หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58)

[boonpa]

  คุณอมรเบื่อวันแล้วเหรอติดเด็กใหม่ซะแระ วันแกยังมีดริณอีกคนอย่าเพิ่งแซด

[Akikojae]

ก็คิดไว้นะว่าต้องเป็นแบบนี้ แต่ไม่คิดว่าวันจะได้เห็นกับตาตัวเอง    เห็นใจวันนะที่ต้องเจ็บปวดกับความรักที่ตัวเองเพิ่งคิดจะมอบให้ใครเป็นครั้งแรก และยิ่งอมรดีต่อวันมาตลอดเลยทำให้วันรักและเทิดทูนมากกว่าใคร เลยทำให้เจ็บมากเช่นกัน แต่ก็ยังนับว่าวันฉลาดและมีสติไม่เข้าไปโวยวายหรือตอนโทรไปก็เช่นกัน ยอมรับฟังคำหลอกลวงจากอมร  พราะวันรู้สถานะตัวเองด้วยว่าเป็นอะไร ถึงอยากได้ก็ไม่สามารถเรียกร้องขอแค่ได้อยู่ข้างๆ กอปรกับรุ้ว่าตัวเองก็ผิดที่นอกใจอมรครั้งแล้วครั้งเล่าถึงจะไม่ได้ตั้งใจแต่พอเล้าโลมก็เครื่องติดทุกที    ถ้าเปรียบเทียบกัน นังน้ำสู้หนูวันไม่ได้แน่ ถึงนังน้ำมันจะขี้อ้อน แต่ก็เอาแต่ได้ ผิดกับวันที่ไม่เคยจะขอมีแต่อมรให้เอง และอมรก็คงไม่จริงจังอยู่แล้ว ด้วยนิสัยอมรอ่อยแบบสุภาพบุรุษ อ่อนโยน เป็นป๋า คือขอก็ให้ แต่ให้เท่าที่ให้ได้ เบื่อก็หาใหม่ ถ้าอีกฝ่ายอยู่เงียบทำตัวดีๆ อมรก็จะเลี้ยงดูต่อไป น่าจะประมาณนี้ ถามว่าอมรทำผิดไหม ก็ไม่ผิดนะ เพราะอมรก็ไม่ได้บอกว่าวันกับตัวเองเป็นอะไรกัน แต่เคยบอกให้วันทำตัวดีๆ ถึงตอนนี้สถานะจะยังไม่เป็น แต่ต่อไปอาจจะซึ่งก็ไม่รู้ให้ความหวังไหม คิดอีกที อมรอาจจะรู้เรื่องวันกับน้องตัวเอง กับดริณ ก็เลยเอาคืนแบบนี้ ทำดีกับวันเหมือนเดิม เหมือนเป็นการเชือดแบบนิ่มๆ ด้วยเพราะอมรรู้ว่าวันรักตัวเอง


เพราะฉะนั้นวันก็ทำใจซะเถอะ ถ้าคู่กันมันก็ใช่ กลับมาเป็นวันที่ร่าเริง แรดๆเริ่ดๆ ดีกว่า ส่วนตัวชอบนิสัยวันนะ น่ารัก มีน้ำใจกับเพื่อนฝูง แต่ขออย่างเดียวอย่าแบให้ใครง่ายๆอีกเลย แม้แต่ดริณ ขัดได้ก็ขัด ขัดไม่ได้ก็เลี้ยงไว้สูบไว้ใช้สอย ต่างคนต่างใช้สอยกันก็เลิศนะ ดีกว่าไปมั่วกับคนอื่น นี่ถ้าดริณรู้คงรีบมาดามต่อแน่ ไม่รู้ว่าจะนิสัยเหมือนอมรไหม น่าจะคล้ายๆแต่ดริณมักจะเปิดเผยมากกว่านะ แต่วันก็อย่าเพิ่งวางใจยังไงเขาก็เพื่อนกันและใครจะมาจริงจังกับเด็กขายหรือคนที่ผ่านมานักต่อนัก มันคงหายาก ดูไปก่อน ส่วนไปรท์ยังไม่อยากเชียร์อะไรมากเพราะมันแค่เริ่มต้น ยังเด็ก ยังเรียนอยู่ โอกาสมันเจอคนอีกเยอะ ดีแล้วที่วันไม่ยอม เก็บไว้ก่อนลูกเอาไว้สักพักถ้าหิวค่อยกินแก้ขัด แต่อย่าบ่อย ทำตัวเหนือกว่าเอาไว้บ้าง เชื่อว่าวันไม่ทำอะไรโง่ๆแน่  วันทองสู้ๆๆ อย่างที่บอก ไม่ต้องเอาใครกับไปเอาวาดีกว่า เชียร์เต็มที่    และก็หวังว่า วันจะเล่าให้วาฟังบ้างนะ เผื่ออมรอาจจะอยากกินวาขึ้นมาบ้าง เตือนๆไว้หน่อย เชื่อไม่เชื่อก็เตือนก่อน

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

คุณ manutty คอมเม้นทีนี่คนเขียนสะดุ้งทุกครั้งเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ เม้นได้ยาวและแตกฉานมากๆ
อย่างที่บอกค่ะ มันเป็นซีรีย์ แม้จะอยากให้ทุกคนสมหวัง แต่ก็ทำไม่ได้


วันกับวาเป็นตัวละครที่รับบทบาทหนักสุด
ตอนแรกกะจะเขียนยาวๆ เอาแบบทุกช็อตไปเลย
แต่คิดๆดูมันก็จะน่าเบื่อไปหรือเปล่า ^^


ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ
มันคือกำลังใจชั้นดีเลย

เจอกันตอนหน้านะคะทุกคน
 

[tulakom5644]

เอ๋?????????????? หรือว่าน้องไปท์จะเป็นม้ามืดของวันแว๊ เห่อๆๆๆๆ กินเด็กดีมั้ยวันนนนนนนนนนนน  ไม่ต้องสนล่ะคุณอมร!!! 

[shichina]

 :m31:อิฉันว่าแล้ว ว่าอีคุณอมรต้องทำวันเสียใจ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเพราะเด็กใหม่ที่ชื่อน้ำ
  คุณดรินอยู่ไหน รีบมาทำคะแนนเร็ว เดี๋ยววันจะมีใจให้ไปท์ไปซะก่อน

ว่าแต่...แล้วสุดท้ายวาจะได้ลงเอยกับใครนะ

[fay 13]

 

[sweetbasil]

ทำอะไรไม่ได้หรอกวัน นอกจากทำใจ
ปล. คิดถึงวา

[ตัวเลข]

ก็ว่าอยู่แล้วว่าอมรต้องไม่ได้มีแค่วันแค่คนเดียว ไม่รู้ว่าตริณด้วยหรือเปล่าแต่ก็คงเหมือนกับอมรละมั้ง 
อยากให้วันเจอรักแท้เหมือนกันนะ

[hormonesyj]

คุณอมรรรรร 

วันวา ฟีทเจอริ่งกันเองโลดดดดดด 

[mystery Y]

อย่าเสียใจนานนะวัน ช่างคุณอมรมันเถอะ!

[AMMY★]

แอบเช็ดน้ำตา
ทำไมเป็นแบบนี้
อิเด็กนั่นมีอะไรดี
อยากกระแทกเข่าอิคุณอมร
แต่วันได้กับคนอื่นน่าจะดีกว่านะ

ปล.วาล่ะ

 

[manutty]

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

คุณ manutty คอมเม้นทีนี่คนเขียนสะดุ้งทุกครั้งเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ เม้นได้ยาวและแตกฉานมากๆ
อย่างที่บอกค่ะ มันเป็นซีรีย์ แม้จะอยากให้ทุกคนสมหวัง แต่ก็ทำไม่ได้


วันกับวาเป็นตัวละครที่รับบทบาทหนักสุด
ตอนแรกกะจะเขียนยาวๆ เอาแบบทุกช็อตไปเลย
แต่คิดๆดูมันก็จะน่าเบื่อไปหรือเปล่า ^^


ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ
มันคือกำลังใจชั้นดีเลย

เจอกันตอนหน้านะคะทุกคน
 

ไม่ได้แตกฉานอะไรหรอก เรียกว่าอินจนเข้าขั้นเพ้อเจ้อดีกว่าค่ะ  คนอ่านก็สะดุ้งเหมือนกัน บางครั้งหักมุมแหกโค้งหลายศอกคาดไม่ถึงเข็มขัดสั้นหัวทิ่มคอนโซลก็หลายครั้ง มันส์ดีค่ะ ลุ้นดี   คนเขียน เขียนสนุกดี เรื่องชวนให้คิด ไม่นิยายจัดจนเกินไปนัก ชีวิตมันต้องมีหลายด้าน จะให้คนแบบวันหรือวา สมหวังในทันทีก็คงไม่ได้ แต่อย่าใจร้ายมากนะ  คนเขียน เขียนไปตามใจและพล็อตที่วางไว้เถอะค่ะ จะได้ไม่กดดัน สบายๆ คนอ่านคนนี้รู้สึกกำลังดีนะ ขยันมาต่อด้วยชอบมากกกก เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[Roman chibi]

 

[Biwty...]

 

[Dee^daY]

เมื่อต้องต้มมาม่าชามใหญ่ ..

[tomybsl]

ถึงจะเคยเชียร์คุณอมรแต่ก็คิดไว้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นอย่างนี้ จะมีใครบ้างน้อที่จะรักวันทองจริงๆ 
ตอนนี้ขอยังไม่เชียร์ใครเป็นพิเศษล่ะกัน 

[puchi]

พอเจอแบบนี้เดาทางไม่ถูกเลย ใครจะคู่กับวัน(ทอง)ของเรา

แว๊ปนึง นึกถึง 3P  แต่วันก็เหมือนจะไหลไปเรื่อยๆ  พอมาเจอช็อตอมรทำแบบนี้  แอบเสียใจแทน T_T

[TanyaPuech]

ต้องยอมรับนะว่าเป็นแบบวันหาคนจริงใจยาก

วันต่องเลิกงานนี้ แล้วสักวันคงมีคนดีดีเข้ามา

[junjou]

นั่งอ่านรวดเดียวจนจบ!! ถึงไปท์จะมาทีหลัง แต่เชียร์ไปท์ค่ะ!! #ชูป้าบไฟแป๊บ

[matame]

สนุกมากเขียนเรื่องในสังคมมืดได้ดีมากเลย สุดยอด

[ฤดูใบไม้หลากสี]

เห็นเรื่องนี้ตั้งแต่มีไม่กี่ตอน แต่ไม่ได้เข้ามาอ่านเพราะคิดว่าไม่สนุก แต่แบบอ่านหมดเล้าล่ะ ลองดูสักตั้ง โอ้โห นี่เราพลาดไปได้อย่างไรกัน สนุกดี ชอบนะแบบนี้ดูแบบตื่นเต้นว่ะ

เข้าเรื่องเถอะ ตอนก่อนๆนี่ขอข้าม ขอตอนล่าสุดละกันนะ เดาไว้ไม่ผิดว่าคุณอมรนี่ไม่ใช่พระเอก และที่ไม่ให้วันไปด้วยนั่นเป็นเพราะมีคนใหม่ ตอนแรกคิดว่าหนีไปมีเมียแล้วซะอีกที่ไหนได้เจอเด็กใหม่ แต่ที่ไม่ทิ้งวันคงเพราะติดใจอยู่หรือไม่ก็ชอบความถึงของวันล่ะมั๊ง

ส่วนไปป์นี่คือรุ่นต่อไปาินะ ถ้าให้เราเดานะ ที่ชื่อ "วันทองเดอะซีรีย์" คือจะมีการเปลี่ยนแปลงตามช่วงชีวิตของวันใช่ไหม เริ่มแรกคือขายตัวอยู่ละแวกบ้าน พอเข้าเมืองก็เจอคุณอมรและดริณซึ่งก็เป็นอีกช่วง แล้วไปก็รับช่วงต่อเป็นเหมือนรุ่นถัดไป เราไม่มั่นใจความคิดตัวเองหรอกนะ แต่เราคิดว่าเรื่องนี้คงจะเป็นเรื่องที่ยาวเอามากๆ เราชอบวันนะ เพราะให้ความรู้สึกตรงๆดี ถึงจะขายตัวแต่ก็ยังนึกถึงแม่ตลอด และอีกหลายๆแง่มุม ชอบความซื่อสัตย์ของใจ แต่อีกหนึ่งอย่างที่อยากรู้ที่สุดคือ ดริณยังรักวันอยู่ใหม่ หรือเปลี่ยนคนไปแล้ว

เราแน่ใจว่า ไปป์นี่อาจจะเป็นคนต่อไป เพราะน้องมันก็รักก็ชอบอยู่ แล้วกอปรกับจังหวะที่วันเศร้าด้วย อาจจะได้เป็นรักแท้ เพราะจีบก่อน แต่ว่าววันคงได้ผัวไปเรื่อยๆสินะ แหมขึ้นชื่อว่าวันทอง คงไม่ใช่อมรกับดริณหรอก อมรตัดออกได้เลย ส่วนดริณนี่กำลังลุ้นอยู่ว่าจะยังไงกับวันต่อ

มาต่อที่ตัวของวา คาดว่าเอกภพอาจจะไม่ใช่พระเอก เพราะดูๆแล้ว อาจจะไปในรูปแบบเดียวกันของวัน คืออาจได้เด็ก เพราะเราคิดว่าเอกภพคงแค่เอาแก้เ-ี่ยน ส่วนดริณนี่ตัดทิ้งไปเลย

โดยรวมแล้ว การดำเนินเรื่องน่าสนใจและเราชอบการนำเสนอตัวเอกของเรื่องอย่างวันมาก อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนดูเรยา ฮ่าๆ

ชอบนะครับเรื่องแบบนี้ เราก็ลุ้น วาวัน อยู่นะ แล้วก็ไปป์วันก็น่าสน หึหึ ส่วนอมร ไสหัวไป๊ ตอนล่าสุดอ่านแล้วสงสารวันมาก

[+HaNeul+]

เพิ่งได้มาอ่านรวดเดียวต้นจนจบ  อ่า.. คิดไม่ออกเลยว่าใครจะรักวันจริงๆบ้างนอกจากตริณและน้องไปร์ป(พิมไงวะ)นี่ แต่ในใจที่อ่านมาขอเทให้น้องไปร์ละกันแลดูโอเคสุดละบอกเลย(ณ ตอนนี่เท่านั้นนะ) ส่วนตริณนี่ไม่ไว้ใจเท่าไหร่เลย ความจริงอยากให้วันกลับมาแรดๆดหมือนเดิมดีกว่าอีก แลดูเฮฮา เกลียดคุณ อมร ละ  แบนนนน!!!!!


รอจ้า

[maru]

อมรจะเอายังไงกันแน่

[ycrazy]

เฮ้ยยยยย
รู้สึกหักมุม อุส่าห์เชียร์อิคุณอมรรรร
โถ่สุดท้ายก็เลว

[AMMY★]

มารอ ขอวาบ้าง

[myapril]

อ้าว คดีพลิก ทำไมเปนอย่างนี้ไปไดัอ่ะ
ดูเหมือนคุณอมรจะรักวันมันจริงๆ ที่แท้ก้อแค่ถุกใจเด็กในสังกัดสินะ
แล้วคุณดริณที่มีทีท่าหึงหวงวัน จะเปนแบบอมรไหมอ่ะ

[Apple_matinie]

 

[Akikojae]

แจ้งนิดนึงค่ะ พรุ่งนี้อัพนะคะ
ปล. ไม่ต้องเม้นก็ได้น้าาา แวะมาส่งข่าวเฉยๆง่า  กลัวมีคนรอนิ อิอิ
    

[hormonesyj]

รอวัน รอวา รอเจนี่

[EoBen]

ทำใจเถอะวัน เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเค้าจริงใจแค่ไหน แค่ยากก้เรียกมา

[Akikojae]

สูญเสีย


....................................




ทำไมวันไม่รับโทรศัพท์วะ !



"รัก .. กูยืมมือถือแปปดิ"



"เออหยิบตรงโต๊ะโน่น" 



ผมเป็นห่วงมันจัง ที่จริงตอนนี้ก็ตีสองแล้ว แต่ยังไงผมก็ต้องบอกมัน ถ้าเจนี่ไม่หลุดพูดออกมา ป่านนี้ผมก็ยังไม่รู้เรื่อง แล้วนี่วันมันจะรู้บ้างหรือยังวะ ผมปวดหัวมาก ความจริงมันก็เป็นเรื่องปกติของคนอย่างพวกเขาที่จะหาคนร่วมเตียงไปเรื่อย ไม่มีทางจะมาคบกันจริงจัง เชิดหน้าชูตาหรอก แต่วันมันรักคุณอมรมากจริงๆ ผมกลัวมันจะเสียใจ


พอเจนี่หลุดพูดออกมา ผมก็เค้นจนมันยอมบอกทุกอย่าง มันบอกว่าช่วงที่พวกผมกลับบ้านวัน คุณอมรเหมือนจะเริ่มมีซัมติงกับเด็กใหม่ที่ชื่อน้ำ ซึ่งมันก็ไม่แน่ใจว่าไปสปาร์คกันตอนไหน แต่ผมมั่นใจว่าต้องเป็นตอนที่เขาจะไปตามวันแล้วโดนเด็กน้ำพากันออกไปแน่ๆ



"แม่งไม่รับว่ะ งั้นกูไปนอนละ เจอกันนะมึง เก็บของเสร็จรีบมานอนล่ะ"  ผมบอกรัก วันนี้มันยืนหน้าบาร์ ส่วนผมช่วยเสิร์ฟ วันนี้แขกไม่เยอะเท่าไหร่ ส่วนเจนี่ก็อย่างที่รู้กันว่าถ้าวันไหนมันต้องทำงานก็มีจะชายหนุ่มหน้าตาดีผิวสีแทนมาออฟไป เออ ส่วนอายมันรับแขกน่ะ เฮ้อ ชีวิตเรามันต้องวนเวียนอยู่แบบนี้จริงหรอ



จะว่าไปคุณดริณไม่เรียกให้ผมไปนวดมาตั้งแต่หลังจากวันที่เขาทำแผลให้ แต่เขาก็ยังฝากเงินมาให้ผมอยู่เรื่อยๆ ซึ่งผมว่าตอนนี้ผมไม่จำเป็นต้องให้เขามาช่วยเหลือผมอีกแล้ว จริงสินะ ผมยังไม่ได้บอกเขาเลยนี่ ว่าหนี้ทั้งหมด ผมได้ใช้ร่างกายผมแลกกับมันมาแล้ว



........



"เจ๊ติ๋ม .. วาขอกลับบ้านนะครับ นี่กำลังรอรถอยู่ พอดีเมื่อกี้ไม่เห็น เลยออกมาก่อน "



(( เออ เอาเถอะวา ดูแลตัวเองด้วย ))



"ขอบคุณครับ "



วันนี้ผมจะไปหาแม่ จะไปคุยเรื่องที่ผมปลดหนี้แล้ว ผม .. ผมคิดว่าผมจะบอกความจริงท่าน ท่านคงไม่ว่าผมหรอก เงินเยอะแยะขนาดนั้นจะไปหาที่ไหนได้ล่ะ



ปรี๊นนน!  ปรี๊นนนนน



"วา .. จะไปไหน ?" 



"เอ่ออ .. กลับบ้านครับ"



ผมหันไปตามเสียงเรียกและเสียงบีบแตรรถ  คุณดริณนี่นา เขาออกมาจากซอยบาร์เลิฟโฮลิคนี่ สงสัยผมไม่ได้สังเกตว่ามีรถเขาจอดอยู่ นี่มันเพิ่งจะเก้าโมงกว่า เขามาทำอะไรนะ



"ขึ้นมาสิ .. ฉันไปส่งเอง"  คุณดริณพูดแล้วเร่งให้ผมขึ้นรถ นี่ผมยืนรอแท็กซี่มาสักพักแล้ว ยังไม่มีเข้ามาบ้างเลย



"บ้านเธออยู่ไหนเนี่ย"



"... ครับ  ไม่ไกลมากเท่าไหร่"



"เอ้า .. ทางผ่านไปบ้านผมพอดี  ถ้างั้นไม่ต้องเกรงใจหรอก ตามสบาย ดีซะอีก ผมไปส่งวา จะได้ดูแลไปอีกขั้น"



คุณดริณพูดยิ้มๆ เคาะนิ้วกับพวงมาลัยตามจังหวะเพลง ผมนั่งตัวเกร็งนิดหน่อย ไม่คิดว่าจะได้เจอกัน ไม่คิดว่าจะได้นั่งรถเขา รอยยิ้มคุณดริณสวยมาก มันทำให้ผมใจเต้น และรู้สึกหน้าแดงได้ แค่ผมนั่งข้างๆเขา มือผมก็สั่นแล้ว



แต่แล้วความผิดวูบหนึ่งก็แทรกขึ้นมา ผม .. ผมไม่ใช่วาคนเดิมอีกแล้ว ผมไม่บริสุทธิ์แล้ว ผมขายตัวเองแลกกับหนี้ ผมมันไม่คู่ควรกับเขาเลยสักนิด


"คิดอะไร .. ดูน่าปวดหัวนะ"



"อ.. เอ่อ .. ผมแค่คิดว่ารถกรุงเทพนี่ติดจังเลยนะครับ"


"ฮ่าา ผมชินแล้วล่ะ .. ถ้ารีบๆ บางทีผมก็นั่งวิน ไม่ก็จักรยานคันโปรด สะดวกดี "


ผมยิ้มขำๆ คุณดริณ เจ้าของธุรกิจหลายอย่าง ทั้งยังเป็นนายแบบเนี่ยนะ ปั่นจักรยาน



"จอดตรงนี้ล่ะครับ .. ขอบคุณมากนะครับที่มาส่ง"


"อืมม .. ไม่ต้องเกรงใจ .. ผมไปละ"




ผมรีบวิ่งเข้าบ้าน ไม่อยากให้เขาเห็นว่าผมกำลังหน้าแดง ผมเปิดเข้ารั้วเล็กๆมา ไขกุญแจบ้านเข้ามา ทำไมบ้านดูเงียบๆ หรือวันนี้แม่ไปวัด ส่วนพ่อ เขาไม่กลับบ้านสักพักแล้วจากที่คุยโทรศัพท์กับแม่



"แม่.."



"แม่ครับ .. "



ผมเดินเข้ามาเปิดประตูหลังบ้าน ลมจะได้โกรกเข้ามา บ้านจะได้เย็นๆ แม่ไปไหนนะ



ตื๊ดดดด .. ตื๊ดดด .. ตื๊ดดด .... ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขท ...



ผมกดวางโทรศัพท์แล้วโทรออกใหม่




ตื่อ ดือ ดื๊อ ตื่อ ดือ




เสียงริงโทนดังออกมาจากในห้องนอนพ่อกับแม่ ผมค่อยๆเดินไปเปิดประตูไม้สีน้ำตาล ในมือยังถือโทรศัพท์แนบหู นี่แม่ผมลืมเอาโทรศัพท์ไปด้วยอีกแล้วสิเนี่ย


.




ผมก้าวเข้ามาในห้อง  สิ่งที่ผมรับรู้ได้เป็นสิ่งแรกคือกลิ่นคาวเลือดที่ลอยมาแตะจมูก ผมเริ่มมือสั่น โทรศัพท์ที่เคยถือไว้แนบหูตอนนี้ตกลงไปอยู่บนพื้นแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ผมก้าวขาที่สั่นเทิ้มเข้าไปใกล้ๆเตียง สิ่งที่ผมเห็นคือรอยเลือดที่สาดกระเซ็นเต็มผนังสีขาว ผมตัวสั่น สายตาพร่ามัว น้ำใสๆเริ่มหยดลงมาที่แก้ม มันไม่จริง มันต้องไม่ใช่ ผมแค่ฝันไป นี่ไม่ใช่เรื่องจริง มันไม่จริง



.



ภาพที่ผมไม่มีวันลืม ภาพผู้หญิงที่ผมรักที่สุดนอนจมกองเลือดพร้อมผู้ชายอีกคน คนที่ผมมักจะต่อว่า คนที่ผมมักจะต่อต้าน คนที่สร้างหนี้สินให้ครอบครัวเรา ในมือพ่อมีปืนสั้นอยู่หนึ่งกระบอก นี่สินะ สิ่งที่เขามอบให้ผมเป็นรางวัลที่ผมใช้ร่างกายปลดหนี้ให้ นี่สินะคือรางวัลที่ผมยอมทำงานเพื่อหาเงินมาใช้หนี้




ผมทรุดตัวลงข้างๆเตียง ร่างกายผมไร้เรี่ยวแรง แต่ผมกลับกำมือแน่นจิกเล็บเข้าไปที่ฝ่ามือ .. มันจบแล้ว .. หมดสิ้นทุกอย่าง




"วาาา .. เมื่อกี้ผมลืมให้ของฝากที่ผมไปฮ่องกงมา .. วาอยู่ไหน ผมโทรหาแล้วแต่ไม่ติด .."



"นี่มัน .. อะไร .. เห้ย... วาอย่า .. วา .. วางปืนลง .. วา"



เสียงผู้ชายที่เข้ามาไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกตัว ผมไม่มีความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น  รู้ตัวอีกทีผมก็ถูกคุณดริณชาร์ตตัวไว้ ปืนที่อยู่ในมือผมถูกเขาเขวี้ยงออกไปนอกห้อง



"ไม่ !!!!! ม่ายยยยยยย !!!!! .. ฮึ่ก .. ฮืออออออ"



เมื่อสติกลับมาผมผลักเขาออกไป แล้วลงไปกอดแม่ผมที่นอนเลือดอาบอยู่อย่างบ้าคลั่ง ผมเหมือนคนบ้า ผมกอดแม่แล้วเขย่าตัวแม่ ปลุกแม่ ให้ตื่นขึ้นมาหาผม ตื่นขึ้นมาฟังสิ่งที่ผมจะบอก



"แม่.. แม่จ๋าาาาา .. อึ่ก. .. แม่ .. วาปลดหนี้ให้แม่แล้วว .. บ้านหลังนี้กลับมาเป็นของแม่แล้ว .. อึ่ก .. ผมทำฝันของแม่เป็นจริงแล้ว .. ฮืออ .. แม่ตื่นขึ้นมาสิ .. ตื่นมาอยู่กับผม .. ตื่นมาฟังผมสิ .. ฮืออ .. แม่จะทิ้งผมไว้คนเดียวไม่ได้นะ .. อึ่กก .. แม่ !!!"




"วาา .. สงบก่อน .. ตั้งสตินะ .. วาาาา .. ชู่วว "




"คุณจะไปรู้อะไร .. ออกไปนะ .. อึ่ก. ออกไป .. ฮือออ"



"ไม่วา .. สงบสติอารมณ์ซะ .. ผมเรียกตำรวจให้แล้ว อีกเดี๋ยวคงถึง"



"ออกไป .. ฮือออ .. เอาปืนมา .. ผมจะตายตามพ่อกับแม่ผม .. ผมจะไม่อยู่คนเดียว .. ผมจะตามไป .. อึ่กก .. ปล่อย .. ผมบอกให้ปล่อยย .. ฮือ"


ผมดิ้นพล่านไปกับพื้น ผมขัดขืนทุบแขนเขา ผมจะไปหยิบปืน ผมจะยิงตัวตายตามพ่อกับแม่ ไม่มีพวกเขา ผมอยู่ไม่ได้ ปล่อยผมสิ ฮืออ ปล่อยให้ผมเป็นอิสระเถอะนะ ให้ผมไปที่ไกลๆนั้นเถอะ ผมจะไปอยู่กับพวกเขา !!!





........



ดริณพาร์ท



"ขอบคุณนะครับคุณตำรวจ .. ส่วนศพพรุ่งนี้ผมจะพาลูกชายเขาเข้าไปรับ .. ครับ .. สวัสดีครับ "


ผมพูดบอกผู้กองที่มาทำคดี เขาสรุปแล้วว่าพ่อของวายิงแม่ก่อนจะยิงตัวเองตายตาม เสียชีวิตมาแล้วไม่น่าต่ำกว่า 10 ชั่วโมง ซึ่งเขาต้องขอนำศพไปตรวจสอบที่สมิติเวชก่อน



ผมที่เข้าบ้านมาโดยไม่ได้ขออนุญาตเพราะจะเอาของฝากมาให้วาและจะฝากไปให้วันด้วย กลับต้องตกใจเอามากๆที่เห็นภาพสลดในห้องนอน ภาพที่วาพยายามจะเอาปืนจ่อหัวตัวเอง มันเป็นภาพที่หดหู่มาก ผมรีบเข้าไปจับตัววา ดึงปืนออกแล้วกอดปลอบ ไม่ให้วาทำร้ายตัวเองแบบนี้ ผมรู้สึกสงสาร และ เจ็บปวดแทนวามาก ถ้าผมเป็นวา ผมก็คงจะพยายามฆ่าตัวตายตามพ่อกับแม่ไปเหมือนกัน



ผมขับรถพาวาที่เป็นลมสลบไปตั้งแต่กรีดร้องจบมาที่คอนโดผม ผมต้องทำแบบนี้เพราะวาคงไม่เหมาะจะอยู่ในบ้านหลังนั้นมันจะทำให้เขาหดหู่จนคิดจะฆ่าตัวตายอีก จะให้กลับไปที่บาร์ก็คงไม่ดี ผมเลยต้องพาเขามาที่นี่



ผมใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาวา น้ำตาของเขายังไหลออกมาจากหางตาอยู่เลย มันน่าสลดนะที่ชีวิตต้องมาเจออะไรแบบนี้ พ่อกับแม่มาเสียพร้อมกัน แล้ววาจะทนรับสภาพไปได้อีกเท่าไหร่ล่ะ



"ฮึ่กก .. แม่จ๋าา .. พ่อจ๋าาา "



ผมรีบวิ่งออกมาจากห้อง โถ่ .. วาแค่ละเมอหรอกหรอ เฮ้ออ



"อย่าไป .. วาไม่ให้ไปนะ .. ฮึ่กก .. อยู่ด้วยกันนะ .."



วาดึงแขนผมไว้ ผมเลยต้องลงไปนั่งบนโซฟา แล้วดึงตัววา ผู้ชายตัวเล็กๆที่ผมอุปการะเสมือนน้องชายมาได้สักพักขึ้นมา ..  ผมดึงเขาเข้ามากอดปลอบ ผมรู้สึกสงสารวาจับใจ จากบ้านจะถูกยึด จากเป็นหนี้ มันก็หนักหนาพอแล้วสำหรับผู้ชายตัวคนเดียวแบบวา



ผมมองคนในอ้อมกอด วายังหลับตาอยู่ แต่กลับมีน้ำตาไหลออกมาตลอดเวลา วาสะอื้นไป พร่ำเพ้อถึงคนที่ไม่อยู่ในโลกนี้อีกแล้วไป  ผมกระชับอ้อมกอดแน่น กดจูบลงไปบนกระหม่อมบาง ผมตัดสินใจได้แล้ว

ต่อจากนี้ผมจะเป็นคนดูแลวาเอง

 

**************************************************

TBC.

ดราม่าเล็กๆพอค่ะ แต่สารภาพเลยว่าคนเขียนร้องไห้อยู่หลายรอบเลยล่ะ