หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58)

[boonpa]

เรื่องชักจะยุ่งๆ คุณอธิปคิดไรกับวันแน่

[Dee^daY]

เคลียร์กันดีๆ ก่อนนะ ..

[Yunatsu]

 
คุณอธิปรักวันชัวร์
อิอิ

เมื่อไหร่จาเลิกก่าไปท์อะ
หรือแม่ไปท์ต้องจับแต่งเลย ถึงจะได้เลิกกัน

[t2007]

วันเสน่ห์แรง อยากมีน้องชายน่ารักแบบวันบ้าง

[-west-]

ไปป์น่ารัก คุณอธิปก็เท่ ฮื้ออออออออ เลือกไม่ถูก

[AMMY★]

คุณเป้โคตรจะเอ็นดูวันเลย คุณปริมก็อีกคน ส่วนไปท์ยกให้เราละกัน ชอบเด็ก 5555
ขอให้คุณแม่ปลอดภัยนะคะ ขอบคุณที่มาลงให้อ่านค่ะ

[fay 13]

 

[PoPuAr]

คิดกับวันเกินน้องชายไปแล้วแหละ
ยอมรับตัวเองมาซะดีดีคุณอธิป หรือจะให้ต้อนให้จนมุม
แอบมีหึงวันด้วยอะ ถ้าไม่คิดอะไรจะแอบหึงทำไมกันคะ
โลกของน้องวันจะกลับมาสีชมพูประกายม่วงอีกครั้ง
แต่ต้องไปบอกเลิกกับเด็กไปป์ก่อนนะ อิอิ

ปล.เป็นกำลังใจให้คุณแม่นะคะ

[Biwty...]

 

[clock_nuchchee]

วันเอ๊ย  กูว่า คุณอธิป  เขา ชอบ มึง ว่ะ 

[Pam_ban]

เป็นกำลังใจให้คนเขียนและคุณแม่นะคะ  สู้ ๆ ค่า  หายจากหวัดไว ๆ เตรียมร่างกายให้พร้อม   


คิดว่าวันก็เริ่มรู้แล้วล่ะว่าพี่เป้คิดยังไงกับตัวเอง  แต่คาดว่าคงลำบากใจน่าดู  ถ้าพี่เป้แสดงออกชัดเจนว่าชอบวันอยู่  ซึ่งคิดว่าการแสดงออกแบบนี้ของอธิปมันพอดีแล้ว  ทำให้วางตัวถูกทั้งสองฝ่าย  เพราะอีกฝ่ายก็มีแฟนแล้ว  การเว้นระยะห่างไว้จึงเป็นสิ่งที่ทำให้ไม่อึดอัด     แต่ก็ยังเช่ี่อว่า  เนี่้อคู่ยังไงก็ยังเป็นเนี่้อคู่  นะ.....พี่เป้      รักคุณอธิปอย่างเหนี่ยวแน่น 


รอตอนต่อไปค่ะ


 

[Apple_matinie]

คุณอาทิตย์หึงไงล่ะ



คนเขียนน่าร้ากจังเลยยยยยยย บอกจะมาวันจันทร์ ก้อมา
กอดหน่อยยยยยยยยยย

[manutty]

ดีใจกับวันด้วยจ้าที่ไม่ติดเชื้อ    นับจากนี้วันก็เริ่มต้นชีวิตใหม่นะ ทำเพื่อแม่เพื่อตัวเองให้ดีที่สุด บอกตรงบางทีคิดว่าเรื่องจริงนะ อินไปกับชีวิตวัน เหมือนดีใจที่เพื่อนจะได้เริ่มต้นใหม่หลังจากเจออะไรร้ายๆมาเยอะแล้ว   แหม่ ๆ คุณอธิปปากก็บอกเหมือนน้อง แต่การกระทำเหมือนหวงว่าที่แฟนนะคะ นวดได้ฟิลลิ่งพอวันขออนุญาตไปน้ำตกกับไปรท์ หายปวดเมื่อยไปปวดใจแทนเหรอตัวเอง สม อยากบอกเป็นน้องดีนัก อิอิ   สำหรับวันตอนนี้ก็คงเหลือแต่เรื่องความรักระหว่างตัวเองกับไปรท์ว่าจะเป็นไปยังไง เพราะมีอุปสรรคจากแม่ ไปร์ทก็ยังเด็กทำอะไรมากไม่ได้ เห็นใจทั้งไปรท์และวัน จะเชียร์อธิปก็สงสารไปรท์ที่ยังรักวันมากเหลือเกิน และ วันก็รักไปรท์ ถ้าเป็นแต่ก่อนวันคงไม่คิดอะไรมาก แต่ตอนนี้วันโตแล้วมีเหตุผลที่จะทำอะไรลงไปให้ดีที่สุด วันเลือกไปรท์เลยพยายามไม่คิดอะไรกับอธิปไปไกล แต่ลึกอยากให้วันคู่อธิป ดูจะมีแนวโน้มมากกว่า คุณปริมที่เป็นพี่สาวก็ดูจะสนับสนุน ไม่รังเกียจวัน สุดท้ายก็แล้วแต่คนเขียนแล้วกันจะให้วันคู่ใคร ขอให้วันมีความสุขกับเขาบ้างก็พอแล้ว เอ หรือจะไปคู่กับวาดี

ปล. เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ ขอให้คุณแม่ปลอดภัยกลับมาแข็งแรงในเร็ววัน

[jamlovenami]

โอ๊ยยย ไม่ต้องไม่คิดอะไรมากอีกแล้วจ่ะวัน
การกระทำกับคำพูดมันก็ชัดเจนอยู่แล้ววว  ตอนแรกก็เชียร์ไปป์นะ
แต่ก็เข้าใจ ว่าครอบครัวเค้าไม่สนับสนุน น้องมันก็ยังเรียนไม่จบ ไอ้เรื่องจะหนีตามกันไปอ่ะเลิกคิดได้เลย
แล้วยิ่งหลังๆ มาเริ่มมีอาการคล้ายเป็นโรหัวใจกับคุณอธิปมันด้วย ฝ่ายนี้คงไม่มีปัญหาหรอก เพราะทำงานเลี้ยงตัวเองอะไรได้
แถมยังดูแลวันดีไม่มีตก จะเปลี่ยนใจไปหาก็คงช่วยไม่ได้ล่ะน๊าาา 

[hormonesyj]

เอาแล้ววันเอ๋ย เธอจะได้สามีทีเดียวถึงสองคน
ดีใจแทนวันจริงๆค่ะ วันเป็นคนดี ขอให้ได้เจอแต่สิ่งดีๆนะ

[myapril]

วันเครียด คนอ่านก็จะเครียดตามละเนี่ย
ใครเป็นพระเอกกกกก

[kitwiphat]

คุณอธิปรักวันเข้าแล้วครับ

[nozzle]

3p โลด อิวันเอาอยู่คร่า

[~ณิมมานรฎี~]

 

[Akikojae]

อะเจ๊ยยยย  ขอโทษคร้าบบบ
พรุ่งนี้ลงวันทองแน่นอน สัญญาค่ะ 

[hormonesyj]

ห้าวันแล้ว มาปูเสื่อรอ <3 

[ka[ze]na]

คนมาทีหลังอย่างคุณอธิป...ก็ต้องทำใจ น่าสงสารที่สุด!!!!!!!!

[Akikojae]

ไปท์ vs อธิป (1)







ตั้งแต่เช้าคุณอธิปไม่ยิ้มให้กูเลย ทำไมต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วยวะ หน่วงนะเว่ย หน่วงมาก เขาเป็นคนที่กูให้ความเคารพ แล้วถ้าเป็นแบบนี้กูก็ต้องไปทำอะไรผิดไว้ให้เขาโกรธแน่ๆ เรื่องไปท์หรอ แล้วเขาจะโกรธกูทำไม อย่าบอกนะว่า ...





"พอแค่นี้เนอะวัน อย่าลืมทำโจทย์ที่ครูให้ล่ะ"





"ค... ครับ  ..  สวัสดีครับ"






ฟู่ววว  ครูศรีเดินออกไปแล้ว ส่วนกูซบหน้าลงไปที่โต๊ะอย่างอ่อนแรง จะเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่กันนะ .. พอเรียนเสร็จกูก็ไปช่วยแม่ทำกับข้าว ก่อนจะขอตัวไปเก็บกระเป๋า ก็มีเสื้อผ้ากับของใช้บางอย่างเผื่อเล่นน้ำตก เดินออกมาจากในห้องก็เจอคุณอธิปยืนคุยกับแขกที่มาพักอยู่ กูก็ตั้งใจจะทักทายเขา แต่เขาไม่หันมามองกูเลย ทำใจวะวัน เขามันสูงเกินกว่าเราจะไปรบกวน แม้เรื่องที่เขาทำมันจะคาใจอยู่แบบนี้ก็ตาม





"ทำไมมาเร็ว"  กูถามไอ้ไปท์ทันทีที่เข้ามาในรถ มันแต่งตัวสบายๆ แต่รถนี่หอมฟุ้งมาก




"ทนคิดถึงพี่ไม่ไหว .. ฮ่าาา อย่าทำหน้ารังเกียจแบบนั้นดิ พอดีแม่กับพ่อไปธุระ ผมเลยรีบออกมาเลย ไม่อยากรอ เผื่อแกเปลี่ยนใจกลับมาผมจะซวย"  ไปท์พูดติดขำแล้วออกรถ วันนี้คงจะไปที่เดิมหรือเปล่ายังไม่แน่ใจ แต่ก็ดี ไม่อยากอยู่ในสภาพอึดอัดที่นั่นเลย





"อืม ไปไหนก็ไป กูอยากกินส้มตำแซ่บๆ ขอแบบเผ็ดจนต้องลงไปแช่น้ำอ่ะ"  กูพูดทำปากไปด้วย ไปท์มันเลยส่งมือมาขยี้หัวแล้วส่งจูบมาให้ เด็กทำอะไรมันก็น่ารักไปหมดนะ  แต่มันก็ไม่เด็กแล้วป่ะวะ มาทำเล่นหูเล่นตา จะอ้วก !





"พี่วาเป็นไงบ้างพี่ วันนั้นเจอไปดูหนังกับแฟน ดูเขามีความสุขดีนะ"





"จริงดิ เออ วามันมีความสุขไปแล้ว นี่มันก็รบเร้าจะมาหากูทุกวัน แต่คุณดริณเขาติดงาน มาไม่ได้อ่ะ"





"พี่ก็สีหน้ามีความสุขขึ้นเยอะนะ แต่มันยังไม่สุดอ่ะ มีอะไรไม่สบายใจบอกผมได้นะครับ แม้ผมจะยังเอาตัวเองไม่รอดก็เถอะ .. ผมเป็นห่วงพี่นะ ไม่เคยไม่คิดถึงพี่เลย พี่รู้ไหม ... พี่วัน"





ไปท์พูดจบก็เอามือกูไปจูบ มันดีนะ ดีมาก ดีจนคิดว่าไม่อยากทำลายอนาคตเด็กคนนึงที่กำลังจะไปได้สวย กำลังจะเรียนจบ มีอนาคตที่ดีที่แม่ขีดไว้ให้ กูเจ็บเดี๋ยวก็หาย แต่กูไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บเพราะกูอีกแล้ว



.



"พี่วันสั่งเลยพี่ ผมขอไก่ย่างตัวนึง เอาเบียร์ 3 ขวด นอกนั้นพี่สั่งเลยนะ "  ไปท์สั่งเฉพาะของมัน ส่วนกูจัดหนักเลย เปรี้ยวปากอยากส้มตำมาหลายวัน สั่งไปสักพักของก็มา ไอ้ไปท์กินเบียร์ ส่วนกูขอแค่เป๊ปซี่ มาถึงก็จกกันมันเลย แย่งกันประหนึ่งมากันเยอะ ไปท์มันแกล้งเอาขามาถูๆตลอดอ่ะ กูเลยถีบกลับแม่ง คนจะแดก





"พี่ไหวยัง แดดร่มนะ เล่นน้ำกัน". กินหมดไปครึ่ง หนังตาเริ่มหย่อน แต่ยังไหว ไปท์มันถอดเสื้อเหลือแค่กางเกงบอลตัวเดียว หุ่นมันหนากว่ากูไม่มาก ส่วนกูใส่เสื้อแขนสั้นกางเกงขาสั้นลง





ตู้ม!





"แค่ก แค่ก .. อื้ออ .. แฮ่กก !  เหี้ยไปท์. โดดมา .. แค่ก .. ได้!!!"  กูด่าไอ้ไปท์ แม่งลงมาดีๆไม่ได้หรอวะ กระโดดมาทีน้ำเข้าหน้ากูสำลักหมดแล้วเนี่ย





"โอ๋ ~ ขอโทษน้า .. จุ๊บ"  เอ้าเห้ย มาตอนไหนอีก มันเข้ามากอดจากด้านหลังแล้วจุ๊บแก้มกูตอนกูกำลังไออย่างหนักหน่วง





"ไอ้เชี่ย!  ปล่อยเลย มึงไม่เห็นหรอว่ามีคนเขามองอยู่"  กูแกะมือปลาหมึกแล้วเอนคอหลบไปท์ที่กำลังซุกไซ้ คนมองเต็มเลย อายบ้างเหอะ





"อายทำไมเล่า  ก็แค่ผู้ชายเล่นน้ำ"  มันพูดแต่ปากยังคลอเคลียร์อยู่ที่ซอกคอ เออ มึงไม่อายก็เรื่องของมึง แต่กูอายนี่หว่า ถ้าเป็นหญิงชายจะไม่แปลกเลย นี่อะไรชายชายนัวเนียในน้ำ





"ปล่อย! กูจะเล่น .. ไอ้ไปท์ นี่แหนะ ฮ่าาาา"  กูรีบไหว้ออกมาจากแขนมัน แล้วผลักมันออกไป ตามด้วยตีน้ำเข้าหน้ามัน สำลักบ้างเป็นไงล่ะ หึ .. หลังจากนั้นเราก็เล่นกันสักพักจนเหนื่อยแล้วขึ้นมากินต่อจากของเก่า กูสั่งเพิ่มมานิดหน่อย ไอ้ไปท์กินเบียร์เกือบหมดละ วันนี้ให้โควต้าแค่ห้า เดี๋ยวจะกลับไม่รอดกันพอดี




.




"พี่ไปท์"  นั่งกันบนศาลาสักพักก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกคนชื่อไปท์จากด้านหลัง





"พิมพ์!"  ไปท์รู้จักด้วย หรือจะใช่ .. อ่อ น้องพิมพ์คู่หมั้นคนนั้นนั่นเอง เธอตัวขาว ผมยาว ตัวเล็กๆ ใส่เสื้อกล้ามสีขาว ขาสั้นสีขาว ซึ่งตอนนี้เห็นเกือบหมดแล้วเพราะเปียกน้ำมาด้วย




"มากับใครคะ/มากับเพื่อนหรอ"  เสียงคนสองคนที่ถามคำถามขึ้นมาพร้อมกัน เอาแล้วสิ ชักไม่อยากนั่งตรงนี้แล้ว





"พิมพ์มากับเพื่อนแล้วเอ่อ ..." เธอหันมามองกูที่นั่งกอดเข่าตัวสั่นเป็นลูกหมาตกน้ำ อย่าบอกนะไปท์ อย่า





"พี่มากับ เอ่อ .." ไปท์มันยังชั่งใจอยู่ แต่กูไม่รอแล้ว





"พี่ชายน่ะ !  พี่เป็นพี่ที่รู้จักของไปท์เอง ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องพิมพ์ พี่ชื่อวัน"  ไม่อยากให้มีเรื่องกัน ถ้าบอกเป็นแฟนน้องพิมพ์ต้องไปฟ้องแม่ แล้วเรื่องก็จะมาตกอยู่ที่ไปท์ กูสงสารมัน แค่นี้ก็เครียดพอแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ แม่มันอาจจะไม่ให้ไปท์มาเจอกูอีกแน่ๆ





"พี่วัน .."  ไปท์มันเรียกกูเหมือนคนอ่อนใจ ส่วนพิมพ์ เธอก็มองกูด้วยสายตาที่แบบว่า ..




"กูไปเข้าห้องน้ำก่อน  คุยกันไปนะ"  เธอมองด้วยสายตาที่แบบว่ากูไม่อยากนั่งอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว กูรีบลุกขึ้นใส่รองเท้าแล้วเดินเล่นเรื่อยๆเพื่อไปเข้าห้องน้ำ ไปท์มันมองเหมือนอยากจะพูดแต่กูไม่อยากอยู่จริงๆมันอึดอัด เดินออกมาตามทางเดินที่นี่ร่มรื่น มีน้ำใสๆไหลลงไปปลายน้ำอยู่ตลอดเวลา ป่าที่นี่ทำให้รู้สึกหนาวเย็นแต่ก็สดชื่น สบาย และผ่อนคลายเป็นอย่างมาก ผิดกับตอนอยู่กรุง มีแต่มลพิษ ช่างไม่สุนทรีเอาเสียเลย



.



กูเดินกลับมาถึงศาลาแล้ว แต่ภาพตรงหน้ามันทำให้กูแทบทรุด ภาพที่ไปท์กำลังจูบอยู่กับน้องพิมพ์  นี่กูพลาดอะไรไปหรอ กูเข้าใจอะไรผิดไป ทำไมมันถึงจูบกัน ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ในเมื่อตอนแรกก็เหมือนจะปฏิเสธ .. แล้วทำไมกูต้องโกรธขนาดนี้! ทำไมกูต้องสั่น! ทำไมกูเหมือนอยากจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออก! ..  เจ็บ .. มันเหมือนโดนแทงข้างหลัง .. ชา .. หน้าชาจนไม่สามารถเดินไปหามันได้






แกร่บ






"พี่วัน!  พิมพ์ปล่อย ออกไปได้แล้ว พี่ไม่ได้ชอบพิมพ์ได้ยินไหม!"  ไปท์ผลักพิมพ์ออกอย่างแรงเมื่อได้ยินเสียงเหยียบใบไม้ของกู  มันวิ่งมาดึงตัวกูที่กำลังจะเดินออกไปไว้  พอเป็นแบบนี้น้ำตามันยิ่งจะไหลมากขึ้น ทำไมต้องเจอแบบนี้ด้วย กูไม่ไหวแล้วนะ





"พี่ไปท์ทำไมทำแบบนี้ พี่จะชอบผู้ชายได้ไง มันวิปริตนะคะ !" น้องพิมพ์ตามมาแล้วมองหน้สกูกับไปท์สลับกัน





"ถ้าพี่วิปริต พิมพ์ก็ออกไปจากชีวิตพี่ซะ!"  ไปท์ตะโกนเสียงดังจนคนศาลาข้างๆหันมามอง




"ไม่ไป!  พี่จะคบกับใครไม่ได้ พี่เป็นคู่หมั้นพิมพ์!"  เธอยังไม่เลิกลาเดินเข้ามาดึงแขนไปท์ แต่ไปท์สลัดมือออก





"แค่ว่าที่คู่หมั้นที่ยังไม่รู้จะได้หมั้นหรือเปล่า .."  มันพูดเสียดแทงใจน้องเขามาก กูไม่อยากรับรู้เลย อยากออกไปจากที่นี่แล้ว แต่มันทั้งดึงทั้งกอด กูไปไหนไม่ได้เลย





"ได้แน่ค่ะ เตรียมตัวไว้เลย พิมพ์จะบอกคุณแม่บอกคุณป้า เรื่องของเราจะต้องเร่งให้ไวมากขึ้น! พิมพ์ไปก็ได้ค่ะ เอ่อ ขอบคุณพี่วันนะคะที่ทำให้พิมพ์ตัดสินใจเร็วขึ้น หึ เจอกันค่ะว่าที่คู่หมั้น"





"ปัดโธ่เว้ย!"





น้องเดินไปแล้ว ทิ้งไว้แค่อารมณ์โกรธของคนข้างตัว ไปท์ดูเครียดมาก มากจนกูลืมโกรธเมื่อครู่ไป





"กลับกันเถอะ" กูบอก ยื่นมือไปให้มันจับ ไปท์นั่งลงเอามือทึ้งหัวตัวเอง กูเข้าใจและสงสารมันนะ มันไม่มีทางออกทางไหนเลยจริงๆ





"พี่วัน .."





"อย่าเพิ่งพูดอะไร  น้องเก็บตังด้วย"





กูจ่ายเงินเรียบร้อยก็เก็บของเดินไปขึ้นรถ เราไม่ได้อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าอะไรเลย ตอนนี้กูแค่เหม่อๆ อยากกลับไปคิดอะไรคนเดียว แต่ดูเหมือนคนข้างๆจะไม่ยอม





"ผมจะไปเปิดห้อง ผมไม่อยากกลับบ้าน พี่ไปกับผมนะ ไปเป็นเพื่อนผม"  มันยื่นมือมาจับมือกูแล้วบีบเหมือนอยากให้ไป สุดท้ายกูก็ปฏิเสธไม่ได้ใช่ไหม





"อืม .. เรื่องที่มึงจู .."





"น้องเขาเข้ามาจูบผมเอง ผมไม่ได้เริ่มก่อน แล้วผมก็ไม่ได้เคลิ้มตามด้วย พี่เชื่อผมนะ เชื่อใจผม"





มันดึงมือกูไปจูบ ได้ไปท์ กูเชื่อใจมึง กูจะอยู่ข้างๆมึงเอง แต่มึงอย่าทำร้ายตัวเอง มึงจะทิ้งกูก็ได้ แต่อย่าทำร้ายตัวเอง ..




.




"แม่จ๋า ~ วันนอนกับเพื่อนนะ ไม่ต้องห่วงน้า พรุ่งนี้จะรีบกลับ .. จร้า  รักแม่ รีบนอนด้วย จุ๊บ"  กูวางสายจากแม่แล้ว ตอนนี้เราอยู่ที่รีสอร์ตที่ไหนสักแห่ง เปิดห้องแค่ห้องเดียว ไปท์มันอาบน้ำอยู่ ส่วนกูอาบตั้งแต่เข้ามาแล้ว ดีนะเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน





"แม่ว่าไงครับ .. ฟอดด"  ไปท์แต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกมากอดกูแล้วหอมมาที่บ่า





"ไม่ได้ว่าอะไร  แล้วมึงจะไม่รับโทรศัพท์แม่มึงหน่อยหรอ โทรมาหลายสายละนะ "  กูมองไปที่โทรศัพท์ของมันที่ตั้งปิดสั่นปิดเสียง แต่มีไฟวับๆว่ามีคนโทรเข้ามาหลายสายแล้ว แต่ไปท์มันไม่สนใจสักนิด ส่วนของกูอีกนิดก็แบตใกล้หมดละ ไม่ได้เอาที่ชาร์ตมาด้วยสิ





"ไม่ต้องห่วงเขาหรอก .. ตอนนี้ผมห่วงพี่คนเดียว พี่วัน ! ผมรักพี่นะ ผมไม่อยากให้พี่คิดมาก ผมต้องทำได้ ผมจะทำให้พ่อกับแม่เข้าใจว่าผมรักพี่มากแค่ไหน"  ไปท์พูดแล้วคลอเคลียอยู่แถวซอกคอ






"มึงคิดดีๆนะ คนที่ดีกว่ากูยังมีอีกเยอะ"






"ไม่! พี่วันดีที่สุด ผมรักพี่ที่สุด .. ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากทำให้พี่เป็นของผมทั้งตัว .. ได้ไหมครับ"  ไปท์มันจับกูหันหน้าเข้าหา ไม่ไปท์ กูไม่พร้อม






"ไปท์ คือกูยังไม่.."






"พี่ปฏิเสธผมทุกครั้ง นี่พี่ไม่รักผมเลยใช่ไหม ผมต้องทำอย่างไรพี่ถึงจะรักผม .. ต้องรวยเหมือนผัวคนแรก ต้องหล่อดีเหมือนผัวคนที่สอง หรือต้องเอาอกเอาใจเหมือนคุณอธิป!!!"






เพี้ยะ!






"มึงดูถูกกูมากไปแล้วไปท์ ! ที่กูไม่ให้มึงเป็นเพราะกูไม่พร้อม มึงไม่เข้าใ..."





"อย่ามาพูดเลย หลังๆพี่เปลี่ยนไปทำไมผมจะไม่รู้ ! พี่คิดอะไรกับเขาใช่ไหม จะทิ้งผมใช่ไหม "  มันพูดจบก็ซุกไซ้มาที่คออย่างรุนแรง มันกำลังโกรธ มันขาดสติ ไปท์มึงหยุดเถอะ





"ไม่นะ .. อื้อออ หยุดนะไปท์!  กูบอกให้หยุด!"  มันไม่ฟังเลยสักนิด จับกูนอนลงบนเตียง ตอนนี้มันขึ้นมาทับแล้วไซ้มาอย่างแรง ทั้งจูบ ทั้งขบเม้ม ถอดเสื้อผ้ากูออกอย่างไม่เบามือ  .. ไม่เอาแบบนี้ ฮือออ ภาพเก่าๆตอนที่กูโดนข่มขืนมันเข้ามาในหัว กูเกลียด เกลียดจริงๆ





" ไม่นะ ! .. ฮืออออ .. ออกไป .. พวกมึงออกไปจากตัวกู .. ฮือออ .. กูไม่เอา .. อย่าเข้ามานะ ! อย่าเข้ามา !!!"





"พี่วัน ผมขอโทษ ผมโกรธไปหน่อย ! พี่วัน! พี่วัน ! พี่เป็นอะไร ! ไปโรงบาลนะ ไม่เอาพี่อย่าเป็นแบบนี้ ผมขอโทษ ขอโทษจริงๆ"




.




.




"ไหนวัน!  วันลูก โธ่เอ๊ย ! วันนน ฮือออ ทำไมต้องเจอแต่เรื่องร้ายๆด้วย แม่ขอโทษ แม่ไม่น่าปล่อยลูกไปเลย "  เสียงแม่ นี่กูอยู่ไหน ไม่มีแรง ไม่มีเรี่ยวแรงจริงๆ





"ทำไมวันเป็นแบบนี้ นายทำอะไรวัน!"  เสียงนี้ต้องเป็นเสียงคุณอธิป ใช่ เสียงคุณอธิปแน่ๆ





"ผม .. คือผม . ผมพยายามจะข่มขืนพี่วัน"  ไปท์พูดเหมือนคนสำนึกผิด มึงไม่ผิดหรอกไปท์ กูผิดเองที่ทำให้มึงเป็นแบบนี้






ผัวะ






"นายไม่รู้หรอว่าวันเจออะไรมาบ้าง ! ทำไมทำกับแฟนของตัวเองแบบนี้ ! ถ้าวันเป็นอะไรไปฉันจะไม่ให้อภัยนายเลยแม้แต่นิดเดียว"  เสียงเขาโกรธมาก ไม่ ไปท์แค่เสียใจ ไปท์แค่โมโหจนเก็บอารมณ์ไม่อยู่





"เป้อย่า ! พอแล้ว อย่ามีเรื่องในนี้ ให้วันพักผ่อนนะ! .. เอ่อ น้องคะ ช่วยกลับไปก่อนได้ไหม เดี๋ยวพี่เฝ้าให้เอง กลับไปก่อนเถอะนะ"  เสียงพี่ปริมนี่ ใช่! ให้ไปท์กลับไปก่อน มันจะได้พักสมองบ้าง





"แต่ผม ..."  มันพูดเหมือนไม่อยากออก





"จะออกไปดีๆ หรือจะให้ รปภ. มาจับออกไป!"  คุณอธิปเสียงดุมาก เขาคงโกรธมากที่กูต้องมาเป็นแบบนี้อีก กูรู้สึกได้ว่าตอนนั้นกูเกร็งไปทั้งตัว มันช็อคมากจริงๆ ภาพพวกเหี้ยนั่นถาโถมเข้ามาจนกูรับไม่ไหว






"เป้ใจเย็น เรากลับไปก่อนนะ ถ้าวันตื่นมาแล้วอยากเจอ พี่จะให้วันโทรหา เครเนอะ" ขอบคุณพี่ปริมมากครับ





"ได้ครับ .. วัน .. ไปท์ไปแล้วนะ . ขอโทษ .. รักพี่มากนะครับ .. คุณแม่ ผมลานะครับ กราบขอโทษอีกที"  เสียงกระซิบข้างหูพร้อมเสียงปิดประตูดังขึ้นทำให้รู้ว่าไปท์ออกไปแล้ว  ไปพักซะนะ กูก็จะพักเหมือนกัน





"เฮ้อออ ! เวรกรรมอะไรน้อ เมื่อไหร่ลูกจะหายจากการกลัวเสียที วันเอ้ย!"  แม่พรมจูบมาที่หน้าผาก ความอบอุ่นแทรกเข้ามาถึงจิตใจ อาการกูจะดีขึ้นคงต้องพึ่งแม่ และกำลังใจจากคนรอบข้าง





"อาการไม่เป็นอะไรแล้ว เราให้น้องพักผ่อนเถอะค่ะคุณป้า .. เป้แกจะเฝ้าวันใช่ไหม งั้นพี่ขับรถกลับพร้อมคุณป้านะ พรุ่งนี้จะรีบมาแต่เช้า เนอะ "  คุณปริมเสนอออกมา





"ฝากลูกป้าด้วยนะคุณอธิป" เสียงแม่กูที่ร้องไห้สะอื้น สงสารแม่ วันจะรีบหายนะแม่





"ครับ .. พักผ่อนนะครับ"  เสียงคนเดินออกไปจากห้องพร้อมเสียงปิดประตู นี่ทั้งห้องตอนนี้เหลือแค่กูกับคุณอธิปใช่ไหม



.




"วัน .. ทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ตลอดเลยน ะ"




"รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงนายมากแค่ไหน"





"ทำไมไม่ดูแลตัวเองเลยนะ"





"ถ้าเกิดนายเป็นอะไรขึ้นมาแล้วฉันจะอยู่อย่างไร"




"พักผ่อนนะคนดี .. พรุ่งนี้ตื่นมาจะได้สดใสเหมือนวันคนเดิม"





"ราตรีสวัสดิ์"






จุ๊บ






กูสัมผัสได้ถึงมือหนาที่ลูบแก้มกูอย่างแผ่วเบาและความเย็นจากริมฝีปากคุณอธิปที่จรดลงมาที่ริมฝีปากร้อนของกู .. เขาพูดแบบนี้หมายความว่าอะไร .. ถ้าเกิดกูเป็นอะไรขึ้นมาแล้วเขาจะอยู่ไม่ได้อย่างนั้นหรอ ..  นี่เขารู้สึกอะไรกับกูใช่ไหม .. เขาคิดกับกูแบบนั้นหรอ หรือแบบน้องชาย .. แต่พี่ชายคงไม่จูบปากน้องชายแบบนี้หรอกใช่ไหม .. คุณอธิป .. คุณคิดกับวันอย่างไรกันแน่ ! ..










TBC.

 

..................................................................

 
 

เริ่มเผยความรู้สึกกันแล้วววว
สั่นไปป่าววววว
รักคนอ่านทุกคนค่ะ

[จี้ซัง]

เรารู้สึกว่าไปร์ทไม่เหมาะกะวัน อาจจะเพราะยังเด็กอยู่ทำอะไรก็เลยไม่ค่อยยั้งคิด แต่วันต้องการคนที่จะปกป้องดูแลได้ เพราะอดีตที่เลวร้ายร้ายของวัน

[fay 13]

 

[puchi]

คาราคาซังจริงๆเลย กับไปท์ก็ไม่รู้จะลงเอยยังไง เพราะเคลียร์กับครอบครัวก็ยังไม่ได้เลย เหมือนไปท์ยังเด็กมากๆไม่กล้าคุยกันให้เคลียร์

ส่วนกับอธิป ก็ไม่แน่ใจ อาจเป็นเพราะอธิปไม่แสดงออกมาก วันก็ค่อนข้างลังเล

อ่านแล้วเครียดตาม

[boonpa]

อยากเชียร์อธิปนะ แต่ไปร์ทก็ไม่ผิดอะไรแค่ยังเด็กเลยทำอะไรไม่เข้าท่า

[~ณิมมานรฎี~]

  สงสารวันจุงเบยยยยยย หายไวๆน๊าาาา เชียร์คุณอธิปค่ะ .แบบว่าวันเหมาะกับคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ใจเย็น ปกป้อง คุ้มครองวันได้ 5555555 ตอนแรกก็ชอบคุณอมร ดูเป็นผู้ชายอบอุ่นดี รักดูแล แต่ไม่ไหวเจ้าค่ะ สงสัยไปท์ต้องไดหมั้นแน่นๆ 

[AMINOKOONG]

ครอบครัววันน่าจะเอาเรื่องไอ้ไปร์ทนะ ให้พ่อแม่ไปร์ทมันได้อับอาย สะใจดี

[jamlovenami]

โอยยย ปวดหัวกับวันด้วยจริงๆ เรื่องมันจะเยอะไปไหน 

สงสารอิน้องไปป์เหมือนกันนะ เฮ้ออออ เกิดมาเสน่ห์แรงต้องทำใจ