จบปัญหา"จะเอาจริงๆใช่ไหมวัน" คุณอธิปถามกูที่ยืนอยู่หน้าห้องไปท์ ก่อนที่จะกลับบ้านไปจัดการเรื่องแม่ กูต้องจัดการปัญหาเรื่องไอ้ไปท์ซะก่อน ในเมื่อเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากปัญหาตรงนี้ กูก็คงต้องตัดใจ .. รักนะ ไม่ใช่ไม่รัก แต่ถ้าให้พูดว่ารักแบบไหน ตอนนี้กูว่ากูรู้ตัวแล้วว่ากูรักมันแค่น้องชาย น้องชายที่คอยเป็นห่วงเป็นใย น้องชายที่สนิทที่สุด ..
ก๊อก ก๊อก
ก๊อก
"มาแล้วค่ะ .. เอ่อ" เป็นน้องพิมพ์ที่ใส่ชุดนอนมาเปิด กูรู้สึกเจ็บเหมือนกันนะ ไม่ได้เจ็บเพราะรู้สึกหึง แต่เจ็บเพราะมันผิดสัญญา ..
"ขอพี่คุยกับไปท์ได้ไหม" พูดออกไปโดยที่น้ำตาซึม
"จะคุยอะไรคะ .. ถ้าจะมาทวงสิทธิ์อะไรก็แล้วแต่ก็คงจะไม่ได้นะ .. เห็นแล้วไม่ใช่หรอคะ ในคลิปน่ะ!" เธอตะโกนใส่หน้ากำมือแน่น เคยเห็นพวกตัวร้ายในหนังไหม ดูเจี๋ยมเจี้ยมแต่แอบแรดอ่ะ แบบนั้นเลย
"เห็นแล้ว .. สิ้นคิดมากนะ .. ขอเข้าไปหน่อย .. หลบไปจะดีกว่า!" กูดันประตูเข้ามาอย่างแรง ไอ้ไปท์อยู่ไหนวะ
"พี่วัน!" มันเดินหัวยุ่งสวมแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวออกมา
"กูขอคุยกับมึงหน่อย!" กูพูดแล้วดึงไอ้ไปท์เข้าไปในห้อง แล้วปิดประตู ตอนนี้คุณอธิปยืนกันประตูให้อยู่ด้านนอก ไม่อย่างนั้นน้องพิมพ์ต้องแหกเข้ามาแน่ๆ
"พี่กลับมาหาผมใช่ไหม .. ใช่ไหมพี่ " มันดึงกูเข้าไปกอด กูน้ำตาไหลออกมา สงสารมัน
"กูสงสารมึงนะไปท์ กูอยากจะคบมึง แต่มึงก็เห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้น! มึงรักกู กูรู้ แต่กูทนไม่ได้ที่จะต้องโดนแม่มึงมากดขี่ข่มเหงกันขนาดนี้!"
"แค่ผมรักพี่ พี่รักผมก็พอไม่ใช่หรอ .. แค่เรารักกัน!"
"มันจะคิดแค่นั้นไม่ได้ .. ถ้ามึงรักกูจริง มึงไปเอาพิมพ์ทำไม! มึงได้กับเขาแล้วนะไปท์! มึงรักกูจริงๆหรอ!" กูทุบไปที่หลังมัน ในเมื่อมันไม่ยอมปล่อยกูออก
"พี่วัน! ผมไม่ได้รักพิมพ์ ! ผมรักพี่! พิมพ์วางยาผม! พี่เชื่อผมนะ เชื่อผม!!!" มันตะโกนอยู่ข้างหูเหมือนคนบ้า
"ไปท์มึงยอมรับความจริงสักทีว่ากูกับมึง เรารักกันไม่ได้ ! ไม่ได้ ! "
"ทำไมจะไม่ได้ ! หรือพี่รักคนอื่นแล้ว พี่รักเขาแล้วใช่ไหม ใช่ไหม!" มันเขย่าตัวกูอย่างแรง เจ็บไปหมดแล้ว
"มึงเข้าใจโลกซะทีไปท์ !!!!!" กูตวาดมันเพราะมันทำตัวไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"ผมไม่ยอม! พี่ต้องเป็นของผม ! เป็นของผมคนเดียว!" มันพูดจบก็จับกูกดลงบนที่นอนแล้วขึ้นคร่อม
"เห้ย ! อื้อออออ ! อ่อยอู ! ฮือออออ ! " มันจูบกูอย่างแรงแล้วเอาลิ้นสอดเข้ามา เรื่องมันน่าจะจบได้แล้ว ! อย่าให้กูต้องเกลียดมึงเลย
"ฮึ่ก .. ฮือออ .. มึงรักกูจริงหรอไปท์ .. กูว่ามึงแค่ต้องการกูหรือเปล่า .. มึงทำแบบนี้กับกูกี่ครั้งแล้ว .. ฮึ่ก " ในเมื่อดิ้นอยู่นานก็ยังไม่ยอมหยุด กูเลยปล่อยตัวที่ขืนไว้ออก อยากทำอะไรก็ทำ ถ้ามึงทำแล้วมีความสุข
"ทำไมวะ! ทำไม .. ฮืออออ" ไปท์ทรุดตัวลงมาทับกูไว้แล้วเอามือทุบไปที่เตียงหลายที มันหยุดการกระทำเลวๆแล้วเอาแต่ถามว่าทำไม. ได้แต่หวังว่ามันคงจะเข้าใจ
"กูรักมึงนะไปท์ .. รักแบบน้องชาย .. เราอาจจะรักกันไม่ได้ แต่เราก็ยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันได้นะ" กูลูบหัวมันแล้วพูด ยิ่งมันเป็นแบบนี้กูก็ยิ่งรู้สึกสงสาร
"ผมเจ็บจังเลย .. เจ็บที่ใจ .. ฮือออ" มันร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง
"เพื่อตัวมึงเองนะไปท์ .. เข้าใจกูเถอะนะ" ไม่รุ้จะปลอบมันอย่างไรแล้ว
"ผม .. ผมขอโทษที่ทำร้ายพี่ .. ฮึ่ก . ผมขอโทษ .. ผมเห็นแล้วว่าผมไม่อาจเห็นพี่เจ็บได้ .. ถ้าพี่จะไป .. ผมขอเวลาทำใจ .. ฮึ่ก .. ผมอาจไม่สามารถรักษาสัญญาไว้ได้เรื่องคนรัก .. แต่ผมจะรักษาสัญญาเรื่องหัวใจ .. ผมจะไม่ลืมพี่ .. ฮึ่ก .. ผมจะคอยดูแลพี่อยู่ห่างๆ .. ฮืออออออ"
น้ำตากูไหลออกมาเป็นสายน้ำ ไปท์พูดไป สะอื้นไป กูเจ็บ มันเจ็บ แต่ทุกอย่างก็จะได้จบ ..
"พี่ยังรักผมใช่ไหม .. ยังรักผม .. ฮึ่ก .. ใช่ไหม" มันพลิกตัวขึ้นแล้วดึงกูขึ้นมานั่ง มันจับมือกูมาลูบที่หน้ามัน ไปท์เอ้ย กูสงสารมึง
"กูยังเป็นพี่มึง .. ไม่ทิ้งมึง .. มีอะไรก็ปรึกษากูได้" บอกมันแล้วเช็ดน้ำตาให้มัน อย่าร้องไห้เพราะกูเลย
"ผมขอโทษเรื่องแม่ .. ผมรู้เรื่องที่แม่ไปอาละวาดแล้ว .. ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง .. ฝากขอโทษแม่พี่ด้วยนะครับ" มันไหว้กูมา ตอนนี้น้ำตากูแตกอีกรอบ ไปท์ ! กูไม่อยากให้มึงโดนแม่จับคลุมถุงชนแบบนี้เลย
"มึงรู้ไว้นะว่ายังมีกู .. เรื่องแม่มึงก็ใจเย็นๆ .. ส่วนเรื่องพิมพ์ ถ้าไม่รัก มึงรีบจัดการ เขาอัดคลิปแบล็คเมล์มึง! มึงไปบอกแม่มึงสิ กูว่าแม่มึงไม่ยอมแน่ๆ ทำแบบนี้มันประจานมึงชัดๆ"
"เลวทั้งแม่ทั้งลูก .. ขอบคุณนะครับ .. แล้วนี่พี่จะกลับบ้านหรอ" มันดูพูดจารู้เรื่องแล้ว
"ใช่ จะไปเยี่ยมแม่ .. มึงไหวนะไปท์ กูจะไปแล้ว" กูบอกมันลูบหัวลูบหน้ามันอีกครั้ง
"ไม่ไหวหรอก แต่ผมสงสารพี่มากกว่า .. ผมเข้าใจแล้วว่าปัญหาทั้งหมดมันคืออะไร .. คนเราจะรักกันใช่ว่าขึ้นอยู่กับแค่คนสองคน .. ผมขอบคุณพี่นะครับ .. ที่ผ่านมาพี่เป็นคนที่ผมรักที่สุด" มันจูบมาที่หน้าผากเป็นครั้งสุดท้าย จูบที่ไม่ต้องการอะไร นอกจากแทนคำขอบคุณ
"กูก็ขอบคุณมึงที่ไม่เคยทิ้งคนเลวๆอย่างกู .. ขอบคุณจริงๆ" กูกอดมันอยู่อีกสักพักก่อนจะผละออก
"ไปครับล้างหน้าล้างตาซะ .. กลับบ้านนะ" กูเดินไปล้างหน้าก่อนจะเปิดประตูออกมาด้านนอกก็เห็นไปท์ยืนคุยกับคุณอธิปอยู่ ส่วนพิมพ์เธอนั่งกัดเล็บอยู่บนโซฟา คงจะกลัวว่ากูจะมาเอามันคืนสินะ
"กลับกันเถอะครับ .. เออ .. พิมพ์ .. พี่อยากจะบอกอะไรเราหน่อย .. ที่เรากำลังทำอยู่ขอให้เลิกมันซะ! มันไม่ใช่เรื่องที่ผู้หญิงดีๆเขาทำกัน .. คุณค่าของตัวเองน่ะหัดทำความรู้จักเสียบ้าง .. คิดให้ดีว่าที่ทำแบบนี้เพราะรักหรือแค่อยากเอาชนะ .. ที่ทำอยู่มันยิ่งกว่าผู้หญิงขายตัวอีก .. รู้ไว้ซะ!"
"กรี๊ดดดดดดดดดด .. อิบ้าาาาาาา ...."
ไอ้ไปท์เดินหัวเสียเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูอย่างดัง ส่วนกูปิดประตูแล้วเดินตามคุณอธิปลงมา ทิ้งให้พิมพ์กรีดร้องเหมือนคนบ้าอยู่กลางห้องนั่งเล่นคนเดียว ทำตัวแบบนี้ก็คงได้แค่ตัวไปท์แหละ อ้อนวอนให้ตายก็ไม่ได้ใจไอ้ไปท์หรอก ..
"ไหวนะ" คุณอธิปส่งมือมาลูบหัวแล้วถามออกมาอย่างเป็นห่วง ตอนนี้กำลังขับรถกลับรีสอร์ตกัน กูพยักหน้าแล้วเอนตัวนอนพิงกระจก .. กูกำลังคิดถึงความทรงจำเก่าๆ วันที่ท้อแท้ไม่เหลือใคร .. วันที่เจอเรื่องราวร้ายแรงจนแทบจะตาย .. พอย้อนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเย็น .. เรื่องราวของกูกับไปท์มันจบลงแล้วใช่ไหม ..
....
....
"แม่จ๋า .. แม่เป็นไงบ้าง" มาถึงโรงพยาบาลตอนทุ่มกว่าก็เข้ามาหาแม่เลย ตอนนี้แม่อยู่ห้องพิเศษ กูสวัสดีพี่ปริมแล้ววิ่งเข้นไปกอดแม่
"วันลูก .. แม่ไม่ได้เป็นอะไร .. แค่ทำงานเหนื่อย .. มันเลยวูบไป" แม่ลูบหัวกูช้าๆ กูทำให้แม่เสียใจอีกแล้ว เมื่อไหร่เรื่องร้ายๆจะออกไปจากชีวิตพวกเราเสียที
"แม่อ่ะ .. วันรู้สึกผิดนะ .. ขอโทษที่ทำให้แม่ต้องโดนเขาว่านะ .. แม่ยกโทษให้วันนะ" กราบลงไปที่หน้าอกแม่ น้ำตาเริ่มรื้น ตอนนี้เหลือแค่แม่คนเดียวแล้ว ไม่ดูแลแม่จะดูแลใคร
"ไม่ต้องไปคิดมาก .. แม่รู้ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดเอ็ง .. แม่ไม่ได้โกรธเอ็ง แค่เจ็บปวดที่เห็นใครมาว่าลูกแม่" แม่พูดแค่นั้นกูก็ร้องไห้ออกมาอย่างดัง แม่ไม่โกรธ ไม่เคยโกรธ และกูก็เปลี่ยนไปแล้ว จากเด็กกะโปโล ขายตัวไปเรื่อย ตอนนี้กูกลายเป็นคนใหม่ คนที่เห็นคุณค่าในตัวเอง .. แม้คนอื่นจะไม่เห็น แค่แม่เห็น วันก็ดีใจแล้ว
.
.
"แกมาทำอะไรที่บ้านฉัน! ออกไปเลยนะ!" เสียงแม่ไปท์ไล่กู พอเสร็จจากเยี่ยมแม่กูก็ขอตัวออกมาข้างนอก แต่คุณอธิปไม่ยอม ขอออกมาส่งด้วย
"ผมจะมาคุยกับคุณเรื่องไปท์" บอกออกไปตามที่คิดไว้ ในเมื่อเคลียร์แล้วต้องเอาให้จบ
"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับแก" เธอพูดแล้วทำหน้ารังเกียจ
"รับฟังกันบ้างสิครับ ผมกับไปท์เราไม่ได้มีอะไรกัน ไม่ได้เป็นแฟนกัน"
"แกไม่ต้องมาทำพูดดี .. ที่ลูกฉันไม่ยอมหมั้นก็เพราะแก .. หึ . วิปริตกันไปหมด .. "
"คุณก็ดูมีชาติตระกูล .. น่าจะพูดกันง่ายนะ .. ที่มาด่าแม่ผมถึงที่ทำงานนี่คิดก่อนทำไหมครับ คิดดีแล้วหรอว่าทำแบบนี้ลูกคุณจะยอมหมั้น"
"แกด่าฉันหรอ .. ที่ฉันต้องด่าแม่แกก็เพราะว่าแม่แกไม่สั่งสอนแกน่ะสิ .. อะไร .. ทำอะไร" แม่ไปท์ถามตอนกูกดเปิดคลิปแล้วยื่นให้ดู เธอทำท่าปฏิเสธ แต่กูก็ยัดใส่มือให้จนได้
"คนที่คุณยัดเยียดให้ลูกคุณไงครับ .. เป็นไงล่ะ .. คุณอยากให้ลูกคุณโดนแบบนี้ใช่ไหม วางยา .. แอบถ่าย เพื่อจะมาเอาชนะคนไม่มีอะไรเลยอย่างผม" กูพูดรัวออกมา กะไว้แต่แรกแล้วว่าจะต้องให้เธอรู้ ว่าลูกชายเธอโดนอะไรบ้าง
"ไม่จริงใช่ไหม ! แกจัดฉากใช่ไหม" เธอมือสั่นเพราะในคลิปเห็นชัดมากว่าเป็นใครทำอะไรกันอยู่
"ลองดูให้จบสิครับ" กูบอกเธอ ให้เธอดูไปจนถึงตอนจบ
ทีนี้ก็รู้แล้วนะคะพี่วัน .. ว่าใครชนะ .. ลาก่อนค่ะ .. ผู้แพ้ เธอปล่อยโทรศัพท์ร่วงลงสนามหญ้า มือที่ไม่มีแรงค่อยๆเอาขึ้นมากุมหน้าตัวเอง .. ใครกันล่ะจะชอบให้ลูกตัวเองเจ็บ .. ใครกันล่ะจะชอบให้ลูกตัวเองถูกหลอก
"ทำไมเป็นแบบนี้ .. พิมพ์ส่งมาให้แกหรอ". เธอถามออกมา ตอนนี้เธอเริ่มหน้าซีดแล้ว จะว่าสงสารก็สงสารเหมือนกันนะ
"พิมพ์คงอยากเอาชนะผมมาก .. แต่ไม่ได้คิดถึงจิตใจไปท์เลย" เธอคงรักลูกมากถึงได้ร้ายกับคนอื่นขนาดนี้
"คุณไม่สงสารลูกชายคุณหรอ" พูดเพื่อให้แม่มันได้คิด เจอแบบนี้ถึงแม่มันจะไม่ถอนหมั้น แต่กูเชื่อว่าพ่อมันไม่ยอมเอาลูกสะใภ้แบบนี้แน่ๆ
"ผมมาแค่นี้แหละ .. หวังว่าคุณจะรักลูกมากกว่าตัวเองนะ .. ส่วนผมกับไปท์ ตอนนี้เราเป็นแค่พี่น้องกัน .. ไม่ต้องห่วงนะครับ" กูพูดก้มลงไปเก็บโทรศัพท์แล้วเดินออกมาเลย
"เดี๋ยว !"
...
"ขอบใจ"
เธอตะโกนเสียงอ่อนไล่หลังมา .. แค่นี้ก็พอใจแล้ว .. ไม่ได้คิดมาเลยว่าวันเดียวจะจบเรื่องคาราคาซังทั้งหมดได้ .. ถ้ากูเข้มแข็งแบบนี้ตั้งแต่แรกเรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้ .. ต่อไปนี้เรื่องมันคงจะดำเนินไปในทางที่ดีแล้วสินะ ..
จาก ไปท์
แม่โทรมาบอกว่าให้เลิกยุ่งกับพิมพ์
แล้วบอกจะขึ้นมาจัดการด้วยตัวเอง
พี่ร้ายมากนะ .. รักพี่นะครับ อ่านข้อความที่ไปท์มันส่งมาจบกูหัวเราะดังลั่นรถเลย ตอนนี้มีความสุขมากหลังจากที่ทนทุกข์ทรมานมานาน
"ขำอะไรเรา .. หืม". คุณอธิปหันมาถามงงๆ วันบ้าไปแล้วคุณอธิป กูเลยยิ้มหวานส่งไปให้คนนี้อีกคน ผู้มีพระคุณของวัน แล้วตอบออกไปด้วยใบหน้าสดใส ..
"มีความสุขครับ"
TBC.
วันโตขึ้นแล้วเนอะ วุฒิภาวะก็เพิ่มขึ้น
ไม่อยากเห็นวันร้ายแบบเก่าแล้ว เราเคยบอกแล้วว่าวันคนเก่าที่แรงๆได้ตายไปแล้ว
ขอบคุณทุกคอมเม้นที่ผลักดันเรื่องนี้มาจนถึงปัจจุบันนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58) (อ่าน 347489 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก