หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ?

[hikikomori]

เย้  เพิ่งตามอ่านทันจ้ะ

ชอบเรื่องนี้จัง  ใสใสน่ารักมากมาย

ขอตามเป็นแฟนคลับเจเจด้วยคนนะ

+1  ให้ไรเตอร์จ้า

[kingphai]

เหอๆๆๆ

บักเต้

จายั่วเจ้านายไปถึงไหนเนี่ยยย

ระวังเถ้อะะ

......

[Little Devil]

ไม่แน่ใจตัวเองกันทั้งคู่
ขัดใจยัยเกด  
+1

[K2KARN]

เข้ามาตามอ่านค่ะ
ทั้งคุณเท่ห์ทั้งเต้เลยเนาะ
ยังไม่รู้ตัวกันสักที

[สมุนไพร]

กิ้วๆ เดี๋ยวก็ได้กัน

[wan]

" อยู่ใกล้แล้วมีความสุข " แล้วจะรออะไรอยู่ละครับ คุณเทห์....

น้องเต้ ก็ปากกะใจไม่ตรงกัน " จะหาเมีย " อย่างงี้เจ้านายก็ไม่กล้าเปิดประเด็นกันพอดี

มาลุ้นดูว่า คู่นี้จะลงเอยกันยังไง คงไม่พ้น กระต่ายน้อยอย่างเจเจเป็นแน่

เป็นกำลังใจให้ + ติดไว้ก่อนครับ

[JJHJJH]

ทั้งพ่อทั้งพี่เลี้ยง มัวเม้าท์กันน ทิ้งลูกเจเจเลยน๊าาาา

[iforgive]

น้องเจเจ  ทำหน้าพ่อสื่อได้แล้วค่ะ

[SoN]

^^

[changnoy]

เออ คุณเกดคะ จะเปรยให้เต้ฟังคนเดียวทำไมคะ แบบนี้มันแหม่ง ๆ นะ เหมือนจะกันซีนเต้ไม่ให้ยุ่งกับพ่อเท่ห์เลยอะ
เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่คุณเท่ห์คะคุุณเกด ว่าเขาจะเลือกให้ใครมาดูแลเจเจ
ถ้ารู้จักกันมานานแล้วคุณเท่ห์ยังไม่ตกลงเลือกคงต้องกลับมาดูตัวเองคะว่าทำดีที่สุดหรือยัง ดีพอที่คุณเท่ห์จะไว้ใจและยอมเปิดใจ
ไม่ใช่เข้าทางลูกเพื่อพิชิตพ่อคะ เพราะถ้าเข้าทางลูกพอได้พ่อเขาสมใ่จแล้ว คุณเกดจะแน่ใจไหมคะว่ายังรักเจเจอยู่เหมือนเดิม?
ถ้ามีน้องด้วยกันคุณเกดแน่ใจไหมคะว่าจะยังรักและสนใจเจเจอยู่ อย่าเอาน้องเจเจเป็นเครื่องมือคะ เพราะถ้าคุณพ่อเท่ห์จับได้
คุณเกดจะมองหน้าคุณเท่ห์ และน้องเจเจไม่ติด เพราะไม่ว่ายังไง คนเป็นพ่อก็ต้องเลือกลูกตัวเองอยู่วันยังค่ำคะ

....อินมากไปปะนี่....แค่ประโยคเดียวของคุณเกดคิดเองได้ยาวขนาดนี้ สงสัยจะอินมากไปหน่อย....

อินมากไปจิงๆครับ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[ขนม]

เต้รอสใคร ??? ไม่ต้องรอแล้วววววว

มีน้องเจเจมาเป็นกลางแบบนี้คงอีกไม่นาน 555

[kiyomaro]

เพิ่งอ่านทัน

สนุกค่ะ

[Nabee]

ตามอ่านจนทันแล้วอ่ะ...เย้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >////////<

อ่านแล้วตกหลุมรักเจเจทันทีเลย...เด็กอะไรน่ารักน่าฟัดชะมัด

เรื่องนี้เป็นแนวที่ไม่ค่อยเจอสักเท่าไหร่ แต่ก็สนุกมาก ๆ เลยนะฮะ

มาลุ้นตอนต่อไปว่าเค้าจะหวีทกันเมื่อไหร่...จะเป็นระเบียงสื่อรักหรือเปล่า???

แต่แหม๋...แอบมีใจให้กัน แต่ดันไม่รู้ใจตัวเองซะง้าน...เฮ้อออออออ...กลุ้มแทน


รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD

[UCanFly]

น้องเจเจน่ารัก 
พี่เต้อย่าเพิ่งไปรีบหาเมียน้า
ลองพิจารณาคนใกล้ตัวก่อน ฮ่าๆ

[BeeRY]

พี่เต้รอใครอ่ะ คาใจนิดๆ...
แต่ว่าเลิกคิดหาเมีย มาหาอย่างอื่นแทนดีกว่ามั้ย เผื่อเจอเร็วขึ้นไง อย่างน้อยก็คนที่ยืนข้างๆอ่ะ หุหุ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 

[lungkhao]

ย่องมาเย็นๆ อ่านกันให้เย็นใจ

................................................




ตอนที่ 17



 โอ๊ยยยย ผมปวดหัวเหลือเกิน ทำไมรู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวแบบนี้นะ นี่มันกี่โมงแล้วหว่า



ผมใช้มือคว้าๆหามือถือที่น่าจะวางไว้ข้างหมอน อยู่ไหนว๊ะ อ๊ะ ๆ เจอแล้ว ไปอยู่ใต้หมอนได้ไงเนี่ย กี่โมงแล้วนี่
“เอ๊ยยยยย สิบโมง” ให้ตายสิ เป็นแค่ลูกจ้าง แต่ดันตื่นสายซะงั้น แถมวันนี้เจ้านายก็อยู่ห้องด้วย ไม่ได้การแล้วต้องตื่นๆๆ





“โอ๊ยยย” เกือบจะล้มครับ ตอนนี้ผมมึนมากเลย สงสัยผมคงจะรีบลุกขึ้นไปหน่อย


 เฮ้อออ หรือว่ายังไม่สร่างเมาไวน์


จะบ้าเหรอ  ผมไม่ใช่พวกคออ่อนซักหน่อย แค่นี้ จิ๊บๆ






“ตื่นแล้วเหรอครับคุณพี่เลี้ยง ตื่นเวลานี้ ไม่ตื่นเที่ยงไปเลยละ” เอาแล้วไงครับ แค่โผล่หน้าออกมาจากห้องก็โดนนายท่านไซโคเข้าให้แล้ว

“งั้นเดี๋ยวผมขอไปนอนต่อนะครับ เดี๋ยวเที่ยงมาทานข้าวด้วย” เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกะเสือเต้ นอนต่อก็ได้

“ก็ดี มื้อเที่ยงชั้นอาจจะมีพี่เลี้ยงคนใหม่มาทำให้แล้วก็ได้” สะดุ้งครับ จากที่จะเดินเข้าห้องนอนต่อ ก็ต้องเดินกลับมา แพ้ราชสีห์เท่ห์ทุกทีสิน้า

“อะไรว้า ล้อเล่นนิดหน่อย ทำเป็นใจร้าย” ขอบ่นหน่อยแล้วกันครับ

“บ่นอะไร นี่ดีนะที่ชั้นอยู่ห้อง ไม่งั้นเจเจจะอยู่กับใคร” หูดีจริงๆเลยเวลานินทาเนี่ย  ผมก็เห็นเจเจนั่งเล่นหุ่นยนต์ตัวใหม่อยู่คนเดียว คุณก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ของคุณอยู่ ไม่ได้เล่นด้วยกันซักหน่อย แต่เอาเหอะๆ ยังไงเราก็ผิด ขอโทษหน่อยจะเป็นไรไป

“คร๊าบบบบ คร๊าบบบ เต้ผิดไปแล้ว เต้ขอโต๊ดดดดด” แอ๊บแบ๊วเข้าไว้ครับ นายจะได้เอ็นดู

“แล้วทำไมถึงตื่นสาย” นั่นสินะ

“ก็เหมือนจะเพลียๆอ่าครับ สงสัยดื่มไวน์เยอะไปหน่อย” ต้องอ้างว่าคออ่อนก่อน

“ฮัดดดดด เช๊ยยยยยยยย” ใครนินทาผมวะเนี่ย หรือว่าคุณ ...

“เป็นอะไรนะ เป็นหวัดรึเปล่า” หวัดเหรอ ไม่หรอกมั้ง ผมออกจะแข็งแรง

“ไหนเดินเข้ามานี่ซิ” คุณเท่ห์เรียกให้ผมเข้าไปหาเค้าที่โซฟา ผมก็เดินทำหน้าสงสัยไป จะดุอะไรผมอีกละท่านนนนน !!!!  คนเพิ่งตื่นอยู่ด้วย เดี่ยวปั๊ด....

“นั่งลง .....







 บนพื้น !!!!” โห ไรวะ ทำไมต้องมีชนชั้นด้วย


 แต่ใครจะกล้าขัดละครับ ก็ต้องนั่งลงบนพื้น แหงนหน้ามองเจ้านาย อย่างกะหมามองเครื่องบิน อุ๊ยย ด่าตัวเองอีกกู

“ไหนดูหน่อยซิว่ามีไข้รึเปล่า เมื่อคืนยืนตากลมตากน้ำค้างตั้งนาน” คุณเท่ห์เอาฝ่ามือมาสัมผัสกับหน้าผากของผมเบาๆ
แล้วก็เปลี่ยนไปแตะแก้มทั้งสองข้าง


 และลงต่ำมาที่ต้นคอ



 ตอนนี้สายตาของเราทั้งคู่ประสานกัน



 ผมเกิดคำถามเกิดขึ้นในใจ



 แต่ก็เก็บไว้ไม่อยู่จริงๆ



ยังไงผมก็ต้องถาม ไม่ไหวแล้ววว








“คุณเท่ห์ !!!!  จะจับไปให้ถึงตาตุ่มหรือไงครับ” เล่นจับทั้งหน้าแล้วนะนั่น ไม่ได้เป็นหมอ อย่ามาหวังลวนลามผมเลย

“เอ่อ ชั้นก็แค่อยากแน่ใจว่านายไม่สบายรึเปล่า นี่นายตัวร้อนนะชั้นว่า ” คุณเท่ห์สีหน้าเอาจริงเอาจัง ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง สีหน้าแบบนี้เป็นห่วงผมชัดๆ ทำไมละ กลัวไม่มีใครเลี้ยงลูกละซี

“ผมไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เดี๋ยวก็หาย ผมอ่าทนอยู่แล้ว นายท่านวางใจเถ๊อะ” จริงๆนะครับ ไม่ได้เป็นอะไรเลย

“ฮัดดดดดด เซ๊ยยยยยยยยย” แหะๆๆ แค่จามเท่านั้น

“อี๋ ... นายเต้ น้ำมูกไหลเลย ทุเรศวะ” คุณเท่ห์รีบดึงกระดาษทิชชู่ที่วางอยู่บนโซฟาส่งให้ผมใหญ่ ไมไม่เช็ดให้ด้วยฟร่ะ

“ขอบคุณครับ” ผมรับทิชชู่มาเช็ดน้ำมูกของตัวเอง  เหอะๆ.... เขี้ยวปี๋เลย

“เพ่เต้ไม่สบายเหรอคับ ... เจเจเห็นเพ่เต้จามสองครั้งแล้ว” โห เจเจน่ารักจัง จำได้ด้วยแม้กระทั่งจำนวนครั้งจาม

“เปล่าครับ พี่เต้สบายดี ยังพาเจเจไปเดินเล่นที่สวนได้เลยนะครับเนี่ย” บอกแล้วร่างกายผมฟิต

“เหรอคับ งั้นเราไปเดินเล่นกันมั๊ยคับ ไปเถอะครับป้อ เจเจอยากปั่นจักรยาน” ถึงแม้ว่าตอนนี้จะสิบโมงแล้ว แต่อากาศที่สวนของคอนโดนี้ยังคงไม่ร้อนมาก เพราะมีต้นไม้เยอะอยู่  พวกเราจึงตัดสินใจจะไปเดินเล่นกัน ก่อนจะกลับมาทานข้าวเที่ยง




ผมคงคิดผิดไปจริง อากาศที่สวนในวันนี้ร้อนมาก มันร้อนสุดๆเลยครับ ผมตาเบลอมองอะไรไม่ค่อยเห็นเลย แต่แปลกคนอื่นๆในสวนก็เดินเล่นกันอย่างสบายอย่างกะไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร เจเจ กับคุณเท่ห์ก็ด้วย

“นาย เป็นไรนะ ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ใครถามผมเหรอครับเนี่ย

“ป้อครับ เพ่เต้เป็นอะไร ป้อ..... เพ่เต้ !!!!” นั่นคงเป็นเสียงสุดท้ายที่ได้ยินในตอนนั้น ... สินะ















ผมรู้สึกตัวอีกที ก็มีมืออุ่นเอาผ้าขนหนูมาแปะอยู่บนหน้าผาก นี่ผมไม่สบายจริงๆเหรอเนี่ย ผมพยายามลืมตาดูว่าคนที่มาดูแลผมเป็นใครกัน ... น่าจะเป็น




“อ้าว คุณเวย์ มายังไงครับเนี่ย” งงสิครับ ก็ตอนที่ไปเดินสวนยังไม่เห็นมีคุณเลย

“น้องเต้ ตื่นแล้วเหรอครับ พี่เวย์ใจหายแทบแย่ นึกว่าน้องเต้จะเป็นอะไรไป” เว่อร์ไปมั้งครับคุณเวย์ ถ้าผมเป็นอะไรมาก คงไม่ได้มานอนที่ห้องแบบนี้หรอก โน้นนน ส่งโรง’บาลแล้ว

“อ๋อ ครับ ขอบคุณมากคับ ผมไม่เป็นอะไรแล้วครับ” ยังไงเค้าก็มาดูแลผม          แล้ว... เอ่อ ..

“พอดีว่าพี่โทรหาไอ้เท่ห์มัน มันเลยบอกว่าน้องเป็นลมไม่สบายไข้ขึ้น พี่ก็เลยรีบขับรถมาดูน้องเต้นี่ละครับ ส่วนสองพ่อลูกนั้น เห็นบอกผมว่าจะไปหาอะไรมาให้น้องเต้ทานนะครับ” คุณเวย์พูดครั้งเดียว ก็ตอบคำถามทุกอย่างที่ผมสงสัยได้หมด





“เพ่เต้ตื่นแล้วเหรอคับ” เสียงประตูห้องเปิดเข้ามา พร้อมเสียงเจเจ ได้ยินเสียงนี้แล้วรู้สึกดีชะมัด

“กลับกันมาแล้วเหรอ ไหนซื้ออะไรมาให้คนป่วยบ้าง” คุณเวย์หันหน้าไปทักทายกับสองคนที่เพิ่งเข้ามา ผมมองไปเห็นคุณเท่ห์ยืนอยู่ด้านหลังเจเจ แต่ทำไมทำหน้าทำตาดุซะอย่างนั้น นี่ผมไม่สบายนะ คุณยังจะอยากดุผมอีกเหรอ ใจร้ายชะมัด

“เดี๋ยวชั้นเอาข้าวต้มไปใส่จานให้ก่อนนะ” คุณเท่ห์พูดจบ ก็ถือถุงกับข้าวออกไป หงุดหงิดอะไรมาอีกละ อีตาคนนี้

“เพ่เต้ไม่เป็นอะไรใช่ป่าวคับ เจเจเป็นห่วงเพ่เต้มากเลย อยู่ๆเพ่เต้ก็ล้มลงไป ดีนะคับที่ป้อรับเพ่เต้ไว้ทัน ไม่งั้นหัวแตกแน่ๆ” เจเจพูดไปพร้อมกับเอามือมากุมที่หัวพร้อมทำหน้าหวาดเสียว ทำเอาผมก็เสียวไปด้วยเหมือนกัน

“คราวหลังน้องเต้ไม่สบายก็บอกไอ้เท่ห์มันนะครับ อย่าฝืนตัวเองนะครับ พี่เป็นห่วงรู้มั๊ย” ผมได้ยินคนอื่นเป็นห่วงคงจะดีใจใช่มั๊ยครับ แต่ทำไมตอนนี้ผมกลับไม่รู้สึก

“ทำไมอาเวย์ ดูเป็นห่วงเพ่เต้ของเจเจจังเลย เจเจเริ่มหวงเพ่เต้แล้วนะ” เจเจครับ มองหน้าอาเวย์ตาแข็งเชียว เด็กนี่หวงของจริงๆนะครับ ยิ่งของดีๆอย่างผม ยิ่งน่าหวงครับ (หุหุ เปรียบเทียบตัวเองเป็นของเล่น แล้วยังจะชอบใจอีก)

“โถ เจเจครับ ทำไมพี่จะเป็นห่วงไมได้ละครับ ว่ามั๊ยน้องเต้” เหอะๆ คงงั้นมั้งครับ ผมรู้สึกไม่อยากใช้เสียงในตอนนี้ รู้สึกไม่อยากจะพูดอะไร มันเจ็บๆคอ เลยได้แต่ฝืนๆยิ้มออกไป






“เอานี่ข้าวต้ม ทานซะ แล้วจะได้ทานยา” คุณเท่ห์ยื่นข้าวต้มมาให้ผม ผมพยายามพยุงตัวเองเพื่อที่จะได้ลุกขึ้นมากินข้าวอย่างที่คุณเท่ห์บอก

“มึงนี่นะไอ้เท่ห์ ใจร้ายจริงๆ น้องเค้าไม่สบายจะให้ตักทานได้ไงละ มานี่มา เดี๋ยวกูป้อนเอง” เอ่อ ผมตักทานเองได้ครับ ไม่ต้องก็ได้ครับคุณเวย์

“ทำไมอาเวย์ต้องป้อนด้วย ไม่เอาๆ เจเจป้อนเพ่เต้เอง” เอาแล้วไงครับ จะแย่งกันทำไมเนี่ย

“มาครับเพ่เต้ เดี๋ยวเจเจป้อนข้าวนะครับ” ผมจะกินได้ปะเนี่ย ป้อนไปจะหกป่าวเนี่ย



เจเจพยายามป้อนข้าวให้ผมครับ ตักมาได้นิดหน่อย



แล้วก็เอามาจ้อที่ปากผม




ร้อนไหมนั่น …




เป่าหน่อยสิ ...




ไม่เป่าเหรอ กินทั้งร้อนเลยนี่นะ




“อั้มมม เก่งจังเลย” เสียงเจเจครับ ทำเสียงซะอย่างกินเอง มีชมผมด้วย ร้อนมากครับคำนั้น เล่นเอาผมต้องอมข้าวไว้ในปาก กว่าจะกลืนมันลงได้ ลิ้นที่เหมือนจะไม่รู้สึกอะไร ตอนนี้ระบมหมดแล้วครับ

“เจเจ ป้อนแบบนั้นได้ไงลูก มันร้อนรู้มั๊ยครับ แล้วดูสิ เปื้อนปากพี่เต้หมดแล้ว” คุณเท่ห์คงเห็นอาการของผม บวกกับการกระทำของของเจเจที่ทุลักทุเลเหลือเกินจึงพูดมันออกมา

“อาเวย์บอกแล้วไง ว่าให้อาเวย์ป้อนเอง เจเจก็ไม่เชื่อ” คุณเวย์ยังอยากจะมีส่วนร่วมครับ เอ่อ ผมทานเองดีก็ได้นะครับ

“ไม่ต้องเลยอาเวย์ เจเจหวง    ป้อครับ ป้อนข้าวให้เพ่เต้หน่อยสิครับ” เอ๊ะ เห็นบอกว่าหวงแล้วทำไมให้พ่อเจเจป้อนให้พี่ละครับ

ตอนนี้คุณเท่ห์หันมองหน้าผม แล้วมองหน้าคุณเวย์ โดยที่คุณเวย์แยกเขี้ยวใส่อยู่ แล้วก็มองหน้าเจเจ ที่ทำหน้าอ้อนเหลือเกิน เอาไงละครับคุณเท่ห์ คุณเท่ห์คิดอยู่นานมาก ในที่สุดก็.......










“เจเจเอามานี่ครับ พี่เต้ทักทานเอง” ผมว่าผมกินเองคงจะดีกว่า เร็วกว่า จะได้กินยานอน รู้สึกยิ่งอยู่ยิ่งปวดหัว ผมเอาถ้วยข้าวต้มมาตักกินเอง เจเจนั่งยิ้มให้ผม คุณเวย์ก็เปลี่ยนจากแยกเขี้ยว เป็นทำหน้าสะใจใส่คุณเท่ห์ ส่วนคุณเท่ห์เหรอครับ ขรึมเหมือนเดิม ไม่รู้จะเก๊กไปไหน

“เพ่เต้กินเยอะๆนะครับ จะได้หายไวๆ เจเจกับป้อไปซื้อเจ้าอร่อยมาเลยนะครับ” ผมก็ว่ารสชาตินี้ก็ของใต้คอนโดไม่ใช่เหรอเจเจ สงสัยเจ้านี้เจ้าอร่อย

“ใช่ครับน้องเต้ ทานเยอะๆ เดี่ยวผอมนะครับ ถ้าหาย เดี๋ยวพี่เวย์จะพาไปทานของอร่อยนะครับ” คุณเวย์พูดข้ามเจเจมาทางข้างหลัง อยากหายไวๆเหมือนกันครับ ไม่ชอบเลยไม่สบายนี่

“อาเวย์ถ้าจะพาเพ่เต้ไปกินข้าว ต้องพาเจเจกับป้อไปด้วย ไม่งั้นเจเจไม่ให้ไป เข้าใจมั๊ยคับ” เจเจมาแปลกจริงๆครับวันนี้ ทำไมหวงผมจังเลย แต่ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยๆจะได้เป็นไม้ให้ผม



แต่คุณเท่ห์ทำไมเงียบจังเลยละครับ สายตาที่มองผมนั่นอีก ผมเดาไม่ถูกเลยว่าโกรธผมอยู่ หรือว่าเป็นห่วงผมกันแน่ เหมือนมันสลับไปสลับมา ผมเดาใจคุณไม่ออกจริงๆ

“พ่อออกไปนั่งเล่นข้างนอกก่อนนะเจเจ เดี๋ยวตามพ่อไปกินข้าวเที่ยงด้วยละ ไอ้เวย์ด้วย กูซื้อมาแล้ว” คุณเท่ห์ละสายตาจากผมแล้วหันไปพูดกับเจเจ และคุณเวย์



คุณนี่มันใจร้ายจริงๆ ผมไม่สบายอยู่นะ





หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ผมก็ทานยา แล้วก็หลับไปอีกรอบ ส่วนคนอื่นๆก็คงจะไปทานข้าวเที่ยงกัน รู้สึกแย่จังเลยวันนี้ ที่ไม่ได้ทำหน้าที่พี่เลี้ยงเลย ยังทำตัวให้เค้ามาเลี้ยงดูอีก ไม่น่ายืนตากน้ำค้างเมื่อคืนเลย


แต่ก็นะ ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองไม่สบายง่าย แต่ทำไมก็ไม่รู้ ผมก็ยังอยากจะยืนอยู่ตรงนั้น ยืนเล่าเรื่องขำๆให้คุณฟัง เวลาตอนนั้น ผมอยากทำให้คุณยิ้ม อยากให้คุณหัวเราะ





แต่ตอนนี้ผมไม่สบาย ... คุณอย่าเป็นแบบนี้สิ






ผมยังไม่พร้อมจะทำให้คุณยิ้มตอนนี้ ...






....................................................................


ไปเยี่ยมไข้เต้ก่อนนะครับ ค่อยมาอัฟให้ใหม่

 

[♠DekDoy♠]

จิ้มมมมมม ก่อนอ่านนะ

[benxine]

 

[HAnaO]

คุณเท่ห์นี่ก็เก๊กขรึมตลอดเลยนะ เต้ไม่สบายอยู่นะเว้ยย

สงสารเต้ยังไงไม่รู้

 

[iforgive]

กริ๊วววว  น้องเจเจทำหน้าที่แล้ว
น่ารักมากกกกกก  เดี๋ยวพี่มีรางวัลให้   

[rose]

ย๊ากกกกกกกก

เคืองๆๆๆๆ

ทำไมคุณเท่ใจร้ายยยย

เจเจน่ารักมากลูก 55 5

เต้สู้ๆน้า

หายไวๆ

 

[Phelyra]

ข้อดีของการเป็นไข้คือเวลาเราเพ้อเพราะพิษไข้ หรือเพ้อกับตัวเองอยู่ในใจ เรามักจะไม่โกหกความรู้สึกจริง ๆ ของตัวเอง
เจเจ...น่ารักที่สุด

[นัตสึกิ]

 


ดอกไม้เยี่ยมไข้ค่ะ

[tvemmyxq]

กรี้ดๆๆ

ตอนดึกๆมาอีกรอบนะค้า

คิดถึงน้องเต้ทุกวัน ทุกเวลา ฮิๆๆ

[numtan]

โฮะ ๆ ๆ เจเจเลือกคนดูแลตัวเองได้แระ น่ารักมากเจเจเอ้ย.....

[LalaBam]

โว๊ย
เมื่อไหร่จะรักกันเนี่ย
รอนานแล้วเว่ย
 

[som]

พี่เวย์บอกแล้วพี่เต้เป็นของเจเจนะครับอย่าแหยม

ไรเดอร์ครับทำไมชอบแต่งนิยายที่มันค้างอย่างนี้ครับ  ค้างทุกตอนจริงๆ

เจเจน่ารักจริงๆมากอดทีมา

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ