อยากบอกว่า เห็นเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนแรก แต่ก็ชั่งใจไม่อ่าน เนื่องจากช่วงนั้นใกล้สอบด้วย
ตอนนี้อยากบอกว่าคิดดีแล้วล่ะครับ ที่ได้เปิดมาอ่านเรื่องนี้ เป็นอะไรที่ไม่เหมือนใคร และให้ความรู้สึกที่
แปลกใหม่มากครับ เข้าถึงอารมณ์ของตัวละคร สงสาร นายโลมมากๆเลย แอบหมั่นไส้เจ้านายรากหญ้าด้วย
เพราะตอนนี้ผมเพิ่งอ่านถึงตอนที่10เอง เลยยังไม่รู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นแบบไหน แต่อยากมาเมนท์ก่อนน่ะครับ
ยังไงก็จะติดตามเรื่องนี้ต่อไปแน่นอน ต้องขอบคุณมากๆเลยครับ ที่ทำให้คนคนนึงไม่คิดจะอ่าน แต่กลับมาอ่าน
แล้วอยากจะรู้เรื่องราวต่อๆไปจนหยุดไม่ได้ คุณมีความสามารถมากเลยครับ ^^ เอาใจช่วยนายโลมครับ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนสำหรับตอนต่อๆไปนะครับ