ตอนพิเศษ :: วันแห่งความรัก
พาสเทมไฟ ตอน ไม่เห็นจะอยากได้**เนื้อหาส่วนนี้ไม่มีเกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลักของตอนที่ 68 เป็นวาเลนไทน์หลังจากผ่านไปหนึ่งปี เนื้อหาอาจจะมีบางส่วนที่ไม่เข้าใจเพราะขนมตัดมาเฉพาะส่วนของวาเลนไทน์เท่านั้นจ้า
ก่อนวันวาเลนไทน์ที่ผมต้องเจอไม่ต่างอะไรกับวันตอบคำถามสื่อ นอกจากจะต้องตอบคนชอบเสือกอย่างไอ้เพื่อนซี้สองคนแบบไอ้โจ๊กไอ้นิวแล้ว ผมยังต้องตอบคำถามคนที่มาขอคำปรึกษาอีก คำถามที่ว่า " พรุ่งนี้วันวานเลนไทน์มึงซื้ออะไรให้ไอ้ไฟว่ะ " พูดเหมือนว่ากูเชี่ยวชาญกับเรื่องแบบนั้น ลำพังตัวเองยังไม่รู้เลยว่าจะซื้ออะไรให้ ไม่มีอะไรทั้งนั้นในหัว ทุกอย่างของกูโคตรจะว่างเปล่า
กลับเข้าคอนโดวันนี้ไอ้ไฟยังไม่กลับ มันไปเดินห้างซื้อรองเท้ากับเพื่อน ผมนั่งลงหาข้อมูลทั่วๆไปที่คนเป็นแฟนจะทำกันให้วันวาเลนไทน์ ซื้อดอกไม้ หรือว่าช๊อคโกเล็ต พาไปเที่ยว ไปนั่งกินข้าว แต่คนคงเยอะทุกร้านและอบอวลไปด้วยสีชมพู ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบวันวาเลนไทน์ เรียกว่าเฉยๆน่าจะดีกว่า
แกร็ก หันไปตามเสียงประตูที่เปิดออก ไอ้ไฟเดินเข้ามาท่าทางเหนื่อยๆ มันลากกระเป๋าไปบนพื้น แล้ววางไว้ข้างโซฟาก่อนจะนั่งลง
“ เหนื่อยสัดเลยว่ะ รถโคตรจะติดเหยียบเบรคจนขาแข็งหมดแล้วกู "
“ บ่นอะไรของมึง มันก็ติดเหมือนทุกวันอยู่แล้ว " บอกมันไอ้ไฟที่หันหน้ามามองผม ก่อนจะหลบตาหันไปเปิดทีวี
“ แต่วันนี้มันติดมากกว่าทุกวัน "
“ จะติดมากกว่าทุกวันได้ไงว่ะ "
“ นั่นนะสิ ทำไมมันถึงติดมากกว่าทุกวันว่ะ " มันเงียบไปสักพัก " พรุ่งนี้ วันอะไรว่ะมึง กูว่าแม่งต้องเป็นวันสำคัญแน่ๆรถเลยติด "
ผมหลุดยิ้มออกมากับคนแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง เพราะถ้าถามแบบนี้มันรู้ชัวร์ครับว่าพรุ่งนี้วันอะไร และมันคงมีของที่อยากได้อยู่ แต่เพราะไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ เลยถามออกมาแบบนั้น ตั้งคำถามเพราะอยากให้ผมรู้
“ วันศุกร์ " ตอบออกไปแบบนั้น ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากไอ้ไฟอีกเลย ผมเดินไปกินน้ำที่ห้องครัว มันก็พูดขึ้นอีก
“ กูว่ามันต้องไม่ใช่วันศุกร์ธรรมดา "
“ อ้อใช่ๆ พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ " ทำเป็นนึกขึ้นมาได้ มันหันควับกลับมามองผม
“ จริงดิ ว่าแล้วทำไมวันนี้กูไปห้างผ่านร้านดอกไม้คนเต็มเลยมึง " มันคงอยากได้ดอกไม้ ผมหันไปจ้องหน้ามันที่กำลังพูด " กูต้องโทรไปเตือนไอ้บอทแล้ว ว่าพรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ เดี๋ยวมันลืมของไนท์ ไนท์ยิ่งขี้งอนมันอยู่ "
ไฟไม่ใช่คนที่ชอบห่วงใยเพื่อนขนาดนั้น ท่าทางที่ดูไม่เหมือนมันก้มลงหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาพิมอะไรสักอย่างลงไป ผมวางขวดน้ำ เดินไปนั่งใกล้ๆมันที่โซฟา หยิบมือถือมันที่ไม่ได้เปิดไลน์ด้วยซ้ำตั้งเอาไว้บนโต๊ะ
“ มีอะไร "
“ ช่างคนอื่นเค้าเถอะ ไอ้บอทมันไม่ลืมหรอก ว่าแต่มึงอยากได้อะไร "
“ ไม่ว่ะ ไม่อยากได้อะไร " แสดงว่าอยากได้ หยิบมือถือขึ้นมาอีก ผมขยี้หัวมัน
“ เอาเป็นว่ามึงรักกู กูรักมึงเรารู้กันอยู่แล้ว ไม่ต้องให้ก็ได้จริงมั๊ย ถ้ารักกันวันไหนๆมันก็วันแห่งความรักทั้งนั้นอะ " พูดจบผมก็ลุกขึ้น หันไปมองไอ้ไฟที่แค่แค่พยักหน้าก่อนจะตอบออกมาเสียงเรียบแบบคนเสียดาย
“ อื้ม ก็จริงของมึง "
เห็นท่าทางน่ารักของคนปากแข็งแบบมันแล้ว ผมคงต้องคิดหนักแล้วละครับ ว่าจะซื้ออะไรให้ดี
“ ว่าไงมึงมีอะไร " กรอกเสียงไปสายตาในตอนเช้าที่มีคนโทรเข้า ไอ้ฮิมโทรมาแต่จริงๆผมเป็นคนไลน์ไปให้มันโทรมาเอง บอกว่าโทรมาเฉยๆไม่ต้องพูดกูมโนเอง
ตอนนี้ไอ้ไฟกำลังจะไปเรียนแล้ว เตรียมตัวเรียบร้อย วันนี้มีเรียนเช้าด้วยกันทั้งคู่ " ให้อะไรไอ้หยุ่นวันวาเลนไทน์เหรอ อื้มม ดอกไม้มั้ง ก็มันวันวาเลนไทน์ กูให้อะไรไอ้ไฟเหรอ ไม่ได้ให้อะไรว่ะ ก็รักทุกวันอยู่แล้วให้ทำไม กูบอกมันแล้ว มันก็โอเคกับแบบนั้น "
เห็นเงาไอ้ไฟที่กำลังมองผมผ่านกระจกตรงหน้า ก้มลงจัดกระเป๋าตรียมหนังสืออะไรนิดหน่อยทำเป็นไม่เห็นไม่สนใจ ปิดกระเป๋าเรียบร้อยแต่ผมยังพูดไม่เสร็จ ไอ้ไฟเดินไปหยิบนมที่ตู้เย็น หันมามองผม
“ กูถามให้ละกัน " เอามือถือออกห่างตัว " ไอ้ฮิมถามว่า ไอ้หยุ่นบอกมึงรึเปล่า ว่ามันชอบดอกไม้อะไร "
“ ไม่ได้บอก " มันตอบสั้น " แต่ ..มันบอกไอ้บอท ตอนนั้นกูสนใจอย่างอื่นอยู่เลยไม่ได้สนใจฟัง "
“ สนใจอะไรว่ะ "
“ มึงโทรไปถามไอ้บอทดิ กูไปเรียนแล้วนะ อย่าลืมโทรถามไอ้บอทให้พี่ฮิมนะมึง " บอกแค่นั้นแล้วก็เดินออกไป ประตูปิดลงผมระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังจนท้องแข็ง มึงเป็นคนน่ารักแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ เหมือนถามว่ารู้มั๊ยวันนี้อะไร แล้วก็พยายามใบ้เพื่อจะได้ทายถูกจะได้ไม่โกรธกัน ผมว่ามันก็เป็นมุมนึงของมันที่ผมไม่เคยเห็น
“ มีความสุขขนาดนั้นเลย " ไอ้ฮิมแซว ผมไม่ตอบอะไร " จะเอาดอกไม้อะไรรึเปล่า เดี๋ยวกูจะแวะไปปากคลองตลาด เอาดอกไม้มาซ่อนไว้ในห้องก่อนไปเรียน "
“ อื้ม..” ก่อนอื่นต้องโทรถามไอ้บอทก่อนผมว่ามันต้องมีอะไรแอบแฝงสักอย่าง " กูไปซื้อเองดีกว่าว่ะ แค่นี้เหละมึง " กดวางสาย ผมกดโทรหาคนที่มันต้องการจะให้ผมโทรไปหา
“ ครับ พี่เทม "
“ กูจะถามว่า เมื่อวานมึงไปห้างกับไอ้ไฟ มันบอกอะไรมึงรึเปล่า "
“ บอกอะไรเหรอว่ะ " เสียงมันเหมือนกำลังคิด " ไม่มีนะพี่ ไอ้หยุ่นบอกคนเดียว บอกว่าอยากได้ดอกกุหลาบสีแดงถ้าพี่ฮิมมาถาม " ผมหลุดหัวเราะความคิดของพวกมัน " เอ้อๆ แต่ว่านะ เมื่อวานผมถามมันว่า แล้วมันอยากจะได้ดอกไม้อะไรจะได้บอกพี่ถูก มันบอกว่าไม่อยากได้อะไร แต่ผมเห็นมันเดินไปลูบๆคลำๆดอกกุหลาบสีขาวอยู่ว่ะ "
“ เหรอ " ไม่น่าเชื่อว่ามึงจะชอบดอกไม้กับเค้าด้วย แล้วสีขาวด้วย กูแทบไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ
“ ทำไมว่ะพี่ "
“ กูแค่กำลังสงสัยว่า ไฟมันชอบดอกไม้ด้วยเหรอว่ะ "
“ ก็วันวาเลนไทน์ที่หว่า ถ้าไม่ใช่ช๊อตโกเล็ตก็ต้องดอกไม้ ดูงี่เง่า แต่พอได้รับก็โคตรจะรู้สึกดี "
“ มึงซื้อแล้วรึยัง "
“ ครับ เรียบร้อยก็ตั้งแต่เมื่อวานละ "
“ แต่เมื่อวานตอนกลับมาบ้านมันบอกกูว่าจะไลน์หามึงเตือนให้ซื้อดอกไม้อยู่เลย นี่ก่อนออกก็พูดวกไปวนมาอยู่นั่นละ ว่าให้กูโทรไปหามึง "
“ คนมันอยากได้ดอกไม้แต่ถ้าให้พูดตรงๆก็เสียฟอร์มไงพี่ เมียพี่อะท่าเยอะจะตายห่า"
“ เพื่อนมึงแม่ง "
“ ไม่ต้องด่า ด่ายังไงก็พี่ก็รักมันอยู่ดี มันเดินมาละ แค่นี้ก่อน " ไอ้บอทว่า
“ อย่าบอกมันละว่ากูโทรมา "
“ ครับ " มันรับคำก่อนจะวางสายไป
ผมถอนหายใจออกมา ดูเวลาที่อีกสองชั่วโมงจะเข้าเรียน ไปซื้อก่อนก็น่าจะทันนะ ขับรถเข้าห้าง มาห้างที่ใกล้มหาลัยที่สุดจะได้ไม่ต้องวุ่นวายเพราะรถติดแล้วเข้าเรียนไม่ทัน ผมตรงไปที่ร้านดอกไม้ คนเยอะแยะแต็มไปหมด เยอะจนแทบจะเลือกไม่ได้ ยืนงงอยู่นาน พนักงานก็เดินเข้ามาถาม
“ ไม่ทราบว่าจะรับดอกไม้อะไรดีค่ะ "
“ ดอกกุหลาบสีขาวครับ " เธอพยักหน้า
“ แล้วจะให้จัดแบบไหนดีค่ะ "
“ อื้ม แล้วปกติส่วนใหญ่เค้าจัดแบบไหนกันเหรอครับ "
“ บางคนจะจัดตามที่ตัวเองชอบ หรืออาจจะดูตามไลฟ์สไตล์ของแฟนนะค่ะ ถ้าเลือกไม่ถูกลองดูตามลักษณะของแฟนมั๊ยคะ "
“ อื้ม คือมันเป็นวันวาเลนไทน์ปีแรกของเรานะครับ ผมเองก็ไม่เคยให้ดอกไม้ใครแบบจริงจังแบบนี้ "
“ แล้วเขาเป็นคนแบบไหนเหรอค่ะ ชอบการเซอร์ไฟส์ หรือว่าเรียบง่าย "
“ ผมเซอร์ไฟส์เค้าไม่เคยสำเร็จหรอกครับ แต่เค้าเป็นคนที่ชอบทุกอย่างที่ผมทำให้ แม้จะไม่พูดออกมา เป็นคนปากแข็งที่ถึงแม้จะอยากได้มากๆ ก็ชอบบอกใบ้ให้ผมรู้เอง ขี้งอน ขี้น้อยใจ " ผมเผลอยิ้มออกมา มือที่ดึงดอกกุหลาบขาวขึ้นมาถือไว้ " น่ารักสุดๆเลยละครับ "
“ แหม น่าอิจฉาสุดๆเลยคะ "
“ แต่ผมหมายถึงดอกกุหลาบขาวนะครับไม่ใช่แฟนผม " คนขายหลุดหัวเราะออกมา รู้สึกหัวใจมันพองโตแบบประหลาด มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ผมเผลอพูดคำนั้นตอนที่จินตนาการถึงหน้าของมัน ทุกคำพูดที่มันบอกกับผม ทุกการกระทำที่มันทำดูเหมือนเด็กๆ แต่ผมว่าในใจตอนนี้ของมันคงว้าวุ่น กลัวว่าผมจะไม่ให้อะไรจริงๆอย่างที่บอก
“ งั้นจะจัดแบบไหนดีค่ะ "
“ อื้ม เอาแบบนี้แล้วกันครับ " บอกเธอเรียบร้อย ผมโทรศัพท์ให้น้าชื่นที่ดูเวลาตอนนี้คงมาส่งเทอมกับแทมแล้วน่าจะอยู่แถมนี้ ผมแอบยิ้มตอนที่ยื่นบัตรเครดิตจ่ายเงินให้เธอ
“ ขอให้มีความสุขในวันแห่งความรักกับคนที่รักนะคะ "
“ ขอบคุณครับ "
....................................................
ได้รับกุญแจรถตอนพักสิบห้านาทีของวิชากฏหมาย ผมมองรถตัวเอง ที่จอดอยู่หน้าคณะ ก้มลงมองนาฬิกาของผมที่เขียนว่าของที่ไฟชอบ อีกครึ่งชั่วโมงผมเลิกคงยังไม่ทันเหี่ยว
“ ไหนว่ะดอกไม้มึง " ไอ้นิวเดินเข้ามาถาม ปากก็เคี้ยวลูกชิ้นไม่หยุด
“ มึงเป็นไอ้ไฟเหรอ ที่กูต้องบอกอะ "
“ แค่นี้ทำงก ไอ้สัด " มันหัวเราะซัดน้ำที่ถือมาจนหมดแก้ว อีกห้านาทีจะเข้าเรียน " เอ้ย นั่นมันไอ้เซฟนี่หว่า "
“ ไหนว่ะ " มองตามมือที่ชี้
“ นั่นไง หน้าคณะอะ ถือช่อดอกไม้สีขาวอยู่ มันเอามาให้ใครว่ะ น้องรหัสมึงมีแฟนแล้วเหรอว่ะ "
“ มึงอย่าพูดได้มั๊ย ว่าแม่งเป็นน้องรหัสกูเนี้ย " โคตรไม่อยากจะจดจำ วันแรกที่ผมรู้ว่ามันเป็นน้องรหัส ไอ้โจ๊กไอ้นิวขำจนคอแห้งแต่กูผมแทบจะไปขย้ำไอ้เลขมหาลัยที่เสือกมาตรงกัน มีเด็กเป็นร้อยทำไมต้องเป็นมึง เป็นคนที่กูเกลียดขี้หน้า
“ ความจริง มึงแม่งยอมรับไปเถอะน่า " มือมันตบไหล่ผมแบบให้ปลงชีวิตซะ " ไป ไปเรียน ขยันเรียนก่อน เดี๋ยวมึงจะได้ไปขยันทำการบ้านกับเมียอีก "
“ น่า เรื่องนั้น กูขยันอยู่แล้ว ทำแทบทุกคืน " ถึงจะตอบออกไปแบบนั้น แต่อดคิดไม่ได้เลยว่า ดอกไม้สีขาวช่อนั่นที่มันถือ กำลังจะไปเป็นของใครกัน ..
เดินลงจากตึกหลังเลิกเรียน ผมมองไปทางเดียวกับทุกคนที่มองไป ใต้ตึกคณะ มีเด็กผู้ชายสองคนที่ผมคุ้นตา คนนึงคือไอ้เซฟที่ถือดอกไม้อยู่ และคนตรงหน้ามัน คือไอ้ไฟ ที่ผมเองก็ไม่รู้ว่ามายืนอยู่ตรงนั้นได้ยังไงทั้งๆที่วันนี้ผมเองก็ไม่ได้นัดมันให้มาหาที่นี่
“ มึงนั่นมัน ไฟ แฟนของพี่เทมไม่ใช่เหรอว่ะ " เด็กผู้หญิงตรงหน้าผมพูด
“ แต่ว่านั่นมันก็เซฟน้องรหัสพี่เทมนะ " เพื่อนอีกคนเสริม " คือกูงง น้องรหัสพี่เทมชอบแฟนพี่เทมแบบนั้นเหรอ เป็นมึง มึงกล้าเอาดอกไม้มาให้แฟนพี่เหรอว่ะ บ้าแล้ว "
“ หรือว่า เค้าจะใช้ของร่วมกัน "
“ พูดมากไปแล้วน้อง " ไอ้โจ๊กยืนอยู่ข้างผมพูด เด็กสาวสองคนที่หันมาทำตาโตใส่เมื่อเห็นหน้าผม " มึงรู้เรื่องของเค้ารึไง ถึงเอาไปพูดแบบนั้น "
“ ไอ้เซฟมึงทำเหี้ยอะไรว่ะ " เสียงไอ้ไฟดังอยู่ตรงนั้น ทุกคนมองมัน " กูไม่เอา เอาคืนไป มึงอย่าทำให้กูมีเรื่องใหญ่ได้มั๊ยว่ะ ไม่เอาเว้ย เอาไป "
“ อะไรกันพี่ไฟ ผมซื้อดอกไม้มาให้พี่ ก็วันนี้มันวันแห่งความรัก รักใครชอบใครก็ให้คนนั้น นี่ผมอุตส่าห์โทรไปตื้อไอ้ไนท์สืบเลยนะเว้ยว่าพี่จะมานี่รึเปล่า กว่าแม่งจะยอมบอก แทบจะฉีกปากกัน " เสียงมั่นใจของไอ้เซฟไม่ต่างอะไรจากมีดที่กรีดร่างของผมจนชา ทุกอย่างที่ผมเห็นตรงหน้า ไม่ต่างอะไรจากภาพอดีตที่ผมเคยเจ็บปวด วันที่มันทำให้ผมต้องเจ็บปวด
เดินตรงออกไป ไม่สนใจสายตาของคนที่มองดูเหล่านั้น เดินตรงเข้าไปยืนข้างไอ้ไฟที่หันมามองผม จับดอกไม้ช่อที่มันยื่นไอ้ไฟเอาไว้ ช่วงวินาทีที่ไม่มีใครคาดคิด ผมฟาดดอกไม้ช่อนั้นลงบนพื้นตรงหน้ามัน
“ เฮ้ย!!! “ ไม่ใช่เสียงไอ้ไฟที่ร้องออกมา แต่เป็นเสียงทุกคนมุงดูอยู่ตรงนี้
“ มึงคิดอะไรอยู่ มึงเห็นกูเงียบ ไม่สนใจ มึงเลยคิดว่า มึงจะทำอะไรก็ได้ตามใจมึงเหรอ " ผมพูดเสียงดัง ดังพอที่จะทำให้ทุกคนในที่นี่ได้ยิน " มึงยังชอบแฟนกูอยู่ทั้งๆที่กูบอกแล้วว่าให้หยุด โอเคกูเข้าใจมันห้ามกันยาก กูก็เลยเงียบ กูเงียบมานาน ทำเป็นไม่สนใจพอได้มึงมาเป็นน้องรหัส กูไม่พอใจแต่กูก็เงียบ ทำเฉยๆ ทำเป็นไม่ใส่ใจ ไม่คุย เพราะไม่อยากมีเรื่อง กูคิดว่าเพราะมึงเป็นน้องรหัสกู ถึงจะไม่พอใจแค่ไหน กูก็ไม่เคยหาเรื่องมึงก่อน แล้วสิ่งที่มึงทำคืออะไร ยังไม่หยุดอีกใช่มั๊ย " มือคว้าเสื้อของมันไว้ ไอ้เซฟจ้องหน้าผม ในแววตานั้นบอกผมว่ามันไม่อยากจะยอมแพ้
“ ไปเถอะมึง " ไอ้ไฟคว้าเสื้อข้างหลังของผม มันดึงให้ถอยห่าง " อย่ามีเรื่อง กูอายเค้าไอ้เหี้ย "
“ พี่ไฟ "
“ อย่ามาเรียกคนของกู "
“ มึงพอเถอะว่ะ เซฟ " มันพูดกับคนตรงหน้าผม " มันจบไปนานแล้วนะเว้ย อย่าสร้างเรื่องเลยว่ะ มึงก็รู้อยู่ว่ากูกับมันเป็นอะไรกัน มึงอย่าพยายามเลยว่ะ ต่อให้มึงสอบได้คณะเดียวกับไอ้เทม ทำทุกอย่างให้เทียบเท่ามัน กูก็ไม่ได้รักมึง ตัดใจเถอะว่ะ กูเหนื่อยที่จะพูดแบบนั้นเว้ย หรือมึงต้องเห็นกูมีอะไรกับเทมก่อนว่ะ มึงถึงจะเชื่อ ในสิ่งที่กูพูด ว่ากูไม่ได้รักมึง ต้องให้กูขอโทษมึงอีกกี่ครั้งว่ะ อย่าพยายามอะไรเพื่อกูอีกเลยมึง "
“ แต่พี่ไฟผมแค่..”
“ กูรับไม่ได้จริงๆว่ะ โทษที "
“ มึงมานี่ " หันไปคว้าตัวไอ้ไฟแล้วลากออกมาจากตรงนั้น ผมเกลียดสายตา เกลียดคำพูด เกลียดทุกอย่าง สิ่งที่ทำให้ไอ้ไฟหวั่นไหว สิ่งที่ทำให้มันโลเล ไฟไม่ใช่คนแบบนั้นอีกแล้ว ผมรู้ แต่ผมก็แค่กลัว ความรู้สึกตอนนี้โกรธจนหายใจแทบไม่ออก เพียงแค่คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้น วันเดิมๆเหล่านั้น แค่คิดว่าตอนนี้มันเดินเข้ามาใกล้ มันคนที่พยายามเข้ามาใกล้ไอ้ไฟอีก
“ ใจเย็นดิว่ะ มึงจะขับเร็วไปไหน รถมันก็ติด มันไปไหนไม่ได้หรอก " อย่างที่มันพูด ผมเหยียบหมดเร่งจนแทบมิดเท้าออกจากมหาลัยแต่รถก็ดันติดพอเข้าช่วงถนนใหญ่ ผมบีบแตรไล่ หงุดหงิดรถทุกคันที่ทำให้ผมต้องติดแหง็กอยู่แบบนี้
“ โธ่เว้ย! “ ฟาดมือไปบนพวงมาลัยรถ ผมถอนหายใจออกมา พิงหลังกับเบาะอยู่สักพัก
“ เรื่องไอ้เซฟนะ " หันควับไปหามันที่กำลังพูด ไม่รู้ทำไมถึงเป็นแบบนั้นแต่ร่างกายที่ขาดการควบคุมของผมพุ่งเข้าใส่มันที่แค่เอ่ยชื่อคนที่ผมไม่อยากได้ยิน คว้ามันเข้ามาจูบบดเบียดความรู้สึกโกรธทุกอย่างลงไป ไอ้ไฟตกใจจนนิ่งมันยอมให้จูบทั้งๆที่ทุกอย่างมันก็รุนแรงมาก
ไร้ความอ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง ไม่สนแม้มือที่กำเสื้อของผมแน่น ไฟไม่เม้มปากห้ามมันอ้าปากให้ผมจูบมันได้อย่างตามใจด้วยซ้ำ ลิ้นที่ดูดกันรุนแรงจนแทบจะหลุดกันออกมา เสียงครางเบาๆดังขึ้น ไฟกำลังหมดลมหายใจลง ผมถอนริมฝีปากออก
“ ดีขึ้นรึยัง " มันถามแต่ผมไม่ตอบ ทำได้แค่กอดมันไว้
“ เรียกชื่อกูหน่อย "
“ เทม.. ทำไม "
“ ไม่อยากให้มึงเรียกชื่อมัน ไม่อยากให้มึงเอ่ยถึงมันอีก " เพราะมึงเป็นของกู กูไม่อยากให้มึงคิดถึงใครยกเว้นกู เห็นแก่ตัวว่ะ แต่กูก็อยากให้เป็นแบบนั้น มือของผมเอื้อมไปกอดเอวของมัน จูบลงข้างๆแก้ม " มึงเป็นของกู "
“ อื้ม กูรู้น่า " ไฟจูบผมที่ข้างแก้มกลับ " มึงเลิกคิดได้แล้ว กูไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับมันแล้ว "
จ้องสายตาของมันที่มองผม ไฟคงรู้ว่าผมรู้สึกยังไง มันเลยได้แต่นิ่งแบบนั้น คงรู้ว่าโกรธ คงรู้ว่าถ้าทำได้ผมคงทำมากกว่าฟาดดอกไม้ใส่หน้าไอ้เซฟ
“ มึงมาที่มหาลัยกูได้ไง "
“ ให้ไอ้บอทมาส่ง "
“ แล้วมาทำไม " ผมถามมันก็ทำเป็นหันไปทางอื่น
" อยู่คอนโดไม่มีอะไรทำ เบื่อ " พอจบคำนั้นมันก็เปิดที่บังแดดลงออกมาดู ลิ้นชักหน้ารถ เหลียวไปดูเบาะหลัง หรือแม้แต่ข้างๆที่ผมนั่ง
“ ทำไม มึงหาอะไร "
“ เปล่า กลับคอนโดเถอะ "
“ โอเคงั้นกลับกัน " เลื่อยมือมาคลึงอยู่ที่ส่วนกลางของมัน ไอ้ไฟหันมามอง แต่ผมไม่หยุดครับ ยังคลึงอยู่แบบนั้น
“ ปล่อยไข่กู มึงขับรถอยู่ " ดึงมือผมออกทำหน้าเซงใส่นิดหน่อย
“ เสียดายขับรถอยู่ นี่แค่จับของมึงนิดหน่อย ของกูเองก็อยากขึ้นมาเลยนะ "
“ แต่กูไม่มีอารมณ์ " คำที่บอกใบ้ได้คำเดียวเลยว่า กูกำลังหงุดหงิดอยู่ด้วยซ้ำเพราะไม่ได้ดอกไม้
รถติดไฟแดงอยู่นาน มันเคลื่อนไปทีละนิด เด็กขายพวงมาลัย ดอกไม้วิ่งไปมาท่าทางจะขายดี เด็กผู้หญิงคนนึง เธอขายพวงมาลัยด้วยแล้วก็มีดอกไม้ด้วย ดอกกุหลาบหนูดอกเล็กๆหลายสีถูกห่ออยู่ในถุงกระสอบสีน้ำตาลที่เหมาะกับมัน
ก๊อกๆ ก๊อกๆ มือเล็กนั่นเคาะกระจกรถผม เลื่อนกระจกลง เสียงเจื้อยแจ้วนั่นก็ดังขึ้น
“ ดอกไม้มั๊ยคะ ดอกไม้ค่ะ พี่ชาย พวงมาลัยก็มีนะคะ " ผมหันไปมองไอ้ไฟที่ทำทีท่าไม่สนใจ มันเห็นแล้วว่าน้องเค้าขายอะไรบ้าง ตอนที่ผมทำท่าทางสนใจมันก็เลยหันไปทางอื่น กลืนน้ำลายลงก่อนจะเม้มปาก ท่าทางตื่นเต้นน่าดู
“ เอาดอกไม้มาช่อนึง พี่จะซื้อไปให้แฟน แฟนพี่ชอบดอกกุหลาบสีขาว " ผมบอกเธอ สาวน้อยยิ้มกว้างที่ขายของได้
“ นี่ค่ะ สามร้อย " ตกใจกับราคานิดหน่อย ยื่นแบงค์พันให้เธอ
“ ไม่ต้องทอนนะ "
“ ขอบคุณมากเลยคะ พี่ชายมีความสุขมากๆ รักกับแฟนไปนานๆ ขอให้แฟนรักแฟนหลงนะคะ " ยกมือไหว้ก่อนจะยิ้มร่าแล้วเดินออกไป ผมปิดกระจกลง หันไปมองมันที่ยังมองไปทางอื่น
“ ได้ยินแล้วใช่มั๊ย "
“ ได้ยินอะไร " ถึงจะตอบแต่ก็ยังไม่หันมามอง
“ น้องบอกว่า แฟนต้องรักต้องหลงกูนะ " ยื่นช่อกุหลาบไปให้มันไอ้ไฟหันมามองหน้า
“ ให้กูทำไม "
“ กูบอกน้องเค้าว่า กูจะซื้อดอกไม้ช่อนี้ไปให้ แฟน " มันทำหน้านิ่งๆรับดอกไม้ที่ผมยื่นให้ไปถือไว้ ถอนหายใจออกมา
“ ก็บอกไงว่าไม่ต้องซื้ออะไรให้ ไม่เห็นอยากจะเลยแม่ง ไร้สาระ " พูดเสียงเบื่อๆ แต่ผมรู้ครับ ว่ามันดีใจแค่ไหน ไอ้ไฟเม้มปาก ท่าทางของมันดูอึดอัดเหมือนจะยิ้มแต่กลั้นไว้ ผมหลุดขำ
“ อื้ม เดี๋ยวกูจะหันหน้าไปทางขวาสิบนาที มึงตามสบายเลยนะ " บอกมันแบบนั้น ไอ้ไฟเหลียวมามองผมแว่บนึง เงาของมันในกระจกรถที่ผมเห็น ไอ้ไฟยิ้มกว้าง มันกอดช่อดอกไม้เล็กๆนั่นไว้ ก่อนจะดมมันจะสุดแรง เหลือบมามองผมที่ทำเป็นมองอย่างอื่น มันตั้งไว้บนตักของมันธรรมดา เข้าสู่โหมดไม่ค่อยอยากได้เท่าไหร่ต่อไป
จอดรถใต้คอนโด ไอ้ไฟถือมาแค่ชื่อดอกไม้ มือที่กดรอลิฟท์หันไปมองมันที่ยังสนใจกับดอกกุหลาบในมือ ผมแอบยิ้ม มองไปรอบๆตอนนี้ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่
“ เออว่ะ กูลืมของอยู่หลังรถ มึงไปเอาให้หน่อย "
“ ทำไมต้องกู " มันถามแต่ก็ยื่นมือมารับกุญแจ
“ ไม่หนักหรอก กูรอตรงนี้นะ ขี้เกียจเดิน เหยียบเบรคจนเมื่อยขาหมดละ " มันพยักหน้ายื่นดอกไม้มาให้ผมถือไว้ก่อน ไอ้ไฟเดินผ่านประตูออกไปผมก็เดินตาม มันที่เดินไปที่รถ เปิดประตูหลังก่อนจะนิ่งไป
ผมเดินเข้าไปใกล้ ไอ้ไฟถอนหายใจออกมา ตอนที่เห็นทุกอย่าง ท้ายรถเต็มไปด้วยดอกกุหลาบสีขาว มันมีแค่นั้น ไม่ได้ตกแต่งอะไรเพิ่มเติม มีแค่ดอกไม้ชนิดเดียวที่มันชอบ กอดเอวของมันไว้จากด้านหลังด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะยื่นดอกไม้ช่อเล็กนั่นให้อีกครั้ง
“ ทั้งหมดนี้ กูซื้อมาให้แฟน ถึงจะไม่อยากได้แต่ก็ช่วยรับไว้หน่อยก็แล้วกันนะ " มือของมันรับเอาไว้ หันมองผมที่ก้มหน้าลงมาจูบมัน ไฟจูบผมนานมันไม่ยอมปล่อย เราจูบกันซ้ำๆอยู่แบบนั้น บางทีนี่คงอาจเป็นวิธีเดียวที่มันอยากจะบอกผมว่า ตัวมันเองดีใจและมีความสุขมากแค่ไหนกับสิ่งที่ตัวเองไม่ค่อยอยากได้สักเท่าไหร่
“ มึงขึ้นไปก่อน เดี๋ยวกูตามขึ้นไป "
“ แล้วมึงจะทำอะไร " ผมถามมันหลังจากที่ถ่ายภาพกันเสร็จ วันนี้เหมือน ig จะมีแต่ความหวาน ผมเห็นดอกไม้ของไอ้ฮิมที่ให้ไอ้หยุ่นดอกไม้สีแดงดอกใหญ่ๆ ไอ้หยุ่นนอนกอดมันเอาไว้ ดอกไม้ของน้องไนท์ก็น่ารักสมกับคนได้รับสุดๆ
ภาพของผมเป็นภาพไอ้ไฟนั่งย่อตัวบนพื้น มันยกมือขึ้นเท้าคางกับขอบล่างของท้ายรถรอยยิ้มน่ารักๆของมันโชว์ฟันกระต่ายที่ผมไม่ค่อยได้เห็นตรงท้ายรถพอร์ชของผม เขียนแซวๆไปว่า ' แฟนบอกว่าไม่ค่อยอยากได้ '
“ กูจะเอาดอกไม้ไปด้วย เอาไปทั้งหมดเลย " เป็นร้อยๆดอกนี่อะนะ ผมยืนมองมันที่กำลังคิดว่าตัวเองจะขนไปยังไง
“ เอาไปทำไมให้รกห้องว่ะ ไว้งี้เหละ เอาไปแค่ดอกสวยๆก็พอ "
“ ก็มันสวยหมดอะ " หันมาบอกผมแบบนั้น ก่อนจะหันกลับไปยืนคิดต่อ
“ เอาไปแค่ไม่กี่ดอกก็พอ "
“ กูจะเอาไปทั้งหมด " มันยังยืนกรานความคิดเดิม
“ ไฟ..”
“ มันเป็นของกูแล้ว มึงซื้อให้กูแล้ว กูก็ต้องชอบทั้งหมดสิ กูจะเอามันไปทั้งหมด เพราะมึงซื้อให้กู " ผมเงียบไปกับความคิดนั้นของมัน เป็นเพราะผม ซื้อให้มัน ขาที่เดินเข้าไปใกล้ ผมกอดมันไว้แน่น ไอ้ไฟห่อตัวตอนที่ผมหอมแก้มมัน
“ โอเคๆ กูจะช่วยมึงขน ตกลงมั๊ย "
“ อื้ม " มันพยักหน้า
เดินเข้าห้องอย่างทุลักทุเล ผมหอบดอกไม้มากับมันคนละครึ่ง ตั้งกองไว้ให้ตรงโต๊ะที่ดูทีวี ยืนถอนหายใจมองมันที่นั่งจัดการกับดอกไม้ เยอะขนาดนี้ มันจะเอาไปทำอะไรว่ะ นอกจากจะจัดให้ทั่วห้อง แล้วคนแบบมึงจัดกูว่าอีกเดี๋ยวภาระแม่งต้องตกเป็นของกู
“ เทมมีคนฝากของมาให้มึง ตั้งอยู่บนเค้าเตอร์ในครัวอะ " ไอ้ไฟบอกเสียงเรียบๆ มันหันหลังจัดดอกไม้อยู่ เหลียวมองไปที่ที่มันบอก บนโต๊ะในห้องครัว ผมเจอขวดแก้วใส่ช๊อคโกเล็ตหลากหลายยี่ห้อเต็มขวดโหลนั่นไปหมด บนขวดโหลนั่นคำที่ผมจำได้ดี
“ ของที่ไฟชอบ " ครั้งนึงมันเคยให้ของที่ไฟชอบกับผม ตอนนั้นบอกไว้แค่ว่า ของที่ไฟชอบเพื่อคนที่ไฟรัก
ช่วงเวลาที่แก้มของมันจะแดงเมื่อมองจากมุมนี้ ผมมีความสุขเหลือเกินครับ เข้าใจถึงคำว่ามีความสุขจนพูดไม่ออกก็วันนี้ มันยากที่จะอธิบายจริงๆ
....................................................
แหมมมมมม หมั่นไส้จริงๆเลยเว้ย
#สุดท้ายก็อดไม่ได้ตั้งพลั้งปาก ฮ่าๆ
พาสพิเศษตอนสุดท้ายแล้ว ขอบคุณสักหรับรักที่มอบให้ ขนมเสมอนะคะ
อยากถามหน่อยคิดว่าสามพาสนี้ คิดว่าพาสของใครน่ารักที่สุด แบบชอบที่สุดเลยพาสคู่นี้
อยากรู้วววว ส่วนตัวขนม ชอบหมดนะ ชอบคนละแบบ แต่ถ้าถามว่าชอบของใคร
หนมชอบของเทมไฟ มันฮาบนน่ารักดี แต่ก็แอบชอบความพยายามของหยุ่นแบบติ้งต๋อง
แล้วก็ชอบความโรแมนติกของเฮียบอท ตกลงจะชอบอะไร #เขินสุดไรสุด
ใครมีทวิตหนมฝากแท็ก #BTSสถานีรัก ด้วยจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์เด้อ
หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91 (อ่าน 1230142 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก