หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58)

[ka[ze]na]

ไปร์ทหายไป สี่วันแล้วนะ.......

[hormonesyj]

สงสารวันมาก เรื่องจะเป็นยังไงต่อไปก็ขอให้จบลงด้วยดี
วันเอ๊ย ชีวิตมันน่าสงสาร 

[Akikojae]

ผู้มีพระคุณ




"ทำไมเราต้องมากับเขาด้วยล่ะแม่" กูถามแม่ ตอนนี้เรานั่งอยู่บนรถของคุณอธิป ผ่านมาอาทิตย์เต็มๆที่อยู่โรงพยาบาล ไม่ได้ติดต่อใครเลย แผลที่ช่องทางเริ่มปิดสนิทแล้ว ส่วนอาการฟกช้ำ ปวดเมื่อยตอนนี้หายแล้ว เหลือแค่ทานยาให้ครบตามที่หมอสั่งเป็นพอ ระหว่างที่นอนอยู่โรงพยาบาลก็มีแค่แม่กับคนขับรถคุณอธิป เห็นว่าเขากลับบ้านที่กรุงเทพฯ ก็ต้องขอบคุณเขานะ ถ้าไม่ได้เขากูอาจจะนอนตายอนาถอยู่ข้างทางไปแล้ว


"เรากลับไปอยู่บ้านไม่ได้แล้ว..." แม่พูดแล้วลูบหัวอย่างเหนื่อยใจ แม่รักบ้านหลังนั้นมาก ทำไมล่ะ เราจะไปไหนกัน


"ถ้าเราอยู่ที่นั่น แม่กลัวว่าเสี่ยมันจะส่งคนมาทำร้ายเอ็ง ข้าไม่ยอมหรอก นี่ก็เก็บของใช้จำเป็นมาหมดแล้ว แต่บ้านก็ยังอยู่นะ แม่จะไปทำงานที่รีสอร์ตคุณอธิป ไปเป็นแม่ครัวน่ะ เอ็งจะว่าไงวัน แม่ไม่ได้อยากบังคับหรอกนะ แต่แม่ไม่อยากให้เอ็งกลับไปกรุงเทพแล้ว" 


กูมองแม่ที่ตอนนี้เริ่มมีผมหงอก ใบหน้าซีดเซียวดูอิดโรย นี่กูทำให้แม่ต้องเหนื่อยมาขนาดไหน ต่อไปนี้แม่ต้องการอะไร วันคงต้องให้แม่ทุกอย่าง .. รถขับขึ้นไหล่ทางมาจนถึงรีสอร์ทแห่งหนึ่ง 'เขาค้อวันวาน' กูจำได้ ครั้งที่แล้วไปท์เป็นคนพามา ของคุณอธิปหรอกเหรอเนี่ย  พูดถึงไปท์แล้วก็คิดถึงมัน เดี๋ยวคงต้องหาซื้อโทรศัพท์ใหม่ จะได้ติดต่อวาด้วย ตอนแรกก็สงสัยทำไมมันไม่ไปถามแม่กูที่บ้านว่าอยู่ไหน แต่แม่ออกมาแล้วนี่เอง เอาเถอะ ซิมคงใช้งานได้อยู่ เดี๋ยวหาสองแถวเข้าเมืองไปกดตังซื้อใหม่ละกัน


.


"มากันละหรอ ฉันชื่อน้อยนะ เป็นหัวหน้าแม่บ้านที่นี่ เธอมาเป็นหัวหน้าแม่ครัวคนใหม่สินะ นั่นลูกชายเรอะ หน้าตาสะสวย นี่ถ้ามีนม คงดูไม่ออก" ป้าแม่บ้านพูด ป้าแกอวบๆ อายุน่าจะเยอะกว่าแม่นะ


"เรียกฉันเวียงก็ได้จ้า นี่ลูกชายชื่อวัน หน้าตาแบบนี้แหละ หนุ่มตอมเต็ม ฮ่าา"  แม่ยังจะเล่น ตอมขี้ล่ะสิ เฮ้อ นึกถึงพวกที่ข่มขืนกู กูล่ะอยากฆ่ามันด้วยตัวเองจริงๆ


"นี่ห้องเธอสองคน เธอขนของมาแล้วนี่ นอนไปก่อนเนอะ ที่นี่ถ้าเป็นคนทำงานต่างด้าวต้องนอนห้องเดียวกันหลายคน แต่เธอเป็นหัวหน้าแม่ครัว นายเขาเลยให้พักห้องแยก อยู่ด้วยกันคงไม่เป็นไรเนอะ แม่ลูกกัน" 


หลังจากพาไปดูห้อง ป้าน้อยก็พาไปดูห้องอาบน้ำ ห้องครัว ที่นี่ใหญ่โต สร้างบนเขาลูกใหญ่มีสารพัดครบครัน ก็เข้าใจมาเปิดเนอะ เฮ้อ คิดถึงเพื่อนๆที่บาร์จัง กูคงต้องไปในเมืองก่อนเย็นค่ำ ไม่อย่างนั้นจะหารถลำบาก


.


"พี่เปี๊ยก  วันจะเข้าเมือง ไปรถอะไรได้บ้างอ่ะ". กูปลีกตัวออกมา ให้ป้าน้อยกับแม่เดินดูครัวกันไป แล้ววิ่งออกมาที่จอดรถ เห็นพี่มันกำลังจะขึ้นรถพอดี จะไปไหนหว่า


"เอ็งรออยู่นี่แหละ ไปทำไมในเมือง มันไม่มีรถหรอกนะ" พี่มันพูด แล้วแบบนี้กูจะไปยังไงล่ะ


"ผมจะไปซื้อมือถือใหม่"


"นายเขาสั่งไว้ว่าจะซื้อมาให้ นี่กำลังจะออกไปรับ เอ็งไปจัดของ จัดห้องเถอะ เดี๋ยวนายมาข้าจะไปเรียก"


สรุปกูต้องระเห็จตัวเองออกมา คนงานก็ทำงานกันไป นี่ประมาณบ่ายสามโมง แขกที่พักที่นี่จะอยู่อีกโซนนึง ส่วนตรงนี้เป็นส่วนกลางของรีสอร์ท มีของโชว์ ห้องอาหารดาดฟ้า เวที วงดนตรีครบครัน กูเดินไปหาแม่ขอตัวเข้าห้อง ห้องพักเป็นห้องสี่เหลี่ยมไม่เล็กเกินไป มีเตียง ตู้เสื้อผ้า โทรทัศน์ พัดลม ตู้เย็น ของใช้อื่นๆ นี่แม่ขนของในบ้านมาเกือบหมดเลยหรอ กูพับผ้าเก็บในตู้ เตรียมถุงยาไว้กินตอนเย็น ค่ารักษาเขาก็จ่ายให้หมด เป็นคนดีจริงๆ ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน


.


"อ่ะ โทรศัพท์เอ็ง นายบอกขาดเหลืออะไรก็บอก เอ็งนี่มันโชคดีจริงๆ ตอนแรกนึกว่าจะไม่รอดแล้ว สภาพยับเยินซะขนาดนั้น"  พี่เปี๊ยกมาเคาะประตูแล้วยื่นกล่องโทรศัพท์มาให้แล้วเดินกลับไป .. ซัมซุงจอใหญ่หรอ กูใช้ไม่ค่อยเป็นหรอก ดีที่ใส่ซิมธรรมดาได้ คนแรกที่กูจะโทรหาคือวา มันจะคิดถึงกูบ้างไหม


(( ไอ้วัน ! ฮืออออออ มึงหายไปไหน มึงรู้ไหมกูแทบบ้า นึกว่ามึงเป็นอะไรไปแล้ว มึงอยู่ไหน มึงเป็นไงบ้าง มึงบอกกูสิ ))


"ใจเย็นมึง กูสบายดีแล้ว พอดีกูมีเรื่องนิดหน่อย โทรศัพท์กูพัง เพิ่งซื้อใหม่ มึงสบายดีนะ "


(( กูสบายดีวัน กูได้ที่เรียนแล้ว กูหาเผื่อมึงไว้แล้วนะ มีแบบเรียนที่บ้านด้วย เออ นี่จะกลับมาเมื่อไหร่ ไปท์มันติดต่อมึงไม่ได้ ม้นจะเป็นบ้าอยู่แล้ว มันกลับบ้านไปหามึงก็ไม่เจอ ข้างบ้านมึงตอบไม่รู้อย่างเดียว นี่มึงกับแม่ไปไหนกันอ่ะ ))


"กูมาอยู่ที่ใหม่ละ ไว้กูจะเล่าให้ฟังนะ แล้วนี่คุณดริณล่ะ ยังดีอยู่ใช่ไหม คือกูอยากคุยด้วยหน่อย กูคงไม่กลับไปที่บาร์แล้ว แม่กูห่วงกูอ่ะ "


(( เขาไปทำงาน เรื่องนี้กูจะคุยให้เอง มึงไม่ต้องห่วงนะ กูเข้าใจ .. แต่กูคิดถึงมึงนะ เออ แล้วไปท์ล่ะ มึงจะทิ้งน้องมันหรอ ))


"ไม่ใช่ แต่บ้านมันก็อยู่เพชรบูรณ์นี่หว่า เดี๋ยวกูโทรหามันเอง มึงดูแลตัวเองด้วยนะ เดี๋ยวกูขอเคลียร์อะไรให้เรียบร้อยก่อน กูจะเล่าให้มึงฟังทั้งหมด แค่นี้ก่อนนะ "


กูวางสายจากวา ดีใจที่มันยังคิดถึงกู ดีใจที่เห็นมันได้ดีและมีความสุข กูกดดูข้อความจากสายที่ไม่ได้รับ ไอ้ไปท์กับไอ้วาเป็นร้อยๆสาย มีเจนี่ด้วย ส่วนคุณอมรตั้งแต่กูบล็อกเขาไป บางทีมีเบอร์แปลกๆโทรมากูก็ไม่ได้รับสาย ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว พอแล้วกับการเป็นเมียบำเรอ. การขายตัวให้ผู้ชาย



(( พี่วัน!! พี่จริงๆด้วย พี่อยู่ไหน ผมแทบบ้าตายแล้วรู้ไหม พี่ทำไมทำแบบนี้ ผมจะคลั่งวันละหลายร้อยรอบ พี่สบายดีไหม คิดถึงนะ ผมคิดถึงพี่ ))


"กูคิดถึงมึงเหมือนกัน ไปท์อยู่ไหน กูมีเรื่องจะคุยกับมึง แต่อยากคุยต่อหน้า กูอยู่เพชรบูรณ์ มึงลงมาหากูได้ไหม"


(( พรุ่งนี้เย็นๆผมจะรีบไปนะ ผมดีใจนะที่พี่คิดถึงผม ผมนึกว่าพี่หนีผมไปแล้ว พี่ไม่มาอยู่กับผมแล้วหรอ ผมรอพี่อยู่นะ ))


"กูมีเรื่องจริงๆ แม่กูต้องการกูดูแล กูอยากไปอยู่กับมึงแต่ไม่ได้ เข้าใจกูนะไปท์ กูยังรู้สึกดีกับมึงนะ เงินมือถือจะหมดแล้วล่ะ เออ ฝากเก็บของที่ห้องมึงมาด้วยนะ ไว้เจอกัน ดูแลตัวเองด้วย"



(( ผมรักพี่นะ แล้วผมจะรีบไปหา ))



เคลียร์ปัญหาทางนี้แล้ว ต่อไปคงต้องคุยกับกับคุณอธิป จะให้กูช่วยแม่ในครัวหรือออะไรก็เอา กูจะไปขอบคุณเขาด้วยที่ช่วยกูไว้หลายๆอย่าง



"สวัสดีครับ" กูไหว้คุณอธิป หลังจากถามคนงานว่าห้องเขาอยู่ไหน คนงานชี้มาที่ออฟฟิศใต้รีสอร์ท ..  จากที่เคยเห็นเขาในห้องพยาบาลตอนนั้นกับตอนนี้แตกต่างกันมาก เขาดูเป็นคนแข็งๆ ไม่ค่อยใจดี แต่ที่จริงแล้วเขาเป็นคนมีน้ำใจที่ดีมากคนนึง


"ว่าไง สบายดีแล้วนะ นั่งลงสิ ยังเจ็บ เอ่อ ตรงนั้นอยู่ไหม" เขาถามรัวๆแต่หน้านิ่งมาก กูไม่ค่อยกล้าสบตา เขาเปรียบเสมือนเป็นผู้มีพระคุณกับกู


"ครับ ดีขึ้นเยอะเลย ทำไมคุณถึงให้แม่กับผมมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ"


"แม่นายอยากพานายไปจากที่นี่ แต่ฉันเห็นว่าที่รีสอร์ทปลอดภัย เผอิญแม่ครัวคนเก่าจะกลับไปอยู่บ้านต่างจังหวัด ฉันถามแม่นายก็บอกทำกับข้าวเป็น เลยให้มาลองดู" เขาตอบดูเอกสารในมือไปด้วย


"ขอบคุณคุณอธิปมากๆนะครับ ผมมันคนสิ้นหวัง ถ้าไม่ได้คุณผมคงรู้สึกผิดกับแม่มาก" กูไหว้เขา น้ำตาเริ่มคลอ ไม่คิดว่าจะมีคนดีแบบนี้ในโลก


"เอาเถอะวัน ฉันก็รู้สึกผิดที่ขับรถชนนาย และก็สงสารที่นายต้องมาโดนพวกชั่วมันทำร้าย ไม่ต้องกังวลนะ นายทำอะไรเป็นบ้างล่ะ ฉันจะจ้างทั้งแม่นายแล้วก็นาย ที่นี่มีงานเยอะ เราเพิ่งเปิดสนามยิงปืนกับสนามเทนนิส สระว่ายน้ำเราก็มี เอางี้ นายพักไปก่อน อีกอาทิตย์ค่อยให้คำตอบว่าจะทำอะไร แต่ถ้าว่างๆไปช่วยแม่ในครัวก่อนก็ได้นะ "


"ขอบคุณจริงๆครับ ผมจะไม่ลืมบุญคุณคุณอธิปเลย งั้นผมขอตัวนะครับ"


กูลาออกมา วันนี้เคลียร์ไปหลายเรื่องแล้ว ค่อยโล่งอกหน่อย กูเดินออกมาด้านนอก เดินเลาะไปทางสนามยิงปืน กว้างจัง เดินตัดไปอีกเป็นสระว่ายน้ำในร่ม ดูน่าเล่นมากๆ แถมมีฟิตเนสห้องกระจกอีก มีคนกำลังใช้อยู่ด้วย อยู่ที่นี่กูจะทำอะไรดีนะ คิดยังไม่ออก แต่ที่แน่ๆ คงต้องขอเขาเรียนให้จบวุฒิมอหก จะได้เผื่อเอาไว้ทำงาน คงไม่อยู่กับเขาไปตลอดชีวิตหรอก


.



"กินข้าวแล้วก็กินยาซะ พรุ่งนี้แม่จะต้องตื่นหุงข้าวตีห้า ออกไปตลาดแล้วกลับมาจัดของเตรียมทำอาหารเช้าให้แขก เอ็งพักไปก่อน ตื่นแล้วค่อยไปช่วย เข้าใจไหมวัน"


"ได้แม่ เดี๋ยววันช่วย" กินข้าวกินยาเสร็จก็ไปอาบน้ำ ห้องน้ำอยู่ด้านนอก แค่เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึง ห้องน้ำสะอาด มีถังใบใหญ่ มีฝักบัว ชักโครก .. กูเดินผ่านมา ห้องคุณอธิปอยู่ในสุด เป็นห้องกระจกปิด หรูสุดละ ถัดมาเห็นว่าห้องรับแขก เอาไว้เวลาญาติๆเขามา ส่วนห้องคนงานอื่นๆอยู่หลังๆ ไม่เกี่ยวกับในนี้ ด้านนอกเขาปิดไฟกันหมดแล้ว กูเดินไปดูเห็นแค่พี่ผู้จัดการที่นั่งดูบัญชีอยู่ เลยเดินกลับห้อง แม่หลับไปแล้ว กูกำลังจะนอน แต่ไปท์มันโทรมาคุย คุยกันอยู่นานจนแบตจะหมดถึงได้วาง เอามือถือไปชาร์จ เดินผ่านกระจกก็ยืนมองตัวเอง ผมเผ้าก็เริ่มยาว หน้าตาก็ยังซีดๆ ไม่สดใส กูจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานไหมวะ ไม่ชอบใจเลย


.


เช้านี้กูตื่นมาตอนที่แม่กลับมาจากตลาด กูรีบอาบน้ำทำธุระแล้วออกไปช่วยแม่ทำอาหารเช้า เป็นบุฟเฟ่ต์บริการผู้ที่มาพักที่นี่ มีข้าวต้มทะเล ข้าวต้มหมูสับ ขนมปัง ไส้กรอก แฮม แยมต่างๆ มีน้ำส้มคั้น น้ำร้อน กาแฟ โอวันติลชงเอง เราเตรียมจนเสร็จสรรพ เด็กๆชาวดอยก็ยกขึ้นไปจัด เสร็จแล้วแม่ก็ทำอาหารให้คุณอธิป มีผัดยอดฟักแม้วกับต้มยำกุ้ง หืม อาหารเช้าเขากินแบบนี้เลยหรอ


"เอ็งยกไปให้นายไป อยู่ในห้องทำงานน่ะ" ป้าน้อยบอก กูพยักหน้าแล้วยกสำรับไป กูวางจองไว้เก้าอี้ไม้สักก่อยจะเคาะเพื่อขออนุญาติ


"อ้าว ยกมาเองหรอ เข้ามาสิ" เขาเดินมาเปิดประตูกระจกให้ กูเดินเอาอาหารเข้าไปวาง วันนี้เขาใส่ชุดธรรมดา เสื้อโปโลสีฟ้ากับสามส่วนสีดำ ดูหล่อแบบสมาร์ทๆหน่อย


"เดี๋ยวผมไปเอาน้ำให้" กูบอกเก็บถาดออกมา แม่เตรียมน้ำไว้ให้แล้วเป็นน้ำส้ม ถ้วยกาแฟแล้วก็น้ำเปล่า อ่อ รายการทั้งหมดป้าน้อยเป็นคนสั่งหรอเนี่ย


"นี่ครับ " กูจัดน้ำท่าวางให้เขา แล้วเตรียมลาออกมา


"ฝีมือแม่นายอร่อยมาก รู้งี้จ้างมาอยู่ด้วยกันซะนานแล้ว" เขาตักน้ำต้มยำซด ดูท่าทางเอร็ดอร่อยมาก


"ครับ ผมจะบอกแม่ให้ว่าคุณชม" กูบอกแล้วรีบออกมา มันแปลกๆไงไม่รู้ เห็นเขาแล้วภาพมันทับซ้อนดับคุณอมรตลอดเลย


"แม่! นายเขาบอกฝีมือแม่อร่อยมากๆ"


"จริงหรอวะ ฮ่าาา  ดีๆ ข้าจะได้ตั้งใจทำ ไปๆพักก่อน เด็กๆเตรียมของไว้นะ เดี๋ยวป้าออกมาทำอาหารเที่ยง"


แม่พากูกลับเข้าห้อง นางบอกว่าไม่ต้องออกไปตัดผมหรอก นางจะทำให้ กูเลยลองเชื่อใจคุณนายดู มาอยู่นี่แม่ดูแจ่มใสขึ้น แถมได้เพื่อนวัยใกล้เคียงด้วย เห็นแม่ยิ้ม กูก็ยิ้มตาม


"เสร็จละ แหม่ หล่อจริง ฟอดดด" แม่พูดแล้วก้มมาหอม หล่อเหล่ออะไรล่ะแม่ก็


อาหารเที่ยงเป็นอาหารตามสั่ง คือไม่มีเลี้ยงบริการ ต้องรอลูกค้าสั่งเท่านั้น ก็มีไม่เยอะมาก เพราะเมื่อเช้าคณะทัวร์กลับไปพอดี มื้อเที่ยงแม่เลยไม่ต้องเหนื่อยมาก


"มื้อเย็นครับ" กูเอามื้อเย็นมาเสิร์ฟ ที่จริงเรียกมื้อค่ำดีกว่าก็ตอนนี้จะสองทุ่มละ เพราะตอนเย็นอาหารจะเป็นทางการมาก ลูกค้ามานั่งชิวหลายคน ทำกันเกือบไม่ทันแหนะ ที่ขายดีที่สุดก็มี กุ้งราดน้ำมะขาม กับ ปลาสามกษัตริย์ ยอดฟักแม้ว แกงส้มดอกแค กลิ่นหอมยั่วยวนทั้งนั้น ส่วนคุณเขาเห็นว่าไปตรวจความเรียบร้อยมา นี่เพิ่งกลับมา พี่เปี๊ยกวิ่งไปสั่งข้าวในครัว กูเลยต้องยกมาให้ เพราะไม่มีใครว่าง



"ตัดผมใหม่หรอ ทรงนี้ดูน่ารักสดใสดีนะ"  เขาพูด สังเกตคนอื่นด้วยเหมือนกันแฮะ


"แม่ตัดให้ครับ แกบอกว่ารุงรัง" กูพูดขำๆ ยืนลูบหัวตัวเอง มันเป็นรองทรงพอดี ผมหน้าม้าประปราย


"แม่นายนี่เก่งทุกเรื่องเลยเนอะ ไม่แปลกที่เลี้ยงนายมาได้ตัวคนเดียว" เขาชมแม่ ดีใจจัง แม่รักกูมาก กูก็รักแม่มากๆเหมือนกัน


"ขอบคุณครับ" กูไหว้เขาแล้วออกมา ไม่ยืนรบกวนการกินมื้อค่ำ วันนี้แม่ทำข้าวผัดกุนเชียงกับต้มโคล้งให้ พี่เปี๊ยกบอกนายอยากทาน ก็ดี กินง่ายดี


หลังจากสี่ทุ่มปิดครัว เด็กๆเก็บล้างเรียบร้อย เราก็กลับห้อง อาบน้ำ แต่งตัว เตรียมนอน พรุ่งนี้เย็นไปท์จะออกจากกรุงเทพฯ ถึงนี่ก็ตีหนึ่งได้ สงสัยต้องรออีกวันถึงจะได้เจอ ช่วงนี้กูคงช่วยแม่ในครัวไปก่อน ไว้รู้ว่าอยากทำอะไรค่อยไปบอกคุณอธิป ทำไมเขาช่างเป็นคนดีขนาดนี้นะ เห็นป้าน้อยเล่าว่า เขาให้โอกาสทุกคนเข้ามาทำงาน จะคนไทย คนเขา เขาก็รับ แถมเวลาใครป่วย เขาก็ให้คนพาไปหาหมอ มีที่อยู่ให้ ดีจัง  .. พูดถึงหาหมอ ตั้งแต่กินยามาแปดวัน ตอนนี้เริ่มเวียนหัว มวนท้องน้อยลงละ แม่งอย่างกับคนท้อง ไม่ชอบเลย กินของคาวหวานก็ไม่ได้





TBC.

 

..................................................................

 
 

ช่วงนี้เป็นเรื่องของวันอย่างเดียวน้าาา ใครคิดถึงวาขอติดไว้ก่อนนะคะ
เคลียร์งานเสร็จจะรีบปั่นมาให้เลยค่ะ
มีคำผิดหรืองงตรงไหนท้วงได้เลยนะคะ
ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ

[Maytbb]

ขอให้วันเจอแต่สิ่งดีๆนะ 

[meili run]

ชีวิตหนอชีวิต เจ้าจะประสบแต่เรื่องร้ายได้อย่างไร ขอเพียงเป็นคนดี มันคงดีขึ้นสักวัน

รอค่ะ

[hembetaro]

อ่ะ หรือคุณอธิปจะเป็นญาติกับคุณอมรกันนะ 

ปล. แกงส้มดอกแค เขียนอย่างนี้จ้ะ  ไม่ใช่แคร์ น๊าาาา 

[Biwty...]

 

[manutty]

ซาบซึ้งกับความรักของแม่ลูกมากๆ แม่วันเป็นหญิงแกร่งและอ่อนโยนในคราเดียวกัน เป็นที่พึ่งทางกายทางใจที่ดีสำหรับคนเป็นลูกจริง ๆ  ถ้าไม่มีแม่วันคงจะโดดเดี่ยวและคิดสั้นได้เมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ ดีใจที่วันกำลังจะผ่านความทุกข์ความโชคร้ายไปได้สักที  ส่วนเรื่องน่ากังวลก็คงเป็นเรื่องของไปรท์แล้ว ว่าถ้ามาเจอวันและได้รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น จะรับได้และรักวันเหมือนที่พูดหรือเปล่า บางครั้งความโชคร้ายมันก็วัดใจคนเหมือนกันว่าจะมีใครรักเราจริง เหลือเพื่อนแท้กี่คน และถ้าผ่านไปได้จะทำให้เราเข้มแข็งขึ้น ซึ่งเชื่อว่าวันทำได้แน่นอน เพราะมีแม่อยู่เคียงข้าง และรวมถึง วา เจนนี่ รัก อาย ด้วยที่เชื่อว่าไม่ทิ้งวันแน่นอน  สำหรับอมรคงต้องมีบทบาทอีกแน่ เพราะยังไม่เคลียร์เท่าไหร่ ถ้าเจอฝากวันตบๆๆๆๆ กระโดดถีบหน้า สักหลายๆทีนะ รวมถึงอีน้ำด้วยยังไม่ได้เอาคืนมันเลย จัดให้สักหน่อยนะคนเขียน 
 
ส่วนคุณอธิปนี่จะเป็นพระเอกโค้งสุดท้ายของวันหรือเปล่า ยังไม่อาจคลาดเดาได้ เพราะท่าทีเหมือนยังไม่ชัด อาจจะแค่สงสาร เห็นใจ วันที่โชคร้าย รวมถึงรับผิดชอบที่ตัวเองขับรถชนวันด้วย จากความรู้สึกในตอนนี้นะ คงต้องดูต่อไปถ้าซีรีย์นี้ยังอีกหลายๆๆๆๆตอนก็จะตามไปดู จนกว่าจะแน่ใจว่า  วัน  วา แน่นอน  ไปๆมาๆ จบที่อีคู่นี้อีกแล้ว 

ในส่วนของวาดูมีความสุขดี แต่ทำไมเหมือนจะยังไม่สุขสุดๆ ไม่รู้ แอบหวั่นๆว่าจะมีมาม่าสำหรับ วา กับ ดริณ  ก็ต้องตามดูเช่นกัน สู้ สู้ วา วัน 

[AMMY★]

ขอเม้นตอนที่แล้วก่อน เจ็บปวดแทนวันมาก แม่วันกับวันต้องสู้นะ
ส่วนคุณอธิปกับไปท์ใครจะเป็นพระเอกล่ะเนี่ย เดี๋ยวมาอ่านนัค่ะ 

[fay 13]

 

[kitwiphat]

 วันเป็นคนดีจริงๆๆรักแม่มาก...แต่ยังไงวันอย่าทิ้งไปท์นะสงสารน้อง

[jamlovenami]

ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้นะวัน

ลำบากก็อดทนไป แล้วก็ดีใจด้วยที่คิดได้ กลับมาอยู่ดูแลแม่น่ะดีแล้ว ^^

หวังว่ารักวุ่นๆจะจบลงด้วยดีน่ะนะ

ปล.รักคนแต่งจัง  ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มานะคะ

[Dee^daY]

เส้นทางเดิน เส้นใหม่ ที่สดใส ..

[mystery Y]

เริ่มต้นชีวิตใหม่ซะทีนะวัน...

[muiko]

ขอให้วันโชคดีกะเค้าจริงๆทีเถอะ
กะไปรท์ จะเปนยังไงนะ 
สงสารจัง

[Yunatsu]

ยังไงเนี่ยยยย ไปรท์จาเอาไงหว่าาาาาาา

[AMMY★]

เราชอบเรื่องนี้นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ตอนแรกนึกว่าจะแรงแบบไม่มีสาระ
แต่เนื้อเรื่องดำเนินมาจนวันคิดได้ คือดีงามมากๆ
คนเม้นอาจน้อยลง แต่ก็ตามตลอดน้า กลัวคนเขียนท้อค่ะ
สู้ไปด้วยกะนค่ะ ตอนล่าสุดวันดีมาก แถมอธิปดูไม่หลี ไม่อะไรเลย ก็ดีค่ะ 

[myapril]

ขอให้เรื่องราวต่างๆมันดีขึ้นไปอย่างนี้เรื่อยๆนะวัน
คุณอธิปมาวินป่ะเนี่ย แต่ไปป์กำลังจะมาใช่ไหม

[PoPuAr]

ชีวิตวันและแม่จะต้องดีวันดีคืน  โชคดีแค่ไหนที่ได้เจอคนดีๆอย่างคุณอธิป

แต่จะโชคดีกว่านี้ ถ้าได้คุณอธิปมาเป็นสามีคนเดียวและตลอดไป อิอิ

[loveaaa_somsak]

วันเลือกเส้นทางที่ถูกแล้ว

[Akikojae]

ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้นะวัน

ลำบากก็อดทนไป แล้วก็ดีใจด้วยที่คิดได้ กลับมาอยู่ดูแลแม่น่ะดีแล้ว ^^

หวังว่ารักวุ่นๆจะจบลงด้วยดีน่ะนะ

ปล.รักคนแต่งจัง  ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มานะคะ

เราชอบเรื่องนี้นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ตอนแรกนึกว่าจะแรงแบบไม่มีสาระ
แต่เนื้อเรื่องดำเนินมาจนวันคิดได้ คือดีงามมากๆ
คนเม้นอาจน้อยลง แต่ก็ตามตลอดน้า กลัวคนเขียนท้อค่ะ
สู้ไปด้วยกะนค่ะ ตอนล่าสุดวันดีมาก แถมอธิปดูไม่หลี ไม่อะไรเลย ก็ดีค่ะ 

ขอบคุณมากๆค่ะ คนเขียนไม่ซีเรียสเรื่องเม้นหรือคนอ่านเน้อ
ตอนแรกคิดว่าคงไม่มีใครอ่านหรอก แต่ตอนนี้เกินคาดมากค่ะ
เคยเขียนเรื่องอื่นแต่ไม่ค่อยมีคนเม้นเราก็เขียนจนจบค่ะวางใจได้
จะพยายามเขียนให้ดีกว่านี้นะคะ เพิ่งเริ่มหัดเขียนไม่นานเลยได้แค่นี้
รักคนอ่านทุกคนเหมือนกันค่ะ
 

[Apple_matinie]

เรื่องมันกำลังดำเนินไปด้วยดีใช่มั้ยยยยยยย


 

[mapreaw]

ต่อไปนี้ขอให้วันเจอแต่สิ่งดีๆนะ

[t2007]

สนุกมั๊ง บอกเลยว่า มาก กินใจน้ำตาหยด เบื้องหลังสังคมที่แปดเปื้อน เรื่องจริงยิ่งกว่านิยายเย๊อะ แต่ไม่อยากรับรู้ หดหู่เกิน

[ka[ze]na]

เฮ้อ....คิดถึงวันนะ สู้ๆ

[gogoh2007]

มาต่อไหมงับ :katai5:วันนี้ รอ ๆ อยากอ่านมากมาย
เมื่อไรจิปิ้งกะผู้มีพระคุณ อิอิ
ไปต์ ก็ดี แต่ พึ่งไม่ได้เท่าคุณอธิป แต่ก็อยากให้จบกะไปส์ดี ๆ เป็นพี่น้องที่หวังดีต่อกันคงจะดีนะ วันจะได้มีความสุข 

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

ขอให้ชีวิตวันเจอแต่เรื่องดีๆ คิดถึงแต่แม่ก็มีความสุขแหล่ะ

[Roman chibi]

สู้ๆนะวัน โชคดีมากเลยที่ยังมีคนช่วยเหลือ
คนเขียนแต่งเก่งมาก อ่านจนอิน น้ำตาซึมเลย 

[gimini]

ชีวิตวันกำลังจะดีขึ้นแล้วใช่ไหม  คุณอธิปจะเกี่ยวข้องอะไรกับคุณอมรไหมเนี่ย แอบเชียร์คุณอธิปไม่ม่อ ไม่จีบ ดูใจดีอบอุ่นๆ

[hormonesyj]

วันจะได้พบคนดีแล้วใช่มั้ยคะ รอวันนี้มานานบางทีเราอยากให้ครเขียนเขียนอย่างละเอียดไปเลย
เราไม่ขี้เกียจอ่านหรอกค่ะ ยิ่งยาวยิ่งดี สู้ๆนะคะ จะตามอ่านจนจบค่ะ