หัวข้อ: หนทางรักเด็กวิศวะ : 23 (13/04/20)

[ceylon]

เอายาวยาวววว

[puiiz]

 

[Billie]

 

[nunda]

แลดูมีพัฒนาการ อิอิ ^^

[iceman555]

ทำไมนิคโมโหเวอร์จัง คิดไรกะเบทป่าว

[♥►MAGNOLIA◄♥]

อู่ ชอบเบทแล้ว ฮิ้ววววว 

เบท มีลูกเล่นนะ ใช้แผนใหม่กับอู่ ยั่วให้อยากแล้วจากไป
ทำเป็นไม่สนใจอู่ เพราะเคยเดินหน้าจีบ อู่ไม่สนใจ เลยเปลี่ยนแผน ได้ผลซะงั้น

เชื่อและว่าหน้าเบท หล่อ โหด เหมือนหาเรื่องคนไปทั่ว
นั่งรอเบทแป๊บเดียว มีคนมาหาเรื่องเลย

นิค เพื่อนเบท แอบชอบเบท
รู้ว่าเบทชอบอู่ เลยไม่ชอบอู่ ไล่อู่ให้ไปไกลๆเบท ทั้งที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองเลย
เหมือนเพื่อนคนอื่นๆจะรู้นะ ว่านิคแอบชอบเบท
       
 

[angel_Z4]

มาอีกบ่อยๆน้า~ คิดถึงพี่อู่คนขี้ใจน้อย

ส่วนหมาเบทปล่อยนางไป บังอาจมาแกล้งอู่ของฉัน เชอะ!

[Zetnezz]

 

[papapajimin]

แห๊มมมมม อู่ กลายเป็นคนคิดมากยังงี้ตั้งแต่เมื่อไรจ๊ะ

55555555 เขามีพัฒนาการว่ะ ดีจายยย

[kun]

รู้สึกดีอ่ะ อู่มองตลอด อิอิ

จะมายังๆๆๆ

[BreezGit]

ตอนที่ : 19


"ป้าครับ ผมเอาข้าวหมูแดงสองจาน"

"ได้จ้า รอแป๊บนึ่งนะพ่อหนุ่ม ข้าวป้ายังไม่สุกดี"

"ครับ"

ผมพยักหน้าให้ป้าร้านขายข้าว ก่อนจะหันไปมองไอ้อู่  ที่นั่งหันซ้ายหันขวาท่าทางแม่งโคตรระแวง มือมันล้วงอยู่ในกระเป๋าเสื้อตัวเอง มันใส่เสื้อแขนยาวมาครับ รูดซิบขึ้นมายันคอ และสาเหตุที่มันใส่แบบนี้ทำไมผมจะไม่รู้ ขนาดผมเอง ยังติดกระดุมคอเสื้อนักศึกษาเลยครับ ถึงผมจะมีความสุขที่ได้ทำแบบนั้นกับไอ้อู่ แต่ก็ใช่ว่าผมจะต้องมาโชว์ให้คนอื่นเห็น

และคืนที่ไอ้อู่เมา ผมยังไม่โดนมันเสียบหรอกครับ มีแค่ผมนี่แหละ  ที่คิดจะไปเสียบมัน  แต่ผมยังไม่อยากจะเสียมันไปไง ผมเลยยับยั้งตัวเองเอาไว้ ถ้าให้ผมเอามันผมก็ทำได้ แต่เพราะไอ้อู่คือคนที่ผมชอบ ผมเลยไม่อยากจะไปทำร้ายมัน ถ้าผมทำผมคงไม่ได้เห็นหน้ามันอีกแน่ๆ ผมรู้เลย...ว่าไอ้อู่จะปฎิบัติต่อผมยังไงถ้าผมทำ

...ถ้ากูต้องมานั่งเสียใจทีหลัง กูไม่เอาเด็ดขาด

แต่พอผมลองโกหกเรื่องที่ผมโดนเยไป ไอ้อู่ดูเชื่อผมจริงๆว่ะ อีกอย่างคือมันเปลี่ยนไปมากครับ มันดูเป็นคนที่วิ่งเข้าหาผม ถามไถ่ผมว่าผมเป็นยังไงบ้าง สายตาที่มันมองผมดูมันเป็นห่วงผมจริงๆ ผมแม่งโคตรดีใจเลยสัด ถ้าผมไม่กุเรื่องนี้ขึ้นมา ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันคิดยังไงกับผม

...อย่างน้อยๆมันก็ทำให้ผมรู้ ว่ามันเป็นห่วงผม

ตอนแรกผมว่าจะทำเป็นโกรธมันต่อ แต่ผมกลัวจะเป็นไอ้อู่เองที่โกรธผมแทน ผมไม่อยากไปตามง้อมันทีหลัง คนอย่างมันยิ่งง้ออยากอยู่ด้วย อีกอย่างคือผมจะไม่บอกเรื่องนี้กับมัน ปล่อยให้มันคิดว่ามันได้ผมแล้ว เพราะถ้ามันรู้ชีวิตกูจบเฮแน่ เพราะฉะนั้น ไอ้อู่ต้องไม่รู้เรื่องนี้ครับ

"ได้แล้วจ้าพ่อหนุ่ม"

เสียงป้าเรียกสติผมขึ้นมา ผมเลยหันไปจ่ายเงินค่าข้าว ก่อนจะถือเอาไปให้ไอ้อู่ที่โต๊ะ   ตลอดทางที่ผมเดินไปหามัน  ผมรู้เลยว่ามีคนมอง  ซึ่งผมก็ไม่ชินเท่าไหร่กับสายตาคนหมู่มาก คงเป็นเพราะผมไม่เคยมากินข้าวที่นี่ด้วยไงครับ  แต่ที่ผมเลือกพาไอ้อู่มากินที่นี่  เพราะผมกลัวไอ้อู่เปลี่ยนใจไม่มากับผม

"ไปนานนะมึง"

ไอ้อู่ทักผมตอนเดินมาถึงโต๊ะ  ผมวางจานข้าวไว้ตรงหน้ามัน มันก็มองว่าผมซื้ออะไรมาให้มันกิน

"ข้าวป้าแกยังหุงไม่สุก กูก็เลยรอ"

"แล้วทำไมมึงไม่ไปซื้อร้านอื่น" มันเงยหน้าขึ้นมาถาม ส่วนผมก็ยังคงยืนมองหน้ามันอยู่ พอเห็นมุมปากมันเป็นแผลนิดๆ แล้วแม่งอยากจูบว่ะ โคตรเร้าใจกูเลย

"คิวยาว กูขี้เกียจยืนต่อแถว"

ผมตอบมันไป ไอ้อู่เลยหันไปมอง ร้านอื่นคนต่อแถวเยอะครับ แต่ร้านป้าที่ผมไปซื้อข้าวแกยังไม่สุกมั้ง ก็เลยไม่มีคนรอ

"มึงกินไปก่อนเลย เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำมาให้"

"เฮ้ยๆ ไม่เป็นไร"

ผมกำลังจะเดินออกมาแล้วครับ ไอ้อู่รีบทักผมขึ้นมาเลย

"ทำไมวะ?" ผมเลยถาม ก่อนจะก้มลงไปมองหน้ามันอีก

"...เสียเวลาแดกข้าว มึงหิวอยู่ไม่ใช่ไงวะ"

"กูไปแป๊บเดียว"

"กูบอกว่าไม่เป็นไร มึงอะมานั่งกินข้าวได้แล้ว"

มันตบเก้าอี้ไม้ข้างๆตัวเองครับ เพราะโต๊ะที่นี่เก้าอี้จะเป็นไม้กระดานตัวยาว นั่งได้ประมาณห้าคน ผมเลยเดินเข้าไปนั่งข้างๆไอ้อู่   มันก็มองหน้าผมแบบไม่ค่อยพอใจ กูรู้เลยว่ามึงไม่อยากให้กูมานั่งตรงนี้ แต่มึงเป็นคนตบโต๊ะเปิดทางให้กูเองนะ

"มึงจะมานั่งเบียดกูทำไมวะ"

"ใครเบียดมึงครับ เขาเรียกว่านั่งข้างๆเว้ย  ไม่ได้เบียด ถ้าเบียดมันต้องแบบนี้"

"จิ๊! ไอ้เหี้ยหนิ! มึงเขยิบออกไปไกลๆกูเลย"

ไอ้อู่โวยวายขึ้นมาเสียงดัง   เพราะผมแกล้งเบียดมันไปไง ทีนี้คนเลยมองเยอะเลยสัด ตอนแรกว่ามองเยอะแล้ว ตอนนี้แม่งยิ่งเยอะกว่า   พอผมเงยหน้าขึ้นไปสบตาคนพวกนั้น แม่งรีบหลบสายตากันใหญ่

"คนมองมึงหมดเลย มึงเห็นไหม"

ผมหันกลับมาพูดกับมัน ก่อนจะขยับตัวออกมาแต่ก็ยังไม่ห่างจากตัวมันมากพอ แม่งกูอยากอยู่ใกล้มึงตลอดไอ้สัด  ถ้าสิงมึงได้  กูคงสิงไปนานแล้ว...

"มองมึงนั้นแหละไอ้สัด เขาไม่ได้มองกู"

มันว่าผมเสียงหวน แล้วหยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวกิน ผมก็นั่งมองมันกินไป โคตรมูมมาม กินแบบไม่ได้แคร์ใครหน้าไหนทั้งนั้น ผมยิ้มให้ไอ้อู่นิดหน่อยก็หยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวกินบ้าง

"แค่ก!"

เสียงไอ้เหี้ยอู่สำลักข้าวครับ ผมเลยรีบหันไปมองมันทันที แม่งสำลักจนน้ำตาซึมอยู่ตรงหางตา ผมเลยยกมือขึ้นไปตบหลังให้มันเบาๆ ในใจผมแม่งโคตรเป็นห่วงมันเลย

"ไอ้สัด รีบแดกไปไหนวะ" ผมต่อว่ามัน

"แค่ก! กู..."

"มึงรอแป๊บ เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำมาให้"

ผมรีบลุกเดินไปซื้อน้ำให้มันทันที ตอนแรกไอ้อู่บอกอยากกินแดงโซดา แต่ผมคงซื้อให้มันไม่ทัน เลยได้แค่น้ำเปล่า  ผมรีบเอาน้ำมาให้มัน ไอ้อู่มันก็รีบรับเอาไปดื่ม

"แสบคอฉิบหาย"

"ก็ดูมึงแดก" ผมลงไปนั่งข้างๆมันเหมือนเดิม

"กูไม่อยากอยู่ที่นี่นานๆไง กูอายคน"

...อายคน อายทำไมวะ?

มันพูดไปกระดกน้ำไป แล้วแม่งก็หันกลับไปตักข้าวกินต่อ  ส่วนขวดน้ำมันก็เอาวางไว้ข้างๆจาน น้ำเหลือเกือบครึ่งขวด  ผมเลยคว้าเอามากระดกจนหมดขวด  ไอ้อู่มันก็แอบๆมองผมอยู่  แต่แม่งไม่ได้มองมาตรงๆ

"อายทำไมวะ มึงอายที่มึงอยู่กับกูสองหรือไง" เอาจริงๆ คือผมคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยครับ ถ้าไอ้อู่ไม่ได้อายที่จะอยู่กับผม  ผมก็ไม่รู้อีกว่ามันอายห่าอะไร

"ไม่ใช่นะเว้ย!" มันรีบหันมาปฎิเสธผม "กูอายตรงที่... ตรงที่... ตรง จิ๊! กูไม่รู้จะบอกมึงยังไงดีว่ะ"

มันยกมือขึ้นมาเสยผมหน้าลวกๆ คิ้วขมวดติดกันเป็นปมเลย ถ้าไม่ได้อายที่จะอยู่กับกู มึงก็ไม่เห็นต้องคิดมากเลย

"ถ้ามึงอายมากมึงก็กลับไป"

ผมพูดกับมันนิ่งๆ   ผมไม่รู้ว่ามันอายเหี้ยอะไรอยู่ เพราะผมกับมันก็นั่งแดกข้าวกันแบบปกติไหมวะ หรือเป็นเพราะผมดูออกอาการมากไป เลยทำให้มันอายคน ถ้าคนอื่นต้องมาเข้าใจผิด คิดว่าผมกับไอ้อู่เป็นแฟนกัน... เพราะไอ้อู่มันก็ไม่ได้เป็นเกย์ แถมตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้อีกครับ  ว่ามันคิดยังไงกับผมกันแน่

...แต่ถ้ามันไม่มีใจ มันจะมาตามง้อผมทำไมวะ

"มึงไล่กู?" คราวนี้มันหันมามองหน้าผมตรงๆ เลิกคิ้วถามผม จนผมไม่รู้จะตอบมันยังไง

"ก็มึงอาย มึงจะให้กูทำยังไงวะ หรือมึงจะให้กูไป"

"จิ๊! กูบอกว่าไม่ได้อายที่อยู่กับมึง มึงเข้าใจไหมวะ แต่กูไม่ใช่เด็กในมหาลัยมึงไง กูอึดอัดเวลาที่มีคนมอง"

"จริงเหรอวะ?"

"เออ!"

มันกระแทกเสียงใส่ผมจนผมหลุดขำ พอได้ฟังมันอธิบาย ผมก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ถ้าผมเป็นมันก็คงรู้สึกอึดอัดอยู่เหมือนกัน รู้งี้ผมพามันไปกินข้าวที่อื่นก็ดี  แต่เพราะกลัวว่ามันจะเปลี่ยนใจแท้ๆ เลยไม่คิดให้ดีกว่านี้

"งั้นรีบๆกิน เดี๋ยวกูพาไปที่เงียบๆ ที่ๆมีแค่มึงกับกู" ผมพูดขำๆ แต่ไอ้อู่เะสือกทำหน้าเครียด

"พาไปทำไมวะ?"

"กูมีเรื่องอยากจะคุยกับมึง"

"อืม"

ไอ้อู่พยักหน้าเข้าใจ ก็หันกลับไปกินข้าว ผมก็กินต่อจนหมด ถึงได้เอาจานข้าวไปเก็บ  หลังจากนั้นผมก็พามันมาที่รถผม

"มึงจะพากูไปไหนวะ แล้วรถกู..."

"เดี๋ยวค่อยแวะมาเอา"

ไอ้อู่จะไม่ยอมขึ้นรถครับ เพราะรถมอเตอร์ไซค์มันจอดอยู่หน้ามหาวิทยาลัย พอผมบอกค่อยแวะมาเอามันก็ยอมขึ้นรถมากับผม

"กูจะพามึงไปขับรถเล่น"

"ที่ไหนวะ?"

"เดี๋ยวมึงก็รู้"

ผมยักคิ้วให้มัน  ก่อนจะขับรถออกไปตามทาง ผมกะว่าจะพามันไปคืนสู่ธรรมชาติครับ เห็นชอบพ่นสัดใส่กูบ่อยๆ  ผมล้อเล่นน่ะครับ  ผมเป็นคนชอบธรรมชาติ ผมกะว่าจะพามันไปที่สวนสาธารณะ

"อู่"

ระหว่างที่ผมกับมันนั่งอยู่ในรถ ผมเลยเรียกชื่อมัน แต่ว่าไม่ได้หันไปมองหน้ามัน  เพราะผมกำลังขับรถอยู่

"ว่าไง?"

"ตอนนี้มึงคิดยังไงกับกูวะ"

ผมหันไปสบตากับมันแว๊บหนึ่ง ก็หันกลับมามองทาง ผมรอฟังคำตอบจากปากมัน แต่แม่งเงียบ ไม่ตอบห่าอะไรกลับมาเลย มันได้ยินที่กูถามมันไหมวะ

"อ้าวเงียบ... กูถามมึงตรงไปเหรอวะ"

"โคตรตรงไอ้สัด กูไม่รู้จะตอบมึงยังไงเลยเนี้ย"

"ก็ตอบตามที่ใจมึงคิดดิวะ ใจมึงคงไม่ทรยศหรอก มีแต่คำพูดของมึงนี่แหละ จะพูดตรงกับใจมึงหรือเปล่า"

"เสี่ยวฉิบหาย"

"อะไรวะ กูไม่ได้เล่นมุขจีบมึงอยู่นะเว้ย"

ผมขำให้กับคำพูดของมัน   ไอ้อู่มันยังทำหน้าตายเหมือนเดิม แล้วมันก็หันกลับไปมองทางข้างหน้า ไม่ได้มองหน้าผม

"กู...ไม่รู้ว่ะ..." จู่ๆมันก็พูดออกมาครับ ผมเลยงงๆกับคำพูดของมัน

"อะไร? ไม่รู้อะไร?"

"กูไม่รู้ว่ากูคิดยังไงกับมึง" มันหันมามองหน้าผมแล้วครับ  ดีที่รถติดไฟแดงพอดี ผมเลยมองหน้าไอ้อู่ได้นานหน่อย

"มึงไม่รู้สึกชอบกูบ้างเหรอวะ" ผมถามต่อ ไหนๆก็ยิงคำถามจุดที่พีคสุดๆไปแล้ว

"ไม่รู้ว่ะ"

"งั้นแสดงว่ามึงไม่ได้ชอบกู"

"เออมั้ง กูคงไม่ได้ชอบมึงหรอก"

"โหย...อะไรวะ มึงชอบกูสักหน่อยไม่ได้หรือไง"

"หึ"

ไอ้อู่หึออกมาคำเดียวครับไม่พูดอะไรต่อ แต่หูมันโคตรแดงเลย อยากแซว... แต่เดี๋ยวแม่งโกรธกูอีก

"ถ้ามึงชอบกูก็บอกมาเลย บอกช้าไปกูอาจ..."

"..............." ไอ้อู่มองหน้าผมค้างเลย ผมเลยยิ้มให้มันไป

"กูอาจจะรอให้มึงพร้อมกว่านี้ก่อนไง  กูรู้ว่าตอนนี้มึงคงสับสน"

"ที่กูสับสนก็เป็นเพราะมึงนั่นแหละไอ้เบท ถ้ามึงไม่เข้ามายุ่งกับกู กูคงไม่เป็นแบบนี้"

"เป็น? เป็นแบบไหนวะ?"

"ไอ้สัด! แม่งยังจะถามกูอีก"

มันตะคอกใส่ผมครับ ถ้ากูไม่คิดไปเองมันต้องคิดอะไรกับผมแน่ แค่นี้กูก็ชื่นใจแล้ว ถึงมันจะไม่ได้พูดคำที่ผมอยากได้ยิน แต่ท่าทางของมัน ก็ทำให้ผมมีความสุขแล้ว

ผมขับรถเลี้ยวเข้ามาในสวนสาธารณะ มันอยู่ในเขตนอกตัวเมือง  แต่อาการดีมาก สวนก็จัดสวย ผมมาที่นี่จนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วมั้ง แต่ช่วงหลังๆไม่ค่อยได้มา เพราะมีเรื่องให้ทำตั้งมากมาย เลยไม่ค่อยมีเวลา

"ถึงแล้ว ที่ๆกูอยากพามึงมา" ผมหันไปบอกไอ้อู่ ดูมันไม่รู้น่ะครับ ว่าผมพามันมาถึงที่หมายปลายทางแล้ว

"สวนสา?"

"เออ เวลาที่กูไม่สบายใจอะไร กูชอบมาที่นี่แหละ"

"มาที่แบบนี้ก็เป็นเว้ย"

มันบ่นๆครับแต่ผมได้ยินเลยหัวเราะไปกับมัน ผมเปิดประตูรถลงมา ไอ้อู่ก็เปิดตามลงมาด้วย ลมพัดอ่อนๆเข้ามากระทบหน้าพอดี รู้สึกสดชื่นจนอยากกางมุ้งนอนที่นี่ไปเลย

"กูจะพามึงเดินดูรอบๆ รับลองว่ามึงจะติดใจ"

"บรรยากาศก็งั้นๆ"

ปากดีจังวะ ผมโคตรหมั่นเคี้ยวมันเลย ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะกับเป็นที่โล่งแจ้ง  กูจูบปากไปแล้วจริงๆ ถึงจะโดนมันต่อยกลับมากูก็ยอม กูพร้อมเจ็บปวดเพราะมันเสมอครับ เพราะกูหล่อ...

ผมเดินนำมันไปตามทางเดิน สวนกับผู้คนมากมาย ผมหันหลังกลับไปมองไอ้อู่เป็นพักๆ เพราะมันไม่ยอมเดินข้างๆผมไง ผมเลยชะลอเท้ารอมัน จนมันเดินมาชนหลังผมเต็มๆ

"หยุดทำเหี้ยอะไรวะ" มันโวยผมขึ้นมาทันที

"กูหยุดรอมึง"

"เพื่ออะไร กูก็เดินตามมึงอยู่นี่ไง"

"กูอยากให้มึงเดินข้างๆ"

ผมพูดกับมันไปตรงๆ ไอ้อู่ไม่ได้ตอบอะไร แต่มันกลับเดินนำหน้าผมออกไปก่อนเลย ผมยิ้มจนไม่รู้จะยิ้มยังไงแล้ววันนี้ ก็เลยเดินไปอยู่ข้างๆไอ้อู่ มือผมเฉียดกับมือมันไปมา  จนมันหันมามองหน้าผมอยู่หลายรอบ

"มองทำไมวะ?" ผมถามไอ้อู่ มันมองต่ำมาหยุดอยู่ที่มือผม

"มือมึงไอ้สัด เกะกะมากก็ตัดทิ้งไป"

"ตัดทิ้งแล้วจะเอามือที่ไหนไว้จับมือมึงล่ะ"

"กูไม่ให้จับ" มันตอบกลับเสียงแข็ง

"เออ กูก็ไม่คิดที่จะจับมือมึงตอนนี้หรอก กูกลัวได้จับแล้วไม่อยากปล่อย"

"มุขห่าไรของมึงวะ"

มันส่ายหัวให้ผม ก่อนจะเดินออกไป ผมสังเกตุว่าหูมันแดงอีกแล้วครับ   เวลามันเขินผมมันจะเป็นแบบนี้ตลอด เขินแต่ก็ยังทำหน้าตาย มันเป็นคนที่แข็งกระด้าง ผมต้องหาวิธีทำให้คนอย่างไอ้อู่อ่อนลง ซึ่งผมก็จะเต๊าะมันไปเรื่อยๆ

"ไอ้เบท!"

ไม่ต้องตกใจครับ ว่าทำไมไอ้อู่ถึงได้เรียกชื่อผมเสียงดัง เพราะผมเดินเข้าไปจับมือมันไง ไอ้อู่จะสะบัดมือออก แต่ผมเสือกกำมือมันเอาไว้แน่น

"มึงปล่อยมือกูเลยไอ้สัด ไม่งั้นกูต่อยมึงจริงๆด้วย"

"เด็กดูอยู่มึงไม่เห็นไง หรือมึงอยากแสดงพฤติกรรมไม่ดีให้เด็กดู"

ผมชี้ไปที่เด็กสองคนที่กำลังยืนมองพวกผม พ่อแม่เด็กก็นั่งอยู่แถวๆนั้น ผมหันหน้ากลับมามองไอ้อู่ ดูมันจะทำห่าอะไรไม่ถูก   มือมันก็พยายามบิดยื้อออกไปจากมือผม

"มึงก็ปล่อยมือกูสิวะ"

"กูก็อยากปล่อยนะ แต่กูก็อยากจับมือมึงมากกว่า"

"จิ๊! มึงนี่แม่ง"

มันดูไม่ค่อยพอใจผม แต่ผมโคตรพอใจเลยว่ะ ผมเดินจับมือมันไปตามทาง ไอ้อู่ก็พยายามจะเอามือออก แต่ผมไม่ยอมปล่อยไง กำจนเส้นเลือดขึ้นมือผมสั่นไปหมด เหมือนผมกับมันเล่นงัดข้อกันอยู่ แต่ด้วยความที่ผมสงสารมัน เลยยอมปล่อยมือมันไป

"พอใจก็ละ"

"ไอ้สัด!"

"เหอะ!"

ผมกระตุกยิ้ม ไอ้อู่เดินนำผมเข้าไปนั่งที่ม้านั่งข้างทะเลสาบ น้ำที่นี่โคตรใส มองแล้วเพลินตา แดดก็ไม่ค่อยร้อนมาก ขนาดไอ้อู่มันใส่เสื้อแขนยาวมา มันยังไม่บ่นออกมาเลยสักคำ

"มึงบอกว่ามึงมีเรื่องจะคุยกับกู"

ไอ้อู่หันหน้ามาถามผมครับ ผมปลดกระดุมคอเสื้อเม็ดบนสุดออก ก่อนจะนั่งในท่าที่สบาย...

"กูคุยไปแล้วไง ตอนที่อยู่ในรถ"

"แค่เรื่องนั้น?"

"เออ"

"เสียเวลากูฉิบ"

มันบ่นๆผมครับ   ก่อนมันจะหันหน้าออกไปมองทะเลสาบด้านหน้า พอได้เห็นแก้มมันแล้วกูอยากบดขยี้ว่ะ บดด้วยความหมั่นไส้ล้วนๆเลย

"มึงไม่โกรธกูแล้วเหรอวะ" ไอ้อู่ถามผมขึ้นมาอีก แต่ไม่ได้หันมามองหน้าผม มีแค่ผมที่นั่งมองมันอยู่

"โกรธเรื่อง?"

"ก็เรื่องคืนนั้น"

"อ่อ ลืมๆมันไปเถอะ กูไม่ได้โกรธอะไรมึงแล้ว"

"เออ"

"หรือว่ามึง...อยากจะรื้อฟื้นวะ"

"ฆวยเถอะ! กูทำพลาดไปแล้ว กูต้องไม่พลาดอีก"

"เค ไม่พลาดก็ไม่พลาด"

ครืนนนนน ครืนนนนน ครืนนนนน

เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นมาครับ เลยทำให้ไอ้อู่หันมามอง ผมก็ยิ้มให้มันอีกรอบ ก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงเอาโทรศัพท์ออกมาดูหน้าจอ เป็นพยาบาลที่ดูแลพี่สาวผมเอง

"กูขอตัวแป๊บนะ"

"เออ"

ไอ้อู่พยักหน้าให้ผม ผมเลยลุกเดินออกมาจากตรงนั้น ที่ผมเดินออกมา   เพราะไม่อยากพูดถึงเรื่องครอบครัวให้คนอื่นฟังมาก   ถึงผมจะเล่าเรื่องพี่สาวผมให้ไอ้อู่ฟัง แต่ผมก็บอกไปแค่เบื้องต้น ผมไม่ได้บอกลึกไปมากกว่านั้น

"ฮัลโหลครับ"

"คุณเบทคะ!" เสียงเธอที่ดังออกมาจากโทรศัพท์น้ำเสียงร้อนรนจนผมใจไม่ดี เพราะพี่สาวผมมีอาการบ้าคลั่งอยู่ตลอด น้าผมซื้อบ้านตากอาการให้เธออยู่ มีพยาบาลคอยดูแลอย่างใกล้ชิด เพราะผมไม่อยากให้เธออยู่ที่โรงพยาบาล

"มีอะไรครับ" ผมถามกลับทันที เพราะไม่รู้ว่าเธอโทรมาทำไม

"คุณโบว์เธอหายตัวไปค่ะ มีคนบอกว่าออกไปกับพยาบาลคนหนึ่งตั้งแต่เมื่อเช้า ป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย"

"พยาบาลคนนั้นชื่ออะไรครับ"

"ดิชั้นไม่ทราบค่ะคุณเบท ดิชั้นไม่ทันได้เห็นหน้า"

"ไม่ใช่คนในทีมคุณ?"

"ไม่ใช่ค่ะ"

"แจ้งตำรวจเอาไว้เลย เดี๋ยวผมขับรถเข้าไป"

"ได้ค่ะ"

เธอตอบกลับรับคำ ผมเลยตัดสายทิ้งแล้วรีบเดินเข้าไปหาไอ้อู่ที่นั่งอยู่ตรงม้านั่งที่เดิม

"ไปไอ้อู่ เดี๋ยวกูไปส่งหน้ามหาลัย"

"มึงเป็นอะไรเปล่าวะ หน้าตามึงดูไม่ค่อยดี"

"กูมีเรื่องต้องไปจัดการนิดหน่อย ขอโทษด้วยที่ทำให้มึงเสียเวลา"

"เออๆ"

มันก็พยักหน้าให้ผมเชิงเข้าใจ ผมเลยรีบเดินนำมันไปที่รถ เพราะตอนนี้... ผมเป็นห่วงพี่สาวผม


TBC.


หายไปนานอีกแล้ว ทำโอวันหยุดค่ะเลยไม่ได้มาแต่ง ขอโทษที่ให้รอนานกันนะคะ

[kun]

ค่อยรุกๆๆ เสร็จแน่อู๋ อิอิ แต่เรื่องคืนนั้นอู๋ต้องได้รู้แน่ เบทก็เสร็จ อิอิ

แต่ตอนนี้เป็นห่วงพี่สาวเบทจัง ต้องมีไรแน่ๆๆเลย
รอออออ

[puiiz]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เบท อู่ 

พี่สาวเบทหายไป
ไม่ใช่พี่ชายเพื่อนเบทพาไปนะ
       
 

[nunda]

ขอให้พี่สาวปลอดภัยนะ

[Nus@nT@R@]

ใครพาตัวพี่สาวเบทไป

[warin]

สนุกมากจ้า

[่jum]

 

[NuNam]

เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ ปั่นมาให้อ่านอีกเยอะๆ ค่ะ รอๆ น๊าาา 

[ซีเนียร์]

ติดตามจ้า 

[Rhythm]

แกล้งหลอกจริงๆ ด้วย 
เบทดูหมั่นเขี้ยวอู่นะ เอะอะอยากจับจูบตลอดเวา

[papapajimin]

เบท ถ้าอู่รู้ความคิดแกนะ โดนกระทืบแน่ๆ
เอะอะหมั่นเขี้ยว อยากจับมือ อยากจูบ
55555555

[angel_Z4]

จ้า พ่อรูปหล่อ พ่อคนดี คนขรึม ยอมเจ็บปวดเข้าไป
พอถึงเวาจริงแล้วอย่าร้องให้เห็นนะ...ความคิดนายนี้นะ...

[HellChopLer]

ติดตามคร้าาาาา จนถึงตอนนี้ก็ยังคงงงอยู่ ใครรุก ใครรับ แต่ที่รู้ไปเชียร์อู่รับอ่านะ แต่คนเขียนแต่งออกมายังไงก็ได้ เราชอบหมดเลยที่มีอู่กับเบท

[BreezGit]

ตอนที่ : 20


"ไอ้เบท ยางรถมึง?"

ไอ้อู่มันทักขึ้นมาตอนที่พวกเราเดินมาถึงรถ ผมก็เห็นแล้วว่ายางรถผมรั่ว แต่ผมไม่ได้พูดอะไรออกไป เพียงแค่ตกใจและเอะใจก็เท่านั้น

"สี่ล้อเลยไอ้สัด กูว่าไม่น่าจะแค่เหยียบตะปูแล้วว่ะ มันต้องมีใครแอบมาปล่อยยางลมมึงแน่ๆ"

ไอ้อู่ยังคงพูดต่อ มันเดินเข้าไป ก้มๆมองๆ อยู่ที่ล้อรถผม แล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมที่ยืนมองมันอยู่ ผมก็คิดแบบไอ้อู่แหละครับ ยางรั่วพร้อมกันสี่ล้อขนาดนี้ ให้กูคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย

...ใครแม่งกล้ามาหาเรื่องกูได้วะ!

แล้วดันเสือกมาเกิดเรื่อง ตอนที่ผมกำลังจะไปหาพี่สาวผมอีก! บ้าเอ้ย!

"มึงกลับเองได้ไหมวะ"

ผมถามมัน ไอ้อู่ก็ยืดตัวลุกขึ้นมายืนจ้องหน้าผม ผมยิ่งรีบๆอยู่ด้วยไง  เป็นห่วงพี่สาวก็เป็นห่วง  รถแม่งก็ยังมาเกิดปัญหาอีก ถามว่าตอนนี้กูโมโหไหม กูโคตรโมโหเลยไอ้เหี้ยแม่ง แต่กูก็ไม่อยากปล่อยอารมณ์บ้าๆออกมา ปล่อยไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น

"กลับได้ไงวะ มึงโดนปล่อยลมยางขนาดนี้ ไอ้คนที่ทำมันคงคิดจะเล่นงานมึงอยู่แน่ๆ" ไอ้อู่ตอบผมเสียงดังฟังชัด หน้าตามันดูจริงจังมากกว่าเดิม จนผมอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ ว่ามันกำลังเป็นห่วงผม...

"มึงเป็นห่วงกู?" ผมถามต่อ มันก็รีบส่ายหัวทันที

"เปล๊า..... กูแค่เป็นห่วงเพื่อนมนุษย์ด้วยกันหรอกเว้ย"

เสียงสองฉิบหาย กูอยากจะยิ้มอยากล้อเล่นไปกับมัน แต่ตอนนี้กูไม่มีอารมณ์เล่นเลยว่ะ ผมว่าไอ้อู่ก็พอจะมองสีหน้าผมออก มันถึงได้ยิ้มแหย่ๆลงไป

"มึงโทรตามช่างเลยไอ้เบท มึงมีเบอร์ไหม ถ้าไม่มีเดี๋ยวกูไปถามคนแถวๆนี้ให้"

...เป็นห่วงกูจริงจังไอ้สัด น่ารักเชี่ยๆไปเลยมัน

"ไม่ต้องโทร ตอนนี้กูรีบ" ผมว่าก่อนจะเปิดประตูรถเอาของสำคัญออกมา ผมจะทิ้งรถเอาไว้ที่นี่ขึ้นแท๊กซี่กลับไปเอารถที่อู่ของไอ้มิกซ์ มันรักรถ รถมันเลยมีเยอะ มันเปิดอู่ไว้ซ่อมรถมันเอง ไม่ได้คิดเปิดซ่อมรถให้คนอื่น

"แล้วเรื่องรถมึงล่ะวะ มึงจะทำยังไง" ไอ้อู่ถามต่อ ตอนที่ผมกำลังก้มเก็บของสำคัญอยู่

"ทิ้งไว้ที่นี่ เดี๋ยวกูค่อยกลับมาจัดการ"

"ดูมึงรีบมากเลยเนอะ เกิดเรื่องแย่ๆขึ้นเหรอวะ"

พอได้ยินมันถามแบบนี้ ผมหันกลับมาสนใจไอ้อู่ทันที ผมมองตามันไม่มีแม้แต่จะหลบสายตา ดูไอ้อู่จะอึ้งไปนิดหน่อยกับคำที่มันถามผม

"เออ โคตรแย่..."

"เอ่อ... คือกู...กูไม่ได้คิดจะตอกย้ำมึงนะเว้ย"

"กูก็ไม่ได้คิดแบบนั้น"

ผมไม่ได้คิดว่ามันตอกย้ำผม   ผมคิดว่าไอ้อู่กำลังเป็นห่วงผมอยู่ ไอ้อู่ดูนิ่งๆไปไม่ได้ถามอะไรผมต่อ ผมเลยหันกลับมาล็อครถ  แล้วเอากระเป๋าสะพายข้างขึ้นมาสะพาย

"ไปเถอะว่ะ กูมีเวลาไม่มาก"

"เออ"

ผมพยักหน้าบอกมัน  ก่อนจะเดินนำออกมาตรงทางเข้าสวน มีแท๊กซี่จอดรออยู่พอดี พวกผมเลยเดินไปขึ้นรถ

"ไป XXXXX ครับ"

"ครับ"

รถกำลังแล่นออกไปตามทางเรื่อยๆ   ไอ้อู่ก็นั่งอยู่ข้างๆผม ผมบอกทางให้แท๊กซี่ไปส่งไอ้อู่ที่มหาลัยผมก่อน แล้วผมถึงจะนั่งรถต่อไปลงอีกที ถึงผมจะเสียเวลากับไอ้อู่นิดหน่อย  แต่ใช่ว่ากูจะไม่มีความสุขนะเว้ย กูมีความสุขโคตรๆ แต่กูก็กำลังทุกข์อยู่เหมือนกัน มีความสุข แต่ก็สุขไม่สุด

ในระหว่างที่นั่งอยู่ในรถ ผมโทรหาพยาบาลตลอด ว่าตอนนี้ความคืบหน้าเป็นยังไง  แล้วพี่โบว์ติดต่อมาหรือเปล่า แต่คำตอบที่ได้ก็ยังคงเหมือนเดิม ไม่มีเหี้ยอะไรคืบหน้าสักอย่าง

"เดี๋ยวผมขอแวะเติมแก๊สสักครู่นะครับ ไม่นาน"

เสียงคนขับแท๊กซี่พูดขึ้นมาขัดจังหวะ ผมมองหน้าเขาผ่านกระจกด้านหน้ารถ เขาใส่แว่นดำไว้หนวด ผมเพิ่งจะสังเกตุเห็น ผมตอบกลับพยักหน้าให้ ยังไงผมคงหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว

รถถูกเลี้ยวเข้ามาในปั๊มแห่งหนึ่ง  ผมกับไอ้อู่เดินลงมาจากรถ แล้วมานั่งรอรถเติมแก๊ส แต่ถ้าตอนรอมีแท๊กซี่คันอื่นผ่านมา ผมก็โบกออกไปเลยเหมือนกัน   แต่แม่งกลับไม่มีผ่านมาเลยสักคันเดียว คงเป็นเพราะแถวนี้มันนอกชานเมืองด้วยมั้ง

"เสร็จแล้วครับ ขอโทษทีนะครับ ทำให้เสียเวลาเลย"

เสียงเรียกของคนขับดังขึ้น พวกผมก็เดินไปขึ้นรถอย่างเดิม  จนรถถูกขับออกไปอีกครั้ง แต่มันกลับขับออกไปในทางที่เปลี่ยว  ไม่ใช่ถนนหลัก ทำให้ผมกับไอ้อู่มองหน้ากัน

"มึงว่ามันมีอะไรผิดปกติไหมวะ"

ไอ้อู่กระซิบถามผม ผมนั่งมองคนขับผ่านกระจกรถด้านหน้า ดูเขาขับรถแบบชิวๆ ไม่มีท่าทีว่าคิดอะไร

"กูก็คิดงั้น"

ผมหันไปพูดกับไอ้อู่ จนรถเลี้ยวเข้ามาในซอยรกร้าง มองเห็นบ้านคนอยู่ไกลๆ เพราะมันห่างออกมาจากถนนใหญ่

"โทษนะพี่ ทางนี้ไม่ใช่ทางไป XXXXX นี่ครับ" ผมอดที่จะถามไม่ได้  หรือแม่งจะเป็นทางลัดวะ แต่ทางนี้กูก็ไม่เคยขับรถเข้ามา จนรถที่ผมกำลังนั่งอยู่จอดกะทันหัน และนี่ก็คือเหตุผล ที่กูกูเลยว่าต้องมีเรื่องเหี้ยๆเกิดกับกูแน่

"ฉลาดดีว่ะ! กูก็ไม่ได้คิดจะพาพวกมึงไปที่นั่นอยู่แล้ว..."

"ไอ้สัดคม!"

ผมตะโกนลั่นรถ เพราะไอ้คมแม่งเป็นลูกน้องไอ้เหี้ยภพมัน   กูจำไอ้พวกเหี้ยนี่ได้ติดตา นึกว่าตายห่ากันไปหมดแล้ว

"เออ กูเอง... กูขอให้มึงโชคดีละกันนะ"

ไอ้คมมันยิ้มให้ผม  เป็นรอยยิ้มที่โคตรวอนตีนกูเลยไอ้สัด มันเปิดประตูลงรถไป แล้วตบมือสองครั้ง จนผมเห็นความเคลื่อนไหวที่อยู่ตรงหน้า มีพวกเวรทั้งหมดมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ พวกมันเดินออกมาจากป่ารกข้างถนน และหนึ่งในนั้น...

...มีไอ้ภพด้วย

[puiiz]

 

[Rhythm]

มีเรื่องแล้วไง 

ขออนุญาตแจ้งคำผิดค่ะ คำว่า "ตอกย้ำ" ไม่ต้องควบกล้ำ ร นะคะ

[kun]

เอาแล้วไง มีเรื่องแล้ว
ค้างงงงงง

[Taohoo]

  รื้อฟื้น จ่ะ ไม่ใช่ ลื้อฟื้น 

[angel_Z4]

ตายแล่วๆ มีเรื่องแล่วแนๆ