ขอโทษที่ทำให้ทุกคนเสียขวัญและกำลังใจแทนวันนะคะ
ตอนแรกกะเขียนแบบที่คุณ manutty บอก ก็แค่โดนจับแล้วหนีออกมาได้
แต่โลกแห่งความจริงมันไม่ใช่นิยาย สังเกตนิยายเรื่องนี้จะไม่ค่อยมีเรื่องเกินจริง
ทุกอย่างอยากสื่อถึงโลกด้านมืด ซึ่งบางคนไม่เคยเจอ
เอาล่ะค่ะ เรามาทำใจให้สบายดีกว่าเนอะ อย่างไรมันก็เป็นแค่นิยายเรื่องนึงเท่านั้น
บทสนทนาของคนแปลกหน้า"มึงว่าอะไรนะ"
"กูบอกว่าร่องรอยตามตัวเขามาจากการทำร้ายและโดนรุมโทรมไม่ต่ำกว่าสามคน ตรวจเจออสุจิแค่สองรายในตัว มึงเชื่อไหม กูแทบจะร้องไห้ นี่มันผู้ชายนะเว่ย ผู้ชายเอาผู้ชาย ไอ้เหี้ย โลกมนุษย์"
"กูตกใจมากๆเลยว่ะ ตอนที่เขาเดินออกมา ไอ้จ้อยมันเบรกแล้วนะแต่ไม่ทัน นี่กูเลยกลับกรุงเทพไม่ได้เลย คุณหญิงแม่กูบ่นตายห่า "
"มึงจะเอาไงวะ ดีนะที่มึงชนไม่โดนส่วนสำคัญ ถ้าเขาเป็นอาการทางสมองหรือพิการไปมึงก็ซวยแน่"
"กูสงสารเขาว่ะ มึงดูดิ หน้าตาน่าจะน่ารักมากๆอ่ะ ออกสวยด้วยซ้ำ ตอนแรกกูนึกว่าผู้หญิง แต่กูเห็นชั้นในกับตรงนั้นกูถึงรู้ว่าไม่ใช่"
"กูส่งผลเลือดไปละ ไว้พรุ่งนี้เช้าคงรู้ กลัวเขาจะเป็นเอดส์ว่ะ เพราะช่องทางฉีกขาดเลย ส่วนอื่นก็มีหน้าบวม ตาบวม บั้นท้ายและสีข้างช้ำ ถลอกตามตัวนิดหน่อย ไม่มีอะไรหัก "
"ทำไมถึงต้องมาโดนอะไรแบบนี้วะ แล้วไอ้คนทำมันเป็นใครวะ สัตว์เอ้ย กูจะสั่งจับเข้าคุกให้หมด ลูกน้องกูยังมี เออ ไอ้ไท มึงพอจะหาประวัติเขาได้ไหมวะ กูอยากรู้ เช่น ชื่อ หรือ บ้าน กูจะรับผิดชอบที่ชนเขาเอง ส่วนเรื่องโดนรุมต้องให้เขาตัดสินใจ บางทีคนเขาก็ไม่อยากอับอาย ตำรวจก็ใช่จะช่วยได้เสมอไป "
"กูจะลองหาดู เออมึง โทรศัพท์เขาไง ลองดูสิ "
"เปิดไม่ติดว่ะ ไม่รู้แบตหมดหรือโดนกระทืบเพราะสภาพแย่มาก "
"เฮ้อออ ดีนะเขาวิ่งออกมาเจอมึง ไม่อย่างนั้นคงนอนตายอยู่แถวป่านั่นแหละ เขาค้อคนพลุกพล่านที่ไหน"
"คงเป็นชะตาให้กูมาเจอเขามั้ง ก็ดีละมึง ได้ช่วยชีวิตคน แล้วนี่มึงไปไหนต่อ ตีห้าแล้ว"
"กูออกเวรแปดโมงเช้า คุณอธิป เจ้าของไร่และรีสอร์ทชื่อดังครับ ถ้าจะอยู่เฝ้าก็รีบบอก หรือจะจ้างพยาบาล แต่ที่จริงไม่ต้องก็ได้นะธิปมึงกลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวรอเขาฟื้นกูจะสั่งให้พยาบาลโทรตาม"
"กูเฝ้าเอง ไม่เป็นไร มึงไปทำงานไป ขอบใจมากนะเว่ย"
"เออๆ พักผ่อนด้วยล่ะมึง"
.
"ได้ที่อยู่มาแล้วครับนาย เป็นลูกชายแม่ค้าขายขนมเบื้อง อยู่กับแม่แค่สองคน พ่อตายแล้ว แต่ไปทำงานกรุงเทพฯได้หลายเดือนแล้ว ส่วนที่กลับมาเพราะมาเยี่ยมแม่ นี่ครับรายละเอียด"
"ชื่อ วัน หรอ ยังเด็กอยู่เลยสินะ"
"ส่วนคนทำนี่ผมให้พวกไอ้เลมันสืบอยู่ แต่รอให้คุณเขาฟื้นนน่าจะได้เรื่องเร็วกว่านะครับ"
"อืมม มึงเอาเสื้อผ้ามาให้กูแล้วใช่ไหม เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อนนะ เลือดเปื้อนเสื้อเต็มไปหมด มึงเฝ้าเขาด้วยล่ะ ถ้าตื่นก็เอาน้ำให้ดื่มก่อน เดี๋ยวกูออกมา"
.
.
"ฮึ่กกก .. แม่จ๋าา . ช่วยวันด้วย .. ช่วย .. ด้วย"
"คุณ ! คุณ.! นายๆ ออกมาพอดี คุณเขาเพ้อถึงแม่ แล้วก็บอกช่วยด้วย ช่วยอะไรวันๆด้วยอ่ะ"
"อืม สงสัยจะละเมอน่ะ มึงไปเตรียมซื้อข้าวมาไป กูหิวละ "
"ได้ครับนาย"
.
"ทำไมผู้ชายตัวเล็กๆแบบนี้ถึงโดนคนชั่วทำซะยับเยินขนาดนี้วะ กูไม่เข้าใจจริงๆ"
"ฮัลโหล แม่ครับ ธิปคงไม่ได้กลับบ้านนะ อย่าเพิ่งด่า พอดีมีเรื่องที่ไร่นิดหน่อย .. รีสอร์ทปกติครับ ทัวร์จีนลงสิบคัน ครับๆ รักแม่นะ อย่าออกสมาคมบ่อย พักบ้าง ครับ จะรีบกลับครับ"
"แม่ . วัน .. เจ็บ "
"วัน วัน ! เฮ้อ เพ้อทั้งคืนเลย น่าสงสารฉิบ"
"ช่วยด้วย .. ช่วย .."
"ชู่วววว .. ไม่มีใครทำอะไรแล้วนะ วันปลอดภัยแล้วนะ .. หนาวล่ะสิ อ่ะ ห่มผ้าไปอีกชั้น "
.
"นายทานอันนี้ด้วย บำรุงร่างกาย"
"เออๆ มึงนี่บังคับกูจริง กูไม่ชอบแดกรังนกซื้อมาหาเตี่ยมึงหรอ"
"โด่ คุณหญิงสั่งตลอดว่าต้องให้คุณชายทาน"
"เออๆ นี่เมื่อไหร่เขาจะตื่นวะ กูกลัวเขาจะเป็นอะไรเพราะเรา"
"นี่มันกี่ชั่วโมงเอง นายอย่าเพิ่งกังวลสิ ผมว่าเขาต้องหายนะ"
"เพราะมึงเลย นี่ ขอตบที มีคนเดินมาก็ไม่รู้จักดู ดีนะกูเห็นทัน"
"อุบัติเหตุน่าาา นายก็"
"กูจะหักเงินเดือนมึงคอยดู"
"นายอย่าใจร้ายสิ แค่นี้ก็จะไม่พอกินแล้ว"
"แค่กก แค่กกก "
"เสียงใครวะ นาย นาย คุณเขารู้สึกตัวแล้ว"
TBC.
..................................................................
หรือเขาจะเป็นพระเอกของวันกันนะ มาต่อให้นิดหน่อย เจอกันตอนหน้าเต็มๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ