลดิ ฟินสัตว์อ่ะ แต่กูว่าอิพี่เอสนี่หน้าเคลิ้มแต่ตาจ้องมึงแทบถลนเลยนะวัน" เสียงเจนี่พูด กูมองสองบนเตียง เบลทำท่านวดให้ แต่ผู้ชายอีกคนนอนคว่ำหันหน้ามาทางนี้
"เออ กูก็สังเกตตั้งแต่มันเห็นมึงละ หล่อดีนะเว่ยวัน ไม่เอาหน่อยหรอวะ" อันนี้ไอ้วา
"แหม พวกมึงคิดไปเองทั้งนั้น ไม่มีอะไรหรอกน่า เด็กอิเบลกูไม่อยากยุ่ง เดี๋ยวก็มีเรื่องกันอีกหรอก" กูพูดจบก็หันไปฟังอิเจ๊ต่อ
"ถ้าห้องมีอ่างอาบน้ำให้เราบริการอาบน้ำให้แขกด้วย หากแขกไม่ต้องการเขาจะบอกเอง จุดสำคัญของการนวดอยู่ที่การนวดแก่นกาย จำไว้ จะเล็กใหญ่ขาวดำ พวกเธอก็อย่าแสดงความรังเกียจออกไป ถ้าหากแขกให้ใช้ปากก็ยอมๆไปละกันเนอะ" ละเอียดมากค่ะเจ๊ !
"เอาล่ะ การแสดงจบละ ทีนี้แขกบางคนเขาอาขฃจนอนค้าง บางคนกลับเลย พวกเธอมีหน้าที่ส่งแขกด้วย เข้าใจไหม " พวกเราพยักหน้าเข้าใจ
"งานแบบนี้ขอแค่ปรนนิบัติดีๆ ขี้คร้านเขาจะตบรางวัลพิเศษกันไม่ทัน นังเบลล์กับเอสน่ะได้กันมานักต่อนักแล้ว ลูกค้าประจำก็เยอะ เกย์เดี๋ยวนี้ถ้าหาแฟนไม่ได้ก็หันมาเข้าบาร์กันทั้งนั้น"
"แล้วพวกเราจะได้เริ่มงานวันไหนเจ๊" อายถาม
"คืนนี้พวกเธอจะได้ไปดูการทำงานของจริง ตั้งแต่เปิดร้าน นั่งในห้องรอ ออกไปนั่งดริงค์ จนกนะทั่งเรียกตัวไปด้วยเลย"
"โหยยย ตื่นเต้นจังเลยเจ๊" อิเจนี่กรีดร้อง อิเจ๊มึงให้มันรับแขกคืนนี้เลยไป เจนี่คันมากนะมึง แตดก็ไม่มี
"แหม เจนี่ ไม่ต้องรีบร้อนนะ เดี๋ยวก็ได้กินนะผู้ชายอ่ะ" เสียงไอ้รักแซวอิเจนี่ เลยโดนค้อนวงใหญ่ไป
"กูว่ากูเริ่มกลัวว่ะวัน" ไอ้วาหน้าซีดเชียว เฮ้อ มึงนะ คนไม่เคยยังไงก็ต้องกลัวเป็นธรรมดาแหละวะ
"มึงอย่าเพิ่งคิดมาก รอดูคืนนี้ก่อน อาจจะไม่น่ากลัวอย่างที่คิดก็ได้" กูตบขาไอ้วาปลอบใจมัน
"คนอื่นไปพักผ่อนกันได้นะจ๊ะ เจนี่เดี๋ยวมากับเจ๊ก่อน" เจ๊พาเจนี่เดินออกไปอีกทาง
เรากลับมาที่ห้องนอน ไอ้อายเข้าห้องน้ำ ไอ้รักนอนเล่นบนเตียงมัน กูนอนเตียงกู ส่วนวานั่งอยู่ที่พื้น
"พวกมึงไม่กลัวกันหรอวะ" ไอ้วาพูดขึ้นมา มันคงกลัวมากจริงๆ
"กูเป็นรุก กูไม่กลัวว่ะ งานดี เงินดี ก็ถือว่าได้ปลดปล่อย" ไอ้รักตอบแบบไม่เเคร์สื่อเลยสักนิด
"ส่วนกูก็ตื่นเต้นนิดๆว่ะ ปกติเคยแต่พากันไปทำ ไม่มีพิธีรีตรองแบบนี้" กูก็พูดตามที่กูคิด ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวนะ
"กูจะทำได้ไหมวะ กูกลัวจังเลยว่ะ" ไอ้วานั่งกอดเข่า พูดเสียงอ่อย กูจะช่วยมึงยังไงเนี่ย เฮ้ออ
"วา ถ้ามึงทำไมได้ก็บอกเจ๊ไปเถอะ อย่าทรมานตัวเองเลย" ไอ้อายบอกมัน กูก็คิดเหมือนมันนะ
"ไม่ได้ กูต้องการเงิน ยังไงกูก็ต้องทำ"
"เอาเถอะ ถ้ามึงพูดขนาดนี้ พวกกูก็ทำได้แค่เป็นกำลังใจว่ะ" จากนั้นก็แยกย้ายคนล่ะเตียง
.
.
หลับกันไปคนละตื่น ตอนนี้ก็คงใกล้เวลาเปิดบาร์ละ พวกกูล้างหน้า เตรียมตัว แล้วก็ออกไปหาข้าวกิน ตอนนี้พี่ๆเต็มห้องอาหารเลย ปกติเรามากินตอนเที่ยงจะค่อยมีใคร เพราะเขายังไม่ตื่นกัน
เสียงดังโหวกเหวกโวยวายหายไปแล้ว เพราะเขาต้องออกไปรับแขกข้างนอก พวกกูก็รีบกินข้าวกัน เสร็จแล้วก็กำลังเดินไปห้องรวมตัว
"น้องๆ .." เสียงเรียกและแรงสะกิดตรงบ่ากู จากคนที่เดินตามมาจากข้างหลัง
"อ่ะ ฮะ พี่เอส" หันไปดู อ่อ พี่เอสนี่เอง มีไรกับกูวะ
"พี่ขอคุยด้วยได้ไหม" พี่มันพูดเขินๆ เป็นเอามาก
"ผมจะไปหาเจ๊อะพี่" ขอตัวดีกว่านะ เดี๋ยวเบลแหกอกกู
"อ่อ พี่ขอเวลาวันแปปเดียวน่า นะ" ตื๊ออีก
"ก็ได้ วามึงเข้าไปก่อน เดี๋ยวกูตามไป" ไอ้วาเดินออกไป กูก็หันมาหาพี่เอสมัน อ่ะ คุยมา
"น้องชื่ออะไร" เรียกกูมาถามสิ่งนี้ !?
"ชื่อวัน" ตอบๆไปจะได้หมดเรื่อง
"ชื่อน่ารักดีนะ" พี่มันชม ทำตากรุ้มกริ่มใส่กูอีก
"พี่มีอะไรอีกไหม ผมรีบ" ต้องตัดบท ไม่อย่างนั้นยาวแน่ๆ
"โอเคๆ ไม่กวนละ ยินดีที่ได้รู้จักนะน้องวัน" มันตบบ่ากูแล้วเดินกลับไปห้องครัว
.....
กูเดินเข้ามาหาเพื่อนอย่างงงๆ พี่มันถามทำไมวะ หรือมันจะชอบกูจริงๆ หน้าตามันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่อิเบลมันจะทึ้งหัวกูสิ ไม่เอาดีกว่า ไม่อยากข้องเกี่ยวกับมัน
เจ๊พาเราห้าคนเดินออกมาข้างนอก ตอนนี้ในผับแขกยังไม่เยอะเท่าไหร่ เจ๊บอกว่าแขกจะเริ่มเยอะช่วงสามสี่ทุ่ม
"วัน พี่เอสเขามาคุยอะไรกะมึงวะ" ไอ้วาตะโกนเล็กน้อย เพราะผับเปิดเพลงแดนซ์เสียงดัง
"เขาแค่ถามชื่อ แล้วก็บอกยินดีที่ได้รู้จักว่ะ"
"ชอบมึงชัวร์ ฟันธงล้านเปอร์เซนต์"
"ไม่รู้มันดิ แต่ช่างมันเหอะ กูยังไม่อยากยุ่งว่ะ"
มีแขกผู้ชายเริ่มเข้าร้านมาแล้ว บางคนยังแต่งชุดทำงานอยู่เลย เด็กในร้านใส่เสื้อกล้ามขาว กางเกงขายาวบ้าง สามส่วนบ้าง เดินบริการเหล้าเบียร์ลูกค้าตามโต๊ะ บางพวกมีหลายคนพากันมาแค่เต้น แค่ดื่มเหล้าก็มี ผู้หญิงก็เข้าได้นะที่นี่
"มึงดูไอ้เวรนั่นดิ กูเห็นมันแต๊ะอั๋งพี่คนนั้นตลอดเลยว่ะ" เออ ไอ้แก่เอ้ย หื่นกามฉิบ
"วู้ววววววววว" เสียงแขกโห่ร้องเมื่อมีเด็กขึ้นไปบนโต๊ะที่มีเสาเหล็กแท่งกลมเด่นอยู่
" โห แม่งมีเต้นยั่วแบบนี้ด้วย มึงดูกางเกงมันดิ โคตรสั้นอ่ะ" เสียงเพลงจังหวะมันส์ๆ ทำให้ผู้คนทั้งโยก บางคนจ้องเป้าจนตาแทบถลน เพราะคนบนโต๊ะช่างยั่วยวน เร้าใจซะเหลือเกิน
"มึงดูดิ ไอ้แก่นั่นให้แบงค์ 20 ว่ะ อุบาทว์ชิบ ฮ่าาาาาาาาาา." พวกกูโห่ร้อง หัวเราะกันเอาตาย ไอ้แก่เอ๊ย ไม่มีเงินแล้วเสือกจะมาเที่ยว ไม่ใจเลย
"ไปๆ เข้าใจตรงนี้แล้วใช่ไหม สี่ทุ่มกว่าแล้ว คงมีแขกเข้าไปเรียกเด็กแล้วล่ะ"
พวกกูตามเจ๊เข้ามาข้างใน เจ๊ให้พวกเรายืนนอกห้องกระจก คนละฝั่งกับลูกค้า
"มี 15 เบอร์หรอเจ๊" ไอ้รักถาม มันนับไวจังวะ
"อืม บางวันก็เยอะกว่าน้อยกว่าแล้วแต่น่ะ" เจ๊บอก กูก็สอดส่ายสายตามอง มีแต่คนหน้าตาดีทั้งนั้นเลยว่ะ
"แล้วลูกค้าไปจ่ายเงินที่ไหนอ่ะเจ๊" อายสงสัยเลยถามขึ้นมา
"เขาจ่ายตอนเดินออกน่ะ เดี๋ยวพวกแกเห็นคนใส่สูทหล่อๆคนนั้นไหม คนนั้นอ่ะแขกพิเศษเบลมัน ชื่อคุณชัย มาเกือบทุกวัน ให้เงินเลี้ยงดูด้วยนะ ถ้าเขาไม่มีลูกมีเมีย ป่านนี้เบลมันคงออกไปอยู่กับเขาแล้วล่ะ"
กูมองตามมือเจ๊ เออ หล่อดีว่ะ ดูเหมือนพวกคนรวยเจ้าของบริษัทไรงี้เลย ถ้าไม่มีเมียมีลูกหรอวะ โธ่ คนสมัยนี้ ขนาดมีเมียมีลูกยังมาหากินข้างนอกอีก
"เออ สงสารมันเหมือนกันนะ แต่อย่างว่า คนอย่างเรา จะมีใครมาจริงใจวะ" อิเจนี่ตัดพ้อดูแล้วน่าสงสารดีแท้
คนชื่อชัยเรียกเบลแล้วเดินออกไปด้วยกัน เจ๊บอกว่าเขาจะพาเบลออกไปทานอาหาร แล้วเปิดโรงแรมข้างนอกเอา จริงๆก็ถือว่ามันโชคดีนะเนี่ย ไม่งั้นคงต้องรับแขกหลายคน เพราะมีแต่คนชอบมัน
"พวกเธอพร้อมกันรึยัง วันนี้เห็นตัวอย่างการทำงานหมดแล้วนี่" เจ๊ยืนกอดอกถาม วันนี้เจ๊หล่อนะ ฮ่าาาาา
"โอ๊ยยย หนูไหวค่ะเจ๊ วันนี้เลยยังได้" อินี่มันกระตือรือร้นเกินเหตุตลอด
"ฉันรู้ย่ะ แหม สงสารแขกที่จะหลงเรียกแกไปจริงๆ เจนี่เอ๊ย" เจ๊ขยี้หัวเจนี่อย่างเอ็นดู
"ฮ่าาาาาา จริงว่ะเจ๊ มันคงบริการแขกจนฟ้าเหลืองไปข้างอ่ะ" พวกเราขำกันดังลั่น อิเจนี่ตบปากไอ้รักที่พูดมากแซวมัน ก็เรื่องจริงนะอินี่
"เดี๋ยวเจ๊ไปดูหน้าร้านก่อนนะ พวกเธอเดินดูได้ แต่เสร็จแล้วก็รีบกลับกันนะ นอนได้เลย พรุ่งนี้เจอกันตอนเที่ยง"
.
.
"วันมึงว่าเราจะได้แขกป่ะวะ กูกลัวได้แขกไม่ดี ขี้งก กูอยากได้เงินเยอะๆอ่ะ" เอาอีกแล้ว มึงนี่กังวลทุกเรื่องเลยไอ้วา
"เออ กูก็อยาก แต่เราเลือกไม่ได้นี่หว่า จะให้ทำไงวะ"
"โอ๊ยย ! ขอโทษครับ ๆ" วามันเดินชนใครเข้า เห้ยยย
"อิหนูคนน่ารัก มาๆๆ มานั่งกับป๋านะ เอิ๊กก ..!" ไอ้แก่นั่นนี่หว่า ซวยจริงเลย ชนใครไม่ชน ชนไอ้หื่นหน้าเหี่ยว
"เสี่ยปล่อยเพื่อนผมเถอะครับ" กูพยายามแงะมือปลาหมึกของไอ้แก่ แม่งรัดเอวไอ้วาแน่นเลย ดูดิ ตัวเล็กมันหน้าซีดตกใจหมดแล้ว
"ไม่ปล่อย ย. น่ารักแบบนี้ป๋าชอบ ฮ่าาา" ป๋าเซไป หัวเราะไป โว้ย ปล่อยสิวะ
"ปล่อยเว้ยยยย ปล่อยมันนะ ไอ้เสี่ยหน้าด้าน" กูทนไม่ไหวละ ด่าแม่ง
"ปล่อยผมเถอะ" ไอ้วาดิ้นอยู่ในแขนปลาหมึก อิเสี่ยมึงทำให้มันกลัวงานนี้เข้าไปอีกนะเว่ย
"มีอะไรกัน เอ่อ เฮียตงสวัดดีครับ ปล่อยน้องเถอะครับ วันนี้น้องไม่ได้ทำงาน" พี่เอสเดินเข้ามาห้ามเสี่ย
"โถ่ อาเอส ให้น้องนั่งกับป๋าไม่ได้รึไง แปปเดียวน่าา" เขาบอกขนาดนี้ เสี่ยยังหน้ามึนอยู่ได้
"โถ่ เฮีย เดี๋ยวผมจัดให้คนอื่นมาแทน ปล่อยน้องไปเถอะนะ" พี่เอสพูดอย่างอ้อนวอน ไอ้เฮียพอได้ยินสองคนรีบก็ค่อยๆคลายมือ มันน่าถีบให้ล้มจริง
"อะไรวะ เซงเลย ไอ้เอส งั้นเอามาเลยสองคน เดี๋ยวตบรางวันให้ เอิ๊ก . ฮ่าาาา" ไปตายที่ไหนก็ไปเลย ไอ้เสี่ยหื่นกาม
"ขอบคุณครับเฮีย" พอเสี่ยมันปล่อยเอวไอ้วา พี่เอสมันก็ไหว้ไอ้แก่แล้วพาพวกเราเดินออกมา กว่ามันจะแกะมือออกจากไอ้วาได้ แทบตาย
"ขอบคุณครับพี่เอส" ไอ้วามันคงกลัวและขยะแขยงไปพร้อมกัน ขนลุกแทนมันเลยแม่ง
"ไม่เป็นไร แขกเวลาเมาก็มีแบบนี้เยอะ เราก็ระวังตัวหน่อย ชื่อไรเรา" พี่เอสมันถาม
"ผมวาครับ"
"วันล่ะกลัวไหม" พี่เอสหันมามองผมตาเยิ้ม เปลี่ยนมาคุยกับกูได้ไงเนี่ย
"นิดหน่อยอ่ะ ถ้าอย่างนั้นพวกเรากลับห้องก่อนนะ" ตอบแบบไม่เต็มใจ พาไอ้วาไปพักดีกว่า มันคงรู้สึกไม่ดี
"เดี๋ยวสิวัน ไปนั่งดริงค์ตรงบาร์ก่อนไหม พี่เลี้ยงเอง" อิพี่เอสชวนพวกกูอยู่ต่อ
"แล้วพี่เอสไม่ต้องรับแขกหรอครับ" วาถามพี่มัน
"วันนี้พี่เป็นเวรคุมบาร์เครื่องดื่มน่ะ" อ่อ มีคุมบาร์ด้วยหรอ ดูน่าสนุกนะ
"อ่อ เอาไงวัน กูอยากดื่มว่ะ เผื่อจะช่วยให้หายขนลุกจากไอ้เสี่ยหื่นนั่น" ไอ้วาโอเค กูก็ไม่ปฏิเสธ ของฟรีนี่เนอะ อยู่แถวบ้านมีแต่ซุ้มยาดอง
"อืม ก็ดีนะ ไปก็ได้พี่" กูหันไปบอกพี่เอส พี่มันยิ้มอย่างดีใจแล้วเดินนำมาที่บาร์ข้างใน ตรงนี้จะหลบมุมเหมาะสำหรับแขกที่มาดื่มเบาๆ และต้องการความเป็นส่วนตัว
"อ่ะ มาลิบูหอมๆไปก่อนไม่เมาแน่คอนเฟิร์ม" พี่มันยื่นแก้วมาให้
กูรับแก้วที่มีน้ำสีแดงมา กลิ่นหอมดีอ่ะ พวกเราดื่มไป คุยไป หัวเราะกันไป คนอื่นๆไม่รู้ตอนนี้อยู่ไหน แต่กูกะไอ้วากำลังฟังพี่มันเล่าเรื่องแขกตลกๆให้ฟังอยู่ พี่เอสตลกดี หน้าตาดี หุ่นแมนมาก แต่งตัวก็เท่ ตัวก็มีกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆด้วย อืมม ก็ถือว่าใช้ได้นะ
"วันทำไมมาทำงานที่นี่ล่ะ" จู่ๆพี่เอสมันก็ถามขึ้นมา ส่วนกูตอนนี้รู้สึกเบลอๆแล้ว
"ก็แค่กำลังหางานที่ได้เงินเยอะๆ แล้วมาเจอที่นี่พอดีน่ะ" กูตอบพี่มันตามจริง พี่มันจ้องกูทำเหมือนอยากจะกลืนกูเข้าไปทั้งตัว อย่าส่งสายตาเจ้าชู้มาสิวะ
"แล้วแฟนวันไม่ว่าหรอ. ทำงานแบบนี้" มันหลอกถามกูนี่หว่า
"วันยังไม่มีแฟน" เอาสิ อ่อยพี่มันเล่นสักหน่อย
"จริงหรอ ถ้าอย่างนั้นพี่ก็มีสิทธิ์สินะ" ไอ้พี่เอสทำท่าตกใจปนดีใจ แต่คำหลังเหมือนกระซิบตัวเองมากกว่า เบาเชียว
"หึหึ " กูกับไอ้วามองหน้าแล้วหัวเราะสองหึออกมา คิดจะจีบกูสินะ
"พี่เอส ห้องน้ำไปทางไหนครับ" ไอ้วาถามพี่เอส
"เดินออกไปเลี้ยวซ้ายเจอเลยวา" พี่มันชี้บอกทาง แต่ตานี่ไม่เลิกจ้องกูเลยนะ
"อ่าา วันเดี๋ยวกูมานะ" กูพยักหน้า แล้วนั่งดื่มสูตรอื่นๆที่พี่มันส่งให้ต่อ
"วันหน้าตาสวยนะ ถ้าไม่บอกว่าผู้ชายคงนึกว่าทอมหน้าสวย"
"มีคนบอกวันเยอะ แถวบ้านชอบบอกแม่มีลูกสาว"
"พี่ชอบนะ แม้วันจะดูหยิ่งๆ แรงๆ มั่นๆ แต่พี่ว่าวันจริงใจดีนะ" พี่มันพูด หยิ่ง ??
"แรงหรอ คงแรงแบบเด็กบ้านนอกมั้ง" กูก็พูดตามประสา
"บ้านนอกที่ไหน วันน่ารักดี พี่เอ็นดูเรานะ มีอะไรปรึกษาพี่ได้ตลอด รู้ไหม" พี่มันจ้องตาเยิ้ม ยื่นมือมาขยี้หัวกู
"อืมมม ได้พี่" กูเงยหน้าทำตาวาวใส่พี่มัน สงสัยเริ่มเมา รู้สึกว่ามือพี่มันจะมีไฟฟ้าสถิตนะ แตะลงมานี่ขนลุกซู่เลย
"วันกลับห้องไหม ดึกมากแล้ว" วาถามขึ้นหลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำ
"อืม ก็ดี พี่เอสพวกผมกลับละ เหล้านี่ขอบใจมากนะพี่" พวกเราลาพี่เอสกำลังจะเดินกลับ
"ไม่เป็นไร ถือว่ารับน้องละกัน ไปวันวา เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง" พี่มันพูดไม่รอพวกกูอนุญาตเลย
ช่างพี่มัน อยากไปก็ไป ตอนนี้กรึ่มๆแล้ว เราเดินผ่านแสงสีในผับ เสียงเพลงดังๆนี่ทำให้หูอื้อตาลายเลย รู้สึกตัวเองเริ่มเซๆซะแล้ว
"เดินดีๆสิวัน" เสียงพี่เอสดังที่ข้างหู กูหันไปมองหน้าเลยซุกอยู่ที่บ่าพี่มัน พี่เอสสูงกว่ากูเป็นคืบๆเลย
"อืมม .." พี่มันเอามือมาโอบเอว แล้วดึงกูเข้าไปใกล้ตัวพาเดินออกมาจากตรงนั้น เพียงแค่ผิวกายสัมผัสกัน รู้สึกตัวร้อน อารมณ์ความต้องการพุ่งสูงขึ้น
"ถึงแล้ว วาเข้าห้องไปเลย เดี๋ยวกูตามไป" กูไล่วาเข้าห้องไปก่อน วามันเลิกคิ้วแล้วพยักหน้าเข้าใจแล้วเข้าห้องไป ไม่รู้สิ รู้สึกอยากสานต่ออ่ะ
"เมาหรือเปล่า หน้าแดงเชียว หืม" พี่เอสเอามือมาลูบแก้ม กูยืนหันหลังเข้ากำแพง ทำตาปรือใส่พี่มันยั่วๆ
"นิดหน่อย พี่กลับได้แล้ว " กูพูดอ่อย ที่จริงหวังให้มันอยู่ต่อ แต่เล่นตัวไว้ก่อนดีกว่า
"อืม วัน .. ทำไมวันน่ารักแบบนี้ หืม" พี่มันลูบแก้ม ลูบปากวันเล่น
"ปากหวานน่า" กูหยิกสีข้างพี่มัน
"ก็พี่หลงวันแล้วนี่ ตาหวาน แก้มแดง จมูกโด่งรั้น ปากเล็ก จิ้มลิ้ม เผยอเล็กๆแบบนี้ มันเชิญชวนพี่มากนะ" พี่พูดจบก็ก้มลงมาหอมแก้ม คลอเคลียอยู่แถวแก้ม แถวปาก
"ขี้ตู่ วันอยู่ของวันเฉยๆ" กูพูดเสียงแผ่ว ยกมือขึ้นโอบคอพี่เอส เอานิ้วเกลี่ยผมพี่มันเล่น รู้สึกดีจัง
"วัน "
"หืม "
"ขอจูบวันได้ไหม" พี่มันพูดอยู่ข้างปาก ลมหายใจเราสองคนปะทะกัน
"อืมมม" พูดในลำคอแล้วพยักหน้าตอบรับ
"อือออ อืมมม" พี่มันหอมแก้มสองข้าง พรมจูบที่ริมฝีปากกูที่เผยอเล็กน้อย ลิ้นหนาของพี่เอสส่งเข้ามา เราดูดปากกัน กูจูบพี่มันตอบกลับไป ปฏิเสธไม่ได้ว่าก็รู้สึกดีไม่น้อย
กลิ่นเหล้าที่ออกมาจากลมหายใจของเราสองคน ช่วยกระตุ้นอารมณ์ให้รุนแรงขึ้น กูกัดปากพี่มัน งับลิ้นหนาเล่น เสียงหายใจหอบถี่ ไม่มีใครยอมละปากออก เพราะต่างคนต่างรู้สึกร้อนเร่า ผมเริ่มมีอารมณ์ต้องการมากกว่าแค่แลกลิ้น ดูดปาก
"อืมมมม อ๊ะ" เสียงครางดังออกมาเมื่อพี่เอสส่งมือเข้ามาลูบที่ยอดอก
"ทำอะไรกัน !!!!" เสียงตะหวาดดังลั่น กูผละออกจากพี่เอสทันที หันไปมองต้นเสียง อิเบลนี่เอง มาตามผัวหรอวะ หึหึ
"พี่เอสมาทำอะไรตรงนี้ ยืนจูบกันแบบนี้ถ้าเบลไม่มาเห็นคงไปเสร็จกันในห้องสินะ" มันเดินเข้ามา อ้าว ผัวอีกคนมาส่งแล้วหรอ
"ไม่มีไรน่า ไปเบล วันเข้าห้องไป" พี่เอสกันอิเบลออกไป
"อย่าคิดว่ามาใหม่ หน้าตาดี แล้วจะทำตัวร่านได้นะ" อิเบลพูดขึ้นมา
"มึงว่าใครวะ" ประตูข้างๆเปิดออก พวกข้างในออกมากันหมดทั้งสามคน
"เฮ่ยย มีไรกัน วันอย่า" ไอ้วาดึงแขนกูที่กำลังจะเข้าไปหาเรื่องอิเบลไว้
"กูเป็นพี่รุ่น เตือนกันแค่นี้คงไม่ตาย" อิเบลทำหน้ากวนตีนใส่
"เตือนดีๆกูคงไม่โมโหหรอก มึงว่ากูร่านก่อนนะ" ว่ากูร่าน แม่งงง เกลียด
"ก็ยืนจูบกับผู้ชายขอวคนอื่นหน้าห้อง ไม่เรียกว่าร่านจะเรียกว่าอะไร" ของขึ้น หมดความอดทนละ
"หึยยยยย ปากแม่ง" กูพยายามแกะแขนที่โดนดึงไว้ แต่มันจับไว้สองคน อยากเตะปากมันมาก
"พอๆ เบลไปกับพี่ วันเข้าห้องก่อนนะ พี่ฝากวันด้วยนะ" พี่เอสหันมาพูดกับวา ไอ้รักไอ้อายยืนงงอยู่
"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง" ไอ้เบลมันชี้หน้ากู เซ็งเชี่ย
"พี่เอสปล่อย ปล่อยกู ไปจูบมันทำไม ห๊ะ €*~|_฿@(;/ " มันโวยวายจนสุดทาง ตอนนี้เสียงหายไปละ กูเดินตามพวกมันเข้าห้องมา หน้าพวกมันมีเครื่องหมายคำถามแปะหน้ากันคนละอัน
"มึงไปจูบกับมันได้ไงวะวัน" ไอ้รักปริปากถามคนแรก
"กูเมาๆว่ะ มันจูบมากูเลยจูบกลับ" ตอบกลับไป แอบรู้สึกผิดเล็กๆ
"อ่อ ที่มึงกับไอ้วาหายไปนี่ไปแดกเหล้ากะพี่มันมาหรอ" ไอ้อายถาม
"เออ พี่มันเลี้ยง มันบอกรับน้องน่ะ"
"วัน พวกกูก็ไม่ได้ว่านะถ้าจะมี จะทำอะไรกับใคร แต่มึงก็ดูๆก่อน เดี๋ยวเบลก็เขมือบหัวมึงหรอก ดูมันหวงไอ้พี่เอสใช่ย่อย"
"ก็ผัวมันมายุ่งกับกูเอง ช่วยไม่ได้" กูยักไหล่ ไม่สนใจ
"มึงไม่ยอม เขาก็ทำไม่ได้หรอกวัน" ไอ้วาหันมาจิกตาใส่ รุมกูหมดเลยนะ
"เออๆ กูไม่อ่อยละ ไปๆ นอนๆพวกมึง อย่าไปสนใจเลย" กูเดินหนีเข้ามาอาบน้ำ ถ้าเมื่อกี้ไอ้เบลไม่มาเห็น กูอาจจะเสร็จพี่เอสก็ได้นะ ยังไงก็ขอบใจมัน เพราะกูยังไม่อยากเสียตัวให้ใครตอนนี้
.... คุณอมร เมื่อไหร่จะมาหาวันบ้างนะ ! เฮ้อออ ....
**************************************************
TBC.
วันเอ๋ย เกือบได้อีกปั๋วววว ><
อาจจะมาวันจันทร์เลยนะคะ เสาร์ อาทิตย์ บ่ว่าง
-
ยังสงสัยทำไมวาต้องการเงินขนาดนั้น
ที่บ้านมีปัญหาป่าวเหมือนมีปมอ่ะ
อ้ากกกมันค้าง :ling1:
-
และแล้ว ก็เพ้อถึงอมร :hao6:
-
แล้ววันจะเจอคุณอมรไหม
วาจะใครเป็นคนแรกเนี่ย
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มาต่ออีกนะคะ รออ่านค่ะ
-
ใครคิดว่าวันจะได้อมร ยกมือขึ้น >____<~
รับแขกครั้งแรก 1 NC
....................................
วันนี้เราทั้งห้าคนต้องรับแขกแล้ว ผมตื่นเต้นและกลัวมาก เกิดมายังไม่เคยมีอะไรกับใครเลย ขนาดผู้หญิงยังไม่เคยทำ แล้วนี่ต้องมาโดนผู้ชายเสียบหรอเนี่ย เวรกรรมจริงๆ
"วามึงไหวแน่นะ" วันถามผม ตอนนี้เรากำลังแต่งตัวกันอยู่ วันดูดีมาก ดูเหมือนผู้หญิงผมซอยใส่เสื้อกล้ามอกแบนคนนึง ส่วนผมคงเหมือนเด็กป.ห้าสินะ ก็ผมตัวเล็กนิดเดียว ผอมขาวซีด ดูเหมือนคนเป็นโรคร้าย
"ไหวดิ มึงอย่าพูดให้กูกลัวสิวะ"
"กูเป็นห่วงมึงนะ วันนี้ของจริงนะเว้ย ไม่ใช่เล่นๆเหมือนอาทิตย์ที่แล้ว"
ผมหน้าเจื่อนเลย คิดแล้วก็แอบกลัวอยู่นิดๆเหมือนกัน
"ไหนดูดิ๊ เออ ดูดีแล้ว น่ารักนะมึงเนี่ย ไปๆ ไปเหอะมึง ได้เวลาแล้ว" พวกเราออกไปรวมตัวกับอีกสามคนแล้วเดินไปพร้อมกัน วันนี้เจนี่ดูสวยมากๆ ส่วนอายกับรักนี่หล่อบาดใจ น่าจะมีลูกค้าติดใจเยอะแน่ๆ
"วันติดเบอร์ลูก" พี่ที่แจกเบอร์ยื่นหมายเลขให้พวกผม
"อ่ะนี่ของวา"
"รัก อาย เจนี่ โอเครครบ วันนี้มี 16 เบอร์นะ"
เราทยอยเข้าไปในห้องรอ วันได้เบอร์ 11 ผมได้ 12 ตอนนี้แขกเริ่มมากันแล้ว ผมนั่งมือสั่นหน้าซีดอยู่ วันเลยเขยิบเข้ามาแล้วกุมมือผมไว้
"ไม่ต้องกลัวนะมึง" วันพูดเบาๆ
"อืม" ผมพยักหน้ารับ กุมมือวันไว้แน่น
"เลข 15 ห้อง 3 " ผมหันไปมองผู้ชายที่ยืนขึ้น ไอ้อายนี่หว่า เร็วมากนะมึง มันเดินออกไปแล้ว ผมยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นไปอีกสิบเท่า
หลังจากอาย ก็มีลูกค้าเก่าๆเรียกพี่ๆไป ตอนนี้เหลืออยู่สิบกว่าคนในห้อง เจนี่กับรักผมและวันยังอยู่
"เลข 11 ห้อง 1" เลขวันนี่หว่า ผมหันไปมองมัน วันมันแค่เอามือตีเบาๆที่หลังมือผมเป็นการปลอบใจ
"สู้ๆนะมึงวา กูไปก่อน" มันพูดเสร็จก็เดินออกไป ฮืออออ ทำไงดี ผมกลัวมากเลยตอนนี้ ผมเลยเขยิบไปนั่งกับเจนี่ มันก็หน้าเศร้าๆเหมือนกัน
"กูอยากโดนเรียก ไม่มีใครเรียกกูเลย" มันพูดตัดพ้อ โธ่เอ๊ย ที่หน้าเศร้านี่เพราะไม่มีคนเรียก ผมก็คิดว่ามันตื่นเต้นเหมือนผม
.
.
"เลข 12 ห้อง 2 "
เลข 12 ห๊ะ เลข 12 มันเลขผม !!
ผมลุกขึ้นอย่างกลัวๆ ขาสั่นๆ โอย ฉี่จะราดแล้ว ผมเดินไปตามทาง ผ่านห้อง 5 มาจนถึงตอนนี้ ผมอยู่ที่หน้าห้อง 2 แล้ว
"เอาเว้ยวา ! เพื่อแม่ !!" ผมให้กำลังใจตัวเองแล้วเคาะประตูห้องสองครั้ง ก่อนที่จะค่อยๆเปิดประตูเข้าไป
ภายในห้องมีแก้วใส่เทียนอโรมาวางอยู่เต็มไปหมด ทำให้ห้องตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมจางๆ บนที่นอนมีกลีบดอกกุหลาบสีแดงโปรยอยู่ ทำเหมือนส่งตัวเจ้าสาวยังไงอย่างนั้น
.
.
"เข้ามาในนี้สิวัน" เสียงผู้ชายน่าจะไม่แก่มากตะโกนออกมาจากในห้องน้ำ แต่เอ๊ะ เมื่อกี้เขาเรียกวันใช่ไหม
"นวดบ่าให้ผมหน่อยนะ นั่งเครื่องมาเมื่อยจริงๆ" พูดพลางทุบไปที่ไหล่
เขานอนหลับตาพิงอ่างน้ำวงกลมขนาดใหญ่อยู่ ผมเดินเข้าไป นั่งที่ขอบอ่าง ในอ่างมีฟองและกลีบดอกกุหลาบลอยอยู่ ทำให้เห็นร่างกายของชายคนนี้แค่ท่อนบน
ผมมองร่างหนา ลำตัวที่มีมัดกล้าม หน้าอกแกร่งเป็นลอนกระเพื่อมตามลมหายใจเข้าออก ผมสีดำขลับเปียกลู่น้ำ ตัดกับร่างขาวที่มีหยดน้ำเกาะอยู่ทำให้ดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว
ผมเขยิบเข้าไปใกล้ๆ เขาคนนั้นบอกให้ผมถกขากางเกงขึ้นแล้วนั่งบนขอบอ่าง เอาขาจุ่มลงมาในอ่าง ท่านี้ทำให้ศรีษะของเขาอยู่ตรงหว่างขาผมพอดี
"นวดไหล่แล้วก็ขมับให้ผมนะ" เขาเอ่ยขณะหลับตาพริ้ม
ผมค่อยๆกดมือลงไปที่ไหล่หนา ความรู้สึกตอนกดลงไปเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้รับ มันเหมือนมีกระแสไฟแล่นอยู่ระหว่างมือผมกับไหล่เขา
"อืมมม แรงอีกนิดนะ" ผมหน้าแดงเมื่อเผลอคิดไปถึงเรื่องอย่างว่า แล้วรีบใช้แรงทั้งหมดนวดบ่าผ่อนคลาย ผมนวดไหล่ นวดคอ ค่อยๆกดนิ้วคลึงที่ต้นคอ ท่านี้จะทำให้รู้สึกสบาย
"ดีมาก .." ผมละมือออก แล้วไล่วนขึ้นมาคลึงขมับสองข้าง กดวนศรีษะไล่มาที่กระหม่อม
"มือนิ่มจังเลยวัน ฉันไปดูงานต่างประเทศมา เลยไม่ได้มาดูแล เธอเป็นไงบ้าง"
"ผม เอ่อ ผมสบายดีครับ" ตอบเสียงติดขัดไป
"ตื่นเต้นหรอ นายไม่เหมือนคนที่จะมาตื่นเต้นกับแค่นวดเลยนะ" เขาหัวเราะนิดๆ
"เอ่อออ" ผมไม่รู้จะพูดอย่างไร เขาไม่ลืมตาขึ้นมามองผมเลย
"ฮ่าาาา เอาล่ะ ไหนนายก้มลงมานี่สิ" เขาบอกให้ผมก้มหน้าลงไปงั้นหรอ
ผมค่อยๆก้มลงไป หน้าเราชิดกันปลายจมูกเราสองคนชนกันอยู่
"เอาปากมาแตะที่ปากผมสิ" เขาพูด ผมทำตามเขา ลองเอาปากไปวางบนปากเขา
"อื้ออ อืมมม" ทันทีที่ผมแตะปากไปที่ปากเขา เขาก็เผยอปากจูบที่ริมฝีปากผม เขาค่อยๆเล็มด้านนอก แล้วสอดลิ้นเข้ามาด้านใน เขาไล้เลียลิ้นผมที่ตอนนี้แข็งทื่อ ผมทำไม่ค่อยเป็น ผมเลยหนีลิ้นเขาที่แทรกเข้ามา
"อื้มม. อย่าหนีสิ มานี่มา" เขาเอื้อมมือมากดหัวผมลงไปอีก มือผมสองข้างเลยต้องกอดอยู่ที่คอของเขา เพื่อประคองตัว เราจูบกันอยู่นาน เขาทั้งดูด ทั้งเลียลิ้นเล็กของผม ตอนนี้ท้องผมไหววูบไปหมด
"ลูบหน้าอกผมสิ อ่าาา" อารมณ์เริ่มคุกรุ่นทั้งเขาและตัวผมเอง ผมไล้มือไปทั่วแผงอกแกร่ง ใช้นิ้วสะกิดยอดอกเบาๆ เขาสะดุ้งแล้วกัดปากผมอย่างแรง
"อืมมมม หวานจัง" เขาละปากออก ค่อยๆลืมตาขึ้น หันมามองผม
"อ้าว นาย ? นายไม่ใช่วัน ?" เขาตาโต แล้วถามผมออกมาอย่างตกใจ
"คะ ครับ ผมไม่มีโอกาสได้บอกคุณเลย ผมขอโทษนะ เดี๋ยวผมไปตามวันให้นะ" ผมบอกขอโทษพัลวัน
"ไม่ต้อง นายชื่ออะไร" เขาถาม
"ผม ผมชื่อวาครับ เป็นเพื่อนวัน"
"ใครเป็นคนรับนายมา"
"คุณดริณสัมภาษณ์ผมครับ"
"อืมม งั้นฉันจะสอนนายเอง กลัวหรอ เมื่อกี้จูบเหมือนคนไม่เคยเลยนะ" เขายิ้มให้ผม
ตอนนี้มองเห็นหน้าเขาชัดแล้ว เขาเป็นผู้ชายที่หล่อ หน้าคม ตาโตสองชั้น ยิ้มหวาน เขาหล่อมากทีเดียว หล่อเหมือนที่ผมเห็นได้แค่ในทีวีเท่านั้น
"ผะ ผมยังไม่เคยมีอะไรกับใครเลยครับ" ผมตอบอย่างอายๆ เขาคงจะสมเพชผมสินะ
"พูดเป็นเล่น แล้วมาทำงานแบบนี้ทำไม" เขาพูดอย่างจริงจัง
"พอดีทางบ้านผมต้องการเงินครับ ผมจำเป็นต้องหาเงินเยอะๆ"
"อย่างนั้นหรอ อืม วาถอดเสื้อผ้าออกสิ เหลือกางเกงในไว้ก็พอ" เขาพูดจบผมทำตาโต แต่ก็ต้องถอด ต้องทำให้เสร็จตามที่กฎกำหนด
"ลงมานี่ " เขาเรียกผมลงไปนั่งกับเขา
ผมลงไปนั่งหน้าเขา เขามองร่างกายผมเหมือนอยากสำรวจ ผมพยายามไม่สบสายตาเขา เพราะ รู้สึกอายยขึ้นมาแปลกๆ
"การปรนนิบัติลูกค้าถือเป็นเรื่องสำคัญ เราต้องนวดผ่อนคลาย กดจุด อาบน้ำให้แขกด้วย"
เขาวักน้ำสบู่มาถูที่แขนผมสองข้าง ลูบขึ้นมาถึงหัวไหล่ ค่อยๆเลื่อนลงมาที่หน้าอกผม ผมกอบหายใจถี่เพราะรู้สึกหวิวที่หน้าท้อง เขาใช้นิ้วสะกิดยอดอกสีชมพูอ่อนของผมเบาๆ
"อ๊ะ .." ผมรีบกลั้นเสียงที่เผลอหลุดออกมา เขายิ้มให้ผม แล้วดึงผมขึ้นไปนั่งบนตัก เขานั่งเอาหลังพิงอ่างไว้ ตอนนี้ผมอยู่ในท่านั่งคล่อมเขา
"เวลาที่ผมทำแบบนี้ให้ วาจะรู้สึกดียิ่งขึ้น" เขามองหน้าผมแล้วสักพักก็โน้มหน้าลงมาที่หน้าอกผม แลบลิ้นออกมาแตะที่ยอดอก ผมสะดุ้งเอามือจิกที่บ่าเขาแน่น
"อ๊ะ..." เขาดูดเม้มยอดอกที่ชูชัน ใช้ลิ้นเลีย ไล้วนที่ตุ่มสีชมพูนั้นอยู่นาน ผมเกร็งไปทั้งตัว ก้นผมเสียดสีอยู่ที่หน้าขาเขาที่ตอนนี้มันเริ่มแข็งขยาตัวทิ่มก้นผม แก่นกลาวของผมก็เริ่มขยายตัวแล้ว
"อืมมม หวานไปทั้งตัว" เขาละออก จ้องหน้าผมที่ตอนนี้คงกลายเป็นสีแดง ปากก็เริ่มเผยอ หอบหายใจถี่
"อาบน้ำแล้วขึ้นกันเถอะ" เขาพาผมขึ้นจากน้ำ เดินมาล้างตัว เขาใส่กางเกงในตัวเดียวเหมือนผม เราล้างตัวเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูมาคนละผืน เขาเช็ดตัวให้ผม ผมเลยต้องเช็ดตัวให้เขาด้วย
"ถอดกางเกงในออกไปเลยนะ พันผ้าไว้ก็พอ" เขาบอกผมและตัวเองก็ทำแบบนั้น เขาเดินออกไปนอนคว่ำหน้ารอที่เตียง ผมกำลังจะเดินไปหยิบน้ำมันแต่เขาห้ามผมไว้
"ไม่ต้องใช้น้ำมัน แค่มือนายก็พอ" เขาบอก ผมจึงรีบเดินขึ้นไปนั่งข้างๆเขาบนเตียง
.
.
"เปลือยนะ แล้วผมจะสอนครั้งแรกให้วาเอง"
.
.
**************************************************
TBC.
ไม่ค้างเนอะ อิอิ ,, อ้าว คุณอมรกับวา แล้ววันไปกับใครล่ะ งื้อออ ตื่นเต้น เดี๋ยวมาต่อนะคะ ^^
-
555+ วันแห้วหรือเปล่า
เหมือนว่า วาจะได้ก่อนนะ
แปลกแฮะ เป็นถึงเจ้าของ เรียกผิดคนได้ยังไง
-
:katai1: อ้าวววววววววว
-
อะเดะ วัน อยู่ไหน รายงานตัวด่วน!!!!!!!!!!!!!!!! :ling1:
-
:ling1: :ling1: ค้างอ่ะะะะะ
-
ดีใจมากกกก อยากให้วาคู่กะคุนอมรอ่ะ :กอด1:
-
อิวา อิแรดดดด วัน ตบวาเลยยยยยยยยยยยยยย ไม่ชอบพวกแอ๊บใสซื่อวะ ตบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
อ่าวมันยังไง
แต่เรื่องนี้แรงได้ใจ เอร๊ยยยยยย 555+
-
อย่าฆ่าคนแต่งนะ ขอโทษคนที่จิ้นวัน-อมรด้วยค่ะ
แต่เรื่องนี้ไม่มีอะไรแน่นอน อาจมีคู่ อาจไม่มี อาจเปลี่ยนกัน หรือจะสามสี่พี เอ๊ะ ? พูดเลยว่าต้องติดตาม
ว่าแต่ใครค้าง ไม่มี !!
รับแขกครั้งแรก 2 NC
....................................
กูเดินออกมาจากห้องรอ ไอ้วามันจะอยู่ได้ไหมเนี่ย เฮ้ออ กูเป็นห่วงมันจัง
"ห้องไหนวะ ? "
"เลข 11 ห้อง 1 "
ก๊อก ก๊อก
"ไม่ล็อคนี่หว่า "
ไอ้วันเลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป ห้องนี้เป็นห้องริมสุด ห้องน้ำจะอยู่ซ้ายมือขนาดใหญ่มีอ่างด้วย วันจำได้ เพราะเคยมาดูแล้ว บนเตียงขนาด 6 ฟุต ปูด้วยผ้าสีขาว มีกลีบกุหลาบสีแดงโรยอยู่ กลิ่นหอมจากเทียนอโรม่าช่วยให้รู้สึกผ่อนคลาย
"แอร์เย็นไปเปล่าวะ หูยยย กูจะเป็นน้ำแข็งแล้ว" เขาลูบแขนพลางบ่นไป
"เข้ามาแล้วก็อย่าชักช้า หยิบผ้าขนหนูเข้ามาด้วย"
เสียงดังมาจากในห้องน้ำ ใครเป็นคนเรียกใช้บริการเขากันนะ
"รอนานแล้วนะ นายจะลีลาอีกนานไหม" เสียงเร่งมาอย่างต่อเนื่อง
ไอ้วันไม่ทนแล้ว วันวางผ้าขนหนูไว้บนโซฟา ถอดเสื้อผ้าเหลือแค่กางเกงในสีขาวตัวเดียว แล้วเดินเข้าไปหาลูกค้าร่างใหญ่ที่นอนแช่น้ำอยู่ในอ่างสีขาว
"คุณจะให้ผมทำอะไรก่อน .. ครับ" จำไว้ ลูกค้าคือพระเจ้า !
"นายทำอะไรได้บ้างล่ะ โชว์สิ" เขาพูดเสียงเยาะ
ท้าทายหรอ ท้าทายไอ้วันงั้นหรอ ได้สิ !!
ตอนนี้คนร่างสูงโปร่งนอนพักคอไว้บนขอบอ่าง มีผ้าสีขาวผืนเล็กวางพาดประคยอยู่ที่ตา วันมองไปที่หน้าอกแกร่งและหน้าท้องซึ่งแน่นไปด้วยมัดกล้าม ราวกับคนที่ชอบเล่นกีฬาประจำ ผมสีดำสนิทยังคงเซ็ทเป็นทรงไม่เปียกน้ำ หายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ผิวสีขาวเกือบแทนดูแล้วเซ็กซี่พอตัว
ไอ้วันลงไปในอ่าง ขยับตัวไปขึ้นคล่อมคนร่างสูงไว้ คนใต้ล่างส่งยิ้มให้เหมือนเยาะเย้ยว่าจะทำได้สักแค่ไหน นั่นยิ่งทำให้คนอย่างไอ้วันอยากเอาชนะ
"อืมมม." กูนั่งคล่อมอยู่บนตักของคนใต้ร่าง จงใจให้ช่องทางอ่อนไหวเสียดสีกับแก่นกายของร่างแกร่ง
ไอ้วันค่อยๆโน้มเข้าไปใกล้หน้าเขา ใช้นิ้วมือสองข้างกดย้ำไปที่ขมับ ขยับตัวขึ้นลง ให้แก่นกายถูไปที่หน้าท้องคนตรงหน้า
"อืมมม" วันกดจูบที่ใต้คาง ข้างแก้มสาก ไล้ลงมาที่ลำคอขาว กดย้ำถี่ๆ แลบลิ้นไล้เลียข้างหู ในขณะที่มือเล็กก็นวดที่ขมับ ไล่ลงมาที่ไหล่หนา
มือคนตัวโตเริ่มอยู่ไม่นิ่ง เขาส่งมือหนาลูบไล้สีข้างคนตัวเล็ก จนไปหยุดอยู่ที่บั้นท้ายนุ่มนิ่ม เขาทั้งบีบทั้งขยำ วันครางเสียงกระเส่า
"จูบฉันสิ" วันละปากจากอกแกร่งขึ้นมามองหน้าคนตัวโต เริ่มมีอารมณ์แล้วสินะไอ้ยักษ์
"อือออ อืมม" วันโอบคอแกร่ง ชันเข่าขึ้นคล่อมคนตัวโตไว้ทั้งตัว พิจารณาใบหน้าลูกค้าคนนี้ เขาหล่อ หล่อเหมือนนายแบบ มีไรหนวดเล็กน้อย ปากหนาได้รูปมีรอยคล้ำนิดหน่อย อาจเกิดจากการสูบบุหรี่
วันจูบปากหนา แกล้งหยอกให้คนตัวโตโมโห เขาส่งเสียงฟึดฟัด ใช้มือตีก้นและขยำจนวันร้องโอย อือออ เขาใช้มือกดวันให้ลงมารับจูบอันร้อนแรง วันครางในลำคอหดลิ้นหนีอยู่สักพัก ก็เริ่มนำเป็นคนไล่ต้อนซะเอง วันทั้งดูด ทั้งเลีย ขบเม้ม แลกลิ้นกันอย่างรุนแรง น้ำลายทั้งสองคนเลอะเต็มข้างปาก เสียงครางของทั้งคู่ดังไปทั่วห้องน้ำ
"อ๊ะ " วันร้องเมื่อเขาใช้นิ้วสะกิดยอดอกคู่สวย วันละปากออก ดึงผ้าสีขาวที่ปิดตาคนตรงหน้าไว้ออก ขนตายาวค่อยๆเปิดขึ้น เขายิ้มให้วัน ตาวาวเป็นประกาย เขาจ้องหน้าวันเหมือนเจอของถูกใจ
"กินตรงนี้ของผมไหม" วันยกตัวขึ้น จ่อยอดอกชูชันสีชมพูล่อตาล่อใจให้คนตรงหน้าต้องกลืนน้ำลายเล่น
"หืมม สีชมพู สวย ขอกินนะ" เขายกยิ้มให้วัน แล้วก้มลงเลียละเล็ม ดูดดันยอดอกสวย คนตัวโตเลียอย่างเร็วและถี่จนวันต้องทึ้งผมร่างใหญ่เพื่อปลดปล่อยความเสียว
"อื้อออ เสียว วว" วันแอ่นอกรับลิ้นร้อนอย่างพอใจ
"อร่อยย ขออีกข้างนะ" เมื่อพูดจบเขาก็ใช้ปากเข้าครอบครองอกสวยอีกข้าง ตอนนี้วันหมดแรงแล้ว แก่นกายก็เริ่มขยายตัวเพราะอารมณ์ที่พุ่งพล่านเกินห้ามใจไหว
"ไปที่เตียงนะคนสวย" เขาพูดพร้อมอุ้มวันขึ้นมาจากอ่าง
"อืมมม" วันซบหน้าลงที่ไหล่กว้าง เขาวางวันลงยืนใต้ฝักบัว วันเอื้อมมือไปถอดกางเกงในให้เขา เขาก็ถอดกางเกงในให้วัน
"อ๊ะ ตรงนี้เลยได้ไหม." วันร้องทัก พร้อมดึงร่างสูงให้เข้ามาชิด เขาหันหลังชนกำแพง ก้มมองแก่นกายตนเองที่ตอนนี้ชูชันชี้หน้าแก่นกายคนตรงหน้าอยู่
"อื้ออออ อืมมม .." วันจับแก่นกายคนตัวโตขยับขึ้นลง ปากก็พร่ำจูบแลกลิ้นกันจนหายใจไม่ทัน หัวใจเต้นแรงจนเกรงว่าจะกระเด็นออกมา
"อ่าาา แรงๆเลย" คนตัวสูงบอก วันเร่งมือให้ไวขึ้น เขาเองก็เร่งมือเช่นกัน ตอนนี้วันเริ่มไม่ไหวแล้ว
"อื้ออ จะไปแล้ว อีกนิด อะ อ๊ะ อ๊าาาา. " วันปลดปล่อยน้ำรักออกมา จึงเร่งรูดรั้งให้คนตัวโตปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นตามมาติดๆ
.
.
"เก่งนี่ ห้าน้ำไหวไหม "
"คุณคิดว่าผมซิงหรอ ผมผ่านมาเยอะนะ"
"ลีลาน่ะใช่ แต่ตรงนั้นยังฟิตนะ ดูแลดีหรอ " เขาเพิ่มเป็นสามนิ้ว มันแน่นเต็มช่องทางไปหมดแล้ว
"มั้งงงง อ๊ะ แค่นิ้วจะไปรู้อะไร" วันท้าทายคนตรงหน้า ที่ยังคงขยับนิ้วเข้าออกอยู่ในช่องทาง
"คงต้องเจอของจริงใช่ไหม หืม" เขากดจูบที่หน้าผาก แล้วยิ้มเยาะ
"อะ อืม ใส่เข้ามาเลย" ร่างสูงถอนนิ้วออก แล้วจับแก่นกายขนาดใหญ่จ่อที่ช่องทาง วันอ้าขาออก มือกำผ้าปูแน่น
"อ่าาาาา ซี้ดดดด แน่นมาก " เขากดลงมาครึ่งลำ วันตอดเขาแน่น
"อื้ออออ ลงมาอีก " วันสั่ง จนตอนนี้เขาสอดใส่จนสุดลำ
"อ๊าาา ขยับเลย " คนตัวโตเริ่มขยับเข้าออกช้าๆเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊ะ อ๊ะ อื้อออ " ร่างสูงกระแทกถี่ลงมาที่จุดกระสัน วันร้องเสียงหลง จิกหลังคนตัวโตจนเป็นแผล
.
.
"เอาขาพาดโซฟาไว้ อย่างนั้นแหละ ซี้ดดดด " คนตัวโตจับเขาทำท่าด๊อกกี้ สอดแก่นกายกระแทกเข้ามาอย่างแรง
"อื้ออออ อ๊ะ .." วันหัวสั่นคลอน เขาเสร็จจากเตียงก็ไปต่อบนพรม แล้วคนตัวโตก็อุ้มเขามาต่อกันที่โซฟา ตอนนี้เขาเสร็จไปห้าน้ำ ส่วนคนที่ขยับเข้าออกอยู่ในตัวเขาเสร็จไปสี่
.
.
"กดลงมาให้สุดเลย อ่าาาา ลึกดีจริงๆ" คนตัวโตจับวันนั่งคล่อมตัว กดให้ทางรักของวันกลืนกินแก่นกายของร่างหนาจนสุด
"อื้อออ จุ๊บ จ๊วบบ" วันโอบคอแกร่งพร้อมแลกลิ้นกันอย่างมัวเมา เสียงกระแทกเข้าออกดังก้อง ผสมเสียงจูบ เสียงครางฮืออ กระเส่า วันหูอื้อ ตาลายไม่รู้ความเป็นไปของคนในโลกใดๆทั้งสิ้น
.
.
"อ๊าาาาาาาา .." เสียงครางดังพร้อมปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง วันล้มลงซุกหน้าที่อกหนา หลังจากที่อ่างอาบน้ำ ก็ไปต่อกันใต้ฝักบัว ตอนนี้เขากลับมาทำกันบนเตียงอีกรอบ
"แปดน้ำ เก่งจังนะเรา" วันตาปรือ ปากบวมเจ่อ มีเลือดซิบ มีรอยรักฝากไว้ที่คอ ทั่วหลัง เต็มตัวไปหมด
"พอแล้วนะ" วันซบอกแกร่งอย่างออดอ้อน ตอนนี้ช่องทางรักของเขาชาไปหมดแล้ว
"อืม นอนเถอะ" ร่างสูงลูบหัววันเล่น กระชับกอดแน่น
.
.
"ฉันชักอยากจะครอบครองนายไว้คนเดียวแล้วสิ"
**************************************************
TBC.
เขาเป็นใครหนอ เขามาจากไหน
-
โดนอ่ะ
-
รวดเร็วมาก ถูกใจจริง!! :mew1: :mew1:
-
ใครอ่ะๆๆๆๆๆๆ
-
เอาวา มาส่งก่อนนน ได้กับบอสด้วย เอิ๊กๆ :haun4:
ส่วนวัน 8น้ำ :jul1:
-
ว้าว คนแต่งใจดีจัง ควบสองตอน
ระทึกไปกับวันและวา
คืนนี้คนแต่งได้โปรดมาทำแฮตทริกอีกสักตอนเถอะนะ :กอด1:
-
:z1: :z1:
-
อูยเรื่องนี้...แรงได้ใจจริงๆค่ะ :-[
-
วันกับตริณเหรอ
อมรกับวาก็น่ารักดี
-
วันทองเวอร์ชั่นนี้ไม่ได้มีแค่สองผัว! ติดตามตอนต่อไปจ้า~
-
คุณอมรกับวาก็โอเคน่ะ แต่วันนี่สิใครเอ่ย? ดูท่าจัติดใจวันสะแล้ว อมรอดได้วัน แต่ได้ของซิง 5555
-
ดูเป็นมวยถูกคู่นะ
-
มาต่ออีกเยอะๆนะคะ รออ่าน
-
คู่นี้ดุเดือดมากก ในขณะที่อีกคู่ยังสั่นอยู่เลย 5555
-
อูยยยพลิคล็อคสลับคู่ป่าวเนี่ย
ขอร้องเราไม่เอา3pนะ
-
แจ่มมากค่ะลูกสาว :m25:
-
แปดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
วันนายทำได้ไง :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
แล้วน้องวาของเราจะเป็นไงล่ะทีนี้ :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
มวยถูกคู่นะ ดูเข้ากันดีอ่ะ
อมรกับวา ส่วนวันกับตริณ รึเปล่านะ ^^
:mew3:
-
น้องวันกะวา จะได้รับแขกคนเดียวไปตลอดรึป่าวน๊า
กิกิ
-
:haun4: :jul1: สนุกมากกกกก วาน่ารักสุดๆ มีคู่เถอะนะๆๆๆๆ อย่า3pเลย :hao5:
-
สนุกแบบกำเดาไหลลล งานหื่นก็มา :hao6: o13
-
คุณดริณสิน้ะ :hao6:
-
มาอีกแล้ววว เบื่อกันไหม ^^
กลับตาลปัตร
....................................
"ค่าตัวนายอยู่ในนี้ เมื่อคืนขอโทษละกันที่ไม่ได้ใส่ถุง คืนนี้อนุญาตให้พักไปก่อน ไม่ต้องรับแขก เดี๋ยวจะสั่งเจ๊ติ๋มไว้ให้ ไปช่วยหน้าร้านก็พอ"
แขกคนแรกของไอ้วันเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงซองขาวบนหัวเตียง วันลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย หยิบเงินของเขายัดใส่กางเกง แล้วเดินออกมานอกห้อง ตอนนี้เก้าโมงแล้ว คงยังไม่ค่อยมีใครตื่นหรอกมั้ง
"สั่งเจ๊ติ๋มหรอวะ ?" เขาคือใคร คนที่สามารถจะสั่งเจ๊ติ๋มได้ นอกซะจากกกก ..
"ไงวา เมื่อคืนนอนกับคุณดริณ เป็นไงวะ ถึงใจดีป่ะ ฮ่าาาาา" เสียงพี่ๆดังลอดออกมาจากห้องกินข้าว ไอ้วามันเสร็จผู้ชายแล้วจริงๆหรอวะ
"ผม เอ่อออ ไม่ใช่คุณดริณ" ไอ้วาปฏิเสธ
"ไอ้วัน โห เพิ่งแหกตาตื่นนะมึง มาๆๆๆ วีรกรรมเมื่อคืนเป็นยังไง เล่ามาๆ" ไอ้รักไอ้อายอิเจนี่ อยู่กันครบทีมเลยวุ้ย
"เออวัน คุณอมรแซ่บป่ะวะ กริ๊วววว " เสียงโห่ เสียงแซวดังลั่นไปหมด
กูมองหน้าไอ้วา พี่เขาว่าไงนะ กูกับคุณอมร ไอ้วากับคุณดริณหรอ
"มึงจะงงอะไรเนี่ย ก็อินิ้งมันได้รับคำสั่งจากคุณอมรว่าให้เรียกไอ้วันไปห้อง 2 นี่ ส่วนไอ้วามึงก็โดนคุณดริณเรียกใช่ป่ะวะ เห็นเขาเปิดห้อง 1 ไว้ ด้วย" พี่มันทำหน้างง กูก็งง ตกลงใครนอนกับใครวะเนี่ย
"วา เมื่อคืนมึงนอนกับใคร ?" กูตัดสินใจหันไปถามไอ้วาให้แน่ชัด
"เอ่อ คุณอมรว่ะ" มันตอบหน้าเสีย
"เชี่ย กะ กูก็คงเป็นคุณดริณสินะ" แต่กูเนี่ย ตกใจมาก ตกใจที่ไอ้วามันได้นอนกับคุณอมรเนี่ย อิจฉานะโว้ยยยย
"พวกมึงสลับห้องกันหรอ อ้าว อินิ้งงง มึงมานี่ซิ" พี่มันเรียกคนชื่อนิ้งที่กำลังจะเดินผ่านไป
"ว่าไงเจ้ หนูจะไปนอนแล้ว แขกแม่งทนทายาทฉิบหาย ปวดตูดไปหมดแล้ว" พี่นิ้งมันท่าโอดโอย บีบก้นตัวเอง
"เมื่อคืนมึงเรียกไอ้วาไปให้คุณดริณทำไมวะ เขาเรียกไอ้วันนะมึง"
"หนูก็เรียกตามที่เขาสั่งไงเจ้ คุณดริณสั่งว่าให้หาเด็กน่ารักไปให้ หนูก็จัด ส่วนไอ้วันก็ส่งไปให้คุณอมรห้อง 1" ทุกคนในห้องตาโตเป็นไข่ห่าน
"เดี๋ยว อิกูปรี ! ห้อง 1 มันคุณดริณ แล้วที่มึงบอกว่าคนน่ารัก มึงให้มันไปห้องสองสินะ ตายห่าละ สลับกันอย่างกับในหนังเล้ยยย ผิดแผนนายหมด" โห เพราะอิพี่นิ้งคนเดียวเลยใช่ไหม กูเลยอดเป็นของตุณอมรเนี่ย
.
.
"ไอ้รักมึงเป็นไงบ้างวะ" กูถาม ตอนนี้เรากลับมาอยู่กันในห้อง ต่างคนต่างหาอะไรทำไปเรื่อย
"ก็ดี กูเจอเกย์เฒ่าว่ะ สอยแปปๆแม่งก็นิ่งละ ได้มาสามพันเนี่ย กูอ้อนแทบตาย" มันเล่าไป กินเลย์ไป เออดีเหมือนกัน
"วามึงเป็นไงบ้างวะ " ลองถามมันดู ตอนนี้วามันพับเสื้อที่เก็บมาอยู่
"ไม่มีอะไรว่ะ กูป๊อดซะก่อน คุณอมรเขาเลยกลับไป แต่ก็ให้เงินกูไว้นะ ตั้งห้าพันแหนะ " มึงพูดจริงป่ะเนี่ย โอยย กูดีใจที่สุดเลยว่ะวา
"อะ อ้าวหรออ เออๆ ยังไม่เสียเอกราชสินะ หึหึ" หัวเราะสองหึกลบเกลื่อนไปก่อน
"แล้วมึงกับคุณดริณล่ะ กูว่าไม่พลาด" อิเจนี่นั่งฟังอย่างตั้งใจ แหม กัดกูเลยนะ !
"ก็ เออ เอาเป็นว่าเขาให้เงินกูก็แล้วกัน มึงเถอะ ได้แขกไหมวะเจนี่" ถามกูดีนัก !
"อิเชี่ย พูดแล้วโมโห คืนนี้กูจะท่องคาถา รักกู หลงกู ให้เต็มที่เลย เมื่อคืนแทบจะหลับคาห้อง สัตว์ ไม่มีแขกไม่เท่าไหร่ ต้องช่วยเก็บร้านนี่สิ คนสวยเซ็งค่ะ" อิเจนี่มันพูดไม่หยุดพักหายใจเลย สงสัยจะโมโหจริงๆ อิเจนี่เอ๊ย แขกเขาคงคิดได้อ่ะนะ เลยไม่เรียกมึงน่ะ
"ไอ้อายไปไหนวะ" ไอ้วาถาม เออ จริงด้วย เมื่อครู่มันยังนั่งแดกข้าวอยู่เลย
"กลับบ้านว่ะ วันนี้วันหยุดมันไง"
"ดีว่ะ กูอยากกลับบ้านเหมือนกัน" อิเจนี่บ่นไปตามประสา แล้วลุกออกจากห้องไป นั่นสินะ คุณดริณให้เงินกูมาตั้งแปดพัน กูเอาเงินส่งให้แม่ดีกว่าว่ะ
.
"พี่ๆ ไปรษณีย์แถวนี้มีบ้างไหม" กูถามพี่ๆแถวนี้ แม่ไม่มีบัญชี กูคงต้องส่งธนานัติแทน
"เดินออกไปหน้าถนน ตรงไปเรื่อยๆ ก็เห็นเอง"
"ขอบใจจ้า" กูขอบคุณพี่เขา เดินออกมาตามทางที่เขาบอก ไกลพอควรนะ มาถึงไปรษณีย์ตอนนี้คิวไม่เยอะ ส่งเสร็จก็เดินกลับทางเดิม
.
ปี๊นนนน ปี๊นนนนนน !!!!!
"ใครวะแม่ง กูก็เดินชิดขอบละนะ" กูหันกลับไปกำลังจะออกปากด่า แต่พอคนที่อยู่ในรถลดกระจกลงมาเท่านั้นแหละ ลืมโกรธหมดเลย
"จะไปบาร์หรอวัน ขึ้นมาสิ" เขาเรียก กูก็ไม่ปฏิเสธนะ
"เอ่อ ครับ." กูเปิดประตูเข้าไปนั่งหลังรถ คู่กับผู้ชายที่รอเจอมานาน ได้เจอสักทีสินะ
"ไปไหนมาน่ะเรา" คุณอมรถามขึ้นมา
"ผมไปส่งเงินให้แม่มา" วันนี้คุณอมรหล่อจัง ตื่นเต้นนะเนี่ย
"ดีนะ .. เมื่อคืนเบี้ยวผมทำไม รู้ไหมว่าผมรอสอนคุณเป็นคนแรกเลยนะ" เขาพูด แล้วยิ้มให้
"อะ เอ่อออ .." กูอึกอัก ตอบไม่ถูกเลยว่ะ ถ้าเขารู้ว่ากูได้กับคุณดริณแล้ว เขาจะยังเอ็นดูกูรึเปล่าวะ
"วันนี้ไม่ต้องรับแขกใช่ไหม" คุณอมรถามแบบนี้ แสดงว่า ??
"อ่า ครับ " กูเลยพยักหน้าตอบออกไป รู้สึกแปลกๆแฮะ
"ดริณมันใช้เส้นสายสินะ หึ " .... เขารู้หรอเนี่ย แย่จัง ทำไมเมื่อคืนไม่เป็นคุณอมรนะ ไอ้วันจะได้ไม่รู้สึกกระอักกระอ่วนแบบนี้
"ถ้าอย่างนั้นผมขอใช้เส้นสายบ้าง วันนี้มานอนกับผมนะวัน" คุณอมรพูดจบ กูหันไปมองหน้าเขาทันที บ้าหรอวะ เมื่อคืนกูโดนไปแปด คืนนี้จะไหวไหม กูยังไม่มั่นใจสังขารเลย
"จะ จะดีหรอคุณอมร " แม้จะไม่ค่อยแน่ใจ แต่ก็อยากไปใจจะขาด
"ถือว่าผมสั่ง มันเป็นงาน นะ ได้ไหม" คนขับรถเลี้ยวเข้ามาจอดที่ด้านหลัง ตรงนี้เป็นสำนักงานที่วันเคยมาสัมภาษณ์งาน
"กะ ก็ได้ครับ" ไอ้วันตอบ
คุณอมรให้วันนั่งรอในห้องทำงาน แล้วเขาก็โทรไปบอกเจ๊ติ๋มว่าวันจะไม่กลับ ให้บอกเพื่อนๆวันให้ด้วย
.
"ทานเยอะๆสิวัน ปลานี่อร่อยมากนะ" คุณอมรพากูมาทานข้าวที่ร้านอาหาร พี่คนขับรถกลับไปแล้ว ตอนนี้คุณอมรเป็นคนขับเอง
"อิ่มไหม" เขาถามเมื่อกูวางช้อนลงหลังจากข้าวจานที่สามถูกขย้อนลงท้องไป หิวหรือว่าอร่อยเพราะได้กินของดีก็ไม่รู้
"ครับ อร่อยมากเลยครับ" กูรีบตอบ เขาเรียกเก็บเงิน อะไรวะ กินแค่สามสี่อย่างหมดเป็นพัน เสียดายเงินว่ะ
หลังจากนั้นคุณอมรก็ขับรถกลับคอนโด ระหว่างทางเขาก็ชวนกูคุยตลอด คุณอมรใจดีมาก รู้สึกดีเวลาได้อยู่ใกล้เขา
.
"วันอาบน้ำก่อนได้เลยนะ นี่แปรงผ้าขนหนู ชั้นใน นี่เสื้อกับกางเกง อ่ะ." กูรับมาแล้วเข้าห้องน้ำอย่างไว ตบหน้าตัวเองหลายๆที แม่งง เหมือนฝันเลยไอ้วันเอ๊ยยย ...
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
"วันจะไม่กลับมานอนที่ห้อง ?" ผมถามเพราะเมื่อครู่วันบอกจะไปส่งธนานัติ ก็ไม่น่าจะไปไหนอีกนี่นา
"จ่ะ พอดีคุณอมรจะพาวันไปไหนสักที่นี่แหละ" เจ้ติ๋มตอบผม
"ครับ ๆ" ผมเดินไปห้องรอ วันไปกับคุณอมรหรอกหรอ ดีจังเลยนะ ส่วนวานี่สิ วันนี้ก็ต้องรับแขกอีกแล้ว
.
.
"เบอร์ 8 ห้อง 3 " ใครวะ
"กรี๊ดดดดด กูมีแขกแล้วโว้ยยย" เจนี่กรีดร้องดีใจอย่างบ้าคลั่ง เห็นมันท่องคาถาอะไรด้วยก็ไม่รู้ ตลกเป็นบ้า คนในห้องพากันหัวเราะร่วน แล้วแสดงความยินดีกับมันด้วย
"เบอร์ 9 ห้อง 1" กะ กู .. ทะ ที่ห้อง 1 หรอวะ
ผมเดินมาอย่างคอตก มันคงไม่โชคดีเหมือนเมื่อวานแล้วสินะ วันนี้ต้องเจอลูกค้าแบบไหนล่ะ พี่ๆเคยเล่าให้ฟังว่า เคยเจอพวกซาดิสต์ แทบคลานออกมาจากห้องเลยทีเดียว
ก๊อก ก๊อก ...
ผมเคาะเป็นมารยาทก่อนจะเปิดประตูเข้าไปแต่กลับตกใจถึงกับต้องผงะ ...
.
.
คะ คุณ ดริณ ...
.
.
.
**************************************************
TBC.
แล้ว แล้ว แล้ว ไม่ค้างเนอะ >,<
:m31:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เอ๊ะ ยังไง :mew2:
-
อยากอ่านต่อเรื่อยๆ :mew1: :mew1:
-
ค้างงงงงงงงงงง
สงสารวาอะ เจอดริณคงรอดยาก 5555
ฝั่งเจ้าวันเจอคุณอมรจะแซ่บเท่าคุณดริณมั้ยหว่า อิอิ
-
จริงๆ เป็นคนที่ไม่ชอบนิยายแนวนี้เลยนะ แต่หลงเปิดเข้ามาอ่าน เลยหลงเข้าอย่างจังเลย :a5:
ชอบบบบบบบบบบบบบบบอ่ะ สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่ตอนนี้เริ่มค้างล่ะ เพราะอยากรู้ว่าดริญจะโชยเด็กซิงอย่างวายังไงอ่ะ
รอตอนต่อไปอยู่ค่าาาาาาาาาาาาา (ทำเค้าหลงเรื่องนี้เฉยเลยอ่ะคนเขียนน่ะ รับผิดชอบ มาต่อให้ไวๆๆๆๆ เลยยยยยยยยยยยยย) :ling1:
-
อมร กับ ดริณเนี่ย สลับเด็กกันสนุกเลยน่ะ แหม่ 55555
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงง
:z3:
-
ขออีกๆๆๆๆ อยากอ่านจัง
-
เอ๊ะ ยังไง
สับคู่หลอก :seng2ped:
-
คือวาไม่โดน แต่วันล่อไปแปด ...... โอมายก้อด คือนางคุ้มหรืออะไร?
-
วาไม่รอดแล้วมั้งเนี่ย :เฮ้อ:
-
ดริณกับวัน ก็เหมาะกันดีนะร้อนแรงทั้งคู่
คุณอมรช่างเป็นคนดีเหลือเกิน :กอด1:ปล่อยวารอดมาได้
อยากอ่านต่อแล้ว :z3:
-
โอยตายๆเจอแบบนี้ตายพอดี
ตกลงวาจะคู่กับใครเนี้ย
จริงๆ อยากให้มีแค่คู่เดียว ขี้เกียดเชียร์ 555+
-
สรุป วันคุ้มที่สุดๆๆๆๆ :haun4: แซ่บทั้งดริณ อมร :oo1: วาคงไม่ได้ใครหรอกมั้ง ดริณอาจจะปล่อยเหมือนอมรก็ได้ หรือเปล่า แบบไม่แซ่บเท่าวัน ไม่เร้าใจ :hao3: แต่ก็อยากให้วาได้เปิดซิงกับคนหล่อ ดี นะ อย่าเจอคนไม่ดีเลย ยังไงก็ครั้งแรก :mew2: ดูท่า อมรกับดริณจะแย่งวันกันแน่ๆ :katai1: หรือไม่หักมุมสุดสุดๆ วันกดวา ซะเอง :laugh: ชอบวันกับวานะ อยากให้ดีต่อกันไว้อย่าแตกหักเพราะ ผช เลยนะ :hao5:
-
เอาฮาเลยเราอยากอ่านคู่เจนี่เพราะนางว้อน
เหลือเกิน 5555555 :z1:
-
วา จะไหวมั๊ยเนี่ย คุณ ดริณ 8 น้ำนะวา :serius2: สงสารจริงๆเลยยยยยย :katai1: :z1: :pighaun: :jul1:
-
วันกับคุณอมร เขาคงแซ่บๆกันไป อิอิ
แต่ส่ากับคุณตริณนี่สิ ยังไงละวา รอดไม่รอด. 555
-
เอ๊ะยังไง สลับกันเฉยวันนี้ วันอะไม่ห่วงหรอก
แต่วานี่สิ
-
สองคู่ชู้ชื่น :hao6:
-
คุณอมรไม่ได้ทำอะไรวา? จบตอนแบบไม่ค้างเลย(ประชด!)
-
แบ่งๆกันไปอิอิ :haun4:
-
กำลังลุ้น ๆ เลย
-
มาต่อตอนต่อไปเรื่อยๆนะคะ อยากให้ลงสักวันละ10ตอน 555
-
ลองวันวาไหมคะ :-[
จะรอดูค่ะผู้ชายรุกได้คนไหนในเรื่องบ้างไม่เสร็จวัน555555555
-
วัน นายจะเอาผู้ชายเรื่องนี้ไปอีกกี่คนคะ 555
รอตอนต่อไปนะคะ
พึ่งเข้ามาอ่านติดขนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลย ขอบคุณคะ
-
อยากเจอคู่เลสเบี้ยนวา-วันบ้าง หรือไม่ก็เคะสอง เมะหนึ่ง แค่คิดก็... อะเฮื่ออออ :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
เหอะๆวันมีคนชอบเยอะมากกก
-
o13
:katai3: รอติดตาม
-
:z3: ค้างงงงง
-
★ แวะมาบอกใบ้ตอนหน้าค่ะ ★
• ความลับ •
• น้องชาย •
• ห้องครัว •
• เสียซิง หรือ ไม่เสีย ? •
ลงให้วันศุกร์เย็นๆค่ำๆนะคะ
:pig4:
-
รอคะ
-
ถ้าวาไม่เสียซิงนี่ถือว่ามากับดวงจริงๆ
รอนะค้า
-
อยากรู้แล้วๆ
รอค่ะ :hao6:
-
วันฟัดเรียบ 555 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: o13 o13
-
อยากอ่านแล้วอ่ะ
-
ในเมื่อมีคนเรียกร้อง ก็จัดไปตอนเที่ยงเลยละกัน ไม่รู้สนุกไหม เพิ่งแต่งเสร็จ เหมือนจะเบลอๆ
จัดมาแบบเต็มๆ แต่คนเขียนง่วงจัง นอนในออฟฟิศได้ไหมเนี่ย ฮืออออออ ;-;
กลับตาลปัตร 2
....................................
คะ. คุณ ดริณ ...
"สวัสดีครับ ระ เรียกผมมา คือ เอ่อ" ผมไหว้คุณดริณที่กำลังนั่งถอดถุงเท้าอยู่ที่ปลายเตียง
"จะยืนติดอ่างอีกนานไหม ปิดประตูแล้วมานี่"
.
"ถอดเสื้อให้หน่อย" เขากางแขนออกให้ผมคลานเข้าไปหา ปลดเนคไท กระดุม แล้วค่อยๆถอดเสื้อออก
"กางเกงด้วย" ผมมองไปที่กางเกงขายาวสีดำของคนตรงหน้า เขานอนราบไปบนเตียง ผมรีบปลดเข็มขัด รูดซิบ แล้วถอดกางเกงออก ตอนนี้คุณดริณอยู่ในกางเกงบ็อกเซอร์และกางเกงในตัวเดียว
"วันไปกับอมร นายรู้ใช่ไหม"
"คะ ครับ"
"มันง่ายขนาดนั้นเลยสินะ หึ"
"วันคงแค่ทำตามหน้าที่มั้งครับ" ผมพูดจบ เขาหันมามองหน้าผมเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
"ตามหน้าที่หรอ จริงสินะ กับใครก็คงตามหน้าที่" เขาทำท่าเข้าใจ แต่มันดูเหมือนประชดซะมากกว่านะ
.
"ต่ำอีกวา .. อืม ตรงนั้นแหละ ปวดมาก"
อย่าเพิ่งตกใจ ผมกำลังกดจุดบนหลังคุณดริณอยู่ ผมว่าวันนี้ผมอาจรอด เพราะเขาไม่เห็นมีอารมณ์แบบคุณอมรวันนั้นเลย
"อมรสอนจูบหรือยัง"
"ครับ"
"สอนใช้มือ?"
"ครับ"
"ใช้ปาก?"
"อะ เอ่อ ยังครับ"
"อ่อนเข้าไปทุกวันนะไอ้เภา หึ นี่ยังไม่เสร็จมันสิท่า" ผมพยักหน้าหงึกๆ อยากบอกว่าผมยังซิงอยู่ครับ ถ้าคืนนี้คุณดริณจะช่วยกรุณาปล่อยผมไปอีกคน
.
หลังจากนวดผ่อนคลายให้คุณดริณเสร็จ ผมก็เข้าไปช่วยล้างตัวให้เขาในห้องน้ำ เราไม่ได้ทำอะไรกัน บางทีคุณดริณอาจจะแค่อยากให้ผมนวดให้จริงๆก็ได้ เพราะดูเขาจะเพลียมาก ตาปรือตลอดเวลาที่ผมนวดให้เลย
.
"อืมมม วันน วันนนน" เฮ้ยย คุณดริณเรียกวันแล้วมาถอดกางเกงผมทำไมเนี่ย
"อ๊ะ คุณดริณ ผมไม่ใช่วันครับ ฮึ่ก.. " ผมทั้งร้องห้าม ทั้งเอามือยัน แต่เขาไม่หยุดเลยครับ
"หยุดเถอะครับ ผมไม่ใช่วัน อ่ะ. ฮืออออ" เขาสอดนิ้วเข้ามา ผมไม่เคยโดนแบบนี้ ผมเจ็บ มันยังฝืดอยู่เลย
"....... อืมม" ปากเขายังคงซุกไซ้อยู่ที่คอของผม
"ฮือออออออ คุณดริณ อ๊ะ" เขาพยายามสอดแก่นกายเข้ามา แต่มันเข้ามาได้แค่ส่วนหัว ช่องทางผมเจ็บมาก ผมน้ำตาไหลพรากเลย ก้นผมต้องฉีกแน่ๆเลย
"วา วา ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ" เขารู้สึกตัวแล้ว รีบเก็บส่วนนั้น แล้วจับมือผมไปลูบเหมือนต้องการจะปลอบ
"ฮือออ ครับ วาเข้าใจ วาแค่เจ็บ วา .. ฮึ่ก. วาไม่เคย" ผมสะอื้นพูด ผมเข้าใจ ถึงไม่ใช่คุณดริณ ผมก็ต้องรับแขกคนอื่นอยู่ดี
"ผมรู้ ผมขอโทษนะ ชู่วว เงียบซะเด็กดี" คุณดริณดึงผมไปกอด ลูบหัวผมที่ตอนนี้ค่อยๆหายตกใจ และทำใจหากคุณดริณต้องการจริงๆ ผมก็ต้องสนองให้เขาตามหน้าที่
"ผมจะไม่ทำอะไรวาแล้ว แต่วาช่วยผมอย่างสิ"
"อ๊ะ ... " เขาจับมือผมให้ไปแตะส่วนแข็งขืนที่ตอนนี้มันออกมาชี้หน้าผมอยู่
"นะ .. ช่วยทำให้ผมหน่อย ผมคงค้างจากเมื่อครู่นี้" เขาทำตาปรือ พูดเสียงกระเส่า ลูบขาอ่อนผมเล่น ผมเสียวนะเนี่ยคุณดริณ
.
.
"อือออ เด็กโง่ ... ใช้ปากสิ"
.
.
"ทำไมคุณถึงให้ผมมานอนด้วยล่ะ" ขึ้นมาบนเตียงวันก็กอดคนตรงหน้าไว้อย่างออดอ้อน
"ก็แค่อยากกอด ไม่ได้หรอ หืม " เขากดจูบที่กลุ่มผมนุ่มอย่างเอ็นดู
"แค่กอดเองหรอฮะ. แล้วแบบ เอ่ออ" วันใช้นิ้วเขี่ยแผงหน้าอกคนร่างหนาเล่น
"แปดน้ำเมื่อวานน่ะหายเจ็บแล้วหรือไง" คุณอมรเอามือมาบีบจมูกอย่างมันเขี้ยว แซวกูทำไมเนี่ย ลืมๆไปมั่งเถอะ
"ก็ ... ยังเจ็บอยู่" ที่จริงก็ไม่มากนะ ถ้าคุณอมรจะทำ ไอ้วันคนนี้ก็รับไหว
"เห็นไหม ผมไม่ใจร้ายขนาดให้วันต้องเจ็บตัวซ้ำหรอกน่า" เขาก่ายขาแกร่งไว้ที่ขาวัน ลูบผมลูบแก้มคนตัวเล็กเล่น
"อืมมมม" วันซุกตัวเข้าหาร่างหนาที่ทำให้เขารู้สึกอุ่นใจกว่าผู้ชายคนอื่นทุกคนที่เคยมีความสัมพันท์กัน
"นอนเถอะ ผมขอแค่กอดวันไว้แบบนี้ก็พอ" คุณอมรกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น สักพักก็รับรู้ได้ถึงลมหายใจสม่ำเสมอของคนที่กอดผมอยู่
.
.
**********
กูอุตส่าห์จะเผด็จศึกคุณอมรสักหน่อย เสียแผนจริง กูเลยเดินออกมานอกห้อง หาน้ำเย็นๆในครัวดับกระหาย นอนไปก็นอนไม่หลับ แม่ง อยากก็อยาก นอนกอดกันแบบนั้น คุณอมรทนได้ไงวะ
เปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำขึ้นมากระดก ฮ้าาา ค่อยสดชื่นขึ้นหน่อย เลิกคิดเรื่องอย่างว่าได้แล้วไอ้วันเอ้ย ฟุ้งซ่านนะมึงเนี่ย เขาให้มานอนที่ห้องก็บุญเท่าไหร่แล้ว .. ลูบหน้า ลูบตา แล้วปิดตู้เย็นเตรียมเดินกลับห้อง
.
.
"อื้อออออออ" เชี่ย ใครมาปิดปากกูวะ
" เงียบ ! " เสียงไม่คุ้นเลย กลิ่นหอมอ่อนๆนี่ก็ไม่คุ้น มึงเป็นใครรรรรร!
.
"ปล่อยเว้ยยย มึงเป็นคะ ... อื้ออออ" มันสอดนิ้วเข้ามาปิดปาก กูเจ็บนะเหี้ย
"หยุดสิวะ เบาๆได้ยินไหม เดี๋ยวพี่กูตื่นพอดี" มันจับกูกดให้นั่งลงบนพื้น ก้มลงมาพูดขู่
"พะ พี่หรอ" มันบอกว่าพี่ แสดงว่ามันคือน้องคุณอมรหรอ
"มึงเป็นแฟนพี่กูหรอ"
"ไม่ใช่ กูเป็นลูกน้อง"
"ลูกน้องเหี้ยอะไรนอนด้วยกัน"
"ก็มันไม่มีที่นอนนี่หว่า ปล่อยดิวะ" มือเหนียวชะมัด ตอนนี้มองอะไรไม่ค่อยเห็น ตอนออกมาไม่ได้เปิดไฟ มีแค่แสงไฟจากข้างนอกส่องผ่านกระจกเข้ามา
"จะดิ้นทำไมเนี่ย เงียบ!"
"เออๆ เงียบแล้ว"
.
.
"แพทเบา อือออ" โอ๊ย มันกระแทกไม่ยั้งเลย พอกูเงียบมันก็เล้าโลม ให้ใช้มือช่วย ใช้ปากช่วย สลับกันแล้วมันก็ยกตัวกูขึ้นมาบนเคาน์เตอร์ยกสูงในครัว กวาดของออกเล็กน้อย แล้วใช้น้ำรักเปิดทางก่อนจะสอดใส่แก่นกายร้อนเข้ามาไม่ยั้ง
"วันอ้าขาอีก อ่าาา" มันร้องเสียงกระเส่า โยกเอวเข้าออกถี่และลึกมาก
"อื้ออ อื้ออ ค่อยๆดิวะ เจ็บหลัง"
"ทนหน่อยนะ ซี้ดดด ฟิตเชี่ย" โอยย ไม่ต้องชม กูเจ็บไปหมดแล้ว
"อ๊ะ. อ๊ะ." เสียงร้องถูกกลั้นไว้เพราะไม่อยากให้คนสำคัญได้ยิน แต่เสียงแก่นกายกระแทกในช่องทางแคบที่ดังก้องในห้องครัวไม่สามารถห้ามได้
.
.
"อ๊าาาา ซี้ดดดด เอ็กซ์ชิบหาย ว่าแล้วทำไมพี่เภาถึงพามาด้วย" มันร้องเสียงพร่า เมื่อกูออนท็อปให้ น้ำรักของเราสองคนถูกปล่อยออกมารอบที่สองแล้ว
"อื้ออ เสร็จก็ปล่อยได้ละ" กูผลักมันออก แล้วใส่กางเกง เช็ดน้ำรักที่เปื้อนตัว เปื้อนเคาน์เตอร์
"กูชอบนะ ตอดแน่นดี ขออีกน้ำได้ป่ะ" มันดึงกูเข้าไปไซ้คอ
"ไม่เอา เดี๋ยวคุณอมรสงสัย กูออกมานานแล้ว" ป่านนี้จะยังนอนอยู่ไหม กลัวเขาออกมาเห็นชิบ
"อะไรวะ แคร์จังเลยนะ" มันผละออก พูดหัวเสีย
"กูกลับห้องละ มึงก็ไปได้ละ แล้วเรื่องนี้อย่าบอกคุณอมรนะ กูขอร้อง"
"อืมม กูไม่บอกแน่ หึหึ"
.
.
"อือออ ทำไมเหงื่อออกแบบนี้ หืม" กูเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำด้านนอก แล้วเข้ามานอนซุกตัวเหมือนเดิม สักพักคุณอมรก็ขยับตัวแล้วถามออกมา
"วันร้อนครับ คุณอมรนอนต่อเถอะ" กูบอก ปากสั่น กลัวจนเหงื่อแตกไปหมด
"รีบนอนได้แล้ว ฟอดดด" คุณอมรกอดวันแน่นขึ้นแล้วหลับไป แต่ไอ้วันนี่สิรู้สึกผิดมาก คุณอมรอย่าโกรธวันนะ น้องคุณบังคับวัน
.
.
"ป๊อกแปด เชี่ยยยย แดกกกก เสร็จกู ฮ่าๆๆๆ" ไอ้รักแผดเสียงเฮลั่น
"เชี่ยรัก เฮงจังวะ K ไม่เล่นกับมึงละ" เชี่ยอายเจ้ามือโวยลั่น
"เลิกๆ ไอ้เหี้ยแดกตังกูเกือบหมด" เจนี่ด่า
"พวกมึงได้แขกเยอะก็แบ่งๆกูบ้าง กูกลับบ้านมาก็เอาตังให้แม่หมด"
"มึงไปขอไอ้วันไอ้วานู่นนนน แขกวีไอพีเรียกตลอด กูล่ะอิจฉา มึงรู้ไหม กูโดนแขกเรียกไปนี่กูดีใจมากนะ แต่พอไปถึงห้อง มันดันเมาแล้วสลบไปกลางอากาศ กูนี่แทบจะขึ้นปี้มันเอง สัตว์ ทำให้กูค้างแล้วนอนตายเฉย
"ฮ่าๆๆๆๆๆ เราทำงานมาจะเดือนนึงละ มึงชินๆบ้างเหอะ บางคืนก็ต้องมีดีบ้างแหละ" ไอ้อายว่าให้เจนี่
"เดือนนึงกูเพิ่งได้แขกไปสามคน ไม่เหมือนพวกมึงนี่" จริงหรอวะ เออๆ สามคนก็ดีแล้วอิเจนี่
"กูก็ไม่เยอะ เจ็ดคนเอง" เจ็ดคนแต่เด็ดๆ เงินถึงทั้งนั้น ไอ้รักมันบริการดี แขกติดมันเยอะ
"กูสิบว่ะ" ไอ้อายโพล่งขึ้นมา
"แหม เหี้ยอาย มาเงียบๆ เกย์เข้าหาเพียบนะยะ" อิเจนี่พูดแซว
"วา วัน มึงจะไม่รับแขกคนอื่นเลยหรอ" รักถามะวกกูนอนอยู่บนเตียง ขี้เกียจเล่นกับพวกมัน ส่วนไอ้วามันอ่านหนังสือไปเรื่อย
"กูก็ปกติ แต่เขาเรียกพวกกูทุกวันให้ทำไงวะ"
อันนี้กูพูดเอง จะครบหนึ่งเดือนแล้ว กูก็ไปนอนคอนโดเขาบ้าง มานอนนี่กันบ้าง กุเผด็จศึกกับคุณอมรเรียบร้อย น้องชายเขาก็ยังยุ่งกับกูอยู่ ไม่รู้จะปิดไปได้อีกนานแค่ไหน ส่วนไอ้วามันก็ถูกคุณดริณเรียกไปนวดทุกคืน มันบอกว่าไม่ได้ทำอะไรกัน จริงหรอวะ ขนาดกูยังโดนไปแปดน้ำเลย
"คืนนี้ปาร์ตี้ครบรอบสองปีของบาร์เลิฟโฮลิค เจ๊ติ๋มเอาเสื้อผ้ามาให้แล้วนะ อยู่ในตู้" อิเจนี่พูดพลางเก็บตังเข้ากระเป๋า
"แล้ววันนี้มีอะไรบ้างวะ" อายถาม
"เจ๊บอกวันนี้จะมีแขกมาเพียบ คุณอมรกับคุณดริณจะมาครบทีม อาจมีการทำข่าวด้วย แล้วเราก็ไม่ต้องรับแขก แต่จะมีเงินพิเศษให้"
"เออ ดีเว้ย ได้พักผ่อนบ้างก็ดี วันนี้กูจะแดกเหล้าแพงให้หนำใจ ฮ่าๆ" ไอ้รักล้มลงนอนแล้วพูดอย่างดีใจ
.
.
**************************************************
TBC.
ตอนนี้ไม่ค้างแล้วเนอะ เจอกันตอนต่อไปค่ะ
:hao5: :hao5:
-
วาน่าสงสาร ตรินอยู่กับวา ยังเรียกวันอีกก :z6: :beat:
-
ทำไมวันง่ายจังอ่ะ :hao5:
แลดูคุณดริณจะชอบ??วันรึป่าว แต่วันเห็นคุณอมรเป็นคนสำคัญนิ
แต่ปัญหาเกิดเมื่อวันได้กับน้องคุณอมรอีก วันอย่าง่ายดิ
ข้อร้อง :ling1:
-
ไม่ผิดฝาผิดตัวแล้วใช่มั้ย
-
วันนี่พระยาเทครัวเลย ได้ทั้งพี่ได้ทั้งน้อง :z1:
คุณดริณสงสัยจะติดใจวัน
วาแล้วหนูจะมีคู่ไหมลูก
-
วานี่พกพระรุ่นอะไรนะ รอดตลอด
-
5555
วันมันเก็บเรียบ คุ้มจริงๆ
วา ยังคงซิงต่อไป อยากรุ้ใครจะได้เปิดซิง วา
-
ไม่รู้จะดีใจ เห็นใจ กับ วันดีไหม มีแต่คนมารุม(ทำ)รัก :haun4: คิดแง่ดี นางได้ฟาดผู้ชายหล่อ รวย ใหญ่ด้วย :hao6: เป็นถึงเจ้าของกิจการตั้งสองคน และทั้ง อมร กับ ดริณ น้องอมรเข้ามาอีกคนที่ดูจะติดใจซะแล้ว และทั้งหมดก็ดูจะชอบวันจริงจังซะด้วยในตอนนี้ :hao3: อมรดูอ่อนโยน สุภาพ แต่ไม่รู้ภายใต้นิสัยแบบนี้จะซ่อนความร้ายแบบหลบในไว้ด้วยหรือเปล่า ยังดูไม่ออก :ruready ส่วนดริณ ดูเจ้าเล่ห์ แสดงออกมากกว่า แต่คงร้ายไม่น้อย ตอนนี้ดริณเหมือนจะหึงวันด้วยถึงกับพูดประชดจนวารู้สึกได้ แต่ตอนนี้วันเอนเอียงไปทาง อมร มากที่สุด ถึงกับออกปากว่า สำคัญ และ ไม่อยากให้อมรรู้ว่าทำอะไรกับน้องชาย :เฮ้อ: ที่จริงถ้าวันขัดขืนก็น่าจะได้นะ ขัดขืนแบบจริงจังสุดๆ แต่ก็ไม่ขัดจัดให้อีก ไม่รู้จะเพราะอะไรอะนะ :ling1: แต่อีกใจคงไม่ได้คิดอะไรมาก กอปรกับตัวเองมีอารมณ์กระตุ้นอยู่แล้วเลยปลุกง่าย แต่ความง่ายตรงนี้แหละ จะกลับมาทำร้ายวัน ที่เริ่มรู้จักมีความรักซะแล้ว :mew6:
ส่วนวา ว่าแล้วต้องรอดดดด :mc4: แต่คิดอีกทีไม่รู้จะเรียกว่าโชคดีหรืออับโชค ได้แต่เกือบๆ ทั้งนั้น อดแซ่บเบย :laugh: แต่ดูวาก็ดีใจนะที่ไม่โดน(เอา)สักที ดูไม่หวั่นไหวกับความหล่อ ความรวย ของสองคนนี้ และเจ้าตัวก็ดูจะทำใจเรื่องที่ว่าถ้ายังอยู่ที่นี่คงไม่รอดอย่างนี้ไปทุกวัน เพราะยังไงวาก็ยังต้องการเงินไปช่วยที่บ้าน แต่เหมือนดริณก็แอบช่วยด้วยหรือเปล่า เรียกให้ไปนวดตัวเองตลอด ช่วยก็ช่วยให้ตลอดนะพ่อคุณ กลัววาจะหลงรักดริณจังเลย แบบเก็บเอาความใจดีไปคิดเองเออเองว่าเขารู้สึกดีด้วย และถ้าไม่ใช่อย่างที่คิด แถมยังรู้ว่าดรินชอบวัน กลัวจะไปผิดใจกับวันจัง ไม่อยากให้ความสัมพันธ์สองคนนี้เปลี่ยนไป :mew2: ถ้าวาจะเสียซิง (ทีตอนนี้โดนไปจิ๊ดนึงแล้ว) ก็ขอให้ได้แขกหล่อ รวย ดี กับเขาบ้างนะ คนเขียน สงสารนางอ่ะ อยากให้ได้แซ่บกับเขาบ้าง แต่ขอครั้งแรกให้นางดีๆหน่อยนะ :call: แอบฮาเจนี่ :m20: นางคันจริงอะไรจริงแต่ไม่มีใครจัดให้ถึงสวรรค์สักที ช่วยนางด้วยแล้วกัน :heaven
สงสัยนิดนุง “อ่อนเข้าไปทุกวันนะ ไอ้เภา นี่ยังไม่เสร็จมันสิท่า” คือ ไอ้เภานี่มันอ่อนจริง หรือ ต้องเป็น “อ่อยเข้าไปทุกวันนะไอ้เภา” (อืม เมิงก็ช่างสงสัยตรงที่ไม่น่าสงสัยเลยนะ อิอิ) o18
ปล. ยังหวังให้ วัน :oo1: วา อยู่ คงน่ารักดีอ่ะ :-[
-
วามาทำงานแบบนี้ แต่ไม่โดน...ซะที มีซัมติงอะไรรึเปล่านะ?
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เปลี่ยนจากวันทอง เป็นวันได้หมดได้ไม 555
สนุกอะรอตอนต่อไปนะคะ
อขบคุณคะ
:mew1:
-
อยู่ต่อเลยได้มั้ยยยยยยยย
-
หืม...เหอะๆวันจะคู่ใครนี่
-
แอบสงสัย ไม่น่าเป็นไปได้นะ ที่อมรไม่รู้ว่า วันแอบไปกินตับกับน้องชาย = = คือถ้ามันจะถี่ขนาดนั้น ก็น่าจะรู้นะ แอบตัดเรื่องไปเร็วนิดนึง แต่ก็อาจจะเป็นสไตล์ของคนเขียน ติดตามต่อค่า
-
ทั้งพี่ทั้งน้องทั้งเพื่อน อีวันเอาหมด 5555
-
สนุกค่าาาาาาาาาา วันมันของเค้าดีจริงงงงงงงงงงงงงงงง :pighaun: :jul1:
แรงไปแรงไปปปปปปปปปปปปปปปปป :katai4:
-
มาต่ออีกเหอะค่ะ พลีสสสสสสสสสสสสสสส
-
o13 o13 o13 o13 :hao7: :hao7:
-
สนุกๆๆๆๆๆ
:mew1:
-
เดี๋ยวจะหายไปสักวันสองวัน ขอเอาเรื่องคนสวยมาลงนะคะ คลายเครียด เม้นไม่เม้น เราไม่ว่ากัน จุ๊บ ๆ
"เบอร์ 8 ห้อง 3 " อิห่า กูหูฝาดแน่ๆ
"มึงๆ เลขมึงรึเปล่า" อิเกย์ตัวเตี้ยข้างๆมันสะกิดยิกๆ กูเลยลองก้มมองเลขกู แล้วมองคนขานชื่อ คุณพระ ! มันพยักหน้า นี่กูจะต้องเสียตัวหรอออ คืนนี้ พระจันทร์เต็มดวงใช่หรือไม่ ว้ายย เจนี่มิพร้อมเลย
.
.
"กรี๊ดดดดด กูมีแขกแล้วโว้ยยย" นั่งแอ๊บเพื่ออะไร กูลุกขึ้นกรีดร้องแม่งเลย สะบัดบ๊อบสวยๆออกไปตามทางเดิน กูเดินไปเต้นไปทั้งท่าอิใบเตย ท่านังหญิงลี เด้าๆๆ เฮ้ ! วันนี้จะต้องได้เลือด ซี้ดดดดดดดดดดด ~
"รักกูหลงกู รักกูหลงกู เพี้ยงงงงงงง" เอาล่ะ กูท่องคาถาหน้าห้อง เป่ากระหม่อมสามรอบ คืนนี้กูจะต้องเผด็จศึกแขกให้รู้เรื่อง ชวดมาหนละ กูจะไม่ยอมให้ไอ้อีหน้าไหนมาขัดขวางได้
.
ม่าย ร้ากกกก เอิ๊กกก ม่ายยย ต้องงง .. มาา แคๆๆๆ. . . ม่ายยยยย ต้อ .... ง. เอื๊กกกก. มาาาา ดี กับบบ ช้านนนนนนน ~~
"เสียงเหี้ยอะไรวะ เทปยานหรออิสัตว์" หืมมม กลิ่นเหล้าคลุ้งเลย นี่แดกหรืออาบคะมึง แล้วกอดขวดเหล้าร้องเพลงแบบนี้ ผีอิพี่เสกเข้าสิงหรออิเควี่ยย
"ม่ายยยยย . ต้องงงง ห่วงงงงงง เอิ๊กกกก"
ถ้ามึง เอ๊ย คุณ ยังไม่เลิกร้อง (กูจะเอาตีนยันหน้ามึง) ผมจะออกไปแล้วนะ อุ. ว้ายยยยยยยย อิดำ อิถึก โอ๊ยยย มึงเหวี่ยงตัวเหม็นๆมาทับกูทำม้ายยย
" คุณณณ เป็นนนน อึ่ก ครายยยยย "
" ถามมาได้อิเวร ! "
" เอ้ย อ่อ ผมก็มาปรนนิบัติคุณไงฮ้าาา " หลุดด่ามันออกไป นึกว่ามันจะโกรธ แต่มันกลับนอนทับกูเฉยๆ ก็แน่สินะ เล่นเมาซะจนไม่รู้เรื่องเลย
" คุณพี่ นี่ๆๆๆ อาบน้ำหน่อยไหมคะ " ใช้นิ้วสะกิดไอ้ดำตรงหน้า ตายรึยังวะ
"อยากกกก เป๊นนนนนนนน ..~ "
"จะร้องเพลงหาพ่องงงง เอ้ยยย คนนนน ของงงง เธออออออ" อิหรรมแหก กูตกใจหมด ดันหันมาตอนกูด่าพอดี เลยต้องร้องเพลงต่อแม่ง โอ๊ยยย วันนี้มันจันทรุปราคาใช่ไหม กูเครียดดด
"เอาาาาเลยยยยย ~"
"เอา เอาอะไรครับ" เอาอะไร มึงจะเอาอะไร
"เอากันเลยยยย เอิ๊ก .." หืมมม มึงจะเอากูสภาพขี้เมา น้ำไม่อาบเนี่ยนะ กูขอทำใจแปป
"ถอดเสะะะะ~ ". รีบอีกนะมึง จะมีแรงทำหรอมึงน่ะ กูเห็นแววล่มปากอ่าว
"อ่ะ อมห้ายหน่อยยยยย อึ่กก " มันพยายามพลิกตัวลงไปนอนข้างๆ แล้วใช้มือปวกเปียกตะเกียกตะกายถอดกางเกงสีดำออก
"อุ๊บส์ ใหญ่โต อลังการบ้านบึ้ม " กูก็ทำเป็นรังเกียจใช้มือช่วยถอด แต่ตาปิดบ้าง เหลือบมองบ้าง แต่ต้องตาถลนอกสั่นขวัญแขวนเมื่อเห็นของรักไซส์จัมโบ้ของมันนน
"ทำไมไม่บอกล่ะว่ามีของดี โถ่ นี่จะไม่รังเกียจเลยนะ อูยยยย ซี้ดดดด .. แข็งไวเหมือนกันนะคุณ .. เด้งขึ้นมารับมือเจนี่สิ .... นั่นแหละ อ่าาาา เยี่ยมมม " ปากกูพร่ำเพ้อไป มือกูก็สาวไป รูดรั้งไป วนหัวมั่ง เล่นไข่สองลูกมั่ง มันได้อารมณ์ซะเหลือเกิน
" อ่าาาาา ซี้ดดดดดดด เอิ๊กกกกก อูยยยย อึ่กก " แหม เคลิ้มตาพริ้มสูดปากโอดโอยเชียวนะ จอนนี่ก็แข็งใหญ่โตสู้มือมากค่ะ นี่ชอบสุดดๆ
"จะขึ้นไหวเหรอคุณ ให้ผมออนท็อปดีกว่านะ อึ่กกก " เห็นสภาพมันตอนนี้ กูบอกเลย ขยับสามทีไปอ่ะ
"ไหววววว น่าาาา อูยยยยยยย " จอนนี่เริ่มจ่อที่ทางรักแล้ว เสียวชิบบบ
"นี่ๆๆๆ เบาๆหน่อยยย ค่อยๆใส่ลงมา มันใหญ่เกินจะรับนะคุณ ค่อยๆๆๆ" มึงจะรีบยัดมาทำไม รูตูดอันสวยงามของกูคงรับจอนนี่มึงได้หรอก ไอ้ควาย !
"น่าาาาา อืมมมม" กดลงมาซะกูจุกเลย หน้าเขียวหมดแล้วมั้งป่านนี้ อื้อออ
"อึ๊กกกกก อ๊าาาาา เอาเลย ขยับเลย" ใส่มาแล้วก็ขอเด็ดๆเลย ฮึ่ยย รอมานาน วันนี้ล่ะมึงเอ้ยยยยย
.
"ขยับเลย " เอาสิ ขอมันส์ๆ
.
"คุณณ ผมพร้อมแล้ว ขยับสิ !!!" รอให้จอนนี่เหี่ยวคารูหรือไงอิดำ นิ่งทำไมวะ เซงเลย หมดรมณ์
.
.
"ไอ้เอี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"มึงหลับได้ยังไง !!!!!!!"
"มึงทำแบบนี้เพื่ออะไร !!!!"
"กูก็ขมิบรอมึงขยับ มึงเสือกหลับกลางอากาศแบบนี้นี่นะ ไอ้จัญไรรรรรรรรรรรรรรร"
.
.
"อึ่กกกก อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกก "
"โอ๊ยยยย นี่มาบำเรอนะ ไม่ใช่ขี้ข้า เสร็จรึยังงง ! "
"เสร็จแล้ว ๆ ดุจริงเลยวุ้ย"
"ก็ทำอะไรไว้บ้างล่ะ"
"ผมเมา ผมไม่รู้หรอกว่าทำอะไรไปบ้าง" เอาตีนยันสักทีได้ไหมวะ !
"เออๆ เอาเงินมา แล้วรีบกลับไปได้ละ มันสายมากละ เขาจะต้องมาทำความสะอาดอีก ดูสิเนี่ยทั้งอ้วก ทั้งเหล้า เหม็นฉิบ" แบมือกระดิกนิ้วรอ
"โหยย คุณ บ่นเป็นป้าเลย นี่เอา ผมมีมาแค่นี้แหละ " ยื่นแบงค์สีเทามาให้
"พันเดียวเนี่ยนะ จะไม่งกไปหน่อยหรือไง" ไอ้ห่า ไอ้ดำ ให้กูพันเดียว ส้นตรีนนน
"ผมไม่ได้กลับบ้าน แล้วก็ไปกินเหล้ามาหมดแล้ว มีแค่นี้แหละ เอาๆไปก่อนนะ " พูดง่ายนะมึง!
"ซวยอะไรวะกูเนี่ย เออๆ เอามา ทีหลังมาเที่ยว ก็ไม่ต้องเมามานะ แล้วพันเดียวเนี่ย มันไม่พอหรอก" เอาเงินตบๆหัว พรมๆไปทั่วตัว สาธุ คืนนี้ได้แขกอีกเถอะะะะ
"คราวหน้าผมจะเอาเงินมาให้ละกัน หยุดบ่นได้แล้ว"
"มาคราวหน้านี่ขอแค่เงินนะ อ้วก เหล้า ไม่ต้อง "
"ครับ ครับ คุณแม่ ผมเข้าใจแล้วครับ"
"ดีมาก ผมไปละนะ รีบกลับไปอาบน้ำล่ะ เหม็นเหมือนศพเน่า"
"คุณณณ !!! ไว้เจอกันอีกนะะะะะ" มันยื่นหน้าตะโกนบอก อิดำเนี่ยมันก็หุ่นล่ำน่าเจี๊ยะดีนะ หน้าตาก็เข้มๆ ก็ถือว่าใช้ได้ แต่มันเสือกทำให้กูอารมณ์เสียนี่สิ กูหมดมู้ดเลย เลิกพูด!
.
.
"ไม่เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ตะโกนกลับแล้วปิดประตูใส่หน้าแม่ง โมโห !!!
"คราวหน้าไม่ต้องเสือกเรียกกูล่ะมึง" กูยืนบ่นปากขมุบขมิบกลอกตาขึ้นมองเพดาน แล้วรีบเดินกลับห้องอย่างอับอาย กูจะไม่เล่ารายละเอียดให้ใครฟังเด็ดขาด กูเครียดดดด !!!!!!
END .
เจนี่เพลียค่ะพูดเลย ^3^
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ
:pig4:
-
สงสารเจนี่
-
:jul3:ขำนางมาก
-
ดำนี่คู่นางชัวร์ค่ะ55555555
-
โถ..เจนี่
-
เนื้อคู่ตุนาหงันของนางโผล่มาแล้วสินะ :m20:
-
:z13:555555 เตรียมตูดอย่างดี สุดท้ายนางอดแดก 555 สงสารนาง จังเลย
-
โถ่ๆๆเป็นไงละเจนี่ว้อนมากทีนี้มาเต็มเลย
ทั้งเหล้าทั้งอ้วก 55555
-
5555
มันดันหลับก่อนขยับ
ถ้าไม่หลับแล้วขยับนี่ เจนี่คนสวยไม่บ่นไม่ด่าอย่างงี้หรอก
แหมๆ ก้อตัองเจอกันอีกสิ เขาบอกแล้วว่าคราวหน้าจะเอาเงินมาให้
-
โอ้ยยยย เจนี่เอ้ยยยย ทำไมนางถึงได้ไม่ถึงจุดสักทีนะ :ling1: โดน โดน จริง จัดเต็ม ทั้งเหล้า ทั้งอ้วก แถมค่าตัวก็โดนติดค้างไว้อีก :m20: เอาน่า พี่ดำเขาก็บอกแล้วคราวหน้าจะมา(เอา) ให้ ขอให้ได้ ขอให้โดน :oo1: หลายๆดอกเป็นการชดเชยนะ :katai3: จะรอนะ อยากรู้ว่าในงานวันจะได้แซ่บใครอีกไหม :jul1: และ วา จะโดนใครหนอ :z1: แอบเสียดายไม่มีฉากกินตับ วัน กับ อมร อ่ะ อยากรู้แซ่บไหม :ling2:
-
:fire: :fire: :fire: :fire:
-
โถ่วววว เจนี่ หัดทำบุญกับเด็กกำพร้าหรือหมาไร้บ้านก็ดีนะคะ เผื่อจะได้ไปเสริมดวงจิมิให้ได้มีแขกมากระแทกไวๆ
โอ๊ยขำนาง 555555555555555 :hao7: :m20:
-
โธ่ เจนี่ 555
คู่แท้เจนี่แน่เลยคะ
รอตอนต่อไปนะคะ ชอบ!
:mew1:
-
เจนี่ผู้น่าสงสาร
-
โดนเลยเจนี่ รักกูหลงกู 55555 ~
สงสัยยาวววววว
-
สงสารเจนี่นางจริงๆ
-
เหม็นหน้านังวันตอนที่แล้วมาก ว่าจะพักทำใจอยู่ละเชียว รมณ์เสีย !
แต่ตอนนี้นังเจนี่ช่วยไว้ได้ทัน ฮาไม่ไหวละ ชอบนาง
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m20: :m20:
-
มีคนเซ็งวันด้วยอ่ะ ฮ่าาา คนเขียนก็เซ็งค่ะ ใครๆก็รักนาง เห็นแล้วหมั่นไส้มากก
รักสี่เศร้า
....................................
กราบเรียนท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน เนื่องในโอกาสที่บาร์เลิฟโฮลิคของเราครบรอบสองปีในวันนี้ คุณดริณ ... และ คุณอมร ... บอสใหญ่ ผู้ชายที่ทั้งหล่อ ดูดี มีความรู้ และที่สำคัญรวยมากกก (เสียงโห่ร้อง เสียงแซวลั่น) ของเราได้จัดงานเพื่อฉลองให้แก่แขกผู้มีเกียรติ และพนักงานที่น่ารักของเราทุกคน เอาล่ะค่ะ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา ขอเรียนเชิญคุณแทนและคุณเภาร่วมกันตัดเค้กและกล่าวอะไรเล็กๆน้อยๆค่ะ
ปังง ปังง ปังงง
เฮ้ๆๆๆ .......
"ขอบคุณครับ ผมอมรนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่มางานในวันนี้ ผม คุณดริณ และพนักงานทุกๆคน ตั้งใจจะมอบความสุขให้แก่แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ผมไม่รู้จะพูดอะไรมาก นี่ดริณมันก็โยนให้ผมพูดแทน ฮ่าๆ ถ้าอย่างนั้น คืนนี้ เชิญพี่ๆสื่อมวลชนที่รอสัมภาษณ์ผมเจอกันที่ด้านหน้า และ ขอให้แขกทุกท่านมีความสุขกับอาหาร เครื่องดื่ม เค้ก ดนตรี และ โชว์เล็กๆน้องๆของเราตลอดทั้งคืนนะครับ ขอบคุณครับ"
เสียงปรบมือกึกก้องดังไปทั่วบาร์ ดีเจขึ้นแท่นเตรียมเปิดเพลงเป็นรายการต่อไป วันนี้มีแขกพิเศษมาหลายท่าน สื่อมวลชนมารอทำข่าวบางส่วน พนักงานทุกคนแต่งตัวเหมือนกันหมด ท่อนบนเป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีชมพูอ่อนมีหูกระต่ายสีขาวที่คอ ส่วนท่อนล่างตามสบายได้ บางคนเดฟดำขายาว บางคนก็เป็นสามส่วนหลากสี
"น้องๆ คืนนี้สนใจไปต่อกับพี่ไหม พี่จ่ายเต็มที่เลยนะ"
"ผมขอสามเท่าได้ป่ะ ปกติคืนนี้ผมต้องพักอ่ะ"
"เอาสิ สวยๆแบบนี้พี่ไม่อั้นอยู่แล้ว"
กูยืนอยู่ข้างๆ ได้ยินแขกโต๊ะนี้กำลังป้อโลมเด็กในร้าน แต่สามเท่าเลยหรอวะ มันก็ฉลาดดีนี่ ร้านเขาก็ไม่ได้ห้ามรับแขกสักหน่อย แค่ไม่ต้องทำงาน แต่ถ้าส่วนตัวก็ตามสบายใครจะไปไหนก็ได้ แต่ต้องแจ้งเจ๊ติ๋มที่ทำหน้าที่พิธีกรเมื่อครู่
"วัน มึงเห็นเจนี่ป่ะวะ พวกกูหามันไม่เจอ " ไอ้รัก ไอ้อายเข้ามาถาม มันบอกมันหาทั่วแล้วแต่ไม่มี
"อ้าว ไม่ว่ะ วาไปช่วยตามหาเจนี่กันมึง"
พวกกูแยกกันตามหา กูมากับไอ้วา ลองหาในห้องน้ำก็ไม่มี ในห้องพักก็ไม่มี ห้องรอก็ไม่มี มันไปไหนของมันวะ
"มึงลองออกไปดูข้างนอกกันไหม" วาเสนอความคิดให้ลองออกไปหานอกร้าน
"เออๆ หายไปไหนวะ เดี๋ยวมันต้องเต้นโชว์นี่หว่า" วันนี้เจนี่มีโชว์ด้วย หายไปแบบนี้ เจ๊ด่ายับอีกแน่ๆ
.
"ไปกับผมเถอะคุณ.."
"ไปแล้วได้อะไร คืนนี้สองพันไม่พอนะ"
"ผมให้สองเท่าเลยเอ้า"
"สาม ขอสามเท่า"
"ทำไมงกแบบนี้เนี่ย"
"ฉันงก หรือ แกจน ถ้าไม่จ่ายก็เลิกคุย"
"เดี๋ยว ! จ่ายก็ได้ เสร็จแล้วพามาส่ง เพิ่มพิเศษให้ด้วย เอ้า"
"ขอมัดจำ สามพัน .."
"คุณมันงกจริงๆให้ตาย"
"แน่นอน อยากจะนอนกับคนอื่นก็ต้องกล้าลงทุนหน่อยนะ"
"อ่ะ สามพัน ออกไปเลยไหมคุณ"
"อืมได้ รออยู่ตรงนี้แหละ ฉันไปบอกเจ๊กับเพื่อนๆก่อน เดี๋ยวมันเป็นห่วง"
โอยย อกอิวันจะแตก ออกมาตามข้างนอก ก็เห็นมันยืนคุยกับใครอยู่ ด้วยความเป็นคนไม่ค่อยเสือก เลยพากันไปแอบฟังใกล้ๆ คนนี้นี่คนที่มาติดเจนี่หรอ ไม่น่าเชื่อว่ะ แม้จะตัวคล้ำ เรียกว่าแทนดีกว่า แต่หน้าตาออกแนวเข้มหล่อ ขนาดใส่ชุดทำงานปลดกระดุมเห็นแผงอกนิดเดียวยังหล่ออ่ะ ดูดีเกินอิเจนี่ไปหลายขุม
"วันเอาไง เข้าไปรอดักมันดีไหม" วาบอกเพราะมันกำลังกลับเข้าไปในร้าน เราต้องรีบเข้าไปดักมัน
"เออๆ ไปๆๆ"
.
"วันวา กูไปนอนข้างนอกนะ ไม่ต้องห่วง กูบอกเจ๊แล้ว เขาตัดชื่อกูออกจากการแสดงให้เรียบร้อยละ"
"เออๆ มีแขกพิเศษหรอมึง"
"ก็ไม่พิเศษหรอก ตอนแรกกูว่าจะไม่ไป แต่มันให้เงินตามที่กูขอ ก็พอใจอยู่ เลยไปเอาเงินเล่นดีกว่าอยู่เฉยๆ"
"แหม แล้วมาบ่นไม่มีแขก มึงมันร้ายยยยยยยย"
"อิวัน มึงน่ะตัวดี ร้ายกว่าเพื่อน แดกแต่ของสูง คิดจะเผื่อแผ่เพื่อนบ้าง ไม่มีหรอก"
"กูทำได้ไหมล่ะอิห่า ไปๆ เดี๋ยวแขกคนพิเศษ (เน้นเสียง) มึงจะรอนาน อิอิ"
"เออๆ พรุ่งนี้เจอกัน" มันเก็บเสื้อผ้าไปด้วย คืนนี้ขอให้มึงได้มึงโดนนะ ถ้าจะให้ดีกว่านี้ กูขอให้เขาหลงมึง มึใจะได้มีผัวเป็นตัวเป็นตนสักที
.
"หนูคนนั้น คนขวามือ ใช่ๆ หนูนั่นแหละ มานี่เดี๋ยวสิ" ขวามือ ? มันเรียกวาทำไมวะ
"เขาเรียกมึงทำไมวะ" กูถาม มันก็งง ส่ายหัวดิกๆ
"กูไม่รู้ว่ะ ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิวัน" เขย่าแขนกูขนาดนี้ กูไม่ปล่อยให้มึงไปคนเดียวหรอกวาเอ้ย
"เออๆ เข้าไป" กูกับไอ้วาเดินเข้าไป มันนั่งอยู่คนเดียว มีเหล้าอยู่ขวดกินไปเกือบครึ่งละ กับแกล้มอีกสองอย่าง
"นั่งลงก่อนๆ หนูชื่ออะไรจ๊ะ" มันเรียกให้พวกเรานั่งลง วานั่งข้างมัน แต่เว้นระยะไว้ กูนั่งติดวาไปอีกที
"ผมวาครับท่าน" วามันตอบไอ้คนตรงหน้าไป
"หน้าตาจิ้มลิ้มดีนะ " มันทำหน้าหื่น ชมเสียงกรุ้มกริ่มได้อีก
"ขอบคุณครับ"
"เพื่อนหนูหรอ สวยมากเลยนะเนี่ย " ไม่ต้องสังเกตกูก็ได้มั้ง
"ครับ คนนี้วันครับ " อินี่ก็คนดี บอกชื่อกูพร้อม
"คืนนี้มีแขกหรือยังล่ะ ป๋าสนใจนะ ทั้งสองคนเลย " โลภมากนะป๋านะ คนเดียวก็ไม่ไปโว้ยยยย ไอ้วาทำหน้าเหรอหราตกอกตกใจ
"คืนนี้เราไม่รับงานครับ" กูรีบพูดตัดหน้าเลย ไม่อย่างนั้นวามันคงอึกอักอีก กลัวไปซะทุกเรื่อง
"ว้าาาา ป๋าเหงาอ่ะ ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนเลย เราสองคนไปอยู่เป็นเพื่อนป๋าหน่อยสิ" เมียไม่อยู่หรือไงวะ ห่านี่ แม้จะดูเป็นคนแก่ที่ดูดี แต่กูก็สงสารวามันนะเว้ย เอาไงดีวะ ปฏิเสธแบบนุ่มนวลไปก่อนละกัน
"คืนนี้พวกผมคงให้ได้แค่นั่งดื่มเป็นเพื่อนน่ะครับ" เอามันแบบนี้แหละ สักพักค่อยชิ่ง ไอ้วาก็พยักหน้า เราสองคนก็รินเหล้าให้เสี่ยไป คุยเป็นเพื่อนมันไป แม่งชอบถึงเนื้อถึงตัวไอ้วา แถมยังกะมอมเหล้า ดีกูฉลาดบอกแพ้เหล้า ไม่อย่างนั้นต้องซวยแน่ๆ
กูแอบเห็นไอ้พี่เอสโดนอิเบลคุมตัวแจเลย พี่เอสมันจ้องมาทางกูบ่อยมาก แต่กูก็ขี้เกียจมีปัญหาละ หลังจากสันนั้น เจ๊ติ๋มเรียกกูไปคุย เพราะอิเบลไปฟ้องว่ากูจะแย่งผัวมัน เหอะ ทำไมกูต้องแย่งวะ อีกอย่างผัวมึงนั่นแหละที่เข้ามาหากูเอง
"ป๋ามันเริ่มเมาแล้วเราชิ่งกันเหอะวา" กูมองป๋า เริ่มเมาแล้วมั้งเพราะเห็นนั่งไม่ค่อยอยู่ แถมเริ่มร้องเพลงตามดีเจละ
"อืมก็ดีมึง กูเบื่อจะแย่ " วามันก็เห็นดีด้วย กูเลยรีบกล่าวอำลา งานนี้ต้องรีบเผ่น
"ป๋า พวกเราต้องออกไปช่วยพี่ๆข้างนอก ลานะครับ" กูดึงไอ้วา ทำไมไม่ลุกมาล่ะวะ
.
"อะไรวะ ไปไม่ได้ นั่งเป็นเพื่อนกันก่อนนนน " อ้าว โดนไอ้ควายเฒ่ามันดึงไว้หรอกหรอ
"อ๊ะ ป๋า อย่าครับ ผมต้องไปจริงๆ ปล่อยครับ" วามันแกะมือไอ้ป๋าออก มันกอดแน่นเลย วามันสะบัดแขนแล้ว แต่ไม่ทัน มันดึงวาลงไปนั่งเกือบเกยตัก
"ตัวนิ่มดีจังวาาา หอมด้วยยย" ไอ้เหี้ยป๋ามันดึงวาไปใกล้ทำท่าสูดดมเต็มปอด อิเชี่ย ไม่ทนแล้วนะ
"เฮ่ยย ไอ้ป๋าหน้ามืด ปล่อยเพื่อนกูนะ" ขึ้นกูมึงแล้ว อุตส่าห์นั่งเป็นเพื่อนตั้งนาน ยังจะไม่พอใจส้นตีนไรอีก
"แค่นี้ทำมาหวงตัว พวกมึงมันก็แค่อิตัวขายตูดให้ผู้ชายล่อไปวันๆแหละวะ" คำพูดมันทำกูของขึ้นมาก มึงดูถูกพวกกู ว่าพวกกูขาย แล้วมึงล่ะ มึงที่หนีเมียอีแก่ที่บ้านออกมาหาพวกกูนี่เรียกว่าอะไร
"อ้าว ไอ้เหี้ยนี่พูดหมาๆ" กูลุกขึ้น จะเข้าไปซัดหน้าแม่ง พูดจาเหี้ยๆได้ไงวะ หยามกันขนาดนี้
"วันอย่า หลบไปก่อน" มีมือใครไม่รู้มาจับกูไว้ไม่ให้กูไปซัดหน้ามัน ขัดกูทำไมเนี่ย เหี้ยแบบนี้ กูไม่เกรงใจหรอกนะ
"สวัสดีครับป๋า มีอะไรกับเด็กๆของผมหรือเปล่าครับ " คุณอมรนี่หว่า แม่งเอ้ย วันจะซัดหน้ามันสักทีก็ไม่ได้สินะคุณอมร !!!
"ผมก็แค่จะให้มันนั่งเป็นเพื่อนน่ะ แต่มันดันหยิ่ง ผมเลยโมโห" มึงนี่ก็อิลูกช่างตอแหล
"ผมขอโทษแทนเด็กๆนะครับ วันนี้ผมให้เขาพัก ถ้าไงปล่อยเด็กๆไปก่อนนะครับ วันหลังค่อยมาใช้บริการใหม่ " คุณอมรเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ถ้าเป็นกูนะ กูจะเอาน้ำกรดสาดแม่ง
"เห็นแก่เจ้าของนะ จะปล่อยพวกมันวันนึง" ไอ้สัตว์เอ้ยย ต่อยกะกูตัวต่อตัวไหม !!!
"ขอบคุณมากครับ วันวา ขอบคุณป๋าเขาซะสิ" คุณอมรรีบขอบคุณไอ้แก่นั่น แม่งกูไม่อยากขอบคุณมันเลย
"ขะ ขอบคุณครับ. / ขอบคุณ " กูบอกไปงั้นๆ ไม่สนใจแม่ง แล้วรีบปล่อยวามาเดี๋ยวนี้นะไอ้แก่ ยังจะจับเพื่อนกูอยู่ได้ ไอ้แก่ตัณหากลับ
.
"เป็นไงมั่งวา เฮ่ย แขนมึง" กูพาวาออกมาหน้าบาร์ชง แขนมันเลือดออกอ่ะ
"เออ กูแสบว่ะ ตอนสะบัดแขนออกคงไปโดนกับนาฬิกาไอ้แก่นั่น โห ไม่คิดว่าจะยาวเลือดไหลขนาดนี้" มันบอกแล้วซี้ดปากโอย ได้เลือดซะเลยไหมล่ะ
"คุณอมรพาวาไปที่ห้องหน่อยสิ เดี๋ยววันไปเอากล่องยาที่ห้องพยาบาลแล้วจะรีบตามไป" กูฝากวาให้คุณอมรพาไปก่อน แล้วรีบวิ่งไปห้องพยาบาลที่อยู่อีกด้าน คุณอมรพาวาเดินไปแล้ว เพราะในนี้มันมืด เสียงก็ดังหนวกหู สงสารวาชะมัด ถ้ากูไม่อยู่ด้วยมึงจะเป็นไงเนี่ย
.
"อั่กกก โอยยยยย เหี้ยยย" กูรีบวิ่งมาสุดแรงเกิดแต่ดันชนเข้ากับอะไรก็ไม่รู้ กูล้มหงายหลังก้นกระแทกพื้นเต็มแรง เชี่ยเอ้ย รับแขกไม่ได้ขึ้นมานะมึง ก้นกบกูแตกหมดแล้วมั้ง
"วัน! ขอโทษ" เสียงคุ้นๆ กูที่มึนๆเลยพยายามลืมตาขึ้นเพื่อมองมนุษย์ตรงหน้าที่กูชนเข้าอย่างจัง
"คะ คุณดริณ ... โอยยยยย เจ็บเชี่ยยย" โอย ขยับนิดเดียว ร้าวไปหมด
"เฮ้ยยย วัน ขอโทษจริงๆ ลุกไหวไหม รีบร้อนไปไหนเนี่ย ผมเดินออกมาจากห้องดีๆ ไม่เห็นเลยหรอ ชนมาได้" กล้าถามอีกนะ ถ้ากูเห็น กูจะชนให้ล้มไหม คิดสิ !
"ก็วันรีบไปเอากล่องพยาบาลอ่ะ คุณออกมากระทันหัน วันไม่เห็นหรอก" ทำคนอื่นเจ็บแล้วยังจะพูดเหมือนว่าให้อีก
"เอาไปไหน ใครเป็นอะไร" เขาถาม
"วามันแขนถลอก เลือดออกด้วย วันเลยรีบ อูยยย มึนหัว" ยิ่งพูด ยิ่งมึน สงสัยเมื่อกี้หน้าชนไปที่ไหล่เต็มๆ
"เดี๋ยวนอนพักในห้องนี้ก่อน ผมหยิบกล่องให้" เขาพยุงกูมาในห้องพยาบาล ให้นั่งบนโซฟาไปก่อน หนักหัวมากเลยนอนเอาหัวพิงไปบนขอบโซฟา
"อืมมมมม" เวียนหัวอ่ะ กระแทกอย่างจังเลย ขอพักแปป ลุกขึ้นแล้วมึนหัวมาก
...
.....
"ทำไมวันไปนานจัง" ผมพูดตอนนนี้นั่งอยู่ในห้องกับคุณอมร เขารอวันเป็นเพื่อนผม
"นั่นสิ นานไปแล้ว ผมต้องไปพบลูกค้าอีกนี่สิ อย่างนั้นวาพักไปก่อนนะ ผมต้องไปก่อน ไม่ทันแล้ว" คุณอมรบอกอย่างร้อนรน ผมพยักหน้าเข้าใจ
"ครับ ขอบคุณมากครับ" ผมตอบรับและขอบคุณเรื่องที่เขาพาผมมาที่ห้อง แต่ตอนนี้แอบเป็นห่วงวันมันอ่ะ ผมเลยลองเดินไปดูวันมันหน่อย .. เอ๊ะ หรือบางทีวันอาจโดนไอ้แก่ทำอะไร .. เฮ่อ คิดมากน่า คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ทำไมผมชอบคิดฟุ้งซ่านเนี่ย
.
"วัน วัน อ้าวหลับหรอเนี่ย"
"จุ๊บ นายนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ ดื้ออย่างไรก็อย่างนั้น เป็นห่วงคนอื่นก็ที่หนึ่ง"
"วัน ... นายจะกลับมาหาฉันได้ไหมวัน "
ผมทรุดลงหน้าห้องทันทีที่เห็นคุณดริณจูบวัน ผมนั่งกอดเข่า น้ำตาเอ่อล้นออกมา ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ด่วยตัวเอง คุณดริณคงยังรักวันอยู่สินะ รักวันแต่ก็ยอมให้คุณอมร แล้วผมล่ะ คุณดริณ "คุณเคยรักผมบ้างไหม" ......
**************************************************
TBC.
คนแต่งเรื่องนี้ไม่เคยแต่งค้างค่ะพูดเลย /ใส่เกียร์หมาวิ่งหนีเท้าคนอ่าน XD
:katai5: :katai5:
*** ปล. ใครอ่านตอนนี้แรกๆคงงง ผิดเองค่ะเขียนชื่อผิดเป็นคุณอมร ที่จริงต้องคุณดริณ ***
-
น้องวาาาาาาาาา มาซบอกพี่มา ๆ
สงสารรรรร วารักใครไปแล้วละนั่นนน
ทำไมรู้สึกเหมือนวันจะชิวๆที่สุด ??
-
:m26:อร๊ายยยไมค้างเลยคร้าาาพูดเลออออ
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
อ่านไปอ่านมาเริ่ม งง ละอ่ะค่ะ
เนื้อเรื่องค่อนข้างโดดข้ามไปมั้ยเอ่ย
ตอนแรกวันไปนอนกับดริณ แล้ววาไปอยู่กับอมร
จากนั้นวันก็ไปอยู่กับอมร แล้ววากับดริณใช่มั้ยคะ
แต่เรา งง ตรงที่วาไปชอบดริณตอนไหนยังไง
โผล่มาตอนนี้ดริณดันชอบวันเข้าไปอีก
แล้ววาก็มารำพันว่าดริณไม่รักตัวเองอีก
โดยรวมทุกอย่างเราว่าโอเคนะคะ
ธีมเรื่องชัดเจน
แต่การเดินเรื่องมันไม่ค่อยสมูทเท่าไหร่
แต่ยังไงก็เอาใจช่วยค่ะ สู้ๆ
:call:
-
:ling1: :sad4: :sad4:
-
อ่านไปอ่านมาเริ่ม งง ละอ่ะค่ะ
เนื้อเรื่องค่อนข้างโดดข้ามไปมั้ยเอ่ย
ตอนแรกวันไปนอนกับดริณ แล้ววาไปอยู่กับอมร
จากนั้นวันก็ไปอยู่กับอมร แล้ววากับดริณใช่มั้ยคะ
แต่เรา งง ตรงที่วาไปชอบดริณตอนไหนยังไง
โผล่มาตอนนี้ดริณดันชอบวันเข้าไปอีก
แล้ววาก็มารำพันว่าดริณไม่รักตัวเองอีก
โดยรวมทุกอย่างเราว่าโอเคนะคะ
ธีมเรื่องชัดเจน
แต่การเดินเรื่องมันไม่ค่อยสมูทเท่าไหร่
แต่ยังไงก็เอาใจช่วยค่ะ สู้ๆ
:call:
ที่ดูเหมือนข้ามคงเป็นเพราะยังไม่มีตอนที่วา/คุณอมร/คุณดริณเป็นคนเล่าเลยมั้งคะ
แต่เอาจริงๆตลอดเดือนที่ผ่านมาวันอยู่แต่กับคุณอมร
ส่วนวาก็ถูกเรียกไปรับใช้คุณดริณตลอดอ่ะค่ะ
เลยทำให้วารู้สึกดีกับคุณดริณ เพราะแกไม่ล่วงเกินวา
ส่วนสาเหตุอื่นขอเก็บไว้ก่อน ตัวคุณดริณชอบวันตั้งแต่แปดน้ำแล้วค่ะ ขอให้ลองอ่านต่อไปนะคะ
ขอบคุณทุกคำติชมค่ะ จะพยายามเขียนให้เข้าใจง่ายขึ้นนะคะ
ปล. แอบไปเปลี่ยนมา เขียนคุณอมรจูบวันซะงั้น ต้องคุณดริณจูบนะคะ ผิดๆๆๆ ><
:pig4: :pig4:
-
:o12: สงสารวา
-
โธ่วา :sad11:
แต่วันก็ไม่ผิด เขามาชอบวันเอง
-
ยังมีใครอ่านไม่เข้าใจ หรือคิดว่าเรื่องดำเนินได้ไม่ดี รบกวนบอกด้วยนะคะ
ไม่อย่างนั้น คนเขียนก็ไม่ทราบเลยจริงๆค่ะ
แล้วก็รบกวนถ้ามีคำผิด หรือเขียนชื่อคนสลับกันรีบบอกเลยค่ะ
บางทีแก้แล้ว แต่ยังมีตกหล่น ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นค่ะ
รักสี่เศร้า 2
....................................
"วา มานั่งทำอะไรตรงนี้" เสียงฝีเท้าคนและถ้อยคำที่เปล่งถามออกมาทำให้ผมต้องรีบเช็ดน้ำตาแล้วเงยหน้าขึ้นสบตาคนถาม
"เอ่อ คุณอมร ผะ ผมมาตามวันน่ะครับ" รีบบอกออกไปทั้งๆที่กำลังสั่น
"แล้วร้องไห้ทำไม มีอะไรหรือเปล่า" ตาผมคงแดงมากสินะครับ
"พะ ... พอดีผมเจ็บแผลน่ะครับ แสบมากเลย" ขอโทษที่ผมต้องโกหกนะครับ แต่ผมไม่สามารถบอกสิ่งที่ผมเห็นออกไปได้ ผมเจ็บก็จริงครับ แต่มันที่หัวใจ ไม่ใช่ที่แผล
"ทำไมไม่เข้าไปทำแผลล่ะ ผมกลับไปหาพวกคุณที่ห้อง แต่ไม่มีใครอยู่เลย ก็เลยเดินมาตามที่นี่ แล้ววันอยู่ไหนล่ะ" คุณอมรต้องตามหาวันอยู่แน่ๆ ทำไงดีล่ะ ถ้าคุณอมรเข้าไปเห็น วันต้องโดนโกรธ คุณสองคนต้องทะเลาะกันแน่ๆ
"เอ่ออออ ..." จะพูดยังไงดีล่ะ
แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
" อ้าวว วา มึงมาทำไร อ่อ มาหาเพราะกูช้าใช่ไหมวะ" วันเปิดประตูออกมาก่อน ในมือไม่มีแม้แต่กล่องยา
"อืม กูแสบแผลอ่ะ แล้วก็เป็นห่วงมึงด้วย" ผมรีบบอกออกไป ไม่ให้มีพิรุทธิ์
"แทนมึงเข้าไปทำอะไรในห้องวะ" คุณอมรถามทันทีเมื่อคุณดริณเดินออกมา แต่ในมือเขามีกล่องยาของผมด้วย
"เรื่องมันยาว พวกมึงเข้ามาก่อน วามา เดี๋ยวผมทำแผลให้เอง" คุณดริณไม่ได้มีท่าทีร้อนรนอะไร เขาให้พวกผมเข้าไป ผมนั่งลงบนโซฟาข้างๆคุณดริณ ให้เขาใช้สำลีชุบแอลกอฮอลล้างแผลให้
"พอดีกูเดินออกมาจากห้อง แล้ววันก็รีบวิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ รู้อีกทีวันก็ล้มลงไปร้องโอดโอย หน้ามืดเพราะชนกูไปจังๆ กูเลยต้องหามมาพักในห้อง แล้วหยิบกล่องพยาบาลเอง นี่ก็กะจะเอาไปให้พอดี" คุณดริณเล่าไป ทายาให้ผมไป
"อูยยยย .." อย่ากดแรงสิครับคุณดริณ
"เจ็บหรอวา ผมขอโทษ เดี๋ยวผมเบามือนะ ไม่เจ็บนะ เพี้ยงงงง" เขาขอโทษผม แล้วยกแขนขึ้นมาเป่าทำเหมือนผมเป็นเด็ก ผมรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองหน้าแดงอยู่แน่ๆ เลยแกล้งเจ็บกลบเกลื่อน
"มึงนี่ตลกดีว่ะไอ้แทน เออ แล้วมึงไปไหนอีกป่ะ กูว่าจะกลับแล้วอ่ะ เดี๋ยวพาวันไปด้วย" คุณอมรที่นั่งหัวเราะบอกออกมา เขาพาวันไปด้วยบ่อยๆครับ แต่ถ้ามีธุระหรือว่ากลับบ้าน วันก็จะอยู่นี่
"อ่อ กูคงอยู่อีกสักพักนึง มึงกลับไปเลยก็ได้" คุณดริณชะงักไปนิด ผมสังเกตเห็น ก่อนที่เขาจะตอบตกลงเหมือนไม่มีอะไร ส่วนวันผมเหลือบมอง มันก็ปกติดีนะ
"อย่างนั้นกูไปละ วาหายไวๆนะ " คุณอมรพูดกับผม
"ขอบคุณครับ" ผมไหว้คุณอมรเพื่อเป็นการขอบคุณ
"มึงหายไวๆนะ กูไปล่ะ ฝากวาด้วยนะ คุณดริณ" วันบอกผมแล้วฝากให้คุณดริณช่วยดูแลผม ผมรู้นะ วันมันรักคุณอมรมาก แต่มันคงไม่รู้ว่ามีอีกคนที่รักมันมากเหมือนกัน
.
"ยังเจ็บอยู่ไหม ผมก็ทำไม่ค่อยเป็นหรอกนะ" เขาพูดเมื่อพันผ้าก็อตเสร็จ จริงๆก็หายเจ็บแล้ว
"ไม่ค่อยแล้วครับ" ผมตอบพร้อมลูบๆที่แผล แสบลดลงแล้วครับ ตั้งแต่ลงยามันชาไปหมด คงเพราะแสบยาแทน
"แล้วไปทำอิท่าไหนล่ะเนี่ย ได้เลือดยาวเลย" เขาเก็บอุปกรณ์แล้วหันมาถามผมอย่างสงสัย
"ตอนที่นั่งกับลูกค้าข้างนอกน่ะครับ" ตอบไปแบบสั้นๆ ไม่อยากพูดถึงไอ้แก่นั่นแล้วครับ
"ใครให้เธอไปรับลูกค้า วันนี้มันวันพักนี่" เขาพูดออกมาแบบโกรธๆ
"พอดีผมกับวันโดนแขกเรียก เราเลยนั่งเป็นเพื่อนเเขกครับ ไม่มีอะไร" ผมรีบตอบ ผมกลัวเขาจะโกรธผมจริงๆขึ้นมา
"อืม แล้วไป ผมนึกว่าเงินที่ได้จากผมจะไม่พอสำหรับวา" เขาต้องประชดผมแน่ๆเลย คุณดริณรู้ว่าทางบ้านผมมีปัญหา ที่เขาเรียกผมไปบ่อยๆก็เพื่อจะให้เงินผม และก็ช่วยให้ผมไม่ต้องรับแขก
"พอครับ พอ" พอจริงๆครับ แม่ผมเอาบ้านไปจำนองเพื่อเอาเงินให้พ่อไปจ่ายค่าหนี้พนันทั้งหมด ผมเลยต้องช่วยแม่หาเงิน ไม่อย่างนั้นบ้านที่เราอยู่กันมาตั้งแต่ผมเล็กๆคงต้องถูกยึดไปแน่ๆ
"เสร็จแล้ว รีบไปพักซะนะ อย่าให้ตัวเองบาดเจ็บบ่อยๆ ล่ะ" เขาบอกผม ผมขอคิดว่าเขาเป็นห่วงผมบ้างเหมือนกันนะ
"ขอบคุณมากครับ" ผมไหว้คุณดริณจากใจ ขอบคุณในทุกๆเรื่องที่เขาดีกับผม
"เอ่อออ คืนนี้คุณดริณกลับบ้านหรอครับ" ก่อนจะเปิดประตูออกไป ผมลองถามเขาดู เผื่อจะมีโอกาสได้นอนกอดคนตรงหน้าอีกสักคืน
"ใช่ ผมจะออกไปดูข้างนอก อีกเดี๋ยวก็กลับแล้วล่ะ" หมดสิทธิ์เรียกร้องอะไร ผมทำได่แค่น้อมรับและเข้าใจเท่านั้น
"อะ เอ่อออ. ครับ" ผมบอกเขา ก่อนจะรีบพาตัวเองออกมาและรีบเดินกลับห้องให้ไวที่สุด อยากอาบน้ำ บางทีสายน้ำอาจช่วยบรรเทาอาการเจ็บปวดให้ทุเลาลงได้
.
"เฮ้ย วาแขนมึงไปโดนอะไรมาวะ" ไอ้รักถามเสียงดัง หน้าตามันตกใจมากครับตอนนี้
"กูโดนนาฬิกาแขกเกี่ยวว่ะ แสบชิบ แม่งเกือบจะเป็นเรื่องละ มันไม่ให้กูลุก ทั้งๆที่ก็ยอมนั่งกับมันแล้ว ดีที่คุณอมรมาช่วยไว้ทัน ไม่อย่างนั้นซวยแน่ เพราะวันมันไม่ยอม" เล่าไปพลางเดินไปหยิบชุดในตู้พลาง
"เหี้ยย ถ้ากูอยู่นะมึงงง กูจะเตะให้สลบเลย" ไอ้รักถลกแขนเสื้อขึ้น ทำท่าโมโห เออ ถ้ากูกล้ากูก็เตะมันเหมือนกันล่ะวะ
"แล้วนี่ไอ้วันไปนอนกับเขาใช่ป่ะวะ" อายมันถามขึ้นมา
"อืม ไปสักพักแล้วล่ะ " ผมก็ตอบมันออกไป
"แล้วมึงกับคุณดริณล่ะ วันนี้ไม่ต้องไปหรอ" มันคงเห็นว่าผมไปหาคุณดริณบ่อยๆเลยถาม
"วันนี้เขากลับบ้าน แล้วก็ให้กูพักว่ะ" ผมตอบเสียงอ่อยๆ
"ดีแล้วแหละมึง จะได้พัก แต่กูว่ามึงก็น่าจะบอกๆเขาไปนะ หรือไม่มึงก็ข่มขืนเขาไปเลย กูว่าเขาไม่มีทางไม่รู้สึกดีกับมึงหรอก" ไอ้รักให้คำแนะนำ กูก็อยากทำนะ แต่มันคงไม่ช่วยอะไรว่ะเพื่อน
"อย่าเลยว่ะ กูไม่กล้าพอ ในเมื่อเขาแค่อยากมีใครสักคนไว้คอยรับใช้ นอนเป็นเพื่อน กูก็คงเป็นได้แค่นี้" ผมคงเป็นได้แค่นี้จริงๆ คนที่เขาต้องการคือวันไม่ใช่ผม
"มึงมันอ่อนไงล่ะ นี่ถ้าไอ้วันหรอ แดกจนอิ่มหนำไปแล้ว" ไอ้รักยังคงพล่ามไปตามภาษา
"มึงก็ไปว่ามัน แค่นี้มันก็เจ็บพอละ ไปๆ วามึงไปอาบน้ำได้แล้ว ตีสองแล้ว ออกมาปิดไฟให้พวกกูด้วย" พวกมันพูดพร้อมกับล้มลงไปนอนที่เตียงของใครของมัน ผมเลยรีบเข้าห้องน้ำ นี่ก็ดึกแล้ว จะได้พักเยอะๆ
.
.
เสียงสะอึกสะอื้นดังอยู่ในห้องนอนของทั้งสามคน เขาพยายามข่มตาหลับก็แล้ว เลิกคิดมากก็แล้ว แต่น้ำตามันก็ไม่หยุดไหลสักที
"ฮึ่กกก .. ฮือออออ" วาเจ็บ วาไม่น่าหลงรักคุณเลย ไม่น่าเลย ......
**************************************************
TBC.
วาไม่เห็นน่าสงสารเลยสักนิดเดียว /me ฮืออออออออออออออออออออออออออ
มาลงเพื่อให้จบตอนรักสี่เศร้าไปเลย เอาไว้เจอกันอีกทีตอนหน้าค่ะ ใครไม่เข้าใจเม้นได้เลยน้าา ตามสบายค่าาา
:t3: :t3:
-
สาระแนค่ะวา หล่อนไม่มีสิทธิ์ ผู้ชายในเรื่องนี้ต้องสนองความคันให้วันเท่านั้น 5555555555
-
เห็นด้วยกับรักค่ะ ข่มขืนไปเลยวาแล้วทุกอย่างจะดีเอง :z1:
-
เค้าจะรักเด็กขายอย่างทั้งสองคนเหรอ...ทำใจซะเถอะวา อย่าเสียใจอะไรเลย จับข่มขืนเพื่อความสะใจปายยย อิอิ
-
:mew1:
-
อืม รักสี่เศร้า เจงๆ ด้วย ว่าแล้วว่า วาต้องหลงรักดริณแน่ๆ :เฮ้อ: น่าเห็นใจวา วาก็ดีนะไม่หักหาญปล้ำดริณ :laugh: ยอมทนที่จะอยู่ข้างๆดริณ ไม่แปลกอะไรถ้าวาจะหลงรักดริณ เหมือนที่คนเขียนบอก ดริณช่วยวาไม่ต้องไปรับแขกคนอื่น ทำให้วารู้สึกดีด้วย ทั้งที่รู้ว่า ดริณรักวัน เชื่อว่าวาก็รักวันเหมือนที่วันรักวาอย่างเพื่อนเช่นกัน วาเป็นห่วง ไม่อิจฉาริษยา ถึงจะออกเป็นคนขี้กลัวไปหน่อย อยากให้วากล้าคิดกล้าทำมากกว่านี้อย่ามัวแต่อ่อนแอ ลุกขึ้นมาสู้บ้างไรบ้าง หมายถึงสู้ชีวิตสู้คนอื่นนะ ไม่ใช่ไปสู้กับวันในทางไม่ดี :hao3: แต่ก็ไม่มีใครผิด วันก็ไม่ผิดเพราะมารุมรักวันเอง แต่ไม่รู้ว่าจะจริงจังแค่ไหน ถ้ามองในความเป็นจริงไม่อิงนิยาย ยากนะที่คนมีฐานะหน้าตาดีจะมาจริงจังกับเด็กขาย แต่ถ้าอมรรักวันจริงก็ถือเป็นโชคดีของวัน หวังว่าจะไม่มีการมาแย่งให้เสียเพื่อนเสียน้องเพราะผู้ชายคนเดียวหรอกนะ ที่จริงถ้าตัดเรื่องที่วันออกจะง่ายโดยไม่คิดอะไรกับเซ็กส์ นับว่าวันเป็นคนดี รักเพื่อน จริงใจ มีน้ำใจ มากเลยนะ จากการที่ช่วยเหลือวาและเพื่อน(กึ่งผัว) หลายๆอย่าง วันออกจะเป็นคนซื่อนะ และตอนนี้วันก็รักอมรคนเดียว :o8: อยากให้วารู้สึกดีกับวันอย่างนี้ตลอดไป ไม่อยากให้ดริณหรือใครมาเปลี่ยนจิตใจที่ดีของวาไปจากวัน :mew4: เอาเถอะไม่ได้แซ่บที่นี่ ก็ขอให้วาได้เจอคนดีๆกับเขาบ้างก็แล้วกัน แต่ถ้าเอาหักมุมสุดๆ เกรงว่า อมร กับ ดริณ กินกันเองหรือเปล่าน้า และ วันกับวา ไปเห็นเข้า o22 เลยตาสว่าง หันมากินกันเองบ้างก็ถ้าจะดีนะ :katai2-1:
-
เชียร์ให้วากล้าๆหน่อย
จับกดคุณแทนไปเลย คึคึ
แล้ววันมันออกไปกับคุณเภา ไปบ้านรึเปล่า
เด่วมันก้อแอบไปกินตับกับน้องชายเขาอีกหรอก
+1+เป็ด เปนกำลังใจให้จ้าาาา
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน บอกตรงๆว่าตอนแรกนึกว่าจะเป็นเรื่องแนวย้อนยุค
แต่พอมาอ่านนี่ สุดยอด
วันเราเด็ดมาก อยากให้ได้กะทั้งคุณอมร กะคุณดริณ ส่วนอีน้องคุณอมรนี่ต้องตัดออก
ส่วนวานี่ก็เอาคนใหม่ให้เถอะ มันเหมือนคนที่บอกว่า ไม่ใช่ ไม่เอา ไม่ได้ แต่หวงเขาอะไรแบบนั้น
อ่านของวาแล้วเช็งๆ เหมือนคนจิตๆ (ในความรู้สึกนะ)
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆให้อ่านครับ
-
โถ่ วาเอ้ย!!
-
:sad11: :sad11:
-
สงสารวาน่ะ แต่ผู้ชายเรื่องนี้ต้องเป็นของวันหมดเพราะชื่อเรื่องอะน่ะ
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
โอ้ยยยย สงสารวาาา
แต่ว่าคุณดริณก้น่าจะรักวาเหมือนกันน้า
กันวันอาจจะแค่หลงก้ได้
-
ตกลงยังไง วา อาจจะหลงรักอยู่ฝ่ายเดียว ฝั่งนู้นอาจจะแค่เอ็นดูหรือเปล่า
-
สวิงกิ้ง!??
-
วาก็จัดเด็ดๆ ไปให้ดริณซัก 9 น้ำสิยะ
ดริณติดใจวัน รักวัน หลงวัน หลังจากที่จัดกันไป 8 น้ำ ชิมิ วาก็จัดชุดใหญ่ไปเลยซัก 9 น้ำ เอาความสดความซิงเข้าสู้
//Me โดน FCวัน ตบ อิอิ :jul3:
-
โอ๊ย วาน้อยยย
4P ไปเลยคะ U^U
รอตอนต่อไปนะคะสนุกมากเลย ขอบคุณคะ
-
เอาตอนพิเศษมาให้อ่านเล่น วันแม่ปีนี้พวกเขาจะทำอะไรให้แม่กันนะ
ตอนพิเศษ วันแม่
....................................
คุณอมร: วันแม่ปีนี้ผมไม่ได้บินไปหานะครับ การ์ดกับของขวัญผมฝากไปกับไอ้แพทมันนะ ฝากแม่ดูแลมันด้วย ถ้าให้ดีก็ไม่ต้องมารบกวนผมบ่อยๆจะดีมาก
แม่: แกนะตาเภา เอาเวลาไปหมกมุ่นกับกิจการบ้าบอนั่น แทนที่จะมาช่วยพ่อแกทางนี้ พูดไม่เคยฟัง แล้วแพทมันก็เกเร นี่แม่จะส่งไปให้อามันจัดการละ จะได้ทำตัวดีซะบ้าง
คุณอมร: แล้วแต่แม่เถอะครับ ผมวางสายแล้วนะ ดูแลสุขภาพด้วยครับ รักแม่นะ
แม่: แม่ก็รักลูก เลิกเป็นเกย์นะลูกนะ คิดได้เมื่อไหร่บอกแม่ แม่จะหาคนดีๆไว้ให้
คุณอมร: ถ้าผมชอบผู้หญิงเมื่อไหร่ ผมจะรีบบอกแม่นะ สวัสดีครับ
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
คุณดริณ: แม่ครับ ปีนี้ไม่เอากุชชี่หรอ ผมหาหลุยส์รุ่นที่แม่ว่าไม่ทันอ่ะ ผมมีถ่ายโฆษณาที่สิงคโปร์
แม่: คราวที่แล้วแกก็พูดเงี้ยะไอ้ลูกชาย เอาเถอะ แม่หาเองก็ได้
คุณดริณ: ไม่งอนนะ อ่ะนี่ พวงมาลัยสวยๆ รักแม่นะครับ *ไหว้งามๆ*
แม่: รักแทนครับ ไหนมาหอมทีสิ ลูกแม่หล่อที่สุด ไหงเป็นเกย์ซะได้ หืม ฟอด ฟอด ( หอมแก้มซ้ายขวา )
คุณดริณ: ผมว่าแซ่บกว่าผู้หญิงเยอะนะครับ โอ๊ยยย (แม่หยิกแขนเขียว)
แม่: ไม่ต้องพูดเลย ไปๆ ทานข้าวกัน พ่อใกล้ถึงละ
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ไอ้วัน: แม่ !!!!!!!!! อยู่ไหนเนี่ย ?
แม่: อยู่นี่เว้ยวันนน ข้าอยู่นี่ ไหนดูสิ หืมม ลูกสาวข้า มันสวยวันสวยคืน มีทองหยองเต็มตัวละโว้ย
ไอ้วัน: เบาๆแม่ ไปนั่งในบ้านสิ หนูซื้อของอร่อยมาเพียบเลย นี่เงินนะ เก็บไว้ ละนี่มือถือขาวดำ ใช้ง่าย เอาไว้คุยกัน แม่จะได้ไม่ต้องวิ่งไปรับบ้านน้าช้อย
แม่: แล้วเอ็งเป็นไงวะ งานเอ็งมันได้เงินเยอะเหรอ
ไอ้วัน: เยอะอยู่นะแม่ ก็ถ้าเรามีลูกค้าเยอะ เขาก็ให้เปอร์เซนต์เยอะ ( โกหกว่าขายของ )
แม่: ดีแล้วๆ ถ้าพ่อเอ็งยังอยู่คงภูมิใจ
ไอ้วัน: ( ซบบนตักแม่ ให้แม่ลูบหัว ) แม่จ๋า คืนนี้วันนอนด้วยนะ พรุ่งนี้ค่อยกลับ นะ วันอยากนอนกอดแม่ ( อ้อน )
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
วาวี: แม่ เงินนี่เอาไปใช้หนี้งวดนี้ก่อนนะ พ่อไม่อยู่หรอ
แม่: พ่อเอ็งไปเมาอยู่บ้านเพื่อน ดีแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นเอ็งคงไม่ได้อยู่นาน วาทำงานเหนื่อยไหมลูก
วาวี: ไม่เหนื่อยหรอกแม่ เถ้าแก่ใจดี ( หลอกแม่ว่าขายของเช่นกัน )
แม่: ขอบใจวามากนะ ถ้าไม่มีเอ็ง ป่านนี้บ้านเราโดนยึดไปแล้ว
วาวี: ผมไม่ยอมให้บ้านเราถูกยึดหรอก แม่สบายใจนะ ( กอดแม่ร้องไห้ไปด้วยกัน )
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
(( แถม ))
เจนี่: อิแม่ !!
แม่: โวยวายอะไรอิเจนี่ กูก็รับมาตามมารยาท
เจนี่: ทีหลังไม่ต้องไปรับของมันนะ ไอ้ดำนี่มันคิดไม่ดีกับแม่หรอก
แม่: เออ เว้ย ปกติวิ่งเข้าใส่ผู้ชาย มาคราวนี้มึงวิ่งหนีผู้ชายซะได้ พ่อดูมันสิ ฮ่าาาาา
เจนี่: แม่นี่ ! ไม่คุยด้วยแล่ววว เงินกับของเนี่ยจะเอาไหม
แม่: เอาสิวะ เอา ปัดโธ่ แซวนิด แซวหน่อยทำเป็น ( หยิกแก้มลูกสาว )
เจนี่: เอ่อออ แม่ แม่ว่า มันหล่อไหมอ่ะ ไอ้ดำอ่ะ
แม่: แหม แหม แหม แล้วทำเป็นรังเกียจเขา อิเจนี่เอ๊ยยย ~~~ ( ผลักหัวด้วยความหมั่นไส้ )
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
วันแม่ปีนี้อย่าลืมบอกรักแม่กันนะคะ
:L2: :L2:
-
วาชอบตริณหรือเนี่ย แล้วจะยังไงนะทีนี้
-
อยากให้วาสมหวังอ่ะ เป็นลูกกตัญญู
-
น่ารักกันจัง
รักแม่นะคะ :กอด1:
-
:mew1:
-
ชอบ เจนนี่กับไอ้ดำจริงๆเลย 5555
-
เรื่องนี้จะไม่เกิดดราม่า ถ้าเปลี่ยนจากรักสี่เศร้าเป็นรักของเราสี่คน อ่ะแบบว่า4P หงั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao6: :haun4:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
น่ารักกก คร่าาาา
อร๊ายยยยย
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
แต่ละคนกับคุณแม่ น่าร๊ากกกก~
-
o22 คนอื่นเขาสงสารวาแต่ทำไมเราสะใจ
:ruready แหม ไม่ค่อยเข้าใจตัวเอง
ลงชื่อตามอ่านด้วยคนค่าา :hao6:
-
สี่พีโลดค่าาา
วันนี่เด็ดจริง ผู้ชายรุมร้อม
:z1:
-
เป็นตอนที่พิเศษที่น่าร๊ากกกกกกกมากกกกกกก ลูกให้โตยังไงในสายตาแม่ก็ยังเป็นเด็กเล็กๆ ไม่ว่าจะ อมร ดริณ วัน วา เจนี่ ด้วย ทุกคนรักและทำเพื่อแม่จริงๆ เลย โดยเฉพาะ วัน วา :man1: ส่วนน้องเจนี่ น่ารัก มีการพาว่าที่ลูกเขยไปหาแม่แบบเนียนๆ ด้วยนะ และดูคุณแม่ยายจะพอใจไม่น้อย เจนี่ เอ้ย เสร็จ ไอ้ดำแน่ ที่นี้ไม่ต้องคร่ำครวญว่าไม่มีใครเอาหนุแล้วนะจ๊ะ เจนี่ :impress2:
ปล. ยังแอบจิ้น วัน กับ วา อยู่นะ ไม่รู้ทำไมชอบ ไม่ได้นึกถึงรุปร่างหน้าตาที่เป็นรับหรอกนะ แต่รู้สึกว่าสองคนนี้ถ้ามันเบี้ยนกันเองคงน่ารักไปอีกแบบ :o8: เอาจริง ไม่รู้ว่าเรื่องจะดำเนินต่อไปยังไง ถ้าทั้ง อมร และ ดริณ จะได้วัน ก็โอเคและคงได้ตามนั้น(มั้ง) และขอให้ วา ได้ ผช. แบบ แมน เถื่อน เซอร์ แซ่บ ๆ เป็นคนแรกและต่อๆไปจัง เอาแบบเถื่อน ถ่อย แต่อ่อยให้ติดใจไปเลย ไม่อยากให้ได้แบบ อมร กับ ดริณ แล้วอ่ะ :hao6:
-
^
^
ทำไมเรานึกถึง ดาว - ก้อย อ่ะ
ถ้าวันกับวาได้กันแล้ววาติดใจวันจะทำยังไงล่ะ แอร๊ยยย
กำเดาพุ่งงงง :pighaun:
-
เนี้ยน้าาาา หล่อๆ เป็นเกย์โหม้ดดดดด
ฮาเจนี่อ่ะะ 55555555
-
สุขสันต์วันแม่นะคะคนเขียน
แอบชอบคู่เจนี่กับไอ้ดำอ่ะ สีสันดี อิอิ
-
เจนี่ นี่น่ารักน่าหยิกจริงๆเลยยย :impress2:
-
ทำไมชอบให้วันกับวาได้กันนัก เดี๋ยวก็จัดให้อมรกับดริณได้กันแทนซะเลยนี่ xD
ตอนนี้อาจดราม่านิดหน่อยนะ ไอ้วันมาเต็มๆค่ะ
สถานะไม่ชัดเจน
....................................
"คุณอมร ผมไม่ไปไม่ได้หรอ" ไอ้วันนั่งจัดของเข้ากระเป๋าทำหน้าเซ็ง ไปทำงานทำไมต้องเอากูไปด้วยเนี่ย
"ไปด้วยกันเถอะนะ ฉันไม่อยากขับรถคนเดียว" เฮ้อ นี่ถ้าไม่ใช่คุณอมรขอกูไม่ไปหรอกนะ นั่งรถเมื่อยจะตาย
"ก็ได้ แล้วงานล่ะ เจ๊ติ๋มกับคนอื่นจะคิดยังไง วามาสมัครเป็นเด็กนั่งนะ ไม่ใช่เลขา" คนอื่นมันนินทากูหมดแล้วป่านนี้
"อยากรับแขกคนอื่นมากขนาดนั้นเชียว " เขาพูดประชดแบบขำๆ แต่วันไม่ขำด้วยนะ
"คุณพูดอะไรวะ ก็มันเป็นหน้าที่นี่ " งอนแม่งเลย รู้ทันกูอีก
"ถ้าอย่างนั้นวันจันทร์ ฉันจะเลื่อนให้นายมาเป็นเลขาส่วนตัว ดีไหม" คุณอมรดึงวันขึ้นไปนั่งตักคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอขาว ส่วนไอ้วันตาโตหันไปมองหน้าจ้องตาคนพูด
"ทำไม ?" แล้วกูไม่ต้องรับแขกแล้วหรอ ใจนึงก็ดีใจ แต่ใจนึงก็เสียดายนะ งานสนุกๆแบบนี้หาได้ที่ไหน แถมเพื่อนๆจะไม่ว่ากูหรอ โอ๊ย ทำไมมันปวดหัวงี้วะ
"ผมน่ะ ถูกใจวันนะ มากกว่าคนอื่นๆที่ผ่านมา ถึงผมจะเป็นเจ้าของ แต่ผมกับดริณยังโสดทั้งคู่ แต่ถ้าแบบวัน เด็กๆจะรู้ว่าตอนนี้วันอยู่ในความดูแลของผม" อย่างกูนี่เรียกว่าอะไรดีวะ คนรักก็ไม่ใช่ แฟนก็ไม่เชิง เรียกเด็กเสี่ยดีไหม
"รู้จักเบลไหม คนที่ป๊อปที่สุดในบาร์น่ะ มันเคยเป็นเด็กของแทน แต่ดันมักมาก คบชู้ รับแขกทั้งๆที่ถูกห้าม แทนมันก็ให้อภัยนะตอนแรก แต่ที่ทำให้แค้นที่สุดคือหลอกว่าแม่ไม่สบาย ขอเงินห้าหมื่นไปรักษาแม่ หึ สุดท้ายโดนจับได้ว่าเอาไปให้พี่ซื้อยา เลยโดนตัดหางปล่อยวัด เห็นว่าคบอยู่กับเอสนี่ตอนนี้"
คุณอมรพูดจบกูกลืนน้ำลายลงคอเลย นี่ถ้าเขารู้ว่ากูกับน้องชายเขาเลยเถิดไปถึงไหน กูจะโดนเหมือนเบลไหมวะ
"ทำตัวดีๆนะวัน ถึงตอนนี้ยังไม่มีสถานะคบกัน แต่ต่อไปถ้าผมรักวันจริงจังขึ้นมา ..." เขาหอมคอ ลูบหัววันเล่น
"พอ คุณอมร ไม่ต้องพูดแล้ว" ความรู้สึกตอนนี้เหมือนโดนใครเอาไม้มาแทงหัวใจเล่น มันเจ็บแปลกๆพูดไม่ถูก
"เป็นอะไรหรือเปล่า" จะให้บอกไงล่ะ บอกว่าจุกที่อกเงี้ยหรอ
"วันอยากอาบน้ำ" ขอเวลาเข้าไปทำใจในห้องน้ำแปปเถอะ
"ยังหอมอยู่เลย หืม รีบไปไหนล่ะ" คุณอมรไม่ยอมปล่อย รัดวันแน่นจนแทบหายใจไม่ออก
"ผมร้อน นะครับ อาบน้ำก่อนนะ" ตอนนี้ไม่มีอารมณ์อะไรทั้งนั้นแหละ
"รีบออกมานะเด็กดื้อ" เขาปล่อยปุ๊บ กูรีบคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำเลย เปิดน้ำชำระร่างกาย ปลดปล่อยความคิดที่อัดแน่นออกมา
ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะรักใครได้ ที่ผ่านมาไอ้วันสำส่อน ไม่เคยคบใครจริงจัง แต่ตอนนี้พอรู้สึกว่าตัวเองจะมอบความรักให้ใครสักคน ทำไมมันเจ็บแบบนี้วะ
.
.
"สวัสดีครับ คุณอมรกับเลขา จะพักกี่ห้องดีครับ" พนักงานโรงแรมถามคุณอมร ตอนนี้เรามาถึงระยองแล้ว คุณอมรเป็นตัวแทนบริษัทแม่มาประชุมที่นี่
"ขอห้องเดียวนะ เบดเดี่ยวก็พอ" พนักงานทำท่างงเล็กน้อยก่อนจะขนกระเป๋าไปเก็บและส่งกุญแจห้องมาให้
"วันเป็นอะไร หน้าตาดูไม่ค่อยดี " เขาถามผม
"ผมคงเมารถน่ะฮะ " เหมือนท้องไส้ปั่นป่วนคอยจะตีขึ้นมาข้างบนอยู่เรื่อย พะอืดพะอมชิบ
"อย่างนั้นเดี๋ยวไปหาข้าวต้มปลาทาน แล้วค่อยทานยาละกัน" ไอ้วันพยักหน้า ไม่ชอบนั่งรถไกลเลย เมาจะอ้วก
ทานเสร็จก็สี่โมงแล้ว คุณอมรเปลี่ยนชุดไปงานกลางคืน ส่วนกูขอตัวพักก่อน ไม่ไหวจริงๆว่ะ
"ถ้าจะออกไปไหนพกโทรศัพท์ไปด้วยนะวัน เย็นนี้ทานข้าวต้มที่เดิมก็ได้นะ ผมไปก่อน" คุณอมรเดินออกไปแล้ว กูยังรู้สึกอยากอาเจียนอยู่เลย ขอนอนอีกหน่อยก็แล้วกัน
.
"กี่โมงแล้ววะ" หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู หกโมงกว่าแล้ว เริ่มหิว เลยลุกขึ้นล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อเป็นคอปก กางเกงสามส่วนสีครีม หยิบโทรศัพท์ กระเป๋าตังค์ เดินออกไปกดลิฟต์ลงชั้นห้องอาหาร
"น้อง ขอข้าวต้มปลาอีกชามนะ" ชามเดียวไม่อิ่ม ขอเบิ้ลสอง กูนั่งกินไปเรื่อยๆ ตอนนี้ทุ่มนิดๆละ ไม่รู้คุณอมรเสร็จหรือยัง แล้วเขาจัดงานกันที่ไหน
กูออกมาเดินเล่นข้างนอก ที่นี่แค่ข้ามถนนไปก็เป็นหาดทรายขาวแล้ว ไอ้วันตื่นเต้นนะเนี่ย ชีวิตเคยไปเที่ยวทะเลกับเขาที่ไหนล่ะ
ข้ามมาถึงชายหาดไอ้วันก็ไม่รีรอ วิ่งเข้าหาน้ำทะเลตรงหน้าเหมือนเด็กสามขวบเห็นของเล่นตามห้าง
"วู้วววววววว สดชื่นโว้ยยย" แหกปากแล้วกระโดดไปมา ทุ่มกว่าใกล้มืดเต็มที่ แต่ไหนๆได้มาสักครั้ง ลงเล่นน้ำซะเลย ไอ้วันถอดกางเกงออกวางคู่กับรองเท้า เหลือแต่บอกเซอร์ตัวเดียว วิ่งลงไปปะทะกับแรงคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง
"เค็มดีว่ะ" วันกวักน้ำทะเลขึ้นมาชิม มาเที่ยวแบบนี้บ่อยๆคงดี ถ้าได้มากับเพื่อนๆอีกสี่คนคงจะดีกว่านี้ไม่น้อย
"อึ่กกกก .. เฮ่ยยยย" กำลังเล่นอยู่ รู้สึกเหมือนมีคนมารัดแล้วดึงขึ้นมาจากน้ำ
"คุณจะทำอะไร ฆ่าตัวตายวิธีนี้มันไม่ได้ผลหรอกนะ " อะไรของมึงเนี่ย ใครฆ่าตัวตายวะ
"โอยย เดี๋ยว ปล่อยก่อนคุณ ผมไม่ได้ฆ่าตัวตาย" มันลากกูขึ้นมาที่น้ำตื้น งงไปหมดแล้ว
"ก็แล้วทำไมปล่อยให้ตัวเองจมไปข้างล่างแบบนั้นล่ะ " อะไรนะ
"โอ๊ย กูแค่อยากแช่หัวเนี่ย สงสัยอะไรอีกไหม" อย่าบอกนะว่าที่กูลงไปแช่น้ำทั้งตัว มันเลยคิดว่ากูจะฆ่าตัวตาย ประสาท
"อะ อ้าว หรอ โหยยย เสื้อเลยเปื้อนหมดเลยกูด้วยความคิดจะเป็นพลเมืองดี บุหรี่ก็ดับหมด" มันบ่นหัวเสีย เพิ่งเห็นว่าเสื้อสูทมันเปียกไปหมด สงสัยถอดไม่ทัน
"คราวหน้าก็ดูให้มันดีๆ ถ้ากูจะตาย นี่กูจะถอดกางเกงกับของไว้เพื่อ" ไม่ใช่ความผิดกูสักหน่อย มึงคิดมากไปเองเหอะ
"ก็ไม่เห็นนี่หว่า อ้าว ขาไปโดนอะไรล่ะนั่น" มันชี้มาที่ขาซ้าย กูเลยยกมาดู แผลเป็นรอยยาวเลือดยังซิบๆอยู่เลย
"ไหนวะ โอ๊ยยย ยาวเลย จะเป็นบาดทะยักไหมเนี่ย" ถ้ามันไม่ทักกูไม่เจ็บนะเนี่ย พอมันทักเจ็บเลยแม่ง
"นั่งก่อนๆ เดี๋ยวเอา เอ่อ เอา นั่นไง น้ำ มาๆ ล้างแผลก่อน" มันพูดหาน้ำแล้วมองไปรอบๆ ทันเดินไปหยิบขวดน้ำที่มีคนทิ้งไว้มา
"อูยยยย เลือดยังไหลอยู่เลย ซวยจริงๆเลยวันนี้ " ราดจนหมดเกือบขวดเลือดยังไหลออกมาอยู่เลย
"พักไหนล่ะคุณ ไปส่งไหม" มันพูด
"ไม่ต้องอ่ะ ผมไม่เป็นไรมาก แต่ตอนนี้ช่วยพยุงขึ้นหน่อยสิ" แผลแบบนี้ยังเดินไหวอยู่ แต่ลุกลำบากวะ ทรายดูดจมเลย
"อ่ะ อึ๊บ" มันจับแขนกูแล้วดึงขึ้นมายืนตัวตรงได้แล้ว
" วันนน ! " ...
.
"คุณอมร" เขาวิ่งเข้ามาหาอย่างกระหืดกระหอบ
"ทำไมไม่รับโทรศัพท์ผม นี่ผมหาคุณตั้งนานนะรู้ไหม" คุณอมรเดินเข้ามาหาแล้วถามกู ก็มัวแต่เล่นน้ำอ่ะดิ ลืมไปเลย
"วันขอโทษครับ คงเป็นตอนเล่นน้ำน่ะ" บอกคนตรงหน้าเสียงอ่อน ยอมรับผิดทุกอย่างครับ
"อ้าว รู้จักกับอมรหรอเนี่ย" ไอ้นั่นพูดขึ้นมา สงสัยจะประชุมด้วยกันหรือเปล่าเนี่ย ถึงรู้จักกัน
"กฤษมึงมาทำอะไรแถวนี้วะ" คุณอมรถามไอ้นั่น รู้จักกันสินะ
"กูออกมาหาที่สูบบุหรี่น่ะ แล้วเสือกทำตัวเป็นพลเมืองดีไปช่วยคนจมน้ำ" มันพูดแล้วเลิกคิ้วมาทางกู มึงน่ะแหละ ทำให้เป็นเรื่องไปได้
"วันจมน้ำหรอ เป็นอะไรมากไหม" คุณอมรตกใจมาก เขาลูบหน้ากู จับตัวกูพลิกดูว่ามีตรงไหนเสียหาย เอาเข้าไปชีวิต
"ไม่ใช่ฮะ ผมไม่ได้จมน้ำ คุณคนนี้เขาเข้าใจผิด วันแค่ลงไปเล่นน้ำ" อธิบายจนเหนื่อย คุณอมรถอนหายใจ แล้วเก็บของให้
"เฮ้อออ วันนะวัน กลับห้องกันเถอะ กฤษกูขอตัวนะ" คุณอมรพูดแล้วลาไอ้นั่น กูมองมัน อายุคงพอๆกับคุณอมรแหละมั้ง แต่ตัวล่ำกว่านิด ผิวไม่ขาวเท่าแต่ก็ขาว หน้าตาก็หล่อคมดี
" เออ เจอกันพรุ่งนี้ " ไอ้นั่นมันพูด แต่กูเห็นนะว่ามึงมองกูไม่วางตาเลย เสียใจว่ะ กูชอบแบบคุณอมรมากกว่า
.
"เจ็บล่ะสิ แต่ทำแผล กินยาแก้อักเสบไปแล้วพรุ่งนี้คงหาย" คุณอมรนอนซ้อนหลัง ใช้ข้อศอกค้ำหัวแล้วลูบที่แผลกูไปเรื่อยๆ ใจดีจัง ตั้งแต่มากูมีแต่ทำเรื่องให้เขาปวดหัว
"เราจะได้กลับกี่โมงครับ" กูถามคุณอมร อยากกลับก็อยาก อยากเล่นน้ำก็อยาก
"ประมาณสิบโมงก็เลิกแล้ว" เขาบอกแล้วจูบที่ขมับวัน พร้อมกระชับอ้อมแขนมากขึ้น กระซิบบอกฝันดีแล้วพากันหลับไป
.
"หกโมงแล้วน้าาา"
"อืมมม"
"ตื่นได้แล้วครับ"
"อื้ออ ขออีกห้านาที"
"ห้านาทีนะ"
.
.
"อืมมม อึ่กกก .. วันน" เสียงครางของคุณอมรช่างเซ็กซี่เหลือเกิน
"ตื่นสิฮะ จ๊วบ" น้องชายของคนที่นอนอยู่เริ่มแข็งแล้ว วันใช้ทั้งมือทั้งปากปลุกคนตรงหน้าให้ตื่น
"อ่าาา .. ปลุกผมแล้วไปยุ่งอะไรกับน้องชายผม หืม " ก็ถ้าน้องชายคุณตื่น จะได้ปลุกคุณอีกทีไงฮะ
"ก็คุณบอกขอห้านาที นี่มันสิบนาทีแล้วนะ อืมมม " ละปากออกมาตอบ แล้วรีบครอบปากลงไปใหม่จนสุดโคน
"แรงอีกวัน อ่าา " คุณอมรสวนเอวขึ้นมา วันก็เร่งความเร็วมากขึ้น
"อึ๊ .. อึ๊ .. อ๊ะ " เสียงร้องกระเส่าเมื่อส่วนหัวกระแทกอัดอยู่ในช่องปาก ขนาดมันเต็มจนแน่นไปหมด
"มานี่เลยตัวดี" กำลังดูดแท่งร้อนอย่างเอร็ดอร่อย วันก็ต้องตกใจที่คุณอมรจับตัวเขาพลิกให้นอนลง ถลกกางเกงชั้นในสีขาวออก แล้วจับแก่นกายจ่อที่ปากทางรัก
"อื้ออ .. ไม่เอานะะะ " วันไม่อยากเดี้ยงตอนนั่งรถอ่ะ
"มาทำให้อยากเองนะ" เขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น คุณอมรที่ตอนนี้คุกเข่าอยู่ปลายเท้าจับวันเอาขาพาดไหล่หนาแล้วดันแก่นกายที่เข้ามาในช่องทางของวันทีเดียวจนมิดด้าม
"อ๊ะ... เจ็บนะ ไม่เล้าโลมเลยอ่ะ" คนบ้านี่ไม่ใช้นิ้วช่วย ไม่มีเจล ยัดลงมาได้
"ไม่ไหวแล้วที่รัก อืมม. ซี้ดด ตอดแต่เช้าเลย" คุณอมรสวนช่วงล่างเข้าออกเป็นจังหวะ เขาตาปรือเซ็กซี่ ผมนุ่มไม่เป็นทรงเพราะเพิ่งตื่นทำให้ดูเร้าใจ ผมส่งมือไปเล่นที่หน้าท้องแกร่ง เขามีขนกายที่เซ็กซี่น่าลูบไล้
"คะ คุณ อื้ออ " ยิ่งผมมีอารมณ์ตอดรัดมากขึ้น เขาก็ยิ่งชอบ เขาถอนแก่นกายออกจนเกือบสุดแล้วกดลงมาจนมิด ทำแบบนี้ถี่ๆ ข้างในตัวผมร้อนผ่าว จุดกระสันถูกกระแทกซ้ำๆจนน้ำแตกไปรอบแล้ว
"อีกนิดนะ อีกนิด อ๊าาาาาาาาาา " คุณอมรเร่งความเร็ว แล้วงัดแก่นกายใส่จุดกระสันให้เสียวท้องเล่น เขากดลึกๆอีกสองที แก่นกายสีชมพูสวยก็กระตุกปลดปล่อยน้ำรักอยู่ในตัวผม
"ขออีกน้ำก่อนไปประชุมนะ " ปฏิเสธไม่ทัน เขาจับผมพลิกคว่ำดันก้นขึ้นแล้วสอดแก่นกายเข้ามาอย่างต่อเนื่อง กว่าจะได้ออกจากห้องเราก็เสร็จกันไม่รู้กี่น้ำ ผมไม่น่าปลุกเขาด้วยวิธีนั้นเลยอ่ะ
.
.
"มึงไอ้วาล่ะ"
"บนเตียง มึงไปดูมันหน่อยเหอะว่ะ "
.
"วาาา .. กูมาแล้ว"
"วันนน มึงช่วยยกูด้วยย ฮือออออ"
"วาใจเย็นนะ ชู่วว เงียบก่อนนะวานะ"
**************************************************
TBC.
ตอนท้ายคือสปอยตอนหน้านะคะ วาเป็นอะไร แล้วจะมีเบี้ยนไม่เบี้ยนโปรดติดตาม XD
มีคำผิดรบกวนแจ้งด้วยค่ะ ขอบคุณทุกคนค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
วาเป็นอะไรอ่ะ ทำไมต้องค้างงงงงงงงงงงง :ling1:
-
วาาาาา เป็นอะไรอ่าา ค้าง!!!!จ้าา
-
โอววว ช่างเป็นการปลุกที่ :haun4: สมกับเป็นวันจริงๆ เบย o13 ชีวิตวันตอนนี้ดูมีความสุขสบายทั้งกายและใจดีนะ สมปรารถนาที่เคยคิดว่าจะได้อมรสักน้ำให้เป็นบุญ แต่แม่เจ้าตอนนี้เกินไปหลายน้ำแล้ววันเอ้ย :jul1: อมรก็ดูจะหลงวันจริงจังมากถึงกับเอ่ยปากพูดเรื่องสถานะขึ้นมา ถึงยังไม่ชัดเจนแต่ก็นับว่าพัฒนาไปเยอะ อมรถึงกับจะให้เป็นเลขาส่วนตัวเลยนะ แต่ก็มีออกปากเตือนกลายๆเรื่องพฤติกรรมให้รู้ว่าถ้าเป็นเด็กของอมรต้องทำตัวยังไง ทำเอาวันถึงกับหนักอกหนักใจและหวาดหวั่น เข้าใจวันนะ เพราะแต่ก่อนวันยังไม่คิดจะจริงจังกับใคร พอเริ่มจะมอบความรักให้กับคนที่ตัวเองชอบ ก็เลยอดจะกลัวและคิดมากไม่ได้ วันกลัวจะทำให้อมรผิดหวัง เสียใจ กับตัวเอง ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ตอนนี้ที่กังวลคือเรื่อง น้องชายอมร อยากให้วันบอกความจริงกับอมรไปซะ ดีกว่าอมรมาจับได้ทีหลัง คิดว่าไอ้แพทอะไรเนี่ยต้องมายุ่งกับวันอีกแน่ และวันอาจจะเลี่ยงไม่ได้ถ้าเอาเรื่องความสัมพันธ์มาขู่วันอีก และวันต้องเลิกยุ่งกับคนอื่นๆ ด้วย ถ้ารักอมร ไม่อย่างนั้นมันจะกลับมาทำร้ายวันให้เจ็บปวด แล้วไอ้คุณกฤษอะไรเนี่ยจะมายุ่งกับวันไหมหนอ วันอาจจะไม่ยุ่งแต่กลัวมันจะเล้าโลมให้วันเคลิบเคลิ้มน่ะสิ :เฮ้อ: แต่แอบฮา วันนี่สำนึกรักในหน้าที่จริงๆเลย รักการรักงานมากๆๆ :jul3:
แหล่ว ๆๆๆ มาสปอยให้อยากซะอย่างนั้น คนเขียน วาเป็นอัลไรรรรรรรรรรรรรรรร :ling1: โดนใครกระแทกถึงกับลุกจากเตียงไม่ได้ อยากรู้ๆๆ อยากเผือกมากๆๆ มั่นใจว่าไม่ใช่ดริณแน่นอน :z3:
ปล. ขอขำคนเขียนหน่อยมีตัดพ้อเรื่องจิ้นที่ใครๆก็สนับสนุนให้วาวัน กินกันเอง :laugh: แหมมันน่ารักดีออก ชอบวันดูแลวา ยิ่งตอนสปอยวันโอ๋วา ยิ่งจิ้นหนักเลย ให้วันเปิดซิงวาไปเลยก็ได้ :-[ อมรกับดริณจะกินกันก็ไม่ว่าเลือกเอาเองใครแรงดีเป็นผัว o18 อ๊ายยย กำไรคนอ่าน จัดมา ๆ :heaven
-
วาเป็นอะไรรรรรรรร เป็นอะร้ายยยยยยยยย
หรือโดนคุณเขาเผด็จศึกแล้ว -3-
-
นี่วันรักคุณอมรแล้ว? ตอนท้ายนี่วาเป็นอะไร?
-
วันนางแรง แต่นางก็มีหัวใจนะเออ
วันกับวานี่เป็นห่วงกันมากจริงๆอ่ะ
วาอย่าเป็นอะไรเลย ชีวิตดราม่าเหลือเกิน :katai1:
บวกเป็ดค่ะ +1 :3123:
-
วันจัดให้คุณอมรอีกแล้ว
จัดเต็มตลอดนะคุ่นี้
ส่วนวา ติดตามกันต่อไป
-
วาเปนอะไรอ่ะ :o12:
-
อ้าววว เฮ้ยยย วาเป็นอะไรอ่ะ (แอบภาวนาว่าสปอยนี้เป็นสปอยตอนหลังจากวาโดนคุณดริณเปิดซิง อิอิ)
ทำไมชอบให้วันกับวาได้กันนัก เดี๋ยวก็จัดให้อมรกับดริณได้กันแทนซะเลยนี่ xD
เอร้ยยยยยย เชียร์ๆๆๆๆ เชียร์ให้ดริณกับอมรได้กัน น่าสนุกดี อิอิ :katai2-1: :hao6: :hao7:
-
เบี้ยนนน วันวา แล้วก้จาได้ 4P
:hao6: :hao6: :hao6:
-
เบี้ยนวันวา??
:hao6: :hao6:
เดาทางไม่ถูกเลยแฮะ
:call:
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :pig4: :pig4: :m16:
-
แง่มๆๆๆๆมาสปอยไว้แล้วก็ค้างอ่ะ
ไม่เอาสปอยน้าาาเอาแบบเต็มๆอ่ะ :katai1:
-
เบี้ยนๆๆๆๆๆๆ
เราอยากได้ฟิล เพื่อนสาวเล่นกันๆๆๆๆๆ
(โดนถีบออกจะทู้)
-
เกิดอะไรกับวาอีกเนี่ย o22
-
กรี๊ดราคาบัตรจนเหนื่อย แต่งวันเสร็จรีบลงเลย ขอบคุณทุกคอมเมนท์นะคะ
อาจจะแต่งไม่สนุก อย่าว่ากันน้าา
ปัญหาชีวิต
....................................
.
"ผมเอาของฝากไปให้พวกนั้นนะ คุณทำงานนานไหม" กลับมาคุณอมรก็ปลุกกู หยิบของหลังรถออกมา
"ผมขอส่งเอกสารให้บริษัทแปปนึง วันเสร็จแล้วก็รีบมาล่ะ " เราแยกกันตรงทางเดิน คุณอมรไปออฟฟิศ กูหิ้วขนมที่คุณอมรเอามาฝากทุกคนไปไว้ในครัว ก่อนที่จะเอาขนมที่กูซื้อมาแยกไปให้พวกมันที่ห้อง
เหนื่อยฉิบ ตั้งแต่กลับมานี่นอนตลอดทางเลย เพลียมาก ผิดจากคุณอมรที่ขับรถทั้งขาไปขากลับดันไม่บ่นสักคำ อึดจริงๆ
"มึงไอ้วาล่ะ" กำลังจะเปิดประตูเข้าไป ไอ้อายเดินออกมาพอดี ทำไมสีหน้ามันดูไม่ดีเลยวะ
"บนเตียง มึงไปดูมันหน่อยเหอะว่ะ " ดูมันทำไม ไอ้วามันเป็นอะไรกูถึงต้องไปดู
.
"วาาา .. กูมาแล้ว" เดินเข้ามาในห้องก็ตรงไปที่เตียงมัน กูวางของไว้ที่พื้น วามันนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่ม ในห้องเปิดแค่พัดลมเพดาน และแสงแดดที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่าง ทำไมมันนอนแบบนี้วะ นี่มันไม่สบายหรือเปล่า ทำไมพวกมันไม่พาไอ้วาไปหาหมอล่ะวะแม่ง ...
"วา.. " กูเอื้อมมือไปแตะตัวมัน วามันสะดุ้งลุกขึ้นแล้วโผเข้ามากอดกูแน่น ท่าทางมันเหมือนกลัวอะไรมาอย่างนั้นแหละ
"วันนน มึงช่วยยกูด้วยย ฮือออออ" มันพูดไปร้องไห้ไปจนเสียงสั่น ใครทำอะไรมึงวะวา มึงบอกกูสิ
"วาใจเย็นนะ ชู่วว เงียบก่อนนะวานะ" มันยังกอดกูแน่น กูเลยต้องดึงมันเข้ามาใกล้ แล้วค่อยๆลูบผมนิ่มปลอบคนตัวเล็กข้างหน้า วามันยังคงสะอึกสะอื้นซุกหน้าอยู่ที่ซอกคอกู เห็นมันเป็นแบบนี้แล้วก็สงสาร เพราะกูก็รักไอ้วาเหมือนน้องชายแท้ๆคนนึง เห็แบบนี้กูก็ไม่สบายใจเหมือนกัน
"วัน .. กู .. ฮืออ " มันยังคงร้องไห้ ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา
"ชู่วว ค่อยๆเล่า " ค่อยๆดันไหล่มันขึ้นมา เพื่อจะได้มองหน้ามันชัดๆ
"วาาาา .. ทำไมหน้ามึงเป็นแบบนี้ ใครทำอะไรมึง มึงบอกกูมา ห๊ะ วา" กูตกใจแทบช็อเมื่อเห็นหน้ามันชัดๆ ไอ้วาตาบวมเป่งสีม่วงอมเขียว มุมปากมีรอยช้ำ แก้มแตก นี่มันไปฟัดกับหมาที่ไหนมาวะเนี่ย
"ฮือออ .. กูโดนเจ้าหนี้พ่อกูตามฆ่า มันมาบ้านตอนที่กูกลับไปหาแม่พอดี มันบอกว่าพ่อกูไปติดหนี้ไว้อีก มันต้องการเงินเดี๋ยวนี้ มึง . กูจะทำไงดี พวกมันซ้อมกู แต่กูหนีออกมาได้ แม่กูล่ะ แม่กูจะเป็นไง" วามันพูดอย่างร้อนรน
"วา มึงใจเย็นนะ เหี้ยเอ๊ย แม่งรังแกคนไม่มีทางสู้นี่หว่า หนี้ก็ของพ่อมึงนะไม่ใช่ของมึง"
"กูจะทำไงดี หนี้รวมแล้วก็หลายแสน"
"แม่งเอ้ยย กูจะช่วยอะไรมึงได้วะ .." กูสบถหัวเสีย ถ้าเรื่องอื่นกูอาจพอช่วยมึงไดั แต่เรื่องเงินกูยังช่วยตัวเองไม่ได้เลยว่ะ
"เจ็บมากไหมมึง เดี๋ยวกูมานะ กูไปเอายาให้" เห็นสภาพมันแล้วทนไม่ได้จริงๆว่ะ มันช่างใจร้ายทำกับเด็กหนุ่มตัวเล็กแบบนี้ได้ลงคอ แม่งชั่วจริงๆ
"อืมมม" มันพยักหน้าแล้วลงไปนอนขดต่อ กูรีบวิ่งออกห้องไป ..
.
"คืนนี้ วันนอนนี่นะ วามันไม่สบาย คุณกลับได้เลย" คุณอมรเดินมาหากูที่นั่งอยู่บนโซฟารับแขก
"วาเป็นอะไร ไปหาหมอดีไหม" เขาถามพลางลูบหัวกูอย่างอ่อนโยน
"พักสักแปปคงหาย คุณรีบกลับเถอะ จะได้พักผ่อน" กูจับมือเขามาแกว่งเล่น ให้ตายเถอะคุณอมร เมื่อไหร่คุณจะเลิกใจดีแบบนี้นะ
"โอเค ไว้โทรหา ไหนมาหอมทีสิ" เขาพูดแล้วสอดมือมาช้อนตัวกูให้ยืนขึ้น ไอ้วันรีบยื่นหน้าให้คุณอมรหอมโดยไว
"อืมม ฟอด ฟอด ฟอด จุ๊บ" หอมแก้มสองข้างตามด้วยหน้าผาก ปิดท้ายด้วยจุ๊บที่ปาก
"พอแล้ว ไปได้แล้ว" กูจูบดูดดื่มแถมไปที แล้วเดินไปส่งเจ้านายสุดหล่อขึ้นรถ
.
"กินยาแก้อักเสบนะมึง จะได้ไม่เป็นไข้ " กูเช็ดตัว หาข้าวให้มันกิน กินยากันไว้จะได้ไม่ต้องกังวล แผลแบบนี้อักเสบแน่ๆ
"วัน .. มึงนอนกับกูนะ " เฮ้ออ มึงนี่มันเด็กน้อยจริงๆวาเอ้ย ตาก็ปูด หน้าก็บวม เห็นแล้วน่าเอ็นดูแท้
"อืมมม " หยิบหมอนจากข้างบนลงมานอนข้างๆมัน เราสองคนตัวเล็ก เตียงแบบนี้นอนกันสบาย
"วันนนน " กูนอนเอามือก่ายหน้าผาก คิดไม่ตก อยากจะหาทางช่วยมันจริงๆ
"หืมมม" มันหันข้างแล้วเอาแขนกอดเอวกูไว้ ฮื่ออ กูเลยลูบแขนนิ่มปลอบมันไปเรื่อยๆ
"คุณดริณไม่อยู่ ไปถ่ายโฆษณา" เรียกกูเพื่อบอกสิ่งนี้เนี่ยนะ
"แล้ว ?"
"กูอาจจะให้เขาช่วย" มันพูดเหมือนไม่มีทางเลือกแล้ว ตอนนี้น่าจะสี่ทุ่ม ไอ้รักกับไอ้อายมันต้องไปรับแขกตามปกติ ส่วนวากูไปลาเจ้ติ๋มให้แล้ว
"เฮ้อออ วาเอ้ยมึง เงินตั้งเป็นล้าน ถ้าเขาช่วยมึงเมื่อไหร่มึงจะใช้เขาหมดวะ อีกอย่างเขาช่วยมึงแล้วจะได้อะไร" กูพูดความเป็นจริงให้มันฟัง ญาติรึก็ไม่ใช่ เขาจะช่วยทำไมวะ
"แล้วคุณอมรล่ะ..." เฮ้อออ กูไม่กล้าขอเขาว่ะ กูก็ไม่ได้สำคัญกับเขาขนาดนั้นป่ะวะ
"นอนเถอะมึง พรุ่งนี้ค่อยคิดใหม่" ถ้ามันหมดหนทางจริงๆค่อยไปอ้อนวอนคุณอมรก็ได้วะ
.
"เอาล่ะ หนึ่ง สอง สามและสี่ ห้า หก เจ็ดและแปด"
"วันขาขวิด เอาใหม่"
"โอย เจ๊ สั่งคัทสามรอบแล้วนะ เมื่อไหร่จะจบเพลงล่ะ"
"งานนี้คุณอมรสั่งไว้ว่าต้องเลิศที่สุด เห็นว่าคนที่จะมาดูโชว์เป็นระดับบิ๊ก"
"เหนื่อยแล้วนะ ไอ้รักมึงไม่เหนื่อยหรอวะ"
"กูก็เหนื่อย แต่กูอยากรีบซ้อมรีบพัก คืนนี้รับแขกอีก มึงก็เต้นผิดอยู่ได้"
"ไอ้เชี่ยนี่ ด่ากูจนได้ เออๆ ต่อเลยเจ้ เปิดเพลง"
พวกกูซ้อมเต้นรำระบำอะไรสักอย่างนี่แหละ แล้วทำไมต้องเป็นกูวะ ยากนะเว่ย ปกติเคยแต่ดีดลูกแก้ว กระโดดยางกับเด็กๆแถวบ้าน
.
"เหนื่อยไหม" ไอ้เชี่ยพี่เอสเดินมาขวางทางกู ซ้อมเสร็จแล้ว กำลังจะไปเอายาเตรียมไปให้วามัน
"ปล่อยนะ.." มันเดินมาจับแขนไม่ให้กูเดินหนี
"ทำไมล่ะ พี่ช่วยซับเหงื่อให้ไง" ไม่ต้องเว่ยยย แม่งงงง
"ไม่ต้องมายุ่งกับวันได้ไหมพี่เอส กลับไปหาเบลมันนู่น" กูพูดเสียงแข็ง พี่เอสนี่นับวันยิ่งน่ารำคาญ
"ทำไมล่ะ รังเกียจที่พี่จนหรอ หรือว่าได้เป็นเด็กของนายเลยไม่อยากเกลือกกลั้วเด็กขายอย่างพี่" มันพูดดูถูกกู ที่จริงมันก็ส่วนนึงนะ แต่กูรำคาญมึงมากกว่าว่ะ
"มันไม่ใช่อะไรทั้งนั้นแหละ วันไม่อยากมีเรื่องปล่อยได้แล้ว" แม่งสะบัดไม่หลุดเลย ตัวกูก็มีแต่เหงื่อ อยากอาบน้ำจะแย่
"แต่พี่คิดถึงวา พี่ชอบวาจริงๆนะ มันพูดแล้วโน้มหน้าเข้ามาใกล้ " ไม่เอาแบบนี้ดิวะ ปล่อยกูไอ้พี่เอส
"อย่าพะ.. อื้ออออ" แค่เปิดปาก มันก็รีบประกบจูบปิดปาก กูที่ไม่ได้ตั้งตัวถึงกับเซไปด้านหลัง
"อ่อออยยยย " ตะโกนอู้อี้อยู่ในลำคอ เพราะมันยังคงส่งลิ้นมาเกี่ยวอย่างรุนแรง กูทั้งทุบ ทั้งตี ทั้งผลัก แม่งก็ไม่ยอมออกไปสักที
...
"ฮะ .. แฮ่มมมม" เสียงทุ้มดังขัดจังหวะขึ้นมา เสียงอยู่ห่างไม่ไกลนัก กูรีบผละอิพี่เอสออก มันทำท่าขัดใจแต่ก็ต้องยอมเมื่อหันไปเจอคนที่ยืนพิงกำแพงจ้องอยู่
"ทำอะไรเกรงใจฟ้าดินหน่อย ไอ้เอส มึงไม่ไปหาเบลมันล่ะ กูเห็นมันตามมึงอยู่แว้ดๆ" หึ หึงแทนแฟนเก่าสินะ ที่มาพูดแดกดันเขาเนี่ย
"คะ ครับๆ" ไอ้พี่เอสมันรีบเดินออกไป กูเลยเดินออกมาบ้าง ทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ตลอดเลยวะ
"เดี๋ยววว " คุณดริณคว้าแขนกูไว้ มีอะไรอีกวะแม่ง หงุดหงิด
....
"พลอดรักกับชายอื่นแบบนี้ ไม่กลัวอมรมันรู้หรือไง" คนตรงหน้าถากถาง มือก็บีบซะแขนกูช้ำไปหมดแล้ว
"ที่คุณเห็นมันไม่ใช่แบบนั้น ถ้าอยากเอาไปฟ้องก็เชิญ" ขี้เกียจอธิบายอะไรมาก ทำไมต้องทำเหมือนตัวเองมีสิทธิ์จะสั่งกูด้วยวะ
"นี่กล้าพูดว่าไม่ใช่อย่างที่เห็นหรอ เหอะ" จะอะไรนักหนาเนี่ย
"ก็แล้วแต่จะคิด" กูสะบัดแขนเขา แต่เขากลับจับแน่นขึ้น แล้วดึงเข้าไปใกล้ๆ
"ทำอะไรหัดนึกถึงใจคนอื่นบ้าง อย่าคิดแต่จะโปรยเสน่ห์ใส่ผู้ชาย" พอคุณดริณพูดจบ กูโกรธมาก
"แล้วจะมายุ่งอะไรกับกูวะ .. อื้ออออ" ไอ้บ้าาา คุณดริณผลักกูชนกำแพงแล้วกดจูบลงมาอย่างบ้าคลั่ง กูทั้งทุบทั้งตีเขาก็ไม่ปล่อย
"อื้อออออ .." เขาจะมาจูบกูทำไมวะ เมื่อกี้ยังว่ากูใจง่าย บ้าผู้ชายอยู่เลย บอกกูอย่าทำแบบนี้ แล้วมึงทำทำไมวะ
"อืมมม .." จากจูบที่บ้าคลั่งรุนแรงได้เลือด กลับกลายเป็นจูบอ่อนโยนที่มอบให้ คนตรงหน้ายึดคอไอ้วันไว้ก่อนจะมอบจูบรสหวานเคล้าเลือดมาให้ ไอ้วันไม่เข้าใจหรอกว่าคุณอมรทำไปทำไม รู้แค่ว่าตอนนี้มันเป็นความรู้สึกดีๆที่ทำให้วันค่อยๆเคลิ้มจนต้องส่งลิ้นตอบรับจูบของคนตรงหน้า
"อย่าทำแบบนี้กับใครอีก เข้าใจไหม" เขาละปากออกอย่างเสียดาย แล้วใช้นิ้วเรียวลูบปากบางอย่างอ่อนโยน สายตาที่คุณดริณมองมา มันคล้ายกับบอกว่ากำลังหวงริมฝีปากคนตรงหน้าอยู่
"อะ อืมมม" วันได้แต่พยักหน้าตกลง เพราะใจมันเอาแต่เต้นถี่ รอยสัมผัสจากปากหนายังคงแผ่ความร้อนอยู่บนริมฝีปากของวัน
.
.
"สองคนนี้นี่เด็กใหม่หรอวะ" กูถามไอ้วาที่นั่งมองเจ๊ติ๋มเทรนด์เด็กใหม่ผ่านห้องนั่งเล่น ผ่านมาหลายวันแล้ว ไอ้วาหน้าตามันดีขึ้นเยอะแล้ว ส่วนเรื่องเงิน คงต้องช่วยกันหาทางหลังจากนี้ เพราะวันเสาร์ที่จะถึงที่บาร์มีงานต้อนรับคนระดับบิ๊กเบิ้ม พวกเราเลยต้องช่วยกันเป็นพิเศษ
"เออ สองคนว่ะ ไอ้หน้าหล่อๆที่ตัวสูงๆอ่ะชื่อเดี่ยว ส่วนไอ้หน้าหวานๆตัวเล็กๆชื่อน้ำ กูยืนมองเด็กใหม่ที่มาวันนี้ เออไอ้นั่นก็หล่อใช้ได้ ส่วนอีกคนน่ารักมาก ตัวมันเล็กกว่าวาตั้งเกือบคืบ
"กูไม่เห็นเจนี่มาสองวันแล้ว มึงเห็นมันมั่งป่ะ"
"เห็นว่าแม่ไม่สบายอะไรสักอย่างนี่แหละ"
.
.
"แม่ระวังงงง แม่ !!!!" กูรีบตะโกนบอกแม่ที่นั่งกระบะไถลงมาจากภูเขาหิมะ
"มึงจะตะโกนทำไมวะกูกำลังมันส์เลย ฮู้วววว" นางไม่มีสลดค่ะ นี่ขนาดมีแต่เด็กๆเขาเล่นกันนะ
"โอ๊ยยยย ถ้าตกลงไปจะทำไงล่ะ จับดีๆสิแม่ อย่าปล่อยมือ" นางโชว์ลวดลายปล่อยมือกลางอากาศ โอย กูใจจะวาย อายุอานาก็ไม่ใช่น้อยๆ
"เออน่า กูยังวัยรุ่นนน ขออีกรอบนะเจนี่ อูยย หนาวๆๆ" นางหยิบกระบะแล้ววิ่งขึ้นไปต่อแถวใหม่ ขนาดตัวสั่นปากสั่นนางยังสู้ขาดใจนะคะ เจ้พริก !
...
"เฮ้อออออ"
"ถอนหายใจทำไมคุณ แม่เขาอารมณ์ดีออก" ไอ้ดำมันหัวเราะชอบใจแม่ฉันใหญ่ ให้ท้ายกันเข้าไปสิ
"ก็กลัวนางจะอารมณ์ดีเกินไป เล่นจนกระดูกกระเดี้ยวเคล็ดน่ะสิ สังขารยิ่งไม่ค่อยจะดี" เห็นแม่แล้วรู้สึกตัวเองแก่ยังไงมิรู้
"คิดมากคุณ ผมพามานี่อยากให้พวกคุณสนุกกันนะ " ใช่ มันหลอกว่าจะพาไปสวนสาธารณะ ไม่ใช่สวนสนุกเครื่องเล่นน่าหวาดเสียวแบบนี้!
"อะไร นี่ฉันมาเป็นเพื่อนนายหรอกนะ ห้ามเบี้ยวค่าจ้างด้วย" หันไปทวงค่าจ้างซะ อย่าคิดเบี้ยวเชียว
"โถ่ อะไรเนี่ย ค่าเที่ยวผมก็ออก ค่ากิน ขับรถให้ ยังต้องจ่ายค่าตัวอีก ไม่ยุติธรรมเลย" มันทำหน้าง้ำหน้าง้อ ไอ้ขวานฟ้าหน้าดำเอ๊ยย !
"ก็ตกลงกันแล้ว ก็ต้องตามนั้น" ไม่รู้ ไม่ชี้เว่ยยยย
"ครับคนสวยยย " ไม่พูดปล่าว ลามปามกูอีกไอ้เวนนี่
"อย่ามากอดสิ ออกไปนะ อายคนเห็นไหมเล่าาา" แม่งคิดสภาพผู้ชายสองคนที่ล่ำพอๆกัน ยืนกอดถูไถไปมา คิดว่าคนเขาจะเห็นว่ามันปกติป่ะ
"อายทำไม คนเยอะแยะ" ยังจะหน้าด้านอีก
"บ้า ...." เขินนะ แต่ขอทุบแม่งที เหลือเกินล่ะ
"คืนนี้รับจ๊อบพิเศษป่ะ" มันจ้องหน้า ทำตาหวาน พูดเสียงหื่นๆ
"อะไร" ก็รู้นะ แต่ขอถามเพื่อความแน่ใจ
"ถ้าผมจะจ้างคุณให้อาบน้ำด้วย .. คุณจะรับป่ะ" ชิ นึกว่าอะไร คิดแต่เรื่องอึ๊บๆล่ะ
"ก.. ก็ ..... สองเท่าของวันนี้ โอเคป่ะ" เออ ขอมา เงินมา กูก็ไม่ปฏิเสธหรอก กล้าจ่ายป่ะล่ะ
"คนสวยใจร้ายยยยยยย !" มันพูดตัดพ้อแล้วก้มลงไปปั้นหิมะเขวี้ยงใส่กู อ้าว อิห่านี่ วอนตีนอีก
"ไอ้ดำ !!!! มึงอย่าหนีสิวะะะะะะะะะะะะะะะ"
**************************************************
TBC.
ที่จริงไม่อยากดราม่า แต่ไม่ดราม่ามันก็ไม่ใช่เดอะซีรีย์สิ ฮุฮุ ^____^
:ling3: :ling3:
ฟ้าร้องงงงง
-
ปิดท้ายด้วยความมุ้งมิ้งเบาๆของเจนี่และไอ้ดำ(?)
-
ไอ้เราก็นึกว่าน้องวาโดนเปิดซิงซะอีก โดนทำร้ายมานี่เอง พวกนั้นใจร้ายมากอ่ะ กล้าทำร้ายน้องวาผู้บอบบางได้ไงเนี่ย
-
สงสารวา จะมีคู่กะเค้ามั้ยน้า
แถมโดนเจ้าหนี้พ่อทำร้ายอีก :hao5:
วันก็ยังเสน่แรงไม่เปลี่ยน :z1:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยย :ling1: นึกว่าวาโดนใครเปิดซิงจนลุกไม่ขึ้นซะอีก :mew4: ไม่มีเบี้ยนมีแต่จิ้น วันวา แต่เป็นแบบพี่ปลอบน้อง อดเบย :katai1: สงสารวาจังโดนซ้อมซะน่วมเลย ทำไมทำกับวาแบบนี้ เมื่อไหร่เนื้อคู่วาจะมาช่วยสักที ออกมาสักทีเถอะ ยังไงดริณก็เป็นของวันแน่นอน ไม่มีทางหันมาชอบวาหรอก มีแต่ความเอ็นดูให้ ไม่มีเอ็นให้ดู ส่งใครมารักวาทีเถอะจะได้ช่วยทางบ้านได้ อีกอย่างนางยังตัน เอ้ย ซิง มาเปิดทีเถอะ เชื่อว่าวาถ้าไปขอดริณให้ช่วยก็คงช่วยนะ วาคงยกซิงให้ แต่ดริณคงไม่เอา แต่กลัวว่าเรื่องหนี้วาจะสร้างเรื่องให้วันหรือเปล่า ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย :เฮ้อ:
วันตอนนี้โชคดีนะที่มีอมรกับดริณ ดูจริงใจและรักจริง ยิ่งดริณนี่ดูรู้เลยว่ายังอยากได้วันมาอยู่ด้วย แต่ติดตรงไม่อยากแย่งเพื่อน และวันก็รักอมรด้วย ไม่อยากให้แตกหักกัน ก็ตกลงกัสามพีไปเลยได้ไหม สงสารอ่ะ :mew6:
แต่คนที่มีความสุขมากกกกกกกกก ต้องน้องเจนี่กับไอ้ดำเลยจ้า :heaven ชอบบบบบบบบ ไอ้ดำจัง อคนเขียนหาอย่างไอ้ดำให้วาสักคนสิ แต่เอา ดิย เถื่อน ถ่อย แซ่บ หน่อยนะ วาจะได้เก่งอย่างว่าบ้าง :hao6:
-
เอาอีกๆๆ 55
-
คุณดริณเมื่อไหร่จะมาช่วยวาเนี่ย
ถูกซ้อมซะจนหน้าปูดบวมช้ำไปหมด :เฮ้อ:
-
สามพีเลยได้มั้ยคะ ตริณ วัน อมร
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
เจนี่ ถ้าค่าจ้าง 2 เท่า บริการนี่ก้อต้อง 2 เท่าด้วยอ่ะดิ ฮ่าๆๆๆ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
แล้วใครจะช่วยวาล่ะ :ling3:
-
โหยยยย เจนี่มาสวัทวี่อยู่ได้ 55555
วาน่าสงสารจังเลยคะ
รอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณคะ
-
วานี่ชีวิตดราม่าของแท้เลยยยยยย สงสารอ่ะ รักก็ไม่สมหวัง มีปัญหาครอบครัวอีก กลัววาคิดสั้นจังงง
วันปลอบดีๆนะ -///////- เอาแปปเนื้อแนบเนื้อเลย -.,-
คุณดริณนี่ แหม่ ~ หึงออกนอกหน้าเหลือเกินนคู้ณณณ เรื่องความรู้สึกต่อวันนี่ นำหน้าคุณอมรไปไกลละ (?)
อยากได้อยากครอบครองชัดมวากกกกก คุณอมรดูไวัดีๆนะ แบบวันนี่หายากก
ส่วนหนูเจนี่ หนูฮาทุกตอนค่ะ เห็นคุณแม่แล้วรู้เลยเหมือนใคร เฟี้ยวววละเกินนน
-
คุ่สุดท้ายนี่มุ้งมิ้งน่าดู ^^
แล้วเงินหลายแสนแบบนั้น วัน วา จะไปช่วยกันหามาจากไหนอ่ะ
ดริณ? อมร? หรือใคร?
-
สงสารวามากกก
รีบมาต่อนะคะ
ตอนหน้าขอแซ่บๆ :z1:
-
:hao6:
-
พรุ่งนี้ถ้าแต่งเสร็จเจอกันค่ะ
ซาดิสต์
ไม่เม้นไม่เป็นไรค่าาา
-
ช่างเป็นคำใบ้ที่น่ากลัวจริงๆเลยยยยย :ling3: ไม่รู้ว่าใคร จะทำหรือถูกกระทำ :เฮ้อ: กับวัน เจนี่ ก็ไม่อยากให้โดน แต่ตงิดๆจะเป็นวา อาจจะโดนเปิดซิงแบบนี้ วาคงยอมเพราะเงินสูงก็ได้จะได้เอาไปช่วยที่บ้าน :katai1: เขาขอแซ่บนะไม่ใช่ซาดิส :z3: แต่ถ้าจริงขอซาดิสแบบน่ารัก เซะซี่ๆ หน่อยนะ สงสารนางชีวิตมาม่ากว่าเพื่อนเลย :hao5: หรือหักมุม อมรกับดริณ ซาดิสกันเอง :hao6:
-
ฮาได้ตลอดดีแท้ เจนี่ กะ คุณไอ้ดำ 5555555 :laugh: :pigha2:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ใบ้มาแบบนี้ :hao6: :hao6: :hao6: อย่ารุนแรงนักนะ เด๋วช้ำซะก่อน ฮ่าๆๆๆ
-
เค้ารออยู่น้าาาาา อิอิ :hao7:
-
ชอบคู่เจนนี่ อย่างที่คุณแม่บอกเลย ปกติว้อนจะตาย แต่ทำไมคนนี้วิ่งหนีซะงั้นอะ 5555
-
ไหนๆๆๆๆๆๆ :katai4:
ติดขั้นรุนแรง
-
หลอกคนอ่านค่ะ ไม่มีใครซาดิสต์ คนเขียนนี่แหละค่ะซาดิสต์ ฮาาาาา
ซาดิสต์ 1
....................................
.
"เจนี่ แม่มึงเป็นไงบ้างวะ" กูเอ่ยถามเจนี่ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องแต่งตัว เห็นมันบอกเจ๊ติ๋มว่าแม่ไม่สบาย นี่ก็หายไปเกือบห้าวัน แล้วจะมีเงินไปรักษาแม่หรอวะ หน้าตามันก็ดูซีดๆด้วย สงสัยจะนอนไม่พอ
"เอ่ออ ดีขึ้นเยอะแล้วมึง ไม่ต้องห่วงนะ" มันตอบหน้าเพลียแล้วเดินท่าแปลกๆไปหยิบเจลมาช่วยไอ้รักเซ็ทผม ได้ยินมันบอกว่าแม่อาการดีขึ้นกูก็เบาใจ ถ้าเป็นแม่กูก็คงต้องกังวลเหมือนกัน
นี่ก็ผ่านมาสามวันแล้วที่พวกกูหมั่นฝึกซ้อมการแสดงเพื่อขึ้นโชว์ให้แขกคนสำคัญของคุณอมร พูดถึงคุณอมร เขาเล่าให้กูฟังว่าตั้งแต่ส่งแพทน้องชายที่หน้าตาแทบไม่มีเค้าเดียวกันไปอยู่กับน้าชายที่ต่างประเทศ แพทดูเป็นเด็กดีขึ้นเยอะ อาจเป็นเพราะว่าแพทสนิทกับน้าชายคนนี้มาก ที่แพททำตัวแบบนี้เป็นเพราะเขามักจะคิดว่าพ่อกับแม่รักคุณอมรมากกว่า แพทเรียนไม่จบเพราะเกเรจนถูกรีไทร์ แม่คุณอมรเลยส่งมาอยู่ที่นี่สามเดือน ฉะนั้นที่กูกับแพทได้เสียกันประมาณสามสี่ครั้งมันก็เดือนสุดท้ายพอดีสินะ แอบหายห่วงไปเปราะนึง เพราะถ้าแพทยังอยู่ กูคงเลี่ยงไปได้อีกไม่นาน
"วันมึงคิดอะไรอยู่ หน้าเครียดเชียว" วาเดินถือชุดที่เอาไปรีดเข้าไปเก็บในตู้ ตอนนี้ในห้องมีคนอยู่เต็มไปหมด เพราะการแสดงคืนนี้แบ่งเป็นหลายๆชุด อย่างของกูกับไอ้รักเป็นลีลาศอะไรจำชื่อไม่ได้ ท่ากูก็ยังไม่เป๊ะ ส่วนของวามันเป็นชุดสุดท้าย ชื่อชุด 'รจนา เสี่ยงพวงมาลัย'
"วันเสร็จแล้วใส่เสื้อผ้ารอเลย เดี๋ยวค่อยมาให้เจ๊แต่งหน้าต่อ" กูพยักหน้ารับแล้วเดินไปแต่งตัว คืนนี้คนต้องเยอะแน่ๆเลย ถ้ากูจะบอกว่ากูเริ่มอายมีใครจะเชื่อกูไหม
เด็กใหม่สองคนเจ๊ติ๋มจัดให้ไปคอยเสิร์ฟอยู่ด้านนอก เพราะวันนี้ไม่มีรับแขก บาร์จะปิดให้เฉพาะคนที่ได้รับเชิญเท่านั้นที่จะได้เข้ามา
....
ตอนนี้พวกกูนั่งรออยู่ด้านหลัง บนเวทีเป็นการการแสดงของพี่รุ่นทั้งหลายคล้ายคาบาเร่โชว์แต่ไม่ได้แต่งหญิง แต่ละคนตัวแม่ทั้งนั้น ชุดนี่เกาะอก คลุมด้วยขนมิ้งตัวยาว กางเกงเดฟเงารัดขา บางทีคนดูอาจกำลังนั่งน้ำลายไหล เลือดกำเดากระเฉาะอยู่ก็เป็นได้
"เตรียมตัวนะวันรัก ของแกนี่คุณอมรคาดหวังมากนะ อย่าทำให้ขายหน้าเจ๊ล่ะ รู้ไหม"
"จ้าาาาาาาาา จะพยายามนะเจ๊" กูลากเสียงยาวประชดให้ เจ๊เดินมาตบบ่าเบาๆเป็นกำลังใจ เฮ้อออ กูเป็นคนมั่นนะ แต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องป่ะวะ
การแสดงชุดต่อไปเป็นชุด 'ลีลาศ เมดเล่ย์ กัวราช่า'
เสียงประกาศจบไปพร้อมกับแสงไฟบนเวทีที่ค่อยๆหรี่ลงจนดับสนิท กูกับไอ้รักขึ้นมายืนแสตนด์บายกลางเวที วันนี้ไอ้รักใส่ชุดลีลาศสีขาวแซมแดงสด เป็นชุดสองชิ้นเข้ากับหุ่นล่ำๆของมัน โชว์สัดส่วนมัดกล้ามแต่งหน้าเซ็ตผมทำให้ดูน่าหลงไหลเขาไปอีก ส่วนกูโดนเจ๊ๆจับแต่งหน้าเซ็ตผม สวมเสื้อเปิดไหล่ข้างหนึ่งมีผ้าระยิบระยับติดบ่ายาวระบายถึงสะโพก กางเกงสีเงินสะท้อนแสงรัดขาเข้าคู่กับรองเท้าหนังปลายแหลมสีดำ
ไฟบนเวทีค่อยๆเปิดขึ้นพร้อมกับเสียงเพลงจังหวะสามช่า เพลงนี้เป็นเมดเล่ย์ยาวเกือบสิบนาที กูกับไอ้รักวาดลวดลายออกจังหวะรับส่งกันได้ดี ตอนแรกก็แอบตื่นเต้น ขาสั่น แต่พอเพลงขึ้นเท่านั้นแหละ วิญญาณนักเต้นก็เข้าสิงร่างทันที เสียงโห่แซวดังขึ้นเป็นช่วงๆ ยิ่งท่อนที่ไอ้รักจับกูหมุนออกไปแล้ววิ่งเข้าหากันโดยที่ไอ้รักยกตัวกูหมุนเป็นวงกลม พี่ๆก็กรีดร้องปรบมือกันดังลั่นร้านไปหมด
จังหวะสุดท้าย 'ลุมบา' พวกเราเต้นกันแบบลาตินตะวันตก มีการเคาะจังหวะโดยการเต้นให้พื้นรองเท้ากระทบกับพื้นเวทีเกิดเป็นเสียงประสาน กูกับไอ้รักเต้นไป หัวเราะไป มองจากตรงนี้กูไม่เห็นหน้าใครทั้งนั้น เพลงจบพวกกูโค้งคำนับขอบคุณผู้ชมแล้วเดินลงมาโดยยังมีเสียงปรบมือและเสียงโห่แซวตามไล่หลัง
"โอ๊ยยยย เลิศมากกกก รักแกโคตรหล่อเลยนะ ดูเหงื่อที่แผงอกสิ เจ๊จะเป็นลม" อิเจ๊มันรีบปรี่เข้ามาวีพัดให้ แล้วพูดจาแทะเล็มไอ้รักอย่างหื่นกาม
"วันแกก็สวยมากอ่ะ ตอนที่เจ๊ยืนดูนะ บนเวทีแกคือที่สุดอ่ะ ออร่ามาก แสงไฟกระทบชุดกับหน้าแล้ว เหมือนตอนไปดูคาบาเร่โชว์พัทยาเลย"
"ชมใช่ไหมเจ๊ วันไม่ใช่กระเทยนะ"
"แหม ฉันก็แค่เปรียเปรยว่าดูดี ดูอลังการ อินี่มันหัวสูงจริงๆ ไปๆ อยากออกไปนั่งดูก็ไป เดี๋ยวอีกชุดนังวากับอายสุดหล่อก็จะปิดการแสดงแล้ว"
"เออใช่ รักช่วยกูแกะชุดหน่อย รุงรังชิบ" พวกกูรีบเปลี่ยนเสื้อกล้ามย้วยๆ กางเกงตัวเดิม วิ่งออกมายืนดูข้างเวที ตอนนี้เป็นการแสดงรำกระบองของจีน วายังไม่ออก
"วันๆ คุณอมรให้ไปหา มึงเดินไปทางหลังน่ะ อ้อมไปทางนั้น" เจนี่มันชี้ไปทางหลังโซฟา วันนี้ร้านจัดเป็นโซฟาใหญ่หนึ่งวงหน้าเวที เจนี่เป็นคนเดียวในกลุ่มเราที่ไม่ได้แสดง เพราะมันกลับไปหาแม่นั่นแหละ
กูเดินอ้อมมาทางขวามือ บนโซฟามีแขกนั่งอยู่ แถมมีบอดี้การ์ดสามคนยืนคุมอยู่ด้วย
"คุณอมรเรียกวันหรอ" กูเดินไปข้างหลังโซฟาแล้วก้มลงถามคุณอมรที่นั่งอยู่กับแขก คุณดริณนั่งถัดไปอีกด้าน เขายังไม่เห็นกู
"วันมานั่งนี่ๆ" คุณอมรดึงมือกูให้ลงมานั่งที่พนักวางแขน เขาเอามือโอบเอวดึงเข้าไปหา กูเลยยกแขนโอบบ่าเขาแล้วจับหูลูบเคราเล่น
"คนนี้คุณเอกภพ เรียกสั้นๆว่ากาย เป็นเพื่อนผมกับดริณ มันมียศพันตำรวจแล้วก็มีธุรกิจอสังหาแหล่งใหญ่" กูยกมือไหว้คุณกาย เขาหันมารับไหว้ ยิ้มให้เล็กน้อย ดูมาดนิ่งๆ ไม่ค่อยส่งสายตาเจ้าชู้
"เปิดตัวหรอวะเภา ปกติไม่เห็นคบเด็กผู้ชายเปิดเผย" คุณกายยกแก้วเหล้าดื่มพลางเหล่ถามคุณอมร
"เจอเด็กบริการเด็ดเลยหลงหัวปักหัวปำว่ะ" ไม่ใช่เสียงคุณอมรแน่ ไอ้คุณดริณมันพูดเยาะเย้ยกู แม่งกระดกเหล้าหน้าตาเฉย ไม่ต้องมามองด้วยหางตาเลยนะ คุณอมรช่วยวันด้วยสิ เพื่อนคุณอ่ะชอบว่าวัน กูรีบเขยิบไปนั่งตักคุณอมรแบบหมิ่นเหม่ จัดการคล้องคอแล้วซุกหน้าลงไปที่ซอกคอ สูดดมกลิ่นน้ำหอมจางๆที่คุ้นเคย
"เหนื่อยหรอเรา ลงมานั่งดีๆมา" คุณอมรขยับที่ให้กูนั่งข้างๆ แล้วดึงกูไปกอดเอวไว้ กูเลยซบหัวไปที่บ่าเขา
"เอาล่ะค่ะ ทุกการแสดงจบไปแล้วนะคะ แต่สุดท้านท้ายสุดขอมอบให้แก่คุณเอกภพ แขกพิเศษสุดหล่อของเราในวันนี้ เชิญทุกท่านรับชมการแสดง 'รจนา เสี่ยงพวงมาลัย' ได้ ณ บัดนี้ "
เสียงปรบมือเกรียวกราว พร้อมกับแสงไฟสีเหลืองนวลที่เปิดขึ้นจางๆ บนเวทีมีควันสีขาวลอยอยู่เต็มพื้น เสียงระนาดบรรเลงคลอ เงาะป่าตัวดำทัดดอกชบาสีแดงไว้ที่หูเดินถือกระบองยาวออกมา นั่นน่ะไอ้อายนะมันทาตัวดำปี๋ นั่งไหนติดนั่น ลำบากพี่ๆตามเช็ดอีก ส่วนไอ้วาเดินรำออกมาในชุดไทยแต่งตัวตามฉบับรจนาเป๊ะ มันสวยเหมือนผู้หญิงมาก ทุกคนต่างพากันตกตะลึงในความงาม เพราะตอนซ้อมวามันแยกไปซ้อมกับไอ้อาย ยังไม่เคยมีใครได้เห็นการแสดงชุดนี้
"นั่นใครน่ะ ผู้หญิงจริงๆหรอ" คุณอมรหันมาถามอย่างสงสัย กูหัวเราะออกมา อย่างขำขัน เหมือนจนจำกันไม่ได้เลยทีเดียว
"นั่นวาวีไงคุณอมร" กูบอกแล้วหอมแก้มคุณอมรไปที นี่จำไม่ได้หรือเริ่มเมากันแน่เนี่ย
"จริงงงง " คุณอมรทำหน้าเหรอหรา ตอนนี้นางรจนากำลังวิ่งล่อเงาะป่าด้วยพวงมาลัย ทั้งรำ หลอกล่อ วิ่งเกี้ยวกันไปรอบๆ
จนถึงเวลาที่นางรจนาต้องโยนมาลัยเลือกคู่ ไฟบนเวทีกระพริบเปลี่ยนสีสาดลูกเล่นต่างๆ บวกกับเสียงรัวระนาดทำให้บนเวทีดูตื่นตามากตื่นใจมากขึ้นอีก
รจนาร่ายรำควงช่อพวงมาลัย ส่วนเจ้าเงาะป่าหรือสังข์ทองนั้นก็พยายามที่จะรอรับพวงมาลัยจากนางรจนา จนกระทั่งเสียงเพลงจบลงไฟทุกดวงดับมืด ทุกคนดูจะแตกตื่นกันมาก เพราะนางรจนายังไม่มันได้เสี่ยงพวงมาลัยเลย
ทันใดนั้นแสงไฟก็ส่องไปที่กลางเวที เงาะป่าหายไปแล้ว เหลือเพียงนางรจนาที่กำลังโยนพวงมาลัยลงมาด้านล่าง ทุกคนมองตามพวงมาลัยที่กำลังลอยลงมาตกอยู่ที่หน้าตักของคนตรงกลาง เสียงปรบมือโห่ร้องดังขึ้น คุณอมร กับ คุณดริณลุกขึ้นปรบมือแล้วตบบ่าแสดงความยินดีกับแขกตรงกลาง ทั้งหมดหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาแล้วร้องคัมปาย หลังจากนั้นในบาร์ก็กลายเป็นฟลอแดนซ์ของทุกคน เห็นว่างานนี้จัดขึ้นเพราะคุณเอกภพได้ขึ้นเป็นเจ้าของบริษัทเต็มตัวหลังจากคุณพ่อปลดตัวเองลง
"ไอ้วาาาาา มึงเก่งมากก ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าจะสวยขนาดนี้" อิเจนนี่เยินยอ มันคงอิจฉา นี่ถ้าไม่ไปเยี่ยมแม่ กูว่ามันจะต้องแย่งชิงเพื่อเป็นรจนา
"กูตื่นเต้นเกือบเป็นลมกลางเวทีเหอะ" ไอ้วาถอดเสื้อออกเผยอกราบสีขาว หัวนมชมพูนี่หว่า น่ารักไม่เบานะเนี่ย
"วาสุดยอด มึงด้วยไอ้อาย แต่ตอนนี้ไปอาบน้ำไป โคตรเปรอะไปหมด" ไอ้รักด่าไอ้อายแล้วพากันไปช่วยขัดสีดำออกจากตัว
"วามากูช่วย" กูเดินไปหยิบสำลีชุบที่ล้างเครื่องสำอางค์แล้วนั่งลงตรงข้ามมัน ค่อยๆเช็ดออก แล้วช่วยแกะวิกผมให้มัน
"มึงสวยนะเนี่ย คุณเอกภพจ้องมึงตาเป็นมันเลย" จริงๆนะ กูแอบเห็น ยิ่งตอนที่เขาได้พวงมาลัย ดูจะปลื้มมาก พอวามันเข้าไปหลังเวทีแล้ว เขายังมองตามเลย
"สวยอะไรวะ นี่กูยังกลัวตัวเองอยู่เลย" มันพูดไปล้างหน้าไป ตอนนี้หน้าเกลี้ยงแล้ว เดี๋ยวจะออกไปหาอะไรกินด้านนอกกัน
......
"ตักทอดมันให้หน่อยมึง" วามันบอกกู วันนี้เขามีอาหารเลี้ยงเป็นบุฟเฟต์ตักตามใจ พวกกูเดินมานั่งที่โซฟาด้านหลังๆ คนไม่พลุกพล่าน นั่งได้ก็โซ้ยเอาๆ หิวมากยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เย็น
"นี่ไงเจอละ คนนี้ล่ะที่โยนพวงมาลัยให้มึงเมื่อกี้" คุณอมรที่ดูหน้ากรึ่มๆเดินมากับคุณเอกภพ สงสัยจะตามมาเพราะเห็นกูเดินไปตักกับข้าว
"ไงเรา ขอคุยด้วยหน่อยสิ" คุณเอกภพพูดขึ้นมา ดูเหมือนวามันจะงงๆนะ บอดี้การ์ดดูจะเข้มไปป่ะ หึยย น่ากลัวได้อีก
"วาเดี๋ยวกูมาแปปนึงปวดห้องน้ำว่ะคุณอมรเดี๋ยวผมมานะครับ" กูรีบบอกแล้ววิ่งออกมา ไม่ไหวแล้วจะราดตายยย
"เชี่ยเอ้ย" ใครเข้านักหนาเนี่ย โอยยย เต็มทุกห้อง
รอไม่ไหวแล้วกูขอวิ่งไปเข้าห้องน้ำในห้องใกล้ๆนี่ละวะ
"อูวววว" สบายตัวมาก กดน้ำเสร็จรีบรูดซิบแล้วเดินออกมา
"คุณ !!"
"ตกใจอะไร"
"เปล่า"
"จะไปไหน"
"ปล่อย!"
"คุยกันก่อน"
"คุณจะมายุ่งกับผมทำไม!"
"ก็แล้วทำไมฉันจะยุ่งไม่ได้"
"ผมมีคุณอมรแล้ว"
"แต่ฉันเป็นผัวคนแรกของนาย!"
"หึ ไม่ใช่ ไม่ใช่คนแรก และเป็นคนที่เท่าไหร่บังเอิญผมก็ไม่ได้จำซะด้วย"
**************************************************
TBC.
รักคนอ่านนะ คนเขียนไม่เคยปล่อยให้ค้างเลยจริงๆ
:katai5: :katai5: :katai5:
-
เอกภพมียศพันตำรวจ พอจะช่วยวาได้มั้ย
เพราะคุณอมรกับตริณ วันเขาเก็บเรียบไปแล้ว
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
คนเขียนหลอกเรื่อง ซาดิสต์ ไม่ว่ากันไม่เป็นไร แต่อย่าหลอกเรื่องคุณเอกภพเลยนะ :ling1: ขอให้เป็นคนนี้ คนที่มา :oo1: วาใช่ไหม ขอให้ใช่เถอะนะ วาจะได้มีคนช่วยเรื่องหนี้ เป็นตำรวจด้วย ดีเลยจะได้จัดการไอ้พวกเจ้าหนี้ที่รุมซ้อมวา ไปกระทืบคืนให้วาหน่อยเถอะ :z2: ถึงไม่ใช่เนื้อคู่กันก็ขอคนนี้แหละเปิดซิงวา ไม่ต้องไปง้อดริณมาเปิดแล้ว ขอฉากวาแซ่บด้วยนะคนเขียนใจดี ที่ไม่เค๊ยไม่เคยให้ค้างคา :hao6: จัดให้นางหน่อยเจ็บมาเยอะ รักก็ไม่สมหวัง :hao5:
ส่วนวันอุตส่าห์โชคดีที่ไอ้คุณแพทมันไปเมืองนอกแล้ว ยังมาเจอดุ้นใหญ่อีกดุ้นอีก ดุ้นนี้ลำบากใจเหลือเกิน ดันเป็นดุ้นคุ้นเคยตั้งแปดน้ำซะด้วย :katai1: ดริณออกอาการมากเลยอ่ะ จะผิดใจกับอมรก็ตอนนี้ซะล่ะมั้ง อาจจะไม่แตกหักแค่ตักเตือนก่อน แต่ดูแล้วดริณไม่ยอมง่ายๆ แน่ ขอให้วันหนีออกจากห้องน้ำให้ได้นะ อย่าไปเคลิ้มกับการเล้าโลมซะล่ะ ดริณกำลังหน้ามืดด้วย ยิ่งวันพูดแบนั้นสงสัยจะหลุดยาก สู้ๆ นะวันทอง :katai2-1:
-
คุณเอกภพ จะคือคนที่จะช่วยวาได้ใช่มั้ยยยย
สาธุ!!!! ขอให้วาเจอคนที่ดีซะที สงสารวาอ่ะ
อมรกะดริณ คงต้องแย่งชิงวันกันหน่อยละ :katai3:
ดริณดูเหมือนจะไม่ยอมซะละ
-
วันเจอใครอะ
รอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณคะ
-
:hao7: นั่นไงวาาาาาาาาาา :hao7:
รักคนเขียนน้าาาาาาาาา มาบ่อยเค้ารัากกกกกกมาากกกกก :impress2:
วันเอ้ยยยยยยยย จะตกเป็นของใครหนอออออออ ลุ้นนนนนนนนนนนนนน :hao6:
-
อยากให้วาคู่กับคุณเอกภพ คุณอมรกับคุณดริน นี่ จะมีศึกชิง วัน หรือเปล่าเนี่ย ลุ้นมากเลย
-
เอกภพกับวาใช่ป่ะ เราแอบเชียร์น่ะ อิอิ ส่วนนางวันจะเจอผัวเก่าแล้วสิ
-
วันเด็ดดวงมากค่ะ
คุณเอกภพกะวานี่จะได้กันไหมน้าาาาาา
-
หาคู่ให้วาได้แล้วใช่มั้ย ส่วนวัน อมร ดริณ ก็3P ลงตัวพอดี :impress2:
-
คุณเอกภพขอให้วาวีเถอะนะ ยศตำรวจใหญ่แบบนี้ คุณค่าที่วาคู่ควร(ให้ไปช่วยเรื่องที่บ้าน) :hao6:
-
ไหนซาดิสล่ะ แงๆๆ
แต่มี ซาดิส 1 ก็ต้องมี ซาดิส 2 สินะ :hao5:
รอนะคะ อย่าใจร้ายให้รอนานนะ :pig4:
-
จัดคุณเอกภพมาเนี่ยเพื่อเร่ง
ให้คุณดริณมองเห็นวาหรือว่า
จะให้คู่กะวาจ๊ะอารายยังงายย
-
ขอคุณเอกให้วาเถอะค่ะ เอาคนดีๆมั่นคงๆปกป้องนางได้ให้นางเถอะ
-
มีอีกหนึ่งตัวละคร จะมีบทบาทมากแค่ไหนหนอ
วามันแรงได้อีก พูดงี้ เด่วคุณดริณอารมขึ้นนะ
-
วาจะได้คู่กับคุณเอกภพรึเปล่านะ? เสี่ยงพวงมาลัยได้แล้ว
-
ปักก งงดริณตอนแรกก็เหมือนเฉยๆ ไม่เห็นมาหงมาหึงอะไรเลย
อยู่ๆ ตอนล่าสุดมาหึงพูดกัดจิก
-
ปักก งงดริณตอนแรกก็เหมือนเฉยๆ ไม่เห็นมาหงมาหึงอะไรเลย
อยู่ๆ ตอนล่าสุดมาหึงพูดกัดจิก
ขอบคุณที่ถามค่ะ ดริณเขาหึงมานานแล้วน้า แค่ไม่ค่อยได้ออกอาการ
พวกนี้เป็นพวกถ้าเพื่อนเปิดตัวกับคนนี้ก็จะพยายามไม่ยุ่ง แต่หลังๆดริณดันเจอวันบ่อย
มันก็เลยสปาร์คกันอีกรอบอ่ะค่ะ o13
สำหรับทุกคน รอคนเขียนหน่อยน้า มัวแต่จิ้มบัตรคอน 55 ตอนนี้เสียตังเรียบร้อย
ซาดิสต์ 2 จะมาตอนเย็นๆค่ะ :pig4:
-
เอก-วา
ส่วนวัน คุณอมร คุณดริณ 3Pไปเล้ยยย เราไม่อยากให้เพื่อนรักทะเลาะกัน ไม่ดีเลยค่ะคบกันต้องสามัคคีกันนะคะ เอิ๊กๆๆๆๆๆ :z1:
-
o13 รอจ้า แต่ดริณนี่ออกอาการมากเลย คิดว่าอมรไม่โง่นะ แต่อาจไม่อยากพูดอะไร รอรวบยอดทีเดียวหรือเปล่า :z6: วันเอ้ย เกิดมาสวยมีเสน่ห์ทุกท่วงท่าก็อย่างนี้แหละลูก :katai2-1: เอาคู่ วา กับ คุณเอก (หรือเปล่า) ติดมาด้วยนะ :impress2:
-
วันทองเรื่องนี้มีกี่ใจจ๊ะ :hao6: :hao6: :hao6: o13 o13 :pig4: :pig4:
-
ได้บัตรคอนเรียบร้อย มีความสุขจริงๆ เราเลยเอาวันทองมาเสิร์ฟค่ะ ว่าแต่มันจะซาดิสต์หรือไม่ ใครคู่ใคร โปรดติดตามนะคะ
ซาดิสต์ 2
....................................
.
"วาเดี๋ยวกูมาแปปนึงปวดห้องน้ำว่ะคุณอมรเดี๋ยวผมมานะครับ" วันพูดแล้วรีบวิ่งออกไป สงสัยจะปวดมากจริงๆนะ
"หิวหรอวา เมื่อครู่บนเวทีผมนึกว่าเจ๊ติ๋มจ้างผู้หญิงมารำซะอีก สวยมากจริงๆ" เขาถามเพราะผมซัดข้าวผัดไม่เหลือสักเม็ด คุณอมรพูดชม ผมเลยต้องพยักหน้าให้รู้ว่าขอบคุณ
"บนเวทีก็ดูสวยนะ แต่ตอนนี้วาดูน่ารักมากกว่า" คุณอะไรนะ คุณเอกภพใช่ไหม เขาพูดชมผมเหมือนที่คุณอมรชม แต่ทำไมความรู้สึกมันไม่เหมือนกันล่ะ คุณเอกภพดูจะชื่นชมผมเป็นพิเศษน่ะ
ผมรีบกินข้าวให้เสร็จ ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันนะ ทำไมวันยังไม่มาอีก จะลุกไปตามก็กลัวเสียมารยาท เอาน่า ยังไงวันก็ต้องกลับมาหาคุณอมรนี่เนอะ
"วันไปนานจังวะ เฮ้ย ไอ้กาย มึงนั่งคุยกับน้องไปก่อนนะ กูขอไปตามวันแปป เดี๋ยวมา" คุณอมรคงคิดเหมือนผม
"แหม่เพื่อนเภา เขาไปแค่แปปเดียวก็ทนไม่ได้ซะละ นี่จะห่างกันไม่ได้เลยใช่ไหม" คุณเอกภพแซวคุณอมร ก่อนที่คุณอมรจะตอบเออแล้วเดินออกไป
คุณอมรเดินไปถึงประตูแล้วแต่จู่ๆเด็กใหม่ที่ชื่อน้ำมันก็ดักหน้าเขาเอาไว้ เห็นมันพูดอะไรกับคุณอมรสักพัก แล้วคุณอมรก็เดินออกไปด้านนอกกับเด็กนั่น ! อ้าว แล้ววันล่ะ คุณอมรจะไปไหน ไปหาวันสิ !!!
"วาทำงานที่นี่มานานหรือยัง" ระหว่างที่ผมกำลังกังวลเรื่องวัน คนข้างๆที่เพิ่งรู้จักเอ่ยปากถามออกมา
"เกือบสามเดือนแล้วครับ" ตอบไปแต่ตายังคงมองตามหาวันและคุณอมร
"หน้าตาก็ดูไม่น่าทำงานแบบนี้นะ ทำไมถึงมาทำงานที่นี่ล่ะ ได้เรียนมาบ้างหรือเปล่า " เขาจิบเหล้าเล็กน้อยแล้วถามผม
"ผมจบแค่มอหกครับ พอดีทางบ้านมีปัญหา" ผมไม่เคยอายที่จะตอบนะ ผมเป็นเด็กใฝ่เรียนแต่ผมต้องหางานที่เงินเยอะๆเพื่อใช้หนี้ ถ้าผมเรียนผมอาจหางานยากขึ้นหรือไม่ก็เรียนไม่จบ
"ปัญหาอะไรหรอ พอจะบอกผมได้ไหม"
"เอ่อออออ .." เพิ่งจะรู้จักกันจะให้บอกได้ไงว่าอยากได้เงินสักสี่แสนไปใช้หนี้ให้พ่อที่เล่นการพนันจนหมดเนื้อหมดตัว
...............................................
"นายครับ รถมารอหน้าร้านแล้วครับ" บอดี้การ์ดชุดสูทร่างใหญ่เดินเข้ามาแจ้งคนเป็นนาย ผมก็ว่าดีนะเพราะตอนนี้ทั้งคุณอมรและวันไม่มีวี่แววจะกลับมาที่นี่เลย ถ้าเขากลับผมจะได้ไปจากตรงนี้สักที
"ไปกันเถอะวา" คุณเอกภพหันมาบอกผม
"อะ ... เอ่อ ไปไหนครับ" ผมรีบถามอย่างงงๆ ผมมั่นใจว่าไม่เคยตกลงไปไหนกับเขามาก่อน
"เอาน่า ไปก่อน เดี๋ยวก็รู้" คุณเอกภพพูดแล้วเดินนำออกไป ผมที่ยังไม่เข้าใจที่เขาพูดเมื่อครู่กำลังนั่งงงเป็นไก่ตาแตก แต่ไม่ทันใจ การ์ดของคุณเอกภพเข้ามาจับแขนผมเป็นเชิงบังคับให้ไปซะโดยดี ผมเลยได้แต่ลุกขึ้นเดินตามออกไป
.....
ตอนนี้เข้ามานั่งในรถแล้ว ผมนั่งหลังกับคุณเอกภพครับ เขานั่งไขว่ห้างอ่านอะไรสักอย่างบนมือถือราคาดูน่าจะแพง เขาใส่กางเกงแสลคสีดำ เสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนปล่อยชายปลดกระดุมสองเม็ดแรกเผยให้เห็นแผงอกแกร่งและไรขนบาง
"เราจะไปไหนกันหรอครับ" ผมที่นั่งตัวเกร็งพิงประตูรถอยู่นานก็หันไปถามคนหล่อตรงหน้า
"เซอร์ไพรส์น่ะ" เขาหันมาตอบผม ส่งยิ้มจริงใจมาให้ แล้วเอามือมาขยี้หัวผม
ผมเลิกถามเพราะรู้ว่าเขาคงไม่ตอบ ตอนนี้ในตัวผมไม่มีอะไรสักอย่าง มือถือหรือเงินสักบาทก็ไม่มี แสดงเสร็จก็ไม่ได้กลับห้องไปเอามา แล้วแบบนี้คนอื่นจะติดต่อผมยังไง
"ลงมาสิ" คุณเอกภพพูดเมื่อคนขับจอดรถที่หน้าโรงแรมห้าดาว ตึกสูงใหญ่โต พนักงานผู้ชายรีบมาเปิดประตูให้ รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ผมโค้งขอบคุณเล็กน้อยแล้วออกมาจากรถ คุณเอกภพพาผมมาที่นี่ทำไม แล้วผมเนี่ยมากับเขาได้ไง ถ้าเขาจับผมมาฆ่าผมจะทำไงล่ะเนี่ย เดินตามมาง่ายขนาดนี้
การ์ดสองคนเดินนำเข้าลิฟท์มา เขากดชั้นบนสุดของโรงแรมนี้ ลิฟต์เคลื่อนขึ้นมาจนถึงชั้นบนสุด การ์ดเปิดให้คุณเอกผมกับผมออกไปก่อน แล้วรีบไปเปิดประตูโดยใช้คีย์การ์ด
"พวกนายกลับไปได้แล้ว คีย์การ์ดวางไว้ที่เสียบด้วยล่ะ" เดินเข้ามาในห้องอย่างงงๆ คุณเอกภพก็สั่งลูกน้องให้รีบกลับ แล้วผมล่ะครับ ไม่ให้กลับไปด้วยหรอ
"ครับนาย ลาล่ะครับ" การ์ดสองคนทำท่าตะเบ๊ะแล้วออกไปจากห้อง
"อะ . เอ่ออ" ผมพยายามจะเอ่ยปากถาม
"อยากอาบน้ำก่อนไหม ดูคุณจะไม่สบายตัวนะ" เขาถามผมที่ยืนจังงังอยู่กลางห้องกว้าง ตอนที่ผมขึ้นมาผมเห็นแค่ห้องนี้ห้องเดียว นี่อย่าบอกนะว่าชั้นนี้เป็นห้องของคุณเอกภพทั้งหมด
"มะ .. ไม่เป็นไรครับ" รีบปฏิเสธ จะอาบน้ำทำไมกัน
"ถ้าอย่างนั้นเรามาคุยเรื่องของเรากันเลยนะ"
"ร... เรื่องของเรา ?"
"อ่ะ .. ดูซะ" คุณเอกภพยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลมาให้ ก่อนจะเดินไปเปิดเพลงเบาๆ
ผมหยิบเอกสารออกมาดู ไล่อ่านตั้งแต่ตัวอักษรแรก ใจความคือสัญญากู้เงินและการเป็นหนี้ทั้งหมด ผมเงยหน้ามองคุณเอกภพที่ยืนเทวายใส่แก้วค่อยๆเขย่าแล้วจิบลงคอฮัมเพลงสากลทำนองสบายๆ ผมละสายตาแล้วก้มลงอ่านเอกสารในมือต่อ มันถูกระบุไว้ว่าหนี้ทั้งหมด เจ็ดแสนสามหมื่นบาท ดอกร้อยละ 30 ผมมือสั่น กำกระดาษแน่น มันคงไม่ใช่ที่ผมคิดใช่ไหม
พลิกมาที่แผ่นที่สองผมถึงกับต้องอุทานเอามือกุมปากตัวเองไว้อย่างตกใจ มือผมสั่นจนกระดาษร่วงลงจากมือ นัยน์ตาผมสั่นระริก เริ่มมีหยดน้ำไหลออกมา
"เข้าใจแล้วใช่ไหมวา ว่าทั้งหมดที่คุณอ่านเกี่ยวข้องกับผมอย่างไร" คุณเอกภพเลิกคิ้วถาม ผมเข้าใจแล้ว เข้าใจที่สุดตอนที่เห็นลายเซ็นต์ของพ่ออยู่บนกระดาษ
"ผม .. ผมพยายามหาเงินอยู่" ที่ได้มาจากคุณดริณน่ะนะ
"นายไม่ต้องทำอะไรเลย" เขาพูดเสียงกลั้วหัวเราะ
"คุณหมายความว่าอะไร"
"แค่นอนกับผม .. ปรนนิบัติผม .. " เขาพูดเสียงปกติ แต่ผมเริ่มสั่นกลัว
"คุณเอกภพ .. ผม เอ่อคือ .. ผมยัง" ผมยังไม่เคยนอนกับใคร กำลังจะบอกแบบนั้น
"วาทำแค่นี้ผมจะยกหนี้ให้พ่อคุณหมดเลย สนใจไหมล่ะ"
ผมนิ่งไปทันทีเมื่อเขาพูดคำนี้ จะยกหนี้ให้ทั้งหมดงั้นหรอ
"ว่าไงล่ะวาน้อยยย" เขาเกลี่ยปลายผมที่ปรกคอออก แล้วกดริมฝีปากลงมาที่หลังคอผม ผมสะดุ้งเล็กน้อย แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าถอยก็อาจจะไม่มีโอกาสอีก
"ถ้าคุณรับปากว่าจะยกหนี้ให้พ่อผมทั้งหมด .. คุณจะให้ผมทำอะไร ผมก็ยอม" ผมกลั้นใจพูดออกไป ไหนๆทำงานแบบนี้ แม้ยังไม่เคยรับแขกจริงจัง แต่ผมก็ต้องเจอเรื่องแบบนี้สักวันอยู่ดี
"ดีมากกกก" เขาพูดเสียงสั่นพร่าแล้วใช้ผ้าปิดตาผมไว้ ผมยืนตัวแข็ง เพราะตั้งตัวไม่ทัน เขาพาผมเดินไปทางข้างหน้า ผมมองอะไรไม่เห็นสักอย่าง เขาจับตัวผมให้หยุดเดิน แล้วเปิดตาผมออก
.........................................................
สิ่งแรกที่ผมเห็นเมื่อเขาเอาผ้าที่ปิดตาอยู่ออกคือความมืด แล้วค่อยๆเปลี่ยนเป็นแสงไฟสีฟ้าทั่วทั้งห้อง เสื้อคุณเอกภพ ผ้าปูเตียง รูปวาดลายอาร์ทคนเปลือยตามผนัง หรือ เสื้อกล้ามของผม สิ่งของทุกชิ้นที่มีสีขาวมันจะสว่างกลายเป็นสีเรืองแสงขึ้นมาทั้งหมด
คุณเอกภพจับให้ผมนั่งลง เขาหยิบผ้าผืนยาวสีขาวขึ้นมา แล้วสั่งให้ผมยื่นมือทั้งสองข้างออกไป เขามัดมือผมไว้ ก่อนที่จะปิดประตูห้องแล้วเปิดเพลงที่มีทำนองเรื่อยๆคลอไปด้วย
"พร้อมไหม" เขาเดินมาข้างหน้าผมแล้วถามออกมา
"ครับ" ผมตอบอย่างตื่นกลัวรีบพยักหน้าออกไป ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนคนที่กำลังจะโดนฆาตกรรม มันดูเหมือนหนังโรคจิตฝรั่งที่เคยดูตอนเป็นเด็ก
เขาโน้มตัวลงมาหา ผมรีบปิดตาหยี คิดว่าเขาคงจะจูบ แต่เปล่า เขาใช้มือกระชากเสื้อกล้ามย้วยๆของผม ผมรับรู้ได้ถึงแรงกระชากจึงรีบลืมตาขึ้น คุณเอกภพใช้มือหนาฉีกเสื้อของผมให้ขาดออกจากกัน ตอนนี้เสื้อกล้ามของผมหลุดรุ่ย ผมใช้มือที่โดนมัดทั้งดันทั้งผลักห้ามเขา
"คุณเอกภพ อย่าทำแบบนี้สิครับ" ผมกลัวมากครับ มันเริ่มไม่เหมือนทุกครั้งที่ผมทำกับคุณดริณ
"ไม่ต้องกลัวไปวา ผมไม่ทำร้ายคุณหรอก" เขาเกลี่ยผมไปทัดที่ใบหู ผมปิดตาหอบหายใจถี่
คุณเอกภพผลักให้ผมนอนลงไปบนที่นอน เขากระชากกางเกงของผมออกอย่างแรง ถอดกางเกงยีนและบ็อกเซอร์ออกไป เหลือเพียงกางเกงในสีขาวตัวเดียว เขายิ้มมุมปากก่อนที่จะลุกไปหยิบกระปุกสีแดงออกมา
ผมกลั้นหายใจแน่น รู้สึกกลัวและสั่นไปหมดทั้งตัว เกิดมาผมยังไม่เคยเจออะไรที่แปลกประหลาดแบบนี้เลย
คุณเอกภพเปิดกระปุกออก เขาล้วงเจลสีขาวออกมา แล้วป้ายลงมาที่ตัวผม เจลที่ว่ามันมีกลิ่นสตรอวเบอรรี่ ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อเขาใช้มือละเลงเจลไปทั่วร่างกายผม ตั้งแต่หน้าอกลงไปถึงขอบกางเกงใน
"อึ่กกก .. เย็นน " ผมร้องออกมา มันเย็นเหมือนวางน้ำแข็งไว้บนตัวหลายก้อน
"อ่าาา .. ผมชอบอะไรเย็นๆ" เขาพูดจบก็ก้มลงมาจูบที่ปลายคางผม ไล่ลงมาที่ซอกคอ ก่อนที่จะใช้ลิ้นเลียเจลที่ว่านั้นจากหน้าอกขาว หยุดลงลิ้นที่ยอดอกผมเล่นจนเนื้อตัวผมสั่นระริก คุณเอกภพทั้งเลียทั้งดูดดุนและขบกัดอย่างแรงก่อนค่อยๆผ่อนแรงลงเรื่อยๆ ผมนอนบิดเร่าอยู่บนเตียงด้วยความเสียวซ่านแปลกๆ
คุณเอกภพเงยหน้าขึ้นมา ปากและลิ้นของเขากลายเป็นสีเรืองแสง เขาไม่ได้ถอดเสื้อผ้าของตัวเอง ผมจะดึใจมากถ้าเขาจะไม่สอดใส่เข้ามาในตัวผม
......
ผมนอนตาปรือหอบจนหน้าอกสั่นสะท้าน มองเขาที่หยิบกระปุกสีน้ำเงินออกมา แต่คราวนี้เขาเปลี่ยนเป้าหมายเป็นชะโลมมันลงบนกางเกงชั้นในตัวบางของผม
"อื้ออ ระ ร้อนนน มันร้อนนมากก" มันไม่ได้เย็นเยือกเหมือนเจลกระปุกแรกแล้ว
"ร้อนๆจะทำให้อารมณ์ทางเพศพุ่งสูงอีกสามเท่า" เขายิ่งชะโลมให้ทั่วจนชุ่มกางเกงในจนเปียกชุ่มไปหมด
"อ๊าาา .. คุณเอกภพครับ."
"จะขอร้องอะไรวา" เขาบดคลึงแก่นกายผมเล่น
"หยุดเถอะครับ มันร้อน ผมแสบผิวไปหมดแล้ว" เจลที่ซึมเข้ามาด้านใน ทำให้ผมรู้สึกแสบที่แก่นกาย มันร้อนจนแทบทนไม่ไหว
"อื้ออออ .. ไม่เอาครับ" ผมรีบร้องห้าม เมื่อเขาดึงกางเกงในผมลง ความร้อนของเจลและแรงสัมผัสจากมือสากทำให้แก่นกายของผมตั้งตรงชูชันแข็งสู้มือคนตรงหน้า
"อืมมม" เขาก้มลงมาครอบครองแก่นกายผมโดยไม่ทันตั้งตัว ผมร้องครางเสียงกระเส่า บิดตัวหนีออก พยายามจะลุกขึ้นจากร่างคนข้างบน
"อึ่กกก ผมร้อนนน ตรงนั้นน อ๊ะ" เขารัวลิ้นวนเป็นวงกลมที่ส่วนหัวที่เปลี่ยนเป็นสีแดงเปล่งเพราะเจลร้อน ผมต้องทรุดตัวลงแล้วเด้งตัวรับปากร้อนที่สนุกอยู่กับแก่นกายผม
"หอมมม .." เขาถอนปากออก แล้วทำท่าทางสูดดมแก่นกายผม ทั้งดม ทั้งพร่ำจูบ ผมเกร็งหน้าท้องแน่น ยิ่งเขาเล้าโลมแบบนี้ ผมยิ่งอยากปลดปล่อยออกมา
"ค .. คุณ .. อีกนิด ไม่ไหวแล้ว อ๊าาาาา " น้ำรักของผมถูกปลดปล่อยออกมาอย่างรวดเร็ว มันพุ่งใส่หน้าเขาและเปื้อนที่แก่นกายผม
"อร่อย .. อืมม" เขาเลียกินน้ำรักสีขาวขุ่นที่แก่นกายผมจนสะอาด แล้วเขยิบขึ้นมายื่นหน้ามาให้ผม
"ชิมดูสิครับเด็กน้อย .." เขาให้ผมชิมน้ำของตัวเองที่เปรอะหน้าเขาอยู่ ผมเม้มริมฝีปากแล้วค่อยๆใช้ลิ้นเลียไปที่แก้มสาก ตวัดลิ้นกวาดน้ำรักสีขาวออกจากแก้ม ไล่ลงไปที่คาง คุณเอกภพทำหน้าเคลิ้ม ครางเสียงกระเส่า ส่งมือไปหยอกเย้าแก่นกายผมที่เริ่มแข็งขืนอีกครั้ง
"อ๊ะ ... อื้ออ. เจ็บครับ " เรากำลังจูบปากแลกลิ้นกันอย่างดุเดือด ผมก็รู้สึกเจ็บที่ช่องทาง มันเหมือนมีอะไรสั่นๆหลุดเข้าไปข้างในร่างกายผม
"ร้องอีกวา ร้องเสียงดังๆ" เขาชอบใจเร่งให้ผมร้องเสียงดัง
"อ๊าาา .. หยุดครับ" ผมเสียวข้างในช่องท้อง มันสั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ คุณเอกภพดันสิ่งที่อยู่ในร่างกายผมให้เข้าไปลึกขึ้นไปอีก เขาเพิ่มระดับความสั่น ผมสะดุ้งสุดตัวอีกครั้ง เมื่อเขาควานไปถูกจุดกระสัน
"ตรงนี้นี่เอง .. วาที่รักของผม"
"อื้ออออออออออ " ผมกรีดร้อง ส่ายหัวไปมา มือที่ถูกมัดจิกกันแน่น ผมกัดปากจนเลือดซิบเมื่อคุณเอกภพส่งเจ้าสิ่งกระตุ้นให้คาอยู่ที่จุดเสียวที่สุดในร่างกาย ร่างกายผมตอนนี้พลุ่งพล่าน เหมือนข้างในมันปั่นป่วนไปหมด น้ำลายผมไหลลงตามข้างปากอย่างห้ามตัวเองไม่ได้
"อ๊าาาาาาาาา" เสียงกรีดร้องดังลั่นห้องเมื่อคุณเอกภพยังคงปล่อยให้สิ่งนั้นสั่นแน่นอยู่ในช่องทาง น้ำรักของผมพุ่งออกมาเป็นรอบที่สี่ จากสีขาวขุ่นจนตอนนี้กลายเป็นน้ำใส
เขากลืนกินน้ำรักบนตัวผมจนสะอาด ผมรู้สึกหมดแรง เจ็บ ปวด ชา มวนท้อง เสียว หลายสิ่งมันตีกันจนผมไม่สามารถพยุงตัวเองได้เลย
คุณเอกภพดึงผมขึ้นมาแล้วจับผมให้อยู่บนตัวเขา เขาจับผมพลิกสลับด้านให้อยู่ในท่าหกเก้า เขาสั่งให้ผมถอดกางเกงเขาออก แล้วทำออรัลเซ็กส์ให้เขา ผมค่อยๆถอดเพราะหมดแรง แต่เขาขู่ว่าถ้าช้าจะเพิ่มความแรงอีก
"อ่าาาาา .. ลึกอีกวาา" ผมต้องอ้าปากกว้างจนสุดเพราะขนาดของคนข้างล่างใหญ่มาก ผมดูดรั้งขึ้นลงจนเกือบสุด ยิ่งผมเร่งความเร็วขึ้น เขายิ่งใช้ลิ้นดูดเลียปากทางผมไวขึ้น ข้างในตัวผมยังคงมีสิ่งแปลกปลอมคาอยู่ มือเขาสาวรูดรั้งอยู่ที่แก่นกายผม ความเสียวซ่านจากการถูกกระทำบวกกับเสียงครางในลำคอและเสียงดูดดุนต่างๆทำให้ผมเพิ่มความเร็ว รัวลิ้นที่ปลายหัวจนคนตรงหน้าปล่อยน้ำรักออกมา ผมสำลักแล้วไอออกมา เพราะน้ำคาวคนร่างโตมันเยอะมาก ผมไม่สามารถกลืนลงคอได้หมด
"พอแค่นี้ได้ไหมครับ ผมไม่ไหวแล้ว" ผมทรุดตัวลงนอนบนเตียงพร้อมน้ำรักที่ปลดปล่อยออกมาเต็มที่นอน ผมไม่ไหวแล้ว ไม่เคยเหนื่อยอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
"ผมยังไม่หายสนุกเลยวา" เขาพรมจูบที่สีข้างผม จูบแก้มก้น ขา ไล่งมาที่ปลายเท้า แล้วดูดเลียอย่างชอบใจ
"อึ่กกกกก" เขาดึงของในร่างกายผมออกมา ผมมองบนที่นอนมันมีทั้งน้ำหล่อลื่นและเลือดออกมาด้วย เขาดูดเลียช่องทางผม จับผมนอนตะแคงดีๆ แล้วสอดแก่นกายอันใหญ่โตเข้ามา
"อื้อออ .. มันจุก" จากที่ชาเพราะของเล่นอันนั้น กลายเป็นความรู้สึกแน่นคับภายในช่องท้อง เจ็บไปหมด แก่นกายใหญ่โตแทรกผ่านเข้าไปทีเดียวจนสุด ให้ตาย ผมไม่มีทางปฏิเสธเขาได้เลย
.......
"อาาา .. ครั้งแรกหรอวา ซี้ดดด ผมชอบบ"
"อ่าาา .. วาครับ .. ตอดแน่นๆ .. ขมิบหัวด้วย .. นั่นแหละะ"
"อืมมมม .. เร็ววา เร็วววว .."
"ซี้ดดดด ... ควบแรงๆวา อ่าาา เอ็กซ์สุดยอด"
"อาาาาาาห์ ... เสียวหัว .. ที่รักดี แบบนั้นครับ"
"มีเซ็กส์กับวาทำให้ผมรู้สึกกระหาย .. ผมไม่อยากหยุดกระแทกเข้าไปในตัววาเลย"
"เมียจ๋า ... ซี้ดดส์ ... เมียชอบใช่ไหม คราวหน้าผัวจะหาของเล่นมาใหม่นะ .."
"พยาบาลไหม .. คนป่วยอยากลองจับพยาบาลฉีดยา อ่าา"
"จะแตกแล้ว อ๊ะ อ๊ะ .. อาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
.
.
นั่นคือเสียงของเขาที่ผมพอจะได้ยิน ตั้งแต่เขาสอดแก่นกายเข้ามา สมองผมก็ตื้อไปหมด ช่องทางผมเจ็บ ฉีก แสบจนด้านชา ผมไร้ความรู้สึก ไม่รู้ว่าโดนเขาทำไปกี่ครั้ง ไม่รู้ว่าทำจนเวลาเท่าไหร่ ลืมตามาอีกทีก็ตอนที่ความเจ็บแล่นขึ้นมา ผมลืมตามองห้องสีฟ้า บนที่นอนมีทั้งน้ำรัก รอยเลือด คราบคาวเต็มไปหมด ผมรู้สึกครั้งนี้เป็นความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตผม ผมหลับตาลงไม่หันไปมองคนข้างหลังที่นอนกอดผมอยู่ มือผมยังคงถูกมัด แก่นกายของเขายังคงคาอยู่ในตัวผม ผมสวดมนต์ภาวนา หวังว่าเขาจะพอใจกับเซ็กส์ซาดิสต์ครั้งนี้และยอมปลดหนี้ให้พ่อผมอย่างที่เขาพูดจริงๆ
**************************************************
TBC.
บอกแล้วว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ธรรมดา ซาดิสต์แบบไม่เจ็บตัวนะ แค่นี้ก็น้ำตาเล็ดแล้ว ส่วนใครที่สงสารวาขอให้ไปลงกับเอกภพนะคะ คนเขียนไม่รู้เรื่องด้วย XD คนที่เชียร์คุณเอกภพอ่านแล้วเป็นไงเม้นบอกด้วยนะคะ ฮ่าๆ ,, ขอบคุณทุกคนค่ะ เจอกันตอนหน้านะ เอ็นซีง่อยๆ ไม่ว่ากันเนอะ เพลียเลยยย
:z10: :z10:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ชอบบบมากก ดีใจที่เชียร์คู่นี้ ซาดิสต์แบบไม่เจ็บตัว เลือดออกนิดหน่อย แต่หนูวาคงจะหมดแรงแน่ๆ รอๆๆ คู่คุณอมรกับวันนะ ว่าไปตามกันถึงไหนนน
-
:m25: :m25: :m25: จะยอมยกหนี้ให้จริงเหรอ :ruready
-
ตอนที่แล้วหลอก ตอนนี้ซาดิสต์ของจริงใช้ม้ายยยยยยยยยย แหม่ แหม่ หลอกซะเปื่อยเลย :ling1:
ในที่สุดวาก็โดนเปิดซิงจนได้ แถมเปิดแบบซาดิสซะด้วย แต่ก็แฝงไปด้วยความหื่นเกินพิกัด :haun4: ก็ยังดีไม่ถึงกับลงไม้ลงมือ ยังพอมีอารมณ์ร่วมได้บ้าง แต่หวังว่าหลังจากนี้จะไม่หนักหนานะ สงสารนางเถอะ ครั้งแรกไม่ประทับใจมีแต่ความเจ็บปวดปนเสียวปะปน ครั้งต่อไปให้นางได้มันส์แบบสุขสมบ้างนะ ไม่สมหวังกับใครก็ขอให้ได้มีความสุขกับเรื่องบนเตียงไม่แพ้วันบ้างเถ๊อะ :call: และก็หวังว่า ไอ้คุณเอกภพจะทำตามสัญญาด้วยนะคะ แต่เดาว่ากว่าจะหมดหนี้ วาคงน่วมไปทั้งตัว แต่ไม่แน่นะทั้งคู่อาจจะใจตรงกันเรื่องเซ็กส์ก็ได้ ก็ดีนะเหมาะกันดีอ่ะ ให้คู่กันเถอะคนเขียน ชอบอ่ะ :z1: อยากให้วาเปลี่ยนใจให้เอกภพรักและหลงวาจริงๆเลย แต่ถ้าไม่ใช่ก็ส่งตัวจริงวามาเร็วๆนะ คนเขียน ให้มีใครเห็นค่าและความสำคัญของวาบ้าง ไม่หวังกับดริณแล้วล่ะ ดูยังไงก็จะทิ่มแต่วันลูกเดียวเลย หึ อย่ามาเสียดายวาสิบน้ำก็แล้วกัน ฝึกมาแล้วเว้ย ฮ่าๆๆๆ :laugh:
แล้วคุณอมรมันคุยอะไรกับเด็กน้ำวะ อย่าบอกนะว่าติดใจเด็กใหม่ ถ้าอย่างนั้นก็ยกวันให้ดริณมันกินไปเถอะ อมรบางครั้งก็ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจวันสักเท่าไหร่ นี่ก็เดาใจยาก ใจดีจนน่ากลัว เปลี่ยนใจมาคู่กับวาดีไหม :hao6: เดาไม่ถูกเลยว่าเรื่องนี้จะเป็นยังไงต่อ คนเขียนพลิกล่อหลอกตลอดเลย ชอบนะไม่ใช่ไม่ชอบ มันเดายากดี :katai2-1:
และก็คาดไม่ถึงตรงที่ :a5: เอกภพเป็นเจ้าหนี้วานี่แหละ แสดงว่าต้องรู้มาก่อนแล้วไม่งั้นไม่มาที่นี่แน่ แล้วอมรกับดริณรู้ไหม ถ้ารู้ว่าเพื่อนเป็นแบบนี้แต่ยังรู้เห็นเป็นใจช่วยเพื่อนก็ใจร้ายมากนะ แต่ถ้าไม่รู้ก็แล้วไป แต่ควรจะจัดการทวงความยุติธรรมให้วาบ้างนะ อย่าให้เจ็บตัวเจ็บใจไปมากกว่านี้เลย ขอให้วาเข้มแข็งและสวยเลือกได้บ้างนะวานะ อย่าอ่อนแออีกเลย ชีวิตต้องเจออะไรอีกเยอะ เรียนรู้จากวันเอาไว้ให้มากๆนะ สู้สู้ ทุกคนเลย :katai3:
ปล. ถ้าไม่มีใครเอา ก็จิ้น วัน :oo1: วา เหมือนเดิมอ่ะ :-[
-
เอกภพไม่ยอมปล่อยวาแน่ๆเลย
เพราะดูจะติดใจอ่ะสมน้ำหน้าดริณ
ไม่อยากจะสนใจว่าเป็นไงละโดนปาดหน้าไป :hao7:
-
เอกภพเป็นเจ้าหนี้ว่ ช๊อคเล็กๆ
-
ทนหน่อยนะวา....
ตะ...แต่เค้าทนไม่ไหวอ่ะ :pighaun:
-
คุณเอกภพพพพพพ :katai1:
ทำวาเจ็บอ่ะ เป็นเจ้าหนี้อีก แถมดูจะติดใจวามากด้วย
โถๆๆๆ วาน่าสงสาร ครั้งแรกดันไม่ประทับใจ
เอาเถอะ ครั้งต่อไปขออย่าทำร้ายร่างกายนะ
:hao5: :hao5:
-
กายรู้แต่แรกหรือเปล่าว่าวาเป็นลูกหนี้
-
หมอพยาบาล อร๊ายยยย
คุณเอกภพทำไมเร้าใจแบบนี้คะ!
รอตอนต่อไปนะขอบคุณคะ
:mew1:
ว่าแต่ คุณอมรตามไปได้ยังไง 5555
"อื้ออออออออออ " ผมกรีดร้อง ส่ายหัวไปมา มือที่ถูกมัดจิกกันแน่น ผมกัดปากจนเลือดซิบเมื่อคุณอมรส่งเจ้าสิ่งกระตุ้นให้คาอยู่ที่จุดเสียวที่สุดในร่างกาย ร่างกายผมตอนนี้พลุ่งพล่าน เหมือนข้างในมันปั่นป่วนไปหมด น้ำลายผมไหลลงตามข้างปากอย่างห้ามตัวเองไม่ได้
-
หมอพยาบาล อร๊ายยยย
คุณเอกภพทำไมเร้าใจแบบนี้คะ!
รอตอนต่อไปนะขอบคุณคะ
:mew1:
ว่าแต่ คุณอมรตามไปได้ยังไง 5555
"อื้ออออออออออ " ผมกรีดร้อง ส่ายหัวไปมา มือที่ถูกมัดจิกกันแน่น ผมกัดปากจนเลือดซิบเมื่อคุณอมรส่งเจ้าสิ่งกระตุ้นให้คาอยู่ที่จุดเสียวที่สุดในร่างกาย ร่างกายผมตอนนี้พลุ่งพล่าน เหมือนข้างในมันปั่นป่วนไปหมด น้ำลายผมไหลลงตามข้างปากอย่างห้ามตัวเองไม่ได้
แหม คนเขียนเพ้อถึงอมรหนักกว่าวันอีกค่ะเนี่ย
ฮ่าาาาา ขอบคุณที่บอกค่ะ และก็ขอโทษด้วยนะคะ
:laugh:
-
สงสัยหนูวาจะกลายเป็นมาโซแน่เลย อิอิ เราเชียร์เอกภพกับวาน่ะ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
นู๋วาาาาาา ครั้งแรกก้อโดนจัดหนักเลยนะ หุหุ แต่เจ๊ชอบบบบบบบบบ
-
รอดูต่อไป
-
ลุ้นกับวันจนเหนื่อยละ หลายคนเหลือเกิน แหม
พยายามทำใจ :serius2:
ถ้าวันยังจะร่อนไปร่อนมางี้อยู่ ฝากคนเขียนช่วยสอนน้องใส่ถุงด้วยนะคะ
แต่ตอนนี้ก็เหลือแค่อมรกับดริณ(แอบเชียร์)สินะ(ต้องนับน้องอมรด้วยป่าวนี่)
จะเป็นยังไงต่อไปล่ะนี่ หรือว่าจะ 3p :laugh:
น้องวากับเอกภพ :pighaun:
หวังว่าคนเขียนคงจะปล่อยวาไปซักคน555
-
:jul1: :m25: จนได้นะวา :m25: :haun4:
วันจะเป็นไงเนี่ย :z3:
-
วาโดนเปิดซิงแล้ววว
ไม่ใช่ทั้งดริณทั้งอมร 555
ซาดิสไหม ก้อนิดนึง แต่รุนแรงใช้ได้เลยอ่ะ คุณเอกภพ อิอิ
-
โอ้โห วาได้เด็ดกว่าวันอีก แบบนี้วันก็น้อยหน้าสิ
คุณเอกภพนี่ชอบหาอะไรแปลกๆมาเล่นนะ
:jul1: :haun4: :pighaun:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: แหมๆๆๆๆๆวาเจอทั้งที่ก็มาเต็มเรยนะอิอิ คุณเอกภพนี่ก็ :z1:
ปล.ยกวาให้คุณเอกภพ แล้วหันมา3p คุณอมร วัน คุณตริณเถอะ 9yf.0g]nvd8ypw,jwfh0b'q :sad4:
-
เพิ่งได้ติดตาม เนื้อเรื่องสนุกมากคับ ..
-
:pighaun: :jul1: คุณเอกคะ ถ้าจะโหด และหื่นขนาดเน้ ดริณ 8 น้ำ ก็คงไม่สู้แล้วนะ สู้ไม่ได้คร่าาาาาา
วาอุตส่าห์เป็นไข่ในหิน รอดปากเหยี่ยวปากกามาได้ตั้งสามเดือนในบาร์เกย์ คุณเอกโผล่มาแค่ตอนสองตอนก็งาบวาไปปู้ยี่ปู้ยำซะแระ
ได้วาแล้ว รับผิดชอบวาด้วย วายังสด เปิดซิงวาแล้วก็รับเลี้ยงดูวา เอ็นดูวาด้วยนะคะ :oo1:
-
สนุกอ่ะ ชอบบบบบบบบบบบ (ทำเสียงหื่น =,.=)
-
เห็นตอนแรกคุณเอกภพเงียบๆ ขรึมๆ แอบซาดิส และโหดด้วย o22 o22
-
อยากจะบอกว่าไม่น่าเชียร์ไอ้โรคจิตนี่เลย สงสารวาเพิ่มขึ้นอีก!
-
คุณเอกภพพพพพพพพพ :katai4:
กินเรียบไปแล้วก็รักษาสัญญาด้วยล่ะ
-
คุณเอกกน่ากลัวแต่ถ้าจริงจังกับวา แล้วไม่โลเล เหมือนคุณดริณก้พอแล้ว
-
สนุกจ้าาาาาาา ติดตามๆ อิอิ
-
เราเห็นนิยายคนเขียนอีกสองเรื่องอัพ
ขยันมากค่ะ เรื่อง 3096 ยังไม่ได้อ่าน แหะๆ :mew4:
ไอ้วันไม่อัพหรอ อยากอ่านแล้วอ่าาา
:call:
-
เราเห็นนิยายคนเขียนอีกสองเรื่องอัพ
ขยันมากค่ะ เรื่อง 3096 ยังไม่ได้อ่าน แหะๆ :mew4:
ไอ้วันไม่อัพหรอ อยากอ่านแล้วอ่าาา
:call:
อูววววว รอก่อนนะคะ พรุ่งนี้อาจจะอัพให้
ไม่ได้ขยันหรอกค่ะ แต่ไม่มีอะไรทำ 555
เรื่อง 3096 ออกแนวจิตๆนะคะ เด็กถูกลักพาตัว
อาจไม่ใช่แนวของคนทั่วๆไปเท่าไหร่
ยังไงก็ขอบคุณนะคะ
รวมถึงทุกๆคนที่เข้ามาอ่านหรือเม้นด้วยค่า
:pig4:
-
เราเชียร์ ตริณวัน นะ ไม่ชอบอมรอะ
:hao3:
แก้ไข เอกภพ-อมร ช่วงนั้นเบอๆ เขียนชื่อผิดคน หมดกัน 55
ชอบวากับเอกภพนะ
:hao7:
-
เชียร์วากะเอกภพแทนได้มั้ย ซู้ดดดด///สูดน้ำลาย
-
โอยหื่นนนนนนนนน แต่ก็หยุดอ่านไม่ได้ กร๊ากกกกกกกกกกก สงสารวานะ แต่ถือว่าเป็นคู่ที่เหมาะกันมากกกกกกคู่หนึ่งนะ มีเรียกว่าเมียจ๋าาาด้วยอ่ะ อย่างนี้วารอดยากอ่ะ ฮึฮึฮึ :hao6: :hao6:
-
เมื่อไหร่จะเจอรักแท้กันนะ แล้วตัวละครจะเพิ่มมาอีกไหมอ่ะ ปวดหัวมากกก
S & M
....................................
.
"คุณจะมายุ่งกับผมทำไม!"
"แล้วทำไมฉันจะยุ่งไม่ได้"
"ผมมีคุณอมรแล้ว"
"แต่ฉันเป็นผัวคนแรกของนาย!"
"หึ ไม่ใช่ ไม่ใช่คนแรก และเป็นคนที่เท่าไหร่บังเอิญผมก็ไม่ได้จำซะด้วยสิ"
.........
"สำส่อน " ผมพูดใส่คนตรงหน้า ทำไมวะ ทำไมผมต้องอยากเอาชนะคนคนนี้เหลือเกิน ที่จริงมันก็แค่เด็กที่ชอบนอนกับผู้ชายไปทั่วแค่นั้น
"ถ้าคิดว่าสำส่อน แล้วจะมายุ่งทำไม" วันมันคงโกรธผม แต่ผมพูดความจริง ในแง่ของเด็กนั่งมันต้องเจอแขกเยอะเป็นธรรมดาผมเข้าใจ แต่อย่างวันนี่มันเป็นโดยนิสัยส่วนตัว
"คนอย่างนายมันต้องเจอคนแบบฉัน .. เภามันไม่ถึงใจนายหรอก" ครั้งแรกที่ผมมีอะไรกับวัน ผมยอมรับนะว่าวันเป็นคนมีเสน่ห์มากทั้งภายนอกและภายใน ยิ่งเสน่ห์ทางเพศ ขนาดผมที่คิดว่าจะตัดใจให้เพื่อนแล้ว แต่ได้เจอกันบ่อยๆ ผมก็คิดถึงมันเหมือนกัน บางทีผมคิดว่าวันน่าสงสาร แต่บางทีมันก็น่าจับเลาะฟันออกให้หมด
"ปล่อยสิวะ !.. ไม่งั้นจะร้องแล้วนะ .. ช่วยด้วยยย .. ช่วยด้วยโว้ยย" มันดิ้นเร่าๆอยู่ในอกผม วันมันตัวเล็ก ตัวบางมากถ้าเทียบกับผมหรืออมร
"ร้องไปก็เท่านั้น ไม่มีใครได้ยินหรอก .. ต่อให้วันครางเสียงดังตอนกำลังขึ้นสวรรค์ก็ไม่มีใครได้ยิน" ผมบีบปากมันแน่น ตอนนี้วันมันใส่เสื้อกล้ามตัวโคล่งๆ ที่แค่ยกมือก็เห็นยอดอกสีชมพูที่ผมเคยลิ้มลอง
"ฮื่อออ .. ผมจะบอกคุณอมร!" มันสะบัดหน้าแล้วขู่จะฟ้องอมร เอาสิ ถ้ามันไม่กลัวอมรจะเลิกกับมันอ่ะนะ
"คิดว่าทำได้ก็ลอง" ผมจับมันเหวี่ยงไปบนเก้าอี้ขาหยั่งที่พวกซาดิสต์ชอบใช้ทรมานหรือทำรักกันบนนี้ ห้องนี้เป็นห้องที่เอาไว้เก็บของเล่นที่จะส่งมาทุกเดือน ผมตามวันมาตอนที่ผมยืนมองมันนั่งคุยอยู่กับไอ้เภา
"อ๊ะ .. ไอ้บ้าาา .. ปล่อยนะ" มันหยัดตัวลุกจะวิ่งหนีออกไปที่ประตู
"ชอบความรุนแรงหรอ .. " ผมกระชากมันกลับมานอนบนเก้าอี้ แล้วขึ้นคล่อมคนตัวเล็กด้านล่างเอาไว้
"ปล่อยสิคุณดริณ .. ผมไม่เล่นนะ" ผมเอามือวันตรึงไว้กับเบาะ ใช้เชือกมัดแขนทั้งสองข้างเอาไว้ วันนอนกัดปาก ตราปรือ ยิ่งทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้นอีก ทำไมคนตัวเล็กคนนี้มันช่างเย้ายวนผมขนาดนี้
"ไม่อยากลองเซ็กส์แบบอื่นบ้างหรอ .. " ในห้องนี้มีทุกอย่างครับ ทั้งเก้าอี้ทรมาน เซ็กส์ทอยแบบต่างๆ
"ฮือ .. คุณปล่อยผมเถอะ !!" วันร้องอ้อนวอนผมที่กำลังก้มลงมาหาขนมรสหวาน ผมแลบลิ้นออกมาค่อยๆแตะไปบนยอดอกสวยผ่านเสื้อกล้ามด้านขวา วันสะดุ้งครางอือบิดหน้าหนี ผมยิ่งได้ใจวนลิ้นหนาละเลงจนเสื้อเปียกเผยให้เห็นตุ่มไตสีชมพูชูชันชัดขึ้น... น่ากิน~
"ย .. อย่าครับ ..อ.. อื้ออ" จากที่ใช้ลิ้นเลียกลายเป็นห่อปากดูดดุนอย่างไว ผมกลืนกิน ขบเม้ม ยอดอกอีกข้างก็ส่งมือไล้วน บีบเค้นจนวันเด้งอกมารับทั้งมือและปากผม
"ยังอยากให้หยุดไหม.." ผมละปากออก เขยิบตัวขึ้นไปหาคนตัวเล็กที่นอนหอบตาปรือ
"หยุดเถอะครับ." วันพูดเสียงเบาเหมือนยังไม่อยากให้ผมหยุด ผมเลยไล่จูบที่ขมับ แก้มนิ่ม ใบหู ส่งลิ้นเข้าไปเล่นในซอกหูจนคนข้างใต้บิดตัวเสียว
"อื้อออ.. คุณดริณ ." ผมไซ้คอสวย ทั้งจูบ ทั้งทำรอยรักไว้
"จุ๊บ .. อืมม .. อ่าา" ผมก้มมองหน้าวัน มันหันหน้าหนีผม ผมเลยจับหน้ามันให้หันมาจ้องตาผม สายตาวันสั่นระริกมีน้ำคลอ มันคงกลัวว่าถ้ามีอะไรกับผมแล้วอมรจับได้ขึ้นมา มันก็คงจะไม่ได้อยู่กับอมรอีก ผมจูบไปที่หางตา. จมูกเล็กโด่งรั้น ปากบางรูปกระจับเม้มแน่นเหมือนกลัวว่าผมจะแทรกลิ้นผ่านเข้าไป
"อืออออ .. ค .. คุณ .. อ๊ะ" ผมไล่จูบที่หน้าอกเลื่อนลงมาที่ท้องน้อย ไล้เลียอยู่ที่สะดือ ค่อยๆปลดซิบกางเกงคนตัวเล็ก วันเกร็งขาแน่นไม่ยอมให้ผมถอดได้
"อย่าดื้อ" ผมบอกแล้วจูบไซ้ผ่านกางเกง กดจูบแรงๆ ย้ำๆที่แก่นกาย วันกระตุกตามสัมผัสร้อน ขาที่เคยเกร็งเริ่มอ่อนแรงลงเพราะความรู้สึกใหม่มาแทนที่
"อย่าทำนะ .. ผมขอร้อง" ผมไม่ฟังที่วันพูด ดึงกางเกงให้ลงไปกองที่ปลายเท้า ผมใช้มือลูบแก่นกายตรงหน้าขึ้นลงตามความยาว ปลายหัวเริ่มมีน้ำออกมาแล้ว ชั้นในเริ่มเปียกชื้น เผยให้เห็นหัวบานสีชมพูที่ผมชอบสัมผัส
"โกหก.. พูดสิว่าไม่ชอบ .. พูด!" ผมสอดมือเข้าไปสัมผัสแก่นกายร้อน ใช้นิ้ววนที่ปลายหัว ละเลงน้ำรักที่เยิ้มออกมาให้ชุ่ม แล้วสาวขึ้นลงอย่างรวดเร็ว
"อ๊ะะ .. ม .. มัน .. ส ." ผมละมือออกแล้วดึงชั้นในลงไปคาไว้ที่สะโพก แล้วจูบไปที่ปลายรู ใช้นิ้วเลีย แยงเล่นอยู่ที่รูปล่อยน้ำรัก
"อ๊าา .. ป.. ปล่อยย ..มันเสียวว " ผมห่อปาก ดูดเม้มย้ำๆ ละเลงลิ้นจนตัวเล็กสวนสะโพกขึ้นมาอย่างเผลอตัว ผมอมแท่งร้อนขนาดกำลังดี แต่มีสีชมพูจัดเหมือนกำลังกินลูกกวาดสีสดอยู่
"อ๊ะ..อ๊ะ... จะแตกแล้ว อ๊าาาส์" ดูดขึ้นลงจนสุดด้ามสักพัก วันก็ปลดปล่อยน้ำออกมา ผมกลืนกินน้ำคาวรสหวานของคนตรงหน้า แล้วอมไว้ในปากเล็กน้อย ก่อนจะปีนขึ้นไปจูบปากคนใต้ร่าง วันจูบรับเอาน้ำรักของตัวเองไว้ ผมเกี่ยวกวัดลิ้นเล็ก ส่งน้ำรักไปเล่นในโพรงปาก ก่อนจะแบ่งน้ำรักส่งให้กลืนลงคอ
"อยากรึยัง .." ผมละปากออกแล้วกระซิบถามอยู่แถวปากวัน ทั้งจูบ ทั้งเลีย คนตรงหน้าตาหวานเยิ้ม หอบหายใจถี่ นอนให้ผมคลอเคลียนิ่ง
"อือออ .. รอบเดียวนะ" วันเผยอปากพูดแล้วประกบปากผมอย่างแรง เริ่มกลับมาเป็นไอ้วันตัวจริงแล้วสินะ แต่คิดหรอว่าผมจะขอรอบเดียว หึ วันนี้ผมจะให้วันได้ลิ้มรสเซ็กส์ในแบบของผม วันจะต้องครางร้องขอให้ผมปลดปล่อยอารมณ์ให้อย่างทรมาน
.
.
"คุณดริณ .. ไวอีก . อ๊ะ .. อ๊ะะ . " วันร้องให้ผมกระแทกเข้าไปในช่องทางไวขึ้น
"อ่าาาาา.. วันนน .. ซี้ดดด " คนใต้ร่างตอดรับ เด้งสวนเข้ามาจนผมแตกออกมารอบสอง
.
.
"พอแล้วว .. สองน้ำแล้วนะ" วันพูดปราม แต่ผมยังไม่อิ่มเลย
"ห้ามได้หรอ.. ของวันแข็งสู้ลิ้นผมอีกแล้วนะ" ผมจับวันตะแคงอ้าขาขึ้นแล้วเลียช่องทางรักกับแก่นกายสลับกัน
"คุณก็อย่าเลียสิ.. อื้มม .. สกปรกนะ" วันบอกเมื่อผมสอดลิ้นเข้าไปในช่องทางสีสวย
"เสียวดีไหมล่ะ .. รอแปปนะเด็กดี" ผมบอกแล้วผละออกมา
"อือออ.. จะทำอะไร" วันนอนถามคราง เปลือยกายนอนเร่าร้อนอยู่บนเก้าอี้
.
ผมเดินเปลือยไปเปิดตู้ เจอปลอกสวมมีหนามขยายขนาด วันจะชอบไหมนะ ลองดูก็ไม่เสียหาย ท่าทางจะเสียวใช่ย่อย
.
.
"อือออ .. อะไรน่ะ" วันถามเมื่อเห็นของเล่นสีขาวที่ผมหยิบมา
"ของเล่น .. เพิ่มความเสียว" ผมรูดแก่นกายตัวเองเล็กน้อยจนแข็งแล้วสวมปลอกหนามเข้ามาทันที
"เจ็บแน่เลย.. มันมีหนามด้วยอ่ะ" วันส่งมือมาลูบเล่น แล้วใช้มือช่วยชักให้
"งั้นนหันหน้ามา .. อ้ากว้างๆ .. " ผมจับให้วันหันหน้ามานอนตรงๆ ตอนนี้ปลดแขนแล้วครับ เด็กหายดื้อเเล้ว
"อื้อออออ .. เจ็บบ .. เจ็บมาก" วันร้องเมื่อผมสอดแก่นกายที่มีปลอกสวมอยู่เข้าไปในช่องทางจนสุด
"ซี้ดดด .. ตอดแน่นมาก . ขยับละนะ" แช่สักพักก็บอกคนใต้ล่างให้เตรียมใจเอาไว้
"ค..คุณ .. อะ .. โอ๊ยยย . อ๊ะ .. อ๊ะ" วันร้องเสียงดังทันทีเมื่อผมขยับแก่นกายเข้าออก
"เสียวไหม .. หืมม อ่าาาาา" ยิ่งขยับ ยิ่งมีอารมณ์ ปลอกช่วยให้คนใต้ล่างรับสัมผัสใหม่ทั้งหนามและขนาดที่ใหญ่ขึ้น
"มันแน่น .. หนามมันขูดข้างในอ่ะ .. อึ่กก" วันร้องบอกผม เอามือจิกขาผมจนเป็นรอย
"ให้หยุดไหม" ผมถามคนตรงหน้า ถ้าไม่ไหวจะได้เปลี่ยนอัน
"ไม่เอาา .. ลงมาอีกสิครับบ .. ลึกอีกนะ .. อ๊ะ .. เพิ่มขนาดด้วยหรอ .. อื้ออ" วันครางอือ ต้องการผมลึกเข้าไปอีก ผมเลยถอนออกมาจนสุดแล้วกระแทกทีเดียว โคตรได้อารมณ์
"อย่าเกร็ง .. เดี๋ยวแตกก่อนน .. ตอดแน่นฉิบ" ผมปลอบคนตัวเล็ก วันคงเจ็บที่โดนผมกระแทกอย่างแรง
.
.
"คุณดริณ .. อยากลองอันนั้น" เราทำกันมาหลายน้ำแล้ว ตอนนี้ผมนอนกอดวันอยู่
"มันจะดีกว่าของจริงได้ไง .. จุ๊บ" วันอยากลองไข่สั่น ผมเลยแซวว่าจะดีกว่าของผมได้ไง
"อือออ .. มันสั่นได้นี่" ตัวเล็กจูบปลายคางผมแล้วร้องขอของเล่นอันใหม่ ผมเลยหันไปหยิบมาให้มันอันนึง
"อ่ะ .. ใส่ล่ะนะ" ผมเปิดสวิซต์แล้วจ่อที่ช่องทาง แค่เห็นก็เสียวแล้ว
"อ๊าาส์ .. เสียวดีอ่ะ คุณลองใส่มาพร้อมกันสิ น้าาาา " ผมใส่แท่งร้อนของผมเข้าไปในช่องทางของวัน
"อืมมมมม.. ซี้ดดดส์ .. สั่นแรงมาก " แท่งร้อนของผมเสียดสีกับผนังช่องทางในตัววันและเสียดสีกับของเล่นที่กำลังสั่นอย่างแรง ผมขนลุกขึ้นหัว ความเสียวเพิ่มขึ้นหลายเท่า ทำให้ผมยิ่งกระแทกเข้าไปในช่องของวันอย่างแรง วันครางร้องเสียงดังด้วยความเสียวซ่าน
"อ๊ะ .. อ๊ะ .. แรงอีก .. อืออ" ผมว่าผมทำแรงแล้วนะ แต่ไอ้ร่างบางข้างล่างก็ยังเร่งให้ผมใส่เข้าไปแรงกว่านี้อีก
"อ่าาาาาา .. เอากระป๋องนั้นช่วยตัวเองสิวัน" ผมอยากมองคนข้างล่างช่วยตัวเองไปด้วย เลยสั่งให้วันหันไปหยิบกระป๋องสำหรับผู้ชายมาช่วยตัวเอง
"อืออออ .. ไม่ไหวแล้วว .. เสียวทั้งหน้าทั้งหลังเลย" วันถือกระป๋องคว่ำลงสอดแก่นกายเข้าไปแล้วรูดขึ้นลงจนหน้าเหยเก ข้างหลังก็โดนทั้งแก่นกายผมผสมไข่สั่นไปพร้อมกัน
"รูดเร็วๆสิ .. แบบนั้น ..ซี้ด . เอ็กซ์ชิบ .. ครางดังๆ .. อ่าา" ผมเร่งให้คนใต้ร่างเพิ่มความเร็ว จะได้ครางเสียงดังๆ ผมชอบเสียงวัน ยิ่งฟัง ยิ่งมีอารมณ์
"ค.. คุณดริณ .. วันไม่ไหวแล้ว .. อ๊ะ .. " วันร้องขมิบช่องทางแน่น
"ปล่อยออกมาวัน .. อืมมม .. " วันกระตุกปลดปล่อยน้ำรักออกมา
.
.
"เร่าร้อนเกินไปหรือเปล่า .. หืม" ผมถามวัน ตอนนี้ผมนอนทับวันอยู่
"คุณต่างหาก .. ห้าน้ำแล้วนะ" วันนอนลูบหลังผมเล่น ผมก็ลูบผมวันเล่นไปเรื่อยๆ
"ก็วันเร้าใจนี่ .. ดูสิ ยังตอดของผมตุบๆอยู่เลย " ผมยังไม่ถอนออกมาเลยครับ ก็ข้างในมันอุ่นดีอ่ะ
"อยากคาไว้ทำไมล่ะ .. จูบหน่อยย .. " เวลาวันอ้อนดูน่ารักดีเหมือนกันนะ ปกติจะออกแนวเราร้อนซะมากกว่า
"อืมมมม . อีกไหม คราวนี้ . วันทำนะ" ผมถามเมื่อเราจูกกันเสร็จ
"ขี้โกงง .. ตอนแรกก็มัด .. ตอนนี้ก็จะให้ขึ้นอีก" วันตีหลังผมดังอั่ก รุนแรงตลอด
"น่าาาา .. นะ .. คนดี" ผมเลยอ้อนบ้าง อยากอีกแล้วอ่ะ
"พลิกสิ .. อื้อออ .. แน่นนน" ไม่ปฏิเสธเว้ย ผมจับวันพลิกขึ้นบน ทีนี้แก่นกายผมเลยคับแน่นเข้าไปอีก
"ไม่ไหวแล้ว .. จะบ้าตายแล้ววัน .. จ๊วบบ" ผมครางเมื่อร่างบางข้างบนร้อนสะโพกยั่ว ส่งมือมาคล้องคอผมไว้ แล้วยกสะโพกขึ้นลงถี่กระชั้น
"อื้ออ .. อย่ากัดนมสิ .." ก็มันเขี้ยวอ่ะ ผมไม่เคยติดใจใครเท่าวันเลยนะ ขนาดโดนสอดใส่ขนาดนี้ ถ้าเป็นผู้หญิงคงพรุนจนหลวมหมดแล้ว
.
.
"คุณดริณ .. ผมเจ็บไปหมดแล้วนะ .. อ๊ะ "
" ไม่ชอบหรอ .. นี่ดิลโด้ตัวใหม่เลยนะ"
"ก็ชอบบบ .. แต่เจ็บไปหมดแล้วว . อึ่กก .. เบาหน่อยสิ"
"แตกรอบนี้พักก่อนเครมะ"
"ผมเสร็จหลายรอบจนน้ำแห้งแล้วนะ ... อ๊าาาาาาาาาา"
.
.
"อมรมันเคยทำแบบนี้กับนายไหม" ผมนอนซ้อนหลังวัน ขยับตัวเข้าออกช้าๆ ตอนนี้วันคงล้าไปหมดแล้ว แต่ผมยังมีแรงอยู่ ยิ่งได้สัมผัส ยิ่งอดใจไม่อยู่
"คุณอมรเขาอ่อนโยน ..ไม่เหมือนคุณหรอก .. หื่น .. ซาดิสต์ .. ชอบเล่นแผงๆ" ผมหัวเราะใส่คนในอ้อมกอด มันชอบที่ผมทำผมรู้ ถ้าผมซาดิสต์ วันก็มาโซคิสม์ขั้นเริ่มต้นล่ะ
"ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ .. ถ้าคุณอมรรู้." ผมลองถามคุณดริณ ความเสียวซ่านหมดไป ความรู้สึกผิดก็เข้ามาแทนที่ทันที
"นายอยากให้ฉันบอกเภามันไหมล่ะ "
"อย่านะ .. ผมขอร้อง ..ให้ทำอะไร ..ก็ยอม"
"แน่ใจ?.. ถ้าฉันสั่งให้นายมาหา นายก็ต้องมา เข้าใจไหม "
"คุณอย่าทำแบบนี้ .. มันไม่ดีต่อเราทั้งสามคนเลยนะ"
"ฟอดดด .. ฉันถือว่าร่างกายนายเป็นของฉันส่วนนึง .. จุ๊บบ .. ทั้งตรงนี้ .. ตรงนี้ .. อันนี้ .. แล้วก็ข้างในนี้" เขาไล่จูบตามเนื้อตัว ยอดอก แก่นกายร้อน และช่องทางสีสดที่ปวดตุบๆเพราะถูกสอดใส่จนเจ็บไปหมดแล้ว
"อื้อออ .. คุณมันมักมาก " กูทุบไปที่หน้าอกเขา เจ็บใจที่ยอมให้เขาตลอดเลย
"กับนายเท่านั้นแหละ .. อย่าขัดใจฉัน .. อยากได้อะไรก็บอก .. ออกไปอยู่คอนโดไหมฉันจะซื้อให้" เขาถามแล้วรวบมือกูไว้ ดึงตัวกูเข้าไปกอด
กูนอนนิ่งๆ ลองคิดตามที่เขาพูด ไม่จริงหรอก ไม่มีใครคิดจริงจังกับคนแบบกูหรอก คุณอมรก็ด้วย พวกเขาแค่ต้องการตัวกู พอหมดประโยชน์เขาก็คงไล่กูเหมือนหมูเหมือนหมา คุณดริณไม่ได้จิตใจดีเท่าคุณอมร เขาแข็งกระด้าง แม้จะอ่อนโยนบ้าง แต่ก็ไม่ใช่เนื้อแท้ของเขา เขาชอบบังคับ ใช้กำลัง แม้หลังๆกูจะสมยอมก็เถอะ แต่กูไม่พร้อมจะเชื่อใครทั้งนั้น
กูรักคุณอมรคนเดียว แม้จะเป็นรักข้างเดียวก็ตาม แต่นี่กูนอกกายคุณอมรกี่รอบแล้ว! หึ สำส่อนเหมือนที่คนอื่นเขาพูดกัน คุณอมรวันขอโทษ คุณอย่าเกลียดวันเลยนะ วันขอโทษจริงๆ คุณให้อภัยวันนะ
"ผมจะกลับได้หรือยัง " ผมนอนหันหลังถามคนที่กำลังจะลุกขึ้นไปสั่งอาหาร เราตื่นกันตอนสิบโมงของอีกวัน ผมรู้สึกเจ็บไปหมดทั้งตัว เหมือนจะมีไข้รุมๆด้วย
"ลุกไหวไหม .. ตามมา .. อ่ะ .. อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเดี๋ยวกินยานี่" เขาพาผมเดินมาที่ห้องนอนของเขา หยิบผ้าขนหนู เสื้อเชิ้ตตัวยาวสีขาว ชั้นในตัวใหม่ให้ แล้วเดินไปเอายาวางไว้ที่โต๊ะดินข้าว
ผมรีบเข้าห้องน้ำไปล้างตัว ในห้องน้ำมีอ่างขนาดใหญ่ พื้นห้องน้ำยกสูง รอบห้องเป็นกระจกใส มีด้านนึงเป็นกระจกเงา ผมมองเนื้อตัว ตอนนี้มีแต่คราบคาว ข้างหลังเป็นคราบเลือดเปรอะตามซอกขา ผมแง้มดูช่องทาง มันมีเลือดติดกัง คราบน้ำรักที่รอการปล่อยออกมา ผมขยะแขยงตัวเอง รีบไปยืนใต้ฝักบัวแล้วกลั้นใจล้วงเข้าไปควานน้ำคาวที่อยู่ด้านในออกมาให้หมด ผมมองไปที่กระจก คราบขาวไหลลงมาตามขามีเลือดสีแดงปนออกมาด้วย เขายอมปลดหนี้ให้พ่อผมแล้วสินะ .. มันจบแล้วใช่ไหม ....
**************************************************
TBC.
เขียนเอ็นซีกากมาก อนุบาลได้อีก ขี้เกียจบรรยายมากค่ะ ตอนนี้สงสารใครดีคะ
วันทองนี่ไม่มีฉากหวานๆเลยเนอะ เนื้อเรื่องก็มีแต่ฉากพวกนี้ ไม่ดีเลย ๆ T^T ,,
Ps. ขอบคุณทุกคนอ่าน ทุกคอมเม้นค่ะ bye
:pig4:
:กอด1:
-
:haun4: หึหึหึ มาสามหึ แล้วก็ไป :hao6:
-
วันดูเป็นคนไว้ใจคนยากกว่าที่คิดแฮะ :ruready แต่สงสารวาเหมือนเดิมมมมมมมมม คุณเอกภพต้องรับผิดชอบวาวีด้วยแหละะะะะะะะะะะะะะ :angry2:
-
เวทนาวันแปลกๆค่ะ
-
ยังไงเราก็เชียร์ตรินนะ ถึงจะเจ้าชู้แบบนายแบบ แต่ว่ามันซาดิตกว่า เร้าใจกว่าอมรดี
:hao7:
-
ไม่ค่อยชอบ ดริน ดูผีเข้าผีออก
คู่ของวันนี่ จะ 3P หรือเปล่า หรือยังไง
ลุ้นคู่ของ วา คนนี้คงใช่แล้วละ เสียจิ้นแล้วนิ รอดมาตั้งนาน
-
วันน่าสงสารนะ
รักอมรแท้ๆ แต่ดันมีคนอื่นเข้ามาตลอด
อมรรู้จะว่าไงเนี่ยยย
วาก็น่าสงสาร คุณเอกภพรับผิดชอบด้วย
เห้อ แล้วไม่ใช่ยกหนี้ครั้งนี้ เเล้วพ่อก็ไปสร้างหนี้ใหม่มาอีกนะ :เฮ้อ:
-
สงสารวันนะ...วันตีค่าตัวเองกดตัวเองมากอ่ะ
อิคุณๆน่ะ ทั้งดริณทั้งอมร รักวันจริงๆเหรอ
เท่าที่ดูเหมือนรักที่เซ็กส์ของวันมากกว่าเพราะวันมันดูเป็นงาน
:hao5: จะทีใครรักวันจริงๆมั้ยเนี่ยยยย
-
อืม ช่างเป็นฉาก SM ที่เร้าใจ :haun4: แหม คุณดริณ กลัว จะน้อยหน้าคุณเอกภพหรือไง จัดหนักวันซะ :jul1: เอาตามตรงนะ ไม่รู้จะสงสารหรือเห็นใจวัน มันไม่สุดอ่ะ ถึงวันจะไม่ได้เริ่มก่อน แต่พอดริณเล้าโลมจับจุดได้ก็อ่อนไปทั้งตัว รวมถึงตอนของแพทด้วยคล้ายๆกัน วันติดใจเซ็กส์จากดริณแต่ไม่ได้รักแบบที่รักอมร เหมือนวันจะขาดเรื่องพวกนี้ไม่ได้เลยแบบไม่รู้จักพอ ดูวันก็มีความสุขดีเวลานอนกับอมร พยายามจะคิดว่าวันขัดขืนสู้ไม่ได้แต่พอถูกกระตุ้นด้วยดุ้นจริงดุ้นปลอมเข้า วันก็พูดจาออดอ้อน ลองของเล่น โน่นนี่นั่น ตอบสนองอย่างถึงใจ ยิ่งทำให้ดริณหลงมากขึ้นไปอีก แต่พอเลิกทำหมดอารมณ์อยากก็รู้สึกผิดกับอมร แล้ววันจะหวังอะไรในเมื่อตัวเองไม่หยุดที่อมรคนเดียว เข้าใจว่าวันเป็นเด็กขายอมรอาจจะไม่จริงจังแต่อมรก็บอกไว้แล้วว่าให้ทำตัวดีๆระหว่างที่อยู่กับเขา ที่จริงวันเลือกได้นะ เลือกที่จะบอกอมรไปตามตรงก็ได้ แต่ลึกๆ วันชอบเซ็กส์ของดริณที่มันตื่นเต้นเร้าใจกว่าอมรหรือเปล่า ส่วนอมรวันรักที่อ่อนโยน เอาใจ วันไม่เคยได้รับการปฏิบัติอย่างนี้จากใครมาก่อน แต่วันก็ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดอีกไม่รู้กี่ครั้ง คิดในแง่ดี วันคงไม่อยากให้พี่น้องหรือเพื่อนแตกคอกัน ถ้าอมรจริงจังและวันไม่ได้สำคัญตัวผิดนะ :ling2: แต่ที่ผ่านมาเหมือนอมรไม่ค่อยสนใจจุดนี้เท่าไหร่ ขนาดดริณพูดแขวะก็ยังเหมือนปล่อยผ่าน เลยไม่รู้ว่าอมรคิดอะไร เป็นตัวละครที่ดูยากเหลือเกินในตอนนี้ และดูจะน่ากลัวกว่าใครทั้งหมด เพราะยังไม่แสดงออกถึงตัวตนที่แท้จริง อมรไม่โง่ อมรไม่ได้มีด้านอ่อนโยนเพียงด้านเดียวแน่ เผลอๆนี่แหละซาดิสต์ตัวพ่อเลย เราว่าอมรรู้เรื่องวันนะ แต่อาจจะลองใจว่าวันจะทำยังไง จะพูดความจริงกับตนไหม เดาล้วนๆ เพราะอีกคนที่เดายาก คือ คนเขียน :z2: ดีค่ะ ชอบๆๆ มันมีอะไรให้ลุ้นดี
แต่วันก็คิดดีนะ คิดแบบเผื่อใจเอาไว้ ถึงจะเจ็บถ้าเป็นอย่างนั้นแต่ก็ยังเผื่อเอาไว้ก่อน ยิ่งตอนนี้ไม่รู้เด็กน้ำจะมามีบทบาทอะไรไหม ดริณจ้างมาให้ดักอมรหรือเปล่า ต้องดูต่อไปแต่วันอาจจะโชคดีมีคนรักตัวเองอย่างจริงใจทั้งสองคนก็ได้นะ ก็ขอให้วันได้สมหวัง เอาใจช่วย :L2:
แต่อีกคนที่น่าห่วงไม่แพ้กัน คือ วาน้อยยยยยยยยย นี่แหละจะเป็นไงต่อ จะได้ปลดหนี้จริงไหม หรือเอกภพจะมีเล่ห์เหลี่ยมลูกเล่นอะไรต่อรองวาอีก คิดว่าเอกภพไม่ยกให้ง่ายๆแน่ หนี้ไม่ใช่น้อย เอกภพก็ไม่จริงจังกับวาแน่นอน อาจจะติดใจตรงที่ยังใหม่ สด แต่อีกหน่อยก็คงเบื่อ :เฮ้อ: แต่หวังว่า วาจะไม่หลงรักเอกภพหรอกนะ เผื่อใจเอาไว้บ้าง รวมถึงดริณหรืออมรด้วย อย่าไปเคลิบเคลิ้มตาม เข้มแข็งและสั่งสอนพวกนี้คืนซะบ้าง จัดให้หนักไปเลยวา ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว หาความเสียวใส่ตัวดีกว่า :hao6: ให้เงินก็เก็บเงินไว้สร้างตัวเอง กอบโกยไปหาคนใหม่ๆ ใหญ่ๆ ยาวๆ ยังมีอีกเยอะ สู้สู้ ทั้งวาและวันนะ o13 รู้สึกเมะเรื่องนี้วางใจไม่ได้สักคนเลยเพราะฉะนั้น วัน วา สามัคคีกันไว้นะ ไม่มีใครอย่างที่บอกเอากันเองเถอะ :-[
อีกนิด ถ้าให้ความสงสารนะ ตอนนี้สงสารวามากกว่า เพราะ วายังมีห่วงเรื่องหนี้สิน ที่ไม่รู้ว่าเอกภพจะทำตามที่พูดไว้ไหม เอกภพอาจจะลดให้บางส่วน แต่ไม่ทั้งหมด วาอาจจะต้องทนอยู่ต่อ หรือไม่ก็รับแขกคนอื่นต่อไปก็ได้หลังเอกภพเบื่อแล้ว เพราะจะให้ดริณมาช่วยตลอดคงไม่ได้ วามาทำงานนี้ก็เพราะหนี้สินที่บ้านอย่างเดียว คิดว่าวาต้องเจออะไรอีกเยอะคงไม่จบง่ายๆแค่นี้หรอก :mew6: และที่น่าเห็นใจอีกอย่างคือวาไม่มีคนดูแลเอาใจใส่เหมือนที่วันได้รับจากอมร ได้จากดริณก็แค่นิดๆหน่อยๆ ซึ่งวาก็ไม่ได้อยากได้เงินอยากได้ความรักมากกว่าแต่ก็เป็นไปไม่ได้ :hao5:
ส่วนวัน น่าสงสารตรงเรื่องความรักที่พอรักจริงแล้วเจอปัญหาตลอด วันไม่รู้ว่าอมรจะรักและดีกับตัวเองไปได้นานแค่ไหน ในขณะที่อมรคงยังไม่ได้รักวันแต่ชอบในระดับหนึ่ง ตอนนี้วันกลัวอมรจะเกลียดตัวเองเพราะมามีอะไรกับดริณทั้งที่คบหากับอมรอยู่ ถึงไม่ได้แบบคนรักก็เถอะ แต่อมรก็ดีและอ่อนโยนกับวันมาก และอมรก็เคยพูดเตือนอ้อมๆไปแล้ว ให้ทำตัวดีๆ มันเหมือนให้ความหวังแต่มันก็อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในวันหน้าก็ได้นะวัน เพราะฉะนั้นตัดสินใจให้เด็ดขาดไปเลย แต่ถ้าไม่ดีทั้งสองคนก็ตัดมันไปซะอย่าได้แคร์ :hao3:
ปล. ยาวไปหน่อย มันอิน คนเขียนเก่งนะ เขียนได้ดี เดาทางไม่ถูกว่าจะยังไงต่อ แต่ขอให้จบแบบทุกคนมีความสุขก็พอ :กอด1:
-
จุดพลุฉลอง วาไม่ซิงแล้ววววว :hao6: :heaven
-
ปล่อยคุณอมรไปดีไหมวัน!?
-
เพิ่งเริ่มอ่านตอนแรกเมื่อวาน ตอนแรกก็แบบ เอิ่ม..วัน นู๋แรงไปมั้ยลูก :เฮ้อ:
แต่พออ่านไปเรื่อยๆ จิตวิญญาณแม่ยกกองอวยเคะเข้าสิง
เริ่มมีแอบด่าอมรกับดริณ จิกหมอนน้ำตาคลอสงสารชีวิตวา ฯลฯ
จนมาถึงตอนนี้...เพิ่งรู้ว่าดริณเป็นคนตลก พยามนำเสนอดิลโด้น่าดู :m20:
เอาเป็นว่าตอนนี้เชียร์วันกับดริณ :-[
-
3p ก็ไม่เลวน่ะ อิอิ
-
เติมเลือดด่วน ซู้ดดด
-
อยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดังๆ ตามหามานานล่ะนิยายแนวนี้ :hao6:
โอ๊ย!!!!ไม่รู้จะพูดยังไง ชอบอ่ะ!!! :hao5: ทั้งแทน ทั้งวัน ทั้งเภา เราขอ3Pได้ไหม มันฟินโคตรเลยตอนนี้ :hao7:
อ่านคู่วากับคุณเอก(?) คิดว่าเอกซาดิสต์แล้วน่ะ มาตอนนี้ แทนซาดิสต์กว่าอีก :z1:
ปล.อยากอ่านคู่เจนี่กับไอ้ดำจังเลย คงฟินกระจาย :-[
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
รอคนเขียนมาแต่งเพิ่ม
ฮิ้ววววววววววววว
-
ขอพระเอกตัวจริงให้วันหน่อย คนไหนแน่อ่ะ
ส่วนวา ยังไงละทีนี้ เอกภพจะชอบวามากขนาดไหนรึแค่ถุกใจ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
นู๋วันโดนอีกแล้ว หุหุ
ส่วนนู๋วาจะเป็นไงนะ เฮ้ออออออ ท่าจะยาว ใช่ป่ะ อิอิ
-
:hao7:
-
พักยกก่อนนะคะ
"อยู่นิ่งๆสิคุณ" กูผลักหัวมันออกไป วันนี้ไอ้ดำมารับเจนี่ตั้งแต่บ่ายสาม บอกว่าจะพาไปกินข้าว แต่มีเพื่อนไปด้วย นี่ก็รอมาสักพัก เพื่อนมันก็ยังไม่มาเลย ไอ้ห่านี่ก็งุงิอยู่ได้
"จะมาซุกไซ้ทำไมเนี่ย รำคาญ" ชาติที่แล้วมึงเป็นงูป่ะเนี่ย เลื้อยอยู่ได้ กูอายคนข้างๆ ยังมีเด็กเสิร์ฟที่มองมาอีก อิควาย ผู้ชายตัวใหญ่สองคนมานั่งไซ้กันในภัตตาคาร เป็นเรื่องปกติมากกกกก
"โห พูดขนาดนี้ไม่เอามีดแทงเลยล่ะ" มันปั้นหน้าอ้อนได้ทุเรศมาก ไม่เจอแค่อาทิตย์เดียว หนวดเคราเฟิ้มเลย บอกให้โกน มันก็บอกรอกูโกนให้ อิเหี้ย ไม่ได้พิการสักหน่อย ใช่เรื่องกูไหม
"อ้าว จะหนีทำไมล่ะ มาสิ กูจะแทงให้จมเลย" หยิบมีดที่วางบนโต๊ะจะแทงไอ้คนท้าให้ไส้ทะลักเลย แต่มันเขยิบหนีโบกมือร้อง อย่า อย่า อิดวก
"ไม่เอาอ่ะ ผมไว้รอแทงคุณคืนนี้ดีกว่า" นั่นไง คิดจะแทงกูตลอด ตั้งแต่ได้กับมัน กูก็เสียศูนย์หมดเลย คือไม่รู้ไปตายอดตายอยากมาจากไหน ล่อกูทั้งวัน กูนี่ครางจนเสียงแหบเลย
......
"ไฮ จอห์น ฮาว อาร์ ยู" นั่งฟัดกันสักพักไอ้ดำก็ลุกขึ้นจับมือฝรั่งหน้าตาดีที่เดินมานั่งฝั่งตรงข้าม
"เฮ้ ! อเล็กซ์ แอม กู้ด .. แอนด์" ไอ้ฝรั่งตรงข้ามมันทักไอ้ดำ นี่หรอเพื่อนมัน นี่มึงโกอินเตอร์ด้วย?!! ไม่น่าเชื่อ อ้าว พูดจบแล้วมองกูทำไม
"โอ .. ดิส อิส มายบอยเฟรนด์ .. เจนี่" ไอ้ดำมันพูดแล้วโอบไหล่กู นี่มึงไม่ต้องมาใกล้ขนาดนี้ได้ไหม เหม็นสาบคนดำ
"โซ ฮอตตต " มันทำท่าจะยื่นมือมาจับมือกู แต่กูกลัว กูไม่ถูกกับฝรั่ง ไม่ใช่ไม่ชอบหรืออะไร แต่กูฟังไม่รู้เรื่อง
"ซา - หวั๊ด - ดี - ขุณ - เจนี่" เปลี่ยนเป็นพนมมือไหว้กู ไอ้ชั่วว กูยังไม่แก่โว้ยย !
"เอ่อออ ... ฮายยยยยยย " ทำท่าโบกไม้โบกมือกลับ ไอ้ดำมันขำกูใหญ่ กูเลยกระทืบตีนไปสามทีเบาๆ หึหึ
หลังจากทักทายกันพอประมาณ เพื่อนอิดำก็ชวนกูคุยโน่นนั่นนี่ ซึ่งมึงก็พอแล้วไหม ถามว่ากูฟังรู้เรื่องรึเปล่า ก็ไม่ ! ส่วนอิดำข้างๆแม่งก็โอบเอวกูอยู่ได้ ยิ่งเวลาที่ไอ้ฝรั่งขี้นกมันทำตาเจ้าชู้ใส่กูนะ อิดำก็จะเขยิบเข้ามา แล้วก็บีบจนเอวกูช้ำหมดแล้วมั้งเนี่ย
"ซียูจอห์น บาย" กินอาหารในโรงแรมหรูกันเรียบร้อย พวกเราก็กำลังจะแยกย้ายกลับ หลังจากที่นั่งคุยกันแต่ทำเหมือนจะทิ้งระเบิดใส่กันตลอดเวลา เพราะไอ้ดำนี่มันแสดงความเป็นเจ้าของออกนอกหน้า
"บายอเล็กซ์ .. บาย ขุ่น เจนี่ .. จุ๊บบ" อิฝรั่งมันลากูด้วยการจับหลังมือกูไปจูบ อิเชี่ยยย ฉวยโอกาาาส กรี๊ดดด ~ มันก็หล่อนะ กล้ามก็ใหญ่ แต่กูคุยกับมันไม่รู้เรื่อง แถมอิดำข้างๆมันได้กินหัวกูแน่ เพราะตอนนี้มันลากกูออกมาถึงรถแล้ว เป็นบ้าอะไรวะ
"ทำอะไรวะ!!" ลงมานั่งในรถได้ อิดำก็หันมาจับมือกูไปจูบหลังมือรัวเลย ทั้งจูบ ทั้งเลีย อี๋!! น้ำลายยย
"ลบรอยจูบของมันออก จะให้รอยมันติดอยู่แบบนี้ได้ไง" มึงก็กล้าพูดเนอะ นี่มึงประสาทป่าววะดำ
"คิดได้เนอะมึง ฮ่าาาาาาาา " กูหัวเราะใส่มัน แล้วผลักหัวมันออกไปขับรถ มึงจะมาหึงหวงอะไรไม่เข้าเรื่อง ตลก !
..................
"เจนี่~ เล่นปูไต่กันนะ กิ๊กิ๊" ไอ้ดำร่างหนามัดกล้ามนี่ยิ่งกว่านักมวยทีมชาติมันนั่งหันหลังให้เจนี่ถูอยู่อ่ะค่ะ เอ่ออ เราไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นติดตัว นั่งอยู่ในอ่างน้ำวนขนาดใหญ่ จะถูดีๆ มันก็หันมาทำท่าปัญญาอ่อนอยู่ได้ ปูไต่บ้านมึงสิ
"นั่งดีๆไอ้ดำ .. กูถูไม่ถนัดเนี่ยเห็นไหม .. เอ๊ ! อย่าจับ! " ไม่เลื้อยเปล่า มีส่งมือปลาหมึกมาจับขาอ่อนสวยๆของกูอีก
"บอกให้เรียกชื่อก็ไม่เรียก งอนนน" ไอ้ดำทำหน้าหงิกเป็นตูด สะบัดกลับไป
"ชื่อ 'อเล็กซ์' ช่างเข้ากับเบ้าหน้าคุณมึงมากกกค่ะ" ตัวก็ไม่ขาว หน้าก็ไม่ฝรั่ง เสือกชื่ออเล็กซ์ มันเคยเล่าว่าไปอยู่เมืองนอกตั้งแต่ไฮสคูลอะไรเนี่ย
"อ๊ะ .. เจ็บบ หลังเดาะแล้วมั้งเนี่ย ไอ้ดำ นี่แหนะ" พอกูพูดว่าไม่เข้ากับเบ้าหน้า มันก็หันกลับมาดึงกูลงไปในอ่าง เชี่ย หลังกูก็กระแทกขอบอ่างเต็มๆ จี๊ดเลย
"โอ๊ยยย .. อย่าตีสิ เจนี่~ นิ่งนะ ชู่วว มานี่มา โอ๋ ไหนๆ เจ็บตรงไหนครับ .. เป่าเพี้ยงๆนะ" กูฟาดไอ้คนตรงหน้าไม่ยั้งเลย เจ็บมากก มันก็เข้ามากอด มาลูบ มีพูดเพราะด้วย ชิ ไม่หายงอนหรอก
" บ้าาาาา~ อาบไวๆเลย ไม่ถูให้แล้ว" กูผุดลุกขึ้นจากอ่างเดินโทงๆไปห้องน้ำด้านนอก ปล่อยให้มันนั่งเปลือยอยู่ในอ่างไปคนเดียว
"โถ่ กลับมาก่อนสิ" มันตะโกนไล่หลังมา
ไอ้ห่านี่ชอบเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง อยากจะอัดหน้ามันจริงๆ กูรีบอาบน้ำให้ตัวเอง แล้วออกมา แต่งตัวนอนเลย ไม่รอมันแล้ว!
.................
"ตัวเองงงง" เสียงผีไอัดำดังข้างหู
"ฮื่ออออออ" กูกำลังจะหลับอยู่แล้วเชียว
"โกรธเค้าหรอ" มันซุกอยู่ด้านหลังคอแล้วถาม
"รำคาญ" กูที่นอนตะแคงอยู่รีบย่นคอซุกหมอนข้างหนีมัน
"ขอโทษ .. ไม่เจ็บแล้วน้าาา" มันยังไม่เลิกเอามือมาลูบๆหลังกู
"อย่ามาวุ่นวาย กูง่วงงง" ปัดมือมันออกแล้วดึงผ้าห่มมาคนเดียว มึงนอนหนาวตายไปเหอะ
"ที่รักก .. ไม่อยากหรออ" หายไปสักพักมันสอดตัวเข้ามา ส่งมือลูบๆบั้นท้ายกู แค่นั้นไม่พอมันสอดมือเข้ามาในบอกเซอร์กู ลูบๆที่สีข้างไล่ลงมาถึงน้องชายกูแล้ว
"อื้อออ .. ออกไป" ล้วงตามไปดึงมือมันออก แต่มันไม่ยอม ยังจับมือกูไปลูบๆที่น้องชายกูอีก ไอ้เลวว
"ไม่เจอตั้งเป็นอาทิตย์ .. คิดถึงนะรู้ไหม" มันเขยิบเข้ามา กอดกูไว้ทั้งตัว มือก็ยังลูบปลุกเร้าอารมณ์ ปากก็กดจูบอยู่แถวซอกคอ
"อืมม .. นอนเหอะน่า" ขืนตัวออกเพราะรู้สึกว่ามีดุ้นแข็งๆใหญ่ๆที่คุ้นเคยดุนดันอยู่แถวร่องก้น แข็งไวฉิบ
"นอนเฉยๆก็ได้นะ .. ผมทำเอง" มันกระซิบเสียงแผ่ว ครางกระเส่าอยู่ข้างหู
"อึ๊ .. ไม่เอาดำ .. เอามือออกไป .. " มันสอดมือเข้ามาที่บั้นท้าย ทั้งขย้ำ ทั้งเสียดสี
"ฟอดดด .. จุ๊บบบ .. อืมมมมม" กูจะหันมาด่าก็โดนมันหอมแก้ม จูบปากเลยต้องตามน้ำ ยอมให้มันดูดลิ้น แลกแลคโตบาซิลลัสกัน
"อ.. อย่าา า า .. อ๊ะ .. อื้ออ " กำลังเคลิ้มกับรสจูบ มันก็ส่งนิ้วเข้ามาในตัวกู ชักนิ้วเข้าออก จากนิ้วเป็นสองเป็นสาม
"จะใส่แล้วนะ .. ทนนิด" มันถอนนิ้วออกแล้วยกขากูให้อ้าออก
"อ๊าาา .. แทงเข้ามาได้ . ของมึงไม่ใช่เล็กๆนะเว่ย" มันสอดพรวดเข้ามาทีเดียวชนลำไส้เล็กกูเลย ไอ้จ้อนขนาดมหึมาคาอยู่ในตัวกูทั้งลำ
"อ่าาา .. ขยับนะ .. ซี้ดด . ฟิตเว่อ" มันสวนเอวเด้งเข้าออกอย่างพริ้วไหว กูต้องหันไปกัดปาดมันข่มความเจ็บ
"เชี่ยยย . เจ็บบบ .. ฮืออ กูจะนอน อ๊ะ . อ๊ะ" แม่งง แทงไม่ยั้งเลย ทั้งจุก ทั้งเสียว
"แต่เจนี่น้อยมันตื่นแล้วนะ .. นี่ไง .. อืมมม .. เสียวไหม " มันส่งมือมาจับน้องชายกูที่เริ่มแข็งเพราะอารมณ์ครุกรุ่น แล้วชักขึ้นลง
"ส.. สัตว์ .. อย่ามารูดของกู .. อ๊ะ .. ปล่อยทำเชี่ยไร .. รูดต่อดิ" ด่าแม่งไปที แต่อิเหี้ยมารูดให้อยากแล้วจะเลิกง่ายๆหรอ รูดต่อไปเรื่อยๆเถอะมึง
"ปากไม่ตรงกับใจเลยนะ .. ซี้ดดด .. ข้างหน้าก็สู้มือ .. ข้างหลังก็สู้ค_ย " ฮึ้ยยย หยาบคาย แต่น้องเจนี่ชอบ เซ็กส์ดุดัน ด่ากัน เ_ดกัน เจนี่สู้ตายยย
"ไอ้เหี้ย .. อ๊ะ. . ออกแล้ว .. อ๊าาาา" ก็มันทั้งกระแทก ทั้งสาวรั้งน้องชาย กุเลยแตกใส่มือมันซะเยอะเลย
.........................
"เลววววว .. พอแล้ว .. ไม่เอาท่านี้ .. กูง่วงง". เสร็จไปยก กำลังพลิกตัวจะนอน มันก็อุ้มตัวกูขึ้นคล่อมตัวมัน กดให้ไอ้จ้อนเข้ามาในเจนี่น้อยอย่างแรง
"เร็ววว .. อ่าาาา .. ลึกเชี่ยยย .. เจนี่ . เจนี่" มันครางดัง ตบก้นกู แล้วยกตัวกูใก้โยกไปตามแรง
"ร.. เรียกทำส้นตีนไร .. อ๊ะ .. อ๊าาา .. ลึกไปแล้วดำ" ท่านี้มันจะเข้ามาเต็มลำ ลึกมาก เสียวเหี้ยๆ
พั่บบ. พั่บบ พั่บบบบ. ...
"อย่าส่งสายตาให้ใครอีก เข้าใจไหม" ไอ้ดำจ้องตากูแล้วสั่ง
"กูไปส่งสายตาให้ใคร .. อ๊ะ ! มึงล้วงอย่างเดียว ไม่ต้องแทงเข้ามา" มันพากูเข้ามาล้างน้ำออกในห้องน้ำ ให้กูยืนอ้าขาโก่งโค้งให้มันล้วงน้ำคาวข้นออกจากตัวกู
"ไม่รู้ล่ะ ห้ามใครมามอง แล้วก็ ห้ามสนใจใคร" ล้วงไป บ่นไป ไอ้ดำเอ๊ย!
"กูคงห้ามคนอื่นได้เนอะอิเวน" ใช่~ ไม่เห็นจะมีใครมาชอบกูเลย มีแต่มึงเนี่ยแหละ สงสัยแดกยาผิด
"หึงมาก .. รู้ไว้ด้วย" มันพูดแล้วละมือออก
"ปัญญาอ่อนน ! .. อ๊ะะ .. ไม่เอาแล้วว . ไอ้เหี้ยดำ . ไอ้หมาขี้เงี่ยน .. รูตูดกูปลิ้นหมดแล้ว" กูก่นด่าเสียงดังลั่น ไอ้เวน ไอ้จ้อนมึงโคตรใหญ่ เสียวดีก็ใช่ แต่แทงเอา แทงเอา กูกลัวรูกูหลวมนะเว้ยยยย อ๊าาาาาาาา
"คืนนี้กูขอเงินนห้าเท่าาาาาาาาา ~ อ๊าาาาาาาาาาาาาส์ เร็วอีก. .. อ๊ะ. อ๊ะ "
END .
สิงร่างเจนี่แปปค่ะ
:impress2: :impress2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยย ตอนนี้อยากกลายร่างเป็นนู๋เจนี่ ฮ่าๆๆๆ
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
พี่ดำจัดหนักเบยยยยยย
-
คู่นี้โหด หื่น ฮาดีอ่ะ
-
:mew1: :mew1:
-
เจนี่เป็นผู้ชายตัวควาย(?)เหรอคะ เราเข้าใจว่าตัวเท่าวันมาตลอดเลย ฮ่าๆ
-
555 ชอบคู่นี้สุดๆอ่ะ กร๊ากกกกก
-
คู่นี้เค้ามันหยดติ๋งตลอดดดดดดดดดดดดดด ฮาาาาาาามากกกกกเวลาอ่านคู่นี้ ชอบค่าาาาาาาาาาาาาาา
-
ขำเจนี่อ่ะ ด่าเค้าแต่ก็ยอมเค้า พอเค้าหยุดก็ด่าให้เค้าต่อ 55555+
-
ด่ามากๆ ระวัง ดำ งอนเน้อ :jul3:
ถ้าเค้าหนีไปนี่
ระวังได้ร้องไห้ตามนะ เตือนไว้ ก่อนที่จะเสียใจภายหลัง
:z2:
:z10:
-
คาถาเจนี่ นี่แรงจริงๆ ทำไอ้ดำรัก(?)ไอ้ดำหลง :laugh: ค่าตัวนางก็ไม่ใช่ถูกๆ ทำไอ้ดำจนได้เลยน่ะนั่น :katai3:
คืนนี้จะมาลงคู่หลักให้อ่านไหมค่ะ คิดถึงวัน(ทอง)แล้วอ่ะ :mew2:
-
เพิ่งเข้ามา ขอเม้นของวันก่อนนะคะ อ่านไม่ทัน
- แซ่บมากเรื่องอย่างว่า ของเล่นเด็ดๆทั้งนั้นเลย -
แล้วใครจะเป็นพระเอกตัวจริงคะ ฮือออ อยากอ่านต่อแล้ว :ling2:
-
เจนี่เธอทำบุญด้วยอะไรนะเจอของใหญ่ซะด้วย 5555
รอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณคะ
:mew1:
-
ชอบคู่นี้มากค่ะ :katai2-1:
-
ยินดีและร่วมฉลองด้วย :mc4:
ช่างเป็นคู่ที่น่า อิชชี่ชชชชชชชชชชช ที่สุด ที่สุด เลย แถมเป็นบทรักที่ทั้ง :jul3: และ :haun4: แหม่ เรียก ไอ้ดำ ไอ้ดำ ชื่อเขาออกจะเพราะ เดาะชื่อฝรั่งซะด้วย ถึงไม่เข้ากับเบ้าหน้าแต่เข้ากับขนาดของขุ่นพี่ดำเขานะเจนี่ ไม่งั้นหนูไม่ร้องเอาอีกเอาอีกแน่ ถึงจะด่าไปเอาไป ได้ฟิลดีจริงๆเลย :z1: พี่ดำดูรักและเอาใจใส่เจนี่ดีมากๆ มีหึงมีหวงออกนอกหน้า มีลบรอย และตอกย้ำให้รู้ว่า เจนี่ต้องเอาของดำเท่านั้น :-[ สงสัยคู่นี้จะสมหวังเป็นตัวเป็นตนเป็นฝั่งเป็นฝาและอยู่คู่กันยาวที่สุดแล้วมั้ง โชคดีที่สุดเลยเจนี่ ดำไม่ใช่ปัญหา ลีลานี่สิ บอกให้รู้เลยว่า เจนี่น้อยไม่ได้พักไม่ได้ผ่อนเลยล่ะ :oo1: ยังไงก็ให้ วัน กับ วา เข้าฝั่งกับเขาไปด้วยนะคนเขียน รัก กับ อาย นี่แอบด๊วบกันเองหรือเปล่าหนอ คิกคิก จิ้นไปอีก ไม่รู้จะจิ้นกับใคร เดาต่อไป แต่ตอนนี้ขอตาร้อนผ่าวติดขอบเตียงอีหนูเจนี่กับพี่ดำก่อน เอาคู่นี้มาเสริฟ์บ่อยๆนะ :katai2-1:
-
ปากไม่ตรงกับใจเลยนะเจนี่ :hao6: :m25:
-
แหม.....อเล็กซ์หึงเจนี่ด้วย พี่ว่าออกจากงานแล้วมาอยู่กับไอ้ดำเหอะเจนี่ อิอิ
-
ติดใจ ..
-
สงสารอเล็กซ์โดนด่าทุบตีแถมยังโดนเจนี่ไถเงินอย่างกะปล้น
:z3: :z3:
-
3p เถอะเนอะ ไม่อะไรมาก ชอบทุกคู่เลย 55555555555
-
ตอนนี้ แลเจนี่จะฟินสุด :z1:
-
ชื่อไอ้ดำน่ะดีแล้ว เรียกง่าย จำง่าย ทีสำคัญ "เมีย" ตั้งให้ :haun5:
-
อยากรุ้ประวัติไอ้ดำ เอ้ย คุณอเล็กซ์ อ่ะ
ท่าทางจะไม่ใช่ไก่กาอาราเล่
แบบว่าพอถึงคิวคุ่นี้ ขอรุ้จักชีวิตไอ้ดำของเจนี่
ที่ไม่ใช่เรื่องบนเตียงหน่อยจ้า ^^
-
ฟินๆ
:mew1:
-
สวัสดีคนอ่านที่น่ารักทุกท่านค่ะ ขอคุยรวบยอดทีเดียวเลยละกันนะคะ
คนเขียนมีฟิคอยู่สามเรื่องค่ะ คนละแนวเลย แต่เรื่องนี้จะลงบ่อยสุดเพราะยิ่งแต่งยิ่งสนุก ฮ่า
คิดพล็อตไว้แล้วด้นสดผ่านไอโฟนกากๆตลอดค่ะ ไม่เคยพิมลงคอม
ก่อนลงเลยตรวจคำผิดจนคิดว่าไม่มีแล้วถึงลง
ใครที่ชื่นชอบตัวละครในเรื่องก็ขอบคุณด้วยนะคะ
ปกติตามอ่านอย่างเดียว สามเรื่องนี้ก็ครั้งแรกหมดเลยค่ะ ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านด้วยซ้ำ ^^
วันทองเดอะซีรีย์ เกิดจากความชอบส่วนตัวของเราเองค่ะ เวลาอ่านนิยายจะชอบหานายเอกแรงๆ แต่เรื่องก็ต้องสนุกด้วยนะ เลยลองแต่งตัววันขึ้นมา
บางคนอาจไม่ชอบนาง ก็จริงค่ะ ทั้งเวทนา ทั้งสงสาร
ส่วนเนื้อเรื่องไม่ได้เกี่ยวแค่ขายตัวหรือเด็กอ่างอย่างเดียวนะคะ มันจะต้องมีอะไรเข้ามาอีกแน่ๆ หุหุ
พระเอกเป็นใคร จะมีหรือไม่ อันนี้ต้องติดตามค่ะ
ส่วนใครที่รอ 3p ขอบอกว่าที่คิดไว้ไม่มีค่ะ แต่ต่อไปไม่แน่ใจนะคะ
คนที่มาเม้นส่วนใหญ่ก็มาเม้นให้ตลอด ก็ขอบคุณมากๆนะคะ บางคนยังไม่ทันอ่านตอนก่อน คนเขียนก็ลงตอนใหม่อีกแล้ว ตลกดี วันๆไม่มีอะไรทำ แต่งนิยายเล่น 555
สุดท้ายก็จะพยายามมาลงชีวประวัติบ่อยๆค่ะ จะเอาตอนพิเศษมาคั่นไปเรื่อยๆนะคะ ถ้าคนเขียนไม่ว่างจริงๆก็จะมาลาไว้ก่อนค่ะ อยู่ดูไอ้วันกับวาวีกันไปเรื่อยๆจนจบน้าาา ใครจิ้นคู่นี้ อยากบอกว่าเราก็คิดค่ะ แอร๊ยย ฟินนนน ><~
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ เจอกันตอนหน้านะคะ
:pig4: :pig4:
-
ทำไมเจนี่ไม่ชอบดำล่ะะะะ
เราเอาเองนะถ้างั้นนน :hao7:
คนเขียนไฟท์ติ้งนะคะ
เนื้อเรื่องโอเครแล้ว ฉากอย่างว่าเยอะจริง
แต่ฟินค่ะ คิกคิก ~
o13
-
น้องวันร่านโดนใจมาก
แต่เอ็นดูน้องวาที่สุด รักน้อง น้องน่าสงสาร
-
ดำสู้ๆ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao7:
-
ไม่ต้อง 3P แต่ 4 หรือ 6 คน ในห้องเดียวกัน
(ดูเหมือนจะหื่นไหมเนี้ย)
-
อยากให้เป็น3p จัง อยากให้ วา อมร ดริณ ตกลงอยู่ดว้ยกันไม่อยากให้ผิดหวัง เอกภพ ได้ วา แล้วรับผิดชอบหน่อยน๊า
ขอ ไรท์ มากไปมั๊ยเนี่ย :impress2:
-
ทำไมเจนี่ ดุไม่ชอบดำเลยงะ
ดำก็เอาอกเอาใจดี หรือว่าครั้งแรกมันฝั่งใจ ฮึ
-
พักผ่อน
....................................
ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ..
กลับมาถึงห้องก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ชำระล้างร่างกายที่แปดเปื้อนด้วยน้ำมือชายคนอื่น หนีไม่พ้นเรื่องคบชู้สู่ชาย ถ้าเป็นแต่ก่อนไอ้วันจะไม่รู้สึกผิดแบบนี้เลย แต่นี่มันเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้วันมีคนที่อยากอยู่ข้างๆ อยากให้เขาสนใจ อยากได้รับความอบอุ่นจากคนๆนี้ ถ้าหากว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะมีใครสักคนที่เป็นคนผิด คนๆนั้นคงต้องเป็นไอ้วัน
กรรมคงตามสนองกูสินะ คิดจะละเลิกเรื่องอย่างว่าทีไรก็มักจะมีเหตุการณ์มาทดสอบความอดทนกูตลอด ซึ่งกูก็ไม่เคยอดใจได้สักที แค่เขาเล้าโลมกูก็ยอมตกเป็นของเขาแล้ว
"อ้าว วา มึงไปไหนมาวะ ไม่ได้นอนห้องหรอกหรอ" กูถามไอ้วาที่เปิดประตูเดินเข้ามาพอดีกับที่กูอาบน้ำเสร็จ
"อะ เอ่อออ เออ กูไปหาแม่มา นี่ก็รีบกลับมา เอ่อ ซักผ้าว่ะ ซักผ้า" ไอ้วาทำหน้าเลิกลัก น้ำเสียงก็มีพิรุธ
"เฮ่ยย อะไรของมึงวะ" มันโวยวายรีบดึงคอเสื้อที่กูกระชากออกเห็นรอยจูบ รอยข่วนเต็มคอ ที่อื่นคงจะมีอีกสินะ แล้วที่แน่ๆเสื้อผ้าที่มันใส่มา ไม่ใช่ไซส์มันสักตัว
"คิดว่าจะหลอกกูได้หรอวา กูไม่ได้โง่นะ" กูพูดแล้วจ้องหน้ามัน เมื่อคืนคงไม่ได้ไปหาแม่แน่ๆ
"กูไม่ได้หลอกอะไรทั้งนั้นแหละ" มันพูดแล้วเดินไปนั่งบนเบาะ
"ใคร" กูจ้องหน้าถามมัน
"ใคร อะไร" มันรีบเงยมามองเหมือนคนตกใจกลัว
"ใครทำมึงแบบนี้" กูบีบมัน อยากรู้จริงๆ มันไปโดนใครทำอะไรมา
"อะ .. มึงไม่ต้องยุ่งเรื่องของกูได้ไหมวะ" มันรีบหลบสายตา แล้วพูดออกมาเสียงรำคาญ
"อืมม . ขอโทษที่ถามมึงละกัน" กูพูดแล้วรีบเดินไปหาเสื้อผ้าใส่ ถ้ามันไม่อยากตอบ กูก็จะไม่เสือกถาม
"วันนน .. กูขอโทษ มึงอย่าโกรธกูนะ " มันลุกเดินมาหาแล้วทำหน้าเศร้าๆใส่
"กูไม่โกรธมึงหรอกวา .. กูแค่เป็นห่วง ปกติมึงเคยรับแขกที่ไหนล่ะ" กูหันไปบอกมัน มันน้ำตาคลอ สะอื้นเล็กน้อย
"อึ่กกก .. วัน .. กูอยากไปจากที่นี่" อยู่ดีๆไอ้คนตรงหน้าก็เข้ามากอดกู แล้วร้องไห้ออกมา พูดว่าอยากไปให้ไกลจากที่นี่
"มึงหมายความว่าไง ไปแล้วไม่กลับมาเลยหรอ" กูเลยต้องเอามือลูบหลังมัน ปลอบมันไปด้วย
"ไปไหนก็ได้ .. สักสองสามวัน" มันผละออกมา แล้วพูดทั้งน้ำตา
"กูไม่สบายใจเลยว่ะ .. สัญญาสิว่าจะเล่าให้กูฟัง .. บ่ายสองกูจะขอเจ๊กลับบ้าน .. ก.. กูก็อยากหาที่สงบจิตใจเหมือนกันว่ะ" เห็นมันแบบนี้กูก็อดเศร้าไม่ได้ ไหนๆก็เจอแต่เรื่องเลวร้าย ขอกลับไปพักผ่อนบ้างเถอะวะ
"อืมมม .. งั้นกูเก็บของแปปนะ .. ไอ้รักกับไอ้อายมันไปไหนวะ" เออ กูไม่เห็นพวกมันเหมือนกัน
"กูเห็นเขาเก็บของกันอยู่ข้างนอก บางทีมันอาจจะช่วยเขาอยู่ก็ได้นะมึง" น่าจะเป็นแบบนั้น เพราะตอนที่กูออกมา เห็นพี่ๆเก็บของ จัดโต๊ะเข้าที่กันอยู่
.....
"เจ๊ . วันกับวาขอกลับบ้านสักสามสี่วันนะ" เราเก็บกระเป๋ามาคนละใบ มีแค่เสื้อผ้า ของใช้นิดหน่อย เจ๊นั่งอยู่ในห้องรวม
"พวกแกเป็นอะไรกันหรือเปล่า ดูสีหน้าแย่ๆนะ โดยเฉพาะแก นังวา" เจ๊มันทัก กูเลยหันไปมองไอ้วา หน้ามันซีดอย่างกับไก่ต้ม ไส่เสื้อมีปกตลอด
"ไม่มีอะไรหรอก .. วามันไม่ค่อยสบาย เลยกะจะพามันไปพักสักหน่อย" กูตอบแทน รู้ว่ามันคงมีเรื่องไม่สบายใจ แต่ไม่อยากคาดคั้น
"อืมม ยังไงพวกหล่อนก็ไม่ได้รับแขกอยู่แล้ว แล้วบอกคุณเภาด้วยล่ะ เดี๋ยวเขาจะมาว่าเจ๊ได้ คนโปรดหายไป เจ๊โดนด่ายับแน่"
"จ้าเจ๊ .. ฉันบอกคุณอมรเอง ไปละนะเจ๊ ไว้ซื้อของมาฝาก" กูไหว้เจ๊แล้วเดินออกมา
.........
"ไอ้รัก .. ไอ้อาย .. เจนี่ กูกับไอ้วาจะกลับบ้านสักสามสี่วันนะ มึงไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวมีของมาฝาก"
"มึงสบายดีกันใช่ไหม .. เมื่อคืนหายหัวกันหมด" ไอ้อายถามขึ้นมา กูไม่อยากพูดถึงเมื่อคืนเลยว่ะ
"เออ สบายดี" กูตอบออกไป
"กูเห็นมึงออกไปกับการ์ดของคุณเอกภพ มึงกลับมาอีกทีก็บ่าย นี่มึง ..." อิเจนี่ถามไอ้วา . คุณเอกภพหรอวะ หรือว่าาาาาา
"เอ่อออ .. " ไอ้วาทำสีหน้าเหมือนคนจะตาย เห็นแล้วสังเวทพิกล
"เออๆ ไว้กลับมาค่อยว่ากัน พวกกูขอตัวก่อน เดี๋ยวไม่ทันรถ ไปนะมึง" กูเลยจัดบทซะ ขี้เกียจเห็นมันยืนทำหน้าแบบนั้น ไว้ถึงบ้านกูก่อน จะรีดความลับให้หมดเลย
..........
"เพชรบูรณ์ ลงเขาค้อ 2 ที่" นั่งแท็กซี่มาถึงขนส่งหมอชิต ก็เดินมาซื้อตั๋ว กูออกให้วามันเอง แค่ไม่กี่ร้อย กูจ่ายได้
"ไปมึง แดกไรไหม" กูเก็บตั๋วใส่กระเป๋ากางเกง แล้วถามไอ้วามัน
"ไม่อ่ะ เดี๋ยวซื้อน้ำก็พอ" รีบเดินไปซื้อน้ำเปล่ากะโออิชิ ขนมกินเล่นอีกนิดหน่อย ซื้อเสร็จก็ขึ้นรถบัสที่เขียนว่า 'กรุงเทพ - เพชบูรณ์ - พิษณุโลก' เราได้ที่นั่งกลางๆ กูให้วามันนั่งด้านใน ส่วนกูนั่งข้างนอก คันนี้เป็นรถสองชั้น เรานั่งด้านบน คนไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะนี่เป็นรอบบ่ายสาม ส่วนมากคนจะกลับไม่เช้าก็เย็นย่ำเลย
"อีกนานป่ะวะบ้านมึง" มันแกะห่อผ้าห่มมาคลุมตัว เขาเปิดแอร์หนาวมาก มีหนังฝรั่งฉายให้ดูด้วย
"ก็ประมาณ 6-8 ชั่วโมงแล้วแต่ว่ะ" ครั้งที่แล้วตอนมากรุงเทพกับไอ้แทนครั้งแรก ก็ประมาณ 10 กว่าชั่วโมงเพราะช้าไป แต่ครั้งนี้น่าจะไวกว่าเพราะคงไม่สายขนาดนั้น
"อืม กว่าจะถึงกูคงหลับหลายตื่น" ไอ้วาพูดแล้วหาท่านอนให้สบาย
"มึงนอนไปแหละ เดี๋ยวถึงพนักงานก็เรียกเอง" เพราะกูคงหลับเหมือนกัน แต่ตอนนี้ขอแดกก่อน หิวเชี่ย
รถเคลื่อนตัวออกจากขนส่ง พนักงานก็เดินแจกน้ำกับขนม กูก็นอนดูหนังไป หยิบทาโร่มาแกะกินไป ส่วนไอ้วามันหลับซุกเบาะไปแล้ว ไปเหนื่อยอะไรมาวะ แต่กูแอบสังเกตนะว่ามันเดินแปลกไป ขนาดมันนั่งรถ มันยังตะแคงอย่างกับกลัวเจ็บก้นอย่างนั้นแหละ
"น้องๆ เพื่อนพี่ขอไลน์หน่อย" ตั้งแต่ขึ้นมาก็ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง จนกระทั่งได้ยินเสียงคนเรียกน้อง เรียกกูหรอวะ
"ไอ้เหี้ยเบส เอ่อ ไม่ใช่นะครับพี่ เพื่อนมันแกล้งอ่ะ " ไอ้คนนั่งข้างๆ มันใส่เสื้อยืดสีเทา กางเกงยีนส์ ก็หน้าตาดีทั้งคู่ แต่ดูๆน่าจะเด็กกว่า เสือกเรียกกูน้อง
"เหย มึงก็ จะอายทำไมวะ ไหนบอกพี่เขาน่ารัก อยากรู้จักไง กูก็ขอให้แล้วเนี่ย" ไอ้ตัวข้างใน หน้ากวนตีนมาก มันพูดกับเพื่อนมันที่นั่งด้านนอก
"เงียบกันได้ยัง กูจะนอน " จะอีกนานไหม ไลน์เลยอะไร กูไม่มีหรอก เคยเห็นพี่ๆเขาเล่นกันนะ แต่ไม่ได้เล่น
"อ.. เอ่ออ. คร้าบบบบบ" คนข้างๆพูดแล้วหันไปตบหัวไอ้หน้าหมาข้างใน
ตอนแรกก็กะดูหนังให้จบ แต่เสียงหมาเห่าข้างๆทำกูอยากนอนเลยแม่ง พวกมันน่าจะประมาณปีหนึ่งปีสอง ส่วนกูถ้าได้เรียนก็คงใกล้จบหรือเรียนจบไปแล้ว
........
"อืม .." รู้สึกตัวเหมือนคนข้างในขยับตัว ลืมตาขึ้นมาไอ้วามันกำลังจะแทรกตัวออกไป สงสัยปวดเยี่ยว กูเลยขยับให้มันออกไป แล้วหันข้างเอาหน้าออกมาด้านทางเดิน ซุกตัวจะนอนอีกรอบ แต่ดันตกใจเพราะคนที่อยู่ข้างๆแม่งกำลังนอนมองหน้ากูอยู่
"มองเหี้ยอะไร" ด่าแม่งเบาๆ เพราะเขาปิดไฟหมดแล้ว
"ผมป่าว .. พี่หันมาเอง ผมนอนแบบนี้มานานแล้ว" มันพูดแต่ตายังจ้องกูอยู่
"เออ แล้วไป ปิดตาสิ ไม่ต้องจ้องหน้ากู" กูพูดใส่หน้ามันแล้วปิดตาลง ถ้าไม่เมื่อยกูไม่เปลี่ยนข้างนอนหรอก
สักพักไอ้วามันก็กลับมา แทรกตัวเข้าไปเหมือนเดิม เมื่อครู่มองนาฬิกาหน้ารถสองทุ่มกว่าแล้ว ง่วงฉิบ ขอนอนต่อเถอะ ไม่ไหวแล้ว เมื่อคืนก็เหนื่อยจากคุณดริณโคตร กว่าจะออกมาจากห้องได้ เล่นเอากลัวจะมีใครอยู่ข้างนอกแทบตาย
.......
"เขาค้อเตรียมตัวค่ะ". เสียงพนักงานเรียกบอกให้เตรียมตัว ดูนาฬิกา โห ห้าทุ่มแล้ว จะเข้าบ้านยังไงวะเนี่ย รถราที่นี่หายากจะตายห่า
"วา วา ตื่นมึง ใกล้ถึงแล้ว" วามันขดตัวซุกอยู่ที่หลังกู กูเลยปลุกมัน มันก็งัวเงียลืมตาแล้วซบมาที่ไหล่กู กูเก็บของ ดื่มน้ำ เก็บขยะแล้วขอเข้าห้องน้ำหน่อยเถอะ
"โอ๊ย ยยยย .. กระแทกมาได้" กูรีบทำภารกิจให้เสร็จ พอเปิดประตูออกมา ดันไปกระแทกกับใครสักคน เชี่ย ก็กูไม่รู้นี่หว่าว่าจะมีคน
"เอ้ย กูขอโทษ .. อ .. อ้าว มึงนี่เอง สมน้ำหน้า" ไอ้เหี้ยเสื้อเทานี่เอง มันจับหัวใหญ่ สงสัยประตูกระแทกเข้าที่หัวพอดี
"อ้าว พี่ เปิดมาชนผมแล้วยังด่าผมอีกนะ" มันยังไม่หยุดโทษกู มึงเสร่อมายืนเอง รู้อยู่ว่ามีคนเข้าห้องน้ำ
"อย่ามากเรื่อง หลบไป" กูเริ่มมีน้ำโห แม่ง อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ได้ปะวะ
"เดี๋ยวดิพี่ .. ขอโทษสักคำมีไหม" กูชนไหล่มันกำลังจะเปิดประตูออกไป แต่มันดันจับแขนกูไว้ ไม่ให้ออก
"มึงจะอะไรนักหนาวะ ปล่อย .." กูดึงแขนแล้วด่ามันไป แม่งเอ้ย
"ไม่ปล่อย พี่ก็ขอโทษผมก่อนดิ" มันยังคงจับแขนกู เจ็บนะเหี้ยนี่
"เห้ย มึงนี่มัน !!! .. เออๆ ขอโทษ ทีนี้ก็ปล่อยกู" แม่ง ขี้เกียจยืนเถียงกับมันละ เหม็นห้องน้ำก็เหม็น
"อ่ะ .. ก็แค่เนี้ย " มันเข้าห้องน้ำไปแล้ว กูยืนกำมืออยู่หน้าห้องน้ำ สบถอิเหี้ย ก่อนจะเปิดประตูออกมา แม่งพอขอโทษก็ปล่อยกูเลย ควายนี่
....
"อากาศหนาวว่ะมึง .. ฮึ่ยยยย" ถึงสี่แยกเขาค้อแล้ว กูกับไอ้วาเดินลงมา อากาศค่อนข้างหนาว แต่กูอยู่มาตั้งแต่เกิด หนาวแค่นี้จิ๊บๆ
"เออ มีแต่ป่ากับภูเขาอ่ะมึง" ไอ้วานี่สั่นเป็นจ้าวเข้าเลย มันไม่เคยมาก็ต้องหนาวเป็นธรรมดา
"ลุงๆ มีรถเข้าตลาดไหม" กูเดินมาถามลุงที่นั่งนับตั๋วอยู่ข้างๆ ตั้งแต่ลงมาไมาเห็นมีรถรับจ้างสักคัน
"ต้องรออีกชั่วโมงอ่ะหนู มันดึกแล้ว รถไม่ค่อยมี" อะไรวะ ตั้งชั่วโมง ไม่มีรถเลยหรอวะ มอ'ไซต์ก็ยังดี
"วัน .. กูคงหนาวตายแน่เลยว่ะ" วามันพูด ก็จริงอ่ะ อีกชั่วโมง กูเดินกลับก็คงใกล้ถึงแล้ว
"พี่ๆ กลับกะพวกผมป่ะ .. เพื่อนผมขับรถมารับ นั่นไงมาพอดี" ไอ้คนชื่อเบสมันเดินเข้ามาถาม กูจำมันได้ไอ้หน้ากวนตีน อ้าว แต่กูไม่ได้มองว่ามันลงที่เดียวกับพวกกูด้วย
"ไม่เป็นไร .. กูไปคนละทางกะพวกมึง" กูปฏิเสธไป เพื่อนมันขับรถซีวิคสีขาวมารับ ที่จริงก็อยากกลับไวๆเหมือนกันนะ
"จะเข้าตลาดไม่ใช่หรอ .. ผมก็อยู่ใกล้ๆนั่นแหละ มาด้วยกันเหอะ ดูพี่ตัวเล็กคนนั้นดิ หนาวจะตายอยู่แล้ว" กูหันไปมองหน้าไอ้วา แม่งสั่นไม่หยุดเลย มันก็ทำท่าทางประมาณว่าแล้วแต่มึง กูคิดสักพักมันคงไม่กล้าทำอะไรมั้ง ดูจะไม่ค่อยเกเรอะไร เพื่อนที่มารับก็ดูไม่ค่อยเท่าไหร่ คงไว้ใจได้อยู่
"เออๆ .. รบกวนพวกมึงด้วยละกัน" กูตกลงไปกับพวกมัน ไอ้คนชื่อเบสมันนั่งหน้ากับเพื่อนคนที่มารับ กูให้ไอ้วาเข้าไปก่อน ต่อมาเป็นกู แล้วก็ไอ้เสื้อเทาที่กวนตีนกูหน้าห้องน้ำนั่น
"พี่กลับบ้านหรอ .. ทำไมไม่เคยเห็นหน้ากันเลย" คนชื่อเบสหันมาถาม
"กูก็ไม่เคยเห็นพวกมึงเหมือนกัน กูกลับบ้าน ส่วนนี่เพื่อนกูมันมาเที่ยว" ก็ตอบมันไปตามเรื่อง
"ผมเบส ไอ้ที่ขับรถอยู่นี่ชื่อเดี่ยว ส่วนไอ้หล่อข้างหลังมันชื่อไปท์ พวกพี่ชื่อไรกันบ้างอ่ะ" ไอ้เบสแนะนำตัวทีล่ะคน พอมองชัดๆไอ้เบสก็หน้าตาดีใช้ได้ ส่วนไอ้เสื้อเทานี่หล่อเลยล่ะ คนชื่อเดี่ยวที่เป็นคนขับก็ดูดี เออ เด็กที่นี่มีคนหน้าตาดีด้วยหรอวะ อยู่มาตั้งนานไม่เห็นได้แอ้มเลย
"เออ กูวัน เพื่อนกูชื่อวา" กูก็บอกชื่อมันบ้าง ก็ดูเป็นคนดีกัน ไม่น่ามีอะไรนะ
"ชื่อเพราะกันจัง .. ไปท์ มึงไม่ขอเบอร์พี่วันเขาไว้วะ เผื่อมีอะไร .." ไอ้เบสมันชม แล้วยิงคำถามใส่เพื่อนมันที่นั่งข้างกู
"เชี่ยเบส .. มึงนี่นะ เอ่อ พี่วันอย่าสนใจมันเลยนะ ผมแค่เห็นพี่หน้าตาเหมือนผู้หญิงดี แต่ผมไม่ได้คิดอะไรนะ" ไอ้ไปท์มันเอื้อมไปตบหัวไอ้เบส รายนั้นก็บ่นงุบงิบไปตามเรื่อง
"เอาเหอะ .. กูอยู่บ้านอีกหลายวัน คงได้เจอกันบ้างแหละ" ก็จริง ชุมชนมีอยู่แค่นั้น ถ้ามันบอกว่าอยู่ใกล้ๆ เดี๋ยวก็คงได้เจอกันอีก
"พี่ๆจะไปเที่ยวไหนกันอ่ะ .. ผมว่าจะไปเที่ยวน้ำตกกัน ถ้าพี่ไม่มีแพลน ไปด้วยกันไหม" ไอ้เบสมันโพล่งขึ้นมา กูรีบหันไปหาวา มันก็ยักไหล่เหมือนแล้วแต่กูอีก เออ ไม่เคยช่วยกูเลยนะ
"ถ้าไงเอาเบอร์มึงมาละกัน ถ้ากูจะไปกูจะโทรหาเอง" ไอ้เบสมันรีบบอกเบอร์มา กูก็เซฟไว้ในมือถือง่อยๆของกู ไม่เห็นมีเบอร์คุณอมรโทรเข้ามาบ้างเลย เหอะ ไม่สนใจกูแล้วมั้ง
"จอดนี่ๆ .. ส่งปากทางนี่แหละ ขอบใจมากพวกมึง ถ้ากูจะไปกูโทรหา ขับรถดีๆนะเดี่ยว" กูโบกมือลา หิ้วเป้ขึ้นสะพาย เดินเข้ามาในซอย ไอ้วาก็เดินตัวสั่นตามกูเข้ามา หมาแม่งก็เห่าหอนต้อนรับกันใหญ่ ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกพวกมึง เพื่อนกูกลัวหมดแล้ว
"แม่ !! เปิดประตูหน่อยยย " กูตะโกนเรียกคุณนาย บ้านกูเป็นครึ่งปูนครึ่งไม้ มีแค่ชั้นเดียว เป็นบ้านหลังเล็กๆ มีห้องนอนเดียว แม่กูชอบนอนข้างนอก กางมุ้งนอนคนเดียว เพราะเขารำคาญกูชอบละเมอ แต่กูว่าไม่ใช่หรอก เขาชอบฟังวิทยุ แต่กูรำคาญ เขาเลยให้กูนอนในห้องมาตั้งแต่มอ.2 ละ
"ใครโหวกเหวกโวย .. ไอ้วันนนนน มึงมาได้ไง ลูกรักกก แล้วนี่ใครเนี่ย " เสียงแม่บ่นมาจากข้างใน พอเปิดประตูเห็นว่าเป็นลูกสาวสุดที่รักก็รีบเข้ามากอดยกใหญ่
"นี่วาเพื่อนที่ทำงานน่ะแม่ มันมาเที่ยวพักผ่อน ไปๆ เข้าบ้าน หนาวจะตายแล้ว" ตอบแม่ไปแล้วรีบพากันเข้าบ้าน ข้างนอกเขาปิดไฟกันเงียบเชียบหมดแล้ว เพราะเดี๋ยวตอนตีสี่ก็จะต้องลุกมาเตรียมของขายกันแล้ว
"เออ หวัดดีๆ เข้ามาๆ แล้วมาซะดึกดื่นเลย มีรถเข้ามาหรอวะป่านนี้" แม่รับไว้ไอ้วา แล้วพามาที่ห้องเปิดไฟให้พร้อม
"พอดีมีคนเข้ามาในตลาด เลยขอติดรถมาด้วยน่ะแม่" ในห้องเรียบร้อยดี เพราะกูไม่ได้มานอนเลย แม่ก็เข้ามากวาด ซักผ้าปูให้ประจำ
"เออๆ ที่นอน หมอนมุ้งกูซักให้แล้ว เอาออกมาปูกันเองล่ะ กูไปนอนละ พรุ่งนี้ค่อยคุย" แม่บอกชี้ไปในตู้เสื้อผ้า ก่อนจะปิดประตูให้ กูก็กางมุ้งแล้วเตรียมหมอนผ้าห่มให้มันกับกูคนละชุด
"วา มึงอาบน้ำไหม มันไม่มีน้ำอุ่นนะเว้ย อาบขันธรรมดา" กูถามไอ้วา บ้านนอกแถมยากจน ไม่มีหรอกอ่างน้ำวน ฝักบัวยังไม่มีเลย
"หึยยย กูขอล้างหน้า แปรงฟัน เอาน้ำลูบๆก็พอ" มันตอบหน้าเหยเก กูก็คิดแบบมึงนี่แหละวา ถ้าอาบน้ำกูคงช็อกคาห้องน้ำแน่ๆ
"เออๆ เดินออกไป อยู่มุมซ้ายอ่ะ ไฟก็เปิดเอา" กูบอกมัน ไอ้วาก็เดินออกไปพร้อมแปรงกับผ้าเช็ดหน้าผืนเล็ก กูจัดที่นอน เอาเสื้อของกูกะของมันออกมาแขวนในตู้
........
"นอนก่อนเถอะมึง พรุ่งนี้ค่อยเล่า" เตรียมตัวไหว้พระล้มตัวลงนอนได้ ไอ้วามันก็เหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา
"แล้วน้ำตกว่าไงมึง" มันถามถึงเรื่องที่พวกนั้นชวน สงสัยมันอยากไปผ่อนคลายในที่ธรรมชาติ
"ไปกับพวกมันก็ดีนะ เพราะกูไม่มีรถยนต์" คิดไปคิดมามันก็ดีกว่ากูแว้นไอ้วาซ้อนล่ะวะ
"อืม ก็ดี มันก็เป็นเด็กไม่น่ากลัวอะไร" ไอ้วามันว่า ก็คงเป็นอย่างที่วามันพูดแหละ ก็ปกติของวัยรุ่นทั่วไป ไม่ใช่พวกเกเรอะไร
กูลองกดโทรออก ไม่รู้ว่าไอ้เบสมันนอนหรือยัง จะตีหนึ่งแล้วด้วย
( ฮัลโหล )
"เบส กูพี่วันนะ"
( อ้าวพี่ ผมไปท์ ไม่ใช่เบส )
"อ้อ เพื่อนมึงนี่นะ ให้เบอร์ยังให้เบอร์มึงมาอีก"
( ฮ่าา เปลี่ยนใจไปกับพวกผมแล้วดิ )
" อืมม กูอยากไปรถยนต์สวยๆว่ะ"
( ได้พี่ ผมจัดให้ พรุ่งนี้กี่โมงดี )
"แล้วแต่พวกมึงละกัน"
( งั้น 10 โมง ผมไปรับนะ ห้ามเบี้ยวล่ะ )
"เออ ไม่เบี้ยวหรอก แค่นี้นะ"
( ด.. เดี๋ยวพี่ ยังไม่นอนหรอ )
"กูละเมอโทรหามึงมั้งสาส"
( โถ่ ผมแค่อยากคุยนานๆ )
"กูง่วงแล้ว แค่นี้"
ตัดสายแม่งเลย ไอ้ห่าเบส ไอ้เด็กเวน กูเห็นบอกเบอร์อย่างไวก็นึกว่าจะให้เบอร์มึง ที่ไหนได้ สัสนิ่
"พรุ่งนี้ตื่นสักแปดโมงเก้าโมงละกัน ฝันดีมึงวา" วางสายได้ ก็บอกคนข้างๆ หวังว่าการมาพักผ่อนครั้งนี้จะช่วยให้กูคิดอะไรได้ ส่วนไอ้วา กูขอแค่มันยอมเปิดใจเล่าให้กูรับฟัง แค่นี้ก็พอละ
"อืม ฝันดี" มันตอบรับแล้วกระชับผ้าห่มสองชั้นนอนไป
"ติ๊ดดด ... " เสียงข้อความเข้า กูหยิบมือถือขึ้นมาดู เบอร์เด็กไปท์นี่หว่า
พรุ่งนี้เจอกันนะครับพี่วันคนน่ารัก กู้ดไนท์ครับ ;-3
ไอ้ไปท์ ... เด็กเวรเอ้ยยย
**************************************************
TBC.
มาช้าก็มานะ อิอิ อูยย ปวดท้อง วันนี้ขาดงานหนึ่งวันค่ะ แต่พรุ่งนี้ต้องไปแล้ว ฝันดีนะคะ
:t3: :t3:
-
เอาล่ะซิ ไปท์จะเป็นผู้ชายอีกคนของวันอ่ะเปล่าเนี่ย :hao3:
จริงๆก็อยากให้วันปฏิเสธคนเขาไปบ้างอะน่ะ แต่ดูแล้วคงอยาก หล่อๆกันทั้งนั้นนี้เนาะ :hao6: :hao6:
-
เห้อ วันจะได้หนุ่มใหม่อีกมั้ย
:เฮ้อ:
พยายามหน่อยนะวัน
หวังว่าวาจะดีขึ้นนะ
-
:hao5: สงสารวาจัง ดูท่าจะบอบช้ำไปทั้งกายและใจ
วันก็เพลาๆเรื่องผู้ชายบ้างนะลูก ดูแลวาดีๆด้วยไม่งั้น... o18
-
เป็นวันนี่ก็กลุ้มนะ หน้าตาสวย มีเสน่ห์ มีแต่คนเข้าหา แต่ไม่รู้ว่ามีใครจะจริงจังด้วยไหม หวังฟันเจ้าอันดับแรกก่อนเลย เข้าใจวันนะที่อยากจะหยุดแต่พอจุดปุ๊บติดปั๊บทันที เพราะของมันเคยๆ วันรักอมร เลยต้องมากลุ้มใจ เอางี้ลูกเข้าวัดสักพักสงบจิตสงบใจดีไหมวัน :call: มาบ้านหวังจะพักผ่อน ก็มาเจอหนุ่มๆเข้ามาทดสอบอีก จะทนได้ไหมหนอ น่ากินทั้งนั้นเบย :hao6: อมรนี่ยังไงกัน เงียบเลย ไม่ติดต่อถามหาพาวันไปไหนมาไหนด้วยอย่างทุกที คิดอะไรอยู่ ถ้ารู้จะตามมาไหม อาจโทรมามากกว่า และคงไม่อะไรคิดว่าวันกลับบ้านคงไม่ว่าอะไร คนว่าและใส่ใจคงเป็นดริณมากกว่า :katai2-1:
ส่วนวา ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนั้น หนี้หมดจริงไหม หรือ เอกภพ ต่อรองอะไรอีกกก :ling1: ดูวาเครียดมากๆเลย สงสารวาจัง เมื่อไหร่จะเจอคนมาดูแลบ้างนะ เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นคนนี้ คนชื่อวัันที่พามาบ้าน อากาศก็ดี มีปัญหาทั้งคู่ กินกันเองไปเลย หนับหนุน ชอบๆ วันดูแลวา น่ารัก :heaven หวังว่ากลับมาพักผ่อนกันสองต่อสอง จะดีขึ้นนะ วันบอกวาให้เข้มแข็งและสู้บ้างนะ อย่าอ่อนแออีกเลย :กอด1: และเด็กกลุ่มนี้มันคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ยังไม่วางใจอ่ะ :mew5:
-
มาพักผ่อนก็ยังมีเด็กมาติดเสน่ห์แรงจริงๆนะวัน
-
:mew1:
-
ถ้าวันคิดว่าตัวเองรักคุณอมรจริง
วันตัองไม่นอนกับใครเขาไปทั่วนะ ^^
-
ไปท์ไม่น่ารอดดดด กร๊ากกกกกกกกกกก กินเด็กจะได้เป็นอมตะไงวัน เห่อๆๆๆๆๆ :hao6: :hao6:
-
หรือว่าจะเป็นไอเด็กนี่
คนที่ไม่มีอะไรกับวัน อาจเป็นผู้อยู่รอดเป็นคนสุดท้าย 55555
สายแข็ง แต่วันจะชอบเหรอออ
ส่วน วา ตรงกันข้าม
คนที่ได้วัน เป็นผู้พิชิต 55555
หรือยังไงนะ คิดไปเรื่อยย
หรือแค่ตัวละครผ่านไปละผ่านมา
-
อย่าคิดมากดิวัน สามพีเลย อิอิ :z3:
-
วันมีเสน่ห์มากอ่ะ
-
เนื้อหอมๆๆๆ ..
-
:hao6: :hao6:
-
วันนี่ไปไหนก็มีแต่คนชอบ
วาเป็นอะไรอ่าาา :mew2:
-
มีให้กินตลอดเลยนะวัน
คราวนี้ก็จะได้กินเด็ก
โอ้ย อิจชะมัด
ส่วนหนูวา น่าสงสารเน้อ อาการหนักพอสมควร
-
เอิ่มมมมมมมมมมมมมม
ถ้าเด็กมันจะอ่อยขนาดนี้ จัดป่ะ! 5555
ล้อเล่นๆ แหม๋ บททดสอบความอดทนมากเหลือเกิน ทนๆไปก่อนนะวัน(แต่กูว่าไม่รอด = =)
:hao7:
-
วันนี้จะมาไหมคะ อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว
-
:hao6: อิจฉาวันได้กินแต่ของดีๆๆตลอด
วาหนูเป็นอะไรลูก ระวังคุณเอกภพ ให้คนมาตามนะ
-
เรื่องวันกับวากำลังเศร้าเลย พอมาเรื่องเจนี่ เอิ่ม จะฮาไปไหน
-
ขอโทษจริงๆค่ะ พาแม่ไปทานข้าวมา ไม่ได้เข้าเล้าเลยทั้งวัน
วันทองขอเป็นพรุ่งนี้ช่วงค่ำนะคะ
ไม่รู้มีคนรอหรือเปล่า แต่มาอัพแน่นอนค่ะ
ขอบคุณจากใจค่ะ รักทุกคนนะคะ
:mew2:
:pig4: :pig4:
-
:katai5: รอคอย คิดถึงวันมากๆเลย :mew1:
-
เพื่อวันทอง รอได้ค่ะ
-
รอค้าบ
-
รอคร่าาาาาาา
:mew3:
-
เรามารอนาง?วัน เหมือนกันค่ะ อย่าคิดมาก ถ้าไม่ไงวา-วัน ก็กินกันเอง จบ!!!!!!!!!!!!!
เอ่อ ไม่จบสิ แฮ่แฮ่ รอเจ้าค่ะ เป็นติ่งนางวันเขาอยู่ :hao6:
-
แอร๊ยย รอนะคะ
หายไป 2 วันเหมือนขาดใจ 555
-
รอได้ค่ะ เพราะมันไม่นาน55555 :laugh:
-
รอได้แน่นอน
-
รอค่ะ
-
:katai3 รอจ้า
-
รออ่านเหมือนเดิมจ้า :mew1:
-
นึกว่าลืมแต่งวันซะแล้ว :katai3:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
รอๆ ..
-
รักวันที่ซู้ดดดดดดดดดด :-[
-
กระชับความสัมพันธ์ ๑
....................................
อะภิวาทะนะสีลิสสะ นิจจัง วุฒาปะจายิโน
จัตตาโร ธัมมาวัฑฒันติ อายุ วัณโณ สุขัง พลัง
"สา....ธุ" พวกเราทั้งสามคนไหว้มือจรดหัวรับพรที่พระให้หลังตักบาตรเสร็จ เมื่อเช้าตีห้าครึ่งกูได้ยินเสียงไก่มาขันอยู่ข้างๆบ้าน พอสลึมสลือก็ได้ยินเสียงอิร้งช้งเช้งของคุณนายที่ตื่นมาทำกับข้าวใส่บาตรทุกเช้า ก็เลยตื่นมายืดเส้นยืดสายซะเลย แล้วเรียกไอ้วาให้ลุกขึ้นมาแปรงฟันล้างหน้าตักบาตรด้วยกัน
"ไปๆวัน จัดข้าวจัดจานรอเลย เดี๋ยวแม่ตักพะโล้กับผัดเปรี้ยวหวานไปให้" นายแม่สั่งก็ต้องรีบทำ กูเลยเดินไปเตรียมจานชาม ยกหม้อข้าวไปไว้บนแคร่ไม้ในบ้าน
"วามึงสบายใจขึ้นบ้างหรือยังวะ" กูถามไอ้วา ตอนนี้สีหน้ามันก็เริ่มจะดูดีขึ้นบ้างแล้วนะ มันมีอะไรในใจวะ ยิ่งเห็นร่องรอยวันนั้น กูก็ยิ่งไม่สบายใจ
"อืม ดีขึ้นเยอะอ่ะมึง ดีเหมือนกันนะ อยู่บ้านมึงมีแม่คอยทำกับข้าวให้กินด้วย"
"พูดอย่างกับบ้านมึงไม่มีแม่ทำให้อย่างนั้นแหละ"
"เออ กูแทบจะไม่ได้กินข้าวบ้านเลยด้วยซ้ำ หลังๆพ่อกูเล่นหนักเข้า พวกกูทำได้แค่ต้มมาม่าใส่ไข่ว่ะ" มันพูดทำหน้าไม่ค่อยจะดี พลางตักข้าวใส่จาน
"ชีวิตก็เงี้ยะอ่ะมึง แต่ก่อนกูก็เหมือนมึง จนกระทั่งกูยอมนอนกับผู้ชายหาตังใช้ กูกับแม่ก็มีชีวิตดีขึ้นเหมือนทุกวันนี้ว่ะ" กูตบบ่ามันเบาๆให้กำลังใจ
"อย่ามัวแต่คุย กินข้าวกินปลาซะ แม่ออกไปเตรียมของขายละ" คุณนายเดินถือถ้วยกับข้าวเข้ามา เสียงบ่นนี่มาก่อนตัวอีก
"จ้าาาา " กูตอบรับแล้วลงมือตักพะโล้ราดข้าว
"แม่มึงไม่กินข้าวหรอวะ" ไอ้วาถามงงๆ
"เขาตักไปกินที่ร้านนู่น ไม่ใช่ร้านหรูอะไรหรอกนะ เป็นแค่รถเข็นธรรมดา แม่กูเขาขายขนมเบื้องว่ะ มีหลายไส้นะมึง แดกไหม เดี๋ยวก่อนไปกูขอแม่ใส่ถุงไปแดกด้วยดีกว่า" คุยกันไป แดกกันไปจนเสร็จก็ช่วยกันเก็บล้าง ผลัดกันอาบน้ำ แล้วเตรียมของใช้ใส่กระเป๋า
..
...
"มึงมารับกูที่เดิมนะ ใกล้ถึงก็ตื๊ดมาละกัน" เลื่อนหน้าจอหาเบอร์เด็กไปท์ แล้วกดโทรออกหามัน ใกล้เวลาแล้ว
(( ครับผม .. คิดถึ.. )) กูรีบตัดสาย สัตว์นี่จะหยอดคำหวานให้กูเลี่ยนได้ทุกทีหรือไง
"เตรียมชุดมาแล้วใช่ไหม เผื่อลงน้ำลงอะไร" กูถาม ไอ้วาก็พยักหน้าปิดบ้านเรียบร้อยแล้วเราก็เดินไปเอาขนมเบื้องของคุณนายแม่มาถุงใหญ่ เอาไว้เคี้ยวเล่นเวลาหิว
"พี่วันนนน " ยืนรออยู่หน้าซอย ไอ้ไปท์พุ่งเข้ามาคนแรก เดี๋ยวนิ่งเดี๋ยวบ้า อะไรของมัน
"กูบอกให้ยิงมาก่อนเด็กเวน"
"พี่จะด่าผมทำไมเนี่ย หน้าตาก็สวยดูพูดจา " มันพูด นี่ชมกูใช่ไหม
"เรื่องของกู ไปๆ เดี๋ยวแดดแรง" พวกกูเดินมาขึ้นรถของพวกมัน ไอ้เดี่ยวออกรถทันที วันนี้พวกมันใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นกันหมด รวมถึงพวกกูด้วย
"อื้อออ .. เขยิบไปดิ๊ ! เบียดทำเชี่ยไรเนี่ย" นั่งกันแบบเดิม ไอ้ไปท์ กู ไอ้วา ที่นั่งก็เยอะแยะ มาเบียดทำเหี้ยอะไร
"แดดมันส่องทางผมนี่นา พี่อย่าหวงตัวนักเลย" มันยังเบียดขาและแขนมา
"ไอ้ไปท์ !" โมโห เป็นผู้ชายซะเปล่า สำออย
"เออน่าวัน มึงก็จะอะไรนักหนา มันก็แค่ร้อน .. เออเบสนี่เรากำลังไปไหนกันอ่ะ " วามันเขยิบให้กูเขยิบตาม แล้วหันไปถามไอ้เบส
"ไปน้ำตกศรีดิษฐ์บนเขาค้อเลยพี่ ธรรมชาติสุดๆ " ไอ้เบสตอบ
"คงจะสวยน่าดูว่ะ .. " วามันพูด หน้าตาดูคาดหวังมากจริง
"ที่นี่ใหญ่มากพี่ มีน้ำตลอดทั้งปีด้วย แถมมีน้ำไหลจากผาอย่างสวยอ่ะ" ไอ้เบสบรรยายความสวยงามให้ฟังอย่างชื่นชม
"อ่ะ .. แดกป่ะ " กูยื่นให้ทุกคน พอถึงไอ้ไปท์กูก็ถามแค่พอเป็นพิธี
"กินก็พอมั้งพี่" มันบอกเบาๆ
"เออ เรื่องมาก เอาไปถือ" กูโยนถุงให้มันถือ มันก็ถือไปกินไป แบ่งเพื่อนๆไป เราคุยกันตลอดทาง ไอ้เบสนี่พูดมากฉิบ พูดน้ำไหลไฟดับก็ไม่หยุด
..
...
ไอ้เดี่ยวขับรถมาแค่ประมาณ 5 กิโล ก็ถึงน้ำตกศรีดิษฐ์ พอจอดรถเสร็จพวกเราก็ต้องเดินเข้ามาอีก 200 เมตร ถึงจะเห็นลำธารและน้ำตก
"นั่งในศาลาริมน้ำกันเหอะ จะได้สั่งอะไรมากินด้วย" ไอ้เดี่ยวออกความเห็น
"น้องๆ สั่งอาหารหน่อยนะ พี่นั่งอยู่แคร่นั้น" เบสมันเรียกเด็กให้มองศาลาที่พวกเราจะไปนั่ง
"วันมึงเล่นน้ำป่าว .." ไอ้วามันถาม
"เล่นดิ เบส สั่งเป๊ปซี่ให้กูด้วย " ฝากเบสมันสั่งเป๊ปซี่ เพราะเห็นมันสั่งเบียร์มา กูไม่ถูกกับเบียร์
"ได้พี่ ลงไปเล่นก่อนเถอะ เดี๋ยวผมจัดการอาหารเอง" เบสบอก กูเลยวางกระเป๋า จัดการถอดเสื้อเตรียมโดดน้ำใสๆเต็มที่แล้ว
"วัน มึงจะถอดเสื้อเล่นจริงหรอ" ไอ้วาถาม มันคงอายสินะ แต่กูไม่ว่ะ
"อ้าว แล้วมึงจะอายอะไร ผู้ชายด้วยกันทั้งนั้น อีกอย่างกูประหยัดเสื้อเว่ย" ตอบเสร็จก็กระโดดลงน้ำเลย ไม่ลึกมาก แค่อก
"เออๆ หึยย หนาวว่ะ น้ำโคตรเย็นเลย " วามันโดดตามลงมา มันใส่เสื้อกล้าม ปากนี่สั่นได้อีก
"เชี่ยย ขนาดใกล้เที่ยงนะเนี่ย บรื๋อออ " ลมพัดมาอย่างจัง หนาวได้อีก ฮู้วว น้ำใสโคตร ไหลแรกำลังดี เหมือนนวดไปในตัว
"อาหารมาแล้ว พี่จะขึ้นมากินก่อนไหม" ไอ้เดี่ยวตะโกนถาม กุลอยคอออกมาไม่ไกลมากนัก
"มึงกินไปก่อนเลย" กูตะโกนกลับไป ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่
"ฮ่าาาา ไอ้วัน มึงอย่าเล่นแบบนี้ เดี๋ยวกูจม" ไอ้วามันหัวเราะแล้วแกะมือกูที่กอดเอวมันไว้ ฮ่าา มันคงจั๊กกะจี๋น่ะสิ หรือกลัวกูจะแกล้งกดน้ำวะ บ้า
"ไม่จมหรอกน่า น้ำไม่ลึกสักนิด .. วา มึงจะเล่าได้หรือยังว่ามึงไปเจออะไรมา" นึกเรื่องนั้นขึ้นได้ ไหนๆก็ดูมันอาการดีขึ้นแล้ว หวังว่ามันคงจะเล่าให้กูฟังนะ
"เฮ้ออ วัน .. กู .. ไม่ซิงแล้วนะ" มันเงียบไปพักนึง ลอยคอเล่นในน้ำ
"อืม กูพอรู้ .. ใครวะ" รู้ตั้งแต่เห็นสภาพมันวันนั้นละ แต่มี่ไม่รู้คือใครเป็นคนทำ
"คุณ .. เอกภพน่ะ .. เขาเป็นเจ้าหนี้พ่อกู .. หึ .. เขาบอกว่าถ้ากูยอมเขา .. เขาจะยกหนี้ให้พ่อกูทั้งหมด"
"มึงเชื่อเขาหรอวะ เขาเป็นตำรวจใหญ่ไม่ใช่หรอ ทำไม ... " กูถามมัน หน้าตาตื่นตกใจ
"ใครจะดีได้ทุกเรื่องวะ .. ยิ่งใหญ่โตเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำเรื่องชั่วได้ง่ายขึ้น" ไอ้วามันดูจะปลงๆนะ
"เชี่ยเอ้ย กูแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง แล้วนี่เขาปล่อยมึงมา คุยกันเคลียร์แล้วหรอวะ"
"อืม เขาให้กูเซ็นต์เอกสารเรียบร้อยละ กูก็แปลกใจนะ มันดูง่ายเกินไปป่ะวะวัน " มันถามเหมือนไม่แน่ใจ
"ทำไงดีวะ .. แต่ยังไงเขาก็เป็นเพื่อนคุณอมรกับคุณดริณนะเว่ย โอ๊ย กูปวดหัว" กูบอก ปวดหัวจริงๆ เรื่องของกูก็ปวดหัวพอแล้ว นี่เจอเรื่องวาเข้าไปอีก
"คุยอะไรกันดูเคร่งเครียด"
"ไอควาย! .. โผล่มาได้ กูตกใจหมด" แม่งเอ้ย โผล่มาข้างหลังกู เดี๋ยวกูก็ตกใจตายหรอก
"ขวัญเอ้ย .. ขวัญมา ให้กอดปลอบไหม" ไอ้เวรไปท์มันยังไม่สำนึก ยื่นแขนมาจะกอดกูอีก
"เสือก หลีกไป กูขึ้นไปหาอะไรกระแทกปากดีกว่าว่ะ .. ป่ะวา หิวละ" กูผลักมันออก แล้วดึงแขนวาไปทางศาลา เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง เด็กบ้า
...
.....
"สวยดีเนอะ .. ร่มรื่น .. สบายยย" กูนอนแผ่บนศาลาแล้วพูดออกมา ที่นี่สวยจริงๆ มันรู้สึกผ่อนคลาย จิตใจก็สงบขึ้นมากด้วย
"อืมมม อยากอยู่นี่ไปนานๆเลยว่ะ" เสียงวามัน มันนอนเหมือนกูนี่แหละ แต่เอามือก่ายหน้าผากไว้ มันคงรู้สึกมันจะชอบธรรมชาติมากจริงๆ แบบว่าธรรมชาติบำบัดไรงี้
"พวกพี่ทำอะไรกันที่กรุงเทพอ่ะ" ไอ้เบสถาม มันนอนกลิ้งที่พื้นไม้
"ก็ .. ขายของในห้างน่ะ .. รายได้ไม่เยอะหรอก พวกกูเรียนมาน้อย แล้วพวกมึงสามตัวล่ะ เรียนกรุงเทพหรอวะ " โกหกอีกแล้ว เฮ้อ กูต้องคอยโกหกคนอื่นอีกนานเท่าไหร่วะ
"ใช่แล้วพี่ ผมเรียนที่กรุงเทพทั้งสามคนเลย ตอนนี้ปีสองแล้ว วันนั้นไอ้เดี่ยวสาขามันปิดก่อนมันเลยกลับบ้านมาก่อน พวกผมขี้เกียจขับรถก็เลยนั่งรถกลับมานี่แหละ" ไอ้เบสเล่าให้ฟัง
"ดีจังไปเรียนด้วยกันหมดเลย" ไอ้วาพูด มันเคยเล่าว่าอยากเรียนต่อนี่เนอะ
"ขี้เกียจจะตายพี่ ถ้าพ่อแม่ไม่เข็น พวกเราไม่ไปหรอก " ไอ้ไปท์ตอบวา มันนั่งพิงเสา เห็นนะว่าจ้องกูตลอด
"มีโอกาสก็ดีแล้ว กูอยากเรียนแทบตาย สุดท้ายต้องออกมาทำงานเนี่ย" เสียงไอ้วา พาทุกคนเงียบกันหมด อย่าดราม่าสิวะ
"เอ่ออ .. เอ้ยย แดกเบียร์ต่อเถอะพวกมึง ไอ้เดี่ยวมึงอย่าเมานะเว่ย เดี๋ยวกลับบ้านไม่ได้" กูเลยออกปากไล่พวกมันดื่มต่อ นี่ก็สี่ห้าโมงไปแล้ว อากาศน่านอนฉิบ
"ครับบบ .. เจ๊ .. ฮ่าาาาาา" ไอ้เดี่ยว ไอ้เด็กชั่ว เรียกกูเจ๊หรอ
"ใครเจ๊มึง .. ไอ้เดี่ยว .. อย่าหนีนะ ^€|{•[?!+%฿@:-;,฿"
..
..
"ครับ .. คุณอมร .. วันกลับบ้านครับ .. ใช่ครับ .. ครับผม คิดถึงครับ เจอกันครับ" คุณอมรโทรมาตอนที่กูกำลังจะเปิดประตูเข้าบ้าน
"คุณอมรหรอวะ ?" วาถาม
"อืมม .. เพิ่งคิดจะโทรถามกู หึ" ผ่านมาตั้งหลายวัน เพิ่งคิดจะโทรมา เขาไม่ได้คิดถึงกูเลยใช่ไหม
"โทรมาอีกแล้วน่ะ .." วามันมองโทรศัพท์ที่สั่นขึ้นมาอีกรอบ
"เอ่อ. คุณดริณว่ะ " กูโชว์หน้าจอให้มันดู
"เขาจะโทรหามึงทำไมวะ!" วามันขึ้นเสียงดังจนกูตกใจ
"เอ่อ วา .. มึงไม่เป็นอะไรนะ"
"อ่า เอ้อ กูตกใจน่ะ .. มึงคุยไปเถอะ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำละ เล่นน้ำทั้งวัน เพลียชิบ"
"อ่าาา .. อืมม " วามันเดินไปอาบน้ำแล้ว กูก็กดรับสายแบบงงๆ ที่จริงไม่อยากจะรับด้วยซ้ำ
(( วันอยู่ไหน ))
"ผมมาเยี่ยมแม่ครับ "
(( ทำไมไม่บอกเลย ฉันไม่สำคัญสินะ ))
"ไม่ใช่หรอกครับ .. พอดีกระทันหันน่ะ"
(( รีบกลับมาเถอะ คิดถึงจะตายอยู่แล้ว ))
"คิดถึงอะไรครับ ผม . .. หรือ .. ตัวผม "
(( วัน .. ))
"แค่นี้ก่อนนะครับ แม่ผมเรียกแล้ว" ไม่อยากฟังอะไรแล้ว ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น
..
...
"กี่โมงแล้ววะเนี่ย " กูงัวเงียหันมองไอ้วา มันก็เหมือนจะเพิ่งตื่นเหมือนกัน
"บ่ายสอง นอนหลับเป็นตายเลยทั้งกูทั้งมึง" มันพูด ตั้งแต่กลับมาเมื่อวาน อาบน้ำเสร็จหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย
ติ๊ดดดดดดดดด ...
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ไอ้ไปท์เจ้าเดิม
"อืมม .. มีไร"
(( พี่สองคนอยากขึ้นดอยหาไรกินมะ ))
"แปปนะ .. วามันถามว่าจะขึ้นดอยไหม "
"เอาดิมึง"
"เออ กี่โมงวะ"
(( หกโมงกว่าละกันพี่ ไปกินข้าวกัน ))
"อืมมม มาที่เดิม เจอกัน"
...
......
"เขาค้อวันวานหรอวะ สวยดีว่ะ" มันรับพวกกูแล้วพาขับขึ้นมาบนดอย ตรงนี้สว่างจ้าเลย กินพื้นที่หลายสิบไร่อยู่
"ที่นี่มีทุกอย่างเลยนะพี่ ทั้งบ้านเดี่ยวบ้านคู่ ห้องนอนก็ดี ข้างบนนี้คือร้านอาหารแบบรีสอร์ทเลย ร้านกาแฟ ยังมีสระว่ายน้ำ สนามยิงปืน ครบครันมากๆพี่" ไอ้เดี่ยวเป็นคนบรรยายข้อมูลนี้
"เจ๋งว่ะ มีแต่ของเก่าๆทั้งนั้นเลย ตกแต่งโคตรดี นี่โต๊ะไม้สักนี่หว่า" ไอ้วาพูดชม แต่เก๋จริงๆ มีตั้งแต่รถเก่า ของเก่า เครื่องใช้ ของใช้ ทุกอย่างเก่าหมดเลย สะอาดตา แถมดูมีอะไรด้วย
"ดังมากนะพี่ ทัวร์จีนมาลงกันเยอะ หน้าหนาวนักท่องเที่ยวเพียบ" ไอ้เบสพูด พวกเราเดินมานั่งไกลเวทีออกมานิดนึงเห็
ปล่อยให้พวกมันสั่งอาหารกันไป พวกกูก็นั่งมองลงไปข้างล่าง วิวดีมาก มองลงไปคือเขาค้อเกือบทั้งหมดเลย กูไม่เคยเที่ยวแบบนี้หรอก ไม่มีตังว่ะ
"หนาวหรอ .. อ่ะ สวมซะ" คนข้างๆบอก แล้วเอาเสื้อหนาวที่มันใส่มาคลุมให้กู
"อืม .. ขอบใจ" ตอนแรกคิดว่าไม่หนาวมาก เลยไม่ได้หยิบมา ไอ้วามันเตรียมมาด้วย แต่วันนี้ลมแรงมาก แอบสั่นเหมือนกัน
อาหารทยอยเสิร์ฟเรื่อยๆ มีทั้งปลากระพงทอดน้ำสามรส กุ้งทอดราดน้ำมะขามสามรส แกงส้มไข่ชะอมใส่กระเฉด ผัดผักหวาน พวกกูกินเป๊ปซี่ ส่วนพวกมันกินเบียร์กันเหมือนเดิม
"อร่อยมากอ่ะ .. " ไอ้วากินอย่างเอร็ดอร่อย อาหารที่นี่ทำแบบสู้โรงแรมดังได้เลยอ่ะ
"ใช่ไหมพี่ .. เห็นมะ ผมบอกแล้ว" ไอ้เดี่ยวอวดใหญ่ วามันก็ปลื้มปริ่ม ได้กินของอร่อย
"กินนี่ดูสิ " ไปท์มันตักกุ้งมาใส่จานกู มันพูดนะแต่ไม่ได้มองหน้า
"อื้มมม " กูหันไปมอง แล้วพยักหน้ารับ
"แหมๆๆ ไอ้ไปท์ มึงนี่เอาใจไม่เลิกนะ" ไอ้เบสแซวเพื่อนมัน ก็จริง ไอ้ไปท์มันชอบผู้ชายหรอวะ ดูๆไปมันไม่เหมือเกย์หรือไบเลยนะ
"เชี่ยไร สัตว์เบส กูนั่งใกล้ ก็แค่ตักให้แค่นั้น .." มันแก้ตัวแล้วเขวี้ยงทิชชู่ข้ามไปโดนหัวไอ้เบสพอดี
"หราาาาาาา ... " ทั้งโต๊ะโห่แซวกันเป็นเสียงเดียว กูก็หัวเราะ แอบมองมันทำหน้ายิ้มนิ่งๆ แต่แอบแก้มแดงเล็กๆนะ หึหึ
..
..
**************************************************
TBC.
สั้นไปไหม แหะๆ ขอบคุณทุกคนค่ะ
:mew1:
-
ดีใจ ไอ้วันอัพพพพ
ไปท์ชอบวันใช่ไหม
ดูวันจะไม่ยอมผู้ชายง่ายๆแล้วนะ
ส่วนวานี่เอาไงดี
:z3:
-
:mew1:
-
กระชับความสัมพันธ์....กับใครเอ่ย :m28: :m28:
-
เห็นชื่อตอนก็นึกว่า วัน วา กระชับความสัมพันธ์กันมากขึ้น แต่ไม่เป็นไรต้องมีสักครั้งสองครั้งล่ะนะ :-[ ตอนนี้ดูทั้งคู่มีความสุขดีคงเพราะได้พักผ่อนปลดปล่อยอารมณ์เรื่องเครียดในเมือง แต่ก็ต้องกลับไปเผชิญอีก ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีอย่ามีอะไรมาซ้ำเติมชีวิตทั้งคู่อีกเลย มีโมเม้นน่ารักดูแลกันและกัน ชอบจังเลยอ่ะ วัน วา กระชับกันอีกเถอะ อย่าไปกระชับกับใครเลย :hao3:
นั่นสิ เอกภพปล่อยวาง่ายไปไหม มีอะไรแอบแฝงอีกหรือเปล่า ตอนเซ็นได้อ่านไหมวาเอ้ย ว่าเขาให้เซ็นอะไรไม่ใช่มัวแต่ดีใจหรือเบลอเพราะเพิ่งเสียตัวเลยเซ็นมั่ว ขอให้จบจริงๆก็แล้วกัน แต่คิดว่าเอกภพน่าจะมาซื้อวาอีกก็ได้ หรือไม่ต้องมีคนมาซื้อวาอีกแน่ถ้ามาอีกขอดีๆบ้างเถอะ ไม่จริงจังแต่ก็ดีให้ได้อย่างพี่ดำของเจนี่ก็ได้ สงสารนางไม่สมหวังอะไรกับเขาสักอย่าง ส่งให้ใครมาดูแลวาบ้างเถอะ ไม่ต้องรวย ขอให้ดีก็พอ :call:
ส่วนวันก็ยังเนื้อหอมไม่หาย ดูท่าเด็กไปรท์จะติดใจซะแล้ว แต่ถ้ารู้ว่าวันทำงานอย่างว่าจะเป็นยังไง ยังจะสานต่ออย่างจริงใจหรือแค่หวังฟันเหมือนใครๆ บอกตามตรงนะไม่อยากให้วันปล่อยตัวไปกับไปรท์หรือใครในตอนนี้ (ยกเว้น วา :laugh:) ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใด อยากให้วันถนอมตัวไว้บ้าง อย่าเปลืองตัวเพราะคิดว่าไม่มีอะไรจะเสียอีกเลยรักตัวเองให้มากๆ อย่าให้ใครมามองว่ามีดีแค่ตัว ห้ามใจเอาไว้นะ อย่ากินเด็กตอนนี้นะวัน เก็บไว้กินรวบยอดก็ไม่สาย ต้อยเอาไว้ก่อน :katai2-1: ไอ้เด็กๆกลุ่มนี้มันก็น่ารักดี ทำให้วันวาดูมีสีสันหายเครียดได้ อย่าดีแตกนะโว้ยยย :z2:
อมรดูคลุมเครือมากบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไงกันแน่ ปั่นหัววันอยู่หรือเปล่าดูไม่ออก อยากอ่านพาร์ทของอมรบ้างจังว่าคิดอะไรอยู่แบบไม่ต้องเผยหมดก็ได้ แค่ให้รู้ว่าฮีคิดอะไร :hao4: ส่วนดริณนี่หลงวันมากเลย หลงเซ็กส์ที่ถูกและถึงใจ ไม่รู้หลงแค่นี้ไหม เหมือนที่วันถามกลับเชิงว่าคิดถึงตัวตนของวันหรือเนื้อตัวของวันกันแน่ ถ้าอยากได้ไปบอกอมรเลยไปไหนๆก็เอาของเพื่อนมายักยอกไว้แล้วนี่ ไม่เกรงใจเพื่อนเอาซะเลย เอาจุดอ่อนวันมาทำให้วันยอมตัวเอง :m16: วาคงยังหลงรักดริณอยู่ก็เลยอดจะคิดไม่ได้ว่าโทรมาหาวันทำไม ถ้าวารู้ว่าคืนนั้นวันมีอะไรกับดริณจะเกิดอะไรขึ้นไหมนะ เข้าใจนะจะให้ตัดใจเลยคงยาก แต่ขอเถอะอย่าแตกหักกับวันเพราะผู้ชายอย่างดริณเลยนะวา รักกันไว้ บอกแล้วไม่มีใครก็เบี้ยนกันเองเถอะหนู :hao6: รักวันกับวาที่สุด ๆๆๆๆ :กอด1:
-
ไปท์มีซัมติงอะไรกับวัน?
-
หวังว่าวันจะไม่เสียตัวให้คนอื่นอีกนะ
หรือหวังมากไป
-
มีหนุ่มมีติดอีกละวัน
-
และแล้วเธอลงต่อจนด๊ายยยยยยยยยยยย
ขอบคุณน๊อ
มาต่อไวๆน๊า :katai4:
-
กับไอคุณอมรอ่ะ ปลงๆกันมันซะเถอะ
ดูท่าแล้วไม่ได้คิดจริงจังอะไรแต่แรกแล้วแหละ แรกๆคงหลงในตัววัน
แต่พอได้มาง่ายๆ ก็เบื่อได้ง่ายๆเหมือนกัน
ส่วนคุณดริณไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่
แต่ดูท่าแล้วก็คงแอบมีใจให้วันบ้าง แต่จะหวังจริงจังก็ยังไม่เห็น
พูดยากเนอะ ทำงานแบบวันเชื่อใจใครยาก จะหวังคนมาจริงจังด้วยคงเป็นไปไม่ได้
นอกจากคนที่ได้ลองมาศึกษาดูใจกัน และรับได้ในสิ่งที่วันเป็น นั่นคงเป็นอีกเรื่อง
หวังว่าคงมีใครคนนั้นโผล่มาเร็วๆล่ะนะ วาก็ด้วย
-
น่ารักจ้ง รอกระชับ 2 นะคะ
ขอบคุณคะ
-
:hao5: ทำดีมากวัน เด็กมันจะจีบก็ปล่อยมันไป
เชื่อสิมันไม่เร้าใจเท่าคุณดริณหรอก :hao6:
-
เห็นด้วยกับรีบน :man1:
แต่ก็อยากให้วันเจอคนที่รักจริง ไม่ต้องดีมากก็ได้(แค่ไม่นอกใจ ไม่นอกกายกันก็พอ) :hao3:
-
ทั้งอมรและก็ดริณ ดูจะหลงแค่ร่างกายวันรึเปล่า
มันยังไงไม่รุ้
แต่ถ้าวันรักอมรจริง
อยากให้คราวนี้วันยับยั้งชั่งใจได้จัง
อย่ามีอะไรก็ใครง่ายๆเลยวัน
วาก็น่าสงสารดูจะรักดริณอยู่
แถมยังเศร้ากะครั้งแรกที่ไม่ประทับใจอีก
ถ้าเอกภพรักวาจริงๆก็ดีสิ อย่างน้อยวาอาจจะมีความสุขได้บ้างถ้าคนนี้ไม่ใช่ ขอให้วาเจอคนดีๆที่รักจรองทีเถอะ :mew2: :call:
-
คือสงสารวาาาา
:sad4:
-
ตามมาจากกระทู้แนะนำ
นั่งอ่านตั้งแต่เช้า สนุกมาก
ตอนแรกสนุกแบบแรดๆ
พอค่อยๆเข้ามาทำงาน มันลุ้นมาก ตามไม่ทันจริงๆ
อ่านถึงไปท์นี่ดูน่ารักดี
ใครเป็นพระเอกของเรื่องกันเนี่ย
ทั้งวา ทั้งวัน จะจบดีมั้ยอ่ะ
ชอบมากค่ะ รีบมาต่อนะคะ
:-[ :กอด1:
-
จะมีใครที่ไม่หวังร่างกายของวัน รักวันจริงบ้างไหม
-
แน่ะ :hao7:
-
แวะมาส่อง :katai5:
-
จะมีซัมติงอะไรก่อนกลับกรุงเทพไหมหนอ
-
ทำเพื่อความสบายใจ ทำเลย ..
-
ไอ้วันคืนนี้เจอกันค่ะ มาเต็มสตรีมแน่นอนค่ะ
:pig4: :pig4:
-
:katai5: :katai5:
-
กระชับความสัมพันธ์ ๒
....................................
"อิเจนี่ !!!!~ ฮายยยยยยยย" ไอ้วามันเดินแบกของฝากส่วนนึงเข้ามาในห้อง พอเห็นว่าอิเจนี่นั่งตัดเล็บอยู่เท่านั้นแหละ มันก็แรดพูดภาษาประกิดใส่ กูล่ะเวียนหัว แค่นั่งแท็กซี่มาจากขนส่งกูก็จะอ้วกอยู่แล้ว
"หูยยยยยยย อิวันนนนนน อิวาาาาาาาาา อิเพื่อนชั่วววววว หายหัวไปเลยนะพวกมึงงงง !!!" อิเจนี่เขวี้ยงที่ตัดเล็บแล้ววิ่งเข้ามา ด่ากราดพวกกู แต่มือนี่แย่งขนมไปถือหมดละ
"ให้กูกลับบ้านกลับช่องบ้างเถอะ .. เออ แล้วเป็นไงบ้างมึงที่นี่ สบายดี ? มีแขก ? อิห่า ตอบก่อน จะเอาแต่ของฝากเนี่ย"
"เออๆ แค่นี้ทำมาด่า กูก็สบายดี ทุกคนสบายดี ไอ้รัก ไอ้อายสบายดี รับเงินกันถ้วนหน้า จะถามอะไรอีกมั้ยคะคุณนายวันนนน ~" มันทำหน้าทำตา แล้วเข้าไปล้างมือ เออดียังมีสำนึกว่าควรสะอาด
"ดอกกก .. สวยขึ้นหรือเปล่ามึง ดูมีน้ำมีนวล ผุดผ่องนะ ได้น้ำดีไม่มีบอกเพื่อน" มันเดินออกมาจากห้องน้ำ แสงแดดกระทบหน้ามันพอดี ดูไปดูมา อิเจนี่มันดูผิวพรรณสวยขึ้นว่ะ ผู้ชายผิวแทนคนนั้นคงฉีดน้ำดีเข้าสู่ร่างกายทุกคืนสินะ
"น้ำดีบ้าอะไร .. วุ้ยย พูดอะไรไม่รู้เรื่อง แกะๆๆ กูอยากกินขนมเบื้อง" อิเจนี่หน้าแดง ฮ่าๆๆ คนนี้นี่ของจริงใช่ป่ะวะ
"ทำเงียบนะมึงอ่ะ หึ" ไอ้วาแขวะมัน ตั้งแต่กลับมา วามันดูดีขึ้นเยอะเลย หน้าตาแจ่มใส ดูไม่คิดมากเหมือนตอนนั้นแล้ว
"เออ คืนนี้มึงมาช่วยในร้านหน่อยดิวะ ไอ้พี่เอสกับอินังเบลมันกลับบ้าน มึงสองคนมาช่วยเจ๊ในร้านหน่อยนะ" เจนี่มันพูดขึ้นมา
"เออๆ กูช่วยอยู่แล้ว .. แปปๆ คุณอมรโทรมา " รู้สึกโทรศัพท์สั่น หยิบมาดู คนที่ไม่ได้เจอตั้งนานนี่เอง กูเลยเดินออกมาคุยนอกระเบียง ข้างในมันจะได้คุยกัน
"ครับ"
(( กลับมาหรือยัง ))
"แล้วครับ "
(( คืนนี้ไม่ต้องทำงานนะ ))
"แต่ผม .."
(( ไม่คิดถึงกันเลยหรอ ))
"คิดถึงครับ .. แต่วันต้องช่วยเจ๊ คืนนี้คนน้อย"
(( ไม่มีคนเลยหรือไง ! สี่ทุ่มผมจะไปรับ เดี๋ยวบอกติ๋มไว้ให้ โอเครนะ แล้วเจอกัน ))
"ครับ"
คุณอมรวางสายไปแล้ว กูเดินกลับเข้ามาในห้อง เจนี่มันกำลังกินขนมเบื้องฝีมือคุณนายอยู่ ส่วนวามันก็นั่งเก็บเสื้อผ้าที่จะซักแยกใส่ตะกร้า
"ไงวะมึง .. ต้องไปนอนนู่นหรอ " ไอ้วามันถาม
"อืม สี่ทุ่มค่อยไป"
"วัน .. คือก.. กู" อิเจนี่ที่นั่งกินขนมเบื้องอย่างเอร็ดอร่อยพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ทำท่าอ้ำอึ้งเหมือนอมอะไรไว้ในปาก
"อะไรของมึง .. "
"เอ่อออ .. " มันยังคงติดอ่าง อินี่แปลกๆนะ
"มีอะไรก็พูดมาสิวะ อมอะไรอยู่ห๊ะ .. หรือว่าอม .. ฮ่าาาาาา .. อมกระดอพี่ดำของน้องเจนี่อยู่หรอวะ" กูกับไอ้วาหัวเราะกันดังลั่นห้อง แซวเรื่องพี่ดำทีไร อิเจนี่จะไม่เป็นตัวของตัวเองทันที
"พ่อมึงสิอิห่า ปากมึงนี่นะ กูไม่บอกแล้ว!" มันยัดขนมเบื้องเข้าปาก ทำหน้าบึ้งเป็นตูด
"อ้าว อินี่ แซวนิดแซวหน่อย เอ้า มีไรก็ว่ามา"
"อิห่า .. คือ .. ม.. ไม่มีไรหรอก กูแค่ .. แค่จะถามว่าเที่ยวมาสนุกป่ะวะ .. เออ สนุกไหมมึงไปเที่ยวไหนมาบ้าง" มึงจะลอกแลกไปไหนวะ
"อินี่ทำตัวมีพิรุธ เออๆ สนุกดี แต่กูไม่ได้ไปเที่ยวนะ มึงรู้ได้ไงว่ากูไปเที่ยว กูกลับบ้านต่างหาก"
"ก็ดูหน้าตาพวกมึงสิ สดชื่นแช่มช้อยกันซะ .. ได้พักผ่อน มันก็ต้องดีขึ้น ใช่ไหมล่ะ" มันยังคงแถไปเรื่อย สงสัยสมองจะได้รับความกระทบกระเทือนจากการร่วมรักนะ
"เออ .. หายปวดหัวขึ้นเยอะว่ะ " ไอ้วาตอบเจนี่ไป เก็บของไป นี่เพิ่งสี่โมงเอง ง่วงจังเลยว่ะ
"กูของีบแปปนะ ทุ่มนึงปลุกด้วย" กูบอกพวกมัน ไม่ไหวแล้ว ตาจะปิด ยิ่งเจอพัดลมเย็นๆบวกกับลมด้านนอกที่พัดเข้ามา ขอตัวไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ก่อนละกัน คืนนี้ต้องจัดร้านอีก
....
"นี่ครับ" เสียงไอ้วามันทอนเงินให้ลูกค้า นี่คงเกือบสี่ทุ่มละ พวกเราออกมาช่วยจัดร้านก่อนแล้วก็ช่วยรับแขกในร้านไปเรื่อยๆ
"เฮ้อ ! วันนี้คนเยอะเหมือนกันนะ คู่ผัวเมียนั่นแม่งลาได้ถูกวันมาก " เจนี่พูด มันจัดแก้วน้ำบนบาร์อยู่ วันนี้มันไม่ต้องรับแขก
"ใกล้สี่ทุ่มหรือยังวะ .. กูจะได้ไปเอาของ" กูถามไอ้วา
"อีกครึ่งชั่วโมง .. มึงไปเตรียมของเลยไป เดี๋ยวนายมารับจะได้ไม่ต้องรอ" มันบอก กูเลยขอตัวไปเก็บของ เตรียมตัวก่อน พอคุณอมรมาจะได้ไม่ต้องรอนาน
...
"สวัสดีครับคุณอมร" กูเข้ามานั่งในรถที่เขาจอดรอข้างออฟฟิศ
"ไหว้ทำไม .. ไม่เจอกันแปปเดียว.. ดูห่างเหินจังนะ" เขาพูดแล้วตบเกียร์ออกรถ
"ไม่ใช่สักหน่อย " กูรีบหันไปปฏิเสธ ก็แค่อยากไหว้ ปกติกูไม่ใช่คนแบบนี้หรอกนะ แต่พออยู่กับคุณอมรนานๆ มันก็เป็นไปเองโดยปริยาย
"อยากจูบ .. แต่ตัววันคงมีแต่กลิ่นในบาร์ เดี๋ยวอาบน้ำแล้วค่อยจูบก็ได้" คุณอมรส่งมือมาลูบปากกู เล่นเอาซะไอ้วันนั่งเขินเลย
หลังจากนั้นเราก็ขับรถกันมาจนมาถึงที่คอนโด ระหว่างทางกูก็เล่าเรื่องตอนที่กลับบ้านว่าไปเที่ยวไหนมาบ้าง สนุกแค่ไหน แต่ว่าไม่ได้เล่าเรื่องไอ้เด็กสามตัวนั่นนะ กลัวคุณอมรจะกังวลน่ะสิ เลยเลือกจะเก็บไว้ดีกว่า
......
"วันรอแปปนะ ผมอาบน้ำไม่นาน .. ฟอดด หอมที่สุดเลยคนดี" กลับมาถึงคอนโดที่คุ้นเคย กูก็รีบเข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายและกลิ่นเหล้าบุหรี่ในผับออก พอออกมาในชุดนอนขาสั้น คุณอมรก็เข้ามากอดมาหอม ก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไป
ติ๊ดดดดด .. ติ๊ดดดดดดด ..
โทรศัพท์ดังขึ้น นี่กูลืมปิดเสียงหรอวะ
"โทรมาทำไม"
รีบกดรับสายเมื่อเห็นว่าเบอร์ใครโทรมา ดีนะคุณอมรเข้าห้องน้ำอยู่
(( ก็อยากโทร ))
"เออ พูดหมาๆแบบนี้ กูวางละ"
(( เดี๋ยวๆ ดุจังเลย คือ ผมอยากชวนพี่ไปกินข้าว ))
"เนื่องในโอกาสอะไรมิทราบ"
(( พอดีเที่ยงคืนนี้วันเกิดผม พรุ่งนี้เย็นพี่ว่างไหม ))
"ไม่ว่างว่ะ เออ สุขสันต์วันเกิดนะมึง มีความสุขล่ะ"
(( ไม่ไปกับผมจริงหรอ .. ผม .. ไม่มีใครไปเป็นเพื่อนเลย ))
"ไอ้ไปท์ ทำพูดซะน้อยอกน้อยใจ .. กูไม่จะน่าว่างว่ะ.. เออ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวกูส่งข้อความไปอวยพร บาย"
กูรีบวางสาย เพราะเสียงเปิดประตูห้องน้ำ คุณอมรเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูที่พันข้างล่างไว้ผืนเดียว
"คุยกับใครหืมม .."
คุณอมรเดินเข้ามาหา หุ่นนี่น่าขย้ำมาก แม้ว่าหุ่นคุณดริณจะแน่นกว่านิดนึงก็เถอะ แต่ยังไงคุณอมรก็เป็นคนที่ไอ้วันเทิดทูนที่สุด
"แม่โทรมาครับ .. วันนวดให้ไหม ดูคุณอมรจะเมื่อยๆนะ" รีบตอบแล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง ต้องเอาใจหน่อย ไม่เจอตั้งหลายวัน
"อืม ดี .. นวดก่อน ค่อยนาบ หึหึ"
"คุณอมรก็ .. มาครับ นั่งๆ"
เรียกให้คนร่างแน่นขึ้นมาบนเตียง เดี๋ยวคืนนี้วันจะปรนนิบัติให้ถึงใจเลยนะครับคุณอมร
.......
"อ๊ะ .. อ๊าาาาา " น้ำที่สามผ่านไป กูล้มตัวลงทับคุณอมร ไม่ไหวแล้ว คราวนี้คุณอมรคงคิดถึงหนักไป เตียงนี่ยวบจนจะทะลุไปชั้นล่างเลย ดีนะที่เขาก็เหนื่อยจนทำต่อไม่ได้แล้ว ไม่อย่างนั้นไอ้วันคนนี้คงสลบคาเตียงแน่ๆ
"พรุ่งนี้ .. คุณไปไหนหรือเปล่าครับ" คุณอมรถอนแก่นกายออก แล้วพากูไปล้างตัวอีกครั้งก่อนขะขึ้นมานอนกอดกันบนเตียง
"ผม .. ไม่อยู่นะวัน พอดีติดลูกค้าน่ะ อาจจะออกต่างจังหวัด วันจะนอนนี่หรือกลับไปนู่นล่ะ" คุณอมรพูดพร้อมลูบแขนกูเบาๆ
"ไม่ให้วันไปด้วยหรอ .." เงยหน้าถามร่างหนาที่ตอนนี้ตาจะปิดแล้ว
"เอ่ออ .. งานนี้ผมไปกับผู้บริหารหลายคน ยังไงไว้คราวหน้า ผมค่อยพาไปเที่ยวเนอะ" เขาพูดแล้วกดจูบที่หน้าผากไอ้วัน ทำไมถึงรู้สึกอบอุ่นใจแบบนี้นะ
"ครับ .. งั้นวันค่อยกลับเองตอนสายๆละกัน " กูกระชับอ้อมกอด ถ้าแบบนี้ก็มีเวลาไปกินข้าวเป็นเพื่อนไอ้ไปท์ได้แล้วสิ
"แล้วแต่นะ ผมจะวางเงินไว้ให้ " คุณอมรปิดโคมไฟบนหัวเตียงแล้วห่มผ้าให้พร้อมกระชับอ้อมกอด
"ขอบคุณครับ .. "
กูกดจูบที่ปลายคางของร่างหนา คุณอมรหลับไปแล้ว กูรีบคว้าโทรศัพท์กดข้อความส่งไปให้ไอัเด็กไปท์ ไหนๆก็เคยเลี้ยงข้าวตั้งสองมื้อ แถมยังใจปล้ำพาไปเที่ยวมาตั้งหลายที่ ครั้งนี้วันเกิดมัน ถ้ายังไงกูเลี้ยงข้าวมันตอบแทนก็ได้วะ
- โตอีกปีแล้วนะมึงอ่ะอย่าทำตัวเป็นเด็ก พรุ่งนี้สามโมงเย็นมารับกูที่คอนโด ... -
กดส่งออกให้มันแล้ววางเครื่องไว้ข้างๆหัวนอน กำลังจะพลิกตัวนอน เสียงข้อความก็ดังขึ้น
- ขอบคุณนะเจ้สุดสวย เจอกันครับ < 3 -
เฮ้อออ กูส่ายหัวเลยจริงๆ วางมือถือไว้ที่เดิม แล้วหันกลับมาสนใจคนข้างๆ ที่หลับปุ๋ยใส่แค่ชั้นในตัวเดียว
"ราตรีสวัสดิ์นะครับที่รักของวัน ... จุ๊บ"
ไอ้วันซุกตัวในอกคนรัก แล้วกระซิบเบาๆหวังให้คนที่นอนหลับปุ๋ยไปแล้วได้ยิน ก่อนจะค่อยๆหลับตามคนที่มอบอ้อมกอดอุ่นๆให้ไป
**************************************************
TBC.
จะรีบมาต่อนะคะ
:กอด1:
-
คุณอมรเริ่มมีไรแปลกๆล่ะ แต่คุณตริณนี้สงสัยรักวันจริงแฮะ
-
แค่ออกไปเลี้ยงวันเกิดกัน
มันไม่น่าจะมีประเด็นอะไรให้มาคิดมากได้นะ
แต่เพราะนี่มันเปน วัน ไง เลยอดคิดไม่ได้ 555
แต่เหมือน วัน มันไม่ได้คิดอะไรนะ
-
:mew1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบวัน :hao6:
-
ตอนหน้ากลัวคนเขียนต้มมาม่าให้กินจัง เฮ้อ....ไม่ค่อยชอบมาม่าเอาซะเล๊ย :hao5:
-
ตอนหน้ากลัวคนเขียนต้มมาม่าให้กินจัง เฮ้อ....ไม่ค่อยชอบมาม่าเอาซะเล๊ย :hao5:
เตรียมทิชชู่ค่ะพูดเลย
.
.
อ่ะ เค้าย้อเย่นนนนน ~
:katai3:
-
ไอ้วันมาแล้ว
ไม่เอาม่านะ
ส่วนไปท์ ยังไงล่ะเนี่ย ?
-
รออยู่น้าาา ตื่นเต้น อมรแปลกๆไป o22
-
รอตอนต่อไปจ้า~
-
วันมาแล้ววววว
-
อมรมีคนใหม่รึเปล่า
ดูเจนี่ก็เหมือนมีเรื่องอยากจะบอกวัน
แถมอมรยังดูแปลกๆอีก น่าสงสัย
-
มีกลิ่นไม่ค่อยดีเลย คุณอมรมีความลับอะไรหรือเปล่า :m28:
-
เห็นด้วยคุณอมรแปลกไป เจนนี่จะบอกอะไร แต่น้ำท่วมปาก ไม่กล้าพูด
วันไปกินตับกับเด็กแน่นอน
-
คุณอมรแปลลลกกกกกมากกกกกก
มีอะไรเกิดขึ้น
-
กลิ่นมาละ ตอนหน้า คุณอมรจะรู้ไหมนะ
-
:hao7:
-
วันมีหนุ่มๆมาเกี่ยวพันเยอะจริงๆ แล้วไม่ปฏิเสธใครเลยไง
ต้องมีวันที่คุณอมรจับได้แน่เลย :mew5:
-
ช่างเป็นตอนที่อึมครึมเหลือเกิน :mew5: แว่วว่ามาม่าจะมาเยือนวันหรือเปล่า อมรดูมีท่าทีแปลกไป คราวนี้วันออกปากจะให้ไปด้วยไหม อมรไม่ดีใจอย่างทุกที ถึงจะยังอ่อนโยนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ต้องมีอะไรแน่ๆ เด็กใหม่ชื่อน้ำเกี่ยวข้องด้วยแน่ๆ เจนี่ก็มีพิรุธ ไม่อยากเดาอะไรมาก กลัวผิดไปจากที่คิดไว้ ติดตามดีกว่า :เฮ้อ: และหวังว่าวันคงแค่ไปกินข้าวกับไปร์ทนะ อย่าเพิ่งไปมีซัมติงอะไรเลย ให้มันเคลียร์อีกสักนิดเถอะวัน ยังมีเวลากินอีกเยอะ ดูเด็กมันเต็มใจจะให้กินจะตาย :hao6: แต่นัดให้ไปรท์มารับนี่ คงไม่เจอดริณหรอกนะ แถมมารับที่คอนโดอมรด้วย ถ้าเจอคงเป็นเรื่องยาวและใหญ่แน่ๆ เพราะดริณอารมณ์ร้อนแต่ก็อย่าวางใจอมรว่าจะใจดีเสมอไป ฮียังไม่เปิดเผยตัวตนเท่าไหร่ :katai1:
ส่วนวา แหม่มีออกท่าทางแรดเล็กๆ กับเจนี่ :laugh: ดีใจที่ดูสดชื่นมากขึ้น ดีแล้วล่ะเข้มแข็งเอาไว้ อะไรมันเกิดไปแล้วก็ให้มันเกิดไป ทำวันนี้ดีกว่า ซึ่งไม่รู้ว่าจะมีดราม่ามาเยือนซ้ำเติมชีวิตอีกไหม สู้สู้ นะวา สักวันก็มีผู้ชายมาให้หนูกินและดูแลบ้างแหละนะ ถึงไม่มีแต่อย่างน้อยก็มีวันอยู่ข้างๆนะ :-[ ส่วนอีคุณเอกภพนี่ฮีจะคัมแบล็คมา :oo1: วาอีกไหมหนอ ก็อยากให้คู่กันนะถ้าเป็นไปได้ :katai2-1:
ยากจะบอกว่า อย่าไปฝากความหวังอะไรกับอมรและดริณเลย ดูแล้วจะเลี้ยงดูและ :oo1: ซะมากกว่า พอมีคนใหม่ก็จะลดความอยากลงไป แต่ถ้าทั้งสองหรือหนึ่งในสองคนจริงจังกับวันก็ดีใจด้วย ที่ได้ :oo1: ทั้งคู่เลย ส่วนวาคงไม่ใช่สองคนนี้แน่ อาจจะมีได้บ้างแต่ไม่หลงขนาดวัน เพราะทั้งสองคนไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นกับวาตั้งแต่แรกแล้ว ไม่งั้นไม่รอดมาถึงมือเอกภพหรอก :hao3:
เอ้อ ไม่ทราบว่าให้เตรียมทิชชู่ซับเลือดนี่ ใช่ซับแบบ :haun4: หรือ :z6: นี้ หวังว่าจะเป็นอย่างแรกนะ :z2:
-
:pig4: วันแรงดีไม่มีตกตลอด คุณอมรจับได้มีงานใหญ่แน่
-
โอ้โห แววมาม่าต้มยำน้ำข้นมาเป็นหม้อเลย
ทำยังไงกับวันดีนะ สงสารก็สง คุณอมรดูจะมีเรื่องปิดบังอยู่แน่ๆ
แล้วออกไปกับไปท์จะไม่โดนจับได้ใช่มะ เฮ้อออ เพลีย :ling1:
-
ทำไมใครๆก็ไม่เข้าข้างวันเลย วันเป็นนายเอกของเรื่องนะ T^T
เรื่องบังเอิญ
....................................
(( ผมรออยู่ด้านล่างนะ ยามดุชะมัด จะเข้าไปรับก็ห้าม ))
ไปท์มันโทรมาแล้ว กูเลยรีบปิดห้องหับให้คุณอมรแล้ววิ่งมาที่ลิฟท์กดลงชั้นล่าง
"รอแปปมึง กูกำลังลงไป"
ไอ้วันรีบวางสาย เมื่อเช้าคุณอมรไปข้างนอกตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ สงสัยจะโดนไปหลายน้ำจนเหนื่อย เลยหลับเป็นตาย ไม่รู้สึกตัวขนาดนี้ สะดุ้งตื่นมาอีกทีก็ตอนบ่ายโมง คุณอมรวางเงินไว้ให้หลายบาทอยู่ ส่วนบัตรเครดิตที่ให้พกไว้ กูไม่เคยได้ใช้หรอก เกรงใจเขา
ตื่นมาก็บ่ายแล้วเลยไม่หาได้อะไรกิน รอไปกินพร้อมมันนี่แหละ รีบอาบน้ำ เปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดตราห่านสีขาวโคล่งๆ กับเดฟสีดำขาดๆ วันนี้คงสวมผ้าใบสีเหลือง ชีวิตกูมีเสื้อผ้าอยู่ไม่กี่ตัว แต่ว่าแค่นี้ก็คงพอจะออกไปข้างนอกได้แล้ว
"มาแล้วๆ รอนานป่ะวะ" รีบวิ่งออกมาจากคอนโด พี่ยามพอเห็นว่ากูทักไอ้ไปท์ ดูแกจะโล่งใจไปเปราะนึง เพราะที่เห็นคือมันขี่มอ'ไซต์สีส้มคันใหญ่มารับกู เขาคงนึกว่ามันเป็นแว้นล่ะมั้ง
"............."
"มึง!!.. เป็นไร .. จะมองเหี้ยไรนักเนี่ย ?" มันจ้องกูอย่างกะเห็นผี หรือว่ามันตลกผมกูยังที่ไม่แห้งแถมยาวแล้วด้วย ผมกูออกจะสลวยสวยพริ้วไอ้เวร
"ป.. ป่าว .. อ่ะ หมวก ขึ้นได้ไหม" มันรีบหลบตาแล้วยื่นหมวกกันน็อคมาให้ หมวกกันน็อคสีน้ำเงินช่างตัดกับสีรถมึงดีจริงๆ แล้วรถจะคันใหญ่ไปไหม
"มึงไม่มีรถยนต์หรอวะ"
กูถามมัน เหยียบที่วางเท้าแล้วปีนขึ้นไปนั่งคล่อมซ้อนท้ายมัน ดีนะเบาะหลังยกสูง แต่ยังไงตัวกูก็ไหลไปชนหลังมันอยู่ดี ท่านี้แม่งโคตรสยิวเลย วันนี้ไอ้ไปท์มันใส่เดฟยีนสีซีดขาดๆ ผ้าใบสีขาว เสื้อยืดสีขาวลายดอกที่เขาฮิตๆกันตอนนี้ พร้อมสวมทับด้วยเสื้อคลุมสีดำเท่ๆอีกตัว
"มีดิพี่ .. แต่ผมอยากพาพี่นั่งชิวๆรับลมเล่นอ่ะ .. หรือว่าอยู่คอนโดเป็นสิบๆล้านแล้วซ้อนมอ'ไซต์ไม่ได้ .. แต่รถผมสองแสนกว่าเลยน่า พี่นั่งได้แน่ เชื่อผมดิ" มันพูดยาวเป็นต่อยหอย
"อื้มม .. นี่แน่ !! .. โบกเข้าให้. กูไอ้วันเว่ยย ไม่เคยดูถูกใคร! .. ที่ถามเนี่ย คือกูคิดว่ามึงมาอยู่กรุง ก็ต้องทำตัวโก้หรูสิวะ แต่ก็ดีขี่ชิวๆรับลมเล่นบ้าง" ตบหัวมันผ่านหมวกไปที กูหมั่นไส้หน้ามันจริงๆ ไอ้ห่านี่แม่งด่ากูทางอ้อมตลอด
"ที่จริงผมไม่ค่อยขับรถยนต์หรอกพี่ .. ชอบแว้นอ่ะ .. จะได้มีสก๊อยแบบพี่มาซ้อนไง" มันทำเสียงทะเล้นใส่ วอนจริงๆ
"ไอ้ควายนี่หยอดกูตลอด .. เออ แล้วนี่จะไปกินไหนอ่ะ วันเกิดมึงกูขอเป็นคนเลี้ยงนะ มึงเลี้ยงข้าวกูบ่อยละ "
"พี่อยากเข้าห้าง หรือว่าร้านอาหารล่ะ"
"เอ่ออ ส้มตำ ปลาแดก ไรเงี้ยะ ไม่มีบ้างหรอวะ ตังกูยิ่งไม่ค่อยมีอยู่"
"เอาอย่างนั้นเลยหรอ .อืม. งั้น .. ผมมีร้านนึง เพื่อนเคยพาไปจกมา แซ่บลืมเลยพี่"
"เออ รีบไป .. กูจะแดกควายได้ทั้งตัวละ"
"เอาเสื้อคลุมนี่ไป .. แดดเริ่มแรงแล้ว ใส่ไว้จะได้ไม่แสบผิว" มันส่งเสื้อคลุมสีดำปักหมุดเงินเท่ๆมาให้ตอนรถติดไฟแดง กูก็รับมาสวมไว้ มันก็เลยต้องอวดแขนขาวๆไป ตัวมันไม่ใหญ่เท่าคุณอมร แต่ก็ตัวสูงและหนากว่ากูเยอะ หน้าตาก็ดีแบบเด็กวัยรุ่นในนิตยสารอ่ะ
พอไฟเขียว ไอ้ไปท์ก็ออกตัวอย่างแรง รถมันคงหนักน่าดู เพราะคันใหญ่มากถ้าเทียบกับตัวกู แต่ดูมันก็ขี่แบบชำนานมากนะ กูที่กลัวจะตกรถก็เลยเอามือจับชายเสื้อมันไว้ ถึงจะผู้ชายด้วยกัน แต่อย่าลืมสิว่ากูก็ชอบผู้ชายนะ ถ้าเกิดสปาร์คกันขึ้นมาจะทำยังไง ไปท์มันขี่ผ่านมาประมาณสิบกว่าไฟแดง นี่มึงพากูมาไกลไปไหม แต่กลับใช้เวลาไม่นานก็มาถึงร้านส้มตำที่มันว่า
.......
"อูยยย .. ซี้ดดดด .. อ๊าาาา"
.
.
"อ๊าาาาา .. ไปท์มึงหยิบทิชชู่เช็ดดิ ทำยังไงให้เปรอะวะ"
.
"โอย.. แปปพี่ .. จะออกแล้ว"
.
"กูว่ามึงวางเหอะ .. หยิบขวดใหม่ดีกว่า ก่อนที่กางเกงมึงจะเปรอะมากกว่านี้ .. ซี้ดดดด"
.
"ป้าครับ .. ขอเป๊ปซี่ใหม่อีกสอง .. น้ำแข็งถังนึงด้วย .. โอยยย " ไอ้ไปท์ตะโกนบอกป้าเจ้าของร้าน
"เชี่ยเอ้ยยย .! แล้วก็ไม่บอกกูว่าเขาใช้พริกกะเหรี่ยง แม่งเผ็ดถึงลำไส้ .. ซี้ดดดด " ร้านนี้ใช้พริกเผ็ดมากจริง ปากกูกับมันนี่พองจนบวมแล้ว
"ผมก็ไม่รู้นี่ .. ว่าพี่จะสั่งพริก 20 เม็ด จะบ้าหรือเปล่า .. ไม่ไหวแล้ว เทๆๆๆ" กูรีบเทเป๊ปซี่ให้มัน มันก็ยกซดแทบไม่เหลือ
"เออๆ ทีกูใช้ให้เปิด แม่งก็ทำซะหกเละเทะ " เมื่อกี้ใช้มันเปิดขวดเป๊ปซี่ แม่งก็บิดซะน้ำพุ่งหกเต็มโต๊ะ แถมกระเด็นใส่เสื้อผ้าอีกด้วย
"อย่าบ่นน่า .. อูยย .. ขี้แตกแน่เลยพี่" มันยังบ่น แต่ไม่วางช้อน ที่นี่อร่อยมาก วันหลังจะพาพวกนั้นมากิน แต่แม่งแอบไกลนี่ดิ ถ้าจะมาคงต้องนั่งแท็กซี่กันมา
"เออดี .. ล้างลำไส้ .. หึหึ .. ซี้ดด .. เผ็ดเหี้ย .. "
เราสั่งกันเยอะมาก มีทั้งตำปูปลาร้า ตำหอยดอง ตำไทย ลาบ น้ำตก คอหมูย่าง ปีกไก่ย่าง ต้มแซ่บ ข้าวเหนียว นี่คือแดกกันสองคนนะ แล้วแต่ละเมนูนี่พริกเยอะจนเห็นเป็นสีแดงฉานเลย
..........
"มึงๆ ไปไหนเนี่ย " แดกกันเสร็จ ไอ้ไปท์ก็นั่งซดเป๊ปซี่ไปอีกสองขวด แต่มันก็ยังไม่หายเผ็ด ปากมันนี่แดงเถือกเลย ตลกก็ตลก สงสารก็สงสาร สักพักมันรีบเช็คบิล ซึ่งครั้งนี้กูจ่ายเอง หมดไปไม่มาก ไม่ถึงหกร้อย
"ไปห้างพี่ .. หาติมกินเหอะ ไม่ไหวแล้ว เลี้ยวโค้งหน้าถึงแล้วเนี่ย" ไอ้ไปท์มันบิดสุดแรงเกิด คือถ้าจะเผ็ดขนาดนี้อ่ะนะ
"อืมๆ " มันเลี้ยวโค้งแล้วขี่เข้ามาจอดในห้าง ตอนนี้คงเกือบๆห้าโมงแล้ว คนก็เริ่มพลุกพล่าน
"ไปท์ ..กู แกะไม่ออก " กูบอกไอ้ไปท์ หมวกกันน็อคมันติดอะไรวะ แกะตั้งนานแล้ว ไม่ออกสักที
"มานี่ ผมช่วย ..." มันถอดหมวกออก สะบัดผมทำเท่ แหม่ ไอ้หล่อ เสร็จแล้วมันก็มาช่วยแกะหมวกให้กู
"ขอบใจ" พอถอดหมวกออกได้ กูก็ใช้มือขยี้ผมให้เป็นทรง แล้วก้มไปมองกระจกรถมันเช็คความเรียบร้อย
"ป่ะ ..." ไอ้ไปท์มันทำเนียน ยื่นมือมาจับมือกู จะดึงให้เดินตามมันไป
"ปล่อยมือกูเลย ทำเนียนอีก" กูบอกมันหน้านิ่ง แล้วดึงมือออกมา
"แหะๆ .. เผลอตัวไปหน่อย" ไอ้ไปท์ทำหน้าทะเล้นยกมือขึ้นเกาหัวเขินๆ แล้วเดินนำเข้าห้างไป ไอ้บ้าเอ๊ย
.......
"น้องขออันนี้ 2 เลย .. พี่กินได้ใช่ไหม " มันชี้เมนูไอติมที่มีกล้วยเยอะๆอ่ะ กูก็ไม่เรื่องมากอยู่แล้วสั่งอันไหนก็กินอันนั้น
"เออๆ .. สั่งมาเหอะ" กูบอกมัน นี่ครั้งที่สามมั้ง ที่เคยเข้ามากินไอติมในห้าง จำได้ว่าครั้งแรกคุณอมรพามา ครั้งที่สองไปกินกับไอ้วา แล้วก็มากับมันนี่แหละ
"ไปท์ .. เพื่อนมึงเขาไม่คบมึงแล้วหรือไงวะ เลยต้องชวนกูมาเนี่ย" ไอติมมาได้สักพัก กูก็ชวนมันคุยไปเรื่อยๆ ได้กินของหวานๆ ปากที่พองอยู่ก็เริ่มดีขึ้น
"พวกมันมีเข้าค่ายชมรมกันพี่ .. ผมเลยต้องแก่วแบบเนี้ย" มันพูดขำๆแล้วตักลูกเชอรี่สีแดงมาให้ ดีเลยกูชอบ อิอิ ไม่ปฏิเสธ
"เออ .. เจริญ โดนเพื่อนทิ้งวันเกิด" กูเบ้หน้าใส่มัน แล้วก็กินไอติมกันต่อ ตั้งแต่มีผู้ชายมาชอบ ครั้งนี้ดูเหมือนการจีบ ที่เขาเรียกอะไรนะ เดต ใช่มะ เออ นั่นล่ะ ที่สุดละ
"อิ่มยัง เอาอีกไหม " มันกินจนหมดถ้วย แล้วนั่งคุยรอกูไปเรื่อยๆ กูแอบสังเกตนะ มีเด็กนักเรียนจ้องมาทางพวกกูตลอดเวลา ทำไมวะ ผู้ชายกับผู้ชายนั่งกินไอติมกันนี่แปลกมากเลยหรอ
"พอเหอะ ยัดไม่ลงแล้ว" อิ่มมาก ทั้งส้มตำ ทั้งไอติม ท้องจะแตกตาย กูจะเดินไม่ไหวแล้วเนี่ย
ไอ้ไปท์หยิบใบเสร็จเดินไปจ่ายเงิน ครั้งนี้มันไม่ให้กูจ่าย ก็แล้วแต่มันละกัน พอจ่ายเงินเสร็จมันก็ชวนไปดูหนัง เราเลยเดินไปขึ้นบันไดเลื่อนที่อยู่อีกฝั่งนึง
.
.
"ถ้าคุณเภาซื้อเส้นนี้ให้น้ำ .. คืนนี้น้ำจะ ... ถูหลังให้ .. ดีไหมครับ"
เสียงที่ดังมาจากร้านทอง ทำให้กูที่กำลังเดินอยู่ถึงกับต้องหยุดชะงัก ไอ้ไปท์ที่กำลังจะเดินไปขึ้นบันไดเลื่อนก็ต้องชะงักเช่นกัน
"พี่วัน .. พี่วัน .. เป็นอะไรพี่ ทำไมไม่เดิน" ไอ้ไปท์มันหยุดเดินแล้วหันมาถามกู
"อ.. มึง .. หลบมานี่ก่อน" กูดึงมันให้มาหลบอยู่ตรงร้านกิ๊ฟชอปกลางทางเดิน มุมนี้คนในร้านคงมองไม่เห็นกู
"อะไรอ่ะ" ไอ้ไปท์มันถามงงๆ
ไอ้วันยืนมองผู้ชายสองคนที่ยืนดูอะไรสักอย่างในร้านทองด้วยความสนิทสนม คนนึงเป็นผู้ชายตัวสูงใหญ่คนคุ้นเคยที่เมื่อคืนยังนอนเตียงเดียวกันอยู่เลย ส่วนอีกคนเป็นผู้ชายตัวเล็ก เด็กใหม่ที่เพิ่งจะเข้ามาทำงานได้ไม่นาน
"เส้นนี้ครั้งที่แล้วก็ซื้อให้แล้วไง .. คราวนี้เปลี่ยนเป็นแหวนไหม .. หืม"
คนตัวโตเชยคางร่างเล็กที่กำลังกระเง้ากระงอดอยากได้สร้อยข้อมือเส้นใหม่ แต่ถูกปรามเพราะเคยได้ไปแล้ว
"ไม่เอาอ่ะ .. งั้นเราไปดูร้านอื่นก็ได้ .. ไปปปป คุณเภาา "
"อึ่กกก .. "
ภาพผู้ชายร่างเล็กออดอ้อนผู้ชายคนนั้น ดูแล้วคงจะไม่ใช่แค่เพื่อนหรือลูกน้อง มือนั้นที่เคยจับ อกนั้นที่เคยซบ คำพูดหวานๆที่เคยได้ยิน กลายเป็นคนอื่นก็ได้รับมันเหมือนๆกัน หลังจากที่เขาตกลงกันได้ ผู้ชายร่างสูงก็พูดเสียงหวานกอดเอวคนตัวเล็กกว่าเดินออกจากร้านไป ความสนิทสนมของสองคนนั้นมันทำให้รู้สึกจุกข้างใน มันสับสนจนอยากจะเดินเข้าไปหา อยากจะเข้าไปถามว่ามันไม่ใช่ความจริงใช่ไหม ภาพที่เห็นมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นใช่ไหม แต่ตอนนี้แม้แต่แรงจะขยับตัวยังไม่มี
"เฮ้ยพี่ .. พี่ร้องไห้ทำไม"
เด็กไปท์มันจับตัวกูที่ยืนนิ่งให้หันไปหามัน กูร้องไห้หรอ น้ำตามันไหลออกมาเมื่อไหร่ ทำไมไม่เห็นรู้สึกเลย
"ฮึ่กกก .. กู .. ก .. กู .. ฮืออออออออ"
นึกถึงภาพที่เขาออดอ้อนกัน เอาใจกัน มันยิ่งทำให้กูเจ็บ น้ำตาที่ไม่คิดว่าจะไหลออกมา มันกลับไหลจนหยุดตัวเองไม่ได้ คุณอมรไปต่างจังหวัด มึงแค่ตาฝาดไป ท่องไว้สิ!
"เห้ย ! พี่ .. ไหวไหม .. งั้นกลับเถอะ ให้ผมไปส่งนะ"
กูทรุดตัวลงนั่งตรงกลางทางเดินที่มีผู้คนเดินไปมาอยู่เต็มไปหมด เอามือสองข้างขึ้นมาปิดหน้า แล้วร้องไห้ออกมาเสียงดังอย่างไม่อายใคร ไอ้ไปท์มันทรุดตัวลงมาอย่างตกใจ
"ฮืออออ .. ไม่ .. ไม่ .. กูไม่กลับไป .. ไม่กลับ " กูส่ายหน้าบอก ตอนนี้ไม่อยากกลับไป ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากเห็นหน้าใครทั้งนั้น
"แล้วจะเอาไง .. งั้นน คืนนี้พี่นอนคอนโดผมก่อนไหม " ไอ้ไปท์กอดกูไว้ แล้วลูบหัวปลอบกูอย่างอ่อนโยน
"อือออ .. ฮึ่กกก .. " กูพยักหน้าอยู่ในอกมัน ตอนนี้กูไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งนั้น ขอกลับไปพักเอาแรงก่อน พรุ่งนี้จะเอายังไงค่อยว่ากัน เจ็บจนรู้สึกชาไปทั้งตัว
.
.
"ล้างหน้า ล้างตาก่อนพี่ .. เดี๋ยวผมลงไปซื้อแปรงสีฟันให้ .. แปปเดียวนะ .. อย่าทำอะไรบ้าๆนะพี่"
ไอ้ไปท์ขี่รถมาที่คอนโดมัน กูรู้ตัวนะว่านั่งร้องไห้ซบหลังมันมาตลอดทาง ทั้งๆที่เคยคิดว่าคงจะไม่รักใครจริงจัง คงไม่มีใครทำให้กูเสียน้ำตาได้ แต่มันก็พลาดไป..จนได้
"พี่จะอาบน้ำเลยไหม .. เดี๋ยวผมอาบข้างนอกเอง .. อ่ะ นี่แปรง ผ้า เสื้อผมพี่คงใส่ได้ กางเกงบ็อกเซอร์ตัวใหม่เลยนะ .. พี่ .. "
"อืมม .. มึงไปอาบของมึงเถอะ" ไล่ให้มันออกไปอาบน้ำ กูเลยลองหยิบมือถือขึ้นมาดู ไม่มีสายเข้าจากคุณอมรสักสาย กูชั่งใจ เอาวะ อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะโกหกกูไปอีกนานแค่ไหน
"สวัสดีครับ .. คุณอมรอยู่ไหน .. ทำอะไรอยู่"
(( ผมยังไม่กลับเลยวัน ประชุมยุ่งทั้งวัน กินข้าวบ้างหรือเปล่า กลับไปผมจะซื้อของไปฝากนะ คิดถึงวันนะ คิดถึงผมสินะ โทรมาหาเนี่ย ))
"ครับ .. วันคิดถึงคุณ .. " แค่คำว่าคิดถึงจากผู้ชายปลายสาย ก็ทำให้วันน้ำตาไหลลงมาเป็นทาง
"อย่านอนดึกล่ะคนดี .. ฝันดีนะ .. "
"ครับ .. ฝันดี .."
กูวางโทรศัพท์มือสั่น เดินเข้าห้องน้ำไปทั้งๆที่ยังสะอึกสะอื้น ยืนมองตัวเองในกระจก หน้าตาตอนนี้มันดูน่าเกลียดมาก นี่สินะ คำว่า 'นอกใจ' ทั้งๆที่กูก็เป็นแค่คนบำเรอความสุข เป็นแค่เด็กขายตัวที่ได้เขยิบฐานะมาเป็นเด็กของคุณอมร แล้วก็เป็นกูเองที่นอกใจเขาก่อน แต่ทำไม แค่เห็นภาพที่คุณอมรเดินกอดเด็กน้ำเดินผ่านหน้า หัวใจมันก็เจ็บเหมือนมีอะไรมาบีบจนแทบจะแตกออกมา
.
.
"พี่จะนอนบนเตียงก็ได้นะ .. ผมออกไปนอนนอกห้องเอง "
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินออกมา ก็เห็นไอ้ไปท์มันยืนกอดหมอนไว้หนึ่งใบ เตรียมออกไปนอนข้างนอก มันก็ใส่แค่เสื้อยืดบ็อกเซอร์เหมือนกัน
"มึงนอนนี่แหละ กูไม่กัดมึงหรอก" บอกมันแล้วพาดผ้าขนหนูไว้ที่ราว
"เอาจริงหรอพี่ .. งั้นผมนอนด้วยนะ" มันพูดอย่างดีใจ เฮ้ออ ตอนนี้กูไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแหละ
"อืมมม .. ปิดไฟเลยได้ไหม" กูเข้าไปนอนด้านในของเตียง เตียงมันกว้างดี คอนโดมันก็หรูแต่ถ้าเทียบกับ .. นั่นล่ะ ก็เล็กกว่าอยู่ดี เพราะที่นี่มีแค่ห้องเดียว
"อ่าาา .. ได้สิ" มันเดินไปปิดไฟแล้วลงมานอนข้างๆ
.
.
"ฮึ่กกก .."
"ยังร้องไห้อยู่อีกหรอ" เสียงสะอื้นเบาๆทำให้ไอ้ไปท์มันหันมาถาม กูพยายามหยุดร้อง. ไม่ค่อยิยากตอบอะไรตอนนี้
"พี่วัน ผมถามอะไรหน่อยสิ ... วันนี้ พี่ลงมาจากคอนโดใครหรอ"
"คอนโดเจ้านายกู"
"ทำไมพี่นอนกับเจ้านาย .. หรือว่า.....?"
"เอออ .. กูนอนกับเจ้านาย .. ไม่ใช่แค่คนเดียวนะ .. สองคน .. กูยอมให้ถ่างขาให้เขาเอาทั้งสองคน .. มึงพอใจรึยัง .. กูมีผัวสองคน .. ฮึ่กกก .. กูมันเหี้ยย .. ฮือออ .. กูมันแร... อื้ออออ"
เสียงด่าปนสะอื้นหายลงคอไปเมื่อไอ้ไปท์มันจับกูไปจูบ
"ไปท์!!!! อย่าทำแบบนี้ ..... อย่าทำอีก ..ไม่งั้นกูจะไม่คุยกับมึง "
กูผลักมันออก มันต้องไม่ใช่แบบนี้
"พี่วัน ... ผม ..." มันไม่กล้าแตะตัวกูอีก กูหันหน้าหนีมัน น้ำตาหยุดไหลไปแล้ว
"กูง่วงละ .. นอนเถอะ "
"พี่. ผมขอโทษ" มันขอโทษกู ที่จริงไม่จำเป็นหรอก กูมันก็แค่เด็กขายตัวคนนึง
"เออ .. กูไม่ถือ .. นอนมึง อย่าคิดมาก"
ไปท์ .. ถ้าวันนึงมึงรู้ว่ากูทำงานอะไร มึงอาจจะเลิกชอบกูก็ได้
"พี่ด้วย .. อย่าร้องไห้อีก .. ผมเห็นแล้วไม่สบายใจเลย"
"อืมม .. กูจะพยายาม .."
ข่มตาหลับทั้งๆที่หน้ายังเปื้อนคราบน้ำตาอยู่ ทำไมคุณอมรต้องโกหก ทำไมต้องหลอกวัน ทำไมต้องทำเหมือนวันเป็นคนสำคัญ ... ทำไม
.
.
"พี่วันนอนหรือยัง "
"ฮึ ..?"
"ผมขอนอนกอดพี่ .. ได้ไหม"
.
"อืมมม ..."
คนด้านหลังเขยิบเข้ามาหา แล้วสอดแขนเข้ามาโอบเอวกูให้เข้าไปใกล้ ลมหายใจร้อนรดรินอยู่ข้างหู ไปท์กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น กูผ่อนตัวที่แข็งขืนในตอนแรก แล้วคู้ตัวซุกเข้าไปในตัวมัน แม้ไม่ได้หันหน้าไปหา แต่ก็รับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งมาปลอบประโลมของคนคนนี้ ถ้ากูอยากจะมีคนรักจริงๆสักคน จะมีใครพร้อมที่จะรักคนแบบกูไหม
**************************************************
TBC.
ร้องไห้สามตลบ ทำไมคุณอมรทำกับวันแบบนี้ รู้ไหมว่าเชียร์มาตลอด อิบ้าาาา
:z3:
:ling1:
-
คุณอมร ไม่น่าทำแบบนี้เลย ชักเริ่มสงสาร วันซะแล้ว :m15:
-
คุณอมรเปลี่ยนเด็กใหม่สินะ วันจะเป็นไงต่อเนี่ย คนที่ไท่เคยรักใครพอรักแล้วต้องผิดหวังนี่น่าสงสารมากเลย
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
ทะม่ายทำกะวันอย่างงี้อ่ะคุณอมร :hao5: :hao5: :hao5:
-
ทำไมเราสมน้ำหน้าวันล่ะ แบบว่าไม่ได้รู้สึกวงสารเลย แปลกจริง?
-
กลับไปเป็นวันคนเดิน เอาไม่เลือก บ้าๆบอๆ ไรสาระ แรดๆไปวันๆ สวยๆเชิ่ดเหมือนเดิมดีกว่า อย่าไปเครียด มีตนอบากได้วันอีกเยอะ เอาให้อมรอยากได้คืนไปเลย หมั่นใส้อิเด็กน้ำ สงสัยตั้งแต่ที่วันโเนดริณลากไปแล้ว แล้วอมรจะไปตามวันแล้ว อิน้ำมันมาหาเรียกอมรไป
-
ดิชั้นขอถวายวันให้แด่ดริณแปดน้ำ ณ บัดเดี๋ยวนี้ !!! :angry2:
-
โอ้ยยยยย จาแก้แค้นคุณอมรยังไงดี
แต่ก้ว่าแหละ คุณอมร คงไม่จิงใจกับใครหรอกมั้ง
วันเจ็บเปล่าๆ
ไปหาคุณดริณละกัน แต่ก้สงสารนู๋วา
งั้น ไปท์ละกัน
หวังว่าถ้าน้องรู้ว่าพี่วันทำงานอะไร คงไม่หายไปนะ
โ้อยยย เรื่องนี้มีพระเอกไม๊เนี่ยยย พลิกไปมา หักมุมจะมุมหมดละเนี่ยยยย
ขอพระเอกแบบเริศๆซักคนนน้า
-
ไม่ต้องไปแคร์ค่ะวัน เราสวยเลือกได้เสมอ ผู้ชายมีเป็นร้อยให้เลือกใช้สอยได้ตามสบายกะอีแค่ดุ้นอันเดียว "อย่าได้แคร์" :a14:
-
ก็คิดไว้นะว่าต้องเป็นแบบนี้ แต่ไม่คิดว่าวันจะได้เห็นกับตาตัวเอง :เฮ้อ: เห็นใจวันนะที่ต้องเจ็บปวดกับความรักที่ตัวเองเพิ่งคิดจะมอบให้ใครเป็นครั้งแรก และยิ่งอมรดีต่อวันมาตลอดเลยทำให้วันรักและเทิดทูนมากกว่าใคร เลยทำให้เจ็บมากเช่นกัน แต่ก็ยังนับว่าวันฉลาดและมีสติไม่เข้าไปโวยวายหรือตอนโทรไปก็เช่นกัน ยอมรับฟังคำหลอกลวงจากอมร :monkeysad: พราะวันรู้สถานะตัวเองด้วยว่าเป็นอะไร ถึงอยากได้ก็ไม่สามารถเรียกร้องขอแค่ได้อยู่ข้างๆ กอปรกับรุ้ว่าตัวเองก็ผิดที่นอกใจอมรครั้งแล้วครั้งเล่าถึงจะไม่ได้ตั้งใจแต่พอเล้าโลมก็เครื่องติดทุกที :z1: ถ้าเปรียบเทียบกัน นังน้ำสู้หนูวันไม่ได้แน่ ถึงนังน้ำมันจะขี้อ้อน แต่ก็เอาแต่ได้ ผิดกับวันที่ไม่เคยจะขอมีแต่อมรให้เอง และอมรก็คงไม่จริงจังอยู่แล้ว ด้วยนิสัยอมรอ่อยแบบสุภาพบุรุษ อ่อนโยน เป็นป๋า คือขอก็ให้ แต่ให้เท่าที่ให้ได้ เบื่อก็หาใหม่ ถ้าอีกฝ่ายอยู่เงียบทำตัวดีๆ อมรก็จะเลี้ยงดูต่อไป น่าจะประมาณนี้ ถามว่าอมรทำผิดไหม ก็ไม่ผิดนะ เพราะอมรก็ไม่ได้บอกว่าวันกับตัวเองเป็นอะไรกัน แต่เคยบอกให้วันทำตัวดีๆ ถึงตอนนี้สถานะจะยังไม่เป็น แต่ต่อไปอาจจะซึ่งก็ไม่รู้ให้ความหวังไหม คิดอีกที อมรอาจจะรู้เรื่องวันกับน้องตัวเอง กับดริณ ก็เลยเอาคืนแบบนี้ ทำดีกับวันเหมือนเดิม เหมือนเป็นการเชือดแบบนิ่มๆ ด้วยเพราะอมรรู้ว่าวันรักตัวเอง o18
เพราะฉะนั้นวันก็ทำใจซะเถอะ ถ้าคู่กันมันก็ใช่ กลับมาเป็นวันที่ร่าเริง แรดๆเริ่ดๆ ดีกว่า ส่วนตัวชอบนิสัยวันนะ น่ารัก มีน้ำใจกับเพื่อนฝูง แต่ขออย่างเดียวอย่าแบให้ใครง่ายๆอีกเลย แม้แต่ดริณ ขัดได้ก็ขัด ขัดไม่ได้ก็เลี้ยงไว้สูบไว้ใช้สอย ต่างคนต่างใช้สอยกันก็เลิศนะ ดีกว่าไปมั่วกับคนอื่น นี่ถ้าดริณรู้คงรีบมาดามต่อแน่ ไม่รู้ว่าจะนิสัยเหมือนอมรไหม น่าจะคล้ายๆแต่ดริณมักจะเปิดเผยมากกว่านะ แต่วันก็อย่าเพิ่งวางใจยังไงเขาก็เพื่อนกันและใครจะมาจริงจังกับเด็กขายหรือคนที่ผ่านมานักต่อนัก มันคงหายาก ดูไปก่อน :hao3: ส่วนไปรท์ยังไม่อยากเชียร์อะไรมากเพราะมันแค่เริ่มต้น ยังเด็ก ยังเรียนอยู่ โอกาสมันเจอคนอีกเยอะ ดีแล้วที่วันไม่ยอม เก็บไว้ก่อนลูกเอาไว้สักพักถ้าหิวค่อยกินแก้ขัด แต่อย่าบ่อย ทำตัวเหนือกว่าเอาไว้บ้าง เชื่อว่าวันไม่ทำอะไรโง่ๆแน่ วันทองสู้ๆๆ อย่างที่บอก ไม่ต้องเอาใครกับไปเอาวาดีกว่า เชียร์เต็มที่ :laugh: และก็หวังว่า วันจะเล่าให้วาฟังบ้างนะ เผื่ออมรอาจจะอยากกินวาขึ้นมาบ้าง เตือนๆไว้หน่อย เชื่อไม่เชื่อก็เตือนก่อน :katai2-1:
-
:m15: คุณอมรเบื่อวันแล้วเหรอติดเด็กใหม่ซะแระ วันแกยังมีดริณอีกคนอย่าเพิ่งแซด
-
ก็คิดไว้นะว่าต้องเป็นแบบนี้ แต่ไม่คิดว่าวันจะได้เห็นกับตาตัวเอง :เฮ้อ: เห็นใจวันนะที่ต้องเจ็บปวดกับความรักที่ตัวเองเพิ่งคิดจะมอบให้ใครเป็นครั้งแรก และยิ่งอมรดีต่อวันมาตลอดเลยทำให้วันรักและเทิดทูนมากกว่าใคร เลยทำให้เจ็บมากเช่นกัน แต่ก็ยังนับว่าวันฉลาดและมีสติไม่เข้าไปโวยวายหรือตอนโทรไปก็เช่นกัน ยอมรับฟังคำหลอกลวงจากอมร :monkeysad: พราะวันรู้สถานะตัวเองด้วยว่าเป็นอะไร ถึงอยากได้ก็ไม่สามารถเรียกร้องขอแค่ได้อยู่ข้างๆ กอปรกับรุ้ว่าตัวเองก็ผิดที่นอกใจอมรครั้งแล้วครั้งเล่าถึงจะไม่ได้ตั้งใจแต่พอเล้าโลมก็เครื่องติดทุกที :z1: ถ้าเปรียบเทียบกัน นังน้ำสู้หนูวันไม่ได้แน่ ถึงนังน้ำมันจะขี้อ้อน แต่ก็เอาแต่ได้ ผิดกับวันที่ไม่เคยจะขอมีแต่อมรให้เอง และอมรก็คงไม่จริงจังอยู่แล้ว ด้วยนิสัยอมรอ่อยแบบสุภาพบุรุษ อ่อนโยน เป็นป๋า คือขอก็ให้ แต่ให้เท่าที่ให้ได้ เบื่อก็หาใหม่ ถ้าอีกฝ่ายอยู่เงียบทำตัวดีๆ อมรก็จะเลี้ยงดูต่อไป น่าจะประมาณนี้ ถามว่าอมรทำผิดไหม ก็ไม่ผิดนะ เพราะอมรก็ไม่ได้บอกว่าวันกับตัวเองเป็นอะไรกัน แต่เคยบอกให้วันทำตัวดีๆ ถึงตอนนี้สถานะจะยังไม่เป็น แต่ต่อไปอาจจะซึ่งก็ไม่รู้ให้ความหวังไหม คิดอีกที อมรอาจจะรู้เรื่องวันกับน้องตัวเอง กับดริณ ก็เลยเอาคืนแบบนี้ ทำดีกับวันเหมือนเดิม เหมือนเป็นการเชือดแบบนิ่มๆ ด้วยเพราะอมรรู้ว่าวันรักตัวเอง o18
เพราะฉะนั้นวันก็ทำใจซะเถอะ ถ้าคู่กันมันก็ใช่ กลับมาเป็นวันที่ร่าเริง แรดๆเริ่ดๆ ดีกว่า ส่วนตัวชอบนิสัยวันนะ น่ารัก มีน้ำใจกับเพื่อนฝูง แต่ขออย่างเดียวอย่าแบให้ใครง่ายๆอีกเลย แม้แต่ดริณ ขัดได้ก็ขัด ขัดไม่ได้ก็เลี้ยงไว้สูบไว้ใช้สอย ต่างคนต่างใช้สอยกันก็เลิศนะ ดีกว่าไปมั่วกับคนอื่น นี่ถ้าดริณรู้คงรีบมาดามต่อแน่ ไม่รู้ว่าจะนิสัยเหมือนอมรไหม น่าจะคล้ายๆแต่ดริณมักจะเปิดเผยมากกว่านะ แต่วันก็อย่าเพิ่งวางใจยังไงเขาก็เพื่อนกันและใครจะมาจริงจังกับเด็กขายหรือคนที่ผ่านมานักต่อนัก มันคงหายาก ดูไปก่อน :hao3: ส่วนไปรท์ยังไม่อยากเชียร์อะไรมากเพราะมันแค่เริ่มต้น ยังเด็ก ยังเรียนอยู่ โอกาสมันเจอคนอีกเยอะ ดีแล้วที่วันไม่ยอม เก็บไว้ก่อนลูกเอาไว้สักพักถ้าหิวค่อยกินแก้ขัด แต่อย่าบ่อย ทำตัวเหนือกว่าเอาไว้บ้าง เชื่อว่าวันไม่ทำอะไรโง่ๆแน่ วันทองสู้ๆๆ อย่างที่บอก ไม่ต้องเอาใครกับไปเอาวาดีกว่า เชียร์เต็มที่ :laugh: และก็หวังว่า วันจะเล่าให้วาฟังบ้างนะ เผื่ออมรอาจจะอยากกินวาขึ้นมาบ้าง เตือนๆไว้หน่อย เชื่อไม่เชื่อก็เตือนก่อน :katai2-1:
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
คุณ manutty คอมเม้นทีนี่คนเขียนสะดุ้งทุกครั้งเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ เม้นได้ยาวและแตกฉานมากๆ
อย่างที่บอกค่ะ มันเป็นซีรีย์ แม้จะอยากให้ทุกคนสมหวัง แต่ก็ทำไม่ได้
วันกับวาเป็นตัวละครที่รับบทบาทหนักสุด
ตอนแรกกะจะเขียนยาวๆ เอาแบบทุกช็อตไปเลย
แต่คิดๆดูมันก็จะน่าเบื่อไปหรือเปล่า ^^
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ
มันคือกำลังใจชั้นดีเลย
เจอกันตอนหน้านะคะทุกคน
:pig4:
-
เอ๋?????????????? หรือว่าน้องไปท์จะเป็นม้ามืดของวันแว๊ เห่อๆๆๆๆ :hao6: กินเด็กดีมั้ยวันนนนนนนนนนนน ไม่ต้องสนล่ะคุณอมร!!! :angry2:
-
:m31:อิฉันว่าแล้ว ว่าอีคุณอมรต้องทำวันเสียใจ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเพราะเด็กใหม่ที่ชื่อน้ำ
:hao5: คุณดรินอยู่ไหน รีบมาทำคะแนนเร็ว เดี๋ยววันจะมีใจให้ไปท์ไปซะก่อน
ว่าแต่...แล้วสุดท้ายวาจะได้ลงเอยกับใครนะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ทำอะไรไม่ได้หรอกวัน นอกจากทำใจ :sad4:
ปล. คิดถึงวา
-
ก็ว่าอยู่แล้วว่าอมรต้องไม่ได้มีแค่วันแค่คนเดียว ไม่รู้ว่าตริณด้วยหรือเปล่าแต่ก็คงเหมือนกับอมรละมั้ง :katai1:
อยากให้วันเจอรักแท้เหมือนกันนะ :เฮ้อ:
-
คุณอมรรรรร :z6:
วันวา ฟีทเจอริ่งกันเองโลดดดดดด :hao6:
-
อย่าเสียใจนานนะวัน ช่างคุณอมรมันเถอะ!
-
แอบเช็ดน้ำตา
ทำไมเป็นแบบนี้
อิเด็กนั่นมีอะไรดี
อยากกระแทกเข่าอิคุณอมร
แต่วันได้กับคนอื่นน่าจะดีกว่านะ
ปล.วาล่ะ
:z6:
-
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
คุณ manutty คอมเม้นทีนี่คนเขียนสะดุ้งทุกครั้งเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ เม้นได้ยาวและแตกฉานมากๆ
อย่างที่บอกค่ะ มันเป็นซีรีย์ แม้จะอยากให้ทุกคนสมหวัง แต่ก็ทำไม่ได้
วันกับวาเป็นตัวละครที่รับบทบาทหนักสุด
ตอนแรกกะจะเขียนยาวๆ เอาแบบทุกช็อตไปเลย
แต่คิดๆดูมันก็จะน่าเบื่อไปหรือเปล่า ^^
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ
มันคือกำลังใจชั้นดีเลย
เจอกันตอนหน้านะคะทุกคน
:pig4:
ไม่ได้แตกฉานอะไรหรอก เรียกว่าอินจนเข้าขั้นเพ้อเจ้อดีกว่าค่ะ คนอ่านก็สะดุ้งเหมือนกัน บางครั้งหักมุมแหกโค้งหลายศอกคาดไม่ถึงเข็มขัดสั้นหัวทิ่มคอนโซลก็หลายครั้ง มันส์ดีค่ะ ลุ้นดี :laugh: คนเขียน เขียนสนุกดี เรื่องชวนให้คิด ไม่นิยายจัดจนเกินไปนัก ชีวิตมันต้องมีหลายด้าน จะให้คนแบบวันหรือวา สมหวังในทันทีก็คงไม่ได้ แต่อย่าใจร้ายมากนะ :mew6: คนเขียน เขียนไปตามใจและพล็อตที่วางไว้เถอะค่ะ จะได้ไม่กดดัน สบายๆ คนอ่านคนนี้รู้สึกกำลังดีนะ ขยันมาต่อด้วยชอบมากกกก เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
:katai4:
-
:mew2:
-
เมื่อต้องต้มมาม่าชามใหญ่ ..
-
ถึงจะเคยเชียร์คุณอมรแต่ก็คิดไว้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นอย่างนี้ จะมีใครบ้างน้อที่จะรักวันทองจริงๆ :เฮ้อ:
ตอนนี้ขอยังไม่เชียร์ใครเป็นพิเศษล่ะกัน :hao3:
-
พอเจอแบบนี้เดาทางไม่ถูกเลย ใครจะคู่กับวัน(ทอง)ของเรา
แว๊ปนึง นึกถึง 3P แต่วันก็เหมือนจะไหลไปเรื่อยๆ พอมาเจอช็อตอมรทำแบบนี้ แอบเสียใจแทน T_T
-
ต้องยอมรับนะว่าเป็นแบบวันหาคนจริงใจยาก
วันต่องเลิกงานนี้ แล้วสักวันคงมีคนดีดีเข้ามา
-
นั่งอ่านรวดเดียวจนจบ!! ถึงไปท์จะมาทีหลัง แต่เชียร์ไปท์ค่ะ!! #ชูป้าบไฟแป๊บ
-
สนุกมากเขียนเรื่องในสังคมมืดได้ดีมากเลย สุดยอด
-
เห็นเรื่องนี้ตั้งแต่มีไม่กี่ตอน แต่ไม่ได้เข้ามาอ่านเพราะคิดว่าไม่สนุก แต่แบบอ่านหมดเล้าล่ะ ลองดูสักตั้ง โอ้โห นี่เราพลาดไปได้อย่างไรกัน สนุกดี ชอบนะแบบนี้ดูแบบตื่นเต้นว่ะ
เข้าเรื่องเถอะ ตอนก่อนๆนี่ขอข้าม ขอตอนล่าสุดละกันนะ เดาไว้ไม่ผิดว่าคุณอมรนี่ไม่ใช่พระเอก และที่ไม่ให้วันไปด้วยนั่นเป็นเพราะมีคนใหม่ ตอนแรกคิดว่าหนีไปมีเมียแล้วซะอีกที่ไหนได้เจอเด็กใหม่ แต่ที่ไม่ทิ้งวันคงเพราะติดใจอยู่หรือไม่ก็ชอบความถึงของวันล่ะมั๊ง
ส่วนไปป์นี่คือรุ่นต่อไปาินะ ถ้าให้เราเดานะ ที่ชื่อ "วันทองเดอะซีรีย์" คือจะมีการเปลี่ยนแปลงตามช่วงชีวิตของวันใช่ไหม เริ่มแรกคือขายตัวอยู่ละแวกบ้าน พอเข้าเมืองก็เจอคุณอมรและดริณซึ่งก็เป็นอีกช่วง แล้วไปก็รับช่วงต่อเป็นเหมือนรุ่นถัดไป เราไม่มั่นใจความคิดตัวเองหรอกนะ แต่เราคิดว่าเรื่องนี้คงจะเป็นเรื่องที่ยาวเอามากๆ เราชอบวันนะ เพราะให้ความรู้สึกตรงๆดี ถึงจะขายตัวแต่ก็ยังนึกถึงแม่ตลอด และอีกหลายๆแง่มุม ชอบความซื่อสัตย์ของใจ แต่อีกหนึ่งอย่างที่อยากรู้ที่สุดคือ ดริณยังรักวันอยู่ใหม่ หรือเปลี่ยนคนไปแล้ว
เราแน่ใจว่า ไปป์นี่อาจจะเป็นคนต่อไป เพราะน้องมันก็รักก็ชอบอยู่ แล้วกอปรกับจังหวะที่วันเศร้าด้วย อาจจะได้เป็นรักแท้ เพราะจีบก่อน แต่ว่าววันคงได้ผัวไปเรื่อยๆสินะ แหมขึ้นชื่อว่าวันทอง คงไม่ใช่อมรกับดริณหรอก อมรตัดออกได้เลย ส่วนดริณนี่กำลังลุ้นอยู่ว่าจะยังไงกับวันต่อ
มาต่อที่ตัวของวา คาดว่าเอกภพอาจจะไม่ใช่พระเอก เพราะดูๆแล้ว อาจจะไปในรูปแบบเดียวกันของวัน คืออาจได้เด็ก เพราะเราคิดว่าเอกภพคงแค่เอาแก้เ-ี่ยน ส่วนดริณนี่ตัดทิ้งไปเลย
โดยรวมแล้ว การดำเนินเรื่องน่าสนใจและเราชอบการนำเสนอตัวเอกของเรื่องอย่างวันมาก อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนดูเรยา ฮ่าๆ
ชอบนะครับเรื่องแบบนี้ เราก็ลุ้น วาวัน อยู่นะ แล้วก็ไปป์วันก็น่าสน หึหึ ส่วนอมร ไสหัวไป๊ ตอนล่าสุดอ่านแล้วสงสารวันมาก
-
เพิ่งได้มาอ่านรวดเดียวต้นจนจบ อ่า.. คิดไม่ออกเลยว่าใครจะรักวันจริงๆบ้างนอกจากตริณและน้องไปร์ป(พิมไงวะ)นี่ แต่ในใจที่อ่านมาขอเทให้น้องไปร์ละกันแลดูโอเคสุดละบอกเลย(ณ ตอนนี่เท่านั้นนะ) ส่วนตริณนี่ไม่ไว้ใจเท่าไหร่เลย ความจริงอยากให้วันกลับมาแรดๆดหมือนเดิมดีกว่าอีก แลดูเฮฮา เกลียดคุณ อมร ละ แบนนนน!!!!!
รอจ้า
-
อมรจะเอายังไงกันแน่
-
เฮ้ยยยยย
รู้สึกหักมุม อุส่าห์เชียร์อิคุณอมรรรร
โถ่สุดท้ายก็เลว :a5:
-
มารอ ขอวาบ้าง
-
อ้าว คดีพลิก ทำไมเปนอย่างนี้ไปไดัอ่ะ
ดูเหมือนคุณอมรจะรักวันมันจริงๆ ที่แท้ก้อแค่ถุกใจเด็กในสังกัดสินะ
แล้วคุณดริณที่มีทีท่าหึงหวงวัน จะเปนแบบอมรไหมอ่ะ
-
:pighaun:
-
แจ้งนิดนึงค่ะ พรุ่งนี้อัพนะคะ
ปล. ไม่ต้องเม้นก็ได้น้าาา แวะมาส่งข่าวเฉยๆง่า กลัวมีคนรอนิ อิอิ
:pig4: :pig4:
-
รอวัน รอวา รอเจนี่
-
ทำใจเถอะวัน เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเค้าจริงใจแค่ไหน แค่ยากก้เรียกมา
-
สูญเสีย
....................................
ทำไมวันไม่รับโทรศัพท์วะ !
"รัก .. กูยืมมือถือแปปดิ"
"เออหยิบตรงโต๊ะโน่น"
ผมเป็นห่วงมันจัง ที่จริงตอนนี้ก็ตีสองแล้ว แต่ยังไงผมก็ต้องบอกมัน ถ้าเจนี่ไม่หลุดพูดออกมา ป่านนี้ผมก็ยังไม่รู้เรื่อง แล้วนี่วันมันจะรู้บ้างหรือยังวะ ผมปวดหัวมาก ความจริงมันก็เป็นเรื่องปกติของคนอย่างพวกเขาที่จะหาคนร่วมเตียงไปเรื่อย ไม่มีทางจะมาคบกันจริงจัง เชิดหน้าชูตาหรอก แต่วันมันรักคุณอมรมากจริงๆ ผมกลัวมันจะเสียใจ
พอเจนี่หลุดพูดออกมา ผมก็เค้นจนมันยอมบอกทุกอย่าง มันบอกว่าช่วงที่พวกผมกลับบ้านวัน คุณอมรเหมือนจะเริ่มมีซัมติงกับเด็กใหม่ที่ชื่อน้ำ ซึ่งมันก็ไม่แน่ใจว่าไปสปาร์คกันตอนไหน แต่ผมมั่นใจว่าต้องเป็นตอนที่เขาจะไปตามวันแล้วโดนเด็กน้ำพากันออกไปแน่ๆ
"แม่งไม่รับว่ะ งั้นกูไปนอนละ เจอกันนะมึง เก็บของเสร็จรีบมานอนล่ะ" ผมบอกรัก วันนี้มันยืนหน้าบาร์ ส่วนผมช่วยเสิร์ฟ วันนี้แขกไม่เยอะเท่าไหร่ ส่วนเจนี่ก็อย่างที่รู้กันว่าถ้าวันไหนมันต้องทำงานก็มีจะชายหนุ่มหน้าตาดีผิวสีแทนมาออฟไป เออ ส่วนอายมันรับแขกน่ะ เฮ้อ ชีวิตเรามันต้องวนเวียนอยู่แบบนี้จริงหรอ
จะว่าไปคุณดริณไม่เรียกให้ผมไปนวดมาตั้งแต่หลังจากวันที่เขาทำแผลให้ แต่เขาก็ยังฝากเงินมาให้ผมอยู่เรื่อยๆ ซึ่งผมว่าตอนนี้ผมไม่จำเป็นต้องให้เขามาช่วยเหลือผมอีกแล้ว จริงสินะ ผมยังไม่ได้บอกเขาเลยนี่ ว่าหนี้ทั้งหมด ผมได้ใช้ร่างกายผมแลกกับมันมาแล้ว
........
"เจ๊ติ๋ม .. วาขอกลับบ้านนะครับ นี่กำลังรอรถอยู่ พอดีเมื่อกี้ไม่เห็น เลยออกมาก่อน "
(( เออ เอาเถอะวา ดูแลตัวเองด้วย ))
"ขอบคุณครับ "
วันนี้ผมจะไปหาแม่ จะไปคุยเรื่องที่ผมปลดหนี้แล้ว ผม .. ผมคิดว่าผมจะบอกความจริงท่าน ท่านคงไม่ว่าผมหรอก เงินเยอะแยะขนาดนั้นจะไปหาที่ไหนได้ล่ะ
ปรี๊นนน! ปรี๊นนนนน
"วา .. จะไปไหน ?"
"เอ่ออ .. กลับบ้านครับ"
ผมหันไปตามเสียงเรียกและเสียงบีบแตรรถ คุณดริณนี่นา เขาออกมาจากซอยบาร์เลิฟโฮลิคนี่ สงสัยผมไม่ได้สังเกตว่ามีรถเขาจอดอยู่ นี่มันเพิ่งจะเก้าโมงกว่า เขามาทำอะไรนะ
"ขึ้นมาสิ .. ฉันไปส่งเอง" คุณดริณพูดแล้วเร่งให้ผมขึ้นรถ นี่ผมยืนรอแท็กซี่มาสักพักแล้ว ยังไม่มีเข้ามาบ้างเลย
"บ้านเธออยู่ไหนเนี่ย"
"... ครับ ไม่ไกลมากเท่าไหร่"
"เอ้า .. ทางผ่านไปบ้านผมพอดี ถ้างั้นไม่ต้องเกรงใจหรอก ตามสบาย ดีซะอีก ผมไปส่งวา จะได้ดูแลไปอีกขั้น"
คุณดริณพูดยิ้มๆ เคาะนิ้วกับพวงมาลัยตามจังหวะเพลง ผมนั่งตัวเกร็งนิดหน่อย ไม่คิดว่าจะได้เจอกัน ไม่คิดว่าจะได้นั่งรถเขา รอยยิ้มคุณดริณสวยมาก มันทำให้ผมใจเต้น และรู้สึกหน้าแดงได้ แค่ผมนั่งข้างๆเขา มือผมก็สั่นแล้ว
แต่แล้วความผิดวูบหนึ่งก็แทรกขึ้นมา ผม .. ผมไม่ใช่วาคนเดิมอีกแล้ว ผมไม่บริสุทธิ์แล้ว ผมขายตัวเองแลกกับหนี้ ผมมันไม่คู่ควรกับเขาเลยสักนิด
"คิดอะไร .. ดูน่าปวดหัวนะ"
"อ.. เอ่อ .. ผมแค่คิดว่ารถกรุงเทพนี่ติดจังเลยนะครับ"
"ฮ่าา ผมชินแล้วล่ะ .. ถ้ารีบๆ บางทีผมก็นั่งวิน ไม่ก็จักรยานคันโปรด สะดวกดี "
ผมยิ้มขำๆ คุณดริณ เจ้าของธุรกิจหลายอย่าง ทั้งยังเป็นนายแบบเนี่ยนะ ปั่นจักรยาน
"จอดตรงนี้ล่ะครับ .. ขอบคุณมากนะครับที่มาส่ง"
"อืมม .. ไม่ต้องเกรงใจ .. ผมไปละ"
ผมรีบวิ่งเข้าบ้าน ไม่อยากให้เขาเห็นว่าผมกำลังหน้าแดง ผมเปิดเข้ารั้วเล็กๆมา ไขกุญแจบ้านเข้ามา ทำไมบ้านดูเงียบๆ หรือวันนี้แม่ไปวัด ส่วนพ่อ เขาไม่กลับบ้านสักพักแล้วจากที่คุยโทรศัพท์กับแม่
"แม่.."
"แม่ครับ .. "
ผมเดินเข้ามาเปิดประตูหลังบ้าน ลมจะได้โกรกเข้ามา บ้านจะได้เย็นๆ แม่ไปไหนนะ
ตื๊ดดดด .. ตื๊ดดด .. ตื๊ดดด .... ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขท ...
ผมกดวางโทรศัพท์แล้วโทรออกใหม่
ตื่อ ดือ ดื๊อ ตื่อ ดือ
เสียงริงโทนดังออกมาจากในห้องนอนพ่อกับแม่ ผมค่อยๆเดินไปเปิดประตูไม้สีน้ำตาล ในมือยังถือโทรศัพท์แนบหู นี่แม่ผมลืมเอาโทรศัพท์ไปด้วยอีกแล้วสิเนี่ย
.
ผมก้าวเข้ามาในห้อง สิ่งที่ผมรับรู้ได้เป็นสิ่งแรกคือกลิ่นคาวเลือดที่ลอยมาแตะจมูก ผมเริ่มมือสั่น โทรศัพท์ที่เคยถือไว้แนบหูตอนนี้ตกลงไปอยู่บนพื้นแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ผมก้าวขาที่สั่นเทิ้มเข้าไปใกล้ๆเตียง สิ่งที่ผมเห็นคือรอยเลือดที่สาดกระเซ็นเต็มผนังสีขาว ผมตัวสั่น สายตาพร่ามัว น้ำใสๆเริ่มหยดลงมาที่แก้ม มันไม่จริง มันต้องไม่ใช่ ผมแค่ฝันไป นี่ไม่ใช่เรื่องจริง มันไม่จริง
.
ภาพที่ผมไม่มีวันลืม ภาพผู้หญิงที่ผมรักที่สุดนอนจมกองเลือดพร้อมผู้ชายอีกคน คนที่ผมมักจะต่อว่า คนที่ผมมักจะต่อต้าน คนที่สร้างหนี้สินให้ครอบครัวเรา ในมือพ่อมีปืนสั้นอยู่หนึ่งกระบอก นี่สินะ สิ่งที่เขามอบให้ผมเป็นรางวัลที่ผมใช้ร่างกายปลดหนี้ให้ นี่สินะคือรางวัลที่ผมยอมทำงานเพื่อหาเงินมาใช้หนี้
ผมทรุดตัวลงข้างๆเตียง ร่างกายผมไร้เรี่ยวแรง แต่ผมกลับกำมือแน่นจิกเล็บเข้าไปที่ฝ่ามือ .. มันจบแล้ว .. หมดสิ้นทุกอย่าง
"วาาา .. เมื่อกี้ผมลืมให้ของฝากที่ผมไปฮ่องกงมา .. วาอยู่ไหน ผมโทรหาแล้วแต่ไม่ติด .."
"นี่มัน .. อะไร .. เห้ย... วาอย่า .. วา .. วางปืนลง .. วา"
เสียงผู้ชายที่เข้ามาไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกตัว ผมไม่มีความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น รู้ตัวอีกทีผมก็ถูกคุณดริณชาร์ตตัวไว้ ปืนที่อยู่ในมือผมถูกเขาเขวี้ยงออกไปนอกห้อง
"ไม่ !!!!! ม่ายยยยยยย !!!!! .. ฮึ่ก .. ฮืออออออ"
เมื่อสติกลับมาผมผลักเขาออกไป แล้วลงไปกอดแม่ผมที่นอนเลือดอาบอยู่อย่างบ้าคลั่ง ผมเหมือนคนบ้า ผมกอดแม่แล้วเขย่าตัวแม่ ปลุกแม่ ให้ตื่นขึ้นมาหาผม ตื่นขึ้นมาฟังสิ่งที่ผมจะบอก
"แม่.. แม่จ๋าาาาา .. อึ่ก. .. แม่ .. วาปลดหนี้ให้แม่แล้วว .. บ้านหลังนี้กลับมาเป็นของแม่แล้ว .. อึ่ก .. ผมทำฝันของแม่เป็นจริงแล้ว .. ฮืออ .. แม่ตื่นขึ้นมาสิ .. ตื่นมาอยู่กับผม .. ตื่นมาฟังผมสิ .. ฮืออ .. แม่จะทิ้งผมไว้คนเดียวไม่ได้นะ .. อึ่กก .. แม่ !!!"
"วาา .. สงบก่อน .. ตั้งสตินะ .. วาาาา .. ชู่วว "
"คุณจะไปรู้อะไร .. ออกไปนะ .. อึ่ก. ออกไป .. ฮือออ"
"ไม่วา .. สงบสติอารมณ์ซะ .. ผมเรียกตำรวจให้แล้ว อีกเดี๋ยวคงถึง"
"ออกไป .. ฮือออ .. เอาปืนมา .. ผมจะตายตามพ่อกับแม่ผม .. ผมจะไม่อยู่คนเดียว .. ผมจะตามไป .. อึ่กก .. ปล่อย .. ผมบอกให้ปล่อยย .. ฮือ"
ผมดิ้นพล่านไปกับพื้น ผมขัดขืนทุบแขนเขา ผมจะไปหยิบปืน ผมจะยิงตัวตายตามพ่อกับแม่ ไม่มีพวกเขา ผมอยู่ไม่ได้ ปล่อยผมสิ ฮืออ ปล่อยให้ผมเป็นอิสระเถอะนะ ให้ผมไปที่ไกลๆนั้นเถอะ ผมจะไปอยู่กับพวกเขา !!!
........
ดริณพาร์ท
"ขอบคุณนะครับคุณตำรวจ .. ส่วนศพพรุ่งนี้ผมจะพาลูกชายเขาเข้าไปรับ .. ครับ .. สวัสดีครับ "
ผมพูดบอกผู้กองที่มาทำคดี เขาสรุปแล้วว่าพ่อของวายิงแม่ก่อนจะยิงตัวเองตายตาม เสียชีวิตมาแล้วไม่น่าต่ำกว่า 10 ชั่วโมง ซึ่งเขาต้องขอนำศพไปตรวจสอบที่สมิติเวชก่อน
ผมที่เข้าบ้านมาโดยไม่ได้ขออนุญาตเพราะจะเอาของฝากมาให้วาและจะฝากไปให้วันด้วย กลับต้องตกใจเอามากๆที่เห็นภาพสลดในห้องนอน ภาพที่วาพยายามจะเอาปืนจ่อหัวตัวเอง มันเป็นภาพที่หดหู่มาก ผมรีบเข้าไปจับตัววา ดึงปืนออกแล้วกอดปลอบ ไม่ให้วาทำร้ายตัวเองแบบนี้ ผมรู้สึกสงสาร และ เจ็บปวดแทนวามาก ถ้าผมเป็นวา ผมก็คงจะพยายามฆ่าตัวตายตามพ่อกับแม่ไปเหมือนกัน
ผมขับรถพาวาที่เป็นลมสลบไปตั้งแต่กรีดร้องจบมาที่คอนโดผม ผมต้องทำแบบนี้เพราะวาคงไม่เหมาะจะอยู่ในบ้านหลังนั้นมันจะทำให้เขาหดหู่จนคิดจะฆ่าตัวตายอีก จะให้กลับไปที่บาร์ก็คงไม่ดี ผมเลยต้องพาเขามาที่นี่
ผมใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาวา น้ำตาของเขายังไหลออกมาจากหางตาอยู่เลย มันน่าสลดนะที่ชีวิตต้องมาเจออะไรแบบนี้ พ่อกับแม่มาเสียพร้อมกัน แล้ววาจะทนรับสภาพไปได้อีกเท่าไหร่ล่ะ
"ฮึ่กก .. แม่จ๋าา .. พ่อจ๋าาา "
ผมรีบวิ่งออกมาจากห้อง โถ่ .. วาแค่ละเมอหรอกหรอ เฮ้ออ
"อย่าไป .. วาไม่ให้ไปนะ .. ฮึ่กก .. อยู่ด้วยกันนะ .."
วาดึงแขนผมไว้ ผมเลยต้องลงไปนั่งบนโซฟา แล้วดึงตัววา ผู้ชายตัวเล็กๆที่ผมอุปการะเสมือนน้องชายมาได้สักพักขึ้นมา .. ผมดึงเขาเข้ามากอดปลอบ ผมรู้สึกสงสารวาจับใจ จากบ้านจะถูกยึด จากเป็นหนี้ มันก็หนักหนาพอแล้วสำหรับผู้ชายตัวคนเดียวแบบวา
ผมมองคนในอ้อมกอด วายังหลับตาอยู่ แต่กลับมีน้ำตาไหลออกมาตลอดเวลา วาสะอื้นไป พร่ำเพ้อถึงคนที่ไม่อยู่ในโลกนี้อีกแล้วไป ผมกระชับอ้อมกอดแน่น กดจูบลงไปบนกระหม่อมบาง ผมตัดสินใจได้แล้ว
ต่อจากนี้ผมจะเป็นคนดูแลวาเอง **************************************************
TBC.
ดราม่าเล็กๆพอค่ะ แต่สารภาพเลยว่าคนเขียนร้องไห้อยู่หลายรอบเลยล่ะ
:mew6:
-
ความไม่แน่นอนความแน่นอนหรอ เรื่องนี้เดาไม่ได้เลย คดีพลิกตลอด
-
ชะอ้าว อุส่าเชียร์
ได้กับวาเหรอเนี่ย?
-
:o11: แล้ววันละ วันจะทำยังไง วันจะเหลือใครละ โอ๊ย สงสารวัน ส่วนวา ดริน จะ ดูแล แบบไหนละ คนรัก หรือ น้องชาย
-
วันคงต้องกลับบ้านนอก เหอะๆ
-
วัน
-
โอัยยสงสารวาา นี่สติแตกแทนวาอะเอาจริง ;-----;
เห้อมมมม ปัญหาเยอะจัดทั้งคู่เลย ทั้งวา ทั้งวัน
เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า
-
ดริณดูเปนคนดีอ่ะ
วาน่าสงสาร ถ้าได้คนดีๆมาดูแลก็ดี
แล้วคุณเอกภพไรนั่น คือ?????
ปลดหนี้ยังไง ทำไมพ่อยังต้องมาฆ่าแม่ :เฮ้อ:
-
เอกภพ ไอ้ชั่ว ไม่รักษาสัญญานี่หว่า สงสัยนิสัยเหมือนอมร
อย่างงี้วันก็เคว้งเลย คนที่รักมีกิ๊ก ส่วนอีกคนเหมือนจะมีคู่แล้ว
ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ
-
อย่าว่าแต่คนเขียนร้องเลย เขาก็ร้องงงงงงงงงง โธ่วา อะไรจะเคราะห์ซ้ำกรรมซัดขนาดนี้ :ling1:
เป็นอะไรที่สูญเสียและหนักหนาสาหัสมากสำหรับวาในตอนนี้ :monkeysad: คิดเหมือนวา นี่หรือคือสิ่งตอบแทนที่ได้รับจากที่ยอมแลกตัวเองเพื่อปลดหนี้ หนี้ที่ตีค่าเป็นเงินใช้ด้วยตัวให้จนหมด แต่กลับเอาชีวิตคนสำคัญที่เหลืออยู่ไปถึงสองคน โดยเฉพาะ แม่ ที่วารักและยอมทำทุกอย่าง สงสารวามาก วาที่อ่อนแออยู่แล้ว วาที่ไม่เหลือใครแล้ว จะทำยังไงต่อไป ใครจะอยู่ข้างๆ เชื่ออยู่คนเดียวคือ วัน ไม่ทิ้งวาแน่นอน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอยากให้สองคนนี้รักกันเอาไว้ หลังจากนี้ วาอาจจะคิดอะไรได้มาก คงจะเข้มแข็งขึ้น ขอให้เป็นอย่างนั้นนะ ไม่อยากให้นางรันทดอีก :mew6: ส่วนไอ้คุณอมร ปล่อยมันไป ไอ้เด็กไปรท์ค่อยไปตามเก็บทีหลัง วันเอ้ย รีบกลับมาเถอะ มาปลอบวาก่อน :hao5:
ดริณในตอนนี้พระเอกมากเลย :katai2-1: โผล่มาในช่วงเวลาสำคัญของวาพอดี อย่างนี้ยิ่งทำให้วาที่หลงรักอยู่แล้ว ต้องรักและเทิดทูนดริณเข้าไปอย่างถอนตัวไม่ขึ้นแน่ สำหรับดริณความรู้สึกที่มีต่อวาคือเหมือนน้องเลยเอ็นดู ไม่ทำอะไร ก็นับว่าดริณดีนะที่ไม่หวังร่างกายจากวา แต่อยากให้ดริณชัดเจนมากกว่านี้ ที่ตัดสินใจว่าจะดูแลวา ช่วยบอกวาไปด้วยว่าจะดูแลแบบไหน วาจะได้ทำใจ อย่ารักวาเพราะคิดว่าจะรักได้ หรือพราะสงสาร ถ้ายังตัดใจไม่ได้จากวัน จะทำให้วาเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น ส่วนตัวคิดว่ายังไงดริณต้องกลับไปหาวันอยู่แล้ว ยิ่งวันมีปัญหากับอมรด้วย เผลอๆ จะพามาอยู่ด้วยกันนี่สิ จะเป็นเรื่องเอาได้ สงสารวา บอกให้ชัดเจนไปซะ จะได้เจ็บปวดไม่มาก ถึงวาจะรู้ว่าดริณชอบวัน แต่ถ้าไม่ชัดเจนก็ทำให้วาคิดไปได้นะว่าอาจมีใจให้ เพราะฉะนั้นเอาให้เคลียร์ :hao3: ส่วนเอกภพ ไม่รู้ว่าจะมามีบทบาท หรือแสดงความรับผิดชอบต่อวาบ้างไหม ไหนๆก็เปิดซิงเขา แถมยังเป็นสาเหตุให้พ่อแม่วาตายไปอีก แสดงตัวหน่อย หรือ ถ้าดริณรู้ว่าวาปลดหนี้กับเอกภพแบบไหน อาจจะช่วยพูดให้ก็ได้ ถ้าเอกภพยังพอจะดีอยู่บ้าง ถ้ามันไม่จริงใจก็ไม่ต้อง ปล่อยให้คนเขียนตัดสินใจหาใครมารักวาให้แล้วกันเผื่อวันด้วย แต่ยังหนับหนุน วันวา เหมือนเดิม :laugh:
***มีพิมพ์ชื่อผิดนิดหน่อยนะ
คุณดริณพูดยิ้มๆ เคาะนิ้วกับพวงมาลัยตามจังหวะเพลง ผมนั่งตัวเกร็งนิดหน่อย ไม่คิดว่าจะได้เจอกัน ไม่คิดว่าจะได้นั่งรถเขา รอยยิ้มคุณอมรสวยมาก มันทำให้ผมใจเต้น และรู้สึกหน้าแดงได้ แค่ผมนั้งข้างๆเขา มือผมก็สั่นแล้ว = ดริณ , นั่ง
"แม่.. แม่จ๋าาาาา .. อึ่ก. .. แม่ .. วันปลดหนี้ให้แม่แล้วว .. บ้านหลังนี้กลับมาเป็นของแม่แล้ว .. อึ่ก .. ผมทำฝันของแม่เป็นจริงแล้ว .. ฮืออ .. แม่ตื่นขึ้นมาสิ .. ตื่นมาอยู่กับผม .. ตื่นมาฟังผมสิ .. ฮืออ .. แม่จะทิ้งผมไว้คนเดียวไม่ได้นะ .. อึ่กก .. แม่ !!!" = วา
-
ขอบคุณมากๆค่ะ คุณ manutty
:pig4:
แก้ไขให้เรียบร้อยค่ะ นี่ขนาดมาสั้นๆ แก้ไปหลายตัวยังมีผิด
:pigha2:
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ
:กอด1:
-
:ling2: วันจะไม่เหลือใครไว้ปลอบแล้วเหรอเธ๊อออออออ
แต่ดีใจกับวานะที่คุณดริณจะดูแล
ส่วนคุณอมร ช่างมันเถอะ :katai1: :katai1:
-
วัน วา แต่ละคน :hao5:
-
สลับคู่ไปมา จนงงไม่รู้จะเชียร์ใครแล้ว 555
แต่คู่วันยังเทใจให้คุณอมรอยู่นะ ฉะนั้น คุณอมร อย่านอกใจวันเลย
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
มีแต่มาม่า ทั้งวาและวันเลย :mew4: :mew4:
-
คุณอมร มีคนใหม่
วา พ่อแม่ตาย
หมดยัง ปัญหา เฮ้อออ
-
ยังงี้วาก็เลิกทำงานนี้ได้แล้วสิ ชีวิตไม่เหลือใครเลย :o12:
-
:mew2:
-
ดูแลแต่ไม่ได้รักใช่ไหมล่ะ!? สงสารวา...
-
ทำไมชีวิตของวาถึงได้รันทดขนาดนี้ :hao5:
-
ดราม่า ขั้นสูงสุด
ทำไมวาเจอเรื่องร้ายๆตลอดเลย
วันก็หมดสิ้นแล้วรักทั้งหลาย
คนเขียนอย่าใจร้ายนักเลยค่า
-
อ่า...ดราม่าอีกแล้วววววว :hao5:
รีบมาต่อเน๊อะ อยากร้องไห้ต่อ
เอิ๊กๆๆๆๆๆ :hao7: :hao7:
-
วาขอโทษนะ ตอนนี่อยากอ่านวัน
-
สงสารวา สงสารวัน เฮ้อ...จะเป็นไงต่อไปละเนี่ย :katai1:
-
:sad4: สงสารวามากๆปลดหนี้ได้กลับเจอพ่อแม่ตัวเองตาย
-
สุดท้ายวันจะไม่เหลือใครหรอนี้
-
คดีพลิกอีกแล้ว
วาอย่าเป็นไรนะ
ขอวันด่วนค่ะ
:monkeysad:
-
ตอนนี้เศร้าอ่ะ บอกเลย ฮืออออ
:sad4: :sad4:
-
รบกวนทำแบบสอบถามหน่อยนะคะ ไม่มีอะไรมาก แค่อยากรู้
ส่วนอยากเป็นใคร เพราะอะไรนี่ ถ้าอยากเม้นบอกก็แล้วแต่เลยค่ะ
ตอนต่อไปจะรีบมานะคะ ขอบคุณทุกคนค่ะ
:pig4: :pig4:
-
เจ็บด้วยยยย
สงสารวัน
-
ง่ะ
-
ดูแลในฐานะที่เอ็นดูเป็นน้องหรือฐานะอะไรรรรรรรรร :serius2:
-
นายเอกนีเ่ป็นวาหรือเปล่า ทั้งคุณตฤณทั้งคุณอมร และคุณเจ้าหนี้
มาเงียบๆแต่คว้าเรียบนะจ้า o18
-
ดูแลแบบไหน :m28:
การให้ความหวังกับการทำอะไรไม่ชัดเจนมีแต่ทำให้คนอื่นเจ็บปวดนะ :teach:
ตอนนี้วายิ่งอ่อนแอมากด้วย
-
:mew6:
-
สงสารวา
-
ทั้งสูญ ทั้งเสีย ..
-
เราอยากเป็นวา แต่ไม่อยากเสียพ่อแม่
อยากเป็นวัน ก็ไม่อยากทำตัวแบบนั้น
ไม่มีข้อ ไม่เลือก หรือ เลือทั้งสองหรอคะ :m20:
-
น่าสงสารวา ทำไมมีแต่เหตุการณ์พลิกชีวิตมาให้วันกับวาเสมอเลยนะ :hao5:
-
โอ้ยยย มาม่าไปหมดเลย
แง้ๆๆๆๆ
อารายย เรื่องวันยังไม่เคลียร์ เรื่องวาอีก
โอ้ยยยย
-
มารอไอ้วันคนงาม ตอนนี้จะเป็นไงบ้างน้าาา
-
เม้นหรือไม่เม้นไม่ว่ากันค่ะ ขอบคุณทุกๆคนจริงๆนะคะ
....................................
"อื่อออ .. ปล่อยได้แล้ว" ลืมตาขึ้นมากระพริบตาปริบๆ รู้สึกเหมือนโดนกอดรัดจากคนด้านหลัง นี่มึงนอนกอดกูท่าเนี้ยะตั้งแต่เมื่อคืนอ่ะนะ โอย รู้สึกเหน็บชาขึ้นมาทันที
"ยังได้ป่าว .. ไม่อยากตื่นเลย .. ฟอด " เหย มันฉวยโอกาสหอมแก้มกูอ่ะ เด็กเลว ไม่ใช่เมื่อคืนนี้มึงหอมกูทั้งคืนหรอกเรอะ ไว้ใจแม่งไม่ได้ ขนาดกูเป็นผู้ชายนะเนี่ย
"ไปท์ ! ปล่อย . ไอ้เด็กเวนนี่ .. มึงนอนไป กูปวดเยี่ยว" หันไปดันมันออก แล้วฟาดหน้าไปที ข้อหาเอารัดเอาเปรียบผู้มาขออาศัย
.
"พี่ .. จะกลับเลยหรอ" ออกมาจากห้องน้ำ ไอ้ไปท์มันเดินมาดึงแขนให้เข้าไปใกล้ มันนั่งบนเตียง ส่วนกูยืนอยู่ มันได้ทีกอดเอวกูไว้หลวมๆ ก็รู้นะว่ามันชอบ แต่ตอนนี้กูยังไม่พร้อมจะรักใครจริงๆ ไปท์ มันยังเด็ก คนดีๆยังมีอีกเยอะ อย่ามาจมกับคนแบบไอ้วันเลยว่ะ
"กูขออยู่นี่จนเย็นได้ไหม ..?" ลองถามมัน เพราะมันบอกว่าจะไปเรียนกลับอีกทีสามสี่โมงเย็น ก็ดีจะได้ไม่อึดอัด แค่นี้ก็สงสารมัน สงสารตัวเองจะตายอยู่แล้ว คนเราพอได้ชิดได้ใกล้ อารมณ์ข้างในมันก็ปะทุป่ะวะ
"ได้สิพี่ จะย้ายมาอยู่เลยยังได้ .. โอ๋ๆ ล้อเล่น พี่วันอยู่นี่ไปก่อน เย็นๆผมจะกลับมาอยู่เป็นเพื่อน" มันพูดไป ทำข้าวเช้าไป แม่งคิดแต่แบบเนี้ย ก็รู้ว่ามันล้อเล่น แต่ดันไปนึกถึงคำที่คุณอมรพูดน่ะสิ ' ผมไม่ชอบคนโกหก นอกใจ ' เหอะ ก็เลยเป็นซะเองสินะคนเรา
"ทานข้าวกันพี่ อ่ะ .. ผมทำข้าวต้มกุ้งให้ " มันตักข้าวต้มใส่ถ้วยแล้วยื่นมาให้บนโต๊ะกินข้าว เออ น่าตาน่ากินดีว่ะ กลิ่นอย่างหอมอ่ะ ลองชิมดูหน่อยละกัน
"อร่อยดีว่ะ มึงทำเป็นด้วยหรอวะ" กินไป เงยหน้าถามมันไป
"ผมชอบทำอาหารพี่ เลยบอกให้แม่สอน .. ถ้าพี่ติดใจก็มากินกับผมทุกวันก็ได้นะ" มันพูดจบ กูก็เบ้ปากใส่ เลี่ยนได้เลี่ยนดี หยอดกูจนเต็ม ดูๆ ยังจะนั่งขำอีก เด็กบ๊องนี่
"ถ้าอย่างนั้นผมไปนะพี่ .. มีอะไรโทรมานะ .. ขอหอมทีดิ" มันถือกระเป๋าสีดำบางๆ มันแต่งตัวดีนะ ก็หล่ออ่ะ
"มึงรีบไปเลย ก่อนที่กูจะโมโห" รีบดันมันออกไป เห้อ นี่กูมีลูกใช่ไหมเนี่ย
"อะไรว้าาา .. นิดหน่อยเอง ก็ได้ครับ เจอกันเย็นๆนะพี่วัน .."
มันออกไปจากห้องละ กูเลยเดินไปเปิดทีวีดู นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้คุยกับไอ้วาเลย อยากเล่า อยากระบาย เดินเข้าไปในห้องนอนหยิบมือถือขึ้นมาดู เชี่ยละ แบตหมด ไอ้ไปท์มันใช้ไอโฟนด้วย ทำไงดีวะเนี่ย !
พี่ยามม !
นึกได้รีบหยิบกุญแจห้องแล้วลงลิฟต์ไปล่างข้างคอนโด ขอให้พี่ยามใช้โทรศัพท์ห่วยๆแบบกูด้วยเถอะะะ
"พี่ยาม ! มีที่ชาร์ตแบตรุ่นนี้มั่งป่ะ "
"หัวแบน หรือ หัวกลมวะหนุ่ม"
"แบน.. แบนน่ะลุง"
"ลุงไม่มี แต่เหมือนป้าแม่บ้านมี แปปนะ"
ลุงวิ่งไปยืมที่ชาร์ตมาให้ กูขอบคุณแล้วรีบวิ่งขึ้นห้อง ชาร์ตแบตไว้แล้วเข้าไปอาบน้ำ พอออกมาก็รีบแต่งตัว ใส่กางขาสั้นของมันตัวเดียวพอ แล้วเดินไปเปิดเครื่องโทรศัพท์
โห คนโทรมาเพียบ .. ไอ้วา 7 สาย .. แม่ 2 สาย .. เจนี่ 1 สาย .. ไปท์ 2 สาย สุดท้าย คนที่เพิ่งทำร้ายกันไปหยกๆ 2 สาย
ถามว่ายังเจ็บอยู่ไหม ตอบได้เลยว่ามาก แต่ก็พร้อมทำใจ ถึงกูแรด กูเหี้ย แต่กูไม่เคยคิดจะเอาคืน ในเมื่อเขาไม่เอากูแล้ว กูก็จะไม่กลับไปเป็นคนบำเรอความใคร่ให้เขาอีก
"ฮัลโหล .. วา มึงอยู่ไหน .. กูมีเรื่องจะคุยด้วย" กดโทรหาไอ้วาคนแรก พอมีคนรับสายก็รีบพูดออกไป
(( วัน .. ผมดริณ ))
"เอ่อ . คุณดริณ อยู่กับวาหรอ .. "
(( ใช่วัน วามีปัญหานิดหน่อย แปปนะ ผมเรียกวาให้ ))
(( วันนนนน ! มึงอยู่ไหน .. ฮึ่กก .. กูอยากเจอมึง ))
"วามึงเป็นอะไร .. ใจเย็นนะมึง .. คุณดริณทำอะไรมึงหรือเปล่า"
(( ไม่ !!! เขาไม่ได้ทำอะไร มึง มึง ไปเจอกูที่สมิติเวชได้ไหม .. อึ่ก .. อย่าเพิ่งถามอะไรนะ อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันนะ .. ฮึ่กก ..))
"เออๆ ... เจอกัน"
มันวางสายไป กูนั่งตั้งสติแบบงงๆ อะไรกันวะเนี่ย เสียงวามันสะอื้นมาก มากกว่ากูที่กำลังเศร้าอีก หรือว่าเป็นเรื่องหนี้ เรื่องที่บ้าน ไอ้เหี้ย แล้ว สมิติเวช คืออะไรวะ นี่กูจะไปเอง หรือว่าจะโทรบอกไอ้ไปท์ดี ปวดหัว สรุปไปแท็กซี่เองก็ได้วะ
รีบเข้าไปเปลี่ยนชุด ใส่เดฟดำตัวเก่า แต่เปลี่ยนเป็นเสื้อกล้ามกับแจ็คเก็ตคลุมสีดำของไปท์มัน มือถือแบตขึ้นเกินครึ่งแล้ว คงพอใช้ รีบล็อคห้องแล้ววิ่งลงมา ฝากกุญแจไว้ให้คนเฝ้าหอ แล้วให้พี่ยามโบกแท็กซี่ให้
"ไปสมิติเวชพี่"
ขึ้นรถได้ก็โทรหาแม่ รับปากจะส่งตังให้คุณนายเรียบร้อยก็โทรหาเจนี่ต่อ ถามเจนี่มันก็ไม่รู้ว่าวาเป็นอะไร เฮ้ออ ยังไงดีวะ คิดอะไรไม่ออกเลย
"วันนนน ! ฮึ่กก กู กู .. " พอลงรถก็รีบโทรหามันแล้ววิ่งมาตึกที่มันบอก เจอหน้ากันปุ๊บ วามันปรี่เข้ามาหาทันที
"มึง ใจเย็น .. ชู่วว เออ ๆ กูมาแล้วนะ .. แล้วมาโรงบาลนี่มีใครเป็นอะไรวะ .." มันร้องไห้หนักมาก คาดว่าคงร้องมาตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้ตามันบวมมาก
"ฮึ่กกก .. พ่อ .. อึ่ก .. แม่ .. ฮืออออ" ฮืออ กูสงสารมันอ่ะ
"วัน .. พ่อกับแม่วาเสียแล้ว" คุณดริณเป็นคนพูดแทน เห้ย เสียได้ไง วันนั้นมันยังโทรคุยกับแม่มันอยู่เลย
"วา .. กูเสียใจด้วย มึงไม่ต้องกลัวนะ มึงยังมีกู ฮึ่ก .. มึงไม่ได้อยู่คนเดียวนะ .. มึงมีกู มีไอ้รัก ไอ้อาย มีอิเจนี่ .. อึ่ก มีคุณดริณ.."
"ฮือออ .. กูเจ็บวัน .. กูไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ .. ฮึ่ก .กูไม่คิดว่าเขาจะฆ่าแม่ แล้วฆ่าตัวตาย ฮืออ" มันพูด เขาทำอะไรวะ ไหนมันบอกว่าปลดหนี้แล้วไง อึ่ก
"ร้องออกมามึง . ร้องจนกว่าจะพอใจ .. กูจะกอดมึงไว้นะ .." ทำได้แค่ปลอบใจมัน ทำไมคนที่น่าสงสารอย่างวาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกวะ
.
"ผมโทรบอกเจ๊ติ๋มแล้ว ส่วนเพื่อนๆ ผมบอกละว่าถ้าใครจะมางานก็ให้มาได้ .." คุณดริณพูดหลังจากที่เรานั่งรถเขามาที่วัดใกล้ๆ เขาเป็นคนจองไว้ให้แล้ว วามันจะตั้งศพแค่สามวัน คืนนี้สวดวันแรก เดี๋ยวตอนบ่ายกูจะกลับไปเอาเสื้อผ้าให้มัน
"วา .. มึงโอเคนะ .. กูจะกลับไปเอาเสื้อผ้ามาไว้ให้ .. คืนนี้มึงงง .. นอนไหน ..?" กูถามวา เช็ดหน้าเช็ดตาให้มัน
"เดี๋ยววานอนกับผม .. วันจะกลับยังไง .. ผมคงไปส่งไม่ได้นะ " คุณดริณพูด นอนด้วยกันอย่างนั้นหรอ
"อื้อ .. สบาย วันไปเอง .. วามึงอยู่นี่ไปนะ .. เดี๋ยวกูมา" ลามันแล้วรีบออกมาเพื่อไม่ให้เสียเวลา
.
"ว่าไง.."
(( หายไปไหนเนี่ย พี่ยามบอกว่าพี่รีบออกไป ))
"กูมางานศพ มึงมีอะไร"
(( ศพใครอ่ะ .. ))
"พ่อกับแม่วาเสียอ่ะมึง"
(( พี่วาหรอ .. ผมไปด้วยได้ป่ะ วัดไหน ))
"มึงจะมาหรอ สักหกโมงก็ได้ เขาตั้งศพที่วัด ... "
(( อื้อ .. เดี๋ยวผมไป ))
กูวางโทรศัพท์จากไปท์แล้วโบกแท็กซี่กลับร้าน ขับมาไม่นานก็ถึง รีบลงแล้ววิ่งเข้าร้านมา
"เฮ้ยย ! เดินดีๆดิวะ" รีบวิ่งเข้ามา ดันชนกับใครไม่รู้ แม่งตั้งใจออกมาป่ะวะ
"ขอโทษๆ .. อะ อ้าววว " เสียงอิน้ำหรอเนี่ย อิเหี้ย ได้ข่าวมึงก้าวมาขวางกูเอง
"จะรีบไปไหนล่ะพี่วัน .. คนสวย หึ" มันทำหน้ากวนมาก ฮึ่ยยย
"เออ เรื่องของกู .. " ก้าวไปทางขวาอิน้ำมันก็ตามมาขวาง จะหาเรื่องใช่ไหม
"อย่าเพิ่งไปสิพี่ .. ผมมีเรื่องจะคุยอ่ะ " มันยังหน้าสลอน ข่มประมาณว่ากูได้ดีกว่ามึงไรงี้
"กูรีบ มึงจะคุยเอาไว้วันหลัง" กูผลักมันแล้วรีบวิ่งกลับห้อง แม่งเกือบจะกระชากหัวมันแล้วไหมล่ะ ใจเย็นวัน ใจเย็น
.
"ไอ้รัก ไอ้อายยย เจนี่ .. ฮือออ มึง พ่อกับแม่วาเสียแล้ว กูโคตรสงสารมันเลย .. ฮือออ " เข้ามาในห้องก็รีบพุ่งเข้าไปหา วันนี้อยู่กันครบเลยนะ
"เวรกรรมจริงๆว่ะ ..ฝากปลอบมันด้วย " ไอ้รักพูด
"สงสารมันอ่ะ .. เดี๋ยวมึงจะไปเลยใช่ไหม กูไปด้วย " เจนี่บอกแล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า
"เออๆ ส่วนรักอายถ้ามึงไม่ว่างเดี๋ยวค่อยไปก็ได้ ตั้งศพสามวัน ศุกร์นี้เผาเลย"
"เออๆ นี่มาเอาเสื้อผ้าหรอวะ กูฝากแสดงความเสียใจด้วยนะมึง " ไอ้อายพูดเศร้าๆ
"ได้ๆ เสร็จละ เจนี่ไป แท็กซี่รออยู่ " กูเปลี่ยนเสื้อดำ เดฟดำ เจนี่ก็ด้วย แต่มันใส่ยีน รีบวิ่งออกมา ไม่เห็นอิน้ำละ รถคุณอมรก็ไม่เห็น
.
"พี่ ! " เสียงเรียกดังมาจากข้างหลัง
"เออๆ นั่งก่อนมึง " ไอ้ไปท์มาละ เสื้อขาวเกงดำ เซ็ตผมตั้ง ช่างเหมาะกับงานศพ
"พี่วา .. ผมเสียใจด้วยนะ " ไปท์มันบอกพี่วาของมัน เฮ้อ สงสารว่ะ สีหน้ามันหม่นหมองมากเลยอ่ะ
"อืมม .. ขอบใจมาก อึ่ก" มันหันมาบอกเศร้าๆ นั่งฟังพระสวดต่อ
กูกับเจนี่แล้วก็คนอื่นๆที่มาช่วย ช่วยกันขนข้าวที่จ้างเขามาทำให้ เอาวางไว้ที่หน้าทั้งสองโรง พระท่านก็สวดไปเรื่อยๆ พวกเราก็นั่งฟังกัน ไม่เห็นคุณอมรมางาน เขารู้เรื่องหรือยังวะ เฮ้อ! นี่กูจะคิดถึงเขาทำไมเนี่ย เจ็บใจโว้ยยย อิน้ำ มึงอยากได้ มึงก็เอาไปเหอะ กูไม่เอาแล้ว
มองไปที่โซฟาด้านหน้า คุณดริณดูจะใส่ใจวาเยอะมากขึ้น ดีแล้ว วามันแอบรักเขามาตั้งนาน ทำไมกูจะไม่รู้ว่าวามันชอบคุณดริณ ยิ่งคิด ยิ่งรู้สึกผิดว่ะ ทำไมกูเลวแบบนี้เนี่ย ยอมให้เขาง่ายๆ คนที่เจ็บก็คือตัวกูและเพื่อนกูเอง
.
"คืนนี้พี่ไปนอนห้องผมอีกป่าว"
เราเดินออกมาแล้ว คนอื่นกลับบ้านกันหมด วามันไปไหว้พ่อกับแม่ น้ำตายังนองหน้าอยู่เลย ส่วนเจนี่พี่ดำมันมารับ พูดถึงมันก็อิจฉานะ มันชอบบอกไม่รักไม่ชอบ แต่มันนั่นแหละที่รักเขาไปแล้ว ถ้าวันไหนเขาทิ้งมันขึ้นมาจะขำให้ เล่นตัวดีนัก
"อืมมม .. คืนนี้ไปนอนห้องมึงละกัน .. คุณดริณผมฝากวาด้วยนะ .." กูเดินไปบอกเขา ไอ้วาเดินออกมาพอดี
"วันจะไปนอนกับหมอนี่หรอ .." เขาถาม แล้วมองไอ้ไปท์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ครับ .. วา .. ทำใจดีๆนะมึง พรุ่งนี้กูจะรีบมาแต่เช้า .. มากอดหน่อย .. อืมม .. อย่าร้องไห้มากนะมึง ตาบวมหมดแล้ว" กอดมันแล้วลูบหน้าลูบตาไอ้ขี้แย เห็นมันบอกว่าพ่อทิ้งจดหมายไว้ให้ แต่กูก็ไม่ได้ถามรายละเอียด แค่รู้ว่าพ่อฆ่าแม่ กูก็สลดใจพอแล้ว
.
วามันนั่งรถกลับไปกะคุณดริณแล้ว กูก็ขึ้นซ้อนท้ายไปท์เหมือนเดิม คราวนี้กูกอดเอวมัน รู้สึกอยากได้ที่พักพิง อยู่กับไปท์มันสบายใจ หัวมันโล่ง เพราะไม่ต้องคิดอะไรมาก ความวุ่นวายใจมันเหมือนมีคนมาช่วยเยียวยา
"อาบน้ำก่อนเลยพี่ .. ผมขอทำการบ้านส่งอาจารย์แปป" มันบอกถอดกางเกงเหลือแต่บ็อกเซอร์แล้วนั่งทำงานที่โต๊ะหนังสือมัน
"อือๆ.." ตอบมันแล้วเข้าไปอาบน้ำ นี่ขนเสื้อผ้ามาสามสี่ชุด กะใส่แล้วซักไปก่อน ไม่มีจิตใจกลับไปบาร์เลย ไม่อยากเจอใครทั้งนั้น ยิ่งอิน้ำ กับ คุณอมร กูไม่อยากเจอเลยจริงๆ
.
"นอนไม่หลับหรอ .. ใครโทรมาล่ะ ทำไมไม่รับ" ไปท์มันถามเพราะกูนอนกำโทรศัพท์แน่น คุณอมรโทรมา ลองรับดูก็ได้วะ
(( วัน . หายไปไหน ทำไมไม่อยู่ห้อง บาร์ก็ไม่กลับ แล้วพ่อแม่วาเสียหรอ .. เงียบทำไม วัน ))
"ผมกลับบ้าน .. แม่ไม่สบาย" อึ่กกก ทำไมกูไม่ด่าเขาไปสักคำสองคำวะ ยังจะพูดให้เขาสบายใจอีก
(( อย่ามาโกหก .. มีคนเห็นวันไปที่บาร์ .. แล้วไปงานศพมาไม่ใช่หรอ .. นอนที่ไหน ..!!! บอกมาเดี๋ยวนี้ !!!! ))
"คุณไม่มีสิทธิ์ .. มายุ่งกับผมอีก ..!!!"
(( ทำไมพูดแบบนั้น !!! ))
"นึกว่าคุณคนเดียวหรอที่ไม่ชอบคนโกหก .. คนหลอกลวง .. คนนอกใจ .. ผมเอง .. ผมก็เจ็บเป็นเหมือนกัน! "
รีบกดวาง เพราะไม่อยากได้ยินอะไรอีกแล้ว ทำไมเขาไม่ปล่อยกูไป เขามีของเล่นใหม่แล้วนี่ ทำไมเขาไม่ไปตามอิน้ำล่ะ ไปสิ พามันไปเอากันบนห้องสิ
"ฮึ่กกกก .. ฮืออออออออ .. ทำไมวะ ไปท์ .. กูมันไม่ดีใช่ไหม .. กูเลวใช่ไหม ถึงไม่มีใครจริงใจกับกู .. ฮืออ" หันกลับมาซุกตัวในอกมันแล้วร้องไห้ออกมา ความเจ็บมันสะสมไว้ รอวันระเบิดออกมา
"พี่วัน .. ไม่ร้องนะ .. ฟอดด .. ผมเองผมก็ไม่ได้ดีอะไร .. แต่ตอนที่ผมเจอพี่ .. ผม .. ผมชอบพี่นะ " มันลูบหัวปลอบ แล้วหอมผมหอมแก้มกูซ้ำๆ
"มึงไม่ได้ชอบกูหรอก ..ฮึ่กก .. มึงแค่หลง .. แต่อยากลอง .. มึงเป็นผู้ชายไปท์! .. ผู้หญิงดีๆยังรอมึงอยู่อีกเยอะ "
"ไม่หรอก .. ผมชอบที่พี่เป็นพี่ .. ตัวตนของพี่ .. นิสัยพี่ .. มันทำให้ผมอยากค้นหา .. ผม .. ผมอยากดูแลพี่" มันจับหน้าให้เงยไปหา แล้วกระชับกอดแน่นขึ้น
"ไปท์ .. มึงรู้ไหมว่ามันไม่ง่ายเลย .. กูเคยให้ใจกับคนที่กูรัก .. แต่มันก็แค่ของไร้ค่า .. เขาไม่ได้รักกูคนเดียว .. กูเจ็บ .. กูไม่พร้อม" กูปิดตาลงแล้วบอกมัน ทำไมต้องรักกูด้วย ทำไม
"พี่เชื่อใจผม .. ได้ไหม " มันกดจูบลงมาที่หน้าผาก ความอบอุ่นคนละแบบกับที่ผ่านมา แต่มันก็ทำให้หายทุกข์ได้
"กู .. กู .. ขอเวลากูสักพักนะ .. มึงก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร .. แต่กูขอเวลาทำใจหน่อย .. ตอนนี้มึงก็เป็นคนที่กูไว้ใจมากที่สุดคนนึงเหมือนกัน .. " กระชับอ้อมกอดแล้วบอกมัน หวังว่าสักวันกูคงจะเห็นความดีในตัวมึงนะไปท์
"ผมจะรอนะพี่ .. ผม.จะรอ"
ไปท์กอดกูไว้ แม้มันจะดูเป็นผู้ชายที่บางทีก็เกรียน แต่บางทีก็จริงจังจนกูใจแกว่งได้เหมือนกัน ไม่รู้สิ แต่ถ้ากูรักมันได้ก็คงดี กูไม่อยากเจ็บอีกแล้ว มันทรมาน ถ้ามันดีจริง มันคงจะทำให้กูรักมันได้
.
"พรุ่งนี้ผมต้องไปทำงาน .. ผมจะไปส่งวาที่วัดนะ ขาดเหลืออะไรก็ใช้เงินนี้ซื้อ .. ไม่ต้องร้องแล้ว .. ดูสิเนี่ยหน้าตาบวมเป่ง " คุณดริณบอกผม เขาดีจนผมไม่รู้จะตอบแทนได้ยังไงหมด
"ครับ .. ผมขอบคุณคุณดริณมากนะครับ" ผมไหว้เขา ตอนนี้พวกเรากำลังจะนอนแล้ว คุณดริณให้ผมนอนเตียงด้วย แม้จะแปลกๆแต่ดีกว่านอนคนเดียว
"ไม่เป็นไร .. เรียกผมว่าแทนสิ .. คุณดริณน่ะไม่เอาแล้วนะ" เขาส่งมือมาบีบจมูกผมที่สะอื้นเล็กๆ
"ค.. ครับ .. คุณ .. เอ่อ .. คุณแทน "
"ดีมาก .. ผมปิดไฟละนะ นอนได้แล้วเด็กน้อย" คุณดริณปิดไฟแล้วลงมานอนข้างๆผม เขากางแขนออกให้ผมนอนซุกตัวอยู่ในอ้อมอก ผมทุกข์ที่เสียพ่อแม่ไปพร้อมๆกัน แต่คุณดริณก็เข้ามาดูแล แม้เขาอาจจะแค่เห็นผมน่าสงสาร อาจจะคิดว่าผมเป็นแค่น้องชาย แต่ผมจะยอมอยู่ในสถานะนี้ ผมไม่เหลือใครแล้ว มีแค่พวกเขา เหลือแค่นั้น จริงๆ
**************************************************
TBC.
ตอนหน้าจะรีบมานะคะ เฮ้อออ หวังว่าจะไม่มีดราม่าแล้วนะ สลด หดหู่เกินไป
ส่วนใครคู่ใครอย่าเพิ่งรีบตัดสินค่ะ ซีรีย์นี้ยังอีกยาวไกล คาดว่าคนอ่านน่าจะเบื่อกันก่อนแน่ๆ 555
ปล. รบกวนทำแบบสำรวจด้วยนะคะ
-
ให้วันคู่กับวาได้ไหม :m17:
-
เย้ เย้ วันมาปลอบใจวาแล้ว ชอบ ชอบ :mc4: ไม่รู้ทำไมเราชอบโมเม้นท์ วันกับวา ไม่ว่าจะทำอะไรกัน มันรู้สึกน่ารัก อบอุ่น เหมือนเขามีกันและกันสองคน อยากให้เป็นความสัมพันธ์ที่ดีอย่างนี้ตลอดไป อย่างที่บอกขอแค่อย่าแตกคอกันเพราะผู้ชายเลย ไม่คู่กันก็ไม่เป็นไร :mew6:
ชอบวันที่คิดอะไรแบบ เริ่ด เชิด ๆ ไม่สนใจ ไม่เอาวัน วันก็ไม่เอา อยากไปก็ไป ถึงใจจะยังตัดไม่ได้แต่วันก็พยายามทำใจให้เข้มแข็ง เชื่อว่าสักวันวันจะทำได้ และเจอคนที่จริงใจและจริงจัง ขอแค่วันอย่าไปนอนกับใครง่ายๆอีก ดีแล้วตอนนี้ที่ยังไม่อ่อนโอนไปกับไปรท์ ดูไปก่อน อย่างที่วันบอกไปรท์ยังเด็กอาจจะแค่หลง วันดีมากที่พูดเตือนสติไปรท์เอาไว้บ้าง ถ้าคู่กันยังไงมันก็คู่ อันนี้ก็แล้วแต่คนเขียน :laugh: ส่วนอีคุณอมร จะมาเรียกร้องเพื่ออะไร ไปเอานังน้ำโน่น ไม่ถูกใจล่ะสิถึงได้นึกถึงวันขึ้นมา :angry2: อย่าไปดีง่ายๆวัน เอาไว้ให้อมรมาง้อและพาไปตอกหน้านังน้ำก่อนค่อยคิดอีกทีว่าจะดีไหม ไม่งั้นมันจะข่มเราได้ เกือบมีตบดีนะวันใจเย็นเอาไว้ เพราะเรื่องวาสำคัญกว่าในตอนนี้ เอาไว้จบงานศพค่อยย้อนไปตบมันวัน เต็มที่ :beat: อีกอย่างวันอย่าดูถูกตัวเองอีกเลย วันยังมีดีในตัวเองไม่จำเป็นต้องเป็นที่ระบายให้ใคร เราไม่ได้เสีย ได้เสียวตอบกลับตลอด แต่ถ้าคิดจะรักและให้ใจใครอีกก็รักษาตัวเองเอาไว้ให้คนที่เห็นค่าเรา สู้ๆนะวัน :L2: และมีลางว่าคุณอมรจะเริ่มเผยตัวตนออกมาเร็วๆนี้หรือเปล่านะ :hao3:
ตอนนี้ชื่นชะมดริณอีกแล้ว :katai2-1: เป็นธุระจัดการให้วาทุกอย่าง ช่วยเหลืออย่างจริงใจ เราว่าดริณจริงใจกับวานะ แต่เป็นแบบน้องชายอย่างที่คิดนั่นแหละ และคิดว่าดริณไม่ปล่อยวันไปง่ายๆแน่ จากคำพูดที่พูดกับไปรท์ แต่ก็ยังแยกแยะข่มอารมณ์หึงหวงเก็บเอาไว้ ให้ความสนใจวาที่สภาพจิตใจบอบช้ำกับการสูญเสีย ชื่นชมมากๆ และ วาเองก็เช่นกัน ดีแล้วที่เผื่อใจคิดว่าดริณสงสารและเอ็นดูเหมือนน้อง จะได้ไม่เจ็บช้ำ สักวันก็จะเจอคนของตัวเอง ซึ่งก็ยังอยากให้เป็นวัน :-[ สงสัยจดหมายพ่อวา อยากเผือกเผื่อเอกภพจะมีเอี่ยว ว่าแต่ไม่โผล่มางานพ่อตาแม่ยายเลยนะ คุณเอกภพ :m16:
ปล. ไม่เบื่อหรอกคนเขียน มาสามเวลาต่อวันเลยก็ได้ :laugh: จะติดตามไปจนจบว่าใครคู่ใคร ขอแค่จบให้มีความสุขบ้างก็พอ :กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:hao5: ทั้งวันทั้งวาตอนนี้หาที่พึ่งทางใจทั้งคู่เลย
-
เอาจิงๆ เรื่องนี้ สงสารวันที่สุด
มีแต่คนเข้าหา คอยสร้างปัญหา ให้วัน :mew4:
ส่วนวา คุณดริณจะดูแล แต่จะจิงรึป่าวไม่รู้ ไม่ใช่แอบมานาวันอีกนะ
-
:hao5: คุณดรินนนนนนนนนน อยากให้คู่กับวัน
แต่กับวาก็โอเค คือไม่อยากให้วาคู่กับตำรวจคนนั้น(เกลียดขนาดไม่ยอมจำชื่อ) :hao5:
-
เดี๋ยววันคู่วาแล้วจะสะท้านกันไปทั้งบาร์
-
เดาตอนจบไม่ถูกเลยค่ะ แต่ว่าไหนๆวาก็ปลดหนี้แล้วอยากให้วาลาออกจากที่บาร์ ไปเรียนต่อหางานดีๆทำ แล้วก็เป็นเด็กเสี่ยดริณไปซะเลย ฮรี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao7:
-
วันปล่อย อีน้ำ กับ อมร ปล่อยมันไปเอากันที่ไหนก็ไป กลับมาเป็นวันสวย เริ่ดๆ มีแต่คนอยากได้ดีกว่า จะเหมาะกับวันมากว่า สว่นวันจะคู่ใคร นี่ไม่ค่อยสน เราว่าวันคงไม่รักใครอีกแล้ว #อีอมรอย่ามาตามตื้อวันน่ะมึง
-
:hao5: คุณดรินนนนนนนนนน อยากให้คู่กับวัน
แต่กับวาก็โอเค คือไม่อยากให้วาคู่กับตำรวจคนนั้น(เกลียดขนาดไม่ยอมจำชื่อ) :hao5:
อิตำรวจนั่น ชื่อ อะไรเหรอ แบบว่าลืมเหมือนกันนน 555555
-
^
^
^
เขาชื่อเอกภพค่ะสาวๆ แหมๆๆๆ
:m20:
-
ชอบวันมากๆอ่า รู้สึกเด็ดเดี่ยวดี
-
ชอบตอนวันกับวากอดปลอบหรืออะไรต่างๆร่วมกันเหมือนเพื่อนที่รักกันมากๆๆ
โอ้ยยยย เยปป รอไม่ไหวแล้วว
-
รู้สึกไม่ไว้ใจไปป์อ่ะ :serius2: สงสัยคิดมากไป
รอตอนต่อไปครับ :pig4: :pig4: :pig4:
-
โธ่วาช่างน่าสงสาร คุณแทนค่ะ ดูแลวาด้วยนะค่ะ ไม่ว่าจะในฐานะอะไร
อยากรู้ว่าพ่อวาเขียนจม ว่าไง คงไม่มีคนอยู่เบื้องหลังนะ :sad4:
-
มันดูจะลงตัวยากจริงๆ น่ะแหละ เห่อๆๆๆ :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: มีแต่เรื่องหนักใจ
-
ไปท์มันก็ดีนะวัน...
-
ถ้าวันจะคบไปป์จริง ควรบอกความจริงไปให้หมดนะจ้ะ
สงสารวา คุณดริณ ดูแลน้องไปนานๆนะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
สุดท้าย วันก่าวาได้กัน
คุณอรมได้กับคุณดริณ
เอาแบบนี้ละกัน สะจายดี
55555555555
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
สุดท้าย วันก่าวาได้กัน
คุณอรมได้กับคุณดริณ
เอาแบบนี้ละกัน สะจายดี
55555555555
วันกับวายังพอจิ้น
คุณดริณกับคุณอมรนี่ 'อ้วก' ค่าาาาา
:laugh:
-
:sad4: :serius2: :o12: :angry2: :katai1: :ling1: :ling3:
-
อีน้ำนี่ท่าจะ ร้ายพอตัวนะ วัน อย่าไปยอม เราต้องยึดคติว่า "เสียผัวไปคน ไม่ยอมเสียทองให้ใคร" (ใช่ป่าวว่ะ) :a2:
-
ขอให้ไปป์เป็นคนที่ดีเถอะะ
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบ
ทำถูกละวัน
ช่างคุณอมรไปเหอะ วันซะอย่าง o16
-
:เฮ้อ:
-
ความเป็นนายเอกของวันเริ่มจะมาแล้ว
รู้สึกหน่วง และค้างคาก่อนนอน
ขออีกสักตอนได้ไหม
-
อย่ายอมนะวัน
ต่อให้ง้อก็อย่าสน :angry2:
สงสารวา คุณดริณจะดูแลวาได้จริงมั้ยน้า
แค่สงสาร พอจริงหรอ :hao4:
แล้วเอกภพนี่มาเพื่อพรากจิ้นวาแค่นั้นหรอ หลอกวาทำไมๆๆๆๆๆๆ
-
ขอหวานๆบ้างจิ
พระเอกคือใครกันแน่ งงไปหมดแล้ววว
ปล. ทำหนังสืออ่ะป่าว :hao7:
-
ฮืออ วันของเพพพพ่ :mew2:
-
วันกับไปท์ วากับดริณ
ตอนหน้ารีบมาเลย :ling1:
-
ขอหวานๆบ้างจิ
พระเอกคือใครกันแน่ งงไปหมดแล้ววว
ปล. ทำหนังสืออ่ะป่าว :hao7:
คาดว่าทำหนังสือคงไม่มีใครซื้ออ่ะค่ะ
ตามอ่านไปเรื่อยๆเนอะ
:pig4:
-
ใครๆ ก็ต้องการที่พึ่งทางใจกันทั้งนั้น
-
โอ๊ย ปวดใจแทนวันและวาจริง
มานั่งรอตอนต่อไป
-
ผ่านไปสองวันแล้ว แต่วามันก็ยังโศกเศร้าเรื่องพ่อกับแม่มันอยู่ วันนี้วันเผา คุณดริณลางานมาอยู่กับวาทั้งวัน ทำไมกูถึงเบาใจนะ ไม่เคยคิดจะหึงหรือหวงเลย หรือว่ากูไม่ได้คิดอะไรกับเขา หรือว่าเพราะตอนนี้กูมีไปท์อยู่ข้างๆ
"คิดอะไรอยู่พี่ .. นี่เอาของชำร่วย .. อย่าทำหน้าแบบนี้สิ .. ผมเป็นห่วงนะ" ไปท์มันเอามือมาลูบหน้าลูบแก้ม แล้วพูด ถึงตอนนี้พวกเราก็ยังไม่ได้มีอะไรกัน บางทีก็รู้ว่ามันกอดมันหอมมันก็คงมีอารมณ์ แต่มันก็ไม่เคยล่วงเกินไปมากกว่านี้
"มึงนั่นแหละ .. ไหนมานี่ดิ๊ .. เหงื่อออกซะเยอะ ทำเหมือนไม่เคยออกแดด.." กูเรียกมันก็ยื่นหน้ามาให้เช็ด วันนี้ทั้งวันมันมาช่วยงานศพพ่อแม่วา วิ่งไป วิ่งมา ยกของ จัดของ ทำสารพัด ทั้งๆที่เพิ่งจะรู้จักกัน ไปท์มันดีนะ ตอนแรกมันจะแอบหยิ่ง แต่มันก็ทำดีให้เห็นมาตลอด
"พี่นั่นแหละ .. ว่าแต่ผม" มันเอามือมาบีบจมูกจนกูหายใจไม่ออกไอ้บ้านี่ ตอนนี้เรานั่งแยกของชำร่วยอยู่ คนอื่นๆ ไอ้รัก ไอ้อาย เจนี่ช่วยกันแพ็คของที่จะแจกกัน พวกเราเล่นกันแกล้งจนเสร็จ พอลุกขึ้นยืนดันหน้ามืด ไปท์มันเลยรีบเข้ามาประคอง
"วันนน ! ... เอามือออกไป !" เสียงนี้ เสียงที่คุ้นเคย
"ค.. คุณ !! ปล่อยผมนะ" กูดิ้นเมื่อหันไปเห็นว่าเป็นใคร เขาจะมาทำไมวะ
"ไม่ปล่อย .. วัน เรามีเรื่องต้องคุยกัน .. แล้วคนนี้ใคร ทำไมวันปล่อยให้เขามาถึงเนื้อถึงตัว" เขายังฉุดแขนกูอยู่ ไปท์มันก็ทำสีหน้าไม่ดีใส่ นี่มันกลางงานศพนะเว้ย ไม่ให้เกียรติเจ้าของงานก็ให้เกียรติคนตายได้ไหม
"ปล่อยเถอะครับ นี่มันงานศพนะ .. คุณเห็นแก่วาหน่อยเถอะ" พอพูดออกไปแบบนี้ คุณอมรก็ยอมปล่อยมือ กูรีบดึงแขนไปท์ไปด้านใน ไม่สนใจเขาว่ามายังไง มากับใคร แม่ง เจ็บใจฉิบ มันเหมือนจะร้องไห้ออกมา แต่น้ำตาก็ไม่ไหล
"ใครอ่ะ ..?" ไปท์ถาม
"เจ้านาย .."
"อ่ออ .. แฟนเก่าที่พี่เล่าอ่ะหรอ.." มันทำหน้าเซ็งๆ แล้วพูด
"อืม ผัวกูนี่แหละ.. ไม่ใช่แฟน มีสถานะเป็นแค่คนบำเรอ.." กูบอกแล้วหยิบของอีกชุดออกมา
"พี่ .. อย่าคิดมากดิวะ .. มานี่มา" ไปท์มันดึงตัวกูเข้าไปกอด กูเลยซบไหล่มันปลดปล่อยความคิดทั้งหมดออกมาให้หัวว่าง มันเป็นคนดีเกินจะมายุ่งกับคนอย่างกูว่ะ ถ้ากูบอกมัน มันจะรับกูได้ใข่ไหม
บ่ายสี่โมงพระเตรียมสวดบทส่งวิญญาณ วานั่งที่โซฟากับคุณดริณ พอสวดจบ สัปเหร่อเรียกให้วามันไปถือรูป มันเลือกถือรูปแม่ กูเลยช่วยถือรูปพ่อให้ เราทำพิธีกรรมทางศาสนาเสร็จทุกอย่างตอนเกือบหกโมงเย็น ไอ้วามันร้องไห้หนักตอนที่ส่งพ่อกับแม่เผาขึ้นสวรรค์ ต่อจากนี้มันก็จะเหลือคนเดียวแล้วสินะ
"คุยกันก่อนสิ .. วันเป็นอะไร ทำไมหายหน้าหายตา . โทรไปไม่รับ งานก็ไม่กลับไปทำ .. นี่ก็มาโดยไม่บอก .. ไหนจะผู้ชายคนนี้อีก .. มันเป็นใคร !?" เขาเข้ามาหาตอนที่เอาถาดกับของชำร่วยมาเก็บ
"คุณอมร .. ปล่อย ผมไม่อยากคุย ไม่อยากเชื่ออะไรอีกแล้ว ปล่อยเถอะ" แรงเยอะจนกูสู้แรงไม่ไหว หรือต้องเคลียร์ให้รู้เรื่องไปเลยวะ
"พี่ !! คุณ ปล่อยเขาเถอะ !!" ไอ้ไปท์มันวิ่งเข้ามา จับแขนคุณอมรไว้ คุณอมรเลยสลัดออก แล้วปัดๆถอยออกไปก้าวนึง
"คุณเภา ! ปล่อยพี่วันเขาไปเถอะ จะยุ่งกับเขาทำไม คุณก็เห็นว่าเขามีคนใหม่แล้ว .." อิน้ำ ! มึงมาด้วยหรอเนี่ย อิเหี้ยเอ้ย กูอยากกระโดดถีบหน้าแม่งจริง
"เมียใหม่ .. เร้าใจดีมั้ยครับ " กูถาม คุณอมรทำหน้ากลืนไม่เข้า คายไม่ออก
"ก็คงเร้าใจกว่าของเก่า ที่เขาเขี่ยทิ้งแล้วอ่ะนะ" อิน้ำแม่งเสือกตอบ ทำหน้ากวนตีน เกาะแขนคุณอมรแน่น
"ก็คงจริง .. ระวังจะโดนเขี่ยทิ้งมั่งล่ะ .. หึหึ " กูบอก มั่นหน้าเข้าไปเถอะมึง สักวันก็ต้องโดนแบบกูนี่แหละ
"วัน .. ผมไม่ได้เขี่ยวันทิ้งนะ .. วันยังเป็นคนที่ผมยกให้เป็นคนสำคัญของผมอยู่นะ" เขาพูด วินาทีแรกกูใจเต้นเหมือนคนถูกรางวัลที่หนึ่ง แต่พอนึกภาพที่อิน้ำออดอ้อนเอาใจ ภาพที่เขาพามันไปซื้อของให้ มันทำให้กูเจ็บจี๊ด ทำใจไม่ได้ว่ะ
"ผมเข้าใจคุณนะ .. แต่คุณต้องเข้าใจผมด้วย .. ในเมื่อคุณไม่ได้มีแค่หนึ่ง ผมก็คงไม่สามารถมีแค่คุณได้เหมือนกัน"
"แล้วที่แอบไปเอากับดริณล่ะ !! นี่วันยังไม่พออีกหรอ .. นี่คงได้กับไอ้หน้าหล่อนี่แล้วสินะ !!!!" เขาพูด นี่เขารู้หรอ หึ ก็ไม่แปลกนะ แต่เขาไม่มีสิทธิ์จะมาว่ากูแบบนี้
เพี้ยะ
"คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าผม ! ผมจะได้กับใครมันก็สิทธิ์ของผม .. ใช่ ผมได้กับเขาแล้ว .. ผมเบื่อคุณแล้ว ได้ยินมั้ยยย !" กูตบหน้าเขา เกลียด ไม่อยากใจอ่อนแล้ว
"วันนน .. กลับไปกับผมเถอะนะ .. น้ำ .. อย่าทำตัวจุ้นจ้านได้ไหม .. นายมันเทียบกับวันเขาไม่ได้หรอก !" เขาพูดแล้วหันไปบอกอีน้ำ
"คุณเภา ! ทำไมคุณพูดแบบนี้กับน้ำล่ะ !! " มันโวยวายแล้วเขย่าแขนคุณอมรอย่างแรง
"เงียบ ! อย่าให้ผมทนไม่ไหวนะ .. ที่เคยได้จะไม่มีอีก !" คุณอมรสะบัดแขนออก แล้วยื่นคำขาด
"ฮึ่ยยยยย ! ฝากไว้ก่อน" มันจ้องหน้ากูแบบแค้นมาก แล้วเดินสะบัดออกไป
"วัน .. เรากลับไปคอนโดผมเถอะนะ . ผมคิดถึงวันนะ" คุณอมรเดินเข้ามากอด กูจะทำยังไงดี แค่เขาทำแบบนี้ กูก็เริ่มใจอ่อนแล้ว
"พี่ ..." ไปท์ที่ยืนอยู่ข้างๆเรียก กูจะทำยังไงดีวะ
.
.
"อาบน้ำก่อนไหม .. ฟอดด .. ผมคิดถึงวันนะ .. ผมขอโทษ .. ผมจะไม่ทำอีกแล้ว .. เชื่อผมนะ "
แล้วกูก็ยอมใจอ่อน แล้วกูก็แพ้ลูกอ้อนของเขา เกลียดตัวเอง เกลียด ทำไมมึงถึงได้เจ็บแล้วไม่จำวะ
"คุณอาบก่อนเถอะครับ .. "
บอกเขา สักพักคุณอมรก็เข้าไปอาบน้ำ เขาสัญญาว่าจะเลิกติดต่อกับอิน้ำ จะยอมมีกูคนเดียว เขาจะให้กูทุกอย่าง เพียงแค่บอกเขา กูบอกเลยว่ากูไม่เชื่ออะไรเขาทั้งนั้น
.
"อืมมม .. วันน .. ผมคิดถึงวันนะ .. ซี้ดด .. แน่นมากคนดี .. เชื่อผมนะวัน ,. เชื่อผมนะ "
เขาพร่ำบอกคำนี้ออกมาตลอดคืน แค่นี้สินะที่อยากได้ แค่นี้สินะที่คุณยกให้วันเป็นที่หนึ่ง กูลุกจากเตียง เขาหลับไปแล้ว รีบล้างคราบคาวออก แล้วเดินไปกดโทรศัพท์เขาดู หึ ไหนว่าเลิกติดต่อแล้วไง เมื่อกี้เขายังแอบโทรไปหามันอยู่เลย นี่หรอคนที่กูรัก เขาทำกับกูแบบนี้หรอ
"ไปท์ .. มึงมารับกูที่คอนโดเดิมได้ไหม"
"พี่ .. ได้ครับ รอก่อนนะ .. รอผมก่อน"
กูตัดสินใจโทรไปหาไปท์ ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ครั้งสุดท้ายที่คุณอมรจะได้ตัวกู ไปท์ กูเลือกแล้วนะ ... กูเลือกมึง
"พี่..." มันขี่รถมารับกูกลับมาที่ห้อง กูอาบน้ำอีกรอบ ตอนนี้ตีสามแล้ว เรานอนกันอยู่บนเตียง
"ไปท์ .. กูเคยขายตัว .. กูมีผู้ชายมาแล้วไม่ต่ำกว่าสิบคน .. มึง .. มึงจะ .." กูเงยหน้าบอกมัน ไม่ต้องปิดบังอะไรอีกแล้ว แค่มันบอกว่ารับไม่ได้ กูพร้อมจะไป
"ผมไม่คิดว่าผมจะรับคนที่เคยผ่านผู้ชายมาหลายคนแบบพี่ได้"
พอมันพูดจบ น้ำตามันก็ไหลออกมา ก็ใช่สินะ ใครจะยอมรับคนแบบกูได้วะ ไปท์มันก็คนธรรมดาคนนึง มันก็ต้องรับไม่ได้เป็นปกติ กูเช็ดน้ำตาแล้วลุกขึ้น คงต้องกลับบ้าน ใช่ กลับบ้าน .. บ้านของกู
.
"พี่ .. ผมเคยคิดว่าผมคงรับไม่ได้ .. แต่ตอนนี้ ผมเลือกแล้ว .." มันดึงตัวกูไว้ แล้วจับหน้ากูให้หันไปหา
" เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ"
มันพูดจบ กูร้องไห้ออกมาอย่างหนัก มึงพูดจริงใช่ไหมไปท์ มึงไม่รังเกียจกูใช่ไหม มึงจะรักกูแบบที่กูเคยเป็นได้ใช่ไหม มันตื้นตันไปหมด กูกอดมันแน่น แม้ตอนนี้กูยังไม่ได้รักมัน แต่หวังว่าวันนึง กูจะสามารถรักมันได้
"ไปท์ .. มึงคิดดีแล้ว .. แน่นะ" กูนอนซบมันหลังจากที่ร้องไห้จนหมดแรง
"ผมคิดว่าผมรักพี่ .. เวลาที่ผ่านมา ผมคิดทุกวันว่าพี่ใช่คนที่ผมรักหรือเปล่า .. แล้วคำตอบมันก็ชัดอยู่ตรงหน้าแล้ว ว่าพี่คือคนที่ผมรัก" มันพูดด้วยน้ำเสียงและสายตาจริงจัง ส่งมือมาเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน
"กู .. ฮืออ .. ขอบคุณ .. " บอกได้แค่นั้น ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก มันตื้นตันไปหมด
เพราะความเหนื่อยหลังจากที่ช่วยงานศพมาทั้งวันทำให้ความง่วงพาพวกเราเข้าสู่ความฝันอย่างอ่อนเพลีย วันนี้มีทั้งทุกข์และสุขเข้ามาพร้อมๆกัน ซึ่งกูจะเลือกเก็บเฉพาะความสุขไว้ ความทุกข์จะไม่ทำให้กูต้องทำตัวอ่อนแออีกแล้ว
...............................
"คุณอมรไม่น่าทำแบบนี้เลย" ผมพูดให้คุณแทนฟัง ทำไมเขาทำแบบนี้ล่ะ ในเมื่อเปลี่ยนใจไปเอาน้ำแล้ว ทำไมไม่เลิกยุ่งกับวันล่ะ สงสารวันที่สุดเลย
"เภามันคงคบเด็กนั่นเล่นๆมั้ง .. ดูมันชอบวันมากกว่าใครทั้งหมดนะ" เขาพูดแล้วปีนขึ้นเตียงมา ผมไหว้พระเสร็จแล้วกำลังจะนอน เรื่องวันก็น่าสงสาร แต่คงต้องให้วันเลือกทางเดินเอง วันนี้ผมร้องไห้หนักมาก แต่ผมก็ต้องยอมรับความจริงว่าพ่อกับแม่ไม่อยู่ในโลกนี้อีกแล้ว ผมทำได้เพียงคิดถึงพวกเขาอยู่ในใจ
"แล้วคุณล่ะ .. เลิกชอบวันแล้วหรอ " กลั้นใจถามออกไป แม้จะรู้ว่าเขาคิดกับผมแค่น้อง และเขารักวัน แต่ผมก็อยากรู้โอกาสที่ผมจะได้บ้าง แม้จะไม่กี่เปอร์เซ็นต์ก็ตาม
"เอ่ออ .. ไม่รู้สิ .. แต่วาไม่ต้องห่วงนะ ผมจะไม่ยุ่งกับวันแล้วล่ะ" ผมยิ้มออกมาเมื่อเขาพูดจบ รีบขยับเข้าไปนอนท่าที่นอนทุกคืน เขากอดผมแน่น แล้วจูบกระหม่อมผมบางๆ
"ผมขอบคุณคุณแทนมากนะครับ .. " ผมไหว้ลงไปที่อกเขา เขาค่อยๆเลื่อนริมฝีปากเข้ามาใกล้ ผมหลับตาลงให้ปากเราสัมผัสกัน เราจูบกันอยู่นานสองนาน จนเขาผละปากออกแล้วจูบที่หน้าผากผม ก่อนที่เราจะจัดท่าให้สบายเพื่อพักผ่อนหลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวัน .. ผมมีความสุขจัง
ผมคิดถึงพ่อกับแม่ ผมยังไม่เคยบอกท่านเลยว่าผมทำงานอะไร ผมใช้หนี้ให้ท่านแล้ว แต่มันก็ไม่ทัน ทำไมล่ะ ผมคงผิดที่กลับมาหาท่านไม่ทันใช่ไหม
ผมจะเลิกทำงานแบบนี้แล้ว ผมคงต้องปรึกษาคุณแทนแล้วล่ะ ผมอยากเรียนต่อ มันเป็นความฝันของผม วันล่ะ วันจะอยากเรียนต่อไหม แล้วผมจะสามารถเลิกทำงานที่บาร์ก่อนสัญญาหนึ่งปีได้ไหม หวังว่าพระเจ้าคงเห็นใจผม แล้วคุณเอกภพล่ะ เขาจะรู้หรือยังว่ามีลูกหนี้ฆ่าตัวตายไปหนึ่ง เขาเองก็ผิดที่ทำมาหากินด้วยวิธีนี้ .. เขาเลิกธุรกิจนี้ไม่ได้หรอ งานเขามันคือนรกดีๆนี่เอง ถ้ามีโอกาส .. ผมอยากคุยกับเขา ...
**************************************************
TBC.
เอาล่ะ ขอบคุณทุกคนค่ะ
:กอด1:
-
อิหนูวาอย่าไปคุยกะมันเลยเอกภพอ่ะ
เดี๋ยวมันติดใจไม่ยอมปล่อยกลับมา
เหมือนครั้งที่แล้วจะยุ่งเอาน้ายิ่งร้ายๆอยู่
-
:z6: นี่สำหรับนายเภา สู้ๆนะวัน
-
ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน สิ่งที่เห็นในตอนนี้เหมือนทุกอย่างจะลงตัวและราบรื่น แต่นี่แหละคือคลื่นรอวันซัดหนักในวันหน้า :เฮ้อ: ทั้งวันและวา ถ้าพูดตามจริง ไม่ว่าจะอมร ดริณ เอกภพ ไปรท์ คิดว่ายากที่จะเลือกทั้งสองคนนี้เป็นคนรัก ฐานะ การศึกษา และ ความเหมาะสมในหลายด้านมันลงตัวยาก สามคนแรกมีหน้าตาในสังคม มีฐานะร่ำรวย ถึงเป็นเกย์ ก็สามารถหาคนที่คู่ควรกันได้ จะมองทั้งสองคนเป็นเด็กในสต๊อกก็ไม่แปลกอะไร ส่วนไปร์ท ในวันนี้ก็เป็นนักศึกษา แต่ก็ยังเด็ก ยังไม่มีความรับผิดชอบพอ และเพิ่งจะรู้จักวันได้ไม่นาน พอได้แล้วอาจจะเบื่อก็ได้ หรือ เก็บไว้จนกว่าจะคนที่ตัวเองถูกใจ อันนี้คิดในความเป็นจริงมากๆนะ ไอ้ที่รักจริงไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะมีอดีตเป็นยังไง เป็นไปได้ยาก แต่ก็อาจจะเป็นไปได้ถ้ารักจริงๆ และเริ่มต้นกันใหม่ ในตอนนี้ไม่อยากจะจับใครคู่ใคร มันยังคลุมเครือ แต่ที่มั่นใจมากๆ คือ ทั้ง อมร ดริณ ไม่มีทางปล่อยวันไปง่ายๆ ดริณยังมีท่าทีลังเลตอนที่วาถาม ซึ่งจะให้ตอบอย่างมั่นใจเลยคงไม่ได้ ดริณอาจจะห่วงวาที่ยังเศร้าอยู่เลยไม่ได้คิดอะไร แต่หลังจากนี้แหละคิดว่าดริณต้องกลับไปหาวันแน่นอน เพราะฉะนั้นวาอย่าเพิ่งดีใจหรือคิดว่าดริณเลือกตัวเองแล้ว วาคิดว่าเป็นน้องเอาไว้ก่อนเพราะดริณยังไม่ชัดเจน ถ้าเขามีทีท่ากับวันก็อย่าแตกคอกับวันเลยนะ เป็นน้องน่ะดีแล้วความสัมพันธ์ยาวนานดี คิดแบบนี้ไว้นะวานะและ วาคิดดีแล้วที่สนใจเรื่องเรียน ชวนวันไปด้วยจะได้ไม่ต้องกลับไปจมกับอาชีพแบบนี้ เพื่อชีวิตในวันหน้าจะได้ดีขึ้น อย่าพึ่งคนอื่นให้มากนัก พึ่งตัวเองให้มากที่สุดจะดีกว่า :mew1:
ชื่นชมวันที่ตัดสินใจออกห่างอมร เพราะคิดไว้แล้วว่า อมรต้องเอาเรื่องไปเอากับดริณมาอ้างแน่นอน ถ้าถามก็นับว่าวันผิดก่อนนะที่ไปมีอะไรกับคนอื่นในเมื่ออมรให้เป็นเด็กตัวเองและเตือนแล้ว แต่ตอนนี้ก็เจ๊ากันไป วันมีสิทธิ์แล้ว แต่ถ้าคบไปร์ทก็ไม่อยากให้วันรีบมีอะไรกับไปร์ทนะ อยากให้ดูไปก่อน ถือว่าพิสูจน์ตัวเองไปด้วยว่า วันจะไม่มีใครอีกนอกจากไปร์ท และไปรท์จะดีกับวัน ถ้าเป็นไปได้นะ แต่ถ้าได้กันแล้วก็ขอให้วันทำตัวเองให้มีค่าเอาไว้ ทำให้ดีที่สุดไปเรียนกับวาก็ได้ เพื่อในวันหนึ่งไปรท์มันไม่ดี จะได้ไม่เอาเรื่องเก่ามาพูดใส่เราว่ามาเกาะมัน :katai2-1:
ต้องติดตาม ไม่อยากจะเดา เพราะคนเขียนบอกแล้วยังอีกยาวไกลสำหรับซีรีย์เรื่องนี้ มันจะอะไรยังไง สุดท้าย วันวาได้กันเองทีเถ๊อะ จะได้ไม่ช้ำใจ :call: ส่วนเอกภพ ไม่ต้องไปคุยกับเขาหรอกลูกเดี๋ยวเขาจะจับกินอีกหรอก มันต้องมีบทบาทอีกแน่ เอกภพแต่จะมาแนวไหนเท่านั้นเอง :hao3: แต่แหมอยากให้วัน :z6: ถีบหน้าอีนังน้ำให้แหกจริงๆ คนเขียนจัดให้หน่อยดิ หมั่นไส้ ตอกหน้าแค่นั้นยังไม่สะใจ ไอ้คุณอมรด้วยกลัวจะเสียวันที่เร้าใจทำเป็นพูดดีต่อหน้า แต่ลับหลังยังอยากเอาอีน้ำอีก ทีนี้เมิงเอาไปเลย วันไปกินเด็กให้เป็นอมตะดีกว่าในตอนนี้ :hao6:
-
สุดท้ายนายก็แย่นะเภา
-
เฮ้อออ ชีวิตไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นกันต่อไปนะคะ
เอาใจช่วย วา-วันค่ะ :กอด1:
-
อมรแม่งงง ไม่ชอบว่ะ แค่อยากเอาเฉยๆ เหอะๆ ไปเอาไปท์ดีกว่าเยอะเลยดูรักวันมากอะ แต่เรื่องนี้มันไม่แน่นอนไง ไม่รู้ไปท์จะรับได้นานเท่าไหน
-
จะบอกยังไงดีอะ เหมือนจะดีแต่ไม่ดีกว่าจะดีจริงๆมันต้องมีอะไรมาทดสอบอีกแน่ๆ
วันเอ้ย ไปป์เอ้ยย เห้อออ แต่มันหน่วงๆแปลกๆ คุณเภานี่เสียดายนะไม่น่าแย่
-
ในเมื่อเลือกแล้วก็ต้องยอมรับมันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
-
ขอให้ไปป์เป็นคนดี และไม่ดีแตก ช่วยให้วันดำเนินไปในทางที่ถูก ที่ดีด้วย โอมเพี้ยง คนแต่ง
-
เลือกไปท์แล้วก็ไม่ต้องสนคุณอมรอีกนะวัน!
-
เฮ้ออออ ความรักเน้ออ ความรักกกกกก
-
:mew2: หวังว่าสิ่งที่วันตัดสินใจมันจะไม่ผิดนะ
-
o9 o9 o9 โอ๊ยยยยย จะกลับไปให้ผู้ชายเลวๆเอาทำไมนะวัน
แต่ดีแล้วที่เลือกอีไปท์ ปล่อยอีคุณอรมไปที่ชอบที่ชอบเถอะ
o6 วาก็อีกคน จะไปคิดถึงอีตาเอกภพทำไม :hao5: แม่ยกเครียด!!
-
คิดว่าคุณอมรจะเลิกยุ่งหรอออ
ตอบเลย ว่าไม่ชัวร์
แม่มมมมม
-
วันเอ้ยสู้ๆๆต่อไป ดีแล้วที่ถอยห่างออกมาดีกว่ายอมเจ็บ
ส่วนวาเป็นน้องก็ดีน่ะ ความสัมพันธ์ยั่งยืนกว่าคู่รักซะอีก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ลืมอ่านไปหลายตอน ตามอ่านครบแล้ว
ดราม่าอย่างหนักเลย
-
หลงเชียร์มานาน สุดท้ายรักไม่จริงแค่ความหลงนะคุณอมร
ตอนแรกยังพยายามคิดว่าประชดที่โดนนอกใจก่อน
-
วันตัดสินใจแล้วสินะ
-
อยากให้ อมร ดริณ เป็นพระเอกจัง ลุ้นอยากได้ 3P
หว้งว่าคงจะสมหวัง
-
ถ้าวันจะลงเอยกับไปป์? ความสัมพันจะยืนยาวได้สักเท่าไหร่
ความต่างเยอะเกินไป ส่วนอมร ตัดขาดกันไปเลยดีแล้ว วัน
วา กับดริณ คงมีลุ้นมั้ง 555
-
ดีใจที่วันตัดสินใจออกมา
-
เราว่าตอนนี้วันตัดสินใจถูกแล้วล่ะที่เดินออกมาจากอมร
-
ดีขึ้นแล้วใช่ไหม
สงสารทั้งคู่เลย ขอให้ไปท์ไม่ทำร้ายวัน
ขอให้คุณดริณดีกับวา
-
:mew2:
-
เพลงนี้ให้วัน ถ้าไปป์รักวันจริงอ่ะนะ
http://youtu.be/Urx7eIqWgRk
ปล.พี่น้องท้องชนหลังเปล่าหนูวา
-
เพลงนี้ให้วัน ถ้าไปป์รักวันจริงอ่ะนะ
http://youtu.be/Urx7eIqWgRk
ปล.พี่น้องท้องชนหลังเปล่าหนูวา
เพลงตรงนะเนี่ย ขอบคุณค่ะ
:pig4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
จะดีขึ้นแล้วใช่มั้ยยยยยย :-[
-
คุณอมรก็ว่าแย่แล้วนะ
แต่น้ำ:z6: สักทีสิวัน
-
ช่วงนี้เบลอๆค่ะ เอาเจนี่ไปอ่านก่อนเนอะ
ความคิดที่จะเลิกทำงานนี้อ่ะหรอ ฮื่อออ ไม่มีอ่ะ
(( วันนี้ผมต้องไปทานข้าวกับที่บ้าน คุณไปกับผมไหม .. ไม่ต้องกลัวนะ แม่ผมไม่ดุหรอก ))
"คุณไปเถอะ .. ผมยังไม่พร้อม "
(( ตามใจคุณ .. แต่พรุ่งนี้คุณต้องไปพัทยากับผมนะ .. ผมจองโรงแรมไว้แล้ว ))
"อืมๆ ขับรถดีๆนะ"
(( ครับ.. ที่รัก ))
มันวางสายไปแล้ว กูรีบจัดแก้วขึ้นเรียง ตอนนี้กูเริ่มรู้สึกดีกับไอ้ดำมากขึ้น จริงๆก็ไม่เคยรังเกียจมันหรอก แต่ยิ่งใกล้กันมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งกลัว กลัวว่าตัวเองจะรักมาก รักจนทุ่มให้หมดใจ แล้วคนอย่างกูนี่แหละ ที่ต้องมานั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่า เพราะเขาคงไม่ใยดีกับคนขายตัวอย่างกูอยู่แล้ว
พวกเราต่างกันมาก กูเรียนไม่จบ เลยมาทำงานขายตัว บ้านก็ไม่ได้รวย ส่วนเขา เขาเป็นถึงคนรวยมีบริษัทเป็นของตัวเอง เรียนจบก็สูง แล้วมันจะคู่กันได้อย่างไร ยิ่งถลำลึกจะยิ่งเจ็บปวดซะเปล่าๆ
"มึงดูนี่สิ .. วงนี้ใหม่ล่าสุดเลยนะเว่ยยย .. แค่ไม่กี่หมื่นเอง .. คุณเภาเขารักกู .. นี่ยังบอกจะซื้อคอนโดให้กูด้วยนะ .. หึหึ .. เด็กเก่า เขาก็เขี่ยทิ้งจนหมดแหละ .. สงสัยจะโดนเ_ดจนรูพรุนหมดแล้ว"
อิเหี้ยน้ำ มึงจะโอหังมากไปแล้วนะ
"อิดอก กก .. กูได้ยินหมาขี้เรื้อนมันเห่าว่ามันได้พลอยว่ะ .. แล้วอะไรนะ .. คอนโดหรอ .. ฝันไปหรือเปล่าอิวอก .. ชาตินี้มึงก็ไม่ได้จากเขาไปมากกว่านี้แล้วล่ะ .. อีกอย่างนะ ที่กูดูๆเนี่ย มึงน่าจะพรุนกลวงจนทะลุไปถึงลำไส้แล้วนะอิปลวก"
กล้าด่าเพื่อนกูหรอ เจอกูก่อนเป็นไงล่ะ แค่มันไปป่วนตอนงานศพ กูยังไม่ได้เคลียร์เลยนะ
"ฮิ้วววววววว ..." เสียงไอ้อาย มันหันไปยักคิ้วท้าทายอิน้ำ เอาสิ ถ้ามึงลุกขึ้นมา กูต่อยให้จมูกเบี้ยวเลยอิสัส ทำมาเป็นเลิศ คุณอมรเขาแค่หลงทางละวะ
"พี่ว่าใคร .. ออกตัว ปกป้องเพื่อนหรือไง หึ .. โดนเขี่ยทิ้งเหมือนหมาข้างถนนแล้วยังจะหยิ่งนะ อินั่นน่ะ"
โหย อิสัส ไม่ไหวแล้ว กูเดินเข้าไปจิกหัวมันแล้วจับโขกไปที่บาร์ไม้แข็งๆเต็มๆ ไม่ตบไม่ต่อยแม่ง เกลียดชิบหายเลย เพื่อนมันแต่ละตัวไม่มีใครกล้าหือ ลองหือสิ กูตัวใหญ่กว่ามันเยอะ เข้ามาแม่จะจับรวมแล้วเอาเหล้าราดหน้าแม่ง
"พอๆมึง มันหัวแตกแล้วมั้งน่ะ ไปๆ คืนนี้มึงไม่ต้องทำงานแล้ว " ไอ้อายพูด เออดี ที่จริงวันนี้กูหยุด แต่มาช่วยเฉยๆ ดันมาเจออิพวกคางคกขึ้นวอ ไม่ทงไม่ทำมันละงานเนี่ย
.
"ทำไมถึงเอารถไปเองล่ะ " ถามคนที่ขับรถอยู่ มันมาแบบสบายๆเลย กางเกงสามส่วนกับเสื้อยืด มีแว่นดำสวม เท่ตายห่า
"เราจะได้สะดวกไง .. อยากนั่งรถตู้หรอ .. หืม " มันเอามือมาบีบแก้ม กูเลยจับมากัดเล่นแม่ง ยังเซงเรื่องเมื่อคืนอยู่เลย
"อย่าทำหน้าเครียดสิ .. มาพักผ่อนนะ" มันจับมือกูกุมเอาไว้ เฮ้อ อุ่นใจขึ้นมานิดนึง
.
"แอร๊กกกกก .. อิเลวววว .. ปล่อยกูลงเดี๋ยวนี้นะ .. ว้ากกกก .. อย่าวิ่งสิโว้ยย .. กูจะร่วงงง" งื้อออ ไอ้ดำ ไอบ้าา แค่มันให้กูขี่หลังก็อายคนที่เล่นน้ำจะตายอยู่แล้ว นี่ยังจะพาวิ่งไปทั่วเป็นเด็กไปอีก อายโว้ยยยย
"สนุกจะตาย .. เจนี่ .. อะไรแข็งๆทิ่มหลังผมอ่ะ .. ก๊ากกกกก" ไอ้ดำมันล้อกู อย่าอยู่เลยมึง
"อ๊ากกก .. อย่ากัดหู .. โอ๊ยๆ เจ็บคุณ ผมปล่อยแล้ว .. ปล่อยแล้ว"
ตู้มมมมมมมมมมม
เต็ม เต็ม !!! มันวิ่งพากูลงน้ำไป โอย สำลักน้ำเค็ม
"กัดหูเหรอ .. มานี่เลย .. นี่แหนะ ! " มันวิ่งไล่กูลงมาจนน้ำถึงอกแล้ว ไอ้ห่านี่เล่นแรงเชี่ย
"อย่ากอดดด .." มันรวบตัวกูเข้าไปกอด อื้ออ อย่าดิวะ
"อะไร .. กอดนิด กอดหน่อยเอง .." มันพูดแล้วซุกไซ้อยู่ที่คอ เชี่ยนิ สยิวนะ
"อื้ออ .. มึง นี่มันกลางทะเลนะ" มันจับกูหันหน้ามาหา แล้วพรมจูบที่แก้ม ที่ปาก
"นิดเดียวนะ .. อ้าปากสิครับ " มันบอกแล้วส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้
"อื้อออ .. " เราจูบกันกลางทะเล มันส่งลิ้นเข้ามา พันกับลิ้นกู ไอ้บ้านี่ ทำกูเคลิ้มทุกที ดีนะที่เราพากันออกมาไกลผู้คนแล้ว ไม่อย่างนั้นได้มีคลิปหลุดเกย์ได้กันกลางน้ำเค็มแน่ๆ
.
"ชอบกินปูหรอ สั่งอีกสิ" เราเลิกเล่น ขึ้นไปอาบน้ำ แล้วลงมากินข้าวกัน หรูจนกูไม่กล้าใช้มือเล้ยยย
"พอแล้วคุณ เหลืออีกตั้งเยอะ" แค่นี้ก็อายแล้ว เปลือกกุ้งกับปูเต็มโต๊ะไปหมด ทำไมไม่ไปหาอาหารตามร้านข้างนอกวะ เสือกแดกบนโรงแรมเนี่ย ไม่ถนัดเลยให้ตาย
"กินเยอะๆนะ .. คืนนี้ต้องเสียพลังงานอีกเยอะ .. ผมอุตส่าห์จองห้องกระจกหันหน้าเข้าทะเลไว้ให้ " นั่นไง กูว่าละ ห้องนอนหรูหันหน้าเข้าหาแสงจันทร์ แม่งงง
"วันนี้ผมจะขย้ำคุณ .. เอาให้จมไปในเตียงกันเลยเนอะ " มันทำมือแล้วแยกเขี้ยว มึงสมองดีไหมเนี่ย
"หมาบ้าหรอ .. หึ" กูไม่สนใจ อยากเล่นอะไรเคยห้ามได้ที่ไหน
"เรียกหมาป่าสุดหล่อจะดีกว่านะ " มันเก๊กหล่อแล้วสั่งของหวานมาให้ล้างปาก คืนนี้กูต้องหอนแล้วแปลงร่างด้วยไหมเนี่ย มาท่ายากนี่กูจะโยนมันลงไปจากชั้น 24 เอาให้เปลือยตายอยู่กลางโรงแรมแม่งเลย
โนเอ็นซีเนอะ เอาสั้นๆไปก่อนน้าาา
ช่วงนี้เบลอๆ เขียนแล้วงง
ถ้ามีคำผิดบอกด้วยนะคะ
-
พึ่งเริ่มอ่าน รู้สึกแบบอื้อหื้อ
วันลูก ทำไมหนูเป็นคนแบบนี้ 5555555 :a5: :a5: :a5:
-
ข่าววันใหม่ .. หนุ่มหล่อผิวคล้ำ เล่นท่ายาก ส่งเสียงดังทั่วโรงแรม ..
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ก่อนอื่น ตบมือรัวๆๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1: ให้อีหนูเจนี่ ที่ด่าและเอาหัวอีนังน้ำโขกโต๊ะได้ o13 หมั่นไส้ พูดดีตัวเองก็ กอหรี่เหมือนกันนั่นแหละทำเป็นว่ากระแทกแดกดัน เป็นไงมึงโดนเจนี่เข้าไป ถ้าให้ดี ขอให้วันมาจัดมันด้วยตัวเอง :beat: :z6: หลายๆที ทีเถอ๊ะ เอาแบบไม่ต้องไปแคร์ไอ้คุณอมรเลย รุ้นะว่าอมรก็ไม่จริงจังกับอีน้ำหรอก แต่หมั่นไส้ เอามันมาเย้ยวันไม่พอ พูดเลิกยังไปแอบโทรประเลาะกับมันอีก :z6: ให้ไอ้คุณอมร
น่าอิจฉาเจนี่จริงๆ มีคนดูแลดี ดำดีใหญ่ยาวไม่ตก :laugh: เอาไปเถอะลูก เขาชวนไปบ้านเชียวนา ไม่ต้องกลัวไปหรอก แสดงว่าเขาต้องจริงใจทั้งที่รู้ว่าทำงานแบบนี้ยังชวนไปหาพ่อแม่อีก ปลื้มใจจริงๆ :heaven จะมีดีๆอย่างพี่ดำ ตกถึงวัน กับ วา บ้างไหมหนอ ขอให้มีบ้างเถอะนะ :call:
-
พี่ดำจะเล่นท่ายากขนาดไหนเจนี่ก็คงเอาอยู่ :hao7:
-
อ้ากกกกกกกกกก
พี่ดำกะเจนนี่น่าร้ากกกกก
-
เจนี่จัดหนัก ฮ่าๆๆๆ
แอบสะใจที่นู๋เจนี่จัดการ อิน้ำแทนนู๋วัน
-
อิน้ำโดนแค่นี้ยังไม่สะใจเลยอ่ะ
อิคุณเภาจะปล่อยวันจริงๆแล้วใช่มั่ย
อยากให้คนหลายใจโดนเอาคืนเจ็บๆบ้าง
-
ชอบจังเลยชีวิตเจนี่เนี่ย o13
-
เจนี่ดูชีวิตราบรื่นกว่าวันและวาซะอีก
ดีแล้วที่เจอคนรักจริงๆจากใจ
-
ชอบคู่เจนี่กับพี่ดำเพราะไม่มีดราม่า ฮ่ะๆ
-
น่าจะจับมันหมกส้วมซะ :z6:
เจนี่โชคดีมากอ่ะ วันกับวาน่าสงสาร
-
จับหัวโขกเลยเรอะ เจนี่ น้อยไปรึเปล่า 555
มาเที่ยวทะเลทั้งที ก็ไม่ได้พักกับเขาเนอะ
ไอ้ดำของเจนนี่กะเล่นทั้งคืน 555
-
แผนการร้าย ..
ตั้งแต่งานศพพ่อแม่วา นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้ว กูไม่ได้กลับไปที่บาร์เลย ไม่อยากเจอหน้าอิน้ำ เจนี่มันก็โทรมาเล่าว่าไปมีเรื่อง ที่จริงกูก็อยากจะซัดหน้ามักสักทีสองทีนะ แต่ว่ากูไม่อยากให้คุณอมรเขาคิดว่ากูตบมันเพราะหึงหวงอะไร จบแล้วก็จบไป แต่ถ้ามันมาหาเรื่องก็ไม่แน่ ส่วนไอ้วามันมาปรึกษาเรื่องที่จะออกจากบาร์มาเรียนต่อ ซึ่งกูก็คิดๆอยู่ เวลาที่เห็นไอ้ไปท์ไปเรียน มันทำให้มีความรู้สึกว่าเกิดมาเป็นคนช่วงอายุเท่านี้มันก็ควรจะศึกษาเล่าเรียนป่ะวะ
"วามึงจะออกแล้วคุณดริณว่าไง .. เขายอมป่ะวะ"
(( สัญญามันเหลืออีกหกเจ็ดเดือน .. กูเกรงใจ กูเลยเสนอว่าจะไปช่วยงานที่ร้านแทน อีกอย่างกูอยากได้เงิน ไม่อยากเพิ่งเขามาก แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่))
"กูแล้วแต่มึงนะวา จะเอาไงก็บอก กูก็มีแค่มึง ตอนนี้กูยังมีเงินไม่มากพอ มึงอยู่กับคุณดริณไปอ่ะดีแล้ว .. เออ แล้วเรื่อง .. อย่างว่า มึงกับเขาคืบหน้าไปถึงไหนแล้ววะ"
(( ไม่มีอะไรทั้งนั้น เขาคงคิดกับกูแค่น้องอ่ะวัน เขายังรักมึงอยู่แน่ๆ )) ไอ้วาพูดซะเสียงเศร้าเลย
"เขาไม่ได้รักกูหรอก เขาแค่ติดใจในรสรัก .. เอิ่มม เอางี้นะ มึงลองทำตามกูสิ กูมีแผนแมวยั่วสวาทให้มึงเล่น "
(( คิดอะไรบ้าๆ ไม่เอาหรอกมึง ))
"มึงอย่าใจเสาะ เคยโดนเปิดซิงไปแล้ว มึงจำไม่ได้หรอไง .. หรือมึงชอบคุณเอกภพไปแล้ว กูว่าเขารุนแรงใช่ย่อย มึงเป็นมาโซใช่ป่ะ"
(( กูไม่ได้ชอบเขา กูแค่ .. กูแค่ กูไม่กล้าอ่ะ ))
"วาเอ้ยยย มึงนี่นะ .. เอางี้ ดื่มย้อมใจก่อนไหมล่ะ มึงเมา ทีนี้ล่ะ ไม่มีสิ่งใดมาขวางมึงได้แน่ๆ"
(( มึงนี่นะ ไม่คุยด้วยแล้ว ))
"เดี๋ยวสิ .. ลองฟังแผนกูก่อน !! " แม่งไม่ฟังกูเลย วางไปซะแล้ว
.
.
"พี่ทำไมไปแนะนำพี่วาแบบนั้น .. ช่ำชองนะเราอ่ะ" กูคุยโทรศัพท์อยู่บนเตียง ไอ้ไปท์มันเดินออกมาจากห้องน้ำ จะว่าไปหุ่นมันก็แซ่บนะ
"เออ .. ได้ทุกท่าอ่ะ ทำไม อยากโดนยั่วบ้างรึไง หาาา " เขวี้ยงกล่องทิชชู่ใส่มัน
"โอยย .. ไม่เอาอ่ะ ขนาดพี่ไม่ได้ยั่ว ผมยังโด่อู่ทุกวันเนี่ย" มันพูดแล้วกระโดดขึ้นเตียงมากอดมาหอม
"ไอ้ทะลึ่ง !! ช่วยตัวเองไปเลย กูยังไม่เชื่อใจมึง" กูพูดส่งสายตาเหนือกว่าให้ มันก็ดีนะ ไม่เคยขอให้ช่วยเลย
"อะไรอ่ะ ผมจริงใจนะ" มันกอดแล้วทำหน้าอ้อน กูเลยฟัดหัวมันเล่น ไปท์มันดูแลกูดีมาก พาไปกินของอร่อยข้างทางทุกวัน ซึ่งมันรู้สึกดีกว่าเดินห้าง มันไม่ใช่ชีวิตกูเลย
.
.
"พวกมึง !!! กูมาแล้ววววววววว " เสียงอิเจนี่แหกปากดังมาแต่ไกล สมทบมาด้วยไอ้รักไอ้อาย วันนี้พวกมันหยุดพร้อมกัน เลยนัดกันออกมานั่งแดกเหล้าซะ
"เฮ้ยย แต่งตัวดีไปป่ะมึง" กูพูด ก็เจนี่ดิ แต่งตัวอย่างงามม เสื้อกล้ามสีขาวเดฟขาดแบบมึงไม่ต้องใส่ก็ได้ เซ็ตผม เขียนตา โอ๊ย มึงจัดเต็มไป
"เบาๆห่า เกรงใจคนอื่นเขาบ้าง" ส่วนอันนี้ไอ้รักมันปรามเจนี่ ก็มันเดินเขามาเสียงดังจนเขาหันมามองกันทั้งร้าน
"อะไรวะ นานๆจะได้ออกมาเที่ยวผับอื่นนอกจากเลิฟโฮลิคบ้าง .. " เจนี่มันพูดแล้วกระดกเหล้าที่ไปท์ชง
"แล้วผัวมึงล่ะ ไม่มาด้วยไง " กูถาม มันแทบสำลัก เพราะเรียกพี่ดำของมันว่าผัว
"อิสัส .. เออๆ เดี๋ยวเขาตามมาดึกๆ หยุดเลยอิรักมึงอย่ามาเเซวกู แค่นี้กูก็อายจจะตายห่าแล้ว" มันปราม จะอายอะไรวะ ผัวมึงออกจะหุ่นดีน่าแซ่บ โว๊ะ ไม่เอาขอกูนี่
"เชี่ย ร้อนตัวนะมึงอ่ะ ฮ่าๆๆๆ" ไอ้อายล้อเลียน เจอค้อนไปชุดใหญ่
"ไอ้วา มึงเป็นไงบ้างวะ ดีขึ้นแล้วใช่ไหม " รักมันถามวา
"เออๆ กุไปทำบุญให้พ่อกับแม่ทุกวันแหละ ส่วนจิตใจกูมันก็ดีขึ้นเรื่อยๆละ" วามันตอบ นี่คุณดริณมาส่งมันนะ แล้วจะมารับ ก็ดีจะได้ไม่ต้องเจอกัน
"เป็นเพราะมีคนคอยดูแลป่าววะ ถึงดีขึ้นอย่างไว" เจนี่พูด
"กูว่าใช่ว่ะ .. ดูมันดิ ขนาดมืดๆ หน้าแม่งยังแดงงง .. น้องวาาาของคุณแทนนน กริ๊ววววว " กูล้อเอื้อมมือไปหยิกแก้มมัน คุณดริณทนได้ไงวะ นอนกอดคนน่ารักอย่างไอ้วาทั้งคืน
"เอาล่ะ นี่พี่รัก พี่อาย พี่เจนี่ ส่วนพี่วาไม่ต้องแนะนำแล้วมั้ง" พอจบบทสนทนา กูเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีคนมากับกูอีกสองคน
"พวกมึงนี่ไปท์ แล้วก็นี่ไอ้เบส" กูแนะนำสองคนนี้ให้มันรู้จัก เจนี่นี่หูตาพราวเชียว
"สวาสสสสดีคร้าบบบบ" ไอ้เชี่ยเบสเด็กกวนตีนมันยกมือไหว้พวกมันท่วมหัว วันนี้ไอ้เดี่ยวไม่มาติดธุระ
"ต๊ายยย ~ กวนตีนแต่หน้าตาดี มีคนเลี้ยงหรือยังจ๊ะหนู มาๆ เจ๊จะให้เงินใช้นะ" ไอ้รักยกตีนถีบเจนี่ไปเบาๆ โทษฐานคิดเลี้ยงเด็ ได้ข่าวว่าเดี๋ยวผัวพี่ดำมึงมานะ
"เดี๋ยวกูจะฟ้องพี่ดำมึงเจนี่ !" ไอ้วาพูด แล้วทั้งโต๊ะก็ฮาลั่น เพราะพี่ดำมันเดินเข้ามาพอดี ไหนว่ามาดึกๆ
"สวัสดีครับผัวเจนี่" ไอ้รัก ควาย ถ้ามึงจะทักเขาแบบนั้น
"ดีครับ .. ทำไมแต่งตัวสวยแบบนี้อ่ะ .. คืนนี้นอนกับผมนะ .. เห็นแบบนี้แล้วอยากลองของใหม่อาะ " กูแอบฟัง หูยยยย สวีทททท ของใหม่อะไรวะ อย่าบอกนะว่า ... หุหุ
.
เรานั่งดื่มเหล้ากันไป เม้ากันไป ไอ้วามันโดนกูมอมเหล้า แอบใส่ แอบหยอดตลอด คืนนี้ล่ะมึงจะให้คุณดริณจัดการซะให้เข็ด ลีลากันทั้งคู่ ต้องจัดการมอมให้เมาแล้วยัดเยียดให้คุณดริณ
"หืมม .. อือ นั่นดีๆ ไปท์กูรู้มึงไม่เมา " มันเอนมาซบแล้วดึงกูเข้าไปกอด เด็กดื้อเอ๊ย
"ตัวพี่ห๊อมมม . หอมมม .. ฟอดดด" ทำตัวเหมือนลูกแมว รู้ไหม ตั้งแต่เกิดมากูไม่เคยคบใครแบบนี้เลย มีแต่คุยกันวันเดียวก็ได้กันละ กับไปท์นี่ถือว่านานสุด ที่จริงมันก็เป็นแค่ผู้ชายคนนึงป่ะวะ แต่มันไม่มักมากเรื่องกามเหมือนผู้ชายทุกคนที่เข้ามาหา
"มึงก็หอมเหมือนกันแหละ" พอพูดไปแบบนั้น มันเลยจับกูให้หันหน้าไปหาแล้วจ้องแบบตกใจ
"อะไร " อะไรของมัน
"พี่บอกว่าผมหอมหรอ" มันพูดถามทำตาหื่นปนงง
"เออดิ แปลกตรงไหน ก็เราใช้ครีม ใช้น้ำหอมอันเดียวกัน .. อะ .. อื้อออ" มันรั้งคอกูเข้าไปจูบ ไอ้บ้านี่ เพื่อนกูอยู่เต็มเลย
"นี่ๆๆ มึงจะเอากันตรงนี้เลยไหม เดี๋ยวกูไปขอผ้าม่านร้านมาให้ คลุมแล้วก็เอากันแม่งตรงนี้" ไอ้ความรักมันแซว ห่า กูอายเลยเห็นไหมไอ้ไปท์
.
.
ยิ่งกินก็ยิ่งเมา นี่ก็ปาไปจะตีหนึ่งละ ไอ้รักไอ้อายมันคอแข็งยังทนได้อยู่ ส่วนเจนี่นี่เลื้อยไปเลื้อยมาอยู่บนตัวพี่ดำ แลกลิ้นกันไม่อายใจ ไอ้วามันก็นั่งพิงกำแพงตาปรือ มันเมาแล้วแน่ๆ ลองให้ลุกมันลุกไม่ขึ้นแน่นอน
ไอ้เบสมันก็นั่งชิวไป เดินไปโต๊ะเพื่อนมันบ้าง ส่วนไปท์มันก็นั่งกับกูตลอด แต่มือไม้นี่เริ่มเลื้อยละ กูยิ่งเมาๆอยู่ อารมณ์เริ่มพุ่งสูง
"ฮัลโหล ... ครับ เดี๋ยวผมออกไปนะ อึ่ก .. ไม่เมาๆ อืม เดี๋ยวให้วันเดินออกไปส่ง ครับ"
สงสัยจะมาแล้ว กูเลยเดินพามันออกมา มันเซแล้ว คาดว่าคืนนี้น่าจะได้ผล นะ เดินออกมาก็เจอรถคุณดริณ เขายืนสูบบุหรี่อยู่ข้างรถ เต๊ะท่าหล่อไปป่ะ
"ฝากวาด้วยนะคุณดริณ " กูบอกแล้วดึงวาไปขึ้นรถ สงสัยฤทธิ์จะเยอะขึ้นมาก ดูทรงแล้วคงเมาหนัก เพราะกูจัดเหล้าให้มันอย่างหนักเลย
"กลับยังไงล่ะวัน " เขาเดินกลับมาฝั่งคนขับ แล้วถาม
"ผมมากับไปท์อ่ะ ไม่ต้องห่วง ถ้าเป็นไปได้ คุณกับวา คืนนี้ .... "
คุณดริณส่ายหัวเซ็งๆแล้วขึ้นรถออกไป กูก็เดินไปเข้าห้องน้ำก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะ นั่งกินกันอีกสักพัก ไอ้รักไอ้อายก็ขอตัวกลับ มันนั่งรถแท็กซี่กันมา ส่วนเจนี่มันก็เซกลับไปกะพี่ดำของมัน พวกเราหารตังกันคนละเกือบพัน นานๆเที่ยวทีเลยไม่ค่อยเสียดายตังเท่าไหร่ ไอ้เบสมันขอไปต่อกับเพื่อน เหลือกูกับไอ้ไปท์ พอจ่ายเงินเสร็จก็ขับรถกลับ คืนนี้ไปท์มันเอารถยนต์ออกมา เพราะว่ามอ'ไซต์กลัวจะเสยกับสิบล้อซะก่อน
.
.
"อื้อออ .. อาบน้ำก่อน" พอกลับมาถึง กูก็เดินมึนๆเข้าห้องมาจะอาบน้ำ กำลังถอดเสื้อผ้าอยู่ไปท์มันก็เดินมากอดจากข้างหลัง แล้วก็พรมหอมพรมจูบที่ซอกคอ
"ไม่ต้องอาบหรอก หอมจะตาย" มันเรื่มไซ้หนักขึ้น มือมันก็ลูบไล้อยู่หน้าท้องกู
"ไปท์ .. ไม่เอา " กูจับมือมันออกได้ แต่ปากมันยังไม่หยุด ทั้งไซ้ ทั้งเลีย ทั้งเม้มทำรอย
"นะ .. ไปท์ขอนะ" มันพูดแล้วส่งมือมาปลดซิบกางเกงยีน หรือว่าคืนนี้
กูจะยอมเป็นของมันดีนะ
.
.
"อื้อออ .. ไม่อาบบ " ผมจะทำอย่างไรกับเด็กดื้อดีเนี่ย แล้วทำไมดื่มซะเมาแบบนี้นะ
"อาบ .. อย่าดื้อน่ะวา .. ผมเหนื่อยนะวันนี้" ผมบอกแล้วจับวาให้อยู่นิ่งๆ
"เหนื่อยหรอ .. คุณเหนื่อยที่จะอยู่กับผม เหนื่อยที่ต้องดูแลผมใช่ไหม คุณยังรักวันใช่ไหม .. ฮืออออ" ไปกันใหญ่แล้ว ผมเหนื่อยเพราะถ่ายทำจนดึก ไม่ได้เกี่ยวกับวาเลย
"ไม่ได้เกี่ยวกับใครทั้งนั้น ! ผมเหนื่อยเรื่องงาน ถ้าพูดไม่รู้เรื่องผมจะออกไปนอนข้างนอกนะ" ผมพูดแล้วลุกออกจากห้อง ไปอาบน้ำข้างนอก ไม่ไหวเหมือนจะมีไข้ด้วย
.
"ฮึ่กกก .. คุณโกรธวาหรอ .. วาขอโทษ .. อึ่ก " วาเดินมาหาผมที่นอนอยู่บนโซฟา เจ้าเด็กดื้ออาบน้ำเรียบร้อยแล้ว แต่ยังแอบมีกลิ่นเหล้าอยู่
"อืมม .. ไม่โกรธ วาไปนอนเถอะ" ผมบอกแล้วหลับตา แต่วาไม่ยอม ดึงให้ผมลุกขึ้น
"ไม่เอา .. ไปนอนกับวานะ .." วาอ้อน ตายังปรืออยู่เลย อย่าอ้วกออกมานะ
"อ่ะ .. ไปๆ รีบนอนได้แล้ว" ผมลุกแล้วหยิบหมอนเดินเข้าห้องนอน วาขึ้นไปก่อน แต่ฮื่ออ ผมเพิ่งสังเกต วาใส่แค่เสื้อเชิ้ตคอปกสีขาวบางๆของผม พอคลานขึ้นเตียงมันเผยให้เห็นขาอ่อนขาวๆ ที่โผล่พ้นออกมา แล้วยังจะไม่ติดกระดุมที่อก มันเผยให้เห็นหน้าอกขาวกับยอดอกน่าลูบไล้สีชมพูอ่อน ผมรีบสะบัดหัว ไล่ความคิดออกไป ไม่ได้นะ แค่น้องท่องไว้
"อื้อออ .. ร้อนนน " คนข้างๆผมพูด ผมลืมตามองเห็นวากำลังถอดเสื้อออก เฮ้ยย จะนอนโป๊ๆแบบนี้ ผมสติแตกกันพอดี เมาแล้วดื้อจริงๆเลย
"อย่าสิ .. วาร้อนน .. ฮื่อออ" ผมห้ามไม่ให้วาถอด แล้วติดกระดุมกลับให้ แต่วางอแงไม่ยอม
"ไม่เอา ไม่ถอดด " ผมพูดแล้วจับวาให้นอนเหมือนเดิม แต่คนตัวเล็กไม่ยอม ยิ่งผมห้ามงายิ่งงอแง
"คุณแทน.. อึ่ก.." อยู่ดีๆ วาก็หยุดดิ้น แล้วเรียกชื่อผมออกมา
"หืมมม .." ผมนอนเอาแขนหนุนหัวแล้วร้องตอบในลำคอ
"วาอยากเป็นของคุณ ... ทั้งตัว". วาพูดแล้วพลิกตัวขึ้นมาอยู่บนตัวผม กดจูบมาที่ปลายคาง ก่อนจะค่อยๆซุกไซ้แล้วผละขึ้นมาจูบผม แทรกลิ้นเข้ามาอย่างเงอะๆงะๆ
คืนนี้ผมจะอดทนได้สักกี่น้ำ ...
..................................................................
TBC.
แผนการร้ายนี้ไม่มีมาม่า ฮ่า ๆๆ ขอบอกว่าตอนหน้ามีเอ็นซี แต่ของคู่ไหนต้องมาลุ้นกันเอง ตอนนี้ไม่เครียดแล้วเนอะ สบายๆ ใครเบื่อนี่ยอมให้ด่าเลยค่ะ เอิ๊กๆ
:pig4:
-
แทนวา คุณแทนจะอดใจได้มั้ยน้า
อยากให้ได้กะวาไปเลย แทนก็ดูโอเค
ไปรท์วัน นี่วันจะยอมมั้ย ลุ้นๆๆๆ
หวังว่าไปท์จะดีกว่าผู้ชายทุกคนที่ผ่านมาของวันนะ
สาธุๆๆ :hao5:
-
รีเควสเอ็นซี สองคู่เลย!!หุหุ :hao6:
-
:angry2: วันอย่าเพิ่งใจอ่อนให้อีไปท์นะลูก ขุ่นแม่(ยก)ขอห้าม
ส่วนวา จัดเต็มเลยลูก!! คุณดริณก็ไม่ต้องทน อยากทำอะไรทำเลย :hao7:
:laugh: ลำเอียงที่สุดในสามโลก
-
ดูทรงแล้ว nc ทั้งสองคู่เลย หุหุ
-
ของคุ่ไหน ต้องลุ้นกันเอง
งั้นลุ้นของ วา นะ 555
ไปป์กับวัน ถ้าเปนคุ่กันจริง รอไปก่อน พักบ้างเหอะ วันเอ้ย
-
แผนการร้ายในเรื่องน่ะ น่าร๊ากกกกกกกกกกกก ปน ยั่วววววววววว :haun4: ไม่ร้ายไม่ดราม่า แต่ ร้ายและดราม่าก็คนเขียนนี่แหละตัดฉับอย่างนี้ได้ไง คนอ่านจะไม่ทนนนนนนนนนนนนนนนน :ling1: แต่ก็ทน เพราะไม่อย่างนั้นตอนหน้าจะอดหื่น ไม่อยากเดาว่าคู่ใครจะได้กัน เปอร์เซ็นคู่วันกับไปร์ทก็สูง ไอ้ที่ไม่ได้น่าจะเป็น ดริณกับวา ด้วยลางสังเห่ามั่นใจว่าอีคู่นี้มันไม่กินกันแน่ ดริณดูไม่ค่อยคิดเรื่องเซ็กส์กับวาเท่าไหร่ ถึงคนเขียนจะสปอยว่า วายั่วด้วยความเมาและดริณเริ่มจะอดใจไม่ไหวก็เถอะ เดาไว้ก่อน จะคู่ไหนยังไงฉันก็ :jul1:
ชอบเวลาวันกับวาเขาคุยปรึกษามุ้งมิ้งกัน มันน่ารัก ยิ่งอ่านยิ่งจิ้นคู่นี้ :impress2: ดีแล้วที่วันกับวาเปิดใจคุยเรื่องดริณกัน จะได้ไม่มีปัญหากันเอง คือไม่อยากให้วันกับวาแตกคอกันเพราะเรื่องดริณ อยากให้คงความสัมพันธ์คู่จิ้นให้ฟินไปนานๆ แต่ขัดใจตรงวันไม่ไปตบอีนังน้ำนี่แหละ น่าจะจัดสักหน่อย โอเคช่วงนี้หนูวันนายเอกแสนดีจะยอมไปก่อน แต่คราวหน้าจัดมันนะวัน :m16: สำหรับวันกับไปรท์ในตอนนี้หวานชื่นกันดีเหมือนข้าวใหม่ปลามัน แต่จะฟันกันไหมก็แล้วแต่ (คนเขียน) o18 ใจไม่อยากให้วันยอมเร็วเกินไปอยากให้ดูไปอีกนิดไปเรียนกับวาทำชีวิตตัวเองให้ดีขึ้นก่อน แบบหางานอื่นทำได้โดยไม่จำเป็นต้องเปลืองตัว และรู้สึกไปร์ทจะนิสัยคล้ายอมร อ่อนโยน เอาอกเอาใจ พอได้ไปกลัวจะซ้ำรอยเดิม :mew6:
และอีกเรื่องที่ไม่อยากให้วันทำแต่คนเขียนก็ให้วันทำไปแล้ว :z13: คือ การยัดเหยียดวาแบบอ้อมๆให้ดริณ เข้าใจว่าวันหวังดีอยากช่วยเพื่อน แต่ถ้าเกิดเข้าร่องกันไปแล้ว วามีความสุข ดีใจที่เป็นของดริณด้วยความที่แอบรักมาก่อนหน้าฝ่ายเดียว ในขณะที่ดริณก็คิดแบบน้อง แต่เรื่องอย่างว่าถ้าลงด้วยเข้ามันออกยาก ถ้าไม่ใจแข็งจริงๆ ดริณไม่ได้รักวาแบบนั้นแต่ถ้าได้วาไปแล้วอาจจะรับผิดชอบการกระทำของตัวเองด้วยการดูแลต่อไป ซึ่งจะเป็นการฝืนใจดริณหรือเปล่า และคนที่น่าสงสารก็คือวา ที่จะเจ็บยิ่งกว่าเดิมเพราะถลำไปแล้ว เชื่อว่าดริณยังไม่ตัดใจจากวันหรอก ถึงวันจะไม่มีทีท่าอะไรด้วยก็ตาม ยังไม่วางใจเพราะมันอีกยาวไกล อยากให้ดริณกับวาคงความเป็นพี่เป็นน้องนะ ถ้าทั้งคู่ไม่ใช่คู่กัน เพราะฉะนั้น วัน :oo1: วา ซะจะได้ไม่เป็นภาระการมโนของคนอ่าน :laugh: และอิจฉาอีหนูเจนี่มั่กมากๆๆๆ ดูแล้วจะสุขีอิ่มหมีมันส์(ก้น)กว่าใครเขาเลย :-[
"ไม่เอา .. ไปนอนกับวานะ .." วาอ้อน ตายังปรืออยู่เลย อย่าอ้วกออกมานะ ไม่ได้ผิดแต่ :m20: ไม่คิดว่า ดริณจะคิดแบบนี้ :jul3:
-
ตอนหน้ามี สบายตัว ..
-
แผนจะสำเร็จไหมนะ!?ต้องติดตามตอนต่อไป~
-
ขอสองคู่ :haun4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ชอบนะไม่เครียด แต่ขอ nc เยอะๆ สะใจบ้างพอประมาณ
-
อดทนไว้ซักสี่น้ำนะคุณดริณ
เกรงว่าถ้าแปดน้ำเหมือนของวัน อิหนูวามันจะเดินไม่เป็น อร๊ายยยยยยยยยย :haun4:
-
แบบนี้ปลื้มมม แต่ไปท์นี่แน่เเล้วหรอ
ส่วนวากับดริณ :oo1:
-
โง้ยยย เขินจรุงงงง ตอนหน้าอนี่ลุ้นชิมิเอ็นซีใคร -///-
-
อ้ากกกกกกกกกกกก
อย่าทำแบบนี้ๆๆๆๆ กลับมาาาาาา :ling1:
-
ถ้าวันไม่มีไปรท์นี่อยากให้สามพีกันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
วาก็รู้อยู่ว่าดริณรักวันอยู่ แล้ววันกับวาก็รักกันดีจะตาย คือสามคนนี้มันรักกันอะ
ถึงตอนนี้วันยังไม่ได้รักดริณ แต่ก็แซ่บกับดริณถึงใจกว่าทุกคนที่เคยผ่านมาละนะ คงมีติดใจบ้างแหละ
-
เอ้าๆๆๆๆๆ พ่อเจ้าประคุณเอ้ยยยยยยย
จะได้กันหมดแล้วเว้ยยยยยยยย :hao7: :hao7:
-
:hao3: คุณแทนจะเสร็จหนูวาหรือวันจะเสร็จไปร์ทกันนะ
-
ขอให้หนูวาสมหวังนะลูก รวบหัวรวบหางกินกลางลำตัว คุณแทนไปเลย :z1:
-
วาเอ้ย น่าจะกินเหล้าตั้งนานแหล่ะ ถ้าจะยั่วขนาดนี้
ทำเป็นไม่สนแผนของวันแต่ก็แอบเอามาใช้นิดๆน่ะเนี่ย
-
ไปตั้งกล้องห้องวัน แล้วไปมุดใต้เตียงห้องวา แป๊ป :oo1: :oo1: :oo1:
-
ขอสองคู่เลย ไปท์น่ารักดีนะ
วานี่เมาแล้วแววเสียตัวมาเลย :oo1:
-
ไม่เบื่อๆ วันคู่ไปร์ท วาคู่แทนแล้วชิมิคะ คึคึ :กอด1: :z1:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
ถ้าลงตัวแบบนี้ก็ดีสิค่ะคนแต่ง :mew1:
-
อยากอ่านเอ็นซีคุณแทนกับน้องวาวา ขอแบบจัดเต็มนะคะ
น้องวาทั้งน่ารัก น่าสงสาร น่าเอ็นดู ถ้าเป็นเราคงขย้ำไปนานแล้ว :oo1:
-
แล้วกี่น้ำละคะ คุณแทน แหมมม ใจเบนยังคงรอคุณเอกภพกับมา แม้มันจะริบรี่ก้เถอะ 555
-
แจ้งผู้อ่านทุกท่าน คนเขียนติดธุระสองวันค่ะ
ไม่มีเวลาปั่นให้เลย ส่วนเรื่องอื่นๆที่เขียนไปบ้างแล้วจะรีบลงนะคะ
ขอโทษด้วยนะคะ
:pig4:
-
ทำธุระให้เสร็จแล้วค่อยมาต่อก็ได้ค่ะ :กอด1:
รอเสมอค่ะ :pig4:
-
รับทราบจ้า :hao3:
-
สู้ๆคีะ
-
รอเสมอค่ะ รอเอ็นซี :call:
-
รอดูว่าคู่ไหนจะ :oo1:
แต่ยังยืนยันคำเดิม ขอสองเลยค่ะ :haun4:
-
รอได้จ้า เสร็จแล้ว กลับมา ควบสองคู่เลยก็ได้นะ :hao6:
-
รับทราบ และ ก็รอต่อกันไป ..
-
สองวัน :mew2:
-
ลงตัว
"วาอยากเป็นของคุณ ... ทั้งตัว" วาพูดแล้วพลิกตัวขึ้นมาอยู่บนตัวผม เขากดจูบลงมาที่ปลายคาง ก่อนจะค่อยๆซุกไซ้แล้วผละขึ้นมาจูบผมที่ปาก พยายามแทรกลิ้นเข้ามาอย่างเงอะๆงะๆ ผมจูบวาสักพักเริ่มรู้สึกตัวว่ามันไม่ควร วาเมา ผมจะต้องมีสติมากกว่านี้
"วาเมามากแล้วนะ ผมว่าผมออกไปนอนข้างนอกดีกว่า" ผมรีบผละปากออกแล้วดันวาให้ลุกขึ้น แต่วาไม่ยอมซบลงมาที่อกผมแล้วกอดเอวผมแน่นขึ้น
"คุณแทนรังเกียจวา .. ฮึ่กกก " คนตัวเล็กในอ้อมอกผมสะอื้นออกมาเบาๆ เพราะเหล้าตัวเดียวจริงๆ ทำให้ผมต้องเจอศึกหนักแบบนี้
"ผมไม่ได้รังเกียจ .. แต่วาเมาแล้ว ไว้พูดกันรู้เรื่องค่อยคุยนะ" ผมลูบหัววาเบาๆแล้วกดจูบที่กระหม่อมบาง วายอมพลิกตัวออกแล้วลงไปนอนข้างๆ ผมที่หลุดจากวาแล้วเลยรีบลุกนั่ง จะออกไปนอนโซฟาเหมือนเดิม
"นอนนี่ได้ไหม .. นะครับ" วารีบเข้ามากอดเอว ผมยิ่งรู้สึกสงสาร ทำไมวาต้องเจอเหตุการณ์ร้ายๆแบบนี้ซ้ำๆ ผมชอบวัน ชอบมาก จนไม่คิดว่าจะชอบวาได้ แต่พอได้ดูแลวา ผมเริ่มเห็นใจ สงสาร อยากดูแล แต่ยังไม่ใช่แบบคนรัก ผมจึงยังไม่อยากให้เรามีความสัมพันธ์แบบนี้กัน ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากแน่ใจตัวเองซะก่อน
.
"ทำบุญไหม หืม .. หายเมาหรือยังครับ" ตอนนี้เพิ่งจะตีห้าสี่สิบครับ ผมตื่นมาเพราะเมื่อย ก็วานอนทับแขนผมทั้งคืน แม้ตัวจะเล็กนุ่มนิ่มแต่มันก็หนักเหมือนกันนะ
"ทำครับ .. วาไม่เมาแล้วนะ " วาบอกอายๆ ผมเลยบิดแก้มไปหลายที ทำหน้าตาแบบนี้มันน่าหยิกนัก ไม่รู้แมวตัวไหนมันกวนผมทั้งคืน กว่าจะได้นอนผมนี่แทบจะตายให้ได้
หลังจากล้างหน้าแปรงฟัน เราก็ลงไปข้างล่าง ผมต้องขับรถไปครับ แถวนี้ไม่มีพระ เรามากันที่ตลาด คนเยอะมาก ของขายเต็มไปหมดเลย วาก็ดูตื่นเต้นนะ
"ทำเหมือนไม่เคยเดินตลาด"
"ก็กรุงเทพฯมันไม่ค่อยมีนี่นา ถึงจะอยู่กรุงเทพฯแต่ผมไม่เคยเดินเลยด้วยซ้ำ อีกอย่างไม่คิดว่าคุณจะรู้จักที่แบบนี้ด้วย " อ้าว ดูถูกผมเต็มๆ ผมเลยขยี้หัวเล็กแล้วพาเดินไปเลือกของใส่บาตร เราได้กับข้าวกันสองสามอย่างขนมแล้วก็น้ำ จากนั้นก็ไปตักบาตรร่วมกัน ใช่ครับ ใช้ของชุดเดียว
"ทานนี่สิ ผมชอบมาก พ่อกับแม่ผมชอบซื้อให้กินตอนเด็กๆ" หลังจากกรวดน้ำเสร็จ เราก็ขึ้นรถกลับ นั่งไปสักพักเขายื่นขนมอะไรสักอย่างมาให้ ถังแตกมั้ง คงใช่ ผมดีใจนะที่วาพูดถึงพ่อกับแม่โดยที่ไม่เศร้ามากเหมือนตอนท่านเสียใหม่ๆแล้ว วาเป็นเด็กดี ผมคิดว่าเขาน่าจะได้ดีกว่านี้สิ
"อืม อร่อย. . พอแล้ว ผมหิวข้าวมากกว่า เดี๋ยวถึงค่อยกินนะเด็กดื้อ .. กินจนแก้มป่องละเนี่ย ระวังจะอิ่มจนกินข้าวไม่ได้" ยิ่งผมพูดล้อ วายิ่งทำลอยหน้าลอยตา เฮ้อออ อยากจับตีตูดซะให้เข็ด
.
"ผมอยากเรียนต่อ .." วาพูดขึ้นมาตอนที่เรากำลังนั่งดูหนังอยู่ ผมโทรยกเลิกนัดทั้งหมด วันนี้ไม่สำคัญมาก ผมอยากมีเวลาให้วาบ้าง
"ก็เอาสิ ลองหาดูหรือยังว่าจะเรียนคณะอะไร" ผมลูบหัวนุ่มๆหอมๆของวาเล่น คนอะไรขนาดยังไม่ได้อาบน้ำยังหอมติดจมูกขนาดนี้
"ยังเลยครับ วาขอหาข้อมูลจากคอมคุณได้ไหม" ตัวเล็กพูดถามผมเบาๆ
"เอาสิ" ผมพูดจบ วาเข้ามาหอมแก้มผมสองข้าง หึหึ เอาใจผมเกินไปละนะ
จากนั้นทั้งวันวาก็นั่งหาข้อมูลไป ผมก็ดูเอกสารกับคิวถ่ายแบบไป ดูวาจะจริงจังมากนะ ผมกะว่าจะส่งวาเรียนเอง และ ถ้าวันอยากจะเรียนบ้าง ผมก็จะออกค่าเล่าเรียนให้เหมือนกัน
"แล้ววันล่ะ ดูเขาอยากเรียนอะไรต่อไหม" ผมพูดถาม วาเงยหน้าจากคอมขึ้นมามองผมแวบนึง แล้วหลบตาไป นี่ผมทำให้วาเสียใจอีกแล้วใช่ไหม
"วาครับ .. ที่ผมถามเพราะวันเขาก็ไม่มีใครแล้ว เภามันวันก็เลิกติดต่อ ส่วนคนชื่อไปท์ มันจะไปได้กี่น้ำ ผมพยายามอยู่ เชื่อใจผมนะ " วาพยักหน้า ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมา วารีบเข้ามาซุกในอกผม ผมจะทำไงดีเนี่ย ถ้าเป็นแบบนี้วาคงไม่สบายใจ
.........................
"นะ .. ไปท์ขอนะ" มันพูดแล้วส่งมือมาปลดซิบกางเกงยีน กูพยายามจะเอามือกันมัน แต่ตอนนี้กางเกงมันล่นไปถึงขาอ่อนแล้ว
"ไปร์ทมึงหยุดก่อน .. ไม่ใช่วันนี้ .. ขอร้อง นะ" กูพูด ไปท์มันหยุดมือหยุดปากแล้วส่งสายตาให้ กูเลยลูบหน้ามัน เชิงบอกให้มันรอก่อนตอนนี้ยังไม่พร้อมจริงๆ
"ผมจะรอ .. ผมรักพี่นะ " มันพูดแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ กูแอบคิดนะว่าสักวันกูต้องแพ้ความดีของมัน แต่ตอนนี้กูขอมั่นใจก่อนเถอะว่ามันจริงใจกับกูจริงๆ
.
"ครับคุณดริณ .. เอ่อ ได้ครับ ที่ไหนอ่ะ โอเครๆ เจอกันครับ" คุณดริณโทรมาบอกว่ามีเรื่องวาจะคุยด้วย ทุ่มนึงร้าน... เป็นร้านอาหารน่ะ คุณอมรเคยพาไป กูยังจำฝังใจอยู่เลย เมื่อคืนก็ไม่มีอะไร นอนกอดกันเหมือนเดิม แต่มีจูบบ้าง ไซ้บ้างตามประสา พอเช้ามามันก็ไปเรียน อีกเดี๋ยวคงกลับ จะให้มันไปด้วย แค่คุยคงไม่นานมาก
.
"พี่หิวไหม อยากออกไปหาอะไรกินหรือเปล่า" มันเดินเข้ามาแล้วถอดชุดนักศึกษาออก นี่ก็จะหกโมงแล้ว ทำไมวันนี้กลับช้า
"มึงเลิกเย็นจังวะ" กูถาม ตอนนี้นั่งดูรายการไปเรื่อยเปื่อย ไม่มีอะไรทำ
"พอดีอาจารย์ติวข้อสอบพี่ จะหนีก็ไม่ได้ ไหนมาหอมทีดิ .. ฟอดดด ผูกจุกแบบนี้เห็นแล้วอยากปล้ำอ่ะ" ไอ้ไปท์พูดแล้วจูบมาที่หน้าผากกู ไอ้เวรนี่ อยากปล้ำกูตลอดแหละมึงอ่ะ
"ไปท์ .. ไปแดกข้าวร้าน .. กัน กูมีธุระคุยกับคุณดริณนิดหน่อย"
"อ่าา มีไรป่าวพี่ แล้วไปตอนไหนอ่ะ"
"ตอนนี้ เขาขอคุยเรื่องวา กับเรื่องเรียน มึงเปลี่ยนชุดดีๆเถอะ "
ไล่ให้มันไปเปลี่ยนชุด ส่วนกูเสื้อยืด กางเกงสามส่วนมัดจุกก็ไปได้ละ มันขี่มอไซต์มา เพราะจะได้ไม่ต้องกลัวรถติด เรามาถึงร้านกันตอนหกโมงสิบห้า คงไม่เลทไปหรอกมั้ง
"นั่งสิ .. เอ่อออ " ผมเจอคุณดริณละ เขาคงนึกว่ากูจะมาคนเดียว แต่ไม่หรอก กูไม่อยากมาคนเดียว มันจะไม่ดีต่อคนของเราทั้งสองฝ่าย
"ไปท์ มึงนั่งรอกูแปป คงคุยกันไม่นาน" กูบอก ไปท์มันเดินไปหาโต๊ะว่างที่สามารถมองเห็นโต๊ะพวกเราได้ กูรีบนั่งลง คุณดริณสั่งน้ำเปล่ามาให้ เราไม่ได้สั่งข้าว ก็ดี จะได้รีบคุย
"วาอยากเรียนต่อ ซึ่งฉันจะออกเงินค่าเล่าเรียนทั้งหมดเอง ส่วนนาย ถ้าอยากเรียนก็บอก อย่างไรผมก็เต็มใจช่วย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกะเรียนกศน. หรือไม่ก็หามหาลัยที่ยื่นวุฒิมอสามได้เลย"
"อืม มีอะไรตกหล่นก็บอกนะวัน อย่างไรนายก็เป็นคนที่ฉันเอ็นดู" เขาพูดแล้วมองตา เหมือนในสายตาคู่นั้น จะไม่มีเรื่องอื่นปะปนมานะ
"ขอบคุณมากครับ .. แต่ไม่ต้องห่วงวัน ผมอยากให้คุณดริณห่วงวา รักวาให้มากๆ วาไม่มีใคร คุณต้องเป็นทั้งพ่อทั้งแม่และคนรักของวาให้ได้"
"ผมจะพยายามนะ .. ถามอะไรหน่อยสิ ที่ผ่านมา วันเคยรักผมบ้างไหม " คุณดริณถามแล้วยื่นมือมาจับมือกู
"ขอโทษที่ต้องพูดความจริง .. ผมไม่เคยรู้สึกอะไรกับคุณเลย"
"อืม ผมเข้าใจละ .. จากนี้ไป ผมจะไม่ยุ่งกับวันอีก แต่เรื่องเงินหรือขาดเหลืออะไรวันบอกผมได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ" เขาพูดยิ้มๆแล้วเอามือมาขยี้หัว หลังจากนั้นเขาก็เช็คบิลแล้วขอตัวกลับ โล่ง .. โล่งขึ้นเยอะเลย นับแต่นี้ต่อไปก็ให้เป็นเรื่องของเขาสองคน กูทำได้แค่ดูแลวาอยู่ห่างๆ หวังว่าความรักของวาครั้งนี้จะสวยงามหรือไม่ คงต้องให้วามันเผชิญเอง
.
ผมขับรถออกมาร้านเพื่อน ขอนั่งจิบเบียร์ทำใจก่อน ผมไม่คิดว่าวันจะปฏิเสธผมง่ายขนาดนี้ เขาคงไม่เคยมีใจให้ผมจริงๆ ส่วนวา ต่อไปนี้ผมคงต้องทำความรู้จักวาให้มากขึ้น ผมเจอคนเยอะ ไม่ใช่แค่วันหรือวา แค่ผมไม่ค่อยสนใจใคร แม้ผมจะเป็นเกย์ แต่คนที่เจ้ามาหามักจะเป็นผู้หญิง เกย์ก็มีบ้าง แต่ผมก็ปฏิเสธหมด จนมาถึงวัน ยอมรับว่าผมชอบวันมาก มากขนาดหลง อยากอยู่ด้วย อยากให้วันเป็นคนที่ผมคอยดูแล แต่ตอนนี้มันไม่ได้อีกแล้ว ผมเองจะต้องเลือกคนใหม่ ลองค้นหาสิ่งที่น่าจะทำให้ผมรักวาขึ้นมาได้บ้าง สักวันผมคงรักวาได้หมดใจ ..
.
.
"คุณไปไหนมา ทำไมเมาแบบนี้" เสียงเล็กที่ปรี่เข้ามารับผม ทำให้ผมส่างขึ้นอีกนิด ที่จริงผมไม่ได้เมา ก็แค่มึนๆ แต่พอขึ้นลิฟท์มามันเริ่มเวียนหัวแล้ว ผมคงจะเริ่มเมาแล้ว เพราะตอนนี้ผมเห็นวาเป็นสองคนแล้ว
"ผมไป .. อึ่ก " ผมกำลังจะพูดแต่มันเซๆเกือบยืนไม่อยู่
"ไม่ต้องพูดแล้วครับ .. ไปอาบน้ำเถอะ" วาพูดแล้วถอดเสื้อเชิ้ตออกให้ผม ผมที่เคลิ้มๆอยู่ยืนจ้องตาคนตัวเล็กที่หน้าเริ่มขึ้นสีแดง เพราะทำหน้าที่นี้ให้ผม
"อย่าจ้องวาแบบนี้สิ .. แล้วกางเกงคุณจะถอดเองหรือเปล่าครับ" เด็กน้อยมองผมที่ยืนเปลือยอกโชว์มัดกล้ามหน้าแดง
"ถอดให้ผมสิ .." ผมพูด วายิ่งหน้าขึ้นสี แก้มแดงๆทำให้ผมอดใจไม่ไหวก้มลงไปหอม วาเบี่ยงตัวหลบมือเล็กยังคงปลดซิปกางเกงผมอยู่ จากแค่หอม ผมเริ่มไล่ลงมาเรื่อยจนถึงริมฝีปากบาง วาเผยอปากกออกเล็กน้อย ทำให้ผมค่อยๆประกบปาก จูบเบาๆพร้อมขบเม้มแล้วค่อยๆส่งลิ้นเข้าไปหา ควานชิมรสหวานจากวา ในโพรงปากตอนนี้ช่างหอมหวาน วาพยายามแลกลิ้นตอบกลับผม แต่ยังไม่ค่อยเป็น วาคงไม่ค่อยได้ทำกับใครสินะ
"อื้อออ .. วาหายใจไม่ออกนะ" พอผมละปากออก วาก็ทุบอกผมแล้วซบหน้าลงมาที่อก ช่างน่าเอ็นดูเหลือเกิน วาเหมือนของสดใหม่ที่ผมไม่เคยลิ้มลอง
ผมช้อนตัววาขึ้นแล้วอุ้มไปที่เตียง ขอผมชิมความหวานจากตัววาทุกซอกทุกมุมเถอะ ผมวางเขาลงบนเตียง วากัดปากหลบตาผม ไหนล่ะ แมวยั่วสวาทเมื่อคืนวานหายไปไหนซะแล้วล่ะ
"วาจะถอดเอง หรือ จะให้ผมถอด" ผมพูดทั้งๆที่คล่อมอยู่ข้างบน วาค่อยๆเลิกเสื้อขึ้นจนถึงคอแล้วถอดออกมา ผมมองยอดอกสีชมพูที่ชูชันล่อตาล่อใจ วานอนเอามือปิดหน้า ผมเลยเอามือเล็กออกแล้วลงไปจูบผ่อนคลายให้วา มือผมลูบไล้ไปทั่วตัวขาว แล้วไปหยุดอยู่ที่ตุ่มไตสีสวย ผมทั้งบีบทั้งเขี่ยเล่นจนวาตัวบิดไปมาหอบหายใจถี่
"อ๊ะ .. อื้อออ " ผมละปากออกแล้วก้มลงครอบครองยอดอกคนใต้ล่าง วาส่งมือมาลูบไล้ผมดำแล้วขยุ้มทุกครั้งที่ผมตวัดลิ้นรุนแรง ผมดูดจนเป็นรอยแดงแล้วจูบย้ำให้หายเจ็บ แล้วผละไปดูดเล็มอีกข้าง
"คุณจะไม่เสียใจใช่ไหม .. วา .. วา "
"หืมม เด็กดีมีอะไร พูดมาสิครับ" ผมบอกแล้วถอดกางเกงวาออก ระหว่างที่ผมเงยหน้าไปมองคนตัวเล็ก มือผมก็ล้วงเข้าไปในชั้นในคนตัวเล็ก ผมค่อยๆลูบจนตรงนั้นเริ่มแข็งขึ้น ผมกุมทั้งหมดไว้ในมือแล้วรูดขึ้นลง ปลุกอารมณ์คนตัวเล็ก ที่ตอนนี้เริ่มหายใจติดขัด นอนครางเป็นลูกแมว
"อื้อออ .. วาไม่ซิงแล้วนะ .. ฮึ่กก ไม่อีกแล้ว" วาร้องไห้ออกมา ไม่ซิงงั้นหรอ ใคร ใครเป็นคนพรากความบริสุทธิ์จากเด็กน้อยของผมไป
"ชู่ววว เงียบนะ .. ผมไม่สนใจหรอกวา .. ผมไปหาวันมา .." ผมพูดแล้วเร่งมือเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ที่เพิ่มขึ้น
"คุณไปหาวันทำไม .. ฮึ่กก .. จะทิ้งผมใช่ไหม .. ฮืออ คุณใจร้าย .. ใจร้ายย !!!" เด็กน้อยทุบตีผมแล้วผลักมือผมออก แต่ผมไม่สนใจดึงชั้นในออกแล้วจับแก่นกายที่ชูชันชักขึ้นลงอย่างเร็วจนน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งขึ้นมาถูกหน้าผมบางส่วน ผมใช้ลิ้นไล้เลียคราบที่เปื้อนอยู่บนตัวและแก่นกายสีสวย จากที่เคยมีแรงทุบตีผม ตอนนี้วานอนหงายหอบหายใจแรงจิกเล็บมาที่บ่าผม
"ผมไปเคลียร์เรื่องของวัน .. ผมจะไม่ยุ่งกับวันอีก .. จากนี้ผมจะเป็นของวาคนเดียว .. ดีไหม เด็กน้อยของผม.." ผมถามวาที่นอนยิ้มน้ำตารื้น
"ฮึ่กกก .. ครับบ วาจะเป็นของคุณ ทั้งตัว และ หัวใจ .." วาพูดจบผมก็ลงไปจูบ ผมค่อยๆจับขาวาตั้งขึ้นแล้วจับให้อ้าออก ก่อนจะส่งนิ้วผมวนที่ปากทางแล้วกดลงไป วาตอดนิ้วผมแน่นแทบขยับไม่ได้ ยังคับแน่นอยู่เหมือนคนไม่เคยโดนอะไรมา
"อ๊ะ . พอแล้ว .. ไม่เอาแล้ว" วาห้ามเมื่อผมสอดนิ้วเข้าไปเป็นนิ้วที่สาม ผมซู้ดปากเมื่อคิดว่าถ้าเอาแก่นกลางผมกดเข้าไป ข้างในคงจะตอดจนผมขยับไม่ได้เลย
"ไม่ชอบหรอ .. หืม .. หรือจะเอาอันนี้ วาครับ ช่วยผมหน่อยนะ .." ผมจับมือวามากุมที่ส่วนนั้นที่แข็งขืน วารูดมันขึ้นลงมือสั่น ผมหยิบถุงยางมาใส่ แล้วสอดใส่เข้าไปเรื่อยๆ ทั้งวนอยู่ในตัววา จนเสียงครางระงม
"อ๊ะ .. อื้อออ เจ็บ เจ็บครับ" ผมดึงนิ้วออกแล้วจ่อแก่นกายที่ปากทางร่างเล็ก ก่อนจะค่อยๆกดเข้าไปข้างใน
"ซี้ดด .. แน่นมาก ไหวนะ ผมขยับแล้วนะ" ผมบอกวากัดปากแน่น ส่งมือมาดันหน้าท้องผมไว้ ผมกดเข้าไปอีกจนสุด แล้วดึงออกมาก่อนจะสวนกลับเข้าออกเบาๆ วาตอดผมแน่นมาก ผมเลยบีบมือวาให้คลายตัว วานอนตาปรือมองส่วงล่างที่เชื่อมต่อกัน
"วารักคุณนะ .. อึ่กก .. รักคุณ .." วาพูดแล้วอ้อนให้ผมลงไปกดจูบ ผมไล้เลียตั้งแต่ริมฝีปาก ไล้มาที่ปลายหู ลากลงมาตามลำคอ แล้วหยุดเล่นกับยอดอกที่ตอนนี้แดงเป็นปื้นเพราะปากผม
"อ๊ะ .. ตรงนั้นไม่เอา .. " แมวน้อยกระตุกทันทีที่ผมกดลงไปโดนจุดกระสัน ผมชอบเวลาวาครางจัง ปากที่เผยอออกเล็กน้อย ตากลมปรือมีน้ำไหลออกมา มันดูน่ารักปนยั่ว ยิ่งทำให้ผมอยากแกล้งเข้าไปอีก
"อื้ออออ .. คุณอย่าทรมานวาสิ .." วาพูดแล้วส่งมือมาลูบหน้าท้องผมอย่างยั่วๆ ก็ผมแกล้งหยุดให้วาค้างน่ะสิ หึหึ
"วาขึ้นนะ .. อืมมม " ผมพูด วาพยักหน้า ผมเลยจับวาพลิกขึ้นบน สวยมาก ผมไม่ไหวแล้ว ทั้งหน้าเย้ายวนนั่น ทั้งเสียงหอบกระเส่า ทั้งแผ่นอกบางที่มีรอยดูด รอยกัดไปทั่วผิวขาวมันทำให้ความซาดิสต์ในตัวผมเพิ่มขึ้น แต่ไม่ได้ วาบอบบางเกินไป ผมไม่อยากทำรุนแรงกับครั้งแรกของเรา
"อ๊ะ .. อ๊ะะ . คุณแทน . วา .. อึ่ก ลึกมากครับ .. อื้อออ .. เสียวไปหมดแล้ว " ผมสวนขึ้นไปอย่างแรงจนวาเด้งขึ้นลงอยู่บนตัวผม ผมเปลี่ยนท่าอุ้มวาไปที่ระเบียงแล้วจับให้วาหันหน้าไปด้านนอก หันหลังมาให้ผมที่ซอยเข้าออกถี่จนวาต้องซบหน้าลงกับราวจับด้านนอก ..
"อืมมม .. คับมาก .. บีบผมอีก ตอดผมอีกนะ .. ซี้ดด" ผมบอกวาก็ทำตาม ผมขยับเข้าออก แล้วก้มลงไปพรมจูบตามหลังขาว
"อ๊ะ .. อ๊าาา " วาปล่อยน้ำคาวออกมา ผมตามติดมาพร้อมกัน ผมผละจากระเบียงมาที่พื้นพรม ถอดถุงยางอันเก่าออกให้วาใช้ลิ้นเล็กเลียจนสะอาดแล้วใส่ถุงยางอันใหม่ให้ด้วยปาก ผมจับวาท่าหมาแล้วก้มลงไปดูดเลียทำความสะอาดช่อทางให้ วาครางหวานก่อนเปลี่ยนเป็นครางลั่นเมื่อผมกดแก่นกายลงไปแล้วงัดเด้งเข้าไป เสียวมาก เป็นบทรักที่หวานมากที่สุดที่ผมเคยมี
"อ๊ะ .. อ๊ะ .. จะแตกแล้วครับ คุณแทน จูบหน่อย .. อ๊าาา " เด็กน้อยแตกใส่มือผมเต็มๆ วาหลับคาอ่างไปแล้วครับ ผมรีบล้างน้ำคาวออกจากในตัววาแล้วอาบน้ำให้คนตัวเล็ก ก่อนจะมาจบกันอีกสองรอบบนที่นอน ผมทำรักกับวาจนน้ำเสียวจางเป็นสีใส วาหอบตัวโยน ปากเจ่อบวม มีร่องรอยรักตามตัว หัวนมเป่งแดง คอมีรอยดูด ผมทาวาสลีนทับไปที่ร่องเพื่อไม่ให้เสียดสีเกิดแผลไปมากกว่านี้
"ไม่นอนหรอครับ .. " เสียงดังออกมาจากในห้อง ผมออกมาดูดบุหรี่ข้างนอก วันนี้ผมทำให้วาเป็นของผมเต็มตัวแล้ว จากนี้ผมจะถือว่าวาเป็นแฟนผม ผมจะดูแลและปกป้องวาเอง ...
"อืม .. นอนเถอะ ฟอดดดด" ผมกอดวาแน่น วาก็ซุกตัวหาผมแน่น ผมกระชับผ้าห่มแล้วเปิดแอร์ให้ร้อนขึ้นหน่อย กลัวว่าคนตัวเล็กจะมีไข้น่ะสิ ..
.
.
"ไปท์จะกลับบ้านเมื่อไหร่ .. " กูถาม ว่าจะกลับบ้านไปหาแม่บ้าง คิดถึงคุณนายแล้วอ่ะ
"ยังไม่แน่เลยพี่ ไว้บอกได้ไหม" มันพูด ตอนนี้เรานอนกันอยู่บนเตียง หลังจากกูทำให้มันสบายตัวเสร็จไป มันเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ สักวันกูจะต้องได้กับมันแน่ๆ
"อืม .. สุดสัปดาห์นี้กูจะกลับบ้านนะ " มันพยักหน้าแล้วเราก็จูบแลกลิ้นกันสักพัก ก่อนจะพักผ่อนเพราะคิดอะไรมาทั้งวัน
..................................................................
TBC.
แปลกๆไหม รู้สึกตัวเองน้ำเน่าไปป่ะ จะอ้วก 55555555555 เรื่องนี้จะยังดำเนินยาวไปอีกนิดนึงนะคะ
ถ้าใครเบื่อก็เขียนบอกได้นะ จะได้ปรับปรุงถูกค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาจนเกินครึ่งแล้วนะคะ
รักคนอ่านทุกคนค่า
:pig4:
-
ดูแลวาดีๆนะคุณดริณ...
-
ติดตามครับ เรื่องจะเป้นอย่างไรก็ต้องลุ้นกันต่อไป
แต่อยากให้วันใช้ชีวิตไปในทางที่ดี ที่ควร เพราะเนื้อแท้ของวันก็เป้นคนดีอยู่แล้ว
-
วาเรียบร้อยโรงเรียนคุณดริณไปแล้ว คึคึ
เอาจริง ยังไม่วางใจไปป์แบบเต็มรัอยนะ
ช่วงที่วันกลับบ้าน จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรไหมหนอ
-
ได้กันซักทีนะวากับคุณดริณเนี่ย เราลุ้นเยี่ยวเหนียวเลย :z2: :z2: :katai2-1:
-
เอ้อ ขนาดไม่แปดน้ำ ยังทำเอาคนอ่าน :haun4: ตอนนี้คงเห็นด้วยตามคนแต่ง ลงตัว ถ้ามันเป็นแบบนี้ไม่มีการหักมุม ก็ต้องถือว่า สมหวังกันทั้ง วันและวา ได้คนรักที่จะดูแลตัวเอง พร้อมจะเริ่มต้นใหม่กัน :katai2-1: ดริณเป็นอะไรที่คาดไม่ถึงหลายอย่าง ไม่คิดว่าจะเป็นคนดีได้ขนาดนี้ ดูเป็นคนใจร้อน เอาแต่ใจ เวลาอยู่กับวันมันให้ความรู้สึกว่า ดริณเป็นคนมักมากคิดแต่เรื่องเซ็กส์กับวันตลอด คือ ชอบวันน่ะแหละ หลงด้วย แต่เหมือนจะไม่ได้อยากเชิดหน้าชูตา แต่พอมาอ่านความในใจดริณตอนนี้ รู้เลยว่าดริณจริงใจกับวันมาก เป็นห่วงอยู่เสมอ ถ้าไม่มีวาและไปรท์ก็อยากให้ดริณกับวันได้คู่กันนะ หรือถ้าจะคู่กันก็ขอให้ วากับไปรท์เข้าใจด้วยดี อย่าตัดขาดความเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องกันเลย โดยเฉพาะวันกับวา ไม่อยากให้แย่งผุ้ชายคนเดียวกัน ถ้าอย่างน้ันจะสงสารวามาก เพราะเสียเปรียบตรงที่ไม่ใช่คนที่ดริณรัก แต่เชื่อว่า วันกับวา ไม่ใช่คนแบบนั้น ทั้งคู่เป็นคนดี เป็นเพื่อนที่รักกันเหมือนพี่น้องมากเกินกว่าจะผิดใจกันเรื่องนี้ ขอให้เป็นเช่นนั้น ถ้าลงตัวจริง ฉันจะไม่ได้จิ้น วันวาแล้วใช่ไหม ไม่นะ อยากให้กินกันเองอยู่ :ling1: ส่วนดริณเวลาอยู่กับวา ดูเป็นผู้ชายที่อ่อนโยน สุภาพบุรุษ มากๆ แบบช่วยเหลือวาไม่หวังอะไร คิดแบบน้องก็คือแบบน้อง และที่ชอบคือ ดริณพยายามห้ามตัวเองไม่ให้มีอะไรกับวาจนกว่าจะแน่ใจว่าไม่มีอะไรติดค้างกับวัน ถึงกับไปเคลียร์เพื่อที่จะเปิดใจกับวา พอได้คำตอบดริณก็แมนมากยอมรับการตัดสินใจของวัน o13 ขอให้ดริณดูแลวาดีนะ ถ้าวันหนึ่งไม่ใช่ก็ขอให้จากกันด้วยดี บอกตามตรงไม่ไว้ใจคนเขียนอ่ะ ฉันมีความรู้สึกว่า อีเอกภพ จะรีเทริน์ :katai1:
ส่วนวันกับไปรท์ ดีแล้วที่ยังไม่ได้กัน วันก็คิดเหมือนดริณขอแน่ใจตัวเองซะก่อน และไปรท์ก็หักห้ามใจ คู่นี้เป็นอะไรที่อยากให้ดูกันไปอีกสักพัก วันอาจจะเก่งเรื่องเซ็กส์ แต่เรื่องความรักวันยังอ่อนมาก ดูไร้เดียงสากับเรื่องแบบนี้มาก ดูจากที่อกหักจากอมร วันถึงกับร้องไห้ ถ้าวันจะผิดหวังจากไปรท์อีก คงหนักกว่าครั้งแรก และไม่อยากให้วันกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิม ไม่ว่าจะมีไปรท์หรือไม่มี ถือว่าพักร่างกายไว้ก่อน ไปเรียนกับวาทำชีวิตให้ดีเพื่อตัวเองและแม่ดีกว่า วันเป็นคนดี ดีมาก ดีจากใจและการกระทำต่อเพื่อน อยากให้วันได้สมหวัง โดยเฉพาะสมหวังกับวา :hao5: อีนี่ยังจิ้นไม่เลิก ติดตามต่อไป :katai2-1:
-
ชอบคู่ วา แทน
ชอบคู่นี้ ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอเยอะๆน้าาาาา :hao7:
-
แบบนี้ใครจะเป็นคู่ ของ วา หล่ะ :katai1:
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
บอกตรงๆรู้สึกแปลกๆกับวายังไงไม่รู้สิ
จะว่าวาไม่ดีมันก็ไม่ใช่ บอกไม่ถูกอ่า
แต่ไม่ค่อยจะชอบวาเท่าไหร่ ดูมันแบบอ่อนแอไปหมดทุกเรื่องอ่ะ
-
:m32: :m32: :m32: :m3:
:a11: :a11: :a11:
:a1: :a1: :a1: :a1: :a1:
-
ก็ลุ้นคุณแทน กับ วา มาตั้งนาน ในที่สุดก็ :oo1:
ไปป์ก็อย่าดีแตกนะ
-
ไม่เบื่อหรอก แต่อยากให้วันเอาคืนน้ำมากกว่านี้ และให้อมรเจ็บกว่าที่วันเจ็บ จากนั้นค่อยปล่อยนางไปลั้นลากับไปร์ทสองคน Happy Ending สุดๆ
-
เราไม่ชอบคนแบบวาเท่าไหร่เลย เหมือนพึ่งพาตัวเองไม่ค่อยได้
ดูน่าสงสารอ่อนแอตลอดเวลาอะ อ่านๆแล้วก็หงุดหงิด :3125:
รออ่านตอนของวันนะ :3123:
-
ได้กันแล้วว หลังจากลุ้นมาทั่งเรื่องง แปลกแฮะ เบนยังรู้สึกเหมือนมันจะไม่ใช่คู่กันยังไงไม่รู้
หรือว่าเป็นใจเบนกันแน่ที่ไม่เชียร์ 555555
-
แทนวา แบนี้ก็ดีแล้ว
หวังวีาจะไม่มีอะไรร้ายๆอีก
แต่ของวัน อยากให้เอาคืนอมรกะน้ำจัง :fire:
-
เรารู้สึกว่า วา แปลกๆ อ่ะค่ะ เหมือนจะดี แต่มันดีไม่สุดอ่ะ แบบมันยังมีอะไรให้ตะขิดตะขวงใจอยู่
เราไม่ชอบวาตั้งแต่ที่อ่านตอนแรกแล้วอ่ะ ไม่รู้ทำไม แบบคุณดริณน่าจะได้วันมากกว่าอ่ะ
เราชอบคู่นี้มากกว่า เราว่าวาเป็นเพื่อนที่ดีของวันไม่ได้อย่างที่วันเป็นเพื่อนที่ดีของวาหรอก
วาเป็นคนไม่จริงใจ เรารู้สึกอย่างนั้นอ่ะ วาเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน หึๆ
-
หลังจากอ่านและไล่ดูคอมเม้นต์มาแล้ว อยากบอกว่าเราเป็นอีกคนที่ไม่ค่อยชอบวาเลยมาตั้งแต่ตอนแรกๆ :hao5:
มันอึดอัดใจกับวาอ่ะ :katai1: ที่จริงมีอีกหลายเหตุผลเลยนะที่ไม่ชอบตัวละครนี้......ขอโทษน่ะค่ะ :mew2:
-
อู้วววว ~ เยอะแยะมากมายหลายความคิด
บางทีก็นึกนะคะ จะมีใครอ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกตัวละครไหม
จะมีคนเข้าใจสิ่งที่คนแต่งจะสื่อไหม
เพราะที่จริงวันทองไม่มีอะไรเลย แค่ตัวละครหลักสองตัวที่นำพาเรื่องมาถึงตอนนี้
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ อย่างไรใครยังไม่ได้ทำแบบสำรวจรบกวนด้วยน้า
:pig4: :pig4:
:กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
บางที...เรารุสึกหมั่นไส้วาอ่ะ :hao4: เรา "ชอบวันมากกกก" เชียร วัน น้าาาาาาาาาาา :mew2:
-
ตอนนี้มีเกิดอาการหมั่นไส้ รำคาญ หงุดหงิด กับ วาที่ดูอ่อนแอและเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน :laugh:
อืม ในความคิดส่วนตัวนะ วัน กับ วา มีนิสัยที่ต่างกัน วันดูเป็นคนเข้มแข็ง คงเพราะส่วนหนึ่งได้รับนิสัยมาจากแม่ ที่เลี้ยงดูวันมาคนเดียวหลังจากพ่อตายไป วันมีแม่เป็นตัวอย่างให้เห็นมาตลอด เลยซึมซับตรงส่วนนี้มา วันไม่อยากเห็นแม่ลำบาก เลยตัดสินใจช่วยแม่ โดยใช้ตัวเองเพื่อให้แม่สบาย ทำให้วันไม่ค่อยซีเรียสกับเรื่องเซ็กส์เท่าไหร่ คิดว่าทำแล้วได้เงิน ทำเพื่อแม่ และวันไม่ได้จบสูง เลยคิดว่าตัวเองทำได้แค่นี้ ตรงนี้เรานับถือวันนะที่ทำทุกอย่างให้แม่ ถึงจะไม่ถูกทางไปหน่อย แต่ด้วยวัยและความรู้ ทำให้เลือกไม่ได้มากนัก :katai2-1:
วา มีพ่อและแม่ครบ แต่พ่อก็ไม่ได้ทำตัวเป็นพ่อและสามีที่ดี ติดการพนัน กินเหล้า ตบตีทะเลาะกับแม่เป็นประจำ และคิดว่า แม่วาเป็นคนอ่อนแอ ขี้กลัว ดูจากที่ไม่กล้าจะสู้หรือห้ามพ่อ ทำให้วาได้รับนิสัยตรงนี้มาเต็มๆ แต่วาเหมือนวันตรงที่ ตัดสินใจขายตัวเพื่อแม่ เพื่อบ้านที่จะถูกยึด ทั้งที่กล้าๆกลัวๆ ด้วยความที่ไม่เคยผ่านมาก่อน เป็นธรรมดาที่ต้องกลัวว่าตัวเองจะต้องไปรับแขกแบบไหน และพอมาทำงาน ก็ได้รู้จักวันเป็นเพื่อนคนแรกของกันและกัน ด้วยนิสัยวันเป็นคนกล้าไม่กลัวใครและปกป้องได้ ทำให้วาพึ่งวันมาตลอด แต่วาก็ห่วงวันเช่นกัน เราเชื่อว่า วาจริงใจกับวันนะ ในเรื่องดริณจะโทษวาคนเดียวก็ไม่ได้ ในเมื่อวันก็ไม่ได้ชอบดริณ ดริณก็เคลียร์แล้ว และดริณไม่ชัดเจนเองว่าจะรับผิดชอบวาแบบไหน พูดว่าจะไม่ยุ่งกับวันอีก ทำให้วามีความหวัง ทำให้อดที่จะระแวงไม่ได้ มันก็ต้องมีบ้าง และก็ไม่รู้ว่า วา กับ ดริณ จะไปกันได้ไหมในวันหน้า :hao3:
และถ้าเปรียบกันนะ วา เจออะไรที่หนักหนามาก ครั้งแรกก็ไม่เชิงถูกข่มขืนต้องยอมเพราะจะได้บ้านคืน ต่อมาพ่อฆ่าแม่ตายอีก เป็นใครเจอแบบนี้ไปก็ช็อคนะ กว่าจะปรับตัวยอมรับความจริง และคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยก็คือ ดริณ ทำให้วา ยึดติดกับดริณ ก่อนหน้าดริณก็ช่วยเหลือวามาตลอด พอไม่มีใครมันก็เคว้งคว้าง แต่วันยังมีแม่เป็นที่พึ่งทางกายทางใจ แต่วาไม่เหลือใครเลยสักคน ตอนนี้วาอาจจะยังไม่พร้อม แต่ต่อไปคิดว่า วา คงเข้มแข็งขึ้นได้ ถ้าเป็นเรื่องจริงมันก็ต้องใช้เวลากันบ้าง แต่ก็เห็นด้วยที่ไม่อยากให้วาทำตัวอ่อนแอไปตลอด อยากให้เข้มแข็งยืนด้วยลำแข้งเล็กๆตัวเองให้ได้ เผื่อใจไว้ในเรื่องดริณด้วย ที่สำคัญอย่าแตกคอกับวันเลยนะ ขอแค่นี้แหละ ต้องขอคนเขียนใช่ไหม :กอด1:
วัน กับ วา นิสัยต่างกัน แต่ที่เหมือนกัน คือ ทำเพื่อครอบครัว ทั้งสองคน สู้ๆ เราชอบทั้งวันและวา อยากให้ได้กันเองด้วยซ้ำ :-[
-
ตอนนี้มีเกิดอาการหมั่นไส้ รำคาญ หงุดหงิด กับ วาที่ดูอ่อนแอและเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน :laugh:
อืม ในความคิดส่วนตัวนะ วัน กับ วา มีนิสัยที่ต่างกัน วันดูเป็นคนเข้มแข็ง คงเพราะส่วนหนึ่งได้รับนิสัยมาจากแม่ ที่เลี้ยงดูวันมาคนเดียวหลังจากพ่อตายไป วันมีแม่เป็นตัวอย่างให้เห็นมาตลอด เลยซึมซับตรงส่วนนี้มา วันไม่อยากเห็นแม่ลำบาก เลยตัดสินใจช่วยแม่ โดยใช้ตัวเองเพื่อให้แม่สบาย ทำให้วันไม่ค่อยซีเรียสกับเรื่องเซ็กส์เท่าไหร่ คิดว่าทำแล้วได้เงิน ทำเพื่อแม่ และวันไม่ได้จบสูง เลยคิดว่าตัวเองทำได้แค่นี้ ตรงนี้เรานับถือวันนะที่ทำทุกอย่างให้แม่ ถึงจะไม่ถูกทางไปหน่อย แต่ด้วยวัยและความรู้ ทำให้เลือกไม่ได้มากนัก :katai2-1:
วา มีพ่อและแม่ครบ แต่พ่อก็ไม่ได้ทำตัวเป็นพ่อและสามีที่ดี ติดการพนัน กินเหล้า ตบตีทะเลาะกับแม่เป็นประจำ และคิดว่า แม่วาเป็นคนอ่อนแอ ขี้กลัว ดูจากที่ไม่กล้าจะสู้หรือห้ามพ่อ ทำให้วาได้รับนิสัยตรงนี้มาเต็มๆ แต่วาเหมือนวันตรงที่ ตัดสินใจขายตัวเพื่อแม่ เพื่อบ้านที่จะถูกยึด ทั้งที่กล้าๆกลัวๆ ด้วยความที่ไม่เคยผ่านมาก่อน เป็นธรรมดาที่ต้องกลัวว่าตัวเองจะต้องไปรับแขกแบบไหน และพอมาทำงาน ก็ได้รู้จักวันเป็นเพื่อนคนแรกของกันและกัน ด้วยนิสัยวันเป็นคนกล้าไม่กลัวใครและปกป้องได้ ทำให้วาพึ่งวันมาตลอด แต่วาก็ห่วงวันเช่นกัน เราเชื่อว่า วาจริงใจกับวันนะ ในเรื่องดริณจะโทษวาคนเดียวก็ไม่ได้ ในเมื่อวันก็ไม่ได้ชอบดริณ ดริณก็เคลียร์แล้ว และดริณไม่ชัดเจนเองว่าจะรับผิดชอบวาแบบไหน พูดว่าจะไม่ยุ่งกับวันอีก ทำให้วามีความหวัง ทำให้อดที่จะระแวงไม่ได้ มันก็ต้องมีบ้าง และก็ไม่รู้ว่า วา กับ ดริณ จะไปกันได้ไหมในวันหน้า :hao3:
และถ้าเปรียบกันนะ วา เจออะไรที่หนักหนามาก ครั้งแรกก็ไม่เชิงถูกข่มขืนต้องยอมเพราะจะได้บ้านคืน ต่อมาพ่อฆ่าแม่ตายอีก เป็นใครเจอแบบนี้ไปก็ช็อคนะ กว่าจะปรับตัวยอมรับความจริง และคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยก็คือ ดริณ ทำให้วา ยึดติดกับดริณ ก่อนหน้าดริณก็ช่วยเหลือวามาตลอด พอไม่มีใครมันก็เคว้งคว้าง แต่วันยังมีแม่เป็นที่พึ่งทางกายทางใจ แต่วาไม่เหลือใครเลยสักคน ตอนนี้วาอาจจะยังไม่พร้อม แต่ต่อไปคิดว่า วา คงเข้มแข็งขึ้นได้ ถ้าเป็นเรื่องจริงมันก็ต้องใช้เวลากันบ้าง แต่ก็เห็นด้วยที่ไม่อยากให้วาทำตัวอ่อนแอไปตลอด อยากให้เข้มแข็งยืนด้วยลำแข้งเล็กๆตัวเองให้ได้ เผื่อใจไว้ในเรื่องดริณด้วย ที่สำคัญอย่าแตกคอกับวันเลยนะ ขอแค่นี้แหละ ต้องขอคนเขียนใช่ไหม :กอด1:
วัน กับ วา นิสัยต่างกัน แต่ที่เหมือนกัน คือ ทำเพื่อครอบครัว ทั้งสองคน สู้ๆ เราชอบทั้งวันและวา อยากให้ได้กันเองด้วยซ้ำ :-[
แฟนคลับตัวจริงป่ะคะเนี่ย ฮ่าาาาา :pig4:
-
ตริณดูแลวาดี ๆ
-
:haun4: :haun4:
-
พึ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้สนุกดีน๊าชอบๆ o13
ขอวิจารณ์เบาๆนะจ๊ะ อ่านช่วงแรกๆคิดว่าวันจะแรงกว่านี้
พออ่านๆไปตัวละครบางตัวโผล่มาเป็นตัวประกอบเยอะมาก
ตัวเพื่อนที่เป็นคนบ้านเดียวกันที่ได้กันตอนแรกก็หายไปเลย
บทของเบลกับเอสก็น่าจะเล่นได้แรงฉะกันมันๆก็โอเคในระดับนึง
พออ่านมาหลังๆ :serius2: อ่านแล้วงง ว่าอยู่ๆวันออกมาอยู่ข้างนอกกับไปร์
ทั้งๆที่มีสัญญาอีก 6-7เดือนจะไม่เป็นไรหรอเพราะตอนคุยกับแทนก็ไม่เห็นพูดถึง
ประเด็นนี้เข้าใจว่าประเด็นอยากเลิกน่าจะสำคัญกร่าประเด็นเรื่องกลับไปเรียนต่อ
ส่วนเรื่องไปร์ก็พูดยากเด็กก็มีความคิดแบบเด็กคงต้องให้เวลาเป็นตัวตัดสิน
ขออย่าเป็นประเภทครบเด็กสร้างบ้านเลยนะ แบบว่าเด็กบุคลิกแบบนี้ :impress2:
-
พึ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้สนุกดีน๊าชอบๆ o13
ขอวิจารณ์เบาๆนะจ๊ะ อ่านช่วงแรกๆคิดว่าวันจะแรงกว่านี้
พออ่านๆไปตัวละครบางตัวโผล่มาเป็นตัวประกอบเยอะมาก
ตัวเพื่อนที่เป็นคนบ้านเดียวกันที่ได้กันตอนแรกก็หายไปเลย
บทของเบลกับเอสก็น่าจะเล่นได้แรงฉะกันมันๆก็โอเคในระดับนึง
พออ่านมาหลังๆ :serius2: อ่านแล้วงง ว่าอยู่ๆวันออกมาอยู่ข้างนอกกับไปร์
ทั้งๆที่มีสัญญาอีก 6-7เดือนจะไม่เป็นไรหรอเพราะตอนคุยกับแทนก็ไม่เห็นพูดถึง
ประเด็นนี้เข้าใจว่าประเด็นอยากเลิกน่าจะสำคัญกร่าประเด็นเรื่องกลับไปเรียนต่อ
ส่วนเรื่องไปร์ก็พูดยากเด็กก็มีความคิดแบบเด็กคงต้องให้เวลาเป็นตัวตัดสิน
ขออย่าเป็นประเภทครบเด็กสร้างบ้านเลยนะ แบบว่าเด็กบุคลิกแบบนี้ :impress2:
นึกว่าจะไม่มีคนถามซะแล้ว วันเป็นพวกแรงแบบสังคมพาไป อยู่แบบไหนก็แรงแบบนั้น
ถ้าตอนนี้วันไม่เจออมร คงจะร่านกร้านโลกกว่านี้ ส่วนแทนที่เป็นเพื่อนวันไม่อยากติดต่อแล้ว
เพราะกลัวว่าคุณอมรจะไม่รัก ซึ่งเอาเข้าจริงก็เหมือนชีวิตคนเรานะ แม้จะไปเรียนด้วยกัน พอแยกย้ายทำงาน
บางคนก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย คนเขียนไม่ได้ตั้งใจเขียนให้แรงอย่างเดียวค่ะ
เคยบอกไปแล้วว่าวันจะพัฒนาความคิดขึ้นไปเรื่อยๆ ส่วนเรื่องหยุดงาน มันแน่อยู่แล้ว วันกับวานี่เด็กเส้นเลย
คุณอมรกับคุณดริณปกป้องอยู่แล้ว ตอนนี้คุณอมรยังติดต่อวันไม่ได้ แต่เดี๋ยวออกแน่ค่ะ ตอนนี้วันออกมาแค่ไม่กี่อาทิตย์
เดี๋ยวตอนที่ไปเรียนก็กลับไปทำงานแล้วค่ะ เย้เย่ ขอบคุณที่มีข้อสงสัยนะคะ ยินดีมากค่ะ
-
:เฮ้อ: อ่านช่วงแรกที่คุณดริณยังไม่ได้ทำอะไรวา นึกว่าจะเป็น nc ของวันซะแล้ว
คือเรายังไม่อยากให้วันได้กับไปท์ รู้สึกว่าวันน่าจะเว้นเรื่องทางกายไปสักพัก
แต่พอมาอ่านตรงที่คุณดริณเมากลับมาแล้วได้กับวา...แบบว่าไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรเลย(เม้นก่อนหน้านี้ยังสนับสนุนให้ทำอยู่แท้ๆ) โอ้ย ยิ่งอ่านยิ่งสับสนตัวเอง :katai1:
-
คงต้องเชีร์ยวันกับไปท์ซะแล้ว :katai2-1:
:pig4:
-
อ่านแล้วเขินเลยย กร้าก ดีใจกับวา
วางใจกับไปป์ไม่เต็ม 100 แต่รอดูต่อไปจ้า
-
นึกว่าจะไม่มีคนถามซะแล้ว วันเป็นพวกแรงแบบสังคมพาไป อยู่แบบไหนก็แรงแบบนั้น
ถ้าตอนนี้วันไม่เจออมร คงจะร่านกร้านโลกกว่านี้ ส่วนแทนที่เป็นเพื่อนวันไม่อยากติดต่อแล้ว
เพราะกลัวว่าคุณอมรจะไม่รัก ซึ่งเอาเข้าจริงก็เหมือนชีวิตคนเรานะ แม้จะไปเรียนด้วยกัน พอแยกย้ายทำงาน
บางคนก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย คนเขียนไม่ได้ตั้งใจเขียนให้แรงอย่างเดียวค่ะ
เคยบอกไปแล้วว่าวันจะพัฒนาความคิดขึ้นไปเรื่อยๆ ส่วนเรื่องหยุดงาน มันแน่อยู่แล้ว วันกับวานี่เด็กเส้นเลย
คุณอมรกับคุณดริณปกป้องอยู่แล้ว ตอนนี้คุณอมรยังติดต่อวันไม่ได้ แต่เดี๋ยวออกแน่ค่ะ ตอนนี้วันออกมาแค่ไม่กี่อาทิตย์
เดี๋ยวตอนที่ไปเรียนก็กลับไปทำงานแล้วค่ะ เย้เย่ ขอบคุณที่มีข้อสงสัยนะคะ ยินดีมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำตอบ แล้วจะรออ่านต่อนะจ๊ะ ^^
-
เอิ่ม...ทำไมมีแต่คนไม่ชอบวา เราแหละคนนึงที่ชอบ ขออยู่ข้างน้องวาเอง
น้องมันก็น่าสงสารนะ ถึงจะดูอ่อนแอไปหน่อย แต่ก็ไม่มีพิษมีภัยอะไร
คนแต่งคงไม่พลิกให้น้องวาจากติ๋มๆมาเป็นร้ายหรอกนะ มันน่าเหลือเชื่อเกินไป
ยังไงคุณดริณก็ได้น้องแล้ว ฝากดูแลน้องด้วยนะ อย่าทิ้งน้อง น้องยอมเป็นของคุณทั้งตัวและหัวใจ
ปล.เอ็นซีตอนนี้มันหวานมว๊ากกกกกกกกกกก :-[ :impress2: :o8:
-
เราชอบวันแล้วก็ชอบวาด้วย
คนเขียนก็เก่งแล้วค่ะสำหรับนักเขียนหน้าใหม่
สู้ๆน้า ยังสงสัยยุว่าใครจะคู่กะใคร คนเขียนชอบพลิกอ่ะ
-
เอาจริงๆนะคืออยากอ่านแค่เรื่องของวันอ่ะอยากตามดูชีวิตวันจะเป็นไง คู่อื่นมานิดๆก็พอแล้วเนอะ
-
อมรเงียบไปเลย พี่แกถูกตัดเป็นตัวประกอบแล้วชิมิ
อยากเห็นวันร้ายใส่น้ำมากกว่านี้อ่ะ
-
มาแล้ว ทำไมใครๆไม่ชอบวา คงเป็นเพราะความอ่อนแอมั้งคะ
สงสารสองคนนี้จัง มีแต่เรื่อง คนเขียนอย่าใจร้ายนักสิ
ปล. เราชอบเอ็นซีนี้ ><
-
ทุกคนมีชีวิตที่ต้องดำเนินต่อไป ..
-
เคราะห์ซ้ำกรรมซัด
"แม่ !!" กูวิ่งไปกอดนายแม่อย่างดีใจ และแล้วก็ได้กลับบ้าน .. ทักทายกอดหอมกันเสร็จคุณนายก็ไล่ให้กลับบ้านมาเก็บของ ครั้งนี้ก็นั่งรถทัวร์มาเหมือนเดิมเมื่อยไปหมดทั้งตัว .. กลับบ้านมาหนนี้รู้สึกดีกว่าทุกครั้ง ไม่มีเรื่องไม่สบายใจกลับมาด้วย กูว่าจะอยู่นี่สักอาทิตย์นึง แล้วค่อยกลับไปเผชิญหน้ากับปัญหาทุกอย่างที่ผ่านมา.. ไปท์มันติดสอบเดี๋ยวอีกสองวันจะตามมา ส่วนวามันก็คงกำลังหาเรื่องเรียนอยู่ ตอนนี้ขอพักผ่อนสมองพักผ่อนร่างกายก่อนเถอะ แล้วค่อยกลับไปสู้ต่อ ..
นั่นไงพูดถึงไม่ทันไรก็โทรมา ..
"ว่า"
(( อยู่ไหนอ่ะ))
"บ้าน"
(( วันอ่ะ! กลับบ้านทำไมไม่บอก จะได้ไปด้วย อยากกินกับข้าวฝีมือแม่ )) เสียงแว้ดออกมาจากมือถือ มันรู้ได้ไงวะเนี่ย. อ่อ กูบอกเมื่อกี้นี่หว่า
"เออๆ กูกลับบ้านกู ส่วนมึงน่ะดูเรื่องเรียนไป ไม่ต้องมาตามกูหรอก"
(( ก็กูคิดถึงแม่ คิดถึงมึงด้วยนะ มึงกลับนานไหม เผื่อกูขอคุณแทนไปหา ))
"อาทิตย์นึง ถ้ามึงจะมาก็ขอเขาดีๆนะ เขาคงเป็นห่วงมึง ข้าวใหม่ปลามันนี่" ใช่กูรู้เรื่องหมดแล้ว วามันโทรมาปรึกษาให้ฟังว่าเขาใช้ถุงยางกับมัน เขาอาจไม่ได้รักมัน กูเลยปลอบใจไปว่า ครั้งหน้ามึงขัดเขาเลย อ้อนว่าขอสด งดถุง หึ ขี้คร้านจะเสียวถึงลำไส้ ..
(( วัน .. กูอยากมีชีวิตที่ดี มึงต้องสู้กับกูนะ ถ้าอยากเรียนเราก็ทำงานกัน ช่วงนี้กูยังไม่ได้เข้าไปบาร์เลย .. เออ ! นี่คุณอมรไม่โทรหามึงเลยหรอ ))
"กูบล็อคเบอร์เขาไปละ คงได้เจอตอนกลับไปทำงานนี่แหละ ไม่น่าติดสัญญาเลยว่ะ ไม่อยากเจออิน้ำ แต่กูก็คิดถึงไอ้รักไอ้อายเจนี่นะ "
(( อืมม ไม่น่าเลยว่ะ ไม่น่าเป็นแบบนี้เลย .. วัน .. กูรักมึงนะ รีบกลับมาก่อนที่กูจะตามไปหามึงเอง แค่นี้ก่อน กูกำลังทอดปลา โชคดีนะเพื่อนรัก ))
กดวางสายจากไอ้วาก็นั่งยิ้มเป็นบ้าอยู่คนเดียว หึ มันอ่ะเด็ก อ่อนแอจนคิดว่าจะอยู่ในสังคมรอดไหม นึกว่าจะต้องดูแลไปจนตายซะแล้ว ดีนะที่มันได้กับคุณดริณ กูไม่เคยคิดเลยว่าเราจะสลับคู่กันมั่วขนาดนี้ .. แต่มันคงเหมือนเวลาที่คนมาใช้บริการที่บาร์ล่ะมั้ง วันนี้มาได้คนนี้ พรุ่งนี้มาอาจได้กับอีกคน ไม่แตกต่างกันสักเท่าไหร่
นั่งๆ นอนๆ กวาดบ้าน เก็บบ้านจนเสร็จ เหงาว่ะ ไม่ทีอะไรทำเลย ออกไปช่วยแม่ขายขนมเบื้องดีกว่า ..
.
"จ๊ะเอ๋ !!"
"อะไรของเอ็งตกใจหมด !!! " แม่หันมาด่า พร้อมงื่นมะเหงกมาให้ อะไรอ่ะ ก็แค่แอบมาจ๊ะเอ๋ข้างหลังเอง ทำเป็นขวัญอ่อนไปได้
"กูก็ตกใจสิวะ !!"
"เออ มีคนมาด้อมๆมองๆบ้านเราตลอดเลยว่ะ ตั้งแต่เอ็งไปทำงานที่กรุงเทพก็มีคนมาถามหาตลอด เป็นเหมือนพวกอันธพาลตัวใหญ่ๆ น่ากลัวมาก ! วัน! เอ็งไปทำอะไรใครไว้หรือเปล่า ดูพวกมันจะไม่ยอมหายไปถ้ามันยังไม่เจอเอ็ง"
"ไม่มีนะแม่ "
มีคนมาหากู ? ใครวะ ? แล้วกูเคยไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อนงั้นหรอ คิดไม่เห็นออกเลยก็กูไม่ได้อยู่บ้านตั้งหลายเดือน จะไปมีเรื่องกับใครได้ แล้วทำไมช่วงนั้นมันไม่มาหาล่ะ ช่วงที่กูกับวามาที่นี่น่ะ แม่บอกว่าอันธพาลหรอ .. แต่กูก็ไม่เคยไปมีเรื่องกับหัวโจกที่ไหนนะ ผัวโจรก็ไม่เคยมี แม่เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า
"พี่วัน ! พี่วัน ! " นั่งกวนครีมขนมเบื้องอยู่สักพักก็มีเสียงโวยวายดังมาแต่ไกล โธ่ ! ไอ้เปี๊ยก เด็กแถวบ้านมันวิ่งมาทางนี้ แล้วมันกำอะไรมาด้วยล่ะนั่น
"เออๆ มีอะไร พักหน่อยไหมมึง หอบแดกเลย" กูบอกมันแล้วตบๆหลังให้ เล่นวิ่งมาซะอย่างกับมีเรื่องอะไรใหญ่โต
"มีพี่ผู้ชายเขาฝากนี่มาให้ " อะไรของมันวะ ไอ้เปี๊ยกยื่นกระดาษสีขาวมาให้แล้ววิ่งไปเล่นกับเพื่อนต่อ ใครฝากอะไรมาวะ ?
กูคลี่กระดาษออกดู มันเป็นจดหมายนี่หว่า ใครส่งมาให้วะ !
จำอั๊วะได้ไหม อาวันน
ลื้อทำอั๊วแสบมากนาา
พรุ่งนี้ออกมาเจอกันหน่อยไหม
อั๊วะจะส่งเด็กไปรับ
อย่าหือ อย่าเล่นตัวนาา ไม่งั้นลื้อกับแม่ศพไม่สวยแน่
แทบจะไม่ต้องนึกเลย ไอ้เสี่ยง่อยเปรี้ยนี่เอง !!!! มึงเองหรอไอ้แก่หน้าหื่น แหม ! เงินแค่ห้าพันมึงถึงกับจะฆ่ากูกับแม่เลยหรอ ได้ ! กูจะเอาเงินไปปาหน้าแม่งเลย !!
.
"แม่วันไปหาเพื่อนแปปนะ" เห็นไหมว่ามึงทำให้กูต้องโกหกแม่อีกแล้วเนี่ย เกลียดชิบหาย
"เออๆ กลับมากินข้าวบ้านหรือเปล่า แม่จะได้รอ" แม่ที่กำลังล้างอุปกรณ์ทำขนมอยู่ตะโกนถาม
"มาจร้า แม่รอนะวันจะมากินข้าวด้วย" กูโบกมือลาแม่ แล้วออกมายืนรอหน้าปากทาง เตรียมเงินมาละเรียบร้อย แม่งเอ้ย! เงินแค่นี้ทำมาเป็นงก มึงออกจะรวย ให้กูนิดหน่อยไม่ตายหรอก
.
"เอ็งสินะ ไอ้วันน่ะ ! " ผู้ชายร่างใหญ่เดินเข้ามาหยุดตรงหน้ากูแล้วจ้องแบบจะกินเลือดกินเนื้อ มันท่าทางนักเลงมาก ไอ้เวรนี่หรือเปล่าที่มาด้อมๆมองๆแถวบ้านกู
"ขึ้นรถ ! อย่าลีลา" มันให้กูเดินตามมาที่รถ แล้วผลักกูให้ขึ้นไป กูไม่ได้พูดอะไร ต้องดูเชิงก่อน
"กูฝากเงินไปให้เสี่ยละกัน กูไม่ไปกับมึงหรอก" กูบอกมันทำท่าจะหยิบเงินให้ ทำไมต้องไปหาด้วยล่ะ ไม่เอาหรอก กูไม่อยากเสียอย่างอื่นนอกจากเงิน
"เสี่ยสั่งให้มึงไปเอง อย่าขัดใจน่า ไป!!!"
สุดท้ายมันก็ดันกูขึ้นมานั่งรถกระบะที่ไม่มีแคปหลังจนได้ ชักไม่ไว้ใจแล้วสิ หรือเสี่ยมันอยากใช้บริการกูสะ อี๋ !! ไม่เอานะ กูขยะแขยงเกินจะทนแล้ว !!
.
"ถึงละ เดินไป!!" ไอ้ยักษ์มันดันกูให้เข้ามาในโรงงานร้าง สัตว์! โรงงานร้าง มึงจะฆ่ากูทิ้งแล้วหมกไว้แถวนี้ใช่ไหม
.
"ว่าไง อาวัน.."
"ส .. เสี่ย"
เสี่ยแม่งแก่เหมือนเดิม หน้าเจ๊กเหี่ยวๆไม่เคยทำให้กูมีอารมณ์ได้เลย !
"เสี่ยจะเอาไงก็ว่ามา จะเอาเงินใช่ไหม ? เอาไปสิ นี่ห้าพัน หรือต้องมีดอก อ่ะ ให้เจ็ดพันเลย"
เพี้ยะะ
ไอ้เหี้ยเสี่ยมันเดินเข้ามาตบหน้ากู เจ็บสัตว์
"รีบๆรับเงินไปสิ กูไปละ" กูโยนเงินให้มันแล้ววิ่งหนีออกมา แต่ไม่ทัน
"อาทองจับมัน" ไอ้เหี้ยตัวยักษ์มันจับกูไว้ก่อน ทำไงดีวะ ทำไงดี !
"อื้ออออ ไอ้เหี้ย ! มึงก็เอาตังไปสิวะ" กูดิ้นขืนตัวออกจากมัน แต่แรงมันเยอะมาก สู้ไม่ได้
"แสบมากนะ ! อย่าเอ็ดไปอาวัน .. อั๊วะมีของขวัญมาให้ลื้ออออ !" เสี่ยพูดจบโลกกูก็มืดมิดไปหมด .. ไอ้ยักษ์มันมัดมือ มัดปาก แล้วปิดตากู พวกมึงจะทำอะไร ของขวัญเหี้ยอะไร กูไม่เอา !
.
.
"อื้อออออ .. ไอ้ .. เอี้ยยยยย .. อ่อย ..อู!!"
ฮึ่กกก เกลียด ไอ้เหี้ยเสี่ยมันข่มขืนกู มันกระหน่ำแทงเข้ามาไม่หยุด หลังจากไอ้เหี้ยเสี่ยก็คงเป็นไอ้เหี้ยยักษ์ ฮืออ เจ็บบ กูเจ็บไปหมด
"มึงอ่ะ .. เย็_เสร็จก็ลากมันไปทิ้งข้างทางนะ ไม่ต้องฆ่า"
เสียงไอ้เหี้ยยักษ์มันพูดหลังจากหลั่งน้ำคาวชั่วๆเข้ามาในตัวกู ฮึ่กก ระบม ชา ร้าว เหมือนตรงนั้นฉีกขาด มีเลือดออก
"อย่าดิ้น .. " อั่กกก มันต่อยเข้ามาที่ท้องกู กูได้ยินเสียงคนคุยกันอีกเยอะ นี่มันจะเอากูอีกกี่คน ฮึ่กก กูกัดลิ้นตายตอนนี้เลยดีไหม
"ฮืออออ .. อ่อยยย อู .. อึ่ก อึ่ก " สองคนผ่านไป สามคนผ่านไป ยังมีคนต่อคิวข่มขืนกูอยู่เรื่อยๆ เมื่อไหร่จะจบ เมื่อไหร่จะหยุด ไอ้พวกเวร
"เหี้ยแม่ง ! เร้าใจชิบหาย"
"ดูดสิวะ .. อ๊ากกกก ! สัส กัดค_ยกู"
อั่กกก พลั่กกก. อึ่กกกก
"พอมึง เดี๋ยวมันตาย ซี้ดดดด อ่ะ ตามึงละ แทงแม่งหนักๆ ฤทธิ์เยอะดีนัก"
ฟรึ่บบบ
ไอ้เหี้ยคนล่าาสุดมันเอาผ้าที่มัดปากกูออก
"ร้องให้ดังๆ .. ร้องสิ ! สัตว์ "
เพี้ยยยยยะะะ
"อึ่กกก .. ปล่อ ย . กู " หมดแรงจะสู้แล้ว ไม่รู้ว่าข้างล่างของกูโดนมันยัดเข้าไปกี่คน กี่ครั้ง ตอนนี้มันชาไปหมดแล้ว
"อ๊าาาา .. เหี้ย ตายหรือยังวะ มึงๆ มาดูมันดิ๊ สัตว์ สลบไปแล้ว "
"พาแม่งไปทิ้งเหอะ เดี๋ยวซวยนะมึง เสี่ยก็ไม่อยู่แล้ว "
"เหี้ย ! ช่วยกันดิวะ โยนแม่งตรงเนี้ย ! "
"มึงจะเอาตังมันหมดเลยหรอ "
"เออ ไม่ต้องเหลือไว้ให้หรอก โทรศัพท์เฮงซวยทิ้งไว้เนี่ย"
"ไปมึงงง!"
.
.
ความรู้สึกทั้งหมดดับวูบไปตั้งแต่มันเอากูไปโยนทิ้งที่ไหนสักแห่ง หญ้า มันคือพื้นหญ้า ที่ไหนล่ะ แต่มันคงไม่ไกลจากที่โกดังมากนัก กูลุกไม่ไหว เจ็บไปหมด ทำไงดี มือยังโดนมัด ตายังถูกปิดอยู่
"ช่วยด้วยย! ช่วยด้วยย. อึ่กกก "
ตะโกนด้วยเสียงแหบแห้ง ป่านนี้คงมืดแล้ว จะมีใครผ่านมาที่รกร้างแบบนี้ล่ะ ฮืออ กูรู้เลยว่าตอนนี้เลือดออกปาก ออกจมูก ช่องทางฉีกขาด แขนขาไม่มีแรง หน้าตาคงบอบช้ำ เพราะโดนพวกมันทั้งชก ทั้งตบ โดนต่อย กระทืบ และ ข่มขืนอย่างทารุณ ไอ้เหี้ยเสี่ย มึงมันเลว อึ่กกก
.
ความอ่อนล้าทำให้กูหลับไปบนพื้นหญ้า สภาพกูตอนนี้เสื้อผ้าหลุดรุ่ย ยังดีที่มันไม่ได้ถอดเสื้อออก ตอนนี้กูมีแต่เสื้อโคร่งๆคลุมมาถึงขาอ่อน กับชั้นในสีขาวเปียกๆจากคราบพวกเหี้ยนั่นผสมกับเลือดที่ออกไม่หยุด
ทำไงดี กูไม่รู้ทาง ตอนนี้เวลาเท่าไหร่แล้วนะ เที่ยงคืน ตีสอง ตีห้า กูเดินโซซัดโซเซออกมา เหยียบทั้งกรวด ทั้งหิน หนามหญ้า มีเศษแก้วบาดเท้าด้วย แต่มันไม่เจ็บอีกแล้ว มันชา ตอนนี้สมองกูตื้อ ตื้อไปหมด กูเดินพาร่างเน่าๆชนต้นไม้บ้าง ล้มลงบ้าง จนเหยียบที่ผิวพื้นแข็ง น่าจะเป็นพื้นปูน
ปรี๊นนนนนนนนนนนนนน
ตุบ ตุบ ตุบ ...
ร่างเล็กที่พยายามหาทางพาตัวเองเดินออกมาที่ถนน ถูกรถที่กำลังวิ่งมาชนอย่างแรงจนกระเด็นขึ้นแล้วร่วงลงไปที่พื้นหญ้าข้างทาง ร่างทั้งร่างกลิ้งลงไปใกล้ๆที่ๆถูกชน เคราะห์ซ้ำกรรมซัดหรือไร แค่โดนพวกเลวทรามรุมโทรมก็แย่จะตายอยู่แล้ว ตอนนี้วันเหมือนตายทั้งเป็น
.. แม่จ๋า ถ้าลูกตาย อโหสิกรรมให้ลูกด้วย ...
.
"คุณ ! คุณ!"
"พาไปโรงบาลเถอะนาย"
"ไปไป มึงไปสตาร์ทรถ"
"นาย ! นี่โทรศัพท์ แต่เปิดไม่ติดอ่ะ"
"เออๆ รีบไปโรงบาลด่วนเลยมึง!"
TBC.
..................................................................
ร้องไห้อีกแล้ว อย่าโกรธเขานะ
วันจะต้องดีขึ้น เชื่อคนเขียนเถอะ
ตอนนี้เขียนซอฟต์ๆนะคะ ไม่อยากดราม่า
สงสารวันกันไหม ปวดร้าวในจิตใจเหลือเกิน
:pig4:
-
:a5:โธ่วันของป้า ใครมาช่วย วัน เอกภพเปล่า
-
ใครเป็นพระเอกกกกก
สรุปว่ายังไงหว่า คนไหน ใคร เปนพระเอกหนอ
เรืีองร้ายๆขอให้มันผ่านไปแล้วไปลับนะวัน สุ้ๆๆ
-
ขอเถอะค่ะ จัดอิเสี่ยซักทีได้มั้ยคะ สงสารวันไม่ไหวแล้ววว ทำไมซวยแบบนี้ อย่าลืมไปตรวจโรคด้วยนะลูกก :m31:
-
กว่าชีวิตวันจะดีขึ้น คงจะหลวมก่อนแล้วว่ะ :เฮ้อ:
-
อ้ากกกกกกก :m31:พ่นไฟใส่คนเขียน
ทำร้ายจิตใจคนอ่านมากเราไอ้เราก็คิดว่า
จะไม่มีไรแล้วเห็นว่าทุกอย่างดูโอเคไม่มี
ปัญหาแต่ที่ไหนได้หลอกให้ดีใจไปก่อน
แล้วก็มาเสิร์ฟมาม่างื้ออออน่าสงสารวันอ่ะ
นายนี่คือพระเอกป่าวเข้ามาช่วยวันอ่ะแงงงง
มาทำให้ค้างอีกแร้ววว :mew4:
-
ง่าาาาาา
ทำไมชีวิตทอง เจอแต่คนไม่ดี :ling1:
-
:m31: อิเสี่ย อีเลว แค่เงิน 5 พันมึงถึงกับเอาลูกน้องมารุมโทรมวัน
ตอนนี้ไม่สนแล้วคนที่มาช่วยจะเป็นเอกภพ(ที่เราไม่ชอบหน้า)หรือใคร
แต่เท่าที่ดู ท่าทางจะเป็นพวกมีอิทธิพลพอตัว
ช่วยจัดการเก็บอีเสี่ยหื่นนั่นที :fire:
-
:mew1:
-
:a5: อยากฆ่าอิเหี้ยเสี่ยยยยยยยย :z6: คนเขียนจัดหนักๆ หน่อยยยยยย น้ำตาพรากมากอ่ะ :o12:
-
ถามมาได้ว่าสงสารวันไหมมมมมมมมมมมมมมม :ling1: มันยิ่งกว่าสงสารอีก มันคือความโชคร้ายทีสุดกับการถูกข่มขืนแบบรุมโทรม จะรู้จักกันหรือไม่รู้จักกันก็ตาม และต่อให้วันผ่านผู้ชายมามากแค่ไหน แต่แบบนี้มันเกินจะรับไหว อยากจะให้เปลี่ยนพล็อตตอนนี้เลย แบบแค่โดนซ้อมก็พอแล้ว ส่วนข่มขืนแบบว่ามีคนมาช่วยทัน อยากให้เป็นแบบนี้มากกว่า รับไม่ได้ สงสารวัน :katai1: และไม่ว่าใครจะเป็นคู่ของวัน ขอให้รักวันจริงๆสักที วันเป็นคนดีมากๆ ทำทุกอย่างเพื่อแม่มาตลอด แต่คิดเหมือนหลายเม้นท์ ว่าจะเป็นเอกภพนะที่ช่วยวันเอาไว้ หรือไม่ใช่ก็ช่างเถอะ ขอให้ช่วยวันด้วยแล้วกัน :call:
กำลังอ่านวันมุ้งมิ้งกับวาดีๆ พอมาตอนที่วันถูกกระทำ อารมณ์เปลี่ยนเลยตรู มันเกินไปสำหรับไอ้สารเลวเสี่ยและพรรคพวก แค่เงินห้าพัน มึงทำอย่างกับเอาเงินมึงไปเป็นล้านหรือวันไปทำชีวิตมึงตกต่ำ เข้าใจว่ามึงโกรธที่ถูกหยาม แต่เงินแค่นั้นไม่น่าจะทำกับวันขนาดนี้ ขอให้เอาคืนพวกมันอย่างสาสมด้วยคนเขียน อย่าปล่อยให้มันลอยนวล :z6:
นับจากนี้ ชีวิตของวันและวา คงจะดีขึ้นอย่างที่คนเขียนบอกแล้วนะ อย่ามีอะไรมาทำร้ายสองคนนี้ และ รวมถึง เจนี่ อาย รัก ด้วย สองคนหลังนี่รู้สึกจะยังไม่มีคู่กับเขาเลย จะมีไหมอ่ะ :call:
-
ขอโทษทุกคนนะคะที่เป็นแบบนี้ พล็อตเป็นแบบนี้จริงๆค่ะ
ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครรู้ .. แต่ต่อจากนี้จะไม่มีเรื่องร้ายๆแล้วสัญญา
วันเป็นตัวละครที่เรารักและสงสารมาก เขาต้องเจออะไรเยอะแยะโดยที่มันเกิดจากการกระทำจากอดีต
ส่งผลมาถึงปัจจุบัน แต่ไม่ต้องกลัวนะคะ เสี่ยโดนหนักแน่ !
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ค่ะ
:กอด1:
-
วันนี่พออะไรๆจะดีขึ้นต้องดวงซวยอยู่เรื่อย
-
ใจมันปวดร้าวไปทั้งดวงเลย :o12:
-
เมื่อไรจะหมดเคราะห์กรรมสักทีนะวัน :เฮ้อ:
รอวันที่ฟ้าสดใสของวัน :กอด1:
-
ชีวิตกำลังดำเนินไปในวิธีทางของมัน ..
-
o22 แค่เงิน 12000 นี่ต้องทำขนาดนี้เลยหรอ
สงสารนางวันจริง ไม่รู้ถ้าน้องไปค์รู้เรื่องจะรับได้ไหมเนี่ย
-
สงสารวัน มากๆอ่ะ TT
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ขอบอกตามตรงว่าทำใจไม่ได้ทีนู๋วันของเจ๊ โดนแบบนี้ :katai1: :katai1:
มันเป็นอะไรที่โหดร้ายมากกกกกกกกก
สงสารวันจัง :m15: :m15: :m15:
-
วัน น่าสงสารจัง หวังว่าคนนี้คงจะเป็นพระเอกน๊า :mew6:
-
อิมเมจวันเรื่องนี้คือไม่มีคู่หรือเปล่าเนี้ย พอจะคู่กับใตรต้องมีเรื่องเข้ามาตลอด แต่วันน่าสงสารนะ ถึงวันจะผ่านมาเยอะ หรือขายก็ไม่ได้หมายความว่าจะโดนทำแบบนี้ได้นะ เลวมาก
-
แค้นนี้ต้องชำระยาวววววววววววววว
วัน ขอให้นาย หายเร็วๆนะ สักวันมันคต้องดีขึ้น กลายเป็นเจ้าแม่วัน :hao7:
-
คิดไปคิดมาวันน่าสงสารกว่าวาอีกนะ
-
ช็อกข้ามโลก คนเขียนใจร้ายที่สุด ทำไมต้องให้วันเจออะไรแบบนี้ตลอดเลย
สงสารมาก เจอแต่เรื่องแบบนี้ตลอด คนที่มาเจอเป็นใคร อยากรู้แล้ว อัพต่อเถอะ :m15:
-
สงสารวันมากเลยอ่ะ :o12:
ผิดหวังเรื่องคุณอมร :m16: แล้วยังมาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้อีก :hao5:
อยากให้พระเอก(ซึ่งตอนนี้ยังไม่รู้ว่าใคร :a5:) มาช่วยวันสักทีเถิ้ดดดดดดดอเพี้ยง :call:
วันจะได้มีความสุขจริงๆสักที :mew1:
ปอลอ1. ขอให้ไรด์เตอร์จัดหนักอิเสี่ยทีค่ะ แค้นมาก(แค้นแทนวัน) :z6:
ปอลอ2. ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ จะรอจัดการอิเสี่ยค่ะ :angry2:
-
ชีวิตจริงวันเสี่ยงต่อการเป็นเอดส์มาก โดนใครต่อใครก็ไม่รู้รุมกระหน่ำ
เชื่อว่าวันข้างหน้าจะต้องสดใส สู้ต่อไปนะวัน คงไม่มีอะไรร้ายแรงไปกว่านี้หรอก
-
วันถึงจะร่าน แต่ก็ไม่ชั่วโดยสันดาน
สักวันหนึ่งชีวิตของวันคงดีขึ้น
เมื่อผ่านเรื่องเลวร้ายนี้ไปได้
-
:monkeysad: เราหวังว่าตอนต่อๆไปวันจะได้เจออะไรดีๆกะเค้าบ้างเนอะ
-
นี่เขียนซอฟท์แล้วเหรอคะคุณ! โห่ว!!นำ้ตาท่วม~
-
:undecided: :undecided:
-
เพิ่งตามอ่านจบ :เฮ้อ: คิดอยู่ว่าอิเสี่ยมันปล่อยวันง่ายไป แล้วมันก็มาเอาคืนจริงๆ :monkeysad:
เอาเถอะที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป รอดมาได้ขอให้เริ่มต้นชีวิตใหม่นะวันนะ
กับไปท์คิดว่ายังไงไม่น่าจะไปด้วยกันรอด แต่รอติดตามค่าาาา :กอด1:
-
ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ร้องไห้เลย วันโดนหนักจริง
ไม่เอามาม่าหม้อใหญ่แล้วนะ ให้วันสมหวังบ้างเถอะ :m15:
-
ขอโทษที่ทำให้ทุกคนเสียขวัญและกำลังใจแทนวันนะคะ
ตอนแรกกะเขียนแบบที่คุณ manutty บอก ก็แค่โดนจับแล้วหนีออกมาได้
แต่โลกแห่งความจริงมันไม่ใช่นิยาย สังเกตนิยายเรื่องนี้จะไม่ค่อยมีเรื่องเกินจริง
ทุกอย่างอยากสื่อถึงโลกด้านมืด ซึ่งบางคนไม่เคยเจอ
เอาล่ะค่ะ เรามาทำใจให้สบายดีกว่าเนอะ อย่างไรมันก็เป็นแค่นิยายเรื่องนึงเท่านั้น
บทสนทนาของคนแปลกหน้า
"มึงว่าอะไรนะ"
"กูบอกว่าร่องรอยตามตัวเขามาจากการทำร้ายและโดนรุมโทรมไม่ต่ำกว่าสามคน ตรวจเจออสุจิแค่สองรายในตัว มึงเชื่อไหม กูแทบจะร้องไห้ นี่มันผู้ชายนะเว่ย ผู้ชายเอาผู้ชาย ไอ้เหี้ย โลกมนุษย์"
"กูตกใจมากๆเลยว่ะ ตอนที่เขาเดินออกมา ไอ้จ้อยมันเบรกแล้วนะแต่ไม่ทัน นี่กูเลยกลับกรุงเทพไม่ได้เลย คุณหญิงแม่กูบ่นตายห่า "
"มึงจะเอาไงวะ ดีนะที่มึงชนไม่โดนส่วนสำคัญ ถ้าเขาเป็นอาการทางสมองหรือพิการไปมึงก็ซวยแน่"
"กูสงสารเขาว่ะ มึงดูดิ หน้าตาน่าจะน่ารักมากๆอ่ะ ออกสวยด้วยซ้ำ ตอนแรกกูนึกว่าผู้หญิง แต่กูเห็นชั้นในกับตรงนั้นกูถึงรู้ว่าไม่ใช่"
"กูส่งผลเลือดไปละ ไว้พรุ่งนี้เช้าคงรู้ กลัวเขาจะเป็นเอดส์ว่ะ เพราะช่องทางฉีกขาดเลย ส่วนอื่นก็มีหน้าบวม ตาบวม บั้นท้ายและสีข้างช้ำ ถลอกตามตัวนิดหน่อย ไม่มีอะไรหัก "
"ทำไมถึงต้องมาโดนอะไรแบบนี้วะ แล้วไอ้คนทำมันเป็นใครวะ สัตว์เอ้ย กูจะสั่งจับเข้าคุกให้หมด ลูกน้องกูยังมี เออ ไอ้ไท มึงพอจะหาประวัติเขาได้ไหมวะ กูอยากรู้ เช่น ชื่อ หรือ บ้าน กูจะรับผิดชอบที่ชนเขาเอง ส่วนเรื่องโดนรุมต้องให้เขาตัดสินใจ บางทีคนเขาก็ไม่อยากอับอาย ตำรวจก็ใช่จะช่วยได้เสมอไป "
"กูจะลองหาดู เออมึง โทรศัพท์เขาไง ลองดูสิ "
"เปิดไม่ติดว่ะ ไม่รู้แบตหมดหรือโดนกระทืบเพราะสภาพแย่มาก "
"เฮ้อออ ดีนะเขาวิ่งออกมาเจอมึง ไม่อย่างนั้นคงนอนตายอยู่แถวป่านั่นแหละ เขาค้อคนพลุกพล่านที่ไหน"
"คงเป็นชะตาให้กูมาเจอเขามั้ง ก็ดีละมึง ได้ช่วยชีวิตคน แล้วนี่มึงไปไหนต่อ ตีห้าแล้ว"
"กูออกเวรแปดโมงเช้า คุณอธิป เจ้าของไร่และรีสอร์ทชื่อดังครับ ถ้าจะอยู่เฝ้าก็รีบบอก หรือจะจ้างพยาบาล แต่ที่จริงไม่ต้องก็ได้นะธิปมึงกลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวรอเขาฟื้นกูจะสั่งให้พยาบาลโทรตาม"
"กูเฝ้าเอง ไม่เป็นไร มึงไปทำงานไป ขอบใจมากนะเว่ย"
"เออๆ พักผ่อนด้วยล่ะมึง"
.
"ได้ที่อยู่มาแล้วครับนาย เป็นลูกชายแม่ค้าขายขนมเบื้อง อยู่กับแม่แค่สองคน พ่อตายแล้ว แต่ไปทำงานกรุงเทพฯได้หลายเดือนแล้ว ส่วนที่กลับมาเพราะมาเยี่ยมแม่ นี่ครับรายละเอียด"
"ชื่อ วัน หรอ ยังเด็กอยู่เลยสินะ"
"ส่วนคนทำนี่ผมให้พวกไอ้เลมันสืบอยู่ แต่รอให้คุณเขาฟื้นนน่าจะได้เรื่องเร็วกว่านะครับ"
"อืมม มึงเอาเสื้อผ้ามาให้กูแล้วใช่ไหม เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อนนะ เลือดเปื้อนเสื้อเต็มไปหมด มึงเฝ้าเขาด้วยล่ะ ถ้าตื่นก็เอาน้ำให้ดื่มก่อน เดี๋ยวกูออกมา"
.
.
"ฮึ่กกก .. แม่จ๋าา . ช่วยวันด้วย .. ช่วย .. ด้วย"
"คุณ ! คุณ.! นายๆ ออกมาพอดี คุณเขาเพ้อถึงแม่ แล้วก็บอกช่วยด้วย ช่วยอะไรวันๆด้วยอ่ะ"
"อืม สงสัยจะละเมอน่ะ มึงไปเตรียมซื้อข้าวมาไป กูหิวละ "
"ได้ครับนาย"
.
"ทำไมผู้ชายตัวเล็กๆแบบนี้ถึงโดนคนชั่วทำซะยับเยินขนาดนี้วะ กูไม่เข้าใจจริงๆ"
"ฮัลโหล แม่ครับ ธิปคงไม่ได้กลับบ้านนะ อย่าเพิ่งด่า พอดีมีเรื่องที่ไร่นิดหน่อย .. รีสอร์ทปกติครับ ทัวร์จีนลงสิบคัน ครับๆ รักแม่นะ อย่าออกสมาคมบ่อย พักบ้าง ครับ จะรีบกลับครับ"
"แม่ . วัน .. เจ็บ "
"วัน วัน ! เฮ้อ เพ้อทั้งคืนเลย น่าสงสารฉิบ"
"ช่วยด้วย .. ช่วย .."
"ชู่วววว .. ไม่มีใครทำอะไรแล้วนะ วันปลอดภัยแล้วนะ .. หนาวล่ะสิ อ่ะ ห่มผ้าไปอีกชั้น "
.
"นายทานอันนี้ด้วย บำรุงร่างกาย"
"เออๆ มึงนี่บังคับกูจริง กูไม่ชอบแดกรังนกซื้อมาหาเตี่ยมึงหรอ"
"โด่ คุณหญิงสั่งตลอดว่าต้องให้คุณชายทาน"
"เออๆ นี่เมื่อไหร่เขาจะตื่นวะ กูกลัวเขาจะเป็นอะไรเพราะเรา"
"นี่มันกี่ชั่วโมงเอง นายอย่าเพิ่งกังวลสิ ผมว่าเขาต้องหายนะ"
"เพราะมึงเลย นี่ ขอตบที มีคนเดินมาก็ไม่รู้จักดู ดีนะกูเห็นทัน"
"อุบัติเหตุน่าาา นายก็"
"กูจะหักเงินเดือนมึงคอยดู"
"นายอย่าใจร้ายสิ แค่นี้ก็จะไม่พอกินแล้ว"
"แค่กก แค่กกก "
"เสียงใครวะ นาย นาย คุณเขารู้สึกตัวแล้ว"
TBC.
..................................................................
หรือเขาจะเป็นพระเอกของวันกันนะ มาต่อให้นิดหน่อย เจอกันตอนหน้าเต็มๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
:pig4:
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: วันนนนนน มาซบอกป้านี่มาาาาาา :katai1: :katai1: อยากให้วันเจอคนดีๆแล้วอ่าาา
-
อาจจะเป็นคนนี้นนนนนนนนนนนนน ร้องเป็นเพลงเลยตู :laugh: ดีใจที่วันปลอดภัย แต่ก็ยังกังวลเรื่องสุขภาพวันอยู่ ขออย่าให้วันโชคร้ายไปกว่านี้เลย มีความสุขได้แล้ว ถ้าคุณอธิปเป็นคู่วัน และ ไปร์ท ล่ะ ถ้าเกิดไปร์ทดีจริงๆ รักและรับเรื่องวันได้ทุกอย่าง ก็น่าสงสารนะ แต่ไม่ว่าวันจะคู่กับกับใครก็ขอให้รักวันที่ตัวตนสักที อย่าคิดแต่เรื่องเอาอย่างเดียว :กอด1: ทั้งวันและวาโชคร้ายทั้งคู่ เราไม่อยากเอาชีวิตวันกับวามาเปรียบกันว่าใครหนักหนากว่า มันเป็นความโชคร้ายคนล่ะแบบ แต่มันก็คือความโชคร้ายเหมือนกัน บอกเลยว่าไม่อยากให้ทั้งสองคนเจอแบบนี้หรอก เราชอบทั้งวันและวา ยังยืนยันความคิดเดิม ถ้าไม่มีใคร ก็ให้วันกับวาคู่กันไป :hao6: รวมถึงเพื่อนๆสองคนนี้ด้วย อยากให้มีความสุขมาเยือนบ้าง หมดทุกข์หมดโศกกันสักทีเถอะ :call: แต่มีแอบคิดนะว่า อธิป จะเป็นน้อง เอกภพ หรือเปล่าวะ ถ้าใช่ก็ต้องรู้จัก อมร ดริณ คิดเฉยๆนะ คนเขียนอย่าด่าว่าดักทางหรืออะไรเลยนะ เขาแค่คิด (แต่เมิงเขียนออกมาแล้วนะ) :mew2: ต่อจากนี้ก็ขอให้วันมีความสุขตามที่คนเขียนบอกได้แล้วนะ อย่าหลอกเขาล่ะ :mew6:
ถ้าโลกความเป็นจริง บอกเลยว่า วันมีสิทธิ์เป็นโรคเอดส์แน่นอน เพราะไม่เคยได้ป้องกันเลย รวมถึง อมร ดริณ และ อีกหลายๆคนด้วย ไม่ใช่เพราะติดจากวันฝ่ายเดียว คนพวกนี้อาจจะเอามาติดวันก็ได้ หรือ แม้แต่ วา ถึงจะผ่านแค่สองคน แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่เป็น อะไรก็เกิดขึ้นได้ในโลก เข้าใจคนเขียนว่าโลกไม่ได้สวยไปซะทุกอย่าง โลกทุกวันนี้อยู่ยากขึ้น แต่ขอแค่พื้นที่ในโลกนิยายสวยบ้างไรบ้างก็พอจ้า :-[ และคนเขียนไม่ต้องซีเรียสหรอก เราก็เวิ่นเว้อไปเพราะคนเขียนนั่นแหละเขียนให้เราอิน สงสาร เลยอดจะตัดพ้อไม่ได้ แต่โดยรวมชอบ เขียนตามพล็อตที่วางไว้เถอะ ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก ถือว่าเก่งนะ ที่ทำให้คนอ่านรู้สึกได้ขนาดนี้ o13 จะติดตามดูความสุขของตัวละครในเรื่องนี้ไปจนจบ ติดตามกันต่อ :katai2-1:
-
ขอให้เป็นฟ้าหลังฝนที่สดใสที่สุดนะ พอแล้วกับมาม่า :z3:
-
พ่อพระมาโปรดวันแล้วใช่ป่ะ 5555
-
ตัวละครใหม่มาแล้ว ยิ่งอ่านยิ่งเดาไม่ถูกเลย ใครจะคู่กับวันนะ
ตอนนี้น่าสงสารอ่ะ เงินแค่นิดหน่อยทำซะเจ็บแสบเลย
-
คุณชายเจ้าของไร่เป็นใครกันน้า!?
-
อ่า เมื่อไหร่จะเจอพระเอกล่ะนี่ ดีนะที่เขาตรวจเลือดให้ เหอ เหอ ก่อนหน้านี้ หลายคนเหลือเกิน หยุดอยู่แค่อธิปได้มั้ย ให้ฮีเป็นพระเอกเหอะ
เค้าขี้เกียจลุ้นแล้วอ่ะ คนเขียน
-
อ่า เมื่อไหร่จะเจอพระเอกล่ะนี่ ดีนะที่เขาตรวจเลือดให้ เหอ เหอ ก่อนหน้านี้ หลายคนเหลือเกิน หยุดอยู่แค่อธิปได้มั้ย ให้ฮีเป็นพระเอกเหอะ
เค้าขี้เกียจลุ้นแล้วอ่ะ คนเขียน
หมดตัวละครแล้วค่ะ ไม่ต้องลุ้นแล้วเนอะ
:mew3:
-
:o12: :o12: o22
-
Who??????????
Tell me,please
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
แงงงงงงง สงสารวัน ถึงคนเขียน ถ้าอยากให้เหมือนจิงต้องในทานยาต้านเอดส์ ภายใน 48 ชมหลังโดนกระทำ แพทย์สั่งใช้ 1 เดือนนะงับ กรณีโดนข่มขืนมา จะสั่งยาได้ :hao4: :o12: :m16: :angry2: และถึงเจาะเลือดตรวจเอดส์วันนี้ ถึงผล negative คือไม่เป็นเอดส์ก็ไม่ได้บอกว่ารอบนี้ไม่ติดนะ ต้องดูหลังจากรับเชื้อ 6 เดือน กะ 1 ปี ไวรัสที่ตรวจจะไม่ขึ้นทันที และถ้าได้รับเชื้อเอดส์จริง แล้วกินยาใน 48 ชมแรกที่เชื้อไวรัสยังไม่ไปไกล มันจะดักเชื้อได้นะ แต่ถ้าคนที่เอามาติดเชื้อเยอะมาก และแผลฉีกขาดเยอะ ก็เสี่ยงสูงถึงจะให้ยา
เห็นในเรื่องมีหมอ. น่าจะต้องกินนะ แล้วก็ยามีแบบ 3 ตัว กะแบบ 2 ตัว กินตรงเวลาทุกมื้อ มีผลข้างเคียงด้วย แบบ 2 ตัว อ้วกเยอะ เหนื่อยเพลีย ซีด ทำงานไม่ค่อยได้ เบลอ กดการทำงานของไขสันหลัง และแบบ 3 ตัว เหนื่อยน้อยกว่าไม่กดไขสันกลัง แต่มีผลกับตับไตมากกว่า
ไม่ค่อยมั่นใจ ลองหาอ้านดูนะ. เคยเขียนนิยายเลย เคยค้นดูนะ อิอิ
ปกติอ่านเงา ตลอด. สมัครสมาชิกมาเพื่อ วันเลย นะ ^^ รอตอนต่อไปงับ
-
แงงงงงงง สงสารวัน ถึงคนเขียน ถ้าอยากให้เหมือนจิงต้องในทานยาต้านเอดส์ ภายใน 48 ชมหลังโดนกระทำ แพทย์สั่งใช้ 1 เดือนนะงับ กรณีโดนข่มขืนมา จะสั่งยาได้ :hao4: :o12: :m16: :angry2:
ขอบคุณมากค่าาา กำลังอ่านข้อมูลอยู่เลย ตอนต่อไปได้ใช้นะ :mew1:
-
ข้อมูลข้างบนเลย พิมเพิ่มให้ ^^ อย่าให้วันติดเอดส์พอ. ไวรัสตับด้วยนะ อิอิ เชียร์นางงับ555
:hao3: :katai2-1:
-
ข้อมูลข้างบนเลย พิมเพิ่มให้ ^^ อย่าให้วันติดเอดส์พอ. ไวรัสตับด้วยนะ อิอิ เชียร์นางงับ555
:hao3: :katai2-1:
ขอบคุณมากๆค่ะ เค้าก็ไม่อยากให้วันเป็นเอดส์ เราจะไม่ใจร้ายกับนายเอกของเรา
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ อุตส่าห์สมัครสมาชิกมาเพื่อสิ่งนี้ :pig4:
-
คุณอธิปหรอออออ
สงสัยเปนพระเอกของวันแน่เลย เน้อๆๆ
แต่ว่า จารู้จักคุณอมรอีกปะวะ
-
+1 ให้คนเขียนจ้า ขยันเขียนมาก
นายคนนี้ค่อยดูเหมือนเป็นพระเอกหน่อย
หวังว่าจะไม่ใช่ว่าเข้ามาเป็นแค่พี่ชายใจดี เห็นแล้วสงสารนะ
สุดท้ายก็ไปจบกับ ไปค์ต่อ แล้วจะรออ่านต่อจ้า
-
หมดตัวละครล่ะ แต่ใครจะเป็นพระเอกหนอ
ขอให้ พ้นจากพวกเลวๆสักทีนะ วัน
-
หาคนดีๆให้วันเถอะ
แต่อธิปก็น่าจะโอเค(?)
-
วัน.... :เฮ้อ:
สู้นะวัน รักวันนะ :กอด1:
-
ขอให้วันเจอคนดี หวังดีกับวันจริงเถอะค่ะ ตอนนี้อิฉันสงสารวันเหลือเกิน :hao5: :hao5:
-
ยาแก้เอดส์อ่ะ ต้องรีบกินก่อนผลตรวจออกนะ ยากินแล้วก็อ้วกทุกวัน มึนหัว สุขภาพย่ำแย่มากอ่ะ แต่ถ้าไม่อยากเป็นก็ต้องทนกิน
-
เค้าเป็นใครหวังว่าจะเป็นพระเอกตัวจริงๆๆในชีวิตวันน่ะ
-
คุณอธิปนี่เค้าเป็นคนดีเหมือนกันนะ ช่วยวันเอาไว้
แต่ถ้าจะให้คุณอธิปเป็นพระเอกตัวจริงของวัน เค้าก็ยอมรับตัวตนของวันให้ได้ด้วยเช่นกัน
ไม่งั้นคงอยู่กันไม่ยืด วันตื่นขึ้นมาคงไม่เสียสติไปหรอกนะ
-
บาดแผลทางร่างกายยังรักษาให้หายได้แต่บาดแผลทางจิตใจนี่สิ ขออย่าให้วันต้องเจอเรื่องร้ายอีกเลย :o12:
-
ทุกตัวละครมีความสำคัญ และมีความเกี่ยวข้องกันโดยไม่รู้ตัว ..
-
ฟ้าหลังฝนมักจะสดใสเสมอ สู้ต่อไปนะหนูวัน :m15:
-
คนเขียนขา อิ่มมาม่าแล้วอ่ะ :hao3:
ขอขนมหวานเลยได้ป่าวคะ :-[
อย่าให้วันเป็นอะไรอีกเลยน้า ขอร้องงงงงงงงงงง :hao5:
-
:o12: :o12: :o12:
-
นี่พระเอกใช่เปล่า
โหกว่าจะออกโรง :a5:
วันจะได้เจอคนดีจริงๆซะที o13
-
:ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2:
มันเป็นอะไรที่..... :mew4: :mew4:
-
สงสารวัน :hao5:
-
รออออออ่านจ้า :impress2:
-
อาจเป็นคนเน้นนนนนนน คนที่ใจใฝ่หาาาาาาา :hao6:
เฮ้ออออ เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงๆนั่นแหละ น๊าาา วันเอ๊ยยย
อิดอกเสี่ยยยยยยย มึงจะไม่ตายดี กรอดดดดด :m31:
คุณอธิปตบมันนนนนนนนนนนนน :beat: (มันในอารมณ์ :3125: )
-
คุณอธิปจะมาทำให้วันของเราดีขึ้นกว่าเดิมใช่ไหม
อ้อนวอนคนเขียน ไม่เอามาม่าแล้ว
-
ไม่ชอบนายเอกแบบนี้เลย แต่อ่านแล้วหยุดไม่ได้ค่ะ 555+ รอพระเอกออกอยู่น้าาาา
-
หมดตัวละครแล้วแสดงว่าอธิปเนี่ยพระเอกป่ะค่ะ
คนเขียนเพราะลุ้นมากอยากจะรู้ว่าใครจะรับเรื่อง
ของวันได้และอยากจะดูแลวันจริงๆไม่ใช่แค่ต้อง
การร่างกายของวันอ่ะอ่านแล้วสงสารวันอ่ะงื้อออ
อย่าใจร้ายกะนางมากเลยคร้าคนเขียนส่งคู่แท้ของ
นางมาให้นางสักที :m5: :m5: :m5: :m5: :m5:
-
แล้ววันจะคู่ใครอ่ะ
3pเลยก็ได้นะครับ วัน ไปป์ อธิป :haun4:
-
อย่าให้วันเป็นอะไรเลยนะ ขอร้อง ใจจะสลาย :dont2: :o7: :sad2: :sad5: :sad3: :freeze: :o11: :undecided: :amen:
-
วัน :ling1: :mew1:เอ้ยน่าสงสารจริงๆๆ
-
เขาคือใคร อยากรู้ใจจะขาด รีบมาต่อนะค่ะ สองเรื่องนั่นด้วย
-
เข้ามาส่องๆๆๆเข้ามมารอๆๆๆ วันวันวัน คิดถึงๆๆๆๆๆๆ
-
คุณอธิปหรอออออ
สงสัยเปนพระเอกของวันแน่เลย เน้อๆๆ
แต่ว่า จารู้จักคุณอมรอีกปะวะ
:เฮ้อ: อธิปเป็นใครก็ไม่รู้ล่ะ เป็นพระเอกตัวจริงรึป่าวอันนี้ก็ยังไม่ค่อยสนเท่าไร
ตอนนี้ที่สงสัยคือฮีจะรู้จักคุณอมรรึป่าวนี่แหล่ะ...เอ่ รึจะเป็นคนรู้จักของเอกภพ :a5: ห๊ะะะะ!!?
-
ขอโทษทุกคนนะคะ ช่วงนี้ไม่ว่างเลย
ไอ้วันจะรีบมานะคะ ไม่น่าเกินสองวัน
ขอบคุณที่คิดถึงวันน้าาา
รักทุกคนค่ะ
:กอด1:
-
จะรอนะจ๊ะะ :mew1:
-
ว่างแล้วรีบมาต่อนะ รอจ้า :o11:
-
รอนะรอเสมอนะรอลุ้นว่าวันจะได้ใคร
-
รอคอยเสมอค่าาาา :กอด1:
-
ขอถามหน่อยค่ะ ตอนจบ วันจะมีพระเอกเป็นของตัวเองมั้ยคะ?
-
:กอด1: สู้ๆ
-
รอวันมีคู่ค่าา :o8:
-
รอเสมอค่ะ :mew2:
-
กำลังใจจากแม่
"พยาบาลครับ คนไข้ฟื้นแล้ว" เสียงผู้ชายร่างสูงที่อยู่ในห้องยกหูต่อโทรศัพท์หาพยาบาลอย่างรีบร้อน
"หายใจลึกๆนะ ไอ้เต่าเอาน้ำมาดิ๊ " เขาสั่งลูกน้อง แล้วเดินเข้าไปใกล้เตียงมากขึ้น คนที่กำลังไออย่างเอาเป็นเอาตายตอนนี้ยังไม่สามารถรับรู้อะไรได้ทั้งนั้น
"ดื่มน้ำก่อนนะ .. เป็นไงบ้าง" เขารับแก้วน้ำมาแล้วส่งให้ร่างเล็กบนเตียงดื่ม
"แค่ก แค่ก .. โอ๊ย " เป็นเพราะท่านอนไม่ถนัดทำให้วันสำลักน้ำแล้วไอออกมา จนสะเทือนไปถึงบาดแผลที่มีทั่วร่างกาย
"นายเขยิบขึ้นมานอนดีๆ เมื่อไหร่พยาบาลจะมาวะ" คนตัวโตสบถแล้วช่วยพยุงวันขึ้น ปรับเตียงเล็กน้อยพอให้ดื่มน้ำได้โดยไม่สำลัก
"ขอโทษนะคะ" พยาบาลเข้ามาในห้องพร้อมเครื่องมือ
"เดี๋ยวเราต้องรีบให้คนไข้ทานยาน่ะค่ะ คุณคะ ยานี้เป็นชุดต้องทานพร้อมกันมีสามเม็ดนะคะต้องทานให้ครบ 28 วัน คุณหมอสั่งยาต้านเชื้อเอชไอวีให้คนไข้ค่ะ รบกวนญาติดูแลให้เขาทานจนครบนะคะถ้าออกจากโรงพยาบาล ปกติแล้วทานตอนนี้ผ่านไปสองชั่วโมงยังทัน แล้วเดี๋ยวเริ่มทานอีกชุดเป็นพรุ่งนี้มื้อเที่ยงค่ะ ส่วนผลข้างเคียงจะหนักหน่อยนะคะ บางคนในช่วงแรกๆ ส่วนใหญ่จะคลื่นไส้ อาเจียน เวียนหัว หน้ามืด เป็นลม นอนไม่หลับกระสับ กระส่าย มวนท้อง บางรายฝันร้ายก็มี ซึ่งขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล บางคนทานไม่ครบ ต้องยุติการทานยาค่ะ มันฟังดูเยอะ แต่ควรทานเพื่อตัวคุณนะคะ เดี๋ยวรอคุณหมอมาตรวจอีกทีนะคะ ดิฉันขอเปลี่ยนถุงน้ำเกลือนะคะ คนไข้หิวไหมคะ .. " เธอบอก เปลี่ยนสายน้ำเกลือเสร็จ ก็เอายาให้คนบนเตียงกิน
"วัน นายหิวไหม"
"....."
"ไว้ทานตอนเช้าแล้วกัน ขอบคุณนะครับ" เขาบอกพยาบาล ส่วนคนบนเตียงพอได้ทานยาก็หลับต่อ หน้าตาวันไม่ดีขึ้นเลย หน้าตาดูอิดโรยมาก
"เฮ้ออ กูจะทำไงกับเขาดีวะ มึงก็รู้ว่ากูทั้งสงสาร ทั้งรู้สึกผิด นี่แม่เขาอยู่ไหนเนี่ย ลูกเป็นแบบนี้คงห่วงตายเลย ตอนเช้ามึงติดต่อแม่เขาด้วยนะ ส่วนตอนนี้กูไม่ไหวละ ง่วงฉิบ มึงกลับรีสอร์ทฝากเอาของใช้มาให้ด้วยล่ะ ไปๆ กูจะได้นอน"
.
.
.
"อ่อกก .. อุแหวะ .. แค่ก แค่ก" เสียงดังมาจากเตียงผู้ป่วยทำให้คนที่หลับอยู่บนโซฟาสะดุ้งตื่นแล้วรีบเข้าไปดูอาการ
"อ้วกหรอ อ่ะนี่ อ้วกมาให้หมด ปวดหัวไหม หรือนอนไม่หลับ" เขายื่นกระโถนไปรอง วันอ้วกออกมาไม่มาก แต่วันรู้สึกเวียนหัวและมวนท้องปนมั่วไปหมด
"หิว .. " คนบนเตียงพูดเสียงแผ่ว
"แปปนะ .. ขออาหารผู้ป่วยด้วยครับ เขาทานอะไรไม่ได้บ้างไหม หวานกับมันหรอครับ ได้ๆ ของผมยัง ครับ"
"นอนรอก่อนนะ ผมเข้าห้องน้ำ วันอยากเข้าไหม .. ถ้าจะเข้าก็บอกนะ"
ตอนนี้กูเริ่มรับรู้ถึงสถาณการณ์รอบข้างได้แล้ว .. นี่กูเป็นอะไรวะเนี่ย แล้วเขาคนนั้นเป็นใคร เวียนหัวจังเลยว่ะ .. มันเหมือนมวนในท้องแล้วจะตีออกมาเป็นอ้วก .. แถมตอนนี้ท้องมันว่างเหมือนไม่มีอะไรลงท้องเลย หิวมาก .. แม่ .. อยากเจอแม่ ..
"รู้สึกตัวหรือยัง จำอะไรได้บ้างไหม" คนที่เดินออกมาจากห้องน้ำบอก กุไม่รู้จักเขา บางทีเขาอาจเป็นคนที่ช่วยกูไว้ก็ได้
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องตอบนะ อ่ะ กินข้าวเถอะ มีแต่ข้าวต้มทั้งนั้นเลย กินเองได้เนอะ"
เขาเลื่อนถาดข้าวมาให้ ปรับเบาะให้เรียบร้อย แล้วเดินออกไปโทรศัพท์ที่ระเบียง .. เจ็บ .. เจ็บช่องทางไปหมด กูไม่น่าเชื่อไอ้เหี้ยเสี่ยเลย แม่งระยำมาก เกลียดเหี้ย .. แม่กูล่ะ แม่กู
"เอ่อ .. คุณ .." กูเอ่ยเมื่อเขาเดินกลับเข้ามาในห้อง
"ฉันชื่ออธิป นายจะเอาอะไร " เขาบอกเดินเข้ามาใกล้
"ผมอยากเจอแม่ " กูลองบอก กูอยากเห็นหน้าแม่ที่สุดตอนนี้
"ฉันไม่รู้จะติดต่อแม่นายอย่างไร นายบอกที่อยู่มาละกันนะ "
กูรีบบอกที่อยู่แม่ไป ตอนนี้ไม่อยากรับรู้เรื่องราวอะไรแล้ว แค่อยากอยู่กับแม่ อยากกอดแม่ ..
.
"วันน!! เอ็งเป็นอะไรมากไหมลูก ฮือออ แม่ห่วงเอ็งแทบตาย .. ไหนว่าจะกลับมากินข้าวที่บ้านด้วยกัน .. แม่นั่งรอเอ็งทั้งคืน โทรหาก็ไม่ติด เอ็งไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร"
"ฮืออออ แม่ วัน ฮึ่ก วันขอโทษ วันผิดเอง .. วันทำผิดเอง .."
"พอลูก ไม่ต้องร้องนะ แม่อยู่นี่แล้ว แม่จะปกป้องวันเองนะ.. ฮึ่ก .. พอแล้วลูก ฟอด .. พักนะ แม่จะนั่งอยู่ข้างๆเอง"
แม่มาจริงด้วย เขาให้คนพาแม่มา แม่เข้ามากอด มาหอม .. กูทั้งเสียใจดีใจปนเปมั่วไปหมดจนร้องไห้เพลียเต็มที่ถึงได้หลับไป ไม่มีแรงจะคิดต่อว่าจะทำอย่างไร มันเหมือนคนสิ้นหวัง คนหมดแรง คนที่มีมลทินซ้ำแล้วซ้ำเล่า กูผิดเอง กูร่านเอง จะโทษใครได้วะวัน มึงทำตัวเองทั้งนั้น ..
.
"เดี๋ยวหมอขอตรวจอาการหน่อยน้า เป็นไงบ้างตอนนี้ กินยาไปอีกชุดแล้วยังรู้สึกอยากอาเจียนอยู่ไหม" นี่คงเย็นมากแล้ว ตื่นมาอีกทีคุณคนนั้นไม่อยู่แล้ว เหลือแค่แม่ที่นั่งจับมือกูอยู่ข้างๆ กับหมอที่เข้ามาตรวจอาการ
"ยังรู้สึกจะอ้วก มวนท้อง แล้วก็เวียนหัว" กูบอก หมอวัดไข้ ตรวจชีพจร ให้เช็ดตัว เปลี่ยนชั้นในแล้วทายาที่ช่องทางเอง ก่อนจะบอกให้ดูอาการอีกสักสามสี่วัน ถึงจะออกจากโรงพยาบาลได้ หมอบอกผลตรวจคร่าวๆมาแล้วไม่ได้ติดเชื้อ แต่ก็ต้องทานยาต้านจนกว่าจะหมด แล้วให้มาตรวจหาเชื้อเอชไอวีหลังการทานต้านแล้ว 2 สัปดาห์นับจากวันสุดท้ายที่ทานยาครบ
"แม่" พอหมอออกไปกูก็กลัว กลัวจะเป็นเอดส์ กูกลัวจริงๆนะ ไม่ง่ายเลยที่จะคิดว่าไม่เป็น กูนอนกับคนมาเยอะ ทั้งใส่ถุงและไม่ใส่ ไม่แน่กูอาจติดเชื้อไปแล้วก็ได้
"เออๆ มึงไม่เป็นเอดส์หรอกวัน เชื่อแม่นะ ถือว่าเคราะห์ร้ายนะลูกนะ .. กินยาให้ครบเดี๋ยวก็หาย ไม่ร้องลูก เงียบนะ"
เป็นแม่อีกแล้วที่คอยกอด คอยปลอบ คอยประคองให้กูอยู่ได้ในโลกนี้ .. กูจะไม่ทำอีกแล้ว ไม่เอาแล้ว ฮึ่ก กูสัญญากับตัวเอง นับแต่นี้กูจะไม่ร่าน ไม่ใจง่าย ไม่สำส่อนอีกแล้ว ถ้ากูเป็นเอดส์แม่ก็ต้องลำบาก กูก็คงไม่มีความสุข กูต้องอยู่เพื่อตัวเอง อยู่เพื่อแม่คนที่กูรักที่สุดในโลก ..
"กินผลไม้สิ คุณอธิปซื้อมาฝาก เออ เขาเป็นคนช่วยเอ็งนะ แต่เขาก็สารภาพว่าลูกน้องเขาขับรถชนเอ็ง แม่ก็ไม่รู้จะเอาผิดหรือจะขอบคุณ แต่พอเห็นเขาดีแบบนี้ก็คงต้องขอบคุณเขาอย่างมาก นี่ค่าใช้จ่าย ค่ายา ค่าอะไรต่างๆ เขาก็ออกให้ ตอนนี้คุณเขาต้องไปกรุงเทพ เห็นว่าเพราะชนเอ็งซะก่อนเลยไม่ได้ไป"
กูพยักหน้าเข้าใจ ไม่ได้สงสัยอะไร แล้วกินส้มกับแอปเปิ้ลไปเรื่อยๆ มันยังเวียนหัวอยู่บ้างแต่ไม่เยอะแล้ว แผลฟกช้ำก็ทุเลาลง ส่วนแผลฉีกขาด ตอนนี้ยังไม่ค่อยเข้าที่ ดีนะไม่ปวดถ่ายหนัก
.
"ฮือออ .. คุณทำแบบนี้กับวันทำไม !! ทำทำไม !!!"
"วัน .. วัน"
กูสะดุ้งตื่นมากลางดึก ฝันร้ายอีกแล้ว ฝันร้ายมันเปลี่ยนไปทุกวัน เมื่อคืนฝันถึงพวกเหี้ยที่มันข่มขืนกู ส่วนเมื่อครู่กูฝันถึงเขา คนที่กูเคยรัก
"เป็นอะไรหรือเปล่า .. เช็ดหน้าหน่อยลูก" แม่เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามหน้าให้ กูกอดแม่ รักแม่ที่สุดในโลก แม่มาเฝ้ากูทุกวัน พอถามแม่ก็บอกว่าแม่มีงานใหม่แล้ว ตอนแรกกูก็ไม่เข้าใจ สงสัย แต่แม่ก็ไม่ได้พูดอะไร ยิ่งถาม ยิ่งปวดหัว เลยเลิกถาม
"วันอยากกลับบ้าน .." กูบอกแม่ ไม่อยากนอนโรงพยาบาลแล้ว มันยิ่งทำให้รู้สึกหดหู่ .. กูคิดถึงไอ้วา ไหนจะไอ้ไปท์อีก ป่านนี้มันไม่ตามหากูแย่หรอ จะโทรหาก็ไม่ได้โทรศัพท์มันพังกูต้องรีบเอาไปซ่อมหรือไม่ก็ซื้อใหม่ ทำไมมันซวยแบบนี้วะ
"ได้ลูก .. ได้.. ไว้แม่ถามหมอก่อนนะ นอนซะ เช้าค่อยว่ากัน" แม่พูดลูบหัวพร้อมจูบที่กระหม่อม กูเลยล้มตัวลงคิดอะไรไปสักพักถึงจะหลับไป
.
"แค่ก. .. แค่ก. แม่ วันเกลียดกินยามาก " จะอ้วกออกมาพร้อมยา กินมาสี่วันแล้ว เมื่อไหร่จะครบเดือนก็ไม่รู้ หมอบอกอยู่ครบอาทิตย์ไปเลยดีกว่า รอตัดไหมแผลฉีกขาดก็กลับได้ .. ส่วนเรื่องนั้น แม่บอกว่าไอ้เหี้ยเสี่ยมันโดนจับแล้ว แต่ไม่ใช่เรื่องข่มขืน เพราะคุณอธิปส่งลูกน้องไปเล่นงานพวกมันซะน่วมให้กูแล้ว ไม่อยากให้เป็นข่าว พอตามเจอว่าไอ้เสี่ยมันเปิดบ่อนเถื่อนกับค้ายา เขาเลยแจ้งจับมัน ก็โดนกันไป .. เรื่องมันดูเหมือนง่ายนะ แต่กูก็กลัว เสี่ยมันมีเงิน บางทีมันอาจจะออกมาฆ่าพวกกูก็ได้ ใครจะไปรู้ กฎหมายเมืองไทยมันไม่สามารถการันตีอะไรได้เลย ทำไมชีวิตกูมันต้องเจอแต่เรื่องแบบนี้ด้วยนะ กูสงสารแม่ ถ้ามันทำร้ายแม่ กูคงรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุทั้งหมดนี้ หรือจะพาแม่หนีไป หนีไปไกลๆ ไปหางานทำ ไปอยู่กันแค่สองคน กูไม่เรียนแล้วก็ได้ กูจะตั้งใจทำงานหาเงิน แม่จะได้สบาย กูอยากทำตัวเป็นลูกกตัญญูบ้าง ..
"แม่จ๋า .. แม่รักวันไหม" กูลงมานอนตักแม่ที่โซฟา คิดเรื่องนี้แล้วก็อยากจะถามนะว่าจะไปด้วยกันไหม ตอนนี้กูมีเงินในธนาคารหลายอยู่ ได้มาจากคุณอมรนั่นแหละ
"รักสิ .. เอ็งมันเด็กดื้อ ตอนเด็กๆชอบวิ่งไปซ่อนบ้านคนอื่น แม่ตามหาไปทั่ว สุดท้ายไปนอนคู้อยู่ในซอกบ้านตาชา ฮ่าา ต้องอุ้มออกมาอีก ไอ้เด็กดื้อ" แม่หยิกแก้มกูไปมา กูก็ขำแล้วซุกท้องผอม แม่ผอมลงไปเยอะ ออกโรงบาลคงต้องบังคับซะแล้ว
"วันรักแม่นะ .. วันขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา ต่อไปนี้วันจะทำตัวดี แม่อย่าเกลียดวันนะ วันเคยขายตัว .. ฮึ่กก .. วันอยากสบาย วันมันเลว สุดท้ายเรื่องมันถึงจบแบบนี้ "
"คนเรามันผิดพลาดกันได้ลูก แม่ไม่โกรธ ไม่เกลียด แม่รักเอ็งนะวัน อยากให้เอ็งมีอนาคตที่ดี เรื่องเลวร้ายก็ลืมมันไป จดจำแต่สิ่งดีๆนะลูก ต่อไปนี้ขอให้ลูกแม่มีแต่ความสุข กลับมาอยู่ด้วยกันนะ มาอยู่กับแม่ "
แค่เพียงคำปลอบโยนจากปากคนคนนี้ มันทำให้กูรู้สึกมีกำลังใจในการใช้ชีวิตต่อไป ถึงตอนนี้ไม่ว่าจะมีผู้ชายเข้ามาในชีวิตกูอีกสักกี่คน ก็จะไม่มีใครสำคัญไปกว่าแม่เลย ...
TBC.
..................................................................
ขอกำลังใจให้วันก่อนเนอะ ส่วนเรื่องเอดส์ไม่เป็นนะคะ เราไม่ใจร้ายขนาดนั้นค่ะ ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ช่วงนี้ไม่ว่างเลย พยายามปั่นที่ทำงานมาให้ ตอนหน้าเรื่องถึงจะดำเนินไปมากกว่านี้นะคะ อาจจะอีกสามสี่วัน
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ
:pig4:
-
เฮ้อออ สัญญาแล้วนะวัน ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้เสมอนะ. พยายามเพื่อแม่เพื่อตัวเองนะ สู้ๆจ้าา
-
ในโลกนี้ ไม่ว่าเราจะเป็นอะไร ทำอะไรผิดมา คนที่พร้อมจะให้อภัยและรักเรามากที่สุด คือ พ่อแม่ :กอด1: สงสารวันมากตอนนี้ ไม่อยากให้วันโทษตัวเองที่ ร่าน มั่ว บางครั้งวันอาจจะคึกคะนองแต่ส่วนใหญ่วันจะทำเพื่อแม่ซะมากกว่า หลังจากนี้วันเริ่มต้นใหม่นะ ไม่ต้องไปคิดถึงใครแล้ว มีชีวิตอยู่เพื่อแม่ก็พอแล้ว เป็นกำลังใจขอให้วันผ่านเรื่องร้ายไปได้และโชคดีในความรักด้วย :L1:
ส่วนคุณอธิปจะคู่กับวันไหม ไม่ขอเดา ขอให้เป็นคนดีและรักวันที่ตัวตนก็พอ แต่ดูแล้วคุณอธิปก็ดีนะ ขนาดไม่รู้จักวันดี ยังดูแล เห็นอกเห็นใจ ขนาดนี้ ถ้าคู่กันก็เคลียร์ไปรท์ด้วยแล้วกันจะได้ไม่มีปัญหา แต่ลึกอยากๆให้คู่กับวา (อีบ้า ยังไม่เลิกจิ้น อีก) :laugh:
แต่ขออีกนิดเถอะ ขัดใจ ยังไม่สาแก่ใจ ไอ้เหี้ยเสี่ยโดนน้อยไปหน่อย ขอให้มันโดนทะลวงรุมโทรมแบบที่มันทำกับวัน หรืออะไรก็ได้ให้มันหนักกว่านี้หน่อยเถอะคนเขียน ไม่สาสม เจ็บใจๆๆๆๆ :fire:
-
สู้ต่อไปนะวัน!!
-
ขอให้วันโชคดีถูกหวยรางวันทีนึ่ง รวยๆๆๆๆๆๆๆ มีกันแค่คนที่รักวันจริงๆ ไม่ต้องไปสนใคร :hao5:
-
สู้ๆๆน่ะวัน เป็นกำลังใจให้ๆๆๆ
-
ชีวิตมันต้องเดินต่อไป สู้ๆนะวัน ฟัาหลังฝนย่อมสวยเสมอ :z3: :pig4:
-
:z3: :z3: :z3: เสียแม่งโดนน้อยไปอะ น่าเอา ตอไม้ใหญ่ๆ กะแทกตูดพวกมันคนละที สองที
:a2: :a2: :a2: วันสู้ๆ วันสู้ตาย หายไวไว แล้วก็เลิกซะนะ นิสัยที่เคยทำมา ชวยแม่ขายขนม ก็มีเงินกินเงินใช้ โอเคป่ะ
-
สู้ๆ กับเรื่องกำลังใจ ..
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
่สู้นะวัน
-
ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือรักของแม่ ในวันที่ทุกข์ทรมานที่สุดคนที่อยู่เคียงข้างเราก็คือแม่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคนที่รักและอยู่เคียงข้างเราเสมอก็คือแม่เท่านั้น :กอด1:
-
ถ้าวันจาไม่กลับไปแล้ววว
งั้นคุณอธิปเป็นพระเอกนะ
อิอิ
-
:hao5:
-
เริ่มเห็นอนาคตที่ดีของวันแล้ว
คนเขียนให้โอกาสวันด้วยนะ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
วันนนนนน
ทำถูกแล้วววว
คิดถูกแล้วววววว :hao5:
-
แม้สุดท้ายแล้ววันจะไม่เหลือใครสักคน
แต่วันก็ยังมีแม่ที่รักวันเสมอนะ
เปลี่ยนตัวเองใหม่เพื่อแม่นะ วันต้องทำให้ได้ ถ้าอยากเห็นแม่มีความสุข
ส่วนคุณอธิปเขาก็เป็นคนดีอยู่เรื่อยๆเลยนะ เขาจะเป็นคนนั้นคนที่วันรอคอยอยู่มั้ยนะ อิอิ
-
วันนนน ฮรืออออ เอาใจช่วยนะ ขอให้ชีวิตต่อจากนี้เป็นฟ้าหลังฝนนะ :mew4:
-
รักแม่ที่สุดเลยฮะ
-
แม่รักเราเสมอ^^
วันไปทำงานที่รีสอร์ทกับคุณอธิปสิ
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
ไปร์ทหายไป สี่วันแล้วนะ.......
-
สงสารวันมาก เรื่องจะเป็นยังไงต่อไปก็ขอให้จบลงด้วยดี
วันเอ๊ย ชีวิตมันน่าสงสาร :mew6:
-
ผู้มีพระคุณ
"ทำไมเราต้องมากับเขาด้วยล่ะแม่" กูถามแม่ ตอนนี้เรานั่งอยู่บนรถของคุณอธิป ผ่านมาอาทิตย์เต็มๆที่อยู่โรงพยาบาล ไม่ได้ติดต่อใครเลย แผลที่ช่องทางเริ่มปิดสนิทแล้ว ส่วนอาการฟกช้ำ ปวดเมื่อยตอนนี้หายแล้ว เหลือแค่ทานยาให้ครบตามที่หมอสั่งเป็นพอ ระหว่างที่นอนอยู่โรงพยาบาลก็มีแค่แม่กับคนขับรถคุณอธิป เห็นว่าเขากลับบ้านที่กรุงเทพฯ ก็ต้องขอบคุณเขานะ ถ้าไม่ได้เขากูอาจจะนอนตายอนาถอยู่ข้างทางไปแล้ว
"เรากลับไปอยู่บ้านไม่ได้แล้ว..." แม่พูดแล้วลูบหัวอย่างเหนื่อยใจ แม่รักบ้านหลังนั้นมาก ทำไมล่ะ เราจะไปไหนกัน
"ถ้าเราอยู่ที่นั่น แม่กลัวว่าเสี่ยมันจะส่งคนมาทำร้ายเอ็ง ข้าไม่ยอมหรอก นี่ก็เก็บของใช้จำเป็นมาหมดแล้ว แต่บ้านก็ยังอยู่นะ แม่จะไปทำงานที่รีสอร์ตคุณอธิป ไปเป็นแม่ครัวน่ะ เอ็งจะว่าไงวัน แม่ไม่ได้อยากบังคับหรอกนะ แต่แม่ไม่อยากให้เอ็งกลับไปกรุงเทพแล้ว"
กูมองแม่ที่ตอนนี้เริ่มมีผมหงอก ใบหน้าซีดเซียวดูอิดโรย นี่กูทำให้แม่ต้องเหนื่อยมาขนาดไหน ต่อไปนี้แม่ต้องการอะไร วันคงต้องให้แม่ทุกอย่าง .. รถขับขึ้นไหล่ทางมาจนถึงรีสอร์ทแห่งหนึ่ง 'เขาค้อวันวาน' กูจำได้ ครั้งที่แล้วไปท์เป็นคนพามา ของคุณอธิปหรอกเหรอเนี่ย พูดถึงไปท์แล้วก็คิดถึงมัน เดี๋ยวคงต้องหาซื้อโทรศัพท์ใหม่ จะได้ติดต่อวาด้วย ตอนแรกก็สงสัยทำไมมันไม่ไปถามแม่กูที่บ้านว่าอยู่ไหน แต่แม่ออกมาแล้วนี่เอง เอาเถอะ ซิมคงใช้งานได้อยู่ เดี๋ยวหาสองแถวเข้าเมืองไปกดตังซื้อใหม่ละกัน
.
"มากันละหรอ ฉันชื่อน้อยนะ เป็นหัวหน้าแม่บ้านที่นี่ เธอมาเป็นหัวหน้าแม่ครัวคนใหม่สินะ นั่นลูกชายเรอะ หน้าตาสะสวย นี่ถ้ามีนม คงดูไม่ออก" ป้าแม่บ้านพูด ป้าแกอวบๆ อายุน่าจะเยอะกว่าแม่นะ
"เรียกฉันเวียงก็ได้จ้า นี่ลูกชายชื่อวัน หน้าตาแบบนี้แหละ หนุ่มตอมเต็ม ฮ่าา" แม่ยังจะเล่น ตอมขี้ล่ะสิ เฮ้อ นึกถึงพวกที่ข่มขืนกู กูล่ะอยากฆ่ามันด้วยตัวเองจริงๆ
"นี่ห้องเธอสองคน เธอขนของมาแล้วนี่ นอนไปก่อนเนอะ ที่นี่ถ้าเป็นคนทำงานต่างด้าวต้องนอนห้องเดียวกันหลายคน แต่เธอเป็นหัวหน้าแม่ครัว นายเขาเลยให้พักห้องแยก อยู่ด้วยกันคงไม่เป็นไรเนอะ แม่ลูกกัน"
หลังจากพาไปดูห้อง ป้าน้อยก็พาไปดูห้องอาบน้ำ ห้องครัว ที่นี่ใหญ่โต สร้างบนเขาลูกใหญ่มีสารพัดครบครัน ก็เข้าใจมาเปิดเนอะ เฮ้อ คิดถึงเพื่อนๆที่บาร์จัง กูคงต้องไปในเมืองก่อนเย็นค่ำ ไม่อย่างนั้นจะหารถลำบาก
.
"พี่เปี๊ยก วันจะเข้าเมือง ไปรถอะไรได้บ้างอ่ะ". กูปลีกตัวออกมา ให้ป้าน้อยกับแม่เดินดูครัวกันไป แล้ววิ่งออกมาที่จอดรถ เห็นพี่มันกำลังจะขึ้นรถพอดี จะไปไหนหว่า
"เอ็งรออยู่นี่แหละ ไปทำไมในเมือง มันไม่มีรถหรอกนะ" พี่มันพูด แล้วแบบนี้กูจะไปยังไงล่ะ
"ผมจะไปซื้อมือถือใหม่"
"นายเขาสั่งไว้ว่าจะซื้อมาให้ นี่กำลังจะออกไปรับ เอ็งไปจัดของ จัดห้องเถอะ เดี๋ยวนายมาข้าจะไปเรียก"
สรุปกูต้องระเห็จตัวเองออกมา คนงานก็ทำงานกันไป นี่ประมาณบ่ายสามโมง แขกที่พักที่นี่จะอยู่อีกโซนนึง ส่วนตรงนี้เป็นส่วนกลางของรีสอร์ท มีของโชว์ ห้องอาหารดาดฟ้า เวที วงดนตรีครบครัน กูเดินไปหาแม่ขอตัวเข้าห้อง ห้องพักเป็นห้องสี่เหลี่ยมไม่เล็กเกินไป มีเตียง ตู้เสื้อผ้า โทรทัศน์ พัดลม ตู้เย็น ของใช้อื่นๆ นี่แม่ขนของในบ้านมาเกือบหมดเลยหรอ กูพับผ้าเก็บในตู้ เตรียมถุงยาไว้กินตอนเย็น ค่ารักษาเขาก็จ่ายให้หมด เป็นคนดีจริงๆ ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
.
"อ่ะ โทรศัพท์เอ็ง นายบอกขาดเหลืออะไรก็บอก เอ็งนี่มันโชคดีจริงๆ ตอนแรกนึกว่าจะไม่รอดแล้ว สภาพยับเยินซะขนาดนั้น" พี่เปี๊ยกมาเคาะประตูแล้วยื่นกล่องโทรศัพท์มาให้แล้วเดินกลับไป .. ซัมซุงจอใหญ่หรอ กูใช้ไม่ค่อยเป็นหรอก ดีที่ใส่ซิมธรรมดาได้ คนแรกที่กูจะโทรหาคือวา มันจะคิดถึงกูบ้างไหม
(( ไอ้วัน ! ฮืออออออ มึงหายไปไหน มึงรู้ไหมกูแทบบ้า นึกว่ามึงเป็นอะไรไปแล้ว มึงอยู่ไหน มึงเป็นไงบ้าง มึงบอกกูสิ ))
"ใจเย็นมึง กูสบายดีแล้ว พอดีกูมีเรื่องนิดหน่อย โทรศัพท์กูพัง เพิ่งซื้อใหม่ มึงสบายดีนะ "
(( กูสบายดีวัน กูได้ที่เรียนแล้ว กูหาเผื่อมึงไว้แล้วนะ มีแบบเรียนที่บ้านด้วย เออ นี่จะกลับมาเมื่อไหร่ ไปท์มันติดต่อมึงไม่ได้ ม้นจะเป็นบ้าอยู่แล้ว มันกลับบ้านไปหามึงก็ไม่เจอ ข้างบ้านมึงตอบไม่รู้อย่างเดียว นี่มึงกับแม่ไปไหนกันอ่ะ ))
"กูมาอยู่ที่ใหม่ละ ไว้กูจะเล่าให้ฟังนะ แล้วนี่คุณดริณล่ะ ยังดีอยู่ใช่ไหม คือกูอยากคุยด้วยหน่อย กูคงไม่กลับไปที่บาร์แล้ว แม่กูห่วงกูอ่ะ "
(( เขาไปทำงาน เรื่องนี้กูจะคุยให้เอง มึงไม่ต้องห่วงนะ กูเข้าใจ .. แต่กูคิดถึงมึงนะ เออ แล้วไปท์ล่ะ มึงจะทิ้งน้องมันหรอ ))
"ไม่ใช่ แต่บ้านมันก็อยู่เพชรบูรณ์นี่หว่า เดี๋ยวกูโทรหามันเอง มึงดูแลตัวเองด้วยนะ เดี๋ยวกูขอเคลียร์อะไรให้เรียบร้อยก่อน กูจะเล่าให้มึงฟังทั้งหมด แค่นี้ก่อนนะ "
กูวางสายจากวา ดีใจที่มันยังคิดถึงกู ดีใจที่เห็นมันได้ดีและมีความสุข กูกดดูข้อความจากสายที่ไม่ได้รับ ไอ้ไปท์กับไอ้วาเป็นร้อยๆสาย มีเจนี่ด้วย ส่วนคุณอมรตั้งแต่กูบล็อกเขาไป บางทีมีเบอร์แปลกๆโทรมากูก็ไม่ได้รับสาย ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว พอแล้วกับการเป็นเมียบำเรอ. การขายตัวให้ผู้ชาย
(( พี่วัน!! พี่จริงๆด้วย พี่อยู่ไหน ผมแทบบ้าตายแล้วรู้ไหม พี่ทำไมทำแบบนี้ ผมจะคลั่งวันละหลายร้อยรอบ พี่สบายดีไหม คิดถึงนะ ผมคิดถึงพี่ ))
"กูคิดถึงมึงเหมือนกัน ไปท์อยู่ไหน กูมีเรื่องจะคุยกับมึง แต่อยากคุยต่อหน้า กูอยู่เพชรบูรณ์ มึงลงมาหากูได้ไหม"
(( พรุ่งนี้เย็นๆผมจะรีบไปนะ ผมดีใจนะที่พี่คิดถึงผม ผมนึกว่าพี่หนีผมไปแล้ว พี่ไม่มาอยู่กับผมแล้วหรอ ผมรอพี่อยู่นะ ))
"กูมีเรื่องจริงๆ แม่กูต้องการกูดูแล กูอยากไปอยู่กับมึงแต่ไม่ได้ เข้าใจกูนะไปท์ กูยังรู้สึกดีกับมึงนะ เงินมือถือจะหมดแล้วล่ะ เออ ฝากเก็บของที่ห้องมึงมาด้วยนะ ไว้เจอกัน ดูแลตัวเองด้วย"
(( ผมรักพี่นะ แล้วผมจะรีบไปหา ))
เคลียร์ปัญหาทางนี้แล้ว ต่อไปคงต้องคุยกับกับคุณอธิป จะให้กูช่วยแม่ในครัวหรือออะไรก็เอา กูจะไปขอบคุณเขาด้วยที่ช่วยกูไว้หลายๆอย่าง
"สวัสดีครับ" กูไหว้คุณอธิป หลังจากถามคนงานว่าห้องเขาอยู่ไหน คนงานชี้มาที่ออฟฟิศใต้รีสอร์ท .. จากที่เคยเห็นเขาในห้องพยาบาลตอนนั้นกับตอนนี้แตกต่างกันมาก เขาดูเป็นคนแข็งๆ ไม่ค่อยใจดี แต่ที่จริงแล้วเขาเป็นคนมีน้ำใจที่ดีมากคนนึง
"ว่าไง สบายดีแล้วนะ นั่งลงสิ ยังเจ็บ เอ่อ ตรงนั้นอยู่ไหม" เขาถามรัวๆแต่หน้านิ่งมาก กูไม่ค่อยกล้าสบตา เขาเปรียบเสมือนเป็นผู้มีพระคุณกับกู
"ครับ ดีขึ้นเยอะเลย ทำไมคุณถึงให้แม่กับผมมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ"
"แม่นายอยากพานายไปจากที่นี่ แต่ฉันเห็นว่าที่รีสอร์ทปลอดภัย เผอิญแม่ครัวคนเก่าจะกลับไปอยู่บ้านต่างจังหวัด ฉันถามแม่นายก็บอกทำกับข้าวเป็น เลยให้มาลองดู" เขาตอบดูเอกสารในมือไปด้วย
"ขอบคุณคุณอธิปมากๆนะครับ ผมมันคนสิ้นหวัง ถ้าไม่ได้คุณผมคงรู้สึกผิดกับแม่มาก" กูไหว้เขา น้ำตาเริ่มคลอ ไม่คิดว่าจะมีคนดีแบบนี้ในโลก
"เอาเถอะวัน ฉันก็รู้สึกผิดที่ขับรถชนนาย และก็สงสารที่นายต้องมาโดนพวกชั่วมันทำร้าย ไม่ต้องกังวลนะ นายทำอะไรเป็นบ้างล่ะ ฉันจะจ้างทั้งแม่นายแล้วก็นาย ที่นี่มีงานเยอะ เราเพิ่งเปิดสนามยิงปืนกับสนามเทนนิส สระว่ายน้ำเราก็มี เอางี้ นายพักไปก่อน อีกอาทิตย์ค่อยให้คำตอบว่าจะทำอะไร แต่ถ้าว่างๆไปช่วยแม่ในครัวก่อนก็ได้นะ "
"ขอบคุณจริงๆครับ ผมจะไม่ลืมบุญคุณคุณอธิปเลย งั้นผมขอตัวนะครับ"
กูลาออกมา วันนี้เคลียร์ไปหลายเรื่องแล้ว ค่อยโล่งอกหน่อย กูเดินออกมาด้านนอก เดินเลาะไปทางสนามยิงปืน กว้างจัง เดินตัดไปอีกเป็นสระว่ายน้ำในร่ม ดูน่าเล่นมากๆ แถมมีฟิตเนสห้องกระจกอีก มีคนกำลังใช้อยู่ด้วย อยู่ที่นี่กูจะทำอะไรดีนะ คิดยังไม่ออก แต่ที่แน่ๆ คงต้องขอเขาเรียนให้จบวุฒิมอหก จะได้เผื่อเอาไว้ทำงาน คงไม่อยู่กับเขาไปตลอดชีวิตหรอก
.
"กินข้าวแล้วก็กินยาซะ พรุ่งนี้แม่จะต้องตื่นหุงข้าวตีห้า ออกไปตลาดแล้วกลับมาจัดของเตรียมทำอาหารเช้าให้แขก เอ็งพักไปก่อน ตื่นแล้วค่อยไปช่วย เข้าใจไหมวัน"
"ได้แม่ เดี๋ยววันช่วย" กินข้าวกินยาเสร็จก็ไปอาบน้ำ ห้องน้ำอยู่ด้านนอก แค่เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึง ห้องน้ำสะอาด มีถังใบใหญ่ มีฝักบัว ชักโครก .. กูเดินผ่านมา ห้องคุณอธิปอยู่ในสุด เป็นห้องกระจกปิด หรูสุดละ ถัดมาเห็นว่าห้องรับแขก เอาไว้เวลาญาติๆเขามา ส่วนห้องคนงานอื่นๆอยู่หลังๆ ไม่เกี่ยวกับในนี้ ด้านนอกเขาปิดไฟกันหมดแล้ว กูเดินไปดูเห็นแค่พี่ผู้จัดการที่นั่งดูบัญชีอยู่ เลยเดินกลับห้อง แม่หลับไปแล้ว กูกำลังจะนอน แต่ไปท์มันโทรมาคุย คุยกันอยู่นานจนแบตจะหมดถึงได้วาง เอามือถือไปชาร์จ เดินผ่านกระจกก็ยืนมองตัวเอง ผมเผ้าก็เริ่มยาว หน้าตาก็ยังซีดๆ ไม่สดใส กูจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานไหมวะ ไม่ชอบใจเลย
.
เช้านี้กูตื่นมาตอนที่แม่กลับมาจากตลาด กูรีบอาบน้ำทำธุระแล้วออกไปช่วยแม่ทำอาหารเช้า เป็นบุฟเฟ่ต์บริการผู้ที่มาพักที่นี่ มีข้าวต้มทะเล ข้าวต้มหมูสับ ขนมปัง ไส้กรอก แฮม แยมต่างๆ มีน้ำส้มคั้น น้ำร้อน กาแฟ โอวันติลชงเอง เราเตรียมจนเสร็จสรรพ เด็กๆชาวดอยก็ยกขึ้นไปจัด เสร็จแล้วแม่ก็ทำอาหารให้คุณอธิป มีผัดยอดฟักแม้วกับต้มยำกุ้ง หืม อาหารเช้าเขากินแบบนี้เลยหรอ
"เอ็งยกไปให้นายไป อยู่ในห้องทำงานน่ะ" ป้าน้อยบอก กูพยักหน้าแล้วยกสำรับไป กูวางจองไว้เก้าอี้ไม้สักก่อยจะเคาะเพื่อขออนุญาติ
"อ้าว ยกมาเองหรอ เข้ามาสิ" เขาเดินมาเปิดประตูกระจกให้ กูเดินเอาอาหารเข้าไปวาง วันนี้เขาใส่ชุดธรรมดา เสื้อโปโลสีฟ้ากับสามส่วนสีดำ ดูหล่อแบบสมาร์ทๆหน่อย
"เดี๋ยวผมไปเอาน้ำให้" กูบอกเก็บถาดออกมา แม่เตรียมน้ำไว้ให้แล้วเป็นน้ำส้ม ถ้วยกาแฟแล้วก็น้ำเปล่า อ่อ รายการทั้งหมดป้าน้อยเป็นคนสั่งหรอเนี่ย
"นี่ครับ " กูจัดน้ำท่าวางให้เขา แล้วเตรียมลาออกมา
"ฝีมือแม่นายอร่อยมาก รู้งี้จ้างมาอยู่ด้วยกันซะนานแล้ว" เขาตักน้ำต้มยำซด ดูท่าทางเอร็ดอร่อยมาก
"ครับ ผมจะบอกแม่ให้ว่าคุณชม" กูบอกแล้วรีบออกมา มันแปลกๆไงไม่รู้ เห็นเขาแล้วภาพมันทับซ้อนดับคุณอมรตลอดเลย
"แม่! นายเขาบอกฝีมือแม่อร่อยมากๆ"
"จริงหรอวะ ฮ่าาา ดีๆ ข้าจะได้ตั้งใจทำ ไปๆพักก่อน เด็กๆเตรียมของไว้นะ เดี๋ยวป้าออกมาทำอาหารเที่ยง"
แม่พากูกลับเข้าห้อง นางบอกว่าไม่ต้องออกไปตัดผมหรอก นางจะทำให้ กูเลยลองเชื่อใจคุณนายดู มาอยู่นี่แม่ดูแจ่มใสขึ้น แถมได้เพื่อนวัยใกล้เคียงด้วย เห็นแม่ยิ้ม กูก็ยิ้มตาม
"เสร็จละ แหม่ หล่อจริง ฟอดดด" แม่พูดแล้วก้มมาหอม หล่อเหล่ออะไรล่ะแม่ก็
อาหารเที่ยงเป็นอาหารตามสั่ง คือไม่มีเลี้ยงบริการ ต้องรอลูกค้าสั่งเท่านั้น ก็มีไม่เยอะมาก เพราะเมื่อเช้าคณะทัวร์กลับไปพอดี มื้อเที่ยงแม่เลยไม่ต้องเหนื่อยมาก
"มื้อเย็นครับ" กูเอามื้อเย็นมาเสิร์ฟ ที่จริงเรียกมื้อค่ำดีกว่าก็ตอนนี้จะสองทุ่มละ เพราะตอนเย็นอาหารจะเป็นทางการมาก ลูกค้ามานั่งชิวหลายคน ทำกันเกือบไม่ทันแหนะ ที่ขายดีที่สุดก็มี กุ้งราดน้ำมะขาม กับ ปลาสามกษัตริย์ ยอดฟักแม้ว แกงส้มดอกแค กลิ่นหอมยั่วยวนทั้งนั้น ส่วนคุณเขาเห็นว่าไปตรวจความเรียบร้อยมา นี่เพิ่งกลับมา พี่เปี๊ยกวิ่งไปสั่งข้าวในครัว กูเลยต้องยกมาให้ เพราะไม่มีใครว่าง
"ตัดผมใหม่หรอ ทรงนี้ดูน่ารักสดใสดีนะ" เขาพูด สังเกตคนอื่นด้วยเหมือนกันแฮะ
"แม่ตัดให้ครับ แกบอกว่ารุงรัง" กูพูดขำๆ ยืนลูบหัวตัวเอง มันเป็นรองทรงพอดี ผมหน้าม้าประปราย
"แม่นายนี่เก่งทุกเรื่องเลยเนอะ ไม่แปลกที่เลี้ยงนายมาได้ตัวคนเดียว" เขาชมแม่ ดีใจจัง แม่รักกูมาก กูก็รักแม่มากๆเหมือนกัน
"ขอบคุณครับ" กูไหว้เขาแล้วออกมา ไม่ยืนรบกวนการกินมื้อค่ำ วันนี้แม่ทำข้าวผัดกุนเชียงกับต้มโคล้งให้ พี่เปี๊ยกบอกนายอยากทาน ก็ดี กินง่ายดี
หลังจากสี่ทุ่มปิดครัว เด็กๆเก็บล้างเรียบร้อย เราก็กลับห้อง อาบน้ำ แต่งตัว เตรียมนอน พรุ่งนี้เย็นไปท์จะออกจากกรุงเทพฯ ถึงนี่ก็ตีหนึ่งได้ สงสัยต้องรออีกวันถึงจะได้เจอ ช่วงนี้กูคงช่วยแม่ในครัวไปก่อน ไว้รู้ว่าอยากทำอะไรค่อยไปบอกคุณอธิป ทำไมเขาช่างเป็นคนดีขนาดนี้นะ เห็นป้าน้อยเล่าว่า เขาให้โอกาสทุกคนเข้ามาทำงาน จะคนไทย คนเขา เขาก็รับ แถมเวลาใครป่วย เขาก็ให้คนพาไปหาหมอ มีที่อยู่ให้ ดีจัง .. พูดถึงหาหมอ ตั้งแต่กินยามาแปดวัน ตอนนี้เริ่มเวียนหัว มวนท้องน้อยลงละ แม่งอย่างกับคนท้อง ไม่ชอบเลย กินของคาวหวานก็ไม่ได้
TBC.
..................................................................
ช่วงนี้เป็นเรื่องของวันอย่างเดียวน้าาา ใครคิดถึงวาขอติดไว้ก่อนนะคะ
เคลียร์งานเสร็จจะรีบปั่นมาให้เลยค่ะ
มีคำผิดหรืองงตรงไหนท้วงได้เลยนะคะ
ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ
:pig4:
-
ขอให้วันเจอแต่สิ่งดีๆนะ :monkeysad:
-
ชีวิตหนอชีวิต เจ้าจะประสบแต่เรื่องร้ายได้อย่างไร ขอเพียงเป็นคนดี มันคงดีขึ้นสักวัน :hao5:
รอค่ะ
-
อ่ะ หรือคุณอธิปจะเป็นญาติกับคุณอมรกันนะ :o8:
ปล. แกงส้มดอกแค เขียนอย่างนี้จ้ะ ไม่ใช่แคร์ น๊าาาา
-
:mew1:
-
ซาบซึ้งกับความรักของแม่ลูกมากๆ แม่วันเป็นหญิงแกร่งและอ่อนโยนในคราเดียวกัน เป็นที่พึ่งทางกายทางใจที่ดีสำหรับคนเป็นลูกจริง ๆ o13 ถ้าไม่มีแม่วันคงจะโดดเดี่ยวและคิดสั้นได้เมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ ดีใจที่วันกำลังจะผ่านความทุกข์ความโชคร้ายไปได้สักที ส่วนเรื่องน่ากังวลก็คงเป็นเรื่องของไปรท์แล้ว ว่าถ้ามาเจอวันและได้รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น จะรับได้และรักวันเหมือนที่พูดหรือเปล่า บางครั้งความโชคร้ายมันก็วัดใจคนเหมือนกันว่าจะมีใครรักเราจริง เหลือเพื่อนแท้กี่คน และถ้าผ่านไปได้จะทำให้เราเข้มแข็งขึ้น ซึ่งเชื่อว่าวันทำได้แน่นอน เพราะมีแม่อยู่เคียงข้าง และรวมถึง วา เจนนี่ รัก อาย ด้วยที่เชื่อว่าไม่ทิ้งวันแน่นอน :กอด1: สำหรับอมรคงต้องมีบทบาทอีกแน่ เพราะยังไม่เคลียร์เท่าไหร่ ถ้าเจอฝากวันตบๆๆๆๆ กระโดดถีบหน้า สักหลายๆทีนะ รวมถึงอีน้ำด้วยยังไม่ได้เอาคืนมันเลย จัดให้สักหน่อยนะคนเขียน :call:
ส่วนคุณอธิปนี่จะเป็นพระเอกโค้งสุดท้ายของวันหรือเปล่า ยังไม่อาจคลาดเดาได้ เพราะท่าทีเหมือนยังไม่ชัด อาจจะแค่สงสาร เห็นใจ วันที่โชคร้าย รวมถึงรับผิดชอบที่ตัวเองขับรถชนวันด้วย จากความรู้สึกในตอนนี้นะ คงต้องดูต่อไปถ้าซีรีย์นี้ยังอีกหลายๆๆๆๆตอนก็จะตามไปดู จนกว่าจะแน่ใจว่า วัน วา แน่นอน ไปๆมาๆ จบที่อีคู่นี้อีกแล้ว :laugh:
ในส่วนของวาดูมีความสุขดี แต่ทำไมเหมือนจะยังไม่สุขสุดๆ ไม่รู้ แอบหวั่นๆว่าจะมีมาม่าสำหรับ วา กับ ดริณ ก็ต้องตามดูเช่นกัน สู้ สู้ วา วัน :mew1:
-
ขอเม้นตอนที่แล้วก่อน เจ็บปวดแทนวันมาก แม่วันกับวันต้องสู้นะ
ส่วนคุณอธิปกับไปท์ใครจะเป็นพระเอกล่ะเนี่ย เดี๋ยวมาอ่านนัค่ะ :mew6:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
วันเป็นคนดีจริงๆๆรักแม่มาก...แต่ยังไงวันอย่าทิ้งไปท์นะสงสารน้อง
-
ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้นะวัน
ลำบากก็อดทนไป แล้วก็ดีใจด้วยที่คิดได้ กลับมาอยู่ดูแลแม่น่ะดีแล้ว ^^
หวังว่ารักวุ่นๆจะจบลงด้วยดีน่ะนะ
ปล.รักคนแต่งจัง :กอด1: ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มานะคะ
-
เส้นทางเดิน เส้นใหม่ ที่สดใส ..
-
เริ่มต้นชีวิตใหม่ซะทีนะวัน...
-
ขอให้วันโชคดีกะเค้าจริงๆทีเถอะ
กะไปรท์ จะเปนยังไงนะ :เฮ้อ:
สงสารจัง
-
ยังไงเนี่ยยยย ไปรท์จาเอาไงหว่าาาาาาา
-
เราชอบเรื่องนี้นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ตอนแรกนึกว่าจะแรงแบบไม่มีสาระ
แต่เนื้อเรื่องดำเนินมาจนวันคิดได้ คือดีงามมากๆ
คนเม้นอาจน้อยลง แต่ก็ตามตลอดน้า กลัวคนเขียนท้อค่ะ
สู้ไปด้วยกะนค่ะ ตอนล่าสุดวันดีมาก แถมอธิปดูไม่หลี ไม่อะไรเลย ก็ดีค่ะ :L2:
-
ขอให้เรื่องราวต่างๆมันดีขึ้นไปอย่างนี้เรื่อยๆนะวัน
คุณอธิปมาวินป่ะเนี่ย แต่ไปป์กำลังจะมาใช่ไหม
-
ชีวิตวันและแม่จะต้องดีวันดีคืน โชคดีแค่ไหนที่ได้เจอคนดีๆอย่างคุณอธิป
แต่จะโชคดีกว่านี้ ถ้าได้คุณอธิปมาเป็นสามีคนเดียวและตลอดไป อิอิ
-
วันเลือกเส้นทางที่ถูกแล้ว
-
ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้นะวัน
ลำบากก็อดทนไป แล้วก็ดีใจด้วยที่คิดได้ กลับมาอยู่ดูแลแม่น่ะดีแล้ว ^^
หวังว่ารักวุ่นๆจะจบลงด้วยดีน่ะนะ
ปล.รักคนแต่งจัง :กอด1: ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มานะคะ
เราชอบเรื่องนี้นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ตอนแรกนึกว่าจะแรงแบบไม่มีสาระ
แต่เนื้อเรื่องดำเนินมาจนวันคิดได้ คือดีงามมากๆ
คนเม้นอาจน้อยลง แต่ก็ตามตลอดน้า กลัวคนเขียนท้อค่ะ
สู้ไปด้วยกะนค่ะ ตอนล่าสุดวันดีมาก แถมอธิปดูไม่หลี ไม่อะไรเลย ก็ดีค่ะ :L2:
ขอบคุณมากๆค่ะ คนเขียนไม่ซีเรียสเรื่องเม้นหรือคนอ่านเน้อ
ตอนแรกคิดว่าคงไม่มีใครอ่านหรอก แต่ตอนนี้เกินคาดมากค่ะ
เคยเขียนเรื่องอื่นแต่ไม่ค่อยมีคนเม้นเราก็เขียนจนจบค่ะวางใจได้
จะพยายามเขียนให้ดีกว่านี้นะคะ เพิ่งเริ่มหัดเขียนไม่นานเลยได้แค่นี้
รักคนอ่านทุกคนเหมือนกันค่ะ
:pig4:
-
เรื่องมันกำลังดำเนินไปด้วยดีใช่มั้ยยยยยยย
:impress2:
-
ต่อไปนี้ขอให้วันเจอแต่สิ่งดีๆนะ
-
สนุกมั๊ง บอกเลยว่า มาก กินใจน้ำตาหยด เบื้องหลังสังคมที่แปดเปื้อน เรื่องจริงยิ่งกว่านิยายเย๊อะ แต่ไม่อยากรับรู้ หดหู่เกิน
-
เฮ้อ....คิดถึงวันนะ สู้ๆ
-
มาต่อไหมงับ :ling1: :katai5:วันนี้ รอ ๆ อยากอ่านมากมาย
เมื่อไรจิปิ้งกะผู้มีพระคุณ อิอิ
ไปต์ ก็ดี แต่ พึ่งไม่ได้เท่าคุณอธิป แต่ก็อยากให้จบกะไปส์ดี ๆ เป็นพี่น้องที่หวังดีต่อกันคงจะดีนะ วันจะได้มีความสุข :-[ :o8: :hao3:
-
ขอให้ชีวิตวันเจอแต่เรื่องดีๆ คิดถึงแต่แม่ก็มีความสุขแหล่ะ
-
สู้ๆนะวัน โชคดีมากเลยที่ยังมีคนช่วยเหลือ o13
คนเขียนแต่งเก่งมาก อ่านจนอิน น้ำตาซึมเลย :heaven o13
-
ชีวิตวันกำลังจะดีขึ้นแล้วใช่ไหม คุณอธิปจะเกี่ยวข้องอะไรกับคุณอมรไหมเนี่ย แอบเชียร์คุณอธิปไม่ม่อ ไม่จีบ ดูใจดีอบอุ่นๆ o13
-
วันจะได้พบคนดีแล้วใช่มั้ยคะ รอวันนี้มานานบางทีเราอยากให้ครเขียนเขียนอย่างละเอียดไปเลย
เราไม่ขี้เกียจอ่านหรอกค่ะ ยิ่งยาวยิ่งดี สู้ๆนะคะ จะตามอ่านจนจบค่ะ
-
ฝังใจ
"แล้วทำไมพี่มาอยู่ที่นี่ได้อ่ะ" ไปท์มันมาหากูแต่เช้า เพราะเมื่อคืนถึงดึกกูไม่ให้มันมา มันก็เลยต้องมาวันนี้ นี่ก็กำลังเล่าเรื่องทั้งหมดตอนที่กูหายไปให้มันฟัง มันก็เข้าใจแล้วก็เสียใจที่ช่วยกูไม่ได้ ตอนแรกมันตกใจมากที่กูโดนข่มขืน มันจะไปเอาเรื่อง กูเลยบอกว่ามันโดนจับไปแล้ว ไปท์มันถึงสงบลง เรื่องทั้งหมดนี้ใครจะช่วยกูได้ล่ะ ก็กูทำตัวเองทั้งนั้น
"เจ้าของที่นี่คุณอธิป เขาเป็นคนช่วยกูไว้ แล้วเขาก็จ้างแม่กับกูมาทำงาน" กูบอกมัน ตอนนี้นั่งกันอยู่ในรถยนต์ของมัน มันจะพาไปไหว้พ่อแม่มันที่บ้าน ก็ไม่ได้ขัดอะไร ถ้าพ่อแม่มันรับได้ กูก็พร้อมจะเจอ เมื่อเช้าเอาข้าวของจากหอเก่าไปท์ไปเก็บก็บอกแม่แล้วว่าจะไปกับเพื่อน ไปท์มันก็เจอแม่แล้ว ก่อนมาแม่บอกให้ระวังตัว เผื่อมีใครคิดจะมาทำร้าย กูก็แอบกลัวนะ ไม่รู้จะมีลูกน้องเสี่ยมันคนไหนมาซุ่มยิงหรือเปล่า
"ถึงแล้ว ไป พ่อแม่ผมรออยู่" นี่บ้านมันหรอ ก็ไม่ไกลจากบ้านกูเท่าไหร่ เออ ใหญ่โตดีนะ ว่าแล้วทำไมดูมันมีตังใช้ กูเดินตามไปท์เข้ามาในบ้าน มีคนงานอยู่สองคน เรียกไงดี คนรับใช้ คนดูแลบ้าน? ประมาณนั้น นอกบ้านร่มรื่นมาก ต้นไม้เต็มไปหมดเลย เข้ามาในบ้านมีของเก่า สงสัยพ่อแม่มันจะเป็นพวกสะสม เห็นว่าเป็นข้าราชการแล้วก็มีธุรกิจของตัวเอง
"พ่อแม่ครับ นี่พี่วัน พี่สนิทผม"
"สวัสดีครับ"
ไปท์แนะนำกูให้พ่อกับแม่มันรู้จัก กูไหว้พ่อกับแม่ไปท์ ท่านนั่งอยู่ที่โต๊ะรับแขก หน้าตาสวยหล่อดูไม่เหมือนคนแถวนี้ อาจย้ายมาจากที่อื่นล่ะมั้ง ดูดีทั้งคู่นะ ขาวทั้งคู่เลย
"นั่งลงสิ .. เห็นไปท์บอกว่าวันบ้านอยู่แถวนี้". กูนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้าม ไปท์นั่งลงข้างๆกูอีกที พ่อไปท์เป็นคนเริ่มพูดขึ้นมาก่อน
"ครับ อยู่ในตลาด แม่ผมขายขนมเบื้องครับ"
"อ่อ ลูกแม่ค้าสินะ". แม่ไปท์พูด แต่ไม่ได้มองหน้ากู
"เห็นไปท์มันมาเล่าเรื่องเราให้ฟัง มันน่ะพูดมาก แล้วเราเรียนอยู่กับไปท์หรอ" พ่อไปท์ถามยิ้มๆ ก็ยังดีที่คุยกับกูบ้าง
"ผมจบมอสามเองครับ เราเจอกันตอนนั่งรถกลับมาเพชรบูรณ์" ยิ่งพูด ยิ่งรู้สึกตัวเองต้อยต่ำ ไม่มีคุณค่าเอาซะเลย วันเอ้ย
"เหอะ แบบนี้มันจะไปมีอนาคตอะไร คบกันไปก็พากันล่มจม" แม่ไปท์พูด ทำสีหน้าดูถูกใส่อย่างแรง
"แม่!!!" ไปท์มันคงไม่พอใจแม่มันที่มาดูถูกกู แต่กูก็เฉยๆละ เขาก็พูดเรื่องจริง
"ทำไมก็พูดเรื่องจริง" แม่ไปท์ทำท่ารังเกียจใส่ เขาคงไม่ชอบที่ลูกเขามาคบคนแบบกู
"คุณ! .. ไปๆ ไปท์พาพี่เขาขึ้นห้องไปก่อน" พ่อมันไล่ให้ไปท์พากูขึ้นห้อง ไปท์มันเลยขอตัวแล้วพากูเดินขึ้นมา กูไม่ได้โกรธแม่มันหรอกนะ ไม่เลย คนเป็นแม่ถึงอย่างไรก็อยากมอบสิ่งดีๆให้แก่ลูก ที่เขาคิดแบบนี้ก็ถูกแล้ว ขนาดไปท์ไม่ได้บอกว่าเราเป็นอะไรกันนะ ถ้าบอกไปแม่มันคงไล่กูออกจากบ้านแน่ๆ
"พี่วัน ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าแม่จะเป็นขนาดนี้" ไปท์มันเปิดห้องมัน ก็เหมือนห้องที่คอนโดมันแหละ แต่ใหญ่กว่านิดนึง มันเดินมากอด มาหอมแล้วบอกขอโทษ ไม่ใช่ความผิดมึงสักหน่อยไปท์เอ้ย
"กูไม่โกรธหรอกน่าา .. มึงก็อย่าโกรธแม่มึงเลย .. เขาก็แค่หวังดี" กูบอกแล้วกอดมันกลับ ไปท์มันดีกับกูจริงๆ ทั้งๆที่กูมีมลทินขนาดนี้ มันยังรับได้ เห็นความจริงใจของมัน แล้วกูก็ใจอ่อน
"ผมจะพยายามอธิบายให้เขาเข้าใจ .. นะ" มันพูดจบก็หอมแก้มกู เราค่อยๆจูบกันจากช้าๆอ่อนโยนกลายเป็นร้อนแรง ไปท์มันค่อยๆดันกูลงมาที่เตียง แล้วมันก็ตามขึ้นมาคร่อมกูเอาไว้ เราจูบกันอยู่นาน จนเหนื่อยถึงได้ผละออก ไปท์ไม่ได้ทำอะไรกู แค่จูบ ลูบไล้นิดหน่อย หลังจากเหนื่อยหอบกันพอแล้ว เราก็นอนคุยกันอยู่บนเตียง คุยเรื่องที่กูโดนข่มขืน เรื่องที่โรงพยาบาล เรื่องที่อยู่ใหม่ รวมถึงเรื่องของมันด้วย จนถึงเที่ยงๆ มันก็พากูมาส่งบ้านเพราะว่าจะกลับมากินข้าวยา
.
"อ้าว สวัสดีครับ" กูไหว้คุณอธิป มาถึงก็เจอเขากำลังจะเดินมาขึ้นรถ
"ไปไหนมาล่ะ" เขาถามกูที่เดินคู่มากับไปท์
"ไปบ้านน้องมาครับ" กูบอก ไปท์รีบหันมาหา ก็อายุน้อยกว่าก็น้องถูกละนี่
"อืม เดี๋ยวฉันไปในเมืองน่ะ ตามสบายนะ" เขาพูดแล้วเดินออกไปขึ้นรถ วันนี้ขับเองเลยหรอเนี่ย
"พี่ทำไมไม่บอกเขาไปล่ะว่าผมเป็นแฟนพี่" นั่นไง กูว่าละ หน้าบึ้งแบบนี้
"ใช่หรอ .. เราเป็นแฟนกันหรอ" กูทำหน้าเบ้ใส่มัน แกล้งแม่งเลย มาทำเป็นน้อยใจ
"โหยย พี่อ่ะ กลัวเขารู้หรือไงเล่า " มันพูดแล้วหลบตามองพื้นโต๊ะหินอ่อน
"มึงนี่คิดมาก บอกไปได้อะไรวะ เออ ตอนนี้มึงคือคนเดียวที่กูจะคบ พอใจยัง .. แต่คำว่าแฟน กูยังอยากให้มึงคิดดีๆนะไปท์ กูไม่ใช่คนดี ไม่บริสุทธิ์ กู.."
"พอแล้วพี่ พอแล้ว ผมยอมแล้ว ไม่พูดว่าแฟนผมก็ยอม " มันกอดกูไว้ เหมือนปลอบ ไปท์! มึงนี่นะ มาชอบคนอย่างกูได้ไงวะเนี่ย
.
"นี่ต้องกินยาทุกวันเลยหรอ" เรากินข้าวที่แม่ทำให้เสร็จแล้ว ตอนนี้กำลังกินยาอยู่
"อืม ตอนแรกๆทั้งอ้วก ทั้งปวดท้อง นอนไม่หลับ โคตรทรมาน .. แต่ไม่กินก็ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นกูเป็นเอดส์แน่!"
"ไม่หรอกพี่ .. ดูแลตัวเองด้วยนะ .. เวลาผมได้กับพี่ ผมจะได้ไม่เป็นเอดส์" ไอ้ไปท์มันพูดล้อทำหน้าทำตา
"เดี๋ยวเถอะมึงอ่ะ ใครจะให้มึงเอา ห๊ะ" กูตบหัวมัน เราเล่นกันอยู่นาน ทั้งขำ ทั้งผลักกันไปมา ไม่ได้สนใจใครเพราะนั่งอยู่หลังรีสอร์ท จนได้เวลา กูก็ไล่มันให้กลับ ตอนแรกมันก็จะไม่กลับเพราะมันเพิ่งจะสี่โมง แต่กูบอกว่าถ้าไม่กลับพรุ่งนี้ไม่ให้มา มันเลยกลับไป ก่อนกลับยังจะหาเศษหาเลยอีกนะ เสียจูบให้มันไปหลายรอบ
.
"วันยกนี่ไปวาง คดข้าวด้วย เดี๋ยวยกไปเสิร์ฟเลยนะ" แม่พูด ยกแกงส้มกับปลาหมึกยัดไส้ใส่ถาดมา พอไปท์กลับ กูก็ได้ฤกษ์ช่วยแม่ทำกับข้าว
"ขออนุญาตครับ" กูบอกแล้วยกสำรับเข้ามาในห้องทำงาน อ้าว มีคนอยู่ด้วยนี่หว่า
"เพื่อนกลับไปแล้วหรอ" คุณอธิปถาม
"ครับ สักพักใหญ่แล้วครับ"
"นี่เปรมเพื่อนฉันเอง เขาแวะมาเที่ยวน่ะ" คุณอธิปแนะนำคนที่นั่งอยู่ให้รู้จัก
"สวัสดีครับ" กูยกมือไหว้
"สวัสดี นายนี่หน้าตาสวยนะ ชื่ออะไรล่ะ" เขาพูด ทำตาหวานเยิ้ม แล้วเอามือแตะเอวกู
"ชื่อวัน .. ช่วยปล่อยมือด้วย!" กูพูด ไม่ชอบเลย ความขยะแขยงจากวันนั้นมันทำให้กูไม่อยากโดนคนแปลกหน้ามาแตะต้องตัวกู
"โอ้ .. อย่าดุสิ ผมแค่ชม " เขาพูดทำตาโต แล้วปล่อยมือ เฮ้อ กูคงคิดมากไปแหละ ไปแหวใส่แขกคุณอธิป เดี๋ยวเขาจะโกรธเอา
"มึงนี่นะเชี่ยเปรม วันออกไปเถอะ ฉันขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะ" เขาพูดด่าเพื่อน กูเลยขอตัวออกมา เมื่อไหร่คนจะเลิกมองกูที่หน้าตาเสียทีวะ แค่เห็นว่าสวย เห็นว่าน่าเอา ก็อยากจะได้กูกันทั้งนั้น
กูออกมาช่วยแม่ต่อ ไอ้ไปท์มันก็โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้จะมาอีก ส่วนไอ้วามันก็โทรมสบอกว่าจะมาหา พอดีคุณดริณหยุดงานได้ แต่ยังไม่แน่ใจว่าวันไหน มันเล่าว่ามันไปเรียนแล้ว เรียนไม่ยาก มันเลือกเรียนบริหาร เพราะคุณดริณอยากให้เรียน ได้ยินแบบนี้ก็ดีใจ เออ มันเล่าด้วยว่ามันไปผับมา คุณอมรเข้ามาถามมัน แต่มันบอกไม่รู้เรื่อง เฮ้อ ! .. ส่วนอิน้ำ เห็นว่าโดนคุณอมรถีบส่งละ ก็ตามนั้น เขาทิ้งกูได้ เขาก็ทิ้งมันได้เหมือนกัน ทำใจนะมึง หาคนอื่นเกาะเถอะ .. เมื่อไหร่จะหมดเวรหมดกรรมเสียทีนะกู อย่าได้มาจองเวรกันอีกเลย แค่นี้กูก็เจ็บเจียนตายแล้ว นี่ถ้าไม่ได้แม่กูจะเป็นยังไง ชีวิตกูคงเหลวแหลกกว่านี้แน่ๆ
.
"ผมช่วยเองนะ .. ผิวน้องวัน นี่ขาวดีเหลือเกิน" ทำไงดี ไอ้คุณเปรมแม่งเมาแล้ว นี่ก็ดึกแล้ว กูโดนใช้ให้ไปเอาน้ำแข็งมาชงเหล้าให้คุณอธิป นี่กูกำลังรินเหล้าอยู่ ไอ้เชี่ยนี่ก็ทำท่าจะเข้ามาช่วย แต่มันมาสีอยู่ข้างหลังกูเนี่ย คุณอธิปไปเข้าห้องน้ำนานจังวะ รีบมาสิ กูทนไม่ไหวละนะ ลวนลามเหี้ยอะไรอยู่ได้
"จะไปไหนคะน้องวัน .. ตัวหอมจังเลย" มันเริ่มซุกแล้วกันไม่ให้กูออกไป ฤทธิ์เหล้าเพิ่มความขี้หลีขึ้นเป็นเท่าตัวเลย จะออกก็ออกไม่ได้ ทำไงดีวะ
"ปล่อยกูนะ .. ช่วยด้วยยย !!" กูดิ้นอยู่ในแขนมัน ฮือออ ช่วยด้วยยย ใครได้ยินบ้าง รีบเข้ามาที
"จะร้องทำไม! มาสนุกกันน่า" มันพูดแล้วซุกมาที่คอ ความรู้สึกของวันนั้น วันที่กูโดนข่มขืนมันกลับมา ฮืออ กูขยะแขยง รังเกียจ กูไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย ม่ายยยย
"อ๊ากกกกก! ฮืออออ อ๊ากกก ปล่อยกู ไอ้เหี้ย ปล่อย! ฮืออออ !!" กูหวีดร้องอย่างบ้าคลั่ง รู้สึกสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขอแค่ให้มันปล่อย ให้กูกรีดร้องจนตายกูก็ยอม กูกรี๊ดจนแทบหมดแรง แต่มันก็ยังไม่ยอมหยุด
"ไอ้เหี้ยเปรม ไอ้สัตว์เอ้ย ! " เสียงนี้. คุณอธิปใช่ไหม. ช่วยวันด้วย !
ผัวะะ
"วัน วัน ! ชู่ววว อย่าร้องนะ อย่าจิกเล็บ วัน ! วันรู้สึกตัวไหม วัน ! " ความรู้สึกดับวูบไป กูรู้แค่ว่าคุณอธิปเข้ามาแล้วดึงมันออกไป เขาต่อยมันจนล้มคว่ำไปกองที่พื้น หลังจากนั้นกูก็รู้สึกเกร็ง มันชาไปทั้งตัว จนกระทั่งทุกสิ่งทุกอย่างดับวูบเพราะกูหมดสติไป
"มึงออกไปเลย ! ไอ้เหี้ยนี่. ถ้ามึงเมาเหมือนหมาแบบนี้กูจะไม่ให้มึงยืมเงินนะเหี้ยเปรม"
"เออๆ. กูไปละ เหี้ย สร่างเลย กูฝากขอโทษน้องมันด้วยนะ"
"รีบไปก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจ"
"วัน! วัน! "
"มาครับ ผมเช็ดเอง" ชายหนุ่มรับผ้าจากแม่ของวัน แล้วเช็ดไปที่ใบหน้าคนตัวเล็กกว่า
"ผมขอโทษแทนไอ้เปรมนะครับ เวลามันเมามันจะบังคับตัวเองไม่ได้" ชายร่างสูงพูด
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเข้าใจ อย่างไรฝากมันด้วยนะคะ ฉันต้องออกไปทำออเดอร์ก่อน" แม่วันออกไปจากห้อง ทิ้งให้วันกับคุณอธิปอยู่กันในห้องทำงานสองคน
.
นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่สลบไป ตื่นขึ้นมาอีทีกูรู้สึกอยากจะอ้วก
"อุแหวะ .. อ้วกก .. แค่กก .. อ่อกก". กูอ้วกออกมาจนหมด ไม่ไหวแล้ว คุณอธิปเอาขันที่กูอ้วกใส่ไปวางไว้ แล้วรีบหยิบทิชชู่มาเช็ดให้
"เป็นไงบ้าง ดีขึ้นไหม" เขาถาม เอาน้ำเปล่ามาให้ดื่ม กูพยักหน้าตอบ ก็โล่งขึ้นแล้ว
"ฉันใจไม่ดีเลยตอนวันจิกมือเกร็ง เกือบจะพาไปหาหมอแล้วด้วยซ้ำ" เขาพูดแล้วเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้ กูใจเต้นแรง หอบรัว เหมือนจะตาย ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
"ดีขึ้นครับ ผมขอบคุณมากนะครับ" กูไหว้ขอบคุณเขาอีกที ขนาดอ้วกกูเขายังกล้าจับ กล้าเช็ดเลย ไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณอย่างไรหมด
"ดีแล้ว. ขอโทษแทนมันจริงๆนะ ไอ้เปรมมันเมาแล้วเหี้ยแบบเนี้ย คราวหลังจะฟาดให้กบาลแหกเลย" เขาพูดทำท่าทาง ทำให้กูหัวเราะขึ้นมาได้ ดีจัง ดูเป็นคนดีที่พึ่งพาได้ ถ้าไม่ได้เขากูก็คงตายเหมือนกัน
"ไปพักผ่อนซะ ถ้าให้ดีทานข้าวต้มรองท้องด้วย เมื่อครู่วันอ้วกออกมาหมดเลยนะ" เขาพูด กูเลยลุกจากโซฟา แล้วเก็บอ้วกไปทิ้ง เจอแม่งแต่เรื่องร้ายๆ พรุ่งนี้กูขอไปใส่บาตรซะหน่อยเถอะ เคราะห์กรรมจะได้ซาลงบ้าง
TBC.
..................................................................
ช่วงนี้ว่างต้องรีบปั่นลง 555
มีใครคิดถึงวาบ้างงง ตอนหน้าเจอกันค่าาาาาาา
เราไม่มีเอ็นซีมากี่ตอนแล้วน้าาาา หุหุ
ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ
:pig4:
-
จิ้มก่อนค่อยตามอ่าน :z13:
-
โอ้ยยยยย
คุ๊ณอธิปปปปปปป เปนพระเอกเถอะ ขอร้อง
5555
-
ชีวิตหนอ ชีวิต วันสู้ๆ :pig4:
-
ไม่เห็นคิดถึงวาเลย
คิดถึงวันมากกว่า งือ :กอด1: :กอด1:
-
เฮ้ออออออออออ ปัญหาของคนหน้าตาดีมีเสน่ห์ อุ๊บส์!
ขอให้วันผ่านเรื่องร้ายๆไปให้ได้นะ รู้สึกมีแนวโน้มจะได้คุณอธิปไงไม่รู้ TT
อย่างทิ้งไปท์น๊าาาาาาาาาาาาา :hao5:
รอคนแต่งคนดี๊ คนดี โฮะๆ :กอด1:
-
สงสารวันจริงๆ
:o12:
ขอให้เจอแต่เรื่องดีๆเถอะ :hao5:
คิดถึงวาแล้วเหมือนนะ
-
วันน่าสงสารอ่ะ :o12: :o12:
-
สงสารวันเจอแต่พวกไม่ดี :hao5:
เมื่อไรจะพ้นทุกข์สักทีนะ :กอด1:
-
วันเอ้ย ได้คุณสามีเป็นคุณอธิปดีกว่าไปท์อีก
ไม่โดยแม่สามีดูถูกและโขกสับด้วย
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
วันกลายเป้นคนมีปมเลย คงกลัวเรื่อง sex ไปอีกนาน
-
สงสารวันจัง :sad4:
-
ดิชั้นคิดว่าดิชั้นเจอพระเอกของเรื่องแล้วค่ะ วรั๊ยยยยย :katai2-1:
-
น่ากลัวว่าจะไม่ได้หายกันง่ายๆนะ ไอ้อาการแบบนี้
-
อยากให้คุณอธิปเป็นพระเอกอะส่วนน้องไปร์ปล่อยน้องเขาไปเถอะอยากให้วันเริ่มเรียนได้สักที
-
:mew2: คุณอธิปจะใช่พระเอกของวันมั๊ย
-
อธิปก็ดี แต่สงสารไปป์
ไปป์มันรุ้ทุกเรื่องทุกอย่าง ก็ยังรักวันเหมือนเดิมนะ
แต่แม่ไปป์นี่ ด่านหินเลย
-
ดีใจที่ไปร์ทไม่รังเกียจวันและรับได้ ดูไปรท์จะรักวันจริงๆ แต่อุปสรรคคงเป็น แม่ไปรท์ ที่แสดงท่าทางรังเกียจนอกหน้า แค่รู้ว่าฐานะวันเป็นยังไง ขนาดบอกเป็นเพื่อนนะยังแสดงท่าทีขนาดนี้ สงสัยไปรท์คงจะไม่ได้ดูแลวันแล้วล่ะ ถ้าจะต่อสู้ก็คงยากเพราะอีกฝ่ายเป็นแม่ ไปร์ทก็ยังเรียนไม่จบ ที่สำคัญวันคงต้องปล่อยไปรท์ไปเพื่ออนาคต ไม่อยากเป็นตัวถ่วงและทำลายความสัมพันธ์ของไปรท์กับแม่แน่ๆ สงสารวันจังเลย จะมีความรักทั้งทีก็มีอุปสรรค (คิดล่วงหน้าไว้ก่อน ดูแล้วน่าจะเป็น) :hao5:
ส่วนคุณอธิปก็แสนดี ถ้าจะเชียร์ให้คู่กับวันก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้งดูจะพร้อมหลายๆด้าน ไม่ใช่แค่ฐานะอย่างเดียว แต่ยังพร้อมทั้งใจที่ดูจะเข้าอกเข้าใจวัน ว่าเป็นยังไงต้องดูแลแบบไหน เป็นคนโตมากกว่าไปรท์และดีกว่าไอ้คุณอมร :m16: หวังว่าจะเป็นคุณอธิปสักทีเถอะนะที่จะรักษาแผลใจให้วัน อยากให้วันได้สมหวังสักที ตามจริงวันไม่ได้ทำร้ายใครเลยนะ โชคร้ายมากพอแล้ว เป็นคนนี้เถอะ :call:
ปล. คิดถึง วา ด้วยคน อยากให้วามาหาวัน อยู่เป็นกำลังใจให้วัน ขอให้วาสมหวังกับดริณด้วย ถ้าเป็นไปได้ และไม่ได้อย่างที่บอก วัน วา ไปเลย ยังมีหวัง :jul3:
ชมคนเขียนด้วยที่ขยัน เปิดหลายเรื่องและน่าสนใจทุกเรื่อง ส่วนตัวตอนนี้อ่านอยู่สองเรื่อง ที่เหลือไม่ใช่ไม่ชอบนะ แต่ชอบเรื่องที่มันแตกต่างจากพล็อตอื่นๆ และอีกเรื่องคนเขียนสามารถมาต่อให้ไม่ทิ้งระยะห่างเท่าไหร่ ถ้าไม่ว่างก็มาอัพเดทข่าวคราวตลอด ดีมากเลยค่ะ o13 ยังไงรักษาสุขภาพด้วยนะ เหนื่อยก็พักบ้าง :กอด1:
-
ออกมาจนได้นะพ่อพระเอก ถือป้ายเชียร์คุณอธิปเจ้าของรีสอร์ทเต็มที่
ส่วนน้องไปร์ท เจ้ขอเองงงง กรี๊ดเดด :hao7: :hao6:
-
เคราะห์ซำ้กรรมซัดจริงๆเลยวัน เมื่อไหร่จะผ่านไปนะ
-
ไม่ใช่ว่าไปร์ทไม่ดี...แต่บางทีก็มากเกินไปนะครอบครัว... :mew5:
-
ชีวิตวันเริ่มจะเข้าร่องเข้ารอย ก็มีมารมาผจญตลอด ไม่เคยมีความสุขจริง ๆ กับเค้าสักที น่าสงสารนะ :เฮ้อ: เหนื่อยแทน หวังว่าจะได้มีกำลัง และแรงใจ จากคนที่รักวันจริง ๆ นอกจากคุณนายแม่ มาคอยดูแลหัวใจ จะได้มีสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิตที่เคยเจ็บปวดบ้าง ไม่อยากจะบอก...ว่าแอบเชียร์คุณอธิปอยู่ :o8: ส่วนน้องไปท์เด็กไปอ่ะ กลัวไม่แซบ :a5: :z6:
อันนี้เดาเอา :laugh:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
อยากได้อธิปเป็นสามี
-
เชียร์คุณอธิปอีกเสียงค่ะ นางน่าจะดีที่สุดละ o13
-
สาาาาาาาาธุ ให้คุณอาทิตย์เป็นพระเอกทีเธ้ออออออ :call:
-
:mew2:
-
มาทำดีกับวันแบบนี้ คุณอธิปคิดอะไรกับวันมั้ย ขอให้คิดขอให้โดนเถอะ
ขอให้คุณอธิปเป็นคนสุดท้ายของวันนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ส่วนน้องไปท์ เราไม่อยากให้น้องเสียใจ ยกให้เราแล้วกัน เราชอบเด็ก :laugh:
-
ชีวิตต้องฝ่าฟัน ..
-
เมื่อไหร่จามาต่อน้อ
-
เมื่อไหร่จามาต่อน้อ
ขออภัยด้วยนะคะ สัญญาว่าพรุ่งนี้จะรีบมาลงให้ค่ะ
ขอบคุณที่มารอวันนะคะ
:กอด1:
-
รอวันกับวาค่ะ
-
ขอให้วันเจอคนดีๆ ซะทีนะ
เศร้ามาเยอะแล้ว
-
แมวน้อยช่างยั่ว
ผมได้หยุดงานสามวันครับ หลังจากนี้ต้องกลับมาถ่ายแบบต่อ เหนื่อยเหมือนกันนะ แต่ก็สนุกดี วันนี้ผมต้องพาตัวยุ่งไปหาเพื่อนรัก ไม่อย่างนั้นคงโดนโกรธ วากับวันนี่เฟรนด์ชิพแน่นหนามาก ผมเคยสงสัยว่าทำไม แต่เอาเข้าจริงคือพวกเขามีอะไรหลายอย่างที่เหมือนกัน ทั้งนิสัยรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง กับ ความเหงาที่ซุกซ่อนอยู่ในใจ แม้วันจะแกร่งกว่าวา แต่ไม่ได้แปลว่าวันจะเป็นคนเข้มแข็ง ถ้าเป็นเรื่องความรัก หรือคนที่รักวันก็จะอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด อย่างกรณีไอ้เภา วันรักมันมาก มากเสียจนรับไม่ได้หากมันมีคนใหม่ ไอ้นี่มันก็รักวันนะ คืออารมณ์อยากชุบเลี้ยงคนนี้ แต่เผอิญเจอเด็กมันยั่วเลยต้องมานั่งทุกข์แบบนี้ ทุกวันนี้เภามันทำตัวแปลกๆ ทั้งกินเหล้าเมา บางทีก็ชอบเก็บตัวเงียบ ทำไมมันไม่ปรับปรุงตัวใหม่ล่ะ มัวแต่หมกมุ่นโทรหาวันจะได้อะไร วันไม่มีทางกลับไปคบกับมันแล้ว รวมทั้งผมด้วย ผมยอมรับความจริงได้แล้วว่าวันไม่ได้มีใจให้ผมเลย จนมาถึงตอนนี้ผมเริ่มจะรักวามากขึ้นทุกวัน วาเหมือนเด็ก เด็กที่ต้องคอยดูแล หลังจากผมให้เขาหามหาลัย ผมก็เสนอให้เขาเรียนบริหารแทนนิติ เพราะมันไม่หนักเกินไป แล้วค่อยเรียนภาษาต่างประเทศเพิ่มเอา นี่วาไปเรียนได้สองวันแล้ว ผมไปรับไปส่งบ้างถ้าว่าง ไม่อย่างนั่นวาก็จะไปแท็กซี่เอง
"แวะห้องน้ำไหม ไม่งั้นฉันยิงยาวละนะ"
"แวะก่อนก็ได้ครับ"
ผมจอดที่ปั๊มข้างทาง เราออกมากันได้สักระยะแล้ว วาวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ส่วนผมตอนแรกอยากดูดบุหรี่ แต่ไม่เอาดีกว่า ผมไม่อยากให้วาบ่น เห็นตัวเล็กๆ หงิมๆ แต่พอเป็นเรื่องที่เขาไม่ชอบ ผมล่ะโดนทุกที ผมเข้าแฟมิลี่ หาของทานเล่นตุนไว้ เดี๋ยวต้องขึ้นทางด่วนยาวเกือบสองชั่วโมง ผมซื้อเสร็จวารออยู่ที่รถแล้ว เราขึ้นรถออกเดินทาง ไปถึงเพชรบูรณ์ก็คงบ่ายๆ ในรถผมเปิดเพลงคลอเบาๆ วันนี้เอาบีเอ็มมาครับ ส่วนวานั่งทานขนมแล้วก็ยุกยิกกับมือถือที่ผมซื้อให้ใหม่เป็นรุ่นทันสมัยไปเลย ผมลอบมองสีหน้าวาดูดีขึ้นเยอะ วาไม่ร้องไห้อีกเลย ยกเว้นวันไหนที่คิดถึงพ่อกับแม่ ตอนนี้เด็กดื้อผมยาวละต้นคอ ดูน่ารักดีครับ ตัวขาวๆใส่กางเกงสามส่วนดูแล้วน่าจับมานั่งตักฟัดแก้มขาวเล่น เฮ้ย ผมคิดอะไรเนี่ย ขับรถต่อดีกว่า ..
.
.
"ได้ๆๆ กูขับขึ้นไปได้เลยใช่ป่ะ เออๆ เจอกัน"
"เดี๋ยวตรงไปแล้วก่อนเจอโค้งมันจะมีป้ายบอกครับว่า 'เขาค้อวันวาน' ก็หักขวาขึ้นไปบนรีสอร์ทได้เลยครับ"
ผมขับตามทางไปเรื่อยๆ มาเขาค้อไม่หลงหรอกครับ ป้ายบอกทางกับรถคันอื่นจะเป็นตัวช่วยในการเดินทางชั้นดี ผมขับมามีเมื่อยนิดหน่อย แต่เด็กผมนี่เมื่อยจนนั่งไม่อยู่สุข ปรับเบาะก็แล้ว ขดตัวก็แล้ว เห็นภาพแล้วมันตลกดี อ่า เห็นละป้าย เขาค้อวันวาน ผมตีไฟเลี้ยวขวาขึ้นมาในรีสอร์ท มีพนักงานใส่ชุดชาวดอยยืนโบกรถให้อยู่ ผมจอดเข้าซองเรียบร้อยก็ดับเครื่อง เราลงกันมาจากรถอันดับแรกคือบิดขี้เกียจ โอย เข่าแทบทรุด
"โห วิวตรงนี้สวยมากเลย ผมถ่ายเก็บไว้เยอะๆดีกว่า" วาวิ่งถ่ายรูปวิวข้างล่างดอยไปทั่ว แต่ก็สวยจริงๆครับ ผมหยิบกระเป๋าของเราแล้วก็ของต่างๆลงจากรถ ไม่เยอะเท่าไหร่ งารีบวิ่งมาช่วย แล้วเด็กม้งก็พาเราเดินขึ้นเขาไปทางรีสอร์ท
"ไอ้วาาาาาา "
"เฮ้ยยย ไอ้วันนนนน"
เหมือนหนังรักเกาหลี สองคนนั้นวิ่งกอดกันกระโดดโลดเต้นไปมา ทำเหมือนไม่ได้เจอกันมาหลายปี ผมสั่นหัวขำมองรีสอร์ทที่ดูสวยและน่าสนใจมากๆ ที่นี่ร่มรื่นมาก มีแมกไม้นานาพันธ์ มีผลไม้อีกหลายชนิด คนที่เป็นเจ้าของคงมีหัวของการบริหารอยู่มาก ทำรีสอร์ตทีได้ครบเลยทั้งที่พักผ่อนและธรรมชาติ
"คุณดริณสวัสดีครับ เดี๋ยวเราเอากระเป๋าไปเก็บกัน พักผ่อนกันก่อนค่อยออกมาทานข้าว วันจะให้แม่ทำพิเศษให้เลยนะ "
วันหันมาไหว้ผม วันดูหน้าตาสวยขึ้นมาก เอว องค์มาเต็มกว่าแต่ก่อน แต่งตัวแบบลุยๆดูอย่างกับทอมมาเดินเล่น วันพาผมมาที่บ้านพัก สวยมากๆครับเป็นบ้านหลังไม่ใหญ่มาก ด้านบนมีที่ปิ้งบาร์บีคิว ในห้องแต่งด้วยของเก่าและของดอย เตียงขาวสะอาด มีของใช้ครบครัน คืนละแค่ 2500 เอง หลังจากนั้นวันก็ขอตัวไปช่วยแม่ในครัว ผมเก็บของเข้าตู้ให้วาเข้าไปอาบน้ำก่อน พอวาออกมาผมก็อาบบ้าง เดี๋ยวเราจะออกไปทานข้าวกัน ตอนนี้ผมหิวจนจะกินควายได้ตัวนึง
"นี่ครับ ฝีมือแม่วันเอง ทานเยอะๆนะ" วันเอาอาหารมาเสิร์ฟ ตอนนี้พวกเราอยู่กันด้านบนครับ สวยมาก โต๊ะทานข้าวทำจากไม้สักทองทั้งนั้นเลย ของเก่าเต็มไปหมด เห็นว่ามีสระว่ายน้ำกับสนามยิงปืนสงสัยต้องไปลอง
"อร่อยมากอ่ะ วันกินด้วยกันสิ" วาทานอย่างเอร็ดอร่อย มีต้มยำทะเลน้ำข้น ไข่เจียวกุ้งสับ แล้วก็ปลากระพงน้ำมะขามเปียก อร่อยจริงๆครับ
"กูกินแล้ว มึงกินเถอะ" วันพูด
"มาอยู่นี่เป็นไงวะ แล้วบ้านหลังนั้นล่ะ"
"ดีมากๆเลยมึง คุณอธิปใจดีมากให้แม่กูกับกูมาทำงานที่นี่ ส่วนบ้านก็ไว้อย่างนั้นแหละ ไม่ได้เข้าไปอีกเลย ถ้าจะมาหากูก็มาที่นี่นะ กูยินดีต้อนรับ พาวามาหาผมบ่อยๆนะครับคุณดริณ"
"ถ้าไม่มีงานก็จะพามานะ นี่ไม่คิดกลับไปอยู่นู่นแล้วใช่ไหม แล้วไปท์ล่ะ ยังคบอยู่หรือเปล่า"
"ไม่กลับแล้วล่ะครับ ส่วนไปท์ยังคุยกันอยู่ นี่มันไปธุระให้แม่ เย็นๆคงจะมา" วันพูด พวกผมก็นั่งฟัง วันดูไม่เครียด ที่นี่คงช่วยเยียวยาวัน คงเพราะได้กลับมาอยู่กับแม่ อยู่กันในสังคมไม่มีแก่งแย่งชิงดี ดีเหมือนกันนะ ที่จริงผมก็เบื่อกรุงเทพเต็มทน
.
"ทุ่มนึงค่อยปลุกนะ ขอนอนก่อน"
"คุณแทนตั้งนาฬิกาปลุกเถอะฮะ ผมก็ง่วง"
"งั้นขึ้นมานอนนี่ .. เร็ว"
ผมตบเบาะ หลังจากทานข้าวนั่งคุยและไหว้แม่วันเสร็จ พวกผมก็กลับมาล้างหน้าแปรงฟัน เดินทางมาทั้งวัน ง่วงชะมัด วาปีนขึ้นเบาะมา ตอนนี้เราอยู่ในชุดลำลองทั้งคู่ วาใส่กางเกงขาสั้น ผมใส่สามส่วน พอวาขึ้นมาก็รู้หน้าที่ เด็กดื้อซุกตัวมาในอกผม แต่ตอนนี้ไม่มีแรงจะทำอะไรหรอกครับ แค่นอนกอดกัน
.
.
"ที่นี่ร่มรื่นดีนะ วันผมขอไฮอีกสามขวดนะ" เราตื่นกันก็ทุ่มครึ่งละ ตอนนี้เรานั่งกันอยู่บนดาดฟ้าบ้านพักผม มันมีโต๊ะไม่สักอันใหญ่พร้อมเก้าอี้ยาว มีเตาปิ้งขนาดใหญ่ มีของครบครันทีเดียว เรานั่งกินเบียร์กันมีผมวาเด็กไปท์แล้วก็วัน เวลาสั่งอาหารต้องโทรไปในครัว ดีที่วันนี้วันธรรมดา คนมาพักไม่เยอะ เราปาร์ตี้กันส่วนตัว ดีครับ อากาศดี วิวดี ชักอยากทำความรู้จักเจ้าของซะแล้ว
"เมื่อไหร่ผมจะได้เจอเจ้าของเนี่ยวัน" ผมถาม ผมกับไปท์ทานกลับแกล้มไป ส่วนวันกับวาทานข้าวเป็นชิ้นเป็นอัน
"พรุ่งนี้คงได้เจอนะคุณแทน มีอะไรหรือเปล่าครับ " วันถาม
"ผมชอบที่นี่ก็มีเรื่องจะคุยนิดหน่อย" ผมบอก อยากคุยด้วย จากที่ถามๆมาน่าจะอายุพอๆกะผม แต่มีธุรกิจแบบนี้ผมอยากลองถามเผื่อแก่ตัวอยากจะสร้างหลักปักฐานของตัวเองจริงๆจังๆไม่ใช่ของพ่อแม่สร้างไว้ให้
นั่งทาน นั่งคุยกันจนสองทุ่มกว่า เราสั่งกับแกล้มพร้อมสั่งเบียร์ขึ้นมากินกัน ไปท์มันก็ดูจะชอบวันมากนะ คอยดูแลห่วงใยไม่ห่างเลย ก็ดี แล้วแต่วันละกัน
"พอแล้ว กระดกเป็นเป๊ปซี่เลยนะ". ผมปรามคนข้างๆ
"ก็มันหวานอร่อยนี่ .. น้าาา ขออีกน้าา". วาอ้อนผม ก็ผมนั่งดื่มเบียร์ ไอ้ตัวเล็กอยากดื่มบ้าง ก็เลยสั่งสปายกับฟูลมูลมาให้ทั้งวันแล้วก็วา
"มันหวานแต่กินเยอะๆมันจะเมารู้ไหม ..หืม". ผมเขกหัวเล็กไปที วาทำหน้ามุ่ย ผมเลยให้สั่งอีกแค่คนละขวด ผมกลัวเขาเมาพอตื่นมามันจะปวดหัวน่ะสิ วาเมาง่ายมาก ถ้าดื่มเยอะพรุ่งนี้กลัวจะไม่สนุก
.
.
"ผมเก็บเอง คุณพาวาไปนอนเถอะครับ ฮ่าาา เมาจนได้นะ" วันพูดขำเพื่อนที่เมาซบไหล่ผมอยู่
"ขอบใจนะวัน พรุ่งนี้เจอกัน" ผมบอกพยุงคนตัวเล็กมาด้านล่าง เปิดประตูเข้ามาผมพาวาไปนอนบนที่นอน เด็กดื้อหลับปุ๋ย นี่เมาหรือง่วงกันแน่
ผมอาบน้ำอุ่นเสร็จแต่งตัวเตรียมนอน อากาศที่นี่หนาวกว่ากรุงเทพเยอะ ไม่แปลกใจที่เห็นวันขาว พอออกมาวาก็ตื่นขึ้นมานั่งปลายเตียง ผมรู้เขาอยากอาบน้ำ
"อาบเองนะ ฉันไม่เปลี่ยนชุดแล้ว" ผมถอดเสื้อผ้าให้ทั้งหมดรวมถึงชั้นใน แล้วเอาผ้าคลุมดันวาเข้าไปในห้องน้ำ ผมให้วาอาบน้ำไป ส่วนผมเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้ แล้วเอาโทรศัพท์เราสองคนมาชาร์จแบต สักพักวาก็อาบเสร็จ ตัวสั่นมาเลยลูกหมา
"แต่งตัวสิ" ผมบอก ก็วาไม่ยอมแต่งตัว แต่กลับมานั่งข้างๆไม่พูดอะไร
"ไม่เอา .. แต่งไปก็ต้องถอด" หืม อะไรนะ แล้วทำไมต้องหน้าแดง
"ใครว่าจะทำ.." ผมแกล้งเล่น ตอนนี้เห็นร่างบางขาวๆมานั่งยั่วใกล้ๆมันก็ของขึ้นเหมือนกันนะ
"ไม่ทำหรอ .. แต่งก็ได้" ฮ่าาา หน้ามุ่ยเป็นตูดลิง ผมรีบคว้าไอ้ตูดไว้แล้วซบลงไปที่คอหอม
"ทำก็ได้ .." ผมดึงตัววามานั่งซ้อนบนตัก พรมจูบ พรมหอมที่ซอกคอขาว เม้มหนักๆที่ไหล่บาง วาเสียงสั่น ตัวสั่น จับมือผมไปลูบที่หน้าอก ผมส่งมือไปเล่นที่สองตุ่มชูชันจนวาซี้ดปาก ยั่วแบบนี้เพราะเมาสินะ
"อ๊ะ .. อื้อออ" ผมจับวากางขาออก ดึงแผ่นหลังให้มาชนหน้าอกผม ผมเลิกผ้าขนหนูออกเผยให้เห็นแก่นกายขนาดน่าเอ็นดู ผมค่อยๆจับแก่นกายรูดขึ้นลงจนขยายใหญ่ขึ้น วาร้องครางเสียวเพราะอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน
"จูบหน่อยครับ .. อ่ะ .. อื้อออ" วาหันหน้ามาจูบแลกลิ้น เราทั้งจูบทั้งเลียกันอย่างดูดดื่ม จนผมเร่งความเร็วของมือเพิ่มมากขึ้น วากระตุกตัวเกร็งแล้วปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มมือผม
"ผมขึ้นนะ .." วาพูดขอ ผลักผมให้ลงมานอนใต้ล่าง หึ แมวน้อยช่างยั่วเย้า วาค่อยๆดึงกางเกงผมลงจนสุดปลายเท้า แล้วก้มลงมาใช้ปากให้ เสียวมากครับ เขาใช้ปากเก่งขึ้นมาก ตอนที่วาดูดตรงส่วนหัว ผมเกร็งตัวแทบแตกหลายรอบ ผมทนไม่ไหวกระแทกสวนเข้าคอบางอย่างเมามัน
"กดลงมาเลย .. ซี้ดดด .. ". ผมดึงวาขึ้นมา ไม่อย่างนั้นแตกแน่ๆครับ วาค่อยๆกดช่องทางคับแน่นลงมา ผมช่วยส่งนิ้วไปขยายช่องทางเล็กน้อย จนวากดลงมาจนสุดด้ามของผม
"อ๊าาา .. อย่าเพิ่งขยับครับ .. อื้ออ .. ขยับเลย .. อ๊ะ .. อ๊ะ". พอสิ้นเสียงขอร้อง ผมเด้งแก่นกายสวนเข้าไปข้างใน ภายในของวาตอดผมแน่น กลืนกินผมจนหมด เราทำกันสัปดาห์ละ 4-5 ครั้ง แล้วแต่ ในนั้นยังไม่รวมการแตกอีกวันละหลายรอบ
"อ๊ะ . จะแตกแล้วครับ อื้ออ" ผมกระหน่ำเด้งเข้าไปในตัววาจนวาหัวสั่นคลอน วาเด้งตัวตามจังหวะรักที่ผมส่งให้
"ไม่ไหวแล้ว . อ๊าาา" วาแตกใส่หน้าท้อง พุ่งมาถึงปลายคางผม ส่วนผมแตกใส่ในตัววาจนหมด ช่องทางวารัดผมแน่น วาล้มลงมานอนบนอกผม ผมพรมจูบไปที่ใบหน้า แล้วเข้าครอบครองริมฝีปากบางที่เผยอออกหายใจอย่างเหนื่อยหอบ เราแลกลิ้นกันจนเครื่องเริ่มสตาร์ทอีกรอบ ผมเปลี่ยนท่าจับวานอนใต้ล่าง อ้าขาออกกว้าง ก้มลงไปเล่นกับพวงเล็ก ก่อนจะสอดใส่แก่นกายเข้าไปข้างในจนสุดแล้วเริ่มขยับอีกครั้ง
"อื้อออ .. วาเสียว .. ตรงนั้น .. อย่าแกล้งสิครับ .. อ๊ะ .. แรงๆอีกนะ .. ฮื่ออ ". ผมแกล้งหยุดแช่ไว้ตรงจุดเสียวด้านใน พอโดนคนใต้ล่างอ้อนวอนตาปรือ ผมก็แกล้งไม่ลงแล้ว มีแต่จะเพิ่มแรงกระแทกมากขึ้นไปอีก ผมขยับแก่นกายเข้าออกด้วยอารมณ์สุขสม วาร้องครางด้วยความเสียวและสุขสมไปพร้อมๆกัน
เราทำกันอีกหลายรอบจนห้องเละเทะไปหมด สงสัยพรุ่งนี้ผมต้องจ้างคนมาทำความสะอาดพิเศษซะแล้วเพราะคราบน้ำรักของผมกับวาเปรอะไปทุกที่ เราจบกันในห้องน้ำจนมาจบที่เตียง ทำรักกันจนตีสาม พรุ่งนี้ตื่นมาคนตัวเล็กคงไม่ใช่แค่ปวดหัว แต่คงเจ็บที่ช่องทางและอาจเป็นไข้เพราะโดนผมเล่นจนสลบไป ..
TBC.
..................................................................
ลงให้ตามสัญญาค่ะ คงไม่ต้องสงสัยละเนอะใครคู่น้องวาของเรา
เอกภพจะมาไหมคงต้องติดตาม
แต่เดี๋ยวจะแต่งวันต่อ น่าจะลงคืนนี้ไม่ก็พรุ่งนี้นะคะ
ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ ขอให้มีความสุขกันนะคะ
:pig4:
-
:z13: :z13: :z13:
:-[ :-[ น้องวากับคุณแทนช่างร้อนแรง... สมเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันกันจริง ๆ อยากรู้ว่าคุณดรินจะมีแผนการอะไรร่วมกับคุณอธิปหรือเปล่า ถ้ามีก็จะดีมาก วันกับวาจะได้เจอกันบ่อยขึ้น สองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งดีนะ :katai2-1:
ส่วนคุณเภา ทำคะแนนติดลบมากเลยตอนนี้ :เฮ้อ: ไม่ทำอะไรเพื่อแสดงให้วันเห็นเลยว่าสำนึกผิด และอยากได้วันคืนมา น่าเสียดายจริง ๆ :hao4:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
ขอให้ วันมีความสุขสักที
-
:pighaun:
-
นอนจมกองเลือดแพรบบบบ :jul1:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
ตายยยย ขุ่นลูกสาววววว วากลายเปนแมวยั่วสวาทไปแล้ววว
แอร๊ยย
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ตอนต่อไปคืนนี้เลยจะดีมากๆค่ะ ขอบคุณมากนะค้า
o13 :hao7:
-
น่ารักจังคู่นี้....รอคู่ของวันนะว่าจะเป็นยังไงต่อ
-
บรรยากาศพาไปใช่ไหมวา~
-
:pighaun: วากับคุณแทนมาซ้อมฮันนี่มูนกันใช่มั๊ย
-
คู่วานี่ราบรื่นแล้ว เหลือแต่คู่วัน ไปท์ก็ดีนะ แต่สงสารพ่อแม่ไปท์ 555
-
น้องวามีพัฒนาการ(ด้านยั่ว)ยอดเยี่ยม
อย่างนี้สิ ผัวจะได้ทั้งรักแล้วก็หลง
คุณแทนรักคนไม่ผิดนะคะ น้องมันน่ารักอะ
:oo1: :oo1: :oo1:
-
สมชื่อตอนเจงๆ :haun4: :jul1: :m25: เด็กมันยั่วเน๊าะทำไงได้คุณดริณ จัดไป แหม ทำกันอาทิตย์ล่ะ สี่ห้าครั้ง ไม่นับที่แตก พูดว่าทำทุกวันก็ได้คะ อะไรจะหื่นขนาดนั้น ทั้งคู่เลย :hao6: ถ้าเป็นตามนี้ก็ดีใจกับวาที่ได้ดริณเป็นคนรัก ไม่อยากเชื่อว่าดริณจะดีมาได้ขนาดนี้ ดริณดีนะเป็นคนที่คิดอะไรได้มากกว่าที่เห็น จากคนใจร้อน ติดเซ็กส์ กลายเป็นแฟมิลี่แมน เปิดใจรับความจริงๆหลายๆเรื่อง ดีมาก o13 หวังว่าเอกภพคงจะไม่ทวงสิทธิ์ในตัววาหรอกนะ หรือถ้ามาขอให้วาอย่าอ่อนแอ และขอให้ดริณปกป้องวาด้วย :katai2-1: จริงอย่างดริณว่า อมรแทนที่จะปรับตัวและเริ่มตามหาวันอย่างจริงจัง ถ้ารักวันจริง อาจจะมีโอกาสก็ได้เพราะวันก็ดูยังมีเยื่อใยอยู่บ้าง แต่ไม่เอาหมั่นไส้ ยังอยากให้วันได้มีโอกาส :z6: ทั้งเภาทั้งอีน้ำอยู่เลย เจ็บใจๆ :m16: เชียร์คุณอธิปดีกว่า ดูท่าจะเป็นที่พึ่งทางกายทางใจได้มากกว่าใคร อยากให้วันได้สมหวังด้วย ถึงเวลาที่วันจะมีความสุขเหมือนวาได้แล้ว ไม่ใช่ไม่อยากเชียร์ไปรท์นะ แต่คิดว่าแม่ไปรท์ไม่ยอมแน่ สงสารไปรท์นะถ้ารักวันจริงๆแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ ต้องตัดใจไป :mew6: แต่ก็ไม่แน่หรอกมั้ง ยังไม่จบอย่าเพิ่งด่วนสรุปอะไร ดีกว่า แม้แต่วากับดริณก็เุถอะ ยังหวั่นๆเหมือนกัน ไม่ใช่ไม่เชื่อคนเขียนนะ แต่ระแวง :laugh:
-
สมกับที่รอคอยจริงๆ วานี่เริ่มยั่วได้ใจป้าๆมาก
รอวันอยู่นะ แต่ยังกินยาไม่ครบเดือนห้ามมีอะไรกับใครนะ
:jul1:
-
รอวันนะ อนาคตต้องสดใสสสสสสสสส :mew1: :mew1:
-
หนูวาแซ่บเว่อร์ :pighaun:
คุณแทนค่ะแนะนำให้วาดื่มแอลกอฮอล์ทุกวันเลยค่ะ :m25:
-
จมกองเลือดเลย ไม่ไหวๆๆ วานี่ช่างยั่วจริงๆ รอให้วันเจอรักแบบนี้บ้าง
-
มาเขินกับเอ็นซี-////-
นุ้งยั่วคุณดริณเกินไปแล้วววว แอร๊ยยยย
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
:hao6:
-
น้ำลายไหล โฮ่วววว วานี่เด็ดใช่ย่อยนะค้าาาา จะสู้วันได้แล้วเนี่ยยย
ปล. คืนนี้มามั้ยยย เราจะไปนอนแล้วว :haun4:
-
อุ่นใจ
ตั้งแต่วามันมาหา เราก็ทั้งคุยทั้งเม้าเพราะไม่ได้เจอกันเกือบสามอาทิตย์ วาดูน่ารักขึ้นมาก ผมมันยาวระต้นคอ เห็นแล้วอยากงับคอชะมัด วันนี้ไอ้ไปท์ต้องไปธุระกับแม่ มันโทรมาบอกตั้งแต่เช้าว่าแม่พยายามหาทางไม่ให้ออกมาเจอ กีดกันทุกวิถีทาง แต่มันบอกอย่างไรก็จะออกมาให้จนได้ เฮ้อ โดนแม่คนที่กำลังคบอยู่เพ่งเล็งนี่ไม่ดีเลยนะ ส่วนพ่อมันไม่ได้ว่าอะไร ก็ถือว่ายังดีมีคนเจ้าใจบ้าง
พอตอนค่ำคุณดริณกับวาตื่นไอ้ไปท์ก็มาพอดี กูเลยเสนอให้ทำปิ้งย่างกินกันบนนี้ไม่ต้องลงไป พอเอาของสดของคาวมา เราก็นั่งแยกกัน ผมนั่งข้างไปท์ ไอ้วานั่งข้างคุณดริณ กินทั้งข้าว ทั้งกับแกล้มกัน ดื่มเบียร์ ดื่มสปายจนไอ้วาเมานี่แหละ ถึงได้เก็บของกัน คุณดริณพาวาไปแล้ว ส่วนกูกับไปท์ก็ลงมาข้างล่าง นี่ก็ห้าทุ่มแล้ว คงต้องให้มันรีบกลับไป กลัวแม่มันจะตามมาลากตัวลูกชายกลับบ้านเอาสิ
"กลับบ้านได้แล้วมึง .. ขับไหวป่าว". กูเดินมาส่งมันที่รถ ไปท์มันไม่เมาหรอกกูรู้ แค่ทำเป็นอ้อนให้กูเห็นใจเท่านั้น
"สงสัยจะเมา .. คืนนี้ขอนอนด้วยดิ" นั่นปะไร ทำเป็นมาซบแล้วอ้อนว่าขอนอนด้วย ไอ้เด็กบ๊องเอ๊ย เอามะเหงกไปกินเถอะ
"นอนกับแม่กูไหมล่ะ .. ห๊ะ" กูผลักหัวมัน มันก็ดึงกูเข้าไปกอด ไปท์มันชอบทำตัวน่ารักนะ บางทีถ้ามันรักกูได้แบบนี้ไปนานๆ กูอาจจะตกลงปลงใจกับมันก็ได้นะ แต่ตอนนี้ขอดูไปเรื่อยๆก่อน ยังไม่ได้คุยเรื่องเรียนเลย ว่าจะขอคุณอธิปเรียนกศน. ที่นี่คงมีแหละ
"ผมไปละนะ ฝันดีครับที่รัก" ไปท์ดึงกูไปหอมแก้ม เราเกือบจะจูบกันแล้วถ้าไม่มีแสงไฟจากรถยนต์คันหนึ่งส่องมาเต็มๆ
"คุณอธิปสวัสดีครับ ไปๆ กลับได้แล้ว". กูไล่ไปท์ขึ้นรถ ไปท์มันขับออกไปแล้ว เหลือแค่กูกับคุณอธิปสองคน โหย นี่เขาต้องเห็นฉากเลิฟซีนเมื่อครู่แน่ๆเลยอ่ะ
"ทำไมยังไม่นอน มารอส่งแฟนหรอ " เขาถามแล้วเดินตามทางเท้าขึ้นมา กูเดินตามหลังเขามาติดๆ
"อ่ะ .. เอ่อ. ครับ". กูตอบ โอ๊ย หยุดเดินทำไมเนี่ย ชนเข้าเต็มๆแผ่นหลังหนา เจ็บชะมัด
"เอ้ย ขอโทษนะ .. เอ่อ วัน นายไปหาข้าวให้กินหน่อยเถอะ วันนี้เข้าเมืองมา วุ่นวายมากๆ ข้าวเย็นไม่ได้แตะเลย". เขาพูดแล้วเดินเข้าออฟฟิศไป ดูหน้าตาเหนื่อยจริงๆอ่ะแหละ กูเดินเข้ามาในครัว แม่กำลังเก็บของเลย หรือกูจะทำเองดีนะ เอ่อ ไม่ได้ๆ กูทำไม่อร่อยสักอย่าง ..
"คุณเขาเพิ่งกลับมาหรอ ถ้าอย่างนั้นแม่อุ่นต้มฟักให้ เดี๋ยวทอดไข่เจียวหมูสับเพิ่มก็พอเนอะ ". แม่ยังใจดีทำไข่เจียวเพิ่มให้คุณเขาอีก อย่างว่าแหละ ผู้มีพระคุณนี่เนอะ แม่ทำกับข้าวเสร็จก็เป็นกูอีกแหละที่ยกมาให้ คุณอธิปกำลังนั่งตรวจเอกสารอยู่ บางทีก็ขยันเกินไป น่าจะพักผ่อนบ้าง มันจะไม่ดีต่อสุขภาพนา
"แม่นายทำให้หรอ หืม ขอบใจมากจริงๆ ". เขารีบเก็บเอกสาร แล้วตั้งหน้าตั้งตากิน น่าสงสารเหมือนกันเนอะ ก็ดูออกจะรวย ดูมีเงิน ไม่เห็นต้องลงมือทำอะไรด้วยตัวเองเลย เป็นหัวหน้า เป็นเจ้าของไปก็ได้นี่
"นี่น้ำครับ ถ้าไม่มีอะไร เดี๋ยววันนั่งรอด้านนอกนะ คุณทานเสร็จค่อยเรียก เดี๋ยววันมาเก็บไปล้างเอง" กูพูดเสร็จกำลังจะเดินออก
"เดี๋ยวๆ มานี่ๆ มานั่งคุยกันหน่อย". เขาทักแล้วชี้ไปที่โซฟา กูเลยต้องเดินไปนั่งตรงนั้น ว่าแต่มีอะไรจะคุยกับกูงั้นหรอ
"ครับ"
"ฉันไปดูครูมาให้แล้วนะ เห็นนายจบแค่มอสาม คงอยากเรียนต่อใช่ไหม"
"จริงหรอครับ ผมจะได้เรียนจริงหรอครับ" ได้ยินที่เขาพูด กูดีใจมาก มือไม้สั่นไปหมด
"อื้อ จริงสิ จะหลอกทำไม เธอเป็นครูผู้หญิงนะ แก่แล้วล่ะ จะมาสอนจันทร์ พุธ ศุกร์ เตรียมตัวละกัน เริ่มอาทิตย์หน้าเลย". เขาบอกอย่างอารมณ์ดี จะตอบแทนอย่างไรดี จะทำอะไรเพื่อเขาดี
"ขอบคุณมากครับ ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ" กูเผลอตัวเข้าไปไหว้ตรงบ่าเขา ดีใจมาก ดีใจสุดๆ ไม่คิดว่าจะได้เรียน ไม่คิดว่าเขาจะนึกถึงเรื่องของกู ดีใจที่สุด เขาเป็นคนดีที่กูพึ่งพาได้ เขาดีจริงๆ
"อืมมม ตั้งใจเรียนนะวัน ทำตัวใหม่ เป็นคนใหม่ เข้าใจไหม"
คุณอธิปพูดแล้วเอามือมาลูบหัวกูอย่างอ่อนโยน กูที่ตื้นตันจนร้องไห้ออกมา น้ำตาที่ไหลตกบนเสื้อเขาทำให้คุณอธิปเอามือเชยคางกูขึ้นมา แล้วเช็ดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบา สายตาที่จ้องมาไม่ได้เคลือบแฝงแววตาเจ้าชู้เหมือนคนอื่นๆ เขาอบอุ่นมากจนคิดว่าคนดีๆแบบนี้มีอยู่จริงหรอ ไม่ได้หลอก หรือหวังอะไรในตัวกูใช่ไหม
"ขอบคุณอีกรอบนะครับ วันจะเป็นเด็กดี วันจะตั้งใจเรียน วันจะช่วยคุณอธิปทำงาน ขอบคุณมากๆครับ"
หลังจากขอบคุณเรียบร้อย กูก็นั่งรอให้คุณเขาทานเสร็จ เก็บจานชามออกไปล้างให้เรียบร้อยถึงได้ปิดครัวกลับห้อง ออกมาอาบน้ำก็ยังเห็นไฟออกมาจากห้องทำงาน เฮ้อ มันจะตีหนึ่งแล้วนะคุณ กูรีบอาบน้ำใส่ชุดนอนแล้วเดินมาที่ห้องทำงาน
"คุณอธิป .. อ .. อ่าว" กูเคาะแล้วเปิดเข้ามาดู ปรากฎคุณเขาหลับฟุบอยู่บนเอกสาร เฮ้อ ทำไมไม่เข้าไปนอนในห้องนะ นี่คุณเขามีแฟนไหมเนี่ย บางทีเขาต้องมีคนมาคอยดูแลบ้างนะ แต่ก็อย่างว่า คุณเขาอยู่แต่บนดอย จะลงไป กทม. ทีก็หลายเดือน มันคงไม่มีผู้หญิงที่ไหนมาทนอยู่เขาอยู่ดอยแบบนี้หรอก ถ้าได้กับผู้หญิงชาวดอยก็ว่าไปอย่าง ฮ่าาาา
"จะไปไหน .. โอย ทำไมไม่ปลุกล่ะ ฉันนอนไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย". กูเดินไปแตะๆ ไม่กล้าเรียกเสียงดัง แต่เขาก็ไม่มีท่าทีจะลุก ปล่อยให้นอนในนี้ไปก็ได้มั้ง .. กำลังจะย่องออกไปอยู่แล้วเชียว ดันโดนจับได้เสียก่อน
"เห็นคุณกำลังหลับสบาย เลยไม่กล้าเรียก แหะๆ .. คุณอธิปไปนอนเถอะครับ ผมก็จะไปนอนแล้ว " กูพูด คุณอธิปพยักหน้าเก็บของเดินตามออกมา ปิดประตูเรียบร้อย เขาเดินกลับห้องเขา ส่วนกูเข้ามานอนกับแม่ เราแยกเตียงกันนอน เตียงกูเป็นฟูกไม่ใหญ่มาก กำลังดี นอนสบาย
ก่อนจะหลับกูสวดมนต์ไหว้พระ ขอพรให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ปกป้องแม่ พอหลับตาลง กูนึกถึงเรื่องที่คุณอธิปหาครูมาสอนแล้วทำให้รู้สึกดี มันตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก ไหนจะสัมผัสอ่อนโยนที่ส่งมาจากมือหนายังติดอยู่บนหัวจนถึงตอนนี้ แค่นี้ก็ทำให้อุ่นใจแล้ว ว่าอยู่ที่นี่ อย่างไรก็ปลอดภัย ขอบคุณนะครับคุณอธิป ขอบคุณจริงๆ ..
TBC.
..................................................................
มาแล้วค่ะ ข้ามคืนจนได้ ไม่เยอะนะคะ แค่มาต่อให้อีกนิดหน่อย จะได้ต่อเนื่อง
ปล. นิยายเรื่องนี้จะไม่มีนายเอกคนแรงๆแล้วนะ ใครชอบนายเอกแรงอาจผิดหวังบ้าง ต้องขอโทษด้วยนะคะ
คืนนี้นอนหลับฝันดีค่ะ
:pig4:
-
นั่นไง
วันนนนนน หวั่นไหวทำมายยย
แล้วไปท์ล่ะ
-
ไปท์ก็เชียร์ คุณอธิปก็ชอบบบ
-
ขอให้วันมีความสุข เท่านี้ก็พอแล้ว คิดถึงแทน เพื่อนของวัน
-
คู่วากะคุณแทนก็ดูมีความสุขดีแล้ว
ถึงจะหื่นกันมากๆๆๆก็เถอะ :-[
แต่เอกภพนี่ไม่อยากให้มาเลย
ถ้ามาขอตบที ครั้งที่แล้วแกหลอกเอาวาฟรีๆใช่มั้ย :angry2:
ส่วนวันนี่จะคู่ใครน้าาาาาาา :hao4:
จะไปท์ หรือคุณอธิป
แต่อย่าให้มีอมรกลับมาเลยนะ ไปแล้วไปลับเลยคนนี้
-
วันจะความสุขแล้ว....ขอเชียร์คุณอธิปเป็นพระเอกนะ
-
เป็นตอนที่อบอุ่นจริงๆเลย วันจะมีความสุขกับเขาสักที แต่จะกับใครนี่สิ ชอบอธิปนะ อบอุ่น ใจดี ดูไม่หวังผลมีแต่หวังดี อยากให้วันคู่กับอธิปนะ แบบค่อยเป็นค่อยไป สร้างความผูกพันกันไปเรื่อยกลายเป็นรักไม่ฉาบฉวยอย่างที่ผ่านมา คิดว่าอธิปต้องเข้าหาก่อนแน่ วันคงไม่กล้าเพราะคิดว่าไม่เหมะเป็นผู้มีพระคุณ ลุยเลยค่ะอธิปเดี๋ยววันก็จุดประกายเอง :hao6: ส่วนไปร์ท คงมีแม่เป็นอุปสรรคแน่ ยากที่จะรักกับวันได้ และวันคงไม่อยากให้แม่ลูกผิดใจกันแน่ :เฮ้อ: ยังสงสัยว่าเอกภพเป็นญาติอธิปป่ะวะ ถ้าใช่แล้วมาชวนเภามาด้วยนะ จะได้ให้ แทน วา วัน อธิป แทคตีนกัน :z6:
-
เชียร์คุณอธิปเลยค่ะ ดูกันไปนานๆเลย วันต้องได้คนดีๆ
-
วันได้เจอคนดีๆสักทีนะ :กอด1:
-
ไม่ว่าวันจะได้กับไปท์หรืออธิปก็ไม่เสียใจแล้วค่ะ เพราะทั้งสองคนดูแลวันได้ดี
ปล คุณดริณเนี่ยแกเกิดมาพร้อมพรสวรรค์น้ำหลากสินะคะ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ :katai2-1:
-
อิๆๆๆ เริ่มมีปม...
-
คุณอธิปพ่อพระมาโปรดจริงๆ
ถ้าน้องวันไม่อยากได้ พี่ขอได้ไหมคะ คือพี่อยากได้คนอุปถัมภ์อยู่พอดิบพอดี 5555555
ขอให้วันตั้งใจเรียนนะ จะได้มีวิชาติดตัว หางานทำและเลี้ยงดูแม่ได้
ห๊ะ!!!! อะไรนะ วันบอกว่า "วันจะไม่ไปไหน วันจะเป็นเมียเจ้าของรีสอร์ท" โอเคๆ เข้าใจละ อิอิ
-
รู้สึกว่าจะเริ่มเข้าใจในชื่อเรื่องแล้ว. ว่าที่วันทองหนักใจตอนจะเลือกขุนช้างหรือขุนแผน ก็คงจะเป็นเรื่องในอนาคตอันใกล้นี้สินะ. ชักเริ่มเครียดแทนวันซะแล้วสิ :katai5: เล่นมารู้สึกดีกับคุณอธิปแบบนี้ :hao3:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
อยากให้วันได้กับคุณอธิปมากค่ะ :impress2:
-
ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น ..
-
ลุ้นคู่วันจริงๆๆน่ะ
-
เปนไงล่ะ วา ร่ำรัองจะกินๆๆ เมาเลย
สองคนนี้พอเมาแล้วทำห้องเลอะเทอะไปหมดเลยน๊าาาา คึคึ
-
ฟินๆ ^^ อยากให้คุณอธิปตกหลุมรักวันจัง555
คืนนี้ มาเถอะนะๆๆๆ พรีสสสสส :mew2: :mew1: :hao3: :hao4: :katai2-1:
-
รู้สึกว่าจะเริ่มเข้าใจในชื่อเรื่องแล้ว. ว่าที่วันทองหนักใจตอนจะเลือกขุนช้างหรือขุนแผน ก็คงจะเป็นเรื่องในอนาคตอันใกล้นี้สินะ. ชักเริ่มเครียดแทนวันซะแล้วสิ :katai5: เล่นมารู้สึกดีกับคุณอธิปแบบนี้ :hao3:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
o13 o13 o13
ทายถูกด้วยง่าาา แต่ขาดอีกนิดก็ถูกหมดแล้วค่ะ วันต้องเลือกสองคนมาตั้งแต่แรกแล้วนะ
ครั้งแรก : คุณดริณ - คุณอมร วันเลือกคุณอมร ซึ่งคิดผิดมหันต์
ครั้งนี้วันทองสองผัวของแท้เลยล่ะ
ครั้งสอง : ไปท์ - คุณอธิป เอ ~ จะเป็นใครกันนะ ที่ทำให้วันมีความสุขได้
แต่ครั้งนี้ไม่สองผัวนะคะ วันคิดได้แล้ว :กอด1:
-
พึ่งมาอ่านคร้าาาาาา
ตอนแรกก้อกะส่ว่าเรื่องนี้ก้อคงแนวๆนายเอกแรงๆแบบนี้ล่ะ
แต่ก้อชอบมากๆๆๆ ตรงที่ให้วันคิดได้ (แม้จะโดนรุมโทรม T.T) แค่คิดได้ก้อมีความหสังส่าจะได้เจอคนจิงใจแร้วววววววว ^^
ป.ล. แต่ไม่คิดว่าจะได้คู่กับไปป์หรอกน๊าาาา ดูเดกไปเกินกว่าจะดูแลวันที่เจอมาเยอะ เจ็บมาเยอะได้อ่ะ =_=
เชียร์คุณอธิปขาดใจ~~~~!!!♡
ป.ล. คู่รองอื่นๆก้อน่ารัก ชอบพี่ดำกะเจนรี่มากจิงๆ ดูเหมือนแรง แต่คู่นางแบ๊วสุด 5555
ส่วนคู่คุณแทน น้องว่า ก้อขอให้คุณแทนรักน้องหลงน้องไวๆนะคร้า คนอ่านจิได้ฟิน ^^
-
:-[
-
มาต่อเถิด (เลือกคุณอธิป เชียร์ขาดใจดิ้น) :impress2:
-
กรี้ดดดด เรียนหนักจนไม่ไหวสมองเบลอไม่ได้เข้าเล้ามานาน
นี่บอกเลยพลาดไปหลายช็อตมากกกกกก เสียดายยย ไม่ได้เข้ามาก็อย่างว่าเรียนเยอะ แหะๆๆ
วันเอ้ยยยยยย ดีแล้วไม่ต้องกลับไปสังคมแบบนี้นอีก
ส่วนวาดีแล้วคุณตริณดูแลวาได้สบายใจจจ
เหลือวันนะ วันเอ้ยยสู้เว้ยยย สวยอย่าแคร์!!
-
คนไม่มีค่า
วันนี้ตอนเช้าพวกเราไม่ได้ทำอะไรพิเศษ มีแค่ทานอาหารเช้า ตอนนี้สิบโมงกูกับวาเดินดูไร่รอคุณอธิปกลับมาจากสนามยิงปืน เขาไม่ได้ไปคนเดียวหรอกนะ เขาไปกับคุณดริณ เมื่อเช้ากูพาพวกเขาไปรู้จักกัน คุณดริณด้วยความเป็นนายแบบมาก่อนทำให้คุณอธิปทักทายและต้อนรับอย่างเป็นกันเอง พอทานข้าวเสร็จเขาก็นัดกันไปยิงปืน ตอนแรกเขาก็ชวน แต่วามันบอกไม่ชอบเสียงปืน กูว่ามันคงฝังใจจากเรื่องพ่อกับแม่
"มึงคิดถึงพ่อกับแม่บ้างไหมวา" กูที่นั่งข้างๆถามมัน ตอนนี้เรามาอยู่ในไร่มีผลไม้เยอะแยะ ที่นี่มีเปลแขวนยาวนั่งได้สองคน
"คิดถึงดิ คิดถึงมากๆเลย " วามันพูดแล้วซบมาที่ไหล่ สงสารมันนะ กูยังมีแม่ แต่มันนี่สิ คนในครอบครัวไม่มีเลย
"ไม่มีพ่อกับแม่ มึงก็ยังมีกูนะ ถ้าคิดถึงก็มาอยู่กับแม่กูก็ได้ กูให้ยืม" กูบอกโยกเปลแกว่งไปมา วามันเอามือมากอดกูไว้ทั้งตัว กูก็โอบไหล่มันกลับ พวกเราเหมือนกันตรงที่เป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง มันเปรียบเสมือนน้องคนนึงของกู
"ถ้ากูเรียนจบกูจะขอคุณดริณมาอยู่นี่ ที่นี่สงบ ร่มรื่น ไม่แปลกใจที่คนที่นี่มีแต่คนอารมณ์ดี เป็นมิตร น้ำใจเป็นล้น" มันพูดแล้วชี้ๆไปตามลานกว้างเบื้องหน้าที่เป็นที่ราบต่ำ มองจากตรงนี้จะเห็นวิวทิวทัศน์ด้านล่างสวยอย่างกับดูจากรูปถ่าย
.
"ทำอะไรกันน่ะ!!!!!" เสียงที่ดังจากข้างหลังทำให้กูกับวาสะดุ้งตัวออกจากกัน
"เปล่านี่ครับ" วารีบพูดเมื่อคุณดริณเข้ามาใกล้ แต่งตัวเต็มยศทั้งคู่ คนรวยนี่รัศมีแรงจริงๆนะ ขนาดเหงื่อออกเยอะยังหล่อขาวเป็นประกายเลย
"เปล่าอะไร ก็เห็นอยู่ว่านั่งซบกันขนาดนั้น ถึงจะเป็นวันแต่ฉันไม่ชอบนะ" เขาพูดทำหน้าทำตาใส่ แหม หึงใช่ไหมล่ะ
"หึงหรอครับ .. จุ๊บ .. แก้มวานี่หอมดีเนอะ"
"วัน! เดี๋ยวเถอะ"
"ฮ่าาาา"
"คุณอธิปช่วยวันด้วย .. อ๊ากกก .. ฮ่าาาาา"
กูวิ่งหนีไปทั่ว ก็พอเขาพูดขึ้นมา กูก็หอมแก้มวาซะเลย แก้มวาทั้งนิ่มทั้งหอม นี่แหละมั้งสาเหตุที่ทำให้คุณดริณหวงวาขนาดนี้
"เหนื่อยหรือยัง .. เวียนหัวแล้วเนี่ย". คุณอธิปที่ยืนให้กูทำที่กำบังยืนกอดอกพูดเสียงแข็ง อุ้ย เจ้านายโกรธซะแล้ว ก็เล่นวิ่งวนเขาจนเหนื่อย เขาก็คงรำคาญ
"ขอโทษครับ .. แหะๆ" กูพูดทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม เขาเลยส่ายหัวหลุดขำออกมาแล้วเอามือมาขยี้หัวกูอย่างเอ็นดู มือหนาทำให้รู้สึกอบอุ่น ถ้ากูมีพี่ชายสักคนที่คอยรับฟังปัญหา คอยปลอบใจ คอยหยิบยื่นความช่วยเหลือสักคนก็คงดี
"ไปทานข้าวกันเถอะคุณดริณ" คุณอธิปพูดแล้วเชิญคุณดริณให้เดินนำไป คุณอธิปพยักหน้าให้กูเดินตามมาด้วย แล้วโยนผ้าขนหนูที่ใช้แล้วใส่หัวกู อี๋ แม้จะไม่เหม็นมาก แต่มันก็เหงื่อทั้งนั้นนะ โยนมาได้ เดี๋ยวหน้ากูขึ้นสิวหมด
.
"ถ้าคราวหน้ามาผมจะให้คนพาคุณไปเที่ยวน้ำตก ไปดูทะเลหมอก ผมว่าวาคงชอบนะ" คุณอธิปพูด ตอนนี้เราทานข้าวอยู่ในห้องวีไอพีเปิดแอร์ ตอนแรกกูไม่กล้านั่งด้วยหรอก แต่เขาบอกอย่างไรคุณดริณก็เป็นแขก แขกเชิญก็ต้องนั่ง วันนี้แม่ทำปลาช่อนลุยสวน แกงเขียวหวาน ผัดผักรวมทะเล ทอดมัน ให้ทาน อร่อยมาก รักฝีมือแม่จัง
"ผมว่างแค่นี้ พรุ่งนี้มีงาน เสาร์อาทิตย์นี้ตอนแรกกะอยู่แต่มีงานด่วน ส่วนวาผมคงต้องพากลับ ห่างกันนานไม่ได้หรอก เด็กน้อยจะคิดถึงเอา" เขาแซวไอ้วาที่นั่งข้างๆ วามันก็นั่งหน้าแดงเขินตามสไตล์
"ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็นคู่รักชายชายที่อยู่กินกันแบบนี้ .. มันก็แปลกนะครับ .. ผมไม่เคยมีเพื่อนเป็นเอ่อ เป็นเกย์เลย" เขาพูดจริงจัง ก็แหงล่ะดูแมนขนาดนี้ คงไม่ชอบผู้ชายหรอก
"ผมเองก็ไม่ใช่ว่าชอบผู้ชายมาตั้งแต่แรก ตอนแรกก็มีแฟนเป็นผู้หญิง แต่พอเข้าปีหนึ่งดันไปได้กับเพื่อนเมทห้องเดียวกัน เอ่อ ก็รู้สึกดีน่ะ หลังจากนั้นก็ชอบผู้ชายมาตลอด" เพิ่งเคยได้ฟังเรื่องแบบนี้นะเนี่ย แต่คงไม่ใช่กูคนเดียวมั้งเพราะวามันนี่หน้าเอ๋อไปถึงไหนแล้ว
"เป็นอะไร"
"ปะ..เปล่า. ครับ"
คุณดริณถามแล้วลูบแก้มวา อิจฉาคนกำลังมีความรักจัง .. เราทานกันจนเสร็จ ก็แยกย้ายไปพักผ่อน คืนนี้มีปาร์ตี้คุณอธิปเป็นเจ้าภาพ กูโทรหาไปท์ไม่ติดเลย หายไปไหนวะ ปกติมันไม่เคยหายไปแบบนี้นะ หรือว่าจะมีเรื่องอะไรไม่ดี
.
"จะไปไหน" เสียงเรียกมาจากด้านหลังทำให้กูหยุดเดินแล้วหันไปตอบคนถาม
"ผมว่าจะไปบ้านเพื่อนน่ะครับ" ใช่ กูจะไปหาไปท์ เผื่อมันไม่สบายหรือเป็นอะไรจะได้รู้ หายไปแบบนี้ใจไม่ดีเลย
"เพื่อน ? แฟนคนนั้นน่ะหรอ" เขาถาม เหมือนเขากำลังจะออกไปไหนนะ แต่งตัวเสื้อผ้าชุดใหม่ สงสัยจะเข้าเมือง กูพยักหน้าให้ เออ แฟนก็แฟน
"ไปสิ เดี๋ยวฉันไปส่ง" เขาพูด ก็ดีเหมือนกัน ตอนแรกจะเดินไปโบกสองแถวเผื่อมีผ่าน แต่แบบนี้ก็ดี ได้นั่งฟรีๆ มีคนขับให้ สบายจะตาย
.
"ทำไมต้องไปหาล่ะ เขาไม่มาหาแล้วหรอ" เราขึ้นรถแล้วขับออกมากันแล้ว ไปไม่กี่กิโลก็ถึงบ้านไปท์
"พอดีผมติดต่อเขาไม่ได้ครับ เป็นห่วงเลยไปหาเองดีกว่า"
"คนนี้นี่ตัดสินใจแล้วใช่ไหม ?" เขาถามหันมามองเล็กๆ แล้วหันไปตั้งใจขับรถต่อ
"พ่อกับแม่ไปท์ไม่ชอบผม " กูพูด พอคิดแล้วก็เศร้า มันก็คงเจ็บไม่น้อยที่ถูกพ่อแม่ว่าดูถูกที่มาคบคนแบบกู สำหรับตัวกูไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก ก็แค่ความจริงที่ต้องรับให้ได้ แต่มันนี่สิ จะดีหรอที่ดึงคนดีๆแบบมันมาแปดเปื้อนกับคนอย่างกู
"อย่าคิดมากนะวัน ทำให้เขาเห็นว่าเรามีค่า ไม่ใช่คนที่จะมาดูถูกหรือรังเกียจได้". เขาเอื้อมมือมาลูบหัวให้กำลังใจ กูหลับตาลงซึมซับความอบอุ่นนี้ไว้
.
"กลับเองได้แน่นะ". เขาถามตอนส่งกูที่หน้าบ้านมัน
"ได้ครับ" กูพยักหน้าบอก เขาออกรถไปแล้ว เห็นว่าจะไปเอาของที่สั่งไว้ ทำไมไม่ให้คนขับไปให้นะ .. กูเดินเข้ามาในบ้านโดยที่ไม่มีใครอนุญาต คนสวนกับแม่บ้านไปไหนกันหมดนะ ลองดูที่ประตู จะมีใครอยู่บ้านไหมนะ
.
"ถ้าคุณพี่ไม่รีบร้อน น้องจะขอแค่หมั้นไว้ก่อน ยัยพิมพ์ยังเรียนอยู่ ตาไปท์ก็ยังไม่จบ เราค่อยๆเป็น ค่อยๆไป ปล่อยให้เด็กเขาสานสัมพันธ์กันเองดีกว่านะคะ "
"แล้วแต่คุณน้องเลยค่ะ จะรอให้จบค่อยแต่งก็ยังไม่สาย จริงไหมคะคุณ"
"แต่ผม.."
"เอาน่า หมั้นหมายไว้ก่อนนะ ค่อยแต่งกัน เนอะลูกหนูพิมพ์"
"เอ่อ .. ค่ะ คุณป้า"
"คุณเข้ามาได้ไง!!!!!!"
เสียงคนทักจากด้านหลังทำให้กูตกใจล้มลงมาจากกระถางต้นไม้ เจ็บก้นฉิบ กูแอบอยู่หน้าประตูยืนฟังเขาคุยเรื่องงานหมั้นงานแต่งของลูกชายสุดที่รักกันอยู่ แบบนี้เองสินะ ถึงได้ปิดเครื่อง ถึงได้ไม่ติดต่อกู
"พี่วัน!!" ไอ้ไปท์มันรีบวิ่งออกมาเมื่อเห็นว่าคนที่ล้มอยู่ตรงนี้เป็นใคร
"เออ กูเอง โอ๊ย เจ็บชิบ" กูบอกตอนมันพยุงกูให้ลุกขึ้น ปัดๆหญ้าออกจากก้นให้ ที่เจ็บคือข้อเท้า มันคงพลิกตอนที่ตกใจพลาดหล่นลงมา
"พี่มาทำไม" มันถามหน้าตาตื่นตกใจเหมือนกูเป็นผี
"กูแค่เป็นห่วงมึง เห็นมึงปิดเครื่อง .. แต่ตอนนี้กูรู้สาเหตุแล้ว งั้นกูกลับละนะ" กูผลักมันออกแล้วเดินกระเผลกออกไปหน้าบ้าน
"เดี๋ยวพี่"
"ตาไปท์! จะไปไหน! กลับมา!"
เสียงแม่ไปท์เอ็ดดังไปทั่ว แต่ไปท์มันดื้อไม่ยอมฟังแม่ มันตามมาดึงกูให้ขึ้นรถแล้วขับออกมาอย่างไว กูก็ไม่ได้เล่นตัวอะไร เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ใครๆก็อยากให้ลูกได้คนดีๆ ไม่ผิดถ้ามันจะแต่งงานกับใครสักคนที่ดีกว่ากู แค่ตอนนี้มันรู้สึกเจ็บ เจ็บที่ความรักต้องมีอุปสรรคตลอดเวลา
"พี่ได้ยินหมดแล้วใช่ไหม"
"อืม"
"ผมปฏิเสธหลายรอบแล้ว แต่แม่ไม่ยอม ผมไม่ได้ชอบเขา พี่เชื่อผมนะ .. ที่ผมไม่ติดต่อไปเพราะผมจะรอให้เขาคุยกันเสร็จแล้วจะไปหา"
"อือออ .. อึ่ก"
"พี่วันครับ .. อย่าร้องสิ .. ผมรักพี่นะ รักมาก .. ไม่ .. ผมไม่แต่งกับใครทั้งนั้น .. ผมจะแต่งกับพี่คนเดียว พี่เชื่อใจผมนะ .. นะครับ"
หลังจากปรับความเข้าใจกันเรียบร้อย เราก็นั่งเงียบกันมาตลอดทางจนถึงรีสอร์ท ไม่สิ กูคนเดียวที่เงียบ ไปท์คอยถาม คอยปลอบ คอยยื่นมือมาลูบหัว คอยจับมือประสานกัน กูรู้ว่ามันรักกูจริงๆ แต่ถ้าที่บ้านมันไม่สามารถรับกูที่เป็นแบบนี้ กูก็ไม่อยากให้มันต้องมาทะเลาะกับคนในครอบครัวเพราะกูเป็นต้นเหตุ อย่างไรพ่อกับแม่ก็ต้องมาก่อน
"เราคุยกันก่อน .. นะ .. ฟอดดด" ไปท์จอดรถที่ลานจอดแต่ไม่ได้ดับเครื่อง มันดึงกูเข้าไปกอด หอม พรมจูบซับน้ำตาให้ น้ำตาแห่งความเสียใจ เสียใจที่ไม่สามารถมีความรักที่ราบรื่นเหมือนคนอื่นได้เลย
"พี่จะรอผมใช่ไหม ถ้าผมยกเลิกข้อสัญญาบ้าๆนั้นได้ พี่จะไม่ทิ้งผมใช่ไหม" มันกอดกูแน่นเอามือลูบหลังปลอบโยน
"อืม .. มึงคิดดีๆนะไปท์ พ่อกับแม่คือคนสำคัญที่สุดในชีวิตมึงนะ ไม่ใช่กู"
"ผมรู้ แต่ผมก็ขาดพี่ไม่ได้ .. ผมจะทำให้พ่อแม่เห็นว่าผมรักพี่ คนที่ผมรักเป็นคนดี และผมจะไม่ยอมให้เราต้องแยกกัน" มันดีกับกูจนกูคิดว่ามันมากเกินไป ขอบคุณที่มันคิดจะทำอะไรเพื่อคนอย่างกู คนที่ไม่เคยมีค่าในสายตาใคร
"ทำอะไรคิดให้รอบคอบ อย่าวู่วาม ค่อยๆคิด ค่อยๆทำ " มันพยักหน้าเข้าใจ หลังจากนั้นมันก็ปล่อยกู เราลงจากรถแล้วเดินขึ้นมาบนรีสอร์ต นี่เพิ่งบ่ายสาม วากับคุณดริณสงสัยจะพักผ่อนกันอยู่ กูชวนมันปาร์ตี้คืนนี้แล้ว แต่มันไม่สะดวก มันอยู่ได้แค่ครู่เดียวเพราะต้องกลับบ้านไปเคลียร์ปัญหาที่บ้าน นี่ออกมาไม่เชื่อเขากลับไปก็คงโดนด่าจนหูชา กูก็พยายามไม่คิดอะไร ปล่อยให้มันเป็นไปตามสิ่งที่ควรจะเป็น
TBC.
..................................................................
ขออภัยหากสั้นไปค่ะ .. ตอนนี้สงสารวันมาก รักวันที่สุด
ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์ร้ายๆแล้ว เศร้าจัง
ทำไมต้องมาเจอเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจตลอดเวลานะ T___T
:pig4:
-
เห้อออออ :เฮ้อ:
อุปสรรคเยอะจัง
ขอความรักเเบบเรียนง่ายให้วันทีได้มั้ย
สงสารวันมากกกก เจอแต่ละเรื่อง :hao5:
-
:mew2: รักวันชอบวันก็อย่าทำร้ายจิตใจวันน๊าาาาา
-
สู้ต่อไปนะวัน~
-
เฮ้ยยยยยย วันที่น่าสงสาร T.T
เชียร์คุณอธิปขาดจายยยย
-
:mew2: :mew2: :mew2:
-
งื้ออออ สงสารวัน สู้ๆนะ สักวันพ่อกับแม่ไปท์ต้องเห็นความรักของทั้งคู่
ขอให้เรื่องร้ายๆและอุปสรรคต่างๆผ่านพ้นไปได้ด้วยทีเถ๊อะ :hao5:
-
ทิ้งให้น้องไปท์ไปได้ดีกับชะนีเถอะวัน
เพราะวันมีคนที่ดีกว่ารออยู่แล้ว
เตือนครั้งสุดท้าย ถ้าวันไม่เอาคุณอธิป พี่จะเอาเองแล้วนะ อิอิอิอิ
-
คุณอมรจิตใจไม่มั่นคง
คุณอธิปไม่ได้ชอบผู้ชาย
ไปร์ทถูกครอบครัวกีดกัน
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แล้วจะโหวตใครดีล่ะ :m17:
มีตัวละครเพิ่มอีกมั้ย
-
คุณอมรจิตใจไม่มั่นคง
คุณอธิปไม่ได้ชอบผู้ชาย
ไปร์ทถูกครอบครัวกีดกัน
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แล้วจะโหวตใครดีล่ะ :m17:
มีตัวละครเพิ่มอีกมั้ย
หมดแล้วค่ะ โหวตใครก็แล้วแต่คนอ่านเลยค่ะ
แต่หนึ่งในสามคนนี้มีอยู่คนเดียวที่คนเขียนเลือกให้เป็นพระเอก
ไม่ชอบผู้ชายแล้วเปลี่ยนใจไม่ได้หรอคะ .. อุ้ยยย
เปล่านะ ไม่ได้ใบ้อะไรเล้ยยย :laugh:
-
สงสารไปท์เหมือนกันนะ รักกันแต่ก็ไม่รู้ว่าจะสมหวังรึเปล่า
-
เจ็บครั้งที่สอง คงไม่เป็นไร
-
อยากอ่านต่อ ใจจะขา :katai1: :ling1: :katai5:ดดด 5555 สงสารไปป์ แต่เชียร์ อธิป :mew1: :hao7:อยากเก็บไว้ทั้งสองคนนนน
แต่ความรักมี 3 คนไม่ดีหรอก ขอ 2 คนพอนะ 555.
ปล.วันนี้มาต่อสักนิดนะขอฉากวันอธิปหน่อยยยยย รอมาหลายตอนเหลือเกิน ใจจะขาดดด55
-
หวังว่าการตัดสินใจของวันในครั้งนี้จะถูกนะ ไม่ว่าจะเป็นใครก็คงจะทำให้มีความสุขได้ในทุก ๆ วัน หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะเป็นพี่อธิป :laugh: ( ไม่ค่อยจะเชียรเท่าไหร่เลย :beat: ) เพราะรู้สึกว่าเป็นคนอบอุ่น ปกป้องวันได้มากกว่าน้องไปทที่ยังเด็ก และการตัดสินใจยังต้องมีพ่อแม่เป็นส่วนสำคัญในชีวิตอยู่ คิดว่าวันอาจจะทนเห็นไป๊เป็นลูกที่ไม่ฟังพ่อแม่ไม่ได้ เพราะวันเป็นคนที่รักครอบครัว โดยเฉพาะแม่มาก คงเข้าใจดี ซึ่งตรงนี้แหละที่บาดใจกันสุด ๆ :ling3: นายเอกต้องทำตัวเป็นนางเอกบ้างในบางเวลา :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปนะคะ
:katai3:
-
ไม่มั่นใจใครซักคน ...อยู่โสดไปละกัน...เป็นเพื่อนแม่เหอะ เซ็ง
-
เชียร์คุณอธิป ไปร์ทยังเด็ก ปล่อยไปให้เจอคนอื่นเถอะ
-
อยู่คนเดียวเลยวา เรารูปร่างดี นิสัยดี ไม่ตื้อผู้ชาย อยู่เป็นโสดเยอะแยะไป คิดเอาไว้เลยว่า เป้าหมายสูงสุดของชีวิต ไม่ใช่การหา ผัว คะ ลูก
-
:m29: :m26: :m28: :m17: :m21: :m32: :m7: :mc2:
-
ดีแล้วจะได้เอาคุณอธิปมาทำแฟน
-
สู้ๆต่อไปนายวันทอง เลือกผัวดีๆล่ะ จะได้เป็นศรีแก่ตัว o13
-
อยากให้วันเป็นปั๋ววาได้ป่าว หวานกว่าคู่อื่นอีก :laugh:
เชียร์คุณอธิปนะ คุณอมรเก็บเข้ากรุเหอะ ส่วนไปท์ยกให้เค้าเลี้ยงดู :impress2:
-
อยากให้วันเป็นปั๋ววาได้ป่าว หวานกว่าคู่อื่นอีก :laugh:
เชียร์คุณอธิปนะ คุณอมรเก็บเข้ากรุเหอะ ส่วนไปท์ยกให้เค้าเลี้ยงดู :impress2:
เห็นด้วย ให้วันได้กับวาดีกว่า เชียร์มาตั้งแต่แรก :heaven แต่ตอนนี้คงไม่ทันและ ดูท่าอีคุณแทนมันจะหวงเหลือเกิน ไม่หวงได้ยังไงอุตส่าห์ฝึกให้รับน้ำจนเชี่ยวแล้ว :hao6:
เชียร์อธิปนะ แต่ก็อดสงสารไปรท์ไม่ได้ ไม่คิดว่าไปร์ทจะจริงจังกับวันขนาดนี้ แต่ติดตรงที่ไปร์ทยังเด็ก ไม่มีอะไรไปต่อรองกับพ่อแม่ได้ โดยเฉพาะแม่ไปร์ทที่รังเกียจตั้งแต่รู้ว่าเป็นแค่เพื่อนแล้ว แม่คงดูออกว่าไม่ใช่เลยกีดกันเต็มที่ :hao3: เข้าใจความหวังดีของพ่อแม่นะ แต่ก็สงสารไปร์ทกับวันอยู่ดี วันเป็นคนดีมากๆ โตและมีเหตุมีผลในการคุยกับไปรท์ ไม่ยึดเอาความรักที่ไปรท์มีให้มาครอบครองโดยไม่นึกถึงจิตใจพ่อแม่ไปรท์ สงสารวันสุดๆเลย เอางี้ไหม วันพาไปรท์มาเป็นเมียคุณอธิปอีกคน แม่ไปร์ทจะได้ไม่กีดกัน เพราะอย่างน้อยไปรท์ได้ผัวรวย :jul3: แต่จากคำใบ้คนเขียน บอกให้รู้ว่า คุณอธิปมาแรงแซงโค้งสุดท้ายแน่ๆ ขอให้เป็นเช่นนั้น อย่าเอาไอ้คุณอมรนะ เดี๋ยวมันมาแย่งคุณอธิปไปจากวัน ให้วันได้สมหวังกับเขาสักทีเถอะ เจ็บตัวเจ็บที่ใจมานานแล้ว ให้วันได้มีความสุขในบั้นท้าย เอ้ย บั้นปลาย ได้แล้ว :mew1:
-
ถ้าตัดใจอย่างเด็ดขาด ทุกอย่างจะดีขึ้น ..
-
พึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ (เชยจังเรา)
สนุกมากๆๆๆค่ะ แซ่บลืมมมมม
-
ขอเม้นยาวๆเถอะ แบบว่าวันดีขึ้นมาก คิดได้ เป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะ
ตอนนี้แม้จะเชียร์คุณอธิปแต่ไปท์ก็ดีมาก นี่ขนาดวันเป็นแบบนี้นะ ยังรับได้
แล้วก็ดูแลตลอดอ่ะ เฮ้อออ วันวาก็น่ารัก ดูแลกันดี
เชื่อป่ะตั้งแต่อ่านมา นึกว่านิยายเรื่องนี้จะแค่ผืวเผิน แต่แฝงไปด้วยสิ่งที่คาดไม่ถึงตลอด
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ ถ้าทำขายก็จะซื้อ ขออีกอย่าง อยากให้วันเจอแต่สิ่งดีๆแล้ว คือวันได้รับบทเรียนพอแล้ว
อย่าทำร้ายวันเลยนะค่ะคนเขียน :L1:
-
พ่อแม่ไปป์แม่มมมมมมมมมม เดะเตะลอยฟ้า
ส่วนวัน คืออยากให้วันมีความสุขอะ คือโล่งที่วันกลับมาอยู่กับแม่แล้วดีตรงนี้
แต่เรื่องคนรักวันยังไม่โอเค คือหน่วงแทนงะ
อยากให้วันเจอคนดีๆ ที่พร้อมจะเคียงข้างไม่ทำร้ายวันอีก และรักวันมันจริงๆซะที
รอนะค่ะ อยากอ่านต่อแล้ว
-
รู้สึกใจหายเฮ้อออออ
สงสารวัน :hao5: เชียร์ไปร์นะ เพราะสงสารไปร์ ถ้าเลิกกันก้อคงเจ็บมากอ่ะ อุตส่ารอและอยู่ข้างวันเสมอ ขาดวันเหมือนขาดใจ แล้วคุณอธิปกิอไม่ได้ชอบผู้ชาย :hao6:
-
สงสารไปท์นะ แต่ว่าอยากให้คุณอธิปเปนพระเอกไง
5555
คุณดริณทำให้คุณอธิปเปิดใจก่าวันให้ได้นะ
เปนการตอบแทนเรื่องวาไง 5555
-
:เฮ้อ: อยากเชียร์ไปร์นะ แตานาทีนี้คงต้องเชียร์อธิป
-
อุ้ย เชียร์คุณอธิปขาดใจ
แต่ไปท์ดูมั่นคงดี แต่ก็มีแววไม่ได้คู่กัน
เพราะทัศนคติยังเป็นเด็กๆอยู่
-
เรื่องความรันทดในชีวิตรักของวัน
เรื่องนี้.....สมควรโทษคนเขียนค่ะ
#วิ่งหนีคนเเต่ง ฮาาาาาาาา
-
ไปป์จะกล้าขัดแม่ไหมล่ะ เรียนก็ยังไม่จบ
ความรักเจอแต่หนามกุหลาบนะ วัน
-
แฟนเขา
"ผมไม่ดื่มเยอะหรอกครับ"
"ได้ไงล่ะ นะวานะ อีกนิดนะ"
"ถ้าผมเมาคุณก็ต้องลำบากนะคุณแทน"
"เอาเถอะ ที่จริงฉันก็ชอบเวลานายเมา ฮ่าาาาา"
"คุณแทนอ่ะ >////<"
บทสนทนาพร้อมการหยอกล้อของคนตรงข้ามทำให้กูกับคุณอธิปทำได้แค่นั่งมองเงียบๆพลางส่ายหัว ทำไมคุณดริณถึงชอบวาตอนเมาน่ะหรอ ก็เพราะเวลาวามันเมามันจะเป็นเด็กดีไง ทั้งดี ทั้งยั่ว ชอบเลยล่ะสิ .. หลังจากที่วาโดนคะยั้นคะยอให้ดื่ม ก็สมใจคุณดริณเขาล่ะครับ วาดื่มแก้วที่เขาเป็นคนชงให้เรื่อยๆ จนตอนนี้เริ่มตาปรือ หัวเราะเอิ๊กอ๊ากแล้ว
"คู่นี้เขาน่ารักกันดีเนอะวัน ฉันเพิ่งเคยเห็นคู่รักชายชาย ที่นี่ไม่มีหรอก มันคงจะแปลกถ้าผู้ชายมาเดินจับมือกันข้างทาง" คุณอธิปพูดแล้วยกแก้วดื่ม เขาดื่มไปพอควรแล้วเหมือนกัน
"ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าทำไมถึงต้องชอบเพศเดียวกัน มันก็ไม่ใช่ทุกคนที่รักกันราบรื่นนะครับ ผมเองก็ผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะ แต่ผมเป็นเกย์รับ ความรู้สึกมันบอกว่าอยากมีคนดูแล ปกป้อง คอยอยู่ข้างๆเรา แต่ก็ไม่เคยสมหวังกับเขาเสียที เฮ้อ เจ็บเหมือนกันนะครับความรักแบบนี้ คนที่ไม่เข้าใจเขาก็ไม่เข้าใจอยู่วันยังค่ำ" กูตอบเขา มันไม่ได้ตรงกับที่เขาถามหรอก แต่กูอยากระบายความในใจ อยากพูดออกมาทั้งเรื่องที่ผ่านมาทุกเรื่อง และเรื่องที่กำลังเผชิญอยู่ ณ ปัจจุบัน
"นายกับไปท์ไม่ราบรื่นหรอ" เขาถามกู จะเล่าให้เขาฟังดีไหมวะ แต่ก็เท่านั้นพอเริ่มกรึ่มกูก็เล่าออกมาจนหมด เล่าออกมาเหมือนเก็บไว้อยู่นาน กูทั้งเล่า ทั้งร้องไห้ ไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่รู้ทำไมกูต้องเจอแต่เรื่องไม่สมหวังตลอดเลย
"ถ้าพ่อแม่ไปท์ไม่ชอบผมจริงๆ ผมก็จะเลิกกับไปท์ .. ฮึ่กก .. ผมไม่อยากเป็นคนที่ทำให้มันต้องเป็นลูกอกตัญญู ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง" กูพูดไปเอามือกุมหน้าตัวเองไป ทั้งเมา ทั้งเจ็บ ไม่อยากเลิกแต่ก็สงสารมัน เป็นแฟนกันมันก็มีเลิกลา แต่คนเป็นพ่อแม่ลูกจะตัดอย่างไรก็ไม่ขาด
"อย่าร้องไห้เลยวัน นายเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับตัวเองเถอะ ทางไหนที่คิดว่าถูกต้องก็ทำไป แต่ถ้าเจ็บปวดมากก็ขอให้คิดว่ายังมีแม่ มีเพื่อนนาย แล้วก็มีฉันนะ นายก็เหมือน้องชายคนหนึ่ง มีอะไรก็ปรึกษาได้ ไม่ต้องเกรงใจ". เขาพูดสอนแล้วก็เอามือมาลูบหัว พี่ชายหรอ กูอยากมีพี่ชายมานานแล้ว ถ้าได้พี่ชายที่อบอุ่นแบบนี้คงจะรู้สึกดีไม่น้อย
"วันมึงอย่าคิดมากนะ ไม่มีใครก็ยังมีกูนะ มาๆ ชนๆ ไม่เมาไม่เลิกเว้ยยย " วามันยื่นแก้วมาชน พรุ่งนี้มันก็ต้องกลับแล้ว ยังไม่อยากให้มันกลับเลย วาเป็นยิ่งกว่าเพื่อน มันคือคนในครอบครัว มันคือน้องชาย คือคนที่กูรักมาก ถ้าวามีความสุข กูก็มีความสุขด้วย ยิ่งเห็นคุณดริณดูแล เอาใจใส่ขนาดนี้ กูก็ยิ่งสบายใจ ในชีวิตนี้ไม่ขอมีคนรักก็ได้ แค่มีคนที่รัก มีคนคอยอยู่ข้างๆ แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
.
.
"เดินตรงๆวัน .. เดี๋ยวๆ อย่าเอนมา" เสียงใครวะ อ่ออ คุณอธิป อื้อออ วันไม่ได้เดินเซสักนิด เอาอะไรมาพูดเนี่ย
"โอย เอ้า นอนตรงนี้ก่อนนะ ใครว่าผู้ชายเมาแล้วไม่เลื้อยวะ .. แปปเดียว หาผ้าก่อน" อึ่ก เสียงเขาหายไป พร้อมกับความรู้สึกอุ่นๆ นุ่มๆ ที่นอนนี่นา ที่นอนของวัน แม่ล่ะ แม่อยู่ไหน แม่จ๋า
"แม่จ๋า .. อึ่ก"
"เดี๋ยวๆ มาแล้วๆ อย่าอ้วกใส่ที่นอนนะ โอย นี่ก็มึนเหมือนกันนะเนี่ย แปปนึง อย่าถอดเสื้อ" ก็มันร้อนอ่ะ ร้อนก็ต้องถอดเสื้อดิ
"เสร็จแล้ว แปปนึง ขอล้างหน้าก่อน" อื้อออ อยากอาบน้ำ แต่ลุกไม่ไหวแล้ว ทำไมมันไม่มีแรงแบบนี้เนี่ย
"นอนดีๆ ให้ฉันนอนบ้าง" ความรู้สึกเหมือนเตียงยวบ แม่มาแล้ว แม่จ๋าา
"หมอนข้างง .. อึ่ก .. กอดดด" กูจะกอดหมอนข้าง อื้ออ หมอนข้างอย่าดิ้นสิ ให้วันกอดนะ
"นายนี่มัน .."
"อะไรอ่ะ .. นอน"
อย่าพูดเสียงดังสิ วันจะนอนแล้ว แม่นี่ เอ่อ แม่หรือหมอนข้างนะ ฮืออ ปวดหัวอ่ะ ไม่คิดแล้ว ตอนนี้ขอนอนก่อนนะ ฝันดีครับ ..
.
.
อุ่นจัง
หอมด้วย
แต่เมื่อยคอไปหน่อยนะ
ค่อยๆกระพริบตาช้าๆเมื่อตื่นขึ้นมา ปวดหัวตึบ ตาก็ลืมไม่ขึ้น โอ๊ยย ขบเมื่อยไปทั้งตัว นี่กูนอนอยู่ไหนวะเนี่ย แล้วนี่ใครอ่ะ ใครนอนกอดกูอยู่ แม่หรอ ไม่ใช่ ลักษณะเหมือนผู้ชาย เฮ้ย ใครวะ
"คุณอธิป"
ฉิบหายละ นี่กูมานอนกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเสื้อผ้านี่ล่ะ ไหนจะอ้อมกอดนี้อีก ลองคลำๆบั้นท้ายดู เออ ไม่เจ็บนะ คงไม่ได้มีอะไรกัน เห้ออ ค่อยโล่งอกหน่อย .. คุณอธิป . คุณอธิป กูสะกิดเขาดู ไม่ตื่นแหะ แล้วกูจะลุกอย่างไรล่ะ ก็เขากอดกูซะจมไปในอกเลย .. แต่กูว่าท่าทางมันแปลกๆนะ ขากูนี่ก่ายเขาทำเป็นหมอนข้างไปเลย นี่กูกอดเขาแบบนี้ทั้งคืนเลยหรอวะ เขาจะด่ากูไหมเนี่ย วันขอโทษนะคุณอธิป แต่ถ้าคุณไม่ปล่อยวัน วันคงต้องขอนอนในอกอุ่นๆนี้สักพัก คนอะไรตัวห๊อมหอม ขอนอนต่อท่านี้อีกสักหน่อยนะครับ ...
.
.
"วันมึงหายไปไหนมา เมื่อคืนเมาแอ๋เลยดิ กูก็ด้วยว่ะ ทั้งเมา ทั้งปวดหัว แถมโดนคุณดริณขี้โกงอีก ตอนนี้เข่ากูแทบทรุด" เดินออกมาจากห้องหลังแต่งตัวเสร็จก็เจอไอ้วากำลังจะขึ้นไปกินข้าวเที่ยง เห็นบอกจะกลับบ่ายๆ เมื่อเที่ยงตื่นมาก็ไม่เจอคุณอธิปแล้ว สงสัยออกไปข้างนอก ส่วนกูพอตื่นก็รีบลุกสำรวจห้อง เมื่อคืนแม่งมานอนห้องเขาได้ไงวะ สงสัยเขาเกรงใจแม่กูมั้ง เลยไม่กล้าเคาะประตู ลองสำรวจตัวเอง ไม่มีอะไรเสียหาย โล่งอกไปหลายที ก็เขาไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันนี้เนอะ จะมามีอารมณ์กับคนอย่างกูได้ไง
"เออ เขาชอบจะตายเวลามึงเมาแล้วกลายเป็นแมวยั่วสวาทอ่ะ .. นี่จะกินข้าวหรอ "
"เออดิ คุณดริณรออยู่ด้านบน ไปกินด้วยกันไป" มันพูด กูเลยเดินตามมันขึ้นมา คุณดริณนั่งอยู่ในเสื้อโปโลเอาคอขึ้นเท่ๆ แต่เดี๋ยวนะ รอยตามคอคุณดริณนี่ฝีมือวาน้อยหรอเนี่ย โห รอยขนาดนี้จะถ่ายแบบได้หรอคุณดริณ หึหึ
"เมื่อคืนคงจะหนักกันมากนะครับ หึ". กูพูดแล้วมองไปด้านในเสื้อวา โอโห รอยยิ่งกว่าของคุณดริณอีก นี่จะฟัดกันให้พล้อยเลยใช่ไหม
"วัน ! ไอ้บ้าา". วามันตีกูแล้วหน้าแดงดึงคอเสื้อปิดมิดชิด ฮ่าา จากเด็กใสๆ กลายเป็นแมวยั่วสวาทชั่วพริบตา คุณดริณหัวเราะหึหึแล้วเลียริมฝีปากตาก็จ้องวาเหมือนเมื่อคืนยังกินไม่อิ่ม วามันเลยยิ่งหน้าแดงเข้าไปอีก เราคุยกันจนได้เวลาส่งคุณดริณกับวากลับ มาถึงตอนนี้ไม่อยากให้มันไปเลยจริงๆ
"มึงอย่าขี้แยดิวะ เดี๋ยวค่อยมาหากูใหม่ กลับไปก็ตั้งใจเรียน แล้วจะโทรหาบ่อยๆ". กูกอดมันแน่น มันก็พยักหน้าหงึกๆแล้วขึ้นรถไป กูลาคุณดริณแล้วโบกมือลาวามันอีกครั้งจนรถออกไปไกลแล้ว เศร้าจัง กูคงต้องกลับมาอยู่ในโลกความจริงแล้วสินะ
.
.
"พี่วัน .. ผมไปหาไม่ได้นะวันนี้ แม่ผมเข้าโรงพยาบาล เฮ้อ .. ผมคิดถึงพี่นะ อยากเจอใจจะขาด " มันโทรมารอบแรกของวันตอนนี้ห้าโมงแล้ว กูช่วยแม่อยู่ในครัว
"เออๆ ดูแลแม่ดีๆ ที่จริงกูก็อยากไปเยี่ยมนะ แต่ไม่ดีหรอก เดี๋ยวแม่มึงเป็นหนักเข้าไปอีก ฮ่าๆ". กูต้องทำเป็นหัวเราะไม่ให้มันรู้ว่ากูเครียด เครียดที่เป็นต้นเหตุของทุกอย่าง แล้วก็ไม่อยากให้มันเครียดเรื่องกูด้วย แค่เรื่องแม่มันก็คงปวดหัวแล้ว
"รักพี่วันนะ ถ้าผมไปหาได้ผมจะโทรไปบอกนะ ตอนนี้ผมต้องวางก่อน ดูแลตัวเองด้วยนะครับ". ไปท์วางไปแล้ว กูที่นั่งอยู่ในศาลาถึงกับต้องถอนหายใจ เมื่อไหร่ทุกสิ่งจะจบลงด้วยดีกันนะ
"มานั่งถอนหายใจทำไมล่ะเอ็ง". อ่อ เสียงพี่เปี๊ยกน่ะ วันนี้นายเขาคงขับรถออกไปเองอีกสินะ
"เบื่ออ่ะพี่ มีแต่เรื่อง"
"ยังมีเรื่องไหนเลวร้ายกว่าตอนที่เอ็งเกือบตายในป่าอีกหรอวะ เรื่องอะไรที่มันทุกข์ก็อย่าไปคิดมันให้มาก เอ็งโชคดีเท่าไหร่แล้วที่ยังมีโอกาสมายืนอยู่ตรงนี้ คนที่เขาด้อยกว่าเรายังมีอีกเยอะ เอ็งต้องสู้นะวันเพื่อตัวเอ็งและแม่เอ็ง" เขาพูดซะกูรู้สึกผิดเลยว่ะ
"ปริ๊นนนท์. ปริ๊นนท์" เสียงแตรรถบีบเหมือนเรียกใครสักคน
"คร้าบบบบ "
เมื่อครู่พี่เปี๊ยกพูดได้ข้อคิดมาก แต่พอดีมีรถเข้ามาเสียก่อน รถคุณอธิปนี่แหละ มาถึงพอเห็นพี่เปี๊ยกก็บีบแตรใส่เลย สงสัยมีของให้ช่วยยก กูวิ่งไปที่รถด้วยกะว่าต้องได้ช่วยเต็มที่ แต่คุณอธิปไม่ได้ลงมาแค่คนเดียวสิ มีอีกคนลงมาจากรถคุณอธิปด้วย ..
"ว่าไงเปี๊ยก" ผู้หญิงสาวสวย ตัวขาว หน้าตาสวยแข็งแต่ยิ้มมีเสน่ห์พูด เธอแต่งตัวสบายๆเหมาะกับสวนไร่ ร่างสูงกว่ากูเล็กน้อย นี่กูเตี้ยกว่าผู้หญิงอีกหรอวะ
"คุณปริม .. ไม่บอกเปี๊ยกก่อนว่าจะมา" พี่เปี๊ยกพูดคุยอย่างสนิทสนม สงสัยจะรู้จะกกันดี
"โถ่ ปริมเพิ่งว่าง อ่ะ ไปขนของลงมาซะ แบ่งกันให้ถ้วนหน้าเลยนะ" พอเธอพูดจบพี่เปี๊ยกก็กระดี๊กระด๊าแล้วเปิดหลังรถขนของออกมาทั้งหมด
"สวัสดีครับ" กูไหว้เธอคนนั้น แล้วช่วยพี่เปี๊ยกขนของลงมา มีทั้งขนม เสื้อผ้า ของกิน ของแห้งต่างๆ ใจดีจัง
"นายชื่อ.." เธอทำหน้าตาสวยๆถาม
"ผมวันครับ" กูตอบ
" สวยกว่าที่เป้เล่าให้ฟังอีก เป็นผู้ชายจริงๆหรอเนี่ย". เขาพูดจับคางกูเชยแล้วสำรวจโครงหน้าอย่างสงสัย
"คะ.. ครับ .. เอ่อ แล้วเป้ ...?" กูสงสัย ใครคือเป้หรอ
"คุณอธิปไงวัน เอ็งนี่ไปอยู่ไหนมา" พี่เปี๊ยกพูดแล้วเดินนำเข้ารีสอร์ตไป ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขาชื่อเป้ เห็นเรียกแต่อธิปมาตลอด
"คนนี้สินะที่มาปรึกษา" คุณปริมพูดเลิกคิ้วถาม ปรึกษาเรื่องกูงั้นหรอ เรื่องงานหรอ หรือว่าเรื่องเรียน
"อืม". คุณอธิปขานรับแต่ไม่ได้มองหน้าใครทั้งคุณปริมและกู
"โอเครรับทราบ ไปๆ เข้าไปกัน"
เธอพูดยิ้มให้กูอย่างใจดีแล้วกอดแขนคุณอธิปไว้พากันเดินเข้าไปข้างในอย่างกระหนุงกระหนิง สงสัยจะเป็นแฟนกันสินะ ปริมกะเป้ สวยหล่อทั้งคู่เออเหมาะสมกันดี .. กูขนของเข้ามาในครัว คนงานได้ของไปคนละอย่างสองอย่าง คนอื่นได้เสื้อกับของกินเล่น แม่ได้พวกเสื้อผ้าซิ่นกับของแห้งกุนเชียง หมูหยองเอาไว้ทำกิน ส่วนของกูเป็นเสื้อแฟชั่นกับยีนส์ขนาดพอดีตัว ราคาคงหลายตังอยู่ เป็นคนเดียวที่ได้ของแตกต่างจากคนอื่น ราคานี่แพงลิบลิ่วเชียว ขอบคุณนะครับคุณปริม คุณนี่ใจดีเป็นคนดีแถมยังได้แฟนที่ดีอีก วันล่ะอิจฉาคุณจริงๆ
TBC.
..................................................................
อั้ยย่ะ เรื่องค่อยๆดำเนินไปเนอะ
ว่าแต่คุณอธิปมีแฟนแล้ววันจะทำไงล่ะทีนี้ ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก
:pig4:
-
กรี้ดๆๆๆ
มีชะนีโผล่ นางจะเป็นคนดีมั้ยน้า...
ไม่อยากให้นางเป็นแฟนคุณอธิิปเลยอะ
น้องวันจะได้มีลุ้นหน่อย เพราะกับเด็กไปป์คงไม่ได้ร่วมหอลงโรงแน่นอน
โปรดส่งใครมารักน้องวันที มันอยากเจอรักแท้แล้ว
คู่น้องวาของเดี๊ยนก็แฮปปี้ดี๊ด๊าจนน่าหมั่นไส้
-
ว๊าเสียดายจังคุณอธิปมีแฟนแล้ววันสงสัยเองคงต้องหาใหม่5555
-
เป็นน้องคุณอธิปรึป่าววว ปริม เป้
อยากให้วันคู่ไปป์อ่ะ
อยู่กับวันมาตั้งเท่าไรแล้วว สงสารไปป์
:hao5:
-
นางไม่เป็นพี่สาว คุณอธิปก็น้องสาวล่ะว๊า
หวังว่าวันจะได้พบกับสิ่งดีๆ แล้วกัน คิดถึงแม่เยอะๆ
-
ใกล้ชิด
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:katai3: อาจจะเป็นแคเพื่อนสนิทก็ได้นะ อิอิ
+1 ให้ความขยันของคนเขียน ^^ :L2:
-
น่าจะเป็นพี่น้อง
-
พี่สาวหรือน้องสาวป่าวอ่ะเพราะชื่อดูคล้องกัน
-
:hao3: สองคนนี้อาจเป็นญาติกันก็ได้ แต่ไงก็เชียร์ไปรท์ต่อไป
-
เย้ๆๆ มาบ่อยๆนะคะ พาวันมาบ่อยๆ คู่วานี่แซ่บมากนะ ร่องรอยเต็ม
ส่วนวัน เฮ้อ ปริมนี่ขอให้เป็นพี่หรือน้องหรือเพื่อนเถอะ ไม่เอามาม่าแล้ววว
-
แง่ะะะ ตัวละครเพิ่มมาอีกแล้ววววววว :really2:
-
:mew2: น้องวันนางเอ๊ก นางเอก คิดเอง เออเอง เจ็บเองเสร็จสรรพ :z3: ช่่ีอสองคนนั้นใกล้เคียงกันมากนะ ไม่น่าจะใช่แฟนหรอก (ให้กำลังใจหนูวันอย่างแรง !!!!)
ส่วนน้องไป๊ทก็คงจะชัดเจนแล้วล่ะ ว่าต้องอยู่ในโอวาทของคุณแม่อย่างแน่นอน ซึ่งแม้แต่วันก็คงจะใจแข็งทำร้ายครอบครัวไป๊ทไม่ได้ :z10: ก็ได้แต่บอกวันให้...ตัดเลยตัดเลยชับ ๆ ๆ ตัดเลยตัดเลยตัดเลยชับ ๆ ๆ.... :z6: แม้จะต้องเจ็ํบอีกครั้ง แต่เช่อว่าฟ้าหลังฝนจะยังคงแจ่มใสเสมอ เพราะคนรอบข้างของวันเป็นคนดี ทำให้อบอุ่นใจจนรู้สึกได้ :กอด1:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
พี่สาวป่าว อยากให้เป็นนะ
คุณอธิปแปลกไปนะ นอนกอดวันคืนเดียวไม่กล้ามองหน้า
ตกหลุมรักวันแล้วล่ะซิ
ว่ากับคุณดริณ สมหวังแล้ว รักกันดี สบายไม่หนึ่งคู่ รอลุ้นวากับเจนี่พี่ดำ
-
คุณอธิปคุยอะไรกับคุณปริ่มนะ?
-
พี่สาวคุณอธิป เหอะ สาธุ!!!!
-
o13 o13 o13
-
วันจ๋า ทำให้อธิปสับสนตัวเองแล้ว
-
เพื่อนสนิทป่าว
ไม่น่าใจแฟน
เพราะแฟนคงไม่เอาไปปรึกษา
-
ง่าาาาา
อย่าแกล้งกันนนน
-
พี่น้องแหงๆ
และก็คงปรึกษาเรื่องวัน แบบอธิปแอบมีใจให้วันใช่มั้ย
กะไปรท์ คงยาก ถ้าพ่อแม่ยังไม่ยอมรับแบบนี้ :เฮ้อ:
-
นางเป็นใคร :m28:
พยายามไม่คิดมากเราจะเชื่อตามเม้นอื่นๆนะ :o11:
-
เอ้อ คุณแทนชอบให้วาน้อยเมา เมาแล้วยั่ว มันก็ดีนะ แต่ถ้าบ่อยๆเกรงว่าวาน้อยจะเป็นลำยองพร้อมตับแข็งซะก่อน อิหนูวาใจกล้าไม่ต้องพึ่งเหล้าหน่อยลูกจะได้อยู่ยั่วคุณแทนหลายน้ำนานๆ :laugh:
ส่วนวันกับคุณอธิปนี่น่ารักจังมีมุ้วมิ้วให้กำลังใจแบบพี่น้อง ต่อไปคงท้องติดกัน ขอให้เป็นอย่างนั้น น่าจะใช่นะแค่เจอท่าขี่หมอนของวันก็หวั่นไหวซะแล้ว :hao6: และคิดว่าปริมนี่น่าจะเป็นเพื่อนนะ ดูอธิปไม่ค่อยหวือหวากับนางเท่าไร และมีปรึกษาด้วย น่าจะเป็นเพื่อนสนิทช่วยพิชิตประตู(หลัง)มากกว่ามั้ง ขอให้วันสมหวังกับอธิปเถอะ เพราะทางไปร์ทแม่เริ่มแกล้งป่วยแล้ว อีกหน่อยก็ต้องอ้างเรื่องนี้แหละเพื่อแยกทั้งคู่ :mew2: ดูวันจะเริ่มทำใจบ้างแล้วเหลือแต่ไปร์ทนี่แหละจะเป็นยังไงดูจะรักวันมาก คงไม่คิดสั้นนะ ถ้าคิดไม่ได้อย่างที่บอกมาเป็นเมียอธิปเถอะแถมได้แนบวันด้วย :hao3:
-
ปริมเป้ เขาเปนแฟนกันเหรอ ?
ชีวิตต้องสุ้ต่อไป มีเรื่องราวอีกมากมายต้องเจอ
วัน สุ้ๆๆ
-
ถ้าคุณปริมไม่เป็นพี่น้อง ก็ลูกพี่ลูกน้องละนะเราว่า
ว่าแต่ที่คุณอธิปปรึกษาเนี่ย ปรึกษาเรื่องแอบชอบนุ้งวันละป่าวตะเองง :hao7:
-
พี่น้อง ..
-
เพื่อนกันรึเปล่าา แบบคุณอธิปเริ่มหวั่นไหวกับวันทั้งๆที่เป็นชายแท้เลยไปปรึกษานีน้อยรึเปล่าาา :z1: #มโนแพร่บ
-
มาต่อเถอะ พรีทททททท :mew2: :katai1: :hao4: :hao3: :hao5:
-
พี่สาว น้องสาว เพื่อน ? คุณธิป อย่าทำร้ายวันน้าาาาา
-
:hao3:
-
เชียร์คุณอธิป เย้ๆ ขอให้วันพบกับความรักที่สมหวังสักที คุณปริมน่าจะเป็นพ่สาวคุณอธิปนะ รอตอนต่อไปจ้า :mew1:
-
น้องสาว
-
อธิบาย
วันนี้ตื่นมาช่วยแม่ทำอาหารแต่เช้าจนเที่ยง ช่วงบ่ายต้องเริ่มเรียนหนังสือแล้วกูแอบตื่นเต้นเพราะไม่ได้เรียนมานาน แอบกลัวว่าครูจะโหดหรือเปล่า พอไม่ได้เรียนมาหลายปี กูก็เริ่มจะลืมวิชาพื้นฐานที่เคยเรียนมา ไม่ว่าจะคณิต ไทย อังกฤษ กูจำอะไรไม่ได้สักอย่าง ยิ่งโง่ๆแล้วยังไม่ตั้งใจเรียนอีก ไม่เหมือนไอ้วา รายนั้นน่ะขยันเรียนแล้วก็คงเรียนเก่งด้วย นึกแล้วก็เสียดายเวลาที่ผ่านมา ถ้าย้อนกลับไปได้กูอยากตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้ กูจะไม่ทำตัวเหลวแหลกแบบนั้นอีกแล้ว กูจะเป็นคนดีของแม่ จะไม่ทำตัวเหลวแหลกให้ใครได้ดูถูก
"น้องวันคะ ถ้าเรียนเสร็จแล้ว มาหาพี่ปริมหน่อยนะ"
"ได้ครับ"
กูตอบรับคุณปริมที่เดินกลับเข้ามารีสอร์ท เมื่อเช้าคุณอธิปพาคุณปริมออกไปข้างนอกมาแต่ไม่รู้ว่าไปไหน พอกลับมาเขาก็เดินควงกันเข้ามากระหนุงกระหนิง คุณปริมตัวเล็กๆน่ารักเหมาะกับคุณอธิปมาก แถมดัดฟัน หน้าขาว ขนตางอน ตาก็กลมโตสองชั้น เห็นพี่ๆในครัวบอกว่าคุณปริมจะขึ้นมาอยู่กับคุณอธิปเลย แต่กูไม่กล้าถามว่าเขาแต่งงานกันหรือยังหรือกำลังจะแต่ง
"สวัสดีครับ" กูยกมือไหว้เดินมาห้องประชุม ครูรออยู่แล้ว เธอเป็นผู้หญิงมีอายุตัวใหญ่ใส่แว่น ดูท่าทางน่าจะน่ากลัวนะ
"สวัสดีลูก เอ้า นั่งก่อน เราชื่อตะวันสินะ ครูชื่อ ศรี นะลูก เดี๋ยวครูจะเรียกหนูว่าวัน เอาล่ะ ก่อนอื่นต้องบอกเลยนะว่าปกติเด็กจะต้องไปเรียนที่โรงเรียนเป็นปกติ แต่นี่คุณอธิปเธอไปทำเรื่องให้เรียนที่บ้าน โดยครูจะสอนคนเดียว ได้ใบจบวุฒิมอหกเท่าคนอื่นเหมือนกัน" ครูอธิบายใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก็ดูไม่น่ากลัวนี่นา ดูใจดีมากเสียด้วย
"วันนี้เราจะมาทดสอบวิชาต่างๆในช่วงมอต้นกัน ดูจากเกรดแล้วเกเรมากนะเรา ไหนลองมาทำแบบทดสอบของครูสามร้อยข้อแบ่งเป็นห้าวิชานะ แล้วครูจะได้ตัดสินเราจากคะแนนว่าควรเริ่มกันด้วยอะไร ไม่ต้องเกร็งลูก แม้หน้าตาครูจะดุ แต่ครูใจดี" กูเผลอหัวเราะออกมาเพราะครูเหมือนรู้ว่ากูเกร็ง ฮ่าาา ครูศรีใจดีจัง แต่ข้อสอบสามร้อยข้อนี่ดิที่กูหนักใจ เยอะไปไหมครับครู ฮือออ
"ปิดเสียงโทรศัพท์ด้วยลูก". ครูศรีหันมาบอกเมื่อเสียงโทรศัพท์กูดังขึ้น ครับๆ กูรีบกดปิดเสียงแล้วใส่ไว้ในปกเสื้อ โอ๊ย สั่นจัง ไอ้บ้าไปท์ ทีกูโทรไปล่ะไม่รับ พอกูเรียนอยู่ล่ะเสือกโทรมา
ผ่านไปสองชั่วโมง กูทำข้อสอบไป 250 ข้อแล้ว โอยยย เมื่อยไปหมด มือนี่ดำไปด้วยดินสอ ครูศรีแกก็นั่งอ่านหนังสือของแกไป ดื่มน้ำไป บางทีก็ออกไปเข้าห้องน้ำ ส่วนกูนั่งงงจนเมื่อยตูด ดีนะที่กินข้าวมาแล้ว ไม่อย่างนั้นกระเพราะคงคราก นั่งทำอีกเกือบครึ่งชัวโมงก็เสร็จวิชาภาษาอังกฤษ เฮ้อออ เสร็จครบ 300 ข้อสักที
"เมื่อยไหมลูก สามร้อยข้อเองเนอะ หึหึ เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ ครูจะเอากลับไปตรวจแล้วดูว่าเราควรเริ่มกันตรงไหนดี ถ้าคะแนนดีแล้วก็จะปรับพื้นฐานแค่รอบเดียว ไปลูก พักผ่อน วันพุธเจอกัน"
กูไหว้ครูแล้วเดินออกมาด้านนอก บิดตัวจนเสียงกระดูกดังกรอบแกรบ เมื่อยฉิบ ไม่ไหวแล้วขอไปเข้าห้องน้ำก่อน กูเข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู 15 สายที่ไม่ได้รับ เป็นเบอร์ไอ้ไปท์หมดเลย กูรีบต่อสายโทรกลับ ไม่นานมันก็รับ
(( พี่ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ผมเครียดมากนะ ))
"มึงเป็นอะไรไปท์ กูขอโทษ กูเรียนอยู่"
(( ผมคิดถึงพี่ อยากไปหา ))
"ก็มาสิวะ ใครห้ามมึงไว้ล่ะ"
(( ..... แม่ผม ..... ))
เราเงียบกันไปสักพักนึง .. ไปท์มันก็ถอนหายใจออกมา
(( พรุ่งนี้ผมต้องกลับกรุงเทพแล้ว เย็นๆผมจะเข้าไปหานะ ))
"อืม อย่าคิดมากนะมึง คิดถึงมึงเหมือนกันนะ"
มันวางสายไปแล้ว ฟังจากน้ำเสียง มันคงจะเครียดมากจริงๆ ดูไม่ค่อยมีชีวิตชีวาเอาเสียเลย ไปท์ กูสงสารมึงจัง แต่กูไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรมึงได้ กูทำได้แค่คอยเป็นกำลังใจให้มึงสู้ต่อไป เหมือนที่มึงเคยเป็นกำลังใจให้กู
.
"คุณปริม"
"อ้าววัน มาๆ มานี่ เป้เขยิบไปสิ วันนั่งๆ "
"ครับ" กูนั่งที่เคาน์เตอร์กาแฟด้านหน้า เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าคุณปริมเรียก พอถามป้าๆด้านล่างเขาบอกว่าคุณปริมกับคุณอธิปอยู่ด้านบน
"พอดีพี่จะให้เรามาทำร้านน้ำตรงนี้ มาเป็นลูกมือไปพลางๆได้ไหม" เธอแทนตัวเองว่าพี่ด้วย น่ารักจัง
"ได้ครับ แต่วันทำไม่เป็นหรอกนะ" กูบอก คุณปริมก็ยิ้มๆ พอดีคนที่ทำอยู่ตรงนี้ลาออกเพราะเมียคลอด คุณปริมคงมาทำตรงนี้แทนไปพลางๆ
"เดี๋ยวพี่สอน ง่ายๆ แล้วเราเรียนเป็นไงบ้างอ่ะ" คุณปริมถามแล้วยื่นแอปเปิ้ลสมูตตี้มาให้ ที่รู้เนี่ยเพราะพี่คนเก่าเลยทำให้กิน
"ขอบคุณครับ ก็ดีครับ ครูใจดี แล้วก็ให้ทำข้อสอบมอต้นสามร้อยข้อ ผมยังอึนอยู่เลยครับเนี่ย". กูบอกแล้วนวดขมับตัวเอง ไม่ไหว ตายังลายอยู่เลย
"โห สามร้อยข้อ เยอะมาก เป็นพี่นะ สลบคาโต๊ะอ่ะ " เธอทำตาโตแล้วพูด
"จริงครับ" กูพยักหน้าเห็นด้วย
"นายกินยาครบหรือเปล่าวัน ใกล้ครบเดือนแล้วนี่ อย่าลืมเตือนนะ จะได้พาไปหาหมอ" คุณอธิปที่นั่งเงียบอยู่นานถามกู แต่ไม่มองหน้า กูไปทำอะไรให้เขาโกรธหรือเปล่าวะ ทำไมช่วงนี้คุณอธิปดูแปลกๆ
"ครบครับ ขอบคุณนะครับ" กูไหว้เขาไปที คุณอธิปหันมาจ้องหน้ากูก่อนจะหลบตาไปเหมือนเดิม อะไรของเขาล่ะเนี่ย งงนะ ไม่ใช่ไม่งง
"เย็นนี้ทานข้าวด้วยกันนะวัน" คุณปริมชวนกู บ้าหรอ เขาเป็นใคร กูเป็นใคร จะมานั่งโต๊ะกินข้าวเดียวกันได้ไง
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะครับคุณปริม พอดีเพื่อนผมจะมาหาน่ะครับ"
"ไม่เอาคุณ เรียกพี่ปริมเฉยๆก็พอ" เธอรีบปฏิเสธ
"เรียกแบบเดิมดีกว่าครับ" คุณปริมเป็นกันเองมากเกินไปแล้ว
"เรียกพี่ปริมพอ ไม่อย่างนั้นพี่โกรธเรานะ!"
"ได้ครับ" ในเมื่อเขาบอกอย่างนั้นมาก็ต้องทำตาม จะไปขัดใจได้ไงล่ะ แฟนเจ้านายเลยนะ
"ไปท์มาหาหรอวัน" คุณอธิปที่นั่งจิบกาแฟข้างๆถามขึ้นมา
"ครับ"
"อืม ผมไปว่ายน้ำก่อนนะ ถ้าจะว่ายก็ตามมาล่ะ" พอกูตอบรับ เขาก็ลุกขึ้นบอกคุณปริมว่าจะไปว่ายน้ำแล้วเดินออกไป อ้าว ยิ่งงงไปกันใหญ่ เขาไม่ได้โกรธอะไรกูแน่นะ มันรู้สึกแปลกๆอ่ะ
"อย่าไปสนใจเลยวัน .. ช่วงนี้เป้มันอารมณ์แปลปรวน . วัยทองน่ะ ฮ่าาาาาา" คุณปริมหัวเราะลั่น พากูหัวเราะตามไปด้วย พอคุณอธิปออกไปก็มีลูกค้าขึ้นมาทานอาหาร กูเลยขอตัวลงไปช่วยแม่ทำกับข้าว
.
"เรียนเป็นไงบ้างเอ็ง แม่บอกแกแล้วให้ตั้งใจเรียน มัวแต่จะเกเรไปวันๆ แต่ก็เอา มาถึงตรงนี้คิดได้ก็ดีแล้วลูก ตั้งใจเรียนนะ อยากทำอะไรก็บอกคุณอธิปเขา"
"วันจะตั้งใจเรียนนะแม่ ไม่ต้องกังวลน้าา เหนื่อยไหม มาวันนวดให้". กูนั่งข้างๆแล้วนวดให้คุณนายแม่ที่กำลังนอนในเก้าอี้นอนเป่าพัดลมอยู่ กูย้อนคิดถึงวันเก่าๆ ตอนที่แม่ส่งเงินให้ไปเรียนแล้วกูเอาเงินไปเที่ยวกับไอ้แทน หึ ว่าไปก็คิดถึงมันเหมือนกันนะ ไม่รู้ป่านนี้เป็นไงบ้าง ตั้งแต่ทำงานที่ผับก็ไม่ได้กลับไปหามันอีกเลย เบอร์ที่มันเคยให้ก็ไม่รู้หายไปไหนแล้ว ลองถามที่บ้านมันเค้าก็บอกว่ามันไม่กลับมาอีกเลย
.
"พี่ .."
"อืม ว่าไง"
ไปท์มันมาหากูตอนเกือบหกโมงเย็น ตอนนี้มันพากูนั่งรถเล่นมาจนถึงลานกว้างมองเห็นด้านล่างทั้งหมดของเขาค้อ สวยจัง ร่มรื่นมาก มันทำให้รู้สึกกูสบายใจ พอฟ้าเริ่มมืด แสงสีในเมืองก็ยิ่งทำให้บรรยากาศเบื้องหน้าดูมีอะไรมากขึ้น
"กลับไปอยู่คอนโดกับผมเถอะนะ" มันหอมแก้มกูแล้วพิงมาที่ไหล่
"เฮ้อ ไปท์ กูจะอธิบายอย่างไรให้มึงเข้าใจดีวะ เพราะกูรู้ว่ามึงกำลังท้อ แต่กูต้องอยู่กับแม่ แล้วอีกอย่างกูต้องอยู่ตอบแทนคุณอธิปเขาด้วย มึงก็รู้" กูลูบหน้าลูบตามันที่ดูอ่อนล้า เรารู้จักกันมาก็หลายเดือนแล้ว ตอนนี้กูมั่นใจในความรักของมันเกือบเต็มที่แล้ว ว่าไปท์มันรักกูมากจริงๆ
"กับแม่ผมเข้าใจ แต่กับคุณอธิป พี่ไม่เห็นต้องอยู่ชดใช้อะไรเลยนี่" มันกลับมานั่งตรงๆแล้วจ้องหน้ากู
"เขาดีกับกูมาก กูต้องตอบแทนเขา" กูพยายามพูดให้มันเข้าใจ มันคงไม่ได้คิดว่ากูชอบคุณอธิปหรอกนะ
"ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่นใช่ไหม" ไปท์มันถามกดดันกู ทำไมวะ ก็มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ เริ่มจะไม่มีเหตุผลแล้วนะ
"มึงใช้เหตุผลหน่อยไปท์ ที่กูอยู่นี่เพราะแม่กู ถ้าแม่กูไม่อยู่กูก็ไม่อยู่ ไม่ได้มีอะไรทั้งนั้น" กูจับมือมันมาลูบ ไม่ให้มันคิดมาก
"ผมเชื่อพี่นะ อย่าทิ้งผมนะพี่วัน ผมจะทำให้พ่อกับแม่เปลี่ยนใจให้ได้เลย รอผมนะครับ" มันพูดจบก็ดึงตัวกูเข้าไปจูบ ครั้งนี้มันจูบกูอยู่นานมาก และกูแอบเห็นน้ำตามันไหลออกมา กูจูบเสร็จก็ก้มไปจูบซับน้ำตาให้มัน
"อย่าร้องนะไปท์ กูรอได้ กูทนได้ มึงต้องคิดถึงตัวเองให้มากๆนะ" กูกอดมันไว้แน่นๆ ในเมื่อมันพร้อมที่จะต่อสู้ไปด้วยกัน กูก็พร้อมจะรับความหวังดีจากมันมาทั้งหมด
เราออกจากตรงนั้นมานั่งทานอาหารกันที่ร้านน่ารักๆร้านหนึ่ง มีทั้งของคาว ขนมปังโทสต์ที่วัยรุ่นชอบกิน เรานั่งกันอยู่นานจนสามทุ่ม ไปท์ถึงได้มาส่งกู พรุ่งนี้และอีกเป็นอาทิตย์ที่มันต้องกลับไปเรียน กว่าจะร่ำลากันเสร็จก็ปาเข้าไปสี่ทุ่ม พอเดินขึ้นมาถึงหน้ารีสอร์ตก็เจอกับคนที่ช่วงนี้ชอบทำหน้าบึ้งตึงนั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหน้า นี่เขาไม่ได้รอกูใช่ไหม สงสัยกูคิดไปเอง
"คุณอธิปไม่เข้าบ้านอีกหรอค.."
"อย่าจูบกันแบบนั้นอีก รู้ไหมว่าถ้ามีคนเห็นเขาจะคิดอย่างไรวัน" ยังพูดไม่ทันจบเขาก็พูดสวนขึ้นมาเสียงดังเล็กน้อย แต่ดูเขาจะโกรธกูจริงๆนะ
"ผมขอโทษนะครับ" กูรีบบอก ขอโทษจริงๆ ไม่คิดว่าใครจะมาเห็นเพราะมันก็มืดมากแล้ว แต่มันก็ไม่ดีจริงๆแหละ กูผิดเองที่ไม่ระวังตัว
"ฉันไม่ได้ว่านายหรอกนะ แต่ดูแลตัวเองหน่อยก็ดี กลับมาเหนื่อยๆ รีบไปอาบน้ำไป"
เขาพูดเสร็จก็เดินกลับไปทางห้องนอน นี่เขามานั่งรอกูหรือเปล่า ก็เขาใส่ชุดเหมือนกำลังจะนอนแล้วอ่ะ กูเดินงงๆเข้าห้องเตรียมอาบน้ำ แต่เหตุการณ์เมื่อกี้มันดูตึงๆนะ แล้วทำไมกูต้องใจเต้นตอนที่รู้ว่าเขาเห็นกูจูบกับไปท์ด้วยวะ ...
TBC.
..................................................................
ง่วงมากค่ะ ทำงานแทบไม่รู้เรื่องเลย ถ้าสั้นไปต้องขอโทษจริงๆ
ตอนหน้าเรื่องจะค่อยๆก้าวกระโดดแล้วนะคะ ใครมีข้อเสนอแนะหรือติชม ใส่มาเยอะๆเลยค่ะ อยากรู้มาก
ขอบคุณทุกๆคนนะคะที่อยู่กับวันมาจนถึงตอนนี้
ขอบคุณค่ะ
:pig4:
-
หมายความว่าไงวัน!? ใจเต้นแรงกับคุณอธิปทั้งที่พึ่งจูบกับไปท์เนี่ยนะ
-
แน๊ะๆ ยังไง มีพิรุธนะคุณอธิป :haun5:
-
คุณอธิปเค้าหึงน่ะวัน แหม ซึนจริงๆเลย :hao7: :hao7: :hao7:
-
:hao3: เสน่ห์ของวันไปที่ไหนก็มีคนออกอาการหึงแปลกๆเน้อ
-
เราเป็นวันก็งงนะเพราะคุณอธิปไม่เคยออกอาการอะไรเลย มันไม่เหมือนไอ้คุณอมรที่เคยชอบวันจริงๆอ่ะ ออกแนวคุณดริณแต่ไม่ขนาดนั้น ส่วนไปท์นี่น่าสงสารจริงๆ เราว่ามันต้องมีวันที่แม่ไปท์เล่นงานวันแน่เลย กลัวจัง
ปล. คุณปริมคะ ชงมากค่ะ นี่อยากให้เขาได้กันรึป่าวคะ 5555
-
มีลุ้นนน สินะ คุณอธิป :hao6:
-
:-[ รักพี่เสียดายน้องแต่ไงก็เชียร์ไปร์ต่อไม่เชียร์คนแก่ 555+ :hao7:
-
รักซึนๆ กับคนมึนๆ
-
คุณปริมเชียร์วันกับคุณอธิปมากเลยน่ะ เป็นสาววายป่ะเนี่ย
-
ชักเป็นห่วงไปทขึ้นมาแล้วสิ ไม่รู้ว่าวันจะใจแข็งกับคุณอธิปได้หรีอเปล่าถ้าได้รู้ความจริงที่อธิป (ดูเหมีีีิิอนจะ) มีใจให้ เพราะทั้งใจดี เอาใจใส่ ให้เรียน ให้งานแม่ทำ ให้ที่อยู่ และที่สำคัญยังเป็นคนให้ชีวิตใหม่กับวันอีก ซึ่งก็น่าเห็นใจวันอยู่ถ้าต้องให้เลึอกจริง ๆ :katai1: อาจจะคิดข้ามขั้นไปหน่อย แต่มันรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai1:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
คุณอธิปหึงวันแล้ว5555
-
ดีใจกับวันด้วยที่จะได้เริ่มชีวิตใหม่ ดีแล้วที่วันคิดได้ ไม่มีอะไรให้เราต้องนึกถึงไปมากกว่าแม่ ไม่ต้องทำเพื่อใคร ทำเพื่อตัวเองและแม่ดีที่สุด และเชื่อว่าวันทำได้ o13 ตอนนี้สงสารไปร์ทจังเลย จะเชียร์คุณอธิปก็เห็นใจไปร์ท ไม่คิดว่าจะรักและจริงจังกับวันขนาดนี้ อยากให้คู่กันนะ แต่อุปสรรคจากแม่ไปร์ทนี่สิ วันก็ไม่อยากให้ไปร์ทมีปัญหาและมายึดติดด้วย ไปรท์ก็ขอให้วันรอ วันก็รอเพราะรักไปรท์เหมือนกัน แต่จะรอไปได้สักเท่าไหร่ แม่ไปรท์ต้องมาจัดการแน่ๆ สงสารวันจังเลย ไม่รู้ว่าจะออกมายังไง อยากให้คู่กันนะ (อีนี่เริ่มโลเล) หรือจะเอาสองเลยก็ดีนะ ไหนๆก็เป็นวันทองยุคใหม่ เอาสองเลย :hao6:
คุณอธิป เริ่มออกอาการแล้วนะคะ แหม มีมาดักรอตักเตือน ทำเพื่อส่วนรวมหรือส่วนตัวอ่ะ :-[ ผู้ชายคนนี้ก็ดีจริงๆเลย ช่วยเหลือวันทุกอย่างทั้งที่ยังไม่ได้รู้จักกันดีด้วยซ้ำว่าวันเป็นใคร มาจากไหน ดีไม่ดี วันก็มีใจเต้นตอบแล้วด้วย โอ้ย เลือกยากจังเลย :ling1: เอาเถอะไม่ว่าจะคู่กับใครขอให้วันสมหวังและมีความสุขกับเขาหลายๆทีทีเถอะ เจ็บมาเยอะแล้ว :กอด1:
ปล. โดยรวมคนเขียน เขียนดีแล้วนะ แต่มีที่เราสงสัยก็เรื่อง รัก กับ หมอ ตอนแรกๆ เหมือนเขามีซัมติงอะไรกัน มีปากเสียง รักพูดเหมือนผุ้หญิงเหมือนกันหมดอยากได้ผุ้ชายดีๆ คือ อยากเผือกอ่ะ ย้อนไปอ่านอีกหลายรอบก็ยังไม่มีบอกนะ หรือจะมีตอนหลัง อันนี้ถามเฉยๆนะ ไม่ทำไมหรอก แล้วแต่จ้า หรือถ้ามีเคลียร์แล้วบอกเขาด้วยนะ เขาหาไม่เจอจริงๆ และ รัก กับ อายจะมีคู่ไหม อยากให้สองคนนี้มีคู่หรือ กินกันเองดีอ่ะ :z1:
-
คำเดียวค่ะ คุณอธิปเท่านั้นที่คู่ควร
ส่วนไปท์ดูเหมือนริบหรี่เต็มทน
-
พิรุธสุดๆเลยน้าาาาคุณอธิปปปป
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
สงสัย แฟนใหม่แน่เลย
แต่ว่าเปนพระเอกเลยละกัน
วันเจออะไรมาเยอะแล้ว
-
ต่างคนต่างออกอาการกันแล้วสินะ
ช่วยลุ้นให้รักครั้งนี้ของวันไม่มีอุปสรรคใดๆอีก
นี่เราต้องสละคุณอธิปให้วันสินะ :fire:
-
คุณปริมเป็นพี่ใช่ไหม เฉลยหน่อยดิ ตอนหน้าข้ามกระโดดเลยหรอคะ ตกใจแปปน่ะ
ยังไม่จบใช่ไหม ไม่อยากให้จบเลย :mew2:
-
ความรู้สึกดีเริ่มก่อเกิด ..
-
ไปป์เด็กไปปป สงสารนะ แต่สงสารวันเหมือนกัน ยิ่งคบยิ่งเหนื่อย นอกจากปัญหาตัวเองแล้วไหนจะปัญหาของไปป์อีก
-
ดีใจกับวันด้วยที่จะได้เริ่มชีวิตใหม่ ดีแล้วที่วันคิดได้ ไม่มีอะไรให้เราต้องนึกถึงไปมากกว่าแม่ ไม่ต้องทำเพื่อใคร ทำเพื่อตัวเองและแม่ดีที่สุด และเชื่อว่าวันทำได้ o13 ตอนนี้สงสารไปร์ทจังเลย จะเชียร์คุณอธิปก็เห็นใจไปร์ท ไม่คิดว่าจะรักและจริงจังกับวันขนาดนี้ อยากให้คู่กันนะ แต่อุปสรรคจากแม่ไปร์ทนี่สิ วันก็ไม่อยากให้ไปร์ทมีปัญหาและมายึดติดด้วย ไปรท์ก็ขอให้วันรอ วันก็รอเพราะรักไปรท์เหมือนกัน แต่จะรอไปได้สักเท่าไหร่ แม่ไปรท์ต้องมาจัดการแน่ๆ สงสารวันจังเลย ไม่รู้ว่าจะออกมายังไง อยากให้คู่กันนะ (อีนี่เริ่มโลเล) หรือจะเอาสองเลยก็ดีนะ ไหนๆก็เป็นวันทองยุคใหม่ เอาสองเลย :hao6:
คุณอธิป เริ่มออกอาการแล้วนะคะ แหม มีมาดักรอตักเตือน ทำเพื่อส่วนรวมหรือส่วนตัวอ่ะ :-[ ผู้ชายคนนี้ก็ดีจริงๆเลย ช่วยเหลือวันทุกอย่างทั้งที่ยังไม่ได้รู้จักกันดีด้วยซ้ำว่าวันเป็นใคร มาจากไหน ดีไม่ดี วันก็มีใจเต้นตอบแล้วด้วย โอ้ย เลือกยากจังเลย :ling1: เอาเถอะไม่ว่าจะคู่กับใครขอให้วันสมหวังและมีความสุขกับเขาหลายๆทีทีเถอะ เจ็บมาเยอะแล้ว :กอด1:
ปล. โดยรวมคนเขียน เขียนดีแล้วนะ แต่มีที่เราสงสัยก็เรื่อง รัก กับ หมอ ตอนแรกๆ เหมือนเขามีซัมติงอะไรกัน มีปากเสียง รักพูดเหมือนผุ้หญิงเหมือนกันหมดอยากได้ผุ้ชายดีๆ คือ อยากเผือกอ่ะ ย้อนไปอ่านอีกหลายรอบก็ยังไม่มีบอกนะ หรือจะมีตอนหลัง อันนี้ถามเฉยๆนะ ไม่ทำไมหรอก แล้วแต่จ้า หรือถ้ามีเคลียร์แล้วบอกเขาด้วยนะ เขาหาไม่เจอจริงๆ และ รัก กับ อายจะมีคู่ไหม อยากให้สองคนนี้มีคู่หรือ กินกันเองดีอ่ะ :z1:
เป็นคนแรกที่ถามเลยค่ะ ตอนพิเศษเจอกันค่ะ อิอิ
ไม่ใช่แค่ของรักนะคะ ของทุกคนที่เคยเข้ามาในเรื่องก็จะมีค่ะ
แต่ต้องรอเรื่องนี้จบก่อนนะ หุหุ
-
ชอบตอนนี้มากค่ะ o13 o13 o13 o13
แอบดีใจจจจจจจ คุณอธิปหึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง คุณอธิปจะได้เป็นพระเอก o18 o18 กริ๊ดดดดดดดดดด
แต่ถ้าคุณอธิปเป็นพระเอก ก้อสงสารไปท์อ่ะ :hao5:
หรือจะเอาแบบว่า ไปท์เสียใจมากที่แม่กีดกันเรื่องวัน ขับรถไปเหม่อลอย เลยขับรถชนตายเสียชิวิต แบบนี้มันก้อเปนอุบัติเหตุ :ruready
-
ชอบตอนนี้มากค่ะ o13 o13 o13 o13
แอบดีใจจจจจจจ คุณอธิปหึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง คุณอธิปจะได้เป็นพระเอก o18 o18 กริ๊ดดดดดดดดดด
แต่ถ้าคุณอธิปเป็นพระเอก ก้อสงสารไปท์อ่ะ :hao5:
หรือจะเอาแบบว่า ไปท์เสียใจมากที่แม่กีดกันเรื่องวัน ขับรถไปเหม่อลอย เลยขับรถชนตายเสียชิวิต แบบนี้มันก้อเปนอุบัติเหตุ :ruready
ใจร้ายยยย o13
-
ไปร์จะมีคู่มั๊ย แล้วจะคู่กะใคร เป้ปั้นปึ่งกะวัน อร้าย อร้าย จะรู้ตัวมั๊ยนั่น แล้ววันก็สังเกตุอาการเป้ออกด้วย
-
เรียนให้ทราบโดยทั่วกัน วันศุกร์นี้ - วันจันทร์หน้า คนเขียนไปเฝ้าแม่ผ่าตัดค่ะ
แม่คนเขียนเป็นเนื้องอกสองที่ คงไม่ได้มาลงให้อ่านกันนะคะ
ต้องขอโทษทุกคนด้วยจริงๆน้า เรื่องที่ขอค้างมีสามเรื่องนะคะ แล้วจะรีบมาต่อให้ค่ะ
วันทองเดอะซีรีย์
★.:*･เครื่องปรุง กับ ถุงทอง･*:.★
◇ .. อารมณ์ .. ◇
:pig4: :pig4:
-
อันนี้เรื่องโปรด เข้ามารับทราบ จะรอ วัน วา :3123:
ปล. เป็นกำลังใจให้คนเขียนและคุณแม่ด้วยจ้า :กอด1:
-
ขอให้คุณแม่หายป่วยเร็วนะคะ
-
ขอให้คุณแม่หายป่วยปลอดภัยนะ
-
ขอให้ปลอดภัย สุขภาพแข็งแรงทุกๆ ฝ่าย สู้ๆ ..
-
อิย๊าาาาา .... คงมิใช่อย่าที่กระป๋มคิดชิมิ :impress2:
-
รอได้เสมอค่ะ เรื่องโปรดดด .. ขอให้คุณแม่หายไวๆค่ะ
-
ขอให้การผ่าตัดเป็นไปด้วยดีดังที่ตั้งใจไว้ และไม่มีภาวะแทรกซ้อนอะไรนะคะ
เรี่่ี่่่องนิยายไม่ต้องรีบก็ได้นะคะ เพราะคิดว่าคนเขียนคงจะเป็นห่วงคุณแม่มาก ๆ อยู่ ไว้ท่านแข็งแรงขึ้นจนหายดีก่อนดีกว่าค่ะ จะได้เต็มที่ ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง เช่ี่อว่าแฟนนิยายทุกคนคงเข้าใจและคิดแบบนี้เหมี่อนกัน :กอด1:
เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียน คุณแม่ และครอบครัวนะคะ :L2:
:katai3:
-
รอวันเสมอค่ะ คนเขียนไม่ต้องห่วงทางนี้นะคะ จะกลับไปอ่านรออีกรอบบบ รักเรื่องนี้ :L1:
-
น้องชายที่รัก
กูไม่ได้แอ๊บใส เพียงแต่ไม่เข้าใจ .. คุณอธิปทำตัวเหมือนคุณดริณตอนหวงก้างอย่างไรอย่างนั้นเลย ซึ่งคนอย่างกูที่ผ่านความรักมาตั้งเท่าไหร่ ทำไมจะดูไม่ออก เพียงแค่ตอนนี้ยังไม่ค่อยแน่ใจว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาแค่หวงและห่วงกูเหมือนน้องชายคนหนึ่ง หรือว่า หึงหวงแบบคนรักกันแน่ แต่บางทีก็ไม่แน่เสมอไป บางทีสิ่งที่เราเห็นมันก็ไม่เป็นความจริง ขนาดคนที่ทำเหมือนรักนักหนา เขายังนอกใจกันได้ลงคอ ..
สองอาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว กูต้องเริ่มเรียนพื้นฐานใหม่ทั้งหมดเพราะคะแนนออกมาไม่ดี ครูศรีสอนเข้าใจง่าย โดยเฉพาะชีวะกับเลข กูเป็นคนหัวไว เพียงแต่ขี้เกียจเท่านั้นเอง พอมาตอนนี้ พอครูให้จำอะไร กูก็จำได้แม่น เวลาครูให้การบ้านไปหัดพูดภาษาอังกฤษ กูก็เอาไปพูดกับม้งกับกะเหรี่ยงเล่น แต่ไม่มีใครฟังรู้เรื่องสักคนให้ตาย ฮ่าาาาาา .. อยู่ที่นี่สบายทั้งตัว สบายทั้งใจ แค่มีแม่ มีเพื่อน มีคนที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลก็พอใจแล้ว ไม่ขออะไรไปมากกว่านี้
"โต๊ะน้าขอกาแฟลาเต้ ม่าค่อหวาถั้วนือ"
(โต๊ะนั้นขอกาแฟลาเต้ ไม่ค่อยหวานถ้วยนึง)
"ด้าๆ รอแป๊น้า 555555"
"ได้ๆ รอแปปนะ ฮ่าาาา"
กูแกล้งพูดตามเด็กม้ง ทีนี้ล่ะขำกันลั่นให้อายลูกค้าเลย ก็มันตลกอ่ะ นี่ดีนะกูอยู่จนคุ้นเคยแล้วถึงได้ฟังมันพูดรู้เรื่อง ตอนลูกค้าสั่งมันพูดกันไงให้เข้าใจวะ ฮ่าาาา
"เอาปาเสอะซ้าา"
( เอาไปเสิร์ฟซะ )
กูยื่นแก้วลาเต้ร้อนให้มัน มันก็เดินไปเสิร์ฟ ช่วงนี้กูกับคุณปริมเราสนิทกัน เวลาคุณเอ่อพี่ปริมจะออกไปข้างนอกก็จะเรียกให้ไปด้วยตลอด หลังๆมานี่กูชักเริ่มไม่มั่นใจละว่าพี่ปริมเป็นแฟนคุณอธิปหรือเปล่า ก็บางทีคุณอธิปก็เรียกเธอว่าพี่ บางทีก็ดูเล่นกันเหมือนพี่น้อง แล้วกูก็บื้อเป็นสากอะไรไม่รู้ แทนที่จะถามออกไปให้มันรู้แล้วรู้รอด !
"โอ๊ย! " มัวแต่คิดเรื่องชาวบ้าน เลยโดนมีดบาดนิ้วเพราะมัวแต่เหม่อเนี่ย แสบชะมัด ปวดไปหมดเลย ดีว่าไม่เข้าเนื้อมาก ไม่อย่างนั้นอาจมีนิ้วขาดได้ แต่ตอนนี้เลือดไหลจนเอาทิชชู่ซับไม่อยู่ ทำไงดี ไม่มีใครมาเปลี่ยนตรงนี้เลย ไปไหนกันหมดนะ
"วันทำอะไรอยู่ .. อ้าววัน เป็นอะไร เอ้ย เลือดออกนี่ หลักฐานคาเขียงเลย ไปๆทำแผลเลย แสบเลยดิ มะนาวซะด้วย เร็ว กระเป๋ายาอยู่ในออฟฟิศเป้อ่ะ รีบเลยวัน ตรงนี้พี่จัดการเอง" พี่ปริมขึ้นมาพอดี พอเธอเดินมาใกล้ๆเห็นหลักฐานชัดๆกูก็ยิ้มแหยๆให้ พอดีลูกค้าสั่งน้ำมะนาวสดอ่ะ เลยจัดมะนาวแช่เลือดให้ซะ เจ็บตัวตลอดศกเลยไอ้วันเอ้ย
"ขอโทษนะครับ" กูเคาะห้องแล้วเปิดเข้ามา เอ้า ไม่อยู่นี่นา แต่ทำไมเปิดไฟเปิดแอร์ทิ้งไว้ ช่างมัน กูหยิบกระเป๋ายาเอาแอลกอฮอลมาเช็ด สักพักได้ยินเสียงคนเดิน สงสัยคุณอธิปกลับมาแล้ว
"อ้าววัน เป็นอะไรล่ะ ไหนมา .. ขอดูหน่อย". คุณอธิปเดินเข้ามาใกล้แล้วนั่งลงข้างๆบนโซฟา เขาดึงนิ้วกูไปดูแล้วเช็ดสำลีให้อีกรอบ คุณอธิปดูตั้งใจทำแผลมาก เขาไม่ละสายตาจากนิ้วชี้กูเลย พอเช็ดสำลีเสร็จ คุณอธิปก็ทายาแดงให้แล้วแปะสำลีพันทับด้วยสก็อตเทปรอบนึง
"เสร็จแล้ว คราวหน้าก็ระวังหน่อยนะ เจ็บตัวแค่นี้ไม่เท่าไหร่แต่ถ้าเรินเร่อมากไปมันจะส่งผลต่อตัวเองได้นะวัน" เขาพูดแล้วเก็บยาเข้ากล่อง เขาเป็นคนใจดี แต่ก็แอบน่ากลัวไปนะบางที
"ขอบคุณครับ" กูยกมือขึ้นไหว้เขา เขาเลยยื่นมือมาลูบหัวกูที่นั่งอยู่ใกล้ๆ .. อบอุ่น มือที่ส่งมามันอุ่นมากจนกูต้องเงยหน้ามองเขา เราสบตากันและมันทำให้รู้สึกแปลกๆไป ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิม .. สัมผัสที่ส่งมาเหมือนแรงดึงดูดให้กูต้องก้มลงไปไหว้เขาที่บ่าอีกครั้ง ส่วนคุณอธิป เขาแค่หอมหัวกูเบาๆ หลังจากนั้นเราก็ผละจากกัน แค่นั้นจริงๆ
.
"ไอ้วัน .. ไอ้วัน!!"
" เอ้อ! เหม่ออะไรของเอ็ง! เดี๋ยวมีดก็บาดอีกรอบหรอก ไปๆ ไปพักซะ เดี๋ยวแม่ทำเอง"
"โทษนะแม่"
"เออๆ ไม่นอนก็เดินสูดอากาศบ้างลูก เหม่อบ่อยแม่เป็นห่วงเน่อ"
กูขอตัวออกมาจากครัว ออกมาสูดอากาศตามที่แม่บอก ไม่รู้ว่าตั้งแต่เย็นกูเป็นอะไร .. เหม่อตลอด คงเพราะกูคิดมากเรื่องที่คุณอธิปทำใช่ไหม ก็เขายังไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ไม่ตื่นเต้น สีหน้าก็ปกติ แล้วทำไมกูต้องตื่นเต้นด้วยวะ ก็แค่หอม แค่น้องชาย แค่ลูกจ้าง โอ๊ย !! ใครก็ได้เอาเรื่องนี้ออกไปจากหัวกูที !!
"ทำอะไรเงียบๆคนเดียว" อะไรวะ ! .. เห้ย ตกใจหมดคุณอธิป โอ๊ย มันเงียบอ่ะจริง แต่คุณดันมาเงียบกว่านี่ดิ สะดุ้งโหยงเลยกู
"ตกใจหมดคุณอธิป .. ผมมาเดินสูดอากาศครับ .. แล้วนี่คุณจะไปไหนหรอครับ" ก็ที่จริงเขาต้องอยู่ในห้องทำงาน หรือไม่ก็เข้าห้องนอนไปแล้วอ่ะ
"พอดีร้อน อยากว่ายน้ำ .. นายสนใจไปกับฉันไหมล่ะ ได้ผ่อนคลายนะ" เขาชวนไปว่ายน้ำหรอ เอาไงดีอ่ะ เรื่องนั้นก็ยังคิดมากอยู่เลย แต่ถ้าไปก็ได้เล่นน้ำ แถมอาจจะได้คำตอบที่คิดเรื่องเมื่อเย็นทั้งวันด้วย
"ครับ แต่ผมไม่มีกางเกงว่ายน้ำนะ" กูบอก เขาสั่นหัวไม่เป็นไร กูเลยวิ่งไปเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นกุด เสื้อกล้าม ผ้าขนหนู แล้วก็แวะบอกแม่เสียหน่อย พอเดินออกมาก็เห็นคุณอธิปยืนคุยกับคุณปริม เออ เขามีกงมีกอดกันด้วย สรุปคงแฟนจริงๆใช่ไหม
"ไปว่ายน้ำหรอวัน เสร็จแล้วกลับมาอย่าลืมทำแผลล่ะ พี่เข้าห้องละ ยุงเริ่มตอม" เธอบอกแล้วเดินไปทางห้องนอน คุณปริมนอนแยกกับคุณอธิปนะ แต่ห้องติดกันนั่นแหละ แถมมีประตูเปิดถึงกันได้ด้วย ไม่แน่เขาอาจจะเข้าหากันตอนกลางคืนก็ได้ใครจะไปรู้
"คงไม่เจ็บแผลใช่ไหม". เขาถาม กูพยักหน้าหงึกๆ แล้วเดินตามคุณอธิปไป ไม่มีไรทำอ่ะ อีกอย่างยังไม่เคยเล่นน้ำที่สระของรีสอร์ทเลย
"ลงมาสิ มันไม่ลึกมากหรอก" เขาบอก ตอนนี้คุณอธิปลงไปว่ายได้สองรอบแล้ว ไม่ลึกบ้าอะไร ก็เขายังน้ำถึงคอเลย กูลงไปก็มิดหัวดิ
"มาเถอะน่า" เขาส่งมือมารับตัวกูลงไป คุณอธิปใส่แค่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียว ส่วนกูใส่กางเกงขาสั้นเสื้อกล้าม ไม่รู้ดิ ถ้าว่ายคนเดียวอ่ะถึงจะกล้าโชว์ แต่นี่มันแปลกๆอ่ะ อยู่กับเขากูยังไม่คุ้นชิน
"ตีขาแบบนี้ แล้วก็เอาแขนขึ้นแบบนี้" พอลงมาเขาก็สอนกูว่ายน้ำ ว่ามันต้องทำแขนแบบไหน ตีขาและหายใจอย่างไร เขาเป็นสุภาพบุรุษมากๆ แทบจะไม่แตะตัวกูเลยด้วยซ้ำ ถ้ากูเป็นคุณปริมกูคงดีใจที่มีแฟนสุภาพบุรุษขนาดนี้ .. กูว่ายไป ว่ายมาสักพักก็เริ่มหายใจเป็น คุณอธิปว่ายไปกลับเร็วมาก หุ่นเขาอย่างแมน กล้ามนี่เป็นมัดเลย ส่วนกูนี่แห้งได้อีก สงสัยต้องเฟิร์มหุ่นบ้าง .. พูดถึงเรื่องหุ่นก็คิดถึงไอ้รักไอ้อาย เจนี่ เห็นวามันโทรมาเล่าว่าเจนี่ไปอยู่กับคุณอเล็กซ์แล้ว น่าจะจ่ายเงินชดเชยไปหลายอยู่ แต่ก็ดีแล้ว ชีวิตมันแม่งดีกว่าชีวิตกูเยอะ แม้มันจะดูทำตัวไม่แคร์โลก แต่ชีวิตมันก็ไม่เคยต้องมาเจอแบบกู ตั้งแต่โดนข่มขืนครั้งนั้นกูไม่กล้ามีอะไรกับใครอีกเลย มันยังฝังใจอยู่ตลอด กูกลัวว่ากูจะเป็นเอดส์ กินยาครบ 28 วัน รอมาอีกจนครบสองอาทิตย์ พรุ่งนี้ก็ต้องไปตรวจแล้วว่าเป็นหรือเปล่า กูกลัวจังเลย กลัวว่ามันจะออกมาเป็นแบบที่กูคิด
"ไหวไหม .. ขึ้นเถอะวัน ปากสั่นขนาดนี้ พรุ่งนี้นายป่วย ไอ้หมอมันด่าฉันเละแน่ .. มา .. ฮึบ" เราขึ้นจากน้ำ คุณอธิปเดินไปล้างตัว กูก็เดินตามไปติดๆ หือออ พอได้ยืนอยู่ข้างๆกันรู้ได้ถึงความต่างของขนาดตัว กูสูงแค่บ่าเขาเองมั้ง คุณอธิปตัวสูงมาก กูกลายเป็นคนแคระไปเลยเมื่อเทียบกับเขา
"พรุ่งนี้ 10 โมงไปโรงพยาบาลนะ รีบอาบน้ำนอนซะล่ะ เดี๋ยวจะไม่สบาย" กูพยักหน้ารับ เขาโยกหัวกูเล่นเบาๆก่อนจะเดินเข้าห้องไป เปิดห้องมาก็เจอแม่ไหว้พระกำลังจะนอนแล้ว ส่วนกูก็ถอดชุดที่เปียกแล้วเดินออกมาอาบน้ำ .. น้ำคืนนี้หนาวใช้ได้เลยนะเนี่ย ต้องเปิดน้ำอุ่นไม่งั้นแข็งตายคาห้องน้ำ กูรีบอาบน้ำใส่ชุดนอน พอเสร็จก็เข้าห้องทำแผลเองเรียบร้อย แล้วปิดไฟ กราบพระ ล้มตัวลงนอนเหมือนทุกวัน
.
"คุณตะวันเชิญห้องคุณหมอเลยค่ะ" พยาบาลมาเรียกกู เมื่อสิบโมงคุณอธิปขับรถพากูมาด้วยตัวเอง เขาให้กำลังใจกูตลอดว่าไม่เป็นหรอกอย่าคิดมาก กูทำใจแล้ว ถ้าเป็นก็ต้องเป็น ห้ามใครได้ล่ะ
"สวัสดีครับ เรามีสีหน้าดีขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย .. ดีๆ แล้วทานยาครบไหม (ครับ) อ่า ถ้าอย่างนั้นขอหมอตรวจอาการหน่อยนะ เดี๋ยวมีพยาบาลมาเจาะเลือด ตอนนี้นอนรอเลยนะครับ หมอขอเวลาครู่นึง". หมอเดินออกไป สักพักพยาบาลก็เข้ามาตรวจความดัน อาการทั่วไป แล้วก็เจาะเลือดไป คุณหมอคนนี้เขาเป็นเพื่อนกับคุณอธิปกูจำได้ สงสัยได้สิทธิพิเศษ ตรวจละเอียดที่เดียวเสร็จสรรพเลย พอหมอเข้ามาเขาก็ถามเรื่องสุขภาพทั่วไป หมอบอกว่าถ้าครั้งนี้ตรวจค่าเกิน 350 ก็ปิดเคสได้เลย ครั้งที่แล้วตรวจไป 420 ถือว่าดีแล้ว ครั้งนี้ขออย่ากลับไปแบบเก่าเลย กูใจตุ้มๆต่อมๆ หายใจไม่ทั่วท้อง บางทีก็เหมือนอยากจะร้องไห้ กลัวจริงๆ ที่อดทนกินยาทุกคืนต้องนอนไม่หลับ บางทีก็อยากอาเจียน มึนหัว ก็เพราะไม่อยากเป็นโรคร้ายนี้ มันสำคัญมากนะสำหรับชีวิตกู
"ผลตรวจ Anti-HIV เป็น Negative และ VDRL = Non Reactive ค่า cd4 อยู่ที่ 535 ปกติไม่เป็นโรค หมอยินดีด้วยนะครับ หลังจากนี้ก็ใช้ชีวิตปกติได้แล้ว " กูแทบจะกระโดดกอดคอหมอ อยากเล่าให้แม่ให้ไอ้วาให้ไปท์ฟังมากๆ แล้วก็อีกคนคุณอธิป เขาบอกจะไปทำธุระครู่นึง ถ้าเสร็จให้โทรบอก กูขอบคุณหมอแล้วออกมาจ่ายตัง ก็เงินเขาแหละ ให้ไว้ตั้งเยอะ หมอบอกว่ากูไม่มีเชื้อ และเคสกูไม่เหมือนเคสที่ค่า cd4 ต่ำ คือพวกนั้นมีเชื้อแล้วต้องรักษาตัวไปอีกนะยะ ส่วนกูแค่พักผ่อน ออกกำลังกาย และแนะนำหากมีเพศสัมพันธ์ให้กูหรือคู่นอนสวมถุงยาง แล้วก็กลับมาตรวจทุกๆ 3 เดือนหากเป็นไปได้
"ดีใจด้วยนะวัน ยิ้มได้แล้วสิ" พอกูเข้ามานั่งในรถ คุณอธิปก็ส่งมือมายีหัวกู กูที่ยิ่งดีใจอยู่เลยยิ้มแป้นใส่เขา ดีใจอ่ะ ดีใจมากๆด้วย เอ๊ะ ว่าแต่เขารู้ได้ไง
"ไม่ต้องสงสัยหรอก ไอ้หมอมันโทรมาบอกฉันเรียบร้อยแล้วล่ะ ถ้าอย่างนั้นรีบกลับบ้านเถอะเนอะ ป่านนี้แม่นายคงคอยข่าวจะแย่". เขาพูดแล้วออกรถ เพิ่งเห็นว่าด้านหลังมีอุปกรณ์เครื่องเขียนเต็มเลย เขาไปซื้อมาหรอ เอามาทำไมล่ะ
"วันยกของข้างหลังลงไปด้วยนะ ของๆนายแหละ ฉันเห็นนายไม่ค่อยมีเครื่องเขียน เก็บเอาไว้ใช้ตอนเรียน" ที่หายไปนี่คือไปซื้อเครื่องเขียนให้กูหรอ ทำไมคุณอธิปถึงเป็นคนดีขนาดนี้เนี่ย
"ขอบคุณนะครับที่ดีกับวัน" กูไหว้เขาแล้วหยิบของลงมาจากรถ
"ไม่ต้องคิดมากหรอก นายก็เหมือนน้องชายฉันคนนึง". เขาพูดแล้วเดินเข้าออฟฟิศไป ส่วนกูรีบเอาของไปเก็บแล้วรีบไปบอกแม่ .. แล้วก็เป็นไปอย่างที่คิด แม่แทบจะเขวี้ยงตะหลิวแล้ววิ่งมากอดกู ฮือออ รักแม่ที่สุดเลย ไม่มีใครที่กูจะรักได้เท่าแม่อีกแล้ว
"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วนะวันเอ้ย พระคุ้มครองนะลูก" แม่กอดกูแล้วหอมแก้มสองข้าง
.
"มึงรู้ไหม กูดีใจมากๆ กูนึกว่าจะเป็นเอดส์ตายซะแล้ววา แล้วคุณอธิปก็ดีกับกูมาก เขาเป็นคนพาไปตรวจ แถมยังออกค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดอีกด้วย ถ้าไม่ได้เขากูคงตาย " กูโทรหาไอ้วาทันที น้ำเสียงมันก็ตื่นเต้นดีใจกับกูด้วย เริ่มคิดถึงมันอีกแล้วเนี่ย
(( กูโคตรดีใจกับมึงเลยวัน ส่วนเรื่องคุณอธิปกูไม่แน่ใจว่ะ กูว่าเขาดูแลมึงเกินหน้าที่ไปป่ะวะ คือเขาก็ไม่ได้ผิดอะไรขนาดนั้น หรือกูคิดมากไป .. เอ้อ แต่ตอนนี้เขาดีกับมึงก็ดีแล้ว กูคิดถึงมึงนะวัน ถ้าคุณดริณว่างกูจะอ้อนให้เขาพาไปหามึง ))
"เออๆ ว่างก็มาหากูเร็วๆ คิดถึงมึงจะตายแล้วเนี่ย ส่วนเรื่องคุณอธิปกูไม่อยากคิดกับเขาเกินเจ้านายว่ะ กูมีไปท์อยู่แล้ว นี่เดี๋ยวกูต้องโทรไปหามันเนี่ย ขอบคุณมึงมากนะ คิดถึงมึง แค่นี้แหละ บาย"
กูวางสายจากไอ้วา แล้วรีบต่อสายหาไอ้ไปท์ ตั้งแต่มันกลับไปอยู่คอนโด มันโทรหากูได้ตลอด นี่มันบอกจะหนีแม่กลับมาก่อนแต่จะไม่เข้าบ้านจะมาหากูเลย ตลกดี รักกันแบบลับๆ ไม่มีใครสนับสนุน
(( ว่าไงครับ คิดถึงผมอ่ะดิ ))
"เปล่าอ่ะ โทรมาบอกว่าเป็นเอดส์" เสียงแข็งใส่แม่ง ชอบกวนตีนกู
(( โห่ พี่ก็ ไม่เชื่อหรอก แสดงว่าไปตรวจมาแล้วอ่ะดิ ผลเป็นไงบ้างอ่ะ แต่ถ้าให้เดานี่ปลอดภัยแน่นอน ไม่อย่างนั้นคงร้องไห้ฟูมฟายไปแล้ว ใช่ป่ะ ))
"เออ ไอ้ปากหมา จะมาเมื่อไหร่ ไม่ได้คิดถึงหรอกนะ แค่จะได้เตรียมไม้ไล่ตี"
(( ใจร้ายไปป่ะ พี่ตี ผมจูบพี่จนหายใจไม่ออกแน่ พูดแล้วหมั่นเขี้ยว คิดถึงฉิบหาย ))
"เออๆ มาให้ได้ก่อนจะให้จูบ แค่นี้นะ กูปวดขี้อ่ะ ฮ่าาาา"
วางสายจากมันกูก็ไปเข้าห้องน้ำปลดทุกข์ ล้างมือเรียบร้อยก็ขึ้นไปหาคุณปริม นี่เพิ่งสี่โมงเย็น ลูกค้าคงไม่ค่อยมีเท่าไหร่
.
"ดีใจอ่ะดิ พี่ก็ดีใจกับเราด้วยนะ พี่ฟังเรื่องวันมาจากเป้หมดแล้ว พี่สงสารวันมาก ยิ่งพอได้มาอยู่กับเรา พี่รู้เลยว่าทำไมเป้ถึงเอ็นดูเรามากขนาดนี้ วันเป็นเด็กรักแม่ รักคนรอบข้าง พี่ก็รักวันนะ อยากได้มาเป็นน้องชายมาก" พอกูมาถึง พี่ปริมก็ถามเรื่องผลตรวจ พอกูบอก พี่เขาก็กอดกูแน่นเลย คุณปริมเป็นคนดีมาก กูก็อยากมีพี่สาวแบบคุณปริมเหมือนกัน
"วันมีเรื่องสงสัยอยู่อย่างนึง คุณ เอ้ย พี่ปริม .. อะ .. เอ่อ .. กับคุณอธิป .. เอ่อ .. เป็น .... แฟนกันหรือเปล่าครับ" และแล้วกูก็รวบรวมความกล้าถามออกมาจนได้ ตะกุกตะกักอยู่นาน ไม่รู้จะกลัวอะไร
"เฮ้ย แฟนเฟินอะไรเล่า ดูก็รู้ว่าหัวแข็งแบบนั้นอ่ะ ต้องโดนพี่ปราบ เป้มันน้องชายพี่ เป้-ปริม ไม่ใช่เนื้อคู่แต่อย่างใดนะ ฮ่าา .. ส่วนตอนนี้พี่เบื่ออยู่บ้าน มีแต่คนชอบบังคับ เลยมาหาอะไรทำเล่น มากวนเจ้าเป้มัน อิอิ .. แต่ดีจังที่ได้เจอวัน พี่อ่ะถูกชะตากับเรานะ วันน่ารักมาก พี่ชอบเรามาก มาเป็นน้องชายพี่อีกคนเถอะนะ" เธอพูดแล้วหยิกแก้มกูเล่นไปมา ในที่สุดก็ได้รู้แล้วว่าเขาเป็นแค่พี่น้องกัน แล้วทำไมกูต้องโล่งอกด้วยวะ อ่อ ก็คงแค่กลัวเขาเข้าใจผิดมั้งที่มานั่งเล่นกับคุณปริมแบบนี้
"ผมก็ชอบพี่ปริมครับ .. เอ้ย ไม่ได้ชอบแบบนั้นนะ"
"พี่รู้น่าาา วันน่ะ ก็เหมือนพี่ใช่ไหมล่าาา หน้าตาสะสวยขนาดนี้ ถ้ามีแฟน แฟนคงฆ่าตัวตายอ่ะ จริงๆนะ"
"ไม่ขนาดนั้นครับ แหะๆ"
พี่ปริมพูดแล้วดึงกูไปกอด กูเลยกอดกลับ ผู้หญิงอะไรตัวห๊อมหอม ตัวเล็ก ดัดฟัน ผิวขาว โคตรน่ารักเลย นี่ถ้ากูชอบผู้หญิงพี่ปริมนี่สเป็คเลยนะเนี่ย
"ทำอะไรกันน่ะพี่ กอดกันซะกลมเชียว จะตีฉิ่งหรือไง" คุณอธิปเดินมาจากไหนไม่รู้ เขาขยี้หัวกูซะยุ่งเลย อะไรเล่า เดี๋ยวนี้เล่นหัวกูตลอดอ่ะ จัดทรงไม่ได้เลย โดนขยี้เล่นจนเสียทรงหมด
"เป้จ๋า ~ นายไม่ต้องมาอิจฉาพี่ ตอนนี้พี่มีน้องชายคนใหม่แล้ว ถ้านายทำอะไรไม่ถูกใจ พี่จะไม่สนใจนาย". พี่ปริมบอกแล้วกอดกูแน่น เขาหยอกล้อกันตามประสาพี่น้อง กูที่ไม่เคยมีพี่น้องโคตรอิจฉาเลย ไม่เคยมีโมเม้นนี้กับเขาสักที
"ได้ไงอ่ะ ผมเป็นคนรับวันมาดูแลนะ พี่มาถึงก็สนิทกันก่อนผมซะงั้น .. วัน .. นายนี่เสน่ห์แรงเกินไปแล้วนะ" เขายืนกอดอกพูด ขำๆ มีชี้หน้ากูด้วยนะ ไม่เคยเห็นเขาในมุมแบบนี้เลย ดูสบายๆชิลๆ ไม่คิดอะไรมาก แต่ก่อนเคยเห็นแต่เวลาเขาเกร็งๆ แบบนั้นไม่ค่อยอยากคุยด้วยเท่าไหร่
"ไม่ต้องมายุ่งเลย ไปๆ ตัวเองจะไปยิงปืนไม่ใช่อ่อ" พี่ปริมพูดแล้วผลักคุณอธิปออกไป เขาก็ขำๆ เอามือมาขยี้หัวกูอีกที ก่อนจะเดินไป หัวกูนี่มันน่าเล่นขนาดนั้นเลยหรอวะ
"โอ๋ๆ หัวยุ่งหมดแล้ว .. เป้มันก็แบบเนี้ย ปกติมันจะเงียบๆ ดูเหมือนดุ แต่ที่จริงแล้วเป้เป็นคนดีมากนะ เป็นผู้ชายที่ถ้าใครได้ไปคงต้องบอกว่าโชคดีมากจริงๆ แต่ก็ไม่เห็นมันจะปิ๊งปั๊งใครเลยนะ หรือเป้จะเป็นเกย์อ่ะ วันดูออกบ้างป่ะ" พี่ปริมถามแล้วเอาผมทัดหูให้กู อ่าว แล้วจะรู้ไหมเนี่ย
"ไม่เป็นมั้งครับ ไม่เห็นเขามีท่าทีแปลกๆกับผู้ชายนะ" อืม ตั้งแต่ดูๆมา เขาก็แมนปกติดีนะ คงไม่ได้เป็นเกย์หรอก
"จริงอะ ไม่มีเลยสักนิดหรอ" อ้าว เหมือนคุณปริมไม่มั่นใจในน้องชายตัวเองเอาซะเลยนะ
"อืมม ครับ ไม่มี".
"แปลกเนอะ ฮ่าๆๆ แล้ววันล่ะ มีแฟนแล้วสินะ" เขาถามกู นั่นสินะ กูมีแฟนแล่วนี่นะ
"ค.. ครับ มีแล้ว" กูตอบเขา หลังจากนั้นเราก็คุยกันจนเหนื่อย เลยแยกย้าย วันนี้กูขอเข้าไปช่วยแม่ทำกับข้าวดีกว่า
.
"อยากทำอะไรมากกว่านี้ไหมวัน อยากมาช่วยฉันคิดบัญชีรีสอร์ตไหม" เขาถามตอนกูเอาข้าวมาเสิร์ฟ วันนี้คุณอธิปไปข้างนอกมาทั้งวัน พอกลับมาก็เข้าออฟฟิศเลย สิ้นเดือนสินะ เลยต้องทำบัญชีรวม
"ให้คุณปริมช่วยไม่ดีกว่าหรอครับ" มาให้เด็กบ้านๆอย่างกูทำบัญชี เดี๋ยวก็พังกันหมดทั้งรีสอร์ตเนี่ย
"เขาไม่ทำอ่ะสิ มานี่ก็แค่มาเล่นๆ เขาไม่อยากทำตรงนี้หรอก .. นายมาช่วยฉันดีกว่า เนอะ ช่วงนี้ฉันยุ่งๆ ไม่มีเวลาเลย" เขาพูดแล้วปิดเอกสารลง เอามือกุมขมับ สงสัยจะเหนื่อยจริงๆ
"ทานข้าวเถอะครับ ผมไม่กวนแล้ว" กูบอกแล้วรีบเดินออกจากห้อง ไม่อยากรบกวนคุณเขา ดูท่าทางจะเหนื่อยมาทั้งวัน
.
พอออกมา ไอ้ไปท์ก็โทรมาพอดี เห็นมันบอกจะมาหา ผ่านมาสองวันแล้วยังไม่เห็นหัวเลยเนี่ย ไอ้เวรนี่ ด่าไปงั้นแหละ ที่จริงก็คิดถึงมันเหมือนกัน ..
" ....... "
(( อยู่ไหมคร้าบบบบบ ))
"อื้อออ ว่างายยยย"
(( พรุ่งนี้ไปเที่ยวน้ำตกกัน ))
"กลับมาแล้วหรอ"
(( ครับ โดนบ่นหูชาเลย คิดถึงพี่จะตายอยู่แล้วรู้ไหม ผมอยากไปหาพี่มากเลยคร้าบพี่วัน อยากกอด อยากหอม อยากจุ๊บด้วย .. จุ๊บ .. จ๊วบ ))
"เป็นบ้าหรอมึง จุ๊บบ้าไร แขยงหู ไอ้บ้า ถ้าอยากมากนักก็กอดจูบหมอนข้างไปก่อนนู่น"
(( โห อะไรอ่ะพี่ ไม่เอาดิ อยากจริงๆนะเนี่ย ไม่ได้โกหก น้าาาาา ไปกับผมนะครับ ))
"เออ กูปฏิเสธหรือไงเล่า รอกูเรียนเสร็จมึงมารับกูละกัน แล้วนี่คุยได้หรอ แม่มึงไม่ว่าหรอ "
(( ผมหนีขึ้นห้องอย่างไวอ่ะ ตอนผมกลับมามีพาคู่หมั้นผมมากินข้าวด้วย จะบ้าตาย .. เฮ้ย พี่ๆ แม่ผมมา พรุ่งนี้เจอกันนะครับ รักนะ ม๊วฟ ))
อะไรของมัน กูยังไม่ทันได้ลาเลย มันก็วางหูใส่ไปซะแล้ว เฮ้อ มีเวรมีกรรมอะไรวะกูเนี่ย ปวดสมอง
.
"ทานเสร็จ .. หรือ ... ยัง ...ค .. เอ่อออ " กูจะเข้ามาเก็บจานเขา แต่เอ่อ หลับอีกแล้วคุณอธิป ถ้าเป็นแบบนี้มากๆจะไม่ไหวเอานา ที่จริงเขาก็มีเงิน ทำไมไม่จ้างคนมาคอยดูแลส่วนอื่นๆบ้างวะ
"คุณอธิป " กูลองเรียกดูไม่ตื่น ต้องเขย่าตัวนิดๆถึงตื่น กลัวเขาเมื่อยคออ่ะดิ นี่มาทีไรต้องเจอสภาพงี้ทุกวัน คุณปริมน่าจะปรามๆน้องบ้าง หักโหมแบบนี้ไม่ดีเลย
"อืม .. วัน. . นวดให้หน่อยสิ ปวดไปหมด มันจี๊ดๆตั้งแต่หัวยันท้ายทอยเลยอ่ะ" เขาเงยหน้าจากโต๊ะแล้วเอามือบีบๆท้ายทอย
"ครับ " กูรับคำแล้วเดินไปด้านหลังโซฟา คุณอธิปปรับตัวให้ตรง กูค่อยๆนวดที่ขมับ ขึ้นมาที่หัว แล้วไล่ลงมาถึงท้ายทอย
"อืมมม รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย. มือหนักดีนะ " เขาพูดอย่างผ่อนคลาย ถ้าเวลาเมื่อย ขอแค่ได้นวดก็เบาสมองแล้ว
"พรุ่งนี้ผมขออนุญาตไปเที่ยวกับไปท์นะครับ" นึกขึ้นได้เลยบอกไว้ก่อน เดี๋ยวจะหาว่าไม่บอก
"ไปไหนกันล่ะ .. แล้วกลับกี่โมง" เขาถาม ส่วนกูก็ยังนวดขมับให้เขาอยู่
"ไปน้ำตกครับ ยังไม่แน่ใจว่ากลับกี่โมง"
"กลับดีๆนะ อย่าค่ำมากนักมันอันตราย .. พอแล้ววัน ขอบใจมาก ไปนอนเถอะ"
เขาบอกแล้วบิดตัวเล็กน้อยก่อนจะกลับไปนั่งดูเอกสารต่อโดยที่ไม่มองหน้ากู กูที่ยังงงๆเลยเก็บข้าวของออกไปไว้ในครัว เมื่อครู่กูไม่ได้คิดไปเองใช่ไหมที่เขาเหมือนไม่พอใจที่กูบอกว่าจะไปกับไอ้ไปท์ ทำไมพอเป็นแบบนี้มันรู้สึกไม่ดีเลยวะ ก็ตอนแรกเขาคุยกับกูดีๆอยู่เลย .. เฮ้อ เดาใจใครไม่ถูกสักคน จะเอาไงก็ว่ามาดิวะ แบบนี้กูเครียดนะ!
TBC.
..................................................................
มาแล้วค่ะ แม่คนเขียนร่างกายไม่พร้อมเป็นหวัดมีเสมหะทำให้ผ่าตัดไม่ได้ค่ะ นี่ก็กลับบ้านมาแล้ว
ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ เดือนหน้าค่อยว่ากันใหม่
:pig4:
-
คุณณอธิปปปปปแนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เอาไงล่ะเนี่ย คุณอธิป หรือ ไปท์ ถ้าอธิปเป็นพระเอก สงสารไปท์เหมือนกันนะเนี่ย
-
ยังไงๆคุณอธิปมีซัมติงนะเนี่ย!?
-
เรื่องชักจะยุ่งๆ คุณอธิปคิดไรกับวันแน่
-
เคลียร์กันดีๆ ก่อนนะ ..
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
คุณอธิปรักวันชัวร์
อิอิ
เมื่อไหร่จาเลิกก่าไปท์อะ
หรือแม่ไปท์ต้องจับแต่งเลย ถึงจะได้เลิกกัน
-
วันเสน่ห์แรง อยากมีน้องชายน่ารักแบบวันบ้าง
-
ไปป์น่ารัก คุณอธิปก็เท่ ฮื้ออออออออ เลือกไม่ถูก
-
คุณเป้โคตรจะเอ็นดูวันเลย คุณปริมก็อีกคน ส่วนไปท์ยกให้เราละกัน ชอบเด็ก 5555
ขอให้คุณแม่ปลอดภัยนะคะ ขอบคุณที่มาลงให้อ่านค่ะ
-
:mew1:
-
คิดกับวันเกินน้องชายไปแล้วแหละ
ยอมรับตัวเองมาซะดีดีคุณอธิป หรือจะให้ต้อนให้จนมุม
แอบมีหึงวันด้วยอะ ถ้าไม่คิดอะไรจะแอบหึงทำไมกันคะ
โลกของน้องวันจะกลับมาสีชมพูประกายม่วงอีกครั้ง
แต่ต้องไปบอกเลิกกับเด็กไปป์ก่อนนะ อิอิ
ปล.เป็นกำลังใจให้คุณแม่นะคะ
-
:impress2:
-
วันเอ๊ย กูว่า คุณอธิป เขา ชอบ มึง ว่ะ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนและคุณแม่นะคะ สู้ ๆ ค่า หายจากหวัดไว ๆ เตรียมร่างกายให้พร้อม :L2:
คิดว่าวันก็เริ่มรู้แล้วล่ะว่าพี่เป้คิดยังไงกับตัวเอง แต่คาดว่าคงลำบากใจน่าดู ถ้าพี่เป้แสดงออกชัดเจนว่าชอบวันอยู่ ซึ่งคิดว่าการแสดงออกแบบนี้ของอธิปมันพอดีแล้ว ทำให้วางตัวถูกทั้งสองฝ่าย เพราะอีกฝ่ายก็มีแฟนแล้ว การเว้นระยะห่างไว้จึงเป็นสิ่งที่ทำให้ไม่อึดอัด :เฮ้อ: แต่ก็ยังเช่ี่อว่า เนี่้อคู่ยังไงก็ยังเป็นเนี่้อคู่ นะ.....พี่เป้ :laugh: รักคุณอธิปอย่างเหนี่ยวแน่น
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
คุณอาทิตย์หึงไงล่ะ
คนเขียนน่าร้ากจังเลยยยยยยย บอกจะมาวันจันทร์ ก้อมา
กอดหน่อยยยยยยยยยย :mew1:
-
ดีใจกับวันด้วยจ้าที่ไม่ติดเชื้อ :mc4: นับจากนี้วันก็เริ่มต้นชีวิตใหม่นะ ทำเพื่อแม่เพื่อตัวเองให้ดีที่สุด บอกตรงบางทีคิดว่าเรื่องจริงนะ อินไปกับชีวิตวัน เหมือนดีใจที่เพื่อนจะได้เริ่มต้นใหม่หลังจากเจออะไรร้ายๆมาเยอะแล้ว :3123: แหม่ ๆ คุณอธิปปากก็บอกเหมือนน้อง แต่การกระทำเหมือนหวงว่าที่แฟนนะคะ นวดได้ฟิลลิ่งพอวันขออนุญาตไปน้ำตกกับไปรท์ หายปวดเมื่อยไปปวดใจแทนเหรอตัวเอง สม อยากบอกเป็นน้องดีนัก อิอิ o18 สำหรับวันตอนนี้ก็คงเหลือแต่เรื่องความรักระหว่างตัวเองกับไปรท์ว่าจะเป็นไปยังไง เพราะมีอุปสรรคจากแม่ ไปร์ทก็ยังเด็กทำอะไรมากไม่ได้ เห็นใจทั้งไปรท์และวัน จะเชียร์อธิปก็สงสารไปรท์ที่ยังรักวันมากเหลือเกิน และ วันก็รักไปรท์ ถ้าเป็นแต่ก่อนวันคงไม่คิดอะไรมาก แต่ตอนนี้วันโตแล้วมีเหตุผลที่จะทำอะไรลงไปให้ดีที่สุด วันเลือกไปรท์เลยพยายามไม่คิดอะไรกับอธิปไปไกล แต่ลึกอยากให้วันคู่อธิป ดูจะมีแนวโน้มมากกว่า คุณปริมที่เป็นพี่สาวก็ดูจะสนับสนุน ไม่รังเกียจวัน สุดท้ายก็แล้วแต่คนเขียนแล้วกันจะให้วันคู่ใคร ขอให้วันมีความสุขกับเขาบ้างก็พอแล้ว เอ หรือจะไปคู่กับวาดี o18
ปล. เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ ขอให้คุณแม่ปลอดภัยกลับมาแข็งแรงในเร็ววัน :กอด1:
-
โอ๊ยยย ไม่ต้องไม่คิดอะไรมากอีกแล้วจ่ะวัน
การกระทำกับคำพูดมันก็ชัดเจนอยู่แล้ววว ตอนแรกก็เชียร์ไปป์นะ
แต่ก็เข้าใจ ว่าครอบครัวเค้าไม่สนับสนุน น้องมันก็ยังเรียนไม่จบ ไอ้เรื่องจะหนีตามกันไปอ่ะเลิกคิดได้เลย
แล้วยิ่งหลังๆ มาเริ่มมีอาการคล้ายเป็นโรหัวใจกับคุณอธิปมันด้วย ฝ่ายนี้คงไม่มีปัญหาหรอก เพราะทำงานเลี้ยงตัวเองอะไรได้
แถมยังดูแลวันดีไม่มีตก จะเปลี่ยนใจไปหาก็คงช่วยไม่ได้ล่ะน๊าาา :-[
-
เอาแล้ววันเอ๋ย เธอจะได้สามีทีเดียวถึงสองคน
ดีใจแทนวันจริงๆค่ะ วันเป็นคนดี ขอให้ได้เจอแต่สิ่งดีๆนะ
-
วันเครียด คนอ่านก็จะเครียดตามละเนี่ย
ใครเป็นพระเอกกกกก
-
คุณอธิปรักวันเข้าแล้วครับ
-
3p โลด อิวันเอาอยู่คร่า
-
:call: :call:
-
:call: :call:
อะเจ๊ยยยย ขอโทษคร้าบบบ
พรุ่งนี้ลงวันทองแน่นอน สัญญาค่ะ :กอด1:
-
ห้าวันแล้ว มาปูเสื่อรอ <3 :o8:
-
คนมาทีหลังอย่างคุณอธิป...ก็ต้องทำใจ น่าสงสารที่สุด!!!!!!!!
-
ไปท์ vs อธิป (1)
ตั้งแต่เช้าคุณอธิปไม่ยิ้มให้กูเลย ทำไมต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วยวะ หน่วงนะเว่ย หน่วงมาก เขาเป็นคนที่กูให้ความเคารพ แล้วถ้าเป็นแบบนี้กูก็ต้องไปทำอะไรผิดไว้ให้เขาโกรธแน่ๆ เรื่องไปท์หรอ แล้วเขาจะโกรธกูทำไม อย่าบอกนะว่า ...
"พอแค่นี้เนอะวัน อย่าลืมทำโจทย์ที่ครูให้ล่ะ"
"ค... ครับ .. สวัสดีครับ"
ฟู่ววว ครูศรีเดินออกไปแล้ว ส่วนกูซบหน้าลงไปที่โต๊ะอย่างอ่อนแรง จะเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่กันนะ .. พอเรียนเสร็จกูก็ไปช่วยแม่ทำกับข้าว ก่อนจะขอตัวไปเก็บกระเป๋า ก็มีเสื้อผ้ากับของใช้บางอย่างเผื่อเล่นน้ำตก เดินออกมาจากในห้องก็เจอคุณอธิปยืนคุยกับแขกที่มาพักอยู่ กูก็ตั้งใจจะทักทายเขา แต่เขาไม่หันมามองกูเลย ทำใจวะวัน เขามันสูงเกินกว่าเราจะไปรบกวน แม้เรื่องที่เขาทำมันจะคาใจอยู่แบบนี้ก็ตาม
"ทำไมมาเร็ว" กูถามไอ้ไปท์ทันทีที่เข้ามาในรถ มันแต่งตัวสบายๆ แต่รถนี่หอมฟุ้งมาก
"ทนคิดถึงพี่ไม่ไหว .. ฮ่าาา อย่าทำหน้ารังเกียจแบบนั้นดิ พอดีแม่กับพ่อไปธุระ ผมเลยรีบออกมาเลย ไม่อยากรอ เผื่อแกเปลี่ยนใจกลับมาผมจะซวย" ไปท์พูดติดขำแล้วออกรถ วันนี้คงจะไปที่เดิมหรือเปล่ายังไม่แน่ใจ แต่ก็ดี ไม่อยากอยู่ในสภาพอึดอัดที่นั่นเลย
"อืม ไปไหนก็ไป กูอยากกินส้มตำแซ่บๆ ขอแบบเผ็ดจนต้องลงไปแช่น้ำอ่ะ" กูพูดทำปากไปด้วย ไปท์มันเลยส่งมือมาขยี้หัวแล้วส่งจูบมาให้ เด็กทำอะไรมันก็น่ารักไปหมดนะ แต่มันก็ไม่เด็กแล้วป่ะวะ มาทำเล่นหูเล่นตา จะอ้วก !
"พี่วาเป็นไงบ้างพี่ วันนั้นเจอไปดูหนังกับแฟน ดูเขามีความสุขดีนะ"
"จริงดิ เออ วามันมีความสุขไปแล้ว นี่มันก็รบเร้าจะมาหากูทุกวัน แต่คุณดริณเขาติดงาน มาไม่ได้อ่ะ"
"พี่ก็สีหน้ามีความสุขขึ้นเยอะนะ แต่มันยังไม่สุดอ่ะ มีอะไรไม่สบายใจบอกผมได้นะครับ แม้ผมจะยังเอาตัวเองไม่รอดก็เถอะ .. ผมเป็นห่วงพี่นะ ไม่เคยไม่คิดถึงพี่เลย พี่รู้ไหม ... พี่วัน"
ไปท์พูดจบก็เอามือกูไปจูบ มันดีนะ ดีมาก ดีจนคิดว่าไม่อยากทำลายอนาคตเด็กคนนึงที่กำลังจะไปได้สวย กำลังจะเรียนจบ มีอนาคตที่ดีที่แม่ขีดไว้ให้ กูเจ็บเดี๋ยวก็หาย แต่กูไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บเพราะกูอีกแล้ว
.
"พี่วันสั่งเลยพี่ ผมขอไก่ย่างตัวนึง เอาเบียร์ 3 ขวด นอกนั้นพี่สั่งเลยนะ " ไปท์สั่งเฉพาะของมัน ส่วนกูจัดหนักเลย เปรี้ยวปากอยากส้มตำมาหลายวัน สั่งไปสักพักของก็มา ไอ้ไปท์กินเบียร์ ส่วนกูขอแค่เป๊ปซี่ มาถึงก็จกกันมันเลย แย่งกันประหนึ่งมากันเยอะ ไปท์มันแกล้งเอาขามาถูๆตลอดอ่ะ กูเลยถีบกลับแม่ง คนจะแดก
"พี่ไหวยัง แดดร่มนะ เล่นน้ำกัน". กินหมดไปครึ่ง หนังตาเริ่มหย่อน แต่ยังไหว ไปท์มันถอดเสื้อเหลือแค่กางเกงบอลตัวเดียว หุ่นมันหนากว่ากูไม่มาก ส่วนกูใส่เสื้อแขนสั้นกางเกงขาสั้นลง
ตู้ม!
"แค่ก แค่ก .. อื้ออ .. แฮ่กก ! เหี้ยไปท์. โดดมา .. แค่ก .. ได้!!!" กูด่าไอ้ไปท์ แม่งลงมาดีๆไม่ได้หรอวะ กระโดดมาทีน้ำเข้าหน้ากูสำลักหมดแล้วเนี่ย
"โอ๋ ~ ขอโทษน้า .. จุ๊บ" เอ้าเห้ย มาตอนไหนอีก มันเข้ามากอดจากด้านหลังแล้วจุ๊บแก้มกูตอนกูกำลังไออย่างหนักหน่วง
"ไอ้เชี่ย! ปล่อยเลย มึงไม่เห็นหรอว่ามีคนเขามองอยู่" กูแกะมือปลาหมึกแล้วเอนคอหลบไปท์ที่กำลังซุกไซ้ คนมองเต็มเลย อายบ้างเหอะ
"อายทำไมเล่า ก็แค่ผู้ชายเล่นน้ำ" มันพูดแต่ปากยังคลอเคลียร์อยู่ที่ซอกคอ เออ มึงไม่อายก็เรื่องของมึง แต่กูอายนี่หว่า ถ้าเป็นหญิงชายจะไม่แปลกเลย นี่อะไรชายชายนัวเนียในน้ำ
"ปล่อย! กูจะเล่น .. ไอ้ไปท์ นี่แหนะ ฮ่าาาา" กูรีบไหว้ออกมาจากแขนมัน แล้วผลักมันออกไป ตามด้วยตีน้ำเข้าหน้ามัน สำลักบ้างเป็นไงล่ะ หึ .. หลังจากนั้นเราก็เล่นกันสักพักจนเหนื่อยแล้วขึ้นมากินต่อจากของเก่า กูสั่งเพิ่มมานิดหน่อย ไอ้ไปท์กินเบียร์เกือบหมดละ วันนี้ให้โควต้าแค่ห้า เดี๋ยวจะกลับไม่รอดกันพอดี
.
"พี่ไปท์" นั่งกันบนศาลาสักพักก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกคนชื่อไปท์จากด้านหลัง
"พิมพ์!" ไปท์รู้จักด้วย หรือจะใช่ .. อ่อ น้องพิมพ์คู่หมั้นคนนั้นนั่นเอง เธอตัวขาว ผมยาว ตัวเล็กๆ ใส่เสื้อกล้ามสีขาว ขาสั้นสีขาว ซึ่งตอนนี้เห็นเกือบหมดแล้วเพราะเปียกน้ำมาด้วย
"มากับใครคะ/มากับเพื่อนหรอ" เสียงคนสองคนที่ถามคำถามขึ้นมาพร้อมกัน เอาแล้วสิ ชักไม่อยากนั่งตรงนี้แล้ว
"พิมพ์มากับเพื่อนแล้วเอ่อ ..." เธอหันมามองกูที่นั่งกอดเข่าตัวสั่นเป็นลูกหมาตกน้ำ อย่าบอกนะไปท์ อย่า
"พี่มากับ เอ่อ .." ไปท์มันยังชั่งใจอยู่ แต่กูไม่รอแล้ว
"พี่ชายน่ะ ! พี่เป็นพี่ที่รู้จักของไปท์เอง ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องพิมพ์ พี่ชื่อวัน" ไม่อยากให้มีเรื่องกัน ถ้าบอกเป็นแฟนน้องพิมพ์ต้องไปฟ้องแม่ แล้วเรื่องก็จะมาตกอยู่ที่ไปท์ กูสงสารมัน แค่นี้ก็เครียดพอแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ แม่มันอาจจะไม่ให้ไปท์มาเจอกูอีกแน่ๆ
"พี่วัน .." ไปท์มันเรียกกูเหมือนคนอ่อนใจ ส่วนพิมพ์ เธอก็มองกูด้วยสายตาที่แบบว่า ..
"กูไปเข้าห้องน้ำก่อน คุยกันไปนะ" เธอมองด้วยสายตาที่แบบว่ากูไม่อยากนั่งอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว กูรีบลุกขึ้นใส่รองเท้าแล้วเดินเล่นเรื่อยๆเพื่อไปเข้าห้องน้ำ ไปท์มันมองเหมือนอยากจะพูดแต่กูไม่อยากอยู่จริงๆมันอึดอัด เดินออกมาตามทางเดินที่นี่ร่มรื่น มีน้ำใสๆไหลลงไปปลายน้ำอยู่ตลอดเวลา ป่าที่นี่ทำให้รู้สึกหนาวเย็นแต่ก็สดชื่น สบาย และผ่อนคลายเป็นอย่างมาก ผิดกับตอนอยู่กรุง มีแต่มลพิษ ช่างไม่สุนทรีเอาเสียเลย
.
กูเดินกลับมาถึงศาลาแล้ว แต่ภาพตรงหน้ามันทำให้กูแทบทรุด ภาพที่ไปท์กำลังจูบอยู่กับน้องพิมพ์ นี่กูพลาดอะไรไปหรอ กูเข้าใจอะไรผิดไป ทำไมมันถึงจูบกัน ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ในเมื่อตอนแรกก็เหมือนจะปฏิเสธ .. แล้วทำไมกูต้องโกรธขนาดนี้! ทำไมกูต้องสั่น! ทำไมกูเหมือนอยากจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออก! .. เจ็บ .. มันเหมือนโดนแทงข้างหลัง .. ชา .. หน้าชาจนไม่สามารถเดินไปหามันได้
แกร่บ
"พี่วัน! พิมพ์ปล่อย ออกไปได้แล้ว พี่ไม่ได้ชอบพิมพ์ได้ยินไหม!" ไปท์ผลักพิมพ์ออกอย่างแรงเมื่อได้ยินเสียงเหยียบใบไม้ของกู มันวิ่งมาดึงตัวกูที่กำลังจะเดินออกไปไว้ พอเป็นแบบนี้น้ำตามันยิ่งจะไหลมากขึ้น ทำไมต้องเจอแบบนี้ด้วย กูไม่ไหวแล้วนะ
"พี่ไปท์ทำไมทำแบบนี้ พี่จะชอบผู้ชายได้ไง มันวิปริตนะคะ !" น้องพิมพ์ตามมาแล้วมองหน้สกูกับไปท์สลับกัน
"ถ้าพี่วิปริต พิมพ์ก็ออกไปจากชีวิตพี่ซะ!" ไปท์ตะโกนเสียงดังจนคนศาลาข้างๆหันมามอง
"ไม่ไป! พี่จะคบกับใครไม่ได้ พี่เป็นคู่หมั้นพิมพ์!" เธอยังไม่เลิกลาเดินเข้ามาดึงแขนไปท์ แต่ไปท์สลัดมือออก
"แค่ว่าที่คู่หมั้นที่ยังไม่รู้จะได้หมั้นหรือเปล่า .." มันพูดเสียดแทงใจน้องเขามาก กูไม่อยากรับรู้เลย อยากออกไปจากที่นี่แล้ว แต่มันทั้งดึงทั้งกอด กูไปไหนไม่ได้เลย
"ได้แน่ค่ะ เตรียมตัวไว้เลย พิมพ์จะบอกคุณแม่บอกคุณป้า เรื่องของเราจะต้องเร่งให้ไวมากขึ้น! พิมพ์ไปก็ได้ค่ะ เอ่อ ขอบคุณพี่วันนะคะที่ทำให้พิมพ์ตัดสินใจเร็วขึ้น หึ เจอกันค่ะว่าที่คู่หมั้น"
"ปัดโธ่เว้ย!"
น้องเดินไปแล้ว ทิ้งไว้แค่อารมณ์โกรธของคนข้างตัว ไปท์ดูเครียดมาก มากจนกูลืมโกรธเมื่อครู่ไป
"กลับกันเถอะ" กูบอก ยื่นมือไปให้มันจับ ไปท์นั่งลงเอามือทึ้งหัวตัวเอง กูเข้าใจและสงสารมันนะ มันไม่มีทางออกทางไหนเลยจริงๆ
"พี่วัน .."
"อย่าเพิ่งพูดอะไร น้องเก็บตังด้วย"
กูจ่ายเงินเรียบร้อยก็เก็บของเดินไปขึ้นรถ เราไม่ได้อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าอะไรเลย ตอนนี้กูแค่เหม่อๆ อยากกลับไปคิดอะไรคนเดียว แต่ดูเหมือนคนข้างๆจะไม่ยอม
"ผมจะไปเปิดห้อง ผมไม่อยากกลับบ้าน พี่ไปกับผมนะ ไปเป็นเพื่อนผม" มันยื่นมือมาจับมือกูแล้วบีบเหมือนอยากให้ไป สุดท้ายกูก็ปฏิเสธไม่ได้ใช่ไหม
"อืม .. เรื่องที่มึงจู .."
"น้องเขาเข้ามาจูบผมเอง ผมไม่ได้เริ่มก่อน แล้วผมก็ไม่ได้เคลิ้มตามด้วย พี่เชื่อผมนะ เชื่อใจผม"
มันดึงมือกูไปจูบ ได้ไปท์ กูเชื่อใจมึง กูจะอยู่ข้างๆมึงเอง แต่มึงอย่าทำร้ายตัวเอง มึงจะทิ้งกูก็ได้ แต่อย่าทำร้ายตัวเอง ..
.
"แม่จ๋า ~ วันนอนกับเพื่อนนะ ไม่ต้องห่วงน้า พรุ่งนี้จะรีบกลับ .. จร้า รักแม่ รีบนอนด้วย จุ๊บ" กูวางสายจากแม่แล้ว ตอนนี้เราอยู่ที่รีสอร์ตที่ไหนสักแห่ง เปิดห้องแค่ห้องเดียว ไปท์มันอาบน้ำอยู่ ส่วนกูอาบตั้งแต่เข้ามาแล้ว ดีนะเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน
"แม่ว่าไงครับ .. ฟอดด" ไปท์แต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกมากอดกูแล้วหอมมาที่บ่า
"ไม่ได้ว่าอะไร แล้วมึงจะไม่รับโทรศัพท์แม่มึงหน่อยหรอ โทรมาหลายสายละนะ " กูมองไปที่โทรศัพท์ของมันที่ตั้งปิดสั่นปิดเสียง แต่มีไฟวับๆว่ามีคนโทรเข้ามาหลายสายแล้ว แต่ไปท์มันไม่สนใจสักนิด ส่วนของกูอีกนิดก็แบตใกล้หมดละ ไม่ได้เอาที่ชาร์ตมาด้วยสิ
"ไม่ต้องห่วงเขาหรอก .. ตอนนี้ผมห่วงพี่คนเดียว พี่วัน ! ผมรักพี่นะ ผมไม่อยากให้พี่คิดมาก ผมต้องทำได้ ผมจะทำให้พ่อกับแม่เข้าใจว่าผมรักพี่มากแค่ไหน" ไปท์พูดแล้วคลอเคลียอยู่แถวซอกคอ
"มึงคิดดีๆนะ คนที่ดีกว่ากูยังมีอีกเยอะ"
"ไม่! พี่วันดีที่สุด ผมรักพี่ที่สุด .. ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากทำให้พี่เป็นของผมทั้งตัว .. ได้ไหมครับ" ไปท์มันจับกูหันหน้าเข้าหา ไม่ไปท์ กูไม่พร้อม
"ไปท์ คือกูยังไม่.."
"พี่ปฏิเสธผมทุกครั้ง นี่พี่ไม่รักผมเลยใช่ไหม ผมต้องทำอย่างไรพี่ถึงจะรักผม .. ต้องรวยเหมือนผัวคนแรก ต้องหล่อดีเหมือนผัวคนที่สอง หรือต้องเอาอกเอาใจเหมือนคุณอธิป!!!"
เพี้ยะ!
"มึงดูถูกกูมากไปแล้วไปท์ ! ที่กูไม่ให้มึงเป็นเพราะกูไม่พร้อม มึงไม่เข้าใ..."
"อย่ามาพูดเลย หลังๆพี่เปลี่ยนไปทำไมผมจะไม่รู้ ! พี่คิดอะไรกับเขาใช่ไหม จะทิ้งผมใช่ไหม " มันพูดจบก็ซุกไซ้มาที่คออย่างรุนแรง มันกำลังโกรธ มันขาดสติ ไปท์มึงหยุดเถอะ
"ไม่นะ .. อื้อออ หยุดนะไปท์! กูบอกให้หยุด!" มันไม่ฟังเลยสักนิด จับกูนอนลงบนเตียง ตอนนี้มันขึ้นมาทับแล้วไซ้มาอย่างแรง ทั้งจูบ ทั้งขบเม้ม ถอดเสื้อผ้ากูออกอย่างไม่เบามือ .. ไม่เอาแบบนี้ ฮือออ ภาพเก่าๆตอนที่กูโดนข่มขืนมันเข้ามาในหัว กูเกลียด เกลียดจริงๆ
" ไม่นะ ! .. ฮืออออ .. ออกไป .. พวกมึงออกไปจากตัวกู .. ฮือออ .. กูไม่เอา .. อย่าเข้ามานะ ! อย่าเข้ามา !!!"
"พี่วัน ผมขอโทษ ผมโกรธไปหน่อย ! พี่วัน! พี่วัน ! พี่เป็นอะไร ! ไปโรงบาลนะ ไม่เอาพี่อย่าเป็นแบบนี้ ผมขอโทษ ขอโทษจริงๆ"
.
.
"ไหนวัน! วันลูก โธ่เอ๊ย ! วันนน ฮือออ ทำไมต้องเจอแต่เรื่องร้ายๆด้วย แม่ขอโทษ แม่ไม่น่าปล่อยลูกไปเลย " เสียงแม่ นี่กูอยู่ไหน ไม่มีแรง ไม่มีเรี่ยวแรงจริงๆ
"ทำไมวันเป็นแบบนี้ นายทำอะไรวัน!" เสียงนี้ต้องเป็นเสียงคุณอธิป ใช่ เสียงคุณอธิปแน่ๆ
"ผม .. คือผม . ผมพยายามจะข่มขืนพี่วัน" ไปท์พูดเหมือนคนสำนึกผิด มึงไม่ผิดหรอกไปท์ กูผิดเองที่ทำให้มึงเป็นแบบนี้
ผัวะ
"นายไม่รู้หรอว่าวันเจออะไรมาบ้าง ! ทำไมทำกับแฟนของตัวเองแบบนี้ ! ถ้าวันเป็นอะไรไปฉันจะไม่ให้อภัยนายเลยแม้แต่นิดเดียว" เสียงเขาโกรธมาก ไม่ ไปท์แค่เสียใจ ไปท์แค่โมโหจนเก็บอารมณ์ไม่อยู่
"เป้อย่า ! พอแล้ว อย่ามีเรื่องในนี้ ให้วันพักผ่อนนะ! .. เอ่อ น้องคะ ช่วยกลับไปก่อนได้ไหม เดี๋ยวพี่เฝ้าให้เอง กลับไปก่อนเถอะนะ" เสียงพี่ปริมนี่ ใช่! ให้ไปท์กลับไปก่อน มันจะได้พักสมองบ้าง
"แต่ผม ..." มันพูดเหมือนไม่อยากออก
"จะออกไปดีๆ หรือจะให้ รปภ. มาจับออกไป!" คุณอธิปเสียงดุมาก เขาคงโกรธมากที่กูต้องมาเป็นแบบนี้อีก กูรู้สึกได้ว่าตอนนั้นกูเกร็งไปทั้งตัว มันช็อคมากจริงๆ ภาพพวกเหี้ยนั่นถาโถมเข้ามาจนกูรับไม่ไหว
"เป้ใจเย็น เรากลับไปก่อนนะ ถ้าวันตื่นมาแล้วอยากเจอ พี่จะให้วันโทรหา เครเนอะ" ขอบคุณพี่ปริมมากครับ
"ได้ครับ .. วัน .. ไปท์ไปแล้วนะ . ขอโทษ .. รักพี่มากนะครับ .. คุณแม่ ผมลานะครับ กราบขอโทษอีกที" เสียงกระซิบข้างหูพร้อมเสียงปิดประตูดังขึ้นทำให้รู้ว่าไปท์ออกไปแล้ว ไปพักซะนะ กูก็จะพักเหมือนกัน
"เฮ้อออ ! เวรกรรมอะไรน้อ เมื่อไหร่ลูกจะหายจากการกลัวเสียที วันเอ้ย!" แม่พรมจูบมาที่หน้าผาก ความอบอุ่นแทรกเข้ามาถึงจิตใจ อาการกูจะดีขึ้นคงต้องพึ่งแม่ และกำลังใจจากคนรอบข้าง
"อาการไม่เป็นอะไรแล้ว เราให้น้องพักผ่อนเถอะค่ะคุณป้า .. เป้แกจะเฝ้าวันใช่ไหม งั้นพี่ขับรถกลับพร้อมคุณป้านะ พรุ่งนี้จะรีบมาแต่เช้า เนอะ " คุณปริมเสนอออกมา
"ฝากลูกป้าด้วยนะคุณอธิป" เสียงแม่กูที่ร้องไห้สะอื้น สงสารแม่ วันจะรีบหายนะแม่
"ครับ .. พักผ่อนนะครับ" เสียงคนเดินออกไปจากห้องพร้อมเสียงปิดประตู นี่ทั้งห้องตอนนี้เหลือแค่กูกับคุณอธิปใช่ไหม
.
"วัน .. ทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ตลอดเลยน ะ"
"รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงนายมากแค่ไหน"
"ทำไมไม่ดูแลตัวเองเลยนะ"
"ถ้าเกิดนายเป็นอะไรขึ้นมาแล้วฉันจะอยู่อย่างไร"
"พักผ่อนนะคนดี .. พรุ่งนี้ตื่นมาจะได้สดใสเหมือนวันคนเดิม"
"ราตรีสวัสดิ์"
จุ๊บ
กูสัมผัสได้ถึงมือหนาที่ลูบแก้มกูอย่างแผ่วเบาและความเย็นจากริมฝีปากคุณอธิปที่จรดลงมาที่ริมฝีปากร้อนของกู .. เขาพูดแบบนี้หมายความว่าอะไร .. ถ้าเกิดกูเป็นอะไรขึ้นมาแล้วเขาจะอยู่ไม่ได้อย่างนั้นหรอ .. นี่เขารู้สึกอะไรกับกูใช่ไหม .. เขาคิดกับกูแบบนั้นหรอ หรือแบบน้องชาย .. แต่พี่ชายคงไม่จูบปากน้องชายแบบนี้หรอกใช่ไหม .. คุณอธิป .. คุณคิดกับวันอย่างไรกันแน่ ! ..
TBC.
..................................................................
เริ่มเผยความรู้สึกกันแล้วววว
สั่นไปป่าววววว
รักคนอ่านทุกคนค่ะ
:pig4:
-
เรารู้สึกว่าไปร์ทไม่เหมาะกะวัน อาจจะเพราะยังเด็กอยู่ทำอะไรก็เลยไม่ค่อยยั้งคิด แต่วันต้องการคนที่จะปกป้องดูแลได้ เพราะอดีตที่เลวร้ายร้ายของวัน
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
คาราคาซังจริงๆเลย กับไปท์ก็ไม่รู้จะลงเอยยังไง เพราะเคลียร์กับครอบครัวก็ยังไม่ได้เลย เหมือนไปท์ยังเด็กมากๆไม่กล้าคุยกันให้เคลียร์
ส่วนกับอธิป ก็ไม่แน่ใจ อาจเป็นเพราะอธิปไม่แสดงออกมาก วันก็ค่อนข้างลังเล
อ่านแล้วเครียดตาม
-
อยากเชียร์อธิปนะ แต่ไปร์ทก็ไม่ผิดอะไรแค่ยังเด็กเลยทำอะไรไม่เข้าท่า
-
:hao5: สงสารวันจุงเบยยยยยย หายไวๆน๊าาาา เชียร์คุณอธิปค่ะ .แบบว่าวันเหมาะกับคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ใจเย็น ปกป้อง คุ้มครองวันได้ 5555555 ตอนแรกก็ชอบคุณอมร ดูเป็นผู้ชายอบอุ่นดี รักดูแล แต่ไม่ไหวเจ้าค่ะ สงสัยไปท์ต้องไดหมั้นแน่นๆ :ling2:
-
ครอบครัววันน่าจะเอาเรื่องไอ้ไปร์ทนะ ให้พ่อแม่ไปร์ทมันได้อับอาย สะใจดี
-
โอยยย ปวดหัวกับวันด้วยจริงๆ เรื่องมันจะเยอะไปไหน :hao5:
สงสารอิน้องไปป์เหมือนกันนะ เฮ้ออออ เกิดมาเสน่ห์แรงต้องทำใจ :katai3:
-
่ต้นหญ้าแบบวัน ต้องอยู่ท่ามกลางต้นไม่ใหญ่ค่ะ...อยู่กับไม้เลื้อยอย่างไปร์ท ไม่ได้หรอก...
-
ยังไงเนี่ย!? ไปท์คงทั้งเครียดและกดดันกว่าว่าวันจะไม่รักแล้ว
-
ตอนแรกๆยังสงสารเห็นใจไปร์ทนะที่รักวันมากเหลือเกิน :เฮ้อ: รักจนคนอ่านจะเชียร์อธิปก็สงสาร แต่ตอนนี้ชัดเจนมากว่า อธิปเหมาะกับวันมากกว่า เข้าใจและสามารถปกป้องดูแลวันได้แน่นอน ไม่ใช่เกลียดไปร์ทนะ ยังเห็นใจอยู่ แต่ด้วยความที่ไปรท์ยังเด็ก ควบคุมอารมณ์ยังไม่ได้ รักและหึงวันมากไม่มีเหตุผล แถมยังต้องพึ่งพาพ่อแม่ ไม่สามารถทำอะไรได้ด้วยตัวเองมากนัก ไม่เหมาะที่จะคบกับวันแบบคนรัก ควรลดสถานะลงมาแค่น้อง ซึ่งก็ไม่รู้ว่า แม่ของไปรท์จะให้ได้ไหม เพราะแสดงท่าทางรังเกียจซะขนาดนั้น ยิ่งชะนีพิมพ์ไปฟ้องพร้อมใส่ไฟด้วยแล้ว ไม่ยอมแน่ ไปร์ทได้ถูกยื่นคำขาดแน่นอน หวังว่าไปร์ทคงไม่คิดสั้นหรือทำอะไรไปในทางเลวร้ายหรอกนะ ไม่อย่างนั้นจะสงสารวันมากอีกหลายเท่าตัว เพราะวันจะจมกับความทุกข์เอาแต่โทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้ไปรท์เป็นแบบนั้น(มโนไว้ก่อน) แค่นี้วันก็ยังโทษตัวเองไม่โทษไปรท์สักนิด :katai1:
อธิปอบอุ่นและเปิดเผยความนัยมากขึ้นในตอนนี้ อธิปเป็นคนดีมากๆ ทำอะไรไม่หวังผลตอบแทน จริงใจ มีแอบงอนวันด้วยนะตะเอง เอาน่าใจเย็น อีกนิด วันจะโสดแล้ว รีบยกสถานะน้องชายออกดิ :-[ แต่ตอนนี้ที่อธิปยังไม่รุกวันมาก คงติดที่ว่าวันยังมีไปร์ทอยู่เลยไม่อยากสร้างความลำบากใจให้วัน คงอยากให้วันตัดสินใจด้วยตัวเอง อธิปคงรอให้ชัดเจนกว่านี้ คิดว่าถ้าไม่มีไปร์ทอธิปคงเปิดเผยมากกว่านี้แน่นอน ขนาดนี้ยังห่วงและโกรธการกระทำของไปรท์มากจนต้องออกแรงใส่ คงถึงเวลาที่ วันจะมีความสุขเหมือนวาได้แล้ว คุณอธิปนี่แหละตัวจริง เสียงจริง โนจีสตริง ไปรท์เอ้ย ทำใจเถอะ ถึงไม่มีอธิปก็ยากจะได้คู่กับวัน ตัดใจเป็นแค่น้องและกลับไปเรียนดีกว่า วันจะได้มีความสุขไปด้วย :hao3:
-
เริ่ี่องกำลังจะลงตัวสินะ วันกับไปทคงไปกันได้เท่านี้แล้วแหละ เพราะนังชะนีน้อยจะไปยุยงคุณแม่น้องไปทให้เร่งงานหมั้น น่า :beat: สักที ทำคนเค้าทะเลาะกัน แต่ไปทก็ใจร้อนนะ อาจจะหึงด้วย หร่ี่ออาจจะสังเกตได้ว่าวันมีความรู้สึกพิเศษกับพี่อธิปเลยยิ่งหึง ทำแบบนี้ก็สงสารวันนะ เหมี่อนทำให้กลับไปนึกถึงภาพที่โหดร้ายในอดีตอีก :hao5: ความรู้สึกของคุณอธิปที่มีต่อวัน ไม่ได้เกินความคาดหมายเท่าไหร่ เลยไม่ต่ี่นเต้น o8 แต่ดีใจมากกว่าที่วันจะได้รู้ตัวสักทีว่ามีคนที่พร้อมจะเป็นคู่ชีวิต และคู่คิดให้กับวันจริง ๆ รออยู่ :กอด1:
รอตอนต่อไปค่ะ ความยาวเท่านี้กำลังดีนะคะ ไม่สั้นเท่าไหร่ แต่ถ้าจะมายาวกว่านี้ก็จะดีมาก :laugh: เพราะชอบโดยส่วนตัว
:katai3:
-
ถึงจุดแตกหักแล้วซินะ ไปท์ บะบายยย
ไปทำตามแม่ว่าเถอะ
น้องยังเด็กไป ดูแลวันไม่ได้หรอก ให้คุณอธิปดูแลละกัน
วันพร้อมที่จะฝ่าฟันปัญหา แต่ชีวิตวันเจออะไรแบบนั้นมาเยอะแล้ว
ปล่อยให้วันได้เจอสิ่งดีๆในชีวิตเถอะ
อย่าให้ต้องไปตบตีกับแม่ผัวเลย
-
ปล่อยวันให้คุณอธิปดูแลก็ดีแล้วไปท์เอ้ย
เพราะแค่เรื่องในครอบครัวยังเคลียร์ไม่ได้
แล้วจะทำให้วันมีความสุขได้ไง
-
สองหนุ่มเป็นอะไรที่แบบว่า ตัดใจไม่ลงอ่ะ
-
สงสารวัน เรืีองยุ่งๆเข้ามาตลอดไม่หยุดหย่อน
เมื่อไหร่จะเจอที่พักใจจริงๆสักทีนะ
-
ตอนแรกเห็นชื่อตอนนึกว่าไปท์คู่กับอธิป แต่พอเริ่มมาอ่านรวดนี้รวดเดียวจบ อ้าวไม่ใช่นี่หว่า เงิบไปเลย
ตอนอ่านแรกๆยังคิดอยู่เลย วันจะคู่กับใคร ถึงวันจะมั่วรักสนุก แต่ส่วนดีของวันที่เราเห็นคือ วันรักแม่มากกกกก เริ่มต้นชีวิตใหม่ดีๆนะวัน คิดถึงแม่ให้มากๆ
-
:ling3:
-
:เฮ้อ: หมดใจจะเชียร์ไปร์ละ ไม่ไหวจริง
-
^
^
แย่งเม้นที่ 1000 เราทำไมค้าาา แงๆๆ :ling1:
ไปท์ ! นายปล่อยวันเถอะนะ เรารักนายนะ อย่าทำแบบนี้เลย มาอยู่กะเราเถอะ กร๊าสสสส
ขอให้วันโชคดีกับทุกสิ่ง :กอด1:
-
คิดว่าไปร์ทคงกำลังเครียดและสับสนด้วยถึงได้ทำแบบนั้น สถานการณ์ก็บีบคั้นเหลือเกิน น่าสงสารทั้งวันและไปร์ท เอาใจช่วยนะ :hao5:
-
เห็นใจนะ
เห็นใจไปท์ แต่ว่านะดูยังไงก็คงไม่น่ารอด
ไปท์ดูเด็กเกินไป
คงดูแลวันไม่ได้หรอก
-
สงสารทั้งไปป์ทั้งวัน ทั้งคุณอธิปเลย โธ่ลูกเอ้ยยย ไม่รู้จะลงทางไหนไม่ให้เจ็บทั้ง3คนจริวๆ
-
คุณอาทิตย์คิดยังไงตอบบบ!!
-
โอ้ย สงสารวันทำไมน้องไปป์ทำอะไรไม่คิดเลยละคะ ผลกระทบเลยตกมาที่วัน
แต่ก็ทำให้เรารู้ใจคุณอธิปว่าคิดเกินเลยกับวัน ฝากความหวังไว้ที่คุณนะคะ
ช่วยทำให้วันกลับมาเป็นปกติดังเดิม และช่วยให้วันหลุดพ้นจากความทุกข์พวกนั้นไปเสียที
ส่วนนังชะนีพิมพ์ โผล่มาแค่นิดเดียว มาดนางร้ายก็ฉายแววเลยนะตะ
ขอแช่งให้น้องไปป์ไม่มีวันที่จะรักคนอย่างนาง ส่วนน้องไปป์ขอให้เลิกยุ่งกับพี่วันจริงๆจังๆได้แล้ว
มายุ่งกับพี่แล้วกิน พี่ชอบกินเด็ก ฮิฮิ :laugh:
-
รักเรื่องนี้จริง สงสารวันไม่รู้กี่ล้านรอบ
คุณอธิปได้โปรดช่วยให้วันมีชีวิตที่สดใสด้วยค่ะ
ไปท์มา ป้าจะเลี้ยงดูเจ้าเอง :katai3:
-
อ๋อยยย ไปป์!!!! นายมันแย่ รู้ทั้งรู้พี่วันโดนไรมา ทำไมพยายามทำแบบนั้นอีก!!
คุณอธิปชัดเจนหน่อย
-
ไปป์ ไม่รอด / อธิป ผู้เยียวยา
-
เชียร์คุณอธิปสุดใจ
อยากให้วันได้เจอคนที่ดี แม้นางจะแรง แต่ก็แรงแบบดีนะ ปลื้มนางมากก
-
ยกนี้คุณอธิปนำไปอีก1คะแนน
-
สงสารไปท์ ที่มากสุดรักน้องวัน
-
เฮ้ยย สงสารวันจิงๆๆ
แต่โดนเรื่องร้ายๆแบบนั้นมา จะให้หายดีเลยก้อคงไม่ได้ คงต้องค่อยๆให้เวลาช่วย T^T
แต่ยังไงก้อเชียร์คุณอธิปนะคร้าาา
ไปป์อ่ะ ไม่ใช่ไม่ดี แต่ไม่เหมาะอ่ะลูก ทำใจเถอะนะ
จาก FC คุณอธิป ^ ^ 555
-
ไปท์ vs อธิป (2)
2.00 น.
"แม่จ๋า .. "
"วัน ... นายจะเอาอะไร"
"ฮึ่กก .. แม่ ..."
"ชู่วววว .. แค่ฝันร้ายนะ . มันเป็นเพียงฝันร้ายย .. นอนต่อเถอะนะ .. นอนซะ"
.
4.00 น.
"แม่จ๋าา .. วันหนาวว ... "
"หนาวหรอวัน เดี๋ยวเพิ่มแอร์ให้นะ .. ยังหนาวอยู่ไหม .. หืม .. "
"อื้อออ "
"ชู่วว .. นอนไปๆ .. ฟอด"
.
6.00 น.
"ขอโทษนะคะ .. เอ่อ .. ญาติรบกวนลงมาจากเตียงคนไข้ก่อนนะคะ .. ขอตรวจอาการคนไข้หน่อยน้าา "
"ขอโทษครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ตรวจครู่เดียวค่ะ .. ถ้าจะนอนต่อก็ได้นะคะ .. แหะๆ"
"ตามสบายครับ ผมนอนโซฟาต่อดีกว่าครับ"
.
7.00 น.
"พี่วัน" ลืมตาขึ้นมาก็เจอไปท์นั่งอยู่ข้างเตียง มันจับมือกูไว้แล้วลูบไปมา ทั้งเอามือไปแนบแก้ม ทั้งเอาไปพรมจูบ หน้ามันดูเหมือนคนไม่ได้นอนทั้งคืน มันคงเครียดเหมือนกันสินะ
"แล้วคนอื่นล่ะ" กูถามเพราะไม่เห็นใครในห้องเลย แล้วคุณอธิปล่ะ กูจำได้ว่าเขานอนกอดกูทั้งคืน ตอนนี้เขาไปไหนแล้วล่ะ หรือจะไปตามแม่ อยากเจอแม่จัง อยากกอดแม่แน่นๆ
"เห็นพยาบาลบอกว่า .. เขาไปจ่ายค่าอะไรไม่รู้ข้างล่าง" กูพยักหน้ารับ ตอนนี้ไม่เกร็งแล้ว รู้สึกดีขึ้น กูไม่ได้กลัวหรือรังเกียจไอ้ไปท์เลย เพียงแค่ตอนนี้ยังไม่พร้อมมีอะไรกับใคร มันเองก็น่าจะเข้าใจกูบ้าง ทำแบบนี้คนที่รู้สึกไม่ดีก็คือเราทั้งคู่
"พี่ .. โกรธผมหรือเปล่า .. ผมขอโทษ .. ขอโทษจริงๆ ที่ทำไปเพราะผมกลัว .. กลัวว่าพี่จะไม่รักผม .. อย่าโกรธผมเลยนะครับ ผมรักพี่นะ .. รักมากด้วย" มันพูดก้มหน้าลงซบท้องกูแล้วพูดออกมา กูสงสารมันนะ เรื่องต่างๆก็ช่างรุมเร้ามัน เป็นธรรมดาที่มันจะกลัว
"ไปท์กูไม่โกรธมึง .. แต่อย่าทำแบบนี้อีกเลย .. นะ .. ขอแค่นี้ได้ไหม" กูที่นอนพิงหัวเตียงอยู่ค่อยๆเอามือลูบหัวมัน
"ครับ .. ไม่ทำ .. ไม่ทำอีกแล้ว" มันพูดสัญญาแล้วเอาฝ่ามือกูไปจูบ กูให้อภัยมันได้ ยังไงมันก็คือคนที่รักกูคนนึง
"ไปท์!!!!!!!!!!!!" เสียงเปิดประตูอย่างดังพร้อมเสียงโวยวายของหญิงสาวมีอายุดังลั่นไปทั่วชั้น ไอ้ไปท์ตกใจรีบลุกขึ้น เธอเดินมาถึงหน้าเตียงกูถึงรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือแม่ไปท์นี่เอง ลูกสะใภ้คงไปฟ้องกันมาเรียบร้อยแล้วสินะ
"เดาไม่ผิดเลยว่าต้องมาหามัน ทำไมต้องทำให้แม่กลุ้มใจ . ห๊ะ! .. แกมันวิปริตแบบนี้" แม่ไปท์ดึงไปท์อย่างแรงแล้วพูดเสียงดังกระทบกระแทกกูไปด้วย สีหน้าเธอเหมือนรังเกียจเดียดฉันกูมาก กูคนนะ ถึงจะเป็นเกย์แต่ก็ไม่เคยทำความเดือดร้อนให้ใคร
"แม่เบาๆได้ไหมเล่า เสียงดังไปทั่วแล้ว" ไปท์ห้ามแม่มัน แต่เธอไม่ฟังพยายามจะดึงให้มันกลับไป
"กลับบ้าน ! ฉันขอสั่งให้แกกลับบ้านและเลิกยุ่งกับมันซะ" แม่ไปท์ชี้หน้าด่ากู กูไม่เครียดหรอกนะ แต่กลับสงสารไปท์ที่มีแม่บ้าๆแบบนี้
"มีเหตุผลหน่อยแม่ ! ผมรักพี่วัน ถึงผมกลับไป ผมก็ยังรักเขาอยู่ดี" มันยังดึงดันไม่ยอมกลับ
"กลับไปกับชั้น !!!! ลูกเวรนี่ !!! จะรักอิตุ๊ดนี่ได้ยังไง !! แม่ไม่ยอมให้ไปท์เดินทางผิดๆแบบนี้ !!! "
"ผมขอล่ะแม่ ผมรักพี่เขาจากใจ แม่อย่าห้ามผมเลยนะ" ไปท์อ้อนวอน ส่วนกูทำได้เพียงนั่งฟังคำดูถูกสารพัด อยากจะร้องไห้ออกมาแต่ก็ไม่มีแรง
"มันมีดีอะไร .. ห๊ะ! .. แกทำอะไรลูกชั้น ! ใช้ยาเสน่ห์อะไร .. ห๊ะ .. อิวิปริต!" แม่มันหันมาด่ากูด้วยคำที่ทำร้ายจิตใจมาก ทำไมต้องว่ากันขนาดนี้ด้วย
"ฮืออออ .. กลับไปนะ .. กลับไป " น้ำตาที่กลั้นไว้แตกออกมาอีกรอบ กูนั่งร้องไห้เอามือจิกเข้าไปในฝ่ามือ ไม่อยากฟัง ออกไป ! ขอร้องล่ะ ออกไป
"พี่วัน!" ไปท์พูดด้วยความเป็นห่วง แต่โดนแม่ดึงแขนอยู่เลยเข้ามาหากูไม่ได้
"อย่ามาบีบน้ำตานะ ! ส่วนแกไปกับชั้นเดี๋ยวนี้ ! เลิกยุ่งกับมันซะ ไม่งั้นเราตัดแม่ตัดลูกกัน ! " แม่มันยื่นคำขาดใส่ไปท์
"แม่!" มันทำท่าตกใจที่แม่ยื่นคำขาดแบบนั้น
"วันลูก .. วัน " เสียงแม่กูนี่ .. ฮือออ แม่ช่วยวันด้วยยย .. แม่จ๋าาาา. ให้พวกเขาออกไปนะ วันอยากอยู่เงียบๆ
"หล่อนเป็นแม่ตุ๊ดนี่หรอ มาก็ดีแล้ว ชั้นขอให้ลูกหล่อนเลิกยุ่งกับลูกชายฉันซะ! ไม่อย่างนั้นชั้นคงต้องจัดการขั้นเด็ดขาด" เธอตวาดใส่แม่ แม่จ๋า วันขอโทษ วันไม่ได้อยากให้แม่มาเจอคนดูถูกแบบนี้ วันเป็นลูกที่ไม่ดีเลย ไม่ดีเลย
"นี่มันเรื่องอะไรกันคะคุณ อิฉันก็ไม่ได้ไปยุ่งเรื่องของเด็กๆเขาหรอกค่ะ แต่จะมาด่าว่าลูกชายฉันแบบนี้มันไม่ถูกนะคะ" แม่ที่กำลังกอดกูไว้พูดออกมาน้ำตาคลอเบ้า สงสารแม่ ไม่อยากให้แม่ต้องมารับรู้เรื่องแบบนี้เลย กูยอมโดนดูถูกคนเดียวดีกว่าให้แม่มาโดนด้วยแบบนี้
"ยังกล้าเรียกลูกชายอีกหรอ .. วิปริต ! เป็นผู้ชายแต่มาอ่อยลูกชายชาวบ้านแบบนี้มันหน้าด้านนัก หล่อนสั่งสอนลูกยังไง ห๊ะ ให้ลูกผิดเพศแบบนี้!!!"
"คุณออกไปเดี๋ยวนี้นะ! ไปท์พาแม่ออกไปเถอะแม่ขอ " แม่กูคงทนไม่ไหวแล้ว แต่แม่ไม่ใช่คนที่ถ้าใครด่ามาต้องด่ากลับ แล้วเรื่องแบบนี้มันกระทบกระเทือนจิตใจมากนะ
"แม่ไป! .. ผมขอโทษแทนแม่ด้วยนะครับ" ไปท์คงเห็นว่ามันเริ่มจะเป็นเรื่องใหญ่ ตอนนี้พยาบาลก็เข้ามาห้ามแล้ว
"แกจะไปขอโทษมันทำไม! แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรมาแทนตัวเองว่าแม่ !!!" เธอยังคงยืนชี้หน้าด่าพวกเราสองแม่ลูก ฮือออ พอหรือยัง พอใจหรือยัง !
"เสียงอะไรเอะอะโวยวาย .. คุณเป็นใคร มาส่งเสียงดังในห้องนี้ทำไม" คุณอธิปเดินเข้ามาหาพวกเรา คุณอธิปให้เขาออกไปได้ไหม วันไม่อยากได้ยินเรื่องนี้อีกแล้ว
"คุณอธิป ! คุณเป็นอะไรกับคนจนพวกนี้คะ!" เธอพูดอย่างตกใจ พูดเหมือนว่ารู้จักคุณธิปอย่างนั้นแหละ
"กรุณาใช้คำสุภาพด้วย สองคนนี้เป็นคนในความดูแลของผม ผมไม่รู้จักคุณ ตอนนี้รบกวนออกไปด้วย" เขาพูดใส่หน้าเธอ เธอดูเหมือนสลดไปครู่ ส่วนไปท์มันเหมือนคนที่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนกำมือแน่น กูสงสารมึงเหมือนกันนะไปท์
"แต่ดิฉันรู้จักคุณนะคะ แหม ไม่คิดว่าลูกหม่อมจะเกลือกกลั้วกับพวกวิปริตต่ำต้อยแบบนี้ด้วย หึ" เธอเยาะเย้ยคุณอธิปอย่างแรง นี่วันเป็นเหตุให้คุณอธิปต้องแปดเปื้อนไปด้วยใช่ไหม
"คนเราจะต่ำจะสูงอยู่ที่ความคิดและการกระทำ ..ถ้าคิดว่าอยู่สูง ก็อย่าลดตัวลงมาสนใจคนอย่างเราเลย .. เชิญออกไปได้แล้ว" คุณอธิปพูดเสียงดังฟังชัด คนอย่างเราหรอ ไม่สิ คุณไม่ต่ำเหมือนพวกเราสักนิดคุณอธิป ไม่เลยสักนิด
"ฝากดูแลมันด้วยนะคะ อย่าให้มันมายุ่งกับลูกชายฉันอีก"
"ผมดูแลคนของผมอย่างดี ไม่ต้องห่วง"
"ขอให้มันเป็นแบบนั้น ไป! กลับลูก!!!" คุณอธิปพูดเสร็จแม่มันก็เดินจูงมือไปท์ที่พะวงหันมามองตลอดกลับ มันทำหน้าเหมือนคนใกล้ตายแล้ว อดสงสารมันไม่ได้ แล้วต่อไปจะเป็นอย่างไร
.
พอแม่กับมันกลับไปแม่ก็ล้มตัวลงนั่งกอดกูที่ร้องไห้อย่างหนักไว้ในอ้อมกอด กูเจอเรื่องที่ทำร้ายจิตใจมากี่ครั้งแล้ววะ ทั้งที่คิดว่าแกร่งขึ้นแล้ว แต่ไม่เลย ไม่ดีขึ้นเลยสักนิด
"อย่าร้องนะลูก .. แม่รู้ .. แม่รับได้ .. แม่รักลูกสุดหัวใจ .. อย่าไปฟังคำใคร .. มีแค่เราที่รักกันก็พอ" แม่พูดปลอบพรมจูบมาที่ข้างหู กูพยักหน้าแล้วกอดแม่ไว้ .. ไม่ใช่แค่แม่ที่ปลอบกู ตอนนี้รู้สึกได้ถึงมืออุ่นอีกมือที่คอยลูบหัวอยู่ตลอด แม้เขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ความรู้สึกได้ส่งผ่านมือหนานั้นทั้งหมดแล้ว
.
.
"ทานข้าวเที่ยงเยอะๆ แม่ทำมาเยอะมาก ลูกหลับไปตั้งแต่ร้องไห้จนตอนนี้จะบ่ายสองแล้ว" แม่พูดเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดตาให้ คุณอธิปหายไปไหนอีกแล้ว
"ขอบคุณนะแม่ รักแม่นะ" กูหอมแก้มแม่แล้วลงมือกินข้าว กับข้าวแม่ที่ทำให้กูกินตั้งแต่เด็ก ตอนนี้แม่แก่แล้ว แต่สีหน้ายังมีความสุข แม้จะหม่นๆจากปัญหาของกู แต่แม่ก็ยังยิ้มออกมา ไม่ร้องไห้ให้กูเห็น
"คุณอธิปมาพอดี . น้าฝากวันด้วยนะคะ ไปๆ ไม่มีใครดูครัวแล้วเนี่ย" แม่เรียกพี่เปี๊ยก เดินมาหอมแก้มกูก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้คุณอธิปที่ซื้อนมมาให้ยืนงงอยู่ตรงโซฟา
"ดูสิว่าแม่นายเห็นครัวสำคัญกว่านายอีก" เขาล้อกูเก็บของเข้าตู้เสร็จก็เดินมาเก็บถาดให้
"ไม่เป็นไรหรอกครับ อีกอย่างผมก็หายดีแล้ว ขอออกเลยได้ไหมครับ" กูลองขอเขาดู ไม่อยากนอนแล้ว จะได้กลับไปช่วยแม่ทำครัว ช่วยคุณปริมปั่นน้ำ
"อย่าดื้อน่าาา .. ไหน .. หน้ายังดูไม่ดีเลย .. ยิ้มหน่อยเนอะ .. ยิ้ม" เขาแปลกไปนะ อยู่ดีๆก็เดินมาโยกหัวกูเล่นไปมา แล้วก็เชยคางมองหน้ากู ปกติเขาไม่ค่อยเล่นแบบนี้นะ หรือว่าเขาคงไม่อยากให้กูเครียดล่ะมั้ง
"วัน ... ขอโทษ" ขอโทษที่ทำให้คุณเดือดร้อน ขอโทษที่ทำให้คุณโดนดูถูก ขอโทษที่ต้องพึ่งพาคุณตลอดเลย
"ฉันเต็มใจ .. อย่าโทษตัวเองอีกเลยวัน .. มีอะไรก็ระบายออกมา" เขาพูดแล้วลงมานั่งข้างๆ พอพูดจบเขาก็หอมลงมาที่หัวกูเบาๆ ความอบอุ่นของเขาเหมือนเข้ามาเติมเต็มจิตใจที่แหว่งไปมากของกูให้ดีขึ้น
"ขอบคุณนะครับ คุณดีกับวันมากจนไม่รู้จะตอบแทนอย่างไร" กูไหว้เขา ส่วนเขาดึงตัวกูไปกอดแน่นเหมือนปลอบ
"ไม่เป็นไรเลย .... วัน ... ฉันน ...." เขาพูดเหมือนลังเล แต่ก็ไม่กล้าจะเอื้อนเอ่ยออกมา
"ครับ ... " กูถามอู้อี้อยู่แถวอกเขา ดูเหมือนเขาลังเลที่จะพูด
"ฉันช.."
ก๊อก. ก๊อก
"ขออนุญาตเก็บจานค่ะ"
เสียงพยาบาลแทรกขึ้นมาก่อนคุณอธิปจะพูดจบ ตกลงวันนี้คงจะไม่ได้ฟังที่เขาพูดจริงๆใช่ไหม
TBC.
..................................................................
เพลียกับแม่ไปท์มากค่ะ
สั้นไปนิ้ดดดดด แต่จะรีบมานะคะ
รักคนอ่านทุกคนนะคะ ติชมได้ค่ะ
ปล. ตอนนี้คำวิบัติเยอะตามอารมณ์น้าาา ~
:pig4:
-
แหมม วัน ตื่นมาก็มองหาแต่คุณอธิปนะ คุคุ
-
:z3:เพลียกับแม่ไปท์ เซงๆๆ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:hao4: ตกลงวันกับไปท์นี่จะทางใครทางมันเหรอ
-
เพลียกับแม่ไปป์ค่ะ ถ้าอิชั้นเป็นแม่น้องสันนะ ขอตบปากซักฉาด แหมมม ปากดีซะน่าหมั่นไส้ ดักตบดีไหมมม
55555 คุณอธิปจะได้พผุดไหมเนีายยย ง่ยยย อยากอ่านต่ออ
-
เอ้ยๆๆๆๆๆ เอาแล้วไงๆๆๆๆๆ :hao7:
-
เกลีดแม่ไปป์ ทำไมพ่อไปป์ไม่ทำอะไรสักอย่าง สงสารไปป์นะ ทำอะไรไม่ได้เลย
ถึงจะได้แต่งงาน ใช่ว่าจะมีความสุข ไม่ใช่คนที่เรารักนิ่
เราเชียร์ไปป์นะ รักวันมาก่อน รักมาก แต่ต้องมาเสียวันเนี่ยนะ เราว่าไม่แฟร์อ่ะ
:hao5:
-
โถถถถถถถถถถถถถ ขุ่นแม่น้องไปป์ ชีวิตนี้ดูละครน้ำเน่ามากไปนะคะ โลกแคบเหมือนมีกะลาครอบ หูนี่สมควรเอาตุ้มน้ำหนักมาถ่วงจะได้ไม่เบา ผู้ดีนี่ปากจัดยิ่งกว่าแม่ค้าปากตลาด นะคะ คำพูดคำจานี่น่าเอาเปลือกทุเรียนยัดปากกกกก :katai1: :katai4:
คุณอธิปรีบสารภาพนะคะ หนูวันเค้่รุ้ตัวแบ้ววววว 5555
-
ไปป์ถ้าไม่กล้าปฏิเสธแม่ให้จริงจัง แล้วเข้มแข็งกับคำว่ารักวันจริงๆมากกว่านี้ก็ดี
ดูเหลาะแหละ ลังเล
ไม่งั้นจะเชียร์คุณอธิปจริงๆด้วย
-
ยิ่งเห็นการกระทำของแม่ไปท์ในวันนี้ เราก็ยิ่งอยากให้ไปท์เลิกยุ่งกับวันให้เด็ดขาดสักที
ถึงจะเห็นใจน้องไปท์ แต่สงสารวันมากกว่านะ น้องไปท์เอาแม่ไปเก็บที
อย่าปล่อยให้มาระรานชาวบ้านเขาอีก
เพิ่งรู้คุณอธิปสูงส่งมาก แต่ทำตัวติดดิน ไม่รังเกียจคนจนๆ
คนแบบนี้แหละ ที่จะปกป้องดูแลน้องวันได้ทั้งชีวิต
คำว่า อนุญาต ไม่มีสระอินะคะ
-
ตอนนี้คะแนนคุณอธิปเริ่มมา บอกเลย!
-
ยิ่งเห็นการกระทำของแม่ไปท์ในวันนี้ เราก็ยิ่งอยากให้ไปท์เลิกยุ่งกับวันให้เด็ดขาดสักที
ถึงจะเห็นใจน้องไปท์ แต่สงสารวันมากกว่านะ น้องไปท์เอาแม่ไปเก็บที
อย่าปล่อยให้มาระรานชาวบ้านเขาอีก
เพิ่งรู้คุณอธิปสูงส่งมาก แต่ทำตัวติดดิน ไม่รังเกียจคนจนๆ
คนแบบนี้แหละ ที่จะปกป้องดูแลน้องวันได้ทั้งชีวิต
คำว่า อนุญาต ไม่มีสระอินะคะ
แก้แล้วค่ะ คำนี้ทีไรลืมตัวทุกที ครั้งนี้ลืมแก้ ขอบคุณที่สังเกตค่ะ อิอิ
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
จะมาเก็บจานอะไรตอนนี้ๆๆๆๆ
โถ่เอ้ยยย อดฟังเลย ชิส์
-
ฉัน ชอบ นายยยย
-
ไปท์เอ้ย อย่าโทษแม่เลยนะ เพราะความรัก ดูแลตัวเอง อย่าทำให้วันผิดไปมากกว่านี้เลยนะ ไปท์
-
เดี๋ยวจะเอาทุเรียนไปปาบ้านไปท์ ฮึ่ยย ไปท์เด็กเกินสำหรับวันแล้วละ แลดูจะปกป้องวันไม่ได้ ยกวันให้คุณอธิปไปเถอะนะคะ ไม่ใช่อะไร อิชั้นเชียร์คุณอธิปตั้งแต่แรกแล้วค่ะ อ่านตอนที่คุณอธิปยังไม่โผล่เข้ามาก็แอบรับรุ้ได้ว่าไปท์กับวันมันไม่ใช่ช่ช่ช่ :hao7:
-
แม่ไปท์นี่เข้าขั้นเกินเยียวยาแระ =_=
คงทำอะไรไม่ได้ ต้องปล่อยให้เจ๊บ้าไป แก่ตายไม่ทั้งงี้แหล่ะ เหอะๆๆๆ
แอบสงสารไปท์น้า แต่มีแม่แบบนี้ เหนที่ก้อต้องเลิกกับวันจิงๆน่ะแหล่ะ
ปล่อยวันให้คุณอธิปเถะ หุหุหุ
-
กุจะตบพยาบาล
ขัดจังหวัตลอดๆๆๆๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาจะปริ่มเลย :hao5: สงสารวันกับแม่มากๆ ที่โดนพูดจาดูถูกจากคนที่บอกว่าตัวเองมีการศึกษา มีฐานะดี มีลูกปกติไม่วิปริต แต่ดูการกระทำและคำพูดยิ่งกว่าคนวิปริตอีก วันกับแม่ ที่การศึกษาน้อย เป็นแม่ค้า ยังไม่ทำมารยาทแย่ๆใส่เพราะเห็นแก่ไปร์ท และ คุณอธิป ไม่อยากให้มีเรื่องใหญ่โต ถ้าเป็นแต่ก่อนวันคงไม่นิ่งเฉยให้ถูกว่าฝ่ายเดียวมีตบแน่นอนมาว่าแม่สุดที่รัก :angry2: วันเลยได้แต่อดทนเก็บความเจ็บช้ำไว้ข้างใน ยิ่งไปร์ทน่าสงสารมากที่มีแม่แบบนี้ ปากบอกรักลูกแต่คำพูดและสิ่งที่ทำรักหน้าตัวเองมากกว่า ถ้ารักลูกจริงต้องอย่างแม่วัน ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง ก็รัก ไม่เคยซ้ำเติม หรือพูดให้ลูกเจ็บช้ำน้ำใจ นั่นน่ะเรียกว่าความรักของแม่ที่ดี วันน่ะตัดใจแน่แล้วล่ะ เพราะไม่อยากให้ใครมาว่าแม่ ทั้งที่แม่ไม่ได้ผิดอะไรเลยที่เลี้ยงดูวันมาเป็นแบบนี้ รักยังไงวันก็ต้องลาขาดแล้วล่ะไปร์ท :เฮ้อ: ตอนนี้ปรบมือรัวๆๆๆๆ ยกนิ้วให้คุณอธิป o13 ที่เป็นผู้ดีและเป็นผู้ชายอบอุ่นมากๆ พูดปกป้องวันกับแม่ จนอีกฝ่ายต้องล่าถอยไป และยังปลอบใจวัน แต่ขัดใจคุณพยาบาล มันใช่เวลามาขัดเขาไหม :serius2: คุณอธิปอุตส่าห์จะพูดบอกความรู้สึกกับวันแล้วเชียว ไม่เป็นไรคุณอธิป ตอนหน้ายังมี บอกไปเลย ไม่ต้องแทงกั๊กแล้ว ใส่เต็มที่ วันจะได้มีความสุขกับเขาซะที :katai2-1: โทษทีนะไปร์ทฉันคงจะสงสารและเชียร์ต่อไปไม่ได้แล้ว เพราะแม่เธอแรงส์เหลือเกิน บาย (ยักไหล่ประกอบด้วย) :katai3:
-
แม่ไปท์นี่มัน :z6: :katai4:
สงสารวันมากๆค่ะ ไปท์ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย
ถ้าไม่มีคุณอธิปจะเป็นยังไง วันก็ป่วยอยู่ด้วย จะเอาอะไรอีก อิป้า !!!
ปล. หวานจนหมดขึ้นเตียงละค่าา บอกรักไปเลยค่าาา
-
เราก็เพลียกับแม่ไปป์ด้วยคนนะ
เกินคน เกินทน จริงๆ
-
เอามนุษย์ป้าไปเก็บด่วนเลยคร้า
เอิ่มคุณพยาบาลเนี่ยเข้ามาผิดเว
ตัลลอดดดอารมณ์เสีย :m16:
-
ชีวิตลำบากบำบนจริง :katai4:
-
น่าจะซัดปากอีผู้ดีสูงส่งซักเปรี้ยงนึง
แหมมมม มาด่าวันที่รักฉันได้ไง :z6:
-
โอยย ตอนนี้มีแต่คนน่าสงสาร สู้ๆนะ เดี๋ยวก็มีทางออกที่ดีนะเด็ก ๆ
-
สู้ นะคุนอธิป 555 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
:mew2:
-
พยาบาลเมิงนี่มาผิดจังหวะจริงๆๆๆๆเลยรอนะคับ
-
สงสารวัน อ่านแล้วมันจุกในใจจริงๆ
-
ลุ้นมาก!!!
-
เฮ้อ..
-
มารอวัน :call:
-
มารอวัน :call:
ขอโทษนะคะ เดี๋ยววันนี้ทำงานเสร็จจะไประยองค่ะ ตั้งแต่ ศุกร์ - อาทิตย์ นี้ค่ะ
แต่จะหาเวลาแต่งให้ในโทรศัพท์นะคะ ไม่หายไปแน่นอนค่ะ
-
:m16: ก็เข้าใจว่าแม่ย่อมเป็นห่วงเม่ี่อลูกตัวเองเริ่มจะไม่ทำตามที่ตัวเองคิดไว้ แต่การที่ไปพาลใส่คนอ่ี่น หรี่อโทษคนอี่นนี่มันก็เกินไปนะ ไป๊ขัดใจแม่ไม่ได้เพราะยังเป็นเด็ก ต้องพึ่งพาครอบครัวอยู่ ความคิดส่วนใหญ่จึึงใช้อารมณเข้ามาตัดสิน รักก็คีอต้องได้ใกล้กัน หรี่อต้องได้อยู่ด้วยกัน เมี่อไหร่ที่ปล่อยวันไปได้โน่นแหละ ถึงจะเรียกว่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เพราะถ้าไป๊มัวแต่คิดเอาความรู้สึกตัวเองเป็นหลักอยู่อย่างนี้ก็จะยิ่งทำให้ทั้งวัน และตัวเองเจ็บไปเปล่า ๆ บางทีก็ควรจะเว้นระยะห่างเพี่อให้ปัญหามันคลายลงบ้างก็ดีนะ เพราะดูท่าทางแม่น้องไป๊จะเป็นพวกที่ทุกอย่างต้องเป็นไปดังใจตัว ลูกต้องได้สิ่งที่ดีที่สุด และแม่ต้องเป็นคนเลีอกให้ .....เจ็บปวดอ่ะ :hao5:
คุณอธิปเล่นปกป้องออกหน้าแทนขนาดนี้ วันคงสบายใจได้แล้วล่ะ แต่ว่า....เหลี่อฉากสำคัญอยู่นะ กำลังจะพูดแล้วเชียว คุณพยาบาลเข้ามาขัดซะก่อน :mew5: เป็นกำลังใจให้พี่เป้นะ หวังว่าครั้งหน้าจะทำสำเร็จครบถ้วนกระบวนความ :mc3: : 222222: :mc3:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
คิดถึงคุณอธิปป
-
คิดถึงน้องวันกับคุณอธิป :hao5:
-
กลับมาจากระยองหรือยังค้า
-
หงุดหงิด
หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลก็ไม่เคยได้รับโทรศัพท์จากไปท์อีกเลย ป่านนีมันจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ พอมาคิดดูแล้ว บางทีกูก็อาจจะแค่ห่วงมันเหมือนน้องชายแท้ๆคนนึงหรือเปล่าไม่แน่ใจ ไม่รู้ว่าที่ผ่านมามันทำดีขนาดไหน หัวใจกูหวั่นไหวกับมันไปมากเท่าไหร่ แต่ตอนนี้กูคงต้องยอมเสียมันไป ดีกว่าจะมานั่งยื้อให้เรื่องมันไม่จบไม่สิ้น ที่กูต้องเลือกทางนี้มันมาจากความไม่เข้าใจของแม่ไปท์มัน ที่แม่มันไม่ยอมรับกู ด่ากูเสียๆ หายๆ กูรับได้ แต่มาด่าว่าแม่กูเสียๆหายๆ มองว่าพวกกูต่ำต้อย ไม่มีค่าของความเป็นคนแบบนี้คงจะร่วมทางกันยาก เป็นห่วงก็แค่ไอ้ไปท์ ถ้ามันไม่รักกูจริงมันไม่เสี่ยงออกมาหากูขนาดนี้หรอก มันดีกับกูมากจนกูไม่กล้าทิ้งมันไป .. แต่ตอนนี้ติดต่อมันไม่ได้ เมื่อไหร่มันจะกลับไปเรียนก็ไม่รู้ อยากคุย อยากปลอบ อยากให้มันตัดสินใจทางเดินใหม่ในชีวิต ไม่อยากให้เราต้องมาทนเจ็บปวดกันแบบนี้
"อย่าลงแรงมากนัก เพราะมันอาจจะตายได้ .. เอามานี่เดี๋ยวทำให้ดู แบบนี้นะ ..." คุณอธิปกำลังเอาต้นกล้าของพืชพรรณต่างๆลงปลูก ตอนนี้ถึงตามะเฟือง เขาอธิบายคนสวนอย่างใจเย็น ตอนนี้ยังร่มแดดไม่ค่อยจัดแต่ก็ร้อนพอควร คุณอธิปใส่เสื้อคอปกสีฟ้าพับแขน กางเกงสามส่วนพับขา แถมด้วยหมวกสานใบปานกลางยืนโค้งตัวปลูกต้นกล้าสาธิตอย่าทะมัดทะแมง ดูแล้วช่างเป็นเจ้าของที่ไม่ห่วงภาพลักษณ์ของตัวเองเลย
"ให้วันช่วยดีกว่าครับ" กูพูดแล้วช่วยยกต้นกล้ามาอีก เขากะจะปลูกประมาณ 50 ต้นพื้นที่ส่วนข้างตรงนี้ มีทั้งมะเฟือง มะเหมี่ยว ฝรั่ง ลิ้นจี่ .. กูออกมาจากช่วยแม่ในครัวก็เดินเอาน้ำมาให้เพราะเห็นทำกันนานสองนานแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววเสร็จ
"นายพักผ่อนไปเถอะ ฉันทำกันเอง เดี๋ยวนายก็เป็นลมอีกหรอกวัน". เขาพูดแล้วขุดดินกลบต้นนี้เป็นอันเรียบร้อย ส่วนกูหรอ ไม่สนใจหรอก ก็เพิ่งจะกินข้าวมา แถมกูก็หายป่วยแล้วมันจะเป็นลมได้ไง ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น กูก็ผู้ชายเหมือนกันนะ แค่นี้เรื่องนี้จิ๊บๆ ชอบทำเหมือนกูเป็นผู้หญิงไปได้
"ตามใจนายละกัน อ่ะ ลงตรงนั้น" เขายื่นต้นกล้าในถุงดำมา กูรับมาแล้วลงมือลงต้นในดิน .. มีความสุข กูรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากตั้งแต่มาอยู่บนเขาที่ไม่มีความเจริญอะไรเลย ไม่มีคนพลุกพล่านเดินชนกันไปมา ไม่มีแสงสีเสียงละลานตา ไม่มีอะไรเสมือนเมืองกรุงเลยแม้แต่น้อย แต่บนนี้มีคนที่คอยห่วงใย ดูแล ภูเขา ใบหญ้า ช่วยทำให้จิตใจเป็นปกติเร็วขึ้น .. ชอบจัง .. อยากอยู่ที่นี่ .. อยู่กับแม่ .. ตลอดไป ...
"เสร็จเรียบร้อย ไปวัน พอแล้ว ที่เหลือให้เด็กๆเขาทำไป .. ดูสิเนี่ย เปรอะเสื้อผ้าไปหมดแล้ว " คุณอธิปบ่นเหมือนลุงแก่ๆแล้วเดินมาปัดเสื้อให้ เสร็จก็พากันเดินเข้าด้านใน เห็นไหมว่าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย กลัวกันไปได้
.
"ว่าไงครับคุณหนูวา". รับสายจากไอ้ตัวดี คิดถึงจัง กำลังจะโทรหาพอดี
(( คุณหนูอะไรเล่า .. แค่กๆ ..วันนนนน .. มาเยี่ยมหน่อยยย . ไม่สบายยยย ))
"เป็นไรมากเปล่ามึง แล้วคุณดริณล่ะ "
(( เขาก็อยู่ แต่ไปทำงานบ้าง ไม่ค่อยอยู่ด้วยเลย .. ฮัดเช้ย! .. ฮือออ .. มาหาหน่อยย .. เหงาอ่ะ ))
"อ้อนดีจังนะเดี๋ยวนี้อ่ะ กุขอถามคุณอธิปก่อนได้เปล่าวะ ดีนะที่โทรมาวันพฤหัส เดี๋ยวขอคุณอธิปไป ศุกร์ - อาทิตย์ นี้เลยละกัน ทำใจดีๆนะมึง อย่าเพิ่งตาย ฮ่าาาา"
(( ไม่ตายดิวะ วันอ่ะะะะ ))
"เออๆ คิดถึงจริง ถ้ากูขึ้นไปนี่เราไปหาไอ้รักไอ้อายกันไหม คิดถึง เจนี่ด้วยมึง คิดถึงมากๆๆๆ "
(( อืม .. แค่กๆ .. ไว้มึงขึ้นมาค่อยว่ากันนะ ตอนนี้กูขอไปนอนก่อน ปวดหัวไม่ไหวแล้ว .. ขอให้ได้นะ กูรอมึงอยู่ ))
"เออๆๆๆ กินยา พักผ่อนเยอะๆ"
(( คร้าบบบบ ))
มาไวไปไวดีแท้วาเพื่อนรัก คุยกับมันนี่กูวางแผนในสมองละว่าจะไปศุกร์บ่ายๆกลับวันอาทิตย์ จะได้ไม่ต้องเกย์เรียน ขอแม่นางก็ไม่ว่าหรอก แต่เดี๋ยวขอบอกคุณปริมกับคุณอธิปก่อน จะไปไหนต้องบอกสองคนนี้เลย เปรียบเสมือนผู้ปกครองของกูอีกสองคน
.
"เดี๋ยวไปกับเป้เลยละกันวัน เป้เขาจะไปกรุงเทพฯอยู่พอดี แต่อาจต้องรอเราเรียน ยังไงก็ไปกับเป้เนอะ ทางเดียวกัน" ขึ้นมาหาคุณปริมข้างบน พอขอเธอ เธอก็บอกแบบนี้มา ไม่อยากรบกวนคุณอธิปเลยว่ะ ไม่ใช่เรื่องของแกเลยแถมต้องมารอกูเรียนอีก
"ไม่เป็นไรดีกว่าครับ วันไปเองดีกว่า เกรงใจคุณอธิปจะไปทำธุระหรือเปล่า"
"เกรงใจอะไรเล่า ไปเถอะ พี่ดูที่นี่เอง เดี๋ยวบอกเป้ให้ มาๆ ไม่ทำหน้าเครียดเนอะ มาปั่นสมูตตี้ดื่มกันดีกว่า"
แล้วกูก็คงทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อเธอพูดซะขนาดนี้ .. หลังจากนั้นเราก็ทำน้ำปั่นดื่มกัน มีแขกชาวฝรั่งมาเที่ยว พักตั้งสามวันแหนะ พอเข้ามาคุณปริมก็โชว์ความเทพซะกูอึ้งไปเลย เธอคงเรียนจบมาดีอ่ะเนอะ เสียดายที่ไม่มีแฟน .. พอตกเย็นกูก็เข้าไปช่วยแม่เหมือนเดิม วันนี้คุณอธิปไม่อยู่ เห็นว่าไปคุยเรื่องที่ดินกัน ตกดึกก็เข้านอน ชีวิตบนเขาค้อวันๆนึงก็มีแค่นี้ ไม่หวือหวา เรียบง่าย แต่ก็มีความสุขดี
.
วันศุกร์แล้ว พอเรียนเสร็จก็รีบเก็บกระเป๋า ให้เรียบร้อย ไอ้วาก็โทรมาตามอยู่นั่นทำเหมือนกูจะเบี้ยวมัน กูบอกไปก็ไปดิวะ ป่วยแล้วชอบเยอะอ่ะมันน่ะ ..
"ไปแล้วแม่ วันกลับวันอาทิตย์นะ .. " กูวิ่งมาบอกแม่ ตอนนี้ยืนสะพายกระเป๋าก้มใส่รองเท้าเก้กังอยู่
"ไปๆ ขอบคุณคุณอธิปเธอด้วยล่ะ"
"จ้าาาา "
กูรีบไหว้ลาแม่กับป้าๆในครัวแล้ววิ่งออกมา คุณอธิปยืนดูต้นกล้าหลายร้อยต้นที่ลงไว้ข้างรีสอร์ท เห็นเขายังไม่หันมากูเลยถือวิสาสะเปิดประตูเก็บกระเป๋าก่อนแล้วค่อยเดินไปตามเขา
"คุณอธิป ..วันเสร็จแล้วครับ" กูเดินมาเรียกเขาก็พักหน้าแล้วเดินมาขึ้นรถ พอขึ้นรถได้กูก็ออกอาการง่วง แต่ไม่ได้ ต้องนั่งเป็นเพื่อนเขาจนถึงนู่น อุตส่าห์ให้ติดรถมา จะมานอนกรนให้เจ้าของรถขับให้นั่งก็กะไรอยู่
"ง่วงก็นอนสิ" เขาคงสังเกตเห็นอาการ ง่วง หาว ของกู เลยบอกออกมา
"ไม่เป็นไรครับ"
"วาเป็นอะไรมากไหมวัน แล้วนี่นายจะนอนไหนล่ะขึ้นไปแบบนี้ หรือจะไปนอนห้อง .. นายไปท์หรอ " เขาถาม นั่นสิเนอะ นอนไหน แต่ห้องไปท์คงไม่ได้ จนป่านนี้มันยังไม่รับสายกูเลย ..
"คงหาที่นอนเอาข้างหน้าครับ ส่วนวาเห็นมันไอหนัก สงสัยจะเหงาเลยอยากมีเพื่อนดูแล"
"อ้าว ไม่มีที่นอนหรอ .. งั้นไปนอนคอนโดฉันละกัน .. ฉันไม่ได้นอนหรอก เดี๋ยวกลับไปนอนบ้าน "
"เอ่อออ .. ไม่เป็นไ .."
"อย่าปฏิเสธ ไปนอนห้องฉัน" เขาพูดเสียงแข็ง บังคับกันดื้อๆแบบนี้เลย
"ครับ" สุดท้ายก็ต้องยอม เขาไม่ได้นอนด้วยนี่เนอะ จะกลัวอะไร
.
"เดี๋ยวแวะซื้อกระเช้าก่อนนะ .. ทำไมหน้าง่วงแบบนี้อ่ะ .. ไปๆ หาไรทานกัน จะซื้อกระเช้าฝากไปเยี่ยมวาด้วย" เขาบอกตอนจอดรถในห้าง กูง่วงจริง พยายามนั่งถ่างตาจากเขาค้อมาถึงกรุงเทพฯ บอกได้คำเดียวเลยว่า 'โคตรง่วง'
"ไหวหรือเปล่า ดูเนือยๆนะ .. อ่ะ .. ทานเยอะๆ ตัวผอมจนจับไปนี่มีแต่กระดูกแล้ว" เราเข้ามานั่งทานข้าวกันในร้านอาหารคล้ายโรงแรมภัตตาคารไรทำนองนั้น กูกินข้าวแบบเนือยๆ ไม่รู้เพราะเวียนหัวด้วยหรือเปล่าแต่ตัวรุมๆละ
"คุณไม่ต้องซื้อตะกร้าใหญ่หรอกครับ" กูพูด ยืนดูมานานแล้วเนี่ย แกเลือกตะกร้าอันใหญ่มาหลายอันละ แต่เลือกไม่ได้สักที
"ช่วยเลือกหน่อย". เขากวักมือเรียก กูเลยชี้ไปที่แบรนด์ตะกร้ากลางราคาไม่ถึงพันให้ ตอนแรกเขาก็เหมือนจะไม่เอานะ แต่คงไม่อยากช้าไปกว่านี้เลยตัดสินใจเอา .. จ่ายเงินเรียบร้อยเดินออกจากห้าง คุณอธิปกำลังเก็บตระกร้าไว้เบาะหลัง แต่กูเหลือบไปเห็นรถยนต์เหมือนของไอ้ไปท์เลยกำลังขับมาทางนี้ กูไม่ได้แอบดู แต่ยืนดูให้ชัดไปเลย อยากเจอมันนะ เป็นห่วงมัน ..
รถยนต์คันคุ้นเคยขับผ่านไปพร้อมคนข้างๆที่เพิ่งเจอกันอาทิตย์ที่แล้ว ผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่าคู่หมั้น กับคนคุ้นเคยดีที่บอกว่าอย่าทิ้งกันไป อย่ารักคนอื่นนอกจากตัวเอง .. อ้อ! นี่หายไปเพราะต้องไปหมั้นหรอ .. มันตัดใจจากกูได้แล้วหรอ .. ไม่ชอบ ไม่รักกูแล้วอย่างนั้นใช่ไหม .. ถามว่ากูโกรธไหมก็แอบโกรธนะแต่ไปท์มันไม่ใช่คนแบบนี้ .. มันต้องมีอะไรสักอย่างสิ .. แต่ตอนนี้ ณ เวลานี้กูหงุดหงิด .. หงุดหงิดมาก .. โคตรหงุดหงิด ! ทำไมมันไม่โทรมาหากู ไม่รับโทรศัพท์กู ! แม่งงงงงง. คืนนี้กูจะเมาาา !!!
"เจนี่ไอ้รักไอ้อายคืนนี้เจอกันร้านประจำ !!!!"
.
"ฉันไปก่อนนะ จำทางคอนโดได้ละเนอะ มีอะไรก็โทรหา เข้าใจไหม" เขามาส่งกูที่คอนโดคุณดริณหลังจากเอากระเป๋าเป้ไปเก็บที่คอนโดมา อยู่ห่างกันไม่ไกลมากเท่าไหร่กำลังดี พอเขาออกไปกูก็ถือตระกร้าเดินมารอวาด้านล่าง รอมันมารับขึ้นข้างบน ..
"วันนน ! ซื้ดด .. ฮัดเช้ย !" มันเดินลงมาละ ใส่รองเท้าอยู่ห้องสีครีม ชุดนอนแขนยาวขายาว หน้านี่โทรมได้อีก แต่ผิวพรรณมันเต่งตึงขึ้นนะ เหมือนจะขาวอมชมพูกว่าเดิม
"อื้ออ มึงดูไม่ดีเลยนะ" กูเดินไปหา มันกดลิฟต์ขึ้นชั้นบน เข้ามาได้ก็แตะหน้าผากแตะคอมันเลย ดูป่วยมากอ่ะ
"อื้ออ .. หนาวว .. แค่กๆ " มันยืนกอดอกแน่น ปากสั่น ก็ตั้งหลายวันทำไมยังไม่หายอีก
"ไม่ไปนอนให้หมอตรวจวะวา ดูไม่ดีขึ้นเลยมึง ไหนบอกเป็นมาสามสี่วันละไง" บอกมัน ลิฟต์ถึงชั้นพอดี ออกมา วาก็รีบไขกุญแจเข้าห้อง น่าสงสาร สั่นเป็นลูกแมวเลย
"กูไปหามาแล้ว แต่ไม่อยากนอน เดี๋ยวก็หาย มันชอบเป็นช่วงค่ำๆแบบนี้อ่ะ"
"มาๆ กูเช็ดตัวให้ ดื้อนะมึงอ่ะ เดี๋ยวกูจะว่าคุณดริณ ทำไมไม่บังคับมึง!" หยิบผ้าจากมันแล้วเช็ดหน้าเช็ดตัวให้มันที่นอนซมอยู่
"มึงอ่ะ .. อย่าขู่กูดิวะ" มันอ้อนเหมือนลูกแมว แต่ขอโทษ กูไม่ใช่คุณดริณ
"เออๆ ๆ. ค่อยๆดูกันไป .. มึง! คืนนี้กูนัดเจนี่อายรักแดกเหล้า .. เสียดายอ่ะ พวกกูไปกันร้านเดิม แบบนี้มึงก็อดดิวะ" กูพูดเช็ดแขนอีกนิดก็เอาผ้าใส่กะละมัง
"อะไรอ่ะ .. แค่กๆ .. มาที่ห้องกูดิ .. นะวันนะ .. คุณดริณไม่ว่าหรอก นะะะ". มันลุกขึ้นมาเขย่าแขนกูแล้วไอ้ตัวขี้อ้อนเนี่ย เอาไงดีวะ แต่ก็ดีนะ กูอยากคุยหลายๆเรื่อง อยู่ในผับเสียงดัง คุยแล้วเวียนหัว
"เออๆ กูโทรหามันก่อน". รับปากแล้วก็โทรบอกพวกมัน สามทุ่มเจอกันคอนโดผัววา ฮ่าาาา .. อิเจนี่บอกคืนนี้พี่ดำกลับดึก ออกได้ ส่วนไอ้อายไอ้รักมันยังทำงานที่เดิม ที่จริงกูก็อยากกลับไปร้านบ้างนะ คิดถึงเจ๊ติ๋มกับพวกพี่ๆ แต่ไม่อยากเจอคนบางคนกับกระเทยบางตัวนี่สิเลยเลือกที่จะไม่ไป
พอวางสายได้ก็จับเข่ากันคุย กูก็ถามสารทุกข์สุขดิบมัน ส่วนมันนี่ซักกูจนสะอาด ทุกเรื่อง ทุกความเคลื่อนไหว เราก็เลยนั่งคุยเรื่องกูยาวจนพวกมันมา คืนนี้คงเมา เพราะกูก็ยังมีเรื่องอัดอั้นที่อยากระบาย แต่ก็ไม่กลัวนะ อยู่ห้องเพื่อน จะเรื้อนเท่าไหร่ก็ได้
TBC.
..................................................................
ไประยองมาค่ะ กลับมาถึงเมื่อเช้าคือหลับที่ทำงานเลยไม่ไหว 555
ขอมาแค่นี้ก่อน เดี๋ยวจะรีบมาน้าาา
:pig4:
-
แน่ะแอบหลับที่ทำงาน เมื้อนกันเลย วันจะหงุดหงิดไปร์เพื่อ ก็ไปร์โดน แม่กะว่าที่เมีย คุมหนักอะเนอะ
-
คิดถึงวัน วันก็มา ไม่มาเปล่า เอาโมเม้น วาอ้อนวันมาให้ :heaven แต่เสียใจด้วยนะวา วันเขาคงเป็นปั๋วหนูไม่ได้แล้วล่ะ เขาต้องรับอย่างเดียว :hao6: คุณอธิปนี่ดีจริงๆเลย ถึงภายนอกจะดูเป็นผู้ชายเฉยๆ แต่คำพูดและการกระทำอบอุ่นมาก น่าอิจฉาวันจริงๆเลยที่ได้เจอคนดีแบบนี้ เชื่อเลยว่าถ้าคุณอธิปเปิดปากสารภาพว่าชอบวันเมื่อไหร่นะ คงได้จิกหมอนทึ้งหัวกันบ้างล่ะ :-[ ขนาดนี้เขายังแสดงออกหลายๆอย่าง มีพูดดักทางวันซะด้วย จะไปนอนบ้านทำไม นอนคอนโดด้วยกันเลย วันเมาจะได้ดูแลกันแนบชิด :z1: ส่วนเรื่องไปร์ท คิดว่าไปรท์คงไม่ได้เต็มใจหรอกแต่ขัดแม่ไม่ได้ และถ้าไปรท์จะตัดใจแม่ก็ส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งคิดว่าเพราะไปรท์รักวันไม่อยากให้วันกับแม่ต้องโดนพูดจาดูถูก หวังว่าฉันคงมองไปร์ทไม่ผิดนะ อย่าทำให้ฉันผิดหวังนะอีไปรท์ จะเลิกก็ขอให้เลิกกันดีๆ เป็นพี่เป็นน้องกัน (ถ้าแม่มันไม่ว่านะ) :m16: และหวังวากับดริณคงไม่มีอะไรซ่อนเร้นแล้วนะ ไม่ใช่อะไรเห็นวาป่วยและอ้อนวันเหมือนกับเหงาอยู่คนเดียวดริณไม่อยู่ด้วย เลยอดจะหวั่นๆไมไ่ด้ คงไม่แล้วเน๊าะ :mew6: ตอนหน้าวันจะได้เจอเพื่อนแล้ว และ อาจจะมีอะไรดีๆก็ได้นะจากการเมาครั้งนี้ อ๊ายยยยยย มโนไปล่วงหน้าแล้ว :ling1:
-
:ruready งานเปิดอกสินะ เลิกกับไปทได้ซะทีเถอะ จะได้โสด ให้คุณอธิปได้เสียบ :laugh:
วาน้อยหายไว ๆ นะ หรีอต้องให้คุณดริณมาคอยดูแลหว่า :haun5:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
จิ้มมมมมม -..- บวกเป็ดค่ะะ
-
สงสารวัน ไปป์เอ๊ย มีอะไรไม่คุยกันดีๆ
-
:katai1: ไปท์ไปที่ชอบเถ๊อะ!!!! นางเหมาะสมกับชะนีมากกว่าน่ะ โมเมนต์วาอ้อนวันน่ารักกกกกก
-
เยิ๊ฟๆตอนหน้าก็จะอยู่ครบแกงค์ละ
คิดถึงเจนี่อ่ะ :z1:
-
เพื่อนจะได้เจอกันแล้วววววว
-
เย่ มาต่อแล้ว :impress2:
-
น้องไปท์ช่วงนี้คงโดนชะนีสิงละมั้ง กระดิกตัวไปไหนไม่ได้ ต้องรอดูกันต่อไป
แล้วน้องวาละ ป่วยเป็นอะไร คงไม่ได้แอบเป็นโรคร้ายแรงใช่มั้ย นี่แอบคิดมาก
คืนนี้วันบอกจะเมาประชดเด็กไปท์ อย่าเรื้อนให้มากนะ เดี๋ยวจะโดนคุณอธิปจัดหนัก :oo1:
-
อธิปเสียบต่อเลย วันว่างแหล่ะ
ส่วนไปท์แกก็ไปที่ๆแม่แกชอบเถอะ
-
ไปท์อาจมีเหตุผลอะไรก็ได้ วันอย่าพึ่งหงุดหงิดไป
-
ป้าคิดถึงหนูวาจังเลยลูก :mew1:
-
ไปท์ยังไม่ชัดเจนบอกเลย!!
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: ลั้นลาๆๆ ไม่รู้จะเลิกไม่เลิก แต่ดูท่าแล้วน่าจะอย่างแรก :katai3:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
วันก้อเจ็บ
ไปท์ก้อเจ็บ
:ling1:
คุณอธิปก้อเจ็บบบบบ
-
เที่ยวสนุกมั้ยคะ คิดถึงวันมากเลย แล้วจะเป็นไงต่อ อยากให้วันเลิกยุ่งกับไปท์แล้ว
คุณอธิปช่างแสนดี รอผองเพื่อนเจอกันค่ะ คิดถึงเจนี่ :กอด1:
-
วันกะไปท์คงไปกันไม่รอดแล้ว
:เฮ้อ:
ทำอะไรให้ชัดเจนไปเลย
โมเม้นวันวาก็น่ารักไปอีกแบบ มีอ้อน o13
แต่ทำไมคุณดริณปล่อยให้วาป่วยนานจัง
-
ปล่อยไปท์ไปเหอะ คุณอธิปดีกว่าเนา
คิดถึงเจนี่
-
ของไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ใช่ ..
-
ไปดีเหอะน๊าไปป์
เด๋ววัน ให้เฮียอธิปจัดการเอง หุหุหุ
-
:katai1:
-
ไปท?เป็นอะไร ทำไมไม่ติดต่อ บทจะตัดใจก็ง่ายเหลือเกิน :katai1:
แต่ไม่เป็นไร เราเชียร์คุณอธิป #ทีมคุณอธิป o13
-
เชียร์อธิป มีรักใหม่เร็วๆ นะวัน
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง รออ่านค่าาา :katai2-1:
-
แต่งสั้นๆ รีบมาเลย คิดถึง มีคำผิดบอกด้วยค่า
รียูเนียน
"นี่กระเช้าของมึงคุณอธิปซื้อให้ ไม่ใช่กู" รีบบอกเพราะมันมองอยู่นาน ไม่ถามออกมาเสียที
"มึงกับคุณอธิปนี่ยังไงวะ .. แค่กๆ .. แล้วน้องไปท์สุดหล่อล่ะ" ถามมาแบบนี้ความสนุกกูหดหายไปเยอะเลย กูเล่าเรื่องราวที่เจอมาให้มันฟังจนหมด วามันนั่งบนโซฟาเอาผ้านวมพันตัวไว้ กูนั่งข้างๆคนละด้าน กลัวติดไข้เหมือนกัน
"เชี่ยยย ! แม่ผัวลูกสะใภ้ ละครเย็นที่กูดูอยู่ทุกวันนี้เลยมึง .. อะแฮ่ม .. คอนี่ก็คันจริง" วามันโอเวอร์แอคติ้งมาก
"เออมั้ง สัตว์เอ้ย กูมันคนที่สังคมรังเกียจว่ะ นี่ขนาดเขายังไม่รู้เบื้องหลังกูนะ ยังไม่รู้ว่ากูเคยขายตัว เคยมีผัวมานับไม่ถ้วน!" พูดไปก็อยากกระดกเหล้าให้หนำใจ
"มึงก็อย่าว่าตัวเองเลย กูก็ไม่ได้ต่างจากมึง .. ฮัดเช้ย! . วันหยิบยาให้หน่อย เดี๋ยวสักพักต้องอุ่นข้าวกิน คุณดริณซื้อไว้ให้ก่อนออกไปข้างนอก .. ฮืออ .. หนาววว" กูเดินไปหยิบยา ถือวิสาสะเพิ่มแอร์ให้วามันด้วยแล้วหยิบกล่องข้าวแกะใส่จานเตรียมอุ่น
"วันนน ! พวกมันมากันแล้ว .. ฮัดชิ้ว .. โอย .. มึงลงไปรับหน่อย เอาคีย์การ์ดกับกุญแจไปด้วย .. ซื้ดดด" กำลังหยิบข้าวออกมาพอดีวามันก็ตะโกนบอกว่าไอ้พวกนั้นมาแล้ว กูเลยเดินเอาข้าวไปให้มันนั่งกิน ส่วนกูรีบหยิบของวิ่งออกมากดลิฟต์ลงชั้นล่าง ต้องมารับเขาหน่อย คุณชายทั้งหลาย ..
.
"อิวันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!"
"อิแรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!"
"ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!"
"ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!"
เปิดลิฟต์ออกมาก็เจอไอ้เพื่อนเลิฟสามตัวยืนรออยู่ เสียงดังมาก่อนใครคือเสียงอิเจนี่เมียพี่ดำ ส่วนเสียงที่สองเสียงกูนี่แหละ เรียกอิแรดของแท้ นอกนั้นเสียงอุทานและร่วมกันขำจากไอ้อายไอ้รัก โอย นี่เพิ่งเจอยังขนาดนี้แล้วขึ้นไปบนห้องจะขนาดไหน กูว่าคุณดริณโดนไล่ออกแน่ว่ะงานนี้ ฮ่าาาาาาาาาาาา
"มึงนี่สวยวันสวยคืนนะอิชะนียอดดอย" มันเหมือนจะชม แต่สุดท้ายลงเอยด้วยด่าตลอด
"ชะนีแม่มึงสิ กูสวยอ่ะปกติ แต่มึงสวยนี่กูว่าแปลก .. ไม่ได้ชมนะ แค่พูดเฉยๆ" ด่ามันกลับ ปากดีตลอด
"อินี่ว่ากู .. สัตว์ .. คิดถึงฉิบหาย เหมือนไม่เจอกันสิบชาติ" อิเจนี่พูดทำหน้าทำตาละห้อย แต่ก็คิดถึงพวกมันจริงๆ เจอแบบนี้ไม่อยากอยู่คนเดียวเลยว่ะ
"ถึงละอิเหี้ย ออกมา" เปิดลิฟต์กันออกมา พอเข้าห้องได้เท่านั้นแหละ วาโดนแซวซะนับเยินเลย
"ยั่วผัวมากสิมึง โดนจัดจนไข้ขึ้น .. กูว่าแต่ก่อนมึงไม่ได้ลีลาเด็ดนี่หว่า หรือได้เชื้ออิวันมากไป ฮ่าาาา" อ้าว อินี่
"ปากคอมึงนี่นะเจนี่ .. กูยังงงอยู่ทุกวันนี้ว่าอเล็กซ์มันเอามึงทำเมียได้ไง" ไม่ต้องด่าเองให้เหนื่อย นี่เสียงไอ้รักสุดหล่อของเจนี่มัน
"มึงมันตาต่ำมองไม่เห็นความงามในตัวกู .. เปรต .. ถีบกูทำไม!" มันหันไปตีคืนไอ้รักที่ถีบมันจนเซ ตลกฉิบหาย อยู่กับพวกมันนี่โคตรมีความสุขเลย
"มึงงงง ! แดกๆๆๆ " ไอ้อายเรียกพวกมันให้มาที่ห้องนั่งเล่นริมระเบียง เปิดระเบียงเล็กน้อยพอลมเข้า กูกับไอ้อายช่วยกันแกะขนมของกินแกล้มเหล้ายาปลาปิ้งพร้อม หลังจากนั้นวามันก็มานั่งคู้พิงกูไปด้วย เรื่องเม้านี่พลาดไม่ได้
"มึงเป็นไงบ้างเจนี่ ออกมาแล้วทำอะไรวะ" เปิดประเด็นกันด้วยคำถามที่ทุกคนตั้งตารอว่าพี่ดำเขาเอามันไปปู้ยี่ปู้ยำทำแกงที่ไหน
"ตอนนี้กูเป็นเจ้าของฟิตเนสละโว้ยยยยยย " มันพูดกระดกเหล้าทีเดียวหมดแก้ว
"เชี่ยเอ้ย จริงดิ" กูถามพลางแดกถั่วเล่น
"มึงไม่เห็นกล้ามกูหรอ นี่ .. เลิศป่ะล่ะ" หูวววว กล้ามแม่งขึ้นเพียบเลย
"จะไปกดพี่ดำมึงหรอห๊ะ .. รับเชี่ยไรกล้ามโคตรใหญ่ กูกลัว" ไอ้รักทำท่าขยะแขยงเลยโดนเจนี่เอาแขนตีเข้าที่หน้า "เชี่ย เจ็บนะ" เอ้า ตีกันได้ดีจริงๆคู่นี้
"แล้วมึงล่ะวา สบายดีไหม ตอนนี้เรียนอย่างเดียวเลยดิ" ไอ้อายเห็นสองตัวมันมีวแต่ตีกันเลยหันไปหาไอ้วาที่ซบกูอยู่
"เออ .. เรียนแม่งทุกวัน จนกูเบื่ออ่ะ" มันพูด สูดน้ำมูกจนกูสงสาร ป่วยขนาดนี้ก็แทนที่จะไปนอนโรงพยาบาล
"ดีนะชีวิตมึง .. แล้วมึงล่ะวัน กูล่ะอยากรู้ชีวิตมึงมาก เผลอๆนี่ยิ่งกว่าซีรีย์" อิเจนี่พูดหลัวจากสงบศึกได้ พอต้องมาเล่าเรื่องกูเลยกลายเป็นว่ากูกระดกเหล้าจนหมดไปสามแก้วติดก่อนจะเริ่มเล่าทุกอย่างตั้งแต่เลิกกับคุณอมร ไปอยู่กับไอ้ไปท์ กลับบ้านแล้วไปโดนเหี้ยเสี่ยระยำส่งคนมารุมโทรม จนได้คุณอธิปช่วยไว้ได้โดยบังเอิญ เล่ายาวเป็นชั่วโมงจนมาจบที่ตอนนี้กูได้เรียน แม่กูกับกูมีความสุข ระหว่างเล่าน้ำตากูไหลแล้วไหลอีก โดยเฉพาะเรื่องนี้ ..
"ไอ้เหี้ย ! มันรุมมึงจนเกือบเป็นเอดส์เลยนะเว้ย ! ถ้าเป็นกูกูจะให้คุณอธิปของมึงสั่งฆ่าให้หมด" ไอ้รักโพล่งออกมา กำมือแน่น กูรู้ ถ้ากูทำได้ กูก็ไม่ปล่อยมันเหมือนกัน
"ชั่วช้าสาระเลว ชีวิตมึงนี่ยิ่งกว่านิยายอีกวัน ! กูร้องไห้ตามมึงละเนี่ย .. ฮืออ .. แถมตอนนี้มาโดนกีดกันแม่ผัวลูกสะใภ้อีก มึงนี่มันอาภัพรักจริงๆว่ะ" อิเจนี่ร้องไห้จริงๆ มันเช็ดน้ำตาไปแดกเหล้าไป กูก็ร้องตัวโยนไอ้วาร้องไห้จนหน้าแดง มันคงพอรู้สึกได้ว่ากูต้องผ่านอะไรมาบ้าง ต้องเจ็บขนาดไหน
"จากที่เล่ามาคุณอธิปเป็นคนดีมาก เขาไม่ได้คิดอะไรกับมึงเลยหรอ" ไอ้อายเป็นคนจุดประเด็นเรื่องใหม่ ทุกสายตามองกูเป็นตาเดียว
"ไม่แน่ใจว่ะ". กูตอบเบาๆ
"มึงไม่ใช่เด็กนะอิวัน มึงอะโชกโชนกว่ากูอีก" เอาแล้วไง โดนด่าเต็มๆ
"ไม่ใช่แบบนั้น .. เออ .. เขาเหมือนคิด .. แต่กูไม่แน่ใจ .. เคป่ะ " กระดกเหล้าแก้วที่เท่าไหร่จำไม่ได้ กูเริ่มจะเมาแล้วแหละ ไม่อย่างนั้นไม่ร้องไห้โอดครวญขนาดนี้หรอก
"อิเหี้ย กูอยากได้อ่ะ " อิเจนี่พูดท่าแรดได้อีก
"เอาพี่ดำมึงให้รอด" ไอ้รักผลักหัวมัน เจนี่แทบล้ม ตลกกันทั้งวงเหล้า ฮ่าาา
"แล้วมึงสองคนล่ะ กะอยู่จนครบปีเลยใช่ไหม" กูถาม เห็นมันไม่มีวี่แววคิดจะออกมากันเลย กะทำอาชีพนี้จนตายเลยหรอไงวะ
"กูว่าครบปีกูจะออกไปอยู่กับแฟน" ไอ้อายพูด เชี่ยมันมีแฟนด้วยหรอวะ
"มึงมีแฟนด้วยหรอ" ไอ้วาหันมาถาม ตอนนี้นอนหัวหนุนขากูละ คนป่วย
"เออ กูคบเขาตอนสามเดือนแรกที่มาทำงาน เจอกันตอนกลับบ้าน น่ารักดี เป็นนักศึกษาปีสี่ละ" โหววว ร้ายนะไอ้อาย หล่อแบบนี้ฟันเด็กเว้ย
"แล้วมึงล่ะไอ้รัก มีเมียยัง" กูถาม อยากรู้จริงๆ
"เชี่ย กูขอเม้า . มันอ่ะตามจีบหมอพลอยอยู่ สัตว์นี่ทำเงียบ ตอนนี้มันไปช่วยห้องพยาบาลตลอด กูนี่งงเลยมันไปชอบเขาตอนไหน ละแม่งเอาผู้ชายมาเกือบปี เสือกกลับลำ" ไอ้อายเล่า เชี่ย นึกย้อนไปกูจำได้เขาเคยมีปากเสียงกันไม่ใช่หรอวะ ไหงตอนนี้ไปจีบเขาซะได้
"กูอ่ะมีเมียผู้หญิงมาก่อนมึงจำไม่ได้หรอ .. กูชอบเขาว่ะ ตอนนั้นที่กูตีกันอ่ะ เพราะกูไปพูดไม่เข้าหู เขาเสือกพูดเสียดสีมา กูเลยลงแรงไปหน่อย .. แต่ตอนนี้ไม่ละ กูจีบจนติดละสัตว์" มันพูดยกยิ้มชอบใจ เออเว้ย คงไม่เจอผู้ชายโดนใจล่ะมั้ง แต่หมอพลอยเขาก็ไม่รังเกียจเนอะ ..
"กลับมาแล้ววว .. โอ้ .. เต็มห้องเลย .. วา .. ทำไมไปนอนแบบนั้น" มาแล้วสุดที่รักวามัน มาถึงปลดเนคไทอย่างหล่ออ่ะ แต่งตัวแบบนี้คงไปออฟฟิศมา เขาเดินมานั่งข้างๆวาแล้วดึงวาไปแตะหน้าผาก ดูเอ็นดูวามันสุดๆอ่ะ
"สวัสดีครับบบ" พร้อมเพรียงกันไหว้คุณดริณ
"ตามสบายนะ นั่งได้เรื่อยๆ แต่ขอพาตัวแสบไปเช็ดตัวก่อน .. นี่ทานยาหรือยัง หืม"
"อืออออ". ส่งเสียงคราวเป็นแมวเซาเลยโดนคุณดริณช้อนตัวไปทั่งผ้านั่นแหละ ส่วนพวกกูนี่นั่งกลั้นโห่แซวไม่ไหว พอเขาเข้าไปในห้องเท่านั้นแหละ
"ฟินเชี่ยยยยย" เสียงไอ้รัก
"อิวามันร้ายยยยยยย" นี่เสียงอิแรด
"ดีว่ะ ไม่นึกว่าจะลงเอยกันได้ ตอนแรกเขาชอบมึงนะ กูดูออก " อันนี้เสียงไอ้อาย
"ให้วาอ่ะดีแล้ว มันชอบของมันมาแต่ไหนแต่ไร ฮ่าาาาา" กูพูด ย้อนไปตอนนั้น ใครก็รู้ วาเทิดทูนคุณดริณยิ่งกว่าอะไร
เราแดกกันจนเที่ยงคืนยังไม่หยุดปาก กูจะสลบละ เจนี่พี่ดำโทรหาทุกชั่วโมง ส่วนไอ้รักกำลังจะกลับละ ไอ้อายเมาแล้วไอ้รักต้องแบกขึ้นแท็กซี่อีก
"มึงกลับไงเนี่ย .. เอ้า โทรศัพท์เข้า" ไอ้วาเดินออกมาดู ไม่ให้กูนอนนี่หรอ .. เอิ๊ก .. เมาแล้วเนี่ยอิเหี้ย
"ฮัลโหลลลลลลลล"
(( ยังไม่กลับหรอ เมาขนาดนี้อย่ากลับเองนะวัน ))
"ยัง .. ไม่เมาเท่าไหร่เลย .. อ่อก" กูจะอ้วกเลยยื่นโทรศัพท์ให้วามันก่อนจะหันไปหาถุงเตรียมอ้วก
"ครับ"
"ได้ครับ . ครับ สวัสดีครับ"
อะไรวะ ยื่นให้คุยมันก็ครับๆ อยู่ได้ .. เอิ๊ก .. เชี่ย มึนหัวฉิบหาย แดกเยอะมากอ่ะ
.
.
"อื้ออออ"
"เช็ดหน้าเช็ดตาหน่อย"
"อยู่ .. หนายยย "
"เมามากละนะ นอนๆ ฉันไปรับกลับมาห้องละ .. นายหลับจนตอนนี้แหละ จะตีสองแล้ว "
"อือออออ"
"ปล่อยแขนวัน เช็ดไม่ถนัด"
"ไม่ปล่อยยยยย"
"เป็นอะไรอีกล่ะ"
"คุณ .. อึ่ก .. บอกวันก่อนน "
"จะให้บอกอะไร .. หืมมม"
"คุณ .... "
"ว่า"
"คุณชอบวัน .. อึ่ก .. ใช่ไหม"
TBC.
..................................................................
รักพวกมันว่ะ ยิ่งแต่ง ยิ่งไม่อยากให้จบ
ปล. อยากทราบว่าทำไมทุกคนถึงอยากเป็นวันหรือวาคะ บอกทีสิ ~ THX
:pig4:
-
จิ้มมม
-
เอาแหล่ววว ปิดท้ายได้เริ่ดเก๋มากวันเอ๋ย โดนรุกเป็นแน่แท้ อิอิ เชียร์คุณอธิป
-
กรี๊ดดดด สนุกก อยากรู้ว่าตอนนี้ นายอมรนั้นเป็นยังไง เอดส์แดกอ่ะยัง
ถ้าเลิกได้ขอเป็น วันจ้าาาา
-
ตื่นมาจะจำได้ไหมน่ะ :hao6:
-
โอโห แล้วคุณอธิปจะว่าไงเนี่ย
หายเมาอีกทีโลกเปลี่ยน :a5:
-
อยากเป็นวัน ที่ได้รับความรักจากแม่อย่างเต็มเปี่ยม อยากเป็นวาที่ได้รับความรักจากดรินอย่างล้นเหลือ อยากเป็นอิเจนี่ที่ได้รับความรักจากอเล็ก. อยากเป็นตัวละครทุกตัวที่ทำให้ วันทอง สนุกสนาน อยากอ่านไม่มีวันจบ
-
คิดว่าการดำเนินชีวิตย่อมเคยพบกับคำว่าฟ้าหลังฝน แล้วฟ้าของแต่ละคนก็คงจะสดใสไม่เท่ากัน แต่มันก็คีอสิ่งที่ดีขึ้นหลังจากผ่านมรสุมหรีอสิ่งที่ไม่ปรารถนาเข้ามาในชีวิต ทั้งวัน และวาก็ได้พบกับฟ้าที่สดใสนั้นแล้ว ได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก แล้วรักตอบ โดยเฉพาะวา แต่วันยังคงลุ่ม ๆ ดอน ๆ อยู่ ว่าจะคุณอธิปหรีอไป๊ท ยังไม่เคลียให้ชัดเจน แต่ก็เป็นกำลังใจให้นะ อยู่กับใครแล้วมีความสุข สบายใจทั้งตัวเอง และคนรอบข้างก็อยากให้เลีอกคนนั้นนะ (ไม่ค่อยจะเชียรพี่เป้เท่าไหร่เลย :laugh: )
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
ค้างแบบนี้น้ำตาปริ่มเยยย โฮรกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คุณอธิปรีบๆสารภาพไปเถอะค่ะ อิชั้นอยากอ่านฉากสวีทของอิหนูวันบ้าง :laugh:
-
กลับมาเจอกันนี่เม้าท์มอยยาวเลยนะ ฮ่าๆ
-
หวังว่าวันจะมีความสุขซะที
คนอื่นก็ดูอยู่ดีมีสุขกันแล้ว :heaven
-
ชอบอ่าา วัน ถึงชีวิตจะอาภัพไปหน่อย แต่สู้ชีวิตมากๆ เจ๊ยกนิ้วให้เลย อยากเป็นแบบวันบ้าง ทรหดดีแท้
-
กรี๊ดดดดด เฮียอธิปจ๋าบอกรักไปเบยยยยยย
ตอนนี้วันกะลังหวั่นไหว อิอิ
เพราะไงไปป์ก้อคงไม่สามารถขัดแม่ได้หรอก
แม่ผัวลูกสะใภ้คู่นี้ไม่มีหวังจูนติดเรยอ่ะ
-
ไปท์หายไปไหนหว่า เมื่อไหร่จะมาเคลียร์กันนิ ฮึค้างเรื่องไปท์อ่ะ
ลุ้นอธิปเหมือนกัน....คนดี
แต่ก็สงสารไปท์นะ มันก็รักของมัน
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มาสั้นไปนิด แต่ให้อภัย เพราะ :heaven ประมาณมาน้อยแต่เน้นๆ และเป็นเน้นที่ชอบให้จิ้น วัน วา อีกแล้ววววว :ling1: คราวนี้มาครบแก๊งเลย ชอบบรรยากาศเพื่อนฝูงคุยกันมาก ฮา เจนี่ อ่ะ โชคดีเน๊าะมีพี่ดำดูแลแถมเปิดกิจการฟิตเนสให้อีก แต่พอนึกถึงกล้ามหนู :a5: คิดเหมือนวันเลย จะกดพี่ดำคืนเหรอ :laugh: ทุกคนดูมีความสุขแล้วเน๊าะ เรื่องรักกับหมอพลอยก็เคลียร์นิดๆ โชคดีนะที่หมอพลอยไม่รังเกียจรักที่ทำงานแบบนี้ หายาก เหลือแต่อายแล้วดิ จะคู่ใคร อยากให้มีคู่ด้วย เอาใครดี เอาไปกดไอ้คุณอมรดีไหม ถ้าจะแซ่บ :z1: วา กับ ดริณ โล่งหน่อยนึกว่าความสัมพันธ์ถดถอย แต่พอตอนนี้ดูแล้วจะถอยเข้าถอยออกกันไปอีกนาน :haun4: แต่แหม่ ปิดท้าย วัน อธิป ได้ :z3: อยากจะรู้แล้วๆๆๆ ว่ายังไงต่อ ตอนนี้ก็ไม่มีใครมาเก็บจาน เก็บอะไรแล้ว รีบพูด แล้วรีบเก็บสบู่กันไปเถอะ :oo1: วันจะได้มีความสุขกับเขาสักที ชีวิตรันทดมาพอแล้ว ตอนหน้าหวังว่านะ หวังว่าเขาจะ :oo1: จากโลโก้ไม่ค่อยหื่นเลยตู บ่งบอกมากกกก :pighaun:
-
อ๊ากกก คุณอธิปจะตอบยังไงงงงง -///
-
ชอบถามตอนเมา แล้วจะรู้เรื่องไหม ..
-
มาสั้นจริงๆ โอเคๆ ถึงสั้นก็ยังดีเพราะมีให้อ่าน
เมื่อก่อนอยากเป็นน้องวานะ แบ๊วๆน่ารักดี เพราะวันกร้านโลกเกินไป
แต่ตอนนี้ขอเลือกเป็นวันนะ เพราะได้เป็นตัวหลัก ถึงจะมีผัวมาเป็นร้อยแล้วก็เถอะ
และอีกเดี๋ยววันก็จะได้แซ่บกับคุณอธิป :hao6:
ลุ้นคำตอบคุณอธิปมากๆ อย่าทำให้ติ่งผิดหวังนะคะ
ยังคงห่วงน้องวาเหมือนเดิม แค่ไข้หวัดธรรมดาจริงๆใช่ไหม
คนแต่งคงไม่ใใจร้ายกับน้องวาคนน่ารักหรอกนะ ขอให้น้องมันได้มีความสุขอย่างยั่งยืน
-
อร๊ายยย :ling1: :ling1: ทำไมทำเยี่ยงนี้คร้า
มาตัดฉับงี้ได้งายยยงื้อออค้างอย่างแรงอ่ะ
-
อยากเป็นวาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ชอบคุณดริน
ได้แบบนี้จิงๆก้อคงดี
ฟินนนนนนนนนนนนนนน :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
รีบมาต่อเร็วๆน้าาา เราใจจะขาด
-
ชอบมากกกก สนุกที่สุดดดด
แถมฟินตอนท้ายอีก เมาแล้วกล้านะวันน :hao6:
-
คุณอธิป ตอบเร็วววสิจ๊ะ ว่าชอบ วัน
-
ตรงได้อีก
-
ถามแล้ววววววววว แอ๊กกกกกกก :-[
รียูเนียนฮามาก ชอบเวลาอยู่ด้วยกัน
-
ตอนพิเศษ ลอยกระทง
พี่ดำ x เจนี่
"ที่รักไม่อยากไปลอยกระทงจริงดิ" เสียงผู้ชายตัวโตที่เดินเข้ามาหากูในฟิตเนส วันนี้วันลอยกระทง ปกติกูก็ไม่ค่อยชอบไปเท่าไหร่ ถ้าไปก็ต้องไปกับเพื่อนไม่เคยไปกับแฟน
"อยากไปก็ไปเองดิ" ก็ขี้เกียจอ่ะ คนก็เยอะ แถมเสียงก็ดัง อะไรก็ไม่รู้ แถมวันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน กูเดินเอาของไปเก็บ ตอนนี้คนทยอยออกจากฟิตเนสหมดแล้ว กูนี่เรียนไปด้วย ดูแลฟิตเนสไปด้วย อเล็กซ์จ่ายเงินค่าเสียหายเกือบแสนเพื่อไถ่ตัวกูออกมา กูไม่ใช่คนแรกหรอกที่ออกมา เคยมีคนเก่าๆเขาก็จ่ายเงินแบบนี้ แต่หนีไปเลยก็มีนะ อย่างไรผับก็ตามตัวไม่ได้หรอกถ้าหนีไปไกล
"ไปลอยกระทงกับเค้าเถอะนะ .. นะครับบ" อ้อนอีกแล้ว หลังๆมันอ้อนกูจนนึกว่ามีลูกเพิ่ม เฮ้อ แต่เพราะมันดีแบบนี้แหละ กูเลยรักมันมาก
"ไปหาไรกินก่อนค่อยคิด" บอกมันแล้วหยิบกระเป๋าออกจากร้าน สั่งเด็กให้ปิดร้านให้เรียบร้อยแล้วเดินมาขึ้นรถ มันก็รีบวิ่งตามมา หน้าตานี่ดีใจไปอีก มันทำงานมาทั้งวันเหมือนกัน เดี๋ยวนี้กูเป็นแม่บ้านแม่เรือนแล้วนะ ทำอาหารให้มันกิน ทำความสะอาดห้อง บางครั้งก็ทำตัวเป็น เอ่อ .. เมียที่ดี ไม่ด่าว่าผัวสุดที่รัก
"ทานสเต็กเนอะ" ไอ้ดำพูดแล้วเอามือมาลูบที่มือกูเบาๆ
"อืม" ตอบกลับแล้วเอามือประสานมือมัน ไม่รู้ว่าเริ่มรักมันตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้พูดได้เลยว่ารักมาก รักเพราะมันเป็นคนดี เสมอต้น เสมอปลาย และรักกูมากเสียจนกำแพงในใจกูตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว
.
"เมื่อไหร่จะไปหาพ่อแม่เค้าอ่ะตัวเอง" ตอนนี้เรานั่งกินสเต็กกันอยู่ในร้านตกแต่งแบบอเมริกัน อร่อยดี ปกติก็ไม่ค่อยได้กินของหรูแบบนี้หรอก กินแต่ส้มตำ น้ำตกพู่น จนมาคบมันนี่แหละ ชอบพาไปกินของแพง ของไฮโซ บางที่ก็ไม่ถูกปาก แต่ที่นี่กูชอบ มันเป็นรสชาดที่คนไทยกินได้
"เดือนหน้าได้ป่ะ ท่านจะรับกูได้หรอ กูกลัวนะ" กลัวจริงๆ กลัวว่าท่านจะรับไม่ได้และกีดกันพวกกู
"ไม่มีอะไรหรอกครับ อย่ากลัวสิ เค้าก็อยู่ แค่เค้ารักตัวเอง พ่อแม่เค้าก็ไม่ว่าแล้ว เดือนหน้าก็ได้ อย่าเบี้ยวเค้านะ" มันพูดมาก็จริง กูจะลองเชื่อใจมันดูสักครั้ง อย่างไรสักวันก็ต้องเผชิญหน้าอยู่ดี
นั่งกินกันจนสามทุ่มก็เช็คบิล ไอ้ดำพากูขับรถเที่ยวดูไฟในเมืองไปเรื่อย ไฟสวยดีโดยเฉพาะวัดวาอารามต่างๆที่ประดับไฟสีสันสวยงาม มันขับพากูออกมาเรื่อยๆจนถึงนอกเมือง จะไปไหนวะ
"ไปไหนเนี่ย" เริ่มรู้สึกว่าจะพ้นเขตเมืองละเลยถามขึ้น นี่จะพากูออกไปไหนวะ อยากนอนจะบ้า
"เดี๋ยวก็รู้" ตอบแค่นั้นมันก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ กูเลยไม่สนใจมันละ ไปไหนก็ไป ตามใจคุณชายมัน
.
"สวยว่ะ" พอมันจอดรถกูก็ตื่นพอดี หลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้แค่ว่าพอลงมาจากรถกูก็ต้องอึ้งกับความสวยของที่ที่มันพามา เราเดินลงมาที่ทะเล มันมีสะพานยาวออกไปถึงกลางทะเล สวยมากเพราะเขาประดับไฟไว้เต็มสองทางเดิน อยู่ดีๆไอ้ดำก็หยิบกระทงกรวยออกมาจากเบาะหลัง รู้จักกรวยไอศกรีมอันแหลมๆห้าบาทป่ะ อันนั้นแหละ เขาเอามารองติดกันแล้วตกแต่งด้วยดอกไม้ต่างๆอย่างครีเอทอ่ะ
"ชอบไหม สวยเนอะ .. โรแมนติกด้วย" มันพูดแล้วเดินมาจูงมือกูเดินไปสุดสะพาน โรแมนติกหรอ มันคงอยากได้ความโรแมนติกบ้างสิเนอะ ปกติกูให้ได้แค่คำด่า หรือ ท่าทางรังเกียจ แต่วันนี้กูคงต้องพยายามโรแมนติกซะละ
"ชอบมาก .. ขอบคุณนะ" กูยื่นหน้าไปหอมแก้มมัน แล้วรีบเดินไปให้ถึงไวๆ ไม่รู้ว่าตอนนี้มันทำหน้ายังไง แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้กูหน้าร้อนมาก และคาดว่าคงแดงเต็มที่แล้ว มือก็สั่น แถมใจเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมา โอ๊ย อิเจนี่เอ๊ย แค่หอมแก้มผู้ชายมึงเป็นถึงขั้นนี้เลยหรอ
"อธิษฐานอะไรอ่ะ" มันถาม เราจุดเทียนแล้วอธิษฐานก่อนจะปล่อยกระทงลงสู่ทะเล นี่ห้าทุ่มแล้ว ไม่มีคนมาเดินแถวนี้เลย ก็เหมือนเรามาลอยกันสองคน
"กูก็แค่ขอขมาพระแม่คงคาก็เท่านั้น ทำไมมึงจะให้กูขอพรเหมือนวันเกิดหรอไง .. ควาย" เอามือผลักหัวมัน ไอ้บ้า กูก็ขอขมาตามที่เขาทำกัน มันจะถามทำไมเนี่ย
"แล้วรู้ไหม เค้าอธิษฐานอะไร". มันดึงให้กูนั่งลงข้างๆ เอาขาแกว่งไปมามองคลื่นทะเลสาดกระทบฝั่ง แบบนี้ก็สบายใจดีเหมือนกันนะ
"จะเล่าก็เล่ามา .. อื้ออ .. ใครให้หอม". หยิกขามันไปที ชอบแอบหอมแก้มอยู่เรื่อย เดี๋ยวแม่กัดกลับเลย
"ก็ขอขมาพระเเม่คงคา แล้วก็อธิษฐานให้กระทงของเราลอยคู่กันเหมือนที่ชีวิตเราจะเดินเคียงข้างกันตลอดไป"
ฉ่าาาา
"เน่าเชี่ย" ถึงกับต้องก้มหน้ากันเลยทีเดียว แม่งกล้าพูดออกมาได้ไงวะ เน่าจนจะอ้วก
"แล้วทำไมตัวเองต้องเขินด้วยอ่ะ .. ฮ่าาา .. จุ๊บ .. รักนะครับ .. รักมากด้วย" ไม่มีเคอะเขิน มันยังดึงกูไปจุ๊บปากอีก อื้ออ กูเริ่มเขินมากแล้วเนี่ย พอๆ กลับบ้านเหอะ ไม่อย่างนั้นกูต้องละลายเพราะมันมัวแต่หยอดคำหวานใส่กูเนี่ย
วันลอยกระทงปีนี้ขอให้สิ่งที่ไม่ดีในชีวิตจงลอยหายไปกับน้ำ เริ่มต้นสิ่งใหม่จากนี้เป็นต้นไป ในเมื่อไอ้ดำมันรักกูขนาดนี้ กูก็คงต้องรักมันให้มากกว่าเดิม จะพยายามทำทุกวันให้มีความสุข .. สุขสันต์วันลอยกระทงครับ
.........…………………
พิเศษ
"ทานยานะวา เราคงไม่ออกไปลอยกระทงข้างนอกนะ แต่เมื่อเย็นฉันผ่านไฟแดง มีเด็กวิ่งมาขายกระทงขนมปัง น่ารักดีเลยซื้อมา สงสารเขาน่ะ". ผมมองกระทงที่คุณดริณถือมาให้ดู ทำมาจากขนมปังเป็นรูปเต่า น่ารักดีนะ
"อื้มมม .. วาอยากลอยแล้ว" ผมบอก คุณดริณเดินไปเอาน้ำใส่กะละมังอันเล็กๆแล้วเดินมาวางตรงหน้าโซฟา ตลกดีเนอะ ลอยในกะละมัง แต่ก็ยังดี ถือว่าได้ลอยล่ะเนอะ
"ปกติผมลอยกับพ่อแม่ แต่ปีนี้ผมคงไม่ได้ลอยกับท่านแล้ว". ผมบอกคุณดริณจุดธูปเทียนเรียบร้อยก็ส่งมาให้ผมจับ เราค่อยๆอธิษฐานและขอขมาก่อนจะปล่อยกระทงลงไปในน้ำ แล้วพนมมือไหว้หนึ่งครั้ง
"วามีฉันเสมอนะ .. ไม่ต้องเศร้าตัวเล็ก .. มานี่มา" ผมพุ่งตัวไปกอดคุณดริณไว้แน่น คิดถึงพ่อกับแม่มาก เขากอดผมไว้แล้วกดจูบมาที่หัว ตอนนี้คุณดริณเปรียบเสมือนพ่อแม่และคนรักในเวลาเดียวกัน รักมากครับ ผมรักคุณดริณมากๆ
"ไม่เอา ไม่ร้อง .. ฟอดด .. อย่างอแงสิ .. นี่วันลอยกระทงนะ ไม่ได้มีใครเสียสักหน่อย" เขาดึงผมขึ้นมาแล้วลูบหน้าลูบตาให้ พร้อมกดจูบมาที่ปากอีกที เนิ่นนานแต่ไม่ล่วงล้ำเข้ามาเพราะผมป่วยอยู่
"อื้อออ ". ผมร้องประท้วงเมื่อเขาเริ่มส่งลิ้นเข้ามา ไม่อยากให้เขาติดไข้ครับ ไม่ได้รังเกียจหรืออะไร
"เมื่อไหร่จะหายป่วยนะเด็กดื้อ .. อยากกอดใจจะขาดแล้ว" เขาพูดแล้วไซร้คอผมจนสยิว อื้อ คนบ้า ผมป่วยอยู่น้าา
"คุณดริณ .. วันนี้วันลอยกระทงนะครับ" ผมท้วงเขาบ้าง ลอยกระทงไม่ควรทำเรื่องอย่างว่านะ ต้องเป็นแบบอย่างที่ดีแก่เยาวชน
"อย่ามาทำเป็นพูด .. หายดีเมื่อไหร่ วาโดนฉันสำเร็จโทษยันเช้าแน่". พูดจบเขาดึงผมไปนั่งตักแล้วกัดหูผมเล่น ฮ่าา จั๊กกะเดียมครับ แต่ก็มีความสุขในแบบฉบับของเรา
แม้ปีนี้จะไม่ได้ลอยกระทงกับพ่อแม่ แต่ผมก็ได้ลอยกับคนที่ผมรัก พ่อแม่ยังคงอยู่ในใจผมเสมอ .. ส่วนตอนนี้ผมมีความสุขดี คุณดริณดีกับผมมาก มากจนผมไม่คิดว่าจะมีวันนี้ ต่อจากนี้ผมคงเป็นคนที่โชคดีมากคนนึง มีทั้งเพื่อนที่ดี แฟนที่ดี แค่นี้โลกของผมก็ไม่มืดมนอีกต่อไปครับ
เอาตอนพิเศษสั้นๆมาฝากค่ะ โนเอ็นซีเน่อ ไว้โอกาสอื่น ^^ ส่วนวันรอจบค่อยจัดเต็ม อิอิ
รักคนอ่านทุกคนค่ะ <3
-
นึกว่าจะมาทุกคู่อ่ะมาแค่เจนี่กะวาเอง
รอๆตอนเจนี่ไปเจอพ่อกะแม่สามี :pig4:
-
โถ่ นึกว่าจะมีวันมาด้วยยย
เผื่อจาได้รู้้ว่าพระเอกของวันเปนใคร
-
น้องวาหนูน่าเอ็นดูมาก มาป่วยวันเทศกาล ลอยกระทง
ขอบคุณนะคุณดริณที่อยู่ดูแลน้อง ช่างเป็นสามีที่แสนดีมาก
-
:katai2-1: :katai2-1: น่ารักกกกกกกกกก
-
เรื่องสนุกมากค่ะ ชอบตอนจุดดเปลี่ยนมาก น้องวันนิสัยเปลี่ยนเลย หวังว่าอธิปคือพระเอกกกกกนะ ไม่งั้นมีงอน
ปล.ว่าแต่เป็นหม่อม ถ้ารักกันต้องโดนขัดขวางแหงมๆ
-
อ่านจบแล้วแบบ... อ๊ากกก วันล่ะ วันไปไหน มาอ่านวันไปลอยกระทงกับอธิป (เชียร์อธิปสุดใจขาดดิ้นนน) :katai1: :katai1:
-
ใสใส แบ๊วๆ ^[+++++]^
-
คุณอมรหายไปไหนหนอ. อยากเห็นคุณอมรปะทะคุณอธิปจังคงสนุก
-
ตอนพิเศษโรแมนติกเบาๆ...
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เสียดายยยยยยยยยยยย ขาดวันกับอธิป ใช่เปล่าหนอ ขอให้ใช่ ขอให้โดน คนนี้แหละ :impress2: ตอนนี้เลยเป็นสองคู่ชู้ชื่นแทน พี่ดำ กับ น้องเจนี่ บทจะหวานก็หวานซะ เจนี่น่าอิจฉามากกกกกกกกกกก พี่ดำจริงใจมากๆเลยนะ ถึงกับเอ่ยปากพาไปหาพ่อแม่ ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกเจนี่ พี่ดำอยุ่ข้างเจนี่ตลอด ไปเถอะ พ่อแม่สามีรออยู่จ้า :-[ อีกคู่ก็น่าร๊ากกกกกกกก น่าอิจฉาไม่แพ้กัน ไม่คิดว่าดริณจะดีขนาดนี้นะ จากตอนแรกค่อนข้างติดลบนิสัยดริณ แต่พอดริณเข้ามาดูแล และเปิดใจรักวา รู้สึกว่าเป็นผุ้ชายที่ o13 ไม่แพ้พี่ดำ กับ อธิป เลยทีเดียว แหม ๆ มีจะทบต้นทบดอกหนูวาตอนหายไข้ แต่เขาว่า อีหนูวามันจะไข้กลับมากกว่านะ ดูจากคำพูดและอาการ คงจะทาบนาบกันหลายน้ำแน่ๆ :haun4:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
สุขสันต์วันลอยกระทงนะ ทุกๆ คน ..
-
คุณอธิป ไม่โผล่มาหรอ
-
ก็ยังคงฮาพี่ดำกับหนูเจนี่อยู่ จะขำไปไหน 555
คู่ว่าก็หวานจนมดขึ้น เสียดายอยากอ่านวัน
รอค่ะ :pig4:
-
:mew1:
-
ตอนพิเศษนี้ วาน่ารัก
แต่เจนี่น่ารักกว่า 555
-
ขอบคุณค่ะ มารอวันนะ :call:
-
คลิป
"คุณชอบวัน .. อึ่ก .. ใช่ไหม"
วินาทีนั้นที่วันกล้าถามออกไป คงเป็นเพราะความเมาบวกด้วยข้อสงสัยที่โดนกดดันจากเพื่อน แต่เจ้าตัวจะรู้ไหมว่ามันทำให้คนที่ได้ยินอึดอัดและกลัวที่จะตอบ ตั้งแต่เกิดมาอธิปยังไม่เคยชอบผู้ชายสักคน ก็มีแต่วันนี่แหละที่เข้ามาอยู่ในใจของอธิปไปเมื่อไหร่ไม่รู้ จากความเห็นใจ กลายเป็นความเอ็นดู จากน้องชาย เริ่มอยากให้เป็นมากกว่านั้น
"ใช่ไหมครับ .. อึ่ก" ภาพที่ทำให้อธิปต้องส่ายหัว วันนอนตาปรือดึงชายเสื้อเพื่อจะถามว่าเขาชอบตนหรือไม่ จะให้ตอบว่าไงล่ะ ชอบสิ ชอบมาก เรามาเป็นแฟนกันเถอะนะแบบนี้หรอ ไม่กล้า เขาไม่กล้าเอ่ยมันออกไปหรอก ถ้าวันปฏิเสธเขาขึ้นมา ความสัมพันธ์ที่สร้างกันมาจะเป็นอย่างไร แล้วอีกอย่าง วันก็ยังไม่เลิกกับไปท์เลย
"นอนเถอะวัน .. ฉันจะออกไปนอนข้างนอก" เขาหยิบหมอนเดินออกไปนอนตรงโซฟา ปล่อยให้คนที่ถามนอนโวยวายอยู่สักพักถึงได้หลับไป ..
.
"ปวดหัวฉิบ .. " ตื่นมาก็พบว่าการกินเหล้าเมามันทำให้ทรมานขนาดไหน โอย ปวดหัวไปหมดเลยกู
กริ๊งงงงง
"ไหนวะ" แม่งเอ้ย ใครโทรมาวะ แล้วโทรศัพท์อยู่ที่ไหน
"ครับ". รีบรับสายเมื่อเห็นชื่อว่าใครโทรมา
(( อาบน้ำแต่งตัวซะ เดี๋ยวเข้าไปรับมาทานข้าว ))
"ครับ"
เขาวางสายไปแล้ว กูรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว นี่ปาไปเที่ยงแล้ว เมื่อคืนเมามากจริงๆ กลับมาตอนไหน มาได้ไง ยังไม่รู้เลย
"สวัสดีครับ" เข้ารถมาได้ก็เจอกับคุณอธิปนั่งหน้าหล่อจับพวงมาลัยอยู่
"ไปทานข้าวในห้างละกันเนอะ ฉันว่าจะไปเดินดูของด้วย" เขาพูด กูพยักหน้ารับ วันนี้วันเสาร์นี่หว่า แล้วเมื่อคืนเขานอนไหนอ่ะ
"เมื่อคืนวันกลับมาที่ห้องได้ไงไม่รู้ครับ .. อ่อ .. หรือว่าคุณอธิปไปรับวันมา" ถามออกไปโง่ๆ ก็ต้องคุณอธิปสิวัน เขาเข้าห้องได้คนเดียวนี่นา
"นายจำอะไรไม่ได้เลยหรอ" เขาถามทำหน้าสงสัย เออ เมื่อคืนมีอะไร จำไม่ได้อ่ะ
"ไม่ได้ครับ .. เมื่อคืนทำไมหรอ"
"ไม่มีไรหรอก .. แค่คนเมาแล้วเพี้ยนน่ะ อย่าไปสนใจ" กูทำหน้างงจนเขาต้องส่งมือมาขยี้หัว เอาอีกแล้ว เมื่อไหร่จะเลิกเล่นหัวก็ไม่รู้
"ทานอาหารญี่ปุ่นไหม" มาถึงห้าง เราก็เข้ามาเดินดูว่าจะทานอะไรดี วันนี้วันเสาร์ คนเยอะใช่ย่อย
"อะไรก็ได้ครับ ร้านนี้ก็ได้คุณอธิป " ชี้ไปทางร้านด้านหน้า ร้านญี่ปุ่นชื่ออะไรไม่รู้ แต่ดูคนเข้าร้านเยอะดี
เข้ามาก็สั่งกันคนละเซ็ต นั่งรอสักพักเขาก็เอามาเสิร์ฟ หน้าตาน่ากินมาก เดี๋ยวกินเสร็จจะรบกวนคุณอธิปไปส่งที่คอนโดไอ้วา วันนี้อยู่กับมันได้อีกวัน วันอาทิตย์ก็ต้องกลับเขาค้อแล้ว
"โอ๊ยยย หืม .. แสบมาก". โอย พริกป่นมันเข้าตาอ่ะ มัวแต่เทเพลินไปหน่อย
"เป็นไรมากไหมวัน ไหนดูสิ .. ลืมตาได้ไหม ไปห้องน้ำนะ" กูลืมตาไม่ขึ้นเลย คุณอธิปเดินพากูมาห้องน้ำ เอาน้ำล้างตาอยู่นาน แต่ก็ยังไม่ค่อยหายดี พอล้างเสร็จคุณอธิปก็ดึงทิชชู่มาเช็ดให้ กูยืนลืมตาให้คุณอธิปเช็ด แสบจังวะ
"เห้ย! ทำอะไรอ่ะ !"
ผัวะ
"อะไรกัน .. ไปท์!" กูเข้าไปแยกตรงกลาง อะไรวะ อยู่ดีๆก็มีคนเดินมากระชากกูออก แล้วเข้าไปต่อยคุณอธิป กูมองได้แค่นั้น ตายังแสบอยู่เลย
"คุณทำอะไรพี่วัน .. ห๊ะ! .. ชอบเป็นชู้กับแฟนชาวบ้านหรอ .. ห๊ะ!" มันกำคอเสื้อคุณอธิปแน่นเลย
"มึงเข้าใจผิดไปใหญ่แล้วไปท์ ปล่อยเขาสิวะ" พยายามดึงมือไปท์ออก แต่มันไม่ยอมปล่อยเลย เชี่ยเอ้ย ในห้องน้ำคนเริ่มเข้ามาเยอะแล้วนะ
"แค่ผมไม่อยู่ พี่ก็ไปกับคนอื่นแล้วใช่ไหม .. หรือมันบังคับพี่ ! แต่ผมว่าพี่เต็มใจมากกว่านะ"
ผัวะ
เสียงคุณอธิปต่อยไปที่หน้าไอ้ไปท์อย่างจัง เชี่ยเอ้ย เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ !
"มึงต่อยกูหรอวะ ! พี่วัน ไปกับผม " ขึ้นมึงกูเลยหรอวะ ทำไมมึงหึงไม่รู้เรื่องแบบนี้เนี่ย ไปท์!
"เดี๋ยวไปท์ ! " กูโดนลากออกมาจากในห้องน้ำ แม่ง คุณอธิปล่ะ
"ไม่ปล่อย! ทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้ .. ไหนว่าไม่มีอะไรกับมันไง" มันดึงกูออกมา แต่กูขืนตัวไว้ ตอนนี้เราเลยเสียงดังกันอยู่หน้าห้องน้ำ
"มึงไปเรียกเขามันได้ไง แล้วนี่มาหาเรื่องพวกกูทำไม ! กูมากินข้าวกัน ไม่ได้ทำอะไรกันเลย "
"ไม่เชื่อ! ทำไมพี่ต้องมากับมัน! โว้ยย" มันดึงแขนกูแล้วพูดหัวเสีย เหี้ยอะไรวะเนี่ย มันเป็นบ้าไปแล้วหรือไง
"พี่ไปท์ มีอะไรกันคะ" หึ
"มึงก็มากับคนใหม่นี่" หาว่ากูมากับคุณอธิป แล้วมึงล่ะไอ้ไปท์
"มันไม่ใช่แบบนั้น เหี้ยเอ้ย!" ไปท์สะบัดแขนน้องคนนั้นออกแล้วจับแขนกูไม่ยอมปล่อย เจ็บไปหมดแล้วเนี่ย
"พี่ไปท์! สะบัดแขนพิมพ์ทำไมคะ .. ปล่อยมันได้แล้วนะ!" พิมพ์ยังมาดึงแขนไปท์ต่อ ทำไงดีวะ แบบนี้คงพูดกันไม่รู้เรื่องแล้ว
"พิมพ์ก็ปล่อยพี่ได้แล้ว ! พี่ไม่ได้รักพิมพ์ ต้องให้พูดกี่รอบเนี่ย" มันตวาดน้องเขาอย่างดัง พิมพ์ยืนกำมือแน่น น้ำตาปริ่ม
"พี่รักมันใช่ไหม .. ได้ .. "
เพี้ยะ
"แกจะไม่ได้พี่ไปท์ไป จำไว้! .. ปล่อยนะ .. พิมพ์จะตบมัน ปล่อยพิมพ์" พิมพ์เข้ามาตบหน้ากูอย่างแรง ก่อนจะถูกไปท์ดึงตัวไว้ไม่ให้เข้ามาทำร้ายกูอีก
"วันเป็นไงบ้าง .. เราไปจากนี่กันเถอะ" กูพยักหน้า เดินหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้น ไอ้ไปท์คงตามกูมาไม่ได้เพราะโดนยัยน้องพิมพ์คงไม่ยอม คุณอธิปเพิ่งตามมาเพราะเคลียร์กับ รปภ. อยู่ สุดท้ายกูก็เดินออกมา ไม่กง ไม่กินมันแล้ว ไปจ่ายเงินเรียบร้อยก็ให้คุณอธิปพามาส่งที่ห้องวา
"มึงว่าอะไรนะ ไปท์มันเป็นขนาดนั้นเลยหรอ" เสียงไอ้วา ตอนนี้กูมานอนอยู่ตรงโซฟา เอาน้ำแข็งประคบหน้า ส่วนคุณอธิปพอมาส่งกูเสร็จเห็นบอกจะกลับบ้าน เฮ้อ คุณอธิปเลยโดนต่อยไปด้วยเพราะกูเนี่ย
"ทำไงดีวะมึง กูรู้สึกว่ากูกับไปท์มันเริ่มไม่ใช่แล้วอ่ะ .. มันไม่ติดต่อกูมาเลย กูโทรไปก็ไม่รับ พอมาเจอกันมันก็ดันมากับคู่หมั้น แล้วนี่ยังมาหึงหวงคุณอธิปทั้งๆที่รู้ว่ากูกับคุณอธิปไม่ได้มีอะไรกัน"
"มันอาจจะคิดว่ามึงกับคุณอธิปมีอะไรกันก็ได้นี่หว่า แต่ตอนนี้กูว่าไปท์ไม่น่าปกป้องมึงได้ว่ะ .. ไหนจะแม่ .. ไหนจะคู่หมั้น .. มันไม่ใช่ละครไทยนะเว่ยที่สามารถจะหนีตามไปกันได้ มึงมีแม่ที่ต้องดูแล .. กูคงพูดได้แค่นี้ .. แค่กๆ .. โอย พูดเยอะ คันคออีกแล้ว .. กูให้มึงเป็นคนตัดสินใจเอง ว่าจะเอาไง"
"วาาาาาา .. กูเครียด" กูกอดมันแล้วซบลงไปที่ท้อง ทำไมถึงต้องมีเรื่องรักสามเศร้าแบบนี้ด้วยวะ กูไม่ได้มีอะไรดี กูก็แค่ไอ้วัน เด็กใจแตกคนนึง
"กูเป็นกำลังใจให้มึงนะ .. ไปแดกข้าวไป .. Kfc มึงมาส่งละ" มีเสียงกดกริ่งดังขึ้นพอดี กูหิวข้าวจะตายห่าเลยลุกไปจ่ายเงิน แล้วนั่งกินข้าว วันนี้คุณอธิปกลับบ้าน คุณดริณไปทำงาน กูก็สิงร่างอยู่ห้องนี่แหละ ไม่ออกไปไหน
ติ๊งงงงง
มึงมีข้อความเข้าว่ะ
คลิปวิดีโองั้นหรอ
กูกดดูคลิปวิดีโอที่ถูกส่งมา เชี่ยเอ้ย ! เป็นคลิปที่ดูก็รู้ว่าคนในนั้นเป็นใคร .. ไอ้ไปท์! กับ พิมพ์! กำลัง ... กันอยู่ ในคลิปเหมือนไปท์จะดูไม่ค่อยรู้ตัว นี่มึงอยากชนะกูจนถึงกับต้องทำขนาดนี้เลยหรอวะ .. แม่งเอ้ย! กูสงสารไปท์!
"เชี่ย! มันส่งคลิปเอากันมาให้มึงหรอ เหี้ย" ไอ้วาลืมป่วยไปแล้ว ส่วนกูนี่กำลังของขึ้น ทำไมไม่รู้สึกโกรธไปท์เลย กูกลับสงสารไปท์มันมากกว่า
"รับสายสิวะ!" สบถหัวเสีย แบบนี้กูต้องถ่อไปเองใช่ไหม
(( ว่าไงพี่วัน โทรมาหาคู่หมั้นหนู มีอะไรหรือเปล่าคะ ฝากหนูได้นะ คนเคยๆ ))
"ส่งสายให้ไปท์พูด "
(( คงไม่ได้หรอกค่ะ เพราะตอนนี้พี่ไปท์นอนหอบอยู่ข้างๆ เราเพิ่งเสร็จกิจกรรม .. อ่า นั่นแหละค่ะ ฝากอะไรไว้ไหมคะ ))
"อ่อ ขอบคุณนะ แต่คงไม่ต้อง" กูกดวางสายทันที แม่งเอ้ย ทำไงดีวะเนี่ย ไปท์มันไม่ใช่คนแบบนั้น กูเชื่อใจมันนะ แต่จะทำอะไรได้วะ
"เป็นไงวะมึง" วามันรีบถาม
"กูว่าไปท์ไม่เต็มใจว่ะ หรือไม่ก็โดนยา"
"กูก็ว่างั้น แล้วมึงจะเอาไง"
"ไม่รู้ว่ะ .. แปปนะ คุณอธิปโทรมา"
"ครับ" รับสายจากคุณอธิป
(( วัน! แม่นายเข้าโรงพยาบาล เตรียมตัวนะ เดี๋ยวฉันรีบไปรับ ))
"แม่เป็นอะไรคุณอธิป"
(( แม่ไปท์ตามไปด่าแม่นายจนแม่นายความดันขึ้น รออยู่นั่นนะ รีบไปเดี๋ยวนี้แหละ ))
เขาวางสายไปแล้ว ส่วนกูตอนนี้ได้แต่อึ้ง แม่ไปท์อีกแล้วหรอ
"มีอะไรมึง" วามันถาม ส่วนกูรีบเตรียมตัว ข้าวเพิ่งกินไปได้ครึ่งกล่องเอง
"แม่กูเข้าโรงบาลว่ะ! " บอกมันอย่างช็อคเล็กน้อย เขาต้องการอะไรจากชีวิตของพวกกูวะ บอกแล้วใช่ไหมว่ามีอะไรให้มาลงที่กู ไม่ใช่มาลงที่แม่กู ...
TBC.
..................................................................
สามเดือนแล้วหรอที่แต่งมา เรื่องก็ใกล้จะจบแล้วนะคะ แต่ยังไม่ใช่เร็วๆนี้
แม้เรื่องนี้คนอ่านจะไม่เยอะ แต่เราก็ดีใจที่พอมีคนอ่านบ้างค่ะ มีความสุขนะคะที่ได้อ่านคอมเมนท์ทุกคน
ปล. มาสั้นอีกแล้ว แต่จะมาบ่อยๆเนอะ ยังไม่ตรวจคำผิดเลยค่ะ ขอโทษนะคะ
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้นะคะ
:pig4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ดิชั้นขอเป็นอาสาสมัครไปรบกับมนุษย์ป้าให้ค่ะ จะฉะให้หัวหงอกกลายเป็นหัวดำเลย ผู้ใหญ่อะร้ายยยทำตัวไม่น่านับถือ ลูกชายเธอมันก็ง้องแง้ง รู้สึกอยากตบทั้งแม่ทั้งลูก
ปล อยากบอกหนูพิมพ์ว่าเรื่องนี้ชะนีมันก็เป็นแค่ตัวแถมนะยะอย่ามั่นหน้า หมั่นไส้ ชิ :m31:
-
เรากลับคิดว่าวันเหมือนเด็กบ้านๆ อ่านกี่รอบวันก็คือวัน
ที่โรงพยาบาลวันยังไม่มีแรงสู้ แต่ตอนต่อไปเราว่าวันไม่น่ายอมแล้วนะ
ส่วนตอนนี้ ไปท์ทำอะไรไม่ได้เลย ออกไปจากชีวิตวันเถอะ
แต่วันน่าจะสู้คนบ้าง หรือ วันเห็นพิมพ์เป็นผู้หญิงเลยไม่อยากทำ
ที่อ่านมาวันนี่แมนกว่าวาเยอะมากนะ แต่ด้นไปเจอจุดเปลี่ยนที่ทำให้วันกลายเป็นแบบนี้
โว่วววว สามเดือนกว่าที่มาถึงตอนนี้ ถือว่าเป็นเรื่องที่พยายามทำความเข้าใจมากที่สุด
ชอบค่ะ แต่งยังไงก็ชอบ
เป็นกำลังใจนะคะ จะคอยอ่านต่อไป :pig4:
-
ขนาดแค่วันยังปกป้องไม่ได้ ไปท์แกออกจากชีวิตวันไปเถอะ ไปอยู่กะชะนีเถอะ
-
วันต้องจัดการอะไรกับไปป์ซักอย่างแล้วแหละ
แบบนี้ระรานมาก
แต่จริงที่บอกว่าบางทีชีวิตก็ไม่ได้จบเรียบง่าย แฮปปี้เอนดิ้งเสมอไป เราเจอคนที่ใช่แล้วก็ต้องมององค์ประกอบอย่างอื่น
บางทีสภาพแวดล้อม ครอบครัวอาจจะไม่ใช่ และไม่สามารถทำอะไรได้ ผลสรุปมันก็คือไม่ใช่
ไปป๋กลัววันทิ้งมาก แต่กลับไม่เอาแต่ทำตัวเป็นเด็ก ยิ่งน่าโดนทิ้งเข้าไปใหญ่
วันต้องการแฟนนะไม่ใช่ลูก
สงสารไปป์ แต่ยิ่งยื้อก็ไม่มีใครมีความสุขสักคน
-
เกลียดแม่ไปท์กับชะนีพิมพ์มาก ไปท์ก็เหมือนกัน หึงหวงอาละวาดแบบบ้าคลั่ง
คุณอธิปเจ็บตัวเลยเห็นไหม แม่วันก็ความดันขึ้น ถ้าแม่วันเป็นหนักใครจะรับผิดชอบ
อยากให้คุณอธิปกล้าสารภาพรัก วันจะได้เลิกยุ่งกับน้องไปท์สักที
แล้วคุณอธิปก็จะได้ใช้สิทธิ์การเป็นแฟนปกป้องดูแลวันได้อย่างเต็มที่ กล้าๆหน่อยนะคุณอธิป
น้องวันรอฟังคำนั้นอยู่ :mew1:
-
อยากให้วันมีความสุขเหมือนวาเร็วๆจัง
คุณอธิป กล้าๆๆหน่อยน้า คนอ่านรอฟินอยู่
+1 :กอด1: กดบวกเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
-
เรื่องราวไปกันใหญ่ ถ้าขืนยื้อคบไปท์ต่อไปถ้าจะมีงานใหญ่
-
้เมื่อไหร่วันจะหลุกกับวงโคจรแบบนี้สักที เริ่มรูู้สึกว่าเรื่องมันยืดเยื้อ เหมือนวันจะสู้คนแล้วเอาตัวรอดได้นะ แต่จริงๆ แล้วจัดการปัญหาเองไม่ได้เลย สู้ๆ นะ อยากให้วันมีความสุขกับเขาจริงๆ สักที
-
เมื่อไหร่จะเลิกจองเวรกันนะ สงสารวัน
-
ดีออกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เป็นเรานะจะเก็บคลิปโหลดใส่แผ่นให้แม่ไปท์และพ่อแม่ชะนีนางนั้นเลยทีเดียววว ไม่พอจะอัพลงยูทูปปปปปปปป 5555555 หมันไส้ๆๆๆๆ วันน่าจะฉะไปหลายๆรอบบบบบ แค้นจ้าแค้นนนนน ยัยมนุษย์ป้านั่นอิชั้นอยากจะไปไฝว้กันตัวต่อตัวจริงๆๆๆๆๆ :z6:
-
อิป้ามหาภัยนี่ไม่จบจริงๆจะไฝ้วให้ได้นะเออ
สงสัยยังไม่เจอของจริงอยากโดนซะแล้ว
เห็นเค้าเฉยๆไม่โต้ตอบแล้วทำเป็นได้ใจ
ตามรังควาญไม่จบไม่สิ้น
วันเอาคลิปที่ไปท์มันมีอะไรกะอิชะนีหน้าไม่อาย
ไปปล่อยเลยแม่งจะรู้ว่าอิผู้หญิงที่ป้ามหาภัยอยาก
ที่จะได้มาเป็นสะใภ้อ่ะมอมยาลูกตัวเองเพื่อที่จะปล้ำ
5555555คงสะใจอ่ะป้าแกเห็นคลิปคงแทบช็อค
-
ร้ายนะนั่น. หนึ่งแม่ หนึ่งสะไภ้. อย่างนี้ต้องให้เป้เก็บกวาดซะแล้ว
-
เ ห ีัยยยยยยยยยย พิมมมมมมมมมม :angry2:
-
วันบอกเลิกไปท์ให้เด็ดขาดไปเลยเถอะ ตัดไฟต้นลม จบๆกันไปซะที
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
โอ้ยยยย วันนน
ทำไมยังไม่หมดกรรมซักทีว้าาาาา
แม่มมม
อีกแม่ก่าอีเมียไปท์เนี่ย
ต้อง ตบบ ตบตบตบตบ
ไม่ไหวไม่ไหว
จัดการเลยวัน เอาให้ตายยยย
-
เริ่มลุกลามบานปลาย ..
-
ใกล้จบจริงๆหรอคะ ร้องไห้ได้ไหม
สองแม่ลูกตอนหน้าควรตายนี่สาปแช่ง
รอนะคะ เป็นกำลังใจ :L2:
-
หนูวันเมื่อไหล่จะทีความสุขกับเขาสักที
-
:beat: :beat: :z6: :z6: มอบให้นังพิมพ์กับว่าที่แม่ผัว :m31: นี่เหรอผู้หญิงดีมีการศึกษา มีชาติตระกูล ที่แม่ไปรท์อยากได้เป็นลูกสะใภ้ เอาไปเถอะ เอาไว้ไปถอนหงอกเวลาคัน เหมาะกันดี ถ้ามีเรื่องผิดใจกันว่ากล่าวไม่ได้เลยคนประเภทนี้ สมน้ำหน้า ไปรท์น่าสงสารนะ คงอึดอัดใจทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เข้าใจที่ไปรท์จะหึงวัน เพราะรักมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเช่นกัน :เฮ้อ: วันเชื่อวาเถอะ ถึงสงสารไปรท์ ถึงไปรท์จะไม่เต็มใจได้กับนังพิมพ์ ไปรท์ก็เลี่ยงอะไรไม่ได้แล้ว เข้าทางไปหมด และ ยิ่งตอนนี้แม่ไปร์ททำรุนแรงมาก ที่ไปด่าแม่วัน กลับไปหวังว่าวันจะไม่ใจอ่อนกับอีมนุษย์ป้าคนนี้นะ ควรจะตอกหน้ากลับด้วยคำพูดและ :beat: ปากสั่งสอนเหอะ อย่าไปยอม อีนังพิมพ์ด้วยน่าจะตบๆๆๆๆๆๆ ไปยอมทำไม ผู้หญิงประเภทนี้ไม่ต้องไปให้เกรียติมันหรอก มันยังไม่ให้เกรียติตัวเองเลย อยากได้ผัวจนตัวสั่นถึงกับใช้วิธีการร่านๆ ถ้าพ่อแม่นังพิมพ์เป็นคนดีคิดได้ ควรจะไปถอนหงอกแม่ไปรท์ด้วยที่ยุยงส่งเสริมให้ลูกตัวเองทำตัวยิ่งกว่า ผู้หญิงขายบริการอีก หวังว่าตอนหน้าวันจะจัดหนัก กับคนที่ทำร้ายแม่ตัวเอง :katai2-1:
อุ้ย มัวแต่ด่าเพลิน ลืม :katai2-1: รัวๆๆๆๆ ให้กับคุณอธิป ที่ดูแลวันเป็นอย่างดี เป็นผู้ชายที่ o13 มากๆ ยังไงรบกวนช่วยจัดการอีมนุษย์ป้าให้หนักๆด้วยนะคุณอธิป เอาให้หลาบจำ มาทำว่าที่เมียได้ยังไง :-[
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
โอย ให้เค้าเปนแม่ผัว ลูกสะมภ้กันไปอ่ะดีแร้ววัน
นิสัยระรานชาวบ้าน พาลไปทั่วเหมือนกันเด๊ะ
แล้วไปท์ก้อต้องตามน้ำกับเค้าตลอด ไม่เคยแก้ไขอะไรได้เลยอ่ะ
เรื่องตัวเองก้อเคลียร์ไม่ได้ แต่มีหน้ามาหึงวัน
ไปท์นายควรพิจารณาตัวเองด่วน!!!
-
:fire:
-
:m15: วุ้นวายจริงเลยชีวิตวันเสีย ยังไงก็มาต่อนะ :impress2: :impress2: มายังๆ มาต่อนะ เค้ารอยุ :กอด1: :กอด1:
-
เคราะหซ้ำ กรรมซัดจริง ๆ เลยวัน สู้ ๆ นะ มีคุณอธิปอยู่ข้าง ๆ เชี่อว่าต้องดูแลวันกับแม่ได้แน่นอน ที่สำคัญอยากให้วันตัดอะไรที่เป็นปัญหาออกไปจากชีวิตได้ซะที จะได้อยู่อย่างสงบกับเค้าบ้าง :เฮ้อ: เจ็บทีเดียวแล้วหาย ไม่ต้องเจ็บช้ำ ๆ ไปตลอดแบบนี้ มันบั่นทอนความรู้สึกอ่ะ :กอด1:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
เคลียร์ปัญหาไปทึละอย่างนะ วัน
อย่าคาราคาซังเลย
-
จบปัญหา
"จะเอาจริงๆใช่ไหมวัน" คุณอธิปถามกูที่ยืนอยู่หน้าห้องไปท์ ก่อนที่จะกลับบ้านไปจัดการเรื่องแม่ กูต้องจัดการปัญหาเรื่องไอ้ไปท์ซะก่อน ในเมื่อเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากปัญหาตรงนี้ กูก็คงต้องตัดใจ .. รักนะ ไม่ใช่ไม่รัก แต่ถ้าให้พูดว่ารักแบบไหน ตอนนี้กูว่ากูรู้ตัวแล้วว่ากูรักมันแค่น้องชาย น้องชายที่คอยเป็นห่วงเป็นใย น้องชายที่สนิทที่สุด ..
ก๊อก ก๊อก
ก๊อก
"มาแล้วค่ะ .. เอ่อ" เป็นน้องพิมพ์ที่ใส่ชุดนอนมาเปิด กูรู้สึกเจ็บเหมือนกันนะ ไม่ได้เจ็บเพราะรู้สึกหึง แต่เจ็บเพราะมันผิดสัญญา ..
"ขอพี่คุยกับไปท์ได้ไหม" พูดออกไปโดยที่น้ำตาซึม
"จะคุยอะไรคะ .. ถ้าจะมาทวงสิทธิ์อะไรก็แล้วแต่ก็คงจะไม่ได้นะ .. เห็นแล้วไม่ใช่หรอคะ ในคลิปน่ะ!" เธอตะโกนใส่หน้ากำมือแน่น เคยเห็นพวกตัวร้ายในหนังไหม ดูเจี๋ยมเจี้ยมแต่แอบแรดอ่ะ แบบนั้นเลย
"เห็นแล้ว .. สิ้นคิดมากนะ .. ขอเข้าไปหน่อย .. หลบไปจะดีกว่า!" กูดันประตูเข้ามาอย่างแรง ไอ้ไปท์อยู่ไหนวะ
"พี่วัน!" มันเดินหัวยุ่งสวมแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวออกมา
"กูขอคุยกับมึงหน่อย!" กูพูดแล้วดึงไอ้ไปท์เข้าไปในห้อง แล้วปิดประตู ตอนนี้คุณอธิปยืนกันประตูให้อยู่ด้านนอก ไม่อย่างนั้นน้องพิมพ์ต้องแหกเข้ามาแน่ๆ
"พี่กลับมาหาผมใช่ไหม .. ใช่ไหมพี่ " มันดึงกูเข้าไปกอด กูน้ำตาไหลออกมา สงสารมัน
"กูสงสารมึงนะไปท์ กูอยากจะคบมึง แต่มึงก็เห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้น! มึงรักกู กูรู้ แต่กูทนไม่ได้ที่จะต้องโดนแม่มึงมากดขี่ข่มเหงกันขนาดนี้!"
"แค่ผมรักพี่ พี่รักผมก็พอไม่ใช่หรอ .. แค่เรารักกัน!"
"มันจะคิดแค่นั้นไม่ได้ .. ถ้ามึงรักกูจริง มึงไปเอาพิมพ์ทำไม! มึงได้กับเขาแล้วนะไปท์! มึงรักกูจริงๆหรอ!" กูทุบไปที่หลังมัน ในเมื่อมันไม่ยอมปล่อยกูออก
"พี่วัน! ผมไม่ได้รักพิมพ์ ! ผมรักพี่! พิมพ์วางยาผม! พี่เชื่อผมนะ เชื่อผม!!!" มันตะโกนอยู่ข้างหูเหมือนคนบ้า
"ไปท์มึงยอมรับความจริงสักทีว่ากูกับมึง เรารักกันไม่ได้ ! ไม่ได้ ! "
"ทำไมจะไม่ได้ ! หรือพี่รักคนอื่นแล้ว พี่รักเขาแล้วใช่ไหม ใช่ไหม!" มันเขย่าตัวกูอย่างแรง เจ็บไปหมดแล้ว
"มึงเข้าใจโลกซะทีไปท์ !!!!!" กูตวาดมันเพราะมันทำตัวไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"ผมไม่ยอม! พี่ต้องเป็นของผม ! เป็นของผมคนเดียว!" มันพูดจบก็จับกูกดลงบนที่นอนแล้วขึ้นคร่อม
"เห้ย ! อื้อออออ ! อ่อยอู ! ฮือออออ ! " มันจูบกูอย่างแรงแล้วเอาลิ้นสอดเข้ามา เรื่องมันน่าจะจบได้แล้ว ! อย่าให้กูต้องเกลียดมึงเลย
"ฮึ่ก .. ฮือออ .. มึงรักกูจริงหรอไปท์ .. กูว่ามึงแค่ต้องการกูหรือเปล่า .. มึงทำแบบนี้กับกูกี่ครั้งแล้ว .. ฮึ่ก " ในเมื่อดิ้นอยู่นานก็ยังไม่ยอมหยุด กูเลยปล่อยตัวที่ขืนไว้ออก อยากทำอะไรก็ทำ ถ้ามึงทำแล้วมีความสุข
"ทำไมวะ! ทำไม .. ฮืออออ" ไปท์ทรุดตัวลงมาทับกูไว้แล้วเอามือทุบไปที่เตียงหลายที มันหยุดการกระทำเลวๆแล้วเอาแต่ถามว่าทำไม. ได้แต่หวังว่ามันคงจะเข้าใจ
"กูรักมึงนะไปท์ .. รักแบบน้องชาย .. เราอาจจะรักกันไม่ได้ แต่เราก็ยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันได้นะ" กูลูบหัวมันแล้วพูด ยิ่งมันเป็นแบบนี้กูก็ยิ่งรู้สึกสงสาร
"ผมเจ็บจังเลย .. เจ็บที่ใจ .. ฮือออ" มันร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง
"เพื่อตัวมึงเองนะไปท์ .. เข้าใจกูเถอะนะ" ไม่รุ้จะปลอบมันอย่างไรแล้ว
"ผม .. ผมขอโทษที่ทำร้ายพี่ .. ฮึ่ก . ผมขอโทษ .. ผมเห็นแล้วว่าผมไม่อาจเห็นพี่เจ็บได้ .. ถ้าพี่จะไป .. ผมขอเวลาทำใจ .. ฮึ่ก .. ผมอาจไม่สามารถรักษาสัญญาไว้ได้เรื่องคนรัก .. แต่ผมจะรักษาสัญญาเรื่องหัวใจ .. ผมจะไม่ลืมพี่ .. ฮึ่ก .. ผมจะคอยดูแลพี่อยู่ห่างๆ .. ฮืออออออ"
น้ำตากูไหลออกมาเป็นสายน้ำ ไปท์พูดไป สะอื้นไป กูเจ็บ มันเจ็บ แต่ทุกอย่างก็จะได้จบ ..
"พี่ยังรักผมใช่ไหม .. ยังรักผม .. ฮึ่ก .. ใช่ไหม" มันพลิกตัวขึ้นแล้วดึงกูขึ้นมานั่ง มันจับมือกูมาลูบที่หน้ามัน ไปท์เอ้ย กูสงสารมึง
"กูยังเป็นพี่มึง .. ไม่ทิ้งมึง .. มีอะไรก็ปรึกษากูได้" บอกมันแล้วเช็ดน้ำตาให้มัน อย่าร้องไห้เพราะกูเลย
"ผมขอโทษเรื่องแม่ .. ผมรู้เรื่องที่แม่ไปอาละวาดแล้ว .. ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง .. ฝากขอโทษแม่พี่ด้วยนะครับ" มันไหว้กูมา ตอนนี้น้ำตากูแตกอีกรอบ ไปท์ ! กูไม่อยากให้มึงโดนแม่จับคลุมถุงชนแบบนี้เลย
"มึงรู้ไว้นะว่ายังมีกู .. เรื่องแม่มึงก็ใจเย็นๆ .. ส่วนเรื่องพิมพ์ ถ้าไม่รัก มึงรีบจัดการ เขาอัดคลิปแบล็คเมล์มึง! มึงไปบอกแม่มึงสิ กูว่าแม่มึงไม่ยอมแน่ๆ ทำแบบนี้มันประจานมึงชัดๆ"
"เลวทั้งแม่ทั้งลูก .. ขอบคุณนะครับ .. แล้วนี่พี่จะกลับบ้านหรอ" มันดูพูดจารู้เรื่องแล้ว
"ใช่ จะไปเยี่ยมแม่ .. มึงไหวนะไปท์ กูจะไปแล้ว" กูบอกมันลูบหัวลูบหน้ามันอีกครั้ง
"ไม่ไหวหรอก แต่ผมสงสารพี่มากกว่า .. ผมเข้าใจแล้วว่าปัญหาทั้งหมดมันคืออะไร .. คนเราจะรักกันใช่ว่าขึ้นอยู่กับแค่คนสองคน .. ผมขอบคุณพี่นะครับ .. ที่ผ่านมาพี่เป็นคนที่ผมรักที่สุด" มันจูบมาที่หน้าผากเป็นครั้งสุดท้าย จูบที่ไม่ต้องการอะไร นอกจากแทนคำขอบคุณ
"กูก็ขอบคุณมึงที่ไม่เคยทิ้งคนเลวๆอย่างกู .. ขอบคุณจริงๆ" กูกอดมันอยู่อีกสักพักก่อนจะผละออก
"ไปครับล้างหน้าล้างตาซะ .. กลับบ้านนะ" กูเดินไปล้างหน้าก่อนจะเปิดประตูออกมาด้านนอกก็เห็นไปท์ยืนคุยกับคุณอธิปอยู่ ส่วนพิมพ์เธอนั่งกัดเล็บอยู่บนโซฟา คงจะกลัวว่ากูจะมาเอามันคืนสินะ
"กลับกันเถอะครับ .. เออ .. พิมพ์ .. พี่อยากจะบอกอะไรเราหน่อย .. ที่เรากำลังทำอยู่ขอให้เลิกมันซะ! มันไม่ใช่เรื่องที่ผู้หญิงดีๆเขาทำกัน .. คุณค่าของตัวเองน่ะหัดทำความรู้จักเสียบ้าง .. คิดให้ดีว่าที่ทำแบบนี้เพราะรักหรือแค่อยากเอาชนะ .. ที่ทำอยู่มันยิ่งกว่าผู้หญิงขายตัวอีก .. รู้ไว้ซะ!"
"กรี๊ดดดดดดดดดด .. อิบ้าาาาาาา ...."
ไอ้ไปท์เดินหัวเสียเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูอย่างดัง ส่วนกูปิดประตูแล้วเดินตามคุณอธิปลงมา ทิ้งให้พิมพ์กรีดร้องเหมือนคนบ้าอยู่กลางห้องนั่งเล่นคนเดียว ทำตัวแบบนี้ก็คงได้แค่ตัวไปท์แหละ อ้อนวอนให้ตายก็ไม่ได้ใจไอ้ไปท์หรอก ..
"ไหวนะ" คุณอธิปส่งมือมาลูบหัวแล้วถามออกมาอย่างเป็นห่วง ตอนนี้กำลังขับรถกลับรีสอร์ตกัน กูพยักหน้าแล้วเอนตัวนอนพิงกระจก .. กูกำลังคิดถึงความทรงจำเก่าๆ วันที่ท้อแท้ไม่เหลือใคร .. วันที่เจอเรื่องราวร้ายแรงจนแทบจะตาย .. พอย้อนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเย็น .. เรื่องราวของกูกับไปท์มันจบลงแล้วใช่ไหม ..
....
....
"แม่จ๋า .. แม่เป็นไงบ้าง" มาถึงโรงพยาบาลตอนทุ่มกว่าก็เข้ามาหาแม่เลย ตอนนี้แม่อยู่ห้องพิเศษ กูสวัสดีพี่ปริมแล้ววิ่งเข้นไปกอดแม่
"วันลูก .. แม่ไม่ได้เป็นอะไร .. แค่ทำงานเหนื่อย .. มันเลยวูบไป" แม่ลูบหัวกูช้าๆ กูทำให้แม่เสียใจอีกแล้ว เมื่อไหร่เรื่องร้ายๆจะออกไปจากชีวิตพวกเราเสียที
"แม่อ่ะ .. วันรู้สึกผิดนะ .. ขอโทษที่ทำให้แม่ต้องโดนเขาว่านะ .. แม่ยกโทษให้วันนะ" กราบลงไปที่หน้าอกแม่ น้ำตาเริ่มรื้น ตอนนี้เหลือแค่แม่คนเดียวแล้ว ไม่ดูแลแม่จะดูแลใคร
"ไม่ต้องไปคิดมาก .. แม่รู้ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดเอ็ง .. แม่ไม่ได้โกรธเอ็ง แค่เจ็บปวดที่เห็นใครมาว่าลูกแม่" แม่พูดแค่นั้นกูก็ร้องไห้ออกมาอย่างดัง แม่ไม่โกรธ ไม่เคยโกรธ และกูก็เปลี่ยนไปแล้ว จากเด็กกะโปโล ขายตัวไปเรื่อย ตอนนี้กูกลายเป็นคนใหม่ คนที่เห็นคุณค่าในตัวเอง .. แม้คนอื่นจะไม่เห็น แค่แม่เห็น วันก็ดีใจแล้ว
.
.
"แกมาทำอะไรที่บ้านฉัน! ออกไปเลยนะ!" เสียงแม่ไปท์ไล่กู พอเสร็จจากเยี่ยมแม่กูก็ขอตัวออกมาข้างนอก แต่คุณอธิปไม่ยอม ขอออกมาส่งด้วย
"ผมจะมาคุยกับคุณเรื่องไปท์" บอกออกไปตามที่คิดไว้ ในเมื่อเคลียร์แล้วต้องเอาให้จบ
"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับแก" เธอพูดแล้วทำหน้ารังเกียจ
"รับฟังกันบ้างสิครับ ผมกับไปท์เราไม่ได้มีอะไรกัน ไม่ได้เป็นแฟนกัน"
"แกไม่ต้องมาทำพูดดี .. ที่ลูกฉันไม่ยอมหมั้นก็เพราะแก .. หึ . วิปริตกันไปหมด .. "
"คุณก็ดูมีชาติตระกูล .. น่าจะพูดกันง่ายนะ .. ที่มาด่าแม่ผมถึงที่ทำงานนี่คิดก่อนทำไหมครับ คิดดีแล้วหรอว่าทำแบบนี้ลูกคุณจะยอมหมั้น"
"แกด่าฉันหรอ .. ที่ฉันต้องด่าแม่แกก็เพราะว่าแม่แกไม่สั่งสอนแกน่ะสิ .. อะไร .. ทำอะไร" แม่ไปท์ถามตอนกูกดเปิดคลิปแล้วยื่นให้ดู เธอทำท่าปฏิเสธ แต่กูก็ยัดใส่มือให้จนได้
"คนที่คุณยัดเยียดให้ลูกคุณไงครับ .. เป็นไงล่ะ .. คุณอยากให้ลูกคุณโดนแบบนี้ใช่ไหม วางยา .. แอบถ่าย เพื่อจะมาเอาชนะคนไม่มีอะไรเลยอย่างผม" กูพูดรัวออกมา กะไว้แต่แรกแล้วว่าจะต้องให้เธอรู้ ว่าลูกชายเธอโดนอะไรบ้าง
"ไม่จริงใช่ไหม ! แกจัดฉากใช่ไหม" เธอมือสั่นเพราะในคลิปเห็นชัดมากว่าเป็นใครทำอะไรกันอยู่
"ลองดูให้จบสิครับ" กูบอกเธอ ให้เธอดูไปจนถึงตอนจบ
ทีนี้ก็รู้แล้วนะคะพี่วัน .. ว่าใครชนะ .. ลาก่อนค่ะ .. ผู้แพ้
เธอปล่อยโทรศัพท์ร่วงลงสนามหญ้า มือที่ไม่มีแรงค่อยๆเอาขึ้นมากุมหน้าตัวเอง .. ใครกันล่ะจะชอบให้ลูกตัวเองเจ็บ .. ใครกันล่ะจะชอบให้ลูกตัวเองถูกหลอก
"ทำไมเป็นแบบนี้ .. พิมพ์ส่งมาให้แกหรอ". เธอถามออกมา ตอนนี้เธอเริ่มหน้าซีดแล้ว จะว่าสงสารก็สงสารเหมือนกันนะ
"พิมพ์คงอยากเอาชนะผมมาก .. แต่ไม่ได้คิดถึงจิตใจไปท์เลย" เธอคงรักลูกมากถึงได้ร้ายกับคนอื่นขนาดนี้
"คุณไม่สงสารลูกชายคุณหรอ" พูดเพื่อให้แม่มันได้คิด เจอแบบนี้ถึงแม่มันจะไม่ถอนหมั้น แต่กูเชื่อว่าพ่อมันไม่ยอมเอาลูกสะใภ้แบบนี้แน่ๆ
"ผมมาแค่นี้แหละ .. หวังว่าคุณจะรักลูกมากกว่าตัวเองนะ .. ส่วนผมกับไปท์ ตอนนี้เราเป็นแค่พี่น้องกัน .. ไม่ต้องห่วงนะครับ" กูพูดก้มลงไปเก็บโทรศัพท์แล้วเดินออกมาเลย
"เดี๋ยว !"
...
"ขอบใจ"
เธอตะโกนเสียงอ่อนไล่หลังมา .. แค่นี้ก็พอใจแล้ว .. ไม่ได้คิดมาเลยว่าวันเดียวจะจบเรื่องคาราคาซังทั้งหมดได้ .. ถ้ากูเข้มแข็งแบบนี้ตั้งแต่แรกเรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้ .. ต่อไปนี้เรื่องมันคงจะดำเนินไปในทางที่ดีแล้วสินะ ..
จาก ไปท์
แม่โทรมาบอกว่าให้เลิกยุ่งกับพิมพ์
แล้วบอกจะขึ้นมาจัดการด้วยตัวเอง
พี่ร้ายมากนะ .. รักพี่นะครับ
อ่านข้อความที่ไปท์มันส่งมาจบกูหัวเราะดังลั่นรถเลย ตอนนี้มีความสุขมากหลังจากที่ทนทุกข์ทรมานมานาน
"ขำอะไรเรา .. หืม". คุณอธิปหันมาถามงงๆ วันบ้าไปแล้วคุณอธิป กูเลยยิ้มหวานส่งไปให้คนนี้อีกคน ผู้มีพระคุณของวัน แล้วตอบออกไปด้วยใบหน้าสดใส ..
"มีความสุขครับ"
TBC.
วันโตขึ้นแล้วเนอะ วุฒิภาวะก็เพิ่มขึ้น
ไม่อยากเห็นวันร้ายแบบเก่าแล้ว เราเคยบอกแล้วว่าวันคนเก่าที่แรงๆได้ตายไปแล้ว
ขอบคุณทุกคอมเม้นที่ผลักดันเรื่องนี้มาจนถึงปัจจุบันนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
:pig4:
-
ดีใจกับวันด้วยจริงๆ ขอให้มีความสุขไปตลอดนะ แอบสะใจเรื่องแม่ไปท์นิดๆ แต่รู้สึกว่ายังโดนน้อยไปด้วยซ้ำ นางน่าจะโดนมากกว่านี้
-
วันจะได้เริ่มต้นใหม่กับคุณอธิปสักที
คนอ่านรออยู่น้า
+1 :กอด1:
-
ป่านนี้คุณอธิปจะเป็นไงบ้างน้อออออออออออออ.
จบเรื่องซะทีนะวัน
-
ดีใจกับวันด้วยจริงๆ ขอให้มีความสุขไปตลอดนะ แอบสะใจเรื่องแม่ไปท์นิดๆ แต่รู้สึกว่ายังโดนน้อยไปด้วยซ้ำ นางน่าจะโดนมากกว่านี้
จริงๆก็อยากจะตบล้างน้ำมากอ่ะค่ะ
แต่ให้นางไปตีกับเพื่อนนางเองดีกว่าเนอะ
เปื้อนมือวันเปล่าๆ :mew1:
-
คุณอธิปจ๋า รุกเร้วๆเข้า ^^*
-
:เฮ้อ: จบเรื่องไปท์ซะทีขอให้วันมีความสุขจริงๆซะทีเถอะ
-
ฮะๆ นิสัยคนเรามันทิ้งกันไม่ได้ง่ายๆ อยู่ที่เรามากกว่า ว่าจะทำตัวยังไง
และวันก็เลือกที่จะปรับตัวเองให้ดีขึ้น ถีบตัวเองออกมาจากอดีตเลวร้ายต่างๆ และเริ่มที่จะโตขึ้นจากประสบการณ์ที่ได้สอน
อะไรหลายๆอย่างให้ ว่าชีวิตไม่ได้มีอยู่แค่นั้น และยังต้องพบเจอผู้คนและหลากหลายเหตุการณ์ที่อาจจะทำให้เสียใจ
หมดหวัง และท้อแท้ แต่พอได้มองกลับมา ก็จะเห็นว่าเราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ยังมีคนที่คอยเป็นห่วงเราเสมอๆ
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน และนั่นก็คือ แม่ ผู้บังเกลิดเกล้า เข้มแข็งยิ่งกว่าใคร และเข้าใจตัวเรามากที่สุด
เรื่องของแม่ไปป์ อาจจะเพราะสังคมและสิ่งที่ถูกปลูกฝังมาว่าเรื่องรักร่วมเพศเป็นเรื่องผิด
แม่ไปป์ไม่ได้ผิดหรอก เค้าเพียงแค่อยากให้ลูกเดินทางที่ถูก ต่อให้ต้องเหยียบหัวใครขึ้นไป ก็ขอให้ลูกที่รัก
ได้มีเส้นทางที่งดงาม และเป็นไปในทางที่เค้าคิดว่าดี แม้ไปป์จะไม่ได้มีความสุขเลยก็ตาม...
สุดท้ายเรื่องราวชวนวุ่นวายก็จบลงด้วยดีเสียทีล่ะเนอะ ทุกคนเองก็โตขึ้นมาก ทั้งอายุและความคิด
บางทีการได้เจอเรื่องมากมายมันก็ใช่ว่าจะเลวร้ายเสียทีเดียว แต่อยู่ที่คนมากกว่า ว่าเลือกจะจัดการเรื่องของตัวเองยังไง
ตัวเรา จะให้เป็นไปในทางไหนก็ได้ทั้งนั้น ความรู้สึกมันไม่เคยเอาแน่เอานอนอะไรได้อยู่แล้ว
เพียงเรารักและมองเห็นคุณค่าในตัวเองยิ่งกว่าใคร นั่นคงเป็นปลายทางที่จะดำเนินไปในทางที่ดีที่สุดสำหรับเรื่องนี้แล้วก็เป็นได้
:กอด1: รักคนแต่งฝุดๆ ;3
-
วันโตขึ้นเยอะแล้วต่อไปนี้คงมีแต่ความสุข ว่าแต่คุณอธิปคะ เมื่อไหร่จะสารภาพค่ะ แม่ยกรอไม่ไหวแล้วค่ะใจจะขาดดดดดดแล้วเอร้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ :katai4:
-
วันเป็นไทแล้ว โตขึ้นมากด้วย มีความสุขจริงๆแล้วทีนี้
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เฮ้อ โล่งใจที่ไปท์หลุดจากคู่หมั้นได้ แต่ยังไงพระเอกก็อธิปนะ
-
วันสู้ๆ เข้มแข็งเพื่อแม่น่ะ
-
รักวันที่สุดอ่ะ
-
เสียบเลยคร้าคุณเป้ตอนนี้วันโสดแล้ว
คนอ่านรอลุ้นแล้วว่าเมื่อไหร่จะจีบวัน
ซักทีมัวแต่ยึกยักเดี๋ยวก็โดนปาดหน้า
-
คุณอธิปจัดเลยยย
โสดแล้ววว จัดลเยยย
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ชอบวันแบบนี้มากกว่า ดูมีสติดี สามารถแก้ปัญหาได้ หลังจากนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นอีกไหมน้ออ :katai5:
-
รู้สึกตะหงิดๆ สงสารไปท์นะ ที่มันยังเด็กเกินไปกับความรักครั้งนี้ มันแก้ปัญหาอะไรไม่ได้เลย วุฒิภาวะยังไม่เพียงพอ
จบเรื่องคาราคาซังสักที
ต่อไปก็อธิปลุยยยยย
-
เยี่ยมมากวัน o13
-
อยากจะบอกว่า
เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
สบายซักทีวันเอ๋ย
-
นับว่าเป็นการจบปัญหาที่ดี สงสารไปร์ทนะ เข้าใจเลยว่ารู้สึกยังไง อึดอัด รักวัน แต่ทำไรไมไ่ด้ สุดท้ายต้องตัดใจทั้งที่ไม่อยาก แต่ถึงไม่ใช่พิมพ์และคบกันต่อไปก็ต้องโดนกีดกันอยู่ดี เพราะแม่ไปรท์อยากให้ลุกแต่งงานกับผู้หญิงมากกว่า ดีแล้วล่ะที่เลิกกันหันมาเป็นพี่เป็นน้อง แต่แหม อยากให้แม่ไปร์ทโดนอีนังว่าที่ลูกสะใภ้ถอนหงอกจัง ดูสิจะทำหน้ายังไง จะตอบโต้ หรือความดันขึ้นแบบแม่ของวันไหม อยากให้อีป้าโดนสั่งสอนมากกว่านี้อีกนิด เอาคืนให้แม่วัน :call: แม่วันเป็นแม่ที่ดีมากๆๆๆ นี่แหละความรักของแม่ที่แท้จริง ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง ผิดพลาดขนาดไหน แต่วันหนึ่งลูกคิดได้และกลับตัว แม่ให้อภัยได้ทุกอย่าง ซึ้งมากกับแม่วัน :hao5: และที่จะขาดไมไ่ด้ ผุ้ชายชื่ออธิป ยืนเคียงข้างวันเสมอ ไม่ปล่อยให้คลาดสายตา ไปไหนไปด้วย ขนาดเจอวันไม่นานยังดูแลดีขนาดนี้ ถ้าคบกันและ :oo1: จะดีขนาดไหน แค่คิดก็ :heaven
-
หมดเรื่อง หมดปัญหา คุณอธิปเดินหน้าลุย o13
-
เฮ้อ~จบปัญหาซะทีนะวัน!
-
คุณอธิปจัดเต็มเลย...
-
สงสารไปท์จริงๆ แต่ก็ดีใจที่จบลงด้วยดี ไปท์จะต้องใช้เวลาเพื่อลืมวัน
ถ้าไม่เพราะมีแม่นิสัยไม่ดี ไปท์ถือว่าเป็นเด็กที่น่ารักคนนึงเลยนะ มีรักมั่นคงไม่เปลี่ยนใจง่ายๆ
ส่วนคุณอธิปเป็นแค่ตัวประกอบนะในตอนนี้ อิอิ :mew1:
-
วันจะมีความสุขจริงๆกับเขาแล้วใช่ไหม
-
อยากจะบอกว่าวันดูมีความคิดขึ้นเยอะมากๆค่ะ
น้ำตาไหลเลย สงสารไปท์ มามะ มาหาเจ๊นะ อย่าไปเอาอินั่นมัน !
รอคุณอธิปบอกรัก ควรคู่สุดๆ
-
จุดเริ่มต้นความรัก
ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วตั้งแต่เกิดเรื่องราวมากมายขึ้น กูกลับมาอยู่เขาค้อ ตั้งใจเรียน ช่วยงานแม่ ช่วยงานคุณอธิป ช่วยงานพี่ปริม ส่วนไอ้ไปท์ขาดการติดต่อไปเลยตั้งแต่ส่งข้อความมาครั้งนั้น กูพยายามโทรหาแต่มันก็ปิดเครื่องตลอด คุณอธิปบอกว่าต้องให้เวลาไปท์มัน ซึ่งตอนนี้กูก็กำลังทำแบบนั้นอยู่ .. วันเวลาผ่านไป จากผู้ชายตัวเล็กๆที่ดิ้นรนเพื่อจะเข้าไปขายตัวเพื่อหาเงินในกรุง ตอนนี้กลับกลายเป็นผู้ใหญ่มีความคิด สามารถช่วยเหลือผู้คนได้มากมาย .. คงเป็นเพราะแม่ แม่คือทุกสิ่ง ตอนที่พ่อแม่วาตาย กูคิดมาตลอดเลยว่าชีวิตนี้กูจะมอบให้แม่ .. ทุกครั้งที่แม่ปกป้องกู มันรู้สึกผิดมากจริงๆ ผิดมากจนอยากฆ่าคนที่มาด่ามาว่าแม่ .. แต่กูทำไม่ได้ ถ้ากูทำอะไรลงไป พลาดพลั้งขึ้นมาแล้วแม่จะอยู่กับใคร แม่มีวันคนแค่เดียว .. เรามีกันแค่สองคน ..
"คิดอะไรอยู่ลูก". แม่ลูบหัวกูที่นอนตักแม่อยู่ วันนี้เราช่วยกันทำอาหารเสิร์ฟคณะแขกที่มาพักสามสิบกว่าคนกัน เหนื่อยมาก แต่ก็สนุกมากเช่นกัน เห็นแม่มีความสุข กูก็ยิ่งมีความสุข
"คิดว่ารักแม่จัง .." พูดแล้วกอดแม่ ซุกหน้าไปที่ท้องแล้วส่ายไปมา แม่น่ารักที่สุดในโลก
"ทำมาเป็นปากหวานนะ .. วันรักแม่จริงๆใช่ไหม" แม่ถามพลางลูบหัวเล่น ทำไมถึงถามแบบนี้
"ถามแบบนี้ .. แม่มีอะไรหรือเปล่า? " แม่ชอบพูดแบบนี้ สุดท้ายแม่ต้องขอให้ทำอะไรสักอย่างตลอด
"ถ้าแม่จะขอ .... ให้เรา .... กับคุณอธิป ..." แม่พูดออกมา กูรีบเด้งตัวขึ้นมองหน้าแม่แล้วถาม ไม่ใช่แบบที่กูคิดใช่ไหม
" ... ไม่ชอบเขาหรอ" เหมือนแม่จะรู้ว่ากูทำหน้าสื่อถึงอะไร
"ทำไมวันต้องชอบคุณอธิปด้วย". กูตอบออกไปพลางคิดไปถึงทุกการกระทำของคุณอธิป ใช่ เขาดี แต่ดีเกินที่คนอย่างกูจะไปยุ่งด้วย
"แต่เขาชอบเอ็ง .. เขามาสารภาพกับแม่ .. แม่ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร .. ไอ้ความรักชายชายแม่ก็ไม่ค่อยเข้าใจ .. แต่แม่ว่าเขาชอบเอ็งตั้งแต่รับแม่กับเอ็งมาดูแลแล้ว .. แม่ดูออกนะวัน" แม่พูดยาวมาจนกูทำได้แค่อึ้ง เขา ชอบ กู งั้น หรอ
"เขาบอกว่าเอ็งเป็นเด็กดี .. เขาไม่ได้ให้แม่มาพูดหรอกนะ .. แต่แม่อยากถามเอ็ง .. แม่ก็รักและเอ็นดูคุณอธิปเหมือนลูกคนหนึ่ง ถ้าเอ็งไม่ได้รักชอบก็ค่อยว่ากัน .. " แม่ลูบหัวกูที่ล้มลงไปนอนอีกรอบ ไม่รู้จะพูดอะไรดี มันเป็นเรื่องเกินความคาดหมาย เราเจอกันแค่สี่ห้าเดือนเองนะ .. แต่ความรักมันจำกัดเวลาไม่ได้นี่เนอะ
"วันขอเวลาคิด .. วันไม่รู้ว่าตอนนี้วันคิดกับคุณอธิปอย่างไร .. แม่ไม่โกรธวันนะ" กูกอดแม่แน่น ขอคิดก่อนได้ไหม ตอนนี้ไม่มีอารมณ์รักชอบใครเลยจริงๆ
"แม่จะโกรธเอ็งทำไม .. แม่ก็แล้วแต่เอ็ง .. แม่กลัวว่าเอ็งจะโดนเหมือนแม่ไปท์น่ะสิ" แม่พูดแล้วถอนหายใจออกมา ไม่เอาแล้ว ถ้าโดนแบบนั้นอีกกูคงต้องตัดใจจริงๆ ไม่ยืดเยื้อให้เสียเวลา
.......
"พี่ปริมครับ .. เราจะไปไหนกัน" วันนี้ตื่นมาตอนเช้า พี่ปริมก็วิ่งมาตาม บอกว่าไปธุระเป็นเพื่อนหน่อย
"พี่จะไปดูของในเมือง" เธอพูดแล้วขับรถต่อไป ทำไมไปซื้อของถึงดูตื่นเต้นขนาดนั้น . .
"ของ ..? " ทำหน้าสงสัยส่งไป
"วันนี้วันเกิดเป้" เธอพูดแล้วยิ้มหน้าบาน วันนี้วันเกิดคุณอธิปหรอ
"เรากำลังจะไปซื้อของขวัญใช่ไหมครับ .. ผมไม่ได้พกเงินมาเลย" กูพูด รู้สึกผิดจัง ไม่รู้เรื่องของเจ้านายเลย แต่ถ้าวันเกิดป้าๆแกก็ต้องพูดบ้างสิ หรือป้าแกก็ไม่รู้เหมือนกัน
"เดี๋ยวพี่ออกให้ .. "
"อื้อ .. ไม่ได้ครับ .. ออกให้ก็เหมือนพี่เป็นคนซื้อสิ"
"งั้นให้ยืมก่อน .. เนอะ" เธอส่งมือมาขยี้หัวกู จะซื้ออะไรให้ดีนะ เลือกของขวัญไม่เป็นเลย
"ครับ" กูฉีกยิ้มให้พี่ปริม. ขับมาอีกไม่นานก็ถึงห้าง เราเข้ามาเดินกันเรื่อยๆ เหมือนพี่ปริมจะสั่งนาฬิกาเรือนงามไว้ให้คุณอธิปนะ ราคาตั้งเกือบแสน แต่พี่แกบอกว่านี่ยังไม่แพงหรอก ปกติเป้ใส่เรือนเป็นแสน เห็นว่าแม่ซื้อให้ แต่เธองบน้อย เลยให้แค่นี้พอ
"วันจะซื้ออะไรให้ล่ะ .. เลือกได้ไหม" ตอนนี้เราเดินออกมาแล้ว ไม่รู้จะซื้ออะไรให้ดี
"เอาไป นี่เงินคงพอเนอะ .. พี่ไปรอที่ร้านกาแฟ มีอะไรก็โทรมา" พี่ปริมยื่นเงินใส่มือแล้วเดินไป กูคลี่เงินในมือดู โห หมื่นนึง .. บ้าหรอ ซื้อหมื่นนึงกูก็ไม่มีกินพอดี ..
(( มึงซื้อปากกา หรือ เข็มกลัด หรือ กระเป๋าตัง หรือ พวกของที่เขาใช้ได้ให้สิ กูว่ามันเป็นเหมือนของที่ระลึกถึงคนให้มากกว่านะ เขารวย ที่จริงมึงจะซื้ออะไร เขาก็หาได้ดีกว่ามึงอยู่แล้ว )) พอเดินอยู่หลายรอบไม่ได้อะไรกูเลยต่อสายหาไอ้วา อยากได้เพื่อนช่วยคิด
"อืม ก็เข้าท่านะ .. พวกเสื้อ รองเท้าตัดไปออกเลย. .. ขอบใจนะมึง เดี๋ยวกูไปซื้อของก่อน คุณปริมรออยู่"
(( ได้ๆ .. ขอให้คุณอธิปสารภาพรักมึงซะทีนะ .. กูเชียร์คุณอธิปว่ะ .. บาย )). วางสายไปอีกแล้วเพื่อนรักกู บอกรักเชี่ยอะไรล่ะ เพ้อเจ้อ
"ขอดูอันนี้หน่อย". เดินมาเรื่อยๆก็เจอเป็นพวกเข็มกลัดสลักชื่อ อืม สวยดีอ่ะ เป็นงานดีเงินแท้ด้วย
"เท่าไหร่พี่" กูถาม เลือกอันที่เป็นรูปนกอินทรีย์ จะมาเป็นหัวใจ กระต่าย หรือ รถเต่าคงไม่เหมาะ
"พันถ้วนสำหรับน้อง" พี่แกบอกแล้วหยิบปากกากระดาษให้กูเขียน เขียนเสร็จก็รอพี่แกแกะสลักแปปเดียวเองเสร็จละ มันเป็นที่ห้อยพวงกุญแจได้ด้วย พันเดียวก็ดีกว่าหมื่นล่ะเนอะ
"ได้แล้วครับ " เดินมาหาพี่ปริม พี่แกยื่นน้ำให้ดื่ม หลังจากนั้นเราก็เดินไปรถกัน ตอนนี้ก็จะเที่ยงแล้ว เดินกันนานพอควร เห็นพี่ปริมบอกว่าจะจัดงานตอนกลางคืน เตี๊ยมป้าๆแล้วเมื่อเช้า คงมีเค้กด้วยแหละมั้ง
"โห .. เหลือเก้าพัน .. ซื้ออะไรมาเนี่ย ทำไมถูกจัง" พอยื่นเงินให้แก แกก็ทำหน้าตะลึง พันเดียววันก็จะร้องไห้แล้วครับพี่ครับ
"ผมซื้อเข็มกลัดที่เป็นพวงกุญแจมา .. พันถ้วน สลักชื่อได้ .. มากกว่านี้วันคงตายแน่ๆ .. แค่นี้วันยังว่าแพงเลย" เราคุยกันจนถึงรีสอร์ต พี่ปริมแยกไปพักผ่อน ตอนนี้มีเด็กใหม่มาทำร้านน้ำแล้ว ส่วนกูตอนนี้ไปเป็นลูกน้องคุณอธิป ช่วยคุณเขาทำเอกสารกับคิดบัญชีไป คิดไม่ยากอะไรเลยทำได้ แค่ บวก ลบ คูณ หาร
"ไปไหนกันมา" นึกถึงก็เจอเลย
"คุณอธิปจะทานข้าวหรอครับ .. วันไปดูให้นะว่าแม่ทำให้คุณหรือยัง" บอกแล้วเดินเลี่ยงออกมา แต่เขาก็เดินมาขวางไม่ให้กูไป
"ถามก็ตอบสิ .. ไม่อยากพูดกับฉันหรอ" เขายืนทำหน้าดุ วันนี้มาอารมณ์ไหนเนี่ย
"ผมไปในเมืองเป็นเพื่อนคุณปริมซื้อของครับ .. ยังสงสัยอะไรอีกไหม .. ผมขอตัวไปเอาอาหารนะครับ". รีบวิ่งออกมาอีกทาง คุณอธิปแอบขำกูด้วย ก็ทำไมล่ะ จะให้บอกว่าไปซื้อของขวัญมันก็ไม่เซอร์ไพรส์อ่ะสิ
.......
"วันลูกยกนี่ขึ้นไป .. โอย ปวดแขนไปหมด .. ไปๆ ยกไปให้ครบ จะได้นั่งกินสักที" ตอนนี้สามทุ่ม แขกทยอยกลับไปตั้งแต่เย็นแล้ว วันนี้เลยไม่มีแขก อากาศเริ่มเข้าหน้าหนาว เดือนหน้าคนคงเข้าเยอะ กูยกอาหารขึ้นมา พี่ๆ ป้าๆก็เริ่มยกขึ้นมาตั้งแล้ว เห็นพี่ปริมบอกว่าพ่อกับแม่อวยพรและให้ของขวัญไปแล้ว ทีนี้ก็ถึงตาพวกเราบ้าง
"อะไรกันเนี่ยพี่". คุณอธิปที่เดินขึ้นมาทำหน้างง ถามพี่ปริมเพราะตอนนี้กับข้าวเป็นสิบอย่าง มีทั้งของทอดเป็นถาด ยำเป็นกะละมัง ข้าวผัดเป็นหม้อพร้อมเสิร์ฟตรงหน้า น้ำอัดลมพร้อมเหล้าเบียร์ที่พี่ปริมอนุญาติให้เฉพาะผู้ชายแต่พรุ่งนี้ห้ามขาดงานก็ถูกเตรียมไว้หมดแล้ว
"เออน่า .. นั่งๆ เอ้า ทานๆ" สิ้งคำสั่งเราทุกคนก็ลงมือกินกันอย่างสนุกสนาน เสียงเพลงลูกทุ่งเปิดดังไปทั่วชั้นบน เหมือนปิดร้านเลี้ยงอย่างไรอย่างนั้น
"อร่อยโคตร" พี่เปี๊ยกพูด ฮ่าาา พี่แกกินไปสามสี่จานแล้ว ยังไม่หยุด
"นายไม่ดื่มอีก วันนี้ต้องดื่มเยอะๆ .. พวกเราชนนนนนนนน" พี่เปี๊ยกนำทีมชน ป้าๆรีบยกแก้วน้ำเปล่า บางคนก็น้ำอัดลมขึ้นชน คุณอธิปดื่มเหล้า ส่วนพี่ปริมดื่มสปาย กูขอแค่น้ำเปล่า
"วันๆไปกับพี่" พี่ปริมเรียกให้เดินตามมาด้านใน
"อ่ะ .. วันเป็นคนยกไปนะ" พี่ปริมจุดไฟ ส่วนกูเป็นคนถือออกมา ก็แน่สิ จะให้เธอยกได้ไงล่ะ เธอเป็นผู้หญิง
"แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทู้ยู .. แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทู้ยู .. แฮปปี้เบิร์ธเดย์ .. แฮปปี้เบิร์ธเดย์ .. แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทู้ยู .. เย้ๆๆๆๆ" เป็นการประสานเสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดที่มั่วที่สุดที่เคยเจอมา บางคนร้องไม่เป็นทำปากคลอๆ บางคนร้องสำเนียงลูกทุ่ง ., พี่ปริมที่เดินมาด้วยนี่หลุดขำเลย ม้งมันร้องอย่างดังแถมผิดทุกคำ ฮ่าาาาาา
"เป่าเลย . เป่าเลย!" คุณอธิปลุกขึ้นเอามือมาขยี้หัวกูแล้วอธิษฐานออกมา ก่อนจะเป่าเทียนจนดับทั้งหมด ปีนี้คุณอธิปก็ 28 ไม่สิ 29 หรือ 30 วะ ลืมไปแล้วอ่ะ
"สุขสันต์วันเกิด" พี่ปริมยื่นนาฬิกาในกล่องกัมมะหยี่สีแดงให้ พอเปิดออกมาพี่ปริมก็สวมให้คุณอธิป เสียงโห่แซวมาเต็ม คงเป็นเพราะมันช่างระยิบระยับมากนี่สิ
"ป้าไม่มีอะไรจะให้นะ .. ขอให้คุณอธิปมีความสุขนะคะ" แม่กูพูด คุณอธิปเลยเดินไปกอดแล้วไหว้ขอบคุณ หลังจากนั้นก็วนไปรอบโต๊ะ. พี่เปี๊ยกมีของขวัญให้นายด้วยนะเป็นอาหารเสริม พี่แกบอกว่าบำรุงสายตา ..
พอครบทุกคน มันก็เหลือกู แต่คุณอธิปไม่เดินมาหากูเลย กูก็ไม่กล้าให้อ่ะ อาย .. กินกันจนอิ่มหนำเราก็ตัดเค้กกิน เหล้าหมดไปสองกลมแล้ว ตอนนี้กับข้าวกลับแกล้มก็หมดแล้ว พอดูนาฬิกาก็ถึงเวลาที่ทุกคนต้องพักผ่อน เพราะตอนนี้ใกล้เที่ยงคืนแล้ว แม่ต้องตื่นตีสี่อีก ..
ช่วยกันล้างจานจนเสร็จกูก็ออกมาจากครัว ปิดครัวเรียบร้อยกำลังจะเดินกลับห้อง ..
"ไหนของขวัญฉันล่ะ" คุณอธิปโผล่มาจากไหนไม่รู้ ตกใจหมด
"ผมอาจไม่มีก็ได้นี่นา" บอกเขาไปแล้วกำกระเป๋ากางเกงแน่น
"ถ้าอย่างนั้น .. จุ๊บ .. ของขวัญจากนาย .. ฉันได้แล้วนะ". เขาก้มลงมาจูบปากกูดังจุ๊บ เห้ย ดื้อๆแบบนี้เลยหรอวะ นี่เขาเมาแน่ๆ คุณอธิปไม่เคยล่วงเกินกูมากกว่าหอมเลยนะ
"อึ้งทำไม .. ฉันชอบของขวัญของนายนะ .. หมายถึง .. ฉันชอบปากนิ่มๆของนายนะ" งื้อ มาเต็มรูปแบบ แถมยังส่งนิ้วโป้งมาลูบที่ปากกูด้วย เมาแน่ๆ ไม่ได้การ ตอนนี้กูใจเต้นไปหมดแล้ว
"ม .. ไม่ใช่สักหน่อยครับ .. น .. นี่ .. ผมซื้อมาให้คุณแล้ว .. ผมขอตัวไปนอนนะครับ .. เอ้อ .. สุขสันต์วันเกิดครับ" รีบยื่นกล่องให้เขาแล้วเดินออกมา เขายืนยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียวจนกูเดินเข้าห้องมา .. ใจเต้นเป็นบ้าเลยว่ะ .. สงสัยหน้าคงแดงแล้วแน่ๆ .. วันเอ้ย ทำเหมือนคนไม่เคยไปได้ ..
"ไปอาบน้ำลูก .. จะได้นอน" คุณนายแม่ตะโกนไล่แล้ว วันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ
"จร้าาาาาแม่"
มาแล้วค่าาาา มาไว ไปไว
รักทุกคนที่สุดเลยยยย
:pig4:
-
:-[ :-[ขอให้วันเจอแต่สิ่งดีๆที่เถอะ
-
:z3: อ๋อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยากเป็นวันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:impress2: :impress2: :impress2:
-
นั่นแน่ๆๆๆ
ใจอ่อนมห้คุณอธิปนานแร้ว
ก้อใจแข็งกันปายยยยย
^^
-
น้องวันดูใสๆไปเลย 55555555
-
:hao7: คุณอธิปน่ารัก
-
วันดูใสๆไปเลย ดีแล้ว
เชียร์คุณอธิป
-
ว๊ายยยคุณอธิปเริ่มตบะแตกแว้ว
-
:hao3: หนูวันเทใจให้คุณอธิปซะแล้วสิ
-
:-[ :-[ :-[ :-[
พี่เป้รุกเลย รุกหนักๆ
-
:mew1:
-
เจอคุณอธิปเข้าไปวันไปไม่เป็นเลยอ่ะ ทุกทีแรงตลอด เจอตัวจริงเข้าไปอายม้วนเลย :o8:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
คุณอธิปทำตัวได้น่ารักกว่าที่คิดนะ
วันมีความสุขซะทีนะ
-
ของขวัญวันเกิด ..
-
ถ้าอิชั้นเป็นพี่ปริมจะเอาเงินให้วันแค่ร้อยเดียวไปซื้อริบบิ้นมาพันตัวเป็นของขวัญนะลูกนะ :hao6:
ปล อิชั้นอยากรู้จังว่าพี่เป้ของเราจะอึดเท่าคุณพี่ดริณแปดน้ำรึเปล่าา :laugh:
-
อีกไม่นานเขาก็ :oo1: อะจึ๊ก ๆ กันแล้วดิ อ๊ายยยยยยยย อยากให้มาถึงเร็วๆ ตอนหน้าเลยนะอยากเห็น :z1: นี่ล่ะนะในความโชคร้ายก็ยังมีโชคดี คงเป็นเพราะความดีของวันที่ทำเพื่อแม่และมีน้ำใจกับเพื่อนๆ ถึงแม้วิธีการอาจจะไม่ถูกไปบ้าง แต่นั่นก็เพราะวันยังเด็ก และ ไม่มีความพร้อมในหลายๆอย่าง แต่ตอนนี้วันผ่านจุดนั้นมาแล้ว มีความคิดความอ่าน มีความรับผิดชอบ มากขึ้น ก็เพราะได้กำลังใจจากคนสำคัญ ก็คือ 'แม่' แม่ที่ให้ความรักความอบอุ่น แม่ที่ไม่หวังอะไรตอบแทน นอกจากเห็นลูกได้ดี เลยทำให้วันดีขึ้นมาได้ในวันนี้ มีเพื่อนให้กำลังใจไม่ว่าจะเป็นวา คู่จิ้น เจนี่ รัก อาย แม้แต่ ไปร์ท ที่รักวันเหลือเกิน ยังอดสงสารไม่ได้แต่นิดๆ :เฮ้อ: แต่ตอนนี้ วันมีคุณอธิปแล้วนะ แหม ปากอ่อนปุ๊บ ถึงปากวันปั๊บเลยนะ :-[ เป็นไงล่ะ อ่อนแล้วดีอย่างนี้ ก็อ่อนบ่อยๆนะ ยกเว้นอย่าอ่อนในส่วนที่อ่อนนะเค๊อะ คุณอธิป :laugh:
-
อ๊ายยยยย เขินแทนน้องวันอะ คุณอธิปอะไรก็ไม่รู้ มาจุ๊บปากจุ๊บๆ ทำไมไม่ดูดลิ้นด้วยละคะ :hao6:
รักครั้งใหม่จะเป็นรักที่มั่นคง นี่อิจน้องวันนะคะ กร้านโลกเยี่ยงนี้ ก็ยังมีผู้ชายดีๆเข้าหา
พี่คงต้องเป็นชะนีที่คอยหวีดร้องโหยหวนเพราะน้องวันแย่งผช.ที่แสนดีไปแล้ว
:mew4:
-
ต้องเมาใช่ไหมถึงจะใจกล้า >///<
-
สั้นอ่ะ แต่น่ารักมากกกก มดแทบขึ้น .55555
-
อร๊าย เขิลๆๆ พอจะรุกก็รุกซะตั้งตัวไม่ทันเลย ร้ายจริงๆคุณอธิป
-
จีบได้สักทีนพ
-
เมื่อไหล่คุณอธิปจะบอกรักวันสักทีนะ
-
สั้นมากกก ไม่พอ :ling1:
คุณเป้จัดการเลย น้องห่างหายมานาน :oo1:
-
:-[
-
คุณอธิปหวานมากกกกกกกก
นี่ขนาดยังไม่บอกรักเลยน้าาาา
:-[
-
จะบอกว่าคนอ่านก็ใจเต้นแรงไม่แพ้วันเลยจ้ะ ลุ้นสุด ๆ ถึงขั้นนี้แล้วคงไม่ต้องรอให้พี่เป้สารภาพรักแล้วล่ะวัน โดนขโมยจูบปานนั้น ถ้าไม่รักก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว เค้าคงวางแผนมาทวงของขวัญชิ้นนี้เอาไว้อย่างดี เล่นเอาหนูวันเขินจนไปไม่เป็นเลย ส่วนคนอ่านนี่สลบแล้วสลบอีกด้วยความฟินนนนนน :m3:
รอตอนต่อไปค่ะ เซอรไพรซแบบนี้บ่อย ๆ ไม่ดีนะคะ คนอ่านหัวใจจะวาย มันหวิวแปลก ๆ เหมีอนน้ำตาลจะสูงยังไงไม่รู้ :oni1: ฮิ้ววววววว
:katai3:
-
ผู้มาเยือน
เช้านี้อากาศสดชื่นแจ่มใส เหมาะแก่การออกกำลังกายเป็นอย่างมาก แต่การออกกำลังกายของกูไม่เหมือนคนอื่นเขาหรอกนะ .. บางคนอาจตื่นมาวิ่ง หรือ บริหารร่างกาย แต่กูกับแม่ออกกำลังกายโดยการมาจับจ่ายของสดที่ตลาด ..
"แม่ส่งมาเถอะน่า .. วันไหว" ถึงของในมือจะเต็มแล้ว แต่ไอ้วันก็ยังไหว วันนี้แม่ต้องออกมาตลาดตั้งแต่ตีห้า กูตื่นไวเลยมาเป็นเพื่อน เรามากันสองคน ขึ้นสองแถวหน้ารีสอร์ตมาในตลาดชุมชน เราเดินกันตั้งแต่หัวตลาดยันท้ายตลาด ได้ของมาหลายอย่างทั้งของสดของคาว ขนมหวาน พอเดินกันจนตะวันขึ้นเราก็พากันนั่งสองแถวกลับ รอนานสักหน่อยเพราะเขาต้องรอจนกว่าคนจะเต็มคัน
"โอย ปวดหลังไปหมด .. นี่ขนาดไม่ได้ถือของเองนะ .. เอาวางไว้ลูก แม่ทำต่อเอง เราไปอาบน้ำอาบท่า .. จะนอนก็นอนต่อ หรือจะไปทำอะไรก็ไป" แม่บ่นโอดโอยแล้วไล่กูไปอาบน้ำ วางของเรียงของเสร็จก็รีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวออกมากวาดลานหน้ารีสอร์ท ตอนนี้คุณอธิปกับคุณปริมยังไม่ตื่นหรอก ต้องแปดโมงถึงจะออกมาจากห้อง .. กวาดรอบๆเสร็จก็เข้าไปกวาดในร้านต่อ พอได้ทำแล้วมันก็หยุดไม่ได้ ..
"ขยันจังน้องชายพี่ .. ตื่นไวนะเราวันนี้" เสียงพี่ปริมดังขึ้นทางด้านหลัง ตอนนี้กูกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ แปดโมงแล้วสินะ .. แดดเริ่มออก แขกบางส่วนเมื่อเช้าทยอยกันขับรถออกไปขึ้นเขาดูทะเลหมอก ที่นี่ถึงแม้ยังไม่ใช่หน้าหนาวแต่ทะเลหมอกก็มีให้เห็นอยู่ตลอด
"ผมไปช่วยแม่จ่ายตลาดมาครับ .. พี่ปริมหิวหรือยัง .. ให้ตั้งโต๊ะเลยไหม"
"เดี๋ยวพี่ไปหากินเอง .. เราไม่ต้องจัดให้พี่หรอกน่า .. เอางี้ ไปกินด้วยกันเลยดีกว่า"
"ได้ครับ ผมเสร็จพอดี" เก็บสายยางเข้าที่เดินไปล้างมือแล้วเข้าไปเอากับข้าวออกมานั่งกินกันตรงหลังครัว มันจะมีโต๊ะไม้สักเหมือนข้างบนอยู่ตัวนึง พี่ปริมไปตามคุณอธิปมากินข้าวพร้อมกัน พอมาถึงเขาก็นั่งลงกินไปไม่พูดไม่จา เขาจะจำเรื่องที่ทำเมื่อคืนได้ไหมวะ .. สงสัยจะจำไม่ได้ เพราะเขาดูปกติมาก ถึงมากที่สุด .. แต่กูนี่สิ .. ใจเต้นอยู่ไม่น้อย
"วันเดี๋ยวไปเอากุญแจรถในห้องให้หน่อยนะ .. แล้วออกไปเจอกันที่รถ" ต่างคนต่างกิน มีแต่พี่ปริมที่ชวนคุย อยู่ดีๆคุณอธิปก็พูดขึ้นแล้วเดินออกไป อ้าว ทานเสร็จไวจัง แล้วทำไมไม่เข้าไปเอาเองล่ะเอ้อ งง
"อธิปบอกอะไรเราหรือยัง" พี่ปริมถามขึ้นมาตอนกำลังเก็บจาน
"บอก .. บอกอะไรครับ ไม่มีนะ" ก็ไม่ได้บอกอะไรนี่ นอกจากบอกว่าให้ไปหยิบกุญแจรถ
"อ่อหรอ .. งั้นเดี๋ยวเขาคงบอกเอง .. ไปเราไปเอาของได้แล้ว พี่จัดการเอง" ไหว้ขอบคุณเขาก็รีบวิ่งมาเอากุญแจรถในห้อง อยู่ไหนล่ะเนี่ย หาไปสักพักก็สะดุดกับพวงกุญแจนกอินทรีย์ .. คุ้นๆนะ .. กูหยิบพวงกุญแจขึ้นมาดู .. หืมม .. นี่กะจะให้เห็นใช่ป่ะว่าใช้ของขวัญที่กูให้แล้วอ่ะ
"นี่ครับ .. กุญแจรถ" พูดแล้วยื่นพวงกุญแจห้อยต่องแต่งให้เขา เขาหันมายักคิ้วแล้วอมยิ้มเล็กๆก่อนจะรับไป
"ขึ้นรถสิ" เขาพูดแล้วปลดล็อครถ
"ไปไหนครับ" ไม่บอกว่าจะไปไหน แต่ให้กูขึ้นรถเนี่ยนะ
"ไปเที่ยว" เขาพูดแล้วขึ้นไปนั่งบนรถ ทิ้งให้กูยืนงงเป็นไก่ตาแตก ไปเที่ยวตอนเก้าโมงเนี่ยนะ .. แถมชุดก็ยังไม่เปลี่ยน อะไรจะรีบปานนั้น
"เราจะไปไหนครับ .. ช่วยอธิบายให้ผมเข้าใจหน่อยได้ไหม" พอขึ้นรถมาได้ คุณอธิปก็ขับรถออกมาทางในเมือง ไปเที่ยวอะไรของเขา ทำเหมือนเพชรบูรณ์มีอะไรให้เที่ยวอย่างนั้นแหละ
"วันนี้ฉันว่าง .. จะพานายไปซื้อชุดที่จะต้องใส่" ยิ่งพูดก็ยิ่งงงนะเนี่ย ใส่ทำไม ใส่ไปไหน
"ใส่งานอะไรครับ"
"งานวันเกิดแม่ฉัน" คำตอบที่ได้ทำให้กูอึ้งเข้าไปอีก งานวันเกิดแม่คุณอธิปเกี่ยวอะไรกับกูเนี่ย .. แม้จะยังงงๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ เพราะดูคุณอธิปกวนๆ ถามคำตอบคำ กูเลยนั่งเงียบๆมองออกไปสองข้างทาง จนเราขับมาถึงร้านตัดชุดร้านหนึ่ง เป็นพวกชุดสูทใส่ในงานอะไรอย่างนี้
"วัดตัวหน่อยครับ ของผม 1 ของน้องเขา 1 .. วันใส่สีอะไรดี .. อืม .. ขอเป็นสีสูทครีมข้างในเชิ้ตชมพูแล้วกัน .. ส่วนผมสีฟ้าน้ำทะเลตัดขอบดำทับเสื้อเชิ้ตสีขาว" มาถึงเขาก็สั่งๆ แล้วพี่ในร้านก็วัดตัวกูตั้งแต่คอยันข้อเท้า เราเสร็จกันตอนประมาณ 11 โมง โดยทางร้านแจ้งว่าจะส่งชุดไปให้ที่รีสอร์ตสัปดาห์หน้า คุณอธิปจ่ายมัดจำไว้แล้วพากูขับรถมากินเอ็มเคที่บิ๊กซี ที่เพชรบูรณ์นอกจากบิ๊กซีก็ไม่มีอะไรเลย
"อร่อยไหม" เขาถามเพราะเห็นกูโซ้ยเอาๆ นี่ขนาดเพิ่งกินข้าวเข้าไปนะ
"อร่อยครับ วันชอบเป็ดย่าง .. นานๆจะได้กินสักที" เมื่อก่อนก็แทบจะไม่เคยกินด้วยซ้ำ คนจนๆ จะมีปัญญาหาเงินที่ไหนไปกินล่ะ แพงมากนะ มื้อล่ะหลายร้อย สั่งเยอะก็เกือบพัน
"วันหลังอยากกินก็บอก .. จะพามา" เขาพูดแล้วคีบเป็ดมาใส่ในจานให้ .. ฮือออ .. เขาดีกับกูมากไปแล้วนะ .. คุณอธิป !!!!!
เราทานเสร็จก็ออกมาเดินดูของ กูสังเกตนะว่าเขาใส่นาฬิกาที่พี่ปริมซื้อให้แล้วก็ห้อยพวงกุญแจของกู .. เวลาเขาเดินเขามักจะให้กูนำหน้า เวลาเลือกของเขาก็จะถามกูก่อน ., เขาซื้อเสื้อใส่เล่นให้กูสองสามตัว ก็ถือว่าแพงอยู่นะตัวละเกือบห้าร้อยแหนะ .. พอซื้อของเสร็จเขาก็กลับไปซื้อเป็ดย่างห้ากล่องใหญ่เอากลับไปให้คนที่รีสอร์ตกินกัน .. เขาเป็นคนมีน้ำใจมากเลย ทั้งๆที่เจ้านายไม่ต้องคิดถึงลูกน้องขนาดนี้ก็ได้ แต่เขาทำ .. เขามักจะเป็นห่วงเป็นใยลูกจ้างก่อนเสมอ เวลาใครไม่สบายถ้าเขาว่างเขาก็จะพาไปโรงพยาบาลเอง หรือไม่ก็ให้พี่เปี๊ยกพาไป .. ค่าพยาบาลเขาก็เป็นคนจ่ายให้ .. ถือว่าเป็นคนดีมากคนนึงในสายตาพวกเรา .. เพราะแบบนี้ไงแม่ถึงได้รักเขามาก
พอขับรถกลับมาถึงรีสอร์ตก็ขนของลงไปเก็บ ส่วนเป็ดย่างก็เอาไปไว้ในครัว คงได้กินกันมื้อเย็นนู่นล่ะ เพราะตอนนี้บ่ายแก่ๆเอง ทุกคนคงกินข้าวกันหมดแล้ว
"พี่แป้ง .. วันนี้คนเข้าเยอะไหมครับ" พี่แป้งคือพี่ที่รับจองห้องพักและเวลาลูกค้ามาก็จะมาเอากุญแจกันตรงนี้
"ก็ใช้ได้นะวัน .. เมื่อครู่ก็มีผู้ชายสี่คน .. แบ่งกันสองห้อง" พี่แกพูดแล้วรับโทรศัพท์คนโทรมาถามเรื่องห้อง กูเลยขอตัวออกมาก่อน หันกลับมาก็ต้องเซอร์ไพรส์กับแขกผู้มาเยือน
"ไอ้วา .. คุณดริณ!" กูยืนอึ้งสักพักถึงจะรีบวิ่งเข้าไปกอดวามัน
"เฮ้ย มาไม่บอกกูเลยวะ .. ดีใจนะเนี่ย" ผละออกมาไหว้คุณดริณทีนึงถึงจะพูดกับวาแบบน้อยใจ มาหาก็ไม่บอก นี่ถ้ากูไม่อยู่ทำไง
"ก็กูกะจะมาเซอร์ไพรส์ไง ., ไม่ดีหรอมึง" มันยิ้มจนตาหยี กูเลยบิดเอวซะ แกล้งมาไม่บอก แล้วไอ้วากับคุณดริณใช่กรุ๊ปสี่คนที่พี่แป้งบอกหรือเปล่าวะ .. แล้วอีกสองคนล่ะ .. ใคร .. เอ่อ
.
.
"วัน"
"คุณอมร!"
แค่เห็นคนที่เดินตามมากูก็น้ำตาไหล คุณอมร ! คุณอมรจริงๆด้วย เป็นคุณอมรตัวเป็นๆเลย แต่เขามากับ ..
"สวัสดีครับคุณเอกภพ .. สวัสดีครับคุณ ... อมร". กูไหว้เขาสองคน แล้วหันมามองหน้าไอ้วา ทำไงดีวะ กูเหมือนจะยืนไม่ไหวแล้วนะ .. ไม่ได้เจอคุณอมรมาตั้งนาน กลับมาเจอกันอีกทีความรู้สึกทั้งดีและไม่ดีมันปนกันมั่วไปหมด .. กูรีบปาดน้ำตาแล้วทำตัวเหมือนคนปกติ .. ไม่ได้ .. กูต้องเข้มแข็งสิ
"วันเป็นไงบ้าง . ฉัน .. ฉันคิด.." รู้ว่าเขาจะพูดว่าอะไรเลยรีบพูดก่อนที่เขาจะพูดจบ
"ดีครับ .. สบายดี" พูดจบก็ต้องตีหน้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่ในใจนี่แทบจะร้องไห้ออกมา ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกครั้ง ..
"นายจะคุยกับวันไหม .. ฉันจะขึ้นไปด้านบน .. วาพาเที่ยวหน่อยสิ" คุณเอกภพพูด .. อ้าว .. เขาไม่สนใจวาแล้วหรอ ดูคุณดริณไม่เห็นหวงอะไรเลยอ่ะ
"ได้ครับ .. มึง .. กูขึ้นไปก่อนนะ .. คุณอมรเขาอยากเคลียร์กับมึง .. มีอะไรก็เรียกกูละกัน" นี่ก็อีกคน ทำไมทำตัวเหมือนคนปกติกันหมด นี่กูงงไปหมดแล้วนะ คุณเอกภพเป็นคนเปิดซิงวาไม่ใช่หรอ แล้วทำไม
"ไปหาที่คุยเงียบๆได้ไหม" กำลังคิดเรื่องวา ก็มีเสียงแทรกขึ้นมาจากคนตรงหน้า
"ได้ครับ .. ไปหลังรีสอร์ตก็ได้" กูเดินนำเขาขึ้นมา ตรงนี้เป็นที่ๆกูชอบมานั่งเปลไกวเล่น มีต้นไม้ร่มรื่นดี แดดไม่ร้อนเท่าไหร่
"ที่นี่ร่มรื่นดีเนอะ .. ติดใจแล้วสินะ" เขายืนมองไปรอบๆ คุณอมรยังดูหล่อไม่เปลี่ยน .. คนแรกที่กูรัก .. คนแรกที่มอบความรักและคำว่าหักหลังให้กับกู
"ใช่ครับ .. แม่วันเป็นแม่ครัวอยู่ที่นี่ .. เอ่อ .. แล้วนี่คุณอมรมาเที่ยวหรอครับ" ถามเขา เขาเดินมานั่งลงข้างๆ กลิ่นนี้ที่คุ้นเคย เขาดูซูบไปนิด แต่ผิวพรรณดีเหมือนเดิม .. พอได้อยู่ใกล้ๆอีกครั้งก็รู้สึกอบอุ่นดีจัง
"วันหายโกรธ .. หายเกลียดฉันมั่งหรือยัง" เขาเอามือมาลูบหัว ตอนแรกกูก็ตกใจผละออก แต่เขาคงแค่อยากลูบล่ะมั้ง เลยยอมนั่งนิ่งๆให้เขาลูบไปเรื่อยๆ มือหนานี้ที่คุ้นเคย .. คิดถึงเหมือนกันนะ
"ครับ .. วันลืมเรื่องพวกนั้นไปหมดแล้ว .. หลังจากที่เจอเรื่องร้ายๆมา .. เรื่องที่คุณทำกับวันมันจิ๊บจ๊อยมากไปเลย" พูดเล่นแบบขำๆแต่น้ำตาก็จะไหล
"ฉันรู้ .. ฉันรู้เรื่องของนายหมดแล้ว .. อย่าร้องนะ .. อย่าร้อง .. ฉันคิดถึงนาย .. ฉันรู้ตัวตั้งแต่ขาดนายไปแล้วว่าฉันรักนาย .. แต่มันก็สายไป .. นายทิ้งฉันมาไกลแล้ว .. เรามาไกลกันจนไม่สามารถกลับมาได้แล้ว .. นายอย่าหนีฉันอีกเลยนะ .. อย่าหนี .. ฉันแค่ต้องการเห็นหน้า .. หรือดูแลนายบ้างก็เท่านั้น". กูร้องไห้หนักมากในอ้อมกอดเขา คุณอมรยังเป็นคนดีไม่เปลี่ยนแปลง .. กูไม่หนีแล้ว .. จะไม่หนีเขาอีกแล้ว
"ผมขออะไรอย่างนึงได้ไหม .. ผมขอเรียกคุณอมรว่าพี่ .. พี่เภา .. ฮือออออ" คุณอมรกอดกูน้ำตาไหลออกมา กูก็กอดคุณอมรแน่น ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ วันที่เราได้ปรับความเข้าใจกัน
"วันเป็นน้องพี่เสมอนะ .. รักวันนะ .. แม้จะไม่ใช่คนรัก .. แต่พี่รักวันเสมอ" เขากดจูบลงมาบนหัวกู .. ฮึ่ก .. พอเป็นแบบนี้แล้วยิ่งเศร้า .. เขารักกูจริงๆ .. เขาไม่เคยหลอกกูว่าเขารักกู
"พี่กับแทนตัดสินใจลงทุนทำรีสอร์ตกับคุณอธิป .. คุยกันมาได้สองเดือนแล้ว .. นี่ก็ขึ้นมาหารือกัน .. วันกับคุณอธิปไปถึงไหนกันแล้วล่ะ" เขาถามอะไรของเขาวะ
"วันกับคุณอธิปไม่ได้เป็นอะไรกัน" ตอบออกไปตามจริง แต่เขาดูตกใจมาก
"จริงหรอ .. เขาบอกพี่ว่าเขาจีบเราอยู่" โห ไปไม่เป็นเลยกู
"อาจจะใช่มั้ง" แม่ก็บอก พี่ปริมก็บอก คุณอมรก็บอก นี่เขาจีบกูอยู่จริงๆใช่ไหม ทำไมมันไม่เหมือนที่ผู้ชายคนอื่นทำ .. พาไปดูหนัง ฟังเพลง กินข้าว จบลงที่เตียงแบบนี้
"วันดูเปลี่ยนไปเยอะนะ .. ไม่โชกโชนแบบเดิม .. ดูน่ารักกว่าเดิมเยอะเลย .. ถ้ามันไม่ได้จีบ .. พี่ขอจีบเราได้ป่ะ" โห นี่ก็หยอดกันตรงๆเลย
"ไม่ได้ ! บอกน้องเขาไปสิว่ามีผัวแล้ว" เสียงใครวะ .. อ่อ .. คุณเอกภพ แต่เอ่อ . มีผัว .. ใครมีผัว ?
"พูดบ้าอะไรวะ .! วันอย่าไปฟังมัน" อ้าว แล้วทำไมคุณอมรต้องหน้าแดงด้วยล่ะ เริ่มจะเข้าใจแล้ว .. สองคนนี้เขาต้องไปมีซัมติงอะไรกันชัวร์เลย
"คุยยังไม่เสร็จหรอ .. หิวแล้วนะ" คุณเอกภพเดินมาจับบ่าคุณอมรไว้ ส่วนคุณอมรทำท่าฮึดฮัด .. นี่อย่าบอกนะว่าที่คุณเอกภพไม่สนใจวาเพราะหันมาสนใจคุณอมรแทน
"หิวก็ไปกินดิ .. ห้าโมงจะตามไปละกัน" พอคุณอมรพูดคุณเอกภพก็ยักไหล่แล้วเดินกลับไป ส่วนพี่ชายกูคนนี้ตอนนี้หน้านี่มุ่ยเลยทีเดียว
"คุณเอกภพกับพี่ .. เอ่อ" สงสัยก็เลยลองถามออกไป
"อย่าพูดถึงมันเลย .. เออๆ .. เล่าก็ได้ .. มีอยู่ช่วงนึงพี่เฮิร์ทจากเรามาก .. แล้วไอ้ภพมันก็มากินเหล้าเป็นเพื่อนบ่อยๆ .. นั่นแหละ .. หลังจากนั้นพี่กับมันก็ ..." ฮ่าาา พี่แกเล่าหน้าแดงหน้าดำเลย นี่อย่าบอกนะว่า
"คุณเอกภพอยู่บนหรอ" ถามออกไปจนได้
"ชู่วว .. อย่าพูดดิ .. เสียเชิงชายหมด .. โว๊ะ .. มันอาศัยตอนพี่เมาแล้วมันก็ .. เออ .. นั่นแหละ" กูขำออกมาอย่างดัง นี่คุณอมรโดนกดหรอเนี่ย ฮ่าาาา .. คุณอมรนั่งทำหน้าเซงเลย คิดภาพไม่ออกเลยว่ะ แต่รู้อย่างเดียวว่าคุณเอกภพซาดิสต์ไม่เบา .. แล้วแบบนี้คุณอมรจะเหลือหรอ .. ตอนไอ้วานี่แทบจะเดินไม่ได้ด้วยซ้ำ
นั่งคุยสัพเพเหระกันจนตะวันเกือบตกดินถึงได้พากันขึ้นมาด้านบน .. คุณดริณกับคุณอธิปและคุณเอกภพกำลังคุยกันอย่างเมามัน ส่วนวามันก็นั่งหน้าหงอยๆ พอกูมาเท่านั้นแหละ หน้าระรื่นเลย เราทานข้าวกันไปคุยเรื่องที่จะสร้างรีสอร์ตเพิ่มเติมไป .. เห็นวามันเล่าว่าพอคุณดริณได้มา เขาก็เริ่มคุยกันเรื่องรีสอร์ตแห่งใหม่ เพราะคุณดริณชอบที่นี่มาก พอเอาไปเสนอคุณอมรเขาก็ตกลง .. คงจะเริ่มสร้างเดือนหน้าเพราะทุนพร้อมหมดแล้ว .. หลังจากทานข้าวผู้ชายทั้งหลายก็ไปรวมตัวกันบนดาดฟ้าห้องคุณดริณ ส่วนกูหรอ .. นอนดูทีวีกับวาด้านล่าง .. ขี้เกียจขึ้นไปนั่งฟัง .. บางทีเขาคุยอะไรกันกูก็ไม่ใช่จะรู้เรื่อง
"คุณอธิปเขาเดินหน้าจีบมึงหรือยังวะ" กำลังนอนเล่นกันอยู่ วามันก็ถามขึ้นมา ตอนนี้สามทุ่มจะสี่ทุ่มละ กูไปช่วยแม่เก็บของเสร็จก็มาที่นี่เลย คุณปริมเห็นมาคุยด้วยแปปนึงก็ขอตัวเข้าห้องไปนอน เพราะแกบอกว่าไม่ค่อยอยากดื่มเหล้า
"ก็ไม่ขนาดนั้นว่ะ .. แต่เขาจูบกู" บอกไปแค่นั้นไอ้วาก็ทำหน้าตาตื่นตกใจ
"เห้ย! นี่มันเกินคำว่าจีบละนะ! มึงรุกเลยดิ" โห เพื่อนรักกู ไม่ค่อยจะเชียร์ให้เพื่อนมีผัวเลย
"กูจะไปรุกได้ไงบ้าหรอมึง!"
"แล้วถ้าเขาขอมากกว่านั้นล่ะ" มันถามคำถามนี้ออกมา เออว่ะ ถ้าเขาขอมากกว่านั้นล่ะ กูจะปฏิเสธเขาเหมือนตอนไอ้ไปท์ไหม
"ไม่รู้ว่ะ .. แต่เขาไม่ทำหรอก" เออ เขาคงไม่ทำหรอก
"เฮ้ออ เมื่อไหร่มึงจะมีความสุขกับคนอื่นเขาสักทีวะ .. กูอยากเห็นมึงมีความสุขแล้วนะ" วามันพูดแล้วเขยิบมานอนตักกู เมื่อยนะเนี่ย
"ไม่รู้สิ .. กูคงปล่อยให้มันเป็นไปในทิศทางของมัน . เออ .. คุณเอกภพกับคุณอมรอ่ะ .. มึงรู้นานยังวะ"
"สักพักละ .. หลังๆไอ้อายโทรมาเล่าว่าคุณเอกภพจะมารับคุณอมรทุกคืน .. แล้วก็ออกไปด้วยกัน .. ตอนแรกก็ไม่ค่อยเชื่อ นึกว่าเขาเป็นเพื่อน .. พอถามคุณดริณเขาก็เลยเล่าให้ฟัง .. พอมาวันนี้กระจ่างเลยกู" มันเล่าได้ใส่อารมณ์มาก
"คุณอมรรับได้ไงวะ .. กูเคยเห็นสภาพมึง .. กูยังกลัว" นึกถึงตอนที่กลับมาเจอสภาพไอ้วานอนบนเตียงกูนี่แทบร้อง โดนหนักมากจริงๆ
"เขาซาดิสต์มากจริงมึง .. กูก็ไม่รู้หรอกนะ ., เคยโดนแค่ครั้งเดียว .. แอบสงสารคุณอมรเหมือนกัน " มันพูดแล้วทำท่าขนลุก เออกลัวแทนจริงๆ แล้วเราก็คุยโม้กันจนห้าทุ่ม พอนาฬิกาบอกเวลาห้าทุ่มเท่านั้นแหละ ต่างคนต่างหลับ คงเพลียจากการพูดมากนี่แหละ ไม่ใช่อะไรหรอก
.....
.....
"คุณเอาคนของคุณกลับไปเถอะ .. ไม่อย่างนั้นผมควบสองนะ"
"ได้ไงล่ะ .. วันของผมนะ .. วัน .. วัน .. ผมอุ้มไปเองละกัน .. ตีหนึ่งกว่าแล้ว"
"อะไรจะหลับยาวขนาดนี้ .. พี่ปริมพอดีเลย . ไม่นอนอีกหรอพี่ .. เปิดห้องให้ผมหน่อย"
"แกนี่นะเหม็นเหล้าว่ะ เมาป่ะเนี่ย พี่ไปห้องน้ำมา .. แล้วจะให้น้องนอนด้วยหรอ อย่าทำอะไรน้องนะเว่ย"
"ผมยังไม่ทำหรอกน่า .. ขอบคุณนะครับ"
"อือๆ ดูแลน้องด้วย .. พรุ่งนี้เจอกัน"
"ฮึบ .. ตัวหนักใช่เล่นนะเรา .. ฟอด"
"คุณอธิป" งัวเงียหาเขาที่กำลังลุกไปทางห้องน้ำ กูตื่นแล้ว ตื่นตอนที่เขาหอมกูเนี่ยแหละ แล้วนี่เขาอุ้มกูมาหรอเนี่ย ง่วงนอนฉิบหาย .. ไม่อยากตื่นเลย
"นอนนี่แหละ .. ฉันอาบน้ำก่อน " เขาพูดแล้วเข้าห้องน้ำไป ส่วนกูก็กอดหมอนข้างนอนต่อ นอนสักพักก็เหมือนมีคนขึ้นมาบนเตียงแล้วกอดกูเอาไว้
"ฟอด .. ฟอด .. ฟอด" เขาพรมหอมพรมจูบตามหน้าตามคอ แต่ไม่ได้ล่วงเกิน กูเลยซุกหน้าเข้าหมอนข้าง อย่าเพิ่งนะคุณอธิป วันยังไม่พร้อม
"วัน .. ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก .. มานี่มา" เขากระซิบข้างหู คงรู้ว่ากูรู้สึกตัวอยู่สินะ .. เขาจับกูหันไปซุกตัวเข้าหาเขา แล้วกอดกูเอาไว้ ลูบแขนเล่น .. อบอุ่นจัง .. ถ้าได้นอนแบบนี้ทุกวันก็คงดี
"ราตรีสวัสดิ์" เขากดจูบมาที่หัวกูอีกครั้งก่อนจะหลับตาเข้าสู่ห้วงนิทราไป
"ราตรีสวัสดิ์ครับ" รอจนแน่ใจว่าเขาหลับสนิทแล้วถึงได้บอกฝันดีคนที่กำลังกอดอยู่แล้วหลับตาลงเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกคน. ..
TBC.
สั้นอีกแล้ว >< เหลืออีกไม่มากแล้วน้าาา มีใครนึกถึงคู่นี้บ้างไหมคะ เอกภพ - อมร
ฮ่าาาา เราคิดพล็อตไว้หมดละ ตอนพิเศษมีหลายคู่น้า น้องไปท์ก็มาเหมือนกัน
ไม่รู้จะคุยอะไร เอาเป็นว่าขอให้สนุกนะคะ
ขอบคุณคนอ่านทุกคนค่ะ
:pig4:
-
หนูวันของป้าาาา ช่วงนี้หายแรดแล้วน่ารักขึ้นเยอะเลยลูก :hao7:
-
ช็อคไม่ใช่น้อย เอกภพกับอมรนี่ :mew5:
-
เอกภพกะคุณอมร :hao7:
-
ช๊อคไปเลย คู่นี้ท่านได้แต่ใดมา
แอบอยากอ่านนะเนี่ย 5555
ขอให้ทุกคู่โชคดี เจอแต่สิ่งดีดี คุณอธิปนี่ดีของดีจริงๆ เชียร์ๆๆ
-
^
^
ช็อคกว่าค่ะ
มีแต่คนที่ไม่เคยเห็นมาเม้นทั้งนั้นเลย
แต่บางคนเคยเห็นนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ ที่มาเม้นให้
:pig4:
-
คาดไม่ถึง!!! 555555555555
-
โคตรอยากอ่านคู่พิเศษเลยอ่ะ เอกภพ X อมร ฮ่าๆๆๆ จะมันส์ขนาดไหนเนี่ย???
-
ก็กะอยู่และนะ ว่า เอกภพไรนี่อ่ะ ต้องได้เมียแมนๆหน่อย
ถึงจะเข้าน้ำเข้าเนื้อ อยากอ่านคู่นี้เต็มๆจัง แต่ขอวันสมหวังก่อนนะ
ชีวิตดราม่าเหลือเกิน :katai3:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เอกภพกับอมรนี่เขาไปแอบแซ่บกันตอนไหนนะ?
-
คุณอมรนี่เล่นเอาเราชอคเลยค่ะ 55555555555555
-
คาดไม่ถึง เหลื่อเชื่อมาก คุณเอกภพกับคุณอมร อ๊ากกกกกก
ชอบคุณอธิปมาก ไม่เร่งรัดวัน ค่อยเป็นค่อยไปอย่างนี้น่ะดีแล้ว
สร้างความรู้สึกดีๆให้แก่กันเยอะๆ สร้างรักจะได้มั่นคง
หวังว่าคุณแม่คุณอธิปคงจะใจดีกับวันนะ ไม่อยากให้วันต้องเจ็บอีกแล้ว
-
เป็นคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อมากกกกค่ะ คุณอมรกับคุณเอกภพ
ถ้าคนแต่งจะกรุณา ขอNCน้ำหลากระหว่างสองคนนี้ซักตอนนะคะ :hao7:
-
ในที่สุดก็มีความสุขสักทีนะวัน :กอด1:
ว่าแต่คุณอมรกับคุณเอกภพนี่.......อยากอ่านตอนพิเศษซะแล้ว :z1:
-
:a5: คุณอมรกับเอกภพช็อคอ่ะ หวังว่าวันจะมีความสุขนะกลัวคุณแม่ที่จะมานี่แระ
-
เอกภพxอมร หึๆๆ :a5: :a5: :a5:
-
อยากอ่านตอนเอกภพไดอมรจัง :z1:
-
ขอบคุณคนแต่งที่คิดการไกลไว้ล่วงหน้า ว่าจะมีพิเศษหลายคู่. โดยเฉพาะ พี่เภากับพี่เอก :hao3:
วันเริ่มจะเปิดใจแล้ว และคุณอธิปก็อยู่ถูกที่ถูกเวลาตลอด หวังว่าจะไม่มีอุปสรรคอะไรอีกนะ. แต่ถึงจะมีก็คงผ่านไปได้ไม่ยากเพราะตอนนี้มีคนที่พร้อมจะปกป้องและเดินเคียงข้างแล้วสินะ
รอตอนต่ปไปค่ะ
:katai3:
-
อยากอ่านคู่เฮียเอกภพ กะ คุณอมร ขึ้นมาเรยอ่ะ
หลังได้กีนน่าจะมีบู๊กันดุเดือด 5555
-
เซอร์ไพรอ่ะ คุณอมรโดนกด เอกภพนี่สุดยอดเบยแฮะ
อยากอ่านของคู่อ่ะ >_<
-
แป๊บนะ o22 :a5: อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย อีอมร กับ เอกภพ แอบไปแซ่บไปสอยไปซอย กันตอนไหนย่ะ :ling1: รู้สึกอมรมีผัวนี่มุ้งมิ้งมากกกกกกกกกกกก เคะแตกยิ่งกว่าตอนเป็นผัววันและคนอื่นๆอีก :laugh: จัดหน่อยคนเขียน รำลึกอีคู่นี้ให้หน่อย :mew2: ส่วนวันกับคุณอธิปนี่ ก็หวานกันขึ้นเรื่อยๆ ดูวันกลายเป็นเด็กไร้เดียงสาไปเลยอ่ะ แบบไม่ใช่วันคนเดิมที่รู้จัก ไม่ใช่ไม่ดีนะ ก็น่ารักไปอีกแบบ แต่ถึงจะวันแบบไหน อีตอนอ่ะจึ๊กๆๆ หวังว่าคงเป็นวันที่ร้อนแรงจนอธิปรักหลงไปเลยนะ :haun4:
-
อึ้ง ทึ่ง เสียว คุณอมรกับคุณเอกภพ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
ขอสักตอนเพื่อทราบความจิง :z1: :z1: :z1:
-
เป็นอะไรที่เซอร์ไพร์สมากๆสำหรับคู่ของอมรกะเอกภพ
ทุกนี้วันน่ารักมากไม่เอาตัวเองเป็นใหญ่คิดถึงแม่ก่อนเสมอ
-
คุณอมรโดนกด!!!! อยากอ่านฉากนี้ด้วย 5555
-
อมรกับเอกภพ เป็นการจับคู่ได้สะพรึงมากๆๆๆ
-
เอกภพกับอมรค่ะ เอามาเลย อยากรู้ว่าคู่นี้ร้อนแรงแค่ไหน เอาตั้งแต่ครั้งแรกเลยนะคะ
-
โดนกดจนได้นะคุณอมร 5555 o13
-
รอ ตอนพิเศษ คุณเอก + คุณอมร ..
-
อั๊ยย้ะ! ดูท่าแล้ววันกับคุณอธิปคงไปกันได้ด้วยดีสินะ.....
ีคุณอมรสุดหล่อไปซะละ ไม่เป็นไรๆ เราก็ชอบเห็นชายรุกได้ชายรุกนะเออ :hao7:
-
คุณอมรทำได้ไงอะคุณอมรตัวใหญ่เป็นเมียคุณเอกภพน่าเกลียดอะ
-
คุณอมรเนี่ยนะะะะ :a5:
-
:a5: :a5: :a5:
ช๊อคแป๊บ เรื่องพี่เภา
อยากอ่านเลยว่าไปไงมาไง
ขอตอนพิเศษได้ไม๊เนี่ยยยยย
5555
พี่เป้น่ารักเน้อ เขินอ่า
หวังว่าวันเกิดคุณหญิงแม่ จะไม่มีอะไร แปลๆนะ
-
ช็อคมากถึงมากที่สุด
แต่ให้คุณอมรโดนกดก็ดีแล้ว
ส่วนวันน้าาา อย่าเจอแม่ใจโหดเลย ไม่อยากให้วันเจ็บแล้ว :mew6:
-
เย้ๆๆ อ่านทันแล้วววว ^^
ป.ล. คนแต่งคะ .... ซีรีส์ ต้อง ส์ จ้ะ ^^
-
คุณอมรโดนเพื่อนเล่นซะแล้ว 555
อยากอ่านบทพิเศษคู่นี้ค่ะ อยากรู้ที่มาที่ไปและความมุ้งมิ้งเวลาอยู่ด้วยกัน
น้องวันเริ่มจะมีความสุขแล้วล่ะค่ะ
ค่อยเป็นค่อยไปแบบนี้ น่าจะพอรักษาบาดแผลน้องได้บ้างเนอะ
ปล.รุกนิดๆเลยค่ะ พี่เชียร์แบบน้องวาแหละ :katai2-1:
-
เย้ๆๆ อ่านทันแล้วววว ^^
ป.ล. คนแต่งคะ .... ซีรีส์ ต้อง ส์ จ้ะ ^^
ตัวเองถ้าเขาไม่เปลี่ยนเป็นไรไหมอ่ะ
พอดีเขาลองใช้เดอะซีรีส์แล้วมันไม่ไทยเลยง่า
กลายเป็นเมืองนอกเมืองนาไปซะงั้น 55
ก็เลยตกลงปลงใจใช้ ซีรีย์ ซะเลย
ขอโทษด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ
-
รอไม่ไหวล่ะค่ะคู่อมรเอกภพ จะเป็นไงน้ออ
รอวันนนนนนนนนนนนนนน :katai5:
-
บททดสอบที่หนึ่ง
วันนี้เราต้องเดินทางไปบ้านคุณอธิปกันแล้ว ตั้งแต่คุณอมรคุณเอกภพคุณดริณไอ้วากลับไปที่นี่ก็เงียบเหงา โดยเฉพาะกูที่เหงามาก เวลาคิดถึงมันก็ทำได้แค่โทรหา อยากจะให้มันย้ายมาอยู่ด้วยแต่ก็คงทำไม่ได้ .. ส่วนคุณอธิปตอนนี้เขาเริ่มคืบหน้าขึ้นเรื่อยๆ จากที่ไม่ค่อยแสดงออก ตอนนี้เรียกได้ว่าแทบจะขอกูเป็นเเฟนเลยด้วยซ้ำ แม่ก็เข้าข้างคุณเขาเสียเหลือเกิน ไม่มีหงมีหวงลูกเลยสักนิด .. ตอนนี้กูกำลังนั่งเก็บของให้แม่กับตัวเอง เห็นพี่ปริมบอกว่าจะออกเดินทางสิบโมงถึงนู่นคงบ่ายๆ เราจะไปนอนค้างที่นู่นหนึ่งคืน คนที่ไปด้วยครั้งนี้ก็มีแม่มีวันมีป้าน้อยคนเก่าแก่พี่ปริมคุณอธิปแล้วก็พี่เปี๊ยกไปขับรถให้ ส่วนที่นี่ก็ให้พี่เมย์ดูแลไป จนถึงตอนนี้ก็ยังงงๆอยู่นะว่าจะให้แม่กับกูไปด้วยทำไม ไม่เคยรู้จักท่านเลยด้วยซ้ำ ไปเจอกันแบบนี้น่ากลัวใช่ย่อยเหมือนกันนะ
"ก๊อก ก๊อก แหะๆ เสร็จหรือยังจ๊ะ รถพร้อมแล้วนะ" พี่ปริมมาตามแล้ว กูรีบเก็บข้าวของหอบตามออกมา ปิดห้องล็อคเรียบร้อยก็เดินมาหาแม่
"เอารถตู้ไปหรอพี่เปี๊ยก" เดินเอากระเป๋ามาเก็บก็เจอกับพี่เปี๊ยกยืนคุยโทรศัพท์อยู่ข้างรถ พี่แกพยักหน้า กูเลยขนของไว้หลังรถจนหมด เมื่อเช้าเราตื่นมากินข้าวกันเรียบร้อยแล้ว แม่เข้าไปดูพวกอาหารแล้วก็สั่งเมนูที่ทำบ่อยๆไว้
"ขึ้นรถสิวัน เราไปนั่งหลังกับอธิปนะ พี่นั่งไม่ได้จะอ้วกเอา แม่เราให้นั่งข้างพี่" กำลังจะไปนั่งหน้าก็โดนไล่มานั่งด้านหลังกับคุณอธิป ตอนนี้เลยกลายเป็นพี่เปี๊ยกขับรถป้าน้อยนั่งด้านหน้าเพราะแกไม่ค่อยได้เดินทางเมารถง่าย ถัดมาเบาะด้านหน้ามีพี่ปริมกับคุณนายแม่ แล้วก็กูกับคุณอธิป
"อ่ะ หมอน .. นอนได้เลยนะวัน .. ออกรถเลยเปี๊ยก" คุณอธิปส่งหมอนอันเล็กๆให้แล้วตะโกนบอกพี่เปี๊ยก รถเคลื่อนจากรีสอร์ตมุ่งหน้าสู่กรุงเทพ พี่ปริมก็ชวนแม่คุยชวนป้าน้อยคุยเรื่องรีสอร์ต ส่วนคุณอธิปเขาก็นั่งนิ่งๆ มองออกไปนอกหน้าต่าง
"มองอะไร" อ้าว เขาหันมาพูด ไอ้เราก็นึกว่ากำลังเก็บทัศนียภาพข้างทาง เลยแอบมองหน้าหล่อๆของเขา
"มองวิวครับ .. เห้ย" รีบเอามือปิดปากเพราะเสียงดัง อยู่ดีๆคุณอธิปก็ดึงมือไปจับอ่ะ ไม่ได้จับธรรมดาด้วย ประสานมือกันแนบแน่น
"อนุญาติให้มองหน้าฉันแทนก็ได้นะ" เขาลูบที่มือแล้วหันมายิ้มให้ โอย เดี๋ยวนี้เขาไม่ใช่คุณอธิปคนเดิมอีกแล้ว ใจเต้นจนแทบลืมหายใจ
"แกมันร้ายอธิป" พี่ปริมตะโกนแซวข้ามเบาะ คนทั้งรถเลยหัวเราะออกมาเสียงดัง กลายเป็นเรื่องตลกของป้าๆไปแล้วกู
"หน้าแดงหมดแล้วลูก" แม่หันมามองแล้วเอามือมาหยิกแก้ม ก็มันอายนี่หว่า ขำกันลั่นรถเลย แถมคุณอธิปก็ไม่ได้มีความอายสักนิด
"พิงมาสิ .. ฉันไม่กัดนายหรอก" เขาจับหัวกูให้ซบมาที่ไหล่เขา ตอนแรกก็ไม่ได้ง่วงอ่ะนะ แต่เขาอยากให้กูซบขนาดนี้นอนก็นอนวะ
นั่งรถมาสักพักก็หลับมาตั้งแต่ได้พิงคุณอธิปนั่นแหละ ลืมตาขึ้นมาก็พบว่าคนข้างหน้าหลับหมดแล้ว ตอนนี้พี่เปี๊ยกขับรถมาถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ แถมคนข้างๆก็หลับอยู่ยังไม่ตื่น เขานอนเอาหัวพิงมาที่หัวกูอีกทีมือเรายังประสานกันอยู่เลย .. เวลาหลับ คุณอธิปนารักดีเนอะ ปากยื่นหน่อยๆ ดูไม่เหมือนเวลาตื่นที่มักจะทำหน้านิ่งๆ ..
ทั้งสัปดาห์ไอ้ไปท์ไม่รับโทรศัพท์เลย กูก็พยายามติดต่อมันไปหลายครั้งก็มีแต่ฝากข้อความ นี่มันยังทำใจไม่ได้อีกหรอวะ หรือจะแอบไปหามันดี เป็นห่วงมัน อยากรู้เรื่องงานหมั้นของมัน ตอนนี้จะถอนหมั้นเรียบร้อยหรือยังก็ไม่รู้ .. นั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ไปเรื่อยๆจนคนข้างๆเริ่มรู้สึกตัว เขาเปิดผ้าม่านออกดูข้างทางว่าถึงไหนแล้ว น่าจะใกล้ถึงแล้วมั้งเห็นป้ายกทมแล้ว
"จะถึงแล้ว เมื่อยไหม .. " เขาถามแล้วกระชับมือแน่นขึ้น อยากจะบอกเหลือเกินว่าปล่อยมือผมเถอะครับคุณอธิป เหงื่อออกเต็มมือหมดแล้ว
"ไม่เท่าไหร่ครับ .. " บอกแล้วดึงมือออก ไม่รู้ว่าร้อนหรืออะไร แต่ตอนนี้มือนี่ซีดเหงื่อนี่ท่วมเลย เป็นเอามากนะมึงไอ้วัน
"ตื่นเต้นหรือไง .. ไม่ต้องกลัวหรอกน่า .. แม่ฉันใจดี" เขาพูดแล้วเอามือมาขยี้หัว บ้าเหรอ ไม่ได้กลัวแม่คุณอธิปสักหน่อย แค่ตื่นเต้นที่จะได้ไปบ้านเขานี่แหละ ขนาดตอนคบกับคุณอมรกูยังไม่เคยไปบ้านเขาเลย มีบ้านไอ้ไปท์ที่เคยเข้า แล้วก็เสือกเป็นเรื่องซะอีก เฮ้อ พูดแล้วเศร้า
.
แล้วเราก็ถึงบ้านคุณอธิปจนได้ นี่กูจะเรียกว่าบ้านหรือคฤหาสน์ดีวะ .. จากหน้าประตูมาถึงบ้านนี่ห่างกันเป็นกิโล .. กูกับแม่ตื่นตาตื่นใจกันมาก เหมือนเวลาพจมานเข้าบ้านทรายทองอย่างไงอย่างนั้นอ่ะ .. ลงมาจากรถก็ต้องตกใจในความใหญ่โตของตัวบ้าน .. มีทั้งโรงรถขนาดใหญ่ รถที่จอดอยู่ก็ดูหรูมากจนอยากจะร้องไห้ .. เด็กๆใส่ชุดแม่บ้านเดินเข้าออกบ้านให้ควั่ก บ้านคุณอธิปเป็นบ้านหลังใหญ่ ข้างหน้ามีสนามหญ้ากับน้ำพุ ซึ่งตอนนี้ถูกใช้เป็นที่จัดงานแน่ๆเพราะเขากำลังตั้งเวทีกับโต๊ะอาหารกันอยู่
"เดี๋ยวให้เด็กเอากระเป๋าไปเก็บ .. คุณน้าป้าน้อยกับวันเข้าไปไหว้แม่ผมก่อนนะครับค่อยพักผ่อนกัน" คุณอธิปพูดแล้วสั่งให้เด็กๆยกกระเป๋าไปเก็บ แม่กับป้าน้อยเดินตามพี่ปริมเข้าไป ส่วนกูกำลังจะเดินตาม
"วัน .. ขอคุยหน่อย ." แต่โดนคุณอธิปเรียกไว้ก่อน
"ครับ" เลยหยุดเดินแล้วหันมาหาคุณอธิป
"ปกติแทนตัวเองว่าอะไร" อยู่ดีๆเขาก็ถามออกมาแบบนี้
"เอ่อ .. กู .. ครับ" ใช้กูมาแต่ไหนแต่ไร เลยชอบแทนตัวเองว่ากูมากกว่าผม มันไม่ชินอ่ะ
"ต่อไปนี้ให้แทนตัวเองว่าวัน หรือ ผม .. ถ้าอยู่กับเพื่อนอนุโลมให้ใช้ กู เข้าใจไหม" นี่บังคับกันใช่ไหม .. คุณอธิปถามเชิงสั่งแล้วเลิกคิ้วขึ้นเหมือนรอคำตอบ
"ก .. ก็ได้ครับ .. วันจะลองดู". เฮ้อ ในเมื่อเขาขอมันก็ต้องลอง อย่างน้อยมันก็ถือเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี
"น่ารักมาก .. ไป .. เข้าบ้าน" เขาเดินนำกู เอ้ย! เดินนำวันเข้าไป เข้าไปในบ้านตอนนี้ประดับไปด้วยดอกไม้สวยๆเต็มบ้านเลย เกิดเป็นคนรวยมันดีอย่างนี้เองสินะ
"แม่ครับ" คุณอธิปเรียกแม่แล้วเข้าไปนั่งข้างๆ ส่วนกู เอ้ย ส่วนวันก็เข้าไปนั่งข้างแม่ที่โซฟาข้างๆ เหมือนเขากำลังคุยอะไรกันเพลินเลย
"ว่าไงครับชาย .. ถ้าไม่ใช่วันเกิดแม่ก็คงจะไม่ได้เห็นหน้าใช่ไหม .. ลูกชายคนนี้มันไม่ค่อยสนใจแม่หรอก .. พอๆกับพ่อมันน่ะแหละ" แม่คุณอธิปเป็นผู้หญิงสวย สง่า วัยน่าจะประมาณ 60 กว่า หุ่นผอมๆ ไม่อ้วนเหมือนที่เห็นในโทรทัศน์สักนิด
"แม่ก็พูดไป ผมเพิ่งกลับมาบ้านเมื่อสองสัปดาห์ก่อนเอง" คุณอธิปเอาหัวไถไปที่บ่าแม่เขาทำท่าออดอ้อน ไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้เลยนะ ดูแม่เขาก็รักลูกดีทั้งสองคน กอดกันไปกอดกันมา แม่นี่ก็เพลินไปกับเขาด้วย
"แล้วนี่ลูกชายเธอหรอเวียง .. ไหนมาหาฉันใกล้ๆซิ " แม่คุณอธิปเรียก วันเลยคลานเข่าเข้าไปหา แอบตื่นเต้นเหมือนกันนะ แต่คุณอธิปกับพี่ปริมก็ยิ้มเป็นกำลังใจให้
"หน้าตาสะสวยอย่างกับผู้หญิง สวยเหมือนแม่ .. หุ่นก็มีองมีเอว .. นี่แน่ใจนะเวียงว่าลูกผู้ชาย" ท่านจับหน้าแล้วหันไปพูดกับแม่ ทำไมมันรู้สึกแปลกๆวะ อายบอกไม่ถูก
"วันมันได้พ่อมาแค่ปาก นอกนั้นก็ได้อิฉันหมดค่ะคุณหญิง .. วันกราบท่านสิลูก .. ท่านจะได้เอ็นดู" แม่พูด วันเลยกราบไปบนตักท่าน ท่านก็ลูบหัวรับอย่างเอ็นดู
"อืม .. น่าเอ็นดูนะ .. เสียดายไม่ได้มาอยู่นี่ .. อธิปนี่มันก็ช่างกะไร .. ไปทำรีสอร์ตแทนที่จะให้คนอื่นคุม นี่กลับมาคุมเองทั้งหมด .. เหนื่อยจะตาย" ท่านยังลูบหัวผมอยู่แล้วก็พูดแขวะคุณอธิปไป .. วันกลับไปนั่งที่ได้หรือยังคับ .. นั่งตรงนี้มันแปลกๆไงไม่รู้
"ผมรักมันนี่ครับ .. หอมปากหอมคอละมั้งให้ป้าๆแกไปพักเถอะเนอะ" คุณอธิปพูดกับแม่
"จริงด้วยลืมไปเลย .. ถ้าอย่างนั้นไปพักกันเนอะ .. ปริมดูห้องให้ด้วยนะลูก .. ไปๆ .. เย็นๆเจอกัน" ท่านพูดแล้วลูบแก้ม ผมเลยไหว้ไปทีนึงแล้วเดินตามพี่ปริมไป
"แม่กับป้าน้อยนอนห้องนี้ แล้ววันล่ะ" ถามพี่ปริมเพราะในห้องนี้มันมีแค่สองเตียง หรือแม่จะให้วันนอนพื้น ก็ได้นะ แค่คืนเดียวเอง
"ของเธอพี่จัดให้แล้ว .. จะไปเลยไหม" พี่ปริมถาม อ้าว คนล่ะห้องกับแม่หรอ ไปสิ อยากจัดเสื้อผ้าตอนเย็นแล้ว อาบน้ำด้วย งีบอีกสักหน่อย ฮ้าววว ตอนนี้ตาจะปิดละ อยากกระโดดขึ้นเตียงมาก
"ทำไมห้องผมไม่อยู่ด้านหลังเหมือนแม่ล่ะพี่ปริม". พี่ปริมพาวันเข้ามาในบ้านแล้วเดินขึ้นมาชั้นบน เราหยุดอยู่ที่หน้าห้องประตูไม้เงาอย่างดี .. ถามไปเธอก็ไม่ตอบเอาแต่ยิ้ม หรือว่าห้องนี้มันมี ...
ก๊อก. ก๊อก
"เข้ามาเลย" ซื้อหวยไม่ถูกสิน่า ห้องคุณอธิป
"ผมขอไปนอนกับแม่ได้ไหม" บอกพี่ปริมทำท่าหงอยๆเผื่อแกจะสงสาร
"ไม่ได้ ! ขอบคุณนะครับพี่ปริม .. นายเข้ามาได้แล้ว" คุณอธิปเปิดประตูออกมาดึงผมเข้าไปในห้องแล้วรีบปิดประตู อะไรวะเนี่ย กูตั้งตัวไม่ทันเลย
"ทำไมผมต้องนอนกับคุณ" ถามออกไปเพราะอยากรู้
"ฉันจะนอนกอดนาย" เขาเดินเข้ามาเรื่อยๆ ผมก็เดินถอยหลังไปเรื่อยๆ
"เอ่อ .. คือ .. คุณอธิป!" เขาเดินเข้ามาจนผมล้มลงไปนั่งบนเตียง โหมดนี้โคตรน่ากลัวเลยว่ะ พอเอามือขึ้นดันเขาออก เขาก็กดลงมาอีก ตอนนี้ผมเกือบจะหลังติดเตียงละนะ อันตรายฉิบ
"ฮ่าา .. แกล้งเล่นน่า .. เดี๋ยวฉันลงไปดูความเรียบร้อย .. นายก็ใช้ข้าวของตามสบายเลยนะ ส่วนเสื้อผ้าฉันให้เด็กเอาไปรีดแล้ว .. ถ้าจะนอนก็นอนไป .. อย่าทำหน้ามุ่ยน่าเด็กน้อย .. " เขาพูดจบก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ไอ้วันคนนี้ล้มลงไปนอนบนเตียงนุ่มๆของเขา .. ใจแม่งก็จะสั่นอะไรนักหนาเนี่ย ..
พอเขาออกไปผมก็เดินดูทั่วห้อง เหมือนเขาไม่ค่อยได้มานอน ข้าวของเครื่องใช้เลยดูไม่ค่อยได้จับ วางเป็นระเบียบเรียบร้อย .. เดินไปเปิดกระเป๋าเอาผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำ ห้องน้ำอย่างหรู ถ้ามีบ้านแบบนี้ให้แม่บ้างก็ดีสิเนอะ .. เข้าไปอาบน้ำเรียบร้อยก็ออกมาด้านนอก คุณอธิปยังไม่ขึ้นมาเลย ถือวิสาสะชาร์ตแบตโทรศัพท์แล้วตั้งนาฬิกาปลุกตอนสี่โมงเผื่อแต่งตัวลงไปช่วยเขาบ้าง .. ง่วงเหลือเกินแล้ว ไม่ไหว พอหัวถึงหมอนได้ก็หลับเป็นตายเลย
คุณอธิป
"พ่อกลับมากี่โมงครับแม่". ผมถามคุณหญิงแม่ของผม วันนี้เป็นวันเกิดท่าน เป็นประจำทุกปีอยู่แล้วที่วันเกิดพ่อกับแม่ผมจะต้องมีงานฉลอง ท่านเป็นหม่อมเจ้าและมีศักดิ์เป็นคุณหญิงจากการแต่งตั้ง
"ว่าไงลูก .. ตอนห้าโมงมั้งครับ .. ชายหิวอะไรไหม .. ให้ป้าๆทำให้ทานก่อนได้นะ" แม่ผมท่านน่ารักครับ ท่านจะเรียกผมว่าชายหรือธิปแล้วแต่เวลา
"ไม่หิวครับ .. ผมลงมาดูงานให้ .. แม่ไปพักเถอะครับ กลัวจะเหนื่อย " ผมล้อท่านแล้วเข้าไปกอด ท่านก็ยิ้มแล้วกอดผม หอมแก้มผมหลายที
"ไม่เหนื่อยหรอกครับลูกชายแม่ .. ว่าแต่ หนูวันล่ะ " ท่านถามถึงคนที่ตอนนี้อยู่ในห้องผม .. ท่านทราบแล้วครับว่าผมชอบวัน เพราะพี่ปริมโทรมารายงานให้เสร็จ ผมเลยถูกเรียกตัวกลับมาหาเมื่อสองอาทิตย์ก่อน เราคุยกันนานมากครับ ผมเลยเล่าประวัติของวันทั้งหมดให้ท่านฟัง .. แม่ผมท่านอยู่ในสังคมคุณหญิงคุณนาย แต่แม่ไม่เคยบังคับผมกับพี่ปริมให้ทำตามวิถีของสังคมนี้นะครับ ท่านหัวนอก ผมเรียนจบมาทำงานสานต่อท่านแต่ไม่ชอบเลยหาลู่ทางใหม่ ก็ได้เป็นรีสอรต์นี่แหละครับที่ผมรัก ส่วนอื่นๆผมก็ช่วยท่านบ้าง เท่าที่ช่วยได้
"อยู่บนห้องครับ .. แม่ถามถึงวันทำไม .. แม่ชอบน้องไหม .. น้องน่ารักนะ" ผมรีบอ้อนท่าน ไม่อยากให้ท่านมองวันไม่ดีครับ ผมจริงใจกับเขามาก แม้ตอนนี้เขายังไม่ชอบผม แต่ผมชอบเขาไปเต็มๆแล้ว
"นี่ถึงกับนอนด้วยกันเลยหรอคะลูก .. เรากับน้อง .. เอ่อ ...? " แม่อึกอักเหมือนสงสัย
"ยังครับ ไม่มีอะไร .. ผมแค่อยากนอนกอดน้องเท่านั้นเอง" ผมพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ เห็นผมแบบนี้ผมก็ไม่ได้ติ๋มอะไรนะครับ ผมก็เหมือนผู้ชายทั่วไป มีอารมณ์ มีความรู้สึก
"ดีแล้วลูก .. แต่แม่ยังทำใจไม่ได้หรอกนะ .. ยัยปริมก็ไม่มีแฟนสักที .. ชาตินี้แม่จะได้อุ้มหลานไหมล่ะเนี่ย" แม่พูดถอนหายใจแล้วพิงโซฟา ผมเลยเข้าไปกอด สงสารแม่เหมือนกันนะครับ แต่ผมรักวันไปแล้ว ทำไงได้ ..
"แม่ครับ .. ผมขอโทษนะ .. แต่ผมรักเขาจริงๆ .. อย่าเศร้าเลยนะ .. ผมจะบังคับพี่ปริมให้รีบๆหาแฟน .. ผมจะได้มีแฟนสักที" ผมพูดขำๆ แม่เลยหยิกเอวให้เจ็บเล่น .. แม่ผมไม่ใจดำขนาดกีดกันผมกับวันหรอกครับ มันเป็นมาตั้งแต่ผมเดินเส้นทางของผมเองแล้ว ท่านไม่เคยว่าหรือกดดันผมเลย มีแต่ชื่นชมว่าสามารถประสบความสำเร็จด้วยตัวเอง
"ไปคุยกับพ่อเอาเองละกัน .. ถ้าคืนนี้พ่อลูกเล่นอะไรแผลงๆแล้วน้องเรารับไม่ได้ .. ท่านคงจะขอคิดดูก่อนล่ะนะ" พอแม่พูดถึงพ่อ ผมก็เหนื่อยใจ นี่แหละครับ คนสำคัญ .. ท่านเป็นหม่อมแต่หันมาเอาดีด้านธุรกิจ ผมเลยไม่ค่อยกดดันเรื่องการลงทุนลงแรง เวลามีปัญหาท่านก็จะให้คำแนะนำผมเสมอครับ
"ผมล่ะกลัวใจพ่อจริงๆ" เราคุยกันสักพักผมก็เดินออกไปดูเวที โต๊ะจัดวางอาหาร งานนี้จ้างโรงแรมชื่อดังมาจัดให้ครับ ไม่ต้องห่วงอะไร พอดูเสร็จผมก็ขึ้นห้องนอน ไปดูเด็กดื้อของผมหน่อย ไม่รู้ป่านนี้หลับหรืองยัง
"หลับเป็นตาย" ใช่ครับ พอเข้ามาในห้องก็เจอวันของผมนอนกอดหมอนข้างกลมอยู่บนเตียง ผมส่ายหัวเล็กๆก่อนจะเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาด้านนอก
ก๊อก. ก๊อก
"คุณชายคะ หนูเอาเสื้อผ้ามาให้ค่ะ"
"ขอบใจนะ" ผมรับเสื้อผ้าผมกับของวันมาแล้วปิดประตู เสื้อผ้าที่ผมไปสั่งตัดกันมาน่ะครับ ผมแขวนเสื้อผ้าทั้งหมดก่อนจะเดินไปหาคนที่นอนอยู่บนเตียง .. วันน่ารักและเป็นคนดี .. ผมไม่รู้ว่าในอดีตเขาจะแรงหรือผ่านใครมาบ้าง .. แต่ผมรู้อย่างเดียวว่าผมอยากดูแลเขาไปตลอด .. เวลาผมอยู่กับวันผมมีความสุขครับ เขาดูแลคนอื่นเก่ง ผมคิดกับวันเกินน้องชายมาตั้งแต่วันที่เขาเริ่มเข้ามาอยู่ในชีวิตของผม
"ถ้าฉันจะบอกรักนาย .. นายจะเชื่อฉันไหมวัน" ผมพูดแล้วกดจูบไปที่ขมับคนตัวเล็ก วันเปรียบเสมือนคนสำคัญในชีวิตผม เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของผม จนผมไม่สามารถอยู่ได้ถ้าไม่มีเขา ผมเคยคิดนะครับว่าผมบ้าไปเอง แต่เรื่องราวที่เราผ่านกันมามันทำให้ผมทิ้งเขาไม่ได้ เขาเจ็บผมก็ยิ่งรู้สึกเจ็บมากกว่า แค่เห็นเขาร้องไห้ ผมก็แทบจะร้องตาม วันเป็นผู้ชายตัวเล็กๆที่ผ่านความยากลำบากมามากมายในชีวิต ถ้าผมจะเป็นคนนั้น คนที่สร้างชีวิตใหม่ให้เขา เขาจะยอมเดินไปกับผมหรือเปล่า ..
หกโมงตรงผมปลุกวันให้อาบน้ำ ตอนแรกเขาตั้งปลุกไว้สี่โมงแต่ผมอยากให้เขาพักผ่อนเลยปิดนาฬิกาซะ พอวันตื่นผมนี่แทบจะโดนด่าเลยครับ เพราะวันบอกว่าอยากจะลงไปช่วยงาน ขยันจริงๆเลยไอ้เปี๊ยกเนี่ย .. ผมแต่งตัวลงมาด้านล่าง แม่ผมก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วเหมือนกันครับ งานวันนี้เปิดให้แขกของแม่เข้าตอนหนึ่งทุ่ม พี่ปริม แม่วัน แล้วก็ป้าน้อยดูแลพวกอาหารของแขกเหลื่อไป ผมก็เดินดูพวกเวทีกับวงดนตรีคลาสสิคของแม่ไป .. แม่บอกว่าพ่อผมมาแล้วครับ ไม่รู้ท่านจะคิดแผนอะไรแกล้งวันของผมหรือเปล่า เพราะท่านขี้แกล้งเอามากๆทีเดียว
"เป็นอะไรเมื่อครู่ยังยิ้มอยู่เลย ไหงตอนนี้หน้านิ่วคิ้วขมวดแบบนั้น" พี่ปริมเดินมาหา วันนี้พี่ปริมแต่งชุดเดรสแขนเปิดใหล่สีชมพูสวยมากครับพี่สาวผม แต่ไม่ยอมตกลงปลงใจกับใครสักที สงสัยคานทองจะมารอรับอยู่
"ผมกลัวพ่อจะแกล้งอะไรวัน" ผมพูดแอบกังวล
"เอาน่า .. วันคงผ่านไปได้ .. แล้วนายก็จะได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที .. เจ้โคตรรักวันเลย .. ลูกคุณหญิงคุณนายที่มาเหร่แกไม่เข้าตาเจ้สักคน" พี่ปริมแกเกลียดการเข้าสังคมที่สุดครับ เวลามีพวกคุณหนูเข้าหาผม พี่ปริมนี่แหละครับจะขจัดพวกเธอออกไปเอง
"เดี๋ยวแขกก็จะมาแล้ว เราเข้าไปข้างในกันดีกว่า .. วันยังไม่ลงมาเลย เราไปตามน้องสิ เดี๋ยวพี่ขึ้นไปหาพ่อเอง" เราพากันเดินจากสนามเข้าบ้าน ยังไม่ทันก้าวเท้าเข้าประตูบ้านเลยก็ต้องได้ยินเสียงวุ่นวายดังออกมาจากในบ้าน
"ผ .. ผมทำแตกเองครับ .. พี่เขาไม่ได้ทำ . ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษผมก็ได้ครับ" เสียงวันนี่หว่า แล้ววันพูดอยู่กับใครวะนั่น
"รู้ไหมว่ามันแพง .. เธอมีเงินมาชดใช้เหรอ!" เสียงพ่อผมเองครับ เห้ย! พ่อผมอย่างนั้นหรอ อย่าบอกนะว่าพ่อเล่นแรงแบบนี้เลย ฉันขอโทษนะวัน แต่พ่อฉันไม่ใช่คนขี้ใจอ่อนด้วยสิ ตายแน่ครับ ผมนี่แหละจะตาย ใครจะทนเห็นคนที่รักโดนทำร้ายได้ล่ะ จริงไหม ...
TBC.
ปกติเรื่องนี้ต้องมาแรงๆ แต่ตอนนี้เริ่มน้ำเน่าเข้าไปทุกที 555555555
เหยยย วันเลิกพูดกูแล้วคนเขียนไปไม่ถูกเลย
วางแพลนตั้งแต่แรกแล้วนางจะได้ผัวดีต้องเปลี่ยนตัวเอง
แต่พอมาถึงตอนนี้ชักอยากจะเปลี่ยนให้นางพูดกูแบบเดิม อิเจ้คนเขียนไม่ชิน 55555
ขอบบคุณทุกคนมากๆค่ะ
ปล. เราเขียน ซีรีย์ ได้ไหมอ่ะ ทั้งๆที่มันผิด แต่มันดูไทยๆดี เราชอบแบบนี้อ่าา
ฮืออ ถ้าให้แก้นี่ร้องไห้จริงนะคะ ;-;
:pig4:
-
หวังว่าจะผ่านด่านคุณพ่อไปได้แบบสบายๆ
** คิดถึงวันโหมดแรงๆสมัยก่อนเหมือนกันนะ
-
:hao4: ว่าที่ลูกสะใภ้โดนพ่อสามีรังแกซะแระ
-
กรี๊ด น้องวันหนูน่าอิจฉามาก พี่อธิปก็ช่างรักหนูมากกกกก พี่ปริมก็เอ็นดู
แม่สามีก็ใจดี ไม่มีปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้ แม่จะเป็นผู้ดีแต่ก็ไม่รังเกียจคนจน
แต่ด่านแรกคุณพ่อสามีนี่สิ จะทำเอาวันใจฝ่อมั้ย อย่าเพิ่งกลัวนะวัน ทำใจดีๆ
วันมีพี่อธิปอยู่ข้างๆเสมอ :mew1:
-
ตัวเองถ้าเขาไม่เปลี่ยนเป็นไรไหมอ่ะ
พอดีเขาลองใช้เดอะซีรีส์แล้วมันไม่ไทยเลยง่า
กลายเป็นเมืองนอกเมืองนาไปซะงั้น 55
ก็เลยตกลงปลงใจใช้ ซีรีย์ ซะเลย
ขอโทษด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ
ฮ่าๆๆๆ ตามสะดวกเลยค่ะ เราแค่แนะนำให้ถูกหลักภาษาไทยเท่านั้นเอง คนแต่งอยากใช้ ย์ ก็ไม่มีปัญหาสำหรับเรา ^^
-
รอชมเรื่องสนุก แต่สงสารวันจัง หนทางรักไม่เคยราบรื่นเลย
-
โอยๆๆๆๆ อย่ากลั่นแกล้งวันให้มากนะคร้าาาาาา
น้องก้อเจ็บมาเย๊อะ!!! ไม่ต้องช่วยเพิ่มประสบการณ์มากนะคะ เอาแบบกรุบกริบๆอ่ะคร้าาาา ><
-
โถถถถถถถถถคุณอธิปพ่อยอดขมองอิ่มของหม่อม เป็นคนดีมากค่ะ แม่ยกละปลาบปลื้ม :mc4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
แหล่วๆๆๆ วันจะรอดไหมเนี่ย
-
:katai5: ตามกลิ่นน้ำเน่าไป :katai5: คุณพ่ออย่าเล่นแรงมากนะคะ เดี๋ยวน้องวันจะไม่กล้าเข้าใกล้ แต่เชี่อว่าความดี และความขยันของวันจะเอาชนะใจคุณพ่อได้ไม่ยาก :a2: พี่เป้ใจเย็น ๆ นะ เป็นกำลังใจให้ทั้งสองผ่านด่านแรกไปให้ได้
รอตอนต่อไปค่ะ :katai5: ตามกลิ่นน้ำเน่าต่อ................................ :z6:
:katai3:
-
เอิ่มมมม ป่าป๊ามาล้ำมากเลยอ่ะขอบอก
สู้ๆนะจ๊ะหนุวัน อิเจ้เป็นกำลังใจให้น้อออ o13
-
สมัยใหม่เค้าเปลี่ยนเป็นพ่อผัวกะลูกสะใภ้แล้วใช่ไหม
-
โดน!!!
-
คุณพ่อว่าที่สามีโห๊ดโหด
-
บอกเลยอินกับวันมากอ่ะ :ling1:
วันนนนน ฮืออออ น่าสงสาร
-
เอาใจช่วยวันให้ผ่านบททดสอบของคุณพ่อคุณอธิปนะ
-
:hao7:
-
ในที่สุดวันก็จะมีความสุขสมหวังในชีวิตรักกับเขาสักที :mc4: ถึงจะเจอสักกี่บททดสอบ วันก็อย่าหวั่น พี่เป้ของน้องวันอยู่เคียงข้างเสมอ :กอด1: ไหนจะพี่ปริมกับคุณแม่อีก แค่คุณพ่อ จิ๊บๆน่ะ :z2:
-
มาอีกนิดนะ เขาลุ้นอ่ะตัว
-
รู้ว่า แกล้ง แล้วก็สบายใจ ..
-
ท่านพ่อ~~~ แกล้งวันทำไม ~~~~~~. ยังรออ่านอยู่นะ.. :katai5: :katai5: :katai5:
-
วันจะเจออะไรอีกเนี่ย
-
ใกล้จะมีความสุขแล้วนะวัน ผ่านด่านท่านพ่อให้ได้ :mew1:
-
วันต้องผ่านไปได้สิ สู้นะวันนะ
คุณอธิปช่วยวันด้วยน่ะ
:o8:
-
เห็นเปลี่ยนหัวข้อรีบกดเข้ามาเลยยยย แต่ก็ยังไม่มาาาาา
-
รอๆ :z2:
-
:call: :call: :call:
-
เนื้อเรื่องหายปายไหนนทู้เปลี่ยนแย้วอ่ะ
แอบไปหาพี่บอมบ์มาใช่ไหมเราเห็นนะ
-
บททดสอบที่สอง
"ผ .. ผมทำแตกเองครับ .. พี่เขาไม่ได้ทำ . ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษผมก็ได้ครับ" วันกำลังช่วยพี่แม่บ้านที่เพิ่งจะทำแจกันสีสวยแตก ราคาคงจะแพงน่าดูเลยทีเดียว เรื่องมันเกิดขึ้นตอนกำลังเดินลงมาจากชั้นบันไดชั้นบนกำลังจะพ้นบันไดขั้นสุดท้ายแล้วเชียว ดันได้ยินเสียงของตกแตกดังลั่น ด้วยความอยากรู้ก็เลยวิ่งไปดู เห็นเป็นป้าแก่ๆแกกำลังนั่งโกยเศษซากแจกันที่แตกกระจายอยู่เต็มพื้น ไม่นานนักก็มีคุณลุงเดินลงมาถามว่าใครทำ นั่นแหละความซวยจึงบังเกิด ไม่ได้อยากพูดว่าเป็นคนทำหรอก แค่ปากมันไปเอง
"รู้ไหมว่ามันแพง .. เธอมีเงินมาชดใช้เหรอ!" ผู้ชายใส่สูททำท่าเข้มขึงดูน่าเกรงขามตวาดใส่ผม อะไรวะเนี่ย ไม่น่าหลุดพูดว่าเป็นคนทำเลย เสือกเป็นคนดีไปอีกนะมึง เขาดูน่ากลัวมากอ่ะ แบบนี้ต้องเสียเงินกี่หมื่นกี่แสนกันล่ะวะ
"ผมไม่ทราบครับ .. แต่ท่านบอกราคามาก็ได้ครับ" กลั้นใจบอกออกไปทั้งๆที่เนื้อตัวก็มีอยู่ไม่เท่าไหร่
"คิดว่าเป็นคนดีแล้วฉันจะชอบเหรอ .. จำเอาไว้ว่าฉันไม่ชอบคนโกหก" เขาเดินเข้ามาพูดใกล้ๆปากวันที่ตอนนี้หลับตาปี๋กำมือแน่นสองข้าง .. พูดแบบนี้แสดงว่าเขาต้องรู้แน่เลยว่ากู เอ้ย ผมโกหก .. แล้วแบบนี้ป้าจะโดนอะไรไหม คือ แกแก่มากแล้ว จะมีเงินมาชดใช้หรอ . แล้วถ้าเจาไล่ป้าออกล่ะจะทำไง
"นางเก็บแจกันให้เรียบร้อยนะ .. ส่วนนายตามฉันออกมาด้านนอก" อะ อ้าว ไม่คิดจะให้ป้าชดใช้เลยหรอ แล้วกูจะปกป้องเขาไปเพื่ออะไรวะ
"พ่ออย่าเล่นแรงนะผมขอร้อง" เดินออกมาจากประตูก็เจอคุณอธิปยืนใส่สูทหล่อเชียว แต่เมื่อกี้ว่าอะไรนะ .. พ่อ .. อย่างนั้นหรอ .. ฮือออ .. ไอ้วัน .. เอ็งโดนของสูงเล่นซะแล้วสิ
"หวงนักหรอ .. แค่นี้ยังน้อย .. ตามออกมา" ทำได้แค่ยืนมองตาคุณอธิปปริบๆแล้วเดินตามออกมาด้านนอก ตอนนี้แขกเริ่มมากันเยอะแล้ว ส่วนมากมีแต่คุณหญิงคุณนาย ไม่มีหนุ่มสาวบ้างเลย
"มัวแต่มองอะไร .. เดี๋ยวนายคอยยืนข้างฉันนะ .. อย่าไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต" พ่อคุณอธิปพูดแล้วไปทักทายผู้ใหญ่ วันเลยต้องคอยไหว้ไปด้วย ไม่คิดเลยว่าพ่อเขาจะดุขนาดนี้ ปกติคนที่จะมาแนวโหดต้องเป็นแม่ไม่ใช่หรอ
"เชิญค่ะคุณพี่ .. น้องจัดธรรมดานะคะไม่ได้ใหญ่เหมือนปีที่แล้ว .. แก่แล้วล่ะค่ะ .. ต้องการความสงบ " วงสนทนาก็เอื้อนเอ่ยกันไป ส่วนวันได้แต่ยืนฟังสุนทรพจน์คนรวยอยู่ข้างๆเก้าอี้พ่อแม่คุณอธิป .. อยากเดินไปหาพี่ปริมกับแม่ที่โต๊ะจัง แต่ก็ทำไม่ได้ .. คุณอธิปแกก็เดินมาหาหลายรอบแล้ว แต่ก็ไม่มีประโยชน์ .. ตอนนี้วันยังไม่ได้กินอะไรเลย .. ฮือออ .. อยากกลับบ้าน
"ไปเอาน้ำมาเสิร์ฟอีกทีสิไป " พ่อคุณอธิปเรียกไปใกล้แล้วสั่ง วันเลยรีบเดินออกมาจากตรงนั้น อึดอัดฉิบ
"ไหวไหม .. อย่าถือสาพ่อฉันเลยนะ .. ท่านไม่มีอะไรหรอก" คุณอธิปพอเห็นผมออกมาเอาน้ำ เขาก็รีบเดินมาหา ทำไมพ่อลูกไม่เหมือนกันเลยล่ะ ชักท้อแล้วนะ
"ผมไหวครับ .. ขอตัวนะ" เดินถือบรรดาน้ำดื่มสีสันสดใสเดินกลับโต๊ะ กำลังจะถึงแล้วเชียว ดันมีคนเดินไม่ดูมาชนซะอีก
"ทำไมเดินไม่ดูเลยวะน้อง" ผู้ชายใส่สูทหน้าตาใช้ได้ยืนด่าผม อะไรวะ ครั้งนี้กูไม่ผิดนะเว่ย
"คุณเดินมาชนผมเอง" เออดิ มึงเดินมาชนกูเองจะมาอารมณ์เสียใส่ได้ไง กูนี่เสีย เสื้อที่คุณอธิปตัดให้ก็เปื้อน แถมแก้วก็ตกแตกหมดเลย
"ขอโทษเดี๋ยวนี้!" เขาตวาดใส่หน้าอย่างไม่กลัวคนทั้งงานมอง
"คุณนั่นแหละที่ต้องขอโทษ!" ไม่ยอมง่ายๆหรอก เรื่องนี้กูไม่ผิดสักหน่อย
"มีอะไรกัน" มาแล้ว คนเดิม .. พ่อคุณอธิปเดินเข้ามาถาม ทำไงดี ท่านต้องไม่พอใจแน่ที่ทะเลาะกับแขกท่าน
"มันเดินชนผมครับคุณลุง" อ่อ คงเป็นลูกเศรษฐีสินะ แล้วพ่อคุณอธิปก็คงเข้าข้างเขาเหมือนเดิม
"ทำไมไม่ขอโทษเขา" พ่อคุณอธิปถาม นั่นไง ว่าแล้วไม่มีผิด
"วันเดินของวันอยู่ดีๆ .. คนนี้เขามาชนวันเอง .. วันไม่ขอโทษ .. ถ้าเขาไม่ขอโทษวันก่อน" พูดออกไปอย่างเสียใจ มันกดดันมากนะเจอสถานการณ์แบบนี้
"คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาทำตัวแบบนี้ในบ้านของฉัน .. " พ่อคุณอธิปพูดมาคำเดียวทำเอาจุก เออเนอะ คนอย่างไอ้วันมันจะมาดีกว่าลูกคุณหญิงคุณนายได้ไงวะ
"ผมไม่รู้ว่าที่นี่เขาตัดสินคนด้วยอะไร .. แต่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด .. ผมถือความถูกต้องเป็นหลัก .. ถ้าคุณเห็นว่าผมเป็นแค่เด็กต่ำต้อยไม่มีค่า .. ผมก็คงขอลา .. ผมผิดหวังนะครับที่คุณเป็นพ่อของเจ้านายผม .. ซึ่งเขาดีแสนดี .. ผิดถูกไม่เคยลำเอียง .. ส่วนคุณ .. ผมไม่ขอโทษคุณหรอกนะ .. ในเมื่อผิดแล้วไม่ยอมรับผิด .. หวังว่าเราคงไม่ได้เจอกันอีก" พูดจบก็เดินออกไปจากตรงนี้ ไม่ไหวแล้ว กูไม่ไหวแล้ว
"เดี๋ยววว ! จำเอาไว้ว่าฉันไม่ชอบคนหนีปัญหา" พ่อคุณอธิปตะโกนไล่หลังมาทำให้ผมชะงัก
"กลับมาเคลียร์ปัญหาให้เรียบร้อย" ท่านพูดอย่างดัง คนทั้งงานตอนนี้มองมาที่วันเป็นตาเดียว เอาไงดีวะ ทำไงดี ..
ในเมื่อเขาต้องการให้ปัญหามันจบ ผมก็คงต้องเป็นคนจบปัญหาด้วยตัวเอง
"คุณจะขอโทษผมไหม?" เดินกลับไปถามไอ้หน้าตี๋นั่น
"ถ้าไม่แล้วจะทำไม" มันยังทำหน้ายียวนกวนประสาท
"ถ้าอย่างนั้นผมขอโทษที่เดินไม่ระวังทำให้คุณเดินมาชนผมจนเสื้อผมเลอะไปทั้งตัว .. และคงไม่มีอะไรมาก .. อุ๊ย .. ขอโทษนะครับ .. ที่ผมเดินชนคุณอีกครั้ง" อยากมาหาเรื่องกูดีนัก เป็นไงล่ะ โดนไอ้วันสาดน้ำใส่เสื้อซะ .. เละ .. พอกัน
"คุณลุง! " มันทำท่าเหมือนคนหงุดหงิด นี่ถ้ามันเข้ามาต่อยจริงๆ คงสู้มันไม่ได้
"เออน่า .. เดี๋ยวชดใช้ให้ .. อธิป .. เดินมานี่" พ่อคุณอธิปเรียกคุณอธิปที่ยืนอยู่ข้างหลังมาหา
"เมียแกอวดดีใส่ฉัน .. แกจะว่ายังไง" ท่านพูดเสียงดังฟังชัด มะ เมียหรออ !
"ผมขอ .." คุณอธิปทำท่าจะขอโทษพ่อของเขา
"ผมขอโทษครับ .. อย่าว่าคุณอธิปเลยนะครับ .. เขาไม่ได้ผิดอะไร .. ถ้าท่านเห็นว่าเรื่องนี้มันผิดมาก .. ผมขอโทษจริงๆครับ" จะมาให้คุณอธิปเป็นคนขอโทษได้ไง เขาไม่ผิดสักหน่อย ผมไหว้พ่อคุณอธิปไม่ให้เอาเรื่องเขา ถ้าจะว่าก็ว่าผมสิ ไปว่าเขาทำไม
"ฮ่าาาาา .. เมียแกนี่มันได้ใจจริงว่ะ .. นี่ถ้าฉันไม่เล่นอะไรแบบนี้ .. ก็คงไม่ได้เห็นด้านแปลกๆของเธอสินะ .. จริงไหมคุณหญิง" อ้าว อะไรวะ ทำไมถึงบอกว่าเล่น เรื่องทั้งหมดคือทำขึ้นเพื่อแกล้งวันอย่างนั้นหรอ
"คุณทำเอางานดิฉันกร่อยนะคะ .. วัน .. หนูไม่ต้องเครียดนะลูก .. พ่อเขาแหย่เล่น" แม่คุณอธิปพูดแล้วเดินมาลูบหัว อะไรวะ
"ยังไม่หายตกใจสิท่า .. เฮ้อ .. เอาวะ .. ถ้าลูกชายมันจะมีเมียเป็นผู้ชายน่ารักแบบหนูคนนี้ .. ฉันยอมแกแล้วอธิป" ท่านตบไหล่คุณอธิปที่ยืนทำหน้าแหยๆ แล้วเข้ามาลูบหัววันอีกที
"นี่คือคุณแกล้งผมหรอครับ" ถามออกไปท่ามกลางสายตาของคนที่มองอยู่ ตอนนี้แม่ก็มายืนข้างๆแล้ว ทำไมดูทุกคนไม่ตกใจอะไรเลย หรือว่าเขารวมหัวกันแกล้ววัน ใช่ไหม
"ฉันอยากรู้ว่าเธอมีดีแค่ไหน .. อธิปมันถึงได้ยอมขับรถกลับบ้าน .. กลับมาบอกว่ามันเจอคนที่รักแล้ว .. อิหนู .. โกรธพ่อเหรอ" ผมรีบพยักหน้า โกรธสิ โกรธมากด้วย แต่ก็ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น
"พ่อขอโทษนะลูก .. อธิป .. แกพาน้องไปห้องไป .. ฉันว่าฉันเล่นมาเกินควรละ " ท่านบอกแล้วเดินพาแม่คุณอธิปกลับที่ ทำไมน้ำตามันเหมือนจะไหลวะ
"น้องครับ พี่ขอโทษนะ .. คุณลุงใช้พี่มาเดินชนเรา .. แต่แหม .. ดีนะเราไม่โมโหลงไม้ลงมือพี่ .. พี่ธิป .. เข้าใจผมนะ" ไอ้ เอ่อ พี่คนนั้นที่มีเรื่องกับผมเมื่อกี้พูดขอโทษ โหย ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย ถ้าจะลองใจกันขนาดนี้อ่ะนะ
"วัน .. ไหวไหมลูก" คราวนี้เป็นแม่ วันน้ำตาจะไหลแล้วแม่ แกล้งกันเหมือนจริงเกินไปแล้ว
"วันอยากพักแล้ว"
"ได้ลูกได้" แม่ลูบหัวแล้วปาดน้ำตาให้ ไม่รู้ไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่
"ผมพาไปเองครับ .. ไม่ต้องห่วง" ผมเดินออกมาจากตรงนั้นแล้ววิ่งออกมาจากงาน อย่างน้อยก็ขอให้ได้พักบ้าง เหมือนโดนเรื่องหนักกระแทกใส่หน้าจนมึน
"วันโกรธพ่อหรอ .. อย่าโกรธท่านเลยนะ" คุณอธิปเดินตามมาจนถึงในห้อง
"ครับ ไม่โกรธหรอกครับ ไม่มีสิทธิ์จะไปโกรธท่าน" บอกแล้วถอดเสื้อสูทออก เฮ้อ เปรอะเปื้อนหมด
"มันไม่ใช่แบบนั้น .. วัน .. อย่าเป็นแบบนี้สิ" เขาเดินเข้ามาชิดตัวแล้ว
"ผมเป็นแบบไหนครับ .. ผมก็เป็นผมนี่แหละ .. เป็นไอ้วันคนเดิมเลย" ตอนนี้ยังอึนๆงงๆ ไม่รู้สิ พอรู้ว่ามันเป็นเรื่องแกล้งวันก็แอบโกรธเหมือนกันนะ ก็เราคิด เรารู้สึกจริงไปแล้วอ่ะ จะให้มาหายโกรธ อ่อ มันเป็นแบบนี้นี่เอง ไม่เป็นไรครับ วันรับได้ มันก็ดูเว่อไปหน่อยป่ะวะ
คุณอธิป
เอาแล้วไงครับ จากเรื่องลองใจบ้าๆของพ่อ กลายมาเป็นเรื่องเครียดของผมแล้ว ถ้าวันไม่หายโกรธผม แล้วก็ไม่รับรักผมผมจะทำไงล่ะ นี่ผมยังไม่ได้พูดคำว่ารักให้เขาฟังเลยนะ พ่อก็เล่นมาเรียกวันว่าเมียต่อหน้าคนทั้งงานอีก เฮ้อ ผมกลัวนะครับ กลัววันจะไม่ให้อภัยผมกับพ่อ
"วันดูแปลกๆไป .. เห้ย .. จะถอดตรงนี้เลยหรอ" ผมตกใจตนตรงหน้า อยู่ดีๆก็ถอดเสื้อออกซะอย่างนั้น หืม ขาวได้อีก เอ้ย ไม่ใช่ๆ
"ทำไมอ่ะครับ วันก็ผู้ชายนะ" ยังอีก ยังจะถอดออกจนหมดอีก
"มันไม่เหมือนกันนี่ .. เดี๋ยวๆ .. อย่าเพิ่งถอด" ผมรีบหันหลังกลับ เพราะไอ้ตัวดีเขาเริ่มถอดกางเกงแล้ว ผมผู้ชายนะครับ เห็นเด็กดื้อตัวขาวมายืนแก่ผ้า ของผมก็ขึ้นเหมือนกันนะ
"หันมาได้แล้วครับ" วันบอก ผมเลยหันไปหาเขา .. เอ่อ
"แต่งตัวแบบนี้จะไปไหน" ผมถามเพราะตอนนี้วันอยู่ในชุดเสื้อกล้ามกางเกงขายาวขาดๆ
"ผมนัดกับวาไว้อ่ะ .. ผมขอออกไปหามันได้ไหมครับ" วันพูดทำหน้านิ่งๆ นี่ยังโกรธผมอยู่จริงดิ
"ได้ๆ แล้วจะไปไงอ่ะ .. ให้ไปด้วยไหม" ผมถามแล้วเดินเข้าไปใกล้ อยากมองหน้าเขาใกล้ๆครับ
"ผมไปแท็กซี่เองครับ .. คุณไปอยู่กับแม่เถอะนะ .. ผมขอแม่ไว้แล้ว" ผมจับผมที่ใกล้ยาวของวันขึ้นทัดหูแล้วลูบแก้มใสนั่นเล่น
"เดี๋ยวฉันไปรับนะ .. ร้านเดิมใช่ไหม" ผมถามพูดคลอเคลียอยู่ที่ปาก อยากอยู่ใกล้ๆ ไม่อยากให้วันไปไหนเลยครับ
"ร้านเดิมครับ .. อื้ออ" ผมไม่ทนแล้วครับ ปากหวานๆที่ผมรอมานาน ผมก้มลงไปจูบปากเล็กนั้นเบาๆก่อนจะค่อยๆส่งลิ้นเข้าไปหาความหวานในโพรงปากนั้น วันเอามือดันหน้าอกผมออก แต่ผมจับที่ต้นคอวันแล้วดันให้เข้ามาใกล้ขึ้น หอม หวาน ช่างเป็นจูบที่ผมไม่อยากจะผละออกเอาเสียเลย
"อื้อ .. แฮ่กๆ .. คุณจูบวันทำไมครับ" พอผมผละออกวันก็รีบพูด แต่ผมยังไม่ปล่อยเขาหรอกนะครับ ผมยังคลอเคลียอยู่แถวปาก นี่ถ้าผมตบะแตกปล้ำวันขึ้นมา ผมจะผิดไหม
"ก็อยากจูบ .. ปากหวานๆของนายมันทำให้ฉันไม่อยากปล่อยนายไปแล้วสิ" ผมพูดพลางหอมแก้ม ไล้ไปทั้งใบหน้า อยากจะยืนหอมมันทั้งคืนเลยครับแต่ก็ทำไม่ได้
"คุณเป็นเอามากนะ .. งั้นวันไปแล้วนะครับ .. เจอกัน" วันดึงแขนออกแล้วเดินออกไปแล้ว ส่วนผมก็เข้สห้องน้ำจัดร่างกายให้เรียบร้อยก่อนจะเดินลงไปในงาน ตอนนี้เกือบสามทุ่มครึ่งแล้วครับ เดี๋ยวพองานใกล้เลิกผมก็คงไปหาวันเลย อยู่ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร อีกอย่างผมให้ของขวัญพ่อกับแม่เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวคงบอกสุขสันต์วันเกิดอีกที กลัวคุณหญิงแม่งอนว่ารักวันมากกว่าแม่ ..
TBC.
มาแล้วน้าาา มาแบบไวๆสั้นๆ ตอนหน้าอาจมีเอ็นซี
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตอนนี้นะคะ
ใกล้จบเต็มทีแล้ว รอๆตอนพิเศษกันเน้อ
:pig4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
รอตอนหน้าคุณอธิปจะได้กินแล้วใช่ไหม :z1:
-
เมื่อไหร่จะถึงเวลาของคุณอธิปเขานะ
ลุ้นๆๆ
-
ตอนหน้าคุณอธิปจะได้กินอีหนูวันแล้ว ขอแบบจัดเต็มนะคะ ให้สมกับการรอคอยของคุณอธิปและคนอ่าน
หลังจากที่วันผ่านสิ่งเลวร้ายมากมายมาในชีวิต ในที่สุดน้องวันก็ได้พบเจอกับความสุขที่แท้จริงตลอดไป
หนูวันช่างน่าอิจฉามากเหลือเกิน :mew1:
-
ถ้าเราเป็นวันเราก็โกรธและเสียความรู้สุกนะที่ถูกคนมาล้อเล่นกับความรู้สึก
แต่ก็ยังดีที่วันไม่ทำตัวเป็นนางเอกละคร อย่างน้อยๆโกรธก็บอกว่าโกรธ
ทุกคนที่ทำจะไดรู้สึกผิดซะบ้าง
-
มาไวๆนะ
คุนพ่อแกล้งแรงจุง
-
สนับสนุนให้วันเอาคืน อิอิ
-
ตับ ตับ ตับ
โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao7:
-
หึๆๆ วันยังตึงๆอยู่เลย
-
วันโกรธคุณอธิปซะแล้ว
รอลุ้นตอนหน้าค่ะ
-
แกล้งแรงนะเนี่ย
-
คุณพ่อเล่นแรงไปแระเข้าใจเลยที่วันโกรธ
-
อย่าโกธรไปเลยนะ วัน ..
-
ง้อวันเลย
-
:mew5:
-
:katai5: เป็นใคร ใครก็โกรธล่ะเนอะ แม้จะรู้ว่าหยอกเล่น(ทีหลัง)ก็เถอะ
ตอนหน้ามี เอ็นซีแหละแกรรรรรรรรร (คำว่า 'อาจ' หายไปในบัดดล หรือนี่คือการกดดันคนเขียนก็ไม่รู้สินะ?)
:hao3:
รักคนแต่งจุง :กอด1:
-
อยากได้ฉากกกกกกกกกกกก
.....ที่แสดงความรักกกก คงจะกริ๊ดสะนั่น :ling1:
-
เล่นแรงนะคะ คุณพ่อ วันไปเอาคืนทบต้นทบดอกกับคุณอธิปเลย :hao6: ในที่สุดวันของวา :ruready ก็จะมีความสุขกับเขาเสียที หลังจากมีแต่เรื่องร้ายๆมาเยือน ความดีความกตัญญูที่มีต่อแม่และเพื่อนๆ ก็ตอบสนองวันแล้ว รอตอนหน้าจะได้ :haun4:
-
คุณพ่อเล่นแรงนะเนี่ย!!
-
รอตอนต่อไป :z1:
แอร๊ยยย เขาไม่ได้หื่นนะ แต่ขอแบบจัดเต็มเลย :impress2:
-
รอตอนหน้า เอ็นซี
วันไม่โกรธหรอกเนอะ :hao6:
-
แหม่หลงเด็กกกก
-
พ่อคุณเป้เล่นแรงมาก วันเอาคืนเลย :ling1:
-
ฐานะคนรัก
คุณอธิป
ผมรีบลาแม่แล้วออกมาหาวัน ป่านนี้ไม่รู้ว่าเด็กดื้อของผมจะเป็นอย่างไรบ้าง ตอนที่ผมกำลังจะออกมา พ่อผมเข้ามากระซิบข้างหูว่าผมเหมือนพ่ออย่างหนึ่งคือชอบคนเด็ดเดี่ยว พ่อบอกว่าตอนที่วันเลือกที่จะช่วยแม่บ้านนั้นถือว่าวันเด็ดเดี่ยวและมีความสามารถที่จะไตร่ตรองได้ดี แม้วันจะโกหก. แต่กรณีนี้วันถือว่าเป็นเด็กดีคนหนึ่ง .. แล้วไหนจะเรื่องที่ตัวเองไม่ผิดจึงไม่ขอโทษนั้นอีก พ่อบอกผมว่าท่านโคตรเสียหน้าเลย แกล้งเขาแต่ก็โดนตอกกลับอย่างสาสม .. ผมฟังแล้วก็ยิ้มๆครับ ผมอยู่กับวันจนเห็นมาหมดแล้วทุกการกระทำ จะว่าไปก็ยังมีอยู่เรื่องนึงนะที่ผมไม่เคยเห็น .. เขายังฝากมาบอกนะครับว่าให้มาง้อวันให้สำเร็จ แต่ผมว่าวันไม่โกรธหรอกครับ เขาน่ารักจะตาย
"คุณอธิปสวัสดีครับ / สวัสดีครับ ..." ทุกคนที่นั่งอยู่หันมาไหว้ผมกันหมด ที่ผมจำได้ก็มีวาคุณแทนนอกนั้นจำไม่ได้ครับ
"คุณอธิปหล่อมากๆเลยนะครับ .. วัน .. ถ้าแกไม่เอาล่ะฉันขอนะ" ผู้ชายที่พูดดูออกสาวมากครับ ถ้าแบบนี้ผมว่าผมไม่น่าจะชอบนะ มันไม่เหมือนวันอ่ะ ผมชอบคนที่นิ่งๆ ดูน่าค้นหา
"ถามเขาดูสิอิเจนี่ .. มึงนี่จ้องจะงาบแต่ผู้ชายหล่อนะ" วันที่นั่งไขว่ห้างด่าเพื่อนคนนั้น อ่อ ชื่อเจนี่นี่เอง ผมจะได้จำไว้ครับ
"ไม่น่าจะหล่ออย่างเดียวนะ .. กูว่าน่าจะแซ่บลืมว่ะ .. ฮ่าาาาาา" เจนี่หันไปพูดกับวันเสียงดัง แต่ตานี่จ้องผมเป็นมันเลยครับ ทำไมผมแอบกลัวนะ นี่ชักจะไม่กล้าดื่มเหล้าแล้วสิ กลัวจะกลับไม่ถึงบ้าน หึหึ
"มึงก็ไปลองกับเขาดูสิจะได้รู้ว่าแซ่บหรือเปล่า" อ้าว ไหงพูดอย่างนั้นล่ะวัน ตอนนี้ทั้งโต๊ะนี่ขำกันใหญ่เลยครับ กลายเป็นเรื่องตลกไปแล้ว
"เดี๋ยวกูเอาขึ้นมามึงจะน้ำตาตกในนะคะ .. ไม่ได้แซ่บกะผู้ชายมานานเท่าไหร่แล้วล่ะ" เจนี่พูดแล้วผลักหัววัน
"กูจะฟ้องคุณอเล็กซ์" วันพูดแล้วผลักหัวเจนี่กลับ พวกเขาคงเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว คงตั้งแต่สมัยที่ทำงานในบาร์เกย์
"คุณเป้ไม่ดื่มหรอ .. อ่ะ .. สักหน่อยเถอะ" คุณแทนพูดแทรกขึ้นมา แล้วส่งแก้วเหล้าให้ผม รับมาก็ดื่มสักหน่อยครับ พอให้กลับบ้านได้ ถ้าเมามากคงต้องนอนกันที่นี่เพราะวันขับรถไม่เป็น
"หายโกรธหรือยัง" ผมเขยิบไปนั่งข้างวันแล้วกระซิบไปที่หูเบาๆ อยากหอมแก้มขาวๆมากเลยครับแต่ก็ทำไม่ได้
"ถ้าผมบอกว่ายัง .." วันพูดแล้วกระดกแก้วเหล้าจนหมด นี่ดื่มไปเยอะแล้วชัวร์ เพราะผมเห็นว่าหน้าเริ่มแดงลามมาถึงคอแล้ว
"อย่าโกรธนานนักสิครับ .. หืม" ผมเอามือโอบเอววันให้เขามาใกล้แล้วเอาคางเกยไหล่ขาว ตอนนี้เราชิดกันมากจนแทบจะเกยตักกัน วันเป็นคนตัวหอมตลอดเวลา ผมชอบเวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆเขาครับ มันทำให้ผมรู้สึกมีความสุข
"ค .. คุณอธิป" วันพูดเสียงสั่นแล้วเอามือมาจับมือผมที่กำลังลูบเอววันเล่น เนื้อเนียนนุ่มที่จับไปไม่ได้มีแต่กระดูกยิ่งเพิ่มความรู้สึกดีเข้าไปอีก
"อ . อย่าครับ" ผมหยุดมือที่แกล้งวันแล้วดึงมือวันมาจับ ผมสอดประสานมือที่อ้อมอยู่ให้แน่นแล้วลูบปลายนิ้ววนซอกนิ้วเล่น วันเขาก็ไม่ได้ห้ามนะครับ เพราะเริ่มตัวสั่นแล้ว เวลาที่เราต้องการอะไรบางสิ่งที่เหมือนๆกัน แค่เพียงสัมผัสก็เข้าใจครับ
"เบื่อคนสวีทกันว่ะ ! นี่กูมาทำไมคนเดียวเนี่ย!" เจนี่ที่นั่งอยู่คนเดียวพูดจิ๊ปากขัดใจ
"โอ๊ยยยย. มึงก็เลิกงอนพี่ดำเสียทีสิวะอิเจนี่ .. เขาไม่ได้ผิดเลยมึงเนี่ยผิดเต็มๆ" วันด่าเพื่อนแล้วเล่นมือผมกลับ ตอนนี้เรานั่งกันอยู่ข้างในครับ เสียงเพลงดังพอสมควร คนไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่
"บางทีทิฐิมันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นนะ .. กลับไปง้อพี่ดำมึงเถอะ .. มึงจะได้ไม่เหงา" วาเป็นคนพูดครับ เขากับคุณแทนดูรักกันดีจนผมอดคิดไม่ได้ว่าความสัมพันธ์ของชายชายมันก็ดูจริงจังและยั่งยืนดี
"ฮือออออ .. กูอยากตายยยย .. ไม่น่างอนมันเลยยยย" อยู่ดีๆเจนี่เขาก็ร้องไห้ออกมาเสียงดังมากครับ ขนาดโต๊ะข้างๆยังหันมามอง
"อะ .. โอ๋ . โอ๋ .. ไม่ร้องนะไม่ร้อง .. เดี๋ยวกลับไปมึงก็ปรนนิบัติสามีให้ดี .. จัดให้พี่ดำสักห้าน้ำก่อนนอน .. ฮ่าาาาา" เริ่มติดเรทแล้วครับ
"ฮึ่ก .. อิบ้า .. ห้าน้ำมันธรรมดาว่ะ .. ของกูนี่สิบขึ้น .. กร๊ากกกกก" ตอนนี้วงเหล้าเลยกลายเป็นเรื่องขำขันไปหมดแล้วครับ จากนั้นผมก็นั่งคุยกับคุณแทนบ้าง คุยกับเพื่อนๆวันบ้าง ก็เฮฮากันดีครับ เพื่อนผมส่วนใหญ่จะอยู่ต่างประเทศกัน จะมีก็แต่ไอ้หมอ อันนั้นเพื่อนซี้เลยครับ แต่มันไม่ค่อยว่าง เราเลยไม่ค่อยได้เจอกัน
.
วัน
กลับมาถึงห้องผมก็เกือบเมาแล้ว ตอนเดินผ่านสนามหน้าบ้านมาก็พบว่าไม่มีใครอยู่ตรงนั้นแล้วสักคน คุณอธิปที่เดินตามขึ้นมาพอถึงห้องเท่านั้นแหละพี่แกก็ล็อคห้องแล้วเดินมาประชิดตัวซ้อนหลังแล้วเอาหน้าซุกไซ้มาที่คอ
"อืม .. " เขาครางแล้วเอามือสอดเข้ามาในเสื้อลูบไล้เบาๆที่หน้าท้อง ตอนนี้อารมณ์ของเราเริ่มครุกรุ่น แต่มันยังติดอยู่ที่ว่า วันไม่มีอะไรกับใครมานานแล้ว จะให้มามีกับคุณอธิปเลยมันคงเป็นไปได้ยาก แต่ถ้ามันเกิดจากความรัก เกิดจากผมเป็นคนยอม ผมว่าเราอาจจะทำมันได้อยู่
"อาบน้ำกันนะ" เขาพูดเสียงกระเส่าข้างหูแล้วงับมาเบาๆที่ใบหูเหมือนจงใจยั่วให้ผมตบะแตก รู้สึกดีครับ รู้สึกดีมากจนแทบจะละลาย
"เข้าไปถอดในห้องน้ำนะครับ" ดันคุณอธิปเข้ามาแล้วก็ลงกลอนประตู ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ จุ๊บที่ปลายคางสากทีนึงแล้วถอดกระดุมคุณอธิปทีละเม็ด เขายืนนิ่งๆแต่ตานี่จ้องวันทุกการกระทำ
"กางเกงด้วยสิ .. " ถอดเสื้อเสร็จก็โยนไปใส่ตระกร้า ก่อนจะลงมือแกะเข็มขัดออกช้าๆแล้วค่อยๆรูดกางเกงลงมา ตอนนี้ผมเริ่มใจเต้น ห่างหายกับเรื่องอย่างว่ามานาน ผมเลยต้องพยายามข่มความกลัวไม่ให้ออกมาตอนนี้
"ของนายล่ะ ให้ฉันถอดด้วยไหม" เขาพูดขำๆแล้วเดินยิ้มไปเปิดน้ำในอ่างขนาดใหญ่ วันรีบหันหลังกลับแล้วถอดเสื้อกล้ามออก ก่อนจะตามด้วยยีนส์เดฟที่ร่วงไปกองที่พื้น
"ทำไมไม่ถอดชั้นในล่ะวัน .. อายหรอครับ" โอย อายสิครับถามได้ มันแปลกจริงๆนะ ปกติเคยแต่ได้กับคนที่ช่ำชอง แต่พอมาเจอคุณอธิปทีเดียว ไปไม่เป็นเลย เขาดูไม่เป็นแต่ก็ร้อนแรงจนห้ามใจไม่ไหว
"อ .. อายครับ .. คุณอธิปหันหลังดีๆครับ .. เดี๋ยววันนวดให้นะ" ผมบอกคุณอธิปแล้วเข้าไปนั่งซ้อนหลังไว้ ร่างกายคุณอธิปกำยำไปหมดทุกส่วน ไม่ว่าจะเป็นกล้ามแขน กล้ามหน้าอก กล้ามท้อง ไหนจะอกที่ผายน่าลูบไล้นั่นอีก ผมที่นั่งซ้อนอยู่ตอนนี้กลายเป็นคนตัวบางๆเล็กๆขึ้นมาทันที
"อืม .. มือเบาดีจัง .. กดแรงอีกก็ได้วัน .. ฉันไม่เจ็บหรอก" เขาพูดแล้วพิงตัวมาอย่างสบาย ตอนนี้หน้าเราสองคนชิดกันมาก ลมหายใจอุ่นของวันที่รดรินบ่าแกร่งทำให้คนตรงหน้าเริ่มมีอารมณ์
"นวดตรงนี้ด้วยสิครับ .. อ่าาาา .. ช่วยหน่อยนะ .. ตรงนี้มันขาดคนดูแลมานานแล้ว" คุณอธิปดึงมือวันให้ไล่ต่ำไปเรื่อยๆจนถึงส่วนสำคัญ .. อื้ออ .. ผมกำมือแน่น ไม่กล้าจับของเขา ผมลองก้มมองขนาดของมันแล้ว ใหญ่ไม่แพ้ขนาดตัวเลย
"จะดีหรอครับ .. อ๊ะ .. ฮื่อออ" เขาจับมือผให้คลายออกแล้วนำให้ไปกอบกุมแด่นกายร้อยที่กำลังขยายตัวออก .. ทั้งยาว .. ทั้งใหญ่ .. ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงมีความสุขไม่น้อยที่ได้ร้องครวญครางเพราะโดนแท่งร้อนอันโตกระแทกแรงๆ
"วันครับ .. ขยับนะ .. อ่าาา .. ซี้ด .. ขยับเรื่อยๆนะคนดี" คุณอธิปสูดปากเสียวเอนหัวมาพิงบ่าวันไว้ ตอนนี้อารมณ์มาเต็มแล้ว ผมค่อยๆใช้มือรูดส่วนโคนจนไปถึงส่วนปลาย ใช้นิ้ววนเล่นที่ส่วนหัวจนคนตัวโตกระตุกถี่ถึงได้กลับมารูดแก่นกายที่ตอนนี้ขนาดมันเพิ่มขึ้นมากจนน่ากลัว ผมรูดรั้งไปเรื่อยๆในขณะที่มืออีกข้างก็กำลังเขี่ยยอดอกคนข้างหน้าเล่น รู้สึกร่วมไปด้วยจนน้ำที่ส่วนปลายของผมมันปริ่มออกมาครับ
"เสียวมาก .. อ่าาา .. ดีครับ .." คุณอธิปยังครางไม่หยุด ผมที่ชักอยู่ก็รีบรูดรั้งอย่างเร็วจนตอนนี้ตุณอธิปกระตุกแล้วปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาเต็มอ่าง สงสัยต้องปล่อยน้ำทิ้งแล้วมั้ง
"ไม่ค่อยได้ช่วยตัวเองหรอครับ" ลุกขึ้นปล่อยน้ำออกพลางถาม เพราะแค่ผมจับส่วนนั้นนิดหน่อยมันก็แทบจะฉีดน้ำรักออกมา
"อืม .. รอวันช่วยนี่แหละ .. มานั่งนี่สิ" เขากลับหลังนั่งพิงอ่างไว้แล้วตบลงมาที่หน้าขา คือจะให้วันไปนั่งตักเขาใช่ไหม ก็ดูสิ ลูกชายเขาตอนนี้ลุกขึ้นชี้หน้าผมอีกแล้วอ่ะ ดื้อแบบนี้ ต้องปราบให้อยู่หมัด
"อ่าาาา .. วันครับ .. ขอชิมตรงนี้ได้ไหม" เขาชี้มาที่จุกนมสองข้างของผม
"ได้สิครับ .. อื้ออ .. คุณอธิป .. อ๊ะ" ผมครางเสียงกระเส่าเมื่อคนตรงหน้าฉกลิ้นเลียที่จุกนมข้างขวาอย่างบ้าคลั่ง คนบ้านี่ เสียวจนตัวลอยแล้ว
"อืมม .. งั่ม .. อ่า" เขาดูดเม้มแล้วเลียไปรอบป้านก่อนจะใช้ลิ้นวนที่จุกนมแล้วใช้ปากงับดึงออกมาเล่น
"ส .. เสียว .. อ๊ะ .. " ผมครางเสียวเพราะโดนมืออีกข้างของคุณอธิปบีบที่เต้านมพร้อมเขี่ยเล่นที่จุกไปมา ตอนนี้โดนทั้งปากทั้งลิ้น ผมสมองเบลอไปไม่เป็นแล้วครับ มันเสียวจนแก่นกายด้านล่างน้ำเยิ้มไปหมดแล้ว
"จูบหน่อย .. อืมม"
"อื้อออ .. อ่ะ" ผมก้มลงไปดูดปากคนใต้ล่างก่อนจะประกบปากจูบอย่างเร่าร้อน คุณอธิปส่งลิ้นมาหาอย่างชำนาญจนผมอึ้ง เขาเป็นนี่หว่า .. เราแลกจูบแลกลิ้นร้อนกันอย่างกระหายจนเสียงดูดดังไปทั่วห้องน้ำ มือของคุณอธิปยังไม่เลิกเล่นกับหัวนมผม
"ดีจริงๆ .. มันดีมากวัน .. ดีมากๆ" เขาถอนปากออกก่อนจะชมผมที่ตาปรืออยู่ ชมเสร็จเราก็ดูดลิ้นกันพัลวันอีกรอบก่อนจะเป็นคุณอธิปที่เริ่มไล้มือต่ำลงมาถึงบั้นท้าย
"อ๊ะ .. คุณอธิปครับ .. คุณจะทำจริงหรอครับ .. คือ .. มันไม่เหมือนตอนคุณทำกับผู้หญิงหรอกนะ" เริ่มรู้สึกไม่มั่นใจ ผมกลัว กลัวว่าเขาจะไม่ประทับใจในครั้งแรกของเรา ผู้ชายกับผู้หญิงอย่างไรมันก็ไม่มีทางเหมือนกันอยู่แล้ว
"อย่ากังวลเลยนะ .. คนที่ฉันชอบคือนาย .. คนที่ฉันอยากมีอะไรด้วยก็คือนาย .. ไม่ต้องกลัวหรอกนะว่าฉันจะไม่รับผิดชอบ .. ไม่รู้บ้างเลยหรอ ว่าฉันแอบชอบนายมานานแค่ไหน" เขาพูดแล้วพรมจูบไปทั่วบ่าลงมาตามหน้าอก ทั้งดูด ทั้งขบเม้ม
"ถ้าคุณพูดแบบนี้วันก็ยอมครับ .. แต่วันไม่เวอร์จิ้นหรอกนะ .. วันผ่านผู้ชายมาแล้วหลายสิบคน" พูดไปน้ำตาก็จะไหล คุณอธิปเอามือมาลูบแก้มใสแล้วดึงผมไปจูบ คราวนี้มันเป็นจูบที่ร้อนแรงจนไฟของอารมณ์เริ่มลุกโชนอีกครั้ง
"เอานิ้วเข้ามาสิครับ .. นิ้วเดียวก่อนก็ได้ .. อ๊ะ .. แบบนั้นครับ" จับมือคุณอธิปที่บีบเค้นอยู่ตรงบั้นท้ายให้ดึงกางเกงในผมลง ตอนนี้เราเปลือยกันทั้งสองคน ผมอ้าขาออกกว้างก่อนที่จะให้คุณอธิปใช้นิ้วเพื่อเบิกทางด้านใน
"ตอดแน่นมากวัน .. อ่าา .. นี่ขนาดนิ้วเดียวนะ .. อืม .. ครางสิคนดี .. ครางชื่อพี่นะ .. เรียกพี่ว่าพี่เป้ ..ดี" เขาพูดแล้วส่งนิ้วเข้าออกภายในตัวผม มันเสียวจนผมต้องแอ่นอกเอามือจิกหัวเขาแน่น
"พ .. พี่เป้ครับ .. อ๊า .. พี่เป้ .. ใส่มาอีกนิ้วครับ .. วันต้องการอีกนิ้ว" ผมร้องเสียงสูง พอเรียกเขาว่าพี่เป้ เหมือนเขาจะฮึกเหิมขึ้น จากที่ค่อยๆสอดใส่ตอนนี้เขาสอดเข้ามาแรงจนผมต้องคุกเข่าค้ำไว้
"วันครับ .. พี่ไม่ไหวแล้ว .. สองนิ้วไม่พอ .. ให้พี่เป้เข้าไปในตัววันนะ" คุณอธิปถอนสองนิ้วออกก่อนจะจับลูกชายอันใหญ่โตถูมาที่ปากทางร้อน อืออ เสียวจนต้องขมิบปากทางถี่
"อ๊ะ .. เจ็บครับ .. มันลึก .. อื้อ .. พี่เป้" เขาบีบบั้นท้ายให้อ้าออกแล้วกดแก่นกายร้อนเข้ามาด้านใน ตอนแรกที่ส่วนหัวหลุดเข้ามาได้ผมแทบตาย มันเป็นความรู้สึกทรมานกว่าที่เคยมา แต่ตอนนี้คุณอธิปกดแท่งร้อนจนเข้ามาสุดลำแล้วแช่ค้างไว้ จากความทรมานมันกำลังจะกลายเป็นความเสียวซ่านในไม่ช้า
"แน่นมากเด็กดี .. ซี้ดดด .. ตอดถี่จัง .. ผ่อนคลายหน่อยครับวัน" ผมครางเสียงพร่าแล้วค่อยๆผ่อนคลายกล้ามเนื้อที่เกร็งอยู่
"อ๊ะ .. วันขยับเองครับ . อื้ออออ" ผมบอกก่อนจะค่อยๆยันตัวขึ้นจนสุดแล้วกดลงมาจนแก่นกายหายเข้าไปในช่องทางจนหมด .. ครั้งแรกของผมกับคุณอธิปมันเป็นอะไรที่หวานมากอย่างที่ไม่เคยเป็น ..
"ดีวัน .. แบบนั้นแหละ .. อ่าาส์ .. ตอดดีโคตร" จากช้าๆ ตอนนี้ผมขยับตัวขึ้นลงอยู่บนตัวคุณอธิป เราจูบแลกลิ้นอย่างมัวเมา อารมณ์ตอนนี้เรียกได้ว่าสุขจนแทบคลั่ง
"อ๊ะ .. อื้อ .. เสียวครับ .. ตรงนั้น .. แรงอีกครับ .. อ๊าาาส์" คุณอธิปสวนแก่นกายวนในตัวผมจนโดนจุดกระสัน ผมเสียวจนแทบยันตัวไม่ไหวต้องให้คุณอธิปประคองไว้
"อ่า .. วันครับ .. พี่ขอแรงอีกนิดนะ .. " เขาพูดแล้วเพิ่มแรงกระแทกขึ้นเป็นสามเท่า
"อ๊าาาส์ .. แรงๆเลยครับ .. แบบนั้น .. แบบนั้น" ผมเด้งตัวตามแรงส่งของคนใต้ล่าง เขาขบเม้มดูดกัดผมไปทั่วร่างกาย มือคุณอธิปตอนนี้กำลังเล่นกับน้องชายผมอยู่
"อึก .. อ๊า .. จะแตกแล้วครับ .. แตกแล้ว .. อื๊อออออออออออออส์" ผมทนไม่ไหวปล่อยน้ำรักออกมาเต็มหน้าท้องคุณอธิป เหนื่อยสุดๆเลย เหมือนคนเริ่มมีเซ็กส์ครั้งแรก
"อ่าา .. วันเด้งหน่อย .. อีกนิด .. อีกนิด .. อ้ะ .. อ่าาาาาาาาาาาาา" คุณอธิปถอนแก่นกายออกตอนถึงขีดสุดแล้วปลดปล่อยออกมาในน้ำด้านนอก
"แฮ่ก .. เดี๋ยวออกไปทำด้านนอก ค่อยใส่ถุงแตกด้านใน .." เขาพูดแล้วดึงผมลงไปจูบ นี่คิดจะทำอีกหรอเนี่ย .. เราจูบกันเสร็จก็พากันอาบน้ำ ผลัดกันถูหลังและผลัดกันทำความรู้จักลูกชายของเรา อาบน้ำเสร็จวันก็ถูกคุณอธิปเอาผ้าขนหนูพันแล้วอุ้มออกมานอนบนเตียง
"วันใส่ถุงให้หน่อย" คุณอธิปบอกเสียงกระเส่า ผมลุกขึ้นนั่งแล้วคลานมาหาคุณอธิปที่ยืนอยู่ปลายเตียง
"อืมม .. อุ๊บส์ .. อื้ออ" ใช้ลิ้นแตะที่ส่วนปลายก่อนจะใช้ปากครอบลงไปกินแท่งร้อนทั้งอัน พอได้เห็นชัดๆถึงได้รู้ว่าแก่นกายคุณอธิปสวยมาก เป็นแท่งยาวประมาณ 8 เกือบ 9 เส้นเอ็นที่ปูดตึงเป็นทางยาวได้รูปสวย ขนาดใหญ่คับปากจนต้องอ้าปากกว้างจนสุด สีสดไม่ค่อยคล้ำ แถมไม่มีกลิ่นตุ ถือว่าเป็นร่างกายที่สมบูรณ์แบบมาก
"ใส่แล้วนะครับ" ผมบอก หยิบซองถุงยางขึ้นมาฉีกแล้วใช้ปากห่อเอาไว้ก่อนจะค่อยๆใส่ให้คนตรงหน้าช้าๆ รูดถุงจนสุดปากก็ถอนออกมานอนรอ คุณอธิปปีนเตียงตามขึ้นมาแล้วยกขาผมขึ้นสองข้างเผยให้เห็นช่องทางที่กำลังเต้นตุบๆ
"เข้าไปละนะ .. อ่าาา .. แน่นจนขยับไม่ได้เลย" คุณอธิปกดแท่งร้อนเข้ามาแล้วดันมาจนสุด วันนอนครางกระเส่าตาปรือ ตอนนี้รู้แค่อย่างเดียวว่าอยากให้เขาขยับ
"ขยับแรงๆเลยครับพี่เป้ .. อ๊ะ .. เสียวมากครับ" ท่านี้ก็เร่าร้อนไม่แพ้ตอนอยู่บน เขาสวนแก่นกายเข้าออกอย่างไว ตอนที่เขางัดส่วนปลายไปโดนจุดกระสันด้านใน ผมก็ต้องจิกเล็บเข้าไปที่แขนเขาด้วยความเสียวซ่าน ไม่ไหวแล้วครับ มันแน่นช่องทางไปหมด ลึกมากจนกระแทกผนังด้านใน
"แบบนี้เสียวไหม .. อ่าา .. ฉันเสียวจะตายอยู่แล้ววัน .. ครางอีกครับ .. ครางชื่อพี่นะ" แค่ได้ยินเสียงกระเส่าของเขา ผมก็ครางออกมาเองโดยไม่ได้บังคับ
"อ่า .. พี่เป้ครับ .. วันเสียวไปหมดแล้ว .. พี่เป้เข้ามาแรงๆครับ .. แรงอีกครับ .. อ๊ะ " คุณอธิปคำรามด้วยความกระสันแล้วถอนแก่นกายจนสุดก่อนจะสอดเข้ามายาวจนผมทนไม่ไหวน้ำแตกไปก่อน ขยับถี่ๆอีกสี่ห้ารอบคุณอธิปก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขุ่นลงในถุงยาง ช่องทางผมเต้นตุบๆตอดรัดแก่นกายของเขาไว้ ผมนอนแหงนหน้าหมดแรง เหงื่อเริ่มแตกเพราะความเหนื่อย
"เหนื่อยหรือยังเด็กดื้อของพี่ .. จุ๊บ .. พี่ยังไม่เหนื่อยเลยนะ" เขาล้มตัวลงมาทับผมเอาไว้ แล้วพรมจูบ พรมหอมมาที่ใบหน้า
"ถ้าจะทำอีกผมขอพักอีกนิดนะ .. เหนื่อยอ่ะ .. ไม่ได้ทำนาน" ผมพูดพลางลูบหัวเขาเล่น คุณอธิปโรแมนติกแต่ก็ดิบเร้าใจดีเหมือนกันนะ
"พี่ให้วันพักก่อน .. อ้ะ .. ขอถอดถุงแปปนึง" เขาถอนตัวออกไปแล้วเดินไปถอดถุงทิ้ง จะเอาอีกจริงๆหรอครับ สองน้ำก็เหนื่อยจะตายแล้วนะ นี่ขนาดเขาทำกับผู้ชายครั้งแรก วันว่าเขาก็ช่ำชองพอควร รู้ว่าจุดไหนควรกด จุดไหนควรกระแทก
"พร้อมยังครับ .. ฟอดด" เขาขึ้นมากอดผมแล้วหอมแก้มอย่างหมั่นเขี้ยว
"ก็ได้ครับ .. อ๊ะ .. ไม่ออนท็อปนะ เหนื่อย" รีบบอกก่อนจะโดนคนใต้ล่างจับขึ้นบน .. สุดท้ายเราก็ร่วมรักกันอีกครั้งในท่าด็อกกี้ อึดเป็นบ้าเลยคนบ้าของผม เราทำกันอีกสองสามครั้งจนไม่เหลือถุงยางให้ใช้ถึงได้คิดจะหยุด มองนาฬิกาอีกทีก็ปาไปตีสี่กว่าแล้ว ตั้งแต่กลับมาเราก็ไม่ได้หยุดพักเรื่องอย่างว่าเลย .. คุณอธิปอุ้มวันเข้าไปอาบน้ำก่อนจะพาออกมาเช็ดตัว ผมใส่เสื้อนอนตัวใหม่แล้วล้มลงไปนอนไม่นานคุณอธิปก็ตามมา
"รักวันจัง .. ขอบคุณนะที่ไม่รังเกียจฉัน .. จากนี้นายคือคนรักของฉันแล้วนะวัน" คุณอธิปนอนกอดวันไว้แล้วกระซิบที่ข้างหู พร้อมจูบมาที่ขมับ
"ขอบคุณคุณอธิปเหมือนกันครับที่ไม่เคยรังเกียจคนอย่างวัน .. ถ้าไม่มีคุณผมคงจะไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ตอนนี้" ผมไหว้คุณอธิปแล้วซุกตัวเข้าไปกอด .. ตั้งแต่มาเจอคุณอธิป โลกของวันก็เปลี่ยนไป จากเด็กก้าวร้าว กร้านโลก ตอนนี้ผมเป็นวันคนใหม่แล้ว เป็นวันที่มีอนาคตที่สดใส เป็นวันที่มีแม่ มีคนที่รักอยู่ใกล้ๆ
"เรียกฉันพี่สิ .. พี่เป้ .. ไหนเรียกดูซิ" เขาพูด
"พี่เป้ .. อื้อออ" พูดจบก็โดนรั้งให้ไปรับจูบแสนหวาน ผิดไหมถ้าอยากจะบอกว่า.. วันก็รักคุณเหมือนกัน .. มันอาจดูเร็วไป แต่วันรักคุณอธิปเข้าแล้วจริงๆ
"นอนเถอะเนอะ .. พรุ่งนี้พักสักหน่อยค่อยกลับบ้านกัน" เขากระชับอ้อมกอดแน่นแล้วจูบราตรีสวัสดิ์ที่หน้าผากวัน
"ราตรีสวัสดิ์ครับ" ผมจุ๊บที่ริมฝีปากหนาก่อนจะซุกตัวเข้าหาให้มากขึ้น .. มันอบอุ่นใจเหลือเกินที่ได้อยู่ใกล้คนคนนี้ .. จากนี้ไปผมก็ได้อยู่ในฐานะคนรักของเขาแล้วสินะ .. คิดทบทวนอีกทีผมก็มีเขาเข้ามาอยู่ในชีวิตสักระยะหนึ่งแล้วนะ .. หวังว่าความรักครั้งนี้ของเราจะเป็นไปด้วยดี ไม่มีอุปสรรคใดๆ .. ขอแค่ชีวิตมีคนเคียงข้าง วันก็มีความสุขแล้ว
TBC.
เอ็นซีหวานป่ะ ฮ่าาาาา
ก็เขารักกันอ่ะจะมาซาดิสต์ครั้งแรกก็ไม่ดีน้าา
ตอนนี้กำลังซีเครียดตอนจบ คิดไว้แล้วแต่มันก็พล็อตซ้ำๆอยากเปลี่ยน
ปล. 26-2 ธค นี้ คนเขียนไปเฝ้าแม่ผ่าตัดนะคะ หวังว่าครั้งนี้คงไม่เลื่อนแล้วน้า สาธุ
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านและนักคอมเมนท์ทุกคนค่ะ
กลับไปนั่งอ่านย้อนหลังก็มานั่งคิดว่า เออว่ะ เรื่องนี้มันเอากันแรงดีเนอะ
แถมไปนั่งอ่านคอมเมนท์แต่ล่ะคน ฮาแตกน้ำตาเล็ดเลยค่ะ
อยากบอกทุกคนว่ารักอ่ะ ถ้ามีอะไรบกพร่องต้องขอโทษจริงๆค่ะ
:pig4:
-
:mew1:
-
กรี๊ด เป็นฉากNCที่น้ำตาลเลอะเตียงจริงๆ 5555
ขอให้การผ่าตัดของคุณแม่ผ่านไปด้วยดีนะคะ :call:
-
ฟินนนน
-
หวานหยดอ่ะ
-
ในทีสุดก็รักกันสักทีรอลุ้นมานาน
-
ฉายแววแปดน้ำมาแต่ไกลเลยพี่เป้ เอริ้กๆๆๆๆๆๆๆ :haun4: :pighaun: :m25:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
สาบานว่าครั้งแรกกับผู้ชาย :m25: พี่เป้ ทำไมพี่อึดเยี่ยงนี้ :ling1: อิจชี่น้องวันจุงเบย เป็นบทรักที่หวานและร้อนแรงในคราวเดียวแต่หลายน้ำอยู่เหมือนกันนะ ดูท่าจะไม่น้อยหน้า วากับแทนแล้วล่ะ :-[ ดีใจที่วันมีความสุขกับเขาสักทีหรือจะหลายทีหว่า ต่อจากนี้วันก็มีชีวิตใหม่แล้ว เริ่มต้นกับคนที่รักจริง ไม่ต้องมีใครมาว่าหรือทำร้ายอีกแล้ว เพราะเชื่อว่า พี่เป้จะปกป้องวันได้แน่นอน o13
ปล. ขอให้คุณแม่ผ่าตัดเป็นไปด้วยดีและกลับมาแข็งแรงในเร็ววันนะคะ คนเขียนก็พักผ่อนด้วยนะ :กอด1:
-
ขอให้การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดีนะครับ
-
ถุงยางไม่พอ :a5:
ทีหลังเตรียมไว้เป็นแพ็คแบบที่เขาขายส่งเลยนะคะคุณอธิป
ขอให้คุณแม่หายไวๆมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ
-
:-[ ในที่สุดคุณอธิปกับวันก็ลงเอยซะที
-
เป็นตอนที่อบอุ่นมากขนาดเป็น NC นะเนี่ย
ขอให้คุณแม่สุขภาพแข็งแรงนะค่ะ สู้ๆค่ะ
-
สู้ๆ กับทุกๆ เรื่อง ..
-
หวานบ้างไรบ้างก็คนเขารักกันนี่เนอะ
-
หวานเจีย้บเลย ในที่ วัน ก็มีคู่เสียทีหลังจากลุ้นมานาน :impress2:
-
หวานหยด แต่ยังคงคอนเซ็ปแซ่บเว่อร์~~~~!!!! ^.,^
เลือดคุณพี่จะพุ่ง 55555
รอตอนหน้า หวานหยดๆๆ
-
สนุกมากค่ะ :katai2-1:
-
:กอด1: ขอให้ทุกอย่างราบรื่นค่ะ
ดูแลสุขภาพตัวเองด้วย
-
หวานโดนใจได้อีก
อยากอ่านคู่เจนี่คู่รักหวานสุดแปลก อิอิ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ไม่อยากให้จบเลยค่ะ ยาวนานมาก
ขอให้คุณแม่ปลอดภัยค่ะ :กอด1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยคะ สนุกมากคะคุณนักเขียน รอติดตามผลงานต่อไปนะค่ะ ชอบมากที่ตัวละคร มีมิติ มีวิวัตธนาการ โดนส่วนตัวเเล้วชอบที่วันโตขึ้นทั้งทางความคิด วุฒิภาวะ
-
เอ็นซีหวานน้ำตาลทะลักเลยค่ะ
พี่เป้น่ารักสุดยอดไปเลยยยยยยยย
ดีใจแทนวันมาก ชูชื่นกันทุกคู่
:กอด1:
-
น่ารักกรุบกริบดีจริง ๆ คู่นี้ ไม่แรงมาก :man1: รู้สึกเหม่ีอนใกล้จะจบ แต่ไม่อยากให้จบอ่ะ :กอด1:
รอตอนต่อไปนะคะ ปล.ขอให้คุณแม่ผ่าตัดอย่างปลอดภัยไม่มีภาวะแทรกซ้อนนะคะ เอาใจช่วยคนเฝ้าไข้ด้วย :3123:
:katai3:
-
โอ๊ย หน้ามืด เบาหวานขึ้น คิคิ
-
มารอวันกับพี่เป้ :call:
-
ตัวอิจฉา
"อรุณสวัสดิ์ .. ฟอดด"
"อื้ออ .. อรุณสวัสดิ์ครับ"
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็เจอกับคนข้างๆที่กำลังนอนมองหน้าพร้อมกับเอามือเกลี่ยผมเล่นอยู่ ทำไมต้องมองด้วยสายตาแห่งความรักขนาดนั้นด้วยวะ คนมันก็เขินเป็นนะครับคุณอธิป เขาบอกอรุณสวัสดิ์ผมก่อน หลังจากนั้นผมก็บอกเขากลับ เขาหอมแก้มแล้วไล่จูบไปทั่วหน้า ตอนนี้วันว่าวันเริ่มรู้สึกเจ็บที่ช่องทางด้านหลังนิดๆแล้วแหละ แต่ก็ไม่ได้มากอะไร ถ้าวันนี้ไม่ต้องเดินทางกลับบ้านก็อยากจะนอนตีขาทั้งวันไม่อยากทำอะไรเลย
"ลุกไหวหรือเปล่าวัน ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวฉันให้เด็กยกข้าวขึ้นมาให้ดีไหม .. หืม" เขาลูบหัวไปพูดเสียงหวานไป ช่างอบอุ่นเหลือเกินภายใต้อ้อมกอดคนๆนี้
"ไหวครับ .. ฮื่อ .. นี่อะไรครับ .. ของคุณอธิปหรอ" กำลังยกมือขึ้นลูบหน้าคุณอธิป แต่รู้สึกได้ถึงสิ่งของบางอย่างที่แขนขวา พอมองดูแขนตัวเองก็พบว่ามันเป็นกำไลสีทองมีลายสลัก ทำไมมันมาอยู่ในแขนวันได้ล่ะเนี่ย เขาใส่ให้วันหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่
"ของวันนั่นแหละ .. ฉันให้เป็นของขวัญของเรา .. มันเป็นคู่นะ .. แต่ฉันคงไม่ใส่ .. ใส่ไว้นะครับ ถือเป็นของแทนใจ .. แล้วก็เรียกว่าพี่เป้ด้วย .. เข้าใจไหมครับน้องวัน" เขาพูดแล้วดึงแขนวันไปจูบเล่น ของขวัญแทนใจอย่างนั้นหรอ คุณอธิปน่ารักจัง
"ขอบคุณนะครับ .. พี่ดีกับวันเกินไปแล้ว" ผมกอดเขาแน่น รู้สึกว่าคนๆนี้ดีกับผมมาตลอด ตั้งแต่เราเจอกัน เขาก็ทำให้วันเห็นว่าทุกอย่างคือความจริงใจ ไม่เสแสร้ง เขามอบความสุข มอบความรัก สั่งสอนให้ผมเป็นคนดี สอนให้ผมรู้ว่าความรู้มันสำคัญกับชีวิตคนเรามากแค่ไหน .. เอ่ออ .. ที่กล่าวมานี่ผัวหรือพ่อวะ
"พ่อจ๋า"
"ห๊ะ อะไรนะ"
"พี่เป้เป็นพ่อทูนหัวของวัน"
"ไม่เอาดิ พี่ไม่อยากได้ลูก พี่อยากได้เมีย"
"ใครเมียพี่ครับ .. เฮ้ยย . เดี๋ยวตก .. อ๊ากกก .. ฮ่าาาา"
คงเป็นเพราะยั่วพี่แกมาก เลยโดนฟัดแก้มแล้วอุ้มเข้าห้องน้ำไป หึหึ อย่าคิดนะว่าเขาจะไม่ทำอะไรผม จากเรด้าการจับความหื่น ผมว่าพี่แกนี่ก็หื่นตัวพ่อเหมือนกัน ถ้านับบรรดาผู้ชายที่เคยมีอะไรด้วย คุณดริณน่าจะหื่นสุด แต่ก็ไม่แน่ว่ะ เพราะตอนนี้คนที่อยู่ด้วยปัจจุบันก็เหมือนจะเพิ่มดีกรีความหื่นขึ้นเรื่อยๆ อย่างตอนนี้เขาก็พาผมเข้ามาอาบน้ำ เราอาบด้วยกัน และ ผมโดนสำเร็จโทษไปอีกสองรอบ ขาล้าเลยครับ กว่าจะลงมาทานข้าวกันได้ก็เกือบเก้าโมง
"ไงจ๊ะหนูวัน เมื่อคืนนอนสบายไหม" แม่คุณอธิปถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ส่วนพ่อเขาตอนนี้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์เต๊ะท่าอยู่หัวโต๊ะ เจอแบบนี้เลยนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ตอนแรกก็โกรธอยู่หรอก แต่ตอนนี้ก็ลืมๆแล้ว เขาคงอยากทดสอบความอดทนล่ะมั้ง หึ ดีนะที่ไอ้วันคนเก่ามันตายไปแล้ว ไม่อย่างนั้นงานอาจจะเละได้
"สบายดีครับ .. แม่นอนสบายไหม .. ป้าน้อยล่ะครับ" เห็นแม่ก็พอชื่นใจหน่อย ตอนนี้เรานั่งประจำที่เรียบร้อย รอพี่ปริมลงมาก็คงจะได้ทานข้าวกัน
"แม่นอนสบายดีจ้า ส่วนป้าน้อยแกก็บ่นปวดหลังนิดหน่อย แก่แล้วก็แบบเนี้ย" แม่พูดพลางหัวเราะชอบใจ
"จ้า แม่คนไม่แก่ .. ป้าสบายดีลูก ห้องนอนดีกว่าที่นู่นด้วยซ้ำ" ป้าน้อยยิ้มให้อย่างจริงใจ ห้องนอนมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก เพียงแต่มันดูแข็งเกินกว่าคนแก่จะนอนได้
"ว่าไงเป้ .. เมื่อคืนจัดหนักหรอ .. หึ" มาถึงก็แซวกันเลยนะพี่ปริมคนสวย เห็นใจวันบ้างเถอะ บนโต๊ะมีแต่ผู้ใหญ่
"ก็นิดนึง อย่ามาแซวผมเลย ตัวเองอ่ะเมื่อไหร่จะมี" คุณอธิปแซวกลับ ทั้งโต๊ะนี่ขำกันใหญ่เลย ไม่รู้ขำเรื่องพวกเราหรือขำเรื่องพี่ปริม
"เออน่า ก็ให้น้องเป็นฝั่งเป็นฝาไปก่อน คุณพ่อคุณแม่อย่าขำปริมนะ .. หิวแล้ว ทานข้าวกันเถอะค่ะ" พี่ปริมหน้าแดงจัดเลย แทนที่จะเป็นวันกับคุณอธิปนะ ตอนนี้กลายเป็นทุกคนมุ่งความสนใจไปที่ตัวพี่ปริมหมดแล้ว
.
"วันไปคุยกับพ่อในห้องหน่อยนะ .. เป้แกไม่ต้องตามเมียมาล่ะ" ทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อยพ่อคุณอธิปก็พูดขึ้นมา ตอนนี้ท่านเดินเข้าห้องไปแล้ว จะมีอะไรอีกวะเนี่ย บางทีก็แอบเกร็งเหมือนกันนะ พ่อเขาก็ดุใช่ย่อย เวลาทำหน้าตาน่ากลัวนี่มีหงอยอ่ะ
"นั่งลงสิ"
"ขอบคุณครับ"
เขาสั่งให้นั่งลงเก้าอี้ตรงข้าม ในนี้เหมือนจะเป็นห้องทำงาน มีรูปถ่ายครอบครัวเต็มไปหมดเลย
"เรารักเป้มันจริงๆหรอ . พ่อรู้ว่าเป้มันรักเรา . แต่เราล่ะรักเป้มันจริงหรอ" มาถึงก็ยิงคำถามแรกมาเลย
"ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกครับว่ารักเขาหรือเปล่า .. แต่ตอนนี้ผมนั่งทบทวนดู .. ผมว่าผมคงจะรักเขาจริงๆสักวัน"
"พูดแบบนี้เราหมายความว่าอะไร". ดูเหมือนท่านจะไม่ค่อยพอใจในคำตอบวันนะ
"ผมต้องขอโทษนะครับ แต่นี่คือความจริง ผมผ่านความเจ็บปวดมามาก .. คุณอธิปเข้ามาในตอนที่ผมเจ็บปวดที่สุดในชีวิต เขาเป็นเหมือนผู้มีพระคุณ .. จนมาตอนนี้ วันที่เขาบอกว่ารักผม .. ผมยังไม่ทราบจริงๆว่าที่ผมคิดกับเขามันคือรักหรือยัง .. ผมเพิ่งเลิกกับแฟนไม่นานน่ะครับ .. พอมีคนเข้ามามันเลยตั้งตัวไม่ทัน .. ถ้าผมพูดว่าผมรักเขามากมันก็ดูจะไวเกินไป .. แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมคิดว่าตอนนี้ผมเริ่มจะรักเขาแบบคนรักแล้วล่ะครับ" พูดออกไปด้วยความสัจจริง ถ้าคุณพ่อคุณอธิปไม่พอใจ วันก็คงจะว่าอะไรไม่ได้
"รู้ไหมว่าหนูเป็นคนที่จริงใจมาก .. ได้ฟังแล้วมันก็อุ่นใจล่ะเนอะ .. ไม่ต้องเครียดหรอก พ่อไม่ได้จะว่าอะไรเรา แค่อยากขอความแน่ใจ ว่าเราจะไม่ทิ้งอธิปมัน .. เฮ้อ .. พ่อก็ไม่ได้ยอมรับเรื่องชายรักชายมากอะไรหรอกนะ . แต่พอเห็นเรากับเป้มันพ่อก็ว่ามันดูเป็นรักที่ไม่ฉาบฉวยดี .. เอาล่ะ .. พ่อขอฝากเจ้าธิปมันด้วยนะวัน .. หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะ .. เออ แล้วก็ขอโทษด้วยที่แกล้งเราเมื่อคืน .. อย่าโกรธนะลูก .. ไปๆ . รีบกลับจะได้ไม่ดึก"
"ขอบคุณครับ"
พ่อคุณอธิปเดินมาลูบหัวเหมือนให้พร ที่จริงแกก็ใจดีล่ะเนอะคงไม่ได้ใจร้ายเหมือนหน้าดุๆนั่น .. พอออกมาจากห้องทำงานทุกคนก็นั่งรอกันอยู่แล้ว เราลาพ่อกับแม่คุณอธิปแล้วขึ้นรถกลับ ระหว่างทางก็นั่งคิดถึงคำที่แม่คุณอธิปพูดตอนก่อนจะออกมา 'รักพี่เขาให้มากๆนะลูก .. พี่เขารักวันมากนะ' คิดไปก็เหลือบมองหน้าคุณอธิปไป คนคนนี้สินะ ที่วันควรรัก ที่วันควรเคารพเขาให้มากๆ ก็หวังนะครับ หวังว่าจะรักเขาโดยไม่มีข้อแม้ ไม่มีอย่างอื่นมาขวางกั้น หวังว่าสักวันผมจะรักเขาได้ด้วยใจที่แท้จริง .. แต่ตอนนี้ก็รักเขาแล้วล่ะครับ รักเพราะเขาดีกับวันและแม่มาก ความดีของเขาผมเห็นมันมาตั้งแต่แรก เพียงแต่ผมไม่เคยเก็บมาใส่ใจเลยก็เท่านั้น
.
"แม่ครับผมขอให้วันย้ายไปนอนกับผมได้ไหม" คุณอธิปพูดกับแม่ตอนที่เราถึงรีสอร์ตแล้ว ตอนนี้พี่ปริมกับป้าน้อยกลับเข้าห้องไปแล้ว
"อืมม วันว่าไง แม่ก็ตามนั้นค่ะ" เขาเรียกกันแม่ลูกตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
"จะดีหรอครับ ผมว่า .."
"ตกลงเนอะ ย้ายมาคืนนี้เลยละกัน .. เปี๊ยกๆ ขนของที่จะให้เด็กๆเข้าไปในรีสอร์ตหน่อย" เขาเปลี่ยนเรื่องไปเรียกพี่เปี๊ยกขนของฝากซะงั้น
"ได้ครับ" เสียงพี่เปี๊ยกขานรับ
"อะ .. อ้าว .. แล้วจะให้วันคิดทำไม". ส่ายหน้าแล้วเดินตามแม่เข้าข้างใน
"เอาเถอะน่าวัน เห็นใจเขาหน่อย เขาอยากนอนกอดเรามาตั้งนานละ" เออเนอะ เป็นปี่เป็นขลุ่ย นี่ตกลงใครลูกชายแม่กันแน่เนี่ย
.
"พี่ปริม อาทิตย์หน้าผมจะไปดูที่จะทำรีสอร์ต ผมพาวันไปนะ รบกวนพี่ดูแลรีสอร์ตแทนผมด้วย" คุณอธิปพูดตอนนั่งกินข้าว พอกลับมาแม่ก็ไปดูครัวต่อว่าเป็นไงกันมั่ง ส่วนวันก็เดินไปรดน้ำต้นไม้ พอรดเสร็จได้เวลากินข้าว พี่ปริมก็เดินมาเรียกพอดี
"ได้สิ มันอยู่ลึกไม่ใช่หรอ แกพาเปี๊ยกไปด้วยก็ดีนะ เผื่อมีอะไรไม่ชอบมาพากลจะได้ช่วยกันได้" พูดเหมือนอยู่ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้อย่างนั้นแหละ
"พี่ก็คิดมาก นั่นมันถิ่นเรานะ"
"พาเปี๊ยกไปด้วยแหละ พี่ห่วง" พี่ปริมดูห่วงจริงๆนะ มีอะไรหรือเปล่าวะ
"ครับๆ คุณพี่สาว .. วัน .. เดี๋ยวคิดบัญชีเสร็จไปนอนเลยก็ได้นะ" เขาบอกตอนเก็บจานไปไว้ในครัว
"ครับ" ตอบรับแล้วเอาจานไปเก็บ แม่กำลังทำกับข้าวอย่างเมามันส์ แทนที่มาเหนื่อยๆจะพัก ไม่มีเสียหรอกคุณนายเวียง
"แขกโต๊ะสุดท้ายแล้วหรอแม่" ที่ถามเพราะเห็นแม่ถอดชุดกันเปื้อนแล้ว
"เออ เอ็งขนเสื้อผ้าไปหมดหรือยัง"
"โหยแม่ วันไม่ได้จะย้ายบ้านนะ จะขนไปทำไมหมดล่ะ"
"อ้าว เอ็งจะเข้าออกห้องแม่ตลอดได้ไง ต่อไปนี้แม่ครองเว่ย ไปไป๊ ชิ่ว" อ้าว รักกุมาก
"แม่อ่ะ .. อื้อออออ " เข้าไปกอดแม่เลยโดนฟัดมาด้วยความหมั่นเขี้ยว รักแม่จัง แม่บอกอะไร วันก็ทำตามล่ะคร้าบบบบ
.
"โกรธหรือเปล่าที่สั่งให้ย้ายมาแบบนี้" ผมนอนอยู่บนเตียงนานแล้วแต่ไม่หลับ ก็รอเขาแหละครับ พอเขาเข้ามาอาบน้ำก็มานอนกอดผม
"วันจะโกรธทำไม คิดมากอีกแล้วนะ " ผมบอกแล้วลูบแขนเขา ตอนนี้เขานอนกอดมาจากด้านหลัง
"กลัวจริงๆนะ กลัววันจะไม่รัก กลัววันจะโกรธ กลัววันจะน้อยใจ ไม่เคยเป็นกับใครแบบนี้เลย" เขาพูดซะน่าสงสาร ผมเลยหันหน้ามาหาเขา จับหน้าเขาไว้แล้วลูบแก้มที่เริ่มมีหนวดเคราขึ้น
"วันต่างหากครับที่ต้องกลัว กลัวว่าคุณจะไม่สนใจผม กลัวว่าวันนึงคุณจะเจอคนที่ดีกว่าผม .. พี่เป้ครับ .. วันอาจจะยังพูดคำว่ารักได้ไม่เต็มปาก .. แต่วันพูดได้เลยว่าตอนนี้คุณคือคนเดียวที่อยู่ในใจวัน" บอกออกไปให้เขามั่นใจว่าวันต่างหากที่ต่ำต้อย วันต่างหากที่ต้องกลัวว่าจะโดนทิ้ง
"ไม่ต้องกลัวนะ พี่รักวันมาก แค่มีวันอยู่ข้างๆพี่ก็พอใจแล้ว " เขากดจูบมาที่หน้าผากผม คุณอธิปเป็นคนที่อบอุ่นมาก อยู่ใกล้ๆแล้วไม่อยากห่างไปไหนเลย
"ขอบคุณนะครับ" พูดจบเงยหน้าขึ้นไปมอง อ้าว คนที่อบอุ่นเมื่อครู่หายไปไหนวะ ทำไมตอนนี้เห็นแต่สายตาเร่าร้อนของคนตรงหน้า อย่าบอกนะว่าจะทำอีก โอ๊ย วันนี้โดนไปหลายรอบแล้วนะ !
"ตอบแทนหน่อยสิ .. หืม .. ออนท็อปให้หน่อยนะ" ไม่พูดเปล่า เอาปากมางับปากผมแล้วดึงเล่น พอผมไม่เปิดปากก็ใช้ลิ้นเลียรอบริมฝีปากเหมือนยั่ว โคตรร้ายเลยว่ะ
"มะ .. อื้อออออ". โอ๊ย เสียหลักจนได้ ยังไม่ทันได้พูดห้ามก็โดนลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาอย่างไว ไม่ใช่แค่สอด แต่ไล้เลียไปทั่วทั้งปาก ไม่ต้องพิสูจน์หรอกครับ วันแปรงฟันแล้ว
"อ๊ะ .. อืม " ตอนนี้ยิ่งกว่าคำว่าสยิว แต่มันเสียวไปหมดแล้ว ทั้งลิ้น ทั้งมือ พัลวันกันมั่วไปหมด ลิ้นก็ดูดดุนกันจนน้ำลายเลอะข้างปาก ส่วนมือเขาก็สอดมาเล่นกับยอดอกผมจนตอนนี้นมแข็งสู้มือหนาแล้ว นี่ก็ไม่น้อยหน้านะ ทำมาก็ทำกลับ แต่ไม่ใชด้านบน เป็นด้านล่าง ผมส่งมือไปเล่นกับพวงใหญ่ๆในกางเกงนอนสีเข้ม รับรู้ได้ว่าคนข้างๆอารมณ์มาเต็มแล้ว หึ ไหนใครบอกว่าคนสุภาพอบอุ่นไม่หื่นกาม คิดผิดคิดใหม่ครับ คืนนี้ผมว่าผมคงโดนไม่ต่ำกว่า 2 น้ำแน่นอน พูดแล้วก็จัดกันต่อ ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาให้ถุงยางหมดก็แล้วกันครับ
.
"คุณอธิปล่ะพี่ปริม" เช้านี้ตื่นสายเลย เมื่อคืนเป็นไปตามคาด โดนบนเตียงสอง ในห้องน้ำหนึ่ง เบาๆกันไป เจ็บก้นไปหมดละเนี่ย
"เห็นพาคุณเชอร์รี่ไปดูรีสอร์ตน่ะ .. เออ .. ทำไมคุณแทนถึงได้ส่งอินี่มานะ .. พี่เห็นแวบแรกรู้เลยว่าแรดมีนอ" อุ้ย พี่ปริมด่าคนเป็นด้วย
"ทำไมหรอครับ เกี่ยวอะไรกับคุณดริณอ่ะ" เกี่ยวอะไรกันวะ คุณดริณจะส่งคนชื่อเชอร์รี่มาทำไม
"ก็มาดูงานแทนอ่ะ เห็นว่าเป็นฝ่ายลงพื้นที่สำรวจ แต่พี่ว่านางเป็นฝ่ายสำรวจผู้ชายมากกว่าสำรวจพื้นที่นะ .. ระวังหน่อยละกัน แม้เป้มันจะไม่เล่นด้วย แต่พี่ว่าอินี่ไม่ปล่อยคนระดับเป้ไปหรอก" โห ขนาดนั้นเลยหรอวะ
"พี่ก็คิดมากไป ไม่เอาละ เดี๋ยวผมไปรดน้ำต้นไม้ดีกว่า" บอกเสร็จก็เดินลงมา แขกก็เยอะเหมือนเดิม วันนี้ครูไม่มาสอนเพราะมีธุระ ผมเลยไม่มีอะไรทำเลย
"เออ ว่าไง" กำลังรดน้ำอยู่ ไอ้วาก็โทรมา
(( มึงเห็นคนที่คุณแทนส่งไปยังวะ แม่งร้ายตัวแม่นะมึง ))
"อะไรวะ พูดเหมือนพี่ปริมอีกคนละ"
(( ก็คนนี้เกือบทำให้กูกับคุณแทนทะเลาะกันอ่ะ แม่งดีนะที่กูกลับมาทัน ไม่งั้นเสร็จอินี่แน่ๆ ))
"โห ถ้ามึงขึ้นคำว่าอินี่กูว่าไม่ธรรมดาว่ะ"
(( ตกลงมึงเจอนางยัง กูรีบโทรมาเลยตอนรู้เรื่อง คุณแทนแม่งทำอะไรไม่คิดเลย คุณอธิปมึงหล่อชาติตระกูลดีขนาดนั้น นางไม่มีทางเมิน ))
"โหย กูต้องกลัวป่ะวะ มึงพูดอย่างกับจะให้กูไปตบผู้หญิงอย่างนั้นอ่ะ "
(( รอดูไปก่อนละกัน รายงานกูด้วยเป็นระยะ แค่นี้แหละ กูเข้าเรียนก่อน ))
"เออๆ"
วางไปแล้วด้วยความงง นี่พลาดอะไรไป มันไปมีเรื่องกันตอนไหนวะ แล้วคนชื่อเชอร์รี่นี่ร้ายขนาดนั้นเลยหรอ ก็ไม่รู้ว่ะ เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ผู้ชายด้วย ถ้าไม่เล่นด้วยสักอย่าง ใครจะทำอะไรได้
"นี่นาย ! ขอน้ำล้างมือหน่อย" เสียงผู้หญิงเดินมาจากด้านหลัง สงสัยจะเป็นแขกในรีสอร์ต
"นี่ครับ" ยื่นสายยางไปให้ เหลือบมองตั้งแต่ปลายเท้ส หือ ใส่รองเท้าส้นสูง เลยขึ้นมาหน่อยเป็นขาขาวๆเรียวๆ เลยขึ้นมาอีกเหมือนจะเป็นกระโปรงสีแดง เงยมาเต็มๆ เป็นชุดสายเดี่ยวสีแดงกระโปรงสั้นเลยส่วนนั้นมาประมาณคืบ ผมยาวสลวยสีบลอนด์แดง แต่งหน้าจัดจ้าน หรือว่านี่คือคุณเชอร์รี่
"ดูตาม้าตาเรือหน่อยสิ! น้ำกระเด็นใส่ขาหมดแล้ว โอ๊ย คนสวนที่นี่ไม่ได้เรื่องเลย" เธอพูดจบก็เดินบิดตูดขึ้นด้านบนไป อะไรวะ ด่ากูเสร็จก็เปิดตูดไปเลยหรอ
(( ว่าไงมึง กูเรียนอยู่ ))
"กูแค่จะโทรมาบอกมึงว่ากูเจอตัวอิจฉาของเรื่องแล้ว"
TBC.
ขอโทษที่มาช้านะคะ
พอดีมีธุระนิดหน่อย แฮ่ๆ สั้นไปป่าวน้าา
ขอบคุณทุกคนค่ะ รักที่สุดเลย
:pig4:
-
มีพระเอก นายเอก ตัวอิจฉา ครบรสเลยค่ะทีนี้ :hao7:
-
:m16: :m16: เอาใจช่วยพี่วัน สู้ๆ :กอด1: :กอด1: :pig4:
-
สั้นอ่าาาาาาาา
-
:mew1:
-
:mew1:
-
:L1: welcome back
-
ชะนีน้อย ไหนๆก็ลงมาดูพื้นที่แล้วกลับเข้าป่าเลยด้วยละกัน
ปล ลีลาเธอสู้วันไม่ได้ร้อกกกนี่พูดเลยย :katai4:
-
จะมาป่วนอะไรอีกล่ะอิหอยเชอรี่!?
-
ส่งนางมาทำไมมมมมมมม
-
อะไรเนี้ยยย ตัวอิจฉาโผล่มาแล้ววว
-
นังเชอรี่มีนอ จะแผลงฤทธิ์อะไรอีกอะ. :katai1:
-
ขนาดวายังออกตัวว่าชะนีนี้แรงจริง
แค่เจอแปปเดียวไม่ถึงสามนาทีก็
เห็นฤทธิ์นางละวันก็เตรียมรับมือดีๆละ
อย่าลืมแท็คทีมดัพี่ปริมด้วยเผื่อเพลี่ยงพล้ำ
-
วันเตรียมแทคทีมตบชะนีกับพี่ปริมเลย หมั่นไส้จริงๆ
แม่ตะขบดง
-
รู้สึกหมั่นไส้เชอร์รี่ตั้งแต่แรกเห็น
-
ตัวชั่วมาแล้ว
-
ในตอนนี้อิจชี่น้องวันที่สุดๆๆ :ling1: ในที่สุดนางก็มีความสุขกับเขาสักที แถมดูจะสุขหลายๆๆๆทีด้วย แหม คนเงียบๆนี่แหละเสียบดีนักล่ะน้องวัน :haun4: เป็นธรรมดาชีวิตรักก็ต้องมีมาร แต่อย่าได้กลัว คนของเรารักเราขนาดนี้ไม่ต้องหวั่น มากี่สิบนางร้าย ก็เอาอยู่ :katai2-1: แค่เชอรี่ จะสู้ ทุเรียนฉีกเป็นพลูอย่างน้องวันได้ไง :hao6: มีแอบฮาน้องวา เดี๋ยวนี้นางร้ายขึ้นนะ ดีแล้วคนอย่างดริณเงียบๆติ๋มๆไม่ได้ ต้องจัดจ้านบ้าง o18
-
เดี๋ยวเธอเจอวันซะก่อน
-
เอาอีนางนี่มารีสอร์ตทำไม :katai1:
วันต้องสู้นะ อย่าไปยอมชะนีส้นสูง
ชิชะ เกลียดชะนีทุกเรื่อง :z6:
-
อ่านมาตั้งนาน เพิ่งรู้ว่าเรี่องนี้ขาดอะไร ............. ขาดตัวอิจฉานี่เอง............. เพราะที่ผ่านมามีแต่อุปสรรคจากผู้ชายที่เข้าหาวัน หร่ีอคนที่วันรัก แต่นี่มีผู้หญิงที่เป็นตัวอิจฉา ตัวเป็น ๆ เลย ควรจะตี่นเต้นดีป่ะ :laugh:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
แค่ชื่อก็น่าตบและ
-
ชอบที่พี่เป้หื่นนนนน :hao6: :hao6:
อยากเป็นน้องวัน อยากโดนกระทำ 555555
คือชะนีคะโผล่มาให้ประชาชีเค้าชังน้ำหน้าทำไมคะ
ถ้าหิวผู้ชายก็ไปหาเอาข้างหน้านะคะ แต่ถ้าอยากลองดีกับน้องวันก็ได้ดี น้องคงจัดให้จนลืมไม่ลง :katai3:
-
ตัวอิจฉาในละคร กรี๊ดๆๆๆ
แระไม่ค่อยจะฉลาดสินะ หึหึหึ ^^*
-
:o8:
-
สมคำเล่าลือ ..
-
อิชะนีเชอร์รี่ แกรีบกลับเข้าป่าไปเดี๋ยวนี้
อย่าให้วันของคุณอธิปต้องออกโรง
-
มารยาสาไถย
"กูเจอตัวอิจฉาของเรื่องละ"
(( ตัวอิจฉาอะไรของมึงวะ ))
"หึ ก็แม่นางเชอร์รี่ของมึงไง"
(( เออ เป็นไงวะ เหมือนที่กูบอกไหม ))
"ก็ดูเป็นคนจัดจ้าน แต่ยังไม่เห็นตอนที่นางออกฤทธิ์ว่ะ"
(( กูเกลียดมาก มึงคิดดูละกันว่าคนอย่างกูพูดอ่ะ ))
"เออๆ กูเชื่อ กูจะระวังตัวละกัน ขอบใจมึงมาก มึงเรียนต่อเถอะ"
(( เออๆ ดูแลตัวเองด้วยนะมึง คิดถึง ))
"วันจ๋า"
"วัน"
"อ่า .. ค .. ครับ" หลุดออกจากเสียงบทสนทนาที่คุยโทรศัพท์กับไอ้วาเมื่อเช้านี้ได้เพราะพี่ปริมมาเรียก กำลังนั่งคิดอยู่ว่าเธอจะร้ายได้สักแค่ไหนกันเชียว
"เป็นอะไรทำไมเหม่อๆ คิดถึงเป้หรอ" ที่พี่เขาถามแบบนี้ก็เพราะว่าคุณอธิปตอนนี้ยังไม่กลับมาจากดูงานกับคุณเชอร์รี่อะไรนั่นเลย คุณอธิปนี่ก็อีกคนกะจะพาเขาไปดูจนมืดค่ำกันเลยใช่ไหม
"เปล่าหรอกครับ วันคิดอะไรเรื่อยเปื่อย" ตอนนี้ผมนั่งอยู่ด้านบน ส่วนพี่ปริมแกเพิ่งขึ้นมา ช่วงนี้แขกเริ่มจะมากันเยอะแล้ว คงเป็นเพราะใกล้หน้าหนาวเต็มที มีแขกทยอยมาพักวันสองวันกลับก็มี มาค้างเป็นอาทิตย์ก็มีแล้วแต่จุดประสงค์ที่มาเที่ยวเขาค้อ
"เฮ้อ .. นี่พี่ยังติดใจยัยเชอร์รี่อะไรนั่นอยู่เลยนะ ดูเหมือนยันนั่นจะชอบเป้แน่ๆอ่ะ .. เห็นสายตาท่าทางเวลามองเป้แต่ละทีนี่แทบจะสิงร่างน้องชายพี่อยู่ละ" พี่ปริมพูดสีหน้าเอือมระอา ฟังคนอื่นเล่ามาขนาดนี้ชักอยากจะเห็นแล้วสิ ว่าสรรพคุณของผู้หญิงคนนี้มันขนาดไหนกัน
"เขาจะกลับกรุงเทพฯเมื่อไหร่ครับพี่ปริม"
"ไม่แน่ใจอ่ะ .. พี่กลัวมันจะอยู่ถึงอาทิตย์หน้าตอนที่พาเราไปดูรีสอร์ตที่ใหม่อ่ะดิ" โห จะอยู่ขนาดนั้นเลยหรอวะ ถ้าแบบนั้นมึงย้ายมาอยู่เลยไหม
"คุยอะไรกันอยู่สาวๆ" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลังพร้อมสัมผัสเบาๆที่แตะมาที่เอวคอด กลับมาแล้วสินะคนของผม
"กว่าจะกลับมาได้นะ หายไปทั้งวันเลยตาเป้ ถามจริงแกไปคุยเรื่องรีสอร์ตอย่างเดียวป่ะ" พี่ปริมถามสีหน้าเครียดแค้นจริงจังมาก สงสัยเป็นเพราะผู้หญิงด้วยกัน พี่ปริมเลยดูออกเป็นพิเศษ
"ก็คุยเรื่องอื่นบ้างแหละพี่ แต่ที่กลับมาช้าเนี่ยเป็นเพราะผมพาเธอดูไร่รอบๆน่ะครับ เห็นเธอว่าคุณแทนมอบหมายส่วนนี้มาให้เธอทำ" ตอบมาอย่างละเอียด นี่ก็ซื่อจริงหรือแกล้งซื่อ คำที่พี่ปริมเอ่ยมามันบ่งบอกชัดๆว่าประชดอยู่ แต่ได้ยินแบบนี้ก็โล่งอกไปหน่อย
"ย่ะ .. หวังว่าจะไม่ต้องเจอนังคุณเชอร์รี่อีกในวันพรุ่งนี้นะยะ" พี่ปริมพูดเบ้หน้าไปที่ทางเข้า สงสัยจะจ๊ะเอ๋เข้ากับคนที่กำลังพูดถึง จริงๆด้วย มาแล้วครับ พอคุณเชอร์รี่เดินมาถึงเคาน์เตอร์พี่ปริมก็เดินออกไปด้านหลังเลย แกคงเกลียดมากจนไม่อยากเห็นหน้า นี่ก็ภาวนาให้เธอรีบๆกลับไป กลัวเหลือเกินว่าเหยื่อรายต่อไปของเธอจะเป็นคุณอธิป
"ไงคะเป้ แล้วเราจะทานอาหารกันที่ไหนดีคะ" เธอเดินมาประชิดตัวคุณอธิปพร้อมกับพูดจาจีบปากจีบคอ แถมเรียกชื่อเล่นได้เต็มปากราวกับว่ารู้จักกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว แล้วดูชุดที่ไปเดินสำรวจดิ กางเกงขาสั้นจุ๊ดจู๋ เสื้อระบายบางๆ ใส่หมวกปีกบานเพิ่มความเซเลป เอิ่ม อยากจะถามว่าแต่งตัวล่อตะเข้แบบนี้จะไปสำรวจอะไรมิทราบ
"เดี๋ยวคุณสั่งทานได้เลยนะ ด้านบนนี่แหละ ผมสั่งเด็กไว้ให้แล้วว่าคุณเป็นแขก" คุณอธิปพูดตัดเยื่อใยจนผมแอบกลั้นขำ นี่ก็ไม่รู้แกล้งซื่ออีกหรือเปล่า เธออุตส่าห์อ่อยให้นั่งทานด้วยกันสองคนขนาดนี้ เจ้าของรีสอร์ตสุดหล่อของผมยังตีหน้าตายปฏิเสธได้อีก
"อ .. อ้าว .. เราไม่ทานด้วยกันหรอคะ" เธอยื่นมือเรียวทาเล็บยาวสีแดงสดมาเกาะแขนคุณอธิปไว้ ไม่ใช่แค่จับ มีลูบไล้เบาๆด้วยนะ แหม่ กลัวเขาไม่สยิวหรอไงวะ .. ชะนีเชอร์รี่
"ผมทานดึกๆน่ะ อีกอย่างผมต้องทานกับแฟนผม" คุณอธิปพูดแล้วแกะมือเธอออก อ้าว คุณอธิปบอกหล่อนแล้วหรอว่ามีแฟนแล้ว โห่ ไม่สนุกเลย กะจะดูท่าทีของนางนานๆเสียหน่อย แต่ไม่เป็นไร แค่นี้ก็พอจะเดาออกแล้วว่ายัยเชอร์รี่นี่กะจะเอาคนหล่อรวยจริงๆอย่างที้ได้ยินมาแล้วแหละ
"เธออยู่ไหนล่ะคะ ก็พามาทานด้วยกันสิ" เธอพูดแล้วสอดส่ายสายตาหาไปทั่วร้าน หึ อยากจะตะโกนใส่หน้าว่ากูนี่แหละโว้ย แฟนเขาอ่ะ แล้วกูก็ไม่อยากร่วมโต๊ะเดียวกับคุณมึงด้วย
"ก็อยู่ .." เห้ย อย่าเพิ่งบอกเขาไปนะคุณอธิป
"อยู่ข้างล่างครับ .. เอ่อ .. คุณอธิปครับ .. เมื่อเย็นมีลูกค้าต้องการคุยด้วยน่ะครับ ., ผมบอกว่าจะให้คุณติดต่อกลับตั้งนานแล้ว .. ลงไปเลยก็ดีนะครับ" ฟู่วววว เหมือนเขาจะงงๆนะที่ผมไม่ให้เขาบอกว่าเป็นอะไรกับผม แต่เขาก็เลยตามเลยยอมเดินลงไปด้านล่าง ส่วนผมจะอยู่ทำไมล่ะครับ ชิ่งสิ ไม่อยากยืนนานๆ กลัวถูกสิง ฮ่าาา
"เดี๋ยวนายอ่ะ ! สั่งข้าวให้ฉันหน่อยนะ ขอเป็นสลัดผักน้ำแอปเปิ้ลใส่ปลาทอดมาด้วย เออ แล้วก็น้ำส้มคั้นแก้วนึง .. ให้ไวล่ะ .. แล้วได้ยินละใช่ไหมว่าฉันเป็นแขกคนพิเศษของเจ้าของที่นี่ .. ทำตัวดีๆหน่อยละกัน .. เผื่อจะได้เลื่อนขั้นมาเป็นหัวหน้ากะเขาบ้าง .. หึ .. ไปไป๊ . หิวจะตายอยู่แล้ว" สั่งร่ายยาวไม่มีหยุดพักแล้วเธอก็เดินไปหามุมหลบแดดนั่งไขว่ห้างโชว์เรียวขาสวยกับหน้าอกตู้มๆให้แขกที่เดินผ่านไปมาดูเล่น อ่อ นี่คือต้องทำดีกับหล่อนใช่ไหมถึงจะได้เลื่อนขั้น ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย
"อะไรของเอ็งวะ สลัดผักราดน้ำแอปเปิ้ลกะปลาทอด ใครเขาสั่งมากันล่ะ" เดินลงมาบอกเมนูให้แม่ฟังก็เจอคำพูดแบบนี้อ่ะ ก็ที่รีสอร์ตเขามีน้ำสลัดแอปเปิ้ลที่ไหนล่ะ ไม่เห็นเคยมีใครสั้งเลยไม่มีเตรียมไว้
"แม่ทำได้ไหมล่ะ แขกของคุณอธิปน่ะ ถ้าไม่ทำนางคงโวยวาย" ถ้าขึ้นไปบอกนางคงต้องมีเรื่องแน่ๆ ไม่เอาหรอก วันนี้ยังไม่อยากมีเรื่อง
"ขนาดนั้นเลย เออเนอะ มีแบบนี้ด้วย" แม่ส่ายหัวปลงแล้วเดินไปรื้อหาแอปเปิ้ลในตู้เย็น
"เจอแล้ว แอปเปิ้ลเขียวถุงนี้ของใครวะ" แม่ชูถุงขึ้นถาม น่าจะมีอยู่ประมาณสามสี่ลูก
"ของฉันเองจ้ะ ป้าจะใช้ก็เอาเลยนะ หนูซื้อมาสองวันละ เก็บไปก็เน่าอยู่ดี" พี่ที่นั่งปลอกกระเทียมพูดขึ้นเสียงดัง
"ใกล้เน่าแล้วหรอวะ หึ ดีๆ .. กูจะทำให้สุดฝีมือไปเลย" แม่พูดทำน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แล้วลงมือทำน้ำสลัด .. นี่ไงล่ะคุณนายแม่สุดที่รักของไอ้วัน เรื่องแบบนี้ไม่ต้องบอก คุณนายสามารถรับรู้ได้ด้วยสัญชาตยาณของตัวเองว่าใครควรดีด้วย ใครควรร้ายด้วย
"อย่าให้ถึงกับท้องเสียล่ะแม่ เล่นเบาๆพอ .. สำรับนี่เสร็จแล้วใช่ป่ะ งั้นวันยกไปเลยนะ" ถามถึงสำรับตรงหน้าของคุณอธิป
"เออๆ ยกไปเลยๆ"
ยกถาดข้าวออกมาด้านนอก ก่อนจะเดินเข้าไปหาคุณอธิป วันนี้แม่ทำข้าวผัดน้ำพริกลงเรือให้คนล่ะจาน แถมด้วยทับทิมกรอบน้ำกะทิ ดูน่าอร่อยมาก ของโปรดลูกเขยแม่ทั้งนั้น
"ทำไมถึงไม่ให้พี่บอกว่าแฟนพี่คือวันหืม" เขาถามขึ้นตอนผมจัดโต๊ะทำงานให้เป็นโต๊ะทานข้าวเสร็จ
"ก็ไม่จำเป็นต้องบอกนี่" พูดออกไปรับรู้เลยว่าน้ำเสียงงอนเขาเต็มที่แล้ว .. มันก็งอนเหมือนกันนะ หายกันไปทั้งวัน ไม่ให้งอนได้ไง กลับมาอีกทีดันมีชะนีติดมากด้วยอีก
"งอนหรอครับคนดี .. พี่พาเขาไปดูไร่จริงๆ .. ไอ้เปี๊ยกก็ไปด้วย . เราจะมาหึงอะไรพี่ล่ะ" เขาพูดอมยิ้ม ดีใจนักเหีอที่เห็นผมหึง ผมไม่ได้หึงสักหน่อย เขาเรียกหมั่นไส้ต่างหาก .. แต่จะว่าไปได้ยินว่าพี่เปี๊ยกไปด้วยก็ใจชื่นขึ้นมาบ้าง เฮ้อ ไอ้วัน มึงก็คิดมากตามที่ไอ้วาพูด เดี๋ยวพรุ่งนี้เขาก็กลับแล้ว คงไม่มีเวลามาอยู่ยั่วคนตรงหน้าหรอกมั้ง ภาวนาให้เป็นแบบนั้น
"ทานข้าวกันดีกว่าครับ แม่ทำสุดฝีมือเลยน้าา แกบอกว่า 'คุณเป้แกชอบ' แบบเนี้ย น่าอิจฉาชะมัด ทีวันล่ะไม่เห็นจะทำให้แบบนี้เลย" เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า เดี๋ยวจะงอนกันจริงๆซะเปล่า
"เด็กดื้ออออ .. แม่เขาก็ตามใจเราจะตาย .. อย่ามาทำหน้าตาอ้อนแบบนี้นะ .. ไม่อย่างนั้นคืนนี้จะโดนดี" เขาเอามือมาบีบจมูกผมส่ายไปส่ายมา อ้าว อะไรอ่ะ ไม่ได้อ้อนเลยนะ ก็ทำหน้าปกติอ่ะ
"หาเรื่องกอดล่ะสิไม่ว่า คนหื่น" ปัดมือเขาออกแล้วกินข้าวต่อ คนตรงหน้านี่สายตาพราวระยิบเลย มันน่าหยิกให้แก้มขาดติดมือ
"โธ่เอ๊ย เสียหมดเลย อุตส่าห์ซ่อนความหื่นมาตั้งนาน วันดันรู้ซะและ" เขาพูดไป ทำหน้าทำตาไป น่ารักตายแหละคุณอธิปป
"หึ .. ไอ้พี่เป้หื่นนนนน .. พอเถอะครับ .. รีบทานให้หมดดีกว่า .. ยังมีขนมหวานอีกนะ" เอื้อมมือไปหยิกแก้มคนตรงหน้าคืน แค่เห็นเขายิ้มให้ หัวใจมันก็ชุ่มฉ่ำไปด้วยความรัก พอได้มาอยู่ร่วมกันจริงๆจังๆ ผมก็สัมผัสได้เลยว่าคนคนนี้รักผมมากขนาดไหน เป็นวันเสียอีกที่ยังรักเขาไม่พอ
.
"รายจ่ายเดือนนี้ค่อนข้างสูงนะครับ วันว่าพี่ควรจะลดๆลงบ้างน้า อย่างฟิตเนสถ้าไม่มีคนเล่นก็ปิดไฟปิดแอร์ดีไหม รีสอร์ตจะได้มีกำไรเพิ่มขึ้นไปอีก" ผมพูดตอนกำลังเช็ดหัว ตอนนี้เราสองคนอาบน้ำกำลังจะนอนแล้ว เรื่องค่าไฟค่าน้ำมันก็มักจะมีปัญหาแบบนี้ล่ะ ถ้าเราลดลงบางส่วนที่ไม่ได้ใช้ มันก็น่าจะช่วยประหยัดพลังงาน แถมช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายอีก สมองเท่าผมก็คิดได้แค่นี้แหละ มากกว่านี้ก็ไม่รู้เรื่องแล้ว งูๆปลาๆ
"อืม เดี๋ยวพี่จะบอกคนดูแลฟิตเนสละกันเนอะ" เขาพูดพลางใส่กางเกงนอนขาสั้นตัวเดียวโชว์ร่างแกร่ง อกหนาที่มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆมันน่า ...
..... กัด .....
"อื้ออ .. กัดแก้มวันทำไม .. พี่เป้อ่ะ .. น้ำลายติดหน้าเลย .. อึ๋ยยยย" เอามือถูส่วนที่โดนกัดแรงๆ ไม่กัดเปล่ายังส่งลิ้นมาเลียด้วย คนบ้านี่ น้ำหลายเหนียวติดหน้าเลย ขี้กลากขึ้นต้องมานั่งรักษาอีก
"งั้นกัดตรงอื่นนะ" เขาทำท่าจะเข้ามาใกล้ วันเลยรีบลุกขึ้นไปเก็บผ้าวิ่งเข้าห้องน้ำล้างหน้า ชะเง้อออกมาดูเห็นเขายืนดูโทรศัพท์เลยอาศัยโอกาศวิ่งมากระโดดขึ้นเตียงห่มผ้าไว้ทั้งตัวเป็นมัมมี่ .. เหนื่อยว่ะ หอบเลยเนี่ย กูจะหนีเขาทำไมวะ งงกับตัวเอง ยังไงก็ยังนอนเตียงเดียวกันป่ะวะ
"จะหนีทำไม ในเมื่อเรานอนเตียงเดียวกัน" เขาพูดในความมืดแล้วปีนขึ้นเตียงมาเปิดไฟหัวเตียงแล้วคร่อมผมไว้ หึย น่ากลัวเป็นบ้า ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งไม่น่าไว้ใจ พูดผิดเสียที่ไหนล่ะ
"ก .. ก็กลัวพี่จะเอาน้ำลายมาป้ายวันอ่ะ" แถข้างๆคูๆนะไอ้วันเอ๊ย
"ก็เวลาใช้ลิ้นเลีย .. น้ำลายมันก็ต้องติดกันบ้างสิ .. ไม่ชอบให้พี่เลียหรอครับ" โอ๊ยยย เขินจะตายห่าแล้ว พูดไม่พูดเปล่า ตอนนี้เริ่มไซร้คอจูบไปทั่วหน้าแล้ว เสียวฉิบหาย ชอบทำให้ของขึ้นเรื่อย คนบ้านี่
"ก็ .. ก .. อ๊ะ .. อื้มมม " เขาดึงผ้าออกไล่จูบจนมาหยุดที่ปากบางแล้วดันลิ้นเข้ามาอย่างไวไม่ให้ได้ตั้งตัว มือหนาก็เริ่มลูบไล้ไปในส่วนที่ไม่ควรแตะต้องจนตอนนี้รู้สึกได้ว่าส่วนปลายของตัวเองเริ่มมีน้ำแฉะๆจากความเสียวซ่าน .. อ๊ะ .. ไม่รอดอีกแล้วไอ้วัน .. ตั้งแต่ได้กันครั้งแรก พี่แกก็กอดวันทุกวันจนช่องทางรักไม่เคยได้พัก .. เฮ้อ .. แต่จะทำไงได้ ก็ตอนนี้วันเป็นเมียเขานี่เนอะ .. ถ้าไม่ให้เขากอดจะไปให้ใครกอดล่ะ
.
"ขอบคุณนะครับ วันหายไปนาน กลับมาก็เกือบลืมหมดแล้ว ขอโทษนะครับครู" พอไม่ได้เรียนนานๆ ที่เรียนไปทั้งหมดมันก็หายวับไปกับตา
"เราหัวดีจะตาย แค่นี้จิ๊บๆ .. อย่าลืมทบทวนนะลูก .. ครูไปละ" ครูพูดแล้วเดินออกไป
"ขอบคุณครับ .. ขับรถกลับดีๆนะครับ"
"จร้า"
ครูกลับไปแล้ว วันนี้เรามาเรียนนอกรอบกันเพราะวันขาดเรียนไปหลายครั้ง ครูแกก็ดี๊ดี มาสอนชดเชยให้ไม่คิดค่าแรงเพิ่ม เมื่อเช้าออกมาจากห้องก็เจอพี่ปริมคนแรกเลย พี่แกก็กังวลไปเรื่อยว่ายัยเชอร์รี่นั่นจะอยู่ต่อไม่ยอมกลับกทม. ส่วนผมก็คิดอยู่เหมือนกันนะว่าถ้าเธออยากได้คุณอธิปจริงๆนี่จะยกให้ไปเลยหรือจะสู้กับเธอดี เพราะตั้งแต่มีแฟนคนแรกคุณอมรก็ไม่เคยได้ออกอาการหึงหวงเลยสักที เรียกว่าไม่ทันให้กูได้ตั้งตัว ทำได้แค่มองเขาทั้งคู่เดินผ่านสายตาไป เพราะแบบนั้นครั้งนี้เลยยังทำตัวไม่ถูก ยิ่งเธอเป็นผู้หญิงด้วยอีก ยังนึกภาพไม่ออกเลยว่าจะมีศึกกันแบบไหน .. แต่ที่แน่ๆตอนนี้ ผมรู้เลยว่ามีคนสนับสนุนผมเยอะแค่ไหน ทุกคนไม่ใช่แค่หนุนหลังแต่แทบจะลงไปไฝว้กับตัวเองด้วยซ้ำ
"ฮัลโหลครับ" รับสายจากคุณอธิปโทรมา เขาอยู่ไหนล่ะนี่
(( ทานข้าวหรือยัง พี่จะออกไปทานข้าวข้างนอก ไปด้วยกันสิ เดี๋ยวขอพาคุณเชอร์รี่เดินดูอีกนิดก็เสร็จละ ))
"เอ่อ วันไม่ไปได้ไหม"
(( ทำไมอีกอ่ะ หรืออยากให้พี่ไปกับเขาสองคน ))
"เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น วันไปก็ได้ แต่พี่เป้ห้ามบอกเธอนะว่าวันเป็นแฟนพี่"
(( เล่นอะไรพิเรนทร์อีกล่ะ วางแผนอะไรอยู่ ))
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมรอข้างหน้านะ"
(( จะรีบไป ))
วางสายจากคุณอธิปผมก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เข้าไปครัวบอกแม่เสียหน่อยไม่ให้แกทำอาหารเผื่อ คุยเรื่องเชอร์รี่เล็กน้อยแล้วก็ออกมานั่งรอด้านหน้า รอสักพักก็มากัน วันนี้เธอใว่เสื้อแขนยาวคลุมสายเดี่ยวด้านในกางเกงขาสั้นรองเท้าส้นสูงเหมือนเดิมแล้วที่ขาดไม่ได้นี่คือการแต่งหน้า ถ้าไม่บอกว่าไปเดินป่าเดินเขาคนคงคิดว่าจะไปเดินห้างเดินแคทวอล์ค
"หิวหรือยัง ไปกัน" คุณอธิปเดินไปล้างมือแล้วเดินมาหา วันนี้แฟนผมแต่งตัวหล่อไปป่ะ แบบนี้สิเหลือบไรมันเลยจ้องจะเกาะจ้องจะแย่ง
"หิวมากกก ไปกันเถอะครับ" ผลักพี่แกเดินลงมา ส่วนยัยเจ๊เชอร์รี่นี่ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกที่วันไปด้วย สงสัยคิดว่าเขาจะพาตัวเองไปคนเดียวมั้ง
"มานั่งหน้าสิวัน" เขาพูดเพราะผมเดินอ้อมมานั่งด้านหลัง
"ให้เธอนั่งไปครับ นั่นไง มาแล้ว" ชี้ไปทางคนสวยที่กำลังเดินเก้งก้างลงมา ก็รู้อยู่ว่าทางมันไม่เรียบ เจ๊แกยังจะใส่ส้นสูงมาอีก
"อ้าว ทำไมเด็กนี่ไปกับเราด้วยล่ะคะเป้" เธอขึ้นรถมาก็ถามเสียงจิกใส่เลย ทำไม ไปด้วยไม่ได้หรอวะ
"พอดีผมจะติดรถไปซื้อของด้วยน่ะครับ หวังว่าคุณคงจะไม่รังเกียจ" พอผมพูดจบเธอก็หันหน้าหนีไป แต่คนของผมนี่สิ ทำหน้าดุใส่เลย ฮ่าๆ คืนนี้ตายแน่ไอ้วัน
"นี่จะพารี่ไปทานไหนคะเป้ รี่ขออาหารแบบหรูๆเลยนะคะ ไม่รู้ว่าเขาค้อมีอาหารห้าดาวหรือเปล่า" อาหารห้าดาวหรอแหม่ อาหารแม่ผมห้าดาวสุดแล้ว
"ก็พอมีครับ เป็นร้านสไตล์ตะวันตก ห่างจากรีสอร์ตผมไปห้ากิโล" คุณอธิปขับรถมาด้านล่าง น่าจะเป็นร้านอาหารที่มีกังหันลมอันใหญ่อยู่หน้าร้านแน่ๆ เวลานั่งรถผ่านจะเห็นว่าแต่ล่ะวันมีคนมาทานอาหารมาถ่ายรูปเยอะกันมาก ผมยังไม่เคยไปกินเลย แต่น่าจะอร่อยสมคำร่ำรือ
ถึงร้านภายในสิบนาที พอลงจากรถได้ก็เข้าไปนั่งด้านใน ร้านตกแต่งแบบตะวันตก มีทั้งอาหารทั้งขนมน้ำชาต่างๆ บางคนมาก็เห็นสั่งแค่เค้กกับน้ำชา ดีจัง ไม่เคยมานั่งแบบนี้เลย พอเรามานั่งเด็กเสิร์ฟก็เอาเมนูมาให้ โห ภาษาอังกฤษเยอะแยะไปหมด ดีนะที่มีรูป ก็อาศัยชี้รูปเอา ตอนนี้คุณอธิปนั่งข้างวัน ส่วนคุณเชอร์รี่เธอนั่งตรงข้ามคุณอธิป
"แหม ดีนะคะ ให้เด็กในร้านมานั่งทานกับเราด้วย จะมาทั้งทีก็น่าจะแต่งตัวให้ดูดีหน่อย" เธอปลายตามองมาอย่างเหยียดๆ ทำไมวะ แค่กูใส่สามส่วนขาดๆเสื้อยืดมันเป็นยังไง ห๊ะ
"ขอโทษนะครับถ้าผมแต่งตัวไม่ดีเท่าคุณ" พูดออกไปแบบไม่ได้ตั้งใจนะ มันหลุดปากอ่ะ
"หึ รู้ตัวก็ดี .. เป้คะ .. รี่ว่ารี่จะอยู่ดูที่ทำรีสอร์ตใหม่ด้วยนะคะ" เธอเปลี่ยนเป้าหมายไปพูดกับคุณอธิปแทน ห๊า อะไรนะ นี่อย่าบอกนะว่าป้าอยู่ต่อถึงอาทิตย์หน้า
"คุณกลับไปก่อนก็ได้นะครับ ผมมีคนไปดูด้วยอยู่แล้ว" เออ จะมาอยู่ทำไมให้รกหูรกตาวะ
"ไม่ได้หรอกค่ะ รี่ต้องคอยอยู่ดูงานแทนคุณดริณเขา นะคะ รี่ไม่กวนคุณหรอกค่ะ รี่สัญญา" ผมเบ้ปากทันทีที่เธอพูดว่า 'รี่สัญญา' นี่มันตัวอิจฉาปัญญาอ่อนหรือเปล่าวะเนี่ย เธอยื่นมือไปจับแขนคุณอธิปไว้แต่โดนคุณอธิปดึงแขนกลับมา เงิบเลยไหมล่ะคุณรี่ ฮ่าา
"ขออนุญาตเสิร์ฟครับ" เด็กเสิร์ฟชายพูด แล้ววางจานอาหารลงบนโต๊ะ ดูน่ากินมากๆ ของผมสั่งสเต็กอะไรไม่รู้ คุณอธิปก็สั่งสเต็ก ส่วนคนตรงข้ามเธอสั่งสปาเก็ตตี้มา
"ทานเป็นเหรอสเต็กน่ะ ค่อยๆตัดนะระวังมันกระเด็นลงพื้น " อ้าว ไหงพูดจาหมาๆงี้วะ แค่ตัดสเต็กเอง กูก็เคยแดกนะโว้ย แม่งอยากด่ามันฉิบ
"อุ้ย ขอโทษนะครับ วันขอโทษ" ฮ่าๆๆๆ แกล้งแม่งเลย ผมแกล้งตัดเนื้อกระเด็นไปโดนแขนนาง ทีนี้ล่ะโวยวายลั่นร้านเลย
"ชิท! ทำบ้าอะไรของแกเนี่ย! เปรอะหมดแล้วเห็นไหมเนี่ย! แกจงใจแกล้งฉันใช่ไหมอิเด็กบ้า" เธอยืนขึ้นกรีดร้องชี้หน้าจนคนทั้งร้านหันมามอง บ้าจริงด้วยผู้หญิงคนนี้
"คุณใจเย็นๆนะ ผมว่าไปล้างก่อนเถอะ" คุณอธิปพูด เธอเหมือนจะคิดได้ว่าทำแบบนี้ไม่เหมาะสม เธอเลยยอมเดินไปล้างด้านใน ทีนี้ล่ะผมก็กลายเป็นคนโดนคนข้างๆเขม่นแทน
"ทำตัวไม่น่ารักเลยวัน" คุณอธิปพูดเสียงแข็ง ง่า โกรธวันหรอเนี่ย
"ขอโทษครับมันหลุดมือ" ผมแกล้งเอาหัวไถกับบ่าเขา ทีนี้ล่ะนิ่งเลย แถมเอามือมาโอบเอวผมกระชับเข้าไปกอดอีก พนักงานบางคนก็หัวเราะขำขัน สงสัยจะไม่ชอบอิเจ๊เชอร์รี่เหมือนกัน คนอะไรขี้เหวี่ยงขี้วีน
"อย่าแกล้งเขาอีกล่ะ" คุณอธิปพูดตอนเธอเดินออกมา ผมพยักหน้ารับแล้วดึงแขนที่โอบเอวผมอยู่ของเขาออก เธอเดินมาถึงโต๊ะก็ทำหน้าอาฆาตผมทันที ทำไม จะตบกันหรือไง ก็เอาซี้
เราทานกันเสร็จก็พากันออกไปถ่ายรูป ไม่ใช่พวกผมนะที่อยากถ่าย เป็นนางนั่นแหละที่อยากควงแขนคุณอธิปถ่าย รายนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ ขำชะมัด ถ่ายมาแต่ละรูป หน้าพี่แกแอ๊บยิ้มอย่างจริงใจมากกกก ส่วนคุณเชอร์รี่ก็ก็ควงไปซบไปยิ้มแก้มปริไป คนถ่ายจะใครซะอีกล่ะครับถ้าไม่ใช่ผม ซวยจริงๆ
ขับรถกลับมาถึงรีสอร์ตก็ไปเม้าให้พี่ปริมฟังแล้วโทรไปเล่าให้วาฟังพร้อมต่อว่ามันทำไมคุณดริณยังปล่อยเธอลอยนวล วามันบอกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นลูกเพื่อนพ่อคุณดริณแก เลยห้ามอะไรไม่ค่อยได้ ก็บอกให้ผมดูแลคุณอธิปให้ดี กลัวว่าเธอจะกำลังวางแผนอะไรอยู่
"เธอมานี่หน่อยซิ" กำลังจะเดินไปรดน้ำต้นไม้ผมก็ถูกดึงตัวไว้
"เมื่อเที่ยงจงใจจะแกล้งฉันใช่ไหม" เธอพูดแล้วบีบแขนผมอย่างแรง
"ก็ไม่เชิงนะ" ผมก็พูดแล้วยักคิ้วให้ ไม่มีวันคนดีอีกต่อไป
"แก๊! ฉันจะฟ้องเป้ให้ลงโทษแก!" หล่อนกรีดร้องแล้วจิกเล็บสีแดงสดมาที่แขนผม
"เชิญตามสบาย กรุณาปล่อยมือด้วย" ผมบิดข้อมือเธอออกเพราะทนไม่ไหวแล้ว
"โอ๊ย ! กล้าทำฉันหรอ" เธอยกแขนขึ้นจะเงื้อมมือตบหน้าผม แต่ผมป้องไว้ก่อน ตบมากูตบคืนอ่ะเอาดิ
"อย่าทำตัวทรามดีกว่านะคุณเชอร์รี่" ผมสะบัดมือเธอออกจนเซไปด้านหลัง แล้วเดินไปรดน้ำอย่างสบายใจ เท่านี้ก็ถือว่าเปิดศึกกันจริงๆจังๆเสียที ร้ายกับคนอย่างไอ้วันได้ถ้ามีเหตุผล แต่ถ้าร้ายมาไม่มีเหตุผลแบบนี้ก็ต้องเจอกันสักหน่อย
.
"ทำไมถึงไม่ชอบเขาขนาดนั้น" คุณอธิปถามพลางไซร้มาที่ซอกคอ เรากลับเข้าห้องมานั่งคุยกันสักพัก กำลังจะเข้าไปอาบน้ำ
"เป็นเขาต่างหากที่ไม่ชอบวัน .." ก็จริง ไม่ใช่แค่ผมนะที่โดน คนอื่นก็โดนดูถูกเหมือนกัน
"เดี๋ยวเขาก็กลับแล้วอย่าคิดมาก" เขาพูดแล้วโน้มคอผมไปจูบ ผมจูบตอบรสชาดของลิ้นหวานที่ส่งมาให้สักพักก็ขอตัวไปอาบน้ำเพราะวันนี้เหนียวมาทั้งวัน
"มีอะไรหรือเปล่าครับ" ผมปิดน้ำแล้วเงี่ยหูฟังเมื่อมีคนมาเคาะประตู ใครมาหาคุณอธิปกลางดึกวะ
"เอ่อ พอดีรี่เดินชนขอบประตูอ่ะค่ะ เห็นปิดไฟหมดแล้วไม่รู้จะไปหาใครเลยมาขอยานวดจากคุณ" ผมฟังบทสนทนาด้านนอกแล้วรู้สึกอยากจะเปิดออกไปเดี๋ยวนี้เลย แต่ผมยังอาบน้ำไม่เสร็จ ขอฟังอีกนิดว่าเธอจะมารยาสาไถอะไรอีก
"โอ๊ย เจ็บมากเลย ขอเข้าไปด้านในได้ไหมคะ" อิแรด นี่ถ้าคุณอธิปอยู่คนเดียวต้องโดนมันผเด็จศึกแน่นอน
"ค .. ครับ นั่งตรงนี้ก่อน" หึยยย ไปต้อนรับมันทำไมวะ
"นี่ครับยา" คนของผมพูด
"รบกวนเป้นวดให้รี่ได้ไหมคะ" เอ่อ มึงจะมากเกินไปละนะอิวอก
"เอ่อ อย่าดีกว่านะครับ ไปหาหมอไหม ผมพาไป". เฮ้อ โล่งอกไปทีที่ยังคิดได้
"ไม่เป็นไรค่ะ นะคะ นวดให้รี่หน่อยน้า". แม่งเอ้ย ยังจะยั่วต่ออีก
"ครับๆ ตรงนี้ใช่ไหม". เช็ด ! ตรงไหนวะ ไม่ไหวแล้ว ผมรีบล้างตัวแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวมาห่อร่างกายส่วนล่างไว้ กำลังจะออกไปก็ได้ยินเสียงนี้
"ค่ะ .. ตรงนั้นค่ะ .. อ๊ะ .. เจ็บมากเลยค่ะเป้ .. ขึ้นมาอีกค่ะ .. อ๊า .. ใช่ค่ะตรงนั้น" ความอดทนแตกผึง ผมแทบจะถีบประตูออกไปด้วยซ้ำ อิชะนีร่าน มึงนี่มันร่านสมคำร่ำรือจริงๆ
แกร๊ก
ผมเปิดประตูออกมายืนโชว์เรือนร่างเต็มไปด้วยหยดน้ำให้หล่อนเห็น ผมจ้องการกระทำของคนตรงหน้า ยัยเชอร์รี่นั่นนั่งอยู่บนโซฟาทำหน้าตาตกใจ ไม่ต้องตกใจหรอกมึง ผมได้ยินเสียงครางของคุณหมดละ ส่วนคุณอธิปก็ทำแค่เลิกคิ้วมอง พี่แกนั่งนวดข้อเท้าอยู่ปลายเท้าหล่อน ช่างเป็นคนดีเสียจริง
"แก! ทำไมแกเข้ามาอยู่ในนี้ได้ " เธอรนรานถามออกมาแล้วกวาดสายตามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ผมก็นอนที่นี่ทุกวัน ไม่แปลกนี่ครับ" พูดแล้วก็เดินมาใส่เสื้อถอดผ้าออกเหลือแต่บ็อกเซอร์
"นี่มันอะไรกันคะ คุณนอนกับเด็กในรีสอร์ตเนี่ยนะ" เธอจ้องหน้าคุณอธิปตาถลน ตลกชะมัด อยากจะบอกว่าไม่ได้แค่นอนอย่างเดียวนะ แต่ทำอย่างอื่นด้วย
"ใช่ครับ" คุณอธิปตอบหน้าตาเฉย เออเว้ย ไม่ได้กลัวเธอสติแตกสักนิด
"บ้าไปแล้ว อย่าบอกนะคะว่าคุณ .. กับ .. มัน ! แล้วแฟนคุณล่ะ ไหนบอกว่ามีแฟนแล้วไง" เธอดูสับสนและเครียดแค้นอย่างมาก เอาไงดีล่ะ จะบอกเธอดีไหม
"วันเขาเป็นเมียของน้องชายฉันเอง มีอะไรไหมเชอร์รี่! ยังข้องใจอะไรอีกก็ถามมา อย่ามาโวยวายเสียงดัง ที่นี่มันรีสอร์ตฉัน" พี่ปริมผลักประตูเข้ามาตอบเสียงดังฟังชัด ยัยเชอร์รี่หน้าเสียไปเลยที่รู้ว่าผมเป็นเมียคุณอธิป
"คุณเป็นเกย์หรอคะเป้ ไม่จริงอ่ะ รี่ไม่เชื่อ" เธอจับตัวคุณอธิปแล้วถามด้วยสายตาเว้าวอน
"ปล่อยเขาซะแล้วกลับห้องเธอไป แผนการยั่วยวนน้องชายฉันของเธอมันไม่สำเร็จหรอก" พี่ปริมพูดแล้วจ้องหน้ายัยนั่นด้วยความรังเกียจ ร้ายตัวแม่เหมือนกันนะเนี่ยพี่สาวคุณอธิป
"วิปริตกันไปหมด ! แต่ยังไงฉันก็ไม่ยอมแพ้หรอก จำเอาไว้!!!" อยู่ดีๆเธอก็ลุกขึ้นมองกวาดสายตามาที่พวกเราทั้งสามคนพอพูดเสร็จเธอก็เดินดุ่มๆออกไปเลย อ้าว ขาที่เคยเจ็บล่ะวะ
"ไหนมันว่ามันขาเจ็บไง" พี่ปริมเดินเข้ามาแล้วพูดอย่างงวยงงก่อนเปลี่ยนเป็นขำขัน
"นี่พี่แอบฟังอยู่หรอ" คุณอธิปถามเดินไปล้างมือ
"ก็มาเคาะขนาดนี้พอได้ยินว่าเป็นเสียงผู้หญิงฉันรีบออกมาเลย ร่านมาก มาหาผู้ชายกลางดึก นี่ถ้าวันไม่อยู่ห้องแกไม่เสร็จมันไปแล้วเรอะ" พี่ปริมพูดด่านาง แกโคตรจะเกลียดเชอร์รี่
"พี่ครับ ผมผู้ชายนะดูแลตัวเองได้ เนอะวันเนอะ" ไม่ต้องมากอดเลยคนบ้า แทนที่จะยื่นยาให้แล้วให้นางกลับห้องไปก็ไม่ทำ มันน่างอนซะให้เข็ด
"ฮ่าาา โดนเมียงอนแล้วเป้ .. เอาล่ะ หมดเรื่องแล้วพี่ขอตัวไปนอนก่อน ล็อกห้องด้วยล่ะ เผื่อมันมาลอบฆ่าแกสองคน ฮ่าาา" พี่ปริมพูดทิ้งท้ายแล้วเดินออกไป ผมเดินไปล็อกห้องแล้วกลับมานอนบนที่นอน สักพักคุณอธิปก็ตามขึ้นมาคลอเคลียไม่ยอมไปอาบน้ำ
"ฮื่อออ .. เหม็นน่า .. ไปอาบน้ำสิครับ" บอกเขาที่กำลังนอนคว่ำกอดผมไว้ทั้งตัว
"ไม่เหม็นสักหน่อย .. ถามจริง โกรธพี่ป่ะเนี่ย" ไม่กอดเปล่ามีไซร้จมูกไปมาบนหน้าอกผมด้วย
"ก็เปล่า ผมรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นไง " เขาชอบปฏิเสธคนไม่ได้ ผมก็เข้าใจนะ แต่บางทีน่าจะเซฟตัวเองบ้าง
"พี่ก็พอรู้มา .. ไว้ใจพี่สิคนดี" เริ่มไม่อยู่นิ่งละ เริ่มงับมาที่หัวนมผมผ่านเสื้อละ
"ก็ไว้ใจ . อ๊ะ .. ไม่เอา ไปอาบน้ำก่อน" ผมดันหัวเขาออก นี่ก็หื่นจริง หื่นมันทุกวัน
"ถ้าออกมาให้กินนมนะ .. ฟอดดด" เขารีบลุกขึ้นไปอาบน้ำ ก่อนไปมีมาหอมแก้มด้วยนะ ฮ่าา ตั้งแต่เป็นแฟนกันโหมดนี้มาเต็มครับ พอเขาเข้าห้องน้ำไปผมก็นอนคิดเรื่องนั้นต่อ ขนาดรู้ว่าผมเป็นแฟนคุณอธิปเเล้วเธอยังบอกว่าไม่เลิก แล้วต่อไปจะเป็นไงล่ะเนี่ย แล้วเธอจะร้ายกาจขนาดไหน ผมเดาทางเธอไม่ออกจริงๆ
TBC.
โอ๊ย อิห่าเชอร์รี่ !
อุ้ย โทษค่าาาา 5555
:pig4:
-
เชอร์รี่เป็นบุคลากรที่น่าหมันไส้มวากกกกก
-
:mew1:
-
อิหอยเชอรี่นี่นางกัดไม่ปล่อยจริง!!
-
พี่ปริมคือวิน //รัวมือหยังหลีด :hao7:
-
เอ้อ พี่เป้ ถ้าพี่จะหื่นนนนนนขนาดนี้ :haun4: ผมนี่คิดว่า ทุกวันของวันคงเบิกบานไม่ใช่น้อย แต่คนอ่านชอบบบบบบบ :hao6: ดีแล้วไม่ตกหลุมนังตะขบ แหม่ๆ ทำเป็นเจ็บขา น่าเหยียบซ้ำให้หักเน๊าะ อ่อยได้อ่อยดี แต่ยังไม่สาใจ วันออกฤทธิ์แบบก่อนหน่อยดิเอาให้กลับหลุมเดิมนางไปซะ หมั่นไส้ :beat: ตอนนี้ดีมากทั้งเป้ทั้งปริม ออกหน้าแทนเมียแทนน้องสะใภ้ได้ o13 ไม่แปลกใจทำไมวาที่มุ้งมิ้งยังเกลียดนาง :z6:
-
พี่ปริม น่าร๊ากกกกจริงๆ อุตส่าห์มาช่วยกันยัยหอยหลอดให้วัน
วันก็งัดแม่ไม้มวยไทยขึ้นมาใช้ได้แล้ว อย่าหงิมนะ เป็นนายเอกเรื่องนี้ต้องแร๊งงงงง แม่ยกคอยเชียร์อยู่
-
สะใจ
-
อีเชอร์รี่เมิงซิชั่วจริงๆๆๆอีห่า
-
โอ้ย อีนังเชอร์รี่ อยากจิกหัวมาตบสั่งสอนแทนน้องวัน
คือนางทั้งอ่อย แรด ร้าน ครบสูตรนางร้ายตามตำราเป๊ะ
สะใจมาก พี่ปริมสุดยอดไปเลยอ่า
-
เชอร์รี่นางนี่ช่างไม่มียางอายเอาซะเลยรู้ว่าเค้าเป็นแฟนกันแล้วยังมีหน้าจะแย่งเค้าอีก
-
:katai1:
-
วา สาวมากอะไหนว่าแมน ทนไม่ไหวเม้นหน้า6 ยังอ่านไม่จบ คริคริ
-
เชอรี่เธอก็ดูจะเรียนมาสูงนะ การศึกษาไม่ช่วยพัฒนาจิตใจเธอเลยเหรอยะ :m16:
-
11 รด. มากอ่ะ
ถ้าจับตบล้างน้ำจริงๆ ยัยตะขบดงเน่า
-
สตรี ศรี สยาม ..
-
นังเชอออออออออออออออรี้
-
อิป้าเชอร์รี่ขี้อ่อย อิบ้าาาา
วันผนึกกำลังกับพี่ปริมตบมันเลยค่ะ เกลียด :z6:
-
ที่นี่มีบริการนวดทั้งตัวด้วยฝ่าเท้า สนใจติดต่อดิชั้นนะคะน้องเชอร์หรี่
ปล คำว่าดอกคงไม่พอใช้ เอาช่อไปเลยละกัน หลายดอกดี :beat:
-
วันใจเย็นจริงเนอะ แหมมันน่า!!!! มาอ่อยถึงห้องเลย
-
เบื่อผู้ชายสุภาพบุรุษพร่ำเพรื่อ
-
หูยยยย กว่าจะอ่านถึงตอนปัจจุบัน ตาแฉะเบย
ขอบคุณคนแต่งครับ อยากได้พี่เป้อะ :impress2: :impress2:
-
เชอร์รี่ชะนีไร้สติ ไปค่ะ กลับป่า
-
:angry2: ตบ!
-
ดีนะเนี่ย ที่วันเราทันยัยเจ๊รี่ นี่
ไม่งั้นคงมีมาม่า
ชอบพี่เป้ที่แสนจะเด็ดขาด ปฏิเสธเจ๊รี่ได้โดนใจน้องมากกก
แม้จะมีพลาดพลั้งไปบ้าง แต่ก้อเปนส่วนน้อย เน้ออออ ^/////^
-
พี่ปริมเก๋กู้ดมากกกกกกกกก o13
อิชะนีหลงป่า แกรีบกลับไปเดี๋ยวนี้ :z6:
-
เอ่อ นางยังไม่ยอมแพ้
-
เป็นตัวอิจฉาที่โจ่งแจ้ง ชัดเจนมาก ดีที่วันอยู่ในเหตุการณ (คับขัน) ของคุณอธิปด้วยตลอด แต่ถึงวันไม่ได้อยู่ด้วยก็คงจะเชี่อใจพี่เป้ได้เลยล่ะ เพราะพี่แกเล่นกินนมทุกวันขนาดนี้ :a5: คงไปไหนไม่รอด :laugh:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
ลอบยิง
คุณอธิป
"นี่คือสถานที่ที่เราจะทำรีสอร์ตแห่งใหม่ ผมตกลงกับทางคุณดริณไว้ว่าจะเริ่มสร้างตั้งแต่ปลายเดือนที่แล้ว ตอนนี้มันก็เริ่มเป็นเค้าเป็นโครงขึ้นมาเยอะแล้ว วานคุณเชอร์รี่ช่วยเก็บข้อมูลไปให้ครบถ้วนด้วยนะครับ" ผมพาคุณเชอร์รี่ดูงานไปพร้อมตรวจงานไปด้วย รีสอร์ตแห่งใหม่อยู่ลึกเข้ามาในป่าที่มีน้ำตก เราสามคนมีผมคุณแทนคุณเภาร่วมทุนกันสร้างรีสอร์ตขนาดใหญ่ที่สุดและครบวงจรที่สุดในที่ดินผม ตอนนี้งานคืบหน้าไปส่วนหนึ่ง ทางคุณแทนจะเป็นสื่อโฆษณาชั้นเยี่ยมให้กับรีสอร์ตเรา ส่วนคุณเภาจะเป็นคนติดต่อทัวร์ต่างๆให้ลงรีสอร์ตของเราไว้ในทริปการท่องเที่ยวด้วย ผมไม่ได้มากับคุณเชอร์รี่แค่สองคนนะครับ เด็กดื้อของผมก็มา สองสามวันที่แล้วผมเกือบทำให้สุดที่รักผมโกรธแล้วไหมล่ะ ใครจะไปรู้ว่าเชอร์รี่จะมารยาตัวแม่ขนาดนั้น แต่หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้เข้ามายุ่งวุ่นวายกับผมสักเท่าไหร่ คงเพราะมีคนคอยกันไว้ให้ล่ะมั้ง
"เป็นไงช่างใหญ่ ช่วงนี้ใกล้หน้าหนาวฝนไม่ตกคงทำงานกันง่ายขึ้นเนอะ" ผมเดินตรวจโครงสร้าง ช่างใหญ่เป็นหัวหน้าช่างคอยคุมที่นี่ให้ผม ตอนนี้สร้างโครงพื้นเรียบร้อยแล้ว คาดว่ากลางปีหน้าคงจะเสร็จสมบูรณ์
"สบายครับ แต่มันก็มีลำบากบ้าง ผมว่าจะจัดการถนนหนทางให้เรียบร้อยเสียก่อน เวลารถปูนมาจะได้ไม่ลำบาก" ช่างใหญ่บอกผม
"เอาสิ ถ้างั้นเดี๋ยวลาดยางไปก่อน ไว้เสร็จสมบูรณ์ค่อยสร้างถนน เพราะไม่งั้นคงเละก่อนเสร็จแน่" เพราะรถขนปูนขนของต้องเข้ามาอีกหลายรอบ ผมว่าค่อยสร้างถนนดีกว่าต้องมาแก้อีกรอบ
"เป้คะ รี่ขอตัวไปเดินดูตรงนู้นก่อนนะคะ" เธอพูด ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร ผมเดินตรวจงานของผมต่อ มีบางจุดต้องเพิ่ม บางจุดต้องลดก็แก้ๆกันไป เดินตรวจสภาพสักพักก็นึกขึ้นได้ว่าวันไปเดินเล่นที่น้ำตกนานแล้ว ผมว่าอีกสักพักผมจะกลับเลยโทรเข้าเบอร์วันแต่เหมือนมันลึกเกินไม่ค่อยมีสัญญาณ ผมคงต้องเดินไปตามล่ะมั้ง
"จะรีบไปไหน แกกลับมาคุยกับฉันให้รู้เรื่อง"
"อย่ามางี่เง่านะคุณ ผมไม่อยากมีเรื่องกับคุณหรอกนะ!"
"แน่จริงกลับมาสิ กลับมา!"
เป็นเรื่องแล้ว ผมวิ่งตามเสียงไปเรื่อยๆจนเห็นคนสองคนยืนเถียงกันอยู่ วันเดินหนีออกมาแล้วแต่เชอร์รี่ก็ยังเดินตามมาหาเรื่อง จนวันต้องหยุดเดินอีก ผมรีบเร่งฝีเท้าให้ใกล้ขึ้นเพื่อจะได้หยุดการกระทำของเชอร์รี่
"วัน"
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นจนผมต้องก้มลงหลบกระสุน แต่มันไม่ได้ยิงมาทางผม ผมขาสั่นตอนที่เห็นวันถูกยิงล้มลงไปกับพื้น มันไม่ได้มาจากเชอร์รี่หรือใครทั้งนั้น ผมรีบวิ่งเข้าไปหาวัน เชอร์รี่เองก็ดูตกใจมากเช่นกัน ตอนนี้ผมมือสั่นไปหมดเลย ใครที่มันมาลอบยิงวันวะ เหมือนจงใจจะยิงวันโดยตรง ไม่ใช่มาดักปล้นหรืออะไร
"รี่ไม่ได้ทำนะคะ ไม่ได้ทำ" เชอร์รี่รีบปฏิเสธเป็นการใหญ่ ผมพยักหน้าแล้วอุ้มวันออกมา เลือดไหลอาบจากต้นแขนลงมาถึงข้อมือ ตอนนั้นถ้าผมไม่เรียกวันไว้กระสุนอาจจะเจาะเข้าหัวใจเต็มๆก็ได้ นี่มันกะเอาให้ตายเลยใช่ไหม ผมวิ่งออกมาก็เจอช่างใหญ่วิ่งสวนมา
"นายครับ รีบพาคุณไปโรง'บาลเถอะ ทางนี้ผมจัดการเอง" ช่างใหญ่วอคุยกับลูกน้อง ส่วนผมตอนนี้ไม่สนใจอะไรแล้ว รีบพาวันขึ้นรถแล้วบึ่งรถออกทันที ผมว่าเชอร์รี่คงกลัวมากจนลืมว่าตีกับวันอยู่ ตอนนี้เธอเป็นคนนั่งดูวันอยู่ด้านหลัง ผมบึ่งรถเร็วมากไม่ได้เพราะทางส่วนใหญ่เป็นเขาชันและทางโค้งเสียส่วนใหญ่ ผมยังไม่ได้โทรบอกแม่เวียงหรือพี่ปริมเลย ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงผมก็ถึงโรงพยาบาลในเมือง ผมอุ้มวันลงจากรถแล้ววางไว้บนเปลมีเจ้าหน้าที่เข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ผมภาวนาให้วันไม่เป็นไร สักพักเชอร์รี่ก็เดินเข้ามาพร้อมส่งกุญแจรถให้
"คุณทำใจดีๆนะคะ คือ คือรี่ขอโทษจริงๆ พอเจอเรื่องแบบนี้รี่ก็คิดได้ว่าทำผิดไปแล้ว คุณยกโทษให้รี่ด้วยนะ" เธอพูดอย่างจริงใจ ผมว่าเธอน่าจะตกใจมากที่เจอเรื่องแบบนี้ ถ้าเธอทำได้อย่างที่พูด ผมก็ไม่ได้ติดใจเอาความอะไร
"ผมไม่ได้โกรธอะไรคุณ เก็บคำพูดไว้บอกวันเถอะ" ผมพูดแล้วกดโทรศัพท์หาพี่ปริม หวังว่าถ้าแม่เวียงรู้เรื่องนี้คงจะไม่เป็นลมกันเสียก่อนนะ
"ค่ะ ใช่ค่ะ ค่ะ เชอร์รี่ขอโทษนะคะแทน ค่ะ" เธอวางสายที่โทรไปแจ้งข่าวคุณแทน ส่วนผมได้แต่เดินวนอยู่หน้าห้อง เมื่อไหร่จะออกมาก็ไม่รู้
"คุณแทนจะรีบมาเยี่ยมพรุ่งนี้ค่ะ คุณใจเย็นๆนะคะ รี่เข้าใจค่ะ พี่ชายรี่ก็เคยถูกยิง" เธอบอกผมที่เดินงุ่นง่านอยู่ ผมไม่น่าปล่อยวันไปเดินเล่นแถวนั้นเลย คนที่ดักยิงมันน่าจะเป็นคนที่มีความแค้นกับวันซึ่งนั่นก็มีคนเดียวคือเสี่ย ถ้าเป็นเสี่ยจริงๆผมจะเอาให้ถึงตายเลยในคดีว่าจ้างฆ่า สงสัยคงไม่แค่อยากติดคุกตลอดชีวิตในข้อหายาเสพติดซะล่ะมั้ง
"ธิปน้องออกมาหรือยังลูก ฮือออ ใครมันช่างใจร้ายขนาดนี้" แม่วันมาแล้วครับ มาพร้อมกับพี่ปริมแล้วก็เปี๊ยก
"แม่ใจเย็นนะ น้องต้องปลอดภัย ตอนนี้รอหมอออกมาก่อนนะครับ" พี่ปริมเข้าไปกอดแม่วันไว้ ผมยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินแบบนี้ก็คิดไปถึงตอนที่ตัวเองพาวันมาส่งครั้งแรก ตอนนั้นผมก็กังวลเหมือนกันแต่ไม่ได้กังวลแบบนี้ เพราะตอนนี้รักเขาหมดใจแล้ว ผมเลยกังวลจนคิดว่าถ้าไม่มีวันผมจะอยู่อย่างไร
"หมอคะหมอ วันเป็นไงคะ ลูกฉันรอดใช่ไหมหมอ!" แม่เข้าไปดึงแขนหมอที่เพิ่งออกมาจากห้อง
"ใจเย็นนะครับ คนไข้ปลอดภัยแล้ว กระสุนยิงถากแขนขวาไปไม่ได้โดนกระดูกและส่วนสำคัญเพียงแต่เลือดออกเยอะและคนไข้ความดันต่ำมาก ตอนนี้เราคงต้องขอดูอาการก่อนนะครับ เดี๋ยวจะย้ายคนไข้ไปห้องพิเศษนะครับ ไม่มีอะไรแล้ว หมอขอตัวก่อน ขอบคุณครับ" พวกผมขอบคุณหมอแล้วรอจนเขาย้ายคนไข้ขึ้นมาห้องพิเศษ ผมปล่อยให้แม่กับพี่ปริมดูน้องไป ส่วนผมก็ออกมาโทรศัพท์หาช่างใหญ่เพราะมีสายไม่ได้รับหลายสาย
(( คุณอธิปครับ ลูกน้องผมจับคนร้ายไว้ได้ ตอนนี้พาไปสถานีตำรวจแล้ว คุณจะเอาไงครับ เดี๋ยวจะมีตำรวจเข้าไปดูอาการคนถูกยิงนะครับ อาจจะต้องให้ปากคำกันที่นั่น ))
"เดี๋ยวผมรอละกันนะ ขอบใจมากนะช่างใหญ่" ผมวางสายแล้วเดินเข้าไปด้านใน
"คุณเชอร์รี่เดี๋ยวรบกวนอยู่ให้ปากคำกับตำรวจด้วยนะครับ" ผมบอก เดินไปดูวันที่ตอนนี้ยังนอนไม่รู้สึกตัว เธอพยักหน้ารับ
"เดี๋ยวตำรวจมาหรอเป้ .. แล้วจับตัวคนร้ายได้ยัง" พี่ปริมถาม
"จับได้แล้วครับ กำลังสอบสวน เดี๋ยวเขามาสอบพยานที่นี่ ส่วนวันคงต้องรอให้ฟื้นก่อน" โชคดีแค่ไหนที่กระสุนแค่ถากเนื้อไม่ได้ฝังหรือทะลุ เพราะขนาดแค่นี้วันยังสลบไปเลย ตอนแรกก็อยากจะจัดการคนที่ยิงวันด้วยตัวเองเหมือนกันนะแต่ให้ตำรวจเป็นคนจัดการน่าจะถูกต้องกว่า
ผมนั่งเฝ้าวันสักพักตำรวจสองนายก็มาสอบปากคำ ผมถูกสอบกันทีละคน คุณเชอร์รี่ถูกสอบคนแรกคนต่อไปก็เป็นผม ผมเล่าเรื่องราวทั้งหมดและแจ้งว่าน่าจะเป็นฝีมือใคร ทางตำรวจแจ้งว่าหากคนร้ายเผยความจริงว่าใครเป็นคนสั่งฆ่าวันก็จะสามารถจับกุมคนร้ายตัวจริงได้ และถ้าหากคำสารภาพเป็นคนเดียวกับที่ผมแจ้งนั่นหมายถึงเสี่ยจะต้องถูกประหารชีวิตเพราะได้กระทำความผิดโทษติดคุกตลอดชีวิตในคดีเป็นผู้ผลิตยาเสพติดรายใหญ่อยู่แล้ว บวกคดีจ้างวานฆ่าไปโทษก็มีอยู่สถานเดียว
"เย็นแล้ว กลับไปพักกันเถอะครับ ผมเฝ้าน้องเอง เปี๊ยกฝากเตรียมเสื้อผ้าให้ด้วยนะ" เรานั่งเฝ้าวันกันจนเย็นวันก็ยังไม่ฟื้น นี่ก็เย็นมากแล้วผมคงเป็นคนเฝ้าวันเอง กลัวมากครับ กลัวว่าเขาจะไม่ฟื้นมาหาผมอีกแล้ว
"แล้วเธอล่ะจะกลับด้วยไหม" พี่ปริมถามเชอร์รี่
"กลับเลยละกันค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ารี่คงกลับกรุงเทพเลย" เธอพูด ผมพยักหน้ารับ อันที่จริงเธอก็ดูไม่ร้ายเท่าไหร่นะ ผมว่าเธออยากเอาชนะให้ได้หรือเปล่า แต่แบบนี้ก็ดีแล้ว ผมขี้เกียจมานั่งปวดหัวเวลามีใครมาตาม โดนแฟนโกรธนี่มันไม่สนุกด้วยเลยนะ พอพวกเขากลับไปผมก็เดินเข้าไปหาวัน ลูบหัวบางก่อนจะกดจูบลงไปที่หน้าผาก
"ฟื้นเถอะนะ พี่รอเราอยู่นะครับคนดี" พูดจบก็กดจูบแช่ไปบนริมฝีปากแห้งผาด น้ำตาผมไหลออกมา เคยคิดไว้ว่าวันจะต้องไม่เจอสิ่งร้ายๆอีกแล้วเมื่ออยู่กับผม แต่ผมกลับปล่อยให้มันทำร้ายวันได้ ผมควรลงโทษตัวเองด้วยซ้ำที่ดูแลวันได้ไม่ดีพอ
ผมเฝ้าวันทั้งคืนมีงีบบ้างแต่แทบจะไม่ได้นอน พยาบาลก็เข้ามาเปลี่ยนสายน้ำเกลือสายฉี่วัดไข้วัดความดันอยู่ตลอด ตีสี่นั่นแหละกว่าวันจะรู้สึกตัว
"เจ็บไหมวัน ไม่เป็นอะไรแล้วนะ ไม่เป็นไร" ผมที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างๆรีบกดกริ่งเรียกพยาบาล ผมลูบหัวน้องที่หอบเหมือนคนเพิ่งฝันร้าย
"เจ็บครับ .. วันไม่รู้สึกตัวอีกเลยหลังจากได้ยินเสียงปืน" น้องบอก ผมทั้งลูบหัวทั้งจูบหน้าผากให้กำลังใจ ดีใจมากจริงๆ ถ้าน้องไม่ตื่นผมคงเสียใจมากที่สุดในชีวิต
"ขอตรวจอาการคนไข้นะคะ" พอพยาบาลมาผมก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่เขา ผมเตรียมน้ำอุ่นและผ้าชุบน้ำไว้ พอพยาบาลออกไปผมก็เช็ดหน้าเช็ดตาให้วัน ปรับเตียงให้เขาได้ดื่มน้ำ ดูวันจะเจ็บมาก ผมสงสารเขาเหลือเกิน
"จับตัวคนร้ายได้ไหมครับ" ผมเอามือลูบแก้มวันแผ่วเบา แก้มเนียนๆที่ผมเคยสัมผัสตอนนี้เริ่มมีคราบน้ำตาที่ไหลลงมาเพราะความเจ็บปวด
"ได้แล้ว ตำรวจกำลังบีบให้มันบอกความจริง" ผมบอกน้ำตาจะไหลตาม ทำไมอะไรๆก็ต้องมาเกิดแต่กับวัน ให้เป็นผมแทนบ้างไม่ได้หรอ
"ครับ วันอยากนอน" พอวันพูดผมก็ปรับเตียงให้เขานอน จูบราตรีสวัสดิ์อีกครั้งก่อนจะพาตัวเองไปนอนบ้าง
...
"เป็นไงบ้างลูก ขวัญเอ้ยขวัญมานะ" พี่ปริมพาแม่มาแต่เช้า พร้อมของเยี่ยมมากมาย ผมถึงได้เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พอวันตื่นทุกคนก็ไปรุมกันอยู่ที่เตียง
"ยังเจ็บแผลอ่ะแม่ แล้วนี่หมอจะให้วันกลับเมื่อไหร่" วันนี้วันหน้าเริ่มมีสีขึ้นมาบ้างแล้ว เมื่อวานนี่ซีดจนคิดว่าเลือดหมดตัว
"หมอให้ดูอาการอีกวันสองวัน ถ้ามีภาวะแทรกซ้อนก็ยังไม่ให้กลับ" ผมพูดมองหน้าคนตัวเล็ก เวลาที่เราเห็นคนที่รักเจ็บปวดมันก็เจ็บไปด้วยจริงๆ ผมรักวัน รักมากถึงขั้นอยากแต่งงาน แต่ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้ อย่างมากก็ไปฮันนีมูนเงียบๆแล้วขอเขาแต่งงาน เด็กคนนี้เป็นคนที่เก่งและน่านับถือคนนึง จากเด็กขายที่โดนข่มขืนรุมทำร้าย ตอนนี้วันโตจนสามารถเปลี่ยนแปลงตนเองได้แล้ว ผมก็ยิ่งถูมิใจในตัวเขามากขึ้น หลังจากเสร็จการเยี่ยมในตอนเช้า พอตอนบ่ายเพื่อนๆวันก็มาเยี่ยม คุณเชอร์รี่เธอกลับไปแล้ว คุณแทนก็มาขอโทษกับผมใหญ่เพราะเธอทำงานดีแต่เรื่องผู้ชายเธอแรงไปหน่อย ดีที่มาเจอเรื่องแบบนี้เธอเลยยอมลามือ คุยกันสักพักผมก็ออกมาคุยกับตำรวจได้ความว่าคนร้ายสารภาพแล้ว เป็นไปตามคาดว่าเสี่ยเป็นคนสั่ง ที่จริงมันตามพวกเรามาระยะหนึ่งแต่ไม่มีโอกาสเพราะพวกผมเข้ากรุงเทพบ่อย แถมบางครั้งก็เข้ามาในรีสอร์ตไม่ได้ ตำรวจแจ้งว่ากำลังส่งเรื่องไปให้ศาลตัดสินคดีและคาดว่าเสี่ยจะต้องถูกประหารชีวิต
"ไปไหนมาครับ" วันดึงมือผมไปหาเอาแก้มซบมาที่มือผมอย่างออดอ้อน ไม่มีอายวาหรือคุณแทนสักนิด
"พี่ไปคุยกับตำรวจมา คนร้ายสารภาพแล้วนะว่าเสี่ยเป็นคนสั่งจริงๆ เขากำลังดำเนินการอยู่ คิดว่าโทษคงโดนประหารชีวิต" ผมบอกลูบแก้มเนียนซ้ำๆ นี่ถ้าไม่มีใครอยู่ในห้องผมคงจะทำมากกว่านี้
"เสี่ยมันใช่คนป่ะวะ ทำไมมันเลวขนาดนี้ ตั้งแต่จับไปข่มขืน ตอนนี้ยังจะมาดักยิงอีก แม่งโคตรเลว" วาคงโกรธมากจริงๆ ผมก็โกรธครับ ถ้าฆ่ามันได้ผมก็จะทำ แต่ผมนึกถึงคนข้างหลัง ถ้าผมทำอะไรไปพวกเขาจะอยู่อย่างไร
"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่ต้องกังวลแล้ว วันก็รีบๆหาย นอนโรงพยาบาลมันหดหู่นะ" คุณแทนพูด ผมก้มมองดูเด็กน้อยของผม ทำไมถึงได้อึดขนาดนี้นะ ถ้าเป็นคนที่ไม่มีความคิด ไม่มีกำลังใจ ไม่เข้มแข็งพอ ป่านนี้คงฆ่าตัวตายไปแล้ว
"ขอวัดไข้หน่อยค่ะ" พยาบาลเข้ามาอีกรอบ ผมเลยถอยให้คุณพยาบาลเข้ามา
"งั้นผมกับวาขอไปทานข้าวก่อน เดี๋ยวผมซื้อของมาให้นะครับ ใกล้เย็นแล้ว" ผมตอบรับคุณแทนกับวาออกไปแล้ว ตอนนี้เหลือผมแค่สองคน
"หิวหรือยัง เจ็บแผลหรือเปล่า หมอบอกให้ขอยาแก้ปวดได้นะ"
"ไม่เป็นไรครับ แต่วันอยากออกจากโรง'บาลแล้ว เออใช่ คุณเชอร์รี่เธอไปไหนล่ะ ผมไม่เห็นเธอเลย"
"เธอกลับกรุงเทพไปแล้วแหละ เธอฝากขอโทษวันด้วยนะที่เคยเขม่นใส่ เธอบอกว่าเธอตกใจจริงๆและเสียใจกับเรื่องที่วันถูกยิงด้วย "
"จริงหรอครับ อืม ที่จริงเธอก็ไม่ได้ร้ายขนาดนั้นหรอกเนอะ แต่คิดดูแล้วพี่ก็เกือบโดนเธอจับแล้วเหมือนกัน" พอพูดเรื่องนี้ก็หน้าง้ำหน้างออีกแล้ว
"ก็ดี พี่อยากเห็นใครบางคนหึงพี่หูตามัว หึหึ"
"อะไรเล่า โอ๊ย เจ็บฉิบ ! เป็นเพราะพี่เลย ฮือออ" วันร้องโอดโอยโทษว่าเป็นความผิดของผมจนผมต้องก้มลงไปฟัดแก้มขาวให้หายหมั่นเขี้ยว
"อุ้ย ขอโทษค่ะ มาเก็บปรอท แหะๆ" มาอีกแล้ว บางทีผมก็สงสัยนะครับว่าทำไมเวลาผมจะจู๋จี๋กับวัน พยาบาลต้องเข้ามาเจอเสียทุกที
"อายไหมเล่า พี่อ่ะ" วันเขินหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ผมก้มไปฟัดแก้มหอมอีกหลายทีถึงได้หยุด เราคุยกันอีกหลายเรื่องจนคุณแทนกับวาเข้ามา ข้าวเย็นวันก็มาพอดี ผมทานข้าวไปคุยเรื่องรีสอร์ตกับคุณแทนไป ส่วนวาก็ไปนั่งคุยเป็นเพื่อนกับวัน จนดึกๆล่ะครับถึงได้แยกย้าย คุณแทนจองโรงแรมในเมืองไว้เพราะจะได้มาโรงพยาบาลสะดวก ส่วนผมก็เฝ้าวันตามเดิม
....
ผมพาวันกลับบ้านมาได้สามวันแล้ว วันดีขึ้นสามารถเดินเหินใช้งานแขนได้ปกติ พอกลับมาผมก็เคลียร์งาน คุณเชอร์รี่เธอส่งเอกสารสรุปทั้งหมดมาให้และผมก็เห็นว่ามันครบถ้วนดี พอมองคนที่เข้ามาช่วยผมทำบัญชีทุกวัน ผมก็คิดว่าหลังจากนี้ผมคงต้องดูแลวันให้มากกว่านี้ เพราะชีวิตผมมีคนรักคนเดียวก็คือเขา ตอนนี้พนักงานที่นี่ต่างรู้สถานะของผมกับวันหมดแล้วและพวกเขาก็รับกันได้ผมก็ต้องขอบคุณทุกคน
"ปีใหม่อยากไปเที่ยวไหน" ผมถามคนในอ้อมกอดผม อีกไม่กี่เดือนก็ปีใหม่แล้วผมอยากจะพาเขาไปเที่ยวที่ไหนสักแห่ง
"วันไม่รู้หรอกครับ ปีใหม่ปกติก็อยู่บ้านกับแม่" วันพูดจนผมต้องกระชับอ้อมกอดขึ้น เขาไม่มีอะไรเลย ช่างต่างกับผมสิ้นเชิง
"อยากไปต่างประเทศไหม" ผมถามคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอหอม ลูบแผลที่พันไว้อย่างแผ่วเบา
"ก็อยากครับ แต่อยากฉลองที่ไทยมากกว่า" วันพูดพิงตัวมาหาผม ไม่ไปก็ไม่ไปครับ ไม่บังคับ
"ภูเขา น้ำตก หรือทะเล"
"วันอยากไปทะเล วันเคยไปทะเลแค่ครั้งเดียวเอง" ผมพยักหน้ารับ ผมกะจะพาเขาไปฮันนีมูนตามที่ตั้งใจไว้ ตอนแรกก็กะไปกันสองคน แต่ผมว่าตอนนี้ผมมีเซอร์ไพรส์ให้เขาแล้วครับ
"เข้าใจแล้ว ไหนมาจุ๊บที" ผมกระชับกอด วันหันมามองหน้าผมแบบอะไร หึ ก็ผมอยากจูบแฟนนี่ครับ ไม่ได้หรอ
"จูบจนปากจะเปื่อยแล้วนะคนบ้า อื้ออ" หันมาแว้ดใส่ผมเลยโดนผมปิดปากซะเลย ชีวิตนี้ผมไม่จออะไรแล้วครับ แค่เรามีกันและกันอย่างทุกวันนี้ ผมก็มีความสุขมากเหลือเกินจริงๆครับ
..
TBC.
ตอนหน้าจบแล้วนะคะ
เราเขียนไม่ดีเท่าไหร่ขออภัยไว้ ณ ที่นี้
ขอบคุณที่มาอยู่ร่วมเวิ่นเว้อไปกับเค้าตั้งหลายเดือนนะคะ
รักและขอบคุณทุกคำติชมให้กำลังใจจริงๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
:pig4:
-
เราติดตามมาตลอดน้าคนเขียน อาจจะไม่ค่อยได้เมนท์ เพราะว่าส่วนใหญ่คนอึนๆก็เมนท์ไปแล้ว
คุณเขียนได้น่าสนใจ น่าติดตามดี ทำเอาเราคอยติดตามอ่านอยู่เป็นประจำว่าเมื่อไหร่จะมาอัพ เพียงแตาไม่อยากเมนท์แบบนั้นเพราะว่าเหมือนกับไปหายใจรดต้นคอคนเขียนเอา
ปกติไม่ค่อยปลึ้มนายเอกประเภท*ฉากเยอะ, ผัวเยอะ* แต่เรึ่องนี้ก็รับได้นะ อยากรู้ว่าจะมีคูณอมรกับแฟนใหม่หรือเปล่า? :pig4:
-
แต่งเลยๆๆๆๆๆ อิอิ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่และคนเขียนค่า
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
วันดูมีความสุขมาก ตอนจบขอหวานๆน้า
-
ตอนหน้าจบแร้วหรอออออ ><
-
แต่งเลยจบแบบสวยๆๆๆๆมันน่าจะมีความสุขที่สุด
-
วันไม่เป็นไรก็ดีแล้ว นังเชอรี่ก็ไม่ได้อะไรแล้วมีแต่แฮปปี้เนาะ
-
ยังจะต้องมาเจ็บตัวในตอนท้ายอีกนะวัน. ถือว่าหมดเวรหมดกรรมกับเสี่ยชั่ว
ตอนหน้าจบแล้เ อยากเห็นฉากแต่งงานเหมืือนกัน น้องวันคงจะมีความสุขมากถ้าได้แต่งงาน
คุณอธิปดูแลวันดีๆนะ. ยัยเชอร์รี่ช้านให้อภัยเธอก็ได้
-
หมดทุกข์หมดโศกซะทีนะวัน มีความสุขส่งท้ายตอนจบเลยนะ :impress2:
-
ในที่สุดก็มีความสุขหมดเคราะซะที
-
เสี่ยแม่งสมควรประหารชีวิตจริงๆ เกลียดมาก
วันเอ๊ย มีความสุขซะทีนะ รอตอนจบค่ะ :กอด1:
-
:-[
-
เห้อออ ในที่สุด มรสุมก็ผ่านพ้นไป ชีวิตทั้งคู่คงจะได้อยู่แบบสงบสุขสักทีล่ะนะ
อิเสี่ยมันก็โดนประหารไปแระ สมน้ำหน้าคุณมันจริงๆ :laugh:
-
เรื่องร้ายผ่านพ้นไปแล้ว ขอให้วันมีความสุขแหล่ะกัน
-
:mew1:
-
ขออีกได้มั้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :hao5:
-
หว่า จะจบแล้ว
-
หวานอะ กรี้ดดดดดดดดดดดดดด :ling1:
-
ติดตามกันมาตลอด จนถ฿งตอนสุดท้าย ..
-
แหม่ๆๆ อีเสี่ย อีเชี่ย นี่มึงยังไม่ไปตายอีกเหรอ ยังมีหน้ากลับมาแก้แค้นวันอีก อยากให้มันโดนเป้กับวันรวมพลัง :z6: ก่อนเข้าคุกจัง เลย ยังไม่ต้องประหารให้มันโดนข่มขืนก่อน ถ้าไม่มีใครเอาก็ให้โดนยำให้เละก่อนประหารหน่อย เงินแค่ไม่กี่พัน ทำกับวันเหมือนไม่ใช่คนเลย ไอ้เลว :fire: ดีนะที่วันไม่เป็นอะไร ครั้งสุดท้ายแล้ววันที่จะโชคไม่ดี มันไปแล้ว แต่แหมคุณอธิปพอวันปลอดภัยก็เริ่มหื่นเลยนะ เอาไว้รับขวัญตอนออกจาก รพ. แล้วกันนะ แค่ถากที่แขนไม่ใช่ปัญหาพี่เป้ประคองได้อยู่ :hao6: ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอ :เฮ้อ: เข้าใจนะว่าวันหนึ่งก็ต้องจบลง แต่ก็ยังไม่อยากให้จบ ยังไงถ้าว่างมาต่อตอนพิเศษนะ นะ :hao5:
-
ในที่สุดดด อีเสี่ยก้ได้รับกรรมอย่างสุดซึ้ง เย้ๆๆๆ
-
ไม่อยากให้จบเลยค่ะ ตามกันมาตั้งนานแล้ว ต่อไปนี้วันก็จะมีแต่ความสุข คงจะคิดถึงวันและผองเพื่อนไปอีกนาน :pig4:
-
จะจบแล้ว เสียดายจัง
อยากอ่านคู่คุณอมร คู่ดรินก็ยังอยากอ่าน ไม่อยากให้จบเล้ย
-
เรื่องร้ายๆได้จบสักที หนุวันสู้ๆ
-
มาตามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
หมดทุกข์หมดโศกสักทีนะวันเอ้ย :mew1:
รอตอนต่อไปค่ะ :katai5: :katai5: :katai5:
-
จบบริบูรณ์
สุดท้ายแล้วปีใหม่นี้เราก็ไม่ได้ไปทะเลกันตามที่ผมอยากไปหรอกครับ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะคุณนายแม่คนดีที่อยากจะอยู่เค้าดาวน์บนยอดดอยนี่แหละ ทำให้ผมกับคุณอธิปตัดสินใจไม่ไปทะเลแล้วก็ได้ อยู่นี่เราก็มีความสุขกันได้ อีกอย่างผมอยากอยู่กับแม่ ถ้าแม่ไม่ไป ผมก็ไม่ไป ผ่านมาไม่กี่เดือนผมก็สามารถทำงานแทนคุณอธิปได้ทุกเรื่อง ยิ่งเรื่องเรียนขอบอกว่าอีกไม่ถึงครึ่งปีผมก็จะจบหลักสูตรมอหกแล้ว หลังจากนั้นผมก็คงจะเรียนมหาลัยเปิดต่อ ชีวิตผมดูดีขึ้นมากครับตั้งแต่ได้มาอยู่กับคุณอธิป ผมเปลี่ยนตัวเองได้ก็เพราะเขา จากที่เคยสงสัยว่านี่ใช่ความรักหรือเปล่า ตอนนี้ผมตอบได้เต็มปากเต็มคำเลยครับว่า ผมรักเขา
"อยากทานอะไรอีกก็เขียนเมนูมานะ แล้วนี่เป็นอะไรครับคุณหนู นั่งยิ้มแฉ่งอยู่คนเดียว" เขาเดินมาลูบหัวผม ตอนนี้เรานั่งอยู่ข้างบน ผมกำลังนั่งคิดเมนูของคืนนี้ ที่รีสอร์ตเราจะมีงานส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ครับ น่าจะสนุกเชียวล่ะ
"กำลังคิดเมนูแหละครับ อากาศกำลังสบายเลยอารมณ์ดี" ผมบอกแล้วจดเมนูต่อ คืนนี้ลูกค้าที่มาพักก็จะได้รับส่วนลด 20% ครับ ทั้งห้องพักแล้วก็ค่าอาหารต่างๆ เป็นสิทธิพิเศษเฉพาะช่วงนี้เท่านั้นครับ
"คืนนี้แต่งตัวหล่อๆนะรู้ไหม" เขาแกล้งแซวผม ยื่นมือมาบีบจมูก
"หล่อยังไงก็หล่อไม่เท่าพี่หรอก" ผมดึงมือที่บีบจมูกผมออก เขาก็ดึงมือผมไปกุม เรายิ้มให้กันมองทิวทัศน์ด้านล่าง ช่างมีความสุขจริงๆครับ
"เสียใจหรือเปล่าที่ไม่ได้ไปเที่ยวทะเล" เขาถาม ยังคงจับมือผมเอาไว้ เขาดูซีเรียสมากที่ไม่ได้พาวันไปทะเล
"ไม่ครับ ผมอยู่ไหนก็ได้ที่แม่อยู่ ทะเลไว้ค่อยไปเที่ยวก็ได้" ปีใหม่ผมอยากอยู่กับแม่ ถ้าแม่ไม่ไปทะเลเราก็อยู่กันบนดอย ตอนแรกผมโทรไปชวนไอ้วาเจนี่ไอ้รักไอ้อายแต่ไม่มีใครว่างสักคนเลยผมเลยหง่าวนั่งเศร้าหน้าเป็นตูดเลย ปีใหม่ทั้งทีก็อยากอยู่กันพร้อมๆหน้า ถ้าพวกมันว่างผมคงได้เพื่อนนั่งนับถอยหลังสู่ปีใหม่ด้วยกัน
"ไว้พี่ค่อยพาไปทีหลังละกันเนอะ ไปกันสองคน" เขาบอกผม แต่พอมองกลับมา ขอแค่มีแม่มีพี่ปริมมีคุณอธิป แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว
"ครับผมม" ผมรับคำ เรานั่งคุยกันไป จดเมนูกันไป พอได้ครบเรียบร้อยผมก็เอาลงไปให้คุณนายแม่ หลังจากนั้นผมก็เตรียมงาน พาพี่ม้งมาช่วยกันประดับโคมไฟที่คุณอธิปซื้อมา มีทั้งไฟหลากสี มีริบบิ้นประดับตกแต่ง หน้าทางเข้าจะมีต้นคริสมาสต์ต้นใหญ่ๆหนึ่งต้น ด้านบนอีกหนึ่งต้นคอยต้อนรับแขก ห้อยพวงประดับสีน้ำเงินแดงทองเต็มร้านก็เป็นอันเสร็จ
....
เสียงเพลงดังไปทั่วรีสอร์ต ตอนนี้เกือบสองทุ่มแล้วครับ แม่ทำกับข้าวเสร็จตอนทุ่มนึงหลังจากนั้นก็เป็นหน้าที่ของแม่ครัวอีกท่าน เรามานั่งดูการแสดงกันอยู่โต๊ะหน้าสุดติดเวที ผมนั่งตามด้วยคุณอธิปส่วนพี่ปริมกับแม่นั่งตรงข้าม ตอนนี้เป็นการแสดงของชนเผ่าม้ง ก็มีเล่นตลกแล้วก็เต้นเล็กๆน้อยๆครับ เราทานอาหารกันไป ดูการแสดงกันไป จนจบการแสดงนี้ ผมก็ลุกเอาซองไปแจกเด็กๆตามที่คุณอธิปฝากไว้
"ได้เวลาความประทับใจในค่ำคืนนี้แล้วนะครับ เชิญพบกับโชว์ชุด I will survive ~" ผมตาโตเมื่อได้ยินชื่อเพลง นี่คุณอธิปจ้างใครมาเล่นอีกล่ะ
**
เสียงเพลงดังขึ้นพร้อมกับผู้ชายรูปร่างกำยำแต่ท่าทางดูสาวออกมาลิปซิงค์เนื้อเพลงท่อนแรก แล้วทำไมต้องปิดหน้าปิดตาแบบนั้นด้วย
At first I was afraid, I was petrified
Kept thinkin I could never live without you by my side
But then I spent so many nights thinkin how you did me wrong
And I grew strong and I learned how to get along
ท่อนต่อไปเป็นผู้ชายร่างเล็กเดินเก้ๆกังๆออกมา นี่มีเซอร์ไพรส์อะไรหรือเปล่า ทำไมทุกคนต้องปิดหน้าปิดตาด้วย คนแรกที่ออกมาเหมือนจะฝึกมาดี แต่คนที่สองนี่สิ โคตรเต้นไม่ตรงจังหวะเลย
And so youre back from outer space
I just walked in to find you here with that sad look upon your face
I should have changed that stupid lock, I should have made you leave your key
If Id have known for just one second youd back to bother me
ท่อนกลางคงจะเป็นฟินนาเล่ของชุดนี้ มีผู้ชายหุ่นล่ำสองคนเดินอุ้มผู้หญิงร่างใหญ่ เอ่อ น่าจะเป็นกระเทยนะออกมา คนที่ถูกอุ้มทำท่าลิปซิงค์ได้เหมือนจริงมาก แต่ที่สงสัยคือทำไมทุกคนจะต้องปิดหน้าปิดตาด้วย
* Go on now, go walk out the door
Just turn around now cause youre not welcome anymore
Werent you the one who tried to hurt me with goodbye
Did you think Id crumble, did you think Id lay down and die
"พี่จ้างใครมาเล่นอ่ะ วันว่ามันคุ้นๆนะ" ผมหันมาถาม คุณอธิปไม่ตอบได้แต่จับให้ผมหันไปดูแล้วก็นั่งซ้อนผมเอามือลูบเอวเอาคางเกยไหล่
พอผมหันมาก็เจอมือของผู้ชายสองคนรอรับมือผมอยู่ อะไรกันวะเนี่ย นี่หรอเซอร์ไพรส์ของค่ำคืนนี้ แล้วทำไมต้องเป็นผมด้วย ผมถูกอุ้มขึ้นมาบนเวทีแล้วประกบด้วยผู้ชายสี่คนกระเทยอีกหนึ่ง พอเจอแบบนี้มันก็อยากเต้นเหมือนกันนะ ผมออกลีลาตามที่เคยเล่าเรียนมาในผับเมื่อก่อน มองลงไปด้านล่างทั้งโต๊ะผมทั้งโต๊ะลูกค้าตอนนี้หัวเราะชอบใจกันยกใหญ่ ผมทั้งร้องทั้งเต้นจนถึงท่อนพีคของเพลง
** Oh, no, not I-I will survive
Oh, as long as I know how to love I know Ill stay alive
Ive got all my life to live and Ive got all my love to give
And Ill survive, I will survive, hey, hey
ทุกคนบนเวทีพร้อมใจกันถอดหน้ากากออกและนั่นทำให้ผมรู้ว่านี่คือเซอร์ไพรส์ของจริง ผมยืนน้ำตาไหลมองเพื่อนๆทั้งห้าคนของผมที่กำลังจับมือกันเต้นเป็นวงกลมล้อมผมเอาไว้ กระเทยคนนั้นก็คือเจ๊ติ๋มแห่งเลิฟโฮลิคบาร์ ตามมาด้วยชายหนุ่มรูปงามทั้งสองนั่นคือไอ้รักกับไอ้อาย ส่วนผู้ชายท่าทางแต๋วแตกก็คืออิเจนี่อย่างช่วยไม่ได้ สุดท้ายไอ้เด็กตัวเล็กที่เต้นไม่เข้าพวกกับใครเลยก็คือวาวีเพื่อยรักผมเอง
It took all the strength I had not to fall apart
Kept tryin hard to mend the pieces of my broken heart
And I spent, oh, so many nights just feeling sorry for myself
I used to cry, but now I hold my head up high
And you see me, somebody new
Im not that chained up little person still in love with you
And so you feel like droppin in and just expect me to be free
But now Im savin all my lovin for someone whos lovin me
แม้เพลงจะจบลงไปแล้วและได้รับเสียงปรบมือดังสนั่นลั่นลาน แต่ตอนนี้ผมยืนไม่ไหวแล้ว มันตื้นตันใจบอกไม่ถูก ทุกคนเดินเข้ามากอดผมจนผมจมไปกับอ้อมกอดของทุกคน คิดถึง ใช่ ผมอยากตะโกนคำว่า โคตรคิดถึง ให้พวกเขาทุกคนเลย
"อะไรกันยะ ขี้เเยไปได้ ตั้งแต่มีผัวนี่บ่อน้ำตาตื้นหรอจ๊ะแม่วัน สาวน้อยร้อยเล่ห์ของฉัน" เจ๊ติ๋มพูดแล้วเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากเหมือนหมั่นไส้
"ก็เพราะว่ามีผัวนี่แหละ วันของเราเลยหายสาปสูญ ต้องมาตามกันถึงบนยอดบนดอย" อิเจนี่ด่าผม ตอนนี้เรายังยืนกันอยู่บนเวที
"ไปๆ ลงไปด้านล่างเหอะ แล้วมึงจะร้องอีกนานป่ะ พวกกูมาหานี่มึงไม่ดีใจใช่ป่ะ" ไอ้วาพูดน้ำตารื้น ผมเองรีบปาดน้ำนาฉีกยิ้มเดินกอดคอไอ้วาลงมา หึหึ คนที่ทำเซอร์ไพรส์ให้ผมถึงกับนั่งหัวเราะท้องแข็ง อะไรเล่าก็คนมันตื้นตันนี่หว่า ไม่ได้เจอเพื่อนๆตั้งหลายเดือน
"นั่งๆกันก่อนลูก แม่จะลงไปทำกับข้าวเพิ่ม" แม่บอกเตรียมลุกลงด้านล่าง
"ขอบคุณนะคะคุณแม่ / ขอบคุณครับ" ไอ้พวกตัวดีรีบไหว้ขอบคุณแล้วนั่งแทนที่ ตอนนี้พี่ปริมไปเดินดูลูกค้าแล้ว ทั้งโต๊ะเลยกลายเป็นโต๊ะของเกย์กระเทยทั้งหลาย
"พี่อ่ะ แกล้งวันทำไม" ผมหันไปแว้ดใส่คุณอธิป พี่แกดื่มไปเยอะเหมือนกันนะ หน้าเริ่มกรึ่ม
"ก็พี่อยากเซอร์ไพรส์วันไงครับ ไม่ดีใจหรอ" เขาเอานิ้วมาลูบแก้ม ผมรีบพยักหน้ารับ โดนทั้งโต๊ะทำเสียงแซวจนได้
"โอ๊ยยย ผัวมึงเขาเตรียมการมาเป็นเดือนแล้วจ่ะ เพื่อมึงโดยเฉพาะเลยนะอิวันน ถ้าได้แบบนี้กูจะไม่ปล่อยให้ออกจากบ้านเลย" อิเจนี่พูด คุณอธิปทำท่าขนลุก
"คนนะไม่ใช่หมาอิเจนี่" ไอ้รักคู่อริด่ามัน โดนอิเจนี่ค้อนใส่ตามเคย
"เจ๊มาได้ไง แล้วร้านล่ะ" ผมถาม ตอนนี้ทุกคนเริ่มตักข้าวกินกันแล้ว
"ร้านก็เปิดตามปกตินะ นี่เจ๊ไม่ได้มาคนเดียวนะจ๊ะ ไม่สังเกตโต๊ะด้านหลังบ้างหรอ แกคิดว่าถ้าพวกนี้มันมาได้ ผัวมันจะไม่ตามมาหรอ" ฉิบ ผมหันไปมองด้านหลัง โอ้โห นั่งกันเต็มเลยครับ มีทั้งคุณดริณ คุณอมร คุณเอกภพ พี่ดำของเจนี่ แล้วก็อีกคนผมไม่รู้จัก
"อีกคนที่นั่งตรงนั้นใครอ่ะ" ผมถามชี้ไปทางคนตัวเล็กกว่า
"เมียไอ้อายมันไง ชื่อน้องเตย น่ารักนะมึง" อ่อ คนนี้นี้เอง
"แล้วคุณหมอไม่มาเหรอ" ผมถามไอ้รัก
"เขาต้องกลับบ้านว่ะ กูเลยโสด ฮ่าาา" มันพูดทำท่าทางดีใจ
"เพิ่งสามทุ่ม แดกข้าวก่อนละกัน หิว" ไอ้วาพูด พวกผมก็นั่งกินกันไป พอของที่แม่ทำเสร็จก็มีคนยกมาวางให้ คืนนี้ลูกค้าเต็มทุกโต๊ะเลยครับ ทุกคนดูสนุกสนาน และความหนาวไม่ใช่อุปสรรคที่จะร่วมปาร์ตี้สังสรรค์
เราทั้งคุยทั้งโม้แตกโวยวายกันจนปากแห้ง สักพักเจ๊ติ๋มก็ขอขึ้นไปโชว์เดี่ยวร้องเพลงให้แขกเหรื่อฟัง ผมนั่งชิดคุณอธิปที่เริ่มกรึ่ม ตัวผมเองก็ซัดไปใช่ย่อย
"เมายังคนดี" เขาถามกระชับเอวผมแน่นขึ้น
"ยังครับ พี่เมาแล้วหรอ" ผมถามซบไปที่ไหล่หนา
"เมาแล้ว เมารัก" เขากระซิบข้างหูทำเอาผมจั๊กกะจี้ หวานบาดหูชะมัด
"เอ้าๆ เดี๋ยวก็มดขึ้นหูหรอก" อิเจนี่ อิตัวขี้อิจฉา
"มึงก็ไปบอกรักกับพี่ดำมึงโน่น" ผมเอื้อมมือไปผลักหัวมัน
"ไม่เป็นไร มันบอกรักกูทุกวัน" พอเจนี่พูดจบ ทุกคนต่างร้อง ฮิ้ววว แล้วก็ประเคนทั้งมือทั้งคำด่าสารพัดให้มัน
"คืนนี้ยังมีเซอร์ไพรส์อีก" คุณอธิปพูดที่ข้างหูแล้วกดจูบลงมา คนบ้า จะเซอร์ไพรส์อะไรนักหนา
"วันจะรอดูนะ" ผมบอก เรานั่งทานกันจนห้าทุ่มห้าสิบห้า คุณอธิปให้ทุกคนเดินมาตรงระเบียง ทั้งแขกเหรื่อและกลุ่มของเราต่างมากันพร้อมเพรียง
"ผมมีอะไรจะมอบแด่ทุกคนครับ" พอคุณอธิปพูดจบ พวกเราก็เริ่มนับ
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
ปังง
ตู้ม
เสียงนับจบลงเป็นเวลา 00.00 น. พลุสีสวยนับร้อยถูกจุดขึ้นท่ามกลางเสียงร้องยินดีของทุกคนบนรีสอร์ต ผมจับมือแม่ไว้แน่น อีกข้างก็จับมือคุณอธิปไว้ ไม่มีใครปล่อยมือใคร แหงนหน้ามองพลุที่กระจายตัวออกบนฟ้า สวยมาก ไม่เคยเห็นแบบนี้ที่ไหนมาก่อน
"ชอบไหม" แม่ถามผม
"วันชอบมากครับ แม่จ๋า สุขสันต์วันปีใหม่นะ อยู่เป็นแม่ของวันแบบนี้ไปนานๆนะ รักแม่" ผมพูดกอดแม่ไปน้ำตาไหลไปท่ามกลางเพลงพรปีใหม่ที่ถูกเปิดขึ้น เสียงพลุก็ยังไม่มีท่าทีจะหยุด
"แม่ก็รักเอ็ง หลังจากนี้ขอให้เอ็งพบแต่ความสุขความเจริญนะลูก" แม่หอมแก้มผม ตอนนี้เสียงพลุหยุดแล้วเหลือแต่เสียงเพลงที่คลออยู่
"ไปๆ สังสรรค์กับเพื่อนๆ แม่จะลงไปนอนแล้ว" แม่บอก ผมกอดแม่แน่นๆอีกที ก่อนจะพากันเดินมาที่โต๊ะ
"พลุสวยโคตรๆ" ไอ้เจนี่พูด
"ชอบมากเลยว่ะ ไม่มีฟิลนี้มานาน" นี่ไอ้รัก
"สวัสดีครับทุกคน ไม่คิดว่าจะมา" ผมไหว้ทุกคนที่มา ตอนนี้เราต่อโต๊ะกันเป็นกลุ่มใหญ่ แขกเริ่มกลับกันแล้ว มีบางโต๊ะที่ยังนั่งฉลองอยู่
"ฉันมาเพราะเมียมา ส่วนพี่ดำก็ต้องมาเพราะโดนบังคับ ส่วนสองคนนี้ตามมา โอเคยัง" คุณดริณพูดติดขำเลยโดนไอ้วาหยิกพุงให้
"ขอบคุณนะครับ" ผมหันไปบอกคุณอธิปสุดที่รักของผม
"ทุกอย่างก็เพื่อวันแหละ" เขาพูดทำให้เสียงโห่แซวดังขึ้นมาอีกรอบ
"อิจฉาโว้ยยย ทำไมเจ๊หาผัวไม่ได้" ฮ่าาา เจ๊ติ๋มพูดขึ้นมาเสียงดัง
"เอาเด็กม้งไหมเจ๊ ที่นี่มีเยอะ" ผมบอก เจ๊แกรีบเบ้ปากกินเหล้าต่อไม่สนใจใคร
"เอ้า ฉลองงง สวัสดีปีใหม่ทุกคน เฮง เฮง เฮง". คุณอธิปพูด ทุกคนรีบยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นชน พี่ปริมเดินมาร่วมด้วยอีกคน
"ปีใหม่ ผัวคนใหม่โว้ย" อิเจนี่รีบพูด
"อะไรอ่ะตัวเอง เค้าไม่ยอมหรอกนะ" ฮ่าาา ทุกคนได้เห็นภาพบัดสีกันหมดครับ แถมอิเจนี่ยังไม่ยอมอีก ผลักหัวผัวสุดที่รักจนแทบชนหัวคุณอมร
"แล้วคู่มึงล่ะ จะเลิกตีกันได้รึยัง" คุณดริณหันไปถามคุณอมรกับคุณเอกภพ
"กูไม่เคย" นี่เสียงคุณเอกภพ
"ไม่เลิก" ส่วนนี่คุณอมร
"มึงนี่ตั้วแต่เป็นเมียภพมัน ความสาวพร่างพรูเลยนะเพื่อน" คุณดริณเหน็บแนมคุณอมร ฮ่าา คู่นี้เขาน่ารักดีนะ คุณอมรไม่ยอมให้คุณเอกภพกอดอ่ะ ทำท่ารำคาญตลอดเวลา
"เหี้ย" คุณอมรด่า แล้วเราก็หันมาคุยกันต่อ เสียงดังอยู่โต๊ะเดียวทั้งรีสอร์ต
"เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำแปป" คุณอธิปบอก ผมลุกให้เขาเดินออกไป ส่วนเราก็กลับมานั่งคุยกันต่อ ก็คุยเรื่องทั่วไปครับ ทั้งอนาคตและเรื่องส่วนตัว
พรึ่บ
กำลังนั่งเม้ากันอยู่ดีๆไฟก็ดับ เวรกรรมจริงจะมาดับอะไรตอนนี้
ผมมองแทบไม่เห็นอะไรเลย แต่พอมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ดาวนับพันเปร่งแสงลงมาช่างสวยงามจับใจ
แล้วจู่ๆไฟก็ติดขึ้นพร้อมกับร่างของคุณอธิปที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าผม
"วันครับ พี่ก็รู้จักเรามานานแล้ว วันก็รู้ว่าพี่รักวัน แต่พี่ยังไม่เคยขอเราแต่งงานเลย วันนี้ถือเป็นวันดี มีสักขีพยานพร้อมหน้า พี่ก็พร้อม วันก็พร้อม ถ้าอย่างนั้น"
"แต่งงานกันนะ"
เสียงเชียร์ให้แต่งเลย แต่งเลย ดังขึ้น ผมก้มมองพี่เขาเอาแหวนวงเล็กออกมาจากกล่องแล้วสวมให้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม น้ำตาผมไหลออกมา แม่ที่บอกว่าจะไปนอนตอนนี้ออกมายืนลูบหัวผมอยู่ ผมสะอื้นพูดไม่เป็นคำ
"แต่งครับ .. วันแต่ง" ฮืออ คุณอธิปสวมกอดผมไว้แล้วจูบมาที่หน้าผากผม เราแต่งงานกันแล้ว ไม่ต้องมีงานหวือหวาใหญ่โต แค่เพียงเท่านี้ผมก็ดีใจแล้ว
"รักกันนานๆนะลูก" แม่บอก พวกเราไหว้แม่ แม่ก็ลูบหัวเรา
"พี่รักเราทั้งคู่มากนะ ขอให้รักกันไปนานๆ ไม่มีหลานไม่เป็นไร" พี่ปริมพูด ผมกับคุณอธิปก็ไหว้พี่ปริมซ้ำ
"เจ๊ดีใจกับแกนะวัน ฝากน้องสาวเจ๊ด้วยนะคะสุดหล่อ" อันนี้เจ๊ติ๋มอวยพรครับ
"มีอะไรก็ค่อยๆพูดกัน ขออย่าให้แกทะเลาะกันเหมือนคู่ฉันเลยนะวัน" เจนี่มันอวยพรผมครับ ใครจะไปบ้าเหมือนแกล่ะ ฮ่า
"ทำตัวดีๆนะวัน เธอเป็นคนดี คุณอธิปเหมาะกับวันแล้วล่ะ" คุณอมรพูด เสียงอ่อยเชียวครับ
"มีคนดูแลเต็มตัวแล้วนะวัน ฝากเพื่อนผมด้วยนะครับคุณอธิป" อันนี้ไอ้วาเพื่อนรักผม มึงก็เหมือนกัน รักกันไปนานๆ
"ยินดีด้วยนะเพื่อน / มีความสุขมากๆนะครับ" ไอ้รักกับไอ้อายครับ ครบวงแล้วแม่กับพี่ปริมก็ขอตัวกลับลงไปนอน ตอนนี้เริ่มเวลาแห่งการเมาเหมือนเคย พอเหล้าเข้าปากทุกคนก็เริ่มเรื้อย แต่คู่ใครคู่มันครับ พี่ดำดูแลเจนี่ที่เมา คุณเอกภพดูแลคุณอมร ไอ้วาดูคุณดริณ เจ๊ติ๋มดูแลตัวเอง คู่ไอ้รักไอ้อายไม่เมา ส่วนผมก็ต้องดูแลคุณอธิปสุดที่รัก
"แหวนสวยไหม อยากได้ใหญ่กว่านี้ป่ะ" เมาแล้วครับ เอามือผมขึ้นไปจูบจนจะละลายติดปากแล้ว
"แค่นี้ก็ดีใจมากแล้วครับ" ผมบอก
"รักมากนะรู้เปล่า รักวันมาก" เขาพูดแล้วหอมแก้มผมมาทีนึง ตอนนี้ไม่มีใครสนใจคู่ผมหรอกครับ เลื้อยกันหมดแล้ว
"วันก็รักพี่เป้ครับ รักและขอบคุณมากๆ" ผมบอกแล้วหอมแก้มเขาคืน
"พวกเรา เดี๋ยวผมขอตัวพาเมียไปนอนก่อนนะ ไม่ไหวเรื้อนแล้ว" พี่ดำพูดขึ้นมา ผมนี้ฮาแตกเลยครับ สภาพไม่เหมือนตอนมาสักนิด
"ถ้าอย่างนั้นก็แยกย้ายเถอะ คู่รักเขาจะได้พักผ่อน" คุณดริณพูดทั้งๆที่เมา เราเลยแยกย้ายครับ พวกนั้นเขาเปิดห้องคนละคู่ ส่วนเจ๊ติ๋มกับไอ้รักเขาก็นอนด้วยกัน ปกติครับ ไม่มีใครลวนลามใคร พี่น้องกันทั้งนั้น
"อาบน้ำกันเนอะ" ผมบอกถอดเสื้อผ้าเขาออก นั่นก็ยอมโดยดีครับ ไม่มีการขัดขืน พอถอดเสร็จเราสองคนก็ลงไปแช่ในอ่าง ผมขัดตัวให้เขาที่นั่งแช่อย่างสบาย นวดหัวให้ด้วยถือเป็นของตอบแทน เราไม่ได้ทำอะไรกันนะครับ อาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัวเตรียมนอน
"วันครับ" เขาเดินมาคุกเข่าตรงหน้าผมอีกรอบ พร้อมแหวนอันเดิม
"พี่พร้อมจะปกป้องวัน และ ดูแลวันไปจนตายเลยนะ วันคือคนที่พี่รักมาก รักที่สุด นอกจากพ่อแม่พี่ปริมแล้ว คนที่พี่อยากอยู่ร่วมกันตลอดชีวิตก็คือวันนะ" พี่เป้พูดจบก็สวมแหวนมาให้ผมอีกรอบพร้อมกดจูบมาที่นิ้วประทับตราว่าเขาคือเจ้าของแหวนวงนี้
"วันก็อยากอยู่กับพี่ไปจนตายเลยครับ รักพี่เป้มากครับ" ผมดึงพี่เป้ขึ้นมาแล้วกดจูบไปที่หน้าผากกว้างนั่น รักมากครับ รักจนไม่อยากแยกจากไปไหน
"วันคือชีวิตพี่ จากนี้เราจะดูแลกันและกันนะ" เขาบอกพาผมขึ้นมานอน
"พี่ก็เป็นชีวิตวันเหมือนกันครับ ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆทุกอย่างที่พี่ให้วันครับ" ผมไหว้พี่เป้ เขาดึงผมไปกอด ผมนอนซุกอยู่ในอ้อมอกคนที่รักผมมากที่สุดคนหนึ่ง ไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ผ่านอะไรมาเยอะแบบผม จะได้มาเจอกับคนดีๆอย่างเขา พี่เป้ดีกับผมและแม่มากเหลือเกิน มากจนไม่คิดว่าเขาจะยอมเอ่ยปากกับพ่อแม่เพื่อขอคบกับผม เขาทำให้ผมอึ้งในความรักที่เขามีให้ผม ตอนนี้ผมเองก็รักเขามากครับ ชีวิตนี้ผมคงจะมอบให้แม่และอีกคนคือพี่เขา ไม่ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร แต่ผมก็มั่นใจและพร้อมจะเดินไปพร้อมๆกันกับเขาครับ
...
....
"วันๆ มีคนมาหาแหนะ" พี่ปริมบอกชี้มือไปทางหน้าร้าน
"พี่วัน" เสียงคุ้นหูพร้อมกับการปรากฎตัวของคนที่หายไปนานแสนนานจนคิดว่าชาตินี้อาจจะไม่ได้เจอมันแล้ว
"ไปท์!!!!!" ผมวิ่งไปหามัน ผมกอดมันไว้แน่น ไปท์ดูมีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลยอ่ะ นี่อย่าบอกนะ ว่านี่คือของเซอร์ไพรส์ผมอีกอย่างหนึ่ง
"ผมคิดถึงพี่นะ" ความสุขก่อตัวในหัวใจ ไม่คิดเลยจริงๆว่ามันจะมาหาผมอีก ผมคิดว่ามันจะไม่อยากเจอหน้าผมอีกแล้ว
"กูก็คิดมึง" ผมกอดคอมันเดินเข้าด้านใน วันนี้คงมีเรื่องคุยกันอีกเยอะ พวกเพื่อนๆก็ยังไม่กลับครับ เขาไปเที่ยวน้ำตกขึ้นดอยกัน ไม่คิดเลยว่าชีวิตผมจะมีความสุขมากขนาดนี้ ผมมีแม่ที่รักผมมาก มีคุณอธิปที่ดูแลผมดียิ่งกว่าไข่ในหิน มีเพื่อนๆพี่ๆที่น่ารัก ไหนจะน้องชายสุดที่รักคนนี้ที่กลับมาเติมเต็มให้ชีวิตผมไม่ขาดสิ่งอื่นใดอีกแล้ว หลังจากนี้คงต้องคุยกันยาวเลยแหละครับ ถ้างั้นผมขอตัวปิดม่าน วันทอง เดอะซีรีย์ ไว้เพียงเท่านี้ สำหรับวันนี้ สวัสดีครับ
จบบริบูรณ์
เมื่อคืนมัวแต่เชียร์บอลอยู่เลยไม่ได้มาลง แหะๆ
จบแล้วนะคะ รอตอนพิเศษกันเน้อ
ขอบคุณทุกคนที่มาคอยเป็นกำลังใจเสมอค่ะ
รักคนอ่านทุกคนจริงๆค่ะ
:pig4:
-
:heaven :heaven :heaven :heaven ซึ้งใจ พี่เป้อ่ะ แบบว่าปริ่มเลย แอบใจหายกับเรื่องนี้
ยอมรับเลยนะ ว่าเพ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ได้ไม่นาน แต่วันนั้นอ่านรวดเดียว ตั้งแต่ต้น จนล่าสุด จนตอนนี้ ในที่สุด
วันก็ได้มีความสุขแบบคนอื่นเค้าซะที :o8: :o8: :o8: รออ่านตอนพิเศษนะจ๊ะ + รอรวมเล่มด้วยนะ :L2:
ปล.อยากอ่านคู่คุณอมรอร่าาาาาาาาาา :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
ไปละแล้วเจอกันใน เรื่องน้องแก้วนะจร๊าาาา :laugh:
-
พี่เป้แสนดีเหลือเกิน
ยินดีด้วยนะวัน
รอตอนพิเศษค่า
-
เค้าอยากอ่านคู่คุณอมรอ่า ว่าไปลงเอยกะคุณเอกภพได้ยังไง :mew2: น้าาาาา
-
หูว์ หวานซึ้งใจ หาแบบนี้ได้ที่ไหนเนี่ยแบบคุณอธิปเนี่ย?
ดีใจกับวันด้วยที่มีความสุข ทุกคนเด้วย
ขอบคุณคนเขียนด้วยนะคะ ซีรี่ย์นี้สนุกมากๆค่ะ
ขอตอนพิเศษของคุณอกภพกับคุณอมรด้วยนะ :กอด1:
-
ในที่สุด วัน ก็มีความสุข เสียที :impress2:รออ่านตอนพิเศษ ต่อจ้า
-
แฮปปี้กันถ้วนหน้า :impress2:
-
จบได้สมบูรณ์แบบมาก ดีใจและยินดีกับน้องวันที่คู่ชีวิตที่แสนวิเศษสุด
ขอชื่นชมในความเป็นสุภาพบุรุษของคุณออธิปตั้งแต่ต้นจนจบ
วันมีชีวิตใหม่ได้เพราะคุณจริงๆ ผู้ชายดีๆอย่างคุณอธิปคงมีแต่ใใในนิยายสินะ
กรี้ดดดดด อิฉันอยากได้คุณอธิปของน้องวันมาเป็นสามีม้ากมาก ขอยืมสักคืนนึงนะน้องวัน ฮิฮิ
ขอบคุณคนเขียนและรอตอนพิเศษแบบหวานๆนะคะ :L2:
-
:mew1:
-
จบซะแล้ว~ประทับใจกับตอนจบมากๆ ขอบคุณนะคะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ขอตอนพิเศษหน่อยน้าาาาาาา
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
-
มีความสุข สนุกมากค่ะ
ขอคู่อมรด้วยนะ อยากอ่านๆ
-
ในที่สุดก็มีความสุขสักทีนะจ้ะ
-
จบแบบแฮบปี้กันจริง ๆ :กอด1:
ถ้าจะมีตอนพิเศษก็ไม่รักเกียจนะคะ :L2:
:katai3:
-
อ่านแล้วรู้สึกอิ่มใจแทนวัน
ขอให้มีความสุขน่ะ
-
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ทั้งที่ไม่อยากให้ถึงเลย :hao5: เป็นตอนจบที่สมบรูณ์มากของวันและเป้ วันมีความสุขกับเขาสักทีหลังจากมีแต่เหตุการณ์ร้ายๆผ่านเข้ามาในชีวิต และจากความกตัญญูที่วันมีต่อแม่ ก็ทำให้วันได้เจอความสุข ความรักที่แท้จริง จากผู้ชายชื่อเป้ ที่เข้ามาในชีวิตเมื่อตอนที่มีเรื่องร้ายๆ นับว่าเป็นโชคดีของวันจริงๆ เป้รักวันมากไม่อยากจะเชื่อจะทำให้วันได้ขนาดนี้ มีเซอร์ไพรส์ มีขอแต่งงาน โรแมนติกสูดๆๆๆๆ อิจฉาน้องวันเหลือเกินนนนนน :ling1: แต่แอบเสียดาย ไม่มีฉาก :oo1: ให้ได้ :haun4: อุตส่าห์ส่งตัวเข้าหอ :-[ ส่วนคู่อื่นๆก็ไม่น้อยหน้า หวาน เซี้ยว เปรี้ยว ซ่าส์ กันไป :katai2-1: ยังไงถ้ามีเวลามีต่อตอนพิเศษบ้างนะ คนเขียน ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆ มีหลากรสชาติให้ได้อ่านกัน :pig4: และขออีกนิดเถอะ อยากอ่านคู่ อมรกับ เอกภพ อ่ะ ท่าจะมันส์ และ SM กันดีนะ :hao6:
-
อยากเห็นพ่อพระเอกเราหึงแรงๆบ้างจัง555555
-
ซึ้งพี่อธิปมากมายรักพี่เป้ที่สุด..อยากมีชีวิตแบบนี้บ้างจัง..ขอขอบคุณผู้แต่งสนุกสนานมากมายครับ..ขอตอนพิเศษเศษสักตอนนะ
-
ในสุดก็สมหวังนะวันและกได้อยู่ดูแลแม่แบบมีความสุขด้วย
-
:katai2-1: :katai2-1: happy happy ขอบคุณครับ
-
อยากอ่านคู่คุณอมรกับคุณเอกภพจังเลยค่ะ น่าสนุกดีคู่นี้
-
ดีใจจังค่า แฮปปี้เอนดิ้ง ในที่สุดวันก็มีความสุข วามีความสุข ทุกคนมีความสุข เย้
ขอบคุณสำหรับนิยายที่น่ารักเรื่องนี้นะคะ
จะรอติดตามเป็นกำลังใจเรื่องต่อๆไปน้า ^_________________^
-
ยินดีกับน้องวันด้วยค่าาา
ในที่สุดก็เจอคนที่ใช่ เจอที่ที่เป็นของเรา
มีความสุขสักทีเนอะ
-
ซึ้งจัง สนุกที่สุด o13 o13 o13
-
พี่เป้ คือ ดีงามตามท้องเรื่อง ปรบมืออออ
ดีใจกับวันด้วย มีความสุขจริงๆสักที
ขอบคุณคนแต่ง ที่แต่งนิยายสนุกให้อ่านนะคะ +1 ให้เลยยย
-
ดีใจกับวันด้วย
ในที่สุด ไม่ว่าเรื่องร้ายอะไร ก็ผ่านไปด้วยดี
ได้แต่งกับคนดีๆ รักกันนานๆๆน้า :o8:
แต่อยากอ่านคุณอมรกะคุณเอกภพ น่าจิแซ่บลืมมม :laugh:
ขนาดวายังโดนขนาดนั้น กับคุณอมรจะเป็นยังๆงน้า :m25:
-
ขอบคุณนะค่ะ วันมีความสุขแล้ว ดีใจกับวันด้วย รอตอนพิเศษกับรวมเล่มนะค่ะ :pig4: :L2:
-
จบแล้ว ดีใจไปกับวันด้วยที่มีความสุข รอตอนพิเศษค่ะ
-
มายินดีและมีความสุขไปกับวันและเพื่อนๆจ้า
-
:pig4: :mew1:
-
ไปรท์ไปไหนมา ตอนพิเศษด่วนๆ
-
ในที่สุด :กอด1:
พี่เป้เป็นผู้ชายที่ควรอยู่กับวันมากจริงๆ
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ
ขอตอนพิเศษเยอะๆนะคะ
แล้วก็ติดตามเรื่องอื่นต่อค่า :mew1:
-
:mc4: :mc4: o13 น่ารักมากกกกกกกก :-[ :-[
-
ตอนพิเศษ 'ไปท์' (1)
"มึงจะไม่มาจริงๆหรอวะ รุ่นพี่เขาอุตส่าห์เลี้ยงนะมึง หายเฮิร์ทได้แล้วมั้งเรื่องพี่วันอ่ะ ส่วนเรื่องอิน้องพิมพ์นั่นแม่มึงก็จัดการไปแล้วนี่ ออกมาสังสรรค์กับพวกกูบ้างเหอะ" เสียงดังจากปลายสายทำให้ผมรู้ตัวว่าช่วงที่ผ่านมาผมเอาแต่เก็บตัวเงียบ ไปเรียนกลับห้อง ขนาดโทรศัพท์ผมยังไม่ใช้ ปล่อยให้มันแบตหมดไปวันๆ ตั้งแต่มีเรื่องครั้งนั้นผมมักจะทำตัวแบบนี้ เงียบๆไม่ออกไปพบป่ะเพื่อนฝูง คลิปที่พิมพ์เป็นคนถ่ายมันถูกส่งไปทั่วโซเชียลเน็ตเวิร์กโดยฝีมือเธอ แม้จะไม่เห็นหน้าค่าตาผม แต่คนรู้จักก็แซวกันตลอดว่าผมมีเมียแล้ว ผมเองผมก็ไม่ทราบว่าเธอต้องการอะไร เพราะคลิปนั้นมันมีแต่หน้าพิมพ์ เสียงครางของพิมพ์ทั้งนั้น บางทีเธอก็ดูจะปัญญาอ่อนไปหรือเปล่า แม่ผมตอนนี้เธอขึ้นมาหาผมทุกอาทิตย์ มาดูความเรียบร้อย มาดูสภาพลูกชายที่ใกล้กลายเป็นซอมบี้แล้ว
"เออ กูไปก็ได้ ที่เดิมนะ ทุ่มนึงเจอกัน" ผมบอกไอ้เบสแล้ววางสายไป ผ่านมาสองอาทิตย์แล้ว ผมควรจะเริ่มใหม่ได้แล้ว ผมไม่อยากทำตัวไร้ค่าแบบนี้อีกแล้ว ผมดีใจกับพี่วันด้วยที่ได้เจอคนดีๆอย่างคุณอธิป ตอนนี้ก็คงเหลือแค่ผมที่ผิดหวังในทุกๆเรื่อง
พอหกโมงคนครึ่งผมก็อาบน้ำแต่งตัวขับรถออกมาที่ผับ คืนนี้พวกพี่ๆที่คณะเขาเลี้ยงส่งกัน ไอ้เบสมันสนิทกับเขาก็เลยพากันชวนพวกผมมาด้วย ผมจอดรถแล้วเดินเข้ามาในร้าน ตอนนี้โต๊ะของเรามีคนเยอะเหมือนกัน มาถึงไอ้เบสก็เดินมากอดคอผมเข้าไปในนั่งข้างๆมัน
"ลากตัวมาจนได้นะ เป็นไงมึง หายหน้าหายตา กะอิแค่โดนลงคลิปอึ๊บสาว มึงถึงกับหลบหน้าคนทั้งโลกเลยหรอวะ" พี่จอห์นพี่รหัสไอ้เบสแซวผม ข้างๆก็มีเพื่อนแกอีกสองสามคน เราอยู่คณะเดียวกันเห็นกันบ่อย
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกพี่ แค่เบื่อๆนิดหน่อย" ผมบอกรับแก้วเหล้ามา
"อย่าทำให้บรรยากาศเสียสิวะ แดกๆ ชนๆ เรื่องอะไรเหี้ยๆปาทิ้งแม่งให้หมด ชีวิตต้องเดินต่อไปเว้ย" พี่จอห์นพูดยกแก้วเหล้าขึ้นชน ผมเลยต้องชนไปด้วย หลังจากนั้นเราก็ทั้งดื่มทั้งคุยจนพี่ๆเขาต้องกลับ เขาจ่ายตังไว้ให้แล้ววางเงินให้อีกพันเผื่อขาด พวกผมก็ดื่มต่อครับ ฟรีๆบ่มียั่น
"ว่าไงครับเบส คิดถึงนะ ฟอด" ผมหันไปมองผู้ชายที่เดินเข้ามาใหม่สองคน คนแรกเป็นผู้ชายหน้าตาออกแนวตะวันตกร่างสูงใหญ่ผิวขาว เขาเดินเข้ามานั่งข้างเบสมันแล้วหอมแก้มเบสแรงๆหนึ่งที อะไรวะ ผู้ชายสมัยนี้เขาแสดงการทักทายแบบนี้หรอ
"เอ่อ มึงนี่พี่ต่อแฟนกูเอง พี่เขาเป็นสจ๊วตอ่ะ คือกูเจอกันที่นี่แล้วก็ .. เออ นั่นแหละ ขอโทษที่ไม่ได้บอกนะ มึงไม่รับโทรศัพท์เลยอ่ะ แหะๆ" ไอ้เบสยื่นหน้าเข้ามาพูดกับผมข้างหู พูดซะเยอะคงกลัวผมโกรธมัน ผมไม่โกรธหรอกครับแค่โคตรงงที่ไอ้เบส ผู้ชายตัวเล็กที่ฟาดหญิงเรียบทั่วราชอาณาจักรกลับกลายมามีแฟนเป็นสจ๊วตร่างยักษ์ ซึ่งหากมองดีๆแล้ว ผมว่ามันเป็นคนโดนเอาด้วยซ้ำ ก็ตัวมันเล็กกว่าคนชื่อต่อตั้งเยอะ
"สวัสดีครับ พี่ชื่อกายนะ" ส่วนผู้ชายอีกคนเดินมานั่งข้างผมแล้วทักทายขึ้น
"อ่าครับ ผมไปท์นะ" ผมบอก พี่เขายิ้มแก้มขึ้นลักยิ้มมาให้ผม เชี่ย คนอะไรโคตรหล่อ พี่เขาสูงมากน่าจะเกือบ 190 เซน ตัวขาว มีกล้ามเป็นมัดๆ หน้าตาแนวไทยลูกครึ่งฮ่องกง จมูกเป็นสัน พูดง่ายๆคือโคตรหล่อ หล่อจนทุกสายตาในผับแทบจะมองมาทางโต๊ะผมเป็นตาเดียว
"เพื่อนเบสหรอ" เขาถามผมรับเหล้าที่ผมชงให้ไปดื่ม
"ครับ เรียนคณะเดียวกัน พี่กายเป็นสจ๊วตด้วยหรือเปล่าครับ" ผมถาม ถ้าเป็นสจ๊วตเงินเดือนก็ต้องเยอะสินะ
"ใช่ พี่ก็เป็นเหมือนไอ้ต่อมัน ทำไมล่ะ สนใจหรือไง" เขาถามหันมามองหน้าผมตาหวาน เชี่ย ขนลุกซู่เลย
"ไม่หรอกครับ แค่ถามดู" ผมบอกรีบหันหน้าเข้าหาโต๊ะ แล้วกระดกเหล้าเข้าปาก ตอนนี้ไอ้เบสกับพี่ต่อของมันนั่งคลอเคลียกันอยู่แทบจะขี่กันอยู่แล้ว ผมเห็นภาพนี้แล้วผมก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกันนะ ขนาดผมเคยชอบพี่วัน ผมยังรู้สึกไม่ดีเลยที่เพื่อนมีแฟนเป็นผู้ชาย
"ดื่มเยอะเหมือนกันนะเรา" พี่เขาพูดกับผม ผมก็ได้แต่นั่งดื่มเหล้าดูไอ้เบสจู๋จี๋กับแฟน ตั้งแต่นั่งกันมาก็มีพี่เขานี่แหละที่ชวนผมคุย ก็คุยกันเรื่องสรรพเพเหระ เขาเป็นคนอัธยาศัยดีก็คุยกันถูกคอ
"เริ่มมึนแล้วครับ" ผมบอกขำๆ พี่เขาก็ขำตาม นั่งกันอยู่นานจนผมปวดห้องน้ำผมก็ไปเข้าจนเสร็จ พอออกมาไอ้เบสกับพี่ต่อก็ขอตัวกลับ ส่วนผมกับพี่กายก็นั่งต่ออีกนิดถึงจะกลับกัน
"กลับยังไงเราอ่ะ ดูจะเมาแล้วนะ" พี่เขาถามผม ผมก็ว่าผมเมาแล้วนะ แต่น่าจะขับกลับไหวอยู่
"ผมเอารถยนต์มาครับ .. อึ่ก .. พี่ล่ะ กลับไง" ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เมามากแต่ทำไมตอนนี้โลกมันหมุนๆวะ
"พี่มากับไอ้ต่อมัน เอ่อ พี่ขอไปนอนกับเราได้ไหม เดี๋ยวพี่ขับรถให้" ผมทำหน้าไม่พอใจนิดหน่อยเหมือนงงว่าทำไมเขาไม่กลับไปกะเพื่อนเขาก่อนจะตอบตกลงออกไป ใช้เวลาไม่นานผมก็บอกทางจนมาถึงห้องผม พี่เขาก็ช่วยพยุงผมขึ้นมาถึงห้อง ไขกุญแจเข้าไปได้ผมก็ล้มตัวลงนอนที่โซฟา ทั้งๆที่ควรสร่างแต่พอถึงห้องผมกลับรู้สึกมึนไปกว่าเดิม
"อาบน้ำก่อนไหมไปท์" เสียงใครถามผมวะ อ่อ พี่กายนี่เอง ผมพยักหน้าชูมือขึ้นฟ้าเหมือนเด็ก พี่เขาคงจะถอดเสื้อผมออกไปสินะผมถึงรู้สึกเย็นๆช่วงบน สักพักผมก็รู้สึกว่ายีนตัวโปรดผมก็ลงไปกองที่พื้นเหมือนกันก่อนจะถูกอุ้มไปวางที่เบาะ อ้าว ไหนว่าอาบน้ำ
"เช็ดตัวก็พอเนอะ เดี๋ยวจะจมน้ำตายซะก่อน" พี่เขาพูด ผมหัวเราะเอิ๊กอ๊ากปล่อยให้เขาใช้ผ้าเย็นลูบมาที่ผิว เขาบรรจงเช็ดตัวให้ผมทุกซอกทุกมุม ผมรู้สึกว่าพอเขาเช็ดตรงไหนเสร็จ เขาก็จะเอาปากประทับที่ตรงนั้นซ้ำๆเหมือนจงใจ แต่ผมเมาเกินกว่าจะร้องถามหรือห้าม ได้แต่ปรือตามอง. ก็เห็นว่าพี่เขากำลังทำในสิ่งที่ไม่ควร
"อย่าแตะตรงนั้น .. อ๊า .. พี่กายไม่เอาครับ" ผมร้องเมื่อเขาทำท่าจะจับแก่นกายผมขึ้นมาเช็ด แต่ไม่ทัน เขามองผมตาเยิ้มพร้อมใช้ผ้าเช็ดตัวลำ และวนรอบหัวอย่างเนิบนาบ ผมนอนตาปรือร้องเสียงกระเส่าเพราะอารมณ์ที่ปะทุขึ้น พี่เขาส่งยิ้มให้ผม วางผ้าไว้ข้างเตียงก่อนจะก้มลงไปทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าพี่เขาจะกล้า
"อ๊ะ .. พี่กาย .. อย่าเลียครับ .. อ๊า .. ผมเสียว พี่กาย .. อึ่ก .. ดูด .. ไม่ได้นะ .. อ๊า" ผมร้องเอามือปัดป่ายไปมาที่หัวเขา พี่เขาไม่ตอบจับมือผมกุมไว้ทั้งสองข้างแล้วขยับปากที่กำลังทำรักให้ผมขึ้นลงจนฉี่จะแตก เสียวจนต้องบิดร่างกายไปมา เขาดูดรั้งตั้งแต่ปลายถึงโคน ใช้ลิ้นวนเล่นแถมดูดย้ำๆที่หัวจนผมปล่อยน้ำออกแตกคาปากพี่เขา พี่เขากลืนมันลงคอก่อนจะขึ้นคร่อมผมไว้
"อร่อยจัง เนื้อตัวขาวๆ ร่างสูงแต่ไม่ใหญ่มากกำลังดี ถ้าพี่จะบอกว่าพี่อยากกินเราทั้งตัว เราจะให้พี่ปะ" เขากระซิบถามผมที่นอนหอบสั่น มือหนาลูบไล้ที่เนื้อตัวผมอย่างอ่อนโยน ผมไม่รู้ว่ามันผิดหรือถูก แต่ผมอยากลอง เมื่อครู่ที่พี่เขาใช้ปากให้ผมมันรู้สึกดีมาก ดีจนลืมเซ็กส์ของพิมพ์ไปเลย. ถ้าผมจะบอกว่าผมอยากให้พี่เขากินทั้งตัวเหมือนกันผมจะผิดไหมครับ
"ผมไม่เคยลองกับผู้ชาย พี่กายสอนผมทีนะครับ อื้ออออ" พี่เขาก้มลงประกบปากผมอย่างเร็ว ลิ้นร้อนแทรกซอนเข้ามาอย่างหื่นกระหาย ยอดอกผมถูกนิ้วเรียวบดบี้ขยี้เล่นจนตัวผมสั่นเทิ้ม เขาบดเบียดสะโพกแกร่งลงมาเหมือนตั้งใจ
"พี่สัญญาว่าไปท์ต้องชอบ ใช้ปากให้พี่นะ" เขาเขยิบขึ้นมาคร่อมที่หน้าอกผม ส่วนนั้นโด่งนูนออกมานอกบ็อกเซอร์ ผมค่อยๆดึงกางเกงพี่เขาลงเผยให้เห็นส่วนขาวๆมีขนเต็มไปหมด พอถอดลงมาถึงส่วนแข็งขืน มันเด้งออกมารับอากาศจนผมตกใจ ส่วนนั้นของพี่กายมันขาวและมีขนาดใหญ่เหมือนคนฝรั่งจนผมต้องลอบกลืนน้ำลาย เกิดมายังไม่เคยใช้ปากกับแท่งร้อนอันใหญ่ขนาดนี้เลย จะรอดไหมกู
"ไม่ต้องตกใจครับ อันนี้แหละจะทำให้เราร้องครางอย่างมีความสุข ช่วยพี่หน่อยนะที่รัก ใช้ปากให้พี่หน่อย" เขาเขยิบขึ้นมาจนผมเห็นรูปล่อยน้ำชัดเจน เขาเอาส่วนปลายถูกับปากผมไปมาเหมือนหยอก ผมค่อยๆอ้าปากแตะลิ้นที่ส่วนหัว พี่เขากระตุกเล็กๆแล้วลูบหัวผมเป็นการปลอบประโลม
"ค่อยๆเลียครับ แบบนั้น อืมม ลิ้นร้อนมากคนดี เสร็จแล้วอมเข้าไปนะ อ่าา แล้วก็ดูดแรงๆครับ อื้ม" พี่เขาพูดบรรยายจนผมหน้าร้อนตอนนี้หน้าจะเป็นสีแดงเห่อ ผมว่าคงเป็นเพราะผมเมา เขาสั่งอะไรผมก็ทำตามไปเสียหมด ผมค่อยๆครอบปากอมแท่งร้อนของเขาไว้ ตอนแรกพี่เขาเด้งแก่นกายเข้ามาในปากผมเหมือนสอน พอผมชินผมก็ทำเองได้ ผมห่อปากรูดรั้งเข้าออกจนพี่กายซึ้ดปากเสียว แก่นกายที่ถูกผมเลียตอนนี้ขยายใหญ่จนคับปากไปหมด เส้นเอ็นที่ปูดรึงทำให้เสียดสีกับโพรงปากจนเกิดเสียง ผมดูดดุนไม่มีหยุดจนพี่กายต้องถอนตัวออกมาเพื่อทำขั้นตอนต่อไป
"พี่รู้ว่าเราไม่เคยนอนกับผู้ชาย แต่ตอนนี้พี่ขอนะ พี่จะไม่รุนแรง สัญญา" เขาบอกผมเคลื่อนตัวลงไปด้านล่างจับขาผมแบกออดจากกันแล้วสอดนิ้วเข้าไปเบิกทาง อ่ะ เจ็บไปหมดเลยพอเป็นช่องทางด้านหลัง ผมไม่เคยกับผู้ชายเลยนะ มัน มันจะเข้าได้หรอ ก็ของพี่เขาใหญ่ขนาดนั้นอ่ะ
"รัดแน่นมากเลย มีหวังน้องชายพี่หายใจไม่ออกแน่ๆ" เขาพูดติดตลกแล้วจูบมาที่ต้นขาด้านใน อายชิบหายเลยว่ะ ถ้าจะก้มลงมองขนาดนั้นล่ะก็
"ทาเจลแปปนะ อ่าา อยากสอดใส่จะบ้าแล้ว" พี่เขาหยิบเจลที่หัวเตียงของผมลูบไล้แก่นกายแล้วขยับเข้าประจำที่ พอเขากดลงมาเท่านั้นแหละ
"อ๊ากก เจ็บครับ ฮื่อ ไม่เอาแล้ว พี่กาย มันเหมือน มันเหมือนมันจะขาด อ๊า พี่กาย ไม่ทำแล้ว" ผมร้องบอกเหมือนคนสิ้นสติ ถีบเตียงแล้วเอามือดันหน้าท้องเขาออก ไม่เอาแล้ว ผมไม่อยากถูกกดแล้ว เจ็บจนน้ำตาไหล
"ชู่วว เงียบซะ ไม่เอาไม่ร้อง นะครับ ให้โอกาสพี่นะ ครั้งแรกจะเจ็บ แต่อีกเดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว .. นะ" พี่เขาก้มลงมาจูบซับน้ำตาผม ผมหลับตาพยักหน้า พอเขากดลงมาจนสุดผมก็ผวาเอื้อมมือไปกอดรั้งตัวพี่เขาไว้แน่น จนพอพี่เขาเริ่มขยับ มันเจ็บ เจ็บจนพี่กายต้องช่วยปลอบโดยการจูบดูดลิ้นแรงๆให้หาย
"อ่า เป็นไง เริ่มเสียวหรือยัง" พี่กายกระแทกแก่นกายเข้าออกเรื่อยๆ จากที่เริ่มเจ็บจุกแล้วก็คับแน่น ตอนนี้ท้องน้อยผมเริ่มกลายเป็นความเสียวซ่าน โดนเอาตูดมันเป็นแบบนี้นี่เอง ผมนอนหอบร้องครางมองพี่กายที่ดูดหัวนมผมเล่นเหมือนเป็นของกิน ผมเด้งเอวรับแก่นกายที่สวนเข้ามา ตอนนี้ความเจ็บไม่มีหลงเหลืออยู่ ทั้งหมดคือความกระสันและโหยหาล้วนๆ
"อ๊า พี่กาย .. หลังจากนี้ .. อ๊ะ .. พี่จะทำเหมือนเราไม่รู้จักกันได้ไหม" ผมบอกพี่กายเสียงพร่า พี่กายหยุดขยับแล้วมองหน้าผมเหมือนมีคำถาม
"คิดว่าที่พี่ทำเราพี่แค่อยากชั่วครู่ชั่วคราวหรอ" เขาถามไม่ยอมขยับส่วนนั้นเหมือนแกล้งให้ผมค้างเล่น ผมไม่รู้เลยว่าอยากมากขนาดนี้จนกระทั่งผมขยับช่วงล่างเองจนเขาทนไม่ได้ต้องขยับต่อ
"ก็พี่แค่อยาก ผมก็แค่อยาก อ๊ะ เจ็บนะ . เราก็แค่ครั้งเดียวพอ ดีไหมครับ เจ็บ อื้ออ" ผมร้องเมื่อถูกกระแทกเน้นด้วยความโกรธหรือไม่พอใจของคนตรงหน้า
"อย่ามาบอกว่าพี่แค่อยาก พี่ถูกใจเรา นั่นแปลว่า พี่ชอบเรา รู้ไหม อ่าาา" เขาพูดไปกระแทกตัวเข้าออกไปจนผมกับเขาปลดปล่อยน้ำรักออกมาพร้อมกัน ช่องทางด้านหลังผมเต้นตุบๆ ในขณะที่เขาไม่ยอมถอนแก่นกายออก แถมยังก้มลงมาประกบปากผมที่ร้องครางเสียงดังให้เงียบลง
"พี่ชอบเรา" พี่กายถอนปากออกแล้วจ้องหน้าผมพูดออกมาอย่างจริงจัง
"ผมเป็นผู้ชาย" ผมบอกพยายามดันตัวพี่เขาออก พอตัณหาถูกชำระ สิ่งที่เหลือตอนนี้คือความอายและกระดากที่ผมยอมให้ผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันวันแรกกด
"พี่ชอบผู้ชาย" พี่เขายังเถียงผมต่อแถมยังก้มลงมาดูดริมฝีปากผมแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว
"แต่ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย ลุกได้แล้ว" ผมดันเขา แต่ไม่ไหว ตัวหนักชะมัด
"ครางเสียงหลงยังบอกไม่ชอบอีก หืม" เขาถามหอมแก้มผมดังฟอด อายชะมัด เคยคิดแต่จะกดผู้ชาย กลายเป็นว่ามาโดนผู้ชายกดเสียนี่
"ไว้ค่อยคุยกัน ผมอยากอาบน้ำ แล้วก็เอ่อ .. เอาน้ำของพี่ออกจากตัวผมจะแย่" ใช่ครับ เขาไม่ได้ใส่ถุงยาง ผมลืมไปเสียสนิท แต่มันก็ไม่ทันแล้ว
"พี่อาบให้ มา ฮึบ .. ตอดแน่นเป็นบ้าเด็กดื้อ" เขาดึงผมขึ้นกระชับที่เอวแล้วเดินเข้าห้องน้ำทั้งๆที่ส่วนล่างยังติดกัน แน่นจริงอย่างที่เขาว่า มันคับแน่นรู้สึกว่าเต็มช่องทางไปหมด พอเข้ามาในห้องน้ำ พี่เขาก็ไม่ปล่อยให้ผมเป็นอิสระนาน เขาถอดแก่นกายออกแล้วช่วยผมล้วงน้ำคาวออกให้หมด หลังจากนั้นพี่เขาก็
"อย่าเลียครับ .. อ๊ะ .. ตรงนั้นมันสกปรกมากนะ .. อ๊า" ใช่ครับ ผมยืนขาสั่นแทบประคองตัวไม่ไหว พี่เขาใช้นิ้วล้วงคราบคาวให้ผมเสร็จ พี่แกก็ใช้ลิ้นเลียคราบคาวต่อเหมือนเป็นของอร่อย แขยงชะมัด
"ร่างกายของไปท์ทุกส่วน พี่ชิมได้หมดแหละ ไม่เว้นตรงนี้ แพล่บๆ" อ๊าา ไม่ใช่แค่เลีย พี่กายส่งลิ้นเข้าไปหยอดเย้าในช่องทางจนผมแทบล้มลงไปกองหากไม่ได้พี่แกค้ำไว้ คนบ้าอะไรวะ ไม่ฟังกันบ้างเลย
"ต่อกันอีกรอบนะคนดี รอบนี้สัญญาจะทำให้เรามีความสุข" เขาพูดแต่ไม่รอให้ผมได้ตอบโต้ส่งแก่นกายที่ขยายใหญ่อีกรอบเข้ามาในร่างกายผม ผมร้องครางไม่เป็นตัวเองเมื่อครั้งนี้มันมีความสุขมากเหมือนที่พี่เขาบอกจริงๆ
พอพี่เขากอดรัดผมจนพอใจ เขาก็อาบน้ำขัดตัวให้ผม ก่อนจะพาผมออกมาเช็ดตัวแต่งตัว นั่งเป่าผมเตรียมตัวนอน พี่เขาทำเหมือนผมเป็นเด็กสี่ขวบที่ต้องคอยประคบประหงม ขนาดจะหวีผมเองยังไม่ได้เลย แถมยังหอมแก้มผมย้ำๆหลายทีจนแก้มผมจะบวมเพราะเขาแล้ว
"เป็นแฟนพี่แล้วนะ ห้ามนอกใจรู้ไหม" เขาพูดตอนที่นอนกอดผมบนเตียง
"ใครจะเป็นแฟนกับพี่วะ บ้าเปล่า" ผมบอกดันพี่กายออก คนอะไรมือเหนียวเป็นบ้าเลย
"เราแหละแฟนพี่ ทำไมครับ มีแฟนแล้วหรอ ก็น้องเบสบอกว่าเราไม่มีแฟน เพิ่งจะอกหักไม่ใช่" อ่อ ไอ้เบสนี่เอง ไอ้ตัวดี
"พี่นั่นแหละ ระวังเหอะ เมียที่บ้านจะตีหัวให้" ผมบอก พี่แกหัวเราะแล้วกอดผมแน่นซุกหน้ามาที่ซอกคอ
"พี่จีบเราอยู่นะ แค่มันข้ามขั้นไปหน่อย" เขาพูด ไม่หน่อยล่ะ ข้ามไปเยอะเลย
"ผมเกรียนมากนะรู้ยัง" ผมพูด เขาเหมือนหมั่นเขี้ยวเลยกัดมาที่คอจนผมร้องโอย เสร็จแล้วเขาก็กดจูบมาที่รอยกัดเหมือนคนบ้า โรคจิตป่ะเนี่ย พอหายเมา ทุกอย่างเหมือนฝันร้าย แต่ตอนนี้ร้ายกว่า ทำไงผมจะปฏิเสธไอ้พี่กายคนบ้านี้ได้
"รู้ครับ เกรียนๆพี่ชอบ อยากปราบเกรียน" เขาจูบมาที่หูผมแล้วพูด แม่ง เสียเปรียบฉิบ. โดนทั้งขึ้นทั้งร่องเลย
"โว๊ะ ไม่พูดแล้ว จะนอน" ผมบอกกระชับหมอนข้างแน่นไม่สนใจคนที่กำลังซุกไซ้มาที่เนื้อตัว
"ฝันดีครับเด็กดื้อ .. อย่าลืมฝันถึงพี่นะครับ" เขาพูดแล้วกดจูบมาที่ขมับ ว่าแต่ทำไมมันรู้สึกอุ่นใจแปลกๆ เหมือนกับว่าอ้อมกอดนี้มันมาเติมเต็มบางอย่างให้กับผมที่ขาดความอบอุ่นอยู่ตลอดเวลา ผมทำเป็นไม่สนใจแกล้งหลับ เขาก็ยังคงหาเศษหาเลยผม จนสักพักเขากดจูบมาอีกทีแล้วกระชับอ้อมกอด เสียงลมหายใจเป็นจังหวะเดียวกันทำให้รู้ว่าเขาหลับแล้ว ผมขยับตัวซุกเข้าหาอ้อมกอดนั้นอย่างจงใจก่อนจะค่อยๆหลับตามไปอีกคน
TBC.
สวัสดีปีใหม่ค่ะทุกคน ร่ำรวยเงินทอง สุขภาพแข็งแรง
การงาน การเรียน ราบรื่น อุปสรรค เคราะห์ภัยห่างหายนะคะ
ปีใหม่ เป็นคนใหม่กันนะ รักทุกคนมากๆค่ะ
เอาตอนพิเศษมาเสิร์ฟเป็นน้ำจิ้มสั้นๆ
หวังว่าจะยังคงคิดถึงกันเสมอนะคะ
จะพยายามมาเรื่อยๆ ไม่เบื่อกันน้าาา
ส่วนใครที่อยากให้รวมเล่ม คงไม่มีนะคะ เพราะความต้องการคงไม่พอจะรวมเล่ม แหะๆ
แม้ไม่มีหนังสือแต่จะเอาตอนพิเศษมาลงให้จนหมดเลยน้า
ขอบคุณทุกคนมากๆค่าาา
Happy New Year 2015
:pig4:
-
:mew1:
-
กรี้ดดดด!!!! น้องไปป์ มีสามี :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
เมนท์ต่อจากข้างบน กรีีด น้องไปป์มีสามีและก็หล่อด้วย จริงจังหวังเลี้ยงเด็ก :o8:
-
อุ๊ตะ!!!
คู่นี้ มาไว แล้วก็ ได้ไวด้วย >////<
-
ไปท์มีสามีซะแล้ว~
-
ไปท์มีสามีซะแล้ว~
-
ไปท์มีคนดามใจแล้ว o13
-
ไปท์เหมาะจะเป็นเมียนั่นแหละ555+ แต่คู่นี้เร็วมากกกก
-
พี่กายอย่าทำไปท์เสียใจน้า
-
กะแล้วเชียวว่าไปท์รุกไม่รุ่งหรอก
มารับแบบวันดีกว่าเนาะ ^^
-
กำลังนึกถึงน้องไปท์อยู่เลยค่า เป็นห่วงกลัวเหงาอยู่คนเดียว
คนแต่งก็ส่งคู่มาให้น้องไปท์พอดีเลย :hao6:
-
พอจะเจอ ก็ได้ของดีเกรดพรีเมี่ยมลิมิเต็ด
เดินทางสายนี้น่ะดีแล้วค่ะลูก สายรุกเราไม่รุ่ง ก็ต้องลองสายรับ
แล้วเดี๋ยวน้องไปท์ก็จะติดใจสายนี้ตลอดไป อิอิ
-
อ๊ายยย ชอบพิเศษไปท์มากเลยคร่าาาาาาา
เอามาลงอีกเยอะๆนะ (ในที่สุดหนูก็เดินทางสายเดียวกับวันแล้วสินะ โฮะๆ :z1:)
:haun4:
-
สุดท้าย ไปร์ทก็ได้สามี :laugh:
ถ้าคุณแม่รู้ จิอกแตกมั้ย หรือจะยอมรับได้คราวนี้
-
ในที่สุดไปท์ก็มีคู่ ไม่คิดฝันว่าไปท์จะโดนกดน่ะเนี่ย 5555+
-
กว่าจะเข้าเล้าได้
สุขสันต์ปีใหม่นะค่ะ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ
:haun4:
-
ในที่สุดก็มาถูกทางสักทีนะไปร์ท :haun4:
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขนะคะ
-
กริ๊ดดดดดดดดด
สัญญาว่าจะเกาะหน้าจอเเน่นไม่ไปไหนนนนนน
-
แจ่ม!!!!!
-
อ๊ายยยยยย แซ่บมาก
พี่กาย กะ น้องไปป์ที่อยู่ๆก้อโดนกดซะงั้น 5555
Ps. Happy new year นะคะ มีความสุขมากๆน๊า
-
ดีจัง สไปร์ จะมีคู่ซักที
-
แจ่มเลย :impress2:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ สุขสมหวังทุกประการ ร่างกายแข็งแรง มีแต่ความสุขค่ะ
ไปท์เอ้ยมีสามีจนได้
-
ในที่สุดไปร์ทก็มีผัววววววววววววววววว อ๊ายยยยยยยยยยยยย อิจฉาอย่างแรง :ling1: แหม ๆ ไม่น้อยหน้าพี่วันเลยนะไปร์ท เล่นของใหญ่(ตัว) ยาว (สูง) ซะด้วย ปฏิเสธก็ไม่ทันแล้วไปร์ทเอ้ย ยั่วเขาซะขนาดนั้น :haun4: ดีแล้วล่ะมีคนปลอบใจ ดูท่าจะรักจริงและแรงซะด้วย อย่าเผลอไปยั่วโมโหนะไปร์ท เจอจัดหนักจัดเต็มแน่ :oo1: ว่างก็มาต่อตอนพิเศษหลายๆคู่เลยนะ โดยเฉพาะ เอกภพ กับ อมร อยากเผือกมากกกกกกก ว่าจะแซ่บขนาดไหน :z1: อ้อ เห็นแว่บๆมี อาย กับ น้อยเตย ด้วย เอาๆๆ :katai2-1:
ปล. สวัสดีปีใหม่คนเขียน ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง และมีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะ :mew1:
-
กรี๊ดดดดด ตกใจแทบช็อก ไปท์มีสามีแล้ววว
ไปท์ขี้ยั่วเว่อ ได้คนแบบนี้ก็ดี อ้อนมือดี
ขอบคุณคนเขียนจริงๆค่ะ รอคู่อื่นด่วยนะ
สวัสดีปีใหม่ คิดอะไรสมความปราถนาค่า :L2:
-
ชอบมากเลยแต่แค่เซงนดินึงตรงที่คนที่เคยเป็นแฟนวันจะต้องเป็นกลายพันธุ์เป็นรับเลยหรอ5555555
-
:z3: โถ่ ไปป์ ของป้า ชีวิตช่างหักเหอะไรอย่างนี้ แต่ไม่ว่าจะเลีอกทางเดินไหน ก็จะเป็นกำลังใจให้หนูนะจ๊ะ :กอด1: ตกใจแบบสุด ๆ คาดไม่ถึงจริง ๆ :sad3:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
ไปป์โดนกด :hao6: :hao6:
-
ไปป์ มีคู่แล้ว ..
-
ไม่คิดเลยว่าการอกหักจากวันจะทำให้ชีวิตไปป์หักเหได้ขนาดนี้ ทำเอาตั้งรับไม่ทันเลยจริง ๆ แล้วดูท่าทางพี่เค้าจะไม่ยอมปล่อยน้องไปง่าย ๆ นะ :ling2: อุตส่าหฺ์เคยสองจิตสองใจ (คิดแทนวัน) ว่าจะเลือกใครดีระหว่างพี่เป้ กับน้องไปป์ พอมาเห็นไปป์เลือกทางเดินนี้.... ป้าก็ไม่กล้าขัดใจหนูไปป์แล้วล่ะค่ะ. :o12: คงได้แค่เสียดาย อยูในใจ :hao5: และสนับสนุนให้เดินทางนี้ไปได้อย่างสง่างาม คุณแม่น้องช็อคอีกรอบตื่นมาก็คงจะทำใจได้แล้วล่ะ :z3:
รอตนต่อไปนะคะ
:katai3:
-
:z1:
-
น้องป๊ายยยยยยยยยย
มีแฟนซะแล้ว
ต้องได้แฟนแบบนี้แหละดี แข็งกว่า จะได้มีแรงฮึดกับแม่หน่อย หุหุ
-
ตอนพิเศษ 'ไปท์' ( จบ )
"น่าอายโคตรๆ นี่กูทำบ้าอะไรลงไปวะเนี่ย"
นั่นคือสิ่งแรกที่คิดเมื่อตื่นขึ้นมาพบว่าพื้นที่ข้างๆของเตียงว่างเปล่า คนคนนั้นหายไปหลังจากนอนกอดผมทั้งคืน ตอนนี้บนเตียงมีแต่รอยยับย่นของผ้าปูที่นอนที่เกิดจากการทำศึกสงครามเมื่อคืน ผมก้มมองสภาพตัวเองแล้วถึงกับต้องถอนหายใจออกมาแรงๆ ผมเป็นบ้าหรอวะ? หรือผมขาดความอบอุ่น? ไม่มีใครเอาแล้วจริงๆ? หรือว่า แค่อยากลองสิ่งแปลกใหม่ โอย ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ช่างแม่งมันละกัน ถือว่าครั้งเดียวเป็นวันไนท์แสตนด์ไป เขาเองก็คงจะไม่ได้คิดจริงจังกับผม คงเห็นว่าง่ายสินะเลยเอากันแล้วจากไปง่ายๆแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อคืนคำพูดของเขาทุกคำผมจำได้หมด แต่ตอนนี้คนคนนั้นกลับหายไป ไม่แม้แต่บอกลาสักคำ
ผมเดินลงจากเตียงด้วยอาการแปลกๆ มันรู้สึกปวดเมื่อยไปหมด ช่วงล่างของผมแทบจะชาเลยก็ว่าได้ ผมค่อยๆเดินไปที่ห้องน้ำ เปิดน้ำล้างหน้าล้างตา ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาอาบน้ำชำระร่างกายอีกรอบ วันนี้ผมมีเรียนสิบโมงเลิกเที่ยง ผมแทบอยากจะโทรไปลาด้วยซ้ำ แต่คิดดูอีกทีคงได้อยู่ ผมถอดผ้าปูที่นอนลงไปให้พี่ที่รับซักผ้าด้านล่าง ก่อนจะขับรถไปเรียน ผมว่าการจะขี่มอเตอร์ไซต์ในช่วงนี้คงจะลำบากเลยเลือกอีกทางที่น่าจะง่ายกว่า
"เป็นไงบ้างมึง เมื่อคืนกลับกันได้ใช่ป่ะ" มาถึงเจอไอ้เบสนั่งรออยู่ ผมก็เดินเข้ามานั่งข้างๆ มันก็เอ่ยปากถามเรื่องเมื่อคืน
"มึงนี่ทิ้งกูเลยนะสัตว์ ก็กลับได้เว้ย" ผมโบกหัวมันไปทีโทษฐานปล่อยให้ผมอยู่กับพี่กายจนได้เรื่อง
"กูก็แค่รีบกลับ สรุปเมื่อคืนเป็นไงบ้างวะ" มันถามหน้าตาดูอยากรู้อยากเห็น
"เขาไปนอนค้างห้องกู" ผมบอกแต่ไม่ได้บอกว่าทำอะไรกัน อย่าให้ไอ้เบสรู้จะดีที่สุด
"เชี่ย! เขาทำอะไรมึงป่ะวะ" มันทำหน้าตกใจเหมือนว่าพี่เขาอันตรายมากอย่างนั้นแหละ
"ป .. เปล่า ก็นอนเฉยๆ ตื่นมาตอนเช้ากูก็ไม่เห็นเขาแล้ว" บอกมันเสียงแอบสั่น นี่ถ้าไอ้เบสรู้ว่าผมโดนพี่กายเขาทำอะไรไปแล้วล่ะก็ .. โคตรน่าอาย
"เออดี .. เขาแม่งเจ้าชู้ .. ได้ใครก็ไม่รับผิดชอบหรอก .. ออดดังแล้วไปเรียนเหอะว่ะ" คำพูดมันทำให้ผมอึ้งไปชั่วขณะ ได้ใครแล้วไม่รับผิดชอบเหรอวะ แม่ง แล้วกูก็ดันไปตกเป็นหนึ่งในนั้นด้วยสิ ดีนะที่ผมไม่ได้คิดอะไรมาก ครั้งเดียวแล้วจบๆกันไปเหอะ
หมดวิชาแรกผมเรียนไม่รู้เรื่องเลย แม้ว่าในใจจะคิดตลอดเวลาว่าไม่เป็นไร แต่แม่งเหมือนคนโดนพรากพรมจรรห์ไปอ่ะ มันก็คิดไม่เลิกจริงๆ พอหมดคาบเราก็ไปหาอะไรกินกัน เสร็จแล้วก็กลับมาเรียนอีกวิชา พอบ่ายสองผมก็เรียนเสร็จ ผมแยกย้ายจากไอ้เบส มันไปกับเพื่อนอีกกลุ่ม ส่วนผมคงกลับห้อง เหนื่อย อยากนอน
"กลิ่นอะไรวะ"
กดลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นบนก็ต้องตกใจ กำลังจะไขประตูเข้าห้องแต่ดันได้กลิ่นเหมือนกลิ่นอาหารลอยมาแตะจมูก ผมว่าเมื่อเช้าผมก็ไม่ได้ทำอาหารก่อนออกไปนะ หรือว่าผมจะจมูกเพี้ยนไปเอง
รีบไขกุญแจเข้ามา พอเปิดประตูได้เท่านั้นแหละ กลิ่นอาหารหอมฉุย พร้อมเสียงกระทะอิโหรงโฉงเฉงทำให้ผมต้องรีบวิ่งเข้าไปในครัว โจรหรอวะ หรือใครวะ พ่อแม่ผมหรอ โอ๊ย ทำไมถึงไม่บอกผมก่อนล่ะว่าจะเข้ามา ถ้าเป็นโจรจริงผมจะทำไงล่ะเนี่ย
"ทำอะไรน่ะ!"
"ทำกับข้าวไงครับที่รัก"
เชี่ย! สิ่งที่ตาผมเห็นมันไม่ใช่พ่อแม่หรือโจรใดๆทั้งสิ้น มันคือคนที่ผมเพิ่งจะด่าไปเมื่อเช้า พี่กายที่ยืนใส่ชุดสจ๊วตถอดสูทออกเปลี่ยนไปใส่ผ้ากันเปื้อนแทนกำลังผัดกับข้าวน่ากิน แถมบนโต๊ะก็มีอาหารวางอยู่แล้วสองอย่างได้
"คุณเข้ามาในห้องผมได้ไง!" เผลอตวาดออกไปเพราะโกรธมาก มีสิทธิ์อะไรมาเข้าห้องคนอื่นเเบบนี้
"ทำไมพูดจาห่างเหินและไม่เพราะแบบนี้ พี่มีสิทธิ์อะไรในตัวเราทำไมไม่ลองนึกถึงฉากเร่าร้อนเมื่อคืนดูล่ะครับ" พี่กายพูดยกยิ้มหยอกเหมือนจะแกล้งให้อารมณ์ขึ้น เขาไม่ได้สะทกสะท้านแม้แต่น้อย ยืนตักผักใส่จานหน้าตาเฉย เสร็จแล้วปิดแก๊สถอดชุดกันเปื้อนออกพร้อมเดินนำอาหารมาวางที่โต๊ะ
"อึ้งอะไร มาทานข้าวกัน พี่ทำสุดฝีมือเลยนะ" เขาพูดพลางเดินมาจะแตะมือผม ผมรีบก้าวถอย เขาหยุดมองผมเลิกคิ้วเหมือนสงสัย
"ผมไม่หิว คุณทานไปคนเดียวเถอะ เสร็จแล้วกรุณาออกไปจากห้องผมด้วย อ่อ แล้วก็คืนกุญแจสำรองผมมาด้วย ก่อนที่ผมจะแจ้งความข้อหาบุกรุก" ผมบอกแล้วเดินเข้าห้องล้างหน้าล้างตา เดินไปที่เตียงก่อนจะขอพักผ่อนสักหกโมงค่อยตื่น เพลียเหมือนจะมีไข้อีกตะหาก โดนแค่ครั้งเดียวอ่อนแอไปเลยกู
"เป็นอะไรครับไปท์ พี่ทำอะไรผิดหรอ ฟอด" นอนไปสักพักกำลังจะเคลิ้มหลับ ผมได้ยินเสียงที่ข้างหู พร้อมกับริมฝีปากหนาที่กดลงมาที่แก้มของผม
"ทานเสร็จแล้วก็กลับไป ผมจะนอน" พลิกตัวกลับแล้วนอนต่อ ไม่รู้ว่าคนข้างๆจะกลับไปหรือไม่ แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ง่วงเกินกว่าจะไล่คนตัวใหญ่กลับ ตอนนี้ขอนอนก่อน หวังว่าตื่นมาจะไม่เจอเขาแล้วนะ
.....
"..อืม" พลิกตัวอีกทีพร้อมค่อยๆกระพือตาเปิดทีละนิด กี่โมงแล้วละเนี่ย หวังว่าป่านนี้เขาจะกลับไปแล้วนะ
"คุณ!" ผมตกใจแทบตกเตียงเมื่อเปิดตามาแล้วเจอคนที่กำลังนึกถึงนอนจ้องหน้าอยู่ ทำบ้าอะไรของเขาวะเนี่ย ทำไมไม่รีบกลับไป
"ตกใจหรอครับ ขวัญเอ๊ยขวัญมานะ" เขาพูดยิ้มให้ผมจนตาตี่ นอกจากจะหน้าด้านแล้วยังประสาทด้วยนะ
"ทำไมไม่กลับไปเสียที จะมาอยู่ห้องผมให้มันได้อะไร" ผมถาม เรายังคงนอนจ้องตากันอยู่
"ก็อยากอยู่กับแฟน ไม่ได้หรอ .. ทำไมต้องไล่พี่ด้วย" เขาพูดเหมือนตัดพ้อ ดึงตัวผมให้เข้าไปใกล้ขึ้น จนลมหายใจเราเป่ารดซึ่งกันและกัน
"ใครแฟนพี่ .. เรื่องเมื่อคืน .. เราลืมมันไปได้ไหม" ผมพูดพยายามดันตัวออกแต่สู้แรงยักษ์ของเขาไม่ได้ เลยพยายามพูดข่ม หวังว่าเขาจะปล่อยมือ
"เมื่อคืนพี่ขอเราเป็นแฟน .. เราตกลงแล้ว .. พี่ไม่ปล่อยเราไปง่ายๆหรอกนะไปท์" เขาบอกจูบมาที่หน้าผากผมหนึ่งที ทั้งๆที่อยากผลักไส แต่อดรู้สึกดีไม่ได้กับการสัมผัสนี้
"แต่เบสบอกว่าพี่ไม่เคยจริงใจกับคู่นอนข้ามคืน" ผมบอก เสียงเริ่มอ่อนลง คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาด้วย ถึงได้ทำให้ไม่มีแรงดันเขาออกห่าง
"ใช่! พี่ไม่เคยจริงใจกับคู่นอนข้ามคืน .. แต่ไปท์ไม่ใช่คู่นอนของพี่ .. พี่ไม่ขอคู่นอนเล่นๆเป็นแฟนหรอกนะจะบอกให้" ไม่รู้ทำไมผมใจเสียกับคำว่าใช่ แต่พอพี่เขาพูดแบบนั้นผมกลับรู้สึกว่าหัวใจพองโต
"พี่อยากคบไปท์จริงๆจังๆ .. พี่ชอบเรานะ .. เรามีมุมที่พี่อยากดูแลและปกป้อง .. รู้ไหมว่าเราคบใครไม่ได้หรอกนอกจากพี่ .. เพราะพี่จะเป็นคนดูแลเราเอง ไม่ใช่ให้เรามาดูแลพี่" พอเขาพูดแบบนี้ผมก็อดคิดไม่ได้ นี่ผมอ่อนแอขนาดนั้นเลยหรอ เป็นเพราะแบบนี้ใช่ไหมผมถึงไม่ได้รักกับพี่วัน
"ร้องไห้ทำไมครับ .. พี่กายสัญญานะว่าจะดูแลบาดแผลในใจของเราเอง ... อยากให้ไปท์เชื่อใจพี่ ให้โอกาสพี่สักครั้งจะได้ไหม" เขาเอามือหนาปาดน้ำตาให้ผม ความนุ่มนวลทำให้ผมใจชื้น น้ำตาจากความเสียใจในหลายๆเรื่องทำให้ผมแทบจะไม่อยากใช้ชีวิตต่อไป ผมจะเชื่อใจคนตรงหน้าได้แค่ไหน บางทีเขาอาจจะแค่พูดเพื่อให้ได้ผมอีกครั้งก็เท่านั้น
"ฟอด .. ไปทานข้าวต้มนะ พี่อุ่นกับข้าวไว้รอแล้ว เห็นไปท์ตัวรุมๆ พี่ลงไปซื้อยามาให้แล้ว " พี่เขาลุกขึ้นนั่งก่อนจะดึงผมขึ้มมาแล้วจูบมาที่ขมับก่อนจะพาผมไปล้างหน้า ผมเดินออกมาเห็นกับข้าวหลายอย่างกับข้าวต้มกุ๊ย อืม หิวพอดีเลย ผมนั่งตรงข้ามพี่กาย เขาทำให้ผมหมดทุกอย่าง ทั้งทำกับข้าว คอยตักนู่นนี่ให้ผม จนเราทานเสร็จ พี่เขาก็อาสาล้างจานให้อีก
"ไหนดูซิ .. อืม ยังอุ่นๆ ทานยาแล้วพรุ่งนี้คงหาย มันคงเป็นผลข้างเคียงมาจากที่พี่ทำเรารุนแรงไปหน่อย" เขาเดินมาหาผมที่นั่งกอดหมอนอิงดูทีวีอยู่ แถมพูดเรื่องน่าอายให้ผมมุดหมอนเล่นอีก จะย้ำทำไมว่าผมเป็นคนโดน
"คืนนี้พี่นอนด้วยนะครับ .. พรุ่งนี้ไม่มีบิน" เขาพูดเดินมานั่งข้างผม ดึงผมเข้าไปกอด เขาร่างใหญ่มีซิกแพ็คแล้วก็กล้ามเนื้อที่ผู้ชายทั่วไปไม่มี พออยู่ข้างๆผม ผมเลยกลายเป็นผู้ชายตัวเล็กขี้ก้างไปเลย
"เมื่อเช้า .. พี่ไปไหนมา" แล้วก็กลั่นใจถามออกไปจนได้ ไม่ได้อยากสนใจหรอกนะ แค่สงสัยเท่านั้นเอง
"พี่ไปธุระที่สนามบินครับ .. พี่เขียนโพสต์อิทแปะไว้ที่ตู้เย็นเราไม่เห็นหรอ .. อืม .. หรือว่าไม่ได้ทานข้าวเช้า?" เขาบอก เลยกลายเป็นผมที่คิดไปเองว่าเขาทิ้งผมไปแล้ว
"คิดว่าพี่จะไม่รับผิดชอบเรางั้นสิ" เขาบีบจมูกผมแกมหยอก อายฉิบเลยว่ะ คิดอะไรแต๋วแตกได้อีก
"เปล่าสักหน่อย" ผมตอบไม่เต็มเสียง เลยโดนเขาฟัดจนแก้มช้ำ
"น่ารักจริงๆเมียพี่" เขาพูดกอดผมไว้เต็มอก
"ไม่ใช่โว้ย" ผมแว้ดใส่ แต่โดนเขาหัวเราะกลับมา บอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ผมแม่งอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี นี่กูจะมีผัวแทนเมียหรอวะเนี่ย
........
"อ๊า .. ไม่ต้องดูหรอกครับ .. อ๊ะ .. ผมไม่ .. อื้อ .. ไม่เจ็บแล้ว" ก่อนนอนพออาบน้ำเช็ดตัวเสร็จผมก็ถูกคนตัวโตจับแยกขาท่าด๊อกกี้ เขาบอกว่าขอดูปากทางหน่อยว่าบวมหรือเปล่าจะได้ซื้อยามาทา แต่ผมว่านิ้วที่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นมันเริ่มอันตราย ถ้าเกิดเขาทนไม่ไหวสอดใส่ผมขึ้นมาผมคงตายแน่ๆ
"นะครับ .. แผล่บๆ อืม แผล่บ" อ๊า จากนิ้วตอนนี้กลายเป็นลิ้นร้อนกำลังวิ่งเล่นควานหาอะไรสักอย่างในช่องทางผม ไหนว่าแค่ดูไง นี่มันไม่ใช่แล้วนะ
"อ๊ะ .. พี่กาย .. อย่าเลียครับ .. สกปรก .. มันสกปรกนะ" ผมกลัวพี่เขารังเกียจ ก็ตรงนั่นมันไม่สะอาด แถมยังอาจจะมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ด้วย
"หอม .. หวาน .. อ่าาา .. พี่ไม่ทำอะไรหรอกครับ .. แค่อยากชิมความหวานจากตรงนี้ก็เท่านั้น" เขาพูดเสร็จก็ละเลงลิ้นไปทั่วช่องทาง ผมรู้สึกได้ของลิ้นร้อนที่ห่อเป็นทรงเรียวกดลงมาในตัวผมจนต้องขมิบจนน่าอาย ผมยอมให้เขาทำแบบนี้กับผมอีกแล้ว ไม่รู้ทำไมถึงปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดี
"อ่าาา .. ที่รักครับ .. จุ๊บ" เขาผละลิ้นหนาออกเมื่อพอใจ รวบตัวผมมากอดแล้วจูบปากแลกลิ้รร้อนกับผม
"เห็นไหมว่าหวานจะตาย . รวมถึงปากนี้ด้วย" เขาดูดลิ้นผมจนพอใจก็ผละออกมา นั่นสินะ ไม่ได้มีกลิ่นเหมือนที่เขาว่าจริงๆ
"พ .. พอแล้ว .. ไปท์อยากพัก" ผมปรามบอก ไม่เอาแล้ว ผมก็อยากปลดปล่อยนะ แต่วันนี้ไม่ไหวจริงๆ ถ้าพี่กายยังไม่หยุด ผมคงต้องเรียกร้องให้เขาเอาใจผมเป็นแน่
"งั้นไปท์นอนนะ พี่ขออีกนิด .. ตรงนี้" พี่กายกดจูบมาที่หน้าอกผมผ่านเสื้อนอน ผมว่าจะไม่ให้แต่ก็ต้านแรงไม่ได้ เขาเลิกเสื้อผมมาถึงคอแล้วค่อยๆลงลิ้นมาที่เม็ดอกสีน้ำตาล ผมนอนครางเล็กๆเมื่อเขาส่งอีกมือลงมาบี้หัวนมเล่น ส่วนลิ้นร้อนก็ทำหน้าที่ได้ดีจนผมแทบจะบิดตัวเป็นเกลียว นอนให้เขาแทะเล็มยอดอกจนพอใจพี่เขาก็หยุด เราจูบกันอีกรอบก่อนที่ผมจะหมดแรงแล้วนอนตาปรือ พี่กายจูบที่ขมับผมพร้อมพูดฝันดี ผมได้แต่หลับตาลงแล้วนอนในอ้อมกอดของคนข้างๆ ไม่รู้ว่าตื่นมาเขาจะยังอยู่ไหม แค่ผมรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ข้างๆ ผมก็อุ่นใจแล้ว
.....
หนึ่งปีผ่านไป
"พาสปอร์ต, เสื้อผ้า, ถุงยา, อ่อ อย่าลืมที่ชาร์ตแบตกล้องนะ" ผมสั่งพี่กาย พรุ่งนี้ตีห้าผมต้องเดินทางไปปารีสกันแล้ว ของยังเตรียมไม่ครบเลย
"ครับเมีย .. ไปฮันนีมูนนี่ต้องครบถ้วนใช่ไหม ห้ามขาด ห้ามเกิน" เขาเดินมากอดผม ซุกไซ้มาที่คอเหมือนที่ชอบทำประจำ
"ไม่ได้ไปฮันนีมูนสักหน่อย ก็แค่ไปเที่ยวเฉยๆ" ใช่ครับ ผมกับพี่กายเราแค่จะไปเที่ยว ตอนแรกผมชวนพ่อกับแม่แล้วแต่ท่านอยากให้พวกผมไปเที่ยวกันสองคยมากกว่า
ปีที่ผ่านมาเราสองคนผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะพอสมควร ทั้งเรื่องแฟนเก่าพี่เขา แฟนเก่าผม ไหนจะผ่านด่านแม่ผมอีก นี่ถ้าไม่ได้พ่อหักคอแม่ผมคงจะโดนไล่ออกจากบ้าน ผมเรียนจบปริญญาตรีแล้ว ว่าจะต่อโทแต่ยังคิดไม่ออกว่าจะเรียนคณะอะไรเลยชลอไว้ก่อน จนวันนี้แหละ พี่กายบอกว่าเรายังไม่เคยไปไหนด้วยกันสองคนไกลๆเลย เขาเลยจะพาผมไปเที่ยวต่างประเทศ จากที่เคยไม่มองหน้ากัน ทุกวันนี้แม่เอ็นดูพี่กายยิ่งกว่าผมอีกครับ ก็แหงล่ะ พี่กายเป็นถึงสจ๊วต หน้าตาก็ดี ทำงานก็ดี แม่ผมตอนนี้เลยยกให้พี่กายเป็นคนดูแลผมทุกย่างก้าวแล้วครับ
อ่อ มีอีกเรื่องคือ ต้นปีที่ผ่านมาผมไปเยี่ยมพี่วันสุดที่รักของผมมา เราคุยกันทุกเรื่องและผมก็โดนเฉ่งเรื่องที่หายไปจากเขาเป็นปีๆ ที่จริงผมเรียนหนักน่ะครับ แล้วยังมีปัญหาเรื่องพี่กายอีก เลยไม่มีเวลาจะไปหาพี่เขาเลย
"เป็นอะไรครับ .. โกรธพี่กายหรอ" พี่กายเดินมาโอบเอวผมแล้วกระซิบข้างหู
"ไม่ใช่ครับ . ผมกำลังนึกย้อนไปถึงปีที่แล้ว ว่าเราเจออะไรกันมาบ้าง" ผมบอกดึงพี่เขาให้กอดชิดเข้ามาแล้วพิงตัวไปด้านหลัง
"พี่รู้แค่อย่างเดียวว่าพี่ได้เจอเรา .. มันคือของขวัญสุดพิเศษที่หาจากไหนไม่ได้อีก" ผมหลับตาฟังเสียงลมหายใจของผู้ชายด้านหลัง สิ่งที่เขาพิสูจน์มาตลอดระยะเวาหนึ่งปีมันทำให้ผมเชื่อว่าเขาจริงใจและรักผมจริงๆ
"ผมก็เหมือนกันครับ .. ตอนนี้ผมมีความสุขมาก .. เพราะพี่" ผมบอก เขากดจูบมาที่ขมับผม ก่อนที่เราจะแยกย้ายกันจัดของต่อ ปีนี้ผมคิดว่าเราคงจะมีความสุขเพิ่มขึ้นไปอีก ทุกๆวันที่มีเขาข้างกายมันทำให้ปัญหาที่เผชิญกลายเป็นเรื่องเล็กน้อย จากความอยากรู้อยากลอง ตอนนี้กลับกลายเป็นรักจนไม่อยากแยกจาก ถ้าหากว่าคนเราสามารถอยู่ด้วยกัน ตายไปพร้อมๆกันก็คงจะดี ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ตอนนี้ผมรู้แค่ว่า ผมมีความสุขจนไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
จบบริบูรณ์
พิเศษ
"หนาวอ่ะที่รัก" เราเข้าโรงแรมมาแล้ว ข้างนอกอากาศหนาวจนอยากจะก่อกองไฟผิงมันข้างทาง เรามาวันนี้เป็นวันที่สอง ส่วนมากก็ไปตามสถานที่ที่เขาไปกัน แล้วก็ตะลุยกินอาหารแปลกๆที่ผมกับพี่กายยังไม่เคยลอง
"หนาวก็รีบอาบน้ำสิครับ ผมเตรียมน้ำอุ่นให้แล้ว" ผมบอกเดินออกมาเตรียมผ้าขนหนู ตอนนี้เราเดินแก้ผ้ากันไปมา ผมนุ่งผ้าขนหนูผืนนึง แต่พี่กายมีแค่ชั้นในตัวเดียว
"อยากอาบกับที่รักอ่ะ .. น้าาาา" เดินอ้อมมากอดผม แล้วส่ายอวัยวะเบื้องล่างที่ติดกับก้นผมเป็นวงกลมไปมา อยากอาบน้ำหรืออะไร
"งั้นก็รีบๆ .. อ่ะ .. พี่กาย .. เสียวโว้ย" ผมกระแทกตัวจนพี่กายร้องโอย จากนั้นเราก็พากันลงมาแช่น้ำ ผมขัดตัวให้เขาที่นั่งสบายทำท่าเป็นเสี่ยอยู่ในอ่าง มันน่าบีบคอให้ตาย
"ที่รักมานั่งนี่เร็ว" เขาพูดอ้อนคลอเคลียที่ซอกขาด้านใน ผมรู้ในความต้องการเลยไม่ได้เล่นตัวอะไร ข้ามมานั่งคล่อมเขาไว้ ตอนนี้ลูกชายตัวโตของเขากำลังรอที่จะมุดเข้าถ้ำผมอยู่
"ทำเลยดิ .. หนาว" ผมบอกกดช่องทางตัวเองลงมารับแก่นกายไว้ เดี๋ยวนี้ไม่เคอะเขินแล้วครับ ทำกันจนจะไม่เหลือกระบวนท่าให้เปลี่ยนแล้ว
"อูยส์ .. แน่นมากที่รัก .. อืม .. ขยับให้พี่สิครับ" เขาบอกครางเสียงกระเส่า ผมกอดคอเขาแล้วค่อยๆกดตัวเองจนสุด ถอนออกจนเกือบหลุดแล้วลงไปใหม่ เสียวจนต้องกัดปากตัวเองไว้ ความหนาวเริ่มจางหายกลายเป็นความเร่าร้อนที่เริ่มก่อตัว
"อ๊ะ .. อ๊า .. แรงอีกครับ .. อ๊า" ผมบอกเมื่อเราเปลี่ยนท่า ผมยืนค้ำผนังโก่งตัวให้เขาสอดใส่มาจากด้านหลัง เขากระแทกตัวเข้สออกจนผมร้องสั่นตัวโยน แต่ยังไม่สะใจ ผมต้องการแรงๆ
"อืม .. อ่า .. แรงพอไหม .. ซีดส์ .. คับจนน้ำจะแตก" ผมโดนบีบก้น อีกมือก็ส่งมารูดรั้งแก่นกายผมเล่น ตามด้วยแรงกระแทกที่แรงขึ้นจนหัวแทบกีะแทกผนัง
"ดีครับ .. เสียวดี .. อ๊าา" ผมร้องเมื่อเขาพลิกแล้วอุ้มผมขึ้น ตอนนี้เราอยู่ในท่าลิงอุ้มแตง ผมโดนสวนเข้าออกอย่างไม่เบามือ ผมครางหนักจนโดนประกบปากแลกลิ้นกันนัวจนเราดำเนินมาถึงปลายทาง พี่กายกระแทกมาอีกสี่ห้าครั้งก็ปลดปล่อยน้ำรักเข้ามาในตัวผม ส่วนผมก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ผมนี่แทบจะทรุดลงพื้นถ้าหากว่าพี่เขาไม่อุ้มผมไปอาบน้ำเสียก่อน
"ขออีกรอบที่เตียงนะครับที่รักของพี่" เขากระซิบข้างหูผมตามด้วยเม้มและขบกัดมาที่ติ่งหูอย่างแรง
"ได้สิครับ .. ทั้งคืนยังได้เลย .. อ๊าาา" ผมบอกก่อนจะโดนถอนแก่นกายออก พี่เขาล้างตัวให้ผม เรายืนนัวเนียขาสั่นกันจนตัวผมโดนอุ้มออกไปนอกห้องแล้วเราก็บรรเลงเพลงรักปารีสกันอย่างไม่รู้จบ คืนนี้ผมคงจะครางจนเสียงแหบเป็นแน่ สงสัยพรุ่งนี้แพลนที่เราวางไว้คงจะต้องเลื่อนออกไปก่อน เพราะแค่จะเดินไปล้างตัวผมยังขาสั่นเลย ก็พี่แม่งเล่นเอาตามที่ผมบอกจริงๆ โดนเอาทั้งคืน ...
จบพิเศษไปแล้วหนึ่งคู่
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
:pig4:
-
:m25: คู่รักแสนร้อนแรงสะใจ 555
-
:-[ อร๊ายยย อิน้องไปร์สาวแตกมากอ่ะ :z1:
-
ดีใจกับน้องไปท์ด้วย ได้มาเจอผู้ชายแสนดีมากๆแบบพี่กาย
แต่อิจมากกว่านะ ได้กินสจ๊วต โปรไฟล์เริ่ดทุกอย่าง
พี่ละตาลุกเป็นไฟ อยากได้อยากมีแบบนี้บ้างจัง จะหาได้จากที่ไหน
ส่วนซีนรักบนเตียง มันช่างเร่าร้อนมาก ฟินมากๆ
น้องไปท์จะต้องมีความสุขตลอดไปแน่ๆ
-
แหม่ ๆๆๆ โดนข้างหลังเข้าไปลืมไปเลยนะว่าเคยอยากเสียบอ่ะไปร์ท :hao6: อิจชี่จริงเลย มีปั๋วหล่อแสนดีมาดูแล หวาน จน ร้อน กันเลยนะ โดยเฉพาะที่อ่างน้ำ :haun4: อยากจะเห็นต่อที่เตียงจนเช้า จุงเบย :oo1: ยังรอ อมร กับ ปั๋ว อยู่นะจ๊ะ :katai2-1:
-
o22
ไปท์เปลี่ยนสปีชี่เหรอ
5555555555555555
ชอบบบบบบบบบบบบบ
ขอตอนพิเศษอีกน่าคร้าาาาาาาาา
:mew3:
-
:m25:
-
คนแต่งจ๋าาาเค้าอยากอ่านตอนพิเศษของคุณอมร อิอิอิิ :hao6:
-
:z1: หนุ่มไปท์ที่เค้าชียร์กลายเป็นเมียพี่กายไปแระ
-
กรี๊ด~~~
-
เร้าร้อนไม่แพ้คู่วันนะ
ไปท์น่ารักจริงๆ สมควรมีคนดูแลอ่ะ รู้สึกได้
-
ดีใจกับไปท์ด้วยที่มีคนดูแลแล้ว~
-
ง่าาาา. ไปท์เป็นเมียซะงั้น. 55555 :katai1: :katai1: :katai1:
-
ไปร์ทนี่เหมาะกับการมีสามีมาดูแลจริงๆ :o8:
-
เรารอคุณอมรอยู่นะตัว
-
:hao7: :hao7: :hao7: :pig4:
-
ฮันนิมูนสุดแสนเร่าร้อน :haun4:
มีความสุขกับคนที่รักแล้วสินะไปร์ท :กอด1:
-
ในที่สุดก็มีคู่กะเค้าอย่างมีความสุขซักทีนะไปป์
-
:mew1:
-
เผลอแป้บเดียวโตเป็นสาวเลยนะไปป์ กร้ากกกกกกกก :laugh: :laugh:
-
แหมมมมมม อิไปท์ มาทีก็ฉวยสจ๊วตหนุ่มไปเลยนะ /เบ้ปากด้วยความอิจฉา
-
เด็กเกรียนน่ารักอะ ฮันนีมูนที่ปารีส อิจฉาหล่อนนะไปท์
ดีใจด้วยที่ค้นพบทางและคนของตัวเองแล้ว
-
ไปท์ ก็มีคู่แล้วดีจัง :mew1:
-
ร้อนแรง เป็นที่สุด ..
-
ตายๆๆ ไปท์ช่างร้อนแรงนะ จับสจ๊วตซะอยู่หมัดเชียว
ว่าแต่คุณอมรเมื่อไหร่ออกโรงค้าาาาา :oo1:
-
เย้ๆๆๆๆๆ ในที่สุดน้อไปท์ของเรา
ก้อมีคนมา 'ดูแล' อิอิ
-
พี่กายดีน่ะที่เป็นสจ๊วต ไม่งั้นแม่ยายไม่ให้ผ่านหรอก
แต่คู่นี้กรุบกริบมากเลย 555+
-
เร่าร้อนกันจัง :hao6: :hao6:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
:mew1: :mew1: ขึ้นต้นและลงท้ายสไตลเดิม เรียกเลีอดได้ตลอด ๆ :mew1: :mew1:
รอตอนพิเศษคู่ต่อไปนะคะ
:katai3:
-
ไปท์ของปร้าาาาา ฮือออ
อยากกินเด็ก แต่เด็กดันได้ปั๋วหล่ออ :oo1:
-
รู้สึกมีความสุขกับทุกๆตัวละครเลยค่ะ ชอบมาก ทั้งยิ้มหัวเราะและร้องไห้ไปกับนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ
-
โตเป็นสาวแล้วนะไปท์ รอคู่คุณอมรนะ ขอแซ่บๆ หลายๆ ตอนเลย อิอิ :hao6: :hao6:
-
รอคุณอมรกะคุณเอกภพอยู่นะะะะ มาต่อเร็วววว อ่านจบ4รอบแล้ววววว
-
รอคุณอมรกะคุณเอกภพอยู่นะะะะ มาต่อเร็วววว อ่านจบ4รอบแล้ววววว
สี่รอบเลยหรอคะ ขอบคุณมากค่าาา
รอก่อนนะคะ ช่วงนี้ภารกิจรัดตัวจริงๆ
:pig4:
-
รออยู่ค่ะ
:haun4:
-
ย้ายห้องจบแล้ว อยากได้ตอนพิเศษคุณอมรค่ะคนเขียน หายไปไหน ถ้าว่างช่วยมาลง :pig4:
-
อ่านจบแล้ว เย้ๆๆๆ ตุณอมรนี่หักมุมมากนะเนี้ยยย!!!
แบบคนที่รุกกับวันตอนนี้รับกันหมดเลย ฮาาา
-
วันทองเธอแซ่บจริงๆๆ
แล้วเลือกงานได้เหมาะกับตัวเองอ่ะ
มีความสุขเลยยยย
-
คุณอมรของวันนนนนนนนนนนน
น้องวาได้ไปค่ะ แต่วันได้ใครไปเนี่ย
ดุเดือดกันจริงๆ งื้ออออออออออออออ
-
คุณอมรยังไม่ได้วา ดีใจแทยวันด้วยนะ
มีการมารับด้วยยย งื้ออออ หลงวันจริงป่ะ? เชียร์ๆ
คุณดริณเล่นเส้นหรอ? จะได้สอนวาแล้วนะ
-
วันทำไมเธอง่ายแบบนี้
คนรอบตัวคุณอมรเธอได้เขาไปหมดเลย
ทั้งเพื่อน ทั้งน้อง แต่ก็ดีใจที่เธอได้คุณอมรแล้ว ๕๕๕๕
เจนี่คะ ขอให้ได้แขกเยอะๆนะ
-
เจนี่ไหนว่าไม่เอาไงคะ จะมีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้วนะ
เขามาก็ไปหาเขา มีข้ออ้างเยอะแยะ
วันรักเพื่อนเนอะ คนเลยเอ็นดูเยอะ
คุณดริณนี่จริงจังกับวันหรอ? อย่าเลยเราเชียร์คุณอมร ๕๕๕๕
-
วาเจ็บมากมั้ยลูก? ฮือออออออออออออออออ
วันถึงรู้ว่าคุณดริณชอบก็ไม่เอาหรอกมั้ง?
หลงคุณอมรขนาดนั้น เงื้ออออออออออออ
เจนี่เธอคงไม่รอดจากผู้ชายคนนี้แล้วล่ะ ๕๕๕๕
-
วันจ๋าาา ทำไมวันเสน่ห์แรงอย่างนี้หล่ะ?
ฮืออออออออออ เหนื่อยใจแทนคุณอมร คุณเขาก็ดูแลดีเนอะ
แต่เมื่อวันจะเลี้ยงไม่ค่อยเชื่องนิดนึง เหมือนคนมันอิสระมา
จะให้หยุดที่คนๆเดียวก็ไม่ใช่ แต่น้องวาน่าสงสารจังเลยลูก
มีอะไรที่หนูจะสมหวังบ้างมั้ย?
-
น้องวาจะมีคู่แล้วใช่มั้ย? ไปเสี่ยงพวงมาลัยแล้วหนิ
คุณดริณนี่ก็นะ ทำไมไม่สู้ให้เห็นไปเลยวะ?
ดูก็รู้ว่าคุณอมรเขาจริงจังแล้ว มาประกาศตัวนู้นนี่นั้น ไม่ไหวค่ะไม่ไหว
-
ลูกวาของคุณแม่ไม่รอดเลยยยย
ไอเราก็นึกว่าจะเจอคนดีๆ เอกภพจะเป็นคนดีมั้ย?
เป็นเจ้าหนี้ แล้วหนี้วาจะหมดจริงๆใช่มั้ย?
น้องวาเสียซิงไปแล้ววววว
-
วาก็น่าสงสาร วันก็ทำตัวเองป่ะ?
นิสัยเดิมๆก็เลิกซะสิ เฮ้ออออออออออออออ
แล้วอย่างนี้คุณอมรเขาจะเชื่อใจมั้ย? รักเขาแต่นอกกายเขากี่รอบแล้ว?
-
เจนี่ เธอมันร้ายยยยยยยยยยยย
ปากเธอไม่ตรงกับใจ เอาใจดำมันหน่อยสิ
ถ้ามันหายไปเธอจะทำยังไง? ดูแลกันดีๆหน่อย
-
มาพักผ่อนกันเยอะๆนะสองสาว
กลับไปจะได้ดีขึ้น น้องไปท์มาแล้วหรอ?
ไหนว่าไม่ชอบพี่เขาไง หึหึ จะรอดู
-
เอาจริงๆไม่อยากให้วันกับวากลับมาเลย
อยู่กับพวกเด็กๆก็สนุกไปอีกแบบนะ ไม่เครียดด้วย
วันก็นะ เฮ้อออออออออออ เขารักจริงๆหรอ?
หรือแค่ร่างกาย สู้นะวันนะ
-
คุณอมรใจร้ายยยยยยยยยย ฮือออออออออออออ
ทำไมต้องโกหกวันด้วยอ่ะ? เลี้ยงเด็กใหม่ด้วย
คนเราแม่งงง วันถอยมาดีกว่าเนอะ
ไปท์ก็เหมือนกัน ถ้ารู้ว่าวันทำงานอะไรจะเลิกยุ่งมั้ย?
-
วาน้อยน่าสงสารจังเลย ฮือออออออออออออ
คุณดริณดูแลวาน้อยด้วยนะ
-
โอ๊ยยยย วาน้อย เข้มแข็งไว้นะลูก
วันด้วย เจ็บนี้อีกนานพี่เข้าใจ ตัดใจได้ไวๆนะ
อะไรที่ไม่ดีก็ปล่อยมันไป แล้วเริ่มต้นใหม่นะ
-
วันเจ็บมากมั้ยลูก? คนที่ไว้ใจร้ายที่สุด ฮืออออออออออออออ
คุณอมรแม่งก็ไม่หยุดหรอก วันคงได้แต่ถอยมา
คุณดริณก็ดูแลวาน้อยไปนะ
-
ชอบกลุ่มของวาวันนะ แลดูรักกันดี ปกป้องกันสุด
ยิ่งเจนี่นี่ตบแทนเพื่อนได้เลยค่าาา
หมั่นไส้อิเด็กน้ำมากๆๆ
เหมือนทุกคู่จะลงตัวแล้วมั้ย? ฮืออออออออออ
ชอบวาน้อยตอนเมาจังเลยยย
-
ไม่คิดว่าคุณดริณจะจริงจังกับวันขนาดนี้อ่ะ
แต่วันก็ตรงดี พูดออกมาชัดเจน ไม่ให้กำลังใจ
ตัดใจแล้วดูแลวาน้อยไปซะนะ
วันก็ไม่ใจอ่อนจริงๆอ่ะ ไปท์สู้ๆนะ
-
วันเอ๊ยยยยย เมื่อไหร่จะมีความสุขกับเขาสักทีวะ
เสี่ยแม่งชั่ววววววววววววว โดนรุมข่มขื่นแล้วยังถูกรถชนอีก
ฮืออออออออออ อย่าเป็นอะไรนะวันวะ
-
คุณอธิปปปปป
ดีที่วันมีคนช่วย ฮือออออออ
คุณธิปช่วยเอาเรื่องเสี่ยเวรนั่นแทนวันหน่อยนะคะ
หวังว่าวันจะไม่เป้นไรมาก ฟื้นไวๆนะ
-
ฮืออออออออออ วันสู้ๆนะ เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
เริ่มต้นใหม่นะ อดีตก็ปล่อยมันไป
-
วันนนนนนนน ทุกอย่างจะดีขึ้นแล้วเนอะ
สู้ๆนะ เข้มแข็งไว้นะลูก
อยู่กับแม่ไปนะ คุณอธิปเขาก็ดูแลดี
-
ไปท์ก็ดี คุณอธิปก็ดูแลดีอีก ฮืออออออออออออออออ
คุณอมรอย่าโผล่มานะ วันจ๋าท่องเอาไว้นะว่าชีวิตจะดีขึ้น
-
วาน้อยเมแล้วยั่วตลอดดดดดดดดดด
คุณดริณก็เหนื่อยไปดิ ใช่หรอ? ๕๕๕๕๕
ไปท์ก็สม่ำเสมอดี ฮือออออออออออออออ
น้องพยายามทุกอย่างเลย
คุณอธิปก็อบอุ่น คงไม่ได้หวังอะไรกับวันใช่มั้ย?
แค่เอ็นดูเฉยๆพอ แล้ววันจะเป็นคนใหม่
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย วันทำไมชีวิตรักหนูมีอุปสรรคแบบนี้ล่ะลูก?
ฮืออออออออออออออออ สงสารจังเลย
นี่แบบพ่อแม่จับไปท์หมั้นเลย เจ็บไปเลย ดีนะยังไม่ได้ให้ใจไปเต็มร้อย
แอบเชียร์คุณอธิปได้มั้ย?
-
โอ๊ยๆๆ วาน้อยเมาแล้วยั่วอีกแล้ววว
วันก็พอกรึ่มก็เล่าทุกอย่างเลย คงหนักใจมากสินะ
แล้ววันผู้หญิงที่มาด้วย อาจไม่ใช่แฟนก็ได้นะ พี่น้องไง
ไปท์ก็ทำตัวเป้นลูกที่ดีไปนะ
-
คุณเป้ทำตัวน่าสงสัยขึ้นทุกวันนะคะ
มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากวันที่พาเด็กน้อยไปนอนด้วยหรอคะ?
วันก็ตั้งใจเรียนนะลูก เป็นกำลังใจให้ไปท์ไป
ไปท์ก็ทนหน่อยนะ รู้ว่ารักวันมาก แต่ต้องนึกถึงพ่อแม่ด้วยนะ
-
เห็นมั้ยบอกแล้วว่าเป้ปริมเป็นพี่น้องกัน
คุณเป้ทำตัวแปลกไๆไปนะ หึงหราาาา?
ยิ่งตลกตอนที่พี่ปริมกอดวัน แล้วเป้มาทักว่าทำอะไร
อิจฉาล่ะสิ? ๕๕๕๕๕
โอ๊ยยย คุณเป้อย่าชอบวันอีกคนนะ แค่นี้น้องก็ปวดหัวปวดใจจะแย่แล้วว
-
ไปทฺทำไมทำแบบนี้กับพี่วะ? ก็รู้ว่ารัก แต่พี่เขาไม่พร้อมอ่ะ
ทนได้ก็ทนดิ รอได้มาตั้งนาน เป็นไงหล่ะ?
วันเข้าโรงบาลเลยย ฮืออออออออออ
ตอนนี้ให้คะแนนคุณอธิปไปเลยยย
-
แม่ไปท์โลกแคบไปป่ะ? เห้ออออออออออ
ตัวเองดีตายแหละ มาว่าลูกคนอื่นเขา
สงสารไปท์สุดๆที่มีแม่แบบนี้ิ เปิดใจหน่อยไม่ได้หรอวะ?
วันก็โดนทำร้ายจิตใจ โดนดูถูกตลอด
เมื่อไหร่จะมีความสุขแบบคนอื่นเขา?
คุณอธิปจะบอกความรู้สึกแล้วใช่มั้ย? ฮือออออออออออออ
คุณคนดี
-
วาพอป่วยแล้วขี้อ้อนตลอดดดด งื้อออออออ อ้อนคุณดริณสิลูก
พี่ปริมก็สนับสนุนน้องสุดๆ ไปกับเป้สิ น่ารักๆๆ
ไปท์นี่ก็หนีไปหมั้นแล้วสินะ ฮือออออออออออออ อิไปท์
ทำไมทำแบบนี้??? ชอบตอนรียูเนียนสุด เหมือนได้กลับมาคุย
มาเล่าเรื่องของกันและกัน เรื่องของวันนี่ก็นะ ยิ่งกว่าละครหลังข่าว
มีความสุขไวๆนะวันนะ
-
วันเอ๊ยยย เมาแล้วพูดหมดทุกอย่างเลยนะ
คุณอธิปอ่ะ ก็ชอบแต่กลัวความสัมพันธ์ไม่เหมือนเดิม
สู้ๆนะคะ ส่วนไปท์นี่แบบ ไปเคลียร์แม่กับคู่หมั้นก่อนไป เหอๆ
จองล้างจองผลาญชิบหายเลยยยยย
-
วันเคลียร์ทุกอย่างจบจริงๆแล้วใช่มั้ย? วันจะได้มีความสุขแล้วใช่มั้ย?
ฮืออออออออออออออออ ดีใจๆๆ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี
-
เริ่มต้นชีวิตดีๆนะลูกนะ
คุณอธิปแบบบบ งื้อออออออออออ ไม่บอกกับน้องอ่ะ
ไปบอกแม่น้องเลย แม่ก็เชียร์จ้าาา เป็นใครใครก็เชียร์
มีการมาทวงของขวัญกันสองต่อสอง แอร๊ยยยยย
คุณอธิปรุกหนักสุดๆค่าาา
-
ตอนแรกแบบคุณอมรมาาาาาาา จะมาคืนดีหรอ? หรือไง?
งงค่าา พอมาเคลียร์มาคุยแล้วทุกอย่างลงตัวอ่ะ
แต่ที่ช็อคก็คือคุณเอกภพกับคุณอมรค่ะ ๕๕๕๕๕
ไม่น่าจะไปด้วยกันได้นะ ไม่น่าเมารักขนาดนั้นเลย
ดีแล้วหล่ะ ทุกคนมีคู่ ที่นี่ก็เหลือคุณอธิปนะ เดินหน้าเต็มกำลัง แล้วก็สู้ๆนะคะ
-
วันมาไหว้ว่าที่พ่อแม่สามีแหละ งื้อออออออออออออ
คุณหญิงเอ็นดูด้วยอ่ะ แล้วทุกคนก็เอ็นดู เห็นมั้ยพอวันเปลี่ยนตัวเอง
ทุกอย่างก็ดีขึ้น แต่คุณพ่อของชายอย่าแกล้งวันแรงนะคะ
-
คุณพ่อออออออออออออออ คุณพ่อเล่นทดสอบลูกสะใภ้ขนาดนี้เลยหรอคะ?
วันแบบโกรธมากกกกกก จริงๆก็เหมือนอยากให้ลูกสะใภ้อยู่ข้างๆป่ะ?
เอ็นดูนะ แต่ยังไม่ยอมรับ พอได้ทดสอบ ให้ผ่านครับ
แต่น้องแบบวิ่งร้องไห้หนีไปแล้วว เหนื่อยใครหล่ะถ้าไม่ใช่คุณอธิป?
เดี่ยวได้ตามง้อกันแน่ๆๆ อิอิ
-
พี่เปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป้
เสร็จแล้วๆๆ ได้มาทำความรู้จักกลุ่มเพื่อนของวันแล้วนะ
ดีใจที่ยอมรับแล้ว งื้อออออออออออออออ
รักกันแล้ว ขอบคุณพี่เป้ที่ทำให้ชีวิตวันดีขึ้น
-
อิตัวอิจฉาตัวนี้น่าตบมากค่ะ อิเชอรี่
โอ๊ยๆๆ หมั่นไส้ อยากจิลากไปตบ
อ่อยเขาไปทั่วเลยนะ เขาไม่เอายังไม่หยุดอีก
ทำไมทำตัวแบบนี้นะ??
-
โอ๊ยยย เสี่ยแม่งเลวจริงจัง ถึงขั้นมาลอบยิง
เชอรรี่ถึงกลับถอยไปเลย ดีแล้วแหละ เหอๆๆ
คุณอธิปก็คนดี ฮือออออออออออออออ รักน้องมากอ่ะ
กังวลสุด ตอนน้องโดนยิงก็โคตรกลัว แบบน้องจะไม่มีอุปสรรคอะไรแล้วใช่มั้ย? สงสารน้อง
-
ฮือออออออออ คุณอธิปปปปปป เซอร์ไพรส์ได้แบบบ
ทำไมถึงคิดได้ขนาดนี้? ทำเพื่อน้องมากๆอ่ะ
ตั้งแต่พาเพื่อนน้องมา มขอแต่งงาน แงๆๆ อิจอ่ะ
แต่ดีใจที่วันจะมีแต่ความสุขแล้ว
น้องไปท์ก้มานะ อิอิ
-
ไปท์ไม่รอดเลยลูก ถถถถถ
ตอนแรกก็จะไปกดเขา ทำไมตอนนี้โดนพี่กายกดซะล่ะ?
คงหลุดไม่พ้นแล้วล่ะลูก
-
โอ๊ยยย ไปท์ ชีวิตดี๊ดีอ่ะลูก
พี่กายเขารับผิดชอบอ่ะ ฮือออออออออออออ
ดีใจ ลงตัวกันทุกคนนน
-
o13 o13 o13
-
ตอนแรกลุ้นเบาๆว่าใคร แต่เราเชียร์ทุกคน 55555 แรกๆก็งงๆ หลังนี่ชัดเจนมากเลน :heaven สนุกมากเลยจ้า :bye2:
-
แต่ละเรื่องที่เขียนนี่ ต่างกันมาก
เรื่องนี้ฉากอัศจรรย์เยอะมาก แอบขำที่หลายๆ คนที่เดิมเป็นเมะโดนจับเป็นเคะเสียได้
-
ขอโทษทุกคนค่าาาาาาา
คุณอมรจะมาไม่เกินอาทิตย์นี้นะคะ
พอดีว่าติดธุระนิดหน่อยค่า
ขอบคุณทุกคนที่ยังมารอนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นทุกการติดตามค่ะ
:กอด1:
-
รอคุณอมรกะคุณเอกภพ
-
ตอนพิเศษ 'คุณอมร'
"พอแล้ว มึงแดกจนเมาเป็นหมาแล้วนะ" ผมไม่ฟังที่ไอ้ภพพูด ยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก ทำไมจะต้องห้ามผมด้วย รู้ไหมว่าการที่ผมทำร้ายวัน มันยิ่งทำให้ผมเจ็บมากขึ้นไปอีกหลายเท่า เจ็บที่โง่เง่า เจ็บที่หักหลังคนที่ผมรักที่สุด ใช่ ผมรักวัน ผมเอ็นดูวัน ผมอยากครองรักกับวันแต่นั่นเป็นไปไม่ได้อีกแล้วเพราะผมทรยศคนที่รักผมมากที่สุดเช่นกัน เหตุผลที่ผมทำไปทั้งหมดนั่นก็เพราะผมอยากแก้แค้นที่วันไปมีอะไรกับไอ้แทน ผมรู้ว่าวันไม่ได้เริ่มก่อนแต่ก็อดคิดอยากแก้แค้นไม่ได้ กับน้องชายผมวันก็ยังกล้าไปมีอะไรด้วย ผมเจ็บมากจริงๆนั่นเลยทำให้ผมตัดสินใจคบกับน้ำไปด้วย น้ำเป็นเด็กใหม่ของบาร์ผม เราเผอิญได้เสียกันและผมก็แอบคบน้ำลับหลังวัน ผมไม่ได้รักน้ำ ผมแค่เจ็บจากวันและอยากหาใครมาแทนที่ แต่ไม่ใช่เลย น้ำไม่เหมือนวัน น้ำขี้ประจบ เอาแต่ใจ แม้บนเตียงจะพอใช้ได้ แต่ยังไงวันก็คือที่หนึ่งของผมอยู่ดี
วันหายไปจากที่นี่นานมากแล้ว เกือบเดือนได้ที่วันไม่กลับมาอีกเลย ผมโทรหาหลายสายแต่ก็ไม่มีใครรับ เหมือนเขาจะบล็อคเบอร์ผมไว้ ถามใครก็ไม่มีใครรู้ว่าวันไปไหน ผมไม่เป็นอันกินอันนอน วันใจร้ายมากที่ทำกับผมแบบนี้ ทุกวันนี้ผมเลยมีสภาพไม่ต่างจากขี้เมาข้างถนน ผมต้องมานั่งดื่มเหล้าทุกวันหลังเลิกงาน ไม่ไอ้แทนก็ไอ้ภพ สองคนนี้มักจะมานั่งดื่มกับผมตลอด ผมรู้ว่าพวกมันเป็นห่วงผม แต่ผมก็หยุดทำร้ายตัวเองไม่ได้ ถ้าผมไม่หักหลังวันแบบนั้น ป่านนี้ผมกับวันคงมีความสุขร่วมกันไปแล้ว
"มึงดื่มไปมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ดื่มให้ตายวันก็ไม่กลับมา หาคนใหม่ไม่ง่ายกว่าเหรอวะ ไม่เห็นต้องมานั่งเจ็บแบบนี้" มันนั่งไขว่ห้างหน้าตาเชิดมองผมที่ทำตัวสภาพเหมือนหมา
"เออ กูอยากได้แค่วันคืนมา มึงได้ยินไหม" ผมบอกมันทรุดร่างพิงกับโซฟา แม่งเจ็บจริงๆว่ะ พอไม่มีวัน น้ำก็ไม่ใช่ตัวเลือกของผมอีกต่อไป
"พี่ครับ ผมขอนั่งด้วยได้ไหม" ผมไม่ได้มองคนที่เข้ามาขอร่วมวงด้วย รู้แค่ว่าพื้นที่ข้างๆตอนนี้มีคนจับจองเสียแล้ว
"น้องมีอะไรหรือเปล่า" ภพถามเด็กผู้ชายคนนั้น ผมนอนพิงโซฟาเหลือบมองเล็กน้อยก็พบว่าคนที่มาขอนั่งเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง
"ผมแค่อยากรู้จักพวกพี่ครับ เผื่อคืนนี้เราจะได้ไปต่อกัน" เด็กหนุ่มตัวขาวหน้าตาจิ้มลิ้มพูดขึ้น ผมพยุงตัวเองนั่งตรงๆ แล้วโอบไปที่แขนของคนตัวเล็กทันที
"ไม่ล่ะ" ภพพูดปฏิเสธ ทำไมวะ เด็กก็น่ารักดีออก
"คืนนี้ไปต่อกับพี่แล้วกัน อย่าไปสนใจเหี้ยนั่นเลย" ผมพูดคลอเคลียผิวขาว เด็กนั่นยิ้มรับหอมแก้มผม ก่อนจะลูบไล้มาที่ต้นขา คงเป็นเพราะผมเมาด้วย ตอนนี้เห็นใครน่ารักก็อยากได้ อยากเอาไปเสียหมด
"ดูจากสภาพแล้วกูว่ามึงไม่ไหว" ไอ้ภพดูถูกผมเลยเจอผมชูนิ้วกลางไปหนึ่งดอก ผมไม่สนใจดื่มเหล้าต่อพลางนั่งโอบเด็กข้างๆ ผมไม่ได้สนใจว่าเขาชื่ออะไร เพียงแค่สนองความต้องการให้ ในเมื่อคืนนี้ผมก็ไม่ได้มีใครอยู่แล้ว ถ้าจะไปขึ้นสวรรค์กับน้องคนนี้ก็คงไม่มีใครว่า
"เราจะไปต่อกันที่ไหนดีครับ" เด็กตัวขาวเบียดตัวเองมาชิดร่างกายผม เขากระซิบเสียงกระเส่าคงจะว้อนมากสิท่า
"คอนโดพี่ก็ได้ .. ไปกันเลยไหม" ผมบอกดึงคนตัวเล็กมาไซร้คอ ก็หวานดี ดูจากสภาพเหมือนลูกคุณหนูใจแตก
"แล้วแต่ครับ" น้องตอบ ผมเลยไม่รอช้า ไปต่อกันตอนนี้เลยดีกว่า
"มึงจะกลับไง" ไอ้ภพถามตอนพยุงผมออกมาจากร้าน มันดูไม่ค่อยอยากให้ผมไปสักเท่าไหร่ แต่ก็พูดอะไรมากไม่ได้
"เดี๋ยวให้น้องเขาขับ กูบอกทางเอง" ผมบอกล้วงกุญแจรถออกมาโชว์มัน ก่อนจะยื่นให้น้อง แต่ถูกไอ้ภพดึงกุญแจไปเสียก่อน
"กูไปส่งมึงเอง .. ไป .. ขึ้นรถ" ผมมองหน้ามันงงๆ ก็ดี อยากขับรถให้ก็ดี ผมจะได้มีเวลาจู๋จี๋กับน้องเขามากๆ
"อ๊ะ .. ให้ถึงห้องก่อนสิครับพี่เภา" เด็กน้อยร้องเสียงสั่นเมื่อผมถลกเสื้อขึ้นเผยยอดอกเล็กน่ารักก่อนจะก้มลงไปเลียจนเม็ดโป่งนูนชูชันแข็งสู้ลิ้น ผมตวัดลิ้นเลียเล่นเหมือนเห็นเป็นของหวาน
"อร่อยจัง .. พี่ชักอยากชิมด้านล่างแล้วสิ" ผมบอกก่อนจะล้วงลงไปลูบหน้าท้องแบนราบเล่น น้องครางเสียงแผ่วแลกจูบกับผมอย่างดูดดื่ม เราไม่ได้สนใจคนที่กำลังขับรถหรือการจราจรรอบข้างแม้แต่น้อย ถ้าไม่มีไอ้ภพอยู่บนรถ ตอนนี้ผมคงกำลังส่งลูกชายเข้าออกในตัวเด็กคนนี้จนเสร็จไปแล้ว
"ถึงแล้วหรอวะ .. ไปครับ .. พี่ทนไม่ไหวแล้ว" ผมพูดเลียไปที่ริมฝีปากคนตัวเล็กหนึ่งทีก่อนจะลงจากรถด้วยสภาพที่ เมาเหมือนหมาจริงๆ
"กูขึ้นไปส่ง" มันหิ้วปีกผมที่กำลังจะล้มลงไปกองกับพื้น ผมกระพริบตาเล็กน้อยหันไปยิ้มกับเพื่อนซี้ นายตำรวจยศสูง แปลกที่วันนี้มันไม่หิ้วเด็กกลับ อันที่จริงถ้ามันขอเอาด้วย ผมก็แบ่งให้นะ เรื่องแค่นี้เอง
"ไขเร็วๆสิวะ .. กูอยากจะตายแล้ว" ผมเร่งมือไอ้ภพ มันยังคงนิ่งแต่หิ้วผมจนเข้าไปในห้องนอนอย่างรู้งาน
"มึงออกไปล็อคประตูให้ด้วยนะ .. เออ .. เรียกน้องตามไปในห้องน้ำนะ .. กูจะไปรอ" ผมบอกมันตบบ่ามันไปสองสามทีก่อนจะพยายามถอดเสื้อผ้าห่มด้วยผ้าขนหนูแล้วจับข้าวของหิ้วตัวเองจนไปอยู่ในอ่างอาบน้ำอันใหญ่ ดีที่ไม่ลื่นหัวแตกเสียก่อน ผมเปิดน้ำวนนอนหลับตาอยู่ในอ่างน้ำ พอได้อยู่กับตัวเองเงียบๆ ผมกลับรู้สึกคิดถึงวัน ถ้าเป็นเมื่อก่อนวันคงจะเข้ามาขัดตัวให้ผม ออดอ้อน และบีบนวดให้อย่างถูกใจ แต่ตอนนี้มันไม่มีแล้ว ไม่มีอีกแล้ว
แกร๊ก
"หยิบสบู่เหลวมาด้วยครับ .. อยู่ตรงตู้กระจก" ผมนอนหลับตาพิงอ่าง ได้ยินเสียงเดินไปหยิบขวด สักพักก็เดินมาใกล้ๆกับที่ผมนั่ง
"นวดตัวให้หน่อยนะคนดี" ผมร้องบอก ไม่มีเสียงตอบกลับจากน้องเขา คงจะเขินอายสินะ ก็ตอนนี้ผมนอนเปลือยในอ่างน้ำใสๆ ไม่มีอะไรปกปิด แถมลูกรักผมก็เริ่มผงกหัวรอเข้าถ้ำแล้ว
"อ่าา .. อย่างนั้น" ผมร้องคราง รู้สึกดีที่มือน้องไม่เบาอย่างที่คิด น้องนวดตั้งแต่ศรีษะจนลงมาถึงท้ายทอย สบายจนไม่อยากลุกไปไหนเลย แม้ผมจะเมาแต่ผมมั่นใจครับว่าคืนนี้ผมจะสามารถทำให้ทั้งน้องและผมมีความสุขได้
"นวดลงมาอีกสิครับ" ผมดึงมือน้องลงมาถึงหน้าอก น้องชะงักไปครู่ก่อนจะเริ่มลูบไล้มาที่อกแกร่งของผม ผมนอนครางรับแรงนวดที่แผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆเพิ่มน้ำหนักและวนเล่นแถวยอดอกผม นิ้วชี้สะกิดที่ยอดอกผมทำเอาผมตัวกระตุกกัดฟันกลั้นเสียว
"ระวังจะโดนกลับหลายเท่านะ หึหึ" ผมเตือนอย่างขำๆ ก่อนจะหลับตาลงปล่อยให้คนด้านหลังค่อยๆเลื้อยมือลงมายังเบื้องล่าง ผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่าผิวแก้มผมอยู่ พร้อมกับมือที่ขนาดอาจจะใหญ่ไปสักหน่อยกำลังนวดคลึงอยู่ที่กล่องดวงใจ มือเรียวกำลังรูดรั้งแก่นกายผมตามขนาดลำ ผมครางเสียงแหบพร่า รู้สึกสุขสมทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไร คนด้านหลังเขยิบเข้ามาซุกไซร้คลอเคลียที่คอ ผมยังคงครางรับสัมผัสร้อนที่กำลังชักรูดแก่นกายผมขึ้นลงอย่างเร็ว
"อาาห์ .. เก่งนะเราอ่ะ" ผมบอกเสียงกระเส่า เลยถูกหอมแก้มพร้อมลิ้นที่เลียมาตามใบหูและขบเม้มอย่างจะกลืนกิน แม่ง เก่งเกินไปละ ผมนึกว่าจะเป็นแค่เด็กใจแตกที่อยากลองธรรมดา แต่นี่มันกลับรู้งาน รู้ว่าแบบไหนผมจะชอบ แบบไหนจะทำให้ผมเสียวสุดยอด
พรึ่บ
"เห้ย!" ผมร้องออกมาเมื่อโดนหิ้วปีกขึ้นแล้วจับมานั่งตักมัน ไอ้เหี้ย ผมไม่รู้ทำไมเด็กตัวแค่นั้นถึงทำได้ แต่ผมก็ต้องตาถลนออกมาเมื่อหันมาเจอคนด้านหลังแล้วพบว่ามันไม่ใช่คนที่คิดไว้ คนที่ทำให้ผมสุขสมกำลังจะปลดปล่อยคือไอ้ภพ เพื่อนรักผม แม่งทำแบบนี้ทำไม มันไม่ได้เมาเลยสักนิดผมจำได้
"ปล่อยกู เหี้ยภพ! มึงทำบ้าอะไรเนี่ย! แล้วเด็กนั่นไปไหน" ผมบอกยันตัวขึ้น แต่มันล็อคผมไว้แน่น ผมตัวเล็กกว่ามันไม่มาก จะให้ตัวใหญ่กว่าตำรวจที่ฝึกมาครึ่งชีวิตได้ไง มันไม่ปล่อยแถมรัดผมแน่นขึ้น ผมผู้ชายนะเว้ย ถ้ามันจะมาวิปริตใส่ผม ผมไม่เอามันไว้แน่
"กูไล่ไปแล้ว! เด็กแรดแบบนั้นไม่เหมาะกับมึงหรอก" มันพูดล็อคแขนล็อคขาผมไว้ ผมมีแรงนะแต่บวกความเมาแล้วผมสู้มันไม่ได้เลย
"เออๆ กูไม่เอาก็ได้ แต่มึงช่วยปล่อยกูเหอะ ! ถึงกูเป็นเกย์แต่กูก็รุกอย่างเดียวว่ะ!" ผมบอก ไม่รู้มันต้องการอะไร แต่เท่าที่มันทำเมื่อครู่นี้ก็พอยืนยันได้ว่ามันคงต้องการอะไรจากผม
"ทำไมวะ รังเกียจกูหรือไง" พูดเหี้ยอะไรเนี่ย ขนลุกหมดแล้วสัตว์เอ้ย
"ถ้ามึงทำอะไรกู กูจะตัดเพื่อนกับมึง" ผมบอกร้องโวยวาย ไม่สมเป็นผมเลย ผมอยากตั๊นหน้ามันให้แหก แต่ตอนนี้เรี่ยวแรงไม่มีแล้ว ขนาดจะยืนยังไม่ไหว
"ก็ลองดูสิว่ามึงจะขัดขืนได้ไหม" ไอ้ภพมันดึงตัวผมขึ้นแล้วลากผมมาที่อาบน้ำด้านนอก มันดึงมือผมสองข้างไปผูกไว้ที่ฝักบัวอาบน้ำติดผนัง เหี้ย มึงจะทำเหี้ยอะไรเนี่ย ตอนนี้เลยกลายเป็นผมยืนล่อนจ้อนถูกแขวนโตงเตงอยู่กลางห้องน้ำ ทั้งตัวผมไม่มีอะไรปกปิด ทั้งเมา ทั้งอาย ตอนนี้ผมแทบจะยืนไม่ไหวถ้าไม่มีเชือกที่ผูกไว้ผมคงล้มลงไปนอนกับพื้น
"มึงจะทำเหี้ยอะไรกู" ผมเสียงสั่นมองมันที่เดินตัวเปลือยเข้ามาหา พยายามหลบสายตาไม่ไปมองลูกชายมันที่ตั้งเด่โชว์หรามาก่อนตัว ผมว่าของผมใหญ่แล้วนะ แต่ของมันนี่ตัวลำแข็งมาก เส้นเอ็นปูดขึ้นมาจนน่ากลัว ไอ้ภพสีผิวคล้ำทำให้ตรงนั้นคล้ำไปด้วย ขนาดผมแค่เหลือบมองนะ ถ้าได้เห็นเต็มๆจะขนาดไหน
"กูจะเอามึงไง .. ถามไรมาก" มันพูดเสียงเฉยชาสัตว์แล้วสาวเท้าเข้ามาใกล้ผม เชี่ย ใกล้มากไปละมึง ครู่เดียวเท่านั้นผมก็สะดุ้งตกใจและใจเต้นไปกับสัมผัสของมัน มันลูบใบหน้าผมตั้งแต่ใบหูเรื่อยลงมาถึงลำคอ ผมคำรามเสียงดัง ใช่ว่ามันลูบแบบนี้ผมจะไม่รู้สึก โคตรเสียวอ่ะแม่ง ลูกชายผมเริ่มตั้งลำแล้ว แต่ยังไม่เท่าของมันที่กำลังสีอยู่ระหว่างขาผม สีถูกแก่นผมทีก็สะดุ้งเฮือกที นี่มึงกะเล่นกูให้ได้เลยใช่ป่ะ
"กูไม่ตลกนะ .. อ๊ะ .. อย่าจับเหี้ย" ผมร้องเสียงหลงเมื่อมันยื่นมือหนามาจับลำผมแล้วรูดรั้งอย่างสบายใจ ผมใกล้จะตายทำได้แค่ดิ้นหลบมือที่กำลำผมมิด แถมคล่องโคตรๆ หรี่ตามองมันที่ใช้ปากดูดหัวนมผมพร้อมๆกับชักให้ผมไปด้วย นี่มึงบ้าป่ะวะ กูเพื่อนมึงนะ
"กูก็ไม่ได้ตลก .. มึงนี่หวานดีนะ .. รู้งี้กูฟัดมึงนานละ" มันพูดเสียงกระเส่าแล้วก้มลงกัดหัวนมสีอ่อนของผมอย่างหื่นกระหาย ผมเสียวมากแต่ร้องไม่ได้ ไม่ใช่เกย์รับ จะมาร้องอิ๊อ๊ะมากแม่งรับตัวเองไม่ได้ กัดเล็มอยู่สักพักมันก็หยุดมือที่ชักแก่นกายผมแล้ว เขยิบมารัดตัวผมไว้ มันพยายามจูบปากผมแต่ผมกัดฟันไว้แน่น มันเลยเปลี่ยนมาไซร้คอผมแทนแล้วเอาแท่งร้อนมาถูแท่งร้อนผมไปมา ผมร้องอึกเสียงหลบอยู่ในคอ สยิวไปทั้งตัว ไม่เคยโดนใครรุกแบบนี้มาก่อน มันแปลกๆแต่ก็รู้สึกดี แต่ผมไม่ยอมให้มันมากกว่านี้แน่ ไม่แน่ๆ
"อึ่ก .. อ่าา" ผมครางรับมันที่เดินอ้อมมากอดผมด้านหลัง อวัยวะเบื้องล่างของมันจ่อมาที่ช่องทางผมเรียบร้อย ผมโอนเอนไปมาไม่ยอมให้มันสอดใส่ แต่มันล็อคผมไว้เอาขามาพันผมแน่นให้ผมขยับไม่ได้ จากนั้นมันก็สอดลูกรักมันเข้ามาหว่างขาผม ไม่ได้แทงเข้ามาด้านใน ผมกัดฟันจนเลือดซิบ เสียวมากครับ อารมณ์เหมือนโดนเด็กยั่ว ผมครางออกมาเมื่อทนไม่ไหว มันดึงผมไปดูดปากแลกลิ้น ตอนแรกผมก็ไม่ยอม แต่พอมันดูดลิ้นผมมากๆผมก็ต้องปล่อยไป เหี้ยภพดูดปากผมดังจ๊วบจ๊าบ เสียงสอดตรงหว่างขาทำให้อารมณ์พุ่งสูง ผมอยากปลดปล่อย จะด้วยวิธีไหนก็ได้แต่อยากปลดปล่อย
"ภพ .. กะ .. กูอยากปล่อยน้ำ" ผมอ้อนวอนมัน ตอนนี้ผมล้ามากจนยืนไม่ไหว ไอ้ภพจูบมาที่แก้มผมทีนึงแล้วเอื้อมมือมาชักลูกรักของผมอย่างไว ปากเรายังคงประกบกันดูดดื่ม เพราะผมไม่มีมือจะไปทำอย่างอื่น
"อ่ะ .. อ่าาาาห์" ปลดปล่อยออกมาเต็มมือมัน ผมหอบแฮ่กรอมันที่สอดแทงมาตรงหว่างขา เพราะมันยังไม่เสร็จปากผมเลยยังไม่ได้อิสระ มันแทงมาอย่างแรงจนผมตัวเอนไหวไปมา
"ซี้ดดดด .. อืมม" ผมตัวกระชากพร้อมกับแรงส่งมาทางด้านหลัง ความรู้สึกว่ามีน้ำขุ่นๆเปรอะเปื้อนตามบั้นทายย้อยลงมาที่ขา เชี่ยภพถึงฝั่งแล้วสินะ พอเสร็จมันเอี้ยวตัวผมไปรับจูบหื่นกระหายก่อนจะเปิดน้ำล้างตัวให้ทั้งผมทั้งมัน มันถูสบู่ให้ผมทั่วทั้งตัวพร้อมพูดจาเล้าโลมตลอดเวลา ผมไม่มีแรงจะต่อต้านเลยได้แต่รอว่าเมื่อไหร่มันจะปล่อยผม พอปล่อยไปแล้วน้ำนึงก็รู้สึกสบายตัว ตอนนี้อยากนอนมากถึงมากที่สุด
พอมันอาบน้ำให้ผมกับตัวมันเสร็จมันก็ปลดเชือกออกแล้วเอามามัดมือผมแทนเสร็จแล้วมันก็ลากผมออกมาจากในห้องน้ำ โยนผ้าขนหนูขึ้นไปวางบนเตียงก่อนจะผลักผมลงไปนอน มันบ้าไปแล้วแน่ๆครับ ผมนี่เจ็บแขนเจ็บสะโพกไปหมดแล้ว มึงจะรุนแรงกับกูทำไมเนี่ย กูไม่ใช่เมียบำเรอมึงนะไอ้เวร
"มึงจะทำอะไร ! ไม่มีทางกูไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างมึงแน่ๆ" ผมสบถ อยากถีบมันฉิบหายแต่โดนมันกดไว้ มือผมก็ถูกมัด กูแม่งเหมือนจำเลยรักสัตว์ๆ
"มึงไม่รู้ตัวหรอกว่ามึงอ่ะน่าเ_ด" ผมตาโตกับคำพูดมัน น่า...พ่อมึงสิ ผมโวยวายถีบขามันรัวๆ ทำกูเหมือนเกย์ตัวเมียได้ไงวะ ไอ้เชี่ยนี่ ผมทั้งดิ้นทั้งถีบมันจนมันโมโหต่อยมาที่ท้องผมหนึ่งทีเน้นๆ จุกจนตัวงอ
"มึงนิ่งได้ป่ะวะ! กูแค่อยากเอามึงอ่ะ! กูอยากได้มึงเป็นเมีย!" มันพูดเสียงดังจับผมให้หงายขึ้นมา ผมงอตัวไม่ได้เพราะมันตรึงผมไว้กับเตียง มันคงโกรธแต่ผมโกรธกว่า มันก้มลงมาซุกไซ้ซอกคอแล้วพยายามจับขาผมแยก พอผมไม่ยอมมันก็กัดมาที่จุกนมเน้นๆแล้วอ้าขาผมกว้าง ผมนอนหอบตาปรือ ท้องก็ยังเจ็บแม่งยังจะโดนเสียบอีก
"ภพมึงเป็นบ้าหรอวะ .. อ๊า" ผมร้องเสียงหลงอย่างไม่ตั้งใจ เพราะมันสอดนิ้วเข้ามาในตัวผมสามนิ้วทีเดียว ไอ้ควาย ตั้งแต่มีเซ็กซ์กับใครมาผมไม่เคยเบิกทางเด็กผมด้วยนิ้วสามนิ้วเลย จุกฉิบหาย
"ร้องอีกสิ .. ของกูใหญ่ .. สามนิ้วอ่ะถูกแล้ว" เชี่ยยย อยากด่ามันแต่กลายเป็นเสียงครางแทน ผมถูกมันรัวนิ้วเข้าออกอย่างแรงจนตัวโยน น่าอายมาก เคยแต่ทำเขาไม่เคยโดนทำ
"อื้ม .. ตรงนี้สินะ" มันจับจุดผมถูกแล้ว ตอนนี้ผมนอนครางเป็นแมวยั่วสวาท ไม่คิดว่าปุ่มกระสันจะมีกับเขาเหมือนกัน พอมันสอดเข้ามากระแทกตรงจุดนั้นเรื่อยๆผมก็ได้แต่ครางรับ ไอ้ภพตอนนี้หน้าหื่นกระหายจนผมกลัว
"กูคงไม่ต้องพูดจาโอ้โลมนะ .. ใส่เลยละกัน" เชี่ย ผมได้แต่ร้องคำนี้เป็นคำสุดท้าย จากนั้นขาผมก็ถูกยกขึ้นจนเอวลอยโชว์ช่องทางที่ไม่เคยโดนรุกราน มันคำรามเมื่อเห็นช่องทางผมก่อนจะก้มหน้าลงมาละเลงลิ้นหลายทีเหมือนหมั่นเขี้ยวก่อนจะเปลี่ยนเป็นเอาลำร้อนใหญ่โตจ่อที่ปากทางผมแล้วทิ่มเข้าทิ่มออกเหมือนลองไซส์
"ม .. มึงเปลี่ยนใจยังทันนะภพ" ผมพยายามไกล่เกลี่ย ไม่อยากให้มันทำเกินเลยมากกว่านี้ เราเป็นเพื่อนกัน ถ้ามันทำผมแล้วผมจะมองหน้ามันอย่างไร
"กูตั้งใจแล้วเภา .. มึงเตรียมใจเป็นเมียกูได้เลย" พูดจบส่วนหัวก็สอดแทรกเข้ามาในตัวผมเรียบร้อย ผมแทบกรีดร้อง มือที่ถูกมัดจิกกันแน่นเหมือนหนังจะหลุดติดมือ รู้เลยว่าทำไมคนที่ผมเคยเอาด้วยถึงได้ครางสุดเสียงเหมือนโดนกรีดด้วยมีดเล่มแหลมเวลาที่โดนสอดเข้าไป
"อีกนิดก็เสียวแล้วที่รัก" มันจูบผมแต่โดนผมกัดปาก ไอ้สัตว์นี่แม่งชอบซาดิสต์ พอผมกัดมันทีนี้ล่ะมันยิ้มยกปากแล้วกดลงมาสุดลำร้อน ผมชะงักไปตอนที่ส่วนหัวชนกับผนังด้านใน รู้เลยว่าผมตอดมันหนักขนาดไหน ทั้งขมิบทั้งตอด ไอ้ภพทำหน้าเสียว ส่วนผมพอหายอึ้งแล้วตอนนี้เลยตะโกนออกมาสุดเสียง
"กูเจ็บบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!" ร้องโวยวายอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับดันมันออก แน่นไปหมด จุกจนหน้าเขียว จะพิศวาสกูทำไมเนี่ย กูก็สายรุกเหมือนมึงนั่นแหละ
"อดทนนะครับ .. ตอดแน่นขนาดนี้อีกเดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว" พูดเหมือนกูเป็นเด็กน้อย ผมตบตีมันเท่าที่จะทำได้ สุดท้ายผมก็ถูกกระแทกเข้ามาอีกรอบจนสุด ความรู้สึกเหมือนโดนอัดเข้ามาอย่างจัง เจ็บแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ถ่างขาให้มันเอา
"อ๊ะ .. อ๊ะ" ผมร้องเสียงอื้ออยู่ในลำคอ ไม่กล้าส่งเสียงออกมาเพราะอายเต็มทน มันสวนแก่นกายเข้าออกจนมิด เข้ามามิด ออกจนสุด กระแทกควงวนจนเสียวไปหมด ผมรู้สึกเวลาลำมันเข้ามามันมีความรู้สึกเหมือนมีอะไรกึกกึกเวลาถูกกระแทก นี่อย่าบอกว่าแม่งไปฝังมุกมา
ผมนอนหมดแรงนอนให้มันเอา ไอ้ภพแม่งโคตรรู้งาน มันเล้าโลมลูกชายผมไปด้วย ขมเม้มที่ยอดอกไปด้วย ผมเสียวสะท้านทุกทีที่ลูกกลมๆสองลูกเคลื่อนผ่านในช่องทาง เสียวทั้งด้านหน้าด้านหลัง เจลหล่อลื่นหรือถุงยางมันก็ไม่แตะสักแอะ สดครั้งแรกเลยกู
"ขมิบอีก .. แบบนั้น .. อ่าาาห์ .. เสียวเหี้ย" มันครางเสียงดังพร้อมกระแทกตัวเข้ามาอักสองสามทีก็ปลดปล่อยเข้ามาในตัวผม ผมสบถแล้วเกร็งตัวแน่นปลดปล่อยน้ำตัวเองออกมาเต็มมือมันและหน้าท้องผม
"น้ำแรกของเมีย .. ชิมดูไหม .. หึหึ" ผมหอบหนักหันหน้าหนี ไม่จริง ผมเป็นเมียมันแล้ว ไม่จริงใช่ไหม มันเอามือที่เต็มไปด้วยน้ำเชื้อของผมไปเลียแล้วยื่นมาให้ผมเลียด้วย แม่งโรคจิต
"อ๊าา .. สัตว์ภพ" ผมร้องลั่นเมื่อมันถอดแก่นกายออกแล้วใช้นิ้วล้วงเข้ามาเอาน้ำออกให้ ไอ้เชี่ย ทำลงได้ไงวะ
"อึ่ก .. กูไม่เอาแล้ว" ผมร้องบอกเมื่อถูกมันจับให้พลิกตัวคว่ำแล้วยันขาขึ้นตั้งฉาก จะทำกูท่านี้จริงหรอ ผมโดนกดหน้าจมไปกับเตียง มันจ่อแก่นกายมาที่ปากทางก่อนจะกดเข้ามาจนมิดแล้วเริ่มเด้าเข้ามาอย่างแรง
"อ่าาา .. เมียจ๋า .. ส่ายตูดหน่อยเร็ว .. อืมมม" มันตีตูดพร้อมขยำก้นผมแล้วกระแทกเข้าออกสุดพลัง ผมเอามือกำที่นอนแน่น ครางฮึมบ้างหลุดบ้าง เสียวมากอย่างที่ไม่เคย อยากโกหกแต่ก็ไม่อยาก คงต้องบอกว่ามันก็รู้สึกดีไม่น้อย แต่กูไม่ไหวแล้ว ครั้งแรกนะเว้ย ถนอมกูสิ
"ม .. มึงไปฝังมุกมาหรอวะ" ผมถามหัวสั่นคลอน ตั้งแต่รู้จักกันมาไม่ยักรู้ว่ามันฝัง สงสัยกลัวเด็กไม่มัน แต่ไอ้จวยนี่กูไม่ต้องการ
"เพื่อเมีย .. จุ๊บ .. อ่าส์" พูดแล้วกัดมาที่หลังอย่างแรง ตัวผมจะลายหมดแล้ว มันยังฟัดไม่เลิก มือก็เอื้อมมารูดแท่งร้อนผมไปด้วย ผมครางน้ำลายไหล ชื่อเสียงที่เคยทำมาหายไปกับตา เพราะไอ้เพื่อนชั่วคนเดียว
"อย่าเกร็งดิเมีย .. แบบนั้น" ผมคลายตัวปล่อยให้มันสอดใส่เข้ามาเรื่อยๆ จากท่ามิชชันนารี่เปลี่ยนมาท่าหมาเปลี่ยนไปท่าตะแคงข้าง ตูดผมช้ำระบมไปหมด บั้นท้ายเหมือนถูกผลักตกมาจากตึกสิบชั้น ไอ้เหี้ยนี่ก็ยังไม่หยุด
"สี่น้ำแล้ว .. สบายตัวไหมครับ" อย่ามาเสียงหวานว่ะ แม่งทำกูยับเยินอย่างกับโดนข่มขืน รู้ถึงไหนอายถึงนั่น
"แก้มัดกู" ผมพูดหลับตาแน่น ไอ้ภพมันหยุดขยับแล้วแต่แท่งร้อนขนาดยักษ์ยังแช่คารูผมอยู่ มันส่งมือมาลูบหน้าท้องผมที่นอนตะแคงอยู่ จูบไซร้ไปเรื่อยๆไม่จบไม่สิ้น
"ออนท็อปอีกน้ำนึง" มันกระซิบข้างหู ผมเลยศอกไปดอกนึง แต่แม่งไม่รอคำตอบพลิกให้ผมขึ้นคล่อมมัน แล้วมันนอนพิงหัวเตียงสบายใจเฉิบ มันน่าตัดจู๋ให้หมาแดก
"กูไม่ทำเชี่ยภพ" ผมบอกมันเอามือยันอกจะลงจากตัวมัน แต่ยากลำบากเหลือเกิน ทั้งเรี่ยวแรงที่หายหดและมือที่ถูกมัดไว้
"ท่านี้เสียวสุดๆนะครับเมีย .. ครางเสียงดังๆด้วยล่ะ"
"อ๊ะ" ผมร้องทันทีที่มันแยงสวนขึ้นมา ผมแทบล้มต้องเอามือยันหน้าท้องมันไว้ มุกสามเม็ดกระแทกไปที่จุดกระสันทำให้ผมครางเสียงดัง ไอ้ภพนอนครางอย่างชอบใจแล้วดึงผมไปจูบ ความลึกของท่านี้ผมยอมรับเลย เวลาทำกับวันผมก็ชอบท่านี้เหมือนกัน แต่พอมาเป็นคนถูกกระทำมันพูดยากว่ะ เจ็บปวดแทบขาดใจ
"เมียจ๋า .. เร็ว .. เร็วอีก .. อ่าาา" มันเร่งผม ผมเลยต้องยกตัวขึ้นแล้วกดลงถี่ๆ รีบทำมันจะได้ปล่อยตัวผมสักที ไอ้ภพดึงผมไปหอมแก้มย้ำๆแล้วกระแทกแรงๆไม่กี่ทีจนน้ำรักฉีดเข้าไปในตัวผม ผมขมิบช่องทางจนมันบีบน้ำออกจนหมด ไอ้ภพดึงผมที่หมดแรงไปกอดแล้วหอมมาที่ขมับหลายๆที ก่อนที่มันจะแก้มัดให้ผมเป็นอิสระ แต่ผมไม่มีแรงหรอก แค่ห้าน้ำกูก็จะตายละ
"กูโคตรมีความสุขเลยว่ะ .. อึดๆแบบนี้สิกูชอบ" มันพูดแล้วยกผมตัวลอย ไอ้เชี่ยนี่มึงเป็นคนไหมเนี่ย ผมหนักเกือบแปดสิบเพราะสูงและมีกล้ามเนื้อ แต่ไอ้เชี่ยนี่ไม่ได้สะทกสะท้านอุ้มผมไปลงอ่างอาบน้ำตัวปลิว
"แต่กูแม่งโคตรเกลียดมึง!" ผมด่าชกหน้ามันไปที แต่คงไม่เจ็บมากเพราะแรงที่ปล่อยออกไปมันน้อยเหลือเกิน
"มึงไม่มีทางเกลียดกูได้ .. กูจะทำให้มึงครางใต้ร่างกูแบบนี้ทุกวัน .. ไอ้เภา!" มันจ้องหน้าผมจริงจังก่อนจะดึงผมไปจูบ มันกัดปากผมคงเกลียดที่ผมพูดแบบนั้น แล้วทำไมกูต้องยอมมึงล่ะ กูไม่ใช่เมียมึงนี่
"อย่าอวดดี! ขึ้นไปนอน!" อาบน้ำล้วงคราบน้ำคาวออกจนหมดก็ออกมาแต่งตัว มันเอาเสื้อผ้ามาให้ผมใส่แต่ผมจะกลับบ้าน นั่งแท็กซี่หรือเดินผมก็จะกลับ ถ้ามึงอยากอยู่คอนโดก็อยู่ไป ผมรู้เพราะถึงอย่างไรไล่ให้ไปมันก็ไม่ไป
"กูจะกลับบ้าน!" ผมกระชากเสื้อมันที่เดินเข้ามาดึงผม เ_ดกูแล้วก็จบๆกัน ความเป็นเพื่อนก็คงไม่มีให้
"อย่ามาทำเก่ง .. เดินให้รอดกูจะปล่อยกลับ! .. คอนโดมึงมีจะกลับทำเหี้ยไร" มันด่าผมจับผมใส่เสื้อผ้าแล้วลากขึ้นเตียง ทำไมต้องหมดแรงตอนนี้วะ ตัวก็เริ่มร้อน บั้นท้ายก็ระบมจนนั่งไม่ได้
"อย่ามาแตะกู!" ผมล้มลงนอน พยายามข่มตา ตอนนี้ตากับหน้าร้อนเป็นไฟ ไม่อยากมองหน้ามันด้วยซ้ำ อยากต่อยมันให้ฟันร่วงหมดปากเลยสัตว์!
"มึงตัวร้อนนี่ แดกยาก่อนเถอะ" มันพูดเสียงเบา ผมเห็นแก่ว่าจะได้รีบๆหายหรอกนะถึงยอมลุกมากิน กินเสร็จมันเดินเอาแก้วไปเก็บแล้วเดินมานอนข้างผม
"นี่เตียงกู .. คนนอกเชิญด้านนอก" ผมพูดเสียงเริ่มแหบ ไอ้ภพไม่มีท่าทีจะลุกออกไปแถมมันยังดึงตัวผมไปกอดอีก ขนลุกเว้ย อย่ามากอดกู
"มึงเมียกู .. กูผัวมึง .. ไม่มีคนนอก .. มีแต่คนเคยๆ" ไอ้ตะไล ไม่พูดอย่างเดียวมีลูบแก้มก้นผมด้วย ผมหันหน้ากลับมาแล้วทำท่าจะต่อยมันแต่มันจับไว้ได้ ผมเลยเปลี่ยนไปดึงหัวลื่นๆของมันแทน กูจะทำอะไรมึงไม่ได้เลยใช่ไหม
"เงียบปากเลยไอ้เหี้ย! มึงมันเลวเกินคน" ผมด่าทั้งทุบทั้งถีบ มันยอมให้ผมทำทุกอย่าง กันได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่มันโดนผมถีบไข่ไปเต็มๆ สมน้ำหน้าแม่ง
"ถ้ามึงไม่หยุด ตูดมึงแหกแน่" มันยื่นคำขาดพร้อมล้วงเข้าไปในกางเกงแล้วลูบก้นผมเล่น ไอ้หื่นเอ๊ย ผมจะรอดจากมันไหมเนี่ย
"ไอ้เหี้ย! กูผู้ชายนะ!" ผมดึงแขนมันออกทำท่าจะลุกแต่มันไม่ยอมจะลูบแก้มก้นผมอยู่นั่น
"ก็ใช่ไง .. ผู้ชาย .. เป็นเมียกูด้วย" ยิ่งพูดยิ่งเข้าตัวเอง หน้าด้านมากนะมึงไอ้ภพ กูจะทำไงกับมึงดีเนี่ย
"ไอ้ส้นตีน!" ผมด่าแต่ก็ไม่รอด โดนมันดึงไปกอดแน่จนหายใจแทบไม่ออก สุดท้ายก็ทนความเหนื่อยล้าและเหมือนจะเป็นไข้ไม่อยู่ ก็ต้องนอนไปทั้งๆที่ยังตีกับมันอยู่ เพลียจนอยากนอนพักสักสามวัน
......
-
กริ๊งงงง กริ๊งงงง
"ฮัลโหลมึง ..เออ มันนอนอยู่ .. อื้อ .. เมิ่อคืนมันเมากูเลยมานอนกับมัน .. เออๆ .. มันเป็นไข้ว่ะ . ฝากเข้าไปดูบาร์แทนมันหน่อยดิ .. ใจมาก" ผมยังไม่ตื่น แต่ก็ได้ยินทุกคำที่มันพูด คงมีคนเดียวที่โทรมา ไอ้แทน!
"เมียครับ .. ไม่ต้องรีบตื่นนะ .. กูรู้มึงยังเจ็บ" มันพูดเบาๆที่ข้างหูแล้วเลียใบหูลากผ่านแก้มมาถึงปาก ดูดปากผมเน้นๆหนึ่งทีก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง ผมหงุดหงิดนอนคว่ำเอาผ้าห่มคลุมตัวไว้ ไม่เย็นไม่ตื่นแน่ๆ
"ที่รักครับ .. หิวยัง .. จะทุ่มแล้วนะ" ผมงัวเงียตื่นตามเสียง มันจูบมาที่หน้าผากหนึ่งที ที่ปากอีกที ไอ้เลวมึงยังไม่กลับห้องมึงไปอีก
"อย่าทำหน้ามุ่ยดิ .. ผัวทำข้าวไว้แล้ว .. ไปแดกข้าวครับที่รัก" ผมมองมันตาขวาง พอกูไม่พูดนี่เอาจังนะ ผมพยายามลุกจากเตียงเดินกระเพลกไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะเดินออกมาเช็ดหน้า โอย เจ็บตูดเหี้ยๆ
"กินซะ .. นี่ยา .. เฝ้ามึงมาทั้งวันละ .. เดี๋ยวกูต้องกลับไปหาแม่ .. มึงก็พักผ่อนล่ะ .. อย่าดื้อ" มันเดินเข้ามาจูบผมตอนพูดเสร็จแล้วเดินไปหน้าประตู เลยโดนผมเขวี้ยงถ้วยพลาสติกไป โดนหลังเต็มๆ สมแม่ง จะกลับก็กลับไปดิ เกี่ยวไรกะกู
ผมเดินไปเปิดตู้เย็นจะดื่มน้ำก็เห็นโพสอิทแปะไว้เต็มตู้ไปหมด ทั้งวันมึงอยู่เพื่อทำอะไรไร้สาระแบบนี้เนี่ยนะ หึ
[แดกน้ำอุ่นบ้าง]
[นมอ่ะดื่มเยอะๆ]
[บำรุงสมอง]
[บำรุงสายตา]
[โดฟไว้เวลากูมาจะได้จัดหนักได้]
[ฝากเอาถุงยาง & เจลหล่อลื่น ไปเก็บด้วย จุ๊บ]
อันหลังเริ่มไม่ใช่ละ ผมรีบหยิบขวดเควาย กับถุงยางอีกแพ็คนึงไปเก็บในห้อง คนเหี้ยอะไรประเจิดประเจ้อได้อีก นี่ดีนะที่ผมอยู่คนเดียว น้องชายผมมันก็ไม่ได้มาบ่อย นานๆมาที ผมกินข้าวที่มันทำไว้ให้เสร็จก็เดินไปล้างจาน พอเดินไปที่ซองยาก็มีแปะโพสอิทไว้เหมือนกัน
[กูขอโทษนะที่รุนแรง .. รีบๆหายป่วยล่ะ .. กูอยากกอดมึงจะแย่แล้ว .. เมียจ๋า]
ไอ้เหี้ย มึงไม่นึกว่ากูจะเขินอายหรืออยากอ้วกอาเจียนบ้างหรอวะ แค่คิดถึงลำท่อนแกร่งที่สอดใส่เข้ามาเมื่อคืนผมก็ขาสั่นแล้ว ถึงแม้จะรู้สึกดีแต่มันไม่ใช่ทางว่ะ อย่างผมต้องกดอย่างเดียว ไม่ใช่โดนกด
กริ๊งงงงง
"ครับท่านแม่" ผมเดินคาบถุงยาพร้อมเดินไปหยิบโทรศัพท์แล้วรีบกดรับเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
( ว่าไงจ๊ะคุณลูก วันนี้ไม่ไปทำงานหรอ )
"ผมไม่ค่อยสบายครับ .. แม่ล่ะทำอะไรอยู่ .. แล้วพ่อล่ะครับ"
( พ่อเขาขึ้นห้องไปละ .. แม่คิดถึงลูกเลยโทรมา )
"ผมก็คิดถึงแม่ครับ"
( เมื่อไหร่จะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนห๊ะเรา .. รู้ไหมคุณหญิงแม่น้องภพเขาบอกว่าลูกชายเขาจะสละโสดแล้วนะคะ )
"อะ .. อ่อ .. หรอครับ" ผมใจเต้น ไม่สิ แค่ตกใจที่ได้ยินคำว่าสละโสดของไอ้คนที่เมื่อคืนยังนอนกอดผมอยู่
( นั่นสิ แต่ไม่ยักบอกว่าใคร ลูกลองถามสิ เพื่อนลูกนี่ ) ไม่เอาหรอกครับ จะแต่งกับใครก็ช่างแม่งดิ
"ช่างมันเถอะแม่ แค่นี้นะครับ ขอทานยาก่อน" พูดว่าช่างแม่ง แล้วทำไมกูต้องเจ็บใจด้วยวะ ไอ้เลวเอ้ย
( ดูแลตัวเองด้วยครับ )
แม่วางไปแล้ว ส่วนผมรีบแกะซองกินยา รู้สึกยังครั่นเนื้อครั่นตัวยังไม่หาย เดินไปหอบผ้าห่มมานั่งดูหนังฝรั่งไปเรื่อยๆ เจ็บตูดแต่ไม่มากเท่าเมื่อวาน นั่งกินซีเรียลไปจะหลับไป เริ่มง่วงขึ้นมาอีกครั้ง สักพักได้ยินเสียงโทรศัพท์ ใครวะ
[ภพ]
"สัตว์!" ผมด่าใส่โทรศัพท์แล้วกดวางสาย พอวางไปมันก็โทรมาอีก ตัดสายไปก็โทรมาอีก เป็นอย่างนี้อยู่สิบกว่ารอบ ถึงได้รับข้อความจากมัน
[เมียมึงอย่าให้กูโมโห .. รับสายดีๆ .. ก่อนที่กูจะพังห้องมึงเข้าไป]
แม่งขู่กูอีก ผมทำไม่สนใจแต่มันก็โทรมาไม่หยุดหย่อน ผมเลยปิดเครื่องซะแม่ง ปิดโทรทัศน์ ปิดไฟจนเรียบร้อยก็เดินเข้าห้องเตรียมเสื้อผ้าอาบน้ำ อาบเสร็จกินยาก่อนนอนอีกเม็ดแล้วล้มตัวลงนอน ไม่ไหว เหมือนไข้จะกลับ
"อื้ออ" ครางอื้อเมื่อได้รับสัมผัสจากคนตัวเย็น
"นอนครับ" รู้แค่ว่าเป็นเสียงมัน แต่ไม่สามารถลืมตาหรือผลักไสออกไปได้ ทำได้แค่เพียงนอนหลับตาให้มันดึงไปนอนกอดเท่านั้น ให้กูมีแรงก่อนเถอะ ไอ้ภพ!
TBC.
นึกว่าจะต้องลงวันอื่นซะละ เขียนเสร็จแค่นี้ เอาไปก่อนนะคะ
ครั้งแรกไม่ได้เอาที่ห้องเอกภพเลยเตรียมอุปกรณ์ไม่ทัน 555
สนุกไหมไม่รู้ ใครรอคู่นี้อยู่ถ้าผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยค่ะ
มันไม่หื่นนะ เราสัมผัสได้
:pig4:
-
ฟิน.....
:o8:
-
:mew1:
-
:hao7: :hao7:
-
:z1: :z1: :hao6: :hao6: เจอสายเพื่อนเข้าไป ๕๕๕
-
ว้าวๆ กำลังรออยู่เลย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
-
ภพชอบเภามาก่อนเปล่า แล้วภพจะแต่งงานนี่ยังไง
-
คู่นี้อะไรจะดุเดือดขนานนั้น :m25:
ภพจะสละโสดกับใครอ่ะ
-
สงสารเภาเบาๆต้องรับมือคนซาดิสม์อย่างภพ!!
-
กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฟินนนนน่ารักอะะะชอบบบจุงเบยยรอมาาต่อนะ
-
ขอ เภา-ภพ อีกนะๆๆ :ling1: :ling1:
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
คู่นี้มัน SM ป่ะคะเนี่ย ดุเดือดมาก
ชอบคู่นี้ค่ะ ท่าทางจะต้องทะเลาะกันอีกนานกว่าจะรักกันได้
แต่ให้ตีกันไปฟัดกันไปยังงี้ล่ะเหมาะกันดีค่ะ 555
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
-
ขนาดเตรียมอุปกรณ์ไม่ทัน ยัง :m25: :pighaun: :jul1: เลยคนเขียน แค่นี้ก็หื่นนนนนนนนนนนแล้วจ้า เอาไว้หื่นตอนหน้าบ้างก็ได้ อยากดูคู่นี้เขา :oo1: กันอีก อมรครั้งแรกก็เจอจัดหนักเลยนะ แถมพอเป็นรับ รังสีความเป็นเคะนี่ชัดมากเลย :-[ ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อให้ยาวๆ ตอนหน้าขอยาววววว อีกนะ :katai2-1:
-
:haun4: สามเม็ด ไข้เลย
คู่นี้แบบว่าเล็งกันมานานแล้วใช่ไหม
-
แบบคุณอมรโดนครั้งแรกก็sm ละ
-
แต่ละคู่นี่แซ่บๆทั้ง
นู๋กายกะนายเป้
นู๋วากะนายแทน
นู๋จินนี่กะนายดำ ฮ่าๆ
นู๋ไปรกะพี่กาย ฮิ้ว
นายเภากับเพื่อนรัก รักเพื่อน ฮ่าๆ
ฟืนตลอดยันจบเลยเดว
:hao7: :hao7: :hao7:
-
คุณภพ จะแต่งงานกับใครอ่ะ มาต่อเร็ววน๊า
-
:laugh: คุณอมรของเราจากรุกเป็นรับเสียทีให้เฮียภพซะงั้น
-
จุใจถึงพริกถึงขิงมากคู่นี้
คิดถึงวันนะ แต่ตอนหน้าขอคุณอมรอีกรอบ :haun4:
-
:pighaun: สนุกมากกกกกกกค่ะ ชอบวันมาก ชอบแนวดรื่องแบบนีนะ นายเอกไม่ออนแอน ก็ๆม่โลกสวยด้วย ขอบคุณค่ะ
-
เบื้องหลังมันเด็ดแบบนี้นี่เอง 5555
-
เลือดไหลเป็นทาง คุณอมรเด็ดมากนะค้าาา
ชอบคู่นี้ ลงอีกได้ม้อยยย :pighaun:
-
คุณอมรโดนกินเรียบร้อย
-
อมร + ภพ นี่ท่าจะแซ่บเนาะ :hao6: :hao6:
-
:haun4:
-
ชอบอ่าาาาาา :hao6:
-
พี่เภาโดนเพื่อนหักสวาทซะแล้ว
พี่ภพก็เบาๆ เด๋วช้ำในซะก่อน อิอิ
-
ตอนพิเศษก็แซ่บทุกคู่เลยนะคะ :mew4:
-
เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดสุด ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ภพนี่รอคุณอมรพลาดสุดใช่มั้ย? ทำไมหมดหลายน้ำจังง?
แบบครั้งแรกของคุณอมรนะ เอาเพื่อนทำเมียแล้วครับ หึหึ
รอดูต่อไปค่ะ น่าจะมีโชว์หวาน -////-
-
:pig4:
-
อยากอ่านมากกกกกกกก แล้วอะ มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เอาอีก
-
ตั้งแต่ตอนแรกถึงตอยสุดท้ายเสียทั้งเลือด ทั้งน้ำตา
รอ อมร-เอกภพ คู่รักสุดโหดดดดด 55555
-
:z13: :z13: :z10:มารอออ คุนอมร
-
รอ รอ. :กอด1:
-
ตอนพิเศษ 'คุณอมร' 2
"อ่า .. อ๊ะ .. แล้วมึงจะไปกับใครไอ้เหี้ย" ผมถามมัน ทุบไปที่อกมันแรงๆ ไอ้เหี้ยกระแทกมาได้ ขนาดผมไม่สบายมันยังใส่มาไม่ยั้ง ผมนี่หัวกระแทกขอบเตียงจนมันต้องเอามือมาบังให้ ส่วนปากก็ทำหน้าที่ไซร้อย่างดี ไอ้เหี้ย
"กูจะไปกับใครล่ะ .. เมียมึงอย่ามาหาเรื่องกวนว่ะ" แม่ง ถามนิดถามหน่อยก็ไม่ได้ กระแทกกูจังเลย น้ำที่สองแล้วครับ น้ำแรกเสร็จไปตอนเที่ยงคืน นี่จะตีหนึ่งแล้วยังเอาผมไม่เสร็จ
"ก็แม่กู .. อ๊า .. เบาดิ .. แม่กูบอกมึงเตรียมสละโสด" พูดไปเสียงสั่นไปตามแรงที่ดันมาจากคนด้านบน มันเห็นผมเป็นเมียมันไปแล้ว ผมอยากจะเตะอัดมันมากแต่ตอนนี้แรงจะยืนยังไม่มีเลย
"หึ กูไม่บอก ปล่อยให้งง" ฆวยยย ผมทำปากด่ามันทันที และก็โดนลิ้นร้อนสอดเข้ามาทันทีเหมือนกัน วันนี้มันเอาเจลเย็นมาใช้กับผมด้วย เสียววาบไปทั้งตัวเลยครับ เป็นเซ็กส์ที่ไม่ยินยอมแต่มีอารมณ์ร่วมฉิบหาย
"มึงนี่มันโคตรเอ็กซ์เลยว่ะ .. แม่งอยากแดกเข้าไปทั้งตัว" ผมโดนจับขึ้นอุ้มแตง แท่งร้อนยังเชื่อมต่อและทำหน้าที่ของมันได้ดี มันอุ้มผมมาวางบนโต๊ะกินข้าวแล้วกระแทกเข้ามาไม่ยั้ง เสียงดังตับๆดังไปทั่วจนผมอาย มันก้มลงมาดูดหัวนมผมดังจ๊วบจ๊าบจนผมต้องเอามือมาจิกผมมันไว้เพราะเสียวท้องน้อยจะขาดใจ
"ไอ้ภพ .. อืออ .. กูเสียว" ผมบอก ดึงหัวมันแทบจะหลุดออกมา ไอ้เหี้ยมันช่วยรูดลูกชายผมไปด้วย แข็งจนเกร็งไปหมดแล้ว อยากปลดปล่อยเต็มที
"อีกนิดนะที่รัก" พูดจบมันก็ใส่แรงเกินร้อยเข้ามาในตัวผมก่อนจะฉีดน้ำสีขาวขุ่นเข้ามา ผมเองก็ปลดปล่อยออกมาเปื้อนหน้าท้องตัวเองและมือมันเหมือนกัน
"สบายตัวยัง .. หืม" เชี่ยนี่ มันก้มลงมากอดผมแล้วกระซิบข้างหูเบาๆ
"เออ ไม่ทำแล้วนะ กูเพลียไปหมดแล้ว" ผมบอกปล่อยให้มันทำหน้าที่เช็ดให้เกลี้ยง เกลียดแม่งจริงๆ
"ครับ เมีย ผัวเชื่อฟังเมียครับ" ยืนทำท่าเคารพจนหน้าหมั่นไส้ ผมเลยถีบหน้าท้องแม่งไปที หงายหลังไหมล่ะมึง เสร็จแล้วก็เดินกระโหยกกระเหยกมาล้างตัว กว่าจะล้างคราบออกได้ ทั้งเหนื่อย ทั้งเจ็บ รูตูดที่เคยเอาไว้ขี้ บัดนี้ไอ้ภพมันได้ทะลวงจนพรุนหมดแล้ว
"อย่ามากอดได้ไหมกูง่วง" ผมด่ามัน แม่งวุ่นวายจนน่ารำคาญ กับคนอื่นมึงเป็นกะเขาแบบนี้ป่ะเนี่ย
"ก็กูชอบอ่ะ จะกอดมึง" ไอ้ควาย ไอ้หน้าด้าน ผมไม่รู้จะด่ามันว่าอะไรแล้ว แล้วที่กอดเนี่ยไม่กอดธรรมดานะครับ ต้องมาเลีย มากัด มาจูบ อะไรนักหนาก็ไม่รู้
"สัตว์!" ผมด่าก่อนจะนอนตะแคงหันข้างให้มัน มันก็เข้ามากอดจากด้านหลังครับ กอดไป หอมไป พอกำลังจะหลับมันก็เอาลูกชายมันมาถูที่ร่องก้นผมจนสำเร็จความใคร่นั่นแหละ ผมถึงได้นอนเสียที ไอ้บ้านี่แม่งหื่นจนหน้ามืดแล้ว
.....
"วันนี้คุณดริณไม่เข้านะคะนาย .. เห็นว่าจะพาวาไปทานข้าวที่บ้าน" ติ๋มบอกผม วันนี้ผมต้องมาทำงาน แม้จะยังเจ็บๆ เดินเหินแปลกๆแต่ก็ต้องมา เมื่อวานหยุดไปแล้ว วันนี้ไม่อยากหยุดอีก
"ไม่มีปัญหา .. ฝากดูเด็กๆด้วยละกันนะ" ติ๋มตอบรับก่อนจะเดินออกไป ส่วนผมก็นั่งทำงานไปเรื่อยๆ
"จัดอาหารเข้ามาให้ผมด้วย ขอบคุณครับ" เที่ยงแล้ว ปกติผมไม่เข้าไปกินในร้านหรอก จะสั่งให้แม่ครัวทำมาให้ที่ห้อง หรือไม่ก็ไปกินข้างนอก
แกร๊ก
"เข้ามา" ผมร้องบอก เพราะนึกว่าเป็นแม่ครัว ลืมเอะใจไปว่าแม่ครัวมักจะเคาะประตูก่อน ไม่ใช่เปิดมาแบบนี้
"ไอ้เหี้ยภพ!" สบถดังลั่น ตกใจสิครับ อยู่ในเครื่องแบบเต็มยศซะด้วย เมื่อเช้าแยกกันมา ผมก็มาของผม มันเองก็ไปทำงานเหมือนกัน แล้วนี่มันจะมสทำไมอีกเนี่ย
"ทานข้าวยัง .. ไปหาไรทานกันป่ะ" มันเดินเข้ามาเกือบถึงตัวผมแล้ว แต่ผมสั่งหยุดไว้ ไอ้ห่านี่แม่งถึงเนื้อถึงตัว
"กูกินที่นี่แหละ" ผมบอก กันไม่ให้มันทำรุ่มร่าม เผื่อมีคนเปิดเข้ามาจะทำไง
"งั้นสั่งให้ด้วย เอาแบบมึง" ไอ้หน้าด้านมันนั่งลงที่โซฟา มันปลดกระดุมบนแล้วพับแขนขึ้นเผยรอยสักรูปมังกรที่แขนขวา เชี่ยนี่ โหดเกินมนุษย์ ถ้าใครเห็นภายนอกอาจจะคิดว่ามันดูดี ท่าทางเฉยๆ แต่ถ้าลองได้รู้จักสิ ขนหัวลุกฉิบหาย
"เออๆ มาทำไมวะ" ผมตอบรับไป แล้วถามมัน หน้านี่เป็นตูดเลย
"เพิ่งประชุมเสร็จ เบื่อ เหนื่อย เลยอยากเห็นหน้ามึง" มันตอบเสียงกระเส่าได้อีก
"หน้ากูคงไม่ช่วยให้มึงหายเหนื่อยหรอก" ผมด่ามัน ไอ้เวรนั่นเอาแต่ขำ ไม่ได้สะทกสะท้านเลย
"แต่หน้ามึงทำให้กูอยากอีกแล้วว่ะ" ไอ้ ไอ้เหี้ย วกเข้าเรื่องนี้ได้ทุกทีสิ ไอ้ควายเอ้ย
"ส้นตีน" ผมด่าได้แค่นั้นเพราะเด็กยกข้าวมาเสิร์ฟ ผมเลยสั่งกับข้าวอีกสองอย่างให้มัน เปลืองข้าวเปลืองน้ำฉิบ
"ที่รัก .. กูอยากจริงๆนะ" มันเดินเข้ามาแล้ว เสื้อมันก็ปลดกระดุมจนมองเห็นอกแกร่งมีไรขนเล็กๆกับรอยสักที่พาดมาถหน้าอกด้านขวา มึงเป็นตำรวจหรือโจรกันแน่วะ
"มึงอย่ามาบ้า นี่มันห้องทำงานกู" ผมเขวี้ยงกล่องแม็กใส่มัน ไอ้ภพหน้าโคตรหื่น ผมกลัวมันจะแดกผมก่อนแดกข้าวน่ะสิ
"ขออนุญาตค่ะ" เด็กเอากับข้าวกะข้าวเปล่ามาเพิ่มให้ จากนั้นก็เดินออกไป ไอ้ภพเดินไปล็อคประตู แล้วเดินมาหาผม ผมแม่งใจตุ้มต่อมมาก มึงล็อคห้องขนาดนี้ กูคงไม่รู้เลยมั้งว่ามึงจะทำอะไรกู
"เอากันก่อนกินข้าว .. กินข้าวจะได้อร่อย" ถุย ผมรีบยกขาขึ้นจะถีบมัน แต่มันดันจับขาผมแยกออก แล้วเดินมาแทรกระหว่างกลาง
"ทำอะไรเนี่ย กูไม่อยาก ไม่ทำโว้ย!" ผมผลักมันออก พอจะต่อยมันก็เอามือมาจับผมไว้
"แต่กูอยากนะเมีย ตามใจผัวบ้างสิ" ผัวเชี่ยอะไร มึงนั่นแหละที่เอาแต่ใจจนตูดกูจะแหกอยู่แล้ว
"ถอดกางเกงออก" สั่งเหมือนกูจะทำ ผมไม่ยอมทำหรอก แต่มันก็ก้มตัวลงมาช้อนตัวผมขึ้นแล้วเดินไปที่โซฟา มันจับผมนั่งตักมัน เสร็จแล้วมันก็ถอดเข็มขัดผม ปลดซิบ แล้วรูดลงมาทีเดียวทั้งกางเกงและชั้นใน
"ไอ้ภพอย่าเว้ย" ผมดันตัวขึ้นแต่กลายเป็นว่ากางเกงสามารถหลุดออกไปง่ายดาย ผมว่าผมก็ตัวใหญ่นะ แต่พอโดนมันเล้าโลมนิดหน่อย ผมก็ไร้เรี่ยวแรงแล้ว
"แข็งแล้วนี่เมีย .. น้ำเยิ้มเชียวไหนบอกไม่อยาก" อ่ะ ไม่ชั่ว มันจับลูกชายผมขึ้นมาแล้วแตะนิ้วโป้งไปที่ส่วนปลาย ลูบวนน้ำคาวที่ปริ่มออกมาไปทั่วส่วนหัว เสียวจนตัวลอย
"กูไม่อยาก .. อ๊ะ .. ภพไม่เอา" ผมร้องทันทีที่มันจับผมพลิกลงนอนหงาย มันรูดกางเกงผมทีเดียวถึงข้อเท้า ผมรีบดันอกมันออกแต่เหนียวฉิบ มันก้มลงมาตรงหว่างขาผม แล้วเริ่มไซร้ที่ขาอ่อนด้านใน ก่อนจะทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่ามันจะทำ
"อ๊ะ .. อ๊า .. ภพไม่เอา ไม่ใช่ลิ้น " ผมร้องคราง แอ่นตัวขึ้นเพราะทนไม่ได้กับสัมผัสร้อนที่มันมอบให้ ปลายลิ้นละเลงความเป็นชายของผมจนเสียวช่องท้องไปหมด มันละเลียเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ แล้วพลิกตัวในท่าหกเก้า ไอ้สัตว์ ตอนนี้ลูกชายของมันกำลังกระแทกหน้าผมอยู่ มันถอดของมันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แค่ว่าถ้าผมไม่อมให้มัน มันจะทรมานผมทั้งเป็น
"อ่ะ .. อื้ออ .. อ๊า .. อ้าาา" ผมร้องไม่เป็นภาษาเมื่อตัวเองกำลังจะไป ลูกชายอันใหญ่โตของมันขยับเข้าออกในโพรงปากผมอย่างหนักหน่วง ผมแทบสำลักเพราะขนาดของมัน มันดูดแก่นกายผมสักพักผมก็ดีดตัวปลดปล่อยใส่ปากมันทั้งหมด มันดูดน้ำให้ผมจนหมดแล้วพลิกตัวผมขึ้นด้านบนอีกรอบ อย่าบอกนะว่าจะให้กูออนท็อป
"ภพ .. มึงยังไม่เสร็จนี่" ผมบอก มันดึงผมไปจูบ น้ำคาวรสประแล่มของผมยังติดอยู่ในปากมัน พอจูบเสร็จมันก็ยกตัวผมขึ้น ใช้นิ้วเบิกทางเล็กน้อย ก่อนจะเอาลูกชายที่แข็งสุดลำสอดเข้ามาจนสุด จุกเหี้ยๆ
"กูอยากแตกในตัวมึง .. อ่าห์ .. เมียจ๋าตอดแน่นมาก .. ขยับหน่อยสิครับ" ผมตบหน้ามัน ก่อนจะเริ่มขยับ ขอโทษที่ต้องพูดว่าผมเองก็อยากได้ของของมันเหมือนกัน มันเหมือนสิ่งเสพติด พอได้ลิ้มลองก็โหยหา ลูกชายของมันเหมือนเข้ามาเติมเต็มรสชาดเซ็กส์ให้ผม ผมเคยแต่รุก ตอนนี้กลายเป็นรับแม้ผมจะเกลียด แต่ความสุขไม่ได้หายไปเลย เซ็กส์กับมันทั้งเอาแต่ใจและรุนแรง ผมเองผมชอบแบบนี้นะ แต่ก็ยังรู้สึกแปลกๆ ที่คนที่ร่วมรักกันตอนนี้เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของผม
"อ่า .. อ๊ะ .. อ๊ะ .. จุกอ่ะ" ผมร้องบอก ภพมันเงยหน้ามาจากหัวนมผม มันถอดกระดุมเสื้อผมเหลือแต่เม็ดบนแล้วใช้นิ้วบดคลึง ก่อนจะตามมาด้วยปากที่ครอบครองลงมาพร้อมลิ้นร้อนที่ตวัดเลียอย่างรุนแรง ด้านล่างที่ยังเชื่อมต่อกันก็ไม่มีขาด มันแตกไปรอบนึงแล้ว นี่เริ่มรอบใหม่และให้ผมบังคับเองทั้งหมด
"ตอดแน่นไปหมด .. เอากับมึงนี่กูโคตรเสียวเลยรู้บ้างไหมเมีย" มันดูดปากผม ผมดึงหัวมันให้หงายไปข้างหลังแล้วก้มไปกัดคอมัน ดีนะที่ในห้องทำงานผมไม่มีของเล่นพิเรนทร์ๆ ไม่อย่างนั้นผมต้องตายแน่ๆ
"อีกนิดภพ .. อีกนิด .. อ๊าา" มันวางผมลงบนโซฟาแล้วฉีดน้ำรักออกมาใส่หน้าท้องผม ที่ทันบอกอยากแตกใน แต่ทำที่นี่ไม่ได้หรอกครับ มันไม่สะดวกจะมานั่งล้วง มันเสร็จผมก็เสร็จ เต็มหน้าท้องไปหมดคราบน้ำคราวทั้งของผมและของมัน มันรีบหยิบทิชชู่มาเช็ดให้ จากนั้นผมก็รีบพาตัวเองไปจัดการล้างในห้องน้ำ ออกมาใส่กางเกงก็ไปนั่งกินข้าวต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันเองพอเสร็จก็มานั่งกินข้าวกับผม เกลียดหน้ามันจริงๆ หน้าเหมือนคนมีความสุขมากๆอ่ะ อะไรจะขนาดนั้น
"กูจะไปนอนห้องมึงนะ .. อย่าไปไหนล่ะ" มันพูดตอนที่จะไปทำงานแล้ว แม้จะเลยเวลาเข้างานมาเป็นชั่วโมง แต่ยศมันสูง แค่นี้เขาไม่ว่ามันหรอก
"ทำไมต้องไป กูไม่ให้มึงไป" ผมตอบ มันเดินเข้ามาหาผม
"อย่างอแงได้ป่ะวะ หรือมึงจะให้กูบอกแม่มึง ว่ามึงเป็นเมียกูแล้ว" ไอ้เชี่ยมันขู่
"มึงอย่าบอกนะเว้ย!!! ควายเอ้ยยย!!!" ผมทุบขามัน เกลียดแม่งจริง
"ถ้าอย่างนั้นก็อย่างอแง .. กูไปทำงานละเย็นเจอกัน .. จุ๊บ" มันเดินมาจูบหัวผมก่อนจะเดินออกไป อยากเอาอะไรเขวี้ยงแม่งให้เลือดออก เจ็บตูดก็เจ็บ เซ็งฉิบ ต้องมาโดนอัดตูดทุกวัน วันละสองสามรอบ
TBC.
มาลงนิดเดียว
ไว้ค่อยมาต่อ หุหุ
-
คุณอมรหมดมาดละทีนี้ กลายเป็นภรรเมียเต็มตัวละ
-
:pighaun:
-
:m25: :m25: :m25:
-
กำเดาไหลทะลุจอแล้ว ไม่พอ มาต่ออีก :jul1:
-
เหมาะกันดีเนาะคู่นี้~
-
:-[. จูนกันติดตั้งนานแล้วนี่. แหม ขนาดที่ทำงานนะ
สงสัยมัวซุ่มเตรียมของหมั้นรึเปล่าพี่ภพ
-
รออ่านตอนต่อไปจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ
-
:hao6:อยากอ่านอีกกกกกกกกก
-
:L2:
-
คู่นี้เหมาะแล้ว ไม่มีใครถึกเอาเอกภพได้ทนเท่าคุณอมรแล้ว
-
น่าสงสารคุณอมรนะ 555555555 :hao7:
-
:jul1: คุณภพนี่แรงเกินเล่นซะคุณอมรอ่วม
-
ที่ทำงานก็ไม่เว้นนะภพ :pighaun:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย อมร กับ ปั๋ว จะแซ่บเกินหน้าเกินตาคู่อื่นๆเกินไปแล้ว อะไรจะจัดหนักให้ขนาดนั้น อิจชี่นางจริงๆมีปั๋วขยันเยี่ยงนี้ คู่อื่นควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะเค๊อะ :haun4: คิดว่าภพต้องไปขอคุณหญิงแม่ของอมรแล้วแน่ๆเลย แต่อยากเซอร์ไพร์สเมีย :hao6:
-
แจ่มงะคู่นี้ได้ใจมากมายยยยย
-
มันช่างเหมือนกับ คุณอมรเหลือเกิ๊น อ๊ายย
อิฉานฟินน
-
คู่นี้ SM เต็มตัว หื่นเกินร้อยจิงๆ
ขอคู่อมร-ภพอีกนะคะ คู่นี้เค้าเหมาะกันมาก
ตอนนี้ฟินแซงหน้าคู่อื่นไปแล้วค่ะ แซ่บมากๆๆๆ
+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
-
เอร๊ยยยยย แกรรรรรร เราชอบบบบบ เขียนดี น่ารัก มีพัฒนาการ น่าลุ้นน่าติดตาม ชอบค่ะ ขอบคุณมากที่เขียนมาให้อ่าน
o13 :กอด1:
-
คู่นี้นี่แซ่บลืมวันไปเลย
รอตอนต่อไปค่ะ
อยากรู้ว่าคุณเอกภพจะขอคุณอมรเมื่อไหร่ :haun4:
-
คู่นี้นี่เรื่องแยกดีมั้ยคะ แฮ่กๆ :katai3:
-
คุณอมรกับเอกภพ เคมีค่อดๆๆๆ 555 เรื่องนี้สลับคู่กลับตาลปัตรไปหมด
ที่จริงกะเลิกอ่านตั้งแต่วันโดนรุมโทรม มันโหดเกินทำใจไม่ดร้ายยย สงสารวัน แต่สุดท้าย
ก็อ่านจนจบ เพราะถึงทำใจไม่ได้แต่ก็อยากอ่านอยากรุ้ความเป็นไปของวัน
ตอนที่พี่เป้ขอน้องวันแต่งงานทำเอาน้ำตาซึมเลย ดีใจแทน
วันมากๆที่มาเจอพี่เป้ ตอนของไปท์กับพี่กายก็สนุกนะ ดีใจที่ไปท์ได้คนดูแล
รู้สึกตั้งแต่ตอนไปท์คบกับวันแล้วแหละ ว่าไปท์ควรมีคนดูแลมากกว่าไปดูแลคนอื่น มาเสีย
ดายคู่วานิดหน่อย ตรงที่วาเสร็จเอกภพก่อนคุณแทน แต่คุณแทนก็ได้เสียบวาก่อนอ่ะนะ
ถึงจะไม่เสร็จก็เถอะ ถือว่าหยวนๆ 555 คุณแทนนี่ชื่อเล่นเหมือนเพื่อนวันในตอนแรกๆอ่ะ
ขอบคุณคุณนักเขียนนะคะ จะติดตามนิยายคุณทุกเรื่องเลย ชอบสำนวนการเล่าเรื่อง และที่สำคัญ
ชอบชื่อเรื่องนิยายของคุณ แปลกดีแต่เพราะนะ วันทอง ขุนแผน แก้วหน้าม้า เครื่องปรุงถุงทอง
-
:mew1:
-
ชอบมากกกกกก
สนุกกกกก
-
อ่านจบแล้วววว ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่เขียนมาให้อ่านนะครับ ><
-
:call: อยากอ่านคู่เพื่อนรักจังงงง :hao5:
-
สงสารอมรจัง สงสารจริงๆนะ :z1:
-
ไม่รู้ว่าพี่ภพโหด หรีอหี่นมากกว่ากัน แต่คุณเภาเนี่ยห่ี่นแน่นอน :oo1:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
:pighaun:
-
ตามอ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ สนุกมากก ตอนแรกๆนี่เหมือนจะหื่นอย่างเดียว แต่พออ่านๆไปนี่ติดหนึบเลย
เนื้อเรื่องดำเนินเร็วดี ชวนให้ลุ้นตามมากว่าวันจะทำยังไงกับชีวิตต่อไป ซึ่งจริงๆแล้ววันก็เป็นคนรักดีนะ ชอบที่น้องรักแม่มาก
เพียงแค่ตอนแรกอาจเลือกเดินทางผิดไปหน่อย ดีที่สุดท้ายก็ได้มาเจอคนดีๆอย่างคุณอธิป
ส่วนน้องวานี่ก็น่ารักขี้อ้อนมาก อิจฉาคุณดริณเลย :-[
อ่อ ชอบแก๊งเพื่อนๆวันด้วยค่ะ เฮฮาดี โดยเฉพาะเจนี่ นางเป็นเหมือนตัวเบรกอารมณ์ดราม่าเลย55
อ่านตอนพิเศษแล้วแอบสงสารอมรนะ หมั่นไส้เอกภพด้วย ตั้งแต่ตอนทำน้องวาละ นางน่าจะโดนอมรเล่นคืนซะมั่ง55
+1 เป็นกำลังใจให้ค่า รออ่านตอนพิเศษต่อน้า :L2:
-
:ling1: :ling1:
-
:pighaun: :pighaun: :jul1: :jul1: :heaven
-
คุณอมรขาเปลี่ยนไป งื้อออออออ
คุณภพนี่แบบเล่นเพื่อนแล้วค่ะ หลงสุดอะไรสุด
เหมือนรอเวลานี้มานาน ให้โปรโมชั่นทุกวันเลย -//////-
คุณอมรก็สู้ๆนะคะ คงหนีไม่พ้นแล้วแหละ ถถถ
-
:katai5: :katai5:
-
:katai1:
-
อยากอ่านคุณอมรอีกค่าาาา
-
มารอคุณอมรรรรรรรรร :katai1:
-
มีใครคิดถึงวันทองบ้างงงง
กรี๊ดดด เสียใจ ไม่ได้ลงคุณอมรเลยยย
คิดถึงทุกคนนะคะ อยากแต่งภาคสองด้วยซ้ำ
ไม่แน่อาจจะมาคืนนี้นะ ต้องดูก่อนว่าทันเปล่า
ใครรออยู่ รออีกนิดนะคะ
คิดถึงทุกยูสเลยยย
:mew1:
-
รอจ้าาาา รอออ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ผมเริ่มชินกับการมีมันเข้ามาในชีวิตในอีกรูปแบบหนึ่ง เมื่อก่อนภพมันเป็นแค่เพื่อน แค่คนที่คุยได้ เล่นได้ ปรึกษาเรื่องงาน หรือให้มันช่วยใช้เส้นสายต่างๆได้ แต่ตอนนี้มันเป็นยิ่งกว่านั้น มันเป็นคนใกล้ตัว เป็นไอ้บ้าที่คอยบังคับขู่เข็ญ เป็นไอ้โรคจิตที่ชอบคิดว่าผมตัวบางร่างน้อยเหมือนบรรดาเมียๆมัน แถมยังทำตัวเป็นพ่อคอยบงการชีวิตทุกอย่างของผมอีก ไอ้ชั่วเอ๊ย ถึงกูจะชินก็ไม่ได้หมายความว่ายอมรับนะโว้ย!
"พรุ่งนี้ไปไหนป่ะ" ไอ้เวรที่ผมพูดถึงมันนั่งอยู่ปลายตีนผม จับๆ นวดๆห่าไรมาครึ่งชั่วโมงแล้ว ไม่รู้จะมาไม้ไหนอีก ผมเพิ่งจะหายเจ็บจากที่มันทำ ไหนจะไม่สบายคราวนั้นอีก ผมยังไม่ให้อภัยมันด้วยซ้ำ แต่เรื่องบนเตียงขัดมันไปก็เท่านั้น ช่วงนี้พยายามจะเล่นโซ่แซ่กับผม เลยโดนตีนผมเข้าไปเต็มรักเลย สมแม่ง
"ตอบหน่อยสิครับ ไม่อย่างนั้นกูจะไม่ถามละนะ" มันเปลี่ยนจากนวดเท้ามากอดผมไว้ อีกมือลูบหัวจับผมเล่น ไอ้สัสจับเท้ากูแล้วมาเล่นหัว พ่อแม่ไม่สั่งสอน
"มีอะไรก็พูดมา ลีลานะมึงน่ะ" ผมด่า เลยโดนมันกัดปาก ผมก็กัดคืน แต่เจอบีบก้นนี่ไม่ไหวว่ะ ยังระบมอยู่เลย ยอมละ
"กูมีนัดกินข้าวกับพ่อแม่" ผมนั่งฟังมันสาธยายเรื่อยๆจนมันเอ่ยปากว่าจะไปกินข้าวกับพ่อแม่ เออ เรื่องแค่นี้เอง คุณลุงคุณป้า ก็เคยเจอบ่อยออก เพียงแต่ตอนนี้ไม่ค่อยว่างไปเจอท่าน สุขภาพแข็งแรงดีหรือเปล่าก็ไม่รู้
"อืม ไปดิ จะชวนกูใช่ไหม กูจะได้เตรียมของไปไหว้ท่าน" ผมตอบอย่างที่คิด ไอ้เหี้ยนี่ก็ไม่รู้ดีใจอะไรนักหนา จับผมหอมแก้มจนระบมไปหมด พอผมห้ามก็บอกว่าผมหวงตัว อ้าว กูจะไปยอมมึงทำไมล่ะ กูก็รุกมาก่อนนะเว้ย พอต้องมาเป็นรับให้มึงแล้วแม่ง เสียเชิงชายฉิบหาย
......
"บางทีมึงก็เว่อไปนะภพ กูต้องใส่เต็มขนาดนี้เลยหรอ" ผมด่ามัน ดูกระจกแล้วตกใจ ถ้าใครไม่รู้คงนึกว่าจะไปงานเลี้ยงดินเนอร์ที่ไหนสักแห่ง ก็ไอ้ภพเนี่ยมันพาผมมาที่ร้านสูทตั้งแต่บ่ายสี่โมง ที่ร้านก็เหมือนแพลนไว้แล้วว่าต้องทำอะไรบ้าง ตั้งแต่เสื้อผ้า รองเท้า ทรงผม ปกติทานข้าวกับครอบครัวผมไม่ใส่สูทอยู่แล้ว นี่มันบ้าอะไรของมัน
"เอาน่า จะได้เหมือนกันไง" มันพูด ผมเลยสังเกตดูอีกรอบ วันนี้มันแต่งสูทผูกไทค์ซะด้วย หล่อกว่ากูได้ไงวะ ขี้โกงตลอด ผมขาวกว่ามันก็จะดูคุณชายกว่ามัน ไอ้ภพมันผิวสีถึงไม่เข้มมากก็เถอะ พอแต่งแบบนี้แล้วโคตรนักธุรกิจเจ้าพ่อเลย
"ไปได้ยัง" ผมถามหน้าเซ็ง
"ครับเมีย" แต่มันตอบหน้าหื่น ไอ้เวร
ขับรถมาถึงภัตตาคารหรูของคนจีน พวกเราจอดรถไว้ที่ด้านหน้า เดี๋ยวจะมีเด็กขับไปจอดให้ มันพาผมเดินเข้ามาในร้าน ส่วนมากที่นี่จะมีแต่ผู้ดี ลูกคุณหญิงคุณนาย ผมเองก็มาบ่อย แต่ตั้งแต่ทำเลิฟโฮลิค ผมก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านสักเท่าไหร่
"พ่อแม่สวัสดีครับ / คุณป้าคุณลุงสวัสดีครับ" ผมกับมันไหว้ท่านสองคนพร้อมกัน แม่ของไอ้ภพจะดูเป็นคนมีระเบียบ รอบคอบ สุขุมมาก ในขณะที่พ่อเกษียณออกมานานแล้วและใจดีมากๆ พวกท่านยิ้มให้ผมแล้วสั่งให้รีบนั่ง เพราะตอนนี้กับข้าวน่าทานเต็มโต๊ะไปหมด
"นี่ของฝากครับ ไม่เจอกันนาน คุณลุงคุณป้าสบายดีนะครับ" ผมหยิบกล่องกำหมะหยี่สีแดงสองกล่องมอบให้ท่าน ด้านในเป็นหยกแท้ที่เพิ่งซื้อมาตอนไปต่างประเทศ หวังว่าท่านจะชอบนะครับ ถือเอาเป็นสิริมงคล บอกกระทันหันไปผมเองก็เตรียมของให้ท่านไม่ทัน
"ไม่ต้องลำบากหรอกลูกเภา นี่ป้าแค่อยากให้เรามาทานด้วยเฉยๆ ไม่ต้องมีของฝ่งของฝากหรอก" คุณป้าพูดยิ้มๆ
"อยากให้ผมมาหรอครับ" ผมเอะใจ หันหน้าไปหาอีกคนที่นั่งอมยิ้มไม่พูดไม่จา ไอ้คนขรึมๆคนเดิมมันหายไปไหน เดี๋ยวนี้อะไรนิดหน่อยแม่งก็ยิ้มจนสาวๆใจละลาย วุ้ย เหม็นขี้หน้า
"ก็ใช่น่ะสิจ๊ะ ป้าคิดถึงเราน่ะ เห็นภพบอกช่วงนี้กิจการไปได้ด้วยดี คงจะยุ่งมากๆสินะ" คุณป้าถาม
"ครับ ก็เรื่อยๆ มีปรับปรุงด้วย ไหนจะงานบริษัทอีก ผมเลยปลีกตัวไม่ค่อยได้ครับ" ผมตอบท่าน พอข้าวมาเราก็ทานไปคุยไป
"แล้วตอนนี้มีคนรักหรือยังล่ะ" คุณลุงเอ่ยปากถาม ผมรีบวางตะเกียบเลย ปกติท่านก็ถามบ่อยๆเพราะท่านรู้ว่าผมชอบผู้ชาย แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกันสิ ผมกับลูกชายท่านมันเป็นเซ็กเฟรนด์กันไปแล้ว
"ไม่ .. ไม่มีครับ ยุ่งๆเลยไม่เจอใครเลยครับ" ผมตอบ พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด ไม่นานสัมผัสจากคนข้างๆก็เลื่อนมาอยู่ที่มือของผม มันเอื้อมมากุมมือผมไว้ แต่ผมปัดออกเพราะไม่อยากให้ใครเห็น
"อืม ก็ดีแล้ว คนเรามันโตๆแล้ว ถ้าคิดจะรักก็อยากให้จริงจัง จะได้อยู่กันไปตลอดชีวิต จริงไหมภพ" คุณลุงหันมาหาเพื่อนผม รายนั้นตอบอย่างภาคภูมิใจว่าครับ ผมยังไม่เห็นว่ามันจะจริงใจกับใครเลย มีแต่มาขลุกอยู่กับผมเนี่ย ประสาท
"รู้หรือยังล่ะว่าภพมันมาขอลุง มันมาสารภาพกับลุงว่ามันกำลังมีความรัก เฮอะ ขอกันเป็นเด็กๆไปได้" คุณลุงพูดแซว คนข้างๆผมก็ทำได้แค่ตีหน้าขรึมอมยิ้มไปวันๆ
"หรอครับ" ผมบอก ก็รู้มาจากแม่แล้วนี่นะ จะมาทำตกใจก็ใช่เรื่อง
"มันบอกอยากขอหมั้นไว้ก่อน แต่ลุงไม่รู้ว่าคนนั้นเป็นใคร ลุงจะอนุญาตมันดีไหมล่ะ" คุณลุงถามเหมือนขอความเห็น
"ก็คงต้องให้ภพเขาพามาให้คุณป้าคุณลุงดูก่อนมั้งครับ อยู่ดีๆจะมาบอกแบบนี้ได้ไง" ผมบอกความคิดของผมออกไป
"นั่นสินะ ถ้าดูแล้วใช้ได้ก็ตกลง ถ้าไม่ได้เรื่องก็ไม่ต้องมีมันล่ะเมียเนี่ย ฮ่า ๆ " ผมยิ้มแหยๆให้ ข้าวก็ทานไปไม่เยอะมาก คุณลุงคุณป้าท่านก็ชวนคุยตลอด จนท่านเริ่มรู้สึกเมื่อยหลังล่ะครับถึงได้ขอตัวกลับก่อน พวกผมเองก็กลับเหมือนกัน แต่มันติดตรงที่ไอ้เพื่อนที่รักของผมมันไม่ยอมไปนอนคอนโดมันครับ จ้องจะมานอนคอนโดผมตลอด ผมปฏิเสธมันก็ไม่ยอม ผมเลยช่างแม่งละ โทรไปถามงานจากไอ้แทนมาแล้ว มันก็บอกคลับเรียบร้อยดีผมก็หมดห่วง
"เภา" มันเรียกผมตอนที่ผมเหม่อคิดเรื่องอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่ยอมแตะการ์ดเข้าห้อง
"อืม" ผมขานรับ เปิดประตูแล้วตรงเข้าไปอาบน้ำทันที ไม่รู้ว่าทำไมงานก็เรียบร้อย ได้เจอคุณป้าคุณลุงแล้ว แต่ในใจผมเหมือนยังมีอะไรค้างคาอยู่
ผมแช่น้ำอยู่นานจนคนข้างนอกเริ่มโวยวายเลยลุกจากอ่าง แปรงฟังล้างหน้าแล้วก็ออกมาแต่งตัวข้างนอก กำลังจะใส่เสื้อผ้า แต่ก็โดนคนที่ไม่ได้รับเชิญเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง
"เป็นอะไร" มันถาม พรมจูบมาที่ซอกคอ ผมไม่ได้หลบ แต่ก็รู้สึกรำคาญไม่น้อย
"ไม่มีอะไร" ผมตอบเสียงไม่มีอารมณ์
"ไม่มีได้ไง ก็มึงเงียบมาตลอดทาง ไม่พูดไม่จา เหม่อๆ ไม่เป็นอะไรได้ไง กูเป็นห่วงนะรู้ไหม" มันกอดผมแน่นขึ้น จูบขมับผมย้ำๆ ไม่รู้ทำไมน้ำตามันเหมือนจะไหลออกมาให้ได้
"กูก็แค่เหนื่อยอ่ะ .. มึงไปอาบน้ำเถอะ .. กูง่วงละ". ผมพูดเสียงเบา ผละจากมันแล้วเดินไปแต่งตัวในห้อง ล้มตัวลงนอนดูหุ้นที่ไหลไปเรื่อยๆ ไม่นานอีกคนก็ออกมาจากห้องน้ำ มันใส่แค่กางเกงชั้นในชายตัวเดียว โชว์กล้ามล่ำๆมันล่ะครับ
"ง่วงแล้วหรอเมีย พรุ่งนี้เข้าสายหน่อยก็ได้นี่ เดี๋ยวเอายาให้กินแปปนะ" มันคงเห็นผมยังไม่ค่อยดีขึ้น พูดเสร็จเจ้าตัวก็เดินไปเอายากับน้ำมาแก้วนึง พอผมกินเสร็จมันก็เดินไปเก็บ ผมล้มตัวลงนอน ห่มผ้ามาถึงหน้าอก รออีกคนมาปิดไฟ
"ตัวไม่ร้อนมาก จุ๊บ พรุ่งนี้ไปส่งนะ" มันซุกตัวลงมานอนกอดผมไว้ ปัดปรกผมที่หน้าผากออกก่อนจะจูบมาทีนึง ทำเหมือนกูเป็นเด็กๆไปได้
"นอนได้แล้วน่า" ผมทำท่าปัดๆรำคาญ มันผละไปแปปนึงก็เข้ามากอดใหม่ ผมถอนหายใจยาวแล้วข่มตาให้หลับ ไม่อย่างนั้นคนอย่างไอ้ภพมันอาจจะไม่หยุดแค่กอดก็ได้ ผมต้องเซฟตัวเองไว้ก่อน
........
"คุณอมรคะ มีเด็กใหม่มา คุณอมรจะดูตัวไหมคะ" เจ้ติ๋มเคาะประตูก่อนจะเข้ามาหา เขาทราบครับว่าถ้าเด็กโอเครจะให้เข้ามา แต่ช่วงหลังผมให้เจ้ติ๋มเป็นคนจัดการทั้งหมด ตั้งแต่มีวัน ผมก็ไม่ได้ดูตรงนี้อีกเลย
"ติ๋มดูเถอะ ผมขอเซ็นเอกสารก่อน" ผมบอก เจ้ติ๋มรับทราบก่อนจะออกไปจากห้อง เมื่อเช้าไอ้ภพมาส่งผมและกำชับว่าเย็นจะมารับ ผมด่ามันแล้วครับ แต่มันหน้าด้าน ยังไงก็ไม่ยอม ผมเลยไม่สนใจแม่งละ อยากจัดการอะไรชีวิตผมก็ตามสบายเลย
"อื้ม เอาไรอีก" ผมถาม เมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามา ผมเงยหน้าขึ้นถึงได้เห็นว่าไม่ใช่ติ๋ม แต่เป็นคนที่ผมไม่ค่อยอยากเจอสักเท่าไหร่
"ไม่สนใจกันเลยนะ" มันพูด เดินมาใกล้ๆโต๊ะทำงาน
"คนจะทำงาน ว่างมากหรือไง ตามอยู่ได้" ผมด่า มันเองก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร วางแก้วสตาร์บัคให้ผม ส่วนของมันก็จิบไปเรื่อย
"พอดีแวะมาแถวนี้เลยเข้ามาหา คิดถึงเมีย" มันพูดจาทุเรศๆแล้วก็หัวเราะอยู่คนเดียว
"พ่อมึง" ผมด่าสบถเซ็งๆ แล้วคว้าแก้วกาแฟมาดื่ม ฮ้า รู้สึกดีขึ้นเป็นกอง ตอนแรกก็กำลังจะโทรไปขอกาแฟสักแก้วในครัว ดีมีคนเอามาเสิร์ฟถึงที่
"เล่นพ่อหรอเมีย" มันชี้หน้าผม ผมก็ทำหน้ากวนๆใส่มัน
"เย็นนี้เจอกันนะ ลูกน้องตามละ" พูดเสร็จมันก็ออกไปจากห้องโดยที่ไม่ลืมเอาแก้วกาแฟที่มันกินหมดแล้วไปทิ้งด้วย ส่วนผมเองก็นั่งดูเอกสาร ดูงานต่อ พอตอนเย็นมันก็มารับจริงๆ รับไปกินข้าว ต่อด้วยเหล้าอีกไม่กี่แก้ว แต่ก็แรงพอกรึ่มเหมือนกัน กลับห้องปุ๊บ เสื้อผ้าแทบโดนฉีกครับ ผมต้องห้าม ขอถอดเอง ไม่อย่างนั้นเสื้อตัวหลายพันคงพังเพราะมือไอ้ภพมัน
"อืมม .. เมียอ้าขาอีก" เล้าโลมจนเสร็จก็ถึงกระบวนการสอดใส่ มันใช้ลิ้นเบิกทางให้ผมอีกแล้ว ทั้งๆที่ผมห้ามแล้ว แต่มันก็ไม่ยอม ยิ่งมันเลียตรงนั้น ผมก็ยิ่งดิ้นมากขึ้น
"ไม่เอาของเล่นนะ" ผมปรามตอนที่มันยกขาขึ้น ตอนนี้ขาผมตั้งแนวฉาก ขาสองข้างพาดที่บ่าหนา มันจ่อลูกชายมาที่ช่องทาง ก่อนจะใช้ส่วนปล่ยถูไถไปมาจนผมแทบทนไม่ไหว
"ไม่อยากเสียวหรอเมีย .. แค่มุกไม่กี่เม็ดจะพอหรอครับ" ผมไม่ตอบได้แต่ร้องครางเมื่อมันยัดไข่สั่นเข้ามา มันเหมือนใจจะขาดให้ได้ ช่องทางผมตอดรัดสิ่งแปลกปลอมเอาไว้ เวลาที่มันไปโดนจุดเสียว ผมรู้สึกหายใจไม่ออก เหมือนกำลังจะตาย มันรู้สึกดีเกินไป แต่ก็ไม่เท่ากับโดนไอ้ภพสอดใส่หรอก ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงอยากได้ของมันแทนที่ของเล่นนี่เหลือเกิน
"ภพ .. อื้ออ .. ไม่เอาแล้ว .. ใส่เข้ามานะ" ผมลูบหน้าท้องที่มีมัดกล้ามเพื่อให้คนตรงหน้าเปลี่ยนใจ มันยิ้มออกมาแล้วค่อยๆดึงไข่สั่นออกมาจากช่องทาง
"อ๊ะ .. เชี่ย .. โคตรเจ็บ" ผมร้องเมื่อมันกระชากออก ผมยกเท้าจะถีบมันแต่ไม่ทัน มันจับผมพลิกแล้วอ้าขาผมออก ค่อยๆสอดความใหญ่โตเข้ามาจนสุด ขนาดของมันใหญ่มาก เพราะช่องทางผมรัดแน่นไปหมด แทบไม่มีที่ว่างให้ขยับเสียดสี
"เสียวสุดๆเลยเมีย .. อ่าาา .. ครางบ้างสิ .. เสียวก็ครางออกมา" มันพูดให้เลี่ยนหู ผมเลยได้แต่กัดผ้าปูไว้ตอนที่แก่นกายชักเข้าออก มันเสียวมากจริงๆ แต่ผมไม่ยอมครางเสียงหวานเหมือนเด็กมันแน่
"อ๊ะ .. ไอ้เหี้ย เบาหน่อย อ๊ อื๊อ" ผมละปากจากผ้าปูขึ้นมาด่ามัน แม่งแกล้งผมอ่ะ กระเเทกจนมิดด้านแล้วยังควงไปมาอีก มุกที่ฝังในแท่งของมันก็ผลัดกันชนจุดกระสันจนมวนท้องไปหมด ผมแทบไม่ต้องใช้มือชักลูกชายตัวเองเลย เพราะมันเสียวจนน้ำปริ่มออกมา อีกไม่นานผมแตกก่อนมันแน่ๆ ไอ้อึดเอ้ย
"ทำไมเอ็กซ์จังวะ .. ตูดแน่นจนรัดของกูขยับไม่ได้แล้วเนี่ย" มันครางเด้งเอวสวนเข้าออก มือมันก็เอื้อมมาลูบๆที่เอวผม สักพักก็ดึงมือผมไปจับเล่น ลูบนิ้วเล่นเรื่อยๆ
"กูจะแตกแล้วนะ .. ซี้ดด" ผมบอกใช้มือรูดแก่นกายไวขึ้น มันก็ช่วยผมด้วย ช่วยทำให้น้ำออกมาไวๆโดยการอัดจากประตูหลัง ไม่นานผมก็แตก ทั้งน้ำขาวขุ่น ทั้งเหงื่อที่ท่วมกายไปหมด
"น่ารักว่ะเภา" มันชมพลิกผมให้นอนหงายแล้วสอดแก่นกายเข้ามาใหม่
"น่ารักเหี้ยอะไรมึง อื้ออ" ผมด่ามันเลยดันเข่าผมลงรายแล้วก้มลงมาดูดปากผม แก่นกายก็สวนเข้าออกไม่พักหายใจ เราจูบกันดูดดื่ม ไอ้ภพทั้งดูดทั้งเลียจนผมเหนื่อย ผมเลยนอนให้มันดูดหัวนมเล่น ชอบนัก มันชอบบอกว่าหัวนมผมแน่นตึงเด่รับลิ้นมันตลอดเวลา ไอ้หื่นเอ้ย มันก็ปกติป่ะวะ
"อ่าาา .. เมียจ๋า .. อีกนิดนะ .. อีกนิด .. ดีๆ .. แบบนั้นแหละ .. ซี้ดดดดดดส์ .. แตกแล้ว" แล้วมันก็อัดน้ำขุ่นเข้ามาในตัวผมจนหมด ก่อนจะทิ้งตัวลงมานอนกอดผม กัดคอผมเล่น นิ้วก็บี้หัวนมไปด้วย ส่วนผมนอนตายสิครับ โดนแรงขนาดนี้ เป็นคนร่างบางคงสลบไปสามวัน
"พอแล้วนะมึง" ผมพูดเสียงแผ่ว ไม่กล้าขยับตัวมาก กลัวมันจะตื่นอีก
"ถามลูกชายกูดูสิว่าพอไหม มันรักรูมึงจะตาย อยากอยู่ข้างในทั้งวันเลยเนี่ย" ไอ้เลว ผมฟาดลงที่แขนมันดังอั้ก มันก็ขำแล้วเล้าโลมผมต่อ ผมไม่ยอมมันก็อุ้มผมไปที่โซฟา จับผมให้นอนตะแคง แล้วสอดลูกชายมาอีกรอบ
"กูเหนื่อยแล้วนะ" ผมนอนตัวสั่นคลอนเพราะแรงกระแทก มันยังไม่หยุดทำตั้งแต่กลับมา ตอนนี้จะเที่ยงคืนแล้ว ผมใกล้ตายเต็มทนแล้ว
"อีก .. อ่า .. อีกนิด .. แตกในนะครับ" อึ่ก แล้วมันก็ปล่อยน้ำใส่เข้ามาในร่างผมเป็นรอบสุดท้าย เพราะผมจะไม่ให้ทำแล้ว วันนี้ผมมาราธอนเซ็กส์กับมัน ผมสี่น้ำ มันสี่น้ำ เท่ากัน
"อ๊ะ .. อื้อออ" ผมร้องเมื่อมันถอนความใหญ่โตออกไป รู้สึกเหมือนน้ำคาวจะไหลอิกจากช่องทางมาตามบั้นท้าย มันก็รู้หน้าที่ครับ เช็ดปลายตัวเองเสร็จก็รีบเช็ดให้ผม ก่อนจะพาไปอาบน้ำ อาบน้ำเฉยๆนะครับ แต่ผมอาบเองนี่แหละ ไม่ได้อ่อนแอจนต้องนอนให้มันอาบให้ มีบ้างถ้าขี้เกียจ
"โห ดูไม่ได้เลยตัวกู" ผมบ่นตอนที่เดินออกมาแต่งตัว ไอ้ภพเดินโทงเทงออกมากอดผมแล้วจูบไปทั่วไหล่ที่มีรอยจูบรอยกัดไปทั่วตัว
"มึงดูดีออก กูชอบนะรู้เปล่า" หึ ผมหันไปตบอกมันแล้วเดินไปขึ้นเตียง ขาสั่นเกินจะยืนนานๆ แม้จะตัวเท่าๆกัน แต่ผมโดนกระทำคนเดียวเลย ไม่แฟร์เลยว่ะ
"มึงอ่อนลงแล้ว มึงรู้ตัวบ้างหรือเปล่า" มันกดจูบมาที่ขมับแล้วลูบแขนผมที่นอนตะแคงหันหลังให้มัน
"กูก็แค่เบื่อจะด่ามึง" ผมพูดตัดรำคาญ แต่ก็จริงอย่าที่มันว่า ผมเริ่มชินแล้วจริงๆ จะมานั่งขัดขืนแม่งทุกครั้งก็ใช่เรื่อง ตอนนี้ผมเองก็ไม่ได้มีใครเลย ก็มีแค่มันที่ผมนอนด้วยทุกคืน
"มึงมันปากแข็ง ไอ้ดื้อเอ๊ย" มันกัดหูผม ผมสะดุ้งกระแทกศอกใส่ท้องอย่างแรง จนมันร้องเสียงดังขดตัวเป็นกุ้งต้ม สมน้ำหน้า ชอบเล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง
"กูจะนอนแล้วเนี่ย ถ้ามึงไม่นอนก็กลับห้องไปเลย!" ผมขี้เกียจพูดแล้ว ง่วงนอนจะตายห่า เหนื่อยก็เหนื่อยยังจะมาเล่นอยู่ได้
"ครับเมียครับ นอนครับ" มันบอก ผมหลับตาเตรียมเข้าสู่นิทรา ก่อนที่ผมจะเข้าสู่ภวังค์เหมือนผมถูกริมฝีปากหนาประทับมาที่เปลือกตาและริมฝีปาก พร้อมกับคำว่า ราตรีสวัสดิ์ เบาๆที่หู มันทำให้ผมกอดกระชับคนข้างหลังเข้ามาอีกครั้ง ก่อนจะหลับตายยันเช้า
คิดถึงทุกคนจังเลยค่ะะะะ
เอาคุณอมรมาฝากไว้แล้วน้า
อาจจะมีมาอีก แต่ไม่รู้เมื่อไหร่ 55
รักทุกคนนะคะ
ฝันดีค่ะ
:กอด1:
-
เย้ เย้ มาแล้ววววววววว :mc4: คิดถึงทุกคู่เลยนะ แต่คู่นี้มัน :oo1: :haun4: :jul1: แซงหน้าทุกคู่เลยยยย พี่เภาคะตั้งแต่พี่มีผัวนี้ อินเนอร์ความเป็นเมียพี่สูงมากเลยนะ มีเล่นตัว งอน แอบหึงนิดๆ ระแวงหน่อยๆ และขอแซ่บกับคุณผัวไม่น้อยหน้ากันเล๊ยยย เหมาะกันจริงๆ คู่นี้ ไม่มีใครเหมาะกับภพเท่าเภาแล้ว อึด ทน หื่น รับได้หมด สุดยอดมาก :katai2-1: เดาว่า ภพต้องไปเกริ่นกับพ่อแม่ตัวเองไว้แล้ว แต่แอบจะทำเซอร์ไพรส์เภาหรือเปล่า เภาก็เริ่มจะรักภพแบบคนรักแล้วนะ คิดว่าคงกังวลว่าคนรักของภพเป็นใคร หึงแบบไม่รู้ตัว แหม ภพจะไปหาใครอื่นได้ ไม่มีใคร อึด เท่าพี่แล้วค่ะ สู้สู้ ติดตามต่อ มาอีกนะยังค้างอยู่ :katai2-1:
-
พี่เภาเริ่มมีนิสัยเมียๆ แล้ว ว่าแต่จะมีคู่อื่นมาทำให้หายคิดถึงเปล่าเนี่ย
-
คู่นี้ร้อนแรงตลอด :m25:
-
อยากอ่านอีกอะๆๆคุณอมรรรรร :hao5:
-
อยากกินมาม่าคู่นี้อ่ะะะะ ถ้าจะจี๊ดดี :m31:
-
แล้วมาอีกน้า~ จะรอ
-
หื่นนนนนน
ได้อีกค่ะ
-
มาต่อตอน4เถอะนะครับ
-
หื่นได้ใจเลือดกำเดาไหลหมดทางละคะะะะ
-
สุดท้ายก็จบด้วยดี
ทุกคู่ แต่ที่ชอบสุดคือ เจนี่นะ
ชีวิตวันลำบากมาก แต่ก็จบด้วยดีนะ
:-[ :o8: :o8: :-[ :-[ :o8: :-[ :impress2: :-[ :o8: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
:pig4: รักกันแล้วนี่เนอะ น่ารักจังคู่นี้
พาไปคุยกับพ่อแม่แล้วด้วย ขาดแค่คุกเข่าขอความรักเท่านั้นเอง :-[
-
แซ่บไม่เปลี่ยนแปลงง แบบนี้ถือว่าเปิดตัวแล้วนะคะ อิอิ รออีก มาอีกน้า ชอบมากๆ :oo1:
-
คุณอมรเริ่มใจอ่อนและก็อ่อนใจ
-
หวังว่าคงไม่ มาม่า มากน๊า :pig4:
-
ภพนี่หื่นตลอดอ่ะ สงสารคุณอมรเบาๆ
-
หื่น แรงดีไม่มีตกจริงๆคุณภพเนี่ยะ :m25:
-
:mew1: อยากอ่านคุณเภา คุณภพอีก
มาต่ออีกนะคะ :mew1:
-
ว้ากกก เพิ่งเห็นค่าา มัน sm จริงๆนะคู่นี้ แต่รักเขาแล้วใช่มั้ยล่าาา หูย อยากอ่านอีกนะเนี่ย คู่นี้มันแซ่บพิเศษใส่ไข่ 55
-
:mew6:
-
คุณอมรรรร เหนื่อยมากมั้ยคะ? งื้อออออออออ
แอบสงสารอ่ะ คุณภพเอาแต่ใจมากๆๆ
แล้วคิดถึงขั้นจะหมั้นด้วยอีก จริงจังมากมาย
แล้วคุณอมรก็คิดมากไปสิ ปากแข็งจริงๆเลยยย
-
คิดถึงคุณอมร :katai2-1:
-
มีเล่นดิลโด้ แถมยังจะฝังมุก หื่นอีกตั้งหาก อร๊ายย
เภานี้ช่างทนทานยาดจริงๆ
-
สนุกมากๆเลยค่าาา เรืรองราวในชีวิตที่ต้องติดตามตลอด น่ารักทุกคู่เลยค่า
-
สุดท้ายวันก็แฮปปี้สักที ตอนโดนโทรมน่าสงสารมาก ดีนะมีเจอคนอย่างอธิปมาช่วยไว้ แต่ในชีวิตจริงคงหายากที่ใครสักคนจะยอมรับคนๆนึงที่ผ่านเรื่องราวแบบวันมาได้ ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่านนะคะ จะติดตามเรื่องต่อไปน๊าา ปล.อยากอ่านภพเภาอีก อิอิ
-
:call: :call:
-
:call:
-
เพิ่งอ่านจบทุกหน้า เป็นเรื่องที่สนุกมากก
แรงแบบมีสาระ ชอบค่ะ ตอนล่าสุดของอธิปนี่
เขินจัง อยากอ่านต่อแล้ว
-
อ่านจนจบแล้ว
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เข้ามา อัญเชิญคนแต่งงง :call: :call: :call: :call:
-
สนุกมากๆเลยครับ
-
:pig4:
ขอบคุณนะคะ ชอบมากๆๆๆ
:z1:
-
รักเร่าร้อนสุดๆอ่า
อ่อนลงแล้วจริงๆด้วยนะคะคนดื้ออออ
รักกันก็พูดนะคะ งานนี้ง่ายๆนะคะ อิอิ ฟินนนน
-
ฟิน~~~~
-
อยากอ่านคู่อมรอีกอะ ได้ใจมากเลย แบบโอ้ยยยยฟินคะะ
-
เรื่องนี้อ่านแล้วหลากหลายอารมณ์ดี แล้วคนเขียนทำเราช็อคไปหลายทีเลยน่ะ :a5: วันกับวามีพัฒนาการดีน่ะ โดยเฉพาะวันเป็นตัวละครที่ดูใกล้เคียงกับชีวิตคนเดินดินกินข้าวแกงที่สุดน่ะ อ่านแล้วอินไปกับตัวของวันเลยน่ะ :impress3: พอเจอเรื่องคุณอมรเราก้อเลยชักไม่แน่ใจในตัวละครแต่ละตัวที่เข้ามาในชีวิตของวันเลยน่ะ ต้องเผื่อใจไว้เลย อ่านไปก้อคิดถึงประโยคที่ว่า ไม่มีรักแท้ในหมู่เกย์ หวังว่าเรื่องนี้คงจะลบล้างคำกล่าวนี้ทิ้งน่ะ :hao3: เรื่องของเจนี่เป็นอะไรที่ผ่อนคลายมากที่สุด ชอบอ่ะ ตลกดี :mew3: อ่านไปได้ไม่ถึงครึ่งแอบมาเม้นท์ก่อน :กอด1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: ตอนนี้อ่านจนจบแหละ ขอมาเม้นท์ก่อนแล้วค่อยไปอ่านตอนพิเศษ เป็นอะไรที่เซอร์ไพรส์หลาย ๆ อย่างเลยน่ะเนี่ย สิ่งที่วันโดนทำให้เหมือนกับวันได้เกิดใหม่อีกครั้งนี่คือนิยายเลยทำให้ชีวิตคน ๆ หนึ่งสามารถเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ และสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้คือคนที่มาช่วยชีวิตวันกลายเป็นคู่รักคู่ชิดเชยคู่แท้ของวันในที่สุด เพราะนี่คือนิยายและมันทำให้เราชอบที่สุด :mew3:
ป.ล.เรื่องนี้ถ้าเกลาให้เนื้อเรื่องสมู๊ทมากขึ้นเราว่าจะเป็นนิยายที่ดีมาก ๆ เลยน่ะ น่าจัดทำเป็นเล่มมาอยู่ในอ้อมใจมาก ๆ :mew1: คนเขียนนี่ฝีมือไม่ธรรมดาจริง ๆ o13
-
รอเรื่องคุณอมรน่ะ คู่นี้นี่แซ๋บจริง ๆ แต่เราก้อแอบฟินคู่นี้ตั้งแต่ที่คุณอมรพาเอกภพมางานฉลองต้อนรับเพื่อนแหละ รู้สึกว่ามันแปร่ง ๆ ที่แท้แอบรอกดเพื่อนนี่เอง :hao6: ยังไงมาต่อน่ะ อยากอ่านต่อน่ะ :impress3:
-
ทุกคนคะ ถ้าโกะจะรวมเล่มเรื่องนี้จะมีใครอยากได้ไหมคะ
ถ้าทำจริงๆ โกะจะรีไรท์ใหม่ทั้งหมด + ตอนพิเศษที่จะลงให้ในเล่มอีกเพียบ
มาลองถามดูก่อนเนอะ เพราะมันก็จบไปนานแล้ว 555 มากด้วย
ปล. โกะลบโพลเก่าไม่เป็น ถ้าใครอยากได้ลงชื่อไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวเปิดคอมจะทำแบบสำรวจมาให้
ขอบคุณและคิดถึงคนอ่านวันทองทุกคนค่ะ
:L2:
-
หลากหลายอารมณ์ดีนะครับ ตอนแรกอ่านๆไปกำลังจะปิดละ..ไม่อ่านต่อแล้ว 5555 คือมันดูไม่สมเห็นสมผลยังไงไม่รู้ เอะอ่ะก็ เย็ะ ๆๆ 555 พอเลื่อนๆลงมาเจอคอมเม้นท์บอกว่าผู้เขียนต้องการให้วันมีภาพลักษณ์แบบนี้ แต่แล้วอีกเดี๋ยวอนาคตวันจะต้องมีประสบการณ์ในชีววิตมากขึ้น... เออพอเราเจอสปอยแบบนี้แล้วแบบน่าอ่านขึ้นมาเลยอ่ะ 5555 นมานี่ก็ติดมากกกก อ่านวันเดียวรวดเบย ชอบมากชอบที่นายเอกสวยแต่แมน แล้วเสน่ห์แรง ผช.รุมตอมอะไรงี้ช้อบชอบ 55 เป็นไปได้อยากให้แต่งแนวแฟนซีไทยมั้งอ่ะ 55 แบบเทพปรนัมไทยไรงี้ เอิ้กๆๆ พอละ
ข้อเสนอแนะ (อันนี้แค่สิ่งที่ผู้อ่นอย่างผมต้องการเฉยๆนะคนแต่งจะไม่เอาไปปรับแก้รึเอาไปแต่งใหม่ก็ได้ 5555)
1.) คือผมอยากให้นิยายมันเป็นแบบว่านายเอกดำเนินเรื่องเองทั้งหมดอ่ะคับ คือไม่ต้องมีในส่วนของพระเอกหรือคนอื่นๆก็ได้คับ คือมันจะทำให้ผู้อ่านรู้สึกเป็นตัววันมากขึ้นและก็ลุ้นไปเลยว่ คนนี้จะจริงใจป้ะวะ คนนู้นจะจะดธแลกูจริงมั้ยวะ อะไรประมาณนี้อ่ะคับ คืพออ่นในส่วนของพระเอกปุ้บมันเหมือนหมดลุ้น แล้วก็โล่งอกไปนิดนึงอ่ะคับว่าไอ้นี่มันคิดอะไรอยู่ 555
2.) ( อันนี้ยิ่งไม่สำคัญเลย 55) คือผมสะดุด ขัดๆ และก็แปร่งๆนิดนึง คือคนที่เคยรักกับวันนี่ จากรุกกลายไปเป็นรับหมดเบย 555 คือผมอยากให้เป็นแบบว่าอาจจะมีใหม่คือคบกับผญ.ก้ได้ หรือได้เะคนใหม่ไรงี้อ่ะ แบบรุกไงก็รุกอย่างงั้น เปลี่ยนได้แค่ผช.55 (ไร้สาระที่สุด)
-
อยากอ่านคู่คุณอมรกับคุณเอกภพอีกนะ มันยังค้างๆอยู่
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ชอบบบบบ :haun4: :haun4:
-
ตอนเริ่มเริ่องที่วันสำส่อนเราไม่ชอบเอาเสียเลยแอบเบะปากให้เบา ๆ แล้วเรื่องมันก็เริ่มมาสนุกหลังจากที่วันจับได้ว่าอมรแอบคบกับน้ำนี่แหละ แล้วมันก็เข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ จนมาสนุกมากจนจบ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สนุกดีครับ^^
-
ทั้งคุณอมร ทั้งไปท์ รุก เมื่ออยู่กับวัน
แต่พอเลิกกับวันแล้วกลายเป็น รับ ไปเลย :hao3: :hao3:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
-
อยากอ่านคู่อายกะนุ้งเตยด้วยอ่ะ :hao7:
-
สนุกมากเลยค่าาาา ดีใจกับวันจิงๆที่ในที่สุดได้เจอคนที่รักมากและดีที่สุด :katai2-1: :katai2-1:
แต่เรื่องทุกอย่างมันเกิดจากตัววันทำตัวเองทั้งหมดเลย น่าสงสาร โดยเฉพาะตอนโดนรุมโทรม น่าสะเทือนใจแทน
ตอนแรกก็คิดว่าจะได้กับคุณอมรนะ เห็นดูรักๆกัน ไปๆมาๆดันไม่ใช่ 55555 ส่วนของคุณอธิปนี้ก็หื่นใช่เล่นนะเรา พอวันเริ่มเปิดทางยิ่งรังแกน้อง
ส่วนตอนพิเศษก็ชอบมากทั้งของเจนี่ก็ฮามาก ของวาก็ด้วย ชอบคู่นี้เหมือนกัน อิอิ ส่วนของคุณอมร ไม่คิดว่าจะเป็นคนแบบนี้นะ พอมาเป็นพาทคุณอมรล่ะฮา ปกติพาทของวันจะนิ่งๆสุขุม เป็นรุกืพอพาทตัวเองเป็นรับล่ะรับไม่ได้ 5555555
:hao7: :hao7: :hao7: