หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[Nuch shy]

สนุกมากๆค่ะขนม พึ่งจะเริ่มอ่าน แต่ทันแล้ว รู้งี้อ่านตั้งนาน รอติดตามหยุ่นฮิมน่ะค่ะ เสียดายน้องหมอ ออกตัวช้าไป

[gayraygirl]

โอยยยย วี่แววว่าฮิมหยุ่นจะมีมาม่ามาเสิร์ฟอีกแล้ว

[patwo]

ตอนที่ 68
   

กริ้ง กริ้ง กริ้ง  เสียงกริ้งของคอนโดดัง ผมเงยหน้าขึ้นจากทีวี กลับมาซะดึกเลยนะมึงไอ้หยุ่นผมคิดแบบนั้นก่อนจะสะบัดหัวสองสามที มึนเพราะจดจ้องหน้าจอทีวีมากไปหน่อย  มือที่กำลังเปิดประตูหันไปเห็นหน้าจอสนทนาโชว์ของคนบางคนที่ผมคุ้นตา  ไอ้เด็กหมอนั่นนี่หว่า

"  พาหยุ่นมาส่งครับ " เปิดประตูไปก็เจอกับเสียงนี้ ไอ้หยุ่นหลับอยู่บนหลังของมัน หลับสนิทด้วยสิมึง ผมดึงตัวลงมาไม่แรงอะไรหรอกครับ แค่ทำให้มันตื่นเลยก็เท่านั้นเอง

“ พี่ฮิมมม อะไรว้าา  เจ็บนะเว้ย  " ยังไม่ได้ลืมตาขึ้นมาด้วยซ้ำ มึงรู้ได้ยังว่าเป็นกู ผมมองหน้ามันที่เมาจนยืนไปอยู่ ไอ้หยุ่นทรุดลงหน้าประตูตรงนั้น

“ เบาๆสิครับพี่ มันเมาอยู่นะ "

“ แล้วมึงเสือกอะไร ส่งแล้วก็รีบกลับไปสิ " จ้องหน้ามันที่กำลังจ้องหน้าผม เสียงอ้อแอ้ของไอ้หยุ่นไม่ได้มีใครสนใจเลยในตอนนี้ ช่วงวินาทีที่ผมเห็นมันยกยิ้มขึ้น ก่อนจะหันหลังไป

“ มึงอย่าคิดว่า คนอื่นเค้าจะซื่อเหมือนไอ้หยุ่นสิว่ะ "

“ ฝากดูแลหยุ่นด้วยนะครับ " 

มือของผมกำแน่นกับคำพูดนั่นที่เหมือนว่าสักวันมันจะมาเอาบางอย่างที่สำคัญคืนไป เหมือนฝากไว้ก่อนนะ เดี๋ยวจะมาเอาคืน  ถอนหายใจออกมาเสียงดัง ย่อตัวลงนั่งลงตรงหน้าไอ้หยุ่นที่ครางออกมาเสียงเบาๆ มือมันเกาไปตามแขน แดงเป็นรอยเล็บ 

“ เข้าบ้าน "  ประคองหน้ามันขึ้นมาไอ้หยุ่นยิ้มให้ผม มันดึงผมลงมาจนเท่าตัวมัน " ทำไม "

“ พูดได้แล้วเหรอ เมื่อกี้พี่ฮิมไม่พูดกับหยุ่นเลย " กูก็เพิ่งได้พูดกับมึงนี่เหละ

“ มึงนี่นะ รู้ตัวซะบ้างสิ หัดรู้ตัวซะบ้าง หัดกังวล หัดสงสัย หัดคิด หัดสังเกตบ้างสิว่ะ   " พอกูด่าก็หาว่ากูด่าว่าโง่ มึงไม่ได้โง่คนโง่เหี้ยไร เกีตรตินิยมจะลอยมาแบบมึง มือของผมกอดมันไว้ " ทำไมมึงถึงซื่อได้ถึงขนาดนี้วะ "

จูบมันตรงที่ข้างแก้มสองข้างเลื่อนลงจนถึงคอ เลียเบาๆในจุดที่มันชอบ ก่อนจะย้ายไปทำกับอีกข้าง  " หื้ม ? นี่อะไรว่ะ "  รอยห้อเลือดตรงต้นคอ แดงชัด ผมกดลงไปไม่มีรอยนูนบวม ไม่ใช่แผลจากมดหรือยุงกัด

“ ไอ้หยุ่น " จับแขนมันสองข้างเขย่าถาม  บรือตาขึ้นมองผมคิ้วของมันขมวดเข้าหากัน " นี่อะไร "

“ อะไรคืออะไร ไม่เข้าใจ หยุ่นโง่ หยุ่นไม่เข้าใจหรอก พี่ฮิมถามอะไรนะ "  จับหน้ามันได้ยินเสียงครางของคนเมา ไอ้หยุ่นทำปากจู๋ใส่ผม  " พี่ฮิมจะจูบหยุ่นเหรอ "

“ รอยแดงนี่ มึงเอามาจากไหน " ผมควบคุมเสียงของตัวเองไม่ได้ ควบคุมไม่ได้แม้กระทั้งแรงมือที่จับตัวมัน มือของผมกดแน่น แน่นจนมันครางอือออกมายาวๆเพราะความเจ็บ

“ อื้ออออ รอยไหน ตรงไหนนะ "

“ ตรงนี้ " กดลงไปต้นคอ ผมพยายามสงบ สงบเท่าที่ตัวเองจะทำได้ ปล่อยมือจากตัวมัน กำหมัดของตัวเองแน่น " ว่ามา "

“ พี่ฮิม หยุ่นเจ็บ "

“ เจ็บก็ตอบเร็วๆ " กดย้ำแรงขึ้นมันย่นคอหนี

“ ก็พี่ฮิมทำหยุ่นเอง มึงทำเองแล้วก็  ลืม " พูดใส่หน้าผม กลิ่นเหล้าแม่งโคตรจะหึ่ง ผมถอนหายใจดัง กูทำมึงตอนไหน กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย ยิ่งรู้แบบนี้ก็ยิ่งโกรธ ยิ่งคิดมือก็ยิ่งกำแขนมันแน่น

“ กูไม่ได้ทำ "

“ ไม่ได้ทำแล้วใครทำหยุ่น พี่ฮิมทำหยุ่นอยู่คนเดียว " มือมันเอื้อมมาจับหน้าผม คลำไปบนหน้า ก่อนจะยิ้มกว้างออกมา " พี่ฮิมมีหนวดแล้ว เย้! หนวดกลับมาแล้ว เมื่อกี้ตอนทำนี้ มันหายไปละ  "

“ ไอ้สัดคีน มึง! "

“ พี่ฮิม "

ผมไม่ได้ยิน ไม่ยินเสียงอะไรทั้งนั้นที่ดังอยู่ รู้แค่ว่า ไอ้หยุ่นเป็นของผม ความรู้สึกหวงในจิตใจที่เหมือนมันเกินความควบคุบของตัวเองไปแล้ว ลิ้นของผมเลียยาวไปตามสันคอ ความรู้สึกที่อยากจะลบล้างรอยแดงนั้น ผมจูบทับลงไป รอยนั้นจะไม่ใช่รอยของคนอื่นอีกต่อไป มันจะกลายเป็นรอยของผม รอยของผมแค่คนเดียว

ผมจูบมันแรง แรงจนมันห่อตัวเองแน่น มือที่กำชายเสื้อของผม ไอ้หยุ่นครางกระเส่าอย่างคนไม่มีแรง  ถอดเสื้อของมันออก กางเกงนั่นก็ด้วย เสียงอ้อแอ้ของมัน

“ พี่ฮิมจะทำอะไร หยุ่นหนาว ขอเสื้อหน่อย "

“ กูไม่มีให้ " ไม่รับรู้ ไม่ขอรับรู้อะไรทั้งนั้น ผมจูบมัน จูบมันไปเรื่อยๆ  ข้างแก้ม คอ หัวนมถูกดูดดึงจนดึงแน่น บิดขยี้จนมันนูนแดง ยกขามันขึ้นแนบลำตัว อารมณ์ของผมมี แต่ความโกรธเหมือนจะมีมากกว่า " หยุ่น "

“ อะไรนะ " มันเอามือปัดป่ายไปที่ส่วนกลางของผมที่กำลังจ่ออยู่ตรงช่องทางหลังของมัน  ขมิบถี่เรียกร้อง แต่เพราะร่างกายของมันต้องเป็นแบบนั้น มันปล่อยทุกอย่างไปแล้ว หยุ่นเมาจนไม่รู้เรื่องอะไร แต่แค่คิดก็ยิ่งโมโห เพราะกูปล่อยให้มึงไป เพราะกูปล่อยให้มึงเมา และเพราะกูไม่ได้ไปรับ เพราะกูที่รู้ว่าไอ้สักนั่นคิดอะไรก็ยังปล่อยไปแบบนั้น  " จักกะจี้ตูดนะ "

“ หยุ่น ทำไมว่ะ " ลูบหัวมันเบาๆ หยุ่นกำมือของผมเองแน่น

“ หยุ่นหนาว ขอเสื้อหน่อย "

“ เสื้อกูไม่มี กูมีแต่นี่ "ดันส่วนกลางของผมเข้าไปในตัวของมัน ไอ้หยุ่นอ้าปากค้าง น้ำตาของมันไหลออกมา มันคงเจ็บแต่ผมไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น กูเองก็เจ็บ ทั้งเจ็บแล้วก็โกรธ โกรธที่มึงไม่รู้ โกรธที่มึงมันซื่อมากเกินไป โกรธที่สุดก็ตรงที่ กูปล่อยมึงให้ไปกับมัน

“ อ๊าา พี่ฮิม หยุ่นเจ็บนะ  เจ็บ " มันลากเสียงยาวตัวก็ดิ้นหนีอยู่ตลอด จับเอวของมันแน่นผมกระแทกลงมาจนจมมิดด้าม ไม่ได้สนใจว่านี่คือพื้น ไม่ได้สนใจว่ามันจะเจ็บ สนใจอยู่แค่เรื่องเดียว สายตาผมมองอยู่ที่แค่เดียว รอยนั้น ที่คอตรงนั้น   " พี่ฮิม ฮ๊าา อ๊ะ อือ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พี่ฮิม หยุ่นเจ็บ "

“ เจ็บก็ดี เจ็บแล้วรู้ซะบ้างสิว่ะ ว่าทำอะไร มึงปล่อยให้ใครทำอะไรกับตัวของมึง "

“ ก็พี่ฮิมทำ พี่ฮิมทำอยู่ หยุ่นเจ็บนะพี่ฮิม อื้ออ " ยิ่งฟังมันพูด ผมก็ยิ่งเพิ่มแรงควบถี่ ดันร่างมันที่ไหวไปตามแรงโยก ไอ้หยุ่นอ้าปากกว้างมันผ่อนลมหายใจออกมา มือนั้นกำเสื้อของผมแน่น  " พี่ฮิม เจ็บ เบา เบากว่านี้ พี่ฮิม อ๊าาา "

ตัวของมันแดง ส่วนกลางที่กำลังถึงฝั่งผมสอดตัวเองให้ถี่ขึ้นและแรงขึ้น ความต้องการที่มาพร้อมกับเสียงครางที่แสนเจ็บปวด ไอ้หยุ่นไม่เคยร้องดังขนาดนี้ต่อให้เมาแค่ไหน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ผมเร่งตัวเองให้เร็วขึ้น จับขาสองข้างของมันขึ้นฟาดที่ไหล่ สอดลงไปจนมิดด้าม ในหนสุดท้ายที่ร่างทั้งร่างของมันสั่นสะท้าน 

“ พี่ฮิม " ชื่อของผมมาพร้อมมือที่ตกลงไปจากการเกาะกุม ลมหายใจถี่นั้นไม่ต่างอะไรจากผมที่มองหน้ามันอยู่ในตอนนี้

“ กูเกลียด เกลียดที่มึงเป็นแบบนี้  และกูเองก็เกลียดตัวเองมากด้วยที่เป็นแบบนี้ " แนบร่างลงไปกอดมัน แก้มของผมร้อนก่อนที่หยดน้ำจะไหลผ่าน มือของผมกอดมันที่ไร้เรี่ยวแรงเอาไว้แน่น  "  แต่เพราะกูรักคนแบบนี้ กูเลยต้องทรมานแบบนี้ใช่มั๊ยว่ะ "

สองสิ่งที่เหมือนไม่เข้ากันคือผมและหยุ่น  เพราะตัวผมเองไม่เคยมีของรัก แต่พอมีก็หวงจนไม่อยากจะให้ใครเห็น ของรักที่เป็นเหมือนความต้องการของใครๆ ทั้งๆที่กูเคยคิดว่า คงไม่มีใครอยากได้ เพราะมันทั้งซื่อและไร้เดียงสาเกินไป แต่มันไม่ใช่แบบนั้น บางทีกูเองก็ลืมไปว่า ของทุกอย่างต้องมีต้องมีคนชอบมากกว่าหนึ่ง แต่ถึงจะรู้แบบนั้น แต่ก็ไม่อยากให้มันมีสิทธิ์เลือกอยู่ดี มันต้องเป็นกูสิ กูเท่านั้นที่ต้องมีมึง นั่นคือสิ่งที่ผมคิด ในโลกแห่งความเป็นจริงนี่ ผมแสนดีที่สุดกับไอ้หยุ่น และเช่นกัน ผมเห็นแก่ตัวที่สุดกับไอ้หยุ่นเหมือนกัน

“ ขอโทษทีนะ " ดึงส่วนกลางนั้นออกก่อนน้ำที่ผมปล่อยจะไหลเประตามออกมาเหมือนมันถูกอุดเอาไว้จนไม่ทางระบาย  ถอนหายใจมองร่างเปลือยเปล่าที่หายใจหอบนั้น " ถ้ากูหลับตาแล้วตื่นขึ้นมาแล้วพบว่ามันเป็นแค่ฝันก็คงดี " แต่เพราะนี่คือความจริงมันยากกับการที่จะโกหกตัวเองแบบนั้น  มือของผมกำแน่นอีกครั้ง ยังมีเรื่องที่ต้องหาคำตอบอีกมาก

“ อย่าคิดว่ามึงจะรอด ไอ้คีน "

...............................................................
ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความปวดหัว สมองของผมเหมือนกำลังจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ ยกตัวเองขึ้นมาจากเตียง ปวดตุบๆตรงหลังและก้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น คุกเข่างอตัวอยู่บนพื้นเตียงสักพัก เสียงเปิดประตูพร้อมควันบุหรี่ก็บอกโดยไม่ต้องมองเลยว่า ใครกันที่เข้ามา

“ ตื่นแล้วเหรอ "

“ อื้อ  " บอกมันแต่กลับรู้สึกว่าเตียงอีกฝั่งนึงยุบไป มองออกไปเบื้องล่างใต้ผ้าห่ม ผมไม่ได้ใส่อะไรแม้จะเป็นกางเกงในสักตัว

“ งั้นกูมีคำถามจะถามมึง " มุดออกมาจากเผ้าห่มตอนที่มันถามคำถามนั้น มือไอ้ฮิมลูบที่ก้นมันดึงตัวผมเข้าไปกอด โชคดีที่เอาผ้าห่มคลุมไว้ตรงไอ้ตัวน้อย เลยไม่อุบาทส์เท่าไหร่

“ ถามไรว่ะ "

“ ไอ้นี่ไปโดนอะไรมา " จิ้มไปที่คอของผมแล้วกูจะเห็นเหรอ มองต่ำยังไม่เห็นเลย หยิบมือถือหัวเตียงขึ้นมาเปิดกล้องหน้าก่อนจะส่องดู เป็นคำถามโง่ๆคำถามนึง

“ จากหมามั้ง กูเจ็บตูดนี่ ก็จากหมา "

“ เจ็บตรงนั้นนะจากกู แต่นี่นะ ไม่ใช่ " ผมเงยหน้ามองมันที่จ้องผมตาเขม็ง น่าแปลกที่ผมกลับมองว่าในแววตานั่นมีความเสียใจซ่อนอยู่ ดึงตัวเองออกจากตัวมัน แต่มันฉุดผมไว้แน่น

“ ยุงกัดมั้ง " ดูจากในกล้องแล้ว มันก็เป็นรอยแดงๆเหมือนโดนดูดนั่นละ คือถ้าโดนดูดมันจะแดงเหมือนเลือดแตกเป็นเหมือนจุดเล็กๆหลายๆจุดอยู่ในนั้น แต่ถ้ายุงกัดมันจะแดงเป็นแผ่นนูนแล้วก็คัน  แต่กูจะโดนคนอื่นดูดได้ไง ถึงไอ้ฮิมที่ผมชอบจะเป็นผู้ชายแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะชอบคนอื่นด้วยนะครับ

“ หึ " ไม่ได้ตอบอะไรได้ยินแสียงลมหายใจแบบนั้น มันผลักผมออกจากตัวมัน หน้าคว่ำลงกับเตียง ไอ้ฮิมเดินออกไปจากห้องแล้ว

“ อะไรของมึงว่ะ " เกาหัวสองสามที ผมคว้าหมอนตัวเองมากอด แม้สมองจะยังสับสนแต่ยอมรับว่ายังง่วงนอนอยู่มาก หลับตาลงอีกครั้ง เอาเป็นว่าตื่นมาอีกทีกูค่อยเคลียร์แล้วกันนะ เพราะแค่ยุงกันกูก็ไม่ได้ สงสัยแม่งคงจะแย่แล้วละ

ตื่นมาอีกทีก็ใกล้จะบ่ายสองแล้ว ทั้งห้องเงียบสงบเหมือนไม่มีใครอยู่ แต่มันจะใช่ได้ยังไง วันนี้วันอาทิตย์ไอ้ฮิมไม่มีเรียนยังไงมันก็ต้องอยู่ ถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ

“ เห้ออ " ผมถอนหายใจมองดูร่างตัวเองผ่านกระจกในห้องน้ำ รอยแดงที่ไม่ค่อยชัดกระจายอยู่ตามร่างของผม แต่เด่นชัดสุดก็ต้องที่คอ " ทำไมกูจำเหี้ยอะไรไม่ได้เลยว่ะ " เกาหัวตัวเอง เปิดน้ำลงในอ่างกูขอแช่ตัวหน่อยเถอะ ปวดตูดเหี้ยๆเลยตอนนี้

เอาว่ะทำตัวให้สดชื่นก่อน เดี๋ยวต้องออกไปเคลียร์กับไอ้ฮิมอีก ถึงไม่อยากจะเคลียร์เรื่องไร้สาระกับไอ้ฮิมเลยก็เถอะ แค่ยุงกัดยังทำให้ทะเลาะกันได้ นับถือเลยไอ้ยุงเวรเอ้ย กัดกูอีกรอบเมื่อไหร่กูจะตบให้ตายคามือกูเลยครับ

“ ฮิม " คนที่ผมเรียกนั่งนิ่งอยู่หน้าทีวีที่ไม่ได้เปิด ทำไมอะไรๆมันถึงดูน่าอึดอัดไปหมดเลยว่ะ มองจากด้านหลังมันก็แค่นั่งนิ่งๆ มองไปด้านหน้าที่ก็ไม่มีอะไร  " ฮิม กินข้าวยัง "

“ ไม่หิว " แต่กูหิวแล้ว ผมถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปนั่งใกล้ มันไม่ขยับอะไรได้แต่หันมามองหน้า

“ แต่กูหิวแล้ว หิวๆ ท้องว่างไปหมดเลยว่ะ "

“ ก็ไปหาอะไรกิน " เชิดหน้าไปทางครัว มองตามันก่อนจะมองกลับมาหา " ทำไม "

“ โกรธเรื่องอะไรว่ะ ไอ้แผลยุงกัดของกูนี่นะเหรอ " ชี้ไปที่ต้นคอมันก็ถอนหายใจใส่ " ก็แค่ยุงกัดเองมึง ถ้ากูถูกยุงดูดไม่ได้กูก็ไม่ใช่คนแล้ว "

“ นั่นไม่ใช่รอยยุงกัด "

“ แล้วรอยอะไร คนที่ทำแบบนี้กับกูได้ก็มีแค่มึง งั้นใครจะดูดกู ถ้าไม่ใช่มึง "

“ กูก็เคยคิดแบบนั้น " มันเอื้อมมือมาจับหัวผมลูบอยู่แบบนั้น น่าแปลกที่สายตาของมันเจ็บปวดขนาดนั้น " เมื่อคืนมึงไปกินเหล้ากับใครบ้างละ "

“ ไอ้ปอ ไอ้เชน ไอ้หมอคีนแล้วก็ไอ้ต่อ "

“ ต่อไหน "

“ อ๋อ เพื่อนเหมือนกันแต่มันเรียนแถวบางเขนนู้นมึง นานๆทีเจอ " ไอ้ฮิมพยักหน้า

“ แล้วมึงนั่งข้างใคร "

“ ซ้ายกูเป็นไอ้คีน ขวากูเป็นไอ้ปอ " กูว่ามึงชักจะถามมากเกินไปแล้วนะ จะถามด้วยมั๊ยกูกินเหล้ากี่ขวด น้ำแข็งกี่ถัง ซัดเข้าไปกี่แก้ว โซดากี่โหล หรือว่าคุยอะไรกันบ้างในหัวข้ออะไร ต้องทำรายงานมั๊ยครับ

“ เมื่อคืนรู้มั๊ยใครมาส่ง "

“ เมื่อคืนเหรอว่ะ เมื่อคืนจำได้ลางๆว่า " ผมหันไปมองหน้ามันที่กำลังจ้องหน้าผม " มึงไง ไปรับกู "

“ มั่วแล้วละ เมื่อคืนไอ้คีนมาส่งมึง " มันหันมามองหน้าผม มือนั่นที่อยู่บนหัวเลื่อนลงมาจับที่หลังคอ " หยุ่นกูมีอะไรจะพูดกับมึงหน่อยนะ "

“ ครับ "

“ อย่ายุ่งกับไอ้คีนอีก แล้วอย่าให้มันมาอยู่ใกล้ๆมึง "

“ แต่มึง นั่นมันเพื่อนกู "

“ เพื่อนเหี้ยอะไร จะจับเพื่อนด้วยกันทำเมีย เพื่อนเหี้ยอะไรจะทำรอยแบบนั้นบนคอเพื่อนตัวเอง "  นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆสายตาที่กำลังมองผมบอกแบบนั้น ไอ้ฮิมกำลังโกรธและกำลังโกรธมากขึ้นทุกทีที่พูดถึงไอ้คีน

“ มึง คิดไปเองรึเปล่า กูรู้จักกับมันมาตั้งแต่ม.หนึ่งถ้ามันจะเอากู คงเอากูไปตั้งนานแล้ว มึงจะมาสรุปว่าไอ้คีนมาส่งกูแล้วทำรอยบนคอกูได้ไง อาจจะแค่ ยุงกัด แบบคือยังไม่ทันจะกัดแล้วกูเกา มันก็เลยแดง " ลูบที่ต้นคอตัวเอง แต่รู้สึกแรงของมือที่หลังคอผมจะเพิ่มน้ำหนักกดลงอีก  " ฮิม กูเจ็บ "

“ กูก็เจ็บ "

“ มีเหตุผลหน่อยดิว่ะ นั่นมันเพื่อนกู มึงจะให้กูไม่คบเพื่อนเลยรึไงว่ะ "

“ ไอ้ไฟ ไอ้บิน ไอ้ปอ ไอ้เชน เบลล์ อาเนีย เหมือนฝัน ไม่ใช่เพื่อนมึงเหรอ "

“ ไอ้คีนก็เพื่อนกู "

“ เลิกคบซะสิ " ผมถอนหายใจกับมันที่ยังไงก็จะเอาชนะในสิ่งที่ตัวเองคิดให้ได้ จะให้กูเลิกคบเพื่อนทั้งๆที่มันก็ไม่มีเรื่องอะไรเหรอว่ะ แล้วจะให้ทำไง เดินเข้าไปบอกไอ้คีนว่า มึงอย่ามายุ่งกับกูเลยว่ะ ไอ้ฮิมมันไม่ให้กูคบกับมึง เหตุผลละ ก็เพราะว่าแม่งเข้าใจผิดว่ารอยยุงกัดที่คอกู มึงเป็นคนดูด

“ ไม่ ถ้ามึงไม่มีเหตุผลที่ดีกว่านี้ก็ไม่ "  ผมยืนขึ้นจากโซฟายิ่งเถียงยิ่งไม่ชนะ ยิ่งเถียงก็ยิ่งทะเลาะ คนอย่างมันเถียงเท่าไหร่ก็เหนื่อยเปล่า ขาที่กำลังจะเดินออกไปแต่มือนึงกลับรั้งไว้เสียก่อน

“ เพราะกูหวง และมึงเป็นของกู เหตุผลแค่นี้ พอมั๊ย "

“ ฮิม " ผมถอนหายใจก่อนจะนั่งลงตรงหน้าของมันอีกครั้ง  จมูกที่เข้ามาใกล้ รสจูบที่ดูดดื่ม มือที่เลื้อยสัมผัสเข้ามากอดร่างกายของผม มันซบหน้าลงตรงกลางอกของผม

“ ถ้ากูบอกให้มึงไม่คบมัน มึงจะทำให้กูได้มั๊ย เพื่อความสบายใจของกู "

“ ไม่ได้ว่ะ เพราะมันเป็นเพื่อนกู " เงยหน้าขึ้นมองผมตอนที่ผมเองก็ก้มหน้าลงมองมัน หัวของเราชนกันผมถอนหายใจออกมา " แต่กูจะห่างจากมัน เพื่อความสบายใจของมึง แต่มึงก็ต้องเข้าใจก่อนนะ ว่าจะให้กูไม่คุยกับเพื่อนถ้าเจอหน้ากันมันก็ไม่ใช่ กูจะห่างๆมันแล้วกัน  เห้ออ มึงแม่ง.. งี่เง่าสัดๆอะฮิม "

“ แล้วยอมกูทำไม "

“ ถ้าถึงทางตันบางทีเราก็ต้องยอมถอยกันคนละก้าว " ผมมองหน้ามันที่ก็ถอนหายใจออกมาบ้าง ปล่อยมืออกจากตัวผมไอ้ฮิมหวงผมมากด้วยเหตุผลเดียวคือรักมากเหมือนกัน และด้วยความสัจจริงจากตัวผม เพราะกูรักมึงมากเหมือนกันกูเลยยอมให้ คิดว่า บางทีนี่เป็นเหตุผลที่งี่เง่ามากกว่ามึงซะอีก


..........................................................

[patwo]

“ แล้วมึงจะเอายังไง " หันไปหาไอ้เต๋อที่ตั้งคำถามนี้กับผม ก่อนหน้านี้เมื่อห้านาทีก่อนผมเล่าเรื่องของไอ้หยุ่นให้มันฟัง จริงๆก็เล่าให้ทุกคนที่อยู่ในกลุ่มฟังนั่นละครับ ตอนแรกก็ไม่คิดจะเล่าหรอก แต่มานั่งหน้าบุญไม่รับ มันก็เสือกจนน่ารำคาญ

“ อะไรเอายังไง "

“ ก็เรื่องไอ้เด็กหมอคีนนั่น "

“ กูดูหวงแฟนมากเกินไปรึเปล่าว่ะ "

“ มันอยู่ที่ว่าแฟนมึงเป็นแบบไหน มากกว่าว่ะ " ไอ้โอ้พูดมันเชิดหน้าไปทางไอ้เต๋อ " ถ้ากูมีแฟนเป็นอาเนียกับเหมือนฝันกูคงเครียดอะ เมียแม่งอะเลิทเกิน แต่มันก็ฉลาดทันคน ต้องกลัวแม่งหลอกเรามากกว่าจะกลัวว่า ใครจะมาหลอกมัน "

“ แต่กูว่ามึงกำลังหลอกด่าเมียกูอยู่นะ "

“ ก็ใช่ไง "

“ ไอ้สัด " ไอ้เต๋อง้ามือจะตบไอ้โอ้ " มึงว่ามันแบบนั้น มึงเคยเห็นมุมอ่อนโยนของมันรึยัง "

“ เมียมึงมีมุมอ่อนโยน " ไอ้โอ้ทำท่าอ้วก มันหันไปทางอื่น

“ มาก บางทีกูก็ไม่คิดว่าคนอย่างมันจะมี แบบขี้อ้อน ทำอาหาร ให้กูนอนตัก คือ ของดีมันมีให้แค่แฟนดูเท่านั้นจริงๆว่ะ "

“ ถุ้ยๆ อวดว่ะ " ไอ้บินส่ายหน้า มันหันมามองผม " เข้าเรื่องของมึง ซึ่งในกรณีนี้มันเป็นไอ้หยุ่น "

“ นั่นเหละ ที่น่าห่วง ถ้าเป็นคนเหี้ยๆหน่อย หลอกให้มันแดกยาปลุก ยานอนหลับ คือเอาจริงๆ คงเอามันไม่ยากอะ จากใจ "

“ ไอ้สัดเต๋อ มึงก็พูดไป ไอ้เหี้ยฮิม คิ้วขมวดแล้ว "  พวกมันทั้งหมดหัวเราะ แต่กูไม่ขำ พวกมึงอาจจะมองว่าเรื่องธรรมดาไม่มีจริง แต่มันเคยเกิดขึ้นกับคนแบบกูแล้วไง เพราะงั้นอะไรๆแม่งก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น ถ้าไม่ระวังตัว

“ เดี๋ยวกูมา " ผมลุกออกจากโต๊ะ มีบางอย่างที่สงสัยและคิดว่าเรื่องนี้ต้องสืบให้รู้

“ ไปไหนว่ะมึงไอ้ฮิม " ไอ้วินที่กำลังจะเดินผ่านผมไปมันทัก 

“ เออ เจอมึงก็ดี วันนี้ไอ้ปอมาเรียนรึเปล่า "

“ เรียนดิ เมื่อกี้กูเจอมันอยู่ที่ห้องคอม " 

“ เออ ขอบใจ " ตบไหล่มันก็จับมือแขนผมไว้ " อะไรว่ะ "

“ มึงจะไปหาไอ้ปอทำไมว่ะ "

“ แล้วทำไมจะไปหาไม่ได้ว่ะ " ผมมองหน้ามันแบบงงๆ คือกูเข้าใจว่าน้องที่มึงเล็งอยู่แบบเงียบๆ แต่มึงเสือกทำไมว่ะ

“ คือ  กูแค่อยากรู้ ว่าไปทำไม จะคุยกันเรื่องอะไร "

“ เสือกไรมึงว่ะ "

“ เรื่องไอ้หยุ่น ไอ้ปอมันไม่รู้เรื่องนะมึง " ผมขมวดคิ้วมองมัน คือกูยังไม่ได้พูดอะไรไง ทำไมมึงรู้

“ แล้วมึงรู้เรื่องนี้ได้ไงว่ะ "

“ เฮ้ยย กูไม่ได้รู้เรื่องอะไร " มันปัดมือปฏิเสธใส่หน้าผมพัลวัน 

“ ไอ้วิน "

“ มึงรีบไปหามันเถอะ อีกครึ่งชั่วโมงแม่งต้องเข้าเรียนอีกวิชาแล้ว "

“ เหรอว่ะ เออ กูไปชวนไปไอ้โอ้ไปหาไอ้ปอด้วยดีกว่า เห็นมันบอกอยากเจอไอ้ปอ " ขาผมหันหลังกลับแต่มันก็จับแขนผมไว้ " อะไรของมึง " ผมยกคิ้วให้มัน  " สัดวิน มึงคิดอะไรกับน้องกูป่ะเนี้ย "

“ น้องมึงที่ไหน "

“ เพื่อนเมียกูก็ได้อะ "

“ เปล๊า " ขึ้นเสียงสูง มันมองไปทางอื่น

“ ไอ้หยุ่นนะ มันคบกับไอ้ปอมาตั้งแต่เด็กๆเลยนะเว้ย กูจะบอกให้ แต่มึงคงทำเหี้ยอะไรได้ด้วยตัวเองเหละ ปากมึงเก่งนี่ วันๆชอบแซวสาว " ตบไหล่มัน คือกูโคตรสะใจครับ ปากหมาชอบแซวนักเจอบ้างเป็นไง

“ ไอ้สัดฮิมแม่ง เฮงซวย "

“ ฮ่าๆ "   เดินหัวเราะเข้าห้องคอมเด็กเยอะเหมือนเดิม สอดส่องมองหา หาไม่ยากครับ พวกมันหน้าตาดี โดดเด่นอยู่แล้ว มองจากด้านหลัง ไม่เคยคิดว่าไอ้ปอมันดูไม่ดีหรอกครับ ก็หนุ่มตี๋ขาวๆทั่วไปแต่สูงกว่าไอ้หยุ่นที่เหมือนกันคงเป็นความผอม แล้วแม่งไปสะดุดรักกันตรงส่วนไหนว่ะ

“ เชี้ย ไอ้ปอ พี่ฮิมมา "  ไอ้เชนเอาศอกกระทุ้ง มันเงยหน้าขึ้นจากคอม ทำท่าจะเดินออกไป แต่ช้าไปครับ กูวิ่งไปจับไหล่มันแล้ว

“ ไปไหนมึง "

“ พี่ฮิม มาทำไรว่ะพี่ "

“ มาหามึง "

“ อ้อมหน่อยก็ได้ " ไอ้ปอยิ้มแห้งให้ผม นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆมัน " มีอะไรว่ะพี่ "

“ เล่าเรื่องเมื่อวันที่มึงไปแดกเหล้ามาให้กูฟังหน่อย "

“ ก็ไม่มีอะไรหรอกพี่ ก็แดกทั่วไปอะ " ไอ้เชนมันพูด ไอ้ปอลูกคู่ก็พยักหน้า

“ เล่ากูมาเถอะน่า กูไม่ทำอะไรพวกมึงหรอก " ผมยิ้มแต่พวกมันแต่ละคนหน้าถอดสี " กูแค่อยากรู้ "

“ ก็แดกทั่วไปอะพี่ มีผมสองคน ไอ้ต่อ แล้วก็ไอ้คีน ตอนแดกแม่งก็คุยกันกันเรื่องทั่วไป สุดท้าย ทุกคนเมาหมด ยกเว้นไอ้ปอกับไอ้คีน "

“ คือผมจะไปส่งมันเองนะเว้ยพี่ ไอ้หยุ่นนะ แต่ว่าไอ้เชี้ยเชนก็นเมาหนักมาก ไอ้คีนก็เลยอาสาไปส่งไอ้หยุ่นเพราะว่าบ้านมันก็ไปทางนั้น  ผมก็น่าจะโทรบอกพี่ แต่คิดได้ตอนขึ้นแท็กซี่แล้วว่ะ "

“ ไอ้คีนมันชอบไอ้หยุ่นรึเปล่าว่ะ "

“ ทำไมว่ะ มีอะไรรึเปล่าว่ะพี่ " ไอ้เชนถามผม มันมองหน้าไอ้ปอ

“ พวกมึงมีอะไรปิดบังกูรึเปล่า เรื่องที่ยังไม่ได้เล่า "

“ ไม่มี " มันตอบทันที กูว่าคงมีแล้วละผมจ้องหน้ามัน ไอ้ปอพยักหน้า

“ ผมว่าไอ้คีนแม่งชอบไอ้หยุ่นว่ะ "

“ ยังไงว่ะ "

“ มันบอกพวกผมว่า มันมีคนที่มันชอบอยู่แล้ว พอถามว่าใคร แม่งบอกว่า ผมรู้จักดี " คนที่ไอ้ปอรู้จักดี คิดแบบง่ายๆเลยก็คือไอ้หยุ่น ไอ้ปอสนิทกับไอ้หยุ่นมาตั้งแต่เด็กๆถ้าไม่นับน้องเบลล์

“ แล้วไอ้หยุ่นว่าไง "

“ คงรู้หรอกพี่มันเซ้าซี้จะถามผมให้ได้ว่าใครที่ผมรู้จักดี คนอย่างมัน ถ้าไม่พูดว่าชอบออกไปตรงๆ แม่งไม่รู้หรอก "

“ ไอ้คีนดูดคอไอ้หยุ่น "

“ ห๊ะ!! " มันพูดพร้อมกันสองคน จ้องหน้ามันที่กำลังรอให้ผมเล่าต่อ " ตอนมันมาส่งไอ้หยุ่นที่บ้านกูเห็นรอยที่คอ รอยดูด "

“ เหี้ย แม่งเอาจริงเหรอว่ะ แม่งเป็นจริงๆ "

“ แต่กูเคยรู้มาว่ามันจีบ ไอ้ฟู่สถาปัตยนะ แม่งคงเป็นจริงๆเหละ " ไอ้ปอเสริม

“ มันจีบไอ้ฟู่ด้วยเหรอว่ะ "

“ ตอนที่แม่งยังไม่มีใคร  ใครๆก็จีบไอ้ฟู่พี่ก็รู้ " จะพูดแบบนั้นมันก็ใช่ เพราะตอนนี้แทบไม่มีใครอยากยุ่งกับมัน พวกที่ทำแบบนั้นเหมือนมีเงาสังหารเงียบคอยจัดการอยู่ ไม่ได้จีบมันสักคน

“ กูไปคณะแพทย์ก่อน " ผมยืนขึ้นพวกมันก็ยืนตาม

“ เอ้ยพี่ ใจเย็นก่อนดิว่ะ "

“ กูลืมไปเลยว่า ตอนที่มันมาส่งไอ้หยุ่น มันพูดกับกูว่า ฝากไว้ก่อนมันจะมาเอาคืน " ถ้ากูไม่มีมือมีตีนกูคงอยู่เฉยๆให้มึงมาเอาไปหรอก แต่โทษทีว่ะ ที่มันไม่ใช่แบบนั้น

ขาของผมออกแรงวิ่งออกจากคณะ  วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีใครบ้างที่วิ่งตาม รู้สึกแค่มีเสียงถามว่าจะไปไหน แล้วผมก็ตอบออกไปแบบไม่สนใจ ตอนนี้สนใจแค่จะมุ่งไปข้างหน้าเพียงอย่างเดียว

“ ไอ้ฮิม มึงวิ่งเร็วโคตรอะไอ้สัด " หันไปมองไอ้เต๋อ ที่วิ่งเร็วที่สุด รั้งท้ายมาด้วยไอ้โอ้กับไอ้บิน   " มาทำไมว่ะ "

“ มาหามัน " เชิดหน้าไปทางคนที่กำลังเดินลงมาจากตึก มือที่กำลังถือหนังสือ คุยกับเพื่อนเหมือนช่วงเวลาที่เลิกเรียนของนักศึกษาปกติทั่วไป  " เฮ้ย ขอคุยอะไรด้วยหน่อย "

“ ผมเหรอ "

“ เออดิว่ะ " ไม่งั้นกูจะมาหามึงทำซากอะไรละ มองหน้ามันที่หันมองเพื่อนก่อนจะมองผมเดินเข้าไปใกล้มัน  " ขอคุยด้วยหน่อย "

“ ได้ครับ "  โต๊ะม้าหินหลังตึกคนไม่เยอะมากเหมือนด้านหน้า ไอ้คีนมองผ่านตัวผมไปที่ด้านหลัง ไอ้เต๋อไอ้บินไอ้โอ้ยืนอยู่

“  พวกมึงออกไป เด็กมันกลัว "

“ กูไม่ต่อยมันหรอก กูกลัวมึงนะ จะต่อยมันมากกว่า ที่พวกกูมายืนนี่ เผื่อมึงเผลอต่อยมัน พวกกูจะช่วยมันเว้ย " ไอ้บินว่าพวกมันนั่งกันที่โต๊ะแถวๆนั้น

“ เข้าเรื่องเลย กูถามมึงตรงๆ มึงชอบไอ้หยุ่นใช่มั๊ย "  จ้องหน้ามันที่จ้องหน้าผม ไม่มีสีตาลังเลหรือวิตกอะไร

“ ใช่ครับ "

“ แฟนกู เลิกยุ่งซะ "  ผมไม่ได้อยากจะมาหาเรื่องเหี้ยอะไรทั้งนั้น คือกูก็หวงคนของกู ยิ่งคนของกูไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรแบบนี้กูก็ยิ่งหวง แต่เพราะมันไม่ใช่ผู้หญิงการทำอะไรแบบนี้ผมว่า ถ้ามันรู้มันก็คงไม่ชอบเท่าไหร่  "  เข้าใจนะ "

“ ทำไมพี่ฮิมถึงไม่ให้ หยุ่นมันตัดสินใจเองว่า จะเลือกใคร "

“ เพราะกูมั่นใจว่า มันต้องเลือกกู "

“ อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้ "

“ อย่าพูดให้กูโมโห " ผมเดินเข้าไปใกล้ จับคอเสื้อนักศึกษาของมันไว้แน่น " กูบอกว่าเลิกยุ่งก็คือเลิกยุ่ง พูดคำเดียวให้มันรู้เรื่อง "

“ แล้วทำไม ผมต้องเลิกยุ่งกับเพื่อนผมด้วย "

“ ถ้ามึงไม่คิดอะไรกับมัน ทำไมกูจะไม่ให้คบ แล้วอย่าคิดว่ากูโง่ ไม่รู้ว่ารอยที่คอไอ้หยุ่นนะ ฝีมือมึง "  กัดฟันพูดออกมาแต่คนตรงหน้ามันกลับยิ้ม

“ ไอ้หยุ่นยังไม่ว่าอะไรผมเลย พี่จะเดือดร้อนทำไม "

“ เพราะมันเป็นของกู "

“ มันก็เป็นของผมได้เหมือนกัน "

“ มึงนี่...กูจะไม่ไหวแล้วเว้ย " ผลั๊ก!! สวนหมัดคว้ำมันเต็มแรง ไอ้หมอคีนล้มลงไปกับพื้น  ผมคว้าคอมันขึ้นมาซัดลงไปอีกสองหมัด  " จะให้กูชกให้ได้เลยใช่มั๊ย ได้ กูจัดให้  "

“ เฮ้ยๆ ไอ้ฮิมๆ พอๆ ไอ้สัด นี่มันมหาลัยนะมึง "  ไอ้เต๋อไอ้บินมันเข้ามาจับตัวผมไว้  มือที่สวนต่อยไอ้คีนอีกสามหมัด สะบัดตัวแรงๆออกจากพวกมัน แต่แรงควายด้วยกันทั้งสามคน พอมันสองคนรวมกันแรงผมเลยน้อยกว่า คราวนี้กูใช้ตีนถีบมัน ยังไงก็ไม่ถูกจับตีนอยู่แล้ว   " ไอ้สัด พวกมึงปล่อย ทำไมต้องเป็นแฟนกูว่ะ กูอยู่ของกูกันดีๆ มึงรู้ว่ามันเป็นแฟนกูแล้ว มึงจะมาอยากได้เหี้ยไรอีก คนโสดเป็นร้อยมึงไม่สนจะมาสนใจอะไรแฟนกูว่ะ สนใจคนมีเจ้าของ มีบ้ารึเปล่า อยากตกนรกรึไง ไอ้ควาย "

บางทีกูก็ไม่เข้าใจคนชอบ แฟนคนอื่น บางทีกูเห็นคนสวยมีแฟนกูยังห้ามใจ เพราะมันมีแฟน แน่นอนว่ามันต้องรักกันถึงเป็นแฟนกัน กูคงทำได้เพียงรอมันเลิกแล้วต่อคิว แต่นี่คือเหี้ยไรว่ะ  อยากได้คือแย่งมา ยื่นมือไปหาคนมีแฟนขอเป็นตัวเลือก คนแบบนี้ไม่เหี้ยจริงคือทำไม่ได้

“ อย่ามายุ่งกับแฟนกู กูไม่อยากมีเรื่อง " โดยเฉพาะคนแบบไอ้หยุ่นที่รักเพื่อนมาก ผมไม่อยากให้มันเสียใจ หรือแม้แต่เสียความรู้สึกกับคนแบบผมด้วยซ้ำ เพราะรักมากก็ยิ่งแคร์มากและก็หวงมาก

“ ผมก็ไม่อยากมีเรื่อง เพราะงั้นพี่ก็ถอยสิ "

“ ทำไมกูต้องถอยในเมื่อกูมาก่อน ไอ้เหี้ยนี่ท่าทางจะพูดไม่รู้เว้ย พวกมึงผล่อยกูสิว่ะ ไอ้สัด "

“ พี่แน่ใจเหรอว่าพี่มาก่อน ในเมื่อผมกับไอ้หยุ่นรู้จักกันมาตั้งนานแล้ว "

“ แล้วทำไมตอนนั้นมึงไม่จีบ มาจีบเหี้ยอะไรตอนมันเป็นแฟนกู "  ทุกอย่างเงียบ ไอ้คีนจ้องหน้าผมมันหลบตา " บอกเหตุผลกูมา "

“ สิทธิของเราเท่ากัน พี่เป็นแฟนมันก่อน แต่ผมเองก็เจอมันก่อนเหมือนกัน ผมจะไม่หนีเหมือนเมื่อก่อนแล้ว " ไอ้คีนพูดจบมันก็เดินออกไป ยังไม่ทันที่ผมถาม ยังไม่เคลียร์เลยด้วยซ้ำ ผมพยายามสะบัดตัวเองออก อยากจะตามมันไป ไปถามให้รู้เรื่อง

“ ไอ้เหี้ยพวกมึงปล่อยกูสิว่ะ โด่เว้ย!! ”

“ ใจเย็นๆดิมึง ไอ้ฮิม มึงต่อยมันไป เรื่องมันไม่จบแค่นั้นหรอก นี่มันในมหาลัยนะเว้ย "

“ แล้วไงว่ะ "

“ เคารพสถานที่หน่อยเถอะมึง กูรู้ว่ามึงโกรธ แล้วคำพูดไอ้เหี้ยนั่นก็โคตรกวนตีน แต่มึง มีสติหน่อยดิว่ะ มึงคิดว่าไอ้หยุ่นมันจะภูมิใจรึไง ถ้ามันรู้นะ " รู้ว่ามันคงโกรธผมมากเลยละถ้ารู้ แล้วถ้ารู้ว่าผมไปทำอะไรเพื่อนมันแล้วด้วยละก็

“ แล้วไอ้สัดคีนมันจะไปไหนว่ะ "

“ กลับบ้านไปละมั้ง " ไอ้บินปล่อยแขนผม ไอ้เต๋อก็เหมือนกัน

“ แต่กูว่าน่าจะไม่ว่ะ "

“ ทำไมว่ะ "

“ กูว่ามันต้องไปหาไอ้หยุ่น "  ถ้ามันรู้จักไอ้หยุ่นดีก็ต้องทำแบบนั้น คนที่รักเพื่อนมากแบบมัน นี่คือจุดอ่อนชัดๆ  หันหลังกลับขาของผมวิ่งตามมันออกไป ไม่ได้สนเสียงเรียกที่ตะโกนไล่หลัง

“ นายภากร มึงจะไปไหนครับ " ผมเบรคหน้าแทบคว่ำกับเสียงเรียกทุ้มของอาจารย์ประจำภาควิชาที่อีกสิบนาทีจะถึงชั่วโมงเรียน

“ อาจารย์ "

“ โอ๊ยไอ้เหี้ย มึงจะวิ่งเร็วไปไหนว่ะ  อ้าวจารย์ สวัสดีครับ "  ทุกคนยกมือไหว้พร้อมกัน วันนี้มีเรียนแลปนี่หว่า Kเอ้ย

“ ขึ้นไปเตรียมตัวเรียนได้แล้ว มาวิ่งออกกำลังกายอะไรแถวนี้ว่ะ   ไป " สะบัดมือไล่ทุกคน " เออ ภากร มานี่ก่อน "

“ ครับ "

“ ไปช่วยยกของหน่อย วันนี้แฟ้มหนัก " ผมถอนหายใจออกมา แต่ดูเหมือนทุกคนกลับโล่งใจ 

“ โธ่จารย์ ห้ามทำไมว่ะ "

“ แล้วใครจะปล่อยลูกศิษย์ตัวเองไปต่อยคนอื่น นอกมหาลัยให้มันเสื่อมเสียสถาบันว่ะ  ข้าไม่ได้โง่นะ เอ็ง " หันไปจ้องทางออกของมหาลัยที่มันวิ่งออกไป ผมกัดฟันกำแน่น เหมือนเสียไพ่ที่ดีที่สุดในเกมส์ให้คนอื่นเลยว่ะ   โธ่เอ้ย!

.............................................................
เหมือนเอาร่างที่ไร้วิญญาณลงมาจากตึก ทำไมยิ่งเรียนรู้สึกชีวิตมีแต่ถอยหลังลงคลอง ผมบิดคอตัวเองซ้ายขวา ไอ้ยินเสียงเม้าส์ของเพื่อนๆอยู่ข้างๆแต่ขี้เกียจสนใจฟัง ตอนนี้มันทั้งหิวทั้งเหนื่อย คอก็แห้งอยากจะกินทุกอย่าง

“ เฮ้ยๆ ไอ้หยุ่น นั่นมันเพื่อนมึงไม่ใช่เหรอว่ะ " อาเนียชี้ไปหาคนที่เดินเข้ามาจากประตูรั้วของมหาลัย " อ้าว แล้วเค้าเป็นอะไรว่ะนั่น "

“ ไอ้คีน " ผมเดินเข้าไปหา มือของมันกุมท้องตัวเองไว้ ปากมีรอยเลือดซิบทั้งสองฝั่ง ที่โหนกแก้มก็ซ้ำ " เหี้ยคีน มึงไปทำอะไรมาว่ะ "

“ ว่าไงพี่เต๋อ " หันไปหาอาเนียที่รับสายโทรศัพท์ เหมือนฝันเดินเข้ามายืนข้างผม

“ พาคีนไปนั่งก่อนมึง ไหวรึเปล่า คีน "

“ ปวดท้องนิดหน่อย "

“ มึงไปโดนใครต่อยมาว่ะ " ผมถามแต่มันก็เอาแต่มองหน้า

“ มึงอย่ารู้เลยว่ะ "

“ บอกมาเถอะ ไอ้เหี้ย ใครต่อยมึง "

“ มึงจะไปต่อยเค้ารึไง "

“ ก็ใช่ ก็มันทำเพื่อนกู ใครว่ะ ใครทำมึง "  ไอ้คีนไม่ตอบ มันยกยิ้มแล้วก็ก้มหน้า ปากที่กำลังจะอ้าถามอีกครั้งของผม ไอ้เนียขัดขึ้นซะก่อน

“ ทำไมไม่อยากบอกละ ตั้งใจมาบอกไอ้หยุ่นมันไม่ใช่เหรอ "

“ อะไรกันว่ะ " หันไปมองหน้าอาเนียที่ยักไหล่ให้ผม

“ พี่ฮิม " อาเนียพูดขึ้นพร้อมกับไอ้คีนเลยครับ ขมวดคิ้วมองมัน

“ ไอ้ฮิมทำมึง "

“ เค้าบอกให้มึงเลิกยุ่งกับกู แต่เพราะมึงเป็นเพื่อนกู จะให้กูเลิกยุ่งได้ไงว่ะ ไม่ได้คำตอบที่พอใจ เค้าก็เลยต่อยกู ก็เท่านั้นละ  "

“ ตอแหลยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก " เหมือนจะพูดลอยๆ แต่ก็รู้ว่า จงใจพูด " คิดอะไรอยู่ก็บอกไอ้หยุ่นไปเลย ผู้ชายเปล่าว่ะ "

“ พูดอะไรไอ้เนีย " เหมือนฝันว่า มันก็ไม่สนใจ

“ โทษทีว่ะ แต่กูต้องไปหาพี่ดาแล้ว " คีนลุกขึ้น มันเดินขึ้นตึกแบบที่กุมท้องอยู่ ผมมองตาม อยากจะเดินตามไปถ้าไม่ติดว่า อาเนียจับมือผมไว้

“ เนีย พี่เต๋อบอกอะไรมึง "

“ ไอ้คีนชอบมึง พี่ฮิมไปคุยกับมัน มันบอกยังไงมันก็จะเอามึงไปจากพี่ฮิมให้ได้ "  คือโทษทีกูเป็นนางสีดาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เป็นเหี้ยไรมาแย่งผู้ชายแบบกูกัน

“ มึงมโนตามไอ้ฮิมเหรอว่ะ "  อาเนียถอนหายใจ มันเดินเข้ามาตบไหล่ผม

“ ฟังที่คนอื่นเค้าเตือนบ้างเถอะ บางทีมึงก็มองโลกง่ายไปนะ ไอ้หยุ่น  "

“ เออ ขอบใจมึง แต่กูไปก่อน " ขาของผมเดินขึ้นตึก ได้ยินเสียงถอนหายใจ ตามหลังมา

“ แล้วมึงจะไปไหน "

“ ไปดูไอ้คีน " ก็แค่ในฐานะเพื่อน ที่โดนไอ้ฮิมต่อย คือตอนนี้ ต่อให้มันโดนเพราะอะไร ก็ช่างมันไว้ก่อน ยังไงก็เพื่อน ต้องไปดูก่อน ผมคิดแค่นี้จริงๆ

“ มึงนี่มันโง่จริงๆเลย โธ่เว้ย!! ”

บางที คำพูดบางคำพูด ต่อให้ไม่อยากฟังมากแค่ไหน แต่สุดท้าย มันก็คือตัวตนที่ใช่ที่สุดของเราอยู่ดี .. ใช่ กูมันโง่จริงๆนั่นเหละ  ไม่ต้องกลัวที่จะพูดมันออกมาหรอก กูรู้ว่า ใครๆก็คิดกับคนอย่างกูแบบนั้น

.........................................................

ถ้ารักของ เทมกับไฟคือความรักที่ไม่มั่นคง
หนมว่า ของฮิมกับหยุ่นคงเป็น ความรักที่มากเกินไป
คือทั้งรัก ทั้งหวง แต่งไปแต่งมา หนมว่าบางทีคู่ที่เราคิดว่า แม่งโคตรเข้ากันเลย กลับมีบางมุมที่ไม่เข้ากันเลยนะ
ตอนนี้ฮิมที่ใจร้อนเกินไปกับหยุ่นที่คิดอะไรง่ายเกินไปเหมือนด้านเสียเลย

ใครมีทวิตเตอร์หรือเฟสบุ๊คหนมฝากแท็ก #BTSสถานีรัก ด้วยจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า 

[NOoTuNE]

คู่นี้หนักนะเอาเข้าใจจริง


คือพี่ฮิมกับหยุ่น ถ้าไม่แก้ไขหรอพยายามยอมรับปรับปรุงนิสัย บางสิ่งที่เสียไปมันอาจสายจนเรียกคืนไม่ได้


แต่เบื่อนะ คือ ทำไมต้องเจอแต่คนแบบนี้ มาแย่งแฟนคนอื่น แล้วคือต้องมาทะเลาะกันเพราะคนอื่น แสดงว่าความมั่นคงคงยังไม่พอ

[IIIA]

เราอุตส่าห์คิดว่าคีนจะเป็นคนดีมากกว่านี้ซะอีก 

[Yunatsu]

โอ้ยยยยยยยยยย
พี่ฮิมน่าสงสาร ทำไงดี

[Whatever it is]

บางทีหยุ่นก็คิดอะไรน้อยไป

[AMINOKOONG]

อ่านตอนนี้แล้วอยากจับหัวหยุ่นมันโขกกำแพงซักทีสองที
เผื่อความโง่ในสมองมันจะหายไปบ้าง ขนาดคนเตือนแล้วก็ยังไม่เชื่อ
คือมันไม่ใช่ซื่อแล้วแบบนี้ มากกว่าโง่แต่น้อยกว่าปัญญาอ่อนอ่ะ เฮ้อ!เซ็ง
แต่ยังดีหน่อยมีเพื่อนอย่างอาเนียคอยเตือน ขนาดเตือนแล้วนะ
แมร่งควายเรียกพี่เลยจริง พูดแล้วของขึ้น ฮึ่ยยส์!

[mild-dy]

บอกเลยพี่ฮิมเลิกกะหยุ่นเหอะ
เผื่อมันจะคิดไรได้บ้าง
บอกตรงรำคาญหยุ่น เลิกไปเหอะเลิกเลย
อยากให้เลิกกัน เบื่อคนแบบหยุ่นทนมานานละ เลิกเลยยยยยยยยยยยยยย

[Snowermyhae]

เครียด 

[alien.aiiwz]

โอ้ยยย แง
เราว่าคู่นี้ดูหนักกว่าเทมไฟอีกเนี้ย
เพราะไอ่ความซื่อ(บื้อ)ของหยุ่นนี่แหละ
ทั้งฮิมยังใจร้อนอีก นี่โดนยั่วหน่อยก็โมโหแล้ว
หยุ่นนี่คงต้องรอให้เจอกับตัวสินะ นี่ถ้าหยุ่นคิดหน่อยเรื่องที่ฮิมบอก ที่โดนดูดเรื่องคงง่ายกว่านี้
แต่นี่เพราะหยุ่นคือหยุ่น หยุ่นที่รักเพื่อน
แต่เพื่อนมันไม่คิดแค่เพื่อนกับแกนี่สิอินู่หยุ่นเอ้ย
เฮ้อ
หวังว่าความต่างที่ไม่เข้ากันของทั้งคู่จะผ่านไปได้นะ
เพราะถ้าเรารักกันต่อให้มีข้อเสียเท่าไหร่ ก็ยอมรับได้ทั้งนั้น
ฮิมก็รู้อยู่แล้วว่าหยุ่นซื่อ ไม่งั้นคงไม่ตามหวงขนาดนี้
หยุ่นเองก็รู้ว่าฮิมขี้หวง ใจร้อน โมโหง่ายยิ่งเป็นเรื่องของหยุ่นด้วย
อยู่ที่ว่าระหว่างพี่ฮิม กับ เพื่อน หยุ่นจะเชื่อใครมากกกว่ากันละล่ะ


แล้วเราว่าคีนนี่โครตร้ายเลย แบบร้ายเงียบ
เห็นหงิมๆ ตอแหลเพียบนะจ๊ะ
 
เอาจริงๆ ถึงคีนจะเจอหยุ่นก่อนรู้จักก่อนแล้วยังไง ถ้าไม่กล้าพอจะจีบตอนนั้น
มาเรียกร้องตอนนี้ก็ไม่สมเหตุสมผล
เพราะตอนนี้หยุ่นก็มีฮิมละด้วย แย่งของๆ คนอื่น อันนี้คือไม่เห็นด้วยที่สุด
มันอาจจะมีโอกาส แต่ต้องไม่ใช่ตอนที่เขาคบกันอยู่ และต้องไม่ใช่เพราะเราเข้ามาเป็นมือที่สามแน่ๆ
หวังว่าคีนจะคิดได้นะ





นี่เราเข้ามารอเรื่องนี้ทุกวันเลย
ถ้าว่างก็อัพบ่อยๆ นะค๊า
เรารักเรื่องนี้ รักบีทีเอสขบวนนี้มากเลย
ติดฮิมหยุ่นที่สุดแล้ว 

เป็นกำลังใจให้ มาต่อไวๆ นะคะ

 

[i c u]

 :sad4น้องหนมเสริฟมาม่าตลอดนะช่วงนี้ 
ปล. ฝากความคิดถึงถึงพี่เทมกับไฟหน่อยน๊าาาาาาาาาาาาาาาาา

[Still_14OC]

หยุ่นมันก็น่ารำคาญนะ มั่นใจแบบผิดๆ เฮ้อออ อยากเม้นต์ แต่บรรยายไม่ออก

[B52]

มีมาเรื่อยๆเรื่องแบบนี้

[FahFon]

หยุ่นเอ้ยยยยยยยยยยย เฮ้ออออออออออออออออออออออออ

[fuku]

แบบหยุ่นเราเรียก หลับหูหลับตาไม่มองความจริงน่ะ
คิดเอาเองว่าที่เรามองจริง ไม่ได้มองภาพรวมของทั้งหมด

มองอีกแง่จะเรียกว่าดื้อด้านก็ได้มั้ง แบบก็กูอยากเชื่อแบบนี้มันต้องเป็นความจริงแน่ๆ
กรรมจะมาเยือนนะ ไม่ระวังตัว ก็เหมือนหาเรื่องใส่ตัว
เกิดเรื่องอะไรขึ้นมาไม่คุ้มนะตัว (-___-"

[seaz]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ซื่อเกินไปม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยน้องหยุ่น คิดง่ายเกินไปนะ โลกนี้มันอยู่ลำบากเพราะรักคิดรักเพื่อน แต่มันผิดมากสุดๆ ก็ตรงที่เพื่อนมีแฟนแล้วน่ะสิ

พี่ฮิมน่าจะกระทืบให้มันเจ็บหนักๆ กว่านี้นะ

อารมณ์เสีย!!!

[full69]

 

[gboykung]

 

[hembetaro]

เอาจริงๆนะ ไอ้หมอคีนแมร่งโคตรหน้าตัวเมียเลย เอาความเป็นเพื่อนมาบังหน้าเข้าหาอิน้องหยุ่นยังงี้ แน่จริงบอกมันไปตรงๆเลยดิว่าชอบมัน แล้วให้หยุ่นมันเลือกว่าจะคบใคร ทำแบบนี้มันหมาลอบกัดนี่หว่า ยุแยงให้เขาทะเลาะกันแล้วตัวเองรอเสียบ แถมพอแฟนเขามาเคลียร์ก็กวนตีนให้เขาต่อยแล้วหอบแผลมาเรียกคะแนนความเห็นใจ ทุเรศว่ะ 

[taem2love]

  :fire:สามคำให้ไอคีน ตอแหลมาก ส่วนนางหยุ่น นางซื่อจนเซ่อหรอเปล่าค่ะ เจ๊ว่าน้องฮิมก็ไม่ได้เลี้ยงหญ้าแทนข้าวนะ จะมีเขางอกบนหัวได้ไง ถ้าเกิดยังไม่ฟังใครหนูก็เตรียมตัวไปไถนาเล็มหญ้าเถอะค่ะ เดี๋ยวน้องฮิมเจ๊รับเป็นเด็กในสังกัดเองค่ะ เจ๊ไม่ปลื้มมาก จบนะ!

[evilheart]

บางครั้งอ่านไปก็รำคาญความซื่อบื้อของหยุ่น(ความเห็นส่วนตัวนะ)
มันซื่อจนคิดว่าคนแบบนี้มันมีน้อย โลกมันเปลี่ยนไปเยอะ
มันบื้อจนคิดว่าฮิมมันทนได้ไง เพื่อนเตือน คนรอบข้างเตือนมันก็ยังบื้อเหมือนเดิม
ซื่อแบบนี้ไม่ต้องมีแฟนหรอก ไม่เหมาะ ไม่ทันใครเลย
เรื่องคนอื่นเป็นที่ปรึกษาได้ เรื่องตัวเองแม่งจมน้ำตาย

[ReiiHarem]

คือ คีนรู้จักกะหยุ่นมาก่อนก็จริง แต่ผิดที่ตัวเองไม่จีบหยุ่นเอง เพราะตัวเองกลัวเสียใจ เสียเพื่อน
พอมาเจอกันอีกที รู้ว่าหยุ่นมีแฟนเป็นผู้ชาย ก็เลยแบบเป๊ะ นี่แหละ มีโอกาสแล้ว
แย่งหยุ่นมา เอาจริงๆก็แค่เห็นแก่ตัวนะเราว่า

น้องหยุ่น น้องเป็นแบบนี้มานานละ แต่ก็แค่อยากให้ฟังเพื่อนๆเตือนบ้าง

พี่ฮิม เข้าใจว่าเป็นคนขี้หวง แต่ถ้าหยุ่นมันเป็นอย่างนี้ ก็เหมือนเป็นตัวเร่งให้พี่ฮิมใจร้อน

เฮ้อ เรื่องนี้ เหนื่อยน้อ มาม่ามาอีกชามละ

[gayraygirl]

ไม่รู้จะเมนท์อะไรดี พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยทีเดียว 

[Flowerrice13]

ไม่ปลื้มหนูหยุ่น ตบค่ะคบ อุ้ย ล้อเล่นค่ะพี่ฮิม 5555555555555555555

[greensnake]

คำนิยามของคู่นี้คงจะเป็นคำว่า"เกินไป"จริงๆนั่นล่ะ
ถ้าให้หยุ่นเลือกแน่นอนว่าต้องเป็นพี่ฮิมอยู่แล้ว
แต่เรื่องเพื่อนหยุ่นก็ให้ความสำคัญไม่แพ้กัน
จะให้แยกออกจากกันโดยสิ้นเชิงมันทำไม่ได้หรอก
พี่ฮิมต้องใจเย็นกว่านี้ ใจร้อนจะทำให้เสียเรื่องน่ะสิ
ส่วนหยุ่นก็ต้องหยุดฟังคนอื่นเขาพูดบ้างนะ
บางเรื่องคนนอกจะมองอะไรๆได้ชัดกว่าเราซะอีก
แต่นั่นแหละ เพราะความสัมพันธ์อันยาวนานมันค้ำคออยู่
เลยเป็นเหตุผลให้หยุ่นมองว่าพี่ฮิมไม่มีเหตุผล
เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวว่าโง่หรือฉลาดนะหยุ่น อย่าคิดแบบนั้น
แต่ก็น่าจะแยกออกนะว่ายุงกัดกับรอยดูดมันต่างกัน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดจ้า

[ammamooty]

อ้ายยยยยยหยุ่นนนนนฟังๆพี่ฮิมและคนอิ่นๆบ้างนะจ๊ะ

[anntonies]

เห็นด้วยกับฮิมทุกประการ คนเรามีแฟนแล้วทำไมต้องไปแย่งมา
ต่อคิวไม่ได้รึไง คีนพลาดเองที่ไม่ยอมจีบเรพาะกลัวเสียเพื่อน
มาเรียกร้องอะไรมันก็ไม่ทันแล้วป่ะ ?

[KhunToOk]

   บางทีก็นะ น่าเบื่ออ่ะ ไม่จบไม่สิ้น ความบื้อกับความโง่เอาดีๆก็แยกไม่ออกหรอก อันไหนบื้อ อันไหนโง่ !?

แต่ที่แน่ๆ หยุ่นมีทั้งสองอย่างที่ทั้งบื้อแล้วโง่ อ่านแล้วอารมณ์นอยด์ๆ รออ่านตอนหวานๆอีกทีละกัน

เพิ่งหมดมาม่าเทมไฟไปมะกี่้ ยังอืดอยู่ !!!

ส่วนฮิมเข้าใจว่าขี้หวง แต่อยากให้ใจเย็นอีกนิด ไม่อยากให้มาทะเลาะกันเลย เซ็ง......