แก้ตัวละครใหม่นะครับ ขอโทษด้วยนะครับ
.....................................
ตอนที่ 15
นี่ก็เกือบสัปดาห์แล้วสินะ ที่ผมรับหน้าที่เป็นพ่อบ้าน เอ๊ย ไม่ใช่สิ เป็นพี่เลี้ยงของเจเจ ไม่คิดไม่ฝันว่าเรียนมาตั้งสูง แต่กลับได้มาทำอาชีพนี้ ที่ตัวเองใฝ่ฝัน ถึงมันจะยากบ้าง เหนื่อยบ้าง ไม่เข้าใจอารมณ์และความรู้สึกของคนอื่นๆและตัวเองก็ตาม แต่ก็นะ ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ยังไงก็ต้องพยายามกันต่อไป
หลังจากคุณเท่ห์ไปญี่ปุ่น คุณเวย์ก็มาที่ห้องทุกวันเลย บอกว่ามาหาเจเจ มาหาหลานตัวเอง แต่ก็ชอบคลุกอยู่กับพวกเราทั้งวัน พอเย็นๆก็พาออกไปหาอะไรกิน ความรู้สึกแบบนี้เหมือนกับกำลังทำคะแนน แต่ไม่รู้ทำกับเจเจ หรือ กับผมกันแน่ ไอ้บอยก็โทรมาหาทุกวันเหมือนกัน บ่นแอบน้อยใจว่าทำไมไม่ไปหามันบ้าง ผมก็ต้องบอกปัดไปว่า ช่วงนี้กำลังเริ่มทำงาน กำลังยุ่งเลย คิดแล้วก็สงสารมัน
คุณเท่ห์ให้ซองมอบหมายงานผมมา ในนั้นมีกระดาษสั่งงานอยู่แผ่นหนึ่ง ก็บอกเรื่องราวทั่วๆไปของคอนโดห้องนี้ และก็เรื่องทั่วๆไปของเจเจ พร้อมใส่เงินมาให้ตั้งหมื่นนึง ผมจะใช้จ่ายอะไรละครับ ประเด็นที่สำคัญของกระดาษก็มีว่า
เจเจชอบกินไก่ทอดเคเอฟซี (นี่สินะ จึงไม่ค่อยชอบกินผัก)
เจเจชอบไปเดินเล่นที่สวนของคอนโด (อันนี้ผมกับคุณเวย์พาไปเดินเล่นทุกวัน)
โทรติดต่อให้แม่บ้านคอนโดมาทำความสะอาดห้องทุกวันพุธ( เอ... อันนี้ผมทำเองก็ได้นี่หน่า)
นอนเป็นเพื่อนเจเจทุกคืน (รู้แล้วหน่า ไม่บอกก็ต้องทำ)
เจเจไม่กินผัก อย่าลืมให้กินน้ำผักผลไม้ของนายละ (อันนี้ก็แน่นอนอยู่แล้ว ผมบังคับเจเจกินทุกวันเลย หลังๆมาถามหาซะด้วยซ้ำ)
และอื่นๆอีกสองสามข้อซึ่งผมก็พยายามมองข้ามไป อะไรก็ไม่รู้เยอะแยะ
“เพ่เต้ครับ ผ้าเปียกรึป่าว” เจเจถามผม ในขณะที่มือผมถือตะกร้าเก็บผ้าหนีฝนเข้ามาในห้อง
“ไม่ทันเปียกครับ พี่ไปเก็บทันพอดี ว่าแต่เจเจหิวรึยังครับ” วันนี้เจเจช่วยผมทำงานบ้านทั้งวันเลย ไม่รู้ว่าหิวยังหว่า แต่ผมโคตรหิวเลยครับ”
“หิวแล้วครับ ดูซิท้องเจเจแฟ๊บหมดแล้ว ถ้าป้อมาแล้วเห็นว่าเจเจผอมแบบนี้ เพ่เต้โดนป้อดุแน่ๆ คอยดู” โห ขนาดนั้นเลยเหรอครับไอ้กระต่ายน้อย
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่เต้จะทำอะไรให้กิน รอแป๊ปนะครับ คุณชายน้อย” ว่าแต่กินอะไรดีหว่า
“ได้ครับ ขออร่อยๆ แบบด่วนๆนะครับ เจเจหิวจะเป็งลมแล้วววว” ดูซิครับ อาการอ้อนของเด็กคนนี้ พูดไปพร้อมทำท่าจะล้มลงบนโซฟา เชื่อแล้วครับ ว่ามันร้ายย
“ติ้ง หน่อง ติ้ง หน่อง” เสียงออดแบบนี้ เวลาเดิมแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก
“อาเวย์มาแล้ว เดี๋ยวเจเจไปเปิกประตูเองนะครับ เพ่เต้ไปทำอาหารได้แล้ว” มาทุกวันเชียวนะครับ คุณเวย์ !!!!!
ผมเดินเข้าครัวเปิดตู้เย็นดูวัตถุดิบ อืมมม ทำแกงจืดหมูสับก็แล้วกัน ไข่เจียวด้วย แต่คุณเวย์มาด้วย ทำอะไรเผ็ดซะอย่าง เอาเป็นผัดเครื่องแกง โอเค ลงมือทำ
“ทำอะไรอยู่เหรอครับ น้องเต้” ตั้งแต่วันนั้นมา คุณเวย์ก็เรียกผมน้องตลอด แต่ผมก็เรียกเหมือนเดิม
“อ่อ ทำกับข้าวให้เจเจทานอ่าครับ...คุณเวย์”
“แหมน่ากินจังเลยนะครับ ถ้าผมจะฝากท้องด้วย จะน่าเกลียดมั๊ยครับ” ถ้าผมบอกว่าน่าเกลียดคุณก็ยังจะกินใช่ปะ แล้วอีกอย่างยังเพิ่งเริ่มทำ มันจะน่ากินมาจากไหน
“ได้สิครับ นี่ผมก็กำลังทำเผื่อคุณเวย์ด้วย คุณเวย์รอสักครู่นะครับ” ยังไงก็ได้กินครับ เชื่อผม
“น้องเต้นี่ยังไงนะ พี่เวย์บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าแทนตัวเองว่าผม อย่าเรียกพี่ว่าคุณ บอกแล้วไงว่าให้แทนตัวเองว่าน้องเต้ เรียกพี่ว่าพี่เวย์” เออ... จะอะไรกันนักกันหนากับการเรียกชื่อนี่ครับ
“แต่ผมชินแบบนี้นะครับ ถ้าไม่ให้เรียกแบบนี้ ผมก็ชินอีกอย่าง คือ มึง กู ไม่ก็ ไอ้ อี คุณเวย์จะเอาแบบไหนดีละครับ” เหอะๆ ลูกพ่อขุนเก่าต้องเข้าใจนะครับคุณเวย์
“เอ่อออ งั้นเอาแบบนี้แหละครับ ดีแล้ว งั้นพี่ไปนั่งเล่นกับเจเจรอน้องเต้ทำอาหารนะครับ” อืมมม นั่นแหละครับที่น่าจะเหมาะสุดในตอนนี้
“โอเคครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วผมจะเรียกนะครับ”
ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ชอบนะครับ แต่ผมว่าพี่แกรุกมากเกินไป ผมตั้งตัวไม่ทันอ่ะครับ มาช้าๆเนิบๆก็ได้ครับคุณเวย์ ผมยังอยู่ที่นี่อีกนาน และอีกอย่างทำไมไม่รู้ เหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว คิดถึงใคร อะไร ก็บอกตัวเองไม่ได้ซักที
หรือจะเป็นคนๆนั้นที่ผมรอ
แต่ผมก็รอเค้ามานานตั้งหลายปีแล้วนะ
แล้วความรู้สึกนี้เหมือนว่ามันกำลังจะหายไปแล้ว
แล้วตอนนี้ผมรู้สึกอะไรละ
เฮ้อ !!!!
“คุณเวย์ เจเจครับ ทานข้าวกันเถอะครับ พี่เต้ทำเสร็จแล้ว” ผมจัดโต๊ะอาหารที่มีกับข้าวสามอย่างเสร็จเรียบร้อย จัดเก้าอี้เด็กให้เจเจ ตักข้าวกะว่าเจเจต้องกินหมด รวมทั้งของตัวเองและคุณเวย์ด้วย
“โอ้โห น่าทานจังเลยครับน้องเต้ วันนี้พี่เวย์ขออ้วนหนึ่งวันนะครับ” คุณเวย์นี่ปากหวานจริงๆครับ อยู่ๆไปอาจใจอ่อนนะเนี่ย
“ทานเยอะนะครับ คุณเวย์ จะได้โตไวไว” ขอเหน็บหน่อยแล้วกันครับ คนอะไรก็ไม่รู้ ยิ่งอยู่ยิ่งเหมือนเจเจ แต่ก็มีเสน่ห์ดีครับ
“เจเจ มาแข่งกันมั๊ย ว่าใครจะโตก่อนกัน” คุณเวย์หันไปพนันกับเจเจ ที่ตั้งท่าจะตักหมูในต้มจืด หันมามองหน้าคุณอาทำตาดุใส่
“ได้เลยครับอาเวย์ เจเจนำไปก่อนละน้า” ว่าแล้วเจเจก็ตักหมูสับเข้าปากคำแรกไปอย่างไม่รอใคร
“ไรว้า เจเจขี้โกงอาอ่า เดี๋ยวอาจะตามไปติดๆเลย” พอกันเลยทั้งสองคนอาหลาน นี่ผมต้องเป็นพี่เลี้ยงให้กี่คนกันแน่
“คุณเวย์รู้รึยังครับ ว่าคุณเท่ห์จะกลับมาวันศุกร์นี้แล้ว” ผมชวนคุณเวย์คุยในขณะที่กำลังช่วยกันเก็บโต๊ะ ส่วนเจเจ โน้นน ครับ หน้าทีวีนั่งดูเบ็นเท็นเรียบร้อยแล้ว
“อ้าวเหรอ ไมคราวนี้มันกลับมาเร็วจัง เห็นว่าไปอาทิตย์นึง สงสัยจะเป็นห่วงคนทางนี้” นั่นสินะ อืม
“สงสัยจะเป็นห่วงเจเจอ่ะครับ ผมพี่เลี้ยงมือใหม่ คุณเท่ห์ต้องห่วงเป็นธรรมดา” เป็นใครก็ห่วงลูก ใช่มั๊ยครับ
“ขอให้มันเป็นอย่างนั้นก็แล้วกัน” เอ๊ะ คุณเวย์หมายความว่าไงหว่า
“ไปครับน้องเต้ ไปล้างจานกัน” คุณเวย์พูดพร้อมถือจานไปยังอ่างล้างจาน
“ไม่เป็นไรก็ได้ครับคุณเวย์ เดี๋ยวผมล้างเอง” ผมเดินตามหลังมาติดๆ พร้อมท้วงติงในหน้าที่ของตัวเอง
“ไม่เป็นไรครับ พี่เต็มใจช่วย เต็มใจจะทำ ตั้งใจ และจริงใจด้วย” เอ่อ แค่ล้างจานเนี่ยนะ ต้องมากถึงขนาดนั้นเชียว แล้วสายตาอ่า จริงจังไปหรือป่าว
“โอเคครับ งั้นมาครับ” จะให้ทำไงละครับ ก็ต้องปล่อยมันไปเลยตามเลย ผมเดินไปหยิบน้ำยาล้างจานบีบใส่ฟองน้ำ
“น้องเต้ครับ รู้ป่าวถ้าพี่เลือกที่จะเป็นได้ พี่เวย์อยากเป็นฟองน้ำ” คุณเวย์มามุขอะไรอีกเนี่ย
“ทำไมเหรอครับ” งงจริงๆครับ เป็นคนอยู่ดีๆไม่ชอบหรือไง
“ก็พี่จะทำหน้าที่ดูดซับน้ำไว้ในตัวให้เต็มที่ แม้สุดท้ายพี่จะเก็บน้ำเอาไว้ไม่ได้ซักหยดก็ตาม”
อึ้งสิครับ คนที่ผมมองว่าทะเล้น แล้วยังเป็นเด็ก ชอบหยอดคำหวาน ชอบเดินเครื่องอย่างไม่บันยะบันยัง วันนี้มาในแบบสุขุม นุ่มลึก ผมจะตายใจกับพ่อหนุ่มกวีคนนี้มั๊ยครับเนี่ย คุณเวย์มองหน้าผมนานมาก นี่มันจะไม่เร็วเกินไปเหรอครับ ผมเพิ่งรู้จักคุณเองนะครับคุณเวย์ เอ๊ยยย สับสนวุ่นวายเว๊ยย
“ล้างจานต่อเถอะครับ ฟองน้ำอันนี้ น้ำยาล้างจานเต็มเลย ต้องล้างจานให้เสร็จก่อน แล้วถึงจะได้ล้างน้ำ” ผมไม่รู้ว่าคุณเวย์เข้าใจรึป่าว แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
หลังจากที่พวกเราล้างจานกันเสร็จ ก็มานั่งดูการ์ตูนเป็นเพื่อนเจเจที่โซฟา ผมกับคุณเวย์เงียบกันไปทั้งสองคน คุณเวย์ก็คงกำลังคิด ผมก็กังวล
“วันศุกร์นี้เราจัดปาร์ตี้ต้อนรับไอ้เท่ห์กันดีมั๊ย” นั่นคือเสียงทำลายความเงียบ นอกจาเสียงทีวี ซึ่งเป็นคุณเวย์ที่พูดมันขึ้นมา
“ปาร์ตี้อะไรหยอคับ ใช่ห่อแดงๆอ๊ะป่าว” เจเจที่ตากำลังจ้องการ์ตูนในทีวี ก็ขอมีส่วนร่วมกับการสนทนาครั้งนี้ด้วย
“ไม่ใช่ครับเจเจ นั่นมันขนมปาร์ตี้ แต่ปาร์ตี้นี้ก็คืองานเลี้ยงฉลอง” ผมก้มหน้าไปอธิบายให้เจเจเข้าใจ พร้อมกับลูบหัวเจเจไปด้วย
“อ๋ออออ ดีจังเลย เจเจอยากจัดปาร์ตี้ต้อนรับป้อ เรามาจัดกันนะครับ พี่เต้ อาเวย์” เจเจละลายตาจากทีวีหันมาพูดพร้อมเขย่าแขนผม กับคุณเวย์ ผมหันหน้าไปมองคุณเวย์ ส่วนคุณเวย์ก็กำลังมองผมพร้อมรอยยิ้มที่กลับมาเป็นคุณเวย์คนเดิม เฮ้อออ ดีจัง
“โอเคครับ เดี๋ยววันศุกร์อาเวย์มารับไปซื้อของมาเตรียมงานนะครับ” คุณเวย์ละสายตาจากผม แล้วหันไปพูดกับเจ้าหลานชายตัวป่วน
“ได้คับ เจเจจะไปซื้อเค้กมาให้พ่อเป่าด้วย” อะไรครับเจเจ ผิดงานแล้วมั้ง
“ไม่ใช่แล้วครับเจเจ งานเลี้ยงฉลองพ่อกลับมา ไม่ต้องมีเค้กก็ได้มั้ง ไม่ใช่วันเกิดซะหน่อย” เด็กคนนี้บางทีก็ไร้เดียงสาจนน่า .... น่าไรดีละครับ
“เอ... แล้วเจเจจะทำไรให้พ่อดีละ อาเวย์ เพ่เต้ ช่วยเจเจคิดหน่อยสิคับ” เอาแล้วไงครับ แค่จะจัดงานปาร์ตี้แค่นี้ เจเจก็เตรียมเซอร์ไฟส์ไว้ให้พ่อเค้าแล้ว
“ยังเวลาอีกตั้งสองวัน เจเจก็คิดดูก็แล้วกันนะครับ ว่าจะทำอะไรให้พ่อ อันนี้พี่เต้ กัยอาเวย์ก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน” ผมก็คิดไม่ออกเหมือนกันครับ แล้วสำหรับเด็กคนนี้ มันยากไปมั๊ยครับเนี่ย แต่ก็นะ ในเมื่อเจเจตั้งใจ ผมเชื่อว่าเด็กคนนี้ต้องทำได้
“งั้นเดี๋ยวอาเวย์มารับวันศุกร์อีกทีนะ พรุ่งนี้อาเวย์มีประชุมงานคงไม่ได้มาหานะ เจ้าเจเจน้อย” คุณเวย์พูดกับเจเจและเหมือนกับพูดผมไปในตัว
“โอเชคับ อาเวย์อย่าลืมช่วยเจเจคิดนะคับ ว่าทำอะไรดี สวัสดีคับอาเวย์” เจเจลาคุณเวย์ แต่ก็ไม่ลืมที่จะฝากเรื่องของเซอร์ไฟส์คุณพ่อเขา ผมว่าเจเจยังคิดว่างานปาร์ตี้นี้คล้ายๆวันเกิดอยู่ดีนะ เพราะเจเจยังอยากจะมีของขวัญให้พ่อเค้าอยู่ ไอ้กระต่ายน้อยเอ๊ยยย
ผมเดินมาส่งคุณเวย์ที่หน้าประตูห้อง เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันมาก เห็นคุณเวย์แปลกๆแบบนี้แล้วผมรู้สึกไม่ดีจังเลย
“น้องเต้ครับ น้องเต้ไม่ต้องกังวลเรื่องพี่นะครับ ยังไงพี่ก็จะพยายามให้ถึงที่สุด พี่ไปก่อนนะครับ” หมดคำพูดของคุณเวย์ ประตูห้องก็ปิดลง
“ผมให้โอกาสคุณนะครับ อยู่ที่คุณจะใช้มัน” ผมคงทำได้แค่ให้โอกาสใครสักคนใช่มั๊ยครับ ผมไม่ได้เห็นแก่ตัวไปใช่มั๊ยที่ทำแบบนี้
“เพ่เต้ครับบบ เพ่เต้” เสียงเจเจเรียกผมมาจากในห้อง มีเรื่องอะไรรึป่าว
“เพ่เต้มาดูนี่หน่อยครับ” ผมรีบเดินเข้าไปหาเจเจ เห็นเจเจเปิดทีวีช่องเด็กๆของต่างประเทศที่สอนเด็กๆประดิษฐ์ของอยู่
“อะไรเหรอครับเจเจ” ผมดูทีวีไป มองหน้าเจเจไป ก็งงสิครับ
“เจเจอยากทำแบบนี้ให้ป้ออ่าคับ เพ่เต้ช่วยจำแล้วสอนเจเจหน่อยนะคับ” อ๋อออ แบบนี้นี่เอง แต่ว่าในทีวีเค้าทำอะไรนะ ผมดูทีวีไปซักพักก็พอจะรู้ว่าเค้ากำลังทำกรอบรูปที่ทำมาจากกระดาษ แล้วก็เอารูปถ่ายที่ตัดมาเฉพาะหัวคนมาแปะ แล้ววาดรูปการ์ตูนเสริมเข้าไป อืมมม ไม่น่ายาก
“โอเคครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เรามาทำไอ้กรอบรูปนี้ด้วยกันนะ คืนนี้เจเจไปแปรงฟันนอนได้แล้วครับ ดึกแล้ว” ผมรับปากเจเจแล้วบอกให้เจเจไปแปรงฟันเข้านอน
ส่วนผมคืนนี้จะยังต้องคิดอะไรอีกมากมาย ทำไมมันสับสนจังวะ
วันนี้แล้วสินะ ที่คุณเท่ห์จะกลับมา เมื่อวานผมนั่งทำของเซอร์ไพส์กับเจเจทั้งวัน เจเจตั้งใจอย่างมากเลยครับ ให้ผมช่วยนิดหน่อยเอง ช่วยในส่วนของตัดกระดาษ กรีดกระดาษอะไรอย่างนี้ ส่วนอย่างอื่นเจเจทำเองหมดเลย ผมเห็นแล้วปลื้มแทนเลย ยังจำที่เจเจพูดได้เลย
.
.
.
“เอ... นี่เจเจเว้นที่ตรงนี้ไว้ทำไมเหรอครับ เหมือนรูปมันจะมาทางด้านนี้มากกว่านะครับ” ผมถามเมื่อเห็นเจเจติดรูปหัวคนซึ่งเป็นรูปของเจเจ แล้วก็คุณเท่ห์ เอียงมาทางด้านขวาเยอะไปหน่อย
“อ๋อ เจเจเว้นที่ไว้เผื่ออ่าครับ เผื่อเจเจมีแม่ใหม่ จะได้เอามาติดด้วยกัน” อ๋อ เป็แบบนี้เองเรอะ นี่คิดถึงอนาคตขนาดนั้นเชียวเด็กคนนี้ ท่าทางอยากมีแม่ใหม่จัด
.
.
.
เอ... อีกซักพักคุณเวย์คงมารับไปซื้อของเตรียมงานปาร์ตี้สินะ ว่าแต่ปาร์ตี้พวกคนรวยๆนี่เค้าทำอะไรกันบ้างนะเนี่ย คงคล้ายๆในทีวีสินะ ปาร์ตี้คอกเทล อิอิ
“เพ่เต้คับ อาเวย์มาแล้ว ไปกันเลยมั๊ยครับ” เจเจเข้ามาเรียกผมในห้องครับ เพราะผมเข้ามาแต่งตัวนิดหน่อย ขอออกไปแบบหล่อๆหน่อยคงไม่ว่ากันนะครับ
“โอเคครับเจเจ เดี๋ยวพี่ตามออกไป” ขอดูกระจกอีกแป๊บนึง เช็คสภาพเสื้อผ้าหน้าผมนิดนึง โอ้ววว หล่อแล้ว ลูกบ่าวใครวะเนี่ย ฮ่าๆๆ โอเค เสร็จแล้ว ออกไปข้างนอกดีกว่า
“จะน่ารักไปถึงไหนครับน้องเต้ แค่นี้ก็พอแล้ว” น่ารัก ... อะไรกันนี่คุณเวย์ ผมหล่อขนาดนี้ชมว่าน่ารักได้ไง
“เอ่อ น่ารักเหรอครับ ... คือ ไม่หล่อเหรอครับ” ก็สงสัยนี่ครับ ไม่อยากให้ชมว่าน่ารัก ช่วยเถอะ จ้างก็ได้ ชมว่าหล่อที
“ไม่รู้สิครับ ถามเจเจดูซิครับ” อ่าว ไหงงั้น โบ๊ยไปหาเจเจซะงั้น
“น่ารักคับ เพ่เต้น่ารักสุดๆ” อีกคนแล้วไงเจเจ
“ไม่เอา ต้องชมว่าพี่หล่อ เข้าใจป่ะครับ” นี่เค้าเรียกว่าบังคับเด็กพูดครับ
“ได้ครับได้ เพ่เต้หล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หล่อกว่าพ่อเท่ห์ หล่อกว่าพ่อเวย์อีก จริงๆนะครับ” โอเคครับ เชื่อแล้ว อิอิ บังคับให้เด็กพูดแล้ว มีความสุขจริง
“จะไปกันหรือยังครับ ชมกันอยู่ได้ อีกคนก็ไม่ค่อยเลย” อะไรคุณเวย์ คุณเป็นคนเริ่มชมผมก่อนนะ
“ไปคับ เพ่เต้แต่งตัวน่ารักแบบนี้ ระวังสาวมาจีบนะคับ” เจเจครับ ยังมีแอบมาเตือนผม
“ไม่มีหรอกครับเจเจ เค้าเห็นคุณอาเวย์ก็ชอบคุณอาเวย์หมดแล้ว” ถ่อมตัวนิดครับ
“แน่นอนครับเจเจ ...... ถ้ามีพี่ก็ไม่ให้เข้ามาจีบง่ายๆหรอก” ประโยคแรกคุณเวยืพูดกับเจเจครับ ส่วนประโยคที่สองนี่ แกแอบมากระซิบข้างหูผมครับ โอ๊ยยย เสียวว
“เอ่ออ ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวตลาดจะวาย” ออกตัวก่อนแล้วกันนะครับ
“ไปๆครับ แต่พี่ไม่ได้ไปตลาดนะ น้องเต้” เออ จะไปไหนก็ไปเถอะครับ พวกเราสามคนพากันเดินออกจากห้องไป ดดยที่คุณเวย์ให้เจเจขี่หลังออกมา เจเจชอบใจใหญ่ร้องอย่างกะเล่นขี่ม้าส่งเมือง
“จะไปไหนกันเหรอค่ะ คุณเวย์ น้องเจเจ” คุณเกดทักพวกเรา ในขณะที่กำลังไขกุญแจเข้าห้อง
“สวัสดีครับคุณเกด ไม่เจอกันนายเลยะนะครับ” คุณเวย์กล่าวทักทายคุณเกดก่อนคนอื่นๆ
“สวัสดีครับอาเกด ไม่เห็นมาหาเจเจบ้างเลย เจเจคิดถึงงงง” เจเจพูดอ้อนเอาใจคุณเกดอีกแล้วครับ นิสัยนี้ใครสอนมานะ
“โอ๋ๆ โทษทีนะจ๊ะเจเจ พอดีอาเกดเพิ่งกลับมาจากสัมมนาต่างจังหวัดอ่าจ๊ะ แล้วคุณเวย์เป็นไงบ้างคะ” คุณเกดหันไปพูดเจเจ แล้วหันไปคุยกับคุณเวย์ ผมเหมือนเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้ แหะๆๆ
“อ๋อ ครับ สบายดี นี่กำลังออกไปซื้อของมาจัดปาร์ตี้ต้อนรับไอ้เท่ห์กลับมาจากญี่ปุ่นอ่าครับ คืนนี้คุณอรมาสนุกด้วยกันสิครับ” คุณเวย์เล่าที่มา และก็ที่จะไป
“จริงเหรอคะ โอเคค่ะ เดี๋ยวเกดจะไปช่วยทำอาหารนะคะ ยังไงกลับมาจากซื้อของก็มาเรียกเกดด้วยแล้วกันนะคะ” คุณเกดเสนอตัวเป็นแม่ครัวในงานนี้ ก็ดีครับ ผมก็ทำอะไรไม่เป็น
“อ้าว เต้ โทษทีจ๊ะ ไม่ได้ทักทาย เป็นไงบ้างจ๊ะ เป็นพี่เลี้ยงเจเจเหนื่อยรึเปล่า” สงสัยเพิ่งเห็นผม หรือเพิ่งจะมีเวลาทักสินะ
“สบายครับ ไม่เหนื่อยเลยครับ เจเจเป็นเด็กดี ไม่ดื้อ ไม่ซนเลยครับ” ผมก็บอกไปตามความจริงแหละครับ
“ใช่ๆ เจเจน่ารักอย่างนี้แหละ ชั้นถึงอยากได้มาเป็นลูก” คุณเกดเปรยความในใจออกมาเหมือนแค่ต้องการให้เฉพาะผมเท่านั้นให้ได้ยิน
“งั้น ผมขอตัวก่อนแล้วกันนะครับคุณเกด ยังไงเดี๋ยวกลับมาจะให้เต้มาเรียกนะครับ” คุณเวย์คงเห็นว่าสมควรจะออกไปซื้อของซักที จึงบอกลาคุณเกด เช่นเดียวกับผม และเจเจ
ตอนนี้เราสามคนกำลังยืนอยู่ในลิฟท์ มีคุณเวย์ เจเจ และผม คุณเวย์กับผมยืนจับมือของเจเจอยู่ โดยที่เจเจก็ยังเล่นฮัมเพลงการ์ตูน คุ้นๆว่าจะเป็นดราก้อนบอลนะ
“พี่ว่าคุณเกดนี่ก็เหมาะจะเป็นแม่ใหม่ของเจเจนะ เต้ว่ารึเปล่า”
...............................................
ขอโทษด้วยนะครับ พอดีงงๆตัวละคร จะชดใช้ด้วยตอนใหม่อย่างรวดเร็วนะครับ
หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ? (อ่าน 819803 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก