HEALED
หลังจากวันนั้น ติณณ์ภพก็ไม่ได้เจอกับเหนือฟ้าอีกเลย
เขายอมรับว่าเจ็บ แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ในเมื่อตอนนี้พวกเขาทั้งคู่เสมอกันแล้ว แปลว่าการเริ่มต้นใหม่ในครั้งต่อไป จะเป็นการเริ่มต้นในฐานะคนที่ไม่มีอะไรติดค้างต่อกัน
ในฐานะคนรักที่แท้จริง
แค่คิด หัวใจของร่างสูงก็เต้นแรงขึ้นด้วยความหวัง
“ติณณ์! คนไข้Arrest! ไปตามพี่อินเทิร์นมา!”
ทว่าการเรียนในคณะแพทย์ไม่เคยเหลือช่วงว่างสำหรับความสัมพันธ์ ทั้งราวน์วอร์ด เข้าเวร สอบลงกอง เรียนเลคเชอร์ เขียนรายงาน แค่เวลาจะนอนติณณ์ภพยังไม่มี อย่าว่าแต่เวลาที่จะได้พูดคุยปรับความเข้าใจกับเหนือฟ้าเลย เขาได้แต่หวังว่าเรื่องของเขากับเหนือฟ้าจะยังไม่สายเกินไป เพราะนอกจากเหนือฟ้า ติณณ์ภพไม่คิดว่าตัวเองจะเริ่มต้นใหม่กับใครได้อีกแล้ว
ร่างสูงไม่ได้รับรู้เลยว่า เวลาของพวกเขากำลังลดน้อยลงทุกขณะ
“อะไรนะ?!”
กวินภพตบโต๊ะเสียงดัง ลุกขึ้นพรวดจนคนรอบข้างหันมามอง ทีมกับเทสต์ก็มองไปทางตัวต้นเหตุอย่างไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน เหนือฟ้าเกาศีรษะ ไม่รู้จะพูดอะไรกับร่างสูงที่กำลังของขึ้นอยู่ในตอนนี้
“กูสอบไปตั้งแต่ปีสอง…ไม่รู้นี่นาว่าจะสอบติด ก็เลยไม่อยากบอกมึงก่อน”
“มึงได้ทุนไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นจนจบปีสี่ แถมยังอาจจะได้ทุนเรียนต่อโทเอกที่โน่น แต่มึงไม่คิดจะบอกให้กูเตรียมใจล่วงหน้า มึงคิดว่ากูโอเคมั้ย ตอบ” กวินภพรู้สึกอยากขว้างปาข้าวของ เรื่องของพี่ชายยังไม่คลี่คลายดี ตัวต้นเหตุก็คิดจะชิงหนีตีตั๋วไปต่างประเทศเสียแล้ว เขาไม่อยากเชื่อว่าเพื่อนสนิทที่แทบไม่เคยห่างกันเกินสิบกิโลจู่ๆจะทิ้งเขาไปแบบนี้
“กูไปแค่ญี่ปุ่น บินหกชั่วโมง มึงอย่าโวยวายเหมือนกูจะไปขั้วโลกเหนือไม่กลับได้มั้ย”
ร่างโปร่งปรามเพื่อนรัก แต่คนอย่างกวินภพหากตั้งใจจะไปเยี่ยม ต่อให้เป็นดาวอังคารอีกฝ่ายก็คงต่อจรวดบินไปหาเขาได้อยู่ดี
“แต่กูไม่เคยแยกกับมึงนานขนาดนั้นเลยนะ” กวินภพเถียงเสียงอ่อย “แล้วถ้ากูป่วยขึ้นมาอ่ะ ใครจะมาค้างเป็นเพื่อนกูที่บ้าน แล้วถ้ากูลืมกินข้าว ใครจะมาเตือนกู แล้วถ้ากูเผลอทำอะไรโง่ๆ ใครจะ...”
“พอเลย กูเป็นเพื่อนนะไม่ใช่เมียมึง” เหนือฟ้าตบหัวเพื่อนไปป้าบหนึ่งอย่างหมั่นไส้ กวินภพยกมือขึ้นกุมศีรษะด้วยสีหน้าน้อยใจ “มึงก็มีน้องแว่นแล้วไง เรื่องพวกนั้นถ้าคนที่จะมาทำแทนกูคือน้องแว่น กูก็ไม่ห่วงอะไรมึงแล้ว..”
“มึงพูดเหมือนกับว่า..” ทีมที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น “ที่มึงพยายามทำให้ไอ้กล้าจีบน้องเขาติดให้ได้ภายในเทอมนี้ เพราะมึงรู้ว่ามึงจะไม่อยู่กับมันแล้วอย่างนั้นแหละ”
“…” นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าแผนการอย่างเหนือฟ้าไม่มีข้อแก้ตัว
กวินภพทรุดตัวลงอย่างหมดแรง รู้สึกปวดหัวตุบๆ กับข้อมูลใหม่ที่ได้รับ เขารู้ว่าเหนือฟ้าทำทุกอย่างได้เพื่อเขา แต่เขาไม่คิดเลยว่าเจ้าตัวจะวางแผนทุกอย่างเพียงเพื่อให้มั่นใจว่ากวินภพจะไม่ต้องอยู่ตัวคนเดียว
นี่เขา...เป็นภาระให้เหนือฟ้ามากขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?
“มึง…ไม่ได้จะหนีอะไรใช่มั้ย?” ร่างสูงถาม
“กูไม่ได้หนี กูแค่อยากเริ่มต้นใหม่” เหนือฟ้าทรุดตัวลงข้างเพื่อนรัก “กู อยากเรียนรู้ชีวิตในแบบที่ต่างออกไป”
แบบที่ไม่มีติณณ์ภพอยู่ในนั้น
“แล้วมึงจะไปวันไหน” กวินภพถาม
“วันศุกร์”
“อ๋อ…ฮะ! พรุ่งนี้อ่ะนะ?!” เพื่อนทั้งสามยิ่งแตกตื่นกันเข้าใหญ่ ความฉุกละหุกนี้ทำให้ทั้งแก๊งเริ่มประชุมหาเวลาเลี้ยงส่งกันยกใหญ่ เหนือฟ้าได้แต่มองเพื่อนๆทั้งสามด้วยสายตาเอ็นดูระคนใจหาย แต่เขาได้ตัดสินใจดีแล้ว
เขาอยากเป็นอิสระจริงๆเสียที
วันนี้วันศุกร์
เป็นวันสอบรอบสุดท้ายของวอร์ดสุดท้ายก่อนที่นักศึกษาปีสี่จะปิดเทอมเพื่อเตรียมตัวเป็นพี่ปีห้า เป็นวันที่ติณณ์ภพตั้งหน้าตั้งตารอมากที่สุด เมื่อคืนเขาอ่านหนังสือหามรุ่งหามค่ำ ปิดเโทรศัพท์มือถือเพื่อที่จะมีสมาธิกับการอ่านให้มากที่สุด
ถ้าสอบเสร็จก็จะได้เจอฟ้าแล้ว
ร่างสูงยิ้มไม่หุบ ระหว่างรอเข้าห้องสอบ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดูเวลา ทว่าข้อความและสายเรียกเข้าที่เด้งขึ้นมานับสิบสายทำให้ติณณ์ภพรีบเปิดอ่านอย่างไม่สบายใจ
‘พี่ติณณ์ ไอ้เหนือมันจะไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นจนจบตรี มันบินไฟล์ทวันศุกร์สิบเอ็ดโมง จะทำอะไรก็รีบทำนะพี่’
สิบเอ็ดโมง...เวลาสอบของเขา
กวินภพส่งข้อความมาเพียงแค่นี้ แต่นั่นก็มากพอที่จะทำให้ติณณ์ภพรู้สึกเข่าอ่อน น้ำอุ่นที่นั่งรออยู่ข้างๆหันมาหาเพื่อนสนิทด้วยความเป็นห่วง
“เป็นอะไรติณณ์ สีหน้าไม่ดีเลย”
ร่างสูงเอนศีรษะพิงผนัง ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้น้ำอุ่นฟัง สารภาพทุกสิ่งทุกอย่างจนหมดเปลือกให้กับเพื่อนที่อยู่เคียงข้างเขาตั้งแต่ปีหนึ่งทั้งที่ไม่เคยได้รับคำอธิบายเรื่องอารมณ์ขึ้นๆลงๆของเขา น้ำอุ่นเพียงแต่รับฟังเงียบๆตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีวี่แววว่าจะตัดสินเขาจากการกระทำของเขาเลยแม้แต่น้อย
“แล้ว..ติณณ์จะทำยังไงต่อ” ร่างโปร่งถามหลังจากฟังเรื่องทั้งหมดจบ
“กู..กูต้องไป” ติณณ์ภพกัดริมฝีปาก ก่อนจะลุกขึ้นยืน ทว่าถูกมือเรียวของเพื่อนจับข้อมือไว้แล่น
“ติณณ์ การสอบครั้งนี้สำคัญกับติณณ์มากนะ มันไม่ใช่เฉพาะเรื่องการเข้าสอบ การขึ้นปีห้า แต่มันสะท้อนถึงความรับผิดชอบของติณณ์ด้วย” น้ำอุ่นลุกขึ้นยืนตามเพื่อน ปัดฝุ่นออกจากชุดกาวน์ยาวของตน “ถ้าเกิดวันนี้ไม่ใช่ข้อสอบ แต่เป็นชีวิตของคนไข้ ถ้าติณณ์ทิ้งคนไข้ เพื่อเหตุผลส่วนตัวของตัวเอง ติณณ์จะเรียกตัวเองว่าหมอได้จริงๆเหรอ”
ร่างสูงมีสีหน้าลังเล ความสับสนในดวงตาคมทำให้น้ำอุ่นรู้สึกสงสาร แต่เขารู้ ว่าในตอนนี้ตัวเองมีหน้าที่เตือนสติเพื่อนรัก
“ติณณ์คิดว่าถ้าติณณ์ทิ้งอนาคตของตัวเองไปตอนนี้ ติณณ์คิดว่าคนคนนั้นที่หวังดีกับติณณ์มาตลอด จะดีใจงั้นเหรอ?”
“นักศึกษาเข้าห้องสอบได้ค่ะ” เสียงของเจ้าหน้าที่ประกาศ น้ำอุ่นปล่อยมือจากข้อมือของเพื่อนรัก เอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะเดินเข้าห้องสอบไป
“ในวันแรกที่ติณณ์ก้าวเข้ามาให้คณะนี้ ติณณ์เลือกแล้ว ว่าจะยกให้หน้าที่สำคัญกว่าตัวเอง เราหวังว่าติณณ์จะไม่ลืม”
ติณณ์ภพกัดริมฝีปาก ก้มมองจอโทรศัพท์ของตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะกดปิดเครื่องแล้วเดินเข้าไปในห้องสอบ
“เขาไม่มาหรอก”
“เอ๊ะ?”
กวินภพที่มองหาพี่ชายอยู่ตลอดตั้งแต่มาถึงสนามบินหันกลับมาหาเพื่อนสนิทที่ยืนมองไปทางเดียวกับเขาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย วันนี้มีเพียงเขาที่มาส่งเพื่อนรัก เนื่องจากบิดามารดาของอีกฝ่ายติดงาน ส่วนแว่นและสองแฝดก็ติดเรียน ส่วนพี่ชายของเขา....
“วันนี้เขามีสอบ”
“มึงรู้?”
“อือ..ดีแล้วล่ะที่เขาไม่มา กูไม่อยากให้อนาคตของเขาต้องมาพังเพราะอารมณ์ชั่ววูบแบบนั้น” เหนือฟ้าว่า อันที่จริง การที่อีกฝ่ายตัดสินใจไม่มาในวันนี้ ทำให้เขารู้สึกเคารพติณณ์ภพในฐานะคนคนหนึ่งมากขึ้นเสียด้วยซ้ำ ร่างโปร่งลุกขึ้นจากที่นั่งเมื่อถึงเวลาเตรียมเข้าด่านตรวจคนเข้าเมืองขาออก กวินภพนิ่งไป ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาเสียงเบา
“นี่ ถ้าพี่ติณณ์เขาชอบมึงจริงๆ แล้วเขาตามมึงไปที่นู่น มึงจะให้โอกาสพี่เขามั้ย”
เหนือฟ้านึกดีใจที่เพื่อนรักยังคงไม่รู้ถึงอดีตอันแสนขมขื่นที่เขามีกับติณณ์ภพ แต่ก็ดีแล้ว เพราะเหนือฟ้ารู้ว่ากวินภพไม่มีทางให้อภัยพี่ชายหากได้รู้เรืื่องทั้งหมด
กวินภพไม่ได้ขี้ใจอ่อนเหมือนเขานี่นะ
“แล้วถ้าเขาตามมา มึงจะยอมให้กูคบกับเขามั้ยล่ะ?”
ร่างสูงที่ถูกถามย้อนนิ่งไป ก่อนจะพยักหน้าช้าๆอย่างไม่มั่นใจ เขาคิดว่าสิ่งที่เหนือฟ้าทำกับติณณ์ภพ คงเทียบได้กับการใช้กรรมของร่างสูงที่ทำไว้กับคู่ควงทั้งหลายที่เขาเคยปั่นหัวไว้ ถ้าใครจะเอาพี่ติณณ์อยู่ ก็คงจะเป็นเพื่อนรักของเขานี่แหละ
เหนือฟ้ายิ้ม ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงใจ
“กูไม่รู้ ว่าชีวิตของกูต่อไปนี้จะเป็นยังไง กูบอกไม่ได้ ว่ากูอยากให้พี่ติณณ์อยู่ในนั้นรึเปล่า” ร่างโปร่งเหม่อมองไปยังทางเดินที่ยังคงไม่ปรากฎร่างสูงที่กำลังติดสอบอยู่ในตอนนี้ “แต่ถ้าวันนั้นมาถึง ถ้าพี่เขาพร้อม ถ้ากูพร้อม กูคิดว่ามันไม่เสียหาย ที่จะลองนับหนึ่งกับใครซักคนจริงๆจังๆซะที”
เสียงประกาศดังขึ้นอีกครั้ง เหนือฟ้าหันไปมองทางประตูที่เพื่อนรักไม่สามารถไปส่งเขาได้ไกลกว่านี้ ก่อนจะดึงเพื่อนรักเข้าไปกอดเป็นครั้งสุดท้าย
“เดี๋ยวปิดเทอมกูไปเยี่ยมนะ” กวินภพซุกหน้ากับไหล่ของเพื่อนรัก “หยุดวันพิเศษด้วย หยุดเสาร์อาทิตย์ด้วย”
“พ่อมึงเป็นเจ้าของสายการบินเหรอ?” เหนือฟ้าหัวเราะ
“พ่อไม่เป็นเดี๋ยวกูเทคโอเวอร์เอง” กวินภพเอ่ยด้วยสีหน้ามุ่งมั่น เล่นเอาเพื่อนรักหลุดหัวเราะออกมา
“เออๆ กูไปละ อย่าเศร้าให้มันมากนะ เดี๋ยวน้องแว่นน้อยใจหนีไปหาแฟนใหม่กูไม่รู้ด้วยนะ”
“จะพยายาม” ร่างสูงไม่สัญญา โบกมือให้ร่างโปร่งที่เดินสะพายเป้เดินเข้าประตูไป เหนือฟ้าหันมามองเพื่อนรักเป็นครั้ง
สุดท้าย ก่อนจะหันหลัง ทิ้งทุกอย่างที่เคยรู้จัก เตรียมตัวผจญกับโลกใบใหม่ที่เต็มไปด้วยความเป็นใบได้ด้วยความรู้สึกหลากหลาย
ถ้าเจอกันอีกครั้ง...เหนือฟ้าเชื่อว่าเขาจะไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป
ถึงจะบอกว่าจะพยายามไม่เศร้าก็เถอะ...
“พี่กล้า อย่านอนบนพื้นแบบนี้เลยนะครับ เดี๋ยวเป็นหวัดนะ” แว่นคุกเข่าลงพูดคุยกับกองเยลลี่บนพื้นที่เคยเป็นคนรักของตนอย่างเป็นห่วง กวินภพเพียงแต่ส่งเสียงฟังไม่ได้ศัพท์ เอาหัวไถกระดื้บๆไปบนพื้นห้องอย่างไร้จุดหมาย
“พี่กล้า ไปกินไอศกรีมกันมั้ยครับ”
ยังคงไม่ได้ผล ร่างสูงยังคงกระดื้บไปมาบนพื้นจนเสื้อผ้าเปื้อนฝุ่นไปหมด สร้างความปวดหัวให้กับแว่นเป็นอย่างมาก เขาก็พอจะเตรียใจไว้อยู่แล้วล่ะนะว่าพี่กล้าจะต้องซึมไปแน่ๆ แต่นี่มันขวางหูขวางตาจนเขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ
ในเมื่อไม่นี้ไม่ได้ผล คงต้องใช้ไม้ตายแล้วสินะ
“เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง”
ร่างสูงเงยหน้าขึ้นจากพื้นอย่างตกใจ ไม่มั่นใจว่าตนหูฝาดไปหรือไม่
“แว่น...จะเลี้ยงพี่?”
“แฟนคนเดียว ผมเลี้ยงได้ครับ” ร่างเล็กกล่าวพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะดึงคนที่เหงาหงอยไม่มีชีวิตชีวาขึ้นจากพื้น พร้อมกับยื่นข้อเสนอที่น่าสนใจให้คนรัก “ถ้าไม่งอแง คืนนี้ผมจะทำขนมให้กินด้วยนะครับ”
“ขนม?” พาไปกินไอศกรีมแล้ว ยังจะยอมให้เขากินขนมอีกเหรอ? ร่างสูงหูผึ่งขึ้นมาทันที
“ครับ” เด็กหนุ่มเผยยิ้มน้อยๆ “ผมมีวิปครีมอยู่กระป๋องนึงพอดี”
“เอ๊ะ? แล้วจะเอาวิปครีมใส่อะไรล่ะ?” ร่างสูงถามอย่างงุนงง
เด็กน้อยแสนใสซื่อของเอาดึงมือของชายหนุ่มมาแตะที่ริมฝีปากของตัวเอง แล้วลากมือใหญ่ลงมาตามลำคอขาว ก่อนจะมาหยุดที่แผ่นอกแบนราบของตน
“ก็…กินกับผมก็น่าจะเข้ากันนะครับ”
หากอีกฝ่ายมีหูมีหาง มันคงจะกระดิกไปมาอย่างรุนแรงจนควบคุมไม่ได้แน่นอน
“งั้น...พี่ข้ามไปกินขนมเลยได้มั้ย?” ร่างสูงฉีกยิ้ม ไม่รอให้ตอบ ชายหนุ่มตวัดรวบตัวคนรักขึ้นอุ้มแล้วพาร่างเล็กเข้าไปในห้องนอน ท่าทีเซื่องซึมเมื่อครู่สลายหายไปเป็นปลิดทิ้งราวกับเป็นเพียงการแสดงเพียงออดอ้อนคนรักเท่านั้น ถึงแม้จะรู้ทัน แต่บางครั้งเด็กหนุ่มก็เรียนรู้ว่าการแกล้งไม่รู้ไม่ชี้ก็ทำให้ชีวิตราบรื่นขึ้นเหมือนกัน แว่นยกมือขึ้นโอบรอบคอคนรักพร้อมกับซุกหน้าลงกับไหล่กว้าง
คืนนั้น วิปครีมกระป๋องสีขาวถูกนำไปใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่า ก่อนที่กวินภพจะได้ลิ้มชิมรสขนมหวานของเขาโดยไม่ต้องใช้ครีมปรุงแต่งอีกหลายครั้ง
“พี่กล้า รักนะครับ” ร่างเล็กกระซิบ ขยับซุกตัวเข้าหาคนรัก
“ครับ...รักที่สุด”กวินภพกระซิบตอบ
เขาดีใจ ที่เรื่องของเขาจบลงด้วยดี ด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนรักที่สนับสนุนเขามาโดยตลอด กวินภพได้แต่หวังว่าเหนือฟ้าจะมีความสุขกับเส้นทางที่เลือกเดิน และพบกับคนที่เห็นความพิเศษของเพื่อนรักของเขา และรักทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเหนือฟ้า เหมือนกับที่เขารักทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นแว่น
ความรักช่างเป็นเรื่องน่าประหลาด
เหมือนจะมีเหตุผล....แต่กลับไร้ซึ่งกฎเกณฑ์
เหมือนจะเข้าใจง่าย...แต่กลับยากเกินกว่าจะบรรลุได้อย่างถ่องแท้
แต่สำหรับกวินภพ ความรักของเขา อธิบายได้ด้วยคนตัวเล็กที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ
รักนะครับ..แว่นของพี่
THE END
______________
อย่าเพิ่งตบไรท์!!!!!!
คือไรท์รู้สึกแหละว่าน้องฟ้าอภัยแล้ว แต่น้องฟ้าต้องการเวลาเยียวยาบาดแผล พี่ติณณ์ให้เวลาน้องหน่อยเนอะ5555
แต่เดี๋ยวตอนพิเศษติณณ์เหนือจะตามมาติดๆทั้งอดีตและปัจจุบัน55555
และตอนพิเศษของคู่อื่นๆด้วย อิอิ
ขอขอบคุณที่เอ็นดูน้องแว่น พี่กล้า และทุกๆคนมาจนถึงตอนนี้ และขอแจ้งข่าวอย่างเป็นทางการว่า
Blind side รัก||ของ||แว่น จะติพิมพ์กับสำนักพิมพ์ Hermit จ้า!!!!!ขอบคุณทุกท่านมากจริงๆ ไม่คิดเลยว่าจะมีคนอ่านเยอะขนาดนี้
ฝากติดตามเรื่องอื่นด้วยนะคะ ก๊วนของน้องแว่นจะตามไปแจมแน่นอนนนนน
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58878.msg3600724#msg3600724 Which one? รัก||หลอก||เด็ก ความรักของสองแฝดเพื่อนพี่กล้า [คุณวี/ทีม, น้องเวย์/เทสต์]
ํYour Stranger รัก||ไม่||ลืม (แนวความจำเสื่อม)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59401.0 [พี่เมฆ/คุณหมอก] มีคุณเชษฐ์กับน้องมีน น้องซันกับพี่ภัทร และอื่นๆ55555
หัวข้อ: [ตีพิมพ์กับ Hermit Books] Blind side รัก||ของ||แว่น ตอนพิเศษติณณ์เหนือ P.35 22/1/63 (อ่าน 415752 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก