หัวข้อ: คุณครับ...ได้(ฟัน)ผมแล้วก็มารักกันเถอะครับ บทที่ 59/60 พิเศษ UP 6/1/55

[kazhiki]

ท่านประธานรู้่ว่าจะต้องทำอะไร แล้วทำอะไรละเนี่ยยยย
อยากจะรู้ๆๆๆๆๆ

ขอบคุณมากๆที่ฝืนง่วงเขียนให้จนจบนะคะ ขอบคุณจริงๆ 

[filmybutter]

หึ่ย! พรุ่งนี้แล้วหรอ รู้สึกใจหายหหน่อย เป็นกำลังใจค่ะ 

[oaw_eang]

บอกได้ด้วยหรือว่าแค่ไหน "พอ" สำหรับความรัก

อนึ่ง  ของบำรุงก็เอามาฝากให้ด้วยเห็นว่าหมดแรง   แต่ว่าทำไมตอนท้ายๆ ชักหดสั้นลงๆ ล่ะ?

[silverphoenix]

กรี๊ดกร๊าดดดดด   อ่านด้วยความรวดเร็ว

ไม่ทราบว่าท่านคทาวุธกินยาอะไรผิดสำแดงมาหรือไร 
ถึงได้มาอัพถี่เช่นนี้ได้  โฮะๆๆๆ

+1 ให้  เพราะจะได้มีข้ออ้างว่าที่ไม่มีคนมารักอยู่ทุกวันนี้เป็นเพราะคนเขียน 
ไม่ใช่เพราะเราเอง
อิอิ

[amito]

ไม่รู้นะมาถึงวินาทีนี้ เป็นเราเราเลือกคเชนท์นะ (ได้ข่าวว่าเชียรท่านประธานออกนอกหน้ามาตลอด)

คเชนท์เป็นคนเดียวที่รู้ทันความคิดของกายเสมอ ขออย่างเดียวอย่าดีแตกเรื่องเจ้าชู้ละกัน

[NUTTYZERO]

อั๊ยยะ คุณพฤศมาจีบแว๊บเดียว ก็หายไปเลย -*-

แต่เคนนี่ก็ตื้อซะ  คุณพฤศทำอะไรซักอย่างสิคับ พ่อเสือซุ้มมามืด 555+

[wan]

กายเดินมาถึงทางแยกแล้วเหรอ ตัวเลือกชักเหลือน้อย แต่อื้ม.... คุณภาพ 
+1 ให้พี่นาย ตามคำสั่ง 555.....มาลงเบิ้ลแบบนี้ก็ดีนะ แต่สั้นนนนนนนนน อ่ะ พี่นาย  ( คิดเองอะไรสั้น )

[saotome]

เห้ย....
จะจบแล้วหรอ อย่าเพิ่งเลย
อยากเห็นความหวานของคู่รักซัก 10 ตอน

[waterlily]

เชียร์ประธานเหมียนเดิมค้า แต่ท่าประธานยืดยาดชะมัดเลย

[away3g]

 :z3:อย่าเพิ่งจบนะกำลังสนุกเลย

[luv_khun]

ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอ  ทำไมมันรวบรัดนักละ 

อะไร อะไร   ยังคาใจอยู่เล้ย!!!!!!!

คเชนทร์ตอนนี้น่ารำคาญมากกกกกกกก   ตื้อมากไปปะ

เชียร์ท่านประธานต่อไป  รักแล้วรักเลย

กด+ให้แล้วจ้า

[jiki]

มาแล้วๆ
โอเค ไม่ค้างแล้วค่ะ
แต่เราเป็นไงไม่รู้ รำคาญพวกตื้อเยอะๆ เชิงชายก็หนึ่ง เคนนี่อีกหนึ่ง ตื้อมากๆมันน่าอึดอัดนะ
ส่วนวรุธ ดีค่ะ เห็นแล้วหน้าตึงกันไปเลย ไม่ยุ่งแล้วนี่
ประธานก็ขึ้นหิ้งไปซะ
สุดท้าย จะมีใครดีๆให้กายบ้างเนี่ย

ปล.รู้สึกว่าพักนี้ คนเขียนในบอร์ดจะขี้แกล้ง แล้วก็ขี้น้อยใจ หลายคนเลยนะเนี่ย

[DasHimmel]

ตอนหน้าจบแล้วหรอเนี่ย
ถึงจะลุ้นอยากรู้ว่ากายจะได้คู่กับใครก็จริง แต่แอบไม่อยากให้จบอ่า
ตอนนี้เหลือกี่คนกันนะ 3 รึป่าว?
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คุณkatawootกะกายค่า ^^

[emmybblood]

คิดว่าท่านประทานมาวินสำหรับพระเอกในแบบฉบับนิยายไทย

แต่ถ้าให้คะแนนความเพอร์เฟค  ต้องยกให้พ่อยอดชายนายเคนนี่  ที่มาแบบเสมอต้นเสมอปลาย  ดูอารมณ์จะคงที่ที่สุด  และแสดงให้เห็นเสมอว่าสามารถปกป้องและดูแลน้องกายได้  กดไลค์

เลือกเคนนี่เถอหนูจ๋า

[HISY]

จะตกลงปลงใจกับเคนนี่ใช่ไหม
เชียร์เคนนี่มากกว่าท่านประธาน
ไม่รู้ทำไม แต่เคนนี่น่ารักอ่ะ

[boofuu]

ท่านประธาน บอกความจริงไปสิครับ

เรื่องจะได้กระจ่างแจ้ง 

[FriendShip]

ชอบท่านประธานมาแบบนี้อ่ะ ดีกว่ามานั่งจับผิดเยอะเลย
รอตอนต่อไปค่า

[mixmix]

หายไปไม่นาน แต่กลับมาอีกทีตามอ่านแทบไม่ทัน 555+ 
โอ็ย ตอนนี้เลือกยากจริงๆว่าจะเชียร์ใครดี
ถึงเมื่อก่อนจะเชียร์เคนนี่ก็เถอะนะ แต่ตอนนี้ชักอยากโบกป้ายไฟเชียร์พฤศแล้วอ่า หุหุ 
เอาเป็นว่า ร้องเพลงดีกว่า..
" อยากเก็บเธอไว้ ทั้ง2คน.... " ฮ่าาาาาาาาาาา 

[torto]

เฮ้ย!!!!   กาย  เรียกสติกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ  เรารู้สึกว่าเคนนี่แปลกๆ อ่ะ  เขาคงวางแผนเขี่ยคนอื่นออกไป  แถมตอนนี้คุณรุจความจำไม่มีอีก    ่ความจริงเราเชียร์คุณวรุจน์อยู่นะ  รีบตกบรรไดตามกายไปเลย  จะได้ความจำกลับคืนมาแย่งกายคืนสักที


จากที่เราอ่านเราว่ากายตกหลุมรักวรุจน์ชัวร์   ส่วนท่านประธานเอาไว้เป็นตัวประกอบแล้วกันนะ  (อย่าโกรธกันเลยนะท่านประธานขี้เก๊ก)

[Ak@tsuKII]

สงสารชาย อยากให้มีความสุข อยากให้ชายมีคู่ และยังสติลเชียร์พฤศ Only ไม่ชอบเคนนีที่ยัดเยียดความรู้สึก และเอาความเป็นเพื่อนมากันท่าพฤศ เข้าใจนะที่พฤศจะตีห่างกาย แม้จะชอบกายเหมือนกัน แต่ความเป็นเพื่อนค้ำคอจริงๆ

[THiiCHA]

“ขาเป็นแบบนี้จะให้ไปไหนล่ะท่าน”

*** พัก *** ยังไม่จบบท ***คนเขียนเหนื่อยพิมพ์ ***

::: End of Chapter 56 :::

^
^
คนอ่านงงตรงนี้ง่า สรุปว่า บทที่ 56 คือจบแล้วใช่มั๊ย แล้วก็มาโผล่บทที่ 57 เลย...

ส่วนตอนนี้อยากเอาไม้ค้ำฟาดหัวคเชนทร์ เคนนี่ขี้โกง เคนนี่ตัดกำลังท่านประธาน เค้าไม่ยอมนะ ดิ้นๆๆๆ    

[Pairwha]

ปูเสื่อนั่งรอ
เฮ้อ อยากให้ลงเอยกะท่านประธาน 

[RanJeri]

จะจบแล้วจริงๆเหรอ ยังไม่อยากให้จบเลย

เชียร์ท่านประธานคนเดียวในดวงใจ

กายไปเป็นเลขาให้ท่านประธานเถอะ จะได้เจอกันทุกวัน

[filmybutter]

ขอปูเสื่อรอ ท่านประธาน

[katawoot]

อย่างที่รู้กันว่าคฑาวุธเขียนตอนจบไม่เก่ง เรื่องไหนเรื่องนั้น เรื่องนี้ก็เ่ช่นกันครับ ถ้ามันสั้นๆ ห้วนๆ ก็อย่าว่ากันนะ (แต่่ความจริงไม่สั้นหรอกนะครับ -- เพราะนิยายเรื่องนี้ยาวมากกกอ่ะ ตั้ง 58 ตอน ใช่ปะ)


Guy Chapter 58

รถเล็กซัสคันงามจอดลงใต้ต้นไม้ใหญ่กลางลานวัด ชายชราร่างเล็กเปิดประตูด้านคนขับออกมาพร้อมๆ กับชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เปิดประตูหลังด้านซ้าย วรุจน์บิดเอวช้าๆ แล้วพูดขึ้นมาว่า
“วัดใกลขนาดนี้เชียวลุงพร้อม”
“ถ้าบอกว่าใกล ผมก็กลัวคุณหนูจะไม่มาน่ะสิครับ” ลุงพร้อมหัวเราะแหะๆ
“ใกลแค่ไหน ถึงจุดหนึ่งผมก็คงต้องหันหน้าเข้าวัดไม่ใช่หรือ”
“มาก็สบายใจนะครับคุณหนู เปลี่ยนบรรยากาศ” ลุงพร้อมผายมือให้วรุจน์เดินนำ
“ลุงเดินนำไปดีกว่า ผมอยากเดินช้าๆ ดูต้นไม้”
“ที่นี่ร่มรื่นดีครับ คนมานั่งวิปรัสนาเยอะ”
“ที่บ้านเราน่าจะปลูกต้นไม้ใหญ่ๆ แบบนี้ ไม่แน่ กลับไปผมจะให้คนมาจัดสวนใหม่ ปลูกต้นไทรด้วยซะเลยดีไหม”
“อย่าเลยครับ เดี๋ยวแม่รื่นกลัว ไม่กล้าออกจากบ้าน” ลุงพร้อมหัวเราะแล้วหันมาเตือนวรุจน์ “คุณหนูเดินระวังนะครับ พื้นไม่ค่อยเรียบ”
“ลุงพร้อม ผมยังหนุ่มอยู่นะ ผมต่างหากน่าจะพูดยังงั้นกับลุง”
“แหม ก็ผมห่วงนี่ครับ”
“กลัวผมจะล้มหัวฟาดพื้นหรือไง” วรุจน์ส่ายหน้า “แต่ เอ แบบนี้ก็น่าลองนะ เผื่อความจำผมจะกลับมา”
“โธ่ คุณหนูอย่าล้อเล่นแบบนี้ซิครับ”
“ไม่ได้ล้อเล่นนะลุงพร้อม ผมเคยคิดว่าจะทำยังงั้นจริงๆ ผมอยากลองว่ามันจะเหมือนในละครทีวีหรือเปล่า” วรุจน์พูดเสียงเรียบ ใบหน้าจริงจัง
“อย่าเสี่ยงเลยครับ แค่นี้ก็ผ่านอะไรต่ออะไรมาเยอะ คุณหนูต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ ชีวิตยังต้องอยู่อีกนาน”
“ผมคิดถึงพ่อกับแม่” วรุจน์พูดขึ้นมาเบาๆ “อรัญด้วย”
“ผมก็คิดถึงท่านกับคุณหนูอรัญ”
“ทำไมมันต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็ไม่รู้”
“พระท่านว่ามันเป็นเวรเป็นกรรม” ลุงพร้อมปลอบ “คนเราหลีกเลี่ยงไม่ได้หรอกครับ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด”
“นี่คือเหตุผมที่ผมมาที่นี่ใช่ไหมลุงพร้อม” วรุจน์เลิกคิ้ว “เพื่อคุยกับพระ”
“ไม่ใช่เพื่อคุยกับพระครับคุณหนู” ลุงพร้อมส่ายหน้า “เพื่อให้ท่านสอนเราต่างหาก”
“ผมไม่เคยฟังพระเทศน์ ไม่รู้จะได้แค่ไหนนะ”
“แค่เปิดใจครับ ผมรับรองว่าคุณหนูจะสบายใจขึ้น” ลุงพร้อมรับรองเสียงหนักแน่น
“มันจะช่วยให้ผมลืมอะไรบางอย่างได้ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้” วรุจน์พูดเสียงเบาแล้วแล้วยกมือขึ้นแสดงท่าทางให้ลุงพร้อมเดินเร็วขึ้น
...ทั้งอยากจำและอยากลืมเรื่องเดียวกัน การมาวัดวันนี้จะช่วยเขาได้ขนาดไหน...
...ส่วนเรื่องที่จะได้ความจำกลับมาทั้งหมดนั้นเขาใกล้จะถอดใจแล้ว...
...หรืออีกอย่างหนึ่งก็เรียกว่าปลง อย่างที่ลุงพร้อมกำลังพาเขาไปฟังพระสอนให้เขาปลง...
...ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีเถอะ กลางคืนเขาจะได้นอนหลับโดยไม่ต้องพึงยาเสียที...

พฤศเดินออกจากออฟฟิสเมื่อเวลาเกือบสามทุ่ม เขาแวะห้องทำงานของคเชนทร์เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายยังทำงานอยู่ คเชนทร์กำลังยืนค้นหาอะไรบางอย่างบนโต๊ะของเลขานุการ และเมื่อพฤศเดินเข้าไปใกล้จึงพูดขึ้นโดยไม่หันมามอง
“เราใกล้จะกลับแล้วล่ะพฤศ”
“เก่งขนาดไม่หันมามองก็รู้เลยหรือคเชนทร์” พฤศพูด
“ก็ดึกขนาดนี้ยังจะเหลือใครทำงานอยู่อีก”
“ทำไมยังอยู่ ไม่ไป...”
“กายไปเฝ้าคุณเชิงชาย” คเชนทร์พูดสวนขึ้น
“อะไรนะ”
“ก็อย่างที่พูด กายไปเฝ้าคุณเชิงชาย” คเชนทร์หันมามองพฤศ
“นายไม่กลัวว่า...”
“เราต้องผ่อนสายว่าว” คเชนทร์ยักไหล่ “เรายอมรับว่าค่อนข้างหวั่นๆ แต่ตอนนี้เขากำลังป่วย กายเองก็ดูห่วง”
“แบบเพื่อน” พฤศเลิกคิ้วข้างเดียว เอียงคอมองคเชนทร์
“เพื่อนไม่เพื่อนก็ต้องให้ไปเยี่ยม ถ้าเรารั้งกายเอาไว้ เดี๋ยวจะเสียคะแนน”
“อ๋อ เพื่อแสดงว่าเคนนี่เป็นคนสปอร์ต” พฤศพยักหน้า
“ก็ไม่แน่ตลอดไปหรอกนะ ถ้าเรารู้สึกว่ามันจะแปลกๆ เราก็ต้องทำอะไรซักอย่าง”
“นายแน่ใจเรื่องกายแล้วหรือ เคนนี่”
“แน่ใจ” คเชนทร์ตอบ “และทุกอย่างก็ใกล้จะลงตัวแล้ว”
“วรุจน์ล่ะ”
“เรื่องวรุจน์ไม่มีปัญหา” คเชนทร์ยักไหล่ “สบายมาก วรุจน์ก็อยู่ส่วนวรุจน์ เรากับกายก็อยู่ส่วนเราสองคน”
“แน่ใจขนาดนั้นเชียว”
“ขออย่าให้มีคนใหม่ๆ เข้ามายุ่งก็แล้วกัน” คเชนทร์มองลึกเข้าไปในดวงตาของพฤศ
“ถ้างั้น...” พฤศลากเสียง “เรากลับก่อน”
“อวยพรให้เพื่อนหน่อยสิพฤศ”
“ก็เคยอวยพรให้แล้ว”
“อวยพรบ่อยๆ ก็ไม่เห็นจะเป็นไรนี่นา” คเชนทร์อมยิ้ม “แล้วนายเองก็หาใครซักคนได้แล้ว เดี๋ยวก็ขึ้นคาน ถ้าหาไม่ได้เราจะช่วยหา เอาคนในบริษัทนี่ล่ะ ง่ายดี”
“คเชนทร์” พฤศเรียกเพื่อนเสียงเข้ม
“อะไรนักหนา เจ้านายกับลูกน้อง ไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่ แค่วางตัวให้ดีก็เท่านั้น ประสบการณ์ก็มีแล้ว”
“อย่ามาพูดอะไรแบบนี้” พฤศทำเสียงดุแล้วก้าวเท้าเดินตรงไปที่ประตูออฟฟิสของคเชนทร์ เสียงของเพื่อนดังตามหลังมาว่า
“เรารู้นะว่าตอนนี้มีคนในบริษัทกำลังแอบชอบนาย แต่เขากลัวที่นายดุ ก็เลย...”
“กลับบ้านไปซะคเชนทร์” พฤศพูดเสียงเข้มแล้วปิดประตู ทิ้งให้คเชนทร์หัวเราะชอบใจอยู่คนเดียว

เชิงชายลืมตาขึ้นมาช้าๆ แล้วหันไปมองด้านข้าง กายนั่งอยู่บนโซฟาไม่ห่างจากเตียงคนป่วย เมื่อเห็นว่าเชิงชายตื่นจึงพยายามลุกขึ้นแต่เชิงชายห้ามเอาไว้
“เดี๋ยวก็ล้มหรอกกาย”
“จะเอาอะไร” กายถามและนั่งลงเช่นเดิม
“เปล่า”
“เป็นยังไงบ้าง” กายถาม
“ก็ดีขึ้น” เชิงชายตอบ “ขอบคุณนะกายที่มาเยี่ยมชาย”
“ไม่ได้มาเยี่ยม มาเฝ้า”
“กายไม่น่าต้องลำบาก” เชิงชายยิ้มบางๆ
“ไม่ลำบากหรอก ถ้าเราไม่มาก็เจ๊นอมา แต่ตอนนี้เจ๊ไปทัวร์ จะกลับก็พรุ่งนี้เย็น รู้ไหมชาย เจ๊แกโกรธมากที่ชายทรุดลง”
“ทำไงได้”
“เจ๊นอโวยวายว่าชายดูแลตัวเองไม่ดี จริงอย่างที่เจ๊ว่าหรือเปล่า”
“เปล่า” เชิงชายส่ายหน้า
“อย่ามาโกหกกันนะชาย”
“ชายไม่ได้โกหก” เชิงชายส่ายหน้าอีกครั้ง
“เราไม่อยากเห็นชายเป็นอะไรไป เจ๊นอก็ห่วงชายมาก”
“เราไม่อยากเป็นหรอก แต่ก็อย่าลืมสิว่าเราเป็นโรคอะไร” เชิงชายพูดเสียงเศร้า
“หมอบอกว่าชายมีทางหาย แต่ชายต้องดูแลตัวเองให้ดี ตอนที่เห็นกันอยู่นี่เราก็ว่าชายดูแลตัวเองดีอยู่ แต่ตอนอยู่ที่บ้านคนเดียวล่ะ ชาย ดูแลตัวเองดีไหม” กายพูดเสียงจริงจัง
“ดี” เชิงชายตอบสั้น หันหน้ากลับมา ตามองเพดาน
“เราเป็นห่วงชายนะ”
“อย่างเพื่อนใช่ไหมกาย” เชิงชายพึมพำ
“อะไรนะ” กายได้ยินไม่ชัด
“ชายรู้ว่ากายเป็นห่วง ชายจะไม่ทำให้กายต้องเครียดเพราะอาการของชายหรอก”
“ดีแล้ว รู้อย่างนี้เราก็สบายใจ นอนต่อเถอะ”
“นอนจนไม่รู้จะนอนยังไงแล้ว” เชิงชายทำเสียงโอดครวญ “อยากออกไปเดินข้างนอก เบื่อนอนอยู่บนเตียงจะแย่”
“เสียใจด้วยนะ พาออกไปเดินไม่ได้” กายหัวเราะเบาๆ “คนเจ็บมาเฝ้าคนป่วย อย่างมากก็ได้แต่นั่งคุยกันล่ะ”
“แค่นี้ชายก็ดีใจแล้ว” เชิงชายพูดเบาๆ “ดีใจที่สุดเลย”

คเชนทร์รีบลงจากรถเมื่อเห็นกายเดินออกมาจากประตูล๊อบบี้อพาร์ตเมนท์ซึ่งเป็นที่พักของเชิงชาย วันนี้กายและนนรธีร์พาเชิงชายกลับบ้านหลังจากนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลาถึงสิบวัน ทั้งสามเดินทางมาด้วยรถแท็กซี่ ส่วนเขาขับรถตามมารอรับกายกลับ
“ขอโทษนะครับที่ให้รอตั้งหลายชั่วโมง” กายพูดขึ้นเมื่อคเชนทร์เดินเข้ามาใกล้
“นานกว่านี้ก็รอได้”
“จริงหรือครับ”
“แต่ถ้านานจนผมทนไม่ไหวผมก็จะขึ้นไปตาม” คเชนทร์หัวเราะและทำท่าจะประคองกาย
“คุณคเชนทร์ อย่านะ ไม่ต้อง” กายรีบพูดขึ้นแล้วหันซ้ายหันขวา
“ไม่มีใครเห็นหรอกน่า”
“ถึงงั้นก็เถอะ” กายทำหน้ามุ่ย
“เรารึก็เป็นห่วง”
“ผมเดินสะดวกขึ้นเยอะแล้ว ไม่ต้องให้ใครมาประคองหรอกครับ ตอนนี้เริ่มจะชินกับเฝือกและไม้เท้า อีกหน่อยผมก็วิ่งได้”
“ทำเป็นเก่ง” คเชนทร์เปิดประตูรถให้กาย
“ขอบคุณอีกครั้งนะครับที่ช่วยเหลือเรา” กายพูดขึ้นเมื่อคเชนทร์ขึ้นนั่งบนรถและสตาร์ทเครื่อง
“เรานี่คือใคร คุณกับเชิงชายสองคน หรือรวมคุณนรธีร์ด้วย”
“ก็...เราทั้งสามคนนี่ล่ะครับ”
“คุณสามคนท่าทางสนิทกันมาก เป็นเพื่อนที่สนิทกันจริงๆ” คเชนทร์ยิ้มให้กายอย่างอ่อนโยนและเคลื่อนรถออกจากลานจอดรถของอพาร์ทเมนท์
“เรารู้จักกันมานานแล้วครับ”
“สนิทกันจนผมจะรู้สึกหึงขึ้นมานิดๆ”
“หึงทำไม”
“ผมเพิ่งรู้จักกับคุณ”
“ความจริงเราก็รู้จักกันมาหลายเดือน” กายพูด
“แล้วผมก็ต้องการให้มันยาวนานขึ้นเรื่อยๆ เป็นปี เป็นหลายปี และตลอดไป” คเชนทร์พูดด้วยเสียงหนักแน่น “กาย ผมอยากจะให้คุณเชื่อมั่นในตัวผม ไม่ว่าตอนนี้คุณรู้สึกยังไง ผมก็อยากจะขอให้คุณให้โอกาสผมและเชื่อว่าความสัมพันธ์ของเราจะเป็นได้ด้วยดี ผมขอสัญญาว่าผมจะเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดของคุณ”
“คุณคเชนทร์”
“เคนนี่” คเชนทร์แก้ให้ถูก
“คงยากที่จะเปลี่ยนแล้วล่ะครับ” กายยิ้มแหยๆ
“คนเราเปลี่ยนแปลงได้ถ้าต้องการ” คเชนทร์ยักคิ้ว “ผมยังเปลี่ยนจากคนรักสนุกมาเป็นคนรักเดียวใจเดียวเลย”
“ขอให้จริงเถอะ”
“ไม่ลองเคนนี่ก็ไม่รู้ว่าเคนนี่เป็นยังไงหรอก” คเชนทร์อมยิ้ม ยื่นมือซ้ายมาดึงมือของกายไปวางบนตักแล้วบีบมือของกายเบาๆ “กล้าๆ หน่อยนะกาย ก้าวไปข้างหน้ากับผม”
“...”
“ว่าไง” คเชนทร์เลิกคิ้วเมื่อเห็นกายนิ่งไป
“ครับ” กายตอบเบาๆ
“ผมรักคุณ” คเชนทร์พูดเสียงนุ่ม
“ขอบคุณนะครับ” กายพึมพำ
“อะไรกัน คนบอกรักกลับมาขอบคุณ”
“เปล่า ผมหมายความว่า เอ่อ...ขอบคุณที่...” กายอึกอัก
“กำลังรอฟังอยู่นะกาย” คเชนทร์หัวเราะเบาๆ
“ขอบคุณที่ให้โอกาสผม” กายพูด
“เหมือนกัน ขอบคุณที่ให้โอกาสผม เราต่างคนต่างต้องให้โอกาสกันและกัน ผมว่าทุกอย่างจะออกมาดีแน่ๆ ตอนแรกๆ มันก็อาจจะไม่ราบรื่นเท่าไหร่ แต่เมื่อเราเปิดใจและยอมให้มีการเปลี่ยนแปลง ผมว่ามันต้องดีแน่ๆ” คเชนทร์พูดเสียงราบเรียบและเร่งความเร็วของรถเมื่อเห็นว่าถนนโล่ง
“ช้าๆ นะครับคุณคเชนทร์”
“หือ อะไรนะ” คเชนทร์แกล้งถาม
“ช้าๆ นะครับเคนนี่”
“ครับที่รัก ผมจะไปช้าๆ จะระมัดระวัง” คเชนทร์หัวเราะและกุมมือของกายแน่นขึ้นกว่าเดิม “ขอแต่เพียงคุณอยู่ข้างๆ ผมเท่านั้นล่ะ ตกลงไหม”
“ครับ” กายพูดขึ้นมาเบาๆ ตามองไปข้างหน้า บอกตัวเองในใจว่า หนทางยังอยู่อีกใกล และตอนนี้เขาได้เลือกแล้วว่าจะให้โอกาสตัวเองอีกครั้ง
...ความรักมันเป็นแบบนี้เองหรือ กว่าจะใกล้จุดเริ่มต้นก็เล่นเอาเหนื่อยแทบแย่...

::: จบ :::

[Y2Y]

จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆ

เคนนี่  โว๊ๆๆๆๆๆ โว๊ ในที่สุดก็เป็นเคนนี่ของเรา

[katawoot]

^
^
คนอ่านงงตรงนี้ง่า สรุปว่า บทที่ 56 คือจบแล้วใช่มั๊ย แล้วก็มาโผล่บทที่ 57 เลย...

ส่วนตอนนี้อยากเอาไม้ค้ำฟาดหัวคเชนทร์ เคนนี่ขี้โกง เคนนี่ตัดกำลังท่านประธาน เค้าไม่ยอมนะ ดิ้นๆๆๆ    

คนเขียนก็งงเหมือนกันคร้าบ แต่ไปแก้ตรงบทที่ 56 ให้แล้วครับผม

[THiiCHA]

ตกลงว่าปิดฉากที่ตอน 58

เตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็นะ



โถ่ ท่านประธาน T.T

[iforgive]

จบแบบนี้จริงเหรอ  ใจร้ายอ่ะ

[love2y]

นิยายสนุกมาทั้งเรื่อง ถ้าจบแป๊กนี่จบกันเลยนะทั้งเรื่อง >_<

ไม่เอาคเชนทร์เป็นพระเอกได้มั้ย วรุจน์ก็ไม่เอา สรุปจะเอาพฤศอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ