BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91  (อ่าน 1206474 ครั้ง)

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
น้องเซฟไม่ยอมจบใช่ไหม? จัดหนักๆ ให้หน่อยซิ

ออฟไลน์ MaEwA

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
 :-[  อุ๊ยยยย.....มันมุ้งมิ้งที่สุดของคุ่นี้เลยนะเนี่ยยยยยยย  น่ารักกกกกกกก

ไฟ ไปเคลียให้จบนะ หวังว่าเซฟจะมาดี (แอบระแวง555 )

ออฟไลน์ Fish129

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 746
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-3
อ่า ไฟเดินไปบอกเทมก่อนไหม ถ้าจะไปคุยกับเซฟอ่า

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
นี่คู่เอกเขายังมีดราม่าอีกเหรอ

gboykung

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ mommee

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
ปรบมือ ปรบมือ   :katai2-1:

ในที่สุดน้องไฟก็หลุดพ้นจากปมในใจตัวเองแล้วนะลูก  นี่ด่ามาหลายพาส ก็หวังจะได้เห็นอะไรแบบนี้นี่แหละ

นี่ถ้าไฟยังงี่เง่าจะไม่โทษไฟละ  โทษคนแต่งดีกว่า  จะทำร้ายน้องไฟไปถึงไหน 5555



รู้สึกโล่งอกนะ ตอนที่ไฟพรั่งพรูความอัดอั้นออกมานี่น้ำตาซึมนะ  คืออยากบอกว่าที่จิกกัดมาสองสามพาสนี่ ความรู้สึกก็ยังเหมือนเดิม คือคิดแบบนั้นจริงๆ เพราะไฟผิด  แต่เราก็เห็นใจไฟนะ  แต่ใครก็ช่วยไฟไม่ได้ถ้าไฟไม่เปิดใจ 

พอเปิดแล้วไง โล่งไหม ไอ้ที่อัดอั้น ไอ้ที่น้อยใจ ไอ้ที่เจ็บปวด พอได้พูดออกมามันก็เหมือนปลดปล่อย รู้สึกน้องไฟเครียดน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด

รู้สึกการกระทำกับคำพูดเริ่มไปในทางเดียวกัน  ไม่ปกปิด แต่ก็ใส่ใจคนรอบข้างมากขึ้น อย่างกรณีที่โดนพี่นิวชก รู้สึกได้ว่าน้องไม่ได้หนีปัญหาที่ไม่ตอบคำถามพี่เทมว่าใครทำ และไม่ใช่ปล่อยมันผ่านไปเหมือนเดิมแล้วใช้เหตุผลที่ว่า ช่างแม่ง

แต่น้องดูใช้ความคิดขึ้น คิดถึงใจเขาใจเีรา คิดถึงใจเพื่อนพี่เทม เป็นน้องไฟคนใหม่ที่ไม่ร้อนแรงแต่ดูสุขุมขึ้นเยอะ

ตรงนี้ต้องขอบคุณพี่เทมด้วย  ถ้าไม่เพราะความเป็นผู้ใหญ่ มีเหตุมีผล และใช้หัวใจตัดสินบนความถูกต้องแล้วละก็  ก็ยากนะที่ไฟจะก้าวต่อได้

ยอมรับว่าตอนแรกก็อยากให้พี่เทมให้บทเรียนไฟนะ คือตีสอนให้หนักๆ ให้รู้จักเห็นค่าของความรัก

แต่เรากลับมองข้ามไปว่า การห่างกันไม่ใช่การลงโทษ 

คือหนมคิดดี คือพี่เทมคิดดี การเอาไฟอยู่ใกล้ตัว และแสดงความรักมากๆนั้นเป็นการลงโทษที่ได้ผลดีกว่า เพราะความรักความเข้าใจของพี่เทมจะมัดไฟไว้ น้องจะเริ่มคิดเป็น เริ่มรู้สึกใจเขาใจเรา  เอาง่ายๆ คือ จะรู้สึกละอายใจที่จะทำผิดอีก

เข้าทำนองที่ว่า เวลาทำผิดกับใคร แล้วเขาด่าเราโกรธเรา หรือต่อยหน้าเราสักทีมันโล่งกว่าการที่เขาไม่พูดอะไรเลยนะ

ยิ่งเขาไม่พูดและให้อภัยเราง่ายๆ ความผิดมันจะกัดกินใจเลยแหละ 

แต่มันไปในทางที่ดีนะไอ้การกัดกินใจแบบนี้ คืออย่างน้อยมันเหมืิอนเป็นเครื่องย้ำเตือนเรา ฝังแน่นในใจ ต่อไปถ้าเราต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้แและเท้าจะก้าวพลาดอีกเราจะจำผลลัพท์ที่เคยเกิดขึ้นกับเราได้  และนั่นแหละ จะทำให้เราไม่ทำมันอีก

คือดี เราเองก็มองข้ามตรงนี้ไปเลย พอมาเจอแบบนี้ประทับใจมาก  ขอให้หนูไฟมีความสุขนะลูก

ตอนหนูบอกพี่เทมว่าโกรธ น้อยใจว่าพี่เทมรักหยุ่นมากกว่าอะ พาสนี้มันทำให้สงสารไฟนะ คือมันคือความรู้สึกจริง แต่ไม่มีการกระทำงี่เง่า ที่คิดเองแล้วก็แสดงออกโง่ๆมาอะไรแบบนั้น คือยอมรับออกมาเลย แล้วให้พี่เทมปลอบมันดีกว่าน้องไปตีอกชกลมประชดประชันคนอื่นที่เขาไม่รู้เรื่องด้วยมันแย่ แต่นี้มันดี เหมือนน้องอ้อนพี่เทมอะ  คือมันน่ารักกว่าไง

 แล้วพอพี่เทมตอบรับว่ารักไฟกว่าคือดีอะ  คือคู่นี้เราก้าวไปพร้อมกันละ ก้าวพลาดพร้อมกัน และจะก้าวไปข้างหน้าพร้อมกันมันเยื่ยม

คนแบบไฟเราก็ไม่รู้จะหาใครมาดี มาสอนไฟ มาเข้าใจ ปกป้องไฟ และมาทนความเอาแต่ใจ ความดื้อของไฟได้แบบพี่เทมอีกแล้ว

เพราะงั้นมันเลยดูลงตัว

พี่เทมหัวใจหล่อมากกกกกกกกอะ  ชอบบบบบ  :o8:


แต่ขออย่างนะพี่เทมนะ 

หนูก่นด่าไฟมาตลอด(เพราะน้องผิดจริง) มาถึงคราวพี่ผิดก็ขอหน่อยนะเดี๋ยวจะหาว่าลำเอียง
  :mew5:

ไอ้ความใจดีน่ะ ลดมันซะบ้างนะพี่  ลดมันหน่อยความป๋าความอะไร รู้หน่อยว่าอะไรคือเส้นแบ่ง อย่าใจใหญ่ไปซะกับทุกคน

อย่าลืมว่าที่มีปัญหากับไฟก็เพราะนิสัยแบบนี้ของพี่ เพราะงั้นลดๆ มันซะ เอาแค่พอดิบพอดี ต่อให้คนคนนั้นจะเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้อง พี่เป็นคนที่เพื่อนรักมากเพราะพี่เป็นประเภทป๋า ให้ชาวบ้านเขาหมด กระทั่งความใจดี ก็ใช้ให้ถูกทาง เอามาใช้กับคนสำคัญเพียงคนเดียวมันจะดูดีมากไอ้ความใจดีเนี่ย

คืออิมเมจพี่เทมดูเจ้าชู้ประตูดิน ดูเลวนะ แต่จริงแล้วที่อ่านมาทุกคนก็จะเห็นว่ามันเป็นเพียงภาพลักษณ์ภายนอกที่ชาวบ้านเขามอง แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่ พี่ไม่ได้แย่ขนาดนั้น  แต่เพราะความไม่คิดอะไรเลยของพี่ มันเลยเป็นที่มาของปัญหาส่วนหนึ่งด้วย  ไฟเป็นคนเอาแต่ใจ แต่พี่ก็เป็นคนคิดอะไรตื้นๆเหมือนกัน  แชร์กันไปคนละส่วน



ตรงนี้ก็อยากให้พี่เพลาๆหน่อย ในเมื่อน้องยอมรับแล้ว น้องเปิดใจแล้วพี่ก็ต้องทำด้วย

ตัวอย่างยกง่ายเลย  ฟู่  ต่อให้น้องจะรักและดีกับพี่แค่ไหน  แต่การที่ปล่อยให้น้องมายืนด่าใครสักคนปาวๆ คือไม่ได้นะ ถึงคนที่ด่าจะไม่ใช่ไฟ แต่มันไม่ควรอะ พี่ควรห้ามควรสอน ควรตำหนิบ้าง ทั้งที่รู้ว่าคำพูดแต่ละคำออกมจากปากสวยๆ นั่นต่ำช้ามาก แต่พี่จะปล่อยไปเพียงเพราะนั่นคือนิสัยไม่ได้อะ  ถ้าเห็นเป็นน้องเป็นนุ่งจริงก็ควรเตือนหน่อย

แล้วยิ่งมาด่าไฟ คือมันเจ็บแทนอะนะ เราโกรธไฟแต่คนที่จะด่าไฟได้คือพี่เทม เพื่อนๆไฟที่มีแต่รักและหวังดีกับพี่ไฟ พี่นิวพี่โจ๊กที่อยู่ข้างพี่เทมตลอด  อะไรแบบนี้รับได้ แต่ไม่ใช่คนนอกแบบฟู่ที่แค่มารับรู้ว่าแฟนพี่นอกใจก็ใส่เขาซะอย่างกับตัวเองโดนแย่งผัวซะเองเหมือนที่ไฟแอบด่า

คือตรงนี้พี่เทมติดลบจ้า   ที่พี่ทำคือควรจะปกป้องไฟ น้องเซนสิทีฟ ต่อให้มันผิดจริงแต่ควรเป็นพี่ที่ตำหนิ ที่สอน ไม่ใช่ใครก็ไม่รู้  แม่เขายังไม่เคยด่าลูกเขาเลยแล้วอีตลาดนี่เป็นใครมาชีหน้าด่าปาวๆ  ตรงนี้พี่เทมต้องคิดหน่อยนะ ต้องปกป้องน้องหน่อยถ้ารักน้องอะ 

คือการที่ทำแบบนี้เราไม่คิดว่าเป็นการทำให้น้องไม่โตนะ  จริงอยู่ว่าต้องให้ไฟเจอบ้างจะได้เข้าใจ เราก็คิดแบบนั้น  แต่ต้องไม่ออกมารูปแบบนี้ มันคนละเรื่องกันเลย ต้องไม่ใช่ใครที่ไม่ได้รู้จักไฟแล้วมาด่าไฟ  อย่าลืมน้องมีปมตรงนี้ ตรงที่ไม่ชอบชาวบ้านมาเสือกกับความรู้สึกของน้อง     เพราะนิสัยอย่างไฟขี้น้อยใจด้วย ถ้าพี่ไม่ปกป้องน้องเดี๋ยวก็เข้าอีหรอบเดิมอีก 

ดีนะว่าน้องกำลังโล่งใจที่ได้ปลดปล่อยและกำลังรู้สึกผิดเลยไม่คิดเล็กคิดน้อย  และพี่ก็กำลังป่วยเรื่องนี้เลยทำมองข้ามได้  แต่ต่อๆ ไปถ้าพี่ยังทำแบบนี้เขาว่าเกิดเรื่องอีกอะ  เพราะงั้นพี่ควรจะเป็นฝ่ายปกป้องจิตใจไฟด้วยนะ  ไม่ใช่ทำแค่รักแค่เข้าใจไฟอย่างเดียว  น้องกำลังโต กำลังจะเปลี่ยน แต่คนเรามันเปลี่ยนทีเดียวไม่ได้  ต้องค่อยๆ สอนพร้อมกับเข้าใจเขาด้วย ถ้าพี่ไม่ใส่ใจกว่านี้เดี๋ยวมันก็เกิดปมในใจไฟอีก

คือไอ้เรื่องรักไม่รักจบละ เพราะพวกเรารู้แล้วว่าไม่มีใครรักไฟได้เท่าพี่เทม และไฟเองก็ไม่ต้องการใครมากไปกว่าเทมละ  แต่การจะอยู่ด้วยกันให้รอด ต้องช่วยกันคนละมือ

อย่ามาตายน้ำตื้นนะพี่เทม!!


คือเราไม่ได้อคติกับฟู่อะนะ  เราก็ไม่คิดว่านางร้าย แต่คือนางทำแบบนี้ไม่ดีอะ  ปากนางตลาดมากกก  หน้าตาดี แต่ปากแบบนี้ไม่ไหว ต้องมีคนเตือนนะ  อย่าลืมว่าพี่เกือบตายเพราะปากของนาง และเราไม่โทษเซฟฝ่ายเดียว เพราะอีฟู่ก็ไปปากหมาใส่เขาด้วยทั้งๆที่ไม่เกี่ยวไรด้วยเลย เป็นเรื่องของคนสามคน  คือเสือกดีๆนี่เอง สมควรจะโดนตบปากด้วย  คือคนเราต้องมองว่าจะไปด่าใครเขาไม่ใช่ถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรให้แก เพราะต่อให้เลวแค่ไหนก็ไม่มีใครชอบให้ใครมาด่าใส่หน้าหรอกปะ?  เซฟมันคิดน้อย บวกโมโห แต่จะด่ามันฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก  ต้องโทษอีคนยั่วยุด้วย

และเราก็ไม่รู้ว่าฟู่ไปมีเหตุผลหรืออินมาจากไหน  แต่ปากอย่างนี้ก็อยากให้ไฟสั่งสอนนะ  ผัวก็ไม่ใช่ผัวตัวเอง มาสอดอะไรด้วย  แถมคนที่ทำให้พี่เทมซวย อาจจะมีเหตุผลมาจากเซฟและไฟก็จริง  แต่ตัวกระตุ้นให้เซฟขาดสติเลยเลยคืออีฟู่ ความปากหมานนนของนางตัวเดียวเลยที่พาซวยกันหมด  คือมันก็ต้องโทษฟู่ด้วย  ไม่ใช่จะโทษแต่ไฟกับเซฟ  คือไม่งั้นไม่ยุติธรรมนะั

คือเราว่าไปตามผิดถุก ตอนไฟทำไฟก็โดนด่า ตอนฟู่ทำนางก็น่าจะมีมั่งนะ หมั่นไส้  คือเยอะ คือน่ารำคาญ และคนสั่งสอนอยากให้เป็นไฟมากกกกกพี่ขอบอก!

เอาสักดอกเหอะไฟ ให้รู้ใครเป็นใคร ให้เงิบอะ

แต่ส่วนพี่นิวพี่โจ๊กเราโอเครอะ  ถึงไม่ใช่เรื่องของเขาโดยตรงแต่เขาคือเพื่อนกัน ดูมีเหตุผลที่จะโมโหหกว่าอีฟู่มากนัก 

เพราะงั้น จัดมาหน่อยเอาใจคนอ่านหน่อยนะขนมมมม   :hao7:


จบเรื่องจบราวของเทมไฟ จากนี้ก็ต้องปากกัดตีนถีบกันต่อไป  แต่อีกคู่นี่สิ   เดี๋ยวตั้งน้ำรอดละกัน  หยุ่นลูกแม่  :hao5: (ปรากฏว่าคนเขียนเขียนให้หยุ่นงี่เง่าซะงั้น 555 แต่นางเข้าข้างยุ่นไปก่อนละกัน อิอิ)


ป.ล.  แต่ไฟ ถ้าจะไปเคลียร์กับเซฟ อย่าไปคนเดียว เอาเทมไปด้วย เรื่องจะได้จบ แต่ถ้ามันงี่เง่าแบบนี้จริงๆ ไม่ต้องไปอะ ดูแล้วเป็นเด็กไม่ฟังอะไร ดื้อเกิน แค่หายไปเลยก็ดีปะ ยุ่งพูดแม่งอาจจะยิ่งดื้อ  เฮ้ออ)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-01-2014 10:42:10 โดย mommee »

ออฟไลน์ zabzebra

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1043
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-1
คืออิเซฟเมิงจะอะไรกับไฟนักหนา เค้าก็บอกมาตามตรงแล้วว่าทำใจนอนกะเมิงไม่ได้อ้ะ :z6:

โอยยยยยยยยยย ก็จริงของพี่เทมเรื่องความรักในเมื่อคนสองคนรักกันจะไปทรมานให้สะใจเล่นๆทำไม :mew2:

สู้อยู่ด้วยกัน รักกันให้มากกว่าเก่าจะดีกว่าาาา :กอด1:

ออฟไลน์ hembetaro

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1122
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-1

อิฟู่แมร่งเยอะสิ่งนะเนี่ยะ ทำเหมือนพี่เทมเป็นสามีนางเชียว  :m16:

บางอย่างควรสำนึกได้เองนะว่าตัวเองเป็นคนนอก ผัวเมียเค้าเคลียร์กันได้แล้วยังจะมาแอ็คชั่นแทนอะไรกันหนักหนา

อิเซฟก็เหมือนกันดูยังไม่ค่อยสำนึกเท่าไหร่นะ ยิ่งประโยคทิ้งทวนก่อนจากเนี่ย...ชวนเรียกแขกซะจริงเชียว  :z13:

ออฟไลน์ toou

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1051
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-3
ดีใจที่สุดที่ทั้ง2คนเคลียร์กันเข้าใจ :monkeysad: :-[
ดีใจที่น้องไฟเปิดอกบอกทุกสิ่งที่อยู่ในใจ

แต่ น้องไฟอย่าไปหาไอ่เซฟเชียวน๊ะะะะะะะะะะ :z3: :z3:

ออฟไลน์ palm-metto

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
คนรักกันเมื่ออกิปัญหามากขนาดไหน ก็ยังรักกันไม่เปลี่ยน
เชื่อว่าไฟสำนึกผิด แล้วไม่กลับไปเป็นแบบเดิมแน่นอน
เพราะความรู้สึกทั้งหมดของไฟ มันได้อธิบายหมดแล้ว ว่าถ้าไม่มีเทม ไฟ ก็คงอยู่ไม่ได้
ต่อไป คงเป็นคู่ที่รักกันมากคู่นึงเลย

โห้ยยยย เศร้ามานาน มีความสุขสักที
ดีใจด้วยนะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ i c u

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 90
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-2
หลังจากกินมาม่าจนท้องอืด  ในที่สุดก็เข้าใจกันซะทีนะน้องไฟของป้า  เคลียร์กับอิเซฟให้รู้เรื่องนะลูก  ที่สำคัญต้องให้พี่เทมรู้เรื่องด้วยนะ ทำยังไงก็ได้แต่อยากให้พี่เทมรู้เรื่องนี้ด้วย  เอาให้ชัดเจน จบไปเลยยิ่งดี  ส่วนพี่เทม  สำหรับเราพี่เทมไม่ได้น่าสงสารมากมายเท่าไหร่เพราะไฟไม่ได้นอกกายหรือนอกใจพี่เทมเลย  แล้วไฟก็เจ็บเพราะพี่เทมมาเยอะ  ดีใจที่พี่เทมคิดได้  เพราะถ้าห่างกันซักพักการจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกก็อาจจะเป็นไปได้พอๆกับเป็นไปไม่ได้นั่นแหละ  รักกันก็ต้องอยู่ด้วยกันค่ะ สู้ๆนะคะ  ท่าทางน้องไฟต้องสู้รบปรบมือกับองครักษ์พิทักษ์พี่เทมอีกเยอะ  แต่อย่าไปยอมนะคะลูกท่องเอาไว้พี่ให้คาถา  ' ของของไฟ  ไฟกหวง' ใครมาแหยม จัดหนักเลยนะคะลูก   
พี่เชียร์อยู่ค่ะ 

ปล. น้องหนมแต่งนิยายได้เก่งที่สุดอ่ะ  คนอ่านอินมากมาย  มีทุกอารมณ์  สุขก็สุดๆ  ทุกข์ก็สุดๆ  เก่งจัง  /////  แต่พี่ไม่รับมาม่าแล้วนะคะ ท้องอืด ผมหยิกไปหมดแล้วค่ะ   ขอตอนพิเศษเทมไฟ หวานๆซักตอนนะคะ  ช่วงนี้รู้สึกฝืดคอเหลือเกินแล้วค่ะ :pig4:

ออฟไลน์ beautifuldead

  • wandered lonely as a cloud..
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 497
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
แอร๊ยยย ในที่สุดมาม่าคู่นี้ก็จบลงซะที...ใช่มั้ย????


ฟู่คะ เรื่องนี้บางทีเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าเค้าเคลียร์กัน "คนนอก"ก็ไม่ควรยุ่งปะคะ #อิน #แม่ยกเทมไฟจุดพลุ

ออฟไลน์ ammamooty

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1056
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-2
เทมนี่คนดีเนอะ พ่อพระๆ คิดเป็นผู้ใหญ่ดีชอบอ่ะ ดีใจจังคืนดีกันละเข้าใจกันละ
แล้วนี่เซฟ เฮ่ออออ .ไฟบอกเทมด้วยนะว่าจะไปเคลียร์อ่ะ เดี๋ยวมาเข้าใจผ่งเข้าใจผิดว่าคืนนี้แล้วยังริไปหาชู้ โดยเฉพาะไอ้ฟู่-*-รู้ว่าเป็นห่วงเทม แต่เอาเวลาไปโทรหาแฟนแกเหอะย่ะ ขอร้องๆ

ปล.อย่าลืมนะไฟ บอกเทมด้วยๆ โอเค.(ห้าๆ)

ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
แล้วก็ผ่านพ้นไปได้ แม้จะยังไม่หมดจดก็ตาม แต่ก็ถือว่าโล่งล่ะ
ถ้าไม่ได้บทเรียนคนเราก็ไม่ได้เรียนรู้หรอกว่ามันจะเป็นอย่างไร
ชีวิตมันก็ต้องมีสุข เศร้า ทุกข์และเจ็บปวดกันบ้างล่ะน่า
ใช่ว่าจะเจอกันทุกคน เมื่อเราเจอแล้วก็จำเอาไว้เป็นบทเรียน
ก้าวต่อไปจะได้ระมัดระวังมากขึ้น เหมือนหนูไฟและพี่เทมนี่ไง
ส่วนเรื่องเซฟก็ถูกของไฟที่ต้องจัดการให้มันเด็ดขาดเสียที
แต่ก็อย่าเสี่ยงที่จะไปเผชิญหน้าคนเดียวเลย อะไรก็เกิดขึ้นได้
ให้ใครรับรู้ไว้บ้างก็ดีเผื่อว่าเซฟมันยังทำใจไม่ได้เผลอทำอะไรไปอีก
แล้วก็เห็นด้วยกับพี่เทมนะ อภัยให้กันแม้ว่าจะทำเรื่องร้ายเอาไว้ก็ตาม
คนเรามีสิทธิ์ผิดพลาดกันได้ ผูกกันไปผูกกันมาไม่ต้องแก้กันพอดี
คิดว่าถ้าเป็นเราอยู่ในอารมณ์นั้นแล้วต้องมาได้ยินฟู่พูดอย่างนั้นอีก
เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะทนได้หรือเปล่า :เฮ้อ:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ  :กอด1: หายใจคล่องขึ้นเยอะเลย

ออฟไลน์ anntonies

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 847
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-0
ฟู่ยังเป้นคนที่น่ารำคาญที่สุดในเรื่องเหมือนเดิม

ออฟไลน์ freesia

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 149
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
หมั่นไส้ฟู่เบาๆอยากเดินไปตบปากสั่งสองหน่อย แต่ช่างมันก่อน เทมไฟคืนดีแล้ว♥

ออฟไลน์ Whatever it is

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3959
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +380/-8
ึอ่านทันแล้วววว มาม่าไปเลยทีเดียว เหอะๆ เพื่อนๆกับฟู่นี่เกินไปนะ ด่าก็ส่วนดา แต่ไม่มีสิทธิไล่ เจ้าตัวเค้ายังไม่ไล่เลย -_-

ออฟไลน์ phenomintna

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 281
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-1

Pisoi

  • บุคคลทั่วไป
โอ๊ย อ่านไป ปาดน้ำตาไป  :o12:

ออฟไลน์ patwo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 989
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +932/-27
ตอนที่ 66


“ เทมวันนี้กูมีเรียนนะ " ผมบอกมันตอนที่แต่งตัวออกจากห้องน้ำ ตอนนี้ผมเองก็เหมือนย้ายบ้านมาอยู่ที่นี่กับไอ้เทม ผมอยู่โรงพยาบาลมาได้สองวันแล้วนับจากวันที่มันเข้าโรงพยาบาล ไม่มีคนในครอบครัวคนไหนมาเยี่ยมมัน  มันไม่ให้บอกใครเพราะมันไม่อยากมีปัญหา  อีกอย่างวันพรุ่งนี้มันจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วครับ อาการดีขึ้นมาก แต่ก็ต้องมาทำแผลที่โรงพยาบาลทุกวันจนกว่าจะตัดไหม 

“ อื้ม " มันตอบแต่ตาก็ดูทีวี อาหารเช้าวันนี้เป็นขนมปัง  " กี่โมงว่ะ "

“ สิบเอ็ดโมง " ผมมองดูนาฬิกา ตอนนี้ยังเก้าโมงอยู่เลยครับ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้ง ก่อนจะถูกเปิดออก พยาบาลคนสวยที่เดินเข้ามา เธอชื่อหยกครับ ผมสืบทราบมาเมื่อวานเพราะเห็นว่าเธอเข้ามาดูแลไอ้เทมดีเกินผิดปกติ เธอเป็นนางพยาบาลที่เพิ่งเข้ามาทำได้เมื่อเดือนที่แล้ว ตอนนี้กำลังบ๊อปสุดๆในหมู่คุณหมอ ได้ยินแม่บ้านโรงพยาบาลเค้ายืนเม้าส์กัน

“ ยาหลังอาหารค่ะ คุณเทมส์นธี " ตั้งแก้วใส่ยาเม็ดไว้บนโต๊ะก่อนจะยิ้มให้

“ ขอบคุณครับ "

“ คุณหมอบอกรึยังค่ะ ว่าจะออกจากโรงพยาบาลได้พรุ่งนี้ "

“ บอกแล้วครับ "

“ เมื่อเช้าทำแผลไปแล้วใช่มั๊ยคะ " เธอถามอีก จะถามอะไรมากมายว่ะ ผมอยากรู้ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยรึไงว่ะ ถามอยู่ได้ ไม่ได้เขียนไม่ได้เช็คอะไรเลยรึไงว่ะ หัวใจของผมหงุดหงิดแต่ก็ต้องทำเป็นนิ่งไว้เถียงอะไรออกไปก็ไม่ได้ หึงมากก็เหมือนเข้าตัวเอง

นี่เหละความรู้สึกของคนที่ทำความผิดไว้ ไม่พอใจนะ ไม่ชอบว่ะ แต่ก็แสดงอะไรออกไปไม่ได้สักอย่าง เพราะตัวเองก็ยังมีความผิดอยู่ เหมือนพาสเตอร์ที่ติดแผลไว้ถึงไม่เจ็บแต่เราก็รู้ว่ายังแผลอยู่ดี

“ ครับ "

“ คุณหยกทำงานที่นี่นานแล้วเหรอครับ " ไอ้เทมถาม เธอยิ้มหวานก่อนจะส่ายหน้า

“ แค่หกเดือนเองค่ะ เพิ่งเรียนจบ " แต่คนที่ถามยังเรียนไม่จบ เพิ่งเรียนปีสอง อายุห่างกันเยอะ

“ แล้วคุณ..”

“ เรียกเทมก็ได้ครับ ผมอายุน้อยกว่า "

“ อ๋อ แล้วเทมละ "

“ ยังเรียนอยู่ครับ " มันตอบ เค้าสองคนยิ้มให้กัน ลืมไปก็ได้นะ ว่ากูอยู่ตรงนี้

“ เรียนแค่ปีสองอยู่เลย " ผมบอกคนสองคนหันมามองหน้า " ก็บอกไงครับ  "

“ แล้วเทมเรียนคณะไหนละ "

“ ผมเรียน "

“ เทมกูมีเรื่องจะคุยด้วย " ผมพลั้งปากเสียมารยาทออกไป เธอหันมามองหน้าผมเหมือนไม่พอใจนิดหน่อย ขาเดินไปยืนใกล้ตัวมัน เธอยิ้มแห้งก้มหน้าลาก่อนจะเดินออกไป

“ งั้นพี่ไปก่อนนะ อย่าลืมกินยาละ "

" ครับ " ตอบรับแค่นั้น เสียงปิดประตูดังขึ้น ผมถอนหายใจออกมา รู้สึกแย่ว่ะ เหมือนตัวเองไม่ดีแต่เสือกไปกันคนที่เข้ามาหามันอีก ทั้งๆที่ตัวเองก็วิ่งเข้าหาคนอื่น “ มีอะไร " มันหันมาถามผม  มือเลื่อนไปหยิบถ้วยยามาตั้งไว้หน้ามัน

“ อย่าลืมกินยา "

“ แค่นี้ " ไอ้เทมเอียงหน้าถาม มันยิ้มก่อนจะดึงผมมานั่งลงข้างตัวมัน " มึงหึงกูเหรอ ทีกูยังไม่หึงมึงเลย "

“ กูมีเรื่องอะไรให้หึงว่ะ " ถ้าไม่นับเรื่องเซฟจะมีเรื่องอะไรอีกว่ะ

“ คุณหมอไง "

“ คุณหมอ " ผมทวนคำพูดของมัน

“ มึงบอกคุณหมอว่ากูเป็นแค่พี่ชายมึง "

“ แล้วมึงจะให้กูบอกคุณหมอว่ามึงเป็นอะไร ผัวกูเหรอ " มันจะสมควรมั๊ยว่ะ กูถามหน่อย

“ ดี เป็นคำตอบที่เข้าท่า "

“ รีบแดกยาเถอะ มึงแดกข้าวเสร็จนานแล้วนะ "

“ ช่างมัน ขอแดกมึงก่อน " ยังไม่ทันพูดอะไรเลย ปากมันเคลื่อนมาจูบผมแล้ว ท้องของผมหดเกร็งไอ้เทมเม้นปากล่างมันใช้ลิ้นกรีดเปิดทางเข้ามา มือนั้นสอดเข้ากับข้างแก้มของผม ส่วนอีกมือก็กอดเอวเอาไว้ ลิ้นที่สอดเข้ามา มันกอดเกี่ยวกับลิ้นของผม

อยากว่ะ มันเป็นคำสั้นๆที่ผมบอกตัวเองตอนนี้ ได้กลิ่นของมันอยู่ใกล้ๆจมูกทุกอย่างถูกมันกอดรัดเอาไว้ น้ำลายของผมผสมกับน้ำลายของมัน ไม่รับรู้อะไรแล้ว ทุกอย่างรอบข้างไม่ต่างอะไรจากภาพเบลอ เสียงน้ำลายของริมฝีปากที่ดูดดื่มรสชาติความอุ่นนั้น เพลิดเพลินและดื่มด่ำจนอยากที่จะถอดถอน 

มือของมันเลื้อยเข้าไปในเสื้อ กระดุมทั้งหมดถูกปลดออก คอเสื้อข้างนึงถูกดึงลง เราละริมฝีปากออกจากกัน ก่อนจะก้มลงจูบที่ต้นคอ ไล่ลงมาเป็นไหปลาร้า และหัวนมตึง รอยแดงปะปายไปทั่วตัวของผม ความอุ่นที่แนบเข้ากับเนื้อผิว ผมกำเรือนผมของมันไว้แน่น เทมกลับมาจูบปากของผมอีกครั้ง ปล่อยเสื้อให้หลุดลุ่ยมือก็เอาแต่บีบหัวนม

“ อุ๊ต๊ะ! “ เสียงทักตกใจทำให้เราเด้งตัวเองออกจากกัน ผมดึงเสื้อขึ้นมาตอนที่หันไปเห็นว่าคนพวกนั้นเป็นใคร ท่าทางสบายที่ไอ้เทมแค่ถอนหายใจแบบเซงๆ กับผมที่พยายามใส่กระดุมแบบลวกๆ มือมันยื่นมาลูบเอวผม

“ ไอ้เหี้ย พวกมึงมากันทำไมว่ะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม " นี่คือคำทักทายของคนป่วยที่มีให้คนที่มาเยี่ยม

“ มึงมีแรงค่อมน้องมันรึไง " พี่เต๋อถามมันก็ยักไหล่

“ ยากไรให้ไอ้ไฟขย่มดิ " ผมต่อยลงข้างไหล่มันเบาๆ แต่เทมก็แค่ยิ้ม ไม่กล้าเงยหน้ามองเลยว่ะ กูอาย สายตาพวกพี่ แม่งต้องมองกูล้อๆแน่

“ พวกมึงนี่ไม่อายผีอายฟ้า อายสถานที่ หรือว่าดูสังขารเลยนะ นี่กะเอากันตั้งแต่เช้า "

“ อารมณ์ตอนเช้าแม่งติดง่าย ลูบๆคลำๆก็ขึ้นละ ไอ้เหี้ยฮิมแม่งรู้ดี " คนที่โดนพาดพิงยักไหล่เดินเข้ามา ผมลุกจากเตียงก้มหน้าเดินผ่านเพื่อนมันไป มีทั้งพี่เต๋อพี่นิวพี่โจ๊กแล้วก็พี่ฮิม

“ พวกมึงมาไม่รู้จักเวลาเลยว่ะ อีกนิดเดียวแล้ว "

“ นี่มึงอยากขนาดนั้น " เสียงพี่ฮิมถามมัน

“ แน่นอนกูไม่เอาเมียกูมาตั้ง สี่วันแล้ว "

“ ไอ้สัดแค่ สี่วันคันKมากเหรอว่ะ " พี่นิวเสริมพวกมันหัวเราะกันลั่น

“ ให้ไอ้ไฟชักว่าวให้ดิ " ไอ้พี่ฮิมแม่งเหี้ยว่ะ  " แต่นะกูว่าไม่ถึงใจว่ะ ยังไงเอาเมียแม่งก็เด็ดกว่า จริงๆเมื่อคืนกูก็.. “ ทำท่าคิดผมได้ยินเสียงซี๊ดปาก "  มือแม่งจะสู้ได้ไงว่ะ ไม่คับไม่เร้าใจ "

“ ไอ้เหี้ยฮิมมึงแม่งโคตรเลวอะ พูดข่มสัด "

“ เออๆ ให้กูหายดีก่อนเถอะมึง "

“ ไฟมึงยังไม่ไปเรียนอีกเหรอว่ะ เรียนสิบเอ็ดโมงนะเว้ย " พี่ฮิมหันมาบอกผม ก้มลงดูนาฬิกาข้อมือ สิบโมงห้าสิบแล้วครับ

“ จะไปเดี๋ยวนี้เหละพี่ " ผมตะโกนบอก หนังสืออยู่ในรถอยู่แล้วเหลือแค่เดินออกไปขึ้นรถ

“ เมียมึงช้ามาก เมียกูไปตั้งแต่เก้าโมง ไปช่วยแม่บ้านกวาดห้องเรียน "

“ จริงเหรอว่ะ " พี่นิวถาม เค้าไม่หันหน้ามามองผมเลยครับ ทำได้แค่ทำเป็นไม่สนใจแม้จะสบตากันก็ทำเหมือนไม่เห็น

“ เปล่า แต่วิชานี้มันยากไอ้เหี้ยหยุ่นอะเลิทไปหมดละ กลัวจะหลุดทุน อ่านหนังสือทั้งวัน ไปเรียนก่อนใคร ช่างหัวมัน ปล่อยมัน มันสบายใจก็ ปล่อยมัน "

“ วันนี้พวกกูมาอยู่เฝ้ามึงเอง จนกว่าไอ้ไฟจะกลับ "

“ ช่ายย กูเอาเกมส์มาด้วยเว้ย วินนิ่งกัน " พี่เต๋อ ยกถุงเกมส์ขึ้นมาไอ้เทมยกนิ้วโป้งให้ ถูกใจมันละ ดีเหมือนกันเทมจะได้ไม่เครียด

“ พี่ฮิมหลีกหน่อย " ขอทางเข้าไปใกล้เตียงไอ้เทม ทุกคนหลีกทางให้ ผมตั้งมือถือไว้บนหัวเตียงข้างคนป่วย วันนี้ไปสายแน่แต่ช่างมัน

“ จะไปเรียนแล้วอะ " ผมพยักหน้าไอ้เทมที่ถาม ก็เออสิว่ะ

“ มึงไปทั้งสภาพนี้เลย "

“ เออดิ ทำไมว่ะ " ผมหันไปถามพี่ฮิม แต่ทุกคนก็หัวเราะออกมา ไอ้เทมดึงตัวผมให้หันไปเผชิญหน้ากับมัน มือมันเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อผมแต่ผมปัดออก  " ไอ้สัดเทม "

“ มึงดูตัวเองก่อน " ก้มหน้ามองเสื้อตัวเองอย่างที่มันบอก ร้อนหน้าขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ กูติดกระดุมเสื้อผิด เพราะรีบไปตอนที่ไอ้เทมถอดออกเมื่อเช้า  "  เฉยๆ "

“ กูใส่เองได้ " ผมบอกมันที่กำลังถอดกระดุมเสื้อแล้วใส่ใหม่ให้ผม 

“ วิ้วววววววววววววววว คิดว่ากูไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วกันน๊า บ้าๆ พี่เทมทำอะไรน้องไฟนะครับ น้องไฟเขินไปหมดแล้ว  " พี่เต๋อออกเสียงสะดิ้งเกินไปแล้วครับผมว่า

“ กูเห็นน๊าาา น้องไฟหน้าแดง หูแดงหมดแล้ว พี่เทมบ้าๆ " ไอ้สัดพี่ฮิมสักวันกูจะเอาคืนมึง 

“ รอยแดงเต็มเลยเว้ย เด็ดจริงพี่เทมกู " พี่โจ๊กมึงละเมออีกคนสินะ กูหันหลังให้มึงเห็นได้ไง

“ ไปแล้วพี่ " ไอ้เทมใส่กระดุมเม็ดสุดท้ายให้ ผมก้มหน้าลาทุกคนไม่ลืมลากไอ้พี่ฮิมติดมือมาด้วยได้ยินเสียงวิดวิ้วมาให้ไม่ขาดสายจนปิดประตูห้อง

“ มีอะไร " พี่ฮิมถาม

“ พี่ฮิมเดี๋ยวตอนเที่ยงจะมีคนเอาอาหารเที่ยงมาให้มันเป็นพนักงานที่ร้านแม่ผม มันมียาก่อนอาหารแล้วก็ยาหลังอาหารด้วยนะพี่ "

“ แล้วมึงบอกกูทำไมว่ะ "

“ จะให้พี่ช่วยดูมันให้  "

“ ไหนใครบอกมึงไม่ค่อยสนใจไอ้เทมไงว่ะ "  ไอ้พี่ฮิมส่งสายตาล้อเลียนมาให้ผม

" ก็เพิ่งมาสนตอนนี้เหละพี่ "

" เอาน่า อย่าพูดในสิ่งที่มึงเปลี่ยนแปลงไม่ได้แล้วเลย มึงทำมันลงไปแล้ว ตอนนี้มึงรักษาปัจจุบันให้ดี ดีกว่า "   มือนั้นเอื้อมมาตบไหล่ผม " ตั้งใจเรียนละมึง ไอ้เทมเดี๋ยวพวกกูดูแลเอง "


                           ขับรถมาถึงมหาลัยวันนี้สายไปเกือบยี่สิบนาทีแต่ช่างมัน อาจารย์ไม่สนใจอยู่แล้วจะเข้าเวลาไหน เพราะมันไม่มีคะแนนเข้าห้อง กฏหมายสอบร้อยคะแนนเต็ม ผมจอดรถตรงลานจอดด้านล่าง แต่ยังไม่ทันจะเดินเข้าตึกเลย เสียงนึงก็เรียกขึ้นมาก่อน

“ พี่ไฟ! ”

“ เซฟ " มันเดินเข้ามาใกล้ผมแต่เรียกว่าวิ่งน่าจะดีกว่า มือมันคว้าแขนผมเอาไว้

" คิดว่าวันนี้พี่ไม่มาเรียนซะอีก ผมอยากเจอพี่ อยากเจอมาก " มันคว้าผมเข้าไปกอด ไม่ได้สนใจใครอื่นที่เดินผ่านไปผ่านมาเลย

“ เหี้ย! เดี๋ยวมึง ปล่อยกูก่อน " ผมผลักมันออก

“ พี่ไฟ " มันมองหน้าผมงงๆ เหมือนไม่เชื่อที่ผมผลักมันออกไป " เรื่องพี่เทม ผมไม่ได้ตั้งใจพี่ ผมไม่ได้ตั้งใจ เพื่อนแม่งปากหมาเอง ใครมันจะยั้งมือทันว่ะ ผมไม่ได้ตั้งใจจะแทงพี่เทมนะเว้ย "

“ กูรู้แล้ว เทมเล่ากูแล้ว " ผมบอก มันจ้องหน้าผม สายตาสั่นไหวนั่น

“ พี่กลับไปหาพี่เทมแล้ว ไหนพี่บอกว่าจะให้โอกาสผม ผมบอกแล้วไงว่าให้พี่ฟังผมก่อน " มือมันจับที่แขนผม บีบแน่นลงไปบนเนื้อ ผมไม่เจ็บหรอก เพราะเทียบกับความเจ็บของมันแล้วความเจ็บปวดของผมมันเรื่องเล็ก "  พี่ไฟผมไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจจะแทงเค้า "

“ เทมบอกกุว่า มันจะไปแจ้งความจับมึง ถ้ามึงไม่มายุ่งกับกู "

“ งั้นบอกให้ตำรวจมาจับผมเถอะ " มอหน้ามันที่ถอนหายใจออกมา ร่างของผมถูกมันดึงเข้าไปกอด " ให้ตำรวจมาจับผมเถอะ ถ้าผมต้องเลิกยุ่งกับพี่ ถ้าผมต้องเลิกรักพี่ บอกพี่เทมให้แจ้งความแล้วเอาตำรวจมาจับผมเถอะ "

“ เซฟ กูขอโทษนะ กูขอโทษ "

“ พี่ไฟผมไม่อยากฟัง ผมไม่อยากฟังคำนั้น " แขนที่กอดผมแน่น " พี่ไฟ ไปกับผมได้มั๊ย ไปกับผมที่ที่นึง ไปพูดกันให้รู้เรื่อง "

“ กู.. กูรีบไปเรียน กูสายแล้ว " ผมบอกมันสมองที่ไม่รู้จะบ่ายเบี่ยงยังไง ที่ที่นึง ผมไม่ไว้ใจมันเอาซะเลย ดึงตัวเองออกจากกอดของมันผมวิ่งขึ้นไปตึกเรียน ไอ้เซฟตะโกนไล่หลังมา

“ แล้วผมจะรอพี่นะ! จะรออยู่ตรงนี้ ” 

...........................................................

“ แฮ่กๆ " เสียงหายใจแรงของผม ทำเอาไอ้หยุ่นที่นั่งเรียนหนังสืออยู่หันมามอง หัวใจเต้นตุบๆกูวิ่งมาเร็วสุดเท่าที่จะทำได้แล้ว

“ ทำไมมึงช้าจังว่ะ "

“ จัดการเรื่องไอ้เชี่ยเทมอยู่ " ผมบอกมันที่ก็พยักหน้า

“ แล้วพี่เทมเป็นไงบ้างว่ะ วันนี้ไอ้ฮิมบอกกูว่าจะแห่ไปเยี่ยม "

“ เอออยู่ที่โรงพยาบาล " เพิ่งรวมหัวกันแกล้งกูอยู่เมื่อกี้ " ส่วนไอ้เทม มันหายละ พรุ่งนี้ออกจากโรงพยาบาล "

“ แล้วมึงเจอไอ้เซฟยัง " ไอ้บอทที่นั่งอีกข้างของไอ้หยุ่นหันมาถาม   “ มันมารอมึงตั้งแต่ไอ้หยุ่นมา "

“ เจอแล้ว " ผมพยักหน้าก่อนจะหันมาตั้งใจฟังที่อาจารย์กำลังพูด แต่หูก็ไม่ได้ตั้งใจฟังอะไรหรอกครับ เพราะมัวแต่คิดถึงคนที่รออยู่มากกว่า ตอนนี้มีสองทางให้ผมเลือก เลือกที่จะหนี กับเลือกที่จะเผชิญหน้า

“ ไอ้ไฟ ไอ้ไฟ เหม่ออะไรว่ะ " ไอ้หยุ่นทัก มันยื่นเอกสารวิชาที่ผมไม่ได้เข้าเมื่อวานมาให้ " ของมึง "

“ ขอบใจ "

“ คิดเหี้ยอะไรอยู่ " ผมมองหน้ามันไอ้หยุ่นก็มองผม

“ เรื่องไอ้เซฟ " มันหันไปมองไอ้บอท ก่อนจะส่ายหน้านิดๆ เหมือนห้ามให้ผมไม่พูดอะไรออกไปก่อน

“ กูไปเข้าห้องน้ำนะ " หันไปหาไอ้บอทที่พยักหน้า มันดึงผมขึ้นมา " ไปมึง ห้องน้ำ "

ถือว่าเป็นความคิดที่โคตรดีที่นานๆทีจะได้จากคนอย่างมัน  เดินตามกันออกมา ไอ้หยุ่นกับผมไม่ได้เข้าห้องน้ำครับ แต่มานั่งแดกน้ำกับขนมปังปิ้งที่โรงอาหารกันแทน

“ นี่มึงกะไม่เข้าเรียนแล้วเหรอว่ะ  " มันพยักหน้า ดูดน้ำของตัวเองไป

“ เบื่อ เรียนไปก็ไม่เข้าใจ กูเหนื่อยที่จะเรียน ถ้าหลุดทุนก็ช่างแม่ง "

“ มันไม่หลุดง่ายๆหรอก วิชานี้มึงก็ดูขยันกว่าทุกวิชา "

ไอ้หยุ่นขยันจริงครับเป็นคนเรียนเก่งที่เสือกขยัน มันเลยเป็นคนที่เหมือนถูกกดดันตลอดเวลา  เพราะมันเรียนเก่งที่สุด สอบได้คะแนนดีที่สุด คนอื่นนอกกลุ่มมักไม่ค่อยชอบมัน อาเนียเคยมีเรื่องจะตบกับเพื่อนเพียงเพราะมันได้ยินว่า เค้าเม้าส์ว่าไอ้หยุ่นเก่งแต่เห็นแก่ตัว สอบอะไรไม่เคยบอกใคร ชอบเลียแข้งเลียขาอาจารย์ เพราะเห็นว่าคะแนนของมันมักนำโด่งตลอด แต่ความจริงมันใช่ที่ไหน มันเป็นคนเดียวที่สอนพวกผมทั้งกลุ่ม เป็นคนที่ต้องอ่านหนังสือหนักกว่าใครเพื่อมาสอนพวกผมอีกที แล้วเรื่องเลียแข้งเลียขา มึงตัดไป มันคุยกับใครก่อนที่ไหน แค่พวกคนขี้อิจฉา

“ ไอ้เชี่ยฮิมบอกกูทุกวัน ว่ากูหลุดแน่ ถ้ามัวแต่เล่นเกมส์ แต่กูติดไง ช่วงนี้กูเล่นซิม ไอ้เหี้ยสร้างบ้านสร้างบริเวณสนุกว่ะ ทั้งๆที่แม่งไม่มีเหี้ยไรเลยนะ แต่หนุก แล้วเรื่องมึงยังไงว่ะ เรื่องไอ้เซฟ "

“ มันรอกูอยู่ตรงลานจอดรถว่ะ "

“ รอมึง รอทำไมว่ะ "

“ กูจะทำยังไงดีว่ะ เอาจริงๆพอมาถึงตอนนี้แล้ว กูแม่งไม่มีคำพูดอะไรจะพูดแล้วว่ะ ทั้งเรื่องไอ้เซฟ เรื่องเทม กูผิดเอง กูได้แต่พูดแค่คำนี้เหละมึง แต่กูทำเหี้ยอะไรไม่ได้เลย มันไม่ใช่ว่ากูเดินไปบอกไอ้เซฟว่า ' เซฟกูขอโทษว่ะที่ผ่านมากูคิดกับมึงแค่เพื่อนเที่ยวสนุกสนานเฮฮามีความสุข  กูคิดกับมึงเท่านี้ ขอโทษว่ะที่ทำตัวให้ความหวัง แต่กูคิดได้แล้วว่ะ กูทำเทมเจ็บ ตอนนี้กูรู้แล้วว่ะกูรักเทม มึงเลยรักกูนะ ' พอพูดเสร็จมันจะยิ้มแล้วบอกว่า ' ครับพี่ผมเข้าใจ ' ยิ้มแล้วจากไป  ไม่มีความรู้สึกอะไรเกิดขึ้น มันไม่ใช่แบบนั้น ไอ้เหี้ยเซฟเจ็บ  เจ็บทั้งๆที่ความเจ็บแม่งควรเจ็บตั้งแต่กูบอกว่า อย่ามายุ่งกับกู กูมีแฟนแล้ว แต่กูเหี้ยเองไงที่ยังดึงมันไว้ แล้วแม่งต้องมาเจ็บตอนนี้ก็เพราะกูเอง ไม่เหี้ยจริงทำไม่ได้นะมึง "

“ คนเราเวลาทำแม่งก็ไม่ทันคิดอะไรทั้งนั้นเหละ พอทำแล้วผิดพลาดนั่นเหละมึงถึงมานั่งคิดว่า ไม่น่าเลยว่ะ กูไม่น่าเลยว่ะ "

“ ก็จริงของมึงนะ "

“ กูไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อนเลยว่ะ เหมือนกูฆ่าคนตายด้วยมือกูเอง ตอนที่มองหน้ามันกูรู้เลยว่า มันไม่ใช่ความผิดของแม่งทั้งหมด จริงที่มันเข้ามาจีบกูก่อน แต่มึงมันจะไม่เจ็บเลยนะเว้ย ถ้ากูบอกปัดแม่งไปตั้งแต่ทีแรก " ผมถอนหายใจออกมา ขยี้หัวเองจนฟูไปหมด " กูเครียดว่ะ เครียดพอๆกับตอนนี้ที่เกลียดตัวเองเลย ยิ่งมานั่งนึกถึงหน้าไอ้เทมกับไอ้เซฟอีก กูแม่งสรรหาคำพูดมาด่าตัวเองไม่ออกเลยว่ะ "

“ กูก็พูดไม่ถูกว่ะ ไม่รู้จะพูดยังไงให้มึงรู้สึกดี กูคิดไม่ออก  แต่กูว่ามึงคงรู้แล้วละ ว่าไม่มีใครดีไปหมดทุกอย่างหรอก พี่เทมมีสิ่งที่มึงไม่ชอบ ไอ้เซฟก็เหมือนกัน กูยังไม่ชอบไอ้ฮิมไปทุกอย่างเลย "

“ เช่น " กูว่าพี่ฮิมดีนะ มึงยังไม่ชอบอะไรอีก

“ ใจร้อน ขี้หงุดหงิด เอาแต่อารมณ์ ไม่มีเหตุผล เจ้าอำนาจ ชอบบังคับ " มาเป็นเซ็ต ผมหลุดขำตอนที่มันทำหน้านิ่งๆ พอพูดถึงพี่ฮิม " แล้วแม่งเสือกเปลี่ยนไม่ได้ด้วยนะ "

“ แล้วมึงทนทำไม "

“ ด้านดีของมันที่กูชอบมีมากกว่าด้านเสียมั้ง แล้วด้านเสียของมันที่กูไม่ชอบมันก็เกิดขึ้นเพราะรักกูมั้ง ไม่รู้สิ มันพูดยากว่ะ "

ว่ากันว่ารักมักไม่มีเหตุผล เพราะถ้าวันไหนที่เราหาเหตุผลให้ความรักได้ว่าทำไมถึงรัก วันนั้นเราคงไม่ได้รักกันแล้ว

“ แล้วตกลงมึงจะเอาไง นี่มันก็คงคอยมึงอยู่ "

“ เรื่องนี้กูก่อขึ้นเองว่ะ กูต้องรับผิดชอบ กูจะไปเคลียร์กับมันเอง "

“ กูไปด้วย " ไอ้หยุ่นพูดขึ้นมันไม่ใช่คนอยากรู้ไปทุกเรื่องเหมือนกับอาเนียเหมือนฝัน ไอ้หยุ่นแค่เป็นห่วงผมเฉยๆมันเจออะไรพวกนี้มาเยอะ ตอนนี้มันเลยกลายเป็นคนที่แทบจะไม่ไว้ใจใครถ้าไม่สนิทกันจริงๆ 

“ แต่ว่า .. “ กูเองอยากจะไปคนเดียวมากกว่า ก่อคนเดียวอยากเคลียร์คนเดียว

“ กูเป็นห่วงมึง ให้กูไปด้วยเถอะ " 

“ เอองั้นก็แล้วแต่มึงละกัน "

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-01-2014 20:24:55 โดย patwo »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ patwo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 989
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +932/-27
ตกลงกันตามนี้ ผมสองคนออกไปหาไอ้เซฟก่อนที่จะถึงเวลาเลิกเรียนไม่อยากสร้างภาระเพราะถ้า ไอ้เนียไอ้เหมือนรู้มันก็ต้องขอตามไปด้วย ไอ้หยุ่นส่งไลน์ไปให้ไอ้บอทเก็บหนังสือเรียนไว้ให้ ระหว่างที่ผมเดินจะถึงตัวไอ้เซฟ

“ มึง " ผมทักมันที่เงยหน้าขึ้นมามอง ไอ้เซฟยิ้มให้ผมก่อนจะหุบยิ้มลงตอนที่เห็นไอ้หยุ่นเดินตาม

“ ผมอยากคุยกับพี่สองคน "

“ มันว่ากูเสือกเหรอว่ะ " หันมาถามผม คงไม่หรอกไอ้สัด

“ แต่กูจะไปธุระกับไอ้หยุ่นต่อ เลยจะเอามันไปด้วย " เซฟนิ่งมันถอนหายใจมองไอ้หยุ่นกับผมสลับกัน " มึงนัดมาเลยจะคุยกับกูที่ไหน เดี๋ยวกูขับรถตามไป

“ ที่ร้านมาสะ พี่ขับไปเลยเดี๋ยวผมขับตามไป ที่ทองหล่อนะ "  พยักหน้ารับไอ้เซฟก็เดินขึ้นรถของมันไป ไอ้หยุ่นถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ กูคิดว่าแม่งจะต่อยกูแล้วไอ้สัด ใจหายวาบ หน้าตามันเต็มใจในการร่วมทริปของกูสุดๆ "

“ ฮ่าๆ มึงเสือกอยากมาเองก็กูบอกมึงแล้ว " 

“ ก็กูห่วงเพื่อน " มันบอกเสียงเบาๆ ผมตบไหล่ไอ้หยุ่นสองสามครั้ง

“ ขอบใจมึง "

ร้านมาสะคนไม่เยอะเหมือนทุกที ผมจอดรถไว้ด้านในสุด ไอ้เซฟยังมาไม่ถึง ผมกับไอ้หยุ่นเดินเข้าไปในร้าน ไม่รออะไรทั้งนั้นผมกับไอ้หยุ่นสั่งทุกอย่างที่อยากจะกิน

“ เดี๋ยวกูแดก ไอ้เค้กไฟลุกนี่ด้วยดีกว่า ท่าจะมันส์ "

“ เอาดิ อร่อยนะกูเคยกินครั้งนึง มันผสมเหล้านิดหน่อย "

“ สั่งกันไม่รอเลยพี่ " ไอ้เซฟเดินเข้ามานั่งข้างผม ไอ้หยุ่นยิ้ม

“ กูสั่งเผื่อมึงแล้ว มึงนั่งเลย "

“ เลี้ยงใช่มั๊ย ขอบคุณครับ "

ทุกอย่างเสียงดังขึ้นเพราะไอ้เซฟมันเป็นเด็กที่พูดมาก ถามนู้นถามนี้ไอ้หยุ่นไม่หยุดปาก แดกกันไปเพลินจนลืมไปทุกอย่าง แต่ผมไม่ลืมครับแค่ไม่รู้จะแทรกตรงไหน มันพูดกันไม่หยุด

“ แล้วตกลงมึงมีอะไรจะคุยกับกู " ผมถามตอนที่มันสองคนกำลังหัวเราะ เสียงมารยาทก็ช่างแม่งเถอะ กูไม่สนใจละ ตอนนี้กูอยากพูด อยากเคลียร์ให้มันจบๆ

“ ผมอยากคุยกับพี่แค่สองคนว่ะ " มันมองหน้าไอ้หยุ่น ที่ตอนนี้หันมามองผม

“ กูอุดหูได้นะ กูไม่ได้ยินหรอก " มันเอามือปิดหูผมเผลอยิ้มความคิดของมัน ไอ้หยุ่นเป็นคนง่ายๆคิดเหี้ยอะไรง่ายๆ  " ทำไมไม่คุยกันว่ะ "

“ ไหนพี่บอกไม่ได้ยิน "

“ ฮ่าๆ " เผลอหัวเราะหน้ามึนๆของมัน ผมเรียกพนักงานมาสั่งเค้กที่ไอ้หยุ่นอยากจะกิน  " กูสั่งเค้กให้มึงนั่งกินไปก่อนเดี๋ยวกูมา "

“ แต่ว่า "

“ กูไปคุยกับมันนอกร้านเอง มึงกินไปเถอะ " ผมรู้ว่ามันห่วงแต่แค่นอกร้านเองครับ คงไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างร้านมันเป็นกระจก มองไปก็เห็น

เราเดินกันออกมานอกร้าน ไอ้หยุ่นยังคงนั่งกิน เซฟหันมามองหน้าผม เรายืนคุยกันที่ด้านในของลานจอดรถ มันเป็นซอกเข้าไปนิดหน่อยเพราะมันบอกว่าอยากจะส่วนตัว แต่ไม่เป็นไรครับผมยังมองเห็นด้านนอก มันถอนหายใจใส่ผม

“ ทำไมพี่ต้องเอาพี่หยุ่นมาด้วยว่ะ ก็ผมบอกแล้วว่าอยากจะคุยกับพี่สองคน "

“ ไอ้หยุ่นจะไปเยี่ยมไอ้เทม กูเลยหิ้วมันมาด้วย แล้วแฟนมันก็เฝ้าไอ้เทมอยู่ก็เลยจะกลับด้วยกัน  " 

“ ผมอยากคุยกับพี่สองคน " มันจับมือผม ไอ้เซฟถอนหายใจ " แต่พี่ไม่เปิดโอกาสให้ผมเลย "

“ เซฟ กูพูดตรงๆเลยนะ กูคงรักมึงในแบบที่มึงอยากจะให้กูเป็นไม่ได้หรอกว่ะ " ดึงมือออกจากมือของมันไอ้เซฟนิ่งไป " กูมีไอ้เทมอยู่แล้ว กูขอโทษที่ทำตัวเหมือนให้ความหวังมึง "

“ แต่พี่ก็เคยบอกผม ว่าพี่ชอบผม พี่มีความสุขที่ได้อยู่กับผม "

“ ใช่กูมีความสุข แต่มึงความสุขก็ไม่ใช่ทุกอย่างไม่ใช่เหรอว่ะ มึงเป็นความสุขของกูก็จริง แต่ไอ้เทม แม่งเป็นทุกอย่าง เป็นทั้งความสุข เป็นทั้งความทุกข์ แล้วที่สำคัญเลยนะ มันเป็นคนรักของกู "

“ แล้วพี่ไม่เคยรักผมเลยเหรอว่ะ " คำถามที่ทำให้ผมดูเหี้ยแต่นั่นก็ต้องยอมรับ กูเลวจริงๆที่ปล่อยใจให้ความหวังใครบางคน เห็นแก่ตัวเอาแต่ความสุข

“ กูรักมึงแบบน้อง "

“ ผมไม่ต้องการว่ะ " ผมเข้าใจมันดี เหมือนคนที่แข่งเกมส์ ไม่มีใครอยากจะได้ที่สอง ถึงใครจะบอกว่ามีแพ้มีชนะ ก็ไม่มีใครอยากได้ที่สอง " พี่ยังไม่ได้ให้โอกาสผมเลย ผมยังไมไ่ด้ทำอะไรเต็มที่เลย แต่พี่ตัดสินใจที่จะไม่เลือกผมแล้ว เพียงเพราะแค่ว่า ไอ้เทมเข้าโรงพยาบาลเพราะโดนแทง งั้นกลับกัน ถ้าผมโดนแทงละ พี่จะเลือกผมเหมือนกันใช่มั๊ย พี่แค่เห็นใจมัน พี่ไม่ได้รักมันหรอก พี่แค่สงสาร "

“ มึงแทงมันนะเซฟ มึงลืมไปแล้วเหรอ มึงอย่าคิดนะเว้ยว่าที่กูมายืนพูดกับมึงอยู่ตรงนี้ กูจะไม่โกรธ ไม่เกลียดในสิ่งที่มึงทำกับมัน กูบอกมึงไว้เลยว่า กูโคตเกลียดแล้วก็โกรธมึงมากๆ แต่เพราะมึงขาดสติแบบนั้นส่วนนึงมันมาจากกูไง กูเลยพูดไม่ออก เกลียดมึงก็เกลียดไม่สุด เพราะมึงเองก็คงไม่ทำแบบนั้น ถ้าเราไม่รู้จักกันตั้งแต่แรก "

“ พี่ไฟ พี่แค่สงสารพี่เทม ผมรู้ แค่สงสารที่เค้าโดนทำร้ายจากผม งั้นถ้าเค้าหายดีเมื่อไหร่.. "

“ กูไม่ได้สงสาร กูไม่เคยสงสารใคร แต่กูเป็นห่วง กูบอกมึงเลยก็ได้ ถ้าวันนั้นมีมึงกับเทมเข้าโรงพยาบาลพร้อมกันสองคน ยังไงซะคนที่กูจะไปเฝ้า คนที่กูจะไปยืนร้องไห้อยู่ห้องห้องฉุกเฉินก็คงมีแต่ไอ้เทม ไม่ใช่มึง "

“ พี่ไฟ "

“ กูไม่เคยอยากจะพูดแรงๆกับมึงเลย เซฟ " นั่นคือความจริงจากใจของกูและถ้าต้องบอกเลิกใครด้วยการพูดแรงๆให้มันจบๆ พูดให้คนฟังเจ็บทีเดียวจะได้จำ ในความคิดของผม ผมว่ามันไม่ได้ดีต่อผมหรอกครับ แต่มันดีต่อไอ้เซฟ ตอนนี้ผมยอมเป็นคนที่มันจะเกลียด ดีกว่ามันจะรักและยังปักใจ

“ แต่ผมนะ ยังเชื่อนะว่าถ้าเป็นผม ผมต้องทำให้พี่ไฟมีความสุขมากกว่านี้แน่ ถ้าผมได้กอด ได้จูบ หรือทำอะไรแบบนั้นกับพี่ พี่ต้องมีความสุขมากกว่านั้นแน่ "

“ มึงคิดแค่นั้นหรอกเหรอ คิดว่าถ้าได้เอากู แล้วกูจะเลือกมึง " ไอ้เซฟเงียบกำลังเหมือนคนที่หมดข้อโต้เถียง

“ คนอย่างผมคิดแค่ว่า ผมจะทำทุกทางให้พี่เลือกผม "   ตัวของมันเข้ามาใกล้ในช่วงวินาทีที่แถวนั้นเงียบสงัดมันกอดผมไว้แน่น “ เพราะผม รักพี่ เท่านั้นเอง "

“ เซฟ มึงทำให้กูมีความสุขมากตลอดเวลาที่กูอยู่กับมึง "

“ แล้วทำไมพี่ไม่เลือกผม " นั่นสิว่ะ ถ้าเป็นคนที่ทำให้มีความสุขมากแล้วทำไมไม่เลือก เพราะดีเกินไปเหรอว่ะ นั่นไม่ใช่คำตอบของผม ดีเกินไปไม่มีจริงหรอก เพียงแค่เราแค่หมดรักคนดีคนนั้นแล้วบอกเค้าว่าเค้าดีเกินไปเพื่อรักษาน้ำใจ แต่หารู้ไม่ว่า การพูดว่าดีเกินไปนั่นเหละที่ทำให้เจ็บที่สุด เพราะมันมักมีคำถามที่ว่า แล้วเลวเท่าไหร่ถึงจะรัก

“ เพราะกูรักเทม  เทมเป็นคนที่ทำให้กู เจ็บที่สุด สุขที่สุด มันทำทุกอย่างนั้นมาหมดแล้วเพราะงั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับกูอีก กูจะรับมันได้ทั้งหมด  ต่อให้สุขกว่านี้ก็รับได้หรือทุกข์กว่านี้ก็รับได้ แต่เพราะตลอดเวลาก่อนหน้านี้กูไม่เคยคิดถึงข้อนี้เลย กูไม่เคยคิดถึงความสุข เพราะมัวจำแต่ความทุกข์ กูไม่โทษมึงเซฟที่มึงเข้ามาให้ชีวิตกู บางทีต้องขอบคุณด้วยซ้ำที่เข้ามาทำให้กูคิดอะไรได้มากขึ้น เข้ามาให้กูเห็นเทมชัดขึ้น แล้วก็ก็เห็นตัวเองชัดขึ้น   "

" แต่ผม "

" เซฟ.. จริงๆกูไม่อยากจะให้เหตุผลอะไรเลย กูมีอยู่คำตอบเดียว คือกูรักเทม กูเป็นห่วง กูหวง กูหึง ขนาดพยาบาลที่เข้ามาดูแลมันกูยังหึงเลย หึงจนไม่อยากมาเรียน หึงจนอยากจะนั่งเฝ้ามันทั้งวัน  มึงว่ากูรักมันมั๊ยละถ้ากูเป็นแบบนี้ กูไม่มีเหตุผลอะไรแบบนั้นที่กูพูดให้ดูดีหรอก แต่ที่ต้องมี แต่ที่ต้องพูด ก็เพื่อรักษาน้ำใจมึงไง "

“ ผมไม่อยากจะยอมแพ้เลย " อ้อมกอดที่กอดผมนั่นแน่นขึ้น ไอ้เซฟเริ่มจูบไปตามแก้มของผม มันไล่ลงมาจนถึงคอ ผมพลักมันออกไอ้เซฟกระเด็นไปโดนกำแพงของอีกฝั่ง " อ๊ะ "

“ เป็นเหี้ยอะไรว่ะ! กูพูดถึงขนาดนี้แล้ว มึงยังไม่เข้าใจอีกเหรอ มึงจะเอาอะไรจากกูอีก ห๊ะ ! มึงอยากได้อะไรเหรอว่ะ  มึงคิดว่าการที่กูมายืนคุยกับคนที่แทงไอ้เทมกูมีความสุขเหรอ มึงคิดว่าที่กูเป็นอยู่แบบนี้กูแฮปปี้เหรอว่ะ เปล่าเลย กูเป็นคนที่ตอนนี้มาคิดได้เมื่อสาย แต่กลับไม่ถูกลงโทษอะไร การให้อภัยของเทมมึงว่าจะกูไม่เจ็บเหรอว่ะ กูจะมีความสุขเหรอว่ะ  เปล่าเลย มึงรู้มั๊ยมันเจ็บเหี้ยๆเจ็บกว่ามันไล่กูไปอีก เพราะมันทำให้กูเหมือนเห็นตัวเอง กูเห็นความเหี้ยของตัวเองโคตรจะชัด แต่เพราะกูรักมันไง กูยังยืนอยู่ตรงนี้ กูไม่อยากหนี ไม่อยากจะหาอะไรมาทดแทนแล้ว กูอยากจะหยุด พอทีเถอะว่ะกูพอใจในสิ่งที่กูมีแล้ว  ถึงกูจะคิดได้ตอนที่ทำพลาดไปแล้วก็เถอะ ตอนนี้กูเลยอยากอยู่ใกล้ๆมัน ทนฟังคนอื่นด่าแต่เถียงเหี้ยอะไรไม่ได้ เพราะกูเลวเองที่เสือกมาคิดได้ตอนที่สายไปแล้ว มึงเองก็แทงไอ้เทมไปแล้ว มันก็ไม่เอาเรื่องอะไร  ตอนนี้ยังอยากได้อะไรอีกว่ะ เซฟ กูพูดจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว มึงยังอยากได้อะไรอีก "

“ ผมอยากได้พี่ "

“ อยากได้กูเหรอ " มันก้มหน้าตอนที่ผมถาม เดินเข้าไปใกล้มันผมปลดกระดุมเม็ดบนสองเม็ดของตัวเองลง เปิดเสื้อของตัวเองออก ไอ้เซฟจ้องผมตาค้าง บนช่วงคอของผมมีรอยแดงมากมายปะปายอยู่ โดยฝีมือของไอ้เทม  " กูเป็นของคนอื่นแล้ว มึงยังอยากจะได้กูอีกเหรอว่ะ "

“ เพราะเป็นพี่ไฟ ถึงจะผ่านใครมาก็ไม่เป็นไรหรอก " มันดึงผมมากอดไว้ ก้มหน้าของตัวเองลงมาซุกไปตามซอกคอของผม มือที่พยายามดัน

ที่กูถอดเสื้อให้คือกูอยากให้มึงสำนึกไม่ใช่จะทำกูต่อ ไอ้ควาย ด่าทั้งมันทั้งตัวเอง ที่โง่ไปถอนเสื้อให้มันดู  ผมพยายามผลักออกแรงให้มากขึ้นแต่ตอนนี้มันกลับไม่เหมือนกัน เซฟกอดผมไว้แน่น

“ ไอ้ห่าเซฟมึงปล่อย "

“ ทำไมว่ะ ทำไมพอเป็นพี่เทมถึงทำได้ ทำไมผมทำไม่ได้ ทั้งๆที่ตอนที่พี่เทมกับพี่ได้กันแรกๆ มันก็แค่ง่ายๆไม่ใช่เหรอว่ะ พี่แค่อยากโดนเอาพี่ก็ไปกับพี่เทมไม่ใช่เหรอว่ะ "

“ ไอ้เหี้ย นี่มึงไปเอาเรื่องเหี้ยๆพวกนี้มากจากไหน  ถึงมันจะเป็นความจริงที่เราเอากันง่ายๆแต่กูก็ง่ายกับมันแค่คนเดียว มึงปล่อยกูสิว่ะ "   ถึงผมจะด่าแต่มันก็กอดผมไว้แน่นขึ้นจูบไปตามร่องรอยเดิมของไอ้เทม

“ ปล่อย " ไม่ใช่เสียงผม แต่เป็นเสียงใครบางคนที่ดังขึ้นมาจากปากทางเข้า " ปล่อยไอ้ไฟเดี๋ยวนี้ " ขาที่เดินเข้ามาแสงที่วูบผ่านตัวของมัน ผมเบิกตากว้าง  " กูบอกว่าให้ปล่อย! ”  ผลั๊ก!

“ เทม " ยังไม่ทันจะได้เห็นกันชัดๆ หมัดตรงของมันก็สวนเข้ามาหน้าของไอ้เซฟ มันคว้าผมมายืนไว้ด้านหลัง มือของผมใส่เสื้อลวกๆ

“ อย่ามายุ่งกับของของกู " มันเดินเข้าไปใกล้อีก มือมันจับที่คอของไอ้เซฟกระชากขึ้นมาจากพื้น " ไฟมันเป็นของกู " ผลั๊ก! ซัดลงไปอีกหมัด " แล้วอย่ามาพูดอะไรที่คนแบบมึงรู้ไม่จริงแต่แค่ฟังจากคำพูดของคนอื่นเค้า กูกับไฟไม่ได้เป็นแบบนั้น มันไม่ได้อยากเอากับกู แต่กูเองที่ทำให้มันไปกับกูก่อน "

“ เทม พอมึงอย่าทำมัน " มันดึงไอ้เทมไว้แต่มีแรงเลย ไอ้เทมแรงเยอะเกินไป อาจเพราะมันกำลังโกรธ  มันซัดหมัดลงไปหลายครั้งต่อยไปก็พูดไป

“ นี่สำหรับที่มึงแอบจูบเมียกู  นี่สำหรับที่มึงกล้าจะมานัดเจอเมียกู นี่สำหรับที่มึงกล้ามาว่าเมียกู แล้วก็นี่สำหรับที่มึงมายุ่งกับคนที่มีผัวแล้วอย่างไอ้ไฟ แล้วก็นี่ มึงเผลอแทงกู! "

“ ไอ้เทมพอๆ แผลมึงไอ้สัดใจเย็น " ไอ้พี่ฮิมมึงมาช้ามาก มันวิ่งเข้ามาคว้าไอ้เทมออกไปพร้อมกับพี่เต๋อ ไอ้เซฟถอยหลังตัวเองออกไป

“ ไอ้เหี้ยมึงปล่อยกูดิว่ะ กูจะต่อยมัน กูจะบอกมัน ว่ากูกับไอ้ไฟรักกันมาก มันอย่ามายุ่งกับของของกูอีก อย่ามายุ่งกับไฟของกู มึงปล่อยกูสิว่ะ ไอ้เหี้ยมึงแทงกู กูยังไม่ว่าเหี้ยไรเลยกูขอแค่นี้ เลิกยุ่งกับเมียกู มึงจะตายรึไงว่ะ ไอ้สัด"

“ สำออย " ไอ้เซฟว่าขึ้น " สำออยว่ะ ทำเป็นเจ็บหนัก อยากให้พี่ไฟเลือกมึง ก็เลยทำตัวน่าสงสาร ที่กูแทงมึงแม่งคงไม่ลึกเท่าไหร่หรอก แผลคงเล็กๆ เพราะที่แท้มึงแทบไม่ได้เป็นไรอะไรเลย ถุ้ย! "

“ มึงอยากโดนอีกหมัดมั๊ย ห๊า !!! “

“ ไอ้เทมพอๆ ไปกลับ อย่าทำมัน " ผมกันตัวมันไอ้เทมชี้หน้าไปหาไอ้เซฟที่แค่ยกยิ้มขึ้น  " เซฟมึงอย่ากวนตีนมัน "

“ ผมไม่ได้กวน พี่ลองคิดดีๆ คนป่วยนี่ไหนจะชกผมได้หลายหมัดว่ะ "

“ กูจะชกมึงให้มากกว่านี้อีก " มันเตรียมพุ่งเข้าใส่แต่พี่ฮิมพี่เต๋อดึงตัวมันไว้  ผมเห็นไอ้หยุ่นมองมาจากที่ไกลๆ สงสัยพี่ฮิมจะสั่งให้มันยืนอยู่ตรงนั้น

“ เอาดิ ถ้ามึงกล้า " มีดพกถูกคว้าขึ้นมาจากในกางเกง ปลายมีดแหลมเด้งขึ้นมาจากสันเก็บของมัน " ถ้ากูแทงซ้ำ มึงอีกสักแผล มึงจะได้เจ็บจริงๆอย่าที่ควรจะเจ็บไง "

“ อย่า " ผมตวาดขึ้นจากที่อยู่ข้างหลังผมออกมายืนข้างหน้า " อย่าทำเทม ถ้ามึงเจ็บนักที่ต้องเป็นแบบนี้ มึงแทงกูเซฟ อย่าแทงเทม เทมแม่งเจ็บเพราะกูมามากแล้ว มึงแทงกูเถอะ กูไหว้ก็ได้ ถ้าจะแทง  มึงแทงกูเถอะ เพราะทั้งหมดมันเป็นความผิดของกู "

อาจฟังดูพระเอก แต่นั่นก็เรื่องจริง ทุกอย่างไม่เกิดขึ้น ทุกคนไม่เสียใจ ถ้าผมเลือกที่จะปฏิเสธมันตั้งแต่วันแรกที่เซฟเข้ามาจีบ ถ้าผมเลือกที่จะถอยห่างแล้วยืนหยัดที่จะรักเทมอย่างที่คอยเป็น ทุกอย่างจะไม่เกิดขึ้น คนผิดคือผม ผมคนเดียว

“ พี่ไฟ "

“ เซฟ กูขอโทษ กูผิดเองที่ทำตัวให้ความหวังมึงมาตลอด และกูก็ขอโทษที่กูรักมึงแบบที่มึงอยากให้กูรักไม่ได้ ขอโทษว่ะ แต่กูรักไอ้เทม แล้วมึงกับกูก็จบลงแค่นี้เหละ ถ้ามึงจะเกลียดใครสักคนนึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาทั้งหมด กูขอให้มึงเกลียดกู มึงไม่ผิดเว้ย ที่รักกู ไม่ผิดที่ชอบกู แต่คนที่ผิดคือกู ที่ไม่ยอมปฏิเสธมึงไปตั้งแต่แรก "

“ พี่.. "

“ ส่วนมึงเทม ถ้ามึงจะโมโห จะโกรธ จะต่อย มึงมาต่อยกูนี่ กูผิดเอง กูคนนี้ที่ผิด ไฟของมึงนี่เหละที่ผิด กูผิดเองที่ไปให้ความหวังน้องมัน  ถ้ากูตัดปัญหาตั้งแรก กูไม่เห็นแก่ความสุขแบบฉายฉวยนั่น เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้น เพราะงั้นถ้ามึงโมโหมัน มึงต่อยกู เพราะกูผิดเอง " เทมหันหน้าออกจากผม มันถ่มน้ำลายลงพื้นแบบหัวเสีย ผมถอนหายใจก่อนจะหันไปมองไอ้เซฟที่แค่ยืนนิ่ง 

“ กูขอโทษ ถึงมันจะฟังแล้วช่วยให้มึงหายเจ็บใจไม่ได้ แต่เซฟ กูขอโทษจริงๆ ขอโทษที่กูเข้ามาในชีวิตของมึง ขอโทษนะ "

ขอโทษ.. ต่อให้พูดสักอีกล้านครั้งก็ลบความเจ็บปวดในใจของคนที่โดนกระทำไม่ได้ แต่ว่าเรากลับมีแค่คำว่า ขอโทษเท่านั้นที่พูดออกไปได้ มีแค่คำเดียวเท่านั้น  ที่บางครั้งคนฟัง ยิ่งฟังก็ยิ่งเจ็บ

“ เทม " ผมพยายามผลักคนที่เอาแต่กอดและจูบผมไว้ ไอ้เทมไม่ต่างอะไรจากคนคลั่ง มันโกรธจนไม่ฟังอะไร ตั้งแต่เดินห่างออกมาจากตรงนั้น ผมกับมันขึ้นรถแล้วไม่มีใครพูดอะไร มันดึงตัวเข้ามากอดฉีกขาผมให้ค่อมทับขาของมันไว้

“ มึงเป็นของกู " ไฟในร่างของเรากำลังลุก มันกอดผม ถอดเสื้อและจูบไปทั่วร่าง ลำคอแห้งของผมถูกดูดกลืนจนชาวาบไปทั้งร่าง ไล่ลงมาเป็นหัวนมตึงมันดูดไว้ข้างนึงอีกข้างมันบีบด้วยนิ้วมือจนแข็งเป็นไต จมูกโด่งกรีดร่างของผมผ่านลำคอจนมาถึงอกจูบไปทั่วรอยแดงที่ฝังลึกลงไปในเด่นชัดขึ้น ผมกำมือของมันไว้แน่น แต่รู้สึกชื้นแฉะตรงช่วงขา ขาที่แนบกับท้องของมัน 

“ เทม มึงหยุดก่อน " เลือดจำนวนมากไหลออกมาซึมเนื้อผ้า มันเยอะจนเปื้อนขากางเกงของผม ใช้มือช่วยอุดเลือดของมันอีกแรง " เลือดมึง เลือดของมึงเยอะมากเลย ไอ้สัด "

ผมดึงตัวเองออกจากตัวของมัน ไอ้เทมถอนหายใจ มันทุบมือลงกับพวงมาลับรถ มันเจ็บจนกัดฟันแต่ต้องทนไว้ ทนไว้ตลอด คงทั้งหงุดหงิดและเสียอารมณ์เพราะแค่แผลเดียวไม่ว่าอะไรๆก็ทำไม่ได้ดั่งใจมันสักอย่าง

“ พี่ฮิม " เรียกอีกคนที่ยืนรออยู่นอกรถ

“ ไอ้ไฟ เลือด " ไอ้หยุ่นมันบอก เลือดเปื้อนไปทั้งมือและเสื้อของผม

“ เลือด  เลือดไอ้เทมไหลไม่หยุดเลยพี่ " พี่ฮิมวิ่งตรงมาที่รถของผม มันประคองไอ้เทมออกมาให้ไปนั่งฝั่งข้างคนขับ ก่อนจะขึ้นรถขับไปโรงพยาบาลทันที ผมนั่งรถคันหลังของพี่เต๋อตามไป

โรงพยาบาลวุ่นวาย มีคนไข้หายไปจากโรงพยาบาลคนนึง เพราะพยาบาลพบว่าคนป่วยที่เธอเอายาไปให้ไม่ใช่คนเดียวกันแต่กลับเป็นเพื่อนที่รู้สึกง่วงนอนเลยขึ้นไปนอนเล่นๆ ตามที่ชายคนนั้นบอก แต่เป็นการนอนเล่นที่ดูจริงจังมากเพราะใส่ชุดคนป่วยเต็มยศ สืบทราบชายคนนั้น ชื่อว่า นิว ที่แสดงไม่แนบเนียนเลย หมอพยาบาลวิ่งวุ่นกันไปหมดก่อนจะคลี่คลายลงก็ตอนที่ คนป่วยตัวจริงถูกพยุงเข้าไปในโรงพยาบาล

“ แผลฉีก ต้องนอนโรงพยาบาลอีกสามวัน " หมอหันมาบอกมันนิ่งๆ ตอนที่เย็บแผลเสร็จ คงโกรธมันไม่น้อยที่อยู่ๆ หนีออกไปจากโรงพยาบาลแบบนั้น

พี่เต๋อเล่าว่าไอ้หยุ่นโทรไปบอก พี่ฮิมว่าผมหายตัวไปกับไอ้เซฟ มันบอกไอ้เซฟไม่รู้พาผมไปไหน มันเผลอนั่งกินเค้กเพลินไปแป๊ปเดียวเอง แล้วพี่ฮิมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ไอ้เทมฟัง มันคงอยู่เฉยไม่ไหว มันกลัวเรื่องผมจะเหมือนไอ้พี่ฮิม จะออกมาให้ได้ทั้งๆที่พวกพี่ๆบอกไว้ว่าจะจัดการให้แต่มันไม่ยอม พี่นิวเลยยอมปลอมตัวเป็นมันซึ่งไม่เหมือนเลย นอนอยู่บนเตียงคนไข้  แต่สุดท้ายพอมาถึง รถไอ้เซฟก็จอดอยู่ รถผมก็จอดอยู่มันเลยออกกันหา เรื่องมันก็เป็นแบบนั้น กูจะขอบคุณหรือโทษความซื่อแบบมึนๆของไอ้หยุ่นมันดีว่ะ

“ เหอะๆ "

“ คุณก็ไม่น่าหนีออกจากโรงพยาบาลเลย แผลยังไม่หาย นี่ถ้าไม่หนีไปก็คงได้ออกวันพรุ่งนี้แล้ว "

“ มีเรื่องนิดหน่อยนะครับ " มันบอกหมอแบบเสียงแห้งๆ ตอนนี้ผมยืนอยู่ข้างๆมัน มองพยาบาลกับหมอที่ทำแผลให้

“ เรื่องสำคัญเหรอ " พี่หยกพยาบาลคนสวยถาม มันพยักหน้า ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“ เรื่องของน้องชายนะเหรอ " คุณหมอหันมายิ้มให้ผม ไม่แก่กว่าผมมากครับ น่าจะอายุประมาณไฟท์ ผมหลบหน้า ไอ้เทมมันก็นิ่ง " อยู่ปีไหนแล้วละครับ "

“ ปีหนึ่งครับ " ผมบอก

“ แล้วชื่ออะไรละ "

“ ชื่อไฟ " เสียงเริ่มเบาลงเรื่อยๆ ไอ้เทมก็เริ่มเงียบ

“ ท่าทางพี่ชายจะหวง " เขามองไปที่ไอ้เทมที่ยกยิ้มขึ้นมาอีก ผมเอื้อมมือไปคว้ามือมันไว้ ไอ้เทมหันมามองหน้าผม  มือของผมกำมือของมันแน่น

“ ไม่ใช่พี่ชาย "

“ หื้ม ?  “

“ ไม่ใช่พี่ชาย คนนี้ แฟน  เทมเป็นแฟนของผม " หัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะ หน้าร้อนจนรู้สึกชาไปหมด เอาแต่ก้มหน้าตอนที่ทั้งห้องนั้นมีแต่ความเงียบ ไม่มีใครพูดออกมา ทุกคนเดินออกไปแล้ว เหลือไว้แค่มันกับผม เราไม่ได้พูดอะไรกัน ไม่ได้หันมามองหน้ากัน แต่ผมกับมันกลับจับมือกันไว้แน่น

ขอบคุณนะ สำหรับมึงกูคงไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่า ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ยังให้กูยืนอยู่ข้างๆมึง

...................................................


เสร็จไปหนึ่งราย สถานีต่อไป ฮิมหยุ่น คร่า
รู้สึกว่าไฟแมน (คงคิดไปคนเดียว) แต่รู้สึกว่า มันก็ยอมรับนะว่าตัวเองเลว ตัวเองผิด ถ้าจะทำก็มาทำมันเพราะมันผิด
ตอนหน้าได้ผลสรุปแบบคร่าวๆว่า ฮิมหยุ่นต่อเถอะ จะเกิดผล
ในมีเฟสหรือทวิตหนมฝากแท็ก #BTSสถานีรัก ด้วยจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วคอมเม้นท์เด้อ :กอด1: :L2: :3123: :L1:


ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33

ออฟไลน์ ka[ze]na

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-6
หุ๊ยยยยยยยย ลุ้นติดขอบจอเลยอ่ะ สนุกมากมาย :ling1:

ออฟไลน์ Twinkle

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 6
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
สมน้ำหน้าเซฟ ให้รู้ซะทีว่าไฟมันเมียเทม!!!!!!!!

เหลือแต่ฟู่ยังไม่คิดบัญชี!!

ออฟไลน์ mooping-7

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2527
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-5
ไม่ได้คิดไปคนเดียวเลยจ้าาา ตอนนี้น้องไฟของเราแมนนนนนนมากจ้าขอบอก   :เฮ้อ: ดีกันได้ซักทีเครียดมาหลายพาร์ทเลย น้องเชฟไปรู้เรื่องช่วงแรกๆของเทมไฟได้ไงอะต้องมีผู้อยู่เบื้องหลังแน่ๆเลยอยากรู้อะ

ออฟไลน์ full69

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 647
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-2

ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
อิเซฟนี่พ่อแม่เลี้ยงลูกด้วยข้าวหรือหญ้าหว่ะ คืออะไร เด็กไม่รู้จักโต


เห้ออออออ อย่างน้อยก็จบลงด้วยดี



คนทำผิดแล้วแก้ไข ด้วยความจริงใจใครๆก็ให้อภัยเสมอ คำว่ารักไม่ต้องการเหตุผลหรอกนะ

ออฟไลน์ IIIA

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 591
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1
ทำไมเซฟมันเข้าใจอะไรยากจัง...  :z3:


พี่เทมแม่งดีเดือดมาก น้องไฟแมนจริงๆตอนนี้  แฮปปี้แล้วใช่ไหมคู่นี้  :z13:

ตอนนี้เข้าใจกันก็ดีแล้วเนาะ  :mew1:

 

ออฟไลน์ whitefang

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 232
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +44/-0
ไม่อยากบอกว่าตอนพี่เทมต่อยเซฟ ในใจเราได้เเต่นึกว่า "เอาเลยพี่เทมม เล่นมันเลยยย เล่นมานนนนน :beat: ผัวะๆๆ"
ขอโทษนะเซฟ ก็รู้ว่าเซฟไม่ได้ผิดทั้งหมด เเต่อารมณ์นั้นมันมาจริงๆ ฮ่าๆ
เเล้วตอนท้ายที่ไฟบอกว่าเทมเป็นเเฟน คือบั่บบบ น่ารักมากอ่าา

ออฟไลน์ helios-ag

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
จะมีตอนพิเศษเทมไฟมั้ยอ่าาา
อยากให้คู่นี้เขาหวานกันบ้างง ได้โปรดดดดด

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด